ZAKON O DRŽAVNOJ SLUŽBI TK

Član 10

(Radna mjesta državnih službenika)

(1) Državni službenik se postavlja na jedno od sledećih radnih mjesta:

a) rukovodilac stručne i druge službe koju obrazuje Skupština, Vlada, gradsko ili opštinsko vijeće,
gradonačelnik odnosno načelnik;

b) sekretar organa državne službe;

c) pomoćnik rukovodioca organa državne službe;

d) glavni inspektor;

e) glavni interni revizor;

f) šef unutrašnje organizacione jedinice;

g) inspektor;

h) interni revizor;

i) stručni savjetnik;

j) viši stručni saradnik;

k) stručni saradnik.

(2) Vlada uredbom propisuje vrstu i složenost poslova koji se obavljaju u okviru radnih mjesta
državnih službenika iz stava (1) ovog člana.

(3) Pozicije u okviru radnih mjesta državnih službenika utvrđuju se pravilnikom o unutrašnjoj
organizaciji organa državne službe (u daljem tekstu: pravilnik o unutrašnjoj organizaciji), u
skladu s ovim zakonom i uredbom iz stava (2) ovog člana.

Član 36

(Interno oglašavanje)

(1) Ako se upražnjeno radno mjesto ne može popuniti sa liste prekobrojnih državnih službenika,
rukovodilac organa državne službe može objaviti interni oglas.
(2) Interni oglas se objavljuje na oglasnoj tabli i službenoj internet stranici organa državne službe
o čemu se obavještavaju svi organi državne službe u Kantonu.

(3) Interni oglas sadrži:

a) naziv radnog mjesta i opis poslova upražnjenog radnog mjesta;

b) posebne uslove utvrđene za obavljanje poslova tog radnog mjesta;

c) spisak dokumenata koje treba podnijeti uz prijavu na oglas;

d) rok trajanja oglasa;

e) adresu za podnošenje prijava na oglas.

(4) Pravo prijave na interni oglas imaju državni službenici bilo kojeg nivoa vlasti na koji se odnosi
ovaj zakon, ukoliko ispunjavaju uslove za obavljanje poslova tog radnog mjesta.

(5) Interni oglas ostaje otvoren osam dana od dana objavljivanja.

(6) Rukovodilac organa državne službe za svaki interni oglas rješenjem imenuje komisiju za
provođenje internog oglasa. Komisija se sastoji od tri člana koji su, u pravilu, zaposlenici organa
državne službe u koji se prima državni službenik, od čega je jedan predstavnik sindikata.

(7) Rukovodilac organa državne službe može donijeti odluku o poništenju internog oglasa
najkasnije do trenutka kada Komisija iz stava (6) ovog člana ne utvrdi listu kandidata koji
ispunjavaju uslove internog oglasa.

(8) Komisija iz stava (6) ovog člana razmatra sve prijave podnesene na interni oglas i utvrđuje
listu kandidata koji ispunjavaju uslove oglasa i listu kandidata koji ne ispunjavaju uslove internog
oglasa, o čemu se sastavlja zapisnik. Lista se utvrđuje prema svim činjenicama koje su tražene
internim oglasom.

(9) Rukovodilac organa državne službe odlučuje o prijemu državnog službenika u radni odnos sa
liste kandidata koji ispunjava sve uslove internog oglasa, o čemu donosi rješenje.

(10) Kandidatima koji nisu primljeni u radni odnos dostavlja se pismeno obavještenje o
rezultatima internog oglasa.

(11) Protiv rješenja iz stava (9) ovog člana, odnosno obavještenja iz stava (10) ovog člana, može
se u roku od 15 dana od dana prijema rješenja odnosno obavještenja izjaviti žalba Odboru za
žalbe.

(12) Državni službenik stupa na posao kada rješenje o prijemu u radni odnos postane konačno
POGLAVLJE II - RADNA MJESTA DRŽAVNIH SLUŽBENIKA

Član 10(Radna mjesta državnih službenika)

(1) Državni službenik se postavlja na jedno od sledećih radnih mjesta:

a) rukovodilac stručne i druge službe koju obrazuje Skupština, Vlada, gradsko ili opštinsko vijeće,
gradonačelnik odnosno načelnik;

b) sekretar organa državne službe;

c) pomoćnik rukovodioca organa državne službe;

d) glavni inspektor;

e) glavni interni revizor;

f) šef unutrašnje organizacione jedinice;

g) inspektor;

h) interni revizor;

i) stručni savjetnik;

j) viši stručni saradnik;

k) stručni saradnik.

(2) Vlada uredbom propisuje vrstu i složenost poslova koji se obavljaju u okviru radnih mjesta
državnih službenika iz stava (1) ovog člana.

(3) Pozicije u okviru radnih mjesta državnih službenika utvrđuju se pravilnikom o unutrašnjoj
organizaciji organa državne službe (u daljem tekstu: pravilnik o unutrašnjoj organizaciji), u
skladu s ovim zakonom i uredbom iz stava (2) ovog člana.

Član 11(Rukovodilac stručne i druge službe)

(1) Rukovodilac stručne i druge službe koju obrazuje Skupština, Vlada, gradsko ili opštinsko
vijeće, gradonačelnik odnosno načelnik, rukovodi stručnom i drugom službom i odgovoran je za
obavljanje svih poslova radi kojih je osnovana stručna i druga služba, u skladu sa zakonom i
drugim propisima.

(2) Rukovodilac za svoj rad i upravljanje odgovara Skupštini, Vladi, gradskom odnosno
opštinskom vijeću, gradonačelniku odnosno načelniku, u skladu sa zakonom i drugim propisima.

Član 12(Sekretar organa državne službe)

(1) Sekretar organa državne službe obavlja poslove od značaja za unutrašnju organizaciju i rad
organa državne službe, koordinira radom osnovnih organizacionih jedinica, sarađuje između
organa i drugih tijela državne službe i drugih pravnih lica, realizuje program rada organa državne
službe, koordinira radom državnih službenika i namještenika koji nisu sistematizovani u okviru
organizacinih jedinica i odgovoran je za korišćenje finansijskih, materijalnih i ljudskih potencijala
koji su mu povjereni i obavlja i druge poslove koje mu odredi rukovodilac organa državne službe.

(2) Sekretar organa državne službe za svoj rad i upravljanje odgovara rukovodiocu organa
državne službe.

Član 13(Pomoćnik rukovodioca organa državne službe)

(1) Pomoćnik rukovodioca organa državne službe obavlja poslove rukovodnog karaktera kao i
druge najsloženije poslove u okviru organa državne službe u skladu sa posebnim propisom i
pravilnikom o unutrašnjoj organizaciji, i u okviru svojih ovlašćenja odgovoran je za korišćenje
materijalnih i finansijskih sredstava i ljudskih potencijala.

(2) Pomoćnik rukovodioca organa državne službe za svoj rad i upravljanje odgovara rukovodiocu
organa državne službe.

Član 14(Glavni inspektor)

(1) Glavni inspektor rukovodi poslovima koji se odnose na inspekcijski nadzor nad provođenjem
zakona, drugih propisa i opštih akata koji spadaju u njihovu nadležnost.

(2) Prilikom rukovođenja poslovima iz stava (1) ovog člana glavni inspektor ostvaruje saradnju sa
nadležnim inspektorima drugih nivoa vlasti, koja se odnosi na pitanja od zajedničkog interesa za
obavljanje inspekcije i pruža im potrebnu stručnu pomoć.

(3) Glavni inspektor za svoj rad odgovara rukovodiocu organa državne službe.
Član 15(Glavni interni revizor)

(1) Glavni interni revizor rukovodi poslovima interne revizije u skladu sa važećim propisima iz
oblasti interne revizije u javnom sektoru.

(2) Prilikom obavljanja interne revizije glavni interni revizor ostvaruje saradnju sa Centralnom
harmonizacijskom jedinicom Federalnog ministarstva finansija kao i Uredom za reviziju
institucija u Federaciji u razmjeni izvještaja, dokumentacije i mišljenja.

(3) Glavni interni revizor za svoj rad odgovara rukovodiocu organa državne službe.

Član 16(Šef unutrašnje organizacione jedinice)

(1) Šef unutrašnje organizacione jedinice rukovodi unutrašnjom organizacionom jedinicom,

obavlja najsloženije poslove iz nadležnosti unutrašnje organizacione jedinice i u okviru svojih
ovlašćenja odgovoran je za korišćenje finansijskih, materijalnih i ljudskih potencijala dodijeljenih
unutrašnjoj organizacionoj jedinici.

(2) Šef unutrašnje organizacione j edinice za svoj rad i upravljanje odgovara pomoćniku organa
državne službe koji rukovodi osnovnom organizacionom jedinicom u čijem je sastavu unutrašnja
organizaciona jedinica, odnosno sekretaru organa državne službe, odnosno rukovodiocu organa
državne službe, ukoliko u toj osnovnoj organizacionoj jedinici nema pomoćnika rukovodioca
organa državne službe.

Član 17(Inspektori)

Inspektori obavljaju poslove koji se odnose na inspekcijski nadzor nad primjenom zakona i
drugih propisa donesenih na osnovu zakona i inspekcijski nadzor nad radom organa državne
službe, u skladu sa zakonom.

Član 18(Interni revizor)

Interni revizor vrši poslove u skladu sa važećim propisima iz oblasti interne revizije u javnom
sektoru.

Član 19(Stručni savjetnik)

Stručni savjetnik je državni službenik čija dužnost podrazumijeva visok stepen stručnosti,
odgovornosti i nezavisnosti u obavljanju najsloženijih poslova iz nadležnosti organa državne
službe, koji su posebnim propisom i pravilnikom o unutrašnjoj organizaciji određeni za to radno
mjesto.

Član 20(Viši stručni saradnik)

Viši stručni saradnik je državni službenik čija dužnost podrazumijeva veći stepen stručnosti,
osposobljenosti i odgovornosti za obavljanje složenijih poslova iz nadležnosti organa državne
službe, koji su posebnim propisom i pravilnikom o unutrašnjoj organizaciji određeni za to radno
mjesto.

Član 21(Stručni saradnik)

Stručni saradnik je državni službenik koji je stručno osposobljen za obavljanje određene vrste
složenih poslova koji su posebnim propisom i pravilnikom o unutrašnjoj organizaciji određeni za
to radno mjesto.

POGLAVLJE V - UPRAŽNJENA RADNA MJESTA, PREMJEŠTAJ, ZAPOŠLJAVANJE, OCJENA RADA I

UNAPREĐENJE

Član 32(Popuna upražnjenog radnog mjesta)

Popuna upražnjenog radnog mjesta državnog službenika u organu državne službe vrši se u
skladu sa ovim zakonom na način za koji se, u zavisnosti od konkretne potrebe i situacije, odluči
rukovodilac organa državne službe.

Član 33(Interni premještaj državnog službenika)

(1) Državni službenik se može premjestiti na drugo slično radno mjesto u istom organu državne
službe, odnosno u drugi organ državne službe istog nivoa vlasti na osnovu pismenog sporazuma
između rukovodilaca organa državne službe.

(2) Pod sličnim radnim mjestom podrazumijeva se radno mjesto iste stručne spreme u okviru
organa državne službe, za koje državni službenik ispunjava opšte i posebne uslove, propisane
pravilnikom o unutrašnjoj organizaciji.
(3) Premještaj se može izvršiti sa ili bez saglasnosti državnog službenika koji se premješta sa
jednog radnog mjesta na drugo radno mjesto u istom, odnosno u drugom organu državne službe
istog nivoa vlasti, a u okviru radnih mjesta propisanih u članu 10. stav (1) tačke b) do k) ovog
zakona, ako postoji potreba službe, prema ocjeni rukovodioca organa državne službe.

(4) Rješenje o premještaju iz stava (3) ovog člana donosi rukovodilac organa državne službe, a
primjerak rješenja dostavlja se Agenciji, a kada se premještaj vrši u drugi organ državne službe
istog nivoa vlasti, Agenciji se dostavlja primjerak sporazuma i rješenje o postavljenju.

(5) Kod odlučivanja o premještaju u obzir se uzimaju ocjene rezultata rada koje je ostvario
državni službenik koji se premješta, kao i njegova ukupna stručna sposobnost za obavljanje
poslova na radnom mjestu na koje se premješta, te potreba službe i organizacije rada.

(6) Interni premještaj državnog službenika se može izvršiti samo jednom u toku jedne
kalendarske godine.

(7) Žalba na rješenje iz stava (4) ovog člana ne odlaže izvršenje rješenja.

Član 34(Preuzimanje i privremeno preuzimanje državnog službenika)

(1) Organ državne službe može, na osnovu pismenog sporazuma sa drugim organom državne
službe u Kantonu, nezavisno od nivoa vlasti i uz saglasnost državnog službenika, preuzeti
državnog službenika sa sličnog radnog mjesta, u skladu sa članom 33. stav (2) ovog zakona.

(2) Preuzimanje državnog službenika iz stava (1) ovog člana se vrši pismenim sporazumom
između rukovodilaca organa državne službe, a primjerak sporazuma i rješenje o postavljenju
dostavljaju se Agenciji.

(3) U slučaju potrebe posla dva organa državne službe istog nivoa vlasti se mogu sporazumjeti o
privremenom ili povremenom preuzimanju državnog službenika iz jednog u drugi organ državne
službe, bez zasnivanja radnog odnosa u organu koji vrši preuzimanje.
(4) Preuzimanje državnog službenika iz stava (3) ovog člana se vrši pismenim sporazumom
između rukovodilaca organa državne službe kojim se uređuju pitanja vezana za privremeno
odnosno povremeno preuzimanje.

(5) U slučaju postojanja reciprociteta, preuzimanje državnih službenika iz stava (1) ovog člana
može se izvršiti i između organa državne službe dva kantona.

Član 35(Popuna upražnjenih radnih mjesta sa liste prekobrojnih)

(1) Kada rukovodilac organa državne službe odluči da popunu upražnjenog radnog mjesta
državnog službenika ne vrši na način predviđen članovima 33. i 34. ovog zakona, odnosno ako se
popuna ne izvrši na taj način, rukovodilac organa državne službe podnosi zahtjev Agenciji za
dostavljanje sa liste prekobrojnih državnih službenika koju vodi Agencija.

(2) Rukovodilac organa državne službe popunjava to radno mjesto sa liste prekobrojnih državnih
službenika na području Kantona ukoliko se na istoj nalazi državni službenik koji ispunjava uslove
tog radnog mjesta.

(3) Popuna iz stava (2) ovog člana vrši se prema kriterijima i pravilima Agencije.

Član 36(Interno oglašavanje)

(1) Ako se upražnjeno radno mjesto ne može popuniti sa liste prekobrojnih državnih službenika,
rukovodilac organa državne službe može objaviti interni oglas.

(2) Interni oglas se objavljuje na oglasnoj tabli i službenoj internet stranici organa državne službe
o čemu se obavještavaju svi organi državne službe u Kantonu.

(3) Interni oglas sadrži:

a) naziv radnog mjesta i opis poslova upražnjenog radnog mjesta;

b) posebne uslove utvrđene za obavljanje poslova tog radnog mjesta;

c) spisak dokumenata koje treba podnijeti uz prijavu na oglas;

d) rok trajanja oglasa;

e) adresu za podnošenje prijava na oglas.

(4) Pravo prijave na interni oglas imaju državni službenici bilo kojeg nivoa vlasti na koji se odnosi
ovaj zakon, ukoliko ispunjavaju uslove za obavljanje poslova tog radnog mjesta.

(5) Interni oglas ostaje otvoren osam dana od dana objavljivanja.

(6) Rukovodilac organa državne službe za svaki interni oglas rješenjem imenuje komisiju za
provođenje internog oglasa. Komisija se sastoji od tri člana koji su, u pravilu, zaposlenici organa
državne službe u koji se prima državni službenik, od čega je jedan predstavnik sindikata.

(7) Rukovodilac organa državne službe može donijeti odluku o poništenju internog oglasa
najkasnije do trenutka kada Komisija iz stava (6) ovog člana ne utvrdi listu kandidata koji
ispunjavaju uslove internog oglasa.
(8) Komisija iz stava (6) ovog člana razmatra sve prijave podnesene na interni oglas i utvrđuje
listu kandidata koji ispunjavaju uslove oglasa i listu kandidata koji ne ispunjavaju uslove internog
oglasa, o čemu se sastavlja zapisnik. Lista se utvrđuje prema svim činjenicama koje su tražene
internim oglasom.

(9) Rukovodilac organa državne službe odlučuje o prijemu državnog službenika u radni odnos sa
liste kandidata koji ispunjava sve uslove internog oglasa, o čemu donosi rješenje.

(10) Kandidatima koji nisu primljeni u radni odnos dostavlja se pismeno obavještenje o
rezultatima internog oglasa.

(11) Protiv rješenja iz stava (9) ovog člana, odnosno obavještenja iz stava (10) ovog člana, može
se u roku od 15 dana od dana prijema rješenja odnosno obavještenja izjaviti žalba Odboru za
žalbe.

(12) Državni službenik stupa na posao kada rješenje o prijemu u radni odnos postane konačno.

Član 37(Javni konkurs)

(1) Na zahtjev rukovodioca organa državne službe, Agencija objavljuje javni konkurs i provodi
proceduru popune upražnjenog radnog mjesta.

(2) Javni konkurs objavljuje se u "Službenim novinama Federacije Bosne i Hercegovine", jednim
dnevnim novinama koje se distribuiraju na cijeloj teritoriji Bosne i Hercegovine i veb stranici
Agencije.

(3) Rok za prijavu kandidata je 15 dana od dana objave u "Službenim novinama Federacije Bosne
i Hercegovine".

(4) Javni konkurs sadrži:

a) naziv i opis upražnjenog radnog mjesta;

b) opšte uslove iz člana 38. ovog zakona;

c) posebne uslove utvrđene pravilnikom o unutrašnjoj organizaciji;

d) spisak dokumenata koje treba podnijeti uz prijavu na oglas;

e) rok trajanja oglasa;

f) adresu za podnošenje prijava na oglas.

(5) Troškove objavljivanja javnog konkursa snosi organ državne službe za čije se potrebe provodi
konkurs.
Član 38(Opšti uslovi za postavljenje)

(1) Da bi bilo postavljeno na radno mjesto državnog službenika, lice mora ispunjavati sledeće
opšte uslove:

a) da je državljanin Bosne i Hercegovine;

b) da je stariji od 18 godina;

c) da ima univerzitetsku diplomu ili druge obrazovne ili akademske kvalifikacije najmanje VII
stepena stručne spreme odnosno visoko obrazovanje najmanje prvog ciklusa Bolonjskog sistema
studiranja, što se utvrđuje uredbom iz člana 10. stav (2) ovog zakona;

d) da je zdravstveno sposobno za obavljanje poslova predviđenih za to radno mjesto;

e) da u poslednje tri godine, od dana objavljivanja upražnjenog radnog mjesta, lice nije
otpušteno iz državne službe kao rezultat disciplinske mjere, na bilo kojem nivou vlasti u Bosni i
Hercegovini;

f) da nije obuhvaćeno odredbom člana IX 1. Ustava Bosne i Hercegovine;

g) da se protiv njega ne vodi krivični postupak.

(2) Odredbe stava (1) ovog člana odnose se i na lica iz člana 9. stavovi (2) i (3) ovog zakona.

(3) U pogledu stepena stručne spreme i dužine radnog iskustva, savjetnik nosioca funkcije
izjednačen je sa pomoćnikom rukovodioca organa državne službe.

Član 39(Komisija za provođenje javnog konkursa)

(1) Agencija imenuje posebnu komisiju za provođenje javnog konkursa (u daljem tekstu:
Komisija) koja mora biti nepristrasna u provođenju javnog konkursa.

(2) Komisiju sačinjavaju tri člana, od kojih su dva člana državni službenici koje predloži organ
državne službe na čiji se zahtjev raspisuje javni konkurs, od kojih je jedan predstavnik sindikata, i
koji imaju profesionalno iskustvo u oblastima obuhvaćenim procesom javnog konkursa, dok se
treći član Komisije imenuje sa liste eksperata koju utvrdi Agencija.

(3) Komisija bira predsjedavajućeg među svojim članovima i usvaja poslovnik o radu većinom
glasova svih članova.
(4) Članovima Komisije za rad u Komisiji pripada naknada čija se visina utvrđuje posebnim
rješenjem prema kriterijima koje utvrdi Agencija, a isplata se vrši iz sredstava organa državne
službe za čije je potrebe imenovana ta Komisija.

Član 40(Ispit opšteg znanja i stručni ispit)

(1) U okviru provođenja javnog konkursa kandidati su dužni polagati:

a) ispit opšteg znanja;

b) stručni ispit.

(2) Vlada, na prijedlog Ministarstva pravosuđa i uprave Tuzlanskog kantona (u daljem tekstu:
Ministarstvo), podzakonskim propisom utvrđuje uslove, način i program polaganja ispita iz stava
(1) ovog člana.

(3) Kandidati koji su položili ispit opšteg znanja po propisima koji su važili prije donošenja
propisa iz stava (2) ovog člana, stručni upravni ispit ili pravosudni ispit, izuzeti su od polaganja
ispita opšteg znanja iz stava (1) tačka a) ovog člana.

Član 41(Izborni proces)

(1) Komisija provjerava i bira kandidate na osnovu profesionalnih sposobnosti procijenjenih

putem ispita opšteg znanja i stručnog ispita, koji su identični za sve kandidate koji se prijavljuju
za isto radno mjesto. Izbor kandidata Komisija vrši u roku od 30 dana nakon isteka krajnjeg roka
za prijave na javni konkurs.

(2) Bodovanje kandidata vrši se prema sistemu dodjele bodova Agencije.

(3) Agencija objavljuje rezultate javnog konkursa i pismeno obavještava sve kandidate o
rezultatima koje su postigli.

(4) Rukovodilac organa državne službe može donijeti odluku o poništenju javnog konkursa
najkasnije do održavanja pismenog dijela stručnog ispita.

Član 42(Postavljenje državnog službenika)

(1) Rukovodilac organa državne službe postavlja najuspješnijeg kandidata sa liste uspješnih
kandidata koji su prošli javni konkurs.

(2) Izuzetno, iz opravdanih razloga uz obrazloženje, rukovodilac organa državne službe može
postaviti kandidata bez obzira na redoslijed utvrđen na listi uspješnih kandidata, a nakon
obavljenog usmenog intervjua sa svim kandidatima sa liste uspješnih kandidata.
(3) Pod opravdanim razlozima iz stava (2) ovog člana podrazumijevaju se nacionalna i spolna
struktura u organu državne službe i prednost u zapošljavanju utvrđena posebnim propisima.

(4) Usmeni intervju iz stava (2) ovog člana obavlja se u organu državne službe.

(5) Ukoliko državni službenik ne stupi na dužnost ili mu iz bilo kojeg razloga prestane radni
odnos u periodu od šest mjeseci od dana postavljenja, na upražnjeno radno mjesto postavlja se
naredni najuspješniji kandidat sa rezervne liste uspješnih kandidata koju čuva Agencija.

(6) Rezervna lista uspješnih kandidata čuva se do isteka probnog rada postavljenog državnog
službenika.

(7) Postavljenje državnog službenika vrši se rješenjem, koje se dostavlja kandidatu i objavljuje na
oglasnoj tabli organa državne službe.

(8) Prije preuzimanja dužnosti, postavljeni državni službenik prima pisani opis svog radnog
mjesta i akte kojima se regulišu radni odnosi, plate, unutrašnja organizacija i zaštita na radu.

(9) Rješenje o postavljenju sadrži:

a) ime i prezime državnog službenika;

b) naziv organa državne službe u koji je državni službenik postavljen;

c) naziv radnog mjesta i platni razred.

(10) Postavljeni državni službenik preuzima dužnost polaganjem zakletve vjernosti pred
rukovodiocem organa državne službe, čiji tekst utvrđuje Agencija, a potpisani tekst zakletve
sastavni je dio personalnog dosjea državnog službenika.

(11) Jedan primjerak rješenja o postavljenju državnog službenika dostavlja se Agenciji radi
evidentiranja u Registru državnih službenika, u roku od osam dana od dana donošenja rješenja.

(12) Protiv rješenja iz stava (7) ovog člana može se izjaviti žalba Odboru za žalbe.

Član 43(Probni rad)

(1) Kada se radi o prvom zapošljavanju u organima državne službe, državni službenik prolazi
razdoblje probnoga rada, koje obuhvata vrijeme uvođenja u posao i vrijeme obavljanja dužnosti
i ukupno traje šest mjeseci, osim ako ovim zakonom nije drugačije utvrđeno.

(2) Neposredno nadređeni državni službenik se određuje kao supervizor odgovoran za davanje
prijedloga ocjene rada na kraju probnog perioda, a ukoliko nema neposredno nadređenog
državnog službenika, rukovodilac organa državne službe imenuje za supervizora drugog
državnog službenika iz organa državne službe u kojoj se vrši popuna.

(3) Ocjenjivanje probnog rada državnih službenika vrši rukovodilac organa državne službe.

(4) Ukoliko je ocjena rada:

a) zadovoljavajuća, rukovodilac organa državne službe rješenjem potvrđuje postavljenje

državnog službenika na radno mjesto;

b) nezadovoljavajuća, rukovodilac organa državne službe rješenjem razrješava dužnosti

državnog službenika, koji time gubi svoj status, bez otkaznog roka i primanja naknade zbog
otpuštanja.

(5) Ukoliko je državni službenik razriješen dužnosti, u skladu sa stavom (4) tačka b) ovog člana,
sledeći uspješni kandidat s rezervne liste iz člana 42. stav (3) ovog zakona, postavlja se na
upražnjeno radno mjesto državnog službenika, uz obavezu probnog rada.

6) Za vrijeme probnog rada državni službenik ima pravo na dva dana godišnjeg odmora za svaki
navršeni mjesec rada.

(7) Probnom radu ne podliježu pripravnici i lica na stručnom osposobljavanju iz člana 48. ovog
zakona.

Član 44(Ocjena rada)

(1) Ocjena rada državnog službenika podrazumijeva nadzor i ocjenu izvršavanja poslova
utvrđenih opisom radnog mjesta za vrijeme perioda koji se ocjenjuje.

(2) Ocjenu rada državnih službenika utvrđuje rukovodilac organa državne službe.

(3) Rukovodilac organa državne službe ocjenjuje rad svih državnih službenika, na prijedlog
neposredno nadređenog državnog službenika, jednom godišnje, osim državnih službenika koji su
u tom organu državne službe radili manje od šest mjeseci.

(4) Ocjena rada državnog službenika zasniva se na rezultatima postignutim u obavljanju poslova
radnog mjesta i postavljenih radnih ciljeva, kvalitetu rada, efikasnosti u radu, samostalnosti,
stvaralačkoj sposobnosti i inicijativi, vještini komunikacije, spremnosti prilagođavanja
promjenama, radnoj disciplini i ostalim sposobnostima koje zahtijeva radno mjesto.

(5) Rezultati ostvareni u obavljanju poslova u toku perioda koji se ocjenjuje označavaju se
sledećim ocjenama: nezadovoljavajuće, zadovoljavajuće, uspješno i izuzetno uspješno.
(6) Ocjena rada iz prethodne godine uzima se u obzir prilikom unapređenja i internih
premještaja.

(7) Svi državni službenici:

a) imaju nesmetan pristup ocjenama svoga rada koje se nalaze u ličnom dosjeu;

b) imaju mogućnost da u odgovarajućem vremenskom roku prilože pismene informacije uz

ocjenu svoga rada i imaju pravo izjaviti žalbu Odboru za žalbe, radi preispitivanja ocjene rada, u
roku od 15 dana od dana prijema odluke o ocjeni rada.

(8) Ukoliko su dvije uzastopne godišnje ocjene rada nezadovoljava, rukovodilac organa državne
službe razrješava dužnosti državnog službenika, koji time gubi svoj status bez otkaznog roka i
primanja naknade zbog otpuštanja.

(9) Državni službenik može izjaviti žalbu Odboru za žalbe radi preispitivanja razrješenja, u roku
od 15 dana od dana prijema rješenja o razrješenju.

(10) Vlada, na prijedlog Ministarstva, donosi propis kojim se određuju kriteriji za ocjenjivanje i
nagrađivanje državnih službenika.

Član 45(Unapređenje državnog službenika)

Unapređenje državnog službenika na više radno mjesto iz člana 10. stav (1) tačke b) do k) ovog
zakona, zasniva se na pozitivnoj ocjeni rada i o njemu odlučuje rukovodilac organa državne
službe, u skladu sa članom 46. ovog zakona.

Član 46(Postupak unapređenja državnog službenika)

(1) Rukovodilac organa državne službe može vršiti unapređenje državnog službenika u organu
državne službe kojim rukovodi na više radno mjesto, u okviru radnih mjesta iz člana 10. stav (1)
tačke b) do k) ovog zakona, a vrši se kada postoji upražnjeno radno mjesto.

(2) Unapređenje se vrši putem internog oglasa, koji traje najmanje sedam dana od dana
objavljivanja na oglasnoj tabli organa državne službe u kojem se vrši unapređenje.

(3) Na interni oglas iz stava (2) ovog člana mogu se prijaviti državni službenici organa državne
službe u kojem se vrši unapređenje, ako ispunjavaju uslove upražnjenog radnog mjesta
propisane pravilnikom o unutrašnjoj organizaciji.

(4) Interni oglas sadrži naziv radnog mjesta, opis poslova i uslove za obavljanje poslova utvrđene
u pravilniku o unutrašnjoj organizaciji.
(5) Rukovodilac organa državne službe imenuje komisiju od tri člana, koja predlaže za
unapređenje državnog službenika koji ima najbolje stručne i druge kvalitete, koji se zasnivaju na
ocjeni rada i pokazanim drugim stručnim i profesionalnim sposobnostima državnih službenika
koji se prijave na interni oglas, što se procjenjuje putem intervjua.

(6) Rješenje o unapređenju donosi rukovodilac organa državne službe, a primjerak rješenja
dostavlja se Agenciji.

(7) Nezadovoljni državni službenici koji su učesnici postupka po internom oglasu imaju pravo
podnijeti žalbu Odboru za žalbe, u roku od 15 dana od dana prijema obavještenja o
unapređenju.

Član 47(Prekobrojnost)

(1) Prekobrojnost nastaje isključivo kao posljedica reorganizacije, smanjenja obima poslova
organa državne službe ili njegovog ukidanja.

(2) Agencija proglašava državnog službenika prekobrojnim, na prijedlog rukovodioca organa

državne službe, u skladu sa kriterijima iz kolektivnog ugovora.

(3) Protiv rješenja o prekobrojnosti može se uložiti žalba Odboru za žalbe u roku od 15 dana od
dana dostavljanja rješenja. Žalba ne odlaže izvršenje rješenja.

(4) Državni službenik koji je proglašen prekobrojnim može se:

a) rasporediti na slično upražnjeno radno mjesto državnog službenika u drugom organu državne
službe bilo kojeg nivoa vlasti na koji se odnosi ovaj zakon;

b) ukoliko raspoređivanje državnog službenika na način iz tačke a) ovog stava nije moguće,
državnom službeniku se nudi prijevremeno penzionisanje u skladu sa posebnim zakonom;

c) ukoliko je prijevremeno penzionisanje nemoguće, rukovodilac organa državne službe

razrješava dužnosti prekobrojnog državnog službenika, koji može izjaviti žalbu Odboru za žalbe i
tražiti preispitivanje razrješenja, u roku od 15 dana od dana prijema rješenja o razrješenju.

(5) Ukoliko državni službenik odbije ponuđeno raspoređivanje ili prijevremeno penzionisanje
rukovodilac organa državne službe ga razrješava, u kom slučaju nema pravo na otpremninu.

(6) Državni službenik i namještenik za čijim je radom prestala potreba u organu državne službe
zbog prekobrojnosti, ima u roku od godine dana od dana prestanka radnog odnosa prednost
prilikom ponovnog zaposlenja, ukoliko se u organima državne službe istog nivoa vlasti oglasi
upražnjeno radno mjesto za koje državni službenik i namještenik ispunjava uslove.
(7) Prekobrojnim se ne može proglasiti državni službenik kojem je za sticanje uslova za starosnu
penziju ostalo pet ili manje godina staža osiguranja.

Član 48(Pripravnici i lica na stručnom osposobljavanju)

(1) Organ državne službe može primati u radni odnos pripravnike na pripravnički staž.

(2) Prijem pripravnika u organu državne službe vrši se na osnovu javnog konkursa koji, na
zahtjev rukovodioca organa državne službe, objavljuje Agencija i u skladu sa kriterijima Agencije.

(3) Pripravnički staž traje jednu godinu, ako posebnim zakonom nije drugačije određeno, a
provodi se po programu obuke pripravnika, koji donosi rukovodilac organa državne službe.

(4) Za vrijeme pripravničkog staža pripravniku pripada plata u visini utvrđenoj posebnim
propisom.

(5) Organ državne službe može primati i lica na stručno osposobljavanje bez zasnivanja radnog
odnosa u skladu sa odredbama opštih propisa o radu.

Član 49(Status namještenika koji uz rad stekne visoku stručnu spremu)

(1) Namještenik organa državne službe koji je stekao najmanje VII stepen stručne spreme ili
visoko obrazovanje najmanje prvog ciklusa Bolonjskog sistema studiranja i koji ima najmanje pet
godina radnog iskustva u organima državne službe nakon položenog stručnog ispita za
namještenika u organima državne službe, može se prijaviti na javni konkurs za upražnjeno radno
mjesto stručnog saradnika u organu državne službe i primiti u radni odnos bez obaveze
obavljanja pripravničkog staža.

(2) Namještenik organa državne službe koji je stekao najmanje VII stepen stručne spreme ili
visoko obrazovanje najmanje prvog ciklusa Bolonjskog sistema studiranja i koji ima najmanje pet
godina radnog iskustva u organima državne službe nakon položenog stručnog ispita za
namještenika u organima državne službe, može se prijaviti na interni odnosno javni oglas za
upražnjeno radno mjesto višeg samostalnog referenta u organu državne službe i primiti u radni
odnos bez obaveze obavljanja pripravničkog staža.

Član 50(Radni odnos na određeno vrijeme)

(1) U slučaju duže odsutnosti državnog službenika sa posla (bolovanje, porodiljsko odustvo,
suspenzija i sl.) može se primiti državni službenik u radni odnos na određeno vrijeme, koje traje
do povratka odsutnog državnog službenika na posao, a najduže tri godine.

(2) Prijem u radni odnos iz stava (1) ovog člana vrši se bez javnog konkursa, s tim da lice koje se
namjerava primiti u radni odnos mora ispunjavati propisane uslove radnog mjesta.
(3) Radni odnos iz stava (1) ovog člana ne može prerasti u radni odnos na neodređeno vrijeme.

(4) U slučaju potrebe da se hitno obezbijedi obavljanje poslova upražnjenog radnog mjesta, za
koje organ državne službe ima potrebnu saglasnost za popunu, rukovodilac organa državne
službe može privremeno rasporediti na te poslove drugog državnog službenika ili radno mjesto
državnog službenika popuniti na određeno vrijeme do šest mjeseci, uz obavezu da se
istovremeno pokrene postupak javnog oglašavanja upražnjenog radnog mjesta.

ZAKON O UPRAVNOM POSTUPKU

XII - RJEŠENJE

1. Organ koji donosi rješenje

Član 200.

(1) Na podlozi činjenica utvrđenih u postupku, organ nadležan za rješavanje donosi rješenje o
stvari koja je predmet postupka.

(2) Kad o stvari rješava kolegijalni organ, on može rješavati kad je prisutno više od polovine
njegovih članova, a rješenje donosi većinom glasova prisutnih članova, ako zakonom ili drugim
propisima nije određena naročita većina.

(3) Glede rješavanja upravne stvari od strane organa izvršne vlasti, primjenjuju se odredbe ovog
zakona, ako posebnim propisima koji uređuju ta pitanja o kojima rješenje donosi organ izvršne
vlasti nije drukčije određeno.

Član 201.

Kad je zakonom ili drugim propisom utemeljenim na zakonu određeno da o jednoj stvari
rješavaju dva ili više organa, svaki je od njih dužan da riješi o toj stvari. Ovi će se organi
sporazumjeti koji će od njih izdati rješenje, i u tom rješenju mora biti naveden akt drugog
organa.

Član 202.

(1) Kad je u zakonu ili na zakonu utemeljenom propisu određeno da rješenje donosi jedan organ
u suglasnosti sa drugim organom, organ koji donosi rješenje sastavlja rješenje i šalje ga sa
spisima predmeta na suglasnost drugom organu, koji može dati suglasnost potvrdom na samom
rješenju ili posebnim aktom. U takvom slučaju rješenje je doneseno kad je drugi organ dao
suglasnost, a smatra se aktom organa koji je donio rješenje.
(2) U slučaju iz stava 1. ovog Člana,organ koji donosi rješenje sastavlja i šalje ga sa spisima
predmeta na suglasnost drugom organu, koji može dati suglasnost potvrdom na samom rješenju
ili posebnima aktom. U takvom slučaju rješenje je doneseno kad je drugi organ dao suglasnost, a
smatra se aktom organa koji je donio rješenje.

(3) Odredba stava 2. ovog Člana važi i za slučaj kad je u zakonu propisano da rješenje donosi
jedan organ uz potvrdu ili odobrenje drugog organa.

(4) Kad je zakonom ili drugim propisom određeno da je nadležni organ dužan da prije
donošenja rješenja pribavi mišljenje drugog organa, rješenje se može donijeti samo poslije
pribavljenog mišljenja.

(5) Organ čija je suglasnost ili mišljenje,odnosno potvrda ili odobrenje potrebno za donošenje
rješenja, dužan je suglasnost ili mišljenje, odnosno potvrdu ili odobrenje dati u roku od 15 dana
od dana kada mu je zatraženo, ako posebnim propisima nije određen drugi rok. Ako taj organ u
tom roku ne izda svoj akt i ne dostavi ga organu koji donosi rješenje, kojim daje ili odbija
suglasnost, potvrdu ili odobrenje,odnosno mišljenje, smatra se da je dao suglasnost, potvrdu ili
odobrenje, odnosno mišljenje, a ako ne da nikakvo izjašnjenje, nadležni organ može donijeti
rješenje i bez pribavljene suglasnosti ili mišljenja, odnosno potvrde ili odobrenja,ako posebnim
propisima nije drugačije određeno.

Član 203.

Ako službena osoba koja je vodila postupak nije ovlaštena da donosi rješenje, dužna je da
podnese nacrt rješenja organu koji donosi rješenje. Ova službena osoba potpisuje nacrt rješenja
(Član 36. st. 2. i 3.). 2. Oblik i sastavni dijelovi rješenja

Član 204.

(1) Svako rješenje mora se kao takvo označiti. Iznimno, ako je to nužno posebnim propisima
može se predvidjeti da se rješenju može dati i drugi naziv.

(2) Rješenje se donosi pismeno. Iznimno, u slučajevima predviđenim ovim zakonom, rješenje se
može donijeti i usmeno.

(3) Pismeno rješenje sadrži:naziv organa, broj i datum, uvod, dispozitiv (izreku), obrazloženje,
uputstvo o pravnom lijeku, potpis ovlaštene službene osobe i pečat organa. U slučajevima
predviđenim zakonom ili propisom donesenim na temelju zakona, rješenje ne mora sadržavati
pojedine od ovih dijelova. Ako se rješenje obrađuje mehanografski, umjesto potpisa, može da
sadrži faksimil ovlaštene službene osobe.

(4) I kad se rješenje objavi usmeno, mora se izdati napismeno, sukladno ovom zakonu.
(5) Rješenje se mora dostaviti stranci u originalu ili u ovjerenom prepisu.

Član 205.

(1) Uvod rješenja sadrži: naziv organa koji donosi rješenje, propis o nadležnosti tog organa, ime
stranke i njenog zakonskog zastupnika ili punomoćnika ako ga ima i kratko označenje predmeta
postupka.

(2) Ako su rješenje donijela dva ili više organa, ili je doneseno uz suglasnost, potvrdu, odobrenje
ili po pribavljenom mišljenju drugog organa, to se ima navesti u uvodu, a ako je stvar riješio
kolegijalni organ, u uvodu se označava dan sjednice kolegijalnog organa na kojoj je stvar
riješena. Ako se rješenje donosi po službenoj dužnosti, to se navodi u uvodu rješenja.

Član 206.

(1) Dispozitivom se rješava o predmetu postupka u cijelosti i o svim zahtjevima stranaka o

kojima u toku postupka nije posebno riješeno.

(2) Dispozitiv mora biti kratak i određen, a kad je potrebno može se podijeliti i na više točaka.

(3) Dispozitivom se može riješiti i o troškovima postupka, ako ih je bilo, određujući njihov iznos,
tko ih je dužan platiti, kome i u kom roku. Ako se u dispozitivu ne rješava o troškovima, navest
će se da će se o njima donijeti poseban zaključak.

(4) Ako se rješenjem nalaže izvršenje kakve radnje, u dispozitivu će se odrediti i rok u kome se
ta radnja ima izvršiti.

(5) Kad je propisano da žalba ne odgađa izvršenje rješenja, to mora biti navedeno u dispozitivu.

Član 207.

(1) U jednostavnim stvarima u kojima učestvuje samo jedna stranka, kao i u jednostavnim
stvarima u kojima u postupku sudjeluju dvije ili više stranaka, ali ni jedna ne prigovara
postavljenom zahtjevu, a zahtjev se uvažava, obrazloženje rješenja može sadržavati samo kratko
izlaganje zahtjeva stranke i pozivanje na pravne propise na temelju kojih je stvar riješena. U
ovakvim stvarima rješenje se može izdati i na propisanom obrascu.

(2) U ostalim stvarima obrazloženje rješenja sadrži: kratko izlaganje zahtjeva stranaka,izvedene
dokaze i utvrđeno činjenično stanje,razloge koji su bili odlučujući pri ocjeni dokaza, razloge zbog
kojih nije uvažen koji od zahtjeva stranaka, razloge koji s obzirom na utvrđeno činjenično stanje
upućuju na onakvo rješenje kako je dato u dispozitivu i pravne propise na osnovu kojih je
riješena upravna stvar. Ako žalba ne odgađa izvršenje rješenja, obrazloženje sadrži i pozivanje na
propis koji to predviđa. U obrazloženju rješenja moraju biti obrazloženi i oni zaključci protiv kojih
nije dopuštena posebna žalba.

(3) Kad je nadležni organ zakonom ili drugim propisom utemeljenim na zakonu ovlašten da riješi
stvar po slobodnoj ocjeni, dužan je da u obrazloženju, pored podataka iz stava 2. ovog Člana,
navede propis u kojem je predviđeno rješavanje po slobodnoj ocjeni i da izloži razloge kojima se
pri donošenju rješenja rukovodio. Ovi se razlozi ne moraju navesti kad je to u javnom interesu
zakonom ili drugim propisom izričito predviđeno.

(4) Ako je zakonom ili drugim propisom posebno predviđeno da se u rješenju donesenom po
slobodnoj ocjeni ne moraju navesti razlozi kojima se organ pri donošenju rješenja rukovodio, u
obrazloženju rješenja navode se podaci iz stava 2. ovog Člana,propis kojim je organ ovlašten da
riješi stvar po slobodnoj ocjeni i propis kojim je ovlašten da ne mora navesti razloge kojima se
pri donošenju rješenja rukovodio.

Član 208.

(1) Uputstvom o pravnom lijeku stranka se obavještava da li protiv rješenja može izjaviti žalbu ili
pokrenuti upravni spor ili drugi postupak pred sudom.

(2) Kad se protiv rješenja može izjaviti žalba, u uputstvu se navodi naziv organa kome se žalba
izjavljuje, naziv organa kome se, u kom roku i s kolikom taksom žalba predaje, s tim da se
navede i da se žalba može izjaviti i na zapisnik kod organa koji je donio rješenje.

(3) Kad se protiv rješenja može pokrenuti upravni spor, u uputstvu se navodi naziv i sjedište
suda kom se tužba podnosi, u kom roku i s kolikom taksom, a kad se može pokrenuti drugi
postupak pred sudom, navodi se sud kome se može obratiti i u kom roku.

(4) Kad je u rješenju dato pogrešno uputstvo, stranka može postupiti po važećim propisima ili
po uputstvu. Stranka koja postupi po pogrešnom uputstvu, ne može zbog toga imati štetnih
posljedica.

(5) Kad u rješenju nije dato nikakvo uputstvo ili je uputstvo nepotpuno, stranka može postupiti
po važećim propisima, a može u roku od osam dana tražiti od organa koji je rješenje donio da
dopuni rješenje. U takvom slučaju rok za žalbu, odnosno sudsku tužbu teče od dana dostavljanja
dopunjenog rješenja.

(6) Kad je protiv rješenja moguće izjaviti žalbu, a stranka je pogrešno upućena da protiv toga
rješenja nema mjesta žalbi ili da se protiv njega može pokrenuti upravni spor, rok za žalbu teče
od dana dostavljanja rješenja suda kojim je tužba odbačena kao nedopuštena, ako stranka nije
već prije toga podnijela žalbu nadležnom organu.
(7) Kad protiv rješenja nije moguće izjaviti žalbu, a stranka je pogrešno upućena da se protiv tog
rješenja može žaliti, pa je izjavila žalbu i zbog toga propustila rok za pokretanje upravnog spora,
ovaj rok joj teče od dana dostavljanja rješenja kojim joj je žalba odbačena, ako stranka nije već
prije toga pokrenula upravni spor.

(8) Uputstvo o pravnom lijeku, kao poseban sastavni dio rješenja, stavlja se poslije obrazloženja.

Član 209.

(1) Rješenje potpisuje službena osoba koja je ovlaštena da donosi rješenje (Član 36).

(2) Rješenje koje je donio kolegijalni organ potpisuje predsjedavajući, ako ovim zakonom ili
posebnim propisom nije drugačije određeno. (3) Kad je kolegijalni organ donio potpuno
rješenje, strankama se izdaje ovjeren prepis rješenja, a kad je stvar riješio zaključkom, rješenje
se izrađuje u skladu sa tim zaključkom, i ovjeren prepis takvog rješenja izdaje se strankama.

Član 210.

(1) Kad je riječ o stvari koja se tiče većeg broja određenih osoba, može se za sve te osobe
donijeti jedno rješenje, ali one moraju biti imenovane u dispozitivu, a u obrazloženju rješenja
moraju biti izloženi razlozi koji se na svaku od njih odnose. Ovakvo rješenje mora se dostaviti
svakoj od tih osoba, osim u slučaju predviđenom u Članu 87. ovog zakona.

(2) Ako je riječ o stvari koja se tiče većeg broja osoba koje organu nisu poznate, može se za sve
njih donijeti jedno rješenje, ali ono mora sadržavati takve podatke da se iz njih može lako
utvrditi na koje se osobe rješenje odnosi (npr. stanovnici ili vlasnici imanja u određenoj ulici ili
stranci iz jedne zgrade i sl).

Član 211.

(1) U stvarima manjeg značaja u kojima se udovoljava zahtjevu stranke, a ne dira se u javni
interes niti interes druge osobe, rješenje se može sastojati samo od dispozitiva u obliku službene
zabilješke u spisu, ako su razlozi za takvo rješenje očigledni i ako nije drugačije propisano.

(2) Takvo se rješenje, po pravilu, priopćava stranci usmeno, a napismeno joj se mora izdati ako
ona to traži.

(3) Takvo rješenje, po pravilu, ne sadrži obrazloženje, osim ako je ono po prirodi stvari potrebno.
Ovakvo rješenje može se izdati na propisanom obrascu.

Član 212.

Kad je riječ o poduzimanju iznimno hitnih mjera u cilju osiguranja javnog mira i sigurnosti ili radi
otklanjanja neposredne opasnosti po život i zdravlje ljudi ili imovine, nadležni organ, odnosno
ovlaštena službena osoba nadležnog organa (Član 36.), može donijeti rješenje i usmeno i
narediti njegovo izvršenje bez odgađanja, s tim što je dužan donijeti pismeno rješenje najkasnije
u roku od osam dana od dana donošenja usmenog rješenja. Sadržaj pismenog rješenja mora
odgovarati sadržaju usmenog rješenja. 3. Djelimično, dopunsko i privremeno rješenje

Član 213.

(1) Kad se o jednoj stvari rješava u više točaka, a samo su neke od njih dozrele za rješavanje, i
kad se pokaže svrsishodnim da se o tim tačkama riješi posebnim rješenjem, nadležni organ može
donijeti rješenje samo o tim tačkama (djelimično rješenje).

(2) Djelimično rješenje smatra se u pogledu pravnih lijekova i izvršenja, kao samostalno rješenje.

Član 214.

(1) Ako nadležni organ nije rješenjem odlučio o svim pitanjima koja su bila predmet postupka,
on može, po prijedlogu stranke ili po službenoj dužnosti, donijeti posebno rješenje o pitanjima
koja već donesenim rješenjem nisu obuhvaćena (dopunsko rješenje). Ako prijedlog stranke za
donošenje dopunskog rješenja bude odbijen, protiv zaključka o tome dopuštena je posebna
žalba.

(2) Ako je predmet već dovoljno raspravljen dopunsko rješenje može se donijeti bez ponovnog
provođenja ispitnog postupka.

(3) Dopunsko rješenje smatra se u pogledu pravnih lijekova i izvršenja, samostalnim rješenjem.

Član 215.

(1) Ako je prema okolnostima slučaja neophodno prije okončanja postupka donijeti rješenje
kojim se privremeno uređuju sporna pitanja ili odnosi, takvo se rješenje donosi na podlozi
podataka koji postoje u času njegovog donošenja. U takvom rješenju mora biti izrično
naznačeno da je privremeno.

(2) Donošenje privremenog rješenja po prijedlogu stranke nadležni organ može uvjetovati
davanjem osiguranja za štetu koja bi mogla usljed izvršenja tog rješenja nastati za protivnu
stranku u slučaju da osnovni zahtjev predlagača ne bude uvažen.

(3) Rješenjem o glavnoj stvari koje se donosi nakon okončanja postupka, ukida se privremeno
rješenje donijeto u toku postupka.

(4) Privremeno rješenje smatra se u pogledu pravnih lijekova i izvršenja, kao samostalno
rješenje. 4. Rok za izdavanje rješenja

Član 216.
(1) Kad se postupak pokreće povodom zahtjeva stranke, odnosno po službenoj dužnosti ako je
to u interesu stranke, a prije donošenja rješenja nije potrebno provoditi poseban ispitni
postupak, niti postoje drugi razlozi zbog kojih se ne može donijeti rješenje bez odgode
(rješavanje prethodnog pitanja i dr.), nadležni organ je dužan donijeti rješenje i dostaviti ga
stranci što prije, a najkasnije u roku od 30 dana računajući od dana predaje urednog zahtjeva,
odnosno od dana pokretanja postupka po službenoj dužnosti, ako posebnim propisom nije
određen kraći rok.

(2) U ostalim slučajevima kad se postupak pokreće povodom zahtjeva stranke, odnosno po
službenoj dužnosti ako je to u interesu stranke, nadležni organ je dužan donijeti rješenje i
dostaviti ga stranci najkasnije u roku od 60 dana, ako posebnim propisom nije određen kraći rok.

(3) Ako nadležni organ protiv čijeg je rješenja dopuštena žalba ne donese rješenje i ne dostavi ga
stranci u roku iz st. 1. i 2. ovog Člana,stranka ima pravo izjaviti žalbu nadležnom organu,kao da
je njen zahtjev odbijen.

(4) Kad se u postupku radi o slučajevima iz Člana 139. ovog zakona, nadležni organ je dužan
rješenje po zahtjevu stranke donijeti najkasnije u roku od 15 dana od dana prijema zahtjeva.

Član 217.

(1) Organ koji je donio rješenje, odnosno službena osoba koja je potpisala ili izdala rješenje,
može u svako vrijeme da ispravi greške u imenima ili brojevima, pisanju ili računanju, kao i druge
očigledne netočnosti u rješenju ili njegovim ovjerenim prepisima. Ispravka greške proizvodi
pravni učinak od dana od koga proizvodi pravni učinak rješenje koje se ispravlja.

(2) O ispravci se donosi poseban zaključak koji se prilaže izvorniku rješenja i čini njegov sastavi
dio. Ovjeren prijepis zaključka dostavlja se i strankama kojima je dostavljeno rješenje. Zaključak
potpisuje službena osoba koja je potpisala rješenje. Zaključak obvezno sadrži broj i datum
rješenja koje se ispravlja. (3) Protiv zaključka kojim se već doneseno rješenje ispravlja ili kojim se
odbija prijedlog za ispravljanje, dopuštena je posebna žalba.

1. Pravo žalbe

Član 221.

(1) Protiv rješenja donesenog u prvom stupnju stranka ima pravo žalbe.

(2) Tužitelj, pravobranitelj i drugi organi, kad su zakonom ovlašteni, mogu izjaviti žalbu protiv
rješenja kojim je povrijeđen zakon u korist pojedinaca ili pravne osobe, a na štetu javnog
interesa.
Član 222.

(1) Pravo žalbe protiv prvostepenskih rješenja federalnih organa uprave i federalnih ustanova,
uređuje se federalnim zakonom iz odgovarajuće upravne oblasti.

(2) Pravo žalbe protiv prvostepenskih rješenja kantonalnih - županijskih organa uprave i
ustanova koja se donose na temelju zakona kantona - županije, uređuje se zakonom kantona -
županije iz odgovarajuće upravne oblasti.

(3) Pri odlučivanju o pravu na žalbu protiv rješenja iz st. 1. i 2. ovog Člana, treba voditi računa da
se, po pravilu, protiv svih prvostepenskih rješenja predvidi žalba i da se time osigura princip
dvostepenskog rješavanja u upravnom postupku, a da se žalba može isključiti samo iz naročito
opravdanih razloga.

(4) Zakonima iz st. 1. i 2. ovog Člana određuje se i organ koji će rješavati po žalbi.

(5) Protiv rješenja domova Parlamenta Federacije i zakonodavnog tijela kantona - županije
odnosno gradskog i općinskog vijeća, kao i rješenja Vlade Federacije i vlade kantona - županije
donesenog u prvom stupnju ne može se izjaviti žalba.

(6) Ako protiv prvostepenskih rješenja iz ovog Člana žalba nije dopuštena, neposredno se može
pokrenuti upravni spor kod nadležnog suda.

(7) Žalba mora biti dozvoljena protiv svih prvostepenskih rješenja u kojima je zakonom isključen
upravni spor. 2. Nadležnost organa za rješavanje o žalbi

Član 223.

(1) Ako je u prvostepenskom upravnom postupku rješavano na temelju statuta ili propisa
općinskog vijeća, u okviru isključivih prava i dužnosti općine, o žalbi protiv tih rješenja u drugom
stupnju, rješava općinski organ određen statutom općine odnosno organ određen propisom
općinskog vijeća.

(2) Ako je u prvostepenskom upravnom postupku rješavano na temelju statuta ili propisa
gradskog vijeća, u okviru isključivih prava i obveza grada, u drugom stupnju protiv tih rješenja
rješava gradski organ iz odgovarajuće upravne oblasti određen statutom grada odnosno organ
određen propisom gradskog vijeća.

(3) Protiv prvostepenskih rješenja općinskog načelnika i gradonačelnika odnosno općinskih i

gradskih službi za upravu, koja su u upravnom postupku donesena na temelju kantonalnog -
županijskog zakona ili drugog kantonalnog - županijskog propisa, u drugom stupnju rješava
nadležni kantonalni - županijski organ iz odgovarajuće upravne oblasti, ako kantonalnim -
županijskim zakonom nije utvrđena nadležnost drugog organa.
(4) Protiv prvostepenskih rješenja općinskog načelnika i gradonačelnika odnosno općinskih i
gradskih službi za upravu, koja su u upravnom postupku donesena na temelju federalnog zakona
ili drugog federalnog propisa, u drugom stupnju rješava nadležni federalni organ uprave iz
odgovarajuće upravne oblasti, ako federalnim zakonom nije utvrđena nadležnost drugog
organa.

Član 224.

(1) O žalbi protiv prvostepenskih rješenja kantonalnih - županijskih organa uprave i ustanova
donesenih na temelju zakona i drugih propisa kantona - županije, rješava nadležni organ
kantona - županije određen zakonom kantona - županije.

(2) O žalbi protiv prvostepenskih rješenja kantonalne - županijske uprave odnosno kantonalne -
županijske ustanove koje se nalaze u sustavu kantonalnog - županijskog organa uprave rješava
kantonalni - županijski organ uprave u čijem se sustavu nalazi ta uprava odnosno ustanova.

(3) O žalbi protiv prvostepenskih rješenja organizacionih jedinica kantonalnih - županijskih

organa uprave i kantonalnih - županijskih ustanova, koje su osnovane van sjedišta kantonalnog -
županijskog organa uprave i kantonalne - županijske ustanove, sa zadatkom da obavljaju
određene upravne poslove iz nadležnosti kantonalnog - županijskog organa uprave i kantonalne
- županijske ustanove, rješava kantonalni - županijskih organ uprave i kantonalna - županijska
ustanova kojoj pripada ta organizaciona jedinica.

(4) O žalbi protiv prvostepenskih rješenja kantonalnih - županijskih organa uprave i kantonalnih -
županijskih ustanova donesenih na temelju federalnih zakona i drugih federalnih propisa,
rješava nadležni federalni organ uprave odnosno federalna ustanova iz odgovarajuće upravne
oblasti.

(5) O žalbi protiv prvostepenskih rješenja federalne uprave odnosno federalne ustanove koje se
nalaze u sastavu federalnog organa uprave, rješava federalni organ uprave u čijem se sastavu
nalazi ta uprava odnosno ustanova.

(6) O žalbi protiv prvostepenskih rješenja organizacionih jedinica federalnih organa uprave i
federalnih ustanova, koje su osnovane van sjedišta federalnog organa uprave i federalne
ustanove, s zadatkom da obavljaju određene upravne poslove iz nadležnosti federalnog organa
uprave i federalne ustanove, rješava federalni organ uprave i federalna ustanova kome pripada
ta organizaciona jedinica.

(7) O žalbi protiv prvostepenskih rješenja federalnih organa uprave i federalne ustanove, rješava
federalni organ određen federalnim zakonom.

Član 225.
(1) O žalbi protiv rješenja donesenog na osnovu Člana 201. ili 202. ovog zakona, rješava organ
koji je nadležan za rješavanje po žalbi protiv rješenja organa koji je izdao (Član 201), odnosno
donio (Član 202.) pobijano rješenje, ako posebnim propisom nije određeno da o žalbi rješava
drugi organ.U ovim slučajevima drugostepenski organ može samo poništiti pobijano rješenje, a
ne može ga izmijeniti.

(2) Ako je organ koji je prema stavku 1. ovog Člana imao da rješava o žalbi dao suglasnost,
odobrenje ili potvrdu na prvostepensko rješenje, o žalbi rješava organ određen zakonom, a ako
takav organ nije određen, protiv ovakvog rješenja može se neposredno pokrenuti upravni spor
kod nadležnog suda.

Član 226.

(1) O žalbi protiv prvostepenskog rješenja koje donosi poduzeće (društvo), ustanova ili druga
pravna osoba rješava organ određen statutom odnosno drugim općim aktom tih pravnih osoba,
ako zakonom nije propisano da o žalbi rješava drugi organ.

(2) O žalbi protiv prvostepenskog rješenja institucije koja ima javne ovlasti, rješava organ
određen statutom te institucije, ako zakonom kojim je data javna ovlast nije propisano da o žalbi
rješava organ uprave odnosno drugi organ.

(3) Ako za rješavanje o žalbi nije određen organ u smislu odredaba st. 1. i 2. ovog Člana, o žalbi
rješava organ uprave nadležan za odgovarajuću upravnu oblast.

Član 227.

(1) Žalba protiv rješenja se podnosi u roku od 15 dana, ako zakonom nije drugačije određeno.

(2) Rok za žalbu za svaku osobu i za svaki organ kojima se rješenje dostavlja računa se od dana
dostavljanja rješenja.

Član 228.

(1) U toku roka za žalbu rješenje se ne može izvršiti. Kad je žalba propisno izjavljena, rješenje se
ne može izvršiti sve dok se rješenje koje je doneseno po žalbi ne dostavi stranci.

(2) Iznimno, rješenje se može izvršiti u žalbenom roku, kao i pošto je žalba izjavljena, ako je to
zakonom predviđeno ili ako je riječ o poduzimanju hitnih mjera (Član 139. stav 1. tačka 4.), ili
ako bi usljed odgađanja izvršenja bila nanesena kojoj stranci šteta koja se ne bi mogla popraviti.
U posljednjem slučaju može se tražiti odgovarajuće osiguranje od stranke u čijem se interesu
provodi izvršenje i ovim osiguranjem uvjetovati izvršenje.

4. Sadržaj žalbe Član 229.

(1) U žalbi se mora navesti rješenje koje se pobija, označujući naziv organa koji ga je donio, i broj
i datum rješenja. Dovoljno je da žalilac izloži u žalbi u kom je pogledu nezadovoljan rješenjem, ali
žalbu ne mora posebno obrazložiti.

(2) U žalbi se mogu iznositi nove činjenice i novi dokazi, ali je žalilac dužan da obrazloži zbog
čega ih nije iznio u prvostepenskom postupku.

(3) Ako su u žalbi iznesene nove činjenice i novi dokazi, a u postupku sudjeluju dvije ili više
stranaka sa suprotnim interesima, žalbi se prilaže još i onoliko prepisa žalbi koliko ima takvih
stranaka. U takvom slučaju organ dostavlja svakoj takvoj stranci prepis žalbe i ostavlja joj rok da
se o novim činjenicama i dokazima izjasni. Ovaj rok ne može biti kraći od osam, ni duži od 15
dana.

5. Predavanje žalbe Član 230.

(1) Žalba se neposredno predaje ili šalje poštom organu koji je donio prvostepensko rješenje.

(2) Ako je žalba predata ili poslata neposredno drugostepenskom organu, on je odmah šalje
organu prvog stupnja.

(3) Žalba predata ili poslata neposredno drugostepenskom organu u pogledu roka, smatra se
kao da je predata prvostepenskom organu.

6. Rad prvostepenskog organa po žalbi Član 231.

(1) Organ prvog stupnja ispituje da li je žalba dopuštena, pravovremena i izjavljena od ovlaštene
osobe. (2) Nedopuštenu, nepravovremenu ili od neovlaštene osobe izjavljenu žalbu organ prvog
stupnja, odbacit će svojim rješenjem.

(3) Pravovremenost žalbe koja je predata ili poslata neposredno drugostepenskom organu,
organ prvog stupnja cijeni prema danu kad je predata, odnosno poslata drugostepenskom
organu.

(4) Protiv rješenja kojim je žalba odbačena na osnovu stava 2. ovog Člana, stranka ima pravo
žalbe. Ako organ koji rješava o žalbi nađe da je žalba opravdana riješit će ujedno i o žalbi koja je
bila odbačena.

Član 232.

(1) Ako organ prvog stupnja koji je donio rješenje nađe da je žalba opravdana, a nije potrebno
provoditi novi ispitni postupak, može stvar riješiti drugačije i novim rješenjem zamijeniti rješenje
koje se žalbom pobija.

(2) Protiv novog rješenja stranka ima pravo žalbe.

Član 233.

(1) Ako organ koji je donio rješenje nađe povodom žalbe da je provedeni postupak bio
nepotpun, a da je to moglo uticati na rješavanje stvari, on je dužan postupak upotpuniti u skladu
s odredbama ovog zakona.

(2) Organ koji je donio rješenje upotpunit će postupak i onda kad žalilac iznese u žalbi takve
činjenice i dokaze koji bi mogli uticati na drugačije rješenje stvari, ako je žaliocu morala biti data
mogućnost da sudjeluje u postupku koji je prethodio donošenju rješenja, a ta mu mogućnost
nije bila data, ili mu je bila data, a on je propustio da je koristi, ali je u žalbi opravdao to
propuštanje.

(3) Prema rezultatu dopunjenog postupka, organ koji je donio rješenje može u granicama
zahtjeva stranke stvar riješiti drugačije i novim rješenjem zamijeniti rješenje koje se žalbom
pobija.

(4) Protiv novog rješenja stranka ima pravo žalbe.

Član 234. Kad je rješenje doneseno bez prethodno provedenog posebnog ispitnog postupka koji
je bio obvezan, ili kad je doneseno po Članu 139. stav 1. toč. 1., 2. i 3. ovog zakona, ali stranci
nije bila data mgućnost da se izjasni o činjenicama i okolnostima koje su od važnosti za
donošenje rješenja, a stranka u žalbi traži da se ispitni postupak provede, odnosno da joj se
pruži mogućnost da se izjasni o takvim činjenicama i okolnostima, prvostepenski organ je dužan
da provede taj postupak. Nakon provođenja postupka prvostepenski organ može uvažiti zahtjev
iz žalbe i donijeti novo rješenje.

Član 235.

(1) Kad organ koji je donio rješenje nađe da je podnesena žalba dopuštena, pravovremena i
izjavljena od ovlaštene osobe, a nije sukladno odredbama čl. 232. do 234. ovog zakona novim
rješenjem zamijenio rješenje koje se žalbom pobija, dužan je, bez odgađanja, a najkasnije u roku
od osam dana od dana prijema žalbe, poslati žalbu organu nadležnom za rješavanje o žalbi.

(2) Uz žalbu je dužan priložiti sve spise koji se odnose na predmet.

7. Rješavanje drugostepenskog organa o žalbi Član 236.

(1) Ako je žalba nedopuštena, nepravovremena ili izjavljena od neovlaštene osobe, a

prvostepenski organ je propustio da je zbog toga odbaci, odbacit će je rješenjem organ koji je
nadležan za rješavanje o žalbi. (2) Ako žalbu ne odbaci, drugostepenski organ uzima predmet u
rješavanje.
(3) Drugostepenski organ može odbiti žalbu, poništiti rješenje u cijelosti ili djelimično, ili ga
izmijeniti.

Član 237.

(1) Drugostepenski organ će odbiti žalbu kad utvrdi da je postupak koji je rješenju prethodio
pravilno proveden i da je rješenje pravilno i na zakonu zasnovano, a žalba neosnovana.

(2) Drugostepenski organ će odbiti žalbu i kad nađe da je u prvostepenskom postupku bilo
nedostataka, ali da su oni takvi da nisu mogli uticati na rješenje stvari.

(3) Kad drugostepenski organ nađe da je prvostepensko rješenje na zakonu zasnovano, ali zbog
drugih razloga, a ne zbog onih koji su u rješenju navedeni, on će u svom rješenju izložiti te
razloge, a žalbu odbiti.

Član 238.

(1) Ako drugostepenski organ utvrdi da je u prvostepenskom postupku učinjena nepravilnost

koja čini rješenje ništavim (Član 264.) proglasit će takvo rješenje ništavim, kao i onaj dio
postupka koji je obavljen poslije te nepravilnosti.

(2) Ako drugostepenski organ utvrdi da je prvostepensko rješenje donio nenadležan organ,
poništit će to rješenje po službenoj dužnosti i dostaviti predmet nadležnom organu na
rješavanje.

Član 239.

(1) Ako drugostepenski organ utvrdi da su u prvostepenskom postupku činjenice nepotpuno ili
pogrešno utvrđene, da se u postupku nije vodilo računa o pravilima postupka koja bi bila od
uticaja na rješenje stvari, ili da je dispozitiv pobijanog rješenja nejasan ili je u protivrječnosti s
obrazloženjem, on će upotpuniti postupak i otkloniti izložene nedostatke bilo sam, bilo preko
prvostepenskog organa ili kog drugog zamoljenog organa, a ti organi su dužni postupiti po
traženju drugostepenskog organa. Ako drugostepenski organ nađe da se na podlozi činjenica
utvrđenih u upotpunjenom postupku stvar mora riješiti drugačije nego što je riješena
prvostepenskim rješenjem, on će svojim rješenjem poništiti prvostepensko rješenje i sam riješiti
stvar.

(2) Ako drugostepenski organ nađe da će nedostatke prvostepenskog postupka brže i

ekonomičnije otkloniti prvostepenski organ, on će svojim rješenjem poništiti prvostepensko
rješenje i vratiti predmet prvostepenskom organu na ponovni postupak. U tom slučaju
drugostepenski organ je dužan svojim rješenjem da ukaže prvostepenskom organu u kom
pogledu treba upotpuniti postupak, a prvostepenski organ je dužan u svemu da postupi po
drugostepenskom rješenju i bez odgađanja, a najkasnije u roku od 15 dana od dana prijema
predmeta, da donese novo rješenje. Protiv novog rješenja stranka ima pravo žalbe.

Član 240.

(1) Ako drugostepenski organ utvrdi da su u prvostepenskom rješenju pogrešno ocijenjeni

dokazi, da je iz utvrđenih činjenica izveden pogrešan zaključak glede činjeničnog stanja, da je
pogrešno primijenjen pravni propis na temelju koga se rješava stvar, da je u istoj upravnoj stvari
već jednom poništeno prvostepensko rješenje, a posebno ako prvostepenski organ nije u svemu
postupio po drugostepenskom rješenju ili ako nađe da je na temelju slobodne ocjene trebalo
donijeti drugačije rješenje, on će svojim rješenjem poništiti prvostepensko rješenje i sam riješiti
stvar.

(2) Ako drugostepenski organ utvrdi da je rješenje pravilno glede utvrđenih činjenica i u pogledu
primjene zakona, ali da se cilj zbog koga je rješenje doneseno može postići i drugim sredstvima
povoljnijim za stranku, izmijenit će prvostepensko rješenje u tom smislu.

Član 241.

(1) Radi pravilnog rješenja stvari drugostepenski organ može povodom žalbe izmijeniti
prvostepensko rješenje u korist žalioca i mimo zahtjeva postavljenog u žalbi, a u okviru zahtjeva
postavljenog u prvostepenskom postupku, ako se tim ne vrijeđa pravo druge osobe.

(2) S istim ciljem drugostepenski organ može povodom žalbe izmijeniti prvostepensko rješenje
na štetu žalioca, ali samo iz nekog od razloga predviđenih u čl. 260., 263. i 264. ovog zakona.

Član 242.

(1) Odredbe ovog zakona koje se odnose na rješenje, sukladno se primjenjuju i na rješenja koja
se donose po žalbi.

(2) U obrazloženju drugostepenskog rješenja moraju se ocijeniti i svi navodi žalbe. Ako je već
prvostepenski organ u obrazloženju svog rješenja pravilno ocijenio navode koji se u žalbi iznose,
drugostepenski organ se može u svom rješenju samo pozvati na razloge iznesene u
prvostepenskom rješenju.

8. Žalba kad prvostepensko rješenje nije doneseno u zakonskom roku Član 243.

(1) Ako je žalbu izjavila stranka po čijem zahtjevu prvostepenski organ nije donio rješenje u
zakonskom roku(Član 216. st. 1. i 2), drugostepenski organ je dužan odmah, a najkasnije u roku
od tri dana od prijema žalbe tražiti da mu prvostepenski organ odmah dostavi sve spise
predmeta i da pismeno iznese razloge zbog kojih rješenje nije doneseno u roku. Prvostepenski
organ je obvezan postupiti po tom traženju u roku koji odredi drugostepenski organ s tim da taj
rok ne može biti duži od pet dana. Ako drugostepenski organ nađe da rješenje nije doneseno u
roku zbog opravdanih razloga, ili zbog krivice stranke, odredit će prvostepenskom organu rok za
donošenje rješenja, koji ne može biti duži od 15 dana i vratiti mu sve spise predmeta na
rješavanje.

(2) Ako drugostepenski organ nađe da razlozi zbog kojih rješenje nije doneseno u roku nisu
opravdani, on će riješiti stvar prema spisima predmeta i donijet će svoje rješenje, ako je to
moguće, a ako se stvar ne može riješiti prema spisima predmeta, sam će provesti postupak i
svojim rješenjem riješiti stvar. Izuzetno, ako drugostepenski organ nađe da će postupak brže i
ekonomičnije provesti prvostepenski organ, naložit će tom organu da to učini i da mu
prikupljene podatke dostavi u određenom roku koji ne može biti duži od osam dana, a
prvostepenski organ je obvezan postupiti po tom traženju. Nakon što prvostepenski organ
dostavi tražene podatke i dokaze, drugostepenski organ će odmah riješiti stvar. Rješenje
drugostepenskog organa doneseno po ovoj odredbi je konačno.

9. Rok za donošenje rješenja po žalbi Član 244.

(1) Rješenje po žalbi mora se donijeti i dostaviti stranci što prije, a najkasnije u roku od 30 dana
računajući od dana predaje žalbe, ako posebnim propisom nije određen kraći rok.

(2) Ako stranka odustane od žalbe, postupak po žalbi obustavlja se zaključkom. 10. Dostavljanje
drugostepenskog rješenja Član 245. Organ koji je riješio stvar u drugom stupnju šalje, po pravilu,
svoje rješenje sa spisima predmeta prvostepenskom organu, koji je dužan da rješenje dostavi
strankama u roku od pet dana od dana prijema spisa.

Zakon o dopunskim pravima branilaca I clanova njihovih porodica

ПОГЛАВЉЕ IV. ПРОВОЂЕЊЕ ЗАКОНА

Члан 53. (Рјешавање о правима у првостепеном поступку)

(1) Надлежна градска, односно општинска служба, према мјесту пребивалишта

подносиоца захтјева, рјешава у првом степену о правима из овог закона, уколико овим
законом или прописом донесеним на основу овог закона, није другачије утврђено.

(2) Службену евиденцију о корисницима права по овом закону води надлежна градска,
односно општинска служба.

Члан 54. (Рјешавање о правима у другостепеном поступку)

(1) Жалба на првостепено рјешење може се уложити у року од 15 дана од дана пријема
рјешења.

(2) По жалби, изјављеној против рјешења надлежне градске односно општинске службе,
донесеног у првом степену, рјешава Министарство.

(3) По жалби изјављеној против рјешења Министарства, донесеног у првом степену,

рјешава Комисија за другостепено управно рјешавање Владе Кантона.

(4) Против рјешења донесеног у другом степену може се покренути управни спор. Члан 55.
(Примјена одредби Закона о управном поступку)

У поступку за остваривање права према овом закону примјењују се одредбе Закона о

управном поступку, уколико овим законом или прописом донесеним на основу овог
закона није другачије одређено.

Члан 56. (Коришћење личних података према Закону о заштити личних података)

(1) У свим поступцима који се воде за признавање права из овог закона, приликом обраде
личних података подносиоца захтјева и уношења у електронску базу података остварених
по овом закону, могу се без претходних сагласности носиоца података објављивати лични
подаци, а у складу са чланом 6. став (1) тачка а) Закона о заштити личних података
(„Службени гласник Босне и Херцеговине”, бр. 49/06 и 76/11).

(2) Водитељи поступка из чл. 53. и 54. овог закона, у циљу транспарентности рада и
остваривања демократског процеса у складу са којим су дужни поступати јавни органи на
цијелој територији Босне и Херцеговине, могу вршити објаву листа лица која су остварила
право по овом закону са личним подацима и одобреним износима на службеној интернет
страници Министарства, на огласним плочама Кантона, инфопункту Министарства,
сједиштима кантоналних бранилачких удружења и службама за бранилачко-инвалидску
заштиту свих градова и општина Кантона.

Одјељак Ф. Рјешавање стамбених потреба и додјела средстава за одрживи повратак

Члан 23. (Начин рјешавања стамбених потреба)

(1) Лица из члана 1. став (1) овог закона и чланови уже породице иза умрлог ратног војног
инвалида / мирнодопског војног инвалида / добитника ратног признања и одликовања и
демобилисаног браниоца, имају право на помоћ за рјешавање стамбених потреба,
једнократном додјелом бесповратних новчаних средстава, бескаматних кредита или
субвенционисањем камата.
(2) Стамбени објекти изграђени, дограђени или купљени додјелом новчаних средстава из
става (1) овог члана, у сувласништву су свих чланова уже породице и не могу се отуђити
док су чланови уже породице малољетни.

(3) Влада Кантона посебним прописом утврђује висину средстава из става (1) овог члана,
за сваку буџетску годину.

(4) Министарство посебним прописом утврђује услове, критерије и поступак додјеле

средстава из става (1) овог члана намијењених стамбеном збрињавању лица из овог
члана, као и остала питања од значаја за остваривање овог права.

(5) Средства за бескаматне кредите, из става (1) овог члана, обезбјеђују се на посебном
рачуну, издвајањем нових средстава сваке буџетске године и повратом раније Број 10 -
Странa 1042 СЛУЖБЕНЕ НОВИНЕ ТУЗЛАНСКОГ КАНТОНА Четвртак, 25. 06. 2020. год.
додијељених кредитних средстава.

(6) Средства на посебном рачуну из става (5) овог члана, могу се користити и за измирење
створених обавеза по основу осталих допунских права из члана 5. овог закона, о чему
одлуку доноси Влада Кантона, на приједлог Министарства.

Члан 24. (Приоритетно рјешавање стамбених потреба)

Влада Кантона, у складу са важећим прописима, обезбјеђује приоритетно рјешавање

стамбених потреба припадника бранилачке популације путем једнократне бесповратне
помоћи или путем кредитирања за стамбено збрињавање, по праву првенства како
слиједи:

а) дијете шехида, погинулог, умрлог, несталог браниоца без оба родитеља и ратни војни
инвалид са оштећењем организма од 100% I групе,

б) породица са два и више шехида, погинулих, умрлих, несталих бранилаца и ратни војни
инвалид са оштећењем организма од 100% II групе,

ц) добитник ратног признања и одликовања у оквиру категорије у којој се појављује као

подносилац захтјева,

д) породица шехида, погинулог, умрлог, несталог браниоца и ратни војни инвалид са

оштећењем организма од 90%, 80% и 70%,

е) члан уже породице погинулог, умрлог и несталог добитника ратног признања или
одликовања,

ф) остали ратни војни инвалиди према проценту инвалидности,

г) демобилисани браниоци и

х) чланови уже породице умрлог ратног и мирнодопског војног инвалида, умрлог

добитника ратног признања и одликовања, умрлог демобилисаног браниоца.

Члан 25. (Додјела станова)

(1) Стамбени објекти и станови изграђени и купљени средствима буџета Кантона, до

ступања на снагу овог закона, могу се додијелити у власништво лицима из члана 24. став
(1) овог закона, ако су додијељени на коришћење у складу са општим актом Министарства
и одлуком Владе Кантона.

(2) Стамбени објекти и станови из става (1) овог члана у случају смрти лица из члана 24.
став (1) овог закона могу се додијелити члановима уже породице који су са њима живјели
у заједничком домаћинству до момента смрти.

(3) Право из става (1) овог члана може се остварити уколико лице из члана 24. став (1) овог
закона и чланови његове уже породице, немају ријешене стамбене потребе на подручју
Босне и Херцеговине.

(4) Министарство ће посебним прописом утврдити поступак и услове за додјелу станова из

става (1) овог члана.

(5) Појединачни акт о додјели стана у власништво доноси Влада Кантона.

Члан 26. (Додјела средстава за одрживи повратак)

(1) Лица из члана 1. ст. (1) и (2) овог закона, која су остварила повратак у мјеста у којима су
имала пребивалиште, односно боравиште прије 18.9.1991. године, у сврху обезбјеђења
услова за одрживи повратак у исто, имају право на једнократну додјелу средстава за
одрживи повратак, под условом да су до оствареног повратка, права по основу
бранилачко - инвалидске заштите остварила и остварују на подручју Кантона, у складу са
расположивим буџетским средствима.

(2) Право из става

(1) овог члана нема лице које је, изван свог пријератног мјеста пребивалишта, ријешило
своје стамбено питање.

(3) Влада Кантона ће посебним прописом утврдити услове, критерије и поступак

реализације права из овог члана.
 (4) Реализација права из става (1) овог члана врши се путем Министарства за рад,
социјалну политику и повратак Тузланског кантона.

Члан 54. (Рјешавање о правима у другостепеном поступку)

(1) Жалба на првостепено рјешење може се уложити у року од 15 дана од дана пријема
рјешења.

(2) По жалби, изјављеној против рјешења надлежне градске односно општинске службе,
донесеног у првом степену, рјешава Министарство.

(3) По жалби изјављеној против рјешења Министарства, донесеног у првом степену,

рјешава Комисија за другостепено управно рјешавање Владе Кантона.

(4) Против рјешења донесеног у другом степену може се покренути управни спор.

Члан 55. (Примјена одредби Закона о управном поступку)

У поступку за остваривање права према овом закону примјењују се одредбе Закона о

управном поступку, уколико овим законом или прописом донесеним на основу овог
закона није другачије одређено

Члан 24. (Приоритетно рјешавање стамбених потреба)

Влада Кантона, у складу са важећим прописима, обезбјеђује приоритетно рјешавање

стамбених потреба припадника бранилачке популације путем једнократне бесповратне
помоћи или путем кредитирања за стамбено збрињавање, по праву првенства како
слиједи:

а) дијете шехида, погинулог, умрлог, несталог браниоца без оба родитеља и ратни војни
инвалид са оштећењем организма од 100% I групе,

б) породица са два и више шехида, погинулих, умрлих, несталих бранилаца и ратни војни
инвалид са оштећењем организма од 100% II групе,

ц) добитник ратног признања и одликовања у оквиру категорије у којој се појављује као

подносилац захтјева,

д) породица шехида, погинулог, умрлог, несталог браниоца и ратни војни инвалид са

оштећењем организма од 90%, 80% и 70%,

е) члан уже породице погинулог, умрлог и несталог добитника ратног признања или
одликовања,
ф) остали ратни војни инвалиди према проценту инвалидности, г) демобилисани
браниоци и

х) чланови уже породице умрлог ратног и мирнодопског војног инвалида, умрлог

добитника ратног признања и одликовања, умрлог демобилисаног браниоца.

e) Novčana egzistencijalna naknada

Članak 18.

(Pojam)

Novčana egzistencijalna naknada u smislu ovog zakona je mjesečna novčana naknada

razvojačenim braniteljima koja se dodjeljuje pod uvjetima, na način i u visini propisanim ovim
zakonom.

Članak 19.

(Uvjeti)

(1) Pravo na novčanu egzistencijalnu naknadu može ostvariti razvojačeni branitelj sa navršenih
65 godina života pod uvjetom da je bio pripadnik Oružanih snaga najmanje 12 mjeseci, ukoliko
ima prebivalište na teritoriji Bosne i Hercegovine, i ako ostvaruje mjesečne prihode u iznosu
manjem od 50% minimalne mirovine isplaćene u Federaciji BiH za mjesec prosinac 2018. godine.

(2) Pravo na novčanu egzistencijalnu naknadu može ostvariti razvojačeni branitelj sa navršenih
57 godina života pod uvjetom da je bio pripadnik Oružanih snaga najmanje 12 mjeseci, da je
prijavljen kao nezaposlena osoba kod nadležne službe za zapošljavanje najmanje godinu dana
prije podnošenja zahtjeva za ostvarivanje prava, ukoliko ima prebivalište na teritoriji Bosne i
Hercegovine, i ako ostvaruje mjesečne prihode u iznosu manjem od 50% minimalne mirovine
isplaćene u Federaciji za mjesec prosinac 2018. godine.

Članak 20.

Kantoni će svojim propisima urediti uvjete, način i postupak za ostvarivanje prava na novčanu
egzistencijalnu naknadu za razvojačene branitelje koji nisu obuhvaćeni člankom 19. ovog
zakona.

Članak 21.

(1) Osoba iz članka 19. ovog zakona je dužno dokazati da nema drugih prihoda većih od 50%
minimalne mirovine isplaćene u Federaciji za mjesec prosinac 2018. godine.
(2) Federalno ministarstvo će donijeti propis o načinu, uvjetima i dokumentaciji potrebnoj za
ostvarivanje prava iz članka 18. ovog zakona.

Članak 22.

(Utvrđivanje iznosa novčane egzistencijalne naknade)

(1) Osoba iz članka 19. ovog zakona može ostvariti pravo na mjesečnu novčanu egzistencijalnu
naknadu u iznosu od 5 KM po mjesecu provedenom u Oružanim snagama.

(2) Iznos mjesečne novčane egzistencijalne naknade može biti i niži uz primjenu koeficijenta za
obračun.

Članak 23.

(Nadležnost za prvostupanjsko rješavanje)

(1) Nadležna općinska služba za braniteljsko-invalidsku zaštitu, prema mjestu prebivališta

podnositelja zahtjeva, rješava u prvom stupnju o pravu na novčanu egzistencijalnu naknadu,
odnosno Odjeljenje za braniteljsko-invalidsku zaštitu.

(2) Po zahtjevu osobe koja ima prebivalište u entitetu Republika Srpska, o pravu na novčanu
egzistencijalnu naknadu u prvom stupnju, rješava najbliža općinska služba nadležna za
braniteljskoinvalidsku zaštitu u Federaciji u odnosu na mjesto njegovog prebivališta, vodeći
računa o teritorijalnoj I komunikacijskoj pogodnosti.

(3) Za razvojačene branitelje koji imaju prebivalište u Brčko Distriktu BiH, o pravu na novčanu
egzistencijalnu naknadu rješava nadležna služba za braniteljsko-invalidsku zaštitu Brčko Distrikta
BiH.

Članak 24.

(Od kada se pravo priznaje)

Osobama koje ispunjavanju uvjete za priznavanje prava, novčana egzistencijalna naknada

pripada od prvog dana narednog mjeseca od dana podnošenja zahtjeva.

Članak 25.

(Odlučivanje po žalbi)

(1) Protiv prvostupanjskog rješenja o pravu na novčanu egzistencijalnu naknadu dopuštena je

žalba.

(2) Žalba se izjavljuje u roku od 15 dana od dana dostave rješenja.

(3) Po žalbi izjavljenoj protiv prvostupanjskog rješenja za osobe iz članka 19. odlučuje Federalno

ministarstvo.

(4) Protiv rješenja donesenog po žalbi, može se pokrenuti upravni spor kod nadležnog suda.

(5) Prvostupanjsko rješenje podliježe reviziji. Reviziju obavlja Federalno ministarstvo. Revizija
odlaže izvršenje rješenja. U tijeku revizije Federalno ministarstvo može dati suglasnost na
prvostupanjsko rješenje ili ga poništiti ili ukinuti ili samo drugačije riješiti upravnu stvar.

Članak 26.

(Prestanak prava na novčanu egzistencijalnu naknadu)

(1) Pravo na novčanu egzistencijalnu naknadu prestaje:

a) smrću korisnika prava;

b) zasnivanjem radnog odnosa, ostvarivanjem prava na mirovinu, prijavom samostalne

djelatnosti vlastitim radom, ostvarivanjem prava na mjesečnu naknadu po federalnim,
kantonalnim i općinskim propisima, ostvarivanjem prihoda po osnovu izdavanja u zakup
nekretnina, ukoliko po navedenom razvojačeni branitelj ostvaruje mjesečne prihode u iznosu
većem od 50% minimalne mirovine isplaćene u Federaciji za mjesec prosinac 2018. godine.

(2) Pravo na novčanu egzistencijalnu naknadu ne može se prenijeti na drugu osobu.

(3) Korisnik prava dužan je u roku od 15 dana od dana nastanka promjene prijaviti
prvostupanjskom

organu svaku promjenu koja utječe na prestanak prava.

(4) Prvostupanjski organ će po službenoj dužnosti na temelju prijave korisnika prava ili saznanja
na drugi

način o razlozima za prestanak prava, donijeti rješenje o prestanku prava.

Članak 27.

(Način isplate i izvješćivanje)

(1) Novčana sredstva za ostvarivanje i korištenje prava na novčanu egzistencijalnu naknadu za

osobe iz članka 19. osigurat će se u proračunu Federacije. Utvrđuju se ukupna novčana sredstva
na razini fiskalne godine za ove namjene u iznosu od 50.000.000,00 KM (slovima:
pedesetmiliona i 0/00 konvertibilnih maraka).
(2) Ukoliko iznos pojedinačne naknade iz članka 22. ovog zakona, pomnožen sa brojem
korisnika, bude zahtijevao veći iznos sredstava iz stavka (1) ovog članka, primijenit će se
koeficijent za obračun.

(3) Vlada Federacije Bosne i Hercegovine nakon usvajanja proračuna, kvartalno donosi akt kojim
će utvrđivati koeficijent za obračun i iznos novčane egzistencijalne naknade, u zavisnosti od
broja korisnika na način da ukupan iznos potrebnih sredstava na razini fiskalne godine ne prelazi
iznos iz stavka (1) ovog članka.

(4) Prvostupanjski organ vodi kompletnu evidenciju o korisnicima koji ostvaruju pravo po ovom
zakonu, a Federalno ministarstvo vodi evidenciju o izvršenim isplatama i o tome kvartalno
izvještava Vladu Federacije Bosne i Hercegovine.

Članak 28.

(Povrat sredstava)

(1) Osoba kojoj je isplaćeno novčano primanje prema ovom zakonu na koje nije imala pravo,
dužna je vratiti primljeni iznos.

(2) Za nepravilne isplate koje su nastale kao greška organa koji je vodio postupak, nepravilno
isplaćena sredstva nadoknadit će organ koji je učinio grešku i odgovarajući iznos doznačiti na
račun budžeta Federacije.

Članak 29.

(Kontrola namjenskog trošenja sredstava)

Federalno ministarstvo vrši inspekcijski nadzor i kontrolu namjenskog trošenja sredstava

namijenjenih za ostvarivanje prava na novčanu egzistencijalnu naknadu.
n) Osiguranje povoljnijih uvjeta školovanja

Članak 44.

(Školovanje)

Djeca razvojačenih branitelja, pod uvjetom da su ispunili bodovni minimum, odnosno da su

zadovoljili na prijemnom ispitu, imaju prednost pri upisu u javne srednjoškolske i visokoškolske
ustanove.

Članak 45.

(Besplatni udžbenici)
(1) Djeci nezaposlenih razvojačenih branitelja koji nemaju sredstava za izdržavanje prema
podacima Centra za socijalni rad, osigurat će se besplatni udžbenici za vrijeme obveznog
osnovnog školovanja.

(2) Novčana sredstva za potrebe iz stavka (1) ovog članka osigurat će se iz sredstava Federalnog
ministarstva obrazovanja i nauke predviđenih u Proračunu Federacije u skladu sa
mogućnostima.

Članak 46.

(Sufinanciranje troškova upisa)

(1) Za vrijeme redovnog školovanja na javnim visokoškolskim ustanovama djeca nezaposlenih

razvojačenih branitelja, koji nemaju sredstava za izdržavanje prema podacima Centra za socijalni
rad, mogu ostvariti pravo na sufinanciranje troškova upisa u novu školsku/studijsku godinu, u
visini do 50% novčanih sredstava.

(2) Pravo na sufinanciranje troškova upisa mogu ostvariti samo redovni studenti prvog ciklusa
studija koji vodi do zvanja završenog dodiplomskog studija i studenti fakulteta na kojima je
organiziran integrirani studijski program prvog i drugog ciklusa.

(3) Novčana sredstva za potrebe iz stavka (1) ovog članka će se osigurati iz sredstava Federalnog
ministarstva obrazovanja i nauke predviđenih u proračunu Federacije u skladu sa
mogućnostima.

Članak 47.

(Prednost pri smještaju u studentske domove)

Djeca razvojačenih branitelja imaju prednost pri dodjeli stipendija i prednost pri smještaju u
đačke I studentske domove u skladu sa kriterijima utvrđenim kantonalnim propisima kojima se
reguliraju ova prava.

Članak 48.

(Identifikacijska kartica)

(1) Osobe iz čl. 2. i 3. ovog zakona mogu ostvariti pravo na izdavanje identifikacijske kartice
razvojačenog branitelja koju izdaje Federalno ministarstvo.

(2) Prilikom ostvarivanja prava iz ovog zakona osobe iz čl. 2. i 3. ovog zakona status dokazuju
identifikacijskom karticom.
(3) Identifikacijska kartica se izdaje na temelju podataka iz uspostavljenog Jedinstvenog registra.

Članak 49.

(Obveza donošenja propisa sa rokom)

Federalno ministarstvo će u roku od 60 dana donijeti propis koji će urediti uvjete, način i
postupak izdavanja identifikacijske kartice.

Članak 18.

(Pojam)

Novčana egzistencijalna naknada u smislu ovog zakona je mjesečna novčana naknada

razvojačenimbraniteljima koja se dodjeljuje pod uvjetima, na način i u visini propisanim ovim
zakonom.

Članak 19.

(Uvjeti)

(1) Pravo na novčanu egzistencijalnu naknadu može ostvariti razvojačeni branitelj sa navršenih
65 godina života pod uvjetom da je bio pripadnik Oružanih snaga najmanje 12 mjeseci, ukoliko
ima prebivalište nateritoriji Bosne i Hercegovine, i ako ostvaruje mjesečne prihode u iznosu
manjem od 50% minimalne mirovine isplaćene u Federaciji BiH za mjesec prosinac 2018. godine.

(2) Pravo na novčanu egzistencijalnu naknadu može ostvariti razvojačeni branitelj sa navršenih
57 godina života pod uvjetom da je bio pripadnik Oružanih snaga najmanje 12 mjeseci, da je
prijavljen kao nezaposlena osoba kod nadležne službe za zapošljavanje najmanje godinu dana
prije podnošenja zahtjeva za ostvarivanje prava, ukoliko ima prebivalište na teritoriji Bosne i
Hercegovine, i ako ostvaruje mjesečne prihode u iznosu manjem od 50% minimalne mirovine
isplaćene u Federaciji za mjesec prosinac 2018. godine.

Članak 20.

Kantoni će svojim propisima urediti uvjete, način i postupak za ostvarivanje prava na novčanu
egzistencijalnu naknadu za razvojačene branitelje koji nisu obuhvaćeni člankom 19. ovog
zakona.

Članak 46.

(Sufinanciranje troškova upisa)

(1) Za vrijeme redovnog školovanja na javnim visokoškolskim ustanovama djeca nezaposlenih
razvojačenih branitelja, koji nemaju sredstava za izdržavanje prema podacima Centra za socijalni
rad, mogu ostvariti pravo na sufinanciranje troškova upisa u novu školsku/studijsku godinu, u
visini do 50% novčanih sredstava.

(2) Pravo na sufinanciranje troškova upisa mogu ostvariti samo redovni studenti prvog ciklusa
studija koji vodi do zvanja završenog dodiplomskog studija i studenti fakulteta na kojima je
organiziran integrirani studijski program prvog i drugog ciklusa.

(3) Novčana sredstva za potrebe iz stavka (1) ovog članka će se osigurati iz sredstava Federalnog
ministarstva obrazovanja i nauke predviIII –

PRAVA RATNIH VOJNIH INVALIDA

Prava ratnog vojnog invalida su:

1. lična invalidnina;

2. dodatak za njegu i pomoć od drugog lica;

Član 8.

3. ortopedski dodatak;

4. druga prava iz glave VI ovog Zakona.

1. Lična invalidnina

Član 9.

Radi ostvarivanja prava, prema ovom Zakonu, ratni vojni invalidi razvrstavaju se u grupe vojnog
invaliditeta prema stepenu oštećenja organizma izraţenog u procentu.

Procent invaliditeta određuje se srazmjerno oštećenju organizma koje je nastalo kao posljedica
rane, povrede ili bolesti zadobijene pod okolnostima utvrđenim ovim Zakonom ili su te okolnosti
uticale na
pogoršanje bolesti.

Svojstvo ratnog vojnog invalida moţe se steći samo na osnovu oštećenja organizma koje je
nastalo usljed

rane ili povrede zadobijene pod okolnostima iz člana 3. ovog Zakona koja je ostavila vidne
tragove.

Pod vidnim tragovima, u smislu stava 3. ovog člana, podrazumijevaju se jasno vidljivi tragovi na
površini

tijela, i vidljiva oštećenja unutrašnjih organa utvrđena odgovarajućim dijagnostičkim metodama.

Za određivanje procenta invaliditeta uzimaju se u obzir i oštećenja organizma nastala usljed:

upotrebe

standardnih lijekova; operacija i drugih terapeutskih poduhvata radi liječenja od rane, povrede i
bolesti zadobijenih pod okolnostima predviđenim ovim Zakonom i nošenja ortopedskih
pomagala; okolnosti pod kojima je kod ratnog vojnog invalida nastupilo oštećenje organizma
usljed psihosomatskih oštećenja i poremećaja i manifestiralo se do 23.12.1997. godine; gubitka
ili teškog oštećenja parnog organa, ako je drugi parni organ izgubljen ili teško oštećen usljed
posljedica rane, povrede ili bolesti zadobijene pod okolnostima utvrđenim ovim Zakonom.

Član 10.

Prema procentu invaliditeta ratni vojni invalidi razvrstavaju se u deset grupa invaliditeta i to:

I grupa - invalidi sa 100% invaliditeta I stepena kojima je za redovan

ţivot potrebna njega i pomoć od drugog lica; II grupa - invalidi sa 100% invaliditeta;

III grupa - invalidi sa 90% invaliditeta;

IV grupa - invalidi sa 80% invaliditeta; V grupa - invalidi sa 70% invaliditeta; VI grupa - invalidi sa
60% invaliditeta; VII grupa - invalidi sa 50% invaliditeta; VIII grupa - invalidi sa 40% invaliditeta;
IX grupa - invalidi sa 30% invaliditeta; X grupa - invalidi sa 20% invaliditeta.

Član 11.
Pri utvrđivanju procenta invaliditeta licima kod kojih je pod okolnostima iz člana 3. ovog Zakona
nastupilo oštećenje organizma po osnovu oboljenja koje se pogoršalo pod tim okolnostima ili
oboljenja za koje se ne moţe pouzdano zaključiti da je prouzrokovano pod tim okolnostima, ali
se moţe zaključiti da su ratni napori uticali na njegovo pogoršanje, uzima se odgovarajući
procent od cjelokupnog oštećenja organizma, s tim da po tom osnovu utvrđeni procent
oštećenja organizma ne moţe iznositi više od 100% invaliditeta II grupe, a uzimajući u obzir
prirodu bolesti i njen razvoj, trajanje i teţinu ratnih napora, odnosno napora pri vršenju vojne
sluţbe u Oruţanim snagama, s obzirom na druge okolnosti koje su u pojedinom slučaju uticale na
pogoršanje bolesti. Procent vojnog invaliditeta utvrđen konačnim rješenjem u skladu sa stavom

1. ovog člana ne moţe se kasnije povećavati, bez obzira na daljnje pogoršanje oštećenja
organizma.

Član 12.

Lična invalidnina ratnog vojnog invalida utvrđuje se u mjesečnom iznosu, prema grupi vojnog
invaliditeta. Osnovica za određivanje mjesečnih novčanih primanja, prema ovom Zakonu,
utvrđuje se u početnom iznosu od 734,00 KM(867,50 KM), koja se odlukom Vlade Federacije
Bosne i Hercegovine početkom svake godine mijenja i usklađuje prema odredbama člana 57.
ovog Zakona.

Mjesečni iznos lične invalidnine invalida od I do X grupe određuje se u procentu od osnovice iz

prethodnog stava i iznosi:

Grupa Procent (%)

I. 100 %

II. 73%

III. 55%

IV. 43%

V. 32%

VI. 18%
VII. 13%

VIII. 7%

IX. 6%

X 5%

2. Dodatak za njegu i pomoć od drugog lica

Član 13.

Pravo na dodatak za njegu i pomoć od drugog lica imaju ratni vojni invalidi od I do IV grupe, koji
su

nesposobni za vršenje osnovnih ţivotnih potreba bez pomoći drugog lica.

Ratni vojni invalidi, radi ostvarivanja prava na dodatak za njegu i pomoć od drugog lica,
razvrstavaju se u tri stepena i to:

1. u prvi stepen – ratni vojni invalidi I grupe, koji su potpuno nesposobni da se brinu o sebi i
samostalno

obavljaju osnovne ţivotne potrebe, a kojima je potrebna stalna njega i pomoć drugog lica;

2. u drugi stepen – ostali ratni vojni invalidi I grupe, kao i ratni vojni invalidi II, III i IV grupe kod
kojih pored vojnog invaliditeta, postoje i druga oštećenja organizma koja su nastala nezavisno
od vojnog invaliditeta, a koja su zajedno sa vojnim invaliditetom jednaka oštećenju organizma
vojnog invalida I grupe razvrstanih u I stepen dodatka;

3. u treći stepen – ratni vojni invalidi II, III i IV grupe, čija je nesposobnost jednaka nesposobnosti
vojnog invalida I grupe razvrstanih u II stepen dodatka.

Član 14.

Iznos dodatka za njegu i pomoć od drugog lica utvrđuje se od osnovice iz člana 12. stav 2. ovog
Zakona kako sljedi:

1. za prvi stepen 100 % od osnovice,

2. za drugi stepen 70 % od osnovice,

3. za treći stepen 50 % od osnovice.

3. Ortopedski dodatak

Član 15.

Pravo na ortopedski dodatak ima ratni vojni invalid kome je nadleţna ljekarska komisija utvrdila
vojni invaliditet zbog oštećenja organizma koja su neposredna posljedica zadobijene rane,
povrede, bolesti ili pogoršanja bolesti koja je prouzrokovala amputaciju ekstremiteta ili teško
oštećenje funkcije ekstremiteta, kao i zbog gubitka vida na oba oka ili enukleacije jednog oka.
Oštećenja organizma iz stava

1. ovog člana razvrstavaju se u tri stepena prema teţini, vrsti i uzroku oštećenja.

Član 16.

Iznos ortopedskog dodatka utvrđuje se od osnovice iz člana 12. stav 2. ovog Zakona kako sljedi:

1. prvi stepen 29 % od osnovice,

2. drugi stepen 22 % od osnovice,

3. treći stepen 17% od osnovice.

Ratnom vojnom invalidu koji ima više oštećenja prvog stepena ortopedski dodatak iz stava 1.
tačka 1. ovog člana uvećava se za 25%.đenih u proračunu Federacije u skladu sa mogućnostima.

V – PRAVA ČLANOVA PORODICE POGINULOG, UMRLOG, NESTALOG BRANIOCA I UMRLOG

RATNOG VOJNOG INVALIDA

Član 19.

Prava članova porodice poginulog, umrlog, nestalog branioca i umrlog ratnog vojnog invalida su:

1. porodična invalidnina;
2. uvećana porodična invalidnina;

3. pomoć u slučaju smrti;

4. druga prava iz glave VI ovog Zakona.

1. Porodična invalidnina

Član 20.

Članovi porodice poginulog, umrlog, nestalog branioca imaju pravo na porodičnu invalidninu
pod sljedećim uvjetima:

1. udovica kada navrši 45 godina ţivota ili udovac kada navrši 60 godina ţivota, kao i prije
navršenih 45

odnosno 60 godina ţivota, ako ih nadleţna ljekarska komisija proglasi trajno nesposobnim za
privređivanje, ili ako je djeci prestalo pravo prema ovom Zakonu;

2. djeca rođena u braku ili van braka, usvojenici i pastorčad do navršene 15. godine ţivota,
odnosno ako su na školovanju do kraja trajanja redovnog školovanja, a najkasnije do navršene
25. godine ţivota, a ako su nesposobni za privređivanje – za vrijeme dok ta nesposobnost traje,
pod uvjetom da je nesposobnost nastupila prije navršene 15. godine ţivota odnosno 25. godine
ţivota, ukoliko su bila na redovnom školovanju. Ako je školovanje prekinuto zbog bolesti ili
sluţbe u Oruţanim snagama za vrijeme ratnog stanja, ova lica mogu se koristiti pravom na
porodičnu invalidninu i za vrijeme bolovanja, odnosno sluţbe u Oruţanim snagama za vrijeme
ratnog stanja i to do navršene 25. godine ţivota, a poslije toga najviše još za onoliko vremena
koliko su izgubili od redovnog školovanja, ako je redovno školovanje produţeno prije navršene
25. godine ţivota;

3. roditelji i usvojioci imaju pravo na porodičnu invalidninu iako su lica iz tačke 1. i 2. stava 1.
ovog člana ostvarila to pravo;

4. očuh i maćeha ukoliko nema lica iz stava 1. tačka 3. ovog člana koji su sa poginulim
braniocem, odnosno umrlim ratnim vojnim invalidom ţivjeli u zajedničkom domaćinstvu
najmanje tri godine neposredno prije njegove smrti, odnosno stupanja u Oruţane snage. Očuh,
maćeha i usvojilac koji ispunjavaju uvjete za priznavanje prava na porodičnu invalidninu imaju
preče pravo od roditelja koji nije vršio roditeljske duţnosti u skladu sa zakonom;
5. dedo i nana - po ocu i majci, koji su se starali o podizanju i odgoju lica od koga izvode pravo i
sa kojim su ţivjeli u zajedničkom domaćinstvu najmanje tri godine neposredno prije njegovog
stupanja u Oruţane snage, pod uvjetom da nema lica iz tač. 1., 2., 3. i 4. ovog stava;

6. maloljetna braća i sestre, kao i braća i sestre nesposobni za privređivanje, a čija nesposobnost
je nastupila prije navršene 15. godine ţivota, ako su sa njim ţivjeli u zajedničkom domaćinstvu
do njegove smrti, odnosno do stupanja u Oruţane snage i ukoliko nemaju roditelje, odnosno
članove uţe porodice;

7. lica iz člana 17. stav 1. tačka 7. ostvaruju prava pod uvjetima i na način utvrđen za lica iz stava
1. tačka1. ovog člana.

Ako uţu porodicu sačinjavaju bračni drug sa jednim ili više članova porodice iz stava 1. tačka 2.
Ovog člana, bračni drug ima pravo na porodičnu invalidninu kao sauţivalac sa njima, bez obzira
na uvjete iz stava 1. tačka 1. ovog člana.

Član 21.

Lica iz člana 20. stav 1. tač. 1. i 2. ovog Zakona ostvaruju pravo na porodičnu invalidninu pod
uvjetima, nanačin i u postupku utvrđenim ovim Zakonom, a iznos porodične invalidnine utvrđuje
se od osnovice iz člana 12. stav 2. ovog Zakona kako sljedi:

1. za jednog člana porodice u visini 43 % od osnovice;

2. za dva člana porodice u visini 55 % od osnovice;

3. za tri člana porodice u visini 60 % od osnovice;

4. za četiri i više članova porodice u visini 65 % od osnovice.

Za lica iz člana 20. stav 1. tačka 1. ovog Zakona, koja nisu imala djecu a koja imaju prihod po
osnovu radnog odnosa, penzije ili vršenja samostalne djelatnosti, porodična invalidnina iznosi 20
% od osnovice. Izuzetno, od uvjeta iz člana 20. stav 1. ovog Zakona bračnom drugu, bez obzira
na godine ţivota, ako ne ostvaruje druge prihode, čija su djeca prestala biti korisnici prava na
porodičnu invalidninu, prema ovom Zakonu, pripada pravo na porodičnu invalidninu u visini od
43 % od osnovice.

Poslije smrti ratnog vojnog invalida od I do IV grupe koji je bio korisnik dodatka za njegu i pomoć
od drugog lica, članovi porodice sa kojima je do njegove smrti ţivio u zajedničkom domaćinstvu
pet godina prije njegove smrti, imaju pravo na porodičnu invalidninu na način i pod uvjetima
utvrđenim u čl. 17., 20. I 21. ovog Zakona.
Poslije smrti ratnog vojnog invalida od II do VII grupe, čija smrt je posljedica rane, povrede ili
oboljenja, po kom osnovu je ostvario pravo na ličnu invalidninu, članovi porodice sa kojima je
ţivio u zajedničkom domaćinstvu tri godina prije njegove smrti imaju pravo na porodičnu
invalidninu na način i pod uvjetima utvrđenim u čl. 17, 20, 21 i 22. ovog Zakona.

Rok od tri godine propisan u st. 5. i 6. ovog člana ne odnosi se na djecu ratnih vojnih invalida i
bračne drugove koji imaju djecu sa umrlim ratnim vojnim invalidom koji bez obzira na vrijeme
trajanja zajedničkog ţivljenja sa umrlim ratnim vojnim invalidom imaju pravo na porodičnu
invalidninu ukoliko su ispunjeni drugi uvjeti iz st. 5. i 6. ovog člana.

Bračni drugovi poginulih branilaca i bračni drugovi umrlih ratnih vojnih invalida, bez obzira na
uzrok smrti, koji su bili korisnici prava na dodatak za njegu i pomoć drugog lica prema članu 13.
ovog Zakona mlađi od 45 godina i sposobni za privređivanje a nemaju djece, ako ne ostvaruju
prihode na osnovu radnog odnosa, penzije ili vršenja samostalne djelatnosti, imaju pravo na
porodičnu invalidninu u visini od 43% od osnovice utvrđene zakonom, a ukoliko ostvaruju bilo
koji od navedenih prihoda, imaju pravo na porodičnu invalidninu u iznosu od 20% od osnovice
utvrđene zakonom.

Član 21.a

Nakon smrti ratnog vojnog invalida II-VII grupe čija smrt nije posljedica ranjavanja, povrede ili
oboljenja, po kom osnovu je ostvario pravo na ličnu invalidninu, kao i nakon smrti ratnog vojnog
invalida VI-X grupe članovi njegove porodice iz člana 20. stav 1. tač. 1. i 2. ovog Zakona koji nisu
u radnom odnosu a koji su ţivjeli u zajedničkom domaćinstvu, imaju pravo na porodičnu
invalidninu u visini od 50% iznosa njegove ratne vojne invalidnine.

Član 21.b

Supruga ratnog vojnog invalida u smislu prethodnog stava navedeno pravo ostvaruje ukoliko je
ţivjela u zajedničkom domaćinstvu sa suprugom najmanje tri godine, a djeca isto pravo
ostvaruju bez obzira na vrijeme zajedničkog ţivljenja.

Član 21.c

Izuzetno od uvjeta iz člana 20. stav 1. tačka 2. ovog Zakona, djeca bez oba roditelja koja su
nezaposlena i nalaze se na evidenciji kantonalne sluţbe za zapošljavanje, imaju pravo na
porodičnu invalidninu u iznosu navedenom u članu 21. stav 1. ovog Zakona do zaposlenja a
najdalje do 25. godine ţivota.
Član 22.

Porodična invalidnina za jednog roditelja neţenjenog poginulog branioca iznosi 43% od

osnovice.

Ukoliko porodičnu invalidninu koriste oba roditelja neţenjenog poginulog branioca, porodična
invalidnina iznosi 50% od osnovice.

Za jednog roditelja ţenjenog poginulog branioca koji ostvaruje druge mjesečne prihode,
porodična

invalidnina iznosi 10% od osnovice.

Ukoliko porodičnu invalidninu koriste oba roditelja koji imaju druge mjesečne prihode,
porodična invalidnina iznosi 15% od osnovice.

Za jednog roditelja ţenjenog poginulog branioca koji nema drugih redovnih mjesečnih prihoda,
porodična invalidnina iznosi 27% od osnovice.

Ukoliko porodičnu invalidninu koriste oba roditelja, pod uvjetima iz prethodnog stava,
porodična

invalidnina iznosi 35% od osnovice.

Izuzetno, roditeljima ţenjenog poginulog, umrlog ili nestalog branioca iza kojeg nije ostalo
potomstvo pripada pravo na porodičnu invalidninu iz člana 22. stav 1. odnosno stav 2. Zakona
ukoliko pravo na porodičnu invalidninu ne koristi bračni drug zbog stupanja u novi brak ili
izvanbračnu zajednicu, kao i u slučaju kad je brak prestao prije smrti poginulog, umrlog ili
nestalog branioca iza kojeg nije ostalo potomstvo.

2. Uvećana porodična invalidnina

Član 23.

Djeca poginulog, umrlog, nestalog branioca, bez oba roditelja imaju pravo na porodičnu
invalidninu iz člana 21. ovog Zakona, uvećanu za 35 % od osnovice za jedno dijete, 45% od
osnovice za dvoje djece, 55% od osnovice za troje i više djece.
Članovi porodice koji ispunjavaju uvjete za priznavanje prava na porodičnu invalidninu po
osnovu dva ili više poginulih lica, imaju pravo na jednu porodičnu invalidninu po sopstvenom
izboru uvećanu za 20% od osnovice za svako slijedeće poginulo lice.

Roditeljima kojima je poginulo jedino dijete, odnosno ako imaju jedno ili više djece koja su
nesposobna za privređivanje, pod uvjetima iz člana 20. stav 1. tačka 2. ovog Zakona, porodična
invalidnina uvećava se

za 30 % od osnovice.

Član 24.

Ako porodičnu invalidninu koriste dva ili više članova porodice, porodična invalidnina pripada
korisnicima na jednake dijelove.

3. Pomoć u slučaju smrti

Član 25.

Članovi porodice ratnog vojnog invalida koji su ostvarili pravo na porodičnu invalidninu i koji su
sa tim licem u vrijeme do njegove smrti ţivjeli u zajedničkom domaćinstvu, imaju pravo na
jednokratnu novčanu pomoć u visini 100% od osnovice iz člana 12. stav 2. ovog Zakona, ukoliko
to pravo ne mogu ostvariti po drugom osnovu. Jednokratnu novčanu pomoć moţe ostvariti
samo jedno lice iz stava 1. ovog člana, bez obzira na broj članova zajedničkog domaćinstva.

Član 9.

Radi ostvarivanja prava, prema ovom Zakonu, ratni vojni invalidi razvrstavaju se u grupe vojnog
invaliditeta prema stepenu oštećenja organizma izraţenog u procentu.

Procent invaliditeta određuje se srazmjerno oštećenju organizma koje je nastalo kao posljedica
rane, povrede ili bolesti zadobijene pod okolnostima utvrđenim ovim Zakonom ili su te okolnosti
uticale na pogoršanje bolesti.
Svojstvo ratnog vojnog invalida moţe se steći samo na osnovu oštećenja organizma koje je
nastalo usljed rane ili povrede zadobijene pod okolnostima iz člana 3. ovog Zakona koja je
ostavila vidne tragove.

Pod vidnim tragovima, u smislu stava 3. ovog člana, podrazumijevaju se jasno vidljivi tragovi na
površini tijela, i vidljiva oštećenja unutrašnjih organa utvrđena odgovarajućim dijagnostičkim
metodama.

Za određivanje procenta invaliditeta uzimaju se u obzir i oštećenja organizma nastala usljed:

upotrebe standardnih lijekova; operacija i drugih terapeutskih poduhvata radi liječenja od rane,
povrede i bolesti zadobijenih pod okolnostima predviđenim ovim Zakonom i nošenja
ortopedskih pomagala; okolnosti pod kojima je kod ratnog vojnog invalida nastupilo oštećenje
organizma usljed psihosomatskih oštećenja i poremećaja i manifestiralo se do 23.12.1997.
godine; gubitka ili teškog oštećenja parnog organa, ako je drugi parni organ izgubljen ili teško
oštećen usljed posljedica rane, povrede ili bolesti zadobijene pod okolnostima utvrđenim ovim
Zakonom.

Član 13.

Pravo na dodatak za njegu i pomoć od drugog lica imaju ratni vojni invalidi od I do IV grupe, koji
su nesposobni za vršenje osnovnih ţivotnih potreba bez pomoći drugog lica.

Ratni vojni invalidi, radi ostvarivanja prava na dodatak za njegu i pomoć od drugog lica,
razvrstavaju se u tri stepena i to:

1. u prvi stepen – ratni vojni invalidi I grupe, koji su potpuno nesposobni da se brinu o sebi i
samostalno obavljaju osnovne ţivotne potrebe, a kojima je potrebna stalna njega i pomoć
drugog lica;

2. u drugi stepen – ostali ratni vojni invalidi I grupe, kao i ratni vojni invalidi II, III i IV grupe kod
kojih pored vojnog invaliditeta, postoje i druga oštećenja organizma koja su nastala nezavisno
od vojnog invaliditeta, a koja su zajedno sa vojnim invaliditetom jednaka oštećenju organizma
vojnog invalida I grupe razvrstanih u I stepen dodatka;

3. u treći stepen – ratni vojni invalidi II, III i IV grupe, čija je nesposobnost jednaka nesposobnosti
vojnog invalida I grupe razvrstanih u II stepen dodatka.

Члан 14.

(Обавеза враћања помагала)

(1) Ратни војни инвалид, обавезан је вратити помагало

из члана 13. ове одлуке Министарству након истека рока

коришћења, односно моментом преузимања новог помагала.

(2) Обавеза враћања помагала из става (1) овог члана

Министарству постоји и када из било којег разлога престане

потреба за коришћењем помагала од стране ратног војног

инвалида.

(3) Изузетно, лице које се стара о ратном војном инвалиду

обавезно је вратити помагало у року од 30 дана од дана

престанка употребе, односно потребе за коришћењем истог.

(4) Ратни војни инвалид, који је пропустио поступити у

складу са ставом (1) овог члана, не може остварити право на

ново истоврсно помагало.

Члан 32.

(Доктор породичне медицине)

(1) Лијекове, санитетски материјал и дезинфекциона

средства из члана 31. ове одлуке прописује доктор породичне

медицине, уз обавезу прописивања лијекова са кантоналне

Есенцијалне листе лијекова.

(2) Овлашћени доктор из члана 7. став (5) ове одлуке,

за потребе Министарства врши контролу и надзор над

лијековима, санитетским материјалом и дезинфекционим

средствима, прописаним од стране доктора из става (1) овог

члана.
(3) Министарство сноси трошкове плаћања лијекова,

санитетског материјала и дезинфекционих средстава која се

издају на рецепт ратном војном инвалиду

Члан 20.

(Слушно помагало)

(1) Ратни војни инвалид код којег укупан губитак слуха

по ФС износи више од 39,5% има право на слушно помагало.

(2) Право на помагало из става (1) овог члана остварује

се на основу налаза специјалисте из члана 29. ове одлуке

који има могућност да, аудиолошким испитивањем као

и стручним тестирањем карактеристика амплификатора,

одреди рехабилитациони ефекат, обезбиједи рехабилитациони

поступак и на основу тога утврди потребу за коришћење

помагала одређених електроакустичних карактеристика, које

ће најбоље одговарати у датом случају оштећења слуха.

Члан 30.

(Квартално утврђивање потреба за помагалима)

(1) Потребе за ортотско-протетским и другим помагалима

ратног војног инвалида - лица са параплегијом, ратног војног

инвалида са утврђеним процентом инвалидитета у висини 100%

II групе, 90% III групе и 80% IV групе војног инвалидитета, а

којима је према федералном закону утврђено право на његу и

помоћ другог лица, утврђују се квартално за сваку календарску

годину,
(2) Лица из става (1) овог члана имају право на помагала

и санитарне справе утврђене овом одлуком, у складу са

количинама и роковима утврђеним у Листи 2., изузев у

случајевима када због промјене здравственог стања лица из

става (1) овог члана овлашћени доктор утврди количине веће

од прописаних у Листи 2.

Члан 10.

(Поступак доношења првостепеног рјешења)

(1) Надлежна Служба је дужна провести управни

поступак и донијети рјешење којим признаје или одбија захтјев

за признавање права на новчану егзистенцијалну накнаду у

складу са одредбама Закона о управном поступку (“Службене

новине Федерације Босне и Херцеговине”, бр. 2/98 и 48/99).

(2) Диспозитив рјешења Службе којим се признаје

право на новчану егзистенцијалну накнаду треба обавезно да

садржи: назнаку са датумом почетка као и датум престанка

права на новчану егзистенцијалну накнаду, обавезу странке

да је у случају настанка промјене која утиче на коришћење

права дужна поступити у смислу члана 51. став (2) Закона о

допунским правима бранилаца и чланова њихових породица

(други пречишћен текст, у даљњем тексту: Закон) и указати

на посљедицу таквог непоступања у смислу члана 57. став

(1) Закона, назнаку да рјешење подлијеже управном надзору

Министарства с тим да надзор одлаже извршење рјешења, као

и да ће се исплате по рјешењу вршити из средстава Буџета

Кантона.

(3) Право на новчану егзистенцијалну накнаду припада

од првог дана наредног мјесеца од дана подношења захтјева.

(4) Образложење рјешења треба обавезно да садржи:

датум подношења захтјева за остваривање права на новчану

егзистенцијалну накнаду, доказ да је подносилац захтјева

био припадник Оружаних снага са наведеним периодом

припадности, те чињенице везано за непостојање околности

из члана 36. Закона о правима бранилаца и чланова

њихових породица (“Службене новине Федерације Босне

и Херцеговине“, бр. 33/04, 56/05, 70/07, 9/10 и 90/17), као и

све остале доказе са назначеним бројем, датумом и називом

органа који је издао акт на основу којих се утврђује стварно

чињенично стање и испуњавање услова за признавање права.

(5) Право на новчану егзистенцијалну накнаду може

престати и раније уколико наступе околности из члана 15. ове

уредбе које утичу на престанак права.

Члан 15.

(Престанак права)

(1) Право на новчану егзистенцијалну накнаду кориснику

права престаје:

a) смрћу корисника,

б) испуњењем доби од 57 година живота,

ц) заснивањем радног односа,

д) промјеном пребивалишта,

e) остваривањем права на пензију у износу већем од

50% минималне пензије исплаћене у Федерацији Босне и

Херцеговине за мјесец децембар претходне године и

ф) остваривањем мјесечних прихода по члану домаћинства

у износу већем од 50% минималне пензије исплаћене у

Федерацији Босне и Херцеговине за мјесец децембар претходне

године.

(2) Корисник права, односно члан заједничког домаћинства

умрлог корисника права, дужан је у року од 15 дана од дана

настанка промјене пријавити првостепеном органу сваку

промјену која утиче на престанак права.

(3) Корисник права коме је исплаћено новчано примање

према овој Уредби на које није имало право, дужно је вратити

примљени износ, на начин и под условима прописаним чланом

57. Закона.

Уторак, 28. 07. 2020. год. СЛУЖБЕНЕ НОВИНЕ ТУЗЛАНСКОГ КАНТОНА Број 11 - Странa 1065

(4)Уколико је неправилна исплата настала као посљедица

грешке органа који је водио поступак, исти орган је дужан

надокнадити неправилно исплаћена средства.

(5) Право на новчану егзистенцијалну накнаду не може

се пренијети на друго лице.

(6) Првостепени орган ће по службеној дужности, на

основу достављене пријаве или сазнања на други начин о

основу за престанак права, донијети рјешење о престанку

права и исто доставити кориснику права, односно члану

заједничког домаћинства и Министарству.

(7) Рјешење о престанку права не подлијеже надзору.

(8) За мјесец у којем је наступио основ за престанак права,

биће извршен обрачун и исплата новчане егзистенцијалне

накнаде.

Члан 12.

(Поступак по жалбама)

(1) По жалби изјављеној на првостепено рјешење рјешава

Министарство.

(2) Надлежна Служба је дужна првостепено рјешење на

које је изјављена жалба заједно са списом предмета у року од

три дана доставити Министарству, као другостепеном органу

на надлежно поступање.

(3) Жалба на првостепено рјешење подноси се Служби у

року од 15 дана од дана пријема рјешења.

(4) Уколико Министарство одлучи у меритуму у

конкретној управној ствари, сматра се да је над тим рјешењем

проведен поступак надзора.

(5) Против другостепеног рјешења није допуштена

жалба, али се може покренути управни спор пред надлежним

кантоналним судом.
(6) Управни надзор и жалба одлажу извршење рјешења.

Члан 7.

(Услови)

(1) Демобилисани бранилац има право на накнаду

уколико кумулативно испуњава следеће услове:

a) да је млађи од 57 година живота,

б) да је био припадник Оружаних снага најмање 12

мјесеци у периоду од 18.09.1991. године до 23.12.1995.године,

ц) да је пријављен као незапослено лице код надлежне ЈУ

Службе за запошљавање најмање 12 мјесеци прије подношења

захтјева за остваривање права,

д) да остварује права на подручју Кантона и

e) да остварује мјесечне приходе по члану домаћинства

у износу мањем од 50% минималне пензије исплаћене

у Федерацији Босне и Херцеговине за мјесец децембар

претходне године.

(2) Период од 15 и више од 15 дана ратног стажа, се рачуна

као пуни мјесец проведен у Оружаним снагама у смислу става

(1) тачка б) овог члана.

(3) У период проведен на евиденцији незапосленог

лица из одредбе става (1) тачка ц) овог члана, незапосленом

демобилисаном браниоцу, повратнику у Републику Српску,

који је по основу Закона о измјенама и допунама Закона

о посредовању у запошљавању и правима за вријеме

незапослености („Службени гласник Републике Српске“,

број: 94/19) 01.01.2020. године брисан са евиденције надлежне

службе за запошљавање Републике Српске и који се у року

од једног мјесеца поновно пријавио надлежном бироу за

незапослена лица, биће урачунат и период између брисања и

поновног пријављивања на евиденцију.

(4) У приход заједничког домаћинства, у смислу одредбе

става (1) тачка е) овог члана, не улазе: новчана егзистенцијална

накнада остварена по Федералном закону или овој Уредби,

додатак на дјецу, стипендије, кредити ученика и студената,

алиментација и једнократне помоћи.

(5) Заједничко домаћинство у смислу ове уредбе

је економска заједница једне или више породица у којој

заједнички стичу и троше новчана и друга материјална

средства стечена радом.