அ பவங் கள் அற தல் கள்

ந த் ய ைசதன் ய யத

வ ஷ் ரம் பத ப்பகம்
Copyrights
அ பவங் கள் அற தல் கள்
ந த் ய ைசதன் ய யத ய ன் ேநர்காணல் கள் , கட் ைரகள் ெதா ப்
க ண் ல் பத ப் : நவம் பர், 2021
Anubavangal Aridhalgal
Interviews, Articles of Nithya Chaitanya Yati
Kindle Edition: November, 2021
© This digital edition published in 2021 by Vishnupuram Publications, No.4, Srivari Nivas,
VOC Nagar, Vadavalli, Coimbatore– 641041 Tamilnadu, India.
Email: vishnupurampublications@gmail.com
All rights reserved.
This e-book is sold subject to the condition that it shall not, by way of trade or otherwise,
be lent, resold, hired out, or otherwise circulated without the author(s)’s prior written
consent in any form of binding or cover other than that in which it is published. No part of
this publication may be reproduced, stored in or introduced into a retrieval system, or
transmitted in any form or by any means, whether electronic, mechanical, photocopying,
recording or otherwise, without the prior written permission of author(s) of this book. Any
unauthorised distribution of this e-book may be considered a direct infringement of
copyright and those responsible may be liable in law accordingly. All rights relating to this
work rest with the copyright holder. Except for reviews and quotations, use or
republication of any part of this work is prohibited under the copyright act, without the
prior written permission of the author(s) of this book.
ெபா ளடக் கம்
ன் ைர
ேநர்காணல்
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
ப த – 1 – அ பவங் கள்
என் வாழ் க் ைக ற ப் கள்
1
2
3
4
ெபா ந் தாத ம டம்
அன் ம் ஆச க ம்
ேநாைய எத ர்ெகாள் ளல்
கைலய ல் ஆன் மீ கம்
ப த -2
மரணத் ைத எத ர்ெகாள் ளல்
வ தைலய ன் ெமய் ய யல்
இந் த ய இலக் க ய மரப ல் ெதால் ப மங் கள்
இ ப் ம் அற த ம்
மா ட உணர் கள்
ெசசான ன் ஓவ ய உலகம்
ஷகால் : சர்ர ய சத் த ன் தல் ேவர்
ெமாழ ம் ப ரபஞ் ச ம்
 ன் ைர
ேகரள வரலாற் ற ல் நவனமயமாதல் நாராயண வ ந் ெதாடங் க ற
என் வரலாற் றாச ர யர்கள் எப்ேபா ம் ற வ க றார்கள் . தன் கழ் ெபற் ற உைர
ஒன் ற ல் இ.எம் .எஸ். நம் த ர ப்பா மைலயாள ெமாழ ய ன் தல் மக் கள்
கவ ஞரான ஞ் சத் எ த் தச்சைன ம் நாராயண ைவ ம் இ க் க ய
ெதாடக் கப் ள் ள களாகக் ற ப்ப க றார். சமஸ்க த ெமாழ மற் ம் ேராக தப்
பண்பாட் ந் ேகரளப் பண்பாட் ன் தன த் தன் ைமகைள வ வ த் யமான
வளர்சச ் க் வழ வ த் தவர் பத ன் றாம் ற் றாண்ைடச் ேசர்ந்த பக் த கவ ஞரான
எ த் தச்சன் . எள ய மக் கள ன் வாய் ெமாழ யான நாட் மைலயாளத் த ல் அவர்
எ த ய ‘ஆத் யாத் ம ராமாணயம் க ள ப்பாட் ,’ மகாபாரத ெமாழ ெபயர்பப ் ான
‘பாஷா பாரதம் ’ ஆக யைவ ேகரள இலக் க யத் த ன் ெதாடக் கப் ள் ள கள் . இ.எம் .எஸ்.
நம் த ர ப்பாட் ன் ேநாக் க ல் ேகரள ேதச யத் த ன் ஊற் க் கண் எ த் தச்சேன.
நாராயண பத் ெதான் பதாம் ற் றாண் ல் ேதான் ற ேகரள ச கத் ைத
இ பதாம் ற் றாண் க் ஏற் பத் தகவைமத் த ன் ேனா . ஆன் ம க ஞான ,
மதச்சீரத ் த் தவாத , ச கசீ ரத ் த் தப் ேபாராள , அற வ யக் கத் தைலவர், மாெப ம்
இலக் க ய ஆச ர யர் ஆக ய கங் கள் ெகாண்டவர் அவர். நாராயண வ ன்
மாணவர்கேள ேகரளத் த ல் எல் லா அற த் ைறகள ம் ன் ேனா ப்
பங் கள ப்ைப ந கழ் த் த யவர்கள் . ேகரள ச க சீ ரத ் ் த த் த இயக் கங் கள ன்
தந் ைதயான ‘சேகாதரன் ’ அய் யப்பன் , ேகரள நவன இலக் க யத் த ன்
ன் ேனா யான மகாகவ ஞர் மாரன் ஆசான் , ேகரள வரலாற் றாய் வ ன்
ன் ேனா யான ேக.தாேமாதரன் , ேகரள இதழ ய ன் ன் ேனா யான
‘ச .வ . ஞ் ஞ ராமன் ’ என் உதாரணங் கைள ற யப ேய ெசல் லலாம் . ஆய ம்
ஆன் ம கஞான ம் மத சீ ரத ் த் தவாத மான நாராயண வ ன் க் க யசீ டர்
நடராஜ தான் . நடராஜ வ ன் மாணவர்தான் ேகரள ச கவாழ் வ ல் நாராயண
வ ன் ெசய் த ைய ஆழ ேவ ன் றச் ெசய் தவ ம் உலகெமங் ம் வ ன்
ெசய் த ைய எ த் ச் ெசன் றவ மான ந த் ய ைசதன் ய யத . நம் சமகால
வரலாற் ற ல் இப்ப ற வைடயாத ஒ பரம் பைர ேவ எந் த மரப ம்
அைமயவ ல் ைல.
நாராயண வ ன் காலத் த ற் சற் ன் ேகரளம் வந் த வ ேவகானந் தர் ேகரளம்
ஒ ‘ைபத் த யக் கார வ த’ என் ற ப்ப ட் ந் தார். இந் த யாேவ
ஒட் ெமாத் தமாக சாத ேபதங் கள ல் அ க க் க டந் த காலகட் டம் அ . ஆனால்
ேகரளத் த ல் ந லவ ய ேபான் ற ஒ சாத ந ைல இந் த யாவ ல் ேவ எங் ேம
ந லவவ ல் ைல. ெதாட் டால் மட் மல் ல, அ க ல் வந் தாேல தீ ட் என் ற ந ைல
அன் ந லவ ய . நாயா கள் என் ற மைலவாழ் சாத ய னைரப் ப றர் பார்த்தாேல
தீ ட் என் றப்பட் ட . ஒவ் ெவா சாத க் ம் ப ற சாத ய டம் இத் தைன அ
ரம் ெந ங் காமல் ந ன் றாக ேவண் ய கட் டாயம் இ ந் த . ஆகேவ ெபா
ைமதானங் கள் , ெபா ச்சாைலகள் , ெபா ச்சந் ைதகள் எ ேம சாத் த யம ல் ைல.
இதன் வ ைளவாக ச கேம தன த் தன ட் ைடகளாகத் ேதங் க நாற க் க டந் த .
இத் தைகய ஒ ழ ல் தான் நாராயண ப றந் தார். அன்
தீ ண்டப்படாதவர்களாக நடத் தப்பட் ட ஈழவர் ச கத் த ல் வற ய லத் த ல் 1854ல்
அவர் ப றந் தார். ைறயான கல் வ ைய அவர் ெபறவ ல் ைல. த வனந் த ரத் த ல்
அன் இ ந் த ைதக் கா அய் யா என் ற ஹடேயாக ய டம் ேயாக ைறக ம்
ேவதாந் த ம் ைசவச த் தாந் த ம் கற் றதாகத் ெதர க ற . ப ற றவ ம்
நாேடா மாக தம ழ் நாட் ம் வட இந் த யாவ ம் அைலந் த நாட் கள ல் தான்
நாராயண க் உர ய ஆச ர யர்கள் அைமந் தார்கள் . வ ர வான ஆழமான கல் வ
க ைடத் த . ப ன் ஊர் த ம் ப அ வ க் கைர என் ற ஊர ல் ஒ ச ற ய லம்
அைமத் அங் ேக தங் க னார். அ வ க் கைர ஆச ரமம் என் அைழக் கப்பட் ட அத ல்
‘சாத மத இன ேபதம ல் லாமல் மா டர் அைனவ ம் ேசர்ந் வா ம்
உதாரணமான இடம் இ ’ என் அவர் எ த ைவத் தார். அவர சமத் வ ேநாக்
அவர் சாத க் ள் பரவ ஆரம் ப த் த . ஈழவ சாத ய ல் ப றந் பட் டம் ெபற்
ைம ர ல் உயர்பதவ ய ல் இ ந் த டாக் டர் பல் ப் ைவ அ கவர்ந்த . அவர்
நாராயண ைவக் கண்டைடந் தார். நாராயண ைவ ச கப்பண கள ல்
ஈ ப த் த ேவண் ம் என் பதற் காக அவ ம் ப ற சீ டர்க ம் ேசர்ந் ‘ நாராயண
தர்ம பர பாலன சபா’ என் ற அைமப்ைப உ வாக் க னர். ப ற் பா ேகரளத் த ல் ம க
வ ர வான ச க மாற் றங் கைள உ வாக் க ய மாெப ம் இயக் கமாக அ வளர்ந்த .
டாக் டர் பல் ப் வ ன் மகன் தான் நடராஜ . 1895-ல் ெபங் க ர ல் ப றந் தார்.
நாராயண வால் ேமைலநாட் க் அ ப்பப்பட் பாரீஸ் பல் கைலய ல் . ட்
பட் டம் ெபற் றார். ப ற த ம் ப வந் நாராயண வ ன் மாணவராக இ ந் தார்.
நாராயண வ ன் க் க ய ேவதாந் த ல் கள் நடராஜ க் க் கற் ப க் ம்
ெபா ட் உ வாக் கப்பட் டைவ என் றப்ப க ன் றன. 1923ல் நடராஜ
நாராயண லம் என் ற அைமப்ைபத் ெதாடங் க னார். அதற் க் காரணம்
நாராயண வால் ெதாடங் கப்பட் ட அைமப் ச க சீ ரத் த் த அைமப்பாக
வளர்ந் அரச யல் இயக் கமாக மாற ஆரம் ப த் த தான் . நாராயண வ ன்
ஆன் மீ க, தத் வ ெசய் த ைய உல க் எ த் ச் ெசல் ம் அைமப்பாக நாராயண
லத் ைத நடராஜ உ வக த் தார். 1928ல் நாராயண மைறந் த ப ற
நடராஜ நாராயண வ ன் ெசய் த ைய உலகெமங் ம் எ த் ச் ெசல் ல
வ ர வான ற் ப் பயணங் கைள ந கழ் த் த னார். நாராயண வ ன் ெசய் த ைய
ஆங் க லத் த ல் வ ர வான ல் கள ல் எ த னார். வ ன் ெசய் த (The word of Guru -
1952) ஆத் ேமாபேதச சதகம் ெமாழ ெபயர்ப் (One Hundred Verses of Self Instruction -
1969) நாராயண வாழ் க் ைக வரலா (Narayana Guru - 1980) ஆக ய ல் கைள
க் க யமான ஆக் கங் களாகக் ற ப்ப டலாம் . நடராஜ 1973ல் மைறந் தார்.
1924 நவம் பர் 2ல் ேகரளத் த ல் பத் தனம் த ட் டா என் ற ஊர் அ ேக உள் ள
‘ ற ஞ் ஞகல் ’ என் ற ச ற் ர ல் ந த் ய ைசதன் ய யத ப றந் தார். இயற் ெபயர்
ெஜயச்சந் த ரன் . அவர தந் ைத ர் ராகவப் பண க் கர் க் க யமான கவ ஞராக
அன் அற யப்பட் ந் தார். பந் தளம் பண க் கர்கள் என் கழ் ெபற் ற ந் த
யத ய ன் ம் பம் ஈழவர்க க் க ைடேய இ ந் த ஓர ந லப்ப ர க் ம் பங் கள ல்
ஒன் . அவர்க ைடய வரலா தம ழ் நாட் ல் ெபௗத் தம் தைழத் த ந் த ஒ கால
கட் டத் ைத ெதாடக் கமாகக் ெகாண்ட . அவர்கள் இல் லத் ந லவைறகள ல் பல
க் க யமான ெபௗத் த பா ெமாழ ச் வ கள் கண்ெட க் கப்பட் ள் ளன. யத ய ன்
தாய் வழ த் தாத் தா ஒ பா ெமாழ அற ஞர். இளவயத ேலேய ந த் ய ைசதன் ய
யத ைய ஆட் ெகாண்ட இ ஆ ைமகள் காந் த ம் , நாராயண ம் .
ச வனாகேவ இவர்கள் இ வைர ம் அவர் பார்த்த க் க றார். அந் ந ைன அவர ல்
ஆழப்பத ந் ம் இ ந் த . ப ன் அவர ேதடல் அவர்கைளச் சார்ந்ததாக மாற ய .
1952ல் நடராஜ வ ன் ேநர ச் சீ டராக யத மாற னார். ந த் ய ைசதன் ய யத என் ற
ெபயைர ம் ட் க் ெகாண்டார். தத் வத் த ல் எம் .ஏ பட் டம் ெபற் ற ப ற
ெகால் லம் நாராயண கல் ர ய ம் ெசன் ைன வ ேவகானந் தர் கல் ர ய ம்
தத் வப்ேபராச ர யராகப் பண ர ந் தார். 1956 தல் 1959 வைர பம் பாய் காச
ஹர த் வார் ர ேகஷ் த ய இடங் கள ல் பல் ேவ தலங் கள ல் தங் க மரபான
இந் த ய தத் வக் கல் வ ையப் ெபற் றார். 1963 தல் 1967 வைர ெடல் ய ல்
ைசக் க க் அன் ட் ஸ்ப ர ச் வல் ர சர்ச ் இன் ஸ் ட் ன் ைடரக் டர் ஆக
பண யாற் ற னார். ப ற் பா இந் த யாைவ வ ட் ெசன் ஆஸ்த ேர யா,
அெமர க் கா, இங் க லாந் ஆக ய நா கள ல் பல் ேவ பல் கைலகள ல்
ஆச ர யராகப் பண யாற் ற னார். 1984ல் தான் ந த் ய ைசதன் ய யத இந் த யாவ ற்
ந ரந் தரமாகத் த ம் ப வந் தார். ஊட் ய ல் ஃெபர்ன்ஹ ல் ப த ய ல் உள் ள
நாராயண லத் த ல் தங் க ய ந் தார். ஆங் க லத் த ம் மைலயாளத் த மாக
ஏறத் தாழ 200 ல் கள் ந த் யா எ த ய க் க றார். 1999ல் ந த் யா ஊட்
ஃெபர்ன்ஹ ல் லத் த ல் மைறந் தார். அவர சமாத ய டம் அங் ேக உள் ள .
ந த் யா ம் நா ம்
என் இளைமத் ேதாழனான ராதாக ஷ் ணன் 1981ல் இறந் தேபா நான் ஆழமான
உள அத ர்சச ் க் ஆளாேனன் . அைதத் ெதாடர்ந் என் ஆர்வ ம் ேதட ம்
ஆன் மீ கத் த ல் வ ந் த . 1982ல் வட் ைட வ ட் க் க ளம் ப நாேடா யாக
அைலந் ேதன் . இக் காலகட் டத் த ல் நான் பல றவ கைள ம் பண்டாரங் கைள ம்
மடாத பத கைள ம் ேத ச்ெசன் சந் த த் த க் க ேறன் . ச ல மாமன தர்கைள
இக் காலகட் டத் த ல் சந் த த் த ந் த ேபாத ம் ட ெபா வாக இச்சந் த ப் கள்
ம க ம் ச ப் ட் வனவாகேவ ந் தன. சாம யார்கள் மீ ஆழமான ஓர் எள் ளல்
என் ன டம் உண் . என் கைதகள ல் அ வ ர வாகப் பத வாக ள் ள . ற
ந கழேவண் ய ஒன் , கன ப ப்ப ேபால. ந கழா ஏற் கப்ப ம் ற ஒ
ேவடம் . அ அவ் ேவடதார ைய அற் பனாகேவா ேகாமாள யாகேவா
அேயாக் க யனாகேவா ஆக் க வ க ற . அத் தைகேயாைரேய நான் அத க ம்
சந் த த் த க் க ேறன் . ஆகேவ ந த் ய ைசதன் ய யத ற த் ந ைறயப் ப த் த ந் த
ேபாத ம் ஊட் க் ச் ெசன் ற ேபா அவைரச் சந் த க் க நான் ஆர்வம்
காட் டவ ல் ைல. ஊட் நண்பரான ந ர்மால் யா ம க ம் வற் த் த யதன் ேபர ல் பல
ைற தவ ர்த்தப ன் அவைரச் சந் த க் கச் ெசன் ேறன் . அ ஒ காைல ேநரம் .
ஊட் க் ேக உர ய ள ர், ெமல் ய ஒள . நாங் கள் லத் த ல் ைழந் உள் ேள
ெசல் ம் ேபா ந த் யா காைலநைட க ளம் ப க் ெகண் ந் தார். ட ச ல சீ டர்கள் .
சாைலேயாரம் த் த ந் த க் கைள கலத் டன் ஒவ் ெவா வாக ந ன்
பார்த்தப வந் ெகாண் ந் தார். அப்ேபா என் மனத ல் எ ந் த ச த் த ரம்
இ தான் . ‘எத் தைன த தாக இ க் க றார்’ என் ற வ யப் . மன தர்கள் ப றக் ம்
ேபா வ ர ந் த வ ழ க டன் ப ரபஞ் சத் த ன் ன் தங் கைள த் தம் த தாக ந த் த க்
ெகாள் க றார்கள் . ப ரபஞ் சம் அவர்க க் ம் , அவர்கள் ப ரபஞ் சத் த ற் ம் த யதாக
இ க் க றார்கள் . அந் தப் ைமைய ெமல் ல ெமல் ல இழப்பைதேய நாம்
வாழ் க் ைக என் க ேறாம் . சீ க்க ரேம கம் அ பட் அ பட் உ மாற வ க ற .
ப ன் கேம அ கள னால் ஆக் கப்பட் ட, அ கைள மட் ேம ந ைன ப த் க ற
ஒன் றாக ஆக வ க ற . த யவர்கள் மீ அவர்கள் வாழ் ந் த வாழ் வ ன் அத் தைன
ைமக ம் அப்ப ேய ஏற அமர்ந் அ த் வைதத் தான் நான் கண் க் க ேறன் .
அவர்கள் ச் த் த ணற இதயம் உைடய இறந் த காலத் ைதச் மந்
ெகாண் ப்பார்கள் . நான் சந் த த் த ெபர ய எ த் தாளர்கள் , ச ந் தைனயாளர்கள்
மீ ெதல் லாம் ெப ம் பாைறகள் இ ந் தன. நான் ம க மத த் த எ த் தாளர்கள் மீ ேதா
அப் பாைறக் ேமல் அவர்க ைடய தன் னகங் காரத் த ன் இன் ெனா
ெப ம் பாைற. ந த் யா ழந் ைத ேபால இ ந் தார். அப்ேபா ப றந் எ ந்
வந் தவராக. யரேம இல் லாதவராக. ைமகளற் ற பட் டாம் ச்ச ேபால க் ம்
வண்ணங் க டன் . அவர் அன் ஒ ெபர ய அைமப்ப ன் தைலவர். த னம் ேபர்
தங் கள் வைக க் கங் க டன் அவைரத் ேத வந் ெகாண் தான் இ ந் தனர்.
ப ல ைறகள ல் பல் லாய ரம் ல் கைள ஆழக் கற் ற அற ஞர் அவர்.
அைனத் க் ம் ேமலாக ெக ம் ப ல் க ைமயான ன் அ ைவ
ச க ச்ைசகள் ெசய் ெகாண் தீ ராத வ ைய எப்ேபா ம் அ பவ த் ம் வந் தார்.
ஆனால் அவர் என் மகன் அஜ தைனவ ட ற ப்பாக இ ந் தார். வ யப்ப ம்
ஆனந் தத் த ம் வ ர ந் த கண்க டன் ம ய ன் தீ ராத ைமைய அள் ள ப் ப க க்
ெகாண் ந் தார். அவ டன் காைல நைட ெசன் ேறன் . அக் கணேம அவர் என்
ஆச ர யரானார். என் மனத ல் இ ந் த ஆச ர யர் ப மங் கள் அைனத் க் ம்
ஒட் ெமாத் தமானார். வாழ் வ ன் சாரத் ைத எனக் க் காட் ய ஞான ம் ஆனார்.
ந த் யாைவ இப்ேபா ந ைன ம் ேபா இ வ ஷயங் கள் தான் என் மனத ல்
எ க ன் றன. ஒன் அவர நைகச் ைவ. எப்ேபா ேம அவர கண்கள ல் ஒ
ச ர ப் உண் . எந் த தீ வ ரமான தத் வ வ வாதத் ைத ம் ச ர ப் க் ள்
ழ் க க் கக் யவர் அவர். ஒ லம் என் ப எப்ேபா ம் ச ர ப் ழங் க
ேவண் ய இடம் என் பார் அவர். ஒ ைற ச லர் ப் ேபச க் ெகாண் ந் தேபா
அ ேக வந் த நடராஜ, “ என் ன ேப க றீ ரக ் ள் ?” என் றாராம் . “கார்ல் ஜாஸ்பாச ன்
இ த் த யம் பற் ற ” என் பத ல் வந் த . “யா ேம ச ர க் கக் காணவ ல் ைலேய.
ப ற என் ன தத் வம் ேப க றீ ரக ் ள் ?” என் றாராம் நடராஜ . ந த் யா க் அந் த
நம் ப க் ைக ஆழமாக இ ந் த . நைகச் ைவ இல் லாவ ட் டால் தத் வம்
உய ர ழந் வ ம் என் அவர் ஒ ைற ெசான் னார். ேப ம் ேபா
சாதாரணமாகேவ நைகச் ைவ உ வா ம் .
‘ஃப்ராய் ட் மனைத ஒ பன் ேகர யராக எண்ண னார் ேமேல அப்பளம் ந ேவ
ழம் கைடச ய ல் சாதம் ’, ‘ப ப்ெபா ட் கள் எல் லாம் தத் வமாக
உ வகப்ப த் தத் தக் கைவ என் சார்தர் கண்டார். அ ேவ அவர க் க ய
கண் ப ப் . அதன் ப ற அவர் உண்ட ம் கழ ந் த ம் வாந் த எ த் த ம்
எல் லாேம தத் வமாய ற் ’ என் வர கள் சாதாரணமாக வந் வ ம் . அவர
மாணவர்க ம் சாதாரணமாக அேத மனந ைலய ல் இ ப்பார்கள் . நடக் ம் ேபா
ந த் யா ெசால் க் ெகாண் வந் தார் “உதாரணமாக ஒ சாமான யைன எ த் க்
ெகாள் ங் கள் .” உடேன அவர சீ டர் த யாகீ ஸ்வரன் ெசான் னார் “இங் ேக
இ க் க ேறன் .”
ஒ ைற ந த் யா ஓர் உைரையக் ேகட் டப ன் ெசான் ன நைகச் ைவக் கைத அவர
மனந ைலைய ஆழமாக ெவள ப்ப த் தக் ய . ேபராச ர யர் ஒ வர் ஒ
வாகனேமாட் ைய ேநாக் க க் கத் த னாராம் . “ஐயா உங் கள் வாகனத் த ல் காற்
இ க் கப்பட் ட ெமல் ய உ ைளச் சக் கரம் தன் ந ர்ணய க் கப்பட் ட வ ைவ இழந்
வ க ற ” வண் ேயாட் க் ர யவ ல் ைல. “என் னா !” என் றான் . ேபராச ர யர்
வ ளக் க னார் “உங் கள் வண் ய ன் நக ம் தன் ைமைய ந கழ் த் ம் ஆதார
உ ைளகள ல் இ ந் வள மண்டல அ த் தம் கீ ழ றங் வதனால் அைவ தங் கள்
ற ப்ப ட் ட வ வச்ச றப்ப ல் ைறபா கைள அைடந் ெகாண் க் க ன் றன.”
வண் ேயாட் க் ப த் ப் ப த் வ ட் ட . “ஒ ங் கா ெசால் டா நாேய” என் றான் .
ேபராச ர யர் இைத ேம ம் வ ளக் வ எப்ப என் ழம் ப பக் கத் த ல் ந ன் ற
ச வன் “சார், உங் க டயர் பஞ் சர்” என் வ வண் ேயாட் “அப்ப யா!”
என் றானாம் . ர ந் வ ட் ட . ஒ தத் வம் எள ய ெமாழ ய ல்
ெசால் லப்ப ைகய ல் ேம ம் கவ த் வ ம் ேம ம் ெசற ம்
ெகாள் ெமன் றால் தான் அ உண்ைமயான என் நம் ப னார் ந த் யா. ஆகேவ
அவ க் இ த் த யம் ேபான் ற ேமைலச் ச த் தாந் தங் கள் மீ ஆழமான
அவநம் ப க் ைக இ ந் த . அைத வ ட ம் ற ப்பாக ேமைலநாட் கல் வ த் ைற
மார்க் யத் ைத அவர் க ண்டலாகேவ அ க வந் தார், மார்க் யத் த ன் மீ
ஆழமான நம் ப க் ைக ந த் யாவ டம் இ த வைர இ ந் த என் றா ம் .
இரண்டாவதாக ந த் யாவ டம் எப்ேபா ம் இ ந் த கவ த் வத் ைதக்
ற ப்ப டேவண் ம் . ேபச்ச ல் எ த் த ல் சாதாரணமாக இக் கவ த் வம்
ெவள ப்பட் டப ேய இ க் ம் . ப ரம ள ன் ‘காவ யம் ’ என் ற கவ ைத அவ க் த்
ெதர யா . ஆனால் சாதாரணமாகப் ேபச ச் ெசன் ற ஓர் உைரயாடல் ந ேவ ஒ
பறைவ இறைகக் காட் ‘காற் ற ல் ஒ பறைவைய வைரந் மண்ண ல் வந் த
இவ் வ ற ’ என் அவர் ற ய வர என் ைன அத ரச் ெசய் த க் க ற . அவர் எ த ய
சாதாரணமான கட் ைரகள ல் ட அத் தைகய கவ ைத வர கள் வந் தப ேய
இ க் ம் . ஒ ச த் தர ப்ைப கவ ைதய ன் சாய ன் ற அவரால் றேவ இயலா .
ற ப்பாக அவர ஆங் க லப் ேபச் ‘Trees flaming up’, ‘Hills milking the sky’ ேபான்
வர கள் வந் தப ேய இ க் ம் . பத ெனட் பத் ெதான் பதாம் ற் றாண் ப ர ட் ஷ்
கற் பனாவாதக் கவ ைதகள ல் அவ க் ஆழமான ஈ பா இ ந் த . அவ் வர கைள
அவர் அ த் தமாக ம பயன் பாட் க் ெகாண் வ வார். அெமர க் கக்
கவ ஞர்கள ல் ராபர்ட் ஃப ராஸ்ட் , எம க் கன் ஸன் இ வ ம் அவர ப ர யமான
கவ ஞர்கள் . ந த் யா ஒவ் ெவா நா ம் கவ ைத ப ப்பவர். அவர அைற, இ
வர்கள ம் அவ க் ப் ப ர யமான ல் கள் அ க் கப்பட் ட . அத ல் அவ க் ப்
ப ன் னால் இ ந் த அ க் க் க கவ ைத ல் கள் . அவர் த ம் பாமேலேய
தனக் ப் ப த் த ைல எ க் க ம் . கவ ைத அ க் ைகத் ழாவ ய நான் அத ல்
ச ம் அ ய ன் பறைவகள் ற த் த ம் ஐன் ஸ் ன ன் ேதற் றங் கள் அடங் க ய
ம் இ ப்பைதக் கண் தன ேய எ த் ேதன் . “அங் ேக ைவ. அைவ ம்
கவ ைதகள் தான் ” என் றார் ந த் யா. கவ ைத அ க் க ல் ‘அற் த உலக ல் ஆ ஸ்’
இ ந் த . ‘ ட் இளவரசன் ’ இ ந் த . ந த் யா த் தகங் கைளப் பற் ற க்
ம் ேபா ட சட் ெடன் கவ த் வம் ம க் க ஒ வர வந் வ ம் . சத் த ய
ேசாதைன பற் ற க் ம் ேபா ‘The book keeping of truth’ என் றார் ஒ ைற.
காந் த ய ன் ஆ ைம ற த் த அழக ய வைரயைற அ என் எனக் ப்
பட் க் க ற . ‘Dostoyevsky flirted with pain’ என் ற வர ைய அவைரப் பற் ற ஆழமான
வ மர சனங் கள ல் ஒன் றாக நான் க க ேறன் . ந த் யா டன் ேப ம் ேபா
உ வா ம் அ பவத் த ல் தைலயாய இ தான் . அவர் மனம் ச கர ன கைள
மட் ம் ம த த் தப தாவ த் தாவ ச் ெசல் ம் . நா ம் டேவ ஓ யாக ேவண் ம் .
அ நமக் ச ந் த க் ம் பழக் கத் ைத அள க் க ற . ஓர் ஆச ர யர் மாணவ க்
அள க் க ேவண் ய உண்ைமயான பய ற் ச இ தான் . தகவல் கள் தான் ல் கள ல்
ெகாட் க் க டக் க ன் றனேவ.
உண்ைமயான ஆன் மீ கம் என் பைத ேமற் கண்ட இ இயல் கள ன் ஓர் உச்ச
கைலயாகேவ நான் காண்க ேறன் . உயர் உயர்தள கவ த் வம் இரண் ம்
ரண்பா ன் உயர்தள நைகச் ைவ, உயர்தள கவ த் வம் இரண் ம்
ரண்பா ன் ற க் கலக் ம் ஒ ள் ள இ . நைகச் ைவ இல் லாத கவ த் வம்
ெவற் உணர்ெவ ச்ச யாக ங் க வ டக் ம் . அேதேபால கவ த் வம்
இல் லாத நைகச் ைவ கர ய நைகச் ைவயாக எத ர்மைறத் தன் ைம
ெகாண் வ ம் . இலக் க யத் த ம் இதன் இயல் கள் இவ் வாேற. ெசவ் வ யல்
பாங் ள் ள இலக் க யத் ைதேய நான் ச றந் த இலக் க யம் என் ேவன் . அத ல்
உணர்சச ் கள் கட் க் ம காமல் நைகச் ைவயால் கட் ப்ப த் தப்பட் க் ம் .
நைகச் ைவ எல் ைல மீ றாமல் கவ த் வ உணர்சச ் களால் வரம் ப டப்பட் க் ம் .
ந த் யாவ ன் ஆன் மீ கம் தன் னளவ ல் ம க ம் ெசவ் வ யல் பாங் ள் ள .
ெசவ் வ லக் க யங் கள் மீ , ெசவ் வ யல் கைலகள் மீ ெசவ் வ யல் இைசமீ
அவ க் இ ந் த உக் க ரமான ஈ பா இதன் அ ப்பைடய ல் உ வானதாக
இ க் கலாம் .
இந் த யாவ ல் ம க ம ந் த ஒன் ஆன் மீ கம் ற த் த ெவற் ப்ேபச் . ஒ த ரா
மீ ெபா ண்ைம ேநாக் க ல் அைனத் ைத ம் வ ளக் க ற் பட் , அைத ெபர ய
அற ஜீ வ த் தனமாக எண்ண ேபச யப ேய ெசல் பவர்கைள நாம் காணலாம் .
இலக் க யத் த ம் அத் தைகய வளவளப் க க் ப் பஞ் சம ல் ைல. உண்ைமயான
ஆன் மீ கம் அைதச் ெசால் பவர ன் வாழ் வால் அ க் ற ப்ப டப்பட் க் ம் . என் ைன
ந த் யாவ டம் கவர்ந்த , க் க யமாக இ தான் . ஏறத் தாழ ஐந் வ டங் கள்
அவ டன் ம க ெந ங் க ப் பழக ய க் க ேறன் . ர்ந் அவதான க் ம் கண்க டன் ,
சற் ஐயம் ெகாண்ட மன டன் அவைர உள் வாங் க யப ேய இ ந் த க் க ேறன் .
அவர ல் கள் எனக் இப்ேபா இரண்டாம் பட் ச மானைவயாகப் ப வதற் க்
காரணம் நான் ெந ங் க அற ந் த அவர ஆ ைமதான் . இத் தைகய ஒ ச
ற ப்ப ல் அவைரப் பற் ற ய ைமயான ச த் தர ப்ைப அள ப்ப
சாத் த யேமய ல் ைல. ஒ ேகாட் ச் சத் த ரத் ைத எள ைமயாக அள க் கலாம் .
எந் தவ த ப ரத் ேயக யற் ச ம் இல் லாமேலேய அழ ம் , ட் ப ம் ெபா ந் த ய
ெசயல் பா கள் ெகாண்டவராக சாதாரணமாகேவ கைல இலக் க யப் பைடப் கள ன்
உச்சங் கள ல் நடமா பவராக, ஒவ் ெவா கண ம் தன் ைனச் ற் ற ய வாழ் வ ல்
ஆழமான உத் ேவகத் டன் ஈ ப பவராக, அவ் வாழ் வ ந் சாரமான
ப த ெயான் ைற ற் றாக வ லக் க ன் னைக டன் ேவ க் ைக பார்பப ் வராக ந த் யா
இ ந் தார். கைல இலக் க யம் சார்ந் ெசயல் ப க றவர்கள டம் இயல் பாக
ைக டக் ய சல ணங் கள் அவர ல் உள் ளனவா என் நான் ெதாடர்ந்
கண்காண த் வந் ேதன் . ஏெனன ல் அைவ இல் லாத எவைர ேம நான்
அதற் ன் சந் த த் த இல் ைல. அைவ கைலய லக் க யச் ெசயல் பா கள ன்
ப ர க் க யாத ப த கள் என் தான் நான் நம் ப ய ந் ேதன் . தன் ைன ன் ன த் த
அைனத் ைத ம் ேநாக் ம் தன் ைமய ேநாக் ம் , தான் இல் லாத வ ஷயங் கைள
உதாசீ னம் ெசய் ம் உட் ங் க ய தன் ைம ம் , தன் ண் ணர் க்
அப்பாற் பட் ட வ ஷயங் கள் மீ தான எர ச்ச ம் என் அவ் வ யல் கைள நான்
ெபா வாக வைரய ப்ேபன் . ந த் யாவ டம் இம் ன் இயல் க ம் இம் ம ட
இல் ைல என் பைத பல ைற உ த ப்ப த் த க் ெகாண்ட ப றேக அ
சாத் த யம் தான் என் ற நம் ப க் ைகேய எனக் வந் த . அவர் ஒ ேபா ம் , தன்
ல் கள ல் ட, தன் ைன ன் ன த் தவ ல் ைல. ஒ அ படா, பரம் பைரய ன்
ஓர் உ ப்பாகேவ எந் ந ைலய ம் அவர் தன் ைனக் கண்டார். ஞானம் என் ப
அழ யாத ஒ நத என் ம் தான் ஒ ள ேய என் ம் இயல் பாகேவ அவர்
நம் ப னார். அவர மாெப ம் ல் கள் க் க ெப ம் ல ல் க க் கான
உைரவ ளக் கங் கேள. எந் ந ைலய ம் ம தரப்ைப, மாற் ஞானத் ைத
அகங் காரத் த ன் தைடகள் இல் லா உள் ேள ந் ேநாக் ம் த ராண அவ க்
இ ந் த . க த் லக ல் இத் தைன தீ வ ரமாக ஈ பட் ட ஓர் அற ஞைர எவ ேம
தங் கள் எத ர யாகக் க தவ ல் ைல என் ப இதனால் தான் . அவ க் இட சார கள் ,
தீ வ ர இட சார கள் , இஸ்ஸாம ய அற ஞர்கள் , க ற த் தவ அற ஞர்கள் ஆக ய
அைனத் த் தரப்ப ம் தீ வ ரமான நண்பர்கள் இ ந் தனர். ெசால் லப்ேபானால்
ந த் ய ைசதன் ய யத என் ம் ேபாேத அப் ல் உமத் சமதான , ேஜாசப் க் ந்
ேநல் த ய அற ஞர்க ம் ேசர்த்ேத ந ைன க் வ மள க் அவ க்
அவர்க டன் ஆழமான நட் இ ந் த . இஸ்லாம ய தீ வ ரவாத ேநாக்
ெகாண்டவர்க டன் ட அவ க் சாதாரணமான உற இ ந் த என் ப
என் ைன வ யப்ப ல் ஆழ் த் தக் யதாக இ ந் த . பல ைற அற ஞர்க டன்
உலகளாவ ய நட் ெகாண் ந் த ந த் யா க் அற வ யக் கத் டன் ெதாடர்ேப
இல் லாத ம க எள ய மக் கள டம் ம க ெந க் கமான உற இ ந் த . நாள ல்
ெப ம் ப த ைய அவர் சர்வ சாதாரணமான ெலௗகீ கப் ப ரச்ச ைனகைள மந்
ஆ தல் ேத வ ம் சாமான யர்க டன் தான் கழ த் தார். அவ டன் இ ந் த
நாட் கள ல் நான் ெபா ைம இழந் த க் க ேறன் . க ைமயாக அவ டன் இ
ற த் ப் ேபச ம க் க ேறன் . அவர் ஒ க் க யமான கவ ஞைன ம் ேத வ ம்
பைழய ற் றவாள ைய ம் சர சமமாக நடத் வைத என் னால் அன் ர ந்
ெகாள் ளேவா தாங் க க் ெகாள் ளேவா ந் தத ல் ைல. தன் வாழ் வ ன் ஒவ் ெவா ச
வ ஷயத் த ம் ந த் யா காட் ய அசாதாரணமான ட் பம் இன் ேயாச க் ம் ேபா
வ யப் த வ . அவர் ஆடம் பரமானவர் அல் ல. ம க ம க ைறவான உைடைமகள்
உைடயவர். ஆனால் ஒவ் ெவான் ற ம் ேநர்த்த ம் அழ ம் இ க் ம் . அவர் ண
ைவத் தால் அ தய ண ேபால ம ள ம் . ண ைவப்பதன் உத் த கைளப்
பற் ற , இஸ்த ர ேபா வதன் ட் பம் பற் ற அவரால் ஒ இைளஞ க்
ல் யமாகக் கற் ப க் க ம் . கக் ஸ் க வ ற த் இளம் றவ ஒ வர டம்
அவர் வ ர வாக வ ளக் க க் கற் ப ப்பைதக் கண் க் க ேறன் . வாழ் வ ன் அவ் வள
தளங் கள ம் அழைக ஒயா ேத ய மன தர் அவர். இற கள் , இைலகள் ,
வ ைதகள் , ழாங் கற் கள் ச ப்ப கள் என் இயற் ைகய ன் அழக ய க் கைள
அவர் ஆவ டன் ேசம ப்ப ண் . அவற் ைற ெவ ேநரம் எ த் க் ெகாண்
வைகப்ப த் வார். அவற் ைறப் பற் ற நண்பர்க க் எ வார்; பர சள ப்பார்.
உடல் நலம ன் ற அைசய யாத ந ைலய ல் இ ந் தேபா ட அவர்
உதயங் கைள ம் அஸ்தமனங் கைள ம் தவறவ ட் டத ல் ைல. க் கள்
வளர்பப ் தற் காக ஊட் லத் த ல் உ வாக் கப்பட் ந் த பா த ன் அைறக் ள்
அவர் ஆழ் ந் த பரவசம் ந ரம் ப ய ெமௗனத் டன் ெவ ேநரம் நடப்பார்.
ழந் ைதக டன் அவரள க் சகஜமாக இைய ெகாள் ம் இன் ெனா
ெபர யவைர நான் கண்டத ல் ைல. அவர் அவர்கைளக் கண் ப்பத ல் ைல, உபேதசம்
ெசய் வ ம ல் ைல. அவர் அப்ேபா ெசய் ெகாண் க் ம் வ ைளயாட் ல்
அவர்கைள ம் ேசர்த் க் ெகாள் வார். அவர்கள் அவைர இன் ெனா
ழந் ைதயாகேவ எண் வார்கள் .
அழக ன் மீ தான இந் த ஈ பா ஒ வைகய ல் உலக ன் மீ தான ஈ பாட் ன்
ம பக் கேம. ந த் யாவ ன் ற உலைக ந ராகர ப்பதல் ல; உலைக ெப வ ப் டன்
காத ப்பேதயா ம் . உலைக நாம் வ ம் ம் ேபா நம இச்ைசக க் , நம
இலக் க க் ஏற் ப வைளந் ெகா க் ம் உலக ன் ச ல கைள மட் ேம
உண்ைமய ல் வ ம் க ேறாம் . இச்ைசகைள ம் இலக் கைள ம் வ ட் வ ட் ட
றவ உலைக அதன் ைம டன் வ ம் பத் ெதாடங் க றான் . ந த் யாவ ன்
வ ப்பம் அத் தைகய . அவர உறவ னர், நண்பர் வட் டம் உலகளாவ ய , ம கப்
ப ரம் மாண்டமான . அவர வ லாச த் தகத் த ல் இலட் சம் வ லாசங் க க் அ ேக
இ ந் தன. ஒ கட் டத் த ல் தன் வாழ் இ த யாக வ ட் ட என் பைத அவர்
ெசய் த ப ற அவர் வ ைடெபறல் க தங் கைள எ த ஆரம் ப த் தேபா
மாசக் கணக் க ல் எ த யப ேய இ ந் தார். உணவ ன் மீ வ ப்பம் ெகாண்டவர்
ந த் யா. ச றந் த சைமயற் காரர். அவர அவர டம் சைமயல் ெதர மா என்
ேகட் ெதர யா என் றப்பட் ட ம் ‘ஒ நல் ல அவ யல் ைவக் கத்
ெதர யாவ ட் டால் அப் றம் என் ன ேவதாந் தம் வ ளங் கப்ேபாக ற ?’ என் றாராம் .
இப்ப ரபஞ் சேம இைறவன் என் றால் அவ யல் ப ரம் மத் த ன் ம க இன ய
ெவள ப்பாடன் ற ேவெறன் ன? ந த் யா ெபண்கள டம் சைமயல் ற த் ேப வைதக்
ேகட் க் க ேறன் . அப்ேபா ட இ ந் த ஆர்.ேக. (ஆர். ப் சாம , ேசலம் ) அவர்
ேபச யைத அப்ப ேய கவ த் வமாக ேவதாந் தத் த ற் ள் ம் ெகாண்
ெசல் லலாம் என் றார். ஒ ைற லச் சாைலய ல் நடக் ம் ேபா
சைமயலைறக் ள் இ ந் வந் த வாசைனைய கர்ந் ந த் யா ெசான் னார்
‘ ட் டாள் .... தண்ணீர ் ெகாத ப்பதற் ள் த் ைள ேபாட் வ ட் டான் ’
(அதற் க ைணயான க் என் மகன் அஜ த க் ச வயத ல் இ ந் த . ட் ேகஸ்
வாசைன அ க் க றேத? யார் வந் த ? என் ஒ ைற அவன் ேகட் டான் )
நாராயண ேபாத த் த ேவதாந் தம் அத் தைகய . அ வாழ் ைவ மாைய என்
ந ராகர ப்ப அல் ல. வாழ் ைவ மாைய என் ற இன ய அ பவமாக ம் ப ரம் மத் ைத
அம் மாைய கைலவதன் லம் உ வா ம் ேபர ன ைமயாக ம் அ ற ப்ப ட் ட .
சங் கரர் கய ற் றர உவைம லம் ப ரம் மம் மாையயா ம் வ ந் ைதையக் ற னார்.
நாராயண அைத ஏற் கவ ல் ைல. ‘மல ம் மாைல ம் ’ என் ற இன் ெனா
அழக ய உவைமையேய அவர் ன் ைவத் தார். மலர்கள் என் பார்த்தால் அங்
மாைல இல் ைல. மாைல என் பார்பப் வ க் மலர்கள் கண்கள ல்
ப வத ல் ைல. மலர் அழக ய . மாைல அழக னால் ஆன ைம.
ந த் யாவ ன் ச த் தாந் தம்
ஒ தத் வ அற ஞராக ந த் யா ம க வ ர வாக ம் ஆழமாக ம் கற் றற ந் தவர். அவர
அ ப்பைடக் கல் வ ேமைலத் தத் வத் த ம் உளவ ய ம் தான் . இந் த ய
ஞானமரைப அவர் நடராஜ வ ல் இ ந் ம் , நடராஜ வ ன்
வழ காட் த ன் ப ப ற லங் கள ல் இ ந் ம் வ ர வாக அைடந் தார். ேமைலத்
தத் வம் பய ம் கீ ைழத் தத் வ ச ந் தைனயாளர்கள் பலர் ேமைல மரைப சற்
மட் டம் தட் ட, அல் ல எள ைமப் ப த் த க் ெகாள் ள யல் வ வழக் கம் . ேமைலத்
தத் வம் ைமயான ஞானத் ைத இலக் காகக் ெகாள் ளாத , ச த ண்ட
உண்ைமகைளேய அதனால் ன் ைவக் க ம் என் ற வாதம் ேதர்ந்த
அற ஞர்களால் ன் ைவக் கப்பட் ள் ள . அ ஓரள உண்ைம என் பேத அ பவம்
லம் நானற ந் த . அேதேபால நம் நாட் ச ந் தைனயாளர்கள ல் பலர் ேமைலச்
ச ந் தைனயாக ன் ைவக் கப்ப ம் எைத ம் அற ர்வமானதாக ம் , அற வ யல்
ர்வமானதாக ம் கீ ைழச் ச ந் தைன என் பைத க் க பைழைமயானதாக ம்
நம் ப க் ைக சார்ந்ததாக ம் (அல் ல சடங் காக ம் ) காண்க றார்கள் . இ
ச ந் தைனத் தளத் த ன் த ர்சச
் ய ன் ைமையேய காட் க ற . ஆனால் இ
ற் றாண் ெமக் காேல கல் வ நமக் அள த் த அ ைமத் தனம் , நம அைனத் ச்
ச ந் தைனகள ம் ஆழ ஊற ய க் ம் ந ைலய ல் இ இயல் பானேத. ஒ
ச ந் தைனயாளராக ந த் யா இந் த இ வ தமான ன் தீ ர்மானங் கள ம் ச க் க க்
ெகாள் ளாதவர். அவ க் நாராயண க் க யமான ன் ேனா . நாராயண
வ ன் ப ன் லமாக அைமந் த இந் த ய ேவதாந் த மர ம் அவ் ேவதாந் த மரப ன்
பைகப் லமான இந் த ய ஞான மர ம் க் க யமானைவ. ஆனால் ஒ ேபா ம்
ந த் யா ேமைலச்ச ந் தைனைய ைறத் க் காணவ ல் ைல. அவ க் க ேரக் க
ன் ேனா க ம் ெஹக ம் ேராச்ேச ம் ெதகார்த்ேத ம் நீட் ேச ம்
அேதயள க் க் க யமானவர்கேள. இவர்கள் எந் த அள க்
க் க யமானவர்கேளா அேதயள க் தஸ்தேயவ் ஸ்க ம் கேத ம் எம
க் கன் ம் அவ க் க் க யமானவர்கள் . ந த் யா இவர்கள ன் வழ யாக தன்
ேதடைல ந கழ் த் த க் ெகாண்ேட இ ந் தார். எைத ம் ந வ அவர் யலவ ல் ைல.
ெசால் லப்ேபானால் தன் வ ளக் க ைரகள ல் அவர் நாராயண ைவக் ட ந வ
யலவ ல் ைல. இைடவ டாத தீ வ ர ம பர சீ லைனையேய ந கழ் த் க றார். ஆகேவ
அவர ந ைலப்பா என் ன, அவர் ம் தத் வக் ேகாட் பா என் ன என் ற வ னா
ந த் யாைவப் ர ந் ெகாள் ள உதவா .
ந த் யாவ ன் ல் கள் அவர ச யாத ேதட ன் பத கள் . பகவத் கீ ைத தல்
ஃப ராய் ட் வைர வ ேவக டாமண தல் சார்த்தர் வைர அவரால்
ஆய் க் ட் ப த் தப்பட் ட களங் கள் பல. உளவ ய ம் உயர் ெபௗத கத் த ம்
அவர ேதடல் ஒேர இலக் டன் ன் னகர்ந்த . அந் த இலக் அவர வாழ் க் ைக
சார்ந்த . அவர் ேத ய ைமயான தந் த ரமான வாழ் ைவ ம்
ந ைறைவ ம் தான் அவ் வ லக் காகக் றேவண் ம் . அவர் நாராயண வ ன்
வழ வந் தவர், ஆனால் அவைர ஒ ேவதாந் த என் ற ஒேர ெசால் ல்
ந த் த வ ட யா . அவர் நாராயண , நடராஜ ஆக ேயார ன் பாைதையப்
ப ன் பற் ற யவர் தான் ; ஆனால் அவர கண்டைடதல் கள் அவைர ற் ற ம்
ேவறான ஒ தளத் த ற் க் ெகாண் ெசல் க ன் றன என் பைத ம் காணலாம் .
எள ைமயாக இவ் வா அந் த ேவ பாட் ைட றலாம் . நாராயண ஆன் மீ க
ஞான . நடராஜ தத் வ அற ஞர். ந த் யா கைலஞன் .
தன ேபட் ஒன் ற ல் ந த் யா வாழ் க் ைக மற் ம் தத் வம் ற த் த தன் ர தைல
இவ் வா க றார். ‘சத் யம் , ச வம் , ந் தரம் ’ - உண்ைம, ஒ ங் , அழ -
இம் ன் ேம ஒன் றா ம் ஒ ள் ள ைய அவர் ஆழ் மனத ல் உணர்ந்த ந் தார். தன்
த யானந ைலய ன் அற தல் கள் ற த் அவர் ேப ம் ேபாெதல் லாம் இந் த க் க யச்
ெசாற் ெறாடர் அங் வந் ேசர்வைத கவன த் த க் க ேறன் . ப ரபஞ் சத் ைதப்
பார்க் ம் மா ட மனம் , மனம் ப ரம க் ம் ஒ ங் க ன் ைமைய ம் அற த க்
அப்பாற் பட் ட ேபெரா ங் ஒன் ைற ம் மாற மாற க் கண்டப ேய உள் ள .
அவ் ெவா ங் க ன் ஒ கேம ஒவ் ெவா அ பவ வ த ம் , ஒவ் ெவா அற வ யல்
ேதாற் ற ம் , ஒவ் ெவா தத் வ வைரயைற ம் . மா ட மனம் ப ரபஞ் சத் ைத
ஆ ம் அப்ெப ந யத ைய ேநாக் க த் தாவ யன் றப ேய உள் ள . அ ேவா எள ய
மா ட மனங் கள ன் தர்க்கத் த ற் ற் ற ம் அப்பாற் பட் டதாக உள் ள . ெபௗத் தம்
அைத மகாதர்மம் என் ற . ச வதத் வம் அைத ப ரபஞ் ச நடனம் என் ற . அந் த
ஒ ங் ைகேய அழ என் ம் உண்ைம என் ம் மா ட மனம் அற க ற . அழ ள் ள
ஒவ் ெவான் ற ம் உண்ைமைய, உண்ைம ஒவ் ெவான் ற ம் அழைக
அைவய ரண் ம் அைமந் த அைனத் த ம் ப ரபஞ் சப் ெப வ த ய ன் மகத் வம்
ம க் க இ ப்ைப அற யேவ ந த் யா யன் றார் என் றலாம் . பேதாவன ன் ஒ
ச ம் பன ைய ேகட் ப , வான் காவ ன் ஓர் ஓவ யத் த ல் ஆழ் வ , நாலாய ரத் த வ் ய
ப ரபந் தப் பாடல் ஒன் ைறக் ேகட் ப ஆக யைவ அைனத் ேம ஆழ் ந் த ேயாகப்
பய ற் ச க் ந கரானைவயாகேவ அவ க் இ ந் தன என் பைத இப்ப த் தான்
ர ந் ெகாள் ள ேவண் ம் .
வாழ் நாள் க் க எ த ம் ேபச ம் ந த் யா ெவள ப்ப த் த ய வற் ைற ஒ
கட் ைரய ல் க் க ச் ெசால் ல யல் வ அவைர ச ைமப்ப த் வதாக
ம் . அவர ச ந் தைனகைளப் ப க் ம் ேபா ஏற் ப ம் இ ன் கைளத்
தவ ர்க்கேவண் ம் என் பைத மட் ம் ற க் கலாம் என் ப க ற . ந த் யா ஒ
லாச ர யரல் ல. ந த் யாைவ ஒர் அற ஞர் என் க த அ வ அவைரப்
ர ந் ெகாள் ள உதவா . ேமைலநாட் ச் ச ந் தைனயாளர்கள் , ேபராச ர யர்கள்
தங் கள் ல் கள ேலேய ைமயாக ெவள ப்பா ெகாள் க றார்கள் .
அவர்க ைடய ல் கள் லம் அவர்கைள அற வேத சர யானதா ம் . ந த் யாவ ன்
ெவள ப்பா அவர வாழ் க் ைகதான் . அவர ஆ ைமதான் அவர ம கச்ச றந் த
பைடப் . ஒ ைற ‘உங் கள் சீ டர்க க் என் ன கற் ப க் க றீ ரக
் ள் ?’ என் நான்
ேகட் டேபா ‘எ ம ல் ைல. அவர்கள் என் டன் ேசர்ந் வாழ் க றார்கள் ’ என்
அவர் பத ல் ற னார். ங் ம் ேபா ம் வ ழ க் ம் ேபா ம் எப்ேபா ம் ந த் யாைவச்
ற் ற மாணவர்கள ன் ட் டம் இ ந் த . அவர்கள் கண் ன் ஒ ெபர ய
கைலப்பைடப்ப ன் அழ ட ம் ைம ட ம் அவர் வாழ் ந் ெகாண் ந் தார்.
அவர ல் கள் பல் ேவ த ணங் கள ல் பல க் காக அவர் உ வாக் க யைவ. பல
சமயம் அைவ உைரகள் , வ ப் கள் . அைவ அவைரவ ட அவர டம் ேகள் வ
ேகட் டவர்கைளேய ெந ங் க உள் ளன. இரண்டாவதாக ந த் யா என் ன ெசான் னார்
என் ற வ னா டன் அவைர அ க வர கைள அ க் ேகா ட் மனப்பாடம் ெசய் வ
ந த் யாைவ ம ப்பதற் ச் சமம் . அவர் ஒ ெதாடர் ந கழ் ேபால ஒ நத . அைத
ஒ ப த் ைறயாக ஒ நீர்வழ் ச்ச யாகக் காண்ப அைதப் ர ந்
ெகாள் வதாகா . ந த் யா ற் வாக எைத ம் ற ந வ ச் ெசல் லவ ல் ைல.
அவர் ஒ நீண்ட பயணத் த ல் இ ந் தார். அப்பயணத் டன் ேசர்த் ப றைர
அைழத் ச் ெசல் க றார்.
இந் ல் ந த் யா பல த ணங் கள ல் எ த ய உத ர க் கட் ைரகள் மற் ம் அவர
வாழ் க் ைகக் ற ப்ப ன் ச ல ப த கள் அடங் க ய . ‘ெசால் த ’ இதழ் வந்
ெகாண் ந் தேபா அத ல் எல் லா இதழ் கள ம் ந த் யாவ ன் ஒ
கட் ைரையயாவ ேசர்பப
் என் எண்ண ச் ெசயல் பட் ேடாம் . ‘ெசால் த ’
இதழ் பல த ணங் கள ல் இத க் ஒ ெபா த் தைலப்ைப எ த் க் ெகாண்
ெவள வந் த . அதற் ர ய கட் ைர ஒன் ைற ந த் யாவ ன் ல் கள ல் இ ந்
எ த் க் க ெவள ய ட் ேடாம் . அக் கட் ைரகேள இந் ல் உள் ளைவ. இைவ
ந த் யா எப்ப ச ந் த ப்பார் என் பைதப் ர ந் ெகாள் ள உதவக் ம் . ந த் யாவ ன்
மைற க் ப்ப ற அவர மாணவரான ெஷௗகத் அ அவர் பல இடங் கள ல்
எ த ய யசர ைதக் ற ப் கைள ம் , ேவ ல் கள ல் உள் ள ற ப் கைள ம்
இைணத் ெபர ய லாக ெவள ய ட் டார். ‘ யசர ைத’ என் ற அப்ெப ல்
உள் ள ப த கள் ஆங் க லத் த ந் பாவண்ணன் , ஆர்.ச வ மார் ஆக ேயாரால்
ெமாழ ெபயர்க்கப்பட் இத ல் ேசர்க்கப்பட் ள் ளன. இத் ெதா ப் ந த் யாைவ
ேமேலாட் டமாக அற கம் ெசய் ம் தல் லா ம் .
- ெஜயேமாகன்
ேநர்காணல்
 1
இன்
சற் ந் த வந் த ர யன்
என்
ேராஜாவ ன் இதழ் க க் ள்
தன் ெபாற் கத ர்களால்
ந மணத் ைத ந ரப்ப ய .
நான் உன் ைனத் ேத ேனன்
நீ உறங் க க் ெகாண் ந் தாய் .
மா ம வற் ற ஏேதா ஆழத் த ல்
ய கண்க டன்
- ந த் ய ைசதன் ய யத
(My Inner Profile என் ற ெதா ப்ப ந் )
31.12.95
காைல ப ரார்த்தைன வ ப் ந் வ ட் ட . மாணவர்கள் பலர் க ளம் ப ச்
ெசன் வ ட் டனர். ந த் ய ைசதன் ய யத ஒ மாணவர ன் ேதாைளப் பற் ற யப
வ ந் த னர்கைளச் சந் த க் ம் ப த க் வ க றார். வ சாலமான டத் த ன் ஒ
ப த ப ரார்த்தைனக் ம் , ம ப த வ ந் த னர்க க் ம் ஒ க் கப்பட் ந் த .
இப்ப த ய ன் ஒ பக் க கண்ணா ச் வர் வழ யாக லத் த ன்
ச கட் டங் க ம் ேதய ைலச்ெச க ம் ச ல ஓட் வ க ம் ெதர ம் . யத தந் த
ந றத் த ல் ஸ்ெவட் டர் அண ந் த க் க றார். ய ெவண்ண றத் தா ம்
தைலமய ம் ச ச க் க ன் றன. கா ேகட் பாைனப் ெபா த் த யப என் ைனப்
பார்த் ப் ன் னைகக் க றார். நாற் கா ய ல் அமர்ந் கால் கைள த ண் மீ
ைவத் க் ெகாள் க றார். அ க ல் ேசாபாவ ல் நான் , ப் சாம (ஆர்.ேக.), எத ேர
ேகாபால் ( த் ரதார ).
உங் கள் தந் ைதையப் பற் ற க் ங் கள் !
அப்பா இளம் வயத ேலேய என் மனைதப் ெபர ம் கவர்ந்த ஆ ைமயாக
இ ந் தார். த னம் என் ைன நடக் க அைழத் ச் ெசல் வார். மலர்கைள ம்
பறைவகைள ம் ழாங் கற் கைள ம் காட் ரச க் கக் கற் த் த வார். இளம்
வயத ல் அவர் ஊட் ய இயற் ைக ஈ பாேட அவர் எனக் த் தந் த ெசாத் . அப்பா
அவர் எ வைத எங் க க் வாச த் க் காட் வார். சாக் ர ஸ், கேத, ேதாேரா,
ேபகன் , ஆத சங் கரர், வ ேவகானந் தர் த ய ெபயர்கெளல் லாம் ம க இளம்
வயத ேலேய எங் கள் வட் ல் அன் றாடப் ழக் கத் த ல் இ ந் தன. என் அத் ைதக்
கவ ைதய ல் ம ந் த ஈ பா . வள் ளத் ேதாள் , உள் ர் த ய கழ் ெபற் ற
கவ ஞர்க டன் அவ க் க் க தத் ெதாடர் உண் . கவ ஞர்கள டம ந்
க தங் கள் வ வ எங் கள் ம் பத் த ல் ஒ க் க ய ந கழ் ச்ச .
ச வயத ல் உங் கைள அத கம் பாத த் த சம் பவங் கள் எைவ?
என் வாழ் க் ைகைய ந ர்ணய த் தைவ என நான் க ம் இ சம் பவங் கள் என்
இளைமக் காலத் த ல் நடந் தன. எங் க ர ல் தீ ண்டாைம ஒழ ப் ப் ப ரச்சாரத் த ற் காக
மகாத் மா காந் த வந் த ந் தார். என் தந் ைத அன் அவ் வ யக் கத் த ன் தீ வ ர ஊழ யர்.
தாழ் த் தப்பட் ட மக் கள் பங் ெகாண்ட ஒ ட் டம் எங் கள் வட் ட ேக நடந் த .
அப்பா என் ைன ஒ ேமைஜமீ ஏற் ற , ேப ம் ப ற னார். நான் மனப்பாடம்
ெசய் த ந் த நாராயண வ ன் உபேதச ெமாழ கைள ஒப்ப த் ேதன் . காந் த ஜ பகவத்
கீ ைதைய என் ன டம் தந் ப க் ம் ப ற னார். ச ல ேலாகங் கைள நான்
ப த் ேதன் . கீ ைதைய ன் னைக டன் நீட் ய காந் த ஜ ய ன் கம் ெவ காலம்
எனக் உத் ேவக ட் ய ந ைனவாக இ ந் த . இன் ம் அழ யாம க் க ற .
மற் ெறா சம் பவம் நான் ஆறாவ ப க் ம் ேபா நடந் த . பைழய
பத் த ர ைகெயான் ற ல் ஒ மன தர ன் அழக ய ைகப்படம் ப ர ரமாக ய ந் த .
அவ ைடய ேமனாட் உைட ம் , ன் னைக ம் என் ைனக் கவர்ந்த க் கலாம் .
அைத ெவட் என் பாட ல் ைவத் க் ெகாண்ேடன் . பல வ டங் கள் அ
என் ன டம் இ ந் த . அ நடராஜ பாரீ ல் இ ந் தேபா எ த் க் ெகாண்ட
படம் . ப ன் னர் நான் நடராஜ ைவ என் ஆதர்ச ஷராக ம் வழ காட் யாக ம்
ெகாள் ள அ ம் காரணமாக அைமந் த க் கக் ம் .
எப்ேபா ற ண் ர்கள் ?
றவ யாக ேவண் ம் என் ற எண்ணம் என் பத ைனந் தாவ வயத ல் உ த யாக
ஏற் பட் ட . ம க இளம் வயத ேலேய நான் தன ைம வ ம் ப யாக இ ந் ேதன் . கா ம்
மைலக ம் ழ் ந் த ஊர் பந் தளம் . இர ம் பக ம் ற் ற யைலவ என் வழக் கம் .
ற என் ப தந் த ரம் என நான் அற ந் த ந் ேதன் . ெமட் ர ேலஷன் ேதர்
கள் வந் த ம் வட் ைடவ ட் க் க ளம் ப வ ட் ேடன் . ெபற் ேறா க் ஒ க தம்
எ த ேனன் . நான் உங் க க் ப் பய ள் ளவனாக, மக க் ர ய கடைமகைள
ந ைறேவற் பவனாக இ க் கமாட் ேடன் ; எனேவ உங் கள் ெசலவ ல் ேமற் ெகாண்
ப க் கேவா, உங் கள் பரம் பைரச் ெசாத் த ல் பங் ெபறேவா வ ம் பவ ல் ைல என்
ெதர வ த் த ந் ேதன் . ெகால் லம் வழ யாக ம ைரவைர பயணம் ெசய் ய மட் ேம
என் ன டம் பணம் இ ந் த . க் ெகட் எ க் காமல் நான் பயணம் ெசய் வத ல் ைல.
எனேவ ம ைர ரய ல் ந ைலயத் த ல் அமர்ந்த ந் ேதன் . இ ப்ப ல் ஒன் ம் ேதாள ல்
ஒன் மாக இ அைர ேவட் கேள என் உைடைம. இத் தைகய கட் டங் கள ல் என்
வாழ் ைவ நான் ற் றாக ந யத ய ன் கரங் கள ல் வ ட் வ வ ண் . ப ன் னர்
இ ேபா ல் உலக ன் பல் ேவ ைலகள ல் அமர்ந்த க் க ேறன் . அன் ஒ
ரய ல் ேவ ேபா ஸ்காரர் எனக் ேசாழவந் தான் வைர க் ெகட் எ த் த் தந் தார்.
அங் க ந் ஒ க் ெகட் பர ேசாதகர் ேகாைவக் க் ெகட் எ த் த் தந் தார். ப ன்
ஊட் க் ஒ வ யாபார அைழத் ச் ெசன் றார். இவர்கள் அைனவ ேம நான்
அவசரப்பட் க க் வரேவண்டாெமன் ம் , ஊர் த ம் மா ம்
அற த் த னர். ஆனால் எனக் சஞ் சலேம இல் ைல. வ தைல ணர் என் ைனக்
கள ப்ப ல் ஆழ் த் த ய ந் த . அப்ேபா நடராஜ ஊட் ய ல் இல் ைல. எனேவ
நான் ஊர் ஊராக அைலய ஆரம் ப த் ேதன் .
உங் கள் ப ப் என் ன ஆய ற் ?
ஒ ைற த வனந் த ரம் ரய ல் ந ைலயத் த ல் அமர்ந்த ந் ேதன் . அப்ேபா ஒ
பாத ர யார் என் ைனப் பற் ற வ சார த் தார். தன் டன் வ ம் ப அைழத் தார். நான்
மதம் மாற மாட் ேடன் என் த ட் டவட் டமாகக் ற ப்ப ட் ேடன் . அவர் பரவாய ல் ைல
என் றார். அவ டன் ஆல் வாய் ெசன் ேறன் . தன் மகன ன் பைழய உைடகைள
எனக் த் தந் தார். என் சான் ற தழ் கள் ஊர ல் ஒ நண்பன டம் இ ந் தன. அவற் ைற
வரவைழத் பணம் கட் என் ைன எஃப்.ஏ. ப ப்ப ற் ச் ேசர்த்தார். எவ் வ த
ேநாக் க ம் இன் ற என் மீ ேபரன் காட் னார். எனக் மாதம் நாற் ப பாய்
உதவ ப்பணம் க ைடத் த . ெசல ேபாக மீ த ம் வ ம் . த வனந் த ரம்
பல் கைலக் கழக கல் ர ய ல் எம் .ஏ. த் ேதன் . அன் ராதன தத் வம் ,
த க் கம் , ஒ க் கவ யல் த யைவ பாடங் கள் . உளவ யல் அப்ேபா தத் வத் த ன்
ஒ ப ர . நடராஜ டன் ெதாடர் ைவத் த ந் ேதன் . ஆனால் அவர் ெதாடர்ந்
பயணத் த ந் தார்.
நடராஜ டன் உற வ ப்பட் ட எப்ப ?
1952-இல் நான் ப ப்ைப த் த ேம ெகால் லம் நாராயணா கல் ர ய ல்
என் ைன ேவைலக் அைழத் தார்கள் . அங் உளவ யல் ைறத் தைலவராகப்
பண யாற் ற ேனன் . ப ப்ேப என் வாழ் க் ைகயாக இ ந் த . நடராஜ ஒ ைற
ெகால் லம் வந் தார். வ ழாக் என் ைன அவ க் உதவ யாளராக
ந யம த் த ந் த . டாக் டர் ராதாக ஷ் ணன் எ த ய, ஒ ப ர ட் ஷ் பத ப்பகத் தார்
ெவள ய ட் ந் த பகவத் கீைத உைர அன் ம க ம் ப ரச த் தம் . அைத ஒ
பந் தாவ ற் காக என் ைகய ல் ைவத் த ந் ேதன் . நடராஜ ந கழ் ச்ச ந் கார ல்
ேபா ம் ேபா அந் த ைல வாங் க ப் ரட் ப் பார்த்தார். ப ற சன் னல் வழ யாகத்
க் க வச எற ந் வ ட் டார். நான் பதற யவா காைர ந த் ம் ப கத் த ேனன் .
ஓ ப்ேபாய் ைல எ த் க் ெகாண் வ டம் ேகாபப்பட் ேடன் . தத் வ
ேமைதெயா வர ன் ைலத் க் க வச அவ க் என் ன த த இ க் க ற என்
ேகட் ேடன் . அத ல் ற ப்ப ட் ட ஒ பக் கத் ைதப் ரட் ப் ப க் ம் ப ற னார்.
அத ல் ராதாக ஷ் ணன் கீ ைத ஒ மத ல் என் ற ய ந் தார். என் ன டம்
“ ன் ேபரைமப் கள் எைவ?” என் ேகட் டார். “உபந டதம் , கீ ைத,
ப ரம் ம த் த ரம் ” என் நான் பத ல் ற ேனன் . “இப்ேபா நீேய ற னாய் கீ ைத
ன் ெப ம் தத் வ அைமப் கள ல் ஒன் என் . எப்ப இவர் அைத மத ல்
என் றலாம் ?” என் ேகட் டார் . ெதாடர்ந் மதம் என் றால் என் ன,
தத் வத் த ற் ம் மதத் த ற் ம் உள் ள இணக் க ம் ப ணக் க ம் எைவெயைவ என்
வ ளக் கமாகச் ெசான் னார். அந் த அ ைற என் ைனப் ெபர ம் கவர்ந்த .
ஆய ம் வறாப்பாக “ராதாக ஷ் ணன் ம் மா அப்ப எ தமாட் டார். த ந் த
காரணங் கள் இ க் ம் ” என் ேறன் . ச ர த் தார். என் ேகாபம் அவ க் த் த ப்த
தந் ததாகச் ெசான் னார். அவ ைடய ப ப்ேபா றவ என் ம் ெகளரவேமா
அவ டன் மா பட் வ வாத ப்பதற் எனக் த் தைடயாக இ க் கவ ல் ைல என் ப
மக க் க யமான வ ஷயம் என் றார். ச ந் தைனத் ைறய ல் தாழ் ணர்சச ் ேய ம க
அபாயகரமான என் ம் டாக் டர் ராதாக ஷ் ணைன அவ ைடய கைழ ம்
பதவ ைய ம் ெபா ட் ப த் தாமல் நான் ஆராயேவண் ம் என் ம் ற னார். அவர்
ைல வ ட் ெடற ந் த என் மனைதப் ண்ப த் த யைதச் ெசான் ேனன் . தா ம்
த் தகங் கைள ேநச ப்பவன் என் ம் ஆனால் த் தகங் கள் மீ பக் த
ெகாள் வத ல் ைல என் ம் ெசான் னார். உள் ேநாக் கத் ட ம் , கவனம ன் ற ம்
எ தப்ப ம் ல் கள் ம க ஆபத் தானைவ; அச்ேசற் றப்பட் டதனாேலேய அவற் ைற
மத ப்ப தவ என் வ ளக் க னார்.
1956-இல் நான் ெசன் ைனய ல் வ ேவகானந் தா கல் ர ய ல் தத் வப்
ேபராச ர யராக ேவைல பார்த்தேபா டாக் டர் ராதாக ஷ் ணைன சந் த க் க
ேநர்ந்த …
அதற் ன் ஒ ேகள் வ . நீங் கள் அங் பண ய ல் அமர என் ன காரணம் ?
ேபராச ர யர் ேவைலைய வ ம் ப னீரக ் ளா?
இல் ைல. ெகால் லத் த ல் ேபராச ர யர் ேவைலைய உதற வ ட் ச லநாட் கள் நடராஜ
டன் இ ந் ேதன் . றவ யான அப்ேபா தான் . ப ற ற் ற யைலய
ஆரம் ப த் ேதன் . ெபா இடங் கள ல் ப ச்ைசக் காரர்கள் , ெதா ேநாயாள கள்
ேபான் றவர்க டன் தங் ேவன் . ெசன் ைனய ல் ஒ கைடத் த ண்ைணய ல் இர
தங் க ேனன் . மைழ. நல் ல ள ர். உைடகள் ேபா மான அள இல் ைல.
ள க் காக ெத நாய் கைள ஒண் ப் ப ப்ப வழக் கம் . அைவ கதகதப்பாக
இ க் ம் . அவ் வழ யாக ேகாய க் ச் ெசன் ற மய ைல ராமக ஷ் ண மடத் த ன்
தைலவர் என் ைன அைழத் வ சார த் தார். என் ப ப் பற் ற அற ந் த ம்
வ ேவகானந் தா கல் ர ய ல் ேபராச ர யராகப் பண ர ம் ப ற னார். எனக்
வ ப்பம ல் ைல. ஆனால் நவன காலத் த ன் அற த் ைறக டன் உர ய அற கம்
றவ க் இ ந் ேத ஆகேவண் ம் என் ம் , நான் ைறப்ப கற் கேவண் ய
வ ஷயங் கள் ந ைறய உள் ளன என் ம் ெசான் னார். நான் உடன் பட் ேடன் . ெகால் லம்
கல் ரய ந் என் சான் ற தழ் கைள வரவைழத் ேவைல ேபாட் த் தந் தார்.
ராமக ஷ் ண மடத் த ன் லகத் ைத நான் நன் பயன் ப த் த க் ெகாண்ேடன் .
டாக் டர் ராதாக ஷ் ணைன சந் த த் த எப்ேபா ?
1956-இல் ராதாக ஷ் ணன் ெசன் ைன வந் தார். தத் வ மாணவர்கள் மற் ம்
ஆச ர யர்க க் ஒ வ ந் ஏற் பா ெசய் த ந் தார்கள் . என் மாணவர்க டன்
நா ம் ெசன் ற ந் ேதன் . அங் அவ டன் நடந் த உைரயாட ல் கீ ைதைய அவர்
மத ல் என் ற ப்ப ட் ட ஏன் என் ேகட் ேடன் . ராதாக ஷ் ணன் ச ர த் தப
“ப ர ரகர்த்தர் ம க ம் அவசரப்ப த் த னார். அவசரமாக எ த ய ல் அ . அைத
நான் மீ ண் ம் சர பார்க்க ேவண் ம் ” என் றார். ப ற என் மாணவர்கள டம் த ம் ப ,
“உங் கள் ஆச ர யர டம் இைதக் கற் க் ெகாள் ங் கள் . யார் ற னா ம்
ஆராயாமல் அைத ஏற் கலாகா ” என் றார். ேமற் ெகாண் ஏ ம் ேபச
ற் படவ ல் ைல. அப்ேபா உடன ந் த ப .ேக.ராவ் என் பவர் ெபங் க ர ந்
ெவள வந் த தத் வ இதெழான் ற ல் இச்சம் பவத் ைதக் ற ப்ப ட் , டாக் டர்
ராதாக ஷ் ணன் ந வாமல் பத லள க் கேவண் ம் என் கண் த் த ந் தார்.
இந் தச் சம் பவம் ெசன் ைனய ள் ள ப ராமணப் ப ர கர்கைளக் ேகாபமைடயச்
ெசய் த . அக் ேகாபத் த ற் க் காரணம் இதற் ஒ வ டம் ன் ெபர யார் ட் ய
மாநா ஒன் ற ல் நான் கலந் ெகாண்ட ம் , எங் க க் ள் பரஸ்பரம் இ ந் த
நல் ெலண்ண ம் தான் . அவர்கள் இந் தச் சம் பவத் ைதப் பயன் ப த் த க்
ெகாண்டார்கள் . கல் கத் தாவ ற் கார் அ ப்பப்பட் ட . அங் க ந் த ஒ றவ
வந் என் ன டம் வ சாரைண நடத் த னார். ப ற என் தரப்ேப சர யான என் ம்
என் டன் ற் ற ம் உடன் ப வதாக ம் ற வ ட் ச் ெசன் றார். ஆனால் மய ைல
மடத் த ன் ரவலர்களாக இப்ப ராமணப் ப ர கர்கேள இ ந் தனர். அவர்கைளப்
பைகத் க் ெகாள் ள ந ர்வாகத் தால் யவ ல் ைல. வ ைற எ த் த
சம் பந் தமாக எனக் ெமேமா தந் தார்கள் . ராஜ னாமா ெசய் வ ட் ஊட் க் ப்
ேபாய் வ ட் ேடன் . டாக் டர் ராதாக ஷ் ணன் கவனக் ைறவாக எ தவ ல் ைல என் ப
இன் உ த யாகத் ெதர க ற . பைழய ல் கள ன் உள் ரண்கைளத் தவ ர்த்
ெபா அம் சங் கைள மட் ம் ெதா த் அவற் ற ன் அ ப்பைடய ல் (இந் ) மதத்
தத் வம் ஒன் ைற உ வாக் கேவ அவர் யன் றார். ேநர வ வாதங் க க் ப்
பத லாக ந ம் உத் த கேள அவ ைடய வழ ைறகளாக இ ந் தன. அைவ
ெப மள ெவற் ற ம் ெபற் ள் ளன. இன் அவ ைடய எத ர்தரப்ப னர் ட
இந் த யச் ச ந் தைன என் ப (இந் ) மதச் ச ந் தைனேய என் நம் க றார்கள் .
நடராஜ நடந் ெகாண்ட ைற எனக் இப்ேபா ர க ற . ப ற நாற் ப
வ டம் நான் ஆற் ற ய பண கள் வ ன் இச்ெசய ல் இ ந் த மைற க
உத் தரைவ ந ைறேவற் ற யன் றதன் வ ைளேவ என் றலாம் .
பம் பாய ல் ஆய் மாணவராக இ ந் தீர்களல் லவா?
ஆம் . ச ல வ டங் கள் டன் ஊட் ய ல் தங் க ேனன் . ெதாடர்ந் கற் ற நாட் கள்
அைவ. என் ைன ஐந் மண க் வந் கதைவத் தட் டச் ெசால் வார். பைழய
ெபஞ் மீ பத் மாசனத் த ல் அமர்ந்த ப்பார். நான் ெபன் ச ல் தா டன் இ ப்ேபன் .
சரளமாகச் ெசால் க் ெகாண்ேட ேபாவார். பல் லாய ரம் பக் கங் கள் எ த ள் ேளன் .
ஒ வ் ெவா ைறய ம் அத் ைறய ன் ைறைம சார்ந்த கல் வ வ ற்
இ ந் த . அ அவர் ெபர்க்ஸன டம் ெபற் ற பய ற் ச . ைறைமய ல் லாத மனப்
பாய் ச்சல் கைள அவர் ஏற் பத ல் ைல. ப ற நாங் கள் நடக் கச் ெசல் ேவாம் .
சைமப்ேபாம் . நன் றாக அவ யல் ைவக் கத் ெதர யாத ஒ வனால் நல் ல அத் ைவத
ஆக யா என் பார் ! வ ம் ப ச் சாப்ப வார். ஆனால் எங் கள டம் பணம்
ைற . பலசமயம் பட் ன க டப்ேபாம் . பணத் டன் யாேர ம் வ ம் வைர
ேபச யப இ ப்ேபாம் .
ஒ நாள் சார்லஸ் க ங் ஸ் ய ன் ல் ஒன் ற ல் ஃப லாம ன் எ ம் கதாபாத் த ரம்
தன் ைவவ ட் ப் ப ர ந் ெசல் ம் இடத் ைதப் ப த் ேதன் . எனக் உடேன
க ளம் ப வ ட ேவண் ம் என் பட் ட . வ டம் ற ேனன் . “எங் ேக ேபாக
உத் ேதசம் ?” என் றார். “பம் பாய் ” என் ேறன் . பம் பாய் க் ரய ல் கட் டணம் ஐம் ப
பாய் . அவர் ஐம் ப பாய் தந் தார். ப ற ஒ ஐந் பாய் . வ ைடெப ம் ேபா
ஒ பாய் . பம் பாய ல் என் நண்பர் தன் வட் க் க் ட் ச் ெசன் றார். ஒேர அைற
உள் ள வ . அத ேலேய சைமயல் , ள யல் , ப க் ைக. இரவ ல் கால் கைள
ெவள வராண்டாவ ல் நீட் யப தான் ங் வார். ஆனால் மக ழ் ச்ச யாக
வாழ் ந் வந் தார். எனக் ெச ப் வாங் க த் தந் தார். பக ல் அ ேக ள் ள
மடத் த ற் ப் ேபாேவன் . அங் றவ க க் உண ம் , ஒ அணா ம் த வார்கள் .
ஒ ைற ெவள ேயவந் பார்த்தேபா என் ெச ப் ெதாைலந் வ ட் ட .
நண்பைர எண்ண மனம் கலங் க ேனன் . ஒ பணக் கார வ யாபார தன்
ெச ப் கைளத் தர ன் வந் தார். நான் வ ைளயாட் டாக ‘இன் ெனா வர் வ ற் ள்
கால் ைழப்ப ’ என் றால் என் ன ெதர மா என் ேகட் ேடன் . நான் ஆங் க லம்
ேப வைதக் ேகட் அவ க் வ யப் . என் ைன அவ டன் தங் க ைவத் தார். ப க் க
ஏற் பா ெசய் தந் தார். டாடா இன் ஸ் ட் ட் ல் ேசர்ந்ேதன் . பார்ைவயற் ேறார ன்
உளவ யல் பற் ற ன் வ டம் ஆய் ெசய் ேதன் . மகத் தான அ பவம் அ .
பார்ைவயற் ேறார ன் உலகம் வ த் த யாசமான அல் லவா?
தவறான ர தல் இ . அைத உணர ேநர்ந்தைதேய நான் மகத் தான அ பவம்
என் ேறன் . உலைக நாம் லன் களால் அற வத ல் ைல. மனதால் தான் அற க ேறாம் .
உதாரணமாக நான் ஓர் இைளஞைன ேபட் கண்ேடன் . அவன் தன் எத ர்கால
மைனவ பற் ற ச் ெசான் னான் . தல் த த அழ . ஆம் ; உடலழ தான் . எப்ப
அவன் அழைக அற க றான் ? அவன் தன் மீ த நான் லன் களால் ெபண்கள ன்
அழைக அற க றான் . மத ப்ப க றான் , மக ழ் க றான் என் ெதர ந் த . எப்ப ? நாம்
எப்ப மத ப்ப க ேறாம் என அவன் அற வத ல் ைலேய, அ ேபால நா ம்
அற ய யா . நாம் அவர்கைள ேவ வைகயான மனம் உைடயவர்களாக
எண் வ ம க ம் தவறான .
எப்ப நாராயண லத் த ன் தைலவர் ஆனீரக ் ள் ?
1980-இல் இறப்பதற் ன் ஒ நாள் என் ைன அைழத் தார். என் ன டம்
லத் த ன் ெபா ப்ைப ஒப்பைடப்பதாகச் ெசான் னார். தந் த ரம்
தைடபடலாகா என் என் பரம் பைரப் ெப ம் ெசாத் ைத உதற யவன் நான் .
ம த் வ ட் ேடன் . ப ற ஒ நாள் என் ன டம் ஒ ேபனாைவத் தந் தார். ச ல நாள்
கழ த் அைத த ம் பக் ேகட் டார். த ம் ப வாங் க ய ம் ச ர த் தப , “இைதப் ேபால
லத் ைத உன் ன டம் தற் கா கமாக ஒப்பைடக் க ேறன் ” என் றார். என் னால்
ம க் க யவ ல் ைல. என் ெபா ப் கைள ஒ ங் காக ந ைறேவற் வ என்
வழக் கம் . வ ன் உத் தர கள் அைனத் ைத ம் நான் ந் தவைர
ந ைறேவற் ற ள் ேளன் . இ க் கமற் ற நைட ைற ெகாண்ட ஒ
ஞானத் ேதட க் கான அைமப்பாகேவ இக் லத் ைத உ வக த் த ந் தார்.
அப் ப ேய இன் வைர ெதாடர்க ற . பல உலகநா கள ம் இந் த யாவ ன் பல
ப த கள ம் க ைளகள் உள் ளன. ‘ஈஸ்ட் ெவஸ்ட் ன வர்ச ’ என் ற அைமப்
ப ரம் ம ஞானம் ெபற வ ம் க றவர்க க் அ ப்பைடக் கல் வ ைய அள க் க ற .
ஆய் லகங் கள் பல ெசயல் ப க ன் றன. இச்ெசயல் க க் கப்பால் என்
வாழ் க் ைக ஒ ேதடலாக ம் அழக பவமாக ம் உள் ள .
 2
என் ன ெசய் ெகாண் க் க ற இந் த உலகம் ? த ய ெதய் வங் கைள
கண் ப க் க ற . த ய சட் டங் கைள உ வாக் க ற . பாப்லார் மரங் கள ல் காற்
ஊ வ ச் ெசல் ம் ஓைச. காைலெயாள ய ல் ஒ ேதவைனப் ேபால
டர்வ ட் டப ஒ ேதனீ இேதா ெசல் க ற . அதன் ரீங்காரத் த ல் ஓங் கார நாதம் .
உலைக வ ங் கள் . நான் ேகட் க வ ம் ம் ம ய ன் வரலா இத ல் தான் உள் ள .
- ெஹர்மன் ெஹ . (ஊர் ற் றல் : வசனகவ ைத )
1.1.1996
நீங் கள் இலக் க யத் ைத எப்ப மத ப்ப க றீ ரக ் ள் ?
உண்ைம என் அகம் எைத அற க றேதா அத ல் எவ் வ த சமரச ம்
இல் லாம ப்பவேன ெபர ய பைடப்பாள . ன் தீ ர்மானங் க ம் , ழல் சார்ந்த
மன மயக் கங் க ம் , ந ர்பந் தங் க ம் , அச்ச ம் , யநல ம் பைடப்பாள ைய தன்
அக உண்ைமைய நீர்த் ப்ேபாகவ ம் ப வற் த் க ன் றன. ேகாட் பா கள் ,
தத் வச் சட் டகங் கள் அவ க் த் தைடகளாக ன் றன. தன் ெசாந் த அ பவங் கள ன்
வ ைளவான ன் தீ ர்மானங் க ம் , தன் ந் ைதய பைடப் வழ யாக அைடந் த
அற வ ன் பார ம் ெபர ய பைடப்பாள கைளக் ட வழ தவறச் ெசய் ள் ளன.
மாரன் ஆசான் இளம் றவ யாக நாராயண வ ன் தல் சீ டராக இ ந் தேபா
‘நள ன ’ என் ற ங் காவ யத் ைத எ த னார். அன் ஆசா க் ப ரம் மசர யம் மீ
அபாரமான பற் இ ந் த . அவைர நாரயண வ ன் வார சாக ப றர்
எண் வைத அவர் ம க் க ம ல் ைல. ஆய ம் அத ல் நள ன , த வாகரன் மீ
ெகாண்ட ஈ பாட் ைட தீ வ ரமான காதலாகேவ அவர் ச த் தர க் க றார். த வாகரன ன்
றைவ தன் ைமப்ப த் வேத அன் ைறய அவர் மனந ைலய ல் அத க
த ப்த ையத் தரக் யதாக இ க் ம் . அவ ைடய ஆதரவாளர்க க் ம் உவப்
த ம் . ஆனால் ஆசான் பைடப் க் கணத் த ல் தன் அக மனத ன் ண்ட க் ேக
க் க யத் வம் தந் தார். த வாகரன ன் மார்ப ல் வ ந் நள ன உய ர்
றக் ம் ேபா காதல் றைவத் ேதாற் க க் க ற . ‘நள ன ய ன் ச ந் தைனகள்
லம் நான் த் த கர க் கப்பட் ேடன் ’ என் றார் ஆசான் . ம க க் க யமான வர இ .
அக் காவ யம் ஆசாைன அவ க் ேக காட் ய . பைடப் பைடப்பாள ைய
ேமம் ப த் க ற . ‘அன் ேப உலக ன் சாரம் ’ என் அவர் அப்பைடப் வழ யாகக்
கண்டைடந் தார்.
இலக் க யம் என் ப என் ன?
நாம் அற யாத ஒத் த ைச ள் ள ப ரபஞ் சத் த ந் அற ந் த ஒத் த ைச ஒன் ைற
உ வாக் வ . இலக் க யம் என் ப ெசாற் கைளேய அல களாகக் ெகாண்ட .
ஒ க் ற ப்பான் கேள ெசாற் கள் . அவற் ற ன் மீ ப மங் கள ன் ஆ ம் ந ழல் ெவள .
அம் மா என் ற ெசால் ன் உ வாக் கத் த ல் அன் , த யாகம் என பல ப மங் கள் .
ெசாற் கள ன் இைச லம் ப மங் கள ன் இைச உ வாக ற . ப மங் கள ன்
மா ம் தன் ைம காரணமாக வற் ற சாத் த யங் கள் உ வாக ன் றன. இலக் க யம்
சாத் த யங் கள ன் ப ரவாகம் . எனேவ அ ேநற் இன் என அ படாததா ம் .
அதன் ன் ேனாக் க ய நகர்வ ன் சாத் த யங் கள் எப்ப கண்டைடயப்ப க ன் றன?
ெமாழ ய ன் ப ரவாகம் எைதத் ேத க ற என் ற ப ரக் ைஞதான் . இங் தம ழ் ப்
க் கவ ைத ப க் கப்பட் டைதக் ேகட் ேடன் . அண இலக் கணங் கைள ற் ற ம்
ைமயாகப் பார்க்க றீ ரக
் ள் என் ர ந் த . ஒவ் ெவா ெமாழ க் ம் அதற் கான ஒ
ந யத கள் உண் . ச ல ந யத கள் அதன் கட் டைமப் சம் பந் தப்பட் டைவ. அைவ
சத வ ெதாடர்ைப பாத க் ம் . ேவ ச ல, காலத் ேதா இைணந் தைவ.
ெதாடர்ந் ெசம் ைமப்ப த் தப்ப பைவ. ேதவார த வாசகங் கைளக்
ேகட் ம் ேபா இம் ெமாழ எவ் வள ரம் ஒ ரீத யாக பண்ப த் தப்பட் ள் ள
என் ர க ற . அந் த வ ள ம் ப ந் த ய சாத் த யங் கைள ேநாக் க
ன் நகர்வேத உண்ைமயான சவால் .
ஆனால் கச்ச தத் தன் ைமைய அைட ம் ெபா ட் ேட க் கவ ைத வ வம்
ப றந் த .
அ க் க யம் . அத் டன் ஒ ரீத யான ைம ம் க் க யம் . நீங் கள் உங் கள்
ெமாழ அைடந் த ஒ ய ைசவ ல் ேபாத ய பய ற் ச ய ல் லாைமய னாேலேய அைதக்
ேகாட் ைட வ ட் வ ட் ர்கள் என் ப க ற .
இலக் க யப் பைடப்ப ல் வ வம் என் ப எந் த அள க் க் க யம் ?
ேபாஜராஜன ன் ‘ச ங் காரப் ப ரகாசம் ’ ற ப்ப ம் கவ ைதக் ணங் கள் ஒ ,
இன ைம, எ ச்ச , ெதள , உள் வ ைம. இைவ வ வ ந ர்ணயங் களா இல் ைல
ேதைவகளா? இைவ அகவயமான இயல் களா இல் ைல றவயமான இயல் களா?
எந் த ரத் தனமாக க த் க் கைள ெதா ப்ப ம் சர , அலங் காரங் கைளக் ேகார்பப ் ம்
சர , ேவ ேவறானைவயல் ல. இலக் க யம் சத் த ய தர சனத் ைதேய ஆதாரமாகக்
ெகாள் ளேவண் ம் . ப ற அைனத் ம் அதன் வ ைள கேள. இலக் க ய தர சனம்
ேவ , ெவள ப்பா ேவ அல் ல, இரண் ம் ஒேர கணத் த ல் ந கழ் பைவ. வ மர சன
ரீத யாக ன் ைவக் கப்ப ம் ெகாள் ைகக ம் வ வ ந ர்ணயங் க ம் ற் ற ம்
றவயமானைவயாக ம் ெபா வானைவயாக ம் இ க் க யா . பரஸ்பர
ர த ன் தளத் த ல் தான் அகவயமான ச ல உ வகங் கள் வ வங் களாக ம் , ச ல அக
அ ப வ ங் க ள் ெகாள் ைககளாக ம் மாற் றப்ப க ன் றன. றவயமானதாக
மாற் றப்ப ம் ேதா ம் இலக் க யக் ெகாள் ைகக ம் வ வங் க ம் வறட்
வ த களாக மாற இலக் க யத் க் எத ரானைவ ஆக வ ம் . தல் தர வ மர சகன ன்
தல் தர வ மர சனக் ெகாள் ைகைய நாலந் தர வ மர சகன் , அபத் தமான பைடப்ைப
வ யந் பாராட் வதற் ப் ப ைழய ன் ற ப் பயன் ப த் வைத நாம் காண்க ேறாம் .
நான் ம் எல் லா வ மர சனக் ெகாள் ைகக ம் என் அந் தரங் கமான
வாச ப்ப பவத் த ன் வ ைள கேளயா ம் .
இன் ைறய நவன வ மர சனக் க த் கள் இக் ற் ைற ம ப்பைவ என்
அற க ேறன் …
நீ எதன் அ ப்பைடய ல் அவற் ைற ஏற் க றாய் ? பால் சாக் க ன் ைல பார்த்
கட் டவ ழ் த் எ த ய கட் ைரையப் ப த் அவர் ம் ெகாள் ைககைள நீ
நம் வாய் . நீ பால் சாக ன் ைலப் ப த் த ண்டா? ஹ் ேகாைவப் ேபால
எள ைமயான பைடப்பாள அல் ல அவர். ெமாழ ய ல் ட் பமாகச் ெசயல் ப பவர்.
உன் வாச ப்ப பவத் த ல் அக் ெகாள் ைககள் எப்ப ச் ெசயல் ப க ன் றன என் ேற நீ
பார்க்க ேவண் ம் . உனக் உதவாதேபா ந ராகர க் க ம் ேவண் ம் . உலகம்
ெசால் க ற என் பெதல் லாம் மடைம. இைவெயான் ம் ந பணவாதக்
க த் க் களல் ல. எந் தப் றவயமான வ மர சன ம் ஒ ன ய ல் அகவயமான
அ பவத் த ல் ஊன் ற ய க் க ேவண் ம் . எந் த உண்ைமைய ம் நாம் றவயமான
ைறைம வழ யாக அற வத ல் ைல. அகமனத ன் ஒ ச அைச லேம
அற க ேறாம் . அத க் கத் தால் அற க ேறாம் . அைதக் காலத் ட ம் இடத் ட ம்
சம் பந் தப்ப த் க ேறாம் . அப்ேபா அ ச த் தாந் த உண்ைம ஆக ற . ச த் தாந் த
உண்ைமகள் அைனத் ேம அைர உண்ைமகள் தாம் . இைத அற யாத ண்ண ய
மனம் க ைடயா . ஏன் நாம் ச த் தாந் தப்ப த் க ேறாம் ? நாம் காலத் த ம் /
இடத் த ம் நம் ைம உணர்க ேறாம் . நம் ைம தன் ைமப்ப த் ம் நம
அகங் காரேம ச த் தாந் த உண்ைமையக் ேகா க ற . ன் தீ ர்மானங் கள ந்
தப்ப யாைமய ன் பலவனம் , எத ர்கால அச்சம் , ந ைலய ன் ைம பற் ற ய
உள் ளார்ந்த எச்சர க் ைக உணர் . மா ட பலவனேம உண்ைமைய நீர்க்கச்
ெசய் க ற . ஆனால் நமக் த் ெதர ம் உண்ைம என் ன என் . இந் த
அந் தரங் கமான அற தேல இன் ம் இலக் க யப் பைடப் கைள மத ப்ப ட்
வ க ற . நவன வ மர சன ைறகள் றவயமான அள ேகால் கைள உ வாக் க
வ மர சனத் ைத ‘வ ஞ் ஞான’மாக மாற் ற யல் க ன் றன என் பைத நான் அற ேவன் .
ேமற் கத் த ய ச ந் தைன லகம் இன் ெபர ம் கல் வ த் ைற சார்ந்த . எைத ம்
ச த் தாந் தப்ப த் த , ைறைமப்ப த் த , ைற சார்ந் அற வைமப்பாக அவர்கள்
மாற் ற யாக ேவண் ம் . ேவ வழ ய ல் ைல. அவற் ைற நாம் கற் கலாம் . ஆனால்
ஒ ேபா ம் நம அந் தரங் கத் தன் ைமையக் ைகவ டக் டா . நம
பைடப் கைள ைவத் ேத நாம் ேபசேவண் ம் .
பைடப் ச் ெசயல் என் ப என் ன? அ ஒ வைக ‘உற் பத் த ’ எனலாமா?
ெசால் ைல மாற் வதன் லம் என் ன நடக் க ற ? ச ல ச அத ர்சச
் கள் தவ ர?
உற் பத் த என் பத ல் அந் த ன் வ வம் ன் ட் ேய த ட் டவட் டமாக உள் ள .
அைதத் ெதாழ ல் ட் பத் த றன் லம் வ வமாக மாற் க ேறாம் . பைடப்ப ல் ஒ
ெசால் அ த் த ெசால் ைல ந கழ் த் க ற . உய ர்ப் ெபா ள ன் உ வாக் கத் த ல் ஒ
உய ர வ ன் க வ ந் அ த் த உய ர ப றப்ப ேபால. ஆகேவ அதற் ப்
பைடப் என் ெபயர் ட் க ேறாம் .
 3
ெவட் கத் தால்
என் தைல கவ ம் ப
மனம் மயக் ம்
ஒ ன் னைகேய
உன பத ல்
- ந த் ய ைசதன் ய யத
(My Inner Profile என் ற ெதா ப்ப ந் )
1.1.1996
யத தன் அைறக் எங் கைள வரச் ெசான் னார். ச ற ய அைற. அதன் ஒ பக் கச் வர்
வ ர ந் த மைலச்சர ைவப் பார்க்கத் த றக் கக் ய . இரண் கண ன கள் .
வ சாலமான ெபர ய ேமைஜ. அதன் மீ எ ெபா ட் கள் . கைலயழ ம க் க
சீ சாக் கள் . அைறய ன் இ வர்கள ம் ல் கள ன் அ க் கள் . வர்கள ல் நடராஜ
, ரமணர், ந த் யானந் தர் த யவர்கள ன் உ வப்படங் கள் . தா ர ன்
ைகப்படம் .
கவ ைதக் ம் ெமாழ க் ம் இைடேயயான உற என் ன? கவ ைத ெமாழ ய ன் ஒ
வ ைள மட் ம் தானா?
கன க் ெமாழ இல் ைலேய. கனவ ல் கவ ைதய ல் ைலயா? அதன் image
கவ ைதயன் ற ேவெறன் ன?
ஆனால் ெமாழ ைய மீ ற ய தளம் கவ ைதக் இல் ைல என் றப்ப க றேத?
நான் இமய க கள ல் பல ைற ஏற ச்ெசன் ற ண் . அங் ம க உயரத் த ல் பன
பாைற ேபால உைறந் த க் ம் . அைதத் ெதாட் டால் பன ெமல் ல உ க பள் ளம்
ஏற் ப க ற . அதன் வழ யாக நீர் ள த் ள யாக வழ க ற . பாைற
வர ச கற . உைடந் ச ஓைடயாக வழ க ற . அ ெபர ய
நீேராைடயாகலாம் . அப்ேபா நீர் ழ க் ம் ஒ ஏற் ப க ற . ஓைட ச
ெவள் ளா ேபால தாண் க் த க் க ற . அ கங் ைகயாகலாம் . மந் தாக ன யாக
நைடேபாடலாம் . த் ர ப ரயாைகக் வ ம் ேபா ெபய க் ஏற் ப ெரளத் ர
ப ரவாகம் தான் . கா கைள உைடக் ம் ேபேராைச. ப ற ர ேகசம் . நீர்
ம னமைடக ற . காச ய ல் அத ல் சகல பாவங் க ம் கலக் க ன் றன.
கல் கத் தாவ ல் கங் ைக கடல் ேபா க் ம் . ம கைர ெதர யா . அதன் மீ
கப்பல் கள் நக ம் . கட ம் கங் ைக ம் ஒன் றா ம டம் எவ க் ம் ெதர யா .
ஆய ரம் ஒ கள் அதன் மீ ஒ க் ம் . ஆனால் கங் ைக ம் கட ம் ேபரைமத ய ல்
ழ் க ய ப்பதாகப்ப ம் . பன ப்பாைறய ன் அேத அைமத .
நம் பன ப்பாைறைய அ பவெம ம் வ ரல் தீ ண் ம் ேபா தான் வ ழ ப்
ஏற் ப க ற . தீ ண்டப்படாத பன ப்பாைறகள் ஒ ேவைள க கங் களாக
அங் ேகேய, யார் பார்ைவ ம் படாத உயரத் த ல் , அப்ப ேய இ ந்
ெகாண் க் கக் ம் . ெப ம் ெசவ் வ லக் க யங் கள் ெமளனமானைவ. அைவ ஒ
மனத ன் ெவள ப்பா களல் ல, பல் லாய ரம் வ டங் களாக உைறந் க டந் த ஒன்
உய ர் ெபற் ெற வ ஆ ம் . மனம் என் ப ஒ தன மன த அைமப்பல் ல. ஒ
ெப ம் ெபா ைம அ . காலாதீ தமான . நவன உளவ யல் ட ங் க ற் ப் ப ற
அைத உணர்ந் ள் ள .
கவ ைத என் ப ஒ வைக அைடயாளம் மட் ேம என் றலாமா?
ந ர்ணய க் க யலாதீ ர்கள் . ேகேனாபந டதம் ஆத ைமய ன் ஒ ெவள ப்பாடாக
‘ஹ’ என் ற ஒ ையக் ற ப்ப க ற . அ வய ற் ற ந் எ ம் வ யப்ப ன் ஒ
அ . அ மன தைனப் ெபா த் தவைர ஈ ைணயற் ற ெப வ யப் மட் ேம.
‘அல் லா’ என் ப ம் அேத ேபால ஒ வ யப்ெபா மட் ேம. அத் தைகயேதார்
வ ய ப் ேப கவ ைத ம் . பன ப்ப வ ற் ள் ஒ கால ச் வைடக் கண்ட ம்
ச க் ள் ேபரானந் தம் ந ைறந் த . அ அவர் காத ய ன் கால ச் வ .
ெமளனம் ந ரம் ப ய பன ெவள ய ல் , ெவ ைமய ன் பயங் கர அழ ந ரம் ப ய
தன ைமய ல் , கால இடம் எ ம் த ைரவ லக் க அவள் அவ க் க் காட் ச தந் தாள் .
ந ைன எ ம் வரத் த ந் எ ந் இறந் தகாலப் ேபரழைக ந த் த ய ந கழ ல்
ந த் ம் ெப ம் பைடப் ச ய ன் ‘பன ப் ப வ ல் கால த் தடம் ’ எ ம்
ெசரேனட் . மார சம் பவத் த ல் காள தாச ம் பாதத் தடம் பற் ற ச் ெசால் க றான் .
ச ம் மபாதத் தடம் அ . யாைன மத் தகம் ப ளந் , உத ர ம வ ந் த , தள் ளா நடந்
ெசன் ற ம க ராஜன ன் பாதத் தடம் . ச தற ய உத ர மண கள் . கைலஞ ம்
கவ ஞ ம் நமக் த் த வ பாதத் தடங் கள் மட் ேம. காதலன் அல் லாத
ஒ வ க் அப்பாதத் தடம் ஏ ம் அள ப்பத ல் ைல. ேவட் ைடக் கார க் ம்
கவ ஞ க் ம் ச ம் மத் தடம் த வ ேவ ேவ அர்த்தங் கைள.
 4
நம் ப க் ைக என் ப எப்ேபா ம் ‘ெபர ய’ ஒன் ற ன் ெபா ட்
பல ச ற ய வ ஷயங் கைள நம் ப ம ப்பேதயா ம் .
-ஆ வர் ெவண்டல் ேஹாம் ஸ் (நம் ப க் ைக ம் மத ம் என் ற ேப ைர)
1.1.1996
நவனத் வம் பற் ற க் ங் கள் …
ேராமன் கத் ேதா க் க மரப ற் ள் எ ந் த ஒ ச ந் தைன ைறேய மாடர்ன சம்
என் ப . வாழ் க் ைகய ல் வ ஞ் ஞானத் த ன் பங் ம க ம் க் க யமானதாக
ஆக வ ட் ட என் நவனத் வர்கள் நம் ப னார்கள் . வ ஞ் ஞானரீத யான ஆய்
ைற என் ப றவயமான , சார்பற் ற , த க் க ைம உைடய என்
எண்ண னார்கள் . ைபப ைள வ ஞ் ஞான அ ப்பைடய ல் ம பர சீ லைன ெசய்
ெதா க் க ேவண் ம் என் றார்கள் . வ ஞ் ஞானப் பார்ைவ என் இவர்கள்
ற ப்ப ட் ட ந பணவாதப் பார்ைவையேய. ெஜர்மன ய ல் .எம் .ஸ்ட் ராஸ்,
ப ரான் ல் ஏெனஸ்ட் ெரனான் , இங் க லாந் த ல் ப ரடர க் ேஹான் ஹ் கல் ,
இத் தா ய ல் அன் ேடான யா ேபாகஸ்டா ேராமேலா என் ஏககாலத் த ல் ஐேராப்பா
க் க இந் த அைல எ ந் த . இதற் கான ப ன் னண க் காரண கள் பல. ப ரான் ல்
ேபகன ன் யாந் த ர க வ ஞ் ஞானத் த ன் வளர்சச ் . அதன் வ ைளவாக உ வான எந் த ரக்
கண் ப ப் கள் . அதன் வ ைளவாக வ ப்ெபற் ற ெபளதீ கவாதம் .
இக் கண்ேணாட் டம் காலத் ைத ம் ெவள ைய ம் ேகள் வ கள ன் ற ந தர்சனமாக
எ த் க் ெகாண் ப ரபஞ் சத் ைத ஆராய் க ற . லாய் என் பவர் அ பத் ைதந்
க த் க் கைளத் ெதா த் ெவள ய ட் ட தான் நவனத் வத் த ன் தல் அ ப்பைட
எ த் வ வம் . அைத ேபாப் பத் தாம் பயஸ் ந ராகர த் தார். 1898-இல் ஆம - -
க் ெளர்ெஜ எ ம் வார இதழ ல் நவனத் வம் என் ற ெசால் அத கார ர்வமாகப்
பயன் ப த் தப்பட் ட .
கார்ைலல் , ம ல் த ய அற ஞர்கள் க ற த் தவ மதத் ைத சீ ரத ் த் தக் ேகார
நடத் த ய அற ப் ேபாராட் டங் கைள நாம் இத டன் ேசர்த் ேயாச க் க ேவன் ம் .
ம ல் க ற ஸ் வத் த ன் ஆன் ம க அ ப்பைடைய ஏற் றவர். கார்ைலல் நாத் த கர்.
இவ் வ யக் கங் கள ன் வ ைளவாக ரட் டஸ்டண்ட் மதத் த ற் ள் ெமத ஸ் கள்
உ வானார்கள் . நவனத் வத் த ன் இலக் க ய பாத ப் ஜான் ெஹன் ற ந மான்
ெதாடங் க ய ஆக் ஸ்ேபார் இயக் கம் லம் நடந் த . ந மான் தல் தரமான
ேமைடப் ேபச்சாளர். அவர் கத் ேதா க் க மதத் த ன் பழைமவாதத் ைத ம்
ரட் டஸ்டண் கள ன் அதீ த தன நபர் வாதத் ைத ம் ந ராகர த் தார். ேபகைன ம்
அதீ த ெலளகீ கவாத என் ற ந ராகர த் தார். ஆனால் ‘வ ஞ் ஞான ரீத யான
அ ைற’ைய ஏற் றார். அவ ைடய The Idea of a University (1852) என் ற
ச ல் ம க க் க யமான . மதரீத யாக இலக் க யத் த ல் ெகாண் வரப்பட
ேவண் ய மாற் றங் கள் , பைடப்பாள ய ன் தந் த ரம் , ற யட் த் தன் ைம
த யைவ பற் ற ப் ேபச ய க் க யமான ல் அ .
ஆக் ஸ்ேபார்ட் இயக் கத் த ன் ஆதரவாளராக தன் இலக் க யப் பயணத் ைதத்
ெதாடங் க யவர் .எஸ்.எ யட் . அத் டன் கார்ைலல் , ரஸ்க ன் த யவர்கள ன்
கைலக் ெகாள் ைககள் , ங் க ன் உளவ யலாய் ஆக யைவ ம் எ யட் ல்
ஒ ங் க ைணந் தன. எஸ்ரா ப ண்ட் , .இ.ஹ் ம் ஆக ேயார ன் பாத ப் பற் ற நாம்
அற ேவாம் . ெமல் ல இலக் க ய நவனத் வம் பற் ற ய ந ர்ணயங் கள் உ வாய ன.
எ யட் ன் வ மர சனக் ெகாள் ைககைள பைடப் கேள – ற ப்பாக ‘தர ந லம் ’ –
இத் தைகய ந ர்ணயங் கைள உ வாக் க ன.
கைலய ல் ஜான் ரஸ்க ன ன் ‘நவன ஓவ யர்கள் ’ என் ற ெபர ய ல்
நவனத் வத் ைத அைடயாளம் காட் ய . ெடர்னர் வைரந் த வைக
ந லக் காட் ச ச் ச த் த ரங் கள் க ைமயான தாக் த க் ஆளானேபா அவைர
ஆதர த் த் தான் ரஸ்க ன் எ தப் ந் தார். ஓவ யம் மனத ன் ெவள ப்பாேட என்
வ த் த , ற யட் அம் சத் த ற் ம் பைடப்பாள ய ன் தன யைடயாளத் த ற் ம்
க் க யத் வம் தந் வாத ட் டார். ஆனால் ஓவ யத் ைறய ல் ெதாடர்ந் வந் த
பற் பல இயக் கங் கள் இச்ெசால் ைல அர்த்தம ழக் கச் ெசய் வ ட் டன. ம கப்
ெபா ப்பைடயாகேவ கைலய ல் நவனத் வம் என் ற ம் .
ம கச் க் கமான ஒ ச த் த ரம் நான் தந் த ப்ப . ஐேராப்ப யச் ச ந் தைன மர இ
அம் சங் கள் ெகாண்ட . ெசம க் மர ஒன் . அ ேவ க ற த் தவம் . க ேரக் க (Pagan)
பாகன் மர அ த் த . உலக யல் தன் ைம ம் அழ வழ பா ம் ெகாண்ட க ேரக் க
மரைப க ற த் தவம் அ த் த வ ட் ட . ஆய ம் அ அவ் வப்ேபா
க ற த் தவத் த ற் ள் பற ட் க் க ளம் ம் . ம மலர்சச ் க் காலம் அப்ப ப்பட் ட ஒ
எ ச்ச . நவனத் வ ம் அப்ப ப்பட் ட தான் . நவன வ ஞ் ஞானம் என் ப க ேரக் க
மரப ன் ெதாடர்சச ் ேயயா ம் . எ யட் த ய நவனத் வப் பைடப்பாள கள்
க ேரக் க மரைப ஓர் உச்சமாகக் கண்டனர். அதன் சமந ைல, ைம ஆக யவற் ைற
சமகாலத் த ல் மீ ண் ம் சாத க் க யன் றனர். நவனத் வத் த ன் இலக் க யத்
தன த் தன் ைமகள் பல இப்ப உ வானைவ.
ஐம் ப கள ல் வ ஞ் ஞானப் பார்ைவ என் ற க ேகாள் உைடபடத் ெதாடங் க ய ம்
நவனத் வம் சர யத் ெதாடங் க ய .
அச்சர ைவ ெமாழ ய யலாளர்கள் தான் ந கழ் த் த னார்களா?
இல் ைல. ண்ெபளத கத் ைறய ல் ஏற் பட் ட ன் ேனற் றம் தற் காரணம் .
காலெவள ைய தன் ைமப்ப த் ம் பார்ைவகள் . ெபா ள் என் ற க ேகாள்
ேகள் வ க் ர யதாக் கப்பட் ட . ெபா ண்ைமைய அ ப்பைடத் த க் கமாகக்
ெகாண்ட ந பணவாதப் பார்ைவ உயர் தத் வ வ வாதத் த ல் ந ற் க யா
ேபாய ற் . கார்ல் பப்பர் த ய தத் வ ஆச ர யர்கள் இந் த மாற் றத் ைத தத் வ
தளத் த ல் ந கழ் த் த னர். டேவ ெமாழ ய யலாளர்க ம் .
தத் வம் , ெமாழ ய யல் , உளவ யல் , மா டவ யல் ஆக யவற் க் இைணயாக
இலக் க யத் த ல் ஏற் பட் ட மா தல் கள னால் நவனத் வம் சற் ப ன் வாங் க ய .
ப ன் நவனத் வம் உ வாய ற் . ஆனால் ப ன் நவனத் வத் ைத நாம் இன் ம்
வ மர சகர்கள ன் ல் கைள அ ெயாற் ற ேய தீ ர்மான க் க ேவண் ள் ள . பைடப்
ரீத யாக அ ெதள ெபறவ ல் ைல. ப ன் நவனத் வத் த ன் உதயத் த ற் கான
காரணங் கள ல் தன் ைமயான த க் கம் எ ம் ெபா அைமப்ப ன் மீ ஏற் பட் ட
அவநம் ப க் ைக. இவ் வ ஷயத் த ல் ஃப ப் ய ன் ப ன் நவனத் வச் ழல் (Post
Structuralist Condition) எ ம் ல் பலவைககள ல் க் க யமான . ெபக கா ஃப்
(Peggy Kamuf) எ த ய ெதர தா ெதா ப் (A Derrida Reader) என் ற ம்
உதவ கரமான . ப ன் நவனத் வக் க த் கள் பற் ற அத கம் ற
ேவண் யத ல் ைல. அைவ ம கக் ழப்பமான ெதாடர் வ வாதங் களாகேவ உள் ளன.
அவற் ற ன் கல் வ த் ைற சார்ந்த சம் ப ரதாயத் தன் ைம ேம ம் அ ப் ட் க ற .
ெபா வாக நவனத் வ மரப ல் உள் ள ச ல அம் சங் கள் – க ற த் வத் த ன்
உலகளாவ ய மன தாப மானம் , சீ ரத ் த் தப் பார்ைவ, அ ப்பைடயான அறம் ஒன்
உண் என் ற நம் ப க் ைக த யைவ – ப ன் நவனத் வத் தால்
ந ராகர க் கப்பட் ள் ளன. ெமாழ ய ன் சாத் த யங் கைள மட் ம் நம் ப , த க் கத் ைத
உதற இயங் ம் யற் ச ம் உள் ள .
நாம் இவற் ைற எப்ப எத ர்ெகாள் ள ேவண் ம் ?
இைவயைனத் த ம் க ற த் வம் வ வான ஒ தரப் . ஒ ப ன் நவன வ மர சகன் ,
ப ன் நவன எ த் அத் த யாவச யமான ஆபாசத் தன் ைம உைடய (Essentially Vulgar)
என் ற னான் . எ ஆபாசம் என் தீ ர்மான க் ம் க ற த் தவ ஒ க் கவ யைல
அவன் ஏற் க் ெகாண் ப்ப ெதர க ற . நாம் இவற் ைற அற ந் ெகாள் ளலாம் .
ஆனால் கல் வ த் ைற வ வாதங் க ள் ைழந் தால் வாழ் க் ைக வணாக வ ம் .
அவச யத் ைத ன் ன த் த கற் பேத உச தம் . இ ப ன் நவனத் வ உலகம் என்
‘ ைர’ வ அவன அகங் காரத் ைதக் காட் க ற . அைத நாம் ஏற் ப நம
தாழ் ணர்சச் ையக் காட் க ற .
 5
ஊகங் கள் வைல ேபால
அைத வ பவர்கள்
தாங் கள் வ ம் வைதப்
ப த் க் ெகாள் க றார்கள்
- ேநாவா ஸ்
(கார்ல் பப்பர ன் The Logic of Scientific Discoveryய ன் கப் வாசகம் )
3.2.1996
ெசன் ற ைற வந் தேபா இந் த யச் ச ந் தைன ைறய ன் தன த் தன் ைம பற் ற ச்
ெசான் னீரக ் ள் . நம தத் வ மரப ற் ம் ேமற் க ன் தத் வ மரப ற் ம் இைடேய
உள் ள வ த் த யாசம் என் ன?
ப லாசப என் ற ெசால் ைலேயா அதன் உட் ப ர கைளேயா அ ப்பைடயாகக்
ெகாண் நாம் நம ச ந் தைனகைள ஆராயக் டா . கீ ைழச் ச ந் தைன ைற
அ ப்பைடய ல் ேவ . ரத ர்ஷ்டவசமாக நம கல் வ த் ைற அ ப்பைடய ல்
ேமற் கத் த யத் தன் ைம ெகாண்ட . ஆகேவ இன் ேமற் டனான வ த் த யாசம்
என் ற அளவ ேலேய நாம் நம ச ந் தைனையப் பார்க்க ேவண் ம் .
ப லாசப என் ற ெசால் . ‘ப லாைச ேசாப யா’ என் ப ர க் கப்பட் உண்ைமையக்
காத த் தல் (ேசாப யா உண்ைமய ன் ேதவைத) என் ெபா ள் ப க ற . த க் கேம
உண்ைமக் கான ஒேர பாைதயாக இங் காணப்ப க ற . யார் ேவண் மானா ம்
தன் வ ப்பத் த ற் ேகற் ப வாத டலாம் . த க் கத் த ன் சமரசப் ள் ள தான் (Equilibrium)
உண்ைம என் ப . நம நீத மன் றங் கள ம் , க த் தரங் கள ம் இன்
இம் ைறேய உள் ள . ஒ வ வாதத் ைத ெபா வானதாக ஆக் வதற் இன் ம்
இ ேவ ச றந் த ைற. ஆனால் அ ப்பைட வ வாதங் கள ல் த க் கம்
தன் ைமப்ப வ தவறாக ஆக வ ம் . ேமற் கத் த ய மரப ல் தத் வம் என் றால்
எல் லாத் ைறகள ம் உள் ள த க் கங் கள ன் ெதா ப்ேபயா ம் .
நாம் தத் வம் என் க ேறாம் . தத் + என் அ ப ர ப ம் . அ + நீ என் ற இ
அைமப் கள் . தத் (அ ) அைனவ க் ம் ெபா வான அற க் (Epistome). நீ
என் ப அைத அற ம் உன ப ரக் ைஞ. இரண் ம் ப ள படாமேலேய இயங் க
ம் . இைதேய நம அற வ யங் க யல் (Epistemology) எனலாம் . உபந டதங் கள்
சார்பற் ற உண்ைம – அற ந ைல – ஒன் ைற உ வக த் , அைத ந ர்ணய ப்ப
எப்ப என் ேற ேப க ன் றன. வ ஞ் ஞானத் த ல் இத் தைகய ெபா வான அற ந ைல
ம க ம் க் க யமான . அ ேவ ஆய் ப் ெபா ளாக ம் . ஆகேவ அ
மா டப் ெபா ைமயாக இ ந் தாக ேவண் ம் . ஆனால் வ ஞ் ஞானத் த ல் ெபா
அள ேகால் கள் உள் ளன. தத் வத் த ல் இல் ைல. ஆகேவ அ த் த கட் டமாக
அள ேகால் கைளப் பற் ற ேயாச த் தார்கள் . நம் மரப ல் அற க் ‘வ ஷயம் ’ என் ற
ெசால் லால் ற ப்ப டப்பட் ட .
ேமற் ேக ெதகார்த்ேத ெபா அள ேகால் ஒன் ைற உ வக த் தார். அ கண தம் .
ப ன் ரஸ்ஸல் ‘தகவல் உண்ைம-த க் க உண்ைம’ என அைதப் ப ர த் தார்.
ெபா வாக ேமற் ல லன் கைள தன் ைமப்ப த் க ற . ஓர் எல் ைலவைர
அ பயன் தரக் ய அள ேகாேல. ஆனால் லன் கள் தங் கள்
எல் ைலக க் ள் தான் இயங் க ம் . லனற க த் ந ைலய ந்
அைமப்ைப தீ ர்மான க் க ற . ைளைய மரப க் கள ன் அைமப்
தீ ர்மான க் க ற . மரப அைமப் என் ப காலத் த ல் நீ ம் ஒ ெதாடர். அதன்
ேநாக் கம் என் ன? அந் ேநாக் கத் ைத நாம் எப்ப அற வ ? இல் ைல, அற யாமேலேய
அதற் ஆட் ப வதா? ஆக லனற கள் அவற் க் அப்பாற் பட் ட ேவ
ச லவற் க் கட் ப்பட் டைவ.
இத் தைகய உள் ளார்ந்த ேபரைமப்ைப நம் மர ச த் என் ெபயர ட் ற ப்ப ட் ட .
மனம் என் ப ஒ ெசயல் பாேட. அ ஓர் அைமப் அல் ல. ச த் மனம் வழ யாக
நம் ைம இயக் க ற . நாம் அைதப் பற் ற அற வ ெசாற் பம் . ஆகேவ அதன் லம்
உ வா ம் வாழ் க் ைகேய க் க யமான . இங் வாழ் வ ன் இயக் கத் ைத உற்
கவன த் தார்கள் . வாழ் க் ைக என் றால் ேமற் உ வக ப்ப ேபால மன த
வாழ் க் ைகைய ம் அறங் கைள ம் உ வக த் தார்கள் . ஆகேவ இங்
அற வ யங் க யல் எதற் காக என் றால் , அற வ யைல ந வதற் காகேவ. நம அற
நம் ைம நன் ைமக் ம் ஆனந் தத் த ற் ம் இட் ச் ெசல் ல ேவண் ம் . அற , நன் ைம,
அழ (சத் த யம் , ச வம் , ந் தரம் ) ன் ம் ேவ ேவறல் ல. அற வ யங் க யல் ,
வழ யாக அறவ ய க் வ ம் வழ ையேய நம ைறைம என் க ேறாம் . அ
ழ க் ஏற் ப மா படக் ய . ெபா வாக இங் ன் வைகயான
ைறைமகள் உள் ளன. ேநர்க்காட் ச , ஊகம் , ன் னற (ப ரத் யட் சம் , அ மானம் ,
சப்தம் ). ேவதாந் தம் ேநர்க்காட் ச ையேய தன் ைமப்ப த் க ற . அதன் ஒ
ப த யாகேவ ஊகத் ைதக் ெகாள் க ற . அங் இ ஐன் ஸ் ேனா ந் த .
நமக் ம் ேமற் க் ம் உள் ள க் க யமான வ த் த யாசம் இ தான் . நாம்
அள ேகால் கள் எைத ம் மா டப் ெபா வாக உ வக க் கவ ல் ைல.
அறவ யைலேய அப்ப உ வக த் ேதாம் . அறவ யேல அள ேகால் கைளத்
தீ ர்மான க் க ம் என் நம் ப ேனாம் . காரணம் க த் த ந் வ பட் ட
அள ேகால் ஏ ம ல் ைல. இ ேவ சர யான ந ைலப்பா என் அத நவன
ேமற் கத் த ய தத் வச் ச ந் தைன ஏற் க ம் ெதாடங் க ள் ள .
அறவ யல் எப்ப நம மரப ன் அ ப்பைட ஆக ற ?
அறவ ய ல் இ ப ர : இல் லறம் , றவறம் . இல் லறம் என் றால் இயல் பான
வாழ் ைவ ச க இயக் கத் டன் ப ைணத் க் ெகாண் , அத கபட் ச ஒத் த ைச டன்
வாழ் தல் . றவறம் , வாழ் ைவ அற ம் ெபா ட் தன் ைன ன் ந பந் தைனகள்
இல் லாதவனாக ைவத் க் ெகாள் தல் . இவ் வா வாழ் ைவச் சார்ந் நம
தத் வம் இயங் க ற . ேமற் க ன் தத் வம் ஒ வ த அற ப் பய ற் ச .
வாழ் டனான அதன் உற மைற கமான . அறவ யைல அவர்கள்
ஒ க் கவ யலாகச் க் க , தத் வத் த ன் ஐந் உட் ப ர கள ல் ஒன் றாகப்
பார்க்க றார்கள் . ப ற ப ர கள் : த க் கம் , அழக யல் , அரச யல் , ஆன் மீ கம் .
ஒவ் ெவான் ம் க் கப்பட் ப்பைதக் காணலாம் . ற ப்பாக ஆன் மீ கம் அங்
‘அவ் ல ’ சார்ந்த ச ந் தைனகளாகேவ க தப்ப க ற .
ேமற் கத் த ய ச ந் தைனய ல் அறவ யல் அம் சம் வ ப்பட் ட எப்ப ?
வளர்சச் ய ன் ேபாக் க ல் வ ஞ் ஞானம் உள் ேள ைழந் த . டார்வ ன ன்
காலகட் டத் த ல் எல் லாேம ெபளத க ரசாயன சட் டங் களால் ந ர்ணய க் கப்பட் டன.
டார்வ க் ப் ப ற உய ர யல் வ ப்பட் ட . ப ன் உளவ யல் . வ ஞ் ஞானத் த ற்
ெபா ைம அவச யம் . மனத ற் ெபா ைம இல் ைல. ெபா வாக இ ந் த
மன தப் பழக் கவழக் கம் . ஆகேவ பழக் கவ யல் உளவ யல் (Behavioral Psychology)
உ வாய ற் . ப ற ஃப்ராய் ட் வந் தார்; மனைத பல அைமப் கள ன் ெதா ப்பாகக்
கண்டார். ஆழம் சார் உளவ யல் (Depth Psychology) உ வாய ற் . ப ன் ங் க ன்
ஆய் ைற உளவ யல் (Analytical Psychology) வந் த . மனம் பற் பல அ க் கள்
ெகாண்ட ஒ அைமப் அல் ல பற் பல உள் ள யக் கங் கள் ெகாண்ட ஒ
ேபர யக் கம் என் க தப்பட் ட . உளவ யல் , அறத் ைதப் பார்த் த் த ம் ப ய
இங் தான் . தத் வத் த ல் உளவ யலம் சம் இைணந் த (Psychologism in Philosophy).
ெபர்க்ஸன் , ரஸ்ஸல் த ேயார ன் இடம் இங் தான் .
தத் வஞானம் எப்ப வ ஞ் ஞானத் ைத பாத த் த ?
இவ் வளர்சச ் ப் ேபாக் க ன் ஒ கட் டத் த ல் தத் வம் வ ஞ் ஞானத் ைத பாத க் க
ஆரம் ப த் த . இதன் வ ைளவாக வ ஞ் ஞானத் த ன் தத் வ அ ப்பைட என் ன என் ற
ேகள் வ எ ந் த . ெபர்க்ஸன் , நடராஜ த ேயார ன் ஆய் வ ன் களம் அ .
கார்ல் பாப்பர ன் ஆய் ம் அ ேவ. வ ஞ் ஞானத் த ல் ெசயல் ப ம் தத் வவாதம்
(Philosophism) பற் ற பாப்பர் ேப க றார்.
டார்வ ன் ச ந் தைனய ன் அ ப்பைட என் ன? உய ர் ேம ம் ச றப்பாக மாற யப
உள் ள என் ப தாேன? உலக ல் உள் ள அைனத் ம் , அவ் வா ேமம் ப க ன் றன.
அப்பயணத் த ன் ப ன் னால் உள் ள அற ய யாத ேநாக் கம் பற் ற ய
உ வகத் த ல் தான் அதன் ஆன் மீ க ந ைலபா வ க ற . டார்வ ன ன் ெதாடர்சச ்
லாமார்க். ப ற ெஹன் ற ெபர்க்ஸன ன் ‘பைடப்பாக் கப் பர ணாமம் ’ (Creative
Evolution). அரவ ந் தைர அ வந் தைட ம் ேபா ஆத ைம ம் (Absolute) ப ரபஞ் ச
மன ம் (Cosmic Mind) உள் ேள வந் வ க ன் றன. பர ணாமம் நடப்பைத யா ம்
ந ப க் க யா . பல் லாய ரம் வ ட நீட் ச உைடய ெசயல் அ . ஆகேவ இ ஒ
ஊகேம. பர ணாம வ த (Theory of evolution) அ . ஆகேவ அத ல் உள் ள
அறைமயங் கேள க் க யமானைவ. அவற் க் வாழ் டன் உள் ள ெதாடர்ேப
க் க யமான . அைனத் வ ஞ் ஞானக் கண் ப ப் க க் ம் காரணமாக
உள் ளைவ அக் கண் ப ப்ைப ந கழ் த் ம் ெபா ட் பல் ேவ த ைசகைள ேநாக் க
வசப்ப ம் ஊகங் கள் தான் . அைவயைனத் ம் மா ட மனத ல்
எல் ைலக க் ட் பட் டைவ; ேதைவகள் சார்ந்தைவ. அவற் ற ல் தான் அ ப்பைட
அறங் கள் , மத ப்ப கள் ெசயல் ப க ன் றன. அைவ ெசயல் படாத அற தல் ைற
இல் ைல. ஆகேவதான் இன் ைறய நவனத் தத் வம் அற ைமயங் கைள ேநாக் க
அ த் தமாகத் த ம் ப ள் ள . நம மர எப்ேபா ம் அறைமயங் கைளேய
வ த் த வ க ற . ெபர்க்ஸன் இவ் வைகய ல் க் க யமானவர். ரஸ்ஸ ம்
கார்ல் பாப்ப ம் அ த் தப யாக. ரஸ்ஸல் தன் ைன சமரச ஒ ைமவாத (Neutral
Monist) என் றார். ச த் ம் அல் ல ஜட ம் அல் ல ப ரபஞ் சம் (neither spirit nor body),
இரண் ன் சமரசப் ள் ள ேய அ என் றார். அ நம மரபார்ந்த பார்ைவ. ச த் ஜடக்
கலைவ என் அைத நாம் க ேறாம் .
 6
கைலகள ன் உைறவ டேம; காவ யச் ைவேய,
அன் ேப உ வானவேள; ச த் தத் த ந் ஒள
வ ட் ெட ம் ஆனந் தத் தால் அைனத் ைத ம்
அழ றச்ெசய் ம் இன யவேள.
-ல தா சகஸ்ர நாமம் .
4.2.1996
காைலய ல் எட் மண க் யத நடக் கக் க ளம் வைத ஒ ப ரம் மசார தட் எ ப்ப ச்
ெசான் னார். அவசரமாக கம் மட் ம் க வ வ ட் ஓ ச்ெசன் ேறாம் . ேகாட் ம்
ெதாப்ப ம் ைகத் த மாக யத ந ன் ெகாண் ந் தார். யத காைல
ஐந் மண க் எ ந் த ப்பார். இைச ேகட் பார். ப ற த யானம் . ப ற க தங் கள் .
ல கப்ப ல் ெபர ய ைசப்ரஸ் மரங் கள ன் இைலகள ல் பன த் ள கள்
மண கள் ேபால ஒள வ ட் டன. க ழக் ப் பக் கமாகத் த ம் ப நடந் தார். எத ேர வ ம்
ழந் ைதகள் ‘ ’ என் கீ ச் க் ர ல் வ யப ஓ வந் தன. ெபயர்கைளக்
ற ச் ச ர த் தப நடந் தார். ச வப் ந ற த ரவத் த ல் ம தப்ப ேபால க ழக் ேக ர யன் .
யத உதயத் ைதப் பார்த்தப ந ன் றார். க ம் தா ம் கண்ணா ச் ச ல் ம்
ச வப்பாக ஒள வ ட் டன.
வழக் கமாக றவ கள் கைலய லக் க யங் கைள இரண்டாம் பட் சமாகேவ
க க ன் றனர். உலகப்பற் , ேபாகம் சார்ந்தைவ என் அவற் ைறக்
க பவர்க ம் உண் . உங் க க் இவற் ற ல் உள் ள தீ வ ரமான ஈ பாட் ற்
என் ன காரணம் ?
றவ கைளப் பற் ற ய இந் த மனப்பத ேவ தவறான தான் . றவ கைளச்
ற் ற ள் ளவர்கள் அப்ப ப்பட் ட ஒ ச த் த ரத் ைத உ வாக் க வ க றார்கள் .
வ ரக் த ம் ந ராகர ப் ம் ந ரம் ப ய இ க் கமான மன தராக ஒ றவ ையக்
காட் வ அவைர ைமயமாக் க ந வனத் ைதக் கட் ெய ப்ப உதவ யாக உள் ள .
நைகச் ைவ உணர் ம ந் த காந் த ஜ ட நமக் ஒ அ ஞ் ச வ வம் தாேன?
ராமக ஷ் ண ம் , அரவ ந் த ம் , ரமண ம் , நாராயண ம் நைகச் ைவ
உணர் ம க் கவர்கள் . ஆழ் ந் த கைலத் ேதர்சச ் ம் இலக் க ய ரசைன ம்
உைடயவர்கள் .
கைல என் றால் என் ன?
கைல என் இ ஒ கள் . இ ேகள் வ கள் அைவ. ‘இ எங் க ந் வந் த ?’ ‘இ
எங் லய க் க ற ?’ கைல என் ப இவ் வ ேகள் வ கள ன் இைடேயயான ஒ
வ யப் . கைல என் ற ெசால் ைல ‘அைடயாளம் ’ என் அர்த்தப்ப த் வ ண் .
ஒன் ற ந் இன் ெனான் ைறப் ப ர த் க் காட் ம் ெபா ட் , தரப்ப ம்
அைடயாளம் அ . அன் றாட வாழ் வ ல் ஒன் ைற அைடயாளப்ப த் ம் ெபா ட்
ஒ ள் ள ைய ைவப்ேபாம் . அைத வ ர வைடயச் ெசய் ஓவ யமாக மாற் றலாம் .
ற யட் த் தன் ைமைய அள த் கவ ைதயாக மாற் றலாம் . ெபா ைமய ந்
தன த் வத் ைதப் ப ர த் தற ம் அைடயாளம் தான் அ . இவ் வா இலக் கணம்
உ வாக ற . ஒன் ைறப் ப ற த ந் ப ர த் க் காட் வேத இலக் கணம் .
இலக் கணங் கள் வ த ைறகள் . கைல மாற க் ெகாண் க் ம் ஒ ெசயல் பா .
அற தல் எ ம் ெசயல் நடக் ம் ேபா இ அைமப் கள் பரஸ்பரம் உர க ன் றன.
ஒன் அகம் , இன் ெனான் றம் . இவற் ற ன் கலைவேய அ பவம் என் ப . இ
உல க க் ந ேவ இவற் ற ன் கலைவயாக உள் ள உய ர். அ பவம்
ஒவ் ெவான் ம் அைத பத யைடயச் ெசய் க ற . ேமனாட் உளவ ய ல் இதற்
உள ந கழ் (psychic phenomenon) என் ெபயர். நம் மரப ல் அைத நாம் அந் தகரண
வ த் த என் க ேறாம் . எந் த அ பவ ம் த ல் ன் பத் ைதேய த க ற . ச
ழந் ைதகைள கவன த் தால் இ ெதர ம் . அ பவம் என் ப ஒ வத
சமன் ைல என் பேத இதற் க் காரணம் . ெதாடர்ந் அ பவம் ந கழ் ந் தால்
அைத உய ர் ‘அற க ற .’ ப ன் ன் பம ல் ைல. ெமல் ல அ ேவ இன் பமாக ற .
இவ் வா அ பவத் ைத ‘அற ய’ மன தன் ன் அைமப் கைள
உ வாக் க ள் ளான் . கைல, வ ஞ் ஞானம் , ஆன் மீ கம் . இவ் வைமப் கள் லம்
மன தன் பரஸ்பரத் ெதாடர் ெகாள் க றான் . ஞானத் ைதப் ெப க் க ெதா க் க றான் .
இவ் வாறாக ஒவ் ெவான் க் ம் அதற் ர ய ற யட் ெமாழ உ வாக ற .
ஆன் மீ கத் த ன் ெமாழ ப ற இரண் ந் ம் சற் மா பட் ட . ெபர ம்
அந் தரங் கமான, உ வக ெமாழ அ . ஒவ் ெவா அ பவத் த ம் உள் ள
வ ளக் க யாத ஆச்சர யத் த ந் ஆன் மீ கம் அைத அைடக ற . வ ஞ் ஞானம்
ஒ எல் ைலய ல் த ண்ணம் உைடய ெமாழ ய ல் ேப க ற . ஆன் மீ கம் ம
எல் ைலய ல் ற் ற ம் த ண்ணமற் ற ெமாழ ய ல் ேப க ற . ந ேவ ஒ பாலம்
ேபால கைல உள் ள .
அைடயாளம் ன் அ ப்பைடகள னால் ஆன . ெபயர், வ வம் , எண்ண க் ைக.
ஒ ெபா க் ம் வானத் த ற் ம் இைடேயயான எல் ைலக் ேகாேட அதன்
அைமப்ைபத் தீ ர்மான க் ம் வ வம் ஆ ம் . அவ் வ வத் த ற் ஓர் ஒ யைடயாளம்
தரப்ப ம் ேபா அ ெபயர் உைடயதாக ற . அைவ வர ைசப்ப த் தப்பட்
ெதா க் கப்ப ம் ேபா அ எண்ண க் ைக. இம் ன் ம் பரஸ்பரம் ப ன் ன ப்
ப ைணந் நாம் கா ம் இப்ப ரபஞ் சத் ேதாற் றம் உ வாக ற . ேமற் கத் த ய
மேனாதத் வ ஆய் வ ன் ப நாம் அற பைவ எல் லாேம அர்த்தப்ப த் தப்பட் ட
ச த் த ரங் கள் தாம் . இவற் ைற ெஜர்மன ல் Gestalt என் க றார்கள் . ஓர்
அைடயாளத் டன் இன் ெனான் ைறக் கலந் தால் இரண் ம் ச க் கலாக ன் றன.
இவ் வா ச க் கலான பல் ேவ அைமப் களால் நம் அற கட் டப்ப க ற .
இந் த அைமப் கள ல் எல் லாம் அ ப்பைடயாக ஒன் உள் ள .
இவற் ைறெயல் லாம் சார் ந ைலய ல் தான் நாம் உ வக க் க ேறாம் . ஏேதா ஒன்
ம க் க யாததாக இ க் ம் ந ைலய ேலேய அற தல் சாத் த யமாக ற . ஒ
கத் தர க் ேகால் தன் ைனேய ெவட் க் ெகாள் ள யா . கண்களால் கண்கைளப்
பார்க்க யா . அற வ ன் அ ப்பைடயான அள ேகால் எ ேவா அ
மாறாததாகேவ இ க் ம் . ம க் க யாத ஒன் ேற அள ேகால் ஆ ம் .
கைலய லக் க ய, வ ஞ் ஞான, த யான ைறகள ன் ஊேட நாம் இந் த ம க் க
யாைமைய உணர்க ேறாம் . ஒவ் ெவா தளத் த ம் ஒ மாறாத அ ப்பைட ம் ,
அைதெயாட் ஒ த க் க ம் உள் ள . எந் த அற த ம் த க் கம் வழ யாக அந் த
மாற் றம ன் ைமைய வந் தைடக ற .
 7
நான் அழக ற் சாக இறந் ேதன்
கல் லைறய ல் ைவக் கப்பட் ேடன் .
உண்ைமக் காக உய ர்வ ட் ட ஒ வர்
என் ன ேக ப க் கைவக் கப்பட் டேபா
அஞ் ச ேனன் .
நான் ஏன் இறந் ேதன் என் அவர் ேகட் டார்.
'அழக ற் காக' என் ேறன் .
'நான் உண்ைமக் காக. நாம வ ம்
சேகாதரர்கள் ' என் றார் அவர்.
அவ் வாறாக உறவ னர்கைளப் ேபால
இர க் க உைரயா ேனாம் .
ல் வளர்ந் பரவ ,
எங் கள் உத கைள ,
எங் கள் ெபயர்கைள மைறக் ம் வைர.
- எம க் கன் சன்
16.3.1996
இந் தக் கவ ைதய ல் அழ ம் உண்ைம ம் இரண்டல் ல, ஒன் தான் என் ற தர சனம்
உள் ள . ஆனால் காலம் காலமாக பைடப்ப லக் க யவாத கள டம் அழ ம்
உண்ைம ம் ஏேதா ஓர் இடத் த ல் பரஸ்பரம் ரண்படக் யைவ என் ற எண்ணம்
உள் ள . அச ங் கமான உண்ைம, அழகான ெபாய் ேபான் ற ெசாற் கள் சாதாரணமாக
இவ் வ ஷயத் ைதேய ற ப்ப க ன் றன. டால் ஸ்டாய ன் கழ் ெபற் ற ெசாற் ெறாடர்
ட உண் : ‘அழகானைவ எல் லாம் ச றந் தைவ என் எண் வேத மன த
லத் த ன் ஆகப் ெபர ய மாைய.’ உங் கள் க த் என் ன?
த ல் இ ெசாற் கைள ம் இந் த வ வாதச் ழ ல் ைவத் ந ர்ணய த் க்
ெகாள் ள யல் ேவாம் . அழ என் ப என் ன? உண்ைம என் ப என் ன? இவ் வா
வ வாதக் களத் ைத ம் சந் தர்பப ் த் ைத ம் சார்ந் ந ர்ணயங் கைள உ வாக் க க்
ெகாள் ளாமல் அ ப்பைடகைளப் பற் ற ய வ வாதங் க க் ள் வ ம க ம்
ப ைழயான . ஏெனன ல் இச்ெசாற் கள் ம க ம் பரந் பட் ட ைறய ல்
பலகாலமாக பயன் ப த் தப்பட் வ க ன் றன. அ ப்பைடக் க ேகாள் கள்
பலவற் ைற ந ரந் தரமாக ந ர்ணய க் க யா . அ அந் தரங் கமான அற தல் கைளப்
ெபா ைமப்ப த் த , உலைக அதன் அ ப்பைடய ல் தவறாகப் ர ந் ெகாள் வத ல்
ெகாண் ேபாய் ச் ேசர்க் ம் . அ ப்பைடக் க ேகாள் கள் எைத
எ த் க் ெகாண்டா ம் , அவற் ைற ந ர்ணய க் க ய ம் ேபா அைவ அன் றாடத்
தளத் ைதத் தாண் யைவ என் பைத உணர ம் . அழ , உண்ைம இரண் ேம
அப்ப அதீ த தளத் த ல் ஊன் ற ந ற் பைவ. ஆகேவ ற் றான ந ர்ணயம்
ஒ ேபா ம் சாத் த யமல் ல. ஆனால் ழக் க தளத் த ல் நாம் அைனத் ைத ம்
ந ர்ணய த் ேதயாக ேவண் ம் . இல் ைலேயல் உலக ல் வாழ யா .
அ ப்பைட வ ஷயங் கைள ந ர்ணய க் க யலக் டா என் மகாயான ெபளத் தம்
க க றேத?

வ வாத க் கக் டா என் தான் ெபளத் தம் க கற . அ ப்பைட

ந ர்ணயங் கள ந் தான் ப ற ந ர்ணயங் கெளல் லாம் உ வாக ன் றன. அறங் கள் ,
மத ப்ப கள் , ஒ க் கம் எல் லாம் உ வாக ன் றன. அைவ இல் லாமல் ச க வாழ் ேவ
சாத் த யமல் ல.
ஆக ன் ந ைலகள ல் ெசாற் கள் ந ர்ணய க் கப்ப க ன் றன. அதீ த ந ைல, ழக் க
ந ைல, அந் தரங் க ந ைல. ஒவ் ெவா ந ர்ணய ம் ஒேர சமயத் த ல் இம் ன்
ந ைல க ள ம் இ ப்பைதக் காணலாம் . இரண்டாவ தளத் த ல் மட் ேம
ெதள வான ந ர்ணயம் சாத் த யம் .
அழ என் ப என் ன? சாக் ர ஸ் ேகட் டார். ெபண் அழ . பாைன அழ .
த ைரக் ட் அழ . இைவயைனத் த ம் ெபா வாக உள் ள அழ என் ன? அைதத்
தன யாகப் ப ர த் க் ற மா? யா . அந் தரங் க அ பவம் சார்ந்ேத ேபச
க ற . அந் தரங் கமான ஒன் க் ழக் கதளத் த ல் மத ப் இல் ைல. ஆகேவ நாம்
ஏகேதசப்ப த் தலாம் . அ ப்பைடக் க ேகாள் கள் எல் லாேம ஒ ற ப்ப ட் ட
ேநாக் கத் த ன் ெபா ட் ெபா ைமப்ப த் தப்பட் ட தன ய பவங் கேள. அழ
என் ப ஒ ெபா வான ஒப் த ன் அ ப்பைடய லான ஏகேதசப்ப த் தல் (Beauty is
an approximation of a general agreement). அந் தப் ெபா வட் டத் த ற் ள்
இல் லாதவர்க க் அத ல் எந் தப் ெபா ம் இல் ைல.
தாஜ் மகால் அழ அல் லவா? நான் பல ைற ஆக் ரா ேபான ண் . ஏேனா
தாஜ் மகாைலப் பார்க்கத் ேதான் றவ ல் ைல. ஒ ைற நண்பர் ஒ வர் வற் த் த
அைழத் ச் ெசன் றார். அன் நல் ல ெவய ல் . கட் டத் த ன் ெவண்ண றம்
கண்கைளக் த் த ய . வ யர்ைவ வாைட. சாம் ப ராண வாைட. எனக் த் தைல
ற் ற ய . அப்ேபா எனக் வ ச த் த ரமான பார்ைவ ணர் ஒன் ஏற் பட் ட . அ
ஒ ேபரழக ய ன் பார்ைவயல் ல. பன் ன ெரண் ழந் ைதக் த் தாயான
ெபண்மண ஒ த் த ய ன் பார்ைவ. அவ் வ பவத் ைத ைவத் நான் ஒ கைத
எ த ேனன் . அங் அடக் கம் ெசய் யப்பட் ப்ப ம் தாஜ் அல் ல. ம் தாஜ்
ந ரந் தரப் கழ் ெப வைத ஒளரங் கசீ ப் ெவ த் தார். அவள் உடைல அகற் ற
வ ம் ப னார். ஆகேவ தாஜ் மகா ல் காவலனாக இ ந் த ஒ வன் ம் தாஜ ன்
உடைல பா காப்பாக ேவ ஓர் இடத் த ல் அடக் கம் ெசய் வ ட் தன் தாய ன்
உடைல அங் ைவத் வ ட் டான் . அ அரண்மைனத் தாத யான ஒ தய
ெபண்மண . ப ற் பா ஷாஜகான் இறந் அவ ம் தாஜ் மகா ல் அடக் கம்
ெசய் யப்பட் டார். ஒ நாள் இரவ ல் ஷாஜகான் தன் மைனவ ைய ேநாக் க ைக
நீட் னார். உள் ள ந் ஒ ரல் ேகட் ட . ‘மகேன, நான் ம் தாஜல் ல. உன்
ெசவ த் தாய் . உனக் ைலப்பால் ஊட் யவள் .’ ஷாஜகான் அத ர்சச ் அைடந் தார்.
நல நாள் ஒன் ற ல் ம் தாஜ் ந லைவத் ெதாட் ட ெவண்பள ங் க
வழ யாக இறங் க வந் தாள் . ெவண்ண ற ஒள யாலான வ ரல் களால் கபர்
ெபட் ையத் த றந் ஷாஜகாைனத் ெதாட் அவைன ம் ந லெவாள யாக மாற் ற
எ ப்ப னாள் . இ வ ம் தாஜ் மகா ன் ெவண் ேமகம் ேபான் ற ம் மட் டங் கள் மீ
தவழ் ந் தப ம் பரஸ்பரம் ரச த் தப ம் இரைவக் கழ த் தனர் ந ல சர ந் த ம்
ம் தாஜ் வான ல் ஏற மைறந் தாள் . ஷாஜகான் தா ம் உடன் வ வதாகக்
ற னான் . ச ர த் தப ம் தாஜ் ற னாள் : “ கலாயர்களால் பல் லாய ரம் ேபர்
ெவட் வழ் த் தப்பட் டனர். அந் தப் பாவேம ஆய ரம் ேபர் த னம் ம த த் ச் ெசல் ம்
தைரக் அ ய ல் காலம் க் க ப த் த க் ம் ப உன் ைனக் க டத் த ள் ள .”
தன் வாழ் நாள் க் க அவன் அன் ப ற் காக ஏங் பவனாக, தன யனாக இ ந் தான் .
ஆகேவ பாச ள் ள தாய் அவ க் த் ைணயாகப் ப த் த க் க றாள் . அவேளா
மரக் ட் டங் கள் மீ பர ம் ந லெவாள ேபால எப்ேபா ம் எல் ேலார ட ம்
ப ர யமாக இ ந் தாள் . அவள க் க ேவண் ய இடம் ந ல தான் .
இக் கைத ஒ த ல் ப் பத் த ர க் ைகய ல் ப ர ரம் ெபற் ற . ம் தாஜ் உண்ைமய ல்
தாஜ் மகா ல் இல் ைல என் பலர் நம் ப னார்கள் . பல வ டங் கள் கழ த்
இக் கைதைய ஒ வரலாற் ஐதீ கமாகக் க த ஒ வர் எ த யைதப் ப த் ேதன் .
ப ற ஒ நாள் கஜல் பாடகர் ஒ வ டன் ய ைனக் கைரய ல் ந லவ ன் ஒள ய ல்
தாஜ் மகாைலப் பார்த்ேதன் . ஃெபய் ஸ் அகம ஃெபய் ன் வர க ம் ந ல ம்
தாஜ் மகா ம் ஷாஜகான ன் அன் ம் ஒன் றாய ன.

என் கைத தகவல் ரீத யாகப் ப ைழயான . ஆனால் ந ச்சயமாக அ ெபாய் யல் ல.
ெபாய் நம் ைம தவறான த ைசக் க் ெகாண் ெசல் வ . என் கைதேயா ேம ம்
ட் பமான உண்ைமைய ேநாக் க க் ெகாண் ெசல் வ . ஆகேவதான் இைதேய
ெப ம் ேபாேலானார் நம் ப வ ைழந் தார்கள் . ஐதீ கங் கள் உ வாவ இப்ப த் தான் .
இைத ‘அத உண்ைம’ அல் ல ‘ெசற பட் ட உண்ைம’ என் அரவ ந் தர்
க றார். இைத நாம் ‘கவ த் வ உண்ைம’ எனலாம் . ராபர்ட் ஃப்ராஸ்ட்
ெசான் னார்: ‘நீங் கள் என் ைன நம் ப யாக ேவண் ம் . ஏெனன ல் நான் கவ ஞன் .’
உண்ைமகள் பலவ தமானைவ என் ெகாள் ளலாமா?
ஆம் . ஒவ் ெவா தத் வ அ ைற ம் தங் க க் ர ய உண்ைமகைள
உ வக த் க் ெகாள் க ன் றன. வ ஞ் ஞான உண்ைம என் ப ந பணவாத
உண்ைமயாக இ க் கலாம் அல் ல சாரவாத உண்ைமயாக இ க் கலாம் .
எந் த உண்ைம அழ டன் ரண்ப க ற ?
உண்ைமைய ச த் தாந் த உண்ைம என் ம் ெபா உண்ைம என் ம்
உ வக த் தவர்கள் அைத அழகற் ற என் ேறா அழகான என் ேறா ேம ம்
உ வக த் க் ெகாள் ளலாம் . அப்ப யானால் இங் ப ரச்ச ைன அழ க் ம்
உண்ைமக் ம் இைடேயயான ரண்பாடல் ல. மாறாக உ வக த் க் ெகாள் வதன்
ப ரச்ச ைனேயயா ம் . அப்ப உ வக ப்பதற் கான ேதைவ அச் ழ ல் அப்ேபா
அவர்க க் உள் ள என் ேற ெபா ள் . அ தத் வப் ப ரச்ச ைனயல் ல.
உளவ யேலா ச கவ யேலாதான் அதற் பத ல் றேவண் ம் . ேமற் ைகப்
ெபா த் தவைர ெவ காலம் தத் வச் ச ந் தைன ந வன மதமாக ய
க ற த் தவத் த ற் எத ரான ஒன் றாகேவ இயங் க ய . க ற த் தவம் எத ெரத ர்
ந ைலகைள த ட் டவட் டமாக வ த் ைவத் த ந் த . அச ங் கம் என அ
ந வ ள் ள ஒன் ைற உண்ைம என அற ம் ேமற் மனம் ‘அச ங் கமான
உண்ைம’ைய உ வக க் க ற .
இந் த ஓவ யத் ைதப் பா ங் கள் – நான் இன் வைரந் த . இ ஒ ட் ெச .
க் கைள அழகானைவ என் ம் எவ ம் இைத அழகான என்
ற யா . வ ன் ெசன் ட் வான் கா வைரந் த ஓவ யத் ைதப் பார்த் இைத
வைரந் ேதன் . வான் கா தந் த ஒேர ச றப்பம் சமான வண்ணத் ைத ம் நான்
வ லக் க வ ட் ேடன் . வான் கா வைரந் த இந் த ஓவ யம் உலக ன் அழக ய ஓவ யங் கள ல்
ஒன் றாகக் க தப்ப க ற . ஆம் ஸ்டர்டாம் ம ச யத் த ல் , அவன் வைரந் த
‘உ ைளக் க ழங் த ன் பவர்கள் ’ என் ற ஓவ யத் த ன் ன் ெவ ேநரம் நான்
ந ன் ற ண் . ஏைழச் ரங் கத் ெதாழ லாளர்கள் , கர ப ந் த கம் . இ ண்ட அைற.
உ ைளக் க ழங் டன் அமர்ந்த ந் தவன் ேகட் டான் : ‘நாங் கள் ஏைழக் ப கள் ;
எங் கைளப் ேபாய் ஏன் வைரந் தான் வான் கா?’ வான் காவ ன் ஓர் ஓவ யத் த ல்
பயன ழந் த ப ய் ந் த ெச ப் கள் மட் ம் உள் ளன. ஏேதா ஒ ஏைழ வ வசாய ய ன்
ெச ப் கள் . பல ைற ைதத் உபேயாகப்ப த் த யைவ. இன் இவற் ைற
கைலக் டத் த ல் மக் கள் வர ைசயாக ந ன் பார்த் மக ழ் க றார்கள் . வான் கா
ெசய் த என் ன? அவற் ைற அைடயாளப் ப த் க றான் . தன் கைலய ன் லம்
அவற் ற ன் அக உண்ைமையத் லங் கச் ெசய் தான் . சாைலேயாரம் க டக் ம்
பைழய ெச ப் ஒ ப்ைப. வான் கா அத ல் ஓர் ஏைழய ன் வ டாப்ப யான, யரம்
ேதாய் ந் த, உைழப் ந ரம் ப ய, வாழ் ைவக் காட் னான் . கர ச் ரங் கத் ெதாழ லாள கள்
அமர்ந்த க் ம் வ தத் த ல் ‘க ற ஸ் வ ன் கைடச உண ’ எ ம் ராதன
ஓ வ ய த் ைத ப ரத ப க் க ைவத் த மா டத் யரத் த ன் ெதாடர்சச ் ையக்
காட் னான் . நம அன் றாட வாழ் வ ல் நாம் தவறவ ம் உண்ைமைய கைலஞன்
அ த் த க் காட் ய ம் நாம் அற ந் பரவசமைடக ேறாம் . அப்பரவசேம அைத
அழ ைடயதாக ஆக் க ற . ப ர யம் த வ அழ . உவப் த வ அழ .
மனத ன் பழக் கம் உண்ைமைய வ ம் பாதேபா உண்ைம அழகற் றதாக
ஆக வ க ற .
ஆகேவ நாம் நம ேகள் வ க் கான பத ைல எங் க ந் ெதாடங் க ேவண் ம் என்
மட் ம் ற வ க ேறன் . நம மரப ல் ‘சத் யம் -ச வம் - ந் தரம் ’ என் ஒ
வ ஷயத் த ன் ன் கங் களாகேவ உண்ைமைய ம் , நன் ைமைய ம்
அழைக ம் காண்க ேறாம் . இங் உண்ைம என் ப என் ன? எ ம க் கப்பட
யாதேதா அ உண்ைம (Truth is that which cannot be refuted). இந் தக்
ேகாப்ைபய ல் ேதநீர் உள் ள . இ ம க் கப்படாத உண்ைம. ேதநீ ம் இல் ைல,
ேகாப்ைப ம ல் ைல. இ ம் ம க் கப்பட யாத உண்ைமேய; ேவ ேவ
தளத் த ல் . உண்ைம என் ப நலம் த வ . நன் ைம என் ப ஒ ங் . ஒ ங்
என் பேத லயம் . அ ேவ அழ . உண்ைம ம் அழ ம் ப ரத பாகங் கள் (Concepts).
எஞ் வ ச வம் . அதாவ லயம் . நாம் அற வ அைத மட் ேம. க் க அற ய
யாத மகத் தான இைசைவேய. நம் மனைத மீ ற ய ைமையேய. எல் லா
வ ஞ் ஞானங் க க் ம் அ ப்பைடயான அ அள க் ம் வ யப்ேப. அங் க ந்
ெதாடங் ேவாம் .
 8
நட் சத் த ரங் கள் எங் ள் ளன?
அவற் ைறப் பார்பப ் வன ன் ைளய ல்
– ப ஷப் ெபர்க்

17.3.1996
யத ய டம் ேநற் அவர் ேபச ய கைடச ய ல் ‘அற தல் ’ எ ம் ந கழ் வ ன் ச க் க ல்
ெசன் ந ன் வ ட் ட என் ேறாம் . கார்ல் சாக் ஸ் எ த ய ல் ஒன் ைற யத
ெகாண் வரச்ெசான் னார். அதன் ச ல ப த கைளப் ப த் தார். கார்ல் சாக் ஸ்
உலகப் கழ் ெபற் ற நரம் ப யல் ந ணர். அவர் இன் ெனா ஆய் வாள டன் ேசர்ந்
நான் வ த் த யாசமான நரம் ேநாயாள கைளப் பற் ற எ த ய ஆய் அ . தல்
ேநாயாள ஓர் ஓவ யர். தன் ஐம் பதாவ வயத ல் தன் ந ற உணர்ைவ ற் ற ம்
இழந் வ ட் டார். ந றக் (Colour Blindness) என் ப வழக் கமாக ஒ ந றம்
ெதர யா ேபாவேதயா ம் . ந றக் என் ப மன த வரலாற் ற ேலேய ம க
அ ர்வம் . ஓவ யர ன் அ பவங் கள் வ யப் ட் பைவ. அவ ைடய உலகம் ம க
வ த் த யாசமானதாக ஆக வ ட் ட . ெதாைலவ ல் உள் ளைவ டத் ெதள வாகத்
ெதர ந் தன. பல ெபா ட் கள் ெதர யாமலாக வ ட் டன. ெபா ட் கள ன் பர மாணம் ட
மாற வ ட் ட . ெபா ட் கள் பற் ற ய உணர் கள் மா படேவ உலகேம ேவறாக
ஆக வ ட் ட . அவர் ந றங் கைளப் பற் ற ய ‘ஞான’த் ைத இழந் வ ட் டார். தன் பைழய
ஓவ யங் கைளக் ட அவரால் க ப் ெவள் ைளய ேலேய ந ைன ர ந் த .
ெதாடர்ந் கார்ல் சாக் ஸ் ந றெமன் ப என் ன என் ஆராய் க றார். அ ைளய ன்
ஒ நரம் பைமப் மட் ம் தான் . பர மாணங் க ம் , கால ம் , இட ம் ட
அப்ப த் தானா என் ஆராய் க றார்.
ம க அ ப்பைடயான ேகள் வ கள் எல் லாேம ம க ம் பழைமயானைவ. நம மர
இ வைக ஒள கைள உ வக த் த . ெவள ேய ெபளத க ஒள லம் ெதாடங் க
லன் கைள அைட ம் ேதாற் றங் கள் . உள் ேள யம் ப ரகாசமான ஆத் மா அற ம்
ேதாற் றங் கள் . அற தெலன் ப ஒ சந் த ப் ப் ள் ள . ேயாக கள் அைத ‘வ தர்க்கம் ’
என் க றார்கள் . நீர ல் கைரயாத உப் நம் அ பவத் த ற் அப்பாற் பட் ட . அற த ன்
எல் ைல ம கம கக் க ய . எந் தப் ெபா ம் நம உள் ெளாள ய ல் ம வ வம்
ெகாண்டாெலாழ ய நாம் அைத அற ய யா . கால ம் ெவள ம் ட இவ் வா
நம் ம ல் ப ரத ப த் அற யப்ப பைவேய. நம் உய ர்சக் த ெவள ய ந்
நாமற ம் ப ம் பங் கைள மீ ண் ம் ெவள ேய வ ர த் க் ெகாள் க ற . இைதேய
‘பாஸ்யம் ’ என் ேயாக மர ற ப்ப க ற .
நட் சத் த ரங் கள் எங் ள் ளன? அைவ நட் சத் த ர ம் நம தைல ம் சந் த க் ம்
இடத் த ல் உள் ளன. அதற் கப்பால் நட் சத் த ரம் என் றால் என் ன என் நாமற ய
யா . உய ர்கள் அற ம் உலகம் அைவ உ வக த் தற ம் உலேக. ஆகேவ
உபந டதம் எ பார்ைவேயா அ ேவ பைடப் என் க ற . ஆகேவ ஆழத் ைத
ேநாக் க ச் ெசல் ம் எந் த ஞான ம் தன் ைன அற த ல் ெசன் வைடக ற .
அற தல் என் ப கால இட எல் ைலக் கப்பாற் பட் ட ப ரம் மாண்டத் ைத கால இடத் த ல்
ெபா த் த ப் பார்பப ் தா ம் . அதாவ ண் ப த் த அற தல் (Fragmentation). அைத
ேமற் ேக De-Limitation என் ம் Selective Structuralism என் ம் வார்கள்
ண் படாத உண்ைம நமக் சாத் த யமல் ல. அ உண்ைம மல் ல.
இவ் வா தான் அற ைவ அைடய ம் என் பதனால் தான் ேவதாந் த கள் அற ைவ
உடலற , த் த ப் லன் அற , உய ர் அற , ச றப் அற , ப ரபஞ் ச அற , சாராம் ச
ஞானம் , ைமயற , ெமய் யற என் ப ர த் தார்கள் .

நாம் அற வ அற ைவயல் ல. அதன் மீ ேதைவக் ேகற் ப நாம் ேபா ம்

அைடயாளங் கைளேய. அைவ ெபயர், வ வம் என் இ வைக. ப றர ன்
கண்ணீரத ் ் ள என் ள் ஏன் ேசாகத் ைத ந ரப் க ற ? அத ல் நான் ைமயான
அர்த்தெமான் ைறக் காண்பதனால் தான் . காைலய ல் பச க் க ற . உண அைத
நீக் க ற . இங் பச ண் ப த் தப்பட் ட வ ஷயம் . எப்ேபா ம் பச க் க ற .
உய ர்கள் அைனத் த ற் ம் பச க் க ற . இங் பச சார்பற் ற ைம (Absolute)
அதாவ ண் பட் ட உண்ைமகள் வழ யாக ஓ ம் ண் படாத ைமயான
உண்ைமைய நாம் உணர ம் . ஞானம் என் ப இவ் வ ன கைள ம்
இைணத் தப இயங் வதா ம் .
ஒன் ெறான் றாய் ெதாட் எண்ண
எண் ம் ெபா ள் ஒ ங் க னால்
எஞ் வேத பரம் …
என் நாராயண ெசான் னார். ெதாட் எண் தல் என் ற ெசயல் தான்
ண் ப த் தல் . ஆனால் அச்ெசயல் ண் படாத ைமய ன் உள் ேள
நடக் க ற . ண் ப த் தைல ைம ெசய் தால் ண் படாைம
தர சனமாகக் ம் .
ேகள் வ ய ன் இதயத் த ல் பத ல் ஒள ந் ள் ள . பார்பப ் வன ன் பாத பார்க்கப்ப ம்
ப ன் லமாக, ெபா ளாக உள் ள . இவ் வா ப ரபஞ் ச சாரமான உய க்
ப ரபஞ் சேம ஆக ற . ஏஷர் இைத இவ் வா க றார்:
ஒ ந ம டம் நாம் நம் மனைத த ம் ப ப் பார்பே ் பாம் . மனைதப் ப ன் லமாக் க யப ,
அைத ரச த் தப இ க் ம் யத் ைதப் பார்த் வ ட் ர்களா? அப்ப ெயன் றால்
அக் கணேம தவ ெசய் வ ட் ர்கள் . அந் த யத் ைத ப ன் லமாக் க யப மனம்
அைத ரச க் க ஆரம் ப த் வ ட் ட .
ஒ நாள் ஒ அமீ பா பச தாங் காமல் அைலந் த . இன் ெனா அமீ பாைவ
வ ங் க ய . அதற் ம் பயங் கரப் பச . வா ம் வய ம் இல் லாத அவ் வ
உடல் க ம் பரஸ்பரம் ஒன் றாய ன. வற் ஒன் ைறெயான் த ன் ன
ஆரம் ப த் தன. இன் ம் த ன் க ன் றன.
 9
அற எப்ப உள் ரண்கள் ெகாண்டதாக இ க் க ற ?
யதார்த்தத் த ற் ம் பரமார்த்தத் த ற் ம் இைடேய ஓர் இைடெவள உள் ள . உலக ல்
எங் ம் ப ரச்ச ைனக க் க் காரணமாக உள் ள இந் த இைடெவள தான் .
இைடேய பாலங் கள் இல் ைல. அற ெவன் ப அப்ப ெயா பாலத் ைதக் கட் ம்
யற் ச தான் . ஒ வன் அற ைவேய தன் இ த இலக் காகக் ெகாள் வானானால்
அவன் அைடவ ஏ ம ல் ைல. ஆகேவ ‘அற யாைமைய வழ ப பவன் இ ள ல்
இ க் க றான் ; அற ைவ வழ ப பவன் அைதவ டப் ெபர ய இ ள ல் இ க் க றான் ’
என் நாராயண ெசான் னார். யதார்த்த ம் பரமார்த்த ம் ேமா ம் ேபா
த ர்கள் ப றக் க ன் றன. ஒபன் ஹ மர ன் ப ரபலமான த ர் ஒன் உண் : இந் த
உடல் சக் த . இந் தச் வ ம் சக் த . ஏன் உடல் வர் வழ யாக ஊ வவ ல் ைல?
யதார்த்தத் ைத அற ய அற ய ஒவ் ெவா அற ம் பரஸ்பரம் ரண்ப க ற .
ேனா எ ம் தத் வ ஞான ய ன் ரண் த ர்கள் க் க யமானைவ. உதாரணம்
க ேறன் : இ வர் ஓ க றார்கள் . ஒ வைரவ ட மற் றவர் பத் த ரம்
ப ன் னா க் க றார். ப ன் னா ப்பவர் ந் த யல் க றார். பத் த ரத் த ன்
பாத ைய அவர் ஓ க் கடந் தால் மீ த பாத ம ச்சம க் ம் . அத ல் பாத ைய
ஓ க் கடந் தால் மீ ண் ம் பாத ம ச்சம க் ம் . அந் த ம ச்சத் த ல் பாத ைய
ஓ க் கடக் ம் ேபா மீ ண் ம் அத ல் பாத எஞ் க ற . அதாவ எப்ேபா ம் ச ற
ரம் ம ச்சம க் ம் . ஆகேவ தலாமவைன இரண்டாமவன் ஒ ேபா ம்
தாண்ட யா . இ உண்ைமயா?
ரஸ்ஸல் இந் த வ ஷயத் ைத ேம ம் ஆராய் க றார். ரஸ்ஸல் ேகட் டார்: இ வர்
வ ந் க் வ க றார்கள் . அவர்க க் உைடகள் எ த் ைவக் கத் தகவல் வந் த .
ஆனால் அவர்கள் வந் தேபா ஒ உைட பயன் படவ ல் ைல. ஏன் ? காரணம்
வந் தவர்கள ல் ஒ வர் ெபண். அதாவ தகவல் உண்ைம ேவ , த க் க உண்ைம
ேவ . ஒ வன் லண்டன ல் இ ந் பாரீஸ க் ப் ேபாக றான் . ேபாக் ஸ்ேடான் வைர
ரய ல் . கலய் வைர கப்பல் . ப ற பஸ். இங் ஓர் அைமப் க் ள் ன்
அைமப் கள் ெசயல் ப க ன் றன. ரய ல் அவன் தன் காத ையச் சந் த த்
அைழத் ச் ெசன் றான் . அவர்கள் உற ஒ சண்ைடேயா ற ந் த . இ
அவ் வைமப்ப ற் ள் ந க ம் சம் பந் தம ல் லாத இன் ெனா அைமப் . அைமப்
என் பேத தவ . இ அைமப் கள் ந கழ் ந் தப ேய இ க் ம் ஒ ப ரவாகம் . அற
என் ப எப்ேபா ம் அந் த அைமப் கள ல் ஒன் ைறப் பற் ற ய மட் ம் தான் .
எனேவதான் அ இன் ெனா அைமப்ப ல் தவ ஆக ற . நான் ப ன் ேனாக் க
நடந் ேதன் , ஆனால் ன் னால் ெசன் ெகாண் ந் ேதன் . காரணம் நான் நடந் த
ஓ ம் ரய ல் . கண தத் தன் ைம ள் ள அற கள் எல் லாேம அவற் ற ன் தளத் த ற்
ெவள ேய தவறாக வ ம் என் றார் ரஸ்ஸல் .
அப்ப யானால் ஏன் ரஸ்ஸல் ேபான் றவர்கள் கண த ரீத யான ட் டல்
கழ த் தல் கள ல் ஈ ப க றார்கள் ? கண தம் தன் த க் கத் த ல் எவ் வள ேமா
அவ் வள ரம் ப ரத் யட் ச உலைக ஒட் ந ற் க ைனக ற . ஆகேவ அ அைட ம்
உண்ைமகள் ெபா வானைவயாக உள் ளன. அைமப் கள ன் அ க் களாகச்
ெசயல் ப ம் இப்ப ரபஞ் சத் த ல் அவற் க் க ைடேயயான இைசேவ க் க யமான
வ ஷயம் . இைச கள் ெதா க் கப்பட மா என நாம் ரஸ்ஸைலக் ேகட் கலாம் .
ப ரபஞ் ச ஆக் க ம் தன மன த ஆக் க ம் ஒ ங் ேக ந க ம் ெபா அைமப்ப ன்
த க் கத் ைதப் ர ந் ெகாள் வேத அந் த அ ப்பைடயாக அைம ம் ; அந் த அற ேவ
ஆதாரமான மத ப்ப கைள உ வாக் க உத ம் என் பார் அவர். அற வ ன் பக் கம ந்
ெபா ைளப் பார்த்தா ம் ெபா ள ன் பக் கம ந் அற ைவப் பார்த்தா ம்
மாறாம க் க ற ப ரபஞ் சம் . இைதேய சார்பற் ற ஒ ைம (Natural Monism)
என் க றார் ரஸ்ஸல் .
அ ப்பைடயானேதார் ஒ ங் ஒன் உள் ள என் இைத எ த் க்
ெகாள் ளலாமா?
இேதா என அைற. இங் த் தகங் கள் , கம் ப் ட் டர், எ ெபா ட் கள் ,
ஓவ யங் கள் , இைசக் க வ கள் இன் ம் பல ெபா ட் கள் உள் ளன. ச தற க்
க டக் க ன் றன அைவ. ஆம் , அப்ப த் ேதாற் றம் த க ன் றன. ஆனால் இ ஒ
அைமப் . இத ல் ஒவ் ெவா ெபா ைள ம் இன் ெனான் டன்
சம் பந் தப்ப த் த யப ஒ ேநாக் கம் சர ேபால ஊடா க ற . அைத நாம்
அற ந் தால் இ ஒ ங் ஆக வ க ற . அழ ஆக வ க ற . இந் த அைமப்
என் ப பல் ேவ உள் ளைமப் கள னாலான . கம் ப் ட் டைரச் ற் ற அதற் கான
ெபா ட் கள் . ேமைஜ மீ எ ெபா ட் கள ன் வர ைச. ல க் கள ல்
ல் கள ன் வர ைச. ஒ ங் க ன் ைம என் ப நாமற யாத ஒ ங் . ரஸ்ஸல் அைத
‘ெசாப ஸ் ேகஷன் ’ என் றார். ஐன் ஸ் ன் ெசான் னார், கள ல் ச க் க ம் ,
ெமாத் தத் த ல் எள ைம ம் ெகாண் வ ர ம் ஒ அைமப்ேப இப்ப ரபஞ் சம் என் .
ெபர ய மனங் கெளல் லாம் ைமய ன் ஒ ங் ைக ம் , ேநாக் கத் ைத ம்
ப ரபஞ் சத் த ல் உணர்ந் ள் ளன.
 10
22.6.1996
நான் ஒ கைத ேபால ெசால் வ ண் . ஒ ைற பஞ் சாப ல் இ ந் ஒ
ேதாட் டக் கைல ந ணர் இங் வந் தார். ம க அ ர்வமான ச ல மலர்ச ் ெச கள ன்
வ ைதகைள எனக் த் தந் தார். அன் ேற அவ டன் நான் ேகாைவ ேபாக
ேவண் ய ந் த . எனேவ அவற் ைறத் ெதாட் ய ல் வ ைதத் நீ ற் ற வ ட் ,
அப்ேபா ேதாட் டத் ைத கவன த் க் ெகாண் ந் த ஒ வர டம் ஒப்பைடத் வ ட் ,
ேகாைவ ேபாேனன் . பத் நாள் கழ த் த ம் ப வந் தால் ெதாட் கள ல் ெவண்ைடச்
ெச கள் தான் இ ந் தன. என் ன நடந் த என் வ சார த் ேதன் . ேதாட் டக் காரர்
நீ ற் றப்பட் தயாராக இ ந் த ெதாட் கைளப் பார்த்தாராம் . எதற் கா யாக
இ க் க ேவண் ம் என் ெவண்ைட வ ைதகைள அத ல் ேபாட் க் க றார்.
ன் றாம் நாள் ைளத் த ‘கைளகைள’ெயல் லாம் ப ங் க வச வ ட் டார்;
அவ் வள தான் . நம கல் வ ைறக் இைத நான் உதாரணமாகக் காட் வ ண் .
காள தாச ம் கம் ப ம் ஆக ேவண் ய ழந் ைதகைள நாம் டாக் ட ம்
எஞ் ச ன ய மாக மாற் ற க் ெகாண் க் க ேறாம் .
நீங் கள் மதநம் ப க் ைகயாளரா?
இல் ைல. மதத் ைத நான் நம் ப ம ல் ைல. ஏற் க ம ல் ைல. மதம் மன தைன
நம் ப க் ைக ள் ளவன் , நம் ப க் ைகயற் றவன் என் இ ெப ம் ப த களாக
ற் றாகப் ப ர த் அதன ப்பைடய ல் இயங் க ற . அப்ப ர வ ைன அத் தைன
எள தல் ல. ேநற் ைறய ஆன் மீ க அ ப்பைடகள் ச லவற் ைறக் ற ய களாகப்
பயன் ப த் த இன் அத கார ைமயங் கைள உ வாக் வேத மதம் . ெபர யார்
மதெம ம் ந வனத் ைத எத ர்த்த எனக் உடன் பாடான வ ஷயேம. இங் மத
ந வனங் கள ன் ப ய ந் மன தர்கைள வ வ ப்ப ம க அவச யமான ஒ
பண யா ம் .
ஆனால் கீ ைதக் ம் உபந டதங் க க் ம் நீங் கள் உைர எ த ள் ளீரக
் ள் …
இப் ராதன ல் கைள மத ல் கள் என் யார் ெசான் ன ? எந் த உபந டதம்
நம் ப க் ைகைய ஸ்தாப க் க ற ? கீ ைத மத ல் அல் ல, தத் வ ல் என் பேத
நா ம் நடராஜ ம் எ த ய கீ ைத உைரகள ன் சாரம் . ேவதம் என் ப ஓர்
எல் ைல வைர மத ல் . நம் ப க் ைகைய அ வ த் க ற . கீ ைத என் ன
ெசால் க ற ? ன் ணங் க டன் ந ற் ம் ேவதங் கைள நீ ேவேரா
ெவட் த் தள் என் க ற .
கீ ைத இந் மதத் த ன் ப ரதான ல் அல் லவா?
இந் மதம் என் ற ெசால் அவ் வள ெபா த் தமானதல் ல. கீ ைத இந் த யச் ச ந் தைன
மரப ன் ல ல் கள ல் ஒன் . நம மர பற் ற ய அற யாைமைய நம
அற ஜீ வ கள் வளர்த் க் ெகாண் ள் ளனர். இத ல் அவர்க க் ெவட் கம் இல் ைல.
தன் மர பற் ற ய ஞானம் இல் லாத ேமற் கத் த யச் ச ந் தைனயாளர்கள்
யா ம ல் ைல. ேமற் கத் த யக் க த் க் கைள ட் ேடா டாக அற ந் இங்
அைதப்பற் ற ப் ேபச வ ம் க றவர்கள் , அவர்கள் வ ஷயங் கைள அற ந்
ைவத் த க் ம் ைறைய ம் ஆரா ம் ைறைய ம் ஏன் ச ற தாவ
கற் க் ெகாள் ளக் டா ?
நம மர க் க ‘இந் மத’ சார்பான என் ப ராதாக ஷ் ணன் ேபான் ேறார்
ெசய் த ரட் . அைத மதவாத கள் பயன் ப த் த க் ெகாள் க றார்கள் . அைதப்
ெப வார யாேனார் நம் ம் ப ச் ெசய் வத ல் அவர்கள் ெவற் ற ம் ெபற் ள் ளனர்.
அவர்கைள எத ர்பப ் வர்கள் ட அைத நம் க ன் றனர். உண்ைமய ல் நம மர
ம க ம் ச க் கலான . பல் ேவ பட் ட உள் ேளாட் டங் க ம் ரண்க ம் உள் ள .
மா ப ம் பல் ேவ க த் ந ைலகள் ப ன் ன யங் க உ வான . அைத
ஒற் ைறப் பைடயாக ஆக் வ அைத ம ப்பதற் ச் சமம் தான் . ேவதமர க்
எத ரான ேபர யக் கம் உபந டதங் கள் . தத் வத் த ன் ெவற் ற ைய அைவ
பைறசாற் க ன் றன. ெபளத் தம் இவ் வ மர க க் ம் எத ரான . அத் ைவதம்
இைவயைனத் ைத ம் ம ப்ப . அேத சமயம் இைவ ஒன் ற ந்
இன் ெனான் றாக ைளத் ெத ந் தைவ ம் ட. சமரசங் க ம்
ேபாராட் டங் க ம் தான் இவற் ைற வளர்த்ெத த் தன. ெபா ைமப்ப த் தாமல்
இவற் ற ன் உள் ள ைழகைள அற ந் வைகப்ப த் த உள் வாங் க க் ெகாள் வேத
இன் ைறய அற ஜீ வ க ம் ஆன் மீ கவாத க ம் அவச யமாகச் ெசய் யேவண் ய
வ ஷயம் . இ ேவ நம காலகட் டத் த ன் ெபர ய சவால் . உண்ைமய ல்
ேவதங் க க் உள் ேளேய ட சாம ேவத ம் அதர்வ ேவத ம் த
ேவதங் க க் எத ரான பல அம் சங் கைளக் ெகாண் ள் ளன. அவற் ைறத்
ெதள ப த் ம் ெபா ட் நான் சாம ேவதத் த ற் உைர ஒன் எ ம்
யற் ச ய ல் ஈ பட் ள் ேளன் .
மதவாத கள் உள் ரண்கைள ம ப்ப ம் அைதேய அரச யல் வாத க ம் ெசய் வ ம்
ஆன் மீ கத் த ல் உள் ள ேதடைல ம ப்பதற் காகேவ. ேதடல் எப்ேபா ம் தன் ைன
வ வ த் தப ேய ன் னக ம் . அ உைறந் ற யடாக ஆ ம் ேபா தான்
அைமப் ம் அத கார ம் சாத் த யம் . நான் ரமண மகர டன் ச ல வ டங் கள்
இ ந் ேதன் . சற் ம் மத ணர்வற் ற மன தர் அவர் (the most irreligious man). அவைர
எவ் வைகய ம் அைடயாளப்ப த் த யா . அவைரத் ேத மக் கள் வர
ஆரம் ப த் த ம் அவ ைடய தம் ப அவர் இ ந் த ப த ையச் ற் ற ேவ கட் அைத
ஓர் ஆச ரமமாக மாற் ற யன் றார். ரமணர் ேவ ையத் தாண் ெவள ேய ேபாய்
அமர்ந்தார். ேவ அங் ம் ெதாடர்ந்த . ரமணர் இறந் த ம் அவ க் ச ைல
ைவத் , ஆச ரமம் கட் , ந ர்வாக கைளத் ேதர் ெசய் , ந த ேசர்த் ெபர ய
அைமப்பாக மாற் ற வ ட் டார்கள் .
வர்க்கைலய ல் நாராயண வ ன் சமாத ையப் பார்க்கச் ெசன் ற க் க ேறன் . இளம்
றவ கள் பலர் வந் சர்க்கைரப் ெபாங் கல் ைநேவத் த யம் ெசய் ம் ப
வற் த் த யப ேய இ ந் தனர்.
ஆம் . சர்க்கைரப் ெபாங் கல் . ( ன் னைக டன் யத தனக் த் தாேன ஏேதா
ெசால் க றார்) அதன ேக நடராஜ சமாத யான இடம் இ க் க ற . ம கப்ெபர ய
லக ம் ஆய் ந வன ம் உள் ளன. அங் ற ல் ஒ பங் மக் கள் ட
வ வத ல் ைல.
ச ந் தைனைய ந வனமாக் வெதல் லாம் மதமா?
ஆம் . உலகம் க் கமயம் என் த் தர் ெசான் னார். காண க் ைக ெகா ங் கள் ,
க் கத் ைதத் தீ ர்க்க ேறாம் என் றனர் ப ட் க் கள் . ேய உலகம் பாவமயம் என் றார்.
பாவமன் ன ப் அட் ைட வாங் ங் கள் என் றய வா கன் . எல் லாம் மாைய
என் ற ‘இந் மதம் ’. வா ரப்ப க் எைடக் எைட வாைழப்பழம்
தரச்ெசான் னார்கள் பட் டர்கள் . ஒ அத் ைவத ய ன் தைலவழ யாக தங் கக்
கா கைளக் ெகாட் க றார்கள் ப ற அத் ைவத கள் . உய ேரா ஒ ந ைன ச்
ச ன் னமாக ஆக ேவண் ய க் ம் ெகா ைம…
அரச ய க் இ ெபா ந் மா?
மார்க் யம் என் ப மதமன் ற ேவ என் ன? ல ல் கள ம் ஸ்தாபகர்கள ம்
ம தம ஞ் ச ய நம் ப க் ைக, அவற் க் உைரகள் … அவர்க க் ச் ச ைலகள் … ச்
சண்ைடகள் … சமஸ்க தத் த ல் மதம் என் றால் ‘உ த யான தரப் ’ என் ெபா ள் .
ேதடல் இ க் ம டத் த ல் ஏ உ த ?
த யானம் எப்ப ஓர் அற தல் ைற ஆக ற ?
ெபர்க்ஸன ன் ஓர் உ வகக் கைத உண் . நத ஒேர த ைசய ல் தான் நகர ம் .
நத ப்பட இ த ைசகள ம் நக ம் . நத மீ ன் நான் த ைசகள ல் நகர ம் .
அைதப் ப க் ம் பறைவ ஐந் த ைசகள ல் நகரலாம் . ஆனால் கைரேயாரமாக
அமர்ந் இைவெயல் லாவற் ைற ம் பார்க் ம் ஒ வன ன் மனம் எல் லா
த ைசகள ம் நகரக் ம் . நம மனம் , அதன் அன் றாட தளத் த ல் உட ன்
த க் கங் க க் கட் ப்பட் ட . ஆகேவ அைனத் த் த க் கங் க ம் உட ன்
த க் கங் கேள. உடேலா கால இடத் த ல் உள் ள . ஆகேவ மனத ன் ஆழத் ைத நாம்
உற் ப் பார்க்க ேறாம் . அ ேவ த யானம் .

எப்ேபா நாம் தத் தள ப்ப ன் எல் ைலய ல் இன ெயன் ன என் தவ க் க ேறாேமா

அப்ேபா நம அந் தரங் கத் த ந் அ வைர நாமற ந் த ராத ஓர் உள் ெளாள
உதயமாக நம் ைம த ய சாத் த யங் கள ன் வாசல் கைள ேநாக் க இட் ச் ெசல் க ற .
அ த ம் தன் னம் ப க் ைக ம் ண ம் என் ம் நம வழ த் ைணயாக
இ க் ம் . சற் ம் எத ர்பாராதப ஓர் எர மைல நம் ள் உைடந் தீ க் கங் கைள
உம ம் ேபா , வாைனத் ழா ம் தீ நாக் கைள நாம் ெசயலற் ப்
பார்த்த க் ேபா , அவ் ெவாள ய ல் த ய ேதாற் றம் த ம் வானம் ப ற நம்
வாழ் வ ன் ம க இன ய ந ைன கள ல் ஒன் றாக ஆக வ க ற .
ேதைவகள் ந ைறேவ ம் வைர மன தன் அைமத ய ழந் த க் க றான் . ேவெறந் த
உய க் ம் ேதைவெயன் ேதான் றாதைவ ட அவ க் த் ேதைவ என்
ப க ன் றன. அதற் காக ப ற அைனத் ைத ம் றக் க ம் அவன் தயாராக உள் ளான் .
அந் த அ பவத் ைத அவன் த ம் ப ப் பார்க் ம் ேபா இழப் கேள அைத ேம ம்
அர்த்த ள் ளதாக் க ன் றன. மன தன் ஒ சவால் . அவன் அவ க் வ க் ம்
சவால் .
மன தைன எப்ேபா ம் ஆங் காரம் ெகாள் ளச் ெசய் வ ஒன் உண் . தன
க ேயா அல் ல இன் ெனா வர ன் க ேயா உண்ைமைய மைறக் க ற
என் அவன் அற வ தான் அ . அவ ள் ஏேதா ஒன் அைதக் கண்
ச ப்ேபாக ற . உபந டத ர ற ய ேபால அவன் தனக் த் தாேன வான் ,
‘உண்ைமைய மட் ேம அற ய ேவண் ெமன் காத் ந ற் பவ க் காக உன
ேபா த் தனத் ைத கழட் வ . உன் ைடய ம் என் ைடய மான உண்ைமைய
அைனவ ம் எப்ேபா ம் அற ந் ெகாள் ளட் ம் .’
இப்ப ரபஞ் சத் த ல் உள் ள அைனத் த ற் ம் ெபயர் ட் ய க் க ேறாம் . இலக் கணம்
வ த் வ ட் க் க ேறாம் . நாேமா இன் ம் கவன க் கப் படாதவர்களாகேவ
இ க் க ேறாம் . அடர்ந்த காட் ல் இைலப் தர்க க் ள் இ வைர மன தக் கண்
படா எஞ் ம் மலர்கள் நாம் .
***
யத மைலச்சர வ ன் வ ள ம் ப ல் ந ன் றார். அஸ்தமனம் ெதாடங் க வ ட் ட .
பறைவகள் ரத் ட் ைட மரங் க க் ச் ெசன் வ ட் ந் தன. வ ேனாதமான
ஒ ரீங்காரம் அ படா ஒ த் க் ெகாண் ந் த .
யத ெமளனமாக நடந் தார். ச ல் வர் ஓக் மரங் கள ன் க கள் மட் ேம ஒள
ெபற் ற ந் தன. ைசப்ரஸ் மரங் கள் ெம தாகச் சீ ற க் ெகாண் ந் தன. ல
கப்ப ற் வந் த ம் யத ய டம் வ ைடெபற் க் ெகாண்ேடாம் .
 ற ப் :
இவ் ைரயாடல் கள் பல அமர் கள ல் பத ெசய் யப்பட் டைவ. ச ல சமயங் கள ல்
உைரயாடல் ந் த உடேன ேநாட் ப் த் தகத் த ல் ற க் கப்பட் டன. உைரயாடல்
ைம றா ற ந் ேபாய் வ ட் ட சல சந் தர்பப் ங் கள ல் யத ய ன்
ல் கள ந் சல வர கள் எ த் தாளப்பட் ள் ளன. உைரயாடல் கள்
மைலயாளத் த ம் ஆங் க லத் த ம் நைடெபற் றன. பக் க அள க த ச ல ேகள் வ
பத ல் கள் வ டப்பட் ள் ளன. ச ல க் கப்பட் ள் ளன.
(1995-96-இல் ெஜயேமாகன் , ஆர். ப் சாம , த் ரதார ஆக ேயார் பத ெசய் த ந த் ய
ைசதன் ய யத டனான ேநர்காணல் )

ப த –1–அ பவங் கள்

 என் வாழ் க் ைக ற ப் கள்
1
சா ேவல் என் ற ஓர் இளம் ஆச ர யர் எங் கள் பள் ள க் டத் த ல் இ ந் தார். அவ க்
பத ேன அல் ல பத ெனட் வய தான் இ க் ம் . ஆரம் பத் த ந் ேத எனக்
அவைர ம க ம் ப த் ப் ேபாய ற் . அவர் எப்ேபா ம் ம க ேவகமாக நடப்பார்.
மைழேயா ெவய ேலா இல் லாம ந் தா ம் அவர் தன் ைடய ைடைய
வ ர த் ப் ப த் தப தான் நடப்பார். நடக் ம் ேபா அவர் ஒ ைகைய
வ வ ப்பாக வச நடப்ப கா க் க் ேகட் காத ஒ தாளகத க் ஏற் ப
நடப்பைதப்ேபால இ க் ம் . ச ல மாைலேவைளகள ல் என் ைனக் ைகப்ப த்
ெம வாக என் வட் ற் அைழத் ம் ேபாவார். அவ டன் நடந் ேபாவ எனக்
எப்ேபா ம் ப க் ம் .
ஒ சன க் க ழைம எங் கள் வட் ற் வந் அ த் த நாளான ஞாய ற் க் க ழைம
நடக் க ள் ள அவ ைடய ைபப ள் வ ப் க் வரச்ெசால் எனக் ப் ப ரத் த ேயக
அைழப் வ த் தார். அவர் ெசால் வைதச் ெசய் வ எனக் ம க ம் உவப்பான
வ ஷயம் . அ த் த நாள் இ ப அல் ல இ பத் ைதந் ழந் ைதக ம்
அவ ைடய வ ப்ப ல் ம னார்கள் . ஆதா ம் ஏவா ம் தங் க ைடய
தந் ைதயான கட டன் வச த் த ஈடன் ேதாட் டத் ைதப் பற் ற எங் க க் ச்
ெசான் னார். ேதாட் டத் த ன் ந வ ல் பழங் கள் ந ைறந் த ஒ மரம் இ ந் ததாகச்
ெசான் னார். அந் த மரத் த ந் பழங் கைளப் பற க் கக் டா என் ேதவன்
ஆதாைம ம் ஏவாைள ம் த த் த ந் தார்.
எங் க ைடய பள் ள க் டத் த் ேதாட் டத் த ல் ஒ மாமரம் இ ந் த .
மாம் பழங் கைளப் பற க் கக் டா என் தைலைம ஆச ர யர் எங் க க் த் தைட
வ த த் த ந் தார். க ற த் தவக் கட ைளப் ர ந் ெகாள் வதற் அந் த ஒப் ைம ம க
வசத யாக இ ந் த . ைகய ல் ப ரம் ேபா கறாரான, ேகாபம் ந ரம் ப ய கட ள ன்
ச த் த ரம் என் ைடய மனத ல் ேதான் ற ய . அவர் எங் க ைடய தைலைம
ஆச ர யைர ம க ம் ஒத் த ந் தார். இ என் ைடய மனத ல் ஒேர சமயத் த ல்
ெவ ப்ைப ம் மர யாைதைய ம் பயத் ைத ம் பைகைமைய ம் உண்டாக் க ய .
என் ன ஆனா ம் அவைரத் தவ ர்த் வ ட என் ைடய மனத ல் ஒ வ ச த் த ர ஆைச
உண்டான .
ஒவ் ெவா நாள் இர ம் என் ைடய பாட் பகவத் கீ ைதய ந் பாராயணம்
ெசய் வைதக் ேகட் ந் ம் ‘ஹேர ராமா, ஹேர க ஷ் ணா’ என் மற் ற
ழந் ைதகேளா உச்சாடனம் ெசய் த ந் ம் இைவ எைத ம் நான் கட ேளா
ெதாடர் ப த் த ப் பார்க்கவ ல் ைல. அன் ம் ப ர ய ம் ெகாண்ட ம க ேநசத் த ற் ர ய
ஒ நபரால் கட ள் எனக் அற கப்ப த் தப்பட் ம் கட ள் எனக் கானவர்
இல் ைல என் ஆய ற் .
பாம் ஏவா க் எப்ப ஆைச ஊட் பழத் ைதப் பற க் கச் ெசய் த என் பைதப்
பற் ற ம் , ஆதாம் , ஏவாள் மற் ம் பாம் ைப எப்ப கட ள் தண் த் தார் என் பைதப்
பற் ற ம் என் ைடய ஆச ர யர் ெசான் னார். ரகச யமாக பாம் ப ன் மீ நான்
ெபர ம் பர தாபப்பட் ேடன் . பள் ள க் டம் ேபா ம் ேபா ச ல சமயங் கள ல் ஒ
பாம் சாைலையக் கடந் ஒ ெநல் வய க் ள் ைழவைதப் பார்த்த ந் ேதன் .
பாம் களால் இன ைமயான வ ஷயங் கைளப் ேபச ம் என் பைதப் பற் ற ய
ர தைல ஆச ர யர் ெசான் ன கைத எனக் க் ெகா த் த . அ த் த ைற
ெநல் வய க் ள் அந் தப் பாம் ைழ ம் ேபா அைத ந த் த அத டன்
ேபசேவண் ம் என் தீ ர்மான த் ேதன் .
எப்ப ேயா, ஆதாம் ஏவாள டம ந் நாம் எல் ேலா ம் எப்ப வந் ேதாம் என் பைத
அற ந் தேபா நான் ம க ம் பரவசப்பட் ேடன் . அேதசமயம் , என் ைடய தாத் தா
என் ைன சப த் தமாத ர அவர்கைள அவர்க ைடய தந் ைதயான கட ள் சப த் தைத
அற ந் நான் ம க ம் வ த் தமைடந் ேதன் . என் ைடய தாத் தாதான் கட ள் ,
தைலைம ஆச ர யர் அல் ல என் பதற் சாத் த யம் இ க் ேமா? என் னால் அவ் வள
உ த யாகச் ெசால் ல யவ ல் ைல.
ப ற் பகல் வட் க் வந் கட ைளப் பற் ற ம் அவ ைடய சாபங் கைளப் பற் ற ம்
என் ைடய அம் மாவ டம் ெசான் ேனன் . அம் மா ச ர த் வ ட் அைதப்பற் ற க்
கவைலப்பட ேவண்டாம் என் ெசான் னார்கள் . அ க ற த் தவக் கட ள் தான்
என் ம் நாம் க ற த் வர்கள் இல் ைல என் ம் ெசான் னார்கள் . க ற த் தவர்களான
என் ைடய ச ல நண்பர்கைள ம் என் ைடய ஆச ர யரான சா ேவல்
அவர்கைள ம் ற ப்ப ட் அவர்கள் தான் க ற த் தவர்கள் என் ம் நாம் இந் க் கள்
என் ம் ெசான் னார்கள் . இந் தப் ப ர ைவ ந யாயப்ப த் ம் எைத ம் ம கச்ச ற ய
அளவ ல் ட என் னால் மன தர்கள டம் பார்க்க யவ ல் ைல. ஆனால் இந் த
அர்த்தமற் ற வார்த்ைதகள் என் ைடய மனத ல் ஒ ந ைலெபற் ற க த் தாக
இல் லாமல் ெபர ம் ஒ ேகள் வ யாகேவ தங் க ய . ழந் ைதய டம் ஒ
கைதையச் ெசால் வ ேபான் ற ஆத ல மர வ ஷயங் கள ந் ஆழ் ந் த
மேனாவ யல் மற் ம் ஆன் மீ க க் க யத் வம் ெகாண்ட கலாச்சாரப் ப ன் னல்
ெதாடங் வதாகத் ேதான் க ற . ற் க் கணக் கான வ டங் களாக உலக ன்
இரண் ப த கள ல் ேபண வளர்க்கப்பட் ட இரண் தன த் த கலாச்சாரங் கள் ஒ
வ ச த் த ர மேனாவ யல் கலைவயாக மாற அந் தக் ழந் ைதய ன் மனத ல் ைழந்
அத ைடய எஞ் ச ய வாழ் க் ைகய ன் நம் ப க் ைகய ன் மீ ம் ப த் தற வ ன்
மீ ம் ெசல் வாக் ெச த் த ன.
என் ழந் ைதப் ப வத் த ல் என் ன டம் ேபச யவர்கள ன் வார்த்ைதகளால் எப்ப என்
மன ெதள வைடந் த அல் ல மாசைடந் த என் பைத இப்ேபா ேயாச த் ப்
பார்க்ைகய ல் ச ழந் ைதகள டம் உைரயா ம் ேபா வ ேவகத் ைதப்
பயன் ப த் வதன் அவச யத் ைத நான் உணர்க ேறன் . ஒ ழந் ைதய டம்
ேப ம் ேபா என் னால் தந் த ரமாகேவா அல் ல இயல் பாகேவா
உணர வத லைல. (ப ற் கால வாழ் க் ைகய ல் ) அவர்க ைடய இயல் பான
வளர்சச் அல் ல பர டன் ய ர ந் ெகாள் ளல் ஆக யவற் க் த் தைட
உண்டாக் கக் ய எவ் வைகயான பயத் ைதேயா அல் ல ன் அப ப்ராயத் ைதேயா
அவர்க ைடய மனங் கள ல் ைழக் கக் டா என் நான் க க ேறன் . ஒ
பா காப்பான ந ைலப்பா எ த் கட ைள நான் அவர் வழ ய ல் வ ட் வ ட் ேடன் .
 2
இரண்டாம் உலகப்ேபார் ந் த ம் ப ர ட் ஷ் அர ேதச யத் தைலவர்கைள
பேரா ல் வ தைல ெசய் த . ச ைறய ந் ெவள ேய வந் த காந் த
னாவ ள் ள மண பவனம் என் ற இடத் க் இயற் ைக ைவத் த யத் க் காகப்
ேபானார். அங் அவைர நான் சந் த த் ப் ேபச ய அ பவம் இ .
காைல 4 மண க் மண பவனத் த ற் ப் ேபாேனன் . காைல ப ரார்த்தைனக் அவர் 5
மண க் அங் வ வார் என் எனக் த் ெதர ம் . அவ க் ம க ெந க் கத் த ல்
உட் கா ம் வாய் ப் எனக் க் க ைடத் த . வழக் கமான ‘ ராம் ெஜய் ராம் ,
ெஜய் ராம் ’க் ப் ப ற கீ ைதய ன் இரண்டாவ அத் த யாயத் த ன் ஐம் பத் ைதந் தாவ
ெசய் ள ந் பாராயணம் ெசய் யத் ெதாடங் க னார். அ பத் இரண்டாவ
ெசய் க் வந் தேபா அவ ைடய ர ல் ஒ கன உண்டான .
அவ ைடய பாராயணத் த ல் ைமயான உண்ைம ணர்சச ் ஒ த் த . தன்
ைறயாக நான் அந் த ெசய் ள் கைள ேகட் க் ெகாண் ந் ேதன் .
அவற் ற ன் அர்த்தம் எனக் த் ெதர யவ ல் ைல என் றா ம் மகாத் மாவ ன்
வாய ந் ேநர ைடயாகக் ேகட் டதால் அவற் ைறப் பாராயணம் ெசய் யக்
கற் க் ெகாள் ள ேவண் ெமன் ேதான் ற ய . இப்ப யாகத் தான் அதன் ப ற என்
வாழ் க் ைகப் பாைதயாக இ ந் த கீ ைதைய ேநாக் க நான் த ப்பப்பட் ேடன் .
ப ரார்த்தைன ந் த டன் மகாத் மாைவச் ற் ற ஒ த ப் வைளயம்
அைமக் கப்பட் டைதப் பார்த்ேதன் . ற் ற ய ந் தவர்கள் தங் க ைடய
ைகெய த் ப் த் தகத் த ல் காந் த ஜ ய டம் ைகெய த் வாங் க னார்கள் . அவர டம்
ைகெய த் வாங் வதற் காக அவர்கள் ன் ட் ேய ஒ ெபர ய ைடய ல்
ஐந் பாய் ேநாட் க் கைளப் ேபாட் க் ெகாண் ந் தார்கள் . ஒ ெபர ய ஞான
மக் கள டம் இந் த ைறய ல் ெதாடர் ெகாண் ந் த எனக் த ல் ஒ
ைறயாகப் பட் ட . ஒ ைகெய த் க் ஐந் பாய் என் ப ம கப் ெபர ய
வ ைலயாக எனக் த் ேதான் ற ய . காந் த ய ன் ன த ப ம் ப ம் ஒ வண க
வ ப்ைபச் சார்ந்தவ க் இ க் ம் இயல் பான உணர்வான பணம் சார்ந்த
நடவ க் ைக ம் ஒன் ேறாெடான் ரண்பட் டன.
ப ரார்த்தைனக் ட் டத் த ற் ப் ப ற 6.30 மண வாக் க ல் காந் த ஜ அவ ைடய
அைறக் ச் ெசன் வ ட் டார். மீ ண் ம் 11 மண க் ஒ அைறய ன் பளபளப்பான
தைரய ல் பத் ப் பத ைனந் ேபர் ற் ற ய க் க அவர் உட் கார்ந்த ப்பைதப்
பார்த்ேதன் . அைழக் கப்படாமல் ைழவ என் பாவம் இல் ைல. தயக் க ம்
ெவட் க ம் ேம ட நான் ெம வாக அைறக் ள் நடந் ேபாய் சாத் த யமான அள
காந் த ஜ க் அ காக உட் கார்ந்ேதன் . அவர் என் ைனப் பார்த்தார். அந் தக்
வ ேலேய நான் தான் வயத ல் ம க இைளயவன் .
அவர் இந் த ய ல் ேபச க் ெகாண் ந் தார். வ மானப்பைடய ம் பற
ரா வத் த ம் ச ற காலம் இ ந் ததால் என் னால் இந் த ெமாழ ையப்
ர ந் ெகாள் ள ம் . ஆனா ம் பால் ேவ பா காட் ம் வார்த்ைதகேளா
வ ைனச்ெசாற் கைள இைணப்பத ல் எனக் ச ரமம் இ ந் த . எனேவ ேப வதற்
ஆங் க லத் ைதத் ேதர்ந்ெத த் ேதன் . இந் த யாவ ன் எந் தப் ப த ய ந் நான்
வ க ேறன் என் காந் த ஜ என் ைனக் ேகட் டார். “நான் ேகரளாவ ந்
வ க ேறன் ” என் ஆங் க லத் த ல் பத ல் ெசான் ேனன் . “ேகரள மக் க க்
ஆங் க லம் தான் தாய் ெமாழ யா?” என் அவர் மீ ண் ம் இந் த ய ல் ேகட் டார்.
மைலயாள அல் லாதவர்கேளா ேப ம் ேபா ேகரள மக் கள் ஆங் க லத் த ல்
ேப வதாக நான் ஆங் க லத் த ேலேய ெசான் ேனன் .
நான் என் ைடய தாய் ெமாழ ய ல் தான் ேபசேவண் ம் என் காந் த ஜ
வ த் த னார். நான் ெசான் ேனன் , “பா ஜ , நீங் கள் இங் க லாந் த ல்
ப த் தவெரன் ம் , ஆங் க லத் த ல் ேப பவெரன் ம் எனக் த் ெதர ம் . எந் த
ெமாழ ய ம் என் ைடய சரளத் ைதக் காட் வதற் காக நான் இங் வரவ ல் ைல.
நான் இங் எண்ணப் பர மாற் றத் த ற் காக வந் த க் க ேறன் . ஆங் க லம் தான்
இந் த யாவ ல் இைணப் ெமாழ . நாம் ேப வதால் தீ ங் க ல் ைல.” ப ற அவர்
ேகட் டார், “இந் த யாவ ன் ேதச ய ெமாழ ய ல் நீ ஏன் ேபசவ ல் ைல?” இளைம ம்
தன் ைனப் ம் ஏற் ப த் த ய ேகாபத் த ல் , “இந் த என் ைடய தாய் ெமாழ மல் ல,
தந் ைத ெமாழ மல் ல” என் ஆேவசத் டன் ெசான் ேனன் .
பற ெமன் ைமயான ர ல் காந் த ஜ பத ல் ெசான் னார். “ப ர ட் ஷா க் நீ
அ ைமப்பட் க் க றாய் . எஜமானன ன் ெமாழ ய ல் ேப வத ல் ஒ அ ைம கர்வம்
ெகாள் வான் . நீ ஆங் க லத் த ல் ேபச க் ெகாண் க் ம் வைர உன் னால் உன்
தாய் ெமாழ ய ல் பாண் த் த யம் ெபற யா . உன் ைடய ேதச ய ெமாழ ய ம்
ேபச யா .”
நான் வ த் த ம் அவமான ம் அைடந் தா ம் அைமத யாக அங் க ந் ேபாகத்
தீ ர்மான த் ேதன் . யரம் ந ரம் ப ய இதயத் ேதா ம் காயம் பட் ட யத் ேதா ம் நான்
என் ைடய அைறக் த் த ம் ப ேனன் . ப ற் பகல் 3 மண க் மார்க் யம் பற் ற
மகாத் மா காந் த ய டம் ஒ ப்ேபாைர ந கழ் த் ம் த ட் டத் டன் அேத அைறக்
த ம் ப ப் ேபாேனன் . மார்க் யம் மட் ேம இந் த யாைவக் காப்பாற் ற ம்
என் அந் நாள ல் நான் தாக நம் ப ய ந் ேதன் . காந் த ஜ ய ன் ராமராஜ் யக்
ேகாட் பா அரச யல் வ தைலைய ப ற் ேபாக் த் தனமாகப் பார்க்க ற என் ம்
நான் ந ைனத் த ந் ேதன் .
ஒவ் ெவா ைற நான் காந் த ஜ ையப் பார்த்தேபாெதல் லாம் என் மனத ல்
இ ப்பைதப் ேப வைதத் த ப்ப ேபால அவர் இரண் வ ரல் கைள உயர்த்த ய
என் ைன எச்சர ப்ப ேபால இ ந் த . ஒ சந் தர்பப ் த் த ல் அவ ைடய கண்கைள
நான் ேநராகப் பார்த்தேபா அவர் நான் ெசால் வைதக் ேகட் க வ ம் வ ேபாலத்
ேதான் ற ய . என் ைடய வார்த்ைதகள் ஒேரவச்ச ல் பற ட் டன. “பா ஜ ,
உங் க ைடய ராம் ராஜ் யம் இந் த யாைவ ஒ ேபா ம் காப்பாற் றா . வர்க்கப்ேபார்
மட் ேம இந் த யா க் உண்ைமயான வ தைலையத் த ம் . இரண்
வர்க்கங் கள் இ க் க ன் றன, பணக் காரர்கள் , ஏைழகள் . இ ப்பவர்கள்
ரண் க றவர்கள் . இல் லாதவர்கள் ரண்டப்ப க றவர்கள் . இந் த இரண்
வர்க்கங் கள ன் அக் கைறக ம் ேநர் எத ரானைவ. அவர்கள ைடேய ஒ
வர்க்கப்ேபார் தவ ர்க்க இயலாத . ரண்டப்ப பவர்கள ன் உர ைமகைள நீங் கள்
ஆதர க் க ேவண் ம் .”
இைதக் ேகட் ட காந் த ஜ க ைண டன் என் ைனப் பார்த் ச் ெசான் னார், “கார்ல்
மார்க்ைஸப் ப த் வ தைல ற த் த அவ ைடய ேகாட் பாட் ைடப் பர சீ க் க என்
வாழ் க் ைகய ல் சந் தர்பப ் ேம ேநரவ ல் ைல என் நீ ந ைனக் க றாயா?” அவர்
ஆங் க லத் த ல் ேபச க் ெகாண் ந் த கண் நான் ெபர ம் ஆச்சர யப்பட் ேடன் .
ரைலத் தாழ் த் த க் ெகாண் , “நீங் கள் அைதப் ப த் த க் கலாம் . ஆனால் அதற்
க் க யத் வம் ெகா த் பர சீ த் த க் க றீ ரக ் ளா?” என் ேகட் ேடன் . ப ற அவர்
ெசான் னார், “உன் ைடய நம் ப க் ைககள ல் நீ உ த யாக இ ப்ப ேபாலத்
ெதர க ற . மார்க்ஸ் ெசால் வ சர என் றால் நான் ெசால் வ தவறா?” உடன யாக
நான் , “ஆமாம் , அப்ப த் தான் ” என் பத ல் ெசான் ேனன் .
ஒ கணத் க் ப் ப ன் , ணப்ப த் தேவ யாத ஒ ேநாயாள ைய ஒ டாக் டர்
பார்பப
் ேபால என் ைடய கத் ைத ர்ந் பார்த் வ ட் , “நீ உன் ைடய ய
ச ந் தைனையப் றக் கண த் வ ட் , மார்க் ன் ச ந் தைனக் ேகாணத் த ந்
உண்ைமையப் பார்க்க றாய் . என் ன ட ம் தாராள மன டன் நீ நடந் ெகாள் ளக்
டாதா? என் ைடய க த் ைதப் ர ந் ெகாள் ள ச ரமம் எ த் க் ெகாள் வாயா?
உண்ைமக் எத் தைன பர மாணங் கள் உள் ளன?” என் றார். “ஒன் ” என் நான்
க் காகச் ெசான் ேனன் . காந் த ஜ ெசான் னார், “இல் ைல, உண்ைம ைவரத் ைதப்
ேபான் ற . அ பல பட் ைடகைளக் ெகாண்ட .”
தல் ைறயாக அப்ப ஒ சாத் த யத் ைதப் பற் ற த் ெதர ந் ெகாண்ேடன் .
மனதால் ேபச்சற் ப் ேபாேனன் . “உண்ைம பல ேதாற் றங் கைளக் ெகாண்ட . ப ன்
எ உண்ைமையப் பார்பப ் த ல் சர யான பார்ைவ?” என் எனக் நாேன
த் க் ெகாண்ேடன் . என் ைடய ழப்பத் ைதக் கண்ட மகாத் மா,
ப த் தற ப் பார்ைவ என் ப எப்ேபா ம் அைர ைறப் பர சீ லைனக் சார்பான
என் எனக் வ ளக் க ச் ெசான் னார். அவர் அத கம் ேபசப்ேபச அவ ைடய ேபச்
நய ம் அத கர த் த . என் ைடய ந் ைதய நம் ப க் ைககெளல் லாம் ெநா ங் க ப்
ேபாய ன. கைடச ய ல் என் னால் வாையத் த றக் கக் ட யவ ல் ைல. என் ைன
அவ க் ஒப் க் ெகா த் வ டேவண் ம் என் த ெரன் உணர்ந்ேதன் .
க வா ம் , அடக் க ம் ந ைறந் த வார்த்ைதகள ல் அவர டம் , “பா ஜ , ஹர ஜன
ேசவாதளத் த ல் ேசர்வதன் லம் உங் க க் ேசைவ ெசய் ய என் ைன
அ மத ப்பர்களா?” என் மன் றா க் ேகட் க் ெகாண்ேடன் .
ச ர த் வ ட் அவர் ெசான் னார், “சர , இந் த ந ம டம் தேல.” என் மனத ல் இ ந் த
ெகாந் தள ப் த ெரன் சாந் தமான அைமத யாக மாற ப்ேபான . ம கைரைய
அைடந் த ேபால இ ந் த . அ வலகத் த ற் ச் ெசன் ஹர ஜன ேசவா தளத் த ல்
என் ைன ஒ ெதாண்டனாகப் பத ெசய் ெகாண்ேடன் .
மாைலய ல் மகாத் மாவ ன் ப ரார்த்தைனக் டத் த ற் ப் ேபானேபா கீ ைதய ன்
ஒ ப ரத ைய வாங் க அவர் பாராயணம் ெசய் ம் வர கைளப் ப ன் ெதாடர்ந்ேதன் .
அ த் த ன் நாட் க ம் எல் லா வ வாதங் கைள ம் ைகவ ட் ஆழ் ந் த
அைமத ய ல் ழ் க ய ந் ேதன் . தல் ைறயாக எத ர் ச ந் தைனகைள ம் எத ர்
வ வாதங் கைள ம் மனத ல் உ வாக் க க் ெகாள் ளாமல் , ப றர் ெசால் வைத
கவன க் கத் ெதாடங் க ேனன் . வ ேவகம் ந ரம் ப ய வார்த்ைதைய யார் ெசான் னா ம்
அைத கவன க் ம் த த வாய் ந் த மாணவனாக நான் என் ைன இப்ப யாகத் தான்
உ வாக் க க் ெகாண்ேடன் .
 3
யத ெசன் ைன வ ேவகானந் தா கல் ர ய ல் தத் வ ஆச ர யராக ந யம க் கப்பட் ட
ப ற கல் ர வ த ய ல் அவ க் ஏற் பட் ட அ பவங் கள் :
வ ேவகானந் தா கல் ர வ த ய ன் தைலவராக இ ந் த வாம ந ஷ் ேரயசானந் தா
ண ச்சலான மனந ைல ம் , உயர ய ெகாள் ைகக ம் உைடயவர். ஆங் க லம் ,
சம் ஸ்க தம் , மைலயாளம் மற் ம் ஃப ெரஞ் ச் ஆக ய ெமாழ கள ல் ஆழ் ந் த
லைம உைடயவர். எல் ேலா க் ம் உத ம் அன் பான நண்பர். அவ ைடய உட ம்
மன ம் ம ந் த ஒ ங் க் உட் பட் ந் ததால் ேயாகா மற் ம் இயற் ைக
ம த் வத் ைதக் கற் த் த வத ல் அவர் நம் ப க் ைகக் ர ய ஆச ர யராக இ ந் தார்.
என் ைன அற ந் ெகாண்டத ல் ம ந் த மக ழ் ச்ச யைடந் த அவர் என் ைன சக
ஊழ யராகப் ெபற் றத ல் த ப்த அைடந் தார். ஆச ர யர்க ம் மாணவர்க ம்
அடங் க ய ஒ ெதாண்டர் லம் ராமக ஷ் ண ஆச ரமத் க் அத கபட் ச
ேசைவைய அள க் க வ ம் ப னார்.
எனக் ப் ப ற ச ல நாட் கள ல் கல் ர ய ன் தம ழ் த் ைறய ல் ராமன் என் பவர்
வ ர ைரயாளராக ந யம க் கப்பட் டார். தம ழ் இலக் க யத் த ல் அபாரத் ேதர்சச ்
ெகாண்ட அவர் என் டன் நட் ெகாண் வ த க் வர ஆரம் ப த் தார். அவைர
வாம ஜ க் அற கப்ப த் த ேனன் . என் ைன வ த ய ன் காப்பாளராக ம்
அவைரத் ைணக் காப்பாளராக ம் வாம ஜ ந யம த் தார்.
வ த மாணவர்கள ைடேய காட் டப்பட் ட ஜாத ேவ பாட் ைடக் கண் ராமன்
ம ந் த மனவ த் தம் ெகாண்டார். அரச ன் ந த உதவ ெப ம் வ த கள் இ ப
சதவதம் ஹர ஜன மாணவர்கைளச் ேசர்க்கேவண் ம் என் ப அரச ன் உத் தரவாக
இ ந் ததால் ந ர்வாகம் இ ப சத ஹர ஜன மாணவர்கைளச் ேசர்க்கேவண் ய
கட் டாயத் க் உள் ளான . அேத சமயம் வ த ய ல் அந் த மாணவர்கள் இ ப்ப
சக த் க் ெகாள் ளப்படவ ல் ைல.
ந ஷ் ேரயசானந் தா ஒ ப ராமணர் அல் லாத வாம ஜ . ேவதத் ைதப் பாராயணம்
ெசய் வைதக் ேகட் பதன ன் ம் ப ராமணர்களால் அவர் த க் கப்பட் ந் த கசப்பான
அ பவங் கள் அவ க் க ந் தன. ேவத பாராயணத் ைத எல் லா மாணவர்க க் ம்
ெசால் த் த வைத நைட ைறப்ப த் ம் அத காரம் உள் ள ந ைலய ல் இப்ேபா
அவர் இ ந் ததால் , வ ப் கள் ெதாடங் ம் ன் பாக ேவத உபந டத
பாராயணத் ைத ம் பய ற் வ க் க இரண் சாஸ்த ர கைள ந யம த் தார்.
ேவதமந் த ரங் கைள ப ராமணர் அல் லாதவர்கள் கற் பதற் இ ந் த காலங் காலமான
தைடைய இந் த ஏற் பா ப்ப த் எ ப்ப ய . மாணவர்கள ைடேய ப ராமணர்
அல் லாதவர்கள் இ ந் த மட் மல் லாமல் ச ல ஹர ஜன மாணவர்க ம் இ ப்ப
ெதர ய வந் த ம் சாஸ்த ர கள் ெசால் த் தர ம த் வ ட் டனர். ப ராமணர்கள ன்
எத ர்ப் கைளக் கண் மனந் தளராத வாம ஜ தாேன உபந டதங் கைள எங் க க்
ேநர ைடயாகச் ெசால் த் தரத் ெதாடங் க னார். ச ல நாட் க க் ப் ப ற
சாஸ்த ர கள் த ம் ப வந் தனர்.
ேவத பாராயணத் ைதக் கற் க் ெகாள் ள எனக் அ ம கப் ெபர ய வாய் ப்பாக
அைமந் த . ப ற வர்க்கைல லத் த ல் இைளஞர்க க் உபந டதங் கைளக்
கற் க் ெகா த் ேதன் . லத் த ன் எல் லாக் க ைளகள ம் ேவதபாராயண ைற
இன் ம் வழக் க ள் ள . லம் ெபற் ற இந் தப் பர மாணத் க் நாம் வாம
ந ஷ் ேரயசானந் தா க் நன் ற க் கடன் பட் ள் ேளாம் .
ப ராமண ஆச ர யர்க ம் ப ராமண மாணவர்க ம் ஹர ஜன மாணவர்கள் மீ
காட் ய ேவஷத் ைதக் கண் வாம ஜ வ ந் த னார். ப ராமண மாணவர்க ம் ,
ஹர ஜன மற் ம் ப ராமணர் அல் லாத மாணவர்க ம் இணக் கமாகப் பழக ஏ வாக
இ க் ம் ெபா ட் அவர்க ைடய ப க் ைககைளக் கலந் ேபாடச் ெசால்
வாம ஜ என் ைனக் ேகட் க் ெகாண்டார். மாணவர்கைள ஒ ங் க் க்
ெகாண் வ ம் ஒ யற் ச யாக நான் அைதச் ெசய் ேதன் . பத் நாட் கள ல்
வ தய ந் ஹர ஜனப் ப ர மைறந் ேபான .
ந ர்வாகத் க் ள் இ ம கப்ெபர ய ெகாந் தள ப்ைப ஏற் ப த் த ய . வாம க்
எத ராக எ க் க ந ர்வாகக் பல ைற ய . இ த ய ல்
கல் கத் தாவ ள் ள ராமக ஷ் ணா ம ஷன ன் தைலைமயகத் க் ைறய
ெசய் தார்கள் . வாம அப்ேபாைதய பதவ ய ந் மாற் றப்பட் ஆப்ர க் காவ ல்
ஒ ைமயம் ெதாடங் வதற் காக அ ப்பப்பட் டார். அவ ைடய பண ையச்
ெசய் ய என் ைனயாவ அங் ேக ெதாடர அ மத த் தார்கேள என் அவர்
த ப்த யைடந் தார்.
நான் வ த ய ல் தங் க ய ந் தேபா என் ைனப் பார்க்க நடராஜ இரண்
தடைவ வந் தார். அவ ைடய வ ப் த் ேதாழர்கள் ச லர் அங் ேக ஆச ர யர்களாக
இ ந் தார்கள் . அவைர வரேவற் பத ல் அந் தப் ேபராச ர யர்கள் ெவள ப்பைடயாக
நயமாக நடந் ெகாண்டா ம் , அவ ைடய ேநாக் கம் ற த் அவர்கள்
மனத ற் ள் பயந் ேபாய ந் தார்கள் . ப ராமணர்கள ன் எத ர யாக ந யாயமற் ற
வைகய ல் அவர் பார்க்கப்பட் டார். அவர் எந் தப் ப ர வ ன க் ம் எத ர அல் ல.
அேதசமயம் , ப றைர வ ட தான் உயர்ந்தவர் என் வறாப்பாகக் க த க் ெகாள் ம்
யாைர ம் அவர் சக த் க் ெகாள் ள மாட் டார்.
சங் கரைரப் பற் ற ம் அத் ைவத ேவதாந் தத் ைதப் பற் ற ம் அவ ைடய தல்
ெசாற் ெபாழ அைமந் த . இந் தப் ேபச் , என் ைடய ேபராச ர யர்
சங் கரநாராயணா டன் ஒ ெப ம் ேமாத க் இட் ச் ெசன் ற . ேகாபம்
ெகாள் ளாம ம் , வ த் தம் ெதான க் ம் ர ம் என் ைடய ேபராச ர யர்
அப்ேபாைதக் ப் ேபச னா ம் நடராஜ ேபான ப ற என் மீ அவ ைடய
ேகாபத் ைதக் காட் வார் என் ப ெதர ந் ததால் நான் வ த ையவ ட்
ெவள ேய வ த் த சா த் தனம் என ெசய் ேதன் .
அப்ேபா ெசன் ைன மாகாணத் த ன் தலைமச்சராக ராஜாஜ என் பரவலாக
அைழக் கப்ப ம் சக் ரவர்த்த ராஜேகாபாலாச்சார இ ந் தார். காந் த க் அ த்
அவர்தான் இந் த யாவ ல் இரண்டாவ ெபர ய ஆன் மீ கத் தைலவர் என
அற யப்பட் டவர். எங் கள் கல் ர க் வந் த அவர், ேபராச ர யர்கள் தங் க ைடய
ஆடம் பரமான இ ப்ப டங் கைள வ ட் நீங் க கீ ழ் ந ைலய ல் வா ம்
றக் கண க் கப்பட் ட மக் கள ன் ைசக க் ச் ெசன் ேசைவ ெசய் யேவண் ம்
என் ண் ம் வ தமாகப் ேபச னார்.
கல் ர வ த ைய வ ட் நீங் வதற் அைத ஒ நல் ல சந் தர்பப
் மாக
எ த் க் ெகாண்ேடன் . அைடயா க் அ க ல் ெசன் ைனய ல் ம க ேமாசமான
ேசர கள ல் ஒன் ற ல் இரண் பாய் வாடைகக் ஒ ைசைய
அமர்த்த க் ெகாண்ேடன் . அ ஒ தாழ் வான, சகத ந ரம் ப ய, மேலர யாைவ
உண் பண் ம் ெகா க் கள் ெமாய் த் க் ெகாண் ந் த இடம் . ந ைறயக்
ைசகள் ெந க் கமாக இ ந் தன. ேசர ய ன் ந வ ல் என் ைடய ைச
இ ந் த . அந் தச் ழ க் ஈ ெகா த் வாழ் வ ஒ ெபர ய சவாலாக
இ ந் த . ஒவ் ெவா நாள் இர ம் யாராவ ஒ வர் காலராவால்
இறந் ெகாண் ந் தார்கள் . டாக் டர் ஒ வைர அைழத் வர நான் யன் ேறன் .
ஆனால் பைறயர்கள ன் ேசர க் எந் த டாக் ட ம் வரத் தயாராக இல் ைல.
இறந் ெகாண் ந் தவர்கள ன் அ க ல் இப்ப யாக ைகயாலாகாதவனாக ந ற் க
ேவண் ய ந் த .
ேசர மக் கள ன் ஒேர ஆ தல் சாராயம் தான் . ெபண்கள ன் நடத் ைத ம் ெசால் க்
ெகாள் ம் ப யாக இல் ைல. ம ட் டாய் லம் ழந் ைதகைள ஈர்த் அவர்க க்
மாைலேநர ப ரார்த்தைனக் ட் டங் க க் ஏற் பா ெசய் ேதன் . ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாக ேசர ய ல் ஒ ங் ணர்ைவ ம் , அைமத ய ன் பால் வ ப்பத் ைத ம்
உண்டாக் க ேனன் . கல் ரய ந் நான் த ம் ப யேபாெதல் லாம் ச்சலால்
ந ரம் ப ய க் ம் ேசர த ெரன் அைமத யாக வ ம் . சச்சர இல் லாமல் அவர்கள்
அைமத யாக இ க் க என் ைடய வ ைக ஒ ண் தலாக இ ந் த .
நல் ல நீைர அவர்க க் வழங் க னாெலாழ ய காலராைவ ற் ற மாக
ந த் த யா என் பைதத் ெதர ந் ெகாண்ேடன் . அைதச் ெசய் ய நகராட் ச ய ன்
நீர்க் ழாய் ேகாய ல் ந லத் த ன் க் காக வரேவண் ய ந் த . பைறச்ேசர
மக் கள ன் உபேயாகத் த ற் காக நீர்க் ழாய் தங் கள் ந லத் த ன் வழ யாகப்
ேபாவைத அ மத க் க ேகாய ல் ந ர்வாக கள் ம த் வ ட் டார்கள் .
ன தராக மத க் கப்பட் ட தலைமச்சர் ராஜாஜ ய டம் ேபாேனன் . அவ ைடய
உணர் கைள மத க் கத் தான் கல் ர வ த ைய வ ட் நீங் க ேசைவ
ெசய் வதற் காக நான் ேசர க் ப் ேபானதாக அவர டம் ெசான் ேனன் . ஒ ப ரைஜ என் ற
ைறய ம் தல் அைமச்சர் என் ற ைறய ம் ஏைழ மக் க க் நல் ல
தண்ணீர ் வழங் வ அவ ைடய ெபா ப் என் பைதத் தான் நான் ேவ வ தமாக
அப்ப வ த் த ச் ெசான் ேனன் . என் ைன கத் க் ேநராகப் பார்த் வ ட்
ம ப்பாமல் ேநர ைடயாகச் ெசான் னார், “ேமைடய ல் ஒ அரச யல் வாத
ஆேவசமாகப் ேப வைத ஒ ட் டாள் தான் நம் வான் . இன் ைறக் ேக
ேசர ையவ ட் வ த க் த் த ம் ப ப் ேபாய் வ . இல் ைலெயன் றால் காலரா க்
அ த் த இைரயாக நீதான் இ ப்பாய் .” ராஜாஜ ய ன் ஆ ைமய ல் ஒ ன த ம்
ஒ அரச யல் வாத ம் ஒன் ற ைணந் இ க் க ம் என் நான் நம் ப ய
எவ் வள ட் டாள் தனம் என் பைத உணர்ந் ெகாண்ேடன் .
வ த க் த் த ம் ப ப் ேபாக எனக் வ ப்பம ல் ைல. கல் ர க் அ க ேலேய ஒ
அைறைய வாடைகக் எ த் த் தங் க யேதா என் ைடய உணைவ ம் நாேன
சைமத் க் ெகாண்ேடன் . நடராஜ மீ ண் ம் ஒ ைற வந் தேபா அவைர
வரேவற் உபசர க் க எனக் ெகன் ஓர் இடம் இ ந் த நல் லதாகப் ேபாய ற் .
கல் ர ய ல் ட் டங் கைள ஏற் பா ெசய் வதற் ப் பத லாக அப்ேபா ெசன் ைன
மாகாணத் த ன் ம ன் சாரத் ைற தைலைமப் ெபாற யாளராக இ ந் த என் ைடய
நண்பரான என் .ச . மாரன ன் வட் ல் ேனாம் . ட் டங் க க் வந் தவர்கள ல்
ஒ வரான டாக் டர் ராமக ஷ் ணம் மா என் ற ெபண்மண ந ைறயக்
ேகள் வ கைள ம் , உண்ைமைய அற ம் தீ வ ர ேவட் ைக ம் ெகாண் ந் தார். அவர்
நடராஜ ேவா நீண்ட சர்சை
் சகள ல் ஈ பட் டார். அப்ப யாகத் தான் அவர்
தன் ைடய கழ் ெபற் ற பகவத் கீ ைத பற் ற ய வ ளக் கத் ைத எ தத்
ண்டப்பட் டார்.
 4
லம் ெவள ய ட் வந் த இதழ ல் ‘பாலர் உலகம் ’ என் ற ஒ ப த ைய
ஆரம் ப த் ேதன் . ேநரம் க ைடக் ம் ேபாெதல் லாம் பலவைகப்பட் ட ஊர்க க் ம்
ெசன் ச வர் க் கைள ஒ ங் கைமத் ேதன் . ஒவ் ெவா ைவப் பற் ற ய
அற க் ைககைள ெவள ய வதன் லம் ழந் ைதக டன் ெதாடர்ைப வ டாமல்
இ ந் ேதன் .
1954 வாக் க ல் என் ேனா ெதாடர் ைவத் த ந் த ச லர் இன் ம் என் ைடய
ெந ங் க ய ேதாழர்களாக இ க் க றார்கள் . அவர்க ைடய வளர்சச ் , கல் வ ,
த மணம் , பண , ப ற அவர்கள ன் ழந் ைதகள் என் எல் லாவற் ைற ம்
பார்த்த க் க ேறன் . நான் என் ைடய ம் பத் டன் ெந ங் க ய ெதாடர்
ைவத் த க் கவ ல் ைல என் றா ங் ட லத் டன் என் னால் ெதாடர்
ெகாண்ட ம் பங் கள் எனக் ஒ வைகயான ஒ ைம உணர்ைவக் ெகா த் தன.
அவர்கள் இப்ேபா உலகம் க் க இ க் க றார்கள் . ஆரம் பத் த ல் மன தக் ம் பம்
என் ப ஒ லட் ச யக் கனவாகத் தான் இ ந் த . இப்ேபா அ
சாத க் கப்பட் வ ட் ட ஒ நைட ைறயாக ஆக வ ட் ட .
நான் வர்க்கைலய ல் இ ந் தேபா ச வக ர உயர்ந ைலப் பள் ள ய ந் ச வர்
ச ம யர் பகல் உண இைடேவைளய ன் ேபா லத் க் வந்
மாமரங் கள ன் ந ழ ல் உட் கார்ந் சாப்ப ட் வ ட் ஓய் ெவ ப்பார்கள் . த ம் பப்
பள் ள மண அ க் ம் வைர அவர்க க் ெசய் வதற் ஏ ம ல் லாததால் நான்
அவர்க க் க் கைதகள் ெசால் ல ஆரம் ப த் ேதன் .
ெவ வ ைரவ ல் அ ஒ மக ழ் ச்ச த ம் ந கழ் வாக மாற ய . ஒவ் ெவா நா ம்
அைரமண ேநரத் க் ழந் ைதகைள ஈர்க் ம் வ தமாக ஒ கைதைய நான்
ெசால் ல ேவண் ய ந் த . இதற் காக நான் க் ர ம் என் பவ ைடய ேதவைதக்
கைதகைள ம் , பஞ் சதந் த ரக் கைதகைள ம் , இந் த யக் கைதகள ன் ெதா ப்பான
கதா சர த சாகரா என் ற த் தகத் ைத ம் வ க் ரமாத த் தன் கைதகைள ம் , ஆய ரத்
ஒ இர அராப யக் கைதகைள ம் மகாபாரதம் மற் ம் உபந டதங் கள ந்
ேதர்ந்ெத த் த ச ல கைதகைள ம் ப த் ேதன் .
ேகரளாவ ன் அந் தப் ப தய ந் உ வான சல ம கச் ச றந் த
நாவலாச ர யர்க ம் ச கைதயாச ர யர்க ம் ச வக ர உயர்ந ைலப் பள் ள ய ல்
ப த் என் ன டம் தவறாமல் கைதகள் ேகட் வந் ததாக பல வ டங் க க் ப் ப ற
என் ன டம் ெசான் னார்கள் . எந் த ேநாக் க ம் இல் லாமல் நான் ெதள த் த வ ைதகள்
வளமான மண்ண ல் வ ந் நல் ல வ ைளச்சைலத் தந் தைத அற ந் நான்
ெபர ம் மக ழ் ச்ச யைடந் ேதன் . ஒவ் ெவா மாத ம் ல இதழ ல்
வாரஸ்யமான கட் ைரகைள ம் , கவ ைதகைள ம் ெவள ய டேவண்
இ ந் ததால் எனக் ேக அ ஒ நல் ல கல் வ ப் பய ற் ச யாக இ ந் த .
ராமக ஷ் ண பரமஹம் சர ன் ேபாதைனகள் என் மீ உண்டாக் க ய
ெசல் வாக் கா ம் இந் த ய ஒ க் கப்பண் ம் ஆன் மீ க ம் ஏற் ப த் த ய
தாக் கத் தா ம் ப ரம் மசர்யம் சன் ன யாச கள ன் ன தக் கட் ப்பா என் நான்
க த வந் ேதன் . அதனாேலேய ெபண்க டன் பழ வைதத் தவ ர்த் வ ட்
எப்ேபா ம் ழந் ைதகள் மத் த ய ல் இ ப்பைத வழக் கமாகக் ெகாண் ந் ேதன் .
என் ைடய ேநர்ைமைய ம் . ேநாக் கத் ைத ம் சந் ேதக க் ம் வ தமாக எ ம்
கற் பைனயான ஆதாரமற் ற வம் ப் ேபச் ட என் ைனப் பல நாட் க க் வ த் த
ந ம் மத இழக் கச் ெசய் வ ம் . க வ , ைடக் க என் பக் கத் ப் ப த ய ந்
நான் ெபண்கள் லத் க் வந் ெகாண் ந் தார்கள் . அவர்கள ல் ஒ
ெபண்ைணப் பற் ற யாேரா ஒ வர் ஒ கைதையக் க ளப்ப னார். அம் மாத ர
வ ஷயங் கள ல் எள த ல் ண்பட் வ ம் உணர்சச ் ெகாண்ட நான் , லத் க்
அவர்கைள வராமல் இ க் கச் ெசய் வதன் லம் சந் ேதகத் க் இடம் அள க் காமல்
இ க் கலாம் என் ெசய் ேதன் .
ஊட் ய ந் வந் த நடராஜ , லத் க் ைபயன் கள் மட் ம்
வந் ெகாண் ப்பைத ம் , ஒ ெபண் ட கண்ண ல் படாதைத ம்
பார்த் வ ட் , “ஏன் ெபண்கள் வ வத ல் ைல?” என் என் ைனக் ேகட் டார்.
ெபண்கள் லத் க் வ வைதப் ர ந் ெகாள் ம் அள க்
அக் கம் பக் கத் த ப்பவர்க க் பக் வம் இல் ைலெயன் ம் அதனால் ெபண்கள்
யா ம் லத் க் வரக் டா என் தைட வ த த் ள் ேளன் என் ம் அவர டம்
ெசான் ேனன் .
ெசான் னார், “மக் கள் ெதாைகய ல் பாத ப்ேபர் ெபண்கள் . இங் வ வதற்
ஆண்க க் எவ் வள உர ைம இ க் க றேதா அந் த அள ெபண்க க் ம்
இ க் க ற .” ப ற , நம் உடம் க் என் ன ேநர்க ற என் பைதப் பற் ற ேயா,
த் தகங் கள ல் என் ன எ தப்பட் க் க ற என் பைதப் பற் ற ேயா, ப ற ைடய
வம் ப் ேபச் பற் ற ேயா ெபா ட் ப த் தேவண்டாம் என் என் ைனக்
ேகட் க் ெகாண்டார்.
வம் ப் ேபச் க் ஆளான ெபண்ைணக் ட் வரச்ெசான் னார். அந் தப்
ெபண்ண டம் ெசான் னார், “இந் த உலகம் ஆண்கள் தங் கள்
ெசளகர யத் க் காக உ வாக் க க் ெகாண்ட ஒன் . இந் த உலகத் த ல் ெபண்கள்
பலவைகயான ஒ க் ைறக க் ம் , ன் த் தல் க க் ம் ஆளாக றார்கள் .”
ஒ என் ற ைறய ம் , தந் ைத ஸ்தானத் த ல் இ ந் ததா ம் , அந் தப் ெபண்
தன் ைடய ெகளரவத் ைதக் காப்பாற் ற க் ெகாள் வதற் காக நல் ல ம்
அழகான மான ெபாய் கைளச் ெசால் ல அவ க் அ மத ெகா த் தார்.
“உண்ைமையக் கா ெகா த் க் ேகட் கேவா, அல் ல இயல் பான உற கைள
மர யாைத டன் பார்க்கேவா ைதர யம் இல் லாத ேகாைழக ம் தங் க ம் தான்
ஆண்கள் .”
ெபாய் கள் ெசால் ல ெபண்க க் உர ைம உண் என் ெசான் னைதக் ேகட் க
எனக் அத ர்சச
் யாக இ ந் த . ப ற என் ன டம் ெசான் னார், “இந் தப்
ெபண்கள் அவர்கள் ம் பங் க க் ப் ேபா ம் ேபா மைனவ களாகேவா அல் ல
அம் மாக் களாகேவா இ க் கப் ேபாக றவர்கள் . ம் பம் என் ப பலவ தமான
மேனாபாவங் க ம் , மத ப்ப க ம் உைடயவர்களால் ஆன ஒன் . ம் ப
உ ப்ப னர்க க் ள் ேளேய ச லர் சாதாரணத் ைத மீ ற ம் ச லர் சாதாரணத் க் க்
கீ மாக இ ப்பார்கள் . ம் ப இணக் கத் ைதப் ேபண மைனவ ேயா அல் ல
அம் மாேவா பல ெபாய் கைளச் ெசால் ல ேவண் ம் . அதன் வ ைளவாக,
ெகா ங் ேகான் ைம ந ரம் ப ய ஒ தந் ைத தன் மகைனேயா அல் ல மகைளேயா
ெகால் வ ம் , சந் ேதகம் ெகாண்ட ஒ கணவன் ம் பத் ைத வ ட்
ெவள ேய வ ம் ந கழாமல் த க் கப்படலாம் . ேகாபம் , ெபாறாைம, பழ வாங் கல்
ஆக யவற் ற ந் ம் ப உ ப்ப னர்கைள நீங் க ய க் கச் ெசய் வ ஒ அம் மா
அல் ல மைனவ ய ன் கடைம.” ஒ த் த சா யான ெபண் சர யான ைறய ல்
பயன் ப த் ம் ஒ ஆக் க ர்வமான ெபாய் ேய பர ந் ைரத் த தீ ர் . இவ் வாறாக
ஆண்க ம் ெபண்க ம் ம் இடமாக லம் மீ ண் ம் மாற ய .
பா யல் வ வகாரங் கள ல் எனக் க ந் த சமந ைலயற் ற ேநாக் ைகக் கண் ெகாள் ள
இந் தச் சம் பவம் க் உதவ ய . டன் ேசர்ந் ஒ வட் க் ப் ேபாேனன் .
அந் த வட் ன் டத் த ல் ந ைறயப் ெபண்கள் இ ந் தார்கள் . ைவப்
பார்பப் தற் காகேவ க் க யமாக அவர்கள் ய ந் தார்கள் . எனேவ நான் தன யாக
ெவள ேய உட் கார்ந் வ ட் ேடன் . நான் டத் த ற் வராதைத கவன த் வ ட் டார்.
அவேர தாழ் வாரத் க் வந் என் ைகையப் ப த் , அந் தப் ெபண்கள் பகட் டாகச்
ச ர த் க் ெகாண் ந் த அைறக் ள் இட் ச் ெசன் றார். அவர்கள் ஒவ் ெவா வராக
தங் க ைடய ெபயைரச் ெசால் என் ன டம் ைக க் க அற கம்
ெசய் ெகாள் ளச் ெசான் னார். அவர்கைளத் ெதா வ எனக் பயத் ைத ம்
ந க் கத் ைத ம் ெகா த் த . ெப ம் பாலான ைககள் வ யர்ைவயால்
ச ல் ெலன் ற ந் தைத கவன த் ேதன் . அவர்க ைடய கண்கைளப் பார்க் ம்
அள க் எனக் த் ண ச்சல் இல் ைல. ச ர ப்பைலக ம் த மாற் ற ம்
அங் க ந் தன.
பற ஒ நாற் கா ய ல் என் ைன உட் காரச் ெசால் அந் தப் ெபண்கள டம்
ேபசச் ெசான் னார். அவர்கள ல் ச லர் என் ன ேக ெந ங் க வந் உட் கார்ந்தார்கள் .
என் மீ அவர்க க் ஈர்ப் உண்டாக ய ந் தைத ம் கவன த் ேதன் . அவர்கள்
பக் கம் த ம் ப ய , “அவன் இைளஞன் . அவைன நம் பாதீ ர்கள் . உங் கைளக்
ட் க் ெகாண் ஓ னா ம் ஓ வ வான் ” என் ெசான் னார். அவர் ெசான் ன
மீ ண் ம் ச ர ப்ைப உண்டாக் க ய . ஆனால் அப்ப யான சங் கடமான நைகச் ைவப்
ேபச் க் கைள ேபச ய எனக் நயமற் த் ேதான் ற ய .
ராமக ஷ் ணா ம ஷைனச் சார்ந்த ஒ வாம ையப் பற் ற ய ஒ கைதைய
எனக் பற ெசான் னார். அந் த வாம இளைம ம் அழ ம் ந ரம் ப யவராம் .
ெபண்கைள ற் றாகத் தவ ர்த் வாழ் ந் வந் தவராம் . அவர் ஒ ைற பாரீச ல்
ரய ல் ப ரயாணம் ெசய் ெகாண் ந் தேபா அவ ைடய அழகால்
ஈர்க்கப்பட் ட ஒ ெபண் த ெரன் அவைர அைணத் த் தம ட் வ ட் டாளாம் .
அந் தச் சங் கட ம் அத ர்சச ் ம் வாம யால் தாங் க யாததாக இ ந் ததால்
அவ க் அந் த இடத் த ல் பக் கவாதம் ஏற் பட் க் க ற . அவைர ப ற
இந் த யா க் க் ெகாண் வர ேவண் ய ந் ததாம் .
பக் வம ல் லாத ப ரம் மசர யம் ெவ த் வ ம் ெகாத கலைனப் ேபால ஆக வ ம்
என் அங் க ந் த இளவயத னைர எச்சர த் தார். இளவயத னர் எவ் வா
தங் க ைடய பா யல் உணர்சச ் கைள தங் க ைடய அறெவா க் கத் ைத
மீ றாமேலேய ெவள ய டலாம் என் பைத வ ளக் வ அவ க் ச ரமமாகேவ
இ ந் த .
இந் தச் ச க் கலான வ ஷயத் ைத நான் பர சீ ப்பதற் அ ஒ ெதாடக் கமாக
இ ந் த . ஃப்ராய் மற் ம் ேஹவ் லாக் எல் ஸ் ஆக ேயார ன் பா யல்
ேகாட் பா கைளக் கற் கச் ெசால் என் ைன அற த் த னார். அவற் ைற
ம க ம் தீ வ ரமாக எ த் க் ெகாள் ள ேவண் யத ல் ைல ெயன் றா ம் ேஹவ் லாக்
எல் ைஸப் ப க் கத் ெதாடங் க யேபா ஒவ் ெவா அத் த யாய ம் எனக்
அத ர்சச் ையக் ெகா த் த .
என் ைடய வளர் இளம் ப வத் த ம் , இளைமய ம் இந் த ய ச கத் த ன்
லமாக நான் ெபற் றைத இப்ேபா ஆரா ம் ேபா பா யல் ஒ க் ைறையத்
தன் ள் ேள ெகாண் ந் த ஒ ேநா ற் ற ச கம் அ என் பைத நான்
உணர்க ேறன் . பா யல் என் ப ஒ வைக தீ ட் என் க தப்பட் டதால் பா யல்
கல் வ ேய தரப்படவ ல் ைல. இயற் ைகயான உணர்சச ் கைள நம்
இளைமக் காலத் த ன் ம க அழகான அ பவங் களாக மாற் ற எப்ப அவற் ைற
உயர் ப த் த க் ெகாள் ளலாம் என் பைதத் ெதர ந் ெகாள் ள இைளஞர்க க்
அப்ேபா வழ ேய இல் ைல. ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக இந் த ச ரமங் கைளக்
கடப்பதற் எப்ப எனக் உதவ னார் என் பைத ந ைனக் ம் ேபா
வார்த்ைதகளால் வ வர க் க யாத ெப ம் நன் ற ணர் என் ெநஞ் ச ல்
ந ைறக ற .
– தம ழ ல் ஆர். ச வ மார்
 ெபா ந் தாத ம டம்
பல் கைலக் கழகத் த ல் ப த் க் ெகாண் ந் தேபா , ஒ றவ ேபால வாழ
ேவண் ம் என் க ற ஆவ ல் தத் வப் பாடப்ப ர வ ல் ேசர்ந்ேதன் . ைறப்ப
றவ யாக மா ம் ன் னேர நான் காவ ஆைடகைள அண யத்
ெதாடங் க ய ந் ேதன் . கல் ர க் ெவள ேய யாேர ம் என் ெபயைரக் ேகட் டால் ,
அத் ைவதானந் தா என் ேறா சச்ச தானந் தா என் ேறா அந் த ேநரத் த ல் சட் ெடன்
வாய் க் வ க ற ஏேதா ஒ ெபயைரச் ெசால் வ ேவன் . வ ேவகானந் தர ன்
சர ைதையப் ப த் தேபா அவ ம் இேதேபால நடந் ெகாண்டைதப்
ப த் த ந் ததால் நா ம் அ ேபாலேவ இ க் க வ ம் ப ேனன் . ராமக ஷ் ண
பரமஹம் ஸர் ஒ ைறயான றவ யாக எப்ேபா ம் இ ந் தத ல் ைல. அவர் காவ
உைடகைள ம் அண ந் தத ல் ைல. ஆனால் அவர் மைறந் தேபா வ ேவகானந் தர்
ஒ ேஹாமம் நடத் த அத ல் அவ ைடய ஆைடகைள ம் ைய ம்
எர ட் னார். தமக் வ ேவகானந் தர் என் ம் ெபயர் ட் க் ெகாண்டார். அதற் ப்
ப ற அவர் தம் சேகாதர சீ டர்க க் றைவ வழங் க னார்.
என் னா ம் அைதப் ேபாலச் ெசய் ய ம் என் ந ைனத் ேதன் . ஆனால் அதற்
எனக் ஒ அவச யம் என் எண்ண ேனன் . ரமண மகர யா க் ம்
றைவ வழங் க யத ல் ைல. யாைர ம் தம் சீ டராக அைழத் த ம ல் ைல. அேத
சமயத் த ல் யாராவ அவைரத் தம் என் ெசால் க் ெகாள் வைத
த த் த ம ல் ைல. எனேவ அவர் மைற க் ன் அவைரக் காணச் ெசன் ேறன் .
த வனந் த ரத் த ல் இ ந் த அர சமஸ்க தக் கல் ர ய ல் தல் வராக இ ந் த
ேபராச ர யர் ேகாபால ப ள் ைளய டம் ரமண மகர ஆச ரமத் க் ச் ெசல் ம் என்
ஆவைலச் ெசான் ேனன் . அவ ம் என் ேனா வ வதாகச் ெசான் னார்.
ற ேமற் ெகாள் ள வ ம் ம் ஒ வன் தன் தாயார ன் ஆச கைளப் ெப வ
க் க யம் என் நான் ேகள் வ ப்பட் க் க ேறன் . எனேவ த ல் நான் என்
அம் மாைவப் பார்க்கச் ெசன் ேறன் . என் அப்பா வட் ல் இல் லாத ேநரம் . எப்ேபா ம்
ெவள ேய ெசல் லாத மன தரான அவர் அன் ைறக் எங் ேகா ெவள ேய
ெசன் ற ந் தார். என் அம் மாவ டம் நான் ற ேமற் ெகாள் ளத்
தீ ர்மான த் த ப்பதாக ம் அவ ைடய ஆச கைள வாங் க வந் த ப்பதாக ம்
ெசான் ேனன் . அைதக் ேகட் ட ம் அவ ைடய கம் ெபா ற் ற . ன் ச ர ப் டன்
தன் ைககைள என் தைலய ன் மீ ைவத் இத் த ணத் க் காகேவ
ெந நாட் களாகக் காத் த ந் ததாகச் ெசான் னார் அவர். “நீ ப றப்பதற்
ன் னாேலேய நாராயண வ ன் ேசைவகைளத் ெதாடர்ந் ெசய் வர எனக்
ஒ ஆண் ழந் ைதையக் ெகா என் கட ள டம் ேவண் க் ெகாண்ேடன் ” என்
ேம ம் ெசான் னார் அவர். என் தீ ர்மானத் ைதக் ேகட் ட ம் என் அம் மா உணர்சச ்
ெபாங் க அ லம் வார் என் எத ர்பார்த்த ந் ேதன் . ஆனால் அப்ப எ ம்
நடக் கவ ல் ைல. நான் த வனந் த ரத் க் த் த ம் ப வந் ேதன் . ேபராச ர யர்
ேகாபால ப ள் ைள டன் ரய ேலற ேனன் .
அந் த நாட் கள ல் ரமண ஆச ரமத் த ல் எனக் ெகா நண்ப ண் . அவர் ெபயர்
ெஜயராம் . அதற் ன் னால் ஒ ைற ெசன் ற ந் தேபா மற் ெறா வ ம்
நண்பரானார். அவர் ெபயர் ராம் . அவர் தற் சமயம் (1990) கன் ஹன் காத் த ல் உள் ள
ஆனந் த ஆச ரமத் த ல் தைலைமப் ெபா ப்ப ல் இ க் க றார். தற் ேபா அவர் ெபயர்
சச்ச தானந் தா. அவர் வாம ராமதாஸ் அவர்கள ன் சீ டர். அந் தக் காலத் த ல் நாங் கள்
அைனவ ம் ஒ வாகச் ற் ற யைலந் ேதாம் . ராம் , ெஜயராம் , ெஜயெஜயராம்
என அைனவ ம் ஒ வ க் ெகா வர் அற கப்ப த் த க் ெகாண்ேடாம் .
ெஜயராம் வாம ராமேதவானந் தா என் ெபயைர மாற் ற க் ெகாண்டார்.
ஆச ரமத் த ல் மகர க் ப் பத லாக ந ன் ற வழங் ம் ப வாம
ராமேதவானந் தாவ டம் ேகட் க் ெகாண்ேடன் . நான் மகர ையேய வாக
ந ைனப்பதாக ம் ேஹாமத் க் ப் ப ற காவ ைடகைள எனக் எ த் க்
ெகா த் , ஏற் கனேவ தீ ர்மான த் த ந் த ந த் ய ைசதன் ய யத என் ம் ெபயரால்
அைழத் ற வழங் கேவண் ம் என் ம் ெசால் ைவத் ேதன் .
ப ரம் மசார க க் ேக ைசதன் யர் என் ம் ெபயர் ெபா த் தெமன் ம் றவ க்
ம க ம் ெபா த் தமான ெபயர் வாம ந த் யானந் தா என் தான் இ க் க ேவண் ம்
என் ம் ெசான் னார் அவர். வாம என் க ற ெசால் ன் மீ ஏேனா இனம் ர யாத
ெவ ப் எனக் ஏற் ப வதாக ம் ஒ றவ ய ன் ெபய டன் ஆனந் தம் என் க ற
ெசால் இைணந் த ப்ப ஒ வ த அகம் பாவத் த ன் ெவள ப்பாடாக இ க் க ற
என் ம் அவர டம் எ த் ச் ெசான் ேனன் .
வாம என் க ற ெசால் க் பத லாக நான் யத என் ம் ெசால் ைலத்
ேதர்ந்ெத த் ேதன் . ேஹாமச் சடங் க க் ப் ப ற அவர் என் ைன யத ந த் ய
ைசதன் ய என் அைழத் தார். ஆனால் மக் கள் என் ைன வாம என் க ற ஒட் ச்
ெசால் இல் லாமல் அைழக் கத் தயங் க னார்கள் . அதனால் ெபய க் இ த ய ல்
வாம என் க ற ெசால் ைலச் ேசர்த் யத ந த் ய ைசதன் ய வாம என் அைழக் கத்
ெதாடங் க னார்கள் . உடேன நான் யத என் க ற ஒட் ச்ெசால் ைல ெபய க்
இ த ய ல் ெகாண் வந் ந த் ய ைசதன் ய யத என் அைழத் க் ெகாண்ேடன் .
அத ஷ் டவசமாகேவா ரத ஷ் டவசமாகேவா, நடராஜ வ ன் மைற க் ப்
ப ற தைலைமப் ெபா ப்ேபற் க ேவண் ய ந் ததால் என் ெபய டன் என் க ற
ெசால் ன் ெனாட் டாக ஒட் க் ெகாண்ட . நான் யாைர ம் சீ டராக வர த் க்
ெகாள் ளவ ல் ைல. என் றா ம் என் க ற ெசால் தைலக் ப் ெபா ந் தாத
ம டம் ேபால் என் ெபய டன் ஒட் க் ெகாண் ள் ள .
பல் கைலக் கழகத் த ந் ஆன் மீ க அ பவத் ைத ேநாக் க :
த வண்ணாமைலய ந் மழ த் த தைல ட ம் காவ ஆைடக ட ம்
றவ க் ேகாலத் த ல் த ம் ப ய ப ன் என த ய ெபயர் எல் லா இடங் கள ம்
பரவ வ ட் ட . என் ைனச் ற் ற ம் அேத பைழய உலகம் தான் . ஆனால் என்
மன க் ள் ஏேதா மாற் றம் ஏற் பட் வ ட் ட . சீ ைட அண ந் த ேபா ஸ்காரன் அந் த
உ ப் க் த் த த யானவனாக தன் ைனத் தானாக வளர்த் க் ெகாள் வ ேபான் ற
அந் த அ பவம் என் நடராஜ ஒ ைற ற ப்ப ட் டார். உண்ைமய ேலேய
அ அத் தைகய அ பவம் தான் . எந் தத் றவ ைய ம் நான் ன் மாத ர யாகக்
ெகாள் ளவ ல் ைல. உலக வாழ் ைவ எல் ேலா ம் ேபால
வாழ் ந் ெகாண் க் ம் ேபாேத, வ த் த யாசமான ைறய ல் நடக் க ம் பார்க்க ம்
ேபச ம் வ ம் ப ேனன் .
“இளவய த் றவ க் ேகாலம் ேதால் வ ய ல் யக் ம் . நாடக ேமைடய ல்
றவ க் ேகாலம் ஒ ந க க் ப் கைழக் ெகாண் வரக் ம் . ஆனால்
அக் ேகாலம் ெவ ம் பாவைன என் ப ம் , உண்ைமயல் ல என் ப ம் மக் க க் த்
ெதர ந் ேத இ க் ம் ” என் நீண்ட காலத் க் ன் னால் நடராஜ ெசான் ன
ஒன் ற ரண் அற ைரகைள ந ைனத் க் ெகாண்ேடன் . எனக் ள் பல மாற் றங் கள்
உ வாக ன என் தத் வ வ ளக் கங் களா ம் ந யாயத் தீ ர்ப் களா ம் மற் றவர்கள்
ெமச் ம் ப நடந் ெகாள் வைத எனக் நாேன தைடவ த த் க் ெகாண்டேத
என் ன டம் ந கழ் ந் த தல் மாற் றம் .
பல் கைலக் கழக இ த த் ேதர் கள் ம க ேவகமாக ெந ங் க வ ட் டன. ெவ ம்
கல் ர ப் பாட வ னாவ ைடக டன் என் ைன நான் டக் க க் ெகாள் ளவ ல் ைல.
ேதர் க் கான பாடங் கைளப் ப ப்பைதத் தாண் பலவ தமான ல் கைளெயல் லாம்
ப த் க் ெகாண் ந் ேதன் . என் இ நண்பர்கள் தல் வ ப்ப ல்
ேத வதற் காக ம் ந் தால் தல் த த ந ைல ெப வதற் காக ம் ெப யற் ச
ெசய் வந் தார்கள் . ஏறத் தாழ நடமா ம் தத் வஞான என் ம் ந ைலைய நான்
அைடந் வ ட் டதால் ஒ சாதாரணச் சான் ற தழ் உதவ டன் உலக ன் கவனத் ைத
ஈர்பப
் த ல் எனக் நாட் டம ல் ைல.
ேதர் கள் ந் த ம் அன் ேற த வனந் த ரத் த ந் ெவள ேயற வாம
வ ேவகானந் தர் ெசன் றைதப்ேபால என் க் க யமான ேதடைல ேநாக் க ப் பயண க் க
ேவண் ம் என் பேத என் கனவாக இ ந் த . பரமஹம் ஸர் மைற க் ப் ப ற
கன் ன யா மர ைய ேநாக் க ப் பயணமானார் வ ேவகானந் தர். வங் காள வ ர டா,
இந் த யப் ெப ங் கடல் , அரப க் கடல் ஆக ய ன் ெப ங் கடல் களால் ழப்பட் ட
கன் ன யா மர ய ல் கைரப்ப த ய ந் தள் ள ய ந் த பாைறெயான் ைற
அைடந் அதன் மீ உட் கார்ந்தார்.
இதற் க ைடய ல் என் ரகச யத் த ட் டம் பற் ற ய ெசய் த , அ த் தவர்கள் ெசால் ம்
எந் தச் ெசய் த ைய ம் கா ெகா த் க் ேகட் க ற ெபா ைமேய இல் லாத என்
ம் ப உறவ னர் ஒ வைர எட் வ ட் ட . ஒ நண்பகல் ேவைளய ல் என் ைனப்
பார்க்க வந் தார் அவர். ம நாள் நடக் க இ ந் த ண்ெபா ள் ேகாட் பாட் யல்
பற் ற ய எ த் த் ேதர் க் பாடங் ைள அன் ப க் கத் த ட் டம ட் ந் ேதன் .
வ ப்ப ல் ஏற் பட் ந் த ெபா வான எண்ணம் ண்ெபா ள் ேகாட் பாட் யல்
பாடப்ப ர ெதாடர்பாக எனக் எ ம் ெதர யா என் ப தான் . வ ப்ப ல்
ெகா க் க ப் ப ம் ற ப் கைள நான் சர யாக கவன ப்பத ல் ைல என் பதால்
ேபாராச ர யர்க ம் அவ் வண்ணேம ந ைனத் த ந் தனர். இந் த யப்
பல் கைலக் கழகங் கள ல் – ற ப்பாகக் ேகரளத் த ல் – பாடப் த் தகத் த ல் உள் ள
ேகள் வ க க் கான பத ல் கைள மனப்பாடம் ெசய் எ தாவ ட் டால்
ேதர் த் தாட் கைளத் த த் பவர் எ பவ க் எ ம் ெதர யா என் ேற
ந ைனப்பார்.
இந் க் ம் பெமான் ற ல் தைலமகனாகப் ப றந் த ஒ வ ைடய கடைமகைளப்
பற் ற ம் தம் ைமத் ெதாடர்ந் ப றந் தவர்கைளெயல் லாம் ஒ தந் ைதய ன்
இடத் த ந் எவ் வா பா காப்ப என் ப பற் ற ம் என் உறவ னர் ம கப்ெபர ய
ெசாற் ெபாழ ைவ ந கழ் த் தத் ெதாடங் க வ ட் டார். ஒ நாேடா ையப் ேபால
ம ப ம் ம் பத் ைதக் ழப்பத் த ல் ஆழ் த் த வ ட் ெவள ேய வ
ெப ங் ற் றம் என் உணர்த்த அவர் படாதபா பட் டார். ஏற் கனேவ எட் ஆண் க்
காலம் வட் ைடவ ட் ெவள ேயற வாழ் ந் த அ பவம் எனக் க ந் த . என்
உதாசீ னத் தால் தான் என் தந் ைதய ன் இதயம் பாத க் கப்பட் ப்பதாக அவர்
நம் ப னார்.
றவ க் ேகாலத் க் ர ய ஆைடகைள அண ந் ெகாண் ந் ததா ம் என் ைடய
ெபயேரா யத என் க ற ெசால் ைலச் ேசர்த்த ந் ததா ம் என் ேகாபத் ைத
உள் க் ள் ேளேய வ ங் க க் ெகாள் ள ம் ெதாண்ைடக் க ய ல் ம் டான
வார்த்ைதகைள வ ங் க ம் ேவண் ய ந் த . என் ேதர் கள் ம் வைரய ல்
என் ைனத் தன ைமய ல் வ ம் ப அவர டம் ேகட் க் ெகாண்ேடன் . ஆனா ம் அவர்
தம் அற ைர மைழகைள ெதாடர்ந் ெபாழ ந் தப ேய இ ந் தார்.
இர பன் ன ரண் மண யளவ ல் வ ளக் கைள அைணத் வ ட் ங் கச் ெசல் ல
ந ைனத் த ந் ேதன் . அந் த நாட் கள ல் பல் கைலக் கழக லகத் ைதேய
ப ப்பைறயாக ம் வச க் ம் அைறயாக ம் ைவத் க் ெகாண் ந் ேதன் . ெபர ய
ேமைச ஒன் ற ன் மீ ப த் த் ங் க வ ேவன் . அன் அந் த உற க் கார ம்
என் ேனா அந் த ேமைசய ல் ப த் த் ங் க னார். அவர் ெதாடர்ந் அந் த
ேமைசய ல் ரண் ெகாண்ேட இ ந் தார். என் கா க் க ேக அவர் வாய்
இ ந் ததால் க ைமயான றட் ைடெயா ேகட் டவண்ணம் இ ந் த . அத காைல
நான் மண வைரய ல் இந் த ந ைல ெதாடர்ந்த .
ஒன் பதைர மண யளவ ல் ேதர் நடந் த அைறக் ச் ெசன் றேபா , க் க மயக் கம்
என் ைனக் கலக் க ய . என் னால் தைலைய ந ம ர்த்தேவ யவ ல் ைல.
ேகள் வ த் தாைள ஒ ைற பார்த்ேதன் . எல் லாம் ெதர ந் த ேகள் வ களாகேவ
இ ந் தன. ஆனால் என் இைமகள் த றக் கேவ இயலாதப கனமாக இ ந் தன.
வ ரல் கள ைடேய ேபனா ந ற் க யாமல் த மாற ய . ைளய ல் எ ம்
ேதான் றவ ல் ைல. ேமைச மீ த த் த வல ைகேய தைலயைணயாக, ைகமீ
தைலைவத் ங் க வ ட் ேடன் .
மாணவர்கைளக் கண்காண த் க் ெகாண் ந் த ஆச ர யர் ஒ வர் ம க ம் இரக் க
ண ள் ளவராக இ ந் தார். எனக் என் ன ஆன என் ேகட் டார் அவர்.
அைரமண ேநரம் கழ த் என் ைன எ ப் ம் ப அவைர ெகஞ் ச க்
ேகட் க் ெகாண்ேடன் . தல் நாள் இர நடந் த ழப்பங் கைளெயல் லாம் அவர டம்
எ த் ச் ெசான் ேனன் . அவர் என் ைனப் ர ந் ெகாண்டார். அைரமண ேநரம்
கழ த் என் ைன எ ப்ப கம் க வச் ெசால் எஞ் ச ய ேநரத் த ல்
ேதர்ெவ ம் ப ெசான் னார். ஏேதா ந ைற த ம் வைகய ல் அத் ேதர்ைவ
எ த ேனன் .
ேதர் கள் எல் லாம் ந் தப ற , எனக் காக இ ேஜா ண மண கைள மட் ம்
எ த் க் ெகாண் நான் ைவத் த ந் த எல் லாவற் ைற ம் மற் றவர்க க் க்
ெகா த் வ ட ந ைனத் ேதன் . என் வசம் இ ந் த எல் லாப் த் தகங் கைள ம் ,
க காரம் , எ ெபா ட் கள் ஆக யவற் ைற ம் என் நண்பர்க க் க்
ெகா த் வ ட் ேடன் . ேநர் கத் ேதர் நைடெபற் ற த னம் எனக் ம க ம்
ப த் தமான ேபராச ர யரான த .ேசஷாத் ர அவர்கேள ேகள் வ கள் ேகட் க வந் தார்.
அவ டன் ேவ ேவ பல் கைலக் கழகங் கள ந் ன் ேபராச ர யர்கள்
வந் த ந் தார்கள் .
ேநர் கத் ேதர் க் ப் ப ற , என் ேபராச ர யர்கள் ெவள ேய வந் என் ைன
வாழ் த் த னர். ண்ெபா ள் ேகாட் பாட் யல் தாள ல் நான் வ ைடெய த ய வ தம்
எல் ேலா க் ம் ெப த் த ஏமாற் றம் தந் தெதன் ம் யா க் ம் தல் வ ப்
த வத ல் ைல என் ந ர்வாகம் தீ ர்மான த் த ப்பதாக ம் ெசான் னார் அவர்.
அதனால் எனக் இரண்டாவ வ ப் ம் தல் த த ம் தரப்பட் ட .
இத் த த ய ன் காரணமாக அ த் தப யான கைல பட் டப்ப ப்ப ல் எ த் த்
ேதர் இல் லாமேலேய ேசர்ந் ெகாள் ள ம் .
என் எத ர்காலத் த ட் டம் பற் ற என் ேபராச ர யர் என் ன டம் ேகட் டார். எந் த
ேநாக் கத் க் காக தத் வத் ைதப் பாடமாக எ த் ேதேனா, அந் த ேநாக் கத் ைத
ந ைறேவற் ற க் ெகாள் ம் ெபா ட் ெதர யாத இடம் ேநாக் க ச் ெசல் ல
இ ப்பதாகச் ெசான் ேனன் . அவர் பட் டம் ெபற் ற த ணத் த ல் அ ேவ தன்
ற க் ேகாளாக ம் இ ந் ததாகச் ெசான் னார். டேவ ஒ அற ைரைய ம்
வழங் க னார். “கட ள் எல் ேலா ைடய இதயங் கள ம் ந ைறந் த க் க றார்.
சாைலகள ல் சந் த க் க ேநர்க ற எல் ேலார ட ம் கட ைள அைடயாளம் காண
ம் . எனேவ எப்ேபா ம் கட ள ன் ைணேயா இ . இந் தக் கல் ர ய ல் நீ
கற் ற தத் வம் ெவ ம் ஆரம் ப அ கள் மட் ேம. ப ேளட் ேடா, சங் கரர், ெஹகல் என
எந் தத் தத் வக் கண் ப ப் கைள ம் உன் வாழ் வ ல் ப ரத ந த த் வப்ப த் த
ேவண் ம் என் க ற அவச யம ல் ைல. அதற் மாறாக, மற் ற அசலான தத் வ
ஞான கைளப் ேபாலேவ நீேய ஒ தத் வத் ைதக் கண் ப ” என் றார்.
“ஒ தத் வஞான ய ன் ைகய ல் தர்க்கம் என் ப வ ைமயான ஆ தமாக வ ளங் க
ம் . ஆனால் அேத ேநரத் த ல் கவ ைதய ன் ட் பமான அழைக
ரச ப்பத ந் ம் இைசய ல் கைரவத ந் ம் உன் ைன நீேய வ லக் க க்
ெகாள் ளக் டா ” என் ம் எச்சர த் தார். இ த யாக நான் எப்ேபா ம் ஆச ர யராக
இ க் க ேவண் ம் என் ம் , எனக் க் க க் க ெதர க ற வ ஷயத் ைதேய
மற் றவர்க க் ெசால் த் தர ேவண் ம் என் ம் ெசான் னார்.
என் ைனத் த வ என் ைககள ல் த் தம ட் டார். அவர் கா ல் வ ந்
வணங் க ேனன் . ஒ றவ ஒ சம் சார ய ன் கா ல் வ வைத ஒ மர வாத யான
அவரால் ஏற் க் ெகாள் ள இயலவ ல் ைல. ச ற ேநரம் வ த் தத் த ல் ழ் க னார்.
அக் கணத் த ந் அ த் த நடவ க் ைகக் ம் எனக் ம் இைடேய எப்ேபா ம்
நடக் ம் இைடக் காட் ச யாக இந் த ஐயப்பா டன் ய உ த ய ன் ைம ெதாடரத்
ெதாடங் க ய .
கன் ன யா மர க் ச் ெசன் ன் நாட் கள ல் த ம் ப வ ம் ப டாக் டர் மீ ஸ்
அவர்கள் என் ன டம் ெசான் னேபா பலவ தமான வ த கைள வ த த் தார். இப்ேபா ,
அேத இடத் க் வ தைலயான மன தனாகப் றப்பட் ேடன் . த ம் ப வ ம்
ேநாக் கேமா, கால அளேவா எ ம ன் ற ப் றப்பட் ேடன் . என் ேதாள் ைபய ல் நான்
ைவத் த ந் த மாற் த் ண கைளத் தவ ர பகவத் கீ ைத ம் நாராயண வ ன்
எல் லாப் பைடப் க ம் மட் ேம இ ந் தன. டேவ ஓவ யம் வைரய ம் பயணக்
ற ப் கைள எ த ம் ஒ ற ப்ேப இ ந் த .
இந் த யாவ ல் பழங் காலத் த ந் ேத ஓர டத் த ந் மற் ேறார் இடத் ைத
ேநாக் க த் ெதாடர்ந் ெசல் வ ம் எந் த இடத் த ம் ன் இர க க் ேமல்
தங் காமல் ெசல் வ ம் றவ கள ன் பழக் கமாக இ ந் த . அப்பயணத் த ன் ேபா
நான் ற த் ைவத் த பல ற ப் கள் காணாமல் ேபாய் வ ட் டன. எந் த இடத் த ம்
இரண் இர க க் ேமல் தங் கவ ல் ைல என் ப மட் ம் நன் றாக ந ைனவ ல்
உள் ள . கன் ன யா மர , த ச்ெசந் ர், மாரேகாவ ல் , ம த் வமைல,
அ வ ப் ரம் , ச வக ர மற் ம் வாம வ த் யானந் த தீ ர்த்தபாதர் வா ம் ஆச ரமம்
ஆக ய இடங் கள ல் தங் க ேனன் .
ெசங் ேகாட் ைட அ ேக ேகரள எல் ைலையக் கடந் தம ழக எல் ைலக் ள்
ைழந் ேதன் . அதற் கப் றம் ெவப்பந ைல ம க ம் க ைமயாக இ ந் த .
ேமல் சட் ைட அண ந் ெகாள் ம் அவச யேம இல் லாம ந் த . அதனால் என்
சட் ைடகைள அைவ ேதைவப்படக் ய ஒ வ க் க் ெகா த் வ ட் ேடன் . பல
ேகாய ல் க க் ச் ெசன் ேறன் . அைவ ேதான் ற ய வ தம் , அைவ ெதாடர்பான
கைதகள் ஆக யவற் ைற ேசகர த் ேதன் . அக் ேகாய ல் கைள ம் ேகாய ல் கள ல்
காணப்ப ம் அழகான ச ற் பங் கைள ம் ஓவ யங் களாக என் ற ப்ேபட் ல்
தீ ட் க் ெகாண்ேடன் .
வ ன் ைமைய ேநாக் க வ ர ந் த க் ம் க த் தானாக வாழ் க் ைக ேதான் ற ய .
வாழ் வ ல் என் கற் பைனக் அகப்படக் ய எல் லாவற் ைற ம் வாழ் நாள் க் க
அத ல் தீ ட் க் ெகாண்ேட இ ந் ேதன் . ச ற ய ேகாய லாக இ ந் தா ம் சர ெபர ய
ேகாய லாக இ ந் தா ம் சர , வழ ய ல் கண்ட எல் லாக் ேகாய ல் க க் ம்
ெசன் ேறன் . வ வ அழ ட ம் தன ைம ட ம் காணப்ப ம் சல
ேதவாலயங் கள ம் ச ல மாைல ேவைளகைளக் கழ த் ேதன் . ம த க் ள் ெசல் ம்
ண ச்சல் மட் ம் வரவ ல் ைல. ஆனால் பல ஸ் ம் கள் தம் வ க க் என் ைன
அைழத் ச்ெசன் உபசர த் தார்கள் . இஸ்லாம யப் பாடல் ைறகள் மரபான இந்
ைறக க் ெந க் கமானைவ. அவர்கள் வச க் ம் ப த கள ேல, இந் க் க க்
இ ப்பைதப் ேபாலேவ அங் க ந் த வ நாயகர், கன் , அம் மன் ஆக ய கட ளர ன்
சக் த ெதாடர்பான நம் ப க் ைககள் அவர்க க் ம் இ ந் தன.
அந் த நாட் கள ல் ட் பமான அ பவங் கள ேட இந் த யாவ ன் பண்பாட் ைட
அற வதற் இந் த யாெவங் ம் ப ரயாணம் ெசய் வ ஒன் ேற கவர்சச ் யான வழ யாக
இ ந் த . அேநகமாக ஒவ் ெவா நா ம் ஏேதா ஒ த ைர அவ ழ் க் க எனக் த்
ைணயாக இ ந் த ஒ மன தைன நான் சந் த த் ேதன் . ஆழ் ந் த த யானத் த ல்
அம ழ என் ைனத் ண் க ற ஒ வைர அல் ல த ம் பத் த ம் ப உச்சர க் ம்
மந் த ரத் த ன் ஆற் றைல எ த் ைரக் ம் ஒ வைர நான் ஒவ் ெவா நா ம்
சந் த த் ேதன் . பழைமயான இந் த யாவ ல் இ இன் ம் சாத் த யமாகலாம் . ஆனால்
ஒவ் ெவா நா ம் மாற க் ெகாண்ேட இ க் க ற வாழ் க் ைக ைறகள ன்
அச ங் கங் களா ம் வன் ைறகளா ம் இந் த யாவ ன் ந கழ் கால கம்
க் க டக் க ற . ஒ காலத் த ல் இந் த யப் பண்பாட் வரலாற் ைற உட் ெசர த் க்
ெகாண் ந் த மக் கள் அழகான இதயம் ெகாண்ட பைழய இந் த யாைவ
மறந் வ ட் டார்கள் . அைவ அைனத் ம் ெதாடர்சச ் களற் ற ண் ண் க்
கைதகளாகச் ச தற மறக் கப்பட் வ ட் டன.
(Love and Blessings : The Autobiography of Guru Niya Chaitanya Yati. Edited by Peter
Oppenheimer)
தம ழ ல் : பாவண்ணன்
 அன் ம் ஆச க ம்
1948-ஆம் ஆண் ல் ேகாைட வ ைறய ல் நான் தன் ைறயாக
ரமணமகர ையப் பார்க்கச் ெசன் ேறன் . டாக் டர். ெமஸ் அவர்கள ன் (சா
ஏகரஸர்) அவர் என் பதால் எனக் ள் ம கப்ெபர ய எத ர்பார்பப் ந் த . ெசல் ம்
ன் னால் அவைரப் பற் ற ய பல ல் கைளப் ப த் ேதன் . அப்ப ப்பட் ட மகாைனப்
பார்பப
் வாழ் வ ன் ம க க் க யமான த ணம் என் எண்ண ய ந் ேதன் .
த வண்ணாமைல ம க ம் ெவப்பமான இடம் . ஒ வரால் அந் த இடத் த ல்
இல வாக உணர்வ ச ரமம் . ஆச ரமத் த ல் இ ந் த ரமணமகர ையக் காணச்
ெசல் ம் ன் , தவம ந் த அவ ைடய ஆரம் ப நாட் கள ல் அவர்
த வண்ணாமைலய ல் தங் க ய ச ல இடங் கைளக் காண ேவண் ம் என்
ஆவெல ந் த . ம கப்ப ரபலமான த வண்ணாமைல ஆலயத் ைதக் காண
த ல் ெசன் ேறன் .
ேகாவ க் ள் ெசன் உ வவழ பா ெசய் வத ல் எனக் ஈ பா
இல் ைலெயன் றா ம் மங் கலாக எர ந் ெகாண் ந் த வ ளக் க ன் ன் ந ன் ேறன் .
இளம் வய ரமணர் ள க் காமேலேய ேகாய க் ள் ைழந் தேபா எப்ப
இ ந் த ப்பார் என் ம் அவர் ேகாய க் ள் ைழ ம் த ணத் த ல் எத ர்பாராத
வ தமாக ெபய் த மைழேய அவைர எவ் வ தமாகக் ள ப்பாட் ய க் ம் என் ம்
கற் பைன ெசய் தப அைசயாமல் அங் ேகேய ந ன் ற ந் ேதன் . நான் அங் ேக ெசன்
ேசர்ந்த த ணத் த ம் அப்ப ப்பட் ட ஒ மைழைய எத ர்பார்த்த ந் ேதன் . அ
நடக் கவ ல் ைல. மாறாக, ேவர்த் ேவர்த் வழ ந் தத ல் என் ஆைடகள் க் க
க் க ஈரமாக வ ட, மைழய ல் நைனந் தவைனப் ேபால ந ன் ற ந் ேதன் .
மைலக் ச் ெசன் அவர் தம் யசர ைதய ல் ற ப்ப ட் க் கக் ய எல் லா
இடங் கைள ம் காணேவண் ம் என் க ற ஆவல் எனக் ள் எ ந் த . ஆனா ம்
கட் க் கடங் காமல் எனக் ள் ெபாங் க க் ெகாண் ந் த ஆர்வத் த ன் காரணமாக
ஆச ரமத் க் ள் ேநராகச் ெசன் வ ட் ேடன் . பாய் வ ர த் த ஒ மரக் கட் ன் மீ
ேசார்ேவா மண் ய ட் ட ந ைலய ல் உட் கார்ந்த ந் த மகர ையப் பார்த்த
வண்ணம் அக் ட் டத் த ல் பல ேபர் உட் கார்ந்த ந் தார்கள் . வழக் கமாக
அண ந் த க் கக் ய ஆைடகைள அவர் அண ந் த க் கவ ல் ைல. அங் ள் ள
வ வசாய கைளப் ேபான் இ ப்ப ல் அைரஞாண்கய மட் ேம இ க் க
ேகாவணம் அண ந் த ந் தார். ஆச ரமத் க் ள் ெசல் ம் ன் னாேலேய, பல
இைளஞர்க ம் , த யவர்க ம் ேகாவணங் கைள மட் ேம அண ந் த ப்பைதப்
பார்த்த ந் ததால் மகர ைய ம் அந் தக் ேகாலத் த ல் பார்த்தேபா எனக் ள் எந் த
வ யப் ம் உண்டாகவ ல் ைல.
அவ ைடய ைகக் கக் கத் த ல் ட் ய ஒ ெவள் ைளத் ண் இ ந் த .
அவ ைடய கட் ன் ன் னால் ன் பக் கங் கள ம் ஆண்க ம் ெபண்க ம்
மண் ய ட் ட ந ைலய ல் உட் கார்ந்த ந் தார்கள் . கட் ன் ப ன் றம் ஒ
த ைரச் வர் ேபால இ ந் த . இர ம் பக ம் பக் த டன் ம் ெபா மக் கள்
எப்ேபா ம் காணத் தக் க ந ைலய ல் உட் கார்ந்த ந் த அந் த மகாைனப் ேபான் ற
ஒ வைர என் வாழ் நாள ல் எப்ேபா ம் நான் கண்டத ல் ைல.
மகர ய ன் உட் கா ம் இடமாக ம் ப க் ைகயாக ம் இ ந் த அக் கட் ல்
ம கப்ெபர தாக இ ந் த அக் டத் த ன் இ த ப்ப த ய ல் இ ந் த . ெப ம் பாலான
ேநரத் த ல் அந் தக் டம் ஆட் களால் ந ைறந் ேத இ ந் த . அைனவ ம் ஆழ் ந் த
அைமத டன் உட் கார்ந்த ப்பதால் , உள் ேள ைழ ம் வைர அவ் வள ெபர ய
மக் கள் ட் டத் த ன் இ ப்ைப நம் மால் உணரேவ யா . அவ் வள ெபர ய
மக் கள் ட் டத் ைதப் பார்த்த ப ற ம் ட ட் டத் க் ந வ ல் இ க் க ற
உணர்ேவ மனத் த ல் எ வத ல் ைல. அங் ேக ய க் க ற ஒவ் ெவா வ ம்
உள் கமாக மனத் ைதக் வ த் ஆழ் ந் த அைமத ய ல் உட் கார்ந்த ப்பேத அதற் க்
காரணமா ம் .
ச லர் தம் கண்கைள ெவ மேன ய ந ைலய ல் உட் கார்ந்த ந் தார்கள் . பலர்
ங் க வழ ந் தார்கள் . ஒ கத் ேதா க் கப் பாத ர யார் ஒ த் தகத் ைதப்
ப த் தவண்ணம் உட் கார்ந்த ந் தார். ஒ ேவைள அ ைபப ளாக இ க் கலாம் .
ைகய ல் ெஜபமாைலைய உ ட் மண கைளக் கணக் க ட் டப ஒ ஸ் ம்
ெபர யவர் உட் கார்ந்த ந் தார். அவ ைடய உதட் டைச லம் ம க ெம வாக
எைதேயா ப்பைத அற ந் ேதன் . அச்சான ஒ த் தகத் த ந்
எைதேயா பார்த் ப் பார்த் தம் ேநாட் ஒன் ற ல் ப ரத ெய த் க் ெகாண் ந் தார்
ஒ த ய ெபண்மண . ச வந் த கம் ெகாண்ட ஒ அெமர க் கன் உ க் கமாகக்
கண்ணீர ் வ வைத ம் அ க் க ெப ச் வ வைத ம் க் ைக உற ஞ் ச க்
ெகாள் வைத ம் பார்த்ேதன் .
மகர ந ம ர்ந் உட் கார்ந்த ந் தார். எைதேயா ஆழ் ந் ச ந் த த் க்
ெகாண் ப்பவைரப் ேபாலக் காணப்பட் டார் அவர். அவர் தைல ெம வாக
ந ங் க க் ெகாண் ந் த . அவைரக் கண்ட ம் என் தல் மனப்பத வ ல் ஏேதா ஒ
ேநாயால் அவத க் ள் ளான ஒ த யவராகேவ அவர் ெதர ந் தார்.
என் மன க் கந் த மகானாக அந் தக் காலத் த ல் இ ந் தவர் வாம வ ேவகானந் தர்.
அவைரப் ேபாலேவ நா ம் இந் த யாவ ன் ஏழ் ைமையப் பற் ற ம் அற யாைம
பற் ற ம் கவைல ெகாண் ந் ேதன் . அவைரப் ேபாலேவ நா ம் இந் த யாவ ன்
ேசார்ைவ உதற த் த் ெத ந் மக் கள் ட் டத் க் நன் ைம பயக் ம் பல நல் ல
ெசயல் கைள ஆற் றக் யவனாக என் ைனப் பற் ற கற் பைன ெசய் த ந் ேதன் .
ஆகேவ அந் த இடத் த ல் இ ந் த அைமத ையப் பற் ற ம் ேவகம ன் ைமையப்
பற் ற ம் வ த் தப்பட் ேடன் . இந் த யாவ ன் ெசய ன் ைமய ன் ெமாத் தக் றீ ய டாக
மகர என் ன் னால் அமர்ந்த ந் தார்.
ஒ கணம் அவைரக் காண அங் ேக நான் வந் தைதப் பற் ற வ த் த ற் ேறன் .
ெசல் வம் ம க் கதாக ம் அழகானதாக ம் இந் த யாைவ மாற் றக் க ைமயான
உைழப்ைபச் ெச த் மா மக் கைளத் ண் வைத வ ட் ச் ெசயலற்
உட் கார்ந்த க் ம் ஒ வைரப் பற் ற மக் கள் ஏன் இவ் வள ெபர யேபச்ைசப்
ேப க றார்கள் என் எனக் ப் ர யவ ல் ைல. ர யன் மைறயப் ேபா ம் ேநரத் த ல்
மகர எ ந் வழக் கமான தன் மாைலநைடக் ப் றப்பட் டார். மைலையச்
ற் ற ம் நடப்ப அவ ைடய நீண்ட நாைளய பழக் கம் என் ஏற் கனேவ பலர்
ெசால் லக் ேகட் க் க ேறன் . ஆனால் நான் அங் க ந் த ேவைளய ல் ம கச் ச ற ய
ெதாைலேவ அவர் நடந் தார். ப ற ஒ பாைறய ல் உட் கார்ந்தார். நான் அவைரப்
ப ன் ெதாடர்ந்ேதன் .
இடமாற் றம் ஒன் ைறத் தவ ர அவர் அப்பாைறய ன் மீ ம் அப்ப ேய இ ந் தார்.
டத் த ல் ெசய் தைதப் ேபாலேவ, ெதாடர்ந் வந் த மக் கள் அைனவ ம் அங் ம்
உட் கார்ந்தார்கள் . த றந் தெவள ய ேலேய ஒ ச ற ய ள ய க் ப் ப ற ம ப ம்
தம் கட் ல் உட் கார்ந் ெகாண்டார் அவர். ைதத் த ர ய உபந டதத் த ந்
ப வள் ள ப் ப த ையச் ச ல ப ராமணர்கள் அவர் ன் னால் உட் கார்ந்
ப த் தார்கள் . என் னால் உடன யாக அைடயாளம் கண் ணர யாத ச ல ேவத
மந் த ரங் கைள ம் அவர்கள் ப த் தார்கள் . ெமாத் தச் ழ ம் ஒ வாட் டம்
ப ந் த ந் த . மகர ஒ ெபர ய ேசாம் ேபற என் க ற எண்ணம் மட் ம் என்
மனத் த ல் ெதாடர்ந்தப இ ந் த .
த வண்ணாமைலய ல் காைலேநரம் ம க ம் த் ணர் ெகா க் கக்
யதா ம் உய ர்த்தன் ைமேயா ம் இ ந் த . இர ம க ேவகமாகக் கவ ழ் வ
ேபால இ ந் த . அைதத் ெதாடர்ந் தம் தங் கக் கத ர்க்ைககளால் அைனத் ைத ம்
த வ யவண்ணம் ர யன் எ ந் வந் தான் . டேவ இன ைமயான மந் த ர
ேகாஷம் எ ந் த .
ஆச ரமத் க் ள் தல் ஆளாக ைழந் த ம் மகர ய ன் ன் ெசன்
தைலதாழ் ந் வணங் க ேனன் . ஆனால் அவர் என் ைன கவன க் கவ ல் ைல.
யமர யாைத ம் வம் ம் ம க் க இைளஞனாக இ ந் த நான் என் அழகான
உச்சர ப்பால் கீ ைதைய வாச த் எல் லாைர ம் கவர எண்ண ேனன் . ச ல நாட் கள்
இந் தவ தமாகேவ கழ ந் தன. எனக் ம க ம் அ ப்பாக இ ந் த . எனேவ, அந் த
இடத் ைதவ ட் க் க ளம் பத் தீ ர்மான த் ேதன் . ஒ றவ ையக் காணச்ெசல் ம்
ேபா ம் வ ைட ெப ம் ேபா ம் ஏேத ம் காண க் ைகேயா ெசல் வ இந் த ய
மக் கள ன் பழக் கமா ம் . எனேவ ெவள ேய ெசன் , ச ல ஆரஞ் ப் பழங் கைள
வாங் க வந் மகர ய ன் ன் னால் ைவத் ேதன் . அப்ேபா ம் அவர் என் ைன
கவன க் கவ ல் ைல. உள் ர எனக் வ ப்பம ல் லாவ ட் டா ம் , அப்பழங் கைள
அவர பாதங் கள ன் அ க ல் ைவத் ெந ஞ் சாண்க ைடயாக வ ந்
வணங் க ேனன் . என் ைன ஏேதா ஒ ந ழல் அல் ல ெசத் த ப ணம் ேபால அவர்
நடத் வதாக ந ைனத் க் ெகாண்ேடன் . அைதப்பற் ற ய க ைமயான மனவ த் தம்
எனக் ள் ெபாங் க ய . அவ க் க் ெகா க் க ேவண் ய காண க் ைகையக்
ெகா த் தப ற உடன யாக ெவள ேயற வ டேவண் ம் என் எண்ண க்
ெகாண்ேடன் .
காரணத் ேதாேடா அல் ல காரணம ன் ற ேயா, ச ற ேநரம் அங் ேக உட் கார்ந்
ெசல் ல ேவண் ம் என் ேதான் ற யதால் உட் கார்ந்ேதன் . என் ன அத சயம் .
மகர ய ன் பார்ைவ என் மீ ப ந் த . என் தைலமீ அப்பார்ைவ பரவ ய . என்
தைல ங் வைதப் ேபா ந் த . அவர் என் கண்க க் ள் ேநராகப் பார்பப ்
ேபாலத் ேதான் ற ய . இ வ தமான காந் தங் கள் என் ைன ஒேர ேநரத் த ல்
வ ைமயாகக் கவர்ந்த ப்பைதப் ேபால! என் இதயத் த ன் ந ப்ப த ையத்
தாக் வைத உணர்ந்ேதன் . சட் ெடன, என் ைனச் ழ் ந் த ந் த ப த இ ள் வைதப்
ேபா ந் த . மயக் கம் வ வ ேபால ம் இ ந் த . என் உடல் ந ங் கத்
ெதாடங் க ய . என் னால் என் ைனக் கட் ப்ப த் த க் ெகாள் ள இயலவ ல் ைல.
ம கவ ர ந் த இ ள் ெவள ய ல் என் யஉணர்ெவன் ம் டர் அைசயாமல் எர வைதப்
ேபாலத் ேதான் ற ய .
ந கழ் காலத் த ந் இறந் த காலத் ைத ேநாக் க ய ஒ தாவ ம் அலச ம்
எனக் ள் ந கழ் ந் த . நான் உ க் க எ ப்பப்ப ம் வைரய ல் என் வாழ் வ ல் நடந் த
பல சம் பவங் கள் மனக் கண் ன் னால் ேவகமாக அைசந் நகர்ந்தன. என் தாய ன்
க ப்ைபக் ள் உறங் ம் க வாக ம் ப ற சட் ெடன ஏேதா உச்ச ய ல் இ ந்
வசப்ப ம் ஒன் றாக ம் மாற மாற உணர்ந்ேதன் . என் தாய் ஒ பாலத் த ன் மீ
நடந் ெகாண் ந் தேபா , சட் ெடன எத ர்பாராத ேநரத் த ல் அப்பாலம் இ ந்
வ ந் வ ட, பாலத் த ன் கீ ேழ ஓ க் ெகாண் ந் த ஓைடக் ள் அவள் சர ந்
வ ந் த சம் பவம் நடந் த த ணத் த ல் ந கழ் ந் த உைரயாடல் கள் என் காத ல்
ஒ த் தன. அவள் தன் வய ற் ற ல் க வாக என் ைனச் மந் ெகாண் ந் த காலம்
அ .
யாேரா என் க ல் தட் எ ப்ப னார்கள் . நான் என யஉணர்ைவ அைடந் ேதன் .
என் ன் னால் மகர ையக் காணவ ல் ைல. டத் த ல் இ ந் த அைனவ ம் ட
ெவள ேயற வ ட் ந் தனர். எல் லா ம் உண ண் ம் டத் க் ச்
ெசன் ற ந் தார்கள் . நா ம் ெமல் ல நடந் உண ண் ம் டத் ைத
அைடந் ேதன் . நான் உள் ேள ைழந் த த ணத் த ல் ஆச்சர யப்ப ம் வ தத் த ல்
மகர க் வலப் றம் இ ந் த இைலக் அ ேக இ ந் த இடம் கா யாக
இ ந் த . என் ைன அங் ேக ெசன் உட் காரச் ெசான் னார்கள் . உண
பர மாறப்பட் டேபா மகர என் இைலையப் பார்த்தார். தமக் வழங் கப்பட் ட
எல் லா உண வைகக ம் என் இைலய ம் பர மாறப்ப க றதா என்
கண்காண ப்ப ேபால இ ந் த அப்பார்ைவ.
அந் தத் த ணத் த ந் மகர ஒ சாதாரண ஆளாக எனக் த்
ேதான் றவ ல் ைல. அவ ைடய இ ப் ம கப்ெபர ய ேபர ப்பாகத் ேதான் ற ய .
எங் ெகங் ம் ந ைறந் த க் கக் ய இ ப்பாக – எைதக் காண ேவண் ம் என்
நான் ஆவ ற் ற ந் ேதேனா அத் த ேபர ப்பாக – அவர் ேதான் ற னார்.
அதற் கப் றம் அவைரப்பற் ற ந ைனக் க எந் த யற் ச ம் எனக் த்
ேதைவப்படவ ல் ைல. ம கப்ெபர ய மன தர் ஒ வைரப் பற் ற ய ந ைன க் ற ப்ேபா
அல் ல மறக் க யாத ஒ வ டன் கழ த் த ெந க் கேமா அல் ல. ர ந்
ெகாள் பவ க் ம் ர ந் ெகாள் ம் வ ஷயத் க் ம் இைடேய இ க் ம் இ ைம
அழ ந் ஒ ைமயாக மா ம் ந ைலேய ஆ ம் .
இ தான் தல் ைறயாக ரமணமகர ைய நான் சந் த த் த அ பவம் . இதற் ப்
ப ற அவைரக் காண, அவர் சமாத ந ைலைய எய் வதற் ச் ச ல நாட் கள் வைர,
பல ைற ெசன் வந் ேதன் .
தம ழாக் கம் : பாவண்ணன்
 ேநாைய எத ர்ெகாள் ளல்
அத ர்ஷ்டம் த ம் த ர் வாய் ப்
இன் அத ர்ஷ்டம் த ம் ஒ த ர் வாய் ப் பற் ற ேபச வ ம் க ேறன் . மக் கள்
ெபா வாக ன் வைகயான ேநாய் கள் ற த் அச்சப்ப க றார்கள் . இதயேநாய் ,
ற் ேநாய் மற் ம் பக் கவாதம் . ஒ நப க் மாரைடப் ஏற் ப ம் ேபா அவர்
ப ைழப்பாரா என் ெசால் ல யா . மாற் ப்பாைத அ ைவ ச க ச்ைச அல் ல
ேவ ஏேதா என் றால் அவர் ப ைழத் தா ம் , அ ைவ ச க ச்ைசக் ப் ப ற அவர்
சற காலேம உய ர் வாழக் ம் . ஆனால் , மாரைடப் எப்ப வந் த என் ப
ேபான் றவற் ைற அவரால் தன் ைடய நண்பர்க க் ச் ெசால் ல ம் .
ற் ேநாய் வந் உடெலங் ம் பரவ னால் மரணம் ந ச்சயம் . எனேவ மக் கள் இந் த
ேநாய் கைளக் கண் அச்சப்ப க றார்கள் . இன் ெனா ெபர ய உய ர்க்ெகால்
பக் கவாதம் . ஆபத் க் கான எந் த அற ற ம் இல் லாமல் ஆேராக் க யத் டன்
இ க் ம் ஒ நபைர இந் ேநாய் ஒேர வ நா ய ல் தாக் க வழ் த் த வ ம் . மரணம்
என் தீ ர்மான க் கப்பட் டால் அ சல கணங் கள ல் சம் பவ க் கலாம் .
இல் ைலெயன் றால் அவர் ச ல நாட் க க் வாழலாம் . பக் கவாதத் த ன் இன் ெனா
அம் சம் அ வழக் கமாக ைளைய பாத க் க ற . பக் கவாதத் தாக் த ன் தீ வ ரம்
மற் ம் அ உண்டான இடம் ஆக யவற் ைறப் ெபா த் ேநாயாள
டமாக வ க றார். ேபச யாததா ம் , வார்த்ைதகைள ஒ ங் கைமக் க
யாததா ம் ேநாய் எப்ப வந் தெதன் ம் , அைத அவர் எப்ப அ பவ த் தார்
என் ம் ப றர டம் வ வர க் க யாமல் ேபாய் வ டலாம் . எனேவ, மாரைடப் அல் ல
ற் ேநாையவ ட அத க பத உண்டாக் ம் ேநாயாக பக் கவாதம் க தப்ப க ற .
ஆனால் நான் பக் கவாதத் ைத அத ர்ஷ்டத் த ன் த ர் வாய் ப் என் ம் அ ஒ
நன் ைம என் ம் க த அைதப் பற் ற ப் ேபச வ ம் க ேறன் . தற் ேபா நான்
பக் கவாதத் தால் பாத க் கப்பட் ள் ேளன் . அ கட ளால் ெகா க் கப்பட் ட என்
க க ேறன் . கட ள் ேநாையக் ெகா த் மன தர்கைள தண் க் க றார் என்
ேபச க் ெகாள் க றார்கள் . ஆனால் அ இந் த யக் க த் தாக் கம் க ைடயா . நாராயண
ன் பத் ைதப் பற் ற ப் ேப ம் ேபா , கட ள் உண்ைமயான கட ளாக (Ariya)
வந் உங் கைளத் தன் டன் ஐக் க யப்ப த் த க் (Sayujya) ெகாள் க றார் என்
ெசால் க றார். நீங் கள் கட டன் ஒன் ற ைணந் வ ட் டேபா மன த வாழ் வ ன்
உச்சபட் ச சாத் த யம் உங் க க் க் க ைடக் க ற . ஒேர சமயத் த ல் கட ட ம்
இவ் லகத் ட ம் வா ம் வாய் ப் உங் க க் வழங் கப்ப க ற .
நடராஜ க் ம் ஒ ைற பக் கவாதம் வந் த . நான் அவ டன்
உட் கார்ந்த க் ம் ேபாெதல் லாம் அவர் ெசால் வார், “ந த் யா, இ ஒ ேமாசமான
வ யாத , உனக் இ வரக் டா .” எனக் அந் த ேநாய் வரக் டா என் அவர்
ப ரத் ேயகமாகச் ெசான் னதால் அ அவ ைடய ஆச என் நான் ந ைனத் ேதன் .
அப்ேபா ட என் ைறக் காவ ஒ நாள் அ எனக் வ ம் என் நான் பயந் ேதன் .
பக் கவாதத் த ற் கான அற ற கள் ெதர ந் த ம் ைவத் ய மடத் ைதச் ேசர்ந்த ச றந் த
இந் த ய ைற ம த் வரான ெசற ய நாராயணன் நம் த ர ய டம் வ ர வான ஒ
ச க ச்ைசைய ேமற் ெகாண்ேடன் . ச க ச்ைசக் ப் ப ற அச்ச க ச்ைசக் என் ஒ
ஒ ங் ந யத இ க் க ற என் ைவத் த யர் ெசான் னார். அந் த ஒ ங் க ந்
நான் வ லக னால் வ ைள பயங் கரமாக இ க் ம் என் ம் ெசான் னார். ஒ
ஒ ங் ைக மீ ற னால் உண்டா ம் வ ைளைவப் பற் ற ச் ெசான் னால் ந ைறய ேபர்
அைத ஒ தண்டைனயாகத் தான் க வார்கள் . நான் அந் த ரீத ய ல் எப்ேபா ம்
ச ந் த த் த க ைடயா . பயணம் ேமற் ெகாள் ளேவா, ேபசேவா டா என் ப
எனக் இடப்பட் ட ந யத . ம த் வமைனய ந் ெவள ேயற ய அன் ேற,
த யவ ம் ேநா ற் றவ மான ஆர்.ேகசவன் ைவத் த யைரப் பார்க்க வ ம் ப ேனன் .
அங் க ந் த அவ ைடய மைனவ எனக் க் கஞ் ச ெகா த் தார்.

அ த் த நாள் காைல வ ைடெபற் றப ன் ஆ நாட் கள் வ ர வான பயணம்

ேமற் ெகாண்ேடன் . க ம் ெவய ல் கார ல் ப ரயாணம் ெசய் ன்
லங் க க் ப் ேபாேனன் . அ என் ைன க ைமயாக கைளப்பைடய
ைவத் த . அங் க ந் தைலச்ேசர ய ந் த அனந் த ைடய இடத் க் ப்
ேபாேனன் . மாைல ஐந் மண க் கனகமலா லத் த ன் ப ரதான
கட் டத் க் கான ம ைஜ நைடெபற இ ந் த . ஆனால் மாைல நான்
மண க் எனக் பக் கவாதம் வந் வ ட் ட . ஒேர வ னா ய ல் வந் ந் வ ட் ட .
ஆனால் அந் த ஒேர வ னா ய ல் எ பத் தா வ டங் கள் நான் கற் ற அைனத் ம்
என் ைன வ ட் ப் ேபாய் வ ட் ட . என் ைடய ெபயைர ம் , அைடயாளத் ைத ம்
ட நான் மறந் வ ட் ேடன் . எல் லாம் ேபாய் வ ட் ட .
அந் த ேநரத் த ல் என் ன நடந் த என் எனக் த் ெதர யவ ல் ைல. ஒ ப க் ைகய ல்
நான் க டத் தப்பட் ேடன் . எனக் வந் த பயங் கரமான பக் கவாதம் என் பைத நான்
பற ெதர ந் ெகாண்ேடன் . ெம வாக ந ைன த ம் ப ய . அதன் ப ற ,
வாசம் என் ற உய ர ன் ஒேர அற ற டன் மட் ேம இ ந் த ஒ ப ணத் ைதப்
ேபாலத் தான் என் உடல் இ ந் த . ச ல நாட் கள் கழ த் உணர் த ம் ப
ஆரம் ப த் த . எனக் ச க ச்ைச அள த் த ம த் வர் உடன யாக எனக் ஒ க தம்
எ த ய டன் பக் கவாதத் க் ம ந் ம் அ ப்ப னார். அதற் ப் ெபயர் பத் யம்
(பாைத தவறாைம). அைத நான் ைறயாகக் கைடப்ப க் க ேவண் ம் .
பன் ன ரண் நாட் க க் அவர் எனக் ம ந் ைதக் ெகா த் த ந் தார். ேநாய்
ைறந் த மாத ர ெதர யவ ல் ைல. ப ற இன் ெனா பன் ன ரண் நாட் க க் கான
ம ந் ைதக் ெகா த் தார். அ த் தன் ைடய இடத் க் ேக வந் என் ைன ச க ச்ைச
ேமற் ெகாள் ள அைழத் தார்.
எனக் ஏற் பட் ட பக் கவாதத் தாக் த க் ம் , வழக் கமாக உண்டா ம் ேநாய் க் ம்
வ த் த யாசம் உள் ள என் பைத இந் த இடத் த ல் ெசால் ல் வ ம் க ேறன் . ம த் வர்
என் ைடய கவனத் ைத என் வல கா ன் மீ ெச த் ம் ப ெசால்
கால் வ ரல் கைள அைசக் கச் ெசான் னார். எவ் வள யன் ம் என் ைடய கால்
வ ரல் கள ல் அைசேவ இல் ைல. பற அவற் ைற ேலசாக என் னால்
அைசக் க ந் த . உய ர ன் தல் அற ற என் ன டம் உண்டான . ஒவ் ெவா
இயக் க ம் மீ ண் ம் என் ன டம் த ம் ம் என் ம் , ப ற நான் என் ைடய
இயல் பான யத் ைத அைடந் வ ேவன் என் ம் ம த் வர் ெசான் னார். அவர்
ெசான் னத ல் நம் ப க் ைக ெபற் ற நான் , அன் தல் இந் த ேநாய் பற் ற ய பயத் ைத
ைகவ ட் ேடன் . ம ெவள ப்பாட் ன் அத சயத் ைதக் காணத் ெதாடங் க ேனன் .
இறந் ேபான நான் அத ந் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக ம ெவள ப்பா
ெகாள் க ேறன் . என் ைடய வல கண் ம் வல கா ம் சர யாக
இயங் கவ ல் ைல. ப ற ெகாஞ் சம் ெவள ச்சத் ைதப் பார்க்கத் ெதாடங் க ேனன் . ப ற
ன் ேபாலேவ என் ைடய வல கண்ணால் பார்க்க ந் த . கா ம் ேகட் க
ஆரம் ப த் த . வாழ் வ ன் இந் த இரண் க் க ய லன் க ம் ெதள வான ம
இயக் கம் ெபற் றன.
நாராயண வ ன் ‘ெதய் வ தசக’த் த ந் இரண் ெசய் ள் கள் என் ைடய
ந ைன க் வந் தன.
பரம் ெபா ேள, பைடப் ச் ெசயல் நீேய,
பைடப்ப ன் பலவைக ம் நீேய,
கட ேள, உன் ன ந் தன் ேறா
எல் லாம் பைடக் கப்பட் டன!

நீதாேன மாைய, மாையைய இயக் பவன் நீதாேன?

மாையைய மக ழ் ந் ெகாண்டா பவ ம் நீதாேன?
உண்ைமயானவ ம் நீதாேன?
மாையைய வ லக் க

ய இைணப்ைப வழங் பவ ம் நீதாேன?

Sayujya என் க ற அந் த த வ் ய இைணப் க் காக ஒவ் ெவா கண ம் நான் காத் க்

ெகாண் ந் ேதன் . நான் இந் த ன் வ ஷயங் க க் த
ேசர்க்கப்பட் ந் ேதன் .
பரம் ெபா ள் , பைடப் மற் ம் பைடக் கப்பட் ட உய ர்கள்
கடந் தந ைல (Transcendence) என் க ற உயர ய இரக் க ணம் ெகாண்ட கட ள் ஒ வர்
உண் என் ப உண்ைமதான் . அந் த கடந் தந ைலய ல் ஒ வ ைடய ஆன் மாவ ன்
உண்ைமயான ெவள ப்பா ந கழ் க ற . அந் த மாற் றம் ந கழத் ெதாடங் க வ ட் டால்
அதன் ப ன் காலதாமதம் என் பேத க ைடயா . நான் ங் க க் ெகாண் க் ம் ேபா
இ ம னால் ட என் உட ன் எல் லா க் க ய உ ப் க ம் ஒ த ய வாழ் ைவ
அ பவ க் க ன் றன. இப்ப யாக ஒ தய இறந் த உட ந்
மைறக் கப்பட் ந் த ஒ உய ர் ெவள வ க ற . அ ஓர் அத சயமாக மா க ற .
என் ைடய உட ல் நடக் ம் ஒ ச ற ய அைச க் காக காத் க் ெகாண்
உட் கார்ந்த ப்ப பயன் த ம் ெசயல் தான் . ஏெனன் றால் அந் த உய ர் மீ ண் ம்
த ம் ப வ ட் ட . எனக் ச ரமத் ைதக் ெகா த் த ெமாழ ம் அேனகமாக
மீ ண் வ ட் ட . பக் கவாதம் வந் த ச ல நாட் கள ேலேய என் னால் ேபச ந் த .
ஆரம் பத் த ல் நான் ந ைன ர யன் ற வார்த்ைதகள் வரவ ல் ைல. ஆனால்
இப்ேபா அந் த ந ைலய ந் வ பட் நான் வ ம் ம் வார்த்ைதகைள
என் னால் ந ைன ர கற .
இப்ேபா என் ைடய இட கால் உய ர் இயக் கத் டன் இ க் க ற .
ஒ வைகய ல் இறந் ேபாய் வ ட் ட என் ைடய வல கால் ெம வாக என் ைடய
இட கா டன் ஒத் ைழக் கத் ெதாடங் க ள் ள . அேத ேபால, என் ைடய
வல ைக இயக் கமற் இ ந் த . நான் ஓவ யம் வைரயத் ெதாடங் க ேனன் .
ஆனால் என் ைடய வல ைக வ ரல் களால் எைத ம் ப க் க யவ ல் ைல.
அதனால் என் ைடய வல ைகக் ைண ர ம் ப இட ைகையப்
பயன் ப த் த ேகா கைள வைரந் ேதன் . இந் த ைறய ல் கனகமலாவ ல் நான்
இ பத் ஒன் ப ர்ேயாதயங் கைள வைரந் ேதன் . நான் அல் ல ஐந்
ஓவ யங் கைள மட் ேம இட ைகயாேலேய வைரந் ேதன் . இட ைகய ன்
உதவ யால் ர ைகைய வல ைகய ல் ைவத் அைத இட ைகயால் ப த் க்
ெகாண்ேடன் . நான் பார்த்த வண்ணக் காட் ச கைள வைரந் ேதன் . அைத நீங் கள்
பார்த்தால் எனக் நடந் த எைத ம் உங் களால் ெதர ந் ெகாள் ள யா .
என் ைடய அழக யல் உணர் , ந றங் கள ன் ட் மற் ம் அைமப் ைற –
இைவெயல் லாம் சர யாக இ க் ம் . கனகமலாைவ வ ட் ச்
ெசல் லத் தயங் க ேனன் . ஆனால் இங் ம் அழகான ர்ேயாதயங் கள் உள் ளன என்
ேகள் வ ப்பட் ேடன் .
ச ல நாட் கள் நான் உள் ேளேய இ ந் ேதன் . ேநற் தான் தன் தலாக காைல
ஆ மண க் க ழக் ப் பக் கம் ேபாய் வைரந் ேதன் . இன் இன் ம் ெகாஞ் சம்
தாமதமாக எ ந் அந் த இடத் க் ப் ேபாய் அைமத யாக உட் கார்ந் வைரந் ேதன் .
எல் லாம் எள ைமயாக நடந் த .
நாராயண Ariya (உண்ைமயான ஒன் ) என் அைழப்ப நாம் உள் ளார்ந்த
ஆற் றல் (Potential) என் ெசால் வத ல் இ க் க ற . நீங் கள் ஒ ட் ைடைய எ த்
அதற் ள் ேகாழ க் ஞ் ைசத் ேத னால் உங் களால் அைதக் காண யா .
அேதேபால ெபா ண்ைமய ன் தல் உ வாக் கம் உய ர ன் எந் த அற ற ைய ம்
காட் வத ல் ைல. ஆனால் ட் ைடைய ஒ ெபட் ைடக் ேகாழ இ பத் ேதா
நாட் க க் அைடகாத் தால் அந் த ட் ைடக் ள் ஒ மாற் றம் ந கழ் க ற .
உய ள் ள ஒ ேகாழ க் ஞ் ட் ைடய ந் ெவள வ க ற அ ேபால
என் ைடய உட ன் ஒவ் ெவா ப த ய ம் ஒ மாற் றம் ந கழ் ந்
ெகாண் ள் ள . எனேவ, பக் கவாதம் என் ற ேநாய் எனக் வந் வ ட் ட என்
லம் வதற் பத லாக “எனக் இந் த ேநாய் வந் த அத ர்ஷ்டவசமான ” என்
நான் ெசால் க ேறன் . கட ள ன் அத சயச் ெசயைல அற ய அ எனக் உத க ற .
ெபா ண்ைமய ன் உள் ளார்ந்த ஆற் ற ந் எப்ப உய ர் பர ணம த் , அ
ஒவ் ெவா நா ம் ஒ த் ேதாற் றத் ைதப் ெப க ற என் பைத ம் , அந் த
வளர்சச ் ஓர் அத சய உணர் டன் இைணந் உ ப்ெப க ற என் பைத ம் நான்
அற க ேறன் . இறந் ேபான என் ைடய உட ன் ஒ ப த இழந் த
வாழ் க் ைகையப் பற் ற க் ெகாண் மீ ண் ம் அழக ம் , மக ழ் ச்ச ய ம் வாழ
வ ம் க ற .
எனேவ கட ள் எனக் இட் ட சவாைல அவ ைடய அத சயத் த ன் லேம
ஏற் க் ெகாண்ேடன் . கட ள் அக் கைறயற் றவர் அல் லர். மாறாக இவ் லக ள் ள
எல் லாவற் ைறப் பற் ற ம் எல் லாக் கைளப் பற் ற ம் ெபா ப் ணர்
ெகாண்ட த் த சா அவர். ெபா ைமைய ைகக் ெகாண்டால் எப்ப வாழ்
த ம் ப வந் வாழ் க் ைகய ன் எல் லா சாத் த யங் கள் வழ யாக ம் கடந்
ெசால் க ற என் பைத நாம் அற ந் ெகாண்ேடாம் . வளர்சச ் ம் மாற் ற ேம
வாழ் க் ைக என் தான் நாம் ன் ர ந் ெகாண் ந் ேதாம் . ஆனால் நாம்
இப்ேபா அைத ேவ வைகய ல் ச ந் த த் ப் பார்க்க ேவண் ள் ள . எனேவ
பக் கவாதம் மரணத் த ற் எத ரான . எைத வாழ் க் ைக அைடக றேதா அ
இறந் ேபான . கட ள் உண்டாக் ம் பைடப்ப ன் ெப மக ழ் ச்ச ைய அ நமக் க்
ெகாண் வந் ேசர்க்க ற . கட ைளப் பற் ற ம் ேநாையப் பற் ற ம் அ தான்
என் க த் . ேநாய் என் ப கட ள ன் பைடப் ெமாழ .
தம ழ ல் – ஆர் ச வ மார்
 கைலய ல் ஆன் மீ கம்
ெக ம் ப ல் ஓர் அ ைவ ச க ச்ைச ெசய் ய நான் அெமர க் காவ ள் ள
இண் யானாவ ற் ப் ேபாேனன் . ஏன் இண் யானாைவ ேதர்ந்ெத த் ேதன் ?
அங் தான் என் ஆத் ம நண்பரான டாக் டர் வ ஜயப ரசாந் தன் ப ள் ைள வச த்
வ க றார். ஏன் ஆத் ம நண்பராகக் க க ேறன் என் றால் வ ம் ெபளதீ கமான
ேதாற் றங் க க் அப்பால் ஓர் ஈர்ப் அவர் மீ ஏற் பட் ட தான் காரணம் . உய டன்
வா ம் ச ல காலேம ம் மந் நடக் க ேவண் ய க் க யமான ெபளத கச்
சார் ைடய ெசல் வேம என் ெக ம் . அைத ப றர் ைகய ல் எ த் ப் ேபாய்
ஒப்பைடக் க மனம் வரவ ல் ைல. வ ஜயப ரசாந் தன் எத ர்பார்ப் கள் எ ம ன் ற
என் மீ அன் ைவத் த க் க றார். ஆகேவதான் வார்த்ைதகளால் வ ளக் க யாத
என் ப ர யமானவற் ைறெயல் லாம் அவர் மத ப்பார் என் க க ேறன் . எனேவ
வ ஜயப ரசாந் தன் ெவ ம் நண்பர் மட் மல் ல, ஆத் ம நண்பர்.
அ ைவ ச க ச்ைச ைல மாதம் ஐந் தாம் ேதத நடந் த . அ ைவ ச க ச்ைச
அைறய ல் ப ரேவச த் த ப ன் என் ன ந கழ் ந் தெதன எனக் த் ெதர யா . மயக் கம்
ெதள ந் த ம் டாக் டர் ெசான் னார், “ெவள ேய க டந் த வ லா எ ம் கைளத் தட்
உள் ேள ேசர்த் ள் ேளன் .” த் த யலால் ெக ம் ைபத் தட் ச் சர யாக் வ
ெபளத கம் . அத ல் ப ன் ன ப் ப ைணந் க டக் ம் நா நரம் கள ன் பா காப்ைபக்
ற த் ச ந் தைன ர ந் அக் கைற காட் வ ஆன் மீ கம் . இப்ப த் தான்
ஆன் மீ கத் ைத ம் ெபளத கத் ைத ம் ர ந் ைவத் ள் ேளன் .
ச ல நாட் கள் கழ த் ச ரத் தா ம் நான் ம் என் ைனப் பார்க்க வந் த ந் தார்கள் .
அவர்கள் ஒ வ ேசஷ ெசய் த டன் வந் த ந் தனர். ச க் காேகா ஆர்ட் ெசன் டர ல்
க் ளாட் ேமாேன (Claude Monet – 1840-1926) வ ன் அர யேதார் ஓவ யக் கண்காட் ச
நைடெப க ற . எல் லாேம ஒர ஜ னல் ேகன் வாஸ் ஓவ யங் கள் . ஒேர காட் ச காைல,
மாைல, இர ேநர ெவள ச்சங் கள ல் ஓவ யங் களாக வைரயப்பட் ள் ளன.
பன க் காலத் த ம் , மைழக் காலத் த ம் , வசந் த காலத் த ம் வைரந் த
ஓவ யங் க ம் உள் ளன. ெபா ள ன் இ ப்ைபக் கா ம் ேபா ஒேர ஆய்
வ ஷயம் தான் . ெவள ச்சம் உண்டாக் ம் பாத ப்ைபக் கா ைகய ல் கைலய ல்
ஆன் மீ கம் தான் அவற் ற ன் கக் ற ப்பாகத் ெதர ம் . ெசன்
பார்க்கேவண் ெமன வ ம் ப ேனன் . எப்ப ப் ேபாவ ? ெக ம் ம் ,
த் ேதா ம் கீ ற ைதத் ைவக் கப்பட் ள் ளன. இ ப்ப ம் ேபாய் பார்க்க
ேவண் ம் .
ஒ ைதர யத் த ல் ேபாேனன் . உடல் நலம ன் ைம ெபளத கம் . அழக யல் ரசைனைய
நல் க ய மனத ன் உந் தல் ஆன் மீ கம் . ஓவ ய ைமயத் ைத அைடந் த ம் நான் க்
ஒ நல் ல ேயாசைன உத த் த . ஒ சக் கர நாற் கா ைய எ த் வந்
அத ெலன் ைன இ த் த தள் ள ச் ெசல் வ . அவர் அப்ப ேய ெசய் தார். நலம் ன் ற ய
உடைல சக் கர நாற் கா ய ல் ைவத் தள் ள ச் ெசல் வ ெபளத கம் . ஆனால்
ஒவ் ேவார் ஓவ யத் ைத ம் எவ் வள ரத் த ந் தைலைய எப்ப ச் சாய் த்
ைவத் , எவ் வள ேநரம் பார்த் க் ெகாண் ந் தால் அதைன ைமயாக
அ பவ க் க ம் என் ற என் ேநாக் கத் ைதக் கணக் க ெல த் நான் ஒவ் ேவார்
ஓவ யத் த ன் அ க ம் என் ைனக் ெகாண் ேபாய் ெபா ைமேயா
காத் த ந் த ம் உடல் நலம் ன் ற ய ஒ வர் ஓவ யத் ைத ரச ப்பதற் காக சக் கர
நாற் கா ய ல் வ வைதப் பார்த்த ஆள் ட் டம் ஒ ங் க ந ன் எனக் வசத ைய
ஏற் ப த் த த் தந் த ம் மனைத ெநக ழச் ெசய் த அ பவங் கள் .
வைரய த் ச் ெசால் ல யாத ஏேதா ஒன் அச் ழ் ந ைலய ம் இயல் பான ஓர்
உ ற் சா க த் ைத அள த் தைத கைலய ல் ஆன் மீ கம் என் ேபன் . அ வைர
ெதர ந் தத ந் ெதர ந் த ராத ஓர் அந் ந ய உணர் க் , காட் ச க் ஏேத ம் ஒ
மார்க்கம் அைழத் ச் ெசல் வைத நான் அ பவ த் தால் அ ேவ எனக் ஆன் மீ கம் .
ஒவ் ேவார் ஓவ ய ம் நாக் க ல் லாமேல ேப ம் . கண்கள ல் லாமேல ஆத் மாவால்
உய ைர த் தம ம் . அைதேய நான் கைலய ல் ஆன் மீ கமாக நம் க ேறன் .
அன் றாட ந கழ் கள ன் ெவ ம் சாதாரணத் தன் ைமய லான வ ப்பாகக்
காணப்ப ம் அந் ந யமான காட் ச ய ன் ஓர் இன ய ேதாற் றத் ைத, ஒ
ெதள வைட ம் த ர் ந ைலைய, வண்ணத் ைத சற் ட் , அல் ல சற் க்
ைறத் ர ைகய ன் ஒ சறய ழ ப்பால் காட் ய க் ம் இடத் ைத
இைமக் காமல் ேநாக் க , ன் ேனற யாமல் ந ற் ம் ேபா நான் அைதக்
கைலய ல் ஆன் மீ கம் என் க ேறன் .
கான் ன் ஸ்க ஒ ைற ெசான் னார், “கைலய ன் ம க ெமல் ய உய ர்பை ் ப
ஆழத் த ல் காணேந ம் ேபா அ அைமத யாய் த் ெதர க ற . அவ் வைமத ைய
பார்ைவயாள ம் அ பவ க் க ம் . சற் ம் ஓைசெய ப்பாமல் அந் த ஓவ யம்
ஒ ச ன் னைகேயா ெசால் க ற , ‘இேதா நான் இங் க க் க ேறன் ’.”
அவ் ேவாைசக் ள் ைதந் த க் ம் ஆழத் த ல் ஒ கம் பரம் உண் .
ப ரபஞ் சம் ந றக் கலைவகைளக் ெகாண்ட . கண்ண ன் ஆற் றல் கள ல் ஒன்
அதற் ந றங் கைள அவற் ற ன் எல் லா ேவற் ைமகேளா ம் ஒப்ப ட் ப் பார்த்
த இன ைம ம் , ராக இன ைம ம் ெகாண்ட சப்த ஒ ங் ைகப் ேபால ரச க் க
ம் என் பதா ம் . இவ் வ ஷயத் ைத ேமாேன ஆரம் பத் த ேலேய அற ந் த ந் தார்.
எனேவ ப ரபஞ் சத் ைத அதன் இயல் பான அழகால் கண் அதன் ந றங் கள ல்
ஒன் ைறக் ட ந ராகர க் காமல் ேகன் வா ல் பத ெசய் ய ேமாேன தீ ர்மான த் தார்.
ஒள , ந ழல் இவற் ற டம் ந றங் கள் தம இதய ரகச யத் ைத ெமாழ க ன் றன. அந் த
ரகச ய உைரயாட ல் ஒ கவ த் வம் உண் . அ ஈ இைணயற் றெதன
ேமாேன க த னார். ஓவ யக் கைலய ன் இந் த ஆன் மீ கத் ைதத் தான் ேமாேன ம க ம்
ேநச த் தார். ந றங் கைள த் தம ம் ஒள த் கள் கள் ஒ ச ன் மய இன ைமைய
த றைமயான கண்க க் ரகச யமாகப் பர மா க ன் றன. ேமாேனய ன்
ர ைகைய நம் ப க் ைகேயா ஆச ர்வத க் க அந் த ராக ஒள ர் என் ம் காத் க்
ெகாண் ந் த . அந் தப் ப ைமயான இதயத் த ன் ெபயர்தான் ‘இம் ப்ரஷன சம் .’
எங் ம் ேபரைமத ப ரபஞ் சத் ைதத் த வ கனவைமத ையப் லப்ப த் ம்
த ணங் கள ல் மட் ம் ேமாேன ப ரபஞ் சத் ைத ேநச க் கவ ல் ைல. காற் ம்
மைழ ம் கடல் எ ச்ச ம் கலங் க ய ரண் வ ம் நத நீ ம் காற் ற லைசந்
ஆட் டம் ேபா ம் ெப மரங் க ம் அர ய அழ தர சனத் த ற் கான த ற ேகாைல
ேமாேனவ டம் ஒப்பைடத் த சந் தர்பப ் ங் க ம் உண் . ப ரபஞ் சத் த ற் அைமத ம் ,
அைமத ய ன் ைம ம் ேவ ேவ கங் க ம் வ த் த யாசமான ஆத் மா ம் உண் .
அைமத ய ன் ைமய ன் கத் ைதேய ‘ேநார்மான் கைர’ என் ம் ஓவ யம்
ப ரத ப க் க ற .
சாைலகள ல் ச ந் தைனய ல் ஆழ் ந் த க் ம் த த் த மரங் கள ன் ெமளன அழக ல்
நம அந் ந யத் தன் ைம ெவள ப்ப க ற . அந் த அந் ந யத் தன் ைமைய ேமாேனவ ன்
ச ழந் ைத உறங் க க் க டப்பைதச் ச த் தர க் ம் ஓவ யத் த ல் காணலாம் . அந் த
பாலகன ன் கத் த ல் ந ைறந் த க் ம் களங் கம ன் ைம ம் , தன ைம ம் நம் ைம
உைறய ைவக் க ன் றன. அைறய ன் கதவ க ல் ந ன் ெமளனமாய் பார்பப ் ைதத்
தவ ர ஒ அ ன் ேனறக் ட அவன் ெமளனம் நம் ைம அ மத ப்பத ல் ைல.
கமீ ேல ப ரசவ த் க் க டக் க றாள் . ேமாேனவ ன் ைகய ல் ழந் ைதக் ேகா,
அவ க் ேகா உண வாங் க த் த வதற் ைபசா ட இல் ைல. எவ் வள
ேவதைனேயா அந் தச் ழ் ந ைலைய ப ரடர க் ப க் ேமாேன எ த ள் ளார்!
ேமாேனவ ன் ர ைக ைனய ல் ேதங் க ந ற் ம் ேவதைனய ன் ந ழைல
ழந் ைதய ன் இ க ய உத கள ல் காணலாம் .
ர யன் ேமாேனவ ன் ெசார்க்கக் கதைவப் பா காத் ைவத் த ந் த . ஆனால்
ஐேராப்பாவ ன் ர யைன மாதக் கணக் க ல் பார்க்க யா . ர யன் வானத் த ல்
ெதன் ப ம் ேவைளய ல் ஓவ யன் ர ைகைய ம் , வர்ணத் ைத ம்
ஆயத் தப்ப த் வதற் ள் கார்ேமகம் வந் மைறத் வ ம் . அைதத் ெதாடர்ந்
றல் மைழ. ள ர் ெதாடங் க ய டன் பன ெகாட் ம் . ப ரபஞ் சத் த ற்
இைவயைனத் ம் காரண கார யங் களற் ற ஒ ெபா ேபாக் .
தனக் ம் தன் ம் பத் த ற் ம் ஒ ண் ட் ட ெராட் , அைர அ ன் ஸ்
ெவண்ெணய் , ஒ கப் காப்ப இவற் ைற உண்பதற் ப் ெபா ளீட்ட
ேவண் ெமன ல் நீர ன் நீலத் த ல் , மரத் த ன் ப ைமய ல் , வ ன் அழக ல் ரய
க ரணங் கள் வந் வ ட ேவண் ம் . அர ய வரம் ேபால் ர யன் வான ல்
ெதர ம் ேபா ேமாேனவ ன் அம் பறாத் ண ய ல் அம் கள் இல் ைல. வர்ண
ப்கள் அைனத் ம் கா யாக இ க் ம் . அவற் ைற வாங் க பணம் இ க் கா .
தன பைடப்ைப யாேர ம் வாங் க இ ேறா, ன் ேறா ஃப்ராங் கள்
த வார்கேளயானால் … இைதெயல் லாம் ேமாேன ந ைறந் த வ ழ கேளா
ேஷார்ேஷ -ெபால் ேலாய் க் எ த ள் ளார்.
1879 ெசப்டம் பர் ஐந் தாம் ேதத ேமாேன ஓ ஓவ யத் ைதத் தீ ட் னார். மரணத் த ல்
ைத ம் அன் மைனவ ய ன் ஓவ யம் . அன் ேஷார்ேஷ -ெபால் ேலாய் க்
ேமாேன எ த னார். ‘இன் என் அன் மைனவ ய ன் ன் பத் த ற்
வந் வ ட் ட . காைல பத் மண க் அவள ன் உய ர் ப ர ந் த . நா ம் என்
ஆதரவ ல் லாக் ழந் ைதக ம் மட் ம் . எனக் ேவதைனைய சக க் க
யவ ல் ைல. எனக் ெகா ச ன் ன உதவ ைய ெசய் தரேவண் ம் . கமீ ேலவ ன்
க த் ப் பதக் கத் ைத அட ைவத் வ ட் ேடன் . அவள் வாழ் க் ைகய ன் ெமாத் த
சம் பாத் த யம் அ மட் ேம. மத யத் த ற் ப் ப ற அவள ன் உடல் ேதவாலயத் த ன்
ற் றத் ைத அைடந் வ ம் . அதற் ன் பாக அந் தப் பதக் கத் ைத அவள
க த் த ல் அண வ க் க ேவண் ம் . என் மீ க ைண காட் ங் கள் .’
உலகம் க ம் ஓர் ஓவ யன் ! எத் தைன ஆய ரம் ேபர ன் கண்க க் ம் ,
இதயத் த ற் ம் மக ழ் ைவத் தந் தவன் ! இத் தைகய கணங் கைள ம் அவன்
எத ர்ெகாள் ள ேநர்ந்தேதா! ‘ஸாந் ேத அந் த்ரஸ்ேஸ கடற் காட் ச கள் ’ ேமாேனவ ன்
மனைத ஒ ைற த வ அைமத ப்ப த் த ய க் க ேவண் ம் . அந் த ஓவ யங் கள ல்
நீண்ட ெப ச் க ண் . க் கேள ேமாேனவ ன் ம க ெந ங் க ய நண்பர்கள் .
வாழ் வ ன் இ த நாட் கள ல் வ ைம நீங் க யேபா அவர் அ ர்வமான
ந் ேதாட் டங் கைள பைடத் வர்ணங் கள ன் வழ பாட் ற் த வ ழாக் கைள
நடத் த னார். க் கள் அவர வ ைளயாட் ப் ெபா ட் களாய் இ ந் தத ல் ைல. அைவ
உற் சாகத் ேதா ஊெரங் ம் ந ைறந் த க் க ேவண் ம் . சட் கள ல் வளர்க்கக்
யைவயல் ல க் கள் . அைவ ஞ் ேசாைலகள ல் கன வ ழாக் களாய் ,
ச ர ப் களாய் எல் ைலயற் ற ஐக் க யமாய் த கழ ேவண் ம் . ெசல் வந் தர்கள ன்
பகட் ைடக் காட் ட ந் ேதாட் டங் கைள வளர்க்கக் டா . அைவ ம ய ன் சகஜமான
ர ப் டன் மலர ேவண் ம் . கைலஞர ன் அளவற் ற அழ ணர் க் ப் க் கள்
கலத் ேதா ேதாரணம் கட் ட ேவண் ம் . வ ச ற வச ேவண் ம் . ஐரீஸ ம் ,
ட் ப் ம் , ப ேயாண ம் பரஸ்பரம் பார்த் ம் ச ர த் ம் என் ெறன் ம்
இைணந் ம் வர்ண ஆரவாரத் டன் பயண க க் பாைத காட் ட ேவண் ம் .
இ ேவ ேமாேனவ ன் ச த் தாந் தம் .
அைலகைள ெபாங் கச் ெசய் ெவண் ைரய ன் ெகாந் தள ப்ப ல் ழ் க எ வ
கட ன் த் தைகயாக வ டக் டா . ேதாட் டக் காரன் க் கைள வளர்க்க றான் .
ஓவ யேனா க் கள ன் ெப ம் க க் அழ வற் ற ஒள ைய ஏற் க றான் .
கமீ ேலவ ன் மைற க் ப்ப ன் ேமாேன மனம் , இதயம் , ச ந் தைன அைனத் ைத ம்
தன ஓவ ய ஈ பாட் ற் காக த யாகம் ெசய் தாெரனச் ெசால் லலாம் . அதற் ப் ப ன்
க தங் கள ன் ேபாக் மாற ய . அவர மன த ேநயம் என் ம் மனத் யைர
த வதாகேவ இ ந் த . இ ப்ப ம் ஓவ ய ஈ பாட் ற் காக ஒ க் க
ைவக் கப்பட் ந் த ேநரத் ைத அபகர க் க ம் ப உ ப்ப னர்க க் ேகா,
நண்பர்க க் ேகா யவ ல் ைல.
கமீ ேலவ ன் இடத் ைத ஆ ஸ் ப த் தாள் . ஆ ஸ் ஆேராக் க ய ம் த றைம ம்
உைடயவளாக வ ளங் க னாள் . ேமாேன அக ெவள ய ந் மைலச்
ச கரங் க க் ம் கடேலாரங் க க் ம் தன் பைடப் கள ன் அரங் ைக மாற் ற னார்.
கடேலா உைரயாட தயாராய் வந் த ர ைகக் பாய் ந் ேதா ம் அைலகேளா ம்
ேமகங் கைளக் க த் வழ் த் வதற் எம் ப க் த க் க ற கடல் எ ச்ச ேயா ம்
ைகயாள ேநர்ந்தைதப் ேபால இ க் கவ ல் ைல. மைலத் ெதாடர்கள ன் ரட் ப்
பாைறகள ட ம் , ெசங் த் தாய் க டக் ம் சர கள ட ம் ைக வைளத்
ந ற் ம் காய் ந் த மரங் கள ட ம் ர ைகைய சமரசப்ப த் த ேவண் யதாய ற் .
அதற் ெகா ச றந் த எ த் க் காட் 1883 ப ப்ரவர ய ல் தீ ட் ய ‘எட் ேராட் ய ல் கடல்
ெகாந் தள ப் ’.
அக் காட் ச ஏற் கனேவ ர்ேவ த றைமயாகப் லப்ப த் த ய ஒன் தான் . மைலக் ம்
கட க் ம் ந ேவ ச க் ண்ட கைலஞ க் ேவேறார் உணர்சச ் ட் ம்
ப ரச்ச ைன ம் ன் ந ன் ற . அ ஆ ைஸ மணப்பதற் ன் ந கழ் ந் த .
ஆ ைஸ த மணம் ெசய் வதற் ன் கமீ ேல வ ட் ப்ேபான இடத் த ற் ஆ ஸ்
வ ப்பத் டன் வந் ேசர்ந்த ந் தாள் . என ம் அவள கணவன்
எர்னஸ்ேடேஹாெஷேஸ இன் ம் ஆ ைஸ அத கார ர்வமாக வ வாகரத்
ெசய் த க் கவ ல் ைல. ஆகேவ ப றன் மைனவ ேயா வாழ் ந்
ெகாண் க் கக் ய தார்மீகமான அகக் ெகாந் தள ப் ேமாேனவ ன் மனத ல்
ற க் ெகாண் ந் த . ஒ ேவைள ‘எட் ேராட் ய ல் கடல் எ ச்ச ’ைய
ேகன் வா ல் த வதற் ற எ ச்ச ையக் காட் ம் அகக் ெகாந் தள ப்
உதவ ய க் கக் ம் . அைதப் ேபாலேவ ேமாேனவ ன் அகக் ெகாந் தள ப்ைபப்
ப ரத ப க் ம் ஓர் ஓவ யம் ‘க வர்ன்ன ய ல் எப்ேத நத ப்ப ரவாகம் ’. தைட ம்
அைல ம் மட் மல் ல அந் த நத ய ல் பயங் கரமான ஒ நீர்ச ் ழ ம் ெதர க ற .
மனைத ஒ கப்ப த் த ேமாேன கண்டைடந் த இ வழ கள் , ஆ ஸ க் த ன ம்
க தம் எ வ ம் கண்கைள கட ம் பாைறப் ப த ய ம் பறந் தர ய
வ வ ம் . யரத் த ன் அ ேயாட் டத் த ம் அதைன சக த் க் ெகாள் ம் ேபா
ெவள ப்ப ம் ெவ ம் ப ம் ஒள ந் த க் ம் ஒ ய ஆத் மதர சனம் உண் . அ
த ம் ைனப் கைலய ன் ஆன் மீ கத் ைத அற் தமாக வ ப்ப த் க ற .
அதற் ச் சர யான உதாரணம் தான் ேமாேனவ ன் ஓவ யப் பைடப் கள் . அந் நாட் கள ல்
அவர் அ பவ க் க ேநர்ந்த ேவதைன டன் அடக் க யாத ஒ காதல்
ேமாகத் ைத ம் ேமாேன தன் மனத ல் ைவத் பராமர த் வந் தார். அ தான்
ஆ ன் மீ அவ க் க ந் த அ ராகம் . இைவ இரண் ம் உ வாக் க ய எட் ட
யாத ஓர் ஆழம் ேமாேன ெவள ப்ப த் த ய அழக யல் தர சனத் த ல்
ந ைறந் த க் க ற . அைத இனம் காண பார்ைவயாள க் இய ெமன ல் ஓவ ய
அ பவத் த ன் எதார்த்தமான இன ைமைய அந் தக் கைலரச கன் ெதர ந்
ெகாள் வான் .
தம ழ ல் : ந ர்மால் யா
ப த -2
 மரணத் ைத எத ர்ெகாள் ளல்
‘மரணம் ’ – இந் த வார்த்ைதையவ ட அத கம் அச்சம் த க ற, ஓயாமல் ந ைனவ ல்
ஊடா வ க ற, வஞ் சகமான பயங் கரம் ந ரம் ப ய ேவ வார்த்ைத க ைடயா . அ
இ த ம் , ைம ம் ெகாண்ட . இ ந் ம் பல க் மரணம் ஓர் ஆ தல் ;
அவர்கள ன் எல் லாத் ெதால் ைலகைள ம் க் க் ெகாண் வ க ற ஒ
வாக் த.
மரணத் ைதக் கண் பயப்ப க றவ க் ம் , அைத வ ம் ப நா க றவ க் ம்
மரணம் ேநர்க ற . மரணத் ைதவ ட ந ச்சயமான வ ஷயம் இந் த உலகத் த ல்
ேவெற ம் இல் லாவ ட் டா ம் ந ைறயப் ேபர் அைதப் பற் ற ச ந் த க் க
வ ம் வத ல் ைல. எனேவ, அ எப்ேபா ம் றந் தள் ளப்ப க ற . மரணத் ைதப்
பற் ற ச ந் த ப்ப பயம் த வதாக இ க் கலாம் .
அேத சமயம் , மரணம் (இந் த யாவ ல் ) ‘சமாத ’ என் அைழக் கப்ப க ற ;
ேயாக கைளப் ெபா த் தவைர அ ‘இ த க் கலப் ’ என் க தப்ப க ற . ஒ
ேயாக மஹாசமாத ய ல் ம் ேபா அவர் ( ந ைறவான கலப் அல் ல
இைணப் ) மன த வாழ் க் ைகய ன் இடர்கள ந் வ தைல ெப வதாகக்
க தப்ப க றார். அதன் ப ற அவர் ந ைலேபற் ற ல் வாழ் க றார்.
இந் த வைகய ல் , இறவாைமக் ம் , வ ன் ைமக் மான ைழவாய லாக ம்
மரணம் க தப்ப க ற . மரணம் ஒ ரண்பாட் ைடக் ெகாண் க் க ற . ஒேர
சமயத் த ல் அத க வ ப்பத் ைதத் ண் வ ம் , அச்சத் ைதத் த வ மான
அ பவம் அ .
மரணம் ற த் த பயம் , அ பற் ற ய நம் அற யாைமயா ம் , மரணத் க் ப்ப ன்
என் ன நடக் க ற என் ப நமக் த் ெதர யாததா ம் உண்டாக ற . இ ஒ
ெபர ய ேகள் வ . ம க வ ர வான ஆய் க் காக, சாக் ர ஸ் இந் த வ ஷயத் ைத
எ த் க் ெகாள் க றார். ப ேளட் ேடாவ ன் இரண் உைரயாடல் கள ல் , மரணத் ைதப்
பற் ற ம ந் த ேநசத் ட ம் , எத ர்பார்ப் ட ம் சாக் ர ஸ் ேப வைத நாம்
ேகட் க ேறாம் . ச ல நா கள ல் மரணத் த ன் க் க யத் வம் ைறக் கப்பட் ள் ள ;
காரணம் , ற் ப றவ கள ம் , இறப் க் ப்ப ன் ஒ மன தன் மீ ண் ம்
வாழ் க் ைகக் த் த ம் க றான் என் பத ம் அவர்க க் உள் ள நம் ப க் ைகதான் .
அந் த வைகய ல் அ த் த மரணம் , ஒ மன தன் கடந் ேபா ம் பல மரணங் கள ல் ,
பல லட் சக் கணக் கான மரணங் கள ல் ஒன் தான் . இந் த நம் ப க் ைக மரணத் த ன்
ெப மள க் க யத் வத் ைத நீக் க வ க ற . ஒ தன நபராக இந் த ம ய ல்
ஒேர ஒ ைறதான் ேதான் க ேறாம் என் ம் , உடைலவ ட் நீங் க யப ற
மீ ண் ம் இங் வ வதற் வாய் ப்ப ல் ைல என் ம் ந ைனக் ம் மற் றவர்க க் ,
சம் பவ க் கப் ேபா ம் மரணேம ஒேர மரணம் ; எனேவ, அ மக க் க யமான .
அப்ப யானால் , ம ய ல் இந் த வாழ் க் ைக கமான என ல் , மரணம் நம் ைமப்
பற த் ச் ெசல் வ மட் ம ன் ற , இந் த அழகான உலகத் க் மீ ண் ம் வ ம்
வாய் ப்ைப ம் அ எப்ேபா ம் தரப்ேபாவத ல் ைல.
உறவ னர்கள் நண்பர்கள் என் நாம் ேநச க் ம் பலேரா வாழ் வேத வாழ் க் ைக
என் ெபா ள் ெகாள் க ற . உயர்ந்தவர்கைள நாம் ேபாற் க ேறாம் . இங்
ம ய ல் நாம் இ க் ம் ேபா பலேரா பந் தங் கைள ஏற் ப த் த க் ெகாள் க ேறாம் .
ஒ நபர ன் மரணத் த ல் ஒ நாண் அ ப க ற . இறந் தவர் நம் மால்
ேநச க் கப்பட் டவெரன் றால் அ ப வ ஓர் இதய நாண். அப்ப ப்பட் டவர் இறந்
மைறவ ம ந் த யரம் த வ . அவர் மைறந் வ ட் டார் என் பைத நம் வதற்
பலர் வ ம் வத ல் ைல. இறந் தவர் மீ நமக் ள் ள பற் ற ன் காரணமாக, ‘அவ க்
இ ற வா ைம உண் ’ என் நாம் ஆராயாமல் ஏற் க் ெகாள் க ேறாம் . இறந் தவர்
நமக் காக எங் ேகா காத் க் ெகாண் க் க ேவண் ம் என் நாம் வ ம் க ேறாம் ;
அங் ெசன் அவைர சந் த க் க ேவண் ம் என் ம் வ ம் க ேறாம் . அந் த
நம் ப க் ைக இல் ைலெயன் றால் பலரால் மரணத் ைத எத ர்ெகாள் ள யா .
எப்ேபா ம் ேபால, ம கப்ெபர ய பயம் சந் ேதகத் தால் தான் உண்டாக ற ; இறந் தவர்
உலகத் த ன் மீ நமக் ள் ள நம் ப க் ைக ந யாயமான தானா? என் ற சந் ேதகம் தான்
அ . அ உண்ைமய ல் ைலெயன் றால் அப்ப நம் க றவர்கள்
ஏமாற் றப்ப வார்கள் .
மரணம் எப்ேபா வ ம் என் யா க் ம் ெதர யா . ச ல சமயங் கள ல் ஒ வர்
மரணத் ைத எத ர்பார்த் வ டக் கணக் க ல் காத் த க் கலாம் ; ஆனா ம் அ
வராமல் ேபாகலாம் . இன் ெனா வர், ஆேணா, ெபண்ேணா ‘எல் லாம் இங்
பா காப்பாக இ க் க ற . இன் ம் இ ப , ப்ப , அல் ல நாற் ப
வ டங் க க் வாழலாம் ’ என் ந ைனக் க றார்; அந் த நபர் த ெரன் வ ந்
இறக் க றார். ந ச்சயமற் ற அம் சம் தான் அத ைடய அச்சம் த ம் தன் ைமைய
அத கர க் க ற .
நாம் எல் ேலா ம் ஒ நாள் அைத எத ர்ெகாள் ளத் தான் ேவண் ம் . எனேவ அைதப்
பற் ற ச் ச ந் த ப்ப நல் ல . மரணம் என் அைழக் கப்ப ம் இ என் ன? ஒவ் ெவா
நா ம் ஒவ் ெவா கண ம் ந கழ் ந் ெகாண் க் ம் இைத நான் பார்க்க ேறன் .
நாம் இந் தக் கணத் த ல் அ பவ க் ம் எல் லா இன் பங் க ம் , எல் லா பயங் க ம் ,
எல் லாத் ன் பங் க ம் , எல் லா ப ரச்ச ைனக ம் இந் தக் கணத் த ல் இறந்
ெகாண் க் க ன் றன. அவற் ற ல் ச ல அ த் த கணத் த ல் ம ப ம் ப றக் க ன் றன.
மரணத் ைதப் பார்க் ம் ஒ ைற அ . இன் ெனா ைற, ‘நாம் வளர்க ேறாம் ’
என் நாம் ெசால் ம் ேபா நாம் உண்ைமய ல் மரணத் ைத ேநாக் க
நைடேபா க ேறாம் ; அதாவ , இந் த உட ன் மரணம் .
நம் உட ன் பலவைக ெசல் கள் உணர்வற் , ன் பமற் இறக் ம் ஒ வைக
மரணத் க் நாம் ஆட் பட் க் ெகாண் க் க ேறாம் . நம் ைடய தன ெசல் கள்
ஏறத் தாழ தற் சார் வாழ் க் ைக ெகாண்டைவ. ஒ ெசல் இறந் தால் அதன் இடத் ைத
இன் ெனா ெசல் எள தாக ந ரப் க ற . ஓர் அர்த்தத் த ல் நாம் ஒ நபரல் ல, பல
தன் னாட் ச ெகாண்ட அல கள ன் ஒ ெபர ய ப் . ஒ ெசல் ன் அல் ல
ஒ தன் னாட் ச ெகாண்ட அலக ன் அழ ெபர ய ேவ பாட் ைட உண்டாக் க வ டா ;
ஒ நபர ன் மரணம் மன த லத் ைத பாத க் காத ேபால. மன த லம் என் ப ,
எல் லாத் தன நபர்க ம் ேசர்ந்த ட் ப் ெபா த் தன் ைமேய. அேதேபால, மனம்
மற் ம் உடல் சார்ந்த நம் ைடய உய ர யக் கத் த ல் , வந் வந் மைற ம்
தன த் தன எண்ணங் கள் , தன த் தன உணர்சச ் கள் , மற் ம் க் கைல ம்
த ரண் ைணந் த க த் க் கள் ஆக யைவ (க த் க் க ம் ட, வாழ
வ ைழக ன் றன) உள் ளன. இந் த உட ன் ட் டான, ஒன் றாக இைணக் கப்பட் ட
ெசயல் பா ம் , இந் த உட ன் எண்ணற் ற ட் பத் த றைமக ம் இைணந் ேத
பண யாற் க ன் றன. இந் த ட் பத் த றைமகள ல் ஏேதா ஒன் ேறா ச லேவா
ெசய ழக் ம் ேபா மற் றைவ உைழப்ைபப் பங் க ட் க் ெகாள் க ன் றன. ச ல
ெசய ன் ைமக ம் தவறான ெசயல் பா க ம் இ ந் தா ம் எப்ப ேயா பண
ெதாடர்ந் நைடெப க ற .
நாம் மரணத் த ந் ெதாைலவ ல் இ ப்பதாக ந ைனக் க ேறாம் ; ஆனால் , நாம்
ஏற் கனேவ ஓரள க் இறந் ேபாய் வ ட் ேடாம் . என் ைடய வ ந் வ ட் ட
பற் கள ன் ஆன் மாக் கைளப் பற் ற நான் ந ைனக் ம் ேபா , என் ைடய
வ ந் ேபான பற் கள் எங் ேக ேபாய ன என் வ யப்பைடக ன் ேறன் . அைவ இறந்
வ ட் டன; அைவ மைறந் வ ட் டன. ஆனால் , ‘நான் இறந் வ ட் ேடன் ’ என் நான்
ந ைனப்பத ல் ைல. என் ைடய வ ந் ேபான பற் கைளப் ெபா த் தவைர நான்
ஏற் கனேவ இறந் வ ட் ேடன் . ஒவ் ெவா ைற என் ைடய நகங் கைள
ெவட் ம் ேபா மைறந் ேபா ம் என் ைடய உட ன் அந் த பாகத் த ன் மீ நான்
அ தாபப்ப க ேறன் . உங் க ைடய ெவட் டப்ப ம் ேபா , உங் கள ன் ஒ
ச ப த ேபாய் வ க ற என் நீங் கள் ந ைனப்பத ல் ைல. ைககால் கள்
ண் க் கப்பட் ட ப ற ம் ச லர் அப்ப ேய மாறாமல் இ க் க றார்கள் .
‘நமக் ள் இ க் ம் நபர் யார்?’ என் ற ேகள் வ ைய இ எ ப் க ற . ைககேளா
கால் கேளா ண் க் கப்ப ம் ேபா ‘நான் ’ அல் ல யம் என் ற க த் தாக் கம்
ைறக் கப்ப வத ல் ைல. ைக கால் இல் லாத ந ைலய ம் ஒ நபர் ைமயான
மன தனாக இ க் கலாம் . உண்ைமய ல் நாம் ைககால் அற் றவர்கள் . நமக் ள் ேள
ைக கா ல் லாத ஒ நபர், ட் பத் த றைமகள் இல் லாத ஒ நபர்,
எல் லாவற் ைற ம் உள் ள ட் ட ஒ நபர், ஓர் இைறந ைல ெகாண்ட நபர் உள் ளார்.
லட் சக் கணக் கான ஆன் மாக் கள் ைக, கால் கள் – ஆக் கக் கேளா ேசர்ந் இந் த
நப ம் உள் ளார்.
இப்ப யாக, நாம் ப த யளவான மரணங் கைள, தன த் தன யான மரணங் கைள,
இ த ய ல் ஒ ைமயான அல் ல ட் மரணத் ைத அ பவ க் க ேறாம் .
அந் தக் கைடச மரணம் ந க ம் ேபா ட, உட ன் எல் லா பாகங் கள ம் மரணம்
ஒேர சமயத் த ல் ந கழ் வத ல் ைல என் ெசால் க றார்கள் . இதயத் ப்
ந ன் வ ட் ட ப ற ட இன் ெனா நப க் மாற் றப்படக் ய அள க்
ச நீரகம் இயங் க க் ெகாண் க் கலாம் . நீண்ட நாள் பயன் பாட் க் உகந் தமாத ர
கண்கைளக் ட இன் ெனா நப க் ப் ெபா த் தலாம் . ேவெறா நப க்
நாற் ப வ டங் க க் ம் ேமலாக உத ம் ப எ ம் கைளப் ெபா த் தலாம் .
‘ரீடர்ஸ் ைடஜஸ்ட் ’ பத் த ர க் ைகய ன் உண்ைமத் தன் ைமய ல் எனக் ப் ெபர தாக
நம் ப க் ைக இல் லாவ ட் டா ம் , ஒ நபர ந் ஒன் ப பாகங் கள் எ க் கப்பட்
ேவ ஒன் ப நபர்க க் அேத நாள ல் ெபா த் தப்பட் டன என் அத ல் வந் த ஒ
ெசய் த ையப் ப த் ேதன் . அந் த நபர ன் இதயம் இன் ெனா நபர டத் த ம் ,
ச நீரகம் ேவெறா வர ட ம் , கண்கள் இன் ெனா வர ட ம் இயங் க வந் தன;
எனேவ அந் த மன தன் ஒேர ேநரத் த ல் ஒன் ப ேபர்கள ல்
வாழ் ந் ெகாண் ந் தான் . ச லர் கட ள் அவர்க ைடய இதயத் த ல் வாழ் வதாகக்
க க றார்கள் . ஆனால் அவர்க ைடய இதயம் ெசய ழந் , அதற் ப் பத லாக
ஒ ப ளாஸ் க் இதயம் ெபா த் தப்பட் டால் எந் தக் கட ள் அங் ேக வாழ் க றார்? ஒ
ப ளாஸ் க் கட ேளா? அதன் ப ற அந் த நபர் சாதாரண மன தைனப் ேபால
ேயாச க் க ம் , ேநச க் க ம் ெசய் வானா? ஒ மன தன டம ந் இன் ெனா
மன த க் எள தாக ரத் தத் ைதச் ெச த் த ம் என் ப நம் எல் ேலா க் ம்
ெதர ம் .
நம் ைடய எந் தப் ப த உண்ைமய ல் ‘நாம் ’? அ நாம் உண் ம் உணவா,
நம் ைடய எ ம் கள ன் மஜ் ைஜயாக மா ம் உண ஊட் டமா, நம் ைளய ன்
ெசல் களா, அல் ல நம் ைடய மத் த ய நரம் மண்டலமா, அல் ல நம் ைடய
தைசகளா? நாம் யாராக இ க் க ேறாம் என் பைதப் ெபர தாகக் ைறக் காமல்
நம் ைடய ச ல ப த கைள நீக் க வ ட ம் ; ேவ ச ல ப த கைள நீக் க னால்
நாம் இறந் வ ேவாம் . இரண்டாவதாகச் ெசான் னைத ‘நாம் யாராக
இ க் க ேறாம் ’ என் பைதத் தீ ர்மான க் ம் க் க ய அம் சங் கேளா இைணத் ப்
பார்க்க ேவண் ம் .
இந் த வைகயான ஆய் யாரா ம் ேமற் ெகாள் ளப்படவ ல் ைல. ேபய் கள் , ஆவ கள் ,
ஆன் மா மற் ம் வாழ் க் ைக, மரணம் ஆக யைவ பற் ற மக் கள் ேப க றார்கள் .
ெமாத் தத் த ல் , ம க க் க ய வ ஷயமான வாழ் க் ைக மற் ம் அத ைடய மரணம்
பற் ற எந் த ஆழ் ந் த ஆய் ைவ ம் ேமற் ெகாள் ளாத, ட நம் ப க் ைககள் ந ரம் ப ய ஒ
மக் கள் த ரள ன் மத் த ய ல் நாம் வாழ் வதாகத் ேதான் க ற .
நாம் அ க் க , ற ப்பாக இந் த யாவ ல் , ற் ப றவ பற் ற ய ந ைன கள் மற் ம்
ம ப றவ பற் ற ய உதாரணங் கள் ற த் த வ ச த் த ரக் கைதகைளக் ேகட் க ேறாம் .
ம ப றவ பற் ற ய நம் ஊகங் கைளப் பலவனமைடயச் ெசய் ம்
எத ர்க்ேகாட் பா க ம் உள் ளன. ச ல சமயங் கள ல் ன் அல் ல நான்
வய ள் ள ஒ ச வன் , இவன் ெதர ந் ெகாள் ள சாத் த யம ல் லாத, பல
வ டங் க க் ன் னால் நடந் த ஒ ெகாைலைய வ வர ப்பைத, ம ப றவ ைய
நம் வதற் கான ஒ காரணமாகக் காட் க றார்கள் . அந் தக் ெகாைலேயா
ெதாடர் ைடய நபர்கைள அவனால் அைடயாளம் காட் ட ம் . அந் தக் ெகாைல
ற த் த வ வரைணைய அவனால் தர க ற . அதன் ப ற , ெகால் லப்பட் ட
நபராகத் தன் ைனேய அவன் அைடயாளம் காண்க றான் . மக் கள் இ ற் ப றவ
ந கழ் வாகத் தான் இ க் கேவண் ம் என் உ த யாக அற வ க் க றார்கள் .
இதற் எத ரான ேகாட் பா , ட் நனவ பற் ற ய ங் க ன் ேகாட் பாட் ைட
ஒத் ள் ள . ஒ க் க ய ந கழ் நடக் ம் ேபா , ஒவ் ெவா வ ைடய மனத ன்
ஆழ் அ க் க க் ள் அ ெசன் ப கற . அன் றாட வாழ் வ ன்
ெசயல் பா கள ல் அம் மக் கள் ஈ பட் கவனம் ெகாள் ம் ேபா அப்பத
இன் ம் இன் ம் ஆழங் க க் ள் தள் ளப்ப க ற . இ ஒ தன த் த ந ைன
இல் ைல; ச க மயமாக் கப்பட் ட ஒ ட் ந ைன . தன த் த ந கழ் கள் ற் ற ச்
ழன் மனத ன் ேமற் பரப் க் மீ ண் ம் வ வதற் வாய் ப் கைள
அைடவ ேபால, ட் நனவ ம் ழன் அந் தச் ச வைனப் ேபான் ற
ஒ வர ன் மனம் வழ யாக அதன் ந ைனைவ ெவள ேய தள் க ற . அந் தக்
ழந் ைத ம ப றவ அைடந் த ழந் ைதயாக இ க் க ேவண் ய அவச யம ல் ைல.
ட் நனவ கண்டைட ம் வ காலாக அ இ க் கலாம் . உங் கள் உடல்
அைமப்ப ல் பாக் ர யாேவா, ைவரேஸா, அல் ல ேநாய் உண்டாக் ம் ஏேதா ஒ
காரண ேயா இ ந் தால் , அ நீண்ட நாட் க க் ெசயலற் றதாக டங் க ய ந் ,
ப ற உடம் ப ன் ஏேதா ஒ ப த ய ல் , எத ர்ப் ைறவாக இ க் ம் ேபா அங்
அ ேமெல ம் ப வ க ற . அேத ேபாலேவ இ ம் நடக் கலாம் . ேம ம் , ற
ெசால் தல் , ெதாைலவ ல் நடப்பவற் ைற உணர்தல் ேபான் றைவ பற் ற ம்
ேகாட் பா கள் உள் ளன. ம ப றவ க் எத ரான ேகாட் பா கைள ம் மீ ற
ப த் தற க் ப் றம் பான, வ ச த் த ர வ ஷயங் கைள மக் கள் ெதாடர்ந்
வ ம் க றார்கள் . இ நம் ம ட ள் ள ெதால் கைதைய உ வாக் ம் அம் சத் ைதத்
ெதா க ற .
நான் ஒ தீ க் ச்ச ைய உர ம் ேபா ஒ ப ரத் ேயக சத் தத் டன் அ
ெகா ந் வ ட் எர க ற . பற நான் ஒ ெம வர்த்த ையக்
ெகா த் ம் ேபா , அ ேபான் ற சத் தத் ைத அ உண்டாக் வத ல் ைல.
ெம வர்த்த ஒ ேயாக ையப்ேபால எர க ற . தீ க் ச்ச ஒ ெரள ையப் ேபால
எர க ற . இதற் அவற் ற ன் லக் கேள காரணம் . இ ேபாலேவ நா ம்
நம் ைம ெம வர்த்த கைளப் ேபால இ ப்பதாக ந ைனத் க் ெகாள் ளலாம் . ஒ
ெம வர்த்த ெகா த் தப்ப க ற ; அந் த நாள் தல் அ எர க ற . இ த ய ல்
ெம ம் , த ர ம் தீ ர்ந் ேபாக ன் றன. அவ் வள தான் அ .
‘ந ர்வாணம் ’ என் ெபா ள் ப ம் , ‘எர ந் தீ ர்ந் ேபாவ ’ என் பைதப் பற் ற த் தர்
ேப ம் ேகாட் பா இ தான் . ஓர் உடல் எர ந் தீ ர்ந் ேபாய் இந் த அ ஞ் ெசயைலச்
ெசய் வ ம் என் அவர் ந ைனப்பத ல் ைல. அவர் ஒ ெதாடைரப் பற் ற ச்
ச ந் த க் க றார். அவ ைடய க த் ப்ப , உங் க க் எண்ப அல் ல
ெதாண் வய ஆ ம் ேபா இறந் ேபாக றீ ரக் ள் ; உடல் தான் மைறந்
ேபாக ற ; உட ன் ேதைவ ெதாடர்க ற ; ன் வ ைனப்பயன ன் த ரட் ச
இன் ெனா வ வத் ைத எ ப்பதால் இந் தத் ேதைவ ெதாடர்க ற .
ன் வ ைனப்பயன் என் ற உந் வ ைசைய நாம் ஓர் அைமப் ைறக் ள்
ெச த் க ேறாம் . அந் த உந் வ ைசய ன் ஒவ் ெவா ப த ம்
ந த் தப்ப ம் ேபா , அதற் எர ெபா ள் இடப்படாதேபா அ எர ந் தீ ர்ந்
ேபாக ற . கர்மவ ைனகள ன் ெதாடரான இந் த இறப் , ஒ ெம வர்த்த அல் ல
ஒ தீ எர ந் ேபாவைதப்ேபான் ற .
ஒ ெதாடர் என் நாம் ந ைனத் க் ெகாள் ள ேவண் மா? தன த் தன யாக
ெம வர்த்த கைளப் ேபால் அதனதன் ந மணத் ேதா அல் ல
ர்நாற் றத் ேதா நா ம் நம் ைம தன த் தன ந கழ் களாக ஏன் க த க்
ெகாள் ளக் டா ? ஒ நபர ன் ந மணம் இன் ெனா நபர ன் ர்நாற் றம் .
வாழ் க் ைகைய எர ம் ெம வர்த்த யாக பாவ த் தால் மரண பயம் ேபாய் வ ம் .
என் ைன எப்ப பயப்ப த் த ம் ? நான் ஒ ெம வர்த்த . என் ைடய
ெம க ன் அள வரம் ைடய . அ எல் லா ேநர ம் எர ந் ெகாண் க் க ற
என் பைத நான் அற ேவன் . ஒவ் ெவா வாசத் த ன் ேபா ம் ெகாஞ் சம் சக் த
ெவள ேய க ற . என் ைடய ஒவ் ெவா இதயத் ப்ப ன் ேபா ம் ெகாஞ் சம்
சக் த தீ ர்ந் ேபாக ற . என் இைரப்ைபக் ள் ஒவ் ெவா ைற உண
இடப்ப ம் ேபா ம் என் வய உைழத் தன் சக் த ைய ெசலவழ க் க ற . காந் த
வ ம் ப யைதப்ேபாலேவ ச லேபர் 120 வ டங் க க் உய ேரா க் க
வ ம் க றார்கள் . அந் தக் காரணத் க் காக காந் த தன் ைடய இைரப்ைபக்
அத கம் ேவைல ெகா க் க வ ம் பவ ல் ைல. எப்ேபாதாவ ெகாஞ் சம் ந லக் கடைல
சாப்ப வார். தன் ைடய ஜீ ரணமண்டலத் க் அத க ேவைல ெகா க் க அவர்
வ ம் பவ ல் ைல. வாழ் நாைள அத கர க் க ஒ வர் ேமற் ெகாள் ம் ஒ வைக
ச க் கனப்ப த் தல் இ . கத் வதற் ம் , த ப்பதற் ம் பத லாக ஒ வர்
அைமத யாக உட் கார்ந்த ந் தால் சக் த ைறவாகத் தான் ெசலவா ம் . இ உங் கள்
வாழ் ைவ நீ க் கக் ம் .
ஆனால் , க் க ய வ ஷயம் என் ன? வாழ் க் ைகக் ற ப்ப ட் ட எந் த அர்த்த ம்
இ ப்பதாக நான் ந ைனக் கவ ல் ைல. வாழ் க் ைக என் ற வ ப்பைறக் ள் , எந் தத்
தைலைம ஆச ர ய ம் வந் ஒவ் ெவா வாழ் க் ைகக் ம் ந ைறேவற் வதற் காக
ஒ ப ரத் ேயக ெசயல் த ட் டத் ைதத் த வத ல் ைல. அப்ப ஒ ெசயல் த ட் டம்
இ ப்பதாக க ற ஸ் வர்கள் ெசால் க றார்கள் ; ஆனால் , அவர்கள் அப்ப ச் ெசால் வ
ேதவாலயத் ைத ந ைலந த் தத் தான் . அதற் காக இந் த மாத ர ந ைறய ெபாய் கள்
ெசால் லப்பட ேவண் ம் . மதத் க் ள் இ க் ம் பல ச க் கல் கள் , மரணத் ைத
ப த் தற ேவா பார்பப
் ைதத் த க் க ன் றன. நான் ஒ க ற ஸ்தவனாகேவா,
இந் வாகேவா இல் லாம ப்பதால் அக் கைற ெகாள் ளேவண் ய ெபர ய
வ ஷயமாக மரணம் எனக் ப் ப வத ல் ைல. மரணத் ைத ெதள வாகப்
பார்பப் தற் கான த த ைய அ எனக் த் த க ற .
நமக் ஏற் கனேவ ெதர ந் தத ந் நாம் ெதாடங் கேவண் ம் . எனக் ம கத்
ெதள வாகத் ெதர ந் த ஒ வ ஷயம் , ‘ ற் ப றவ ையப் பற் ற எனக் எ ம்
ெத ர யா ’ என் ப தான் . என் னால் ெதர ந் ெகாள் ள இய ம் என் நான்
எத ர்பார்க்காத ஒ வ ஷயம் , ‘மரணத் க் ப்ப ன் என் ன நடக் ம் ’ என் ப தான் .
மரணம் , க் கத் ைதப் ேபான் றதாக இ க் கலாம் . ஆனால் , க் கத் த ல் ட
கனவ ல் வ வன எல் லாம் சர யா, தவறா என் ர ந் ெகாள் ள, ‘மத் த ய நரம்
மண்டலம் ’ என் அைழக் கப்ப ம் ட் பத் த றம் ட உத ம் என் ப
உ த ய ல் ைல. மத் த ய நரம் மண்டலம் இல் லாமல் , நான் மரணத் ைதப் பற் ற ச்
ச ந் த க் க ேவண் ம் . அப்ப ச் ெசய் ய ற் ற ம் ஒ ைறய ல் ச ந் த க் க
என் ைன நான் பய ற் வ த் க் ெகாள் ளேவண் ம் . ‘ச ந் த க் க’ என் ற வார்த்ைத டப்
ெபா ந் தவ ல் ைல. ஏெனன் றால் , ைள ெசயல் ப ம் ேபா தான் ச ந் த ப்ப
என் ப ந கழ ம் .
ேநற் எனக் த் ேதான் ற ய ஒ ேகாட் பாட் ன் ப , வ ற அ ப் , சைமயலைற
அ ப் , இஸ்த ர ெபட் , தட் டச் ப்ெபாற , க தார் மற் ம் இைவேபான் ற,
ஒ வ ைடய வட் ல் இ க் ம் சாதனங் கள் மற் ம் க வ ையப் ேபான் றைவேய
இந் த உட ம் அத ைடய எல் லா உ ப் க ம் . எனக் இைசய ல் ஆர்வம்
வ ம் ேபா ப யாேனாைவ வாச க் க ேறன் . அந் த ேநரத் த ல் ப யாேனா என் ன ல் ஒ
ப த . சாப்ப ட ஆைச வ ம் ேபா சைமயலைறக் ச் ெசன் சாப்ப க ேறன் .
அப்ேபா சாப்ப வ என் ன ல் ஒ ப த . இங் க க் ம் நாம் மட் ம் நாம் அல் ல,
நாம் அ பவ த் க் ெகாண் ப்ப எ ேவா, அ ம் நாம் தான் என் நாராயண
நமக் ேபாத த் த க் க றார். இந் த உட ந் ெவள வந் இந் த மரமாக,
இவன் மற் ம் அவனாக, நீங் கள் எல் ேலா மாக, ப்ைப, அ க் மற் ம்
கழ வைறயாக, நான் கா ம் எல் லா மாக நான் இ க் க நாராயண
ெசான் ன எனக் உத க ற . தன த் த, ன த, என் ற உணர்ைவ அ
என் ன ந் நீக் க வ க ற . ‘நான் ன தன் அல் லன் ’ ஏெனன் றால்
மலக் ழ ம் என் ன ல் ஒ ப த ேய.

நான் அற ந் ெகாள் ள ஒவ் ெவா வ ம் , ஒவ் ெவான் ம் த ல் என் ைடய

அற வாக ஆகேவண் ம் . இந் தப் ப ரபஞ் சத் ேதா ஒன் ற ைண ம் அ பவத் ைத
உணர்வேத, நான் நாராயண வ டம ந் ெபற் ற ெபர ய உதவ . என் ைடய
இந் தச் ச ற ய உட ல் நடந் ெகாண் ப்ப , என் ைடய ச ற ய ப ப்பைறய ல்
நான் க தத் ெதாடர்ைப ேமற் ெகாள் ம் ேபா நடக் ம் என் ைடய
ெசயல் பாட் ைட ஒத் தேத. ஆனால் , மற் ற சமயங் கள ல் நான் ெவள ேய ேபாய்
மக் கைள சந் த த் ம் வ க ேறன் .
ச ல சமயங் கள ல் மக் கள் என் ன டம் வ வத ல் ைல, அவர்க ைடய க தங் கள்
மட் ேம வ க ன் றன. இ ந் ம் ஒவ் ெவா க த ம் அைத எ த ய நபர் அைதப்
ெபற் க் ெகாண்ட நபேரா ெதாடர் ஏற் ப த் த க் ெகாண்ட ேபாலேவ அந் தக்
க தத் ேதா ம் ெதாடர் ெகாள் க ேறன் . இப்ப யாக நான் பரவ வ ர ந் ள் ேளன் .
அப்ப ப் பரவ ள் ள நபராக நான் இ க் ம் பட் சத் த ல் நான் இறப்ேபனா?
என் ைடய அப்பாவ அப்பா, ‘தான் இறந் வ ட் டதாக ந ைனக் க றார்.’ ஆனால் ,
நான் அவைரப்பற் ற எப்ேபா ம் ந ைனத் க் ெகாண் க் க ேறன் . நான் அவைரப்
பற் ற ந ைனத் க் ெகாண் க் ம் ேபா , என் ைடய ந ைனவ ம் , என் ைடய
சேகாதர ய ன் ந ைனவ ம் , மற் ம் என் ைடய அம் மாவ ன் ந ைனவ ம்
அவ ைடய உ வ ம் , அவ ைடய வார்த்ைதக ம் அவ ைடய நைகச் ைவப்
ேபச் க் க ம் , அவ ைடய பல அ பவங் க ம் வாழ் க ன் றன. ஆக, என் ைடய
அப்பாவ ன் எவ் வள ப த இறந் ேபா ள் ள ? ஆய ரக் கணக் கான
மாணவர்கேளா பழக ய க் க றார். எங் நான் ேபானா ம் , ‘ஓ, உங் க ைடய
அப்பாைவ எனக் த் ெதர ம் . அவர் எனக் ஆச ர யர்’ என் பலர் ெசால் க றார்கள் .
அவர்கள் எல் ேலா ம் அவைரப் பற் ற ந ைனக் க றார்கள் . உதாரணமாக, மகாத் மா
காந் த ையப் ேபான் ற ஒ நபர் எப்ப இறக் க ம் ?
மரணம் என் ற ெபா ள் , வ வாதத் த ந் வ லக் கப்பட் ட ஒன் றாகேவ இ ந்
வ க ற . ற ப்பாக ச ல ெபண்க க் ன் னால் நீங் கள் மரணத் ைதப் பற் ற
ேபச னால் அவர்கள் உங் கள் வாய் ேமல் ைகைய ைவத் , ‘மரணத் ைதப் பற் ற
ேபசாதீ ர்கள் , ேவ ஏதாவ நல் ல வ ஷயத் ைதப் பற் ற ேப ங் கள் ’ என்
ெசால் க றார்கள் . இேத நபர்கேள அ க் க ஒ வன ன் மரணத் க் ம கச் ச றந் த
காரணகர்த்தாக் களாக ம் இ க் க றார்கள் . அண்ைமய ல் , இறந் ெகாண் ந் த
ஒ வர ன் பக் கத் த ல் இ ந் ேதன் . அவ ைடய மாம யார் பக் கத் த ல் உட் கார்ந்
கட ள் , ெசார்க்கம் , மற் ம் மரணத் க் ப்ப ன் ஆன் மா க் என் ன நடக் ம் ?
ேபான் றவற் ைறப் பற் ற ெயல் லாம் பகவத் கீ ைதய ந் , ப த் க்
காட் க் ெகாண் ந் தார். ப ற அந் தப் ெபண்மண அவைரப் பார்த் வ ட் , தான்
ெதாடர்ந் ப க் கேவண் மா என் பைத உ த ெசய் ெகாள் ள ெம வாகத்
தன் ைடய வ ரைல, அவ ைடய க் க ேக ைவத் ப் பார்த்தார். இ ஒ ெபர ய
ரண்பா . ஒ வர் எப்ேபா ம் வாழ ேவண் ெமன் நாம் வ ம் க ேறாம் ;
அப் றம் , அவர் உடன யாக இறக் க ேவண் ெமன் நாம் வ ம் க ேறாம் .
ற ப்பாக, நவன ம த் வமைனகள ல் வ க் கப்ப ம் அைற வாடைககைள
மனத ல் ெகாண்டால் , ஒ வர் உய ர் வாழ இன வாய் ப்ேப இல் ைலெயன்
ெதர ந் வ ட் டால் , அவர் உய டன் இ ப்பைத ெப ம் பான் ைமேயார்
வ ம் வத ல் ைல. இ ஒ ரண்பா . நீங் கள் ம க அத கமாக ேநச க் ம் நபர்
இறக் க ேவண் ம் என் வ ம் க றீ ரக
் ள் ; நீங் கள் ம க அத கமாக ேநச க் ம் நபர்
எப்ேபா ம் இறக் காமல் ந த் த யமாக இ க் க ேவண் ம் என் ம் வ ம் க றீ ரக ் ள் .
அண்ைமய ல் த வனந் த ரத் த ல் என் ைடய அ பதாவ ப றந் த நாள் வ ழா
நடந் த . ச லர், “அவரால் எவ் வள ேமா அவ் வள வாழட் ம் ” என் ம் , ேவ
ச லர் “அ ப என் ப பாத வழ தான் . அவர் 120 ஆண் கள் வாழட் ம் ” என் ம்
ெசான் னார்கள் . நான் ந ைனத் ேதன் , ‘சர , நாைளேய நான் நடமாட யாமல்
ப க் ைகய ல் வ ந் ப க் ைகய ேலேய மலம் கழ த் தால் , நான் இன் ம்
ஆண் கள் வாழ ேவண் ெமன் இப்ேபா வாழ் த் ம் இந் த நபர் என் ைன த் தம்
ெசய் , உைடமாற் ற , ப க் ைக வ ர ப்ைப ம் ெவ த் த் த வாரா?’ எனக்
நம் ப க் ைக இல் ைல.
என் ைடய மரணத் ைதப் பற் ற நாேன ெசால் ல வ ம் ம் ச ல வ ஷயங் கள்
உள் ளன. வாழ் க் ைக இப்ேபா மக ழ் ச்ச கரமாக இல் ைலெயன் ப ஒ கட் டத் த ல்
ெதர ந் வ ட் டால் , இந் த உட ல் ெதாடர்ந் இ ப்ப ேதைவயற் ற என்
எனக் த் ேதான் க ற . இரண் , உபந ஷத் க் கள ல் , ‘ஒ நபர், ஆேணா-
ெபண்ேணா, தான் கட ேளா ஒன் ற ைணந் வ ட் ேடாம் , இந் தப் லன் கள் சார்ந்த
இ ப் ஒ ைவயற் ற ெசயல் என் பைத உணர்ந் வ ட் டால் , ஒன் அவர் இந் த
வாழ் க் ைகைய வ ைளயாட் டாக வாழ் ந் பார்க்கலாம் அல் ல த் க்
ெகாள் ளலாம் ’ என் ெசால் லப்பட் ள் ள .
ஒ ைற நான் ர ேக ல் இ ந் தேபா , ஒ சன் ன யாச ஏறத் தாழ 150
ேப க் ஒ வ ந் தள த் தார். நாங் கள் கங் ைகய ன் கைரய ல் உட் கார்ந் ெகாண்
ம க அ ைமயான பகல் வ ந் ைத ைவத் க் ெகாண் ந் ேதாம் . இன ப் கள்
வ ந ேயாக க் கப்பட் ட ப ற , ஒ வர் வந் எல் ேலா ைடய காைல ம் ெதாட்
வணங் க னார். ப ற , வழ பட் வ ட் , எந் தப் பதற் ற ம் இன் ற , சீ ம்
நீேராட் டத் க் ள் த த் தார். கலவரப்பட் ட நான் “யாராவ அவைரக்
காப்பாற் ங் கேளன் ” என் கத் த ேனன் . ஆனால் , மற் ற எல் ேலா ம் ைககைளக்
ப்ப அேத அைமத டன் அவ க் வழ பாட் டன் ய வ ைட ெகா த் தார்கள் .
எல் ேலா க் ம் மன ந ைற உண்டாய ற் . நீ க் ள் த த் தவ க் எந் தக்
கவைலேயா, ேநாேயா க ைடயா . வாழ் க் ைகய ல் ந ைறைவ அைடந் வ ட் டதாக
உணர்ந் அவர் ேபாய் வ டலாம் என் ந ைனத் த க் க றார், அவ் வள தான் . அந் த
சமயத் த ல் அ எனக் அத ர்சச ் யள ப்பதாக இ ந் த ; ஆனால் , இப்ேபா
அப்ப ய ல் ைல, அ ஒ நல் ல வழ என் நான் ந ைனக் க ேறன் .
‘வாழ் வதா, சாவதா என் பைதத் தீ ர்மான க் க ஒவ் ெவா நப க் ம் உர ைம உண் ’
என் நான் க க ேறன் . தற் ெகாைல ற த் உண்டாக் கப்ப ம் இந் தப் ெபர ய
ெவற் அமள க் க் காரணம் , மக் கள் தங் க ைடய ெசாந் த மரணத் ைதப் பற் ற
ெகாண் க் ம் பயங் கள் தான் . தற் ெகாைல பற் ற ய ட் க் க த் தாக் கத் ைத
மரணத் ைதப் பற் ற ய மேனாவ யல் பயம் உ மாற் ற ய க் க ற . ‘ஒ வன்
தன் ைடய வாழ் க் ைகைய த் க் ெகாள் ள வ ம் ப னால் அைத அ மத ப்ப
சர ’ என் க க ேறன் . மற் றவர்கள் அவைன த த் ந த் த
யலேவண் யத ல் ைல. ச ல சமயங் கள ல் ஒ நபர் என் ன டம் வந் தற் ெகாைல
ெசய் ெகாள் ம் தன் ைடய ஆைசைய ெவள ய ட் டால் , ‘அழகான எண்ணம் ’
என் ட நான் ெசால் லக் ம் . அேத சமயம் ஒ தவறான க த் அவர்கைள
இந் த எண்ணத் க் இட் ச் ெசன் ற ந் தால் , அந் தத் தவைற சர ெசய் ய நான்
யல் ேவன் . ஆனால் , அவர்கள் அைத ஓர் அழகான ெசயலாகச் ெசய் ய
வ ம் ப னால் , அவர்கள் அைதச் ெசய் ம் ப வ ட் வ ேவன் .
ஒ ைற ஒ வன் வந் , தான் தற் ெகாைல ெசய் ெகாள் ள வ ம் வதாக
என் ன டம் ெசான் னான் . அவ க் ப் ெபா த் தமான ஒ தற் ெகாைல ைறையத்
ேதர்ந்ெத க் க என் ைடய உதவ ைய நா னான் . ‘ க் மாட் க் ெகாள் வ
ேகாரமான ’ என் ெசான் ேனன் . அவன் ஒத் க் ெகாண்டான் . ‘வ ஷம் சாப்ப ட் டால் ,
கம் நீலந றமாக உ க் ைலந் வ க ற ’ என் ெசான் ேனன் ; அவன்
ஒத் க் ெகாண்டான் . ஓ ம் ரய க் ன் னால் பாய் வ நல் ல தான் , ஆனால்
தப் எ ம் நடந் வ ட் டால் , ெவ ம் ைககால் மட் ம் ண் க் கப்பட் வ ம் .
ெசன் ைனய ள் ள ெமர னா கடற் கைரய ல் நடப்ப தான் ம கச் ச றந் த வழ என்
நாங் கள் தீ ர்மான த் ேதாம் . அங் ேக, ‘காதலர் ங் கா’ என் ஓர் இடம் உண் . இந் த
இடத் த ல் ந ைறய நல் ல உணர் கள் உள் ளன. பாத ேதய் ப ைற ந இரவ ல் ,
த ட் டத் ைத ந ைறேவற் ற ேவண் ம் என் நாங் கள் தீ ர்மான த் ேதாம் . அந் த
ேநரத் த ல் அைலகள் ெவள் ள க கேளா இ க் ம் . கட ல் ைழந் ெப ம்
பரப்ேபா இைணந் ெகாள் ள அ சர யான த ணம் என் ெசய் ேதாம் .
அங் நாங் கள் ேபாேனாம் ; 11 மண க் ஒ ேபா ஸ்காரன் நாங் கள் அங் என் ன
ெசய் ெகாண் க் க ேறாம் என் எங் கைளக் ேகட் டன் . சமஸ்க த
ெசய் ள் கைள நான் ஒப்ப க் க ஆரம் ப த் ேதன் . ெவ வாகக் கவரப்பட் ட அவன்
ேபாய் வ ட் டான் . 12 மண க் , ‘இ தான் அ ைமயான ேநரம் ’ என் ெசான் ேனன் .
நான் அவ டன் தண்ணீ க் ள் இறங் க ேனன் . கைடச த வ க் காக அவன்
என் ைன அைணத் தான் . நான் ெசான் ேனன் , “ ட் டாேள, இந் த ச த் த ரம்
நாைள ம் இங் இ க் ம் . உனக் ஏதாவ அத ர்ஷ்டம் ந கழலாம் . நாைளய
அத ர்ஷ்டத் க் காக, நீ ேபாய் ஏன் காத் த க் கக் டா ? இன் ைறக் ேக
எல் லாவற் ைற ம் த் க் ெகாண்டால் , நாைளக் அதற் த் த ம் ப ப் ேபாக
உனக் வாய் ப்ப ல் லாமல் ேபாய் வ ம் .” ஒத் க் ெகாண்ட அவன் என் டன்
வந் தான் . அ த் த நாள் ஊட் க் ப் ேபா ம் ரய ல் ஏற் ற அவைன அ ப்ப ேனன் ;
அங் அவன் மக ழ் ச்ச யாக இ ந் தான் . ச லர டம் , ‘சர நல் ல ’, என் நாம்
ெசால் ல ேவண் ம் , மற் றவைர நாம் அற ைர ற மனம் மாற் ற ேவண் ம் .
ெபா வாகச் ெசான் னால் , அ நல் ல வ ஷயம் என் பைத நான்
ஏற் க் ெகாள் க ேறன் . ஒ வ க் இயற் ைக மரணம் ஏற் பட் டால் யா ம் எ ம்
ெசய் ய யா .
என் ைடய மரணத் த ன் ேபா நான் வ த் த ச் ெசால் ம் தல் வ ஷயம் ,
எந் தவ த மந் த ர உச்சாடனேமா அல் ல ேவ வைகயான ழ க் க் ேக
வ ைளவ க் ம் ச்சேலா இ க் கக் டா என் ப தான் . மக் கள் அவரவர்
ேவைலையப் பார்த் க் ெகாண் க் க ேவண் ம் . சடலத் ைத அப்ப ேய
க டக் கவ ட் டால் ெகாஞ் ச ேநரத் த ல் நாற் றம க் க ஆரம் ப த் வ ம் . எனேவ, அைத
உர ய வைகய ல் அப் றப்ப த் த ேவண் ம் . இத ல் பல ைறகைளப் பற் ற நான்
ேயாச த் வ க ேறன் . அைத எர த் வ வ ஒ வைக. ஆனால் , ‘நான்
இறந் வ ம் ேபா நான் ைமயாக இறந் த க் க ேறனா?’ என் ற ேகள் வ என்
ன் னால் ேதான் க ற . என் ன ல் ஒ ப த இன் ம் உய ேரா க் க ற .
உதாரணமாக, என் ைடய எ ம் கள் . அப்ப என் றால் , எர ப்ப ேசாகமயமான .
ைத ழ க் ள் , எனக் க் ெகாஞ் சம் அவகாசம் ெகா த் தால் , ஒவ் ெவா மாதமாக
என் ைடய மரண நைட ைறையக் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாகத் ெதாடர்ேவன் .
ஆனால் , அதன் ப ற க் கள் வ ம் ; என் ைடய வாய ம் டல் கள ம்
க் கள் இ ப்பைத ேயாச ப்பத ல் எனக் வ ப்பம ல் ைல. அத ல் ஒ நல் ல
வ ஷயம் என் னெவன் றால் , என் னால் அைத உணர யா . அந் த வைகய லாவ
நான் உய ர்த்தன் ைமக் என் ைடய பங் ைக அள ப்ேபன் . என் ைடய உடைலத்
த ன் ம் 10,000 க் கள் சாந் ேதாக் ய உபந ஷத் ம் ப ற ம் ேசகர த்
ைவக் கப்பட் க் ம் என் ைடய ைளப்ப த க் வந் ேசர்வைத ேயாச த் ப்
பா ங் கள் . ஒ ேவைள அந் தப் க் கள் வ ேவகமானைவயாக மாறலாம் .
என் ைடய ைளய ந் ஏதாவ இயற் ைக ம ந் தயார க் கப்படலாம் .
அல் ல ெராட் ய ன் மீ தடவப்ப ம் ‘ஜாம் ’ ேபான் ற ஒன் தயார க் கப்படலாம் .
ஆனால் , சட் டம் இம் மாத ர யான வ ஷயங் கைள அ மத க் கா ; ஏெனன் றால்
மக் கள் ட் டாள் தனமானவர்கள் . இந் தச் ழ் ந ைலகள ல் ஓர் எள ைமயான
அடக் கத் ைதேய நான் ேகா க ேறன் . ஆனால் , ஆன் மா என் அைழக் கப்ப வ
ஒன் இ ந் அ ம் என் டன் ைத ழ க் ள் வந் தால் அ தப்ப க் க ஒ
லபமான வழ இ க் க ேவண் ம் . ேம ம் , சன் ன யாச கள் ெப ம் பா ம்
உட் கார்ந்த ந ைலய ேலேய ைதக் கப்ப க றார்கள் . எனக் அ ப க் கவ ல் ைல.
இப்ேபாேத எனக் வ . ஒ க் கள த் ப த் க் ெகாள் ள வ ம் க ேறன் .
ஒ ச தைலயைண ேம ம் ெசளகர யத் ைதக் ெகா க் ம் . ஒ ச
ற ப்ேப ம் ஒ ெபன் ச ம் அங் ைவக் கப்பட ேவண் ம் ; நான் எத ர்ெகாள் ள
ேந ம் வாரஸ்யமான தங் கைள, நான் வைரய அைவ உதவ யாய க் ம் . இந் த
மாத ர யான ச ந் தைனதான் ‘ப ரம கள் ’ கட் டப்ப வதற் இட் ச் ெசன் ற க் ம் .
மரணம் வ வாத க் கப்ப ம் ேபா , மன த மனத் த ல் இ க் ம் ஓர் ஆத ெதான் மம்
ண்டப்ப க ற .
மரணம் ெதாடர்பான தத் வம் மற் ம் ப றவ கள் , வ த சார்ந்த உள் ளார்ந்த
வ ஷயங் க க் இன் ம் ெகாஞ் சம் ஆழமாகப் ேபாக வ ம் க ேறன் . மரணத் த ன்
இரண் அம் சங் கைள ேவ ப த் த ஆராய ேவண் ள் ள . ஒன் ப றவ மற் ம்
வ த ெதாடர்பான ; மற் ெறான் தத் வ ரீத யான . ன் னைதப் ெபா த் தவைர,
இந் த ெபளதீ க ம மட் ேம இந் தப் பைடப்ப ன் ஒேர எல் ைல ஆகா . இந் த யக்
க த் த யல் ப , ேமேல ஏ உலகங் க ம் , கீ ேழ ஏ உலகங் க ம் உள் ளன.
இறப் க் ப் ப ன் இந் த அைமப் ைறய ந் நாம் வ ல வத ல் ைல.
இந் த ெபளதீ க உலக ல் மட் ம் தான் நாம் ெபளதீ க உடைலக் ெகாண் க் க ேறாம் .
இந் த உடல் பஞ் ச தங் களால் ஆன . ந லம் , நீர், ெந ப் , காற் மற் ம்
ஆகாயம் . மரணத் த ன் ேபா இந் த ஐந் ம் ச ைத ற் மைறக ன் றன. ந லம் ,
ந லத் த ற் ப் ேபாய் ச் ேச க ற ; நீர், நீ க் ப் ேபாய் ச் ேச க ற ; மற் றைவ ம்
இப்ப ேய.
ெபளதீ க இறப்ைப ‘ தல் இறப் ’ என் ெசால் லலாம் . ெபற் ேறாராக இ க் ம்
எவ ம் தங் க ைடய ஒ ச ப த ையத் தங் க ைடய உய ர்வர யம் லம்
தங் க ைடய மகன் க க் ம் , மகள் க க் ம் அள த் த க் க றார்கள் . ஒ வ ைடய
இறப் க் ப் ப ற ம் ட அவ ைடய ஒ ப த , அவ ைடய உற் றார்
உறவ னர்கள ல் வாழ் க ற . ஒ வ ைடய ழந் ைதகள் சந் தத ைய உண்டாக் காமல்
இறந் வ ட் டால் , அைத ‘இரண்டாம் இறப் ’ என் க தலாம் . ‘ ன் றாம் இறப் ’
ஒ வ ைடய கழ் உலக ல் ந கழ் க ற . ந ைறயப்ேபர் அவர்க ைடய கழால்
வாழ் க றார்கள் , ஒ வ ைடய கழ் ச ல காலம் வாழ் க ற . ஆரம் பத் த ல் மக் கள்
உணர்சச ் ப் ெப க் டன் ந ைன ரப்ப க றார்கள் ; அந் தச் சமயத் த ல் அந் த நபர்
அ த் த உலக ற் வ வ க் கப்ப க றார்; அங் அவர், மக் கள் மீ ஒ நனவ
மேனாவ யல் தாக் கமாக நீ க் க றார்.
இ ஒ வைகயான ஊடா வ ம் தாக் கமாக இ க் கலாம் . இந் த யச் ச ந் தைன
ைறப்ப , இதற் அ த் த பரப்பாக உள் ளத் த ல் உலக ன் பா காவலராக நீங் கள்
ஆக றீ ரக் ள் . இங் உங் க க் ெகன் ெசாந் தமாக எந் த ஆ ைம ம் க ைடயா .
இந் த மட் டத் த ள் ள சக் த கள ன் பங் கள ப்பால் இந் தப் ப ரபஞ் சத் த ன் தாளலயம்
உய ர்ப் டன் ெதாடர்க ற . அதற் அப்பால் நீங் கள் ஒ சட் டத் த ன் ெவ ம் ஒ
ப த தான் . ப ரபஞ் சத் த ன் கண த, உட யல் மற் ம் நீத ெநற ச்சட் டம் . அதன்
பற இந் தப் ப ரபஞ் சத் ேதா வற் ற ப த யாக நீங் கள் மா ம் ப ரம் ம
ேலாகத் த ற் வ க றீ ரக ் ள் . ப ரம் மேலாகத் ைதத் தவ ர ேவ எந் த உலக ந் ம்
நீங் கள் ெபளத க உலக ற் வரலாம் . மற் ற எல் லா உலகங் க ம் ெகாஞ் சம்
லன் களால் ஆன ேம ைறையக் ெகாண் ள் ளன; இம் ேம ைறயால்
ஈர்க்கப்ப ம் சக் த கள் ேமன் ேம ம் ெசற வானைவ ம் , ெமய் யானைவ மான
ெவள ப்பாட் ந ைலக க் உ மாற , இ த ய ல் இந் த உலக ல் ம ப றப்ைப
அைடக ன் றன.
இன் ெனா ேகாட் பா , ற ப்பாக த் தமதவாத களால் ைகக் ெகாள் ளப்பட்
வ வ . இதன் ப , ஒ நபர் இறக் ம் ேபா , அவர் இந் தப் ம ய ேலேய த ர ந்
ன் பம் வ ைளவ க் காமல் இ க் ம் ெபா ட் இங் ேகேய இ க் ம் ஒ வர்,
அ த் த அ த் த உல க் அவர் ேபாக உதவ ேவண் ம் . இந் தத் தளத் த ல்
த் தமதவாத கள் ஒ வ ர வான அைமப் ைறைய வளர்த்ெத த் த அள க்
இந் க் கள் ெசய் யவ ல் ைல. ெப ம் பான் ைமயான இந் க் கள் ேவதாந் தத் க்
உடன் ப க றவர்கள் . ேவதாந் தத் த ன் ப , ெபயர் மற் ம் ேதாற் றத் த ன் உலகம்
மாையயான . வாழ் ம் , மரண ம் லன் கள் சார்ந்த அந் தஸ்ைத மட் ேம
உைடயைவ; அவற் ைற உண்ைம என் க தக் டா . இப்ப யாக இந் க் கள்
மரணம் ெதாடர்பான இயைல ெகான் வ ட் டார்கள் .
த் தமதவாத கள் இந் த யாவ ன் ம க உயர ய மேனாதத் வவாத கள் . அவர்கள்
மனத் ைத ெபளதீ க உடைலவ ட ேமலான ஒன் றாகக் க த னார்கள் . அவர்கள் பல
பைடப் லவர்கைள ம் , அதீ த ெதய் வ ந ைல ைடய உய ர்கைள ம்
உண்டாக் க னார்கள் ; இவர்களால் பறக் க ம் , வள மண்டலத் த ல் ஒள ந் வாழ ம் ,
அல் ல ஒ ெபளதீ க உட ல் ெவள ப்பட் மீ ண் ம் ய சக் த க் த் த ம் ப ம்
ம் . க ற ஸ் வம் அல் ல இஸ்லாம் ேபான் ற, வ வைத உணர்த் ம்
மதங் கள ன் ேகாட் பா கள ந் த் தமதத் த ன் ேகாட் பா கள் ம ந் த ேவ பா
ெகாண்டைவ. ‘ஒ க ற ஸ் வராகேவா அல் ல ஸ் மாகேவா ப றப்ப ம க ம்
ச ப் ட் டக் ய ’ என் ந ைனக் க ேறன் . மரணத் க் ப்ப ன் இ த த் தீ ர்ப்
ெசால் ம் நா க் காக நீங் கள் வற் க் காத் த க் க ேவண் ம் . கடந் த
இரண்டாய ரம் ஆண் கள ல் இறந் தவர்கள் எல் லாம் இன் ம் தீ ர்ப் க்
அைழக் கப்படேவ இல் ைல.
த் தமதக் க த் க் கள் அன் ற , மரணம் மற் ம் வ த ெதாடர்பான ஆய் வ ய க் ,
இந் த யாவ ன் ெப ம் பங் கள ப் மரணத் க் ம் காலத் க் ம் இைடேய உள் ள
ெதாடர் பற் ற ய . மரணத் த ன் கட ள் ‘காலன் ’ என் அைழக் கப்ப க றார்.
காலன் என் றால் , காலத் ேதா ெதாடர் ைடயவன் . காலம் ெகால் க ற . ஆனால் ,
இந் த யக் காலம் உண்ைமய ல் ெகால் வத ல் ைல, அ ந த் த த் தான் ைவக் க ற .
அ வாழ் க் ைகக் ஒ கால் ள் ள ையேயா அல் ல அைரப் ள் ள ையேயாதான்
ைவக் க ற . ஒ ேபா ம் ற் ப் ள் ள ைய ைவப்பத ல் ைல. கால க்
இன் ெனா ெபயர் ‘எமன் ’ யமா என் றால் , இைடந த் தம் என் ெபா ள் . நாம்
இப்ேபா ெசயல் பட் க் ெகாண் க் ம் வ தத் த ந் ஓர் இைடந த் தம்
ெகா க் ம் ஒன் றாக மரணம் க தப்ப க ற . இந் த இைட ந த் தம் ஒவ் ெவா
இரவ ம் ட நமக் க் ெகா க் கப்ப க ற . ஒவ் ெவா இரவ ம் நாம்
மரணத் ைத ைவக் க ேறாம் . எந் தச் ெசய ந் நமக் ஓர் இைடந த் தம்
ஏற் பட் டா ம் , எமன் நம் டன் இ க் க றான் . எமைனப் பார்த் நாம் பயப்படத்
ேதைவய ல் ைல; அவன் நம் ைடய ந ைலயான ேதாழன் . நாம் ேப ம் ேபா ட
இைடந த் தங் கள் உண்டாக ன் றன. நம் ைமப் பற் ற அக் கைறெகாண்ட, நமக் ப்
ேபா மான ஓய் த க ற ‘அற் த நண்பன் ’ எமன் . இல் ைலெயன் றால் , ப ரபஞ் ச
இயங் சக் த ய ன் ைறபா நம் ைம ெவ காலத் க் ன் ேப அழ த் த க் ம் .
உலகம் , க் ழப்பத் க் கீ ழ ற ங் க ப் ேபாகாமல் காப்பாற் ம் இயங் சக் த ேய
எமன் .
மரணத் ைதப் பற் ற ய ம கச் ச றந் த த் தகம் ‘கதா உபந ஷத் ’. அந் த அற் தக்
கைதய ல் ஒ ச வன் மரணத் க் எத ராக ந த் தப்ப க றான் . ஒ றம் ,
இைடவ டாத ஆக் கம் , வாழ் க் ைகய ன் இயக் கம் ஆக யவற் ற ன் ப ரத ந த யான
அச்ச வன் எல் லா சாத் த யக் கைள ம் கண் க றான் . த ெரன் இந் தப்
லன் சார்ந்த வ ைளயாட் வாரஸ்யமற் இ ப்பதாக அவன் க க றான் .
இதற் மாறாக அவன் லன் கைளக் கடந் த ந ைலையப் பற் ற ச ந் த க் க றான் .
எனேவ, வாழ் ம் மரண ம் ஒ பக் கம் , கடந் த ந ைலக் கான சாத் த யம் இன் ெனா
பக் கம் . கடந் த ந ைல பற் ற ய வ ஞ் ஞானம் (ேமாட் ச வ த் யா) உபந ஷத் த ல்
ெகா க் கப்பட் ள் ள . ‘ேமாட் சம் ’ என் பதற் வாழ் க் ைக, மரணம் என் ற இரட் ைட
ந ைலய ந் ‘வ தைல’ என் ெபா ள் . நீங் கள் ெபளதீ க இறப்ைபப்
ெபறமாட் ர்கள் என் இதற் அர்த்தமல் ல. சர யாகச் ெசான் னால் , நீங் கள் உடல்
ரீத யாக இறக் க றீ ரக் ளா, இலைலயா என் பேத ஒ ெபா ட் டாக இ க் கா . மரணம்
பற் ற ய பய ம் , அ த ம் ன் ப ம் மைறந் வ ம் . இந் த ந ைலைய நீங் கள்
அைட ம் ேபா நீங் கள் உய டன் இ க் ம் ேபாேத ட, நீங் கள் ஏற் கனேவ
இறந் வ ட் டைதப் ேபாலத் தான் .
வாழ் க் ைகைய ம் , மரணத் ைத ம் கடந் வ ட் ட ஒ வ க் ,
வாழ் ந் ெகாண் க் ம் ஒ நபர் வ ம் ம் உடல் ரீத யான வாழ் க் ைக, சக் த ,
ெபளதீ க அைமப் ைறகள் மற் ம் ட் பத் த றைமகள் ஆக யவற் றால் எந் தப்
பய ம் இல் ைல. இ ந் தா ம் அவற் ைறக் ழந் ைதகள் வ ைளயா வைதப்ேபால
ஒ வர் பயன் ப த் த வ ம் க றார். வாழ் க் ைக ஒ ைலயாக, அதாவ ெதய் வக
வ ைளயாட் டாக மா க ற . அங் உலகத் ைதப் பைடத் தவர் யாராக இ ந் தா ம்
அவேரா இந் த மகத் தான ைலையப் பங் க ட் க் ெகாள் க றார். மணல் வ கள்
கட் அவற் ைற அழ த் மீ ண் ம் கட் ம் ஒ ழந் ைதய ன் மனந ைலக் ஒப்பான
மனந ைலைய உைடயவேர இந் த உலைகப் பைடத் தவ ம் . வாழ் க் ைகைய ம் ,
மரணத் ைத ம் கடந் தவ ம் ஒ ழந் ைதையப் ேபால ஆக றார். ‘நீங் கள் ஒ
 ழந் ைதையப் ேபால ஆகாவ ல் ேதவன ன் ராஜ் யத் க் ள் ைழய யா ’
என் ஏ ெசான் ன இந் த அர்த்தத் த லாகத் தான் இ க் ம் .
இந் தக் க த் ேத உங் க க் வ தைலைய அள க் ம் . நான் ஆல் வாய் க ற ஸ்தவக்
கல் ர ய ல் மாணவனாக இ ந் தேபா , என் ைடய தர்க்கவ யல் ேபராச ர யர்
ஒ நாள் “என் ன டம் ஒ ெபர ய ரகச யம் உள் ள . இன் என் டன் பக ண
சாப்ப ட வ க றாயா?” என் ேகட் டார். நான் ேபாய் அவ டன் பக ண
சாப்ப ட் ேடன் ; பற அவர் ற் ம் ற் ம் பார்த் வ ட் யா ம்
இல் ைலெயன் பைத உ த ெசய் ெகாண் ெசான் னார், “இந் த உலகம் ஒ
ைல, ஒ வ ைளயாட் என் இந் க் கள் ெசால் வ தான் இந் த உலகத் த ேலேய
ம க அற் தமான வ ஷயம் .”
எல் லாேம நாம் வ ைளயா ம் ஒ வ ைளயாட் ன் ப த தான் என்
ஒத் க் ெகாள் வேத, ‘கடந் த ந ைல’ என் பதன் அர்த்தம் . அ உங் க க் த்
ெதர ந் வ ட் டால் , வாழ் க் ைகைய ம் மரணத் ைத ம் ெவல் வதற் கடந் தந ைல
உதவ ர வ மட் மன் ற , எல் லா மக் க டனான எல் லா உற கைள ம் தாண் ப்
ேபாக ம் அ உத ம் . உடன யாக எல் லாப் ப ரச்ச ைனகைள ம் தீ ர்க்க றீ ரக ் ள் .
யாேரா ஒ வர் ஒ க் கக் ேகடானவர் என் ேதான் க ற . யார் கவைலப்படப்
ேபாக றார்கள் ? நீங் கள் ஒ க் க ள் ளவராக இ ந் தா ம் சர , ஒ க் கக்
ேகடானவராக இ ந் தா ம் சர , இ ஒ வ ைளயாட் தான் . வ ைளயாட்
ெதாடர்ந் நைடெப க ற . நீங் கள் வ ரக் த அைடவத ல் ைல. யரம் இங் ேக
இ க் க ற ; என் ைடய ம கச் ச றந் த நண்பர்கள் ச லர், “இன் னார் ஒ
நயவஞ் சகச் ெசயைலச் ெசய் க றார்; என் ெசால் வ த் தப்ப க றார்கள் .
ஆனால் , நீங் கள் வ தைல அைடந் தவராக இ ந் தால் இ ஒ வ ைளயாட்
என் பைத ஏற் ெகாண்டவராக இ ந் தால் , ெவ மேன ‘ம் ’ என் ெசால் வர்கள் .
இ ஒ வ ைளயாட் என் நான் ெசால் ம் ேபா , அெமர க் காவ ல்
வ ைளயாட் கள் வ ைளயாடப்ப ம் அர்த்தத் த ல் ெசால் வத ல் ைல. அெமர க் காவ ல்
வ ைளயாட் கைளக் ட ம கத் தீ வ ரமாக எ த் க் ெகாள் க றார்கள் . ஒ ச
ழந் ைதேயா ஒ வர் வ ைளயா ம் வ ைளயாட் ைட நான் ெசால் க ேறன் . ச ல
சமயங் கள ல் ஒ ெபண் ழந் ைதேயா நான் சீ ட் வ ைளயா இ க் க ேறன் ;
அவ க் கான சட் டங் கள் அவ க் , எனக் கான சட் டங் கள் எனக் . அவள்
ெசான் னாள் , “நீங் கள் அைத இழந் வ ட் ர்கள் .” அைத எ த் க் ெகாண்
“மீ ண் ம் ேபா ங் கள் ” என் றாள் . நான் ேபாட் ேடன் . “அ உங் க க் ” என் றாள் .
அ எப்ப என் ைடய ஆய ற் என் எனக் த் ெதர யவ ல் ைல. அவள்
ெசான் னாள் , “நான் ெஜய த் வ ட் ேடன் .” நீங் கள் மரணத் ைதக்
கடந் த ந் தால் தான் , இப்ப ஒ மனப்பான் ைம வாழ் க் ைகய ல் சாத் த யம் .
என் ைடய வ ைளயாட் த் ேதாழ க் மரண ம் ெதர யா , வாழ் க் ைக ம்
ெதர யா . இரண்ைட ம் கடக் ம் அப்பாவ த் தனம் அவள டம் உள் ள . “இந் த
உலக ன் எல் லா ட் டாள் தனமான அற க் ம் நீங் கள் பர ச்சயப்பட் ட ப ற தான் ,
மீ ண் ம் நீங் கள் ம பக் கத் த ன் வ ைளயாட் க் வந் மீ ண் ம் ஒ
ழந் ைதயாக ஆக ம் .”
மரணத் ைத ைமயாக அற ந் அத டன் ேதாழைம ெகாள் வ தான் இந் த
உலகத் த ேலேய ம க இன ைமயான அற் தமான வ ஷயம் என் எனக் த்
ேதான் க ற . அ நம் டன் எப்ேபா ம் இ க் க ற . அத டன் இணக் கத் க்
வந் அைதக் கடந் ெசல் ம் ரகச யத் ைத ம் அற ய ேவண் ம் . அதற்
பயப்ப வதன் லம் நாம் அைதக் கடக் க யா . மாறாக அ ஒ நைகச் ைவ
என் பைத அற வதன் லம் தான் அைதக் கடக் க ம் . மரணம் மக் க க் ஒ
நைகச் ைவ ேபாலத் தான் வ க ற . பல மண்ைட ஓ கைள ம் , இன் ன ப ற ம்
ேபாட் , மரணம் ற த் பல பத ட் ம் ம ைகயான படங் கைள வைரந் ள் ள
க ற ஸ்தவர்கள் மீ எனக் ந ைறய ேகாபம் உண் . மண்ைட ஓட் ைட க் க
எற ந் த ப ற தான் நீங் கள் இறந் ேபானவர்கள் ஆக றீ ரக ் ள் . அதன் ப ற , நீங் கள்
எப்ப ஒ மண்ைட ஓடாக இ க் க ம் ? மரணத் த ல் , மண்ைட ஓ க ைடயேவ
க ைடயா . கண்கள் இல் லாத, பற் கள் ெதர ம் மண்ைட ஓட் ைட ‘மரணம் ’ என்
காட் ம் படம் தவறான எண்ணத் ைத உண்டாக் க ற . மரணத் க் ப் பற் கள்
க ைடயா . “நான் மரணத் ைதப் பார்த்த க் க ேறன் , அதற் ப் பற் கள் க ைடயா .
அ ம க அழகான . அ மல் ைகய ன் ந மணம் ” என் ட நீங் கள்
ெசால் லலாம் .
மரணத் த ன் இன ைமயான, ந மணத் ைத, மரணத் த ன் அழகான பாடைல,
மரணத் த ன் ஆன் மீ கக் ரைல ற ப்ப ட் ப் ேப வ இயல் பாகத் ெதர ம்
அள க் , மரணம் பற் ற ய க த் ைத நாம் த த் த அைமக் க ேவண் ம் . அைத
நீங் கள் ஆன் மீ கமயமாக் க வ ட் டால் அ பற் ற ய ேநா ற் ற, கீ ழ் த் தரமான ப மம்
மைறந் வ ம் ; அதன் தன ச்ச றப் ந மணமாகப் பர ம் . மரணம் இங் ஒ
சம் பவம் அல் ல. நாம் ெம வாகக் கலந் , மைறந் , ஒன் றாக ஐக் க யமாக வ ம்
ஒ ெப ம் பரப் அ . அந் தக் க த் ேத நமக் ஒ வ தைல உணர்ைவத்
த க ற . இந் தப் ெப ம் பரப்ப ல் ஐக் க யமாவ ம் , இந் தக் கைரத ம் தான்
உங் க க் வ ைள ம் ெவ மத ம் , பய ம் . கண் க் ப் லப்படாத ஒள ேபால
நீங் கள் மா க றீ ரக
் ள் . எல் லா ஒள க க் மான ஒள .
அற யப்படாதத ந்
உதய ர யன் ேபால
வாழ் க் ைக வ க ற .
பக ன் பன் ன ரண் மண ேநரத் த ன்
எல் லா வண்ணங் கைள ம் அ ெகாண் ள் ள .

மரணம் நம் ம டம் வ வத ல் ைல

நாம் தான் அத டன் கலக் க ேறாம் .
ஆன் மாவ ன் அழ றாத் ேதாட் டத் த ன்
ம க அண்ைமத் ேதாட் டப்ப த க்
அ ஒ ச ற ய வ த ம் பல் .
(தம ழ ல் : ஆர்.ச வ மார்)
 வ தைலய ன் ெமய் ய யல்
‘அ த் என் ன?’ என் ற ேகள் வ ய ன் வ ைளவாகேவ எத ைடய ெதாடக் க ம்
ந கழ் க ற . ‘அ த் நான் ெசய் ய ேவண் ய என் ன?’ என் ற நம் ைடய
ேகள் வ க் நாம் பத ல் ெசால் ல ேவண் ய சந் தர்பப ் ம் எந் த ேநரத் த ம்
வாய் க் கலாம் . இந் தக் ேகள் வ பலைர ழப்பமைடயச் ெசய் க ற . இந் தக்
ேகள் வ ைய கங் ெகாள் ம் ேபா , தீ ர்க்கப்படேவண் ய எண்ணற் ற
ப ரச்ச ைனகைள ம் , சந் த க் க ேவண் ய ெந க் க கைள ம் , எத ர்ெகாள் ள
ேவண் ய ழ் ந ைலகைள ம் ச லர் அ பவ க் க றார்கள் . ம ந் த
மனக் ழப்பத் க் ஆளாக றார்கள் ; ஆய ரக் கணக் கானவற் ற ந் ஒ
உ த யற் ற உணர்வால் அவர்க ைடய இயலாைமய ன் வற் ற
ப பாதாளத் த ல் அவர்கள் ழ் க ப்ேபாக றார்கள் . ‘அ த் என் ன?’ என் ற
ேகள் வ க் த் த ந் த வ ைடேத அவர்கள் மண க் கணக் க ல் அல் ல நாள்
கணக் க ல் உட் கார்ந்த க் கக் ம் .
மன த உணர் ந ைல ஒ நீர்க்ேகாட் ைடப் ேபான் ற ; ஓர் ஓைடையப் ேபான் ற .
ஒ ற ப்ப ட் ட சந் தர்பப் த் க் ப் ெபா த் தமான ெசயைல ஒ நபர்
ெசய் யாதேபா ேம ம் ேம ம் எண்ணங் கள் ஒன் அந் த நபர ன் ழப்பம்
இயக் கமற் ற ேதங் க ப்ேபாத ல் ம் . ச ந் தைனத் ேதக் கம் வ ர ந் ெப ம்
ந ச்சயமற் ற தன் ைமைய வ ைளவ க் க ற . அ க ைடமட் டப் பரப்ைப மட் ம்
அல் லாமல் , கணந் ேதா ம் அத கர க் ம் இ ள ன் ஆழத் ைத ம் ெகாண் க் ம் .
இதன் ெதாடர்சச ் யாக மன அ த் தம் வ க ற . மன அ த் தத் க் ஆளான நபர்
எண்ெணய ேலா அல் ல அடர்த்த யான ேதன் பாக ேலா வ ந் வ ட் ட ஒ ஈக்
ஒப்பானவர். எண்ெண ம் ேத ம் அைவயளவ ல் ஆபத் த ல் லாதைவதான் ;
ஆனால் , அப்ப ப்பட் ட ெபா ள ல் ஒ ஈ வ ந் வ ம் ேபா அத ைடய
ச ற கள் ஊற நைனந் ேபாவதால் ேமேல எழ யா .
‘மாண் க உபந டதம் ’ என் அைழக் கப்ப ம் வ தைல பற் ற ய உபந டதம் ஒன்
உள் ள . அத ல் தவைள (மாண் கம் ) கட் ண் த் த க் ம் வ தைலக் மான
உ வகமாகப் பயன் ப த் தப்பட் உள் ள . ஒ தவைள ட் ைடகள் இ ம் ேபா ,
ஒவ் ெவா ட் ைட ம் அ த் த ட் ைடேயா இைணந் ேத இ க் ம் .
வாழ் வதற் காகப் ப றந் த ட் ைட தன் ைடய அண்ைட ட் ைடகேளா ஏற் ப ம்
ப ைணப்பால் ஏற் கனேவ ச ைறப்பட் ள் ள . ட் ைடய ந் வாழத் த த ெபற
தவைளைய யார் வ வ ப்பார்கள் ? அ த் தவர் வாழ் ம் ேமன் ைம ெபற உத வ
தங் கள் கடைம என் ற ரீத ய ேலேய மன தர்கள் எப்ேபா ம் ச ந் த க் க றார்கள் .
இயற் ைகய ந் நாம் ெப வ இந் த வைகயான பாடம் அல் ல. ஒ வ ைத
ைளவ ம் ேபா , ேதாட் டத் த ள் ள ேவெறந் தச் ெச ேயா, மரேமா த தாக
அ ம் ம் ெச ையப் ேபண வளர்க் ம் ெபா ப்ைப ஏற் க் ெகாள் வத ல் ைல. தன்
வழ ய ல் வ ம் எவ் வைகயான தைடய ந் ம் தன் ைனத் தாேன
காத் க் ெகாள் வ ம் , வ தைல ெசய் ெகாள் வ ம் க் க க் க அந் த
உய ர ன் ெசாந் தக் கடைமயா ம் . வ நாயகர் ச ைலக் ன் னால் ேதங் காய்
உைடத் தன் ைடய வ தைலக் காக எந் தத் தாவர ம் ப ரார்த்த ப்பத ல் ைல.
ச ல சமயங் கள ல் ைளவ ம் வ ைதய ன் மீ ஒ ெபர ய பாைற ஒன்
உட் கார்ந்த க் கலாம் . ஆனால் அ இ ள ல் அமர்ந்தப தன் வ தைல பற் ற ய
கனைவ கண் ெகாண் க் க ற . தன் ைடய தல் இைலைய இ கப்
பற் ற க் ெகாண் , ஒ பக் கத் த ந் வ ம் மங் கலான ஒள ைய வழ காட் யாகக்
ெகாண் அ பாைறய ன் அ ய ந் ரகச யமாக ம் ெம வாக ம் ெவள ேய
வர யல் க ற . இ த ய ல் தன் தைலைய ெவள ேய ெகாண் வ க ற . அ
தன் ைன வ வ த் க் ெகாள் வத ல் ெவற் ற ெபற் வ ட் ட . ெவள ேய ம் வழ ையக்
கண்டற ய நம் மால் இயலா என் நாம் ந ைனக் கக் டா . க ப்ைபய ன்
இ ண்ட அைறய ல் ச ைறப்பட் ந் த நாம் நம் ப க் ைக டன் நம் ைடய
வ ைமையத் த ரட் , நம் ைடய பல் ேவ லன் ட் பங் க க்
உ க் ெகா த் , ஆ அல் ல ஏ மாதங் க க் ப் ப ற க வைறச் வர்கைள
உைதத் க் ெகாண் ந் தைத நாம் மறந் ேபாய க் கலாம் . ப ரார்த்தைன
ெசய் ெகாள் ள கட ம் இல் ைல, ப ரார்த்தைன ெசய் ய வார்ைதக ம் அப்ேபா
நமக் இல் ைல. ஆனால் , நமக் வ தைல ேதைவப்பட் ட . ெதாப் ள் ெகா ய ன்
லம் நம் தாய ன் வாசேம நமக் உணவாய ற் ; அத ர்ஷ்டவசமாக,
க ப்ைபய ந் ெவள ேய வர நம் ைமச் ழ் ந் த ந் த பன க் ட நீர்பப ் ரப்
உதவ ய . யாைர ம் சாராமல் ஒ ச வ ைதக் கன் தல் வள ம் ச வைர
எல் ேலா ேம வ தைலையத் ேத க றார்கள் . ழ ல் உள் ள எல் லா
ஆற் றல் க ம் ஒ பர வ ரக் கத் ேதா வ தைலைய ெசயல் ப த் க ன் றன.
நம் ைடய ப றப் டன் நம் வாழ் வ ன் வ தைல ம் வைடந் வ க ற .
மத நம் ப க் ைக உள் ள ஒ நபர ன் ம் பத் த ல் ப றப்ப ேவதைனக் ர ய .
ேகாய ல் மண ஒ க் க ற ; மாதா ேகாய ல் மண ழங் க ற ; ம த ய ந்
சமயவாத கள ன் அைழப் வ கற ; ழந் ைதய ன் ெநற் ற ய ல் றயட
தக் ேகாவ ல் அல் ல சீ க்க யக் ேகாவ ல் அல் ல த் த மடம் . அள க் மீ ற
ஆர்பப் ாட் டம் ெசய் ம் ஒ ழந் ைதக் ஞானஸ்நானம் ெசய் ேமர என் ேறா
தாமஸ் என் ேறா ெபயர ட் வ ட் டால் க ற ஸ்தவ மதத் த ன் தாங் க யாத
ைமைய அந் தக் ழந் ைத வாழ் நாள் வ ம் தன் ைடய க த் த ல் மக் க
ேவண் வ க ற . இன் ெனா ம் பத் த ல் அந் தக் ழந் ைத ராமனாகேவா,
சீ ைதயாகேவா இ க் கலாம் . இந் தப் ெபயர்கள ந் அவர்கள் தப்பேவ யா .
இந் மரேபா அவர்கள் கட் ண் ேபாவார்கள் . ஸ் ம் ழந் ைதகள் க் க த்
த ர ம் ெப ம் ைமகளாக கம் ம அல் ல ஆம னா என் ற ெபயர்கள்
இ க் கலாம் . ன த ஜான் ெசால் க றார், “ெதாடக் கத் த ல் வார்த்ைத இ ந் த ; அந் த
வார்த்ைதேய கட ள் .” ஆனால் , மத அ ப்பைடவாதத் த ல் ஏவல் ஆைணகளாக
அந் த வார்த்ைத மா க ற . ப றந் த ழந் ைத அைத ச ைவயாகச் மக் க
ேவண் வ க ற . இவ் வாறாக ப றந் த கணத் த ல் ெதாடங் ம் அ ைமத் தனம்
வாழ் நாள் வ ம் நீ க் க ற .
தவைள ட் ைடகள் ஞ் ெபார க் ம் ேபா தைலப்ப ரட் ைடகள்
ெவள வ க ன் றன; அைவ ேமல் ேநாக் க ம் கீ ழ் ேநாக் க ம் , பக் கவாட் மாக
தந் த ரமாக நீந் க ன் றன. தைலப்ப ரட் ைடகள டம் காணப்ப வைதப்ேபால ச க
இணக் கம் அத் தைன ப ைணப் டன் ேவ எந் தப் ப றவ கள ட ம் இல் ைல.
ஆய ரத் க் ம் ேமற் பட் ட அைவ ஏேதா ஒேர உடல் ேபால் வாரக் கணக் க ல்
ஒன் றாகேவ ற் ற த் த ர ம் . தைலப்ப ரட் ைடகைளப் பற் ற ச் ெசால் வ மன த
ம் பங் கள் மற் ம் இனக் க் க க் ம் ெபா ந் ம் . ேநசம் , ெவ ப் என் ற
மனப்பான் ைமகள ன் ப ரத் த ேயக பைசயால் உங் க ைடய ம் பத் த ன் அல் ல
இனக் வ ன் ஒவ் ெவா உ ப்ப ன ம் உங் கள் மீ ஒட் டப்பட் ள் ளார்கள் . ம் ப
வட் டாரத் த ல் , எவ் வள க் ெகவ் வள உங் க ைடய சேகாதர சேகாதர கள டம்
அக் கைற காட் க றீ ரக ் ேளா அந் த அள க் நீங் கள் ெவ க் கப்ப வர்கள் . எந் த
அள க் வ லக வ ம் க றீ ரக ் ேளா அந் த அள க் அன் ப ன் ெபயரால் உங் கள் மீ
அவர்கள் ெதாற் ற க் ெகாள் க றார்கள் . வாழ் க் ைக ச க் கலாக வ க ற .
அப்ேபா தான் வ தைல ேதைவப்ப க ற .
யார் உங் கைள இப்ேபா வ வ ப்பார்கள் ? மதவாத கள் உங் கைளச் ற் ற
உட் கார்ந் வ தைலக் காக ப ரார்த்த ப்பார்கள் ; வ தைல பற் ற ய அவர்க ைடய
வ ளக் கேமா ேகாரமாக இ க் க ற . பய த் த மக் கைள அ ைமத் தனத் த ற் ம் ,
கீ ழ் ப்ப த க் ம் , ஆன் ம பலவனத் க் ம் ஆட் ப த் வ மதத் த ன் கட ேள.
நீட் ேஷ இைதச் ெசான் னேபா அவைர ைபத் த யக் காரன் என் அைழத் தார்கள் .
எல் லா ெபாறாைமைய வ ட ம் அத க ெபாறாைம ந ரம் ப யவ ம் , ேகாபக்
கட மான ெஜேஹாவாவ டம ந் மக் கைள வ வ க் க ஏ யன் ற ேபா ,
தத் தைலைம க் கள் அவைர ச ைவய ல் அைறந் தனர். ச ைவய ல்
அைறயப்பட் ட ஏ மட் மல் ல, வ தைல பற் ற ய மைலப் ப ரசங் க ம் தான் .
தய மார்கள் ஏ ைவக் ெகாண் ஒ த ய ப சாைசப் பைடத் தார்கள் ; அ ஒ
பய த் ம் ப சா . உங் க ைடய பாவத் த ன் நாற் றம க் ம் சவத் ைத அ
உங் கள் ன் னால் எப்ேபா ம் ப த் க் ெகாண் , நீங் கள் ெதய் வகம்
அற் றவெரன் ம் , நீங் கள் ய் ைமயற் றவெரன் ம் , அேத ெஜேஹாவாவ ன்
ன் னால் வ சாரைணக் ந ற் ம் ஒ பாவ என் ம் உங் க ைடய காத ல்
க க க் ம் . ஏ ைவ அவர்கள் இன் ெனா ெஜேஹாவாவாக மாற் ற வ ட் டார்கள் .
அண்ைமய ல் ஓர் இளம் பாத ர என் ன டம் வந் தார்; தந் த ர ம் , ெவள ப்பைட
உணர் ம் , அன் ம் உைடயவராய ந் தார். ன த த ச்சைபய ன் பத ன் ன்
ஆண் கால ைளச் சலைவைய ம் மீ ற அவரால் இன் ம் உண்ைமையப் ேபச
ந் த . “பாவமன் ன ப் ேகா பவர்கைள ேகட் பவராக எப்ேபாதாவ
இ ந் த க் க றீ ரக ் ளா?” என் அவைரக் ேகட் ேடன் . “இ ந் த க் க ேறன் ” என் றார்
அவர். “எதற் ெகல் லாம் மக் கள் உங் கள டம் பாவமன் ன ப் ேகட் பார்கள் ?” “ெகா ய
பாவங் க க் காக” “உதாரணமாக…?” “இன் ெனா வன ன் உய ைரப் பற க் க சத
ெசய் தல் , ப றன் மைன நயத் தல் , தைட வ த க் கப்பட் ட உறவ னர ைடேய ணர்சச ் ,
அேநகமாக அன் றாடம் இைழக் ம் நம் ப க் ைக ேராகம் ேபான் றவற் ற ற் காக..”
“அவர்கள் பாவங் கைள ஒப் க் ெகாண்ட ப ற நீங் கள் என் ன ெசய் க றீ ரக ் ள் ?”
“அவர்க ைடய பாவங் கள ந் அவர்கைள வ வ க் க ேறன் .” “எப்ப ?”
“அவர்க க் காக இப்ப ப ரார்த்த ப்ேபன் . ன தத் த ச்சைப எனக் க்
ெகா த் ள் ள அத காரத் தால் பாவம் ந ரம் ப ய உங் க ைடய தீ ய
ேநாக் கத் த ந் உங் கைள வ வ க் க ேறன் .” “உங் க க் க் ெகா ப்பதற் காக
அந் த அத காரத் ைத த ச்சைப எங் க ந் ெப க ற ?” “ஏ அந் த அத காரத் ைத
த ச்சைபக் க் ெகா த் தார்.” “ஏ க ற ஸ் வ ன் காலத் த ல் த ச்சைப
இ ந் ததா?” “இல் ைல. ஆனால் , அதன் ப ற அ ந வப்பட் ட .” “எனேவ நீங் கள்
வ வ த் த ப ற பாவ என் பவன் பாவ இல் ைல, அப்ப த் தாேன?” “ஆமாம் . அவன்
த ம் ப ப் ேபாய் அேத பாவத் ைத ெசய் வ ட் வந் பாவமன் ன ப் ேகட் பான் . நான்
அவைன மீ ண் ம் பாவத் த ந் வ வ க் க ேறன் .” “இதற் காக அவன் உங் க க்
பணம் எ ம் ெகா க் க ேவண் உள் ளதா?” அவர் ெகாஞ் சம் தயங் க னார். ப ற
ெசான் னார், “எனக் க ல் ைல, த ச்சைபக் .” “ஆக நீங் கள் கட ைள
வண கப்ெபா ளாக் க , லதனத் த ற் மாற் றாக பாவத் ைத த ெசய்
த ச்சைபய ன் ெசயல் பா கைள நடத் க றீ ரக ் ள் .” அவரால் ேபச யவ ல் ைல.
அவ ைடய த ச்சைபக் எத ராக பாவம் ெசய் ய அவர் பயந் தார்.
இந் த வைகயான ேமாச ஒ மதத் க் மட் ம் உர த் தானதல் ல. நமக் மக
அண்ைமய ள் ள ஓர் இந் க் ேகாய க் ள் ைழந் பார்த்தால் வாழ் க் ைகய ன்
ெகா ய ச க் கல் கள ந் வ தைல ெபற இந் தக் கட க் ேகா அல் ல அந் தக்
கட க் ேகா லஞ் சம் ெகா ப்பதற் காக ந கழ் த் தப்ப ம் சடங் கள் மற் ம்
ைஜகள ன் நீண்ட பட் யைலக் காணலாம் . இங் தவ ெசய் வ க ற ஸ்தவ
மதேமா அல் ல இந் மதேமா அல் ல. ஒ வர டம ந் க் க ம் நீக் கப்பட
யாத பயம் தான் காரணம் . எங் தான் வ தைல இ க் க ற ? மீ ட்ச ைய
உங் க க் நீங் கேள ெகா த் க் ெகாண்டால் தான் அ க ைடக் ம் . ‘ேமாட் சம் ’
என் ற ப ரத் ேயகப் ெபயைர இந் க் கள் அதற் ைவத் த க் க றார்கள் . ேமாட் சம்
என் ப என் ன? ஒ நபர ன் உடல் உ ப் ஒன் ற ேலா அல் ல லன் ஒன் ற ேலா
ெசய ன் ைம அல் ல ெசயல் ைறபா ஏற் பட் ஒ வைக அெசளகர ய உணர்
உண்டானால் அந் த ேநாய ந் வ பட ேவண் ெமன் ற ஒ அவசரத்
ேதைவைய அந் த நபர் உணர்க றார். உட ன் இயக் கத் ைத ைறப்ப த் வ
லேமா, உண ைறைய மாற் வதன் லேமா அல் ல த் தமான காற் ,
நல் ல நீர், ர ய ஒள ஆக யைவ உள் ள இடத் க் ப் ேபாய் தங் வதன் லேமா
ேநாய் தண யலாம் . உடல் ரீத யான அெசளகர யத் த ந் அ மீ ட்ச ையத்
தரலாம் . அ தான் ேமாட் சம் . அெசளகர யத் த ந் ெசளகர யத் த ற் ஒ வைர
இட் ச் ெசல் வ . ப ற உய ர னங் க க் உள் ள ேபாலேவ மன தர்கள ன்
உடல் க ம் ல் யமான ேவத ய யல் வ த களால் ெநற ப்ப த் தப்ப க ன் றன.
இரண் தவறான ேவத ப் ெபா ட் கள் ஒன் க் ெகான் பரஸ்பரம் வ ைனயாற் ற க்
ெகாண்டால் உணர்சச ் ரீத யான அைமத ய ன் ைம உண்டாகலாம் . ‘உணர்சச ் ’
என் ப , பாத உடம் ப ல் இ க் க ற ; பாத ஒ எண்ணமாகேவா அல் ல
க த் தாகேவா தன் ணர் சார்ந் ெவள ப்பா ெகாள் ம் . மனம் மற் ம்
உடற் சார்ந்த ஒ ேநாயாக அ ஆ ம் ேபா இரண் ேதாற் வாய் கைள அ
ெகாண் க் கக் ம் – உடல் வ ஒன் ஒ க த் தாக மா தல் ெப வ
அல் ல ஒ தவறான க த் உடல் ேநாய் , உடம் ப ல் ந ைல ெகாண் வ வ .
இவ் வாறாக மனம் மற் ம் உடல் சார்ந்த ேநாயாக மனம் அல் ல உடல் ரீத யான
ெசயல் பாட் க் ைறகள னால் உண்டாக ன் றன. மன அைமப்ப ம் உடல் இயங்
ைறய ம் ஒ ேசர ண்ண ய அற ைடய ஒ வேரா ெசயல் ர்வமான
உைரயாடைல ஏற் ப த் த க் ெகாண்டால் மேனாவ யல் ெதாடர்பான தவறான
ர ந் ெகாள் ளைல ம் , உடல் ரீத யான பார்ைவக் ழப்பத் ைத ம் நீக் க வ டலாம் .
இப்ப யான உைரயாடைல ேமற் ெகாண்ட நபர் வ தைல ெபற் உடல் மற் ம்
மனம் ஆக யைவ எள தாக ம் , இயல் பாக ம் இயங் ம் ந ைலைய அைடக றார்.
ஆனால் , இதற் மாறாக உடல் மற் ம் மனத ன் இயங் ைற அத க வ ஷம்
ந ரம் ப ய ம ந் களால் அ க் க ேகட் ற் உள் ளாக் கப்ப க ற ; இவ் வைக
ம ந் கள் ேநர ைடயாக ைஹேபாதலமஸ க் ம் (உட ன் ெவப்பந ைல, பச ,
தாகம் ேபான் றவற் ைற கட் ப்ப த் ம் ைளய ன் ஒ ப த ), ைளய ன்
ேம ைறக் ம் ேபாய் உய ர்ேவத ய யல் வ ைனகைள உண் பண் க ன் றன;
இவ் வ ைனகள் ைளய ந் ேநர யாக கலக் கமைடந் ள் ள தைசக க் ச்
ெசன் அவற் ைற ெசயலற் றைவயாக் க வ க ன் றன. ப ற ேநாய் க் கான
ந வாரணம் இன் ெனா ேநாையப் ெப வத ல் கற . மனச்
ெசயல் பாட் க் ைற அல் ல ச் ச் த ணறல் ஆக யைவ டன் வ ம் தைசச்
ெசயல் பாட் ன் ைமய ந் வ தைல ேத ம் பல க் , ரட் சகர்கள் என்
அைழக் கப்ப ம் ம த் வர்கள் கல் லைறக் கான வழ ையத் தான் காட் க றார்கள் .
ம த் வர்க ைடய இடத் ைத மதப்ேபா க ம் ன யக் கார சாம யார்க ம்
எ த் க் ெகாள் ம் ேபா ஒ வன ன் பத ைய அத கமாக் க அைதத் தீ ர்க்கேவ
யாத ஒ ேநாயாக மாற் ற வ வத ல் ஈ ப க றார்கள் . அவர்க க்
ேவண் யெதல் லாம் கட ள் என் ற ஒ வார்த்ைத மட் ம் தான் . மன மற் ம் நரம்
மண்டல ேநாய் கைளக் ற க் ம் Anxiety Neurosis, Compulsive Mania, Schizophrenia
ேபான் ற வார்த்ைதகைள உண்டாக் வதன் லம் இந் த ம ேமல் நரகத் ைத
எள த ல் ந வ வ டலாம் . தான யத் ைத ம் பதைர ம் ஒன் றாக ெவய ல்
உலர்த்த னால் பதைர தான யத் த ந் எள தாகப் ப ர த் ெத த் வ டலாம் .
அவ் வைகயான ேவ ப த் தல் கைள உண்டாக் க நம அற வ ன் ஒள க் பய ற் ச
தரேவண் ய க் க ற . இல் ைலெயன் றால் , சாதாரண பயத் ைத
வாழ் க் மான பத யாக மாற் பவர்கள் (இ தற் ேபா ச க, ெபா ளாதார
ஆய் ப் ெபா ள் கள ேலேய ம கச் ச க் கலானதாக ஆக ள் ள ) நம் ைம
பயன் ப த் த க் ெகாள் வார்கள் . சாதாரண ேநாய் கைள உய ர் பற க் ம் ேநாய் களாக
மாற் ம் வழ ைறக க் காப் ர ைம பத ெசய் வ உலக ன் தய
கலாசாரமாக மாற ள் ள .
மன த லத் த ன் எல் லாப் ப ர க ம் இந் தக் ேகடான ெசய ல் ஈ பட் ள் ளன.
ம த் வம் , வ ஞ் ஞானம் , ஆேராக் க ய உண , இயற் ைக ம த் வம் , அரச யல் ,
மதம் , எல் லா ம் . நக ம் நட் சத் த ரங் கள் அற ற ெதர வ க் க ஒ ற ப்ப ட் ட ந
இரவ ல் ப றக் ம் க ற ஸ் ேவா அல் ல க ஷ் ணேனா நம் ைம இந் த பயங் கர
உலகளாவ ய அழ வ ந் வ வ ப்பார்கள் என் எத ர்பார்பப ் நமக் அழகல் ல.
மதத் ைதப் பற் ற ய எல் லா ழந் ைதத் தனமான ேபச் க் கைள ம் நாம் ந த் த
ேவண் ம் ; அைதவ ட, ேநாக் கமற் ற வ ஞ் ஞானத் த ன் ெவற் ச் ெசாற் கைள
ெசால் பவர்கள டம ந் நாம் வ லக ந ற் க ேவண் ம் .
வ தைல நம் ஒவ் ெவா வ ைடய ைகய ம் தான் இ க் க ற . க ய,
ஆழமான க ணற் ற ல் ப றந் மாட் க் ெகாள் ம் தவைளையப் ெபா த் தமட் ல் ,
த ல் அத ைடய வால் உத ர்ந் ேபாக ற . ஒ ப ய ந் மற் ெறா
ப க் த் தாவ , இ த ய ல் க ணற் க் ெவள ேய பரந் த உலக ல் தன் ைடய
வ தைலைய கண்டைடக ற .
ஒற் ைற உடலாக தன த் வம ன் ற வாழ் ந் த கடந் தகால ந ைன கள ன் ேசம ப் க்
க டங் தான் அத ைடய வால் . தவறான ந ைன கள் , க த் தாக் கங் கள் ,
ேகாட் பா கள் மற் ம் ச த் தாந் தங் களால் நாம் கட் ண் க் க ேறாம் . தவைளையப்
ேபால நா ம் அந் த வாைல வ ட் வ ம் ேபா ஓர டத் த ந் இன் ெனா
இடத் த ற் தாவ ச் ெசல் ம் தந் த ரமான தவைளகளாக ஆக வ டலாம் .
வ தைல ெபற் றவர்களாக நாம் ஆக ேவண் ம் என் றால் , நம் ம் பங் கள் , நம்
மர கள் , நம் பள் ள க் டங் கள் , நம் நா கள் என் ற க ய ச ைறகைள வ ட்
ெவள ேயற ேவண் ம் . அ தான் உண்ைமயான ேமாட் சம் . அைத
வ ளம் பரப்ப த் தேவா, காப் ர ைமக் ள் ளாக் கேவா, வ யாபாரம் ெசய் யேவா
யா . அ த் தவைன வ தைல ெசய் வ நம் ைடய ைகய ல் இல் ைல.
ஒவ் ெவா நபர ன் வ தைல ம் எப்ேபா ம் அவன் ைகய ல் தான் உள் ள .
தம ழ ல் : ெஜயேமாகன்
 இந் த ய இலக் க ய மரப ல் ெதால் ப மங் கள்
வரலாற் ற ன் ெதாடக் கம் தல் கைத, கவ ைத, இலக் க யங் கள் உள் ளன. மத் த ய
தைரக் கடல் நா களான ேமர யா, ைபசான் யா ேபான் றவற் ற ம் ேம ம்
ேமற் ப் பக் கமாக நகர்ைகய ல் ஸ்லாவ க் , ெஜர்மன் நா கள ம் அத ராதன
இலக் க யப் பைடப் கள் உண் . ஆனால் இந் த யாவ ல் க ற ஸ் க் ன்
எ தப்பட் ட சர யான இலக் க யப் பைடப் கள் எைவ ம் நமக் இ வைர
க ைடக் கப் ெபறவ ல் ைல. காலத் தால் ம கப் ராதனமான ர க் , ய ர் ேவதங் க ம்
ப ற ம் இலக் க யங் களல் ல. ராதன வாழ் வ ன் அ ப்பைடகளாக அைமந் த
ேதாத் த ரங் கள் , வழ பாட் ைறகைளப் பற் ற ய வ த கள் , சடங் கைளப் பற் ற ய
சட் டங் கள் த யவற் ற ன் ெப ந் ெதா ப் கள் அைவ. அவற் ற ன் ராதன
இயல் ைபக் க த் த ல் ெகாண் அவற் ைற ஆன் மீ க இலக் க யம் என் வ
தவறல் ல, ஆய ம் இந் த ய இலக் க யத் த ன் ெதால் ப மங் கைளப் பற் ற ய
ஆய் க் அ ப்பைடகளாக நாம் ேவதங் கைள ம் இத காசங் கைள ம்
உபந டதங் கைள ம் தான் எ த் க் ெகாள் ள ேவண் ம் .
உ வம் இல் லாதவற் க் உ வம் த வ தான் ராதனமான இலக் க யங் கள ல்
ெபா வாகக் காணப்ப ம் தன த் தன் ைம. ஆனால் ேவதகாலத் த ல் இங்
வாழ் ந் தவர்கள் ற் ற ம் மா பட் ட வைகய ல் தங் கள் கற் பைனையச்
ெச த் த ய ந் தார்கள் . நாம் ஆராய ேவண் ய இைதத் தான் .
ர க் ேவதத் த ன் தல் ற ப் அக் க ன ையப் பற் ற யதா ம் . கண் ன் எர ம் அக் ன
உ யதார்த்தம் . ஆனால் ேவதங் கள ல் உள் ள அக் ன ற் ற ம் அ வமான .
அதாவ உ வத் த ந் உ வ ன் ைமக் , ப ண்ைமய ந்
ட் மத் த ற் ப் ேபாவதற் கான யத் தனத் ைத நாம் ேவதங் கள ல் காண்க ேறாம் .
அக் ன ய ந் அக் ன த் வத் த ற் நகர்க ற அக் கற் பைன. ெந ப்ப ல் ,
ேமகத் த ல் , ர யன ல் , காற் ெவள ய ல் , ச் ெவம் ைமய ல் , ெசால் ல் ,
ச ந் தைனய ல் எல் லாம் ஒேர அக் ன ைய அவர்கள் கண்டார்கள் . ேவத காலத் த ல்
இயற் ைக சக் த க க் மன தத் தன் ைம தரப்பட் ட என் ேமற் கத் த ய
ஆய் வாளர்கள் ெப ம் பாலானவர்கள் எ க றார்கள் . அவர்கள் ேவ பாட் ைடப்
ர ந் ெகாள் ளவ ல் ைல. க ற ஸ்தவ மதம் சார்ந்த ன் தீ ர்மான ம்
தன் னகங் கார ம் அவர்க ைடய அற யாைமக் க் காரணமாக ன் றன. சாதாரண
இந் த ய க் ஒன் ைற சமஸ்க தத் த ல் ெசான் னால் மாறாத உண்ைம
ஆக வ க ற . அைத மாற் ற ேவண் ெமன் றால் ஆங் க லத் த ல் ெசால் யாக
ேவண் ம் . வ யாச ம் யாஸ்க ம் ெசான் ன சர யா என் சாம்
ேகால் ப் க் க டேமா, வ ன் டர்ன ட் டேமா, கீ த் த டேமா, மாக் ஸ் ல் லர டேமா
ேகட் க் ெகாண் க் க ேறாம் .
இந் த ய ஆய் மனம் இயங் ம் ைற ேமற் கத் த ய ஆய் மனம் இயங் ம்
ைறய ந் ேநர்மாறான ஒன் . காரணத் த ல் இ ந் ட் மத் த ற் ம்
ட் மத் த ல் இ ந் லத் த ற் ம் அதன் ஆய் வ ர க ற . ேநர்மாறாக
ேமற் கத் த யர் லத் த ந் ெதாடங் க றார்கள் . நம லப் ப்ரக் ைஞய ன்
இயக் கத் ைதக் கட் ப்ப த் ம் ச ல ட் மத் தத் வங் க ம் அவற் ைற ந கழ் த் ம்
அத ட் பமான ஒ காரணப் ல ம் இ க் கக் ம் என் ேமற் கத் த ய மனம்
ேயாச க் கத் ெதாடங் க யேத ஃப்ராய் க் ப் ப ற தான் . அதாவ லப்
ப ரக் ைஞையத் தாண் அற தைலக் ெகாண் ெசல் ல ந் த தல் ஐேராப்ப யர்
ஃப்ராய் தான் . ெஜர்மன் ெமாழ நான் கால் கள ல் நடக் கத் ெதாடங் வதற்
ன் ேப லம் , ட் மம் , காரணம் , ர யம் என் நான் ேபர க் கைளக்
கற் பைன ெசய் அற ய மாண் க் ய உபந டதத் ைத எ த யவனால்
 ந் த க் க ற . லம் ஸ்வப்னத் த ல் இ ந் ம் , ஸ்வப்னம் காரணத் த ல்
இ ந் ம் , காரணம் இைவயைனத் ைத ம் தன் ள் அடக் க ய ைமயான
ர யத் த ல் இ ந் ம் உத க் க ற என் அ வ ளக் ம் , காரணத் த ற் அதீ தமான
இந் த ைமேய, ப ரம் மாண்டமான ேபர ப்ேப ர கள் அற ந் த தல்
ெதால் ப மம் .
இத் ெதால் ப மத் த ன் இலக் கணம் வ வம ல் லாைம ம் , ெபயர ல் லாைம ம்
ஆ ம் . அைத அவர்கள் ைம என் ெபா ள் ெப ம் ‘ப ரம் ம’ என் ற ஒ யால்
அைடயாளம் ெசய் தார்கள் . அந் த அக அற த ன் தற் ள் ள ய ந்
அவர்க ைடய பற அற தல் கள் வ ர வைடந் தன. அைவ பற் பல
ெதால் ப மங் களாய ன. அந் த உ வம ன் ைமய ல் இ ந் தல் அற தல்
ந கழ் ந் தேபா அவர்கள் அைடயாளப்ப த் த ய ஓர் ஒள ைய ம் இ ைள ம்
ஆ ம் . இ ள் அல் ல இன் ைம என் இங் ற ப்ப ட் ட ஒ எத ர்ந ைல
அல் ல ம ப்ைப. அவ் ெவத ர்ந ைலக் எத ர்ந ைலயாகேவ ேநர்ந ைல
உ வாய ற் . (அப்ப ெயா த க் கம் சாத் த யம் உண் என ேமற் கத் த யர்
கண்டைடந் த ெஹக ன் காலகட் டத் த ல் தான் . ெஹகல் அைத ம ப்ப ன் ம ப்
(Negation of Negation) என் ற னார். அைத கார்ல் மார்க்ஸ ம் ஏற் க் ெகாண்டார்.)
தல் எத ர்ந ைல அல் ல ம ப் ந ைல மரணம் . அம் ம ப் ந ைலைய ேம ம்
வ ர ப த் த னால் பச என் றாக ற . ந ரந் தரத் வ ம் இன் ைம ம் ெகாண்ட
மரணேம பச . ஆகேவ பச ேய தல் ெதால் ப மம் ஆய ற் . பச ய ந் அ த் த
ெதால் ப மம் ப றந் த , ெந ப் ; அக் ன .
நாமற வத ல் ம கத் தீ வ ரமான பச அக் ன தான் . எைத ம் அ உண் ம் .
உண் தேல அதன் பண ம் இ ப் ம் . இந் த எத ர்மைறயான
ெதால் ப மத் த ந் ேதடல் வ ர வைடக ற . உலகம் க் கப் பரவ
இைடயறா எர ம் ெந ப்ைப ர ‘ைவஸ்வாநரன் ’ என் ெபயர ட்
அைடயாளப்ப த் க றார். இந் த ‘உலகப் பச ’ அல் ல ‘ப ரபஞ் சப் பச ’ேய தல்
ெதால் ப மம் . அதற் ேநர் ந ைலயாக அ த் த ெதால் ப மம் உ வாய ற் .
அப்பச ய ல் ஆ த யாக ேவண் யவன் , அன் னமானவன் , ப ரைஜ. அதாவ உலக
மன தன் அல் ல ப ரபஞ் ச மன தன் தன் இ ப்ப ன் லம் அவன் ெந ப்ைப
உண்க றான் . ெந ப் அவைன உண்க ற .
இத ந் அ த் த ெதால் ப மம் உ வாக ற . ஆண் ெபண். ெபண்ண ன்
ேயான ய ல் ஆைணத் த ன் ம் பச உள் ள . ஆண் வ ந் த ல் ெபண்ைண உண் ம்
பச உள் ள . ெந ப் ம் அன் ன ம் அவர்கேள. அைவ ஒன் ைறெயான்
வளர்க்க ன் றன. ப ன் அவற் ைற உண் வளர்க ன் றன. இவ் வாறாக ெசயல் என் ற
அ த் த ெதால் ப மம் உ வாக ற . ைவஸ்வாநரன் ெபண் ேயான ய ந் தப
க றான் : இந் தப் ப ரைஜ ஆண் பஜத் த ல் இ ப்பவன் . ம கச் ச ற யவன் . இவன்
வளர்வதாக! அ ம கச் ச ற யதாைகயால் அைத உண் ெப ம் பச ய ைன ஆற் ற
யா . எனேவ ைவஸ்வாநரைன உண் ப ரைஜ வளரத் ெதாடங் க ற .
வ ல் லா ப ரைஜ ம ெயங் ம் ப றந் ப றந் வளர்ந்தப உள் ள . அ
மீ ன்களாக, ம கங் களாக, பறைவகளாக, க ம களாகப் ெப கற .
அைனத் த ம் ப ரபஞ் சப் பச ம் அேத ேபால ண் பரவ யப உள் ள .
வாழ் வ யக் கத் த ன் ெதால் ப மமாகேவ இைத நாம் ேவதங் கள ல் காண்க ேறாம் .
ம க் க எண்ணற் ற உய ர்களாகப் ப றந் ந ரம் ப ய உய ர்கள ன் தல் க ைவ
ேவதம் ‘ஹ ரண்ய கர்பப ் ம் ’ என் ற ப்ப க ற . அத ல் ப றந் த தல் ப ரைஜைய
ைவஸ்வாநரன் எ ம் ப ரபஞ் சப்பச பாய் ந் ப த் த் த ன் ன யல் ைகய ல் அ
ஃபாண் என் வ அ ததாம் . அ ேவ தல் அ ைக. (Primal Scream) இ
இன் ெனா ெதால் ப மம் . இவ் வா ெதால் ப மங் கள் ப றந் வ ர ந் ஒ ெபர ய
வைலேபாலப் பரவ ள் ளன. ேவதகால வாழ் க் ைகத் தர சனங் கைள இந் தத்
ெதால் ப மங் கள டாகேவ நாம் அற ய ம் . (இங் ெதள ப த் த க் ெகாள் ள
ேவண் ய ஒ வ ஷயம் உண் . ெதால் ப மங் கள் கவ த் வக் கற் பைனகள் .
கவ ைதெயன அவற் ைற வாச க் ம் ேபா தான் அவற் ற ன் வாசல் கள் த றக் க ன் றன.
அைவ கவ ைதயாகேவ எ தப்பட் டன. எ த யவன் அல் ல பா யவன் தன் ைனக்
கவ ஞன் என் ேற ற க் ெகாள் க றான் . அைவ கவ த் வத் தளத் த ேலேய இ வைர
அற யப்பட் ம் வந் தன. தகவல் ரீத யான ஆய் ந் தற த க் ம் இதற் ம் இைடேய
ெப ம் ேவ பா உண் என் பைதக் ற ேவண் யத ல் ைல. கண் ப்பாக இந் தத்
ெதால் ப மங் க க் அக் கால வாழ் வ ய ட ம் வழ பாட் ைறக ட ம்
ெதாடர் உண் . தகவலாய் ைற நம் ைம அ வைர மட் ேம ெகாண்
ேசர்க் ம் .)
இந் த ய இலக் க ய மரப ன் ெதால் ப மங் கைளத் ெதா த் அைடயாளப்ப த் த
யன் றால் அ ேவ ஒ ெப ம் லாக அைம ம் . அத் ெதால் ப மங் கள் எவ் வா
ஓர் அக அற த ன் ைமயத் த ந் ப ர ந் பரவ உ வாக ன் றன என் பைத
மட் ேம இங் ட் ட வ ம் க ேறன் . இவ் வ யக் க ைறையப் ர ந் ெகாள் ளாமல்
ச .ஜ . ங் ேபான் ற ெஜர்மான ய உளவ யல் அற ஞர்கள் ‘ப ரக் ஞா பாரம தா’ ேபான் ற
சல ல் கைள ேமேலாட் டமாகப் பய ன் வ ட் ச ல அவசர க க்
வ க றார்கள் . ெபளத கமான றவயமான வ ஷயங் கைள அகவயமாக
அர்த்தப்ப த் த க் ெகாள் ள டாக ெதால் ப மங் கள் உ வாக ன் றன என் ப
அவர ர தல் . அன் ைன, ம ப றப் , மந் த ரவாத , தந் த ரசா என் ற நான்
ெதால் ப மங் கள் உலகளாவ யைவ என் ப அவர் கண ப் . ெதால் ப மங் கள் என் ற
க ேகா க் கீ ைழ மரப ன் அைடயாளங் கைள ஏற் ற ேய ன் ைவத் தார். அவர்
பார்ைவய ல் தல் ெதால் ப மம் தந் ைததான் . க ற ஸ்தவ மதத் த ன்
அ ப்பைடத் தளமான த மதத் த ல் ப ரபஞ் ச உ வகம் ஒ ம் பம் ேபால,
அவ ைடய ம் பம் தந் ைதவழ மர ெகாண்ட . எனேவதான் அவன
தல் கட ள் ப தாவாக இ க் க றார். அவ டன் இைண ம் எத ர்சக் த தான்
அன் ைன. அன் ைனேய ப தாைவ ஒப் ேநாக் க உலகளாவ ய ெதால் ப மம் என் ங்
ஒப் க் ெகாள் க றார். பைடப் வற் ற வ ச த் த ரங் கள னாலான . அைத
வ ளக் கேவ மந் த ரம் அல் ல மாயாவ . அ த் சர தவ கள் உ வாக ப ப்ப யாக
தவ கவர்சச ் ம க் கதாக ஆனேபா தவ ேநாக் க இட் ச் ெசல் ம் தந் த ரக் காரன்
ேதான் ற னான் . ப ந் ைதய இ வ ம் இைணந் சாத் தான் உ ெவ த் தான் . இந் த
எள ய த தர சனத் ைத தன் ல் ங் சாமர்த்த யமான வாதங் களால் மா டக்
ட் ஆழ் மனத் த ன் அ ப்பைடகைள உ வாக் ம் ஆதாரமான நான்
ெதால் ப மங் களாக ந க றார்.
ப ரபஞ் ச உற் பத் த பற் ற ய இந் த யப் ர தைல ேவத உபந டதங் கள ன்
ெதால் ப மங் கள டாக ர ந் ெகாள் ள யலலாம் . ஒன் ண் ; ஒவ் ெவா
உபந டத ம் ஒவ் ெவா ேவத ம் ஒவ் ெவா தர சனத் ைதேய ன் ைவக் க ன் றன.
இைவயைனத் த ற் ம் இைடேய ஒ ெபா ப் ர தைல நாம் உ வக த் தால் தான்
ெதால் ப மங் கைள அர்த்தப்ப த் த க் ெகாள் ள – ஒ ெபா ெதால் ப மத் ைத
உ வாக் க எ க் க ம் என் றால் , அ ‘ஆத ச ஷ் ட் ைடய ந்
உ வாய ற் ’ என் ற ெதால் ப மம் தான் . ஐதேரய உபந டதத் த ல் நான்
ெதால் ப மங் கள் உள் ளன. தைலக் ேமல் ட் ம வ வ ல் உள் ள நீரான ‘அம் பஸ்’.
அ ய ல் ல வ வ ல் உள் ள நீரான ‘அப்’. அம் ப ல் ஒள உ வாக் ம்
தற் கா கமான வண்ண உலகம் ‘மரீச ’. அப்ப ல் ஒள ய ன் வ ைளவாக உ வாவ
‘மரம் ’ (அதாவ உடன யான ெபா ள ல் நீர ல் ஒள ய ன் வ ைளவாக உ வா ம்
தாவரங் கைளக் ற க் ம் இச்ெசால் வ ர வான ெதால் ப மமாக இயற் ைகையேய
ட் ந ற் க ற ). அ த் அழ வாக ம் மாற் றமாக ம் ஒேர சமயம் ெபா ள் ப ம்
மரணத் த ன் ற யடாக ‘அப்’ைப உ வக த் க் ெகாண்டார்கள் . இந் த நான்
அம் சங் கைள ம் தன் ள் ெகாண்ட ஒன் றாக உய ரண்டத் ைத உ வக த் தார்கள் .
அந் த உய ரண்டத் த ன் அற ச் ெசயற் லன் கள் (ஞானகர்ம இந் த ர யங் கள் )
ேமற் ற ப்ப ட் ட நான் அ ப்பைட ச றப்பம் சங் க ட ம் ெதாடர் ெகாண்
உ வாக வ பைவ. அந் த அண்டத் த ன் ட் ைடய ன் ேமற் ப த உைடந்
கண்ணாக ற . அக் கண்ன ல் இ ந் ஆத த் யன் ப றக் க றான் . ராதன மக் கள ன்
நைகப்ப ற் க டமான டநம் ப க் ைக என் இைத உடன யாக ச லர்
ற வ டக் ம் . ஆனால் இைத ஒ கவ த் வப் ப மமாகக் ெகாண்டால் இதன்
தர சனம் அ பவமா ம் . வான ல் உள் ள ர யன் நமக் க் கண்த றந் த ப றேக
இ ப் ஆக றான் . அவன் ஒள நம் கண்ண ல் ந் காட் ச கள் ப றக் க ன் றன.
ஒவ் ெவா லன் க வ ம் இவ் வா நம் ம ந் ேத ெதாடங் க ற . அந் தக்
க ட் ைடய ந் இவ் வா ஐந் அற லன் க ம் ஐந் ெசயற் லன் க ம்
உ வாக வ வைத ஐதேரய உபந டதம் உ வகமாகக் காட் க ற . (அகத் த ல்
ெதாடங் க றத் த ற் வ ர ந் மீ ண் ம் அகம் ேநாக் க க் வ ம் ெதாடர்
ெசயல் பாடாகேவ அைனத் அற தல் கைள ம் இந் த ய மர காண்க ற )
இத் தைன கவ த் வ வ ர ம் ஆழ ம் ெகாண்ட ெதால் ப மத் ைத உலக
இலக் க யத் த ல் ம க அ ர்வமாகேவ காண ம் . பைழய ஏற் பா ைபப ள ல்
வ ம் எசக் கீயல் தீ ர்க்கதர ச ய ன் ெதால் ப ம தர சனத் ைதேய
இதற் க ைணயானதாகக் காண ம் .
உலக இலக் க ய மரப ல் ‘உளவ யல் மாத ர கள் ’ (Psychological Types) பலவற் ைற நாம்
காணலாம் . க ேரக் கத் ன் ப யல் நாடகங் கள ல் தான் இவற் க் கான க் க யமான
ன் மாத ர கள் உள் ளன. ப ற ேமற் கத் த யப் ெப ங் காவ யங் கள டாக ம்
ேஷக் ஸ்ப யர டாக ம் இைவ வ ர ந் வ ப்பட் நவன இலக் க யத் ைத
அைடந் தன. ேமற் கத் த ய நவனப் ைனகைதகள ன் கண சமான
கதாபாத் த ரங் கைள நாம் இந் த உளவ யல் மாத ர க டன் சாதாரணமாக ஒப்ப ட்
அற ய கற . (ஓர் உைரயாட ல் காம் வ ன் ‘அன் ன ய’ க்
‘ஹாம் லட் ’டனான ெதாடர் ற த் ேபச ய இங் உதாரணமாகக்
க தப்படத் தக் க – ெமாழ ெபயர்பப ் ாளர்) ச .ஜ . ங் உளவ யல் மாத ர கைளப் பற் ற
ம க வ ர வாக ஆய் ெசய் எ த யைவ இலக் க ய வ மர சனம் மீ ெப ம்
ெசல் வாக் ெச த் த ன. அைதப்ேபால மன தைன எல் லாக் காலத் த ம்
ெதாட ம் க் க யமான ப மங் கைளக் ற த் மன த ம் அவன் ப மங் க ம்
(Man and His Symbols) என் ற ல் ங் ஆராய் வ ம் கவனத் த ற் ர ய .
இவ் வ ப்பைடகைளச் சார்ந் நம ேபர லக் க யங் கைள அ ம் ேபா பற் பல
சாத் த யக் கைள நாம் காண ேநர்க ற . ெபண்கள ல் எட் மாத ர கைள
ராமாயணம் காட் க ற . ேதவ , மன தப் ெபண், அ ரப்ெபண், ம கங் கள ள் ள
ெபண் என் த ல் நான் ெப ம் ப ர கள் . ணரீத யான இப்ப ர வ ைனகைள
ஒன் ேறாெடான் கலந் எண்ணற் ற கதாபாத் த ரங் கைள உ வாக் க ம் .
ேதவ யாக ய அன் ைன, அ ரப் ெபண்ணாக ய அன் ைன என் பலவ தமாகக்
றலாம் . இவற் க் ப் பலவைகய ம் உதாரணமா ம் எண்ணற் ற
கதாபாத் த ரங் கள் ராணங் கள ல் உள் ளன. வ ர வான ஆய் க் ர ய ஒ தளம் இ .
இத் தைகய ணச த் த ர மாத ர க க் நவனப் ைனகைதக டனான ெதாடர்
இலக் க ய வ மர சனத் த ல் பல த ய பாைதகைளத் த றக் ம் வ தத் த ல் ஆராயப்பட
ேவண் யதா ம் .
வால் மீ க சீ ைதைய எந் தத் த ணத் த ம் தன் ெதய் வக இயல் ைப
இழக் காதவளாகத் தான் எப்ேபா ம் காட் க றார். ராமாயண கதாபாத் த ரங் கள ல்
கண சமானைவ ல் யமான மாத ர ணச த் த ரங் கள் . மாறாக மகாபாரதத் த ல்
ணச த் த ரங் கள் தங் கள் ந ைலெபயர் லேம அைடயாளப்ப த் தப்பட் ள் ளன.
( ணச த் த ர மயக் கம் ) இதன் லம் மன த ணத் த ல் எத் தைன சாத் த யங் கள்
உண்ேடா எத் தைன ேபதங் கள் உண்ேடா க ட் டத் தட் ட அைனத் ைத ம் நாம்
மகாபாரதக் கைதகள டாகக் காண க ற . இத் தைன மகத் தான
ேபர லக் க யம் இன் ம் இந் த ய வாசக மன க் , நாய் ெபற் ற ெதங் கம் பழமாகேவ
உள் ள . சனாதனமாக ய அைனத் தர்மங் க ம் ேபசப்ப ம் இக் கைதய ந்
‘சனாதனதர்மம் ’ என் ற ெபயைர மட் ம் உ வ ெய க் ம் யற் ச கேள
நடக் க ன் றன. இலக் க ய வ மர சக க் ெப ம் சவாலாக அைம ம் பைடப் இ .
இன் ைறய அற தல் கள ன் உபகரணங் க டன் நாம் இைத அ க ேனாம் என் றால்
அற வ ன் ெப ெவள் ளேம உ வாகக் ம் .
லங் கள ல் மட் ம் ஈ பட் ஆழ் ந் த அ பவங் கைள மறந் ேபான ஒ
தைல ைறய னர் நாம் . ர யத் த ன் தளத் ைத நம பைடப் லக ல் நாம் அைடய
யா ேபாகலாம் ; காரணத் த ன் தளத் ைத ெதாட யா ேபாகலாம் ;
ைறந் தபட் சம் ப ரபஞ் ச சாரத் த ன் ஒள பரவ ய கனவ ன் தளத் ைதயாவ
ெதாட் டற ய யல் ேவாம் .
( ந த் ய ைசதன் ய யத ய ன் ‘கலாசாக த் ய சபர்ய’ என் ற மைலயாள ல்
உள் ள ஒன் பதாம் அத் த யாயத் த ன் தம ழாக் கம் )
(இக் கட் ைரையப் ெபா த் தவைர ‘ஆழ் ப மங் கள் ’ என் ற ெசால் ேம ம்
ல் யமான ெபா ள் தரக் ம் )
ெமாழ யாக் கம் : ெஜயேமாகன்
 இ ப் ம் அற த ம்
மன தன ன் அற ம் , வ ப்ப ம் எப்ப இ ந் தா ம் அைவ ெபா ண்ைமகைள
எவ் வைகய ம் பாத ப்பத ல் ைல; அைனத் அகவய இயக் கங் கள ந் ம் வ லக
ப ரபஞ் சப் ெபா ண்ைம தந் த ரமாக இ க் க ற , இயங் க க் ெகாண் க் க ற
என் ற க த் மன தன் ச ந் த க் கத் ெதாடங் க ய காலம் தல் உள் ள . ஆனால்
உண்ைம அ வல் ல. அற த க் ெவள ேய என் னதான் இ ந் தா ம் அவற் ற ன்
இ ப் அற த டாகேவ உ வாக ற . இ ப் ம் அற த ம் ேவ ேவறல் ல.
எனேவ அந் தரங் க அற த ம் ெபா ண்ைம ம் ஒன் தான் என் ம் ஒ
தத் வ தர சன ம் ெவ காலமாக ேமைல, கீ ைழ ச ந் தைன மரப ல் இ ந்
வந் ள் ள .
வ ஞ் ஞானமானா ம் தத் வமானா ம் ஒவ் ெவா தர சன ம் ச ல தன
மன தர்கள ன் கண் ப ப் களாகேவ ெவ காலமாக இ ந் வந் ள் ளன. அைவ
ச கத் ைத ம க ம் மைற கமாகேவ பாத க் க ன் றன. பல சமயம் ற யட்
ரீத யாக ம் ஆழ் மன ரீத யாக ேம இப்பாத ப் உள் ள . அத் தர சனங் க க்
அரச யல் ரீத யான ஆதர த் தளத் ைதேயா எத ர்ப் இயக் கத் ைதேயா
உ வாக் வ ம் , அதன் லம் அவற் ைற ச கத் த ல் ந ைலநாட் டேவா
தகர்த்தழ க் கேவா ைனவ ம் கம் ன ஸ் ச ந் தைன ைறய ன் வ ைளவாக
உ வான வழ ைறயா ம் . ேசாவ யத் ஷ் யாவ ல் ஒ தத் வ தர சனத் த ன்
உடன யான ேநர வ ைளவாக ஒ அரசைமப் ம் , ச க அைமப் ம்
உ வாக றவைர இ சாத் த யெமன் ற நம் ப க் ைகேய பரவலாக உலக ல்
இ ந் தத ல் ைல.
மார்க்ஸ ம் எங் கல் ஸ ம் வ ஞ் ஞான ரீத யான அற தல் ைறகள ல் உள் ள வர்க்கக்
கண் ேணாட் ட ங் க க் அ த் தம் தந் ததன் வழ யாக ‘அற தல் ’ என் ற ெசய ல்
இ ப்பதாக நம் பப்பட் வந் த றவயத் தன் ைமைய ேகள் வ க் ர யதாக் க னர்.
வ ஞ் ஞானத் ைத ஒ தலாள அ வ ம் ஒ பாட் டாள அ வ ம்
ேவ ேவ அ ப்பைடகைள ைவத் ேதயா ம் என் றனர். எனேவ அவ் வ ஞ் ஞானத் த ன்
லம் உ வா ம் வழ க ம் கண் ப ப் க ம் ட அதற் ேகற் ப மா ப ம்
என் றனர். தலாள த் வ அற வ ய க் எத ராக, பாட் டாள வர்க்க அற வ யைல
உ வாக் க ேவண் யதன் அவச யம் ேசாவ யத் ன ய க் ஏற் பட் ட .
இயந் த ரவ யல் சார்ந்த கண் ப ப் கள ல் ட இவ் வா வர்க்க ரீத யான
ேநாக் கங் கள் உள் ைறந் ள் ளன என் ப ேசாவ யத் வ ஞ் ஞான கள ன் எண்ணம் .
அப்ப ய க் ைகய ல் வ ஞ் ஞானத் த ன் ய தர்க்கம் சார்ந்த தளங் கள ல் ேகட் கேவ
ேவண்டாம் . இவ் வ வாதம் ண் அல இயற் ப ய ல் (Quantum Physics) பல் ேவ
ப ரச்ச ைனகைளக் க ளப்ப வ கற . ெசால் லப்ேபானால் இ ப் க் ம்
அற த க் ம் இைடய லான ஆகப் ெபர ய ப ரச்ச ைனக ம் இந் ற் றாண் ல்
இங் தான் உ வாக ன் றன.
ஐன் ஸ் ன் வழ யாகேவ வ ஞ் ஞான ம் கவ ைத ம் த வ க் ெகாண்டன. 1933-இல்
ஓர் உைரய ல் அவர் ற னார், “ப ரபஞ் சப் ேபர யக் கம் சார்ந் உ வாக் கப்ப ம்
எல் லா கண் ப ப் க ம் உண்ைமய ல் மன த மனத ன் சாத் த யங் க க்
உட் பட் ட கற் பைனகள் மட் ேம. அைவ மா ட மனத ற் ெவள ேய உள் ள
ெபா ண்ைம ெவள ய ன் இயங் ைறகள ந் உ வாக் கப்பட் டைவ
மட் ேம என் க தலாகா . க காரத் த ன் இயங் ைறைய அற ய ஆவல்
ெகாண்ட ழந் ைதையப் ேபான் றவர்கள் நாம் . இக் க காரத் ைத த றந் பார்க்க
நம் மால் யா . அதன் ஓர சலனங் கள் மட் ேம நம கண்ண ல் ப க ன் றன.
அவற் ைற ர்ந் கவன த் அவற் ற ன் இயங் ைறைய உ வக த் க்
ெகாள் க ேறாம் . அதன் அ ப்பைடய ல் நாம் ஒ ேபா ம் காண யாதைவ ம் ,
நாம் கா ம் இயக் கங் க க் ன் ம் ப ன் ம் வ ர ந் க டப்பைவ மான ப ற
இயக் கங் கள ன் இயங் ைறைய கற் பைன ெசய் ெகாள் க ேறாம் .
இக் கற் பைனைய ஒ ேபா ம் ைமயாக சர பார்த் வ ட யா . ஆனால்
கற் பைன ம் ெபா ண்ைமய ன் அ ப்பைடய ல் அைத சர பார்த் க் ெகாள் ள
இயல் த ம் இ இைண ேகா களாக ெவள ய ன் வைர நீண்
ெசல் க ன் றன. அற தல் சாத் த யங் கள ன் ெதா வாைனேய எல் ைலெயனக்
ெகாண் ள் ள . ஐன் ஸ் ன் இைத அற த ன் இலட் ச யப் ள் ள (ideal limit of
knowledge) என் க றார். (Albert Einstein and Leopold Infield – The Evolution of Physics)
இங் ண் அல இயற் ப யல் பற் ற ம க எள ய ஓர் அற கம் ெசய் வ வாத ப்ப
உதவ யாக இ க் ம் . ப ரபஞ் சம் எவ் வா இயங் க ற என் ற வ னா க்
இன் ைறய இயற் ப யலாளர் த ம் இ த க் கட் ட வ ைட – கற் பைன – ண் அல
இயற் ப ய ல் உள் ள . ப ப்ெபா ட் கள் என் பைவ அ க் கள னாலானைவ.
அ க் கள் பல் ேவ வைகயான ம ன் ட் டம் ெகாண்ட கள் கள னாலானைவ.
கள் கள் அத ண் கள் கள னாலானைவ. இத் கள் கள் ஒேர சமயம்
கள் களாக ம் சக் த யாக ம் நமக் க் காட் ச த பைவ. இைத இரட் ைட ந ைல
இ ப் (Dual Existence) என் க றார்கள் . ஆகேவ சக் த களாக மா வதன் லேம
ப ரபஞ் ச ஆக் கம் ந கழ் க ற . எப்ெபா ம் ஒள ேவகம் ெப ம் ேபா
சக் த யாக வ ம் என் ப ஐன் ஸ் ன ன் கண் ப ப் . எனேவ சக் த களாக ஆ ம்
மாற் றம் என் ப ேவகத் ைதப் ெபா த் த வ ஷயம் அன் ற ேவறல் ல. இவ் ேவக
மாற் றம் ந க ம் ம க ண்ண ய அலைகேய வாண்டம் என் க றார்கள் .
இவ் வல கள் ந க ம் ேவக மாற் ற இயக் கங் கைளப் பற் ற ய அற த் ைறையேய
ெபா வாக ண் அல இயந் த ரவ யல் (Quantum Mechanics) என் க றார்கள் .
ண் அல இயந் த ரவ ய ன் வ ர வான வ வாதங் க க் ள் க இ இடமல் ல.
ஆனால் நாம் சகஜ வாழ் வ ல் ப ரபஞ் சத் த ன் இயங் ைறைய அற ய ம்
அளக் க ம் பயன் ப த் ம் எந் த வ த ம் அங் ெசல் ப யாகா என் மட் ம்
ர ந் ெகாள் ளேவண் ம் . ண் அல இயந் த ரவ ய ன் வ வைமப்பாளர்கள ல்
ஒ வரான ெவர்னர் ஐசன் பர்க் க றார்: ண் அல இயந் த ரவ ய ன் இயங்
ைறகைள ர்ந் கவன க் ம் ேபா ஒன் ெதர ம் , நாம் சாதாரணமாகக்
கண்டற ந் நனவ மனத ன் இயல் பாக மாற ள் ள இயங் ைறகள் எ ம்
அங் இல் ைல. ெபா ட் கைள நாம் சாதாரணமாக அற ம் வழ ைறகளான
இடம் , எைட, ேவகம் , ந றம் , அள கள் த ய எைவ ேம ண் கள் கள ன்
வ ஷயத் த ல் ெபா ந் த வரா . அங் ள் ள ப ரச்ச ைனகேள ேவ (Werner Heisenberg –
Across the Frontiers).
ம க எள ய அளவ ல் இைத மீ ண் ம் ெதள ப த் த யப ன் னகரலாம் . நாம்
அற ம் ற உல பற் ற ய ெபா வாக அங் கீ கர க் கப்பட் ட வ த கைள
உ வாக் க யவர் சர் ஐசக் ந ட் டன் என நாம் அற ேவாம் . ஆற் றல் , ஈர்ப் வ ைச,
இயக் க ந ைலகள் பற் ற ய ந ட் டன ன் வ த கள் எைவ ேம ண்ணல
இயந் த ரவ ய ல் ெசல் ப யாகா . ஒ ண் கள் நக ம் ேபா ஒ
ற ப்ப ட் ட இயங் வ த ைய உ வக த் அ எங் க க் ம் என ஊக ப்ப
சாத் த யேமயல் ல. அதன் எைட, ேவகம் , ம ன் ட் டம் உட் பட எைதப் பற் ற ம்
ெபா வ த கள ன் அ ப்பைடய லான கண ப் கைளச் ெசய் ய யா .
ந ட் டன ன் ‘ப ரபஞ் ச இயங் ைற தர சனம் ’ ப ரபஞ் சத் ைதக் கட் ப்ேபாட
யன் ற . அந் த வ த கள ன் அைனத் க் கட் கள ம ந் ண் கள்
இயந் த ரவ யல் ப ரபஞ் சத் ைத வ வ த் வ க ற . ‘ஒ எலக் ட்ரான ன் இடம்
மாறாத க் க றதா என் ேகட் டால் , அதற் பத லாக இல் ைல என் தான்
றேவண் ம் . ஒ எலக் ட்ரான் அைசவற் ற க் க றதா என் ேகட் டால் இல் ைல
என் பேத பத லா ம் ’ என் க றார் ஃப ேஜா காப்ரா (Fritjof Capra – Tao of Physics) இ ேவ
ஐசன் பர்க்க ன் ந ச்சயம ன் ைமக் ெகாள் ைக (Uncertainty Principle) என் ற ெபயர ல்
அற யப்ப க ற . இவ் வ டத் ைத வந் தைடந் த ம் ண் அல இயந் த ரவ யல்
ெபளத் த மதத் த ன் ப ரதீ த ச த் பாதம் (அைனத் ம் ஒேர சமயம் ப றந் தப ம்
இறந் தப ம் உள் ளன) இந் மரப ன் மாயாவாதம் (அைனத் ம் பார்பப ் வன ன்
உ வகங் கேள) ஆக யவற் ைறப் ெபர ம் ெந ங் க வ க ற .
என் ெறன் ம் மன த லத் த ன் அ ப்பைடத் ேதடலாக உள் ள ‘அற தல் என் றால்
என் ன?’ என் ற வ னா அல் ல ‘அற த க் அப்பா ள் ள என் ன?’ என் ற வ னா.
இன் ெவவ் ேவ தளங் கள ல் இயற் ப ய ம் ெமாழ ய ய ம் அவ் வ னா
தன் ைமப்பட் ள் ள . ைஜன மதத் த ன் ச யாத் வாதம் (ஆனால் வாதம் ) இன் ைறய
ண் அல இயந் த ரவ ய ன் இயங் ைறக டன் ெபர ம் ெபா ந் க ற .
இங் தன் ைமப்பட் வ ம் ஒ வ ஷயத் ைத மட் ம் ெதள ப த் த க் ெகாள் ள
ேவண் ம் . இன் ைறய ண் அல இயந் த ரவ யல் ெபா ண்ைமையப் பற் ற
ஆரா ம் ேபா ‘பார்பப
் வன ன் ’ பார்ைவக் ெவள ேய ெபா ண்ைம என் ற ஒன்
உண்டா என் ற வ னாைவ எத ர்ெகாள் ள ேநர்க ற . பார்பப ் வன ன் பார்ைவக் ஏற் ப
மா பா அைடயா எ ம் காட் ச ப்ப வத ல் ைல. ஒ ண் கள் அப்ப ஒ
ேதாற் றத் ைத நம ஆய் வ ன் வழ ைறக க் ஏற் பதான் ேமற் ெகாள் க ற என
ஏன் றலாகா ? நம ஆய் உபகரணங் க க் அப்பால் அ சக் த யா இல் ைல
களா என் எப்ப ந ர்ணய ப்ப ? ப ர ன் ஸ்டன் பல் கைலக் கழகத் த ன்
இயற் ப யல் ந ணரான ஜான் வலர் எ க றார் ‘இப்ப ரபஞ் சத் த ன் இயக் கத் த ல்
பங் வக க் ம் ஒ தரப்பால் உ வக க் கப்பட் ட தானா இப்ப ரபஞ் சேம? இங்
நடக் ம் க் க யமான ெசயல் அ பவத் த ன் பங் ெப தல் ஆ ம் . ண் அல
இயற் ப யல் லேம ெதர யவ ம் ஓர் உண்ைம ‘ஆய் வாளன் ஆக் கத் த ல் பங்
ெப பவன் ’ என் பதா ம் . ெசல் யல் இயற் ப யல் ம் ெவற் ப் பார்ைவயாளன்
இங் இல் ைல. ெபர யேதார் கண்ணா ச் வ க் அப்பால் அமர்ந் அவன்
அைனத் ைத ம் பார்த் மத ப்ப வத ல் ைல. அைனத் த ம் அவன் பங்
ெப க றான் . அவன் பங் அைனத் ைத ம் மாற் க ற . அவன் இல் லாதேபா
அங் என் ன நடக் க ற என் அற வ சாத் த யேம அல் ல” (J.A. Wheeler, K.S. Thorne
C.Minor – Gravitation) பைழய இயற் ப யலாளர் மன தப் ப ரக் ைஞக் ெவள ேய
ப ரபஞ் சம் தந் த ரமாக தன் ப ரம் மாண்டத் டன் இ க் க ற என் நம் ப னர்.
அத ல் ஒ ச அ த் ள யான மா டன் அதற் ஒ ெபா ட் ேடயல் ல
என் றனர். அந் த நம் ப க் ைகைய ண் அல இயற் ப யல் தகர்த் வ ட் க் க ற .
மன தைன ‘நான் உண் ’ என அ உணர ைவத் த க் க ற .
ஆழமான இந் த யப்ப ரக் ைஞ அற வ ன் அைனத் த் ைறகள ம் ெபர ய
மா தல் கைள ஏற் ப த் த ள் ள . உளவ ய ல் ந கழ் ந் த மா தல் கைள நான்
வ ர வாக அற ேவன் . உளவ யல் அற ஞர் ங் ம் , ேநாபல் பர ெபற் ற
இயற் ப யலாளரான ல் ப்காங் ெபள ம் இைணந் எ தய ல் ஒன் ற ல்
அற தல் பற் ற ய வ ஷயங் கள ல் இயற் ப ய ம் உளவ ய ம் சந் த க் ம் ள் ள கள்
பற் ற ய அேநக ற ப் கள் வ க ன் றன. ஆழ் மனத் த ல் உள் ள ஒ வ ஷயத் ைத
நன மனத ற் ேமெல ப்ப க் ெகாண் வந் ெதள வைடயச் ெசய் ய யா
ேபானால் அவ் வ ஷயம் ற உலக ல் ஒ ந கழ் வாக மாற வ ம் என் ப உளவ யல்
ரீத யான ஓர் அற தலா ம் . ஒ வன் தன் ள் அ த் தமாக ேமாத க் ெகாள் ம்
ரண்கைளப் பற் ற ஏ ேம அற யாமல் ய் ைமயான ேமல் மனத் டன்
இ ப்பானானால் அவ ைடய ற உலகம் இரண்டாகப் ப ளந் பரஸ்பரம் ேமாத
பல் ேவ ச ைத க க் ஆளாவைதக் காணலாம் ’ என் க றார் ங் . அேத ல்
ெபள ‘அகப்ப ரக் ைஞய ல் ப றக் ம் ேதாற் றம் ெமல் ல ற வ ஷயங் கள ல் பரவ
ெவள லகமாக மாற த் ெதர க ற ’ என் க றார். (Carl G. Jung and Wolfgang Pauli – The
Interpretation of Nature and Psyche)
அைனத் வைகய ம் வ ஞ் ஞானத் ைத மன தன ன் ப ரக் ைஞேய
வ வைமக் க ற . மன தன ன் அகப்ப ரக் ைஞ த ட் டவட் டமான காரண கார ய உற
உைடயேதா, ெதள வான இயங் வ த கள் உைடயேதா அல் ல என நாம் அற ேவாம் .
உள் ணர் கள் , சந் தர்பப ் ங் கள் , ழ ன் ப ம ரீத யான அகப்பத கள் இப்ப
எத் தைனேயா கள் அைதத் தீ ர்மான க் க ன் றன. அற யப்ப வ ம் அற வ ம்
அ ேவயா ம் . ஐசக் ந ட் டன் ‘இயற் ைகய ன் கண த தத் வங் கள் ’ (Philosophiae
Naturalis Principia Mathematica) என் ற ல் தன கண் ப ப் கள் எந் தவ தமான
ன் ஊகங் க ம் இன் ற இயற் ைகைய எத ர்ெகாண்டதன் லம் உ வானைவ
என் க றார். ‘நான் எந் த ஊக ம் ெசய் யவ ல் ைல’ (hypotheses non fingo) என் ற
அவ ைடய ற் ப ரபலமான . ஆனால் உண்ைமய ல் அ சாத் த யம் தானா?
வ ஞ் ஞானத் ைதப் பற் ற ய நவன தத் வ ஆய் கள் அ சாத் த யேமய ல் ைல
என் க ன் றன. ஊகங் கள் மா டப் ப ரக் ைஞய ன் இயல் கள் . த ல் வ னா, ப ற
ஊகங் கள் , அவ் கங் கள ல் ஒன் க் ப் ெபா ண்ைம ரீத யான ந பணேமா
தர்க்கரீத யான அங் கீ காரேமா உ வாக் கப்ப தல் . இ ேவ வ ஞ் ஞானத் த ன்
இயங் ைறயாக உள் ள . இவற் ற ல் ஊகங் கள் (hypotheses) மா டக்
கற் பைனய ன் எல் ைலைய ம் , சாத் த யங் கைள ம் சார்ந்தைவ. இைதப் பற் ற ய
ஆய் ைவேய வ ஞ் ஞானத் த ன் தத் வ வாதம் (Philosophism in Science) என் க றார்கள் .
கார்ல் பாப்பர ன் வ ஞ் ஞானக் கண் ப ப் கள ன் த க் கம் (Karl R. Popper – The Logic
of Scientific Discovery) என் ம் ல் இ பற் ற ய வ ர வான ஆய் வா ம் . ஊகங் கள்
வைலகள் . வ பவர்கேள ப த் வ க றார்கள் என் க றார் ேநாவா ஸ் (Hypotheses
are nets. Only he who casts will catch – Novalis).
மீ ண் ம் ண் அல இயந் த ரவ ய க் வ ேவாம் . 1927-இல்
இயற் ப யலற ஞர்கள் ெபல் ஜ யத் த ன் தைலநகரமான ப ரஸல் ஸ் நகர ல் ைவத்
ஒ சர்வேதசக் க த் தரங் நடத் த னார்கள் . இங் ண்ணல இயந் த ரவ ய ன்
இயல் கள் வைரய க் கப்பட் டன. ப ற் பா இ ேகாபன் ேஹகன் வ ளக் கம்
(Copenhagen Theory) என் அற யப்பட் ட . பல் ேவ வ ளக் கங் கள் ப ற் பா
வந் வ ட் டன என் றா ம் இவ் வ ளக் கேம ெபா வான அங் கீ காரம் உைடயதாக
உள் ள . இைத ஐன் ஸ் ன் ெதாடர்ந் எத ர்த்தார். அற ய யாைம என் ற ைவ
வ ஞ் ஞானத் த ன் மீ அ மத் க ற என் றார். ற் ற ம் ர யாததாக உள் ள
இப்ப ரபஞ் சத் ைதப் பற் ற ய உண்ைமகள ல் ம க அற் தமான உண்ைம அ
ர ந் ெகாள் ம் வ தத் த ல் தான் உள் ள என் பேத என் றார் (Albert Einstein on
Physical Reality, Franklin Institute Journal, 1963).
நீண்ட காலமாக வ ஞ் ஞான ம் தத் வ ம் ெவள ேய எங் ேகா, எத ட ம்
ெதாடர்ப ன் ற , தன் தன த் வத் தால் தன் ைன ந வ க் ெகாண் க் க ற ஒ இ த
உண்ைமய ன் , ெமய் ைமய ன் , ெவள ப்பா களாகேவ அைனத் பற
உண்ைமகைள ம் கண் வந் தன. இ த உண்ைமக் அ ேக வ ம் ேதா ம் ஓர்
உண்ைமய ன் மத ப் அத கர க் க ற என் க தப்பட் ட . இ த உண்ைமய ன்
ைமயான ேநர அற தல் சாத் த யம ல் ைல என் றா ம் உண்ைமகள ன்
ஒன் ெறாெடான் இைண ம் தன் ைம வழ யாக அதன் ேதாற் றம் ெவள ப்ப க ற
என் ம் நம் பப்பட் ட . இத ந் பல வைகய ம் உபேயாகமான
தர சனெமான் ைளத் த . ப ரேயாசனவாதம் (Pragmatism) என் அ
ெபயர டப்பட் ட . மனம் என் ப க த் கைள உ வாக் ம் ஓர் இயந் த ரம் மட் ம் .
அ க த் க டன் மட் ேம ெதாடர் ெகாள் ள ம் . எனேவ உண்ைமைய
ந ப த் க் ெகாள் ள மனம் மட் ம் ேபா மானதல் ல. மனம் ஊக க் ம் உண்ைம
உண்ைமதானா என் ந ப க் க ேவண் ய கடைம ப றவைகயான றவய அற தல்
ைறக க் உண் . அைவ அவ் ண்ைமய ன் பயன் அல் ல வ ைளவ ன்
அ ப்பைடய ேலேய அைத மத ப்ப க ன் றன. இவ் வா வாத ம்
ப ரேயாசனவாத கள் அற வ ன் பயேன அைத அளக் கப் பயன் ப த் தப்பட ேவண் ய
அள ேகால் என் க றார்கள் . நீண்ட காலமாகேவ ப ரேயாசனவாதம் வ ஞ் ஞானத் தால்
இ த உண்ைமைய ஒ ேபா ம் அற ய யா என் வாத ட் வ கற .
ேகாபன் ேஹகன் வ ளக் கம் அற வ யைல மீ ண் ம் இந் த இடத் ைத ேநாக் க நகர்த்த
யன் ற .
ெஹன் ற ப யர்ஸ் ஸ்டப் என் ற ப ரபலமான இயற் ப யலாளர ன் ற் இ . ‘ ண்
அல வ ஞ் ஞானத் த ன் ேகாபன் ேஹகன் வ ளக் கம் லம் நாம் க் க யமாகப்
ர ந் ெகாள் ள ேவண் ய இ தான் . கால இடத் டன் இைணந் கற் ப தம்
ெசய் யப்ப ம் அ ப்பைடத் தத் வங் கைள ைவத் இயற் ைகைய வ ளக் க
ைனவ சாத் த யமல் ல. இயற் ப ய ன் ப இயற் ைக என் ப ண் கள் கள ன்
இைண ம் ப ர ம் இயக் க ம் ஆ ம் . அங் கால இட ந பந் தைனக க் க்
கட் ப்ப ம் ெபா ண்ைமகள் ஏ ம ல் ைல. ெபா ண்ைமயான லனற தல் கள ன்
வ த கள னால் ண் ெபா ண்ைமகைளத் தீ ர்மான க் க நாம் ச க வாழ் வ ன்
ேதைவக் ஏற் ப உ வாக் க க் ெகாண் ள் ள ெபா வான ஒப் தல் கள னாலான
வ த கள ன் லம் ெபா ண்ைமைய வ ளக் க யல் க ேறாம் .’
ண்ணல இயந் த ரவ ய ன் ஸ்தாபகர்களாகக் க தப்ப ம்
இயற் ப யலாளர்கைள ேசாவ யத் இயற் ப யலாளர்கள் க ைமயாக வ மர சனம்
ெசய் தார்கள் . அவர்கைள ர்ஷ்வா இயற் ப யலாளர்கள் என் ம் த் த ைர த் த னர்.
இவர்கள ல் தன் ைமயானவர் எஸ். . ெம க ன் . இவர் தன அ ைறைய
ரண ைலப் ெபா ள் தல் வாத ேநாக் சார்ந்த என்
அைடயாளப்ப த் க றார். ஐசன் பாக் , மாக் ஸ் ப ளாஸ், .ேபாக் த ய
இயற் ப யலாளர்கள ன் பார்ைவைய வ மர்ச க் க றார். என ம் ெபா ள் என் ப ஒ
ற ப்ப ட் ட களத் த ள் ந ைலத் த ப்பதாக உ வக க் கப்ப ம் ஒ ந கழ் மட் ேம
என் ஒப் க் ெகாள் க றார் (S.T. Melukin, Philosophy in the USSR – Problem of Dialectical
Materialism – The Systemic Organisation of Matter). இ ேவ ரண ைலப் ெபா ள்
தல் வாதத் த ன் (Dialectical Materialism) அ ப்பைடகைள ம பர சீ லைன ெசய் யத்
ண் வதா ம் .
வரலாற் ரீத யான ரண ைலப் ெபா ள் தல் வாதம் என் மார்க் யம்
ற ப்ப டப்ப க ற . ரண ைல இயக் கம் (Dialectics) ேமற் கத் த ய ச ந் தைனய ன்
உதய காலம் தல் இ ந் வ ம் ஒ அ ைற, இந் த ய மரப ல் ‘ேயாக
மீ மாம் ைச’ என் அைத ன் ற ப்ப ட் டனர். ெபளத் த தர சனத் த ன் ‘ஊஹாேபாக’
தர்க்க ைற இதன் ம க வ ர வான ஒ தளமா ம் . இவ் வ ைற டன்
ெபளத கவாத அ ைற ம் இைண ம் ேபா தான் ரண ைல
ெபளத கவாதம் உ வாக ற . ெபளத கவாதம் ப ரக் ைஞக் அப்பால்
தன த் வத் டன் இ க் ம் ெபா ள் (அல் ல ஜடம் ) பற் ற உ வக க் க ற . அ
ெதாடர்ந் இயங் க யப இ ப்ப . அ வ த க க் ஏற் ப இயங் வ . யமாக
வ ர வைடவ ம் மா தல் ெகாள் வ மா ம் . உலக ல் அல் ல ப ரபஞ் சத் த ல் உள் ள
அைனத் ேம ெபா ள ன் ஏதாவ ஒ ந ைலய ன் ேதாற் றேமயா ம் . இந் த
அ ப்பைட தர சனத் த ன் அ ப்பைடய ல் ஞானம் , வரலா , மனம் என
அைனத் ைத ம் ெதா த் வ க் க யல் க ற ெபளத க வாதம் அல் ல
ெபா ள் தல் வாதம் .
மன த லத் த ன் ச க ரீத யான வளர்சச ் ய ன் வ ைளவாக, அவ் வளர்சச ் க்
இைணயாக, தத் வ தர சனத் த ல் ஏற் பட் ட மாற் றேம ரண ைலப் ெபா ள் தல்
வாதத் ைத உ வாக் க ய . மன த லத் த ன் (மன தப் ப ரக் ைஞய ன் )
இயங் க யைலேய அ தன் ஆதாரமாகக் ெகாண்ட . ஜடம் , அதன் சலனம் , அதன்
இடம் , அதன் காலம் , அதன் த ட் ட ைறைம த ய அைனத் ைத ம் த டமான
வ த கள ன் அ ப்பைடய ல் வ ளக் க யல் க ற இத் தர சனம் . இத ல் ஜடத் த ற் ம்
அதன் உள் ளார்ந்த இயல் க் ம் ம க அத க க் க யத் வம் உண் . இத் தர சனத் த ன்
ெபயேர இ சலனவ வமான ஜடத் ைத தன் அ ப்பைடப் ேப ெபா ளாகக்
ெகாண் ள் ள என் பைதக் காட் ம் . அதன் சலனம் ரண ைலகள டாக
நைடெப க ற என அ வ ளக் க யல் க ற . ெபா ள ன் இயல் க ம்
ெசயல் க ம் , அவற் ற ல் அடங் க ள் ள வ த கள் , அதன் லம் உ வா ம்
ந கழ் கள் – இவ் வா அ வரலாற் ைற வ ளக் க யல் க ற . இவ் வரலாற் ப்
பார்ைவ மன தன ல் வரலா லம் உ வா ம் அற , அதன் பைடப்பாக் கம்
லம் வரலாற் ற ல் ஏற் ப ம் மாற் றம் ஆக யவற் ைற ம ந் த க் க யத் வம் தந்
ேப க ற . மன தப் ப ரக் ைஞ உலக அைமப்ப ல் உ வாக் கக் ம் என அ நம் ம்
மாற் றேம அதன் இலட் ச யவாத அம் சத் த ைனத் தீ ர்மான க் க ற .
ெபளத கவாதத் த ன் ெமய் காண் ைறைய இங் ெதள ப த் த ேவண் ள் ள .
ெபா ண்ைமய ன் அ ப்பைட இயல் களாக ம் அைனத் மா டர்க க் ம்
ெபா வானைவயாக ம் த ல் உ வக க் கப்பட் ட வ ஷயங் கைளேய அ தன்
அற தல் ைறய ன் ஆதார வ த களாகக் ெகாண்ட . இவ் வ த கள ன்
அ ப்பைடய ல் தான் அ ப ற் பா கண்டைடயப்பட் ட அைனத் வ ஷயங் கைள ம்
வ த் ைரக் க ற் பட் ட . இவ் வா ன் னகர்ந் ேபா ந் ேதா ம்
ேதைவயானவற் ைற எல் லாம் ெதா த் க் ெகாள் ள ம் , சாத் த யங் கைள
ஊக த் தற ய ம் , வ ஞ் ஞானத் ைத ம் தத் வ ஞானத் ைத ம் இைணக் க ம்
இவ் வற தல் ைறயால் சாத் த யமாய ற் . இந் தப் த ய தர சனத் தால் வாழ் வ ன்
சாரெமன் ன என் பைத ந ர்ணய த் க் ெகாள் ள ம் , அச்சாரத் ைத ந ைலந த் ம்
தர்மங் கைள உ வக க் க ம் , அதற் ேகற் ப எத ர்காலத் ைதக் கற் பைன ெசய் ய ம்
ந் த .
ற் ற ம் ெபா ள் தல் வாதம் சார்ந்த இத் தர சனத் ைத வளர்த் ந வ அதன்
ச த் தாந் த கள் மதங் க ட ம் , பல் ேவ க த் தல் வாத மர க ட ம்
ேவ பல இலட் ச யவாதங் க ட ம் ேபார ட ேநர்ந்த . எனேவ ஜடத் த ன் தத் வ
ந ர்ணயத் ைத ரண ைலப் ெபா ள் தல் வாதம் எவ் வா ந கழ் த் க ற என்
அற வதற் ன் அத் தர சனத் த ன் வரலாற் ரீத யான பர ணாமகத கைள
எப்ேபா ம் கணக் க ல் ெகாள் ளேவண் ம் .
பல் ேவ இயல் கள் ெகாண்ட பல ேகா தன ப்ெபா ட் களாக நம் ைமச் ற் ற
ந ரம் ப ள் ள இந் த உலைக ெபா ைமப்ப த் த ஒற் ைறயான ஓர் இ ப்பாகக்
காண்பதற் காக வரலாற் ற ல் ஏேதா ஒ த ணத் த ல் நாம் யன் ேறாம் . அதற் கான
வாழ் வ யல் ரீத யான அவச யம் ஏற் பட் ட ேபா ம் . இவ் வா தான் ஜடம் என் ற
க ற் ப த ம் நமக் க் க ைடத் த . ெபா ண்ைம என் ற ெபா இயல் ஜடப்
ெபா ட் கள் அைனத் த ம் கண்டைடயப்பட் ட . ெபா ட் கள ன் இயல் கள ல்
அ ப்பைடயாக உள் ள ஒ வ ஷயம் ப ற் பா ெபா ண்ைம மீ ம் ேபாடப்பட் ட .
ெபா ட் கள் அைனத் ம் காரண கார ய உற க் க் கட் ப்பட் டைவ என ஆத
ச ந் தைனயாளர் அற ந் தனர். ஒ ெபா ள் இன் ெனான் ற ந் ப றக் க ற .
இன் ெனான் றாக ஆக ற . இன் ைமய ந் எப்ெபா ம் உத ப்பத ல் ைல.
உ மாற் றம் மட் ேம ெபா ட் கள ல் ந க ம் மாற் றம் . எனேவ ெபா ண்ைம ம்
அப்ப த் தான் என ஆத ச ந் தைனயாளர்கள ல் ஒ ப த ய னர் ந வ னர். இந் த ய
மர ச் ச ந் தைனயாளர்கள ல் சாங் க யம் , ைவேச கம் , ந யாயம் , ேயாகம் ஆக ய
நான் தர சனங் க ம் , ெபா ண்ைமய ன் ந ரந் தரத் தன் ைமைய ஏற் பைவ.
ெதாடக் ககால ெபளத் த ம் அவ் வா க த ய . ெம க ன் தன ல் ஆரம் ப
காலம் தல் ெபா ண்ைமைய அழ வற் றதாக ம் , காலத் த ல் ந ரந் தரத் தன் ைம
ெகாண்டதாக ம் கா ம் தத் வார்த்த மர எவ் வா பர ணாம மாற் றம் ெபற்
வ கற என் வ ர வாக வ ளக் க றார். இ ெபா வாக தத் வப் பய ற் ச
உைடயவர்க க் ெகல் லாம் ெதர ந் த க் கக் ய தான் . இத் தர சனத் த ன் சாரம்
ெபா ண்ைம அகாலத் த ல் உள் ள என் பேத. ெபா ட் கேள காலத் ைத தங் கள்
உ மாற் றம் வழ யாக ந கழ் த் க ன் றன.
ெபளத கவாதம் ேமற் ேக ந ட் டன ன் கண் ப ப் கள டாக த ட் டவட் டமாக
தர்க்க ைறைமையப் ெபற் ற . ஈர்ப் வ த கள ன் ல ம் , வ ன் ற
அகாலத் த ல் ந த் தப்பட் ட ெபா ண்ைமய ன் ெப ந் தர சனம் பல
ற் றாண் க க் ேமற் ைக ஆண்ட . இைற நம் ப க் ைகயாளர்கள் இந் தப்
ெபா ண்ைமைய ‘ெவள ேய ந ன் ’ இயக் ம் க த் தாக கட ைளக் கண்டனர்.
ந ட் ட ம் அவ் வாேற க த னார். ெடகார்ட் ேபான் ற இைற நம் ப க் ைகயாளர்கள்
இரண் இ ப் கைள உ வகம் ெசய் தனர். ஒன் ெபளத கமான அல் ல ஜடம் .
வாழ் வ ல் நாம் கா ம் தத் வங் கள் எல் லாம் ட் பமாக ஒன் ேறாெடான்
ரண்ப பைவ ம் இ த ய ல் இைறைம ம் ஜட ம் சந் த க் ம் இடத் த ல்
ரண ன் ற அைணபைவ ம் ஆ ம் என் இவர்கள் க த னர். இவ் வா க த் x
ெபா ண்ைம என் ற இ ந ைல தத் வத் த ல் ேவ ன் ற ய . க த் அல் ல
கட ள் ெபா ண்ைமய ன் ச ஷ் கர்த்தர் ஆக இ க் க றார் என் ஒ கட் ச ம் ,
ெபா ண்ைமய ன் ஒ வ ைளேவ ப ரக் ைஞ ஆதலால் ெபா ேள க த் த ன்
காரணம் என ம கட் ச ம் வாதா ன. க த் தல் வாத ம் ,
ெபா ள் தல் வாத ம் இ வ டம் ேபாரா ன.
இவ் வ வாதத் த ன் ஒ க் க யமான சந் த ப் ப் ள் ள ெஹகல் . ெஹக ன்
தத் வார்த்த ன் ேனா ‘ஸ்ப ேனாசா’ எனலாம் . ஸ்ப ேனாசா ஜடத் ைத ப ரபஞ் சப்
ெபா ைமயாக உ வக த் தேபா , ப ரபஞ் சத் த ன் ஆத் மாைவ ம் ஒ ெப ம்
ெபா ைமயாக உ வக த் ப ரபஞ் ச ேதவைத வாதம் (Pantheism) என் ற
ேகாட் பாட் ைட உ வாக் க னார். ‘ஒ ெபா ள் என் ப ேவ ஒன் ற ல் அல் லாமல்
தன் ன ல் தன் இ ப்ைபக் ெகாண் ள் ள ஒன் ’ என் ஸ்ப ேனாசா க றார். ஒ
ெபா ைள அவர் ெபா ண்ைம ம் ஆன் மீ க சார ம் உள் ள ஓர் இ ப்பாகேவ
கண்டார். இதன ப்பைடய ல் ப ரபஞ் ச ம் இைறைம ம் ஒன் ேற என்
எண்ண னார். சாராம் சமான ப ரக் ைஞ எல் லா ஜடங் கள ம் இல் ைலேய என் ற
ேகள் வ ஸ்ப ேனாசாவ ற் எத ராகத் ெதாடர்ந் ந ன் ெகாண் க் க ற .
ெஹக ன் லட் ச யவாதம் (Idealism) இப்பார்ைவய ல் வரலாற் ரீத யான
வ ர வாக் கம் எனலாம் . உண்ைம என் ப ம் ஞானம் என் ப ம் ஒன் ேற என் க றார்
ெஹகல் . எனேவ ெபா ண்ைம, ப ரபஞ் ச ப ரக் ைஞ (அல் ல ப ரபஞ் ச ைமயம் )
இரண் ம் ேவ ேவறல் ல. ப ரபஞ் சத் த ன் சாரமாக ெஹகல் இ த யான
தல் க த் ைத (idea) உ வக த் தார். ச கம் , மன த மனம் அைனத் ைத ம்
இயற் ைக உ வாக் க ற . இந் தக் க த் தான் இயற் ைகக் – ெபா ண்ைமக் –
தானாகேவ வளரேவா மாறேவா யா . ப ரபஞ் ச சாரமான ெப ம்
ப ரக் ைஞய ேலேய அ ந கழ ேவண் ம் . ‘இயற் ைக என் ப ைறப்ப
அைமக் கப்பட் ட ஒ ைறைமய ன் பல் ேவ கள னால் ஆனதா ம் . அதன்
ஒவ் ெவா ம் ப றவற் டன் ட் பமாக ம் வ ர வாக ம் ெதாடர்
ெகாண் ள் ள . அத் ெதாடர் காரணகார ய உற கள னால் ஆன . நமக் மக
அ ேக ள் ள உண்ைமய ந் அ த் த உண்ைம ப றப்ப இயற் ைகய ன்
உள் ளார்ந்த ைமயக் க த் த ல் ஏற் ப ம் எண்ண மாற் றங் கள னால் தான் .
அக் க த் ம் அப்ெபா ண்ைம ம் உண்ைமய ல் ேவ ேவறல் ல. அக் க த் த ன்
பர ணாமேம வளர்சச ் என் ெகாள் ளப்ப க ற .’ (CWF Hegel, Santhichewerice)
ெஹக ன் ற் ப்ப தனக் த் தாேன பர ணாமம் ெகாள் ம் த ட் டம் உைடய
தல் க த் த ன் நைட ைற ெவள ப்பாேட நாம் கா ம் ப ரபஞ் சம் .
இத ந் நாம் அற ய ேவண் ய வரலாற் ைற வ ட தர்க்கத் த ன் ஒத் த ைச க் ேக
நாம் அத க கவனம் ெச த் தேவண் ம் என் பேத. வரலா வ ஞ் ஞானம்
த யவற் ற ன் தர்க்கங் கள் எல் லா ேம ஒன் ேறாெடான் ரணம் ெசய்
ைமைய உ வாக் ம் தன் ைம உைடயைவ. அம் ைம தல் க த் ைத
ேம ம் ேம ம் ெதள ப த் தக் யதாக இ க் ம் . இவ் வ த கள ன்
அ ப்பைடய ல் பார்க் ம் ேபா ஜடத் த ற் உள் ளார்ந்த இச்ைச ம் த ட் ட ம்
உண் என் றாக ற . ெஹகல் இதனால் தன் ச ந் தைனைய வரலாற்
ெபளத கவாதம் என் ற ப்ப டத் தயங் கவ ல் ைல. 18-ஆம் ற் றாண் ன்
ெபளத கவாதச் ச ந் தைனய ல் ேஹால் பக் , ெஹல் வற் ற யஸ், ெடேராட் த ய
ப ெரஞ் ச ந் தைனயாளர்கள ன் பங் கள ப் வ ர வான . ெபா ட் கள ன் பரஸ்பர
உற , மாற் றம ன் ைம அகாலத் த ல் அவற் ற ன் இ ப் த யவற் ைறப் பற் ற
அவர்கள் ற யவற் ைற கான் ட் , ெஹகல் , ெஷல் ங் த ய
ச ந் தைனயாளர்களால் ந ராகர க் க யவ ல் ைல. க த் தல் வாத ச ந் தைன
அவற் ைற உள் ளடக் க யப ேய தன் தர்க்கத் ைத உண் பண்ண ேவண் ய ந் த .
ெஹக ன் ‘இச்ைச ம் த ட ம் உைடய’ ெபா ண்ைம பற் ற ய க த் இவ் வா
உ வானேத.
19-ஆம் ற் றாண் ன் ெபளத கவாத ச ந் தைனய ன் ச றந் த ெதா ப்பாக நாம்
ேஹால் பாக் (Holback) எ த ய ‘இயற் ைகய ன் அைமப் ’ (System of Nature) என் ற
ைலக் க தலாம் . இந் ல் இன் ட ஒ க ளாச க் என் ற எண்ணம்
எனக் ண் . க த் தல் வாதத் ைத க ைமயாக எத ர்க் ம் ேஹால் பாக் ‘அ
ஒ வ தத் த ல் அல் ல மற் ெறா வ தத் த ல் லன் க க் ச் ச க் வ எ ேவா
அ ேவ ெபா ள் ’ என் ந ர்ணய க் க றார். அ த் த தைல ைறய ன்
தன் ைமயான ெபளத கவாத ச ந் தைனயாளர் லாப்ேலஸ் (Laplace) ஆவார். அவர்
வழ யாகேவ ெபளத கவாதம் ஒ ெமய் காண் ைறயாக ைம ெபற் ற . ‘எந் த
ஒ மனம் ஒ ற ப்ப ட் ட கால அளவ ல் அதற் ஆய் ப் ெபா ளாக அைமந் த
ெபா ள ல் உள் ளடங் க ள் ள இயற் ைக சக் த கைளக் காண ம் அதன் கைள
உர ய ைறய ல் இைணத் ப் ர ந் ெகாள் ள ம் த ராண ள் ளேதா அந் த மனம்
தான் கண்டைட ம் வ ஷயங் கைளத் ெதா த் க் ெகாள் ள ம் சக் த ைடயதாக
இ ப்ப ன் ப ரபஞ் சத் த ல் உள் ள நட் சத் த ரங் கள் தல் ண் அ வைரய லான
அைனத் ைத ம் ல் யமாக அற ம் வல் லைம ெகாண்டதாக ஆக ற . அந் த
மனத் த ற் ேநற் ம் நாைள ம் த றந் த த் தகம் ேபாலத் ெதர யவ ம் (Laplace,
Philosophical Essays on Probability) இந் த வர கள் நவன யந் த ரவாத வ ஞ் ஞான
அ ைறய ன் ப ரகடனம் ேபால உள் ளைத கவன க் கலாம் . வ ஞ் ஞானத் த ற்
அைனத் ைத ம் அற ம் த றன் உண் என் நம் ம் உற் சாகம் அன் ற ந் த .
‘ச ற ஜட ம் அதற் ப் ேபாத ய சலன ம் ெகா ங் கள் . நாங் கள் ஒ ம ையப்
பைடத் த் த க ேறாம் ’ என் றனர் ெபளத கவாத கள் . கான் ட் அதற் ப் பத ல யாக
‘இேதா ஜடம் உள் ள . அதன் வற் ற சலனம் உள் ள . ஒ வ ட் ல்
ச்ச ையயாவ உண் பண்ண க் காட் ங் கள் பார்பே ் பாம் ’ என் றார்.
வ டங் களாகப் ேபாக ற . வ ட் லல் ல; ஓ அ ைவக் ட இன் ன ம்
மன தக் ைக உ வாக் கவ ல் ைல.
19-ஆம் ற் றாண் ல் இயந் த ரவாத அ ைறய ன் ேபாதாைமகள் பல
ெவள ப்பட ஆரம் ப த் தன. ெபா ண்ைமய ன் அ ப்பைடத் தத் வங் கைள
இயந் த ரவாத அ ைற வ ளக் க யவ ல் ைல. ெபா ண்ைமய ன் அ ப்பைட
அல அ (atom) என் றப்பட் ட . ஆனால் அ க் க க் இைடேயயான
உற கைள இயந் த ரவாத வ த கள ன் ப வ ளக் க யவ ல் ைல. உதாரணமாக
ெவற் ற டத் த ன் ஊடாக ஈதர் என் ற கற் பைனப் ெபா ண்ைமைய உ வக த் அத ல்
ப ரபஞ் சம் ழ் க ய ப்பதாகக் ற னார்கள் . ப ற் பா இந் தக் க த்
ைகவ டப்பட் ம ன் ட் ட ஈர்ப் , ம ன் ட் ட வ லகல் பற் ற ய க த் கள்
ன் ைவக் கப்பட் டன. இைவ சார்ந்த க் க யமான சமவாக் க யங் கைள
உ வாக் க யவர் மாக் ஸ்ெவல் . இயந் த ரவாத வ த கள ன் ப இயங் ம் ஜடம் என் ற
உ வகம் அதன் இ த வ ள ம் ைப மாக் ஸ்ெவல் லம் அைடந் த . 20-ஆம்
ற் றாண் ல் கத ர யக் கம் , ண் கள் கள் , அ வ ன் அக அைமப் த ய பல
கண் ப ப் கள் வந் தன. ெபா ண்ைமய ன் இயந் த ர வ த கள் ெமல் ல ெமல் ல
ைகவ டப்படத் ெதாடங் க ன. இவ் வ வாதத் த ன் ெதாடக் கத் த ல் உ வான க த்
தல் வாத உற் சாகத் ைதப் பார்த் ெலன ன் எ த னார், ‘ெபா ள் தல் வாதம்
என் றால் இயந் த ரவாதம் அல் ல. இயந் த ர வ த கள ன் ப இயங் ம்
ெபா ண்ைமையேய ெபா ள் தல் வாதம் உ வக க் க ற என் எவேர ம்
க த னால் அ அபத் தம் . நாம் ம் ெபா ள் தல் வாதம் ம க வ ர வான .
அதற் கத ர யக் கத் ைத மட் மல் ல ெபா ண்ைமய ன் அைனத்
உட் ச க் கல் கைள ம் ெதா த் க் ெகாள் ம் வல் லைம உண் .’ (V.I. Lenin, Collected
Works, Vol.14)
ஆனால் ெபா ண்ைமக் ம் ப ரக் ைஞக் ம் இைடய லான உறைவ ெலன ன்
அங் கீ கர க் க றார் என் பைத பல த ணங் கள ல் நாம் காண்க ேறாம் . ‘ெபா ட் கள ன்
சாரம் என் ப சார் ந ைலயான ஒன் . மன தன ன் அற வ ல் உள் ள சார் ந ைலகள்
வ ஞ் ஞானத் த ல் ப ரத ப க் க ன் றன. ேநற் அவ ைடய ப ரக் ைஞ அ ைவத்
தாண்டவ ல் ைல. இன் இ எலக் ட்ரான ல் ட் ந ற் க ற . இவ் வக ம்
உைட ம் ெபா ண்ைம, அவன் ப ரக் ைஞ வ ர வைட ம் ேதா ம்
வ ர வைடந் தப ேய ன் னக ம் இயற் ைகய ன் வ வ ம் சாத் த யங் க ம்
வ ன் ைம ெகாண்டைவ’ (V.I. Lenin, Collected Works, Vol.14) ‘அற யப்படாத
ெப ம் ப த ைய ைவத் தல் ல; அற யப்பட் ட ப த ய ன் இயல் கைள ைவத் ேத நாம்
இயற் ைகைய மத ப்ப ட ேவண் ம் ’ என ெலன ன் க த னார். அைவ
ெபளத கவாதத் த ன் எல் ைலக் உட் ப பைவயாக, றவயமானைவயாகேவ
உள் ளன.
சல ரண ைலப் ெபா ள் தல் வாத கள் தர சனம் ய ெபா ைள – அதாவ
ெபா ண்ைமையப் பற் ற – ஆராய ேவண் யத ல் ைல என் க க றார்கள் .
ெபா ள் தல் வாதத் த ன் எல் ைலக் ள் வ ம் ெபா ள் லன் க க் ச் ச க் ம்
ெபா ளன் ற ேவறல் ல. ெபா ண்ைமய ன் ஆதாரவ த கைள வ ஞ் ஞானம்
ஆராயட் ம் . தத் வம் அைதப் ெபா ட் ப த் த ேவண் யத ல் ைல என்
றப்ப க ற . ெம க ன் இைத க ைமயாக ம க் க றார். அப்ப ெயா ந ைல
எ ப்ப இயங் க யல் ெபா ள் தல் வாதம் தற் ெகாைல ெசய் ெகாள் வதற் ந கர்
என் க றார். அ ஓர் உலகப்பார்ைவ என் ற ந ைலய ல் ெதாடரேவண் ம் என் றால்
அ அவச யமாக இந் ற் றாண் ன் ஆகப் ெபர ய அற ப் ப ரச்ச ைனயாக ய
ெபா ண்ைமய ன் இ ப் பற் ற ப் ேபச யாக ேவண் ம் என் க றார்.
ஏங் கல் ன் ப ரபலமான ெசாற் கள் இங் கவன க் கப்பட ேவண் யைவ. ‘ஆய ரம்
பல் லாய ரம் ெசாற் கைள இைடெவள ய ன் ற பண் தர் ெகாட் னா ம் ஜடத் த ன்
இ ப்ைப மாற் ற யைமக் க யா .’ ப ரபஞ் சம் மா டர் அைனவ க் ம் ஒேர
அ பவத் ைத த வதாக இ ப்ப மா டப் ப ரக் ைஞய ன் ஒ ைமய னால் அல் ல.
ப ரபஞ் சப் ெபா ண்ைமய ன் இ ப் , அழ வ ன் ைம, மா தல் ெகாள் ம் தன் ைம
த யைவ தத் வார்த்தமாக ந ைலந த் தப்பட் டைவ அல் ல. றவயமான
அ பவமாகேவ தங் கைள ந ைலநாட் க் ெகாண்டைவ. இதன ப்பைடய ல் உள் ள
இ வ த கள் , கார ய காரண வழ (law of causality) ெபா ண்ைமய ன் இ ப் சலனம்
பற் ற ய வ த (law of conservation of matter and motion) ஆக யைவ நம அற தல்
ைறையத் தீ ர்மான ப்பைவ ஆய ன. இவற் ற ல் ெபா ண்ைமய ன் ந ரந் தரத்
தன் ைம தல் ந பந் தைனயா ம் . இங் ெபா ண்ைம என் ப ஒ ற ப்ப ட் ட
வ ைவ அல் ல ண இயல் ைபப் றவயமாகத் தக் கைவத் க் ெகாள் தல்
என் ற ப்ப டப்ப க ற . ஐன் ஸ் ன ன் ஆற் றல் பற் ற ய உலகப் கழ் ெபற் ற
ேகாட் பாடான E = MC2 இந் தப் ெபா வ த ையத் தகர்த் வ ட் ட என் ப உலகற ந் த
உண்ைம. இதன் ப ெபா ண்ைம என் ப ஆற் ற ன் ஒ ெசயல் ந ைல மட் ேம.
அதாவ ெபளத் தர்கள ன் ெமாழ ய ல் ஆற் ற ன் ஒ ‘தர்மம் ’ மட் ேம ெபா ள் .
ெபா ண்ைமயாக உள் ள சக் த ைய (M) ஒள ேவகம் அைடயச் ெசய் ம் ேபா (C2)
அைத ஃேபாட் டான் கள னாலான ஒள சக் த யாக (E) மாற் ற வ ட ம் . இங் சக் த
‘ ய’ ந ைலய ல் இ க் க மா என் ற வ னா எ க ற . எைடயாகேவா ஒள
சக் த யாகேவா அ இ க் க மா? அ த ைகப் ட் ம் ெப வ னாவாக
வ ஞ் ஞானத் த ல் எஞ் க ற . சக் த ய ன் வ ன் ைமேய ெப ெவள .
ஆனால் நாமற ம் சக் த ெபா ண்ைமய ன் வ வம் ெகாண்ட மட் ேம. அற தல்
ெபா ண்ைமய ன் ஊடாகேவ சாத் த யம் . சக் த எ ம் ேபா நாம் நம அற த ன்
வட் டத் த ற் ள் ச க் ம் ஆற் றைலேய ற ப்ப க ேறாம் . ெபா ண்ைம வ ள் ள
சக் த ேய இயந் த ர வ த க க் க் கட் ப்பட் டதாக ஆக ற . ந ர்ணயத் தன் ைம
ெபா ண்ைம வ ெகாண்ட சக் த ய ன் தல் இயல் . ஆக் கத் த ல் உள் ள
ந ர்ணயத் தன் ைம, சார் ந ைலய ல் உள் ள ந ர்ணயத் தன் ைம, கார ய காரண
ந ர்ணயத் தன் ைம, ெசயல் கள ல் உள் ள ந ர்ணயத் தன் ைம, அைமப்ப ல் உள் ள
ந ர்ணயத் தன் ைம என் அைத வ க் கலாம் . அைமப் சார்ந்த ந ர்ணயத் தன் ைம
(systemic determinacy) ய ன் ஒ ப த ேய உய ர சார்ந்த ந ர்ணயத் தன் ைம (genetic
determinacy). அ உய ர் ஆக் கத் த ற் க் காரணமாக ற . இயற் ைகயாகேவ தன் ைன
ஒ ங் கைம ெசய் ெகாள் ள ம் என் பேத ஜடத் த ல் நாம் கா ம்
தன் ைமயான ணமா ம் .
இங் நாமற ம் ஜடத் த ந் நாம் அதன் சலன இயல் ைப வ த் த க் க ேறாம் .
அ யமாக இயங் க ற , வளர்க ற , மா க ற . ஒ ப ப்ப யான ன் னகர் ,
அப்ப கைள ப ப்ப யாகப் ப ன் னகர்ந் த் தல் , ஒ அைமப்ைப ேநாக் க
நகர்ந்த ப ற மாற் றம ன் ற இ த் தல் , ஒவ் ெவா கட் டத் த ம் த ம் பத் த ம் ப
ஒ மா தைலக் ெகாண்டப இ த் தல் , ழற் ச ைறய ல் மா தல் ெகாண்டப
இ த் தல் , இம் மாற் ற ைறய ல் அைனத் ைத ம் ஒன் ேறாெடான் கலந்
ச க் கலான மாற் ற வ த கைளக் ெகாண் த் தல் ஆக யைவ ஜடத் த ன்
இயல் களா ம் . கால இடத் த ல் இ ப் க் ெகாள் தல் என் ப ம் ஜடத் த ன்
இயல் களன் . இங் தான் ரண ைலப் ெபா ள் தல் வாதத் த ன் எல் ைல
ெதள வாக ற . அ கால இடத் த ற் ள் தன் ைன ெவள ப்ப த் த க் ெகாண்ட
ெபா ண்ைம பற் ற ேய ேபச ம் . இந் த சாமான ய தளத் த ல் ெபா ண்ைமய ன்
இயங் ைறைய அ வ த் வ வாத ப்பத ல் ெபா ண் . அதற் ேமல்
வ ேசஷ தளத் த ல் ெபா ண்ைமைய அ சக் த ய ன் ஒ ந ைலயாகேவ
அங் கீ கர க் க ற . ெம க ன ன் வர கள ல் றப்ேபானால் ‘ேவகம் தைடப்பட் ட
சக் த தான் ’ அ . அங் அதன் வ த க ம் இயங் ைறக ம் ேவ . அங்
அற பவ ம் அற த ம் ஒன் றாக றார்கள் . ப ரக் ைஞயா ெபா ண்ைமயா என் ற
பைழய வ வாதம் ெபா ளற் ப் ேபாக ற . அைவ ஒன் றாக ஒேர ள் ள யாக
இயங் க ன் றன என் றலாம் . அற தல் இ ப்ைப உ வாக் க ற அல் ல
அற த ன் வ த க க் ள் வ ம் ேபா தான் சக் த தன் இ ப்ைபக் ெகாள் க ற .
‘அற ம் அற யப்ப ம் ெபா ம்
மன தன ன் ஞான ம்
ஒ ஆத மஹஸ் மட் ேமயா ம் ’
என் க றார் நாராயண . ஞானத் ேதட ன் இ வரலாற் த் தரப் கள் த ைகப்
த ம் ப ஒன் ைறெயான் கண் ெகாள் ம் இடம் இ .
(கட் ைர க் கப்பட் தந் த ர ெமாழ ெபயர்ப் ெசய் யப்பட் ள் ள . மைலயாள
ல் ‘சக் த நடனம் ’ என் பதன் தற் ப த இ )
தம ழ ல் : ெஜயேமாகன்
 மா ட உணர் கள்
நாரதர ன் பக் த த் த ரத் த ல் ‘பக் த ’ என் ப ‘ ரணமான காதல் என் ேற
வைரய க் கப்பட் ள் ள . பரஸ்பர கஸ் த கள் , உணர்சச
் த ம் ம் ஈர்ப் கள் ,
கண் த் தனமான பால் கவர்சச ் என் மன தர்க க் க ைடேய ந லவ வ ம்
ந ர்பந் த உற கள ன் சாயல் கள ந் காதைல ேவ ப த் த க் காட் ம்
ெபா ட் ேட ‘ ரணமான ‘ என் ற உர ச்ெசால் இடப்பட் ள் ள . இரண்
நண்பர்க க் க ைடேய அ பவமா ம் தீ வ ரமான காதைல சமஸ்க தத் த ல்
‘ப ேரைம’ என் பார்கள் . ‘ப ேரைம’ைய பக் த என் ம் வைகப்ப த் தலாம் - அ
ய் ைமைய ம் கண்ண யத் ைத ம் யம ழத் தைல ம் ெகாண் க் ம்
என் றால் .
இவ் வ தப் பக் த ய ன் ஆன் மீ க அ பவங் கைளக் ர்ந் பார்க் ம் ேபா அதன்
அ யாழத் த ல் காமத் த ன் ஈர்ப் இ ப்பைதக் கவன க் க ம் . இ
எத ர்பா ன க் க ைடேய இயல் பாக ஏற் ப ம் இச்ைசையேயா அல் ல ஓர னக்
கவர்சச ் ய ல் உள் ளவர்க க் க ைடேய உள் ள இச்ைசையேயா ேபான் ற தான் .
தல் வைகக் காத ன் கம் பரமான, ெமன் ைமய ன் சாயைல க ஷ் ணன ன்
மீ தான ராைதய ன் , மீ ராவ ன் பக் த ய ம் , க ற ஸ் வ ன் மீ ேமர
ெமக் தேலனா ம் ன த ெதரஸா ம் ெகாண் ந் த பக் த ய ம் , அன் ைனய ன் மீ
சங் கர ம் ராமக ஷ் ண ம் , நாராயண ம் ெகாண் ந் த பக் த ய ம்
காண ம் . இரண்டாம் வைகய லான காதைல த் தர ன் மீ தான ஆனந் தன ன்
பக் த ய ம் , ராமக ஷ் ணர ன் மீ தான வ ேவகானந் தர ன் பக் த ய ம்
க ற ஸ் வ ன் மீ தான ன த ஜான் ெகாண்ட பக் த ய ம் காணலாம் .
இங் ‘காமம் ’ என் க ற வார்த்ைத வ யாபார ேநாக் கத் டன் ம வான
பத் த ர ைககள ல் உபேயாகப்ப த் தப்ப க ற ‘உடல் சார்ந்த இச்ைச’ என் க ற
ெபா ள ல் உபேயாகப்படவ ல் ைல. ன த அகஸ் ன் ெசால் க ற ‘கட ள ன் பால்
ஒ வன் உணர்க ற உத் ேவக ம் உணர்சச ் ப் ெப க் ம் ெகாண்ட ஈர்ப் ’ என் ம்
ெபா ள ேலேய அர்த்தம் காணப்ப க ற . மன த உணர் கள ேலேய
கண்ண யமான ம் ம ந் த ஆனந் தமள ப்ப ம் ‘காதல் ’ என் க ற உணர் மட் ேம
என் பத ல் சந் ேதகம ல் ைல. காதல் கண்ண ய ம் தீ வ ர ம் ெகாண்டந ைலய ல்
காதைலர்கைளப் ேபரானந் தத் த ற் இட் ச் ெசல் க ற . அவர்கைள
ஒன் ற ைணக் க ற . அந் ந ைல ந ர்வாணத் ைத, ைகவல் யத் ைத, மஹாலயத் ைதப்
ேபான் றதா ம் . இைவ க ற ஸ்தவத் த ல் ெசால் லப்ப ம் ேமாட் சத் ைத ம்
வ ேமாசனத் ைத ம் ஒத் ததா ம் . காதல் ஒ ச கச் ழ ல் இ
தன நபர்க க் க ைடேயயான உணர் ந ைல என் ர ந் ெகாள் ளப்ப க ற .
அேதசமயம் பக் த என் ப அெலௗகீ கத் தளத் த லான மதம் சார்ந்த ேநாக் கம் என் ேற
க தப்ப க ற . இவ் வ ரண் ெசாற் க ேம தவறான ெபா ள ல் ர ந்
ெகாள் ளப்பட் தவறாக உபேயாகப்ப த் தப்ப பைவ. டேவ பல் ேவ ம
உணர்சச ் த் த ம் பல் க க் ம் ப றழ் கள ன் பர த் தமான ெவள ப்பா கைள
ஆரா ம் ேநாக் கத் டேன இந் ல் எ தப்பட் ள் ள . இதற் ெகன நான்
மகாஞான களால் எ தப் உற் ற நான் மகா இலக் க யங் கைளத் ேதர்
ெசய் ள் ேளன் . க ழக் க ந் த ய மரப ந் சங் கரைர ம் , ஜயேதவைர ம்
ேமற் கத் த ய மரப ந் ன த ெதரஸாைவ ம் , ன த ஜாைன ம் , சங் கரன ன்
ெசௗந் தர்ய லஹர ைய ம் , ஜயேதவர ன் கீ த ேகாவ ந் தத் ைத ம் , ன த ஜான ன்
கவ ைதகைள ம் , ன த ெதரஸாவ ன் (The Interior Castle) ைல ம் இங்
வ வாதத் த ற் எ த் க் ெகாள் ளலாம் .
ஜயேதவர்
12 ஆம் ற் றாண் ல் வங் காளத் த ல் வாழ் ந் த இவர் வங் காளத் ைத ஆண்ட
ல ் மண்ேசனா என் ற அரசரால் தன அைவப் லவராக ெகௗரவ க் கப்பட் டவர்.
ஜயேதவர் தன கழ் ெபற் ற ‘கீ த ேகாவ ந் தத் ைத ‘ க .ப .1150இல் எ த னார்.
இந் ல் ன் ைரைய ம் 12 ப த கைள ம் ெகாண்ட . ஒவ் ெவா ப த ம்
ெபா த் தமான தைலப் கள் இடப்பட் டைவ. இவற் ற ள் ள ஏராளமான பாடல் கள்
ராகங் கள ன் அ ப்பைடய ல் அைமக் கப்பட் ள் ளன. இந் ல் நான்
ச றப்பம் சங் கைளக் ெகாண் ள் ள .
1. ம தத் தன் ைமைய ம் கட ள் தன் ைமைய ம் ஒேர சமயத் த ல் ெகாண்ட காமம்
த ம் ம் காதல் .
2. அழக ன் மீ தான ப த் ெகாண்ட ஆராதைன.
3. கவ ைதகள ன் இைசத் தன் ைம.
4. தர்க்கப் ர்வமான என் பைதவ ட உணர்சச ் ர்வமான என் ெசால் லத் தக் க
வைகய ல் ஆன் மாவ ன் அழைக வ ர த் க் காட் ம் ஆைசகள ன் பாலான தாந் த ரீகப்
பார்ைவ.
சமஸ்க தத் த ல் எ தப்பட் ட இந் தக் காதல் கீ தங் கள் காத ன் உளவ யல்
அம் சங் கைள வ வர ப்பைவ. கழ் ெபற் ற கண்ணன் ராைதய ன் காதல் கைதையேய
ஜyஅேதவர் எ த் தாண் க் க றார். காம உணர்ைவப் ெபர ம் க ளர்த் வ
இந் ல் என் ற வ மர்சனம் இ ந் தா ம் ட இ ைவணவத் த ன் பக் த
இலக் க யமாக ம் இன ய கீ தங் கள் ெகாண்ட இைச லாக ம்
ஏற் க் ெகாள் ளப்பட் ள் ள . எட் ப் பத் த கள் ெகாண்ட பாடல் கைள இந் ல்
ெகாண் ப்பதால் அ ‘அஷ் டபத ’ என் ம் அைழக் கப்ப க ற . காதலால்
ஒ வ க் ெகா வர் த் ஏங் க ப ன் ஒ வைரெயா வர் பற் ற க் ெகாள் ம்
கா த ல ன் காத உறவ ன் மாத ர களாகேவ கண்ண ம் ராைத ம்
பைடக் கப்பட் ள் ளனர்.
12 ப த களாக அைமக் கப்பட் ட இந் ல் ஒவ் ெவா ப த ய ம் ராகங் கள ன்
அ ப்பைடய ல் அைமந் த இரண் பாடல் கைளக் ெகாண் க் க ற . ஆக
ெமாத் தம் 24 பாடல் கைளக் ெகாண் ள் ள . ஒவ் ெவா பாட ம் 8 பத் த கள்
உள் ளன. காத ன் பல் ேவ ந ைலக ம் இப்ப த கள ல் அைமக் கப்பட் ள் ளன.
ஜயேதவர் வாழ் க் ைக ற த் ேநர த் தகவல் கள் இல் ைல. அவர வாழ் க் ைக
ற த் பல் ேவ அற ஞர்கள வாய் ெமாழ க் ற் வழ யாகேவ
ெதர ந் ெகாள் ள கற .
கீ த ேகாவ ந் தம்
கஸ் ர மான ன் மனம் மயக் ம்
ந மணத் த ல் க றங் க
கமல மரங் கள ன் க் கள்
தயக் கம் ெதாைலத்
ரகச யத் த ைரகைளக் கைளந் தன.
கண்ணன் நர்த்தனமா ம் ங் காவனத் த ன்
க ம் க மலர்கள ன் ஊதா இதழ் கள்
ைகவ டப்பட் ட காத ைய
ெவ ண்ெடழ ைவக் க ன் றன.
ப ர ந் த காதலர்கள ன் ெநா ங் க ய இதயங் கைள
ேக ெசய் நைகக் ம்
காமன ன் க ைணயற் ற வ ரல் கைளப்
ேபான் ற ல் ைல அைவ.
இைண ப ர ந் தவர்க க் இ ெப த் த இைசயன் ேறா ?
( தல் ப த . பாடல் 3)

கண்ணன ன் நர்த்தன வனத் த ல்

ேகசர மலர்கள் ம ன் க ன் றன
காமன ன் அழக ய ெகாற் றக் ைடேபால
அர்த்த ஜாமப் க் கள ன் மீ
அமர்ந்த க் ம் ெப ந் ேதனீக்கள்
காமன ன் தீ ராத அம் பறாத் ண ய ல்
ெசற டன் ெச கப்பட் ட அம் கள ன் ன கள்
ேபா ள் ளன.
(ப த 1-பாடல் 4)

இேதா கண்ணன்
ஒ த் த ைய அவன் த க றான்
மற் றவைள த் தம க றான்
இன் ம் ஒ த் த ைய ரகச யமாய் உவப் ட் க றான்
காதல் கள யாட் டத் த ல் அவன் த் தா க றான்
ெதாைலவ ந் ன் னைகக் ம்
ஒ த் த ைய கண்ண க றான்
ப ன் னர் ரகச யமாய் சந் த க் க வ ைழ ம்
ப ற ெதா த் த ைய ம் ெதாடர மனம் கன க றான் .
(பாடல் -7)

அந ேலசேகசவ ேதாழ டன் பக ர்தல்

அவைனக் ற த் எனக் அக் கைறய ல் ைல.
அவன் எனக் ேக ப்ெபா ம் ட.
என ம் அவைன என் னால் மறக் க யவ ல் ைல.
அவன ேதனம ர்த இைச இதழ் கள்
ல் லாங் ழ ன் இன ைமெகாண்
காற் ைற ந ைறக் க ன் றன.
மனங் கள் மலர்வதற் ம் உைடவதற் ம்
காதல் சாட் ச யான அவன்
த ைசெயங் ம் தன் பார்ைவையத் த ப் க றான் .
ப ரபஞ் சத் த ன் அழ யா நடனம் அவன் .
தைலயைசக் ந் ேதா ம்
அைச ம் காதண கள ன் ஒள
கன் னங் கள ல் ஒள ர்க ற
அ சந் த ேராதயமா
ர்ேயாதயமா என் மயங் க ேறன் நான் .

காைல மலர்கள ன் இதழ் கைளப் ேபால்

மலர்சச ் யான அவன ச வந் த உத கைளப்
பார்க் ம் ேபா
எனக் க் கவைலயாய க் க ற
ப ந் தாவனத் த ன் ப த் த அழக கள ன் காமத் தால்
அவன உத கள ன் கன் ன ைம சீ ரெ ் கட் டேதாெயன்
ஆனால் அவன களங் கமற் ற ன் னைகையக் கா ம் ேபா
என் ஆன் மா எனக் உ த யள க் க ற –
மனதால் ய அவன் காத க்
அவன த் தம் எப்ேபா ம் ன தமான தான் .

காதல் வசப்பட் டவள ன்

வ ம் ம் ைலகேள
காத ல் தீ வ ரம் ேவண் ம்
அவள ரகச ய ப ராத் தைன.
எல் லா ரகச ய ேவட் ைககைள ம்
அற ந் த கண்ணேன உ க றான்
இதயங் கைள வசமாக் க றான்
அைவ எத் தைன ப ங் க னா ம்
காதல் கள ன் அடர்ந்த இரைவ
கண்காண க் ம் ெபௗர்ணம ந லைவப்ேபால
வங் கள ன் மத் த ய ல் ட ம்
அவன சந் தனப் ெபாட் ைட நானற ேவன் .
மலர் ைமய த் ம்
கதம் ப மரத் த ய ல்
ஆ ம் அவைனக் காண்க ேறன் நான் .
அவெனத ர ல் நான் இல் லாத ேபாத ம் ட
ைளக் ம் அவன கண்கள்
இங் ெகன் ைன அைடக ன் றன.
இ த ய ல் இத் தைடைய
வ த வ லக் ம் ேபா
என் மீ ெபாழ ய எத் தைன இன் பம்
ைவத் த க் க றான் என் ெறனக் த் ெதர ம் .
இ ம் கத் த ன்
அற யாைம இ ட் ைடக் கைள ம் அவன்
என் ஆன் ம அ க் ைக ம் ெவ ப்பானாக. (பாடல் 5)

நம் ப க் ைக ம் ஏக் க ம் :
சக ேய: இங் ெகாண் வா அவைன.
அந் த சபலக் காரைன.
சந் ேதாஷத் ைதப் பக ர்ந்தள க் ம் தாராளக் காரைன.
காமன ன் ச ர்க்க ைவக் ம் கற் பைனகைள
உய ர்பப் க் ம் வ த் ைதயற ந் தவைன.
இங் ெகாண் வா:
ெகா கள ன் ரகச ய மணவைறய ல்
இ ள் கவ ந் த ேவைளய ல்
இங் மங் ம் பார்த்தப
அச்சத் ைதத் ெதாைலத் தப
நான ந் ம் சத் தம ட் ச ர க் ம் அவன்
நாணம் த ம் வ த் ைதகள ல் ன் ேனற
எத் தைன ஆைசெயனக் :
(பாடல் 6 )

என் கண்ணைன நான் ய் க் கவ

மலர்கள் ந ைறந் த
என் பள் ள யைறய ல் நான் க டக் க
ெம ேவ என் மீ சா ம் அவன்
படபடக் ம் என் இதயத் ப்ைப ம் ெசவ வான் .
பரஸ்பர த வ ல்
த த் தப் ப ைணப்பாக நம் ைம ஒன் ற ைணப்பான்
கள் ம் இதைழப் ப க நான் எத் தன க் க
அவேனா என் ன தழ் கள ல் ேதென ப்பான் .
(பாடல் 6-3)

கைளப்ப ல் என் இைமகள் கவ ம் ேவைள

கன் னங் கள ல் ம் த் தங் கள ட்
என் ைன எ ப் வான் அவன் .
ஒள மைறவற் ற காத ன் வ யர்ைவய ல்
என் உடல் நைனந் த க் ைகய ல்
என் மனத ன் கத் ைதவ ட
ெமன் ைமயாய் அவன ப்பான் .
டல் ெபா த ன் ெமன் மகன் அவைன
க க் கவ , சக ேய!
(பாடல் 6-4)

என் காம இச்ைசய ன்

உய ம் ப்ைப அவனற வான் .
கட் ப்ப த் தவ யலா என் ஆனந் தச் சத் தம்
ய ன் ரைலப் ேபான் ற ந்
ப ன்
ஒ றாவ ன் ரலாய்
அடங் க த் ேதய் க ற .
ேபா ெமன் அவன் எச்சர த் தேபா ம்
எனக் த் ெதர ம்
காதல் பாடத் த ன் கற் ப த் தல் அைனத் ைத ம்
தாண் வ ேவன் நான் .
அவன் நகக் ற கைள நான் கர்வத் டன் அண ந் ெகாள் ேவன்
காத ன் ச ன் னமாக.
(பாடல் 6-5)

கண்ணன ன் ஏக் க ம் , ேசர யற் ச த் த ம்

இப்ேபா அவள் என் ன ெசய் வாள் என் வ யக் க ேறன் ,
எப்ேபா ம் ப ர ந் ேத வாழ ேநர்ந்தால் அவள் என் ன ெசால் வாள் ,
என் ெசல் வம் , என் மக் கள் , என் வ
என் இந் த வாழ் - இைவயைனத் தால் என் ன பயன் ?

ச னத் த ல் ப ன் ன ய அவள ன் வங் கைள

ந ைனத் ப் பார்க்க ேறன் .
தைரய ன் மீ தடங் களாய்
ட் ெகாண்ட ேதனீக்கள் ேபா ந் த அைவகள ன்
ழப்பம க் க சச்சர கள்
மலர ன் ச வந் த இதழ் கள ல் ெமல் ய ந க் கம் தந் தன.
ச ன ம் அவமான ம் வ ரட் ட
ேபாய் வ ட் டாள் அவள் .
(பாடல் 7-3)

என் மனத ன் கண்கைளக் கடந்

ைவக் ேகாற் ப ர ெயன மைற ம்
ஒ ெவற் ந ழெலன உைனக் காண்க ேறன் .
எப்ேபா ம் உன் ஆைசகைளத் த ணற த்
என் தண க் கவ யலா இச்ைசையத் ண் வ ம்
ெமல் ய உன் த வைல ந ைன த் ம்
என் ஞாபகசக் த உ த யான .
எங் ேக அந் தத் ப் ? இன் ஏன ந் த இ க் கம் ?
(பாடல் 7-6)

ராைத என் ைன ப ர ந் வ ட் டாள்

அவள் ெதா ைகய ன் ெமன் ைம
என் அங் கெமங் ம் ந ைறந் த க் க ற .
எத ர ல் அவள் கண்ண ல் ைல என ம்
காமப்பார்ைவ எைனத் ைளக் க ற .
அவள் தாமைரச் ெசவ் வாய ன்
ந மணக் க றக் கத் த ல்
இேதா இன் ம் நான் மயங் க க் க டக் க ேறன் .
அவள் உதட் த் தம்
எனக் ப ர ைவச் ெசால் லவ ல் ைல
என் நான் எப்ப ச் ெசால் ல ம் ?
யாேர ம் அற வார்களா...?
என் லன் கள் அைனத் த ன் மீ ம் அைலந் தா ம்
நான் பார்பப
் த ல் ைல.
ெதா வத ல் ைல.
கர்வத ல் ைல. ைவயற வத ல் ைல
எத ம் எங் ம்
ராைதய ன் காதைலத் தவ ர எைத ம்
அ பவ ப்பத ல் ைல.
க் தாம தனா
கண்ணா ... நீ ராைதய ன் ெநஞ் ச ைறக றாய் .
காமன ன் கைணக க் ஒேர இலக் நீதாேனா,
என அஞ் க றாள் .
மார்ப ல் இைடவ டா பா ம்
காத ன் அஸ்த ர மைழைய ந த் த ம் ...
அதன் பரவசத் தாக் தல் கள ந்
உைனக் காக் க ம் ...
பன த் ள களால் நைனந் ெசாட் ம்
ெவண்தாமைர மாைலைய அவள் அண ந் த க் க றாள் .
(பாடல் 8-2)

வ ரதம ந் ராைத ரசைன டன் ெசய் த

இந் த மலர்ப் ப க் ைக எத் தைன அழ ?
இதன் ஒவ் ெவா ெமாட் ம்
ந ைறேவறாக் கனவ ன் ஆைச.
ஒவ் ெவா கன ம்
தன் மலர் க் காய் காத் த க் க ன் றன
கண்ணா ...
ராைதய ன் ப க் ைக உனக்
கம் அவ ழ் க் ம் மலர்ப் ப க் ைக.
காம க் ேகா அ சரப்ப க் ைக.
(பாடல் 8 – 3)

ராைதய ன் வேட பயங் கரக் காடாக ய

வஞ் சக வைலகளாய னர் ேதாழ யர்.
அவள் ெப ச்ச ல் எர மைலப் ப ழம் கள்
ெகாப்பள க் க ன் றன.
அச்சம் வ ரட் ட ந ங் ம் ள் ள மான் அவள் .
த ைசெயத ம ந்
அம் ெபய் ம் ேவடனாய் காமன் .
அைனத் ைத ம் வ ட
த ைசேய யாக அவைள வ ரட் க ற .
கண்ணா... ந ைனவ க் கட் ம்
அவள க ல் நீய ல் லா வ ைள கள் தான் இைவ.
ராைதேய... உன் ெகா ெசா
இவ் வ ரவ ன் ரகச ய அைமத க்
அச்ச ட் க ற .
உன் ைன ப ரார்த்த க் க ேறன்
அவன் மீ க ைண ெகாள் .
அவைன அ சர .
நீல உைடயண ந் ெகாள் வாய் .
இவ் வ ரவ ன் கவ ம் வ ேநாதங் க டன்
நீ ம் கலந் த டலாம் .
மாைலயண ந் த மன் னவன் தன த் த க் க றான் .
அவ க் த் ைணயாக
ய ைனய ன் ெதன் றல் மட் ம் .
(பாடல் 8 – 4)
காமன ன் ஆைசத் தீ ைய அைணக் க
தாமைர மலர் மாைலைய ம்
வைளயல் கைள ம்
அண ந் த க் க றாள் அவள் .
உன் மீ தான நம் ப க் ைக மட் ேம
அவைள உய ர்பப ் த் ள் ள .
வாட் ம் காதல் வாைலகைள
ந ைறவ ன் பரவசமாய் மாற் ம்
உன் ெதா ைகைய அவளற வாள் .
கண்ணா... அவள் எங் ம் வரமாட் டாள் .
(பாடல் 12-3)
வ ேசஷமாய் ெசய் த த மணப் ப க் ைகய ல்
உனக் காகக் காத் த க் க றாள் அவள் .
ெபா ைமய ன் ற க் க டக் க றாள் .
ெந ங் ம் உன் கால ேயாைசைய
ர்ந் கவன த் த க் க றாள் .
உன் தாமதங் கள னால்
நாணங் கள் றந்
லம் ப ய க றாள் பர தாபமாய் .
(பாடல் 12 – 7)
யா க் காக நான் நாணம் றந் ேதன் .
ேவச ையப் ேபால் ெவட் கம ன் ற இரவ ல் அைலந் ேதன் .
த ைசயைனத் த ந் ம்
காமன ன் கைணகள் எைனத் தீ ண் ய க் க
என் ைன தன த் த த் த ப் ேபாய் வ ட் டான் அவன் .
இன யாைர நம் ேவன் நான் ?
நம் பகமற் ற என் ேதாழ யர ன்
நயமான வார்த்ைதகள் எைன ஏய் த் வ ட் டன.
(பாடல் 13 – 2)

இந் த இர இன ைம ெகாண்ட .
ேதன் ேபால் த த் த ப்ப .
கண்ணனால் ைகவ டப்பட் ட எனக்
இ நரகத் தீ யாய் ஆன .
இேதா... இந் ேநரம் , ெகா த் ைவத் த
அழக ய ெபண்ெணா த் த
என் கண்ணன ன் உத கைளச் ைவத் த ப்பாள் .
நான் என் ன ெசய் ேவன் ?
(பாடல் 13 – 5)
தாமைரக் கண்ணேன ெசால்
எவள ன் க ப் சாந்
உன் உத கைளக் கைலத் க ப்பாக் க ய ?
உன் ேதா ம் க த் த க் க ற .
உன் இ ண்ட ஆைசகள் ேபான் ேற அைவ ம்
இ ண்டனேவா?

உன் காம த் தத் ைத யார டம் நடத் த னாய் ,

மரகதப் பரப்ப ல் ெபான் ென த் தால் எ த ய
காத ன் அழ யா வர கள் ேபால்
ேநற் ற ரவ ன் ெவற் ற கள் உன் ெநஞ் ச ள் ளன
அழ யாத நகக் ற களாய் .
தாமைரக் கண்ணேன, அந் த ச வந் த தடங் கைளக்
கண் ெகாள் ளாத அள நான் யா?
எவள ஆச ர்வத க் கப்பட் ட பாதங் கள்
உன் மார்ப ல் வ களாய ன ெசால் .
கட ேள: ெவற டன் க த் வங் க ய
அந் த உத கைளப் பார்.
என் கர்வத் ைத ேக ெசய் க ற அ .
உன் உட ம் என ம் ஒன் ெறன
நீ எப்ப என் ன டம் ெசால் லப் ேபாக றாய் மீ ண் ம் .
(பாடல் - 17 )

காமன ன் அனல் பாைதையக் கடந் த கைளப்ப ல்

உன் வ ந் த னன் நான் வந் த க் க ேறன் .
தாகம் தீ ர்க்க எைத ம் நீதர வ ம் பவ ல் ைலயா?
உன் தாமைர அதரங் கள ல் ம ன் ம் ன் னைக
ஆேமாத க் க ற .

என் மீ ேகாபம் என் ப உண்ைமெயன ல்

என் ைன ஏன் நீ தண் க் கக் டா ?
உன் ேதாள் களால் வ லங் க ட்
நீ வ ம் ம் வைர எைன ைகத யாக் .
பழ வாங் ம் எண்ணம ப்ப ன்
ர ய நகம் ெகாண் எைனக் க ழ .
இன் ம் நீத ப்த றவ ல் ைல என ல் , உன் பற் கள் ெகாண் எைனக் க .
(பாடல் 19-2)

க ழ் க் ம் உன் ைலகள ன் மீ
ம ங் க ஒள வ ம் ரத் த னங் கள்
உன் இதயத் த ன் ரகச ய ஏக் கத் ைத
உன் ன டம் க க க் க ன் றன.
அழக ய உன் அபாய உைடமீ ள் ள
ச மண கள னாலான எழ ல் ேமகைல
நாம் ஒன் ேசர்வைதப் பாட ம் இைசக் க ம்
ஆர்வமா ள் ள .
(பாடல் - 19-5)

காதல் யாத் த ர ேய...

காமன ன் ெகா ரப் பாைதய ல் நடந் தத ல்
என் பாதங் கள்
சாந் த யைடந் வ ட் டன.
காமன் தன் பழ ைய என் தைலமீ மத் க றான் .
அவன் ச னத் த ல் தக க் ம் என் ச ரம் மீ
உன் தாமைரப் பாதங் கைள இ த் த வ
என் ம டம் உன் தாமைரப் பாதங் கைளத் தாங் ம் வரம் ெகா .
(பாடல் 19-7)

ேதாழ கள் ெசன் வ ட் டனர்

இரவ ன் ெமன் ைம ண்ட ெமௗனத் த ைடேய
தன த் வ டப்பட் டனர் இ வ ம் .
கண்ணைன ம க ெந ங் க ந ன் ற ந் தாள் ராைத.
உலர்ந் ேபா ம் உத கைள
ரகச யமாய் ஈரமாக் க க் ெகாண்டாள்
ேநரம் நக ந் ேதா ம்
த் ய ம் அவள ன் ஆைசத் தீ ைய
மைறத் த டத் ேதாதாய் இர ந ன் ற
ஒ அைழப்ெபன
தன் தைலவ க் கான ப ரார்த்தைனெயன
அவள ன் வ ழ கள்
த மணப் ப க் ைகைய ேநாக் க ந ன் றன.
***
ன த ஜான் (St. John of Cross) ஸ்ெபய ன் நாட் ல் 1542இல் ப றந் தவர். இளம்
வயத ேலேய ஏைழ ெநசவாள யான தந் ைத மைறந் த ப ற ம் பப்
ெபா ப்ைபேயற் ற இவர் ெவள் ைள அ ப்ப , தச் ேவைல, ைதயல் ேவைல என்
தன் பள் ள க் காலத் ைத உைழப்ப ல் ெசலவ ட ேநர்ந்த . இளைமப் ப வத் த ல்
ம் பம் ெம னா ெடல் ேகம் ேபா ற் ெபயர்ந்தேபா ம த் வமைன
ஒன் ற ல் ேவைல பார்த்தார். ம த் வமைனக் காக ெத வ ல் ப ச்ைசெய த் தார்.
டேவ பள் ள ய ல் ப க் ம் வாய் ப் ம் க ைடத் த . 21 ஆம் வயத ல் கத் ேதா க் க
கார்மைலட் ப ர வ ன் பாத ர யானார். ப ன் 1564 இல் கழ் ெபற் ற சாலமான் கா
பல் கைலக் கழகத் த ற் ச் ெசன் றார். இங் தான் அவர்ஃப்ேள 158 வாய ஸ்
ேயான ன் (Frey Luis de Leon) பாத ப்ைபப் ெபற் ற ப்பார் என் நம் பப்ப க ற .
ேயான் ஒ மன தாப மான ; கவ ஞர். பைழய ஏற் பாட் ன் ஹீ ப் லத் த ந்
‘பாடல் கள ன் பாடல் ’ என் ற ப த ைய ேநர யாக ெமாழ ெபயர்த்தைமக் காக
பா ஞ் ச ைறய ல் அைடக் கப்பட் டவர். அன் ைறய ழ ல் மத
அ ப்பைடவாத களால் ச க வ ேராத யாகச் ச த் தர க் கப்பட் டவர். ன த ஜான ன்
மனத ல் இந் த ெமாழ ெபயர்ப் ம கப் ெபர ய பாத ப்ைப ஏற் ப த் த ய . ‘அடர்ந்த
இர ’ ‘காத ன் உய ர்க் ம் டர்’ ஆக ய கவ ைதகள ல் உள் ள பா ணர்ைவத்
தீ ண் ம் ப மங் கள் அைனத் ேம சாலமன ன் ‘பாடல் கள ன் பாட ல் ’
உள் ளைவேய எனலாம் . இந் தச் சமயத் த ல் தான் கார்மைலட் ப ர வ ல் அவ லாவ ன்
ன த ெதரஸா மாற் றங் கைளக் ெகாண் வரத் ெதாடங் க ய ந் தார். ன த ஜான்
அவர க த் க் களால் ஈர்க்கப்பட் டார். இதனால் கார்மைலட் மதத்
தைலவர்க க் ஜான ன் மீ ேவஷம் ஏற் பட் ட . 1577இல் அவைர ஒ ம் பல்
கடத் த ச் ெசன் ேடா டா என் ற இடத் த ல் உள் ள ச ைறய ல் அைடத் ச த் ரவைத
ெசய் த . தைரய ல் அவர் மண் ய ட் க் க அவைரச் ற் ற நடக் ம் பாத ர கள்
அவர ெவற் க ல் ச க் கால் அ த் க் ெகாண்ேட நடப்பார்கள் . இதனால்
அவர ெக ம் ப ல் ற ஏற் பட் வாழ் நாள் வ ம் டவனாகேவ
இ க் க ேநர்ந்த . 1578 இல் ச ைறய ந் தப்ப னார்.
ெவள ய ல் தைலமைறவாக வாழ் ந் த அவர் எ தத் ெதாடங் க னார். இவர எத ர கள்
பல் ேவ சத ேவைலகள ல் இறங் க னார்கள் . ஒ கன் ன யாஸ்த ர ைய ஜன் னல்
க ராத கள ன் வழ ேய த் தம ட் டார் என் ற் றம் சாட் னார்கள் . இ த நாள் வைர
அவைர ெவ ப்ப ன் வ ள ம் ப ல் இ த் த ேய ந ராகர த் தார்கள் . டல் ற் ேநாய்
உட ன் ெப ம் ப த ைய ச ைதக் க 1590 சம் பர் 14இல் மரண மைடந் தார். இறந் த
ப ற ம் ட அவர உட க் சாந் த க ட் டவ ல் ைல. உேபடா என் ற ஊர ல் மக் கள்
அவைர றவ என் ெறண்ண அவர உடைல ஒ பள் ள ய ல் க டத் த ய க் க
ம் பெலான் ைழந் அவர உைடகைள ம் , காயப்பட் கைள ம் ,
தைசகைள ம் டக் க ழ த் ெத த் ச் ெசன் ற . அைர ைறயாகப்
ைதக் கப்பட் , ஆ மாதங் க க் ப் ப ற சேகா யா நகர மன் றம் அவர
உடைல உர ைம ெகாண்டாட அ ேதாண் ெய க் கப்பட் ட . 1726இல் அவர
உடல் பரங் க வாய ல் ைவத் ெவ க் கப்பட் மீ ண் ம் ண்
ண்டாக் கப்பட் ட . உேபடா க் ஒ கா ம் , ேமட் ர ட் நக க் ஒ கா ம்
தரப்பட் ட . வ ரல் கள் ன த இடங் கள ல் ைவக் கப்பட் டன. எத ர களால் ன்
ச ைதக் கப்பட் ட அவர உடல் ப ன் னர் பக் தர்களா ம் ச ைதக் கப்பட் ட .
ன த ஜான் ஸ்ெபய ன ன் மகா கவ ஞர்கள ல் ஒ வராகக் க தப்ப க றார். தன
கவ ைதகள ல் அவர் இத் தா , ஸ்ெபய ன் , ேபார்ச ் கல் , ஆக ய ேதசங் கள ன்
சம் ப ரதாயங் கைள ம் ஹீ ப் வ ன் பாரம் பர யத் ைத ம் ஒ ங் க ைணத் த ந் தார்.
னத ஜான ன் கவ ைதகள ல் காணப்ப க ற காத ன் தீ வ ரத் ைதவ ட
மன தத் வம் ம க் க ஒன் ைற க ற ஸ் வ இலக் க யம் ேவெறத ம் காண யா .
அவர (The Spirtual Canticle) ஆச்சர யப்ப ம் வைகய ல் ஜயேதவர ன்
ேகாவ ந் தத் ைதப் ெபர ம் ஒத் த க் க ற .
ன த ஜான ன் கவ ைதகள்
அடர்ந்த இர

1. அடர்ந்த ஓர் இர
காத ன் உடன ஏக் கங் களால் தீ ய டப்பட்
நான் காணாமலாேனன்
என் வடைனத் ம் இப்ேபா உைறந் வ ட.
2. இ ட் ல் , பா காப்ப ல்
மைறந் த ரகச ய ஏண ய ல்
என் வடைனத் ம் இப்ேபா உைறந் வ ட.
3. அந் த சந் ேதாஷ இரவ ல்
ரகச யமாய் யா ம் என் ைனப் பார்க்கவ ல் ைல.
நா ம் எைத ம் .
என் இதயத் ள் ைதத் த ஒன் ைறத் தவ ர
ேவெறந் த வ ளக் ம் ைண ம ன் ற .
4. பக ன் ஒள ையவ ட,
இ என் ைன ந ச்சயமாய் வழ நடத் ம் .
எங் எனக் காக அவன்
- அவைன நான் நன் கற ேவன் -
காத் த க் க றாேனா .... அங்
ேவ யா மற் ற அவ் வ டத் த ற் .
 5. வழ காட் ம் இரேவ.
வ யைலவ ட அழகான இரேவ!
காதலர்கைள ேசர்க் ம் இரேவ!
காதல் கைள உ மாற் ம் இரேவ!

6. அவ க் ெகன மட் ம்
நான் ெகாண் க் ம்
ெமாட் டவ ம் என் ைலகள ன் மீ
அவன் ங் க க் ெகாண் க் க றான் .
ேதவதா வ ன் ெதன் றல் வச
நான் அவைனத் தாலாட் க ேறன் .
7. ெமாட் ைட ேகா ரத் த ந் வ ம் காற்
அவன் தைலமய ைரக் கைலக் க ற .
என் உணர்சச ் கைள உைறயைவக் ம் வ தமாய்
க த் த ல் அவன் க ள் க றான் .
8. என் கத் ைத அவன் மீ சாய் த்
என் ைன நாேன மறந் ஒ க் க ேறன் .
எல் லாம் ந் வ ட் ட .
என் ன ந் நான் அகன் ேறன் -
என் அக் கைறகைளெயல் லாம்
க் கள ன் ந ேவ மறந் வ ட் வ ட் .
The Spritual Canticle
உன் உதாசீ னம் வ ைதத் த தன ைமய ன் சீ ற்றத் த ல்
என் வ த ெநாந் தைல ன ந் த க் க ேறன் .
கள் ெவற ெகாண் நீ
ஒ மான் ேபால் எைன ட் னாய் .
உன் ர ய ெகாம் கைள
என் ள் பாய் ச் ம் கத் ைத நான் உணர்ந்ேதன் .
பாய் ச்ச ய ேவகத் த ேலேய ப ங் க ெய த் தாய் .
என் ஆன் ம ரத் தம் ெகாம் கள ல் வழ ய
நீ கண் மைறந் தாய் அற யாத த ைசகள ல்

ெவற் வானத் த ல் இைரந் தைழத் த

வார்த்ைதகள் வணாக ன.
உைன நான் ேதடாத இடங் கள ல் ைல.
என் ைனக் காணாத அள டனா நீ?
என் ரல் ேகட் காத அள ெசவ டனா?
உனக் ம் எனக் ம ைடேய இந் த வ க் ம் ெமௗனம்
எப்ேபாைதக் மாய் ந ைறந் வ ேமா?
களங் கமற் ற மலர்கேள,
உங் கள் ன் னைகதான் எத் தைன த யைவ?
என் ைன மன் ன த் வ ங் கள் .
ந ன் பார்க்க ேநரம ல் ைல எனக் .
என் சந் ேதாஷங் கள் கசந் வ ட் டன.
என் ந ழைல உம் மீ ேபார்த்த டாமல்
ேவகமாய் கடந் ேபாக ேறன் நான் .
 ள் ம் வ லங் க னங் கேள...
தர்கள ல் ஓ மைற ம் உங் கைள
வ ரட் ப் ப க் கவரவ ல் ைல நான் .
மரணபயம் எப்ேபாேதா ேபாய் வ ட் டெதனக் .
அைதவ ட ெப ம் ஆபத் ெதான்
வாய் ப ளந் காத் த க் க ற .
மன த மனம் எத ர்ெகாள் ள வ த த் த ப ர ெவ ம்
இத் யைர நீங் கள் அற யமாட் ர்கள் .

இன ய ஒ ெசால் க் காய்
தவம க் ம் என் கா க க்
உன் ெபயேர
தண யா த த் த க் ம் அ தமா ம் .
இ ந் ம்
யாேர ம் அைத உச்சர க் ம் ேபா
வ ஷக் ளவ ெயான்
ெகாட் வ ேபால் வ க் க ற .
எந் த உண ம் தீ ர்க்க யாத
பச டன் இ க் க ேறன் நான் .
என ம் உன் பக் தர்கள ன் ப தற் ற ந்
ஒன் ற ரண் ப க் ைககைள ெபா க் க ெய க் க ேறன் .

இம் மைலச்சர க்
ஆ கைள ேமய் க் க வந் தவள் நான் .
என் ஆ கள் அைனத் ம் ெசன் வ ட் டன.
நாேன மந் ைதையப் ப ர ந் தவ க் ம் ஆடாேனன் .
என் ேமய் ப்பன் எங் ேக எனத் ேத க ேறன் .
பைழய என லகம் அந் ந யமான .
என் தைலவ க் காய் மட் ம்
தவம ப்பவளாேனன் .
அவன ந ைன க் ம ழ் கைள
என் காதல் சரத் த ல் ெந ங் க க் ேகார்க்க ேறன் .

மீ ண் ம் நான் ஒ ேமய் ப்பவளாய் ந ப்பெதப்ப ?

ள் ம் இளைம டன்
பச்ைச ேபார்த்த ய மைலச் சர கள ல்
ஆ கைள ேமய் த் த என் ைன
என் ேதாழ கள் ேத ம் ேபா
என் ெபயர் ெசால் க் வ அைழக் ம் ேபா ...
நான் ெதாைலந் ேபாேனன் என் ெசால் .
டேவ இைதச் ெசால்
‘இற கள் ற ந் ரத் தம் ெசாட் ம் இதயத் டன் ’
பாைதேயாரத் த ல் இ ந் த ச ம
வ ரக் த மீ ற ய ேபா வ ெகாண்டவளாய்
‘வந் த வரட் ம் ’ என ச னத் த ன் ச கரத் த ேலற னாள் !
ச ைறகேள... ட் கேள....
உம் ைமக் ற த் கவைலய ல் ைல எனக் .
உடல் கள ல் வாழ் ந் த ப்பவர்க்ேக ச ைற பயம் .
காத ன் கற் பைன ரதத் த ல் பயண ப்பவர்கள்
வ ம் ம டம் ெசல் ம் தந் த ரம் ெபற் றவர்கள் .
வ ம் காற் ைற ம் ப த் ப் ப த் த எண்ணங் கைள ம்
த க் க காவல் தைடக ம் எல் ைலக ம் பயனற் றைவ.
காதல் கள் எல் ைல அற யாதைவ.
என் னவன ன் ரகச யப் ப ங் க டத் த ன் காவல் கேள
அவன அைணப்ப ல் காணாமல் ேபாக வ ம் ம்
என் ைனத் த க் க ந ைனக் காதீ ர்.

என் ப க் ைகக் வந் வ ,

என் ன த ம த் வேன!
உன் த த் த க் ம் ம ந் த னால்
என் ரணத் ைத ள ர்வ க் க.....
உைடந் த இதயத் ைத ஒட் டைவக் ம் வ த் ைதைய
அற ந் தவர் இவ் லக ல் எவ ம ல் ைல.
தய ெசய் பத எவைர ம் அ ப்ப ேவண்டாம் .
ர்பாக் க யம் தன் ேதாள ல் மந் த க் ம்
ச ைவைய வ ட ைமயான என் யரம் .
நீ மட் ேம ஆண கைள அகற் ற
எைன மீ ட் என் ம ய த் த
அைமத ப்ப த் த ம் .

என் இதயம் இதயமல் ல;

வ ைல மத ப்பற் ற என் காதல் ைதயைலக்
ெகாண் க் ம் ெபட் ய
வ ைல மத ப்ப ல் லா இந் த த்
உன் உள் ளங் ைகய ல் இ க் ம் ேபாேத மத ப் ெப ம் .

பன த் ள கள் ச றகற் ற ேதவைதகள் .

ன் வசந் த காலத் த ன் இரவ ல் ரகச யமாய் வந்
இைலகளைனத் ைதயம் மரகத வண்ணம க ன் றன.
மைறந் த பன டன் ேமகங் க ம் கைரந் வ டவ ல் ைல.
இளம் ெமாட் க் கள் ந ைறந் த
ந் ேதாட் டம் ேத இ ள ல் அைலக ன் றன.
இரவ ன் த ைரய ல் மல ம் க் க டன்
அைவ ரகச யமாய் லவ
இதழ் கள ல் ஆய ரம் த் தங் கள க ன் றன.
காைலச் ர யன் ைளக் ம் கண்களால்
ெமல் ய இதழ் கைள வ ம் ேபா
இரவ ன் ந ைன கள ல் கன் னம் ச வக் க ன் றன
கன் னங் கள ன் மயக் ம் ைவரங் கைள
நீல ைவ ர யங் கெளன
ட் ப் பால் வத ய ல் ம க் ம்
பன ய ன் த் தங் கைள மைறத் த ட இயலாமல்
ெவட் க ந ற் க ன் றன.
***
ெமாழ ெபயர்பப ் ாளர் ற ப் :
ந த் ய ைசதன் ய யத ய ன் ‘Love & Devotion’ என் ற ன் ன் ைரேய இங்
தரப்பட் ள் ள . இந் ன் தற் ப த ய ல் யத ஆய் ெசய் ள் ள ஜயேதவர்,
ன த ஜான் ஆக ேயார ன் கவ ைதகள ந் ேதர் ெசய் யப்பட் ட ச ல கவ ைதகள்
இங் ெமாழ ெபயர்க்கப்பட் ள் ளன.
ெதா ப் ம் ெமாழ ெபயர்ப் ம் : த் ரதார
 ெசசான ன் ஓவ ய உலகம்
இயற் ைக கைலைய அப நய க் க ற என ஆஸ்கார் ைவல் ட் ெசால் வ ச லேவைள
ற் ம் உண்ைமயாக வ வ ண் . ெதன் ஃப்ரான் ச ன் ஐசன் ப்ராவ ன் ஸ்
ப த ய ள் ள எட் ேராய ன் ன் கள ம் ேசாங் வ க் ேடாவர் மைலச் சர கள ம்
நடந் த ர பவர்க க் அங் ள் ள காட் ச களைனத் ம் பால் ெசசான் (Paul Cezanne)
தீ ட் ைவத் ள் ள ந லக் காட் ச கேளா என் ந ைனக் கத் ேதான் ம் . அ
மட் மன் , அப்ேபா பார்ைவயாளன ன் கண் ம் மன ம் ெசசா ைடயதாய்
உ மாற் றம் ெப ம் . ஒவ் ேவார் ந லக் காட் ச க் ம் அதற் ேக ர ய உய ர் இ ப்பதாய்
ெசசான் நம் ப ய க் கக் ம் . ெசசான ன் ஓவ யங் கள் அவ் ய ர ன் மனக்
கண்ணா களாய் இ ந் தன. உ வப் பைடப்ப ன் கலைவ வ வரைணகைளப்
பார்ைவயாளன ன் கற் பைனக் ேக வ ட் வ வத ல் அவர் தாராளத் ைதக் காட் னார்.
இயற் ைகய ன் கற் பைனப் பைடப்ப ற் அவள சரளமான வ வ வ ச த் த ர ம் ,
வர்ண ரசைன ம் லப்பட் டால் ேபா ம் இயற் ைக ப க் க ைவத் த க் ம் ஓவ ய
அற் தத் ைத ஸ் லமாகப் பார்க்கத் தக் க உட் ேதாற் றத் ைத ெசசான் த றந்
த வார்.
ெமாழ ய ல் ெபய ம் , உ வ ம் , ஒ ம் எவ் வள க் க யத் வம் வாய் ந் தேதா
அத் த க் க யத் வத் ைத ெசசான ன் ஓவ ய ெமாழ ய ல் வ வ ம் , பைடப்பாக் கத்
ண்ட ம் , ந ற ம் ெப க ன் றன. கைலஞன் இயற் ைகேயா உறவா ம் ேபா
அவ ள் இயற் ைக வ ழ த் ெத க ற . ஒ வன ன் ேதாற் றத் ைதப் ேபால ம் ,
ஆ ைமையப் ேபால ம் க் க யமானேத அவன பண் . பண்ப ன் ம க ேமம் பட் ட
கண்ணா தான் கைல ம் , கவ ைத ம் . ற் றாண் களாய் நாகர கத் ைத வ ம் ம்
ஒவ் ெவா வ ம் தன ராதனப் பண்ைப ெபாய் கத் தால் மைறத்
ைவக் க றார்கள் . இதனால் ஒ வன் தன் ன டேம அந் ந யமாக ப் ேபாக றான் . ய
உணர்சச ் கள ம் , ச ந் தைனகள ம் , ெசய் ைகய ம் ெவட் க
பலஹீ னமைடந் தவர்க க் ெசசான் தன் கைல மாத ர களால் அவர்கள ன்
இதயத் த ற் ள் கடந் ெசல் லத் தக் க ஒ வாய ைலத் த றந் ைவக் க றார்.
க ளா க் கல் கைலஞர்கள் காட் ச கள ன் வ வ வ ச த் த ரத் ைத ய் ைமப்ப த் த
யன் றனர். ெராமாண் ஸ் கைலஞர்கள ன் வர்ணச் ேசர்க்ைகக் தன் ைம
தந் தனர். ெசசான ன் ேபாஸ்ட் இம் ப்ரஷன ஸம் இவ் வ பாண க க் ம்
வழ ேகா ய . ச ம் பா ஸம் , ஃேபவ ஸம் , க் ப ஸம் , எக் ஸ்ப ரஷன ஸம்
இைவெய ம் ெசசான ன் மாத ர களாக இ க் கவ ல் ைல. என ம் அவற் ற ன்
ப தாமகர்கள் நன் ற ேயா ெசசான ன் வழ காட் டைல ஏற் க் ெகாண்டனர்.
ேரானாஸ் தன ழந் ைதகைள வ ங் க யதாக க ேரக் க ராணம் உைரக் க ற .
ஸ் ைச (Zeus) மட் ம் வ ங் கவ ல் ைல. இைதப் ேபால அேநக ெபற் ேறார்கள ல்
ழந் ைதகைள வ ங் ம் தந் ைதக ண் . சமயத் த ல் இயற் ைகயன் ைனய ன்
அரவைணப்பால் தப்ப த் வ ம் ஸ் க ம் உள் ளனர். ம் ப பாசத் த ன் வாய ல்
அ சர த் ப் ேபா ம் தல் வன் அகப்பட் க் ெகாள் க றான் . ப ற அவன
அப லாைஷகைள ம் இலட் ச யத் ைத ம் பார்க் ம் கண்கள் தந் ைதக் க ல் ைல. தன்
மனத ல் ஒ ந ழலாக மட் ம் மகைனக் காண்க றான் .
பால் ெசசான ன் தந் ைத ய ஆகஸ்ட் ெசசான் ய யற் ச யால்
வட் க் காரனானவர். மகன் சட் டம் பய ல ேவண் ம் ெபர ய வட் க் காரன் ஆக
ேவண் ம் என் ப தந் ைதய ன் ஆைச. ஆனால் ஓர் ஓவ யனாக ேவண் ெமன் ேற
ெசசான் வ ம் ப னார். ம் ப பாசம் உணர்சச
் ைய அ த் ம் ேபா ப ராணவா
வாச ப்பதற் கான வ சால உலைக ேநாக் க ஒ பலகண ையத் த றந் தர ஒ
அன் பான நண்பன் இ ப்பான் . பால் ெசச்சா க் அத் தைகய ஒ நண்பன்
இ ந் தான் . எமீ ல் ேஸாலா. அவர்கள் வ ைளயா , ப த் . வளர்ந்தெதல் லாம்
ஒன் றாகத் தான் . நம் உள் மனத் த ல் ெகாண் க் ம் வ ேசஷ சக் த கைள
நம் ைமக் காட் ம் நம ஆத் ம நண்பர்கள் அற ந் ைவத் த ப்பார்கள் .
ெசசான ன் மனக் கண்ண ல் ஒள ட் ய ேதவைன ம் , உணர்சச் கள ல்
அவலட் சணத் ைத ஊட் ய ப சாைச ம் ேஸாலா ெதள வாக அற ந் த ந் தார்.

சட் டக் கல் ர ையப் றக் கண த் தன் ன யல் பான ஓவ யப் பைடப்ப ல்
ைமயாய் ஈ பட ெசசா க் ஊக் க ட் னார் ேஸாலா. நட் ம் ,
நன் ற ைடய ெசசா க் அகங் காரம க் க, ச ந் தைனயற் றவரான தன
தந் ைதய ன் கட் டைளகைள மீ ற யவ ல் ைல. ந ேராச ஸ் (Neurosis) என் ம்
மனேநாய் தாக் கத் த ற் க் காரணம் , உற் றார் உறவ னர்கள் ஏற் ப த் த
ைவத் த க் ம் உணர்சச ் கரமான ப ைணப் தான் . ெசசான ன் தந் ைத ம் , தா ம் ,
இைளய சேகாதர ேமர ம் இந் த உணர்சச ் கரமானவைர பாசத் த ன் ெபயரால்
இ க் ப் ப ய ல் த க் க் காடச் ெசய் தனர்.
அழைக ேநச க் ம் ெசசா க் அழக ன் ற யடாக கவ ஞர்கள் ேபாற் ம்
ெபண்கள் என் றாேல பயம் . எனேவ கா கள ம் , நத க் கைரகள ம் தன ைமய ல்
நடந் இயற் ைகயன் ைனய ன் கச் சாயைலப் பத ெசய் ய ம ந் த ப ரயத் தனம்
எ த் தார். ந ர்வாணப் ெபண்கைளப் பார்த் ஓவ யம் வைரந் கற் ப
ஐேராப்பாவ ல் ெவ சகஜமாய் ந கழ் ந் த . ஆனால் இவ் வ ஷயத் த ல் ெசசான்
ஆ ர் வ ம் காட் டவ ல் ைல. எனேவ ஆரம் ப காலப் பய ற் ச த ப்த கரமாய்
அைமயவ ல் ைல. ஒ ச றந் த ஓவ யப் பள் ள ய ல் ப க் ம் வாய் ப் க ட் டா
ேபாய ம் க ரீக், லத் தீன் , ப ெரஞ் இலக் க யங் கள ல் ேதர்சச
் ம் , ஆழ் ந் த
லைம ம் , மனைதத் ெதா ம் கவ ைதகைள ரச க் க ம் அவரால் ந் த .
கவ ைத வ ஷயத் த ல் ெசசான் தன் ைனேய வ யக் க ைவத் ததாக ேஸாேலா
ெசால் க றார்.
லன் கள் மீ தான கட் ப்பா , காரணம ல் லாத ழப்பம் , ெபா ைமய ன் ைம,
ெதர ந் ெத த் த வாழ் க் ைக பற் ற ய ஆேவசம் இைவயைனத் ம் ந ம் மத யற் ற
ெகாந் தள ப்ைப உ வாக் ம் ேபா , ெசசான் ந றக் கலைவ டன் ேகன் வா ன்
ன் னமர்ந் மனம் ேபான ேபாக் க ல் எண்ணற் ற ஓவ யங் கைள வைரந்
தள் வார். அைத யா ம் கணக் க ெல த் க் ெகாள் ளவ ல் ைல. பார்த்தவர்கள்
ப த் தெனன் தவறாகக் கண த் தனர். ெசசான் யார டேம ம் ஓர வார்த்ைதகைள
ெவ அ ர்வமாகப் ேப வார். ந ரந் தர ெவ ப்ைப உண்டாக் க அ ேவ
ேபா மானதாக இ க் ம் . அவர் ய ெவ ப்ப ம் , சந் ேதகத் த ம் க ப்
ேபா ம் ெவ ள த் தனமான ய ஆன் மா என் க றார் ேஸாேலா. ஆரம் ப நாட் கள ல்
ெசசான் வைரந் த Media, The Rape, The Orgy, The Strangled Woman, The Murder த ய
ஓவ யங் கள் ஒ மனத ன் ச ைதைவ ம் , யைர ம் ப ரகடனப்ப த் வன.
Railway Cutting, Black Clock என் ம் ஓவ யங் கைளத் தீ ட் வதற் ள் ெசசான ன்
மனம் ஓரள சமனப்பட் ந் த . இ ப்ப ம் மக் கள் அவைர கைல லக ல்
ழந் தாள ட் அமர்ந்த க் ம் தல் காட் டாளன் என் ஏளனம் ெசய் தனர்.
இவ் ேவைளய ல் அவர உற் ற நண்பனான எமீ ல் ேஸாலா ஃப்ெரஞ்
இலக் க யத் த ல் ஸ்த ர அந் தஸ்ைதப் ெபற் றார். ஃப்ெரஞ் க் காரன ன்
கைலத் த ற க் அைற வல் வ த் த வண்ணம் ஐஃபல் டவர் பார ல்
உயர்ந்த . 151 அ உயர ள் ள Statue of Liberty-ைய பாரீ ல் வ வைமத்
அெமர க் கா க் க் கப்பேலற் ற னர். இைவெயல் லாம் ெசசா க் ஊக் கம் தந் த
சம் பவங் கள் . இைவெயல் லாம் ெசசா க் ஊக் கம் தந் த சம் பவங் கள் .
ெபண்கைளக் கண் அஞ் ச த் த ர ந் த ெசசான ன் வாழ் வ ல் ஓர்ெடன் சா என் ம்
ெபண் வந் ேசர்ந்தாள் . அவள டம் அழேகா, கைல ஈ பாேடா, வசீ கரேமா
எ ம ல் ைல. ஒ ப ள் ைளைய ஈன் ெற த் த் த வைதத் தவ ர அவள் எதற் ம்
த த யற் றவளாய் இ ந் தாள் . 40 ஆண் கள் நீ த் ந ன் ற இல் லற வாழ் வ ல்
அவர்கள் ஒன் றாக வச த் த ெசாற் ப நாட் கேள. என ம் ஒ ழந் ைதக்
தகப்பனாக ேநர்ந்தத ல் ெசசான் அகமக ழ் ந் தார். அ ெசசான ன் வாழ் க் ைகய ல்
ஏேதா ஓர் அர்த்தத் ைத ஏற் ப த் த ய . தன் சமகாலத் தவர்களான எட் வர்ட் மாேன,
எட் கார் ேதகா, க் ளாட் ேமாேன, ெரன் வார், ப ஸ்ஸாேரா ஆக ேயார் நவன
ஓவ யங் கைளப் பைடத் பாரீைஸக் க ளர்த்ெதழச் ெசய் தேபா ெசசான் க ராம ய
வாழ் வ ன் இதயத் ப்ப ல் கவனம் ெச த் த னார். ஆனா ம் ர்ேப, ப ஸ்ஸாேரா
ஆக ேயார டம ந் ம் ெசசான் உள் ய ர்பை ் பப் ெபற் றார்.
1872-இல் ெசசான் வைரந் த The House of the Hanged Man ேபாஸ்ட்
இம் ப்ரஷன ஸத் த ன் ெதாடக் கமாக ப ற் காலத் த ல் கழப்பட் ட . எட் வர்ட் மாேன
Olympia வைரந் தேபா ஃப்ெரஞ் ஓவ ய வ மர்சகர்கள் உற் சாகத் தால்
க த் தனர். ஆனால் ெசசான் Modern Olympia வைரந் த ம் அ மன் ன க் க
யாத ற் றமாகக் க தப்பட் ட . ெசசான் அைனவரா ம் ற் றப்பட் டார்.
இதற் க ைடேய ப ஸ்ஸாேராவ ன் அ ச் வட் ைடப் ப ன் பற் ற இம் ப்ரஷன ஸத் த ற்
ஒ தய கத் ைதப் பைடத் த் தந் தார் ெசசான் . 1877-இல் ப ஸ்ஸாேரா தீ ட் ய
Orchard-ஐ ெசசா ம் தீ ட் ய இதற் ெகா சர யான ன் தாரணம் . சரளமான
வ வம் , ேதர்ந்ெத த் த வர்ணம் . எள ய வ ளக் கம் இைவெயல் லாம்
இவ் ேவாவ யத் த ன் ச றப்பம் சங் கள் . வ க் ேடர் ேஷாக் ேகவ ன் உ வ ஓவ யத் ைத
(Portrait) ெரன் வார் தீ ட் யேபா ேஷாக் ேகவ ன் உ வ ஓவ யங் கள் இரண்ைட
ெசசா ம் வைரந் தார். அவ் ேவாவ யங் கள் த் தம் த ய காலப்பத கள் என் பத ல்
சற் ம் ஐயம ல் ைல. வர்ணப் ச்ச ம் வ வரைணகைளத் தவ ர்பப ் த ம் , வ வ
அழக ம் ெசசான் ெரன் வாைரேய ப ரம க் கச் ெசய் வ ட் டார்.
இயற் ைகய டம் ஒ ந ஜ ண் . அவ் வ தேம மன தன ட ம் . அந் ந ஜத் த ன்
தத் வம் ெவ ம் ச கம் சார்ந்ததல் ல; கண்க க் ஆனந் தம் த வ ம் அல் ல.
இயற் ைகய டம் உள் ளீடாக ஒ தாளகத உள் ள . இைடயறா ழ ம்
மாற் றங் கைள அ மத க் ம் ஒ ந யத ம் உள் ள . அவள காதலனான
மன தன ட ம் இந் தத் தாளலயம் காணக் க ைடக் க ற . அைதக் கண் ப க் க ம்
வ வர க் க ம் வல் ல ஓர் ஊடகேம கைல. அைதக் கண் ப க் காமல் ஓவ யம்
வைரவெதன் ப இ ட் ல் தட் த் த மாற நடப்பதற் ஒப்பா ம் .
ழற் ச ேயாட் டமான காட் ச இன் ப ம் , அழக ய ம் ச க ந கழ் ச்ச ப் ேபாக் ம் ,
ற யட் த் தன் ைம ம் கைலய ன் உய ேராட் டமாய் ெசசா க் இ ந் தத ல் ைல.
கவ ஞைனப் ேபால கைலஞ ம் ர யாக இ க் க ேவண் ம் . தன் ைனப் ேபாலேவ
ெவள ய ம் டகமாய் இ க் ம் சாமான் ய சத் த யத் ைத தர ச க் க ம் , காட் ச க்
ைவக் க ம் அவ க் இய தல் அவச யம் . வ ன் ெசன் ட் வான் கா ஆரம் பத் த ல்
இந் த ரகச யங் கைள அற ந் த க் கவ ல் ைல. எனேவதான் தன் ஆரம் பகால
ஓவ யங் க டன் ெசசான டம் ெசன் ற வான் காைவ நல் ெலண்ணம் பைடத் த ஒ
ைபத் த யக் காரன் என் றார் ெசசான் . ேபாஸ்ட் இம் ப்ரஷன ஸத் த ன் வான
ெசசாைன வான் கா ம் ேகாேக ம் (Gauguin) ஸ்ேவரா ம் (Seurat) ெவ வாக
ச லாக த் தனர். ஓவ யம் ச க வாழ் வ ன் ப ன் லமாக அைமய ேவண் ெமன
ர்ேப ம் , கைலக் இலக் க யக் கண்ேணாட் டம் அவச யெமன ெடெலக் ேரா
(Delacroix) ம் வாத ட் டத ல் ெசசா க் உடன் பா ல் ைல. ஆனால் இந் த
இ வர்தான் ெசசாைன ெவ வாக ஈர்த்த கைலஞர்கள் .
இயற் ைகய ல் ேகா கள் இல் ைல, வ ள ம் கேள உள் ளன. ெவள ச்சத் த ன ம்
ந ழ ன ம் வ ள ம் . ச வப்ப ன் , நீலத் த ன் , பச்ைசய ன் வ ள ம் . அத ந்
ள் ள ம் ேகா ம் க் ேகாண ம் ச ர ம் வட் ட ம் உ வாக ஜ ேயாம த
கைலஞ க் ர ய உலைக ரச க் கவல் ல மனம் காத் க் ெகாண் க் க ற .
எனேவதான் ந் தவைர இயற் ைகய ன் அ க ல் ந ன் ஓவ யம் தீ ட் டேவ ெசசான்
வ ைழந் தார். ேகா கைளக் ைறத் தார். ப ர ன் தன் மய பாவத் ைத ஆதீ தமாய்
ஆதர த் தார். Mount Saint Victoria, Rocks தலான ஓவ யங் கள் அதற் கான சான் கள் .
ந லக் காட் ச கள ல் காட் ய இந் த ஆத் ம ஈ பாட் ைட ெசசான் தன ஆள்
ஓவ யங் கள ம் காட் டத் ெதாடங் க னார். அதற் கான உதாரணம் 1988-90-இல் அவர்
தீ ட் ய Boy in the Red West. இவ் ேவாவ யத் ைத ெவ ம் 25 ஃப்ராங் க ற் மட் ேம
அவரால் வ ற் க ந் த . ஆனால் அேத ஓவ யத் ைத 1958-ஆம் ஆண் அக் ேடாபர்
15-ஆம் ேதத ஆ லட் சத் ப் பத னாறாய ரம் டால க் ஓர் ஓவ ய வ யாபார
ஏலத் த ல் வ ற் றான் .
மக் கள் ெசசாைன ர ந் ெகாள் ள அத க நாட் கள் ேதைவப்பட் டன. பாரீ ந்
ஓ ப்ேபாய் ஒள ந் வச த் வந் த இந் த ஏகாந் த தவ ன வைன ேத ச் ெசன்
ெரன் வா ம் , ேமாேன ம் , ப ஸ்ஸாேரா ம் சந் த க் க வ ப்பம் காட் னர்.
ச ேநகத் த ல் வாழ் நாள் வ ம் ச க் ண் இ த் தல் , ப ற் பா ஆத் ம
த ர ச ன த் தா ல் அதன ன் க் த ெப தல் – இ ேவ ெசசான ன் வாழ் வ ல்
நைடெபற் ற ஒ ெதாடர் ந கழ் ச்ச . இயற் ைக என் ெசான் னால் மைல ம் ,
ேமக ம் , ெபாய் ைக ம் , க் க ம் மட் மன் மன த இயற் ைக ம் அத ல்
உட் ப ம் . வ வசாயத் ெதாழ லாள கள ன் சீ ட்டாட் டம் தீ ட் டப்பட் ப்ப ஒ
இயற் ைக வர்ணமாகத் தான் . மன தன ன் றப்பண்ேபா இணங் க ச் ெசல் ல
இயலாத ெசசா க் ெபா ைமய ன் உ மாத ர களாய் அைமந் த ந் தைவ
அைனத் ம் ந ச்சலன வஸ் க் கேள. எனேவ அ த ன ம் ஓவ யம் தீ ட் வைத
வழக் கமாய் ெகாண் ந் த ெசசான் ‘உைறந் ேபான வாழ் ’ (Still Life)-க்
தன் ைம நல் க யத ல் வ யப்ெப ம ல் ைல. உணர்வற் ற ெபா ட் கள ம்
உய ர்த் ப் ண் . அ ந றங் கள ல் ெகாண் ள் ள . எனேவதான் ெசசான ன்
‘உைறந் ேபான வாழ் ’ ஜீ வ உ வங் கைளக் காட் ம் அதீ த உய ர்த் ப்
ெகாண்டதாய் த கழ் க ற .
 ஷகால் : சர்ர ய சத் த ன் தல் ேவர்

1887 ைல 7ஆம் ேதத மார்க் ஷகால் (MARC CHAGAL) ப றந் தார். இந் தத் ேதத ைய
எவ ம் உ த ப்ப த் தவ ல் ைல. அைத ஒப் க் ெகாள் ளாவ ல் இன் ெனா
ேதத ைய எ த இயலா என் பதால் தான் இவ் வா எ க ேறன் . ஓர் ஓவ யன்
ப றப்ப ம் இறப்ப ம் எ ேம அற ந் ெகாள் ளத் தக் க சம் பவங் களாக
ஷகா க் ப் படவ ல் ைல. அவர் எைத அப்ப வைரந் தார், அ எங் காணக்
க டக் ம் என் ப மட் ேம அவைரப் ெபா த் தவைர க் க ய ந கழ் கள் .
அத ர்ஷ்டம் என் ேற ெசால் ேவன் . என் ைகவசம் ஷகா ன் 1016 ஓவ யங் கள் ஒப்பட்
ஆய் க் காக உள் ளன. அவற் ைற ைவத் ஒ ெபர ய த் தகத் ைத நான் எ த
ேவண் ம் . அதற் ப் பத லாக அதன் சாராம் சத் ைத ஒ க மண க் ள் ஒள த்
ைவக் ம் வ தமாக இக் கட் ைரைய எ க ேறன் . இைத ைவத் இவ் வள தானா
ஷகால் என யா ம் க த வ டக் டா .
ேகாய ல் தீ பாராதைனக் வந் காத் த ப்பவர்கள் க் க டக் ம்
கர்பப் க ரகத் த ன் கதெவத ர ல் கரம் ப்ப ெவ ேநரம் ந ற் ம் ேபா தான்
மண ேயாைச டன் நைட த றக் கப்ப க ற . ச ரத் ைதேயா அங் ேகேய சற்
ேநரம் மனெமான் ற ஆராதைனய ல் லய த் தால் மட் ேம தீ பாராதைன த வ் ய
அ த ையத் த ம் . ஷகா ன் ஓவ ய உலக ற் ள் ப ரேவச ப்பதற் கான
ஆயத் த ம் அைதப் ேபான் றதா ம் .
ஷகால் தீ ட் ய ஓவ யங் கைளப் பார்க் ம் ேபா அவர் ஓவ யப் பைடப்ப ன்
அ ப்பைடக் ேகாட் பா களான வ வ ேநர்த்த , காட் ச ப் பரப் , ஜ ேயாம த ,
இயற் ைகய ம் உ வத் த ம் காணப்ப ம் ஒத் த ைச , ணாம் சம் ,
வர்ணங் கள ன் ேசர்க்ைக, ந றங் கள ன் வர்ணலயம் இவற் ைறெயல் லாம்
ெகாஞ் சம் டப் ர ந் ைவத் த ப்பதாக நமக் த் ேதான் றவ ல் ைல. இ ப்ப ம்
ஷகா ன் ஓவ யங் கள் தல் உலகப்ேபா க் ப ன் ஐேராப்ப ய ஓவ ய உலக ல்
நடந் ேதற ய உன் னதச் சம் பவமாகக் கைல வ மர்சகர்க ம் , ஓவ யர்க ம் க த
வ க றார்கள் . ஷகா ன் எந் த ஓவ ய ம் எனக் ள் அழ ணர்ைவ
ஏற் ப த் த யத ல் ைல. நான் ற ப்ப வ உலக நைட ைறய ல்
அங் கீ கர க் கப்பட் க் ம் அழக யல் அ பவத் ைதப் பற் ற த் தான் . இறந் த
ஆத் மாவ ல் உற் சாகத் ைத ந ரப் ம் அ த தர சனம் என் க ற ெபா ள ல்
அழ ணர்ைவக் காண ற் பட் டால் ஷகா ன் அைனத் ஓவ யங் க ம் ம க
அழகானைவ என் ேற ெசால் லலாம் .
என் ைன ம க ம் கவர்ந்த நான் ஓவ யர்கள ல் ஒ வர்தான் ஷகால் . மற் ற வர்
வ ன் ெசன் ட் வான் ேகா (Vincent Vancogh) க் ளாட் ேமாேன (Claude Monet) மாட் ஸ்
(Matties). இவர்கைளத் தவ ர அேநக ேமற் கத் த ய, சீ னா, கம் ேபா ய, ஜப்பான ய,
இந் ேதாேன ய ஓவ யர்க ம் என் ைகவைளயத் த ல் அகப்பட் ள் ளனர்.
ெபா வாக மக் கள் தைலச றந் த ஓவ யர்களாகக் ற ப்ப ம் ைமக் ேகல் ஏஞ் சேலா,
ரஃேபல் . இன் கரட் த ேயார ன் ஓவ யங் கள ல் காணப்ப ம் உ வ எள ைம,
வர்ணலயம் , கண்ைணக் கவ ம் தன் ைம, இயற் ைக ணாம் சம் ேபான் றைவ என்
அன் ப ற் ர ய ஓவ யர்கள டம் இல் லாமல் ேபாகலாம் . நான் இவற் ைறெயல் லாம்
ெபர தாக எண்ணமாட் ேடன் . ேமற் கண்ட தன் ைமகள் ஓரள க் ளாட் ேமாேனவ ன்
ஓவ யங் கள ல் ெதன் பட் ட ேபாத ம் அவர உணர்வ ன் இ க் கத் த ல் ஒ கன
மலர்சச ் ந ைறந் த க் ம் . அக் கற் பைன மலர்சச ் தான் ேமாேனவ ன் ஓவ யங் கள ல்
வழக் கமாகக் காணப்ப ம் . ய் ைம வர்ண இன ைமய ன் அரவைணப்ைபக்
ெகாண் வ க ற . வ ன் ெசன் ட் வான் ேகா ம் , மாட் ஸ ம் ெதான் ெதாட்
ஓவ ய உலகம் அங் கீ கர த் ைவத் ள் ள உ வந ைல மீ க ம் எத ர்பை ் பக்
காட் வைதப்ேபால அவற் ற ந் கத் ைதத் த ப்ப தம ஓவ யங் கைளப்
பைடத் ள் ளார்கள் . ஆனால் எல் லா வ தத் த ம் மர த் தன் ைம வாய் ந் த
உைடப்பாக் கத் த ந் ெந ந் ரம் ப ங் க ச் ெசன் ற அ த வாய் ந் த ரச ப்
நாட் டத் ைத நம் ம டம் ப றக் கச் ெசய் பவர் ஷகால் . ஆத் மாவால் க ரக க் க
யாத ம் அளவ டற் கர ய மான ச ல ேமன் ைமகைள வ வர க் க இயலவ ல் ைல.
வார்த்ைத கம் ைதத் அகன் வ ம் ழல் க ம் உண் . அைத எப்ப அர ய
ச லர ர ைகயால் மட் ம் ப ரகாசமாக் க க ற ? இத் தைகய ழல் கள ன்
அசாதரணத் தன் ைமைய வ ன் ெசன் ட் வான் ேகா தன் ர ைகய ன் சலனச்
ெச ைமகளால் லப்ப த் த வல் லவா டகமான அக அத ர் கைளக் ெகாண்
உணர் ச் டைரத் ண்ட யவர் க ளாட் ேமாேன. வனப்ப ன் மாையயால் நம
கட் ல ணர்வ ல் க ளர்சச ் ட் ம் ேபாைதக் கனைவ ஷகால் தீ ட் வார். சீ ரற் ற
உ வ இையைப ந றங் கள ன் உதவ ய ன் ற மாட் ஸ் ஒள ரச் ெசய் வார்.
இவர்க டன் ஒேர உண ேமைசையச் ற் ற யமர்ந் வ ந் ஒ ேவைள
ெர வார் (Renoir), ேதகா (Degas) ெடெலக் ேரா (Delacroix) வான் ேகா ஆக ேயார்
இைச ெதர வ க் காமல் ேபாகக் ம் . நான் ற ப்ப ட் ட, தந் த ரமாகச்
ெசயல் ப ம் நால் வ ம் நம தன் ைமக் உ வ ந ைலய ம் , உணர்
ந ைலய ம் த ய எல் ைலகைள பைடத் த் தந் தவர்கள் . நான் ெசால் ல
வ ைழவ ஷகா ன் பைடப்பாக் கத் த ல் ஒள வ ட் ந ற் ம் ஆனந் த அத சயத் ைதப்
பற் ற த் தான் .
ஷகா ன் ஓவ யப் பைடப் கள் எங் ம் ெதாடர்ந் வ ம் ச ல ற ய கள் உண் .
ேகாேகன் , ஸ்ேஸா ஆக ேயார் ஷகா ன் ற யட் யேலா ெதாடர்
உைடயவர்கள் . ர ஷபம் , ம னம் , கடகம் என் ெறல் லாம் ேசாத டத் த ல் ேபசப்ப ம்
நட் சத் த ர ராச கைளப் ேபான் ற உற க் கைளக் ெகாண்ட அவர்க ைடய
ஓவ யங் கள ன் ற ய . அவற் ற ல் எதற் ம் தன த் ந ற் ம் ேபா எவ் வ த
அர்த்த ம் க ைடயா . அ ஒவ் ேவார் ஓவ யத் த ம் பய ன் வ ம் ரீத ய ல்
ஓவ ய க் ம் பார்ைவயாள க் ம் ர யாத ெதான் மம் ஓவ ய அ பவத் ைத
ஏற் ப த் த த் த க ற . அைதக் கவ ைதய ல் ெசால் நயத் த ம் , ஓைச நயத் த ம்
இைணந் ள் ள அைச ஒ ய ன் ேவத க் கலைவ எனலாம் . ேகாேகன டம ந்
ஷகா க் க் க ட் ய ண்டல் , தன் ர்வக பழங் ம் நாகரீகத் த ற் த் த ம் ப ச்
ெசல் வதற் கான அக அைழப் ஆ ம் . அைமத க் கட ள் ள ெஹய் ட் ேபான் ற
தீ க க் ச் ெசன் ேசரேவ ேகாேகன் வ ம் ப னார். அந் தப் பழைமயான
வ யைமப்ேப அவைரக் கவர்ந்த . ஆனால் ராதன த வம் சத் த ன் ெதான் மேம
ஷகாைல ஊக் வ த் த . பைழய ஏற் பாட் ன் கைதகள் அைனத் ம்
ஓவ யத் த டாக அவற் ற ற் உைரெய வதற் கான உந் தைலச் சதாகால ம்
ஷகா க் த் தந் ெகாண் ந் தன. ெஹன் ற ஸ்ேஸா (Henri Rousseau) வ ன்
ஓவ யங் கள் ஒ ேபா ம் ஷகாைலக் கவர்ந்தத ல் ைல. ஆனால்
அவ் ேவாவ யங் கள ல் த ம் ப ந ற் ம் அேகாரங் கள ன் ஒ ங் க ன் ைம ஷகாைலப்
பழங் கைதகைளப் ேபாலச் ண் ய த் த . ஆகேவதான் சர்ர ய சம்
உ வாவதற் ன் ேப ஷகால் ஒ சர்ர ய சவாத யாகத் த கழ் ந் தார். ஷகா ன்
ஓவ யத் த றைமய ல் ற ய என் ப ஒ ங் க ந ற் ம் ஒ காட் ச க் ற யட் க் ப்
பத லாக, உணர் ந ைலய ல் வந் ப ம் த் ெதான் மத் த ன் பர ணாமத்
ேதாற் றத் ைதப் ேபால ந ைனக் ம் ேபாெதல் லாம் தாக் கத் ைத ஏற் ப த் த வல் ல .
அ ெமள் ள ெமள் ளப் பார்ைவயாளைன வ ழ க் க ைவத் கனைவக் காட் ம் ஓர்
அழக யல் . அதற் வசீ கர சக் த ம் உண் . பால் க (Paul Klee), க் ெனவால் ட் ,
ெமாஸார்ட் ேபான் றவர்கள் இவ் வ ஷயத் த ல் ஷகாைல ெந ங் க வரத் தக் கவர்கள்
எனலாம் . ஷகால் ற ப்ப வார், ‘என் ஓவ யங் கள் ஐேராப்பாவ ற் ம் ,
சீ னாவ ற் ைடேய இதயங் கைளக் ெகாள் ைள ெகாள் ம் தன் ணர்சச
் ப் பாடல்
ற ய கள் . ஆனால் அத ல் எத் தைகய ற யட் ைட ம் காண யா . என்
ஓவ யங் கள ல் ெதன் ப பைவ சாதாரண ‘ச ம் பல் ’ எனப்ப ம் ற ய களல் ல.’
தர்கள ன் மைற ணர் த் தத் வத் ைத ‘ஹ சம் ’ என் அைழப்பார்கள் .
18ஆம் ற் றாண் ன் மத் த ய காலத் த ல் ஹ சத் த ன் ம மலர்சச ் ஏற் பட் ட .
அ ஷகாைல ம் கவர்ந்த . ேவதாகமத் த ள் ள பைழய ஏற் பாட் ல்
இேய வ ற் ந் ைதய தீ ர்க்கதர ச கள ன் மைற ணர் சார்ந்த அ பவங் கள்
வ வர க் கப்ப க ன் றன. அத ல் எேசக் க ேயல் தீ ர்க்கதர ச ய ன் கைதய ம் சாலமன்
ராஜாவ ன் கைதய ம் மனம் கவ ம் அ பவ வர்ணைனகள் க டக் க ன் றன.
சாலமன ன் சங் கீ தம் (Song of Solomon) உள் ளத் ைத அள் ம் காதல் ந கழ் ச்ச கைள
வ வர க் க ற . அவற் ைற Love and Devotion என் ற என ஆங் க ல ல் வசன
கவ ைதயாய் ச் ேசர்த் ள் ேளன் . ற யட் வர்ணைனகளால் அைமந் த எேசக் க யல்
தீ ர்க்கதர ச ய ன் வசனங் கள் ப த் மக ழத் தக் கைவ. அவற் ைறப் ப க் ம்
கவ ஞனால் அக் ற ய கைளக் கவ ைதய ல் பத ெசய் ய இயலா . அைத
வாச க் ம் ஓர் ஓவ ய க் அவற் ைற ஓவ யமாகப் பைடப்ப ம் ச ரமம் அத ந்
ஒ காட் ச ையக் கீ ேழ த க ேறன் .
ேதவபாலகர்கள ன் ச றக ன ய ல் மன தக் ைகய ன் வ வத் த ல் ஏேதா ஒன்
இ ப்பதாகத் ெதர ந் த . நான் கண்ேடன் , அேதா ேதவபாலகர்க க் ச் சமீ பமாக
நான் சக் கரங் கள் . ஒவ் ெவா ேதவபாலகன ன் அ க ம் ஒ சக் கரம் . சக் கரங் கள்
ேகாேமதகத் ைதப் ேபால ம ன் க ன் றன. நான் சக் கரத் த ற் ம் ெவவ் ேவ
வ வ ம் ஒன் ற ந் ஒன் வ த் த யாசமாகக் காணப்பட் ட . அைவ
நாற் த ைசய ல் எத் த ைசய ம் ேபாகக் யதாய் இ ந் தன. ெசல் ம் ேபா
அைவ இடப்பக் க ம் , வலப்பக் க ம் த ம் பா . ன் னால் ெசன் ற சக் கரத் ைத
மற் ற சக் கரங் கள் ெதாடர்ந்தன. ேதவபாலகர்கள ன் உட ம் , ைககள ம்
ச ற கள ம் , சக் கரங் கள ம் ந ைறய கண்கள் காணப்பட் டன. நான்
வ ன வதற் ள் சக் கரங் கள் ழல் சக் கரங் கள் என் அைழக் கப்பட் டன.
ஒவ் ெவான் ற ற் ம் நான் கங் கள் இ ந் தன. தல் கம் ேதவபாலகைனப்
ேபால ம் , இரண்டாவ கம் மன தைனப் ேபால ம் , ன் றாவ கம்
ச ங் கத் ைதப் ேபால ம் , நான் காவ கம் க ைகப் ேபால ம் காட் ச யள த் தன.
ேதவபாலகர்கள் உயரத் த ல் பறந் தார்கள் . இைவயைனத் ம் ேகபார் நத ேயாரத் த ல்
நான் கண்ட உய ர னங் கள் .
தன தச் ச ந் தைனையத் க் க ப் ப க் கேவா, ஹ சத் த ல் லைம ெபறேவா
ஷகால் வ ைழயவ ல் ைல. பலதடைவ ஆத மத நடப் கள ந் வ லக த்
தன த் த ந் ஓவ யம் தீ ட் வதற் கான த ைக எத ர்பார்த்த ந் தார். இ ப்ப ம்
ஹ சம் ஷகா க் ள் றக் கண க் க யாத பாத ப்ப ன் கச ைவக் ெகாண்
வராம ல் ைல. அந் த ணர்வ ன் இதயப் படத் த ல் இ ப்ப கபாலா என் ம்
நீத ல் . கபாலாைவ ஒ தத் வச் ச ந் தைன என் ெசால் வைதவ ட
மைற ணர்ைவ உண்டாக் ம் உளவ யல் எனலாம் . அதன் ப ய ல் அகப்பட் ட
மன தன் தன் அகமனத ற் ள் இறங் க ச் ெசல் ைகய ல் , சாந் ேதாக் க ய உபந ஷத் த ல்
ற ப்ப ப்ப ம் ண்டரீக ஆகாயத் ைதப் ேபால அங் எண்ணற் ற உலகங் கைளக்
காண ம் .
ெவள லகம் எத் தைன ன் பங் கள் ந ைறந் ததாக இ ப்ப ம் அக வானத் த ன்
ஆனந் தலகர க் ள் ைழந் ெசல் ம் ேபா நம கால் வ மாற வ க ற .
அ நாட் யத் தன தாளலயம் எனப்ப க ற . ெகா ந் வ ட் ெடர ம்
தீ ச் வாைலகள் வ ண்ைண ேநாக் க த் தாவ ச் ெசல் வைதப்ேபால ஆத் மாவ ன்
ைனப் அ பமான இைறவைன ேநாக் க ஈர்க்கப்ப ம் . ஷகா ன் எல் லா
ஓவ யங் க ம் ஆத் மாவ ைடய வ தைலைய அற வ க் கக் யைவ. அவர
ர ைகயால் ந ச்சலனமாக இ க் க யா . அத ல் அழக ன் ப்ைபக்
காணலாம் . வாசத் த ன் தாளலயத் ேதா ேசர்ந் தான் ஷகா ன் ர ைகக் ள்
வர்ணங் கள் வந் ந ைறவ ம் , ப ன் னர் அவற் ைற ேகன் வா ல் பர மாற் றம்
ெசய் வ ம் ந கழ் க ற . அந் தத் ர ைகய ன் இயக் கம் யா க் ம்
அத ர்சச ் ட் வத ல் ைல. யாைர ம் ேசாகத் த ல் ஆழ் த் ம ல் ைல. ஆனால்
வாழ் க் ைகய ன் ெமன் ைமைய ம் ெமௗனத் ைத ம் ஆழத் த ல் காணத் தக் க
அைமத ையப் பார்ைவயாள க் வழங் க ஷகாலால் ம் . தன் ஓவ யங் கள்
லம் ெதய் வத் த டம் ச ன் னஞ் ச எத ர்ப் கைளக் காட் ட ஷகால்
தயங் க யத ல் ைல. ஓவ யன டேமா, பார்ைவயாளன டேமா ற் ற ணர்ைவ
உ வாக் ம் நாத் த கம் எைத ம் ஷகால் காட் ட மாட் டார்.
என் அைறய ல் ஷகால் வைரந் த இரண் ஓவ யங் கைள மாட் ைவத் ள் ேளன் .
ஒன் ஏேதன் ேதாட் டத் த ந் ேதவ தன் ஆதாைம ம் , ஏவாைள ம் ரத் த
ெவள ேயற் ம் ஓவ யம் . அந் த ஓவ யத் த ல் ெதய் வத் த ன் கம் , ைக கால் கள்
எ ம் க ைடயா . அ ேபெராள டன் ப ரகாச க் ம் ஒ மரம் (Burning Bush). ஒ
ேதவ தன் ெதய் வத் த ன் கட் டைளக் ப் பண ந் ஒ வாைள உ வ ஆதாைம ம் ,
ஏவாைள ம் ேநாக் க நீட் க றான் . அவர்கள ன் உற் ற நண்பனாக இ ந் வந் த
ேகாழ ெயான் பத ம் , த ைகப் மைடந் த அவ் வ வைர ம் தன்
க ேலற் ற க் ெகாண் றக் கத் த ந் ெவள ேய க ற . இந் த
அந யாயத் ைதக் கண்ட ப ன் ம் ெவட் கம் ேதான் றவ ல் ைலயா என் ேகட் ம் ஓர்
ஆட் க் ட் ெதய் வமாக ந ற் ம் மரத் ைத ஆத் த ரத் டன பார்க்க ற .
றக் கத் த ல் நைடெபற் ற இந் த அராஜகத் ைதக் கண்ட ஒ மய ல் ழப்பத் டன்
தன் இ கால் கைள ம் உயர்த்த ந ன் அச்சம் பவத் ைதப் ர ந் ெகாள் ள
ைனக ற . றக் கத் த ந் தப்ப ச் ெசல் ம் மன தர ன் தல் தாய் -
தந் ைதயைரப் ப ர ய மனம ன் ற க் கெளல் லாம் தைலகவ ழ் ந் ந ற் க ன் றன.
ெதய் வம் காரணம ன் ற தன் தல் மகன் , மகள் ஆக ேயார டம் பைகைம காட் ய
கைதைய என் ஐந் வயத ல் ேகட் க் க ேறன் . அன் மனத ல் ஏற் பட் ட ேவதைன
ஷகால் தீ ட் ய இக் ற யட் த் தன் ைம வாய் ந் த ஓவ யத் ைதக் கா ம் ேபா
ந ைனவ ல் வந் த . ஓவ யத் த ன் ஒத் த ைச ெவ வாகக் கவ ம் ேபா பைடப்ப ல்
ைகயாளப்பட் ள் ள ேகா கள் மற் ம் வர்ணங் கள ன் எழ ல் ஓவ யத் த ற் த்
தரப்பட் ள் ள ந றம் ேபான் றவற் ைற யா ம் கவனத் த ல் எ த் க் ெகாள் ள
மாட் டார்கள் .
சங் கரர், ராமா ஜர் இ வ க் மான அ ைற வ த் த யாசத் ைத வ ளக் ம்
கமாக ஓர் எ த் க் காட் ைட ெசால் வார்கள் .நீலத் தாமைர, ெவண்டாமைர,
ெசந் தாமைர, மஞ் சள் தாமைர இவற் ற ற் அ ப்பைட உண்ைமயாய் இ ப்ப
தாமைரேய அன் ற ந றமல் ல என சங் கரர் தரப்ப னர் வாத க றார்கள் . அதைன
ம க் ம் ராமா ஜர் வாப்ப னர் நீல வானத் த ம் நீலக் காக தத் த ம் நீல
ஜலத் த ம் நீல ஒவ யத் த ம் கவன க் க ேவண் யைவ நீல ந றேம அன் ற
வ ஷயமல் ல ஷகா ன் க த் ப்ப உ வந ைலக் ஆதாரமாக இ ப்ப உணர்
ந ைலதான் .
1917 அக் ேடாபர ல் ரஷ் யப் ரட் ச ஏற் பட் ட . ஆனால் 1918 நவம் பர் 6ஆம் ேதத தான்
அதன் ஆண் வ ழா ெகாண்டாட தீ ர்மான க் கப் பட் ட . அச்சமயத் த ல் ஷகா க் ச்
ச றந் தேதார் அங் கீ காரம் க ைடத் த . வ ட் டாபஸ்க் (VITABSK) இல் ஒ
ப மாண்டமான ஓவ ய அகாெதம ைய ந ர்வக க் ம் ஆைணயராக அவர்
ந யம க் கப்பட் டார். ரட் ச க் காரணமான தீ ர்க்கதர ச க ம் , ெசயல் வரர்க ம்
கைலய ன் லம் எைதச் சாத க் க தீ ர்மான த் இ ந் தார்கள் என் ன உத் ேதச த்
இ ந் தார்கள் என் பைதப் பற் ற ஷகா க் எந் த உ த ம ல் ைல. அ
பாமரர்கள ன் ஒ மாெப ம் த வ ழாவாக இ க் ெமன எண்ண ய ந் தார். தன்
கனவ ல் ம தந் த மக ழ் ச்ச கைளக் கைலய ன் ஊடாக ெவள ப்ப த் வதற் கான
அர ய வாய் ப்பாக ஷகால் க த னார். கைலய ன் லம் சாத க் க வ ம் ப யவர்கைள
உள் ளடக் க ய ஒ மகத் தான கண்காட் ச ைய அைமக் கத் தீ ர்மான த் தார் ஷகால் .
ஆகேவ மாஸ்ேகா, ெபப்ேராகார் ஆக ய இடங் க க் ச் ெசன் கைலஞர்கைள
அண த ரட் வ ட் டாபாஸ்க ற் அைழத் வந் தார். ‘ெசல் ங் கள் ெசல் ங் கள்
ன் ேனற ச் ெசல் ங் கள் ; ந ற் காமல் ந ற் காமல் ன் ேனற ச் ெசல் ங் கள் ’
என் பேத ஷகால் தன் கண்காட் ச அரங் க ல் ெபாற த் ைவத் த ந் த
ேகாஷவாக் க யங் கள் . ஷகா ன் கண்காட் ச ையக் கண்ட கம் ன ஸ் கட் ச ய னர்
ேகாபம் ெகாண்டனர். ரட் ச க் அைழப் வ க் ம் ஏராளமான வெராட் கைளத்
தான் அவர்கள் எத ர்பார்த்தார்கள் . கண்காட் ச ப் ப த ைய அலங் கர க் கப்
பயன் ப த் த ய ச வப் ந றப்பட் த் ணய ந் எத் தைன ஆய ரம்
உள் ளாைடகைள ைதக் க ெமனக் கட் ச யனர் வ சார த் தார்கள் . ஷகா ன்
ஓவ யத் த ல் ெதன் பட் ட ெபா ளற் ற உ வங் கைள அவர்களால் சக த் க் ெகாள் ள
யவ ல் ைல . ற ப்பாகப் பச்ைச ந றத் த ல் வைரந் ைவக் கப்பட் ந் த
ப க் க ம் , நகரத் த ன் மீ பறந் வ ம் அவர காத ம் , நகரத் த ல் ேமேல
காற் ற ல் ம தந் த ர ம் தம் பத க ம் மார்க்ஸ், ெலன ன் ஆக ேயார ன்
ச த் தாந் தங் க க் ச் சற் ம் ெபா ந் த வரவ ல் ைல என் கட் ச ய னர் சீ ற னார்கள் .
இைவ ஏகாத பத் த யவாத க க் ம் பழங் கவ ல் ம தப்பவர்க க் ம் ந கழ் த் த க்
காட் டப் பயன் ப ம் ப ற் ேபாக் கைல என் ரட் ச க் கான தைலவர்கள் உரத் ச்
ெசான் னார்கள் . ஆனால் இத் தைன க த் ரண்பா கள் ந கழ் ந் த ப ன் ம்
அத கார இடத் த ந் அவைர ெவள ேயற் ற யா ம் ண யவ ல் ைல. அவர
ெசால் ம் , ெசய ம் எ ேம ரஷ் யாவ ன் தய தைல ைறக்
வ ளங் கவ ல் ைல. இ ப்ப ம் ஓய் வ ன் ற இயங் க க் ெகாண்ேட இ ந் தார். ஷகால்
1913இல் வைரந் த உல் லாசப் பயணம் ’ (PROMENADE) என் ம் ம கப்ெபர ய
ஓவ யத் ைத அன் காட் ச க் ைவத் த ந் தார். ழந் ைதப் ப வம் ெதாட் ேட
ேமல் தளத் த ன் மீ ேதற நடனமா வ ஷகா க் ப த் த ெபா ேபாக் . எனேவ
உல் லாசப் பயணம் என் ம் ஓவ யத் த ற் அத க் க யத் வம் தந் த ந் தார். அவர்
ம க ம் ேநச த் த காத ெபல் லா உல் லாசப் பயணத் த ல் அவ டன் வ க றாள் .
ஓவ யத் த ல் பல் லாவ ற் ஊதாப் வ ன் ந றம் தரப்பட் ள் ள . வானத் த ற் நீலம்
கலந் த ெவள ர் சாம் பல் ந றம் . அந் த ஓவ யத் த ல் ெபல் லாவ ன் அழ க் ம் , இளக ய
மனத் த ற் ம் ஈடாக பக் கவாட் ந் வானத் ைத ேநாக் க நீண் ந ற் ம் ஒ
மரக் க ைள. அதன் ஒவ் ேவார் இைல ம் தன த் தன ேய வைரயப்பட் ள் ளன.
ப ன் னண க் ப் ெபா த் தமான நீலந றம் . கீ ேழ நகரத் த ல் ேமல் தளம் .
ேமல் தளத் த ேலேய மைலய ன் ன ப்ப த . ஓர ரண் மரங் கள் . ல் ேமய் ந் தப
ந ற் ம் ஒ ப . நீல ம் , பச்ைச ம் கலந் த ேமல் தளத் த ன் மத் த ய ல் ஒ ேராஸ்
ந றக் கட் டடம் . அத ல் ரஷ் யாெவங் ம் உள் ள ஒ ேகாய ம் , ம் பக் ேகா ர ம்
காணப்ப க ன் றன. நகரங் கைள உ வாக் ம் மன தன ன் ைக வண்ணத் த ல்
உ வா ம் ச ன் னஞ் ச ற ய அழ ப் ெபா ட் க க் அத ல் இட ண் . அதற் காகேவ
வண்ண ஓவ யங் களாலான ஒ ண் த் ண நகரத் த ன் ைலய ல்
ஒட் டப்பட் ள் ள . நட் ட ந வ ல் உற் சாகத் ேதா ந ற் ம் ஷகால் . ஆகாயத் த ன்
ஊடாகப் பறந் வந் வாழ் க் ைக எத் தைன இன ைமயான என் காட் ம்
ெபல் லா. ஷகா க் த் தன அழக ய மைனவ ஒ பாரமாகப்படவ ல் ைல.
கலமான அவள் இரக் கம் ந ரம் ப ய மன டன் ஆகாயத் த ல் பறந்
த ர வதற் த் த த வாய் ந் தவள் . இததைகய ஒ ப ரம ப்ைப ெபல் லாவ ற்
மட் ம ன் ற சகல ெபண்க க் ம் வழங் க ேவண் ெமன் ஷகால் வ ம் ப னார்.
தைரய ல் க டந் வாழ் வதற் நான க் க ேறன் . என் அன் மைனவ வான வத ய ல்
சஞ் சர க் கட் ம் . கனவ ல் ம தக் ம் ச ந் தைனேயா கழ ம் உலக ல் எதற் ம்
பாரம ல் ைல.
ஓவ யக் காட் ச ய ல் ைவக் கப்பட் ந் த இன் ேனார் ஓவ யம் ‘நகரத் த ன் மீ ’ (OVER
THE TOWN). நாெளல் லாம் வாய் க் கால் க ம ையப் ேபால் வாழாமல் நீல
வானெவள ய ல் பறந் உல் லாசமைடய நம கன க க் ேக ம் இயல
ேவண் ம் என் பேத ஷகா ன் ச த் தாந் தம் . அவர இந் தக் ெகாள் ைகேய
மக ழ் ச்ச ய ன் ந் ேதாட் டத் த ல் ஆ ப்பா நடனமாட ஊக் வ க் க ற . ெப ம்
பட் டணத் ைத ஓவ யமாகப் பைடக் ம் ேபா ட ஷகால் ல் ேமய் ந்
ெகாண் க் ம் ஆட் க் ட் ைய மறப்பத ல் ைல. வழ ந் ேதா ம் அ வ ைய
மறப்பத ல் ைல. உழவன ன் தான யக் களஞ் ச யத் ைத மறப்பத ல் ைல. இைதத் தான்
‘அன் ேப அக ல உலகெமங் ம் ’ என் க றார் மாரன் ஆசான் .
கைலைய ந ஜத் த ன் ப ரச்சார ஊடகமாக வாத ட் டவர்கள் கண்கள ல் ஷகா ன்
எல் லாப் பைடப் க ம் மத ப்ப ழந் தைவகளாகக் க தப்பட் டன. நாட் கள் ெசல் ல
ஆட் ச யாளர்கள் தர்கைளக் ெகா ைமப் ப த் த ஒ க் க த் தள் ள னார்கள் .
ஷகா ன் அந் தஸ் சர ந் த மட் மல் ல. வாழ் க் ைகேய க னமாக ப் ேபான .
ேவ வழ ய ன் ற ப் ேபாகேவ ெபல் லா தன ஆபரணங் கைள வ ற் கணவைனக்
காப்பாற் ற யன் றாள் . அைதக் கண் ேகாபமைடந் த அத கார கள் அவைன
ச ைறய லைடத் தனர். ச ல காலம் கழ த் தப ன் ஷகா க் க் க ட் ய பேஜாக்
(PAJAK). அதாவ அர ச , சர்க்கைர, உலர்ந்த மீ ன் ஆக யவற் ைற மாணவர்கள்
கட் டணமாகத் தந் தனர். தல் உலகப்ேபார் வைடந் த ம் ரஷ் யாவ ந்
ெஜர்மன க் ச் ெசன் தங் ம் வாய் ப் ஷகா க் க் க ைடத் த . 1923 தல் 1941
வைர ஷகால் கைலஞர்கள ன் ெமக் கா என் கழப்ப ம் பாரீ ல் வாழ் ந்
வந் தார். அக் கால கட் டத் த ல் அவர் ேகாேக ன் DEAD SOULS ையப் பைடத் தார்.
ரஷ் யப் ரட் ச ையக் ற த் ஷகா க் ம ந் த எத ர்பார்ப் இ ந் த .
ந லச் வான் தார்களா ம் , அத கார வர்க்கத் த னரா ம் ஒ க் கப்பட் ட பாமர க்
ஒ த ய கலாச்சாரத் ைத ெவன் ெற க் கக் ய தந் த ர நாட் ைட ரட் ச ய ன்
லமாக மக் கள் ெப வார்கள் என் ற எத ர்ேநாக் க னார். ரட் ச க் ப் ப ந் ைதய
ரஷ் யாவ ல் க ட் ய ன் றாண் வாழ் வ பவங் கள் உயர ய ெவ மத தல்
கீ ழ் த் தரமான அவமத ப் வைர ெதாடர்ந்தன. வாழ் க் ைக மீ தான ஒ தய
தீ ர்மானத் த ற் ம் , கண்ேணாட் டத் த ற் ம் ெசன் ேசர மக் களால் இய ெமன
நம் ப க் ெகாண் ந் தார் ஷகால் .
ஆனால் அத கார பலத் த ன் நீேராட் டம் கன வழ ம் ேம கள ம் ,
மைலச்சர கள ம் பாயவ ல் ைல என் பைத ஷகால் வ ைரவாகேவ ர ந்
ெகாண்டார். தல் SURREALIST MANFESTO ெவள யானேபா ரஷ் யப் ரட் ச
மட் ேம ரட் ச யாக வ டா என உணரத் தைலப்பட் டார் ஷகால் . ேதங் க ய
சகத ையப் ேபால ற் றாண் களாக ர்ஷ்வா கலாச்சாரத் த ன் நீத ேதங் க க்
க டப்பதாக உணர்ந்தார். அத ன ன் ற கைல க் மீ ட் தரக் ய தான்
SURREALIST - MANIFESTO. அேநக த் தல் வாதங் கள் ஒ ைற ெவள யான
ப ன் உைறந் ேபாய் , பழைமவாதத் த ன் எல் லாக் ரங் கைள ம் ,
வக் க ரங் கைளயம் உள் ளடக் க க் ெகாள் வைத உணர்ந்த ஷகால் இன் அ
நாைள ச ர ப்ேபாம் என் எண்ணாமல் , அன் றாடம் உத த் ெத ம் ர யன ட ம்
ச ர க் ம் நட் சத் த ரத் த ட ம் நட் ற ெகாள் ள மறக் காமல் வாழ் க் ைகைய
ந ைலயான மகத் வம் ெகாண்டதாகச் ெசய் ெகாண் ந் தார்.
‘நா ம் என் க ராம ம் ’ என் ம் ஓவ யம் ெப ம் கைழ அைடந் த . ஓவ யத் த ல்
நான் என் ற ப்ப ட் ள் ள இடத் த ல் இ ப்ப ஓவ யத் த ன் ப ன் னண ய ல்
அைமந் ள் ள கண். ஒ ேவைள கண்ைண யா ம் பார்த்த க் க மாட் டார்கள் .
அத் தைனப் ெபர ய அ . ேகேனா உபந ஷத் த ல் கண்ணால் கண்ைணக் காண
யா என் றப்பட் ப்பைதப் ேபால மன த ம் ம க ம் வ ழ ய ன்
க மண ய ல் வந் ஒ ேசர ந ற் க றார்கள் . பச்ைச மன தன் , நீல ம கம் , ப ,
மன தன் இவற் ற ன் கத் ைதக் ெகாண் ேகன் வாஸ ம் ந ரப்பப்பட் ள் ள .
இ ந் தா ம் பரவாய ல் ைல . ப வ ன் உ வத் ைதத் தீ ட் ட கத் த ல்
இட ண் . ப ைவ மட் ம ன் ற பால் கறப்பவைன ம் வைரய ம் .
ேநச க் கேவ மன தைன இைறவன் பைடத் ள் ளான் . ேநச க் க ேநர்வழ இல் லாவ ல்
க் வழ ேபா ம் . காைலய ல் ேவைலக் ப் ேபா ம் உழவன் . அைதப் ேபாலேவ
ேவைல ெசய் வாழ ேந ம் ெபண். உழவன் இரண் கால் களால் நடக் க றான் .
ெபண் தைலகீ ழாய் நடக் க றாள் . இவ் வா எப்ப ேவண் மானா ம் இ க் கலாம் .
அவர்கள் சந் த க் க ேவண் ம் அ தான் க் க யம் .
கனவ ல் வட் ைடக் டக் கவ ழ் த் ந த் த ம் . வாழ் க் ைகய ல் ஏேத ம் ஒள ர
ேவண் ம் , ம ன் ன ேவண் ம் . அ த் தாக இ க் கலாம் ; தங் கமாக இ க் கலாம் ;
க த் த ல் அண ய ஒ சங் க ; வ ர ல் அண ய ஒ ேமாத ரம் ; தைலக் ஒ
ெதாப்ப . பச்ைச மன தன் பால் கறந் ெகாண் ப்பவள ன் காதலனாக இ க் க
ேவண் ம் . அவ க் அவைனக் காண யாவ ட் டா ம் அவள ப ன் றத் த ல்
அவன் ந ன் ெகாண் க் க றான் . மலைரக் ெகா த் அன் ைபச் ெசால் ல
ேவண் ம் என் ப தான் ேமற் கத் த ய ெகாள் ைக. இங் பச்ைச மன தன் ைவ
ஏந் த யப வந் த க் க றான் . பால் கறப்பவ க் இைதெயல் லாம் கவன க் க
ேநரம ல் ைல. ஆனால் ப உற் சாகம் ெகாள் க ற . வ க க் மத் த ய ல் ஒ
ேதவாலயம் . ேதவாலயத் த ன் மீ ஒ ச ைவ. பச்ைச மன தன ன் க த் த ம் ஓர்
அட் ைக காட் ச யள க் க ற . இப்ப ச் ெசல் க ற க ராமத் த ன் கைத.
ஷகா ன் ஓவ ய உலகம் ெசால் மாளா . நாெனா ம் படத் ைதப் பார்த்ேதன் .
அ ஷகால் ஓவ யம் வைர ம் ேபா அவர டம் த ம் ப ந ற் ம் ஆனந் தத் ைத
ெவள க் காட் ம் ஒ த ைரப்படம் . ஷகாைல ேநர ல் காண யாமல் ேபானா ம்
அந் த டாக் ெமண்டர என் உள் ளத் த ல் உய ர்ப் டன் தங் க ந ற் க ற . இைதத் தான்
ஆனந் த ஆத் மா ப்ரம் ேமத
நாைமத ஸ்ைவவ தன் யேத
இத ந ச்ச த தீ ர்யஸ்ய
ஸ பக் த இத வ ச் தஹ
என் க றார் நாராயண தன ‘தர்சன மாைல’ என் ம் பக் த ப் பைடப்ப ல் .
ப ரம் மம் , ஆத் மா, ஆனந் தம் இவ் வா பல ெபயர்கைளச் ெசான் னா ம் ந கர ல் லா
மக ழ் ச்ச ைய, ந ரந் தரமாகப் ெபற் றவைரேய ெமய் ஞானம் அைடந் தவெரன்
றலாம் . இவ் வைகய ல் ஓவ யர்கள ன் உலக ல் இ த ந ம டம் வைர ஆனந் த
கத் ைத அ பவ த் த ஒ பரமஹம் சராக ஷகால் த கழ் ந் தார்.
தம ழ ல் : ந ர்மால் யா
 ெமாழ ம் ப ரபஞ் ச ம்
சர த் த ரத் த ன் லர்காைலய ல் எ ந் த பறைவக் ரல் ர க் ேவதம் . அ
இைசயானேபா சாமம் ஆய ற் . சாம ேவதத் த ன் ைண லான
ப ரகதாரண்யக உபந டதம் ெசால் க் ம் ெபா க் ம் இைடேயயான உற
பற் ற ப் ேப ம் இடம் ெமாழ ையப் பற் ற ய ராதன இந் த யச் ச ந் தைனைய
அற ந் ெகாள் வதற் ர ய ச றந் த ெதாடக் கப் ள் ள யா ம் .
ப ரகதாரண்யக உபந டதம் த ல் ன யத் ைதப் பற் ற ப் ேப க ற . அந் த
ன யத் த ன் ப ரத ந த யான மரணத் ைதப் பற் ற வ ளக் க ற . ந லம் , நீர், வா ,
அக் ன , வானம் எ ம் ஐம் ெப ம் ப க் கள் உ வானைத ச த் தர க் க ற .
அவற் ற ந் ப ரஜாபத உ வானான் . (உடல் வ வான மா டம் ) அந் த ப ரஜாபத
பற ப ராணஸ்பத யானான் (உய ர் வ வான மா டம் ). ப ராணஸ்பத ப ற
ப ராமணஸ்பத – ப ரபஞ் சத் த ன் மகத் தான ஒ ைமைய உணர்ந்
சாமத் த ற் ர யவன் – ஆனான் . சம பாவைனேய சாமம் . ப ரகதாரண்யக
உபந டதத் த ல் ஒன் றாம் அத் த யாயத் த ல் ன் றாம் ப ராம் மணத் த ல்
இ பத் ன் வைரய லான நான் மந் த ரங் கள ல் இந் தப் பர ணாமத் த ன்
ச த் த ரம் உள் ள .
இ ேவ ப ரஹஸ்பத
ெசால் ேல ப ரம் மாண்டம்
அதற் இ ேவ அத பத
எனேவ இ ப ரஹஸ்பத
மா டத் த ற் ள் ப ராணன் இயங் க ற . ப ராணன் என் றால் உய ர் ச் . அந் த
ப ராணேன ப ரம் மாண்டத் த ற் அத பன் . அந் த ப ராணேன ெசால் லாக ம் ஆக ற .
எனேவ ெசால் ேல ப ரம் மாண்டத் ைத ஆ ம் ப ஹஸ்பத யா ம் (ப ஹத்
என் றால் ப ரம் மாண்டம் . பத என் றால் அத பன் ).
ப றப்ெப ப்பைத ‘ப ரஜனம் ெசய் தல் ’ என் ேவாம் . ப றப்பவன் ப ரைஜ.
ஆண ன் வ ந் தல் ெபண்ண ன் க வைற வைர வ ந் வ ல் உள் ள உய ர்த் ள
நகர்ந்தாக ேவண் ம் . அதற் வழ காட் கள் இல் ைல. ைண இல் ைல. தைடகள்
உண் . அவற் ைறத் தாண் அ தன் அ த் தகட் ட வளர்சச ் ையக் கண்டைடய
ேவண் ம் . வாழ் க் ைக ரணமான தன ைமய ல் ெதாடங் க ற , கற .
ப றந் ெத ம் உய ர ல் அதன் ச ஷ் கர்த்த ம் உள் ளடங் க ள் ளான் . அவேன
ப ரபஞ் சத் த ன் ப ப்ெபா ட் கள ந் தன் ய இச்ைசய னால் தன் ைன ப றக் கச்
ெசய் தான் என் க ற உபந டதம் .
ப ரபஞ் சத் த ல் ந ரம் ப ள் ள உய ர் ந கழ் வ ல் ன் அம் சங் கள் உள் ளன. ஒன் ,
பைடப்பாக் கம் . இரண் , அத டாக தன் ைனப் பைடத் க் ெகாள் ம் ப ரஜாபத .
ன் , பைடப் க் ம் பற உ வா ம் அைனத் உய ர்சச
் க் க க் ம்
அ ப்பைடயாக அைம ம் ச ஷ் ய ன் வ ைளயாட் ( ைல). ப ரஜாபத தன்
உள் ளார்ந்த இச்ைசயால் ப றந் தவன் . ஆனால் மாறாதவன் அல் ல.
வைடயாத க் க ேவண் ெமன ல் அவன் ெதாடர்ந் மாற க் ெகாண் க் க ம்
ேவண் ம் . மரண ம் ப றப் மாக ஒ ெதாடைர அவன் உ வாக் க ேவண் ம் .
இவ் வா ெதாடர்ந் மாற க் ெகாண் க் ம் ப ரஜாபத ய ல் மாறாத ப்ப
ப ராணன் . அைத அங் க ரீசன் என் உபந டதம் ற ப்ப க ற . உடல் எ ம்
வ ளக் க ெலர ம் டர் அன் னத் ைத (ப ப்ெபா ைள) ஆக் க உண் அவன்
வாழ் க றான் . அவேன ப ராணஸ்பத .
இவ் வா ம ய ல் ந ரம் ப ள் ள ப ராணஸ்பத தன் ைன ம் உணர்வ
எண்ணங் கள ன் லேம. எண்ணங் க க் ெசாற் கள் ேதைவ. இவ் வா ெமாழ
உ வாய ற் . ப ராணஸ்பத க் காரணமாக ய சாரேம ெசால் க் ம் லம் .
எனேவ ெசால் ைல ப ரஹஸ்பத என் றலாம் . ப ரக் ைஞய ன் ெசயல் பாட் ல்
ஆகச் ச ற ய அல ‘ேவ ப த் த யற தல் ’ ஆ ம் . இைத ண் ப த் த யற தல் (De-
limitation) என் ேமற் ற ப்ப ம் . ேவ ப த் த யற ந் தைத
அைடயாளப்ப த் தல் அ த் த கட் டம் . ‘இ இன் ன – ஆனால் இன் னதல் ல’
என் ப ரக் ைஞ ப ரபஞ் சத் ைத அற ந் அளக் கத் ெதாடங் க ற . ஐம் லன் க ம்
மன ம் உய ம் இைணந் த ஓர் ஆ ைமயாக தன் ைன உண ம் ேபா ப ரஜாபத
தன் ைனச் ற் ற வ வங் கைளக் காண்க ற . உடல் கள் , ப ற ப வ வங் கள் ,
ேதாற் றங் கள் என பலவைக வ வங் கள் . ஒவ் ெவா வ வத் த ற் ம் அ ஓர்
ஒ யைடயாளத் ைத அள க் க ற . அ நாமம் (அல் ல ெபயர்). ஒவ் ெவா
ெபய க் ம் ஒ வ ேசஷம் (அல் ல ச றப்ப யல் ) உள் ள . அவ் வ யல்
ேநர்ந ைலயானேதா எத ர்மைறயானேதா ஆகலாம் . ஆகேவ ெபயர்க க் க ைடய ல்
ச றப் க் ற ப் ம் , ேவ ப த் ம் ற ப் ம் ேதைவ. இரண் ெபயர்கள்
எத ர்எத ராக ந ற் ைகய ல் தன் ன ைல ம் படர்க்ைக ம் உ வாக ற .
இப்ெபயர்கள ந் ெசயல் கள் தன த் தற யப்ப க ன் றன. ெசல் கைள ம்
இ ப் கைள ம் இைணக் ம் ெபா ட் இைணப் ச் ெசாற் க ம்
வ ைனச்ெசாற் க ம் ப றக் க ன் றன. இவ் வா பற் பல க டன் ெமாழ வ ர ந்
வ க ற . ெமாழ ைய அைனவ க் ம் ெபா வாக ஆக் ம் ெபா ட் இலக் கணம்
உ வாக ற .
ழந் ைத ெமாழ ய டாக உலைக அைடயாளப்ப த் க ற . ெமாழ ய டாக
வ யவகார ( ழக் க) உலக ற் ள் வ க ற . இந் தப் பர ணாமத் த ன் வ ைளவாக அதன்
ச த் தம் ன் தளங் கள் உைடயதாக ஆக ற . அைவ ஜாக் ரத் , ஸ்வப்னம் , ப்த
(வ ழ ப் ந ைல, கன ந ைல, ஆழ் மனந ைல). வ ழ ம் மன ம் த றந் த க் ம்
ந ைலேய வ ழ ப் ந ைல. இைத ‘அ’ என் ற ெசால் லால் அைடயாளப்ப த் தலாம் .
கன ந ைலய ல் ல உலகம் ட் மம் ஆக வ க ற . அதற் ‘உ’ என் ற
ெசால் ைல ற ப்ப டலாம் . ஆழ் மனந ைலய ல் நாமற ந் தைவெயல் லாேம
உட் ங் க எங் ேகா மைறக ன் றன. அைவ தங் கள் வ ைத வ க் த்
த ம் க ன் றன. ெமளன வ வமான ‘ம் ’ எ ம் அைரச் ெசால் இைதக் ற க் ம் .
இந் ந ைலய ல் உலகம் அதன் காரண ந ைலய ல் உள் ள . அந் தக் காரணம்
தன் ள் வற் ற சாத் த யங் கைள உள் ளடக் க ள் ள . அத ல் ஒேரெயா
சாத் த யேம நாமற ம் லப் ப ரபஞ் சமாக ஆக ள் ள . நம மன இயக் கம்
த தளங் கள ல் மாற மாற அைலவதாக உள் ள . ன் றாவ தளம்
ெமளனமாக டேவ உள் ள . இைதேய ‘ஓம் ’காரம் ட் க ற – வ ர வாக இைத
ம ப ம் ேபசலாம் .
இவ் வா ப ரக் ைஞ இயங் வதற் ப வ வ சக் த ம் , ரசாயன சக் த ம் ,
உய ர்சக் த ம் இைணயேவண் ள் ள . அந் த இைண ஐந் ப க் க ம்
உ மாற் றம் ெகாள் வத டாக ந கழ் க ற . இவ் வைக மாற் றம் ன்
ணங் கள ன் இைண வ க தங் கள ல் ஏற் ப ம் பற் பல சாத் த யங் கள டாக
ந கழ் க ற . அைவ சத் வம் , ரஜஸ், தமஸ் என் ற ப்ப டப்ப க ன் றன. (அைமத
ந ைல, ெசய க் கந ைல, எத ர்இயக் க ந ைல) இந் த ன் ணங் கள ன்
அைமத ய ன் ைமய ந் அற வ ன் தன் ைமக ம் மாற மாற ஏற் ப க ன் றன.
ஒ வைன நாம் அற ஞனாக ம் த டமானவனாக ம் உத் தரவ ம் வல் லைம
ெகாண்டவனாக ம் அற ம் ேபா அவன் மீ மத ப் ஏற் பட் தைலவனாக
ஆக் க ேறாம் . அவைன த க் க ம் வழ பட ம் ற் ப க ேறாம் . அவ் வா
வணக் கத் த ற் ம் வ யப்ப ற் ம் உர ய மக ைமகைள மனம் த றந் த ப்பேத ர க்
ேவதம் . தன் ன டம க் ம் எள ய உைடைமகைள அம் மக ைமக க் ன் ர்ண
சமர்பப ் ணம் ெசய் ய ம் வணங் பவன் ற் ப க றான் . எப்ப அந் த
சமர்பப ் ணத் ைதச் ெசய் வ என் வ ளக் வேத ய ர்ேவதம் . வணங் பவ ம்
வணங் கப்ப பவ ம் மக ழ் ந் சமானமாக உணர்ந் ேசர்ந்த ைசக் ம் ஆனந் த
கீ தேம சாம ேவதம் . அ ஒ ைமய ன் லயத் த ன் ேவதமா ம் .
ன் ேவதங் கள டாக நாம் அைடபைவ உலக யல் ரீத யான நன் ைமக ம்
ஆன் மீ க ரீத யான ச றப் க ம் மட் ேமயா ம் . இவற் ைற ச ேரயஸ், ப ேரயஸ்
என் க றார்கள் . (ெசல் வ ம் க ம் ) இைவய ரண் ேம அழ யக் யைவ.
மாறாத ம் அழ யாத மான நன் ைமயான ஞானத் த டாக இவ் வ
நாட் டங் கைள ம் ஒ வன் கடந் ெசல் வேதயா ம் . இைத ந ஸ்ேரயஸ் ( ற
ந ைல) என் க ற உபந டத மர . அைத அள க் ம் ஞானேம ேவதாந் தம் . அ
ேவதத் த ன் இ த ண்ைம. அைதக் பைவ உபந டதங் கள் . ேவதாந் தம்
வார்த்ைதய ன் . எங் வார்த்ைத ம் ப ரக் ைஞ ம் எைத ம் ற யா
த ம் ப வ க ன் றனேவா அதற் அப்பால் ேவதாந் த அ பவம் .
ேவதத் த டாக அைட ம் நன் ைமகள் உலக யல் சார்ந்தைவ. அவற் ைற சம் சாரம்
என் க ேறாம் . இைவ சார் ந ைலயானைவ. இவற் ைறெயல் லாம்
வார்த்ைதகள டாக மா டன் அற க றான் . ஆனால் வார்த்ைதய ல் அடங் க ள் ள
ேவ ஒ ரகச யம் உண் . அைத நாதம் எனலாம் . தாைதயர் ெசால் ைல
இைணத் ெசய் ள் உ வாக் க னர். ேவத மந் த ரங் கள் நான்
வர கள னாலானைவ. அவற் ைற இரண் ரண்டாகப் ப ர த் தால் அைவ நான்
நான் எ த் க் களா ம் . அைத ‘அ ஷ் ப் சந் தம் ’ என் பர். ெசால் இவ் வா
பற் பல சந் தங் கள ல் ந வப்பட் ள் ள . சந் தெமான் ற ல் ந வப்படாத ெசால்
இல் ைல. இந் த ஒ ெயா ங் லேம ெசால் ைமயைடய ம் .
ெசால் க் அ பரவச ந ைலைய (sublime) அள க் க ற . அத டாகேவ நாம்
ெமாழ ய ன் உச்சங் கைள அைடய ம் .
உலக ய ன் லம் உ வா ம் ச றப்பம் சங் கள் ஏ ம ல் லாத ெமய் ைமய ன்
சாரத் த ல் நம் ப ரக் ைஞ த ம் ப ச் ெசன் அங் தங் க ந ற் பைத ப ரக் ைஞய ன்
ைம எனலாம் . அப்ேபா ேவ பா கள ன் லம் கற் ப தம் ெசய் யப்பட் ள் ள
இவ் லக ந் மீ ண் ஒ ைமய ன் உலக ைன அைடக ேறாம் . அவ் வா
அைடபவைன ேயாகா டன் என் த யான மர ற ப்ப க ற ( த் தர்
அமர்ந்த க் ம் ேதாற் றேம ேயாகா டம் . அ ேயாகா ட த் தன் ) அந் ந ைலய ல்
க் ண வ ைளயாட் அவைனத் ெதா வத ல் ைல. எனேவ எதற் ம்
ச றப்ப யல் கள் இல் ைல. எனேவ அவ க் ெவள லகாக வ ர ந் ள் ள
ப ரம் மாண்டம் இல் ைல. (அதாவ பாஸம் , பாஸ்யம் என் ற இ வைக
மயக் கங் க ம் இல் ைல. பாஸம் ற உலகத் ேதாற் றம் . பாஸ்யம் அகத் த ல் அதன்
ப ரத ப ப் – ெமாழ ெபயர்பப ் ாளர்) அைத ேகவலம் ( தல் ந ைல எள ைம) என்
ற ப்ப க ேறாம் . அந் ந ைலேய ைகவல் யம் .
இந் த உய ேர
ப ராமணஸ்பத ம் ஆக ற
ெசால் ேல ப ரம் மம்
அதற் இவன் அத பன்
எனேவ இவன்
ப ராமணஸ்பத ம் ஆக றான்
நாம் ஒன் ைற அற ய ன் வ தமான த ண்ணங் கள் ேதைவ என் ேமற் மர
வ க் க ற . அற ப ெபா ள் அல் ல ஆய் ப ெபா ள் தல் த ண்ணம் . இைத
அற க் (Epistime) என் ம் இைத வ த் க் ெகாள் வைத அற க் ற யல்
(Epistomology) என் ம் க றார்கள் . அவ் வற த டாக நாம் அைடவ என் ன,
அ எதற் ப் பயன் ப ம் என் ப சார மத ப்ப (axiom) எனப்ப ம் . அந் த
ஆய் ைற மத ப்பட் யல் அல் ல சாராம் சவ யல் (axiology). ப ப்ப யாகத்
ெதா த் ம் ப த் ம் த யான த் ம் அற ம் ைறைம (metodology) ன் றாவ
த ண்ணம் . இவ் பந டத வர கள ல் ெசால் ம் ப ரபஞ் ச ம் ஆய் ப ெபா ளாக ம்
அவற் ற ன் உறைவ அற வத டாக நாம் அற ம் ஒ ைமந ைல சாரமத ப்படாக ம்
இ க் க ற . ப ப்ப யாக ஆய் ைற வ ர வைடந் ெசல் க ற .
ெசால் ஒ வாகனம் . அ ஒ யைலய ல் நக ம் . ஒ யைல வா வ ல் நகர்வ .
வா ேவ உய ர்கள ல் ப ராணன் . நாம் ேகட் ப உய ர ன் அைலகைள. உய ர ன்
சலனேம ெசாற் களாக காற் ற ல் நகர்க ற . எல் லா அ பவங் கள ம்
சம் பந் தப்பட் ட லன் கள் ஒன் றாக இைணந் ெசயலாற் வைதக் காணலாம் .
உய ர் லன் கைள ஆள் க ற . லன் கள டாக அ தன் ைன ெவள ய ல்
சாத் த யப்ப த் த க் ெகாள் க ற . ஒ காக் ைக நம் ன் வந் தமர்ந் ‘கா’
எ ம் ேபா காதால் ேகட் கண்ணால் கண் அைத அற க ேறாம் . மனத ல் அதன்
ப மம் ஒன் எஞ் க ற . அ காகெம ம் லனற த ன் ெதா ப்பா ம் . காகம்
பறந் ேபான ப ற் பா மனத ல் அந் த ப ம் பம் எஞ் க ற . அந் த ப ம் பத் த ற் த் தான்
நாம் ஒ யைடயாளம் த க ேறாம் . அந் தப் ெபயர் ப ற காகத் த ன் பத யாக ற .
அப்ெபயேர காகெம ம் அ பவத் ைதத் தர ம் . இவ் வா உள் ர ஒ
ப ரத லகம் உ வாக ற . அகப்ப மங் கள னாலான இவ் லகம் மரப ல் ‘ப ரத பா’
எனப்ப க ற . அ ெபா ண்ைமயற் ற . ஆனால் ெபா ள ன் அ பவத் ைதத்
த க ற . உடலால் நாமற ம் அ பவம் ப ரத் யம் . அவ் வ பவத் ைத நாம் அற ம்
ன் ேப அற யப்பட் ப ரத பாவ ல் ெதா க் கப்பட் ள் ள ன் னற தல்
ேதைவயாக ற . (இைத ெபளத் த மரப ந் ேவதாந் த மர ெபற் க்
ெகாண்ட . அற தல் என் ப ப ரத் யம் . ன் னற தல் சமாந் தர ர்வ ப ரத் யம் .
ன் னற தல் இன் ற அற தல் சாத் த யமல் ல – ெமாழ ெபயர்பப ் ாளர்) இவ் வா
ந க ம் அற தெல ம் ந கழ் ைவ நாம் ர்ந் கவன ப்ப அவச யம் .
நாமற ம் ெபா க் ர ய வ ேசஷத் தன் ைமைய (அல் ல ச றப்ப யல் கைள)
மட் ேம சார்ந் ப ரத பா உ வாக ற . அதாவ அற தல் என் பேத சாராம் சப்ப த் த
அற தல் தான் . ெசாற் கள டாக நாம் உண்ைமய ல் ற ப்ப வ ப ரத பாைவேய
(உதாரணமாக ப என நாம் ற ப்ப வ அம் ம கத் ைதயல் ல. அைத உணர்
ரீத யாக ம் பயன் பாட் ரீத யாக ம் நாம் சாராம் சப்ப த் த ைவத் த க் ம்
உள் ளற ைவேயயா ம் . ப என் ற அந் தரங் கப் ப மம் ற ப்ப டப்ப க ற . ப என் ற
கலாசாரப் ப மம் ெதாடர் த் தப்ப க ற என் நவன ற ய யல் ம் ப வ ன்
பல் லாய ரம் இயல் கள் ெவள ேய உள் ளன – ெமாழ ெபயர்பப ் ாளர்) இந் த சாராம் சம்
தன த் த் தன் ைன அற ய ைவத் க் ெகாள் ள் இயலா . எனேவ இைணயான ப ற
சாராம் சங் க டன் அைதத் ெதாடர் ப த் க ேறாம் . ஓ ம் நீர ல் ஆண ய க் க
மா? இன் ெனா த ரவத் ைதேய கலக் க ம் . அதாவ ெபா த் தன் ைம
உைடய ப ற அற தல் க டன் இைணத் தான் ஒ தன யற தைல நாம் ர ந்
ெகாள் ள ம் ர யைவக் க ம் ம் . இவ் வா ப ரத பா இயங் வத ல் ஒ ந யத
உள் ள . அ ேவ ெமாழ ய ன் ந யத ஆக ற . (ஒவ் ெவா ெசால் ம் ப ற ெசாற் கள்
அைனத் தா ம் தான் அர்த்தப்ப த் தப்ப க ற என நவன ெமாழ ய யல்
ற ப்ப க ற – ெமாழ ெபயர்பப ் ாளர்)
ெமாழ பலவைகப்பட் ட . நாவால் ற ப்ப டப்ப வ மட் மல் ல;
ற ய கள னால் றப்ப வ ம் ெமாழ ேய. ஓவ யம் நடனம் ற கள்
த யைவ ம் ெமாழ கேள. நடராஜ நடனத் த ல் ச வன் தன் உடைலேய
ெமாழ யாக் க ந ற் க றான் . 108 தாண்டவ ைறகள் உள் ளன என் ப சாஸ்த ரம் .
ெமாழ ய ன் பர மாணங் கைளக் ற க் க யா . ெமாழ ய டாக இயங் ம்
நாதம் இன் ெனா ெமாழ . ஒேர சமயத் த ல் பல் ேவ ெமாழ யைமப் கள் ேசர்ந்
இயங் க ன் றன. இவற் ற ன் இைசைவத் தீ ர்மான ப்ப எ ? அைத ஸ்தாப க் ம்
ஞானம் என ஒன் ைற உ வக த் அதற் ‘ப ராமணஸ்பத ’ என் உபந டதம்
ெபயர க ற . உய ர்கள் ப றப்பதற் ன் க வைறய ல் இ ந் தப ேய தன்
உடைல இயற் ைகய ந் உ வாக் க ெய த் க் ெகாள் க ன் றன. அ ேபால நாம்
ம் ெசாற் கள் ஒ வ வேமா வர வ வேமா ெபற் ெவள வ வதற்
ன் னேர உள் ர க வ வ ல் உள் ளன. ெவள ெமாழ ைய உ வாக் ம்
வ ைளந லமாக இந் த க ப்பரப் நம் ன் உள் ள . ெசால் ெவள ேய இ க் க ற .
ற ப் உள் ேள உள் ள . இைவய ரண் ம் இைண ம் த ணத் த ல்
அைடயாளமாக் ைகய ல் எ த் கள் உ வாக ன் றன. அைதப் ேபசலாம் – உள் ர
ைவத் த ந் அத டாக ப ரக் ைஞைய ப ரவாகெம க் கச் ெசய் யலாம் .
ெவள வ ம் ஒ ைய ந யத கள ல் ந த் த ம் , உச்சப்ப த் த க் காட் ட ம் ,
ெமளனப்ப த் த க் காட் ட ம் ேதைவ எ க ற . அதற் இலக் கண ம்
ஒ ய லக் கண ம் ேதைவயாக ற (வ யாகரணம் , சந் தஸ் சாஸ்த ரம் ).
ஒ வர் தன் ைனப் ப ற க் உணர்த் ம் ெமாழ யான த ணம் சார்ந் ம் ெபா ச்
ழல் சார்ந் ம் தர்க்கத் தன் ைம (logical relevancy) உைடயதாக உள் ள . இந் தத்
தர்க்கத் ைத உதற வ ட் மனம் கார ய காரண உற டன் ஒ க த் த ந்
அ த் ததற் நகர்ந் ஓர் இலக் ேநாக் க ச் ெசல் வ ச ந் தைன. ெமாழ ய ன் றவய
இயக் கத் த ந் வ லக அ த் த தளத் த ற் நகர்ந் ெசாற் கள ன் ற ப் த்
தளங் கைள அற ய யல் வ மனனம் . மனனத் த ன் இ த ய ல் அற பவ க் ம்
அற ப ெபா க் ம் இைடேயயான இைடெவள இல் லாம க் க ற . லயம்
ைக க ற . இ ேவ த யானம் . த யானம் என் ப ஒ பய ற் ச அல் ல மாறாக
பய ற் ச கள ன் இ த ய ல் ைக ம் ைம ந ைலயா ம் .
இந் த ப ராணேன ஸாமம்
ஸா என் ப ெசால்
ஆமம் ச்
ஸா என் ப ம் ஆமம் என் ப ம்
இைணந் தேத ஸாமம்
எதனால் இ
கைரயா க் சமானமாக ம்
ெகா க் சமானமாக ம்
யாைனக் சமானமாக ம்
ல க் சமானமாக ம்
இைவயைனத் ட ம் இைணந் ம்
உள் ளேதா அ ேவ சாமத் வம்
யார் இவ் வா
இைத அற க றாேனா
அவேன சாமத் த ன் ைமைய ம்
சாமத் த ன் தன லைக ம்
அைடக றான்
ப ராணேன சாமம் என் க ற உபந டதம் . ப ராண ம் ெசால் ம் இரண்டறக்
கலந் உ வா ம் த ணேம சாமம் . அ லகங் க க் ம் அத ல் உள் ள
ஒவ் ெவா ள க் ம் சமமான . சமம் என் பதால் அ சாமம் . இந் த
சமானத் தன் ைமைய உணர்பவேர சாமத் ைத அற க றார்.
அக வார்த்ைதைய றவார்த்ைதயாக ஆக் வ . ப ராணைன ஆணாக ம்
வ ண் . அவர்கள் இைண ம் ேபா ப றப்பேத ெமாழ . ப ராணன்
வார்த்ைதய ன் க வ ல் வ ந் ைளத் ெத க ற . அந் தக் ட ல்
ப ர வ ைன ணர் க் இடம ல் ைல. சாமம் என் ம் இ ப ரபஞ் சத் த ற்
சமமான . அத ல் உள் ள ஓர் அ வ ற் ம் சமமான . இந் த ேபதம ன் ைமையேய
ர கள் ஆத மகஸ் என் றார்கள் (அற ம் அற ம் ெபா ம் அற பவ ம் ஓர்
ஆத மகஸ் மட் ேம – நாராயண – ஆத் ேமாபேதச சதகம் ) இந் த ஒ ைமய ல்
உள் ள எந் த ஒ ள ைய எ த் க் ெகாண்டா ம் அ வற் ற ஆனந் தத் ைதத்
தன் ள் ெகாண்ட ஒ ைமயா ம் . அதற் வற் ற தன த் தன் ைமகள்
உண் . அவற் ைறப் ப ர த் தற ந் வ யந் த க் ம் ேபா ப ரக் ைஞ ர க் ஆ ம் .
அவற் டன் பர ரண சமானத் தன் ைமைய உணர்ைகய ல் அப்ப ரக் ைஞ சாமம்
ஆக ற . ர க் ம் சாம ம் ஒன் ைறெயான் ரணப்ப த் க ன் றன. இ எவ் வா
ெமாழ ம் அத ள் ள ஒவ் ெவா ெசால் ம் ப ரம் மாண்ட பத யாக ற என் பைத
வ ளக் க ற .
நம ெசாற் லன ல் ஒ – ஆனந் தத் ைத ஆக் ம் ைமயம் நம் ம ல் உள் ள வ த் த
சக் கரம் ஆ ம் . ( லாதாரம் , வாத ட் டானம் , மண ரம் , அனாகரம் , வ த் த ,
ஆக் ைஞ, நாதம் , ப ந் , சகஸ்ரம் என் ஒன் ப சக் த ைமயங் கள் நம் உட ல்
உள் ளன என் ேயாக – தாந் த ரீக மர உ வக த் ள் ள ). இந் த வ த் த சக் கரம்
ஆக் ைஞ, அனாகதம் ஆக ய இரண் க் ம் ந வ ல் உள் ள . நம் உய ர் ச்ச ன்
ெசால் க் ர ய ைமயம் அ . அதன் ஒ ‘ஹ’ என் பதா ம் . தாந் த ரீக ைறப்ப
ப ராணன் கீ ழ ந் ேமலாக ம் ேம ந் கீ ழாக ம் சலனம் ெகாள் க ற .
உய ர் ச் பலவைகப்ப ம் ( க் க ய ப ராணன் , அபானன் , வ யானன் , சமானன் ,
உதானன் ) இந் த ஐந் வைக உய ர் ச் கைளப் பற் ற மாண் க உபந டதம்
ற ப்ப க ற . தல் வைக ச்சான க் க ய ப ராணன் ைமயமான . அ ப ற
நான் ச் கைள அரசன் மந் த ர கைள ந யம ப்ப ேபால ந யம க் க ற . ப ராணன்
இதயத் த ல் உள் ள . அபானன் ஜீ ரண உ ப் கள ல் , சமானன் ைரயர ல் ,
உதானன் உட ல் உய ைர ந ைலந த் க ற . வ யானன் ப ரக் ைஞைய
கட் ப்ப த் க ற ). ெசால் க் சக் த யள ப்ப வ யானன் . க் க யப் ப ராணன்
வ யானன ல் ெசால் க் ர ய சக் த ைய ந ைலந த் க ற . அ ேவ தல்
ெமய் ெய த் ைத உ வாக் க ற . பத னா ெமய் ெய த் க் கள னால்
வ த் த ெய ம் தாமைரய ன் பத னா இதழ் கள் உ வாக் கப்பட் ள் ளன.
இம் ெமய் ெய த் க க் ர ய பத னா ஸ்வரங் கைள ம் இவ் வ தழ் க டன்
சம் பந் தப்ப த் த ள் ளனர். இவ் வா இைச ம் ெமாழ ம் வ த் த சக் கரத் த ல்
இைணந் இயங் க ன் றன. இந் த ய இைசய ல் ஏ ஸ்வரங் கள் உண் (ஷட் ஜம் ,
ர ஷபம் , காந் தாரம் , மத் யமம் , பஞ் சமம் , ைதவதம் , ந ஷாதம் ) இைவ ஏ ச கரங் கள் .
இவற் ற ன் உச்ச ய ல் உள் ள வ த் த சக் கரம் . ஒ டன் இைண ம் ெமாழ
ைவகர எனப்ப க ற . (ப ரக் ைஞய ன் ஏ ந ைலகளான ன யாதீ தம் , ன யம் ,
ந ர்வாணம் , ர யம் , ப்த , ஸ்வப்னம் , ஜாகரம் ஆக யவற் டன்
இைணந் தைவயாக ெமாழ க் ம் ஏ ந ைலகள் உள் ளன. சம் ரதீ கம் ,சாக் க ,
சம் வர்த்த கம் , பரா, பஸ்பந் த், மத் யமம் , மவகர . ஜாகரம் வ ழ ப் ந ைல. ைவகர
அதன் ேகட் ம் -அற ம் ெமாழ . ப ற ஆழ் மனங் கள ல் ஆழ் ந ைல ெமாழ கள்
இயங் க ன் றன. ஒன் ற ந் ஒன் றாக அைவ ைளத் ெத க ன் றன.
இவற் டன் ைவ ண்டம் , ப ரம் மேலாகம் , தேபாேலாகம் , ஜனர்ேலாகம் ,
வர்ேலாகம் , வர்ேலாகம் , ஜடேலாகம் எ ம் ஏ உலகங் கைள ம் சதானந் த
ேகாசம் , ச ன் மய ேகாசம் , ஆனந் தமய ேகாசம் , த் த மேனாமய ேகாசம் , மேனாமய
ேகாசம் , ப ராணமய ேகாசம் , அன் னமய ேகாசம் எ ம் ஏ உடல் கைள ம்
இைணத் அன் ர ந் ெகாண் ந் தனர். இன் ைறய ேபாதம் , நனவ ேபால
இைவ ம் ெபா உ வகங் கேள). ைவகர எ வதற் ேப பவ க் ள் வ த் த
சக் கரத் த ல் வ யானன் வ ய ேவண் ம் . இதற் உள் யற் ச (அப்யந் தர
ப ரயத் னம் ) என் ெபயர். ெசால் ைல தன த் வ அைடயாளம் தந் ற உர ய
ஒ வ டன் , வரத் டன் அைதப் ப ைணத் தாக ேவண் ம் . அைத ஜன த ஸ்வரம்
எனலாம் . அப்ேபா ெசால் ற ப் ணர்த் ம் தன் ைம உைடயதாக ற
(அப வ யஞ் கம் ).
எ த் க் கைளப் ப ைணத் ம் ப ர த் ம் ெசாற் கைள உ வாக் வ அட் சர
வ ன் யாசம் . ெசாற் கைளப் ப ர த் அர்த்தங் கைள உ வாக் வ வ ஸ்ேலஷணம் .
ெசாற் கைளப் ப ைணப்ப வ கர்ஷணம் . ெசாற் கைள வ ற் க்
ெகாண் வ வ வ ராமம் . இவற் ைற ந கழ் த் ம் ெபா ட் ெசால் ன் ஒ கள ல்
மாத் த ைரகைள ஏற் ற ய றக் க ேவண் ம் . இ ஸ்ேதாபம் எனப்ப ம் . இைசக் காக
உ வாக் கப்ப ம் ஒ மா பா வர்ணஸ்ேதாபம் . ெசாற் கள ல் அர்த்தத் த ன்
ெபா ட் உ வாக் கப்ப ம் ஒ மா பா பதஸ்ேதாபம் . இவ் வா ெசால் ைல ம்
ஒ ைய ம் இைணக் ம் எண்ணற் ற இலக் கண ைறகள் உள் ளன.
இந் த ப ராணன்
உத் கீதம் ஆக ற
உத் என் றால் இ
இைவெயல் லாம் ப ராணனால்
தாங் க ந த் தப்ப பைவ
ெசால் ேல கீ தம்
உத் என் ப ம் கீ தெமன் ப ம் இைணந்
உத் கீதமாக ற .
உத் கீதம் என் ப ப ரணவம் (ஓம் ). ேமற் கத் த ய தத் வ மரப ல் ெதகார்ேதய ன்
இைண ச் ச த் தாந் தம் (கார் யன் ேகா-ஆர் ேனட் ) பல் ேவ ப ரபஞ் ச
தர சனங் கைள இைணத் ைமப்ப த் ம் ஓர் அ ப்பைட தர சனமாகக்
க தப்ப க ற . இந் த ய மரப ல் இந் த இடம் ப ரணவ ச த் தாந் தத் த ற் உண் .
நாம் ப ரபஞ் சத் ைத கார யம் காரணம் என இரண்டாகப் ப ர த் ந ற் ம் ஓர்
அற தலாகக் காண்க ேறாம் . இவ் வற தைலக் கடந் ந ற் ம் தல்
உண்ைமெயன ம் ற ப்ப க ேறாம் . அற ய யாத ஒன் ைற தல்
உண்ைமயாக ம் அற யப்ப வைத அல் ல அற யக் வைத ஆய் ப
ெபா ளாக ம் யதார்த்தமாக ம் காண்க ேறாம் . அ பவ அற தல் கள் எல் லாேம
அ பவத் த ற் க் கட் ப்பட் டைவ. ஆகேவ த ர பைடந் தைவ, சார் ந ைல ள் ளைவ,
ந பந் தைனக் ட் பட் டைவ. (இவ் வற தைல ெபளத் த மர வ கல் பம் என் ற )
த ர பற் ற தலான காரணம் ஒன் ப ரபஞ் சத் த ற் உள் ள . அ வ ஹார
(ஆ பவன் ). அ உ வாக் ம் ேதாற் றேம வ ஹாரம் (ஆட் டம் ). (ெபளத் தம் மகாதர்ம
காய த் தைன வ ஹார என் க ற ).

வ ஹாரம் இரண் ந ைலகள ல் உள் ள . ஸ் லம் , ட் மம் இவ் வ ரண் க் ம்

அ ய ல் காரணம் உள் ள . அதற் அ ய ல் இம் ன் க் ம் அ ப்பைடயான
ர யம் . ர யேம காரணமாக ம் ட் மமாக ம் இ த ய ல் ஸ் லமாக ம்
தன் ைன ெவள ப்ப த் க ற . அதாவ ஸ் லம் ட் மம் காரணம் ஆக ய
ன் ெவள ப்பா கள னால் பரம் தன் ைன மைறத் க் ெகாண் ள் ள ; அல் ல
ெவள ப்ப த் க ற . (பரத் த ன் ந வ ல் ஒ ரண் ப ங் க ள் ள . There is a
lurking paradox in the heart of the absolute – நடராஜ வ ன் ஆப்தவாக் க யம் )
இவ் வ யப்ைபக் ற யட் ரீத யாகச் ட் வேத ப ரணவம் . அத ல் உள் ள அகாரம்
ப ரபஞ் சத் த ன் ேபரண்டத் ேதாற் றம் எனலாம் . அ ப ற அக ஒள கள னால் லக் கம்
ெப வ . ெசயற் லன் கள ம் (கர்ம இந் த ர யங் கள் ) ஞானப் லன் கள ம்
(ஞான இந் த ர யங் கள் ) அ உய ர் ெகாள் க ற . உய ர் தன் ைன ம் தன் ழைல ம்
அற க ற . ெசய க் கான உத் ேவகத் ைத அைடக ற . எந் தப் லன ல் ண் தல்
ஏற் பட் டா ம் அைத ச த் தம் (ப ரக் ைஞ) ஏற் க் ெகாண் அைத வ ர ப த் த
ேவண் ம் . ஒவ் ெவா லனற தல் உ வா ம் ேபா ம் ச த் தத் த ன் ஆழத் த ந்
உள் ணர் , ன் ன பவம் , ப றவ இயல் , கலாசாரம் ஆக யைவ சார்ந்த அக
வ ைனகள் நீ க் க ய ல் ேசற் ற ல் ேவ ன் ற ய தாமைர ெமல் ல ேமெல ந் இதழ்
வ ர ப்ப ேபால மலர்க ன் றன. அப்ேபா நம் மனம் உலைக அற க ற . அற தல்
காலம் , இடம் , ப , அற ம் தன் ன ைல, அ பவ க் ம் தன் ன ைல, ெசயல் ப ம்
தன் ன ைல (காலம் , ேதசம் , ப ண்டம் , ஞாத் த் வம் , ேபாக் த் த் வம் ,
கர்த் த் வம் ) ஆக யவற் டன் இைணந் ஒ அ பவமாக மாற் க ற .
இவ் வ பவம் மீ ண் ம் ஆழங் க க் ச் ெசன் வ ைத வ வம் ெகாண்
காத் த க் க ற . பற எப்ேபா ேவண் மானா ம் ப்த ய ந்
(ஆழ் மனத் த ந் ) ஸ்வப்னத் த ற் ம் (உபமனத ற் ம் ) அங் க ந்
ஜாக் ரத் த ற் ம் (ப ரக் ைஞக் ம் ) அைத ைளக் க ைவத் த ப்ப எ க் க நம் மால்
கற .
நம் லனற தல் கைள நாம் ஆழத் த ல் ற யட் வ வ ல் ேசம க் க ேறாம் . இைவ
அந் தரங் கமான ப மங் கள் . அவற் ற ன் ஒ யைடயாளேம ‘உ’ ஆ ம் . உ என் ற ஒ
ப ரத பாவ ன் றய எனலாம் . ற உலகம் ேபாலேவ வற் ற அவ் லகம் .
மன த கற் பைன ப ரத பாவ ன் வ ைளேவ. கைலகள் , இலக் க யம் , வ ஞ் ஞானம் ஆக ய
அைனத் த ற் ம் அ ப்பைடயான அக இயக் கம் இங் தான் ந கழ் க ற . லன்
ல ம் மனம் ல ம் க ைடக் கப் ெப ம் அற ைவெயல் லாம் அ தனக் ர ய
வ தத் த ல் மாற் ற யைமத் ெதா த் க் ெகாள் க ற .
இவ் வா இவ் வ அைமப் க ம் இைடவ டா இயங் வத டாக இவற் ற ன்
அ ப்பைடயான ப ரம் மாண்டங் கைள மைறத் வ க ன் றன. இைவய ரண் க் ம்
காரணம் உள் ேள தன த் த க் க ற . எவ் வா ஸ்வப்னத் த ந் ஜாக் ரத்
தாமைரேபால எ ந் இதழ் வ ர க் க றேதா அைதப்ேபால இைவயைனத் ம்
ஒன் ற ந் இன் ெனான் றாக ல காரணத் த ந் ைளத் ெத க ன் றன.
இவ் வ யக் கத் த ற் கான ஓர் இயக் க வைரபடேம ப ரணவம் . ஒன் ற ந் ஒன் றாக
எ ந் ரண்பட் இயங் கக் ய இம் மனப் ப ரபஞ் சங் கள ன் இயல் கைள
ெப மள சர யாக ஊக க் ம் ஃப்ராய் , ங் த யவர்கள் இவற் ற ன்
இயக் கங் கள ன் ரண்பா கைள ஒ ங் க ைணத் வ ளக் ம் ெபா ச த் தாந் தம்
ஒன் ைற உ வாக் க யாமல் ெபர ம் ழம் க றார்கள் .
லனற த ன் உலக ல் இயற் ைகய ன் ப வ வச் ச றப்ப யல் கள் (வ வம்
த யைவ) தன் ைமயாக உள் ளன. ஆனால் ப ரத பாவ ன் உலக ல் அவற் ற ன்
கணங் கேள தன் ைமப்ப க ன் றன. ஆகேவதான் கனவ ல் நாம் காண்பைவ
எல் லாம் உணர்சச ் கள னால் தீ வ ரமாக அைடயாளப்ப த் தப்பட் டைவயாக உள் ளன.
இவ் வா இ ப ரபஞ் சங் க ம் மாற மாற ஆக் க இயக் க ன் றன. லன் க க்
சக் த த வதற் காக ஸ்வப்னத் ைத உ வாக் க ற . சாமான ய மன இயக் கத் த ல்
இவ் வ தளங் க க் ம் மாற மாற உய ர்சக் த ழன் றப உள் ள . அ த் த கட் டம்
பற் ற அற ய ெபா வாக அைனவ ம் வ ம் வேதா யல் வேதா இல் ைல.
காரண ம் , காரணத் த ற் காரணமான ர ய ேமா ‘ம் ’ என் ற அைர எ த் தால்
ட் டப்ப க ன் றன. அ ெமளனத் த ற் ர ய எ த் . இவ் வா ெமாழ ய ன்
இயல் ைப ப ரகதாரண்யகம் வ ளக் க ற . ப ராணன ல் இ ந் வ வ ெசால் .
தன் ைம ந ைலய ல் ப ரணவம் ஆக ற . ப ராணன ல் உ அைலயாகப்
ப றந் ப ரபஞ் ச ைமய ல் ந ைற ெப க ற ெசால் எனலாம் . இ ேவ
ெமாழ பற் ற ய நம மர சார்ந்த ப ரக் ைஞ ஆ ம் .
(அவ் ெவ ம் எ த் த னால் அகண்டமாக ந ன் றைன
உவ் ெவ ம் எ த் த னால் உ த் தர த் வந் தைன
மவ் ெவ ம் எ த் த னால் மயங் க னார்கள் ைவயகம்
அகர உகர மகாரமாய் ந ன் றேத ச வாயேம
எ ம் ச வவாக் க யர் பாட ல் ெமாத் த ப ரபஞ் ச ச ஷ் இயக் கத் ைத ம் ெதா க் க
ய ம் ேநாக் உள் ளைத இங் ந ைன றலாம் )

(ந த் ய ைசதன் ய யத ப ரகதாரண்யக உபந டதத் த ற் எ த ய உைர ன்

பாகங் களாக ஆங் க லத் த ம் மைலயாளத் த ம் ெவள யாக ள் ள . இங்
அத ள் ள ஒ ப த எள ைமப்ப த் தப்பட் ெமாழ ெபயர்பப ் ாக ள் ள .
அைடப் க் ற க க் ள் உள் ளைவ ெமாழ ெபயர்பப ் ாளர ன் வ ளக் கக் ற ப் கள் .
அத் ைவத மர தன் ஆதார தர சனங் கைள உபந டதங் கள ந் ம் த க் க
ைறைய ெபளத் தத் த ந் ம் ெபற் க் ெகாண்ட . ச ல இடங் கள ல் ெபளத் த
ஞான மரப ன் இைணக் கள் இைத வ ளக் ம் ெபா ட் ட் டப்பட் ள் ளன.)
ெமாழ யாக் கம் : ெஜயேமாகன்