Republic of the Philippines

Bulacan State University

Graduate School

City of Malolos, Bulacan

Mga Prinsipyo at Pamamamraan ng Pagsasaling Wika at Leksikograpiya

Name: Mikko L. Domingo Date: March 29, 2022

Course & Section: MAEd - Fil

COMPREHENSIVE BOOK REVIEW

The One Voice Project: A Case of Complexity in Community-Driven Educational Reform

COMPETENCIES:
A. How would you, as a graduate student, have taken to this task in your own home
district? In what ways would you feel prepared? Which areas/aspects do you
anticipate as posing unique challenges?
B. To what extent can graduate student researchers influence local reform initia-
tives (community-based or otherwise)?

Metodolohiya

Ang pag-aaral na ito ay tumutungkol sa pagiging isang mabuting pinuno at kung paano ba mas
mapagbubuti ang isang gawain sa pamamagitan ng mabuting pamumuno, matutunghayan dito
ang metodolohiyang kwalatitatibo kung saan inalarawan dito ang mga nagiging tungkulin ng
isang leader na kadalasan ay nalilimutan. Gumamit ang pananaliksik ng Kritikal na pag-aanalisa
sa tatlong kaso ng pag-aaral, maaari ringgamitin ang Comparative Analysis kung saan
paghahambingin at susuriin ang kaligiran ng hakbang na ginawa ng lider sa bawat paaralang
sangkot sa pag-aaral
 Diskurso

Robinson took to the task of independently making sense of the many sources of data,
organized under the four domains: Cheers!, Reflections, Goals, and Urgent Issues. Micah read each
entry over the winter holiday break and began to create subcategories representing the range of
commentary classified under the broader themes. For instance, subcategories under “reflections”
may have included student support, staff professional development, and expectations, among
others. An initial concern during this process was the amount of overlap between the four domains.
For example, many community members’ “Cheers!” to CPPS accomplishments resembled the
positive “reflections” of others. Understanding the purpose and intent behind each domain, as
described by Dr. Shull, helped Micah make decisions about how to represent the most
accurate findings, with attention to both consensus and areas of discord.

Ang konsepto ng pamumuno ay laganap sa sosyolohiya, agham pampulitika, sikolohiya, at

maraming iba pang mga agham tungkol sa tao at lipunan. Sa buong ika-20 dantaon, ang pag-aaral
at pag-unlad nito ay nakatuon sa pansin ng maraming mga dayuhang siyentipiko, habang sa
domestic sikolohikal at pedagogical science ay palaging may ilang kawalang-tatag ng interes ng
mga mananaliksik sa isyung ito. Sinimulang pag-aralan ng mga mananaliksik sa domestic ang
konsepto ng "pamumuno" mula pa noong huling bahagi ng 60 - maaga 70s ng huling siglo.
Hanggang sa oras na iyon, mula sa kalagitnaan ng 30s, ang problema ng pamumuno sa domestic
science, pati na rin ang iba pang mga aspeto ng sosyal na sikolohiya, para sa mga kadahilanang
isang ideolohikal na kalikasan (ang paglaki ng totalitaryanismo sa bansa, ang unti-unting
Stalinization ng lipunan) ay nakasara.

Talaga, ang mga siyentista ay interesado sa edad ng preschool at paaralan (V.F. Anufrieva, N. S.
Zherebova, R. L. Krichevsky, T. N. Malkovskaya, B. D. Parygin, L. I. Umansky, atbp.). Ang isyu
ng pamumuno ng kabataan ay hindi naitaas sa agham ng Russia sa loob ng mahabang panahon, sa
kabila ng malaking bilang ng mga sikolohikal at pedagogikal na pag-aaral ng pamumuno ng bata
(huli na 60 ng siglo na XX).

Ang problema ng pamumuno ay naging malapit na nauugnay sa solusyon ng problema ng

pagsasakatuparan ng sarili ng indibidwal, isinasaalang-alang bilang isang proseso at resulta ng
paglikha ng paksa ng kanyang sariling buhay sa mga tiyak na kondisyong pansosyal-
makasaysayang (E. I. Golovakha, A. A. Kronik, L. G. Bryleva, V. P. Lavrent'ev, G.E. Minsker at
iba pa). Medyo nakakainteres ang mga modernong pag-aaral ng acmeological (A.A. Bodalev, A.A.
Derkach, E.A. Klimov, N.V. Kuzmina, S.E. Shishov, atbp.), Na naglalayong pag-aralan at ilarawan
ang mga pattern ng nakakamit ng tao sa taas ng propesyonal. kasanayan at pagkamalikhain na
tumutukoy sa katayuan ng pamumuno ng isang indibidwal at isang propesyonal.

Ang mismong konsepto ng pamumuno ay may maraming katangian at isinasaalang-alang ng mga

mananaliksik mula sa iba't ibang posisyon. Sa panitikan sa wikang Ingles, ang kababalaghang ito
ay isinasaalang-alang bilang konsentrasyon ng mga proseso ng pangkat, isang uri ng panghimok,
mga katangian ng pagkatao at mga epektong nilikha nito, ugali sa kapangyarihan, isang uri ng
pagkita ng pagkakaiba-iba ng pangkat, at iba pa.

Naniniwala si R. Likert na ang pamumuno ay isang kamag-anak na proseso, at dapat isaalang-alang

ng isang pinuno ang mga inaasahan, halaga, interpersonal na kasanayan ng mga sakop. Kailangang
maunawaan ng pinuno ang mga nasasakupan na ang proseso ng organisasyon ay nakatuon sa
kanilang benepisyo, dahil nagbibigay ito sa kanila ng kalayaan na gumawa ng responsable at
maagap na mga desisyon.
. Iminungkahi ni Hawking na ang pamumuno ay isang pag-andar ng pangkat na inililipat lamang sa
namumuno kapag nais ng pangkat na sundin ang program na kanyang ipinasa.

Sa mga gawa niya T.O. Bumalangkas si Jacobs ng kanyang sariling bersyon ng leadership theory
ng teorya: isang pangkat ang nagbibigay ng katayuan at respeto sa isang pinuno kapalit ng kanyang
hindi pangkaraniwang kakayahang makamit ang isang layunin.

Ang lahat ng mga kahulugan na ito ay nagpapakita kung gaano kalapit ang koneksyon sa pagitan
ng pinuno at ng pangkat kung saan siya umiiral, na ang kanyang mga aktibidad ay direktang
nakasalalay sa mga pangangailangan at hangarin ng pangkat na ito.

Kabilang sa mga domestic mananaliksik, posible ring mag-isa ng ilang mga interpretasyon ng
pamumuno. Halimbawa, binigyang diin ni G. M. Andreeva na ang pamumuno ay isang sikolohikal
na katangian ng pag-uugali ng ilang mga miyembro ng pangkat.

Iniuugnay ng MG Yaroshevsky ang mga konsepto ng pamumuno at pamumuno, na sinasabi na ang

pamumuno ay maaaring matingnan bilang opisyal na pinahintulutan ng pamumuno.

Sumunod si B. D. Parygin sa isang diskarte sa pag-aaral ng pamumuno, na batay sa ugnayan ng

hindi pangkaraniwang bagay na ito sa pakikipag-ugnayan ng mga kasapi ng pangkat, na sinasabi na
pinuno ay pinahihintulutan na pangalagaan ang mga ugnayan ng interpersonal sa pangkat, at ang
pamumuno mismo ay isang kusang umusbong na proseso, isang sosyo-sikolohikal na
kababalaghan. upang mapabuti ang bisa ng pormal na pamumuno sa maliit na pangkat.

Ang pamumuno bilang isa sa mga proseso ng pag-oorganisa at pamamahala ng isang maliit na
pangkat, nagbibigay-kasiyahan sa pangangailangan para sa mga aktibidad ng grupo, na nag-
aambag sa pagkamit ng mga layunin sa pangkat sa pinakamainam na yugto ng panahon at may
pinakamainam na resulta, na sa huli ay natutukoy ng nilalaman nito ng mga ugnayan sa lipunan na
umiiral sa isang naibigay na lipunan. Kaya sa kanyang pagsasaliksik na isinasaalang-alang ni N. S
Zherebova ang hindi pangkaraniwang bagay na ito.

Nakikita ni A. S. Zaluzhny ang pamumuno bilang isang personal na kakayahang mamuno,

mangibabaw sa isang tao, mapailalim ang iba sa sarili sa mga tukoy na kundisyon. Ikinonekta niya
ang kababalaghan ng pamumuno sa solusyon ng mga problema at sa pag-oorganisa ng anumang
aktibidad na mahalaga para sa pangkat.

Krichevsky, sa kanyang mga gawa, isinasaalang-alang ang pamumuno bilang isang paraan ng
koordinasyon, samahan ng mga relasyon sa pagitan ng mga kasapi ng pangkat, isang paraan ng
pamamahala sa kanila.
Rekomendasyon
Matapos ang isinagawang komprehensibong pagsusuri sa nilalaman ng papel na ito, narito ang
mga rekomendasyon na makatutulong upang mas lalong mapaunlad ang sistema ng pamumuno
sa loob ng akademya:
1) Pamamahala ng pansin, o ang kakayahang ipakita ang kakanyahan ng resulta o kinalabasan,
layunin o direksyon ng paggalaw (mga aksyon) sa isang paraan na ito ay kaakit-akit sa mga
tagasunod;
2) Pamamahala ng halaga, o ang kakayahang ihatid ang kahulugan ng nilikha na imahe, ideya o
paningin sa paraang naiintindihan at tinatanggap ng mga tagasunod;
3) Pamamahala ng tiwala, o ang kakayahang buuin ang kanilang mga aktibidad na may tulad na
pagkakapare-pareho at pagkakapare-pareho, upang makuha ang buong kumpiyansa ng mga
nasasakupan;
4) Pamamahala sa sarili, o ang kakayahang malaman nang mahusay at sa oras na makilala ang
kanilang mga kalakasan at kahinaan, upang mapalakas ang kanilang mga kahinaan na may
kasanayang kasangkot sa iba pang mga mapagkukunan, kabilang ang mga mapagkukunan ng
ibang mga tao.

REFERENCES:
Nida, E. (1945). Linguistics and ethnology in translation-problems. Word, 1(2), 194-208.

Kesting, P., Ulhøi, J. P., Song, L. J., & Niu, H. (2015). The impact of leadership styles on
innovation-a review. Journal of Innovation Management, 3(4), 22-41.
Altay, A. (2004). Difficulties encountered in the translation of legal texts. Journal of
DiplomaticLanguage, 1(4), 1-10.

Nanjundeswaraswamy, T. S., & Swamy, D. R. (2014). Leadership styles. Advances in

management, 7(2), 57.
 ACTIVITY BOOK REVIEW 2

Personal Leadership Resources Case Studies

COMPETENCIES:

A. How should leaders in education decide what is important?

B. How will they know they are morally right, when they act?

I. Discussion
This section of the Personal Leadership Resource (PLRs) document presents four
case studies. The case studies were written by a group of practicing Ontario
principals and supervisory officers to foster leadership learning among groups of
leaders within and across districts. They were designed to promote discussion about
the personal leadership resources and how the PLRs influence or have an impact on
leadership practice. These case studies represent composite pictures or snapshots
of leadership scenarios that will promote reflection on practice. Those using the case
studies are encouraged to make them relevant to their realities which may result in
the development of revised case studies that more accurately represent the
situations.
In order to facilitate these discussions, the case studies include a series of questions
to promote discussion, and foster a greater understanding of the PLRs and their
relevance to leadership practices across various leadership roles in the Ontario
education system.

Ang pag-uugali na nakatuon sa ugnayan ng tao ay nagsasama ng paggalang sa mga

pangangailangan ng mga empleyado, pag-aalala para sa pagpapaunlad ng mga tauhan, habang ang
pag-uugali na nakatuon sa pagtupad ng mga gawain sa paggawa sa anumang gastos ay may
kakaibang katangian na hindi pinapansin ang mga pangangailangan at interes ng mga subordinates
at minamaliit ang pangangailangan para sa pag-unlad ng tauhan.

Nang hindi binabawasan ang kontribusyon ng pagsasaliksik gamit ang diskarte na ito, maraming
mga siyentista ang nagtatalo na walang pinakamainam na istilo ng pamumuno, kapag ang
pamamaraang ito ay ipinapalagay na eksakto iyan. Ang pagiging epektibo ng isang istilo ay
nakasalalay sa likas na katangian ng isang partikular na sitwasyon, at kapag nagbago ang
sitwasyon, nagbabago rin ang kaukulang istilo.

Samantalang ang personalidad at pag-uugali ng pag-uugali ay nakatuon sa mga tukoy na bahagi ng

pamumuno, ang diskarte ng pangyayari ay nagha-highlight ng mahalagang papel ng mga
kadahilanan ng sitwasyon sa mabisang pamumuno, habang hindi pinapabayaan ang kahalagahan ng
pagkatao at mga katangian ng pag-uugali.

Pinaniniwalaan na ang pagiging epektibo ng pamumuno ay likas sa sitwasyon at nakasalalay sa

mga kagustuhan, mga personal na katangian ng mga subordinates, ang antas ng kanilang
paniniwala sa kanilang sariling mga lakas at kakayahang impluwensyahan ang sitwasyon. Ang
pamumuno ay natutukoy din ng mga katangian ng pagkatao ng namumuno mismo, ang kanyang
intelektwal, personal, negosyo at mga propesyonal na katangian.
Ang mas mga kamakailang pag-aaral ay nagpapahiwatig na tulad ng iba't ibang mga sitwasyon na
nangangailangan ng iba't ibang mga istruktura ng organisasyon, sa gayon dapat mapili ang iba't
ibang mga paraan ng pamumuno depende sa likas na katangian ng partikular na sitwasyon. Ang
isang tunay na pinuno ay dapat makapag-uugali nang iba depende sa tiyak na sitwasyon.

Sa aming pagsasaliksik, sumunod kami sa isang sistematikong diskarte, na sinasabi na ang iba't
ibang mga bahagi ng pamumuno ay mahalaga para sa pamumuno: pag-uugali ng pinuno,
pakikipag-ugnay sa mga miyembro ng pangkat, mga tukoy na tampok ng mga sitwasyon, ngunit
ang bawat tao ay may ilang mga personal na katangian na, na may wastong pag-unlad, ay maaaring
gumawa ng sinumang tao isang totoong pinuno. Sinabi ni R. Stogdill: "ang isang tao ay hindi
magiging pinuno lamang dahil mayroon siyang isang tiyak na hanay ng mga personal na pag-aari."
Sumasang-ayon kami sa kanyang mga salita, habang napagtatanto na ang hanay ng mga personal
na pag-aari, katangian, ay mahalaga para sa pagbuo ng isang tunay na pinuno. At ito ay sa pag-
unlad ng mga katangiang ito na maaari nating maimpluwensyahan.

Napagpasyahan ni R. Stogdill na "ang istraktura ng mga personal na katangian ng isang namumuno

ay dapat na maiugnay sa mga personal na katangian, gawain at gawain ng kanyang mga sakop."
Samakatuwid, mahalagang turuan ang isang tao na maaaring maka-impluwensya sa iba,
isinasaalang-alang ang kanilang mga interes.

Sinubukan ng iba`t ibang mga may-akda na ihiwalay ang mga kaugaliang ito o katangiang
kinakailangan para sa isang pinuno. Samakatuwid, ang sosyolohikal na Pranses, isa sa mga
nagtatag ng sikolohiya sa lipunan na si Gabriel Tarde ay naniniwala na ang mga pinuno ay
nailalarawan sa isang kumbinasyon ng mga katangian tulad ng malikhaing talento at hindi
pagsunod.

Mula sa magkatulad na posisyon, ang pagkatao ng pinuno (pinuno) ay nailalarawan ng kanyang

kababayan na si Gustave Le Bon, na pinapansin dito, gayunpaman, isang iba't ibang mga
katangian: matatag na paniniwala ("ang kumbinsido na lumahok sa mga nakatagong puwersa na
namumuno sa mundo"), panatisismo ("mga panatiko at yaong nagdurusa sa guni-guni kasaysayan
"), pagkahumaling sa mga ideya (" mga ideya, at samakatuwid ang mga tao na sumasalamin at
nagpapalaganap sa kanila, namumuno sa mundo "), bulag na pananampalataya," gumagalaw na
mga bundok. " Ang katalinuhan, ayon kay Le Bon, ay hindi mga katangian ng isang pinuno, dahil
"ang nag-iisip ay masyadong malinaw na nakikita ang pagiging kumplikado ng mga problema
upang siya ay magkaroon ng napakalalim na paniniwala, at napakakaunting mga layunin sa pulitika
na para sa kanya na karapat-dapat sa kanyang pagsisikap." Sa kanyang palagay, "mga panatiko
lamang na may limitadong pag-iisip, ngunit may isang masiglang karakter at malalakas na hilig ang
makakahanap ng mga relihiyon, emperyo at itaas ang masa."

Si Ralph Stogdill noong 1948 at si Richard Mann noong 1959 ay sinubukang buod at pangkatin
ang lahat ng dati nang natukoy na mga katangian ng pamumuno. Kaya't, napagpasyahan ni Stogdill
na karaniwang limang katangian ang nagpapakilala sa isang pinuno: 1) katalinuhan o intelektuwal
na mga kakayahan; 2) dominasyon o pamamayani sa iba; 3) tiwala sa sarili; 4) aktibidad at lakas;
5) kaalaman sa bagay. ... Maya-maya ay nagdagdag si R. Stogdill ng pagiging mapagmatyag,
kasikatan, mahusay na pagsasalita sa kanila.

Matapos pag-aralan ang panitikan sa napiling paksa ng pagsasaliksik, nakilala namin ang isang
bilang ng mga katangian ng pamumuno na, sa aming palagay, ay maaaring isaalang-alang na mga
kalidad ng pamumuno at pag-unlad na kung saan ay pagtuunan ng pansin ang nabuong programa.
Napili tulad ng mga katangian tulad ng: aktibidad sa panlipunan, kumpiyansa sa sarili at tiwala sa
sarili, katalinuhan, pati na rin ang mga hilig sa pakikipag-usap at pang-organisasyon.

Ang konsepto ng aktibidad sa lipunan ay isang espesyal na kaso ng konsepto ng aktibidad, na

ginagamit sa maraming larangan ng kaalaman. Ayon sa ilang mga may-akda, ang aktibidad sa
lipunan ay ang pinakamataas na anyo ng aktibidad ng tao, na nagpapakita ng sarili bilang
kakayahang kumilos nang may malay, hindi lamang sa pagbagay sa panlabas na kapaligiran, ngunit
sadyang binago rin ito.

Ang mga siyentipikong panloob (L.P.Bueva, O.I. Ivanov, JI.H. Kogan, V.G. Mordkovich at iba pa)
ay tumutukoy sa aktibidad na panlipunan bilang isang kalidad ng isang personalidad na nag-
aambag sa pagbabago ng kapaligiran at ng indibidwal mismo. Ang aktibidad na panlipunan ng
pagkatao bilang isang pabago-bagong kalidad ng pagkatao, na nag-aambag sa pagsasakatuparan ng
oryentasyong panlipunan ng pagkatao at ang kahandaang ipahayag ang sarili sa iba`t ibang mga
aspeto ng buhay, kasama na ang mga aktibidad sa kultura at paglilibang, ay ipinakita sa kanyang
tesis ni E.I Leonova.

Ang pinalawak at napagtatanto ang pangunahing kahulugan ng aktibidad ng lipunan ay ang

kahulugan na ibinigay ng V.Z.Kogan at ito ang kinukuha natin bilang pangunahing. Ang aktibidad
na panlipunan ay isang may malay at may layunin na aktibidad ng isang indibidwal at ang integral
na kalidad na panlipunan-sikolohikal, na kung saan, nakasalalay, matukoy at makilala ang antas o
sukat ng personal na epekto ng paksa sa paksa, proseso at phenomena ng nakapalibot na
katotohanan. Binibigyang diin niya ang kahalagahan ng aktibidad sa pag-unlad ng personalidad at
sinabi na ito ay isang tunay na pagpapakita ng aktibidad ng lipunan ng isang tao.

Bilang pagdaragdag ng kanyang opinyon, isinasama ni N.P. Fetiskin ang mga tagapagtaguyod ng
aktibidad na panlipunan at sikolohikal ng indibidwal, na binabanggit na ang kaalaman sa kanilang
pangunahing mga pangangailangan ng mga kabataan ay ang paunang sandali ng pagganyak sa
sarili, personal na pamamahala, at, nang naaayon, isang makabuluhang karagdagan para sa pagbuo
ng kanilang sariling landas sa buhay, karera.

Ang susunod na kalidad ng pagkatao ay ang katalinuhan. Sa paliwanag na diksyunaryo ng S. I.

Ozhegov, ang sumusunod na kahulugan ay ibinigay - talino (isip) - ang kakayahang mag-isip, ang
simula ng kaisipan sa isang tao.

Ayon sa akademiko na si N.N. Ang Moiseev, ang katalinuhan ay, una sa lahat, setting-layunin,
pagpaplano ng mapagkukunan at pagbuo ng isang diskarte para sa pagkamit ng mga layunin.
Naniniwala si V. Stern na ang katalinuhan ay isang tiyak na pangkalahatang kakayahang
umangkop sa mga bagong kondisyon sa pamumuhay.

Sa aming trabaho, sinusunod namin ang opinyon ni Eysenck, na nagsasalita tungkol sa intelligence
quotient (mga puntos ng IQ) - isang tagapagpahiwatig ng kakayahan ng isang tao na malaman ang
bago. Ito ang antas kung saan maaaring obserbahan at maunawaan ng isang tao ang nangyayari.

Kabilang sa katalinuhan ang maraming bahagi. Ang pag-usisa ay ang pagnanais na

komprehensibong makilala ang isang partikular na kababalaghan sa mahahalagang relasyon. Ang
kalidad ng pag-iisip na ito ay nasa puso ng aktibong aktibidad ng nagbibigay-malay. Ang lalim ng
isip ay nakasalalay sa kakayahang paghiwalayin ang pangunahing mula sa pangalawang, ang
kinakailangan mula sa hindi sinasadya. Kakayahang umangkop at kadaliang kumilos ng isip - ang
kakayahan ng isang tao na gumawa ng malawak na paggamit ng mayroon nang karanasan, upang
mabilis na matuklasan ang mga bagay sa mga bagong koneksyon at relasyon, upang
mapagtagumpayan ang stereotyped na pag-iisip. Ang pagiging pare-pareho ng pag-iisip ay
nailalarawan sa pamamagitan ng isang mahigpit na pagkakasunud-sunod ng pangangatuwiran,
isinasaalang-alang ang lahat ng mahahalagang aspeto sa bagay na pinag-aaralan, lahat ng mga
posibleng pagkakaugnay nito. Ang pag-iisip na nakabatay sa ebidensya ay nailalarawan sa
pamamagitan ng kakayahang gamitin sa tamang oras tulad ng mga katotohanan, mga pattern na
nakakumbinsi sa kawastuhan ng mga paghuhusga at konklusyon. Pinuna ng kritikal na pag-iisip
ang kakayahang mahigpit na masuri ang mga resulta ng aktibidad sa kaisipan, isailalim ito sa
kritikal na pagtatasa, itapon ang maling desisyon, at talikuran ang mga kilos na nagsimula kung
salungat sa mga kinakailangan ng problema. Ang lawak ng pag-iisip ay ang kakayahang masakop
ang isyu sa kabuuan, nang hindi nawawala ang paningin ng paunang data ng kaukulang problema,
upang makita ang multivariance sa paglutas ng problema.

II. Contribution

The purpose of this paper is to undertake a personal, historical, analytical and interpretive
investigation of the evolution of the concept of authentic leadership in educational administration/
leadership over a number of decades.

III. Conclusion

Throughout this paper, I have argued the need for authentically professional
leadership in our schools; a leadership infused with integrity, moral purpose and
ethics. Like principals, teachers are influential leaders but cannot achieve their goals
on their own; they must embrace a deep professional commitment to work collegially.
It is only when this focus becomes a collective professional, ethical and moral
imperative that the teaching and learning landscape is likely to change.

IV. Recomendation

A. Operating with authentic and positive cultures differ from

“comparison schools” that are less committed to such positive processes?

B. Educational systems and schools can develop and nurture

positive and authentic cultures and practices that will help “raise the bar and
close the gap” in the performance levels of all their students?