Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!
«Ο σοσιαλισμός
«Η ζωή χωρίς
την πάλη για το ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ
σοσιαλισμό δεν
έχει νόημα»
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ
Περιοδική έκδοση του ΕΚΚ (τ-π), Ελληνικού Τμήματος της Ποσαδικής 4ης Διεθνούς
Δεκέμβριος 2021-Φεβρουάριος 2022, αρ. φύλλου 119, 1,5 € http://pcr-posadista.blogspot.gr/
ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΡΩΣΟ-ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΤΗΝ
ΟΥΚΡΑΝΙΑ: «ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ -ΚΑΙ ΤΟ
ΦΑΣΙΣΜΟ- ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ» ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ
ΚΑΙ «ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΕ ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ».
Όλες οι αναλύσεις μας, που έχουν
και σημαντικά στοιχεία πρόβλεψης,
κάνουν κατανοητή την τωρινή φυσι-
κή συνέχειά τους στην επέμβαση του
ρωσοσοβιετικού στρατού στην Ου-
κρανία, ενάντια στον ιμπεριαλισμό
-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ- και τον πόλεμο και το
φασισμό του, εφαρμοσμένο στο προ-
τεκτοράτο του, την Ουκρανία. Προ-
σπαθούμε αυτές οι αναλύσεις και προ-
βλέψεις μας να είναι συνέχεια των
αναλύσεων και προβλέψεων του δα-
σκάλου Χ. Ποσάδας πάνω στο τωρι-
νό κοινωνικό ιστορικό προτσές, όπου
τη φάση της κυριαρχίας του ιμπερια-
λισμού μέχρι το 1917, τη διαδέχτηκε
αναπόφευκτα και ανεπίστρεπτα η φά-
ση της Μετάβασης από τον καπιταλι-
σμό στο σοσιαλισμό και συγκεκριμέ-
να στις Σοσιαλιστικές Επαναστάσεις,
ξεκινώντας από τη Ρώσικη Σοσιαλι-
στική Επανάσταση του 1917 και την
ίδρυση του πρώτου και μεγάλου Ερ-
γατικού (Σοσιαλιστικού) Κράτους, της
ΕΣΣΔ. Ήταν το αποτέλεσμα της μετα-
τροπής του Α’ Παγκόσμιου ιμπεριαλι-
στικού Πολέμου σε Σοσιαλιστική Επα-
νάσταση. Αυτό κάνει ώστε έκτοτε όλες
οι συγκρούσεις και πόλεμοι ανάμεσα
σε χώρες είχαν πια το ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΑΞΙΚΟ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ «ΣΥΣΤΗ-
ΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΣΥΣΤΗΜΑ» (Χ. ΠΟ-
ΣΑΔΑΣ) ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ «ΠΑΓΚΟ-
ΣΜΙΑ ΔΥΑΔΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ
ΣΤΑ ΔΥΟ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ». Ανεξάρτητα
από τις ταξικές, εθνικές, κρατικές
μορφές ήταν και είναι ένας ιμπερια-
λιστικός πόλεμος κατευθείαν ενάντια
στην ανθρωπότητα, ενάντια στις μάζες
και τις ταξικές, επαναστατικές και σο-
σιαλιστικές κατακτήσεις τους. Το ιστο-
ρικό κοινωνικό καθήκον και πάλη των
μαζών και της επαναστατικής, προλε-
ταριακής και σοσιαλιστικής-κομμουνι-
στικής-αριστερής πρωτοπορίας τους
είναι ακριβώς να μετατρέπουν αυτόν
τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε επανά-
σταση ενάντια στον ιμπεριαλισμό, που
στο περιεχόμενό της δεν μπορεί παρά
να είναι, ήταν, είναι και θα είναι σοσια-
λιστική.
Οπωσδήποτε η ταξική, επαναστα-
τική και σοσιαλιστική πάλη κι επα-
νάσταση ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΓΝΗΣΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ
ΤΗΣ. ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΣΑΝ ΟΙ ΛΕ-
ΝΙΝ-ΤΡΟΤΣΚΙ-ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ
ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ακόμα και στα πρώτα χρό-
νια αυτής της εποχής της Μετάβασης
από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό,
με ΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟ-
ΣΠΟΝΔΗ ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ
ΕΣΣΔ. (Βλέπε και τη «ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΠΡΟΣ
ΤΟΝ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΛΑΟ, ΜΕ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΙ-
ΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ
ΡΑΝΤΑ» (γράφτηκε στις 3 (16) του Δε-
κέμβρη 1917 -πρώτες μέρες της νίκης
της Σοσιαλιστικής Επανάστασης-, Άπα-
ντα Λένιν τόμος 35 σελ. 143-145, Εκδό-
σεις «Σύγχρονη Εποχή»). Οπωσδήποτε
λοιπόν η τωρινή μορφή της στρατιωτι-
κής-πολεμικής επέμβασης της Ρωσίας
στην Ουκρανία έπρεπε, πρέπει, εν μέ-
ρει είναι -σίγουρα στο ταξικό, κοινω-
νικό ιστορικό περιεχόμενό της- και θα
είναι σύντομα το γνήσιο στρατιωτικό
χέρι αυτών των γνήσιων μορφών της
Σοσιαλιστικής Επανάστασης: «Κόμ-
μα-Σοβιέτ-Διεθνής» (Χ. Ποσάδας). Δεν
ήταν λοιπόν καθόλου λάθος των Λέ-
νιν-Τρότσκι-Μπολσεβίκων η Κοινωνι-
είναι μια
αναγκαιότητα
της οργάνωσης
της ζωής»
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ
κοπολιτική -και στην άμεση συνέχεια
στρατιωτική- Σοβιετική Σοσιαλιστι-
κή Ομόσπονδη Ένωση της Ουκρανίας
με την Ένωση ΕΣΣΔ, όπως ισχυρίστη-
κε αντικομουνιστικά-αντισοβιετικά
ο Πούτιν. Κι αυτός ο ίδιος είναι η συ-
νέχεια της φιλοκαπιταλιστικής σοβι-
ετικής γραφειοκρατίας που διέλυσε
συνειδητά αντεπαναστατικά κι αντι-
κομουνιστικά την ΕΣΣΔ κι όχι από λά-
θος όπως αυτός λέει. Αν κάποια μορ-
φή θα καταλήξει να είναι λαθεμένη -αν
δεν σημάνει και εκφράσει μια επιστρο-
φή των γνήσιων μορφών της Σοσιαλι-
στικής Επανάστασης στη Ρωσική Ομο-
σπονδία και την Ουκρανία-, αυτή θα
είναι η τωρινή επέμβαση της Ρωσίας
στην Ουκρανία. Αλλά ακόμα κι αν είναι
λαθεμένη ΕΜΕΙΣ -από τη στιγμή που
δεν υπάρχει η γνήσια- ΤΩΡΑ ΤΗ ΣΤΗ-
ΡΙΖΟΥΜΕ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΖΕΣ ΤΟΥ
ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ,
ΑΡΙΣΤΕΡΗ, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΟΣΙ-
ΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ ΤΟΥΣ. Και μα-
ζί μ’ αυτές παλεύουμε να γίνει γνήσια,
επαναστατική, αντιιμπεριαλιστική και
• Γραφειοκρατία Αριστεράς
Ελλάδας- Αντιρωσισμός 4
• Ουκρανία, Β.Ι. Λένιν 5
• Σοβιετική επέμβαση στο
Αφγανιστάν, Χ. Ποσάδας 6
• Σύμφωνο Κίνας-Ρωσίας 14
• Ρωσία-Ουκρανία-Βραζιλία 17
• ΕΟΚ, Χ. Ποσάδας 19
• Νικαράγουα 24
• Νικαράγουα, Χ. Ποσάδας 26
• Περού, Χ. Ποσάδας 29
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 1
σοσιαλιστική επέμβαση. Όχι μόνο αυ-
τή η επέμβαση, αλλά και κάθε μελλο-
ντική επέμβαση, όπως προαναγγέλλε-
ται -και σωστά- από τη Ρωσία. Ενάντια
στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και φασι-
σμό.
Η ολοκληρωτική πολεμική, με όλα
τα μέσα, επίθεση του αμερικανονατο-
ϊκού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού
ενάντια στους λαούς του κόσμου επι-
κεντρώνεται κάθε φορά και περισσό-
τερο ενάντια στα κέντρα της αντιιμπε-
ριαλιστικής επαναστατικής πάλης και
προόδου και αντεπίθεσης αυτών των
λαών, που είναι Η Ρωσική Ομοσπον-
δία και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας
και κύρια το σοσιαλιστικό-κομμουνι-
στικό παρελθόν, παρόν και μέλλον αυ-
τών των χωρών, όπως και των λαών και
χωρών συμμάχων τους. Έχουμε ανα-
λύσει και προτείνει, με βάση τα διδάγ-
ματα και τις εμπειρίες των δασκάλων
του μαρξισμού, του διαλεκτικού ιστο-
ρικού υλισμού, Μαρξ, Ένγκελς. Λένιν,
Τρότσκι και Ποσάδας, ότι καθώς ο κα-
πιταλισμός-ιμπεριαλισμός δεν πρόκει-
ται να εγκαταλείψει την ιστορία χωρίς
να χρησιμοποιήσει όλα τα όπλα που δι-
αθέτει, σ’ έναν διαρκή και Παγκόσμιο
ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, οι λαοί και οι
χώρες τους, οι γνήσιες λαϊκές, επανα-
στατικές, αριστερές σοσιαλιστικές και
κομμουνιστικές ηγεσίες τους, πρέπει
και μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν και ν’
αντεπιτεθούν, με όλα -και τα ανώτε-
ρα και πιο εξελιγμένα- μέσα, κοινωνι-
κά, οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά
και οπωσδήποτε στρατιωτικά αυτή την
επίθεση του καπιταλισμού-ιμπεριαλι-
σμού. Η άμυνα των λαών του κόσμου,
όπως προβλέφτηκε από το μαρξι-
σμό-λενινισμό, αποδείχτηκε αδύναμη
ν’ ανακόψει αυτή την αναπόφευκτη
ιμπεριαλιστική πολεμική και φασιστι-
κή επίθεση: Έχουν λοιπόν περάσει,
πρέπει και μπορούν να περνάνε καθη-
μερινά στην αντεπίθεση, όχι μόνο σή-
μερα και αύριο, αλλά χθες, όπως λέμε
κι όπως έγινε ήδη με τις αντιιμπερια-
λιστικές-αντιαποικιακές επαναστάσεις
και κύρια με τις Σοσιαλιστικές, τη Ρώ-
σικη, την Κινέζικη, τη Βιετναμέζικη,
την Κορεάτικη, την Κουβανική, κτλ.
Χθες, σήμερα και αύριο, επειδή αυτή
η αντεπίθεση πρέπει να είναι και στρα-
τιωτική, ΜΟΝΟ Η ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ Η ΚΙΝΑ
ΜΠΟΡΟΥΝ, ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΜΕΣΑ ΓΙΑ Ν’
ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ!!! Κάθε άλλη τοποθέ-
τηση θεωρητική, πολιτική, τακτική και
δράσης ευνοεί, υπηρετεί, ή/και συμμα-
χεί (στην κυριολεξία, δηλαδή αυτή της
στρατιωτικής μάχης) με τον καπιταλι-
σμό-ιμπεριαλισμό, ενάντια στους λα-
ούς.
Είναι αυτό που κάνουν εκφυλισμέ-
νες γραφειοκρατικές, αντεπαναστατι-
κές και αντικομουνιστικές ηγεσίες αρι-
στερών κομμάτων κάθε απόχρωσης,
2 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
συμπεριλαμβανόμενων των κομμου-
νιστικών, ανάμεσά τους αυτή του ΚΚΕ
και μιας μειοψηφίας 34 ΚΚ, που με κοι-
νή τους ανακοίνωση συνεχίζουν να
βλέπουν στον κόσμο πολέμους «ανά-
μεσα σε ιμπεριαλισμούς» κι έτσι με την
ουδέτερη «ίσων αποστάσεων» στά-
ση σ’ αυτούς τους πολέμους, δικαιο-
λογούν κι ευνοούν τον πάντα επιτιθέ-
μενο ιμπεριαλισμό ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, που
μόνο αυτός κάνει πόλεμο και φασισμό
ενάντια στην επανάσταση και το σο-
σιαλισμό. Και βέβαια επανάσταση και
σοσιαλισμός δεν κάθονται με σταυρω-
μένα τα χέρια όπως αυτές οι γραφειο-
κρατικές ηγεσίες θα ήθελαν, για να μην
τις ανατρέψει κι αυτές αυτή η επανά-
σταση και ο σοσιαλισμός. Συνεχίζουν
την αντιδραστική κι αντεπαναστατι-
κή παράδοση της σταλινικής γραφει-
οκρατίας, που ακριβώς και κύρια απέ-
ναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και
φασισμό πρόδωσαν επανειλημμένα
την επανάσταση και το σοσιαλισμό,
όπως στην Ελλάδα.
Ακόμα κι όταν αυτές οι ηγεσίες μιλά-
νε για «αντεπίθεση» εννοούν την απερ-
γία, τη διαδήλωση, το πολύ μια κατάλη-
ψη εργοστασίου, για να συγκρατήσουν
και ν’ αποπροσανατολίσουν το εργατι-
κό και λαϊκό κίνημα. Δηλαδή γι’ αυτούς
«αντεπίθεση» είναι μόνο στα λόγια και
το πολύ με «τόξα και σπαθιά», απέ-
ναντι στο τερατώδη πολεμική μηχα-
νή του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού!!!
Στο βάθος αυτές οι γραφειοκρατίες πι-
στεύουν ακόμα στην «ειρηνική συνύ-
παρξη», σαν συνέπεια της αντίληψής
τους -στην καλύτερη περίπτωση, για-
τί κυριαρχεί η αντεπαναστατική πρό-
θεσή τους- ότι ο ιμπεριαλισμός μπο-
ρεί ακόμα να είναι και «ειρηνικός» και
«δημοκρατικός» κι όχι αναπόφευκτα κι
ανεπίστρεπτα, ολοκληρωτικά, πολεμι-
κός και φασιστικός.
Είναι λοιπόν ο αναπόφευκτος
«ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (με
όλα τα ανώτερα μέσα -και τα στρα-
τιωτικά-) ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ
ΠΟΛΕΜΟ (μόνο στρατιωτικά και
φασιστικά τους απομένουν) ΤΩΝ
ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ»!!! ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Έχουμε αναλύσει ότι ξεκινώντας από
τη Ρώσικη Σοσιαλιστική Επανάστα-
ση κάθε μέρα και περισσότερο, πλέον
στο έπακρο, ο κύκλος ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙ-
ΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ-ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ-ΙΜΠΕ-
ΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, έχει εξελιχθεί
-ευτυχώς για την ανθρωπότητα, αλ-
λά δυστυχώς που συνεχίζει να υπάρ-
χει πόλεμος μέχρι να καταργηθεί ο
καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός παγκό-
σμια- σε ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙ-
ΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ-ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Γι’ αυτό
και ο Γ’ Παγκόσμιος -αναπόφευκτα και
Ατομικός- Πόλεμος που προετοιμάζει,
δοκιμάζει και κάνει -έστω και κομμα-
τιαστά ακόμα- ο ιμπεριαλισμός, κύρια
γύρω κι ενάντια στη Ρωσική Ομοσπον-
δία και την Λ.Δ. της Κίνας, γίνεται σε
ώριμες επαναστατικές συνθήκες σε
όλο τον κόσμο, όπου «το ντουφέκι εί-
ναι συνέχεια του χεριού και το χέρι εί-
ναι συνέχεια της ψυχής τους» (Γιάννης
Ρίτσος) και της «σοσιαλιστικής συνεί-
δησης των μαζών» (Χ. Ποσάδας).
Όσο κι αν ο Πούτιν και η Ρωσική γρα-
φειοκρατική και αστική ηγεσία κάνουν
αυτή την πολεμική επέμβαση στην Ου-
κρανία στ’ όνομα του «ν’ αποφευχθεί
ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος» -όχι λάθος
σαν άμεσος στόχος-, στο ιστορικό, τα-
ξικό και κοινωνικό περιεχόμενο και
πραγματικότητα είναι ένα «προληπτι-
κό χτύπημα» της παγκόσμιας σοσια-
λιστικής επανάστασης ενάντια στον
ιμπεριαλισμό, ώστε να μειωθούν στο
ελάχιστο τα δεινά που θα προκαλέ-
σει ο αναπόφευκτος Γ’ και τελευταί-
ος Παγκόσμιος Πυρηνικός ιμπεριαλι-
στικός Πόλεμος στην ανθρωπότητα.
Για ν’ αποφευχθούν δεινά σαν αυτά
που προκάλεσε στην ΕΣΣΔ η συμφω-
νία της σταλινικής γραφειοκρατίας με
το γερμανικό ιμπεριαλισμό (δες σύμ-
φωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ, που σω-
στά τώρα ο Πούτιν αποκαλεί λάθος, αν
και πολύ καθυστερημένα γιατί γι’ αυ-
τό το λάθος ο Τρότσκι και ο Κόκκινος
Στρατός που αυτός ίδρυσε, είχαν μιλή-
σει και προειδοποιήσει την ΕΣΣΔ για
την επικείμενη επίθεση του γερμανι-
κού ιμπεριαλισμού ενάντιά της, παρά
κι ενάντια σ’ αυτό το «σύμφωνο».
Η στρατιωτική-πολεμική επέμβαση
της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι αντι-
κειμενικά, ιστορικά, μέρος της ανα-
γκαίας σοσιαλιστικής επανάστασης
που περιλαμβάνει και την Κίνα -για να
περάσει από το ιδιόμορφο Εργατικό
Κράτος στο σοσιαλισμό- και τη Ρωσία
-για να επιστρέψει στη σοβιετική δη-
μοκρατία το Εργατικό Κράτος και το
σοσιαλισμό. Ανεξάρτητα από τις τωρι-
νές γραφειοκρατικές και αστικές ηγεσί-
ες, που πάντα προσπαθούν να χρησι-
μοποιήσουν τις αντικειμενικές ανάγκες
σύμφωνα με τα δικά τους υλικά και δι-
απλεκόμενα με τον καπιταλισμό-ιμπε-
ριαλισμό συμφέροντα. Αλλά πιστεύ-
ουμε ακράδαντα ότι αυτή τη φορά,
απέναντι σε μια τόσο μεγάλη και βα-
θιά αντιιμπεριαλιστική-αντιπολεμική
κι αντιφασιστική επέμβαση, αυτές οι
ηγεσίες δεν θα το καταφέρουν κι αυ-
τή η επέμβαση θα είναι κι ένα χτύπη-
μα ενάντιά τους.
Οι λαοί του κόσμου με την ταξική,
επαναστατική και σοσιαλιστική πά-
λη τους, έχουν κατακτήσει και κατα-
κτούν καθημερινά όλα τα ανώτερα μέ-
σα της ανθρώπινης ζωής και προόδου
τους, απέναντι κι ενάντια στην οικο-
νομική, κοινωνική, πολιτική και πολι-
τιστική κρίσης αποσύνθεσης, πολέμου
και φασισμού του καπιταλισμού-ιμπε-
ριαλισμού. Τα ανώτερα αυτά μέσα εί-
ναι κύρια: ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, «ΚΟΜ-
ΜΑ-ΣΟΒΙΕΤ-ΔΙΕΘΝΗΣ» (Χ. Ποσάδας),
«ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙ-
ΩΤΩΝ» καπιταλιστών-ιμπεριαλιστών
(Μαρξ-Ένγκελς), ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ, ΚΡΑΤΙΚΟ-
ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ
ΛΑΟΥ, ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ, ΑΝΤΙΚΑΠΙ-
ΤΑΛΙΣΤΙΚΟ-ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕ-
ΤΩΠΟ και βέβαια τα όποια βήματα
γίνονται σ’ αυτή την κατεύθυνση. Δη-
λαδή στην κατεύθυνση της Σοσιαλι-
στικής Επανάστασης, κατεύθυνση που
είναι η πυξίδα Ο ΦΑΡΟΣ, που προσανα-
τολίζει και καθοδηγεί κάθε προοδευτι-
κό προτσές, ενάντια στη βαρβαρότη-
τα -σε όλους τους τομείς και μέσα- του
καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού.
Αυτή είναι η προοδευτική κατεύθυν-
ση της κοινωνικής ιστορίας που χάραξε
ανεξίτηλα κι ανεπίστρεπτα η μεγάλη
Σοσιαλιστική Ρώσικη Επανάσταση των
Λένιν-Τρότσκι-Μπολσεβίκων, εγκαινι-
άζοντας την εποχή της ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙ-
ΣΜΟ ΣΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ
ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕ-
ΩΝ. Βάζοντας μια και καλή τέλος στην
εποχή του ιμπεριαλισμού, που με τους
πολέμους του «μοίραζε και ξαναμοίρα-
ζε τον κόσμο» (Λένιν). Αυτός ο φαύλος
κύκλος του ιμπεριαλισμού, κλειστός
οριστικά για δημιουργία άλλων ιμπε-
ριαλιστικών δυνάμεων -έτσι όπως το
ανέλυσε, το πρόβλεψε ο Λένιν και απο-
δείχτηκε από την ιστορία, στην εποχή
του τέλους της φάσης του ιμπεριαλι-
σμού στον κόσμο-, έψαξε και βρήκε το
κέντρο του στον αμερικάνικο ιμπερια-
λισμό, σαν τελευταίο καταφύγιο, που
συνδυάζει και αυτός τον πόλεμο και
το ναζιφασισμό των Χίτλερ-Μουσολίνι.
«ΗΠΑ-ΝΑΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΧΟΥΝΤΕΣ ΚΑΙ
ΠΟΛΕΜΟΙ» ενάντια σε χώρες, έθνη και
λαούς. Ο οποιοσδήποτε αντικειμενικός
-και γι’ αυτό προοδευτικός και αριστε-
ρός- παρατηρητής ρίξει μια ματιά σε
όλα τα γεωγραφικά-γεωπολιτικά μήκη
και πλάτη του πλανήτη γη θα δει τον
πόλεμο και το φασισμό, με όλα τα μέσα
και κάθε φορά περισσότερο στρατιω-
τικά, του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού
ενάντια στην ανθρωπότητα.
Πρώτα ήταν ο πόλεμος του καπιτα-
λισμού ενάντια στη φεουδαρχία, μετά
ο πόλεμος ανάμεσα σε καπιταλιστικές
χώρες και ταυτόχρονα ο ιμπεριαλιστι-
κός πόλεμος, πρώτα για το «μοίρασμα
και το ξαναμοίρασμα του κόσμου» και
τώρα ενάντια σε όλο τον κόσμο. Ενά-
ντια σε μια ανθρωπότητα που έχει βρει
και κατακτάει τώρα το δικό της ταξικό,
επαναστατικό και σοσιαλιστικό δρό-
μο, αρχίζοντας από τη μετατροπή του
Α’ και Β’ ιμπεριαλιστικού Παγκόσμιου
Πολέμου σε Σοσιαλιστική Επανάστα-
ση. Ο ΤΩΡΙΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗ-
ΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΙ
ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΑΞΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΝΑ-
ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ-ΙΜΠΕΡΙΑ-
ΛΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ,
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑ-
ΛΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΑΛΛΗ. ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΚΑΙ ΠΟ-
ΛΕΜΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΣΥΣΤΗ-
ΜΑ, ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΠΙ-
ΤΑΛΙΣΜΟ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ (βάζουμε
πρώτο το Σοσιαλισμό, γιατί είναι αυ-
τός που θα νικήσει), όπως ήταν πριν
σύστημα καπιταλισμός ενάντια σε σύ-
στημα φεουδαρχία. Σίγουρα ο καπι-
ταλισμός-ιμπεριαλισμός οπισθοδρο-
μεί -σε μορφές- ακόμα και προς τη
φεουδαρχία, το μεσαίωνα και τη δου-
λοκτησία, ΑΛΛΑ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΘΑ
ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ
ΒΑΡΒΑΡΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ.
Ρωσία και Κίνα, με όλα τους τα μέ-
σα και όπλα που διαθέτουν, δεν πρέ-
πει, δεν μπορούν, δεν έχουν δικαίωμα
να παραμείνουν και δεν θα παραμεί-
νουν στην άμυνα απέναντι στην πο-
λεμική και φασιστική προετοιμασία,
περικύκλωση και δράση του ιμπερια-
λισμού ενάντιά τους, γιατί είναι τα «μέ-
σα και τα όπλα της ανθρωπότητας», το
χέρι, η «συνέχεια της πολιτικής με άλλα
μέσα», της λαϊκής, ταξικής, επαναστα-
τικής και σοσιαλιστικής πολιτικής και
πάλης και κατακτήσεων. Στους λαούς
του κόσμου και των χωρών τους και
στην ταξική, επαναστατική και σοσια-
λιστική πάλη τους αυτές οι δύο χώρες
οφείλουν και τη δική τους ολόπλευρη
ανάπτυξη, όλα τα μέσα και όπλα που
διαθέτουν, ώστε επειγόντως να τα χρη-
σιμοποιήσουν για τελειώνουμε με ό,τι
-μόνο πολεμικό, φασιστικό και βάρβα-
ρο- απομένει από το καπιταλιστικό κα-
θεστώς, στη σημερινή φάση του, αυτή
του ιμπεριαλισμού και της ολοκληρω-
τικής κρίσης αποσύνθεσής του, όπου
προετοιμάζεται και κάνει ολοκληρωτι-
κό πόλεμο σε κάθε γωνιά του πλανήτη
γη και έξω από αυτόν.
Ο αντικομουνισμός δεν είναι μόνο
προπαγανδιστικό και πολεμικό όπλο
του ιμπεριαλισμού, δηλαδή των ΗΠΑ-
ΝΑΤΟ-ΕΕ. Σαν στήριγμα του το προ-
σφέρουν και διάφορες εκφυλισμένες
γραφειοκρατικές ηγεσίες της αριστε-
ράς, κάθε απόχρωσης. Δεν προκαλούν
απλά σύγχυση στις μάζες, αλλά και συ-
νειδητά πια στηρίζουν έμμεσα ή και
άμεσα τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό.
Αυτές οι ηγεσίες θεωρούν ότι η Ρώσικη
και η Κινέζικη Σοσιαλιστική Επανάστα-
ση και οι κατακτήσεις τους, σε ένα τε-
ράστιο έδαφος και πληθυσμό της γης
-ανάμεσά τους οι στρατιωτικές κατα-
κτήσεις-, πάντα ζωντανές -πρώτα απ’
όλα στο σοβιετικό λαό και στρατό και
τον κομμουνιστικό λαό και στρατό της
Κίνας-, «έγιναν για το τίποτα» και πολύ
χειρότερα ότι έγιναν για να περάσουν
Ρωσία και Κίνα από μισο-φεουδαρχι-
κές, αποικιο-κρατούμενες και καθυ-
στερημένες καπιταλιστικές χώρες στον
ιμπεριαλισμό!!!!!! Μήπως αυτές οι εκ-
φυλισμένες ηγεσίες αυτό θέλουν στην
πραγματικότητα να κάνουν και μετα-
τρέπουν την επιθυμία τους σε πραγ-
ματικότητα; Αυτό άλλωστε απέδειξαν
ότι ήθελαν και θέλουν, πάντα, όσο θα
υπάρχουν: προτίμησαν και θα προτι-
μήσουν το σύστημα που τις τροφο-
δοτεί με κάθε τρόπο, παρά κι ενάντια
στην επανάσταση που τις ανατρέπει,
μαζί με το αγαπημένο τους σύστημα,
με το οποίο «συνυπάρχουν» συμβιώ-
νουν, παντού και πάντα σαν παράσιτα.
Ο εχθρός της ανθρωπότητας, ο κα-
πιταλισμός-ιμπεριαλισμός βλέπει πο-
λύ πιο καθαρά από αυτές τις ηγεσίες
τί κρύβεται πίσω από τη Ρωσία και την
Κίνα: ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ,
ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟ-
ΤΗΤΑΣ. Όσο κι αν οι όποιες γραφειο-
κρατικές και αστικές ηγεσίες σε όλο
τον κόσμο, ακόμα και στις ίδιες αυτές
τις δύο χώρες θέλουν να το κρύψουν,
να το διαστρεβλώσουν, να το αποπρο-
σανατολίσουν, να το πισωγυρίσουν,
ακόμα και να το καταργήσουν αυτό, ο
ταξικός εχθρός το βλέπει πιο καθαρά.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΝΟΙΧΤΑ ΠΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ
Ο ΣΤΟΧΟΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΗΡΥΓΜΕΝΟΥ
ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ
ΣΕ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΟΣΙΑΛΙ-
ΣΜΟΣ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ!
Μ’ αυτή την επέμβαση του ρωσοσο-
βιετικού στρατού στην Ουκρανία τι-
νάζεται ανεπίστρεπτα στον αέρα -και
από τη μεριά της ανθρωπότητας- όλη η
συνθηκολόγα και προδοτική αντίληψη
και δράση των γραφειοκρατικών ηγε-
σιών της αριστεράς και των Εργατικών
Κρατών, κάθε απόχρωσης και μορφής,
γύρω από την «ειρηνική συνύπαρξη»
του σοσιαλισμού, των Εργατικών Κρα-
τών, της ταξικής, επαναστατικής και
σοσιαλιστικής πάλης και κατακτήσεων
των μαζών, με τον καπιταλισμό-ιμπε-
ριαλισμό. Η γραφειοκρατία πρόδωσε
παντού και πάντα, αλλά η ανθρωπό-
τητα πήρε το μάθημα και προχωράει
με άλματα για να κερδίσει το χαμένο
χρόνο, για την ανατροπή του καπιτα-
λισμού-ιμπεριαλισμού και την οικοδό-
μηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.
Δεν πρέπει και δεν θα μείνει στην «επι-
στροφή του ΝΑΤΟ στην κατάσταση
του 1997» όπως θέλει ο Πούτιν και η
γραφειοκρατία, για να «συνυπάρξουν
ειρηνικά», αλλά θα παλέψει, παλεύει
για τη Διαρκή Ειρήνη, -Άμεση- Δημο-
κρατία και Πρόοδο με τη Διαρκή Αντι-
καπιταλιστική, Αντιιμπεριαλιστική και
Σοσιαλιστική Επανάσταση και Οικοδό-
μηση.
ΕΚΚ (Τ-Π), Ελληνικό Τμήμα της
Τροτσκιστικής-Ποσαδικής 4ης Διεθνούς
28/2/2022
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 3
 ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ:
ΠΑΣΙΦΙΣΜΟΣ -ΚΑΙ ΑΝΤΙΡΩΣΙΣΜΟΣ-, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΟΣ
-ΑΝ ΟΧΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ- ΑΠΟ ΤΟ «ΔΥΤΙΚΟ» ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΤΩΝ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟ ΤΟΥ
Όχι τώρα αλλά από πάντα, την κρίσι-
μη στιγμή της ιστορίας, αυτή του πολέ-
μου και των επαναστάσεων, οι γραφει-
οκρατικές ηγεσίες κάθε απόχρωσης,
έπαιρναν ανοιχτά, την -κρυμμένη καλά
στο μεταξύ- θέση τους στο στρατόπεδο
του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού. Για-
τί οι αντικαπιταλιστικές-αντιιμπεριαλι-
στικές και σοσιαλιστικές επαναστάσεις
που έρχονταν άμεσα σαν αποτέλεσμα
αυτού του πολέμου, έβαζαν σε κίνδυ-
νο, ακόμα και για ανατροπή, όχι μόνο
του συστήματος, του καπιταλισμού-ι-
μπεριαλισμού που έκανε τον πόλεμο
και το φασισμό, αλλά και της γραφειο-
κρατίας. ΑΥΤΗ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟ-
ΡΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ
ΤΗΝ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙ. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ
Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΝ:
Προσωρινά έστω η επανάσταση, μόνι-
μα ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός, γι’ αυ-
τό και η γραφειοκρατία είναι θανάσιμη
εχθρός του.
Σε μια τέτοια κρίσιμη στιγμή βρί-
σκεται και σήμερα η ανθρωπότητα και
σαν μέρος της η Ελλάδα. Όπως αναλύ-
σαμε ήδη -και προβλέψαμε ακόμα κι
όσο αφορά τη μορφή που θα έπαιρνε
ο πόλεμος στην Ουκρανία--, στην πρώ-
τη ανακοίνωση-διακήρυξή μας για την
επέμβαση του ρωσο-σοβιετικού στρα-
τού στην Ουκρανία, αυτή η επέμβαση
δεν είναι τίποτε άλλο -όσο αφορά το
ταξικό κοινωνικοϊστορικό περιεχόμενό
της που είναι αυτό που αποφασίζει τε-
λικά- από ένα «γιγάντιο χτύπημα προ-
ληπτικού πολέμου», ένας αναγκαίος για
την ανθρωπότητα «πόλεμος στον πόλε-
μο και το φασισμό των ιμπεριαλιστών»,
που κοινωνικοϊστορικό στόχο έχει να
περιορίσει τα δεινά της ανθρωπότητας
από τον Διαρκή Παγκόσμιο -και Πυρηνι-
κό- Πόλεμο που προετοιμάζει, κάνει και
θα κάνει ο αμερικανονατοϊκός και ευ-
ρωπαϊκός ιμπεριαλισμός. Χωρίς να τον
έχει σταματήσει ποτέ μετά τον Β΄ Πα-
γκόσμιο Πόλεμο, αυτών των ίδιων ιμπε-
ριαλιστικών δυνάμεων και χτυπώντας
κύρια τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας
(Εργατικό Κράτος έστω και ιδιόμορφο)
και τη Ρωσική Ομοσπονδία (με πάντα
ζωντανές εκεί σημαντικές κατακτήσεις
της ΕΣΣΔ, παρά την προδοσία της γρα-
φειοκρατικής και αστικής ηγεσίας της).
Που είναι οι χώρες-ισχυρά κέντρα στή-
ριξης (αντικειμενικά κι εν μέρει συνει-
δητά, από τα Κομμουνιστικά Κόμματά
τους) της παγκόσμιας αντικαπιταλιστι-
κής-αντιιμπεριαλιστικής και σοσιαλιστι-
κής πάλης και κατακτήσεων των λαών
και των χωρών τους.
Αυτό που προβλέψαμε επιβεβαιώθη-
κε μέσα σε λίγες ώρες και μέρες, αφού
αυτή η επέμβαση του ρωσο-σοβιετικού
στρατού στην Ουκρανία πήρε ανοιχτά
πια -όχι μόνο στο ταξικό κοινωνικοϊστο-
ρικό περιεχόμενό της, όπως το αναλύ-
σαμε- και τη μορφή του Παγκόσμιου
Πολέμου ανάμεσα σε «δυτικό» ιμπε-
ριαλισμό και φασισμό, με προτεκτορά-
το και γενικό δοκιμαστήριο και δράση
του στην Ουκρανία, από τη μια, και τη
4 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Ρωσική Ομοσπονδία και τη Λαϊκή Κίνα
από την άλλη. Παρόλα αυτά οι περισσό-
τερες γραφειοκρατικές ηγεσίες στην Ελ-
λάδα (ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ) συνέχισαν να
υποστηρίζουν αυτή την Ουκρανία και
το φασίστα και πολεμοχαρή, γενοκτό-
νο Ζελένσκι!!! Ενώ και η γραφειοκρατι-
κή ηγεσία του ΚΚΕ κρατάει «ίσες απο-
στάσεις» ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα,
που τα χαρακτηρίζει και τα δύο ιμπερια-
λιστικά (!) Και στο βωμό αυτής της ανι-
στόρητης αντίληψής της, όπως την ανα-
λύσαμε στην πρώτη μας εκείνη δήλωση,
θυσιάζει το γεγονός ότι ο ιμπεριαλισμός
των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ δεν έπαψε ποτέ να
είναι και ναζιφασιστικός. Λέγοντας ότι η
ρωσική επέμβαση έγινε «με πρόσχημα
την καταπολέμηση του φασισμού», λες
και τον κυρίαρχο ρόλο στην ουκρανική
πολιτική δεν τον έχουν ο Ζελένσκι και οι
ναζιστικές ορδές του, που προσπαθούν
να είναι και μαζικές, σαν πρώτη μεγάλη
προσπάθεια του παγκόσμιου ιμπεριαλι-
σμού να ενισχύσει το ναζιφασισμό πάλι
με, εγκληματική πάντα, κοινωνικοπολι-
τική μαζικότητα, που την έχει χάσει αμέ-
σως μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Στην
Ελλάδα τέτοια προσπάθεια για μαζικό-
τητα που χρεοκόπησε εν τη γενέσει της
ήταν η εγκληματική ναζιστική Χρυσή
Αυγή. Εκεί στην Ουκρανία τη λένε Αζόφ,
κτλ. Ενώ άλλες, ακόμα και ακραίες δεξι-
ές εθνικιστικές ομάδες στον κόσμο, για
να μπορούν να έχουν κάποια κοινωνική
βάση και μαζικότητα, το πρώτο πράγμα
που κάνουν είναι ν’ αποκηρύσσουν το
ναζιφασισμό και πολλές, βέβαια μόνο
στα λόγια, είναι «αντιιμπεριαλιστικές».
Το γεγονός ότι ο ιμπεριαλισμός δεν μπο-
ρεί πια να κάνει μαζικό ναζιφασισμό, το
έχει αναπληρώσει και με το παραπάνω
με «μαζικές» (άπειρες) στρατιωτικές και
«κοινοβουλευτικές» δικτατορίες, δολο-
φονίες, επιδρομές, εισβολές, αποκλει-
σμούς, δικτατορίες των ΜΜΕ, απαγο-
ρεύσεις Κομμουνιστικών Κομμάτων και
τόσες άλλες μορφές ναζιφασισμού. Μα-
ζί πάντα με τους διαρκώς εντεινόμενους
κι εγκληματικούς πολέμους που εξαπο-
λύει σε κάθε γωνιά της γης. Την αδυνα-
μία του να σχηματίσει μαζικό ναζιφασι-
σμό, την έχει υπεραναπληρώσει με τους
«μαζικούς» πολέμους.
Το εγκληματικό λάθος της σταλινικής
γραφειοκρατίας δεν ήταν ότι συμμάχη-
σε με το «δημοκρατικό» -ποτέ δεν ήταν
και δεν θα είναι- αγγλοαμερικανικό
ιμπεριαλισμό ενάντια στο ναζιφασιστι-
κό Γερμανίας-Ιταλίας-Ιαπωνίας, αλλά το
ότι πρόδωσε τα επαναστατικά κινήματα
που θέλησαν να μετατρέψουν το Β΄ Πα-
γκόσμιο Πόλεμο σε επαναστάσεις στις
ιμπεριαλιστικές αλλά και καπιταλιστικές
χώρες, κύρια τη Ευρώπης, όπως στην
Ελλάδα. Τώρα η γραφειοκρατική ηγεσία
του ΚΚΕ, ούτε μετατρέπει τον Πόλεμο
αυτό στην Ουκρανία -στον οποίο συμμε-
τέχει και η Ελλάδα ανοιχτά, όπως κάνει
η φασιστοειδής και πολεμοχαρής δεξιά
κυβέρνηση της ΝΔ και ανοιχτά το λέει,
ότι είναι «με τη σωστή -γι’ αυτή- πλευ-
ρά της ιστορίας», δηλαδή την ιμπερια-
λιστική- σε επανάσταση στην Ελλάδα,
ούτε συμμαχεί με το στρατόπεδο της Κί-
νας, της Ρωσίας και των συμμάχων τους,
που αντιπαλεύει τον δυτικο-γιαπωνέζι-
κο ναζιφασιστικό ιμπεριαλισμό. Έστω κι
αν αυτή η γραφειοκρατία του ΚΚΕ θεω-
ρεί κι αυτό το στρατόπεδο «ιμπεριαλι-
στικό»!!!, αλλά τουλάχιστον δεν τολμά-
ει να πει ότι είναι ναζιφασιστικό. Κι έστω
κι αν πρέπει και μπορεί να διατηρεί όλη
την ανεξάρτητη πολιτική και δράση το
ΚΚΕ, για την επανάσταση που είναι ανα-
γκαία στην Ελλάδα σαν μέρος όλου του
κόσμου. Στα ντοκουμέντα του ΚΚΕ αυ-
τή η γραφειοκρατία έχει επιβάλει αντι-
μαρξιστικά-αντιλενινιστικά ότι δεν είναι
ώριμες οι συνθήκες για την επανάστα-
ση και το σοσιαλισμό κι αφήνει έμμεσα
πλην σαφώς αυτή την ωρίμανση κύρια
σε συνθήκες πολέμου. Ήλθε ο πόλεμος
-και στην Ελλάδα με την κυβέρνηση της
δεξιάς- κι όπως είχαμε προβλέψει αυτή
η γραφειοκρατία κάνει ολοένα πιο πίσω
σε σχέση με την ανάγκη για επανάστα-
ση: ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΤΙΓΜΗ.
Οι γραφειοκρατικές ηγεσίες ποτέ δεν
πρόκειται να στηριχτούν στη διαλε-
κτική υλιστική ιστορική αντίληψη, αυ-
τή της ταξικής πάλης και της ανάλογης
για κάθε περίοδο της ιστορίας επανά-
στασης και αλλαγής του συστήματος,
δουλοκτητικού- φεουδαρχικού-καπιτα-
λιστικού με τελικό προορισμό την ατα-
ξική σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοι-
νωνία. Και η χειρότερη περίπτωσή τους
είναι να γνωρίζουν αυτή τη διαλεκτική
υλιστική ιστορική μέθοδο και να τη χρη-
σιμοποιούν «αναποδογυρισμένα» και γι’
αυτό ενάντια στην ταξική πάλη σε όλες
της τις εκφράσεις και μορφές. Με μια
ιδεαλιστική «ειρηνιστική» αντίληψη και
δράση, αρνούνται κι αντιτίθενται στην
πράξη στην ταξική, επαναστατική και
σοσιαλιστική πάλη.
Παρόλο που οι τωρινές «αντιπολεμι-
κές» διαδηλώσεις και συναυλίες στην
Ελλάδα, οργανωμένες από αυτές τις
γραφειοκρατίες της αριστεράς στη χώ-
ρα και από τραγουδιστές της υπαρ-
κτής ιμπεριαλιστικής «ειρήνης»-πολέ-
μου, έχουν διαφορετικές μορφές από
τις «πορτοκαλί» αντεπαναστάσεις, στο
κοινωνικο-ϊστορικό τους περιεχόμενο
ευνοούν και υπηρετούν άμεσα κι αυτές
τον πάντα επιτιθέμενο πολεμικό και να-
ζιφασιστικό, εδώ και έναν αιώνα, «δυ-
τικό» ιμπεριαλισμό, μαζί βέβαια με τον
«ανατολικό» γιαπωνέζικο. Που έχουν
περικυκλώσει πολεμικά το Κινέζικο Ερ-
γατικό Κράτος και τη Ρωσική Ομοσπον-
δία. Γιατί αυτές οι δύο μεγάλες χώρες
και με τις μεγαλύτερες και βαθύτερες
σοσιαλιστικές επαναστάσεις και κατα-
κτήσεις στον κόσμο (ανεξάρτητα από
τωρινές γραφειοκρατικές και αστικές
ηγεσίες τους), είναι τα ιστορικά, αντι-
κειμενικά κι εν μέρει συνειδητά (από τα
Κομμουνιστικά Κόμματά τους και το λαό
τους) κέντρα της παγκόσμιας αντιιμπε-
ριαλιστικής ταξικής, επαναστατικής και
σοσιαλιστικής πάλης των εκμεταλλευό-
μενων και καταπιεζόμενων μαζών του
κόσμου και των χωρών τους. Οι «πορ-
τοκαλί» αντεπαναστάσεις έγιναν και θα
οργανωθούν και θα γίνουν για την ανα-
τροπή κυβερνήσεων που δεν ευνοούν
την υποταγή και δεν υποτάσσονταν
στις επιταγές του «δυτικού»-γιαπωνέζι-
κου ιμπεριαλισμού. Αυτό είναι το περι-
εχόμενο κι αυτών των «αντιπολεμικών»
εκδηλώσεων, ενάντια στην επέμβαση
της Ρωσίας στην Ουκρανία, γιατί αυτή η
επέμβαση όχι μόνο δεν ευνοεί την υπο-
ταγή στον ιμπεριαλισμό και δεν υποτάσ-
σεται σ’ αυτόν, αλλά και τον πολεμάει!
Μ’ αυτή την έννοια είναι ακόμα πιο αντι-
δραστικές από τις «πορτοκαλί», γι’ αυ-
τό άλλωστε είναι και αποτυχημένες μα-
ζικά. Γιατί ο ελληνικός λαός έχει σαν ένα
από τα συνθήματά του: «πόλεμο στον
πόλεμο των ιμπεριαλιστών», σίγουρα
των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.
Τόσο προδοτική είναι η οργανώτρια
γραφειοκρατία, ώστε ενώ οι «πορτοκα-
λί» επαναστάσεις, βάζουν ανοιχτά σαν
στόχο την ανατροπή κυβερνήσεων που
δεν υποτάσσονται στις πολεμικές και
ναζιφασιστικές επιταγές του ιμπεριαλι-
σμού, η δική μας γραφειοκρατία δεν βά-
ζει με τη σειρά της σαν στόχο, τουλάχι-
στον, την ανατροπή της φασιστοειδούς
και πολεμοχαρούς κυβέρνησης της δε-
ξιάς στην Ελλάδα. Αποδείχνοντας έτσι
ότι στην πράξη «βάζει πλάτη» σ’ αυτή
την κυβέρνηση!!! Αυτή η τελευταία κά-
νει τον πόλεμο σαν «βασιλικότερη του
βασιλιά» ιμπεριαλισμού και η γραφειο-
κρατία, το πολύ που κάνει, και μάλιστα
μόνο ένα κομμάτι της, είναι να της ζητά-
ει απλά να μην τον κάνει (εντελώς ατε-
λέσφορα) και καθόλου δεν παλεύει για
την ανατροπή της!. Αποδείχνοντας έτσι
ακόμα περισσότερο πόσο αυτές οι εκ-
δηλώσεις που οργανώνει η γραφειο-
κρατία είναι -τουλάχιστον αντικειμενι-
κά- στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού
και της δεξιάς.
Η γραφειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙ-
ΝΑΛ και του ΜΕΡΑ25, από καιρό και
ανοιχτά ταυτισμένη με τον καπιταλι-
σμό-ιμπεριαλισμό, φτάνει στο σημείο
να συμμετάσχει στην ομιλία του Ζε-
λένσκι και να τον νομιμοποιεί στις να-
ζιφασιστικές και γενοκτονικές πολεμι-
κές δράσεις του, σαν τοποτηρητής του
ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία! Ενώ η
γραφειοκρατία του ΚΚΕ, με την αποχή
από την ομιλία του Ζελένσκι στη Βουλή,
τον αφήνει αλώβητο, αυτόν και τη δρά-
ση του. Κάνοντας ακόμα πιο φανερό το
τί σημαίνουν οι «ίσες αποστάσεις» της
ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα του πο-
λέμου: Εδώ έχουμε τον ιμπεριαλισμό,
τον πόλεμο και το ναζιφασισμό του, τον
ίδιο τον Ζελένσκι στη Βουλή, την πολε-
μοχαρή και φασιστοειδή κυβέρνηση
της δεξιάς, στην ίδια την ελληνική βου-
λή, άρα στην πράξη καμιά «απόσταση»
από αυτό που είναι υπαρκτό στη χώρα
μας, εδώ, δίπλα στο ΚΚΕ, όσο κι αν «απέ-
χει» από τη βουλή -ή μάλλον ακριβώς γι’
αυτό- και μεγάλη, άπειρη απόσταση από
Ρωσία και Κίνα, στην πράξη!!! Αλλά και
στα λόγια, αφού ανιστόρητα, αντιμαρ-
ξιστικά-αντιλενινιστικά-αντικομμουνι-
στικά (στην Κίνα καθοδηγεί το Κομμου-
νιστικό Κόμμα της), χαρακτηρίζει την
Κίνα και τη Ρωσία ιμπεριαλιστικές χώ-
ρες. Το ΚΚΕ έπρεπε να μείνει στη βουλή,
μια κατακτημένη από τις ελληνικές μά-
ζες θέση του εκεί, για να καταγγείλει τα
εγκλήματα και να μην επιτρέψει στο να-
ζιφασίστα πράκτορα του ιμπεριαλισμού
Ζελένσκι να μιλήσει!
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΛΑΟ ΜΕ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΙΚΕΣ
ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΡΑΝΤΑ 64
Ξεκινώντας από τα συμφέροντα της
ενότητας και της αδελφικής συμμαχίας
των εργατών με τις εργαζόμενες κι εκ-
μεταλλευόμενες μάζες στον αγώνα για
το σοσιαλισμό, ξεκινώντας από το γεγο-
νός ότι οι αρχές αυτές έχουν αναγνωρι-
στεί με πολυάριθμες αποφάσεις των ορ-
γάνων της επαναστατικής δημοκρατίας,
των Σοβιέτ, και ιδιαίτερα του Δεύτερου
Πανρωσικού συνεδρίου των Σοβιέτ, η
σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Ρωσίας,
το Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων,
επιβεβαιώνει ακόμη μια φορά το δικαί-
ωμα αυτοδιάθεσης όλων των εθνών που
καταπιέζονταν από τον τσαρισμό και τη
μεγαλορωσική αστική τάξη, συμπερι-
λαμβανομένου και του δικαιώματος των
εθνών αυτών να αποχωριστούν από τη
Ρωσία.
Γι’ αυτό εμείς, το Συμβούλιο των Λαϊ-
κών Επιτρόπων, αναγνωρίζουμε τη Λαϊ-
κή δημοκρατία της Ουκρανίας, το δικαί-
ωμά της να αποχωριστεί εντελώς από
τη Ρωσία, ή να συνάψει συμφωνία με τη
Ρωσική δημοκρατία για την αποκατά-
σταση ομοσπονδιακών ή άλλων παρό-
μοιων αμοιβαίων σχέσεων μεταξύ τους.
Καθετί που αφορά τα εθνικά δίκαια
και την εθνική ανεξαρτησία του ουκρα-
νικού λαού, εμείς, το Συμβούλιο των Λα-
ϊκών Επιτρόπων, το αναγνωρίζουμε αμέ-
σως, απόλυτα και χωρίς περιορισμούς.
Ενάντια στη φιλλανδική αστική δημο-
κρατία που παραμένει για την ώρα αστι-
κή, δεν κάναμε καμιά ενέργεια με την
έννοια του περιορισμού των εθνικών δι-
καίων και της εθνικής ανεξαρτησίας του
φιλλανδικού λαού, και δεν πρόκειται να
κάνουμε καμιά ενέργεια που να περιορί-
ζει την εθνική ανεξαρτησία οποιουδή-
ποτε από τα έθνη που αποτελούν μέρος
ή που θέλουν να αποτελούν μέρος της
Ρωσικής δημοκρατίας.
Κατηγορούμε τη Ράντα, γιατί, καλυ-
πτόμενη πίσω από μια εθνική φρασεο-
λογία, εφαρμόζει διφορούμενη αστική
πολιτική, που από καιρό πια εκφράζεται
με το γεγονός ότι η Ράντα δεν αναγνω-
ρίζει τα Σοβιέτ και τη Σοβιετική εξου-
σία της Ουκρανίας (ανάμεσα στα άλλα,
η Ράντα αρνήθηκε να συγκαλέσει αμέ-
σως, ύστερα από την απαίτηση των Σο-
βιέτ της Ουκρανίας, συνέδριο περιοχής
των Σοβιέτ της Ουκρανίας). Η διφορού-
μενη αυτή πολιτική, που δεν μας επι-
τρέπει να αναγνωρίσουμε τη Ράντα σαν
πληρεξούσιο εκπρόσωπο των εργαζό-
μενων και εκμεταλλευόμενων μαζών
της Ουκρανικής δημοκρατίας, οδήγησε
τον τελευταίο καιρό τη Ράντα σε ενέρ-
γειες, που σημαίνουν εκμηδένιση κάθε
δυνατότητας για συμφωνία. .
Τέτοιες ενέργειες ήταν, πρώτο, η απο-
Από Άπαντα του Β.Ι.Λένιν
διοργάνωση του μετώπου.
Η Ράντα μετακινεί και ανακαλεί με
μονόπλευρες διαταγές τα ουκρανικά
τμήματα από το μέτωπο, καταστρέφο-
ντας έτσι το ενιαίο κοινό μέτωπο, προ -
τού γίνει ο διαχωρισμός, που μπορεί να
πραγματοποιηθεί μόνο με οργανωμένη
συμφωνία των κυβερνήσεων των δύο
δημοκρατιών.
Δεύτερο, η Ράντα προχώρησε σε αφο-
πλισμό των σοβιετικών στρατευμάτων
που βρίσκονται στην Ουκρανία.
Τρίτο, η Ράντα υποστηρίζει την κα-
ντέτικη-καλεντινική συνωμοσία και εξέ-
γερση ενάντια στη Σοβιετική εξουσία.
Επικαλούμενη, κατά τρόπο συνειδητά
απατηλό, τα αυτονομιστικά δήθεν δι-
καιώματα του «Ντον και του Κουμπάν»,
καλύπτοντας έτσι τις αντεπαναστατι-
κές ενέργειες του Καλέντιν, που έρχο-
νται σε αντίθεση με τα συμφέροντα και
τις απαιτήσεις της τεράστιας πλειοψη-
φίας των εργαζόμενων κοζάκων, η Ρά-
ντα επιτρέπει τη δίοδο από το έδαφός
της στρατευμάτων που πηγαίνουν στον
Καλέντιν, ε νώ αρνείται να ε πιτρέψει
τη δίοδο σ τρα τευμά των που πηγαί-
νουν ε νάν τια σ τον Κα λέ ν τιν.
Παίρνοντας αυτό το δρόμο της πρω-
τοφανούς προδοσίας της επανάστα-
σης, το δρόμο της υποστήριξης των
πιο άσπονδων εχθρών τόσο της εθνι-
κής ανεξαρτησίας των λαών της Ρωσί-
ας, όσο και της Σοβιετικής εξουσίας,
των εχθρών της εργαζόμενης και εκμε-
ταλλευόμενης μάζας, των καντέτων και
των καλεντινικών, η Ράντα θα μας υπο-
χρεώσει να της κηρύξουμε χωρίς κανέ-
να δισταγμό πόλεμο, κι αν ακόμα ήταν
εντελώς επίσημα οργανωμένο και αναμ-
φισβήτητο όργανο της ανώτατης κρατι-
κής εξουσίας, της ανεξάρτητης αστικής
δημοκρατίας της Ουκρανίας.
Τώρα όμως, παίρνοντας υπόψη όλα
αυτά τα περιστατικά, το Συμβούλιο των
Λαϊκών Επιτρόπων βάζει65 στη Ράντα,
μπροστά στους λαούς της ουκρανικής
και της ρωσικής δημοκρατίας, τα παρα-
κάτω ερωτήματα:
1. Αναλαβαίνει η Ράντα την υποχρέω-
ση να παραιτηθεί από τις προσπάθειες
αποδιοργάνωσης του κοινού μετώπου;
2. Αναλαμβάνει η Ράντα την υποχρέω-
ση να μην επιτρέψει στο εξής, χωρίς τη
συγκατάθεση του αρχιστράτηγου, τη δί-
οδο οποιουδήποτε στρατιωτικού τμή-
ματος που κατευθύνεται στον Ντον, στα
Ουράλια και σε άλλα μέρη;
3. Αναλαβαίνει η Ράντα την υποχρέω-
ση να βοηθάει τα επαναστατικά στρα-
τεύματα στον αγώνα ενάντια στην
αντεπαναστατική καντέτικη-καλεντινι-
κή εξέγερση;
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 5
 4. Αναλαβαίνει η Ράντα την υποχρέ-
ωση να σταματήσει κάθε προσπάθεια
αφοπλισμού των σοβιετικών συνταγμά-
των και της εργατικής κόκκινης φρου-
ράς στην Ουκρανία και να επιστρέψει
αμέσως τα όπλα σε κείνους από τους
οποίους τα πήρε;
Σε περίπτωση που δεν θα ληφθεί ικα-
νοποιητική απάντηση στα ερωτήμα-
τα αυτά μέσα σε 48 ώρες, το Συμβούλιο
των Λαϊκών Επιτρόπων θα θεωρήσει ότι
η Ράντα βρίσκεται σε κατάσταση ανοι-
χτού πολέμου ενάντια στη Σοβιετική
εξουσία της Ρωσίας και της Ουκρανίας.
Γράφτηκε στις 3 (16) του Δεκέμβρη 1917
Δημοσιεύτηκε στις (18) 5 του Δεκέμβρη
1917 στην εφημερίδα «Πράβδα», αρ. φύλ.
206,
στις 6 του Δεκέμβρη 1917 στην εφημερίδα
«Ιζβέστιγια της ΚΕΕ», αρ. φύλ. 244
Δημοσιεύεται σύμφωνα με το χειρόγραφο
64
Ουκρανική Κεντρική Ράντα -αντεπα-
ναστατική, αστικοεθνικιστική οργάνω-
ση, δημιουργήθηκε τον Απρίλη του 1917
στο Πανουκρανικό εθνικό συνέδριο στο
Κίεβο, από το συνασπισμό των αστικών
και μικροαστικών εθνικιστικών κομ-
μάτων και ομάδων. Πρόεδρος της Ρά-
ντας ήταν ο θεωρητικός της ουκρανι-
κής αστικής τάξης Μ. Σ. Γκρουσέβσκι,
αντιπρόεδρος ο Β. Κ. Βιννιτσένκο. Στη
Ράντα ανήκαν οι Πετλιούρα, Εφρέμοφ,
Αντόνοβιτς και άλλοι εθνικιστές. Κοινω-
νική βάση της Ράντας ήταν η αστική τά-
ξη της πόλης και του χωριού, η μικροα-
στική εθνικιστική διανόηση. Η Κεντρική
Ράντα προσπαθούσε να δυναμώσει την
εξουσία της ουκρανικής αστικής τάξης
και των τσιφλικάδων, να δημιουργήσει
ουκρανικό αστικό κράτος, χρησιμοποι-
ώντας για το σκοπό αυτό το ουκρανικό
εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Καλυ-
πτόμενη κάτω από τη σημαία του αγώ-
να για την εθνική ανεξαρτησία, η Κε-
ντρική Ράντα επιδίωκε να πάρει μαζί της
τις ουκρανικές λαϊκές μάζες, να τις απο-
σπάσει από το πανρωσικό επαναστατι-
κό κίνημα, να τις υποτάξει στην κυριαρ-
χία της ουκρανικής αστικής τάξης και να
μην επιτρέψει τη νίκη της σοσιαλιστικής
επανάστασης στην Ουκρανία. Η Ράντα
υποστήριζε την Προσωρινή κυβέρνη-
ση, παρά τις διαφωνίες απ’ αφορμή του
ζητήματος της παραχώρησης στην Ου-
κρανία αυτονομίας.
Μετά τη νίκη της Μεγάλης Οχτω-
βριανής σοσιαλιστικής επανάστασης
η Ράντα αυτοανακηρύχθηκε ανώτα-
το όργανο της «Λαϊκής Δημοκρατίας
της Ουκρανίας» και πήρε το δρόμο του
ανοιχτού αγώνα κατά της Σοβιετικής
εξουσίας, έγινε ένα από τα κέντρα της
πανρωσικής αντεπανάστασης..
Το Δεκέμβρη του 1917 στο Ι Πανου-
κρανικό συνέδριο των Σοβιέτ που συ-
νήλθε στο Χάρκοβο η Ουκρανία ανα-
κηρύχθηκε Σοβιετική δημοκρατία. Το
6 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
συνέδριο διακήρυξε την ανατροπή της
εξουσίας της Κεντρικής Ράντας. Το Συμ-
βούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων της ΣΟΣ-
ΔΡ αναγνώρισε τη Σοβιετική κυβέρνη-
ση της Ουκρανίας σαν μοναδική νόμιμη
κυβέρνηση της Ουκρανίας και αποφά-
σισε να της παράσχει αμέσως βοήθεια
στον αγώνα ενάντια στην αντεπαναστα-
τική Ράντα. Το Δεκέμβρη του 1917 και το
Γενάρη του 1918 σε όλη την Ουκρανία
γίνονταν ένοπλες εξεγέρσεις ενάντια
στην Κεντρική Ράντα για την αποκατά-
σταση της Σοβιετικής εξουσίας. Το Γενά-
ρη του 1918 τα σοβιετικά στρατεύματα
στην Ουκρανία πέρασαν σε επίθεση και
στις 26 του Γενάρη (8 του Φλεβάρη) κα-
τέλαβαν το Κίεβο, ανατρέποντας την κυ-
ριαρχία της αστικής Ράντας.
Η Κεντρική Ράντα, συντριμμένη και
διωγμένη από το έδαφος της Ουκρα-
νίας, χωρίς να έχει στήριγμα ανάμεσα
στις εργαζόμενες μάζες, συμμάχησε με
τους γερμανούς ιμπεριαλιστές, με σκο-
πό την ανατροπή της Σοβιετικής εξου-
σίας και την παλινόρθωση του αστικού
καθεστώτος στην Ουκρανία. Τον καιρό
των διαπραγματεύσεων ειρήνης της Σο-
βιετικής δημοκρατίας με τη Γερμανία, η
Ράντα έστειλε στο Μπρεστ-Λιτόβσκ δι-
κή της αντιπροσωπεία και πίσω από την
πλάτη της σοβιετικής αντιπροσωπείας
έκλεισε χωριστή ειρήνη με τη Γερμανία,
σύμφωνα με την οποία έδινε στη Γερμα-
νία το σιτάρι της Ουκρανίας, το κάρβου-
νο, τις πρώτες ύλες, και έπαιρνε στρα-
τιωτική βοήθεια για τον αγώνα ενάντια
στη Σοβιετική εξουσία. Το Μάρτη του
1918, μαζί με τους αυστρογερμανούς
κατακτητές η Ράντα επέστρεψε στο Κί-
εβο, όπου έγινε ανδρείκελο στα χέρια
τους. Οι γερμανοί, αφού πείστηκαν για
την απόλυτη ανικανότητα της Ράντας
να καταπνίξει το επαναστατικό κίνημα
στην Ουκρανία και να εξασφαλίσει τις
απαιτούμενες προμήθειες τροφίμων,
στο τέλος του Απρίλη τη διάλυσαν.
65
Παρακάτω το κείμενο γράφτηκε
από τον Λ. Ντ. Τρότσκι, με κατοπινή δι-
όρθωση του Β. Ι. Λένιν και του Ι. Β. Στά-
λιν.
Σημείωση συντάκτη: Πρόκειται για
ακριβές αντίγραφο από τον τόμο 35 των
Απάντων του Λένιν (εκδ. Σύγχρονη Επο-
χή), με μοναδική διαφορά τη μετατροπή
του πολυτονικού σε μονοτονικό σύστημα
γραφής. Επίσης όπως έχουμε γράψει και
σε άλλες περιπτώσεις, όλες οι υποσημειώ-
σεις στα Άπαντα του Λένιν, είναι γραμμέ-
νες από στελέχη της γραφειοκρατίας που
στην πλειοψηφία τους εκδήλωσαν στη συ-
νέχεια ανοιχτά τη θέση τους ενάντια στη
σοσιαλιστική επανάσταση, της οποίας ο
Τρότσκι ήταν ο άξιος κι επιβεβαιωμένος σε
όλα συνεχιστής της. Έτσι δεν είμαστε κα-
θόλου σίγουροι γι’ αυτό που γράφουν για
την «κατοπινή διόρθωση» στο κείμενο που
γράφτηκε από τον Τρότσκι.
Η Οικουμενικότητα
του Σοσιαλισμού
και η Σοβιετική
επέμβαση στο
Αφγανιστάν
(α΄ μέρος)
Χ. Ποσάδας, 20-1-1980
Τα γεγονότα που πραγματεύεται αυ-
τό το συνέδριο είναι πολύ εκτενή. Δεν
πρόκειται μόνο για τα γεγονότα στο Αφ-
γανιστάν, αλλά για τις συνέπειές τους:
την αντίδραση του ιμπεριαλισμού, την
αντίδραση των καπιταλιστικών χω-
ρών, την έλλειψη ομοιογένειας αυτής
της αντίδρασης, τις αιτίες της έλλει-
ψης ομοιογένειας και τη συγκέντρωση
των μαζών του κόσμου που στηρίζουν
το Αφγανιστάν. Όλα αυτά δείχνουν τη
φάση στην οποία ζούμε: αντίθετα με
όσα λένε ή πιστεύουν ο ιμπεριαλισμός
και οι καπιταλιστές -αλλά και οι ηγεσίες
των Κομμουνιστικών και Σοσιαλιστικών
Κομμάτων- δεν κινδυνεύει η ανθρωπό-
τητα, ούτε η σταθερότητά της, αλλά το
καπιταλιστικό σύστημα. Ο πόλεμος που
αυτό ετοιμάζει είναι το μέσο για να συ-
ντηρηθεί, αλλά όλα αυτά τα γεγονότα
δείχνουν την αδυναμία του καπιταλι-
σμού, την έλλειψη κύρους, ικανότητας
και μέσων ν’ αντιμετωπίσει την πρόο-
δο της Ιστορίας. Ενώ η Σοβιετική επέμ-
βαση στο Αφγανιστάν είναι ένα βήμα
μπροστά στην ιστορία. Οι καπιταλιστές
προσπαθούν να το παρουσιάσουν σαν
ένα προδοτικό πραξικόπημα, από μια
χώρα που σκοπεύει ν’ αφομοιώσει, να
προσελκύσει και να καταπιεί άλλες χώ-
ρες. Και ορισμένα Κομμουνιστικά Κόμ-
ματα -κάποια, μια ελάχιστη μειοψη-
φία- το παρουσιάζουν σαν προσπάθεια
επέμβασης σε μια άλλη χώρα, χωρίς να
λένε γιατί.
Όταν ένας γιατρός επισκέπτεται ένα
σπίτι, υπάρχει μήπως καμιά περίπτω-
ση να ρωτήσει κανείς: «Πηγαίνει για να
θεραπεύσει ή για να σκοτώσει;». Όταν
ένας επιστήμονας αναπτύσσει, μεταδί-
δει και εξάγει την επιστημονική γνώση
σε άλλες χώρες, χρησιμεύει σε πολλά.
Αντίθετα, υπάρχουν εκείνοι που εξά-
γουν όπλα και δολοφόνους για να σκο-
τώνουν και να δολοφονούν και πάνω
από όλα δολοφόνους, όπως αυτοί στις
ΗΠΑ, όπου σκότωσαν τον Κέννεντι και
μετά άλλους είκοσι από αυτούς που τον
δολοφόνησαν. Υπάρχουν δύο διαφορε-
τικές καταστάσεις. Αυτό το παγκόσμιο
προτσές είναι περίπλοκο όσο αφορά
τη μορφή της προόδου προς το σοσι-
αλισμό, λόγω της έλλειψης μιας συμπα-
γούς και ομοιογενούς ηγεσίας και μιας
προηγούμενης πολιτικής και προγραμ-
ματικής ζωής, που επιτρέπει την πρόο-
δο και την ανάπτυξη -ταυτόχρονα και
μαζί με την πρόοδο- της συνείδησης,
της κατανόησης, της θεωρητικής, πο-
λιτικής, κοινωνικά πρακτικής ικανότη-
τας, που επηρεάζει τον υπόλοιπο κό-
σμο, όπως έκανε η Ρωσική Επανάσταση
κι όπως κάνουν εν μέρει τα σημερι-
νά Εργατικά Κράτη. Δεν πρέπει να συ-
ζητάει κανείς με βάση το τι λέει ο καπι-
ταλιστικός Τύπος ή ακόμα κι ένα μέρος
του Τύπου των Κομμουνιστικών Κομ-
μάτων. Για παράδειγμα, αυτός του Ιτα-
λικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΙΚΚ)
δεν εκφράζει αυτό που συμβαίνει, αλ-
λά τη δική του ανησυχία και φόβο, γιατί
το ΙΚΚ δεν κατανοεί το προτσές και δεν
είναι προετοιμασμένο για να το κατα-
νοήσει. Έχει μια ιδεαλιστική κατανόη-
ση του προτσές, βασισμένη στο ότι αυ-
τοί θα προχωρήσουν εμποδίζοντας τον
καπιταλισμό ν’ αντιταχθεί, ν’ αντιστα-
θεί ή νικώντας την αντίστασή του εκλο-
γικά, μέσω της κοινοβουλευτικής οδού,
με τη βοήθεια διαδηλώσεων, κινητο-
ποιήσεων και συλλαλητηρίων. Και δεν
είναι έτσι. Το προτσές αναπτύσσεται με
τη μορφή της ταξικής πάλης.
ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΘΕΙ ΣΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ
ΚΟΜΜΑΤΑ ΑΝ ΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
ΜΠΟΡΟΥΣΕ Ν’ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΧΩΡΙΣ
ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΣΣΔ
Η Σοβιετική Ένωση επεμβαίνει στο
Αφγανιστάν όχι μόνο προβλέποντας
μια αντισοβιετική πορεία του ιμπερια-
λισμού, αλλά και μια πολιορκία της Σο-
βιετικής Ένωσης. Ο ιμπεριαλισμός δεν
θέλει απλά να τη νικήσει ή ν’ αποτρέψει
τη δράση της, αλλά να την πολιορκή-
σει και να προετοιμαστεί για πόλεμο. Αν
το έκανε αυτό σε οποιαδήποτε καπιτα-
λιστική χώρα, αυτή θα αντιδρούσε με
πόλεμο. Οι σοβιετικοί αντιδρούν ανα-
πτύσσοντας τις συνθήκες για ένα Εργα-
τικό Κράτος. Αυτό δεν σημαίνει ότι δι-
καιολογούμε σε όλα τους σοβιετικούς.
Συνεχίζουμε να διατηρούμε τις κριτι-
κές μας και τις διεκδικήσεις μας σε σχέ-
ση με την ΕΣΣΔ, αλλά εδώ δεν πρόκει-
ται για την ΕΣΣΔ κι εμάς, για την ΕΣΣΔ
και το ΙKK: πρόκειται για την ανθρωπό-
τητα κι από τη μια μεριά είναι τα Εργατι-
κά Κράτη, που αντιπροσωπεύονται από
την ΕΣΣΔ κι από την άλλη, είναι ο καπι-
ταλισμός, που αντιπροσωπεύεται από
το γιάνκικο ιμπεριαλισμό. Τα κέντρα
που αποφασίζουν στην Ιστορία είναι η
Σοβιετική Ένωση και ο γιάνκικος ιμπε-
ριαλισμός. Όσοι δεν το βλέπουν αυτό
δεν καταλαβαίνουν τίποτε από τη ζωή,
ότι είναι αυτά τα κέντρα που αποφασί-
ζουν. Και ποια είναι η συμπεριφορά του
Εργατικού Κράτους όταν επεμβαίνει
στο Αφγανιστάν; Τι έκανε; Κατάπιε μή-
πως το Αφγανιστάν; Μήπως πήρε όλα
τα τρόφιμα, τα χρήματα, το χρυσό στη
Σοβιετική Ένωση; Δεν υπάρχει πουθενά
είδηση για κάτι τέτοιο. Αντίθετα, υπάρ-
χουν ειδήσεις που μεταδίδονται από
τον ίδιο τον καπιταλιστικό Τύπο -τον
ίδιο που πριν έλεγε ότι το Αφγανιστάν
ήταν γεμάτο τανκς, αεροπλάνα, σοβιε-
τικούς στρατιώτες, ότι ο κόσμος φοβό-
ταν, ότι δεν γινόταν καμιά συζήτηση,
ότι κανείς δεν μπορούσε να μιλήσει και
ότι η Καμπούλ έμοιαζε με ένα νεκροτα-
φείο-, που τώρα λένε ότι υπάρχουν συ-
ναντήσεις, συζητήσεις, συνελεύσεις ερ-
γατών, αγροτών, στην Καμπούλ και σε
όλο το Αφγανιστάν.
Κι όσο αφορά τους αντάρτες, που λέ-
νε ότι υπάρχουν και τους παρουσιάζουν
σαν να πολεμούν ηρωικά, δεν έχουν
δείξει ούτε έναν αντάρτη που να έχει
πιάσει έναν σοβιετικό, ή κάποιο σοβιε-
τικό τανκ. Μπορεί να υπάρχουν αντάρ-
τες στο Αφγανιστάν, αλλά σε ποιανού
την υπηρεσία; Μπορεί να έχουν όπλα
και να κάνουν ανταρτοπόλεμο, αλλά σε
ποιανού την υπηρεσία; Αυτό που καθο-
ρίζει το ρόλο δεν είναι το να έχει κανείς
όπλο, αλλά ο σκοπός. Δεν ήταν αυτοί
που επινόησαν τους αντάρτες, εφευρέ-
θηκαν πριν από πολλούς αιώνες. Αλλά
ήταν οι σοβιετικοί που έδωσαν μια συ-
νεπή μορφή στο αντάρτικο, που με αυ-
τό νίκησαν τον παγκόσμιο ιμπεριαλι-
σμό και στη συνέχεια τους ναζί. Με το
αντάρτικο οι Σοβιετικοί προώθησαν
την αντικαπιταλιστική πάλη. Τι αναζη-
τούν τώρα αυτά τα αντάρτικα στο Αφ-
γανιστάν; Τι θέλουν; Είναι οι φεουδάρ-
χες, οι γαιοκτήμονες, οι πράκτορες του
ιμπεριαλισμού αυτοί που τους κατευ-
θύνουν και δεν είναι απλά πληρωμέ-
να άτομα, αλλά πράκτορες και ο ιμπε-
ριαλισμός έχει ομάδες στρατιωτικών
και πολιτικών συμβούλων για να οργα-
νώνει συμμορίες. Τι οικονομικά μέτρα
εφαρμόζουν; Διατηρούν τη φεουδαρ-
χική εξουσία. Και τι κάνουν οι Σοβιετι-
κοί στο Αφγανιστάν; Αγροτική μεταρ-
ρύθμιση, διατηρούν τις κατακτήσεις
της αγροτικής μεταρρύθμισης που έχει
ήδη γίνει, προωθούν τις εθνικοποιήσεις
και τις κρατικοποιήσεις και την ανάπτυ-
ξη των συνδικάτων. Τι κάνει ο ένας και τι
ο άλλος; Πού είναι η εισβολή; Πού είναι
η επέμβαση για να καταπιέσουν; Ούτε
οι κομμουνιστές, ούτε ο ιμπεριαλισμός,
ούτε οι σοσιαλδημοκρατικές ομάδες, οι
ριζοσπάστες κ.λπ., δεν συζητάνε έτσι.
Αυτό το προτσές της ιστορίας ανα-
πτύσσεται μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν
υπάρχει άλλος τρόπος. Η εκλογική μορ-
φή δεν αποφασίζει. Είναι σημαντικό να
επεμβαίνουμε στις εκλογές, είναι απα-
ραίτητο να επιδιώκουμε να εκλέγουμε
όσο το δυνατόν περισσότερους υποψη-
φίους, αλλά δεν είναι οι εκλογές αυτές
που αποφασίζουν στην ιστορία. Απο-
τελούν μια πολύ μακρινή έκφραση της
θέλησης, των δυνατοτήτων και των
συνθηκών για τον κοινωνικό μετασχη-
ματισμό. Και η ανθρωπότητα δεν μπο-
ρεί να προχωρήσει χωρίς κοινωνικούς
μετασχηματισμούς. Δεν είναι οι εκλο-
γές που δείχνουν τη θέληση, ούτε καν
είναι ένας δείκτης. Είναι μια αντανάκλα-
ση, όχι μια άμεση έκφραση. Η εξέγερ-
ση των μαζών είναι η άμεση έκφραση.
Αν ο λαός στο Αφγανιστάν ήταν ενά-
ντια στην εισβολή, ποιος θα τον εμπό-
διζε να εξεγερθεί; Δεν είναι αλήθεια ότι
τα σοβιετικά τανκς ήταν εκεί για να συ-
ντρίψουν και να δολοφονήσουν. Δεν εί-
ναι αλήθεια ότι ο σοβιετικός στρατός
συντρίβει τον πληθυσμό. Πού φαίνεται
αυτό; Οι άνθρωποι μιλάνε, περπατούν,
συζητούν, συναντιούνται, κάνουν μια
κανονική ζωή και πάνω απ’ όλα αποφα-
σίζουν να μετασχηματίσουν τη χώρα,
να εθνικοποιήσουν και να εκπληρώ-
σουν ένα βασικό καθήκον: ν’ αναπτύ-
ξουν ένα αληθινό Κομμουνιστικό Κόμ-
μα, που δεν υπήρχε, που δεν υπάρχει
και που δεν υπήρξε ποτέ. Αυτό δείχνει
τις ελλείψεις και τα λάθη του γραφειο-
κρατικού ρόλου της σοβιετικής γραφει-
οκρατίας. Δεν υπήρξε ποτέ πραγματικό
Κομμουνιστικό Κόμμα και το Αφγανι-
στάν μοιράζεται σύνορα με την ΕΣΣΔ.
Η ΕΣΣΔ θα έπρεπε να δημιουργήσει
ένα Κομμουνιστικό Κόμμα. Αυτές είναι
οι κληρονομιές του Στάλιν.
Αυτό που πρέπει να συζητηθεί στα
Κομμουνιστικά Κόμματα είναι ο ρόλος
της σοβιετικής επέμβασης στο Αφγα-
νιστάν κι αν χωρίς τη Σοβιετική Ένωση
το Αφγανιστάν θα μπορούσε ν’ αναπτυ-
χθεί. Αυτός είναι ο επιστημονικός τρό-
πος επιχειρηματολογίας. Δεν είναι αλή-
θεια αυτό που λένε τα Κομμουνιστικά,
Σοσιαλιστικά και δημοκρατικά κόμμα-
τα, ότι «κάθε λαός ελευθερώνεται από
μόνος του». Αυτό δεν είναι ούτε αλή-
θεια, ούτε επιστημονικό. Αν είναι έτσι,
η επιστημονική γνώση των βρετανών,
των σοβιετικών ή των γερμανών δεν
μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε άλλες χώ-
ρες, γιατί «είναι από άλλη χώρα». Για να
θεραπευτεί κανείς, για παράδειγμα, σε
κάθε χώρα είναι μήπως απαραίτητο να
«θεραπευθεί από μόνος του»;. Αυτό εί-
ναι ηλίθιο. Χρησιμοποιούμε τις αρχές
του Ασκληπιού στην ιατρική σήμερα,
από εδώ και 2400 χρόνια και δεν περνά-
ει από το μυαλό κανενός να πει ότι «αυ-
τό δεν είναι από τη χώρα μου».
Η επιστήμη έχει την ποιότητα ν’ ανα-
πτύσσει και να ενώνει λαούς και προω-
θεί τους λιγότερο προχωρημένους να
ενταχθούν στους πιο αναπτυγμένους.
Και κοινωνικά γιατί να μη γίνει αυτό;
Πώς μπορούμε να περιμένουμε το Αφ-
γανιστάν -που δεν έχει προλεταριάτο,
που κατοικείται από αγρότες που βρί-
σκονται κάτω από το επίπεδο της φτώ-
χειας- ν’ απελευθερωθεί, τη στιγμή που
δεν έχει ούτε δικαιώματα, ούτε εξουσία,
ούτε μέσα, ούτε οργάνωση; Και γιατί ν’
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 7
αρνηθεί κανείς ότι μπορεί να βοηθηθεί
ν’ απελευθερωθεί; Πώς είναι η ιστορία
των χωρών του κόσμου; Από την Ιτα-
λία, για παράδειγμα, ο Γκαριμπάλντι πή-
γε στη Λατινική Αμερική για να την απε-
λευθερώσει και «περαστικός» βρέθηκε
σε Βραζιλία, Ουρουγουάη και Αργεντι-
νή. Αυτό που πρέπει να συζητηθεί είναι
το δικαίωμα και η ανάγκη για επέκταση
κι ανάπτυξη της επιστήμης, είτε της ια-
τρικής, είτε της πολιτικής. Είναι η μορ-
φωτική γνώση καθολική ή όχι; Είναι η
επιστήμη καθολική ή όχι; Είναι η τέχνη
καθολική ή όχι; Αυτή τη στιγμή υπάρ-
χουν καλλιτέχνες του θεάτρου που κά-
νουν τις κινήσεις των αρχαίων Ελλή-
νων καλλιτεχνών και υπάρχουν τρόποι
ερμηνείας και οργάνωσης της θεατρι-
κής παράστασης που δεν είναι σύγχρο-
νοι και προέρχονται από την ελληνική
επιρροή.
Ο πολιτισμός είναι παγκόσμιος για-
τί ομογενοποιεί την ανάγκη για ανθρώ-
πινη πρόοδο. Όσο αφορά τις ανθρώπι-
νες σχέσεις μπορεί ν’ αναπτυχθεί και να
φτάσει σε όλες τις χώρες του κόσμου.
Ο ρόλος του πολιτισμού δεν είναι ούτε
περιορισμένος, ούτε εθνικός. Είναι μια
κατάκτηση της ανθρωπότητας, σαν αν-
θρώπινη κοινωνία. Η πολιτική είναι μια
έκφραση του πολιτισμού και το Εργα-
τικό Κράτος είναι η ανώτερη έκφραση
πολιτισμού σ’ αυτή τη φάση. Άρα, το
καθήκον του Εργατικού Κράτους είναι
να προσπαθήσει να επεκτείνει σε όλο
τον κόσμο τις κοινωνικές συνθήκες,
την κοινωνική διάρθρωση της Σοβιετι-
κής Ένωσης. Όχι τη γραφειοκρατία, αλ-
λά την κρατική ιδιοκτησία, το σχεδια-
σμό της παραγωγής, με την επέμβαση
των μαζών σ’ αυτόν τον σχεδιασμό και
την πολιτιστική, πολιτική και κοινωνι-
κή συμμετοχή του πληθυσμού στο σχε-
διασμό, τη διεύθυνση και στο προτσές
της πολιτιστικής και πολιτικής ανάπτυ-
ξης. Αυτά είναι τα θεμέλια του πολιτι-
σμού. Όταν αυτό δεν μπορεί να γίνει μέ-
σω του πολιτισμού, είναι η πολιτική που
το κάνει. Το Εργατικό Κράτος, η Σοβιετι-
κή Ένωση -ακόμη και με όλα τα ελαττώ-
ματα και τους περιορισμούς της- έχει τις
βάσεις της προόδου της ιστορίας: την
κρατική ιδιοκτησία -συμπεριλαμβανο-
μένου της κρατικοποίησης του ουσια-
στικού μέρους της αγροτικής ιδιοκτη-
σίας- και το σχεδιασμό της παραγωγής.
Αυτές οι βάσεις εξαλείφουν τις ουσια-
στικές συνέπειες της ζωής στο καπιτα-
λιστικό σύστημα, που είναι η λειτουργία
της οικονομίας και της κοινωνίας -που
υποτάσσεται στην οικονομία-σύμφω-
να με τα συμφέροντα αυτών που διοι-
κούν, αυτών που κατέχουν την ιδιοκτη-
σία και όχι σύμφωνα με τις ανάγκες. Στα
Εργατικά Κράτη, έστω και όχι με πλήρη
μορφή, η παραγωγή γίνεται ήδη με βά-
ση τις ανάγκες. Το πρόγραμμα δεν είναι
πλήρες, αλλά η παραγωγή γίνεται σύμ-
8 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
φωνα με τις ανάγκες. Η λειτουργία είναι
περιορισμένη, αλλά έτσι είναι. Η δια-
παιδαγώγηση των μαζών της Σοβιετι-
κής Ένωσης πραγματοποιείται πάνω σ’
αυτή τη βάση. Το πρόγραμμα της παρα-
γωγής της κρατικοποιημένης ιδιοκτησί-
ας γίνεται σύμφωνα με τις ανάγκες του
πληθυσμού. Καθώς είναι η γραφειοκρα-
τία που προγραμματίζει, αυτός π σχεδι-
ασμός δεν είναι ολοκληρωμένος, είναι
πολύ περιορισμένος, αλλά όλα αυτά
αποτελούν τη βάση της ανάπτυξης.
Ας συγκρίνουμε την οργάνωση και
την οικονομία των Εργατικών Κρατών
με αυτή του καπιταλιστικού συστήμα-
τος. Ο καπιταλισμός παράγει σύμφωνα
με το ιδιωτικό συμφέρον. Είναι ο καπι-
ταλιστικός ανταγωνισμός που καθορί-
ζει τη λειτουργία του καπιταλισμού. Και
ανταγωνισμός σημαίνει παραγωγή με
το χαμηλότερο κόστος, για την αύξηση
του κέρδους. Η παραγωγή με χαμηλό-
τερο κόστος, για την αύξηση των κερ-
δών, για τον ανταγωνισμό με άλλους,
οδηγεί το καπιταλιστικό σύστημα να
παράγει χρησιμοποιώντας χημικά στοι-
χεία, τα οποία βλάπτουν και σκοτώνουν
τον ανθρώπινο οργανισμό. Αυτός είναι
ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός. Ο κα-
πιταλισμός δεν καθορίζει την παραγω-
γή από την ανάγκη αλλά από το συμ-
φέρον του. Είναι η αντίληψή του για τη
ζωή, μια συνειδητή διάρθρωση ζωής
που δεν διορθώνεται. Η ένταση του κα-
πιταλιστικού ανταγωνισμού οδηγεί τον
καπιταλιστή, σε μια ορισμένη φάση,
να μειώσει την τιμή. Αλλά το κάνει για
να εξαφανίσει άλλους καπιταλιστές και
στη συνέχεια την ανεβάζει. Αυτός είναι
ο μηχανισμός του καπιταλισμού.
Η ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΠΟΥ
ΔΙΕΛΥΣΕ ΤΟΝ ΣΤΑΛΙΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ
ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΓΙΑ
ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΟΝ ΣΤΑΛΙΝ
Στο Εργατικό Κράτος, ακόμη και στην
περίοδο του Στάλιν, δεν μπορούσε να
είναι έτσι, γιατί το Εργατικό Κράτος το
εμπόδιζε. Το Εργατικό Κράτος έχει την
ανάγκη ν’ αναπτύξει την παραγωγή,
την κατανάλωση, την κοινωνική, πολι-
τιστική κι επιστημονική ικανότητα του
πληθυσμού. Διαφορετικά δεν υπάρχει
οικονομική ανάπτυξη. Για ν’ αναπτυχθεί
το Εργατικό Κράτος πρέπει ν’ ανυψωθεί
ο πληθυσμός πολιτιστικά, επιστημονι-
κά και κοινωνικά. Αν όχι, δεν υπάρχει
ανάπτυξη. Το Εργατικό Κράτος δεν έχει
άλλη επιλογή -ακόμα και με τη σοβιετι-
κή γραφειοκρατία- από το να μεταφέ-
ρει αυτή τη σχέση όπου κι αν πάει. Δεν
μεταφέρει καμία μορφή κοινωνικής κα-
ταπίεσης, αντίθετα μετασχηματίζει κι
αναπτύσσει τις κοινωνικές σχέσεις κι
ανυψώνει προηγούμενες καθυστερη-
μένες παραγωγικές σχέσεις. Το κάνει
γραφειοκρατικά, πράγμα που σημαί-
νει ότι συγκρατεί, περιορίζει την εφικτή
ικανότητα για οικονομική και κοινωνι-
κή πρόοδο. Αυτό είναι ακόμα έτσι. Αλ-
λά δεν εμποδίζει αυτή την πρόοδο να
πραγματοποιηθεί, δεν υπάρχει άλλη
λύση, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος -όπου
κι αν πάει- από το ν’ αναπτύξει, να με-
ταφέρει εκεί την πρόοδο από τη Σοβιε-
τική Ένωση. Αυτός είναι ένας νόμος της
ιστορίας.
Η σοβιετική διάρθρωση που εκκα-
θάρισε τον Στάλιν δεν μπορεί να πάει
στο Αφγανιστάν για να επιστρέψει στον
Στάλιν. Και πρέπει να είναι κανείς ηλίθι-
ος για να το πιστέψει. Αυτό που θέλου-
με εμείς είναι ένα πολιτιστικό κι επιστη-
μονικό συμπέρασμα. Δεν έχει νόημα
να μιλάμε για την ΕΣΣΔ σαν μια χώρα
που θέλει να εισβάλει σε μια άλλη, ή για
«σοσιαλισμό με ελευθερία». Όποιος λέ-
ει «σοσιαλισμός με ελευθερία» δεν πι-
στεύει στον σοσιαλισμό. Γιατί ο σο-
σιαλισμός είναι η πιο ολοκληρωμένη
μορφή ελευθερίας. Η ελευθερία δεν ξε-
κινάει από το γεγονός ότι ο καθένας λέ-
ει ό,τι θέλει, αλλά από το ότι απελευθε-
ρώνει το ανθρώπινο ον από τις ανάγκες
της οικονομίας κι από την καταπίεση
που σημαίνει η οικονομική βάση. Στη
Σοβιετική Ένωση δεν υπάρχει καταπίε-
ση και σε όλα όσα η Σοβιετική Ένωση
κάνει στο εξωτερικό αναγκαστικά με-
ταφέρει αυτή την εσωτερική σχέση, δεν
μπορεί να κάνει κάτι άλλο, το περιορί-
ζει, προσπαθεί να βγάλει τα περισσό-
τερα οφέλη για τον εαυτό της, για τους
γραφειοκρατικούς τομείς, αλλά οφείλει
να προωθήσει την πρόοδο.
Υπάρχει ένα πολύ ξεκάθαρο παρά-
δειγμα: η Λιθουανία, η Λετονία και η
Εσθονία πριν από τη Ρωσική Επανά-
σταση και τον τελευταίο πόλεμο ήταν
άγνωστες χώρες. Θα μπορούσε κανείς
να δει εκεί ένα μεγάλο κομμάτι πάγου
και οι άνθρωποι έλεγαν «Αυτή είναι η
Εσθονία». Τώρα είναι αναπτυγμένες
δημοκρατίες. Σ’ αυτές τις δημοκρατί-
ες δεν υπάρχει ούτε δυστυχία, ούτε πεί-
να, ούτε ανεργία, δεν υπάρχει κρύο, ο
πάγος της Λιθουανίας, της Λετονίας και
της Εσθονίας είναι ζεστός, λόγω της ζέ-
στης της σοσιαλιστικής ανάπτυξης αυ-
τών των χωρών. Ακόμα κι αν αυτό είναι
λίγο ποιητικό, έτσι είναι. Είναι λαοί που
δεν είχαν τίποτα και τώρα έχουν τα πά-
ντα. Ο πάπας βρισκόταν στη Λετονία κι
όλα τα μέσα ενημέρωσης ανακοίνωσαν
ότι ο Πάπας επρόκειτο να μιλήσει. Μί-
λησε και ήταν πολύ λίγος ο κόσμος. Κι
ο ίδιος ο πάπας αναγνώρισε ότι κανείς
δεν εμπόδισε τους ανθρώπους να πά-
νε. Απέδωσε τη χαμηλή συμμετοχή στο
ότι «ο κόσμος δεν πιστεύει». Και γιατί να
πιστέψουν στον πάπα; Πιστεύουν στον
Λένιν, όχι στον πάπα. Η Λετονία δεν
ήταν τίποτα και σήμερα είναι μια ανα-
πτυγμένη χώρα. Την παρουσιάζουν σαν
παράρτημα της Σοβιετικής Ένωσης και
στρατιωτικά ενδεχόμενα να είναι έτσι.
Αλλά αυτό είναι αναγκαίο, γιατί σαν πα-
ράρτημα της Σοβιετικής Ένωσης, επε-
κτείνει την ισχύ της ΕΣΣΔ κι αποδυνα-
μώνει την ισχύ του καπιταλισμού. Αλλά
η Λετονία είναι ανεπτυγμένη, έχει πα-
νεπιστήμια, σχολεία, συγκοινωνίες, ενώ
σε χώρες όπως η Ιταλία, δεν υπάρχει
ακόμα η απαραίτητη συγκοινωνία. Αυ-
τό δείχνει τι πρέπει να κάνουν οι Σοβιε-
τικοί, όπου πάνε.
Οι Σοβιετικοί ενίσχυσαν την Αιθιοπία.
Τι είναι η Αιθιοπία σήμερα και τι ήταν
πριν; Πριν η Αιθιοπία υπήρχε μόνο με τη
μορφή μιας μικρής ομάδας που κυβερ-
νούσε. Περίπου το 10% του πληθυσμού
ζούσε σε βάρος του 90%, δεν υπήρχαν
πολιτισμικές σχέσεις, δεν υπήρχαν πο-
λιτισμοί. Ήταν μια χώρα στην οποία η
πανεπιστημιακή εκπαίδευση βασιζό-
ταν στο τετράγωνο που υπήρχε στο κε-
φάλι του Νέγκους (αυτοκράτορα Χαιλέ
Σελασιέ, σημ. μεταφρ.) που ισχυριζόταν
ότι η γη ήταν τετράγωνη, γιατί έβλεπε
τη γη σαν να ήταν το κεφάλι του. Τώρα
έκοψαν το κεφάλι του, με τη σοβιετική
υποστήριξη, μέσω των Κουβανών. Υπέ-
στη «εισβολή», κανείς δεν αμφιβάλλει
γι’ αυτό, από 20.000 Κουβανούς, αλλά
τι είναι τώρα η Αιθιοπία; Είναι τετράγω-
νη; Όχι, έχει την αρμονική στρογγυλό-
τητα της ζωής, την αρμονική ανάπτυ-
ξη της ζωή: οικονομική και κοινωνική
ανάπτυξη. Κι έχει μια πρόοδο που κα-
μία καπιταλιστική χώρα, κανένα Σοσι-
αλιστικό ή Κομμουνιστικό κόμμα δεν
έχει πετύχει. Περισσότερο από το 90%
του πληθυσμού είναι αγρότες, το 140%
ήταν αναλφάβητοι και τώρα έχουν έναν
στρατό που αποτελείται από αγρότες,
που είναι εκεί όχι για βιοπορισμό, αλ-
λά για την υπεράσπιση της Αιθιοπικής
επανάστασης. Αυτό έγινε με το πρό-
γραμμα που έδωσε η Σοβιετική Ένωση
στην Αιθιοπία: κρατικοποίηση, σχεδιο-
ποίηση κι επέμβαση των εργατών. Ακό-
μα και με περιορισμούς είναι αυτό που
έκαναν οι Σοβιετικοί και δεν μπορούν
να κάνουν κάτι άλλο. Και στην Αγκόλα,
τη Μοζαμβίκη, το Βιετνάμ είναι το ίδιο
πράγμα. Είναι έτσι που συζητάμε.
Όλοι όσοι κάνουν κριτική στο Βιετ-
νάμ δεν παίρνουν υπόψη ότι το Βιετνάμ
έχει ένα εκατομμύριο εχθρούς, πρώ-
ην υποστηρικτές του Βαν Θιέου, που
ζουν στη χώρα και που τώρα οι Βιετ-
ναμέζοι τους επανεκπαιδεύουν. Όλοι
όσοι κάνουν εκστρατεία ενάντια στο
Βιετνάμ είναι άθλιοι, συμπεριλαμβανο-
μένων εκείνων που δεν μπαίνουν στον
κόπο να μελετήσουν ιστορία, δεχόμε-
νοι κι αποδεχόμενοι την καπιταλιστική
επιρροή. Το Βιετνάμ έχει ένα εκατομ-
μύριο ανθρώπους στο εσωτερικό του
που είναι από την εποχή του Βαν Θιέ-
ου και τους οποίους επανεκπαιδεύουν
και τους ταΐζουν, παρόλο που στη χώ-
ρα δεν υπάρχει τροφή. Το Βιετνάμ με-
τασχηματίζεται από το τίποτα σε μια
επιστημονικά, πολιτιστικά και κοινωνι-
κά αναπτυγμένη χώρα. Και το κάνει αυ-
τό με τη σοβιετική υποστήριξη και με
τον σοβιετικό τρόπο, με τον ίδιο τρό-
πο που θ’ αναπτύξει τώρα η ΕΣΣΔ το
Αφγανιστάν. Αυτό είναι το παράδειγμα
που πρέπει να χρησιμοποιείται. Αντίθε-
τα, χρησιμοποιούν το παράδειγμα των
200.000 προσφύγων που φεύγουν, που
«κατά τύχη» αγόρασαν ένα πλοίο που
τους κόστισε μερικές χιλιάδες δολά-
ρια. Είναι «φτωχοί πρόσφυγες» που εί-
χαν χιλιάδες δολάρια. Δεν αναλύεται
έτσι η ιστορία. Όταν περιγράφεται έτσι
η ιστορία, έστω κι αν αυτός που το κά-
νει είναι Κομμουνιστικό Κόμμα, είναι
γιατί δεν υπάρχει μέθοδος ανάλυσης κι
έτσι στη συνέχεια αναλύει κι ερμηνεύ-
ει με τη μέθοδο του εντυπωσιασμού και
του ιδεαλισμού. Ο ιμπρεσιονισμός οδη-
γεί στον ιδεαλισμό. Δεν πρόκειται για
διαλεκτική υλιστική ανάλυση. Αν οι Σο-
βιετικοί αποχωρήσουν από το Αφγανι-
στάν, μπαίνει ο ιμπεριαλισμός. Αν μπει
ο ιμπεριαλισμός, περικυκλώνει τη Σοβι-
ετική Ένωση. Πώς μπορεί να μη βλέπει
κανείς ότι είναι έτσι;
Το δίκαιο μιας χώρας καθορίζεται από
το ρόλο της στην ιστορία. Το αστικό δί-
καιο είναι ένα πράγμα, το σοσιαλιστικό
δίκαιο είναι ανώτερο. Το αστικό δίκαιο
αναπτύχθηκε με το ιδιωτικό συμφέρον
της κάθε χώρας, των ορίων και των συ-
νόρων. Αλλά ο καπιταλισμός ήταν αυ-
τός που επινόησε τον πόλεμο, ώστε τα
όρια και τα σύνορα να αλλάζουν συνε-
χώς ανάλογα με το ποιος ήταν πιο ισχυ-
ρός. Αυτή είναι η ιστορία του καπιτα-
λιστικού συστήματος και πριν από το
καπιταλιστικό σύστημα, της φεουδαρ-
χικής και δουλοκτητικής κοινωνίας, των
κοινωνιών που βασίζονται στην οικονο-
μική και στρατιωτική ισχύ. Αυτό ελπίζει
να κάνει ο καπιταλισμός. Αντίθετα, τα
Εργατικά Κράτη χρειάζονται, για να ενι-
σχυθούν, να επεκταθούν κι επεκτείνο-
ντας τον εαυτό τους δεν καταπιέζουν.
Στα μέρη όπου πηγαίνουν, δεν μπο-
ρούν να καταπιέσουν, πρέπει να βελτι-
ώσουν τις συνθήκες διαβίωσης, πρέπει
ν’ αναπτύξουν το σχεδιασμό της πα-
ραγωγής, ν’ αναπτύξουν διαρθρωτικά
τον πληθυσμό, ώστε να επεμβαίνει συ-
νειδητά, γιατί αυτό είναι προς το συμ-
φέρον του ιστορικού και συγκεκριμέ-
νου σκοπού της Σοβιετικής Ένωσης (όχι
της γραφειοκρατίας, αλλά της Σοβιετι-
κής Ένωσης), λόγω της ιστορικής της
διάρθρωσης. Κατά συνέπεια σε κανέ-
να μέρος όπου επεμβαίνει η Σοβιετική
Ένωση δεν αναπτύσσονται δολοφονί-
ες σαν αυτή του Αμίν (στο Αφγανιστάν).
Υπάρχουν ενδογραφειοκρατικοί αγώ-
νες και μεγάλοι, αλλά ακόμη και οι εν-
δογραφειοκρατικοί αγώνες αναγκά-
ζουν τη γραφειοκρατία να προωθήσει
το Εργατικό Κράτος.
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ
ΚΙΝΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ
ΤΑ ΑΙΤΙΑ, ΟΙ ΛΟΓΟΙ, ΟΙ ΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΤΑ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ
ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΣΕ ΜΙΑ
ΑΛΛΗ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ. ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΦΗΡΗΜΕΝΑ
Αυτή είναι η τωρινή ιστορία, σε ποιο
Κομμουνιστικό Κόμμα συζητιέται αυ-
τό; Συζητιέται αφηρημένα, το δικαί-
ωμα αφηρημένα. Το δικαίωμα είναι
αποτέλεσμα της καπιταλιστικής λει-
τουργίας. Πρέπει κανείς να πει ξεκά-
θαρα, για ποιο δικαίωμα πρόκειται; Αν
η Σοβιετική Ένωση παρέμενε υποταγ-
μένη στον Στάλιν, ο Χίτλερ θα είχε θρι-
αμβεύσει. Παρά τον Στάλιν, η Σοβιετική
Ένωση οργάνωσε τη θέληση να νικήσει
τον Χίτλερ. Αλλά από πού προήλθε αυ-
τή η θέληση; Είναι γιατί ο κόσμος είπε
απλά «θα νικήσουμε τους γερμανούς»;
Όχι. Προέκυψε από τη συνείδηση που
απέκτησε ο σοβιετικός λαός ότι η οικο-
νομική διάρθρωση, ο οικονομικός σχε-
διασμός, αν και γραφειοκρατικός, επέ-
τρεψαν την ανάπτυξη της Σοβιετικής
Ένωσης, της επέτρεψαν να μεταβεί από
την εποχή του Τσάρου σε μια από τις
πρώτες χώρες στον κόσμο και μάλιστα
από το 1939 και μετά, από πολλές από-
ψεις, η πιο αναπτυγμένη χώρα στον κό-
σμο.
Οι μάζες του κόσμου το βλέπουν αυ-
τό κι έτσι δεν βλέπουν τη σοβιετική
επέμβαση σαν μια στρατιωτική ενέρ-
γεια, αλλά σαν μια κοινωνική και πολι-
τική υποστήριξη. Μπορεί να υπάρξει
στρατιωτική επέμβαση, αλλά πρέπει
κανείς να κρίνει τη στρατιωτική επέμ-
βαση από τον κοινωνικό και πολιτικό
σκοπό της, από το κοινωνικό της απο-
τέλεσμα. Η επέμβαση στην Αγκόλα για
την ανατροπή της πορτογαλικής δικτα-
τορίας, ή για την ήττα της Νότιας Αφρι-
κής, ήταν αναγκαία και σωστή. Τί έγινε
λοιπόν εκεί; Ενίσχυσαν την οικονομική
ανάπτυξη. Δεν υπήρξε μεγάλη ανάπτυ-
ξη, αλλά ούτε και μικρή. Πρέπει να πά-
ρουμε υπόψη την προηγούμενη καθυ-
στέρηση.
Βιετνάμ, Αιθιοπία, Αγκόλα, Κούβα, εί-
ναι χώρες που βγήκαν από την πιο ολο-
κληρωτική καθυστέρηση, ήταν χώρες
χωρίς πολιτισμό, χωρίς επιστήμη, χω-
ρίς τέχνη, χωρίς οικονομία, με θανά-
τους από την πείνα. Τώρα, σε καμία από
αυτές τις χώρες δεν υπάρχουν θάνατοι
από έλλειψη τροφής, σε καμία από αυ-
τές. Το Εργατικό Κράτος το έκανε αυ-
τό. Είναι αυτό που μάχεται ενάντια στον
ιμπεριαλισμό. Όλες τους οι κραυγές εί-
ναι ν’ αποτρέψουν την ανάπτυξη ενός
νέου Εργατικού Κράτους στο Αφγανι-
στάν, αυτό είναι το συμφέρον τους.
Καθώς αισθάνονται ότι δεν μπορούν
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 9
να το αποτρέψουν, ότι οι Σοβιετικοί εί-
ναι αποφασισμένοι να το κάνουν, οι
κραυγές και οι απειλές τους είναι για
να προσπαθήσουν να εμποδίσουν τους
Σοβιετικούς να το κάνουν και αλλού,
όπως στο Ιράν και για να προστατεύ-
σουν το Πακιστάν και να αποτρέψουν
την επιρροή των Σοβιετικών στην Τουρ-
κία. Ο ιμπεριαλισμός συνειδητοποιεί ότι
δεν του μένει τίποτα να κάνει στο Αφ-
γανιστάν. Ο καπιταλισμός έχει ήδη χά-
σει το Αφγανιστάν και το Ιράν επίσης. Ο
γιάνκικος ιμπεριαλισμός προσπαθεί να
κερδίσει χρόνο για να ομογενοποιήσει
τον παγκόσμιο καπιταλισμό.
Η συζήτηση που πρέπει να γίνει στο
παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα εί-
ναι ποια αίτια, ποιοι λόγοι, ποιοι στό-
χοι και ποια συμπεράσματα καθορίζουν
την επέμβαση μιας χώρας σε μια άλλη.
Δεν πρόκειται για το δικαίωμα αφηρη-
μένα. Ο ίδιος ο καπιταλισμός σε καιρό
πολέμου παραβιάζει όλα τα δημοκρατι-
κά δικαιώματα. Στον πόλεμο, ή πριν από
τον πόλεμο, ή απλά επειδή τον συμφέ-
ρει, λεηλατεί την κυριαρχία οποιασδή-
ποτε χώρας στ’ όνομα του καπιταλι-
στικού συστήματος, για να διατηρήσει
τον καπιταλισμό. Το Σοβιετικό Εργατικό
Κράτος οφείλει να προωθήσει την επα-
νάσταση όπου κι αν πάει, να προωθή-
σει τα σοσιαλιστικά μέτρα. Υπάρχουν
δύο «λεηλασίες». Ο ιμπεριαλισμός κα-
τέλαβε την περιοχή της Διώρυγας του
Παναμά και την κρατά κατεχόμενη. Τι
έκανε στον Παναμά; Ένα εργοστάσιο
μπανάνας και νερού, τίποτα περισσότε-
ρο. Όπου πηγαίνει το Σοβιετικό Εργα-
τικό Κράτος ή τα άλλα Εργατικά Κράτη
-Κούβα, Πολωνία ή Γερμανία-, αναπτύσ-
σουν την οικονομία, τον πολιτισμό, την
επιστήμη κι αναπτύσσουν την ικανότη-
τα του πληθυσμού να ενώνεται και να
προχωράει προς το σοσιαλισμό. Είναι
έτσι που πρέπει να συζητηθεί.
Η ελευθερία δεν είναι μια αφαίρεση.
Είναι ένα όργανο για την οικοδόμηση
της προόδου της ζωής. Διαφορετικά εί-
ναι μια αφαίρεση, είναι μια φωνή στο
κενό. Η ελευθερία πρέπει να χρησιμεύ-
ει στην οικοδόμηση της προόδου των
λαών. Και η πρόοδος των λαών χτίζεται
στη βάση της οικονομίας. Για να γίνει
αυτό πρέπει να σχεδιαστεί η οικονομία.
Αν οι υπάρχουσες ηγεσίες στις διάφο-
ρες χώρες είναι αντίθετες σε αυτό, είναι
αναγκαίο να βοηθηθούν οι μάζες για να
καταργήσουν αυτές τις καπιταλιστικές
ηγεσίες, ανεξάρτητα από τα μέσα, από
τα φτηνότερα μέχρι τα πιο ακριβά. Αυ-
τή είναι η σχέση που υπάρχει στον κό-
σμο. Πώς μπορούμε να αγνοήσουμε
ότι ο γιάνκικος ιμπεριαλισμός επενέβη
στο Βιετνάμ για ν’ αποτρέψει την ανά-
πτυξη της επανάστασης στη Νοτιοα-
νατολική Ασία; Επενέβη γι’ αυτό. Επενέ-
βη στη Νότια Κορέα για να περιορίσει
το Εργατικό Κράτος της Κορέας. Οι Κι-
10 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
νέζοι υποστήριξαν την Κορέα κι επίσης
πολύ οι Βιετναμέζοι και Σοβιετικοί. Νί-
κησε μόνη της η Βόρεια Κορέα τη Νότια
Κορέα και τους γιάνκηδες; Όχι. Ήταν οι
Κινέζοι, οι Σοβιετικοί, οι Κουβανοί εκεί-
νη την εποχή, οι Βιετναμέζοι. Αυτά δεν
ήταν κάτι το διαρθρωτικό, αλλά πολλοί
Βιετναμέζοι πήγαν να υπερασπιστούν
τη Βόρεια Κορέα. Οι Κινέζοι και οι Σο-
βιετικοί πήγαν στην Κορέα και η Κορέα
θριάμβευσε. Με βάση τί; Τη στήριξη
των Εργατικών Κρατών.
Για την πρόοδο της ιστορίας είναι
αναγκαίο να υιοθετηθούν οι απαραίτη-
τες δομές. Ποιο είναι αυτή η δομή για
την πρόοδο; Δεν είναι ο καπιταλισμός,
αυτό είναι ολοφάνερο σε όλους. Ο καπι-
ταλισμός αντιπροσωπεύει την οπισθο-
δρόμηση, το έγκλημα, τη θνησιμότη-
τα, τη δολοφονία, τη δηλητηρίαση. Το
Εργατικό Κράτος αντιπροσωπεύει την
πρόοδο, είναι το όργανο της προόδου
κι αυτό το όργανο πρέπει να υποστηρι-
χθεί. Οι μορφές που υιοθετεί η ανάπτυ-
ξή του, μπορεί να ποικίλουν, μπορεί να
έχουν όψεις που μπορεί ν’ απορρίπτο-
νται από το ένα ή το άλλο πολιτικό κόμ-
μα, αλλά αυτό είναι το μέσο. Είναι ή δεν
είναι η πρόοδος; Υπάρχει άλλη μορφή
ανώτερη από αυτήν; Πού είναι οι ιδι-
όμορφες, οι δημοκρατικές μορφές, ο
πλουραλισμός, ο «χαμογελαστός» ή ο
«ευγενικός» σοσιαλισμός; Είναι ο σοσι-
αλισμός μια μορφή συμπεριφοράς, αν-
θρώπινης σχέσης, ή μια κοινωνική και
ανθρώπινη οικονομική σχέση; Αυτοί
που προτείνουν όλες αυτές τις «μορ-
φές» ξεκινούν από μια παντελή έλλειψη
των βασικών αρχών της φιλοσοφίας και
του τι είναι η φιλοσοφία σήμερα, που
είναι η ζωντανή πραγματικότητα. Αρ-
κεί να κοιτάξει κανείς τη ζωή για να δει
ότι μια βίαιη ταξική πάλη αναπτύσσεται
αδιάκοπα . Είναι ένας αποπροσανατολι-
σμός το να λέει κανείς «Όχι, όχι, ας συ-
ζητήσουμε, ας κάνουμε το σοσιαλισμό
χαμογελαστό, πλουραλιστικό». Αυτό
σημαίνει να κλείνει κανείς τα μάτια του
απέναντι στο προτσές της ιστορίας, να
το αποπροσανατολίζει στο κοινοβού-
λιο και μέσω αυτού να μας κάνει να πι-
στέψουμε ότι οι άνθρωποι μπορούν ν’
αλλάξουν, ή να εμποδίσουμε την εχθρι-
κή τάξη -τους καπιταλιστές- να δρά-
σει. Ο χαμογελαστός σοσιαλισμός είναι
ένας σοσιαλισμός «αποδεκτός». Οι μά-
ζες σίγουρα τον αποδέχονται. Άρα από
ποιον πρέπει να είναι αποδεκτός; Ο κα-
πιταλισμός δεν πρόκειται να τον αποδε-
χτεί. Η μικροαστική βάση του καπιταλι-
σμού έχει κερδηθεί από την απόφαση
των Κομμουνιστικών κι Επαναστατικών
Κομμάτων να μετασχηματίσουν την
κοινωνία. Αν δεν έχει κερδηθεί, πέφτει
στον κοινοβουλευτικό αγώνα. Η συζή-
τηση για το Αφγανιστάν περιλαμβάνει
όλα αυτά τα προβλήματα.
Ο τρόπος με τον οποίο τα Κομμουνι-
στικά Κόμματα, καθώς και τα αριστε-
ρά κινήματα, οι παλιοί τροτσκιστές, η
πλειοψηφία των τροτσκιστικών ομά-
δων -όχι όλες, αλλά η πλειοψηφία- συ-
ζητούν, είναι μια αφαίρεση του αντικει-
μενικού προτσές της ιστορίας. Μένουν
στον αντισταλινισμό σε μια εποχή όπου
ο σταλινισμός δεν υπάρχει πια και το
αντισταλινικό πρόγραμμα είναι ήδη
άχρηστο κι αυτό που χρειάζεται είναι
το πρόγραμμα της ιστορικής σύγκρου-
σης ανάμεσα στο Εργατικό Κράτος και
τον καπιταλισμό. Είναι λοιπόν αναγκαίο
απέναντι σ’ αυτό ο καθένας να πάρει
θέση. Οι μορφές πάλης ποικίλλουν και
μπορεί να είναι σαν αυτές στο Αφγα-
νιστάν. Υπάρχουν όψεις που δεν είναι
αυτές μιας επέμβασης των μαζών, που
επηρεάζουν κι ενσωματώνουν, όπως εί-
ναι η επέμβαση σαν Εργατικά Κράτη.
Πρέπει να συζητηθεί αν αυτό είναι θε-
μιτό ή όχι. Το Εργατικό Κράτος επεμ-
βαίνει για να καταπιέσει, να κυριαρχή-
σει, ή αντίθετα να προωθήσει; Και τόσο
στην Τσεχοσλοβακία, όσο και στο Αφ-
γανιστάν, την Αιθιοπία, το Βιετνάμ, την
Αγκόλα ή τη Μοζαμβίκη, η επέμβαση
και άλλων Εργατικών Κρατών ενισχύ-
ει αυτές τις χώρες κοινωνικά, οικονομι-
κά, πολιτικά κι επιστημονικά. Αν όχι, τι
γίνεται με αυτές τις χώρες; Παραμένουν
καθυστερημένες και η οπισθοδρόμηση
είναι ένα πιάτο που σερβίρεται για καπι-
ταλιστική κυριαρχία και κατά συνέπεια
για σχέσεις εξουσίας που διευκολύνουν
τη στρατιωτική απόφαση του καπιταλι-
σμού ενάντια στα Εργατικά Κράτη. Έτσι
είναι που αναλύεται η ιστορία.
Δεν είναι αλήθεια ότι πρέπει να περι-
μένει κανείς τη θέληση της κάθε χώρας.
Ποια θέληση; Ποια είναι η κάθε χώρα;
Για παράδειγμα, στο Αφγανιστάν: δεν
μπορούσες να μιλήσεις εκεί, δεν μπο-
ρούσες να έχεις άποψη. Πώς να διατυ-
πώσει κανείς γνώμη όταν το 90% είναι
αγρότες, δεν έχουν δικαίωμα να μιλή-
σουν, να εκφέρουν γνώμη, ή να συζη-
τήσουν; Στο Ιράν δεν μπορούσε κανείς
να μιλήσει ή να συζητήσει. Πώς μίλησε
το Ιράν; Με κανονιές! Αλλά ταυτόχρονα
με ιδέες. Όχι ολοκληρωμένες, αλλά με
ιδέες, υπάρχει σχέδιο αγροτικής μεταρ-
ρύθμισης που ήδη εφαρμόζεται. Υπάρ-
χει άλλος τρόπος για να προχωρήσει η
ιστορία; Οι κομμουνιστές λένε ναι, είναι
το Κοινοβούλιο, είναι ο «χαμογελαστός
σοσιαλισμός». Όλοι οι επαναστάτες χα-
μογελούν. Οι άνθρωποι που έχουν το
περισσότερο χιούμορ και το πιο αν-
θρώπινο συναίσθημα -που είναι η βάση
του χαμόγελου- είναι οι επαναστάτες,
γιατί δεν έχουν ατομικά συμφέροντα,
καθώς αγωνίζονται για το αντικειμενικό
συμφέρον της ανθρωπότητας.
Τα μέτρα που παίρνει η σημερινή κυ-
βέρνηση του Αφγανιστάν δεν είναι όλα
σωστά, αλλά υπάρχει πρόοδος σε σχέ-
ση με την προηγούμενη. Ανοίγονται οι
συνθήκες για την οικοδόμηση ενός μα-
ζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, προ-
ωθείται η αγροτική μεταρρύθμιση και
ο σχεδιασμός. Αυτό αναπτύσσει τον κό-
σμο. Ο ιμπεριαλισμός είναι ενάντια στα
Κομμουνιστικά Κόμματα, παρόλο που
δεν πάνε ενάντιά του και δεν κατανο-
ούν το προτσές. Κριτικάρουν τη μορφή
αλλά δεν πηγαίνουν στο βάθος του. Κά-
θε βάθος και μορφή σχετίζονται. Ποιος
καθορίζει την κατεύθυνση αυτής της
σχέσης; Το βάθος ή η μορφή; Στην επι-
στήμη αυτό είναι πολύ απλό: είναι το
βάθος που καθορίζει το πού πηγαίνει
η μορφή. Και σ’ αυτή την περίπτωση
το βάθος ήταν η ανάγκη μετασχηματι-
σμού του Αφγανιστάν. Γι’ αυτό εμείς βα-
σιζόμαστε στις σκέψεις του Μαρξ.
Στα Κομμουνιστικά Κόμματα δεν
υπάρχει τέτοια συζήτηση. Ο λαός του
Αφγανιστάν δεν μπορούσε ν’ αποφασί-
σει. Πώς θα μπορούσε ν’ αποφασίσει τη
στιγμή που δεν είχε δικαίωμα ψήφου,
λόγου ή σκέψης, εκεί που κυβερνούσε
ένας μικρός πυρήνας; Το Αφγανιστάν
ήταν μια βάση, μια φωλιά ενάντια στη
Σοβιετική Ένωση, φωλιά που έπρεπε να
εξαλειφθεί. Το όργανο της ιστορίας εί-
ναι η Σοβιετική Ένωση, όχι το Ιταλικό ή
Ισπανικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Επανα-
λαμβάνουμε το συμπέρασμά μας: είναι
στη Σοβιετική Ένωση η γνήσια και ιστο-
ρικά πιο ολοκληρωμένη αντιπροσώ-
πευση του παγκόσμιου προλεταριάτου.
Είναι στο Σοβιετικό Εργατικό Κράτος,
δεν είναι ούτε στην Ιταλία ούτε στη Γαλ-
λία. Το ιταλικό ή γαλλικό προλεταριάτο
αντιπροσωπεύει εν μέρει, περιορισμέ-
να, εθνικά, την αντικαπιταλιστική πάλη.
Περιορίζεται από τα Κομμουνιστικά και
Σοσιαλιστικά Κόμματα των δύο χωρών.
Στη Σοβιετική Ένωση το προλεταριάτο
επεμβαίνει στον κόσμο κι επεκτείνει τη
δική του οικονομική και κοινωνική δι-
άρθρωση στον κόσμο: Εργατικό Κρά-
τος, που σημαίνει κρατική ιδιοκτησία,
σχεδιασμός της παραγωγής, επέμβαση
των μαζών στη διεύθυνση της παραγω-
γής, επέμβαση που βέβαια περιορίζε-
ται γραφειοκρατικά, περιορισμένη, αλ-
λά σαν αρχή υπάρχει. Ποιο συνδικάτο ή
Κομμουνιστικό Κόμμα στον κόσμο βα-
σίζεται σ’ αυτές τις αρχές; Είναι το σο-
βιετικό προλεταριάτο που αντιπροσω-
πεύει το παγκόσμιο προλεταριάτο. Το
ιταλικό και γαλλικό προλεταριάτο είναι
μαχητικό, γενναίο, αποφασιστικό, αλλά
περιορισμένο στην ιστορική του εμβέ-
λεια. Το προλεταριάτο των Εργατικών
Κρατών έχει ένα κύρος παγκόσμιο.
Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ
ΜΟΡΦΗ: ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΟΥ
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ,
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ, ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
Δεν υπάρχει τέτοια συζήτηση στα
Κομμουνιστικά Κόμματα. Οι συζητήσεις
βασίζονται στον εντυπωσιασμό, ανά-
λογα με τα συμφέροντα και τους περι-
ορισμούς του κάθε κόμματος, γιατί δεν
έχουν τη μαρξιστική μέθοδο συζήτη-
σης. Βλέπουν κι αναλύουν την ιστορία
με παραμορφωμένη μορφή. Όχι σαν
αποτέλεσμα μιας παγκόσμιας ταξικής
πάλης, του παγκόσμιου συσχετισμού
των δυνάμεων, των παγκόσμιων συ-
μπερασμάτων. Ο σοσιαλισμός δεν είναι
διαφορετικός στην ΕΣΣΔ, στην Κίνα,
πώς να είναι στην Ιταλία; Οι ηγεσίες θέ-
λουν να τον κάνουν διαφορετικό, αλλά
η ανάγκη για σοσιαλισμό έχει τη δύνα-
μη να οδηγήσει στην απαραίτητη διάρ-
θρωση, σε κοινωνικούς μετασχηματι-
σμούς, που σημαίνουν κρατικοποίηση,
σχεδιασμός της παραγωγής, παραγω-
γή σύμφωνα με τις ανάγκες του πληθυ-
σμού. Αυτά είναι τα βασικά θεμέλια χω-
ρίς τα οποία δεν υπάρχει πρόοδος για
καμία χώρα. Οι μάζες του κόσμου βλέ-
πουν ότι αυτό γίνεται στη Σοβιετική
Ένωση, αλλά και στο Γερμανικό Εργατι-
κό Κράτος, την Τσεχοσλοβακία και την
Πολωνία. Αυτό έχει μεγαλύτερο κύρος
από ό,τι έχουν το Ιταλικό ή Γαλλικό Κομ-
μουνιστικό Κόμμα, γιατί οι μάζες βλέ-
πουν το πρακτικό παράδειγμα της κοι-
νωνικής ανάπτυξης αυτών των χωρών,
που καθορίζεται από: την κρατικοποίη-
ση της ιδιοκτησίας, τον προγραμματι-
σμό της παραγωγής και την επέμβαση
των μαζών στη διεύθυνση της οικονο-
μίας. Έτσι βλέπουν την επέμβαση αυ-
τών των χωρών όχι σαν προσπάθεια
σφετερισμού, όχι σαν ιμπεριαλιστική
ενέργεια, αλλά βοήθεια για την προώ-
θηση της επανάστασης σε άλλες χώρες,
κάτι που είναι θεμιτό.
Ο ρόλος της επιστήμης, της τέχνης
και του πολιτισμού δεν είναι να περιμέ-
νουν τους άλλους ν’ αντιγράψουν την
πρόοδο, αλλά να επεκταθούν. Αυτό εί-
ναι φυσικό. Η επιστήμη από τη φύση
της λειτουργίας της τείνει ν’ αναπτύσ-
σεται, γιατί ασχολείται με τις ανθρώπι-
νες σχέσεις, με τις ανθρώπινες ανάγκες.
Ο πολιτισμός είναι ένα μέσο μεταφο-
ράς της επιστήμης. η τέχνη επίσης. Πώς
μπορούμε να πιστέψουμε ότι μπορεί ν’
αποτραπεί η ανάπτυξη της επιστήμης,
του πολιτισμού και της τέχνης; Ακόμα κι
αν τους μπουν χίλια εμπόδια, αναπτύσ-
σονται, γιατί υπάρχει η ανθρώπινη νο-
ημοσύνη. Και η επιστήμη, ο πολιτισμός
και η τέχνη δεν έχουν διαφορετικά «χα-
μόγελα» από τη μια χώρα στην άλλη,
έχουν διαφορετικές εφαρμογές. Επι-
στήμη, πολιτισμός και τέχνη σημαίνουν
το πιο ανυψωμένο τους: απαλλοτρίωση
του καπιταλισμού, μετασχηματισμός
της κοινωνίας, κρατικοποίηση, σχεδια-
σμός της παραγωγής, εξάλειψη από την
ανθρωπότητα της βασικής πηγής σπα-
τάλης, που είναι η σημερινή άρχουσα
τάξη. Τα Κομμουνιστικά Κόμματα πρέ-
πει να το συζητήσουν αυτό.
Οι κομμουνιστικές μάζες, οι νέοι κομ-
μουνιστές, αισθάνονται ότι είναι έτσι,
αλλά δεν μπορούν να συζητήσουν για-
τί δεν υπάρχει πολιτική ζωή. Όχι για-
τί καταπιέζονται και δεν τους αφή-
νουν να συζητήσουν -αν και πρακτικά
δεν τους επιτρέπεται να συζητούν- αλ-
λά γιατί η πολιτική ζωή δεν είναι οργα-
νωμένη, γιατί οι ηγέτες δεν πιστεύουν
ότι αυτό είναι αναγκαίο, πιστεύουν ότι
το δικό τους περιβάλλον είναι διαφορε-
τικό. Πιστεύουν, για παράδειγμα στην
περίπτωση της Ιταλίας, στον «ιταλικό
σοσιαλισμό». Αυτό είναι αντιεπιστημο-
νικό. Ο σοσιαλισμός έχει μόνο μία μορ-
φή: απαλλοτρίωση του καπιταλισμού,
κρατικοποίηση, σχεδιασμός, εργατικός
έλεγχος. Αυτή είναι η βάση του σοσια-
λισμού, από εκεί αναπτύσσεται. Αυτή
είναι η βάση, που δεν μπορεί να επι-
τευχθεί πλουραλιστικά, με κοινό με τον
καπιταλισμό, με τη μικροαστική τάξη,
τρόπο,. Αν υπάρχουν αστοί που θέλουν
το σχεδιασμό, δεν είναι πια αστοί και
τους δεχόμαστε, ας έρθουν. Αν υπάρ-
χουν μικροαστοί που δέχονται την κρα-
τικοποίηση και τον προγραμματισμό,
ας έρθουν, αλλά δεν ενεργούν πια σαν
μικροαστοί. Αυτή είναι η βάση της προ-
όδου της ιστορίας. δεν υπάρχει ιδιαίτε-
ρος σοσιαλισμός της Ιταλίας, υπάρχει
μια επιστημονική κοσμοϊστορική βάση
για το σοσιαλισμό. Δεν υπάρχει άλλη
μορφή σοσιαλισμού. Το να πιστεύου-
με ότι μπορεί να υπάρξει ένας σοσια-
λισμός που να είναι συγκαταβατικός με
τους ιδιοκτήτες, με αυτούς που φιλοδο-
ξούν να συνεχίσουν στην ατομική ζωή
ή ν’ αναπτύξουν την οικονομία, την κοι-
νωνία, την επιστήμη, την τεχνολογία,
ατομικά, δεν έχει καμία σχέση με το
σοσιαλισμό. Είναι μια διεύρυνση, προ-
έκταση, παράταση του ατομικού συμ-
φέροντος. Αυτό είναι που πρέπει να συ-
ζητηθεί τώρα.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΨΕ Ο ΤΡΟΤΣΚΙ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΕΧΕΙ
ΕΚΠΛΗΡΩΘΕΙ ΜΕ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ
Όταν δεν παίρνεται υπόψη όλο αυτό
πρόκειται για μια συζήτηση που στερεί-
ται επιστημονικής λογικής, μια συζήτη-
ση που καθορίζεται από εκλογικά, πολι-
τικά, συνδικαλιστικά ή γραφειοκρατικά
συμφέροντα. Δεν είναι επιστημονικό
να συζητάει κανείς έτσι. Είναι αντιεπι-
στημονικό να λέει κανείς ότι το Σοβιετι-
κό Κράτος ενεργεί σαν ένα συνηθισμέ-
νο κράτος. Όχι κύριε! Το «αιφνιδιαστικό
χτύπημα» που λένε ότι έδωσαν οι Σο-
βιετικοί στο Αφγανιστάν είναι για να το
κάνουν να περπατήσει. Ανασηκώνει το
Αφγανιστάν και το κάνει να περπατή-
σει. Το χτύπημα που δίνει ο ιμπεριαλι-
σμός στο Ιράν είναι για να το συντρί-
ψει. Πώς να πει κανείς ότι είναι το ίδιο;
Δεν μπορεί να εξισωθεί, αυτό είναι ψέ-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 11
μα, στερείται επιστημονικών μέσων συ-
ζήτησης.
Αυτό δεν είναι ένα προτσές όπου η
Σοβιετική Ένωση εκπληρώνει σε όλα
αυτό που πρέπει να κάνει. Η σοβιετική
γραφειοκρατία θα μπορούσε να κάνει
πολύ περισσότερα για το προτσές της
επανάστασης. Σύμφωνοι, αλλά η γρα-
φειοκρατική της λειτουργία την οδη-
γεί, λόγω της φάσης που ζει τώρα, να
πρέπει να προωθήσει την παγκόσμια
επανάσταση, περιορισμένα, με φόβο,
κάνοντας παραχωρήσεις, για να προ-
σπαθήσει ν’ αποφύγει τον πόλεμο, αλλά
η ιστορική της γραμμή είναι να σχηματί-
σει Εργατικά Κράτη. Οφείλει να τα σχη-
ματίσει. Αυτό είναι ένα επιστημονικό
συμπέρασμα, ανεξάρτητο από τον επι-
κεφαλής της γραφειοκρατίας. Οφείλει
να το κάνει αυτό, αλλιώς δεν ζει. Η γρα-
φειοκρατία δεν μπορεί να οργανώσει
μια χώρα που να έχει οικονομικές μορ-
φές ανάμεσα στο Εργατικό Κράτος και
τον καπιταλισμό, γιατί αυτό δεν υπάρ-
χει, δεν υπάρχει τρόπος να γίνει αυτό. Η
γραφειοκρατία έχει ανάγκη-η σοβιετι-
κή βασικά- όλος ο κόσμος να γίνει Ερ-
γατικό Κράτος. Αν όλος ο κόσμος είναι
ένα Εργατικό Κράτος, η εμπιστοσύνη
των λαών αυξάνεται λόγω της ανάπτυ-
ξης της οικονομίας και της κοινωνίας κι
αυξάνεται η ευφυΐα των ανθρώπων και
σαν αποτέλεσμα η αντίληψη, η συνεί-
δηση της ανάγκης για εξάλειψη όλων
των μορφών κοινωνικής διαφοροποίη-
σης, όχι μόνο της εκμετάλλευσης, αλλά
και κάθε κοινωνικής διαφοροποίησης.
Η σκέψη που έχει ο καπιταλιστής δεν
προέρχεται από το γεγονός ότι έτσι γεν-
νήθηκε. Ο καπιταλιστής γεννιέται καπι-
ταλιστής γιατί ζει σε καπιταλιστική οι-
κογένεια και διαπαιδαγωγείται μέσα σε
μια σχέση στην κοινωνία και την οικο-
νομία σαν καπιταλιστής. Έτσι στη συνέ-
χεια αναπτύσσει όλες του τις απόψεις,
τα κριτήρια, όλη την αντίληψή του σαν
καπιταλιστής. Αντίθετα, η γραφειοκρα-
τία χρειάζεται, για να μπορέσει να ζήσει,
ν’ αναπτυχθεί η ανάγκη, η διάρθρωση,
η έννοια του Εργατικού Κράτους σε όλο
τον κόσμο, γιατί εχθρός της δεν είναι το
προλεταριάτο του κόσμου, είναι το κα-
πιταλιστικό σύστημα. Και πρέπει να εί-
ναι κανείς ανόητος για να μην το βλέπει
αυτό. Είναι σαν να πιστεύει ότι ο Στάλιν
εξαφανίστηκε γιατί ήρθε ένας γενναί-
ος τύπος. Η ιστορία σκότωσε τον Στά-
λιν γιατί δεν τον χρειαζόταν πια, γιατί η
ιστορία είχε τη δύναμη ν’ απαλλαχτεί
από αυτόν. Δημιουργήθηκαν οι οικο-
νομικές και κοινωνικές σχέσεις που έδι-
ναν τη σιγουριά ν’ απαλλαχτεί από τον
Στάλιν. Αυτό θα μπορούσε να είχε γίνει
νωρίτερα, σύμφωνοι και ο Τρότσκι είχε
δίκιο στην εποχή του. Αλλά αυτό που
προέβλεψε ο Τρότσκι εκπληρώθηκε με
άλλο τρόπο και οι παλιοί τροτσκιστές
συνέχισαν με το παλιό πρόγραμμα, δεν
12 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
το εκσυγχρονίσανε. Όχι μόνο οι κομ-
μουνιστές έκαναν λάθος κι έχουν ξεπε-
ραστεί, αλλά και ο παλιός τροτσκισμός
επίσης. Είχαν τον Μαρξ και τον Τρότσκι
στις μασχάλες τους, αλλά δεν αρκεί να
περιδιαβαίνουμε με τα βιβλία του Μαρξ
και του Τρότσκι, είναι αναγκαίο να μα-
θαίνουμε από την ιστορία.
Γι’ αυτό το Αφγανιστάν είναι ένα μέ-
τρο του προτσές που υπάρχει στον κό-
σμο, που δίνει το επίπεδο της κρίσης
του καπιταλισμού, των Κομμουνιστικών
Κομμάτων, του εργατικού κινήματος
και των παλιών τροτσκιστών, που συνε-
χίζουν όπως πριν, μιλώντας για τη «γρα-
φειοκρατία που εισβάλλει», ενώ άλλοι
δέχονται τη σοβιετική επέμβαση. Ένα
μέρος του παλιού τροτσκισμού είναι
έξαλλο ενάντια στη σοβιετική επέμβα-
ση στο Αφγανιστάν. Λένε ότι είναι πα-
ραβίαση, ότι υπάρχει ξανά σταλινισμός.
Αναλύουν με τα βίτσια του παρελθό-
ντος, όχι με την επιστημονική ανάλυση.
Το προτσές τους Αφγανιστάν ανέπτυ-
ξε την κρίση του καπιταλισμού σε πο-
λιτική και όχι οικονομική μορφή. Όπως
επίσης ανέπτυξε την κρίση του πα-
λιού τροτσκισμού, των Κομμουνιστι-
κών και Σοσιαλιστικών κομμάτων. Δεν
είναι αλήθεια ότι όλα τα Σοσιαλιστικά
Κόμματα αντέδρασαν εξίσου στην κρί-
ση στο Αφγανιστάν και στο Ιράν. Τα Σο-
σιαλιστικά Κόμματα της Ιαπωνίας, της
Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλί-
ας, έχουν διαφορετικές θέσεις, με απο-
χρώσεις, αλλά διαφορετικές θέσεις. Οι
θέσεις τους δεν είναι ίδιες, όπως και
σε σχέση με την αστική τάξη του καθε-
νός, υπάρχουν διαφορετικές αποχρώ-
σεις μεταξύ τους. Όταν υπάρχει μια τέ-
τοια επιρροή, είναι γιατί το Αφγανιστάν
αντιπροσωπεύει ένα κέντρο που προε-
τοιμάζει ιστορικές αποφάσεις. Και ιστο-
ρία σημαίνει: Εργατικά Κράτη-Σοβιετι-
κή Ένωση από τη μια και καπιταλιστικές
χώρες-γιάνκικος ιμπεριαλισμός από την
άλλη. Το Αφγανιστάν προωθεί μια τέ-
τοια κρίση στον καπιταλισμό που κάνει
τον γαλλικό ιμπεριαλισμό να πει στον
Κάρτερ ότι έχει δίκιο, αλλά ότι δεν μπο-
ρεί να επέμβει ενάντια στους Σοβιετι-
κούς, γιατί είναι πολύ απασχολημένος
με κάτι άλλο. Αυτή η δειλή αντίδραση
του παγκόσμιου καπιταλισμού αντα-
νακλάει την ασιγουριά του καπιταλι-
στικού συστήματος, γιατί αναζητάει τη
στιγμή που θα συγκεντρώσει και θα συ-
γκεντροποιήσει όλες τις καπιταλιστικές,
μισο-καπιταλιστικές και καθυστερημέ-
νες χώρες της Ασίας, της Αφρικής και
της Λατινικής Αμερικής κάτω από τις
διαταγές του γιάνκικου ιμπεριαλισμού,
για να εξαπολυθεί ενάντια στα Εργατι-
κά Κράτη.
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 20-1-1980
Συνεχίζεται στο επόμενο φύλο της ΚΕ
Δημοσιεύουμε μέρος της
αλληλογραφίας μας με
συντρόφους της Διεθνούς
μας, πάνω σε κείμενα
που εμφανίστηκαν στο
ρωσικό πρακτορείο
ειδήσεων Ria Novosti και
στο site no-mas-nato
Αγαπητοί σύντροφοι
Λάβαμε ένα email από έναν σύ-
ντροφο που χαιρετίζει ένα άρθρο
ενός ξεδιάντροπου αντεπαναστάτη,
αντισοβιετικού και αντικομουνιστή,
που δημοσιεύτηκε στο ρωσικό πρα-
κτορείο Ria Novosti, το οποίο μετα-
ξύ άλλων κάνει να φαίνεται ότι αυ-
τά που γράφει είναι επίσης αντίληψη
του Πούτιν. Και λάβαμε επίσης κείμε-
νο μιας αστικής εκστρατείας «πασιφι-
σμού», «Όχι άλλο ΝΑΤΟ» με υπογρα-
φές. Ένας δύο σύντροφοι προτείνουν
μάλιστα να δημοσιεύσουμε αυτά τα
άρθρα στις ιστοσελίδες μας, με πα-
ρουσίαση ή όχι!
Πραγματικά εδώ αρμόζει μια κοινή
ερώτηση, αλλά για εμάς δεν είναι κα-
θόλου ρητορική ούτε την αφήνουμε
στον αέρα: ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΣΥ-
ΝΤΡΟΦΟΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΑΠΟ ΜΑΣ;
Απαντήσαμε άμεσα και πιστεύουμε
ότι όλοι πρέπει να κάνουν το ίδιο, τό-
σο σε σχέση με αυτά τα άρθρα όσο
και με αυτούς τους συντρόφους. Το
λιγότερο που πρέπει να κάνουν αυ-
τοί που πρόκειται να δημοσιεύσουν
αυτά τα δύο αστικά κείμενα στα site
μας (ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ
ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ) είναι ΕΠΙΣΗΣ ΝΑ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ «ΠΑ-
ΡΟΥΣΙΑΣΗ» που σας στέλνουμε και εί-
ναι η εξής, μαζί με αυτό που έχουμε
ήδη στείλει απευθείας σε όλους όσους
υπήρχαν σαν παραλήπτες στο email
που λάβαμε και τώρα το στέλνουμε
σε όλους εσάς:
Αυτό που θέλουν να κάνουν οι γνή-
σιοι αντισοβιετικοί (ιμπεριαλισμός-να-
ζιφασισμός) στη Ρωσία είναι ιμπερια-
λισμό, πόλεμο και ναζιφασισμό. Αυτό
προφανώς δεν μπορεί να συμβεί στη
Ρωσική Ομοσπονδία κι έτσι αυτός ο
συγγραφέας του Ria Novosti το απο-
κλείει στο άρθρο του (δεν είναι ξεκά-
θαρο αν στην πράξη αυτός ο τύπος το
αποκλείει). Αλλά οι αντισοβιετικοί και
αντικομουνιστές που κρύβονται (όχι
τόσο, γιατί φαίνονται και σε αυτό το
άρθρο του Ria Novosti) πίσω από μια
σοσιαλδημοκρατία -την πιο καπιταλι-
στική, όπως σε αυτό το άρθρο- είναι
πιο επικίνδυνοι, γιατί προετοιμάζο-
νται με βήματα, αλλά πιο προς τα πί-
σω και πιο γρήγορα προς τον καπιτα-
λισμό, στη Ρωσική Ομοσπονδία. Αυτό
το κείμενο πάει ακόμα πιο πίσω από
την καπιταλιστική «περεστρόικα» του
Γκορμπατσόφ
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΥ-
ΤΕΣ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙ-
ΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ. Κι αν ο Πούτιν
βρίσκεται πραγματικά πίσω από αυ-
τή την ανοιχτά αστική αντίληψη -«δί-
καιο», «εθνικό», κλπ- κι αυτή τη «νέα
ελίτ» που προτείνει το άρθρο, ΔΕΝ
ΕΧΕΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ
ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΕΣΣΔ, ΣΥΜΠΕΡΙ-
ΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ
ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΡΗΓΟΡΑ ΒΑΘΙΕΣ ΣΟΒΙ-
ΕΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΛ-
ΛΑΓΕΣ. Αλλαγές που ήδη είναι ώρι-
μες και προετοιμάζονται στη ρωσική
κοινωνία. Γιατί ο σοβιετικός και κομ-
μουνιστικός στρατός και μάζες, μαζί
με το Εργατικό Κράτος της Κίνας και
όλα τα Εργατικά Κράτη, πρόκειται να
προωθήσουν τη Σοσιαλιστική Επα-
νάσταση, σε όλες τις πτυχές της. ΑΥ-
ΤΟ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΚΟΜ-
ΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ
ΠΡΩΤΑ-ΠΡΩΤΑ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΚΟΜΜΟΥ-
ΝΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΕΜΒΟΥΝ
ΑΜΕΣΑ, ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥ-
ΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΕΝΑΝΤΙΑ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ
«ΝΕΑ ΕΛΙΤ».
Την ίδια αντίληψη έχουν το κείμε-
νο και όσοι το προσυπογράφουν, που
υπάρχει στο site no-mas-nato, «Όχι
πια ΝΑΤΟ», με τη μορφή του αστικού,
αντισοβιετικού και αντικομουνιστι-
κού «πασιφισμού» (το κείμενο αυτό
είναι επιπλέον και αντιρωσικό). Είναι
δήθεν ειρηνιστές, ενάντια στο ΝΑΤΟ,
αλλά ταυτόχρονα πάνε ενάντια στη
Ρωσική Ομοσπονδία που πάει ενάντια
σε αυτό το ΝΑΤΟ και το γιάνκικο και
ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό!
αγαπητοί σύντροφοι
Αυτό που πρόκειται να συμβεί στη
Ρωσική Ομοσπονδία, σε όλες τις πρώ-
ην ΕΣΣΔ και σε ολόκληρο τον κόσμο
είναι το αντίθετο από αυτό που λέει
αυτό το άρθρο του Ria Novosti. Δεν
θα πισωγυρίσει σ’ έναν «καλό καπιτα-
λισμό» -και μάλιστα πιο απαλλαγμένο
από τον «κρατικό καπιταλισμό» (όπως
επιδιώκει αυτό το άρθρο)-, ανύπαρ-
κτο σε αυτή τη φάση του ιμπερια-
λισμού, του πολέμου και του φασι-
σμού του, αλλά θα είναι η εφαρμογή
του σοσιαλιστικού και κομμουνιστι-
κού ιστορικού κοινωνικού περιεχομέ-
νου και προγράμματος, ανεξάρτητα
από τις παροδικές και συχνά μη γνή-
σιες μαζικές μορφές, από κοινωνική
και οικονομική άποψη, λόγω της έλ-
λειψης μαρξιστικής-λενινιστικής ηγε-
σίας. Κι αυτό το περιεχόμενο έχει ήδη
εφαρμοστεί στην ιστορία στο σοβιετι-
κό σοσιαλισμό των πρώτων 7 χρόνων
της Ρωσικής Επανάστασης και των
πρώτων 4 Συνεδρίων της Κομμουνι-
στικής Διεθνούς, αλλά και -με άλλες
μορφές αλλά με το ίδιο περιεχόμενο-
σε όλες τις Σοσιαλιστικές Επαναστά-
σεις που υπήρξαν, υπάρχουν και θα
υπάρξουν στον κόσμο, με επικεφαλής
τα Εργατικά Κράτη.
Αγαπητέ σύντροφε
Η αναπαραγωγή και η συζήτηση
όσων γράφει ένας δημοσιογράφος σε
ένα μέσο που «δεν είναι επαναστατι-
κό» και ο ίδιος ο δημοσιογράφος «μη
πολιτικός ηγέτης», όπως γράφεις κι
εσύ, μας αναγκάζει, έστω και χωρίς να
το θέλουμε, να υποβιβάζουμε το επί-
πεδο της αναγκαίας μεταξύ μας συζή-
τησης. Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο μ’
αυτήν την αναπαραγωγή και παρου-
σίαση που έκανες εσύ, αλλά συμβαίνει
και γενικότερα τα τελευταία χρόνια
στη Διεθνή μας δυστυχώς. Και μερι-
κές φορές τέτοια γραπτά αναπαράγο-
νται και παρουσιάζονται, όπως αυτό
του Ακόποφ στο Ria Novosti, που με
ένα προσεκτικό «μάτι» -δηλαδή υλι-
στικό ιστορικό διαλεκτικό, που βασί-
ζεται αναγκαστικά στο να βλέπεις τι
υπάρχει πίσω από αυτό που φαίνεται,
λέγεται ή τράφεται, που με τη σειρά
του σημαίνει να βλέπεις τα ταξικά του
αίτια-, βλέπουμε ότι βρίσκονται στην
άλλη πλευρά της ταξικής αντιπαρά-
θεσης. Κι αυτό για να μπορέσουμε να
δώσουμε, όπως όλοι οι αντικαπιταλι-
στές-αντιιμπεριαλιστές επαναστάτες,
την ταξική, επαναστατική και σοσιαλι-
στική διέξοδο. ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟ-
ΗΜΑ.
Τέτοια γραπτά πρέπει ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ
ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ (δεν πιστεύου-
με ότι θέλεις να μας αφαιρέσεις αυτό
το δικαίωμα) ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕ-
ΩΣΗ, όχι μόνο να τα κριτικάρουμε, με
την κριτική σαν βάση της διαλεκτι-
κής, αλλά και να τα καταδικάζουμε.
Γιατί πρόκειται για δημοσιογράφο του
εχθρικού ταξικού στρατοπέδου, που
χρησιμοποιώντας ένα γραφειοκρατι-
κό και αστικό ΜΜΕ – «μη όντας επα-
ναστατικό» (όπως εσύ ο ίδιος λες), δεν
υπάρχει «τρίτος δρόμος»-, που έρ-
χεται με τον τίτλο και τα πάντα, κλη-
ρονομιά-επισημότητα-κύρος, κ.λπ.,
από την εποχή της ΕΣΣΔ (ιδρύθηκε το
1941), είναι «αντικειμενικός» μόνο για
την αστική τάξη του και την ανοιχτά
φιλοκαπιταλιστική και καπιταλιστι-
κή γραφειοκρατία. Και σαν ταξική συ-
νέπεια στοχεύει να πάει ενάντια στην
εργατική τάξη και σε όλους τους εργα-
ζόμενους της Ρωσικής Ομοσπονδίας,
ξεκινώντας από την παραπληροφό-
ρηση όσο αφορά την ψυχική διάθε-
ση και τη θέληση των σοβιετικών και
κομμουνιστικών μαζών και διαφθεί-
ροντάς την, κάνοντας την να οπισθο-
δρομήσει. Αυτή είναι η πιο σημαντική
βάση στην οποία βασιστήκαμε για να
πούμε ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ. Γνωρί-
ζοντας, κάτω από την καθοδήγηση
του Χ. Ποσάδας, ότι «οι μάζες του
κόσμου και ιδιαίτερα οι σοβιετικές
μάζες είναι ώριμες για το σοσιαλι-
σμό». Είναι οι μάζες που κανένας Ακό-
ποφ, κανένας Πούτιν, δεν μπορεί να
τις κάνει να οπισθοδρομήσουν, ανά-
μεσα στ’ άλλα λόγω της ολοκληρω-
τικής κρίσης αποσύνθεσης, πολέμου
και φασισμού του καπιταλισμού-ιμπε-
ριαλισμού και της προόδου και των
κατακτήσεων της ταξικής, επαναστα-
τικής και σοσιαλιστικής πάλης των
μαζών σε όλες τις ηπείρους. Και με τη
λογική της αστικής τάξης αυτός ο Ακό-
ποφ δίνει διέξοδο -πώς λες σύντροφε
ότι δεν δίνει διέξοδο;- έναν φιλελεύ-
θερο καπιταλισμό, αν όχι νεοφιλελεύ-
θερο -αντικειμενικά ο φιλελεύθερος
έχει αντικατασταθεί από τον νεοφι-
λελεύθερο, πολεμικό και φασίστα. Εί-
ναι ή όχι έτσι, σύντροφε; Θέλουμε ει-
λικρινά να είμαστε σε λάθος, με όλα
τα χαρακτηριστικά που εσύ μας απο-
δίδεις. Σ’ αυτή την περίπτωση θα ήταν
ένα «αριστερίστικο» λάθος μας, αλλά
μέσα στο επαναστατικό και κομμουνι-
στικό στρατόπεδο. Αντίθετα, ο οπορ-
τουνισμός, όπως ήδη είχε προβλέψει
ο Β.Ι.Λένιν, περνάει όλο και περισσό-
τερο στο καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστι-
κό στρατόπεδο. Έστω και άθελά τους
κάποιοι που τον χρησιμοποιούν, στην
πράξη το κάνουν.
Λοιπόν, αγαπητέ σύντροφε, έτσι
πρέπει να συζητάμε στο επαναστα-
τικό κι ακόμη περισσότερο τροτσκι-
στικό-ποσαδικό στρατόπεδό μας, βα-
σισμένοι σε ιδέες που προωθούν την
ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστι-
κή πάλη. Σε όλες τις επιστολές μας
-που όλες τις δημοσιεύουμε, συμπε-
ριλαμβανομένης αυτής της τωρινής-
το κάνουμε ή τουλάχιστον επιδιώκου-
με να το κάνουμε με τις κριτικές μας
-έχουμε επαναστατικό δικαίωμα σε
αυτό- προς εσάς.
Πιστεύουμε ότι όλοι οι σύντροφοι
πρέπει να επέμβουν σ’ αυτό το θέμα,
ΓΙΑΤΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΑΥΤΗ Η «ΝΕΑ
ΕΛΙΤ» ΤΩΝ RIA NOVOSTI-ΑΚΟΠΟΦ ΚΑΙ
ΠΙΘΑΝΟΝ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ. ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ
ΝΑ ΕΠΕΜΒΟΥΜΕ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΑΠΕ-
ΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ
ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΗΔΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΣΧΕ-
ΔΟΝ ΑΝΟΙΧΤΑ Ο ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ ΙΜΠΕ-
ΡΙΑΛΙΣΜΟΣ, ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΑΜΕΣΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ!!!
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 13

Η ιστορική σημασία του νέου Συμφώνου Κίνας-
Ρωσίας και η ήττα της πολεμικής επίθεσης
του ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία
Στις 4 Φεβρουαρίου, πριν από την
έναρξη των 24ων Χειμερινών Ολυμπι-
ακών Αγώνων στο Πεκίνο (που μποϊ-
κοτάρονται από τις ΗΠΑ), ο Πούτιν και
ο Σι-Τζινπίνκ υπέγραψαν ένα ιστορικό
σύμφωνο συνεργασίας που επιταχύνει
κι βαθαίνει την κρίση του καπιταλισμού
σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτή επιδει-
νώνεται διπλά. Πρώτα με τη στρατη-
γική ήττα που προκάλεσε αυτή η ιστο-
ρική ένωση Ρωσία-Κίνα κι επίσης γιατί
ανατρέπει τα άμεσα στρατιωτικά σχέ-
δια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για πρόκλη-
ση πολέμου στην Ουκρανία ενάντια στη
Ρωσία.
Σε ένα από τα πολλά σημεία της συμ-
φωνίας, «Η Ρωσία και η Κίνα αντιτίθενται
στις προσπάθειες εξωτερικών δυνάμεων
να υπονομεύσουν την ασφάλεια και τη
σταθερότητα στις κοινές παρακείμενες
περιοχές τους και προτίθενται να κατα-
πολεμήσουν την επέμβαση εξωτερικών
δυνάμεων στις εσωτερικές υποθέσεις
κυρίαρχων χωρών με οποιοδήποτε πρό-
σχημα, αντιτίθενται στις έγχρωμες επα-
ναστάσεις και θα εντείνουν τη συνερ-
γασία στους προαναφερθέντες τομείς».
Δηλαδή, «η Κίνα θα στηρίξει τη Ρωσία
στις προσπάθειές της ν’ αποτρέψει τις
ΗΠΑ/ΝΑΤΟ/ΕΕ από το να μετατρέψουν
την Ουκρανία σε αντιρωσική ή ν’ ανα-
τρέψουν φιλικές προς τη Ρωσία κυβερ-
νήσεις». Με τον ίδιο τρόπο καταδίκασαν
τη νέα στρατιωτική συμμαχία AUKUS
(Αυστραλία-Αγγλία-ΗΠΑ). «Η Κίνα και η
Ρωσία ζητούν από τις ΗΠΑ ν’ ανταπο-
κριθούν θετικά στη ρωσική πρωτοβου-
λία και να εγκαταλείψουν τα σχέδιά τους
για ανάπτυξη πυραύλων ξηράς μεσαί-
ου βεληνεκούς στην περιοχή της Ασί-
ας-Ειρηνικού και στην Ευρώπη. Η Κίνα
στέκεται αλληλέγγυα και υποστηρίζει
τις προτάσεις της Ρωσικής Ομοσπονδί-
ας για τη δημιουργία μακροπρόθεσμων
νομικά δεσμευτικών εγγυήσεων ασφά-
λειας στην Ευρώπη». «Η Ρωσία δεν θα
επιτρέψει στις ΗΠΑ να περικυκλώσουν
στρατιωτικά την Κίνα και η Κίνα δεν θα
επιτρέψει στις ΗΠΑ να περικυκλώσουν
στρατιωτικά τη Ρωσία. Η Ρωσία και η
Κίνα είναι στο πλευρό η μια της άλλης
και θα προστατεύσουν η μια την άλλη,
εμποδίζοντας έτσι κάθε σχέδιο του αγ-
γλοσαξονικού άξονα να περικυκλώσει
ένα ή και τα δύο έθνη». Η δέσμευση είναι
πολύ ισχυρή. Συμπεριλαμβάνει το ότι η
Ρωσία υποστηρίζει την αρχή της «Μίας
Κίνας», «επιβεβαιώνοντας ότι η Ταϊβάν
είναι αναλλοίωτο τμήμα της Κίνας και εί-
ναι αντίθετη σε κάθε μορφή ανεξαρτη-
σίας της Ταϊβάν». (*)
14 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
από PosadistasHoje,17/2/2022
Πρέπει να δώσουμε προσοχή στις κοι-
νωνικοπολιτικές δομές, στα προπύργια
που σήμαιναν τα Εργατικά Κράτη της Κί-
νας και της Ρωσίας (χτυπημένα στα τέλη
του περασμένου αιώνα και με πισωγυρί-
σματα σε ορισμένες όψεις, αλλά πάντα
ζωντανά, που βρίσκονται πίσω από αυ-
τή την ιστορική συμφωνία: «οι σχέσεις
ανάμεσα στη Ρωσία και την Κίνα είναι
οι ανώτερες πολιτικές και στρατιωτικές
συμμαχίες από την εποχή του Ψυχρού
Πολέμου». «Η Ρωσία και η Κίνα αποφάσι-
σαν να δημιουργήσουν μια αληθινή “φι-
λία που δεν γνωρίζει όρια” και η οποία
είναι μια αδελφοσύνη πολύ μεγαλύτερη
όσο αφορά το στόχο της και πολύ βαθύ-
τερης φύσης από οποιαδήποτε τυπική
συμμαχία».
Αυτό το Σύμφωνο υπογράφεται στο
πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων, που
συνδυάζουν το ανθρώπινο, πολιτιστικό
και αθλητικό μεγαλείο της Κίνας με όλες
τις προηγούμενες μαζικές πράξεις, συ-
μπεριλαμβανομένου του αποθεωτικού
γιορτασμού της επετείου του Κινεζικού
Κομμουνιστικού Κόμματος: «Το ΝΑΤΟ εί-
ναι ένα επιθετικό, βίαιο και ολοκληρω-
τικό εποικοδόμημα, που έχει σκοπό να
εμποδίζει οποιαδήποτε χώρα από το να
επιτύχει την κυριαρχία της».… «Η φύση
του είναι ιμπεριαλιστική και το σύνθη-
μά του είναι «διαίρει και βασίλευε». «Ας
αντισταθούμε σ’ αυτόν τον γεωστρατη-
γικό κακοήθη όγκο». Τέλος, η Δήλωση, η
οποία δεν δημοσιοποιείται ευρέως από
τα ΜΜΕ, κάνει φανερό ότι το Σύμφωνο
καθιερώνει ότι η οριοθέτηση του ενός
μπλοκ από το άλλο δεν είναι μόνο στρα-
τιωτική, ούτε ανάμεσα σε σύνορα, αλλά
συστήματα αντίθετων κοινωνικών αντι-
λήψεων. «Η Ρωσία και η Κίνα συμφω-
νούν ότι η μεταδυτική νέα παγκόσμια
τάξη πραγμάτων που θέλουν να επιτύ-
χουν θα βασίζεται στην αδελφοσύνη και
την αλληλεγγύη όλων εκείνων των χω-
ρών που, αντί να εκμεταλλεύονται ολό-
κληρο τον πλανήτη προς όφελος λίγων,
θέλουν να δουν ένα διεθνές σύστημα
με βάση τις κοινές αξίες και όχι τα κέρ-
δη των ισχυρών και την καταπίεση των
αδυνάτων». Δηλαδή είναι κάτι που ελά-
χιστη σχέση έχει με την επικράτηση της
οικονομίας της αγοράς.
Υπάρχουν δύο στοιχεία προόδου για
τις ηγεσίες της Ρωσίας και της Κίνας: η
αναντικατάστατη ένωσή τους τελικά
σαν σοσιαλιστικά κράτη και να ενδια-
φερθούν να κάνουν συνειδητό σε όλη
την ανθρωπότητα ότι ο πόλεμος είναι
σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα.
Ο Χ. Ποσάδας στα δημοσιευμένα έργα
του έκανε πολύ καθαρή την έννοια ότι
«ο καπιταλισμός είναι ο πόλεμος και ο
σοσιαλισμός είναι η ειρήνη».
Η συμφωνία Κίνας-Ρωσίας στο πλαίσιο
αυτής της διαρθρωτικής κρίσης του κα-
πιταλισμού
Είναι η συνέχεια ενός προτσές περι-
φερειακής ολοκλήρωσης και συνεργα-
σίας, που φθάνει σε ολοένα υψηλότερα
επίπεδα, με όρους στρατιωτικής, τεχνο-
λογικής, οικονομικής και πολιτιστικής
συνεργασίας. Σε μια αληθινή ολοκλή-
ρωση ανάμεσα σε δυνάμεις, με άξονα
την αντιπαράθεση και τη διαμάχη με
το καπιταλιστικό στρατόπεδο, που είναι
μπλεγμένο στη συστημική του κρίση,
στις ασταμάτητες αντιφάσεις του.
Αντιφάσεις κάθε είδους, για τις οποί-
ες η πανδημία ήταν η «λυδία λίθος»
που επέτρεψε να τονιστεί η αδυναμία
του καπιταλισμού να καλύψει τις ανά-
γκες της ανθρωπότητας, σε όλα τα επί-
πεδα, επιδεινώνοντας τον προϋπάρχο-
ντα κύκλο οικονομικής παρακμής του,
με καταστροφικές κοινωνικές συνέπει-
ες. Η αυξανόμενη ανισότητα και η κυ-
ριαρχία μιας χρηματιστικής πλουτο-
κρατίας ήταν ήδη ένα ολοένα και πιο
σταθερό χαρακτηριστικό του καπιταλι-
σμού, στον οποίο η προοπτική μιας «επι-
στροφής» φαινόταν στον ορίζοντα όλο
και πιο αδύναμη, αποκαλύπτοντας τον
εαυτό της σαν σε καθρέπτη. Στις ΗΠΑ η
αλλαγή από τον Τραμπ στον Μπάιντεν
δεν ήταν καμιά αναπνοή, ούτε καν για
τη μείωση της έντασης της πανδημίας.
Η Ευρώπη δεν ξεκολλάει και ασφυκτιά,
πλέει χωρίς προοπτική. Το βρετανικό
Brexit δεν βοήθησε καθόλου, αντίθετα.
Η Γαλλία, η Γερμανία και δειλά δειλά η
Ιταλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες ανα-
ζητούν μια θέση στον ήλιο, μακριά από
τη σύγκρουση που επιθυμούν οι ΗΠΑ.
Σαν να μην έφταναν οι βαθιές εσωτερι-
κές τους κρίσεις.
Είναι γι’ αυτό που η απάντηση του συ-
στήματος είναι η παγκόσμια στρατιωτι-
κή πρόκληση. Η υπερτροφία του ΝΑΤΟ
πολύ πέρα από τα «φυσικά» του όρια,
δηλαδή πριν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ,
δείχνει ποιος είναι ο δρόμος τους. Ο
«δημοκράτης» Μπάιντεν ακολουθεί το
σενάριο της υπεροχής των γιάνκηδων,
αναζητώντας τον πόλεμο σαν στοιχείο
εσωτερικής συνοχής, αποπροσανατολί-
ζοντας την προσοχή των πεινασμένων
εκατομμυρίων και των θυμάτων κάθε
είδους εκμετάλλευσης και καταπίεσης
στις ΗΠΑ και την περιφέρειά τους. Και οι
ΗΠΑ έχουν έτσι ανάγκη να σύρουν την
Ευρώπη σ’ αυτή την τρελή κούρσα.
Στο μεταξύ, στην «άλλη πλευρά του
κόσμου», το προτσές δεν είναι αυτό,
αντίθετα είναι ένα προτσές ανάπτυ-
ξης, συνεργασίας, επενδύσεων, κοινωνι-
κών βελτιώσεων, μείωσης της φτώχειας,
εξαιρετικής τεχνολογικής προόδου. Και
το κέντρο αυτού του νέου Σύμπαντος εί-
ναι η Κίνα, που καθημερινά ξεπερνάει
τον καπιταλισμό σε όλα τα πεδία κι έστω
και με τη δική της ταυτότητα, διακηρύσ-
σει την ανωτερότητα του σοσιαλισμού.
Τώρα ενώνεται με τη Ρωσία και τις συμ-
μαχικές χώρες, οι οποίες επίσης αντι-
στάθηκαν στη γενική κατεδάφιση της
ΕΣΣΔ κι έκαναν δικά τους τα πιο ισχυρά
εργαλεία οικονομικού σχεδιασμού της,
χαλιναγωγώντας το Κεφάλαιο, ανακτώ-
ντας τη χαμένη εθνική κυριαρχία και,
κατά κάποιο τρόπο, ανταποκρινόμενες
στις κοινωνικές ρίζες της, με χαραγμένα
στις μνήμες τους τα οφέλη της σοσιαλι-
στικής περιόδου.
Το εύρος αυτού του νέου «χωρίς όρια
συμφώνου» θα πρέπει ν’ αποδειχθεί
στην πράξη, αλλά όχι χωρίς λόγο τρά-
βηξε την προσοχή της διεθνούς καπιτα-
λιστικής ελίτ, σ’ ένα τεταμένο πλαίσιο,
στο οποίο η Ουκρανία είναι το νέο εργα-
στήρι της, για να δοκιμάσει τα νεύρα της
Ρωσίας, να πιέσει τις ευρωπαϊκές αστι-
κές τάξεις και να προσφέρει ένα νέο σε-
νάριο πολιορκίας και δυσκολιών για τη
Ρωσία, αποτρέποντας την οικονομική
της επέκταση, τα οφέλη του νέου αγω-
γού φυσικού αερίου NordStream2, την
ολοκλήρωση με τις ευρωπαϊκές χώρες κι
ενισχύοντας τη μιλιταριστική πτέρυγα
και το ΝΑΤΟ. Αυτό, κάτω από τη διοίκη-
ση των ΗΠΑ, στοχεύει στην αποτροπή
της προμήθειας ρωσικού φυσικού αερί-
ου στη Γερμανία και λογικά της εδραίω-
σης μιας μεγαλύτερης σχέσης αυτής της
χώρας με τη νέα πολιτική και οικονομι-
κή διαμόρφωση στον κόσμο, όπου η Κί-
να και η Ρωσία και άλλες χώρες, όπως το
Ιράν, η Βενεζουέλα, η Κούβα διοικούν.
Δεσμοί που επεκτάθηκαν με την αλλη-
λεγγύη ανάμεσα σε διάφορες χώρες
στην καταπολέμηση της πανδημίας του
Covid 19, μέσα από την πρωτοποριακή
και αποτελεσματική παραγωγή και διά-
δοση εμβολίων.
Ο νέος πόλεμος σε βάρος της Ουκρα-
νίας και του λαού της έχει ήδη αποτύχει.
Ακόμη και πριν από τη συμφωνία με την
Κίνα, η Ρωσία είχε αποδείξει την ικανό-
τητά της να ματαιώνει τις προσπάθει-
ες για «έγχρωμες επαναστάσεις», στην
πραγματικότητα όλο και πιο αιματη-
ρές, όπως στην περίπτωση του Καζακ-
στάν. Αυτή τη φορά, η Κίνα και η Ρωσία
δηλώνουν ενωμένες, το σύμφωνο έχει
υπογραφεί και ότι δεν θ’ ανεχθούν πε-
ραιτέρω επιθετικότητα. Στις 6ωρες συ-
νομιλίες του Μακρόν με τον Πούτιν στη
Μόσχα, ο τελευταίος κατέστησε σα-
φές ότι: «Το ΝΑΤΟ δεν εξαπατάει κανέ-
ναν που αυτοαποκαλείται ειρηνικός και
αμυντικός οργανισμός. Οι πολίτες του
Ιράκ, της Λιβύης, του Αφγανιστάν και
της Γιουγκοσλαβίας έχουν δει πόσο «ει-
ρηνικό» είναι το ΝΑΤΟ». Η Γαλλία, όπως
και η Γερμανία και οι χώρες της Ευρω-
παϊκής Ένωσης οφείλουν στη Ρωσία εγ-
γυήσεις ασφαλείας από το ΝΑΤΟ και τις
ΗΠΑ για «μη επέκταση του ΝΑΤΟ και μη
ανάπτυξη από τη Συμμαχία συστημά-
των επίθεσης γύρω από τα ρωσικά σύ-
νορα, απαιτώντας και την επιστροφή
στην κατάσταση υποδομής του μπλοκ
του 1997». Είναι φανερό ότι πρόκειται
για ένα νέο συσχετισμό των δυνάμεων,
όπου ο Μακρόν δεν μπορεί να βρίσκεται
ευθυγραμμισμένος με την εισβολή ενά-
ντια στη Λιβύη του Καντάφι και ο Πού-
τιν δεν είναι ο Μεντβέντεφ που συμφιλι-
ώθηκε και άνοιξε το δρόμο για το ΝΑΤΟ.
Από τον Σαρκοζί τα πράγματα άλλα-
ξαν γρήγορα μέχρι τον Μακρόν, ο οποί-
ος είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσμα-
τος αλλά όχι η συνέχεια. Ο Μακρόν
τώρα συμμάχησε με τη Γερμανία και την
Ιταλία για ν’ αναδιοργανώσει μια ευρω-
παϊκή δύναμη ενάντια στην ηγεμονία
των ΗΠΑ και στην πολιτική οικονομία
έχουμε, Alstom, Airbus, Siemens, ευ-
ρώ, πυρηνική ενέργεια, ostpolitk, άνοιγ-
μα στη ρωσική αγορά και καταπολέμη-
ση του νεοναζισμού. Ki από την άλλη οι
ΗΠΑ με Lockheed, Martin, Boeing, πε-
τρέλαιο, δολάριο, είναι ένα φράγμα απέ-
ναντι στη Ρωσία κι ενισχύουν την φιλο-
νεοναζιστική πολιτική στην Ουκρανία
(ο γιος του Μπάιντεν στο Κίεβο). Αυ-
τή η αντίφαση πρόσωπο με πρόσω-
πο αντανακλάει παντού, σε όλους τους
μηχανισμούς και τους θεσμούς, ακόμη
και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όπου
οι φιλοατλαντικοί είναι παρόντες μέ-
σω του ιταλικού PD (Δημοκρατικό Κόμ-
μα). Ο Πούτιν έκανε ξεκάθαρο ότι υπάρ-
χουν στοιχεία οικονομικών σχέσεων με
τη Ρωσία που ευνοούν την ευρωπαϊκή
αστική τάξη. Ο μεγαλύτερος καταναλω-
τής ρωσικού φυσικού αερίου είναι η Γερ-
μανία (5,6 δισ. m3), ακολουθούμενη από
την Ιταλία (4,5 δισ. m3). Η Ρωσία προ-
σπαθεί ν’ ακολουθήσει μια τακτική αλ-
ληλοδιείσδυσης, επιδιώκοντας ν’ ανυ-
ψώσει τις σχέσεις με τον Ντράγκι στην
Ιταλία, να σπάσει την υποστήριξη της ΕΕ
προς το ΝΑΤΟ, προειδοποιώντας ενά-
ντια στην υποστήριξη της Δύσης στους
καυκάσιους τρομοκράτες. Ο Γερμανός
Όλαφ Σολτς έχει ήδη αρχίσει ν’ αποφα-
σίζει για τους Ευρωπαίους λέγοντας ότι
το ΝΑΤΟ δεν μπαίνει στην Ουκρανία και
ο Ζελένσκι οφείλει να τον ακολουθήσει
και να βάλει φρένο στον υπουργό Εξω-
τερικών των ΗΠΑ Μπλίνκεν.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, μπροστά σε πιθα-
νές κυρώσεις, η Ρωσία και η Κίνα θα ξέ-
ρουν πώς ν’ απαντήσουν, με μεγαλύ-
τερη περιφερειακή ολοκλήρωση και
ανοιχτή αντιπαράθεση με το διεθνές
χρηματιστικό σύστημα που κυριαρχεί-
ται από τον ιμπεριαλισμό και τους ανώ-
τερους οικονομικούς κύκλους του. Δεν
αποκλείεται η υπόθεση μιας στρατιωτι-
κής αντιπαράθεσης, στην οποία το ΝΑ-
ΤΟ μπορεί να υποστεί τις χειρότερες
στρατιωτικές ήττες, μπροστά στην υψη-
λή υπερηχητική βαλλιστική ανάπτυξη
της Ρωσίας, με συνέπειες αδύνατο να
προβλεφθούν, όταν ο Μπάιντεν ανα-
κοινώνει την πιθανότητα συγκρούσεων
ανάμεσα στους ρώσους και τους βορει-
οαμερικάνους και καλεί τους αμερικα-
νούς στην Ουκρανία πίσω στην πατρί-
δα τους, συνοδευόμενοι από ένα γελοίο
«σόου στα ΜΜΕ». Η σειρά των προκλή-
σεων είναι ατελείωτη, στη Θάλασσα της
Κίνας, στη Συρία και στην Ουκρανία ο
μιλιταριστικός τομέας του ιμπεριαλι-
σμού δεν θα μείνει με άδεια χέρια αλλά
αποδυναμώνεται ολοένα και περισσότε-
ρο, χωρίς διέξοδο, απελπισμένος και γι’
αυτόν ακριβώς τον λόγο επικίνδυνος.
Ρωσο-σοβιετικός Κόκκινος Στρατός
Είναι πολύ σημαντικό ότι ο Πούτιν
επιχειρηματολογεί στη συνέντευξη Τύ-
που του τέλους του έτους στη Μόσχα
(23/12/2021) με την ιστορία στα χέρια
του, όπου περιλαμβάνει τον Λένιν και
τους Μπολσεβίκους στο ζήτημα της Ου-
κρανίας. «Η Ουκρανία σαν κράτος δη-
μιουργήθηκε χάρη σε ντοκουμέντα που
εγκρίθηκαν το 1922-1924. Αλλά ας προ-
σπαθήσουμε επίσης να μην ξεχνάμε
πώς διαμορφώθηκε η Ουκρανία. Ποιος
το δημιούργησε; Λένιν. Ο Βλαντιμίρ Ίλιτς
Λένιν. Όταν δημιούργησε τη Σοβιετική
Ένωση, η συνθήκη του 22 είναι αυτή της
Ένωσης κι αυτή του 24 είναι το έτος του
Συντάγματος, που στην πραγματικότη-
τα υπογράφηκε μετά το θάνατό του, αλ-
λά δημιουργήθηκε σύμφωνα με τις αρ-
χές του». Είπε ο Πούτιν: «Στη διαδικασία
σχηματισμού της ΕΣΣΔ, οι Μπολσεβίκοι
δεν ρώτησαν τον πληθυσμό των εδα-
φών που μεταφέρθηκαν στην Ουκρανία
σε ποιο κράτος ήθελαν να ζήσουν. Αρχι-
κά σχεδίαζαν να εντάξουν το Ντονμπάς
στη Ρωσία, αλλά αργότερα άλλαξαν την
απόφασή τους».
Αλλά ο μεγαλύτερος εχθρός του καπι-
ταλισμού δεν είναι η αμέτρητη στρατι-
ωτική δύναμη της Κίνας και της Ρωσίας
μαζί. Είναι η συντριπτική και ασταμάτη-
τη ανάπτυξη των κοινωνικών δικαιωμά-
των, η συνεχής καταπολέμηση της φτώ-
χειας, η αύξηση της πρόσβασης στην
τεχνολογία, την υγεία, την ευημερία, την
οικονομική ανάπτυξη, που αυτές οι χώ-
ρες, αν και εξακολουθούν να εξαρτώ-
νται από ισχυρούς δεσμούς με τον κα-
πιταλισμό, παρέχουν στους λαούς τους,
την αύξηση της κοινωνικής συναίνεσης
και συνοχής. Κι αυτή η ανάπτυξη συν-
δέεται όλο και πιο ανοιχτά με την ιδέα
του σοσιαλισμού για την Κίνα, με τις ιδι-
αιτερότητές της. Η Ρωσία συμμετέχει
πλήρως σ’ αυτό το προτσές και σ’ αυ-
τή οι ρίζες του σοσιαλισμού είναι ακόμη
βαθύτερες και ο τοπικός καπιταλισμός
υπακούει όλο και περισσότερο –και με
επιβολή– σε συγκεντροποιημένο σχεδι-
ασμό, υποτασσόμενος έτσι στα συμφέ-
ροντα του κράτους και των πρώην σο-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 15
βιετικών λαών. Είναι αναπόφευκτο να
ξεσπούν αντιθέσεις στη Ρωσία, αλλά η
σημερινή ρωσική ηγεσία είναι αποφα-
σισμένη ν’ αντιμετωπίσει τον ιμπεριαλι-
σμό με όλες τις συνέπειες. Η εξωτερική
πολιτική αντιπαράθεσης, από τη στιγμή
που αποκτά χαρακτηριστικά συστήμα-
τος ενάντια σε σύστημα, θα επηρεάσει
με κάθε τρόπο την εσωτερική πολιτική,
με αλλαγές, κίνητρα κοινωνικής συμ-
μετοχής και εδραίωση σοσιαλιστικών
στόχων. Και είναι αναγκαίο να πάρουμε
υπόψη τη σταθερή παρουσία του ιστο-
ρικού Κόκκινου Στρατού, μια κληρονο-
μιά του Τρότσκι, πάνω στον οποίο στρα-
τό ο Πούτιν είναι μια σημαντική ηγεσία,
πράγμα που αποδείχτηκε στους εορ-
τασμούς της 75ης επετείου από τη νίκη
του Σοβιετικού Στρατού ενάντια στο να-
ζισμό κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το
προτσές ολοκλήρωσης με την Κίνα θα
δώσει διέξοδο και δεν θα είναι καθόλου
ευνοϊκή για τον καπιταλισμό. Αυτό συμ-
βαίνει σε όλη την ασιατική περιφέρεια,
όπου ο άξονας είναι ολοένα και περισ-
σότερο η Κίνα: Ιράν, Βιετνάμ, Ινδία, αλ-
λά και οι BRICS, συμπεριλαμβανομένης
πλέον της Αργεντινής.
Κατά τη διάρκεια της Κινέζικης Επα-
νάστασης το 1949, η ΕΣΣΔ έπαιξε σημα-
ντικό ρόλο στην υπεράσπισή της. Η δι-
άσπαση ανάμεσα στις δύο χώρες έγινε
αργότερα, προϊόν αντιτιθέμενων γρα-
φειοκρατικών συμφερόντων, ιδιαίτερα
της Κίνας κατά την περίοδο του Τενγκ
Σιάο Πινγκ, που δεν ανταποκρίθηκε στις
βασικές ανάγκες της ένωσης ανάμεσα
στις δύο χώρες, σαν Εργατικά Κράτη.
Αργότερα, στα τέλη του 20ού αιώνα, η
συστημική κρίση του καπιταλισμού και
οι εσωτερικές του αντιφάσεις εντάθη-
καν και δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί
την πτώση της ΕΣΣΔ, ούτε ν’ αποτρέψει
την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη
του κινεζικού Εργατικού Κράτους. Η δι-
άλυση της ΕΣΣΔ δεν ήταν το τέλος της
ιστορίας όπως κήρυτταν οι ιμπεριαλι-
στές φιλόσοφοι, το αντίθετο. Σήμερα η
ένωση της Ρωσίας με την Κίνα έχει αλλά-
ξει πλήρως τον παγκόσμιο συσχετισμό
δυνάμεων. Παρά το γεγονός ότι πρέπει
να γίνουν οι αναγκαίες διορθώσεις, όσο
αφορά την ύπαρξη γραφειοκρατικών
και καπιταλιστικών μηχανισμών, ο ρό-
λος του κράτους και του κρατικού σχε-
διασμού με σοσιαλιστικούς στόχους δεν
έχει υποβαθμιστεί και συνεχίζει ν’ απο-
τελεί προτεραιότητα στην Κίνα. Το θέμα
θ’ αξίζει μια πιο λεπτομερή εξήγηση στο
μέλλον. Αλλά για να το επιβεβαιώσει αυ-
τό, η νέα πολιτική, κοινωνική και οικονο-
μική διαμόρφωση της Κίνας, όπως αυτή
αποδείχτηκε στους στόχους που έβαλε
ο Σι Τζινπίνγκ στο τελευταίο Συνέδριο
του ΚΚ της Κίνας, οδήγησε σε μια πα-
γκόσμια οικονομική δύναμη, παρασύ-
ροντας και άλλες χώρες στην ίδια κατεύ-
θυνση. .
16 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Οι ΗΠΑ, που είχαν το 45% του παγκό-
σμιου ΑΕΠ, τώρα έχουν 25%. με μέρος
των εταιρειών τους να μεταναστεύουν
σε ασιατικές χώρες, να φτωχαίνουν έτσι
το λαό των ΗΠΑ, ν’ αυξάνουν την εγκλη-
ματικότητα, ενώ ο χρηματιστικός τομέ-
ας γίνεται ένας από τους πυλώνες της
κοινωνίας του, που ανάμεσα στ’ άλλα γί-
νεται εχθρός του ίδιου του βορειοαμε-
ρικανικού καπιταλισμού. Η Κίνα κατέχει
το 15% του παγκόσμιου ΑΕΠ, αναπτύσ-
σεται με ρυθμό 5 έως 10% ετησίως, εί-
ναι το δεύτερο μεγαλύτερο οικονομικό
δυναμικό στον κόσμο, με τα μεγαλύτε-
ρα συναλλαγματικά αποθέματα στον
κόσμο και είναι η πρώτη χώρα σε τεχνο-
λογικές εφευρέσεις. Φυσικά η ταξική πά-
λη επιβιώνει στο εσωτερικό της Κίνας,
όπως με τις απεργίες των εργαζομένων,
κύρια σε ξένες ιδιωτικές εταιρείες και η
καταπολέμηση της διαφθοράς είναι μια
από τις προτεραιότητες της κινεζικής
κυβέρνησης. Είναι εκδηλώσεις ενός Ερ-
γατικού Κράτους που βρίσκεται ακόμα
σε Μεταβατική Φάση προς το Σοσιαλι-
σμό, αλλά ήδη δείχνει ότι ακολουθεί αυ-
τή την ιστορική προοπτική. Η Κινεζική
Επανάσταση, κομμουνιστική και κάτω
από την καθοδήγηση του Κινεζικού Κομ-
μουνιστικού Κόμματος, τα τελευταία 40
χρόνια μπόρεσε να βγάλει 850 εκατομ-
μύρια Κινέζους από τη φτώχεια και δεν
επλήγη από τις οικονομικές κρίσεις που
υπήρξαν αυτή την περίοδο, όπως το
2008.
Η βελτίωση του κινεζικού λαού σε
όλους τους τομείς της ζωής είναι εντυ-
πωσιακή. Η κινεζική κυβέρνηση μπό-
ρεσε να περιορίσει την κρίση της
Evergrand, αγοράζοντας μέρος των με-
τοχών της εταιρείας μέσα από μια κε-
ντρική τράπεζα κι εμποδίζοντας έτσι
κάθε μετάδοση αυτής της κρίσης. Και
η κεντρική τράπεζα εισήγαγε 790 δισε-
κατομμύρια γιουάν (123 δισεκατομμύ-
ρια δολάρια) στο χρηματοπιστωτικό σύ-
στημα σε 10 μέρες για να ενισχύσει τη
ρευστότητα. Όσο οι ΗΠΑ έκαναν κατο-
χικούς και καταστροφικούς πολέμους
στη Μέση Ανατολή, η Ρωσία αναδιαρ-
θρώθηκε, παίρνοντας ξανά τον έλεγχο
των στρατηγικών τομέων της οικονο-
μίας. Η Κίνα επεκτάθηκε με τον Δρόμο
του Μεταξιού, με οικονομική οργάνω-
ση στο ASEAN, συμπεριλαμβανομένου
του Βιετνάμ που ακολουθούσε τον ίδιο
δρόμο, κάτω από την καθοδήγηση του
Κομμουνιστικού Κόμματος του Βιετνάμ.
Χώρες όπως η Γερμανία έχουν πλέον την
Κίνα σαν κύριο οικονομικό εταίρο τους.
Το σύμφωνο Κίνας-Ρωσίας θα
επιταχύνει όλο αυτό το πλαίσιο,
ιδιαίτερα στη Λατινική Αμερική
Ο αγγλοαμερικανικός ιμπεριαλισμός
ισχυρίζεται ότι η Κίνα γίνεται ιμπερια-
λιστική χώρα, αλλά η πραγματικότητα
έχει δείξει το αντίθετο. Κι αυτός πρέπει
να είναι ο δρόμος πολλών άλλων χω-
ρών. Ας πάρουμε το παράδειγμα της Αρ-
γεντινής, που μπήκε σε εξαιρετικά πε-
ρίπλοκη κατάσταση με το απλήρωτο
δάνειο των 45 δισεκατομμυρίων δολα-
ρίων με το ΔΝΤ που συνήψε η κυβέρνη-
ση Μάκρι, επιβάλλοντας μια διαπραγ-
μάτευση στη σημερινή κυβέρνηση του
Αλμπέρτο Φερνάντεζ με το ΔΝΤ, που
έχει σαν στόχο να εκμεταλλευτεί τη χώ-
ρα, επιβάλλοντας όρια στην κυριαρχική
ανάπτυξή της. Σε μια πρόσφατη επίσκε-
ψή του στην Κίνα, ο πρόεδρος της Αρ-
γεντινής είπε στον Πούτιν: «Η Αργεντινή
εξαρτάται πολύ από το Διεθνές Νομι-
σματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και τις ΗΠΑ. Πρέ-
πει ν’ ανοίξουμε άλλες πόρτες και να
προωθήσουμε την πολυμέρεια, χωρίς
να είμαστε δορυφόροι κανενός». Με αυ-
τά τα λόγια που απευθύνονται και στον
Πούτιν στη Μόσχα, ο Αλμπέρτο κάνει
ένα σημαντικό βήμα προς την εμβάθυν-
ση των αποφασιστικών δεσμών ανάμε-
σα στην αργεντινή και ρωσική κυβέρ-
νηση. Ο Αλμπέρτο είπε: «Ο περίγυρος
είναι πολύ ευνοϊκός για τη δημιουργία
μεγαλύτερων δεσμών ανάμεσα στη Ρω-
σία και την Αργεντινή. Πρέπει να βρού-
με έναν τρόπο ώστε η Αργεντινή να γίνει
πύλη για τη Ρωσία στη Λατινική Αμερι-
κή, ώστε η Ρωσία να μπει με πιο αποφα-
σιστικό τρόπο».
Η Αργεντινή ανοίγει τις πόρτες
στον Δρόμο του Μεταξιού
Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της
πραγματοποίησης των 24ων Χειμερινών
Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο, η Κίνα
και η Αργεντινή υπέγραψαν διάφορες
συμφωνίες που ενσωματώνουν την τε-
λευταία στον Δρόμο του Μεταξιού, υπο-
γράφοντας συμφωνίες 14 δισεκατομμυ-
ρίων δολαρίων στο Στρατηγικό Διάλογο
για την Οικονομική Συνεργασία και τον
Συντονισμό και 9,7 δισεκατομμυρίων
δολαρίων στην Ομάδα Εργασίας γι’ αυτό
το σκοπό. Υπέγραψαν 13 ντοκουμέντα
συνεργασίας στους τομείς της πράσινης
ανάπτυξης, της ψηφιακής οικονομίας,
του διαστήματος, της τεχνολογίας και
της καινοτομίας, της εκπαίδευσης και
της πανεπιστημιακής συνεργασίας, της
γεωργίας, των επιστημών της γης, των
δημόσιων ΜΜΕ και της πυρηνικής ενέρ-
γειας, των υποδομών, του ενεργειακού
τομέα, του δικτύου ύδρευσης, των με-
ταφορών και της κατασκευής κατοικιών.
Απέναντι στην πολιορκία του ιμπερια-
λισμού, που θέλει να μετατρέψει χώρες
όπως η Βραζιλία, η Αργεντινή και γενικά
οι χώρες της Λατινικής Αμερικής σε εξα-
γωγείς πετρελαίου, τροφίμων και εμπο-
ρευμάτων, οι συμφωνίες ανάμεσα στην
Αργεντινή και την Κίνα θα κάνουν δυνα-
τή την εκ νέου εκβιομηχάνιση της χώ-
ρας, γιατί στο παρελθόν, αυτό του Πε-
ρόν, όπως του Βάργκας στη Βραζιλία,
αυτές οι χώρες μπόρεσαν να βιομηχα-
νοποιηθούν. Ο Αλμπέρτο Φερνάντεζ εί-
πε ότι αν ο Σι Τζιπίνγκ ήταν αργεντινός,
θα ήταν περονιστής. Από την άλλη, ο Σι
Τζινπίνγκ είπε ότι «Οι Μαλβίνες (υπό αγ-
γλική κατοχή τώρα Φώκλαντ, σημ. μετα-
φρ) είναι Αργεντινά νησιά»! Τέλος υπήρ-
ξε μεγάλο πλήγμα στον ιμπεριαλισμό η
απόφαση της Αργεντινής ν’ ανοίξει τις
πόρτες της Λατινικής Αμερικής σε δι-
μερείς συμφωνίες με τη Ρωσία και στη
«Ζώνη και Δρόμο του Μεταξιού». Αυ-
τό περιλαμβάνει την πιθανή είσοδο της
Αργεντινής στις BRICS. Στο μεταξύ ο
Μπολσονάρο, υπηρέτης του ναζιστικού
νεοφιλελευθερισμού, που οδήγησε πε-
ρισσότερους από 600.000 βραζιλιάνους
στο θάνατο από τον Covid και δαιμονο-
ποίησε τα κινεζικά και ρωσικά «κομμου-
νιστικά εμβόλια», πρέπει να παραδοθεί
μπροστά στο οικονομικό χάος και τη δι-
εθνή απομόνωση στην οποία έχει περι-
έλθει η Βραζιλία και πάει γονατιστός στη
Μόσχα.
Ακολουθεί μια παρένθεση για τη Βρα-
ζιλία σ’ αυτά τα πλαίσια. Το 1995 η Κίνα
κατατάχθηκε στην 46η θέση ανάμεσα
στις χώρες, κάτω από τη Βραζιλία που
ήταν στην 25η. Το 2019 κατέλαβε τη 16η
θέση μετά τη 13η των ΗΠΑ, με μια εξα-
γωγική λίστα εξοπλισμού μετάδοσης
ραδιοφώνου, τηλεφώνου και τηλεόρα-
σης, ολοκληρωμένων και ηλεκτρονικών
κυκλωμάτων και υπολογιστών, ανταλ-
λακτικών και αξεσουάρ για μηχανήμα-
τα και γραφεία, ανάμεσα στα άλλα προ-
ϊόντα. Αντίθετα η Βραζιλία πήγε από την
25η στην 50ή θέση με μια εξαγωγική λί-
στα σιτηρών σόγιας, καλαμποκιού, σιδη-
ρομεταλλεύματος και συμπυκνωμάτων
αργού πετρελαίου. Ενώ η Κίνα έκανε ένα
εξαιρετικό άλμα στην τεχνολογική ανά-
πτυξη και την εκβιομηχάνιση, η Βραζι-
λία αποβιομηχανοποιήθηκε, σε σημείο
που το Βιετνάμ, που έκανε την ίδια κίνη-
ση με την Κίνα, εξάγει τώρα περισσότε-
ρα από τη Βραζιλία.
Το Σύμφωνο Κίνας-Ρωσίας στέλνει επί-
σης ένα σημαντικό πολιτικό μήνυμα στις
ΗΠΑ και στους πραξικοπηματίες κατα-
σκευαστές των «ποινικοποιήσεων» στη
Λατινική Αμερική και στον κόσμο. Περι-
έχει το ότι δεν πρέπει να υπάρχει ανάμει-
ξη στα εσωτερικά προβλήματα της κάθε
χώρας και παραβίαση της εθνικής τους
κυριαρχία. Πρόσθεσαν ότι «οι προσπά-
θειες ορισμένων κυβερνήσεων να επι-
βάλουν τα δημοκρατικά τους πρότυπα
και να αισθάνονται ότι έχουν το απο-
κλειστικό δικαίωμα να αξιολογούν το
επίπεδο δημοκρατίας σε μια δοσμένη
χώρα, αντιπροσωπεύουν ένα παράδειγ-
μα παραβίασης των ίδιων των αρχών
της έννοιας της δημοκρατίας. Η δημο-
κρατία δεν πρέπει να χρησιμεύει σαν
εργαλείο για την άσκηση πίεσης σε άλ-
λες χώρες». Αυτό χρησιμεύει σαν μήνυ-
μα προς τον Μπολσονάρο, την Ομάδα
της Λίμα και όλους εκείνους από το αρι-
στερό στρατόπεδο που κάνουν λάθος
όταν με τη λεγόμενη «υπεράσπιση των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων» επιτίθενται
ενάντια στη Βενεζουέλα.
Αυτό το νέο σύμφωνο θα δώσει υπο-
στήριξη και ενθάρρυνση στις προο-
δευτικές κυβερνήσεις στον υπόλοιπο
κόσμο και ειδικότερα στη Λατινική Αμε-
ρική, αφού θα μπορούν να βασίζονται
σ’ έναν δυναμικό πόλο οικονομικής, τε-
χνολογικής, στρατιωτικής υποστήριξης,
για ν’ αντιμετωπίσουν την κρίση του κα-
πιταλισμού στις χώρες τους, όπως είναι
η περίπτωση της Αργεντινής, της Βολι-
βίας, της Νικαράγουας, της Βενεζουέ-
λας, του Περού, της νεοσύστατης και
φτωχής Ονδούρας (όπου η Σιομάρα Κά-
στρο δηλώνει ότι είναι υπέρ του σοσια-
λισμού) και πολύ σύντομα της Βραζιλίας
(με πρόεδρο τον Λούλα) και άλλες, που
θα σπάσουν σταδιακά τους δεσμούς με
το σύστημα όπου κυριαρχούν οι ΗΠΑ,
το δολάριο και το ευρώ. Δεν είναι πλέον
μια γενική πολιτική-διπλωματική συμ-
μαχία, αλλά μια συμμαχία υποστήριξης
και άμεσης επέμβασης, σε μια ολοκλή-
ρωση με χώρες που όλο και περισσότε-
ρο θ’ απομακρύνονται από την ευρωα-
μερικανική αυτοκρατορική τροχιά. Με
το νέο σύμφωνο Κίνας-Ρωσίας αυτό το
προτσές γίνεται μη αναστρέψιμο.
Το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα»
(όπως είπε ο Ούγκο Τσάβες, επαναλαμ-
βάνοντας τον Τρότσκι) ξαναεμφανίζεται
στον ορίζοντα, παρόλο που για το «σο-
σιαλισμό» σπάνια γίνεται λόγος σε πολ-
λά γεωγραφικά πλάτη και, ουσιαστικά,
στις περισσότερες περιπτώσεις δεν πρό-
κειται για «σοσιαλισμό», αλλά για « σοσι-
αλισμό» ενός «εκπολιτιστικού προτσές»,
όπως στην Αφρική, τη Λατινική Αμερι-
κή, στις φτωχές περιοχές της Ευρώπης
και των ΗΠΑ, όπου η κοινωνική και πε-
ριβαλλοντική αποσύνθεση είναι τερά-
στια, αποτέλεσμα των ανωμαλιών του
καπιταλισμού, όπου και οι μεταναστευ-
τικές κρίσεις είναι μια έκφραση ακόμα
πιο καθαρή. Η συμφωνία Κίνας-Ρωσί-
ας καταδικάζει επίσης τις προσπάθειες
ορισμένων κρατών να μετατρέψουν το
διάστημα σε αρένα ένοπλης αντιπαρά-
θεσης, καθώς και τις δράσεις με βιολογι-
κά όπλα μέσα κι έξω από τις ΗΠΑ. Τελικά
αυτή η συμφωνία αποκαλύπτει ολόκλη-
ρη την εξαθλίωση της καπιταλιστικής
αυτοκρατορίας. Γι’ αυτό και: ή σοσιαλι-
σμός ή βαρβαρότητα.
Η παγκόσμια συγκυρία παίρνει κα-
θαρά χαρακτηριστικά, σ’ ένα ανισόμε-
τρο και συνδυασμένο προτσές, με εγ-
γενείς αντιφάσεις στη Μετάβαση από
το ένα σύστημα στο άλλο, από τον κα-
πιταλισμό στο σοσιαλισμό. Κι αποκτά-
ει μια πρωτόγνωρη ταχύτητα μέσα από
την ικανότητα σχεδιασμού της κινεζικής
οικονομίας με την καθοδήγηση ενός Κι-
νεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος και
τη συρροή γύρω του παγκόσμιων δυ-
νάμεων, για να μπορέσει ν’ αντιμετωπί-
σει τον ιμπεριαλισμό και να οικοδομήσει
το σοσιαλισμό. Ζούμε σε νέους καιρούς,
με καρπούς που φυτεύτηκαν σε επανα-
στάσεις όπως η Ρωσική Επανάσταση και
η Κινεζική Επανάσταση που, αφού ξεπέ-
ρασαν τις οπισθοδρομήσεις που προ-
έκυψαν από την καθυστέρηση στην
οποία είχαν καταδικαστεί ιστορικά, βρί-
σκουν τις ιστορικές συνθήκες για ν’ αντι-
μετωπίσουν τον καπιταλισμό, που έχει
τη μορφή του ιμπεριαλισμού και να οι-
κοδομήσουν το σοσιαλισμό. Σίγουρα
στο μυαλό αυτών των ηγεσιών βρίσκο-
νται οι υπολογισμοί ότι ο καπιταλισμός
δεν θ’ αφήσει την τελευταία του πνοή
χωρίς, πριν, να εξαπολύσει άλλον έναν
παγκόσμιο πόλεμο.
(*) Μεταφρασμένα μέρη της Συμφωνίας,
από τον Αντρέι Ραέφσκι.
Η Βραζιλία στο πλαίσιο
της επέμβασης της
Ρωσίας στην Ουκρανία
Από PosadistasHoje, Εκδοτική
Επιτροπή, 28/2/2022
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία για τις
προθέσεις του ιμπεριαλισμού: να κάνει
τον πόλεμο για να βγει από την οικονο-
μική, κοινωνική και πολιτική του κρίση
και, κυρίως, ν’ αντιμετωπίσει μια αλλαγή
στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων
που παρήγαγε η ενοποίηση Κίνας-Ρωσί-
ας. Η εκλογή του Μπάιντεν εξυπηρετού-
σε αυτόν τον σκοπό. Είναι ο αμερικανι-
κός δικομματισμός που πλέει στο ίδιο
σκάφος, παρά κάποιες εσωτερικές δια-
φορές.
Η επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρα-
νία είναι θεμιτή, καθώς η Ουκρανία, κά-
τω από τη διοίκηση του Ζελέζνι, παίζει
το ρόλο μιας μαριονέτας των ΗΠΑ και
του ΝΑΤΟ, οργανώνοντας την είσοδο
στο ΝΑΤΟ και την εγκατάσταση ατομι-
κών όπλων στο έδαφός της. Κατάσταση
απαράδεκτη για τη Ρωσία. Για τη Ρω-
σία είναι ζήτημα επιβίωσης και υπερά-
σπισης της κυριαρχίας της, όπως είπε ο
ίδιος ο Πούτιν, ώστε η Ρωσία να μην αιφ-
νιδιαστεί ξανά, όπως έγινε με τη ναζιστι-
κή επίθεση στην ΕΣΣΔ. Σαν επιβαρυντι-
κός παράγοντας, εκτός από την έντονη
προμήθεια όπλων στην Ουκρανία πριν
από τη ρωσική επέμβαση, υπήρχαν εν-
δείξεις για επανέναρξη της παραγωγής
πυρηνικών όπλων εκεί, κάτι που θα ήταν
απαράδεκτο σε οποιαδήποτε περίπτω-
ση από τη Ρωσία.
Διακυβεύονται οικονομικά συμφέρο-
ντα κι εκεί οφείλεται η ακύρωση των
εγκαινίων της εγκατάστασης του νέου
αγωγού NordStream 2. Είναι απαράδε-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 17
κτο για τις ΗΠΑ το γεγονός ότι η Γερμα-
νία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, εκτός
από το ότι βασίζονται στο ρωσικό αέ-
ριο, έχουν την Κίνα σαν το μεγαλύτερο
εμπορικό εταίρο τους. Απαράδεκτο για
το μυαλό των αγγλοαμερικανών παρα-
νοϊκών. Καταδικάζοντας τη Ρωσία και
υποστηρίζοντας πρωτοφανείς και σο-
βαρές κυρώσεις ενάντια σ’ αυτή τη χώ-
ρα, όπως το κλείσιμο του εναέριου χώ-
ρου και άλλες, οι ευρωπαίοι γίνονται
όμηροι του αμερικανικού ιμπεριαλι-
σμού, θυσιάζοντας τα δικά τους συμφέ-
ροντα.
Έχουμε ήδη δει γενοκτονικές δράσεις
των ΗΠΑ στη Λιβύη, τη Συρία, το Ιράκ,
το Αφγανιστάν. Ο κόσμος έχει δει τον τε-
λευταίο καιρό τις «έγχρωμες επαναστά-
σεις» που ανέτρεψαν προοδευτικές και
αριστερές κυβερνήσεις που ήταν αντί-
θετες στις ΗΠΑ και τοποθέτησαν κυβερ-
νήσεις της δεξιάς, όπως ήταν το πραξι-
κόπημα στην ίδια την Ουκρανία. Αλλά
η ανθρωπότητα δεν μπόρεσε να μάθει
αυτό που έχουν κρύψει τα παγκόσμια
ηγεμονικά ΜΜΕ, σχετικά με τη γενοκτο-
νία που προωθείται από τον ουκρανικό
στρατό και τις ναζιστικές πολιτοφυλα-
κές, ενάντια στο λαό στο Ντονμπάς από
το 2014, παραβιάζοντας τις συμφωνίες
του Μινσκ. Αυτός ήταν ο δεύτερος λό-
γος που υποστήριξε ο Πούτιν για τη ρω-
σική επέμβαση.
Όλα οργανωμένα από τις ΗΠΑ, από
ανθρώπους όπως ο Τζορτζ Σόρος, ο
Στιβ Μπάνον, η CIA και πολλές άλλες φα-
σιστικές ομάδες που χρηματοδοτούνται
από τη «Δύση», τις ίδιες που οργάνωσαν
το πραξικόπημα ενάντια στην πρόεδρο
Ντίλμα στη Βραζιλία. Αυτό το πραξικό-
πημα υποστηρίζεται από έναν πολιτι-
σμικό πόλεμο και μια ρητορεία μίσους
που χτίστηκε στο Πεντάγωνο. Η ίδια
στρατηγική χρησιμοποιήθηκε για την
εκλογή του Μπολσονάρο, που συνεχίζει
να διατηρεί το 25% των προθέσεων ψή-
φου, παρόλες τις φρικαλεότητες και τα
εγκλήματα που διέπραξε. Μετά τον πό-
λεμο άρνησης, ενάντια στον Covid και
τα «κομμουνιστικά εμβόλια», γινόμαστε
πλέον μάρτυρες της ομοφωνίας των δι-
εθνών ΜΜΕ ενάντια στη Ρωσία: «Ο Πού-
τιν είναι δικτάτορας, δολοφόνος»! κι
από κοντά τα fakenews.
Η Ρωσία έχει σίγουρα προετοιμαστεί
για τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί
από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, την Ιαπωνία, την Αυ-
στραλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Νέα
Ζηλανδία και την Ταϊβάν. Μέτρα που
αναμφίβολα θα επιφέρουν τεράστια ζη-
μιά στην οικονομία της, αλλά που θα με-
τριαστούν από τις ιστορικές συμφωνί-
ες Κίνας-Ρωσίας. Η διαγραφή της από το
σύστημα Swift έχει αρνητικές επιπτώ-
σεις για όλους. Σε κάθε περίπτωση, θα
επιταχύνει τη λειτουργία του εναλλακτι-
κού συστήματος που δημιούργησαν οι
Ρώσοι, οι Κινέζοι και οι Ιρανοί, με νέο νό-
18 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
μισμα. Οι Ρώσοι δεν έχουν καταπιεί ακό-
μη τη διάλυση της ΕΣΣΔ, την οποία μπο-
ρούμε να κατατάξουμε σαν έναν από
τους πρώτους υβριδικούς πολέμους της
εποχής μας.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήμα-
τα που αντιμετωπίζει παράλληλα η Ρω-
σία είναι ο πόλεμος των ΜΜΕ. Τα ψέμα-
τα της Δύσης στρέφουν την παγκόσμια
κοινή γνώμη ενάντια στη Ρωσία. Ο Πού-
τιν έχει γίνει πλέον Στάλιν και Χίτλερ ταυ-
τόχρονα. Η κοινή λογική του λαού είναι
ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στις δο-
λοφονίες, αλλά χειραγωγείται έντονα,
ίσως στο μεγαλύτερο βαθμό που έχει γί-
νει μέχρι τώρα στην ιστορία. Σαν να μην
έφτανε αυτό, τώρα τα ρωσικά ΜΜΕ γί-
νονται στόχοι λογοκρισίας και μπλοκα-
ρίσματος από τη Δύση, απομονώνοντας
ακόμα περισσότερο τις μάζες του κό-
σμου από την εναλλακτική ενημέρωση.
Σ’ αυτή την κατάσταση προστίθεται
η σύγχυση που επικρατεί ανάμεσα σε
διάφορα αριστερά και κομμουνιστικά
κόμματα, που στρέφονται ενάντια στη
Ρωσία, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι η
Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης της ηγε-
σίας της με τον Πούτιν, παρόλο που δεν
είναι πλέον η ΕΣΣΔ, είναι θεμελιώδης κι
αποφασιστικός σύμμαχος στο σημε-
ρινό συσχετισμό δυνάμεων, απέναντι
στην αδυναμία του καπιταλισμού. Αντι-
μετωπίζουμε μια κατάσταση παράλυ-
σης και συνθηκολόγησης που υπάρχει
στην ηγεσία αυτών των κομμάτων, που
λιποτακτούν από το Αντιιμπεριαλιστικό
Ενιαίο Μέτωπο, αγκαλιάζοντας έναν ου-
δέτερο πασιφισμό.
Τα προβλήματα θα είναι για τη Ρωσία
και την Ουκρανία, αλλά θα είναι ακόμη
μεγαλύτερα για τον καπιταλισμό και τις
δυτικές ιμπεριαλιστικές χώρες. Με την
παράταση της σύγκρουσης μπορού-
με να γίνουμε μάρτυρες μιας παγκόσμι-
ας οικονομικής κρίσης. Η Γερμανία αντι-
μετωπίζει προβλήματα γιατί εξαρτάται
από το ρωσικό αέριο και η υπόσχεση
των ΗΠΑ να προμηθεύσουν τη Γερμανία
με φυσικό αέριο είναι υλικοτεχνικά ανέ-
φικτη. Σ’ αυτήν την περίπτωση, η Γερμα-
νία θα πρέπει να επιστρέψει στη χρήση
άνθρακα, που είναι εξαιρετικά ρυπογό-
νος. Για άλλη μια φορά, η κατεχόμενη
στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο Ευρώ-
πη εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Ποια είναι η αντανάκλαση της
κατοχής της Ουκρανίας από τον
ιμπεριαλισμό στη Βραζιλία;
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες σημει-
ώθηκε μια άνοδος της δεξιάς στον κό-
σμο, με μια ορισμένη οπισθοδρόμησή
της στις τελευταίες εκλογές στη Λατινι-
κή Αμερική. Όπως ήδη γνωρίζουμε, ένα
από τα όπλα της δεξιάς ήταν η ικανότη-
τα να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά την
τεχνολογία, το μάρκετινγκ και τα μέσα
κοινωνικής δικτύωσης για τον πολιτισμι-
κό πόλεμο και τη ρητορική μίσους ενά-
ντια στις αριστερές κυβερνήσεις και κι-
νήματα. Μαζί με την «ποινικοποίηση»
και τους τομείς του στρατού, χρησιμο-
ποίησαν το ίδιο σύνθημα για να νική-
σουν το PT (Κόμμα των Εργαζομένων
της Βραζιλίας): «διαφθορά και κομμουνι-
σμός». Είναι αυτό που βλέπουμε κι αυτές
τις τελευταίες μέρες ενάντια στο «ρωσι-
κό και κινέζικο κομμουνισμό».
Το μπολσοναρικό κίνημα δεν είναι μό-
νο το πρόσωπο του Μπολσονάρο. Έχει
την υποστήριξη του στρατού, που μέχρι
σήμερα δεν έχει εγκαταλείψει την ιδέα
της καταπολέμησης του κομμουνισμού,
που θα ήταν ο εχθρός. Δεν είναι τυχαίο
ότι ο αντιπρόεδρος, στρατηγός Μου-
ράο, απών στον πόλεμο κατά της παν-
δημίας, υποτελής των ιδιωτικοποιήσεων
του Γκουέδες, που ενδιαφέρεται για την
Κίνα μόνο για να ευνοήσει τις αγροτικές
συναλλαγές, τώρα ξεσηκώνεται ενάντια
στη «ρωσική εισβολή».
Το κύριο όπλο του μπολσοναρισμού
είναι η χρήση της τεχνολογίας της κυ-
βερνητικής για τη χειραγώγηση της κοι-
νής γνώμης (προς όφελος των μακάβρι-
ων συμφερόντων του βαθιού κράτους).
Το πραξικόπημα δεν θα έρθει με στρα-
τεύματα στους δρόμους -πράγμα που
βέβαια δεν μπορεί ν’ αποκλειστεί- αλλά
από τα μέσα, με αλλαγές στη δομή της
ομοσπονδιακής αστυνομίας, του PGR
(Γενικής Εισαγγελίας), του STF (Ανώτα-
του Δικαστηρίου), του Κοινοβουλίου,
της κρατικής στρατιωτικής αστυνομίας
και στην αποτελεσματικότητα του γρα-
φείου μίσους ενάντια στο PT. Η εγκα-
τάσταση του χάους είναι μέρος της κυ-
βέρνησης Μπολσονάρο. Μπορεί να
φαίνεται παράλογο, αλλά αυτή είναι η
λογική της ιδεολογίας των μπολσοναρι-
κών, η καταστροφική δράση και η απο-
διοργάνωση της πληροφόρησης και
της ικανότητας σκέψης των μαζών, μέ-
σα από μια σειρά απόκρυψης ειδήσεων
και γεγονότων όπως πυρκαγιές, θάνατοι
από covid, ανωμαλίες στην εκπαίδευση,
έλλειψη πόρων για επιστημονική έρευ-
να, ανεργία, πληθωρισμός, καταστρο-
φές στην περιφέρεια, υψηλά επιτόκια,
χαμηλή ανάπτυξη, ιδιωτικοποιήσεις κι
ένα τσουνάμι ψευδών ειδήσεων που δυ-
σκολεύει τους ανθρώπους να σκεφτούν
ελεύθερα. Αυτός είναι στο βάθος ο μη-
χανισμός όλων των «μαλακών» πραξι-
κοπημάτων και των «έγχρωμων επανα-
στάσεων».
Η συγκυρία μας έδειξε ότι για ν’ αντι-
μετωπίσουμε τον αγγλοαμερικανικό
ιμπεριαλισμό, εκτός από όπλα και οι-
κονομική ανάπτυξη, είναι αναγκαία η
πολιτική δράση, η συγκρότηση ενός
Αντιιμπεριαλιστικού Ενιαίου Μετώπου.
Μετώπου που με τον ένα ή τον άλλο
τρόπο διαρθρώνεται με τις συμφωνί-
ες Κίνας και Ρωσίας, τη Βενεζουέλα, το
Ιράν, το Βιετνάμ, τη Συρία, την Κούβα
και τη Νικαράγουα. Μια πολιτική επέμ-
βαση προοδευτικών κι επαναστατικών
δυνάμεων σε παγκόσμιο επίπεδο είναι
αναγκαία, γιατί η δράση του ιμπεριαλι-
σμού δεν θα σταματήσει και θα οδηγή-
σει την ανθρωπότητα σε πυρηνική κα-
ταστροφή. Η εξαγγελθείσα ετοιμότητα
των ρωσικών πυρηνικών δυνάμεων δεί-
χνει ότι υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι
ο ιμπεριαλισμός έτσι θα πορευτεί. Η Κί-
να τον κατηγορεί ότι έβαλε βενζίνη στη
φωτιά κι έτσι είναι, με τα ολοένα και πιο
επιθετικά μέτρα ενάντια στη Ρωσία, τα
οποία αγγίζουν το μη αποδεκτό όριο,
όπως ο αποκλεισμός του Στενού του Βο-
σπόρου, ζωτικής σημασίας για το ρωσι-
κό ναυτικό, χωρίς καν αυτό να είναι το
θέατρο του πολέμου. Είναι μια κήρυξη
ολοκληρωτικού πολέμου. Η στρατηγική
του ιμπεριαλισμού είναι να έχει την κοι-
νή γνώμη υπέρ του, τη στιγμή που προ-
ωθεί χωρίς καμιά συγκράτηση στρατιω-
τικές επιχειρήσεις για ν’ απομονώσει τη
Ρωσία και ν’ αποτρέψει την άνθηση της
συμμαχίας της με την Κίνα. Κάθε αμφιτα-
λάντευση, κάθε συνθηκολόγηση μπρο-
στά σ’ αυτήν την αντιρωσική και αντικο-
μουνιστική πίεση των ΜΜΕ, χρησιμεύει
για την κάλυψη αυτής της επιχείρησης.
Και δεν υπάρχει χρόνος για ουδέτερο,
τυφλό, αδιάφορο πασιφισμό. Είναι ανα-
γκαίο να πάρουμε μια σταθερή θέση
ενάντια στον ιμπεριαλισμό σε όλα τα
εδάφη! Αλλά πρέπει να είμαστε πολιτικά
προετοιμασμένοι γι’ αυτό. Κάτω από τις
στάχτες της διαλυμένης ΕΣΣΔ, υπάρχει
ακόμα μια αναμμένη φλόγα που αντι-
τίθεται στην ιμπεριαλιστική ηγεμονία
στον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι η στρα-
τιωτική επιχείρηση διεξάγεται κάτω από
το λάβαρο της αποναζιστικοποίησης και
ο σοβιετικός λαός έχει ήδη πληρώσει
πολύ ακριβό τίμημα από τη δολοφονική
φύση του ιμπεριαλισμού.
Σε περίπτωση ατομικού πολέμου -και
είμαστε στα πρόθυρα ενός τέτοιου-, δεν
θα έχει νόημα να συζητάμε για τις εκλο-
γές του 2022 στη Βραζιλία, δεν θα υπάρ-
χουν σχέδια για το μέλλον, δεν θα υπάρ-
χει μέλλον για την ανθρωπότητα. Το να
συντάσσεται κανείς με τις ιμπεριαλιστι-
κές δυνάμεις, με τη δολοφονική Ευρώ-
πη, κάτω από τις διαταγές του ΝΑΤΟ, ή
να δικαιολογεί αντίποινα κατά της Ρω-
σίας, ενώνεται με τις πιο απαίσιες δυ-
νάμεις που κυριάρχησαν στον κόσμο
στη μετα-ΕΣΣΔ περίοδο, με το φασι-
σμό και το ναζισμό. Σημαίνει ότι αφοπλί-
ζει τις μάζες, τις εμποδίζει να δουν ότι ο
εχθρός της ανθρωπότητας είναι ο ιμπε-
ριαλισμός με τις 1000 βάσεις του απλω-
μένες σε όλο τον κόσμο και τη συνεχή
επιθετικότητά του ενάντια στους λαούς
του κόσμου.
Οι διαφορές ανάμεσα στο Γαλλικό
και το Ιταλικό Κομμουνιστικό
Κόμμα πάνω στην ΕΟΚ
Με αφορμή τα 40 χρόνια από την
ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ,
δημοσιεύουμε αυτό το εκτενές κείμενο,
που επαληθεύεται πλήρως από την
πορεία του προτσές σε όλο του το βάθος
και κύρια για το επείγον πλέον της
ανάγκης της πάλης για τον κοινωνικό
μετασχηματισμό στις χώρες της ΕΕ
και για την Ομοσπονδία των Ενωμένων
Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Πολιτειών
της Ευρώπης. Ταυτόχρονα είναι πάντα
επίκαιρο για τη θέση των Κομμουνιστικών
και Σοσιαλιστικών Κομμάτων και όλης
της Αριστεράς γύρω από την ΕΕ.
Η είσοδος ή μη μιας χώρας στην ΕΟΚ
δεν αντιπροσωπεύει καμιά λύση. Η θέ-
ση των Γάλλων Κομμουνιστών (1) εξαρ-
τάται από το πώς βλέπει η γαλλική αστι-
κή τάξη αυτό το θέμα. Η άρνηση της
εισόδου της Ισπανίας στην ΕΟΚ δεν λύ-
νει τα προβλήματα των γάλλων αγρο-
τών. Αυτά θα λυθούν με μια αντικαπι-
ταλιστική πολιτική, με μια κοινή πάλη
ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα.
Η ΕΟΚ είναι μια γιγάντια πολυεθνι-
κή, καθοδηγούμενη από τους μεγάλους
καπιταλιστές, τους πιο ικανούς. Ανάμε-
σα στους άλλους ο γιάνκικος ιμπεριαλι-
σμός επεμβαίνει επίσης, άμεσα ή μέσα
από συμμαχίες με τους γάλλους, τους
γερμανούς ή τους άγγλους. Το αν θα
μπει ή όχι η Ισπανία δεν λύνει καθόλου
τα προβλήματα των μαζών, των αγρο-
τών. Η συζήτηση που μπαίνει μ’ αυ-
τό τον τρόπο δημιουργεί συγκρούσεις
ανάμεσα στους αγρότες της Ισπανί-
ας και της Γαλλίας, όταν ο πραγματικός
εχθρός είναι το καπιταλιστικό σύστημα.
Τα Κομμουνιστικά Κόμματα πρέπει
να ενοποιήσουν τα προγράμματά τους,
καλώντας σε κοινή πάλη τους αγρότες
όλων των χωρών, για να σχεδιάσουν την
αγροτική παραγωγή στη Σοσιαλιστική
Ευρώπη. Ο επιστημονικός τρόπος ανά-
πτυξης της Ευρώπης είναι με τον σοσι-
αλισμό. Αντίθετα, η τωρινή ανάπτυξη
εξυπηρετεί τον πλουτισμό και τη συσ-
σώρευση των μεγάλων καπιταλιστών.
Αυτός ο τρόπος συζήτησης εκφράζει
την έλλειψη αρχών στα Κομμουνιστι-
κά Κόμματα, αναζητούν να ικανοποιή-
σουν τη μικροαστική τάξη και όχι να με-
τασχηματίσουν την κοινωνία. Κάνουν
συμβιβαστικές προτάσεις με τον Σιράκ,
όταν θα έπρεπε να έχουν μια εναλλακτι-
κή πολιτική κι ενδιαφέροντα. Έτσι όπως
επεμβαίνουν είναι δεμένοι από την πο-
λιτική του Σιράκ, που αντιπροσωπεύ-
Χ. Ποσάδας, 23/7/1977
ει τα συμφέροντα των στενών και συ-
γκεντρωμένων τομέων του γαλλικού
καπιταλισμού. Με τον Ντε Γκωλ αντίθε-
τα ήταν διαφορετικά, αυτός έπρεπε να
προστατευθεί από την αλαζονεία του
γιάνκικου ιμπεριαλισμού μετά τον πό-
λεμο, γι’ αυτό τον αντιμετώπιζε. Τώρα
το μεγάλο κεφάλαιο είναι συνυφασμέ-
νο παγκόσμια και ο Σιράκ από αυτή την
άποψη έχει μια στενή κοινωνική βάση.
Εκείνος που αντιπροσωπεύει περισσό-
τερο τη γαλλική αστική τάξη είναι ο Ζι-
σκάρ ντ’ Εσταίν. Ο Σιράκ ακολουθεί μια
πιο αντιδραστική πολιτική και οι κομ-
μουνιστές υποτάσσονται σ’ αυτόν.
Είναι δυνατό να γίνονται συμφωνί-
ες με την αστική τάξη σε ορισμένες πε-
ριπτώσεις, αλλά είναι σημαντικό να
ενεργούμε με τρόπο ανεξάρτητο με το
ταξικό πρόγραμμα. Μπορούμε να υπο-
στηρίξουμε ένα πολιτικό μέτρο της
γαλλικής αστικής τάξης, όπως αυτό που
προωθεί ο Ζισκάρ με τις συμφωνίες με
τη Σοβιετική Ένωση, για να επιτύχου-
με κάποιες προόδους που συμπίπτουν
μ’ αυτές των μαζών, αλλά προωθώντας
μια ανεξάρτητη αντικαπιταλιστική δρα-
στηριότητα ενάντια στον ίδιο τον Ζι-
σκάρ. Αν καταλήξει σε συμφωνία με
τους Σοβιετικούς, αυτό είναι γιατί συμ-
φέρει τον ίδιο κι όχι γιατί ενδιαφέρεται
για τις ανάγκες της εργατικής τάξης. Εί-
ναι δυνατόν να επωφεληθούμε από τις
αντιφάσεις στο στρατόπεδο της αστι-
κής τάξης, αλλά χωρίς να εξαρτόμαστε
από αυτήν όπως κάνουν οι γάλλοι κομ-
μουνιστές.
Τα προβλήματα των αγροτών δεν
λύνονται στον καπιταλισμό
Οι γάλλοι κομμουνιστές προφανώς
δεν έχουν την ίδια πολιτική με τον Σι-
ράκ, αλλά συμπίπτουν σε σημαντικές
πτυχές. Το πρόβλημα της μικροαστι-
κής τάξης δεν είναι το ίδιο με αυτό της
εποχής του Τρότσκι. Τώρα υπάρχουν οι
προϋποθέσεις για μια παγκόσμια λύση
στην καπιταλιστική κρίση -και όχι εθνι-
κή, τοπική ή μερική- λόγω της συγκέ-
ντρωσης που έχει γίνει στο σύστημα
της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Δεν μπορεί
να υπάρξει κανονικότητα στην Ευρώ-
πη των μεγάλων πολυεθνικών. Πρέπει
να την αντιμετωπίσουμε μ’ ένα πρό-
γραμμα κοινωνικού μετασχηματισμού.
Η ενοποίηση και η συγκέντρωση της οι-
κονομίας αναπτύσσει καλύτερες συν-
θήκες για να μπορέσει να προχωρήσει
η κοινωνία. Το ερώτημα είναι: ποια Ευ-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 19
ρώπη μπορεί να βελτιώσει τις κοινωνι-
κές συνθήκες, η καπιταλιστική ή η σοσι-
αλιστική Ευρώπη; Ήταν ο Λένιν και η 3η
Διεθνής που ξεκίνησαν το σύνθημα των
Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της
Ευρώπης, το έκαναν προβλέποντας αυ-
τό που συμβαίνει σήμερα.
Ο Γάλλος αγρότης δεν έχει κανένα μέ-
σο να υπερασπιστεί από τον καπιταλι-
σμό στη χώρα του. Και δεν είναι σωστό
να υπερασπίσουμε το Γάλλο αγρότη
απέναντι στους ισπανούς, τους πορτο-
γάλους ή τους ιταλούς. Μ’ αυτό τον τρό-
πο είναι το καπιταλιστικό σύστημα που
ευνοείται και όχι η ίδια η αγροτιά. Πρέ-
πει να παλέψουμε για τον σοσιαλισμό,
συνδυάζοντάς το αυτό με μέτρα για την
ανακούφιση της μικροαστικής τάξης
από τη φορολογική πίεση.
Είναι αναγκαίο να κάνουμε συμμα-
χία με τους ευρωπαίους αγρότες ενά-
ντια στο μεγάλο κεφάλαιο που τους εκ-
μεταλλεύεται μέσα από τον έλεγχο των
τραπεζών, των πιστώσεων στην αγορά,
της μεταποιητικής βιομηχανίας, των με-
ταφορών. Ελέγχοντας όλα αυτά το με-
γάλο κεφάλαιο τους επιβάλλει μια χα-
μηλή τιμή και στη συνέχεια αποκομίζει
μεγάλα κέρδη στην αγορά. Φτάνει ως
τη βαρβαρότητα του να καταστρέφει
τεράστιες ποσότητες προϊόντων, για να
διατηρούνται οι τελικές τιμές υψηλές.
Ολόκληρες συγκομιδές τομάτας ή ρο-
δάκινων αγοράζονται από την Ιταλία,
την Ισπανία ή την Ελλάδα για ν’ αφεθούν
στο χωράφι και να ταφούν. Στα νοσοκο-
μεία, στα σχολεία, υπάρχουν ορισμέ-
νοι κοινωνικοί τομείς που τους λείπει η
τροφή ή η ποιότητα κι αυτοί οι ληστές
την καταστρέφουν. Αυτό δεν μπορεί να
αποφευχθεί εμποδίζοντας την είσοδο
των φτωχότερων χωρών στην ΕΟΚ αλλά
με μια αντικαπιταλιστική πολιτική.
Η ΕΟΚ αντιπροσωπεύει μια μεγαλύ-
τερη συγκέντρωση των παραγωγικών,
χρηματιστικών και εμπορικών μηχανι-
σμών του μεγάλου κεφαλαίου. Όλα αυτά
καθορίζονται από το συμφέρον της με-
γάλης βιομηχανίας. Υπάρχει μια συγχώ-
νευση ανάμεσα στο χρηματιστικό κεφά-
λαιο και τη βιομηχανία με το αγροτικό
κεφάλαιο και τις πολυεθνικές, πράγμα
που στη συνέχεια καθορίζει την πίστω-
ση, την πώληση και τη συγκομιδή. Αυ-
τό συμβαίνει με τα φρούτα, τα λαχανικά,
το κρέας και τα δημητριακά. Δεν υπάρ-
χει τρόπος να υπερασπιστούμε απένα-
ντι σ’ αυτή την πολιτική που προωθεί το
καπιταλιστικό σύστημα, μέσα στα δικά
του πλαίσια.
Στη φάση της ανόδου του συστήμα-
τος, στην καπιταλιστική αγορά, μέσα
από τον ανταγωνισμό, μπορούσαν ν’
αποκτηθούν ορισμένα οφέλη. Τώρα το
σύστημα έχει εξαντληθεί και η αγορά
κυριαρχείται από το μεγάλο κεφάλαιο. Η
αστική τάξη δεν μπορεί να οικοδομήσει
μια άλλη Ευρώπη από αυτήν κι αν θέ-
20 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
λουμε μια Ευρώπη πραγματικά διαφο-
ρετική, πρέπει να προτείνουμε μια σο-
σιαλιστική Ευρώπη. Το πρόβλημα αυτό
δεν λύνεται αποκλείοντας τη μία ή την
άλλη χώρα, αλλά ενοποιώντας όλες πί-
σω από τη σοσιαλιστική προοπτική.
Η ΕΟΚ είναι η συγκέντρωση
μεγάλου παγκόσμιου κεφαλαίου
Στην πραγματικότητα η ΕΟΚ είναι η
κοινότητα των μεγάλων κεφαλαίων που
κυριαρχούν στις τράπεζες και στην αγο-
ρά. Αντιμέτωποι με αυτούς δεν υπάρχει
πιθανότητα μιας εθνικής αλλά μιας ευ-
ρωπαϊκής απάντησης. Ο καπιταλισμός
ενεργεί σε άμυνα της μεγάλης βιομηχα-
νίας και του χρηματιστικού κεφαλαίου,
το εργατικό κίνημα, οι κομμουνιστές,
πρέπει να το κάνουν ενάντιά τους. Δεν
υπάρχει δυνατότητα για μια μικροαστι-
κή πολιτική, γιατί δεν υπάρχουν ούτε
τα κεφάλαια, ούτε η επαρκής κοινωνι-
κή βάση.
Η μοναδική εναλλακτική λύση είναι η
αντικαπιταλιστική πολιτική. Αυτό πρέ-
πει να συζητηθεί στα Κομμουνιστικά
Κόμματα, τα Σοσιαλιστικά Κόμματα και
τα συνδικάτα, στα εργοστάσια, τις γει-
τονιές, τις σχολές. Οι κομμουνιστές και
οι σοσιαλιστές θεωρούν την ΕΟΚ σαν
αναγκαιότητα για την πρόοδο της αν-
θρωπότητας. Στην πραγματικότητα εί-
ναι η επιβολή των μεγάλων κεφαλαίων
με στόχο να κυριαρχήσουν. Πρόκειται
για τη συγκέντρωση του παγκόσμιου
και του εθνικού κεφαλαίου, χωρίς αυ-
τό ο καπιταλισμός δεν μπορεί να ζήσει.
Ο Ζισκάρ έχει μια πολιτική που απευ-
θύνεται στη μικροαστική τάξη, γιατί
βλέπει ότι σ’ αυτό το προτσές τη χάνει
σαν κοινωνική βάση. Είναι μια αδύναμη
πολιτική γιατί προσπαθεί να προσελκύ-
σει τα κατώτερα στρώματα της αστι-
κής τάξης και ταυτόχρονα πρέπει να τα
καταπιέσει. Προσπαθεί να εντυπωσιά-
σει ένα στρώμα κι έτσι να αποδυναμώ-
σει τα εργατικά κόμματα και τα συνδι-
κάτα. Απευθύνεται στην κοινωνία την
ίδια στιγμή που ανοίγει την οικονομία
στις πολυεθνικές. Η πρόσφατη συνά-
ντηση των «9» αντιστοιχούσε στη συ-
νάντηση μιας γιγάντιας πολυεθνικής.
Ήταν μια συνάντηση για να μην ξεφύγει
κανείς από τον έλεγχο του μεγάλου κε-
φαλαίου, να συγκρατήσει τις διαφορές
μεταξύ τους και να καθορίσει κάποιες
τιμές και την παραγωγή. Προσπαθούν
να συγκρατήσουν τις συνέπειες της αύ-
ξησης της καπιταλιστικής κρίσης, του
πληθωρισμού, της ανεργίας και του αυ-
ξανόμενου ανταγωνισμού μεταξύ τους.
Ο έλεγχος γίνεται από τους γιάνκηδες,
τους ιάπωνες, τους γερμανούς και τους
γάλλους.
Όταν φτάσουν στο σημείο να πρέπει
να κάνουν τέτοιου είδους συνάντηση
είναι από αδυναμία, στην προσπάθειά
τους να ενεργήσουμε σαν ένα ενιαίο
μπλοκ, αν και σε κάθε περίπτωση η
συμφωνία είναι αρκετά επιφανειακή. Εί-
ναι απλές συστάσεις, δεν υπάρχουν επι-
βολές. Αγοράζουν χρόνο προετοιμάζο-
ντας τις προϋποθέσεις ώστε το ΝΑΤΟ να
εξαπολύσει τον πόλεμο. Αν και δεν είναι
απλό αυτό, γιατί και οι σοβιετικοί έχουν
επίσης όπλα. Αλλά αν η κρίση διαρκέσει
μερικά ακόμη χρόνια, κάνουν τον πόλε-
μο πολύ σύντομα. Εξαρτάται πολύ από
τους τομείς που είναι στη διοίκηση.
Υπάρχει μια προσπάθεια συντονι-
σμού ανάμεσά τους, έτσι ώστε οι πιο
ισχυροί να βοηθήσουν τους φτωχό-
τερους και ν’ αποφύγουν τις κοινωνι-
κές εξεγέρσεις ενάντια στην ανεργία
και να εμποδίσουν το Εργατικό Κρά-
τος ν’ αυξήσει το κύρος του στα μάτια
των μαζών. Το μεγάλο κεφάλαιο ανα-
γκάζεται να παίρνει υπόψη του κατα-
στάσεις όπως αυτές των γερμανικών
συνδικάτων -με τη Γερμανία να είναι η
πιο αντιδραστική χώρα στην Ευρώπη-,
που προτείνουν τις κρατικοποιήσεις,
τις απαλλοτριώσεις και τον τερματισμό
των διακρίσεων κατά των κομμουνι-
στών, που δεν μπορούν να έχουν πρό-
σβαση σε δημόσιες θέσεις εργασίας.
Στην πρόσφατη συνάντηση των «9»
(2) αναζητούν να κάνουν την ευρωπαϊ-
κή αστική τάξη να εξαρτάται από τους
αμερικάνους. Αυτή είναι μια τεράστια
αντίφαση, γιατί οικονομικά διαφέρουν
σε όλα, λόγω του ανταγωνισμού ανάμε-
σά τους, αλλά στρατιωτικά εξαρτώνται.
Οι γιάνκηδες αναζητούν να κυριαρχή-
σει η στρατιωτική δύναμη, ενώ οι ευρω-
παίοι αντιστέκονται, αλλά αυτό που τε-
λικά αποφασίζει είναι τα όπλα.
Αυτό δυσχεραίνει την πολιτική του
γαλλικού καπιταλισμού, που επιδιώ-
κει να επεκτείνει τις δυνάμεις του στην
παγκόσμια αγορά, προσπαθώντας να
σώσει τον εαυτό του. Οικονομικά μπο-
ρεί να το κάνει αλλά όχι κοινωνικά, για-
τί έχει μπροστά του το Κομμουνιστικό
Κόμμα και τα ισχυρότερα συνδικάτα
της Ευρώπης, τις οργανώσεις της μι-
κροαστικής τάξης, που ενεργούν σε
στενή σχέση με το εργατικό κίνημα, ένα
πολύ προχωρημένο αριστερό κίνημα κι
ακόμη και με μια συνδικαλισμένη αστυ-
νομία, Είναι γι’ αυτό που υπάρχει η αμοι-
βαία υποστήριξη της μεγάλης αστικής
τάξης. Οι γερμανοί, παρόλο που αντα-
γωνίζονται με τους γάλλους, πρέπει να
τους «προστατεύσουν» από την κοινω-
νική επανάσταση.
Οι ΗΠΑ επεμβαίνουν για να σώσουν
το σύστημα και να ξεφορτώσουν τη δι-
κή τους κρίση σε όλες τις καπιταλιστι-
κές χώρες. Η ύπαρξη του Εργατικού
Κράτους τους αναγκάζει να συγκρατή-
σουν την οικονομική ανάπτυξη, γιατί
πρέπει να πραγματοποιήσουν επενδύ-
σεις στην εσωτερική αγορά, στην πα-
ραγωγή και τους μισθούς, αντί να βελ-
τιώσουν την εξαγωγική παραγωγή.
Προσπαθούν να ρυθμίσουν τον εαυτό
τους χωρίς να εξαλείψουν τον ανταγω-
νισμό. Αυτό είναι αδύνατο και τους οδη-
γεί σε νέες και μεγαλύτερες κρίσεις.
Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση,
τα συνδικάτα και τα εργατικά κόμμα-
τα πρέπει να ενώσουν τις διεκδικητικές
πλατφόρμες με το πρόγραμμα μετα-
σχηματισμού της κοινωνίας, δεν μπο-
ρεί να εφαρμόζουν μια σοβινιστική πο-
λιτική. Σκοπεύουν να αντιταχθούν στην
αστική κυριαρχία με μια εθνικιστική
αντίληψη, για να ενεργήσουν μέσα από
την κυβέρνηση, αναζητούν να προσελ-
κύσουν την μικροαστική τάξη με μια
πολιτική που είναι ίδια μ’ αυτή των γκω-
λικών. Είναι μια λαθεμένη πολιτική.
Τα στελέχη, οι ακτιβιστές και οι μά-
ζες των αριστερών κομμάτων πρέπει
να επέμβουν σ’ αυτό το προτσές για-
τί υπάρχει κρίση ηγεσίας και απουσίας
ενός προγράμματος. Οι κομμουνιστικές
ηγεσίες δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπί-
σουν την καπιταλιστική κρίση κι αισθά-
νονται εκλογικά νικημένες. Όταν στην
πραγματικότητα, παρόλο που τα αστι-
κά κόμματα έχουν πάρει περισσότερες
ψήφους, δεν μπορούν να λύσουν κανέ-
να από τα προβλήματα που αντιμετωπί-
ζουν οι μάζες. Το εργατικό κίνημα είναι
τόσο δυνατό όσο και πριν.
Αυτό που είναι αναγκαίο είναι ένα
πρόγραμμα που αναζητάει λύσεις πέρα
από τα όρια του καπιταλιστικού συστή-
ματος, ενώ οι κομμουνιστές και οι σοσι-
αλιστές αναζητούν λύσεις μέσα στο σύ-
στημα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Είναι
αναγκαία μια πιο τολμηρή πολιτική που
να δείχνει την πρόοδο που σημαίνει η
κρατικοποίηση, ο εργατικός έλεγχος,
η συμμετοχή των μαζών. Ξεκινώντας
από τις γειτονιές, τα σχολεία, τους χώ-
ρους εργασίας και καλώντας τους σοσι-
αλιστές να εφαρμόσουν αυτές τις προ-
τάσεις.
Πρέπει να σταματήσουν οι επιθέσεις
στους σοσιαλιστές, που τους κατηγο-
ρούν για κυβερνητικούς πράκτορες,
αυτές οι επιθέσεις δεν βοηθούν στην
ωρίμανση της σοσιαλιστικής αριστε-
ράς. Με μια πολιτική μεγάλης επέμβα-
σης των μαζών η σοσιαλιστική βάση θα
κερδηθεί από την αριστερά. Αλλά αυτό
μπορεί να γίνει δυνατό με μια πιο τολ-
μηρή πολιτική των κομμουνιστών, αντί-
θετα το ΚΚ Γαλλίας ζει μια μεγάλη κα-
τάσταση διαφωνιών, αυτή η ομάδα των
τριακοσίων κομμουνιστών που διαμαρ-
τύρονται, στο όνομα ποιου πράγματος
το κάνουν; Με ποια πολιτική;
Να συζητηθούν οι συγκεκριμένες
εμπειρίες και η ανωτερότητα της ΕΣΣΔ
Ο «ευρωκομουνισμός» και ο «πλου-
ραλισμός» δεν αντιπροσωπεύουν κα-
μιά αντικειμενικότητα, παρά μόνο αμ-
φιταλαντεύσεις της κυρίαρχης ομάδας
στα πλαίσια του καπιταλισμού. Πρόκει-
ται για προτάσεις που ενισχύουν τους
τομείς που συμβιβάζονται περισσότε-
ρο με τον καπιταλισμό μέσα στο κόμ-
μα, είναι συνέπεια της απουσίας ενός
ταξικού προγράμματος και πολιτικής.
Έχουν πολύ γενικούς ταξικούς στόχους,
συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, αλλά δεν
οδηγούν στο μετασχηματισμό της κοι-
νωνίας. Ο καπιταλισμός μπορεί ακόμα
να ξεπεράσει την κρίση του γιατί ού-
τε οι κομμουνιστές ούτε οι σοσιαλιστές
αμφισβητούν την ύπαρξή του. Τα κομ-
μουνιστικά στελέχη πρέπει να συζητή-
σουν το πρόγραμμα του κοινωνικού με-
τασχηματισμού.
Υπάρχουν τα γράμματα που σύντρο-
φοι κομμουνιστές γράφουν στην «Ου-
μανιτέ», για να διαμαρτυρηθούν και να
δηλώσουν τη δυσαρέσκειά τους. Κά-
νουν καλά αυτοί οι αγωνιστές, αλλά η
απάντηση της ηγεσίας είναι αδύναμη.
Αυτή θα έπρεπε να καθοδηγήσει τη συ-
ζήτηση, έτσι ώστε να μην μείνει στον
αέρα, αλλά να συζητηθεί η ανάγκη του
μετασχηματισμού της κοινωνίας και
να στηριχτεί στην εμπειρία της ιστορί-
ας. Μήπως η ΕΣΣΔ, η Κίνα, η Κούβα, η
Αγκόλα, η Αλγερία, η Μοζαμβίκη, δεν
είναι έγκυρες εμπειρίες; Δεν εξυπηρε-
τούν για τη Γαλλία;
Οι γάλλοι κομμουνιστές είναι ένθερ-
μοι υπερασπιστές του Μαρξ, του μαρξι-
σμού, αλλά το συζητούν στο κενό, όταν
πρέπει να συζητήσουν συγκεκριμένες
εμπειρίες, συγκεκριμένες επιστημονι-
κές εμπειρίες. Αυτός είναι ο μαρξισμός.
Υπάρχουν πειστικά παραδείγματα όπως
η Αγκόλα, η Μοζαμβίκη, η Αιθιοπία, η
Αλγερία, η Μαδαγασκάρη, η Κίνα, το Βι-
ετνάμ, η Κούβα. Αντίθετα, τα Κομμου-
νιστικά Κόμματα αφαιρούνται από όλα
αυτά. Οι αντιφρονούντες κάνουν κρι-
τική στη Σοβιετική Ένωση και υποστη-
ρίζουν τους αντιφρονούντες εκεί. όταν
δεν υπάρχει καμιά ιδέα από την πλευρά
των αντιφρονούντων που να μπορεί να
χρησιμεύσει στην οικοδόμηση του κομ-
μουνισμού. Όλα αυτά για να δικαιολο-
γήσουν τον «Ευρωκομουνισμό».
Τί βρίσουν να υπερασπίσουν οι κομ-
μουνιστές στους αντιφρονούντες στην
ΕΣΣΔ; Είναι μια αφαίρεση απλά το να δι-
εκδικούν το δικαίωμα να μιλάνε. Το δι-
καίωμα σε τι; Σε ποια πολιτική; Για ποιο
σκοπό; Μ’ αυτό το αφηρημένο κριτή-
ριο θα μπορούσαν μήπως να επεμβαί-
νουν οι Ναζί και οι δολοφόνοι; Ποιο εί-
ναι το στοιχείο για να μετρήσουμε την
ΕΣΣΔ; Το γεγονός ότι δεν αφήνουν πέ-
ντε τύπους να μιλήσουν ή το ότι υπο-
στηρίζουν την Αγκόλα, τη Μοζαμβίκη,
την Αιθιοπία, τη Μαδαγασκάρη και το
Βιετνάμ; Δικάζουν τη Σοβιετική Ένωση
γιατί εμποδίζει τις δημοσιεύσεις αντι-
φρονούντων, που έχουν μια ατομική
έξαρση και δεν βλέπουν τον αντιιμπε-
ριαλιστικό ρόλο της ΕΣΣΔ στον κόσμο.
Το ίδιο συνέβη και στην πρόσφατη δι-
άσκεψη της Αφρικανικής Ένωσης, όπου
ορισμένες χώρες έβαλαν τους γιάνκη-
δες και τους σοβιετικούς στο ίδιο επί-
πεδο. Αντίθετα, άλλοι υποστήριξαν ότι
δεν είναι έτσι και είπαν σαν εμάς: οι
Σοβιετικοί υποστηρίζουν την πρόοδο
στον κόσμο. Ποια πρόοδο υπερασπί-
ζουν οι αντιφρονούντες; Πότε μίλησαν
για την υποστήριξη μιας αντιιμπεριαλι-
στικής πάλης στον κόσμο; Το ΚΚΓ, τα άλ-
λα Κομμουνιστικά Κόμματα, που υπε-
ρασπίζουν αυτούς τους τύπους, ποια
δικαιώματα υπερασπίζουν; Δεν είναι
απλά ένα λάθος, είναι μια λαθεμένη πο-
λιτική!
Στη Σοβιετική Ένωση οι αντιφρονού-
ντες δεν μπορούν να μιλήσουν, αλλά
χάρη στη σοβιετική επέμβαση, οι Μο-
ζαμβικιανοί και οι Αγγολέζοι μπορούν
να μιλήσουν. Κι αυτά επηρεάζουν όλο
τον κόσμο. Οι διορθώσεις που πρέπει
να γίνουν στην ΕΣΣΔ είναι της πολιτι-
κής ηγεσίας, έτσι ώστε να μπορέσει να
ενισχυθεί μια ταξική πολιτική και μια
σοβιετική δημοκρατική ζωή. Αυτό θα
βελτιώσει την πολιτική της Σοβιετικής
Ένωσης, όχι η συμβουλή των αντιφρο-
νούντων για τον «πλουραλισμό» και την
αστική δημοκρατία. Η ΕΣΣΔ έχει ανά-
γκη από μια μεγαλύτερη σοβιετική δη-
μοκρατία και μια μεγαλύτερη σχέση με
το εργατικό κίνημα και τις μάζες του κό-
σμου, για να τις ωθήσει στην πάλη για
την εξουσία. Αυτή η πολιτική των Κομ-
μουνιστικών Κομμάτων στον κόσμο
έχει στη συνέχεια συνέπειες μέσα στις
ίδιες τους τις χώρες, όπου αποδείχνο-
νται ασαφή διστακτική, στερούμενη
αντικαπιταλιστικής απόφασης. Κυριαρ-
χούν οι αφηρημένοι δημοκρατικοί στό-
χοι.
Πρέπει να προωθήσουν ένα πρό-
γραμμα διεκδικήσεων για μισθούς και
καλύτερες συνθήκες εργασίας, ένα σχέ-
διο παραγωγής βασισμένο στην κρατι-
κοποίηση, μαζί με την προώθηση μιας
δημόσιας συζήτησης για την παγκό-
σμια κρίση του καπιταλιστικού συστή-
ματος, μια συζήτηση που περιλαμβάνει
το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Να συζητήσουν
πάνω στα Εργατικά Κράτη και πώς μπο-
ρούν να προχωρήσουν. Να κάνουν κά-
θε κριτική που είναι αναγκαία, αλλά να
βασίζονται στην υποστήριξη και την
ώθηση της διάρθρωσης του Εργατικού
Κράτους. Καλώντας επίσης τα Κομμου-
νιστικά Κόμματα της ΕΣΣΔ και των άλ-
λων Εργατικών Κρατών σε μια παγκό-
σμια συζήτηση για τα προβλήματα της
οικοδόμησης του κομμουνισμού, για τις
εμπειρίες που πραγματοποιήθηκαν.
Η καπιταλιστική κρίση στη Γαλλία εκ-
φράζεται στην έλλειψη ιδεών και προ-
τάσεων για να λειτουργήσει η οικονομία
και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας,
για να επιτύχει κάποια σταθερότητα. Η
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 21
κατάργηση των ελέγχων στις τιμές και
η απελευθέρωση της κυκλοφορίας κε-
φαλαίων δεν θα συμβάλει στη μείωση
του κόστους και στην ανάπτυξη μικρο-
μεσαίων επιχειρήσεων, όπως λένε. Αντί-
θετα, όλες αυτές τις επιχειρήσεις θα τις
διαλύσει. Ο ανταγωνισμός με τα Εργα-
τικά Κράτη τους αναγκάζει ν’ αυξήσουν
την παραγωγικότητα, την οποία μπο-
ρούν να επιτύχουν μόνο με μεγαλύτε-
ρη τεχνική κι επακόλουθη μείωση των
εργατικών χεριών. Προετοιμάζονται για
μια μεγάλη συγκέντρωση επενδύσεων
σε τεχνολογία και πληροφορική για ν’
αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα, γι’
αυτό πρέπει ν’ απολύσουν προσωπικό.
Σε μια άλλη στιγμή της ιστορίας, ο κα-
πιταλισμός αντιμετώπιζε μια τέτοια κρί-
ση με πόλεμο, σήμερα καθώς υπάρχουν
τα Εργατικά Κράτη, πρέπει να το σκε-
φτούν αυτό καλά. Αυτό τους κάνει να
έχουν μια αναποφάσιστη στάση. Η ανα-
ποφασιστικότητα βασιλεύει στο καπι-
ταλιστικό σύστημα και ο Κάρτερ, πρό-
εδρος των ΗΠΑ, είναι η πιο ξεκάθαρη
έκφραση αυτής της αναποφασιστικό-
τητας. Αναζητάει συμφωνίες με τη Σο-
βιετική Ένωση, την ίδια στιγμή που την
αντιμετωπίζει σε όλο τον κόσμο.
Η εργατική τάξη πρέπει να μάθει
να καθοδηγεί την κοινωνία
Τα συνδικάτα πρέπει επίσης να ζή-
σουν αυτό το προτσές, δημιουργώντας
τις προϋποθέσεις για τη συμμετοχή της
εργατικής τάξης, στα εργοστάσια και
τις σχολές. Οι εργαζόμενοι να μπορούν
να γράφουν, να συζητούν, να παρακο-
λουθούν μαθήματα κατάρτισης, κατά
τις ώρες εργασίας, κάθε μέρα, έτσι ώστε
να μπορούν να προετοιμαστούν με την
κατανόηση της αντιπαράθεσης με το
καπιταλιστικό σύστημα: τάξη ενάντια
σε τάξη. Δεν πρέπει ν’ αποπροσανατο-
λίζονται από τις ψεύτικες επιδιώξεις των
αντιφρονούντων, από την αφηρημένη
ελευθερία, αλλά πρέπει να είναι προε-
τοιμασμένοι απέναντι στο ότι ο καπιτα-
λισμός σχεδιάζει τη διάλυση όλων τους.
Να γίνει μια συνεχής ζωή συζήτησης
που οδηγεί σε αντικαπιταλιστικά συ-
μπεράσματα.
Μ’ αυτό τον τρόπο η εργατική τά-
ξη αναπτύσσει την ικανότητα να πείσει
τον υπόλοιπο πληθυσμό και να τον πεί-
σει ότι η κοινωνία πρέπει να μετασχη-
ματισθεί. Έτσι οι μάζες μαθαίνουν τον
ιστορικό ρόλο της εργατικής τάξης, την
βλέπουν προσανατολισμένη και απο-
φασισμένη να μάθει να καθοδηγεί την
κοινωνία.
Η εργατική τάξη δεν έχει τη μορφω-
τική κι επιστημονική προετοιμασία που
είχε η αστική τάξη για να μπορέσει να
πολεμήσει και να νικήσει τη φεουδαρ-
χία. Ο καπιταλισμός κατάφερε να προ-
ετοιμάσει τις ταξικές του ενώσεις, τις
22 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
δικές του διεκδικήσεις, μέσα στο περι-
βάλλον της ίδιας της εξουσίας, της αρι-
στοκρατίας. Αντίθετα η εργατική τά-
ξη δεν μπορεί να βασιστεί σ’ αυτά τα
μέσα και πρέπει να προετοιμαστεί για
την κατάκτηση της εξουσίας με την πά-
λη, οικοδομώντας, υπερασπίζοντας κι
ανυψώνοντας τους δικούς της ανεξάρ-
τητους οργανισμούς. Ο καπιταλισμός
προετοίμασε την κατάκτηση της εξου-
σίας συμμετέχοντας ήδη στον έλεγχο
ενός μέρους της οικονομίας για πάνω
από πεντακόσια χρόνια, δεν ξεφύτρω-
σε από τη Γαλλική Επανάσταση. Αυτή
νομιμοποίησε μια εξουσία που την οι-
κοδομούσε από το παρελθόν στην οι-
κονομία.
Το προλεταριάτο δεν μπόρεσε να
προετοιμαστεί μ’ αυτό τον τρόπο, οι
εμπειρίες του Εργατικού Κράτους είναι
πολύ σύντομες, πρόσφατες κι ακόμα
αδύναμες. Μόνο εξήντα χρόνια έχουν
περάσει κι επίσης υπήρχε ο Στάλιν που
έκανε να οπισθοδρομήσει η επανάστα-
ση. Η εργατική τάξη δεν είχε τη δυνα-
τότητα να διευθύνει άμεσα, σαν τάξη,
την οικονομία και την κοινωνία. Το κά-
νει μέσα από αγώνες, αλλά αυτό είναι
εντελώς ανεπαρκές. Στην οικοδόμηση
του σοσιαλισμού δεν πρέπει να επέμβει
μόνο το κόμμα, αλλά και όλα τα όργανα
και τα εργαλεία της κοινωνίας, τα συνδι-
κάτα, οι συνοικιακές, οι φοιτητικές, κτλ
επιτροπές.
Το κόμμα πρέπει να διαπαιδαγωγήσει
το προλεταριάτο γι’ αυτόν το ρόλο. Να
συζητάει ανοιχτά την κρίση του καπιτα-
λιστικού συστήματος και τις κοινωνικές
συνέπειες της τεχνολογικής προόδου
στην παραγωγή. Κάτι τέτοιο τώρα προ-
καλεί αύξηση του βιοτικού επιπέδου
μόνο για ένα μικρό κομμάτι του πληθυ-
σμού. Οι άλλοι δεν βελτιώνουν τη θέση
τους, αντίθετα, χάνουν τη δουλειά τους
και τον μισθό τους. Η τεχνολογική πρό-
οδος δεν σημαίνει πρόοδο στις συνθή-
κες ζωής για την εργατική τάξη, τη στέ-
γαση, τις μεταφορές και την υγεία. Η
ασφάλεια στα εργοστάσια μειώνεται,
υπάρχει δηλητηρίαση ολόκληρων πλη-
θυσμών, συμβαίνει αυτό που συνέβη
στο Σεβέζο (3). Το μισό της χημικής βι-
ομηχανίας μολύνει τον αέρα και σκοτώ-
νει τους εργαζόμενους. Καταστρέφουν
τη φύση, τον αέρα, το νερό. Δεν μπορεί
να χαρακτηριστεί αυτό σαν πρόοδος,
όταν έχει τέτοιες συνέπειες. Όλα αυτά
πρέπει να συζητηθούν από το συνδι-
κάτο κι επίσης περνώντας στο πολιτικό
επίπεδο με την πάλη για την κατάργηση
του καπιταλιστικού συστήματος.
Οι συνέπειες της προόδου της καπι-
ταλιστικής παραγωγής στις μεγάλες
χώρες είναι καταστροφικές για τις μά-
ζες. Το καθεστώς ιδιωτικής ιδιοκτησί-
ας δεν καταργεί τις αρνητικές επιπτώ-
σεις της χρήσης χημικών συστατικών
στην παραγωγή. Αυτοί δεν μπορούν να
παράγουν με οποιονδήποτε άλλο τρό-
πο, γιατί ο στόχος τους είναι να μειωθεί
το κόστος παραγωγής με οποιονδήπο-
τε τρόπο. Υπάρχει πολύ μεγάλη πτώση
του βιοτικού επιπέδου των μαζών στην
Ευρώπη, ιδίως στην υγεία. Είναι αληθι-
νές σφαγές λόγω των εκρήξεων αερίου,
διαφυγής πολύ τοξικών προϊόντων, ρύ-
πανσης της ατμόσφαιρας και του νερού.
Χιλιάδες και χιλιάδες αρρωσταίνουν και
πεθαίνουν σαν αποτέλεσμα του τρόπου
παραγωγής του καπιταλισμού.
Δεν υπάρχει πιθανότητα για μια με-
ρική πάλη ενάντια σε όλα αυτά, η πά-
λη πρέπει να είναι ενάντια στο καπιταλι-
στικό σύστημα, που είναι η αιτία αυτής
της κατάστασης. Αυτό πρέπει να συζη-
τηθεί από την εργατική τάξη, τα συνδι-
κάτα και το κόμμα. Τα οικολογικά κινή-
ματα αναπτύσσονται όχι γιατί ιστορικά
δικαιολογούνται να υπάρχουν, αλλά
γιατί τα εργατικά κόμματα δεν έχουν
αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα.
Δεν υπάρχουν μερικές όψεις, όπως αυ-
τές των φεμινιστριών ή των οικολόγων,
αλλά εμφανίζονται γιατί τα εργατικά
κόμματα δεν ανταποκρίθηκαν με προ-
τάσεις για κοινωνικούς μετασχηματι-
σμούς.
Αυτά τα κόμματα ρέπει να υιοθετή-
σουν, στο πρόγραμμά τους, την πά-
λη ενάντια στη μόλυνση του περιβάλ-
λοντος και για την ισότητα ανδρών και
γυναικών και να την υποστηρίξουν σαν
κομμάτι της αντικαπιταλιστικής πάλης.
Το πρόβλημα της γυναίκας δεν είναι μό-
νο η σχέση της με τον άντρα, αλλά είναι
ο καπιταλισμός που τη μειώνει και την
υποτιμάει στην παραγωγή και στην κοι-
νωνία. Όπως και με τα παιδιά, πρέπει να
τα υπερασπίσουν απέναντι στον τρόπο
που αντιμετωπίζονται στους παιδικούς
σταθμούς και στην κοινωνία. Παιδιά αυ-
τοκτονούν σε χώρες όπως η Γερμανία,
η Αγγλία και άλλες χώρες, γιατί έχουν
προβλήματα στο σχολείο. Είναι συνέ-
πειες των πιέσεων που υφίστανται στη
φάση παρακμής του καθεστώτος. Πρό-
κειται επίσης για κοινωνική δηλητηρί-
ασή τους. Η τάση του καπιταλισμού να
υποβαθμίζει τις κοινωνικές σχέσεις εκ-
φράζεται με χίλιους τρόπους: στην πε-
ριβαλλοντική ρύπανση πόλεων και χώ-
ρων εργασίας και στην εκμετάλλευση
γυναικών και παιδιών, που πρέπει να
παραμείνουν σταθμευμένα σε κάποιο
παιδικό σταθμό, ενώ οι γονείς έτσι εί-
ναι ελεύθεροι μόνο και μόνο για να πα-
ράγουν.
Τα εργατικά κόμματα πρέπει να
εφαρμόσουν μια ανεξάρτητη πολιτική
Αν κάνουν όπως έκαναν οι ισπανοί
κομμουνιστές, που υπόγραψαν τα Σύμ-
φωνα της Μονκλόα (4) δίνοντας εξουσία
στο βασιλιά, οι μάζες αποπροσανατολί-
ζονται, γιατί βλέπουν ότι τα εργατικά
κόμματα δεν έρχονται με προτάσεις για
λύσεις στα προβλήματα των μαζών. Εί-
ναι συμφωνίες που επεκτείνουν τη ζωή
του καπιταλισμού, του δίνουν ένα κοι-
νωνικό κύρος που δεν έχει. Ο καπιταλι-
σμός δεν έχει καμιά δύναμη και το ερ-
γατικό κίνημα μπορεί να προχωρήσει
περισσότερο, μπορεί να εμφανιστεί
μπροστά στην υπόλοιπη κοινωνία με
την ικανότητα να τη μετασχηματίσει,
για να τη βάλει στην υπηρεσία των ανα-
γκών των μαζών.
Τα Κομμουνιστικά και Σοσιαλιστικά
κόμματα πρέπει να υπολογίζουν στον
παγκόσμιο συσχετισμό των δυνάμεων,
λόγω της ύπαρξης των Εργατικών Κρα-
τών. Ο καπιταλισμός υποχωρεί και δεν
μπορεί να καταστείλει, δεν έχει τη δύ-
ναμη γι’ αυτό. Αν δεν υποχωρεί περισ-
σότερο, είναι γιατί τα εργατικά κόμμα-
τα και τα συνδικάτα δεν επεμβαίνουν
με όλη τους τη δύναμη. Καθώς οι κομ-
μουνιστές και οι σοσιαλιστές δεν αμ-
φισβητούν το καπιταλιστικό σύστημα,
αυτό έχει ακόμα περιθώριο ελιγμών και
μια ορισμένη δύναμη να αποσπάει πα-
ραχωρήσεις από τις συνδικαλιστικές
και αριστερές ηγεσίες. Αυτό δεν σημαί-
νει ότι οι ηγεσίες του Κομμουνιστικού
και του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην
Ισπανία δεν μπορούν ν’ ασχοληθούν με
τον Φράγκα (5) και με άλλους καπιταλι-
στές ηγέτες ή να υπογράφουν και συμ-
φωνίες, αλλά αυτό δεν μπορεί να εμπο-
δίσει την ανεξάρτητη πολιτική για την
κρατικοποίηση, το σχεδιασμό της οικο-
νομίας και τον εργατικό έλεγχο.
Οι Μπολσεβίκοι στην εποχή τους συ-
νήψαν κάθε είδους συμφωνίες με τη
γερμανική ή τη ρωσική αστική τάξη,
αλλά διατήρησαν πλήρως το πρόγραμ-
μα για τους κοινωνικούς μετασχημα-
τισμούς. Οι μάζες κατά συνέπεια δεν
έχασαν την εμπιστοσύνη τους στους
κομμουνιστές, που συνέχισαν να πολε-
μούν στα εργοστάσια και τις πόλεις ενά-
ντια στους καπιταλιστές. Οι συμφωνίες
έγιναν γιατί δεν είχαν ακόμα αρκετή δύ-
ναμη για ν’ ανατρέψουν την εξουσία και
προσπαθούσαν να κερδίσουν χρόνο.
Αντίθετα, στα Σύμφωνα της Μονκλόα
παραιτούνται από την αντικαπιταλιστι-
κή πάλη και μ’ αυτό τον τρόπο δίνουν
στο σύστημα μια αναπνοή που δεν εί-
ναι αναγκαία.
Το Γαλλικό ΚΚ έχει θέσεις που απέ-
χουν από τους κομμουνιστές των γει-
τονικών χωρών, ακόμη και μ’ εκείνα με
τα οποία συμφωνούν στο ζήτημα του
«ευρωκομουνισμού». Ο «ευρωκομου-
νισμός» δεν είναι ένα πρόγραμμα που
έχει επαληθευτεί από την ιστορία, όπως
ναι, έγινε με την κατάληψη της εξουσί-
ας από τους Μπολσεβίκους ή την οικο-
δόμηση του Εργατικού Κράτους.
Η τωρινή κρίση πρόκειται να ενταθεί
γιατί οι διαφορές αυξάνονται, όπως εί-
ναι η αντίθεση των γάλλων κομμουνι-
στών στην είσοδο της Ισπανίας στην
ΕΟΚ. Αλλά και τα δύο ΚΚ αποδίδουν
στην ΕΟΚ μια δύναμη και μια ικανότη-
τα που στην πραγματικότητα δεν δια-
θέτει. Η καπιταλιστική ΕΟΚ δεν ανταπο-
κρίνεται σε καμία ανάγκη για κοινωνική
πρόοδο. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία
στη συζήτηση ανάμεσα στους γάλλους
και ισπανούς κομμουνιστές, σχετικά
με την είσοδο ή μη της Ισπανίας στην
ΕΟΚ. Αυτή η συζήτηση δεν αντιπροσω-
πεύει καμιά λύση στα προβλήματα των
μαζών. Το χειρότερο από όλα είναι ότι
η θέση του ΚΚΓ βασίζεται στη δυνατό-
τητα ανάπτυξης του γαλλικού καπιταλι-
σμού, αφού βλέπει ότι ο ανταγωνισμός
των ισπανών αγροτών θα έβλαπτε τη
γεωργία και την εσωτερική αγορά στη
Γαλλία. Οι γάλλοι αγρότες δεν λύνουν
τα δικά τους προβλήματα αρνούμενοι
την είσοδο της Ισπανίας στην ΕΟΚ, αλ-
λά με μια πολιτική κατάργησης του κα-
πιταλιστικού συστήματος, αντικαπιτα-
λιστικής πάλης των αγροτών και των
εργατών.
Η ΕΟΚ είναι μια τεράστια πολυεθνική
στην οποία αποφασίζουν οι πιο ισχυ-
ροί καπιταλιστές, ιδιαίτερα οι γιάνκη-
δες, που επεμβαίνουν μέσω της Γαλλί-
ας, της Γερμανίας και της Αγγλίας. Το αν
η Ισπανία μπει ή όχι δεν αλλάζει αυτή
τη διάρθρωση εξουσίας που λειτουργεί
ενάντια στις ευρωπαϊκές μάζες. Η λα-
θεμένη πολιτική των γάλλων κομμου-
νιστών χωρίζει τους γάλλους αγρότες
από τους ισπανούς. Αντί να τους φέρ-
νουν σε αντιπαράθεση, πρέπει να προ-
τείνουν ένα κοινό πρόγραμμα για την
ανάπτυξη της γεωργίας κάτω από τη
Σοσιαλιστική Ευρώπη. Ενάντια στην κα-
πιταλιστική Ευρώπη, να προωθήσουν
την πρόταση της Σοσιαλιστικής Ευρώ-
πης! Είναι ο μόνος επιστημονικός τρό-
πος ανάπτυξης της Ευρώπης.
Η συζήτηση στο γαλλικό ΚΚ δεν απο-
κτά δημόσια διάσταση αλλά περιορίζε-
ται από την ηγεσία, που αμύνεται απέ-
ναντι στην πίεση των στελεχών, για να
υποστηρίξει μια συμφιλιωτική και ασυ-
νεπή πολιτική. Η συζήτηση δεν δημο-
σιοποιείται, αλλά υπάρχει και με κάθε
τρόπο βγαίνει στην επιφάνεια. Το Γαλ-
λικό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν έχει μια
αυτόνομη θέση και ταυτόχρονα κάνει
λάθος με το να επιτίθεται βίαια στους
σοσιαλιστές. Θα έπρεπε να παίρνουν
υπόψη ότι ανάμεσα στους σοσιαλιστές
υπάρχει επίσης μια συζήτηση, όπου μια
αριστερά πειραματίζεται και στοχεύ-
ει στη λύση των προβλημάτων των μα-
ζών. Αυτή η σοσιαλιστική αριστερά δεν
έχει ηγεσία, αλλά πρέπει να της γίνουν
εκκλήσεις για μια συνεργασία, για μια
προγραμματική συζήτηση.
Η έλλειψη ενός αντικαπιταλιστικού
προγράμματος εκθέτει την αριστερά
και τα συνδικάτα στην υποταγή στην
κυβέρνηση και την αστική τάξη. Είναι
γι’ αυτό που ο Ζισκάρ δείχνει μεγάλη
προθυμία να διαπραγματευθεί με τους
κομμουνιστές, το κάνει με τη σκέψη να
επηρεάσει την μικροαστική τάξη, δεί-
χνοντας την αδυναμία των κομμουνι-
στών.
Η έλλειψη πολιτικής ζωής στα εργα-
τικά κόμματα προκαλεί επίσης τη συνε-
χή υποχώρηση της CGT (Γενική Συνομο-
σπονδία Εργασίας), που προσαρμόζεται
στις λίγες παραχωρήσεις της κυβέρνη-
σης. Σε κάθε περίπτωση, στα κόμματα
της αριστεράς, όπως και στα συνδικά-
τα, υπάρχουν πολλά στελέχη και ακτι-
βιστές που προσπαθούν να επανενερ-
γοποιήσουν την ταξική πολιτική. Αυτοί
πιέζουν τον Σεγκύ (κομμουνιστή ηγέτη
της CGT), που πέτυχε συμφωνίες για αυ-
ξήσεις μισθών και βελτιώσεις στις συν-
θήκες εργασίας. Πρόκειται για σχετικές
προόδους, αφού δεν βάζουν σε αμφι-
σβήτηση τη διάρθρωση του καπιταλι-
στικού συστήματος. Και στη Γαλλία, μια
μεγάλη καπιταλιστική χώρα, μπορεί να
σημειωθεί μικρή πρόοδος στις διεκδι-
κήσεις, χωρίς να θιγεί η διάρθρωση του
συστήματος.
Χ. Ποσάδας, 23.7.1977
(1) Μέχρι το 1985, όταν η Ισπανία μπό-
ρεσε να μπει στην ΕΟΚ, η Γαλλία ήταν η
χώρα που πρόβαλε τις περισσότερες δυ-
σκολίες, από το φόβο του ανταγωνισμού
των ισπανών αγροτών. Το 1977, ημερο-
μηνία αυτού του ντοκουμέντου του Χ.
Ποσάδας, η επίσημη θέση του Γαλλικού
Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν επίσης
ν’ απορρίψει την είσοδο της Ισπανίας
στην ΕΟΚ.
(2) Οι «9» συναντήθηκαν στις 26 Ιου-
λίου 1977 για να συζητήσουν την έντα-
ξη της Πορτογαλίας στην ΕΟΚ. Αυτοί οι
«9» ήταν: Γερμανία, Βέλγιο, Γαλλία, Ιτα-
λία, Λουξεμβούργο, Κάτω Χώρες, Δανία,
Ιρλανδία και Ηνωμένο Βασίλειο.
(3) Σεβέζο: Στις 9 Ιουλίου 1976, η διοξί-
νη TCDD (συστατικό του «πορτοκαλί πα-
ράγοντα») διέρρευσε από ένα εργοστά-
σιο χημικών στο Σεβέζο, 25 χλμ. από το
Μιλάνο της Ιταλίας. Πολλοί τραυματί-
στηκαν κι αργότερα γεννήθηκαν μωρά
με παραμορφώσεις.
(4) Συμφωνίες της Μονκλόα: υπογρά-
φηκαν στις 25 Οκτωβρίου 1977 ανάμε-
σα στην κυβέρνηση, τις επιχειρηματι-
κές ενώσεις και τα περισσότερα πολιτικά
κόμματα, συμπεριλαμβανομένων του
Κομμουνιστικού και του Σοσιαλιστικού
Κόμματος και των Κομισιόνες Οβρέρας
(Εργατικές Επιτροπές), για τη δημιουργία
της «μετάβασης σ’ ένα δημοκρατική κα-
θεστώς στην Ισπανία».
(5) Φράγκα, 1922-2012, πυλώνας του
φρανκικού καθεστώτος και δραστήριο
μέλος σε ομάδες θανάτου στην Ισπανία.
Μετά την πτώση του Φράνκο, αναζήτη-
σε να τον συνεχίσει. Το 1977 ίδρυσε τη
Λαϊκή Συμμαχία, μια ακροδεξιά οργάνω-
ση. Η εξέλιξη αυτού του κόμματος έδω-
σε γένεση στο τωρινό Λαϊκό Κόμμα.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 23

Η Νικαράγουα ψήφισε ενάντια
στο νεοφιλελευθερισμό
Οι εκλογές στη Νικαράγουα το Νοέμ-
βρη του 2021 σήμαναν μια νίκη για το
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Σαντι-
νίστας (FSLN) με το 75% των έγκυρων
ψήφων και τη συμμετοχή εκατοντάδων
εκλογικών παρατηρητών και δημοσι-
ογράφων από όλο τον κόσμο, συμπε-
ριλαμβανομένων των ΗΠΑ και του Κα-
ναδά, που μπόρεσαν να επαληθεύσουν
την εξέλιξη αυτής της εκλογικής διαδι-
κασίας. Και κυρίως επαλήθευσαν την
επέμβαση ενός λαού συνειδητού για
την ιστορική σημασία αυτών των εκλο-
γών.
Υπήρχαν δύο σχέδια που αναμε-
τρούνταν: το πρώτο, να βαθύνει και να
εδραιώσει ένα αναπτυξιακό μοντέλο με
κοινωνική ένταξη, σε ισχύ από τότε που
οι Σαντινίστας επέστρεψαν στην κυ-
βέρνηση με εκλογές το 2006. Το δεύ-
τερο, το σχέδιο υποταγής στο νεοφιλε-
λευθερισμό των 5 πολιτικών κομμάτων
της αντιπολίτευσης .
Δεν ήταν απλά άλλη μια εκλογή. Αυ-
τό οφείλεται στο γεγονός ότι η Νικαρά-
γουα υφίσταται ολοένα και μεγαλύτερη
πρόκληση κι επίθεση από τις ΗΠΑ και
τους υποτακτικούς τους, όπως η Ισπα-
νία, ο Καναδάς, η Κόστα Ρίκα, η Ευρω-
παϊκή Ένωση στο σύνολό της. Για τον
ιμπεριαλισμό δεν μπορούν να θεωρη-
θούν κανονικές εκλογικές διαδικασίες
όταν οι αντίπαλοί του βγαίνουν νικη-
τές, όπως συμβαίνει με τον Ντανιέλ Ορ-
τέγκα στη Νικαράγουα, ιδιαίτερα λόγω
των πολιτικών που εφαρμόζει στη χώ-
ρα, αντίθετων με τον νεοφιλελευθερι-
σμό, που ο ιμπεριαλισμός είχε ήδη την
ευκαιρία να τον εφαρμόσει, όταν η Βιο-
λέτα Τσαμόρο κέρδισε τις εκλογές του
1990 και κατέστρεψε όλες τις δημόσι-
ες πολιτικές σοσιαλιστικού χαρακτήρα
που εφάρμοσε ο Σαντινισμός, μετά το
θρίαμβο της Λαϊκής Επανάστασης στις
19 Ιουλίου 1979.
Στην καταστροφική νεοφιλελεύθε-
ρη τριετία, οι τρεις υποστηριζόμενοι
από τις ΗΠΑ πρόεδροι –Τσαμόρο, Αλε-
μάν και Μπολάνιος– διέλυσαν το δω-
ρεάν δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα,
με άμεσο αποτέλεσμα την επιστροφή
στον αναλφαβητισμό, που είχε εξαλει-
φθεί από την Επανάσταση των Σαντι-
νίστας λίγο μετά την έναρξή της, μέσω
της Σταυροφορίας κατά του Αναλφα-
βητισμού, της εφαρμογής της μεθοδο-
λογίας που ανέπτυξε ο βραζιλιάνος Πά-
ουλο Φρέιρε. Εκείνοι οι τρεις πρόεδροι
έκαναν ριζικές περικοπές στις επεν-
δύσεις στη δημόσια εκπαίδευση, ανα-
στολή των προσλήψεων δασκάλων,
24 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Από PosadistasHoje, 10/12/2021
ευνοώντας τα ιδιωτικά σχολεία, συ-
μπεριλαμβανομένων των εκκλησιαστι-
κών. Υπήρξε επίσης ένα απόλυτο φρέ-
νο στις επενδύσεις στη δημόσια υγεία,
με αποτέλεσμα, για όσους μπορούσαν
να πληρώσουν υπήρχαν ιδιωτικές κλινι-
κές, ενώ ο υπόλοιπος πληθυσμός έπρε-
πε να πάει στα δημόσια νοσοκομεία,
που έμεναν χωρίς επενδύσεις, χωρίς να
προσλαμβάνουν κατάλληλο υγειονομι-
κό προσωπικό..
Ήταν η συνέχεια του πολέμου των
Κόντρας. Οι δείκτες στην υγεία και την
παιδεία έπεσαν κατακόρυφα κι αυξή-
θηκαν η μαζική ανεργία, η επαιτεία και
η εμφάνιση ασθενειών που είχαν ήδη
εξαλειφθεί.
Οι Σαντινίστας επέστρεψαν στην
εξουσία μέσω των εκλογών, γιατί με-
τά την ήττα, το FSLN, αντί να οδηγήσει
σε παθητικότητα, δυσπιστία κι απογο-
ήτευση τις μάζες, εξαιτίας της εκλογής
των νεοφιλελεύθερων προέδρων με
εκλογές χειραγωγημένες και νόθες, συ-
νέχισε την πάλη του ενάντια στον αποι-
κιακό νεοφιλελευθερισμό που κατέ-
στρεφε τη Νικαράγουα.
Η αλληλεγγύη της Κούβας
και της Βενεζουέλας
Από το 2007 η χώρα επέστρεψε στο
να δίνει προτεραιότητα στις δημόσι-
ες πολιτικές για την ανοικοδόμηση, για
άλλη μια φορά τη δωρεάν και καθολι-
κή παιδεία, τη δωρεάν δημόσια υγεία,
με την υποστήριξη της Κούβας, η οποία
εκπαίδευσε εκατοντάδες νικαραγουα-
νούς γιατρούς στη Λατινοαμερικανική
Ιατρική Σχολή της Αβάνας.
Το νεοφιλελεύθερο «ελάχιστο κρά-
τος» είχε φέρει πολλά μπλακάουτ στο
ηλεκτρικό ρεύμα για ώρες και ώρες σε
όλη τη Νικαράγουα κι εκείνη τη στιγμή
ήταν καθοριστική η βοήθεια αλληλεγ-
γύης της Μπολιβαριανής Βενεζουέλας,
που με τον Ούγκο Τσάβες εγκατέστησε
αρκετές μονάδες παραγωγής ηλεκτρι-
κής ενέργειας, φέρνοντας την κανονι-
κότητα και βγάζοντας τη χώρα από το
σκοτάδι που την είχε βυθίσει ο νεοφιλε-
λευθερισμός.
Με την κυβέρνηση των Σαντινίστας
η Νικαράγουα κάνει μια στροφή στην
εξωτερική της πολιτική και δέχεται επί-
θεση από το Οργανισμό Αμερικανικών
Κρατών (ΟΑΚ), ένα είδος αποικιακού
υπουργείου των ΗΠΑ. Χωρίς να εγκατα-
λείψει τον ΟΑΚ, η Νικαράγουα προσχω-
ρεί σε Alba, Celac, Telesur, αναπτύσσει
εκτεταμένες σχέσεις με πολλές χώρες
στον κόσμο, όχι μόνο με τη Βενεζουέλα
και την Κούβα, αλλά και με τη Ρωσία, με
την οποία διατηρεί άριστες σχέσεις σε
διάφορους τομείς, συμπεριλαμβανομέ-
νης της άμυνας. Μπορούμε να δούμε
στους δρόμους της πρωτεύουσας Μα-
νάγκουα να κυκλοφορούν τα 200 νέα
λεωφορεία που δώρισε η Ρωσία στη Νι-
καράγουα.
Το μοντέλο που εντάσσει
Οι κρατικές επενδύσεις με το Σαντι-
νισμό δίνουν προτεραιότητα στις δη-
μόσιες πολιτικές που μεταφράζονται
σε ανύψωση των συγκεκριμένων συν-
θηκών διαβίωσης των κατοίκων της Νι-
καράγουας. Έγιναν ισχυρές επενδύσεις
στην ηλεκτροδότηση, της οποίας η κά-
λυψη φτάνει πλέον το 98% της επικρά-
τειας.
Επιπλέον πραγματοποιήθηκε διαφο-
ροποίηση της παραγωγής ενέργειας, μ’
ένα συνδυασμό υδροηλεκτρικής, πε-
τρελαίου, βιομάζας, γεωθερμικής ενέρ-
γειας (που εξάγεται από ακόμη ενερ-
γά ηφαίστεια) και ηλιακής και αιολικής
ενέργειας. Με τον εκδημοκρατισμό της
πρόσβασης στην ενέργεια, με χαμηλό-
τερα τιμολόγια και την εφαρμογή κοι-
νωνικών τιμολογίων, η οικονομία της
χώρας κάνει μια ισχυρή πρόοδο, ιδιαί-
τερα η αγροτική οικονομία, με μεγαλύ-
τερη παραγωγή τροφίμων, κάνοντας τη
Νικαράγουα να φτάσει σε αυτάρκεια
το 2017 στην παραγωγή τροφίμων και
στο να γίνει σημαντικός εξαγωγέας για
την Κεντρική Αμερική, τη Βενεζουέλα κι
επίσης τις ΗΠΑ, που αγοράζουν κρέας,
καφέ και χρυσό από τη Νικαράγουα..
Για να κάνει η γεωργία ένα άλμα -η Νι-
καράγουα είναι μια χώρα με μικρό βιο-
μηχανικό βάρος- ήταν επίσης αναγκαίο
να δημιουργηθεί μια υποδομή διάθε-
σης των προϊόντων, για τη μεταφορά
της παραγωγής. Οι κρατικές επενδύ-
σεις οδήγησαν τη χώρα στο να έχει το
μεγαλύτερο και πιο εξειδικευμένο δί-
κτυο αυτοκινητοδρόμων σε όλη την
Κεντρική Αμερική, συνολικά 25.000 χλμ
ασφαλτοστρωμένων δρόμων και σε
πολλές περιπτώσεις δύο χωριστών κα-
τευθύνσεων και φωτισμένων, όπως ο
δρόμος που συνδέει τη Μανάγκουα με
το Λεόν, μια από τις μεγάλες πόλεις και
με το πανεπιστημιακό κέντρο. Οι σύγ-
χρονοι ασφαλτοστρωμένοι αυτοκινη-
τόδρομοι συνδέουν σχεδόν το 100%
των 143 δήμων της χώρας. Μια άλλη
μεγάλη και κυρίαρχη προσπάθεια του
μοντέλου ένταξης είναι ο εκδημοκρατι-
σμός της πρόσβασης στο πόσιμο νερό,
η οποία ήδη φτάνει το 97%.
Στην πράξη έχει ξεπεραστεί η δια-
σύνδεση της ακτής του Ειρηνικού με
την ακτή της Καραϊβικής, η οποία ήταν
εντελώς απομονωμένη από τη χώρα,
προσβάσιμη μόνο αεροπορικώς, γεγο-
νός που καθιστά δυνατή τη διέλευση
της χώρας με αυτοκίνητο από την Κα-
ραϊβική στον Ειρηνικό.
Το πόσιμο νερό είναι πλέον πρακτικά
προσβάσιμο σε όλο τον πληθυσμό στη
Νικαράγουα. Θα πρέπει να θυμόμαστε
ότι η Βραζιλία έχει 35 εκατομμύρια βρα-
ζιλιάνους χωρίς πρόσβαση σε πόσιμο
νερό και μόνο το 48%, μιας από τις με-
γαλύτερες οικονομίες στον κόσμο, έχει
βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής.
Η Νικαράγουα αναγνωρίζεται ανά-
μεσα στα 5 έθνη στον κόσμο που κα-
ταγράφουν τη μεγαλύτερη ισότητα με-
ταξύ γυναικών και ανδρών. Μάλιστα σ’
αυτές τις τελευταίες εκλογές, ένας νό-
μος απαιτούσε να υπάρχουν 50% γυ-
ναίκες υποψήφιες και 50% άνδρες υπο-
ψήφιοι, με τα ονόματα των γυναικών να
είναι πρώτα στα ψηφοδέλτια.
Ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναι-
κών υπήρχε εδώ και καιρό στην Εθνο-
συνέλευση, το Κοινοβούλιο της χώρας,
καθώς και στη σύνθεση των υπουργι-
κών θέσεων. Στις πολιτικές για την εν-
θάρρυνση της πρωταγωνιστικής συμ-
μετοχής των γυναικών στην οικονομία,
ιδιαίτερα στο συνεταιριστικό κίνημα,
υπάρχει συνειδητή στόχευση της κρα-
τικής χρηματοδότησης για σχέδια όπου
θα ηγούνται οι γυναίκες, σαν μια συγκε-
κριμένη μορφή καταπολέμησης της πα-
τριαρχίας, που ήταν μια αποικιακή κλη-
ρονομιά που καταπολεμήθηκε από το
Σαντινισμό, που επίσης είχε και μια απο-
τελεσματική συμμετοχή των γυναικών
στην Επανάσταση.
Το ηττημένο πραξικόπημα του 2018
Αντιμέτωπες με αυτό το μοντέλο
ανάπτυξης, οι ΗΠΑ επιχείρησαν πραξι-
κόπημα στη Νικαράγουα, χρησιμοποι-
ώντας ένα σενάριο ήδη δοκιμασμένο
στη Βενεζουέλα (όπου κι εκεί ηττή-
θηκαν!), καταφεύγοντας σε συμμορί-
ες (guarimbas), βίαιες ενέργειες στους
δρόμους, κλείνοντας λεωφόρους και
δρόμους, με εμπρησμούς κρατικών
εγκαταστάσεων που χρησιμοποιού-
νταν περισσότερο από τον πληθυσμό.
Έτσι, με οποιοδήποτε πρόσχημα, νέ-
οι, χρηματοδοτούμενοι από το εξωτερι-
κό, εξαπολύθηκαν στο να μπλοκάρουν
λεωφόρους και δρόμους, εμφανίστη-
καν οπλισμένοι σε διαδηλώσεις, στήνο-
ντας ελεύθερους σκοπευτές σε κοντι-
νές αποστάσεις, για να στοχοποιήσουν
μέλη της αστυνομίας των Σαντινίστας.
Άμεσα, από την αρχή δηλαδή των δια-
δηλώσεων υπήρχαν ήδη στο χώρο τέ-
λεσής τους νέοι από ιδιωτικά πανε-
πιστήμια, ιδίως από τις πιο πλούσιες
συνοικίες της Μανάγκουα, όπως τη Λα
Ροτόντα, εμφανιζόμενοι από το πουθε-
νά, σχεδόν αυτόματα, ζητώντας την πα-
ραίτηση του Ορτέγκα.
Η κυβέρνηση προσπάθησε να δημι-
ουργήσει τραπέζια διαπραγματεύσεων
για να βρει διέξοδο από μια κρίση που
διήρκεσε περισσότερους από τρεις μή-
νες, με περισσότερους από εκατό νε-
κρούς, συμπεριλαμβανομένων αστυ-
νομικών Σαντινίστας που δέχθηκαν
επίθεση από παράνομες ένοπλες ομά-
δες.
Τα δημόσια πανεπιστήμια κάηκαν, αλ-
λά τα ιδιωτικά όχι. Κέντρα υγείας κάη-
καν, αποθέματα φαρμακευτικού υλικού
που χορηγούνταν δωρεάν καταστρά-
φηκαν και πυρπολήθηκαν, δημόσιοι
αξιωματούχοι έγιναν στόχος βίας και
βασανιστηρίων από αυτές τις μισθοφο-
ρικές ομάδες που, με τον πιο εξελιγμένο
τρομοκρατικό τρόπο που εφαρμόστη-
κε στη Συρία, τη Λιβύη, τη Βενεζουέλα,
προσπάθησαν να σπείρουν τρόμο, ενώ
τα καπιταλιστικά μέσα ενημέρωσης πα-
γκόσμια έκαναν το δικό τους έργο, κα-
τηγορώντας την κυβέρνηση των Σαντι-
νίστας για δικτατορία.
Η συμμετοχή της καθολικής εκκλησί-
ας σ’ αυτό το επεισόδιο ήταν θλιβερή,
με τους εκκλησιαστικούς παράγοντες
να επιτρέπουν τη χρήση εγκαταστάσε-
ων, συμπεριλαμβανομένων των πύρ-
γων των εκκλησιών και των σχολείων
τους για την υποστήριξη ένοπλων ομά-
δων, σαν βάση για τις δράσεις τους ενά-
ντια στις σαντινιστικές μάζες.
Μηδενική ανοχή σε οποιαδήποτε
πραξικοπηματική συνωμοσία
Δεν προκαλεί έκπληξη όταν ο Τζο
Μπάιντεν διατάζει τον ΟΑΚ να εξαπο-
λύσει μια εκστρατεία για την απονομι-
μοποίηση και των τωρινών προεδρικών
εκλογών στη Νικαράγουα. Αυτό που
προκαλεί έκπληξη είναι το ότι αυτή η
εκστρατεία των ΜΜΕ εναντίον μιας χώ-
ρας μόλις 6,3 εκατομμυρίων κατοίκων,
στην οποία εισέβαλαν πολλές φορές οι
ΗΠΑ και με τον αμερικανικό στρατό να
επεμβαίνει ακόμη και στις εκλογικές δι-
αδικασίες, βρίσκει απήχηση στις τάξεις
προοδευτικών δυνάμεων.
Τα προπαγανδιστικά μέσα εκτοξεύ-
ονται τώρα εναντίον της Νικαράγου-
ας γιατί δεν αποδέχονται την κυριαρχία
της, την ανεξαρτησία της και το μοντέ-
λο της κοινωνικής ένταξης που εφαρ-
μόζει. Μήπως δεν είναι αυτοί οι ίδιοι ορ-
γανωτές του μιντιακού πολέμου -όπως
του περιοδικού Forbes, που κατηγόρη-
σε τον Φιντέλ Κάστρο σαν δισεκατομ-
μυριούχο- που τώρα εξαπολύονται ενα-
ντίον του Νικολάς Μαδούρο και του
Ντάνιελ Ορτέγκα; Εκπλήσσει το γεγο-
νός ότι προοδευτικοί τομείς χωρών που
χάνουν τις κρατικές τους επιχειρήσεις,
τα εργασιακά τους δικαιώματα, την ευ-
ημερία του λαού τους, τολμούν να επι-
κρίνουν τους Σαντινίστας!
Είναι επίσης αναγκαίο να υπογραμ-
μιστεί η πρόοδος στον αγροτικό μετα-
σχηματισμό και η ικανότητα της κυβέρ-
νησης να έχει αποτελεσματικό έλεγχο
της πανδημίας του Covid 19, με σχεδόν
230 νεκρούς και μόνο 15.000 μολυσμέ-
νους. Αυτό οφείλεται σ’ ένα κοινοτικό
και συμμετοχικό σύστημα υγείας. Έγινε
έντονη λαϊκή κινητοποίηση, κλήθηκαν
οι οικογένειες που ανταποκρίθηκαν στο
κάλεσμα του υπουργείου Υγείας να πά-
ρουν τα αναγκαία προληπτικά μέτρα.
Στη Νικαράγουα, η ψηφοφορία
δεν είναι υποχρεωτική
Η νίκη του λαού της Νικαράγουας δι-
οργανώθηκε σαν μια εκλογική γιορ-
τή στις 7 Νοεμβρίου, χωρίς ταραχές,
με αξιοζήλευτη υλικοτεχνική προετοι-
μασία και με 230.000 εκλογικούς αντι-
προσώπους και αστυνομικούς, που
επιλέχθηκαν μέσα από εξετάσεις, στις
οποίες έπρεπε ν’ αποδείξουν τη γνώση
της ιστορίας της Νικαράγουας, του Συ-
ντάγματος, της Εκλογικής Νομοθεσίας,
για την άσκηση της λειτουργίας τους.
Παρατηρητές από τις ΗΠΑ και τον
Καναδά παρακολούθησαν τις εκλογές,
επισκέφτηκαν τα εκλογικά τμήματα, μί-
λησαν με πολίτες κάθε χρώματος, μίλη-
σαν με κόμματα της αντιπολίτευσης και
μπόρεσαν να διαπιστώσουν την κανονι-
κότητα των εκλογών, την τεράστια λα-
ϊκή συμμετοχή με τάξη και ηρεμία, ξε-
περνώντας το φόβο απειλών, πολλοί
ταξίδεψαν με βάρκες ή άλογα, άλλοι
περπάτησαν μεγάλες αποστάσεις στην
ύπαιθρο για ν’ ασκήσουν συνειδητά
το εκλογικό τους δικαίωμα. Στο τέλος
της εκλογικής διαδικασίας, πολίτες των
ΗΠΑ και του Καναδά έστειλαν δημό-
σια επιστολή, αμφισβητώντας τον Τζο
Μπάιντεν για τις ατεκμηρίωτες δηλώ-
σεις του, που έγιναν ακόμη και πριν από
το κλείσιμο της εκλογικής διαδικασίας.
Δηλώσεις επιθετικές, ασεβείς κι απειλη-
τικές ενάντια στη Νικαράγουα.
Δεν υπήρξε καμία έκπληξη σε σχέ-
ση με τη νίκη των Σαντινίστας, με το
75% των έγκυρων ψήφων και τη συμμε-
τοχή του 65% του εκλογικού σώματος
που μπορούσε να συμμετέχει, παρόλο
που η ψηφοφορία δεν είναι υποχρεωτι-
κή και κύρια παίρνοντας υπόψη την εκ-
στρατεία των ΗΠΑ υπέρ της αποχής.
Η δεξιά στη Νικαράγουα έχει διαι-
ρεθεί κι ένα μέρος της έχει υποστηρί-
ξει τα συντηρητικά κόμματα, με τις πε-
ρισσότερες ψήφους στο Φιλελεύθερο
Συνταγματικό Κόμμα, μια συντηρητι-
κή ένωση που υπήρχε εδώ και δεκαετί-
ες και που ήταν μέρος των νεοφιλελεύ-
θερων κυβερνήσεων που κατέστρεψαν
-προσωρινά, όταν κυβερνούσαν- τις
κατακτήσεις της Επανάστασης των Σα-
ντινίστας.
Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι να
βλέπουμε το Ισπανικό Σοσιαλιστικό Ερ-
γατικό Κόμμα (PSOE) να μην αναγνω-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 25
ρίζει τη νομιμότητα της εκλογής του
Ντανιέλ Ορτέγκα κι αντίθετα να μην κα-
ταδικάζει τον πρόεδρο της Βραζιλίας
Μπολσονάρο, εντασσόμενο έτσι, σαν
PSOE, στις εκστρατείες των ΜΜΕ με κα-
τασκευασμένες ψεύτικες ειδήσεις, όπου
συμμετείχαν και οι Πράσινοι, οι ανακοι-
νώσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
κ.λπ.
Τα κόμματα μέλη του Φόρουμ του
Σάο Πάολο, συμπεριλαμβανομένου του
PT (Κόμμα Εργαζομένων, Βραζιλία), που
πρόσφατα υπέγραψε διακηρύξεις για
την υπεράσπιση της Σαντινιστικής Νι-
καράγουας, πρέπει να συζητήσουν το
δημοκρατικό και προοδευτικό χαρα-
κτήρα των κοινωνικών μετασχηματι-
σμών που λειτουργούν σ’ αυτή τη Νι-
καράγουα. Αυτή η χώρα της Κεντρικής
Αμερικής δεν συμμετέχει στα καραβά-
νια των προσφύγων, που εγκλωβισμέ-
νοι εκεί δεν μπορούν να πάνε στις ΗΠΑ,
αντίθετα, δέχεται τακτικά επισκέψεις
από πολίτες της Ονδούρας και του Πα-
ναμά, οι οποίοι νοικιάζουν κανονικά λε-
ωφορεία για να περάσουν στο έδαφος
της Νικαράγουας και να μπορέσουν να
επωφεληθούν από το σύστημα υγείας
της καθώς και να έχουν πρόσβαση σε
φάρμακα, τα οποία στις χώρες τους εί-
ναι δύσκολο ν’ αποκτήσουν λόγω του
υψηλού κόστους τους.
Μιντιακός πόλεμος
Ο πόλεμος των ΜΜΕ ενάντια στη Νι-
καράγουα είναι αμείλικτος. Η συντηρη-
τική αντιπολίτευση βάζει τα δικά της
ΜΜΕ να εργάζονται ακατάπαυστα, κα-
τηγορώντας τους Σαντινίστας σαν δι-
κτάτορες, όπως κάνουν ενάντια στην
κυβέρνηση Μαδούρο στη Βενεζουέλα.
Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι
αυτοί οι χειρισμοί επηρεάζουν ακόμη
και προοδευτικούς δημοσιογράφους,
που αρχίζουν να παίρνουν στις αναφο-
ρές τους τις κύριες πηγές και κατευθύν-
σεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομί-
λων των ΜΜΕ στις ΗΠΑ, όπως του CNN,
της New York Times ή της ισπανικής El
País. Είναι αναγκαίο ν’ ανοίξει μια συζή-
τηση ιδεών στο προοδευτικό στρατό-
πεδο, όπου μπορεί να περιλαμβάνεται
και η κριτική για το τι πρέπει να διορ-
θωθεί. Αλλά πρέπει να έχουμε υπόψη
ότι οι λαϊκές κυβερνήσεις παντού γίνο-
νται στόχος μιας αδυσώπητης εκστρα-
τείας παραπληροφόρησης.
Το μήνυμα που στέλνεται στον κόσμο
από τις Σαντινιστικές μάζες μέσα από
τη συνειδητή ψήφο τους, συμβάλλει σε
μεγάλο βαθμό, στην παρότρυνση των
δυνάμεων της αριστεράς κι επίσης στη
συζήτηση, σε όλο τον κόσμο και με πιο
συγκεκριμένους όρους, για τα βασικά
καθήκοντα για την προώθηση και δια-
σφάλιση των κατακτήσεων των λαϊκών
κυβερνήσεων.
26 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΑΡΑΓΟΥΑΣ ΚΑΙ Η
ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
Στη Νικαράγουα οι αστικοί τομείς
δεν έχουν δύναμη. Οι Σαντινίστας
αντίθετα έχουν δύναμη αλλά όχι οι-
κονομικά μέσα. Ο παγκόσμιος καπι-
ταλισμός προσπαθεί, με τον πλούτο
του, να περιορίσει, ακόμη και να συ-
ντρίψει, το αντικαπιταλιστικό εύρος
του προτσές της Νικαράγουας. Κι εδώ
φαίνεται η έλλειψη προβλεπτικής ικα-
νότητας των Εργατικών Κρατών, που
δίνουν ελάχιστο χώρο στις ειδήσεις
για τη Νικαράγουα και τα λίγα που δη-
μοσιεύουν έρχονται από καπιταλιστι-
κές πηγές.
Τα Εργατικά Κράτη πρέπει να επέμ-
βουν κι επίσης τα Κομμουνιστικά Κόμ-
ματα, για να δείξουν ότι η Νικαράγουα
δεν μπορεί να προχωρήσει με την ιδι-
ωτική ιδιοκτησία. Πρέπει να κρατικο-
ποιήσει τις κύριες πηγές παραγωγής
και να τις οργανώσει και να τις κα-
θοδηγήσει με μια κυβέρνηση εργα-
τών και αγροτών. Ο καπιταλισμός έχει
αποδειχθεί ανίκανος να λύσει τα προ-
βλήματα της Νικαράγουας, αντίθε-
τα, αυτός είναι υπεύθυνος για τα προ-
βλήματα, τόσο για το παρόν όσο και
για το παρελθόν. Πράγματι αν οι κα-
πιταλιστές αντιτάχθηκαν στον Σομό-
ζα ήταν μόνο γιατί ήταν έτοιμος να
πέσει και προσπάθησαν να επέμβουν
για ν’ αποτρέψουν την εμφάνιση μιας
νέας Κούβας. Τα Κ.Κ. του κόσμου πρέ-
πει να δείξουν ότι αυτή είναι η προ-
οπτική της Νικαράγουας: να πουν το
αντίθετο θα σήμαινε να κοροϊδεύου-
νε τον κόσμο.
Η καπιταλιστική οικονομία δεν μπο-
ρεί ν’ αναπτύξει τη Νικαράγουα, ενώ
η κρατική και σχεδιασμένη ιδιοκτησία
μπορεί. Η επανάσταση δεν είναι ζήτη-
μα δικαιοσύνης, του «τι ανήκει σε κά-
θε άτομο που συμμετείχε σ’ αυτήν».
Ο καπιταλισμός διοικούσε τη Νικα-
ράγουα και δημιούργησε τον Σομόζα
κι αυτή είναι η δικαιοσύνη του. Ο κα-
πιταλισμός πρέπει ν’ ανατραπεί και η
χώρα ν’ αναπτυχθεί όπως προτείνουν
οι Σαντινίστας, δηλαδή με την ικανο-
ποίηση των αναγκών του λαού. Οι Σα-
ντινίστας ήταν αυτοί που οργάνωσαν
την πάλη για την ανατροπή του Σομό-
ζα και οι Σαντινίστας πλήρωναν πά-
ντα τις συνέπειες της δικτατορίας του.
Είναι ψέμα ότι οι καπιταλιστές υπέ-
φεραν από τον σομοζισμό στον ίδιο
βαθμό με το λαό.. Αν πράγματι ο δι-
κτάτορας σκότωσε δέκα καπιταλι-
στές, σίγουρα δολοφόνησε δεκάδες
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 10/8/1979
χιλιάδες πολίτες των λαϊκών συνοικι-
ών.
Τα παιδιά της Νικαράγουας αποτε-
λούν παράδειγμα για τον κόσμο, όπως
κι εκείνα της Γαλλικής Επανάστασης,
της Παρισινής Κομμούνας, της Ρωσι-
κής, της Κινεζικής ή της Κουβανικής
Επανάστασης στην εποχή τους. Τα
παιδιά αποτελούν βάση προόδου, δύ-
ναμη προόδου κι όχι πηγή ανησυχίας
για τη διαπαιδαγώγησή τους. Τα οκτά-
χρονα παιδιά της Νικαράγουας ήταν
ήδη φρουροί της επανάστασης, όχι
μόνο των αδελφών τους, αλλά όλων κι
ενδιαφέρονταν για το πρόβλημα της
ανατροπής της εξουσίας της Σομόζα,
δηλαδή του καπιταλισμού. Το παιδί
της Νικαράγουας δεν ζητάει παιχνίδια
για τον εαυτό του ή φαγητό, αλλά ζη-
τάει να μπορεί να επέμβει στην κοινω-
νική ζωή. Ήταν ικανός ο καπιταλισμός
να το κάνει αυτό; Πώς έρχονται λοι-
πόν αυτοί οι καπιταλιστές να προτεί-
νουν μια κυβέρνηση με ισότιμη συμ-
μετοχή όλων των πολιτικών τομέων;
Και τα παιδιά, στ’ όνομα ποιανού επε-
νέβαιναν; Οι καπιταλιστές θα πουν:
τα παιδιά δεν ξέρουν να κρίνουν. Μα
πώς γίνεται αυτό, όταν την ώρα που
ήλθε η ανάγκη ν’ ανατρέψουν τον Σο-
μόζα έκριναν σωστά και τώρα όχι πια;
Έτσι πρέπει να παρουσιάζεται το πρό-
βλημα. Πρέπει να δοθεί η εξουσία στο
Συμβούλιο των Σαντινίστας και οι άλ-
λοι ... ας περιμένουν στη λίστα.
Τα παιδιά της Νικαράγουας είναι τα
ανώτερα στην ιστορία της ανθρωπό-
τητας, γιατί βλέπουν τους γονείς και τ’
αδέρφια τους να πεθαίνουν, αλλά συ-
νεχίζουν ν’ αγωνίζονται. Δεν αισθάνο-
νται απογοητευμένα και κατεστραμ-
μένα, αλλά δρουν με τη συνείδηση ότι
έχουν δίκιο. Βλέπουν αγαπημένα πρό-
σωπα να πεθαίνουν και συνειδητοποι-
ούν ότι δεν μπορούσε να γίνει διαφο-
ρετικά: πεθαίνουν για την πρόοδο της
Νικαράγουα και για να μην επιστρέ-
ψει η χώρα στον κύκλο του Σομόζα.
Πράγματι, με την ιδιωτική ιδιοκτη-
σία θα επέστρεφε σ’ αυτόν τον κύ-
κλο, αφού ο δικτάτορας δεν είχε φτά-
σει στην εξουσία επειδή ήταν ληστής.
Έγινε ληστής για την ιδιωτική ιδιοκτη-
σία. Ήταν η ιδιωτική ιδιοκτησία που
έφερε έναν Σομόζα στη Νικαράγουα,
έναν Σμιθ στη Ροδεσία, τον Σάχη στο
Ιράν και σε όλες τις καπιταλιστικές χώ-
ρες.
Η κυβέρνηση της Νικαράγουας πρέ-
πει να καθοδηγείται από εκείνους που
συμμετείχαν κι οργάνωσαν την ήτ-
τα του Σομόζα: θα ήταν λάθος να δο-
θούν σε όλους οι «ίδιες ευκαιρίες» μ’
αυτή την έννοια.
Πρέπει να γίνει έτσι ώστε τα Εργα-
τικά Κράτη να επέμβουν άμεσα και
να βοηθήσουν τη Νικαράγουα. Ο σο-
βιετικός και ο κινεζικός λαός, οι λαοί
όλων των Εργατικών Κρατών, από τα
εργοστάσια, από τα συνδικάτα, πρέ-
πει να συζητήσουν την οικονομική
βοήθεια στη Νικαράγουα. Μόνο το
ημερομίσθιο όλων των εργαζομένων
αν στέλνονταν στη Νικαράγουα, θα
συγκεντρώνονταν ένα ποσό τουλά-
χιστον 2.6 δισεκατομμυρίων δολαρί-
ων. Προτείνουμε αυτήν την αποστολή
στη Νικαράγουα, που θα έχει τερά-
στια αποτελέσματα στη χώρα αυτή
και σ’ ολόκληρη τη Λατινική Αμερική.
Κατά το σεισμό του 1970 στο Περού, η
Σοβιετική Ένωση εγκατέστησε επίσης
νοσοκομεία στις κορφές των βουνών
και της κόστισαν εκατομμύρια δολά-
ρια.
Τα Κομμουνιστικά και Σοσιαλιστι-
κά Κόμματα πρέπει να το συζητήσουν
αυτό και πρέπει να κάνουν εκκλήσεις
γι’ αυτό. Πρέπει να καταγγείλουν τη
Σοσιαλιστική Διεθνή και τον Σοάρεζ,
που πήγαν στη Νικαράγουα για να
καταστείλουν την επαναστατική και
προοδευτική πορεία της χώρας..
Αυτή της Νικαράγουας δεν ήταν μια
εξέγερση, αλλά μια κοινωνική επανά-
σταση ενάντια στον Σομόζα και που
έγινε από όλο το λαό. Αλλά η Σοσια-
λιστική Διεθνής έστειλε τον Σοάρεζ
για να προσπαθήσει να συγκρατήσει
το προτσές σ’ ένα καπιταλιστικό πλαί-
σιο. Ταυτόχρονα αυτή ακριβώς είναι η
λειτουργία των σοσιαλιστών και στην
Πορτογαλία.
Προτείνουμε μια αντιπροσωπεία
σοβιετικών συνδικαλιστών να πά-
ει στη Νικαράγουα για να μεταφέρει
τους χαιρετισμούς και την οικονομι-
κή υποστήριξη της χώρας τους και οι
εργάτες των Σοσιαλιστικών Χωρών να
προσφερθούν σαν εθελοντές εργά-
τες για να δημιουργήσουν βιομηχα-
νίες στη χώρα. Αυτός είναι ο διεθνι-
σμός της ζωής και λειτουργεί με τον
ίδιο τρόπο που ένα εμβόλιο που ανα-
καλύπτεται σε μια χώρα, χρησιμοποι-
είται στη συνέχεια σε όλες τις άλλες:
αυτός ο διεθνισμός είναι ένα εμβό-
λιο που χρησιμεύει για να βγει η χώ-
ρα από την καθυστέρηση και για να
θεραπεύσει όλες τις κοινωνικές ασθέ-
νειες που προκαλούνται από τον κα-
πιταλισμό. Οι εργαζόμενοι στα ορυ-
χεία Secolo XX και Catavi στη Βολιβία
αποφάσισαν να δώσουν οικονομι-
κή βοήθεια στη Νικαράγουα, δείχνο-
ντας έτσι την ωριμότητα των βολιβια-
νών εργατών: αν έχουν ψωμί να φάνε,
το μισό το δίνουν στη Νικαράγουα.
Πρέπει να γίνει έκκληση στους προλε-
τάριους όλου του κόσμου να κάνουν
το ίδιο και ιδιαίτερα αυτοί των Εργα-
τικών Κρατών.
Το 1972, όταν έγινε σεισμός στη Νι-
καράγουα, ο ιμπεριαλισμός έδωσε
στον Σομόζα, ξέροντας μάλιστα ότι
αυτός θα τα έκλεβε, εκατομμύρια κι
εκατομμύρια δολάρια και του τα έδω-
σε σε 24 ώρες, ενώ τώρα έδωσε ένα
ελάχιστο ποσό και το ίδιο και άλλες
χώρες της Νότιας Αμερικής. Είναι θέ-
μα δολιοφθοράς που γίνεται στη Νι-
καράγουα, για να επιβάλλουν μια
αστική πορεία στην επανάσταση.
Στην ανάλυση του ζητήματος της
Νικαράγουας, τα ευρωπαϊκά Κομμου-
νιστικά Κόμματα εξαρτώνται από τη
συμμαχία με την αστική τάξη των χω-
ρών τους. Αν ξεκαθάριζαν ότι υπο-
στήριζαν μια δύναμη αντίθετη με την
αστική τάξη σε άλλη χώρα, η δική
τους αστική τάξη θα έλεγε: «Εδώ αυ-
τοί θα κάνουν το ίδιο». Αυτά τα Κ.Κ.
πιστεύουν ότι αυτή η πολιτική θα τα
έβλαπτε, όταν στην πραγματικότη-
τα, για παράδειγμα στην Ιταλία, αν η
βάση των Σοσιαλιστών και των Χρι-
στιανοδημοκρατών έβλεπε τους κομ-
μουνιστές ν’ αποφασίζουν για μια
αντικαπιταλιστική πολιτική θέση, θα
τους έδινε την υποστήριξή της. Αλλά
με την τωρινή πολιτική τους οι κομ-
μουνιστές αποδείχνουν ότι δεν έχουν
ιδέα για την ιστορία και υπακούουν
στον φόβο τους ν’ αντιμετωπίσουν
την αστική τάξη, την οποία πιστεύουν
ότι μπορούν σταδιακά να την κομμα-
τιάσουν μέχρι να την μετατρέψουν σε
στάχτη. Στην εποχή της η Κούβα απέ-
δειξε ότι αυτό δεν ισχύει και τώρα το
αποδείχνει η Νικαράγουα.
Η ίδια αντίληψη που ωθεί τα Κ.Κ., σε
σχέση με τη Νικαράγουα, στο ν’ ανη-
συχούν για τη διατήρηση της συμ-
μαχίας με τους καπιταλιστικούς το-
μείς, τα κάνει, σε σχέση με την Κίνα,
να υποστηρίζουν την τωρινή δολοφο-
νική και αντεπαναστατική ηγεσία της.
Όλα αυτά φανερώνουν έλλειψη με-
θόδου, ανάλυσης και ιστορικού προ-
γράμματος. Το πρόγραμμα των ιτα-
λών κομμουνιστών δεν ξεπερνάει την
επόμενη μέρα κι έχει σχεδιαστεί για
να λύνει ελάχιστα και συνδικαλιστι-
κά προβλήματα. Οι ηγέτες των Κ.Κ.
δεν μιλούν για το συσχετισμό των δυ-
νάμεων σε παγκόσμιο επίπεδο κι αυ-
τό για να τον εμποδίσουν να επέμβει
υπέρ της Νικαράγουας. Η πολιτική
των κομμουνιστών απέναντι στη Νι-
καράγουα είναι: «προσέξτε, μην πάτε
πολύ γρήγορα γιατί οι γιάνκηδες μπο-
ρούν να επέμβουν». Αλλά οι γιάνκη-
δες είχαν 120.000 άνδρες έτοιμους να
επέμβουν και δεν μπορούσαν να το
κάνουν. Μέσα στο ιταλικό Κομμουνι-
στικό Κόμμα υπάρχει ένας σοσιαλδη-
μοκρατικός τομέας που κρύβει την
πραγματικότητα για να ζήσει πιο ειρη-
νικά, πιστεύοντας ότι η πρόοδος της
ανθρωπότητας επιτυγχάνεται μέρα με
τη μέρα, σαν ν’ ακολουθεί ένα ημερο-
λόγιο. Κατά συνέπεια αυτός ο τομέας
δεν λέει ότι η κινεζική ηγεσία είχε αγο-
ράσει όλη τη σοδειά την περίοδο του
Σομόζα για να τον βοηθήσει ενάντια
στο επαναστατικό προτσές. Όσοι γρά-
φουν για την Κίνα και αποκρύπτουν
αυτό το γεγονός θα πρέπει να ντρέπο-
νται, αφού η καταγγελία του θα ήταν
ένα ελάχιστο καθήκον προλεταριακής
και ανθρώπινης αλληλεγγύης.
Η έλλειψη μεγαλύτερης βοήθειας
από τα Εργατικά Κράτη στη Νικαρά-
γουα οφείλεται πάνω απ’ όλα στην έλ-
λειψη κομμουνιστικής συνείδησης, η
οποία δεν συνεπάγεται μόνο τη συ-
γκεκριμένη βοήθεια, αλλά και τη
γνώση του πώς να προωθήσουν την
ιστορία, τη ζωή. Ο στόχος του κομ-
μουνισμού είναι στην πραγματικότη-
τα η πρόοδος της ζωής και κατά συ-
νέπεια η βοήθεια χρησιμεύει για την
προώθηση της επανάστασης και την
αύξηση του αντικαπιταλιστικού κοι-
νωνικού βάρους, που επιτρέπει να κα-
ταργήσει τον ίδιο τον καπιταλισμό.
Έτσι, όταν ο τελευταίος εξαπολύσει
τον πόλεμο, μπορεί να έχει πολλά ατο-
μικά όπλα, αλλά πολύ μικρό κοινωνι-
κό βάρος.
Τα Εργατικά Κράτη συνεχίζουν να
ενεργούν σύμφωνα με τα εθνικά συμ-
φέροντα. Αυτή είναι μια συμπεριφο-
ρά κοινή σε όλη τη γραφειοκρατία,
συμπεριλαμβανομένης της σοβιετι-
κής. Η διαφορά σε σχέση με την πε-
ρίοδο του Στάλιν είναι ότι τώρα, για
να υπερασπιστεί το εθνικό συμφέρον
η γραφειοκρατία είναι αναγκασμένη
να επεκτείνει την επανάσταση. Η επέ-
κταση της επανάστασης είναι αντικει-
μενική αναγκαιότητα της οικονομί-
ας, του πολιτισμού και της επιστήμης,
που με τη σειρά της αναγκαιότητα εκ-
φράζεται μέσα από την πολιτική. Το
πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν
ηγεσίες προετοιμασμένες γι’ αυτόν
τον σκοπό κι έτσι οι ηγεσίες των Εργα-
τικών Κρατών και των Κ.Κ. δεν κινού-
νται σύμφωνα με τη μαρξιστική σκέ-
ψη, αλλά την εμπειρική. Γι’ αυτό και
ορισμένα Κ.Κ. που απομακρύνονται
από τον Μαρξ, οφείλουν τώρα σταδι-
ακά να προσεγγίσουν ξανά τη σκέψη
του. Οι ηγεσίες των Κομμουνιστικών
και Σοσιαλιστικών Κομμάτων είναι τό-
σο περιορισμένες, ώστε δεν συνειδη-
τοποιούν ότι ενώ αυτές καταργούν
τον Μαρξ, η γερμανική σοσιαλδημο-
κρατία αναγκάζεται να τον ξανασκε-
φτεί, για ν’ αποκτήσει κύρος στα μά-
τια της γερμανικής εργατικής τάξης.
Οφείλει δηλαδή να επιστρέψει στη
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 27
μαρξιστική σκέψη κι ανάλυση. Ο μαρ-
ξισμός είναι ένα εργαλείο ανάλυσης
της ιστορίας κι όχι η «φθαρμένη φω-
τογραφία», όπως θέλουν να τον πα-
ρουσιάσουν κάποια Κ.Κ.
Αλλά παρ’ όλους τους περιορι-
σμούς, αυτές είναι οι ηγεσίες που
υπάρχουν. Αν ήταν δυνατόν (και τό-
τε θα ήταν από ανάγκη) θα φτιάχναμε
καινούργιες, αλλά δεν υπάρχει ιστορι-
κός χρόνος. Τα Εργατικά Κράτη έχουν
ήδη επαρκή οικονομική και στρατιω-
τική δύναμη για να επιβληθούν στον
καπιταλισμό και γι’ αυτό τα υπερασπι-
ζόμαστε άνευ όρων. Αλλά το Εργατικό
Κράτος δεν είναι το ίδιο με την ηγεσία.
Πράγματι, υπερασπιζόμαστε τώρα το
κινεζικό Εργατικό Κράτος, την κινεζι-
κή επανάσταση, ενάντια στην ηγεσία
του, που είναι διαφορετική από το Ερ-
γατικό Κράτος.
Ούτε τα Εργατικά Κράτη ούτε τα
Κομμουνιστικά και Σοσιαλιστικά Κόμ-
ματα είναι παγκόσμια ηγεσία. Γι’ αυ-
τό αν και υπάρχουν 20 Εργατικά Κρά-
τη, συνεχίζουν να υπάρχουν κινήματα
ανεξάρτητα από αυτά, όπως συνέβη
με την Κούβα, τη Μοζαμβίκη και την
Αγκόλα και σήμερα συμβαίνει στη Νι-
καράγουα. Το Βιετνάμ έχει επίσης αμ-
φιβολίες για την ΕΣΣΔ, γιατί βλέπει ότι
θέλει να του επιβάλει τη γραφειοκρα-
τία σαν εργαλείο για να λύσει τα προ-
βλήματα και κατά συνέπεια να περι-
ορίσει το Βιετνάμ, Στην αρχή η ΕΣΣΔ
επιχείρησε αυτή την πολιτική και το
Βιετνάμ αντιτάχθηκε και γι’ αυτό η Κί-
να προσπάθησε να κερδίσει ένα μέ-
ρος της ηγεσίας του Βιετνάμ, ένα μέ-
ρος της ηγεσίας που είχε αναπτύξει
τοπικά κι εθνικά συμφέροντα, όπως
αποδείχνεται από το επεισόδιο του
πρώην βιετναμέζου ηγέτη που κατέ-
φυγε στην Κίνα.
Η θέση ορισμένων ευρωπαϊκών Κ.Κ.
σε σχέση με τη Νικαράγουα είναι λα-
θεμένη γιατί δίνει περισσότερο χώρο
στην αστική τάξη της Νικαράγουας
από ό,τι στην επανάσταση. Οι κομ-
μουνιστικές ηγεσίες δεν αποκτούν
πείρα από τα γεγονότα, γιατί έχουν
περιορισμένη αντίληψη για την επα-
ναστατική πρόοδο και κατά συνέπεια
προσαρμόζουν το προτσές στο περι-
ορισμένο κι εμπειρικό τους κριτήριο
που βασίζεται στην άρνηση ν’ αντι-
μετωπίσουν το καπιταλιστικό σύστη-
μα σαν τάξη. Λένε: «με την απεργία
αντιμετωπίζουμε τον καπιταλισμό».
Αλλά αυτό δεν είναι αντιπαράθεση
με το σύστημα παρά μόνο μια απερ-
γία: είναι μια απλή συνδικαλιστική τα-
ξική πάλη. ενώ η ταξική κι επαναστα-
τική πάλη είναι η αντικαπιταλιστική.
Αντίθετα η συνδικαλιστική πάλη δεν
είναι αντικαπιταλιστική. Μ’ αυτή ο
εργάτης αμύνεται, διεκδικεί τους μι-
σθούς και τις συνθήκες ζωής του από
28 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
τον εργοδότη, αλλά δεν αμφισβητεί επέμβουν στην κοινωνία κι αυτό κάνει
το καθεστώς της ιδιωτικής ιδιοκτησί- τη μάθηση εύκολη. Το παιδί δεν ανα-
ας. Η ταξική κι επαναστατική πάλη εί- ζητάει προστασία, ούτε εκτελεί καθή-
ναι ενάντια στο καθεστώς της ιδιωτι- κοντα που απαιτούν έναν ενήλικα ή
κής ιδιοκτησία. Και στη Νικαράγουα την κυβέρνηση, αλλά κάνει κάτι που
πρέπει να παλέψουμε ενάντια στην το ενδιαφέρει. Έτσι μαθαίνει γρήγο-
ιδιωτική ιδιοκτησία. Ακόμη κι αν δια- ρα. Τα επίπεδα και οι κύκλοι σπουδών
τηρείται μια συμμαχία μ’ έναν τομέα στα σχολεία είναι κάτι οπισθοδρομι-
της αστικής τάξης, είναι αναγκαίο να κό, είναι ο διαχωρισμός σε κάθε χρό-
προχωρήσουμε προς αυτόν τον στό- νο, πράγμα που καθιερώθηκε από το
χο κι έτσι θα είναι η ίδια η αστική τάξη οπισθοδρομικό σύστημα του καπιτα-
αυτή που θ’ αποχωρήσει από αυτή τη λισμού, όταν αυτός αναπτυσσόταν.
συμμαχία, γιατί δεν ενδιαφέρεται για Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά:
την πρόοδο της χώρας, αλλά μόνο για η πρόοδος κάθε χώρας, μέσα από την
τη δική της,. Η πρόοδος επιτυγχάνε- επανάσταση, μειώνει τον χρόνο εκ-
ται με την κρατικοποίηση και το σχε- μάθησης εννοιών και δράσης. Η συ-
διασμό της οικονομίας. Η αστική τά- ντόμευση του χρόνου σημαίνει δια-
ξη θέλει να χρησιμοποιήσει τις θυσίες λεκτικά άλματα και μάλιστα πολύ πιο
και τις κακουχίες που υπέστη ο λαός, μεγάλα: σημαίνει ότι η ικανότητα του
τους 50.000 θανάτους, για το δικό της μαθητή με την επανάσταση αυξάνε-
όφελος κι αν το πετύχει αυτό θα οδη- ται πολύ περισσότερο. Αυτό μειώνει
γούσε σε μια κατάσταση όμοια με τον τον χρόνο της μάθησης.
σομοζισμό. Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 10/8/1979
Με ποιον σκοπό λοιπόν να δοθεί η
εξουσία στους αστούς, ώστε με βά-
ση την προσπάθεια και την πάλη των
μαζών ν’ αναπτυχθεί ο καπιταλισμός;
Όχι, πρέπει άμεσα να δημιουργηθεί
μια οικονομία που να παράγει για το
λαό και πάνω από όλα ν’ αναπτυχθεί
ένα σχέδιο αγροτικής παραγωγής.
Η επανάσταση της Νικαράγου-
ας θ’ αναδείξει το πρόβλημα του πο-
λιτισμού, με αντίχτυπο στην Αιθιο-
πία, τη Μοζαμβίκη και το Ιράν. Το 80%
του πληθυσμού της Νικαράγουας εί-
ναι αναλφάβητοι. Η διδασκαλία δεν
θα πρέπει να ξεκινάει από το αλφά-
βητο, αλλά από ένα ανώτερο επίπεδο,
στο οποίο η μάθηση θα γίνεται ξεκι-
νώντας από φράσεις και έννοιες, αλ-
λά κι από το στόχο για τον οποίο με-
λετάει κανείς. Η επανάσταση δηλαδή
προσφέρει το πρόγραμμα και τις συν-
θήκες για να ξεκινήσει κανείς από ένα
πιο προχωρημένο στάδιο μάθησης.
Οι επαναστάσεις έτσι όπως αλλάζουν
την πορεία των χωρών, αλλάζουν και
τους ρυθμούς και τα εργαλεία της
ανάπτυξής τους. Όσο προχωράει η
επανάσταση, τόσο συντομότεροι γί-
νονται οι χρόνοι, γιατί αυξάνεται η
γνώση, η αποφασιστικότητα, η εμπι-
στοσύνη και η σιγουριά του κόσμου.
Εν μέρει η καθυστέρηση της ιστορίας
οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι αισθά-
νονται μικροί κι ανίκανοι. Η επανά-
σταση δίνει στους ανθρώπους σιγου-
ριά, δίνει τόσο στους 80χρονους όσο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
και στους 4χρονους την επαρκή ζω- 3ΜΗΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
ντάνια να πουν: «Πρέπει να μάθω να
διαβάζω». Διευθυντής-Εκδότης-Υπεύθυνος Ύλης
Το ίδιο προτσές που ωθεί τις μά- Μιχάλης Μπούμης
ζες της Νικαράγουας ν’ αναπτύξουν Λεωφ. Δημοκρατίας 35, 14572, Δροσιά
την οικονομία, τις ωθεί επίσης ν’ αυ- Τηλ. και Φαξ 2108134278
ξήσουν τη γνώση και τη μάθηση. Το e-mail: mijboumis@gmail.com
θάρρος που έδειξαν τα εξάχρονα παι-
διά στην πάλη δείχνει ότι θέλουν να

Οι κρατικοποιήσεις,
τα δημοκρατικά δικαιώματα,
ο ρόλος των συνδικάτων και η
επαναστατική πρόοδος στο Περού
Δημοσιεύουμε τα κείμενα του Χ. Ποσάδας
πάνω στη Νικαράγουα και το Περού, με
αφορμή τις νίκες της Αριστεράς εκεί, των
Σαντινίστας του Ντανιέλ Ορτέγκα στη
Νικαράγουα, και του Πέδρο Καστίγιο στο
Περού, αλλά και στη Χιλή, τη Βολιβία και
στην Ονδούρα, που χαιρετίζουμε. Μπορεί
ν’ αλλάζουν οι μορφές του προτσές,
αλλά το περιεχόμενο και η ανάγκη των
κοινωνικών μετασχηματισμών, του
προγράμματος, της πολιτικής και της
τακτικής παραμένουν ίδια. Απέναντι
μάλιστα στις διαρκείς απόπειρες του
ιμπεριαλισμού και των πρακτόρων
του της δεξιάς στην κάθε χώρα για
ανατροπή αυτών των προόδων της
αριστεράς και των λαών τους.
Στο Περού η κυβέρνηση θέλει να προ-
χωρήσει προωθώντας την κοινωνική
ιδιοκτησία, που είναι ένα από τα πιο δύ-
σκολα σημεία για την εθνικιστική ηγε-
σία. Αναζητάει τις μορφές ανάπτυξης
της οικονομίας, ενισχύοντας το εργατι-
κό κίνημα κι αποτρέποντας την ενίσχυ-
ση, την επέκταση, την αναπαραγωγή
της αστικής τάξης σαν τάξη.
Πρέπει να γίνει συζήτηση για τα προ-
βλήματα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, της
βιομηχανικής κοινότητας, της κοινω-
νικής ιδιοκτησίας και της κρατικοποι-
ημένης ιδιοκτησίας, για το ρόλο και
την ιστορική σημασία αυτών των μορ-
φών ιδιοκτησίας και τα συγκεκριμένα
αποτελέσματα της ιστορίας. Η βιομη-
χανική κοινότητα, όπως και η κοινωνι-
κή ιδιοκτησία, είναι πολύ αδύναμα οχή-
ματα για την ανάπτυξη της οικονομίας.
Το πρόβλημα βρίσκεται στην ικανότη-
τα της παραγωγής, της ανάπτυξης, της
σχέσης του πληθυσμού με την παραγω-
γή και την αποδοτικότητα που προκύ-
πτει από την ανάπτυξη της γενικής οικο-
νομίας κι όχι μόνο της κάθε επιχείρησης.
Η αποδοτικότητα δεν μπορεί ν’ αξιολο-
γηθεί από τη μία ή την άλλη επιχείρηση,
γιατί η κάθε μία έχει το δικό της ιδιωτικό
συμφέρον. Η αποδοτικότητα γι’ αυτούς
είναι ότι η επιχείρηση λειτουργεί καλά,
αλλά σε βάρος των άλλων. Έτσι ανα-
πτύσσεται το συμφέρον του ενός ή του
άλλου. Μοιάζει μ’ ένα είδος αυτοδιαχεί-
ρισης, έστω κι αν μπορεί να έχει μειωμέ-
νες συνέπειες.
Με αυτές τις μορφές ιδιοκτησίας επι-
διώκουν να κάνουν την παραγωγή πιο
αποτελεσματική και να την αυξήσουν.
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 26/11/ 1973
Η προσπάθεια είναι σωστή, αλλά μ’ αυ-
τόν τον τρόπο δεν επιτυγχάνεται. Αυτή
η εμπειρία δείχνει ότι θέλουν να προχω-
ρήσουν, αλλά εξακολουθούν να παρα-
μένουν στο περιορισμένο περιβάλλον
των μορφών ιδιοκτησίας. Η παραγωγή
δεν μπορεί ν’ αναπτυχθεί αν δε βασίζε-
ται στο κοινωνικό συμφέρον, σύμφωνα
με τις κοινωνικές ανάγκες αλλά και στο
σχεδιασμό.
Οι μορφές ιδιοκτησίας είναι θεμελι-
ώδεις για την παραγωγή. Η βιομηχανι-
κή κοινότητα, ακόμα κι αν επεμβαίνουν
οι εργάτες, δεν είναι διέξοδος. Οι εργά-
τες μπορούν να βελτιώσουν την παρα-
γωγή αυτού του εργοστασίου, ν’ απο-
τρέψουν την κλοπή, τη σπατάλη. Το
κόστος παραγωγής θα είναι λίγο χαμη-
λότερο από πριν, αλλά πρέπει ακόμα
ν’ ανταγωνιστούν τα άλλα εργοστάσια.
Κατά συνέπεια το συμφέρον του κά-
θε εργοστασίου είναι η ιδιοποίηση, δεν
τους ενδιαφέρει πώς πάνε οι άλλοι, δεν
τους ενδιαφέρει πώς είναι η πρώτη ύλη,
η πώληση, η χρήση, η συσσώρευση κε-
φαλαίων, η αποδοτικότητα σε όλη τη
χώρα, συντονισμένα, αλλά σε κάθε επι-
χείρηση χωριστά. Υπάρχει λοιπόν μια
γενική σπατάλη κι έλλειψη επαρκούς
συσσώρευσης, γιατί κάθε επιχείρηση
κάνει ό,τι θέλει, η καθεμία θέλει να πάρει
το καλύτερο σε βάρος της άλλης. Κάθε
εργοστάσιο θα καθορίσει, προς το συμ-
φέρον του κέρδους του, μια τιμή σε βά-
ρος του πληθυσμού, της πρώτης ύλης,
της ποιότητας του προϊόντος και των λι-
γότερο αμειβόμενων τομέων του εργο-
στασίου.
Ο κεντρικός σχεδιασμός της παραγω-
γής δεν είναι για να κάνει την ισότητα,
την εξομοίωση, αλλά είναι η αναγκαία
μορφή για να προχωρήσει η γενική
παραγωγή ολόκληρης της χώρας. Το
Περού είναι μια χώρα που οφείλει ν’
ανταγωνιστεί στον κόσμο. Δεν έχει τη
δύναμη ν’ αναπτύξει μια οικονομία που
να επαρκεί για τον πληθυσμό. Γι’ αυτό εί-
ναι αναγκαίος ο σχεδιασμός και η κρατι-
κοποίηση της οικονομίας. Ο σχεδιασμός
γίνεται σύμφωνα με την ικανότητα, την
ανάγκη, τη δύναμη που έχει και κατά
συνέπεια, όχι σύμφωνα με τη συσσώ-
ρευση του ενός ή του άλλου εργοστασί-
ου, όπου το καθένα εργάζεται χωρίς να
νοιάζεται για το άλλο.
Το γενικό πρόβλημα που πρέπει να
λυθεί είναι: ποια μορφή ιδιοκτησίας εί-
ναι αναγκαία για να γίνει ένα μεγάλο
Περού, που παράγει για ολόκληρο τον
πληθυσμό. Το Περού είναι ουσιαστικά
μια αγροτική χώρα, με πολύ στενή κα-
ταναλωτική αγορά. Για να γίνει μια με-
γάλη καταναλωτική αγορά χρειάζεται
μεγάλη βιομηχανική παραγωγή. Αλλά η
χώρα δεν έχει τον χρόνο να το κάνει, ού-
τε τα μέσα, ούτε τις συνθήκες, μ’ αυτή
τη σημερινή μορφή ιδιοκτησίας. Αντί-
θετα, πραγματοποιώντας την απαλλο-
τρίωση και την κρατικοποίηση, με το
κράτος να έχει τα πάντα στα χέρια του,
μπορεί να σχεδιαστεί η παραγωγή. Αν η
κοινωνική ιδιοκτησία ανυψωθεί στο επί-
πεδο του σχεδιασμού, είναι ήδη η κρα-
τικοποιημένη ιδιοκτησία. Άρα δεν παίρ-
νει υπόψη μόνο αυτό που ενδιαφέρει
το ένα ή το άλλο εργοστάσιο. Δεν είναι
πλέον το προσωπικό ή οι διαχειριστές
του εργοστασίου που αποφασίζουν, αλ-
λά το κράτος που επεμβαίνει με μορφή
συγκεντροποιημένη.
Είναι αναγκαίο να υποστηρίξουμε τις
εμπειρίες των Εργατικών Κρατών, ακό-
μη και με όλα τα λάθη τους, ακόμη και
με την έλλειψη σοβιετικής δημοκρατίας
της σταλινικής εποχής. Η Κίνα πέρασε,
μέσα σε 25 χρόνια κρατικής ιδιοκτησί-
ας, από μια χώρα ταλανισμένη από την
πείνα, την ξηρασία, τις πλημμύρες, τις
σφαγές, την πείνα, στις εξαγωγές μηχα-
νών και την ατομική ενέργεια. Η Σοβιε-
τική Ένωση, σε 65 χρόνια, πέρασε από
το να είναι η πιο καθυστερημένη χώρα
της καπιταλιστικής Ευρώπης, στην πιο
αναπτυγμένη χώρα στον κόσμο μετά τη
Βόρεια Αμερική κι από πολλές απόψεις
ανώτερη από τη Βόρεια Αμερική, που
είναι η πιο αναπτυγμένη καπιταλιστι-
κή χώρα. Ήταν το γεγονός ότι, παρά αυ-
τά τα λάθη, αυτούς τους περιορισμούς,
την κατάργηση της σοβιετικής δημο-
κρατίας, όλα τα εγκλήματα που διαπρά-
χθηκαν την εποχή του Στάλιν, λόγω της
απουσίας της σοβιετικής δημοκρατίας,
η κρατικοποίηση της ιδιοκτησίας και ο
σχεδιασμός της παραγωγής έφερε μια
τέτοια πρόοδο. Αυτό που πρέπει να βελ-
τιωθεί στα Εργατικά Κράτη είναι ο σχε-
διασμός και η δημοκρατική επέμβαση
των μαζών.
Η κρατικοποίηση, ο σχεδιασμός της
οικονομίας και η δημοκρατική επέμβα-
ση των μαζών είναι τα τρία αναντικατά-
στατα στοιχεία της προόδου του λαού.
Περιλαμβάνεται η σοβιετική δημοκρα-
τία, δηλαδή το δικαίωμα και η ελευ-
θερία να συζητούνται δημόσια όλα τα
προβλήματα, συμπεριλαμβανόμενης
της συζήτησης για τη διαφοροποίηση
των μισθών, δηλαδή για τον περιορισμό
αυτής της διαφοροποίησης. Αυτό ανα-
πτύσσει στο λαό το αίσθημα της δικαιο-
σύνης, της κατανόησης, της συλλογικής
απόφασης, που είναι η πιο ολοκληρω-
μένη μορφή της λεγόμενης κοινότη-
τας. Διαφορετικά, υπάρχει πάντα η δι-
αφοροποίηση ανάμεσα στον εργάτη
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 29
που κερδίζει λιγότερα και το διευθυντή
ή τον προγραμματιστή, που έχει συμφέ-
ρον να γίνεται μια παραγωγή όπου αυ-
τός να κερδίζει περισσότερα. Ο εργά-
της γενικά δεν έχει αυτό το συμφέρον,
αλλά δεν αποφασίζει. Αυτοί λοιπόν που
σχεδιάζουν, αυτοί που καθορίζουν τη
ζωή του εργοστασίου, θα το κάνουν για
να πετύχουν το καλύτερο αποτέλεσμα:
στον τρόπο παραγωγής, στο τι θα πα-
ράγει, στη μορφή των πωλήσεων, στην
υλοποίηση της τιμής. Όλα αυτά θα γίνο-
νται σύμφωνα με αυτό που τους συμφέ-
ρει. Οι μάζες δεν μπορούν να επέμβουν,
γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα να βαρύ-
νουν και ν’ αποφασίσουν.
Η εξάρτηση από διαχειριστές και προ-
γραμματιστές δεν είναι αναγκαία. Είναι
αλήθεια ότι χρειάζεται διαχείριση και
σχεδιασμός, αλλά αυτό μπορεί να το κά-
νει όλο το εργοστάσιο. Είναι αναγκαίο ν’
αναπτυχθούν στον πληθυσμό τα στοι-
χεία της πολιτιστικής, πολιτικής, κοινω-
νικής και οικονομικής γνώσης, ώστε να
μπορεί να επεμβαίνει, να το κάνει στα
εργατικά, αγροτικά και φοιτητικά συνδι-
κάτα, ανυψώνοντας τη λειτουργία τους,
κάνοντάς τα να μπορούν να συμμετέ-
χουν στην συζήτηση για όλα αυτά τα
προβλήματα.
Είναι αναγκαίο να επέμβει ο στρατός
σαν μέρος όλου αυτού του προτσές,
υποταγμένος σ’ αυτή τη μορφή. Δεν
μπορεί να γίνει αμέσως, γιατί ο στρα-
τός έχει μια αντιδραστική πτέρυγα που
ετοιμάζεται να χτυπήσει, αλλά τ’ αγρο-
τικά και εργατικά συνδικάτα μπορούν
ν’ αναπτυχθούν για ν’ ασκήσουν επιρ-
ροή γι’ αυτόν τον σκοπό. Η εξουσία πρέ-
πει να βρίσκεται στα χέρια του λαού, εί-
τε μέσω της κυβέρνησης, είτε μέσω των
φορέων που στηρίζουν την κυβέρνη-
ση και που ασκούν τη λειτουργία ελέγ-
χου για την αποτροπή επιθέσεων, δολιο-
φθορών ή αντίθεσης σε αυτά τα σχέδια
ανάπτυξης της κολεκτιβίστικης οικονο-
μίας.
Όλες οι αναπτυσσόμενες χώρες πρέ-
πει αναπόφευκτα να προωθήσουν την
κρατική ιδιοκτησία και το σχεδιασμό
της παραγωγής. Η ανάπτυξη της πα-
ραγωγής με σχεδιαστές, με διαχειρι-
στές, οδηγεί στο να παίρνουν για τους
εαυτούς τους μέρος της παραγωγής
και να σχεδιάζουν σύμφωνα με τα δικά
τους κριτήρια και τον ιδιωτικό σφετερι-
σμό. Για ν’ αποφευχθεί αυτό, πρέπει να
ενθαρρυνθεί ο λαός να επέμβει και να
δημιουργήσει ένα μαζικό Κόμμα. Αυ-
τό είναι το δύσκολο πρόβλημα για τους
στρατιωτικούς, γιατί βρίσκονται μπρο-
στά στην ανάγκη να δημιουργηθεί ένα
Κόμμα βασισμένο στις μάζες, όταν αυ-
τοί δεν έχουν ιδέα για κάτι τέτοιο.
Είναι αναγκαίο να οργανωθεί μια
έντονη πολιτιστική κι επαναστατική
δραστηριότητα στους αγρότες, στους
εργάτες, στους φοιτητές, προωθώντας
30 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
αυτό το πρόγραμμα κι αντιμετωπίζο-
ντας έτσι κατά συνέπεια όλες αυτές τις
αντιδραστικές πτέρυγες του APRA1,
που ετοιμάζονται να χτυπήσουν την κυ-
βέρνηση, κάνοντας απεργίες, όπως αυ-
τές που έγιναν στη Χιλή κι όπως αυτή η
απεργία της SUTEP2, που είναι αντιδρα-
στικές απεργίες. Ακόμα κι έχοντας κα-
τανοητές διεκδικήσεις, όπως αύξηση
μισθών, ο σκοπός είναι αντεπαναστατι-
κός. Αναζητούν αφορμή για να χτυπή-
σουν την κυβέρνηση.
Καλούμε την κυβέρνηση του Περού ν’
ανταποκριθεί σ’ αυτή την ανάγκη και να
δώσει πλήρη δημοκρατία στους εργά-
τες στα εργοστάσια, στα ορυχεία, στους
αγρότες. Να κάνουν συνεδριάσεις και
να λένε τη γνώμη τους, με πλήρη συνδι-
καλιστική δημοκρατία. Αν η κυβέρνηση
δεν το έχει κάνει ακόμη, είναι γιατί δεν
το αισθάνεται έντονα και γιατί το πρό-
γραμμά της είναι περιορισμένο. Αυτό
θα οδηγήσει σε κλείσιμο και περιορισμό
στην ανάπτυξη της οικονομίας.
Η συνδικαλιστική δημοκρατία είναι
θεμελιώδης παράγοντας για την ανά-
πτυξη της οικονομίας. Διαφορετικά την
αφήνουν στα χέρια των τεχνικών, των
μάνατζερ που σε κάθε περίπτωση εμπι-
στεύονται την ιδιωτική ιδιοκτησία. Με
την ατομική τους ικανότητα, σε βάρος
των εργατών, που είναι αυτοί που παρά-
γουν, παίρνουν πολύ περισσότερα και
προς όφελος της ιδιωτικής ιδιοκτησί-
ας. Αντίθετα, κάτω από τον έλεγχο των
εργατών, που αναπτύσσουν και τεχνι-
κούς και μηχανικούς, έστω και χωρίς τίτ-
λους αλλά με την ίδια ικανότητα, ενερ-
γούν προς το συμφέρον της ανάπτυξης
της χώρας κι όχι για το προσωπικό τους
όφελος.
Οι εργάτες πρέπει να κάνουν όλη αυ-
τή τη δραστηριότητα. Η αγροτιά επί-
σης. Και ν’ αναπτυχθεί πολύ περισσό-
τερο η κολεκτιβοποίηση της γεωργίας,
περνώντας από την αγροτική κοινότητα
στην κολεκτιβοποίηση της παραγωγής.
Αν δεν υπάρχουν τεχνικά μέσα, ο προ-
γραμματισμός μειώνεται, είναι πολύ αρ-
γός. Αλλά ακόμη και χωρίς να γίνει μια
γενική κολεκτιβοποίηση, μερικές σημα-
ντικές εμπειρίες μπορούν να γίνουν, μα-
ζί με τους συνεταιρισμούς. Αυτό πρέπει
να υποστηριχθεί από μια τεράστια δρα-
στηριότητα εκπαιδευτικού σχεδιασμού,
πιο ισότιμης διανομής, συμμετοχής γυ-
ναικών και παιδιών και κάνοντας σχέδια
εργασίας. Ακόμη και με σπάνια τεχνικά
μέσα, με έλλειψη μηχανημάτων, ν’ ανα-
πτυχθούν αυτά τα σχέδια. Οι Κομμού-
νες μπορούν να πειραματιστούν, όπως
στην Κίνα, όπου οργανώνονται οι διά-
σπαρτες δυνάμεις, διασκορπισμένες δε
διάφορες αγροτικές περιοχές, σε κοινο-
τικά εδάφη, με πλήρη σοβιετική δημο-
κρατία για να συζητούν όλα τα προβλή-
ματα και να σχεδιάζουν την παραγωγή.
Όλα αυτά απαιτούν την οργάνωση
ενός Κόμματος, μιας ηγεσίας, με πρό-
γραμμα και στόχο γι’ αυτά τα συμπερά-
σματα. Αναμφίβολα η κυβέρνηση και
όλοι οι στρατιωτικοί τομείς δεν μπο-
ρούν να έχουν εμπιστοσύνη σ’ αυτό το
προτσές, αλλά ούτε και το απορρίπτουν.
Έχουν δείξει κατανόηση κι αρκετή πρό-
οδο. Στην απόφαση αυτής της στρατιω-
τικής ομάδας βρίσκεται η επιθυμία για
πρόοδο στην οικονομία. Έχουν επίγνω-
ση, το έχουν δηλώσει κι αποδείχνουν
έτσι ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί ν’
αναπτύξει την οικονομία κι αναζητούν
όλο και περισσότερο τη στήριξη των
Εργατικών Κρατών.
Αυτή η στρατιωτική ομάδα πρέπει να
βοηθηθεί να φτάσει σ’ αυτή την κατανό-
ηση. Αυτό προϋποθέτει την οργάνωση
των μαζών, των ομάδων των εργατών,
των αγροτών, των φοιτητών σε πολιτι-
κές οργανώσεις για συζήτηση και σχεδι-
ασμό. Αυτοί οι στρατιωτικοί δεν έχουν
εμπειρία κι αισθάνονται ότι μπορεί να
ξεπεραστούν. Μαζί με μια πολύ μεγάλη
πρόοδο, έδειξαν έναν κάποιο φόβο, επι-
φυλακτικότητα, δυσπιστία, φοβούνται
τη δεξιά του στρατού, που περιμένει
να χτυπήσει, να στασιάσει. Πρέπει λοι-
πόν να δείξουμε ότι πρέπει να κινητο-
ποιηθεί ο λαός, όχι μόνο να πραγματο-
ποιήσει πολιτική επέμβαση, αλλά και να
απαλλοτριώσει τις πηγές εξουσίας της
αστικής τάξης: ιδιοκτησία, γη, εμπόριο,
τύπος, ν’ απαλλοτριωθούν! Για να προ-
χωρήσουμε πρέπει να το κάνουμε αυτό.
Ο καπιταλισμός θα πέσει πάνω μας, αλ-
λά θα έρθει και η υποστήριξη σε μας.
Στη Χιλή ο ιμπεριαλισμός μπόρε-
σε να χτυπήσει γιατί η κυβέρνηση δεν
απαλλοτρίωσε. Δείχνει όμως ταυτό-
χρονα πόσο καθυστέρησε να χτυπή-
σει, δηλαδή ότι δεν είχε τη σιγουριά. Η
υποστήριξη θα έρθει από την Αργεντι-
νή, θα παροτρύνει τη Χιλή, επίσης από
την Κολομβία, τον Ισημερινό, τη Βενε-
ζουέλα, το Μεξικό και τον Παναμά. Η
κατάσταση στον Παναμά είναι υπέρο-
χη. Είναι μια μικρή χώρα, που ζει υπο-
ταγμένη και στραγγαλισμένη από τον
ιμπεριαλισμό και που τολμά να τον κα-
ταγγείλει, να τον απειλήσει και να καλέ-
σει για πάλη ενάντιά του. Αυτή η ομάδα
στρατιωτικών κι επαναστατών εθνικι-
στών πολιτών στον Παναμά έχει μια τέ-
τοια απόφαση, γιατί είναι μια αντανά-
κλαση της παγκόσμιας επανάστασης.
Ο Παναμάς από μόνος του δεν έχει τη
δυνατότητα. Είναι ένα λαϊκό κίνημα που
στηρίζεται στα συνδικάτα, τους πανεπι-
στημιακούς και τους αγρότες. Το να βο-
ηθήσουμε τον Παναμά σημαίνει ν’ ανα-
πτύξουμε την επανάσταση στο Περού.
Είναι αναγκαίο να τον βοηθήσουμε οι-
κονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά και
ταυτόχρονα να γίνει ένα επαναστατικό
κίνημα οργανωμένο στον Παναμά, που
προωθεί τα καθήκοντα της κρατικοποί-
ησης, της απαλλοτρίωσης και της εκδί-
ωξης του ιμπεριαλισμού. Αυτό συνο-
δευμένο από την επαναστατική πάλη
στη Λατινική Αμερική και στον υπόλοι-
πο κόσμο.
Ο αναντικατάστατος ρόλος
των συνδικάτων στο Περού
Το εργατικό κίνημα κινείται πάντα με
βάση το κοινωνικό συμφέρον, όχι την
ιδιοκτησία ή τις νέες μορφές ιδιοκτησί-
ας. Γι’ αυτό και η αυτοδιαχείριση απέτυ-
χε στη Γιουγκοσλαβία και κάθε προσπά-
θεια αυτοδιαχείρισης θ’ ακολουθήσει
τον ίδιο δρόμο. Η αυτοδιαχείριση στη
Γιουγκοσλαβία είχε σαν αποτέλεσμα την
αποσυγκέντρωση, τον ισχυρό πλουτι-
σμό στρωμάτων που συνδέονταν με τον
ιμπεριαλισμό και που προσπάθησαν να
συντρίψουν το Γιουγκοσλαβικό Εργατι-
κό Κράτος. Αλλά η οικονομική του δο-
μή ήταν πιο ισχυρή από όλα τα λάθη και
τα ξεπέρασε, εκκαθάρισε όλους όσους
ήταν ενάντια στην συγκεντροποιημένη,
κρατικοποιημένη και σχεδιασμένη ιδιο-
κτησία και τώρα αναζωογονείται.
Τα συνδικάτα έχουν ουσιαστικό ρόλο
με την επέμβασή τους, γιατί αντικειμενι-
κά επιδιώκουν την ανάπτυξη της παρα-
γωγής, της κοινωνίας. Δεν έχουν ατομι-
κά συμφέροντα. Οι εργάτες του Σέρρο
ντε Πάσκο στο Περού είπαν: «αν κρα-
τικοποιήσουν τα ορυχεία, δουλεύουμε
δώδεκα ώρες την ημέρα», ενώ οι εργο-
δότες του Σέρρο ντε Πάσκο διεκδίκη-
σαν έξι ώρες εργασίας. Οι αγρότες επί-
σης: «Αν είναι για την ανάπτυξη του
Περού, είμαστε πρόθυμοι να εργαστού-
με, αν είναι για την ολιγαρχία, όχι». Οι
εργάτες δείχνουν ότι δεν έχουν κανένα
συμφέρον κάστας και τάξης απέναντι
στην ανάγκη για ανάπτυξη της χώρας.
Το συμφέρον των εργατών συμπίπτει,
είναι αρμονικό με το συμφέρον της ανά-
πτυξης της χώρας.
Πρέπει ν’ αναπτυχθεί το συνδικαλι-
στικό κίνημα και να ζητήσει συνδικαλι-
στική δημοκρατία για όλους: να συζη-
τάνε, να μιλάνε, ν’ αποφασίζουν και να
κάνουν τ’ αναγκαία αιτήματα και διεκ-
δικήσεις. Να συζητήσουν με την κυβέρ-
νηση τα αιτήματα που πρέπει να περι-
οριστούν κι αυτά που δεν πρέπει. Για
παράδειγμα, οι εργάτες του Σέρρο ντε
Πάσκο είναι πρόθυμοι να περιορίσουν
τις απαιτήσεις τους αν η κυβέρνηση
κρατικοποιήσει την επιχείρηση.
Πρέπει να καλέσουμε να γίνει ένα κί-
νημα που να στοχάζεται την ανάπτυξη,
τα δημοκρατικά δικαιώματα και να συ-
γκρατεί τα ιδιαίτερα αιτήματα για αυ-
ξήσεις μισθών. Τα συνδικάτα θέλουν
επίσης ν’ αναπτύξουν το Περού και να
συνοδεύσουν αυτήν την εμπειρία. Στη
συνέχεια πρέπει να εγείρουν όλες οι
αξιώσεις. Αυτές οι διεκδικήσεις κατη-
γοριών (όπως των δασκάλων) δεν είναι
εντελώς απαραίτητες, παίρνοντας υπό-
ψη την τωρινή κατάσταση στο Περού
και την κατάσταση των τμημάτων του
πληθυσμού που έχουν πολύ μεγαλύτε-
ρη ανάγκη.
Πρέπει να δειχτεί στους δασκάλους
ότι αυτό που ζητούν είναι δίκαιο, αλλά
ότι αν θέλουν να το πετύχουν πάση θυ-
σία, κάνουν μια κινητοποίηση που υπη-
ρετεί τον ιμπεριαλισμό. Πρέπει να δι-
ατηρήσουν τις βασικές διεκδικήσεις,
αλλά ταυτόχρονα να πάρουν υπόψη την
κατάσταση που επικρατεί στο Περού,
για να γίνει ένα ενιαίο μέτωπο με την κυ-
βέρνηση για να προχωρήσουν. Πρέπει
να δηλώσουν: «αποποιούμαστε τις ιδι-
αίτερες διεκδικήσεις μας αν κρατικοποι-
ήσετε το Σέρρο ντε Πάσκο χωρίς απο-
ζημίωση, αποποιούμαστε τις ιδιαίτερες
διεκδικήσεις μας αν κολλεκτιβοποιήσε-
τε τη γη. Αυτό δεν σημαίνει εγκατάλει-
ψη της ταξικής πάλης, ούτε του ταξικού
συμφέροντος, αλλά να βάλεις το ταξικό
συμφέρον στην υπηρεσία του επανα-
στατικού προτσές.
Πρέπει να απευθυνθούν πειστικά
στην κυβέρνηση, να τη στηρίξου στην
αντίσταση ενάντια στον ιμπεριαλισμό,
να εκφράσουν την απόρριψή τους στον
ιμπεριαλισμό και την υποστήριξη στην
εθνικιστική πολιτική: καλώντας για την
απαλλοτρίωση αυτού που απομένει
από την ολιγαρχία, είτε στον Τύπο, στη
γη, στα εργοστάσια. Σ αυτές τις βάσεις
είναι αναγκαίο να γίνουν οι κινητοποιή-
σεις των συνδικάτων. Πρέπει να καταδι-
καστεί κάθε κίνημα που χρησιμεύει για
την προετοιμασία της αντεπανάστασης,
όπως έγινε στη Χιλή, με τους οδηγούς
φορτηγών και να έχουν πάντα υπόψη
ότι ο ιμπεριαλισμός περιμένει για να κά-
νει ένα πραξικόπημα.
Με τη σειρά της η εθνικιστική κυβέρ-
νηση δεν μπορεί να ζητάει από τους ερ-
γάτες, τους φοιτητές, τους καθηγητές,
να σταματήσουν να διεκδικούν, όταν
μπορούν να ικανοποιηθούν τα αιτήμα-
τά τους. Γι’ αυτή τη δραστηριότητα χρει-
άζεται να οικοδομηθεί η ηγεσία και το
Κόμμα, για να οργανώσει τις διεκδική-
σεις χωρίς να υποχωρήσει στον ταξικό
εχθρό και να υποστηρίξει την εθνικι-
στική κυβέρνηση, ώστε να προχωρήσει
στα αντιιμπεριαλιστικά της μέτρα και
στο μεταξύ να οικοδομηθεί το Εργα-
τικό Κόμμα Βασισμένο στα Συνδικάτα
(POBS).
Η κυβέρνηση πρέπει να μειώσει την
εξάρτηση από τεχνικούς και μηχανι-
κούς. Αντιμέτωποι με την απειλή της έλ-
λειψης τεχνικών, πρέπει να εκπαιδευ-
τούν γρήγορα οι νέοι επαγγελματίες, να
πηγαίνουν στα Εργατικά Κράτη για να
συνεργαστούν στην εκπαίδευσή τους,
να σταλούν ομάδες εργατών για να γί-
νουν τεχνικοί και να μαθαίνουν στην
πορεία. Να γίνουν μαθήματα και σπου-
δές στα συνδικάτα για να συζητήσουν
την τεχνική, το σχεδιασμό, τη διαχείρι-
ση, να γίνουν σχολές κι εκπαιδευτικά
προγράμματα, όπου να σπουδάζουν,
από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο,
την ανάγκη σχεδιασμού της ανάπτυξης
του Περού ενάντια στην ολιγαρχία, ενά-
ντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στους
γαιοκτήμονες, που αποτελούν εμπόδιο
στην πρόοδο.
Έχουμε συμφέρον αυτή η επαναστα-
τική κυβέρνηση να προχωρήσει και να
μπορέσει να προχωρήσει από το Επανα-
στατικό Κράτος στο Εργατικό Κράτος.
Προϋπόθεση όμως είναι η ανάπτυξη
του εργατικού, αγροτικού και φοιτητι-
κού κινήματος, που μπορεί να είναι το
στήριγμα του Κόμματος. Χρειάζεται ένα
POBS, στηριγμένο στους εργάτες και
τους αγρότες, ένα Κόμμα για την προώ-
θηση της εθνικιστικής επανάστασης με
το πρόγραμμα της κρατικοποίησης, του
σχεδιασμού της παραγωγής, των σχέ-
σεων με όλα τα Εργατικά Κράτη. Πρέπει
να καλέσουμε να οργανωθεί η ενοποίη-
ση του Περού, της Χιλής, της Βολιβίας,
του Ισημερινού, σαν βάση για έναν πιο
πλήρη σχεδιασμό, προς την ενοποίηση
όλης της Λατινικής Αμερικής στις Ενω-
μένες Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Πολιτεί-
ες της Λατινικής Αμερικής.
Η τωρινή κρίση του συστήματος δεί-
χνει ότι κανένα καπιταλιστικό κράτος,
πολύ περισσότερο ένας καπιταλισμός
τόσο καθυστερημένος όσο στη Λατινι-
κή Αμερική, δεν μπορεί ν’ ανταγωνιστεί
τις μεγάλες αναπτυγμένες χώρες. Δεν
μπορούν να βγουν από την καθυστέρη-
ση, ούτε από τη μιζέρια. Κάποια στρώ-
ματα μπορούν να προχωρήσουν, να
πλουτίσουν, αλλά όχι η χώρα. Κατά συ-
νέπεια πρέπει ν’ αναζητήσουμε τις μορ-
φές παραγωγής, τις μορφές ιδιοκτησί-
ας που μας επιτρέπουν να βγούμε από
την καθυστέρηση, δηλαδή την κρατικο-
ποιημένη ιδιοκτησία και τη σχεδιασμέ-
νη παραγωγή. Η εμπειρία δείχνει ότι αυ-
τή είναι η διέξοδος. Τα Εργατικά Κράτη
είναι το παράδειγμα. Είναι αναγκαίο να
διορθωθεί η πολιτική ηγεσία, είτε πρό-
κειται για σταλινισμό, είτε για μεταγενέ-
στερες εμπειρίες όπως στην Κίνα (με την
εγκληματική εκκαθάριση ηγετών όπως
ο Λιν Πιάο). Δεν πρόκειται για αποτυ-
χίες της επανάστασης, αλλά της πολι-
τικής ηγεσίας που δεν ανταποκρίνεται
στην ανάγκη. Αλλά αποδείχθηκε ότι η
κρατικοποιημένη και σχεδιασμένη ιδιο-
κτησία προώθησε κάθε ανάπτυξη, τόσο
στην Κίνα, την Κούβα όσο και στα υπό-
λοιπα Εργατικά Κράτη. Σ’ αυτή τη βάση
καλούμε την περουβιανή επαναστατική
κυβέρνηση σ’ αυτή την πάλη, να πραγ-
ματοποιήσει το σχεδιασμό, την κρατικο-
ποίηση και τη συμμαχία με τους εργά-
τες, τους αγρότες, τους φοιτητές, με το
αντιιμπεριαλιστικό επαναστατικό πρό-
γραμμα, για να προχωρήσει σε ανώτε-
ρες μορφές ιδιοκτησίας και παραγωγής.
Δεν μπορούν να εφευρεθούν ενδιά-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 31
μεσες μορφές, αφού η οικονομία δεν εί-
ναι αποτέλεσμα της θεωρητικής επεξερ-
γασίας του ενός ή του άλλου, αλλά της
επιβολής μιας δομής της ιστορίας: την
καπιταλιστική ιδιοκτησία δεν μπορεί να
διαδεχθεί ένα σύστημα που δεν καταρ-
γεί την ιδιωτική ιδιοκτησία.
Οι στρατιωτικές εθνικιστικές κυβερ-
νήσεις του Περού και του Ισημερινού
πρέπει να παρατηρούν τη στάση των
μαζών του κόσμου. Όταν κάνουν ένα
σημαντικό κίνημα, καταλαμβάνουν το
εργοστάσιο και το κάνουν να λειτουρ-
γήσει και δείχνουν ότι λειτουργούν χω-
ρίς προβλήματα κάτω από την καθο-
δήγηση των εργατών: με κέρδος, με
καλύτερη παραγωγή, λιγότερα ατυχή-
ματα, χωρίς διαμάχες. Αυτοί που δια-
μάχονται μεταξύ τους είναι οι καπιταλι-
στές. Αυτοί οι εθνικιστές στρατιωτικοί
ηγέτες πρέπει να μάθουν από τους ερ-
γάτες της Ευρώπης όπως και της Λατινι-
κής Αμερικής. Να δουν το παράδειγμα
των εργατών που καταλάμβαναν τα ερ-
γοστάσια στη Χιλή και τα έβαζαν σε λει-
τουργία, εξαλείφοντας τα ελλείμματα,
γιατί ήταν οι εργάτες αυτοί που τα κα-
θοδηγούσαν και δεν τους ενδιέφερε το
κέρδος, αλλά η παραγωγή, ελπίζοντας
σε μια ανώτερη μορφή σχεδιασμού με
την υπόλοιπη χώρα.
Δεν υπάρχουν ενδιάμεσες μορφές οι-
κονομίας, ούτε ιδιοκτησίας. Δεν υπάρ-
χει τρόπος να συνδυαστεί η ατομική ιδι-
οκτησία με την κοινωνική ιδιοκτησία.
Είναι δυνατόν να προσδιοριστεί, όπως
τώρα στο Περού, μια διαφορετική κατη-
γορία ιδιοκτησίας, αλλά αυτό δεν είναι
πρόοδος της οικονομίας, αλλά αντίθε-
τα διευκολύνει και διατηρεί πάντα την
ιδιωτική ιδιοκτησία κι αυτούς που κατέ-
χουν την εξουσία. Η βάση για την οποία
η περουβιανή κυβέρνηση δεν έχει την
πλήρη εμπιστοσύνη των μαζών οφείλε-
ται σ’ αυτήν την κατάσταση. Για να κερ-
δίσει την εμπιστοσύνη τους, πρέπει να
δείξει ότι είναι πρόθυμη να περάσει σ’
ένα προτσές πιο βαθιάς κρατικοποίη-
σης.
Στην Αργεντινή, οι μάζες έδειξαν, με
την υποστήριξή τους στον Περόν, ότι
περίμεναν από τον Περόν να κάνει αυ-
τό το καθήκον. Γι’ αυτό υποστήριξαν
τον Κάμπορα, που εφάρμοσε μια σειρά
αντικαπιταλιστικών μέτρων. Αν και αυ-
τό δεν γινόταν άμεσα στον χώρο της οι-
κονομίας της χώρας, τα επέβαλε μέσω
της αναγνώρισης των Εργατικών Κρα-
τών και της διευκόλυνσης μιας σειράς
μέτρων που είναι ένα κάποιο μονοπώ-
λιο του εξωτερικού εμπορίου.
Αυτό είναι ένα μέτρο που πρέπει να
πάρουν οι κυβερνήσεις του Περού και
του Ισημερινού: το μονοπώλιο του εξω-
τερικού εμπορίου. Έτσι το κέρδος πηγαί-
νει στο κράτος και μπορεί έτσι να επανε-
πενδύσει για ν’ αναπτύξει την οικονομία
της χώρας, να βελτιώσει τις συνθήκες
32 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
διαβίωσης του πληθυσμού. Μπορεί να
καθορίσει πού θα επενδύσει και αποδυ-
ναμώνει την ιδιοκτησία της ολιγαρχίας.
Θα σαμποτάρουν, θα κάνουν την αντε-
πανάσταση. Και πάντα θα βρίσκουν στο
APRA την τάση που θα σαμποτάρει. Αλ-
λά η βάση του APRA μπορεί να κερδη-
θεί. Γι’ αυτό οι τομείς που είναι πρόθυ-
μοι να προχωρήσουν στην επανάσταση
πρέπει να εφαρμόσουν μέτρα ενάντια
στην ιδιωτική ιδιοκτησία.
Ταυτόχρονα το εργατικό κίνημα πρέ-
πει να προχωρήσει, να συζητήσει στο
εσωτερικό του την εφαρμογή αυτού
του προγράμματος και να προωθήσει
στο επαναστατικό εθνικιστικό κίνημα
του στρατού ένα ρεύμα που προχωράει
στην υπεράσπιση αυτού του προγράμ-
ματος, χωρίς να πάψει να υποστηρίζει
τα πολυάριθμα συγκεκριμένα και προ-
οδευτικά μέτρα που παίρνει αυτή η κυ-
βέρνηση. Η ανεξάρτητη δραστηριό-
τητα των συνδικάτων δείχνει ότι είναι
δυνατόν να προχωρήσουν πολύ πιο πέ-
ρα από την κυβέρνηση. Ο περιορισμός
και η δειλία της κυβέρνησης είναι γιατί
δεν έχει πολιτική εμπιστοσύνη και δεν
έχει πού να στηριχτεί. Το ανεξάρτητο
εργατικό κίνημα θα της δώσει αυτή την
εμπιστοσύνη και θα παράσχει σημεία
στήριξης για τη στρατιωτική ομάδα να
προχωρήσει, να προοδεύσει με βάση
την αντίληψη της ανάγκης για την κρα-
τικοποιημένη ιδιοκτησία, το σχεδιασμό
της παραγωγής, τη συμμαχία με όλα τα
Εργατικά Κράτη και την ανάπτυξη της
δημοκρατίας που βασίζεται σε εργάτες,
αγρότες, φοιτητές. Αυτή είναι η πραγ-
ματική ανάπτυξη του Περού.
Πρέπει επίσης να δοθεί μεγάλη υπο-
στήριξη στον Παναμά. Η απόφαση αυ-
τής της μικρής χώρας ν’ αντιμετωπίσει
το γιάνκικο ιμπεριαλισμό είναι παρά-
δειγμα για όλους. Είναι ένα μικρό Βιετ-
νάμ στη Λατινική Αμερική. Το γεγονός
ότι αυτή η μικρή χώρα, που εξαρτάται
σχεδόν εξ ολοκλήρου από τη διώρυγα,
έχει το θάρρος να προωθήσει την πάλη
ενάντια στον ιμπεριαλισμό και καλεί σε
απαλλοτρίωση κι ανατροπή του γιάνκι-
κου ιμπεριαλισμού, δείχνει τις συνθήκες
που υπάρχουν, την απόφαση που έρχε-
ται από το Βιετνάμ, από την πάλη των
μαζών όλου του κόσμου, που προωθεί
την επαναστατική πρόοδο και δίνουν
τη σιγουριά για να προχωρήσει ο Πανα-
μάς. Η βοήθεια προς τον Παναμά είναι
προπάντων η ανάπτυξη της πάλης ενά-
ντια στον ιμπεριαλισμό σε όλη τη Λατι-
νική Αμερική.
Ο στρατός πρέπει να κληθεί να επέμ-
βει. Οι φαντάροι να επεμβαίνουν μ’ αυ-
τόν τον τρόπο και να γίνονται μαθήματα
για όλα αυτά τα θέματα. Ο στρατιώτης,
όπως και ο στρατηγός, πρέπει να κάνει
αυτό το καθήκον: να αναπτύξει το Πε-
ρού για όλους τους περουβιανούς κι όχι
για μια μικρή ομάδα. Όλοι οι περουβια-
νοί είναι μέρος της Λατινικής Αμερικής
και μέρος του κόσμου. Πρέπει να παρ-
θούν μέτρα μέσα στο στρατό, ώστε να
εισαχθούν συνδικαλιστικά, ατομικά και
πολιτικά δικαιώματα. Ο πολίτης δεν
παύει να είναι τέτοιος όταν εργάζεται
στο στρατό. Όπως δεν χάνει τα δικαιώ-
ματά του όταν πάει στη δουλειά ή στο
σχολείο, γιατί να τα χάνει στο στρατό; Τα
πολιτικά και συνδικαλιστικά δικαιώμα-
τα πρέπει να τηρούνται. Αυτό θ’ αυξή-
σει το βάρος μέσα στο στρατό εκείνων
των πτερύγων του που θα υποστηρί-
ζουν τα επαναστατικά μέτρα της κυβέρ-
νησης και θα συγκρούονται με τη δομή
του στρατού, χωρίς να επηρεάζει αυτό
καθόλου τη στρατιωτική λειτουργία.
Η λειτουργία του στρατού δεν καθο-
ρίζεται από τη σκληρότητα της πειθαρ-
χίας, αλλά από τον στόχο που υποστη-
ρίζει. Οι καλύτεροι στρατοί στον κόσμο
είναι εκείνοι που έχουν δείξει ότι υπερα-
σπίζονται την πρόοδο της κοινωνίας: ο
σοβιετικός στρατός, ο κινεζικός στρα-
τός, ο κουβανικός στρατός. Οι κουβανι-
κές μάζες ανέτρεψαν την εισβολή στον
Κόλπο των Χοίρων. Ο Κόκκινος Στρα-
τός νίκησε τον ναζιστικό ιμπεριαλισμό
στο Στάλινγκραντ. Οι Κινέζοι νίκησαν
τον Τσανγκ Κάι Σεκ3 και τον παγκόσμιο
ιμπεριαλισμό. Οι κορεατικές μάζες, χω-
ρίς τίποτα, νίκησαν τη Νότια Κορέα, που
έδρασε στ’ όνομα του γιάνκικου ιμπε-
ριαλισμού και ανέτρεψαν τον Μακ Άρ-
θουρ. Αυτό είναι το παράδειγμα που
πρέπει να έχουν. Οι Βιετναμέζοι νίκη-
σαν το γιάνκικο ιμπεριαλισμό με τη σο-
βιετική στρατιωτική υποστήριξη κι αυ-
τή των μαζών του κόσμου. Οι μάζες
του κόσμου δεν επεμβαίνουν σαν άτο-
μα στους στρατιωτικούς αγώνες, αλλά
ναι στους κοινωνικούς αγώνες ενάντια
στον ιμπεριαλισμό κι έτσι είναι που συ-
γκράτησαν κι εμπόδισαν τον ιμπεριαλι-
σμό να μπορέσει να επέμβει, σαν τάξη,
στο Βιετνάμ. Είναι τα παραδείγματα στα
οποία πρέπει να βασιστούν οι επανα-
στάτες ηγέτες των εθνικιστικών στρα-
τών και κυβερνήσεων του Περού και
του Ισημερινού.
Χ. Ποσάδας, 26/11/1973
1. APRA: Αμερικανική Λαϊκή Επανα-
στατική Συμμαχία, συντηρητικό αστικό
κόμμα.
2. SUTEP: Ενιαία Ένωση Εργαζομένων
στην Εκπαίδευση του Περού.
3. Τσανγκ Κάι Τσεκ: ήταν στρατιωτι-
κή και πολιτική μαριονέτα της αυτοκρα-
τορίας των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του
λεγόμενου «ψυχρού πολέμου». Ηγήθη-
κε του Κουόμιντανγκ (συντηρητικό πο-
λιτικό κόμμα). Κατά τη διάρκεια του κι-
νεζικού εμφυλίου πολέμου (1926-1949),
πολέμησε τους κινέζους κομμουνιστές
κάτω από την πίεση των ΗΠΑ, αλλά ητ-
τήθηκε από τον Μάο Τσε Τουνγκ και την
επανάσταση.