Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!
«Η ζωή χωρίς
την πάλη για το
σοσιαλισμό δεν ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ
έχει νόημα»
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ ΕΝΟΤΗΤΑ
Περιοδική έκδοση του ΕΚΚ (τ-π), Ελληνικού Τμήματος της Ποσαδικής 4ης Διεθνούς
Μάρτιος-Μάιος 2020, αρ. φύλλου 112, 1,5 €
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΤΙΑ 2020
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΡΚΗ ΚΑΙ ΤΩΡΙΝΟ,
«ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ», ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ,
Ν’ ΑΝΤΙΠΑΡΑΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ
ΔΥΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ-
ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
Είναι στη φετινή Εργατική Πρωτομα-
γιά ιδιαίτερα που πρέπει και μπορεί να
προωθηθεί η οργανωμένη, προλεταρι-
ακή διέξοδος στην κρίση, τον πόλεμο
και τα φασισμό του καπιταλισμού-ιμπε-
ριαλισμού. Όπως ήταν ιστορικά κοινω-
νικά φυσικό, ο «βιολογικός» νέος παγκό-
σμιος ιμπεριαλιστικός πόλεμος ενάντια
στην ανθρωπότητα και τους κύριους
υπερασπιστές και εκφραστές της, τη
Λαϊκή Κίνα, τη Ρωσική Ομοσπονδία, τη
Σοσιαλιστική Κούβα, της ΛΔ της Κορέ-
ας και την Μπολιβαριανή Βενεζουέλα,
γύρισε μπούμερανγκ ενάντια στον ίδιο
τον ιμπεριαλισμό: Είναι στις κύριες ιμπε-
ριαλιστικές χώρες όπου επεκτάθηκε και
βάθυνε η ολοκληρωτική και τελική κρί-
ση του συστήματος, οικονομική, κοινω-
νική, πολιτική, πολιτιστική, ηθική, παρά
τη συγκέντρωσή του σε ολοένα και λι-
γότερα χέρια, που βέβαια αντί να τη με-
τριάσει, την επιδεινώνει.
Το ανύπαρκτο ήδη κύρος αυτού του
συστήματος μπροστά στις μάζες του
κόσμου, μετατράπηκε ακόμα περισσό-
τερο στο αντίθετό του, δηλαδή στο κύ-
ρος της κρατικοποιημένης και κεντρικά
σχεδιασμένης προς όφελος του λαού
ιδιοκτησίας, της επέμβασης των εργα-
ζόμενων και όλου του λαού, με πρότυ-
πα σοσιαλιστικά, διεθνούς-διεθνιστικής
αλληλεγγύης και μάλιστα με τον κομ-
μουνιστικό κανόνα «στον καθένα σύμ-
φωνα με τις ανάγκες του», όπως ήταν η
θυσία των νέων γενεών με την απομό-
νωσή τους, ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΗΛΙ-
ΚΙΩΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΑΛΩΤΟΥΣ συντρό-
φους της ζωής κι όπου η θυσία είναι η
ύψιστη έκφραση αυτού του κομμουνι-
στικού κανόνα. Ενώ σ’ αυτό το σοσια-
http://pcr-posadista.blogspot.gr/
λιστικό πρότυπο δεν είναι καθόλου τυ-
χαίο ότι πρωτοστάτησαν η Λαϊκή Κίνα
(Εργατικό Κράτος, με την καθοδήγηση
του ΚΚ Κίνας, Σοσιαλιστική Κούβα, με
την καθοδήγηση του ΚΚ Κούβας, και η
Ρωσική Ομοσπονδία, με κατακτήσεις
που έγιναν προηγούμενα με το Εργατι-
κό Κράτος και που παραμένουν πάντα
ζωντανές στην κοινωνική λαϊκή σοβιε-
τική βάση της και στο μέρος της ιδιο-
κτησίας που είναι κρατική, καθώς και
σε μέρος του εποικοδομήματός της και
της ηγεσίας της.
Αυτό έκαναν και οι μάζες στην Ελλάδα
και σε όλο τον κόσμο, συνειδητά, παρά
κι ενάντια στην κρατική τρομοκρατία,
που ασκούνταν μέσα από κυβερνητικά
στελέχη, γιατρούς υπαλλήλους της κυ-
βέρνησης, καλοπληρωμένους ηθοποι-
ούς, κανάλια, κτλ, που καθημερινά βομ-
βαρδίζουν τον κόσμο από τα ΜΜΕ και
από την καθοδηγούμενη από εκεί αστυ-
νομοκρατία, που το μόνο που κάνουν –
ανάμεσα στ’ άλλα με τα χιλιάδες πρό-
στιμα και ποινές- είναι να δείχνουν το
φασιστικό πρόσωπο του συστήματος,
να μειώνουν τη νοημοσύνη και την αξι-
οπρέπεια του λαού και να εφαρμόζουν
την προμελετημένη γενική πολεμική
προετοιμασία, στην Ελλάδα και σε πα-
γκόσμια κλίμακα και της οποίας αυτή η
τρομοκρατία και αστυνομοκρατία είναι
μέρος της επίσης προμελετημένης από
τον ιμπεριαλισμό δημιουργίας, διάδο-
σης και εργαλειοποίησης του κορωνα-
ϊού. Κι όλο αυτό στα πλαίσια αυτού του
νέου, αυτή τη φορά πραγματικά παγκό-
σμιου, πολέμου, που με τη σειρά του εί-
ναι μέρος του Διαρκούς 3ου Παγκόσμιου
Πολέμου, που κομματιαστά, όσο και συ-
«Ο σοσιαλισμός
είναι μια
αναγκαιότητα
της οργάνωσης
της ζωής»
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ
ντονισμένα, κάνει ο καπιταλισμός-ιμπε-
ριαλισμός, καθημερινά, με όλα τα μέσα
και παντού, ενάντια στην ανθρωπότη-
τα. Τώρα τον κάνει, άμεσα, «αιφνίδια»,
«προληπτικά», παγκόσμια, προετοιμά-
ζοντας τον παγκόσμιο ατομικό πόλεμο,
με τον οποίο πειραματίζεται, με πραγ-
ματικά ατομικά όπλα, σε όλο τον κόσμο,
κύρια στις περιοχές κοντά στη Λαϊκή Κί-
να και τη Ρωσική Ομοσπονδία. Την ίδια
στιγμή αυτό το σύστημα, στην Ελλάδα
και στον κόσμο δεν διέθετε τα πιο απλά
μέσα προστασίας, όπως τις μάσκες και
τα μαζικά τεστ, που μόνο για κερδο-
σκοπικούς λόγους σκέφτονται τώρα να
εφαρμόσουν. Είναι και πάλι η επιβεβαί-
ωση του κανόνα που ισχύει στο καπι-
ταλιστικό σύστημα: και δεν λειτουργεί
προς όφελος του λαού και τον σκοτώνει
καθημερινά και δήθεν «για να τον προ-
στατεύσει» από αυτή την καταστροφή
που το ίδιο το σύστημα προκαλεί, κατα-
φεύγει στα κατασταλτικά φασιστικά μέ-
τρα.
Το ποιος είναι ο κύριος στόχος αυ-
τού και του ιμπεριαλιστικού παγκόσμι-
ου ατομικού πολέμου αποκαλύφθηκε
σε όλο το τραγικό κι εγκληματικό με-
γαλείο και μπροστά στα μάτια όλου του
• Ουρουγουάη 3
• Βραζιλία 6
• Ισπανία 8
• Αργεντινή 9
• Κίνα, από Χ. Ποσάδας 12
• Λένιν, από Χ. Ποσάδας 23
• Μπετόβεν,
από Χ. Ποσάδας 32
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 1
κόσμου, από το γεγονός ότι στα κύρια
κέντρα του ιμπεριαλισμού, με επικε-
φαλής τον αμερικάνικο και το γνήσιο
αντιπρόσωπό του, τον Τραμπ, δηλα-
δή στις ΗΠΑ, την Αγγλία, τη Γαλλία και
γενικά στις χώρες της ιμπεριαλιστικής
ΕΕ, το σύστημα αυτό, όχι για πρώτη αλ-
λά ξεκάθαρη και τελεσίδικη φορά, ΕΒΑ-
ΛΕ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑ-
ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΑΝΩ ΚΙ ΕΝΑΝΤΙΑ
ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟ ΛΑΟ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΟΥ!!!
Ό, τι δηλαδή κάνει και σε όλο τον κό-
σμο το έκανε και στις ίδιες του τις χώ-
ρες και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερο
και βαθύτερο βαθμό, γιατί μεγάλο και
βαθύ ήταν το μπούμερανγκ που γύρι-
σε ενάντιά του, από τη νέα παγκόσμια
επίθεσή του στην ανθρωπότητα. Όπως
πάντα, την βαθιά κρίση που του προέ-
κυψε, την έριξε και πάλι, με εγκληματι-
κό τρόπο στις εργαζόμενες και λαϊκές
μάζες. Αντίθετα, η ανθρωπότητα και
οι κατακτήσεις που έχει πετύχει, οδή-
γησαν στο να υπάρξουν πολύ λιγότε-
ρες ανθρώπινες απώλειες στις υπόλοι-
πες χώρες κι ακόμα λιγότερες στην Κίνα
και τη Ρωσία, παρόλο που αυτές οι δύο
χώρες ήταν ο στόχος της νέας «βιολογι-
κής» επίθεσης του ιμπεριαλισμού, γιατί
εκεί ακριβώς υπήρξαν οι πιο προχωρη-
μένες κατακτήσεις της ανθρωπότητας,
μέσα από τις σοσιαλιστικές τους επα-
ναστάσεις και γιατί αποτελούν σήμερα
το κέντρο της αντιιμπεριαλιστικής αντί-
στασης. Είναι γι’ αυτό που μαζί με τη
μεγαλύτερη οδύνη μας για τις απώλει-
ες αυτές, εκφράζουμε ταυτόχρονα την
ανάγκη της ταξικής και αλληλέγγυας,
διεθνούς-διεθνιστικής σοσιαλιστικής
συμπαράστασης στους λαούς των ιμπε-
ριαλιστικών χωρών και ενωμένοι μαζί
τους ενάντια στο σύστημα των χωρών
τους. Σαν έκφραση και μέρος του ανα-
γκαίου και εφικτού, όσο και ήδη αντι-
κειμενικού Παγκόσμιου Αντιιμπεριαλι-
στικού-Αντικαπιταλιστικού Μετώπου,
έτοιμου να μετατρέψει τον ιμπεριαλι-
στικό αντιλαϊκό και με όλα τα μέσα πό-
λεμο, σε Αντεπίθεση ενάντια στον ιμπε-
ριαλισμό-καπιταλισμό κι Επανάσταση,
με όλα επίσης τα μέσα, οικονομικά, κοι-
νωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά, ηθικά,
όσο και στρατιωτικά.
Τι άλλο μπορεί να δείξει αυτό το πα-
γκόσμιο ταξικό, πάντα διπολικό προ-
τσές, έξω από το ότι αντικειμενικά
υπάρχει, εδώ και έναν αιώνα, μια «σύ-
γκρουση συστήματος ενάντια σε σύ-
στημα» (σοσιαλισμός v/s καπιταλισμός),
ένας «αναπόφευκτος πόλεμος» (όσο
υπάρχει ο καπιταλισμός), σ’ ένα «τελικό
ξεκαθάρισμα των λογαριασμών» ανά-
μεσα στα δύο συστήματα, σε μια «πα-
γκόσμια Δυαδική Εξουσία», ανάμεσα σ’
ένα σύστημα που πεθαίνει, μέσα στην
«επιθανάτια αγωνία» της ολοκληρωτι-
κής και τελικής κρίσης, του φασισμού
και του πολέμου του (και θέλει να σκο-
τώσει τους ανθρώπους παρά να πεθάνει
το ίδιο) κι ένα σύστημα που έχει γεννη-
2 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
θεί στον κόσμο με τη Σοσιαλιστική Επα-
νάσταση της Ρωσίας του 1917, επεκτά-
θηκε απ’ άκρη σ’ άκρη του κόσμου, σαν
Εργατικά (Σοσιαλιστικά) Κράτη, Επανα-
στατικά Κράτη και οικονομικές, κοινω-
νικές, πολιτικές, πολιτιστικές, ηθικές κα-
τακτήσεις σε όλες τις ηπείρους; Παρ’
όλο που δεν έχει προλάβει ακόμα να
σταθεροποιηθεί σαν σοσιαλιστικό σύ-
στημα (που μόνο παγκόσμια μπορεί να
το πετύχει), είναι αυτό που δίνει την πιο
ανυψωμένη έκφραση σ’ αυτό που λέμε
«πάντα ζωντανό κι επίκαιρο», σαν η μο-
ναδική διέξοδος για να υπάρξει αέναη
ζωή, περιβάλλον, πρόοδος και ειρήνη
στην ανθρωπότητα. «Καπιταλισμός ση-
μαίνει βαρβαρότητα και πόλεμος, σοσι-
αλισμός σημαίνει ειρήνη και πρόοδος».
Είναι όλα αυτά που μας δίδαξε ο μαρ-
ξισμός-λενινισμός-τροτσκισμός και τα
εξέφρασε στη σημερινή φάση της σύ-
γκρουσης των δύο συστημάτων και της
Άμεσης κι Επείγουσας Μετάβασης στο
Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό, με το συνο-
πτικό τρόπο που παραθέτουμε σ’ αυ-
τή την παράγραφο, ο Χ. Ποσάδας και ο
Τροτσκισμός-Ποσαδισμός, σαν συνεχι-
στής τους και που τόσο φανερά έχει επι-
βεβαιωθεί στο μεταξύ.
150 χρόνια από τη γέννηση του Λέ-
νιν, πρέπει να δοθεί άμεσα, επειγόντως,
προγραμματική και οργανωτική μορφή
και περιεχόμενο, με τη θεωρία και την
πράξη του επιστημονικού σοσιαλισμού,
που δίνει στην εργατική τάξη -από το
ρόλο της στην οικονομία και την κοι-
νωνία, όπου ήδη έχει θητεύσει στο δικό
της «κομμουνιστικό σχολειό», μέσα από
τα δικά της όργανα, συνδικάτα, επιτρο-
πές-συμβούλια-σοβιέτ, κόμματα-, τον
πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντικαπι-
ταλιστική-αντιιμπεριαλιστική και σοσι-
αλιστική πάλη και πορεία. Είναι αυτά τα
όργανα, μ’ αυτό το πρόγραμμα και στό-
χους πάλης, που πρέπει να γεννηθούν,
ν’ αναγεννηθούν, ν’ ανασυνταχτούν και
ν’ ανυψωθούν προς το ανώτερο επίπε-
δο της επιστημονικής σοσιαλιστικής
οργάνωσης και δράσης. Ώστε η αντι-
κειμενική και αυθόρμητη ταξική και συ-
στημική σύγκρουση καπιταλισμός-σο-
σιαλισμός, όπως τη συνοψίσαμε κι εδώ
και που –για την ώρα- υπάρχει και περι-
ορίζεται σαν τέτοια, δηλαδή εμπειρική,
εξαιτίας της εγκατάλειψης του μαρξι-
σμού-λενινισμού από την ανά τον κό-
σμο γραφειοκρατία της «αριστεράς»
κάθε απόχρωσης (τα εισαγωγικά για τη
γραφειοκρατία κι όχι για τις οργανώ-
σεις-κατακτήσεις της Αριστεράς, από τη
μεριά της εργατικής τάξης και όλων των
λαϊκών μαζών), να μετατραπεί σε συ-
νειδητή οργάνωση και δράση. Και μά-
λιστα απέναντι στον καπιταλισμό, που
αυτός είναι συγκεντρωμένος στα ιμπε-
ριαλιστικά κέντρα, μ’ επικεφαλής τον
αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και σκέφτε-
ται και δρα συνειδητά ενάντια στην αν-
θρωπότητα, έχοντας συνειδητοποιήσει
ότι ακριβώς πρόκειται για συστημική
σύγκρουση. Είναι γι’ αυτό που προετοι-
μάζεται και δρα με βαρβαρότητα, φα-
σισμό και πόλεμο, ενάντια στο «φάντα-
σμα» του σοσιαλισμού –είναι πράγματι
τέτοιο φάντασμα γι’ αυτόν, αλλά χειρο-
πιαστό και συνειδητό-εφικτό όραμα για
όλους τους λαούς του κόσμου-, ακόμα
κι αν έχει επίσης συνειδητοποιήσει ότι
δεν έχει πλέον κανένα κύρος και κα-
μιά βάση κοινωνική και πολιτική σ’ αυ-
τή την αντιλαϊκή-πολεμική προετοιμα-
σία και δράση. Είναι τόσο συνειδητό το
ιμπεριαλιστικό κέντρο, ώστε σκέφτε-
ται, οργανώνεται και δρα κατευθείαν με
αντισοσιαλιστικό στόχο και τρόπο, «πά-
νω ακόμα κι από τους μηχανισμούς που
το ίδιο του το σύστημα έχει δημιουργή-
σει, ΝΑΤΟ, Πεντάγωνο, ΕΕ, κτλ» (Χ. Πο-
σάδας). Προσπαθώντας βέβαια κάθε
φορά να τους συντονίσει στην πολεμι-
κή τους δράση. Αυτό επιβεβαιώθηκε
ακόμα και στον τωρινό «βιολογικό» πό-
λεμο, όπου αυτό το κέντρο, μέσω του
Τραμπ, έδρασε εντελώς ανεξάρτητα και
πάνω από οποιοδήποτε τέτοιο μηχανι-
σμό του συστήματος. Τόσο στην εξα-
πόλυση, όσο και στην εργαλειοποίηση
αυτού του πολέμου, με κύριο στόχο το
Εργατικό Κράτος της Κίνας –δεν είναι
η στιγμή να δικαιολογήσουμε την επι-
μονή μας σ’ αυτό το χαρακτηρισμό της
σαν Εργατικό Κράτος-. Κι αυτή ήταν η
πολλοστή φορά, που στο πρόσωπο της
Κίνας, το ιμπεριαλιστικό κέντρο βλέπει
το σοσιαλιστικό μέλλον της ανθρωπό-
τητας, πράγμα που το διακηρύσσει δη-
μόσια. Δεν θα χρησιμοποιήσουμε μό-
νο αυτό το γεγονός, σαν επιχείρημα για
το χαρακτηρισμό της Κίνας σαν Εργα-
τικό Κράτος, που συνοπτικά οφείλεται
στο ότι στη διακυβέρνησή της βρίσκε-
ται το ΚΚ Κίνας, αν και στην οικονομία
της χώρας κάνει «αλληλοδιείσδυση»
με τον καπιταλισμό, σαν μια -καθόλου
αναγκαία σήμερα και διαστρεβλωμένη
και διογκωμένη- εφαρμογή της ΝΕΠ του
Λένιν.
Θυσία για τους ανθρώπους καμιά θυ-
σία για το σύστημα. Ήδη η θυσία που
έκαναν και κάνουν οι νεότερες γενε-
ές για να σώσουν τους ηλικιωμένους,
έπρεπε και πρέπει, μπορεί να γίνει ορ-
γανωμένα, μέσα από τις εργατικές και
λαϊκές οργανώσεις, συνδικάτα, επιτρο-
πές, κόμματα της Αριστεράς, το συντο-
νισμό και το Ενιαίο Μέτωπο ανάμεσά
τους, στους χώρους ζωής κι εργασίας
και στις υγειονομικές υπηρεσίες, αρχί-
ζοντας από την εκλεγμένη Τοπική Αυτο-
διοίκηση και τους συλλόγους εργαζομέ-
νων εκεί, την ΟΕΝΓΕ, ΠΟΕΔΗΝ, ΕΙΝΑΠ,
τοπικές επιτροπές τους, κτλ, παρά κι
ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και
την αστυνομοκρατία. Έτσι όχι μόνο θα
υπήρχαν και θα υπάρξουν λιγότερες
ή και μηδαμινές άμεσες απώλειες από
τον «βιολογικό» πόλεμο, σε ζωή, υγεία
κι εργασία, αλλά και λιγότερες «παρά-
πλευρες απώλειες», δηλαδή από άλλα
αίτια (πάντα αποτέλεσμα της ύπαρξης
του συστήματος), που εδώ και δεκαετί-
ες είναι πολλές φορές πολύ περισσότε-
ρες από τις άμεσες, τόσο σε ζωές και σε
υγεία, όσο και σε εργασιακές συνθήκες
και κατακτήσεις της εργατικής τάξης και
του λαού. Είναι επίσης μ’ αυτό τον τρό-
πο που μια τέτοια, συνειδητή οργάνω-
ση της αντικειμενικής και αυθόρμητης
Εργατικής-Λαϊκής Δυαδικής Εξουσίας,
στη συνέχεια θα κάνει πράξη το σύνθη-
μα «καμιά θυσία για το σύστημα», την
οποία θέλει αυτό να επιβάλλει και ήδη
επιβάλλει στους εργαζόμενους και όλο
το λαό. Αντίθετα μια τέτοια οργανωμέ-
νη Δυαδική Εξουσία πρέπει και μπορεί,
θα οδηγήσει στην οριστική «θυσία» του
καπιταλισμού ιμπεριαλισμού προς όφε-
λος της ανθρωπότητας: θα προωθή-
σει άμεσα την Αντεπίθεση ενάντια στο
καπιταλιστικό σύστημα, χρησιμοποιώ-
ντας και το αντικειμενικό μπούμερανγκ
που στράφηκε ενάντιά του στον τωρι-
νό πόλεμό του. Με αυριανή ήδη αρχή το
γιορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς
σύμφωνα με τις αποφάσεις των δικών
της οργάνων κι όχι της καπιταλιστικής-ι-
μπεριαλιστικής κυβέρνησης της Δεξιάς.
Στην πορεία της μετατροπής αυτής της
Δυαδικής σε Μοναδική Εργατική-Λαϊκή
Εξουσία, σε Εργατικό Κράτος και σοσια-
λισμό, σε κάθε χώρα, ήπειρο και όλο τον
κόσμο.
Έχει αποδειχτεί σε όλο τον κόσμο, αυ-
τό που ο Χ. Ποσάδας ανέλυε στο τελευ-
ταίο εν ζωή του Πρωτομαγιάτικο Μανι-
φέστο της Τροτσκιστικής-Ποσαδικής 4ης
Διεθνούς, το 1981. «Οι αντιθέσεις –τότε
ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ 2020
από Ποσαδική Φωνή, Ουρουγουάη
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ
ΥΠΑΙΘΡΟ, ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΔΙΑΝΟΟΥΜΕ-
ΝΟΙ, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ, ΝΕΟΙ, ΓΥΝΑΙΚΕΣ,
ΑΝΕΡΓΟΙ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ:
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΛΑ-
ΪΚΑ ΣΥΣΣΥΤΙΑ, ΝΕΡΟ, ΣΤΕΓΗ ΚΑΙ ΓΗ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΚΑΙ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΑΝΑΤΡΕΠΟ-
ΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΛΙΧΑΡ-
ΧΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟ-
ΜΟΥΣ ΤΟΥΣ «ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ»
(ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑ-
ΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ, ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙ-
ΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΙΚΟΥΣ)
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑ ΠΟΥ ΣΤΗ-
ΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ
ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΜΕ ΣΩ-
ΣΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΥΓΕΙΟΝΟ-
ΜΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΒΑ, ΤΗ ΒΕ-
ΝΕΖΟΥΕΛΑ, ΤΗ ΡΩΣΙΑ, ΤΗΝ ΚΙΝΑ
(ΠΟΥ ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΚΑΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ)
Αυτή η πανδημία με τον Covid-19 έχει
εξαπολυθεί ενάντια στους λαούς του
κόσμου, ενάντια στις εργατικές μάζες,
τους εκμεταλλευόμενους, τους άνερ-
γους, τους φτωχούς, σαν μέρος μιας
πολεμικής γενοκτονικής κλιμάκωσης,
με σκοπό την αναδιάρθρωση του κα-
πιταλισμού με συγκεντρωτικό τρό-
έμεναν σ’ αυτές, στη συνέχεια η πάντα
φιλοκαπιταλιστική γραφειοκρατία τις
οδήγησε προς το ένα σκέλος τους, δη-
λαδή στον καπιταλισμό, σημείωση δι-
κή μας- που υπάρχουν στην οικοδόμηση
του Εργατικού Κράτους, δεν είναι αποτέ-
λεσμα του συστήματός τους, αλλά της συ-
μπεριφοράς και της πολιτικής των ηγεσι-
ών. Αυτές οι αντιθέσεις οφείλονται στη
σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο Εργατι-
κό Κράτος, στο κοινωνικό καθεστώς που
οικοδομεί, το σοσιαλισμό και την ηγεσία
που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες και
τις απαιτήσεις του Εργατικού Κράτους.
Στο καπιταλιστικό σύστημα αντίθετα όλες
οι ηγεσίες είναι άμεσα εκφράσεις του κα-
πιταλιστικού συστήματος και είναι το ίδιο
το σύστημα που είναι υπεύθυνο για τα
προβλήματα που υπάρχουν». Συνοπτι-
κά και συμπερασματικά: στο Εργατικό
Κράτος και στην πορεία προς αυτό και
το σοσιαλισμό, στην Αριστερά και τις
συνδικαλιστικές, κοινωνικές και πολι-
τικές οργανώσεις, είναι αναγκαίες ηγε-
σίες που υπηρετούν το Εργατικό Κρά-
τος, το σοσιαλιστικό σύστημα και την
πορεία προς αυτό, ενώ αντίθετα στις
καπιταλιστικές χώρες, για να μπορέ-
σουν να ξεπεράσουν την κρίση, τον πό-
λεμο και το φασισμό τους και να προ-
οδεύσουν, είναι αναγκαίες ηγεσίες που
δεν υπηρετούν το σύστημά τους. Κα-
μιά ρεφορμιστική, οπορτουνιστική,
σοσιαλδημοκρατική, «ριζοσπαστική»,
προγραμματικά αριστερή μαξιμαλιστι-
κή και σεχτάρια, γραφειοκρατική ηγε-
σία στον κόσμο και στην Ελλάδα, δεν
πο, καταπίνοντας τους πιο αδύναμους
και εξαρτημένους τομείς του και βα-
σικά ενάντια στον ιστορικό συσχετι-
σμό που έχει αναπτυχθεί, με τα κοινω-
νικά κινήματα που αναπτύσσονται από
εκατομμύρια γυναίκες, νέους, αυτόχθο-
νες πληθυσμούς, περιβαλλοντολόγους,
άστεγους, χωρίς γη και χωρίς εργασία.
Αυτός ο τρομακτικός Covid-19 δεν
ήταν δημιουργία, ούτε πολιτικο-στρα-
τιωτικός ελιγμός της Κίνας γιατί:
Α) Από το 2017, αυτός ο ιός που μεταλλά-
χτηκε για να ενσωματωθεί στον ανθρώ-
πινο οργανισμό, χειραγωγήθηκε από επι-
στήμονες των ΗΠΑ, εν γνώσει του Τραμπ,
σύμφωνα με έκθεση του Πενταγώνου.
Και με την ευκαιρία της διεξαγωγής των
Στρατιωτικών Ολυμπιακών Αγώνων το
2019, με τη συμμετοχή αμερικανικής
στρατιωτικής αντιπροσωπείας στην πό-
λη Χουάν, πρωτεύουσα με 10 εκατομμύ-
ρια κατοίκους και σύγχρονο οικονομικό,
βιομηχανικό, τουριστικό κέντρο και με
το τρίτο επιστημονικό Ινστιτούτο της Κί-
νας, ήταν το μέρος κλειδί για να παρει-
σφρήσουν στην ιμπεριαλιστική στρατι-
ωτική αντιπροσωπεία, οι πράκτορες της
CIA και της USAID για να εμφυτεύσουν
το πιο θανατηφόρο στέλεχος των ιών.
υπηρέτησε και δεν υπηρετεί στην πρά-
ξη την εφικτή Μετάβαση από τον καπι-
ταλισμό στο Σοσιαλισμό και κατέληξαν
όλες να υπηρετούν το καπιταλιστικό
σύστημα και κατά συνέπεια όλες του
τις συστημικές επιταγές της βαρβαρό-
τητας και του πολέμου. Στην Ελλάδα εί-
χαμε το παράδειγμα της γραφειοκρατι-
κής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και της βαθιά
καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής διακυ-
βέρνησής της. Παρ’ όλο που «οι μάζες
του κόσμου είναι ώριμες για το σοσια-
λισμό» (Χ. Ποσάδας) και παρόλο που
η εργατική τάξη έχει τον πρωταγωνι-
στικό ρόλο σ’ αυτή την πορεία, είναι
αναγκαία τα γνήσια εργατικά και λαϊ-
κά όργανα και επαναστατικές ηγεσίες,
συνδικαλιστικές, κοινωνικές, πολιτικές,
πολιτιστικές, το Ενιαίο Μέτωπο ανάμε-
σά τους και η Κυβέρνησή του, πριν, κα-
τά τη διάρκεια και μετά την Μοναδική
Εργατική-Λαϊκή Εξουσία, οι αντικαπιτα-
λιστικοί-αντιιμπεριαλιστικοί στόχοι και
πάλη, το Τοπικό και Παγκόσμιο Αντικα-
πιταλιστικό-Αντιιμπεριαλιστικό Μέτω-
πο, το Εργατικό Κράτος και ο Σοσιαλι-
σμός, στην Ελλάδα και παντού. Με την
απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών κα-
πιταλιστών και την δικτατορία-άμεση,
σοβιετική, δημοκρατία, του προλετα-
ριάτου, πάντα και ποτέ όσο σήμερα επί-
καιρη και αναγκαία και Μοναδική Διέξο-
δος για την πρόοδο της ανθρωπότητας.
Σε μια εγκαταστημένη εδώ και έναν αι-
ώνα παγκόσμια Δυαδική Εξουσία ανά-
μεσα στα δύο συστήματα, «Τρίτος Δρό-
μος» δεν υπάρχει.
Β) Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, καθιε-
ρώθηκε σαν ένα κέντρο πολιτικού, οικο-
νομικού, βιομηχανικού, τεχνολογικού και
στρατιωτικού συντονισμού, στο συντο-
νισμό της με τη Ρωσία, τη Βόρεια Κορέα,
το Ιράν, τη Συρία, την Κούβα, τη Βενε-
ζουέλα, τη Νικαράγουα και πιο εμπορι-
κά, κατά μήκος του Δρόμου του Μετα-
ξιού, με 67 χώρες σε τέσσερις ηπείρους.
Τα περισσότερα μεγάλα λιμάνια των
ΗΠΑ, όπως η Καλιφόρνια, ανήκουν πλέ-
ον στην Κίνα και οικονομικά με μια ανα-
λογία υπέρ της 1 τρισεκατομμυρίου
500.000.000 δολαρίων κατοχής αμερι-
κανικών κρατικών ομολόγων!
Είναι λοιπόν στοιχειώδες ότι τη στιγ-
μή που η Κίνα είναι μέρος της σχέσης
πολλαπλών δυνάμεων, κυρίως κοινω-
νικών κι επιστημονικών προς όφελός
της και ο ιμπεριαλισμός θάβεται σε 100
πολέμους κι έχοντας το μεγαλύτερο
εξωτερικό χρέος στον κόσμο, που επι-
βάλλεται από τον πόλεμο και την τρο-
μοκρατική πολιτική του, από δαπάνες
στρατιωτικού προϋπολογισμού ύψους
870 δισεκατομμυρίων δολαρίων, δεν
είναι η Κίνα που χρειάζεται έναν νέο
και τώρα βιοχημικό πόλεμο, προάγγε-
λο του κηρυγμένου από τον ιμπερια-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 3
λισμό πυρηνικού πολέμου, όπως τον
ανήγγειλε με πρόσφατη δήλωσή του ο
Τραμπ, για τη διαγραφή της Βόρειας Κο-
ρέας από το χάρτη. Μια άλλη επιβεβαί-
ωση αυτής της κατάστασης, που ήδη
διαχειρίζεται ο ίδιος ο Τραμπ και πολε-
μοχαρείς επιτελείς του της Αποκάλυ-
ψης, είναι η αξίωσή τους για χρηματική
αποζημίωση από τον Πρόεδρο της Λαϊ-
κής Δημοκρατίας της Κίνας Σι Τζιπίνγκ!
Κατά συνέπεια, αυτή η ιστορική και πο-
λύ ξεκάθαρη για την Ανθρωπότητα στιγ-
μή, δεν είναι μόνο μια ακόμα ημερομη-
νία στην πάλη των λαών του κόσμου
ενάντια στις καταστροφές του καπιταλι-
στικού συστήματος σε όλες τις φυσικές
κι αντάξιες μορφές ζωής, αλλά μια στιγ-
μή που χαρακτηρίζεται από την υπέρ-
τατα συγκεντρωμένη φάση των ανι-
σόμετρων και συνδυασμένων μορφών
ταξικής πάλης, που δεν εκφράζεται πλέ-
ον μόνο από τη βαρβαρότητα της δυ-
στυχίας, της εκμετάλλευσης, της κατα-
στολής, της φυλετικής κι εθνικής βίας,
της βρεφοκτονίας, της γυναικοκτονί-
ας, των πολέμων, των γενοκτονιών, της
περιβαλλοντικής δηλητηρίασης, μιας
βαρβαρότητας που έχει ηττηθεί πολ-
λές φορές από τις χιλιάδες αυθόρμητες,
οργανωμένες, θεσμικές μαζικές μορ-
φές, σε υπεράσπιση των κατακτήσεών
τους, του δικαιώματος στη ζωή, στη χα-
ρά και σε μια δίκαιη ανθρώπινη ύπαρξη.
Ο καπιταλισμός, επιδεικνύοντας την
εγκληματική ατομική πολεμική πρό-
θεσή του -που για πρώτη φορά εξαπο-
λύθηκε από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ
ενάντια στις ανυπεράσπιστες ιαπωνι-
κές μάζες της Χιροσίμα και του Ναγκα-
σάκι το 1945- κι απέναντι στη διαρκή
και ηρωική σιγουριά για το ιστορικό δί-
καιο που έχει κατακτήσει η Ανθρωπότη-
τα, μέσα από τη δημιουργία και την επι-
βολή των τριών πηγών του μαρξισμού
«γαλλικοί κοινωνικοί αγώνες, βιομηχανι-
κή επανάσταση στην Αγγλία και γερμα-
νική φιλοσοφία» (Β.Ι. Λένιν) και τώρα με
την αλληλεγγύη, την εξυπνάδα και τη
συνείδησή της η Ανθρωπότητα προσφέ-
ρει νέες πηγές στην επιστήμη των επι-
στημών: στο «μαρξισμό που περπατάει
στους δρόμους» (Χ. Ποσάδας). Ο εκφυ-
λισμός και η διάλυση (από τη γραφειο-
κρατία) της ιστορικής Μπολσεβίκικης
Επανάστασης, της Σοβιετικής Ένωσης,
βασισμένης στα Συμβούλια των εργα-
τών, των αγροτών και των στρατιωτών,
δεν επέτρεψε ώστε αυτή η εμπειρία να
επεκταθεί στις αρχές της, αλλά σαν αξί-
ες, θεμελιώδεις βάσεις του προλεταριά-
του και του ρόλου του σαν επαναστα-
τική τάξη, συνέχισαν με τη μορφή των
τεράστιων εθνικιστικών κινημάτων σε
όλη την Ασία, την Αφρική, τη Μέση Ανα-
τολή, την Ινδία και τη Λατινική Αμερική.
Η Ομοσπονδιακή Ολοκλήρωση, των Ca-
bildos (Συμβουλίων), των Συντακτικών
Συνελεύσεων, ένωσε τη Μεγάλη Κο-
λομβία του Μπολίβαρ με τις Ελεύθερες
Επαρχίες του Αρτίγκας και βασικά με την
4 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
κοινοτική, συλλογική ζωή, χωρίς ιδιωτι-
κή συσσώρευση, των ιθαγενών λαών,
συνυπάρχοντας με τα Quilombos των
κοινωνικών κέντρων των σκλάβων που
είχαν δραπετεύσει, στη νότια Βραζιλία
και τη βορειοανατολική Ουρουγουάη.
Η Λατινική Αμερική και ο ορυκτός
πλούτος παρείχε τη βάση για την αγ-
γλική βιομηχανική επανάσταση, «πλη-
ρώνοντας» με τη γενοκτονία 9 εκα-
τομμυρίων γηγενών λαών της και 1
εκατομμυρίου σκλάβων από την Αφρι-
κή. Αλλά αυτή η βάναυση εμπειρία άφη-
σε μια αντίρροπη βάση -στηριζόμενη
στη συνέχεια στην καπιταλιστική ήττα
και τον θρίαμβο των Μακίς και των Παρ-
τιζάνων στην Ευρώπη, βασισμένη στη
Σοβιετική Ένωση-, που είχε σαν αποτέ-
λεσμα τα μεγάλα εθνικιστικά κινήματα
-που χαρακτηρίστηκαν δυστυχώς σαν
φασιστικά από τη διαταραγμένη αρι-
στερά των Σοσιαλιστικών και Κομμου-
νιστικών Κομμάτων-, αντι-αποικιακά,
αντι-φεουδαρχικά, αντι-πατριαρχικά,
αντι-ιμπεριαλιστικά, με τη συμμετοχή
των γκάουτσος, των γυναικών, των μαύ-
ρων, των μιγάδων, με επικεφαλής τους
Μπολίβαρ, Σαν Μαρτίν, Αρτίγκας (Αγρο-
τική Επανάσταση και ανακλητότητα των
αντιπροσώπων το 1913), Χοσέ Μαρτί, Σι-
μόν Ροντρίγκεζ, Ζαπάτα, Βίγια, Μ. Γκρό-
βε (πρώτη σοσιαλιστική κυβέρνηση
στη Χιλή 1932), Τζετούλιο Βάργκας, Πα-
νεπιστημιακή Μεταρρύθμιση της Κόρ-
ντοβα στην Αργεντινή 1919, Μπάτλε και
Ορντονιέζ, Λάζαρο Κάρντενας, Καμί-
λο Τόρρες, Περόν και Κίνημα Βασισμέ-
νο στα Συνδικάτα-CGT, Φιντέλ Κάστρο
και Τσε Γκεβάρα και Κίνημα 26 του Ιούλη,
Κίνημα 13 του Νοέμβρη, πρώτο αντάρ-
τικο με σοσιαλιστικό πρόγραμμα δοσμέ-
νο από τον Χ. Ποσάδας, Χ.Χ. Τόρρες (σο-
σιαλιστική κυβέρνηση στη Βολιβία 1971)
και συνδικαλιστικό κίνημα με επιτελείο
τις πολιτοφυλακές από μεταλλωρύχους
και αγρότες και Ράδιο στο ορυχεία Κα-
ταβί και 20ός αιώνας, Κίνημα της Μαύ-
ρης Δύναμης-Άντζελα Νταίιβις στις ΗΠΑ,
Λούλα ντα Σίλβα και Κόμμα Εργαζομέ-
νων στη Βραζιλία, Κίνημα για το Σοσιαλι-
σμό και Έβο Μοράλες (πρώτος ιθαγενής
συνδικαλιστικής πρόεδρος στη Λατινι-
κή Αμερική, Νέστορ Κίρχνερ και Κριστί-
να Φερνάντεζ, Ραφαέλ Κορρέα, ώσπου
φτάσαμε στον Ούγκο Τσάβες Φρίας,
που συμμερίστηκε τη θεωρία της Διαρ-
κούς Επανάστασης του Λέον Τρότσκι –
που αναπτύχθηκε από τον Χ. Ποσάδας,
για τη Λατινική Αμερική, με ένα από
τα πρώτα έργα του «Από τον Εθνικισμό
στο Εργατικό Κράτος»- και διαπιστώνο-
ντας ο Τσάβες την αποτυχία της σύγκλη-
σης μιας νέας Διεθνούς με ρεφορμιστές
ηγέτες, επικεντρώθηκε στην οργάνω-
ση του «όλη η εξουσία στις Κοινότητες
και τα Κοινοτικά συμβούλια» στη Βενε-
ζουέλα, αναδιοργανώνοντας ταυτόχρο-
να τον ΟΠΕΚ, μια κοινωνική-εμπορική
Mercosur και συντονίζοντας κυβερνή-
σεις και ηγέτες, ξεκινώντας από τη Ρω-
σία και την Κίνα, για ένα Παγκόσμιο Μέ-
τωπο για τον Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.
Απέναντι στην αδάμαστη αντίσταση
των αμερικανών ιθαγενών, πριν από 500
χρόνια, η αποικιοκρατία τους κατέστρε-
ψε με λοιμούς, πανώλη, ευλογιά, αλκο-
όλ και σύφιλη. Σήμερα, μισή χιλιετία αρ-
γότερα, τα 1,5 εκατομμύριο αυτόχθονες
λαοί που επιβιώνουν στη Λατινική Αμε-
ρική, συνεχίζουν να δίνουν τη ζωή τους,
όλοι υπερασπιζόμενοι τον Αμαζόνιο
-πνεύμονα του πλανήτη- και τα γόνιμα
εδάφη, ενάντια στην εξορυκτική βιομη-
χανία των πολυεθνικών και τις εγκλημα-
τικές συμμορίες τους στην Ευρώπη και
τις ΗΠΑ, υπερασπίζοντας το περιβάλλον,
το νερό και την κουλτούρα της συνύπαρ-
ξής τους με τη γη, με τη φύση και όχι με
το βιασμό, την εκμετάλλευση και την κα-
ταστροφή της. Σήμερα, για άλλη μια φο-
ρά, στις αυτόχθονες και εκμεταλλευό-
μενες μάζες της Λατινικής Αμερικής, ο
ιμπεριαλισμός στρέφει όλα του τα όπλα,
τις δολοφονικές συμμορίες του και ειδι-
κά στις πανδημίες, όπως παλιά με την ευ-
λογιά και την ιλαρά που εξόντωσαν τους
Ίνκας, τους Αζτέκους και τους Μαπού-
τσες. Στη συνέχεια, η ισπανική γρίπη του
1918 σκότωσε 50 εκατομμύρια. Η παν-
δημία του AIDS έχει σκοτώσει πάνω από
30 εκατομμύρια. Σήμερα, η πανδημία
Covid-19 πλήττει, μέχρι τώρα, 3 εκατομ-
μύρια ανθρώπους κι έχει προκαλέσει πε-
ρισσότερους από 230 χιλιάδες θανάτους.
Ο ρυθμός της τελικής καπιταλιστικής κρί-
σης και της πυρηνικής κεφαλής του, του
ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ, επιταχύνει την
επαναστατική πρόοδο κι αναδιάταξη.
Ενώ οι αφγανικές μάζες επιβάλλουν την
απόσυρση των αμερικανικών στρατευ-
μάτων, όπως και στο Ιράκ και τη Λιβύη,
αυτά τα στρατεύματα εντείνουν τη δο-
λοφονική τρομοκρατία ενάντια σε αμά-
χους και με τη συνενοχή του Ερντογάν
της Τουρκίας καταλαμβάνουν την πε-
τρελαϊκή ζώνη της βόρειας Συρίας, ενώ
την ίδια στιγμή πυραυλάκατοι του Ιράν
εκδίωξαν τον αεροπλανοφόρο Τρού-
μαν από τον Περσικό Κόλπο και πλοία
από την Κίνα εκδίωξαν το αντιτορπιλικό
USS Barry από τη Θάλασσα της Νότιας
Κίνας και το αεροπλανοφόρο Ρούσβελτ,
του οποίου το μισό πλήρωμα ήταν μολυ-
σμένο από τον COVID-19 κι αναγκάστη-
κε να μπει στο λιμάνι του Γκανς. Κι όλα
αυτά στο πλαίσιο της στρατιωτικής αυ-
τοκτονίας των ΗΠΑ κατά 30%, παρόμοι-
ας με εκείνο των πρώην πολεμιστών που
δολοφόνησαν κόσμο με εμπλουτισμένο
ουράνιο και που καθημερινά αυτοκτο-
νούν ή αρρωσταίνουν ψυχικά ή με καρ-
κίνο και παραμορφωμένους απογόνους .
Μαζί με τις απαισιόδοξες δηλώσεις για
μια πιθανή παγκόσμια σύγκρουση που
θα ξεκινούσαν οι ΗΠΑ, ο ιμπεριαλισμός
υφίσταται σήμερα τη ρήξη της στρατι-
ωτικής συμμαχίας των Φιλιππίνων, που
ζουν ένα εσωτερικό προτσές παρόμοιο
με τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία. Επί-
σης αγνοώντας τις απειλές των γιάνκη-
δων, η Ινδία και η Τουρκία έχουν αγο-
ράσει από τη Ρωσία πυραύλους S-400,
ανώτερους από τους πυραύλους των
ΗΠΑ, που χρησιμοποιούνται από το Ισ-
ραήλ και τη Σαουδική Αραβία.
Εσωτερικά, οι ΗΠΑ είναι πολιορκη-
μένος από την παγκόσμια επανάστα-
ση και εγκαταλείπουν την UNESCO και
τον ΠΟΥ. Η αποσύνθεση της στρατιωτι-
κής τους μηχανής εκφράζεται σε ιεραρ-
χίες και ειδικούς, στους οποίους ο Τραμπ
επιτίθεται και τους εγκαταλείπει. Αυτό
οδηγεί σε περισσότερες από 30 πολιτι-
κές δίκες (Impeachement) και οι αμε-
ρικανικές μάζες βαθαίνουν την περι-
φρόνησή τους, αναπτύσσεται ένα κύμα
εξεγέρσεων του υγειονομικού προσω-
πικού κι επίσης απεργίες εργοστασίων,
σούπερ μάρκετ και Uber, χωρίς να τρο-
μοκρατούνται από τα εκατομμύρια των
ανθρώπων που έχουν μολυνθεί από τον
Covid-19 και τους 105 χιλιάδες νεκρούς
(μέχρι τώρα) -περισσότερους από τους
θανάτους αμερικανών στο 2οΠαγκόσμιο
Πόλεμο-, στους οποίους προστίθενται
30 εκατομμύρια άνεργοι, 47 εκατομμύ-
ρια σε φτώχεια και 50 εκατομμύρια χω-
ρίς γιατρό (ιατρική ασφάλιση), με ένα
διεφθαρμένο ιδιωτικό ιατρικό σύστη-
μα κερδοσκόπων επενδυτών. Σ’ όλο αυ-
τό έρχεται να προστεθεί η σχιζοφρένεια
του Trump, που προτείνει την προώθη-
ση ενέσεων απολυμαντικών για την κα-
ταπολέμηση του ιού, πράγμα που έχει
ήδη προκαλέσει περισσότερους από
εκατό θανάτους. Τον τρελαίνει η απόρρι-
ψη και η απομόνωσή του από τις αμερι-
κάνικες μάζες, που 15 εκατομμύρια τους
ήδη ψήφισαν για τον Β. Σάντερς και το
«δημοκρατικό σοσιαλισμό» στις εκλο-
γές του 2016. Τόσο ο Τραμπ, ο Ομπάμα,
η Κλίντον, η Πελόσι, Πρόεδρος του Κοι-
νοβουλίου για τους Δημοκρατικούς, όσο
και ολόκληρη η αυτοκρατορική αστική
τάξη, γνωρίζουν την κατάσταση της εξέ-
γερσης της πλειοψηφίας των ανθρώπων
με αφρικανική καταγωγή, του ενεργού ή
άνεργου προλεταριάτου και της μεσαίας
και φτωχής μικροαστικής τάξης. Το έμ-
μεσο εκλογικό σύστημα των ΗΠΑ είναι
μια ιστορική απάτη, έτσι ώστε το 50% να
μην ψηφίζει σε αυτή την «ανώτερη» δυ-
τική δημοκρατία και ταυτόχρονα εκβία-
σαν τον Σάντερς για να υποστηρίξει τον
καπιταλιστικό υποψήφιο Μπάιντεν, στο
μοναδικό μέτωπο της αντιπολίτευσης,
για να «σώσει τη χώρα από τον άρρω-
στο Τραμπ». Και πάλι ο Σάντερς, όπως το
2016, προδίδει το μεγάλο γυναικείο και
νεολαιίστικο κίνημα, που αυτό ναι, εί-
ναι για τον Σοσιαλισμό, για την υπερά-
σπιση της Κούβας και της Βενεζουέλας.
Υποστήριξη στην Κούβα κι από-
κρουση της τρομοκρατικής ιμπε-
ριαλιστικής επίθεσης στην πρε-
σβεία της στην Ουάσιγκτον.
Απόκρουση των συκοφαντιών για τις
ιατρικές ταξιαρχίες της Κούβας, που με
αλληλέγγυο τρόπο βοηθούν σε περισ-
σότερες από εκατό χώρες στον κόσμο
Η Διαρκής Σοσιαλιστική Επανάσταση,
μ’ ένα ανισόμετρο και συνδυασμένο
προτσές διατρέχει τη Λατινική Αμερι-
κή, όπως με τις νεανικές μάζες της Χιλής,
που βρίσκονται σε πέντε μήνες αγώνα,
ακόμη και μέσα στην πανδημία, βγαίνο-
ντας σποραδικά, μαζί με συνδικάτα στην
Πλατεία Αξιοπρέπειας, ή πολεμώντας
μέσα από τις φυλακές. Όλα αυτά βιώνο-
νται στις ΗΠΑ, υποκινώντας ένα μεγάλο
αντιιμπεριαλιστικό, αντικαπιταλιστικό
ρεύμα υποστήριξης στους μετανάστες,
ενάντια στην αστυνομική και κρατική
καταστολή και τρομοκρατία. Όλη η Βό-
ρεια Αμερική ζει και υποφέρει από τις
τραγωδίες που προέρχονται από μια γε-
νοκτονική αυτοκρατορία, μέσα κι έξω.
Βλέπει πώς ο υποτακτικός του Τραμπ,
ο Μπολσονάρο στη Βραζιλία, βρίσκε-
ται απέναντι στην άρνηση των εθνικι-
στών στρατιωτικών στο να δεχτούν ξέ-
νη στρατιωτική βάση, καθώς και στο να
εμπλακούν σε μια ένοπλη σύγκρουση με
τη Βενεζουέλα, στα σύνορα στον Αμαζό-
νιο. Ότι το ενιαίο νόμισμα που συμφω-
νήθηκε με τον Μάκρι –που σήμερα δεν
είναι πλέον τίποτα-, δεν έγινε δεκτό από
τον Υπουργό Οικονομικών του -που δεν
ήθελε να φορτωθεί έναν οφειλέτη που
είναι δεσμευμένος με τα αρπακτικά κε-
φάλαια για εκατό χρόνια- και ότι σήμε-
ρα μετά την παραίτηση του υπουργού
Υγείας, ο δικαστής Μόρο, που του δόθη-
κε το Υπουργείο Δικαιοσύνης (σαν επι-
βράβευση γιατί είχε φυλακίσει τον Λού-
λα), αναγκάζεται να παραιτηθεί, για να
βάλει ο Μπολσονάρο στη θέση του έναν
αρχηγό της αστυνομίας, για να υπερα-
σπίσει τα παιδιά του, που εμπλέκονται
στη νομιμοποίηση εσόδων από παρά-
νομες δραστηριότητες, από τις σχέσεις
τους με τη διακίνηση ναρκωτικών κ.λπ.
Αλλά την ίδια στιγμή οι μέτριοι και οι
ψηφοθήρες του PSOL και του PT δεν κα-
λούν τις μάζες ν’ απαλλαχτούν κάποια
στιγμή από ένα σάπιο ψάρι, τον Μπολ-
σονάρο, τη στιγμή μάλιστα που ένα κα-
θοριστικό στρατιωτικό ρεύμα απαιτεί
απ’ αυτόν ένα Εθνικό Σχέδιο Δημοσίων
Έργων από το Κράτος, για να δημιουρ-
γήσει ένα εκατομμύρια θέσεις εργασίας.
Αυτό το προτσές στη Βραζιλία, εθνικι-
στικό, αντιιμπεριαλιστικό, συνδυάζε-
ται με τον κυβερνώντα Περονισμό στην
Αργεντινή, που μπροστά στις συμμαχί-
ες μιας νεκρής Mercosur με τους αιμα-
τοβαμμένους εκτελεστές της Ευρωπαϊ-
κής Ένωσης και τα αρπακτικά κεφάλαια,
μέσα από τους Πινιέρα και Λακάγιε Που,
που ξεπουλάνε την πατρίδα τους –ο δι-
ευθυντής του Γραφείου Σχεδιασμού και
Προϋπολογισμού Ισαάκ Άλφι, που είναι
αμειβόμενος δικηγόρος μιας πολυεθνι-
κής εταιρείας, άσκησε αγωγή ενάντια
στη χώρα του, την Ουρουγουάη-, η Αρ-
γεντινή του Αλμπέρτο και της Κριστίνα,
αποσύρθηκε από αυτόν το νεκρό μηχα-
νισμό, επαναβεβαιώνοντας την ένταξή
της στη Λατινοαμερικανική Ολοκλήρω-
ση στη CELAC και την UNASUR.
Η Λατινική Αμερική σε Διαρκή εθνι-
κιστική και σοσιαλιστική επανάστα-
ση, ανασυνθέτει το συντονισμό της,
αυτόν που επιτεύχθηκε με την παν-λα-
τινοαμερικάνικη λειτουργία του Ούγκο
Τσάβες. Τα Συνδικάτα, οι Εργατικές Συ-
νομοσπονδίες, τα γυναικεία και νεολαι-
ίστικα κινήματα, οικισμοί και πόλεις, σε
λαϊκές Συνελεύσεις και Συμβούλια κά-
νουμε έκκληση να συγκαλέσουν ΕΝΑ
ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ, ΩΣΤΕ
ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ CE-
PAL (οικονομική επιτροπή για τη Λατινι-
κή Αμερική και την Καραϊβική, του ΟΗΕ),
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ
ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΝΤ, ΝΑ ΜΕΛΕΤΗ-
ΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙ-
ΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, ΤΑ ΠΑΡΑΝΟ-
ΜΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΤΗΣ ΑΠΟΠΛΗ-
ΡΩΜΗΣ ΤΟΚΩΝ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.
Η κραυγή των λαών, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ
ΣΤΗΝ ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ είναι: ΚΑΜΙΑ
ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ, ΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥ-
ΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟ-
ΜΕΣΑΙΕΣ ΕΠΙΧΕΗΡΗΣΕΙΣ, ΧΡΗΜΑΤΟΔΟ-
ΤΗΣΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΓΙΑ
ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕ
ΠΛΗΡΗ ΜΙΣΘΟ, ΕΘΝΙΚΟΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ
ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΜΙΣΘΟΣ, ΤΙΜΑΡΙΘΜΙΚΗ
ΑΝΑΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ, ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ
ΩΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ ΑΠΟ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΟΥΝ
ΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ΛΑΪΚΩΝ ΚΑΤΟΙΚΙΩΝ, ΚΡΑ-
ΤΙΚΟ ΜΟΝΟΠΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΤΙΣ
ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ, ΤΙΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΕΣ
ΚΑΙ ΑΚΤΟΠΛΟΪΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ, ΤΑ ΛΙΜΑ-
ΝΙΑ, ΤΑ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ, ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ
ΦΠΑ ΚΙ ΕΠΙΒΟΛΗ ΦΟΡΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΙ-
ΣΟΔΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ, ΚΡΑΤΙ-
ΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑ-
ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ, ΕΝΙΑΙΟ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟ
ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣ ΟΙΚΟ-
ΓΕΝΕΙΑΚΟ ΚΑΛΑΘΙ ΜΕ ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΡ-
ΚΕΙΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΣΩΝ ΠΑΡΑ-
ΓΩΓΩΝ, ΕΛΕΓΧΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ
ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΑΠΟ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ, ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ, ΧΡΗ-
ΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ. ΥΓΙΕΙΝΟ, ΚΡΑ-
ΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΝΕΡΟ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ
ΛΑΟ, ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ
ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ. ΝΑ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΙ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΤΩΝ ΣΥΣΥ-
ΤΙΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ.
ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ
ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΥ (Ουρουγουάη), ΜΕ ΕΡΕΥ-
ΝΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΚΙ
ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΙΑ ΚΑ-
ΤΑΧΡΗΣΤΙΚΩΝ ΕΠΟΙΚΩΝ, ΣΤΗΝ ΠΛΕΙΟ-
ΨΗΦΙΑ ΤΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙ-
ΤΙΚΟΙ: ΕΔΑΦΗ ΠΟΥ ΠΑΡΑΧΩΡΗΘΗΚΑΝ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΤΙΓΚΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΣΕ ΝΕΓΡΟΥΣ, ΜΙΓΑΔΕΣ, ΦΤΩΧΟΥΣ ΚΑΙ
ΜΕΣΑΙΟΥΣ ΓΚΑΟΥΤΣΟΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚΔΙ-
ΩΧΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΛΟΡΑΔΟΣ ΤΟΥ
ΡΙΒΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΑΡΑΒΙΑ, ΔΟΛΟΦΟ-
ΝΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΙΜΟΥΣ ΚΑΤΟΧΟΥΣ.
ΑΥΤΟΣ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 5
ΣΤΟΥΣ ΜΑΝΙΝΙ ΡΙΟΣ, ΣΤΟΥΣ ΧΟΥΝΤΙ-
ΚΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ, ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
ΤΟΥΣ, ΣΤΟΥΣ ΛΑΡΑΝΙΑΓΚΑ, ΚΤΛ.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ
ΑΡΤΙΓΚΑΣ ΤΟΥ 1913, ΕΠΙΚΑΙΡΟ-
ΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 21Ο ΑΙΩΝΑ.
ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΡΟΣ
ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩ-
ΝΙΑΣ, ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ
ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ, ΥΠΟΣΤΗΡΙ-
ΞΗ ΣΤΙΣ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕΣ ΕΠΙΧΕΙ-
ΡΗΣΕΙΣ, ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ.
ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΘΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ
ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ UNASUR,
TH CELAC, THN ALBA, ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΕΚΛΕΓΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΑ
ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ, ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΤΟΥΣ ΝΕ-
ΟΥΣ, ΜΕ ΜΙΑ ΘΕΣΜΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΑΛΛΑ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΕΚΛΕΓΜΕΝΗ ΑΝΑ ΠΕΡΙΟ-
ΧΗ, ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ, ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ.
ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
ΤΩΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ (ΚΑΡΑΚΑΣ) ΠΟΥ
ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΤΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΕΝΟΣ ΔΙ-
ΚΤΥΟΥ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΤΥΑ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΙ-
ΝΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΛΑΪΚΗΣ
ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙ-
ΚΟ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΝΙΑΙΟ ΜΕ-
ΤΩΠΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΑΠΟ
ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ, ΙΣΠΑΝΙΑ, ΙΤΑΛΙΑ, ΕΛΛΑ-
ΔΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ.
ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ, ΒΕΝΕΖΟΥ-
ΕΛΑ, ΚΟΥΒΑ ΜΕ ΤΙΣ ΗΡΩΙΚΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓ-
ΓΥΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ ΤΟΥΣ, ΜΕΞΙΚΟ, ΑΡΓΕ-
ΝΤΙΝΗ, ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
ΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΗΡΩΙΚΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΧΙ-
ΛΗΣ, ΤΗΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ, ΤΗΣ ΚΟΛΟΜΒΙΑΣ,
όπου οι FARC συνεχίζουν να υφίστα-
νται τις δολοφονίες από τους παρακρα-
τικούς εμπόρους ναρκωτικών του Ουρι-
μπισμού (από τον Ουρίμπε), που επίσης
επιτίθενται ενάντια στους κοινωνικούς
ηγέτες και τους αυτόχθονους, τους φοι-
τητές και τους έντιμους βουλευτές και
τους μαχητές της Πατριωτικής Πορείας.
ΜΕΤΩΠΟ ΠΟΥ ΗΔΗ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ
ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛ-
ΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ, ΤΗΣ ΡΩΣΙ-
ΑΣ, ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ, ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙ-
ΩΝ, ΤΩΝ ΣΑΧΡΑΟΥΙ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ
ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΚΙΝΗ-
ΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ, ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙ-
ΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ, ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟ-
ΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣΣ, ΜΑΖΙ ΜΕ
ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,
ΕΝΩΜΕΝΟΙ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΜΑ-
ΓΙΑ 2020, ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΡΩΝΑΪΟ ΚΑΙ ΟΛΕΣ
ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΜΕ
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΣΙ-
ΓΟΥΡΙΑ ΣΤΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙ-
ΚΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ΣΕ ΑΡΜΟ-
ΝΙΑ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙ-
ΟΣΥΝΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
ΘΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΑΪΟ !!!
6 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Βραζιλία: Το Κόμμα των Εργαζομένων
(PT) και η ενότητα της αριστεράς σ’ ένα
Πλατύ Μέτωπο για να αντιμετωπίσει
τον Μπολσονάρο και τον Covid-19
Οι αντιπρόσωποι του PT στη Γερουσία
και το Κοινοβούλιο αρχίζουν ευτυχώς να
υιοθετούν μια πιο καθορισμένη και στα-
θερή θέση, μετά τη συνάντησή τους με
τη Λούλα και τον Χαντάντ, όπου συζή-
τησαν την πολιτική κρίση, την πανδη-
μία και ποια θέση πρέπει να πάρει το ΡΤ
για ν’ αντιμετωπίσει την ολοένα και πιο
διεφθαρμένη πολιτική του Μπολσονάρο
και της κυβέρνησής του στην αντιμετώ-
πιση της υγειονομικής κρίσης που επιδει-
νώθηκε από την πανδημία και μια οικονο-
μία που καταστράφηκε από την τεράστια
ανικανότητα να διαχειριστεί τα πεπρω-
μένα της χώρας. Από την άλλη πλευρά,
η αντίσταση ήδη έχει τον αντίχτυπό της
σ’ έναν πολύ ισχυρό τομέα της πλούσι-
ας και μεσαίας τάξης, που επίσης χτυπιέ-
ται σκληρά από αυτήν την κρίση και συμ-
μετέχουν στην εκστρατεία για το «Έξω
ο Μπολσονάρο», μια κραυγή που προ-
ήλθε ήδη από τις κοινωνικές διαδηλώ-
σεις στους δρόμους κι αυτό συμβαί-
νει τώρα με τις καθημερινές εκδηλώσεις
Η συνάντηση που έγινε μόνο με τη συμ-
μετοχή των βουλευτών, δημοσιεύθηκε
μετά το κλείσιμό της, με την ομιλία ορι-
σμένων βουλευτών, της βουλευτού και
προέδρου του PT Γκλέισι Χόφμαν και των
επικεφαλής των δύο νομοθετικών σωμά-
των, που μέσω τηλεδιάσκεψης παρου-
σίασαν τα αποτελέσματα αυτής της ση-
μαντικής στιγμής με τον Λούλα. Αυτά τα
αποτελέσματα θα συζητηθούν επίσης
από την Εκτελεστική Επιτροπή του Κόμ-
ματος για αξιολόγησή τους και τοποθέτη-
ση, ειδικά σχετικά με το κύριο ζήτημα που
κινητοποίησε τα αριστερά κινήματα, τις
αντιπολιτευτικές δυνάμεις κι ένα μεγάλο
μέρος των μελών του Κόμματος, που είναι
η πολιτική δίκη και το «έξω ο Μπολσονά-
ρο» και σχετικά με προτάσεις για βοήθεια
στον άνεργο πληθυσμό και τους φτωχό-
τερους σ’ αυτή τη στιγμή της «κοινωνικής
απομόνωσης».
Είναι σημαντικό να παρατηρήσου-
με ότι όταν οι αντιπολιτευόμενες δυ-
νάμεις ενώνονται στην ίδια ατζέντα, το
αποτέλεσμα είναι σχεδόν πάντα νικη-
φόρο. Για παράδειγμα, στην ψηφοφο-
ρία για το Ελάχιστο Εισόδημα των 600
Ρεάλ για ορισμένες κατηγορίες και 1200
Ρεάλ για γυναίκες με παιδιά, το αποτέ-
λεσμα ήταν η σημαντική νίκη των ομά-
δων της αντιπολίτευσης, ενάντια στην
πρόταση της κυβέρνησης για ένα ελάχι-
στο εισόδημα 200 Ρεάλ που πρότεινε ο
υπουργός τραπεζίτης Πάουλο Γκουέδες .
Είναι επείγον να διερευνήσουμε σε βάθος
το τι πρέπει να κάνουμε απέναντι σ’ αυ-
τή τη γιγάντια υγειονομική κρίση από τον
COVID19, που επιτίθεται έντονα στη Βρα-
ζιλία, που μέχρι τώρα έχει ήδη περισσότε-
ρα από 43.000 επιβεβαιωμένα κρούσμα-
τα και σχεδόν 2.800 θανάτους, χωρίς να
υπολογίσουμε τους μη αναφερόμενους
θανάτους και κρούσματα. Να δούμε επί-
σης τον κίνδυνο να διατηρηθεί μια κυβέρ-
νηση, που σε καμία περίπτωση δεν ήταν
ευαίσθητη στους χιλιάδες θανάτους και η
οποία, αντίθετα, θέλει να βυθίσει τη Βρα-
ζιλία σε μια κρίση στην οποία οι ηλικιωμέ-
νοι και οι πιο ευάλωτοι και μη παραγωγι-
κοί τομείς του πληθυσμού θα πεθάνουν.
Είναι αυτή η ίδια κυβέρνηση που διέλυ-
σε το Υπουργείο Υγείας -που τουλάχιστον
μετέδιδε τις πληροφορίες σχετικά με την
κρίση και υποστήριξε την απομόνωση
σαν μέτρο για την πρόληψη της εξάπλω-
σης της νόσου και έχει ήδη αναγνωρίσει
τη σημασία του Ενιαίου Συστήματος Υγεί-
ας- και σε αντάλλαγμα διόρισαν κάποιον
που υποστηρίζει την πλήρη ευθυγράμμι-
ση με τη γενοκτονική πολιτική του Μπολ-
σονάρο, που υιοθετεί τη συζήτηση για την
αναστολή της καραντίνας και την άμεση
επιστροφή στην εργασία, έτσι ώστε οι
εταιρείες και οι τράπεζες να μην επηρεα-
στούν από τις απώλειες στα κέρδη τους.
Επομένως, η προτεραιότητα αυτής της
συζήτησης για το τι να κάνουμε δεν μπο-
ρεί να αναβληθεί ούτε για μια μέρα. Το PT
και η αντιπολίτευση πρέπει να προχωρή-
σουν προς τα εμπρός στην παλιά πρότα-
ση ενός Πλατιού Μετώπου, για να αντι-
μετωπίσουν, μαζί με τους κυβερνήτες και
άλλους δημοκρατικούς τομείς της κοινω-
νίας, αυτήν την χαοτική κατάσταση που
προκλήθηκε από την κρίση του COVID19,
δηλαδή ένα μέτωπο που αυτή τη στιγμή
παίρνει τα ηνία της κρίσης με προτάσεις
για μέτρα έκτακτης ανάγκης, πιέζοντας
το Κογκρέσο να βάλει στην ημερήσια δι-
άταξη την ψηφοφορία για επείγοντα μέ-
τρα για την καταπολέμηση της πανδημί-
ας και για την επάρκεια σε είδη πρώτης
ανάγκης όλου του πληθυσμού σ’ αυτή
τη στιγμή της καραντίνας, προσλαμβά-
νοντας γιατρούς για να πάνε στις περιφέ-
ρειες (μ’ αυτή την έννοια είναι σημαντικό
να πιέσουμε για την επιστροφή των κου-
βανών γιατρών, που γνωρίζουν ήδη το
ιστορικό πολλών οικογενειών που δεν εί-
χαν δει προηγούμενα κανένα γιατρό), δη-
μιουργώντας όσα κρεβάτια χρειάζονται
σε ΜΕΘ, κάνοντας τις εταιρείες να παρά-
γουν μάσκες και να γίνουν επενδύσεις σε
εργαστήρια έρευνας εμβολίων ενάντια
στις λοιμώδεις ασθένειες, καθώς και στην
εκτεταμένη παραγωγή τεστ για τον εντο-
πισμό του κορωναϊού, να γίνει συζήτηση
με τις Πρεσβείες της Ρωσίας και της Κίνας
για την εισαγωγή φαρμακευτικού υλικού,
όπως έκανε ο Φλάβιο Ντίνο κυβερνήτης
του Μαρανάο. Ή εστιάζουμε σε μια τέ-
τοια προοπτική, ή το σύστημα υγείας κα-
ταρρέει, τοποθετώντας τη χώρα στα ίδια
στατιστικά στοιχεία θανάτου με την Ιτα-
λία, την Ισπανία και τώρα τις ΗΠΑ. Η Βρα-
ζιλία με αυτή την κυβέρνηση που χαράζει
τους θεσμούς, με μια βυθιζόμενη οικονο-
μία, μια πανδημία που πρέπει να αντιμε-
τωπιστεί και με μια απαθή αντιπολίτευση,
εάν συνεχιστεί έτσι, σε δύο εβδομάδες θα
γίνει η μεγαλύτερη καταστροφή που έχει
δει ποτέ αυτή τη χώρα.
Από την αντίθετη πλευρά, υπάρχει ένας
πολύ ενωμένος και αλληλέγγυος λαός με
τους πενιχρούς πόρους που διαθέτει. Πα-
ρόλα αυτά, αυτή η αλληλεγγύη δεν εί-
ναι αρκετή και δεν λύνει το κύριο ζήτη-
μα της διασφάλισης ότι δεν διατρέχει τον
κίνδυνο της μόλυνσης. Υπάρχουν πολλές
πρωτοβουλίες βοήθειας, που εκδηλώνο-
νται κυρίως στις φτωχότερες κοινότητες,
όπου οι κάτοικοί τους αντιμετωπίζουν τις
δυσκολίες της απουσίας κυβέρνησης σ’
αυτά τα μέρη. Η Παραϊσόπολη, η μεγα-
λύτερη φαβέλα στο Σάο Πάολο, με πε-
ρισσότερους από 100 χιλιάδες κατοίκους,
σφηνωμένη στη μέση πολυτελών αρχο-
ντικών με ψηλούς τοίχους, χωρίς βασι-
κή αποχέτευση, με σοβαρά προβλήματα
ασφάλειας, ακραία φτώχεια, αντιμετωπί-
ζει την πανδημία με την οργάνωση των
ίδιων των κατοίκων, οι οποίοι έχουν προ-
σλάβει δύο γιατρούς, δύο νοσοκόμες και
δύο ασθενοφόρα για να λειτουργήσουν,
με το κράτος απόν. Οι κάτοικοι βοηθούν
ο ένας τον άλλον. Το παράδειγμα της Πα-
ραϊσόπολης ακολουθείται από πολλές άλ-
λες φτωχές κοινότητες στο Σάο Πάολο και
το Ρίο ντε Τζανέιρο, επίκεντρα της πανδη-
μίας. Έτσι προσπαθεί ο φτωχότερος πλη-
θυσμός ν’ αντιμετωπίσει την ασθένεια,
χωρίς βοήθεια, χωρίς ελπίδα, χωρίς δη-
μόσιες πολιτικές και χωρίς κυβέρνηση.
Η απουσία του μεγαλύτερου και κύριου
Αριστερού Κόμματος, του PT, στην πο-
λιτική συζήτηση γι’ αυτή τη δραματική
στιγμή κρίσης στη χώρα, έχει ενοχλήσει
όχι μόνο τα μέλη του, αλλά και αρκετούς
από τους αριστερούς πολιτικούς συμμά-
χους του, που μπροστά σ’ αυτή την απά-
θεια, αρχίζουν ν’ αναζητούν λύσεις ατο-
μικές. Και σίγουρα δεν είναι η ώρα για
απομονωμένες διεξόδους, καθώς η χώ-
ρα κινδυνεύει σοβαρά από συνταγματική
ρήξη, από μια βαθιά ανατροπή στη δημο-
κρατία, κάτι που προσπαθούν να επιβά-
λουν ο Μπολσονάρο και η συμμορία του
από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του.
Ο Μπολσονάρο δεν θέλει να κυβερνή-
σει, θέλει να έχει τα ηνία της εξουσίας και
να εμφυτεύσει τον φασισμό με μια μόνι-
μη και αποτελεσματική εκτέλεση του μί-
σους του, που διευθύνεται από τα παιδιά
του και με μια εξωτερική βοήθεια που κα-
θοδηγείται από τις αμερικανικές μυστι-
κές υπηρεσίες. Κι αυτό είναι περισσότε-
ρο από προφανές, ποιος δεν έχει ακόμη
συνειδητοποιήσει την ασέβεια και περι-
φρόνηση τους για τη δημοκρατία και την
κοινωνία; Και το κάνει γιατί έχει την εσωτε-
ρική υποστήριξη ενός σημαντικού τομέα
των Ενόπλων Δυνάμεων που είναι εγκα-
τεστημένος από την κυβέρνησή του και
μιας ισχυρής πολιτοφυλακής που οπλι-
σμένη μέχρι τα δόντια έχει το ρόλο του
να υπερασπιστεί αυτό το πολιτικό σχέδιο.
Το θράσος αυτής της μπολσοναρικής κλί-
κας έχει σαν κύριο στόχο την εξυπηρέτη-
ση των αμερικανικών συμφερόντων, των
ισχυρών πολυεθνικών εταιρειών και του
παγκόσμιου χρηματιστικού κεφαλαίου,
που με τη συμβολή της CIA και του Λάβα
Χάτο (σκανδαλολογίας) στη Βραζιλία εξα-
φανίζουν ό,τι βρεθεί μπροστά τους, χω-
ρίς κανένα δισταγμό. Ο στόχος είναι πολύ
προφανής, η πλήρης παράδοση της κυρι-
αρχίας της χώρας, με όλο τον πλούτο της.
Είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη ότι η
καταστροφή που προκλήθηκε από την
πανδημία, εδώ στην περιοχή της Αμερι-
κής, έχει να κάνει με τις νεοφιλελεύθερες
πολιτικές που υιοθέτησαν αρκετές κυβερ-
νήσεις στη Λατινική Αμερική και βέβαια
τη Βραζιλία, που κατέστρεψαν τις οικο-
νομίες τους και εξασθένισαν το κράτος,
που είχε πριν ενισχυθεί από την ανάπτυξη
που επιτεύχθηκε την τελευταία δεκαετία.
Επίσης, η κατανόηση του τρόπου με τον
οποίο εγκαταστάθηκε αυτό το προτσές εί-
ναι σημαντική για την ανάπτυξη της πολι-
τικής της αντίστασης και της κοινής αντι-
παράθεσης σ’ αυτό, καθώς υπάρχει μια
σχέση και ομοιότητα σ’ αυτές τις οπισθο-
δρομήσεις, που έχουν τελεσφορήσει σχε-
δόν ταυτόχρονα! Είναι ένα νέο μοντέλο
πραξικοπήματος που μελετήθηκε και δο-
κιμάστηκε διεξοδικά, για την ανατροπή
κυβερνήσεων χωρίς καν πυροβολισμούς,
που τώρα διατηρεί αυτόν τον πόλεμο
χρησιμοποιώντας τα πιο εξελιγμένα μέ-
σα επικοινωνίας, όπως κοινωνικά δίκτυα,
ψεύτικες ειδήσεις, ρομπότ που μετατρέ-
πουν πολλούς από τους οπαδούς του σε
πραγματικά τέρατα. Είναι οι ίδιοι που υπο-
κινούνται από τον Μπολσονάρο για να
βγουν στους δρόμους ή σε τροχόσπιτα
με μοναδικό στόχο να υπερασπίσουν το
αφήγημα και το σχέδιο παράδοσης της
χώρας και με επιθετικές και τρομοκρα-
τικές ενέργειες, που μπορούν να συγκρι-
θούν μόνο με τις φασιστικές και ναζιστι-
κές επιδρομές. Η δίωξη των αριστερών
κομμάτων, των κοινωνικών κινημάτων και
σημαντικών ηγετών όπως οι πρώην πρόε-
δροι Λούλα, Ντίλμα Ρουσσέφ, Έβο Μορά-
λες, Ραφαέλ Κορρέα και Κριστίνα Κίρχνερ
συνεχίζεται κι αυτή η αδυσώπητη δίωξη
είναι η μεγαλύτερη έκφραση του μίσους
που έχει η άρχουσα τάξη για τους εργα-
ζόμενους και το φτωχότερο πληθυσμό, οι
περισσότεροι από τους οποίους επωφε-
λήθηκαν από τις κυβερνήσεις που είχαν
υιοθετήσει σαν προτεραιότητα την κοι-
νωνική ένταξη. Κι αυτή η πολύ επιτυχημέ-
νη πολιτική άρθρωση των κυβερνήσεων
εκείνη την περίοδο προκάλεσε την οργή
της κυβέρνησης των ΗΠΑ, γιατί εκτός από
την ανάπτυξη στον εμπορικό τομέα και
την πολιτική ανεξαρτησία, αποτέλεσε μια
απειλή για το αμερικανικό σχέδιο κατοχής
της Βενεζουέλας, για να σφετεριστεί τον
πλούτο της.
Η Ολοκλήρωση της Λατινικής Αμερι-
κής ήταν ένα τεράστιο έργο, με την ενερ-
γό συμμετοχή αυτών των κυβερνήσεων
και οι οποίες, μέσα από την οικοδόμη-
ση περιφερειακών μπλοκ, όπως Unasur,
Mercosur, Alba, ζήτησαν μια ανάπτυξη
χωρίς πολιτική επέμβαση των ΗΠΑ στην
περιοχή. Αυτό το κίνημα εξηγεί πολύ κα-
λά γιατί εφηύραν το lawfare (ποινικοποί-
ηση), που λειτουργεί με τον πιο σκοτεινό
τρόπο: ένας πόλεμος που διεξάγεται μέ-
σα από τη χειραγώγηση των νόμων, για
να βάλουν στο στόχο κάποιον πολιτικό
εχθρό, που έχει εκλεγεί νόμιμα.. Είναι η
καταχρηστική χρήση του νόμου σαν ένα
όπλο πολέμου και μιας στρατηγικής για
την ανατροπή των κυβερνήσεων. Η Βενε-
ζουέλα συνεχίζει να είναι η μοναδική χώ-
ρα που αντιστέκεται, γιατί έχει τη δύναμη
και την ενότητα του στρατού γύρω από
την κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο
και την εγγύηση μιας ακατάβλητης εσω-
τερικής δύναμης, που είναι οι λαϊκές πο-
λιτοφυλακές, μια σημαντική κληρονομιά
που άφησε ο Ούγκο Τσάβες, που δεν αμ-
φιταλαντεύτηκε ποτέ μπροστά στις απει-
λές της αμερικανικής κυβέρνησης. Είναι
σ’ αυτό το σενάριο που η Λατινική Αμερι-
κή αντιμετωπίζει αυτή την πανδημία, με
την κατάργηση των δομών και της ανά-
πτυξης που είχαν προηγούμενα επιτύχει
οι λαϊκές και προοδευτικές κυβερνήσεις
και σήμερα οι καταστροφικές οικονομι-
κές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες
συνδυάζονται μ’ αυτή την καταστροφή
μιας ασθένειας για την οποία δεν υπάρ-
χει ακόμη φάρμακο για τη θεραπεία σας.
«Το σενάριο μετά την πανδημία είναι πιθα-
νότατα εξαιρετικά δύσκολο και περίπλοκο.
Οι περισσότερες οικονομίες θα αποδυνα-
μωθούν πολύ, με υψηλό χρέος και υψηλή
ανεργία. Κατά συνέπεια θα χρειαστεί μια με-
γάλη διεθνής προσπάθεια για την εφαρμο-
γή σχεδίων και πολιτικών ενάντια στην κρί-
ση, που ν’ αποσκοπούν στην προώθηση της
αειφόρου ανάπτυξης. Επιπλέον θα χρεια-
στούν μέτρα για την αντιμετώπιση των κύ-
ριων τρωτών σημείων, που έχουν καταστή-
σει την τρέχουσα πανδημία τόσο επικίνδυνη
κι επιθετική: ανισότητα και ευθραυστότη-
τα ή και πλήρης απουσία συστημάτων δη-
μόσιας υγείας. Κατά συνέπεια καλούμε τις
κυβερνήσεις, τις οργανώσεις και τους λα-
ούς του κόσμου να προβληματιστούν σοβα-
ρά, όταν τελειώσει η πανδημία, για ένα Νέο
Αναπτυξιακό Μοντέλο, που τοποθετεί πά-
νω απ’ όλα τις πρώτες αξίες, που μέχρι τώρα
έχουν αγνοηθεί, όπως το περιβάλλον, η κοι-
νωνική ένταξη, η μείωση των ανισοτήτων, η
επισιτιστική ασφάλεια, ο στρατιωτικός αφο-
πλισμός, πολυμερισμός και προοδευτική
φορολογία. Ο παγκοσμιοποιημένος κόσμος
μετά από αυτήν την πανδημία πρέπει να εί-
ναι ο κόσμος της εθνικής και διεθνούς συλ-
λογικής συνεργασίας και δράσης. Ελπίζου-
με να αφήσουμε πίσω αυτή την παγκόσμια
υγειονομική κρίση σύντομα, ώστε να μπο-
ρέσουμε να συνεχίσουμε τη διοργάνωση
των ζωντανών συναντήσεων, έτσι ώστε να
μπορούμε να συνεχίσουμε να συζητάμε και
να διατυπώνουμε προοδευτικές πολιτικές,
που μας σπρώχνουν να δημιουργήσουμε
μια καλύτερη ζωή για το τώρα και για το αύ-
ριο.» (Απόσπασμα από την τελική δήλω-
ση της 3ης Συνάντησης της Ομάδας Που-
έμπλα Προοδευτισμός και Ανθρωπότητα,
τηλεδιάσκεψη 10 Απριλίου 2020)
Μάρτα Ρ. Κόστα, για τη Συντακτική Επι-
τροπή Σάο Πάολο, 20/4/2020
Από https://posadistashoje.com/
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 7

Ισπανία: Η προοδευτική κυβέρνηση στηρίζει τον πληθυσμό
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ, Η ΠΡΟ-
ΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΒΑΘΑΙΝΕΙ ΤΑ
ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥ-
ΣΜΟΥ - Η πανδημία έχει αποκαλύψει
όλη την κρίση του καπιταλισμού. Οι πο-
λιτικές της λεγόμενης διαρθρωτικής προ-
σαρμογής, με την ιδιωτικοποίηση των
δημόσιων υπηρεσιών, είχαν σαν απο-
τέλεσμα την επίθεση στις μάζες και την
αποδυνάμωση και την απώλεια της κρα-
τικής κυριαρχίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση
λεηλάτησε τη Νότια Ευρώπη με τις πολι-
τικές της της λιτότητας και σήμερα ανα-
γκαζόμαστε να υποστούμε τις συνέπειες.
(Σημείωση: Στις 8.1.2020, ορκίστηκε η προ-
σωρινή κυβέρνηση στην Ισπανία. Πρόκει-
ται για έναν αριστερό συνασπισμό ανάμεσα
στο Εργατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE)
και το Κόμμα Ενωμένες Μπορούμε (Podem-
os), με επικεφαλής τον Πέντρο Σάντσεζ και
Πάμπλο Ιγκλέσιας αντίστοιχα).
Αυτή η κυβέρνηση κληρονόμησε υπη-
ρεσίες υγείας αποδυναμωμένες και δεν
είχε τους ελάχιστους πόρους για την
αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης.
Οι περικοπές στην υγεία τα τελευταία 20
χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των σο-
σιαλιστικών κυβερνήσεων, έγιναν πολύ
μεγαλύτερες με τις κυβερνήσεις του Λα-
ϊκού Κόμματος (PP) και στην Καταλονία
κάτω από την ηγεσία του καταλανικής
εθνικιστικής δεξιάς. Η έλλειψη προσω-
πικού, η έλλειψη αναγκαίου και ασφα-
λούς εξοπλισμού για την καταπολέμη-
ση του ιού, προκάλεσε την κατάρρευση
της δημόσιας υγείας, πράγμα που σήμα-
νε τη μεγαλύτερη μετάδοση του ιού και
περισσότερους θανάτους, συμπεριλαμ-
βανόμενου και του προσωπικού υγείας.
Οι ιδιωτικοποιήσεις που εξαπλώθηκαν σε
ολόκληρη την Ευρώπη, είχαν σαν αποτέ-
λεσμα την αιμορραγία της δημόσιας υγεί-
ας και τη μεταφορά υπηρεσιών σε μεγά-
λες κοινοπραξίες υγείας, που ανήκουν σε
αμοιβαία κεφάλαια κινδύνου και πολυε-
θνικές. Η ίδια κατάσταση συνέβη και με
τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα περισσότε-
ρα ιδιωτικά κι έξω από κάθε κρατικό έλεγ-
χο, με ακόμα μεγαλύτερη επιβάρυνση
των οικογενειών. Υπερίσχυσε το κριτήριο
της ανταποδοτικότητας. Ο υψηλός αριθ-
μός θανάτων είναι άλλο ένα παράδειγμα
της εγκληματικότητας αυτού του συστή-
ματος. Σε πολλές περιπτώσεις οι οικογέ-
νειες δεν μπορούσαν καν ν’ αποχαιρε-
τήσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Η απάντηση του λαού, ιδιαίτερα του εργα-
τικού κινήματος, ήταν πολύ γρήγορη και
αποφασιστική. Οι εργαζόμενοι της SEAT
σταμάτησαν την παραγωγή κι ανάγκασαν
την εταιρεία να κλείσει, αλλά διατήρησαν
μια γραμμή παραγωγής για να παράγουν
αναπνευστήρες για τα νοσοκομεία. Μι-
κρά εργαστήρια κλωστοϋφαντουργίας
έχουν φτιάξει μάσκες και προστατευτικό
υλικό. Ένας συνεταιρισμός μεταναστών
συμμετείχε σ’ αυτή τη δραστηριότητα.
8 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Υπήρξε καθυστερημένη αντίδραση της
κυβέρνησης για τη λήψη των απαραί-
τητων μέτρων ασφάλειας: κλείσιμο συ-
νόρων, γενικευμένα τεστ, γενικευμένος
περιορισμός, που θα έπρεπε να γίνουν
άμεσα, δεδομένης της σοβαρής κατάστα-
σης που βίωνε ήδη η Ιταλία. Η πίεση από
οικονομικές ομάδες, από μεγάλες επιχει-
ρήσεις, βρίσκεται πίσω από την αδύναμη
στάση της κυβέρνησης.
Ο υγειονομικός εξοπλισμός αγοράστη-
κε βιαστικά, ειδικά από κινεζικές εταιρεί-
ες, χωρίς έλεγχο, γεγονός που οδήγησε
στην αγορά προϊόντων χαμηλής ποιότη-
τας που δεν πληρούσαν τα απαραίτητα
πρότυπα. Η κυβέρνηση του Σάντσεζ, με-
τά από έντονη πίεση από τους Ποδέμος,
ενέκρινε τελικά την «Κοινωνική Ασπίδα
ενάντια στον Κορωναϊό» και υιοθέτησε
τα ακόλουθα κοινωνικά μέτρα:
Όλες ο εξώσεις, χωρίς εναλλακτική δι-
αμονή, αναστέλλονται, τα συμβόλαια
ενοικίασης παρατείνονται κατά 6 μήνες.
Επέκταση του μορατόριουμ στις υποθή-
κες.
Απαγορεύεται η διακοπή του ηλεκτρι-
κού ρεύματος στις κατοικίες κατά τη δι-
άρκεια της κατάστασης έκτακτης ανά-
γκης.
Επιδότηση σε οικιακούς εργαζόμενους,
που χάνουν τη δουλειά τους ή των οποί-
ων οι ώρες εργασίας μειώνονται.
Έκτακτες παροχές ανεργίας για εποχια-
κούς εργαζομένους.
Μια εναλλακτική λύση για ασφαλή στέ-
γαση είναι εγγυημένη για τα θύματα της
ενδοοικογενειακής βίας.
Πάνω από 40.000 εταιρείες έχουν εισα-
γάγει την προσωρινή ανεργία. Αυτό τους
επιτρέπει να αναστείλουν τις συμβάσεις
εργασίας ή να μειώσουν προσωρινά τις
ώρες εργασίας. Το 70% του μισθού κα-
ταβάλλεται από το κράτος. Οι απολύσεις
λόγω ασθένειας, που επιβλήθηκαν από
την Εργατική Μεταρρύθμιση που έγινε
από το Λαϊκό Κόμμα, καταργήθηκαν -αλ-
λά η Μεταρρύθμιση σαν τέτοια δεν κα-
ταργήθηκε από την κυβέρνηση, παρόλο
που αυτή η υπόσχεση υπήρχε στην εκλο-
γική πλατφόρμα του συνασπισμού PSOE-
Podemos-. Τέλος, εγκρίθηκε ένα ελάχιστο
εισόδημα διαβίωσης. Είναι μια πολύ ση-
μαντική κοινωνική κίνηση που την ανα-
κοίνωσε ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, σαν Αντι-
πρόεδρος Κοινωνικών Υποθέσεων. Αυτό
το μέτρο προσπαθεί να μειώσει τις βαθιές
ανισότητες που πλήττουν τις πιο ευάλω-
τες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των
τακτοποιημένων μεταναστών (αλλά απο-
κλείονται εκείνοι που δεν είναι). 2,3 εκα-
τομμύρια άνθρωποι θα ωφεληθούν, ειδι-
κά σε νοικοκυριά με παιδιά. Και πρέπει να
γνωρίζουμε ότι η Ισπανία είναι η τρίτη χώ-
ρα στην Ευρώπη όσον αφορά την παιδι-
κή φτώχεια. Η κυβέρνηση αντέδρασε με
κάποια ευαισθησία στην έντονη κοινωνι-
κή κρίση. Αλλά δεν είναι αρκετό. Η πίεση
από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ
-όπως με την απόρριψη της χρησιμο-
ποίησης κουβανών γιατρών για επέμβα-
ση στην Ισπανία-, είναι ένα παράδειγμα.
Η δεξιά ασκεί μια πολύ σκληρή αντιπολί-
τευση που προσπαθεί να εξαντλήσει την
κυβέρνηση και να προκαλέσει νέες εκλο-
γές, αν είναι δυνατόν. Στην πόλη της Μα-
δρίτης που κυβερνάται από το PP (δε-
ξιά), η κατάσταση ήταν η χειρότερη και
η πιο περιφρονητική για τη ζωή και τις
συνθήκες των ανθρώπων. Οι ηλικιωμέ-
νοι σε γηροκομεία στερήθηκαν τη νο-
σοκομειακή περίθαλψη, για να δώσουν
προτεραιότητα στους νεότερους, επει-
δή οι ΜΕΘ δεν είχαν διαθέσιμα κρεβά-
τια. Τα παιδιά των δημόσιων σχολείων
στερήθηκαν τα σχολικά γεύματα, που
αντικαταστάθηκαν από τις πίτσες και τα
φαστ φουντ με τη χειρότερη ποιότητα.
Μεγάλες εταιρείες όπως η NISSAN έχουν
ήδη ανακοινώσει το κλείσιμο των τρι-
ών ισπανικών εργοστασίων μέχρι το τέ-
λος του έτους. Η απάντηση των εργατών
ήταν άμεση: κινητοποιήσεις, συνελεύ-
σεις, απεργίες διαρκείας και μεγάλη αλ-
ληλεγγύη από ολόκληρη την αριστερά. Η
ALCOA, ένα εργοστάσιο αλουμινίου στο
Λούγκο (Γαλικία), απολύει το μισό εργατικό
δυναμικό και απειλεί με πλήρες κλείσιμο,
τη στιγμή που 20.000 άμεσες και έμμεσες
θέσεις εργασίας εξαρτώνται από αυτήν.
Τα περισσότερα συνδικάτα υποστηρί-
ζουν τους εργατικούς αγώνες, αλλά δεν
προσφέρουν εναλλακτικές λύσεις. Η πιο
ριζοσπαστική αριστερά προτείνει εθνικο-
ποιήσεις. Οι Podemos το κάνουν επίσης,
αλλά δειλά. Η κυβέρνηση το εξετάζει. Τα
συνδικάτα, η αριστερά και τα κοινωνικά
κινήματα προτείνουν ένα πολύ βαθύτερο
κοινωνικό σχέδιο, όπως είναι η απόκτηση
όλων των πόρων υγείας από το κράτος,
ένα μορατόριουμ για την πληρωμή ενοι-
κίων και υποθηκών, η κάλυψη του 100%
των μισθών και οικονομική κάλυψη της
υγειονομικής περίθαλψης.
Έχουν ήδη ανακοινωθεί διαδηλώσεις
για τα διάφορα αιτήματα, πίσω από το γε-
νικό σύνθημα «την κρίση να πληρώσουν
οι τράπεζες και οι IBEX 35» (μεγάλες εται-
ρείες). Τα αιτήματα περιλαμβάνουν το
μοίρασμα της εργασίας και του πλούτου
ανάμεσα σε όλους, την κατάργηση των
Εργατικών Μεταρρυθμίσεων (του PP),
την ανάκτηση του κρατικού ελέγχου πά-
νω σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες που
ιδιωτικοποιήθηκαν, εγγυήσεις για αξιο-
πρεπή στέγαση, την άμεση νομιμοποί-
ηση όλων των μεταναστών. Αυτές είναι
πολύ καλές προτάσεις, αλλά υποβάλλο-
νται με τη μορφή αντιπαράθεσης ενάντια
στην αριστερή κυβέρνηση συνασπισμού.
Ταυτόχρονα, η κατάσταση στους
Podemos δεν είναι ευνοϊκή: υπάρχουν
πολλοί εσωτερικοί αγώνες και στα-
θεροποίηση ενός μηχανισμού που
αποτρέπει την ανοιχτή συζήτηση.
Ένα Ενιαίο Μέτωπο και η συζήτηση
ενός συνολικού προγράμματος κοινωνι-
κών μετασχηματισμών είναι τα θεμελι-
ώδη καθήκοντα του επόμενου σταδίου.
Μετάφραση από το ιστολόγιο:
Posadistas Hoy

Η Αργεντινή ετοιμάζεται να πολεμήσει έναν
«ορατό» εχθρό: τις μεγάλες περιουσίες,
με το: «ΦΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ»
Η Αργεντινή πρόκειται να ει-
σπράξει από τις μεγάλες περι-
ουσίες το κόστος των ζωών που
απειλούνται από τον κορωναϊό.
Η κυβέρνηση επιταχύνει το ρόλο του
κράτους για ν’ αποτρέψει παραπέρα
απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και να θε-
ραπεύσει την άρρωστη οικονομία που
άφησε πίσω της ο Μακρισμός και επιδει-
νώθηκε από τον κορωναϊό. Ενώ προσπα-
θεί ν’ αντισταθμίσει την οικονομική κα-
τάρρευση και να βελτιώσει το σύστημα
υγείας, η Επιτροπή Προϋπολογισμού και
Οικονομικών θα παρουσιάσει στο Κο-
γκρέσο ένα νομοσχέδιο που προτάθηκε
από το «Μέτωπο Όλων» (κυβερνητικό)
για την εφαρμογή του λεγόμενου «Φό-
ρου για την Πατρίδα» που θα εισπραχθεί
από την πολύ πλούσια μειοψηφία της Αρ-
γεντινής, κάτοχο μεγάλων περιουσιών.
Η AFIP (Ομοσπονδιακή Διοίκηση Δη-
μόσιων Φόρων) μόλις αποκάλυψε ότι
υπάρχουν 950 τραπεζικοί λογαρια-
σμοί που ανήκουν σε δισεκατομμυ-
ριούχους της Αργεντινής στο εξωτε-
ρικό αδήλωτοι και σε φορολογικούς
παράδεισους, συνολικού ύψους περί-
που 2,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αυτή η πληροφορία που παρείχε ήδη ο
ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνερ-
γασίας και Ανάπτυξης) το 2017, αγνοήθη-
κε φυσικά από την τότε κυβέρνηση Μά-
κρι, που αντίθετα, ευνόησε τη φυγή 88
δισεκατομμυρίων δολαρίων σε τέσσερα
χρόνια, συμπεριλαμβανομένων αυτών
της οικογένειάς του. Είναι πολύ υψηλές
περιουσίες, στην κορυφή μιας πυρα-
μίδας του 10% των πιο πλούσιων στην
Αργεντινή, που κερδίζουν 21 φορές πε-
ρισσότερο από το φτωχότερο 10%.
Η κυβέρνηση της Αργεντινής πρέπει
να στείλει ένα νομοσχέδιο προς έγκρι-
ση στο Κογκρέσο, που απαιτεί από αυ-
τούς να πληρώσουν έκτακτους φό-
ρους, έτσι ώστε το κράτος να μπορεί
στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης του
συστήματος υγείας, να εφαρμόσει μέ-
τρα στην είσπραξη φόρων και να αντι-
σταθμίσει έτσι την οικονομική ύφεση,
που επιδεινώθηκε από τον κορωναϊό.
Ο Πρόεδρος Αλμπέρτο Φερνάντεζ συ-
ναντήθηκε με τον πανεθνικό βουλευτή
Κάρλος Χέλλερ (Κόμμα Αλληλεγγύης,
Μέτωπο Όλων), που είναι επικεφαλής
της Επιτροπής Προϋπολογισμού και Οι-
κονομικών, με τον Υπουργό Οικονομί-
ας Μαρτίν Γκουσμάν και το βουλευτή
Μάξιμο Κίρχνερ (επικεφαλής της Κοι-
νοβουλευτικής Ομάδας του Μετώπου
Όλων). Το νομοσχέδιο που πρόκειται
να ανακοινωθεί θα περιλαμβάνει περι-
ουσίες πάνω από 3 εκατομμύρια δολά-
ρια, που αφορούν 50 πολυεκατομμυρι-
ούχους και περίπου 11.000 κατόχους. Τα
φερέφωνα αυτών των πλούσιων και συ-
γκεντρωμένων τομέων, της ολιγαρχίας,
της UIA (Αργεντινή Βιομηχανική Ένω-
ση), όπως ο πρώην Υπουργός Οικονο-
μίας του Μάκρι Αλφόνσο Πρατ Γκάι και
η πρώην υπουργός Δημόσιας Ασφά-
λειας Πατρίσια Μπούλτριχ, έχουν ήδη
υψώσει τις φωνές του πολέμου, μέ-
σα από τα ηγεμονικά ΜΜΕ και τα τουί-
τερς. Αυτή η μειοψηφία της μεγάλης πε-
ριουσίας, που θα υπόκειται στον νόμο
«Φόρος για την Πατρίδα», θα πλήρω-
νε μόνο το 1,1% του φόρου περιουσί-
ας, που θα σήμαινε μόνο το 0,08% του
συνολικού ενεργού πληθυσμού και δεν
θα έχανε τίποτα σε σχέση με το τερα-
τώδες των περιουσιακών της στοιχείων.
Εκτιμάται ότι το κράτος θ’ αντλήσει
άμεσα 3 δισεκατομμύρια δολάρια, που
σε κάθε περίπτωση θα ήταν μόνο πα-
ρηγορητικά, αλλά θα κάλυπταν 6 μή-
νες εσόδων έκτακτης ανάγκης και σε
συνθήκες καμένης γης που σήμα-
νε η οικονομία που κληρονομήθηκε.
Στο μεταξύ η Κριστίνα Κίρχνερ, Αντι-
πρόεδρος του έθνους, πήρε την έγκρι-
ση, σαν πρόεδρος της Γερουσίας, να
υποβάλει δήλωση ενώπιον του Ανώτα-
του Δικαστηρίου, που διασφαλίζει ότι οι
νόμοι μπορούν να εγκριθούν μέσω συ-
νεδριάσεων του Κογκρέσου, μέσω τηλε-
διάσκεψης, σε συνθήκες υποχρεωτικής
απομόνωσης των νομοθετών από τον
κορωναϊό. Έτσι τα νομοσχέδια, όπως ο
φόρος στις μεγάλες περιουσίες, πρέπει
να έχουν συνταγματικές εγγυήσεις. Με-
τά από τρεις μέρες, το Δικαστήριο δεν
έχει αποφανθεί ακόμη και συναντήθη-
κε σχεδόν από απόσταση. Όπως και στη
Βραζιλία, η «Δικαιοσύνη» δεν ήταν ποτέ
ουδέτερη και η καθυστέρηση μπορεί να
είναι ενδεικτική των τάσεων που υπάρ-
χουν ανάμεσα σε δικαστές, που λειτουρ-
γούν προς όφελος των μεγάλων ιδιο-
κτητών.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΕΣ ΟΠΩΣ
ΚΑΙ Ο ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ
ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ
Στην Αργεντινή, ένας από τους εκα-
τομμυριούχους, ο βιομήχανος Πάου-
λο Ρόκκα, ιδιοκτήτης της Techint, μιας
μεγάλης βιομηχανίας μηχανών και κα-
τασκευών, κατέληξε να απολύσει 1.450
εργαζόμενους, ισχυριζόμενος οικονο-
μική κρίση. Στο υπέροχο άρθρο και βί-
ντεο της Ιταλίδας-Καταλανής δημο-
σιογράφου Άλμπα Σιδέρα, αυτής που
πληροφόρησε τον κόσμο για το βάναυ-
σο έγκλημα του ιταλικού καπιταλισμού
απέναντι στην πανδημία του κορωναϊού
και τη συνενοχή των επικεφαλής των
μεγάλων εταιρειών στη γενοκτονία του
Μπέργκαμο της Ιταλίας, αποκαλύπτει
επίσης ότι η οικογένεια Ρόκκα στην Ιτα-
λία, για την οποία οικογένεια η «οικονο-
μία είναι πάνω από όλα», είναι υπεύθυ-
νη πέρα ​​από τα σύνορα της Αργεντινής
για την καπιταλιστική εκμετάλλευση
κι εγκατάλειψη της ανθρώπινης ζωής.
Αυτές είναι μερικές από τις αποκαλύ-
ψεις της δημοσιογράφου, μέσα στις
οδυνηρές εικόνες ενός κόσμου σε κα-
τάσταση πραγματικού πολέμου ενά-
ντια στην ανθρωπότητα, όπου 70 στρα-
τιωτικά φορτηγά παρελαύνουν με τα
πτώματα εκείνων που σκοτώθηκαν από
τον κορωναϊό στο Μπέργκαμο. «Θα κα-
τονομάσουμε τα εργοστάσια που δεν
ήθελαν να κλείσουν. Μία από τις εται-
ρείες στην περιοχή είναι η Tenaris, πα-
γκόσμιος ηγέτης στην κατασκευή
σωλήνων και υπηρεσιών για την εξε-
ρεύνηση και παραγωγή πετρελαίου και
φυσικού αερίου, με κύκλο εργασιών 7,3
δισεκατομμυρίων δολαρίων και νομι-
κή έδρα στο Λουξεμβούργο. Απασχο-
λεί 1.700 εργαζόμενους στο εργοστά-
σιό της στην Μπεργκαμάσκα κι ανήκει
στην οικογένεια Ρόκκα, με τον Τζιαν-
φελίσε Ρόκκα ν’ ανήκει στους 8 πλου-
σιότερους ανθρώπους στην Ιταλία».
ΜΠΕΡΓΚΑΜΟ: Η ΣΦΑΓΗ ΠΟΥ ΟΙ
ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΑΝ Ν’
ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ
Η περιοχή της Ιταλίας που έχει πλη-
γεί περισσότερο από το τον Covid-19
είναι ένας σημαντικός βιομηχανικός
κόμβος. Δεν δηλώθηκε ποτέ σαν «κόκ-
κινη ζώνη», λόγω των πιέσεων των
επιχειρηματιών. Το κόστος στις αν-
θρώπινες ζωές ήταν καταστροφικό.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΟΥΣΙΕΣ ΑΛ-
ΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΣΕ ΑΛΛΗΛΕΓ-
ΓΥΗ Θ’ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙ-
ΝΩΝΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο κόσμος
βρίσκεται ανάμεσα στην ανασφάλεια
όσο αφορά την καταπολέμηση του κο-
ρωναϊού και στις αβεβαιότητες σχετικά
με τις ερχόμενες γενιές. Από τη μια πλευ-
ρά, υπάρχουν οι ΗΠΑ και η Βραζιλία,
όπου η βία των λέξεων και οι γενοκτο-
νικές αποφάσεις ηγετών όπως ο Τραμπ
(που απορρίπτει τον ΠΟΥ και κατηγορεί
την Κίνα) και ο Μπολσονάρο (που αγκα-
λιάζει τον κορωναϊό σαν ένα όπλο μαζι-
κής εξόντωσης) δεν έχουν ακόμη αντι-
μετωπιστεί με μια αντεπίθεση, ή με μια
πολιτική λύση οργανωμένη από τις λα-
ϊκές δυνάμεις. Από την άλλη πλευρά
υπάρχει η Βενεζουέλα, που δίνει ένα πα-
ράδειγμα, σαν κυβέρνηση και κοινωνι-
κή οργάνωση, για την καταπολέμηση
του κορωναϊού, την ίδια στιγμή που κα-
ταπολεμά τον αποκλεισμό και τις καθη-
μερινές απειλές του Τραμποϊού. Παράλ-
ληλα υπάρχει η Αργεντινή, που έχει μια
λαϊκή κυβέρνηση που υπερασπίζεται τη
ζωή του λαού της με τα όπλα του κρά-
τους και της επιστήμης, αλλά αντιμε-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 9
τωπίζει μια οικονομία που καταστρά-
φηκε από τον νεοφιλελευθερισμό, με
τόσες πολλές πιέσεις από έναν ταρα-
χώδη και αβέβαιο κόσμο. Και τέλος, πά-
λι από την άλλη πλευρά, μια οικονομικά
ισχυρή Κίνα, σχεδόν νικηφόρα απέναντι
στον κορωναϊό, μαζί με τη μικρή Κού-
βα, μπλοκαρισμένη από τον ιμπεριαλι-
σμό, με τα κοινά χαρακτηριστικά ενός
αλληλέγγυου και σοσιαλιστικού μο-
ντέλου και για το κοινό καλό των λαών.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι αυτά τα τε-
λευταία παραδείγματα είναι εκεί-
να που, μέσα σ’ έναν πραγματικό πό-
λεμο, δημιουργούν μια συνείδηση
για ένα νέο παγκόσμιο σύστημα προ-
γραμματισμένης οικονομίας και ανώ-
τερων ανθρώπινων σχέσεων. Πριν από
δύο ημέρες, ένα Αιρμπάς των Αργεντι-
νών Αερογραμμών (τις οποίες ο Μά-
κρι ήθελε να ιδιωτικοποιήσει) ξεκίνησε
από την Αργεντινή με 17μελές πλήρω-
μα, που πέταξαν στην Κίνα για να ανα-
ζητήσουν 13 τόνους προμηθειών, υγει-
ονομικό και προστατευτικό υλικό για
την αντιμετώπιση του κορωναϊού. Στην
πραγματικότητα κι άλλες κινεζικές δω-
ρεές έχουν ήδη φτάσει στην Αργεντινή.
Η ευγένεια της κινεζικής αλληλεγ-
γύης εκφράζεται στις φωτογραφί-
ες που φτάνουν με σημαίες και των
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: ΠΡΟΟΔΟΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Το προεδρικό διάταγμα για την επέμ-
βαση στην αγροτοβιομηχανική και εξα-
γωγική εταιρεία Βισεντίν την ανακηρύσ-
σει σαν κοινής ωφέλειας. Είναι ένα βήμα
προς την έγκριση ενός επικείμενου νο-
μοσχεδίου στο Κογκρέσο. Αυτό το διά-
ταγμα έχει μεγάλο κοινωνικοοικονομικό
αντίκτυπο στην Αργεντινή, σε μια χώρα
που κληρονομεί από την κυβέρνηση Μά-
κρι ένα μη βιώσιμο εξωτερικό χρέος και
πρέπει τώρα να μπει σε μια αδιάκοπη μά-
χη ενάντια στην πανδημία του Covid-19.
Η Βισεντίν, της οποίας ο ιδιοκτήτης εί-
ναι ο Γκουστάβο Ναρντέλλι και σια, είναι
ένας τεράστιος όμιλος παραγωγής και
εξαγωγής σιτηρών, σπόρων ελιάς και
αλεύρων. Διαχειρίζεται 30.000 τόνους
τροφίμων την ημέρα, με βάση περισσό-
τερους από 2.600 παραγωγούς σιτηρών.
Αυτή η εταιρεία βρισκόταν ήδη σε πτώ-
ση από το τέλος του 2019, με χρέος 1,5
δισεκατομμυρίων δολαρίων, συμπερι-
λαμβανομένων 430 εκατομμυρίων χρέ-
ους προς διεθνείς χρηματοοικονομικές
οντότητες. Με χρέη προς τους ιδιώτες
πιστωτές και προμηθευτές της και απει-
λώντας 5.000 εργαζόμενους με απολύ-
σεις, αυτή η εταιρεία κατηγορείται τώ-
ρα για πολλές απάτες. Μεταξύ αυτών, η
τεράστια χρηματοδότηση της προεδρι-
κής εκστρατείας του Μάκρι και η από-
κτηση πιστώσεων ύψους 262 εκατομμυ-
ρίων δολαρίων από τη δημόσια Εθνική
Τράπεζα, που χορηγήθηκε από τον πρώ-
10 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
δύο χωρών και τυπωμένες φρά-
σεις όπως αυτές του Μαρτίν Φιέρρο:
«Εμείς, αδέλφια, είμαστε ενωμένοι,
γιατί αυτός είναι ο πρώτος νόμος. Να
έχετε μια πραγματική ένωση ανά πά-
σα στιγμή». Ή με τη φράση του Σε-
νέκα κατά την αποστολή μιας δωρε-
άς στην Ιταλία: «Είμαστε κύματα της
ίδιας θάλασσας, φύλλα του ίδιου δέ-
ντρου, λουλούδια του ίδιου κήπου». Ή
στην Ισπανία: «Οι καλές πηγές γίνονται
γνωστές στις μεγάλες ξηρασίες και οι
καλοί φίλοι σε περιόδους ανάγκης».
ΤΟ ΕΞΤΕΡΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ
Ν’ ΑΠΟΠΛΗΡΩΘΕΙ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΟ ΧΡΕΟΣ
Ο Αλμπέρτο Φερνάντεζ είπε: «Να μην
σκεφτεί κανείς ότι, φροντίζοντας την
υγεία των Αργεντινών, παραμελούμε
το μέλλον τους». Στην πραγματικότη-
τα, όλα δείχνουν ότι πολλές σημαντι-
κές οικονομικές αποφάσεις θα ληφθούν
τις επόμενες μέρες. Ξεκινώντας με τον
«Φόρο για την Πατρίδα» στις μεγάλες
περιουσίες, που είναι ένα καλό βήμα!
Το άλλο βήμα είναι αυτό που μόλις ανα-
κοίνωσε ο Υπουργός Οικονομίας Μαρ-
τίν Γκουσμάν: ότι η Αργεντινή βρίσκε-
ται σε ουσιαστική χρεοκοπία και ότι δεν
ην διευθυντή Χαβιέ Γκονζάλεζ Φάρ-
γκα, στην εποχή του Μάκρι (2015-2019).
Η τελευταία έγκριση δανείου προς την
εταιρεία (100 εκατομμύρια δολάρια)
εγκρίθηκε στα τέλη Νοεμβρίου 2019,
μετά και παρά την εκλογική ήττα του
Μάκρι και εκταμιεύτηκε λίγες ημέρες
πριν από τη λήξη της θητείας του (τέλος
του 2019). Μετά την παραλαβή του δα-
νείου η Βισεντίν κήρυξε πτώχευση και
άνοιξε την προσφυγή στους πιστωτές.
Είναι ο τυπικός ελιγμός των σφετερι-
στών των δημόσιων αγαθών! Αυτή η νε-
οφιλελεύθερη πολιτική είναι η γνωστή
μέθοδος που χρησιμοποιείται από αρ-
κετές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερι-
κής, οι οποίες έχουν κατακρεουργήσει
όλες τις κοινωνικές δαπάνες, τις συντά-
ξεις, την υγεία και την παιδεία, για να
πλουτίσουν την οικονομική ολιγαρχία.
Πολλές έρευνες βρίσκονται σε εξέλι-
ξη σχετικά με την Βισεντίν, τόσο στο
δικαστικό τομέα μέσω του εισαγγε-
λέα Χαβιέ Τζεράρντο Πολισίτα, καθώς
και στον κοινοβουλευτικό. Ο γερουσια-
στής Όσκαρ Παρέγε (κυβερνητικό Μέω-
πο Όλων) σε συνεργασία με μια επιτρο-
πή θεσμικών υποθέσεων, προτείνει τη
δημιουργία ειδικής εξεταστικής επιτρο-
πής στο Κογκρέσο, σχετικά με πιθανές
παρατυπίες μεταξύ της Βισεντίν και της
τράπεζας. Βουλευτές στην επαρχία της
Σάντα Φε, όπου βρίσκεται η Βισεντίν,
έθεσαν ζητήματα σχετικά με περιουσια-
είναι σε θέση να πληρώσει τα χρέη της
στο ΔΝΤ και θα το πράξει μόνο το 2023.
Η κυβέρνηση θα ζητήσει 3ετή περίο-
δο χάριτος για την πληρωμή του χρέ-
ους και το χρέος θα διαπραγματευτεί με
τους δανειστές την περικοπή του χρέ-
ους (5,4% του κεφαλαίου και 63% των
τόκων). Στη συνάντηση με όλους τους
κυβερνήτες και παρουσία της Κριστίνα
Κίρχνερ, ο Πρόεδρος Αλμπέρτο Φερνά-
ντεζ, επανέλαβε την ιδέα που έχει δια-
τυπώσει, ότι «οι φτωχοί δεν πληρώνουν
χρέη», προσθέτοντας: «Για εμάς, ένα βι-
ώσιμο χρέος είναι αυτό που μπορού-
με να πληρώσουμε, χωρίς να αναβάλου-
με τις ανάγκες εκατομμυρίων Αργεντινών,
ανάγκες που υπήρχαν ήδη τον Δεκέμ-
βριο και αυξήθηκαν με την πανδημία».
«Θα ήθελα όλοι να καταλάβουν ότι κά-
νουμε ένα πολύ σημαντικό βήμα, που
είναι ν’ αποφασίσουμε πώς θέλουμε
να οικοδομήσουμε την Αργεντινή του
μέλλοντος». «Ίσως αυτή είναι η ευκαι-
ρία να οικοδομήσουμε μια άλλη χώρα,
πιο δίκαιη, πιο αλληλέγγυα, με μεγα-
λύτερη ισότητα και πολύ πιο ομοσπον-
διακή».
Μπουένος Άιρες
Δημοσιεύτηκε στο www.
posadistashoje.com 16/4/2020
κά στοιχεία στο εξωτερικό που δεν δη-
λώθηκαν, σε υπερπόντιες περιοχές στην
Παραγουάη, την Ουρουγουάη και τον
Παναμά, χωρίς κανένα έλεγχο από τη δι-
καιοσύνη της Αργεντινής.
Επέμβαση και απαλλοτρίωση
Σαν πρόεδρος της Αργεντινής, ο Αλ-
μπέρτο Φερνάντεζ λέει: «Πρέπει να
επέμβουμε σ’ αυτό το θέμα, γιατί το
αντίθετο ενθαρρύνει μόνο την περαιτέ-
ρω συγκέντρωση αυτής της αγοράς. [..]
Το μοναδικό εργαλείο μας είναι η έγκρι-
ση νόμου για απαλλοτρίωση, με χρημα-
τοοικονομικές δεσμεύσεις. Θέλουμε να
σώσουμε αυτήν την επιχείρηση, γιατί
υπάρχουν μόνο επτά αγροτικές επιχει-
ρήσεις σιτηρών στην Αργεντινή και τέσ-
σερις από αυτές είναι ξένες [..] Πρέπει να
το κάνουμε αυτό γιατί είμαστε σ’ έναν
κόσμο όπου το ζήτημα των τροφίμων
έχει γίνει κεντρικό με την πανδημία».
Η κρατική επέμβαση στη Βισεντίν έχει
ξεκινήσει κι έχει τις κατάλληλες δικαστι-
κές βάσεις, αλλά η απαλλοτρίωση πρέ-
πει να περάσει από μια Πράξη του Κοι-
νοβουλίου. Αυτή η απαλλοτρίωση είναι
πλήρως αιτιολογημένη και πρέπει να γί-
νει χωρίς αποζημίωση. Το κράτος δεν
πρέπει να είναι ένας απλός μέτοχος
και εταίρος που βάζει τα χρήματα, χω-
ρίς να αποφασίζει για τίποτα, συνένο-
χο έτσι στη λεηλασία. Αν δεν υπάρξει
απαλλοτρίωση, οι μεγάλοι χαμένοι θα
είναι το κράτος και ο λαός. Η απαλλο-
τρίωση είναι απαραίτητη για να σταμα-
τήσει η παρούσα αναχρηματοδότηση
και ν’ ανακτηθούν τα παραγωγικά πε-
ριουσιακά στοιχεία αυτής της εταιρεί-
ας, προς όφελος του στρατηγικού κρα-
τικού τομέα, του YPF-Agro Trust Fund
[1], για την κυριαρχία των τροφίμων και
για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Τώρα η Βισεντίν περιλαμβάνει εγκα-
ταστάσεις σιτηρών και σπόρων ελιάς,
παραγωγής κλωστοϋφαντουργι-
κών προϊόντων και βιοντίζελ και ερ-
γοστάσια συμπυκνωμένου χυμού,
καθώς και κρασιού. Ασχολείται με
τις εξαγωγές μελιού και κυριαρχεί
στην αγορά κρέατος και τροφίμων.
Το σχέδιο της κυβέρνησης είναι να ελέγ-
χει την εταιρεία με τη συμμετοχή της
YPF-Agro. Η τελευταία ανήκει στην YPF
[2]. Τώρα πουλάει καύσιμα και εμπο-
ρεύεται σιτηρά, λιπάσματα, αγροχημι-
κά και γεωργικά προϊόντα. Η YPF-Agro
θα είναι η «εταιρεία ελέγχου». Με τον
έλεγχο του κράτους το σχέδιο είναι να
σταματήσει η συγκέντρωση ξένων μο-
νοπωλίων όπως των Cargil και Dreyfus.
Το κράτος μπορεί έτσι να συμμετάσχει
στον σχεδιασμό της αγοράς γεωργικών
προϊόντων και τροφίμων (συμπεριλαμ-
βανομένων του ελέγχου τιμών), καθώς
και στην παραγωγή εμπορικών δολα-
ρίων στον τομέα των αγροτικών εξα-
γωγών. Τώρα 10 αγροτικές εξαγωγικές
εταιρείες ελέγχουν το 90% των διεθνών
πωλήσεων σιτηρών της Αργεντινής, οι
περισσότερες από τις οποίες είναι πο-
λυεθνικές ή κοινοπραξίες μεταξύ το-
πικών εταιρειών και ξένων κεφαλαίων.
Ας μην ξεχνάμε ότι αυτό το μέτρο δι-
ασώζει και τις 5.000 θέσεις εργασίας,
κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό κα-
τά τη διάρκεια μιας πανδημίας. Χτυ-
πημένες από την πτώχευση της Βισε-
ντίν, αρκετές εργατικές επιτροπές στα
εργοστάσια ελαιόλαδου της επαρχί-
ας της Σάντα Φε υπέγραψαν μανιφέ-
στα για την υποστήριξη της απαλλο-
τρίωσής της από την κυβέρνηση. Είναι
μια τολμηρή κίνηση της κυβέρνησης,
στην πορεία προς τον στόχο της «μη-
δενικής πείνας» και της «διατροφικής
κυριαρχίας» που μπορεί επίσης να το-
νώσει και να συντονίσει τη μικρομε-
σαία οικογενειακή γεωργία. Το MST [3],
MPA και PAA , που δημιουργήθηκαν κα-
τά τη διάρκεια των κυβερνήσεων του
PT (Λούλα), είναι οι κύριοι πρωταγωνι-
στές της πάλης για την επισιτιστική κυ-
ριαρχία στη Βραζιλία. Αυτό επιτρέπει
στο MST να κάνει δωρεές αλληλεγγύ-
ης στην πανδημία και να στέλνει 15 τό-
νους τροφής στα θύματα του Covid-19.
Η απόφαση της κυβέρνησης σχετικά
με τη Βισεντίν έχει προκαλέσει έκπλη-
ξη σε μια περιοχή δυσμενών κυβερνή-
σεων στη Βραζιλία, τη Χιλή, την Ουρου-
γουάη, τη Βολιβία και τον Ισημερινό, με
την UNASUR να απουσιάζει και να μην MST ιδρύθηκε το 1992 σαν διάσπαση
συναντιέται καν για την πανδημία. Το από το Κίνημα προς τον Σοσιαλισμό.
κράτος διαδραματίζει έναν αυξανόμε-
νο πρωταγωνιστικό ρόλο σαν αντίδοτο [4] Η Nacional de Granos ήταν δημό-
στην πανδημία. Αυτό κάνει ώστε η οι- σιος οργανισμός για τη δημόσια ρύθ-
κονομική ολιγαρχία και η μεγάλη, πρα- μιση της αγοράς σιτηρών στην Αργε-
ξικοπηματική εργοδοσία, να βλέπουν ντινή. Δημιουργήθηκε το 1933 υπό την
πίσω από την υπόθεση της Βισεντίν κυβέρνηση του Χούστο και ονομάστη-
το φάντασμα των εθνικοποιήσεων της κε Ρυθμιστικό Συμβούλιο Σιτηρών. Εί-
εποχής της Εύας και του Χουάν Περόν, χε την ευθύνη ν’ αγοράζει όλο το σιτά-
στα χρόνια 1945-50, όταν εθνικοποιή- ρι, το καλαμπόκι και το λιναρόσπορο σε
θηκαν σημαντικοί τομείς της οικονο- επίσημες τιμές και το οποίο η κυβέρνη-
μίας, μετά τη δημιουργία του «Εθνικού ση θα μεταπωλούσε η ίδια στον κόσμο.
Συμβουλίου Γκράνος» [4] και προωθή-
θηκε ο κρατικός έλεγχος του εξωτερι- [5] Ο Κιρχνερισμός είναι ένα πολιτικό
κού εμπορίου, των σιδηροδρόμων, της κίνημα της Αργεντινής βασισμένο στις
εθνικής αεροναυτικής εταιρείας κ.λπ. ιδέες των υποστηρικτών του Νέστορ
Σ’ αυτή την κατάσταση, η ανακοίνωση Κίρχνερ, του Κυβερνήτη της Σάντα
της απαλλοτρίωσης της εταιρείας Βισε- Κρουζ, που έγινε πρόεδρος της Αργε-
ντίν δημιουργεί πανικό σ’ εκείνους που ντινής το 2003 και του οποίου η σύζυ-
αντιτίθενται στην κυβέρνηση του Φερ- γος (διαδοχικά Πρώτη Κυρία, βουλευ-
νάντεζ. Φοβούνται την επιστροφή του τής και γερουσιαστής) έγινε Πρόεδρος
Κιρχνερισμού [5] που είχε ήδη εθνι- της Αργεντινής το 2007 και τώρα είναι
κοποιήσει τις YPF, τα Αργεντινά Ταχυ- Αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση του Αλ-
δρομεία, τις Αργεντινές Αερογραμμές, μπέρτο Φερνάντεζ. Εκλέχτηκαν και οι
την AYSA και άλλες μεγάλες εταιρείες. δύο το 2019.
Η πανδημία Covid-19 φέρνει στο φως
όλα τα σάπια και τα χάσματα του υπάρ-
χοντος συστήματος. Ωστόσο δεν αρκεί
πλέον να το αναφέρει κανείς αυτό. Οι λύ-
σεις πρέπει να βρεθούν επειγόντως. Οι
διαδικασίες των ψηφοφοριών πρέπει να
επιταχυνθούν όσο αφορά το νόμο για
απαλλοτρίωση της Βισεντίν, μαζί με το
νόμο για τη φορολόγηση των μεγάλων
περιουσιών και το νόμο για τη μεταρ-
ρύθμιση του συστήματος δικαιοσύνης.
Προβλέπουμε ότι δεν πρόκειται να εί-
ναι κάτι το εύκολο, γιατί η αντιπολίτευ-
ση εξακολουθεί να ελέγχει σχεδόν εξ
ολοκλήρου τη δικαιοσύνη και τα μέσα
ενημέρωσης.
Μετάφραση του άρθρου του ιστολο-
γίου Posadistas Hoy, 15/06/2020
1] Οι Μπουένος Άιρες Times, 6.6.2020
αναφέρουν: «Ο νόμος θ’ ανακηρύσσει
την εταιρεία σαν κοινής ωφέλειας. Μ’
αυτόν τον τρόπο μπορεί να δημιουρ-
γηθεί ένα ταμείο για τη διαχείριση των
περιουσιακών στοιχείων [της εταιρεί-
ας]. Ο διαχειριστής θα είναι η YPF-Agro
του μικτού κεφαλαίου και του γεωργι-
κού τμήματος της [κρατικής] εταιρεί-
ας πετρελαίου», δήλωσε ο Φερνάντεζ.
[2] YPF S.A. (Yacimientos Petrolíferos
Fiscales, ή «Fiscal Oilfields»). Είναι μια
εθνική εταιρεία ενέργειας που ασχολεί-
ται με την εξερεύνηση και παραγωγή πε- ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
τρελαίου και φυσικού αερίου καθώς και 3ΜΗΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
τη μεταφορά, διύλιση και εμπορία προ-
ϊόντων φυσικού αερίου και πετρελαίου. Διευθυντής-Εκδότης-Υπεύθυνος Ύλης
Μιχάλης Μπούμης
[3] MST: Το Εργατικό Σοσιαλιστικό Κί- Λεωφ. Δημοκρατίας 35, 14572, Δροσιά
νημα (Ισπανικά: Movimiento Socialista Τηλ. και Φαξ 2108134278
de los Trabajadores) είναι ένα αριστε-
ρό σοσιαλιστικό πολιτικό κόμμα στην e-mail: mijboumis@gmail.com
Αργεντινή με τροτσκιστικές τάσεις. Το
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 11
 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΙΝΕΖΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Η ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΕΖΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
ΝΕΑ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
συνέχεια και τέλος από το προηγούμενο φύλλο της ΚΕ
...Η ΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Αν σήμερα οι μάζες μπορούσαν να
εκφραστούν, δεν θα υπήρχε καμία σι-
νο-σοβιετική συζήτηση. Θα σάρωναν
τη σοβιετική ηγεσία και το μισό της κινε-
ζικής ηγεσίας, για να επιβάλλουν άμεσα
αυτό που θέλουν οι μάζες. Δεν εξιδανι-
κεύουμε τις μάζες. Όταν αναφερόμαστε
στις μάζες, δεν το κάνουμε με την υπό-
θεση ότι υπάρχει ένα πλήθος σε επα-
γρύπνηση, που διαμορφώνει θεωρη-
τικές αντιλήψεις και δίνει τις απόψεις
του. Αυτό που έχει σημασία είναι η θέ-
ληση των μαζών, που θέλουν να ανα-
τρέψουν τον καπιταλισμό, σε αντί-
θεση με ό, τι λέει η γραφειοκρατία.
Η γραφειοκρατία δεν θέλει. Οι μάζες θέ-
λουν να επιβάλουν μια σειρά εθνικο-
ποιήσεων, κολεκτιβοποιήσεων, ακόμη
και υποφέροντας από πείνα και κρύο.
Η γραφειοκρατία δεν το δέχεται αυτό.
Με την υποταγή της στον φόβο του πο-
λέμου, κρύβει την υπεράσπιση των δι-
κών της, γραφειοκρατικών και συντη-
ρητικών συμφερόντων και αντιτίθεται
στις μάζες. Σήμερα, οι μάζες μαθαίνουν
σε μια μέρα ό,τι έμαθαν στη διάρκεια
20 χρόνων. Στην Κούβα, για παράδειγ-
μα, οι μάζες παρελαύνουν, κινητοποιού-
νται, οργανώνουν συνεδριάσεις και συ-
ναντήσεις ενάντια στην απόσυρση των
σοβιετικών πυραύλων. Αυτό το γνωρί-
ζουμε τώρα, με κάποια καθυστέρηση.
Αυτές οι πληροφορίες προέρχονται από
το Τμήμα μας, το οποίο συνεχίζει να λει-
τουργεί παρά τα σαμποτάζ και την κατα-
πίεση ενάντιά του. Πάνω στο ταξίδι του
Φιντέλ Κάστρο στην ΕΣΣΔ είπαμε άμε-
σα: «Ο Κρούτσεφ καταρρέει και πρέπει
να καλέσει τον Φιντέλ». Αυτά είναι τα
σχόλια που γίνονται και στην Κούβα και
γι’ αυτό δεν πρέπει κανείς να ξεγελιέται.
Αν δίνουμε μια μεγάλη σημασία στη σι-
νο-σοβιετική συζήτηση, είναι γιατί όλο
το προτσές της Αποικιακής Επανάστα-
σης συνοδεύεται και πρέπει να συνο-
δεύεται από αυτό της Πολιτικής Επα-
νάστασης στα Εργατικά Κράτη. Αυτή η
συζήτηση ανάμεσα στους Κινέζους και
τους Ρώσους σηματοδοτεί μια νέα φά-
ση στην ιστορία. Αυτή η συζήτηση δεν
είναι ίδια μ’ αυτή που έγινε προηγού-
μενα. Η δίμηνη αναβολή της συνάντη-
σης στη Μόσχα, δείχνει ότι και οι δύο
προετοιμάζονται, δείχνοντας ότι πρό-
κειται για ένα αποφασιστικό βήμα.
Η σοβιετική γραφειοκρατία επιδιώκει
να διαπραγματευτεί με τους Κινέζους,
προσφέροντάς τους μια συμφωνία στις
12 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
πλάτες των άλλων Εργατικών Κρατών
του κόσμου. Λίγο πολύ ο Κρούτσεφ σε
μια ομιλία του είπε: «Ας κάνουμε μια
συμφωνία μεταξύ μας και μη νοιαστού-
με για τους άλλους». Οι Κινέζοι το απέρ-
ριψαν, αλλά δεν γνωρίζουμε πόσο μα-
κριά θα πάνε στην άρνησή τους αυτή.
Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν εί-
ναι ένα συνειδητά μαρξιστικό κόμμα, με
μια συνειδητή μαρξιστική θέση. Επίσης,
οι αμφιβολίες του, οι δισταγμοί του, ο
εμπειρισμός του, μπορούν να το οδηγή-
σουν, οποιαδήποτε στιγμή, να δεχτεί μια
εκεχειρία ή μια συμφωνία με τη σοβιετι-
κή γραφειοκρατία. Αλλά την ίδια στιγμή
οι Κινέζοι δημοσιεύουν σε 12 γλώσσες
τα ντοκουμέντα τους, όπου επιτίθε-
νται άμεσα στη σοβιετική γραφειοκρα-
τία, χαρακτηρίζουν χυδαία τους Τολιάτ-
τι και Τόρεζ και κηρύσσουν τον πόλεμο
στα Κομμουνιστικά Κόμματα της Ου-
ρουγουάης, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της
Αγγλίας. Σε καθεμιά από αυτές τις χώρες
εγκατέστησαν ένα κέντρο άμεσης διά-
δοσης των ντοκουμέντων τους, όχι γιατί
δεν έχουν εμπιστοσύνη ότι οι Σουάρεζ
και Αρισμέντι θα εξασφαλίσουν τη πώ-
λησή τους, αλλά γιατί ήδη τους έχουν
κηρύξει τον πόλεμο. Η διαφήμιση που
κάνουν για το βιβλιοπωλείο τους στην
εβδομαδιαία επιθεώρηση «Πορεία»
στην Ουρουγουάη, σημαίνει πόλεμο
ενάντια στη γραφειοκρατία και το Κομ-
μουνιστικό Κόμμα. Τώρα μπορεί κανείς
να φανταστεί τι θα συμβεί όταν ανοί-
ξουν ένα παρόμοιο κέντρο διάδοσης
στην Ιταλία, όταν οποιοσδήποτε θα μπο-
ρεί ν’ αγοράσει τις δημοσιεύσεις τους.
Στη Χιλή, έχουν ήδη ανοίξει ένα γρα-
φείο «Σπάρτακος». Στο Μπουένος Άιρες
έχουν ένα παράνομο. Στην Ιταλία και τη
Γαλλία έχουν επίσης διανομείς. Με αυ-
τές τις ενέργειες, οι Κινέζοι δεν ετοιμά-
ζονται να συμφιλιωθούν με τους Σοβι-
ετικούς. Προετοιμάζονται να διεξάγουν
μια πάλη σε βάθος, ακόμα κι αν δεν το
θέλουν συνειδητά. Με όμορφες δημοσι-
εύσεις, δεν προετοιμάζονται να κάνουν
ένα άλμα μερικών μέτρων, αλλά για
ένα μεγάλο άλμα στα θεμελιώδη προ-
βλήματα. Με τον δικό τους τρόπο, με
τον εμπειρισμό τους, με την υπάρχου-
σα κατανόηση του μαρξισμού, φέρνουν
τη διαμάχη στο υψηλότερο επίπεδο.
Το τελευταίο ντοκουμέντο «Για μια ακό-
μα φορά για τις διαφορές ανάμεσα στο
σύντροφο Τολιάττι κι εμάς» έχει τερά-
στια ιστορική σημασία. Οι Κινέζοι προ-
σπάθησαν ν’ απαντήσουν με βάση μια
μαρξιστική ανάλυση, σε όλες τις συν-
θηκολόγες, συμφιλιωτικές και ρεφορ-
μιστικές θέσεις της σοβιετικής γραφει-
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 3-6-1963
οκρατίας. Δεν την κατονομάζουν σαν
«σοβιετική γραφειοκρατία», αλλά ανα-
φέρονται σε αυτήν παραφραστικά, λέ-
γοντας «άλλοι», «κάποιοι». Αλλά πιά-
νονται ονομαστικά από τον Τολιάττι!
Φαίνεται ότι αυτός ο ίδιος να λέει: «Για-
τί, εγώ μόνο;».
Πιάστηκαν επίσης από τον Τόρεζ.
Πρέπει να θυμηθούμε ότι τον αντιμε-
τώπισαν σαν άθλιο και προδότη. Οι Κι-
νέζοι δεν θα έκαναν τέτοιους χαρακτη-
ρισμούς, αν δεν είχαν την πρόθεση να
πάνε πιο μακριά. Ξεκαθαρίζουμε ότι
όταν λέμε ότι είναι διατεθειμένοι να πά-
νε πιο μακριά, δεν είναι από δική τους
πρωτοβουλία. Αντανακλούν ένα πολύ
πιο ισχυρό προτσές. Αν ήταν σίγουροι
για το τί ήθελαν, αν ήταν σαφείς και απο-
φασιστικοί όσον αφορά τους στόχους
τους, η Κίνα θα ήταν μια εστία διαδηλώ-
σεων και συναντήσεων, θα ήταν ο τόπος
μιας έντονης και καθολικής λαϊκής πο-
λιτικής συζήτησης. Αυτή τη στιγμή δεν
υπάρχουν συζητήσεις στην Κίνα. Τα κεί-
μενα μεταδίδονται με το ραδιόφωνο, με
τις δημοσιεύσεις, αλλά δεν υπάρχει κα-
μιά πολιτική ζωή. Διαφορετικά, η ηγε-
σία του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμ-
ματος θα μπορούσε ν’ απευθυνθεί στις
σοβιετικές μάζες, δείχνοντας ότι ένα
εκατομμύριο εργάτες, ότι εκατομμύρια
άνθρωποι συζητούν τα ντοκουμέντα
και ότι αυτές πρέπει να κάνουν το ίδιο
πράγμα. Αντί να ενεργούν μ’ αυτόν τον
τρόπο, κατηγορούν τους Σοβιετικούς
ότι δεν δημοσιεύουν τα ντοκουμέντα
τους, ενώ τα ντοκουμέντα της Σοβιετι-
κής Ένωσης δημοσιεύονται στην Κίνα.
Αυτοί οι περιορισμοί στη μορφή αντα-
νακλούν στην ουσία, στο βάθος, την
έλλειψη σιγουριάς στους Σοβιετικούς,
αλλά και στους Κινέζους. Η έλλειψη σι-
γουριάς στους τελευταίους αντισταθμί-
ζεται προσωρινά από την απόφαση και
την κατανόηση που έχουν φτάσει πολι-
τικά, με τη δημοσίευση αυτών των ντο-
κουμέντων. Όλο αυτό είναι αδύνατο να
γυρίσει πίσω.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ
ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΣ
ΠΟΛΕΜΟΣ
Οι Κινέζοι ανάγκασαν τους Σοβιετι-
κούς ν’ αναθεωρήσουν εν μέρει τις θέ-
σεις τους. Αλλά ούτε όσο αφορά τους
στόχους, ούτε όσο αφορά την ουσία,
δεν άλλαξαν τις θέσεις τους. Ο Πονομα-
ριόφ θέλησε να δώσει απάντηση στους
Κινέζους. Το δημοσιευμένο ντοκουμέ-
ντο είναι ένα νεκρό έγγραφο. Κομματιά-
ζει την αληθινή σκέψη των δασκάλων
μας. Για παράδειγμα, αναφέρει τον Λένιν
με τρεις λέξεις. Γράφει: «Όπως λέει ο Λέ-
νιν, αγωνιζόμαστε για την ειρήνη». Φυ-
σικά, ο Λένιν είπε εκατομμύρια φορές:
«Αγωνιζόμαστε για την ειρήνη» και ειδι-
κότερα όταν επέστρεψε στη Ρωσία με το
περίφημο θωρακισμένο βαγόνι. Φυσικά
είπε επίσης: «Η συνύπαρξη είναι ανα-
γκαία». Αλλά αυτό που δεν λένε οι Σοβι-
ετικοί είναι το κείμενο από το οποίο πή-
ραν τα αποσπάσματα, σε ποια συγκυρία
έχουν γραφτεί και ποια είναι τα συμπε-
ράσματα αυτών των κειμένων. Ο Λένιν
πίστευε στη δυνατότητα συνύπαρξης
για όλες τις εποχές ή μίλησε συγκεκρι-
μένα για τη συνύπαρξη της στιγμής; Τι
ήταν η ειρήνη γι’ αυτόν; Οι Κινέζοι δεν
το έχουν μελετήσει αυτό, έτσι δεν δημο-
σιεύουν τίποτα πάνω σ’ αυτό. Για τον Λέ-
νιν η ειρήνη ήταν το τουφέκι στον ώμο
του κάθε ανθρώπου, για να σκοτώσει
τους αστούς και να πάρει την εξουσία.
Αυτή ήταν η ειρήνη για τον Λένιν, ήταν
η οργάνωση της πάλης για την εξουσία.
Το να ισχυρίζεται κανείς ότι μπορεί να
υπάρξει μια «(μόνιμη) κατάσταση ειρή-
νης» είναι μια απάτη. Υπάρχει μια μετα-
βατική κατάσταση, όπου ο ταξικός συ-
σχετισμός δεν επιτρέπει να παρθεί η
απόφαση για την κατάληψη της εξουσί-
ας. Αυτή η μεταβατική κατάσταση συνο-
δεύεται από πολέμους, επαναστάσεις,
απεργίες κλπ. Δεν υπάρχει καμιά «κα-
τάσταση ειρήνης». Η σοβιετική γραφει-
οκρατία, ενάντια σε όλα αυτά, αποδίδει
στον Λένιν την πεποίθηση ότι είναι δυ-
νατόν να «παλέψουμε για την ειρήνη».
Είναι η ίδια θέση που υιοθετούν τώρα οι
αποστάτες Πάμπλο, Ζερμαίν, κλπ., όταν
λένε ότι «το πιο σημαντικό καθήκον
του προλεταριάτου είναι η πάλη για να
εμποδιστεί ο ατομικός πόλεμος και για
ν’ αφοπλιστεί ο ιμπεριαλισμός». Τι όμορ-
φο καθήκον δίνουν στο προλεταριάτο!!!
Είναι μ’ αυτή τη θέση που επιτίθενται
στον «εξτρεμισμό» και την «υπερβολή»
των Κινέζων. Οι Κινέζοι δηλώνουν: «Δεν
είμαστε υπέρ ενός καθαρού και απλού
αφοπλισμού, είμαστε υπέρ του να κατα-
φέρουν να πάρουν τα όπλα οι λαοί. Αν
ήταν δυνατόν να αφοπλιστεί όλος ο κό-
σμος, τότε δεν θα υπήρχε επανάσταση,
αφού θα πρόκειται για ένα πρόβλημα
πλειοψηφίας. Καθώς δεν είναι δυνατόν
ν’ αφοπλιστεί ο ιμπεριαλισμός και ο κα-
πιταλισμός, είναι αυταπάτη να πιστεύ-
ουμε ότι μπορούμε να τον αφοπλίσου-
με».
Όταν οι Κινέζοι μιλάνε για δίκαιο και
άδικο πόλεμο, είναι εν μέρει σωστό. Ο
δίκαιος πόλεμος δεν είναι μόνο αυτός
ενός καταπιεσμένου λαού, ενάντια σε
μια καταπιεστική χώρα, ή και του προ-
λεταριάτου ενάντια στην καπιταλιστι-
κή αστική τάξη, αλλά και του Εργατι-
κού Κράτους ενάντια στο καπιταλιστικό
κράτος. Από την άλλη μεριά, έχουν υπο-
χωρήσει από το πρόβλημα του προ-
ληπτικού πολέμου. Δεν μιλούν πλέον
γι’ αυτόν. Πιστεύουμε ότι στη δική μας
αντίληψη εξακολουθεί να ισχύει. Ο προ-
ληπτικός πόλεμος δεν είναι μια κήρυξη
του πολέμου, αύριο, ενάντια στα καπι-
ταλιστικά κράτη. Αν πιστεύαμε ότι αυ-
τό θα αποτρέψει τις ζημιές και τα δεινά
στην ανθρωπότητα, θα το υπερασπιζό-
μασταν. Αλλά, δεν πιστεύουμε ότι αυτή
η μορφή είναι η καλύτερη, τουλάχιστον
σήμερα. Ο προληπτικός πόλεμος σημαί-
νει να καλέσουμε τις μάζες να πάρουν
την εξουσία σε όλες τις χώρες και να τις
στηρίξουμε παρέχοντάς τους όπλα και
όλα όσα είναι απαραίτητα γι’ αυτές. Θα
πρέπει, για παράδειγμα, να δώσουμε
όπλα στην Κούβα, στέλνοντας όλα όσα
είναι απαραίτητα στη δράση του κου-
βανικού λαού και με την οποία ασκεί την
ιστορική επιρροή του πάνω στις μάζες
του κόσμου, μέσα από την επαναστατι-
κή ζωή του. Τα Εργατικά Κράτη πρέπει
να κάνουν εκκλήσεις. Αυτό είναι με το
οποίο συμφωνούμε. Αυτός είναι ο προ-
ληπτικός πόλεμος, γιατί η πάλη για την
εξουσία θα απασφαλίσει τον πόλεμο. Και
θα είναι η συντριβή του καπιταλισμού.
Στην πραγματικότητα ο προληπτικός
πόλεμος προετοιμάζεται με τον πιο
πλήρη κι ανυψωμένο τρόπο, για να μει-
ωθούν τα δεινά της ανθρωπότητας, μέ-
σα από τη δράση των Εργατικών Κρα-
τών, με το να σχεδιάσουν τις οικονομίες
τους, την πολιτική τους δράση και να
κάνουν εκκλήσεις πάνω σ’ αυτή τη βά-
ση. Οι μάζες του κόσμου που βρίσκο-
νται ακόμη κάτω από τον καπιταλισμό,
θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτή η δρά-
ση θα μειώσει κατά 80% τα δεινά του
πολέμου. Τα Εργατικά Κράτη χρειάζο-
νται μια επαναστατική ηγεσία γι’ αυτές
τις ενέργειες, ηγεσίες που θα θέλουν να
ενεργήσουν μ’ αυτόν τον τρόπο. Γιατί οι
Κινέζοι όταν εισέβαλαν στη βόρεια Ιν-
δία, το περασμένο φθινόπωρο, για ν’
αμυνθούν απέναντι στην ιμπεριαλιστι-
κή πίεση, δεν το έκαναν όπως οι Σοβι-
ετικοί το 1917, απέναντι στη Γερμανία
και την Πολωνία, καλώντας: «Πάρτε τη
γη κι εμείς θα σας υποστηρίξουμε». Αυ-
τός είναι ο προληπτικός πόλεμος, η επα-
ναστατική στρατηγική. Αντίθετα οι Κινέ-
ζοι πήραν τη γη σε βάθος 40 χλμ και στη
συνέχεια την έδωσαν στον Νεχρού. Πρό-
κειται για μια συμφιλιωτική πολιτική.
Η ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΩΝ ΚΙΝΕΖΩΝ ΣΤΗΝ
ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΕΧΡΟΥ
Ο οπορτουνισμός και οι γραφειοκρα-
τικές ενέργειες των Κινέζων εκφράστη-
καν σε όλη τους την ένταση, στην πρό-
σφατη στρατιωτική πάλη ενάντια στην
ινδική γραφειοκρατία. Θα μπορούσαν,
χωρίς καμία δυσκολία, να καλέσουν τις
ινδικές μάζες να ξεσηκωθούν και να πά-
ρουν τη γη. Στη στρατιωτική πάλη ενά-
ντια στον καπιταλιστικό στρατό του
Νεχρού, το καθήκον του κινεζικού στρα-
τού, οι στρατιωτικές, κοινωνικές, πολιτι-
κές κι επαναστατικές του ανάγκες, έπρε-
πε να οδηγήσουν στο να καλέσουν τις
ινδικές μάζες να πάρουν τη γη, να απαλ-
λοτριώσουν τους μεγάλους γαιοκτήμο-
νες. Αυτό θα ήταν η στρατιωτική βοή-
θεια και δράση με τη μεγαλύτερη αξία,
για ν’ αποσυντεθεί ο στρατός του Νε-
χρού και για να κερδηθεί η συμμαχία
των αγροτών, των πολιτών και των ίδιων
των στρατιωτών του ινδικού στρατού,
στο πλευρό του κινεζικού στρατού. Η
γραφειοκρατική πολιτική των κινέζων
τους οδήγησε στο να μην κάνουν εκ-
κλήσεις στους αγρότες και στο να μην
αντιμετωπίσουν την ινδική αστική τάξη
και την αντίσταση όλης της ασιατικής
αστικής τάξης.
Ανάμεσα σ’ εκείνη την πολιτική και
συμπεράσματα των Κινέζων και την τω-
ρινή θέση τους γύρω από την ανάγκη
να παρθεί η εξουσία, υπάρχει μια τε-
ράστια αντίφαση. Από πού προέρχεται
μια τέτοια αντίφαση; Από την απουσία
μιας ιδεολογικής και πολιτικής κατανό-
ησης. Μια συνεπής επαναστατική πολι-
τική θα οδηγούσε στην παράδοση της
γης στους αγρότες, στα 20 ή 30 χιλιό-
μετρα της Ινδίας που κατέλαβαν. Οι Κι-
νέζοι θα μπορούσαν στη συνέχεια να
αποχωρήσουν ή να παραμείνουν, αν
το ζητούσαν οι αγρότες. Και τι μας εν-
διαφέρει αν οι γιάνκηδες φώναζαν για
εισβολή! Οι Κινέζοι έπρεπε να απα-
ντήσουν: «δεν εισβάλαμε για μας, εί-
ναι οι Ινδοί αγρότες που έχουν τη γη».
Αν οι Κινέζοι είχαν δώσει τη γη στους
αγρότες, αυτό θα εξαπλωνόταν σε
όλη την Ινδία και σε όλη την Ασία. Αυ-
τό θα έδινε μια δυνατή ώθηση στην
επανάσταση και πιθανότατα, θα οδη-
γούσε στην αντίδραση του καπιταλι-
σμού, ακόμα και με πόλεμο. Ένα πό-
λεμο όχι τόσο ενάντια στην εισβολή,
αλλά ενάντια στους αγρότες που κρά-
τησαν τη γη. Αυτός είναι ο προληπτι-
κός πόλεμος των Εργατικών Κρατών.
Έχουμε ήδη δει ότι χιλιάδες στρατιώτες
λιποτάκτησαν από το στρατό του Νε-
χρού, για να προσχωρήσουν στον κινε-
ζικό. Έμειναν δύο χιλιάδες ινδοί στρατι-
ώτες, για ν’ αντιμετωπίσουν τον Κόκκινο
Στρατό και πολλοί εξαφανίστηκαν. Γι’
αυτό οι Κινέζοι μπόρεσαν να περάσουν
σαν σε μια παρέλαση, πράγμα που θα
ήταν αδύνατο αν υπήρχε μια κανονική
άμυνα. Ένας μόνο άνδρας, μ’ ένα μυ-
δραλιοβόλο, θα μπορούσε να εμποδίσει
τη δίοδο. Οι Κινέζοι πέρασαν με 10.000
άνδρες. Το ινδικό Γενικό Επιτελείο δεν
μπορούσε να εξηγήσει αυτό το πέρα-
σμα. Αλλά είναι απλό. Ο ινδικός στρατός
πέρασε με την πλευρά των Κινέζων, δί-
νοντάς τους ακόμα και οδηγίες για τις δι-
αδρομές που έπρεπε ν’ ακολουθηθούν.
Το γεγονός ότι σε μια νύχτα, χιλιάδες
στρατιώτες μπόρεσαν να περάσουν μέ-
σα σε μια νύχτα, μπορεί να εξηγηθεί μό-
νο από τη συνεργασία που είχαν με τους
ινδούς στρατιώτες, ακόμη και αξιωματι-
κούς. Αυτό δείχνει την επιρροή της επα-
νάστασης και του Εργατικού Κράτους.
Η έκκληση για κατάληψη της γης δεν
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 13
είναι τίποτε άλλο από την πολιτική της
εξαγωγής της επανάστασης. Οι Κινέζοι
το αγνοούν αυτό και λένε ότι δεν θέ-
λουν να εξάγουν την επανάσταση. Η
θέση τους είναι ασυνεπής. Η εμπειρική
στάση τους γίνεται προοδευτικά επανα-
στατική, στο μέτρο που τείνει να πάρει
στο σύνολό της το πρόγραμμα της επα-
νάστασης. Η εμπειρική πρόοδός τους
προς επαναστατικές θέσεις, γίνεται πά-
νω στα προβλήματα που τους επηρε-
άζουν πιο άμεσα, που ακουμπούν πιο
άμεσα την κατανόησή τους και τα συμ-
φέροντά τους σαν Εργατικό Κράτος.
Η ηγεσία δεν σκοπεύει να βγάλει συ-
μπεράσματα λογικά από τις εμπει-
ρίες και περιορίζεται σ’ αυτές. Αλ-
λά η γραμμή στην οποία έχουν
εμπλακεί, τους οδηγεί στο να μην υπο-
χωρήσουν αλλά να προχωρήσουν.
Είναι λάθος να ισχυρίζεται κανείς
ότι οι δίκαιοι και άδικοι πόλεμοι,
στους οποίους αναφέρονται οι Κινέ-
ζοι, ισχύουν μόνο για τους αποικια-
κούς πολέμους. Δεν υπάρχει πιο δίκαι-
ος πόλεμος από αυτόν του Εργατικού
Κράτους ενάντια στον καπιταλισμό.
Γιατί να μην το συζητήσουμε αυτό; Εμείς
το βάζουμε για συζήτηση.
ΟΙ ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ
ΚΡΑΤΟΣ
Αλλού οι Κινέζοι μιλούν για τους δύο
προηγούμενους πολέμους του καπι-
ταλισμού. Είναι λάθος. Δεν μπορούμε
να πούμε ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος
Πόλεμος ήταν μόνο ένας καπιταλιστι-
κός πόλεμος. Το Εργατικό Κράτος επε-
νέβη στον πόλεμο και μ’ όλο του το δί-
κιο, όσο κι αν υπήρχαν λάθη όσο αφορά
την ηγεσία, την οργάνωση και τους στό-
χους. Αυτό είναι άλλο πράγμα. Το Εργα-
τικό Κράτος υπεράσπισε αυτό που είναι
το πιο προοδευτικό σ’ αυτή τη φάση:
τη συλλογική και κρατικοποιημένη ιδι-
οκτησία. Οι Κινέζοι αφήνουν όλα αυ-
τά στην άκρη, δεν μιλούν γι’ αυτά από
εμπειρισμό. Φαίνεται ότι θέλουν να πε-
ριλάβουν όλα τα σημεία στη συζή-
τηση, αλλά την περιορίζουν και απο-
κλείουν τα πιο θεμελιώδη μέρη της.
Το Σοβιετικό Εργατικό Κράτος επιβίω-
σε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και
δεν καταστράφηκε. Οι ιστορικές συν-
θήκες που επέτρεψαν στον καπιταλι-
σμό να επιχειρήσει αυτή την καταστρο-
φή, τότε υπήρχαν. Τώρα πλέον δεν θα
μπορέσουν ποτέ να επανεμφανιστούν
αυτές οι συνθήκες, γιατί δεν υπάρχουν
τα ιστορικά περιθώρια για κάτι τέτοιο.
Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να βρει τα
μέσα για να επιβιώσει, σ’ έναν κόσμο που
τον στριμώχνει όλο και περισσότερο.
Στην πρώτη φάση ο καπιταλισμός προ-
σπάθησε να καταστρέψει το Εργατι-
κό Κράτος, αλλά απέτυχε. Ο μισός κό-
σμος είχε κινηθεί ενάντια στο Εργατικό
Κράτος. Αφού απέτυχαν στρατιωτικά,
14 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
προσπάθησαν να το πνίξουν οικονομι-
κά, αλλά και πάλι απέτυχαν. Η ΝΕΠ (Νέα
Οικονομική Πολιτική) που έπρεπε να
εφαρμοστεί το 1921-1923, ανταποκρί-
θηκε στις ανάγκες που δημιουργήθηκαν
από τη συνολική έλλειψη οικονομικών
μέσων. Με κάποιο τρόπο επανεισήγα-
γε καπιταλιστικά στοιχεία, κάτω από τον
έλεγχο του Εργατικού Κράτους. Ο Λένιν
αντιτάχθηκε στην επανεισαγωγή των
καπιταλιστικών μορφών σαν ενίσχυση
του Εργατικού Κράτους. Πού ήταν αυτή
η ενίσχυση στο οικονομικό πεδίο, επι-
στρέφοντας, εν μέρει, στον καπιταλισμό;
Έγινε ταυτόχρονα μια πολιτική και προ-
πάντων κοινωνική ενίσχυση. Η κοινωνι-
κή συμμετοχή των μαζών στο Εργατικό
Κράτος αυξήθηκε, ενισχύοντας τη λει-
τουργία των Σοβιέτ, τη συζήτηση από
πάνω προς τα κάτω και από κάτω προς
τα πάνω. Η ελευθερία δράσης, σκέψης,
ομιλίας, προτάσεων, απορρίψεων, ήταν
για τις μάζες καθολική. Η δραστηριότη-
τα αναπτύχθηκε προς την κατεύθυνση
των αγροτών, προσπαθώντας να τους
επηρεάσουν πολιτικά. Ο Λένιν, όπως και
ο Τρότσκι, πολέμησαν την απουσία των
οικονομικών μέσων, βασιζόμενοι στις
μάζες, για να επεκτείνουν την επιρροή
της επανάστασης. Πάνω σ’ αυτό, ούτε οι
Κινέζοι ούτε οι Σοβιετικοί λένε μια λέξη.
Κατά τη διάρκεια τριών ετών οικονομι-
κών ελλείψεων, το Σοβιετικό Εργατικό
Κράτος έζησε στο χείλος της κατάρρευ-
σης. Αυτό αποφεύχθηκε χάρη στον ηρω-
ισμό των σοβιετικών μαζών, που πέθα-
ναν κατά χιλιάδες από την πείνα, αλλά
υπερασπίστηκαν το Εργατικό Κράτος.
Εκείνη την εποχή, σε πολλές χώρες του
κόσμου, έγιναν συλλογές από συνει-
σφορές, για να στείλουν σιτάρι στη Σο-
βιετική Ένωση. Έστειλαν παπούτσια και
ρούχα σε μεγάλες ποσότητες. Οι σοβι-
ετικές μάζες όλα αυτά τα χρόνια υπο-
στήριξαν και υπεράσπισαν το Εργατικό
Κράτος. Η υποκατάσταση της έλλειψης
οικονομικών μέσων με τη συμμετο-
χή των μαζών, πρέπει να ενισχύεται δι-
αρκώς και να γίνεται όλο και πιο συ-
νειδητή. Επομένως, είναι αναγκαίο να
αντικατασταθεί η οικονομική αδυνα-
μία με την κοινωνική και πολιτική δύ-
ναμη. Αυτό έκανε ο Λένιν και ο Τρότσκι.
Στις κινεζικές αναλύσεις, όλη αυτή η συ-
ζήτηση απουσιάζει. Πρέπει όμως να λη-
φθεί υπόψη. Δεν μπορεί κανείς να συ-
ζητήσει έγκυρα, για την ανάγκη της
κατάληψης της εξουσίας, χωρίς να στη-
ριχθεί σε ιστορικά παραδείγματα.
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΛΥΕΙ
ΤΗ ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
ΠΙΘΑΝΗ
Η σινο-σοβιετική συζήτηση είναι
το προοίμιο μιας νέας ιστορικής φά-
σης, στην οποία πρέπει να επέμβου-
με. Αυτή η φάση δεν έχει ανοίξει συ-
νειδητά, ούτε από τους Σοβιετικούς
ούτε από τους Κινέζους. Οι Κινέζοι ανα-
γκάζονται να μπουν σ’ αυτή τη μά-
χη και ν’ αποκτήσουν συνείδηση ​​ κα-
τά τη διάρκεια του ίδιου του προτσές.
Είναι ενδιαφέρον να συγκρίνει κανείς τα
ντοκουμέντα τους πριν από δύο χρό-
νια, ένα χρόνο, έξι μήνες πριν, με τα
σημερινά. Θα δει ότι υπάρχει ένα ξαφ-
νικό άλμα τους τελευταίους έξι μή-
νες. Σήμερα αφήνουν τον Στάλιν στην
άκρη και αναλύουν πολιτικά και ιδεο-
λογικά, προσπαθώντας να βασιστούν
σε ιστορικά παραδείγματα και να
αντλήσουν ιστορικά συμπεράσματα.
Έχουν την τάση να προσανατολιστούν
σωστά, αλλά τα συμπεράσματά τους εί-
ναι ακόμη μερικά, τους λείπει η αρμο-
νία και ο συντονισμός. Εξακολουθούν
να μην έχουν μια γενική μαρξιστική
θεώρηση και μόνο εμπειρικά έρχο-
νται σε μια σειρά από συμπεράσματα.
Επιμένουμε στην αντίφαση και τον
ανταγωνισμό που υπάρχει στην επι-
θυμία τους να συνδέσουν τη δυ-
νατότητα του πολέμου και της
επανάστασης με τη συνύπαρξη.
Αλλά αυτό που τελικά θα θριαμβεύσει
είναι η επαναστατική θέση κι όχι η συμ-
φιλιωτική. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Κι-
νέζοι θα προχωρήσουν με συνεπή τρό-
πο. Μέχρι τώρα προωθούν την πάλη
μόνο με έμμεση μορφή, αλλά με κάθε
τρόπο υπάρχει μια σημαντική συζήτη-
ση στην Κίνα για όλα αυτά τα προβλή-
ματα. Αναπτύσσεται μια εσωτερική
πάλη, αν και δεν υπάρχει μια καθαρή
ιδέα για το τι πρέπει να κάνουν. Πρέ-
πει να περιμένουμε τις αποφάσεις που
θα παρθούν, αλλά εμείς από την πλευ-
ρά μας πρέπει τώρα να επέμβουμε.
Οι Κινέζοι έβαλαν στη συζήτηση όλα
αυτά τα θεμελιώδη προβλήματα της
ανάπτυξης της επανάστασης σ’ αυτή τη
φάση. Αυτό κορυφώνεται σε μια γενική
εκτίμηση της ανάγκης να καθιερωθεί, σ’
αυτή τη φάση, μια στρατηγική για την
οργάνωση της πάλης, προκειμένου ν’
ανατραπεί αυτό που απομένει από τον
καπιταλισμό. Όλη η ανάλυση των Κινέ-
ζων τους οδηγεί σ’ αυτό. Αυτοί από μόνοι
τους δεν θα φτάσουν στα πραγματικά
συμπεράσματα. Πρέπει να επέμβουμε.
Η κρίση των Κομμουνιστικών
Κομμάτων του κόσμου αντα-
νακλάει αυτήν την κατάσταση.
Η συζήτηση που θα γίνει στις 5 Ιουλίου
ανάμεσα στους Σοβιετικούς και τους Κι-
νέζους, δεν θα στοχεύει σε επικρίσεις,
κατηγορίες ή καταγγελίες. Θα είναι, σε
τελευταία ανάλυση και με άμεσο τρόπο,
η έκφραση της προόδου της Διαρκούς
Επανάστασης, η μη συνειδητή αντανά-
κλασή της, που θα εκφραστεί από τους
Κινέζους. Η σοβιετική γραφειοκρατία
θα προσπαθήσει να σταματήσει τη Δι-
αρκή Επανάσταση. Αυτό δεν σημαίνει
ότι θα το πετύχει, αλλά σημαίνει ότι απ’
αυτή τη συζήτηση, ανεξάρτητα από το
αποτέλεσμά της, αν οι Κινέζοι παραλύ-
σουν, θα μείνουν στην άκρη. Με τον ίδιο
τρόπο ο Φιντέλ Κάστρο θ’ απομακρυν-
θεί, αν υποταχτεί στον Κρούτσεφ. Αυτό
δεν θα είναι μια αντεπαναστατική πρά-
ξη. Αυτή τη στιγμή, στην κατάσταση οι-
κονομικών ελλείψεων που επικρατεί
στην Κούβα, ο Φιντέλ Κάστρο προσπα-
θεί να πλεύσει.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ
ΚΙΝΕΖΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Ο βομβαρδισμός των νησιών Κεμόι
και Ματσού έδειξε την ανάγκη της κι-
νέζικης σοσιαλιστικής επανάστασης ν’
ανατρέψει την πίεση και τον αποκλει-
σμό που πραγματοποίησε ο ιμπεριαλι-
σμός, αρχίζοντας από τα δύο αυτά νη-
σιά, στην επαναστατική Κίνα. Αυτός ο
βομβαρδισμός ήταν μια από τις αιτί-
ες της κρίσης και της διαμάχης της Κί-
νας με τη σοβιετική γραφειοκρατία.
Η σοβιετική γραφειοκρατία καταδίκασε
αυτή τη νόμιμη και αναγκαία δράση του
Κινεζικού Εργατικού Κράτους. Αν και έγι-
νε με γραφειοκρατικό τρόπο, γιατί δεν
συνοδεύτηκε από εκκλήσεις για επέμ-
βαση των μαζών, η ενέργεια αυτή αντα-
ποκρινόταν στις ανάγκες υπεράσπι-
σης του Κινεζικού Εργατικού Κράτους.
Οι αυξημένες ανάγκες της κινεζικής οι-
κονομίας και του λαού, έρχονται αντιμέ-
τωπες με τα συμφέροντα της διεθνούς
πολιτικής της σοβιετικής γραφειοκρα-
τίας. Ενώ οι ανάγκες της οικονομίας και
η ανάπτυξη της κοινωνικής συνείδη-
σης των κινεζικών μαζών, απαιτούσαν
μια επαναστατική πολιτική, απέναντι
στον ιμπεριαλισμό και την παγκόσμια
αστική τάξη, η σοβιετική γραφειοκρα-
τία προσπάθησε και πάντα προσπαθεί
να επιβάλει μια αμυντική, συμφιλιωτι-
κή πολιτική με τον ιμπεριαλισμό, την
πορεία προς το σοσιαλισμό με ειρηνι-
κό δρόμο και συνύπαρξη, για να διατη-
ρήσει τα συντηρητικά της συμφέροντα.
Στις αντιδράσεις και στην πάλη της κι-
νεζικής ηγεσίας, αντανακλώνται οι αντι-
φάσεις ανάμεσα στις ανάγκες της ανά-
πτυξης της παγκόσμιας σοσιαλιστικής
επανάστασης, που εκφράζεται από
την Κίνα κι επίσης από την Κούβα και
τα συντηρητικά συμφέροντα της σο-
βιετικής γραφειοκρατίας. Η ωρίμαν-
ση των συνθηκών της Πολιτικής Επανά-
στασης εκφράζεται μ’ αυτό τον τρόπο.
Αυτή τη στιγμή, θα ξεκινήσει μια ένα
φάση, που δεν θ’ ασχολείται πλέον με
αόριστες συζητήσεις αλλά με συγκε-
κριμένες θέσεις, με τα θεμελιώδη προ-
βλήματα αυτής της φάσης: πόλεμος,
επανάσταση, δίκαιος και άδικος πό-
λεμος, παγκόσμια επανάσταση, δύ-
ναμη και αδυναμία της «χάρτινης τί-
γρεως» (χαρακτηρισμός του Μάο για
τον ιμπεριαλισμό, σημ. μεταφρ.).
Τώρα οι Κινέζοι αναλύουν με νέο τρό-
πο, ξεκαθαρίζουν και μετατρέπουν τις
ίδιες τις προηγούμενες σκέψεις τους,
καθώς τώρα δηλώνουν ότι η «χάρ-
τινη τίγρης» μπορεί να προκαλέσει
μια καταστροφή στην ανθρωπότητα.
Είτε βλέπουν αυτή την καταστροφή, εί-
τε η τίγρης είναι από χαρτί, είναι οι μά-
ζες που αποφασίζουν σε τελευταία ανά-
λυση. Γιατί χρειάζονται τώρα τέτοιες
δηλώσεις; Κατέφυγαν στις ομιλίες του
Μάο Τσε Τουνγκ του 1947, όπου αυτός
είπε ότι η τίγρης είναι από χαρτί, γιατί εί-
ναι οι μάζες που θριαμβεύουν σε τελευ-
ταία ανάλυση. Αλλά αυτό δεν είναι ένα
θεωρητικό συμπέρασμα, που βασίζεται
στην ιστορική ανάλυση. Είναι μια απλή
δήλωση και δεν είναι μια βάση για την
κατάρτιση ενός προγράμματος και για
την ανάπτυξη μιας πολιτικής. Διαφορε-
τικά, από αυτό το συμπέρασμα θα είχαν
ήδη εξαπολύσει ένα πρόγραμμα. Ο ιμπε-
ριαλισμός είναι μια χάρτινη τίγρης, γιατί
αναπόφευκτα θα συνθλιβεί από τις μά-
ζες. Αλλά έχει ατομικά όπλα για να υπε-
ρασπιστεί τον εαυτό του, γι’ αυτό είναι
ανάγκη να προετοιμαστούμε για τις κα-
ταστροφές αυτές και για την κατάληψη
της εξουσίας. Αν οι Κινέζοι μιλούν τώρα
μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι γιατί είχαν ψευ-
δαισθήσεις και τους πήρε χρόνος για να
φτάσουν σ’ αυτά τα συμπεράσματα, εν
μέρει λόγω της δικής μας επέμβασης.
Η συζήτηση ανάμεσα στους Κινέζους
και τους Σοβιετικούς δεν μπορεί να τε-
λειώσει με μια συμφωνία, όχι γιατί η
μια ή η άλλη πλευρά το αρνείται εντε-
λώς, αλλά γιατί είναι αντικειμενικά αδύ-
νατο, αποκλείεται εντελώς. Η σοβι-
ετική γραφειοκρατία προσπαθεί να
διατηρήσει τα συντηρητικά της συμ-
φέροντα, προσφέροντας αρκετά ση-
μαντικές παραχωρήσεις στους Κινέ-
ζους. Αλλά το μόνο που μπορούν να
προσφέρουν δεν είναι τίποτε άλλο έξω
από το πολύ δευτερεύον, πλάι στις τε-
ράστιες ανάγκες της ανάπτυξης της κι-
νεζικής επανάστασης, της Αποικιακής
και Διαρκούς παγκόσμιας επανάστα-
σης. Αυτή είναι η αιτία που δεν μπο-
ρούν να φτάσουν σε καμιά συμφωνία.
Είναι επομένως εντελώς αδύνατο να κα-
ταλήξουν σε μια συμφωνία που να πα-
ραλύει τη Διαρκή Επανάσταση στην Κί-
να και σε άλλες χώρες, γιατί παρόλα
αυτά, οι Κινέζοι είναι οι έμμεσοι εκπρό-
σωποι της ωρίμανσης της επανάστασης
στην Κίνα και στον αποικιακό κόσμο.
Το παράδειγμα που απεικονίζει αυτό
το συμπέρασμα είναι η ανάπτυξη των
Κομούνων. Έχει γίνει αυτοκριτική σχετι-
κά με την παραποίηση των στοιχείων της
παραγωγής. Οι Κινέζοι παραδέχθηκαν
ότι απέτυχαν σε ορισμένες περιπτώσεις,
ότι είχαν κάνει λάθος, ότι υπερεκτίμη-
σαν κατά 40% τη γεωργική παραγωγή
και δεν είχαν τη βιομηχανική παραγωγή
που αναμενόταν. Αλλά αυτό θα διορθω-
θεί. Οι Κινέζοι άρχισαν να κάνουν αυτο-
κριτική, να διορθώνουν τους αριθμούς,
να δέχονται αποτυχίες, χωρίς να σκοτώ-
νουν ή να εκτοπίζουν άτομα (τουλάχι-
στον αυτό δεν φαίνεται δημόσια). Αυτό
μας δείχνει έμμεσα ότι το επίπεδο συμ-
μετοχής των μαζών ανυψώνεται στο
Εργατικό Κράτος. Δεν υπήρξαν σημα-
ντικές κινήσεις δυσαρέσκειας προς την
ηγεσία, αλλά υπήρξαν συζητήσεις. Το
προτσές ξεδιπλώνεται μ’ αυτόν τον τρό-
πο, όχι μόνο γιατί οι μάζες έχουν κάποια
εμπιστοσύνη στις διορθώσεις που θα
γίνουν, αλλά γιατί έχουν εμπιστοσύνη
στην ενότητά τους, στην ενοποίηση της
επαναστατικής θέλησής τους, ότι με τον
ένα ή τον άλλο τρόπο επεμβαίνουν στο
προτσές της επέκτασης των Κομούνων.
Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΚΙΝΕΖΩΝ
ΣΤΟΥΣ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΟΥΣ
Η επίθεση των Κινέζων στους Γιουγκο-
σλάβους είναι μια οπορτουνιστική επί-
θεση. Δεν είναι ικανοί να επιτεθούν
στους Γιουγκοσλάβους από την άπο-
ψη ενός επαναστατικού προγράμμα-
τος. Γνωρίζουν ότι οι Γιουγκοσλάβοι εί-
ναι οι πλησιέστεροι στον ιμπεριαλισμό.
Δεν υπάρχει αμφιβολία. Αλλά η Γιου-
γκοσλαβία εξακολουθεί να παραμένει
ένα Εργατικό Κράτος. Αυτή η προσέγ-
γιση των ιμπεριαλιστών μπορεί να εξη-
γηθεί από: πρώτα πρώτα, από το εθνι-
κιστικό και γραφειοκρατικό συμφέρον
της συντηρητικής ηγετικής κλίκας, δεύ-
τερον, από τη φτώχεια της χώρας, τρί-
τον, από την απομονωτική πολιτική
των άλλων Εργατικών Κρατών και ει-
δικότερα της ΕΣΣΔ, για μια ολόκλη-
ρη εποχή. Είναι βέβαιο ότι οι Γιουγκο-
σλάβοι είναι, από ορισμένες απόψεις
και από καπιταλιστική άποψη, μια γέ-
φυρα για τον ιμπεριαλισμό. Είναι μια
πολιτική γέφυρα, αλλά όχι κοινωνική.
Η Γιουγκοσλαβία δεν είναι ένα καπιταλι-
στικό κράτος. Οι Γιουγκοσλάβοι δεν εί-
ναι, όπως λένε οι Κινέζοι, πράκτορες του
ιμπεριαλισμού. Οι Κινέζοι λαθεύουν για-
τί δεν μπορούν να αναλύσουν από μια
πραγματική μαρξιστική άποψη. Αν χα-
ρακτήριζαν σωστά το Εργατικό Κράτος
της Γιουγκοσλαβίας, θα ήταν αναγκα-
σμένοι να αναθεωρήσουν τις σχέσεις
τους με τις μάζες κι αυτό θα ήταν ενά-
ντια στους ίδιους. Η ανάλυσή τους είναι
ένα μίγμα σύγχυσης και ανικανότητας,
στην οποία περιλαμβάνεται και η υπε-
ράσπιση γραφειοκρατικών συμφερό-
ντων. Είναι αναπόφευκτο ότι μέσα σε λί-
γους μήνες, σ’ ένα ή δύο χρόνια, αν δεν
υπάρξει ατομικός πόλεμος (εάν υπάρ-
ξει, μόλις ξεσπάσει), οι Κινέζοι θα πρέπει
ν’ ακολουθήσουν την αληθινή μαρξιστι-
κή-λενινιστική ανάλυση του χαρακτήρα
της Γιουγκοσλαβίας. Δεν μπορεί κανείς
να αμφισβητήσει τον ταξικό χαρακτή-
ρα αυτής της χώρας, αλλά μόνο την
πολιτική της ηγετικής κλίκας, που απέ-
χει πολύ από τις ανάγκες και τα ενδια-
φέροντα των Γιουγκοσλαβικών μαζών.
Η ανάγκη για Πολιτική Επανάσταση
στην Κίνα υπάρχει πάντα. Από τη φύση
της κινεζικής ηγεσίας, η Πολιτική Επανά-
σταση μπορεί να μην είναι βίαιη. Θα εί-
ναι η συντριβή και η πτώση της πολιτι-
κής, γραφειοκρατικής και διοικητικής
εξουσίας και η αντικατάστασή της από
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 15
την επαναστατική ηγεσία, που θα τρο-
φοδοτηθεί, θα στηριχτεί και θα δώσει
ώθηση στην άμεση επαναστατική επέμ-
βαση των μαζών στον προγραμματι-
σμό, στη συζήτηση και στη λύση όλων
των προβλημάτων, οικονομικών, κοινω-
νικών, εθνικών και διεθνών.
Με δεδομένη την πρόοδο των Κινέ-
ζων, σ’ ένα ή δύο χρόνια, αν δεν υπάρ-
ξει ατομικός πόλεμος (αλλά κι αν υπάρ-
ξει, θα γίνει γρηγορότερα) ένα Ενιαίο
Μέτωπο ανάμεσα στους Κινέζους και
μας, ένα Ενιαίο Μέτωπο ανάμεσα στην
Κινέζικη Επανάσταση και της Τέταρ-
τη Διεθνής. Δεν έχουμε καμιά αμφιβο-
λία γι’ αυτό. Η πολιτική και ιδεολογι-
κή πρόοδος των Κινέζων θα καταλήξει
σε μια εκτίμηση του συνολικού προ-
τσές και για να γίνει αυτό, το σημείο εκ-
κίνησης και στήριξης είναι η Τέταρτη
Διεθνής. Σήμερα είναι η Τέταρτη Διε-
θνής, αύριο δεν έχει σημασία το όνομα
που θα έχει η Νέα Διεθνής των μαζών,
που εμείς καλούμε να οργανώσουμε.
Οι Σοβιετικοί προσπαθούν να δια-
πραγματευτούν με τους Κινέζους σε
μια μεταξύ τους, εσωτερική συζήτηση.
Πραγματικά προσπάθησαν να την συ-
γκρατήσουν στο εσωτερικό, αλλά οι
Κινέζοι έχουν κάνει τα κείμενα δημό-
σια. Το γεγονός ότι τα έχουν δημοσιεύ-
σει σε τόσες διαφορετικές γλώσσες, δεν
σημαίνει μόνο ότι θέλουν να κάνουν
γνωστή την αλήθεια, αλλά ότι ετοιμά-
ζονται να πάνε σε βάθος μια συζήτη-
ση, που δεν θα σταματήσει στις 5 Ιου-
λίου. Είναι μια νέα ιστορική φάση όπου,
με μεγάλη ταχύτητα, θα δούμε την ανά-
πτυξη της Πολιτικής Επανάστασης.
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ ΣΤΗΝ
ΕΣΣΔ ΚΑΙ Η ΣΙΝΟ-ΣΟΒΕΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Όλες αυτές οι δραστηριότητες της
σοβιετικής γραφειοκρατίας είναι απε-
γνωσμένες απόπειρες κι αντιπερισπα-
σμοί για να στηριχτεί. Γράφτηκε ότι ο
Κρούτσεφ πρόκειται ν’ απομακρυνθεί
και ν’ αντικατασταθεί. Είναι πιθανό να
γίνει και σε σύντομο χρονικό διάστη-
μα. Αυτή η πληροφορία, αν και προέρ-
χεται από τον ιμπεριαλισμό, έχει κάποια
βάση αλήθειας. Εμείς δεν βασιζόμαστε
σε αυτές τις πληροφορίες, αλλά στην
ανάλυσή μας για την κατάσταση στο
εσωτερικό της Σοβιετικής Ένωσης, για
την πάλη στο εσωτερικό της γραφει-
οκρατίας, για την ανάπτυξη της Αποι-
κιακής και Διαρκούς παγκόσμιας επα-
νάστασης. Η πολιτική του Κρούτσεφ
αντιβαίνει στο συσχετισμό των δυνά-
μεων που απαιτεί η Αποικιακή και η
Διαρκής επανάσταση. Αυτό, οι Κινέ-
ζοι και οι Κουβανοί εκφράζουν έμμεσα.
Το σοβιετο-κουβανικό ντοκουμέντο,
εκτός από το γεγονός ότι είναι συμφιλι-
ωτικό, δείχνει ωστόσο ότι κάθε χώρα θα
κάνει την πολιτική που κρίνει αναγκαία
και την οποία μπορεί να εφαρμόσει, με
τον ειρηνικό ή τον επαναστατικό δρόμο.
16 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Αν ο Κρούτσεφ δεν μπόρεσε να κάνει ού-
τε ένα μέτωπο με τους Κουβανούς ή ένα
ντοκουμέντο ενάντια στους Κινέζους,
δεν είναι επειδή δεν το ήθελε αλλά για-
τί δεν μπορούσε. Τα ντοκουμέντα του
Κρούτσεφ είναι αφηρημένα, γεμάτα από
γενικότητες. Επαναβεβαιώνουν μόνο ότι
η συνύπαρξη είναι δυνατή, ότι ο πόλε-
μος δεν μπορεί να γίνει κι αυτό είναι όλο.
Οι Κινέζοι τώρα καταφεύγουν σε συγκε-
κριμένα ιστορικά παραδείγματα. Η σο-
βιετική γραφειοκρατία προσπαθεί να
δώσει μια θεωρητική βάση στους ισχυ-
ρισμούς της, βασιζόμενη στον Λένιν.
Από μερικές αναλύσεις και συμπερά-
σματα, βγάζουν συμπεράσματα γενικού
χαρακτήρα. Ο Λένιν είπε το 1923, ανα-
φερόμενος στην κατάσταση του νεα-
ρού σοβιετικού κράτους, σε μια εποχή
όπου όλες οι άλλες επαναστάσεις στην
Ευρώπη απέτυχαν: «Σ’ αυτή τη φάση,
όπου δεν είναι δυνατόν να κάνουμε μια
επανάσταση, μας συμφέρει να διατηρή-
σουμε την ειρηνική συνύπαρξη με τον
καπιταλισμό». Η γραφειοκρατία αντλεί
από αυτό ένα γενικό συμπέρασμα, ότι
μπορεί κανείς να συγκατοικεί με τον
ιμπεριαλισμό, δίνοντας σ’ αυτή τη με-
ταβατική διατύπωση του Λένιν την αξία
ενός κανόνα, προγράμματος και ιστορι-
κής αρχής. Είναι αναμφισβήτητο ότι ο
Λένιν ήρθε σ’ αυτό το συμπέρασμα, για-
τί δεν μπορούσε να συνεχίσει την επα-
νάσταση εκείνη την εποχή. Μια τέτοια
λαθροχειρία της σοβιετικής γραφειο-
κρατίας, δεν είναι το προϊόν της κακής
πίστης, αλλά μια τέτοια χρήση της σκέ-
ψης του Λένιν, παίζει ένα ρόλο συνειδη-
τά αντεπαναστατικό. Είναι η σοβιετική
γραφειοκρατία, που επικαλείται το κύ-
ρος του Λένιν, για να ενισχύσει άθλια τις
συμφιλιωτικές, συνθηκολόγες και αντε-
παναστατικές θέσεις της. Πήγε τελικά
για να επιβάλει στον Φιντέλ Κάστρο το
ταξίδι του στην ΕΣΣΔ. Η σοβιετική γρα-
φειοκρατία προσπαθεί να χρησιμοποιή-
σει τον Φιντέλ Κάστρο και το κύρος της
Κουβανικής Επανάστασης, στη διαμά-
χη ενάντια στους Κινέζους. Οι μάζες των
Εργατικών Κρατών, των αποικιακών χω-
ρών αλλά και των ανεπτυγμένων καπι-
ταλιστικών χωρών, δείχνουν μια τέτοια
θέρμη κι ενθουσιασμό γι’ αυτή τη μικρή
χώρα, την Κούβα, γιατί αντανακλά τα δι-
κά τους συναισθήματα και θέληση, τη
συνείδησή τους και την αγωνιστική κι
επαναστατική τους απόφαση.
Αυτός ο εξαναγκασμός στον Φιντέλ
Κάστρο, είναι μια έκφραση της αδυνα-
μίας της σοβιετικής γραφειοκρατίας κι
όχι της δύναμής της. Δεν φέρνει τον Φι-
ντέλ Κάστρο στη Μόσχα, γιατί χρειάζε-
ται να παράσχει οικονομική υποστήριξη
στην κουβανική επανάσταση. Ο Κά-
στρο δεν συζήτησε την πώληση ζάχα-
ρης, ούτε υπέγραψε εμπορική συμφω-
νία. Τα ντοκουμέντα αυτά δεν απαιτούν
ένα μήνα ταξιδιού για μια υπογραφή.
Ο Φιντέλ Κάστρο πήγε στην ΕΣΣΔ κατ’
εντολή του Κρούτσεφ. Πρέπει, ωστό-
σο, να αναρωτηθούμε αν ο Φιντέλ Κά-
στρο ήταν υποχρεωμένος να κάνει αυ-
τό το ταξίδι. Δεν το νομίζουμε. Για ν’
απαντήσει σε μια πρόσκληση, τίπο-
τα δεν εμπόδιζε τον Φιντέλ Κάστρο να
συμβουλευτεί τη γνώμη των μαζών σε
μια Λαϊκή Συνέλευση, για να καθορί-
σουν τη γραμμή επέμβασης του κου-
βανικού λαού. Σε περίπτωση αρνητικής
απάντησης στην πρόσκληση, ο Κρού-
τσεφ θα μπορούσε ν’ απαντήσει μειώ-
νοντας την αγορά ζάχαρης. Σίγουρα θα
ήταν ένα οικονομικό πλήγμα. Αλλά αυ-
τό δεν θα σταματούσε τα πράγματα.
Οι σοβιετικές, οι κινεζικές και οι μάζες
των άλλων Εργατικών Κρατών, οι μά-
ζες της Λατινικής Αμερικής, θα είχαν
επέμβει. Οι κουβανικές μάζες, απένα-
ντι σε τέτοια αντίποινα, θα είχαν ανα-
ζητήσει τα μέσα για να μην εξαρτώ-
νται πλέον από τις σοβιετικές αγορές.
Κατανοούμε την οικονομική έλλειψη
που υπάρχει στην Κούβα και την ανά-
γκη διατήρησης οικονομικών σχέσεων
με τα Εργατικά Κράτη, για την εξεύρε-
ση αγορών για τη ζάχαρη. Αλλά θυμί-
ζουμε στον σύντροφο Φιντέλ Κάστρο
και στις κουβανικές μάζες, ότι η ΕΣΣΔ
έμεινε για τρία χρόνια χωρίς εξωτερι-
κή βοήθεια, κάτω από μια τριπλή απει-
λή από τον καπιταλιστικό κόσμο που
την περικύκλωσε. Οι μάζες έφαγαν
ακόμα και παλιά παπούτσια. Οι σημε-
ρινές ελλείψεις της κουβανικής επανά-
στασης δεν αντιπροσωπεύουν ούτε το
5% αυτών που υπέστησαν οι σοβιετι-
κές μάζες. Πρέπει να ξαναδιαβάσουμε
την ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης.
Τέσσερα χρόνια πολέμου και τρία χρό-
νια καπιταλιστικής περικύκλωσης, σε
μια φτωχή χώρα, της οποίας η κατανά-
λωση ήταν το 1% της παγκόσμιας κατα-
νάλωσης. Οι σοβιετικές μάζες δεν πέθα-
ναν από την πείνα και ο καπιταλισμός
δεν θριάμβευσε. Είναι οι μάζες που θρι-
άμβευσαν. Όλο το πρόβλημα έγκειται
στο να έχουμε εμπιστοσύνη σ’ αυτές και
να έχουμε εμπιστοσύνη στον μαρξισμό.
Αν ο Κρούτσεφ το απέρριπτε αυτό, εμείς
θα το συζητούσαμε ανοιχτά. Ο Φιντέλ
Κάστρο πίστευε και πιστεύει στη στα-
θερότητα των θέσεων και των αποφά-
σεων της σοβιετικής γραφειοκρατίας.
Γι’ αυτό έκανε το ταξίδι στην ΕΣΣΔ. Γι’
αυτό υπέγραψε το έγγραφο του Κρού-
τσεφ, όπου απειλούσε την εξαγωγή της
επανάστασης. Παρόλο που υπάρχουν
αμοιβαίες υποχωρήσεις σ’ αυτό το ντο-
κουμέντο, ο Κάστρο υποχώρησε πε-
ρισσότερο γιατί, σε τελευταία ανάλυση
το ντοκουμέντο αυτό έρχεται σε αντί-
θεση με την κουβανική επανάσταση.
Η ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ
Τη στιγμή που το μισό της Λατινικής
Αμερικής είναι έτοιμο για την κατάληψη
της εξουσίας, το ντοκουμέντο μιλάει για
μη εξαγωγή της επανάστασης. Πρόκειται
για ένα μεγάλο πλεονέκτημα για τον
Κέννεντι και τον γιάνκικο ιμπεριαλισμό.
Σ’ αυτή τη φάση, η συμφωνία που
πρέπει να γίνει είναι αυτή που θα πρέπει
να καλέσει τις μάζες να πάρουν την
εξουσία και να μην μείνουν παθητικές. Το
καθήκον του πιο ανεπτυγμένου πολιτικά
κράτους είναι να παροτρύνει και να
ενθαρρύνει την κατάληψη της εξουσίας.
Η Βραζιλία, το Περού, η Χιλή, η Βολιβία,
η Αργεντινή, η Βενεζουέλα, το Μεξικό
και η Κολομβία, εν μέρει, είναι έτοιμες
για την κατάληψη της εξουσίας, ήδη
από τώρα. Οι Χούμπερμαν και Σουήζυ
το έδειξαν. Αυτοί οι συγγραφείς,
που αξίζουν όλο το σεβασμό μας,
δεν βλέπουν τις διαλεκτικές σχέσεις
ανάμεσα στις μάζες και τους αγώνες
για την εξουσία, αλλά βλέπουν την
πραγματικότητα, στην οποία όλα είναι
έτοιμα για την κατάληψη της εξουσίας.
Λένε ότι αυτό δεν είναι δυνατό, γιατί
δεν εμπιστεύονται τις μάζες, αλλά οι
αναλύσεις τους αποτελούν μια μαρτυρία
που επιβεβαιώνει την ορθότητα της
γραμμής μας.
Σ’ αυτή τη φάση, σε επτά χώρες, εί-
ναι δυνατή η κατάληψη της εξουσί-
ας. Τα ντοκουμέντα που δημοσιεύουν
τα Εργατικά Κράτη πρέπει να αναφέ-
ρονται κεντρικά σ’ αυτήν την κατάστα-
ση, κάνοντας εκκλήσεις προς τις μά-
ζες κι ότι είναι έτοιμα να τις στηρίξουν.
Αντίθετα, το ντοκουμέντο που υπέγρα-
ψε ο Κάστρο στη Μόσχα, αρνείται την
εξαγωγή της επανάστασης και δέχεται
ότι παραμένει αποκλειστικά στην κά-
θε χώρα. Αυτό το μέρος του ντοκου-
μέντου ευνοεί την αντεπανάσταση.
Τα ντοκουμέντα δεν μπορούν ούτε να
αναλυθούν, ούτε να χαρακτηριστούν
αφηρημένα, αλλά κρίνονται από την
ιστορική στιγμή στην οποία γράφονται.
Σήμερα η ιστορική στιγμή είναι αυτή
όπου επτά χώρες είναι ώριμες για την
κατάληψη της εξουσίας, όπως αποδει-
κνύεται όχι μόνο από εμάς, αλλά κι από
ανθρώπους όπως ο Χούμπερμαν και ο
Σουήζυ, αλλά και από τον ίδιο τον ιμπε-
ριαλισμό, από τον Ονγκανία στην Αργε-
ντινή, από την αστική ηγεσία της Βρα-
ζιλίας. Σε αυτή τη χώρα, αυτό που είπε
ο Μπριζόλα στην τηλεόραση είναι μια
προειδοποίηση προς τον Γκουλάρντ.
Σε μια συνάντηση για την αγροτική με-
ταρρύθμιση, ο Μπριζόλα δήλωσε: «Δεν
πρόκειται να επιτρέψουμε να συμβεί
αυτό που συνέβη με τον Βάργκας, δεν
πρόκειται να επιτρέψουμε να γίνει αυτό
που έγινε με την αποχώρηση του Κουά-
ντρος, θα οπλίσουμε το λαό για να πάρει
τη γη». Το κοινό που παραβρισκόταν πή-
δηξε από χαρά. Ακούγοντας αυτό από
το ραδιόφωνο, σκεφτήκαμε ότι επρό-
κειτο για δηλώσεις του Κομμουνιστικού
Κόμματος ή του Σοσιαλιστικού Κόμμα-
τος. Δεν ήταν έτσι. Ήταν μια συνάντη-
ση που οργανώθηκε από την αριστερά
του Βραζιλιάνικου Κόμματος Εργασίας,
στην οποία μίλησε ο Μπριζόλα. Τότε εί-
πε: «Μας κατηγορούν ότι θέλουμε να δι-
αλύσουμε την ιδιωτική ιδιοκτησία, αυ-
τό είναι ψέμα, αυτό που θέλουμε είναι
να ωφεληθούμε εμείς από αυτή την ιδι-
οκτησία. Θέλουμε τη διανομή της γης».
Είναι ένας φλογερός λόγος, με πομπώ-
δη μορφή, όπως χρησιμοποιείται στη
Βραζιλία, αλλά είναι μια σωστή ομιλία.
Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε αυτό που
συμβαίνει στο Περού και τη Βενεζουέλα.
Λέμε πρώτα απ’ όλα, ότι είναι λάθος να
βάζει κανείς τους κομμουνιστές σαν αυ-
τούς που οργανώνουν τις μάζες. Αυτοί
που το κάνουν αυτό είναι σε ρήξη με την
επίσημη ηγεσία και με την πολιτική της.
Αυτή είναι η κατάσταση που υπάρχει
στη Λατινική Αμερική. Ο ιμπεριαλισμός
κάθεται πάνω σε μια μπαρουταποθήκη.
Αν κατά την κρίση του Οκτώβρη, όταν
υπήρξε η απειλή του πολέμου και η Κου-
βανική Επανάσταση κινδύνευσε να υπο-
κύψει, είχε καλέσει τις μάζες του κόσμου
ν’ ανατρέψουν τον καπιταλισμό, εκατομ-
μύρια ανθρώπινες ζωές θα είχαν σωθεί.
Σε δύο δημοσιευμένα ντοκουμέντα, ένα
στην ουρουγουανή εβδομαδιαία επι-
θεώρηση «Μάρτσα» και το άλλο στη
Νιου Γιορκ, από το δημοσιογράφο Ου.
Βάσερμαν, αποδείχνεται πολύ καθαρά
η τεράστια αντίσταση που αναπτύσ-
σεται ενάντια στον πόλεμο κι ενάντια
στον ιμπεριαλισμό, η μεγάλη πρόοδος
της βορειοαμερικανικής κοινής γνώ-
μης ενάντια στον πόλεμο και υπέρ της
Αποικιακής Επανάστασης. Στην Επιθε-
ώρηση «Νέος Προοδευτικός» δημοσι-
εύθηκε το αποτέλεσμα μιας δημοσκό-
πησης, που καλύπτει αρκετά μεγάλους
τομείς, όπου 62% των ερωτηθέντων
δήλωσαν ότι ήταν ενάντια στην εισβο-
λή στην Κούβα, και υπέρ του να επιτρέ-
ψουν στην Κούβα να κάνει αυτό που θέ-
λει. Το υπόλοιπο 38% ήταν ουδέτερο για
το κουβανέζικο ζήτημα και ήταν ενάντια
στον πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση.
Ο Βάσερμαν, που γράφει από το Μπου-
ένος Άιρες, βάσει ειδήσεων από τη Βό-
ρεια Αμερική, γράφει ότι υπάρχει ένα
κίνημα 20.000 ανθρώπων, οι περισσότε-
ροι από τους οποίους είναι επιστήμονες,
καθηγητές, δηλαδή διανοούμενοι και
μικροαστοί, που είναι ενάντια στον ατο-
μικό πόλεμο, ενάντια στην εισβολή που
σχεδίαζε ο Κέννεντι στην Κούβα, ενά-
ντια σε κάθε τι που μπορεί να προκα-
λέσει έναν πόλεμο. Συμφωνούν ότι κάθε
χώρα του κόσμου, θα πρέπει να ενερ-
γεί όπως αυτή κρίνει. Όταν ρωτήθηκαν
αν αυτό ευνοεί τον κομμουνισμό, αυ-
τοί απάντησαν: «ευνοεί εμάς, γιατί αυ-
τό που θέλουμε είναι να μην πεθάνουμε
και δεν θέλουμε ο Κέννεντι να κάνει τον
πόλεμο». Η στάση τους δεν είναι ενά-
ντια στα Εργατικά Κράτη, αν και στο βά-
θος δεν συμφωνούν μαζί τους, αλλά εί-
ναι μια εκδήλωση δυσπιστίας απέναντι
στον ιμπεριαλισμό.
Υπάρχει μια βαθιά πολιτική ζωή, τόσο
στις βορειοαμερικανικές μάζες, όσο και
στις λατινοαμερικανικές. Η ηλιθιότητα
του Ζερμαίν -τον λέμε ηλίθιο όχι για να
τον μειώσουμε προσωπικά, αλλά για να
τον χαρακτηρίσουμε πολιτικά-, τον έκα-
νε να γράψει το Μάρτη του 1962, ότι το
90% του αμερικανικού λαού δεν ενδια-
φέρεται για την πολιτική. Την ίδια στιγ-
μή εμείς γράψαμε ότι το 80% αυτού του
λαού ήταν ενάντια σε μια εισβολή στην
Κούβα. Βγάλαμε αυτά τα συμπεράσμα-
τα από τις σωστές μας αναλύσεις, που
έχουν επιβεβαιωθεί. Σύντροφοι της Τέ-
ταρτης Διεθνούς, που ήταν στη Νέα Υόρ-
κη, μας επιβεβαίωσαν ότι είδαν στους
τοίχους αρκετές επιγραφές που έλε-
γαν: «Έξω οι γιάνκηδες από την Κούβα!».
Αν οι Κουβανοί είχαν καλέσει για το πάρ-
σιμο της εξουσίας κι έδιναν το παράδειγ-
μα μιας δημοκρατικής επέμβασης των
μαζών, αυτό θα είχε ένα τεράστιο απο-
τέλεσμα επιτάχυνσης για την επανάστα-
ση στη Βόρεια και τη Λατινική Αμερική.
ΤΟ ΣΟΒΙΕΤΟ-ΚΟΥΒΑΝΙΚΟ
ΣΥΜΦΩΝΟ: ΕΝΑ ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΗ
ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Το ταξίδι του Φιντέλ Κάστρο εκφρά-
ζει την απελπιστική θέση του Κρούτσεφ
και δεν υπερβάλλουμε τίποτα σ’ αυτό.
Χρειαζόταν τον Φιντέλ Κάστρο στην πά-
λη του ενάντια στους Κινέζους. Αλλά θα
ήταν λάθος να πιστεύει κανείς ότι ο Φι-
ντέλ Κάστρο συμφώνησε να δώσει τον
εαυτό του πηγαίνοντας στην ΕΣΣΔ. Μ’
έναν οπορτουνιστικό τρόπο, ο Κάστρο
υπεράσπισε τον εαυτό του, προσπαθώ-
ντας να διατηρήσει μια ορισμένη ουδε-
τερότητα. Για παράδειγμα, δεν έκανε κα-
νέναν έπαινο στη σοβιετική θέση, αν και
αποδέχτηκε την πολιτική της ειρηνικής
συνύπαρξης και τη δυνατότητα αποφυ-
γής του πολέμου. Από την πλευρά του, η
μεγαλύτερη παραχώρηση που έκανε ο
Κρούτσεφ, ήταν να δεχτεί ότι κάθε χώρα
μπορεί να ρυθμίσει τις υποθέσεις της με
το δικό της τρόπο και να ακολουθήσει τη
δική της πορεία για τον απελευθερωτι-
κό αγώνα της: με τον ειρηνικό ή τον επα-
ναστατικό δρόμο. Σε γενικές γραμμές,
δεν μπορούμε να μιλάμε για μια συν-
θηκολόγηση του Φιντέλ Κάστρο. Έγιναν
παραχωρήσεις και από τις δύο πλευρές.
Το ισχυρότερο πλήγμα δόθηκε στη Λα-
τινική Αμερική, στο μέτρο που το σοβι-
ετο-κουβανικό ντοκουμέντο δεν κάνει
έκκληση για την κατάληψη της εξου-
σίας. Είναι πιθανό ότι, αν είχε γίνει τέ-
τοια έκκληση, οι γιάνκηδες θα φώνα-
ζαν για σπάσιμο του συμβιβασμού του
Οκτώβρη, αλλά από την πλευρά τους οι
γιάνκηδες δεν θα τον έσπαγαν κατά την
προετοιμασία τους για μια νέα εισβολή;
Το επιβεβαιώνουν οι ίδιοι δημόσια και
κυνικά, για να παροτρύνουν, σε όλη την
ήπειρο, την αντεπανάσταση. Δεν είναι
ούτε διατεθειμένοι, ούτε συμφωνούν να
υποταχτούν σε μια συμφωνία. Η ταξική
πάλη δεν είναι μια συμφωνία κυρίων. Οι
συμφωνίες δεν ισχύουν παρά μόνο σύμ-
φωνα με τον υπάρχοντα συσχετισμό των
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 17
δυνάμεων κι όχι σύμφωνα με τα άρθρα
τους. Αν ο συσχετισμός των δυνάμεων
εξελιχθεί ευνοϊκός προς την επανάστα-
ση, είναι ιστορικά νόμιμο να απορρίψει
κάποιος τη συμφωνία, για να προχωρή-
σει. Είναι μ’ αυτή την έννοια που η υπο-
γραφή του Φιντέλ Κάστρο είναι επιβλα-
βής. Ο Κρούτσεφ έκανε έκκληση στον
Φιντέλ Κάστρο, όχι για τα συμφέροντα
του τελευταίου, αλλά για τα δικά του.
Ο Φιντέλ Κάστρο και η Κουβανική Επα-
νάσταση έχουν τεράστια μέσα, αλ-
λά πρέπει να εξυπηρετήσουν επανα-
στατικούς σκοπούς, ξεκινώντας από
την ίδια την Κούβα, όπου πρέπει να γί-
νονται δημόσιες συζητήσεις, δημό-
σιες διαδηλώσεις, όπως αυτό έγι-
νε στις μέρες του Λένιν και Τρότσκι.
Πρέπει να υπάρχουν συνελεύσεις στρα-
τιωτών, εργατών και αγροτών. Καλού-
με τον σύντροφο Φιντέλ Κάστρο ν’ ακο-
λουθήσει το παράδειγμα του Λένιν και
του Τρότσκι, να μάθει από τα σπουδαι-
ότερα ντοκουμέντα της ιστορίας, αυτά
που υπέγραψε το Εργατικό Κράτος μέ-
χρι το θάνατο του Λένιν και τα οποία συ-
ζητήθηκαν από τις μάζες.
Οι αποφάσεις των Σοβιετικών υπο-
στηρίχθηκαν από το συναίσθημα και τη
θέληση όλων των μαζών. Διαφορετικά,
αυτές δεν θα είχαν υποστεί τέτοιες θυ-
σίες για τέσσερα χρόνια. Ο Φιντέλ Κά-
στρο πρέπει να ενεργεί με τον ίδιο τρό-
πο. Όταν ο Κρούτσεφ χρειάζεται την
Κούβα, ενώ η χώρα αντιπροσωπεύει
μόλις το 0,01% της παγκόσμιας οικονο-
μίας, δείχνει ότι οι συνθήκες είναι ώρι-
μες για την Πολιτική Επανάσταση. Όταν
το βάζο είναι γεμάτο, δεν είναι η σταγό-
να που το κάνει να ξεχειλίζει, αλλά το
γεγονός ότι αυτό το ίδιο είναι γεμάτο.
Ο Κρούτσεφ χρειαζόταν τον Φιντέλ Κά-
στρο. Κατά τη διάρκεια της ενός μηνός
παραμονής του, ο Κρούτσεφ προσπά-
θησε να τον κερδίσει, αλλά δεν το κα-
τάφερε. Ο Φιντέλ Κάστρο προσπάθησε
να ξεφύγει. Στις ομιλίες του δεν ανέφε-
ρε τίποτα για τη σινο-σοβιετική διαμά-
χη. Δεν θέλησε να δεσμευτεί σε τίποτα.
Στο βάθος όλου αυτού, οι κουβανικές
μάζες ήταν παρούσες. Ο ίδιος ο Κρού-
τσεφ αναγκάστηκε στο ντοκουμέντο να
υπενθυμίσει στους γιάνκηδες, ότι σε πε-
ρίπτωση εισβολής στην Κούβα θα υπάρ-
ξει πόλεμος, επιβεβαιώνοντας έτσι την
προηγούμενη θέση του κι αναγκάστη-
κε επίσης να μην κάνει άμεση αναφο-
ρά στην απομάκρυνση των πυραύλων.
Το ντοκουμέντο δεν δηλώνει καμιά ορ-
θότητα της απόσυρσης των πυραύ-
λων, γιατί ο Φιντέλ Κάστρο δεν θα
μπορούσε να υπογράψει ένα ντοκου-
μέντο που να ωραιοποιεί αυτή τη στά-
ση. Αν υπέγραφε κάτι τέτοιο, δεν θα
μπορούσε να επιστρέψει στην Κούβα.
Όλα αυτά δείχνουν ότι οι συνθήκες εί-
ναι ώριμες στην Κούβα για να κάνει η
επανάσταση ένα άλμα προς τα εμπρός.
Ο Κρούτσεφ έπρεπε να βασιστεί στον
Κάστρο για να μπορέσει να οπλιστεί στην
18 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
πάλη του ενάντια στους Κινέζους. Προ-
ετοιμάζεται για αποφασιστικές ενέργει-
ες, που δεν θα γίνουν αναγκαστικά στις
5 του Ιούλη. Ταυτόχρονα, όλα αυτά δεί-
χνουν σε ποιο επίπεδο σχεδιάζεται η σι-
νο-σοβιετική συζήτηση. Ακόμη κι αν
κατά τη διάρκεια της συζήτησης τίπο-
τα δεν συγκεκριμενοποιηθεί, προετοι-
μάζονται οι συνθήκες για ένα κατοπινό
άλμα. Ήμασταν πεπεισμένοι ότι ο Κρού-
τσεφ έφερε τον Φιντέλ Κάστρο στην
ΕΣΣΔ, για να έχει ένα σημείο στήριξης
ενάντια στους Κινέζους. Αυτός ο στό-
χος δεν επιτεύχθηκε. Ο Φιντέλ Κάστρο,
σε αντάλλαγμα, χρησίμευσε σαν βάση,
ακόμη και ασυνείδητα, για τη δημιουρ-
γία ενός ντοκουμέντου που έρχεται σε
αντίθεση με τα συμφέροντα της λατινο-
αμερικανικής επανάστασης. Γιατί τέτοιο
είναι ένα κείμενο, που δεν αναφέρεται
στις ανάγκες αυτής της επανάστασης.
Η επανάσταση δεν είναι κάτι που αιθε-
ροβατεί, αλλά κάτι το συγκεκριμένο. Το
πρόβλημα της λατινοαμερικανικής επα-
νάστασης απαιτεί μια απάντηση. Ο Κά-
στρο αποδεχόμενος αυτό το ντοκου-
μέντο, έπαιξε έναν οπορτουνιστικό
ρόλο. Στο βάθος χρησιμοποιήθηκε για
μια πιο σημαντική επιχείρηση, πράγ-
μα που κάνει τη θέση του ακόμα πιο
λαθεμένη. Χρησίμευσε έμμεσα στους
σκοπούς της σοβιετικής γραφειοκρα-
τίας και στη συμφωνία της με τον Κέν-
νεντι. Η βασική πάλη του Κέννεντι τώ-
ρα, είναι να αποτρέψει την ανάπτυξη
της Αποικιακής Επανάστασης στη Λα-
τινική Αμερική και το πιο αποτελεσμα-
τικό όπλο στα χέρια της γραφειοκρατί-
ας, είναι να μπορέσει να προσφέρει τη
Λατινική Αμερική. Αυτή η ήπειρος εί-
ναι ένα σημαντικό κομμάτι του παιχνι-
διού της γραφειοκρατίας απέναντι στον
ιμπεριαλισμό. Ο Φιντέλ Κάστρο δάνει-
σε τον εαυτό του σ’ αυτό το παιχνίδι.
Είναι απαραίτητο να επικρίνουμε και να
απορρίπτουμε τέτοιες συμφωνίες, γιατί
υπηρετούν την αντεπανάσταση. Απορ-
ρίπτουμε ανοιχτά την έννοια της μη
εξαγωγής της επανάστασης.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΤΗΣ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτη-
το να στέλνουμε κιβώτια με όπλα ή προ-
παγανδιστές. Άλλωστε οι Κουβανοί και
οι Σοβιετικοί το κάνουν αυτό από τό-
τε που στέλνουν χρήματα, όπλα, αερο-
πλάνα, αλλά αυτό δεν είναι η επέκταση
της επανάστασης: Η επέκταση της επα-
νάστασης προετοιμάζει τις μάζες στην
πολιτική πάλη, για να πάρουν την εξου-
σία. Κατά μία έννοια, η επανάσταση εξά-
γεται αφ’ εαυτής. Ο ιμπεριαλισμός, από
την πλευρά του, εξάγει την αντεπανά-
σταση: κανείς δεν μπορεί να τον εμποδί-
σει. Την εξήγαγε με χιλιάδες τρόπους και
παρόλο που ο Κέννεντι είπε στον Κρού-
τσεφ, ότι δεν ήθελε δήθεν να επιτρέψει
την εισβολή στην Κούβα, κανείς δεν τον
πίστεψε, ούτε καν ο Κρούτσεφ. Αυτό εί-
ναι τόσο αληθινό, ώστε αυτός υπενθυ-
μίζει συνεχώς στον ιμπεριαλισμό ότι η
Σοβιετική Ένωση διαθέτει ένα εξαιρετι-
κό ατομικό οπλοστάσιο. Αν ο Κρούτσεφ
ήταν σίγουρος ότι ο Κέννεντι θα κρατή-
σει την υπόσχεσή του, ποιος ο λόγος να
μιλήσει έτσι; Κι αν ο ιμπεριαλισμός έπρε-
πε να ενεργήσει μ’ αυτόν τον τρόπο, ο
Κρούτσεφ δεν θα ήταν υποχρεωμέ-
νος να κάνει τέτοιες δηλώσεις, οι οποί-
ες είναι αντίθετες με την πολιτική του.
Το τελικό συμπέρασμα του ταξιδιού του
Φιντέλ Κάστρο στην ΕΣΣΔ είναι, από τη
μια, ότι έχει δοθεί ένα πλήγμα στην ανά-
πτυξη της λατινοαμερικανικής επανά-
στασης κι από την άλλη ότι οι κουβα-
νικές μάζες δεν θα δεχτούν για μεγάλο
χρονικό διάστημα ο Φιντέλ Κάστρο να
σεβαστεί το ντοκουμέντο που υπέγρα-
ψε. Έτσι έγινε τη στιγμή της δεύτερης
δήλωσης της Αβάνας. Λίγο μετά την υπο-
γραφή αυτού του ντοκουμέντου, αυτό
εξανεμίστηκε με την ομιλία του Κάστρο
στο Συνέδριο των Γυναικών. Σήμερα, σε
σχέση με το ντοκουμέντο που υπογρά-
φηκε στη Μόσχα, ο Κάστρο κάνει ένα
βήμα πίσω στο Συνέδριο των Γυναικών.
Στο Συνέδριο των Γυναικών, είπε: «Η ει-
ρηνική συνύπαρξη μπορεί να ισχύ-
ει σε ορισμένα μέρη του κόσμου, αλλά
στη Λατινική Αμερική πρέπει να παρ-
θεί η εξουσία. Πρέπει να παρθεί και να
προχωρήσει. Η εμπειρία μας υπαγορεύ-
ει ότι πρέπει να πάρουμε την εξουσία».
Αυτές οι αντιφάσεις στον Φιντέλ Κάστρο
δείχνουν επίσης την πολιτική ασιγουριά
του και την έλλειψη πραγματικής στήρι-
ξής του στις μάζες. Αν πριν φύγει για τη
Μόσχα, είχε οργανώσει μαζικές κινητο-
ποιήσεις, θα ήταν σε θέση, κατά τη δι-
άρκεια του ταξιδιού του, να συνεχίσει
να επεμβαίνει, σαν συνειδητός ηγέτης,
στην ανάπτυξη της Πολιτικής Επανά-
στασης, θα μπορούσε έτσι να είχε επη-
ρεάσει τους Κινέζους και να τους ανα-
γκάσει να πάνε πιο μακριά. Δηλαδή, ο
μικρός ρόλος που έπαιξε ο Κάστρο θα
μπορούσε να είναι δέκα, εκατό φορές
μεγαλύτερος, στηριζόμενος στις μάζες,
και βγάζοντας τα μαρξιστικά συμπερά-
σματα από την εμπειρία. Και μόνο το γε-
γονός ότι οι τροτσκιστές λειτουργούν
στην Κούβα, δημοσιεύουν την εφημε-
ρίδα τους, παρά τις αστυνομικές απει-
λές των σταλινικών, δείχνει την αντίφα-
ση που υπάρχει ανάμεσα στο Εργατικό
Κράτος και τον ίδιο τον Φιντέλ Κάστρο.
Επαναλαμβάνουμε ότι το ντοκουμέντο
που υπέγραψε ο Φιντέλ Κάστρο στη
Μόσχα, αποτελεί ένα πραγματικό πλήγ-
μα για τη λατινοαμερικανική επανάστα-
ση. Παρόλα αυτά, οι μάζες κι ανάμεσά
τους οι κουβανικές, δεν θα αποδεχθούν
αυτό το ντοκουμέντο και θα περάσουν
πάνω απ’ αυτό.

ΟΙ ΜΑΖΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΟΤΣΚΙ
Θα είχε μια πολύ μεγάλη σημασία για
την πολιτική ωρίμανση των κουβανι-
κών μαζών και σαν συνειδητή επίδρα-
ση στο προτσές της παγκόσμιας Διαρ-
κούς Επανάστασης, να υπάρχουν λαϊκές
συνεδριάσεις και συνελεύσεις, όπου να
συζητηθούν όλα αυτά τα ντοκουμέντα.
Η επιρροή θα ήταν τεράστια για την
επανάσταση, παίρνοντας υπόψη την
ωρίμανση των συνθηκών γι’ αυτή.
Τέτοιες συζητήσεις θα επηρέαζαν και
τους Κινέζους και όλα τα Εργατικά
Κράτη. Αλλά στο βαθμό που οι κου-
βανικές μάζες δεν μπορούν να επεμ-
βαίνουν, αυτό το τόσο πλούσιο και
δυναμικό προτσές, βλέπει τη δύνα-
μή του να επιβραδύνεται σημαντικά.
Γι’ αυτό λέμε ότι, κατά τη διάρκεια της
συνάντησης της 5 του Ιούλη, όλο αυ-
τό το προτσές της ωρίμανσης της Πο-
λιτικής Επανάστασης δεν θα μπορέ-
σει να εκφραστεί, αλλά θα δοθεί ένα
ιστορικό άλμα. Το όνομα του Τρότσκι,
του Τροτσκισμού, στην επόμενη φά-
ση δεν θα αναφέρεται με χαρακτηρι-
σμούς όπως «τυχοδιωκτισμός», «αρι-
στερισμός», αλλά για να χαρακτηριστεί
μια επαναστατική γραμμή και πολιτική.
Απορρίπτουμε κάθε προσπάθεια της
Σοβιετικής Ένωσης ν’ αποκαταστήσει
το όνομά του, γιατί ο Τρότσκι είναι ανα-
πόσπαστα δεμένος με την προλεταρι-
ακή δημοκρατία, με την ανάπτυξη της
Διαρκούς επανάστασης, με την ανά-
πτυξη της Πολιτικής Επανάστασης: αυ-
τό διεκδικούν οι μάζες του κόσμου με
τον Τρότσκι, παρά τους Κινέζους, τον
Κρούτσεφ και τον Φιντέλ Κάστρο. Όλοι
αυτοί θα σκεφτούν σε σύντομο χρονι-
κό διάστημα με τροτσκιστικό τρόπο.
Οι τροτσκιστές σύντροφοι της Κούβας
μας λένε ότι αν είχαν πλήρη νομιμότη-
τα, θα μπορούσαν σήμερα να πουλή-
σουν 60 ως 100 χιλιάδες αντίτυπα της
εφημερίδας τους. Αυτό δεν είναι υπερ-
βολή. Αυτό δεν σημαίνει ότι το Τροτσκι-
στικό Κόμμα θα έχει 100.000 μέλη, αλ-
λά ότι υπάρχει ένα ολόκληρο ρεύμα,
που θέλει να δει τι σκέφτονται, τι λένε,
τί είναι οι Τροτσκιστές. Οι Κινέζοι αγνο-
ούν αυτόν τον Τροτσκισμό και μιλάνε
για τον Τρότσκι σαν «αριστερό τυχοδιώ-
κτη», γιατί αυτοί διευθύνουν την πάλη
γραφειοκρατικά και διοικητικά. Αν μι-
λούσαν διαφορετικά για τον Τρότσκι,
θα σπρώχνονταν, εσωτερικά και προς
τα έξω, στο να δώσουν στις μάζες εμπι-
στοσύνη στον εαυτό τους. Αλλά σ’ αυτή
την περίπτωση, θα πρέπει να καταργή-
σουν ένα μέρος του γραφειοκρατικού
μηχανισμού τους, ώστε να επιτρέψουν
την έκφραση νέων επαναστατικών ρευ-
μάτων και τάσεων, που στηρίζονται
στα ιστορικά παραδείγματα της Σοβι-
ετικής Επανάστασης, της Μπολσεβί-
κικης Επανάστασης του 1917 και της
τωρινής Αποικιακής Επανάστασης.
Τα Κομμουνιστικά Κόμματα του κόσμου
σιωπούν όσο αφορά αυτή τη συζήτη-
ση κι αυτή την πάλη. Στη Λατινική Αμε-
ρική, «Ο Λαϊκός» της Ουρουγουάης, «Ο
Αιώνας» της Χιλής, «Ο Λόγος μας» της
Αργεντινής, οι «Νέοι Δρόμοι» της Βρα-
ζιλίας, δεν έχουν δείξει παρά μόνο ορι-
σμένα μέρη της σύγκρουσης ανάμεσα
στη σοβιετική γραφειοκρατία και τους
Κινέζους. Δεν δείχνουν παρά μόνο ορι-
σμένες πτυχές αυτής της συζήτησης,
χωρίς να φτάσουν στο βάθος των προ-
βλημάτων, γιατί αυτό που διακυβεύε-
ται είναι η στρατηγική, το πρόγραμμα
και η πολιτική για την ανατροπή αυ-
τού που απομένει από τον καπιταλισμό
στην προσεχή φάση. Το βάθος όλης αυ-
τής της συζήτησης είναι η αντικειμενική
αναγκαιότητα της ανάπτυξης της Προ-
λεταριακής και της Αποικιακής Επανά-
στασης, της Πολιτικής Επανάστασης
στα Εργατικά Κράτη, η ανάγκη για μια
συγκεντροποιημένη ηγεσία. Τα συμφέ-
ροντα της Προλεταριακής, Αποικιακής
και Πολιτικής Επανάστασης πρέπει να
εναρμονιστούν και να βρουν τον ερμη-
νευτή τους και την ηγεσία τους, σαν συ-
νέπεια μιας προετοιμασίας αρμονικής
ανάπτυξης Κομμάτων που προετοιμά-
ζονται τα ίδια με πρωτοβουλίες και κα-
θοδηγούν τα επαναστατικά προτσές.
Η τωρινή συζήτηση παραμένει εμπει-
ρική και ετερογενής. Αλλά η συζήτη-
ση αυτή προωθείται και τροφοδοτεί-
ται από τις ανάγκες της ανάπτυξης της
παγκόσμιας Διαρκούς επανάστασης.
Ο ιμπεριαλισμός παρακολουθεί τρομο-
κρατημένος αυτό το προτσές. Οι Νιου
Γιορκ Τάιμς και η Ουάσιγκτον Ποστ έχουν
καταλήξει σ’ ένα συμπέρασμα από τα
πιο σημαντικά, λέγοντας δύο βασικά
πράγματα. Έτσι το μόνο που σκέφτονται
για τη σινο-σοβιετική συζήτηση είναι: ο
Κρούτσεφ θα είναι πιο πασιφιστικός αλ-
λά, για να μπορέσει να επιμείνει, θα πρέ-
πει να είναι και πιο αριστερός. Αναφο-
ρικά με την εγκύκλιο του Πάπα Ιωάννη
23ου «Ειρήνη στη Γη», οι γιάνκηδες λέ-
νε ότι ο Κέννεντι δεν θα ακολουθήσει
αυτή τη δήλωση, αλλά θα ακολουθή-
σει τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού.
Προετοιμαζόμαστε για να είμαστε πα-
ρόντες σ’ αυτό το προτσές, όχι σαν πα-
ρατηρητές, αλλά για να επέμβουμε άμε-
σα χρησιμοποιώντας τα ντοκουμέντα
μας, τη δράση μας και δρώντας απέ-
ναντι στην κρίση των Κομμουνιστικών
Κομμάτων. Η συμμετοχή μας στην πα-
γκόσμια ταξική πάλη δεν είναι επιφανει-
ακή. Έχει ένα τεράστιο βάθος.
Οι Κινέζοι τροφοδοτούνται από τα
ντοκουμέντα μας. Επαναλαμβάνουμε
ότι εξετάζοντας τα κείμενά τους πριν,
αυτά των 5 μηνών πριν κι αυτά του σή-
μερα, δεν υπάρχει καμιά εσωτερική πο-
λιτική ζωή των κινεζικών μαζών, έτσι
ώστε να μας επιτρέπει να συμπεράνου-
με ότι τα συμπεράσματα των Κινέζων
προέρχονται από την ανάλυση της πα-
γκόσμιας εμπειρίας. Στο Συνέδριο των
Γυναικών, το 1960, δημοσίευσαν ένα
οπορτουνιστικό, συμφιλιωτικό και ρε-
φορμιστικό ντοκουμέντο, στο οποίο
αναγκάστηκαν εν μέρει να θέσουν την
αναγκαιότητα της πάλης για την εξου-
σία. Τους επόμενους επτά ή οκτώ μήνες,
αν δεν υπάρξει πόλεμος, αυτή η δήλω-
ση του 1960 θα πεταχτεί στα σκουπίδια,
ταυτόχρονα με τη φιγούρα του Στάλιν.
ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΟ
ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ
ΚΡΑΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΙΚΙΑΚΗ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΤΩΝ
ΜΑΖΩΝ
Τελειώνουμε αυτή την ανάλυση με
το ακόλουθο συμπέρασμα: η δύναμη
της Τέταρτης Διεθνούς είναι αριθμη-
τικά μικρή, από την άποψη του αριθ-
μού των μελών, των τεχνικών και οι-
κονομικών μέσων που διαθέτει. Για μια
ακόμη φάση, θα παραμείνουμε αδύ-
ναμοι από αυτήν την άποψη, αλλά εί-
μαστε πιο ισχυροί από όλα τα ΚΚ μαζί,
από τον Φιντέλ Κάστρο, τον Κρούτσεφ
και τον Μάο Τσε Τουνγκ. Έχουμε πε-
ρισσότερη δύναμη, περισσότερη υπο-
μονή απ’ όλους, λόγω της θεωρητικής
και πολιτικής μας σιγουριάς. Έχουμε
την πεποίθηση, τη σιγουριά στις ιδέ-
ες μας, στο πρόγραμμά μας, στην πο-
λιτική μας, που είναι σωστά κι επιβε-
βαιωμένα από την ιστορία. Σύντομα
κανένας δεν θα θυμάται τον Κρούτσεφ.
Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα στηρί-
ζεται στις ιδέες της Τέταρτης Διεθνούς,
αλλά όχι στην οργάνωσή της. Σήμερα
και για ένα ακόμα χρονικό διάστημα,
οι δυνάμεις της Τέταρτης Διεθνούς εκ-
φράζονται έμμεσα μέσω των Κινέζων,
από τη μια και μέσω των Κουβανών από
την άλλη και μέσω των προσεχών επα-
ναστάσεων. Λέμε έμμεσα, γιατί αυτές οι
επαναστάσεις παίρνουν το πρόγραμμα
και την πολιτική της Τέταρτης Διεθνούς.
Αν μέσα σε δύο χρόνια δεν υπάρξει
ατομικός πόλεμος (κι αν ξεσπάσει το
προτσές θα επιταχυνθεί), θα διαμορ-
φωθεί ένα παγκόσμιο μέτωπο της Τέ-
ταρτης Διεθνούς και των Κινέζων.
Όποιο και αν είναι το επίπεδο αυτού
του Μετώπου, υπάρχουν οι βάσεις του.
Οι Κινέζοι έχουν κάνει ένα ιστορικό βή-
μα και δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω.
Από την αφηρημένη συζήτηση, βα-
σισμένη στον Στάλιν, έρχονται για να
συζητήσουν τα θεμελιώδη προβλή-
ματα σ’ αυτή τη φάση της ιστορίας.
Από τώρα και μετά προχωράνε στο να
συζητήσουν όλα αυτά τα προβλήματα
και πρέπει να στηρίζονται σε ήδη επε-
ξεργασμένες από την 4η Διεθνή συζη-
τήσεις, επιβεβαιωμένες και δικαιωμέ-
νες από την ιστορία. Χρειάζονται αυτά
τα στοιχεία για να συζητήσουν τις ανά-
γκες της κατάκτησης της εξουσίας σε
κάθε χώρα, της οικοδόμησης του Κόμ-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 19
ματος για την κατάληψη της εξουσίας,
το ανέφικτο της ειρηνικής συνύπαρξης,
την ανάγκη να προετοιμαστούν για τον
ατομικό πόλεμο, για την αποκατάσταση
της έννοιας του προληπτικού πολέμου,
που είναι η προώθηση της επανάστα-
σης σε ολόκληρο τον κόσμο.
ΟΙ ΚΙΝΕΖΟΙ ΚΑΙ Η 4Η ΔΙΕΘΝΗΣ
Όλα αυτά τα θέματα που αντιμετωπί-
ζουν οι Κινέζοι με γραφειοκρατικό, διοι-
κητικό και εμπειρικό τρόπο, έχουν ήδη
αντιμετωπιστεί από την Τέταρτη Διε-
θνή. Οι Κινέζοι είναι η αντανάκλαση όχι
μιας θεωρητικής και πολιτικής πεποί-
θησης, αλλά της τεράστιας πίεσης της
Αποικιακής Επανάστασης, της Κινεζι-
κής Επανάστασης, της Διαρκούς Επα-
νάστασης κι επίσης της άμεσης κι έμμε-
σης συμβολής της Τέταρτης Διεθνούς,
από την άποψη της ιστορικής διόρθω-
σης της πολιτικής τους, της ιδεολογίας
τους, του προγράμματός τους. Επιτίθε-
νται στον Τρότσκι, αλλά δεν επιτίθενται
σήμερα στον Τροτσκισμό. Από την άλ-
λη πλευρά, επιτίθενται στον σταλινισμό,
επιτίθενται στον Τολιάττι, στον Τόρεζ,
στον Κρούτσεφ.
Δεν υπάρχει καμία επίθεση στον τρο-
τσκισμό σήμερα, που να λέει ότι είναι
ένας τυχοδιωκτισμός. Το να κάνει κα-
νείς τέτοιες επιθέσεις, θα ήταν σαν να
καταδικάζει τον ίδιο του τον εαυτό, για-
τί αυτό που λένε οι Κινέζοι για την κα-
τάληψη της εξουσίας δεν είναι τίποτε
άλλο από αυτό που οι τροτσκιστές προ-
τείνουν εδώ και χρόνια. Όλα αυτά καθο-
ρίζουν μια νέα ιστορική φάση, που δεν
μπορεί να σταματήσει, όσο κι αν το θε-
λήσει το Κομμουνιστικό Κόμμα, ο Φι-
ντέλ Κάστρο ή οποιοσδήποτε άλλος.
Η προετοιμασία του ατομικού πολέμου
από τη μεριά του ιμπεριαλισμού επιτα-
χύνεται. Ο ιμπεριαλισμός θα καταστρα-
φεί πιο γρήγορα. Όσο περισσότερο τον
εμποδίζουμε να εξοπλίζεται, τόσο πε-
ρισσότερο η ανθρωπότητα θα κερδί-
σει ανθρώπινες ζωές και θα σώσει πλού-
το για τη μελλοντική του ανάπτυξη.
Ο ατομικός πόλεμος είναι αναπόφευ-
κτος. Δεν τον θέλουμε, δεν θέλουμε κα-
νένα πόλεμο, αλλά ο πόλεμος είναι ανα-
πόφευκτος. Δεν εξαρτάται από εμάς.
Αυτός απαντάει στην αντικειμενική ανά-
γκη του καπιταλισμού. Το δικό μας κα-
θήκον είναι να προετοιμάζουμε τις συν-
θήκες, ώστε να μην μπορεί να ξεσπάσει
τη στιγμή που θα είναι το λιγότερο κα-
τάλληλη για την Ανθρωπότητα, έτσι
ώστε να προκαλέσει τις ελάχιστες πιθα-
νές ζημιές, καταπιέσεις και βιαιότητες.
Η πολιτική της σοβιετικής γραφειοκρα-
τίας είναι εντελώς ανόητη και εγκλη-
ματική. Μ’ αυτή την έννοια, το ντο-
κουμέντο που υπογράφτηκε από τον
Φιντέλ Κάστρο είναι επίσης εγκληματικό.
Όσο περισσότερο παρατείνεται αυτή
η ιστορική φάση, τόσο περισσότερο ο
ιμπεριαλισμός ενισχύει και επικεντρώνει
20 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
την ατομική του ισχύ, τόσο μεγαλύτερες
είναι οι δυνατότητες για ζημιές στην αν-
θρωπότητα. Δεν υπάρχει τίποτα και κα-
νένας που να μπορεί να εμποδίσει τον
καπιταλισμό να εξαπολύσει τον πόλεμο!
ΚΑΜΙΑ ΤΑΞΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΠΡΙΝ
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΠΟΥ
ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ
Μέχρι πριν από έξι μήνες, οι Κινέζοι
αγνοούσαν όλο αυτό το ζήτημα. Σή-
μερα έβαλαν αυτό το ιστορικό συμπέ-
ρασμα στο κέντρο της ανάλυσής τους,
παίρνοντας ολόκληρες φράσεις από τα
άρθρα του Ποσάδας, που δεν είναι άλ-
λα από αυτά του Μαρξ και του Ένγκελς.
Οι Κινέζοι τις πήραν από τα ντοκουμέ-
ντα μας, ενσωματώνοντάς τες στα δι-
κά τους. Πριν από πέντε ή οκτώ μήνες
οι Κινέζοι δεν ενδιαφέρονταν για όλη
αυτή τη συζήτηση. Κάνοντάς το σήμε-
ρα, πλησιάζοντας δηλαδή στη θέση του
αναπόφευκτου του πολέμου, αναγνω-
ρίζουν ότι καμία τάξη στην ιστορία δεν
εξαφανίζεται, πριν εξαντλήσει όλα τα
μέσα που έχει στη διάθεσή της για να
επιβιώσει. Αυτή είναι η απαρχή της ανα-
γνώρισης του αναπόφευκτου πολέμου.
Υπενθυμίζουν, σε σχέση με το τελευ-
ταίο άρθρο για τον Τολιάττι, ότι ο Έν-
γκελς υποστήριξε ότι κατά το παρελθόν
ο πόλεμος ήταν απλούστερος, ότι προ-
καλούσε λιγότερους θανάτους και ότι
είχε λιγότερη καταστροφική δύναμη.
Σήμερα ο καπιταλισμός, με τη μετατρο-
πή των εξοπλισμών, αύξησε την στρατι-
ωτική καταπιεστική ικανότητά του, να
τρομοκρατεί τους άλλους και να υπερα-
σπίζεται τον εαυτό του. Οι μορφές και
τα μέσα έχουν αλλάξει, αλλά ο καπιταλι-
σμός δεν έχει πάψει ποτέ να στηρίζεται
και να επιβιώνει και η εργατική τάξη θα
βρει τα μέσα για να τον ανατρέψει.
Όλα αυτά, οι Κινέζοι τα λένε βασιζόμε-
νοι στον Ένγκελς και υποστηρίζουν ότι
παρά την απειλή του ατομικού πολέμου,
αυτός δεν πρόκειται να παραλύσει, σ’ αυ-
τή τη φάση, τις μεγάλες επαναστάσεις.
Ο ατομικός εκβιασμός του ιμπεριαλι-
σμού δεν τρομοκρατεί την παγκόσμια
εργατική τάξη, ούτε τις μάζες των αποι-
κιακών και μισοαποικιακών χωρών.
Οι Κινέζοι συνεχίζουν ν’ αφήνουν στην
άκρη ένα κομμάτι, το οποίο αναπόφευ-
κτα θα πρέπει να πάρουν υπόψη στην
επόμενη φάση, σαν συνέχεια της συζή-
τησης για την παγκόσμια στρατηγική της
πάλης για την ανατροπή αυτού που απο-
μένει από τον καπιταλισμό στον κόσμο.
Αν αποδεχτούν ότι είναι δυνατόν να
αποφευχθεί ο πόλεμος, αυτό μπαίνει σε
αντίθεση με την πολιτική της κατάλη-
ψης της εξουσίας σε κάθε χώρα. Πράγ-
ματι, η πάλη για την εξουσία συντομεύει
τις προθεσμίες όπου τελικά θα ξεσπά-
σει ο πόλεμος. Ένα από τα δύο ρεύματα,
το ρεφορμιστικό ή το επαναστατικό θα
θριαμβεύσει. Στο βαθμό που οι Κινέζοι
θεωρούν ότι υπάρχουν «δίκαιοι και άδι-
κοι πόλεμοι», πρέπει να ξεκαθαρίσουμε
ότι υπάρχει σήμερα μόνο μια ομοταξία
δίκαιου πολέμου: είναι οι αντιαποικιο-
κρατικοί πόλεμοι, οι πόλεμοι των Εργα-
τικών Κρατών ενάντια στον καπιταλι-
σμό και οι αγώνες του προλεταριάτου
για την εξουσία. Αυτοί είναι οι μόνοι δί-
καιοι πόλεμοι, σ’ αυτή τη φάση. Οι Κι-
νέζοι σύντροφοι πλησιάζουν αυτή τη
θέση κι αυτή την κατανόηση, όταν βά-
ζουν τη δυνατότητα συνύπαρξης, αλλά
μιλώντας ταυτόχρονα για την αναγκαι-
ότητα της κατάληψης της εξουσίας σε
κάθε χώρα. Θα βρεθούν γρήγορα μπρο-
στά στην ανάγκη ν’ αναθεωρήσουν τις
αντιλήψεις τους για συνύπαρξη, για να
επεκτείνουν την ίδια τη δική τους επα-
νάσταση στην Ασία. Αυτή η αδυνα-
μία συνύπαρξης έχει ήδη καταδειχθεί
στην πρόσφατη πάλη ενάντια στην Ιν-
δία. Αυτή η πάλη θα έπρεπε να συνο-
δευτεί από εκκλήσεις προς τους αγρό-
τες να πάρουν τη γη και την εξουσία.
Με εμπειρικό τρόπο, οι Κινέζοι βρίσκο-
νται στο δρόμο του να πάρουν ό, τι λέ-
ει η Τέταρτη Διεθνής εδώ και 15 χρόνια.
Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΗΣ
ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ
Η σοβιετική γραφειοκρατία δεν
μπορεί ν’ αντισταθεί σε όλες αυτές
τις αποδείξεις. Η εξουσία του Κρού-
τσεφ βασίζεται, τελικά, στην οικο-
νομική του δύναμη και όχι σε μια
κοινωνική ή στρατιωτική δύναμη.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ινδονη-
σίας, όπως κι αυτό της Αυστραλίας, έρ-
χονται να δηλώσουν ότι είναι υπέρ των
Κινέζων. Όλη η Ασία είναι μαζί τους, συ-
μπεριλαμβανόμενης της Νέας Ζηλανδί-
ας, καθώς και στη Λατινική Αμερική, τα
μισά από τα Κομμουνιστικά Κόμματα εί-
ναι δίπλα τους, αν και οι ηγεσίες είναι
αντίθετες. Ο ιμπεριαλιστικός τύπος, από
την πλευρά του, δείχνει ότι τα μισά ΚΚ
της Λατινικής Αμερικής είναι με τους Κι-
νέζους κι επισημαίνει ότι η κινεζική πο-
λιτική έχει την αποδοχή της βάσης τους
κι όχι των ηγεσιών τους.
Όλα αυτά δείχνουν ότι ο ιμπεριαλι-
σμός είναι πολύ ακριβής σ’ αυτές τις
εκτιμήσεις του, έτσι ώστε να μην εξα-
πατηθεί. Ξέρει ακριβώς πού πηγαίνει ο
κόσμος και προσπαθεί να κερδίσει χρό-
νο. Η συζήτηση στις ιμπεριαλιστικές κο-
ρυφές, σχετικά με τη συμφωνία Κέννε-
ντι-Κρούτσεφ δεν είναι για δημαγωγία,
αλλά μια έκφραση του χρόνου που ο
ιμπεριαλισμός επιδιώκει να κερδίσει.
Ο βαθμός αποσύνθεσης που έχει ήδη
υπάρξει στους κόλπους του ιμπεριαλι-
στικού μηχανισμού είναι πολύ υψηλός.
Αυτή η αποσύνθεση είναι προϊόν της
έλλειψης εμπιστοσύνης και σιγουριάς
του ιμπεριαλισμού στον εαυτό του και
στο μέλλον του. Αυτό ενισχύει τις απει-
λές του πολέμου.
Η ανοιχτή τηλεφωνική γραμμή ανά-
μεσα στο Κρεμλίνο και το Λευκό Οίκο εί-
ναι μια παρωδία. Αυτό το τηλέφωνο δεν
θα χρησιμοποιηθεί για να ενημερώσει
για τίποτε άλλο, έξω από το ότι έχει γίνει
ένα λάθος, με την αποστολή ενός ατο-
μικού πυραύλου. Η εγκατάσταση αυ-
τού του τηλεφώνου, θα επιτρέψει την
ανταλλαγή πληροφοριών, την πραγμα-
τοποίηση αμοιβαίων παραχωρήσεων,
σχετικά με το ένα ή το άλλο πρόβλη-
μα, το ένα ή το άλλο θέμα, πάνω στον
αποικιακό πόλεμο, στο Βιετνάμ, στο Λά-
ος, στη Λατινική Αμερική, για παράδειγ-
μα. Μόνο που σήμερα, ο Κρούτσεφ δεν
έχει πλέον τις δυνατότητες του Στάλιν
να δώσει μια επανάσταση. Θέλησε να
το κάνει με την Κούβα, αλλά δεν μπόρε-
σε. Τώρα θέλει να το κάνει στο Λάος και
στο Βιετνάμ, αλλά δεν μπορεί. Το ντο-
κουμέντο που υπέγραψε ο Κρούτσεφ
με τον Φιντέλ Κάστρο είναι, στην πραγ-
ματικότητα, μια συναλλαγματική για
τον ιμπεριαλισμό. Μέσα σε πλήρη εξέ-
λιξη και άνοδο της λατινοαμερικανικής
επανάστασης, το ντοκουμέντο αυτό,
μέσα στο οποίο ο Φιντέλ Κάστρο υπέ-
γραψε ότι η επανάσταση δεν εξάγεται,
είναι, παρά την παροδικότητά του, ένα
φρένο για τη λατινοαμερικανική επανά-
σταση. Αποτελεί μια λιποταξία από το
επαναστατικό καθήκον, γιατί το πρώ-
το καθήκον ενός επαναστατικού Εργα-
τικού Κράτους είναι να παροτρύνει και
να ενθαρρύνει την επανάσταση και να
μην παραμείνει θεατής, περιμένοντας
κάθε λαό να κάνει την επανάστασή του.
Όπως ο Μαρξ, ο Ένγκελς, ο Λένιν και ο
Τρότσκι, λέμε ότι δεν μπορούμε να αντι-
καταστήσουμε το λαό στην επανάστα-
ση, ότι εναπόκειται σε αυτόν το λαό να
πραγματοποιήσει αυτό το καθήκον. Αυ-
τό είναι σωστό. Αλλά, όπως και οι δάσκα-
λοι του μαρξισμού, λέμε ότι οι επαναστά-
σεις γεννιούνται όχι μόνο για εθνικούς
λόγους, αλλά και για λόγους διεθνείς.
Κάτω από ορισμένες συνθήκες, μια μι-
κρή μειονότητα μπορεί να πάρει την
εξουσία. Οι Μπολσεβίκοι ήταν μια μι-
κρή μειοψηφία, το 3% του ρωσικού
πληθυσμού. Πήραν την εξουσία, στη-
ριζόμενοι στη θέληση των μαζών.
Αλλά, ήδη, δεν πρόκειται πλέον για μια
χώρα, αλλά για τον παγκόσμιο συσχετι-
σμό ανάμεσα σε τάξεις και σε Κράτη. Τα
Εργατικά Κράτη είναι οι συγκεντροποι-
ημένοι αντιπρόσωποι του παγκόσμιου
προλεταριάτου κι έχουν το καθήκον να
επεμβαίνουν ανοιχτά. Ας φανταστού-
με ότι ο Σοβιετικός στρατός εισβάλλει
στην Τουρκία, καλώντας τους αγρότες
να πάρουν τη γη, τους εργάτες να κα-
ταλάβουν τα εργοστάσια, να τα εθνικο-
ποιήσουν, βοηθώντας στη διαμόρφωση
μιας εργατο-αγροτικής κυβέρνησης και
ζητώντας τελικά τη γνώμη των μαζών
για την ανάγκη να παραμείνει ο Κόκκι-
νος Στρατός ή να φύγει. Αυτή η εισβο-
λή θα ήταν η εξαγωγή της επανάστα-
σης. Αυτή είναι ακριβώς η ταξική πάλη.
Με τον ίδιο τρόπο, το Εργατικό Κράτος
μπορεί να στείλει μεγάλα χρηματικά
ποσά, για να στηρίξει μια απεργία, συ-
γκεκριμενοποιώντας έτσι σ’ ένα ανώ-
τερο επίπεδο την επέμβασή της. Πο-
τέ στο μυαλό του Λένιν ή του Τρότσκι,
δεν υπήρχε η ιδέα ότι μια επανάσταση
θα μπορούσε να εγκαταλειφθεί πολιτι-
κά, ότι θα μπορούσε ν’ αφεθεί το ξέσπα-
σμά της στην τύχη του. Αυτό που συ-
ζητήθηκε με πάθος ήταν το να ξέρουν
ποια στιγμή θα ήταν η κατάλληλη για να
στείλουν στρατεύματα, ξεκινώντας από
την αρχή ότι ήταν αναγκαίο να το πρά-
ξουν. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στα
σχέδια, στις συνέπειες και στα συμπερά-
σματα αυτής της αποστολής, τόσο στη
Γερμανία όσο και στην Πολωνία. Δεν
φοβόμαστε να εισβάλουμε σε οποιαδή-
ποτε χώρα. Μόνο οι καπιταλιστικές δυ-
νάμεις από τη μια και οι επαναστατικές
δυνάμεις από την άλλη, μπορούν να ει-
σβάλουν σε μια χώρα. Οι πρώτες για να
εξάγουν την αντεπανάσταση, οι δεύτε-
ρες για να ωθήσουν την επανάσταση.
Οι Κινέζοι σύντροφοι πρέπει να το συ-
ζητήσουν αυτό, ενώ οι Σοβιετικοί ψά-
χνουν με κάθε τρόπο ν’ αποφύγουν
αυτή τη συζήτηση. Οι Κινέζοι εξακο-
λουθούν να το κρύβουν, αλλά θα βγει
γρήγορα στο φως. Οι Σοβιετικοί ενερ-
γούν μ’ αυτόν τον τρόπο για να αποκρύ-
ψουν την μη επέμβασή τους, σαν Εργα-
τικό Κράτος, στην παγκόσμια Αποικιακή
Επανάσταση. Το συντηρητικό συμφέ-
ρον της σοβιετικής γραφειοκρατίας
απειλείται όλο και περισσότερο και κιν-
δυνεύει να εξαφανιστεί. Επίσης, στη συ-
ζήτηση με τους Κινέζους, προσπαθούν
να αποτρέψουν την υπέρβαση ορισμέ-
νων ορίων και περιορίζονται σε πολύ πε-
ριορισμένες εμπειρίες, αποφεύγοντας
τη συζήτηση για το αναγκαίο πρόγραμ-
μα και πολιτική. Αλλά τα περιθώρια ελιγ-
μών της γραφειοκρατίας συρρικνώνο-
νται όλο και περισσότερο. Σύντομα δεν
θα είναι πλέον δυνατή η αποφυγή της
συζήτησης για το ποιος είχε δίκιο, ο Στά-
λιν ή ο Τρότσκι κι αν αυτός ο τελευταί-
ος ήταν προδότης. Αυτό που πρέπει να
γίνει σήμερα είναι προπάντων να συζη-
τηθεί συγκεκριμένα: ποια πολιτική πρέ-
πει να προωθήσουμε, ποια στρατηγική
πρέπει να επεξεργαστούμε.
ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ 4η
ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΙΝΕΖΟΥΣ
Ούτε οι Σοβιετικοί ούτε οι Κινέζοι
έχουν σαφή αντίληψη για το τι πρέ-
πει να κάνουν. Αλλά η διαλεκτική λογι-
κή του τωρινού προτσές, που εκφρά-
ζεται στη σινο-σοβιετική συζήτηση,
αναγκαστικά θα ωθήσει τους Κινέζους
στο να πάνε πιο μακριά από ό, τι θέ-
λουν οι ίδιοι, γιατί η Διαρκής Επανά-
σταση τους επιβάλλεται. Αναπόφευκτα,
έτσι η Τέταρτη Διεθνής θα είναι παρού-
σα σ’ ένα Ενιαίο Μέτωπο με τους Κινέ-
ζους, που θα προσπαθήσει να οργανώ-
σει τη δύναμη των μαζών του κόσμου.
Ο κόσμος προχωρά σ’ αυτή την προο-
πτική κι όχι σ’ εκείνη του θριάμβου της
συμφωνίας ανάμεσα στη γραφειοκρα-
τία και τον ιμπεριαλισμό. Η πιθανότη-
τα ενός τέτοιου θριάμβου αποκλείε-
ται εντελώς. Ούτε οι γιάνκηδες, ούτε
η γραφειοκρατία, ούτε ο ιμπεριαλι-
σμός μπορούν να επιβληθούν πάνω
στις μάζες, στις επαναστάσεις και στους
αγώνες στις καπιταλιστικές χώρες.
Οι αντιθέσεις του καπιταλισμού οξύνο-
νται κάθε φορά και περισσότερο, τό-
σο οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της
κάθε χώρας, όσο και οι ενδοκαπιτα-
λιστικές αντιθέσεις. Αυτό είναι φανε-
ρό στις τωρινές συζητήσεις ανάμεσα
στους γιάνκηδες και την Ευρώπη, στους
κόλπους της Κοινής Αγοράς, ανάμεσα
στον Ντε Γκωλ και την υπόλοιπη Ευρώ-
πη, κ.λπ. ... Οι αντιθέσεις βαθαίνουν, η
αδυναμία του καπιταλισμού οξύνεται.
Η στρατηγική της επανάστασης βα-
σίζεται επίσης σ’ αυτή την αδυνα-
μία του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Επαναλαμβάνουμε όσα αναφέραμε σε
προηγούμενα ντοκουμέντα: η συζή-
τηση του Ιούλη δεν πρέπει ν’ αναζητή-
σει ποιος είναι σωστός και ποιος λάθος,
αλλά πρέπει να επεξεργαστεί την πα-
γκόσμια στρατηγική και το πρόγραμ-
μα της Προλεταριακής Επανάστασης,
που είναι και το βάθος του διαλόγου.
Καλούμε τους Κινέζους συντρόφους, τις
σοβιετικές μάζες, τις κουβανικές, τον Φι-
ντέλ Κάστρο και την ηγεσία της Κουβα-
νικής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, σ’
αυτή τη συζήτηση ανάμεσα στους Κι-
νέζους και τους Σοβιετικούς να επέμ-
βει όλο το παγκόσμιο εργατικό κίνημα.
Όλα τα ρεύματα του εργατικού κινήμα-
τος πρέπει να επέμβουν με βάση την
τωρινή εμπειρία. Είναι αυτή που δείχνει
ότι καμία επανάσταση δεν θριάμβευ-
σε με ειρηνικά μέσα, ότι κανένα επανα-
στατικό κίνημα δεν αναπτύχθηκε μόνο
από το κοινωνικό βάρος της οργάνωσής
του και από τις κινητοποιήσεις του. Είναι
με τα όπλα στο χέρι που τα επαναστα-
τικά κινήματα έχουν θριαμβεύσει, που
έχουν ανατρέψει το καπιταλιστικό σύ-
στημα, που το έχουν αντικαταστήσει με
ένα άλλο. Πρέπει να επεμβαίνουν στο
γεγονός ότι σήμερα, οι επαναστάσεις
που ξεκίνησαν με εθνικιστικούς στό-
χους στις αποικιακές χώρες, οδηγού-
νται άμεσα σε σοσιαλιστικές μορφές,
οι οποίες οδηγούν στην αποδυνάμωση
του καπιταλισμού, κρατικοποιώντας την
ιδιοκτησία. Στα παραδείγματα περιλαμ-
βάνονται η Αίγυπτος, η Αλγερία, το Λά-
ος, η Βιρμανία, η Ινδονησία, που εμφανί-
ζονται σαν μελλοντικά Εργατικά Κράτη.
Στη Λατινική Αμερική, αν και σε μια φά-
ση πιο πίσω, γιατί οι εθνικιστικές επα-
ναστάσεις δεν έχουν θριαμβεύσει, το
προτσές είναι παρόμοιο, στη Βραζιλία,
τη Βενεζουέλα, την Αργεντινή, το Πε-
ρού, το Μεξικό, τη Χιλή. Είναι αναγκαίο
να συζητηθούν όλα αυτά συγκεκριμέ-
να και όχι στον αέρα, λέγοντας: Τι να κά-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 21
νουμε; Ποια πολιτική να υιοθετήσουμε;
Αυτή η πολιτική πρέπει να είναι αυτή
της κατάληψης της εξουσίας, την ανά-
γκη της οποίας έχει αποδείξει η ιστορία.
Όλο το παγκόσμιο εργατικό κίνημα πρέ-
πει να συμμετάσχει στη συζήτηση αυτή
και ν’ αναλάβει την ανάλυση της ιστο-
ρικής εμπειρίας, μετά την ίδρυση των
Εργατικών Κρατών, την επαύριο του
Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, την
εμπειρία αυτής της φάσης των αδιάκο-
πων επαναστάσεων. Η προγραμματική
διαμόρφωση της στρατηγικής της πα-
γκόσμιας επανάστασης, πρέπει να στο-
χεύει στο να προωθήσει, να καθοδη-
γήσει την Αποικιακή και Προλεταριακή
Επανάσταση. Είναι αναγκαίο να μπει
στην ημερήσια διάταξη η προετοιμα-
σία των κομμάτων ή η δημιουργία νέων
επαναστατικών μαζικών κομμάτων, που
θα οργανώσουν την εξουσία. Οι μάζες
του κόσμου πρέπει να προετοιμαστούν
για την προοπτική του αναπόφευκτου
πολέμου, γιατί ο καπιταλισμός θα κατα-
στραφεί τότε πιο γρήγορα και οι μάζες
του κόσμου θα επιταχύνουν την κατά-
ληψη της εξουσίας.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΘΕΙ Η
ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ
ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ
Το ακριβές και συγκεκριμένο παρά-
δειγμα που πρέπει να συζητήσουν οι Κι-
νέζοι και οι Σοβιετικοί, είναι ότι όλες οι
Αποικιακές Επαναστάσεις που θριάμ-
βευσαν, ιδιαίτερα στην Αφρική και την
Αμερική, δεν καθοδηγήθηκαν από τα
Κομμουνιστικά Κόμματα. Σε ορισμέ-
νες χώρες έχουν θριαμβεύσει εναντίον
τους, όπως στο Ιράκ, στη Συρία, στην
Αίγυπτο. Τα συμπεράσματα αυτής της
εμπειρίας είναι ότι τα Κομμουνιστικά
Κόμματα δεν μπόρεσαν να οργανώσουν
κανένα ιστορικό ρεύμα, όχι λόγω έλλει-
ψης ιδεολογικής και πολιτικής διαμόρ-
φωσής τους, αλλά λόγω των πολιτικών
συμφερόντων τους, που έρχονται σε
σύγκρουση με εκείνα της επανάστασης.
Δεν υπάρχει ένα παγκόσμιο μαρξιστικό
ρεύμα. Τα Εργατικά Κράτη, σαν τέτοια
κι όχι τα Κομμουνιστικά Κόμματα αυ-
τών των χωρών, επηρεάζουν τις μάζες
του κόσμου. Ενώ η ΕΣΣΔ έχει μια τερά-
στια δύναμη έλξης για τις μάζες, το Κομ-
μουνιστικό Κόμμα της ΕΣΣΔ δεν ασκεί
καμιά έλξη. Τα Κομμουνιστικά Κόμμα-
τα βλέπουν το βάρος τους και την επιρ-
ροή τους στις μάζες να μειώνεται συ-
νεχώς. Είναι γιατί η υπεράσπιση των
εγκληματικών συμφερόντων της σοβι-
ετικής γραφειοκρατίας, δεν επιτρέπει ν’
αφήσει στις μάζες του κόσμου μια προ-
γραμματική εμπειρία της πάλης για την
εξουσία. Πιο συγκεκριμένα, το αντίθετο
έχει συμβεί. Γι’ αυτό δεν υπάρχει πραγ-
ματικό παγκόσμιο μαρξιστικό ρεύμα.
Οι μάζες προχωρούν, παρά την απουσία
μαρξιστικής παράδοσης και δρώντων
22 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
μαρξιστικών κομμάτων, με τη δική τους
επαναστατική θέληση κι απόφαση να
πάρουν την εξουσία. Αυτές είναι που εκ-
φράζουν μ’ αυτό τον τρόπο την αποσύν-
θεση και την παγκόσμια απώλεια κύρους
του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού.
Ο Κρούτσεφ μιλάει σαν να κυριαρχεί
ο μαρξισμός στον κόσμο, κάτι που εί-
ναι ψέμα. Οι μάζες του κόσμου δέχο-
νται την επανάσταση, αλλά χωρίς ν’
ανήκουν σε μαζικό μαρξιστικό ρεύμα.
Ο μαρξισμός εκφράζεται έμμεσα στην
πάλη για την εξουσία, αλλά χωρίς να εί-
ναι ενσωματωμένος σ’ ένα παγκόσμιο
μαζικό ρεύμα. Αν συνέβαινε αυτό, εδώ
και τριάντα χρόνια δεν θα υπήρχε πλέον
ο καπιταλισμός. Παρόλα αυτά οι μάζες,
με τη δική τους εμπειρία και με βάση
τις δικές τους αντικειμενικές ανάγκες,
δρουν σύμφωνα μ’ αυτές τις ανάγκες,
που προκύπτουν και από τη μαρξιστι-
κή ερμηνεία της εξέλιξης της ιστορί-
ας. Η ίδια η εμπειρική εμπειρία των μα-
ζών, υποκαθιστά την έλλειψη ενός
πολιτικού προγράμματος, μιας ηγεσί-
ας και μαζικών μαρξιστικών κομμάτων.
Αυτή η συζήτηση των Κινέζων με τους
Σοβιετικούς θα επιτρέψει ένα ιστορι-
κό άλμα, που θα προσδώσει μια μαζική
και παγκόσμια επέκταση στη μαρξιστι-
κή αντίληψη της πάλης για την εξουσία.
Παρά τον εμπειρικό, συγκεχυμένο και
αντιφατικό τρόπο με τον οποίο οι Κινέ-
ζοι προχωρούν, το άλμα αυτό θα γίνει.
Μ’ αυτή την έννοια λέμε ότι η σημερι-
νή συζήτηση δεν αντικατοπτρίζει την
πρωτοβουλία των Κινέζων, αλλά είναι
το έμμεσο προϊόν της τεράστιας δύνα-
μης της επανάστασης. Ο Φιντέλ Κάστρο,
οι Κινέζοι, πολύ περισσότερο οι Σοβιετι-
κοί, δεν ήταν ούτε οι πρωτοπόροι, ούτε
οι διοργανωτές αυτού του παγκόσμιου
προτσές της Αποικιακής Επανάστασης.
Τη στήριξαν όταν αυτή ξέσπασε. Με
αυτή τη σινο-σοβιετική πάλη, ανοί-
γει η προοπτική μιας κατοπινής πά-
λης, για ένα παγκόσμιο πρόγραμμα της
επανάστασης. Η πάλη αυτή δεν θα εί-
ναι εύκολη ή σύντομη. Και μπορεί να
μην πετύχει πλήρως τους στόχους της.
Οι Κινέζοι πρέπει να ωριμάσουν,
να διορθωθούν. Θα πρέπει επί-
σης να προωθήσουν μια πάλη στο
εσωτερικό της ίδιας της Κίνας, ενά-
ντια σε τομείς της γραφειοκρατίας.
Ο ιμπεριαλισμός δεν θα σταθεί πα-
θητικός απέναντι σε όλα αυτά. Πρό-
κειται να ενεργοποιήσει την προ-
ετοιμασία του πολέμου και θα τον
εξαπολύσει όταν δει ότι το προτσές επι-
ταχύνεται προς το σχηματισμό μιας
παγκόσμιας επαναστατικής ηγεσίας.
Αλλά όλες οι συνθήκες που θα εμποδί-
σουν όχι μόνο να επιβιώσει ο ιμπερια-
λισμός -πράγμα που αποκλείεται-, αλλά
και να υπάρξουν πολύ σημαντικές ζημιές
στην ανθρωπότητα, αναπτύσσονται.
Προετοιμαζόμαστε απ’ όλες τις επανα-
στατικές απόψεις γι’ αυτό το προτσές.
Η σινο-σοβιετική συζήτηση είναι μόνο
μια μακρινή έκφραση του δυναμισμού
αυτού του επαναστατικού προτσές.
Κάνουμε έκκληση για τη διοργάνω-
ση μιας Νέας Παγκόσμιας Εργατικής
Συνομοσπονδίας, μιας νέας οργάνω-
σης του παγκόσμιου εργατικού και
επαναστατικού κινήματος, μιας Νέας
Μαζικής Διεθνούς, με βάση το πρό-
γραμμα της επανάστασης.
Κάνουμε έκκληση στα Εργατικά Κρά-
τη να επέμβουν μαζικά στην επα-
νάσταση, σ’ ένα παγκόσμιο προ-
λεταριακό Ενιαίο Μέτωπο των
Εργατικών Κρατών και των εκμε-
ταλλευόμενων μαζών του κόσμου.
Στην οργάνωση της παγκόσμιας στρατη-
γικής για την κατάληψη της εξουσίας σε
όλες τις χώρες, τα Εργατικά Κράτη πρέ-
πει να επέμβουν μαζικά καλώντας στην
επανάσταση. Η καλύτερη δυνατή μορ-
φή αυτής της έκκλησης στην επανάστα-
ση είναι το παράδειγμα της επαναστα-
τικής δημοκρατικής ζωής των μαζών σε
όλα τα Εργατικά Κράτη. Είναι η επέμβα-
ση των μαζών, στρατιωτική, οικονομική,
κοινωνική και πολιτική σε όλες τις χώ-
ρες, για να προωθήσουν την επανάστα-
ση, ενάντια στην αστική δημοκρατία,
που σήμερα είναι η διεφθαρμένη μορ-
φή της καπιταλιστικής εξουσίας. Όταν η
γραφειοκρατία ισχυρίζεται ότι δεν πρέ-
πει να γίνεται εισβολή σε χώρες, είναι
γιατί φοβάται ότι η εισβολή θα σήμαι-
νε για τη χώρα αυτή μια ανάπτυξη της
επανάστασης και ότι ο ιμπεριαλισμός θ’
αναγκαζόταν να επέμβει, με συνέπεια,
σαν απάντηση, μια νέα ανάπτυξη της
επανάστασης. Όλα τα βήματα της γρα-
φειοκρατίας υπαγορεύονται από τα συ-
ντηρητικά της συμφέροντα. Οι Κινέζοι
υποκινούνται από το συμφέρον να προ-
ωθήσουν τη δική τους επανάσταση, όχι
ακόμα -αλλά αυτό δεν θα αργήσει- με
συνειδητό και προγραμματικό τρόπο.
Όλη η σινο-σοβιετική συζήτη-
ση είναι η έκφραση ενός πιο πλού-
σιου και ώριμου προτσές απ’ αυ-
τό που σημαίνει η ίδια η συζήτηση.
Οι Κινέζοι ωριμάζουν με γιγάντια άλμα-
τα κι εμείς ελπίζουμε να επέμβουμε μέσα
σε δύο χρόνια, σ’ ένα Παγκόσμιο Ενιαίο
Μέτωπο με τους Κινέζους συντρόφους.
Ταυτόχρονα, απευθύνουμε την έκκλη-
ση για την επεξεργασία ενός επαναστα-
τικού προγράμματος για την κατάληψη
της εξουσίας, ώστε η συζήτηση να μην
περιορίζεται μόνο στους Κινέζους και
τους Σοβιετικούς, στο Βερολίνο, τη Μό-
σχα ή την Κίνα, αλλά να γίνει μια ανοι-
χτή συζήτηση σε όλο το παγκόσμιο ερ-
γατικό κίνημα, μια συζήτηση όλων των
παγκόσμιων εμπειριών, για να οργανω-
θεί η σημερινή παγκόσμια στρατηγική,
για την πάλη που θα συντρίψει ό,τι απο-
μένει από τον καπιταλισμό.
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ
3/6/ 1963
 Αφιέρωμα στον Λένιν, 150 χρόνια από τη γέννησή του
Ο ΛΕΝΙΝ, Η ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ,
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
Με τον ίδιο τρόπο που θυμόμαστε
τον Τρότσκι, θυμόμαστε τις βάσεις της
Μπολσεβίκικης Επανάστασης. Σήμερα
οι τροτσκιστές και οι Ποσαδικοί εμφα-
νίζονται παντού. Πρέπει να θυμηθούμε
τα πρώτα επτά χρόνια της Ρωσικής Επα-
νάστασης. Η μεγάλη ιστορική ποιότητα
του Λένιν, το ζωτικό κέντρο του ιστορι-
κού του ρόλου είναι το ότι γνώρισε πώς
να κατανοεί την ανάγκη της οικοδόμη-
σης του μονολιθικού και συγκεντρωτι-
κού κόμματος, συγκεντρωμένου μονο-
λιθικά στην πειθαρχία γύρω από τους
συνειδητούς στόχους της πάλης για την
εξουσία, την οικοδόμηση του Εργατικού
Κράτους και του σοσιαλισμού.
Ο ΛΕΝΙΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Ήξερε πώς να δημιουργήσει μια πα-
γκόσμια ομάδα, μια ομάδα επαγγελμα-
τιών επαναστατών, που έζησαν με στό-
χο την προετοιμασία της πάλης για την
οικοδόμηση του Κόμματος, την κατά-
ληψη της εξουσίας, την οικοδόμηση
του Εργατικού Κράτους και του Σοσια-
λισμού. Αυτή είναι η μεγάλη ενσωμάτω-
ση, η μεγάλη ιστορική αξία της ζωής του
Λένιν. Η νοημοσύνη του και οι ικανότη-
τές του ήταν στην υπηρεσία αυτών των
σκοπών.
Οικοδόμησε το Κόμμα με κείμενα, βι-
βλία, συναντήσεις, συνέδρια, οικοδόμη-
σε την κομμουνιστική ηθική πριν φτά-
σουμε στον κομμουνισμό. Έκανε τα
κομμουνιστικά συναισθήματα και ηθι-
κή να ζουν μέσα στο Κόμμα, σαν τη θε-
μελιώδη βάση για την κυκλοφορία, την
ανάπτυξη και την ικανότητα των κομ-
μουνιστικών ιδεών. Η τακτική και πολι-
τική ικανότητα εφαρμόστηκε αργότερα.
Ήταν δευτερεύον. Όλες αυτές οι ποιότη-
τες ήταν σημαντικές. Πάνω απ’ όλα ήρθε
η πεποίθηση ότι η πολιτική και η τακτι-
κή ήταν αναγκαία για ην κατάληψη της
εξουσίας.
Ο Λένιν οικοδόμησε το Κόμμα ενωμέ-
νο σαν ατσάλι και με την ακατάλυτη θέ-
ληση για την εξουσία και με εσωτερικές
σχέσεις που επιτρέπουν τη διατήρηση
της εμπιστοσύνης και της αδελφικής ζω-
ής. Με αυτόν τον τρόπο κυκλοφόρησαν
οι ιδέες και η πάλη για ν’ αναπτυχθούν
οι ιδέες, τα συναισθήματα, οι συλλογι-
κές σχέσεις, που έχουν σαν αποτέλεσμα
τις καλύτερες ιδέες, τις καλύτερες ποιό-
τητες, την καλύτερη ικανότητα. Αυτό εί-
ναι που έδωσε εμπιστοσύνη στο Κόμμα
και μέσω του Κόμματος στην τάξη.
Αυτή ήταν η ιστορική ιδιοφυΐα του
Λένιν. Τα άλλα πράγματα, παρόλο που
ήταν σημαντικά, όπως η μεγάλη ιστο-
ρική του ικανότητα να διατυπώνει πρό-
γραμμα και πολιτική, ήταν κατώτερα. Ο
Λένιν είναι η ιστορική ικανότητα της οι-
κοδόμησης μιας ομάδας για την εξου-
σία. Είχε επίγνωση αυτής της ικανότητας
κι αργότερα ανέπτυξε αυτή του την ικα-
νότητα σε σχέση με αυτήν την αναγκαι-
ότητα. Αυτό ήταν ο Λένιν κι είναι απα-
ραίτητο να γίνει γνωστό και αντιληπτό
αυτό. Κι είναι αυτό που σήμερα η αν-
θρωπότητα βρίσκεται σ’ ένα προτσές
που το κατανοεί.
Ο Λένιν έκανε την κομμουνιστική ζωή
που αύριο θα ζήσει όλη η ανθρωπότητα
στη σοσιαλιστική κοινωνία, να είναι ζω-
ντανή μέσα στο Μπολσεβίκικο Κόμμα.
Όλο το Κόμμα ήταν μια μορφή για να βι-
ωθεί προκαταβολικά η κομμουνιστική
ζωή του αύριο. Αυτό επαναλαμβάνουμε
για τον Λένιν κι είναι αυτό που του απο-
δίδει την ιστορική του αξία. Ήξερε πώς
να οικοδομήσει το απαραίτητο όργανο
για να προχωρήσει σ’ αυτή τη φάση της
ιστορίας.
Σε κάθε φάση των κέντρων της ιστο-
ρίας υπάρχουν ανάγκες, ένα πρόγραμμα
και μια πολιτική και συγκεκριμένα όρ-
γανα. Ο Λένιν κατάλαβε ότι το όργανο
ήταν θεμελιώδες για να προχωρήσει το
πρόγραμμα και η πολιτική. Το πρόγραμ-
μα και η πολιτική ήταν η διάρθρωση του
Κόμματος. Κατά συνέπεια, η λειτουργία
του Κόμματος επέτρεψε την ανάπτυξη
της ηθικής, των ιδεών, της κομμουνιστι-
κής σιγουριάς στην πολιτική, στην τακτι-
κή και στη μέθοδο. Αυτή είναι η σκέψη
μας για τον Λένιν. Δεν είναι καινούργια.
Ήταν επίσης η σκέψη του Τρότσκι ακόμα
κι αν δεν το διατύπωσε με τον ίδιο τρόπο.
Ο Τρότσκι κατάλαβε το ιστορικό με-
γαλείο του Λένιν και πρέπει να κά-
νουμε γνωστή τη σκέψη του Τρότσκι
για τον Λένιν. Ο Τρότσκι έμαθε από
τον Λένιν την αντίληψη για το Κόμ-
μα κι αυτό πρέπει να δείξουμε κι αυ-
τό πρέπει να κάνουμε αντιληπτό.
Δεν μπορεί κανείς να πει «ο Λένιν ήταν
ιδιοφυΐα γιατί έγραψε το τάδε άρθρο κι
έκανε την τάδε πολιτική». Όχι, δεν είναι
αυτό που χαρακτηρίζει τη ιδιοφυΐα του.
Είναι το γεγονός ότι ήταν ικανός να κα-
τανοήσει ποια ήταν τα απαραίτητα όρ-
γανα για την οικοδόμηση της ιστορίας,
όπως ακριβώς ο Καρλ Μαρξ ήταν ικανός
να κατανοήσει ότι το «Κομμουνιστικό
Μανιφέστο» και η Πρώτη Διεθνής ήταν
απαραίτητα πράγματα κι έπρεπε να τα
φτιάξουν. Μ’ αυτόν τον τρόπο έδωσε την
ιστορική σιγουριά ότι ο κομμουνισμός
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 18/9/1968
ήταν δυνατός και πραγματοποιήσιμος
και γι’ αυτό έγραψε το «Κεφάλαιο». Εκεί-
νη τη στιγμή το Κεφάλαιο ήταν ένα συ-
γκεκριμένο όργανο, δεν είναι σήμερα.
Στην εποχή του Λένιν αναγκαίο ήταν
το Κόμμα και ο Λένιν έκανε το Κόμμα.
Η βασική ποιότητα του Λένιν ήταν το
να οργανώσει τη ζωή του και τη ζωή
του κόμματος, των αγωνιστών, σε σχέ-
ση με τον κομμουνιστικό στόχο, κάνο-
ντας να βιώνεται μέσα σε αυτό το Κόμμα
μια κομμουνιστική ζωή. Ο Λένιν έζησε κι
έκανε να είναι πάντα ζωντανές οι προ-
τάσεις, οι στόχοι που πρέπει να επιτύχει
ο κομμουνισμός. Κατάργηση κάθε μορ-
φής ιδιωτικής χρήσης κι επιβολής σε βά-
ρος των αδελφικών σχέσεων. Παρότρυ-
νε τις ποιότητες και τις ικανότητες των
αγωνιστών και των ηγετών. Προσπάθη-
σε να δει και να χρησιμοποιήσει αυτές
τις ποιότητες και ικανότητες. Προσπά-
θησε να χρησιμοποιήσει κάθε ανθρώπι-
νο όν για τον κομμουνιστικό στόχο, σαν
ένα δημόσιο αγαθό. Έδρασε σαν δημό-
σιο αγαθό της ανθρωπότητας. Δεν έκα-
νε πολεμική για να δείξει ότι είναι σω-
στός, για να αισθανθεί επαρμένος ή
ατομικά ικανοποιημένος, κερδίζοντας
μια διανοητική ή πολιτιστική πολεμι-
κή. Έγραψε, συζήτησε, έκανε πολεμική
για να προχωρήσει η αλήθεια και η λογι-
κή, για να οργανώσει τη ζωή για τη δρά-
ση. Ο Λένιν ήταν η σύνθεση της σκέψης
και της δράσης. Σκεφτόταν και δρού-
σε. Αύξησε την ικανότητα σκέψης αυξά-
νοντας το επίπεδο της δράσης. Αυτό εί-
ναι το ιστορικό του παράδειγμα. Γι’ αυτό
τα έργα του και τα γραπτά του έχουν τό-
σο ανεξάντλητο και διαρκή δυναμισμό.
Ούτε ο χρόνος, ούτε η πρόοδος της
ιστορίας, ούτε ακόμα κι όταν πραγματο-
ποιηθεί ο σοσιαλισμός, δεν ακυρώνουν
με οποιονδήποτε τρόπο την ικανότητα
του Λένιν. Σήμερα τα καθήκοντα είναι
διαφορετικά από αυτά που ήταν στην
εποχή του. Αλλά ο δυναμισμός, η ικα-
νότητα, η αδελφική κομμουνιστική θέ-
ληση, το κομμουνιστικό συναίσθημα,
η προσοχή και η θέληση συγκεντρω-
μένη στην οικοδόμηση του Κόμματος,
με σκοπό να το ανυψώσει στο επίπεδο
της κατάληψης της εξουσίας, παραμέ-
νουν μια αναγκαιότητα. Ο Λένιν ήταν η
ικανότητα να ενσωματώσει τους πιο κα-
θυστερημένους τομείς της ανθρωπότη-
τας, τους αγρότες και τους εργάτες που
δεν είχαν ποτέ καμία επαφή με τον πολι-
τισμό, σ’ ένα καθήκον καθοδήγησης της
κοινωνίας μέσα από τα Σοβιέτ, μέσα από
το όργανο που ήταν το Κόμμα.
Αυτός είναι ο λόγος που οι ηγεσίες των
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 23
Εργατικών Κρατών και η πλειοψηφία
των ηγετών των Κομμουνιστικών Κομ-
μάτων κρύβουν τον Λένιν, επιτρέπουν
μόνο μερικά από τα κείμενά του ή κά-
ποια από τα κομμάτια τους. Δείτε την
οξύτητα και την ικανότητα των άρθρων
που έγραψε. «Ο Λένιν ήταν η ενότητα»
είπε ο Τρότσκι. Ήταν η ενότητα γιατί εί-
χε ένα στόχο: να οικοδομήσει τον κομ-
μουνισμό και να οικοδομήσει τον κομ-
μουνιστικό άνθρωπο χωρίς να υπάρχει
ακόμα ο κομμουνισμός. Προσπάθη-
σε να χρησιμοποιήσει όλη την ανθρω-
πότητα έτσι ώστε να είναι χρήσιμη για
τον ιστορικό στόχο του κομμουνισμού.
Ο Λένιν δεν είχε κανένα ατομικό συμφέ-
ρον και προσπάθησε να συγκεντρώσει
τις περιορισμένες ποιότητες του καθε-
νός σε σχέση με το ουσιαστικό κέντρο
που ήταν η οικοδόμηση του Κόμματος,
η ανάπτυξη της πάλης για την εξουσία,
η ανάπτυξη των ποιοτήτων των μαζών.
Ακόμα και των πιο καθυστερημένων
ώστε αυτές να καθοδηγήσουν την ιστο-
ρία. Ο Τρότσκι ήταν ο επαναστάτης που
έχει γράψει βαθύτερα και συγκεκριμένα
για τον Λένιν. Πρέπει να συστήσουμε να
διαβαστούν τα κείμενα του Τρότσκι πά-
νω στον Λένιν. Κάποιος πρέπει να διαβά-
σει τα κείμενά του για την παιδική ηλι-
κία του Λένιν, τη βιογραφία που αυτός
έγραψε για τον Λένιν.
ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙ
ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΣΟΒΙΕΤ
Όλοι οι άλλοι συγγραφείς που έγραψαν
για τον Λένιν έχουν παραποιήσει την
ιστορική φύση και την αντικειμενικότη-
τα του Λένιν, τον ιστορικό του ρόλο. Τον
παρουσιάζουν σαν κάποιον ενεργούμε-
νο, ή σαν «διανοούμενο», ή σαν «ιδιοφυ-
ΐα». Ποτέ δεν τον δείχνουν σαν οικοδό-
μο του Κόμματος, δηλαδή σαν οικοδόμο
της ανθρώπινης νίκης. Και το Κόμμα
ήταν το κέντρο που μέσω του Λένιν
ήταν ικανό να οργανώσει τη διασκορ-
πισμένη θέληση χιλιάδων ανθρώπων
ν’ αλλάξουν την κοινωνία. Επέτρεψε να
ενωθεί η θέλησή τους για την κατάληψη
της εξουσίας και την οικοδόμηση του
Εργατικού Κράτους μέσω των Σοβιέτ.
Είναι απαράδεκτο να διανοείται κανείς
τον Λένιν χωρίς τα Σοβιέτ. Κι όλοι όσοι
μιλούν γι’ αυτόν δεν μιλούν για τα Σο-
βιέτ. Ο Λένιν είναι το Σοβιέτ, δηλαδή η
σοσιαλιστική δημοκρατία στην οποία
βασίζεται η δικτατορία του προλετα-
ριάτου, η θέληση των μαζών να πάρουν
την εξουσία και η δύναμη του Εργα-
τικού Κράτους. Γιατί το Σοβιέτ σημαί-
νει τη θέληση των μαζών, την ικανότη-
τά τους και την ανάπτυξή τους κι αυτό
σημαίνει λογική συζήτηση κι ανταλλα-
γή ιδεών και δυνατότητα αλληλεπίδρα-
σης. Στα Σοβιέτ όλοι βλέπουν τις δυ-
νατότητές τους κι αναπτύσσονται σαν
ηγέτες. Μαθαίνουν ν’ αναπτύσσουν ιδέ-
ες, για να έρχονται σε επαφή με όλα τα
προβλήματα της ιστορίας. Τα πιο δύσκο-
24 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
λα προβλήματα γίνονται προσβάσιμα κι
απλά. Τα πράγματα φαίνονται δύσκο-
λα γιατί ο καπιταλισμός τα παρουσιά-
ζει σαν τέτοια, σε σχέση με τα εμπορι-
κά του συμφέροντα. Επινοεί διευθυντές,
διαχειριστές, ληστές. Το Εργατικό Κρά-
τος δεν τους έχει ανάγκη όλους αυτούς.
Ο έλεγχος από τις μάζες είναι επαρκής.
Η έλλειψη τεχνικών γνώσεων μπορεί
να ξεπεραστεί από τις μάζες και να μά-
θουν σε μία εβδομάδα. Οι σοβιετικές
μάζες, αν και προηγούμενα ήταν οι πιο
καθυστερημένες στον κόσμο, έχουν οι-
κοδομήσει σε 51 χρόνια την πιο ισχυ-
ρή βιομηχανία όλης της ανθρώπινης
ιστορίας. Την πιο ισχυρή γιατί είχαν τη
σιγουριά του σοσιαλισμού. Είναι αυτό
που έχει αναπτύξει την ατομική ενέρ-
γεια, τα ατομικά όπλα και όλη την τωρι-
νή βιομηχανία στην ΕΣΣΔ. Από την άλ-
λη πλευρά, η Κίνα έχει κάνει σε είκοσι
χρόνια αυτό που το καπιταλιστικό κα-
θεστώς δεν μπόρεσε να κάνει σε χίλια
χρόνια κι αυτό παρά την καθυστερημέ-
νη λειτουργία της, στο βαθμό που δεν
έχει Σοβιέτ, αλλά έχει τις Κομμούνες.
Η Κομμούνα δεν είναι Σοβιέτ. Είναι μια
μορφή διάρθρωσης και λειτουργίας που
έχει σχέση με τις ανάγκες της οικονομι-
κής ανάπτυξης. Το Σοβιέτ έχει σχέση με
την ανάγκη της πολιτικής λειτουργίας,
της καθοδήγησης της κοινωνίας. Έτσι ο
Λένιν κατάλαβε τα Σοβιέτ που επινόη-
σαν οι μάζες το 1905. Έτσι κατάλαβε την
ιστορική τους σημασία. Αυτός και μέσω
αυτού το Μπολσεβίκικο Κόμμα κατάλα-
βε την ιστορική σημασία αυτής της δη-
μιουργίας των μαζών. Και είναι ενάντια
σ’ αυτήν την αντίληψη που όλοι όσοι
γράφουν για τον Λένιν συνεχίζουν να
κάνουν καρικατούρες και να παρουσιά-
ζουν τον Λένιν και τα Σοβιέτ σαν κάτι ξε-
χωριστό. Μιλούν για το Σοβιέτ σαν έναν
οργανισμό που ήταν καλός στην εποχή
του και που τώρα δεν είναι στη μόδα.
Λένιν ίσον Σοβιέτ. Χωρίς αυτά δεν μπο-
ρεί κανείς να μιλήσει για τον Λένιν, που
κατάλαβε μαζί με τον Τρότσκι την ιστο-
ρική τους ικανότητα. Από το 1905 ο Τρό-
τσκι έγραψε για τη σημασία αυτού του
οργάνου στην οργάνωση της κοινωνί-
ας, που κάνει δυνατή τη ρύθμιση και
την οργάνωση της θέλησης των διαφό-
ρων τομέων της κοινωνίας, όλων κατα-
πιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, μα-
ζί με τομείς που στην παραγωγή έχουν
ορισμένες μορφωτικές και τεχνικές γνώ-
σεις, έτσι ώστε ήταν όλοι ενωμένοι στη
θέληση να κάνουν την κοινωνία να προ-
χωρήσει.
Το Σοβιέτ είναι ο αυτοέλεγχος της
κοινωνίας, το πιο ολοκληρωμένο μέ-
σο διοίκησης, το λιγότερο δαπανη-
ρό, το πιο αποτελεσματικό σε όλη την
ανθρώπινη ιστορία. Τα Σοβιέτ υπήρ-
χαν κατά τη διάρκεια των πρώτων
επτά χρόνων της Ρωσικής Επανάστα-
σης. Δηλαδή Λένιν σημαίνει Σοβιέτ.
Αυτή είναι η ιστορική ερμηνεία τους.
Η σοβιετική γραφειοκρατία, οι ηγέ-
τες των Κομμουνιστικών Κομμάτων τα
έχουν ξεχάσει. Αποδίδουν φόρο τιμής
στον Λένιν –κι αυτό βέβαια έχει σημα-
σία- γιατί είναι αυτοί που πρέπει να πα-
ραμείνουν σε επαφή με την ιστορία και
τις μάζες του κόσμου -πριν τιμούσαν τον
Τσόρτσιλ ή τον Ρούσβελτ, που σήμερα
αυτά τα ανδρείκελα δεν έχουν καμία ση-
μασία-, αλλά θυμούνται τον Λένιν την
ίδια στιγμή που αφαιρούν από αυτόν,
τον στερούν από την ουσιώδη ιστορι-
κή του ποιότητα: την κομμουνιστική θέ-
ληση και την ικανότητα να συγκεντρω-
θεί στη θέληση να πάρει την εξουσία,
με το συγκροτημένο κόμμα προετοι-
μασμένο, που αναπτύχθηκε μέσα από
τη συνεχή πρακτική, την επαναστατική
δημοκρατική εσωτερική ζωή της επανα-
στατικής συντροφικότητας, για ν’ ανα-
πτύξει τη θέληση να πάρει την εξουσία.
Γι’ αυτόν τον λόγο οι κρίσεις στο Μπολ-
σεβίκικο Κόμμα είναι όλες κρίσεις θέσε-
ων και ιδεών. Στη φάση του Λένιν και του
Τρότσκι, οι κρίσεις ήταν κρίσεις θέσεων
και ιδεών. Ήταν λογικό σ’ εκείνη τη φά-
ση της ιστορίας, όπως ακόμη και σήμε-
ρα, τομείς και τάσεις που ενσωματώνο-
νται στην πάλη για τον κομμουνισμό,
να διστάζουν και ν’ αμφιταλαντεύονται
όσο αφορά τη θέληση και την ικανότη-
τά τους. Όλες οι προηγούμενες επιρρο-
ές, υποκειμενικές, ατομικιστικές, όλοι
τους οι φόβοι για το μέλλον της ιστορί-
ας –σ’ αυτήν την περίπτωση για τον πυ-
ρηνικό πόλεμο- τους κάνουν ν’ αμφιτα-
λαντεύονται. Όμως όλο και λιγότεροι
αμφιταλαντεύονται, όλο και μικρότεροι
πυρήνες εγκαταλείπουν ή λιποτακτούν.
Η τεράστια πλειοψηφία των μαζών,
των διανοουμένων και της μικρο-
αστικής τάξης είναι ενσωματωμέ-
νη και κερδισμένη στην επανάσταση.
Δεν είναι δυνατόν να θυμόμαστε τον
Λένιν αφηρημένα. Είναι απαραίτητο να
τον θυμόμαστε στη σημερινή φάση.
Τι είναι ο Λενινισμός του σήμερα; Είναι
ο Τροτσκισμός, είναι ο Ποσαδισμός, εί-
ναι η θέληση να οικοδομήσουμε το συ-
γκεντρωτικό και πειθαρχημένο κόμμα
στην πάλη για την κατάληψη της εξου-
σίας, για την ανάπτυξη της σοσιαλιστι-
κής επανάστασης, για την εγκαθίδρυ-
ση των Σοβιέτ και της προλεταριακής
δημοκρατίας και για ν’ αναπτυχθεί κα-
τά συνέπεια η πάλη των μαζών, των κα-
ταπιεσμένων και των καθυστερημένων
χωρών μαζί με τα Εργατικά Κράτη και
με τις μάζες των καπιταλιστικών χωρών.
Σήμερα η πάλη για την εξουσία είναι
αναγκαία. Είναι αναγκαίο να θυμόμαστε
τον Λένιν, το πρόγραμμα του Λένιν: η
πάλη για την εξουσία μπορεί να γίνει μό-
νο με τα όπλα στο χέρι, καταστρέφοντας
τον καπιταλιστικό μηχανισμό, καταστρέ-
φοντας όλο το νομικό μηχανισμό, όλο
το διοικητικό μηχανισμό της καπιταλι-
στικής εξουσίας. Αυτός είναι ο Λένιν. Και
πάνω σ’ αυτό είναι απαραίτητο να υπεν-
θυμίσουμε τον Λένιν και να ενώσουμε
τον Λένιν με τα καθήκοντα του σήμερα,
αυτής της φάσης της ιστορίας, που εί-
ναι η πάλη για τη Μαζική Κομμουνιστική
Διεθνή, για την ενοποίηση και τον σχε-
διασμό όλων των Εργατικών Κρατών, η
έκκληση για Παγκόσμιο Αντικαπιταλι-
στικό και Αντιιμπεριαλιστικό Ενιαίο Μέ-
τωπο, η έκκληση στις αγροτικές μάζες
να πάρουν τη γη και να τους παραδο-
θεί η γη, η έκκληση για την κολεκτιβο-
ποίηση και για τους σοσιαλιστικούς συ-
νεταιρισμούς στη γη, σίγουρα σύμφωνα
με την κατάσταση της κάθε χώρας, αλ-
λά, σε μια σύντομη φάση, για την επί-
τευξη της κολεκτιβοποίησης παντού.
Αυτή είναι η φάση από τον εθνικισμό
στο Εργατικό Κράτος. Εμείς οι Τροτσκι-
στές, ο Ποσάδας είμαστε οι μόνοι που
μπορούμε να προβλέψουμε αυτό το
ιστορικό προτσές, από τον εθνικισμό
στο Εργατικό Κράτος, να προβλέψου-
με τη νίκη, την επιρροή της επανάστα-
σης στην αριστερή χριστιανική δημο-
κρατία, την καταστροφή της εκκλησίας,
την καταστροφή του μηχανισμού. Αυ-
τοί που είμασταν σε θέση να γράψουμε
γι’ αυτά τα θέματα, που προέβλεπαν το
προτσές και προετοίμασαν την Κόμμα
και τη Διεθνή να κατανοήσουν αυτά τα
φαινόμενα της ιστορίας: από τον εθνικι-
σμό στο Εργατικό Κράτος, το πρόβλη-
μα των αντάρτικων, την ανεπάρκεια, τη
μετριότητα και το δευτερεύον αποτέλε-
σμα της πάλης των αντάρτικων. Τίποτα
δεν μπορεί να υποκαταστήσει το Κόμμα.
Τίποτα. Όλα τα αντάρτικα έχουν αποτύ-
χει. Από την άλλη πλευρά, με την πάλη
μας για το Κόμμα δείχνουμε ποιο είναι
το ζωτικό κέντρο της ιστορίας: το Κόμ-
μα, το Κόμμα, το Κόμμα. Χωρίς το Κόμ-
μα δεν υπάρχει οικοδόμηση του Εργα-
τικού Κράτους, αλλά το Κόμμα σημαίνει
σοσιαλιστική δημοκρατία, πλήρη ελευ-
θερία συζήτησης επαναστατικών ιδε-
ών. Πλήρης ελευθερία σημαίνει την
οργάνωση της συζήτησης επαναστατι-
κών ιδεών, επαναστατικών εμπειριών.
Γράφουμε κι απευθύνουμε έκκληση σή-
μερα στην ηγεσία των Κομμουνιστικών
Κομμάτων, στην ηγεσία του Εθνικοα-
πελευθερωτικού Μετώπου της Νότιας
Υεμένης, στην ηγεσία όλων των επα-
ναστατικών τάσεων του κόσμου, να συ-
ζητήσουν την ιστορική εμπειρία του
Λένιν, της Ρωσικής Επανάστασης, των Σο-
βιέτ, της προλεταριακής δημοκρατίας.
ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΤΟΥ
ΛΕΝΙΝ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΣΗ
Δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για τον
Λένιν χωρίς να βασιστεί σ’ αυτόν και να
αντλήσει από τις εμπειρίες του. Το να κά-
νεις διαφορετικά είναι να χρησιμοποιή-
σεις το όνομα του Λένιν για μια πολιτική
απομακρυσμένη από αυτόν. Όταν θυ-
μάται κανείς τον Λένιν, είναι αναγκαίο να
καταγράψει την πολιτική του, τις μεθό-
δους του, τα διδάγματα και τις αρχές του,
που αποτελούν τη βάση της ανάπτυ-
ξης της κομμουνιστικής επανάστασης.
Και το βασικό καθήκον είναι ν’ αγωνι-
στούμε για την αποκατάσταση της σο-
σιαλιστικής δημοκρατίας στα Εργατικά
Κράτη, την αποκατάσταση των Σοβιέτ,
τη λειτουργία των συνδικαλιστικών ορ-
γανώσεων, είναι η έκκληση των συνδι-
κάτων των Εργατικών Κρατών στις μάζες
του κόσμου να παλέψουν για τη σοσιαλι-
στική εξουσία, η ενοποίηση σ’ ένα ενιαίο
παγκόσμιο κέντρο με αντικαπιταλιστι-
κό και αντιιμπεριαλιστικό πρόγραμμα,
ο προγραμματισμός όλων των Εργατι-
κών Κρατών, η υποχρέωση όλων των
Εργατικών Κρατών να βοηθήσουν όλες
τις επαναστάσεις που προχωρούν, όπως
στην Υεμένη, όπως και άλλες επαναστά-
σεις, να τις βοηθήσουν χωρίς όρους, χω-
ρίς συμφέρον, με την παροχή όπλων, τε-
χνικών, μηχανημάτων, προγραμμάτων,
βοήθειας, εμπορικής ανταλλαγής και με
έκκληση στις μάζες να πάρουν την εξου-
σία. Αυτός είναι φόρος τιμής στον Λένιν.
Ο φόρος τιμής στον Λένιν είναι φόρος τι-
μής στις ιδέες του, στην πάλη του, στους
στόχους του και το ν’ αναπτυχθεί σήμε-
ρα αυτό που ο Λένιν πέτυχε στην εποχή
του και οι εμπειρίες που άφησε πίσω του.
Το αντίθετο είναι να κάνεις φόρο τιμής
και ταυτόχρονα να προτείνεις μια πολιτι-
κή συμφιλίωσης, ειρήνευσης και συμμα-
χίας, για ν’ αποτρέψεις την ανάπτυξη της
επανάστασης. Ο φόρος τιμής στον Λένιν
πρέπει να είναι φόρος τιμής στις ιδέες
του, στους στόχους του και στις εμπειρί-
ες της Ρωσικής Επανάστασης, που προώ-
θησε μαζί με τον Τρότσκι και με τις οποί-
ες δημιούργησε το Εργατικό Κράτος.
Όλη η ιδιοφυΐα του Λένιν στη δημιουρ-
γία κειμένων σχετικά με την τακτική, την
πολιτική, την πάλη ενάντια στον ιμπε-
ριαλισμό ήταν δευτερεύουσα. Η ιδιο-
φυΐα του Λένιν ήταν επίσης η οργάνω-
ση της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Ο
Λένιν είναι αδιαχώριστος από την Κομ-
μουνιστική Διεθνή και η Κομμουνιστι-
κή Διεθνής είναι η επέκταση του Κόμ-
ματος. Μετά τη Ρωσική Επανάσταση
οργανώθηκαν τα Κομμουνιστικά Κόμ-
ματα σε όλο τον κόσμο. Η Κομμουνιστι-
κή Διεθνής ήταν η επέκταση του Εργα-
τικού Κράτους, γιατί είχε την πολιτική,
τους στόχους, το πρόγραμμα του Εργα-
τικού Κράτους, με στόχο να τα διαδώσει
σε όλο τον κόσμο, για να επεκτείνει τις
παγκόσμιες εμπειρίες, τ’ αποτελέσμα-
τα της επέκτασης της δημιουργικής ικα-
νότητας του παγκόσμιου προλεταριά-
του, μέσω του παγκόσμιου κέντρου που
ήταν η ΕΣΣΔ. Γι’ αυτό οι κομμουνιστικές
ηγεσίες παρουσιάζουν σήμερα τον Λέ-
νιν χωρίς να μιλούν για την Κομμουνιστι-
κή Διεθνή, τα Πρώτα Τέσσερα Συνέδρια
της Κομμουνιστικής Διεθνούς, που δη-
μιούργησαν τις βάσεις για την ανάπτυ-
ξη των Κομμουνιστικών Κομμάτων σε
όλο τον κόσμο, για την πολιτική και το
πρόγραμμα των Κομμουνιστικών Κομ-
μάτων σε όλο τον κόσμο. Όλη η πολιτι-
κή και το πρόγραμμα του Λένιν για την
πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, για το
οικονομικό πρόγραμμα, για την οικο-
δόμηση του Εργατικού Κράτους, έγινε
με βάση το όργανο που ήταν το Κόμμα.
Χωρίς αυτό, ο Λένιν δεν θα ήταν σε θέση
να εφαρμόσει όλη την πολιτική που έκα-
νε, δεν θα μπορούσε ν’ αναπτύξει όλη
την ικανότητά του μαζί με τον Τρότσκι.
Η προετοιμασία του Κόμματος ήταν ένα
από τα πιο δύσκολα καθήκοντα σε όλη
την ιστορία της ανθρωπότητας. Και η
προετοιμασία του Κόμματος σήμαινε
να το προετοιμάσει για να δώσει πεποί-
θηση στο στρώμα των επαγγελματιών,
στην προλεταριακή πρωτοπορία, στους
διανοούμενους, να τους πείσει για την
αναγκαιότητα και τη δυνατότητα της οι-
κοδόμησης του Κόμματος, για να πάρει
την εξουσία και να οικοδομήσει το Ερ-
γατικό Κράτος. Γι’ αυτόν τον λόγο ήταν
αναγκαίο να γράψει για την οικονομία,
την πολιτική, την ανάπτυξη όλων των
εμπειριών της παγκόσμιας ιστορίας της
ταξικής πάλης. Ο Λένιν έγραψε όλα αυτά
τα κείμενα, για την οικονομία της Ρωσί-
ας μέσα στον τότε κόσμο, για την τακτι-
κή, για τα προβλήματα της φιλοσοφίας,
ακόμα και για τη φυσική και τη χημεία,
για να δώσει σιγουριά σε όλους και να
πολεμήσει και ν’ αντιμετωπίσει όλη την
παλιά διανοητική δραστηριότητα, αυ-
τή που έπαιρνε το ένα ή το άλλο κείμε-
νο που αφορούσε την ανθρώπινη δρα-
στηριότητα, χωρίς να τη συνδέει με την
ανάγκη για αλλαγή στην κοινωνία και
σε αντιπαράθεση με άλλες άμεσες πτυ-
χές, είτε επρόκειτο για θέματα φυσικής
ή χημείας, είτε για την οικονομία. Ο Λέ-
νιν ένωσε και εναρμόνισε εμπειρίες, δεί-
χνοντας πώς όλα υποτάσσονταν στον
στόχο του διαλεκτικού επαναστατικού
προτσές της ιστορίας. Γι’ αυτό ήταν ανα-
γκαίο το Κόμμα, το όργανο, το πρόγραμ-
μα της επανάστασης και η κοινωνική και
πολιτική πεποίθηση ότι ήταν δυνατόν να
παρθεί η εξουσία και ήταν δυνατό να οι-
κοδομηθεί ο σοσιαλισμός. Όλο το έργο
του Λένιν αφιερώθηκε σ’ αυτόν τον στό-
χο. Δεν υπήρξε κανένα άρθρο ή κεντρι-
κό επιχείρημα που να ήταν επιφανειακό
ή να μην έχει προοπτική: κάθε κείμενο
και κάθε γραμμή του απευθύνεται στο
να οργανώσει την κατανόηση, τη συνεί-
δηση και
​​ τη θέληση για την εφαρμογή
της πολιτικής.
Όλη η ζωή του Λένιν σχεδιάστηκε για
να κατανοεί, ν’ αναλύει και να οργανώ-
νει τη θέληση για άμεση δράση, να κα-
τανοεί, να αναλύει και να οργανώνει τη
δραστηριότητα. Γι’ αυτό και το Μπολσε-
βίκικο Κόμμα ήταν το πιο ισχυρό κόμμα
δράσης σε όλη την ανθρώπινη ιστορία.
Ήταν ένα Κόμμα ικανό να κατανοήσει
και να εργαστεί σε μια χώρα 150 εκατομ-
μυρίων κατοίκων, όπου υπήρχε μόνο μια
χούφτα Μπολσεβίκων, με λίγα οικονομι-
κά μέσα, που αποφάσισαν να πάρουν
την εξουσία, γιατί ο Λένιν το είχε προε-
τοιμάσει επιστημονικά με το πρόγραμ-
μα, με οικονομικά και πολιτικά κείμενα,
με τα κείμενα της φιλοσοφίας, που εκεί-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 25
νη τη στιγμή ήταν αναγκαία για τη συζή-
τηση με όλο τον παλιό διανοουμενισμό,
δείχνοντας το λαθεμένο δρόμο όλης
της διανοουμενίστικης ομάδας που δεν
ενώνει την ανάλυση της κοινωνίας, της
οικονομίας, της φυσικής και της χημείας,
με την ανάγκη της οικοδόμησης του ορ-
γάνου που θ’ αλλάξει την κοινωνία, χω-
ρίς να καθυστερήσει από τη μερική ικα-
νοποίηση της κριτικής της μιας ή της
άλλης όψης της καπιταλιστικής δραστη-
ριότητας. Ο Λένιν πήρε όλες τις πτυχές
της εμπειρίας σαν μέρος μιας αρμονικής
ενότητας, για να δώσει τη σιγουριά ότι
ήταν αναγκαίο και δυνατό ν’ ανατραπεί
ο καπιταλισμός, ότι ο σοσιαλισμός ήταν
ανώτερος και ότι ήταν δυνατόν να οικο-
δομηθεί με βάση την εργατική τάξη. Το
γιγαντιαίο καθήκον του Λένιν, η ουσια-
στική και ασύγκριτη βάση του, που δεν
έχει κανένα όμοιό της στην ιστορία, ήταν
να κάνει τη μικρή προλεταριακή πρωτο-
πορία στη Ρωσία να κατανοήσει ότι ήταν
ικανή να οργανώσει και να οδηγήσει τον
πληθυσμό στο να πάρει την εξουσία.
Μέσα από το Κόμμα μπόρεσε να το κά-
νει αυτό. Χωρίς το Κόμμα, η προλεταρι-
ακή πρωτοπορία δεν θα μπορούσε να
αισθανθεί τη σιγουριά, ούτε την οργα-
νωμένη διάρθρωση για να αποφασίσει
ν’ αναλάβει ένα τέτοιο ρόλο. Ήταν το
Κόμμα που πρότεινε να γίνουν όλα αυ-
τά. Ο Λένιν βασισμένος στο Κόμμα πή-
ρε την εξουσία και οικοδόμησε το Εργα-
τικό Κράτος και στα πρώτα επτά χρόνια
της Ρωσικής Επανάστασης ανέπτυξε τη
διάρθρωση και την ικανότητα του Εργα-
τικού Κράτους ν’ αντέξει όλη την περι-
κύκλωση και το σαμποτάζ του καπιταλι-
στικού συστήματος και τρία χρόνια ενός
προτσές πολέμου κι επανάστασης. Στη
συνέχεια ο Στάλιν εκκαθάρισε το Κόμ-
μα, σε συνθήκες ευνοϊκές για την άνοδο
ενός γραφειοκρατικού στρώματος. Ο
Στάλιν έσπασε το Κόμμα. Τα άλλα Εργα-
τικά Κράτη μπόρεσαν να σχηματιστούν
σε ευνοϊκές συνθήκες, αλλά ποτέ με βά-
ση το Μπολσεβίκικο Κόμμα. Γι’ αυτό και
όλα βρίσκονται σε κρίση, όπως με την
Τσεχοσλοβακία, την Ουγγαρία, την Πο-
λωνία, τη Γερμανία. Σε όλα τα Εργατικά
Κράτη, η οικονομία αναπτύσσεται κυρί-
ως μέσα από τις συνθήκες της ύπαρξης
του Εργατικού Κράτους, της εθνικοποί-
ησης της ιδιοκτησίας, του προγραμματι-
σμού της παραγωγής, αλλά κανένα από
αυτά δεν προχωράει κοινωνικά. Η κοι-
νωνική πρόοδος ήταν άπειρα μικρότε-
ρη από την οικονομική πρόοδο. Αυτό
επέτρεψε στον παγκόσμιο καπιταλισμό
να οπλιστεί με πυρηνικά όπλα, για να
προσπαθήσει να τα αντιμετωπίσει και ν’
απαντήσει με τον πυρηνικό πόλεμο, για
να προσπαθήσει να επιβιώσει. Αυτός εί-
ναι καταδικασμένος σε θάνατο. Ο θρίαμ-
βος της σοσιαλιστικής επανάστασης εί-
ναι αναπόφευκτος, αλλά ο παγκόσμιος
καπιταλισμός κέρδισε ένα πλεονέκτη-
μα εικοσιπέντε χρόνων, όταν θα μπο-
ρούσε να καταστραφεί. Εν μέρει μετά το
26 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
1914 και κύρια μετά το 1940 θα μπορού-
σε να καταστραφεί σε παγκόσμια κλίμα-
κα. Έτσι υπάρχουν τα ίδια προβλήματα
όπως και πριν. η απουσία του Μπολσε-
βίκικου Κόμματος στο Εργατικό Κράτος
δημιουργεί τις συνθήκες αυτής της κρί-
σης. Η έλλειψη συσχέτισης ανάμεσα στη
σοσιαλιστική οικονομική ανάπτυξη και
την κοινωνική ανάπτυξη είναι η απουσία
του Κόμματος, η απουσία των Σοβιέτ, η
απουσία σοσιαλιστικής δημοκρατίας. Γ’
αυτό και όλη η κρίση όλων αυτών των
Κομμάτων εκφράζεται από την απουσία
των Μπολσεβίκικων Κομμάτων. Το άμε-
σο ιστορικό καθήκον είναι η οργάνωση
των Μπολσεβίκων Κομμάτων στη βά-
ση των Σοβιέτ, της Σοσιαλιστικής Δημο-
κρατίας, του προγράμματος της παγκό-
σμιας σοσιαλιστικής επανάστασης. Είναι
αυτό το πρόγραμμα με το οποίο οι Τρο-
τσκιστές, με επικεφαλής τον Τρότσκι,
μετά με την 4η Διεθνή και μετά με τη Δι-
εθνή του Ποσάδας, απευθύνουν έκκλη-
ση σε όλες τις κομμουνιστικές μάζες,
σε όλους τους κομμουνιστές ηγέτες, να
προωθήσουν σαν πραγματικό και αντά-
ξιο φόρο τιμής στη μνήμη του Λένιν
Κάθε βιογραφία ή ανάμνηση ενός επα-
ναστάτη πρέπει να υπηρετεί τη σημερι-
νή ζωή, αν όχι, δεν έχει αξία. Αν όχι, είναι
παθητική, είναι κάτι που δεν χρησιμεύ-
ει. Οι ιδέες που έχουν μια πολυετή αξία
στην ιστορία, όπως ο μαρξισμός, πρέπει
να χρησιμοποιούνται συνεχώς σαν κα-
ταγραφή και μνήμη κι όταν ο Λένιν τιμά-
ται και γιορτάζεται σε επετείους, αυτό
πρέπει να βασίζεται σ’ αυτό που έχει βε-
ληνεκές, είναι συνεχές και διαρκές.
Τι είναι συνεχές και διαρκές στο Λέ-
νιν; Τον παρουσιάζουν σαν τη μεγάλη
ιδιοφυΐα, τον καλό άνθρωπο. Όχι. Αυ-
τό που είναι σημαντικό είναι οι ιδέες
του, η ικανότητα να οργανώνει, η ιστο-
ρική του κατανόηση, που έδειξε ότι εί-
ναι ικανός να κάνει το όργανο για την
πρόοδο της ανθρωπότητας. Ο μαρξι-
σμός υπήρχε ήδη, είναι αναγκαίο να τον
εφαρμόσουμε, είναι αναγκαίο να τον
χρησιμοποιήσουμε σαν όργανο. Αυτό
το όργανο έδειξε ότι ήταν αναγκαίο το
Κόμμα, ένα «αφοσιωμένο επαναστατι-
κό Κόμμα», όπως είπε ο Λένιν, αφιερω-
μένο στη συγκεκριμένη δραστηριότητα
της πάλης για την κατάληψη της εξου-
σίας και για την οικοδόμηση του Εργα-
τικού Κράτους και του σοσιαλισμού. Γι’
αυτό είναι αναγκαίο να κατανοήσου-
με την ηθική, το συναίσθημα, τις σχέ-
σεις της εσωτερικής κομμουνιστικής ζω-
ής, που θα δώσουν τη σιγουριά να παίξει
αυτό τον ιστορικό ρόλο. Αυτό ήταν το
Κόμμα, αυτό ήταν το μεγάλο ιστορι-
κό καθήκον του Λένιν που του επέτρε-
ψε στη συνέχεια να πάρει την εξουσία.
Ο ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥ-
ΓΚΕΝΤΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟΛΙΘΙ-
ΚΟΥ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
Είναι αναγκαίο να αισθανθούμε αυ-
τό το όργανο σαν την πληρέστερη δύ-
ναμη της αλήθειας και κατά συνέπεια
της επέμβασης χωρίς φόβο, ανεξάρτη-
τα από τις συνέπειες της επέμβασης,
όπως έκανε ο Λένιν το 1905. Έκανε ένα
λάθος και διορθώθηκε, γιατί η επέμβα-
ση είχε σκοπό να ενεργήσει σαν δημό-
σιο αγαθό της ιστορία, για να προωθή-
σει την ανθρώπινη πρόοδο. Δεν ήταν
ένα συμφέρον του Κόμματος, ήταν ένα
σωστό όργανο και σωστά εφαρμοσμέ-
νο. Ήταν μια φάση όπου υπήρχαν λάθη,
αλλά το όργανο δεν ήταν ανεπαρκές,
η φάση δεν ήταν με ακρίβεια καθορι-
σμένη κι ο Λένιν διόρθωσε το σύνθημα
στην πορεία. Δημιούργησε ένα Κόμμα
χαλύβδινο στην κατανόηση και χρησι-
μοποίηση της αλήθειας, χωρίς να φο-
βάται την αλήθεια, το να αναλύσει την
αλήθεια και να βασιστεί σε αυτήν. Γι’ αυ-
τό και δημιούργησε την ιστορική προϋ-
πόθεση που απαιτείται για τον θρίαμβο,
για να κάνει αντιληπτό ότι το όργανο εί-
ναι αναγκαίο και προετοιμασμένο, αλ-
λά ήταν αναγκαίο να γνωρίζει πώς να το
χρησιμοποιήσει. Η ιστορία αναπτύσσε-
ται και ξεφεύγει από τις δυνατότητες της
οργάνωσής μας κι από τη δυνατότητα
να την ελέγξουμε. Αλλά ακόμα είμαστε
σε θέση να προβλέπουμε το προτσές.
Το όργανο μας επιτρέπει να προβλέ-
πουμε την πορεία της ιστορίας. Το κόμ-
μα είναι το όργανο που βλέπει την ιστο-
ρία, όχι ένα άτομο αλλά το κόμμα.
Γιορτάζουν τον Λένιν αλλά όχι το Μπολ-
σεβίκικο Κόμμα. Λένιν χωρίς το Μπολσε-
βίκικο Κόμμα δεν υπήρχε. Ο Λένιν είναι
το Μπολσεβίκικο Κόμμα. Το Κόμμα για
ένα ιστορικό συμπέρασμα, μ’ αυτή την
εσωτερική διάρθρωση, με την ηθική, με
τη σιγουριά, με την εμπιστοσύνη στην
ιστορία, που του επιτρέπει να επέμβει
και στη συνέχεια να εκπληρώσει το πρώ-
το ιστορικό καθήκον, να πάρει την εξου-
σία. Κι ήταν ατσαλωμένο στην κατανόη-
ση ότι ήταν αναγκαίο να καταστρέψει το
αστικό κράτος. Έδωσε την πεποίθηση
ότι ο μηχανισμός του αστικού κράτους
έπρεπε να καταστραφεί και να δημιουρ-
γηθεί ένας νέος, στη βάση της σοσιαλι-
στικής επανάστασης. Έδωσε τη σιγου-
ριά ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει. Γι’
αυτό έπρεπε να υπάρχει η διάρθρωση
και η ζωή του Κόμματος, ο συγκεντρο-
ποιημένος μονολιθισμός, με στόχο την
κατάληψη εξουσίας, την προετοιμασία
και την πάλη για τη σοσιαλιστική επα-
νάσταση, με τις επαναστατικές μεθό-
δους καταστροφής του καπιταλιστικού
συστήματος. Αυτός είναι ο συγκεντρο-
ποιημένος μονολιθισμός του Λένιν και
ο δικός μας, ο συγκεντροποιημένος μο-
νολιθισμός γι’ αυτόν τον ιστορικό στό-
χο. Κι αυτό δεν έχει τίποτα το κοινό με
την καρικατούρα που θέλουν να παρου-
σιάσουν τον Λένιν και τώρα εμάς, ότι ο
συγκεντροποιημένος μονολιθισμός κά-
τι που «δεν δέχεται καμιά άλλη συζήτη-
ση». Όχι! Ο συγκεντροποιημένος μονο-
λιθισμός σημαίνει ότι προετοιμάζουμε,
όπως ο Λένιν, την πάλη για την εξουσία,
για επαναστατικές σοσιαλιστικές μεθό-
δους. Δεν υπάρχουν άλλες. Όποιος θέ-
λει να είναι σ’ αυτό το Κόμμα πρέπει να
το αποδεχτεί. Αυτός είναι ο μονολιθικός
συγκεντρωτισμός και η μονολιθική πει-
θαρχία, που βασίζεται στη συγκεντρο-
ποιημένη λειτουργία των Πυρήνων, των
Τοπικών Επιτροπών, του Πολιτικού Γρα-
φείου, της εσωτερικής ζωής γεμάτης
από τη συζήτηση ιδεών, χωρίς κανένα
φόβο γι’ αυτές τις συζητήσεις.
Καθώς ο στόχος ήταν να πάρει την
εξουσία, ο Λένιν δεν φοβόταν να συζη-
τήσει ή να κάνει λάθη. Έτσι διόρθωσε το
λάθος του 1905 στην πορεία, γιατί ο στό-
χος ήταν να πάρει την εξουσία. Έκαναν
ένα λάθος αλλά όχι στους στόχους, μό-
νο στη μέθοδο, στη φάση, στο σύνθη-
μα. Το διόρθωσαν. Ήταν η πρώτη ιστο-
ρική εμπειρία, αλλά κατάφεραν να το
καταλάβουν γιατί το Κόμμα ήταν προε-
τοιμασμένο γι’ αυτόν τον ιστορικό στό-
χο, προετοιμασμένο για την εξουσία. Αν
όχι, το Κόμμα θα είχε καταστραφεί. Ενώ
όλοι οι άλλοι καταστράφηκαν, το Μπολ-
σεβίκικο Κόμμα βγήκε ενισχυμένο, ενι-
σχύθηκε στην ιστορική του απόφαση,
γιατί η συγκεντροποιημένη μονολιθι-
κή λειτουργία του Κόμματος βασίστη-
κε στο στόχο της κατάληψης της εξου-
σίας, της επαναστατικής πάλης, της
εσωτερικής ζωής γεμάτης μαρξιστικής
συζήτησης, πράγμα που του επέτρε-
ψε να καταλάβει ότι ήταν λάθος, λάθος
χρόνου, όχι αντίληψης ή στόχων, ούτε
με γενική έννοια της τακτικής. Ήταν μέ-
ρος της τακτικής, δεν είχε ενσωματώσει
την αγροτιά. Αυτό είναι όλο. Θα έπρε-
πε να είχαν καταλάβει ότι δεν επρόκειτο
για ένα στάδιο της αστικής τάξης, ούτε
της αστικοδημοκρατικής επανάστασης.
Ο Λένιν είναι επίσης η ιστορική συν-
θήκη του ότι είχε κατανοήσει έγκαιρα
τη σημασία των Σοβιέτ και βασίστη-
κε σ’ αυτά. Ήταν μια αυθόρμητη δρά-
ση των εργατών κι ο Λένιν είδε τη ση-
μασία αυτού του οργάνου, που ήταν
αναγκαίο για την επανάσταση, που
ήταν η απαραίτητη μορφή οργάνωσης
που επέτρεπε σε ολόκληρο τον πλη-
θυσμό να επέμβει, να αποφασίσει, να
ελέγξει, χωρίς να εμποδίζει αλλά αντί-
θετα να ωθεί την οργανική και οικονο-
μική λειτουργία. Αυτό είναι το Σοβιέτ.
Ο Λένιν είναι το Μπολσεβίκικο Κόμ-
μα, το Σοβιέτ, η Τρίτη Διεθνής. Από την
άλλη πλευρά αυτοί δείχνουν τον Λέ-
νιν σαν ιδιοφυΐα. Ένα σπουδαίο άνθρω-
πο, που ήταν καλός, που σκέφτηκε για
την ανθρωπότητα. Ο Λένιν είναι αυ-
τό: Μπολσεβίκικο Κόμμα, Σοβιέτ, Τρί-
τη Διεθνής, όλη του η ζωή αφιερωμέ-
νη σε αυτά τα όργανα της ιστορίας.
Όλη η εργασία του ασχολήθηκε μ’ αυ-
τές τις ανάγκες. Κι αυτές οι ανάγκες ήλ-
θαν να επιβεβαιώσουν το έργο του. Ο
Λένιν έγραψε με σκοπό να προωθήσει
την επανάσταση, να διαπαιδαγωγήσει
το Κόμμα, να δώσει σιγουριά στο Κόμμα
και ν’ ανυψώσει τα στελέχη του Κόμμα-
τος. Δεν απέφυγε ποτέ μια πολιτική συ-
ζήτηση όταν ήταν αναγκαία. Η απόδειξη
είναι ότι ο Λένιν, ο Τρότσκι και το Κόμμα
συζήτησαν τα αναγκαία προβλήματα,
τα πιο δύσκολα προβλήματα της ιστορί-
ας, χωρίς φόβο κι ενώ η πορεία της επα-
νάστασης βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη.
Ο Λένιν ποτέ δεν φοβόταν τις φράξι-
ες, τις τάσεις ή τη συζήτηση ιδεών. Πο-
τέ. Αυτός ήταν ο Λένιν. Δεν ήταν ο καλός
συντροφάκος όπως τον απεικονίζουν,
ιδίως στη φωτογραφία όπου εμφανίζε-
ται σαν ο «φιλαράκος». Είναι αναγκαίο
να τοποθετούμε τον Λένιν πάνω στο
βήμα, στην Κεντρική Επιτροπή της Τρί-
της Διεθνούς. Είναι αναγκαίο να τοπο-
θετούμε τον Λένιν εκεί. Όχι ο «καλός
συντροφάκος» όπως τον τοποθετούν
στις φωτογραφίες, ακόμη και στα κομ-
μουνιστικά ντοκουμέντα. Είναι απα-
ραίτητο να βάζουμε τον Λένιν στην
Κεντρική Επιτροπή, στο Πολιτικό Γρα-
φείο., τον Λένιν ακόμα και στη φυλακή
να συγκεντρώνει την προσοχή, τη θέ-
ληση, την ικανότητα: «Είναι αναγκαίο
να πάρουμε την εξουσία, να οικοδομή-
σουμε τον σοσιαλισμό και να οικοδο-
μήσουμε τους οργανισμούς γι’ αυτό».
Ο ΛΕΝΙΝ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΙΤΗ ΔΙΕΘΝΗΣ
Δεν είναι δυνατόν να διαχωριστεί ο
Λένιν από την Τρίτη Διεθνή, είναι αυτός
μαζί με τον Τρότσκι που τη δημιούργη-
σε. Τη δημιούργησαν για να συνεχίσουν
και να επεκτείνουν τη Ρωσική Επανά-
σταση. Ο Λένιν δεν τελείωσε με την κα-
τάληψη εξουσίας, αλλά την επέκτεινε με
την Τρίτη Διεθνή. Με το θάνατο του Λέ-
νιν και τον θρίαμβο του Στάλιν αυτή η
φάση τελείωσε, γιατί ο Στάλιν τη διέλυ-
σε. Είναι απαραίτητο να παρουσιάσουμε
τον Λένιν όπως ήταν.
Τόσο οι Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, όσο και
ο Τρότσκι -όπως κι εμείς-, γνώριζαν το
πώς να κατανοούν και να δημιουργούν
τα αναγκαία όργανα στην ιστορία. Δη-
μιουργήσαμε αυτό το αναγκαίο όργανο.
Από εδώ προέρχεται και το ενδιαφέρον
μας να οικοδομήσουμε ένα όργανο που
ζει, που λειτουργεί, που βρίσκει τα μέσα
για να λειτουργήσει, τα οικονομικά μέσα,
την ικανότητα, τους χώρους για να λει-
τουργήσει. Διαφορετικά δεν είναι χρή-
σιμο. Αν το κίνημα αφιερώνεται απλά
στο να οικειοποιείται τις ιδέες και δεν
είναι σε θέση να επιδιώξει τα μέσα για
να προχωρήσει, δεν είναι χρήσιμο, για-
τί συγκρατείται στο σφετερισμό, στην
πνευματική παρατήρηση και τη διανο-
ουμενίστικη επιφανειακότητα και δεν
αισθάνεται τον εαυτό του με την ικανό-
τητα να βρει τα μέσα. Ο σοσιαλισμός ξέ-
ρει πώς να βρει τα μέσα για την οικοδό-
μηση της ιστορίας, αυτός είναι ο Λένιν. Ο
Λένιν ήξερε πώς να βρει τα μέσα και αφι-
έρωσε τον εαυτό του στο να οικοδομή-
σει το Κόμμα για να βρει τα μέσα, μέσα
από την επαναστατική πολιτική. Η επα-
ναστατική πολιτική σημαίνει να συζητά-
με χωρίς φόβο κάθε είδους πρόβλημα
που πρέπει να συζητηθεί, με την πεποί-
θηση ότι είναι αναγκαίο να καταστρα-
φεί ο καπιταλισμός, ότι δεν είναι δυνα-
τόν να τον πείσει κανείς να εγκαταλείψει
την ιστορία, ότι δεν μπορεί να περιμένει
κανείς να φύγει και ν’ αφήσει χώρο, για-
τί ο καπιταλισμός θα αμυνθεί με τα όπλα
και με τον πυρηνικό πόλεμο σήμερα.
Μέχρι την τελευταία στιγμή θα προσπα-
θήσει να παραμείνει. Είναι αναγκαίο να
δημιουργηθεί το Κόμμα, ν’ αναπτυχθεί
το Κόμμα με την πεποίθηση ότι αυτό εί-
ναι το προτσές της ιστορίας. Είναι ανα-
γκαίο να σπάσουμε τον καπιταλισμό με
τη βία. Αυτό θα δημιουργήσει τον ατομι-
κό πόλεμο, αλλά η ανθρωπότητα θα νι-
κήσει τον ατομικό πόλεμο και θα οικο-
δομήσει το σοσιαλισμό. Είναι αναγκαίο
να είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό.
Σε κάθε γιορτασμό επετείου του Λέ-
νιν η Τρίτη Διεθνής και τα Σοβιέτ πρέ-
πει να είναι κεντρικά. Τα Σοβιέτ επέτρε-
ψαν στον Ρωσικό λαό να περάσει μέσα
σε 7 χρόνια από την πλήρη άγνοια, από
το 80% του αναλφαβητισμού, στην οι-
κοδόμηση της βάσης και των θεμελί-
ων του πιο ισχυρού κράτους στην Ιστο-
ρία. Αυτό έγινε σε όχι περισσότερο από
7 χρόνια! Με τα Σοβιέτ και την Τρίτη Διε-
θνή, που χρησίμευσε σαν πηγή δύναμης
κι ένα κέντρο που αύξησε τη συνείδηση​​
της παγκόσμιας προλεταριακής πρωτο-
πορίας και την ενθάρρυνε να έχει εμπι-
στοσύνη στον θρίαμβο της Σοσιαλιστι-
κής Επανάστασης. Ο Λένιν παρότρυνε
την οικοδόμηση των Κομμουνιστικών
Κομμάτων σε όλο τον κόσμο, χρησιμο-
ποιώντας την Τρίτη Διεθνής σαν μέσο
γι’ αυτό. Εκεί οι επαναστατικές τάσεις
στον κόσμο συγκεντρώθηκαν, μπήκαν
σε τάξη και οδηγήθηκαν συστηματικά
προς τα εμπρός από την εμπιστοσύνη
που έδωσε η ΕΣΣΔ κι από την έλξη που
ασκήθηκε με τη χρήση της μαρξιστικής
μεθόδου εκεί, προσπαθώντας να ακο-
λουθήσουν το παράδειγμά της. Αυτός
είναι ο λόγος για τον οποίο ο Λένιν είπε
ότι «η Σοβιετική Ένωση είναι ένας φά-
ρος που φωτίζει τον δρόμο προς τον σο-
σιαλισμό» σε όλο τον κόσμο και η Τρίτη
Διεθνής έδειξε ποιος ήταν αυτός ο δρό-
μος. Σήμερα άνθρωποι που μνημονεύ-
ουν τον Λένιν αφήνουν την Τρίτη Διεθνή
απέξω, σαν να ήταν απλά ένα ατύχημα.
Αλλά ο Λένιν χωρίς την Τρίτη Διεθνή δεν
είναι ο Λένιν. Λένιν σημαίνει Μπολσε-
βίκικο Κόμμα, Ρωσική Επανάσταση,
κατάληψη εξουσίας, Σοβιέτ και Τρί-
τη Διεθνής, οι οργανισμοί που οικο-
δομούν το τωρινό κομμάτι της ανθρώ-
πινης ιστορίας. Αυτοί οι οργανισμοί και
όλοι οι οργανισμοί που με τη σειρά τους
αυτοί οικοδομούν.
Το να είσαι συνεχιστής του Λένιν ση-
μαίνει να συνεχίσεις την εμπειρία και
το παράδειγμα του Λένιν. Ο καπιταλι-
σμός προσπαθεί να τιμήσει τον Λένιν
και τον στερεί από την ιστορική δύναμη
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 27
και ικανότητα που σήμαινε, στερώντας
του τα αναγκαία μέσα για την πρόοδο,
που ήταν το «Τι να Κάνουμε», «Ένα Βήμα
μπρος δύο Βήματα πίσω» και το Κόμμα,
η οικοδόμηση του Κόμματος αφιερω-
μένου με την Κομμουνιστική καθαρό-
τητα στην πάλη για την εξουσία, που
δημιουργήθηκε με αντικειμενικά συναι-
σθήματα και κομμουνιστική αδελφο-
σύνη, που προέρχεται από το ότι αγω-
νίζεται σαν ένα δημόσιο αγαθό στην
ιστορία, για την αντικειμενική πρόο-
δο της ιστορίας. Ο Λένιν δημιούργη-
σε μια ομάδα στελεχών για πρώτη φο-
ρά στην ιστορία, Ο Μαρξ είχε κάνει κάτι
παρόμοιο πριν απ’ αυτόν, με την Κομ-
μούνα του Παρισιού κ.λπ. , αλλά μόνο
με τη μορφή μικρών πυρήνων. Ο στό-
χος και η επιδίωξη αυτών των πυρήνων
ήταν η πάλη για την εξουσία και η οικο-
δόμηση του σοσιαλισμού, αλλά δεν πέ-
τυχαν τότε πολλά, πέθαναν τη στιγμή
κιόλας που γεννήθηκαν, όπως με την
Παρισινή Κομμούνα από αυτή την άπο-
ψη. Αυτό δεν συνέβη με τη Ρωσική Επα-
νάσταση. Η Ρωσική Επανάσταση δημι-
ούργησε μια νέα φάση στην ανθρώπινη
ιστορία και ήταν ένα παράδειγμα κι επι-
πλέον μια καθοδηγητική δύναμη για
να οδηγήσει την ανθρωπότητα προς
τα εμπρός. Ήταν ένα παράδειγμα στο
οποίο υπήρχαν λίγα για διόρθωση,
αλλά τα πάντα για να εφαρμοστούν.
Τα Κομμουνιστικά Κόμματα θα προσπα-
θήσουν να κάνουν εντυπωσιακούς γιορ-
τασμούς για τον Λένιν παρουσιάζοντας
τις πιο απλές και επιφανειακές πτυχές
του και η αστική τάξη θα τον χρησιμο-
ποιήσει, δείχνοντάς τον σαν έναν καλό
άνθρωπο που είχε ειλικρινείς ανθρώπι-
νες φιλοδοξίες, αλλά τίποτα περισσό-
τερο. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να συζη-
τήσουμε και να δώσουμε προσοχή στο
γιορτασμό του Λένιν. Το παράδειγμά του
πρέπει να ληφθεί σαν μέσο οικοδόμη-
σης αυτής της φάσης της ιστορίας, που
είναι μια πιο δύσκολη εποχή απ’ αυτή
του Λένιν, γιατί είναι η φάση του ατομι-
κού πολέμου. Ο καπιταλισμός και ο ιμπε-
ριαλισμός προσπαθούν να αποσπάσουν
την προσοχή των μαζών από αυτό, έτσι
ώστε να μπορέσουν να κάνουν μια αιφ-
νίδια εξαπόλυση του ατομικού πολέμου
και να προσπαθήσουν να τρομοκρατή-
σουν και να σπάσουν τις μάζες μ’ αυτόν
και ν’ αυξήσουν τις πιθανότητες επιβί-
ωσης των καπιταλιστικών συστημάτων.
Πρέπει λοιπόν να δώσουμε μεγάλη προ-
σοχή στο ζήτημα αυτό και πρέπει να το
συζητήσουμε με τον τρόπο που το αντι-
μετωπίζουμε σε αυτό το ντοκουμέντο.
Ο Λένιν είναι τόσο σημαντικός και ανα-
γκαίος για το σήμερα όσο και για το
χθες, γιατί ο Λένιν σημαίνει το Μπολσε-
βίκικο Κόμμα, χωρίς το οποίο δεν μπορεί
να διαλυθεί ο καπιταλισμός. Ο καπιταλι-
σμός μπορεί να ανατραπεί, αλλά εξα-
κολουθεί να διατηρεί τη δύναμη, όπως
στη Γιουγκοσλαβία, για να παροτρύνει
τη γραφειοκρατία και να την ενθαρρύ-
28 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
νει ν’ αναπτύξει καπιταλιστικά συμφέ-
ροντα. Πως; Επειδή η απουσία λειτουρ-
γίας του Μπολσεβίκικου Κόμματος, των
Σοβιέτ και της Τρίτης Διεθνούς δημιουρ-
γεί τις προϋποθέσεις γι’ αυτό. Έτσι ο Λέ-
νιν είναι τόσο ζωντανός σήμερα όσο
ήταν και χθες, αν και σήμερα είναι μέσα
από τα βιβλία του «Ένα Βήμα μπρος δύο
Βήματα πίσω» και «Τί να κάνουμε», δη-
λαδή αυτά που οικοδομούν το Μπολσε-
βίκικο Κόμμα. Είναι ζωντανός στην κομ-
μουνιστική ηθική, τον ενθουσιασμό και
την αδελφοσύνη, στην κομμουνιστική
ζωή και τις σχέσεις μέσα στο Κόμμα κι
ανάμεσα στο Κόμμα και την πρωτοπο-
ρία κι ανάμεσα στην πρωτοπορία και τις
μάζες. Γιατί οι μάζες ζουν με κομμουνι-
στικό τρόπο από τώρα, ακόμη και χωρίς
τα οικονομικά μέσα να το κάνουν, ζουν
με κομμουνιστικό τρόπο στη συνείδη-
σή τους, στις σχέσεις τους με το Κόμμα
και στις κοινωνικές τους σχέσεις. Ο Λένιν
σημαίνει οικοδόμηση των οργάνων, του
Κόμματος, σημαίνει να μαθαίνει εκεί να
παρατηρεί και να αποκτά την ικανότητα
να αφομοιώνει, ν’ αναπτύσσει και να γε-
νικεύει τις δημιουργίες των μαζών όπως
τα Σοβιέτ, τα οποία οι μάζες δημιούργη-
σαν το 1905. Το Κόμμα είδε μέσα από τον
Λένιν την ιστορική σημασία τους σαν
όργανα και τα γενίκευσε. Έτσι το Κόμμα
βρήκε τη βάση στις κοινωνικές σχέσεις
και στους οργανισμούς με τους οποί-
ους θ’ ανέπτυσσε την επανάσταση. Και
χωρίς το Μπολσεβίκικο Κόμμα η επανά-
σταση δεν θα μπορούσε ν’ αναπτυχθεί,
γιατί ήταν το Κόμμα που έζησε όλες τις
εμπειρίες των μαζών, που τις αφομοίω-
ναν, τις συζητούσαν και τις ανέπτυσσαν
χρησιμοποιώντας τη μαρξιστική μέθο-
δο. Κατάλαβε τη σημασία των Σοβιέτ κι
αυτό το μετάδωσε στον πληθυσμό μέσα
από τα κομματικά ντοκουμέντα, τα Συ-
νέδρια, τις Συναντήσεις, τη ζωή του Κόμ-
ματος στα συνδικάτα και με κάθε μαχη-
τή στον τόπο της εργασίας του. Μ’ αυτόν
τον τρόπο δυνάμωσαν και μετά γενικεύ-
τηκαν αμέσως, καταστρέφοντας τον κα-
πιταλιστικό μηχανισμό πριν και κατά τη
διάρκεια της επανάστασης και δημιουρ-
γώντας την Τρίτη Διεθνή, την επέκταση
της Ρωσικής Επανάστασης.
Αυτό είναι τόσο αναγκαίο σήμερα
όπως ήταν και τότε. Όλη αυτή η εμπει-
ρία είναι αναγκαία. Η απουσία της είναι η
αιτία που τα Εργατικά Κράτη βρίσκονται
σε κρίση. Ποια είναι η προέλευση της
κρίσης; Είναι το αποτέλεσμα της σχέσης
ανάμεσα στην ανάγκη για σοσιαλιστική
πρόοδο από τη μια και την οικονομική
πρόοδο από την άλλη, αυτή που οδηγεί
περισσότερο σε ιδιωτικό συμφέρον και
όχι σε συλλογικό, όπως συμβαίνει στην
ΕΣΣΔ. Αλλά στην Κούβα δεν συμβαί-
νει αυτό. Η Κούβα έχει προχωρήσει πε-
ρισσότερο από την ΕΣΣΔ σε αυτό το θέ-
μα! Στην Κούβα βρίσκονται στο δρόμο
για την εξάλειψη του ιδιωτικού συμφέ-
ροντος και για την ισότητα στις σχέσεις.
Η εξουσία μπορεί να παρθεί, αλλά ο
σοσιαλισμός δεν μπορεί να οικοδο-
μηθεί χωρίς το Κόμμα. Τα προβλήμα-
τα που εμφανίζονται σήμερα είναι ίδια
μ’ αυτά που αντιμετωπίστηκαν την επο-
χή του Λένιν, μέσα από μια ζωή επανα-
στατικής συζήτησης και μια μαρξιστική
ζωή, με μια πλήρη και δημόσια συζήτη-
ση με ιδέες. Οι επαναστατικές ιδέες μπο-
ρούν να συζητηθούν δημόσια, χωρίς
φόβο. Αυτό δεν αλλάζει τον στόχο, αλ-
λά μάλλον εμπλουτίζει την ικανότητα
όλων να παρατηρούν κι αυξάνει την ικα-
νότητα δημιουργίας, την ικανότητα να
βλέπει κανείς και να γενικεύει την ικανό-
τητα των μαζών. Μόνο όσοι φοβούνται
τις επαναστατικές ιδέες αντιτίθενται
στη δημόσια συζήτηση αυτών των ιδε-
ών. Οι ιδέες δεν μπορούν να παράγουν
κακό αποτέλεσμα. Παρόλο που η συζή-
τηση μπορεί να χρειαστεί να ρυθμιστεί
από την επιτακτική ανάγκη να συζητη-
θεί ο πόλεμος, ή κάποιες έκτακτες περι-
στάσεις, αυτή η ρύθμιση της συζήτησης
μπορεί να γίνει για σύντομο χρονικό διά-
στημα και δεν πρέπει ποτέ να καταργη-
θεί. Όλα αυτά είναι ο Λένιν και είναι τόσο
απαραίτητα τώρα όπως ήταν και πριν.
ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΓΙΑ
ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Η βασική αρχή του Λένιν είναι ότι το
καπιταλιστικό κράτος πρέπει να κατα-
στραφεί. Να καταστραφεί! Γιατί το κα-
πιταλιστικό σύστημα στηρίζεται σε μια
διάρθρωση αστικής δικαιοσύνης, τρα-
πεζών, αστυνομίας, στρατού, κοινοβου-
λίου και εκτελεστικής εξουσίας. Αυτός
η μηχανισμός πρέπει να καταστραφεί
και πρέπει να δημιουργηθεί ένας μηχα-
νισμός που θα εξαρτάται από τις μάζες.
Έτσι, η αστική τάξη αποκόπτεται από τις
ρίζες της, από την πηγή της δύναμής της
-τις τράπεζες-, από τα μέσα εκτέλεσης
των αποφάσεών της -την αστική δικαι-
οσύνη- και από την εκτελεστική εξου-
σία της κυβέρνησης, που ελέγχει μέ-
σα από το κοινοβούλιο την αστυνομία
και τον στρατό. Ο Λένιν το έδειξε αυτό.
Ο Λένιν σημαίνει προετοιμασία του Κόμ-
ματος, πείθοντάς το για την ανάγκη να
παλέψει ώστε να οικοδομηθεί σαν ένα
ειδικό Κόμμα, που θα συζητάει ιδέες και
θα βασίζεται στις ιδέες. Βάσισε τη λει-
τουργία του στη συζήτηση ιδεών, στη
συζήτηση του αντικειμενικού προτσές,
έτσι όπως το ερμηνεύουν οι ιδέες, στην
προετοιμασία και την ανάπτυξη της ικα-
νότητας επέμβασης με την προοπτική
της πάλης για την εξουσία. Πρώτα απ’
όλα ο Λένιν έπρεπε να πείσει τους Ρώ-
σους επαναστάτες για την ανάγκη αυ-
τού του τύπου Κόμματος: για ένα Κόμμα
αφιερωμένο επιστημονικά στην επε-
ξεργασία, που έζησε για την επεξεργα-
σία ιδεών, για τη γενίκευση εμπειριών
και την επέκτασή τους και χρησιμοποί-
ησε τη σιγουριά που προήλθε από το να
καταλάβει πλήρως ότι το αντικειμενικό
προτσές ήταν έτοιμο για την κατάληψη
της εξουσίας. Στη συνέχεια ήρθε η κατά-
ληψη της εξουσίας, αλλά στη φάση του
1905 η ανάγκη ήταν να οικοδομηθεί το
Κόμμα. Δεν ήταν η κατάληψη της εξου-
σίας, αλλά η οικοδόμηση του Κόμματος.
Το 1905 δημιουργήθηκαν οι συνθήκες
στις οποίες το Κόμμα αναγκάστηκε να
επιχειρήσει να πάρει την εξουσία. Ανα-
γκάστηκε να προσπαθήσει να πάρει την
εξουσία, το ένιωσε αυτό. Και το συμπέ-
ρασμα που αντλήθηκε από την εμπειρία
ήταν ότι ήταν αναγκαίο να προετοιμα-
στεί καλύτερα η προσπάθεια.
Η πρώτη φάση της επαναστατικής ζω-
ής του Λένιν αφιερώθηκε στην προετοι-
μασία του Κόμματος και συνέχισε μια
πάλη ενάντια σε ολόκληρη την παλιά
σοσιαλδημοκρατική ομάδα, αν και αυ-
τή βασίστηκε εν μέρει στον μαρξισμό.
Πολέμησε ενάντια στους παλιούς μαρξι-
στές, των οποίων ήταν μαθητής κι από
τους οποίους είχε μάθει. Όλη η πάλη του
ήταν για την επιστημονική οικοδόμηση
του οργάνου! Δηλαδή του Κόμματος με
τη Μπολσεβίκικη λειτουργία που ζει την
πραγματικότητα, συζητώντας ιδέες, βα-
σισμένες στα κομμουνιστικά αμοιβαία
συναισθήματα και στην κομμουνιστι-
κή αντικειμενική ηθική. Αυτό σήμαινε
να λειτουργεί για να φέρει το καλύτερο
στη ζωή, το καλύτερο στην επανάστα-
ση, το καλύτερο στο στόχο που είναι ο
σοσιαλισμός. Σήμαινε να μάθει από την
εμπειρία, ν’ αναπτυχθεί το Κόμμα μαθαί-
νοντας από την εμπειρία, να τη βιώνει,
να την αναπτύσσει, χρησιμοποιώντας το
μαρξιστικό όργανο και να ενσωματώνει
νέους τομείς και χώρους στη μαρξιστι-
κή ερμηνεία, στη μαρξιστική ικανότητα.
Το Κόμμα συνήθισε μ’ αυτόν τον τρόπο
να συνδέει το διανοητικό Κόμμα με τα
εργοστάσια και την ύπαιθρο. Έτσι ανα-
πτύχθηκε με την ικανότητα να κατανο-
εί τις ιδέες και το πρόγραμμα σε όλους
τους τομείς, από τα εργοστάσια και την
ύπαιθρο ως τα επαναστατικά στρώματα
των διανοούμενων κι ένιωθε ικανό και
σίγουρο στην κατανόησή του. Το Κόμμα
αισθάνθηκε ότι ήταν ικανό και μετέδω-
σε ένα συναίσθημα σιγουριάς, που οδή-
γησε στη δημιουργία ενός τεράστιου
κύκλου επιρροής κι αυτός ο κύκλος με-
τέφερε την επιρροή στην υπόλοιπη ερ-
γατική τάξη και στις εκμεταλλευόμενες
μάζες. Το Κόμμα αισθάνθηκε ότι ήταν σε
επικοινωνία με τον κόσμο μέσα από το
πρόγραμμα, τις ιδέες και τους στόχους.
Ένιωσε προετοιμασμένο και σίγουρο
για τη δύναμή του στο να διατυπώνει
συνθήματα, γιατί είχε την πρωτοπορία
πίσω του, που θα σεβόταν, θα δεχό-
ταν και θα εφάρμοζε αυτά τα συνθήμα-
τα και η πρωτοπορία με τη σειρά της θα
προσέλκυε τον υπόλοιπο πληθυσμό.
Το πρώτο σπουδαίο έργο του Λένιν ήταν
να καταλάβει ότι αυτό το Κόμμα έπρε-
πε να οικοδομηθεί και να παλέψει για
την οικοδόμησή του. Είναι γι’ αυτό που
τα πρώτα σημαντικά βιβλία του για το
Κόμμα ήταν το «Τι να Κάνουμε» και «Ένα
Βήμα μπρος, δύο Βήματα πίσω», βιβλία
αφιερωμένα στην καταπολέμηση της
παλιάς δομής του Κόμματος, που είχε
αναπτύξει μια ζωή οικογενειακών σχέ-
σεων, ίντριγκες, ακόμη και κακία όπως
είπε, επικεντρωμένο στη συζήτηση πε-
ριστασιακών προβλημάτων και σε ατο-
μικές διαμάχες. Το Κόμμα δεν ήταν ακό-
μη οργανωμένο σύμφωνα μ’ ένα όραμα
για τη λειτουργία του εκείνη την επο-
χή, γιατί οι στόχοι του δεν είχαν ακόμη
καθοριστεί. Ο Λένιν έδωσε στο Κόμμα
ένα στόχο –την πάλη για την εξουσία- κι
έτσι έπρεπε να οργανωθεί για τη συγκέ-
ντρωση της θέλησης και της συνείδη-
σης σε αυτόν τον σκοπό. Αυτός για τον
οποίο απαιτείται ο συγκεντρωτικός μο-
νολιθισμός ή καλύτερα διατυπωμένο ο
μονολιθισμός που συγκεντρώνεται στο
στόχο. Όλες οι συζητήσεις έπρεπε να
χρησιμεύουν και ν’ αναφέρονται στην
ανάγκη της προετοιμασίας του Κόμμα-
τος γι’ αυτόν τον σκοπό, αναπτύσσο-
ντας την επαναστατική ικανότητα και
την εμπειρία που είχε για την κατάλη-
ψη της εξουσίας, εκεί έπρεπε ν’ αρχίζει
και να τελειώνει η δραστηριότητά του,
βασιζόμενο στο μαρξισμό. Όλα τα απα-
ραίτητα ζητήματα της ζωής και οι εμπει-
ρίες της ταξικής πάλης έπρεπε να συζη-
τηθούν και τα επαναστατικά μαχητικά
στελέχη που κρατούσαν το Κόμμα συν-
δεδεμένο με την τάξη, έπρεπε να οικο-
δομηθούν πάνω σ’ αυτή τη βάση κι αυ-
τό έφερε τη σκέψη, τη θέληση, τις τάσεις
και τις επιδιώξεις της τάξης στο Κόμμα.
Το Κόμμα επεξεργάστηκε τις προοπτι-
κές του, τα σχέδια και τις τακτικές του,
σύμφωνα με την εκτίμηση της κατά-
στασης που έφερνε στο Κόμμα η ταξι-
κή πρωτοπορία. Το Κόμμα που χτίστηκε
επιστημονικά για να βρίσκεται σε διαρ-
κή επαφή με την τάξη, διατήρησε τη δι-
αρκή ζωή και τη σχέση του με την τάξη.
Και το Κόμμα, με τη μαρξιστική του ερ-
μηνεία, θα μπορούσε να διατηρήσει την
επαφή με τον κόσμο μέσα από την τάξη.
Τα έργα του Λένιν πάνω σ’ αυτό είναι
από τα μεγαλύτερα, συγκρίσιμα με το
«Το Κεφάλαιο» του Μαρξ. Ο Λένιν πέ-
τυχε τη δημιουργία ενός Κόμματος που
ήταν ικανό να αισθάνεται, να κατανο-
εί και να γνωρίζει τη διάθεση της τάξης.
Κανένα άλλο Κόμμα, εκτός από εμάς σή-
μερα, τους Τροτσκιστές του Κόμματος
της 4ης Διεθνούς του Ποσάδας, δεν εί-
χαν αυτή την ικανότητα να αισθανθούν
τη διάθεση της τάξης. Κανένα άλλο Κόμ-
μα δεν μπόρεσε να το κάνει, γιατί κανέ-
να άλλο δεν έχει προετοιμαστεί γι’ αυτό,
κανένα άλλο Κόμμα δεν έχει αναπτυχθεί
με τη μαρξιστική αντίληψη να αισθανθεί
τη θέληση των μαζών, χρησιμοποιώντας
την προηγούμενη εμπειρία για τη τωρι-
νή εφαρμογή της και για την κατανόη-
ση των συναισθημάτων των μαζών. Αυ-
τή η επιστημονική μέθοδος βασίζεται
στο γεγονός ότι μόνο με την καταστρο-
φή του καπιταλιστικού συστήματος,
του καπιταλιστικού μηχανισμού, μπορεί
πραγματικά να παρθεί η εξουσία. Πρέ-
πει να καταστραφεί για να εγκαθιδρυθεί
η προλεταριακή εξουσία. Η πρώτη με-
γάλη δουλειά του Λένιν ήταν να το κα-
ταστήσει αυτό σαφές.
Η δεύτερη, εξίσου σημαντική με την
πρώτη, ήταν να δείξει το πώς θα παρ-
θεί η εξουσία. Πριν ακόμη οικοδομή-
σει το Κόμμα σταθερά, ήταν υποχρεω-
μένος ν’ αντιμετωπίσει την κατάσταση
που προέκυψε το 1905, έπρεπε να περά-
σει μέσα από το 1905 και ήταν σε θέση
να το κάνει. Το 1905 ήταν η πρώτη με-
γάλη εμπειρία για το Μπολσεβίκικο Κόμ-
μα και ειδικά και ιδιαίτερα για τον Λένιν,
όσο αφορά την κατανόηση των φάσε-
ων και της τακτικής: η αγροτιά πρέπει να
ενσωματωθεί στην προλεταριακή επα-
νάσταση και δεν πρέπει να έχουμε κα-
μιά εμπιστοσύνη σε μια αστικοδημο-
κρατική επανάσταση. Αν και ο Λένιν το
θεώρησε δυνατό αυτό για μια σύντο-
μη περίοδο, πιστεύοντας ότι θα μπο-
ρούσε να είναι ένα προσωρινό σύνθη-
μα, έμαθε όμως από το 1905 ότι δεν θα
μπορούσε να υπάρξει στάδιο «εργατο-
αγροτικής δημοκρατικής δικτατορίας».
Ταυτόχρονα έγινε κατανοητό ότι η ήτ-
τα του 1905 επρόκειτο να δημιουργή-
σει μια διαδικασία επιλογής ανάμεσα
στα μέλη του Μπολσεβίκικου Κόμματος
κι έγινε έτσι με έναν τομέα που εγκατέ-
λειψε απογοητευμένος. Αλλά η τερά-
στια πλειοψηφία –το 90%- παρέμεινε σί-
γουρο για το γεγονός ότι αυτό που είχε
γίνει ήταν μια ήττα, αλλά όχι μια χρεο-
κοπία. Το όργανο ήταν καλό και θα μπο-
ρούσε να εφαρμοστεί καλά, αλλά δεν εί-
χε εφαρμοστεί την κατάλληλη στιγμή.
Αυτό έμαθε το Κόμμα το 1905. Όλες οι
άλλες επαναστατικές οργανώσεις δια-
λύθηκαν γιατί δεν οργανώθηκαν με τον
ιστορικό στόχο της κατάληψης εξου-
σίας, με βάση τον επιστημονικό σοσι-
αλισμό που δίνει ο μαρξισμός. Όχι μό-
νο ο Λένιν, αλλά ολόκληρο το Κόμμα
το έμαθε αυτό. Και ο Λένιν διαπαιδαγώ-
γησε το Κόμμα μ’ αυτή την αντίληψη.
Μια θεμελιώδης βάση αυτής της αντίλη-
ψης ήταν το κομμουνιστικό συντροφικό
συναίσθημα και η αντικειμενικότητα με
την οποία λειτουργούσε το Μπολσεβίκι-
κο Κόμμα, που ήταν τα μέσα με τα οποία
διατηρήθηκαν οι εσωτερικές σχέσεις.
Χωρίς αυτό, τα μέλη του δεν θα μπορού-
σαν να έχουν επηρεάσει το ένα το άλ-
λο και να αισθανθούν ισχυρά στην ικα-
νότητά τους να κάνουν τα πάντα. Επειδή
συζητούσαν αντικειμενικά και από κοι-
νού είχαν συλλογικά την ικανότητα που
δεν είχαν ατομικά. Η βάση αυτού ήταν
τα κομμουνιστικά συντροφικά συναι-
σθήματα, οι κομμουνιστικές σχέσεις και
η κομμουνιστική νοοτροπία, που σήμαι-
νε ότι έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους
στην επανάσταση και εξάλειφαν τις δι-
αμάχες ανάμεσα στις διάφορες τάσεις
που είχαν οι σύντροφοι, τις ατομικιστι-
κές σχέσεις, τα κουτσομπολιά, τις ίντρι-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 29
γκες και τις οικογενειακές σχέσεις. Όπως
λέει ο Λένιν στο «Ένα Βήμα μπρος Δύο
πίσω» όλα αυτά μειώνουν το επίπε-
δο της ζωής στο Κόμμα και το εμποδί-
ζει να δει την πραγματικότητα. Οι δια-
μάχες ανάμεσα στα μέλη του Κόμματος
εξαντλούν τον Κόμμα και οι διαφορές
που πνίγουν την επιθυμία και την ανά-
γκη για την επαναστατική πάλη κάνουν
να μην προχωράει η επανάσταση. Ο Λέ-
νιν έδειξε πώς να συντονίσει τις προ-
σπάθειες των συντρόφων του Μπολ-
σεβίκικου Κόμματος, ώστε να μπορούν
να εφαρμόζουν αυτές τις προσπάθειες
όλων, σαν κομμάτια ενός ολοκληρωμέ-
νου συνόλου ενάντια στον καπιταλισμό.
Αυτό είναι το Κόμμα του Λένιν. Το 1905
έμαθε αυτά τα μαθήματα κι έτσι κατά-
φερε να διορθώσει το Κόμμα γρήγορα
και το 1917 συνέχισε και κατέκτησε την
εξουσία. Κανένα άλλο Κόμμα στην ιστο-
ρία δεν το έχει κάνει αυτό. Όλες οι άλ-
λες οργανώσεις κατέρρευσαν, όλες! Δεν
υπάρχει άλλο κόμμα που να υπέστη το
τεράστιο χτύπημα, όπως αυτό που υπέ-
στη το Μπολσεβίκικο Κόμμα το 1905 και
το οποίο να έχει αναλάβει άμεσα. Το κα-
τάφερε λόγω της επιστημονικής βάσης
πάνω στην οποία δημιουργήθηκε.
Όλη η κρίση σήμερα στα Εργα-
τικά Κράτη και στα Κομμουνιστι-
κά Κόμματα υπάρχει λόγω της έλλει-
ψης Μπολσεβίκικης λειτουργίας. Η
κρίση ανόδου που περνούν οφείλεται
στο ότι έχουν την ανάγκη ν’ αναπτύ-
ξουν τα Κόμματα τους σε Μπολσεβίκικα.
Γι’ αυτό μπορεί να ονομαστεί κρίση
ανόδου. Υπάρχουν Κόμματα που παίρ-
νουν 10 εκατομμύρια ψήφους, όπως το
Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα και είναι
ανίκανα να πάρουν την εξουσία. Μπορεί
μ’ ένα φύσημα να πάρει την εξουσία. Για-
τί δεν το κάνει; Γιατί δεν είναι προετοι-
μασμένο γι’ αυτό. Πρέπει να συζητήσει
το να προσπαθήσει να μετατραπεί σε
Μπολσεβίκικο Κόμμα. Το ίδιο συμβαίνει
και στο Σοβιετικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
Η βασική προϋπόθεση για να είναι ένα
Κόμμα Μπολσεβίκικο είναι η ύπαρξη
μιας κομματικής πολιτικής ζωής, η συ-
ζήτηση για τα πάντα, η επίλυση των πά-
ντων μέσα από συζητήσεις. Όλα πρέ-
πει να γίνονται γνωστά και να κρίνονται
από τον κόσμοι, τόσο το Κόμμα όσο και
ο λαός πρέπει να έχουν την ευκαιρία να
συζητούν και ν’ αποφασίζουν. Όταν δεν
υπάρχουν γραφειοκρατικά συμφέροντα
που να ικανοποιούνται, το Κόμμα δεν
φοβάται τα αποτελέσματα των λαϊκών
συζητήσεων, γιατί η συζήτηση γίνεται
προς το συμφέρον και των δύο.
Στην εποχή του Λένιν το Κόμμα συζη-
τούσε τα πάντα χωρίς να βάζει κανένα
εμπόδιο σ’ αυτό κι ανέπτυξε την ικανό-
τητά του να συζητάει το κάθε πρόβλη-
μα. Ήταν σίγουρο για τη συγκεντρωτι-
κή του ζωή, γιατί αισθανόταν ικανό να
συζητάει, να λύνει τα προβλήματα και
να εφαρμόζει τη λύση. Αλλά στην ΕΣΣΔ
σήμερα δεν υπάρχει ούτε καν ζωή στα
30 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
συνδικάτα. Δεν πραγματοποιούν ού-
τε καν συνδικαλιστικές συναντήσεις,
συνελεύσεις ή συνέδρια. Την ίδια στιγ-
μή η σοβιετική γραφειοκρατία απαιτεί
–σωστά- από την ιταλική αστική τάξη
ν’ αφήσει τους ιταλούς εργάτες να κά-
νουν συναντήσεις ενάντια στον καπι-
ταλισμό. Αλλά στην ΕΣΣΔ δεν αφήνουν
τους εργάτες να διαδηλώσουν, σε υπο-
στήριξη του Βιετνάμ για παράδειγμα.
Το βασικό είναι ότι πρέπει να υπάρ-
χει μια ταξική πολιτική ζωή. Αυτό κάνει
δυνατό ν’ αντιμετωπίζεται οποιαδήπο-
τε κατάσταση. Αν αυτό δεν υπάρχει, το
ζήτημα της επιλογής μιας θέσης μπαί-
νει σαν πρόβλημα και το πρόβλημα
προκύπτει όταν είναι λίγοι οι άνθρω-
ποι αυτοί που συσκέφτονται και οι μά-
ζες απλά εφαρμόζουν τις αποφάσεις
και λένε «Ναι» ή ένα «Όχι». Ένα παρά-
δειγμα είναι τα δημοψηφίσματα που
κάνει ο Φιντέλ Κάστρο, όταν συγκε-
ντρώνει ένα εκατομμύριο ανθρώπους
και τους ρωτά αν συμφωνούν με κάθε
ένα από αυτά που λέει ή όχι. Αλλά δεν
υπάρχουν συνδικαλιστικές συνελεύσεις,
δεν υπάρχουν συναντήσεις, συνεδριά-
σεις, συζητήσεις Αν δεν υπάρχει συζή-
τηση, τότε η σκέψη που προωθείται εί-
ναι αυτή της ηγεσίας. Και τίποτα δεν
μπορεί να εξασφαλίσει ότι είναι η καλύ-
τερη. Αν ήταν πραγματικά η καλύτερη,
θα καλούσε όλους να συζητήσουν τα
προβλήματα και όλοι θα επενέβαιναν.
Στη Σοβιετική Ένωση, όταν το Κόμμα
λειτουργούσε, πρώτα με τον Λένιν και
μετά με τον Τρότσκι, οι μάζες έδειξαν ότι
με τη συζήτηση διορθώνουν συνεχώς
τις ηγεσίες τους, διατηρώντας τες κάτω
από τον έλεγχό τους κι ενθαρρύνοντάς
τες να είναι τολμηρές κι αποφασιστικές.
Και οι μάζες έβλεπαν ότι είχαν μπρο-
στά τους ένα Κόμμα που ήταν προετοι-
μασμένο για τα πάντα. Έβλεπαν το Κόμ-
μα να τις καλεί. Έτσι η ηγεσία, ακόμη κι
όταν αισθανόταν αδύναμη, αισθανόταν
το Κόμμα που ωθούσε την ηγεσία προς
τα εμπρός, όπως συνέβη το 1917, όταν η
κομματική ηγεσία δίστασε να πάρει την
εξουσία. Η άφιξη του Λένιν εξαπέλυσε
την πρωτοπορία για να προωθήσει το
Κόμμα σε δράση, και το Κόμμα ανάγκα-
σε την ηγεσία του να προχωρήσει και πή-
ρε την εξουσία. Αυτό το Κόμμα, το οποίο
οι κομμουνιστές αρνήθηκαν να οικοδο-
μήσουν, όπως σε όλα τα Κομμουνιστι-
κά Κόμματα, είναι που συζητιέται σήμε-
ρα, σε μια προσπάθεια να διορθώσουν
το λάθος. Αυτό ισχύει τόσο στο Ιταλικό
ΚΚ, όσο και εν μέρει στο Κινεζικό και το
Γαλλικό. Αλλά δεν μπορούν να πάρουν
το δρόμο του Μπολσεβικισμού τόσο εύ-
κολα κι αυτό είναι το απόλυτα αναγκαίο.
Η εξουσία μπορεί να παρθεί, όπως πάρ-
θηκε στην Κούβα, αλλά το Κόμμα πρέ-
πει ακόμη να οικοδομηθεί. Ποια είναι
ουσιαστικά η κοινωνική οργάνωση της
Κούβας; Δεν υπάρχει σοσιαλιστική ορ-
γάνωση της χώρας. Η οργάνωση εξα-
κολουθεί να είναι αστική από νομική
άποψη, γιατί δεν υπάρχουν ακόμα σο-
σιαλιστικοί οργανισμοί που να λειτουρ-
γούν. Έχουν υπουργεία, υπουργούς και
κυβέρνηση κι αυτοί παίρνουν τις απο-
φάσεις. Και οι μάζες πού μπαίνουν; Στην
εποχή του Λένιν και του Τρότσκι ήταν
τα Σοβιέτ που έπαιρναν τις αποφάσεις.
Στην Κούβα είναι οι υπουργοί που το κά-
νουν. Είμαστε σίγουροι ότι είναι επανα-
στάτες υπουργοί, αλλά αυτό μήπως ση-
μαίνει ότι έχουν και τις καλύτερες ιδέες,
τη μεγαλύτερη ικανότητα, το καλύτερο
πρόγραμμα; Μπορούν να ερμηνεύσουν
τη θέληση και την ικανότητα των μαζών
να προωθήσουν το έργο σε μεγαλύτε-
ρα πλεονεκτήματα; Οι μάζες έχουν δεί-
ξει ότι οι υπουργοί δεν μπορούν να το
κάνουν αυτό. Είναι αυτές που παίρνουν
τις καλύτερες αποφάσεις.
Το πρόβλημα του τρόπου ανάπτυξης
των Μπολσεβίκων Κομμάτων παρουσι-
άζεται σήμερα στα Κομμουνιστικά Κόμ-
ματα σε όλα τα Εργατικά Κράτη και στις
καπιταλιστικές χώρες. Ταυτίζουμε τη
δραστηριότητά μας μ’ αυτή του Λένιν
γιατί, όπως και ο Λένιν, είμαστε ένα δη-
μόσιο αγαθό της ιστορίας και λειτουρ-
γούμε για να προωθήσουμε την επανά-
σταση, γιατί ο στόχος μας στην ιστορία
-όπως ήταν του Λένιν- είναι να οικοδο-
μήσουμε τη σοσιαλιστική ανθρωπότη-
τα. Έτσι παίρνουμε τα όργανα που ήδη
υπάρχουν και προσπαθούμε να τα χρη-
σιμοποιήσουμε όσο μπορούμε. Σ’ αυτή
τη φάση της ιστορίας αυτό σημαίνει να
συντονίσουμε και να συνδυάσουμε τη
θεωρητική και πολιτική μας ικανότητα
και την προγραμματική και οργανωτική
προετοιμασία μας, με την υλική δύναμη
και την επαναστατική θέληση των μαζών
που είναι ενταγμένες στα Κομμουνιστι-
κά Κόμματα, αλλά και μέρους των ηγε-
σιών αυτών των Κομμάτων, για να λει-
τουργήσουν όπως αυτή η φάση απαιτεί.
Κάθε γιορτασμός επετείου για τον Λέ-
νιν πρέπει να είναι ενωμένος με όλα όσα
έκανε, αλλά και με όλα όσα έκαναν οι
επαναστάτες που οικοδόμησε ο Λένιν κι
όλα όσα έχουν κάνει και κάνουν εκείνοι
που τον συνοδεύουν, ο Τρότσκι και ο Πο-
σάδας και η 4η Διεθνής. Δεν είναι δυνα-
τόν να αποτίσουμε φόρο τιμής στον Λέ-
νιν αφηρημένα. Πρέπει να περιλαμβάνει
εκείνους που έχουν διατηρήσει τους
ίδιους δρόμους με αυτόν, που έχουν δια-
τηρήσει τις εμπειρίες του και την ιστορι-
κή θέληση να είναι ένα δημόσιο αγαθό
για την ανθρωπότητα, αυτή που ο Λένιν
υπερασπίστηκε. Γι’ αυτό συμπεριλαμβά-
νουμε τον εαυτό μας σε αυτό το άρθρο
και αισθανόμαστε ότι είμαστε οι γνήσιοι
εκπρόσωποι, οι άμεσοι εκπρόσωποι της
σκέψης, της θέλησης και του ιστορικού
ρόλου του Λένιν και του Τρότσκι.
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 18/9/1968

συνέχεια από σελίδα 32
σχέσεις, για να δώσουν μουσικούς και
ζωγράφους.
Ακούμε τον Μπετόβεν με τη μεγα-
λύτερη χαρά του να αισθανόμαστε ότι
επικοινωνούμε, είμαστε ενωμένοι με
τους δημιουργούς των ανθρώπινων
σχέσεων, της ανθρώπινης αδελφοσύ-
νης ανεξάρτητα από τον τόπο καταγω-
γής τους ή το ρόλο που έπαιξαν, όπως
είναι ο Μπετόβεν στη μουσική.
Χωρίς αμφιβολία υπάρχει μια πολύ
μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον Μπε-
τόβεν και τον Μαρξ. Ο Μαρξ έδωσε τη
βάση για την καθοδήγηση, την επέμ-
βαση και το μετασχηματισμό της ιστο-
ρίας. Ο Μπετόβεν έδωσε ένα από τα
στοιχεία για ν’ αναπτυχθεί η χαρά για ν’
αποφασίζει κανείς ν’ αλλάξει την ιστο-
ρία. Είναι διαφορές ρόλων. Και οι δύο
ήταν αναγκαίοι στην ιστορία.
Η «Απασιονάτα» η καλύτερη σονάτα
Η χαρά της μουσικής του Μπετόβεν
Η μουσική του Μπετόβεν ξεχειλίζει
από χαρά. Είναι μια καθαρή χαρά, χα-
ρά με τη φύση. Μέσα από τον Μπετό-
βεν εκφράζεται η τεράστια χαρά των
ανθρώπινων σχέσεων και της οργά-
νωσης του ανθρώπινου συναισθήμα-
τος, έξω από κάθε μορφή ιδιοκτησίας.
Ακόμη κι όταν οι ανθρώπινες σχέσεις
δεν ήταν έτσι, αυτός τις ένιωσε έτσι.
Αυτός είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη.
Ακριβώς όπως ο ρόλος του επανα-
στάτη ηγέτη είναι να εκφράσει αυτή
την ανάγκη και συνθήκη, πράγμα που
αυτός το κάνει μέσω των ιδεών, ο καλ-
λιτέχνης το εκφράζει μέσω της μουσι-
κής. Η μουσική είναι μια αφηρημένη,
περιορισμένα αφηρημένη γλώσσα.
Στο μέτρο που η ανθρωπότητα
προχωράει και οι ανθρώπινες σχέσεις
ανυψώνονται και η μουσική ανυψώ-
νεται όσον αφορά την αφαίρεση, γί-
νεται μια πιο αντιληπτή γλώσσα. Μια
γλώσσα που όχι μόνο νιώθεται, αλλά
και γίνεται αντιληπτή.
Υπάρχει μια συμφωνία του Ντβό-
ρζακ, την οποία ονομάζουν «του Νέ-
ου Κόσμου», που δεν είναι κακή -έχει
πολύ ωραία αρμονικά μέρη-, αλλά εί-
ναι περιορισμένη. Δείχνει πώς ο καλ-
λιτέχνης εξακολουθεί να επηρεάζεται
από τα μεγαλεία των αυλών, των βα-
σιλιάδων, των τσάρων και βλέπει την
ανάπτυξη του κόσμου με αυτόν τον
τρόπο.
Οι κριτικοί του Μπετόβεν έλεγαν
ότι έζησε αποτραβηγμένος από την
πραγματικότητα. Η πραγματικότητα
γι’ αυτούς ήταν οι βασιλιάδες, η αυλή,
οι πόλεμοι, οι μάχες. Η μουσική ανα-
πτύσσει συναισθήματα που μπορεί να
του Μπετόβεν, εκφράζει μια πολύ βα-
θιά επικοινωνία και αίσθηση πάθους.
Ένα αρμονικό συναίσθημα πολύ βαθύ.
Ακόμη και με όψεις μελαγχολικές, κά-
ποιες στιγμές, αυτή η μελαγχολία δεν
κατεβαίνει στο επίπεδο της αγωνίας,
αλλά οδηγεί στην αναζωογόνηση μέ-
σα από την αγάπη. Ποια μπορούσε να
είναι η μελαγχολία του Μπετόβεν, ζώ-
ντας μόνος του, χωρίς συντρόφισσα
κι έχοντας μια σειρά από προβλήμα-
τα με μια γυναίκα που αγαπούσε! Αλ-
λά ανάμεσα στη γυναίκα που αγαπού-
σε και τη μουσική, έμεινε στη μουσική.
Και στην «Απασιονάτα» δείχνει ένα πο-
λύ βαθύ συναίσθημα και πάθος, που
είναι ένα παράδειγμα, ένας οδηγός για
όλους. Και ιδιαίτερα για εμάς, για να αι-
σθανόμαστε ότι κάθε τι που κάνουμε,
αντάξιο της ιστορίας, πρέπει να το κά-
νουμε με πάθος.
Το πάθος δεν είναι ο ανεμοστρόβι-
λος του ρυθμού, αλλά το συναίσθη-
οικοδομήσει μόνο ο σοσιαλισμός, γι’
αυτό και ο Μπετόβεν είναι το πρώτο
κέντρο του σοσιαλισμού, που θα ξε-
περαστεί, όπως και ο Μαρξ θα ξεπε-
ραστεί, αλλά σε μια άλλη εποχή, είναι
προβλήματα άλλης εποχής. Είναι αυ-
τό που δεν καταλαβαίνουν οι παλιοί
τροτσκιστές (1): δεν καταλαβαίνουν
ότι ο Τρότσκι αναφέρθηκε σε προ-
βλήματα εκείνης της εποχής και τώρα
είναι άλλη εποχή. Ο ρόλος που όλοι
έπαιξαν, ο Μαρξ, ο Ένγκελς, ο Λένιν, ο
Μπετόβεν, οι Μπολσεβίκοι, δεν μπο-
ρεί πλέον να εκπληρωθεί με την ίδια
μορφή. Από την άποψη της ιστορικής
αναγκαιότητας, καθένας από αυτούς
εκπληρώνει ένα ρόλο που είναι πολύ
βαθύς και μοναδικός. Αλλά από την
άποψη της εξέλιξης, κάθε φορά και
περισσότερο ο επόμενος ξεπερνάει
την ποιότητα του προηγούμενου. Ο
Μαρξ θα ξεπεραστεί όχι γιατί θα έχει
παλιώσει, αλλά γιατί θα υπάρξουν νέ-
ες συνθήκες, που απαιτούν βαθύτε-
ρες μεθόδους. Και όπως λέει ο Τρό-
τσκι: η διαλεκτική θα είναι μέρος ενός
νέου οργάνου.
Η μουσική του Μπετόβεν είναι ένας
διάλογος με την αντικειμενική αγάπη.
Κι αυτό είναι έτσι όταν κανείς σκέφτε-
ται αντικειμενικά, με το κεφάλι στο
ανθρώπινο ον, στις σχέσεις του. Αυτός
το συλλάμβανε αυτό, διαφορετικά
δεν θα μπορούσε να το κάνει. Ο Μπε-
τόβεν είχε τα μέσα για να γίνει ένας
από τους πλουσιότερους ανθρώπους
στον κόσμο. Αλλά ζούσε πολύ φτωχά.
Η μουσική του δεν αντανακλούσε κα-
θόλου την εξουσία, γι’ αυτό ζούσε τα-
πεινά κι απολάμβανε το περπάτημα
μα της συσσώρευσης των αποφάσεων,
της αγάπης για να πετύχουμε αυτό που
επιδιώκουμε. Να δείχνουμε ότι ενερ-
γούμε με αγάπη και στοργή για τη ζωή,
για τα ανθρώπινα όντα και το μέλλον,
ή αυτό που αποκαλούμε μέλλον. Και
ο Μπετόβεν το δείχνει αυτό πολύ κα-
λά. Είχε ένα μεγάλο πάθος για τη μου-
σική και μέσα από αυτή για τη ζωή.
Και μέσα από τη ζωή, για την ανθρώ-
πινη αδελφοσύνη. Γι’ αυτό δημιούργη-
σε την Τρίτη, την Πέμπτο και την Ενάτη
Συμφωνία, που είναι τρία σύμβολα της
ανθρώπινης αδελφοσύνης. Και στην
Τρίτη Συμφωνία υπάρχει το Πένθιμο
Εμβατήριο, που δεν οδηγεί σε σκέψεις
πένθους και θανάτου για το σύντρο-
φο που φεύγει, αλλά σε μια περιγρα-
φή ενός γεγονότος που δεν μπορούμε
ακόμη να κυριαρχήσουμε -που είναι ο
θάνατος-, αλλά που το κατανοούμε κι
έτσι παύει να είναι μια επιβολή.
23/5/1975, Χ. Ποσάδας
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ 29/8/1978
στην ύπαιθρο.
Η μουσική του είναι μια πηγή οργά-
νωσης του μυαλού. Οργανώνοντας το
μυαλό, τοποθετεί το κέντρο, τον προ-
σανατολισμό, το βλέμμα, την ύπαρ-
ξη στις ανθρώπινες σχέσεις: αυτό δί-
νει τη βάση για την κατανόηση του
πώς πρέπει να είναι αυτές. Όχι για να
επινοηθούν νέες σχέσεις, αλλά για-
τί οι συνθήκες της ζωής δείχνουν ότι
μπορούν να είναι έτσι. Πριν από αυ-
τόν δεν θα μπορούσε να υπάρξει ένας
άλλος Μπετόβεν, γιατί δεν υπήρχε η
βάση για κοινωνική ανάπτυξη ικα-
νή να παροτρύνει μια έμπνευση που
θα ερμήνευε τις ανθρώπινες σχέσεις
έτσι όπως αυτές θα είναι στο μέλλον.
Δεν υπήρχε πριν, αλλά τώρα υπάρχει
όλο αυτό. Αυτό που χρειάζεται τώρα
είναι το κόμμα και το πρόγραμμα. Ο
Μπετόβεν είναι ένα κόμμα κι ένα πρό-
γραμμα στη μουσική.
Ο Μπετόβεν είναι ο συμφωνικός
ποιητής της ανθρωπότητας, η μουσι-
κή του ακούγεται σαν χαρά μέσα στη
φύση και τα συναισθήματα.
29/8/1978, Χ. Ποοσάδας
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
(1) Αναφέρεται στους τροτσκιστές
που, σε αντίθεση με τον Ποσάδας, συ-
νεχίζουν να πιστεύουν ότι εξακολου-
θούσε τότε να υπάρχει σταλινισμός
στην ΕΣΣΔ, παρόλο που, αντίθετα με
την εποχή του Στάλιν, η ΕΣΣΔ υπο-
στήριζε κι επέκτεινε την επανάστα-
ση, αντιμετωπίζοντας τον παγκόσμιο
ιμπεριαλισμό σαν σύστημα.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 31
 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ 250 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΠΕΤΟΒΕΝ
Η ΕΝΑΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΤΟΒΕΝ ΚΑΙ Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
Η μουσική είναι μια δημιουργία του
ανθρώπινου όντος, που αναπτύχθη-
κε μαζί με το προτσές του ανθρώπι-
νου πολιτισμού. Και η μουσική εκφρά-
ζει ένα από τα πιο ανυψωμένα επίπεδα
αρμονίας που συναντάει το ανθρώπι-
νο ον. Αυτό που προάγει και καθορίζει
την ουσιαστική βάση της μουσικής εί-
ναι το νόημα της εξήγησης των σχέσε-
ων της ζωής με τη φύση, της ζωής με
τον ουρανό, με τα ανθρώπινα όντα και
των ανθρώπινων όντων ανάμεσά τους.
Στην εποχή του Μπετόβεν, αυτός εκ-
φράζει μέσα από τη μουσική, αυτό που
προσπάθησαν διανοητικά να εξηγή-
σουν οι φιλόσοφοι, οι ιστοριογράφοι
και οι κοινωνιολόγοι εκείνης της επο-
χής, ανταποκρινόμενοι στην ανάγκη
να μπει σε τάξη η ζωή της ανθρωπό-
τητας.
Στο μουσικό δεν δίνεται το ίδιο προ-
τσές που δίνεται στον Μαρξ. Ο Μαρξ
είναι το αποτέλεσμα της κατανόησης
του διαλεκτικού προτσές και της ύπαρ-
ξης του προλεταριάτου, της ανάπτυ-
ξης των κοινωνικών καθεστώτων, των
συστημάτων ιδιοκτησίας, της παρα-
γωγής, του καθεστώτος της ιδιωτικής
ιδιοκτησίας, που δημιούργησε το προ-
λεταριάτο. Δημιουργώντας το προλε-
ταριάτο, δημιούργησε μια προϋπόθε-
ση για την ανύψωση των μέσων, των
προϋποθέσεων, για την απελευθέρω-
ση της ανθρωπότητας από κάθε είδους
υποταγή. Αλλά δεν είναι ο μουσικός
που δημιουργεί αυτές τις συνθήκες.
Αυτός είναι μια αντανάκλασή τους. Και
πρέπει να δημιουργηθούν προηγού-
μενες συνθήκες για να μπορέσει να εκ-
φραστεί. Ή αλλιώς τις εκφράζει πριν
αυτές εμφανιστούν, όπως συμβαίνει
με τα έργα του επαναστάτη μουσικού,
καλλιτέχνη, ζωγράφου. Δηλαδή, προ-
βλέπει την πορεία της ιστορίας, χωρίς
να την κατανοεί, όσο αφορά την κοι-
νωνική της διάρθρωση. Αλλά την εκ-
φράζει. Και η μουσική του Μπετόβεν
είναι έτσι. Όντας προϊόν της αστικής
επανάστασης, της Γαλλικής Επανάστα-
σης, εκφράζει ένα επίπεδο, ένα βελη-
νεκές άπειρα μεγαλύτερο από τα όρια
της αστικής επανάστασης. Εκφράζει το
πώς πάει η ανθρώπινη νοημοσύνη, η
ικανότητα να αισθάνεται και ν’ αναπα-
ράγει τις ανθρώπινες σχέσεις μέσω της
μουσικής, με ανώτερη μορφή. Δεν πε-
ριορίζεται στο τι πρέπει να κάνει καθη-
μερινά, αλλά στην ανάπτυξη των στό-
χων που η ιστορία κατέστησε δυνατό
ν’ αναπτυχθούν στο ανθρώπινο ον.
Παρά τον περιορισμό που επιβάλλει
η ιδιωτική ιδιοκτησία, η ανάπτυξη της
32 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
αστικής επανάστασης άνοιξε το δρό-
μο για τη ζωή της δημοκρατίας και της
επιστήμης. Αν και ακόμα διατηρώντας
το ουράνιο όραμα, προωθούσε τη γη,
όχι κρύβοντας τον ουρανό, αλλά απε-
λευθερώνοντας από την υποταγή σε
αυτόν.
Και ο Μπετόβεν εκφράζει, στη μου-
σική, την υψηλότερη αρμονία ανάμε-
σα στη φύση, τις ανθρώπινες σχέσεις
και το άτομο, και το κάνει μέσα από
την ικανότητά του για ερμηνεία, οργά-
νωση, συναίσθημα και συνείδηση.
Η μουσική γίνεται με όλη την υπο-
δομή του εγκεφάλου κι όχι μόνο με τη
νοημοσύνη. Αποτελεί μέρος της νοη-
μοσύνης, είναι μία από τις πιο ανυψω-
μένες μορφές της νοημοσύνης, αν και
όχι η πιο ολοκληρωμένη. Η πιο πλή-
ρης είναι αυτή του Μαρξ, γιατί είναι
αυτός που δίνει τις ιδέες για την αλλα-
γή της κοινωνίας. Αλλά στον Μπετό-
βεν εκφράζεται η ίδια ανάγκη, η ίδια
ικανότητα του ανθρώπινου όντος να
φτάσει σ’ ένα τέτοιο επίπεδο ικανό-
τητας κι εξέλιξης. Αν δεν επιτεύχθηκε
η ανώτερη μορφή στο Εργατικό Κρά-
τος, ήταν γιατί η ηγεσία του Στάλιν δεν
το επέτρεψε. Διαφορετικά θα υπήρχαν
ήδη άλλοι ανώτεροι μουσικοί από τον
Μπετόβεν. Το ότι δεν υπήρξαν δεν εί-
ναι γιατί δεν υπήρχαν οι συνθήκες, αλ-
λά γιατί το σταλινικό καθεστώς ή ηγε-
σία εμπόδισαν τη συνέχεια ενός Μαρξ,
που σε εκείνη τη φάση της ιστορίας
ήταν ο Τρότσκι.
Ακούμε τον Μπετόβεν γιατί είναι μέ-
ρος ενός στόχου της ανθρωπότητας:
να εναρμονίσει την ύπαρξη, να εναρ-
μονίσει το επίπεδό της με βάση είναι
την ανθρώπινη χαρά της ζωής. Και η
ανθρώπινη χαρά της ζωής πρέπει να
προτείνει και ν’ αναπτύσσει ευγενείς
ιδέες. Ιδέες που εκφράζουν την αδελ-
φοσύνη κι αποτελούν τη βάση των αν-
θρώπινων σχέσεων. Η μουσική του
Μπετόβεν εκφράζει αυτό. Η αρμονία
του οδηγεί στην ανθρώπινη αδελφο-
σύνη. Γι’ αυτό και στο πιο πλήρες έργο
του, στην Ενάτη Συμφωνία, έπρεπε να
βάλει τη χορωδία. Η μουσική ήταν ανε-
παρκής για να εκφράσει αυτό που αυ-
τός αισθανόταν. Αν και η ίδια η μουσι-
κή της είναι η ανώτερη που ακούστηκε
ποτέ και πιθανώς μέχρι να βρεθούμε
στο σοσιαλισμό, δεν θα ακούσουμε τί-
ποτα ανώτερο μετά τον Μπετόβεν, αυ-
τός ο ίδιος ενσωμάτωσε τη χορωδία,
κάτι που έχει ιστορική σημασία. Δεν
ήταν μια απομίμηση της όπερας, όπως
λένε οι ιστορικοί της εποχής. Αυτό δεν
είναι σωστό. Η χορωδία του Μπετόβεν
23/5/1975, Χ. Ποσάδας
δεν μοιάζει σε τίποτα, δεν θυμίζει τίπο-
τα, δεν αφομοιώνει και δεν οδηγεί σε
καμιά όπερα. Αντίθετα, η ανθρώπινη
φωνή είναι ανώτερη από τον ήχο του
οργάνου. Ο ήχος του οργάνου είναι
επίσης μέρος του ανθρώπινου όντος,
αλλά περνάει μέσα από το όργανο κι
έτσι η ικανότητα έκφρασης περικό-
πτεται, μειώνεται. Η φωνή είναι άμε-
ση, αντανακλά άμεσα τα συναισθήμα-
τα, επικοινωνεί, οργανώνει. Η ανώτερη
μορφή της μουσικής έκφρασης είναι η
ανθρώπινη φωνή. Η ανώτερη μορφή
της αδελφοσύνης στη μουσική εκφρά-
ζεται έτσι από τον Μπετόβεν.
Αυτό που εξέφρασε ο Μαρξ στο έρ-
γο του, ο Μπετόβεν το εξέφρασε στη
μουσική. Ο Μαρξ το εξέφρασε με την
πιο πλήρη μορφή. Θα μπορούσε να
εκφραστεί με τη ζωγραφική, αλλά το
αποτέλεσμα θα ήταν κατώτερο τόσο
από τη μουσική όσο και από το διανο-
ητικό έργο. Ο διανοούμενος είναι για
την άμεση δράση. οργανώνει, προβλέ-
πει, αναπτύσσει τη συλλογιστική. Ο πί-
νακας προβάλλει, παρακινεί βάσεις
για τη συλλογιστική. Η θεωρητική ικα-
νότητα του μαρξισμού δίνει άμεσα τα
όργανα για να κατανοηθούν οι αιτίες,
οι παράγοντες που επεμβαίνουν στην
ιστορία και καθορίζουν. Στη μουσική
όχι. Στη μουσική ο μουσικός πρέπει
να ερμηνεύει, να αισθάνεται (μέσα απ’
αυτό που ονομάζεται ευαισθησία) την
έμπνευση. Αλλά η έμπνευση δεν μπο-
ρεί να υπάρξει αν δεν υπάρχει η αίσθη-
ση της ενότητας σαν ανθρώπινο ον,
όπως υπάρχει στον Μπετόβεν. Γι’ αυτό
υπάρχει μόνο ένας Μπετόβεν, ανώτε-
ρος από τον Μπαχ, που ήταν ένας από
τους δασκάλους του Μπετόβεν όσο
αφορά τη μορφή της μουσικής, αλλά
όχι κοινωνικά.
Ακούμε τον Μπετόβεν γιατί είναι μέ-
ρος του στόχου του κομμουνισμού: να
ανυψώσει τις ανθρώπινες σχέσεις, την
πιο ανυψωμένη ζωή της αδελφοσύ-
νης. Ο Μπετόβεν είναι ο πλησιέστερος
σε αυτό. Ο Μπετόβεν θα μπορούσε να
έχει ξεπεραστεί στο Εργατικό Κράτος.
Αλλά ακόμα και στο Εργατικό Κράτος,
χωρίς βέβαια τον Στάλιν, με τον σοσι-
αλισμό, απαιτείται μια σταθερή μορφή
κοινωνίας για να εκφράσει τις ανώτε-
ρες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης.
Και ο Μπετόβεν ήδη εξέφρασε τη σι-
γουριά ενός καθεστώτος που αποδεί-
χθηκε ανώτερο από τη φεουδαρχία,
αλλά κι αυτό ήδη το ξεπέρασε. Και στο
σοσιαλισμό, είναι αναγκαίες ανώτερες
συνέχεια στη σελίδα 31