Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!

«Η ζωή χωρίς «Ο σοσιαλισμός

την πάλη για το
σοσιαλισμό δεν ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ είναι μια
αναγκαιότητα
έχει νόημα» της οργάνωσης
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ ΕΝΟΤΗΤΑ της ζωής»
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ

Περιοδική έκδοση του ΕΚΚ (τ-π), Ελληνικού Τμήματος της Ποσαδικής 4ης Διεθνούς
Ιούνιος-Αύγουστος 2019, αρ. φύλλου 109, 1,5 € http://pcr-posadista.blogspot.gr/

Η ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΤΩΝ του μαρξισμού λενινισμού, του Μπολ-
σεβικισμού και της Σοβιετικής Δη-
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ μοκρατίας, της απαλλοτρίωσης των
ΔΕΝ ΑΚΥΡΩΘΗΚΕ. ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ απαλλοτριωτών καπιταλιστών, του
Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού και
ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ της Άμεσης Δημοκρατίας, από αυ-
τές τις γραφειοκρατίες (ίσως όχι όλες
ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ στα λόγια, αλλά στην πράξη όλες)
ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΑΤΥ ΜΕΤΩΠΟ και καθώς δεν υπάρχει κανένας «τρί-
τος δρόμος» και «ειρηνική συνύπαρ-
ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΜΕ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ- ξη» ανάμεσα στον καπιταλισμό και
ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ, το σοσιαλισμό, αναπόφευκτα αυ-
τές οι γραφειοκρατίες πήραν το δρό-
ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ μο του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού.
Πολύ περισσότερο, όπως αναλύει ο
Στα πρώτα συμπεράσματα από τα ξιά, για να μην προχωρήσει η «δίκαιη Τρότσκι, όταν αυτός ο δρόμος των
αποτελέσματα των πρόσφατων εκλο- ανάπτυξη» -αφού αυτή ήταν και εί- γραφειοκρατιών στρώθηκε πλουσιο-
γών στην Ελλάδα αναφέραμε: «Στις ναι αναπόσπαστα και μονόδρομα δε- πάροχα, με συγκεκριμένα υλικά συμ-
εκλογές της 7 του Ιούλη 2019 δεν νί- μένη με τη σοσιαλιστική αλλαγή και φέροντα και διαπλοκές κάθε είδους,
κησε η δεξιά, με το 23% των εκλογέ- για την οποία όχι μόνο δεν ήταν προ- που τους παραχωρήθηκαν από το σύ-
ων (!), αλλά έχασε η γραφειοκρατία ετοιμασμένη αυτή η γραφειοκρατία, στημα που τις υποδέχτηκε με «ανοι-
της Αριστεράς. Η Λαϊκή Αντεπίθεση αλλά και ήταν ολοκληρωτικά παρα- χτές αγκάλες».
με την Αριστερά στην Κυβέρνηση, δομένη στον καπιταλισμό-ιμπεριαλι- Τότε πώς προχώρησε και προχωρά-
το λαό στην Εξουσία, είναι η μονα- σμό-, ο ελληνικός λαός έδωσε ένα με- ει η Διαρκής Σοσιαλιστική Επανάστα-
δική προοδευτική διέξοδος από την γάλο ποσοστό στον ΣΥΡΙΖΑ, σαν δική
κρίση του καπιταλισμού-ιμπεριαλι- του, πολιτική κυβερνητική κατάκτη-
σμού». ση, αλλά και συνολικά 52% στην αρι-
Αυτό σημαίνει ότι η εκλογική μά-
χη χάθηκε, αλλά η εργατική και λαϊ-
στερά, όλων των αποχρώσεων, που
αυτή τη στιγμή -και κατά συνέπεια
• Φεστιβάλ ΚΝΕ...
κή πάλη για εργασία για όλους και για και στο άμεσο μέλλον- θα μπορού- από Χ. Ποσάδας 3
αξιοπρεπή εργασία, ζωή και σύνταξη σε και μπορεί να γίνει Κυβέρνηση της
δεν συντρίφτηκε αλλά αντίθετα οξύ- Αριστεράς. Αυτή η ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΣΥΝ- • Αγγλία 7
νεται, θα οξυνθεί και θα βαθύνει, με ΘΗΚΗ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
κοινωνικούς μετασχηματισμούς, απέ- ΚΑΙ ΙΚΑΝΗ και μάλιστα χωρίς καμιά
ναντι στην νεοφιλελεύθερη και φασι- πλέον δεξιά παρένθεση, στο βαθμό • Ισπανία 10
στοειδή κυβερνητική παρένθεση. Αυ- που προωθείται το ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙ-
τή η τελευταία θα είναι οπωσδήποτε ΚΟ-ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ • Αργεντινή 12
ένα αντιδραστικό και οπισθοδρομι- ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, με
κό εμπόδιο στη Διαρκή λαϊκή, επα-
ναστατική δημοκρατική πορεία προς
Διαρκή Πορεία προς το Σοσιαλιστικό
Μετασχηματισμό: ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
• Ιράν 14
τον κοινωνικό μετασχηματισμό, αλλά ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΗΝ
τώρα θα είναι και μεγαλύτερο το προ- ΕΞΟΥΣΙΑ. • Φόρουμ Σάο Πάολο 15
οδευτικό και σοσιαλιστικό άλμα που Αποδείχτηκε και στην περίπτωση
θα το ξεπεράσει. Η πρώτη αναγκαία, του ΣΥΡΙΖΑ και της Κυβέρνησής του, • Κίνα από Χ.Ποσάδας 18
όχι για την ώρα ικανή (λόγω της προ- ότι το συνολικό «ΤΑΞΙΚΟ ΠΡΟΣΗΜΟ»
δοτικής γραφειοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ)
πολιτική-κυβερνητική συνθήκη γ’ αυ-
της ανά τον κόσμο γραφειοκρατί-
ας της Αριστεράς ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙ-
• Ιράν από Χ. Ποσάδας 23
τό, είναι το γεγονός ότι αν και η γρα- ΚΟ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ. Όπως ανέλυσε
φειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ έχασε συνει- προβλεπτικά και με ιδιοφυή τρόπο • Νικαράγουα
δητά την κυβέρνηση (παραιτήθηκε ο Λέον Τρότσκι και συνέχισε στις δι- από Χ. Ποσάδας 25
στην πιο ακατάλληλη για τον ΣΥΡΙ- άφορες μορφές αυτού του προτσές
ΖΑ στιγμή- και την παρέδωσε στη δε- ο Χ. Ποσάδας, μετά την εγκατάλειψη

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 1
ση σε όλο τον κόσμο; Μα είναι η αντι-
καπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική και
σοσιαλιστική ωρίμανση, θέληση και
ταξική κι επαναστατική πάλη της ανά
τον κόσμο εργατικής τάξης και των
λαών «ηλίθιε». Και βέβαια μ’ επικεφα-
λής την εργατική, επαναστατική, κομ-
μουνιστική και σοσιαλιστική πρωτο-
πορία τους, που κατάφερε, ανάμεσα
στ’ άλλα να βαρύνει και να κερδίσει
ηγέτες αυτής της επαναστατικής σο-
σιαλιστικής πορείας, όπως τον Μάο
Τσε Τουνγκ, τον Φιντέλ Κάστρο, τον
Τσε Γκεβάρα, τον Ούγκο Τσάβες, τον
Νικολάς Μαδούρο και πολλούς άλ-
λους σε Αφρική, Ασία, Λατινική Αμε-
ρική και Ευρώπη. Αλλά επίσης μπόρε-
σε να προχωρήσει και θα προχωρήσει
αυτή η πορεία, γιατί αυτή η ταξική πά-
λη των λαών κατάφερε πολλές φορές
και σε διαφορετικό βαθμό να επιβλη-
θεί πάνω στη γραφειοκρατία, όπως
άλλωστε επιβάλλεται ακόμα και πά-
νω στον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό.
Μα είναι γιατί την ιστορία τη γράφει η
ταξική πάλη, από αιώνων, όπως ανέ-
λυσαν οι Μαρξ-Ένγκελς με το διαλε-
κτικό ιστορικό υλισμό τους, «ηλίθιε»
κι όχι το κυρίαρχο σύστημα -δηλαδή
τώρα όχι ο ιμπεριαλισμός και η δήθεν
«πυραμίδα» του-. Και στη σημερινή
φάση της κοινωνικής ιστορίας αυτή
η ταξική πάλη «τυχαίνει» να είναι και
σοσιαλιστική, «ηλίθιε» (γραφειοκρά-
τη «αριστερέ» απολογητή του καπιτα-
λισμού-ιμπεριαλισμού).
Είναι η Διαρκής Σοσιαλιστική Επα-
νάσταση για τη Μετάβαση από τον
καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, που
έπρεπε, πρέπει και θα συνδυάζει πά-
ντα -μέχρι την εξαφάνιση του καπι-
ταλισμού και της γραφειοκρατίας-
ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Και καθώς η ολοκλη-
ρωτική και ολόπλευρη κρίση κερδο-
σκοπίας, τοκογλυφίας, χρέους κτλ
αποσύνθεσης, πολέμου και φασι-
σμού του καπιταλισμού-ιμπεριαλι-
σμού συνεχώς βαθαίνει κι επεκτείνε-
ται σε όλο τον κόσμο και μαζί της η
ανάγκη, επικαιρότητα και δυνατότη-
τα της σοσιαλιστικής επανάστασης, η
ταξική κι επαναστατική πάλη των λα-
ών και η πρωτοπορία τους, αναζητά-
νε σε κάθε περίπτωση, σε κάθε χώρα,
να δουν πως θα συνδυάσουν και που
θα δώσουν άμεση προτεραιότητα,
στην Κοινωνική (ενάντια στον καπιτα-
λισμό-ιμπεριαλισμό), ή στην Πολιτική
(ενάντια στη γραφειοκρατία) Επανά-
σταση, για να μπορέσει να τελεσφο-
ρήσει το προοδευτικό-σοσιαλιστικό
τους μέλλον.
Στην Ελλάδα τώρα, με τη δεξιά
στην κυβέρνηση, μπορεί και πρέ-
πει αυτή η προτεραιότητα να δοθεί
στην ανατροπή της. Αλλά ταυτόχρο-
να αποδείχτηκε ότι, όσο μεγαλύτερη
είναι η κρίση του ελληνικού καπιταλι-
σμού («εξαρτημένου-ανεξάρτητου»,
οι γραφειοκράτες παίζουν με τις λέ-
2 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
ξεις ενάντια στην ταξική ουσία) και
των κομμάτων του -που πολλά δια-
λύθηκαν και συγκεντρώθηκαν στη
ΝΔ για να κερδίσει τις εκλογές και πά-
λι ασθμαίνοντας-, άλλο τόσο μεγάλη
ήταν και η προδοσία της γραφειοκρα-
τίας του ΣΥΡΙΖΑ, όσο επίσης μεγάλη
ήταν και είναι η πολιτική και τακτική
ωρίμανση του ελληνικού λαού, που
στις εκλογές έδωσε ένα μεγάλο πο-
σοστό στον ΣΥΡΙΖΑ, σαν Κόμμα και
στην Αριστερά γενικά ποσοστό πλει-
οψηφικό. Πλειοψηφικό εκλογικά αλ-
λά συντριπτικά πλειοψηφικό κοινω-
νικά, αν ληφθεί υπόψη το τεράστιο
ποσοστό αποχής, που σίγουρα δεν
ανήκε στη δεξιά και οπωσδήποτε κρι-
τικά και απορριπτικά για τη γραφειο-
κρατία κάθε απόχρωσης, ανήκε στην
Αριστερά! Έτσι η προτεραιότητα στην
πάλη για την ανατροπή της κυβέρνη-
σης της δεξιάς, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΥ-
ΣΤΕΡΗΣΕΙ ΟΥΤΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΝ ΠΑΛΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΦΙΛΟΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ
- ΦΙΛΟΪΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑ-
ΤΙΑ! Μια από τις άμεσες μορφές αυτής
της αντιγραφειοκρατικής πάλης είναι
ν’ αφαιρεθεί από τη γραφειοκρατία
του ΣΥΡΙΖΑ κάθε δικαίωμα να σφετε-
ριστεί αυτό το 32% του εκλογικού πο-
σοστού, που είναι μόνο και μόνο μια
λαϊκή κατάκτηση.
Μόνο έτσι γίνεται απόλυτα εύκολη
και άμεση η διαγραφή της δεξιάς πα-
ρένθεσης και η συνέχεια της κυβερ-
νητικής κατάκτησης της Αριστεράς,
για να προωθήσει, πραγματικά για
«πρώτη φορά» τον αντικαπιταλισμό
του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ και του Ιδρυτι-
κού Συνεδρίου του, ενάντια στον κα-
πιταλισμό της γραφειοκρατίας του και
της κυβέρνησής της. Είναι γι’ αυτό που
πρέπει και μπορεί να προωθηθεί ο
αντικαπιταλιστικός-αντιιμπεριαλιστι-
κός και σοσιαλιστικός ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ
ΤΗΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ (ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙ-
ΚΗΣ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ-Ε-
ΞΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ) ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ,
απέναντι κι ενάντια στις προσπά-
θειες της γραφειοκρατίας του ΣΥΡΙ-
ΖΑ για «Προοδευτική Συμμαχία», που
σκοπό έχει την «προοδευτική» συμ-
μαχία-υποταγή στον καπιταλισμό-ι-
μπεριαλισμό, που μόνο πρόοδο της
χώρας και του λαού της δεν μπορεί να
φέρει. Στην πρόσφατη Πολιτική Δια-
κήρυξή της προσπαθεί να εκφυλίσει
ακόμα περισσότερο το Κόμμα σε Λέ-
σχη (στην οποία θ’ αποφασίζει τελικά,
όπως σε όλες, το ΔΣ της) , ούτε καν
αριστερή σοσιαλδημοκρατική, αφού
στερείται ακόμα και από το ελάχιστο
μέτρο Εθνικοποίησης-Κοινωνικοποί-
ησης και Κοινωνικού Ελέγχου, ακόμα
και σ’ αυτόν που ονόμαζαν πριν «Δη-
μόσιο Χώρο» (κι αυτός εξαφανίστηκε).
Οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, για
να μπορέσει να προοδεύσει, μπορεί
και πρέπει να το κάνει με το σοσιαλι-
στικό κοινωνικό μετασχηματισμό, σε
Διαρκή Πορεία, χωρίς στάδια και στά-
σεις. Όπου σταμάτησε εκεί, ακόμα και
σαν Εργατικό Κράτος, οπισθοδρόμη-
σε, ιδιαίτερα όταν μένει «σε μια μόνο
χώρα». Είναι γι’ αυτό που το αντικα-
πιταλιστικό-αντιιμπεριαλιστικό Μέ-
τωπο, δεν είναι αναγκαίο μόνο μέσα
σε μια χώρα, στην Ελλάδα, αλλά σε
όλη την περιοχή, τα Βαλκάνια, το Αι-
γαίο (με Τουρκία), τη Μέση Ανατολή,
την Ευρώπη και τον κόσμο. Έτσι η πο-
ρεία στην κάθε χώρα, όπως στην Ελ-
λάδα, προς το σοσιαλιστικό μετασχη-
ματισμό, θα προχωράει, έστω και σε
διαφορετικό κάθε φορά βαθμό, με τη
Διεθνιστική Αλληλεγγύη αυτού του
Παγκόσμιου, πραγματικά Προοδευτι-
κού, Μετώπου. Η Ελλάδα μπορεί και
πρέπει να ενταχθεί στον επαναστατη-
μένο αντιιμπεριαλιστικό-αντικαπιτα-
λιστικό και σοσιαλιστικό Πόλο του κό-
σμου, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και
τους θεσμούς του, σ’ έναν κόσμο πά-
ντα ταξικά διπολικό, ποτέ μονοπολικό
και πολυπολικό, τώρα συγκεκριμένα,
διπολικό, ΚΕΦΑΛΑΙΟ vs ΕΡΓΑΣΙΑ.
Η δεξιά μέσα σε ελάχιστους μή-
νες και μάλιστα καλοκαιρινούς, προ-
σπαθεί να εξοπλιστεί θεσμικά, στο
καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό, ακό-
μα και μισο-φεουδαρχικό, εκκλησια-
στικό και σκοταδιστικό, αντεργατικό
και αντιλαϊκό εποικοδόμημα-νόμους,
προετοιμάζοντας την ακόμα μεγαλύ-
τερη μείωση του εργασιακού και βιο-
τικού επιπέδου των άνεργων, των ερ-
γαζόμενων και όλου του λαού, προς
όφελος της κερδοφορίας του καπιτα-
λισμού-ιμπεριαλισμού, αλλά και της
συγκέντρωσής του, στους ίδιους τους
κόλπους του, οικονομικής και στρα-
τιωτικής, σαν το μονόδρομο για την
επιβίωσή του στην επιθανάτια κρίση
του, που είναι ο δρόμος του ολοκλη-
ρωτικού αντιλαϊκού πολέμου και φα-
σισμού (τώρα χωρίς κοινωνική βά-
ση, παρά μόνο εξαπολυόμενος από
τις κορυφές του συστήματος, αμερι-
κάνικο ιμπεριαλισμό, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΔΝΤ,
κτλ). Οι πρώτες γενικές απεργίες μπο-
ρούν και πρέπει να είναι μόνο ένας
προάγγελος της ολοκληρωτικής -με
τη σειρά της- Λαϊκής Αντεπίθεσης και
Πάλης-Πολέμου, με τη Διαρκή Μετά-
βαση στο Σοσιαλισμό, ενάντια στον
διαρκή καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό
πόλεμο και φασισμό.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
3ΜΗΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
Διευθυντής-Εκδότης-Υπεύθυνος Ύλης
Μιχάλης Μπούμης
Λεωφ. Δημοκρατίας 35, 14572, Δροσιά
Τηλ. και Φαξ 2108134278
e-mail: mijboumis@gmail.com
 Η ταξική πάλη στην Ελλάδα,
οι αυτόνομοι και το Φεστιβάλ της ΚΝΕ
πτυξη του κύρους του κόμματος, χω-
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ (επικαιροποιημένη ρίς όμως να διαπαιδαγωγεί το κόμμα.
της 8.1.1980) Γι’ αυτό ο στόχος του Φεστιβάλ είναι
περιστασιακός, δεν αποτελεί αποτέ-
Η αναδημοσίευση του κειμένου αυτού λεσμα πρόβλεψης και προε­τοιμασίας.
του Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ κρίθηκε σκόπιμη βασι- Τα Φεστιβάλ που κάνουν τα κομ-
κά για δύο λόγους. μουνιστικά και σοσιαλιστικά κόμμα-
Πρώτο γιατί αναλύει σε βάθος προ- τα, ανάμεσα στ’ άλλα κι αυτό του ΚΚΕ,
βλήματα σημαντικά του σημερινού πα- έχουν σαν στόχο να διατηρήσουν την
γκόσμιου και ελληνικού Κομμουνιστι- ενότητα στο κόμμα, να επηρεάσουν
κού Κινήματος, με στόχο την ανύψωση συναισθηματικά, να διατηρήσουν τη
της ζωής, της λειτουργίας των Κ.Κ, την συνοχή του με συνθήματα πολύ γε-
κομμουνιστική οικοδόμηση και διαπαι- νικά, χωρίς να έχουν σαν πρόθεση τη
δαγώγηση των στελεχών του Κόμμα- διαπαιδαγώγηση, την οργάνωση της
τος. Πράγμα που κάνει την ανάλυση αυ- απασχόλησης και την ανύψωση της
τή οδηγό όχι μόνο για την καλυτέρευση πολιτικής κατανόησης και εφαρμογής.
των Φεστιβάλ και την ανύψωση του στό- Φεστιβάλ μπορούν να γίνονται, όμως
χου και του ρόλου τους -που άλλωστε εί- με στόχο να χρησιμεύσουν στην ανά-
ναι μια αντανάκλαση της προηγούμενης πτυξη της πολιτικής ζωής του κόμμα-
ζωής, συζήτησης και απασχόλησης του τος και διαμέσου του κόμμα­τος, των
κόμματος και της νεολαίας, της πολιτι- μαζών. Και για να γίνονται ένα κέντρο
κής και του προγράμματός του-, αλλά ανάπτυξης της επιστημονικής μορφω-
και για την οικοδόμηση της επαναστατι- τικής σκέψης, ακόμα και του αθλητι-
κής ηγεσίας, που έχει ανάγκη η πρόοδος σμού, όπου διαμέσου του αθλητισμού
της χώρας. μπορεί να δείχνεται ότι ο αθλητισμός
Και δεύτερο γιατί, κάνοντας μια ανά- στην καπιταλιστική κοινωνία βρίσκε-
λυση των συνθηκών που επικρατούν στο ται σε διαρκή οπισθοδρόμηση και κά-
κίνημα της αριστεράς, παγ­κόσμια και θε φορά είναι λιγότερο αθλη­ τισμός
τοπικά, του περιορισμού του προγράμ- και περισσότερο κτηνώδης μανία. Αυ-
ματος και της πολιτικής των Κ.Κ., των κα- τός είναι ο τί­τλος, το υπόλοιπο πρέπει
πιταλιστικών ιδιαίτερα χωρών, που δεν να το αναπτύξουν.
ανταποκρίνονται στην ωριμότητα των Πολιτικά η ανθρωπότητα ζει φά-
συνθηκών, των εργαζομένων και της νε- σεις που είναι από τις πιο συγκινητικές
ολαίας ιδιαίτερα στη φάση ενός Νέου και που αποδείχνουν την ανθρώπινη
ΜΑΗ, όπως τη χαρακτηρίζει, προχωρά- ικανότη­τα να λύνει όλα τα προβλήμα-
ει σε μια πρόβλεψη πάνω στην ανάπτυ- τα, μεταξύ των άλλων η Νικαράγουα.
ξη κινημάτων της νεολαίας, όπως είναι οι Και το Βιετνάμ έφτασε να πάει στην
«αυτόνομοι». Και βοηθά όχι στην κατα- Νικαράγουα. Αυτό έπρεπε να είναι το
δίκη των «αυτόνομων» ή του ΚΚΕ ή του κέντρο του Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Και οι
Σοσιαλιστικού Κόμματος, αλλά στη προ- μουσικοί που υπήρχαν εκεί, έπρεπε
ώθηση της κατανόησης αυτού του φαι- να συνθέσουν μια μουσική με τίτλο:
νομένου, της προέλευσής του, των αι- «Νικαράγουα και Βιετνάμ». Αυτός εί-
τιών του άλλα και της προοπτικής του. ναι ο τίτλος, σαν χαρακτηρισμός μιας
Καλούμε όλους τους αγωνιστές της φάσης της ανθρωπότητας, που είναι
αριστεράς, του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ του ΠΑ- η φάση όπου η ανθρωπότητα λύνει
ΣΟΚ, όλων των αριστερών ομάδων, τους όλα τα προβλήματα κι αυτό που λύ-
πράσινους, τους «αυτόνομους», να δια- νει τα προβλήματα δεν είναι τα υλικά
βάσουν και να συζητήσουν αυτό το κεί- μέσα, ούτε η οικονομία, αλλά η απο-
μενο με την έγνοια της αντικειμενικής κτημένη συνείδηση της ανθρωπότη-
προγραμματικής και πολιτικής προώθη- τας, που ήδη στηρίζεται σε υλικά μέσα
σης του κινήματος , για την ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑ- που υπάρχουν, ακόμη κι αν δεν είναι
ΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ της χώρας. οι ίδιοι που τα έχουν. Το Βιετνάμ δεν
έχει τίποτα και παρόλα αυτά πηγαίνει
στη Νικαράγουα ο Φαμ Βαν Ντονγκ,
Η αντικειμενική ανάλυση του Φε- δεν πάει ο πρόεδρος της CΗΑ5Ε ΜΑ-
στιβάλ της ΚΝΕ δεν εί­ναι πολύ ση- ΝΗΑΤΤΑΝ ΒΑΝΚ. Πάει ο πρόεδρος μιας
μαντική, γιατί δεν έχει οργανωτικό χώ­ρας πολύ μικρής, όπως είναι το Βι-
αντικειμε­νικό στόχο, αλλά το χρησι- ετνάμ, φέρνοντας όμως την εμπειρία,
μοποιούν σαν ένα μέσο για την ανά- τη σιγουριά ότι μπορούμε να λύσουμε
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, Ι5-9-1979
όλα τα προβλήματα. Ότι τα κάνουμε
όλα, τα μετασχηματίζουμε όλα. Αυτό
πρέπει να είναι το θέμα όλου του Φε-
στιβάλ.
Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει
να αναπτυχθεί η μορ­φωτική κι επι-
στημονική πολιτική δραστηριότητα,
ακόμη και η αθλητική. Το Φεστιβάλ
δεν μπορεί να είναι αφιερωμένο ού­
τε στην νεολαία, ούτε στο παιδί. Είναι
λάθος αυτό. Έχει ένα στόχο που φτά-
νει στο παιδί, στο νέο, στον ενήλικα
και στο γέρο, αλλά δεν μπορεί να αφι-
ερώνεται στο ένα ή στο άλλο, γιατί η
εξήγηση δεν αφορά μόνο το παιδί, ή
το ενήλικα ή το νέο. Και τα εκθέματα
του Φεστιβάλ, τα καλλι­τεχνικά νούμε-
ρα, τα μορφωτικά τραγούδια, πρέπει
να έχουν σαν κέντρο αυτή την απα-
σχόληση. Ακόμα κι αν κάνουν κοι­νά
τραγούδια. Μπορούν να κάνουν τρα-
γούδια κοινά, λαϊκά, αλλά μ ’αυτά να
οργανώνουν, ο στόχος τους να οδη-
γεί στο να σκεφτούμε «πώς είναι ο κό-
σμος». Ανάμεσα στον τραγουδιστή κι
αυτόν που ακούει, αυτή πρέπει να εί-
ναι η σχέση. Αυτό είναι το χρέος του
κόμματος. Το πανεπιστήμιο του κό-
σμου -του κόσμου που οικοδομείται-
είναι η πάλη, η πάλη στο δρόμο, στο
κόμμα, στο εργοστάσιο. Αυτό είναι το
πανεπιστή­μιο. Καθηγητές είναι όλοι οι
αγωνιστές εργάτες, μαθητές όλοι οι
αγωνιστές εργάτες. Κατά συνέπεια, τα
Φεστιβάλ πρέ­πει να ανταποκρίνονται
σ’ αυτή την αναγκαιότητα.
Αντίθετα αυτός ο τύπος των Φεστι-
βάλ, παρακάμπτει αναλύσεις και προ-
βάλει αναφορές, χαρακτηρισμούς και
σχόλια που ναι μεν έχουν μια κάποια
επιρροή, δεν έχουν όμως τη βάση
του να ανυψώσουν την πολιτική ικα-
νότητα και το Φεστιβάλ πρέπει να το
κάνει αυτό: Να ανυψώσει την πολιτι-
κή ικανότητα. Κάνοντας θεατρικά έρ-
γα, κινηματογραφικά έργα, μορφωτι-
κές συζητήσεις πάνω σε βιβλία και μια
συζήτηση πάνω στο καυτό θέμα που
απασχολεί όλη την ανθρωπότητα, που
είναι η δηλητηρίαση της ζωής. Όχι μό-
νο του νε­ρού, αλλά της ζωής. Ο ιμπε-
ριαλισμός δηλητηριάζει συνεχώς τη
ζωή, τον αέρα, την ατμόσφαιρα, το νε-
ρό, τη γη. Ο ιμπεριαλισμός είναι θά-
νατος. Κατά συνέπεια πρέπει να κά-
νουν συζητήσεις πάνω στη μόλυνση.
Για παράδειγμα, πρέπει να κά­νουν συ-
ζητήσεις στις συνοικίες για τη μόλυν-
ση. Υπάρχουν συνοικίες που δεν έχουν
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 3
μόλυνση, όμως δεν έχουν και νερό
πράγμα που ισοδυναμεί με τη μόλυν-
ση. Πώς λύνεται το πρό­βλημα του νε-
ρού; Να το συζητήσουν.
Το καθήκον του Φεστιβάλ είναι να
ανυψώσει την μορφωτική ικανότητα
του κόσμου. Κι έτσι πρέπει να το κά-
νουν. Να ανυψώσει την επιστημονική
μορφωτική ικανότητα που επιτρέπει
να ανυψωθούν οι συνθήκες για να γί-
νουν ηγέτες, για να καθοδηγούν. Αντί-
θετα διαχωρίζουν σε κατηγορίες τα
στελέχη, σε ηγέτες, σε μεσαίους ηγέ-
τες, σε σχεδόν ηγέτες, που πρέπει να
κάνουν κάτι για να δουν αν είναι ηγέ-
τες. Κι αυτές οι κατηγορίες εκφράζουν
την έλλειψη σιγουριάς για το μέλλον
αυτών των ηγεσιών, για το πώς να προ-
χωρήσουν, πώς θ’ αναπτυχθούν. Το
Φεστιβάλ πρέπει να είναι ένα όργανο
βοήθειας, υποστήριξης της μορφωτι-
κής ανάπτυξης του κόσμου που υπάρ-
χει. Μορφωτική δεν σημαίνει γνώση.
Μορφωτική σημαίνει γνώση που ορ-
γανώνει και που βαρύνει μέσα στη
ζωή, στο συνδικάτο, στο σπίτι, στο δή-
μο, πού λέει: πρέπει να κάνουμε αυτό.
Όχι ότι ο κόσμος έχει αιτήματα, αλλά
ότι είναι ανάγκη να κάνουμε αυτό. Ότι
ό κόσμος επεμβαίνει. Ό­μως τα κόμμα-
τα δεν το κάνουν αυτό. Κάνουν προ-
παγάνδα για να προσχωρήσει κόσμος
σ’ αυτά, για να τα υποστηρίξουν, αλλά
δεν διαπαιδαγωγούν τον κόσμο. Είναι
αποτέλεσμα της αντίληψης των κατη-
γοριών, το ότι λένε ότι ο κόσμος δεν
είναι ώριμος, ότι πρέπει να τον διαπαι-
δαγωγήσουμε, να τον πλησιάσουμε.
Δεν είναι έτσι. Η Νικαράγουα δεν έχει
καμμιά κουλτούρα. Το 80% είναι αναλ-
φάβητοι, πράμα που ση­μαίνει ότι η
γνώση δεν καθορίζεται από τη σχολι-
κή γνώση, αλλά από την κοινωνική το-
ποθέτηση απέναντι στα προβλήματα
της ζωής κι όπου η σχολική γνώση κα-
τέχει ένα μέρος κατώτερο, είναι σημα-
ντική αλλά κατώτερη κι ο κόσμος θέ-
λει να επέμβει. Αυτό πρέπει να είναι τα
Φεστιβάλ.
Η νεολαία αποτελεί μέρος των ενή-
λικων και των υπερήλικων. Όλοι οι νέ-
οι έχουν την ικανότητα της γνώσης
και τη σι­γουριά του υπερήλικα. Ο νέ-
ος δεν έχει την οργανωμένη εμπειρία,
αλλά την έχει με τη μορφή της επιστη-
μονικής συγκεντροποίησης. Αν εμείς
σήμερα, μετά από 5 χιλιάδες χρόνια,
αφομοιώνουμε την εμπειρία των αρ-
χαίων Ελλήνων -είμαστε παιδιά σε σύ-
γκριση με τους έλληνες- πώς μπορεί
κάποιοι να πιστεύουν ότι οι νέοι δεν
αφομοιώνουν την εμπειρία του ενή-
λικα, ότι τους χρει­ άζεται να ωριμά-
σουν -όπως λένε-, ότι τους χρειάζεται
η σιγουριά, όπως λένε. Ο νέος έχει την
αποφασιστικότητα να επέμβει για να
οικοδομήσει την ζωή που είναι η βά-
ση όλης της γνώσης. Έχει την αποφα-
4 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
σιστικότητα να την οικοδομήσει. Πρέ-
πει να τον κάνουμε να συμμετέχει κι
όχι να πιστεύουμε ότι θα κάνει λάθη κι
ότι πρέπει να έχουμε υπο­μονή και επι-
είκεια γιατί κάνει λάθη, γιατί είναι νέ-
ος και πρέπει να κάνει λάθη. Δεν είναι
αλήθεια αυτό. Έγκειται στην ικανότη-
τα του μεγάλου να μεταδώσει στον
νέο τα μέ­σα της γνώσης, τη λειτουρ-
γία, ώστε να μην εξαπατάται. Ο νέος
μπορεί να αφομοιώσει τέλεια την γνώ-
ση του ενήλικα, μέσα σε λίγο χρόνο. Κι
από την άλλη να μεταδώσει στον ενή-
λικα τη σιγουριά με την όποια κινείται
ο νέος.
Σ’ αυτή τη φάση, ανάμεσα στο νέο,
τον ενήλικα και τον υπερήλικα, η δι-
αφορά είναι μικρότερη, μικρότερη
και η απόσταση των χρόνων της ζω-
ής. Είναι πολύ μικρή η απόσταση.
Δεν είναι αλήθεια ότι ο νέος πρέπει
να περάσει εμπειρίες, αυτό το λένε οι
συν­δικαλιστές και πολιτικοί ηγέτες για-
τί φοβούνται τους νέους. Ο νέος ανα-
πτύσσεται μαζί με την απόφαση και
την ικανότητα της ανθρωπότητας. Αν
στην Αλγερία, στη Νικαράγουα, στο
Βιετνάμ ενεργούν οι νέοι με την ωρι-
μότητα του κόμματος του Λένιν, δεν
είναι γιατί βρίσκονται στο Βιετ­νάμ, εί-
ναι γιατί έχουν πρόσβαση στη γνώ-
ση, στη ζωή και στην ηγεσία. Συμμε-
τέχουν στα κοινά, όπως οι υπόλοιποι.
Αυτό πρέπει να είναι ένας από τους
ρόλους των Φεστιβάλ, να προετοιμά-
ζουν το κόμμα, ώστε το Φεστιβάλ να
είναι μια ανάπτυξη, μια δραστηριό-
τητα καθοδηγούμενη στην ομοιογε-
νοποίηση με το υπόλοιπο του πληθυ-
σμού, ότι δεν είναι μόνο του κόμματος
αυτή η γνώση, αυτή η απόφαση. Να
προσελκύσει τον κόσμο που δεν είναι
μέσα στο κόμμα. Είναι θεμιτό να κά-
νουν ορισμένες δραστηριότητες που
έχουν σαν στόχο την προσέλκυση κό-
σμου, ή οπαδών που δεν έχουν πολιτι-
κή δραστηριότητα. Αλλά όχι να υπο-
τάσσεται σ’ αυτή την αναγκαιότητα.
Ούτε και η μουσική, η λογοτεχνία κι ο
αθλητισμός που προβάλουν.
Τα Φεστιβάλ οφείλουν να είναι μια
συνέχιση της πολι­ τικής δραστηριό-
τητας και να χρησιμοποιούν και να
στηρί­ ζονται στη συγκεντροποίηση
του κόσμου που πάει εκεί, για να συν-
δυάσει τη δραστηριότητα, τη γνώση
και τη μορφωτι­κή πολιτική και επα-
ναστατική ανάπτυξη, από τα πιο απλά
επίπεδα ως τους πιο μεγάλους στό-
χους. Είναι αλήθεια ότι το Φεστιβάλ
τραβάει κόσμο που δεν είναι στο κόμ-
μα, γι’ αυτό είναι θεμιτό να κάνουν πα-
ραχωρήσεις, όμως τί παραχωρήσεις.
Ο Λένιν ήταν αυτός που έκανε τις πιο
μεγάλες μανούβρες της ιστορίας. Μα-
νούβρες δεν σημαίνει ξεδιαντροπιά,
απατεωνιά, παράδοση, αλλά να γνω-
ρίζει πώς να κινηθεί για να κάνει παρα-
χωρήσεις που θα επιτρέψουν κατόπιν
στο κόμμα να διευθύνει. Η μανούβρα
είναι μια κίνηση καθοδη­γημένη στο να
πετύχει κάτι που σε ευθεία γραμμή δεν
μπορεί να κατορθωθεί. Ο Τρότσκι έλε-
γε με θαυμασμό: Ο πιο μεγάλος μα-
νουβραδόρος της ιστορίας ήταν ο Λέ-
νιν, αλλά ποτέ δεν έκανε παραχώρηση
που να βλάπτει την επαναστατική πο-
λιτική του. Τα κομμουνιστικά κόμμα-
τα δεν κατανοούν, δεν το καταλαβαί-
νουν αυτό.
Σ’ αυτή τη φάση το τραγούδι κατέχει
ένα πολύ σημαντικό μέρος στην απα-
σχόληση του κόσμου, όχι μόνο του νέ-
ου. Κάθε μέρα προσεγγίζεται ολοέ-
να και πιο πολύ η ανθρώπινη σχέ­ση
με το σοσιαλισμό και μαζί μ’ αυτό εί-
ναι το τραγούδι, η μουσική. Η μουσική
και το τραγούδι βρίσκονται στο περι-
βάλλον του σοσιαλισμού. Πράγμα που
σημαίνει ότι το τραγούδι και η μου-
σική πρέπει να απευθύνονται στο να
οικοδο­μήσουν το συναίσθημα, τη σι-
γουριά, την ανθρώπινη σχέση με το
κόσμο που δεν είναι στο κόμμα, όχι
για να κάνουν παραχωρήσεις σε μία
καλής ποιότητας τραγουδίστρια -αν
είναι καλή τραγουδίστρια τόσο το κα-
λύτερο- όμως αυτό που έχει σημασία
είναι το θέμα και η μουσική, τί θέμα
και τί μουσική. Αντίθετα στα Φεστιβάλ
τής «ΟΥΜΑΝΙΤΕ» (εφημερίδα του Κ.Κ
Γαλλίας), βάζουν πρωταθλητές της μο-
τοσυκλέτας να κάνουν πηδήματα. Τί
ποιότητα είναι αυτή; Άλλους που δείχ­
νουν τους μυς τους. Δηλαδή τα εργατι-
κά κόμματα υποχωρούν στην έκφυλη
επιρροή της πτώσης της καπιταλιστι-
κής κοινωνίας και κάνουν μουσική,
σχέσεις και παιχνίδια που είναι παρα-
χωρήσεις στην εκφύλιση του ανθρώ-
πινου οργανισμού, που την προκαλεί
ο καπιταλισμός, πού όμως δεν επη-
ρεάζει την ανθρωπότητα, παρά μόνο
μια μικρή σφαίρα ανθρώπων. Κι αυτοί
πιστεύουν ότι έτσι είναι η νεολαία. Γι’
αυτό όλα τα κομ­μουνιστικά κόμματα
αφιερώνουν σελίδες στις εφημερίδες
τους για την ηρωίνη και τη κοκαΐνη,
τί βαρβαρότητα! Γι’ αυτά τα κομμου-
νιστικά κόμματα ο κόσμος καταρρέ-
ει, ενώ αντίθετα φαίνεται παντού ότι ο
κό­σμος δεν καταρρέει.
Υπάρχουν ναρκομανείς, ένας αριθ-
μός τους πεθαίνει, αλλά σε μια μέρα
πεθαίνουν περισσότεροι εργάτες από
«εργατικά ατυχήματα» στα εργοστά-
σια από όσους πεθαίνουν μέσα σε 10
χρόνια από ναρκωτικά. Και το πρό-
βλημα της ηρωίνης δεν λύνεται με το
να μην δίνουν ηρωίνη στους ναρκο-
μανείς, ούτε το πρόβλημα της ανθρω-
πότητας καθορίζεται από την ποσότη-
τα της ηρωίνης, των εγκλημάτων, των
ληστειών, των επιθέσεων, που παρ’
όλο που είναι προβλήματα σημαντικά
και πρέπει να τα εμποδίζουμε, δεν εί-
ναι αυτά που καθορίζουν την πορεία
της ανθρωπότητας. Πιο σημαντικό εί-
ναι να δείξουμε σ’ αυτούς που διαβά-
ζουν για την ηρωίνη, ότι σε κάθε ερ-
γοστάσιο κάθε τόσο πεθαίνουν ένας
η δύο εργάτες και σε άλλα εργοστά-
σια μέσα σε 10 χρόνια -όπως έχουν
διαπιστώσει- πεθαίνουν από καρκί-
νο. Κι ότι σε άλλα, οι εργάτες μεταφέ-
ρουν στα παιδιά τους βιολογικές συνέ-
πειες που τα κάνουν παραμορφωμένα
και άχρηστα. Αντίθετα βάζουν: πρέπει
να κερδί­σουμε την νεολαία για να μην
παίρνει ναρκωτικά, ηρωίνη.
Τα Φεστιβάλ που κάνουν τα κομ-
μουνιστικά κόμματα είναι ένα μέσο
για να διατηρήσουν κύρος, σχέσεις
συναισθη­ ματικές, να κάνουν παρα-
χωρήσεις σε τομείς του πληθυσμού,
που είναι του κόμματος, περιμένο-
ντας έτσι να τους επηρεάσουν κι εί-
ναι το κόμμα που κάνει παραχωρή-
σεις σ’ αυτόν τον κόσμο. Στη συνέχεια,
από πολιτική άποψη, αυτό εκφράζε-
ται στο χαμηλότερο πολιτικό επίπεδο
του προγράμματος του κόμματος, για-
τί α­πευθύνεται σε κόσμο που είναι ήδη
κερδισμένος, που πηγαίνει εκεί όχι για-
τί το κόμμα κάνει παραχωρήσεις, αλλά
γιατί αναζητάει έναν προσανατολισμό
για να μετασχηματίσει την κοινωνία κι
αυτοί υποβιβάζουν το επίπεδο της δι-
απαιδαγώγησης και της κουλτούρας.
Σε ένα Φεστιβάλ όπως αυτό της Ελ-
λάδας, δεν μπορεί να παρουσιάζου-
με τη Νικαράγουα σαν ένα ακόμη γε-
γονός, σαν αυτό με την ηρωίνη και τα
ναρκωτικά. Δεν είναι έτσι. Για να επη-
ρεάσουμε τον κόσμο, που δεν είναι
στο κόμμα, πρέπει να ανυψωθεί η ζωή
του κόμματος, για ν’ ανυψωθεί η ικα-
νότητα της κατανόησης, η πολιτική
και μορφωτική ικανότητα. Ο ρόλος
του κόμματος εξασκεί μια ικανότη-
τα μορφωτικής οργάνωσης, ανώτερη
από κάθε άποψη μέσα στο καπιταλι-
στικό σύστημα. Με λιγότερα μέσα, με
μικρότερο χρόνο, αλλά με περισσό-
τερη εμβάθυνση και συνδυασμό των
προβλημάτων, διαπαιδαγωγεί τον κό-
σμο. Συνδυασμένα με την ζωή που ζει.
Δεν είναι λάθος να υπάρχουν τρα-
γούδια σ’ αυτά τα Φεστιβάλ, αλλά το
θέμα είναι τί τραγούδια τραγουδά-
με και για ποιο πράγμα τραγουδά-
με. Το τραγούδι ή η μουσική είναι μια
δραστηριότητα της ανθρώπινης έκ-
φρασης, όχι δημιουργίες της ανθρω-
πότητας αλλά εκφράσεις. Η δημιουρ-
γία είναι η δραστηριότητα των μαζών,
των κομμάτων, της σκέψης, που με­
τά εκφράζεται στο τραγούδι. Οπότε
το τραγούδι οφείλει να εκφράζει αυ-
τή τη δημιουργία της ανθρωπότητας.
Και η ομορφιά του τραγουδιού δεν εί-
ναι τόσο το είδος του τραγουδιού ή η
φωνή, είναι σημαντικά κι αυτά, αλλά
το πιο σημαντικό είναι το τί λέει, σε τί
στοχεύει το τραγούδι. Επίσης η μελω-
δία είναι οργανωτική, οργανώνει, αλ-
λά οργανώνει πιο πολύ μαζί με τον στί-
χο και το στόχο. Γι’ αυτό το τραγούδι
πρέπει να στοχεύει στην ενθάρρυν-
ση, στην ανύψωση και στην οργάνω-
ση της ικανότητας δράσης. Οπωσδή-
ποτε δεν είναι απ­λό πράγμα για να το
πετύχουμε αυτό τώρα αμέσως, γιατί
απαιτεί μια προηγούμενη πολιτική και
μορφωτική ζωή. Όμως στο μέλλον το
τραγούδι θα είναι ένα κίνητρο της αν-
θρώπινης ζωής, φυσικό. Η ανάγκη για
αρμονία στη ζωή, που θα είναι ο κομ-
μουνισμός, απαιτεί μια αρμονική σχέ-
ση. Το τραγούδι θα αποτελεί μέρος
αυτής της αρμονικής σχέσης.
Η πρωτοπορία αγωνίζεται για αλ-
λαγές, παρ’ όλο που ούτε η εφημερί-
δα του κόμματος που βγαίνει το πρωί,
ούτε το Φεστιβάλ που γίνεται το βρά-
δυ, έχουν αλλαγές. Η πρωτοπορία πάει
στα Φεστιβάλ για να σπρώξει το κόμ-
μα, πρά­γμα που δείχνει το ανυψωμέ-
νο επίπεδο της προλεταριακής πρω-
τοπορίας, της πρωτοπορίας που έχει
μικροαστική προέλευση, των διανο-
ούμενων, των επιστημόνων και της
αγροτικής πρωτοπορίας. Δείχνει ένα
πολύ ανυψωμένο βαθμό ωριμότητας
της πρωτοπορίας και εν μέρει μεσαίων
τομέων του προλεταριάτου. Πάνε στα
Φεστιβάλ για να κάνουν έργο την πα-
ρουσία τους και σπρώχνουν το κόμμα.
Αυτό δεν προέρχεται από την ύπαρ-
ξη του κομμουνιστικού κόμματος αλ-
λά αυτό είναι ένα κέντρο που προσελ-
κύει. Είναι η παγκόσμια επιρροή αυτή
που ωθεί τον κόσμο στο κομμουνιστι-
κό κόμμα.
Αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι δι-
άφοροι Χομεϊνί, που πιστεύουν ότι
βάζοντας νόμους, οι ιδέες θα στα-
ματήσουν μπροστά τους κι ότι σκοτώ-
νοντας, θα διώξουν και θα σκοτώσουν
τις ιδέες. Δεν είναι έτσι. Οι ιδέες δεν
εμποδίζονται, δεν μπορούν να εμπο-
διστούν και δεν θα εμποδιστούν από
κανένα εμπόδιο. Γιατί η ιδέα δεν αντα-
ποκρίνεται στη θέληση κάποιου, αλλά
σε μια αναγκαιότητα της ιστορί­ας, που
εκφράζεται στην ιδέα. Και η αναγκαι-
ότητα της ιστορίας είναι το ίδιο πράγ-
μα όπως είναι η βροχή, ο κεραυνός, ή
η ακτινοβολία.
Η νεολαία που πάει σ’ αυτά τα Φε-
στιβάλ, είναι τραβηγ­μένη από την επι-
θυμία να κάνει κάτι, θέλει να βαρύνει.
Και καθώς δεν μπορεί να το κάνει αυτό
αλλού, βαραίνει με την παρουσία της
σ’ αυτά. Αλλά αυτό δείχνει ότι υπάρ-
χει μια πολιτική ωριμότητα. Όμως αν
το κομμουνιστικό και το σοσιαλιστι-
κό κόμμα δεν προωθήσουν μέσα στα
επόμενα χρόνια αυτή τη θέληση της
νεολαίας, ο αριστερισμός στην Ελλά-
δα θ’ αναπτυχθεί με μορφή πολύ πιο
ανυψωμένη απ’ ότι στις υπόλοιπες χώ-
ρες.
Ο αριστερισμός σε κάθε χώρα, σε
σύγκριση με τον προη­ γούμενο, εί-
ναι ανώτερος, έχει περισσότερο προ-
γραμματικό χαρακτήρα και λιγότερο
εμπειρικό. Για παράδειγμα, το κίνημα
των οικολόγων. Στην προέλευσή του
είναι αριστερίστικο και ήδη δεν είναι
τέτοιο, γιατί έχει ένα πρόγραμμα. Το
πρόγραμμα είναι: «Όλο αυτό πρέπει να
το εξαλείψουμε, πρέπει να εξαλείψου-
με τον καπιταλισμό». Αυτά λένε οι οι-
κολόγοι. Αυτό αποτελούσε μέρος των
εργατικών κομμάτων, του προγράμ­
ματος των εργατικών κομμάτων. Και
είναι προφανές ότι αποτελούν ένα πο-
λύ βαθύ πόλο έλξης. Κι αυτό δείχνει
ότι τα κομμουνιστικά κόμματα δεν φά-
νηκαν Ικανά ν’ ανταποκριθούν σ’ αυ-
τό. Γι’ αυτό ξεπετάγονται τα κινήματα
των οικολόγων, γιατί τα κομμουνιστι-
κά κόμματα δεν ανταποκρίνονται σ’
αυτή την ανάγκη.
Ο Πανέλλα στην Ιταλία (ηγέτης του
Ριζοσπαστικού Κόμματος), παρ’ όλο
ότι προωθεί μια δράση εμπειρική, θέ-
τει προβλήματα που είναι ανάγκη να
αντιμετωπιστούν. Για παράδειγμα, η
πείνα των παιδιών όλου του κόσμου.
Είναι οπωσδήποτε αναγκαίο να το
αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα.
Όχι με τον τρόπο που αυτός πιστεύει
ότι πρέπει να το λύ­σουμε, όμως πρέ-
πει να το αντιμετωπίσουμε. Αντίθε-
τα το κομμουνιστικό κόμμα επιμένει
στο «τί βαρβαρότητα οι τοξικομανείς,
ένας τοξικομανής, δύο τοξικομανείς
κτλ». Ενώ κάθε μέρα σε όλο το κόσμο
πεθαίνουν εκατομμύρια παιδιά. Πώς
λοιπόν να μην έχει έλξη το Ριζοσπα-
στικό Κόμμα; Αντίθετα δεν έχει έλξη
η πάλη ενάντια στην τοξικομανία, για-
τί δεν είναι από τα προβλήματα που
απασχολούν την αριστερά. 0 τοξικο-
μανής είναι ένας τύπος που μένει έξω
από την ταξι­κή πάλη, είναι εγωιστής,
ατομιστής, επιφανειακός, δεν έχει ση-
μασία. Κι όμως το κομμουνιστικό κόμ-
μα ασχολείται μ’ αυτό. Γιατί δεν ασχο-
λείται με τα εκατομμύρια των παιδιών
που πεθαίνουν κάθε μέρα; Και το να
ασχοληθεί μ’ αυτό το πρό­βλημα ση-
μαίνει να πει: «πρέπει να ανατρέψουμε
το καπιταλιστικό σύστημα». Αντίθε-
τα νομίζει ότι αυτό μπορούν να το κά-
νουν και οι τοξικομανείς, γιατί είναι το-
μείς της μικροαστικής τάξης, που δεν
έχουν συμβιβαστεί. Ενώ η πάλη ενά-
ντια στο θάνατο των παιδιών, σημαί-
νει άμεσα πάλη ενάντια στο καπιταλι-
στικό σύστημα.
Οι νέοι στην Ιταλία το βλέπουν αυτό
και γι’ αυτό δεν πάνε στο κομμουνιστι-
κό κόμμα και ψηφίζουν τον Πανέλλα.
Κι αν στην Ελλάδα οι κομμουνιστές και
οι σοσιαλιστές δεν προωθήσουν ένα
πρόγραμμα αντικαπιταλιστικής πά-
λης, καλώντας ανοικτά να παλέψου-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 5
με ενάντια στον καπιταλισμό, σε λίγα
χρόνια θα έχουν διάφορους Πανέλλα.
Ο Πανέλλα δεν είναι μια επανεμφάνι-
ση του ιταλικού αριστερισμού, αλλά
η έκφραση μιας αναγκαιότητας που
οφείλει να προωθήσει το κομμουνι-
στικό κόμμα, μαζί με το αντικαπιταλι-
στικό πρόγραμμα. Κι αφού δεν το κά-
νει αυτό, ξεπετάγεται ο Πανέλλα.
Αυτό δείχνει ότι υπάρχει μια αγνή
αντίδραση της νεο­ λαίας, γιατί δεν
υποστηρίζει τον καπιταλισμό. Κι όταν
ξεπηδάει το οικολογικό κίνημα, είναι
γιατί έχει ρίζες πολύ βαθιές. Δεν είναι
μια πολιτική ιδέα, δεν είναι προγραμ-
ματική ιδέα, ή κίνημα οργανωμένο
προγραμματικά. Ξεπηδά αυθόρμητα.
Όταν ξεπηδά αυθόρμητα είναι γιατί
οι βάσεις που το δημιούργησαν έχουν
τεράστια βαθύτητα. Αυτά τα κινήμα­τα
δεν έχουν πρόγραμμα γι’ αυτό και σε
λίγο θα συγκρουστούν μεταξύ τους. Οι
κομμουνιστές τότε θα πουν: «Είδατε;».
Γιατί περιμένουν να συγκρουστούν και
να συντριβούν. Δεν είναι σωστό να πε-
ριμένουν να συντριβούν, γιατί αυτό
στη συνέχεια θα επιτρέψει την επικρά-
τηση τομέων άμεσα αντι-οικολογικών.
Κι οπότε θα είναι αυτοί που θα καθο-
ρίζουν μέσα στο κίνημα και θα του δί-
νουν μια εικόνα ενός κινήμα­τος χωρίς
αρχές. Κι αυτό θα οδηγήσει με κάθε
τρόπο σε μια συμμαχία μ’ έναν τομέα
του καπιταλισμού.
Πρέπει να το θυμίζουμε, αυτά τα κι-
νήματα είναι αναγκαία Κι αν δεν το
κάνουν αυτό αυτά τα κινήματα, πρέ-
πει να το κάνουν τα κομμουνιστικά
κόμματα. Αντίθετα, τα κομμουνιστικά
κόμματα κάνουν μερικές καταγγελίες
κι αυτό είναι όλο. Και ο Λάμα (κομμου-
νιστής συνδικαλιστής ηγέτης στην Ιτα-
λία σ.μ) προσφέρει στον καπιταλισμό
ένα πρόγραμμα για να βαδίσουν μαζί,
χέρι-χέρι. Το πρόγραμμα του Λάμα στ’
όνομα του Κ.Κ. δίνει το χέρι στον καπι-
ταλισμό. Ο κόσμος το βλέπει αυτό και
οι νέοι επίσης. Κι αν οι κομμουνι­σ τές
καταδικάζουν και βρίζουν τους αρι-
στεριστές, οι νέοι βλέπουν ότι οι κομ-
μουνιστές, διαμέσου του Λάμα, προ-
σφέρουν το χέρι στον καπιταλισμό.
Και ταυτόχρονα οι κομμουνιστές κρι-
τικάρουν την πάλη των «αυτόνομων»,
που είναι μια πάλη αναγκαία, άσχημα
καθοδηγούμενη, εμπειρική, όμως μια
πάλη αναγκαία, γιατί ανταποκρίνεται
στην ανάγκη εκατομμυρίων εργατών.
Οι κομμουνιστές μέχρι τώρα είχαν
ένα πρόγραμμα που έ­βαζε την ανά-
γκη αλλαγών, αλλά πρόσκαιρα, κομ-
ματιασμένα, χωρίς ταραχές. Δηλαδή
δεν έχουν πολιτική. Τώρα μαθαίνουν
να έχουν πολιτική. Δεν σημαίνει ότι
ήδη την έχουν, ή ότι πρόκειται να την
αποκτήσουν γρήγορα, αλλά ότι μα-
θαίνουν. Βλέπουν ότι αυτό που ήθε-
λαν προηγούμενα δεν προχώρησε. Κι
6 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
ο χαρακτήρας του «Ιστορικού συμβι-
βασμού» ήδη άλλαζε και θ’ αλλάξει
ακόμη. Αυτοί συνεχίζουν να τον απο-
καλούν ιστορικό συμβιβασμό, αλλά
το πρόγραμμά του και η αντίληψή του
έχει ήδη αλλάξει στη διάρκεια των τε-
λευταίων 5-6 χρόνων. Πριν ήταν απλό
να πιστεύουν ότι μπορούσε να γίνει
ένα κέντρο όλων των πολιτικών κομ-
μάτων, συμπεριλαμβανομένης και της
Χριστιανοδημοκρατίας, ενώ τώρα μι-
λάνε μόνο για την αριστερά της χρι-
στιανοδημοκρατίας και μ’ ένα πρό-
γραμμα αλλαγής, μετασχηματισμών.
Πριν πίστευαν ότι μπορούσε μια καλή
διαχείριση ν’ αναπτύξει τη Μετσοτζι-
όρνο (την καθυστερημένη Νότια Ιτα-
λία σημ. μεταφρ).
Παρ’ όλο που τα κομμουνιστικά κόμ-
ματα είναι ένα κέντρο οργανωτικό της
πάλης ενάντια στον καπιταλισμό και
συγκεντρώνουν τις επιθυμίες των μα-
ζών, οι νέοι δεν περι­μένουν τα κομ-
μουνιστικά κόμματα. Ο αριστερισμός
είναι μια άμεση συνέπεια της άρνησης
των Κ.Κ να προετοιμάσουν την άνοδο
των εργατικών κομμάτων στην εξου-
σία. Αυτό είναι. Δεν πρόκειται για καμ-
μιά διαστροφή.
Η νεολαία δεν αισθάνεται τραβηγμέ-
νη από το Κ.Κ. αλλά κι ούτε εγκαταλεί-
πει την δράση. Αλλά είναι προφανής η
αντίσταση, η απόρριψη της νεολαίας
στην εμπειρική πολιτική του Κ.Κ., που
φτάνει να υποστηρίξει το καπιταλι-
στικό σύστημα στα πανεπιστήμια. Αν
λάβουμε υπόψη μας το προτσές που
υπάρχει σ’ όλο τον κόσμο, θα έπρε-
πε τα πανεπιστήμια να βράζουν. Και οι
νέοι το βλέπουν αυτό. Στην Ιταλία στα
πανεπιστήμια έκαναν διαδηλώσεις
μέχρι 500 χιλιάδες φοιτητές, πράγ-
μα που δείχνει ότι η νεολαία δεν εί-
ναι σταματημένη, ούτε στη σκέψη ού-
τε στη δράση. Γιατί υπάρχουν πολλές
δραστηριότητες της νεολαίας. Αλλά κι
ούτε πιστεύει ή ακολουθεί τις ομάδες
που θέλουν την ένοπλη σύγκρουση,
ούτε επίσης τα κομμουνιστικά και σο-
σιαλιστικά κόμμα­τα. Κανένα από αυτά
δεν μπορεί να τραβήξει την νεολαία.
Αλλά ούτε και η αστική τάξη κερδί-
ζει τη νεολαία. Εκλογι­κά η νεολαία δεν
ψηφίζει για την αστική τάξη και συνδι­
καλιστικά συμμετέχει στις απεργίες.
Στις στάσεις εργασίας και στις διαδη-
λώσεις συμμετέχουν όλοι οι νέοι. Δεν
ψηφίζουν ούτε τους κομμουνιστές ού-
τε τους σοσιαλιστές και στις απεργίες
υποστηρίζουν τους «αυτόνομους». Οι
κομμουνιστές και οι σοσιαλιστές λέ-
νε ότι πρόκειται για ένα είδος εκφύλι-
σης, δεν τείνουν να κατανοήσουν για-
τί συμβαίνει αυτό. Γιατί αυτό θα τους
υποχρεώσει να προωθήσουν μια πολι-
τική αντικαπιταλιστική. Κι αυτό επίσης
εκφράζεται στην κρίση με τον Αργκάν
(δήμαρχος της Ρώμης ανεξάρτητος
που εκλέχτηκε με τη λίστα του Κ.Κ. και
πρόσφατα παραιτήθηκε). Υπάρχει μια
διαμάχη ανάμεσα στον Άργκάν και το
ΚΚ Ιταλίας, όπου ο Αργκάν βρίσκεται
πιο αριστερά. Κι αυτόν που έβαλε το
Κ.Κ σαν αντικαταστάτη του, είναι ένας
τύπος που έχει γράψει πολύ επιφα-
νειακά άρθρα και μάλιστα άρθρα συ-
γκράτησης της πάλης της εργατικής
τάξης.
Ο Αργκάν είχε προτείνει τα σπίτια
που δεν μένει κανείς να δοθούν σε αυ-
τούς που δεν έχουν σπίτι και τα έχουν
κατα­λάβει. Μάλιστα ένας δικαστής, με
ανάλογο κύρος, για να μπορέσει να το
κάνει, έβγαλε μία απόφαση ευνοϊκή
στις καταλήψεις κι έτσι έγιναν κατα-
λήψεις σε 300 διαμερίσματα. Η κυβέρ-
νηση ήταν ενάντια και το ΚΚ υποστή-
ριξε την κυβέρνηση. Τώρα πάλι, το ΚΚ
είναι υποχρεωμένο να δηλώσει: «Τα
σπίτια σ’ αυτούς που δεν έχουν». Η νε-
ολαία το βλέπει αυτό, ότι οι αυτόνο-
μοι το υποστήριξαν όλο αυτό από την
αρχή και κατέλαβαν σπίτια. Οπότε οι
κομμουνιστές απαντούν: «Ναι αλλά το
κάνουν για να βλάψουν το Κ.Κ., είναι
αντιδημοκράτες, είναι ενάντια στο δη-
μοκρατικό κράτος». Και ο κόσμος δεν
έχει σπίτι να μείνει. Υπάρχουν 300.000
αποφάσεις έξωσης. Οπότε οι κομμου-
νιστές λένε: «Πρέπει να σταματήσει
αυτό, δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιοί».
0 κόσμος βλέπει την έλλειψη σιγου-
ριάς, τις αλλαγές των κομμουνιστών.
Και η νεολαία αντίθετα, υποστήριξε τις
καταλήψεις από την αρχή. Ο κόσμος
βλέπει ότι υπάρχουν χιλιάδες άδεια
σπίτια που δεν είναι κατειλημμένα. Και
πρέπει να τα καταλάβουν. Είναι το ίδιο
που έκαναν οι εργάτες μετά τον πό-
λεμο στην Αγγλία, όπου υποχρέωσαν
το Εργατικό Κόμμα να δώσει τα άδεια
σπίτια σ’ αυτούς που δεν είχαν. Το
ανάγκασαν. Σήμερα το Κ.Κ αντιτίθεται
στις καταλήψεις, λόγω των δεσμεύσε-
ων που έχει με καπιταλιστικούς τομείς.
Δεν είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής
σύγχυσης, αλλά των δεσμεύσεων που
έχει. Μέρος του μηχανισμού του έχει
δεσμούς με το καπιταλιστικό σύστημα
και κάνει από κοινού εμπορικές επιχει-
ρήσεις με τη χριστιανοδημοκρατία.
Μέρος αυτής της πολιτικής των κομ-
μουνιστών απέναντι στη Χριστιανο-
δημοκρατία, είναι ακόμα και η εκκα-
θάριση του δι­κού τους μηχανισμού,
με την αποπομπή αυτών που έχουν
δικούς τους, ατομικούς δεσμούς με
τη Χριστιανοδημοκρατία. Οι νέοι τα
βλέπουν όλα αυτά. Βλέ­πουν ότι οφεί-
λουν να προωθήσουν μια αποφασιστι-
κή πολι­τική και να δώσουν σπίτι στο
κόσμο. Και το Κομμουνιστικό Κόμμα
αποφάσισε να διώξει όλους αυτούς
που είχε βάλει μέσα στα σπίτια ο Αρ-
γκάν!
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, Ι5-9-1979
 4η Ιούνη, κινητοποίηση στο Λονδίνο: Να μετατρέψουμε την αντι-
Τραμπ κριτική, σε Κίνημα ενάντια στον καπιταλισμό και το ΝΑΤΟ
Στις 3 Ιούνη 2019, ο Πρόεδρος των
ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και τα μέλη της
οικογένειάς του έγιναν δεκτοί με με-
γάλες πομπές στο Ενωμένο Βασίλειο,
για επίσημη επίσκεψη μέχρι τις 5 Ιού-
νη. Η αστική τάξη έτρεξε με όλο τον
κρατικό μηχανισμό, με κανονιοβολι-
σμούς, με υποδοχή από τη βασιλική
οικογένεια, με επίσημο δείπνο και με
μια μέρα στο Πόρτσμουθ, μαζί με τους
ηγέτες του καπιταλιστικού κόσμου.
Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού
ο Ντόναλντ Τραμπ χαρακτήρισε σαν
«Φέικ Νιους» τις πληροφορίες ότι
υπήρξαν διαδηλώσεις εναντίον του.
Στη διαδήλωση στις 4 Ιούνη στο Λον-
δίνο, οι συμμετέχοντες απέρριψαν
την υποδοχή που η βρετανική κυ-
βέρνηση επιφύλαξε στον Τραμπ, κα-
θώς και την άγρια επίθεση που έγινε
από αυτόν, ενάντια στο μουσουλμά-
νο Εργατικό Δήμαρχο του Λονδίνου
και στον ηγέτη της Εργατικής Αρι-
στεράς Τζέρεμυ Κόρμπιν. Οι διαδη-
λωτές απέρριψαν αυτόν τον αλαζό-
να, άξεστο κι επιθετικό επισκέπτη,
που προώθησε την οπισθοδρομική,
ρατσιστική και σοβινιστική τελειο-
ποίηση των μηχανισμών, που ήδη
έχουν εξοντώσει εκατομμύρια αν-
θρώπων, συμπεριλαμβανομένων των
Παλαιστινίων και των προσφύγων.
Το συναίσθημα των συγκεντρωμένων
ήταν βαθύ αντι-λιτότητα, αντι-νεο-
φιλελεύθερο, αντικαπιταλιστικό κι
αντιπολεμικό. Ο αριθμός των συμ-
μετεχόντων (περίπου 300.000) ήταν
χαμηλότερος από ό, τι το 2018, αλ-
λά η εργατική τάξη εκπροσωπήθη-
κε καλύτερα. Τα πανό και τα πλα-
κάτ καταγγέλλανε την επιμονή του
Τραμπ για το «τείχος» του στα σύ-
νορα με το Μεξικό, για τα εκτελεστι-
κά διατάγματα που δίνουν εξουσία
προσωπική στους αστυνόμους, την
ενεργό συμμετοχή του στην κράτη-
ση των παιδιών των μεταναστών στις
ΗΠΑ και την επιλογή του σε συμβού-
λους από τους πιο δεξιούς πολιτικούς
και στρατιωτικούς τομείς, ενάντια
στην Κούβα, τη Νικαράγουα, τη Βενε-
ζουέλα, το Ιράν, την Κίνα, τη Ρωσία.
Η διαδήλωση ήταν πολύ βαθιά. Επι-
κεφαλής ήταν ο ίδιος ο Τζέρεμυ Κόρ-
μπιν, που μίλησε από το βήμα, μαζί
με αρκετούς συνδικαλιστές ηγέτες. Ο
ηγέτης των Πρασίνων κατήγγειλε το
ρόλο που έπαιξε ο Τραμπ στην από-
συρση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του
Παρισιού για το κλίμα. Οι βρετανικές
αντιπολεμικές ομάδες ήταν ανάμεσα
στους οργανωτές, μαζί με τα συνδι-
κάτα, όπως Unite, GMB, CWU και PCS.
Η ηγέτιδα της Ενιαίας Συνδικαλιστι-
κής Συνομοσπονδίας (TUC) Φράνσις
ο Γκράντι επενέβη από το βήμα, με-
τά τον Τζέρεμυ Κόρμπιν για να υπερα-
σπίσει τα συμφέροντα της εργατικής
τάξης ενάντια στην πολιτική λιτότη-
τας, που συνεχίζει πίσω από όλη τη
συζήτηση για το Brexit.
Τα πανό απαίτησαν από τον Τραμπ
να σεβαστεί τη γυναίκα (Κάτω τα Χέ-
ρια από τις Γυναίκες), να γυρίσει σπί-
τι του (Go Home), να μην επιτεθεί στο
Ιράν (Κάτω τα χέρια από το Ιράν) και
να μη τροφοδοτεί τον πυρηνικό πόλε-
μο (Όχι Πυρηνικό Πόλεμο). Οι επιτρο-
πές αλληλεγγύης με τις χώρες της Λα-
τινικής Αμερικής διαδήλωσαν μαζί με
τις οργανώσεις που υπερασπίζονται
τα δημοκρατικά και συνδικαλιστι-
κά δικαιώματα, αυτά που θάβουν οι
βρετανικοί αντιτρομοκρατικοί νόμοι.
Επίσης συμμετείχαν πολλές οργα-
νώσεις που υπερασπίζουν το κλίμα,
το περιβάλλον και τον πλανήτη, κα-
θώς και τις υπηρεσίες υγείας, κατοι-
κίας και δημόσιας εκπαίδευσης, ώστε
να παρέχουν πρόσβαση σε μια αξιο-
πρεπή ζωή και πολιτισμό για όλους.
Με τις πολιτικές λιτότητας, η εργατι-
κή τάξη και η φτωχή μικροαστική τά-
ξη βυθίζονται στην εξαθλίωση και δεν
είναι πλέον σε θέση να φροντίσουν
τον εαυτό τους. Το 2017 η Εθνική Υπη-
ρεσία για την Υγεία του Παιδιού δή-
λωσε ότι το 10% των παιδιών ηλικίας
4 έως 5 ετών στην Αγγλία είναι πα-
χύσαρκα. Τεσσεράμισι εκατομμύρια
βρετανικά παιδιά ζουν στη φτώχεια,
το 68% από αυτά σε οικογένειες όπου
τουλάχιστον ένα άτομο εργάζεται.
Η παραμονή στην Ευρωπαϊκή
Ένωση δεν λύνει τα κοινωνικά
προβλήματα
Στους περισσότερους ανθρώπους
η ιδέα του Brexit θεωρείται όλο και
περισσότερο σαν τρέλα. Αυτή η ιδέα
που προέρχεται από το Συντηρητι-
κό Κόμμα, δεν έχει παρά μόνο μικρό
αντίχτυπο στ’ άλλα πολιτικά κόμμα-
τα. Στο πλαίσιο της διαδήλωσης της
4 του Ιούνη, ο ηγέτης του Φιλελεύ-
θερου Δημοκρατικού Κόμματος (Lib
Dem) (ΦΔΚ), Νικ Κλεγκ έκανε έκκλη-
ση για «ένα δεύτερο δημοψήφισμα»,
με την ελπίδα της νίκης της «Παρα-
μονής», που θα ακυρώνει το αποτέ-
λεσμα του Brexit του 2016, σαν μια
καλή ευκαιρία για όλους, όπως είπε.
Οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες υπο-
στηρίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση
όπως είναι, δηλαδή καπιταλιστική.
Στη διαδήλωση αυτή οι εθνικοί και
τοπικοί ηγέτες τους κυριολεκτικά τυ-
λίγονταν με την ευρωπαϊκή σημαία.
Με τα συνθήματά τους για ένα δεύ-
τερο δημοψήφισμα, ασκούν πίεση
στο Εργατικό Κόμμα για να γίνουν κα-
θαροί στην «Παραμονή» και να είναι
ικανοποιημένοι με τη νεοφιλελεύ-
θερη Ευρώπη. Οι Φιλελεύθεροι Δη-
μοκράτες δεν επιδιώκουν, ούτε ορα-
ματίζονται καμιά μετάβαση σε μια
σοσιαλιστική Ευρώπη. Αυτό υπονοεί
ότι ίσως θα μπορούσαν να ψηφίσουν
τους Εργατικούς, αν αντικατασταθεί
ο Κόρμπιν, ή αυτός σταματήσει να
μιλάει για συμμαχίες με την εργατι-
κή τάξη και τα προοδευτικά κόμματα
της υπόλοιπης Ευρώπης. Ο τύπος συ-
νοδεύει αυτήν την πίεση αντιμετωπί-
ζοντας τον Κόρμπιν σαν «μαρξιστή».
Παρά το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέ-
ρος των Εργατικών βουλευτών είναι
υπέρ ενός δεύτερου δημοψηφίσμα-
τος, με την ελπίδα ενός αποτελέσμα-
τος υπέρ της «Παραμονής», ο Τζέρεμυ
Κόρμπιν υπερασπίζει μια θέση που
τείνει να ξεπεράσει τόσο το «Brexit»,
όσο και το «Breman» («Παραμονή»).
Υποστηρίζει ότι πρέπει να επιδιωχθεί
η αλληλεγγύη των εργατικών και προ-
οδευτικών οργανώσεων των ευρωπα-
ϊκών χωρών (συμπεριλαμβανομένου
του Ενωμένου Βασιλείου), για να κά-
νει να υποχωρήσει ο νεοφιλελευθε-
ρισμός και η πολιτική του των ιδιωτι-
κοποιήσεων και να οικοδομηθεί από
κοινού μια πιο ισότιμη και διεθνιστι-
κή ευρωπαϊκή κοινωνία, από αυτήν
της Ευρώπης του σήμερα. Υποστη-
ρίζεται σε αυτό από τον Κεν Λόουτς,
τον Νόαμ Τσόμσκι και τον Τζων Πίλ-
γκερ κι από άλλους διανοούμενους.
Το ΦΔΚ είναι ένα αστικό κόμμα που
πρακτικά έχει αφιερώσει όλες του τις
δυνάμεις στη θέση της «Παραμονής».
Μέρος της μικροαστικής βάσης του
αμφιταλαντεύεται εκλογικά ανάμεσα
στο κόμμα τους και το Εργατικό Κόμ-
μα. Ο τομέας αυτός μπορεί να κερδη-
θεί σε σοσιαλιστικές ιδέες, αλλά γι’
αυτό η Εργατική Αριστερά χρειάζεται
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 7
μεγαλύτερη σταθερότητα απέναντι
στο γραφειοκρατικό και αστικό μη-
χανισμό του Εργατικού Κόμματος. Για
να διατηρηθεί αυτός ο μηχανισμός,
εξυφαίνονται πολλαπλοί δεσμοί με
το ΦΔΚ. Οι ηγέτες του κέντρου και
της δεξιάς του Εργατικού Κόμμα-
τος υιοθετούν το σύνθημα του ΦΔΚ
για ένα «δεύτερο δημοψήφισμα»,
με την πρόθεση ν’ απαλλαγούν από
την ηγεσία του Κόρμπιν, που δεν ευ-
θυγραμμίζεται πίσω από την ΕΕ των
πολυεθνικών. Με ηρεμία κι επιμονή
ο Κόρμπιν διατηρεί τη θέση του, που
ακούγεται όλο και περισσότερο, ότι
αν το συντηρητικό κοινοβούλιο βρε-
θεί σε αδιέξοδο, χρειάζονται εκλο-
γές κι όχι ένα δεύτερο δημοψήφισμα.
Η ηγεσία του Κόρμπιν επιδιώκει νέες
σχέσεις με την ΕΕ, ευνοϊκότερες για
την εργατική τάξη και λιγότερο υπο-
κείμενες στους ευρωπαϊκούς κανονι-
σμούς, που βαραίνουν στο Ενωμένο
Βασίλειο προς όφελος της επέκτασης
των πολυεθνικών και των ιδιωτικο-
ποιήσεων. Το Συντηρητικό Κόμμα και
η δεξιά του ΦΔΚ αντιπροσωπεύουν
καπιταλιστικούς τομείς, των οποίων
τα συμφέροντα συνδέονται στενά με
αυτά της ευρωπαϊκής αστικής τάξης.
Όλοι συμφωνούν, για παράδειγμα, με
τις κυρώσεις της ΕΕ ενάντια στη Βενε-
ζουέλα, σημείο στο οποίο ο Κόρμπιν
αντιτίθεται και δεν σκοπεύει να υπο-
ταχθεί.
Οι φιλελεύθεροι Δημοκράτες της
αριστεράς και της κεντροαριστεράς,
από την πλευρά τους -παρόλο που
το Εργατικό Κόμμα μπορεί και πρέ-
πει να κερδίσει με εκλογές- κάνουν
διαδηλώσεις στους δρόμους και δη-
μόσιες συνεδριάσεις, από κοινού
με τη δεξιά του Εργατικού Κόμμα-
τος. Ένας από τους ηγέτες της, πάντα
«για ένα δεύτερο δημοψήφισμα»,
είναι ο Τομ Γουάτσον. Αυτός δεν εί-
ναι τίποτα λιγότερο από αναπληρω-
τής του Τζέρεμυ Κόρμπιν στην ηγεσία
του Εργατικού Κόμματος! Ο Γουάτσον
υποστηρίζει δημόσια το ΝΑΤΟ. Θέ-
λει τον εκσυγχρονισμό του βορειοα-
μερικανικού πυρηνικού υποβρύχιου
πρώτου πλήγματος, του Τρίντεντ-Πο-
λάρις, που εδρεύει στο Φάσλαν της
Σκωτίας. Σκληρός υποστηρικτής της
«Παραμονής» και σύμμαχος του Τό-
νυ Μπλερ, ο Γουάτσον προτρέπει την
ηγεσία του Κόρμπιν να συνεργαστεί
με τους Φιλελεύθερους Δημοκρά-
τες για να κερδίσει τις ψήφους τους.
Προχωράει τόσο πολύ ώστε να οργα-
νώνει στο Εργατικό Κόμμα «κεντρώ-
ες» ομάδες, που προσπαθούν να δαι-
μονοποιήσουν τον Κόρμπιν, με την
υποστήριξη των μέσων μαζικής ενη-
μέρωσης. Αυτός είναι ο πόλεμος στο
Εργατικό Κόμμα: ένας πόλεμος ενά-
8 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
ντια στον Κόρμπιν, ενάντια στην
αριστερά κι ενάντια στην ανάγκη
των κοινωνικών μετασχηματισμών.
Ο Κόρμπιν κερδίζει κύρος,
απορρίπτοντας τόσο το «σκληρό
Brexit», όσο και το απλό «Breman»
Ο Τζέρεμυ Κόρμπιν παραμένει στις
θέσεις του. Ψάχνει για μια σχέση με
την ΕΕ, που θα του επιτρέψει ν’ απο-
μακρύνει την οικονομία της χώρας
από την εμπλοκή της με τους κανόνες
του μεγάλου ευρωπαϊκού και παγκό-
σμιου κεφαλαίου. Αυτό τον κάνει να
απορρίπτει τόσο το «σκληρό Brexit»
(φιλοαμερικανικό) όσο και το δεύτερο
δημοψήφισμα της καθαρής και απλής
«Παραμονής». Με την ελπίδα να δια-
λύσει αυτή την ηγεσία του Κόρμπιν, η
δεξιά του Εργατικού Κόμματος φιλά-
ει τα πόδια του καπιταλισμού. Αντιτί-
θεται σε οποιαδήποτε συνεργασία με
την εργατική τάξη για σοσιαλιστικούς
σκοπούς. Μετά τις ευρωπαϊκές εκλο-
γές του Μαΐου, ο πρώην διευθυντής
επικοινωνίας του Τόνι Μπλερ -και μέ-
λος του Εργατικού Κόμματος- ανακοί-
νωσε ότι είχε ψηφίσει το ΦΔΚ. Στις
τοπικές και ευρωπαϊκές εκλογές, ση-
μαντικοί δεξιοί τομείς των Εργατικών,
υιοθέτησαν δημόσια τα συνθήματα
του ΦΔΚ κι όχι εκείνα του Κόρμπιν.
Όταν τον Μάρτιο ο Γουάτσον δημι-
ούργησε την Ομάδα της Μελλοντι-
κής Βρετανίας στο Εργατικό Κόμμα,
για ν’ ανταγωνιστεί τον Κόρμπιν, 150
Εργατικοί βουλευτές και λόρδοι προ-
σχώρησαν σ’ αυτήν την ομάδα, για να
τον ανατρέψουν. Αυτοί οι άνθρωποι
δεν είχαν τίποτα να προτείνουν για
το μέλλον της χώρας. Πολλοί από αυ-
τούς τελικά εντάχθηκαν στο ΦΔΚ ή
σχημάτισαν μια ομάδα ανεξάρτητων,
χωρίς καμιά προοπτική. Η εργατική
και λαϊκή βάση δεν αποπροσανατο-
λίζεται: τρεις φορές έχει εμποδίσει
τη δεξιά του Κόμματος ν’ ανατρέψει
τον Κόρμπιν. Με την πάροδο του χρό-
νου κι απέναντι στην αφέλεια των
συντηρητικών, ο Κόρμπιν κερδίζει
κύρος κάθε μέρα και λίγο πιο πολύ.
Για να σωθεί, ο καπιταλισμός δεν
έχει τίποτε άλλο, έξω από ψέματα
και ωμή βία
Για να επιστρέψουμε στη διαδήλω-
ση της 4 Ιούνη, η μεγάλη Εργατική και
συνδικαλιστική μάζα που διαδήλω-
σε στους δρόμους έδειξε καθαρά ότι
δεν πήγε εκεί για ν’ ακούσει τον Φι-
λελεύθερο Δημοκρατικό Νικ Κλεγκ.
Πήγε για να υποστηρίξει τον Τζέρε-
μυ Κόρμπιν, να τον χειροκροτήσει, να
τον διαβεβαιώσει για την υποστήρι-
ξή της και να τον βοηθήσει να φέρει
την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος
πιο κοντά στην αγωνιστική του βάση,
ενάντια στην αντίσταση των γραφει-
οκρατικών στρωμάτων του κόμμα-
τος. Αναρχικές ομάδες προσχώρησαν
στη διαδήλωση, μερικές ντυμένες και
ζωγραφισμένες στα χρώματα της ση-
μαίας της ΕΕ. Ήταν κυρίως εκείνοι που
έβαλαν έναν Τραμπ στο καθίκι, για να
κάνουν τους ανθρώπους να γελάσουν
και να υπονοήσουν «είμαστε όλοι φί-
λοι εδώ» και «ότι δεν έχουμε πια κα-
μιά ανάγκη να οργανώνουμε την αρι-
στερά». Με το σαματά τους, μείωναν
το πολιτικό επίπεδο, θέλοντας να βα-
ρύνουν έτσι ώστε τα συνθήματα που
προέρχονταν από τον κόσμο, να μην
καταλήγουν σε μια σοβαρή ανάλυ-
ση του Τραμπ σαν σύμβολο του πο-
λέμου. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η
υποστήριξη προς το ΝΑΤΟ και το πυ-
ρηνικό υποβρύχιο Τρίντεντ-Πολάρις
στο Φασλάν, εξακολουθεί να υπάρ-
χει στο τωρινό Μανιφέστο του Εργα-
τικού Κόμματος.
Επίσης στην εκδήλωση, οι κύρι-
οι ομιλητές κατήγγειλαν την άμεση
υποστήριξη του Τραμπ στο στρατό-
πεδο του Brexit κατά την επίσκεψή
του. Πράγματι, ο Τραμπ μίλησε αρ-
κετές ώρες νωρίτερα με τους Νάι-
τζελ Φάρατζ και Μπόρις Τζόνσον, που
υποστηρίζουν το «σκληρό Brexit».
Σχετικά με τον Μπόρις Τζόνσον, ο
Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε στον Τύπο
«θα μπορούσε να γίνει ένας πολύ κα-
λός πρωθυπουργός». Οι βρετανοί κα-
πιταλιστές ηγέτες, που έδειχναν τόσο
πεπεισμένοι για τη ρωσική επέμβαση
στις εκλογές των ΗΠΑ, δεν είπαν κου-
βέντα για την κατάφωρη επέμβαση
του Τραμπ στην προεκλογική εκστρα-
τεία που βρίσκεται σ’ εξέλιξη, για την
εκλογή του βρετανού πρωθυπουργού.
Ο καπιταλισμός δεν προσπαθεί πλέ-
ον να κρύψει το γεγονός ότι επιτρέ-
πει στον εαυτό του ό,τι απαγορεύει
στον υπόλοιπο κόσμο. Οι μάζες δεν
πήγαν μόνο για να καταγγείλουν τον
Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και το νεο-
φιλελευθερισμό και την πολιτική λι-
τότητας του καπιταλισμού. Γεμάτη
από φόβο, η βρετανική αστική τά-
ξη επικεντρώνεται στην οικονομική
ισχύ, της οποίας κέντρο σήμερα εί-
ναι η στρατιωτική, που συνδέεται
άμεσα με τον οικονομικό και στρα-
τιωτικό τομέα των ΗΠΑ και του ΝΑ-
ΤΟ και κατά συνέπεια με τους πολέ-
μους τους. Για να υπερασπίσει τον
εαυτό του, ο καπιταλισμός δεν έχει
τίποτε άλλο έξω από τα στρατηγή-
ματα και τη στρατιωτική δύναμη.
Αυτό που δεν ειπώθηκε σ’ αυτή τη δι-
αδήλωση ήταν η ένταξη του Ενωμέ-
νου Βασιλείου στο ΝΑΤΟ και η αγο-
ρά ενός στόλου βομβαρδιστικών
F-35, ειδικά σχεδιασμένων για πυρη-
νική επίθεση πρώτου πλήγματος. Οι
τομείς της φιλελεύθερης αστικής τά-
ξης, που συμμετείχαν στη διαδήλω-
ση, δεν ανέφεραν τίποτα για το ότι ο
βρετανικός στρατιωτικός προϋπολο-
γισμός αφαιρείται από τον κοινωνικό
προϋπολογισμό, πράγμα που σημαί-
νει ότι ευάλωτοι άνθρωποι πεθαί-
νουν. Η Εργατική δεξιά, γύρω από τον
Γουάτσον, συνεργάστηκε ενεργά μαζί
τους, για να μην ειπωθεί τίποτα πά-
νω σ’ αυτό. Ήταν εκείνη που το 2017
πέρασε στο Μανιφέστο του Εργατι-
κού Κόμματος, τη δήλωση ότι είναι
υπέρ του ΝΑΤΟ και του Τρίντεντ. Δεν
είναι ο Κόρμπιν που το έκανε αυτό.
Με την υποδοχή που πρόσφερε στον
Ντόναλντ Τραμπ, η βρετανική αστι-
κή τάξη ήθελε να εγγυηθεί στον βο-
ρειοαμερικανικό και παγκόσμιο κα-
πιταλισμό ότι παραμένει πιστή
στις πολεμικές αποφάσεις του ΝΑ-
ΤΟ και του Πενταγώνου, οποιαδήπο-
τε κι αν είναι η κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Πρέπει ν’ αναλυθεί αυτό στην Εργα-
τική Αριστερά και να μην είναι ικανο-
ποιημένη με τις περιστασιακές δια-
δηλώσεις. Πρέπει να οργανωθούν πιο
συστηματικά και αναλυτικά τα ρεύ-
ματα που αναπτύσσονται στην Εργα-
τική Αριστερά, τόσο σε τοπικό όσο και
σε εθνικό επίπεδο. Πρέπει να διευ-
κρινιστεί περισσότερο το πώς μπορεί
να στηριχτεί η πρωτοβουλία του Κόρ-
μπιν για μια σοσιαλιστική Ευρώπη. Η
ηγεσία του Λάνσμαν στο Μομέντουμ
επενέβη για να εμποδίσει όλο αυτό,
αλλά υπάρχουν συνθήκες για να επα-
ναληφθούν αυτού του είδους οι πρω-
τοβουλίες. Αυτή τη φορά θα πρέπει
να επιμείνουν περισσότερο από ό, τι
στο παρελθόν, πάνω στα βήματα που
πρέπει να ακολουθηθούν για μια σο-
σιαλιστική Ευρώπη. Δεν πρέπει να
περιμένουν τις εκλογές ή την κυβέρ-
νηση των Εργατικών, για ν’ αρχίσουν
να εργάζονται με την εργατική τάξη
και τα εργατικά κόμματα των άλλων
ευρωπαϊκών χωρών, των ΗΠΑ και του
κόσμου. Επιπλέον, αυτός είναι ένας
καλός τρόπος για να διαπαιδαγωγη-
θούν οι μάζες και να προωθηθούν
στο να ψηφίσουν τους Εργατικούς.
Η 5η Ιούνη ήταν η τελευταία ημέρα
της επίσκεψης του Τραμπ στο Ενω-
μένο Βασίλειο. Γεμάτος με υπερηφά-
νεια και σαν αρχηγός των Ενόπλων
Δυνάμεων των ΗΠΑ, αναχώρησε με
το αεροσκάφος του Αιρ Φορς Ουάν
για να συμμετάσχει στο Πόρτσμουθ,
στην 75η επέτειο της συμμαχικής
Απόβασης στη Νορμανδία. Καθώς ο
Ρώσος πρόεδρος δεν προσκλήθηκε,
οι σημερινοί «σύμμαχοι» συναντή-
θηκαν «σαν οικογένεια» γύρω από
τη βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ, τους ανώ-
τερους εκπροσώπους του βρετανι-
κού στρατού, την Τερέζα Μέι και τους
υπουργούς της, τον Εμμανουήλ Μα-
κρόν και την Άγκελα Μέρκελ, άλ-
λους 15 αρχηγούς κρατών και όλους
τους ευρωπαίους ηγέτες του ΝΑΤΟ.
Ο στόχος της Απόβασης του Ιούνη
1944 ήταν να σταματήσει την
επέκταση της Σοβιετικής Ένωσης
Η μικρή ομάδα των βετεράνων που
ήταν παρούσα, έγινε δεκτή από τη
βασίλισσα και τους αρχηγούς κρα-
τών για τη συμμετοχή τους στην
«υπεράσπιση της κληρονομιάς μας,
της ελευθερίας» και στην «επιβίω-
ση του πολιτισμού μας, του τρόπου
ζωής μας και των αγαθών της ειρή-
νης». Σ’ ένα δελτίο τύπου που υπέ-
γραψαν ηγέτες των ευρωπαϊκών χω-
ρών, συμπεριλαμβανομένου του
Ενωμένου Βασιλείου, υποσχέθηκαν
να «υπερασπιστούν αυτές τις ελευ-
θερίες κάθε φορά που απειλούνται».
Φυσικά, κανείς στην τελετή δεν ανέ-
φερε τα 20 εκατομμύρια νεκρούς στις
επιδρομές, στα στρατιωτικά πραξικο-
πήματα, στους βομβαρδισμούς και
στους πολλαπλούς πολέμους, υπό
την καθοδήγηση του βορειοαμερικα-
νικού και παγκόσμιου ιμπεριαλισμού
από το 1945 μέχρι σήμερα. Αυτό δεν
φαίνεται να δοξάζει αρκετά τα «αγα-
θά της ειρήνης».
Τα σχόλια του Τύπου δεν αρνήθη-
καν τον κεντρικό ρόλο που έπαιξε η
Σοβιετική Ένωση στην ήττα των Ναζί.
Αναφέρονται τώρα οι 800.000 σοβιε-
τικοί νεκροί στο Στάλινγκραντ και τα
26 εκατομμύρια νεκροί σε όλη τη Σο-
βιετική Ένωση. Δεν αρνήθηκαν επίσης
ότι οι Σύμμαχοι για δύο χρόνια αγνό-
ησαν τις επανειλημμένες εκκλήσεις
της Σοβιετικής Ένωσης ν’ ανοίξουν
ένα «δεύτερο μέτωπο». Όλα τα άρθρα
του Τύπου, ωστόσο, συμφώνησαν
ότι ο στόχος της Απόβασης του 1944
ήταν να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο,
για να βοηθήσει τον Κόκκινο Στρατό
να συντρίψει τον ναζιστικό στρατό.
Αυτό είναι ψέμα κι εντελώς ανέντιμο.
Οι σύμμαχοι δεν επενέβησαν το 1944
για να βοηθήσουν τον Κόκκινο Στρατό
να συντρίψει τους ναζί. Επενέβησαν
για ν’ αποτρέψουν τον Κόκκινο Στρα-
τό από το να συνεχίσει να κερδίζει
έδαφος. Αυτός είχε μόλις απελευθε-
ρώσει το Βερολίνο τον Απρίλιο και 13
νέα Εργατικά Κράτη θα δημιουργού-
νταν στην Ανατολική Ευρώπη. Αν οι
σύμμαχοι εκείνης της εποχής έσπευ-
σαν τόσο ξαφνικά, ήταν για να σταμα-
τήσουν την πρόοδο αυτού του προ-
τσές. Ο καπιταλισμός το κρύβει γιατί
δεν θέλει να παραδεχτεί το τεράστιο
κοινωνικό κύρος του Εργατικού Κρά-
τους. Επιδιώκει επίσης να κρύψει την
τεράστια υποδοχή και υποστήριξη
που δίνουν οι μάζες της Ευρώπης στη
Σοβιετική Ένωση, στην πάλη της να
νικήσει τον ναζισμό και να δημιουρ-
γήσει Εργατικά Κράτη. Το μίσος που
τροφοδοτεί ο καπιταλισμός για τη Σο-
βιετική Ένωση, δεν οφείλεται στους
περιορισμούς της, αλλά στον φό-
βο του καπιταλισμού μπροστά στην
κοινωνική, πολιτιστική και ιστορική
ανωτερότητα του Εργατικού Κράτους.
Ο καπιταλισμός θέλει επίσης να κρύ-
ψει το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις
και οι μοναρχίες των δυτικών χω-
ρών, δήθεν «χωρών της ελευθερί-
ας» σήμερα, έχουν όλες σχεδόν συ-
νεργαστεί με τους ναζί. Είναι με τον
αντικομμουνισμό τους που δεν μπο-
ρούν να δεχτούν όλα αυτά τα γε-
γονότα. Είναι γι’ αυτό που δεν κα-
ταλαβαίνουν την ιστορία του χθες,
του σήμερα, ή αυτού που έρχεται,
ιδιαίτερα με τον Ντόναλντ Τραμπ.
Αυτό που οι καπιταλιστές ονομά-
ζουν «κληρονομιά μας της ελευθερί-
ας» συνοψίζεται στο θρασύ «δικαίω-
μά» τους να κάνουν τον πόλεμο, όπου
αυτοί θεωρούν «σωστό», για να δια-
τηρήσουν το αρπακτικό τους σύστη-
μα. Όταν οι σημερινοί «σύμμαχοι»
μιλούν για την «υπεράσπιση αυτών
των ελευθεριών κάθε φορά που απει-
λούνται», συγχαίρουν τον εαυτό τους
γιατί διατήρησαν το σύστημά τους το
1944 και υπόσχονται να συνεχίσουν
να εξαπολύουν αυτά που έκαναν ενά-
ντια στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το
Αφγανιστάν, τη Συρία, τη Βενεζουέ-
λα, το Ιράν, κτλ.
Ο Τραμπ και το ΝΑΤΟ, είναι
τάχα οι κληρονόμοι της
αντιναζιστικής πάλης;
Με τον εορτασμό της Απόβασης του
1944, ο βρετανικός και παγκόσμιος
Τύπος και οι επίσημες δηλώσεις ισχυ-
ρίστηκαν ότι σημάδεψαν την επέτειο
της νίκης της «ελευθερίας εναντίον
του ναζισμού». Ο Τραμπ, η Μέι, ο Μα-
κρόν και οι ηγέτες του ΝΑΤΟ, έχουν
πει ότι είναι οι «κληρονόμοι» της
αντιναζιστικής πάλης του 1944. Για
να εκτιμηθεί η έκταση αυτής της απά-
της, αξίζει να υπενθυμίσουμε τα λό-
για του Μακρόν για τον Πεταίν, αυτόν
το συνεργάτη των ναζί, ότι ήταν «ένας
μεγάλος στρατιώτης». Πρέπει επίσης
να υπενθυμίσουμε ότι μ’ ευκαιρία
τη ναζιστική επίθεση στο Σαρλοτβίλ
τον Αύγουστο του 2017 στην Βιρτζί-
νια των ΗΠΑ, αυτός ο Τραμπ έκρινε
ότι υπήρχαν «πολύ καλοί άνθρωποι»
και στις δύο πλευρές και κατά συνέ-
πεια και στη νεοναζιστική πλευρά.
Μ’ αυτόν τον εορτασμό του Ιούνη του
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 9
2019, αποκαλύφθηκε και πάλι η φρι-
κτή απάτη των σημερινών ανώτα-
των ηγετών του ατομικού πολέμου
του καπιταλισμού. Γι’ αυτούς, η ειρή-
νη σημαίνει απουσία της πάλης για
το σοσιαλισμό. Για αυτούς, η «υπε-
ράσπιση της ελευθερίας» είναι το
να σταματήσουν το σοσιαλισμό και
να τον συντρίψουν αν είναι δυνατόν.
Οι σημερινοί «σύμμαχοι» βλέπουν
αυτό που αποκαλούν «ελευθερία»
σαν το δικαίωμά τους να εξοπλίζο-
νται μέχρι τα δόντια, για να λεηλα-
τούν τους πόρους του κόσμου και να
εξαπλώνουν τον πόλεμο και το θά-
νατο σύμφωνα με τα συμφέροντά
τους. Οι εορτασμοί τους για τους πο-
λέμους είναι απάτες, όπου τολμούν
να παρουσιάσουν τις αντικομουνι-
στικές ενέργειές τους, με το πρόσχη-
μα της υπεράσπισης της «ελευθερί-
ας». Πρόθεσή τους είναι να σπείρουν
σύγχυση, να τρομοκρατήσουν και
ν’ αποτρέψουν το σχηματισμό ρευ-
μάτων στην εργατική τάξη ενάντια
στα ατομικά όπλα τους. Οι κατηγο-
ρίες ότι η Ρωσία και η Κίνα απειλούν
την εθνική ασφάλεια των καπιταλι-
στικών χωρών, είναι μέρος της εκ-
στρατείας για να δικαιολογήσουν τον
πόλεμο του καπιταλισμού, που βρί-
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ: ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ
Οι τελευταίες γενικές εκλογές του
Απριλίου, άνοιξαν τη δυνατότητα δημι-
ουργίας μιας Κυβέρνησης της Αριστε-
ράς. Μετά από πολλές διαπραγματεύ-
σεις, προόδους κι οπισθοδρομήσεις,
φτάσαμε σε μια κατάσταση αδιεξό-
δου, λόγω της άρνησης του Σοσιαλιστι-
κού Κόμματος (PSOE) να συμπεριλάβει
υπουργούς των ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΜΠΟΡΟΥ-
ΜΕ (UP).
Η πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
των εισηγμένων εταιρειών στο χρη-
ματιστήριο (IBEX 35) και της αστι-
κής τάξης γενικά, οφειλόταν στο πρό-
γραμμα που πρότειναν οι UP και
που συγκρουόταν άμεσα με τα συμ-
φέροντα της μεγάλης εργοδοσίας:
- Εξασφάλιση αξιοπρεπών και
σταθερών θέσεων εργασίας κι
εξασφάλιση των συντάξεων.
Κατάργηση της Εργασιακής
Μεταρρύθμισης.
- Υπεράσπιση των δημόσιων
υπηρεσιών μέσα από την ανάκτηση
των επενδύσεων στον τομέα της
υγείας, της παιδείας και των κοινωνικών
υπηρεσιών
- Δημόσιες πολιτικές για την
εξασφάλιση της ισότητας
- Τέλος στην εγκαταλειμμένη Ισπανία κι
10 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
σκεται ήδη σ’ εξέλιξη ενάντια στις
μάζες της ανθρωπότητας, που αρ-
νούνται οποιαδήποτε επιστροφή
στη δουλεία και την αποικιοκρατία.
Ο Ντόναλντ Τραμπ έφτασε στο Ενω-
μένο Βασίλειο για να ενθαρρύνει
τους βρετανούς συνένοχους στον πό-
λεμο. Πήγε για να βοηθήσει τη χώ-
ρα να στραφεί προς την πολεμοχαρή
δεξιά και να ισχυριστεί ότι ο πόλε-
μος ενάντια στο Ιράν είναι ένας πό-
λεμος ενάντια στους τρομοκράτες.
Ο σκοπός αυτής της επίσκεψης ήταν
να καταστήσει αποδεκτούς και νόμι-
μους τους βρετανικούς τομείς της δε-
ξιάς, όπως είναι αυτοί γύρω από τον
Φαράτζ, που συνδέεται αναμφισβή-
τητα με νεοναζιστικές ομάδες. Το τα-
ξίδι του Τραμπ ήταν μέρος του καπι-
ταλιστικού σχεδίου που βρίσκεται σε
λειτουργία κάθε μέρα, για να απονο-
μιμοποιήσουν και δυσφημίσουν την
ηγεσία του Κόρμπιν και να εμποδίζουν
το σχηματισμό ενός συμπαγούς ρεύ-
ματος αντικαπιταλιστικού κι αντιπο-
λεμικού, στα συνδικάτα και την αρι-
στερά που υποστηρίζει τον Κόρμπιν.
Η επέτειος της Απόβασης πραγμα-
τοποιήθηκε στο Πόρτσμουθ, με την
πλήρη συμμετοχή όλων των ηγετών
του ΝΑΤΟ. Είναι αναγκαίο να υπάρ-
εξασφάλιση των δημόσιων υπηρεσιών
στα χωριά
- Να καταργηθεί ο Νόμος Μορντάτζα
(Φίμωσης)
- Μείωση της τιμής των ενοικίων,
αποφυγή της κερδοσκοπίας κι εγγύηση
του δικαιώματος στέγασης. Επέκταση
του δημόσιου στεγαστικού πάρκου
- Αύξηση των φόρων σε όσους έχουν
περισσότερα, για να εξασφαλιστεί η
κοινωνική δικαιοσύνη
- Καταπολέμηση της κλιματικής
αλλαγής. Μεταρρύθμιση της
αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας
Σε καμία περίπτωση δεν είναι διατε-
θειμένο το PSOE να αποδεχθεί αυτά τα
μέτρα, αν και την τελευταία στιγμή πα-
ρουσίασε μια πρόταση που αποσαφηνί-
ζει τις προσεγγίσεις του για την Εργασια-
κή Μεταρρύθμιση, τις συντάξεις και τον
νόμο Φίμωσης. Οι βελτιώσεις στην υγεία
και την παιδεία δεν είναι πολύ σημαντι-
κές αλλαγές και δεν μπαίνει θέμα αντι-
στροφής των ιδιωτικοποιήσεων, που
έχουν οδηγήσει σε μεγάλη επιδείνωση
των δημόσιων υπηρεσιών, βλάπτοντας
πάνω απ’ όλα την εργατική τάξη και
τους φτωχότερους τομείς της κοινωνίας.
Η Ισπανία πρέπει να εκπληρώσει τις δε-
σμεύσεις που απαιτεί η Ευρώπη κι εμπο-
δίζουν την ανάπτυξή της, όπως είναι το
ξει μια πάλη στο Εργατικό Κόμμα,
για να συνεργαστεί με τις αντιπολε-
μικές οργανώσεις και για ν’ απορ-
ρίψει την πυρηνικό ασπίδα του ΝΑ-
ΤΟ στην Ευρώπη. Είναι αναγκαίο να
διωχθούν οι βόμβες Β61 που έχουν
αποθηκευτεί σε 5 ευρωπαϊκές χώ-
ρες και να καταγγελθεί η πυρηνι-
κή στρατικοποίηση του διαστήματος
από τον βορειοαμερικανικό, ευρω-
παϊκό και παγκόσμιο ιμπεριαλισμό.
Η λειτουργία του καπιταλισμού στη-
ρίζεται τώρα στον πόλεμο και στην
παραγωγή όπλων. Πρέπει να τον αντι-
μετωπίσουμε ζητώντας: Να βγούμε
από το ΝΑΤΟ και να ενώσουμε τις ερ-
γατικές μάζες της Ευρώπης, των ΗΠΑ
και του κόσμου ενάντια στο ΝΑΤΟ.
Η κριτική ενάντια στον Τραμπ πρέ-
πει να μετατραπεί σε Κίνημα ενάντια
στον καπιταλισμό και το ΝΑΤΟ. Το κα-
θήκον δεν είναι νέο: πρέπει να μετα-
τρέψουμε τον πόλεμο του καπιταλι-
σμού σ’ έναν πόλεμο ενάντια στον
καπιταλισμό, για να οικοδομήσουμε
τη νέα κοινωνία.
Από http://posadiststoday.
com/4-june-anti-trump-demo-
london/ , 30 Ιούνη 2019
χρέος, που είναι κοντά στο ΑΕΠ, η δέ-
σμευση για το δημόσιο έλλειμα, ο πε-
ριορισμός της αύξησης των συντάξεων
κι αρχίζοντας από το 2020 το Αυστρια-
κό Πακέτο, που θα εφαρμοστεί σ’ ολό-
κληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και που
σημαίνει τη χρηματοδότηση των συ-
ντάξεων και της ασφάλισης της ανεργί-
ας από τους ίδιους τους εργαζόμενους
και είναι μια απαίτηση των επιχειρημα-
τιών να κάνουν ελεύθερα απολύσεις
Η Ευρώπη μπαίνει σε μια νέα κρίση, με
τη Γερμανία σε ύφεση. Αυτό επηρεά-
ζει όλες τις οικονομίες και υπάρχουν
μεγάλες δυσκολίες στις μεγάλες γερ-
μανικές και γαλλικές τράπεζες που θέ-
λουν να το λύσουν, εν μέρει, με το Ευ-
ρωπαϊκό Σχέδιο Ιδιωτικών Συντάξεων.
Ο καπιταλισμός λύνει τις αντιθέσεις του
συγκεντροποιούμενος και καταργώντας
τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του
εργατικού κινήματος. Η τελευταία Εργα-
σιακή Μεταρρύθμιση, που ψηφίστηκε
από τον Ραχόι, βαθαίνει την επισφάλεια
και κατά συνέπεια επιδεινώνει τις συν-
θήκες διαβίωσης. Η αδυναμία της ισπα-
νικής βιομηχανίας, που είναι διαρθρωτι-
κή, για ν’ ανταγωνιστεί στην παγκόσμια
αγορά, έχει ανάγκη να διατηρεί χαμη-
λούς μισθούς κι ευελιξία στην εργασία.
Γι’ αυτό είναι θεμελιώδες να καταργηθεί η
Εργασιακή Μεταρρύθμιση, ώστε ν’ ανα-
κτηθούν τα δικαιώματα, οι αξιοπρεπείς
μισθοί και η σταθερότητα στην εργα-
σία. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, υποταγμέ-
νο στην πίεση των μεγάλων καπιταλιστι-
κών χωρών και της εργοδοσίας, δεν είναι
διατεθειμένο να εφαρμόσει πολιτικές
που ευνοούν άμεσα την εργατική τάξη.
Ο νόμος Φίμωσης δεν σημαίνει μόνο
τον περιορισμό της ελευθερίας της έκ-
φρασης, αλλά και την ποινικοποίηση
της εργατικής πάλης, με τη δίωξη και
την παραπομπή σε δίκη των συνδικα-
λιστών ηγετών, των απεργιακών συγκε-
ντρώσεων, των καταλήψεων, των απαλ-
λοτριώσεων.
Τα συνδικάτα δεν επεμβαίνουν σε βά-
θος για την υπεράσπιση των συμφερό-
ντων των εργαζομένων. Ιδιαίτερα τα
μεγάλα συνδικάτα, οι Εργατικές Επιτρο-
πές (Comisiones Obreras), και η Εργατι-
κή Συνομοσπονδία (UGT), συμμετείχαν
πολύ αδύναμα στην πολιτική συζήτηση,
αφού έκαναν μεν μια υπεράσπιση των
μισθών και των θέσεων εργασίας, αλλά
χωρίς να προτείνουν κανένα σχέδιο, που
ν’ απαντάει και να δίνει διέξοδο στην
κρίση του καπιταλισμού στην Ισπανία.
Όλα τα μέτρα που υπερασπίζουν χρη-
σιμεύουν μόνο στο να σώσουν το κα-
πιταλιστικό σύστημα. Δεν έχουν ένα
πρόγραμμα για ν’ αντιμετωπίσουν την
τωρινή κατάσταση. Η κατάργηση της
Εργασιακής Μεταρρύθμισης δεν επι-
τυγχάνεται, αν δεν είναι με την πί-
εση της κινητοποίησης της εργατι-
κής τάξης και της γενικής απεργίας.
Οι τελευταίοι μήνες έχουν συγκεντρώσει
πολλές απεργίες, προπάντων σε τομείς
που σχετίζονται με τα αεροδρόμια και τις
μεταφορές. Υπήρξαν συγκρούσεις ανά-
μεσα στους φύλακες του αεροδρομίου
της Βαρκελώνης και το προσωπικό εδά-
φους της Iberia και μιας εταιρείας που
παρέχει καύσιμα στις κύριες αεροπο-
ρικές εταιρείες κι επιπλέον η σύγκρου-
ση στη Ryanair, που προτίθεται να κλεί-
σει τέσσερις βάσεις της στην Ισπανία.
Οι «καβαλάρηδες» (οι ντελιβερά-
δες της Ισπανίας, σημ. μεταφρ.) και οι
«Kelly’s» (καμαριέρες στα ξενοδοχεία),
συνεχίζουν την πάλη για έναν αξιοπρε-
πή κατώτατο μισθό και για την ανα-
γνώριση των δικαιωμάτων τους. Αυ-
τοί οι τομείς, που δεν είναι κεντρικοί
για το προλεταριάτο, εκφράζουν τη δι-
άθεση όλου του εργαζόμενου λαού.
Η ανάπτυξη των κοινωνικών κινημά-
των, οικολόγοι, φεμινίστριες, ΛΟΑΤΚΙ
(σεξουαλικές επιλογές), Απόμαχοι (συ-
νταξιούχοι, στην υγεία κ.λπ.), είναι ένα
σύμπτωμα της θέλησης πλατιών κοι-
νωνικών τομέων, που δεν υποτάσσο-
νται, ούτε δέχονται τις συνέπειες αυτής
της κρίσης. Διαδηλώνουν υπερασπί-
ζοντας τις διεκδικήσεις τους και προ-
τείνοντας μια αλλαγή στην κοινωνία.
Αυτοί οι τομείς δεν βρίσκουν απάντη-
ση στην κατάσταση αυτή, ούτε στην
Αριστερά, ούτε στα συνδικάτα. Δεν
περιμένουν από τις τωρινές ηγεσί-
ες κι αναλαμβάνουν την πρωτοβου-
λία με μετασχηματιστικές προτάσεις.
Το πρόγραμμα που προτείνει το Σοσι-
αλιστικό Κόμμα για την επίτευξη μιας
κυβερνητικής συμφωνίας αντανακλά-
ει πολύ απόμακρα τις ανάγκες της κοι-
νωνίας. Συνδυάζει την υπεράσπιση ορι-
σμένων κοινωνικών δικαιωμάτων με την
πολιτική ευθυγράμμιση με την Ευρωπα-
ϊκή Ένωση και με την υπεράσπιση εμπο-
ρικών συμφωνιών όπως η CETA, η TTIP
ή η συμφωνία με τη Mercosur, οι οποί-
ες ανοίγουν την αγορά και τις δημόσιες
υπηρεσίες στη λεηλασία πολυεθνικών.
Η προειδοποίηση της Ευρώπης ότι οι
φόροι δεν μπορούν να μειωθούν, ούτε
ν’ αυξηθούν οι δημόσιες δαπάνες, ώστε
γι’ αυτούς να εξισορροπηθεί το ισοζύγιο
πληρωμών και για να συγκρατηθούν τα
ελλείματα, δεσμεύει τη νέα κυβέρνηση,
βάζει όρους σε επενδύσεις στα κοινωνι-
κά σχέδια και στην πάλη ενάντια στην
επισφάλεια και τους χαμηλούς μισθούς.
Τίποτα δεν μπορεί να αναμένεται
από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που αντι-
προσωπεύει τα συμφέροντα του με-
γάλου κεφαλαίου και των μεγάλων
πολυεθνικών και των οποίων οι απαι-
τήσεις περιορίζουν τα δικαιώματα και
τις κατακτήσεις κι ευνοούν τη συγκέ-
ντρωση του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Η εξωτερική πολιτική του PSOE εκφρά-
στηκε απροκάλυπτα με τη Βενεζουέ-
λα, υποστηρίζοντας τον Γκουαϊδό, άμε-
σα και μάλιστα πριν από την υπόλοιπη
ευρωπαϊκή αστική τάξη. Ο Σάντσεζ ευ-
θυγραμμίστηκε με τον ιμπεριαλισμό
στην καταδίκη του Μαδούρο και δεν έκ-
φρασε την αντίθεσή του στον αποκλει-
σμό στον οποίο υπόκειται η χώρα και
ο οποίος είναι ο κύριος υπεύθυνος για
τα οικονομικά προβλήματα που βιώνει.
Μ’ αυτή την προοπτική γίνεται πολύ
δύσκολο να εδραιωθεί μια Κυβέρνηση
της Αριστεράς, που να έχει σαν άξονα
τις κοινωνικές πολιτικές. Το πρόγραμμα
του Σοσιαλιστικού Κόμματος ανταπο-
κρίνεται στις πιέσεις του καπιταλιστικού
μηχανισμού, ιδιαίτερα στο οικονομι-
κό πεδίο και στην πλειοψηφία του είναι
ανταγωνιστικό με το πρόγραμμα των UP.
Η συζήτηση για τη συγκεκριμενοποίηση
της Κυβέρνησης της Αριστεράς πραγ-
ματοποιήθηκε μέσα από το Κοινοβούλιο
και στις διμερείς Επιτροπές, χωρίς μια
συμμετοχή των μελών στις Συνελεύσεις
και χωρίς Αποφάσεις των Κύκλων των UP.
Τα μέτρα που παρουσιάστηκαν από τους
UP είναι σημαντικά, αλλά δεν συνιστούν
από μόνα τους ένα πρόγραμμα οικονο-
μικού και κοινωνικού μετασχηματισμού.
Όπως δηλώνει ο Τρότσκι, δεν μπορεί να
υπάρξει ένα Μέτωπο της Αριστεράς και
κατά συνέπεια μια Κυβέρνηση της Αρι-
στεράς, χωρίς να προωθηθεί ένα προ-
τσές εθνικοποιήσεων. Για να αναπτυχθεί
μια χώρα, η ενέργεια, οι μεταφορές, οι
επικοινωνίες και οι κοινωνικές υπηρεσί-
ες πρέπει να βρίσκονται στα χέρια του
κράτους και κάτω από τον έλεγχο των
συνδικάτων και της εργατικής τάξης.
Απέναντι στην άρνηση του PSOE να κυ-
βερνήσει σε Συνασπισμό, οι UP θα έπρε-
πε να έχουν υποστηριχθεί από τα έξω,
επιτρέποντας έτσι τη συγκρότηση μιας
Κυβέρνησης και δίνοντας μια διέξοδο
στην κατάσταση πολιτικής εμπλοκής. Η
σύγκλιση νέων εκλογών δείχνει τον πε-
ριορισμό και την αδυναμία αυτής της
σοσιαλιστικής ηγεσίας, που δεν είναι δι-
ατεθειμένη να πάρει μέτρα, έστω και με-
τριοπαθή, για ν’ αντιμετωπίσει την κρί-
ση του καπιταλισμού.
Για να επηρεάσουμε σ’ αυτή την πο-
λιτική κατάσταση και για να οικοδομη-
θούν σαν ένας άξονας της Αριστεράς,
οι UP πρέπει ν’ αλλάξουν τη λειτουρ-
γία τους, που μένει στις κορυφές και η
οποία τους οδήγησε στο να παραμερι-
στεί η εσωτερική συζήτηση, επιτρέπο-
ντας έτσι την ανάπτυξη ρεφορμιστικών
ρευμάτων, όπως αυτό μ’ επικεφαλής
τον Ερρεχόν, που θέλησε ν’ απαλλα-
χτεί από την Κομματική διάρθρωση και
να μετατρέψει τους UP σ’ εκλογικό μη-
χανισμό. Πριν από τη ρήξη και τη δημι-
ουργία του ρεύματος Περισσότερη Μα-
δρίτη (Ερρεχόν), δεν υπήρξε συζήτηση
και συμπεράσματα κι αυτό αποδυνά-
μωσε ακόμη περισσότερο την οργά-
νωση, πράγμα που παράγει την εγκα-
τάλειψη πολλών μελών κι ακτιβιστών.
Αυτή η κατάσταση ανταποκρίνεται στην
πολιτική οπισθοδρόμηση της ηγεσίας
των UP, που εκφράστηκε στις θέσεις και
στις δηλώσεις της απέναντι σε προτσές
όπως της Λατινικής Αμερικής. Σε μια δύ-
σκολη στιγμή για τη Βενεζουέλα και την
Επαναστατική Κυβέρνησή της, ο Πάμπλο
Ιγκλέσιας όχι μόνο δεν την υποστηρίζει,
αλλά και απομακρύνεται από τις προη-
γούμενες θέσεις του, που ήταν σε υπε-
ράσπιση του Μπολιβαριανού προτσές
και τώρα παίρνει απόσταση από αυτό
και στηρίζει την εκλογική διέξοδο, απέ-
ναντι στην επίθεση της δεξιάς και του
ιμπεριαλισμού ενάντια στη Βενεζουέλα.
Η προοπτική για την Αριστερά στην
Ισπανία είναι το να συσκεφτεί γύρω από
ιδέες και προγράμματα, με τη συμμε-
τοχή των βάσεων των οργανώσεων και
μαζί με τα συνδικάτα και τα κοινωνικά
κινήματα, να δώσει τη μάχη για να επι-
βάλλει μια διέξοδο κοινωνικού μετα-
σχηματισμού.
Από http://posadistashoy.com/la-
izquierda-espana-debate-perspectivas/
20/9/2019
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 11
 Ο θρίαμβος του Περονισμού στις προκριματικές εκλογές
της Αργεντινής και η πρόοδος της Λατινικής Αμερικής
Μια χιονοστιβάδα λαϊκών ψήφων στις
προκριματικές εκλογές στην Αργεντινή,
συνέθλιψε την κυβέρνηση του Μάκρι με
17% διαφορά. Ακόμη κι αν πρόκειται για
μια αναμέτρηση που προβλέπεται για
την επιλογή εναλλακτικών υποψηφίων
σε κάθε ένα από τα ψηφοδέλτια, ο πε-
ρονικός και αριστερός λαός συμμετεί-
χε μαζικά, με όλη του την οργή και δια-
μαρτυρία που συσσωρεύτηκε, ενάντια
σε μια κυβέρνηση επιχειρηματιών και
ολιγαρχών, παραδομένη πλήρως στον
ιμπεριαλισμό. Ήταν μια μαζική αντίδρα-
ση, που εκφράστηκε στην υποστήρι-
ξη του διδύμου Αλμπέρτο και Κριστίνα
Φερνάντεζ, υποψήφιων του Μετώπου
Όλων (1),
Τυπικά αυτή η διαδικασία δεν ήταν
απαραίτητη, αφού όλα τα ψηφοδέλτια
είχαν επιλέξει ήδη τους αντίστοιχους
υποψήφιους, αλλά μετατράπηκε έτσι σε
μια πρόβλεψη για το πολιτικό πανόρα-
μα που θα προκύψει από τις εκλογές του
Οκτωβρίου: μια πλήρης ήττα της σημε-
ρινής κυβέρνησης και μια χωρίς προη-
γούμενο διαφορά, σ’ έναν ενδεχόμενο
δεύτερο γύρο. Το περονικό ζευγάρι πλη-
σιάζει το 49% και ο Macri παραμένει στο
32%, χάνοντας επίσης την επαρχία του
Μπουένος Άιρες, που θα περνούσε στον
Άξελ Κικίλοφ, πρώην υπουργό οικονομί-
ας της Κριστίνα Φερνάντεζ και εκπρό-
σωπο της περονικής αριστεράς, κερ-
δίζοντας κοντά στο 52,5%, έναντι του
34,5% της σημερινής μακρικής κυβερ-
νήτριας Βιδάλ. Η νίκη στην επαρχία του
Μπουένος Άιρες, που αντιπροσωπεύ-
ει το 39% του πληθυσμού της χώρας, εί-
ναι αποφασιστικής σημασίας. Επιπλέον
το Μέτωπο Όλων νίκησε σε 22 επαρχίες,
με εξαίρεση την Κόρδοβα.
Αυτός ο θρίαμβος είναι προϊόν του
εργατικού κινήματος, της φτωχής μι-
κροαστικής τάξης, με τους νέους και τις
γυναίκες στην πρώτη γραμμή. Στα βι-
ομηχανικά συμπλέγματα των κύριων
επαρχιών, όπως του Μπουένος Άιρες
(Ματάντσα, Αβελανέδα, Λανούς), της
Κόρδοβα ή της Σάντα Φε (Ροσάριο, Βί-
για Κονστιτουσιόν, Σαν Νικολάς) κατα-
γράφονται ποσοστά 70-80%. Αυτή εί-
ναι η κοινωνική και πολιτική εικόνα που
αντιπροσωπεύει αυτό το αποτέλεσμα
σε ολόκληρη τη χώρα, που απομόνω-
σε τη δεξιά, αλλά και την περονική δε-
ξιά, που συμμετείχε μόνη της και με μι-
κρή επιτυχία.
Το σχήμα «Ν’ αλλάξουμε-Προ», ο σχη-
ματισμός του Μάκρι (2), πλήρωσε ακρι-
βά για τον καταστροφικό απολογισμό
της πενταετούς κυβέρνησής του: περί-
που πέντε εκατομμύρια φτωχοί, πολλοί
από τους οποίους έπρεπε να εγκαταλεί-
ψουν τα σπίτια τους, γιατί δεν ήταν σε
θέση να πληρώσουν το νοίκι, τα ενυπό-
θηκα δάνεια ή τις «δολαριοποιημένες»
υπηρεσίες, δεκάδες χιλιάδες απολυμέ-
12 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
νοι, ενός εξαντλημένου παραγωγικού
συστήματος κι ενός απουσιάζοντος
κράτους, με την απώλεια εκατοντάδων
μικρών και μεσαίων βιομηχανικών και
γεωργικών επιχειρήσεων. Οι μοναδι-
κοί ευνοημένοι, εν μέσω αυτής της κα-
ταστροφής, είναι η εξαγωγική ολιγαρ-
χία, οι πολυεθνικές και οι τράπεζες, που
μοιράστηκαν ολόκληρη τη χειμαρρώ-
δη ροή των χρημάτων που έδωσε το
ΔΝΤ (60 δισεκατομμύρια δολάρια «βο-
ήθειας»). Η κυβέρνηση εξασφάλισε τε-
ράστια κέρδη σε επιχειρήσεις και μεγά-
λους γαιοκτήμονες κι έτσι υποθήκευσε
το μέλλον των συνθηκών διαβίωσης
εκατομμυρίων Αργεντινών και των απο-
θεματικών της Κεντρικής Τράπεζας.
Το «Μέτωπο Όλων» έχει σαν σπονδυ-
λική στήλη την Ένωση Πολιτών της Κρι-
στίνα Φερνάντεζ, στην οποία προστέθη-
καν κι άλλες πιο μετριοπαθείς περονικές
ομάδες και ηγέτες, όπως ο Σέρχιο Μάσ-
σα (Ανανεωτικό Μέτωπο), που καλύπτει
τομείς των μικρών και μεσαίων επιχει-
ρήσεων (PYMES). Δεν ήταν μια προσέγ-
γιση των ηγετών αφεαυτών, αλλά αυτοί
δεν είχαν άλλη εναλλακτική λύση, ενό-
ψει της αυξανόμενης πίεσης των μαζών,
για να μετατρέψουν αυτό το εκλογικό
κομμάτι, σε απερίφραστη ήττα της νε-
οφιλελεύθερης κυβέρνησης. Η συνοχή
του αργεντινού λαού χτίστηκε μέσα από
την πάλη όλων αυτών των ετών, ήταν το
αποτέλεσμα εκατοντάδων μερικών και
γενικών απεργιών των εργαζόμενων
όλων των κατηγοριών, του ισχυρού κι-
νήματος για την υπεράσπιση των αν-
θρώπινων δικαιωμάτων, της πάλης που
προώθησαν οι μανάδες και οι γιαγιάδες
της Πλατείας του Μάη, που αντιστάθη-
καν σθεναρά στις προσπάθειες να κλεί-
σει το κεφάλαιο της προηγούμενης δι-
κτατορίας, με εκπτώσεις στις ευθύνες
των ενόχων. Οι γυναίκες του κινήματος
Ούτε Μια Λιγότερη και οι νέες γυναίκες
των πράσινων κασκόλ, με μεγάλο εθνι-
κό και διεθνές κύρος, συνέβαλαν επίσης
με την πάλη τους για την απελευθέρωση
από την ανδροκρατία και την κακομε-
ταχείριση, που επιδεινώθηκε τα τελευ-
ταία χρόνια και για τη νόμιμη, ασφαλή
και δωρεάν έκτρωση. Όλος αυτός ο κοι-
νωνικός πλούτος μπήκε με δύναμη στις
κάλπες αυτών των προκριματικών, όλη
η οργή και η διαμαρτυρία για τη φυλά-
κιση του κοινωνικού ηγέτη Μιλάγκρο
Σάλα, διεκδικώντας την απελευθέρω-
σή του και ο οποίος φυλακίστηκε από το
ξεκίνημα κιόλας της κυβέρνησης Μάκρι
κι επιδιώκοντας τη δικαιοσύνη και την
αλήθεια για όλα τα εγκλήματα που δια-
πράχθηκαν, όπως αυτά με τη δολοφονία
των Σαντιάγκο Μαλντονάδο και Ραφαέλ
Ναχουέλ.
Η ΔΕΞΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ
ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ
ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Οι πρώτες αντιδράσεις του Μάκρι και
των ανθρώπων του ήταν εξαγριωμέ-
νες. Κατηγορούν για την κρίση την προ-
ηγούμενη κυβέρνηση κι εκείνη που θα
έρθει κι επιτίθενται στο εκλογικό σώμα
και στον Κιρχνερισμό για την ήττα, χω-
ρίς ν’ αναλάβουν καμιά ευθύνη για την
κατάρρευση της χώρας στα σχεδόν τέσ-
σερα χρόνια της Κυβέρνησης του Αλλα-
γή-Προ. Η υποτίμηση του πέσο (το δο-
λάριο ανατιμήθηκε κατά 30%), η αύξηση
του ασφαλίστρου κινδύνου σε 1800 μο-
νάδες, η πτώση των μετοχών της Αρ-
γεντινής στη Γουώλ Στρητ, που κατέρ-
ρευσαν κατά 57% και το γεγονός ότι η
Κεντρική Τράπεζα πρέπει να πουλήσει
μέρος των αποθεματικών της σε δολά-
ρια, δεν είναι απλά συνέπεια της απά-
ντησης που δίνουν οι αγορές στον κίν-
δυνο που αντιπροσωπεύει η νίκη του
Μετώπου Όλων. Ο Μαρτίν Ρεντράδο,
πρώην διευθυντής της Κεντρικής Τρά-
πεζας και κριτικός της προηγούμενης
κυβέρνησης, καταγγέλλει ότι ήταν ο
Μάκρι που έδωσε εντολή στην Κεντρι-
κή Τράπεζα να μην επέμβει τη Δευτέρα,
μετά τις εκλογές, με αποτέλεσμα ν’ αυ-
ξηθεί έτσι το δολάριο και να τιμωρήσει
τους ψηφοφόρους. Έχει κινηθεί δικαστι-
κή προσφυγή κατά του Μάκρι, λόγω του
οικονομικού χάους που σημειώθηκε στη
χώρα.
Στα μάτια του λαού ήταν ακόμη πιο
καθαρό, μετά τις εκλογές, ότι οι νεοφι-
λελεύθερες πολιτικές της Μάκρι οδή-
γησαν την οικονομία της Αργεντινής σε
καταστροφή και σε εξάντληση της εγ-
χώριας αγοράς. Υπάρχει μια προοπτική
για πληθωρισμό 30% και δεν υπάρχουν
προμήθειες σε ορισμένα προϊόντα. Οι
απολύσεις και το κλείσιμο επιχειρήσεων
πολλαπλασιάζονται και για παράδειγμα
η Χόντα θα σταματήσει να παράγει στην
Αργεντινή. Οι συνέπειες της βίαιης υπο-
τίμησης του αργεντινού πέσο, μπροστά
σε μια οικονομία όπου τα τρόφιμα, οι βι-
ομηχανικές εισροές, τα καύσιμα και η
ενέργεια είναι δολαριοποιημένα και οι
μισθοί που βασίζονται στα πέσος και
που δεν συνοδεύουν τον πληθωρισμό,
οδήγησαν σε μια συνολική παράλυση
της οικονομίας.
Η φτώχεια αυξήθηκε στη χώρα από
το 27 στο 32% και το δολάριο, που όταν
ανέβηκε η κυβέρνηση του Μάκρι Ν’ αλ-
λάξουμε ήταν στα 9,50 πέσος, έφτασε
στα 60 πέσος. Ο ελάχιστος μισθός που
ήταν 525 δολάρια, ο υψηλότερος στη
Λατινική Αμερική το 2015, τώρα δεν
φθάνει τα 215 δολάρια. Ο Μάκρι δεν έχει
τώρα τί άλλο να κάνει παρά να προτεί-
νει προεκλογικά μέτρα μέχρι τον Οκτώ-
βριο: πάγωμα των τιμολογίων στην
ενέργεια και κατάργηση του ΦΠΑ στα
τρόφιμα, χωρίς να επιλύσει ουσιαστικά
προβλήματα σ’ αυτόν τον παραγωγικό
τομέα, που είναι η κατανάλωση, προκα-
λώντας την αντίδραση ακόμα κι από κυ-
βερνήτες και χωρίς να μπορεί να εξαπα-
τήσει, ούτε ν’ αποφύγει το γεγονός ότι
τα σούπερ μάρκετ είναι άδεια κι ο κό-
σμος με μεγαλύτερη πείνα. Ο σημερι-
νός διευθυντής της Κεντρικής Τράπεζας,
μόλις επιβεβαίωσε ότι ο πληθωρισμός
είναι ασυγκράτητος τον Αύγουστο και
τον Σεπτέμβριο. Οι δύο ομιλίες του Μά-
κρι, η εκβιαστική (Δευτέρα) και η απο-
λογητική (Τετάρτη) είναι δύο όψεις του
ίδιου νομίσματος, εκείνου μιας αργεντι-
νής αστικής τάξης και ολιγαρχίας, χωρίς
προσωπικότητα και προοπτικές κι εντε-
λώς υποταγμένης στην πολιτική του
Τραμπ και του ΔΝΤ.
Τα μέτρα ανακούφισης που προτείνει
η κυβέρνηση: τα επιδόματα για τους δη-
μόσιους υπαλλήλους, η αύξηση του κα-
τώτατου μισθού, η μείωση των φόρων
και το πάγωμα για τρεις μήνες της τι-
μής της βενζίνης, φθάνουν με καθυστέ-
ρηση και με έναν εντελώς ανισόρροπο
προϋπολογισμό, που απαντήθηκε ήδη
από τις εταιρείες πετρελαίου, τα από
τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους
στην επιχείρηση υδρογονανθράκων Βά-
κα Μουέρτα. Τα συνδικάτα, οι Εργατικές
Συνομοσπονδίες CGT και οι CTA συνε-
δριάζουν και συζητούν πώς θ’ αντιμε-
τωπίσουν αυτή την πληθωριστική κρί-
ση, έτσι ώστε ο πληθυσμός να επιζήσει
μέχρι τον Οκτώβριο / Δεκέμβριο, αντι-
μετωπίζοντας την ανευθυνότητα και την
πρόκληση της κυβέρνησης, που μπο-
ρεί να οδηγήσει σε εκρηκτική και βίαιη
αντίδραση όπως ήταν το 2001 με τον
Ντε Λα Ρούα
Συνοπτικά, καθώς οι προσδοκίες επα-
νεκλογής του σημερινού προέδρου δεν
μπορούν να ικανοποιηθούν με κανέ-
να τρόπο, πρέπει να λύσουν και να ξε-
περάσουν αυτό το απροσδόκητο εμπό-
διο που σημαίνουν οι κάλπες, καθώς
δεν μπορεί να βγει κάτι θετικό για τους
Ν’ Αλλάξουμε.
Στον διεθνές πεδίο, το ΔΝΤ, οι κυβερ-
νήσεις των ΗΠΑ και των κυριότερων
χωρών της Δύσης και του Ισραήλ, γνω-
ρίζουν καλά ότι μια νέα περονική κυ-
βέρνηση θα τινάξει στον αέρα το σχέ-
διο για την ανάκτηση του ελέγχου της
«πίσω αυλής» των ΗΠΑ. Ιμπεριαλιστικό
σχέδιο που έχει επικεντρωθεί τώρα στη
μόνιμη επιθετικότητα και στις κυρώσεις
ενάντια στην Βενεζουέλα και την Κούβα
και με τη συνεργατική συνενοχή της κο-
λομβιανής κυβέρνησης.
Μια περονική νίκη και κυβέρνηση
την άνοιξη θ’ ανοίξει, αναμφίβολα, μια
νέα προοπτική της Λατινοαμερικανι-
κής Ολοκλήρωσης, της αναζωογόνη-
σης της UNASUR, των BRIC, αλλά και της
Mercosur, που ευνοείται σήμερα με την
ένταξη του Μεξικού, από τον πρόεδρο
Λόπεζ Ομπραδόρ και της Βολιβίας, όπου
η επανεκλογή του Έβο Μοράλες φαίνε-
ται σίγουρη. Η κυβέρνηση Μπολσονά-
ρο ζει μέσα σε μια μόνιμη αστάθεια. Η
δημοσίευση των επικοινωνιών ανάμε-
σα στο δικαστή Μόρο -που καταδίκασε
τον Λούλα σε φυλάκιση- και την ηγεσία
της πολυεθνικής, όπου συζητούσαν τον
τρόπο με τον οποίο θ’ απέτρεπαν την
υποψηφιότητα του ηγέτη του Κόμματος
των Εργαζομένων Λούλα, αυξάνουν την
αναξιοπιστία της εκτελεστικής εξουσί-
ας της Βραζιλίας. Οι φασιστικές κραυγές
του Μπολσονάρο ενάντια στην πιθανή
νίκη του Αλμπέρτο και της Κριστίνα, εί-
ναι μια απόδειξη της αδυναμίας των φι-
λοϊμπεριαλιστικών τομέων, που θεω-
ρούν ότι ο θρίαμβος του Περονισμού
ανοίγει μια νέα φάση, που θα ενισχύσει
τους αγώνες του βραζιλιάνικου λαού.
Η αριστερά, οι κομμουνιστές και οι
λατινοαμερικανοί επαναστάτες αισθά-
νονται ήδη την επίδραση αυτού του
αποτελέσματος που υπήρξε στην Αρ-
γεντινή, βλέπουν ότι από εκεί ξεπηδούν
νέα κίνητρα για να προχωρήσουν. Η
εκλογική ήττα του Μάκρι συγκέντρωσε
την ικανοποίηση και τον ενθουσιασμό
των Μαδούρο, Λούλα, Έβο, Κορρέα. Ζε-
λάγια, Ορτέγκα και του Πλατιού Μετώ-
που. Είναι δυνατή η ανάκτηση του προ-
τσές των μετασχηματισμών! Θα είναι μια
ανάσα οξυγόνου για τη Μπολιβαριανή
Επανάσταση, θα προκαλέσει την κρίση
της κυβέρνησης της Βραζιλίας και την
απομόνωση της δεξιάς του Εκουαδόρ,
με την επιστροφή των Λούλα, Κορρέα
και Ζελάγια.
Η συμμορία του Τραμπ δεν θα δεχτεί
ευχάριστα αυτή την κατάσταση και θα
προετοιμάσει μια εκστρατεία ποινικο-
ποίησης για τη νέα κυβέρνηση του Αλ-
μπέρτο Φερνάντεζ. Είχαν ήδη δώσει
ένα μήνυμα, στη μέση της εκλογικής
εκστρατείας, μ’ έναν αμερικανό επαρ-
χιακό δικαστή, που καλούσε σε δίκη
την τελευταία κυβέρνηση Κίρχνερ, κα-
ταγγέλλοντας παρατυπίες που διαπρά-
χθηκαν κατά την απαλλοτρίωση και
επανεθνικοποίηση της εταιρείας υδρο-
γονανθράκων YPF και ζητώντας απο-
ζημίωση εκατομμυρίων υπέρ της Ρεπ-
σόλ. Εδώ και δύο χρόνια, ο παγκόσμιος
Τύπος υπογραμμίζει ότι η οικονομία της
Αργεντινής κλονίζεται και ότι το ΔΝΤ
αναγκάστηκε να τρέξει αρκετές φορές
σε βοήθεια. Τώρα που αυτή η κατάστα-
ση ξεσπάει, οι ευθύνες αποδίδονται στη
μελλοντική περονική κυβέρνηση!
Διάφορες συνιστώσες του Μετώπου
Όλων, οι κύριοι ηγέτες του, καλούν σε
ηρεμία και να διατηρηθεί η λαϊκή επα-
γρύπνηση και έλεγχος, για να προστα-
τεύσουν την πορεία από τώρα μέχρι τον
Οκτώβριο. Ο Αλμπέρτο Φερνάντεζ κα-
θησυχάζει τις αγορές, δηλώνοντας ότι
θα σεβαστεί τις διεθνείς δεσμεύσεις.
Δηλώσεις που δεν ταιριάζουν με την
κατάσταση που δημιουργήθηκε με-
τά το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών
PASO (Προκριματικές Ανοιχτές Ταυτό-
χρονες και Υποχρεωτικές), που δείχνουν
μια υπεροχή, χωρίς όμως αυτό να έχει
εκφραστεί σε θέσεις των ηγετών, αλλά
έχει δημιουργήσει έναν λαϊκό ενθουσι-
ασμό και μια τεράστια επιθυμία λαϊκής
ανάκαμψης και πρωταγωνισμού, πολύ
μεταδοτική και πολύ πάνω από τα σχέ-
δια που χαράζουν οι ίδιες οι ηγεσίες. Το
θερμόμετρο του χτυπήματος των προ-
κριματικών εκλογών στην κυβέρνηση
και τη χρηματιστική ολιγαρχία, είναι η
αντίδραση των μεγάλων μέσων ενημέ-
ρωσης που σε συγχορδία με τον διεθνή
Τύπο, αναγκάστηκαν ν’ αναγνωρίσουν
στην πρώτη σελίδα τους τη μεγάλη ήτ-
τα του Μάκρι. Είναι αυτοί οι ίδιοι που πο-
λέμησαν και καταδίωξαν τα ανεξάρτητα
μέσα μαζικής ενημέρωσης κι είναι συ-
νένοχοι με τη δικαστική-μιντιακή φάρ-
σα ενάντια στη Κριστίνα Κίρχνερ και
τώρα πηδάνε από το πλοίο που βυθί-
ζεται. Οι αργεντινές μάζες δεν παρέλυ-
σαν στη διάρκεια της κυβέρνησης Μά-
κρι, διατήρησαν ένα αδιάκοπο επίπεδο
πάλης κι ένα πολύ υψηλό επίπεδο πολι-
τικής ζωής. Στη διάρκεια όλης αυτής της
περιόδου, παρακολούθησαν τα γεγονό-
τα του κόσμου και απέρριψαν την ιδέα
της «εξάντλησης και της ήττας της περι-
όδου του λατινοαμερικάνικου προοδευ-
τισμού». Με την μαζική, συντονισμένη
και συμπαγή ψήφο της Κυριακής, ο πε-
ρονικός λαός και η αργεντινή αριστερά
έχουν κάνει να τιναχτούν στον αέρα τα
ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Η περονική αριστερά, οι κομμουνι-
στές, οι σοσιαλιστές, οι αντιιμπερια-
λιστές εθνικιστές, πρέπει να προετοι-
μαστούν για να συγκεντρώσουν όλο
το δυναμικό που απελευθερώνει αυτή
η πρόοδος της Αργεντινής. Πρέπει να
επέμβουν σ’ αυτό το προτσές, επανα-
δραστηριοποιώντας την προγραμματι-
κή συζήτηση, που θα είναι χρήσιμη για
να γίνει ένας απολογισμός όλης της τε-
λευταίας φάσης κι ανακτώντας τις πιο
ανυψωμένες εμπειρίες του περονικού
εργατικού κινήματος. Ανάμεσά τους τα
προγράμματα της Χουέρτα Γκράντε και
Λα Φάλντα, που έχουν σαν άξονα την
ανάκτηση του εθνικού πλούτου και κλη-
ρονομιάς, για να μπουν στην υπηρεσία
των εργαζομένων και των εκμεταλλευό-
μενων τομέων του πληθυσμού.
Χόρχε Σεριάνι-Κάρλος Ροσέττι
13 Αυγούστου 2019
http://posadistashoy.com/la-
izquierda-espana-debate-perspectivas/
1.Μέτωπο Όλων: Δημιουργήθηκε από
το Κόμμα Δικαιοσύνης, τον Κιρχνερισμό,
με επικεφαλής την Κριστίνα Φερνάντεζ,
το Ανανεωτικό Μέτωπο του Σέργιου Μάσ-
σα (μετριοπαθές περονικό), το Αλφονσινι-
κό Εθνικό Κίνημα (Ριζοσπαστικό), τη Νέα
Συνάντηση, με κομμουνιστική προέλευση,
κλπ. Υποστηρίζεται από τις Εργατικές Συ-
νομοσπονδίες CGT και CTA.
2.Ν’ αλλάξουμε-Προ: αποτελείται από
τη Ρεπουμπλικανική Πρόταση, κόμμα του
προέδρου Μάκρι και τη Ριζοσπαστική
Ένωση Πολιτών.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 13
 ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΙΡΑΝ!
Οι ΗΠΑ αποφάσισαν να στείλουν τα
στρατεύματα και το σύστημα πυραύ-
λων Πάτριοτ στη βάση τους στη Σ.
Αραβία. Κι αυτό έγινε πριν το Ιράν κα-
τάσχει το βρετανικό δεξαμενόπλοιο
Στένα Ιμπέρο στα στενά του Ορμούζ
(20 Ιουλίου).
Την εποχή εκείνη, το Ηνωμένο Βασί-
λειο είχε ήδη δεσμεύσει το ιρανικό δε-
ξαμενόπλοιο «Γκρέις1» στο Γιβραλτάρ
(4 Ιουλίου). Και στις 19 Ιουλίου, οι ΗΠΑ
ισχυρίστηκαν ότι κατέρριψαν ένα ιρα-
νικό ντρον πάνω από τα στενά του Ορ-
μούζ. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, το
Ιράν υπερασπιζόταν και εξακολουθεί
να υπερασπίζεται τον εαυτό του από τις
ιμπεριαλιστικές επιθέσεις. Το Ιράν δεν
είναι ο υποκινητής του πολέμου, πράγ-
μα για το οποίο κατηγορείται. Ακόμα
και τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης
αναγκάζονται να το παραδεχτούν.
Ήταν η αμερικανική διοίκηση που
έσπασε την πυρηνική συμφωνία του
Ιράν. Και είναι το Ιράν που πρότεινε στη
Γαλλία και τη Γερμανία -κι ακόμη και
στο Ηνωμένο Βασίλειο- να συμβάλουν
στη διατήρηση της συμφωνίας. Οι τε-
λευταίες αυτές χώρες παίρνουν σταδι-
ακά την πλευρά των ΗΠΑ (μέσα από τα
κοινά ταξικά τους συμφέροντα), αλλά
το κάνουν αργά, απρόθυμα και με με-
γάλη δυσφορία.
Το Ιράν είναι απολύτως σωστό να επι-
διώξει να χρησιμοποιήσει τις διαφορές
ανάμεσα στις ΗΠΑ από τη μια και τους
ιμπεριαλιστές συμμάχους τους από την
άλλη, όπως είναι η Βρετανία, η Γαλλία
και η Γερμανία. Είναι μ’ αυτό τον τρόπο
που το Ιράν πέτυχε να έχει ελευθερω-
θεί τελικά το «Γκρέις1» από τις, βρετα-
νικά ελεγχόμενες, αρχές στο Γιβραλτάρ
(15 Αυγούστου).
Η ευρωπαϊκή αστική τάξη δεν εμπι-
στεύεται την ηγεσία του Τραμπ στις
ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα φοβά-
ται. Αισθάνεται πιεσμένη από το γεγο-
νός ότι οι ΗΠΑ προωθούν κοστοβόρες
εμπορικές ρήξεις, όχι μόνο με το Ιράν,
αλλά και με άλλες χώρες. Όσο αφορά
το θέμα με το Ιράν, αυτή η αστική τάξη
αισθάνεται ότι σέρνεται από τη διοίκη-
ση του Τραμπ, σ’ έναν πιθανό νέο πόλε-
μο κι αυτό χωρίς μια προηγούμενη συ-
νεννόηση. Αν και οι ΗΠΑ αναπτύσσουν
τους πυραύλους πάτριοτ και το Ηνω-
μένο Βασίλειο εξακολουθεί να στέλνει
πολεμικά πλοία στον Κόλπο, σημαντικά
άρθρα στον Τύπο εμφανίζονται, τόσο
στις ΗΠΑ όσο και στο Ηνωμένο Βασί-
λειο, που επικρίνουν αυτή την κλιμά-
κωση προς τον πόλεμο.
Αισθανόμενο πόσο τρομερές θα εί-
ναι οι συνέπειες, το Πεντάγωνο διστά-
ζει να εξαπολύσει την ολοκληρωτική
επίθεση της «αλλαγής του καθεστώ-
14 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
τος» ενάντια στο Ιράν. Η κυβέρνηση
Τραμπ αντιδρά σ’ αυτό, παίρνοντας τις
δικές της πρωτοβουλίες εδώ και εκεί,
για να δείξει τη διατήρηση της ικανό-
τητας του καπιταλισμού και του ίδιου
του Τραμπ. Όταν ο τελευταίος απέσυρε
μονομερώς τις ΗΠΑ από την πυρηνική
συμφωνία με το Ιράν, το έκανε για να
επιβάλει στη συνέχεια οικονομικές κυ-
ρώσεις σε αυτή τη χώρα και να υποχρε-
ώσει τους ευρωπαίους καπιταλιστές να
τον ακολουθήσουν. Αυτή ήταν η πρό-
θεση του Τραμπ, ελλείψει ολοκληρω-
τικού πολέμου ενάντια στο Ιράν, αλλά
το Ιράν δεν παραιτείται. Αγωνίζεται και
χρησιμοποιεί τις αντιθέσεις στο ιμπε-
ριαλιστικό στρατόπεδο, για να κάνει
κοινό μέτωπο με τις αντιιμπεριαλιστι-
κές δυνάμεις στη Συρία, το Λίβανο και
με άλλους.
Ο ρόλος κλειδί της Ρωσίας και της Κί-
νας
Σήμερα, όπου κι αν πάνε οι ιμπερια-
λιστές, με την πρόθεση να κατακερμα-
τίσουν και να υποτάξουν χώρες -όπως
στη Βενεζουέλα και τη Συρία-, βρί-
σκουν τη Ρωσία και την Κίνα στο δρόμο
τους. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν σημα-
ντικοί καπιταλιστικοί τομείς στη Ρωσία
και την Κίνα, αλλά αυτοί δεν αποφασί-
ζουν σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής.
Η εξωτερική πολιτική της Ρωσίας και
της Κίνας διευκολύνει την προοπτική
της παγκόσμιας ανθρώπινης ανάπτυ-
ξης και την άμεση αντιιμπεριαλιστική
πάλη.
Μέσα από τις αποτυχίες τους, τους
δισταγμούς και τις αναβολές, ο Τραμπ
και οι ιμπεριαλιστές δείχνουν ότι είναι
αυτοί που φοβούνται. Δεν ήταν από έλ-
λειψη στρατιωτικής δύναμης που χρε-
οκόπησαν στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη
Λιβύη και τη Συρία. Χρεωκόπησαν γιατί
δεν υπάρχει πλέον καπιταλιστική ανά-
πτυξη γι’ αυτούς στον κόσμο.
Είναι το Σοβιετικό Εργατικό Κράτος
που νίκησε τον ναζισμό στον τελευ-
ταίο πόλεμο κι όχι «οι σύμμαχοι». Ήταν
ο θρίαμβος της Σοβιετικής Ένωσης που
δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την
Κίνα να γίνει Εργατικό Κράτος (1949)
και για να γίνουν ανεξάρτητες τοι πε-
ρισσότερες από τις αποικίες του κό-
σμου. Προκειμένου ο ιμπεριαλισμός να
συνεχίσει να λεηλατεί τον κόσμο, πρέ-
πει τώρα να νικήσει τη Ρωσία και την
Κίνα μαζί. Οι τελευταίοι αναζητούν την
παραπέρα ανάπτυξή τους μέσα από
την υποστήριξη που δίνουν, που συνε-
χίζουν να είναι σε θέση να δώσουν, σε
κυβερνητικό και πολιτικό επίπεδο, σε
χώρες όπως η Κούβα, η Βενεζουέλα, η
Βολιβία, η Συρία, το Ιράν και άλλες χώ-
ρες.
Με την αποφασιστική αντιιμπεριαλι-
στική αντίστασή του, το Ιράν αποδεί-
χνει ότι δεν φοβάται. Αυτός που είναι
αναποφάσιστος, παράλογος, άτιμος
και δειλός είναι ο παγκόσμιος ιμπε-
ριαλισμός. Αν και θέλει και χρειάζεται
μια πλήρη κι αποφασιστική αναμέτρη-
ση με τη Ρωσία και την Κίνα, αισθάνε-
ται ότι είναι ήδη πολύ αποσυντεθειμέ-
νος για να βγει νικητής. Κάθε άμεσος
πόλεμος των ΗΠΑ ενάντια στο Ιράν, θα
εμπλέξει τη Ρωσία, την Κίνα, το Ισραήλ,
το Λίβανο, ολόκληρη τη Μέση Ανατο-
λή, ολόκληρο τον κόσμο. Ο ιμπεριαλι-
σμός χρειάζεται ολοκληρωτικό παγκό-
σμιο πόλεμο, για να προσπαθήσει να
σώσει το καθεστώς του, αλλά το γεγο-
νός ότι ο κόσμος δεν τρομοκρατείται,
τον κάνει ν’ αμφιταλαντεύεται.
Τα καθήκοντα της Αριστεράς
Η αριστερά πρέπει να υποστηρίξει
την πάλη της Ιρανικής Δημοκρατίας,
στην υπεράσπιση της ιρανικής εθνι-
κής κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραι-
ότητάς του και του δικαιώματός του
να καθορίσει το μέλλον του. Σε μέρη
όπως η Βενεζουέλα, το Ιράν ή το Χονγκ
Κονγκ, οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο
και οι ιμπεριαλιστές του κόσμου, δεν
επεμβαίνουν για να υπερασπίσουν δή-
θεν την «ελευθερία, τη δημοκρατία και
τα ανθρώπινα δικαιώματα». Αυτό που
επιδιώκουν, ενάντια σε κάθε δίκαιο, εί-
ναι να αναγκάσουν τον πρώην αποικι-
ακό κόσμο να επανέλθει κάτω από την
ιμπεριαλιστική κυριαρχία.
Στις δυτικές χώρες μας, πρέπει ν’
απαιτήσουμε να μην δεχτεί καμιά επί-
θεση το Ιράν. Σε κάθε χώρα και διε-
θνώς, το καθήκον είναι να ενώσουμε
τα αντιπολεμικά, αντιιμπεριαλιστικά
και αντι-λιτότητα κινήματα. Η πρόθε-
ση του ιμπεριαλισμού σε σχέση με το
Ιράν, προσφέρει την ευκαιρία να μπει
-σε κάθε χώρα και διεθνώς- η ανάγκη
για μεγαλύτερη διείσδυση των αντιι-
μπεριαλιστικών ιδεών στο εσωτερικό
της εργατικής τάξης και των λαϊκών ορ-
γανώσεων.
Η φωνή μας πρέπει να είναι: «Καμιά
επίθεση στο Ιράν!». Όταν εξηγούμε
αυτό το σύνθημα, πρέπει να πάρουμε
υπόψη την αποδοχή που αυτό έχει ήδη
σε κάθε χώρα, ακόμη και στις Ηνωμέ-
νες Πολιτείες. Αυτό το σύνθημα πρέπει
να χρησιμοποιηθεί για να προσελκύσει
τα εργατικά κόμματα, τους εργατικούς
αγώνες και τα συνδικάτα, πιο κοντά σε
όσους αγωνίζονται ενάντια στις πολιτι-
κές λιτότητας του καπιταλισμού, καθώς
και στα αντιπολεμικά και αντι-ΝΑΤΟικά
κινήματα, σε κάθε χώρα και διεθνώς.
Από http://posadiststoday.
com/dont-attack-iran/
22.7.19 αναθεωρημένο 2.9.19
 Τελική Διακήρυξη της 25ης Συνάντησης του Φόρουμ του Σάο Πάολο (ΦΣΠ):
Ενότητα των λαών ενάντια στον ιμπεριαλισμό
Τα κόμματα και οι οργανώσεις της αρι-
στεράς, από τις πέντε ηπείρους του κό-
σμου, επανέλαβαν ότι συνοδεύουν τη
Βενεζουέλα απέναντι στην αυτοκρατορι-
κή επίθεση ενάντια στη χώρα κι ενάντια
σε άλλη έθνη. Επίσης, παρέδωσαν στον
Πρόεδρο της Δημοκρατίας Νικολάς Μα-
δούρο και τον Κουβανό ομόλογό του Μα-
νουέλ Ντίαζ-Κάνελ, την τελική δήλωση
που υιοθετήθηκε, σαν απόδειξη της αφο-
σίωσής μας, αυτής που πρυτάνευσε και σ’
αυτές τις μέρες της Συνάντησης στο Κα-
ράκας.
Ακολουθεί η διακήρυξη
ΤΕΛΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 25ΗΣ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΦΣΠ
Οι αντιπρόσωποι, άνδρες και γυναί-
κες, στην 25η Συνάντηση του ΦΣΠ, που
συνήλθαν στο Καράκας, Μπολιβαριανή
Δημοκρατία της Βενεζουέλας, γενέτει-
ρα του Απελευθερωτή Σιμόν Μπολι-
βάρ και του αντάξιου συνεχιστή του,
του Κομαντάντε Ούγκο Τσάβες Φρίας,
με την ευκαιρία της 65ης επετείου από
τη γέννησή του, φτάσαμε στα ακόλου-
θα συμπεράσματα:
Ένα χρόνο μετά την 24η Συνάντηση
της Αβάνας, έχει βαθύνει η πολύπλευ-
ρη αντιδραστική επίθεση του αμερικά-
νικου ιμπεριαλισμού και της ολιγαρχι-
κής δεξιάς συμμάχου του. Αλλά την ίδια
στιγμή, στη Λατινική Αμερική και την
Καραϊβική αναπτύσσονται σημαντικοί
λαϊκοί αγώνες και θρίαμβοι, που έχουν
συγκρατήσει την αυτοκρατορική επί-
θεση. Οι πρόσφατες περιπτώσεις στο
Μεξικό, τη Βενεζουέλα, τη Νικαράγουα
και το Πουέρτο Ρίκο το επιβεβαιώνουν
Είναι επείγον ν’ αναληφθεί και πάλι
η πρωτοβουλία, πιο δυναμικά κι απο-
τελεσματικά. Αυτό είναι δυνατό «όταν
υπάρχει ενότητα, αποφασιστική και
ικανή πολιτική ηγεσία, ξεκάθαροι στό-
χοι πάλης, αγωνιστικό ηθικό και ρίζες
στις λαϊκές τάξεις». Αυτή η ιδέα, που
εγκρίθηκε από την 24η Συνάντηση πέρ-
σι, διατηρεί όλη της την ισχύ.
Αν και οι αρνητικές επιπτώσεις της
συγκέντρωσης της ιδιοκτησίας, της
εξουσίας και του πλούτου, στα χέρια
της πάντα προνομιούχας μειοψηφίας,
συνεχίζουν να βαθαίνουν, στις χώρες
της περιοχής όπου συνέβη αυτό, αυ-
ξάνεται η κοινωνική διαμαρτυρία, ενώ
οι δυνάμεις της Αριστεράς, λαϊκές και
προοδευτικές, ιδιαίτερα στο πεδίο των
κοινωνικών και λαϊκών κινημάτων, εγεί-
ρουν αντι-νεοφιλελεύθερες προτάσεις,
που πρέπει να παροτρύνουμε και να
υποστηρίξουμε αποφασιστικά.
Η διεθνής δεξιά δεν σταματά τα ανα-
τρεπτικά της σχέδια. Λειτουργεί συντο-
νισμένα για να κατακερματίσει και / ή
ν’ αποδυναμώσει τα Εθνικά μας Κρά-
τη. Επιδιώκει να εκμηδενίσει ή να απο-
νομιμοποιήσει οποιοδήποτε σχέδιο
κοινωνικής αλλαγής, που επιδιώκει να
προχωρήσει με μη καπιταλιστικά μονο-
πάτια, ή ακόμα και απλά μετα-νεοφιλε-
λεύθερα. Λειτουργεί χωρίς σταματημό
για να διαβρώσει τις εθνικές μας ταυ-
τότητες, καθώς και τις πολιτιστικές αξί-
ες που μας δίνουν κοινωνική συνοχή κι
επιταχύνει τις προσπάθειες που προσα-
νατολίζονται στο να μας διαιρέσουν σε
όλους τους τομείς.
Απέναντι στο αποσυνθετικό σχέδιο
της δεξιάς, ν’ αντιτάξουμε το σχέδιο της
Ολοκλήρωσης, της Κυριαρχίας και της
Αξιοπρέπειας των λαών μας. Απέναντι
στις Συμφωνίες Ελεύθερου Εμπορίου,
που προωθούνται από τις ΗΠΑ, ενισχύ-
σουμε τα σχέδια της κυρίαρχης ολοκλή-
ρωσης, όπως τη CELAC, την ALBA-TCP,
τη MERCOSUR και άλλες πρωτοβουλί-
ες λαϊκής και αυτόνομης Ολοκλήρωσης.
Η διοίκηση Τραμπ, μια πλήρης έκφρα-
σης της αμερικάνικης αυτοκρατορίας
και του πολυεθνικού χρηματιστικού κα-
πιταλισμού, που σήμερα είναι η επικρα-
τούσα εξέλιξή του, επιδιώκει ν’ αντι-
στρέψει, με αυξανόμενη βία σε όλους
τους τομείς, την πτωτική τάση της σχε-
τικής ισχύος της σαν ηγεμονικό κέντρο
της διεθνούς δεξιάς. Ενωμένοι εμείς να
την εμποδίσουμε να επιτύχει τους ιστο-
ρικούς της στόχους κυριαρχίας πάνω
στα εδάφη της Δικής μας Αμερικής. Εί-
μαστε υποχρεωμένοι απέναντι στους
λαούς μας, να εμποδίσουμε το δόγμα
Μονρόε να επιτύχει τους επεμβατικούς
στόχους του. Απέναντι στο Δόγμα Μον-
ρόε, (να προωθήσουμε) το Δόγμα Μπο-
λιβάρ.
Η πολιτική παρακαταθήκη της Αρι-
στεράς και των λαϊκών και προοδευτι-
κών δυνάμεων, από το 1959 μέχρι σήμε-
ρα, πολλαπλασιάζει τις ελπίδες, για να
υποστηρίξουμε ότι ναι, είναι δυνατόν
να νικήσουμε κάθε αυτοκρατορική επί-
θεση. Αυτό το αποδείχνουν σήμερα η
Μπολιβαριανή Επανάσταση, η Κουβα-
νική Επανάσταση, η επιτυχημένη βολι-
βιανή πολιτική εμπειρία και η Σαντινι-
στική Νικαράγουα.
Να ενισχύσουμε τους αγώνες για δι-
καιοσύνη για όλους και για όλες, για κοι-
νωνική χειραφέτηση, για πλήρη πολιτι-
κή κυριαρχία, οικονομική ανεξαρτησία
και αυτοδιάθεση των λαών μας.
Ας συνεχίσουμε να οικοδομού-
με την ευρύτερη αντιιμπεριαλιστική
και αντι-νεοφιλελεύθερη ενότητα, σε
σχέση με την ποικιλομορφία των αρι-
στερών και προοδευτικών πολιτικών
κομμάτων και δυνάμεων και των κοι-
νωνικών και λαϊκών κινημάτων που τις
ενώνουν και τις αριστερές και προο-
δευτικές κυβερνήσεις, για να νικήσου-
με την ιμπεριαλιστική επίθεση και την
εμβάθυνση και / ή την αποκατάσταση
του νεοφιλελευθερισμού.
Απέναντι σ’ αυτές τις πραγματικότη-
τες, η 25η Συνάντηση του ΦΣΠ καλεί,
με μια συναίσθηση του επείγοντος της
ανάγκης, να ενισχυθεί το παγκόσμιο κί-
νημα για την προάσπιση της ειρήνης,
της δημοκρατίας και των κοινωνικών
κατακτήσεων που επιτεύχθηκαν. Η επι-
θετική και ανεύθυνη διεθνής συμπερι-
φορά της τωρινής Διοίκησης Trump, το
απαιτεί.
Καλεί για την προώθηση της ευρύτε-
ρης παγκόσμιας αλληλεγγύης, με την
υπεράσπιση της κυριαρχίας και της αυ-
τοδιάθεσης του βενεζολάνικου λαού
και με το δικαίωμά του να ζήσει ειρηνι-
κά.
Υποστηρίζει το διάλογο ανάμεσα
στην Μπολιβαριανή Κυβέρνηση και τα
αντιπολιτευόμενα ρεύματα, που προω-
θεί ο συνταγματικός πρόεδρος Νικολάς
Μαδούρο, γιατί είναι μια πραγματική
έκφραση της δημοκρατίας και των υφι-
στάμενων ελευθεριών στη Βενεζουέ-
λα και γι’ αυτό υποστηρίζεται πλειοψη-
φικά από τον λαό της Βενεζουέλας, με
σκοπό να επιλύσει τις διαφορές με συ-
νταγματικά και ειρηνικά μέσα, χωρίς ξέ-
νη επέμβαση.
Απορρίπτει έντονα τις απειλές στρα-
τιωτικής επέμβασης ενάντια στη Βε-
νεζουέλα και καταδικάζει σε κάθε
περίπτωση τον οικονομικό, χρηματο-
πιστωτικό, εμπορικό αποκλεισμό και
τη διπλωματική πολιορκία, από τη με-
ριά της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Η διατή-
ρηση της ειρήνης στη Βενεζουέλα δια-
τηρεί την ειρήνη στην περιοχή και είναι
μία από τις προτεραιότητες των κομμά-
των που αποτελούν το ΦΣΠ.
Επικροτεί τις σωστές αποφάσεις που
εγκρίθηκαν στην 23η και 24η Συνάντη-
ση του ΦΣΠ, γιατί θεωρεί ότι είναι σε
πλήρη ισχύ. Κατά συνέπεια αυτή η 25η
Συνάντηση του ΦΣΠ καλεί:
Να ενισχύσουμε, σαν κοινό στόχο,
την υπεράσπιση της Ανακήρυξης της
Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής
σαν Ζώνη Ειρήνη, που εγκρίθηκε στη
2η Σύνοδο Κορυφής της CELAC. Αυτό
είναι επείγον και ζωτικό.
Να υπερασπίσουμε τη CELAC, σαν το
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 15
μεγαλύτερο ενωτικό γεγονός των τε-
λευταίων 200 χρόνων και να σπείρουμε
την ιδέα της Ολοκλήρωσης στους λα-
ούς μας.
Ν’ απορρίψουμε την επικίνδυνη
στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ και
των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ, στην
Καραϊβική και τον Ατλαντικό, με σαφώς
επιθετικούς στόχους και για πίεση στα
έθνη μας.
Ν’ απορρίψουμε ενεργητικά το Δόγ-
μα Μονρόε και όλες τις ιδέες των ΗΠΑ,
που θεωρούν τη Λατινική Αμερική και
την Καραϊβική σαν την «πίσω αυλή»
τους.
Να συμφωνήσουμε, σε κάθε χώρο
που μπορούμε, ενέργειες που αντιμε-
τωπίζουν την κυριαρχία του γιάνκικου
ιμπεριαλισμού στη Λατινική Αμερική
και την Καραϊβική.
Να γνωρίζουμε με ακρίβεια πώς ενερ-
γεί η διεθνής, περιφερειακή και ντόπια
δεξιά, ενάντια σ’ αυτήν την ήπειρο που
υπερασπιζόμαστε και θα υπερασπι-
στούμε.
Να επαναβεβαιώσουμε τη σημασία
των σχέσεων του ΦΣΠ με τα αριστερά
κόμματα της Ευρώπης, της Ασίας, της
Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.
Να καταγγείλουμε τον επεμβατι-
κό ρόλο του Οργανισμού Αμερικανι-
κών Κρατών (ΟΑΚ), στην υπηρεσία των
ΗΠΑ. Αυτός συνεχίζει να λειτουργεί σαν
ένα πιστό υπουργείο των αμερικανικών
αποικιών, με σύμβολό του το γενικό
γραμματέα του Λουίς Αλμάγκρο, πιόνι
της αυτοκρατορίας.
Να καταδικάσουμε τον Μη Συμβα-
τικό πόλεμο που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ,
ενάντια σε κυβερνήσεις που δεν υπο-
κύπτουν στις εντολές και τα συμφέρο-
ντά τους.
Ν’ αντιμετωπίσουμε την άνοδο της
δεξιάς πάνω στους λαούς μας. Αυτό
αποδεικνύεται από τις ανακυκλούμε-
νες, αυταρχικές, νεοφιλελεύθερες και
φιλο-φασιστικές κυβερνήσεις, όπως
αυτές του Μπολσονάρο στη Βραζιλία,
του Ιβάν Ντούκε στην Κολομβία, του
Μάριο Άμπντο Μπενίτεζ στην Παρα-
γουάη, του Μαουρίσιο Μάκρι στην Αρ-
γεντινή, του Λένιν Μορένο στον Ισημε-
ρινό και του Χουάν Ορλάντο Ερνάντεζ
στην Ονδούρα, που καταστρέφουν τη
δημοκρατία και τα κατακτημένα κοινω-
νικά δικαιώματα.
Να στηρίξουμε το λαό της Ονδούρας,
για την επίμονη και θαρραλέα πάλη του
για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων
του, ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πο-
λιτικές και τη διαφθορά που χαρακτη-
ρίζει τον νεοφιλελευθερισμό και για
την οικοδόμηση μιας εναλλακτικής λύ-
σης, που δίνει προτεραιότητα στα πλει-
οψηφικά συμφέροντα του λαού. Η πάλη
του, μ’ επικεφαλής το Κόμμα ΕΛΕΥΘΕ-
ΡΟΣ, είναι ένα παράδειγμα για ν’ ακο-
λουθήσουν όσοι υφίστανται τις ολέθρι-
16 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
ες συνέπειες του νεοφιλελευθερισμού.
Να καταδικάσει ενεργητικά τη διαρ-
κή γενοκτονία που διαπράττεται από
την ακροδεξιά κυβέρνηση στην Κολομ-
βία, ενάντια σε οποιαδήποτε οργανω-
μένη έκφραση του κοινωνικού και λαϊ-
κού κινήματος, μέσω της απαράδεκτης
συστηματικής δολοφονίας των κοινω-
νικών ηγετών, των πρώην ανταρτών
μαχητών και των οικογενειών τους.
Ν’ απαιτήσει επιπλέον, την ελευθε-
ρία του Σιμόν Τρινιδάδ και των πρώην
ανταρτών που συνεχίζουν στις φυλα-
κές.
Ν’ απαιτήσει από την κυβέρνηση της
Κολομβίας να συμμορφωθεί πλήρως με
τις Συμφωνίες Ειρήνης, ζωτικές για να
διασφαλιστεί ότι η ήπειρός μας θα πα-
ραμείνει ζώνη ειρήνης. Με τον ίδιο τρό-
πο, υποστηρίζουμε το κόμμα των FARC,
για την επίμονη υπεράσπιση των συμ-
φωνιών και τη συμμόρφωσή του, γεγο-
νός που αποτελεί ανεκτίμητη συμβολή
στην πάλη για την ειρήνη. Για να επιτευ-
χθεί αυτή η ειρήνη, απαιτούμε την άμε-
ση επανέναρξη των διαλόγων με τον
Εθνικό Απελευθερωτικό Στρατό (ELN).
Να καταγγείλουμε την έμβαση των
ΗΠΑ στη Νικαράγουα ενάντια στην Σα-
ντινιστική Επανάσταση, μέσω μιας απα-
ράδεκτης απόπειρας πραξικοπήματος,
που νικήθηκε από τον λαό της Νικαρά-
γουας, του οποίου το δικαίωμα στην ει-
ρήνη πρέπει να υπερασπιστεί απ’ όλους
κι απ’ όλες. Με οικονομικές κυρώσεις,
οι ΗΠΑ δεν θα μπορέσουν να νικήσουν
τον ηρωικό λαό του Σαντίνο.
Να προσφέρει όλη την αλληλεγγύη
στο FMLN, του οποίου τα μέλη και όλος
ο λαός είναι θύματα επιθέσεων και ρε-
βανσισμού από την ντόπια δεξιά, στην
υπηρεσία των ΗΠΑ, μέσω της παραβί-
ασης των κατακτημένων δικαιωμάτων
και με την απονομιμοποίησή τους με δι-
καστικά μέσα, όπως αυτή συμβαίνει με
σοβαρές πράξεις πολιτικής δίωξης και
παραβίασης των ανθρώπινων δικαιω-
μάτων (στο Ελ Σαλβαδόρ), αλλά και στο
Εκουαδόρ, τη Βραζιλία και την Αργεντι-
νή. Η φυλάκιση του Λούλα και του Χόρ-
χε Γκλας το αποδείχνει, καθώς και η δί-
ωξη κατά της Κριστίνα Φερνάντεζ ντε
Κίρχνερ, του Ραφαέλ Κορέα και Ρικάρ-
ντο Πατίνιο. Κι απαιτούμε την απελευ-
θέρωση όλων των πολιτικών κρατουμέ-
νων ανδρών και γυναικών.
Να υποστηρίξει την υποψηφιότη-
τα του Έβο Μοράλες και του Άλβαρο
Γκαρσία Λινέρα στη Βολιβία, που με
την πλειοψηφική υποστήριξη του λαού
τους, προσβλέπουν στο ν’ αναπτύξουν
στην τέταρτη θητεία τους την «Ατζέντα
της 200ής Επετείου», με στόχο την ολο-
κλήρωση της εκπλήρωσης των εξαιρε-
τικών ιστορικών χρεών του 19ου και
20ού αιώνα και την ανάληψη των κα-
θηκόντων του 21ου αιώνα, σε συνθήκες
οικονομικής ανεξαρτησίας και πλήρους
πολιτικής κυριαρχίας.
Να στηρίξει την υποψηφιότητα του
Ντανιέλ Μαρτίνεζ για Πρόεδρο και της
Γκρασιέλα Βιγιάρ για αντιπρόεδρο της
Ουρουγουάης, των οποίων ο θρίαμβος
θα εγγυηθεί τη συνέχεια των πολιτικών
υπέρ του ουρουγουανού λαού και των
νόμων που ευνοούν ιστορικά αδικημέ-
νους τομείς, όπως οι οικιακές εργαζό-
μενοι και τα τρανς άτομα, καθώς και
την υπεράσπιση της κυριαρχίας και της
δημοκρατίας στην Ουρουγουάη, που
προωθούν οι κυβερνήσεις του Πλατιού
Μετώπου.
Να υποστηρίξει το λαϊκό κίνημα της
Αργεντινής, που πέτυχε να σχηματίσει
μια ενιαία συμμαχία στο Μέτωπο Όλων,
που προωθεί σαν υποψήφιο Πρόε-
δρο τον Αλμπέρτο Φερνάντεζ και σαν
υποψήφια αντιπρόεδρο την Κριστίνα
Φερνάντεζ ντε Κίρχνερ, για ν’ αντιμε-
τωπίσουν τον μακρισμό (από τον Μά-
κρι, σημ. μεταφρ.) και τις πολιτικές του
της πείνας, του χρέους, της καταστο-
λής και της παράδοσης της κυριαρχί-
ας, στην επόμενη εκλογική αναμέτρη-
ση του Οκτωβρίου. Η ήττα του Μάκρι
και του νεοφιλελευθερισμού στην Αρ-
γεντινή θα ήταν θρίαμβος της Ολοκλή-
ρωσης τη δικής μας Αμερικής και θα εν-
θάρρυνε και πάλι τους αγώνες και την
αντίσταση στις υπόλοιπες χώρες
Ν’ απορρίψει την πολιτική της Ουάσι-
γκτον να ποινικοποιήσει τους μετανά-
στες, ιδιαίτερα εκείνους της Κεντρικής
Αμερικής. Μ’ αυτή την έννοια, καταδι-
κάζουμε και απορρίπτουμε τη συμφω-
νία μεταναστευτικού ελέγχου ανάμεσα
στις ΗΠΑ και την Κυβέρνηση της Γουα-
τεμάλας, μιας χώρας της οποίας η κυρι-
αρχία έχει παραβιαστεί και της οποίας
η επικράτεια, με την εν λόγω συμφω-
νία, θα καταστεί πραγματική φυλακή
για όσους επιθυμούν να εισέλθουν στις
ΗΠΑ και το ίδιο επιδιώκουν να κάνουν
με το Μεξικό.
Να υποστηρίξει την κυβέρνηση του
Προέδρου Αντρές Μανουέλ Λόπεζ
Ομπραδόρ (AMLO), του οποίου ο θρίαμ-
βος, με μαζική λαϊκή συμμετοχή, έδει-
ξε ότι δεν υπάρχει κανένα τέλος στον
προοδευτικό κύκλο. Άνοιξε προοπτικές
αλλαγής υπέρ της μεγάλης πλειοψηφί-
ας, με το πρόγραμμα του Τέταρτου Με-
τασχηματισμού και μπορεί να σημάνει
νέα ώθηση των προτσές της αυτόνομης
και κυρίαρχης Περιφερειακής Ολοκλή-
ρωσης των λαών μας, σύμφωνα με τις
αρχές της ελεύθερης αυτοδιάθεσης των
λαών, της μη επέμβασης και της ειρηνι-
κής λύσης των συγκρούσεων
Ν’ απορρίψει κάθε μορφή ρατσισμού,
κοινωνικών διακρίσεων και διακρίσεων
λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού.
Μ’ αυτή την έννοια, να υποστηρίξει την
ατζέντα της πάλης για την υπεράσπιση
των δικαιωμάτων της κοινότητας των
ΛΟΑΤΚΙ.
 Ν’ απαιτήσει το σεβασμό των ανθρώ-
πινων δικαιωμάτων των γυναικών, που
παραβιάζονται από τις νεοφιλελεύθε-
ρες πολιτικές. Να υπερασπίσει το ρόλο
των γυναικών της Λατινικής Αμερικής
και της Καραϊβικής, σαν θεμελιώδεις οι-
κοδόμους των προτσές των χειραφετι-
κών αλλαγών, καθώς και της ενεργούς
αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη αντε-
πίθεση και στην απώλεια των κατακτη-
μένων δικαιωμάτων. Να στηρίξει τις τε-
ράστιες φεμινιστικές κινητοποιήσεις
που βρίσκονται σε εξέλιξη στην ήπει-
ρο. Χωρίς τη συμβολή των γυναικών, θα
είναι αδύνατο να κινηθούμε προς την
πραγματική ανεξαρτησία των εθνών
μας. Να καταλάβουμε ότι μπορεί να
κερδηθεί η πάλη για την ισότητα των
φύλων, μόνο αν προωθηθεί η πάλη για
την ταξική ισότητα. Μόνο με την απο-
μάκρυνση του καπιταλισμού θα είναι
δυνατή η κατάργηση της πατριαρχίας.
Να καταδικάσει όλες τις μορφές δι-
ακρίσεων και βίας κατά των γυναικών,
τον αποκλεισμό, τη διακίνηση και τη
σωματεμπορία γυναικών και κοριτσιών,
τη σεξουαλική εκμετάλλευση, τις δολο-
φονίες γυναικών, καθώς και ν’ απαιτή-
σουμε τη μεγαλύτερη υποστήριξη και
προστασία των σεξουαλικών και ανα-
παραγωγικών δικαιωμάτων των γυναι-
κών.
Να καταδικάσει τη διακίνηση των
ναρκωτικών, την εμπορία ανθρώπων
και την τρομοκρατία σε όλες τις μορ-
φές της.
Να υπερασπίσει την πρόσβαση στο
νερό, σαν ανθρώπινο δικαίωμα και σαν
δικαίωμα των λαών ν’ αναπτύξουν τη
γεωργική τους δραστηριότητα, πηγή
πλούτου κι εργασίας, που εξασφαλίζει
την επισιτιστική κυριαρχία, καθώς και
την προστασία του περιβάλλοντος, της
γης και των εδαφών.
Να στηρίξει τις απαιτήσεις των νησιω-
τικών Κρατών της Καραϊβικής ν’ αποζη-
μιωθούν για τις ζημιές της δουλείας.
Ν’ απαιτήσει τον ανεπιφύλακτο, ολι-
κό και οριστικό τερματισμό του εγκλη-
ματικού και αυξανόμενου οικονομι-
κού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού
αποκλεισμού της Κούβας από την κυ-
βέρνηση των ΗΠΑ, που αποτελεί το κύ-
ριο εμπόδιο για την οικονομική και κοι-
νωνική ανάπτυξη της χώρας και μια
καταφανή και τεράστια παραβίαση των
ανθρώπινων δικαιωμάτων των κουβα-
νών, ανδρών και γυναικών. Σαν μέρος
της πολιτικής της περικύκλωσης της
Κούβας, εφαρμόζουν το νόμο Χελμς
Μπάρτον και ενεργοποιούν τον Άρθρο
3, μαζί με άλλα εχθρικά μέτρα.
Ν’ απαιτήσει την επιστροφή στην
Κούβα του εδάφους που καταλαμβάνει
η ναυτική βάση του Γκουαντάναμο. Να
στηρίξει την ιστορική απαίτηση της Αρ-
γεντινής για την κυριαρχία των Νήσων
Φώκλαντ (αργεντινών Μαλβίνων, σημ.
μεταφρ.), της Νότιας Γεωργίας, του Νό-
τιου Σάντουιτς, της αργεντινής Ανταρ-
κτικής και των γύρω θαλάσσιων ζωνών.
Επιπλέον, ν’ αμφισβητήσει τη συμφωνία
ανάμεσα στην τωρινή κυβέρνηση της
Αργεντινής και το Ενωμένο Βασίλειο,
που έγινε τον Σεπτέμβριο του 2016 και
είναι γνωστή σαν συμφωνία «Φοραντό-
ρι-Ντάνκαν».
Να στηρίξει το δικαίωμα της κυριαρ-
χικής επιστροφής της Βολιβίας στον Ει-
ρηνικό Ωκεανό, στο πλαίσιο μιας νέ-
ας εποχής, όπου ο διάλογος ανάμεσα
στους λαούς της Βολιβίας και της Χιλής,
θα οικοδομήσει μια αλληλέγγυα συμ-
φωνία, που θα επιτρέπει στη Βολιβία
να έχει πρόσβαση σε μια θάλασσα για
τους λαούς, που θα μπορέσει να φέρει
καλύτερες μέρες στο λαό, διευκολύνο-
ντας την εκμετάλλευση των θαλάσσιων
πόρων, την εξαγωγή βιολογικών προϊό-
ντων και τη συνάντηση με πολιτισμούς
όλου του κόσμου, μέσω ενός κυρίαρ-
χου λιμανιού.
Να υπερασπίσει, να κάνει σεβαστά
και να εξασφαλίσει τα δικαιώματα και
τον πολιτισμό των ιθαγενών και των
πληθυσμών με αφρικανική καταγωγή.
Ν’ απαιτήσει την αποαποικιοποίη-
ση της Καραϊβικής και την αποφασιστι-
κή υποστήριξη στην Ανεξαρτησία του
Πουέρτο Ρίκο. Χαιρετίζουμε τις τερά-
στιες διαδηλώσεις του πορτορικανού
λαού ενάντια στη διαφθορά της αποι-
κιοκρατικής και προσαρτησιακής διοί-
κησης του Ρικάρντο Ροσεγιό και για την
υπεράσπιση της αξιοπρέπειας του Που-
έρτο Ρίκο.
Ν’ απαιτήσει την άμεση απελευθέ-
ρωση του Λούλα, θύμα μιας καταχρη-
στικής, παράνομης και αποτρόπαιας
άσκησης της δικαστικής εξουσίας ενά-
ντιά του.
Ν’ απορρίψει την πολιτική της αμε-
ρικανικής αυτοκρατορίας να χαρακτη-
ρίσει την Κούβα, τη Νικαράγουα και τη
Βενεζουέλα, σαν μέλη ενός υποτιθέμε-
νου άξονα κακού.
Να υπερασπίσει, σαν έναν από τους
κεντρικούς στόχους του ΦΣΠ, την οι-
κοδόμηση της αντιιμπεριαλιστικής και
αντι-νεοφιλελεύθερης ενότητας, σαν
τακτική και στρατηγική της νίκης, σε
υπεράσπιση της κυριαρχίας, της ανε-
ξαρτησίας, της δημοκρατίας, της αυ-
τοδιάθεσης και των ανθρώπινων δι-
καιωμάτων στη Δική μας Αμερική, με
πραγματικό πολιτικό πρωταγωνιστικό
ρόλο των λαών της.
Όλο το πολιτικό φάσμα του ΦΣΠ έχει
σαν στόχο ν’ αντιμετωπίσει την απο-
σταθεροποιητική στρατηγική, που έχει
σαν στόχο την ανατροπή των αριστε-
ρών, λαϊκών και προοδευτικών κυβερ-
νήσεων, καταστρέφοντας τις πολιτικές
και κοινωνικές τους δυνάμεις, ποινικο-
ποιώντας και διώκοντας δικαστικά τους
ηγέτες, άνδρες και γυναίκες, καθώς και
κάθε κοινωνική διαμαρτυρία.
Η ταυτότητα του ΦΣΠ -το επαναβε-
βαιώνουμε- πρέπει να συνεχίσει να εί-
ναι αντιιμπεριαλιστική και αντι-νεοφι-
λελεύθερη, αγωνιστικής υποστήριξης
σε όλες τις αριστερές, λαϊκές και προο-
δευτικές κυβερνήσεις, που βρίσκονται
υπό πολιορκία και υποστήριξης των δί-
καιων υποθέσεων των λαών.
«Ο καλύτερος τρόπος να μιλήσουμε
είναι το να κάνουμε». Με βάση αυτό το
σύνθημα του Χοσέ Μαρτί, προτείνουμε
να συγκεντρωθούν οι προσπάθειες του
ΦΣΠ στις ακόλουθες κύριες κατευθύν-
σεις τους επόμενους μήνες:
- Να ενισχύσουμε το ΦΣΠ σαν ένα
υπόδειγμα συντονισμένων προσπαθει-
ών και αμοιβαίας συνεργασίας κι αλ-
ληλεγγύης ανάμεσα στα Κόμματά μας
και τα κοινωνικά κινήματα. Για το σκοπό
αυτό, θα είναι θεμελιώδες να στηρίξου-
με, σαν μια νέα στιγμή ανταλλαγής, την
Αντιιμπεριαλιστική Συνάντηση Αλλη-
λεγγύης για τη Δημοκρατία κι ενάντια
στο νεοφιλελευθερισμό, που θα λάβει
χώρα στην Αβάνα, στην Κούβα, στις 1-3
του προσεχούς Νοεμβρίου, όπως συμ-
φωνήθηκε στην Ομάδα Εργασίας στη
Μανάγκουα. Επίσης καλούμε να μετα-
τρέψουμε τις περιφερειακές γραμματεί-
ες του ΦΣΠ σε πολύ πιο αποτελεσματι-
κά μέσα συντονισμού και επικοινωνίας
μεταξύ των μελών μας.
- Να πολλαπλασιάσουμε τις δράσεις
αμοιβαίας αλληλεγγύης, με πρωτοβου-
λίες που να δείχνουν τη δύναμη των ορ-
γανώσεων και των λαών μας. Σε αυτό το
πλαίσιο
προτείνουμε να αυξηθεί η ενεργητική
αλληλεγγύη με τους λαούς και τις κυ-
βερνήσεις της αριστεράς, που αντιμε-
τωπίζουν τις αυξανόμενες απειλές των
ΗΠΑ και της ηπειρωτικής δεξιάς. Ταυ-
τόχρονα, ζητάμε να μετατρέψουμε την
αλληλεγγύη μας με όλους τους αριστε-
ρούς ηγέτες που σήμερα είναι φυλακι-
σμένοι και διωκόμενοι, σ’ ένα ζήτημα
αρχής. Η υπόθεση του Λούλα δείχνει
τι μπορούμε να κάνουμε μ’ αυτή την έν-
νοια.
- Να μετατρέψουμε, όπως συμφω-
νήθηκε από την Ομάδα Εργασίας στη
Μανάγκουα, τα καθήκοντα βελτίωσης
της πολιτικής επικοινωνίας και της κα-
τάρτισης των στελεχών και των αγωνι-
στών μας, σε κύρια μέτωπα δουλειάς,
μέσω συντονισμένων δράσεων των δυ-
νάμεών μας. Να επαναλάβουμε τη με-
λέτη και την επικαιροποίηση της Συ-
ναίνεσης της Δικής μας Αμερικής, που
συμπυκνώνει τις αξίες και τις προγραμ-
ματικές κατευθυντήριες γραμμές, που
συμμερίζεται αυτό το Φόρουμ, πράγμα
που θα είναι μια μεγάλη ευκαιρία, ώστε
οι βάσεις να το συζητήσουν και να το
εμπλουτίσουν.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 17
 ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΑ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΙΝΕΖΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ,
ΚΑΙ ΣΤΑ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΣΑΝΤΙΝΙΣΤΑΣ
ΣΤΗ ΝΙΚΡΑΓΟΥΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΡΑΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Με αφορμή αυτές τις επετείους των νικηφόρων επαναστάσεων, δημοσιεύουμε ιστορικά κείμενα του Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, που στην επο-
χή τους και στη συνέχεια, συνέβαλαν αποφασιστικά στο να διατηρηθούν και να βαθύνουν αυτά τα επαναστατικά προτσές, στην
Κίνα παραμένοντας σαν ένα Εργατικό Κράτος, παρόλη την προσπάθεια της γραφειοκρατίας άλλων Εργατικών Κρατών κι εν μέ-
ρει της ίδιας της Κίνας να οπισθοδρομήσουν προς τον καπιταλισμό, ενώ στη Νικαράγουα και το Ιράν αυτά τα επαναστατικά προ-
τσές, μαζί με την Κίνα, αλλά και τη Ρωσία, την Κούβα, το Βιετνάμ, τη Βενεζουέλα και άλλες επαναστατημένες χώρες και μαζί με
την ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική πάλη των λαών όλου του κόσμου, αποτελούν αντικειμενικά το σημερινό αντιιμπερια-
λιστικό στρατόπεδο, που στην εξωτερική πολιτική ιδιαίτερα είναι ακόμα και πιο έντονο, βαθύ κι αποφασιστικό, σε όλους τους το-
μείς, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, σε σχέση με την περίοδο του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Είναι γιατί η ολοκληρωτική κρίση απο-
σύνθεσης, πολέμου και φασισμού (χωρίς κοινωνική βάση) του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού επεκτείνεται και βαθαίνει συνεχώς
και η ανάγκη και η επικαιρότητα του σοσιαλισμού επίσης. Όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης αυτά τα κείμενα διατηρούν όλη
την ισχύ τους, ιδιαίτερα στο επαναστατικό σοσιαλιστικό περιεχόμενό τους, εφαρμοσμένο στις αναπόφευκτα διαφορετικές ση-
μερινές μορφές αυτών των προτσές.

Η ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΕΖΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΝΕΑ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 3-6-1963

Τα τόσο δυναμικά γεγονότα αυτής της
φάσης της ιστορίας είναι η ένδειξη και η
έκφραση όλων εκείνων των γεγονότων
που, σαν συστατικά μέρη, προετοιμά-
ζουν τις ακριβείς συνθήκες για τις θεμε-
λιώδεις αποφάσεις, που θ’ αλλάξουν το
προηγούμενο ιστορικό προτσές. Σ’ αυ-
τή την περίοδο, όπως ποτέ άλλοτε στην
ιστορία, αυτές οι φαινομενικά ασήμα-
ντες συζητήσεις, που γενικά φαίνονται
να προέρχονται από την υπεράσπιση
των γραφειοκρατικών συμφερόντων
των κλικών που διευθύνουν τα κράτη,
στην πραγματικότητα βρίσκονται στα
πλαίσια του καθορισμού της άμεσης πο-
ρείας της ανθρωπότητας, στο ν’ ανοίξει
ο δρόμος της σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Η σινο-σοβιετική συζήτηση -σινο-σο-
βιετική στη μορφή- αντικατοπτρίζει στο
βάθος, με κρυμμένη μορφή, την πίεση,
τη δύναμη που δεν γίνεται πάντα αισθη-
τή, αλλά που εκφράζει έμμεσα την ανά-
γκη για μια παγκόσμια στρατηγική, για
την ανατροπή αυτού που απομένει από
τον καπιταλισμό.
Από την πρώτη σινο-σοβιετική συζή-
τηση μέχρι σήμερα, υπάρχει μια ιστο-
ρική αλλαγή. Μέχρι τον Νοέμβριο του
1962, η συζήτηση γινόταν με βάση τον
Στάλιν, την υπεράσπισή του, με εμπειρι-
κό, συγκεχυμένο, απόλυτα αφηρημένο
τρόπο. Οι Κινέζοι συζητούσαν την προ-
σωπικότητα και την πολιτική του Στάλιν.
Δεν διατύπωναν με ακρίβεια την πολιτι-
κή που πρέπει ν’ ακολουθήσουν σήμερα
και αύριο.
Από το Νοέμβριο-Δεκέμβριο μέχρι
σήμερα, οι Κινέζοι παρουσίασαν ντο-
κουμέντα στα οποία αναφέρονται ο
Μαρξ, ο Ένγκελς, ο Λένιν και η ζωντα-
νή ιστορική εμπειρία του σήμερα. Για να
το πετύχουν αυτό, αναφέρονται στα συ-
μπεράσματα, στην ανάλυση, στα σχέδια
της Τέταρτης Διεθνούς. Δεν προσδένο-
νται πλέον στο να παρατηρούν τη θέση
του Στάλιν, στο ένα ή το άλλο πρόβλη-
μα, στο να διαπιστώσουν αν ο Τρότσκι
στο Μπρεστ Λιτόφσκ ήταν αριστερός
τυχοδιώκτης, ή αν ο Στάλιν είχε δίκιο
στην πολιτική του να καταπιέζει τον τρο-
τσκισμό. Με την τωρινή ηγεσία, οι Κινέ-
ζοι συζητούν το άμεσο μέλλον της κοι-
νωνίας στην οποία ζούμε, δηλαδή του
κόσμου σήμερα. Όλα αυτά περιέχονται
στην ουσία της συζήτησης. Γι’ αυτό συ-
ζητούν μ’ έναν τρόπο επιφανειακό, ασυ-
νεπή, μη αρμονικό, αλλά κάθε φορά και
σε πιο ανυψωμένο επίπεδο, από ιδεολο-
γική, θεωρητική, πολιτική και προγραμ-
ματική άποψη, σε σχέση με ό, τι είναι
απαραίτητο σ’ αυτή τη φάση της ιστο-
ρίας, για μια ευνοϊκή και κατάλληλη διέ-
ξοδο. Συζητούν την πολιτική που πρέπει
να ακολουθηθεί, για τον τρόπο που πρέ-
πει να ερμηνεύσουν τον πόλεμο και την
επανάσταση, τον πόλεμο και την ειρήνη,
τη συνύπαρξη και τον πόλεμο, τη συνύ-
παρξη και την επανάσταση.
Οπωσδήποτε η συζήτηση ανάμε-
σα στον Μάο Τσε Τουνγκ και τον Κρού-
τσεφ, παρουσιάζεται σαν μια συζήτηση
ανάμεσα σε δύο γραφειοκρατικές ή δι-
οικητικές τάσεις. Στην πραγματικότητα,
αντανακλά και εκφράζει, με έμμεσο τρό-
πο, το σημαντικότερο περιεχόμενο, αυ-
τό που θα καθορίσει τους αγώνες στην
επόμενη φάση του ανθρώπινου μέλλο-
ντος. Σ’ αυτή τη φάση της σινο-σοβιετι-
κής συζήτησης, η συζήτηση για τον πα-
γκόσμιο πόλεμο, τον μερικό πόλεμο ή
τον ατομικό πόλεμο δεν έχει γι’ αυτούς
ακόμα θεμελιώδη σημασία. Η πρωτο-
βουλία αυτής της συζήτησης δεν προ-
έρχεται ούτε από τους Κινέζους, ούτε
από τον Κρούτσεφ. Ιστορικά, μπήκε από
την Τέταρτη Διεθνή, από τους τροτσκι-
στές.
Οι Κινέζοι συμμετέχουν σ’ αυτή τη συ-
ζήτηση και την κάνουν δική τους. Παρό-
λα αυτά, πρέπει να σημειωθεί ότι τον πε-
ρασμένο Νοέμβριο, οι Κινέζοι ανέλαβαν
την υπεράσπιση του Στάλιν. Πιάστηκαν
από τον Στάλιν. Επιπλέον υπερασπίστη-
καν τους Αλβανούς σαν διωκόμενους
και δυσφημισμένους. Δεν πήραν πολιτι-
κές θέσεις ενάντια στον Κρούτσεφ. Στη-
ρίχθηκαν στις δηλώσεις τους του 1957
και του 1960, δίνοντάς τους μια αφηρη-
μένη ερμηνεία. Σήμερα εξακολουθούν
να βασίζονται σ’ αυτές τις δηλώσεις, αλ-
λά τους δίνουν μια επαναστατική ερμη-
νεία. Οι δηλώσεις δεν έχουν αλλάξει, εί-
ναι οι ίδιες: είναι οι Κινέζοι που έχουν
αλλάξει. Θα μπορούσαν να είχαν ενερ-
γήσει μ’ αυτόν τον τρόπο πριν από τέσ-
σερα ή πέντε χρόνια. Ανάμεσα σ’ εκεί-
νη τη στιγμή και σήμερα, αν η θέση τους
έχει αλλάξει, δεν είναι επειδή έχουν ανα-
λάβει την πρωτοβουλία να μάθουν, να
γράψουν και να ωριμάσουν. Από το 1957
μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει από τη με-
ριά των Κινέζων κανένα θεωρητικό έρ-
γο, καμιά πολιτική εργασία, καμία ανά-
λυση της σημερινής κατάστασης, που
να δείχνει μια πολιτική επεξεργασία που
να εξηγεί το λόγο που φτάνουν σ’ αυτά
τα τωρινά συμπεράσματα. Ξεκινώντας
από τις συγκεχυμένες, εντελώς συγκε-
χυμένες θέσεις του 1957, θέσεις που σε
ορισμένα στάδια της συζήτησης, ήταν
κενές από οποιοδήποτε πολιτικό περιε-
χόμενο και ιδεολογικά συμφιλιωτικές, οι
Κινέζοι φθάνουν σήμερα σε συμπερά-
σματα γενικά επαναστατικά.
ΟΙ ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ
ΚΙΝΕΖΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ
Η στάση των Κινέζων δεν είναι το
αποτέλεσμα της δικής τους πρωτοβου-
λίας. Δεν υπήρξε δημόσια πολιτική ζωή
στην Κίνα. Δεν έγιναν μαζικές συνεδρι-

18 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
άσεις για να συζητήσουν. Δεν υπήρξαν
συνελεύσεις. Δεν υπήρξαν διεθνείς συ-
ζητήσεις. Δεν υπήρχαν Κινέζικα μαρξι-
στικά έργα. Είναι η επιρροή, η τεράστια
πίεση της Αποικιακής Επανάστασης πά-
νω σ’ αυτούς που η πραγματικότητα
μπαίνει μπροστά τους σαν ένα εμπό-
διο που πρέπει να ξεπεράσουν. Η επα-
νάσταση απαιτεί από αυτούς ερμηνεία
και απάντηση. Η Κινεζική Επανάσταση
και η υπόλοιπη Αποικιακή Επανάστα-
ση επιδρούν πάνω στην κινεζική ηγε-
σία. Αλλά τα θεωρητικά θεμέλια, οι θε-
ωρητικές βάσεις για να συζητήσουν τη
γραμμή και τις μεθόδους, για να συζη-
τήσουν και ν’ αποφασίσουν, δεν προέρ-
χονται από τους Κινέζους. Είναι η γραμ-
μή, ο κανόνας και η μέθοδος ερμηνείας
και συμπεράσματος που έχουν αντλήσει
από τα ντοκουμέντα της Τέταρτης Διε-
θνούς, γενικά, και του συντρόφου Πο-
σάδας, ιδιαίτερα.
Στο άρθρο του προηγούμενου έτους
για το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα,
που γράφτηκε πριν από το Συνέδριο,
αναλύσαμε το πρόγραμμα του Ιταλικού
ΚΚ. Αναλύσαμε τα θεμελιώδη σημεία
που αποδείχνουν τη συμφιλιωτική, ρε-
φορμιστική και συνθηκολόγα πολιτική
του Τολιάττι, του Ιταλικού ΚΚ και της σο-
βιετικής γραφειοκρατίας. Δείξαμε την
ωριμότητα της κατάστασης για την επα-
νάσταση και την κατάληψη της εξουσί-
ας. Επίσης, βγάζαμε το συμπέρασμα ότι
για την κατάληψη της εξουσίας υπήρχε
έλλειψη προετοιμασμένου κόμματος,
που αποστολή του θα ήταν να οργανώ-
σει αυτό το ίδιο την τάξη, προκειμένου
να επιτεθεί στην εξουσία. Αλλά, για να
πάρει την εξουσία, η ηγεσία έπρεπε να
έχει μια σαφή ιδέα για το τι είναι ο μη-
χανισμός του κράτους και για το ότι δεν
μπορεί να μεταμορφωθεί.
Η ΦΑΣΗ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΜΕΤΩΠΩΝ
ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ
Ο καπιταλιστικός μηχανισμός δεν αλ-
λάζει. Δεν πρόκειται να χαθεί, να απο-
συντεθεί, να υποκύψει σταδιακά μέ-
σα απ’ αυτή την ίδια την καπιταλιστική
του μορφή και να αντικατασταθεί, χωρίς
επανάσταση, από τη σοσιαλιστική μορ-
φή. Έχουμε δείξει ότι αυτό ήταν αδύνα-
το, όπως έδειξαν οι Μαρξ, Ένγκελς και
Λένιν. Η ιστορία, με τα ζωντανά και κα-
θημερινά παραδείγματά της, έχει απο-
δείξει ότι πρέπει να καταστραφεί το
κράτος και να οικοδομηθεί ένα νέο, με
βάση το προλεταριάτο στην εξουσία.
Έχουμε δείξει ότι αν οι βάσεις πάνω στις
οποίες στηρίζεται το καπιταλιστικό σύ-
στημα δεν καταστραφούν, ακόμη και οι
μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις δεν εμπο-
δίζουν αυτό το τελευταίο να ζήσει, να
επιβιώσει, να αντιδράσει και ακόμη και
να συντρίψει τις μεταρρυθμίσεις που
έγιναν.
Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις σε μια
δοσμένη φάση πρέπει να συνεχιστούν
από την Επανάσταση. Η επανάσταση
δεν είναι μια συσσωρευμένη διαδοχή
μεταρρυθμίσεων.
Χίλιες μεταρρυθμίσεις δεν ισοδυνα-
μούν με μια επανάσταση. Αλλά οι με-
ταρρυθμίσεις είναι απολύτως απαραίτη-
τες. Οι κατακτήσεις των μαζών, οι ίδιες οι
κοινοβουλευτικές κατακτήσεις, οι κατα-
κτήσεις του προλεταριάτου, έχουν άμε-
σο και ιστορικό στόχο να εξαλείψουν, να
αποδυναμώσουν, να καταστρέψουν το
καπιταλιστικό σύστημα και να δώσουν
εμπιστοσύνη και σιγουριά στην εργατι-
κή τάξη.
Οι εκμεταλλευόμενες τάξεις του πλη-
θυσμού, η μικροαστική τάξη, οι αγρό-
τες, βλέπουν στο πρόσωπο του προλε-
ταριάτου τον οδηγό που είναι ικανός να
τις καθοδηγήσει, ικανός να υιοθετεί τις
αναγκαίες μορφές και μέτρα, για το μετα-
σχηματισμό της κοινωνίας. Κι αυτό δίνει
σιγουριά στο προλεταριάτο για το πόσα
και τί μπορεί να κάνει. Η εμπειρία δείχνει
ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν αρκούν. Πρέ-
πει να καταστρέψουμε το καπιταλιστικό
καθεστώς, να καταστρέψουμε τη διάρ-
θρωση, το εποικοδόμημα, τη θεσμική
βάση του καπιταλισμού και όλα όσα εί-
ναι στηρίγματά του: πρόεδροι, βουλευ-
τές, γερουσιαστές, αστυνομικοί, στρατι-
ώτες, νόμοι, καθώς και το Σύνταγμα που
επιβάλλει στις μάζες σεβασμό του νό-
μου του καπιταλισμού. Πρέπει να κατα-
στραφεί και στη θέση του να μπουν όχι
μόνο κανόνες και νόμοι ενάντια στην
ιδιωτική ιδιοκτησία, αλλά και οργανι-
σμοί που θα τους εφαρμόζουν και θα
τους εκτελούν.
Όλα αυτά τα είπαμε στην ανάλυση της
πολιτικής του Τολιάττι. Δείξαμε ότι η Ιτα-
λία είναι ώριμη για να παρθεί η εξουσία
και ότι οι μεταρρυθμίσεις στη διάρθρω-
ση που προτάθηκαν από τον Τολιάττι,
ήταν μόνο μια μεταρρύθμιση του κα-
πιταλισμού, πράγμα που είναι κάτι το
εγκληματικό, στο βαθμό που διατυπώ-
θηκε και διακηρύχτηκε σε μια εποχή
όπου ο καπιταλισμός δεν μπορεί να την
πραγματοποιήσει. Αναλύσαμε και βγά-
λαμε συμπεράσματα για το πώς πρέπει
να παρθεί η εξουσία. Δείξαμε ότι στην
πάλη στην Ιταλία υπήρχαν διάφοροι το-
μείς στην αστική τάξη, ένας από τους
οποίους, στη βιομηχανία, σχετικά νέ-
ος, έχει ειδικά συμφέροντα ενάντια στο
υπόλοιπο μεγάλο κεφάλαιο και στρέφε-
ται ενάντιά του.
Είναι μ’ αυτή την έννοια που αυτός ο
τομέας στήριξε την εθνικοποίηση της
ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτή η εθνικο-
ποίηση δεν ήταν ένα επαναστατικό βή-
μα, αλλά ένα καπιταλιστικό μέτρο. Οι βι-
ομηχανικοί καπιταλιστές δεν θέλουν να
πληρώσουν όλα τα έξοδα της ηλεκτρι-
κής εγκατάστασης κι επίσης θέλουν το
κράτος, μέσα από τους φόρους που επι-
βάλλονται πάνω στις εργαζόμενες μά-
ζες, να τα πληρώσει αυτό. Η διαρθρωτι-
κή μεταρρύθμιση του Τολιάττι σημαίνει
μεταρρύθμιση της καπιταλιστικής διάρ-
θρωσης, έτσι ώστε αυτή να παραμείνει.
Όσον αφορά τον Τόρεζ, είναι ακριβώς
το ίδιο πράγμα.
Έχουμε αναλύσει και δείξει ότι δεν
ήταν πλέον δυνατή η εμφάνιση νέων
λαϊκών μετώπων, ότι αυτή η φάση έχει
τελειώσει. Πράγματι, για την αστική τά-
ξη, η κύρια τακτική της δεν είναι πλέον
η αναζήτηση μιας συμφωνίας με τους
κομμουνιστές, για να τους εκμεταλλευ-
τεί και να τους χρησιμοποιήσει, όπως
έκανε το 1936, το 1938 και σε διάφορες
περιόδους πριν από τον πόλεμο. Το θε-
μελιώδες συμφέρον του καπιταλισμού
είναι να προετοιμαστεί για το τελικά ξε-
καθάρισμα των λογαριασμών (ανάμεσα
στα δύο συστήματα, καπιταλισμός-σο-
σιαλισμός, σημ. μεταφρ.).
Γι’ αυτό και σε όλες τις συζητήσεις ανά-
μεσα στο Ιταλικό ΚΚ, τους δημοκράτες
αστούς, τους φιλελεύθερους και τους
σοσιαλιστές, υπάρχει πάντα ένα φαινο-
μενικά δευτερεύον πρόβλημα, αυτό του
ΝΑΤΟ. Αλλά το ΝΑΤΟ είναι το βάθος του
ζητήματος. Οι κομμουνιστές και ο Νέ-
νι (ιταλός σοσιαλιστής ηγέτης, σημ. με-
ταφρ.) λένε επανειλημμένα ότι πρέπει
να αφήσουν στην άκρη το ΝΑΤΟ, ενώ οι
Χριστιανοδημοκράτες αρνούνται, λέγο-
ντας ότι δεν μπορούν να εγκαταλείψουν
το ΝΑΤΟ. Είτε πρόκειται για το ΝΑΤΟ, είτε
για οποιονδήποτε άλλο οργανισμό, αυ-
τό που έχει σημασία είναι η ευρωπαϊκή
αντεπαναστατική, στρατιωτική, πολιτι-
κή και κοινωνική οργάνωση της αστικής
τάξης, για το τελικό ξεκαθάρισμα των
λογαριασμών.
Αυτό σημαίνει πόσο επωφελήθη-
κε η ιταλική αστική τάξη και επωφελή-
θηκε από την πολιτική των κομμουνι-
στών, από το ότι ο Κρούτσεφ τους έτεινε
το χέρι. Η ανάγκη ν’ αναπτυχθεί ειρη-
νικά η γραφειοκρατία, να καταπολεμή-
σει τους Κινέζους, προσπαθώντας να
βρει στηρίγματα στην Ευρώπη, δείχνο-
ντας, προσπαθώντας να δείξει στο σο-
βιετικό στρατό και στις σοβιετικές μά-
ζες, ότι μπορούν να ζήσουν σε ειρηνική
συνύπαρξη, ωφελεί την αστική τάξη. Θα
επωφεληθεί από τα πάντα, εκτός από
το ότι κι αν ακόμα έχει οικονομικό όφε-
λος, βάζει σε κίνδυνο την ενότητά της,
τη σιγουριά της, την εμπιστοσύνη της
στην κοινωνική, πολιτική και στρατιω-
τική προετοιμασία του τελικού ξεκα-
θαρίσματος των λογαριασμών. Όταν η
αστική τάξη αποκλείει, αρνείται να επω-
φεληθεί από τις τόσο ευνοϊκές συνθή-
κες και καταστάσεις στη δική της πάλη,
όσο εκείνες που της προσφέρουν οι Σο-
βιετικοί, είναι γιατί βάζει σαν θεμελιώ-
δη βάση για την επιβίωσή της, όχι την
οικονομική ανάπτυξη και τις εμπορικές
ανταλλαγές, αλλά τη στρατιωτική προε-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 19
τοιμασία και τη συγκέντρωσή της για μια
καθοριστική φάση.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΩΝ
ΤΗΣ 4ΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ
Τι κάνουν οι Κινέζοι; Αναθεωρούν όλα
τα ντοκουμέντα τους.
Τα προβλήματα αυτά υπήρχαν εδώ και
δύο χρόνια. Δεν είναι καινούρια. Μιλήσα-
με γι’ αυτό πριν από δύο χρόνια και στη
συνέχεια στη Συνδιάσκεψη του Απριλί-
ου, πριν από έξι μήνες, όταν οι Κινέζοι
δεν τα είχαν συζητήσει ακόμη. Μέχρι πέ-
ρυσι, τα άφησαν στην άκρη. Γιατί τα αντι-
μετωπίζουν τώρα; Δεν είναι με δική τους
πρωτοβουλία που οι Κινέζοι πήραν τον
προσανατολισμό, αυτόν τους τον δώ-
σαμε εμείς. Ήταν τα ντοκουμέντα αυτά
που τους καθοδήγησαν, αυτά που τους
έδωσαν θεωρητική και πολιτική σιγου-
ριά. Όντας εμείς μια μικρή παγκόσμια
οργάνωση, σε σύγκριση με τα ΚΚ, τη σο-
βιετική γραφειοκρατία, τους Κινέζους κι
έχοντας αναμφισβήτητα μικρό βάρος,
στεκόμαστε πάνω από όλους αυτούς,
λόγω της ικανότητάς μας να κατανοού-
με, ν’ αποφασίζουμε και να οργανώνου-
με. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα
ντοκουμέντα μας -για τα οποία δεν κά-
νουν καμιά αναφορά οι Κινέζοι στα δικά
τους ντοκουμέντα- είναι το κλειδί. Φτά-
νει να παρατηρήσουμε τη γραμμή με την
οποία συζητάνε οι Κινέζοι, για να εκτιμή-
σουμε την επιρροή που άσκησε ο πολι-
τικός προσανατολισμός της Τέταρτης Δι-
εθνούς. Όλο αυτό το προβάλαμε εμείς
ήδη πριν από δύο χρόνια, πριν από τους
Κινέζους, αυτό που τώρα συζητούν απέ-
ναντι στη σοβιετική γραφειοκρατία.
Αυτή η συζήτηση ανάμεσά τους, στην
οποία εμείς, η Τέταρτη Διεθνής, δεν
επεμβαίνουμε φαινομενικά, στην πραγ-
ματικότητα επεμβαίνουμε με τερά-
στια δύναμη. Αν δεν συνέβαινε αυτό, θα
πρέπει να συμπεράνουμε ότι οι Κινέζοι
έχουν μελετήσει οι ίδιοι κι έχουν βγάλει
το συμπέρασμα για το ό,τι είχαν δίκιο αυ-
τοί. Είναι αλήθεια ότι οι Κινέζοι έχουν συ-
ζητήσει. Αλλά γιατί να μην το κάνουν αυ-
τό πριν από δύο χρόνια; Ποιος έγραψε
πριν από αυτούς; Ποιος έδωσε έναν προ-
σανατολισμό; Είμαστε εμείς. Όταν οι Κι-
νέζοι επιτίθενται στον Τρότσκι και προ-
σκολλώνται στον Στάλιν, δείχνουν ότι
εξακολουθούν να είναι οπορτουνιστές.
Αλλά, ήδη η αλλαγή είναι προφανής. Το
γεγονός και μόνο ότι τώρα συζητούν πά-
νω σε ιδεολογικές, προγραμματικές και
πολιτικές θέσεις και δεν ακολουθούν τον
Στάλιν, όταν η πολεμική τοποθετείται
πάνω σε θεωρητικές βάσεις, είναι κάτι
το εξαιρετικά προοδευτικό. Ακολουθούν
τον Μαρξ, τον Ένγκελς και τον Λένιν,
δεν κατονομάζουν ακόμα τον Τρότσκι,
που έχει την ίδια θέση με τους προηγού-
μενους, αλλά αφήνουν κατά μέρος τον
Στάλιν.
20 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Η στάση των Κινέζων δεν είναι τυ-
χαία. Δεν ξεκινούν από μια θεωρητι-
κή και πολιτική σιγουριά, που θα την
είχαν αν στηρίζονταν στις μάζες. Ξεκι-
νούν από ένα προτσές, μέσα στο οποίο
είναι, εν μέρει, αναγκασμένοι ν’ ακολου-
θήσουν αυτή τη στάση. Βρίσκονται πε-
ρικυκλωμένοι από τον ιμπεριαλισμό και
τη σοβιετική γραφειοκρατία, που αφή-
νει σε ειρήνη τον ιμπεριαλισμό και δεν
τον πολεμάει, εξαιτίας της αρχής της ει-
ρηνικής συνύπαρξης. Η κινέζικη γρα-
φειοκρατία βρίσκεται σε μια κατάστα-
ση όπου δεν μπορεί να βοηθηθεί από
τη σοβιετική. Χωρίς βοήθεια και κατά
κάποιο τρόπο απομονωμένη, το σημείο
στήριξής της πρέπει αναπόφευκτα να εί-
ναι οι μάζες. Ήρθε σε αυτό το συμπέρα-
σμα για τις μάζες, γιατί δεν διευθύνει με
τον ίδιο τρόπο που διευθύνει η σοβιετι-
κή γραφειοκρατία. Η κινεζική γραφειο-
κρατία δεν έχει την ίδια προέλευση, ού-
τε τα ίδια γραφειοκρατικά συμφέροντα,
δεν έχει τον ίδιο σκοπό με τη σοβιετι-
κή γραφειοκρατία. Διαφορετικά δεν θα
ήταν ευαίσθητη απέναντι στις μάζες,
όπως δεν είναι η σοβιετική γραφειοκρα-
τία, αν και αυτή η τελευταία δέχεται πο-
λύ μεγαλύτερη πίεση από τις μάζες από
ό, τι στην Κίνα.
Όταν οι Σοβιετικοί μπήκαν στο Βερο-
λίνο, τους υποδέχτηκαν με την κόκκινη
σημαία οι γερμανοί εργάτες που είχαν
καταλάβει τα εργοστάσια. Αυτός ο αδί-
στακτος, αυτός ο άθλιος γραφειοκράτης
Κρούτσεφ, σήμερα αποτίνει φόρο τιμής
στον Πάπα, που δολοφόνησε εκατο-
ντάδες χιλιάδες εργάτες στο Βερολίνο,
αφού είχε υποστηρίξει τον πόλεμο και
τον Χίτλερ. Ο τελευταίος φαινόταν να
έχει συνθλίψει το επαναστατικό ηθικό,
τη θέληση, το πνεύμα των εργατών κι
όμως αυτοί βρήκαν τη δύναμη να υπο-
δεχτούν τον Σοβιετικό στρατό με την
Κόκκινη Σημαία και βρήκαν τη δύναμη
να καταλάβουν τα εργοστάσια. Αυτές οι
δράσεις δεν μπορούσαν να είναι παρά
μόνο το αποτέλεσμα μιας αυταπάρνη-
σης και μιας μοναδικής επαναστατικής
πίστης. Παρόλο που ο Σοβιετικός στρα-
τός είχε αναγκαστικά καταστρέψει, σκο-
τώσει, στη χώρα τους, όπως έκανε και σε
άλλες χώρες της Ευρώπης.
Την εποχή εκείνη η σοβιετική γρα-
φειοκρατία όφειλε να νικήσει τον κα-
πιταλισμό, γιατί αυτό ανταποκρινόταν
στα συμφέροντά της, σαν γραφειοκρα-
τική κάστα που σφετερίζεται την εξου-
σία, αλλά μέσα σ’ ένα Εργατικό Κράτος
(όπως το χαρακτήρισε ο Τρότσκι). Για να
υπερασπίσει τον εαυτό της, είχε ανά-
γκη να εγκαταστήσει ένα άλλο Εργατικό
Κράτος στη Γερμανία κι όχι ένα καπιτα-
λιστικό κράτος, του οποίου η ταξική φύ-
ση δεν μπορούσε να της ταιριάξει....
Συνεχίζεται στο επόμενο φύλλο
της Κομμουνιστικής Ενότητας
Η «ΔΙΚΗ ΤΩΝ 4»:
Η ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ
ΤΟΥ ΚΙΝΕΖΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ
ΚΡΑΤΟΥΣ, ΟΡΓΑΝΩΣΕ ΜΙΑ
ΝΕΑ «ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ»
X. Ποσάδας, 20-11-1980
Η δίκη των τεσσάρων επαναστα-
τών στην Κίνα, είναι μια νέα «δίκη της
Μόσχας», αλλά χωρίς τις πιθανότητες
να έχει τις ίδιες συνέπειες. Είναι μια
προσπάθεια να τρομοκρατήσουν στο
εσωτερικό της Κίνας, ό,τι πολύ αρι-
στερό απομένει από το Κομμουνιστι-
κό Κόμμα της Κίνας, από την αριστερή
ηγεσία του, τις επαναστατικές τάσεις
κι ένα πολύ σημαντικό μέρος του Κόμ-
ματος. Aυτό το κομμάτι του Κομμου-
νιστικού Κόμματος της Κίνας θέλει και
αναζητεί ν’ αναπτύξει την επαναστα-
τική πολιτική, που οδηγεί στο σοσια-
λισμό, αλλά δεν μπορεί να ενεργήσει
γιατί δεν έχει πολιτική ζωή. Αντίθετα,
η πολιτική και τα μέτρα του Τενγκ Σιαο
Πινγκ και όλης της τωρινής ηγετικής
καμαρίγιας της Κίνας, οπισθοδρομεί κι
αφήνει να βαρύνουν κοινωνικά, στρώ-
ματα δεμένα με συμφέροντα ατομι-
κής ιδιοκτησίας, με ατομικά συμφέρο-
ντα και που βρίσκονται άμεσα δεμένα
με το καπιταλιστικό σύστημα.
Αυτή η κινέζικη καμαρίγια κάνει να
βαραίνει ο καπιταλιστικός κόσμος πά-
νω στην Κίνα και να εμποδίζει την επα-
νάσταση που εκφράζουν οι «4», να
επιδράει πάνω στην Κίνα. Αυτό όμως
είναι αδύνατο να γίνει. Στην εποχή του
ο Στάλιν μπόρεσε να κάνει ό,τι έκανε,
γιατί υπήρχε μια γενική οπισθοδρόμη-
ση, πράγμα που ο Στάλιν προετοίμα-
σε και στηρίχτηκε πάνω σ’ αυτή, για
να δολοφονήσει την επανάσταση εκεί-
νης της εποχής. Άρχισε με τη δολοφο-
νία των ηγετών που έκαναν την επα-
νάσταση, τους ηγέτες της Κεντρικής
Επιτροπής του Μπολσεβίκικου Κόμμα-
τος και στη συνέχεια δολοφόνησε τον
Τρότσκι, που επίσης ήταν ένας ηγέτης
του Πολιτικού Γραφείου. Αλλά εκεί-
νη ήταν μια εποχή οπισθοδρόμησης
κι όχι μια εποχή προώθησης και ανό-
δου της επανάστασης. Ήταν μια επο-
χή οπισθοδρόμησης, που ήταν απο-
τέλεσμα της συμφιλιωτικής πολιτικής,
της πολιτικής συμμαχίας με τον καπι-
ταλισμό, που προωθήθηκε από τη με-
ριά του Στάλιν. Όχι σαν μια μεταβατι-
κή πολιτική, με σκοπό να βασιστεί σ’
έναν τομέα του καπιταλισμού ενάντια
σ’ έναν άλλο, αλλά σαν ένα πολιτικό
κανόνα: να στηρίζεσαι στον καπιταλι-
σμό κι όχι στο επαναστατικό κίνημα.
Γι’ αυτό πρόδωσε την ισπανία, γι’ αυτό
δεν έκανε τίποτε για την ισπανία.
Αντίθετα σ’ αυτή τη φάση υπάρ-
χει το παγκόσμιο προτσές της επανά-
στασης, που επηρεάζει, παροτρύνει,
τροφοδοτεί και οργανώνει το κεφά-
λι όλων των μαζών του κόσμου. Και
ο κόσμος μαθαίνει τί μπορεί να κάνει
στη χώρα του, βλέποντας τον υπόλοι-
πο κόσμο.
Η τωρινή πολιτική της ηγεσίας τής
Κίνας βασίζεται στην έλλειψη κομμα-
τικής διάρθρωσης, προλεταριακού
βάρους και μιας τακτικής εσωτερι-
κής κομματικής ζωής, κάτι που ο Μάο
Τσε Τουνγκ και ο Λιν Πιάο προσπάθη-
σαν να προωθήσουν με την Πολιτι-
στική Επανάσταση, αλλά αποδείχτη-
κε ότι δεν ήταν αυτό το πιο κατάλληλο
μέσο. Το πρόβλημα ήταν να οργανω-
θεί το Κόμμα από τη βάση, για να μπο-
ρεί αυτή να βαρύνει. Και το Κόμμα εί-
χε μικρή προλεταριακή βάση, γιατί το
προλεταριάτο μόλις το 1948 άρχισε ν’
αναπτύσσεται στην Κίνα σε σημαντι-
κό βαθμό.
Αυτή η δίκη της αποκαλούμενης
«συμμορίας των τεσσάρων», που στην
πραγματικότητα είναι δίκη κινέζων
επαναστατών, γίνεται για να τρομο-
κρατήσουν την αριστερά και τις επα-
ναστατικές τάσεις, τους νέους, τα συν-
δικάτα, τις αγροτικές μάζες και τους
επαναστάτες στρατιωτικούς. Αυ-
τή είναι η ουσία αυτής τής δίκης. Δεν
αφορά τους τέσσερες αλλά όλη την
αριστερά, που προσπαθούν να την
τρομοκρατήσουν και να την εξολο-
θρεύσουν. Δεν είναι η φάση όπου θα
μπορέσουν να το κάνουν αυτό. Στις
πιο μικρές χώρες του κόσμου, χωρίς
παράδοση ταξικού κόμματος, θριαμ-
βεύει η επανάσταση κι αμέσως προ-
ωθούν ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα.
Και οι κατοπινές αλλαγές, οι εσωτερι-
κοί αγώνες στις διάφορες ομάδες, που
σκοπό έχουν να διώξουν έναν πρόε-
δρο και να βάλλουν έναν άλλο, γίνο-
νται σχεδόν εξ ολοκλήρου προς όφε-
λος ανθρώπων που βρίσκονται πιο
αριστερά κι έχουν ένα πρόγραμμα
που είναι περισσότερο δεμένο με μια
διάρθρωση της πορείας προς το σοσι-
αλισμό. Τον λένε σοσιαλισμό αλλά εί-
ναι μια πορεία μέσα από το Εργατικό
Κράτος, ακόμα δεν είναι σοσιαλισμός.
O Στάλιν στηριζόταν στο ότι ήταν
περικυκλωμένος από όλο τον κόσμο
και στο ότι είχε απέναντι το ναζισμό
και το φασισμό, για να τρομοκρατεί
την κομμουνιστική πρωτοπορία, λέ-
γοντάς της: «αν μου επιτεθείτε ευνοεί-
τε το φασισμό, μην κάνετε τίποτα για-
τί έρχεται ο φασισμός». Αντίθετα τώρα
οι μάζες του κόσμου λένε: «προσοχή,
πάμε μπροστά, υπάρχει η Σοβιετική
Ένωση». Υπάρχουν όλες οι επαναστα-
τικές χώρες. Οποιαδήποτε χώρα θέλει
να προχωρήσει προωθεί το Εργατικό
Κράτος, κρατικοποιεί και προγραμ-
ματίζει. Είναι άλλη η φάση της ιστορί-
ας. Και οι κινέζικες μάζες ζουν όλο αυ-
τό το προτσές, όπως όλες οι μάζες του
κόσμου. Έχουν απομακρυνθεί από την
άσκηση της ηγεσίας, αλλά αυτό δεν εί-
ναι ένας αποφασιστικός παράγοντας.
Ποτέ δεν υπήρχε μια ηγεσία συνειδη-
τή, συνεπής και συνεχής. Δεν ήταν
συνεπής γιατί ποτέ δεν είχε ένα πρό-
γραμμα επαναστατικό. Από την αρχή
αναγκάστηκαν να αμυνθούν ενάντια
στον Στάλιν και στη συνέχεια ακολού-
θησαν τον Στάλιν που τους επέβαλε
την πολιτική της εθνικής συμφιλίω-
σης. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κί-
νας ποτέ δεν ήταν ένα κόμμα με ρίζες
στην εργατική τάξη και με ταξική ζωή.
Πήρε καλές θέσεις, προώθησε ωραί-
ους αγώνες, αλλά όλα αυτά έμειναν
στις ηγετικές ομάδες.
Ο Τενγκ Σιάο Πινγκ στηρίζεται σ’
αυτό το παρελθόν. Αλλά αυτό το πα-
ρελθόν δεν είναι αρκετό για να επι-
τρέπει μια αντεπαναστατική πολιτική
σαν αυτή που προωθεί αυτός, γιατί ο
παγκόσμιος συσχετισμός των δυνά-
μεων βαραίνει πάνω στη Κίνα και τον
συγκρατεί. Μια καθοριστική απόδει-
ξη αυτού είναι ότι αυτός ο παγκόσμιος
συσχετισμός των δυνάμεων τον υπο-
χρέωσε να φύγει από το Βιετνάμ, τη
στιγμή που είχε συμφέρον να εισβά-
λει. Κι αν το επαναλάβει θα χάσει και
πάλι και μάλιστα αυτή τη φορά, πλάι
στο Βιετνάμ θα έχει ν’ αντιμετωπί-
σει την Καμπότζη και το Λάος. Και δεν
αποκλείεται να επέμβει και η Σοβιετι-
κή Ένωση.
Είναι οι στρατηγοί αυτοί που καθο-
ρίζουν στην Κίνα. Στην Πολωνία οι πο-
λιτικοί και συνδικαλιστικοί ηγέτες αλ-
λάζουν και τούς ανανεώνουν. Και η
ανανέωση αυτή γίνεται μέσα στο Κόμ-
μα. Στην Κίνα αλλάζουν στρατηγούς,
που την ίδια στιγμή είναι αρχηγοί του
Κόμματος και στρατιωτικοί διοικητές
της περιοχής. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει
μια στρατιωτική καμαρίγια, που είναι
αυτή που έχει τις λιγότερες ικανότητες
για να έχει προοπτική. Με κάθε τρόπο
η ομάδα του Στάλιν προερχόταν εν μέ-
ρει από την επανάσταση και αποτελεί-
το από πολιτικούς που ήταν και οργα-
νωτές του Μπολσεβίκικου Κόμματος.
Αυτοί είναι στρατηγοί. Είναι στρατιω-
τικοί που αναδείχτηκαν στο προτσές
της επανάστασης και του πολέμου
ενάντια στον Τσα Γκάι Σεκ και καπέλω-
σαν την ηγεσία του Κόμματος. Υπήρχε
το Κόμμα, αλλά αυτοί δεν έχουν καμ-
μιά ικανότητα.
Τώρα υπάρχει η Πολωνία, αλλά επί-
σης το Βιετνάμ και η Καμπότζη. Αυτό
δείχνει ότι όλη η παγκόσμια καμπάνια
ενάντια στο Βιετνάμ χρεωκόπησε και
είναι ο ίδιος ο Ερυθρός Σταυρός αυτός
που λέει: «τί βοήθεια να τους δώσου-
με, αφού οι ίδιοι οι βιετναμέζοι έλυσαν
όλα τα προβλήματα;». Αυξήθηκε κατά
50% η συγκομιδή. Αυτό θα έχει ένα
μεγάλο αντίχτυπο μέσα στο Κομμου-
νιστικό Κόμμα της Κίνας και μάλιστα
σε μικρό διάστημα. Γιατί το παγκόσμιο
προτσές επεκτείνεται και οι μάζες της
Κίνας με κάθε τρόπο βλέπουν και ζουν,
για να μπορέσουν να ενισχύσουν την
τάση για την ανασυγκρότηση της Κί-
νας. Γιατί η τάση για μια καπιταλιστι-
κή παραγωγή, χωρίς να επιστρέψουν
στον καπιταλισμό, είναι ένα είδος
αντεπανάστασης που ήδη έχει πραγ-
ματοποιηθεί. Αλλά δεν έχει τις βάσεις
για να σταθεροποιηθεί με μια πολιτι-
κή ηγεσία. Σ’ αυτό οφείλεται και όλο
αυτό το παιγνίδι του Τενγκ Σιαο Πινγκ.
Σημαίνει ότι υπάρχει μια πολύ μεγάλη
εσωτερική αντίσταση και απόρριψη.
Αυτό που αναζητεί ο Τενγκ Σιαο Πινγκ
και η καμαρίγια του είναι να δημιουρ-
γήσει ένα ηγετικό διοικητικό στρώμα
στη χώρα και να το βάλει να διοικεί. Γι’
αυτό αλλάζουν ανθρώπους, στρατιω-
τικούς, αλλά για να πετύχουν το στό-
χο τους θα έπρεπε να απαιτηθούν 50
χρόνια τέτοιων αλλαγών. Στο μεταξύ
επεκτείνεται και προοδεύει η επανά-
σταση κι αυτό το βλέπουν οι μάζες της
Κίνας.
Είναι μια σταλινική αντίληψη, δηλα-
δή η αντίληψη ενός γραφειοκρατικού
στρώματος που αντιπροσωπευόταν
από το Στάλιν κι ενός γραφειοκρατι-
κού στρώματος αυτού της Κίνας, που
αντιπροσωπεύεται από τον Τενγκ Σι-
άο Πινγκ, που θέλει να περιορίσει τις
καταχτήσεις της επανάστασης, για ν’
αναπτύξει τη χώρα οικονομικά, οικο-
νομικά, οικονομικά όπως λένε κι έτσι
να έχει μια βάση για την ικανοποίη-
ση αυτού του στρώματος των γραφει-
οκρατών κι όχι της χώρας. Μόνο και
μόνο για την ικανοποίηση αυτού του
στρώματος των γραφειοκρατών. Για
να τους δώσει τα προνόμια, σαν αυ-
τά που είχε όλη η γραφειοκρατία του
Στάλιν. Αλλά δεν είναι η φάση για κά-
τι τέτοιο.
Γι’ αυτό επιστρέφουν σε καπιταλι-
στικούς νόμους και σχέσεις. Όλοι οι
φοιτητές με εργατική και αγροτική κα-
ταγωγή απομακρύνονται. Φοιτητής
μπορεί να γίνει μόνο αυτός που μπορεί
να πληρώνει, δηλαδή με μικροαστι-
κή καταγωγή και οι γιοί των δημόσιων
υπαλλήλων. Καταργείται η προσφώ-
νηση «σύντροφε» και επανέρχεται η
λέξη «κύριε» και στους στρατηγούς
πρέπει να στέκεται κανείς προσοχή.
Οποιαδήποτε στιγμή, ο στρατηγός
έχει πάνω στο στρατιώτη περισσότε-
ρα δικαιώματα από την ίδια του τη μά-
να. Επιστρέφουν σε κανόνες που κατά
κάποιο τρόπο είναι φεουδαρχικοί.
Δεν μπορεί να προοδεύσει μια χώρα
προς το σοσιαλισμό μ’ αυτό τον τρό-
πο. Δεν είναι η εποχή του Στάλιν, όπου
η Σοβιετική Ένωση ήταν το μοναδικό
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 21
Εργατικό Κράτος και οι μάζες του κό-
σμου το υπεράσπιζαν και αναγκαστι-
κά ανέχονταν τον Στάλιν, γιατί ήταν το
μοναδικό Εργατικό Κράτος. Αντίθετα
σήμερα υπάρχει η Σοβιετική Ένωση,
υπάρχει το Βιετνάμ, υπάρχει η Κού-
βα, που είναι ενάντια σ’ αυτό που κά-
νει η Κίνα. Το πιο σημαντικό κομμάτι
της παγκόσμιας πορείας της επανά-
στασης, είναι ενάντια σ’ αυτό που γί-
νεται στην Κίνα. Και την ίδια στιγμή οι
μάζες από την εμπειρία τους βλέπουν
ότι η οικονομία δεν προωθείται με τον
τρόπο που την προωθεί η Κίνα, αλλά
με το τρόπο που την προωθεί η Σοβιε-
τική Ένωση, η Κούβα ή το Βιετνάμ. Δη-
λαδή, μπορεί η Σοβιετική Ένωση να
έχει σχέσεις ακόμα και με τους καπιτα-
λιστές και τις καπιταλιστικές επενδύ-
Η Κινέζικη Επανάσταση δεν μπορεί να γυρίσει στον καπιταλισμό
Ξαναγεννιούνται βάσεις για τον κα-
πιταλισμό στην Κίνα, αλλά δεν έχουν,
ιστορική, βάση για ν’ αναπτυχθούν. Αυ-
τό εκφράζεται όχι τόσο στην οικονομία,
γιατί κατά μία γενική έννοια, έτσι κι αλ-
λιώς αυτή η οικονομία, φιλο-καπιταλι-
στική ή επιστροφής στον καπιταλισμό,
δεν μπορεί ν’ αναπτυχθεί πολύ, όμως
την ίδια στιγμή δημιουργεί κοινωνικές
βάσεις, διοικητικές, ιεραρχικές, οργα-
νωτικές, που υπερασπίζουν το συμφέ-
ρον τους, σε όλη την Κίνα κι όχι μόνο σ’
αυτόν τον τομέα που σχετίζεται και υπο-
τάσσεται στον καπιταλιστικό κόσμο. Και
το να υποτάσσεται σημαίνει ότι καταρ-
γεί τις κομμουνιστικές σχέσεις και υι-
οθετεί τις καπιταλιστικές σχέσεις στο
εσωτερικό. Αυτό είναι καθαρό και κα-
θοριστικό. Κι όλο αυτό έγινε στα κρυφά
και κάτω από την κριτική του Μάο Τσε
Τουνγκ. Όπου οι τομείς που θέλουν μια
εθνικοποίηση για τον εαυτό τους, πά-
νω σ’ αυτή τη βάση των δοσοληψιών
με τον καπιταλισμό, χρησιμοποιούν τον
Τενγκ Σιάο Πινγκ. Αυτός ο ίδιος δεν εί-
ναι τόσο στα δεξιά, όσο όλοι αυτοί οι τύ-
ποι, αλλά τον χρησιμοποιούν, όπως χρη-
σιμοποιούσαν και τον Στάλιν. Ο Τρότσκι
μιλάει πολύ καθαρά πάνω σε αυτό για
(το πώς χρησιμοποιούσαν) τον Στάλιν.
Δεν είναι μια αντιγραφή, ούτε μια ανα-
παραγωγή, αλλά έχουν κάποια ομοιό-
τητα τα προτσές, δεν μπορούν να ξε-
φύγουν από το γεγονός ότι τα προτσές
βασίζονται στην ανάπτυξη των κοινωνι-
κών αγώνων κι έτσι έχουν μια ιστορική
ομοιότητα. Μπορεί ν’ αλλάζει ο συσχε-
τισμός των δυνάμεων της στιγμής, της
διάρθρωσης των οργάνων, το ένα ή το
άλλο προτσές είναι πιο μπροστά, αλλά
είναι παρόμοια προτσές.
Η Κίνα δεν μπορεί να επιστρέψει στον
καπιταλισμό. Δεν υπάρχει κανένα κατα-
στατικό που να το απαγορεύει, αλλά εί-
ναι ο νόμος της ζωής που το εμποδίζει,
που είναι πιο σημαντικός απ’ όλα τα κα-
ταστατικά. Κι ο νόμος της ζωής είναι το
22 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
σεις, αλλά αναπτύσσουν τη χώρα και
την ίδια στιγμή αναπτύσσουν το ρό-
λο της Σοβιετικής Ένωσης στο να υπο-
στηρίζει την παγκόσμια επανάσταση.
Η Κίνα αντίθετα υποστηρίζει την αντε-
πανάσταση και τις αντεπαναστατικές,
δολοφονικές και αντιδραστικές κυ-
βερνήσεις. Όλος ο κόσμος καθώς και
οι κινέζικες μάζες το βλέπουν αυτό.
Το γεγονός ότι ανάμεσα στα 22 εκα-
τομμύρια άνεργους που υπάρχουν
στην Κίνα, υπάρχει μια ομάδα από νέ-
ους που είναι κλέφτες, δεν οφείλεται
στο ότι υπάρχει ένας εκφυλισμός στην
Κίνα, αλλά είναι εν μέρει μια αντίδρα-
ση κι ενάντια σ’ αυτή την ηγεσία, που
κάνει έτσι ώστε ο κόσμος, οι νέοι να
μη βλέπουν μια μορφωτική, επανα-
στατική πολιτική ζωή, μια επαναστατι-
γεγονός ότι ο Κινέζικος λαός είδε και πέ-
ρασε από το τίποτα στο ν’ αναπτυχθεί
σε μια δύναμη ανεξάντλητη. Αυτή είναι
η θεμελιώδης βάση για να δούμε πού
πάει η Κίνα. Όπως επίσης έτσι είδε ήδη η
ανθρωπότητα την ΕΣΣΔ και τα άλλα Ερ-
γατικά Κράτη κι όσο κι αν λένε στον κό-
σμο: «κοιτάξτε αυτοί οι βάρβαροι δολο-
φονούν και σκοτώνουν», ο κόσμος λέει
αντίθετα: «δείτε πώς προχωρούν, έ!».
Οι δημοσιογράφοι πρέπει να δουν ότι
άλλο πράγμα είναι αυτό που λέει η κινέ-
ζικη ηγεσία κι άλλο είναι το συναίσθη-
μα της Κίνας, ανάμεσα στ’ άλλα, στο
στρατό. Και στο στρατό εκφράζεται με
πιο καθαρή και βαθιά μορφή, γιατί εί-
ναι ο τόπος όπου μπόρεσε περισσότε-
ρο να ενεργήσει η σκέψη του Μάο Τσε
Τουνγκ και που αφομοίωσε περισσότε-
ρο τα διδάγματα της Επανάστασης του
Οκτώβρη. Λόγω απουσίας του προλετα-
ριάτου, ο στρατός ήταν το πολιτικό όρ-
γανο της Επανάστασης. Αλλά στηριζό-
μενο πάνω στη Σαγκάη, την Καντόνα,
πάνω στα προλεταριακά κέντρα, έστω
κι αν γενικά είναι μικρό το προλεταρι-
ακό βάρος, αλλά αντισταθμίζεται πολύ
από το στρατό. Κι επίσης γιατί, διαφορε-
τικά από την ΕΣΣΔ, σχεδόν όλο το προ-
τσές της Κινέζικης Επανάστασης ήταν
πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος, ενάντια
στον Τσα Γκάι Σεκ, ενάντια στους Γιαπω-
νέζους.
Πρέπει να δούμε ότι η Κίνα δεν έχει τη
βάση που είχε η ΕΣΣΔ, δεν είχε ούτε την
προλεταριακή βάση, ούτε τη θεωρητι-
κή βάση, ούτε το Μπολσεβίκικο Κόμμα.
Παρ’ όλα αυτά, όντας μια ανάγκη της
ιστορίας, αλλά κι έχοντας τις εμπειρίες
και τις βάσεις της στην ιστορία, που εί-
ναι η ΕΣΣΔ, η Κινέζικη Επανάσταση έγι-
νε γιατί υπήρξε η Ρώσικη Επανάσταση.
Διαφορετικά δεν θα υπήρχε η Κινέζικη
Επανάσταση. Ήταν ένα κίνημα που έγι-
νε στρατιωτικά, σχεδόν στρατιωτικά,
γιατί είχε μικρή επίδραση το προλεταρι-
ακό βάρος. Αλλά μετά τη Ρώσικη Επα-
κή οργάνωση, οπότε κάνουν αυτό. Αυ-
τό αντιστοιχεί με τους ομοφυλόφιλους
στο καπιταλιστικό σύστημα. Είναι η
ασιγουριά που υπάρχει στην Κίνα, η
αστάθεια και η αβεβαιότητα, αυτή που
τους οδηγεί στο να κάνουν όλα αυτά.
Τους κάνει ν’ αναζητούν αυτούς τους
δρόμους της ατομικής ικανοποίησης,
όπως κάνει ο ομοφυλόφιλος, που είναι
ένα ατομικό συμπέρασμα. Αν ήταν ένα
συμπέρασμα γενετικό, δεν θα ήταν
ένα πρόβλημα ατομικό, αλλά ένα πρό-
βλημα ανθρώπινο. Είναι ένα πρόβλη-
μα κοινωνικό, μιας φάσης της ιστορί-
ας. Το ίδιο συμβαίνει και με τη Κίνα....
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 20-11-1980
Συνεχίζεται στο επόμενο φύλλο
της Κομμουνιστικής Ενότητας
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ 7-5-1981
νάσταση, κάθε διανοούμενος, έστω και
μεσαίας αξίας, γινόταν κομμουνιστής.
Για ν’ αξίζει κάτι έπρεπε να είναι κομμου-
νιστής. Ό, τι το καλύτερο έδωσε η Κί-
να, είναι κομμουνιστικό. Ακόμα κι αυτός
ο Τενγκ Σιάο Πινγκ, είναι παιδί πλούσι-
ων. Όλοι τους προέρχονται από εκεί. Έρ-
χονται από πλούσιες ή βολεμένες οικο-
γένειες. Το κίνημα του πολιτισμού τους
οδήγησε στο να κατανοήσουν ότι το
προηγούμενο καθεστώς ήταν μια κτη-
νωδία. Ανάμεσά τους ο Μάο Τσε Τουνγκ,
που ήταν από βολεμένη οικογένεια. Μια
από τις συντρόφισσες του Μάο ήταν
από πολύ πλούσια οικογένεια. Κι ένας
από τους πιο ξακουστούς στρατιωτι-
κούς, υποτίθεται πρώην τροτσκιστής,
ήταν από πολύ πλούσια οικογένεια, με-
γάλων γαιοκτημόνων και ο Τσα Γκάι Σεκ
ήθελε να τον εκδικηθεί, σαν «προδότη
της τάξης του». Και σχεδόν όλοι σπού-
δασαν στη Γαλλία. Ο Τσου Εν Λάι ήταν
επίσης από πολύ πλούσια οικογένεια.
Είναι πολύ όμορφη οι Κινέζικη Επανά-
σταση, πράγμα που δείχνει την ανεξά-
ντλητη δύναμη της Παγκόσμιας Επανά-
στασης, τον παγκόσμιο συσχετισμό των
δυνάμεων, που δίνει δύναμη και στην
πιο μικρή χώρα. Το Σαλβαδόρ είναι ένα
παιδί της Ρώσικης Επανάστασης.
Παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχει πολιτική
ζωή στην Κίνα. Δεν υπάρχουν συνεδριά-
σεις, συζητήσεις, δεν υπάρχουν ντοκου-
μέντα. Πρέπει να δούμε πώς προετοίμα-
ζαν οι Μπολσεβίκοι τα Συνέδριά τους,
ή τις συνεδριάσεις, ή την πολιτική ζωή.
Εδώ δεν υπάρχει τίποτα. Λένε: «έκανα
λάθος κατά 50%», τη στιγμή που αυτό
σημαίνει ότι σκότωσαν εκατοντάδες αν-
θρώπους, σκότωσαν εκατοντάδες επι-
χειρήσεις κρατικοποιημένες, σκότω-
σαν άπειρες εργατικές και στρατιωτικές
πρωτοβουλίες, που είχαν σκοπό να προ-
ωθήσουν τον κομμουνισμό.
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 7-5-1981
 Μετά την πτώση του Σάχη, η πρόοδος του Ιράν
μπορεί να γίνει μόνο με σοσιαλιστικά μέτρα
Το Ιράν βρίσκεται σε μια μεταβατι-
κή φάση κι αυτό το προτσές θα διαρκέ-
σει πολύ καιρό, γιατί δεν υπάρχει επα-
ναστατική ηγεσία. Αλλά ούτε η αστική
τάξη έχει ηγεσία, γιατί δεν υπάρχει μια
αστική τάξη στέρεη, διαρθρωμένη.
Οι έμποροι ή οι ιδιοκτήτες εργοστα-
σίων είναι μικρές ομάδες του πληθυ-
σμού. Υπάρχει μια μεγάλη ομάδα τεχνι-
κών, όπως στο Κουβέιτ και τη Σαουδική
Αραβία, που είναι μια μικροαστική τάξη,
που έχει αναπτυχθεί στον οικονομικό
μηχανισμό, αλλά και στην πολιτιστική,
πολιτική και επιστημονική κατανόη-
ση. Το λάθος της θρησκευτικής ηγεσί-
ας είναι ότι δεν βλέπει αυτή την έλλει-
ψη διαρθρωμένης αστικής τάξης. Στη
Σαουδική Αραβία, υπάρχουν 30 χιλιά-
δες πρίγκιπες, που υποστηρίζονται από
το κράτος, δηλαδή επινόησαν μια τάξη
πληρωμένη.
Οι τάξεις έχουν κοινωνικό βάρος από
το ρόλο τους στην οικονομία. Οι μεμο-
νωμένοι αστοί μπορεί να είναι άχρη-
στοι, αλλά η οικονομία και το εργοστά-
σιο που διευθύνουν, η διάρθρωση που
είναι μέρος του συστήματος, είναι η
πραγματική τους δύναμη. Αυτές οι 30
χιλιάδες πρίγκιπες, από την άλλη πλευ-
ρά, δεν έχουν αξία, γιατί δεν έχουν κα-
μία λειτουργία στην οικονομία. Αλλά
αυτές οι χώρες είναι γεμάτες από διανο-
ούμενους και τεχνικούς που είναι εκεί-
νοι που χρειάζονται να τεθεί σε λειτουρ-
γία η οικονομία, τόσο στη Σαουδική
Αραβία όσο και στο Ιράν.
Αν και υπάρχουν σημαντικές βιομη-
χανίες στο Ιράν, αυτές δεν είναι βασικές.
Καμιά τους δεν είναι κέντρο παραγω-
γής για την ανάπτυξη της χώρας. Έτσι η
αστική τάξη είναι αδύναμη. Ούτε υπάρ-
χει διαρθρωμένη αστική τάξη στην
ύπαιθρο, δεν υπήρχε χρόνος, κάτι που
ήθελε να κάνει ο Σάχης. Δεν είναι αλή-
θεια ότι έκανε μια αγροτική μεταρρύθ-
μιση για να κερδίσει τους αγρότες, αλλά
ότι ήταν για να δημιουργήσει μια εσω-
τερική αγορά, ένα μικρό στρώμα πλού-
σιων αγροτών και τίποτε άλλο. Αλλά η
εσωτερική αγορά δεν μπορεί να δημι-
ουργηθεί με τον διαχωρισμό της γεωρ-
γικής παραγωγής από τη βιομηχανική.
Το Ιράν πρέπει να εισαγάγει όλα τα προ-
ϊόντα από το εξωτερικό.
Όλα είναι προς ανάπτυξη στο Ιράν,
αλλά η βάση για να γίνει κάτι τέτοιο
ήδη υπάρχουν. Το βασικό πρόβλημα εί-
ναι ότι δεν υπάρχει ηγεσία, δεν υπάρχει
κόμμα και δεν υπάρχει σημαντικό συν-
δικαλιστικό κίνημα. Τώρα γίνεται κατα-
νοητό ότι η ανατροπή του Σάχη ήταν
κάτι το σχετικά εύκολο, λόγω του πα-
γκόσμιου συσχετισμού των δυνάμεων,
αλλά καμία ηγεσία δεν κατανόησε αυτό
το προτσές. Οι Γιάνκηδες είχαν 45.000
σύμβουλους εκεί για να επέμβουν: για-
τί δεν το έκαναν; Γιατί ο Μπρέζνιεφ τους
είπε: αν επέμβετε θ’ απαντήσουμε. Όλη
η διανόηση και οι έξυπνοι στρατιωτικοί
κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι μπόρε-
σαν ν’ ανατρέψουν το Σάχη, γιατί υπάρ-
χει η ΕΣΣΔ. Οι Γιάνκηδες θα είχαν χρησι-
μοποιήσει τους 45 χιλιάδες σύμβουλους
για να συντρίψουν το λαό. Είναι οι Σοβι-
ετικοί που τους εμπόδισαν και επέτρε-
ψαν στις μάζες να επιτύχουν τους στό-
χους τους.
Δεν υπάρχει ακόμη μια οριστική ηγε-
σία στο Ιράν. Απόδειξη αυτού είναι ότι
τώρα υποστηρίζουν ότι το Κομμου-
νιστικό Κόμμα δεν θα νομιμοποιηθεί,
όταν προηγουμένως ο Χομεϊνί υπερα-
σπίστηκε ότι οι μαρξιστές είχαν δικαίω-
μα. Ποτέ δεν είπε «θα τους πολεμήσω»,
αλλά ότι «είμαι ενάντια στον μαρξισμό».
Είναι ο δεξιός τομέας της κυβέρνησης
αυτός που επιδιώκει να πάρει μια σειρά
από μέτρα και να τα επιβάλει στους άλ-
λους.
Η εσωτερική πάλη θ’ αναπτυχθεί τώ-
ρα στο Ιράν, με τη διαμαρτυρία των
μουσουλμανικών και μαρξιστικών
αντάρτικων ομάδων, που είναι ένα κί-
νημα με πολύ μεγάλο κύρος. Μια από-
δειξη αυτής της διαμαρτυρίας είναι ότι
η κυβέρνηση δήλωσε: «Πηγαίνετε πί-
σω στη δουλειά, αφήστε τα όπλα» και
δεν τα έχουν επιστρέψει ή παραδώσει
όλοι. Καθώς δεν υπάρχει ηγεσία, η αστι-
κή τάξη εξακολουθεί να έχει την πρω-
τοβουλία κι έναν κατασταλτικό μη-
χανισμό που είναι ο στρατός. Αλλά ο
τουφεκισμός και η απομάκρυνση στρα-
τηγών επέτρεψε την αρκετή αποσύνθε-
ση αυτού του μηχανισμού. Δεν τον δια-
λύει, αλλά σπάει αρκετά το διοικητικό
του μηχανισμό κι επιτρέπει μια αναδι-
άρθρωση. Οι αριστεροί, οι φενταγίν,
προτείνουν ένα λαϊκό στρατό και υπο-
στηρίζονται από στρατιωτικούς σταδιο-
δρομίας κι από το 90% των στρατιωτών.
Στο Ιράν αρχίζει μια πολιτική κι επί-
σης ένοπλη πάλη και το Ταμπρiζ είναι
εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη αντίστα-
ση και σαμποτάζ, γιατί είναι κοντά στην
ΕΣΣΔ. Θυμηθείτε ότι το 1905 υπήρξαν
σοβιέτ στο Ταμπρίζ και το 1911 ανέτρε-
ψαν τον απολυταρχισμό με την επιβο-
λή ενός Συντάγματος. Το 1917, υπήρξε
μια Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρα-
τία στο Γκιλάν, πάνω στην Κασπία Θά-
λασσα.
Η εσωτερική συζήτηση στο Ιράν είναι
πολύ βαθιά και ο κόσμος έχει βγει για ν’
αναπτύξει ένα πρόγραμμα κοινωνικών
μετασχηματισμών. Αυτό πρέπει να γί-
νει ανεξάρτητα από την κυβέρνηση που
θα σχηματιστεί, γιατί αν δεν αναπτυ-
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 22-2-1979
χθεί αυτό το πρόγραμμα, το προτσές θα
ριζοσπαστικοποιηθεί περισσότερο. Τα
όπλα δεν θα επιστρέψουν στους στρα-
τώνες. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες
όπλα, τουφέκια, βόμβες που βρίσκονται
στα χέρια του λαού κι επέστρεψαν πε-
ρίπου μόλις 7.000 όπλα, δηλαδή το 1%.
Πρέπει τώρα ν’ αναπτυχθεί ένα πρό-
γραμμα πολιτικής και προγραμματι-
κής συζήτησης στο Ιράν. Οι αριστεροί:
ομάδες φενταγίν, μαρξιστές, κούρδοι
και τουρκουμάνοι, στηρίζουν ο ένας
τον άλλον, ενάντια στην αντιδραστική
πτέρυγα της κυβέρνησης. Σε ορισμέ-
νες περιοχές κυριαρχούν και είναι όλοι
ένοπλοι, γιατί στην πρώτη φάση μοί-
ρασαν τεράστια ποσότητα όπλων. Μια
προγραμματική συζήτηση πρέπει να γί-
νει: να μην εγκαταλείψουν τα όπλα, αλ-
λά πλάι σ’ αυτά το πρόγραμμα. Και όπλο
και πρόγραμμα παρουσιάζονται με επι-
χειρήματα. Πρέπει να επιβληθεί μια κυ-
βέρνηση που να ανταποκρίνεται στη
θέληση του λαού. Τώρα, χωρίς να εί-
ναι οριστική, υπάρχει μια πολύ μεγάλη
καθυστέρηση της αστικής ηγεσίας της
κυβέρνησης. Προτείνουν να ψηφιστεί
Προεδρική Δημοκρατία ή όχι (δηλαδή
μοναρχία, σημ. μεταφρ.) και οι αριστε-
ροί προτείνουν μια Λαϊκή Δημοκρατία.
Και το γεγονός ότι αναβάλλουν την ψη-
φοφορία για δεκαπέντε μέρες σημαί-
νει ότι υπάρχει πολύ μεγάλη εσωτερική
αντίσταση.
Υπήρξαν διαδηλώσεις μεσαίων και
ανώτερων αξιωματικών, που διεκδι-
κούν νέους αρχηγούς. Δεν είναι μια δι-
αμαρτυρία του κοινού στρατιώτη. Αυτό
δείχνει επίσης ότι ο Σάχης δεν είχε διαρ-
θρώσει ένα στρατό που θα του ανταπο-
κρινόταν. Οι στρατιωτικοί δεν είναι άν-
θρωποι χωρίς κεφάλι, έχουν δίπλα τους
την ΕΣΣΔ και το Αφγανιστάν και βλέ-
πουν ότι αυτή η χώρα βγαίνει από το
πουθενά και κάνει μια τεράστια πρόο-
δο, έχει ένα πρόγραμμα κοινωνικών με-
τασχηματισμών και το εφαρμόζει ήδη.
Σε τέσσερα χρόνια θα εξαλείψουν τον
αναλφαβητισμό και θα γενικεύσουν
την εκμάθηση του φάρσι, που είναι η
γλώσσα που τους συγκεντρώνει και δεν
έχουν τίποτα! Θα οικοδομήσουν επίσης
μια σειρά από εργοστάσια, με τη βοή-
θεια των Σοβιετικών, για να κάνουν την
αγροτική μεταρρύθμιση και η ΕΣΣΔ θα
συνεισφέρει με τρακτέρ και άλλα μηχα-
νήματα. Οι Ιρανοί βλέπουν αυτό το προ-
τσές και γνωρίζουν ότι υπάρχουν επαρ-
κή μέσα για ν’ αναπτύξουν και τη δική
τους χώρα. Η ιστορία ότι σε 20 χρόνια
δεν θα υπάρχει πλέον πετρέλαιο, είναι
ένα πλήρες ψέμα. Σε ολόκληρη την πε-
ριοχή υπάρχει μια τεράστια συγκέντρω-
ση από πετρελαϊκά αποθέματα.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 23

Η επαναστατική Λαϊκή Δημοκρατία,
ο στρατός και το πρόγραμμα
για την ανάπτυξη του Ιράν
Στο Ιράν δεν υπάρχει δύναμη ικα-
νή τώρα να κάνει μια αντεπανάσταση.
Αν εγκατασταθεί μια κυβέρνηση που
θα αρνηθεί στους κομμουνιστές να λει-
τουργήσουν, που θα εμποδίσει την εθνι-
κοποίηση και τις δημοκρατικές ελευ-
θερίες, θα είναι μια αντεπαναστατική
κυβέρνηση και θα πέσει πολύ σύντομα.
Δεν υπάρχει δύναμη ικανή να ξεσηκώ-
σει τον ιρανικό στρατό για να υπερασπι-
στεί την αντεπανάσταση. Είναι δύσκολο
για τη θρησκευτική ηγεσία ν’ αντιμετω-
πίσει τους αριστερούς, γιατί μέρος τους
έχει ήδη βρεθεί στο πεδίο της μάχης και
προώθησε την εξέγερση.
Ο στρατός πρέπει να συνδεθεί με την
παραγωγή, να μην την ελέγχει, αλλά να
επεμβαίνει σ’ αυτή. Ο στρατιωτικός δεν
πρέπει μόνο να εκπληρώσει το στρατι-
ωτικό ρόλο του, αλλά και να συμμετέχει
στον παραγωγικό μηχανισμό. Το Ιράν,
στρατιωτικά δεν έχει σημασία, ήταν
ένας σωματοφύλακας του καπιταλιστι-
κού συστήματος. Πρέπει να συζητηθεί
ποιος είναι ο ρόλος του στρατιωτικού.
Τι μπορεί να κάνει; Για να υπερασπί-
σει ποιον πρέπει να επεμβαίνει; Ποιος
ήταν ο σκοπός του προϋπολογισμού
που προοριζόταν για τον εξοπλισμό του
στρατού; Ενάντια στην ΕΣΣΔ δεν έχει
καμιά αξία, γιατί με δύο ατομικές βόμ-
βες αυτή εξαφανίζει όλο το Ιράν. Στη συ-
νέχεια, η δαπάνη είναι για να υπερασπί-
σει τα σύνορα από ποιον; Απέναντι στη
Σοβιετική Ένωση; Καμία «εισβολή» δεν
θα προέλθει από αυτήν την πλευρά με
στρατιωτική μορφή, αλλά με μορφή πο-
λιτική και κοινωνική. Αυτή η «εισβολή»
δεν σταματάει με πυροβολισμούς. Ήδη
άλλοι θέλησαν να το κάνουν κι απέτυ-
χαν, γιατί έτσι δεν μπορεί να σταματήσει
η πρόοδος της ιστορίας. Το Αφγανιστάν
ήταν φτωχότερο από το Ιράν, με μια δι-
κτατορία και με τα ίδια χαρακτηριστικά.
Πρέπει να προταθεί μια δημόσια συ-
ζήτηση, όχι μόνο ένα δημοψήφισμα για
«προεδρική δημοκρατία ή όχι». Μπορεί
να γίνει, γιατί όλοι θα ψηφίσουν για τη
δημοκρατία, αλλά πρέπει να προωθηθεί
μια συζήτηση για ένα δημοκρατικό πρό-
γραμμα, για μια κοινωνική ανάπτυξη, με
την επέμβαση των στρατιωτικών. Χωρίς
να διοικούν, αλλά να επεμβαίνουν όπως
κάθε άλλος και να οργανωθεί η πολιτική
ζωή στα στρατόπεδα.
Ταυτόχρονα, πρέπει ν’ ανυψωθεί η πο-
λιτική ζωή των μαζών. Στην κυβερνητι-
κή και τη θρησκευτική ηγεσία υπάρχει
μια πάλη για το αν θα επιβληθεί ισλα-
μική δημοκρατία ή απλά δημοκρατία.
Από μόνο του δεν έχει μεγάλη σημασία,
αλλά πρέπει να αντιταχθούμε στη δημι-
ουργία μιας δημοκρατίας μόνο ισλαμι-
κής. Αυτό που πρέπει να προταθεί είναι
μια επαναστατική Λαϊκή Δημοκρατία. Ο
24 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
καθένας μπορεί να είναι μουσουλμάνος
ή καθολικός αν θέλει, αλλά το πρόγραμ-
μα πρέπει να έχει κοινωνικά συμπερά-
σματα και όχι θρησκευτικά.
Σ’ αυτή την ηγεσία, που βρίσκεται τώ-
ρα στην κυβέρνηση, της έδωσαν την
εξουσία για να εμποδίσει τις μάζες να
την πάρουν. Ο Χομεϊνί αναγκάστηκε να
επέμβει, γιατί διαφορετικά θα ξεπερνιό-
ταν, αλλά με τη σειρά του τον χρησιμο-
ποιούν. Πρώτα πρότειναν τις εκλογές σε
15 ημέρες, στη συνέχεια σε ένα μήνα και
τώρα σε τρεις μήνες. Αυτό σημαίνει ότι
υπάρχουν διαφορές ανάμεσά τους, σαν
αποτέλεσμα της άμεσης πίεσης και της
διαμαρτυρίας του κόσμου, που επεμ-
βαίνει επιδιώκοντας ν’ ανυψωθεί το κοι-
νωνικό επίπεδο της επανάστασης. Η
δράση των μαζών δεν ήταν μια λαϊκή
εξέγερση, αλλά μια επανάσταση. Ανά-
μεσα στη λαϊκή εξέγερση και την επα-
νάσταση, είναι το πρόγραμμα που αλ-
λάζει. Και ο κόσμος θέλει ν’ αλλάξει τη
χώρα. Στο μεταξύ η ηγεσία αφαιρεί τον
επαναστατικό χαρακτήρα από αυτό το
προτσές.
Το σύνθημα μιας επαναστατικής Λα-
ϊκής Δημοκρατίας είναι γιατί πρέπει να
περάσει από μια φάση, όπως και το λαϊ-
κό κοινοβούλιο. Δεν μπορούμε ν’ αντιτα-
χθούμε άμεσα, αλλά πρέπει να προωθη-
θεί μια συζήτηση από ένα επαναστατικό
δημοκρατικό κοινοβούλιο, που θα επι-
τρέπει τη συζήτηση για τους κοινωνι-
κούς μετασχηματισμούς. Να προβληθεί
ότι η αστική τάξη δεν έχει αντιπροσώ-
πευση στο Ιράν. Το κοινωνικό βάρος της
αστικής τάξης είναι μηδενικό. Στο κοι-
νοβούλιο οι στρατιώτες που επενέβη-
σαν στην πάλη κατά του Σάχη, πρέπει
να έχουν μια σημαντική αντιπροσώπευ-
ση. Το λαϊκό κοινοβούλιο πρέπει να έχει
σαν στόχο το μετασχηματισμό της χώ-
ρας και να εξηγήσει την έννοια της επα-
ναστατικής Λαϊκής Δημοκρατίας.
Η θέληση του λαού ήταν να μετα-
σχηματίσει τη χώρα κι αυτό θα πρέπει
ν’ αντιπροσωπεύεται στο κοινοβούλιο.
Ο λαός αλλά και οι στρατιώτες πρέπει
να συμμετέχουν, μαζί με ένα μέρος των
αξιωματικών που ήταν ενάντια στο Σά-
χη. Πρέπει επίσης να προταθεί η διάλυ-
ση του ιρανικού στρατού, που είναι τε-
ράστιος. Γιατί κι ενάντια σε ποιον τον
θέλουν; Είναι ένας στρατός ενάντια στις
μάζες κι ενάντια στη Σοβιετική Ένω-
ση. Πρέπει να συζητηθούν όλα αυτά τα
προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης
της κατάργησης του στρατιωτικού μυ-
στικού που εφαρμόστηκε την εποχή του
Σάχη.
Το κοινοβούλιο δεν πρέπει να χρησι-
μεύσει για τη διάρθρωση μιας αστικής
τάξης, που δεν υπάρχει στο Ιράν και τώ-
ρα την επινοούν. Πρέπει να χρησιμεύ-
σει στην ανάπτυξη ιδεών, στην επιβολή
επαναστατικών αλλαγών και μετασχη-
ματισμών και επαναστατικών δημοκρα-
τικών δικαιωμάτων στη χώρα. Όλοι οι
τομείς πρέπει να έχουν κοινοβουλευτική
αντιπροσώπευση: συνοικίες, εργοστά-
σια, στρατός, ύπαιθρος. Το Κοινοβούλιο
δεν πρέπει να είναι παντοδύναμο. Κι αν
κάποιος πει τη γνώμη του, ότι στη Σοβι-
ετική Ένωση δεν είναι έτσι, τότε πρέπει
ν’ αντιπαρατεθεί ότι εκεί ήδη υπάρχει
ένα Εργατικό Κράτος και η ιδιοκτησία
είναι κρατικοποιημένη, ένας στόχος που
στο Ιράν πρέπει ακόμα να επιτευχθεί.
Πρέπει επίσης να υποστηριχτεί ότι, αν
το κοινοβούλιο δεν έχει μια βάση επα-
ναστατικών δημοκρατικών νόμων, στό-
χων, προτάσεων και λειτουργίας, είναι η
αστική τάξη αυτή που καθορίζει. Αν λει-
τουργεί με βάση την ιδιωτική ιδιοκτη-
σία, η χώρα δεν θ’ αναπτυχθεί, θ’ ανα-
πτυχθούν μερικοί αστοί, θα πλουτίσει
μια σειρά από ομάδες και θα δημιουρ-
γηθεί ένα άλλο σώμα στρατηγών και μια
άλλη αυτοκρατορική φρουρά, σαν αυτή
του Σάχη. Το Κοινοβούλιο πρέπει να εί-
ναι ένα όργανο συζήτησης για την ανά-
πτυξη της χώρας.
Το κράτος δεν πρέπει να αποζημιώσει
κανέναν αστό. Πρέπει να καταργηθούν
όλες οι τωρινές στρατιωτικές δυνά-
μεις, που δεν έχουν καμιά αξία και είναι
εντελώς περιττές. Να διωχθούν όλοι οι
στρατηγοί και οι συνταγματάρχες και
να παραμείνουν οι διοικήσεις που αντα-
ποκρίνονται στα συμφέροντα του λαού
και είναι αποδεκτές από τους στρατιώ-
τες. Να μειωθεί ο στρατός στο ένα τρί-
το αυτού που είναι σήμερα και ολόκλη-
ρος ο στρατιωτικός προϋπολογισμός να
είναι αφιερωμένος στην ανάπτυξη της
χώρας, στην οικοδόμηση νοσοκομεί-
ων, στη βελτίωση των μεταφορών και
στην κατασκευή μηχανημάτων για την
ύπαιθρο. Το κοινοβούλιο να συζητήσει
το προτσές των κοινωνικών μετασχημα-
τισμών της χώρας και ν’ αντιταχθεί και
να καταδικάσει τις ρυθμίσεις των νόμων
εκείνων που αντιτίθενται στο λαό και να
ψηφίσει άλλους που αναπτύσσουν τα
δημοκρατικά δικαιώματα και την κοινω-
νική συμμετοχή του κόσμου.
Είναι αναγκαίο να προωθηθούν τα όρ-
γανα της άμεσης επέμβασης των μαζών:
εργοστασιακές, συνοικιακές επιτροπές,
επιτροπές στρατιωτών, που αποφασί-
ζουν στη ζωή της χώρας. Να δειχτεί ότι
οι στρατιώτες συνέβαλαν και έπαιξαν
σημαντικό ρόλο στην ανατροπή της τυ-
ραννίας και γι’ αυτό πρέπει να τους δο-
θεί τώρα συμμετοχή. Όλο το προτσές
αναπτύχθηκε χωρίς την επέμβαση της
αστικής τάξης, όπου ακόμα και μέρος
της που συνοδεύει το κίνημα, δεν είχε
την πρωτοβουλία. Επιπλέον το έκανε για
δικό της συμφέρον, γιατί δεν είχε αγο-
ρά για ν’ αναπτυχθεί η ίδια και αισθάν-
θηκε καταπιεσμένη. Στο μεταξύ πρέπει
να σχηματιστούν όργανα των μαζών και
να είναι αυτά που θα συμμετέχουν και θ’
αποφασίζουν στην ηγεσία της χώρας...
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 22-2-1979
συνεχίζεται στο επόμενο φύλλο
της Κομμουνιστικής Ενότητας
 Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΘΡΙΑΜΒΟΥ
ΤΟΥ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΥ ΣΤΗ ΝΙΚΑΡΑΓΟΥΑ
Απευθύνουμε θερμό χαιρετισμό
στις μάζες και στην ηγεσία του Με-
τώπου των Σαντινίστας της Νικαρά-
γουας και χαιρετίζουμε την εξέλιξη
των επαναστατικών αγώνων που πέ-
τυχαν την ανατροπή του Σομόζα και
ταυτόχρονα την αρχή των νέων αγώ-
νων, για το χαρακτήρα της Κυβέρ-
νησης και τα οικονομικά και πολιτι-
κά μέτρα. Παρόλο που πρόκειται για
μια πιο απλή πάλη, με τη σειρά της
παίρνει ένα χαρακτήρα πιο πολύπλο-
κο, γιατί είναι για τις μορφές ιδιοκτη-
σίας, για τη γη και τα ορυχεία. Κι αυτό
είναι μια νέα φάση αυτού του επανα-
στατικού προτσές, που στη συνέχεια
θα οξυνθεί.
Αυτό που είναι προφανές, ξεκάθα-
ρο και καθοριστικό, είναι ότι ο θρίαμ-
βος του Κινήματος των Σαντινίστας
εκφράζει τον παγκόσμιο συσχετισμό
των δυνάμεων, που επιτρέπει σ’ ένα
κίνημα τόσο μικρό να κατορθώσει
ένα τόσο μεγάλο θρίαμβο.
Επαναλαμβάνεται αυτό που έχει γί-
νει στο Ιράν και από ορισμένες όψεις
έχει μεγαλύτερη σημασία από το
Ιράν, αν και πολιτικά και συγκεκριμέ-
να οργανωτικά έχει μικρότερη.
Η Νικαράγουα είναι μια μικρή χώ-
ρα, δεν φτάνει τα 3 εκατομμύρια κα-
τοίκους και είναι από τις πιο φτωχές
χώρες της Λατινικής Αμερικής. Το
65% της οικονομίας βρισκόταν στα
χέρια του Σομόζα. Δεν έχει σχολεία,
δεν έχει νοσοκομεία, τηλέφωνα,
δρόμους και μεταφορικά μέσα. Ό, τι
υπήρχε κι είχε κάποια αξία το κατείχε
ο Σομόζα ή τομείς της αστικής τάξης.
Η τωρινή πάλη θ’ αναπτυχθεί ανά-
μεσα στον αστικό τομέα (που από
κάθε άποψη είναι σύμμαχος με τον
καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό)
και τους τομείς των Σαντινίστας, για
το χαρακτήρα της οικονομίας, για τα
όρια της οικονομίας.
Είναι η δεύτερη παγκόσμια ήττα
που δέχεται ο γιάνκικος ιμπεριαλι-
σμός και το παγκόσμιο καπιταλιστι-
κό σύστημα, σε διάστημα μικρότε-
ρο από τα δύο χρόνια. Από κάποια
άποψη είναι μεγαλύτερη από αυ-
τή που δέχτηκε στο Ιράν, γιατί η Νι-
καράγουα είχε σκληρή δικτατορία,
δεν υπήρχε Κόμμα, ούτε συνδικά-
το, δεν είχαν φαγητό, ένας τεράστιο
αριθμός της θνησιμότητας οφειλό-
ταν στην πείνα και το 85% του πλη-
θυσμού ήταν αναλφάβητοι. Αυτός ο
λαός ξεσηκώθηκε και διέλυσε, τσάκι-
σε και κατέστρεψε ένα από τα θεμε-
λιώδη κέντρα του γιάνκικου ιμπερια-
λισμού στη Λατινική Αμερική. Χωρίς
στρατιωτική δύναμη και πολιτική ορ-
γάνωση. Στηρίχτηκε όμως στον πα-
γκόσμιο συσχετισμό των δυνάμεων.
Ο ιμπεριαλισμός δεν μπορούσε να
επέμβει ανοιχτά, δεν μπορούσε να
εισβάλει και να βομβαρδίσει ή απρο-
κάλυπτα να στείλει όπλα, γιατί υπάρ-
χει η ΕΣΣΔ, όλα τα Εργατικά Κράτη,
η Κούβα. Εδώ βρίσκεται η βάση του
παγκόσμιου συσχετισμού των δυνά-
μεων.
Το κίνημα των Σαντινίστας είναι μι-
κρό και φτωχό σε δύναμη, αριθμητι-
κά και σε όπλα, αλλά έχει πολλές ιδέ-
ες. Ανάμεσά τους βρίσκεται μια τάση
της αριστεράς, που προτείνει κρατι-
κοποιήσεις και στηρίζεται στην Κού-
βα, στο Βιετνάμ, στην Αιθιοπία και
στα Εργατικά Κράτη. Εδώ βρίσκεται
ο συσχετισμός των δυνάμεων. Αν δεν
υπήρχε η Κούβα, όλα τα Εργατικά
Κράτη, το Βιετνάμ, τότε ο γιάνκικος
ιμπεριαλισμός θα επενέβαινε. Αλλά
αν επενέβαινε θα είχε ν’ αντιμετωπί-
σει την Κούβα και την ΕΣΣΔ. Οπότε
αναγκάζεται ν’ αποσυρθεί. Είναι αλή-
θεια ότι υπήρξε αντίσταση κι από
τις λατινοαμερικάνικες χώρες της
Συμμαχίας των Άνδεων, αλλά αυτές
οι χώρες δεν έχουν ούτε οικονομι-
κή, ούτε στρατιωτική δύναμη κι ού-
τε θα μπορούσαν από μόνες τους να
εμποδίσουν την εισβολή του γιάνκι-
κου ιμπεριαλισμού. Επιπλέον, μέχρι
σήμερα δεν έκαναν τίποτα. Ενήργη-
σαν μόνο όταν είδαν ότι οι δυνάμεις
των Σαντινίστας μπορούσαν να θρι-
αμβεύσουν κι ότι ο παγκόσμιος συ-
σχετισμός των δυνάμεων ήταν σε
βάρος του ιμπεριαλισμού. Στο πα-
ρελθόν θα μπορούσαν ν’ αντιτεθούν.
Τώρα όμως όλες αυτές οι κυβερνή-
σεις, παρόλο που φοβούνται το Κίνη-
μα των Σαντινίστας δεν μπορούν να
πάνε ενάντιά του, τη στιγμή μάλιστα
που κύριο χαρακτηριστικό του είναι
οι κοινωνικοί μετασχηματισμοί.
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ 18-7-1979
Το κίνημα των Σαντινίστας δημοσι-
εύει πολλές μπροσούρες, αναπτύσ-
σει πολλές συζητήσεις και υπάρχει
μια πολεμική ανάμεσα στις διάφο-
ρες τάσεις του κινήματος. Αλλά ο πιο
αποφασιστικός τομέας, αυτός που
καθοδηγούσε το αντάρτικο, είναι αυ-
τός που θέλει τους κοινωνικούς μετα-
σχηματισμούς. Κι οποιαδήποτε κι αν
είναι η κυβέρνηση που θα πάρει την
εξουσία, αν δεν προχωρήσει στους
κοινωνικούς μετασχηματισμούς, η
κατάσταση θα είναι παρόμοια με τη
σημερινή. Δεν διορθώνεται η Νικα-
ράγουα κάνοντας μερικές τροποποι-
ήσεις στην οικονομία ή το διοικητικό
μηχανισμό της.
Το σύνολο σχεδόν της οικονομίας,
το πιο σημαντικό της μέρος, βρισκό-
ταν στα χέρια του Σομόζα, όπως στο
Ιράν ήταν στα χέρια του Σάχη. Αυτό
σπρώχνει προς τις κρατικοποιήσεις
και τον προγραμματισμό. Είναι συν-
θήκες που θ’ αναπτύξουν μια πολι-
τική και κοινωνική εσωτερική πάλη,
στην οποία ο παγκόσμιος συσχετι-
σμός των δυνάμεων θα είναι το στή-
ριγμα των επαναστατικών τάσεων
των Σαντινίστας.
Γι’ αυτό ο ιμπεριαλισμός δεν επεμ-
βαίνει ανοιχτά, γιατί συγκρούεται
με την Κούβα, την ΕΣΣΔ, αλλά και μ’
ένα μεγάλο μέρος του αμερικάνικου
λαού. Κοιτάξτε το λόγο του Κάρτερ
(αναφέρεται στο λόγο του Κάρτερ
που μεταδόθηκε από την τηλεόραση
προς τον αμερικάνικο λαό, στα μέσα
του Ιούλη 1979, με αφορμή την ενερ-
γειακή κρίση, σημ. μεταφρ.). Πρόκει-
ται για ένα κλάμα, ένα θρήνο. Κλαίει
λέγοντας: εμείς οι αμερικανοί γεννη-
θήκαμε με την ελευθερία, αναπτύξα-
με την ελευθερία, αναπτύξαμε την
οικονομία, αναπτύξαμε τον πολιτι-
σμό (αυτό είναι ένα ψέμα, από πολι-
τισμό δεν ανέπτυξαν τίποτα, εκτός
από δύο τρεις επιστήμονες που έβγα-
λαν οι αμερικάνοι, όλοι οι άλλοι είναι
ξένοι), αλλά σ’ αυτή τη χώρα της κα-
λοζωίας, ανάμεσα στις ανθρώπινες
σχέσεις και το ατομικό συμφέρον, εί-
ναι το ατομικό συμφέρον αυτό που
καθορίζει τη συμπεριφορά. Κάνει δη-
λαδή μια κριτική στις καπιταλιστικές
σχέσεις, πράγμα που σημαίνει μια
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 25
πολύ μεγάλη και βαθιά κρίση. Οπωσ-
δήποτε δεν το λέει για να διορθώσει
τον καπιταλισμό και να πάρει το δρό-
μο της δημοκρατίας προς το Εργατι-
κό Κράτος. Αλλά δείχνει την αποσύν-
θεση και την πολύ οξυμμένη ατομική
εσωτερική πάλη, πράγμα που εμπο-
δίζει την επιρροή της κυβέρνησης
πάνω στις μάζες, τους μικροαστούς
και τομείς του μεσαίου και μεγάλου
κεφαλαίου. Είναι μια προειδοποίηση
που κάνει προς τον ιμπεριαλισμό, λέ-
γοντάς του ότι: πρέπει να βάλουμε
λίγο τάξη στη χώρα, διαφορετικά…
θα μας τη βάλουν άλλοι. Αυτή είναι
η ουσία του λόγου του. Αυτή είναι η
κατάσταση στον πιο ισχυρό ιμπερια-
λισμό. Δεν είναι αλήθεια αυτό που
λέει, ότι δηλαδή είναι η πιο δυνα-
τή οικονομικά και στρατιωτικά χώ-
ρα του κόσμου. Αν ήταν έτσι θα είχε
επέμβει στη Νικαράγουα. Δεν θα φο-
βούνταν τους Σοβιετικούς. Αντίθετα,
είναι ο Φιντέλ Κάστρο και τα εκατομ-
μύρια κουβανοί αυτοί που επιβλή-
θηκαν κι όχι η Βόρεια Αμερική, με τα
230 εκατομμύρια.
Για την ώρα δεν είναι ξεκάθαρο
αν το έσκασε, αν εγκατέλειψε ο Σο-
μόζα ή αν κάνει καμιά συμφωνία με
τους Σαντινίστας, αλλά αυτό που εί-
ναι ήδη ξεκάθαρο είναι ότι η εξουσία
του Σομόζα τέλειωσε. Σημαίνει ότι η
νέα εξουσία των Σαντινίστας πρέπει
ν’ αντιμετωπίσει καθήκοντα και να
πάρει τώρα μέτρα, για τα οποία δεν
έχει οικονομικά, οργανωτικά, στρατι-
ωτικά μέσα κι ούτε την επαρκή πολι-
τική ηγεσία. Αλλά παρ’ όλους αυτούς
τους περιορισμούς και μόνο η πτώ-
ση του Σομόζα θα έχει έναν τεράστιο
αντίχτυπο σε όλη τη Λατινική Αμερι-
κή κι έρχεται αμέσως μετά τις μεταρ-
ρυθμίσεις στη Βραζιλία, που ευνοούν
την ανάπτυξη των δημοκρατικών και
συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και
κάνουν παραχωρήσεις στις πολιτικές
ελευθερίες, ανάμεσα στ’ άλλα του
Κομμουνιστικού Κόμματος της Βρα-
ζιλίας. Για την ώρα δεν έχουν σταθε-
ροποιηθεί τα μέτρα, αλλά ο Πρέστες,
Γ.Γ. του ΚΚ Βραζιλίας, μπορεί να επι-
στρέψει ελεύθερα στη Βραζιλία.
Στη Νικαράγουα δεν υπήρχε ού-
τε Κόμμα, ούτε συνδικάτα, υπήρχαν
όμως στην Κούβα, στην Ιταλία, στην
Ελλάδα. Αυτό επηρεάζει. Αυτός είναι
ο παγκόσμιος συσχετισμός των δυ-
νάμεων. Στη Νικαράγουα δεν υπήρ-
χε Κόμμα, δεν υπήρχε συνδικάτο,
υπήρχε το αντάρτικο, που στηριζό-
ταν πάνω στην εμπειρία της Κούβας
ή και άλλων λατινοαμερικάνικων χω-
ρών. Δηλαδή ο παγκόσμιος συσχε-
τισμός των δυνάμεων μεταβατικά
26 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
αντικαθιστά μια συγκεκριμένη δύνα-
μη και της επιτρέπει να προχωρήσει
και ταυτόχρονα δημιουργεί δυσκολί-
ες στον ιμπεριαλισμό, αφού οι εσω-
τερικές αντιθέσεις του και ο φόβος
του απέναντι στην ΕΣΣΔ, τον εμπο-
δίζει να επέμβει. Για παράδειγμα τον
ευρωπαϊκό καπιταλισμό, το γαλλικό,
τον αγγλικό, το γερμανικό, τον ιτα-
λικό, δεν τον ενδιαφέρει η Νικαρά-
γουα. Τον ενδιαφέρει να εμποδίσει
την επαναστατική έκβαση, αλλά δεν
έχουν τη δύναμη για να το κάνουν.
Είναι γεμάτοι εσωτερικές αντιθέσεις,
οπότε είναι αναγκασμένοι να το αφή-
σουν. Δεν το αφήνουν γιατί εγκατα-
λείπουν ή γιατί συγκατατίθενται. Δεν
μπορούν γιατί υπάρχει ο παγκόσμιος
συσχετισμός των δυνάμεων.
Η Γερμανία πέρασε τελευταία μια
κρίση στο στρατό. Ο αρχηγός του
γερμανικού στρατού έκανε μια δή-
λωση υπέρ της ένταξης του γερμανι-
κού στρατού στο ΝΑΤΟ, για να μπο-
ρεί να επεμβαίνει όταν είναι ανάγκη
σε χώρες, όπως στην περίπτωση του
Ιράν. Ο γερμανός υπουργός των εσω-
τερικών απάντησε ότι αυτός που κα-
θορίζει την εξωτερική πολιτική της
Γερμανίας είναι η κυβέρνηση κι όχι ο
στρατός. «Εσείς υποτάσσεστε σ’ αυ-
τό που σας λέω εγώ». Ο αρχηγός του
στρατού απομακρύνθηκε κι ο νέος
που τον αντικατέστησε δήλωσε ότι
αντιπροσωπεύει την κυβέρνηση και
κατά συνέπεια καθοδηγείται απ’ αυ-
τή. Δεν είναι ότι ο Σμιτ ή οι γερμανοί
καπιταλιστές είναι υπέρ της ουδετε-
ρότητας, αλλά είναι οι εσωτερικές
αντιθέσεις του καπιταλιστικού συ-
στήματος και τις οποίες δεν μπο-
ρούν να τις εξαλείψουν, ούτε να τις
αποκλείσουν. Ανάμεσα στις αντιθέ-
σεις είναι και το γεγονός ότι η Γερ-
μανία αισθάνεται ότι ο πόλεμος είναι
το τέλος της, θα σημάνει το θρίαμβο
της επανάστασης και το τέλος της.
Ποια πολιτική έχουν απέναντι σ’ αυ-
τό; Εδώ οφείλεται η αναποφασιστι-
κότητα των γερμανών, των άγγλων,
των γάλλων καπιταλιστών. Δηλαδή
δεν μπορούν ν’ αποφασίσουν. Δεν
μπορούν ν’ αποφασίσουν ένα πρό-
γραμμα με προοπτική, γιατί δεν την
έχουν. Δεν έχουν τη δύναμη και ταυ-
τόχρονα τους εμποδίζουν οι εσωτε-
ρικές αντιθέσεις τους.
Αν θελήσουν ν’ αντιμετωπίσουν
τους Σοβιετικούς, θα ξοδέψουν όλες
τις κοινωνικές τους δυνάμεις. Θα εξε-
γερθούν οι μάζες όλης της Ευρώ-
πης και θα μείνουν κερδισμένοι οι
γιάνκηδες, στον ανταγωνισμό τους
με τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό. Αν
ενωθούν με τους γιάνκηδες ενάντια
στην ΕΣΣΔ, η ΕΣΣΔ σε τρεις βδομά-
δες κερδίζουν όλη την Ευρώπη κι όχι
από τα έξω αλλά από τα μέσα.
Αυτή είναι η αντίθεση του καπιτα-
λιστικού συστήματος. Οφείλουν να
προχωρήσουν στις οικονομικές και
στις κοινωνικές σχέσεις, όχι για να τις
αναπτύξουν, αλλά για να υπερασπί-
σουν το καπιταλιστικό σύστημα, που
ταυτόχρονα ανάμεσα στ’ άλλα ανα-
πτύσσεται αντιφατικά και σε αντα-
γωνισμό με το γιάνκικο και των για-
πωνέζικο ιμπεριαλισμό.
Γι’ αυτό ο ευρωπαϊκός καπιταλι-
σμός δεν βγάζει άχνα για τη Νικα-
ράγουα. Αντίθετα, μιλάνε για τους
«σκοτωμούς στη Νικαράγουα», όταν
στην πραγματικότητα αυτό που θα
τους συνέφερε να λένε, αυτό που
τους υπαγορεύει το δικό τους συμφέ-
ρον, είναι να πούνε ότι πρόκειται για
επανάσταση κι ότι «είμαστε ενάντια
στην επανάσταση», όπως το έκαναν
με τη Ρώσικη και την Κινέζικη Επανά-
σταση. Τώρα μένουν στα παράπονα.
Ο παγκόσμιος συσχετισμός των
δυνάμεων εμποδίζει την επέμβαση
των γιάνκηδων
Δεν ήταν μόνο η παγκόσμια συ-
μπαράσταση που επέτρεψε τη νί-
κη ενάντια στο Σομόζα. Ο παγκόσμι-
ος συσχετισμός των δυνάμεων είναι
αυτός που εμπόδισε την επέμβαση
των γιάνκηδων. Απόδειξη ότι καμιά
καπιταλιστική χώρα δεν έβγαλε μια
απόφαση υποστήριξης στους Σαντι-
νίστας. Μόνο οι σοσιαλιστικές χώ-
ρες το έκαναν και η Κούβα διατέθη-
κε να επέμβει. Οι γιάνκηδες θέλησαν
να επέμβουν, οι Σοβιετικοί εκδήλω-
σαν τις ανησυχίες τους για τις προ-
θέσεις των γιάνκηδων και δήλωσαν
ότι δεν θα έμεναν αδρανείς. Πράγμα
που σήμαινε ότι κι αν ακόμα δεν επε-
νέβαιναν άμεσα στη Νικαράγουα,
θα επενέβαιναν για να ενισχύσουν
τις θέσεις τους στην Αφρική και την
Ασία. Τις συνέπειες αυτής της επέμ-
βασης φοβήθηκαν οι γιάνκηδες και
σταμάτησαν τη δική τους. Κατά δεύ-
τερο λόγο είναι ότι οι καπιταλιστικές
χώρες της Ευρώπης δεν έδειξαν κα-
νένα ενδιαφέρον, γιατί φοβούνταν
την αντίδραση των μαζών και ιδιαί-
τερα των κομμουνιστών, γιατί οι σο-
σιαλιστές δεν πήραν καμιά θέση.
Ταυτόχρονα τους εμπόδισε η πίεση
των αμερικάνικων μαζών, που επη-
ρεάζονται από την επανάσταση της
Νικαράγουας, η πάλη των μαζών του
κόσμου, των Κομμουνιστικών Κομ-
μάτων και πάνω απ’ όλα, πρώτα απ’
όλα, η αντίσταση του Βιετνάμ απένα-
ντι στην επίθεση της Κίνας, που ση-
μαίνει μια τεράστια παρότρυνση.
 Αυτό δείχνει τον παγκόσμιο συσχε-
τισμό των δυνάμεων. Αν οι γιάνκη-
δες δεν είχαν ν’ αντιμετωπίσουν την
ΕΣΣΔ, θα επενέβαιναν. Το ουσιαστι-
κό εμπόδιο ήταν αυτό. Όλα τα άλλα
είναι δευτερεύοντα.
Αυτό που καθορίζει παγκόσμια εί-
ναι ο παγκόσμιος συσχετισμός των
δυνάμεων, που ευνοεί τους αντικαπι-
ταλιστικούς αγώνες. Ευνοεί σημαίνει
ότι υπάρχουν πολιτικά, κοινωνικά και
στρατιωτικά κέντρα που συγκρατούν
τον καπιταλισμό. Αυτό δεν σημαί-
νει ότι θα μπορέσουν να εμποδίσουν
τον πόλεμο, αλλά τον συγκρατούν.
Κι είναι τα Εργατικά Κράτη, τα Επα-
ναστατικά Κράτη, η Αλγερία, η Μο-
ζαμβίκη, η Κούβα, το Βιετνάμ, ειδικά
το Βιετνάμ την τελευταία περίοδο.
Αυτό είναι ένα αντικειμενικό βάρος
που εμποδίζει τον γιάνκικο ιμπερια-
λισμό να κάνει αυτό που θα ήθελε κι
αν δεν ήταν έτσι θα είχε κάνει προ
πολλού τον πόλεμο. Κι αυτή τη στιγ-
μή τους γιάνκηδες δεν τους συμφέ-
ρει, δεν έχουν αυτή την προετοιμα-
σία, ούτε την επαρκή ενότητα για να
το κάνουν. Επιπλέον υπάρχει ένας
τεράστιος ανταγωνισμός με τον ευ-
ρωπαϊκό καπιταλισμό. Για να μετρή-
σουμε μέχρι πού έχει φτάσει ο εν-
δοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός και
που είναι μέρος των αιτιών που κάνει
ιστορικά αδύνατο το καπιταλιστικό
σύστημα για να επιβιώσει, φτάνει να
δούμε ότι οι γερμανοί υποστήριξαν
τον Μπρέζνιεφ ενάντια στον Κάρτερ
και ότι ο Ζισκάρ ντ Εσταίν πρόσφερε
φόρο τιμής και κατέθεσε στεφάνι με
λουλούδια στον τάφο του Λένιν. Δεν
σημαίνει ότι θα υποστηρίξει το κομ-
μουνιστικό κίνημα, αλλά ναι ότι στη-
ρίζεται στους Σοβιετικούς ενάντια
στους γιάνκηδες. Είναι ο ενδοκαπι-
ταλιστικός ανταγωνισμός και ο αντα-
γωνισμός με τα Εργατικά Κράτη, εί-
ναι οι αντιφάσεις του καπιταλιστικού
συστήματος που το εμποδίζουν να
ενοποιηθεί.
Όλες οι χώρες της Λατινικής Αμερι-
κής δεν είναι το ίδιο. Η Νικαράγουα
είναι πολύ διαφορετική από την Αρ-
γεντινή, τη Βραζιλία, το Μεξικό. Η Νι-
καράγουα δεν έχει βιομηχανία, δεν
έχει προλεταριάτο, δεν έχει συνδικά-
τα. Στην Αργεντινή υπάρχει ένα προ-
λεταριάτο πολύ μαχητικό, όπως στην
Ευρώπη. Είναι το προλεταριάτο το
πιο μαχητικό, που και μετά από την
πτώση του Περόν, διατήρησε τα δη-
μοκρατικά δικαιώματα με τους αγώ-
νες του. Είναι λίγα αυτά που υπάρ-
χουν, αλλά ό, τι υπάρχει είναι γιατί
το διατηρεί το προλεταριάτο και τα
συνδικάτα. Στην εποχή του Περόν τα
συνδικάτα ανέπτυσσαν ένα ρόλο πο-
λύ μεγάλο και ο Περόν το πρότεινε.
Ο Περόν έκανε παραχωρήσεις πολύ
μεγάλες, που έδειχναν ότι αναζητού-
σε κάποια συμμαχία με την εργατική
τάξη, για να μπορέσει ν’ αναπτύξει
την οικονομία της χώρας. Την περίο-
δο του Περόν τα συνδικάτα πέτυχαν
κατακτήσεις θεμελιώδεις, που τότε
ακόμα δεν υπήρχαν ούτε στην Ευρώ-
πη, ανάμεσά τους την εργοστασια-
κή επιτροπή και τον εργατικό έλεγχο
των επιχειρήσεων, που ήταν το αντί-
τιμο που πλήρωνε ο Περόν, για να
έχει τη συγκατάθεση των μαζών.
Η Ουρουγουάη, παρόλο που είναι
μια μικρή χώρα, έχει ένα συνδικαλι-
στικό κίνημα κι ένα Κομμουνιστικό
Κόμμα πολύ αναπτυγμένα. Στη Βρα-
ζιλία σήμερα υπάρχει ένα μεγάλο
συνδικαλιστικό κίνημα μαχητικό, με
εκατομμύρια μέλη. Δεν συμβαίνει το
ίδιο με τις άλλες χώρες της Λατινικής
Αμερικής. Αντίθετα, σε μικρές χώρες,
όπως στο Εκουαδόρ, δεν υπάρχει βι-
ομηχανία, έχει όμως αρκετά ανα-
πτυγμένο το συνδικαλιστικό κίνημα,
κομμουνιστών, σοσιαλιστών, ποσα-
δικών-τροτσκιστών.
Στη Βολιβία υπάρχει μια μεγά-
λη προλεταριακή συγκεντροποίη-
ση στα ορυχεία κι επίσης ένα βάρος
του βιομηχανικού προλεταριάτου.
Στο Περού υπάρχει μια μεγάλη συ-
γκεντροποίηση των μεταλλωρύχων,
όπως επίσης μεγάλα αγροτικά κι-
νήματα στη Βολιβία και το Εκουα-
δόρ. Δηλαδή δεν συμβαίνει το ίδιο
σε όλη τη Λατινική Αμερική. Αυτό
που είναι το ίδιο, είναι η έλλειψη πο-
λιτικής ηγεσίας. Δεν υπάρχει πολιτι-
κή ηγεσία. Σε καμιά από αυτές τις χώ-
ρες δεν υπάρχει πολιτική ηγεσία που
να οργανώνει το εργατικό κίνημα.
Το κοινωνικό βάρος της μικροαστι-
κής τάξης είναι μεγάλο, το ίδιο και η
μαχητικότητά της. Αλλά δεν υπάρχει
Κόμμα, δεν υπάρχει ηγεσία. Κατά συ-
νέπεια η Λατινική Αμερική φαίνεται
σαν μια ήπειρος χωρίς πολιτικές και
κοινωνικές δυνάμεις. Ενώ αυτό δεν
είναι αλήθεια.
Υπάρχει μια μεγάλη πολιτική και
κοινωνική δύναμη στις κυριότερες
χώρες και που τώρα ξεσηκώνονται.
Αυτό που λείπει είναι η πολιτική ηγε-
σία.
Υπάρχει επίσης η επιρροή της Ευ-
ρώπης. Ιδιαίτερα στην Ουρουγου-
άη, την Αργεντινή και τη Βραζιλία, η
θεμελιώδης βάση της διαμόρφωσης
του εργατικού κινήματος ήταν ιτα-
λικής καταγωγής. Σήμερα δεν είναι
πλέον έτσι, αλλά δεν υπάρχει ηγεσία.
Οι κομμουνιστές δεν προσπάθησαν
ποτέ να την οικοδομήσουν.
Την περίοδο του Περόν οι κομ-
μουνιστές έκαναν μια παγκόσμια εκ-
στρατεία ενάντια στον Περόν, κα-
τηγορώντας τον για φασίστα, ενώ
ταυτόχρονα υποστήριζαν τον γιάνκι-
κο ιμπεριαλισμό. Στις διαδηλώσεις
τους οι κομμουνιστές, στην εκλογική
τους εκστρατεία, υποστήριζαν τον
αμερικάνικο ιμπεριαλισμό κι έκαναν
μέτωπο με τον εκφραστή και αντι-
πρόσωπο των αμερικάνων και της
αργεντινής ολιγαρχίας, το μεγαλύ-
τερο τσιφλικά Σάντα Μαρίνα. Και σ’
έναν από τους λόγους που έβγαλαν,
μίλησε ο πρέσβης των γιάνκηδων
Μπάντεν! Είναι τα Κομμουνιστικά
Κόμματα υπεύθυνα για την καθυστέ-
ρηση της Λατινικής Αμερικής.
Δεν λέει λέξη για όλα αυτά ο Κο-
ντοβίγια, ιδρυτής και ηγέτης του ΚΚ
Αργεντινής. Έλεγε τότε διαρκώς: «Ο
Περόν είναι φασίστας» και «να συμ-
μαχήσουμε με τους αμερικάνους
ενάντια στον Περόν». Τη στιγμή που
ο Περόν ήταν ένας αντιπρόσωπος
της εθνικής αστικής τάξης, που η
αδυναμία της τον έκανε να κάνει το
μέτωπο με το προλεταριάτο και ν’
αναγκαστεί να κάνει παραχωρήσεις
στο προλεταριάτο, όπως τα εργο-
στασιακά συμβούλια και τον έλεγχο
των βιβλίων των επιχειρήσεων.
Στη Νικαράγουα, μετά τη δολοφο-
νία του Σαντίνο το 1934 δεν υπήρξε
μεγάλο κίνημα. Αντίθετα υπάρχει ο
σημερινός παγκόσμιος συσχετισμός
των δυνάμεων, που είναι η πραγματι-
κή δύναμη της Νικαράγουας κι εμπό-
δισε το γιάνκικο ιμπεριαλισμό και τη
λατινοαμερικάνικη αστική τάξη να
επέμβουν. Δεν είναι ότι δεν επεμβαί-
νουν γιατί δεν θέλουν, αλλά γιατί φο-
βούνται. Μια επέμβαση, για να έχει
σημασία, απαιτεί τη συμμετοχή της
Αργεντινής, της Βενεζουέλας, της Χι-
λής. Η Χιλή δεν τολμάει ούτε να το
σκεφτεί.
Είναι ο παγκόσμιος συσχετισμός
των δυνάμεων. Φοβούνται τις κοι-
νωνικές συνέπειες μιας επέμβασης,
γιατί θα προκαλέσουν μια ανάπτυξη
των αγώνων, ή και αντίστασης από
τη μεριά ακόμα και τομέων της αστι-
κής τάξης, που δεν βλέπουν με κα-
κό μάτι τη Νικαράγουα, γιατί κι αυτοί
θέλουν ν’ αναπτυχθεί η αγορά.
Αποκλειστικά με τις δικές τους δυ-
νάμεις οι Σαντινίστας δεν θα μπο-
ρούσαν ν’ αντισταθούν απέναντι σε
μια ιμπεριαλιστική εισβολή. Είναι ο
παγκόσμιος συσχετισμός των δυνά-
μεων αυτός που εμποδίζει τον ιμπε-
ριαλισμό να επέμβει ανοιχτά.
Πριν κιόλας από την πτώση του Σο-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 27
μόζα, ένα μέρος της αστικής τάξης
της Λατινικής Αμερικής επενέβηκε. Η
αστική τάξη του Συμφώνου των Άν-
δεων, μαζί με τον Παναμά και το Με-
ξικό, πήραν αποφάσεις ενάντια στον
Σομόζα. Διέκοψαν τις σχέσεις με τον
Σομόζα, γιατί δεν είχαν κανένα οικο-
νομικό συμφέρον και πολιτικά τους
ενοχλούσε. Πρώτα τον υποστήριζαν
ανοιχτά. Τώρα όμως επεμβαίνουν για
να διαχωρίσουν τη θέση τους. Ιδιαί-
τερα ήταν σημαντική η απόφαση
του Μεξικού, γιατί έχει τεράστιο βά-
ρος σε όλες τις χώρες της Κεντρικής
Αμερικής.
Ο ιμπεριαλισμός δεν μπόρεσε να
επέμβει στη Νικαράγουα ανοιχτά και
η αστική τάξη του Συμφώνου των Άν-
δεων διαχώρισε τη θέση της από τον
Σομόζα, για να εμποδίσει την επιρ-
ροή του επαναστατικού προτσές της
Νικαράγουας και των κινημάτων που
υποστήριζαν το αντάρτικο των Σα-
ντινίστας, μέσα στις χώρες τους. Γιατί
σε όλες τις χώρες του Συμφώνου των
Άνδεων και σε άλλες χώρες της Λα-
τινικής Αμερικής, υπήρχαν κινήμα-
τα υποστήριξης στους Σαντινίστας κι
επίσης τα αντάρτικα κινήματα στην
Κολομβία, τη Βενεζουέλα, το Περού
ήταν σημαντικά.
Όλη η πρόοδος που έγινε στη Λα-
τινική Αμερική, είναι θεμελιώδης για
την κινητοποίηση των μαζών και των
κινημάτων με αστική καταγωγή, που
στηρίζονται στις μάζες, κρατικοποι-
ούν, που προγραμματίζουν, όπως
στο Εκουαδόρ, το Περού, τη Βολιβία,
τη Βενεζουέλα, την Αργεντινή, την
Ουρουγουάη. Αλλά η έλλειψη ενός
σταθερού Κόμματος ή Κινήματος και
η αμφιταλαντευόμενη πολιτική των
Κομμουνιστών και των Σοσιαλιστών,
η πολιτική της ουράς στον καπιταλι-
σμό, εμπόδισε μια μεγαλύτερη πρό-
οδο.
Το κέντρο που αποφασίζει και κα-
θορίζει την πορεία αυτού του προ-
τσές, είναι τα Εργατικά Κράτη. Ο θρί-
αμβος των Σαντινίστας είναι ένα
αποφασιστικό παράδειγμα. Και η κα-
θυστέρηση της Νικαράγουας θα τε-
λειώσει με το Εργατικό Κράτος. Όσο
κι αν επέμβουν οι γιάνκηδες ή άλλοι,
η Νικαράγουα θα καταλήξει σ’ ένα
Εργατικό Κράτος.
Η Νικαράγουα στην πράξη θα γίνει
ένα Εργατικό Κράτος
Ο βασικός λόγος είναι ότι για να
βγει η Νικαράγουα από την καθυστέ-
ρηση, πρέπει να προχωρήσει προς
το Εργατικό Κράτος. Δεν θα μπορέ-
σει να βγει από την καθυστέρηση
με την ατομική ιδιοκτησία. Δεύτε-
ρο, υπάρχουν εμπειρίες στην ιστο-
28 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
ρία που δείχνουν ότι ακόμα και οι
πιο καθυστερημένες χώρες, εφάρ-
μοσαν τις εμπειρίες του κόσμου και
δεν είναι η δύναμη του ιμπεριαλι-
σμού, ή η στρατιωτική του ικανότη-
τα, που θα το εμποδίσει. Ο ιμπερια-
λισμός δεν έχει τη δύναμη για να το
εμποδίσει, γιατί αυτό δεν εξαρτάται
από τις στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά
από τον παγκόσμιο κοινωνικό και πο-
λιτικό συσχετισμό των δυνάμεων.
Ανοίγεται ένα προτσές στη Λατινι-
κή Αμερική που θα επηρεάσει τη Βο-
λιβία, το Περού, τη Βραζιλία, την Αρ-
γεντινή, το Εκουαδόρ, το Μεξικό. Κι
επίσης τη Βενεζουέλα και την Κολομ-
βία. Και θα επηρεάσει κοινωνικά και
πολύ βαθιά. Είναι μια εικόνα του πώς
λύνονται τα προβλήματα στη Λατι-
νική Αμερική. Η συζήτηση σήμερα
κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, πε-
ριστρέφεται γύρω από το ποιο πρό-
γραμμα, ποια κουλτούρα, ποια οργά-
νωση χρειάζεται για ν’ αναπτυχθεί η
Νικαράγουα. Αυτή είναι η συζήτηση
που θ’ αναπτυχθεί και στην οποία ο
γιάνκικος ιμπεριαλισμός θα στηρι-
χτεί, στηρίζεται πάνω στους καπιτα-
λιστικούς τομείς της χώρας. Μάλιστα
τώρα θα προσπαθήσουν να στηρι-
χτούν σε όλους τους καπιταλιστές,
για να συγκρατήσουν το προτσές.
Αλλά πρώτα έστελναν στρατεύματα,
βομβάρδιζαν, ενώ τώρα οφείλουν να
συμμαχήσουν και να συμφωνήσουν
την πτώση του Σομόζα.
Η Νικαράγουα δεν έχει τίποτα. Όλες
αυτές οι χώρες, για να κατορθώσουν
να βγουν από την καθυστέρηση, εί-
ναι αναγκαίο να πάρουν οικονομικά
και κοινωνικά μέτρα, για ν’ αναπτύ-
ξουν την οικονομία και για να επέμ-
βει ο λαός στην οικονομία. Δεν πρό-
κειται γενικά για την ανάπτυξη της
οικονομίας. Ποιος θα την αναπτύ-
ξει και γιατί; Κι επιπλέον με ποια εξυ-
πνάδα; Ποια εξυπνάδα έχει η χώρα
για ν’ αναπτυχθεί; Δηλαδή ποια ικα-
νότητα; Από καπιταλιστική άποψη εί-
ναι πολύ περιορισμένη. Δεν υπάρχει
ανάπτυξη μ’ αυτό τον τρόπο. Πρέπει
ν’ αναπτυχθεί η ικανότητα του λαού
να επεμβαίνει στην καθοδήγηση της
χώρας κι εκτός από ορισμένες ομά-
δες ο λαός δεν έχει αναπτύξει τη θε-
ωρητική, πολιτική, επιστημονική και
οργανωτική ικανότητα. Η εμπειρία
της συνδικαλιστικής ζωής είναι μι-
κρή. Η χώρα για 40 χρόνια ήταν κάτω
από μια στυγνή δικτατορία. Κατά συ-
νέπεια ένα βασικό μέτρο είναι ν’ ανα-
πτυχθεί στο λαό η μορφωτική ικανό-
τητα. Οι γνώσεις εξυπηρετούν γενικά
τη μορφωτική ανάπτυξη. Και με τη
συγκεκριμένη πρακτική αναπτύσσε-
ται σαν ηγεσία της χώρας. Έτσι πρέ-
πει να εμποδιστεί να γίνουν εκλογές
στη σημερινή κατάσταση του λαού
της Νικαράγουας, όπου δεν υπάρχει
πολιτική και κοινωνική προετοιμασία
για να γίνουν. Οι αστοί σχεδιάζουν να
παρθούν άμεσες λύσεις, που δεν εί-
ναι λύσεις, αλλά μέτρα που τους συμ-
φέρουν.
Μια μικρή χώρα, με 40 χρόνια χω-
ρίς Κόμμα, χωρίς συνδικάτα, χωρίς
μορφωτική ανάπτυξη, χωρίς πανεπι-
στήμιο και παρόλα αυτά νίκησε.
Αν εξαρτιόταν από τις τοπικές δυ-
νάμεις δεν θα έπεφτε ο Σομόζα. Αν
ο λαός δεν υποστήριζε το αντάρτικο,
ο Σομόζα θα έμενε. Ο λαός υποστή-
ριξε το αντάρτικο, ενώθηκε μ’ αυτό
κι αποτελούσε μέρος του. Γι’ αυτό νί-
κησε. Αν δεν τρομοκρατήθηκe από
τους θανάτους και τις δολοφονίες
(εμείς είχαμε πει από πριν και τώρα
λένε κι αυτοί ότι σκοτώθηκαν του-
λάχιστον 50 χιλιάδες άνθρωποι), εί-
ναι γιατί ο λαός έζησε το παγκόσμιο
προτσές. Όχι μόνο την Κούβα, αλλά
το παγκόσμιο προτσές κι έπαιρνε σι-
γουριά απ’ αυτό. Καθοδηγήθηκε απ’
αυτό κι όχι μόνο από την προπαγάν-
δα των Σαντινίστας, που ήταν πο-
λύ καλή, πολύ σημαντική, αλλά δεν
μπορούσε να φτάσει σε όλο το λαό.
Αντίθετα, με χίλιους τρόπους, με το
ράδιο, με τις συζητήσεις, με ανακοι-
νώσεις, με παράνομες προκηρύξεις,
ο λαός καθοδηγήθηκε από το παγκό-
σμιο προτσές και υποστήριξε τους
Σαντινίστας.
Ο λαός είδε ότι αυτός που πήρε
την απόφαση ν’ ανατρέψει το Σο-
μόζα ήταν οι Σαντινίστας. Δηλαδή
ένα πολιτικό ένοπλο κίνημα κι όχι
ένα ένοπλο αντάρτικο, αφηρημένα,
αλλά πολιτικό και για τους κοινωνι-
κούς μετασχηματισμούς. Αυτό πρέ-
πει να συζητηθεί σε όλα τα Τμήμα-
τα της δικής μας Διεθνούς, για να το
πάρουν σαν ένα παράδειγμα και σαν
βάση διαπαιδαγώγησης κινημάτων
με επιρροή στο παγκόσμιο προτσές,
ιδιαίτερα στο προτσές της Λατινικής
Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας
και για να επέμβουν στη συζήτηση
των Κομμουνιστικών Κομμάτων, που
θα οξυνθεί πολύ. Όλο αυτό το προ-
τσές θα συζητηθεί.
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ 18-7-1979

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΝΙΚΑΡΑΓΟΥΑΣ...
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ
συνέχεια από σελίδα 32
...θα επενέβαιναν, όχι ίσως στη Νι-
καράγουα, αλλά σε άλλα μέρη του κό-
σμου και θα έσπρωχναν άλλες χώρες
προς Εργατικά Κράτη. Γι’ αυτό ο ιμπε-
ριαλισμός δεν μπόρεσε να επέμβει.
Αν ο γιάνκικος ιμπεριαλισμός (ο
οποίος είχε επαρκή στρατιωτική δύ-
ναμη για ν’ αποτρέψει την πτώση του
Σομόζα) είχε επέμβει, θα αναπτυσσό-
ταν ένα λατινοαμερικάνικο και παγκό-
σμιο επαναστατικό προτσές, που θα
οδηγούσε στον πόλεμο και θα τέλει-
ωνε με το καπιταλιστικό σύστημα. Γι’
αυτό δεν επενέβη. Αυτός είναι ο πα-
γκόσμιος συσχετισμός των δυνάμε-
ων. Χωρίς την ύπαρξη της ΕΣΣΔ, χω-
ρίς την ύπαρξη της Κίνας, χωρίς την
ύπαρξη των άλλων Εργατικών Κρα-
τών, η Κούβα δεν θα υπήρχε. Και κα-
θώς υπάρχει η Κούβα, μπορεί να
επέμβει ανοιχτά, έστω και για ν’ αλλά-
ξει μόνο τις στολές ή τον αριθμό των
όπλων. Και ο ιμπεριαλισμός το γνωρί-
ζει αυτό κι αναγκάζεται να το επιτρέ-
ψει, γιατί υπάρχει η Σοβιετική Ένωση.
Κι αυτό είναι ένας παγκόσμιος συσχε-
τισμός των δυνάμεων.
Και για να διαμορφώσει κανείς μια
γνώμη, να καθορίσει την πρόβλεψη
και να διατυπώσει το πρόγραμμα, εί-
ναι απαραίτητο να βασιστεί σ’ αυτό
τον παγκόσμιο συσχετισμό των δυ-
νάμεων. Διαφορετικά θα στηριχθεί
στο κενό. Κι ο κόσμος διαρθρώνεται
όλο και περισσότερο με μια κοινωνι-
κοοικονομική ολοκλήρωση. Πιο ουσι-
αστικά με την ολοκλήρωση της σοσι-
αλιστικής αντίληψης για την ιστορία.
Αυτό είναι που ενώνει τον κόσμο. Ο
πολιτισμός, η επιστήμη, η τέχνη έχουν
παίξει, παίζουν και θα παίζουν πολύ
σημαντικό ρόλο στην ιστορία της αν-
θρωπότητας. Αλλά η έννοια του σοσι-
αλισμού είναι ανώτερη από όλα αυτά.
Αναπτύσσεται από τον πολιτισμό, από
την επιστήμη, αλλά ο σοσιαλισμός εί-
ναι ανώτερος κι από τα δύο.
Ο λαός της Νικαράγουας ενώνεται
με τη Σοβιετική Ένωση, όχι γιατί έχει
μάθει να διαβάζει ή επειδή έχει μάθει
την τέχνη και τον πολιτισμό. Έμαθε
ότι τα προβλήματα της κοινωνίας λύ-
νονται έτσι. Τότε έρχεται ο πολιτισμός
και η τέχνη. Αν έλθουν μαζί είναι κα-
λύτερα, αλλά οι μάζες δεν έχουν χρό-
νο και δεν έχουν κανένα μέσο για να
το κάνουν αυτό άμεσα συνολικά.
Ένα από τα γεγονότα της ιστορί-
ας, που κανείς δεν σχολίασε -εκτός
από αυτούς που είχαμε προβλέψει και
προτείναμε πριν- και είναι αναγκαίο
να συζητήσουμε, είναι ότι στα σχο-
λεία της Νικαράγουας αποφασίστηκε,
για ένα μήνα να συζητηθεί το τί συνέ-
βη στη Νικαράγουα. Η συζήτηση για
το τι συνέβη στη Νικαράγουα σημαί-
νει πρόγραμμα για το τί θα συμβεί.
Γιατί δεν συζητούν αυτό που συνέβη
για να κλάψουν, δεν είναι πια η φά-
ση για μοιρολόγια, που θρηνούν τους
νεκρούς (αναφέρεται σε έθιμο που
υπάρχει σε μερικές περιοχές της Λατι-
νικής Αμερικής, όπου προσλαμβάνο-
νται γυναίκες ηλικιωμένες για να μοι-
ρολογήσουν στις κηδείες).Τώρα αυτές
οι ίδιες οι μοιρολογίστρες δεν δου-
λεύουν πλέον σ’ αυτό το ρόλο. Τώρα
γελούν: «Χα, χα, χα, καταργούμε τον
καπιταλισμό».
Στη Νικαράγουα, τα σχολεία οργα-
νώνουν συζητήσεις για ένα μήνα για
το τι συνέβη στη χώρα. Και γιατί να
μην κάνουν αυτό στα Εργατικά Κρά-
τη; Γιατί το εργατικό κίνημα δεν το κά-
νει αυτό; Η διαίρεση σε χώρες, σε δι-
αφορετικά κινήματα διαφορετικών
χωρών, δεν δυσκολεύει, δεν εμποδίζει
να συζητηθεί αυτό το πρόβλημα, για-
τί πρόκειται για την πιο ανυψωμένη
μορφή του πολιτισμού, είναι το πανε-
πιστήμιο της ζωής, που είναι ανώτερο
από το τωρινό πανεπιστήμιο των τεσ-
σάρων τοίχων. Αυτό είναι το πανεπι-
στήμιο της ζωής.
Και τα παιδιά της Νικαράγουα, οι
ηλικιωμένοι, οι νέοι, μαθαίνουν σ’
αυτό το πανεπιστήμιο, ότι το πιο ση-
μαντικό πρόβλημα είναι να καταρ-
γηθούν όλες οι μορφές κοινωνικής
καταπίεσης, για ν’ απελευθερωθεί η
σκέψη από την υποταγή στην ανάγκη.
Οι Νικαραγουανοί το κάνουν αυτό. Τα
εξάχρονα παιδιά εμφανίζονται σε συ-
γκινητικές φωτογραφίες. Το τουφέκι
είναι μεγαλύτερο από αυτά, χρειάζο-
νται δύο παιδιά για να το κρατήσουν.
Αλλά όταν το χρησιμοποιούν, το χρη-
σιμοποιούν καλά.
Αυτό είναι πανεπιστήμιο. Αυτή εί-
ναι η μορφή του πανεπιστημίου. Αυ-
τός είναι ο παγκόσμιος συσχετισμός
των δυνάμεων.
Ο πολιτισμός δεν είναι πλέον αυτός
που επιβάλλει ο καπιταλισμός, αλλά
ο πολιτισμός που αναπτύσσεται μέσα
από τις εμπειρίες της επανάστασης,
που διδάσκουν στο παιδί ότι η πρό-
οδος σημαίνει μετασχηματισμό των
κοινωνικών σχέσεων, ανατροπή του
καπιταλισμού, ανατροπή της εξουσί-
ας, κατάργηση των όπλων, κατάργη-
ση αυτού που προκαλεί πείνα, δυστυ-
χία και ανεργία. Όλα αυτά τα βλέπουν
σαν μια απόφαση, για ν’ αναπτύξουν
το συναίσθημα της ανθρώπινης αδελ-
φοσύνης. Κάθε παιδί βλέπει, αισθάνε-
ται κι ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Το
παιδί της Νικαράγουας με το τουφέ-
κι, σημαίνει αυτό. Είναι το σύμβολο,
η ζωντανή και κινούμενη αντιπροσώ-
πευση των συναισθημάτων που δημι-
ουργεί η επανάσταση.
Γιατί δεν υπάρχει πανεπιστήμιο για
να το διδάξει αυτό; Πρέπει να υπάρ-
χει ένα πανεπιστήμιο που να το διδά-
σκει. Αυτό είναι σημαντικότερο από
το να γνωρίζει κανείς όλη την ιστορία
της ιατρικής. Αν και αυτή είναι σημα-
ντική, είναι η επανάσταση που ενώνει
την ιστορία της ιατρικής με την εφαρ-
μογή της ιατρικής σήμερα. Η ιατρική
δεν είναι πλέον σωματική, φυσική, αλ-
λά κοινωνική: πώς θα την αναπτύξου-
με σαν τέτοια;
Το πανεπιστήμιο, τα σχολεία της Νι-
καράγουας το εγκαινιάζουν αυτό, κά-
τι που οι Μπολσεβίκοι το έκαναν πριν.
Οι Μπολσεβίκοι ήταν οι πρώτοι που
το έκαναν αυτό. Αλλά οι Μπολσεβί-
κοι είχαν λιγότερα μέσα και λιγότερες
συνθήκες. Ενώ η Νικαράγουα έχει τον
κόσμο. Τα παιδιά που συζητούν στη
Νικαράγουα συζητούν τον κόσμο. Δεν
συζητούν τη Νικαράγουα σαν μια πο-
λύ γενναία μικρή χώρα, καθώς υπάρ-
χουν χώρες που έχουν σημαντικούς
ποδοσφαιριστές, άλλες παίκτες του
μπάσκετ και άλλες άλογα κούρσας.
Μία από τις σημαντικότερες συνέ-
πειες του προτσές σ’ αυτή τη φάση, εί-
ναι η εμπειρία της Νικαράγουας, που
πρέπει να συζητηθεί σε όλα τα πανε-
πιστήμια, σε όλο το εργατικό κίνημα,
σε όλα τα συνδικάτα, σε όλα τα εργο-
στάσια. Ένας λαός που έχει υποστεί
τη βαρβαρότητα, έχει ερημωθεί, έχει
σκοτωθεί, έχει διαλυθεί, έχει τώρα τη
θέληση να οργανώσει την ανατροπή
της εξουσίας. Κι όχι για να κλέψει τρό-
φιμα.
Ανάμεσα στις ειδήσεις που δίνει ο
καπιταλισμός είναι ότι στη Νικαρά-
γουα υπήρξαν ελάχιστες ενέργειες λε-
ηλασίας από ανθρώπους, σε αναζή-
τηση πραγμάτων για τον εαυτό τους.
Άρχισαν αμέσως μια ίση διανομή και
κανείς δεν είχε καμία αμφιβολία ότι
έπρεπε να δώσει στα παιδιά όπλα.
Ενώ στην προηγούμενη λογοτεχνία
-όπως στο «Η Μάνα» του Μαξίμ Γκόρ-
κι-, το παιδί έπρεπε να προστατεύε-
ται. Σήμερα το παιδί συμμετέχει και
φροντίζει αυτό πολύ καλά τους ηλικι-
ωμένους, σε μια προσπάθεια όχι πε-
ριστασιακή ούτε τυχαία. Το παιδί κα-
ταλαβαίνει ότι για να ζήσει πρέπει να
υπερασπίσει την κοινωνία, να υπερα-
σπίσει τη γιαγιά του, τη μητέρα του,
τον πατέρα του κι ας είναι 6 χρονών.
Το παιδί γεννιέται κι αναπτύσσεται
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 29
με την πολιτισμική αντίληψη, ότι για
να προχωρήσει σε μια νέα φάση της
ύπαρξης, πρέπει να κάνει αυτό. Αυτή
είναι η ενότητα της οικογένειας, αυ-
τή είναι η μονολιθική δομή της οικο-
γένειας. Γιατί την ενώνει με την κοινή
θέληση της οικογένειας για την αν-
θρώπινη πρόοδο. Δεν υπάρχουν δια-
φωνίες σ’ αυτό.
Γι’ αυτό οι μανάδες, οι παππούδες, οι
γιαγιάδες και οι πατεράδες δεν κλαίνε
για τα παιδιά τους, αλλά ενεργούν σαν
μανάδες και πατεράδες όλων των παι-
διών της Νικαράγουας. Αυτό είναι μια
κατάκτηση της επανάστασης. Και πώς
να μην το συζητήσουμε αυτό στο πα-
γκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα; Αυτό
είναι το επίπεδο του πολιτισμού, όχι
αυτό που δίνεται από τον καπιταλι-
σμό.
Αντίθετα απ’ αυτό, λένε: «Κοιτάξτε
το καλό βιοτικό επίπεδο των ΗΠΑ!».
Και είναι ψέμα, γιατί υπάρχει ένα χα-
μηλό βιοτικό επίπεδο στις ΗΠΑ. Τρώ-
νε πολύ, τρώνε πολλές μπριζόλες, πί-
νουν πολλή μπύρα, τα αυτοκίνητα
τρέχουν πάνω από 500 χλμ. την ώρα,
έχουν πολύ υψηλή τεχνική ικανότητα
και παραγωγικότητα, αλλά πολύ χα-
μηλή γνώση της ζωής, ένα πολύ χα-
μηλό πολιτισμικό επίπεδο. Και πώς
μετριέται το βιοτικό επίπεδο; Γιατί
δεν πηγαίνουμε στις Ηνωμένες Πολι-
τείες; Γιατί τί θα δούμε εκεί, μόνο το
«πώς τρώνε!». Σαν μέτρο του πολιτι-
σμού παίρνουμε την αρχαία Ελλάδα
και σαν μέτρο των ανθρώπινων σχέ-
σεων παίρνουμε την αρχαία Ελλάδα,
δεν παίρνουμε τις ΗΠΑ. Γιατί δεν είναι
αλήθεια ότι η διατροφή καθορίζει το
βιοτικό επίπεδο, αλλά είναι η ανθρώ-
πινη σχέση που την καθορίζει. Και στα
Εργατικά Κράτη, στη Νικαράγουα και
στην Αιθιοπία, το βιοτικό επίπεδο εί-
ναι το υψηλότερο, οι ανθρώπινες σχέ-
σεις είναι οι ανώτερες.
Είναι η εμπειρία των μαζών του κό-
σμου που καθορίζει το επίπεδο του
πολιτισμού. Αλλά αυτό συμβαίνει για-
τί υπάρχει η Σοβιετική Ένωση. Δεν εί-
ναι συνέπεια της ηγεσίας της Σοβι-
ετικής Ένωσης. Αλλά η ύπαρξη της
Σοβιετικής Ένωσης δίνει ένα επίπεδο
που καθορίζει την άνοδο του πολιτι-
σμού. Και η Σοβιετική Ένωση, για να
υπάρξει, πρέπει να στηρίξει όλο αυτό
το κίνημα κι επιπλέον να το παροτρύ-
νει και να το προωθήσει.
Για να μπορέσει να υπάρξει, για να
ζήσει, η Σοβιετική Ένωση πρέπει να
επεκτείνει κοινωνικά καθεστώτα ίδια
με αυτήν στον κόσμο. Αυτό είναι μέ-
ρος της ύπαρξής της. Καθώς η ηγεσία
είναι γραφειοκρατική, περιορίζει την
εμβέλειά της, τη συγκρατεί, αλλά δεν
30 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
μπορεί να την εμποδίσει. Ακόμη κι αν
τη συγκρατήσει εδώ ή εκεί, το παγκό-
σμιο επίπεδο πρέπει να το προωθήσει
και να το ανυψώσει.
Όμως δεν μπορεί να προβλέψει αυ-
τό το προτσές. Καθώς δεν υπάρχει
συνεπής μαρξιστική μέθοδος, δεν
προβλέπει την πορεία του προτσές.
Κανένας από αυτούς δεν πρόβλεψε
τη Νικαράγουα. Επίσης δεν πρόβλε-
ψε ότι στη Νικαράγουα αναπτύχθηκε
αυτό που δεν έχει συμβεί ακόμη στη
Γουατεμάλα. Και η Νικαράγουα είναι
συνέπεια της Γουατεμάλας κι αυτή εί-
ναι συνέπεια της Κούβας και η Κούβα,
άμεσα, της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτός
είναι ο παγκόσμιος συσχετισμός των
δυνάμεων..
Η Νικαράγουα για να βγει από την
καθυστέρηση, παίρνει το δρόμο του
σοσιαλισμού. Κρατικοποιεί και θα
προγραμματίσει. Σ’ ένα χρόνο είναι
δυνατόν να γίνει αυτό. Χωρίς να υπο-
λογίσουμε τις αντιξοότητες από τις πι-
έσεις των εξωτερικών δυνάμεων, του
σαμποτάζ, της αντεπανάστασης, σ’
ένα χρόνο ο λαός μαθαίνει στην πρά-
ξη τι είναι ο σοσιαλισμός. Μαθαίνει
στην πράξη. Και τα παιδιά θα γεννη-
θούν λέγοντας «Όπως είπε ο Μαρξ
...» και με τον πιο φυσικό τρόπο κι όχι
γιατί θα το μάθουν στο σχολείο και
στο πανεπιστήμιο. Στη συνέχεια μπο-
ρούν να μάθουν και την επιστημονι-
κή εμπειρία, αλλά το μαθαίνουν στην
πράξη.
Είπαμε ότι «για την πρόοδο της
ιστορίας, το πανεπιστήμιο είναι η
ζωή». Αλλά η ζωή δεν είναι ο εμπειρι-
σμός. Η ζωή οργανώνεται και καθο-
δηγείται. Από ποιον; Αν καθοδηγείται
από τα συνδικάτα, τότε είναι μια ανε-
παρκής αρχή, αλλά αν οργανωθεί από
το συνειδητό Κόμμα, τότε οργανώνο-
νται οι εμπειρίες.
Οι ΗΠΑ έχουν την πληρέστερη και
υψηλότερη παραγωγική ικανότητα
και ισχύ. Στο μεταξύ, στη Νικαράγουα,
ένα παιδί εξάχρονο, κάνει μάθημα στο
σχολείο μ’ ένα τουφέκι στον ώμο. Κι
όταν κάποιος του πει: «Η μητέρα σου
πέθανε, ο πατέρας σου πέθανε», τότε
απαντάει: «το αισθάνομαι και λυπά-
μαι γι΄ αυτό» και συνεχίζει. Αυτή είναι
η βάση του πολιτισμού. Πολιτισμός
είναι αυτό που καθορίζει τον τρόπο
σκέψης, της αντίληψης, που σχετίζε-
ται με την πρόοδο της ανθρωπότητας.
Αυτός είναι ο πολιτισμός. Το υπόλοι-
πο δεν είναι πολιτισμός, το υπόλοι-
πο είναι ωφελιμισμός, όπως φαίνεται
στις ΗΠΑ, ή στον αγγλικό και γαλλικό
καπιταλισμό. Σε όσους λένε ότι «στη
Γαλλία υπάρχει ένα πολύ υψηλό βιοτι-
κό επίπεδο», απαντάμε με όσα διαβε-
βαιώνουν τα συνδικάτα, ότι υπάρχει
μείωση ακόμα και στη διατροφή του
γαλλικού λαού, ενώ η Νικαράγουα,
που ήταν πολύ πιο πίσω από το γαλλι-
κό λαό, σήμερα λέει «πάμε να φάμε»,
αλλά όχι γιατί περιμένουν να χτυπή-
σει το κουδούνι για να φάνε, αλλά για-
τί λένε «τελικά ας φάμε!» Αλλά ανά-
μεσα στο φαγητό και τον πολιτισμό,
αρπάζουν τον πολιτισμό.
Υπάρχει ήδη το παράδειγμα για το
πώς διαρθρώνεται το κομμουνιστικό
συναίσθημα της ανθρωπότητας: το
παιδί της Νικαράγουας. Θρήνησε για
τη μητέρα του, για τον παππού του,
για τον αδελφό του, θρήνησε γι’ αυ-
τούς, έκλαψε για τους θανάτους τους,
αλλά συνέχισε ν’ αγωνίζεται, δεν συν-
θλίφτηκε από το γεγονός ότι η οικο-
γένειά του είχε ξεκληριστεί, σκοτωθεί
και συνέχισε ν’ αγωνίζεται. Έτσι αντι-
προσωπεύει την πρόοδο της ανθρω-
πότητας. Πώς μπορεί να μην υπάρ-
ξει λογοτεχνία γι’ αυτό; Οι σύντροφοι
που κάνουν κινηματογράφο, θέατρο
και τραγούδια, έχουν τα μοτίβα τους
εκεί: στο παιδί των 6 χρόνων, υπερα-
σπιστή της ανθρωπότητας.
Αυτές είναι ήδη συνειδητές όψεις,
έχουν την προέλευση τους στην ιστο-
ρία, προέρχονται από πολύ πριν από
τη Ρωσική Επανάσταση. Αλλά ήταν η
Ρωσική Επανάσταση που έδωσε μια
κοινωνική διάρθρωση σ’ αυτή την
πρόοδο. Πώς να μην ευαισθητοποι-
είται κανείς με αυτό, πώς να μην εί-
ναι ευαίσθητος απέναντι σ’ αυτό, σύ-
ντροφοι καλλιτέχνες από την Κούβα,
την Κολομβία, τη Βενεζουέλα, τη Λα-
τινική Αμερική, την Ισπανία, τη Γαλ-
λία ή την Αγγλία! Πρέπει να γράψε-
τε για όλα αυτά. Και οι κομμουνιστές
επίσης. Οι Κομμουνιστές δείχνουν μια
φωτογραφία με ένα 8χρονο παιδί με
το τουφέκι στο χέρι, μαζί με ένα ευ-
νοϊκό, καλό σχόλιο, που το τονίζει κα-
λά όλο αυτό, αλλά δεν αντλούν πολι-
τικά και θεωρητικά συμπεράσματα. Κι
αυτοί οι σύντροφοι πρέπει να καταλά-
βουν ότι βάζουν τις εικόνες πολύ κα-
λά, αλλά πρέπει να βγάλουν τα κοινω-
νικά συμπεράσματα και να τα φέρουν
στο συνδικάτο, στο κόμμα, για ν’ ανυ-
ψώσουν την ικανότητα σκέψης τους,
για να προγραμματίσουν την πολιτι-
κή, το πρόγραμμα, τη δράση. Αυτό εί-
ναι το πιο σημαντικό αυτής της φάσης
της ιστορίας.
Επαναλαμβάνουμε το παράδειγμα
της Νικαράγουας: η φτωχότερη επα-
νάσταση, που χρειάστηκε να χρησιμο-
ποιήσει πέτρες αντί για σφαίρες, γιατί
δεν τις είχε, αλλά οι επαναστάτες ανα-
ζητούσαν να χρησιμοποιήσουν πέ-
τρες και να μην εγκαταλείψουν λέγο-
ντας: «αχ, δεν έχουμε σφαίρες». Μετά
τη Ρωσική Επανάσταση δημιουργή-
θηκε μια λογοτεχνία, που είναι από τις
πιο όμορφες στον κόσμο, που μιλά-
ει, για παράδειγμα, για εκείνους τους
επαναστάτες που πήγαιναν σε ομάδες
των επτά μαχητών και μόνο ένας από
αυτούς είχε ένα τουφέκι. Και οι άλλοι
έξι περίμεναν να πάρουν το τουφέ-
κι μόλις σκοτωνόταν ο άλλος. Όχι ότι
ήθελαν να πεθάνει ο άλλος. Αυτό είναι
ένα από τα πιο όμορφα παραδείγμα-
τα στην ιστορία και πολύ καλά παρα-
τεθειμένη, γιατί ήταν μια από τις πιο
υγιείς και πιο αγνές λογοτεχνίες στην
ιστορία. Περίμεναν το θάνατο όχι με
την επιθυμία να επωφεληθούν, αλλά
για να συνεχίσουν το καθήκον των νε-
κρών. Αυτό το έκαναν τώρα οι Νικα-
ραγουανοί και πριν οι Αιθίοπες. Αλ-
λά στη Νικαράγουα αυτό έγινε από τα
εξάχρονα παιδιά, που είδαν τον πατέ-
ρα και τη μητέρα τους να πεθαίνουν,
άρπαξαν τα τουφέκια τους κι έψα-
ξαν για πέτρες, για να δουν αν οι πέ-
τρες ταιριάζουν στο τουφέκι, γιατί δεν
υπήρχε τίποτε άλλο.
Το εξάχρονο παιδί από τη Νικαρά-
γουα, χωρίς φαγητό, χωρίς ύπνο, χω-
ρίς πολιτισμική αντίληψη, χωρίς σχο-
λείο, φέρει ένα τουφέκι. Η λογοτεχνία
πριν θα είχε πει: «Φανταστείτε, διδά-
σκουν στα παιδιά πώς να χρησιμοποι-
ήσουν το τουφέκι!». Αλλά το παιδί κά-
νει καλή χρήση του τουφεκιού, γιατί
το χρησιμοποιεί για την πρόοδο. Να
ποιος είναι ο πολιτισμός. Αυτός είναι
ο πολιτισμός. Είναι ένα εργαλείο πολι-
τισμού.
Για να εξαλειφθεί από την ανθρωπό-
τητα το γεγονός ότι το όργανο του πο-
λιτισμού πρέπει να είναι το τουφέκι,
πρέπει να εξαλειφθεί το καπιταλιστι-
κό σύστημα. Για να εξαλειφθεί το κα-
πιταλιστικό σύστημα, η ανθρωπότητα
πρέπει ν’ ανυψωθεί, για να είναι σε θέ-
ση να προσδιορίσει τους στόχους της.
Αυτός είναι ο σοσιαλισμός.
Κάθε επανάσταση αρχίζει έτσι ή
αλλιώς όπως η Νικαράγουα. Ξεκινά-
ει από ανθρώπους που πηγαίνουν σε
απεργίες πείνας, που αρνούνται να
φύγουν από το σπίτι τους ή που εγκα-
ταλείπουν τη χώρα. Αρχίζει με δύο μα-
χαίρια, ένα περίστροφο, μια σφεντό-
να, μια πέτρα. Ο Δαβίδ και ο Γολιάθ
δεν υπάρχουν πλέον, αλλά η πέτρα
και η σφεντόνα του Δαβίδ εξακολου-
θούν να υπάρχουν και χρησιμοποιού-
νται πολύ καλά. Εάν όχι, ρωτήστε το
Σομόζα. Ένιωσε σαν γίγαντας και είδε
τα μικρά παιδιά και τα ρώτησε: «Πη-
γαίνετε στο σχολείο;» κι αυτά απαντά-
νε: «Όχι, πάμε να πάρουμε τα τουφέ-
κια». Αυτό δεν ήταν στο μυαλό του
Σομόζα, γιατί η αστική τάξη έχει την
έννοια της ανθρωπότητας σύμφωνα
με την προστατευτική αντίληψη. Θε-
ωρεί ότι το παιδί έχει ανάγκη από την
προστασία της οικογένειας, της μητέ-
ρας, του πατέρα. Δεν βλέπει την κοι-
νωνική επιρροή στο παιδί. Μετράει το
παιδί με το ότι δεν ξέρει να διαβάζει
και να γράφει. Ρωτάει το επτάχρονο
παιδί από τη Νικαράγουα: «Τι γράφει
εδώ;». Αυτό δεν ξέρει, αλλά από κάτω
γράφει: «Κάτω ο Σομόζα». Και το παιδί
ξέρει να το διαβάζει καλά αυτό: «Κάτω
ο Σομόζα!».
Η επανάσταση είναι Διαρκής. Η Νι-
καράγουα για να βγει από την καθυ-
στέρηση, προσπαθεί ν’ αναπτύξει τον
καπιταλισμό ή προσπαθεί να διαρ-
θρώσει την οικονομία και την κοινω-
νία με βάση τις μορφές των Εργατι-
κών Κρατών; Τι κάνει; Εκεί βρίσκεται
το παράδειγμα, στα Εργατικά Κράτη.
Η Διαρκής Επανάσταση σημαίνει ότι
μπορεί κανείς να περάσει, πρέπει να
περάσει, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος
από μια καθυστερημένη κατάσταση,
ανεξάρτητα από το επίπεδο καθυστέ-
ρησης της οικονομίας, χωρίς να πε-
ράσει από την αστικοδημοκρατική
φάση. Εάν αυτή η αστικοδημοκρατι-
κή φάση καθοδηγηθεί από την αστι-
κή τάξη, αναπτύσσει το ιδιωτικό συμ-
φέρον της καπιταλιστικής επένδυσης,
της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της
ιδιοκτησίας και δημιουργεί επίσης κα-
πιταλιστικές βάσεις, δομές και μορφές
κοινωνικής ανάπτυξης. Ενώ η ίδια φά-
ση της οικονομικής ανάπτυξης μπορεί
να εκπληρωθεί από το Εργατικό Κρά-
τος, με πλήρη δημοκρατία κι ελευθε-
ρία γι’ αυτή την ανάπτυξη.
Δηλαδή, η δημοκρατία που ο καπι-
ταλισμός, στην ανάπτυξή του, έδινε
μόνο στο σύστημα της ιδιωτικής ιδι-
οκτησίας, το Εργατικό Κράτος προω-
θεί την ανάπτυξη ενός Κράτους, όπου
υπάρχουν όλες οι τάσεις, τα ρεύματα,
οι φιλοσοφικές σκέψεις. Αυτό είναι Δι-
αρκής Επανάσταση.
Οι κομμουνιστικές ηγεσίες κάνουν
μια καρικατούρα της Διαρκούς Επανά-
στασης. Την παρουσιάζουν σαν να ση-
μαίνει επανάσταση κάθε μέρα, συνε-
χείς επιθέσεις, σκοτώνοντας όλο τον
κόσμο, για να βγάλει τους «κακούς»
και να βάλει τους «καλούς». Αυτή είναι
η εντύπωση που δίνουν οι κομμουνι-
στές, σε όσα γράφουν και διαβάζουν.
Η διάλυση, η στρατηγική ανισορρο-
πία του καπιταλιστικού συστήματος
σε σχέση με τα Εργατικά Κράτη δεν
καθορίζεται από το ότι έχει λιγότερα
όπλα, αλλά από το ότι το κοινωνικό
του βάρος στην ιστορία έχει μειωθεί.
Γιατί οποιαδήποτε χώρα του κόσμου,
οποιαδήποτε χώρα θέλει ν’ ανυψω-
θεί, ακολουθεί τον αντικαπιταλιστικό
δρόμο. Γιατί ο παγκόσμιος συσχετι-
σμός των κοινωνικών δυνάμεων είναι
αντικαπιταλιστικός. Γιατί η κατωτερό-
τητα του καπιταλιστικού συστήματος
στον παγκόσμιο συσχετισμό των δυ-
νάμεων, δεν είναι πυρηνική κατωτε-
ρότητα.
Το πυρηνικό όπλο είναι σημαντικό
για την καταστροφή που θα προκα-
λέσει. Αλλά αυτό δεν είναι αυτό που
αποφασίζει την ιστορία. Δεν είναι τα
όπλα που αποφασίζουν την ιστορία.
Τα όπλα ανήκουν στα μέσα που χρησι-
μοποιεί το προτσές της ιστορίας, αλλά
δεν είναι αυτά που αποφασίζουν. Αντί
ν’ ακολουθήσει το παράδειγμα των
ΗΠΑ, που έχουν περισσότερα όπλα,
περισσότερες σφαίρες, η Νικαράγουα
ακολουθεί τη Σοβιετική Ένωση, για-
τί λύνει το κοινωνικό πρόβλημα, γιατί
δείχνει ότι έτσι λύνεται το κοινωνικό
πρόβλημα. Οι ΗΠΑ διαθέτουν όπλα,
αλλά η Νικαράγουα δεν ακολουθεί το
παράδειγμά τους. Δεν είναι τα όπλα
που καθορίζουν την πορεία του πο-
λιτισμού, της επιστήμης και της τέ-
χνης. Εν μέρει μπορεί να καθορίζουν
την τεχνολογία, αλλά όχι την επιστή-
μη, τον πολιτισμό ή την τέχνη, που εί-
ναι οι μορφές έκφρασης των ανθρώ-
πινων σχέσεων. Επιστήμη, πολιτισμός,
τέχνη. Ο καπιταλισμός δεν έχει τίπο-
τε από αυτά. Ακόμα και οι κορυφαίοι
αστροναύτες των ΗΠΑ έχουν λιποτα-
κτήσει. Κάποιοι έχουν γίνει μοναχοί,
άλλοι έχουν φύγει κι άλλοι βρίσκονται
στο αντιπολεμικό κίνημα. Δύο από
τους κορυφαίους αστροναύτες είναι
επικεφαλής του αντιπολεμικού κινή-
ματος στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ένα πρόβλημα που είναι θεμελιώ-
δες και σημαντικό να ληφθεί υπόψη,
είναι ότι στην ανάπτυξη των αγώνων
στη Νικαράγουα, οι μάζες συνοδεύ-
ουν, αναπτύσσουν τη δραστηριότη-
τά τους, στηρίζοντας τους τομείς που
είναι πιο αποφασιστικοί για τους κοι-
νωνικούς μετασχηματισμούς. Όχι με
βάση τις άμεσες ανάγκες τους, όχι
από πείνα ή γιατί ζητάνε περισσότε-
ρα. Υποστηρίζουν αποφασιστικά την
βαθύτερη κοινωνικο-πολιτική στάση.
Αυτή είναι η ωριμότητα των μαζών
του κόσμου. Ο κόσμος είναι ώριμος
για τον κομμουνισμό, όχι αύριο, αλλά
αυτή κιόλας τη στιγμή. Κι αυτό φαίνε-
ται καθημερινά.
Αυτά είναι τα προβλήματα που πρέ-
πει να συζητηθούν.
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 9-9-1979
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 31
 ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΝΙΚΑΡΑΓΟΥΑΣ, ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ ΤΗΣ
ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Η Νικαράγουα για να προοδεύσει,
πρέπει ν’ ανατρέψει τον καπιταλισμό.
Υπάρχουν ακόμα βάσεις της καπιταλι-
στικής διάρθρωσης. Αλλά για τον λαό
της Νικαράγουας, η πρόοδος σημαί-
νει ανατροπή του καπιταλισμού. Δεν
βλέπει μόνο τη Νικαράγουα, δεν έχει
την εμπειρία στη Νικαράγουα, για-
τί η Νικαράγουα δεν την έκανε, δεν
μπορούσε να κάνει αυτή την εμπει-
ρία, αλλά βλέπει ότι στην Κούβα αυ-
τή η εμπειρία έγινε, έγινε στο Βιετνάμ,
στην ΕΣΣΔ κι ακόμα και στην Κίνα.
Η εμπειρία των ανθρώπων δεν κα-
θορίζεται από το πανεπιστημιακό πο-
λιτιστικό επίπεδο, από την ποιότητα
των τροφίμων, το διατροφικό επίπε-
δο, αλλά από την ανθρώπινη κατανό-
ηση, η οποία έχει ήδη φθάσει σ’ ένα
από τα υψηλότερα σημεία που μπο-
ρεί να επιτευχθεί, όπου ο παγκόσμιος
συσχετισμός των δυνάμεων καθορί-
ζει ότι κάθε χώρα που θέλει να προ-
χωρήσει, πρέπει ν’ ανατρέψει τον κα-
πιταλισμό.
Ο καθένας το κατανοεί αυτό, από το
μυρμήγκι μέχρι τον αγρότη και το μι-
κροαστό και το καταλαβαίνει επίσης
μέρος της αστικής τάξης, προσπαθώ-
ντας να υπερασπίσει τον εαυτό του, μ’
έναν ιστό αράχνης. Προσπαθεί να συ-
γκρατήσει το προτσές της ιστορίας,
μ’ έναν ιστό αράχνης. Βάζει έναν ιστό
γύρω του και λέει: «Από δω δεν περ-
νάει κανείς». Αυτό έκανε ο Σομόζα με
το «καταφύγιό» του, αλλά έκανε λά-
θος, ήταν αυτός που δεν μπορούσε να
περάσει, κλείστηκε εκεί και τελείωσε.
Ο προλεταριακός διεθνισμός που
έχουν εγκαταλείψει τα Κομμουνιστι-
κά Κόμματα, παραμένει η ουσιαστική
βάση της προόδου της ιστορίας. Χω-
ρίς τον προλεταριακό διεθνισμό, η Νι-
καράγουα θα ήταν η Νικαράγουα του
Σομόζα. Και καθώς υπάρχει ο προλε-
ταριακός διεθνισμός, οι μάζες της Νι-
καράγουα, χωρίς να ξέρουν τα κείμε-
να του Μαρξ, χωρίς συνδικάτα, χωρίς
το κόμμα, συνεχίζουν αυτό που έκανε
η Σοβιετική Ένωση. Αυτός είναι ο προ-
λεταριακός διεθνισμός.
Το προτσές της ιστορίας που πριν
αναπτυσσόταν με βάση τη λογοτε-
χνική, πανεπιστημιακή κατανόηση ή
τα παραδείγματα της λογοτεχνίας και
του πολιτισμού, σήμερα αναπτύσσε-
32 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
ται ουσιαστικά μέσα από την κατανό-
ηση του λαού, ότι για να προχωρήσει,
για να βγει η Νικαράγουα, για παρά-
δειγμα, από την καθυστέρηση, είναι
αναγκαία η οικοδόμηση του σοσιαλι-
σμού. Αυτό που κόστισε ένα ολόκλη-
ρο στάδιο της ιστορίας, για να υπάρ-
ξει η εκπαίδευση, η οργάνωση της
Διεθνούς, η οργάνωση του παγκόσμι-
ου κομμουνιστικού κινήματος, έχει
ήδη ενσωματωθεί ακόμα και στα μυρ-
μήγκια της Νικαράγουας.
Αυτή είναι η ουσιαστική βάση αυτής
της φάσης του προτσές. Και είναι η πιο
ανυψωμένη συνέπεια του πολιτισμού
και της επιστήμης. Φυσικά η επιστήμη
είναι σημαντική, αλλά για να μελετή-
σουμε τι; Όψεις, στοιχεία της ανθρώ-
πινης ζωής. Η ιατρική, για παράδειγ-
μα, μελετάει μια όψη της ανθρώπινης
ζωής. Όχι το ουσιώδες. Αυτό που εί-
ναι ουσιώδες είναι ο εγκέφαλος, έστω
κι αν κινείται με τα πόδια, όταν μάλι-
στα βλέπει κανείς τα ανθρώπινα όντα
απομονωμένα. Ενώ η Νικαράγουα
παίρνει τον άνθρωπο σαν μέρος ενός
ανοδικού προτσές της ανθρωπότητας
και το κάνει κοινωνικά. Και κοινωνικά
έχει την κλινική που ονομάζεται Σο-
βιετική Ένωση κι έχει την άλλη κλινι-
κή, που είναι κάπως μειονεκτική, που
ονομάζεται Κίνα.
Είναι θεμελιώδες να κατανοήσου-
με πώς οι πιο καθυστερημένες χώρες
ενώνονται με τις πιο προχωρημένες
και δεν ξεκινούν από το καθυστερη-
μένο, αλλά από το υψηλότερο επίπε-
δο. Αυτό είναι η Διαρκής Επανάσταση.
Όλοι εκείνοι που λένε ότι «ο προλετα-
ριακός διεθνισμός έχει τελειώσει», ότι
«η Διαρκής Επανάσταση έχει περά-
σει», δεν βλέπουν ότι αυτή η Διαρκής
Επανάσταση περνάει από μπροστά
τους. Το προτσές της Νικαράγουας
είναι Διαρκής Επανάσταση. Δεν έχει
ακόμη διαρθρωθεί, αλλά είναι η Διαρ-
κής Επανάσταση. Η Νικαράγουα για
να προχωρήσει δεν σκοπεύει να κάνει
επενδύσεις, να τονώσει την ιδιωτική
ιδιοκτησία, να τονώσει το ενδιαφέρον
για κέρδη, να τονώσει το ενδιαφέρον
των ανθρώπων για τη δημιουργία ερ-
γοστασίων. Οι μάζες της Νικαράγουας
λένε «ν’ ανοίξουν οι πόρτες της προό-
δου της ιστορίας, που πρέπει να γίνει
όπως έκανε η Σοβιετική Ένωση, όπως
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 9-9-1979
έκανε η Κούβα, όπως το κάνει το Βι-
ετνάμ, όπως έκανε και η Κίνα». Αυτό
είναι το πανεπιστήμιο αυτής της φά-
σης της ιστορίας, εκεί όπου μαθαίνει
όλος ο κόσμος. Αυτό είναι μέρος του
παγκόσμιου συσχετισμού των δυνά-
μεων.
Η άλλη όψη είναι η συγκεκριμέ-
νη στρατιωτική δύναμη της Σοβι-
ετικής Ένωσης, χωρίς την οποία ο
ιμπεριαλισμός θα είχε συντρίψει τη
Νικαράγουα. Αντίθετα, ας θυμηθού-
με ότι προηγουμένως ο γιάνκικος
ιμπεριαλισμός, για οποιονδήποτε λό-
γο, ακόμα κι αν αρνιούνταν κάποιοι
το χαιρετισμό του γιάνκη πρέσβη, το
έπαιρνε σαν δικαιολογία για να κυρι-
αρχήσει στη χώρα. Και τώρα όχι μό-
νο διώχτηκε ο Σομόζα, αλλά κι εγκα-
ταλείφθηκε ακόμα κι από το γιάνκικο
ιμπεριαλισμό, αν και αυτός ήταν ο
εταίρος του. Πράγμα που σημαίνει για
τον ιμπεριαλισμό και το καπιταλιστι-
κό σύστημα μια τεράστια λιποταξία,
που αδυνατίζει τη θέληση του καπι-
ταλιστικού συστήματος. Το καθιστά
αδύνατο γιατί κανείς δεν είναι πλέον
βέβαιος ότι «οι Γιάνκηδες με υπερα-
σπίζουν». Τώρα ρωτούν: «Ποιος υπε-
ρασπίζει τους Αμερικανούς»; Τώρα
δεν μπορούν οι γιάνκηδες να υπερα-
σπίζουν τον εαυτό τους, αλλά πρέπει
να λάβουν υπόψη ότι υπάρχει η Σοβιε-
τική Ένωση και υπάρχει η Κούβα, ένας
μικροσκοπικός κόκκος στην ιστορία,
που έχει μια τεράστια ικανότητα καρ-
ποφόρησης, γιατί είναι το παράδειγμα
για τη Λατινική Αμερική, που της λέει:
«Δεν ήμασταν τίποτα, ήμασταν απλά:
παραγωγή ζάχαρης, ζάχαρης, ζάχα-
ρης ... και για εμάς δυστυχία, εκμετάλ-
λευση, άγνοια, αναλφαβητισμός. Και
τώρα κάνουμε ζάχαρη και μόρφωση,
ανάπτυξη της εξυπνάδας και των αν-
θρώπινων σχέσεων».
Ο λαός της Νικαράγουας δεν βασί-
στηκε στο τίποτα, βασίστηκε σ’ αυ-
τό. Και βασίστηκε επίσης στη στρατι-
ωτική δύναμη της Σοβιετικής Ένωσης.
Εάν οι γιάνκηδες επενέβαιναν στη Νι-
καράγουα –θα μπορούσαν να επέμ-
βουν και μέρος της τωρινής κρίσης
τους είναι συνέπεια της μη επέμβασής
τους στη Νικαράγουα- οι Σοβιετικοί...
συνέχεια στη σελίδα 29