Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!

«Ο σοσιαλισμός
«Η ζωή χωρίς
την πάλη για το ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ είναι μια
αναγκαιότητα
σοσιαλισμό δεν της οργάνωσης
έχει νόημα»
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ
ΕΝΟΤΗΤΑ της ζωής»
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ

Περιοδική έκδοση του ΕΚΚ (τ-π), Ελληνικού Τμήματος της Ποσαδικής 4ης Διεθνούς
Σεπτέμβριος-Νοέμβριος 2023, αρ. φύλλου 126, 1,5 € http://pcr-posadista.blogspot.gr/
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2023, 50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ κό σκέλος του ΝΑΤΟ, έστω και για λί-
ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ γο (εκφράζοντας μια διαρκή, αναγκαία,
δυνατή κι αναπόφευκτη ιστορική ανά-
Η Ελλάδα πρέπει και μπορεί να πάει με την γκη της Ελλάδας και όλων των χωρών
πραγματικά «σωστή πλευρά της ιστορίας», του για οριστική αποχώρηση από αυ-
την Αντιιμπεριαλιστική-Αντικαπιταλιστική και τό), ενώ ο Κώστας Καραμανλής απει-
λήθηκε με δολοφονία όταν προσέγγι-
Σοσιαλιστική, ανατρέποντας άμεσα τη δεξιά σε τη Ρωσική Ομοσπονδία (επίσης μια
κυβέρνηση του Μητσοτάκη και την εγκληματική, διαρκής, αναγκαία, δυνατή κι αναπό-
πολεμική και ναζιφασιστική ιμπεριαλιστική «πλευρά» φευκτη ιστορική ανάγκη της Ελλάδας
που έχει επιλέξει σαν «σωστή» για τη χώρα!!! και όλων των χωρών). Σ’ αυτά τα ταξικά
ιστορικά πλαίσια, οι όποιες δημοκρατι-
Όταν η δεξιά και ο ιμπεριαλισμός άλλων λόγω της αδυναμίας του καπιτα- κές, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές
στην Ελλάδα, μετά από επανειλημμέ- λισμού στην Ελλάδα, με κάθε φορά και και πολιτιστικές κατακτήσεις στη χώ-
να κοινοβουλευτικά και βασιλικά πρα- περισσότερο την πορεία του προς ένα ρα, ήταν αποτέλεσμα της ταξικής πά-
ξικοπήματα, έφερε τελικά και στήριξε προτεκτοράτο του αμερικανονατοϊκού λης του λαού και των κυβερνήσεων της
την ανοιχτή δικτατορία του καπιταλι- και ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού. Ο Αριστεράς που ανάδειχνε. Αλλά καθώς
στικού συστήματος στην Ελλάδα το καπιταλισμός στην Ελλάδα και η δεξιά η γραφειοκρατία είναι «κατ’ εικόνα και
1967, δεν την έφερε για να φύγει, αλλά που το αντιπροσωπεύει δεν έχουν ού- ομοίωση» του καπιταλισμού-ιμπεριαλι-
για να μείνει. Γιατί αυτή είναι η μόνη οι- τε ένα λεπτό ζωής από μόνοι τους. Όχι σμού από τον οποίο τροφοδοτείται και
κονομική και κοινωνικοπολιτική-στρα- η Ελλάδα και ο λαός της, που έχουν όλο υποτάσσεται σ’ αυτόν, έχει μπει σε όλο
τιωτική βάση για την επιβίωση αυτού το λαμπρό προοδευτικό μέλλον μπρο- τον κόσμο κι αυτή στη φάση των αντι-
του συστήματος, σ’ αυτή τη φάση της στά τους με τον αντικαπιταλισμό-αντιι- δημοκρατικών πραξικοπημάτων, προ-
κοινωνικής ιστορίας: αυτή της ολοκλη- μπεριαλισμό και το σοσιαλισμό.
ρωτικής αποσύνθεσης του συστήμα- Είναι αυτή η ταξική, επαναστατική
τος, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτι- και σοσιαλιστική πάλη του ελληνικού • Άμεση Αντιιμπεριαλιστική
κής, πολιτιστικής, ηθικής, που για την λαού, μέρος αλληλέγγυο της πάλη των απάντηση και ολοκλήρωση
επιβίωσή του το οδηγεί μόνο και μόνο λαών όλου του κόσμου, που από τα 50 της Μέσης Ανατολής
στη στρατιωτική-πολεμική προετοιμα- χρόνια που μεσολάβησαν από την πτώ-
σία και δράση, σε συνδυασμό πάντα με ση της δικτατορίας -από την αποσύν- ενάντια στο σιωνιστικό-
τη δικτατορία των μονοπωλίων, με κά- θεση του συστήματος και την πάλη του ιμπεριαλιστικό κράτος-
θε μορφή και το ναζιφασισμό. Κι όταν η λαού, αλληλοεπιδρώντας- έκανε ώστε δολοφόνο Ισραήλ 3
ταξική, επαναστατική και σοσιαλιστική ν’ αναδείξει την Αριστερά, Σοσιαλιστι-
πάλη του ελληνικού λαού, εκφρασμέ- κή, Ριζοσπαστική, Οικολογική, Εξωκοι- • Ιστορικά όσο και επίκαιρα
νη μέσα από την εξέγερση του Πολυτε- νοβουλευτική, στην Κυβέρνηση για 25 κείμενα Χ. Ποσάδας για το
χνείου, 50 χρόνια πριν, δεν κατάφερε ν’ χρόνια και για άλλα περίπου 5 χρόνια θέμα 4-18
ανοίξει την πορεία προς την ανατροπή Κυβερνήσεις Υπηρεσιακές και Συνερ-
αυτού του συστήματος, κύρια εξαιτίας γασίας -και με τη δεξιά-. Που έδειχναν •Ουκρανία, Γάζα, Αγγλία 18
των διαδοχικών προδοσιών της γρα-
φειοκρατίας της Αριστεράς κάθε από-
βέβαια, αυτές οι τελευταίες, ήδη πού
το πήγαινε και τώρα η γραφειοκρατία
• Γάζα, Δρόμος Μεταξιού 19
χρωσης, ακολούθησε μια πιο στυγνή της Αριστεράς, όλων των αποχρώσε- • Σύνοδος λαών 21
και πολεμοχαρής δικτατορία -δες και ων. Κι εκτός αυτού οι κυβερνήσεις της
πραξικόπημα στην Κύπρο-, έστω για λί- δεξιάς με πρωθυπουργούς της οικογέ- • Λούλα, Αμαζόνιος 24
γους μήνες, που με τη σειρά της έφε- νειας Καραμανλή, αντιπροσώπευαν το
ρε πάλι τη δεξιά στην κυβέρνηση, γιατί σύστημα, αλλά και εκφράζανε έντονα
• Τακτική Λούλα 25
και πάλι η πάλη του λαού δεν κατάφε- και την ταξική πάλη στην Ελλάδα και • Σύνοδος CELAC-ΕΕ 27
ρε (δες πάλι την προδοσία των γραφει- τον κόσμο, όπως άλλωστε γίνεται, σε
οκρατικών ηγεσιών) να οδηγήσει προς άλλον άλλοτε βαθμό, σε όλη την ιστο- • Τέλος Δολάριου, κτλ 29
την ανατροπή του συστήματος και του ρία των κυβερνήσεων και του παγκό-
ιμπεριαλισμού που το στήριζε στην Ελ- σμιου προτσές γενικά. Ο Κωνσταντίνος • Ρωσία, Κίνα, Ιράν 31
λάδα, σε όλες του τις μορφές. Εκτός των Καραμανλής έφυγε από το στρατιωτι-

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 1
γραμματικών, αλλά και θεσμικών (όπως
με την εκλογή του συστημο-κατέβατου
Κασελάκη από ψηφοφόρους της δεξι-
άς, σχεδόν στην πλειοψηφία τους, -με
γραμμή από τα κέντρα του συστήμα-
τος- στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ) ενά-
ντια στα Κόμματά τους της Αριστεράς.
Εμείς ελπίζουμε βέβαια και θεωρούμε
πολύ πιθανό, στην καθημερινή ταξική
πάλη και πορεία να μετακινηθούν αυ-
τοί οι ψηφοφόροι της δεξιάς προς τ’
αριστερά.
Είναι αυτή η γραφειοκρατία που για
τον ίδιο λόγο έκανε τα πάντα για να
φέρει τη δεξιά και πάλι στην Κυβέρ-
νηση της χώρας και μάλιστα στην πιο
αντιλαϊκή, αντιδημοκρατική, πραξικο-
πηματική μορφή της, στήριγμα «βα-
σιλικότερο -όσο και μαριονέτα- του
βασιλιά» αμερικανονατοϊκού κι ευρω-
ενωσιακού ιμπεριαλισμού και των πο-
λεμικών και ναζιφασιστικών σχεδίων,
προετοιμασιών και δράσεών στην Ελ-
λάδα, την Ουκρανία, την Παλαιστίνη,
στην περιοχή και στον κόσμο, ενάντια
στην ανθρωπότητα, τη διαρκή ειρήνη
και πρόοδό της με την ταξική, επανα-
στατική και σοσιαλιστική πάλη και κα-
τακτήσεις της. Πάλη που ξεκινάει από
τον αντιιμπεριαλισμό κι έχει κέντρο τη
συμμαχία της Λαϊκής Κίνας και της Ρω-
σικής Ομοσπονδίας και τον «πολυπο-
λικό» τους κόσμο, που στην κοινωνική
ιστορική πραγματικότητα είναι μια από
τις μορφές Μετάβασης, από τον Πα-
γκόσμιο Διπολικό ταξικό κόσμο και σύ-
γκρουση στο Σοσιαλισμό.
Βρισκόμαστε σε μια ιστορική κοινω-
νική ταξική εποχή, που άρχισε με τη
Μεγάλη Σοσιαλιστική Ρώσικη Επανά-
σταση και εξελίσσεται κάθε φορά και
περισσότερο σε «σύγκρουση συστή-
ματος ενάντια σε σύστημα», σε μια
«αναπόφευκτα και πολεμική» «τελι-
κή λογοδοσία», «ξεκαθάρισμα των λο-
γαριασμών» ανάμεσά τους (Χ. Ποσά-
δας). Είναι γι’ αυτό που βρισκόμαστε
και στο κύριο χαρακτηριστικό αυτής
της εποχής, αυτό των Αναπόφευκτων
και Θριαμβευτικών Σοσιαλιστικών Επα-
ναστάσεων, που δεν μπορούν ν’ απο-
φευχθούν τελικά από τις προδοσίες της
γραφειοκρατίας της Αριστεράς σε όλο
τον κόσμο. Αντίθετα είναι η ανατροπή
της γραφειοκρατίας, μαζί με το σύστη-
μα που τη στηρίζει και υπηρετεί, που
είναι αναπόφευκτη.
Αυτή είναι η «σωστή πλευρά της ιστο-
ρίας», αυτή της Διαρκούς Ειρήνης και
Προόδου της ανθρωπότητας κι αυτή
την πλευρά εχθρεύεται με όλα τα πο-
λεμικά και ναζιφασιστικά μέσα και μορ-
φές η «σωστή -για τον καπιταλισμό-ι-
μπεριαλισμό- πλευρά της ιστορίας».
Δεν υπάρχουν άλλες «πλευρές», στρα-
τόπεδα στον κόσμο έξω από αυτά του
καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού που απο-
συντίθεται και πεθαίνει, καταργείται,
ανατρέπεται και του Σοσιαλισμού που
2 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
γεννιέται, αναπτύσσεται, μπορεί να πι-
σωγυρίζει για λίγο -εξαιτίας των γρα-
φειοκρατιών- αλλά Αναγεννάται και
καταργεί, ανατρέπει τον καπιταλισμό-ι-
μπεριαλισμό: Με τις Μεταβατικές, πα-
ροδικές, παραμορφωμένες καμιά φο-
ρά μορφές που παίρνει αυτή η πορεία
(κι όχι τις Γνήσιες, το Κόμμα-Σοβιέτ-Δι-
εθνή (Χ. Ποσάδας)), κάτω από την ηγε-
σία της Αριστεράς -παρά κι ενάντια στη
γραφειοκρατία της-, με τα αναγκαία,
δυνατά, υπαρκτά, διαλυόμενα από τη
γραφειοκρατία αλλά Αναγεννώμενα,
Αντιιμπεριαλιστικά-Αντικαπιταλιστικά
και Σοσιαλιστικά Μέτωπα και Κυβερνή-
σεις, σε όλο τον κόσμο, που έχουν σαν
κέντρο ώθησης και στήριξης τη Λαϊκή
Κίνα και τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Όσο κι αν η γραφειοκρατία της Αρι-
στεράς στην Ελλάδα, όλων των απο-
χρώσεων, όχι μόνο σαμποτάρει αυτή
την πορεία, αλλά και υποτάσσεται, ταυ-
τίζεται με τη «σωστή», άδικη και δολο-
φονική, πολεμική και ναζιφασιστική
πλευρά του καπιταλισμού-ιμπεριαλι-
σμού στη χώρα και τον κόσμο, οι κοι-
νωνικές και εκλογικές βάσεις της Αρι-
στεράς, οι μάζες της χώρας, είναι με
την πραγματικά «σωστή πλευρά της
ιστορίας», μαζί με τις μάζες και την Αρι-
στερά όλου του κόσμου. Όπως το δεί-
χνουν και οι τελευταίες μεγάλες κινη-
τοποιήσεις, στις ίδιες χώρες κέντρα
του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, ΗΠΑ
και ΕΕ, στο ίδιο το κράτος-δολοφόνο
Ισραήλ, ενάντια στην κτηνωδία και τη
γενοκτονία που πραγματοποιεί ο ιμπε-
ριαλισμός και ο ναζιφασισμός του, με
αιχμή του εγκληματικού δόρατός του
την αιμοσταγή κυβέρνηση του Ισρα-
ήλ, ενάντια στους Παλαιστίνιους. Με
μια πολεμική και ναζιφασιστική επίθε-
ση διαρκείας ενάντια στην Παλαιστί-
νη αλλά και όλη την περιοχή, που τώρα
ανάμεσα στ’ άλλα αποκαλύπτει ολοφά-
νερα -σε όσους έκαναν πως δεν έβλε-
παν- τον Διαρκή πόλεμο και ναζιφασι-
σμό-γενοκτονία του ιμπεριαλιστικού
καπιταλισμού σε όλο τον κόσμο, όπως
ενάντια στους ρωσόφωνους πολίτες
της Ουκρανίας. Στην Ουκρανία και τη
Γάζα, την Παλαιστίνη, όπως και παντού,
είναι η ίδια και η μοναδική, η ιμπεριαλι-
στική, αμερικανονατοϊκή κι ευρωενω-
σιακή «πλευρά» που κάνει τον πόλεμο
και το ναζιφασισμό.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει επι-
λέξει την «πλευρά» του πολεμικού και
ναζιφασιστικού ιμπεριαλισμού, κα-
θυβρίζοντας την αξιοπρέπεια και την
επαναστατική αντιιμπεριαλιστική-α-
ντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική
ωρίμανση και παράδοση του ελληνι-
κού λαού, όπως εκφράστηκε και στην
εξέγερση του Πολυτεχνείου, 50 χρό-
νια πριν. Είναι αυτή η επιλογή της κυ-
βέρνησης, όπως εκφράστηκε, εντε-
λώς αντεθνικά και με τη φωταγώγηση
του Ελληνικού Κοινοβουλίου με τη ση-
μαία του κράτους-δολοφόνου Ισρα-
ήλ, που έκανε να υποστεί την ήττα στο
δεύτερο γύρο των Διοικητικών Εκλο-
γών, στην πρωτεύουσα Αθήνα και όλη
την Ελλάδα. Είναι η αρχή, ή καλύτερα
το μέσο, του τέλους, της ανατροπής
αυτής της Κυβέρνησης, που έχει βάλει
ήδη τη χώρα στον εγκληματικό πόλε-
μο και ναζιφασισμό του ιμπεριαλισμού.
Ο περήφανος και «ώριμος για το σοσι-
αλισμό» (Χ. Ποσάδας) ελληνικός λαός,
τα Κόμματα και οι Οργανώσεις της Αρι-
στεράς, οι Συνδικαλιστικές, Κοινωνικές,
Πολιτιστικές, Αθλητικές (όπως γίνεται
στα γήπεδα) Οργανώσεις -παρά κι ενά-
ντια στη γραφειοκρατία τους- έχουν
επιλέξει την πραγματικά «σωστή πλευ-
ρά της ιστορίας» για τη χώρα, μαζί με
όλους τους λαούς του κόσμου. Και πρέ-
πει να ωθήσουν τα Κόμματα και τις Ορ-
γανώσεις τους σ’ αυτή την κατεύθυν-
ση. Η γραφειοκρατία της Αριστεράς
έχει επιλέξει την «πλευρά» του ιμπερια-
λισμού, είτε άμεσα, είτε έμμεσα, με τις
ανύπαρκτες στην πράξη «ίσες αποστά-
σεις» της γραφειοκρατίας του ΚΚΕ από
τις δύο πλευρές, που γι’ αυτό ευνοούν,
αν δεν ταυτίζονται -όπως με τις δηλώ-
σεις της Παπαρήγα υπέρ της Ουκρανί-
ας!- με την πλευρά του ιμπεριαλισμού.
Είναι γι’ αυτό που κάθε φορά και πε-
ρισσότερο η πάλη ενάντια στον καπι-
ταλισμό-ιμπεριαλισμό και για το σοσι-
αλισμό, ταυτίζεται, ακόμα και χρονικά,
με την πάλη ενάντια στη γραφειοκρα-
τία της Αριστεράς. Κι αυτό είναι το κα-
θήκον: η επιλογή αυτής της πραγμα-
τικά «σωστής πλευράς» από τη μεριά
των αγωνιστών, μελών και στελεχών
του ΣΥΡΙΖΑ, που βλέπουν την ανάγκη
για την Αναγέννηση ενός Νέου, πραγ-
ματικά Αριστερού, Αντικαπιταλιστι-
κού-Αντιιμπεριαλιστικού και σοσιαλι-
στικού ΣΥΡΙΖΑ και για τη συγκρότηση
του Μετώπου του -και Κυβερνητικού-
όλης της Αριστεράς, Κομμουνιστικής,
Σοσιαλιστικής, Ριζοσπαστικής, Οικολο-
γικής, Εξωκοινοβουλευτικής, σε κάθε
περίπτωση Εθνικοαπελευθερωτικής,
ενάντια στην παλιά και τη νέα γραφειο-
κρατία του ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση
Μητσοτάκη και την εγκληματική, πολε-
μική, ναζιφασιστική «πλευρά» της.
Και σ’ αυτή την 50ή Επέτειο της Εξέ-
γερσης του Πολυτεχνείου θεωρούμε
χρήσιμο ν’ αναδημοσιεύσουμε τους πε-
ριεκτικούς σε γεγονότα και συμπερά-
σματα τίτλους των κύριων άρθρων του
περιοδικού μας Κομμουνιστική Ενότη-
τα, που μεσολάβησαν από την προη-
γούμενη, 49η Επέτειο:
Ο ΤΑΞΙΚΟΣ-ΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ,
ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ
ΣΕ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ
ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΙΣ
ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
 Συμπεράσματα από τις
κοινοβουλευτικές εκλογές
στην Ελλάδα
Στην ολομέτωπη επίθεση του καπι-
ταλισμού-ιμπεριαλισμού, μέσω της κυ-
βέρνησης της ΝΔ στην Ελλάδα και στο
λαό της, οι γραφειοκρατικές ηγεσίες
της αριστεράς απαντούν, πάντα και όχι
μόνο προεκλογικά, με σεχταρισμό-δι-
αμάχη ανάμεσα στα κόμματά τους και
με οπορτουνισμό-υποταγή στο σύστη-
μα. Αυτό είναι που αλλοίωσε και τώρα
τις, έτσι κι αλλιώς νόθες, αστικές εκλο-
γές ακόμα περισσότερο. Αλλά περισ-
σότερο όσο αφορά την εικόνα τους κι
όχι την ταξική ουσία τους, που ακόμα
κι έτσι δείχνει: 47% στα κόμματα της
αριστεράς και με «δεύτερο κόμμα» την
αποχή-άκυρα-λευκά 41,5% (ψήφοι κύ-
ρια διαμαρτυρίας απέναντι στη γρα-
φειοκρατία της αριστεράς), απέναντι
στο 40,79% της ΝΔ.
«Ιστορικό ρεκόρ λαϊκής αποχής»
προς ιστορική λαϊκή δημοκρατική αλ-
λαγή και κοινωνικό μετασχηματισμό
Το «Ιστορικό ρεκόρ αποχής» 47,16
στις λεγόμενες «αντιπροσωπευτικές»
εκλογές, απαιτεί ιστορικές συνταγμα-
τικές λαϊκές αμεσοδημοκρατικές αλλα-
γές, στην πορεία προς το σοσιαλισμό.
Ενάντια στον καπιταλισμό-ιμπερια-
λισμό και τη γραφειοκρατία της αρι-
στεράς, που υποτάσσεται στο σύστη-
μα και τη νοθεία των αστικών εκλογών,
στην τωρινή, δικτατορική των μονο-
πωλίων, αντιδημοκρατική και αντιλα-
ϊκή φάση της ολοκληρωτικής κρίσης
αποσύνθεσης, πολέμου και ναζιφασι-
σμού αυτού του συστήματος.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ
ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ,
ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΝΑΓΕΝΝΑΤΑΙ
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ
ΚΑΙ Η ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
ΠΟΥ ΤΟΝ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ
ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ, ΠΟΥ
ΕΚΦΥΛΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
ΕΚΚ (Τ-Π), 15/11/2023
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
3ΜΗΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
Διευθυντής-Εκδότης-Υπεύθυνος Ύλης
Μιχάλης Μπούμης
Λεωφ. Δημοκρατίας 35, 14572, Δροσιά
Τηλ. και Φαξ 2108134278
e-mail: mijboumis@gmail.com
Δεν υπάρχει άλλη απάντηση στον πόλεμο
και το ναζιφασισμό του ιμπεριαλιστικού
καπιταλισμού έξω από την επαναστατική,
με όλα τα μέσα -και τα πολεμικά-, στη Μέση
Ανατολή, την Ουκρανία και όλο τον κόσμο.
Άμεσο, επαναστατικό δημοκρατικό διώξιμο των
αμερικάνων και του ΝΑΤΟ και ανατροπή της
κυβέρνησης που τους υπηρετεί στην Ελλάδα
και που έχουν κηρύξει τον πόλεμο και το
ναζιφασισμό στην περιοχή, βάζοντας αντεθνικά
τη χώρα σε πολεμικούς κινδύνους: Με πολεμικές
προετοιμασίες (βλέπε τώρα κατοχή Ελευσίνας από
αμερικάνους) και συνεχή πολεμικά ανακοινωθέντα
και δράσεις, που προκαλούν παρόμοιες από
την άλλη πλευρά. Το ίδιο να γίνει σε όλες τις
εμπόλεμες περιοχές-χώρες και στον κόσμο.
Άμεση Διαρκής Ειρηνική, Επαναστατική
Αντιιμπεριαλιστική-Αντικαπιταλιστική και
Σοσιαλιστική Συνύπαρξη και Ομοσπονδία των
λαών και εθνών των εμπόλεμων περιοχών.
Ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός, κρίση αποσύνθεσης και κατάρρευ-
δεν επιτρέπει καμιά ειρηνική λύση σης-ανατροπής τους είχαν για την
στα εθνικά προβλήματα, με πολεμι- επιβίωσή τους μόνο τον πόλεμο και
κά και ναζιφασιστικά μέσα, με δολο- τις δολοφονικές επιθέσεις ενάντια
φονικές ναζιφασιστικές κυβερνήσεις στην ανθρωπότητα, με όλα τα μέσα,
και πρακτικές, σε όλο τον κόσμο, με έτσι και ο καπιταλισμός-ιμπεριαλι-
τωρινή αιχμή του δόρατος (μπούμε- σμός είναι σε τέτοια κρίση αποσύν-
ρανγκ εναντίον του την ίδια στιγμή) θεσης και κατάρρευσης-ανατρο-
στην Ουκρανία και το Ισραήλ, με τις πής του από το σοσιαλισμό, που έχει
δολοφονικές, διεφθαρμένες και να- σαν μοναδικό του μέσο επιβίωσης
ζιφασιστικές κυβερνήσεις των υπό- το πολεμικό και ναζιφασιστικό ενά-
δικων Ζελένσκι-Νετανιάχου. Απένα- ντια στην ανθρωπότητα. Σ’ αυτή την
ντι στον ολοκληρωτικό δολοφονικό κρίση αποσύνθεσης, κατάρρευσης
πόλεμο του ιμπεριαλισμού εκεί και κι ανατροπής είναι που παραδέρνει
σε όλο τον κόσμο, εδώ και έναν αι- και η διεφθαρμένη και προδοτική
ώνα, με αποκορύφωμα τους Α και γραφειοκρατία της αριστεράς κάθε
Β Παγκόσμιο Πόλεμο και τώρα τον απόχρωσης που υπηρετεί τον καπι-
Διαρκή Γ Παγκόσμιο Πόλεμό του, ταλισμό-ιμπεριαλισμό, τα σχέδια, τις
η απάντηση ήταν, είναι και θα εί- προετοιμασίες και τις δράσεις του
ναι η Αντιιμπεριαλιστική-Αντικαπι- (όχι τα Κόμματα και οι Ομάδες της
ταλιστική Αντίσταση κι Επανάστα- Αριστεράς που αυτά Αναγεννώνται
ση, με όλα τα μέσα, όπως αυτά που από τις στάχτες της γραφειοκρατί-
χρησιμοποιεί η Παλαιστινιακή Επα- ας τους, σαν ιστορική ανάγκη, μαζί
ναστατική Αντίσταση και ο Ηρωι- με το σοσιαλισμό που αντιπροσω-
κός Παλαιστινιακός Λαός. Με τη συ- πεύουν και που έχει γεννηθεί και γι-
μπαράσταση όλων των λαών του γαντώνεται εδώ και έναν αιώνα). Ο
κόσμου, όπως το δείχνουν οι τερά- καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός απο-
στιες διαδηλώσεις υπέρ των Παλαι- συντίθεται, καταρρέει κι ανατρέπε-
στινίων σε όλο τον κόσμο, στις ίδιες ται, εξαφανίζεται οριστικά από την
τις ιμπεριαλιστικές-καπιταλιστικές ιστορία, η Αριστερά αποσυντίθε-
χώρες, ΗΠΑ, ΕΕ, Ελλάδα. Έχοντας οι ται παροδικά από τη γραφειοκρατία
λαοί σαν κέντρο Αντίστασης κι Ανα- της, αλλά Αναγεννάται μέχρι το σο-
τροπής του ιμπεριαλιστικού καπι- σιαλισμό.
ταλισμού και του πολέμου-ναζιφα- Τελευταίες εκφράσεις αυτής της
σισμού του, τη Λαϊκή Κίνα και τη αποσύνθεσης της γραφειοκρατίας
Ρωσική Ομοσπονδία. είναι αυτό που συμβαίνει με τη γρα-
Όπως και κάθε προηγούμενο κα- φειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ και τον «συ-
θεστώς ατομικής ιδιοκτησίας, δου- στημο-κατέβατο» Κασελάκη, όπως
λοκτησία και φεουδαρχία, στην τον έχουμε χαρακτηρίσει ήδη, αλ-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 3
λά και η αδυναμία κοινής ανακοίνω-
σης (εκτός από κοινή απόφαση πά-
νω στην Παλαιστίνη) από την 23η
Συνάντηση των Κομμουνιστικών
κι Εργατικών Κομμάτων. Όπου μια
χούφτα διεφθαρμένων και προδοτι-
κών γραφειοκρατών, ανάμεσά τους
και του ΚΚΕ (με τις δήθεν «ίσες απο-
στάσεις» από έναν δήθεν πόλεμο
ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνά-
μεις. Με ανύπαρκτες «ίσες αποστά-
σεις», που ξεκινάνε στον χάρτη από
ένα γεωπολιτικό σημείο του ΚΚΕ,
την Ελλάδα, πηγμένο στα πολεμι-
κά όπλα και δράσεις του αμερικανο-
νατοϊκού ιμπεριαλισμού, άρα αντι-
κειμενικά ή και συνειδητά ορισμένοι
τομείς, όπως η Παπαρήγα, ταυτισμέ-
νο με τον «υπαρκτό» στην Ελλάδα
ιμπεριαλισμό!!!), εμποδίζουν και σα-
μποτάρουν, αντικειμενικά -ή και συ-
νειδητά από ορισμένους τομείς της
γραφειοκρατίας-, προς όφελος του
καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, την
ανάγκη και τη δυνατότητα για την
πορεία προς τη Νέα Κομμουνιστική
Διεθνή.
Η ανθρωπότητα όμως επιβιώνει
και θα επιβιώσει και θα συνεχίσει να
μεγαλουργεί γιατί υπάρχει η εθνική,
περιφερειακή και παγκόσμια ταξική,
επαναστατική, αντικαπιταλιστική-α-
ντιιμπεριαλιστική και σοσιαλιστική
επανάσταση σε όλο τον κόσμο. Με
τα αναγκαία και δυνατά, υπαρκτά
αντικειμενικά και σύντομα συνειδη-
τά αντιιμπεριαλιστικά-αντικαπιτα-
λιστικά Μέτωπα της Αριστεράς και
των Εργατικών κι Επαναστατικών
Κρατών σε κάθε χώρα, περιοχή και
τον κόσμο. Είναι τέτοια και σ’ αυτά
τα Μέτωπα που πρέπει να δημιουρ-
γήσει και να συμμετάσχει η Αριστε-
ρά στην Ελλάδα, όλων των αποχρώ-
σεων, κομμουνιστική, σοσιαλιστική,
ριζοσπαστική, οικολογική, εξωκοι-
νοβουλευτική, εθνικοαπελευθερω-
τική σε κάθε περίπτωση. Ξεκινώ-
ντας από την άμεση ανατροπή της
«βασιλικότερης του βασιλιά» ιμπε-
ριαλισμού πολεμικής και αντεθνικής
(βλέπε φωτιστική σημαία του κρά-
τους δολοφόνου Ισραήλ στη Βου-
λή των Ελλήνων!!!) κυβέρνησης Μη-
τσοτάκη. Και ξεκινώντας επίσης από
την Αριστερή Αναγέννηση του ΣΥΡΙ-
ΖΑ, ενάντια στην προηγούμενη και
τωρινή, ανοιχτά φιλοκαπιταλιστι-
κή-φιλοϊμπεριαλιστική γραφειοκρα-
τία του. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος
και ναζιφασισμός «δεν πεθαίνει από
μόνος του, ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ».
ΕΚΚ (Τ-Π), 25/10/2023
4 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Η ΑΡΑΒΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
Το Συνέδριο του Καΐρου -το τρίτο που
έγινε- είναι το πιο αδύναμο που έχει γί-
νει μέχρι τώρα, όχι λόγω έλλειψης ιδε-
ών αλλά γιατί είναι ένδειξη της κοινω-
νικής κρίσης των αφρικανικών κρατών.
Στο πρώτο συνέδριο έδωσαν ένα πρό-
γραμμα, ένα γενικό αντιιμπεριαλιστικό
πρόγραμμα, δειλό, αλλά παρόλα αυτά
αντιιμπεριαλιστικό. Στο δεύτερο πή-
ραν κάποια σημαντικά μέτρα εξίσου
αντιιμπεριαλιστικά. Σ’ αυτό το τελευ-
ταίο Συνέδριο δεν πήραν καμία σημα-
ντική απόφαση.
Αυτό το Συνέδριο δείχνει την αντί-
φαση στην ανάπτυξη της αφρικανικής
επανάστασης, μια αντίφαση που δεν
μπορεί κανείς πλέον να κρύψει πίσω
από μια κοινή δήλωση όλων των αρα-
βικών και αφρικανικών κρατών, αλ-
λά που αντίθετα αποκαλύπτει τη δια-
φοροποίηση ανάμεσα στα αφρικανικά
από τη μια και τα αραβικά κράτη από
την άλλη, αυτά που προχωρούν προς
Εργατικά Κράτη και τα οποία κατά συ-
νέπεια δεν συμπίπτουν με τα πρώτα. Η
συμφωνία για την εκτροπή των υδά-
των του Ιορδάνη -ένα αντιδραστικό
και μη επαναστατικό μέτρο- επιδιώ-
κει να διατηρήσει το κοινό συμφέρον
όλων των αραβικών κρατών, όχι απλά
για ν’ ασκήσουν πίεση στην Παλαιστί-
νη, αλλά σαν ένα κοινό έδαφος για να
διατηρήσουν τη συνοχή τους, προς
το συμφέρον των πιο δεξιών τομέων
της αφρικανικής αστικής τάξης, προς
το συμφέρον των χειρότερων τομέ-
ων, των πιο αντιδραστικών τομέων της
αφρικανικής αστικής τάξης.
Η Αλγερία, η Αίγυπτος, το Ιράκ και
η Συρία που προχωρούν προς Εργατι-
κά Κράτη -κυρίως η Αλγερία και η Αί-
γυπτος- δεν έχουν τίποτα το κοινό με
την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία και
το Ιράν. Τα πιο προχωρημένα κράτη
δεν έχουν ασκήσει την επιρροή τους.
Έχουν υποχωρήσει προς τα λιγότερο
κοινωνικά προχωρημένα κράτη. Έχουν
υποχωρήσει. Γιατί; Δεν είναι η αντανά-
κλαση της δύναμης του Ιράν, της Σαου-
δικής Αραβίας ή της Ιορδανίας, αλλά ο
φόβος των άλλων αστικών τάξεων, ο
φόβος ότι προχωρώντας προς το σο-
σιαλισμό έρχονται αντιμέτωπες με τα
υπόλοιπα αραβικά κράτη. Η Αλγερία
έχει αρκετό κοινωνικό βάρος και υπο-
στήριξη, η Αίγυπτος επίσης. Το Ιράκ
και η Συρία έχουν λιγότερο, γιατί έχουν
περισσότερη εσωτερική αντιπολίτευ-
ση, αλλά η Ενωμένη Αραβική Δημο-
κρατία (ΕΑΔ, Αίγυπτος και Συρία 1958-
1961 και μέχρι 1971 ονομασία μόνο για
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 1965
την Αίγυπτο, σημ. μεταφρ.) και η Αλ-
γερία έχουν πραγματικό κοινωνικό βά-
ρος. Γιατί δεν το εκμεταλλεύονται; Γιατί
δεν προσπάθησαν να έχουν την υπο-
στήριξη των άλλων; Δεν έχουν συζη-
τήσει την εμπειρία της οργάνωσης των
κρατών και της ανάπτυξης της οικονο-
μίας. Για να συζητήσουν την οργάνωση
των αφρικανικών κρατών, για μια κοι-
νή ζωή, θα σήμαινε να συζητήσουν με
βάση ποια κοινωνική μορφή πρέπει να
είναι αυτή η ζωή. Γιατί τα πιο προχωρη-
μένα κράτη -η ΕΑΔ και η Αλγερία δεν
χρησιμοποίησαν το βάρος τους για να
ηγηθούν των άλλων. Στην πρώτη συ-
νάντηση προσπάθησαν να το κάνουν
αυτό, αλλά υποχώρησαν. Φοβήθηκαν
μήπως συναντήσουν την αντίθεση των
άλλων κρατών απέναντί τους και φο-
βήθηκαν να κινητοποιήσουν τις μά-
ζες για να κάνουν την επανάσταση να
προχωρήσει στα άλλα έθνη. Εκεί έδει-
ξαν δειλία, τους φόβους των μικροα-
στικών γραφειοκρατικών ηγετών, τον
φόβο τους να χρησιμοποιήσουν την
τεράστια δύναμη που έχουν για να
επεκτείνουν την επανάσταση.
ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ
ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ
ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΑΡΑΒΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Είναι ένας τρόπος ν’ αμυνθούν από
τα άλλα κράτη και να συγκρατήσουν
την ιμπεριαλιστική πίεση που λειτουρ-
γεί μέσω της Ιορδανίας και της Σαουδι-
κής Αραβίας, για να μπορέσουν ν’ ακο-
λουθήσουν τους ειρηνικούς δρόμους
στην Αφρική. Είναι ένας παθητικός συ-
ντηρητικός τρόπος να υπερασπίσουν
τον εαυτό τους από την ιμπεριαλιστι-
κή πίεση και να διατηρηθούν κάτω
από αυτήν την πίεση (των άλλων κρα-
τών), αντί να προωθήσουν την απελευ-
θέρωση από την ιμπεριαλιστική πίε-
ση. Αυτό δεν πρέπει να το δούμε σαν
απλή παραχώρηση από τη μεριά της
ΕΑΔ και της Αλγερίας προς την αστι-
κή τάξη των άλλων χωρών. Είναι μια
προσπάθεια ν’ αμυνθούν, να συγκρα-
τήσουν τον εχθρό. Αλλά προσπαθούν
να συγκρατήσουν τον εχθρό με αντι-
δραστικό τρόπο όπως με την Παλαι-
στίνη. Να υπερασπιστούν τον εαυτό
τους από την Παλαιστίνη -και τα αρα-
βικά κράτη έχουν δίκιο να υπερασπί-
ζονται τον εαυτό τους-, αλλά υπάρχει
μόνο ένας τρόπος να το πετύχουν, που
είναι η κινητοποίηση των αραβικών
κρατών για να επηρεάσουν την Παλαι-
στίνη. Το πρόβλημα της Παλαιστίνης
είναι αναμφίβολα το κέντρο αντίδρα-
σης που χρησιμοποιεί ο ιμπεριαλισμός,
μέσα από την ηγεσία του κράτους του
Ισραήλ. Ο ιμπεριαλισμός την τοποθέ-
τησε εκεί σαν ένα μπλοκ, για να λει-
τουργήσει σαν στοιχείο καταστολής,
τρομοκρατίας, εκφοβισμού ενάντια
στην αραβική επανάσταση. Αλλά δεν
κατάφερε να συγκρατήσει την αραβι-
κή επανάσταση παρά την ύπαρξη του
κράτους του Ισραήλ. Δεν υπάρχει κα-
νένας ιστορικός λόγος για την ύπαρ-
ξη του κράτους του Ισραήλ, αλλά μό-
νο μια αντεπαναστατική πρόθεση να
είναι ένας άξονας, ένα αντεπαναστα-
τικό κέντρο για εκφοβισμό, καταπίεση,
τρομοκρατία της αραβικής επανάστα-
σης. Αλλά η αραβική επανάσταση εί-
ναι ήδη σε πορεία, δεν υποχωρεί. Και
τώρα η θέση έχει αντιστραφεί είναι ο
ιμπεριαλισμός, που πρέπει να υπερα-
σπιστεί την Παλαιστίνη ενάντια στην
αραβική επανάσταση.
Η ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΠΑΙΖΕΙ ΕΝΑ ΡΟΛΟ
ΜΟΝΟ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΛΑΘΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΑΡΑΒΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ
Η Αλγερία, η Αίγυπτος, το Ιράκ και η
Συρία δεν χρησιμοποιούν τη δύναμη
που διαθέτουν. Το να τη χρησιμοποιή-
σουν θα σήμαινε ν’ αναπτύξουν τη δύ-
ναμη της επανάστασης στις δικές τους
χώρες και φοβούνται μια τέτοια εξέλι-
ξη. Προχωρούν προς τα σοσιαλιστικά
μέτρα με μια δειλή και ειρηνική μορ-
φή, ωστόσο στην Αλγερία δεν είναι
τόσο ειρηνική: η αναταραχή εκεί είναι
μεγάλη. Προχωρούν με παθητικό τρό-
πο, όχι γιατί δεν υπάρχει θάρρος, κα-
νείς δεν αμφιβάλλει για το θάρρος της
ηγεσίας της αλγερινής επανάστασης
που αντιστέκεται στους Γάλλους ιμπε-
ριαλιστές για χρόνια, αλλά γιατί υπάρ-
χει έλλειψη ιδεολογικής σιγουριάς. Μ’
αυτόν τον τρόπο αντανακλάται, σ’ όλη
την ιστορική της ένταση, η απουσία
της ιστορικής επιρροής των Εργατι-
κών Κρατών. Όπως είπαμε στο άρθρο
για τον εθνικισμό, αν τα Εργατικά Κρά-
τη μπορούσαν σήμερα ν’ ασκήσουν
όλη τους την επιρροή στην Αφρική,
όλη αυτή η ηγεσία θα έχανε τη δειλία
της, τις συνέπειες της ιδεολογικής και
προγραμματικής της ασιγουριάς. Δεν
υπάρχει κανένας φόβος ούτε γραφει-
οκρατικά συμφέροντα που να κρύ-
βονται σε μια τέτοια ηγεσία όπως αυ-
τή της Αλγερίας. Δεν υπάρχει κανένας
κοινωνικός φόβος από την πλευρά της
σε αυτό το επίπεδο κι έχουν ήδη χτυ-
πήσει τον ιμπεριαλισμό. Αν προσπα-
θούν να συνεχίσουν τις διαπραγματεύ-
σεις και να καταλήξουν σε συμφωνία
με τον ιμπεριαλισμό, είναι γιατί δεν
έχουν σιγουριά, ούτε ιδεολογική ού-
τε προγραμματική. Κατά συνέπεια θέ-
λουν να συμφιλιωθούν με τον Ιμπερια-
λισμό. Είναι διαφορετικά με την ηγεσία
των Κομμουνιστικών Κομμάτων, που
είναι οι άμεσοι πράκτορες της σοβιετι-
κής γραφειοκρατίας.
Μ’ αυτή την έννοια, όλες οι ηγεσί-
ες, από τη στιγμή που δεν κάνουν την
επανάσταση να προχωρήσει με μια δυ-
ναμική μορφή, δημιουργούν ένα γρα-
φειοκρατικό στρώμα που βαραίνει
και αποφασίζει όπως στην Αίγυπτο
και στην Αλγερία. Βαραίνει κι αποφα-
σίζει κι έτσι συγκρατεί την επανάστα-
ση. Σ’ αυτό συνδυάζεται και μια ιδεο-
λογική και προγραμματική ασιγουριά,
μαζί μ’ ένα συντηρητικό γραφειοκρα-
τικό συμφέρον. Σε μια περιοχή όπου ο
καπιταλισμός δεν έχει δύναμη, τα Ερ-
γατικά Κράτη δεν χρησιμοποιούν την
επιρροή τους κι έτσι δημιουργείται μια
αντίληψη ότι υπάρχει η δυνατότητα
να συνεχίσουν με αυτόν τον τρόπο. Σε
περίπτωση απουσίας σχεδιασμού της
επανάστασης, τα φύτρα, οι βάσεις, οι
λόγοι για τη γραφειοκρατία είναι δια-
φορετικής φύσης. Η σοβιετική γραφει-
οκρατία είναι ένα πράγμα, τα αραβικά
κράτη, η Αλγερία, η Αίγυπτος είναι ένα
άλλο. Για να υπερασπιστούν τους εαυ-
τούς τους και για να μπορέσουν να δια-
τηρήσουν κατά κάποιο τρόπο την υπο-
στήριξη των μαζών, επιτίθενται στο
Ισραήλ.
ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΕΚΚΛΗΣΗ
ΣΤΙΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΕΣ ΜΑΖΕΣ
Ο τρόπος για την εκκαθάριση του
Ισραήλ είναι να απευθύνουμε έκκλη-
ση στις μάζες να πάρουν την εξουσία,
να συμπεριληφθούν στα αραβικά κρά-
τη, στο πλαίσιο της αυτοδιάθεσης των
εθνών, με κοινό νόμο και κοινό σχεδι-
ασμό. Αναμφίβολα η ηγεσία του κρά-
τους του Ισραήλ δεν ενδιαφέρεται για
κάτι τέτοιο γιατί είναι πράκτορας του
ιμπεριαλισμού, αλλά οι μάζες, ναι. Δεν
είναι ένα ζήτημα καταστροφής της Πα-
λαιστίνης. Είναι ένα έθνος, που υπάρ-
χει ήδη και του οποίου τα τεράστια
πλούτη μπορούν να αξιοποιηθούν.
Παλαιστίνη σημαίνει εισροή τεχνι-
κών, επιστημόνων, ειδικών, ειδικευμέ-
νων εργατών, το πιο πολύτιμο κομμάτι
του πολιτισμού που έχει δημιουργηθεί
σ’ αυτή τη φάση της ανθρωπότητας
και γιατί να το χάσουμε; Από την άλλη
πλευρά, ο καπιταλισμός το έχει χρησι-
μοποιήσει ενάντια στα αραβικά κρά-
τη. Τα αραβικά κράτη λοιπόν έπρεπε
να το χρησιμοποιήσουν υπέρ τους και
να το καλέσουν να ενσωματωθεί στα
αραβικά κράτη για να εφοδιαστούν με
όλο τον πλούτο που έχει η Παλαιστίνη.
Μία από τις μεγαλύτερες ελλείψεις των
αραβικών κρατών είναι η απουσία τε-
χνικών. Ο καπιταλισμός έχει πράγματι
κάνει μια μεγάλη θυσία για το συλλογι-
κό του συμφέρον, για να κάνει το Ισρα-
ήλ ένα κράτος-μαριονέτα κι έχει στεί-
λει έναν τεράστιο αριθμό πολύ ικανών
ανθρώπων σ’ αυτό. Και δεν είναι όλο το
Ισραήλ ιμπεριαλιστικό, το σοσιαλιστι-
κό κόμμα είναι κόμμα της πλειοψηφίας
και τα συνδικάτα έχουν τεράστια δύνα-
μη. Οι εβραϊκές μάζες αποτελούν μια
ετερογενή μάζα, υπάρχει μια μικροα-
στική τάξη με σιωνιστική νοοτροπία,
αλλά δεν είναι καθοριστική. Επιπλέον,
το Ισραήλ δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Το πρόβλημα της Παλαιστίνης βα-
ραίνει όχι γιατί ο ιμπεριαλισμός έχει
την ικανότητα να το κάνει να βαραίνει
ή ότι η Παλαιστίνη έχει ένα βάρος από
μόνη της, αλλά από τη λάθος πολιτική
των αραβικών κρατών. Αυτή η λάθος
πολιτική οφείλεται στην έλλειψη επα-
ναστατικής γραμμής. Τα Εργατικά Κρά-
τη δεν παρουσιάζουν μια τέτοια πολι-
τική. Και σ’ αυτά τα αραβικά κράτη που
προχωρούν προς τη συγκρότηση Ερ-
γατικών Κρατών, οι ηγέτες φοβούνται.
Δεν ασκούν μια επαναστατική πολιτική
βασικά λόγω της γραμμής της σοβιετι-
κής γραφειοκρατίας. Αν τα Κομμουνι-
στικά Κόμματα των Εργατικών Κρα-
τών επενέβαιναν με μια επαναστατική
πολιτική, η Παλαιστίνη θα κερδιζόταν
στην επανάσταση. Αν η πολιτική των
Εργατικών Κρατών ήταν πολιτική υπο-
στήριξης άνευ όρων στην αποικιακή
επανάσταση, αν ζητούσαν την κατάλη-
ψη της εξουσίας σε κάθε χώρα και κα-
λούσαν στο διώξιμο των αμερικάνων
ιμπεριαλιστών, το διώξιμο του ιμπερια-
λισμού από την Αφρική, αυτό θα έδι-
νε τη βάση για την ταύτιση των μαζών
με τα Εργατικά Κράτη. Από την άλλη η
τωρινή πολιτική δεν κατευθύνεται στο
να καταπολεμήσει τον εθνικισμό στο
Ισραήλ. Συμπληρώνει τον εθνικισμό
του Ισραήλ κι ενώνει τον πληθυσμό
με τους αντιδραστικούς ηγέτες. Αλλά
εμείς θέλουμε να οικοδομήσουμε το
σοσιαλισμό κι όχι να δημιουργήσου-
με νέες εθνικές ενότητες! Αυτό είναι το
μόνο μέσο για την ανθρώπινη πρόο-
δο, τα υπόλοιπα είναι μια υποχώρηση.
Στην πραγματικότητα αυτό δείχνει την
απουσία διεθνούς κομμουνιστικής πο-
λιτικής. Αν υπήρχε θα επενέβαινε για
να προσανατολίσει σε τέτοια μέτρα.
Από τη στιγμή που λείπει η Κομμουνι-
στική Διεθνής, τα Εργατικά Κράτη δεν
μπορούν ν’ ασκήσουν όλη την επιρροή
τους. Αντί για την εκτροπή των υδάτων
του Ιορδάνη, είναι αναγκαίο ν’ απευ-
θύνουμε έκκληση στην Παλαιστίνη:
«Ας ενωθούμε! Να κάνουμε τη χρήση
του Ιορδάνη μια τεράστια πηγή πλού-
του για όλους!». Τότε είναι βέβαιο ότι
αυτό θα προσέλκυε τον πληθυσμό αυ-
τών των χωρών και θα καταπολεμούσε
τους αντιδραστικούς τομείς. Οι ισρα-
ηλινές μάζες θα έλκονταν από ένα τέ-
τοιο πρόγραμμα.
Από τη στιγμή που λείπει η Κομμου-
νιστική Διεθνής και τα Εργατικά Κρά-
τη δεν έχουν μια παγκόσμια επιρροή,
προκύπτουν ψευδαισθήσεις και πεποι-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 5
θήσεις γύρω από άλλους τρόπους για
την πορεία προς το σοσιαλισμό. Έτσι
χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι έχουν
πάει στο Ισραήλ νομίζοντας ότι επρό-
κειτο να οικοδομήσουν το σοσιαλισμό.
Είναι αναγκαίο να τους εξηγήσουμε ότι
δεν είναι αυτός ο τρόπος. Είναι ανα-
γκαίο ν’ απευθυνθεί μια έκκληση από
τις αραβικές μάζες προς τις ισραηλινές
μάζες.
Και ποιος εναντιώνεται σε μια τέτοια
γραμμή; Ο δολοφόνος Χουσεΐν της
Ιορδανίας που λέει: «Πρέπει να εκτρέ-
ψουμε τα νερά για να υπερασπίσου-
με τα συμφέροντα του πληθυσμού».
Ποιου πληθυσμού; Σίγουρα όχι αυ-
τού που έχει σφαγιάσει ή πρόκειται να
σφαγιάσει.
Η σωστή πολιτική που πρέπει να
προωθήσουμε είναι να κάνουμε έκ-
κληση προς την Παλαιστίνη να ενωθεί
με τα αραβικά κράτη, με το δικαίωμα
της αυτοδιάθεσης, για τον οικονομι-
κό σχεδιασμό όλων των κρατών. Γι’ αυ-
τό είναι αναγκαίο να κάνουμε έκκληση
για την επανάσταση και να τη βοηθή-
σει όλο το βάρος της ΕΑΔ και της Αλ-
γερίας.
Πολλοί άνθρωποι που είχαν πάει
στην Παλαιστίνη και επέστρεψαν λυ-
πήθηκαν: «Ποιος σοσιαλισμός, δεν
υπάρχει τίποτα από σοσιαλισμό». Σί-
γουρα δεν είναι σοσιαλισμός. Ήταν
μια τεράστια πρόκληση, αλλά η επι-
θυμία ήταν για σοσιαλισμό. Πήγαν και
δούλεψαν πολύ για το σοσιαλισμό. Το
πρόβλημα είναι ότι τα αραβικά κράτη
μπορούν να βαρύνουν από κοινωνική
άποψη, αλλά σήμερα δεν το κάνουν.
Γι’ αυτό το πρόβλημα της Παλαιστίνης
εξαρτάται από την ανάπτυξη της πα-
γκόσμιας επανάστασης. Ο ιμπεριαλι-
σμός, η σημερινή ηγεσία της Παλαιστί-
νης και οι αντιδραστικές ηγεσίες των
αραβικών κρατών το εμποδίζουν.
Η ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΕΙΝΑΙ Η
ΑΡΑΒΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Η Παλαιστίνη είναι η ανάπτυξη της
αραβικής επανάστασης και η έκκληση
για ενοποίηση. Αυτή είναι η αναγκαία
και σωστή μορφή ιστορικά. Αυτά εί-
ναι τα ζητήματα που μπαίνουν προς
το παρόν. Τα αραβικά κράτη δεν μπο-
ρούν ν’ ασκήσουν καμία επαναστατι-
κή επιρροή στο Ισραήλ, αφού η ΕΑΔ
και η Αλγερία που έχουν τη δυνατό-
τητα να το κάνουν δεν ενδιαφέρονται
γι’ αυτό. Αντίθετα, η πολιτική αυτών
των δύο χωρών τείνει να απομονώσει
σε μια γωνιά το λαό της Παλαιστίνης,
μ’ αυτό που αποκαλούν «αραβικό σο-
σιαλισμό» κι έτσι τείνουν να παρουσι-
άζουν τον εαυτό τους στους άλλους.
Αντί να δημιουργήσουν ένα κοινό κέ-
ντρο ελκυστικό, κάνουν μια κοινή δια-
φοροποίηση. Αυτό δεν είναι συνέπεια
6 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
της καθυστέρησης της επανάστασης
στη Μέση Ανατολή, αλλά της αντιδρα-
στικής πολιτικής των ΚΚ και των γρα-
φειοκρατιών των Εργατικών Κρατών
και κατά συνέπεια της αδυναμίας των
Εργατικών Κρατών ν’ ασκήσουν επιρ-
ροή σ’ αυτήν.
Αν στη Σοβιετική Ένωση επιλύθηκαν
προβλήματα όπως στην εποχή του Λέ-
νιν και του Τρότσκι, όπως το πρόβλημα
των εθνικοτήτων. Υπήρχαν χίλιες «Πα-
λαιστίνες» στη Ρωσία και η ηγεσία των
Μπολσεβίκων έλυσε αυτό το πρόβλη-
μα με αυτοδιάθεση των κρατών και εν-
σωμάτωσή τους στο Εργατικό κράτος.
Μια σωστή πολιτική θα μπει στο τρα-
πέζι των αραβικών κρατών. Και γιατί
δεν την κάνουν σήμερα; Γιατί τους λεί-
πει η ηγεσία, το πρόγραμμα και οι σο-
σιαλιστικοί στόχοι.
Αλλά ταυτόχρονα δεν πρέπει να βά-
λουμε στην ίδια κατηγορία όλα τα αρα-
βικά κράτη. Η συζήτηση στην Αλγερία
και την Αίγυπτο δεν είναι ίδια με την
Ιορδανία κι έχουν μια δειλή στάση για-
τί είναι υποχρεωμένοι ν’ αντιμετωπί-
σουν και να ανταποκριθούν σε μια τε-
ράστια ιστορική πίεση που δέχθηκαν
οι αραβικές μάζες από τη στάση της
Παλαιστίνης το 1956 ενάντια στην Αί-
γυπτο. Οι αραβικές μάζες δεν μπορούν
να το ξεχάσουν αυτό: έχουν μια θεμι-
τή τάση να μισούν την Παλαιστίνη. Αλ-
λά ποια Παλαιστίνη; Οι μάζες των αποι-
κιακών χωρών έχουν θεμιτό δικαίωμα
να μισούν την Αγγλία, αλλά ποια Αγ-
γλία; Τους ιμπεριαλιστές της Αγγλίας,
όπως τώρα και της Παλαιστίνης. Αν αυ-
τό επεκτείνεται σε γενικό μίσος για την
Παλαιστίνη, είναι γιατί απουσιάζει μια
επαναστατική πολιτική.
Αν η ηγεσία της Αιγύπτου δείξει ότι
η βάση της εισβολής στην Παλαιστίνη
ήταν μια αστική πολιτική και ότι είναι
δυνατόν να σπάσει αυτή η αστική πολι-
τική κάνοντας έκκληση για ενσωμάτω-
σή της σε μια σοσιαλιστική ολοκλήρω-
ση, το μίσος του αραβικού πληθυσμού
θα εξαφανιστεί. Αν επέκτεινε την επα-
νάσταση σε όλα τα αραβικά κράτη, οι
αραβικές μάζες θα έβλεπαν ότι το ίδιο
πράγμα θα μπορούσε να γίνει και στην
Παλαιστίνη. Αλλά στο βαθμό που κλεί-
νονται μέσα στις εθνικές ιδιαιτερότη-
τες ή στα εθνικά όρια, υποδαυλίζουν
και στην άλλη πλευρά τους εθνικούς
περιορισμούς της Παλαιστίνης. Και κα-
τά συνέπεια δεν υπάρχει μια συγκεκρι-
μένη ιστορική μορφή που να προσελ-
κύει τις αραβικές και παλαιστινιακές
μάζες.
Μία από τις βάσεις της ανάπτυ-
ξης της αραβικής επανάστασης είναι
η άσκηση επιρροής στην Παλαιστί-
νη. Αλλά η Παλαιστίνη χρησιμοποι-
είται άμεσα από τις αραβικές ηγεσίες
σαν δικαιολογία για να συγκρατήσουν
την επανάσταση, για να καταστρέψουν
τις μάζες. Όλη η πολιτική που ακολου-
θείται και όλες οι συναντήσεις που γί-
νονται σε σχέση με την Παλαιστίνη,
έχουν σαν αντικείμενο την ένωση των
αραβικών κρατών γύρω από ένα αντι-
εβραϊκό συναίσθημα. Αλλά από όλα
τα αραβικά κράτη, αυτά που βγαίνουν
κερδισμένα από αυτό είναι τα κράτη
που είναι πιο άμεσα προσανατολισμέ-
να στον ιμπεριαλισμό: Ιορδανία, Ιράν,
Σαουδική Αραβία. Τα άλλα αραβικά
κράτη που αναπτύσσονται υποτάσσο-
νται σ’ αυτά. Γιατί; Μέσα από το φόβο
τους, μέσα από την ασιγουριά, μέσα
από την έλλειψη πεποίθησης και ιδεο-
λογικής και πολιτικής σιγουριάς για να
προχωρήσει η επανάσταση.
Είναι εντελώς λάθος ότι οι αραβι-
κές μάζες είναι δεμένες με το Κοράνι.
Αναμφίβολα οι θρησκευτικές προκα-
ταλήψεις ασκούν επιρροή. Αλλά μια
επαναστατική πολιτική στην Αραβία,
στην οποία συμμετέχουν και οι μά-
ζες, είναι το πιο σημαντικό στοιχείο για
την εξάλειψη των θρησκευτικών προ-
καταλήψεων. Η άμεση συμμετοχή των
αραβικών μαζών στο σχέδιο της πα-
ραγωγής θα εξαφάνιζε σε δύο χρόνια
τις θρησκευτικές προκαταλήψεις. Δεί-
τε τα επιτεύγματα των κινεζικών Κομ-
μούνων. Είναι εντελώς λάθος ότι η κα-
θυστέρηση των αραβικών μαζών τις
εμποδίζει να ξεπεράσουν τη θρησκεία
του Ισλάμ. Είναι ένα ψέμα. Τέτοιες θρη-
σκευτικές προκαταλήψεις παραμένουν
ακόμα και τώρα, παρά την οικονομι-
κή πρόοδο των αραβικών κρατών, αλ-
λά αυτό γιατί δεν συμμετέχουν κοινω-
νικά σε μια τέτοια πρόοδο. Ο τρόπος
εξάλειψης των θρησκευτικών πεποιθή-
σεων και προκαταλήψεων είναι η άμε-
ση επέμβαση των μαζών, όπου η προ-
σωπική δύναμη και σιγουριά για την
επέμβαση εξαλείφει τις «υπερκόσμι-
ες» επιρροές. Η επέμβαση των μαζών
είναι ο τρόπος για να εξαλειφθεί η υπο-
ταγή στις εξωτερικές δυνάμεις που πη-
γάζουν από την έλλειψη σιγουριάς κι
εμπιστοσύνης στον εαυτό μας.
Γι’ αυτό οι Κινέζοι σε λίγα χρόνια, με
τις Λαϊκές Κομμούνες, κατάφεραν να
ενσωματώσουν στην κοινωνική τους
ζωή μια τεράστια αγροτική κοινότη-
τα, που στη ζωή τους δεν είχαν δει σχε-
δόν ποτέ τεχνικό εξοπλισμό. Αυτό που
στη Σοβιετική Ένωση χρειάστηκε χρό-
νια εκβιομηχάνισης για να επηρεάσει
τη νοοτροπία των εργατών, στους Κι-
νέζους χρειάστηκε μόνο 2 χρόνια με
τις Λαϊκές Κομμούνες. Δηλαδή, υπάρ-
χει η πιθανότητα να γίνει αυτό ακόμη
και σήμερα στα αραβικά κράτη, αλλά
αυτό απαιτεί επαναστατική πολιτική.
Μια τέτοια επαναστατική πολιτική
θα οδηγούσε τις αραβικές μάζες να
συνειδητοποιήσουν ότι το Ισλάμ μπο-
ρεί να είναι μόνο για τις γιορτές. Είναι
βέβαιο ότι δεν μπορεί να εξαλειφθεί
αμέσως, γιατί αναμφίβολα έχει βάρος,
αλλά η συνέχιση του θρησκευτικού
συναισθήματος είναι απλά ένας τρό-
πος ζωής όπου δεν υπάρχει άλλη εναλ-
λακτική λύση. Η ανάπτυξη των Εργα-
τικών Κρατών το εξαλείφει αυτό το
συναίσθημα.
ΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΑΛΥΣΟΥΝ
ΤΗΝ ΑΡΑΒΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Αν η ανάπτυξη του Εργατικού Κρά-
τους ακολουθεί μια γραφειοκρατική
μορφή, σαν κάτι δοσμένο από τα πά-
νω, οι μάζες δεν είναι σίγουρες, γιατί
δεν διευθύνουν, δεν αποφασίζουν κι
ακολουθούν μόνο το υπάρχον επίπεδο.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ξεπερα-
στεί η κυριαρχία του Ισλάμ εκτός από
την άμεση επέμβαση των μαζών. Αυτό
είναι αναντικατάστατο και μπορεί να
γίνει τώρα. Ακόμη και στην Αίγυπτο, με
τη μικρή ανάπτυξη που υπάρχει, ο ρό-
λος του Ισλάμ είναι άπειρα μικρότερος
από ό,τι στην Αλγερία. Κι ακόμα κι έτσι
η Αίγυπτος είναι πολύ καθυστερημένη
Το πιο σημαντικό συμπέρασμα είναι
ότι ο μόνος τρόπος για να εξαλειφθεί
το πρόβλημα της Παλαιστίνης είναι η
ανάπτυξη της αραβικής επανάστασης
και η έκκληση για σχεδιασμό σε συν-
δυασμό με το Ισραήλ. Κατά συνέπεια
είναι αναγκαίο να επεκταθεί η επανά-
σταση στην Ιορδανία, στη Σαουδική
Αραβία, στο Ιράν, στην Αιθιοπία, στη
Λιβύη, στη Σομαλία και στις υπόλοιπες
χώρες.
Η εξάλειψη του προβλήματος της Πα-
λαιστίνης είναι η επέκταση της επανά-
στασης, αλλά παρόλα αυτά τα πιο προ-
χωρημένα κράτη δεν την προωθούν. Η
μη επίλυση του προβλήματος οδηγεί
στην παράλυση της επανάστασης, της
οποίας η καθυστέρηση στη Μέση Ανα-
τολή μπορεί ν’ αποδοθεί στη σοβιετική
γραφειοκρατία και στα Κομμουνιστικά
Κόμματα, που μέσα από την αντεπα-
ναστατική τους πολιτική δεν λειτουρ-
γούν σαν ώθηση ή επιρροή, αλλά αντί-
θετα αποτελούν πηγή της παράλυσης
της επανάστασης και της ύπαρξης των
αντιδραστικών ηγεσιών.
Η λύση βρίσκεται στην έκκληση για
επανάσταση, για την εγκαθίδρυση
Εργατικών Κρατών σε ολόκληρη την
Αφρική και την Ασία και ταυτόχρονα
στην έκκληση για την ενοποίηση και
την ολοκλήρωση με την Παλαιστίνη,
με το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στα
πλαίσια των Εργατικών Κρατών της
Μέσης Ανατολής και η ένωσή τους με
το Μαγκρέμπ και την υπόλοιπη Αφρι-
κή.
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 1965
Στον αντιδραστικό πόλεμο του Ισραήλ,
που καθοδηγείται από τον αμερικάνικο
ιμπεριαλισμό, ν’ απαντήσουμε με
το σοσιαλιστικό απελευθερωτικό
πόλεμο στη Μέση Ανατολή
Τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή δεί-
χνουν, με συμπυκνωμένη και πολύ συ-
γκεντρωτική μορφή, τις προόδους της
επανάστασης. Κι αυτό δεν μπορεί να
πάει πίσω, όποιες κι αν είναι οι συνέπει-
ες (αυτού του πολέμου). Οι αραβικές μά-
ζες θα επέμβουν με απέραντο ενθουσι-
ασμό. Αυτή είναι η πρώτη φορά στην
ιστορία που οι αραβικές μάζες επεμβαί-
νουν σε τέτοια κλίμακα, βαρύνουν κι
αποφασίζουν. Η Κυβέρνηση της Συρίας
και της Αιγύπτου, οι μάζες της Νότιας
Υεμένης, οι μάζες της Συρίας, της Αιγύ-
πτου, του Ιράκ, της Αλγερίας κινητο-
ποιούνται, θα επέμβουν και θα πιέσουν
να προχωρήσουν πολύ πιο πέρα. Η Συ-
ρία καλεί στην οργάνωση λαϊκών απε-
λευθερωτικών δυνάμεων και καλεί άλ-
λα αραβικά κράτη να κάνουν το ίδιο. Με
κάθε φορά και πιο καθαρό τρόπο προ-
ωθούνται τα συνθήματα της απαλλο-
τρίωσης του πετρελαίου. Υπάρχουν δύο
συνθήματα: «Κάψτε τα πάντα!» και τώ-
ρα «Απαλλοτριώστε το πετρέλαιο!» όλο
αυτό θα βαρύνει. Δηλαδή, όλα δεν μπο-
ρούν να λυθούν όπως το 1956 (1): οι μά-
ζες θα βαρύνουν και θ’ αποφασίσουν.
Η έναρξη του πολέμου προκλήθηκε
από τον ιμπεριαλισμό για να συγκρατή-
σει την ανάπτυξη της επανάστασης στη
Μέση Ανατολή. Ο θεμελιώδης στόχος
ήταν η συγκράτηση της συριακής επα-
νάστασης, η ανατροπή της συριακής
κυβέρνησης και η αντικατάστασή της
με μια αντιδραστική κυβέρνηση και η
ανατροπή όλων των μέτρων που είχαν
ληφθεί, ο αφοπλισμός των εργατικών
πολιτοφυλακών, η τρομοκράτηση των
αραβικών μαζών για να αποτραπούν
από το να ακολουθήσουν το παράδειγ-
μα της Συρίας (2) κι έτσι να συγκρατή-
σουν την ανάπτυξη της επανάστασης
στην Αίγυπτο, το Ιράκ, την Αλγερία, τη
Γουινέα, σε όλη τη Μέση Ανατολή και σ’
όλη την Αφρική. Αυτός είναι ο στόχος
αυτής της επίθεσης.
Το Ισραήλ είναι μια κατασκευασμένη
από τον ιμπεριαλισμό χώρα, για να συ-
γκρατήσει την αραβική επανάσταση.
Το Ισραήλ εγκαθιδρύθηκε από τον
ιμπεριαλισμό το 1948, ώστε ο τελευ-
ταίος να το χρησιμοποιήσει σαν όργα-
νο ενάντια στην ανάπτυξη των αραβι-
κών αστικών τάξεων, σαν ένα μέσο για
διχασμό και διαμάχη και για να λειτουρ-
γήσει σαν αντίβαρο στην ανάπτυξη του
αραβικού κόσμου. Ο στόχος του ιμπε-
ριαλισμού, δημιουργώντας το Ισραήλ,
Χ. Ποσάδας, 5/6/1967
ήταν να το χρησιμοποιήσει για να εκ-
βιάζει και να πιέζει, ή και να αποφασίσει
στρατιωτικά, ενάντια στην ανάπτυξη
των συμφερόντων των αραβικών αστι-
κών τάξεων, ακόμη κι ενάντια στους μο-
νάρχες. Αλλά στη συνέχεια, με την ανά-
πτυξη της παγκόσμιας επανάστασης,
με την ανάπτυξη νέων Εργατικών Κρα-
τών, ο ρόλος του Ισραήλ ήταν να χρησι-
μεύσει άμεσα σαν όργανο ενάντια στην
ανάπτυξη της αραβικής επανάστασης.
Ο ιμπεριαλισμός για να προλάβει αυτό
το προτσές εγκαθίδρυσε το Ισραήλ. Η
σοβιετική γραφειοκρατία, με επικεφα-
λής τον Στάλιν, ανίκανη να κατανοήσει
το προτσές κι αναζητώντας να συμφι-
λιωθεί με τον ιμπεριαλισμό, επικύρωσε
την οργάνωση του κράτους του Ισρα-
ήλ (3): εξαιτίας της σοβιετικής γραφει-
οκρατίας συγκροτήθηκε το κράτος του
Ισραήλ. Στη συνέχεια το Ισραήλ υπηρέ-
τησε και υπηρετεί σαν στρατιωτικό κέ-
ντρο, για ν’ αποτρέψει την πρόοδο της
αραβικής επανάστασης, χρησιμοποι-
ώντας ως πρόσχημα το θρησκευτικό ή
φυλετικό ζήτημα, την «αγία γη» κ.λπ.
Η στρατιωτική ικανότητα του Ισραήλ
είναι εντελώς δυσανάλογη, σε σχέση με
τον αριθμό των κατοίκων και την οικο-
νομική του ικανότητα. Ο αριθμός των
κατοίκων και η οικονομική ικανότητα
του Ισραήλ δεν θα του επέτρεπαν να δι-
ατηρεί έναν στρατό σαν κι αυτόν που
διαθέτει τώρα, παρά μόνο στο 10%. Το
Ισραήλ δεν έχει την οικονομική δυνατό-
τητα να υποστηρίξει έναν τέτοιο στρα-
τό. Έχει έναν στρατό που θ’ αντιστοι-
χούσε σ’ αυτόν μιας μεγάλης χώρας και
μ’ έναν οικονομικό πλούτο που θα ήταν
επίσης άπειρα μεγαλύτερος. Είναι μια
χώρα εξπρές, φυτεμένη κι εγκαθιδρυ-
μένη από τους γιάνκηδες. Δεν έχει κα-
μιά δική της σημασία κι αξία. Το Ισραήλ
είναι μια μικρή χώρα, οι άραβες ζουν σε
μια τεράστια έκταση. Κι όλα αυτά για να
είναι κέντρο αντιπολίτευσης στην αρα-
βική επανάσταση. Είναι αυτό που έκα-
νε ο ιμπεριαλισμός και στο Βιετνάμ, κα-
τασκευάζοντας το Νότιο Βιετνάμ, όπως
και τη Νότια Κορέα.
Το Ισραήλ δεν αναπτύχθηκε με βά-
ση την οικονομία, αλλά εγκαταστάθη-
κε από τον ιμπεριαλισμό με τις μηχα-
νές του, με τους ανθρώπους του, τους
τεχνικούς, τους επιστήμονες, τα χρήμα-
τα, τους ειδικευμένους εργάτες του, τα
πάντα δικά του. Το Ισραήλ δεν συνέβα-
λε καθόλου στην ανάπτυξη της κοινω-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 7
νικής προόδου στον κόσμο.
Το να λέμε ότι είναι πρόβλημα εθνικό-
τητας, φυλής, θρησκείας είναι ψέμα! Εί-
ναι μια κατασκευασμένη χώρα και τίπο-
τα παραπάνω. Δεν έχει καμία σημασία
ή αξία. Το Ισραήλ είναι μια πολύ μικρή
χώρα, οι αραβικές χώρες είναι τεράστι-
ες, μια ήπειρος. Το Ισραήλ πήρε τα πά-
ντα από τον ιμπεριαλισμό.
Αλλά την ίδια στιγμή το Ισραήλ έχει
αναπτύξει μια μικρή εργατική κι αγρο-
τική βάση, η οποία είναι αρκετά ισχυρή,
και η οποία προσπαθεί, με τον δικό της
και πολύ απομονωμένο τρόπο, ν’ ανα-
πτυχθεί με τη ρεφορμιστική αντίληψη
του σοσιαλισμού. Υπάρχει μια ανάπτυ-
ξη τάσεων που επιδιώκουν να υπερ-
βούν τις καπιταλιστικές σχέσεις, με τα
Κιμπούτς (4) και το εργατικό κίνημα. Αλ-
λά αυτές είναι μικρές ομάδες.
Τα κιμπούτς είναι ένα ανέκδοτο: δεν
υπάρχει κολεκτιβοποίηση εκεί. Μοιά-
ζουν με τα Κολχόζ (5) της Σοβιετι-
κής Ένωσης. Είναι βέβαιο ότι οι εργά-
τες και οι αγρότες που υποστηρίζουν
τα κιμπούτς το κάνουν με σοσιαλιστι-
κό αίσθημα. Αλλά τα κιμπούτς είναι στα
χέρια εκείνων που κατέχουν το μεγαλύ-
τερο μέρος τους. Τα κιμπούτς δεν είναι
κολεκτιβοποιημένες επιχειρήσεις, αλλά
μια προσπάθεια που γίνεται από τις ερ-
γατικές κι αγροτικές μάζες, που θέλουν
να δοκιμάσουν την κολεκτιβοποίηση,
αλλά ανήκουν σε αυτούς που κατέχουν
τα περισσότερα.
Δεν είναι μια μορφή συλλογικής ζω-
ής, διαφορετικά θα είχε τεράστια επιρ-
ροή σε όλη τη Μέση Ανατολή. Σε μικρές
μονάδες υπάρχει συλλογική ζωή. Αλλά
μια συλλογική ζωή με την έννοια του
συλλογικού φαγητού και ύπνου κτλ,
αλλά όχι με την έννοια της συλλογικής
και κοινωνικής διανομής των κερδών: η
κοινωνική κατανομή των κερδών γίνε-
ται ανάλογα με τα χρήματα που έχει συ-
νεισφέρει ο καθένας. Αυτό δεν έχει να
κάνει με τις κολεκτιβοποιημένες εται-
ρείες, όπου όλοι τις διαφεντεύουν: εί-
ναι προφανές ότι ο ιμπεριαλισμός δεν
πρόκειται να κάνει κάτι τέτοιο. Ο ιμπε-
ριαλισμός καθιέρωσε τα κιμπούτς σαν
μέσο για να προσελκύσει τις εβραϊκές
μάζες, να δικαιολογήσει τον εαυτό του,
δείχνοντας ότι το Ισραήλ είναι προο-
δευτικό και να μπορέσει να αντιπαρα-
βάλει αυτό το επίτευγμα με αυτά των
Αράβων, όταν η αραβική επανάσταση
ήταν μόλις στα σπάργανα. Αλλά οι ερ-
γατικές, μικροαστικές και φτωχές αγρο-
τικές μάζες που πήγαν εκεί δεν πήγαν
εκεί για αυτόν τον λόγο. Όλα αυτά εί-
ναι συνέπειες του ιμπεριαλισμού αλλά,
επιπλέον, της σοβιετικής γραφειοκρατί-
ας και του Στάλιν. Δεν είναι στο κενό το
γεγονός ότι οι μάζες των εργατών, των
αγροτών και των φτωχών μικροαστών
είναι στο Κομμουνιστικό Κόμμα και στα
συνδικάτα: αυτές οι μάζες έχουν μεγά-
λο βάρος κι αγωνίζονται, όχι για να στη-
8 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
ρίξουν την αστική τάξη τους, αλλά για
να υπερασπιστούν τα ταξικά τους συμ-
φέροντα.
Από την αραβική πλευρά, η ανάπτυ-
ξη της επανάστασης είναι ανισόμετρη.
Οι μάζες ανέτρεψαν τις μοναρχίες, ανέ-
πτυξαν την οικονομία στη Συρία και
την Αίγυπτο, κρατικοποίησαν τις κύρι-
ες πηγές παραγωγής, κρατικοποίησαν
τη βαριά βιομηχανία, μέρος της ελα-
φριάς βιομηχανίας, μέρος της γης, το
εμπόριο, οι μάζες σχεδίασαν την οικο-
νομία, επεμβαίνοντας στον έλεγχο της
παραγωγής. Είναι στη Συρία (6) όπου
αναπτύσσονται με τον πιο έντονο τρό-
πο η κρατική ιδιοκτησία και οι απαλ-
λοτριώσεις και τώρα οι μορφές εργατι-
κής εξουσίας, κοινωνικής οργάνωσης:
εργατικές κι αγροτικές πολιτοφυλα-
κές. Οι πολιτοφυλακές δεν είναι ακόμη
τα κεντρικά ή τα κυρίαρχα όργανα, αλ-
λά υπάρχει μια πολύ αναπτυγμένη αρχή
των κρατικοποιήσεων, μια έντονη αρχή
της μαζικής συμμετοχής, υπάρχει μια
άνοδος της επανάστασης. Επίσης στο
Ιράκ. Είναι μια ισχυρή ώθηση για την
κοινωνική ανάπτυξη του κόσμου, που
είναι η αναγκαία ανάπτυξη για την πρό-
οδο. Αυτή είναι η ουσία του πολέμου.
Δεν είναι όλες οι αραβικές ηγεσί-
ες στη Μέση Ανατολή επαναστατικές
αστικές εθνικιστικές. Δεν είναι διατεθει-
μένες όλες ν’ αντιμετωπίσουν το Ισρα-
ήλ και να υποστηρίξουν την επανάστα-
ση. Η Ιορδανία και η Σαουδική Αραβία,
ολόκληρη η αραβική αστική τάξη, είναι
τόσο εχθροί της ανάπτυξης της αραβι-
κής επανάστασης, όσο και ο ιμπεριαλι-
σμός και η εβραϊκή αστική τάξη. Έχουν
επέμβει τώρα σ’ αυτήν την προετοιμα-
σία για πόλεμο, γιατί καταλαβαίνουν
ότι η μη επέμβασή τους σ’ έναν πόλεμο
θα σήμαινε μια τεράστια πίεση από τον
πληθυσμό, τη μικροαστική τάξη και την
αγροτιά, που θα τους ανέτρεπε. Έτσι
προσπαθούν να συγκρατήσουν αυτές
τις πιέσεις. Ταυτόχρονα ετοιμάζονται
για μια ένωση, μια συγκεκριμένη στιγ-
μή, για να συντρίψουν την επανάστα-
ση. Επεμβαίνουν τώρα για ν’ ασκήσουν
πίεση, να διαλύσουν τη συριακή επανά-
σταση, να καταργήσουν τη σημερινή
συριακή κυβέρνηση, να την αντικατα-
στήσουν με μια αντιδραστική κυβέρ-
νηση, για να προσπαθήσουν να εκκα-
θαρίσουν τα κοινωνικά και οικονομικά
μέτρα που έχουν ήδη κατακτηθεί ή βρί-
σκονται σ’ εξέλιξη. Έχουν τις ίδιες προ-
θέσεις με την εβραϊκή αστική τάξη. αλ-
λά δεν μπορούν να ενεργήσουν όπως
αυτή, γιατί εξαρτώνται από την υπο-
στήριξη των μαζών και τώρα βρίσκο-
νται σε ένοπλη σύγκρουση με το Ισρα-
ήλ.
Σε αυτή τη συγκεκριμένη πάλη είναι
ορατή η απουσία ηγεσίας, κόμματος
και προγράμματος. Η επανάσταση προ-
χωράει εμπειρικά. Υπάρχει μεγάλη πρό-
οδος, τόσο στη Συρία όσο και στην Αί-
γυπτο, υπάρχει τεράστια πρόοδος στην
επανάσταση, αλλά δεν υπάρχει ούτε
πρόγραμμα, ούτε συνειδητή ηγεσία.
Τα αραβικά κράτη της Συρίας, της Αι-
γύπτου κι εν μέρει του Ιράκ αντιπρο-
σωπεύουν την πρόοδο και βρίσκονται
κοντά στο να γίνουν Εργατικά Κράτη.
Βρίσκονται στην πορεία για να καταρ-
γήσουν τον καπιταλισμό, επιτρέπουν
στις μάζες να συμμετέχουν, αν και δια-
τηρούν, με περιορισμένο τρόπο, καπι-
ταλιστικές μορφές παραγωγής και οικο-
νομίας. Οι βάσεις των κρατικοποιήσεων
της παραγωγής και ο έλεγχος από τη
μεριά των μαζών αποκτούν πολύ μεγα-
λύτερο βάρος και σημασία από τον κα-
πιταλιστικό τομέα. Στο Ισραήλ αντίθετα
είναι η συγκέντρωση του χρηματιστι-
κού, βιομηχανικού κι εμπορικού κεφα-
λαίου, αυτού που αντιπροσωπεύει τον
γιάνκικο ιμπεριαλισμό, που δυναμώνει
ολοένα και περισσότερο.
Η αντίδραση των μαζών των αραβι-
κών χωρών ενάντια στον γιάνκικο και
τον αγγλικό ιμπεριαλισμό, η επίθεση σε
προξενεία και πρεσβείες, η απόφαση
των συριακών συνδικάτων να κάψουν
τις πετρελαιοπηγές, η οργάνωση των
λαϊκών δυνάμεων, δηλαδή των εργατι-
κών και αγροτικών πολιτοφυλακών στη
Συρία, όλα αυτά εκφράζουν την ανά-
πτυξη και την αντίδραση των μαζών
στον ιμπεριαλισμό.
Το προτσές που αναπτύσσεται στη
Μέση Ανατολή ξεφεύγει από τον έλεγ-
χο του ιμπεριαλισμού και της σοβιε-
τικής γραφειοκρατίας. Αλλά ο ιμπε-
ριαλισμός μπορεί να προσπαθήσει να
βρει εκεί μια κατάσταση ευνοϊκή για
το ξέσπασμα του ατομικού πολέμου.
Ο ιμπεριαλισμός έχει ήδη υποστεί ένα
πλήγμα, μια τρομερή ήττα στη Μέση
Ανατολή. Ήταν οι αραβικές μάζες που
του την επέβαλαν.
Η ήττα του Ισραήλ αντιπροσωπεύ-
ει μια τεράστια αποτυχία για τον ιμπε-
ριαλισμό και μια ώθηση για την επανά-
σταση σ’ ολόκληρη τη Μέση Ανατολή,
την Αφρική, την Ασία, την Ευρώπη και
τη Λατινική Αμερική. Η ήττα του Ισρα-
ήλ δεν μπορεί να σημάνει μια ενίσχυση
των αραβικών αστικών τάξεων και των
φεουδαρχών, γιατί η πρόοδος των μα-
ζών είναι πολύ πιο ισχυρή από τα πλεο-
νεκτήματα που θα μπορούσε ν’ αντλή-
σει η αστική τάξη από μια νίκη εναντίον
του Ισραήλ. Οι μάζες θα νιώσουν και θα
δουν ότι αυτός είναι ένας αγώνας ενά-
ντια στον ιμπεριαλισμό και θα τείνουν
να καταλάβουν τη γη, να κρατικοποιή-
σουν περισσότερη ιδιοκτησία, να κρα-
τικοποιήσουν την παραγωγή και να
επέμβουν οι ίδιες σαν μέρος της παρα-
γωγής. Γι’ αυτό πρέπει να υποστηρίξου-
με την αραβική επανάσταση: όχι τον
βασιλιά Φαϊζάλ ή τον Χουσεΐν, όχι την
αστική τάξη της Σαουδικής Αραβίας ή
της Ιορδανίας, αλλά την αραβική επα-
νάσταση που βρίσκεται πίσω από όλον
αυτόν τον αγώνα.
Η ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ
ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ ΓΙΑ Ν’ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙ
ΤΗΝ ΑΡΑΒΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ
ΝΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΙ ΜΕ ΤΟΝ
ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΟΥ
ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ ΖΩΝΕΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ
Η σοβιετική γραφειοκρατία έχει
άθλια στάση! Αναγκάστηκε να επέμβει
γιατί την υποχρεώνει το Εργατικό Κρά-
τος! Το Εργατικό Κράτος δεν μπορεί να
υποστηρίξει την ειρηνική συνύπαρξη
(7). Είναι το Εργατικό Κράτος που ανα-
γκάζει τη σοβιετική γραφειοκρατία να
πάρει μια τέτοια θέση. Είναι το Εργατι-
κό Κράτος, που είναι η κοινωνική βά-
ση της γραφειοκρατίας. Αυτό ενεργεί
με τον ίδιο τρόπο που ενεργεί με τους
άθλιους συνδικαλιστές γραφειοκρά-
τες, που αναγκάζονται να στηρίξουν
μια απεργία και που στη συνέχεια την
προδίδουν. Η γραφειοκρατία δεν επε-
νέβηκε με προτάσεις, ούτε για να παρο-
τρύνει, ούτε για να πάρει η ίδια πρωτο-
βουλίες. Το άφησε να συμβεί μέχρι την
τελευταία στιγμή. Η πρωτοβουλία της
ήταν να συγκρατήσει και να ηγηθεί μιας
νέας διαπραγμάτευσης κι ενός νέου
μοιράσματος του κόσμου με το γιάνκι-
κο ιμπεριαλισμό. Δεν είχε καμία πρω-
τοβουλία για να επιδοκιμάσει ή και να
υποστηρίξει την ανάπτυξη της αραβι-
κής επανάστασης. Η στάση της σοβιε-
τικής γραφειοκρατίας είναι αντιφατι-
κή και βασικά άθλια. Βλέπει τον εαυτό
της αναγκασμένο να επέμβει για να συ-
γκρατήσει τον ιμπεριαλισμό, λόγω της
πίεσης των σοβιετικών μαζών, του ίδιου
του στρατού, λόγω του συμφέροντος
της κρατικοποιημένης ιδιοκτησίας. Εί-
ναι υποχρεωμένη να επέμβει επίσης
γιατί ένας θρίαμβος του Ισραήλ -δηλα-
δή ένας θρίαμβος του ιμπεριαλισμού-
θα φέρει τον ιμπεριαλισμό πιο κοντά
στα σύνορα των Εργατικών Κρατών κι
επειδή ο ιμπεριαλισμός θα συνεχίσει
έτσι να προχωράει στα σχέδιά του. Γι’
αυτό αναγκάζεται να τον συγκρατήσει.
Αυτό εξηγεί τη στάση της Γιουγκοσλαβί-
ας, η οποία αρχίζει να επικρίνει το Ισρα-
ήλ, επειδή αισθάνεται ότι η απειλή προ-
έρχεται από τον ιμπεριαλισμό κι όχι από
τα αραβικά κράτη. Σε κάθε περίπτωση,
παρ’ όλο το ρεφορμισμό, τις υποχωρή-
σεις προς τον καπιταλισμό που έκανε
ο Τίτο, η Γιουγκοσλαβία παραμένει Ερ-
γατικό Κράτος. Αυτό είναι που τον υπο-
χρεώνει να κάνει τέτοιες δηλώσεις. Η
σοβιετική γραφειοκρατία έχει εγκλη-
ματική και άθλια στάση.
Η σοβιετική γραφειοκρατία δεν ενδι-
αφέρεται ν’ αναπτύξει την επανάστα-
ση. Γι’ αυτό δεν ενώνει τις προσπάθει-
ες συγκράτησης των αντιδραστικών
δράσεων του Ισραήλ και του ιμπερια-
λισμού, με την πρόοδο της επανάστα-
σης. Ενώνεται με τον ιμπεριαλισμό για
να συγκρατήσει την επανάσταση. Το
ζητούμενο δεν είναι η συγκράτηση αλ-
λά η ανάπτυξη της επανάστασης. Τώ-
ρα πρέπει να κάνει ένα κάλεσμα: διώξτε
τον ιμπεριαλισμό από τη Μέση Ανατο-
λή, τώρα είναι η ώρα. Κάλεσμα για να
πάρουν τη γη, κάλεσμα στις εβραϊκές
μάζες να πάρουν τη γη, τα εργοστάσια,
να διώξουν τον ιμπεριαλισμό, να σχη-
ματίσουν ένα ενιαίο μέτωπο με τους
άραβες εργάτες και τις αραβικές εθνι-
κιστικές κυβερνήσεις. Αυτό είναι το κά-
λεσμα που πρέπει να γίνει! Τότε ο πόλε-
μος μετασχηματίζεται, μετατρέπεται
σε επαναστατικό πόλεμο σε όλη τη Μέ-
ση Ανατολή και σε λίγες βδομάδες λύ-
νει το πρόβλημα του ατομικού πολέ-
μου: γιατί αναγκάζει τον ιμπεριαλισμό
να διεξάγει ατομικό πόλεμο στις χειρό-
τερες γι’ αυτόν συνθήκες, σε συνθήκες
τεράστιας προόδου της επανάστασης
στη Μέση Ανατολή, σε όλη την Αφρική,
σε όλη την Ασία, την Ευρώπη, τη Λατινι-
κή Αμερική.
Αν και ο ιμπεριαλισμός και η σοβιε-
τική γραφειοκρατία προσπαθούν να
συμφιλιωθούν, μπορεί να ξεσπάσει
ατομικός πόλεμος. Αυτό το συμπέρα-
σμα μπορεί να συμβεί και στην πρά-
ξη. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε σε
ποιο βαθμό θα περιοριστεί η κατάστα-
ση. Οι δυνάμεις της επανάστασης είναι
πιο ισχυρές από όλες τις άλλες. Ούτε η
σοβιετική γραφειοκρατία, ούτε ο ιμπε-
ριαλισμός μπόρεσαν να συγκρατήσουν
αυτό το προτσές και ο ιμπεριαλισμός
θ’ απαντήσει —μέσω του Ισραήλ— με
στρατιωτικά μέσα. Η γραφειοκρατία,
οι φεουδάρχες, οι μονάρχες, οι αστικές
τάξεις της Μέσης Ανατολής προσπα-
θούν επίσης να εκμεταλλευτούν αυ-
τόν τον πόλεμο για να συγκρατήσουν
την επανάσταση, αποπροσανατολίζο-
ντάς την σαν ένα φυλετικό πρόβλημα,
ενάντια στο Ισραήλ. Αυτό μπορεί να
οδηγήσει σε παγκόσμιο πόλεμο, γιατί ο
ιμπεριαλισμός μπορεί να πάει παραπέ-
ρα και οι μάζες θα πάνε επίσης πιο μα-
κριά κι από εκεί μπορεί να έλθει ο πα-
γκόσμιος πόλεμος.
Αυτή η κατάσταση θα δημιουργή-
σει ένα νέο συσχετισμό των δυνάμεων
ανάμεσα στη σοβιετική γραφειοκρα-
τία και τον ιμπεριαλισμό και η πορεία
προς αυτή την ιστορική δοκιμασία γίνε-
ται όλο και πιο συγκεντρωτική και συ-
γκεντροποιημένη. Είναι μια όψη της πα-
γκόσμιας Διαρκούς Επανάστασης, του
τελικού ξεκαθαρίσματος των λογαρια-
σμών (ανάμεσα στα δύο συστήματα)
και της προετοιμασίας του.
Πρέπει να ενώσουμε αυτόν τον αγώ-
να στη Μέση Ανατολή, με την εκδίω-
ξη, τη συντριβή του ιμπεριαλισμού και
του καπιταλισμού σε παγκόσμια κλίμα-
κα: πρέπει δηλαδή να κάνουμε προλη-
πτικό πόλεμο, χωρίς να περιμένουμε να
τον κάνει ο ιμπεριαλισμός. Η χρήση του
Ισραήλ από τον ιμπεριαλισμό είναι μια
στάση προληπτικού πολέμου από τη δι-
κή τους μεριά. Δεν πρέπει να επιτραπεί
στον ιμπεριαλισμό να το εκμεταλλευ-
τεί. Πρέπει να κερδίσουμε χρόνο ανα-
πτύσσοντας την επανάσταση όσο το
δυνατόν περισσότερο.
Η σοβιετική γραφειοκρατία θα προ-
σπαθήσει να κάνει μια νέα διευθέτηση
με τον ιμπεριαλισμό, μια νέα διαίρεση
του κόσμου σε ζώνες επιρροής. Ο ιμπε-
ριαλισμός θα προσπαθήσει να οδηγή-
σει όλες τις αστικές τάξεις στο να επέμ-
βουν κι αυτός να εκμεταλλευτεί αυτή
την κατάσταση, για να προσπαθήσει
να εισβάλει στην Κούβα. Η απάντηση
σ’ αυτή την προσπάθεια του ιμπεριαλι-
σμού είναι, οπωσδήποτε, η καταγγελία
των προθέσεών του, αλλά πρέπει επί-
σης να κινητοποιηθούν οι μάζες για ν’
απαλλοτριωθεί ο ιμπεριαλισμός. Απαλ-
λοτριώστε τον ιμπεριαλισμό σ’ όλη τη
Λατινική Αμερική, απαλλοτριώστε όλες
τις αστικές τάξεις της Λατινικής Αμερι-
κής! Κρατικοποίηση της ιμπεριαλιστι-
κής ιδιοκτησίας, λειτουργία κάτω από
εργατικό έλεγχο, απαλλοτρίωση της με-
γάλης και μεσαίας βιομηχανίας, απαλ-
λοτρίωση της γης και παραχώρησή της
στους αγρότες. Ενιαίο μέτωπο με τους
αγρότες, συμμαχία αγροτών-εργατών.
Κυβέρνηση εργατών-αγροτών. Αυτή εί-
ναι η απάντηση στον ιμπεριαλισμό σ’
όλο τον κόσμο. Αυτό είναι το πρόγραμ-
μα.
Οι Κουβανοί, οι Βιετναμέζοι, οι Κινέ-
ζοι, πρέπει να καλέσουν τις μάζες του
κόσμου σ’ αυτό το ενιαίο μέτωπο. Να
μην αφήσουν την πρωτοβουλία στα χέ-
ρια της σοβιετικής γραφειοκρατίας και
του ιμπεριαλισμού, αλλά να πάρουν αυ-
τοί την πρωτοβουλία από αυτούς και να
καλέσετε τις μάζες σ’ ένα επαναστατικό
παγκόσμιο ενιαίο μέτωπο. Οι μάζες του
κόσμου παρακολουθούν αυτό το προ-
τσές και θέλουν να επέμβουν. Οι μάζες
είναι σε πλήρη δραστηριότητα σ’ όλο
τον κόσμο.
Ο ιμπεριαλισμός απέτυχε. Δέχτηκε
τεράστιο πλήγμα στη Μέση Ανατολή.
Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την ανά-
πτυξη της αραβικής επανάστασης και
πρέπει να ξεκινήσει έναν πόλεμο, όπου
κινδυνεύει άμεσα να καταστραφεί ένα
από τα όργανά του για τη συγκράτηση
της αραβικής επανάστασης, το Ισρα-
ήλ. Άλλα όργανά του είναι η Ιορδανία
και η Σαουδική Αραβία. Και η Ιορδα-
νία και η Σαουδική Αραβία αναγκάζο-
νται να επέμβουν ενάντια στο Ισραήλ.
Αυτές είναι οι τεράστιες αντιφάσεις του
ιμπεριαλισμού. Είναι το αποτέλεσμα της
προόδου της επανάστασης, που ούτε
αυτός ούτε η σοβιετική γραφειοκρα-
τία μπόρεσαν να συγκρατήσουν. Κατά
συνέπεια, οι επαναστατικές ηγεσίες, οι
επαναστατικές τάσεις στα Κομμουνιστι-
κά Κόμματα, δεν πρέπει να περιμένουν
την ηγεσία τους. Πρέπει να ξεκινήσουν
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 9
τώρα, ακόμη και με ρήξη με τα Κομμου-
νιστικά Κόμματα, γιατί έτσι αύριο θα
ηγηθούν των μαζών των Κομμουνιστι-
κών Κομμάτων που θέλουν να προωθή-
σουν μια αντικαπιταλιστική πάλη.
Καλούμε την κουβανική ηγεσία να
επέμβει σ’ αυτό το προτσές. Όχι για να
υπερασπιστεί τον εαυτό της, λέγοντας
ότι ο ιμπεριαλισμός δεν πρέπει να επέμ-
βει, αλλά για να καλέσει τις μάζες της
Λατινικής Αμερικής στην πάλη να τον
διώξουν. Πρέπει τώρα να καλέσει σ’ ένα
ενιαίο μέτωπο. Οι αστικές τάξεις της
Λατινικής Αμερικής θέλουν να επωφε-
ληθούν από αυτή την κατάσταση. Υπο-
στηρίζουν τον ιμπεριαλισμό και τον κα-
πιταλισμό, αλλά υιοθετώντας στάσεις
φαινομενικής ουδετερότητας, προ-
σποιούμενοι ότι δεν υποστηρίζουν κα-
νένα από τα δύο στρατόπεδα, θεωρώ-
ντας ότι έτσι αποκτούν πλεονεκτήματα
για τα δικά τους εμπορικά και καπιτα-
λιστικά συμφέροντα. Αλλά θα στηρί-
ξουν τον ιμπεριαλισμό, δεν έχουν δική
τους οικονομική ή κοινωνική διέξοδο.
Είναι ο ιμπεριαλισμός που τις εξουσι-
άζει. Τώρα ή αργότερα λοιπόν θα πρέ-
πει να πάρουν θέση υπέρ του ιμπε-
ριαλισμού. Οι Κουβανοί δεν πρέπει να
ελπίζουν ότι η αστική τάξη ή η μικρο-
αστική τάξη θ’ αναπτύξει την πάλη για
την απαλλοτρίωση του ιμπεριαλισμού
κι ότι αυτός θα πάψει να τις καθοδηγεί.
Πρέπει να οργανώσουν ένα ενιαίο ερ-
γατικό-αγροτικό-μικροαστικό μέτωπο
για ν’ αναπτύξουν το πρόγραμμα της
απαλλοτρίωσης και της εκδίωξης του
ιμπεριαλισμού, της κρατικοποίησης
της ιδιοκτησίας, έκκληση για κρατικο-
ποίηση και σχεδιασμό της οικονομίας,
για το κρατικό μονοπώλιο του εξωτερι-
κού εμπορίου, του σχεδιασμού και της
ενοποίησης στις Ενωμένες Σοβιετικές
Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Λατινικής
Αμερικής. Αυτό είναι το κάλεσμα που
πρέπει να κάνει η Κούβα. Ταυτόχρονα,
έκκληση για την ίδρυση της Ομοσπον-
δίας των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δη-
μοκρατιών της Μέσης Ανατολής, της
Ομοσπονδίας των Ενωμένων Σοσιαλι-
στικών Κρατών της Αφρικής, της Ομο-
σπονδίας των Ενωμένων Σοβιετικών
Σοσιαλιστικών Κρατών της Ασίας, της
Ομοσπονδίας των Ενωμένων Σοβιετι-
κών Σοσιαλιστικών Κρατών της Ευρώ-
πης. Αυτές είναι οι εκκλήσεις που πρέ-
πει να κάνουν οι Κινέζοι, οι Βιετναμέζοι,
οι Κουβανοί, τα Κομμουνιστικά Κόμμα-
τα, οι ηγεσίες των Εργατικών Κρατών
και οι επαναστατικές τάσεις. Μην περι-
μένετε από τις τωρινές ηγεσίες αυτών
των χωρών, όλες τους εμπλέκονται σε
συνδιαλλαγές με τον ιμπεριαλισμό. Αλ-
λά οι μάζες αυτών των χωρών θέλουν
τέτοια μέτρα. Πρέπει να τις κάνουμε να
αισθανθούν ότι οι ηγεσίες τους δεν υι-
οθετούν τις αναγκαίες πολιτικές, αλλά
ότι οι ίδιες μπορούν και πρέπει να ξεση-
κωθούν ενάντια σε τέτοιες ηγεσίες, για
10 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
να υποστηρίξουν την επανάσταση σε
όλο τον κόσμο. Γι’ αυτό είναι σημαντική
μια έκκληση από την Κούβα, μια έκκλη-
ση από την Κίνα, από το Βιετνάμ, που ν’
απευθύνεται στις μάζες, στα Κόμματα,
στις Κυβερνήσεις των Εργατικών Κρα-
τών ώστε να επέμβουν και να κινητο-
ποιηθούν. Αυτές οι εκκλήσεις δεν έχουν
σκοπό να εμπιστευτούν τις κυβερνή-
σεις, αλλά αντίθετα έχουν σκοπό να δεί-
ξουν στις μάζες ότι οι κυβερνήσεις τους
δεν υιοθετούν τις αναγκαίες επαναστα-
τικές θέσεις. Αυτές οι εκκλήσεις θα χρη-
σιμεύσουν σαν βάση για την ανάπτυξη
του επαναστατικού παγκόσμιου ενιαί-
ου μετώπου ενάντια στον ιμπεριαλισμό
και θα μειώσουν την έκταση των κακών
που θα προκαλέσει ο ιμπεριαλισμός με
τον ατομικό του πόλεμο. Να τον εμπο-
δίσουν αντίθετα ν’ αναλάβει αυτός την
πρωτοβουλία ενός προληπτικού πολέ-
μου και να εξαπολύει έτσι τον πόλεμο
όποτε θέλει και για να τον αναγκάσουν
τέλος να είναι αυτός που θα αμύνεται
απέναντι στην πρόοδο της επανάστα-
σης.
Η ΕΣΣΔ εμπόδισε την πρόθεση του
ιμπεριαλισμού να εισβάλει στη Μέση
Ανατολή, αλλά αυτός επεμβαίνει έμμε-
σα, μέσα από το στόλο, τη στρατιωτική
βοήθεια, με τεχνικούς, όπλα και αερο-
πορία. Η ΕΣΣΔ πρέπει να επέμβει άμε-
σα, πρέπει να στείλει στρατεύματα,
τους τεχνικούς της, τα όπλα της, άμεσα,
για να υποστηρίξει την ανάπτυξη της
αραβικής επανάστασης. Αυτό σημαί-
νει στην τωρινή κατάσταση υποστήρι-
ξη των αραβικών χωρών. Οι αραβικές
μάζες πρέπει να αισθανθούν τη συμμε-
τοχή του Εργατικού Κράτους, αυτό θα
τις παροτρύνει και θα τις ωθήσει στην
απαλλοτρίωση του καπιταλισμού, στην
κρατικοποίηση της γης, στο μοίρασμα
της γης, στην απαλλοτρίωση των πε-
τρελαιοπηγών. Η ΕΣΣΔ πρέπει να επέμ-
βει άμεσα. Αυτός είναι ο τρόπος για να
προωθήσει την επανάσταση. Το ίδιο και
στο Βιετνάμ. Πρέπει να ενώσουμε τη
Μέση Ανατολή και το Βιετνάμ. Η στρα-
τηγική δεν απαιτεί περιορισμό στη Μέ-
ση Ανατολή, πρέπει να ενωθεί αυτή με
το Βιετνάμ.
Ο ιμπεριαλισμός αισθάνεται κατηγο-
ρούμενος από την παγκόσμια επανά-
σταση. Πολιορκείται από την παγκό-
σμια επανάσταση. Τώρα είναι η ώρα
να επέμβουμε. Οι Κινέζοι, επίσης, πρέ-
πει να ξεκινήσουν την επίθεση τώρα για
να εκδιώξουν στρατιωτικά τον ιμπερια-
λισμό από το Βιετνάμ, πράγμα που θα
ξεσηκώσει τις μάζες του κόσμου και θα
κάνει έκκληση στις μάζες της Βόρειας
Αμερικής να βοηθήσουν, να κινητοποι-
ηθούν, να απαιτήσουν την αποχώρηση
των αμερικανικών στρατευμάτων από
το Βιετνάμ και ν’ απαιτήσουν το διώξι-
μό τους. Πρέπει να καλέσουμε τις μάζες
του κόσμου να κινητοποιηθούν ενάντια
στην επέμβαση του ιμπεριαλισμού ενά-
ντια στην Κίνα και για άνευ όρων υπο-
στήριξη για την ανάπτυξη της σοσια-
λιστικής επανάστασης στην Κίνα, την
Κούβα, το Βιετνάμ, τις αραβικές χώρες
και σ’ όλο τον κόσμο. Τα συνδικάτα, τα
εργατικά κέντρα, τα εργατικά κόμμα-
τα, τα Κομμουνιστικά Κόμματα των Ερ-
γατικών Κρατών, τα Κομμουνιστικά και
Σοσιαλιστικά Κόμματα των καπιταλι-
στικών χωρών πρέπει να καλέσουν σε
διαδηλώσεις και λαϊκά κινήματα για να
διεξαγάγουν τον απελευθερωτικό πό-
λεμο ενάντια στο στρατό των γιάνκη-
δων και του Ισραήλ. Και να καλέσουμε
ταυτόχρονα όλες τις μάζες της Μέσης
Ανατολής να επέμβουν, ν’ απαλλοτρι-
ώσουν τις αστικές τάξεις και τους φε-
ουδάρχες γαιοκτήμονες. Οι αραβικές
μάζες πρέπει να σχηματίσουν τις πο-
λιτοφυλακές τους και να απευθύνουν
έκκληση στις εβραϊκές μάζες να κατα-
λάβουν τη γη, ν’ αναπτύξουν τις δικές
τους λαϊκές πολιτοφυλακές, να επεκτα-
θούν οι λαϊκές πολιτοφυλακές σε όλη
τη Μέση Ανατολή και να διεξάγουν πό-
λεμο σε όλη τη Μέση Ανατολή για την
εθνική και κοινωνική απελευθέρωση,
για να προωθήσουν την ανάπτυξη της
σοσιαλιστικής επανάστασης.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΡΑΒΙΚΟ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΒΡΑΪΚΟ ΚΟΣΜΟ. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ
ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ
ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΤΩΝ
ΑΡΑΒΩΝ ΦΕΟΥΔΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΑΣΤΩΝ
Δεν πρέπει να δώσουμε αδιάκριτη
και άνευ όρων υποστήριξη στις αραβι-
κές χώρες. Πρέπει να καλέσουμε σε ένα
ενιαίο μέτωπο για να διώξουν τον ιμπε-
ριαλισμό, να απαλλοτριώσουν τη γη,
ν’ απαλλοτριώσουν το πετρέλαιο, να
πραγματοποιήσουν την Ομοσπονδία
Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατι-
ών της Μέσης Ανατολής, με το δικαίωμα
στην αυτοδιάθεση για τις εβραϊκές μά-
ζες,: αυτό είναι το μέτρο που πρέπει να
παρθεί. Δεν πρόκειται για υποστήριξη
των Αράβων ενάντια στους Εβραίους
αλλά για υποστήριξη του επαναστατι-
κού πολέμου για την εκδίωξη του ιμπε-
ριαλισμού από τη Μέση Ανατολή. Πρέ-
πει να διώξουμε τον ιμπεριαλισμό από
τις αραβικές όπως και από τις αφρικα-
νικές χώρες, καθώς και από το Ισραήλ
και να οικοδομήσουμε την ομοσπονδία
των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημο-
κρατιών στη Μέση Ανατολή, διασφαλί-
ζοντας στις εβραϊκές μάζες το δικαίωμα
στην αυτοδιάθεση. Πρέπει να καλέσου-
με τις εβραϊκές μάζες στο ενιαίο μέτω-
πο για ν’ απαλλοτριώσουν τη γη, να
απαλλοτριώσουν το πετρέλαιο, να λει-
τουργήσουν οι πετρελαιοπηγές κάτω
από τον έλεγχο των εργατών: πρέπει ν’
ανατρέψουμε τις φεουδαρχικές κυβερ-
νήσεις, τις φεουδαρχικές μοναρχίες της
Σαουδικής Αραβίας, του Κουβέιτ, της
Ιορδανίας και του Άντεν και να δημι-
ουργήσουμε την Ομοσπονδία των Σο-
βιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
της Μέσης Ανατολής, με το δικαίωμα
της αυτοδιάθεσης για τις εβραϊκές μά-
ζες και σε Ενιαίο Μέτωπο ενάντια στον
ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό. Αυ-
τή είναι η δράση που πρέπει να γίνει και
πρέπει να γίνει τώρα. Αντίθετα, οι αρα-
βικές αστικές τάξεις αναζητούν να συ-
γκρατήσουν την επανάσταση, προσπα-
θώντας να την κάνουν να φαίνεται ότι
είναι πρόβλημα φυλής ή θρησκείας:
προσπαθούν να συγκαλύψουν το πρό-
βλημα. Στην πραγματικότητα δεν είναι
ούτε φυλετικό ούτε θρησκευτικό πρό-
βλημα, αλλά κοινωνικό πρόβλημα. Οι
μάζες θέλουν να ενωθούν: οι αστικές
τάξεις είναι αυτές που τις εμποδίζουν
να το κάνουν. Τα φεουδαρχικά καθε-
στώτα της Ιορδανίας και της Σαουδικής
Αραβίας επεμβαίνουν για να συγκρατή-
σουν την ανάπτυξη της αραβικής επα-
νάστασης. Ενώνονται ενάντια στη Συ-
ρία, προσπαθώντας να συγκρατήσουν
τη συριακή επανάσταση.
Πρέπει να βάλουμε σαν θεμελιώδη
όρο σ’ αυτή την πάλη, την ανάπτυξη
της αραβικής επανάστασης. Είναι ανα-
γκαίο οι εβραϊκές μάζες να ενωθούν μ’
αυτή, διατηρώντας όλα όσα έχουν κα-
τακτήσει στους αγώνες του εργατικού
κινήματος μέσα στο Ισραήλ (8), διώχνο-
ντας την αστική τάξη από την εξουσία
κι εγκαθιστώντας μια Εργατοαγροτική
Κυβέρνηση στο Ισραήλ. Οι μάζες έδει-
ξαν ποιες ήταν οι προθέσεις τους, απαλ-
λοτριώνοντας τη γη, προσπαθώντας ν’
απαλλοτριώσουν τα περιουσιακά στοι-
χεία του ιμπεριαλισμού, συγκροτώ-
ντας εργατικές πολιτοφυλακές, όπως
έκαναν στη Συρία. Αυτή είναι η αλη-
θινή πρόθεση των μαζών. Το ίδιο συμ-
βαίνει και στο Άντεν. Σ’ αυτή τη βάση
πρέπει να υποστηρίξουμε τις αραβικές
χώρες, δηλαδή να στηρίξουμε την αρα-
βική επανάσταση κι όχι να στηρίξουμε
την αραβική αστική τάξη ενάντια στην
ισραηλινή. Πρέπει να υποστηρίξουμε
την αραβική επανάσταση, ενώ καλού-
με και για ένα Ενιαίο Μέτωπο για ν’ ανα-
τρέψει όλες τις αστικές τάξεις στη Μέ-
ση Ανατολή, τόσο την αραβική αστική
τάξη όσο και αυτή του Ισραήλ. Οι μάζες
πρέπει να ενωθούν για να διώξουν τον
ιμπεριαλισμό, ν’ απαλλοτριώσουν, να
κρατικοποιήσουν και να κοινωνικοποι-
ήσουν όλη την ιδιωτική ιδιοκτησία, βα-
σικά τη γη και το πετρέλαιο. Αυτά είναι
τα συμπεράσματα που πρέπει να βγά-
λουμε κι αυτή είναι η έκκληση που οι
Τροτσκιστές, η Τέταρτη Διεθνής, απευ-
θύνουν σ’ όλες τις μάζες σ’ όλο τον κό-
σμο.
Πρέπει να υποστηρίξουμε την αρα-
βική επανάσταση κι όχι τον πόλεμο
των Αράβων ενάντια στους Εβραίους.
Πρέπει να αντιταχθούμε αποφασιστι-
κά σε κάθε προσπάθεια συγκράτησης
αυτού του προτσές σ’ ένα κίνημα φυ-
λών ή θρησκειών και να υποστηρίξου-
με την αραβική επανάσταση, η οποία
δεν εκπροσωπείται ούτε από τον Χου-
σεΐν, ούτε από τη Σαουδική Αραβία,
ούτε από την τωρινή ηγεσία της. Είναι
αναγκαίο να υποστηρίξουμε την αρα-
βική επανάσταση, κάνοντας έκκληση,
στη συνέχεια αυτού του πολέμου, για
την επέμβαση για την απαλλοτρίωση
του ιμπεριαλισμού, τόσο από την αρα-
βική πλευρά όσο και από την ισραηλι-
νή. Πρέπει να καλέσουμε τους Κινέζους
να επέμβουν και να τους καλέσουμε να
στηρίξουν άνευ όρων αυτήν την επανά-
σταση, υποστηρίζοντας την απαλλοτρί-
ωση του ιμπεριαλισμού. Πρέπει να γί-
νουν συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και
κινητοποιήσεις στην Κίνα, που να τεί-
νουν ν’ αυξήσουν τη συνείδηση και να
ενοποιήσουν τη θέληση και την κατα-
νόηση των κινεζικών μαζών της «Πο-
λιτιστικής Επανάστασης», δηλαδή της
Πολιτικής Επανάστασης, με την επανά-
σταση στον υπόλοιπο κόσμο. Πρέπει
να απευθύνουμε έκκληση και στις σο-
βιετικές μάζες, η Τέταρτη Διεθνής κα-
λεί τους Κινέζους και τους Σοβιετικούς
να επέμβουν. Πρέπει να καλέσουμε το
προλεταριάτο της Ευρώπης, της Ασίας,
της Αφρικής και της Λατινικής Αμερι-
κής, αλλά και των Ηνωμένων Πολιτειών
να επέμβουν υπέρ της αραβικής επανά-
στασης.
Ο ιμπεριαλισμός, όπως και η σοβι-
ετική γραφειοκρατία, προσπαθεί να
συγκρατήσει την αραβική επανάστα-
ση. Και οι δύο το κάνουν από διαφο-
ρετική σκοπιά όσο αφορά τα συμφέ-
ροντα. Ο ιμπεριαλισμός το κάνει αυτό
για να προωθήσει και να υποστηρίξει
την ιδιωτική ιδιοκτησία και να προε-
τοιμαστεί για τον ατομικό πόλεμο. Η
σοβιετική γραφειοκρατία το κάνει αυ-
τό για να προσπαθήσει να διατηρήσει
το «status quo». Η σοβιετική γραφει-
οκρατία προσπαθεί να συγκρατήσει
τον ιμπεριαλισμό για να μην προοδεύ-
σει, αλλά ταυτόχρονα δεν κάνει έκκλη-
ση για επανάσταση. Αλλά δεν υπάρχει
άλλος τρόπος να συγκρατήσουμε τον
ιμπεριαλισμό από το να καλέσουμε για
επανάσταση. Επιδιώκουν μια συμφωνία
μεταξύ τους. Αλλά αυτή η κατάσταση
δείχνει ότι οι αντιθέσεις συνεχίζουν να
επιδεινώνονται κι ότι η «ειρηνική συνύ-
παρξη» είναι εντελώς αδύνατη. Αυτά τα
γεγονότα δείχνουν ότι υπάρχει όλο και
λιγότερο περιθώριο για ειρηνική συνύ-
παρξη κι ότι ο ιμπεριαλισμός θα τεί-
νει, με όλο και πιο ανυψωμένο τρόπο,
ν’ αναζητάει στρατιωτικές λύσεις, προ-
ετοιμάζοντας και κάνοντας τον ατομι-
κό πόλεμο. Αυτό δείχνει ότι ένα μικρό
περιστατικό, ακόμα και μια απλή δια-
μάχη ανάμεσα στο Ισραήλ και τις αρα-
βικές χώρες, οδηγεί άμεσα σε πόλεμο.
Είναι η έκφραση των αντιθέσεων ανά-
μεσα στον καπιταλισμό και τα Εργατικά
Κράτη. Σε μια τέτοια κατάσταση οι Κι-
νέζοι πρέπει να κάνουν μια έκκληση, να
δείξουν ότι οι συνθήκες είναι ευνοϊκές
και οι μάζες του κόσμου θα αισθανθούν
ότι η αλήθεια βρίσκεται στο πλευρό
της αραβικής επανάστασης. Οποιαδή-
ποτε προσπάθεια να παρουσιαστεί αυ-
τή η σύγκρουση σαν πόλεμος ανάμεσα
στους εβραίους και τον αραβικό κόσμο
πρέπει να καταδικαστεί.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΤΙΣ
ΑΡΑΒΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΜΑΖΕΣ ΝΑ
ΣΥΣΤΗΣΟΥΝ ΤΑΞΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ,
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΣΤΙΚΕΣ
ΤΟΥΣ ΤΑΞΕΙΣ: ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ,
ΚΟΜΜΑΤΑ, ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΓΡΟΤΙΚΗ
ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΗ, ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Οι μάζες δεν είναι ακόμη παρούσες,
γιατί δεν έχουν οργανώσεις όπου μπο-
ρούν να εκφραστούν. Είναι αναγκαίο
να καλέσουμε να συσταθούν ανεξάρ-
τητες μαζικές οργανώσεις στην Αίγυ-
πτο, τη Συρία, τη Σαουδική Αραβία, το
Ιράκ, το Άντεν, το Κουβέιτ, την Ιορδα-
νία, σ’ όλη τη Μέση Ανατολή. Πρέπει να
σχηματιστούν ανεξάρτητες ταξικές ορ-
γανώσεις, κόμματα ανεξάρτητα από τις
ηγεσίες αυτών των χωρών και το πρό-
γραμμα να είναι οι κρατικοποιήσεις,
η απαλλοτρίωση του καπιταλισμού, η
κρατικοποίηση της γης, η διανομή και
η κολεκτιβοποίησή της και η συγκρό-
τηση της εργατοαγροτικής κυβέρνη-
σης. Πρέπει ν’ απευθύνουμε έκκληση
τόσο στις αραβικές μάζες όσο και στις
εβραϊκές να σχηματίσουν τις δικές τους
οργανώσεις, ανεξάρτητες τόσο από την
αραβική αστική τάξη όσο και από την
ισραηλινή. Είναι αναγκαίο να σχηματι-
στούν ανεξάρτητες ταξικές οργανώσεις:
συνδικάτα, εργατικές και αγροτικές πο-
λιτοφυλακές, κόμματα βασισμένα στο
πρόγραμμα της σοσιαλιστικής, αντιι-
μπεριαλιστικής και αντικαπιταλιστικής
επανάστασης, μέσω της απαλλοτρίω-
σης του ιμπεριαλισμού, της κολεκτιβο-
ποίησης κάθε μορφής ιδιοκτησίας, για
την ενοποίηση όλων των κρατών της
Μέσης Ανατολής στην Ομοσπονδία Σο-
βιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
της Μέσης Ανατολής, με δικαίωμα αυ-
τοδιάθεσης για τις εβραϊκές μάζες. Ο
ιμπεριαλισμός πρέπει ν’ απαλλοτριωθεί
άμεσα. Όσον αφορά το πετρέλαιο, δεν
πρέπει ούτε να κάψουμε ούτε να κατα-
στρέψουμε τις πετρελαιοπηγές: αντί-
θετα, πρέπει να τις απαλλοτριώσου-
με και να τις κάνουμε να λειτουργούν
προς όφελος των μαζών. Πρέπει να κα-
λέσουμε τις εβραϊκές μάζες να κάνουν
ό,τι έκαναν οι Κινέζοι πριν από τον πό-
λεμο, ό,τι έκαναν οι Σοβιετικοί, όπως
έκαναν οι Μπολσεβίκοι, όπως έκαναν οι
Κουβανοί, όπως κάνουν οι Βιετναμέζοι:
πρέπει να καλέσουμε τις εβραϊκές μά-
ζες στο Ενιαίο Μέτωπο, να συζητήσου-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 11
με μαζί τους πώς να ενωθούν σ’ ένα Ενι-
αίο Μέτωπο για ν’ απαλλοτριώσουν τη
γη και όλες τις πηγές πλούτου του καπι-
ταλισμού και να συγκροτήσουν τις ερ-
γατοαγροτικές κυβερνήσεις. Οι εβρα-
ϊκές μάζες θα συνεννοηθούν άμεσα
με τις αραβικές μάζες. Σ’ αυτό το προ-
τσές, το κάλεσμα για ανεξάρτητη τα-
ξική κι επαναστατική οργάνωση είναι
αναγκαίο, για να δώσει ώθηση στην πά-
λη και να της δοθεί επαναστατικό νόη-
μα. Οι αντιδραστικοί της αστικής τάξης
της Σαουδικής Αραβίας και της Ιορδανί-
ας πάνε ενάντια στην πρόοδο της αρα-
βικής επανάστασης.
Η στάση των επαναστατικών εθνικι-
στικών κυβερνήσεων, τόσο στην Αίγυ-
πτο όσο και στη Συρία, είναι πολύ περι-
ορισμένη. Μετατρέπουν αυτή την πάλη
σε θρησκευτικό πόλεμο, σε φυλετικό
πόλεμο αντί να τον μετατρέψουν σε
κοινωνικό πόλεμο. Τα μέτρα που παίρ-
νονται από τις μάζες ξεπερνούν αυτά
που πήρε η ηγεσία τους. Κι είναι αυτά
τα μέτρα που αναγκάζουν αυτές τις ηγε-
σίες να δεχτούν: «πρέπει να δημεύσου-
με, πρέπει ν’ απαλλοτριώσουμε, πρέπει
να λειτουργήσουμε κάτω από τον έλεγ-
χο των μαζών». Αλλά οι αστικές ηγεσί-
ες, ακόμη και οι επαναστατικές εθνι-
κιστικές ηγεσίες της Αιγύπτου και της
Συρίας, δεν καταφεύγουν σε μαζικές κι-
νητοποιήσεις, σαν μέρος ενός αντιιμπε-
ριαλιστικού κινήματος. Μ’ αυτόν τον
τρόπο αυτές οι ηγεσίες απομονώνουν
τις μάζες, στερούν από τον πόλεμο τον
κοινωνικό του χαρακτήρα και μειώνουν
έτσι την ικανότητα αντίστασης των μα-
ζών. Ο ιμπεριαλισμός είναι στρατιωτι-
κά πιο ισχυρός, η σοβιετική γραφειο-
κρατία φοβάται να δεσμευτεί πλήρως.
Δεν υπάρχει στρατιωτική λύση στη Μέ-
ση Ανατολή. Η λύση μπορεί να είναι μό-
νο κοινωνική. Γι’ αυτόν τον λόγο η αντι-
προσωπευτική ηγεσία του Νάσσερ δεν
καταφεύγει στις μάζες, δεν τις εξοπλί-
ζει όπως αυτές απαιτούν και δεν καλεί
σε απαλλοτρίωση της γης. Ο Νάσσερ
εξακολουθεί να συμφιλιώνεται με τους
φεουδάρχες και τους μοναρχικούς της
Σαουδικής Αραβίας και της Ιορδανίας.
Αυτά είναι τα όρια της επαναστατικής
εθνικιστικής ηγεσίας.
Ένας από τους στόχους του ιμπεριαλι-
σμού είναι να προκαλέσει στρατιωτικά
πραξικοπήματα, ιδιαίτερα στην Αίγυ-
πτο και τη Συρία, για ν’ αντικαταστήσει
τις υπάρχουσες κυβερνήσεις με στρα-
τιωτικές καμαρίγιες, για να συγκρατή-
σει την ανάπτυξη της επανάστασης στη
Μέση Ανατολή. Αυτό δείχνει την απει-
λή που αντιπροσωπεύουν τα συντηρη-
τικά και μοναρχικά συμφέροντα για την
κατάσταση. Υπάρχουν όμως στρατιωτι-
κά στρώματα, όπως και διανοούμενων,
που έχουν ήδη υποστηρίξει την προλε-
ταριακή επανάσταση και που αγωνίζο-
νται για σοσιαλιστικά μέτρα, στρώματα
τα οποία θ’ αντισταθούν τώρα και στη
12 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
συνέχεια και τα οποία θα τα κερδίσει η
εργατική πρωτοπορία. Αλλά γι’ αυτό, οι
Κινέζοι και οι Κουβανοί πρέπει να επέμ-
βουν, καλώντας αυτούς τους στρατιωτι-
κούς να ενταχθούν στο Ενιαίο Μέτωπο
εργατών-αγροτών. Πρέπει να καλέσουν
τις μάζες να επέμβουν, πρέπει να κα-
λέσουν σε λαϊκές διαδηλώσεις, σε εξε-
γέρσεις σ’ ολόκληρη τη Μέση Ανατολή
και ν’ ασκήσουν πίεση στην πιο αριστε-
ρή πτέρυγα της επαναστατικής εθνικι-
στικής ηγεσίας, ώστε να προχωρήσει
στη ρήξη της με τους φεουδάρχες και ν’
αγωνιστεί για την ανατροπή τους. Ταυ-
τόχρονα, πρέπει να καλέσουν για την
ανεξάρτητη ταξική κι επαναστατική
οργάνωση του προλεταριάτου και των
εκμεταλλευόμενων μαζών, για την ανα-
τροπή του ιμπεριαλισμού και του καπι-
ταλισμού στη Μέση Ανατολή.
Οι αραβικές μάζες, που μαθαίνουν
στην πορεία, αναπτύσσουν τη συνεί-
δησή τους για την ανάγκη να ενώσουν
την πάλη για την πρόοδο των αραβικών
χωρών, με την πάλη ενάντια στον ιμπε-
ριαλισμό κι ενάντια στους μονάρχες και
φεουδάρχες των κυβερνήσεων. Η πρω-
τοπορία κατανοεί ότι δεν πρόκειται για
πόλεμο ενάντια στο Ισραήλ, αλλά για
πόλεμο για την κοινωνική απελευθέρω-
ση, για τη σοσιαλιστική επανάσταση.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΩΝ
ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ
ΑΝΑΤΟΛΗΣ. ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ
ΕΒΡΑΙΚΩΝ ΜΑΖΩΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ
Η γραφειοκρατία των Εργατικών Κρα-
τών και οι ηγεσίες των Κομμουνιστικών
Κομμάτων βρίσκονται σε μια εξαιρετι-
κά ευνοϊκή κατάσταση για να καταφέ-
ρουν βαθιά πλήγματα στον ιμπεριαλι-
σμό και τον καπιταλισμό. Αν δεν δίνουν
τέτοια χτυπήματα, είναι γιατί φοβού-
νται την ανάπτυξη της προλεταριακής
επανάστασης. Έτσι επεμβαίνουν για ν’
αποτρέψουν μια ακόμη μεγαλύτερη ήτ-
τα του ιμπεριαλισμού. Αυτά τα γεγονό-
τα θα προκαλέσουν την ανάπτυξη της
επανάστασης σ’ ολόκληρη τη Μέση
Ανατολή και στην Αφρική και τα απο-
τελέσματά της θα έχουν αντανάκλαση
σ’ όλο τον κόσμο. Αποτελούν έκφραση
του Διαρκούς προτσές της Επανάστα-
σης -που παίρνει αυτή τη μορφή- και
της συγκέντρωσης αυτού του προτσές,
αλλά και της απουσίας μιας συνειδητής
ηγεσίας, ικανής να βασιστεί σ’ αυτή την
κατάσταση για να καταστρέψει τον κα-
πιταλισμό και ν’ αναπτύξει την επανά-
σταση σ’ όλη τη Μέση Ανατολή και σ’
όλη την Αφρική. Αλλά σ’ όλο αυτό το
προτσές οι μάζες είναι αυτές που έχουν
προχωρήσει περισσότερο, στη συνεί-
δησή τους, στην απόφασή τους και στις
επαναστατικές κατακτήσεις που έχουν
κάνει. Κι αυτό το προτσές δεν θα πισω-
γυρίσει, όποιες κι αν είναι οι άμεσες συ-
νέπειες της τωρινής σύγκρουσης. Η
επόμενη φάση θα δει μια τεράστια ανά-
πτυξη της επανάστασης στη Μέση Ανα-
τολή, την Αφρική, την Ασία, τη Λατινική
Αμερική και την Ευρώπη.
Ούτε η σοβιετική γραφειοκρατία ού-
τε οι γραφειοκρατίες των Κομμουνιστι-
κών Κομμάτων ενδιαφέρονται για την
πρόοδο της επανάστασης: αλλά δεν
υπάρχει άλλη διέξοδος από την ανά-
πτυξη της επανάστασης. Ο ιμπεριαλι-
σμός φοβάται και προσπαθεί να τη στα-
ματήσει. Βλέπει ότι δεν μπορεί πλέον να
χρησιμοποιήσει το Ισραήλ όπως έκανε
το 1956, μπροστά στην επέμβαση όλων
των αραβικών τάξεων, ολόκληρου του
αραβικού κόσμου κι επιπλέον, μπροστά
στην επέμβαση που είναι αναγκασμέ-
νη να κάνει η σοβιετική γραφειοκρα-
τία. Η επέμβαση της Αλγερίας δείχνει
ότι η αλγερινή αστική τάξη, όπως και
οι υπόλοιπες αραβικές αστικές τάξεις,
επεμβαίνουν σ’ αυτόν τον πόλεμο για
να προσπαθήσουν ν’ αποπροσανατο-
λίσουν την προσοχή και την πίεση των
μαζών. Αυτές οι αστικές τάξεις επεμβαί-
νουν σαν έναν τρόπο για να προσπα-
θήσουν να συγκρατήσουν την επανά-
σταση. Με τη μία ή την άλλη μορφή,
κάθε μία από τις κυβερνήσεις προσπα-
θεί να επέμβει για να συγκρατήσει την
επανάσταση, αλλά βρίσκονται αναγκα-
σμένες να επέμβουν σθεναρά για να
εμποδίσουν τον ιμπεριαλισμό να θρι-
αμβεύσει. Αυτή είναι μια από τις αντι-
φατικές όψεις αυτής της κατάστασης,
αλλά η πιο προφανής από όλες είναι
αυτή του Μπουμεντιέν, που επενέβη-
κε για ν’ ανατρέψει τον Μπεν Μπέλα,
για να προσπαθήσει να συγκρατήσει
την επανάσταση και που τώρα πρέπει
να επέμβει και να καταγγείλει τον ιμπε-
ριαλισμό. Αυτό δείχνει την ισχυρή πρό-
οδο των επαναστάσεων σ’ όλες αυτές
τις χώρες. Σ’ αυτή την προοπτική είναι
αναγκαίο να βασιστούμε.
Δεν πρέπει ν’ αφήσουμε την ηγεσία
αυτού του πολέμου, ούτε στα χέρια του
Μπουμεντιέν, ούτε του Νάσσερ, ούτε
της συριακής αστικής τάξης, ούτε στην
ηγεσία της συριακής κυβέρνησης. Πρέ-
πει να απευθυνθούμε στις μάζες, πρέ-
πει ν’ αγωνιστούμε για να οργανωθούν
οι μάζες με ανεξάρτητο τρόπο και με το
πρόγραμμα: «Θάνατος στον ιμπεριαλι-
σμό! », απαλλοτρίωση των ιδιοκτησιών
του ιμπεριαλισμού, των ιδιοκτησιών
της συριακής αστικής τάξης, επέκταση
των εργατικών και αγροτικών πολιτο-
φυλακών στην υπόλοιπη χώρα. Πρέπει
ν’ απαλλοτριωθεί η γη και να παραδο-
θεί στους αγρότες και να οικοδομηθεί η
κυβέρνηση των εργατών και των αγρο-
τών. Αυτή είναι η βάση για τη συμμαχία
εργατών-αγροτών. Αυτοί είναι οι στόχοι
και το πρόγραμμα της επέμβασης σ’ αυ-
τόν τον πόλεμο ανάμεσα στους άραβες
και το Ισραήλ, για να του δώσει προο-
δευτικό κι επαναστατικό νόημα και να
εξαλείψει τα όρια που τόσο η σοβιετι-
κή γραφειοκρατία όσο και ο ιμπεριαλι-
σμός προσπαθούν να εφαρμόσουν.
Η σοβιετική γραφειοκρατία προσπα-
θεί να συγκρατήσει τον ιμπεριαλισμό
στη Μέση Ανατολή εμποδίζοντας την
ισραηλινή δράση, αλλά χωρίς να καλεί
σ’ επανάσταση. Από την πλευρά του ο
ιμπεριαλισμός προσπαθεί να χρησιμο-
ποιήσει το Ισραήλ για να συντρίψει τις
αραβικές μάζες και την αραβική επανά-
σταση.
Αυτό το προτσές δείχνει αποφασιστι-
κά ότι εκκαθαρίζονται οι βάσεις της «ει-
ρηνικής συνύπαρξης», ότι δεν μένει τί-
ποτα από τις βάσεις της συνύπαρξης,
ούτε για τον «ειρηνικό δρόμο προς το
σοσιαλισμό» κι ότι αυξάνονται σε τερά-
στιο βαθμό οι αντιφάσεις στον καπιτα-
λιστικό κόσμο και ο ανταγωνισμός ανά-
μεσα στη σοβιετική γραφειοκρατία και
τα συμφέροντα της επανάστασης.
Σ’ αυτή τη φάση κι ενώ ολόκληρος ο
καπιταλιστικός κόσμος θα έπρεπε να εί-
ναι ενωμένος ενάντια στη Μέση Ανατο-
λή, εμφανίζονται διαφωνίες ανάμεσα
στους διάφορους καπιταλισμούς, ιδιαί-
τερα με τη στάση του Ντε Γκωλ, που αι-
σθάνεται ότι η υποστήριξη του γιάνκι-
κου ιμπεριαλισμού θα προκαλούσε
τον κίνδυνο ν’ απαλλοτριωθεί ο ίδιος
ο γαλλικός ιμπεριαλισμός από τα πε-
ριουσιακά του στοιχεία, αυτά που εξα-
κολουθούν να παραμένουν στη Μέ-
ση Ανατολή. Αλλά την ίδια στιγμή αυτό
δεν αντιπροσωπεύει κανένα πλεονέ-
κτημα για τις μάζες. Είναι απλά μια αντί-
φαση στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο,
η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποι-
ηθεί με την προϋπόθεση ότι θ’ ανα-
πτυχθεί η επανάσταση. Οι αντιθέσεις
υπάρχουν κι αναπτύσσονται, δεν είναι
συνέπεια της συμφιλιωτικής πολιτικής
της σοβιετικής γραφειοκρατίας, αλλά
είναι φυσιολογικές στο πλαίσιο της κα-
πιταλιστικής κοινωνίας. Πρέπει να ξέρει
κανείς πώς να τις εκμεταλλευτεί. Γι’ αυ-
τόν και είναι εγκληματική η στάση των
Κινέζων, που δεν επενέβησαν: δεν επε-
νέβησαν ανοιχτά κι αποφασιστικά. Όλα
όσα είπαν τις τελευταίες ημέρες για τη
σύγκρουση στη Μέση Ανατολή ήταν να
μεταφέρουν δημοσιογραφικές σημειώ-
σεις. Δεν επεμβαίνουν γιατί δεν έχουν
πρόγραμμα, πολιτική, στόχους. Οι Κι-
νέζοι πρέπει να επέμβουν για να ζητή-
σουν την κατάληψη της εξουσίας, την
εκδίωξη του ιμπεριαλισμού, την απαλ-
λοτρίωση της γης, τη συμμαχία εργα-
τών-αγροτών και την Κυβέρνηση ερ-
γατών-αγροτών. Έξω ο ιμπεριαλισμός!
Κάτω ο καπιταλισμός! Είναι για τον ίδιο
λόγο που τα Κομμουνιστικά Κόμματα
της Ευρώπης βρίσκονται σε παράλυση.
Δεν επεμβαίνουν, δεν έχουν πρόγραμ-
μα, δεν έχουν πολιτική και τα συμφιλι-
ωτικά τους συμφέροντα, που συνδέ-
ονται με την ειρηνική συνύπαρξη και
τους ειρηνικούς δρόμους, τα εμποδί-
ζουν να επέμβουν. Πρέπει να καλέσου-
με τις μάζες των Κομμουνιστικών Κομ-
μάτων της Ευρώπης να επέμβουν για ν’
απαιτήσουν από τις ηγεσίες τους -κι αν
αρνηθούν να οργανωθούν ανεξάρτη-
τα κι ενάντια στις ηγεσίες τους- διαδη-
λώσεις στα εργοστάσια, στους χώρους
εργασίας, στα συνδικάτα, για την υπο-
στήριξη της αραβικής επανάστασης, σ’
Ενιαίο Μέτωπο με τις ισραηλινές μάζες
για την οικοδόμηση της Εργατοαγρο-
τικής Κυβέρνησης και της Ομοσπονδί-
ας των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δη-
μοκρατιών της Μέσης Ανατολής, με το
δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των εβρα-
ϊκών μαζών.
Οι αραβικές μάζες έχουν ήδη δει την
ανάγκη να ενωθούν. Αλλά αυτή η ενο-
ποίηση πρέπει να γίνει με βάση το ανώ-
τερο επίπεδο: Αίγυπτος, Συρία, Αλ-
γερία... Αυτά τα γεγονότα θα έχουν
επιπτώσεις και στην Αφρική και μάλι-
στα άμεσα. Μπαίνουμε σε μια νέα φά-
ση της επανάστασης, στην ανώτερη
φάση της. Αυτός ο πόλεμος αναδείχνει
μια ιστορική αναγκαιότητα, αυτή για
την πραγματοποίηση της σοσιαλιστι-
κής ενοποίησης του αραβικού κόσμου,
μια αναγκαιότητα που αποκαλύφθηκε
τη στιγμή που εμφανίστηκε δημόσια η
αδυναμία του Νκρούμαχ: με την ένωση
της Γκάνας, της Γουινέας και του Μάλι ο
Νκρούμαχ μόλις καθαιρέθηκε, η επανά-
σταση πίεσε στο εσωτερικό μιας άλλης
χώρας.
Η επανάσταση παίρνει τις μορφές
που μπορεί και προχωράει με τα μέσα
που έχει στη διάθεσή της. Αυτά τα γε-
γονότα είναι ένα τεράστιο πρόγραμμα
της επανάστασης και θα έχουν έναν τε-
ράστιο αντίχτυπο.
Η Τέταρτη Διεθνής καλεί τις μάζες του
κόσμου ν’ αγωνιστούν γι’ αυτό το πρό-
γραμμα και καλεί τη βάση των Κομμου-
νιστικών Κομμάτων της Ευρώπης, της
Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής
Αμερικής σ’ αυτόν τον αγώνα, ακόμα κι
αν οι ηγεσίες τους εναντιώνονται σ’ αυ-
τόν. Αν οι ηγεσίες είναι αντίθετες, πρέ-
πει να δεχτούν την επίθεσή τους, πρέ-
πει να οργανώσουν ομάδες και τάσεις
ανεξάρτητες από τις ηγεσίες, με κίν-
δυνο να χρειαστεί να υπάρξουν δια-
σπάσεις, να καλέσουν για υποστήριξη
στην αραβική επανάσταση και στο Ενι-
αίο Μέτωπο ανάμεσα στις αραβικές και
εβραϊκές μάζες. Αυτό είναι το κάλεσμα
της Τέταρτης Διεθνούς.
Τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή δεί-
χνουν ότι ο ιμπεριαλισμός ετοιμάζεται
για τον πόλεμο κι ότι δεν υπάρχει άλλη
διέξοδος, ακόμα κι αν μπορεί ακόμα να
συμφιλιωθεί με τη σοβιετική γραφειο-
κρατία. Αυτή η φάση δείχνει ότι οι βά-
σεις για ειρηνική συνύπαρξη περιορίζο-
νται όλο και περισσότερο. Οι επόμενες
φάσεις θα σηματοδοτήσουν μια ολοέ-
να πιο κοντινή και πιο άμεση προσέγ-
γιση στη στιγμή της έκρηξης του ατο-
μικού πολέμου, όπου ο ιμπεριαλισμός
θα προσπαθήσει να κερδίσει κάποιο
πλεονέκτημα, εξαπολύοντας τον πόλε-
μο αυτόν ξαφνικά, όπως προβλέπεται
ότι θα συμβεί έτσι. Γι’ αυτό και η ανάγκη
να κερδίσουμε ιστορικό χρόνο και να
εμποδίσουμε τον ιμπεριαλισμό να κερ-
δίσει το πλεονέκτημα. Η ανάπτυξη της
επανάστασης σ’ όλη τη Μέση Ανατολή
είναι αναγκαία και ιδιαίτερα στο Ισρα-
ήλ, μέσα από την ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΩΝ
ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟ-
ΚΡΑΤΙΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ, με
τη συμμετοχή των εβραϊκών μαζών και
το δικαίωμα στην αυτοδιάθεσή τους,
των εργατών, των αγροτών, των δια-
νοούμενων και των μικροαστών, όλων
των μικροαστών, των σοσιαλιστικών
εθνικιστικών κινημάτων, των επανα-
στατικών εθνικιστικών κινημάτων της
Αφρικής, για να επέμβουν σ’ αυτόν τον
αγώνα. Πρέπει να σχηματιστεί ένα Ενι-
αίο Μέτωπο για να διωχθεί ο ιμπεριαλι-
σμός από όλη την Αφρική, από όλη την
Ασία, από όλη τη Λατινική Αμερική κι
από όλη την Ευρώπη, για το παγκόσμιο
αντιιμπεριαλιστικό και αντικαπιταλιστι-
κό Ενιαίο Μέτωπο. Αυτή είναι η απά-
ντηση των μαζών στον πόλεμο στη Μέ-
ση Ανατολή. Αυτό είναι η χωρίς όρους
υποστήριξη στη σοσιαλιστική επανά-
σταση: αυτός είναι ο μόνος τρόπος για
να επέμβουμε σωστά στην πρόοδο της
Ανθρωπότητας, σ’ αυτή τη σύγκρουση
στη Μέση Ανατολή.
Χ. ΠΟΣΑΔΑΣ, 5/6/1967
(1)Ο συγγραφέας αναφέρεται στο
δεύτερο πόλεμο του Ισραήλ ενάντια
στις αραβικές χώρες (ο πρώτο εξερ-
ράγη το 1948, όταν εγκαθιδρύθηκε το
κράτος του Ισραήλ και που κερδήθηκε
από τον εβραϊκό στρατό). Στις 26 Ιου-
λίου 1956 και μέσα από μια δράση των
μαζών, ο πρόεδρος Νάσσερ, που πρό-
βαλε τον «αραβικό σοσιαλισμό» αναγ-
γέλλει την απαλλοτρίωση της διώρυγας
του Σουέζ, διώχνοντας την αγγλο-γαλ-
λική εταιρεία, που ήταν ιδιοκτήτρια της
διώρυγας. Το μέτρο αυτό ήταν μέρος
του αντιιμπεριαλιστικού προγράμμα-
τος και μέτρων προς όφελος των μαζών,
που εφαρμόστηκε από την Κυβέρνηση
του Νάσσερ, αφού ανέτρεψε το βασιλιά
Φαρούκ το 1952: Κρατικοποίηση της
τράπεζας και των κύριων βιομηχανιών,
αγροτική μεταρρύθμιση, έστω και πε-
ριορισμένη, λαϊκότητα του κράτους και
πολιτικά δικαιώματα και ιδιαίτερα δι-
καιώματα των γυναικών. Η Αίγυπτος εί-
χε ζητήσει από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την
Αγγλία και την Παγκόσμια Τράπεζα πι-
στώσεις για την οικοδόμηση του Φράγ-
ματος του Ασουάν, που ήταν απαραίτη-
το για την προώθηση του σχεδίου των
κοινωνικών μεταρρυθμίσεων. Απένα-
ντι στην άρνηση αυτού του αιτήματος,
αποφασίστηκε ν’ απαλλοτριωθεί η Δι-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 13
ώρυγα και να διοχετευθούν τα οφέλη
στην εθνική οικονομία. Απαντώντας σ’
αυτή την απαλλοτρίωση, η Αγγλία και
η Γαλλία, σε συμμαχία με το Ισραήλ,
επιτέθηκαν στην Αίγυπτο στις 29 του
Οκτώβρη, τον οποίο έχασε η Αίγυπτος
μαζί με τη Χερσόνησο του Σινά, αλλά
κατάφερε να διατηρήσει τη Διώρυγα.
Με τη βοήθεια της ΕΣΣΔ, που συνέβαλε
στα σχέδια του έργου, με τεχνικούς, μη-
χανές και μέρος του κεφαλαίου, μαζί με
τα κέρδη από την εκμετάλλευση της Δι-
ώρυγας, που τότε έμεναν στη χώρα, άρ-
χισε η κατασκευή του Φράγματος του
Ασουάν το 1960, που τέλειωσε 10 χρό-
νια μετά. Η κατασκευή του Φράγματος
του Ασουάν και της Διώρυγας του Σου-
έζ σημαδεύουν την άβυσσο που χωρίζει
τον καπιταλισμό από το Εργατικό Κρά-
τος: Η Διώρυγα τέλειωσε το 1969, μετά
από δέκα χρόνια εργασιών, όπου εργά-
στηκε ενάμιση εκατομμύριο Αιγύπτιων
εργατών κι όπως κατήγγειλε ο Νάσσερ
στην εκδήλωση για την ανάκτηση της
Διώρυγας, εκεί πέθαναν 125.000 εργά-
τες.
(2)Η Συρία μπήκε στην πρωτοπο-
ρία της αραβικής επανάστασης από
την εποχή του Δεύτερου Παγκόσμιου
Πολέμου και στη συνέχεια με το άλμα
του εθνικισμού προς μέτρα Εργατικού
Κράτους. Το Κόμμα Μπάαθ (Σοσιαλι-
στικό Κόμμα Αραβικής Αναγέννησης)
δημιουργήθηκε το 1947 και υπεράσπι-
ζε εθνικιστικές και σοσιαλιστικές αρχές
και κυριάρχησε κύρια στη Συρία και το
Ιράκ, αν και ο συριακός κλάδος του πά-
ντα ήταν στα αριστερά του ιρακινού. Ο
πρώτος κομμουνιστής βουλευτής του
αραβικού κόσμου ήταν ο ΓΓ του Συρια-
κού ΚΚ, που εκλέχτηκε το 1954 και τον
Αύγουστο του επόμενου έτους, ο Πρό-
εδρος Κουαλτί ήταν ο πρώτος άραβας
ηγέτης που επισκέφτηκε τη Μόσχα και
υπέγραψε μια συμφωνία βοήθειας, βα-
σικά στρατιωτικής. Το Κόμμα Μπάαθ
ανέβηκε στην εξουσία με το στρατιωτι-
κό πραξικόπημα του Μάρτη του 1963 κι
απομάκρυνε την αστική τάξη, που διοι-
κούσε τη χώρα από το τέλος της οθω-
μανικής αυτοκρατορίας. Το Φεβρουά-
ριο του 1966, η επαναστατική πτέρυγα
του Μπάαθ ανέτρεψε την παλιά εθνικι-
στική ηγεσία, ιδρυτή του Κόμματος κι
άνοιξε μια νέα φάση εμβάθυνσης των
μέτρων προς το Εργατικό Κράτος και
σύσφιξης των δεσμών με την ΕΣΣΔ. Η
έλλειψη προόδου αυτών των μέτρων
στο πεδίο της πολιτικής και κοινωνικής
επανίδρυσης της χώρας, που θα έδι-
νε μια δίοδο για την έκφραση και την
επέμβαση του προλεταριάτου και των
μαζών, βασικά με τα σοβιέτ, όπως τα
πρότεινε ο Χ. Ποσάδας, έκανε δυνατή
την άνοδο του Χαφέζ Αλ Άσσαντ, που
με το πραξικόπημα του 1970, έκανε να
πισωγυρίσουν όλα τα σοσιαλιστικά μέ-
τρα κι αφόπλισε τις εργατικές κι αγροτι-
κές πολιτοφυλακές, αν και δεν κατάφε-
14 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
ρε να κόψει τους δεσμούς με την ΕΣΣΔ
και η Συρία είναι η μόνη αραβική χώρα
που διατήρησε χωρίς διακοπή αυτές τις
σχέσεις από το 1950.
(3) Ο Στάλιν στήριξε το κράτος του Ισ-
ραήλ το 1948 στον ΟΗΕ κι αυτή η θέ-
ση δέχτηκε την επίθεση των αραβικών
Κομμουνιστικών Κομμάτων κι έβλαψε
σημαντικά τη διάδοση του μαρξισμού
στη Μέση Ανατολή. Τα ΚΚ δεν μπό-
ρεσαν να εξαπλωθούν, γιατί επιπλέον
μπήκαν σε ανταγωνισμό και αντιτάχτη-
καν στο Μπάαθ και στον αραβικό εθνι-
κισμό γενικά. Στη συνέχεια, στον πόλε-
μο του 1956, η ΕΣΣΔ αναθεώρησε αυτή
τη στάση, τη διόρθωσε και στήριξε την
Αραβική Επανάσταση, με μεθόδους
γραφειοκρατικές, αλλά την υποστήριξε
απέναντι στην επίθεση του ιμπεριαλι-
σμού, όπως εξηγεί ο Χ. Ποσάδας. Η τω-
ρινή επέμβαση της Ρωσίας σε υποστή-
ριξη της Συρίας, είναι η συνέχεια αυτής
της αλλαγής θέσης. Αντίθετα, η παγκό-
σμια αστική τάξη υποστήριξε ομόφωνα
και διαρκώς τον αντεπαναστατικό ρόλο
του Ισραήλ.
(4)Τα Κιμπούτς είναι ένα είδος αγρο-
τικής κομμούνας, που γεννήθηκε στις
αρχές του 20ού αιώνα στην Παλαιστί-
νη εκείνης της εποχής και δημιουργή-
θηκε από τους σοσιαλιστές εβραίους,
μετανάστες βασικά από τη Ρωσία και
την Πολωνία. Εμπνέονταν από τις αρχές
του σοσιαλιστικού σιωνισμού και μετά
τη δημιουργία του Ισραήλ, μαζί με τα
συνδικάτα, ήταν το κύριο σημείο στή-
ριξης του Εργατικού Κόμματος. Παρόλο
που έφτασαν να έχουν κάποιο βάρος
στην οικονομία, ποτέ δεν έφτασαν πά-
νω από το 7% του εβραϊκού λαού. Στην
πράξη, καθώς στην πλειοψηφία τους
εγκαταστάθηκαν σε εδάφη που δεν εί-
χαν κατοικηθεί από τους εβραίους, τα
Κιμπούτς χρησιμοποιήθηκαν σαν τη δι-
καιολογία για τη διεκδίκηση εδαφών,
όταν δημιουργήθηκε το Ισραήλ και στη
συνέχεια, στις ζώνες που αρπάχτηκαν
από την Αίγυπτο και τη Συρία στον πό-
λεμο του 1967.
(5) Το «κολχόζ» δημιουργήθηκε από
τη Ρώσικη Επανάσταση του Οκτώ-
βρη, μετά την κρατικοποίηση της γης
κι εγκαθίδρυσε την κοινή εκμετάλλευ-
ση (συνεταιρισμό) της γεωργίας και της
κτηνοτροφίας. Ο αγρότης διατηρούσε
την ιδιοκτησία του κομματιού γης και
των εργαλείων, για να στηρίζει την οι-
κογένεια και να επωφελείται από το πε-
ρίσσευμα που θα του έδινε, αλλά στο
Κολχόζ έπρεπε να παράγει και για τις
ανάγκες του έθνους. Αντίθετα το Σοβ-
χόζ ανήκε στο Κράτος, που έβαζε τα ερ-
γαλεία και τα άλλα μέσα κι αυτό έκανε
τη διανομή στον αγρότη με το μισθό.
Ο Χ. Ποσάδας μελέτησε λεπτομερεια-
κά το ρόλο των Κολχόζ και των Σοβχόζ
στο άρθρο του «Κομμούνες και Σοβιέτ»
(Μαρξιστική Λατινοαμερικάνικη Επιθε-
ώρηση, Νο 11-12-1966).
(6) Η Συρία ήταν η αραβική χώρα
που έφτασε πιο μακριά στην κρατικο-
ποίηση της οικονομίας. Εκτός από την
αγροτική μεταρρύθμιση, κρατικοποι-
ήθηκαν οι τράπεζες, οι ασφαλιστικές
εταιρείες, οι συναλλαγματικές ισοτιμί-
ες, η βιομηχανία, το εξωτερικό εμπό-
ριο, κρατικοποιήθηκε η πιο σημαντική
αγροτική παραγωγή, η παραγωγή καυ-
σίμων και λαδιού. Επίσης ήταν η πρώτη
χώρα της περιοχής που κρατικοποίη-
σε πλήρως το πετρέλαιο, που είχε μι-
κρό βάρος στην οικονομία το 1960. Οι
κρατικοποιημένες βιομηχανίες διοικού-
νταν από μια επιτροπή διαχείρισης με 4
εργάτες αντιπροσώπους, έναν από το
συνδικάτο, έναν από την κυβέρνηση κι
έναν από το Κόμμα Μπάαθ. Το 40% του
όφελους της βιομηχανίας μοιραζόταν
στους εργάτες με διάφορους τρόπους
και τα υπόλοιπα προορίζονταν στο να
προωθήσουν την εθνική παραγωγή.
(7) Η πρόβλεψη του Χ. Ποσάδας γύ-
ρω από το τέλος της πολιτικής της «ει-
ρηνικής συνύπαρξης» επιβεβαιώθηκε
αμέσως μετά. Ο Πόλεμος των 6 ημε-
ρών σημάδεψε ένα σημείο καμπής στη
συμπεριφορά της σοβιετικής γραφειο-
κρατίας και στη σχέση της με τον κα-
πιταλισμό και την παγκόσμια επανά-
σταση. Η γραφειοκρατία αναγκάστηκε
να κάνει εσωτερικές αλλαγές στις σχέ-
σεις με τις μάζες του Εργατικού Κρά-
τους και στο εξωτερικό ν’ αντιμετωπί-
σει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα
τον ιμπεριαλισμό. Η επέμβαση του Κόκ-
κινου Στρατού στην Τσεχοσλοβακία,
για ν’ απομακρύνει τη γραφειοκρατική
τάση που προτίθετο ν’ αποκαταστήσει
τον καπιταλισμό, ήταν μια ξεκάθαρη έκ-
φραση αυτής της αλλαγής, όπως και η
υποστήριξη στην Κούβα, που επενέβη
στην Αφρική για να ενισχύσει την αποι-
κιακή επανάσταση στην Αγκόλα και τη
Μοζαμβίκη, ενάντια στην Πορτογαλία
και στη συνέχεια η επέμβαση στο Αφ-
γανιστάν, για να στηρίξει την επανά-
σταση που ανέτρεψε το βασιλιά Ντα-
ούντ.
(8) Το 1920, διάφορα ισραηλινά σο-
σιαλιστικά κόμματα συμφώνησαν στη
Χάιφα να δημιουργήσουν την εργατική
συνομοσπονδία (Χίσταντρουτ), που μέ-
σα σε μικρό χρονικό διάστημα συγκέ-
ντρωσε την πλειοψηφία των εβραίων
εργατών. Μετά την ίδρυση του Ισραήλ,
η Χίσταντρουτ απέκτησε ένα πολύ με-
γάλο βάρος στην κοινωνία: είχε πολυ-
άριθμες επιχειρήσεις, τα πιο σημαντι-
κά εργοστάσια, την πρώτη τράπεζα της
χώρας, την πρώτη ασφαλιστική εται-
ρεία, που ήταν αυτή με τους περισσό-
τερους ασφαλισμένους εργαζόμενους.
Υποχώρησε σημαντικά μετά το 1980, με
την κυβέρνηση του Μπεγκίν και τώρα
μεγάλο μέρος των επιχειρήσεων είναι
ιδιωτικοποιημένο.

Η δολοφονία από τον ιμπεριαλισμό και
την ισραηλινή κυβέρνηση στο Μόναχο
και η αναγκαιότητα της ανύψωσης
του παλαιστινιακού αντάρτικου
στο πρόγραμμα της παγκόσμιας
σοσιαλιστικής επανάστασης
ΔΙΕΘΝΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ 4ΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ, 6/ 9/1972
Η δράση που πραγματοποίησαν οι
Παλαιστίνιοι αντάρτες κατά τη διάρκεια
των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονά-
χου είναι μέρος της παγκόσμιας ταξικής
πάλης. Αλλά δεν εκφράζει τη μαρξιστι-
κή οργανωτική κι επαναστατική πτυχή.
Αυτή την επέμβαση πρέπει να τη δούμε
σαν μια δράση εθνικιστών καταδρομέ-
ων, που στόχος της είναι το διώξιμο του
Ισραήλ και του στρατού του από τα εδά-
φη που κατέχει. Αυτή η δράση δεν έχει
σοσιαλιστικό αντικειμενικό στόχο, δεν
είναι ξεκάθαρη έκφραση της ταξικής πά-
λης. Ενώ είναι μέρος της ταξικής πάλης,
είναι μια από τις πιο καθυστερημένες εκ-
φράσεις της, τόσο όσο αφορά τους στό-
χους που πρότεινε όσο και τις μεθόδους
που χρησιμοποίησε. Είναι μέρος των συ-
νεπειών της παγκόσμιας επανάστασης.
Συνεπειών γιατί αυτά τα προβλήματα
μπορούν να λυθούν μόνο με τα κανόνια,
όπου θυσιάστηκαν δεκάδες χιλιάδες αν-
θρώπινα όντα που δολοφονήθηκαν από
τους ισραηλινούς, όπως και δεκάδες πα-
λαιστίνιοι επαναστάτες, όπως αυτοί που
μόλις σκοτώθηκαν. Όλα αυτά είναι μέ-
ρος των καθηκόντων αυτής της φάσης
της ιστορίας, που έπρεπε να είχαν επιτε-
λέσει τα Εργατικά Κράτη και τα Κομμου-
νιστικά Κόμματα. Στο βαθμό που αυτό
δεν έχει γίνει, ένα έλλειμμα παραμένει
στην ιστορία.
Οι ηγεσίες με αστική εθνικιστική κατα-
γωγή προσπαθούν να δώσουν απάντη-
ση σ’ αυτή την ανάγκη χρησιμοποιώ-
ντας μεθόδους που εν μέρει είναι αυτές
του προλεταριάτου, αλλά για να πραγ-
ματοποιήσουν αστικούς στόχους. Οι μέ-
θοδοι που χρησιμοποιούν είναι μόνο εν
μέρει αυτές του προλεταριάτου. Δεν εί-
ναι οι μέθοδοι και ο κύκλος της προλε-
ταριακής τάξης και δεν συνοδεύονται
από έναν αντικειμενικό στόχο σοσιαλι-
στικό. Γι’ αυτό και όλα αυτά τα κινήμα-
τα δεν απευθύνουν έκκληση στις μάζες.
Οι στόχοι που εξακολουθούν να βάζουν
είναι, από ιστορική άποψη, στόχοι αστι-
κοί. Αυτό που θέλουν δεν είναι ο σχημα-
τισμός Εργατικών Κρατών, ή η σοσιαλι-
στική ενοποίηση όλων των αραβικών
χωρών, αλλά η ίδρυση ενός εθνικού Πα-
λαιστινιακού Κράτους, που εξακολουθεί
να είναι αστικός στόχος. Κι από αυτό πη-
γάζουν οι περιορισμοί αυτών των εθνι-
κιστικών τομέων.
Αν επρόκειτο για ένα συνεπές, επα-
ναστατικό κίνημα, θα έπρεπε να ενώσει
τον άμεσο στόχο του σχηματισμού ενός
Κράτους με τον ιστορικό στόχο αυτού
του Κράτους. Ποιοι είναι αυτοί οι στόχοι;
Από ιστορική άποψη είναι φανερό ότι η
συγκρότηση ενός Κράτους, ενός μικρού
Κράτους, έχει μικρή ή καθόλου σημα-
σία. Δεν μπορεί να μπει σε ανταγωνι-
σμό με τον υπόλοιπο κόσμο οικονομικά
ή κοινωνικά. Μπορεί ν’ απαντήσει μόνο
στη φιλοδοξία, στο ενδιαφέρον, ή στα
διανοητικά συμπεράσματα των ηγετών,
αλλά δεν μπορεί να είναι καμία ιστορι-
κή λύση.
Δεν είμαστε ενάντια στο σχηματι-
σμό ενός παλαιστινιακού κράτους, αλ-
λά δεν είναι μια ιστορική λύση. Η μόνη
ιστορική λύση είναι η ενοποίηση όλων
των αραβικών χωρών σε μια ΣΟΣΙΑΛΙ-
ΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ, ΣΤΙΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙ-
ΚΕΣ ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ
ΑΝΑΤΟΛΗΣ.
Για να διώξει κανείς τους ισραηλινούς,
είναι αναγκαίο να βασιστεί σε λόγους
ανώτερους από αυτούς της ίδρυσης
ενός παλαιστινιακού εθνικού κράτους.
Οι Ισραηλινοί καταλαμβάνουν τα εδάφη,
υπηρετούν τον ιμπεριαλισμό κι αντιτί-
θενται στην ανάπτυξη της εθνικιστικής
και σοσιαλιστικής αραβικής επανάστα-
σης. Δεν υπερασπιζόμαστε τα εθνικά δι-
καιώματα κανενός συγκεκριμένου κρά-
τους. Υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα
όλων των κρατών ν’ αναπτυχθούν στη
σοσιαλιστική επανάσταση, γιατί η ιστο-
ρία και η ίδια η ανάπτυξη της επανάστα-
σης έχουν ήδη δείξει ότι κανένα εθνικό
κράτος δεν είναι ικανό να λύσει τα προ-
βλήματα της οικονομίας, της γλώσσας, ή
της κοινωνίας. Κανένα από αυτά τα προ-
βλήματα δεν μπορεί να λυθεί χωρίς την
κοινωνική και οικονομική σοσιαλιστική
ανάπτυξη αυτών των χωρών. Για τη Μέ-
ση Ανατολή η λύση είναι οι Σοσιαλιστι-
κές Ομοσπονδίες που περιλαμβάνουν
όλες τις αραβικές χώρες και το Ισραήλ.
Το κίνημα βάζει σαν στόχο τη σύστα-
ση ενός Παλαιστινιακού Κράτους. Δεν
είμαστε εναντίον, γιατί σε κάθε περί-
πτωση είναι ένας στόχος που έρχεται
σε αντίθεση με την αμερικανική ιμπε-
ριαλιστική βάση, την οποία εκπροσω-
πεί το Ισραήλ στη Μέση Ανατολή. Αλ-
λά γιατί ένα ανεξάρτητο Παλαιστινιακό
Κράτος; Έχοντας αυτό σαν ένα ξεχωρι-
στό στόχο, είναι μια υποχώρηση σε σχέ-
ση με τα επίπεδα που έχει ήδη φτάσει η
επανάσταση στη Μέση Ανατολή. Έχει
ήδη αποδειχθεί ότι η δημιουργία ενός
νέου κράτους μεταξύ Ιορδανίας και Ισ-
ραήλ απαιτεί ορισμένες ιστορικές συν-
θήκες. Ποιες είναι; Πριν από όλα είναι
αναγκαίο να θέσουμε: Τι πρόκειται να
κάνει η Παλαιστίνη μόλις δημιουργηθεί;
Δεν είμαστε κατά, επαναλαμβάνουμε,
αλλά τι μπορούν να κάνουν οι Παλαιστί-
νιοι μόνοι τους; Δεν έχουν βιομηχανία,
δεν υπάρχει σχεδόν καμία γεωργία σ’
αυτές τις περιοχές. Δεν έχουν τα μέσα
επιβίωσης. Το νέο Παλαιστινιακό Κρά-
τος θα δημιουργηθεί σε συνθήκες τερά-
στιας φτώχειας. Και η ανάπτυξή του θα
παρέμενε στα χέρια των ηγετικών στρω-
μάτων, που θα εκμεταλλεύονταν τις μά-
ζες. Αν αντίθετα το νέο Κράτος ενωθεί
με τις άλλες αραβικές χώρες σε μια Σοσι-
αλιστική Ομοσπονδία κι οργανώσει την
οικονομία του με τις άλλες χώρες, στα
πλαίσια του σοσιαλιστικού σχεδιασμού
είναι τελείως διαφορετικό. Το γεγονός
ότι δεν το βάζει αυτό, δείχνει πόσο περι-
ορισμένο είναι αυτό το κίνημα.
Καθώς τα προβλήματα της αραβικής
ενοποίησης και της ανάπτυξης της πα-
γκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης
σ’ αυτές τις χώρες δεν έχουν επιλυθεί,
καθώς η εξέλιξη του εθνικιστικού κινή-
ματος στην πορεία προς τη μετατρο-
πή του σε κίνημα για τη σοσιαλιστική
επανάσταση είναι ακόμη περιορισμέ-
νη, αυτά τα προβλήματα μένουν να επι-
λυθούν. Αυτή η κατάσταση παροτρύνει,
προκαλεί και ωθεί αιτήματα που, χωρίς
να είναι αρκετά καθυστερημένα αντικει-
μενικά, αφού με κάθε τρόπο πάνε ενά-
ντια στον ιμπεριαλισμό, είναι όμως κα-
θυστερημένα σε σχέση με τις ιστορικές
ανάγκες, γιατί γεννούν ένα κίνημα που
ιστορικά είναι οπισθοδρομικό: ένα κίνη-
μα για τη δημιουργία ενός εθνικού κρά-
τους. Αυτός είναι ο λόγος που αυτές οι
οργανώσεις δεν απευθύνονται στις μά-
ζες και δεν έχουν πρόσβαση σ’ αυτές.
Γιατί και στ’ όνομα του τί πρέπει να κα-
λέσουν τις μάζες; Είναι ένα από τα τερά-
στια πλεονεκτήματα που το Ισραήλ εκ-
μεταλλεύεται με τον ίδιο τρόπο όπως
και η αιγυπτιακή αστική τάξη. Η τελευ-
ταία παρέχει όπλα, χρήματα, μια ορι-
σμένη στρατιωτική εκπαίδευση στους
Παλαιστίνιους και μετά τους αφήνει να
σκοτωθούν. Αυτό επιτρέπει στην αστική
τάξη ν’ αποκτήσει ένα ορισμένο κύρος
ανάμεσα στις μάζες, παρουσιάζοντας τη
δράση της σαν υπεράσπιση της αραβι-
κής πατρίδας. Έτσι εξυψώνει το εθνικό
συναίσθημα, τους θρησκευτικούς και
γλωσσικούς δεσμούς, που της επιτρέ-
πουν να διατηρήσει την κυριαρχία της
πάνω στις μάζες.
Σ’ αυτά τα πλαίσια πρέπει να συζητή-
σουμε αυτό το πρόβλημα. Ένα άλλο συ-
γκεκριμένο σημείο για συζήτηση είναι
η δράση του Μονάχου αφ’ εαυτής, αυ-
τό που οδήγησε τους Παλαιστίνιους να
πραγματοποιήσουν μια τέτοια ενέργεια.
Κάνουμε έκκληση στο παλαιστινια-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 15
κό κίνημα να συνεχίσει τον αγώνα του
ενάντια στο Ισραήλ, αλλά κάνοντας έκ-
κληση ταυτόχρονα για τη σοσιαλιστι-
κή αραβική ενοποίηση και για την ανά-
πτυξη της Παλαιστίνης, της Ιορδανίας
και των υπόλοιπων αραβικών χωρών
σε μια Σοβιετική Σοσιαλιστική Αραβική
Ομοσπονδία, με βάση τον συγκεντρο-
ποιημένο σχεδιασμό της οικονομίας,
απευθύνοντας έκκληση στις μάζες του
Ισραήλ να ενσωματωθούν σ’ αυτή την
ομοσπονδία, διασφαλίζοντάς τους το
δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, στα πλαί-
σια ενός ενοποιημένου κινήματος όλων
των χωρών της Μέσης Ανατολής. Για να
επιτευχθεί αυτό, είναι αναγκαίο ν’ απευ-
θύνουμε έκκληση στις αραβικές και ισ-
ραηλινές μάζες ν’ ανατρέψουν ό,τι έχει
απομείνει από το καπιταλιστικό καθε-
στώς και να καθιερώσουν τον σοσιαλι-
στικό σχεδιασμό για την οικονομία. Την
ίδια στιγμή που οι Παλαιστίνιοι επιδιώ-
κουν αυτόν τον αγώνα, πρέπει να κά-
νουν έκκληση για ενοποίηση του κινή-
ματός τους μ’ αυτό που αναπτύσσεται
στο Ισραήλ. Οι παλαιστινιακές οργα-
νώσεις δεν απευθύνουν καμία έκκληση
στις μάζες του Ισραήλ, πρέπει να το κά-
νουν!
M’ αυτόν τον στόχο πρέπει να στη-
ριχτούν στην ανάπτυξη απεργιών και
αγώνων των μαζών στο Ισραήλ, που πε-
ριορίζουν τη δολοφονική δράση της κυ-
βέρνησης ενάντια στην αραβική επανά-
σταση. Στο τελευταίο του Συνέδριο, το
ΚΚ του Ισραήλ υιοθέτησε σαν κεντρικό
σύνθημα το αίτημα για αποχώρηση των
στρατευμάτων από τις κατεχόμενες πε-
ριοχές. Πρέπει λοιπόν να στηριχτούν σ’
αυτή την απόφαση, κάνοντας έκκληση
με αυτόν τον στόχο για το Ενιαίο Μέτω-
πο του ΚΚ, των Συνδικάτων και των άλ-
λων εργατικών και αντιιμπεριαλιστικών
κομμάτων στο Ισραήλ. Πρέπει να δεί-
ξουν ότι οι πολεμικές δαπάνες πληρώ-
νονται από τις μάζες του Ισραήλ, σε βά-
ρος του βιοτικού τους επιπέδου κι αυτό
πάει ενάντια στα συμφέροντά τους και
προς αντεπαναστατικό όφελος του
ιμπεριαλισμού.
Αυτό το κίνημα και η δράση του Μο-
νάχου εκφράζει μια πολύ μεγάλη επα-
ναστατική θέληση να εκδιωχθεί ο ιμπε-
ριαλισμός. Αλλά αυτό το κίνημα δεν έχει
ούτε πρόγραμμα, ούτε πολιτική. Γι’ αυ-
τό η πάλη των Φενταγίν δεν γίνεται στ’
όνομα του αντιιμπεριαλισμού. Στη θέ-
ση μιας προγραμματικής πάλης ενά-
ντια στον ιμπεριαλισμό, εξακολουθούν
να παρουσιάζουν σαν εχθρό το Ισραήλ.
Ενώ είναι ο γιάνκικος ιμπεριαλισμός αυ-
τός που συντηρεί το Ισραήλ. Τότε πρέ-
πει να ενώσουν την πάλη ενάντια στο
Ισραήλ με όλους τους αγώνες που τεί-
νουν να διώξουν τον ιμπεριαλισμό: δεν
είναι ακόμη δυνατό να το κάνουν ορ-
γανικά, αλλά πρέπει να το κάνουν μέσω
του προγράμματος, της πολιτικής, προ-
σανατολίζοντας τον εαυτό τους στο να
16 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
ξεσηκώσουν τις μάζες.
Αυτό το κίνημα των Παλαιστινίων δεν
είναι μερικό. Εκφράζεται με μερικό τρό-
πο, αλλά τοποθετείται στο πλαίσιο της
παγκόσμιας ανύψωσης της επανάστα-
σης. Το εύρος του παροτρύνεται από
την παγκόσμια επανάσταση κι όχι μό-
νο από το εθνικιστικό κίνημα. Είναι θέ-
μα ταξικού κινήματος, που στηρίζεται
στον εθνικισμό, αλλά που τείνει ν’ ανα-
πτυχθεί σαν ταξικό κίνημα. Στα πλαί-
σια αυτού του προτσές, οι εθνικιστικές
ηγεσίες περιορίζουν το εύρος της επα-
ναστατικής θέλησης των μαζών. Χρη-
σιμοποιούν την επαναστατική απόφα-
ση των μαζών, στην οποία στηρίζονται,
γιατί αν και είναι αποφασισμένοι επανα-
στάτες, σε πολιτικά συμπεράσματα είναι
πολύ περιορισμένοι. Σ’ αυτές τις συνθή-
κες δεν κινητοποιούν τις μάζες.
Αλλά ταυτόχρονα είναι αναγκαίο ν’
αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν πολύ σο-
βαρές και πολύ βαθιές δυσκολίες για
την κινητοποίηση των μαζών. Δεν πρό-
κειται για οργανωμένες μάζες, ανασυ-
γκροτημένες, δομημένες μέσα από την
οργάνωση της οικονομικής, ή βιομηχα-
νικής, ή αγροτικής παραγωγής. Είναι νο-
μαδικές μάζες στην πλειοψηφία τους,
που δεν κατέχουν τίποτα και πάνω στις
οποίες βαραίνει το πρόβλημα ότι η χώ-
ρα τους έχει απαλλοτριωθεί από το Ισ-
ραήλ. Δεν υπάρχουν βιομηχανίες, όπου
εκεί οι μάζες ανασυγκροτούνται και δι-
αρθρώνονται, δεν έχουν πού να ζήσουν,
ζουν κάτω από σκηνές. Έχουν απέραντο
πνεύμα θυσίας αλλά ταυτόχρονα δια-
τηρούν μια ορισμένη πολιτική και προ-
γραμματική καθυστέρηση. Η μεγάλη
επαναστατική θέληση κι απόφαση αυ-
τών των μαζών εξακολουθεί να αναμι-
γνύεται μ’ ένα βαθύ θρησκευτικό, μου-
σουλμανικό συναίσθημα. Γι’ αυτό το
παλαιστινιακό κίνημα δεν είναι ακόμη
ένα κίνημα που προσανατολίζεται στο
να ωθήσει, από την άποψη της ηγεσί-
ας και του προγράμματος, την πάλη για
το διώξιμο του ιμπεριαλισμού και τη δο-
μή ενός σοσιαλιστικού κινήματος. Αλλά
αυτό το κίνημα εκφράζει την αυταπάρ-
νησή του, το πνεύμα της θυσίας και την
αποφασιστικότητά του. Δεν κατέχουν
τίποτα κι αφοσιώνονται ολοκληρωτικά
σ’ αυτή την πάλη, δείχνοντας έτσι την
ανεξάντλητη απόφαση του πνεύματος
της αυταπάρνησής τους.
Η απουσία ενός σοσιαλιστικού επα-
ναστατικού προγράμματος, μιας σύν-
δεσης με το επαναστατικό σοσιαλιστικό
κίνημα στην υπόλοιπη Μέση Ανατολή
και στον κόσμο, περιορίζει το εύρος και
τις δυνατότητες έκφρασης αυτής της
επαναστατικής θέλησης των παλαιστινι-
ακών και αραβικών μαζών και των ίδιων
των ηγεσιών τους, όπως αυτό μόλις απο-
δείχθηκε, στην περίπτωση αυτών των
Παλαιστινίων που μόλις δολοφονήθη-
καν στο Μόναχο. Το πρόβλημα αυτού
του κινήματος δεν συνίσταται απλά στο
ότι κάνει αυτές τις αιφνιδιαστικές επιθέ-
σεις. Είναι ένα κίνημα που δεν έχει ακό-
μη προγραμματικό κέντρο και πολιτική
ηγεσία. Ο ίδιος ο Αραφάτ δεν έχει κανέ-
να.
Γι’ αυτό επιμένουμε, σε όλες μας τις εκ-
κλήσεις, στο γεγονός ότι αυτό το κίνημα
πρέπει να καλεί στην πάλη για ένα επα-
ναστατικό πολιτικό πρόγραμμα, για ένα
πρόγραμμα ιστορικών και συγκεκριμέ-
νων αιτημάτων και να καλεί τις παλαι-
στινιακές μάζες στην πάλη γι’ αυτές τις
διεκδικήσεις, ενώνοντας τους εαυτούς
τους με το υπόλοιπο προλεταριάτο του
κόσμου. Κάνουμε έκκληση να συνδέ-
σουν όλο το κίνημα για τις εδαφικές δι-
εκδικήσεις -όπως στην περίπτωση της
Παλαιστίνης- με την ανάπτυξη της πά-
λης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και για
τη σοσιαλιστική επανάσταση.
Αυτή είναι βασικά η ουσία του παλαι-
στινιακού προβλήματος. Το συγκεκρι-
μένο γεγονός της απαγωγής αθλητών
από τους Παλαιστίνιους στο Μόνα-
χο, δεν καταργεί, ούτε μειώνει το γεγο-
νός ότι τα ουσιαστικά προβλήματα που
πρέπει να λυθούν είναι αυτά που θέ-
τουμε. Η έκκληση προς τις παλαιστινι-
ακές μάζες πρέπει να γίνει με βάση την
ανάπτυξη της σοσιαλιστικής επανάστα-
σης στις αραβικές χώρες, συνδυάζοντας
την πάλη για το διώξιμο του Ισραήλ και
του ιμπεριαλισμού από τα αραβικά εδά-
φη, με την ίδρυση ενός Παλαιστινιακού
Κράτους σαν βάση για μια Σοβιετική Σο-
σιαλιστική Ομοσπονδία της Μέσης Ανα-
τολής, που θα περιλαμβάνει την Πα-
λαιστίνη και τις μάζες του Ισραήλ, με
δικαίωμα αυτοδιάθεσης γι’ αυτές.
Πρέπει να κάνουμε έκκληση για μια
κινητοποίηση σε παγκόσμια κλίμακα,
για την υποστήριξη της ένοπλης πά-
λης, για το διώξιμο του ιμπεριαλισμού
από τη Μέση Ανατολή, όπως κινητοποί-
ηση υπάρχει για το Βιετνάμ. Οι παλαι-
στινιακές μάζες βλέπουν ότι μ’ αυτόν
τον τρόπο που υπάρχει μέχρι τώρα δεν
μπορούν να ελπίζουν σε οποιαδήπο-
τε απόφαση, μέσα από το παιχνίδι των
κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών, ή των
ψηφισμάτων του ΟΗΕ. Γνωρίζουν ότι εί-
ναι η δύναμη, η δύναμη των όπλων που
αποφασίζει.
Πρέπει να κάνουμε έκκληση στα Κομ-
μουνιστικά Κόμματα και τα Εργατικά
Κράτη να βοηθήσουν πλήρως τις παλαι-
στινιακές μάζες. Τις ξεγελάμε όταν τους
λέμε ότι μπορούν να ελπίζουν σε κάτι
από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Ο ΟΗΕ έχει
ψηφίσει 10 ή 100 φορές ψηφίσματα που
απαιτούν τον τερματισμό του βομβαρ-
δισμού του Βιετνάμ κι αυτός συνεχίζε-
ται και θα συνεχιστεί. Για χρόνια ο ΟΗΕ
έχει δηλώσει ότι το Ισραήλ πρέπει να εκ-
κενώσει τα κατεχόμενα εδάφη και η ισ-
ραηλινή κατοχή συνεχίζεται, χάρη στη
δύναμη των όπλων. Ο ΟΗΕ έχει ψηφί-
σει σωρεία ψηφισμάτων για την Κορέα,
τη Ροδεσία, αλλά αυτό που επιβάλλε-
ται δεν είναι το ψήφισμα, αλλά ο συσχε-
τισμός των δυνάμεων και η δύναμη των
όπλων.
Ξεγελάμε τους Παλαιστίνιους όταν
τους ζητάμε να εμπιστευτούν τον ΟΗΕ!
Αυτοί που έχουν ένα μηχανισμό που
αποφασίζει είναι ο ιμπεριαλισμός και ο
καπιταλισμός και οι ηγεσίες των Εργατι-
κών Κρατών. Και ο ΟΗΕ είναι ένας οργα-
νισμός που δεν επιλύει κανένα απολύ-
τως πρόβλημα!
Πρέπει να ζητήσουμε από το παγκό-
σμιο κομμουνιστικό κίνημα να κινητο-
ποιήσει τις μάζες, να κάνει έκκληση για
κινητοποίηση σε παγκόσμια κλίμακα και
για την ένοπλη πάλη, υποστηριζόμενη
από την επέμβαση των Εργατικών Κρα-
τών, για το διώξιμο του ιμπεριαλισμού
από τη Μέση Ανατολή, όπως και από το
Βιετνάμ. Το κομμουνιστικό κίνημα πρέ-
πει να κάνει έκκληση για μια κινητοποί-
ηση που να συνδέει τους αγώνες του
εργατικού κινήματος, τις απεργίες, τις
διαδηλώσεις, το Ενιαίο Μέτωπο μεταξύ
κομμουνιστών, σοσιαλιστών, τροτσκι-
στών, εθνικιστών, αριστερών καθολι-
κών, με την κινητοποίηση για το διώξιμο
του ιμπεριαλισμού από τη Μέση Ανατο-
λή και από το Βιετνάμ και για ν’ ανατρα-
πεί ό,τι έχει απομείνει ακόμα από το κα-
πιταλιστικό σύστημα.
Τότε οι παλαιστινιακές μάζες θα δουν
μια προοπτική, θα δουν σ’ αυτά τα κινή-
ματα μια προγραμματική βάση, για να
ενώσουν την πάλη για το διώξιμο του
ισραηλινού ιμπεριαλισμού με το σοσια-
λιστικό μέλλον. Θα δουν εκεί μια λογική
και δίκαιη προοπτική.
Διαπράττει κανείς μια αδικία ενάντια
στις μάζες με το να περιορίζει τον εαυ-
τό του στο να καταδικάζει τη δράση του
Μονάχου και ν’ αποκαλεί τους Παλαι-
στίνιους καταδρομείς «τυχοδιώκτες» κι
«εγκληματίες». Είναι προσβολή προς τις
παλαιστινιακές μάζες και τους Παλαιστί-
νιους αντάρτες που έχουν πραγματοποι-
ήσει αυτή τη δράση. Δεν είναι ο Παλαι-
στίνιος καταδρομέας που δολοφόνησε:
είναι η CIA, οι ισραηλινοί κι ένας τομέ-
ας της γερμανικής αστυνομίας που δο-
λοφόνησαν τους αθλητές! Οι αντάρτες
έκαναν αυτή την απαγωγή με στόχο ν’
ανταλλάξουν τους ομήρους τους με Πα-
λαιστινίους φυλακισμένους στο Ισρα-
ήλ, τους οποίους ο ισραηλινός ιμπερια-
λισμός έχει αιχμαλωτίσει την ίδια στιγμή
που εισέβαλε στις χώρες τους. Στόχος
των ανταρτών ήταν η διαπραγμάτευ-
ση. Αυτό είναι αναγκαίο να το πούμε!
Αυτό που έκαναν εκεί ήταν δίκαιο και
νόμιμο. Αυτό που δεν είναι δίκαιο, εί-
ναι η μέθοδος που χρησιμοποιούν, το
ότι δεν κινητοποιούν τις μάζες. Δεν αρ-
κεί να παίρνουν ομήρους: μια έκκληση
προς τις ισραηλινές μάζες θα είχε τερά-
στια σημασία κι απήχηση, κάνοντας τις
ισραηλινές μάζες να αισθάνονται ότι οι
εσωτερικοί τους αγώνες συνδέονται με
τους αγώνες του παγκόσμιου προλετα-
ριάτου. Μ’ αυτή την έννοια και μόνο εί-
ναι που επικρίνουμε τη δράση των Πα-
λαιστίνιων καταδρομέων, αλλά δεν τους
αποκαλούμε δολοφόνους, ληστές ή δι-
ασπαστές, που ευνοούν τη δράση του
ιμπεριαλισμού, του ταξικού εχθρού. Εί-
μαστε ενάντια σ’ αυτού τους είδους τις
δράσεις, γιατί πολιτικά δεν έχουν νόημα
και γιατί υπάρχουν μέθοδοι -όπως η κι-
νητοποίηση των μαζών- που είναι άπει-
ρα ανώτερες από αυτές. Κι ακριβώς γι’
αυτό το κίνημα χρειάζεται βοήθεια κι όχι
καταδίκη από τα Κομμουνιστικά Κόμμα-
τα κι από τα Εργατικά Κράτη.
Και οι μάζες της Βόρειας Ιρλανδίας;
Κάνουν επιθέσεις, ναι ή όχι; Κάθε μέ-
ρα, οι μάζες της Ιρλανδίας σφαγιάζο-
νται, οι μάζες του Βιετνάμ σφαγιάζονται,
οι Παλαιστίνιοι σφαγιάζονται, όχι μόνο
βομβαρδίζονται, δολοφονούνται, αλ-
λά γκρεμίζουν τα σπίτια τους κι όποιος
βρεθεί εκεί πυροβολείται και σκοτώνε-
ται. Είναι μ’ αυτόν τον τρόπο που ο ιμπε-
ριαλισμός συμπεριφέρεται και επιλύει
όλα τα προβλήματα. Στην τωρινή φάση
της ιστορίας, ενώ ο ιμπεριαλισμός δολο-
φονεί και σκοτώνει καθημερινά και δέ-
χεται και σέβεται μόνο ό,τι του επιβάλ-
λεται με τη βία, το να απαιτεί από τις
παλαιστινιακές μάζες να περιμένουν την
εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ,
είναι μια απάτη. Η κομμουνιστική βάση
απορρίπτει μια τέτοια θέση και την κα-
λούμε να επέμβει με όλη την αγανάκτη-
σή της, προκειμένου να υποχρεώσει την
ηγεσία της να επέμβει υπέρ των παλαι-
στινιακών μαζών και των επαναστατών
που δολοφονήθηκαν ή φυλακίστηκαν
στο Μόναχο.
Επικρίνουμε τη δράση των Παλαιστί-
νιων στο Μόναχο από την άποψη της
πολιτικής της χρησιμότητας, αλλά δεν
επικρίνουμε το στόχο τους, που ήταν
και είναι η απελευθέρωση του παλαιστι-
νιακού λαού. Πρέπει να τους γίνει έκκλη-
ση για να ενσωματωθούν στο παγκό-
σμιο προτσές και να τους βοηθήσουμε,
όχι να τους καταδικάσουμε. Ο στόχος
της κριτικής πρέπει να είναι να τους βο-
ηθήσει. Δεν είναι αυτοί που δολοφόνη-
σαν τους ομήρους, είναι η CIA, που αξι-
οποιώντας ένα τμήμα της γερμανικής
αστικής τάξης, έστησε αυτή την προ-
κλητική ενέργεια, για να σκοτώσει τους
φενταγίν και τους ομήρους, γιατί δεν εί-
χε συμφέρον να συζητήσει. Ούτε ο ιμπε-
ριαλισμός, ούτε το Ισραήλ έχουν δείξει
το παραμικρό ενδιαφέρον να συζητή-
σουν, ούτε στη Μέση Ανατολή, ούτε στο
Βιετνάμ. Ο ιμπεριαλισμός προετοιμά-
ζεται για τον ατομικό πόλεμο κι αυτή η
εγκληματική ενέργειά του στο Μόναχο
είναι μέρος της προετοιμασίας για τον
ατομικό πόλεμο και πρέπει να το αντι-
μετωπίσουμε έτσι.
Οι ισραηλινοί αρνήθηκαν οποιαδήπο-
τε διαπραγμάτευση, ενώ οι αντάρτες ζη-
τούσαν την ανταλλαγή των ομήρων με
ορισμένους φυλακισμένους από το Ισ-
ραήλ Παλαιστίνιους αντάρτες και πο-
λίτες. Η επίθεση των Κομμουνιστικών
Κομμάτων ενάντια στους Παλαιστίνι-
ους είναι άδικη. Η πολιτική κριτική, αυτή
που κάνουμε τώρα, έχει λογική έννοια.
Τους κάνουμε κριτική επειδή δεν κατα-
φεύγουν στην κινητοποίηση των μαζών,
που είναι ένα ανώτερο μέσο πάλης. Αλ-
λά δεν είναι δυνατόν να τους επικρίνου-
με γι’ αυτή τη δράση, ενώ δεν είχαν άλ-
λα μέσα και χωρίς να τους προτείνουμε
άλλα μέσα. Είναι επειδή δεν βλέπουν τί-
ποτε άλλο που χρησιμοποιούν αυτά τα
μέσα.
Οι μάζες του Βιετνάμ είναι σίγουρες
και σταθερές, γιατί υποστηρίζονται από
το παγκόσμιο εργατικό κι επαναστατι-
κό κίνημα, γιατί καθοδηγούνται από το
παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Έτσι
πρέπει να καλέσουμε να γίνει το ίδιο με
το παλαιστινιακό κίνημα. Τα Κομμουνι-
στικά Κόμματα πρέπει να δείξουν ότι σέ-
βονται αυτό το κίνημα, ότι οργανώνουν
και δέχονται το αντιιμπεριαλιστικό και
αντικαπιταλιστικό Ενιαίο Μέτωπο. Αυ-
τό θα είναι τότε μια υπέροχη ώθηση για
όλες αυτές τις ηγεσίες στη Μέση Ανατο-
λή και την Ασία. Θα τις βοηθήσει να ορ-
γανωθούν για ν’ ανατρέψουν το καπιτα-
λιστικό σύστημα. Η μέθοδος σύλληψης
ομήρων θα ξεπεραστεί τότε από αυτή
των πολιτικών οργανώσεων των μαζών.
Πρέπει να βοηθήσουμε αυτά τα κινήμα-
τα και να τα κάνουμε να κατανοήσουν
ότι είναι μέρος των αγώνων του κόσμου.
Η δολοφονία στο Μόναχο είναι έρ-
γο της αστυνομίας. Είναι μια προβοκά-
τσια που έχει χρησιμοποιηθεί κι ενάντια
στον Μπραντ: μια προβοκάτσια ενάντια
στο αντάρτικο κίνημα, για να προσπα-
θήσουν να υποκινήσουν την καταστολή
ενάντια στις ίδιες τις γερμανικές μάζες,
να προσπαθήσουν να προετοιμάσουν
μια καταστολή ενάντια σ’ αυτές και στις
μάζες όλου του κόσμου. Αυτή η ενέρ-
γεια δείχνει όλη την αδυναμία και την
απελπισία του ιμπεριαλισμού που οργά-
νωσε αυτή τη δράση, αλλά και η οποία
πάει ενάντιά του. Γιατί η παγκόσμια κρί-
ση του καπιταλιστικού συστήματος, η
διαμάχη των καπιταλιστικών κυβερνή-
σεων μεταξύ τους, που είναι μια από τις
βάσεις για την όξυνση της παγκόσμιας
κρίσης του συστήματος, τις εμποδίζει
να αντλήσουν κέρδος από αυτή τη δο-
λοφονία. Ένας τομέας της ίδιας της αστι-
κής τάξης κατηγορεί τον άλλον ότι ευ-
θύνεται γι’ αυτή τη δολοφονία, κάτι που
δείχνει ξεκάθαρα το διχασμό τους. Αυ-
τό δείχνει ταυτόχρονα ότι οι μάζες δεν
πιστεύουν πλέον τα ψέματα του καπιτα-
λιστικού συστήματος και δεν αφήνουν
τον εαυτό τους να ξεγελαστεί: «Αυτοί εί-
ναι που σκότωσαν, αυτοί είναι οι δολο-
φόνοι»!
Οι Παλαιστίνιοι αντάρτες δεν είχαν
την πρόθεση να σκοτώσουν, αλλά να
πραγματοποιήσουν μια δράση ταξικού
πολέμου, που έγινε με τρόπο αναμφί-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 17
βολα περιορισμένο πολιτικά, γιατί ήταν
ανεπαρκής και θα μπορούσε να έχει πε-
ριορισμένες μόνο συνέπειες. Αλλά είχαν
την ανθρώπινη πρόθεση ν’ αγωνιστούν
για ν’ απελευθερώσουν ενάμιση εκατομ-
μύριο Παλαιστίνιους, που είναι κλεισμέ-
νοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και
δολοφονούνται καθημερινά. Έτσι πρέ-
πει να δει ο καθένας το πρόβλημα. Δεν
πρέπει να καταδικάσει κανείς ούτε τους
φενταγίν, ούτε τους επαναστάτες, ού-
τε τους Παλαιστίνιους, αλλά το γιάνκι-
κο ιμπεριαλισμό, τον ισραηλινό και το
γερμανικό, καθώς και τις ηγεσίες του ερ-
γατικού κι επαναστατικού κινήματος,
που δεν παίρνουν όλα τα αναγκαία και
δυνατά μέτρα για να βοηθήσουν στην
υπεράσπιση της ελευθερίας αυτών των
πληθυσμών κι αυτών των χωρών.
Πρέπει να επικρίνουμε όλες τις πολι-
τικές ηγεσίες, κομμουνιστικές, σοσιαλι-
στικές, εθνικιστικές, που έχουν καταδι-
κάσει τους φενταγίν, αντί να βοηθήσουν
αυτά τα κινήματα να οργανωθούν με
επαναστατικό τρόπο και να τα βοηθή-
σουν να απελευθερωθούν από την ισ-
ραηλινή καταπίεση. Δίνοντάς τους,
μέσα από το παγκόσμιο αντιιμπεριαλι-
στικό και αντικαπιταλιστικό Ενιαίο Μέ-
τωπο, την προοπτική να οργανωθούν
με το πρόγραμμα της Σοβιετικής Σοσι-
Η Ουκρανία και η Γάζα μετασχηματίζουν
το Εργατικό Κόμμα στην Αγγλία
Posadists Today – 2.11.2023
Το Εργατικό Κόμμα δεν είναι μόνο ευ-
θυγραμμισμένο με το ΝΑΤΟ και τους
συμμάχους του. Είναι μια ιμπεριαλιστική
δομή που αναπτύχθηκε κατά την ανά-
πτυξη της Βρετανικής Αυτοκρατορίας,
όταν φαινόταν άφθαρτη και πηγή στα-
θερής και ατέλειωτης προόδου.
Η ηγεσία του, που αναρριχήθηκε με
λαθροχειρίες, ο Στάρνερ, επιβάλλει στο
Εργατικό Κόμμα το ρόλο του υποστη-
ρικτή του στρατού των συμμοριών του
Μπαντέρας της Ουκρανίας και όλου του
στρατού της, που είναι αντίπαλος στη
ρωσική ηγεσία, αυτή του Πούτιν. Σχετικά
με τον βομβαρδισμό της Γάζας, ο Στάρ-
μερ μιλάει σαν ιμπεριαλιστής εκ μέρους
του Εργατικού Κόμματος, όταν υποστη-
ρίζει τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς
κι απορρίπτει κάθε ιδέα για κατάπαυση
του πυρός. Μέσα από το μίσος του για
τη Χαμάς, το οποίο δηλώνει ανοιχτά,
υποστηρίζει την ιδέα της διακοπής του
νερού και του ηλεκτρικού ρεύματος σε
όλους τους Παλαιστίνιους στη Γάζα. Και
μόλις ο Μπάιντεν δήλωσε υπέρ του πλή-
ρους βομβαρδισμού της πόλης της Γά-
ζας, ο Στάρμερ συμμορφώθηκε αμέσως
μ’ αυτή τη θέση.
Έχουν περάσει 5 χρόνια από τότε που
απαγορεύτηκε στο Εργατικό Κόμμα να
18 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
αλιστικής Αραβικής Ομοσπονδίας, συ-
μπεριλαμβανομένου του Ισραήλ σ’
αυτή την Ομοσπονδία. Αυτή είναι η πο-
λιτική που πρέπει να προωθήσουν. Δεν
πρέπει να επικρίνουν τους Φενταγίν, αλ-
λά τον ιμπεριαλισμό, που έχει πραγμα-
τοποιήσει την προβοκάτσια και τη δολο-
φονία. Και πρέπει να επικρίνουμε επίσης
την έλλειψη ικανότητας και πολιτικής
κατανόησης από τις ηγεσίες του εργα-
τικού, κομμουνιστικού, σοσιαλιστικού,
εθνικιστικού κινήματος, σε σχέση με τέ-
τοια κινήματα που ξεπηδούν σαν προϊ-
όν της ιστορικής αναγκαιότητας, στην
οποία πρέπει ν’ ανταποκριθούν και που
δεν είναι δυνατόν να έχουν καμιά αντα-
πόκριση ούτε από τη Βουλή, ούτε από
τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, που είναι οργα-
νισμοί ανίκανοι να λύσουν οποιοδήπο-
τε πρόβλημα. Αποδείχνεται ότι ο ιμπε-
ριαλισμός δέχεται και σέβεται μόνο το
ψήφισμα με τα όπλα, όπως δείχνει το Βι-
ετνάμ. Αυτό είναι το συμπέρασμα που
επιβάλλεται.
Κάνουμε έκκληση για το Παγκόσμιο
Ενιαίο Μέτωπο και καλούμε τα Κομμου-
νιστικά Κόμματα, τα Σοσιαλιστικά Κόμ-
ματα, τα αριστερά εθνικιστικά κόμματα,
τα αριστερά καθολικά κινήματα, ν’ ανα-
πτύξουν ένα αντικαπιταλιστικό και αντι-
ιμπεριαλιστικό παγκόσμιο κίνημα και
συζητάει το Παλαιστινιακό ζήτημα και
για τον ανύπαρκτο άλλωστε αντισημιτι-
σμό μέσα στο κόμμα. Μετά την απαγό-
ρευση τεσσάρων αριστερών οργανώσε-
ων από το κόμμα, η ηγεσία του Στάρμερ
συνέχισε να διώχνει μέλη επειδή υπο-
στήριξαν αυτές τις απαγορευμένες ορ-
γανώσεις, μερικές φορές ακόμη και
αναδρομικά. Τώρα η ηγεσία του Στάρ-
νερ στέλνει οδηγίες στα τοπικά κομ-
ματικά όργανα προειδοποιώντας τους
ότι οποιαδήποτε υποστήριξη στη Χα-
μάς είναι δυνητικά τρομοκρατική ενέρ-
γεια. Οποιοδήποτε ψήφισμα από τη βά-
ση που υποστηρίζει την Παλαιστίνη θα
θεωρείται αντισημιτική, οι συντάκτες
του θα αναζητούνται και θα υπόκεινται
σε πειθαρχικές κυρώσεις. Οι σύντρο-
φοι της βάσης καλούνται ν’ αναφέρουν
τους δυσάρεστους στην ηγεσία του κόμ-
ματος, αλλά και στα κοινωνικά γραφεία
της CST, μιας λεγόμενης φιλανθρωπικής
ένωσης «που προστατεύει τους Εβραί-
ους από τον αντισημιτισμό».
Αυτό είναι εντελώς αντίθετο με την
άποψη της μάζας των ψηφοφόρων του
Εργατικού Κόμματος, των συνδικαλι-
στών του κόμματος και της λαϊκής μά-
ζας γενικότερα. Όταν οι κύριοι κόμβοι
της Λίβερπουλ Στρητ και τη Βατερλό κα-
ταλήφθηκαν πρόσφατα από φιλοπαλαι-
στίνιους διαδηλωτές στο Λονδίνο, επι-
βάτες ήρθαν κι εντάχθηκαν στις τάξεις
σαν μέρος αυτού του κινήματος ν’ αγω-
νιστούν για τη σύσταση της Σοσιαλιστι-
κής Ομοσπονδίας της Μέσης Ανατολή,
με την ενσωμάτωση του Ισραήλ σε αυτή,
με το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λα-
ών. Απευθύνουμε έκκληση στις αραβι-
κές χώρες όπως στην Αλγερία, τη Νότια
Υεμένη, τη Συρία και το Ιράκ, ν’ αναλά-
βουν την πρωτοβουλία να προωθήσουν
το εθνικιστικό κι επαναστατικό αραβικό
κίνημα! Είναι αναγκαίο να καλέσουμε τα
Εργατικά Κράτη και το παγκόσμιο επα-
ναστατικό κίνημα, να δώσουν τη χωρίς
όρους υποστήριξή τους στις μάζες της
Παλαιστίνης. Αυτές έχουν ήδη δημιουρ-
γήσει το Σοβιέτ του Ιρμπίντ. Έχουν δείξει
ένα ανυψωμένο ενδιαφέρον, μια υπευ-
θυνότητα και μια ιστορική αποφασιστι-
κότητα: χωρίς οικονομικά μέσα και στις
πιο δύσκολες συνθήκες, μόλις μπόρε-
σαν δημιούργησαν Σοβιέτ. Αυτό είναι το
συμπέρασμα από το οποίο πρέπει να ξε-
κινήσουμε για το πρόγραμμα, την πολι-
τική, την οργάνωση αυτού του κινήμα-
τος και τη χωρίς όρους υποστήριξη, με
κάθε μέσο, στις παλαιστινιακές και αρα-
βικές μάζες.
ΔΙΕΘΝΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ
4ΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ 6/ 9/1972
τους. Αν προσθέσουμε τους 300.000 δι-
αδηλωτές στο Λονδίνο στις 28 Οκτω-
βρίου σ’ εκείνους στο Δουβλίνο και το
Μπέλφαστ, καθώς κι εκείνους στις μεγά-
λες πόλεις της Αγγλίας, της Σκωτίας και
της Ουαλίας, η κινητοποίηση ξεπέρασε
κατά πολύ το ένα εκατομμύριο. Σε όλα
αυτά τα μέρη, η συντριπτική πλειοψη-
φία των διαδηλωτών είναι η βρετανική
εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της στη
μικροαστική τάξη.
Έξαλλος και αγανακτισμένος, η ηγέ-
της των Νέων Εργατικών BAME (Εθνο-
τική Μειονότητα) Λουμπάμπα Καλίντ
παραιτήθηκε από το κόμμα. Στην Οξ-
φόρδη, εννέα δημοτικοί σύμβουλοι
αποχώρησαν από το κόμμα επειδή αρ-
νήθηκαν την επίσημη γραμμή του «δι-
καιώματος του Ισραήλ να υπερασπιστεί
τον εαυτό του». Διαμαρτυρήθηκαν ότι
η καταγγελία της «συλλογικής τιμωρίας
των Παλαιστινίων» δεν μπορεί να υπό-
κειται σε πειθαρχικές έρευνες. Με αυτές
τις 9 παραιτήσεις στην Οξφόρδη, το Ερ-
γατικό Κόμμα έχασε την πλειοψηφία στο
Δημοτικό Συμβούλιο της Οξφόρδης που
είχε από το 2010.
24 Μουσουλμάνοι δημοτικοί σύμβου-
λοι έχουν αποχωρήσει από το κόμμα σε
δήμους του δυτικού Λονδίνου, καθώς
και σε περιοχές του Μάντσεστερ και του
Εδιμβούργου. Στην εκλογική περιφέρεια
Γουέστ Κέλβιν της Γλασκώβης, άλλοι εν-
νέα παραιτήθηκαν λόγω «στραγγαλι-
σμού της συζήτησης». Τώρα, οι αδιέξο-
δες διαδικασίες για την αντικατάστασή
τους υπόσχονται να εγείρουν ακόμη με-
γαλύτερη αντιπαράθεση. 250 δημοτικοί
σύμβουλοι των Εργατικών υπέγραψαν
εθνική επιστολή καλώντας τον Στάρμερ
να υποστηρίξει μια «κατάπαυση του πυ-
ρός» στη Γάζα, σύμφωνα με το ψήφισμα
του ΟΗΕ. Αφού η Διεθνής Αμνηστία πα-
ρακάλεσε τον Στάρμερ να το κάνει, άρ-
χισε να μιλά για «ανθρωπιστικές ανα-
κωχές», ενώ απέρριψε κατηγορηματικά
την ιδέα της κατάπαυσης του πυρός. Αι-
σθανόμενος την οργή που τον περιβάλ-
λει, ανακάλεσε την απόφαση ν’ απο-
λύσει τον αντάρτη βουλευτή Απσάνα
Μπέγκουμ, επειδή διαδήλωσε έξω από
την ισραηλινή πρεσβεία και ακύρωσε
την αναστολή του Άντυ Μακ Ντόναλντ
(βουλευτή του Μίντλεσμπουργκ) για την
αναφορά του στο σύνθημα «Παλαιστίνη
από το ποτάμι ως τη θάλασσα» (σημαί-
νει ελεύθερη Παλαιστίνη, από τον Ιορ-
δάνη μέχρι τη θάλασσα, σημ. μεταφρ.),
λεγόμενο σύνθημα «αντισημιτικό».
Ο Στάρμερ έδιωξε ή ανάγκασε σε απο-
χώρηση περίπου 200.000 Κορμπινικούς
(από τον Κόρμπιν) από το κόμμα, με την
ελπίδα να καταλήξει σ’ ένα κόμμα υπο-
τακτικών. Αυτό προφανώς δεν ισχύ-
ει και με τις εκλογές που θα γίνουν του
χρόνου, όπου νιώθει την ανάγκη να μα-
λακώσει τα λόγια του. Όταν μιλά για «αν-
θρωπιστικές αναακωχές» και βεβαιώνει
ότι ποτέ δεν ήθελε τη Γάζα χωρίς νε-
ρό και ηλεκτρισμό, τρέχει πίσω από το
εκλογικό σώμα και το προτσές. Οι δη-
Ο πόλεμος στη Γάζα και ο Δρόμος του μεταξιού
Posadistas Hoje, 23/11/23
Η γενοκτονία που διαπράττει ο αγ-
γλοαμερικανικός σιωνιστικός ιμπερια-
λισμός στην Παλαιστίνη, όχι μόνο δεν
δείχνει ιστορικό δίκαιο, αλλά αντίθε-
τα αντιπροσωπεύει τους επιθανάτιους
σπασμούς ενός συστήματος που δεν
έχει τίποτα να προσφέρει στην ανθρω-
πότητα, πέρα από τη βαρβαρότητα.
Είναι η διεφθαρμένη φάση του καπι-
ταλισμού που επιδιώκει να σταματήσει
την πρόοδο της ανθρωπότητας με σφα-
γή και καταστροφή ενός και κάθε λα-
ού, αποδεικνύοντας στον κόσμο ότι αυ-
τό είναι το μόνο που έχει να προσφέρει:
θάνατο, παρακμή, χιλιάδες στη φτώ-
χεια, γενοκτονία, ληστρικά οικονομικά
συμφέροντα. Είναι μια αντίδραση στην
πρόοδο των Εργατικών Κρατών (σοσι-
αλιστικές χώρες), των Επαναστατικών
Κρατών και των αναδυόμενων χωρών
που κινούνται προς ένα νέο πολυπολι-
κό παγκόσμιο μοντέλο οικονομικής και
κοινωνικής ανάπτυξης.
Ενώ οι Κινέζοι χτίζουν τον Δρόμο του
Μεταξιού, σχεδιάζουν την κατασκευή
ενός γιγαντιαίου εργοστάσιου ηλιακής
ενέργειας στο διάστημα, ο αγγλοαμε-
μοσκοπήσεις δείχνουν ότι μόνο το 59%
των μουσουλμάνων θα μπορούσε να
ψηφίσει Εργατικούς το 2024, σε σύγκρι-
ση με το 70% την εποχή του Κόρμπιν.
Η πολιτική των Ρώσων ηγετών στην
Ουκρανία, στη Συρία, στο Ιράν ίσως
δεν είναι επαναστατική, σε σχέση με
την ανάγκη επιστροφής στη Σοβιετι-
κή Ένωση, αλλά είναι επαναστατική σε
σχέση με αυτό που μπορεί τώρα να δε-
χτεί ο καπιταλισμός από την άποψη της
ρωσικής πολιτικής. Το ίδιο ισχύει και για
την παλαιστινιακή εξέγερση, η οποία εί-
ναι επαναστατική σε σύγκριση με αυτό
που μπορούν ν’ ανεχθούν τώρα το Ισρα-
ήλ, το Πεντάγωνο και το ΝΑΤΟ στη Μέ-
ση Ανατολή. Όπως είπε ο σύντροφός
μας Χ. Ποσάδας, το παγκόσμιο προτσές
είναι αυτό που μετασχηματίζει τη Βρε-
τανία και φέρνει άνω κάτω το Εργατικό
Κόμμα.
Αηδιασμένοι από την απεχθή δειλία
της ηγεσίας του Στάρμερ, πολλοί σύ-
ντροφοι μιλούν για τη δημιουργία ενός
άλλου μαζικού εργατικού κόμματος στη
χώρα. Ίσως από τώρα μέχρι το πλήρες
ξέσπασμα του τωρινού παγκοσμίου πο-
λέμου να υπάρχει ακόμη χρόνος για να
γίνει αυτό. Προς το παρόν, τα μεγάλα
βρετανικά συνδικάτα, μακριά από το ν’
αποχωρίζονται από το Εργατικό Κόμμα,
συγκεντρώνονται κι αναγκάζουν τον
Στάρμερ να αποδεχθεί τις νίκες τους,
όπως αυτές που κέρδισαν πρόσφατα οι
ρικανικός σιωνιστικός ιμπεριαλισμός
βασανίζει και σκοτώνει παιδιά, ηλικιω-
μένους, έγκυες γυναίκες και υποτάσσει
ολόκληρο τον πληθυσμό σε στρατόπε-
δο συγκέντρωσης, συγκρίσιμο, με την
ακραία του ωμότητα, με τα ναζιστικά
στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ειρωνεία
της ιστορίας!
Ζούμε σε μια περίοδο όπου το Κινε-
ζικό Εργατικό Κράτος έχει τις προϋπο-
θέσεις να επιτρέψει ένα τεράστιο άλμα
στην κοινωνική οργάνωση. Όπως εί-
πε ο Πλεχάνωφ: «η οργάνωση κάθε κοι-
νωνίας καθορίζεται από την κατάσταση
των παραγωγικών της δυνάμεων. Όταν
αλλάξει αυτή η κατάσταση, θ’ αλλάξει
αναπόφευκτα, αργά ή γρήγορα, η κοι-
νωνική οργάνωση». Τα Εργατικά Κράτη,
ειδικά μετά την ένωση της Κίνας και της
Ρωσίας, έχουν τώρα τις προϋποθέσεις ν’
αναπτύξουν τις παραγωγικές τους δυνά-
μεις και να οργανώσουν την κοινωνία σε
συνθήκες πολύ ανώτερες από τις παρα-
γωγικές δυνάμεις του καπιταλισμού.
Γι’ αυτό θα βλέπουμε όλο και περισ-
σότερο επιτεύγματα όπως η κατασκευή
μιας γιγάντιας εγκατάστασης ηλιακής
ενέργειας στο διάστημα, η έξοδος χι-
λιάδων Κινέζων από τη φτώχεια, η οι-
σιδηροδρομικοί.
Ήταν η εργατική τάξη που δημιούργη-
σε το Εργατικό Κόμμα. Προς το παρόν,
θα ήταν προτιμότερο να προτείνουμε
τη συγκρότηση αντιπολεμικών και αντι-
φασιστικών ρευμάτων μέσα στο Εργα-
τικό Κόμμα, ρευμάτων που ενδιαφέρο-
νται για την υποστήριξη της ρωσικής
πολιτικής ενάντια στους Μπαντεριστές
του ουκρανικού στρατού και για την
υπεράσπιση των παλαιστινιακών μαζών
ενάντια στη ναζιστική πολιτική του ισ-
ραηλινού στρατού.
Σήμερα, η ιδέα ενός νέου ταξικού και
μαζικού κόμματος στο Ηνωμένο Βασί-
λειο μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από
την ήττα του ναζισμού που εκφράζεται
πλέον διεθνώς, σε όλα τα επίπεδα της
καπιταλιστικής τάξης και σε εθνικό επί-
πεδο γύρω από την κυβέρνηση Σουνάκ.
Είναι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία
που ακόμα εμποδίζει τη διείσδυση της
επαναστατικής επιρροής του κόσμου
στο Εργατικό Κόμμα.
Αυτό το ζήτημα δεν θα λυθεί με τη δη-
μιουργία ενός άλλου κόμματος αλλά με
τη δημιουργία ρευμάτων και τάσεων ευ-
νοϊκών για την ήττα, όχι μόνο της εργο-
δοσίας και της καπιταλιστικής κυβέρνη-
σης, αλλά και της ευθυγράμμισής τους
με τον φασισμό στο ίδιο το Εργατικό
Κόμμα.
κοδόμηση μιας πόλης με ηλιακή ενέρ-
γεια, η κατασκευή της πλατφόρμας 5G,
η αποτελεσματική καταπολέμηση της
πανδημίας Covid 19, η πρόοδος σε διά-
φορα μέρη του κόσμου με τον Δρόμο
του Μεταξιού. Ένα σχέδιο τόσο προο-
δευτικό κι ελκυστικό για την ανάπτυ-
ξη, που 147 χώρες, που αντιπροσωπεύ-
ουν πάνω από το 60% του παγκόσμιου
πληθυσμού, εκδήλωσαν ενδιαφέρον να
ενταχθούν στη Νέα Ζώνη. Οι κινεζικές
επενδύσεις σε παγκόσμια έργα υποδο-
μής κι ενεργειακά δίκτυα αντιστοιχούν
σε περίπου 2 τρισεκατομμύρια δολά-
ρια, όπως διευκρίνισε η κινεζική κυβέρ-
νηση πριν από το 3ο Φόρουμ για τη Δι-
εθνή Συνεργασία του Νέου Δρόμου του
Μεταξιού που πραγματοποιήθηκε στις
17 και 18 Οκτωβρίου, για τον εορτασμό
των 10 χρόνων του μεγάλου σχέδιου.
(Πηγή: O Estado de Minas Internacional).
Παρά την πλήρη ανάπτυξη των προ-
σπαθειών του ιμπεριαλισμού να πυρο-
δοτήσει τον τελικό ατομικό πόλεμο, η
νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων επι-
βάλλεται και το κινεζικό κρατικό προ-
γραμματισμένο σύστημα παραγωγής,
βασισμένο στη δίκαιη κατανομή του
πλούτου, δείχνει καθαρά στον κόσμο
την ανωτερότητά του για το μέλλον της
ανθρωπότητας. Ακόμα με ανισόμετρο
και συνδυασμένο τρόπο, αλλά ήδη συ-
νιστά ένα σύστημα ανώτερο από το κα-
πιταλιστικό σύστημα, όπως ήταν στην
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 19
εποχή του ο καπιταλισμός σε σχέση με
το φεουδαρχικό σύστημα. Οι αναλύσεις
του Μαρξ και του Ένγκελς επιβεβαιώ-
νονται μπροστά σ’ έναν νέο παγκόσμιο
συσχετισμό δυνάμεων, που καθορίζεται
από την ενότητα Ρωσίας και Κίνας, μέσω
του Δρόμου του Μεταξιού, χωρίς πολέ-
μους. Αυτό επηρεάζει το γεγονός ότι η
καπιταλιστική Ευρώπη σπάει τη συγκέ-
ντρωση στην ηγεμονία και τα πολεμι-
κά σχέδια των ΗΠΑ. Ο Πούτιν καλεί τον
Μακρόν να παρουσιάσει το αίτημα της
Γαλλίας για ένταξη στους BRICS. Σαν το
μόνο τρόπο για ν’ ανταποκριθεί στις με-
γάλες κοινωνικές πιέσεις.
Δίνονται οι προϋποθέσεις για να επι-
ταχυνθεί η ανάπτυξη παραγωγικών δυ-
νάμεων που δεν υπάρχουν πλέον στον
καπιταλισμό, σε χώρες του όπως το Ηνω-
μένο Βασίλειο, οι ΗΠΑ και στις περισ-
σότερες καπιταλιστικές χώρες της Ευ-
ρώπης. Η κοινωνική οργάνωση με την
καθοδήγηση ενός Κινεζικού Κομμουνι-
στικού Κόμματος, σε συνδυασμό με την
ανάπτυξη νέων τεχνολογιών για κοινωνι-
κό όφελος, επιτρέπει μια ταχύτητα σ’ αυ-
τή την εξέλιξη που ο καπιταλισμός δεν
μπορεί πλέον ν’ ακολουθήσει. Παρόλο
που ήμασταν ήδη πεισμένοι για τις ποιό-
τητες των Εργατικών Κρατών, η ανάπτυ-
ξή τους στη σημερινή φάση δείχνει αυτή
την αμείλικτη πορεία της ιστορίας.
Υπάρχει μια πλήρης διάσταση ανά-
μεσα στο τι σκέφτονται οι λαοί σε πολ-
λές χώρες του καπιταλιστικού κόσμου
και την πολιτική τους αντιπροσώπευση,
που έχει εκλεγεί από ένα χρεοκοπημέ-
νο πολιτικό σύστημα. Χιλιάδες διαδηλω-
τές βγαίνουν στους δρόμους για να υπο-
στηρίξουν τον αγώνα των Παλαιστινίων
ενάντια στους δολοφόνους σιωνιστές.
Υπάρχει ακόμα ένα χάσμα ανάμεσα στο
επαναστατικό κίνημα των μαζών και την
ύπαρξη μιας διεθνούς επαναστατικής
ηγεσίας, που να καθοδηγεί όλο αυτό το
δυναμικό των μαζών στο να καταργηθεί
ο καπιταλισμός.
Αλλά ο πολυπολικός κόσμος επιβε-
βαιώνεται και πάλι. Η Ρωσία, η Κίνα, το
Ιράν, το Βιετνάμ, η Κούβα, τα Επαναστα-
τικά Κράτη που επαναστατούν ενάντια
στον ιμπεριαλισμό χτίζουν ένα στρατό-
πεδο όπως τις BRICS-plus. Χτίζουν σχέ-
σεις παραγωγής και ανταλλαγής που ο
ιμπεριαλισμός δεν μπορεί να υποστηρί-
ξει. συμπεριλαμβανομένου του τέλους
του δολαρίου.
Η απάντηση του ιμπεριαλισμού
είναι ο πόλεμος
Εξετάζεται το ενδεχόμενο οικοδόμη-
σης, μέσω κάποιων ιμπεριαλιστικών κα-
πιταλιστικών χωρών, μιας νέας, εμπορι-
κής ζώνης, συμπεριλαμβανομένης της
επικράτειας της Γάζας που δέχεται επίθε-
ση και απογυμνώνεται από Παλαιστίνι-
ους, για να αντιμετωπίσει τον Δρόμο του
Μεταξιού που ανέπτυξε η Κίνα. Χωρίς
20 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
καμία προοπτική, καθώς αυτή η «νέα ιν-
δική διαδρομή», περνώντας από το κρά-
τος του Ισραήλ, θα αναπαράγει τις ίδιες
παρακμιακές καπιταλιστικές σχέσεις,
σφετεριζόμενη τον πλούτο και που στο-
χεύει μόνο και μόνο στην απαλλοτρίω-
ση του λαού και στον πλουτισμό μιας
ελίτ. Πολύ διαφορετικό από τον Κινεζικό
Δρόμο του Μεταξιού.
Αυτή είναι η βασική στρατηγική που
οδήγησε το κράτος του Ισραήλ, καθο-
δηγούμενο από την ακροδεξιά και υπο-
στηριζόμενο από τον ολοκληρωτικό
ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, να ξεκινήσει αυ-
τόν το νέο πόλεμο, για να εξοντώσει τον
παλαιστινιακό λαό, να τον εκδιώξει από
τα τελευταία του εδάφη και να κατα-
κτήσει τους ενεργειακούς πόρους που
αποδεδειγμένα υπάρχουν. στην παρα-
λιακή περιοχή. Το αν οι επιθέσεις της Χα-
μάς στις 7 Οκτωβρίου χρησίμευσαν σαν
πρόσχημα είναι άσχετο γεγονός. Ο ίδιος
ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, αφήνο-
ντας την παραδοσιακή ασάφεια, δήλω-
σε ότι οι επιθέσεις της Χαμάς δεν έγιναν
«στο κενό». Αναγνωρίζει ξεκάθαρα ότι
ήταν μια αντίδραση στην αφόρητη κα-
ταπίεση.
Όποια και αν ήταν η πρόφαση, ο πό-
λεμος του Ισραήλ ήταν ήδη σε εξέλιξη
και η προετοιμασία του είχε διαρκέσει
πολλά χρόνια. Τα υπόλοιπα είναι προπα-
γάνδα, φανατισμός, ρατσισμός, υστε-
ρία, ψέματα και ψεύτικη κάλυψη από
τα ΜΜΕ. Δεν υπάρχει κανένα επιχείρη-
μα που να δικαιολογεί μια τέτοια ενέρ-
γεια. Η δολοφονική μανία ενάντια σ’
έναν ολόκληρο λαό και το τείχος του σι-
ωνιστικού ψεύδους γκρεμίζεται σε όλο
τον κόσμο, μπροστά στις αδιαμφισβή-
τητες αποδείξεις των γεγονότων. Κι ένα
γεγονός που είναι επίσης προφανές εί-
ναι ότι δεν πρόκειται για πόλεμο «Χαμάς
ενάντια σε Ισραήλ», αλλά για σχεδιαζό-
μενη εξόντωση του παλαιστινιακού λα-
ού. Μένει να δούμε αν θα το επιτρέψει
η Ιστορία, μπροστά στην ηρωική αντί-
σταση αυτού του λαού, που ακόμη και
σε πλήρη στρατιωτική κατωτερότητα,
αντιστέκεται και θ’ αντισταθεί στην εξό-
ντωση, με αυξανόμενη παγκόσμια υπο-
στήριξη κι αλληλεγγύη.
Η Βραζιλία μπροστά στον πόλεμο
Ο Πρόεδρος Λούλα, αναγκασμένος
να πάρει μια θέση απέναντι στον πό-
λεμο, χρειάστηκε μερικές εβδομάδες
για να κάνει τη δήλωσή του. Ένας πα-
γκόσμιος ηγέτης του οποίου η φωνή εί-
ναι σεβαστή από τον Παγκόσμιο Νότο,
ο Λούλα ήταν εμφατικός στη δήλωσή
του και κάλεσε για όλες τις προσπάθει-
ες για άμεση ειρήνη στη Λωρίδα της
Γάζας. Η αρχική επιφύλαξη για μια πιο
δυναμική δήλωση ενάντια στους ισρα-
ηλινούς βομβαρδισμούς εξηγείται από
την παρουσία βραζιλιάνων, η πλειονό-
τητα των οποίων είναι γυναίκες και παι-
διά, στην περιοχή των συγκρούσεων.
Μόλις επαναπατρίστηκαν στη Βραζι-
λία, ο Λούλα σκλήρυνε τη θέση του απέ-
ναντι στο Ισραήλ. «Αν η Χαμάς διέπρα-
ξε μια δράση τρομοκρατίας κι έκανε ό,τι
έκανε, το κράτος του Ισραήλ διαπράττει
επίσης αρκετές τρομοκρατικές ενέργει-
ες, μη παίρνοντας υπόψη ότι τα παιδιά
δεν βρίσκονται σε πόλεμο, μη παίρνο-
ντας υπόψη ότι οι γυναίκες δεν βρίσκο-
νται σε πόλεμο, μη παίρνοντας υπόψη
ότι δεν σκοτώνουν στρατιώτες, σκο-
τώνουν και παιδιά», είπε ο Λούλα. «Δεν
σκοτώνουν στρατιώτες, σκοτώνουν και
παιδιά». Δήλωση που είχε αντίχτυπο σε
όλο τον κόσμο. Το μόνο που χρειάστηκε
ήταν ο Λούλα να πει την αλήθεια, σπάζο-
ντας τα διπλωματικά όρια, γεγονός που
προκάλεσε διαμαρτυρίες από την ισρα-
ηλινή κυβέρνηση, τη βραζιλιάνικη ισρα-
ηλινή Συνομοσπονδία και τη βραζιλιάνι-
κη ακροδεξιά.
Ο ιμπεριαλισμός, μέσα από τον πόλε-
μο του Ισραήλ, προσπαθεί να εξαναγκά-
σει σε τοποθετήσεις, σε εσωτερικές ρή-
ξεις και να ενισχύσει τις συντηρητικές και
ολιγαρχικές δυνάμεις ώστε ν’ αποστα-
θεροποιήσουν και να επιτεθούν σε προ-
οδευτικές κυβερνήσεις. Ο Πρόεδρος της
Κολομβίας, Γκουστάβο Πέτρο, ο οποίος
αντιστάθηκε σθεναρά στην ενέργεια
του Ισραήλ, είναι τώρα θύμα μιας τερά-
στιας νομιμοφανούς πραξικοπηματικής
πίεσης. Στη Βραζιλία απειλούν τη δημο-
κρατική διαδικασία, προσπαθώντας να
εμπλέξουν την κυβέρνηση σε μια απο-
τυχημένη δίωξη των υπερασπιστών του
παλαιστινιακού λαού.
Αυτό γίνεται σ’ ένα σιωπηλό πεδίο
όπου, χωρίς να ρίξει ούτε μια βολή, χρό-
νο με το χρόνο, ο νεοφιλελευθερισμός
οικειοποιείται τον πλούτο της χώρας.
Παραδίδεται μέρος των περιουσιακών
στοιχείων των Petrobrás, Companhia
Vale do Rio, Eletrobrás, Embraer,
Usiminas, Açominas, CSN και της αυτο-
νομία της Κεντρικής Τράπεζας. Μ’ ένα
δημόσιο χρέος που καταβροχθίζει το
45% του προϋπολογισμού της Ένωσης.
Ο Λούλα, προπύργιο της εθνικής αντί-
στασης, επιδιώκει να επιβιώσει και ν’
αναπτύξει τη χώρα, έχοντας να κάνει
συμφωνίες με διεφθαρμένους βουλευ-
τές για να εγκρίνει την ένταξη των φτω-
χών στον προϋπολογισμό της Ένωσης.
Μια παρόμοια κατάσταση υπάρχει στην
Αργεντινή και σε αρκετές χώρες της Νό-
τιας Αμερικής.
Συνέλαβαν τον Λούλα αλλά αυτός
επανεξελέγη. Και πάλι θα επιδιώξουν να
επανασχεδιάσουν το αποτυχημένο πρα-
ξικόπημα, που ενισχύεται από την εκλο-
γική νίκη του Μιλέι στη γειτονική Αργε-
ντινή. Και δεν έχουμε αυταπάτες: ένα
νέο πραξικόπημα βρίσκεται σ’ εξέλιξη
στη χώρα, με τα πιο ποικίλα χαρακτηρι-
στικά. Απέναντι στις Brics11 και τις σχέ-
σεις της Βραζιλίας με την Κίνα και τη Ρω-
σία, ο αγγλοαμερικανικός σιωνιστικός
ιμπεριαλισμός σίγουρα θα σχεδιάζει πά-
ντα ένα πιθανό πραξικόπημα ενάντια
στη βραζιλιάνικη δημοκρατία, όπως
έκανε το 1964 με το στρατιωτικό πρα-
ξικόπημα, το 2016 ενάντια στην πρόε-
δρο Ντίλμα και στις 8 Ιανουαρίου 2023
, παίρνοντας τις πιο ποικίλες μορφές.
Θα επιδιώκουν πάντα να διασφαλίζουν
ότι η Βραζιλία δεν θα γίνει κυρίαρχη δη-
μοκρατία, ανεξάρτητη από τις επιταγές
του ιμπεριαλισμού.
Το μέλλον της Βραζιλίας θα εξαρτηθεί
από την εναρμόνιση της πολιτικής ηγε-
σίας με το λαό, την πολιτικοποίηση των
οργανώσεων μας, την αντιμετώπιση του
φασισμού και του μπολσοναρισμού, της
οπισθοδρόμησης που αντιπροσωπεύ-
ουν οι ευαγγελικές εκκλησίες της Πε-
ντηκοστής, ο σιωνισμός, οι πολιτοφυ-
λακές και οι έμποροι ναρκωτικών, που
υποστηρίζονται από τη συγκέντρωση
πλούτου στη χώρα. Αυτά δεν είναι κα-
θήκοντα που μπορούν να λυθούν με μια
«ασημένια σφαίρα». Είναι ένα προτσές
που απαιτεί μια πολιτική με επίκεντρο
την εθνική κυριαρχία και τη λαϊκή οργά-
νωση. Η συγκέντρωσή μας αποκλειστι-
κά γύρω από την αντιπαράθεση με τη
νεοφιλελεύθερη δεξιά στο Εθνικό Κο-
γκρέσο μας αφήνει εύθραυστους. Αν και
ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ,
ΤΗΣ ΚΑΡΑΪΒΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
posadiststoday.com
ΤΕΛΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ στις Βρυξέλλες,
18.7.2023, των κοινωνικών,
πολιτικών, συνδικαλιστικών,
φεμινιστικών, περιβαλλοντικών
και λαϊκών οργανώσεων και
κινημάτων που συμμετέχουν.
Πρόλογος: Μια επιτυχημένη Σύνο-
δος Κορυφής των Λαών της Λατινικής
Αμερικής, της Καραϊβικής και της Ευ-
ρώπης, διοργανώθηκε στις Βρυξέλ-
λες στις 17‐18 Ιουλίου 2023. Πραγμα-
τοποιήθηκε παράλληλα με την τρίτη
συνάντηση ΕΕ‐CELAC που λάμβανε
χώρα τότε στις 17‐18 Ιουλίου στο Βρυ-
ξέλλες επίσης. Οι Ποσαδιστές αποτε-
λούν μέρος του Ευρωπαϊκού Δικτύ-
ου Αλληλεγγύης με τη Μπολιβαριανή
Επανάσταση που συμμετείχε σ’ αυτή
τη Σύνοδο Κορυφής των Λαών. Το πα-
ρακάτω ντοκουμέντο είναι η Τελική
Δήλωση της Συνόδου Κορυφής των
Λαών της Λατινικής Αμερικής, της Κα-
ραϊβικής και της Ευρώπης: Στις 17‐18
Ιουλίου, η Σύνοδος Κορυφής των Λα-
ών συγκεντρώθηκε στις Βρυξέλλες,
όπου συμμετείχαν κοινωνικές, πολιτι-
κές, συνδικαλιστικές, φεμινιστικές, πε-
ριβαλλοντικές και λαϊκές οργανώσεις
και κινήματα, από τη Λατινική Αμε-
είναι αναγκαία αυτή η κοινοβουλευτική
αντιπαράθεση, μας αφήνει αποδυναμω-
μένους και αποσυγκεντρωμένους, απέ-
ναντι στο υπαρκτό βάρος της πλειοψη-
φίας των ελίτ στο Εθνικό Κογκρέσο.
Η δημιουργία δημόσιων, ανεξάρτη-
των και Λαϊκών ΜΜΕ είναι επείγον και
ζήτημα ζωής και θανάτου. Η άφιξη των
νέων τεχνολογιών επικοινωνίας έχει δώ-
σει στη δεξιά ένα μεγάλο πλεονέκτημα
στο να χειραγωγεί την κοινή γνώμη σε
διάφορα μέρη του κόσμου. Η νίκη του
ψέματος και της φασιστικής εκστρα-
τείας του Μιλέι απέναντι στην περονι-
κή κυβέρνηση βασίστηκε στα κοινωνι-
κά δίκτυα και στην αποπολιτικοποίηση
μιας νεολαίας περιθωριοποιημένης από
την οικονομία και στη δυσαρέσκεια και
την απόγνωση ενός πληθυσμού που
ζούσε σε καθεστώς υπερπληθωρισμού.
Η είσοδος των επαναστατικών και δη-
μοκρατικών τομέων στον σύγχρονο
επικοινωνιακό πόλεμο του διαδικτύου,
είναι ακόμη αργή, αλλά με την πάροδο
του χρόνου αυτό θα ξεπεραστεί: ακόμα
και με τα κατάφωρα ψέματα για τα γεγο-
νότα στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, όλα
έχουν ένα όριο, τόσο ώστε εκατομμύρια
άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους σε
διάφορα μέρη του κόσμου για να υπε-
ρική, την Καραϊβική και την Ευρώπη,
ανταποκρίθηκαν στο πλουραλιστι-
κό, αντιπροσωπευτικό, ποικιλόμορφο
κι ενωτικό κάλεσμα των λαών, ασκώ-
ντας τη Διπλωματία των Λαών, και δή-
λωσαν:
1) Σε μια εποχή που ο ιμπεριαλισμός
αναπτύσσει μια επίθεση με στόχο να
χωρίσει τον κόσμο σε μπλοκ χωριστών
κρατών που αντιμετωπίζουν το ένα το
άλλο. Όπου ο ιμπεριαλισμός οργα-
νώνει προκλήσεις, αποκλεισμούς, πι-
έσεις και μονομερή καταναγκαστικά
μέτρα, ενάντια σε Λαούς που δεν υπο-
τάσσονται στον ιμπεριαλισμό και δεν
εξυπηρετούν τα συμφέροντά του, με
αποτέλεσμα την καταστροφή και τον
θάνατο σε πολλές περιοχές του πλα-
νήτη:
Αυτή η Σύνοδος των Λαών κατανόη-
σε ότι η συνάντηση μεταξύ της CELAC
και της ΕΕ ήταν μια ευκαιρία για πρόο-
δο στη δημιουργία ενός πολυπολικού
κόσμου, με πολυμερείς σχέσεις, που
επιτρέπουν στην Ανθρωπότητα να
προχωρήσει με Ειρήνη σε αρμονία με
τη Μητέρα Γη. Στόχος είναι να σημειω-
θεί πρόοδος στην οικοδόμηση σχέσε-
ων μεταξύ Ευρώπης, Λατινικής Αμερι-
κής και Καραϊβικής και να ενισχυθεί η
ρασπιστούν τον παλαιστινιακό λαό. Η
ανθρωπότητα μαθαίνει επίσης να χρη-
σιμοποιεί αυτά τα μέσα για ν’ αντιστέ-
κεται. Αλλά όταν, όπως στην περίπτωση
της Παλαιστίνης, περνάμε «από τα όπλα
της πειθούς στην πειθώ των όπλων», δεν
θα είναι η κολοσσιαία χειραγώγηση των
πληροφοριών στον κόσμο που θ’ απο-
τρέψει τη νίκη.
Η συγκρότηση ενός αντιιμπεριαλιστι-
κού μετώπου, ανάμεσα στις Brics11, τις
Ενώσεις των Ασιατικών Χωρών, τις Ορ-
γανώσεις των Χωρών της Αφρικής και
της Λατινικής Αμερικής, είναι θεμελιώ-
δης, καθώς δεν αποκλείεται η επέκταση
του πολέμου των Ισραήλ και ΗΠΑ στην
περιοχή της Μέσης Ανατολής, για να
μην αναφερθούμε στην παραφροσύνη
της παγκόσμιας ελίτ και των ΗΠΑ, στην
προσπάθειά τους να επιβιώσουν, να ξε-
κινήσουν έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο
που από τη φύση του θα είναι ατομικός,
σε μια εποχή που τα ατομικά όπλα μπο-
ρούν να εμπορευματοποιούνται. Όλα
είναι δυνατά σ’ αυτή τη μετάβαση από
τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό. Δεν
είναι ότι θέλουμε τον πόλεμο, αλλά είναι
η φύση της ταξικής πάλης, καθόλου ει-
ρηνική. Όπως ήταν και η μετάβαση από
τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό.
συνεργασία. Αυτή η συνεργασία πρέ-
πει να βασίζεται στον αμοιβαίο σεβα-
σμό και την αμοιβαιότητα, με το λαό
στο επίκεντρο των δημόσιων πολι-
τικών, χωρίς εξωτερικές επεμβάσεις,
απορρίπτοντας κατηγορηματικά κά-
θε πολιτική ή στρατιωτική ενέργεια
που αποσκοπεί στην επέμβαση στην
πολιτική, οικονομική και κοινωνική
ανάπτυξη της περιοχής, απορρίπτου-
με κατηγορηματικά οποιαδήποτε πο-
λιτική ή στρατιωτική ενέργεια που
αποσκοπεί στην επέμβαση στην ομα-
λή ανάπτυξη των θεσμών και των συ-
νταγματικών κανόνων οποιουδήποτε
από τα κράτη που συμμετέχουν στη
σύνοδο κορυφής και γι’ αυτό καταδι-
κάζουμε τις εκστρατείες μέσων ενη-
μέρωσης που στοχεύουν στην απο-
σταθεροποίηση των κυβερνήσεων
της Λατινικής Αμερικής και της Καρα-
ϊβικής που έχουν δημοκρατικά εκλεγ-
μένους αντιπροσώπους από τον λαό
τους.
Σημειώνουμε λοιπόν με ενδιαφέρον
την άνοδο των δυνάμεων που υπε-
ρασπίζονται μια νέα πολυπολική και
πολυκεντρική διεθνή τάξη, ανακοι-
νώνοντας τη σταδιακή έλευση μιας
παγκόσμιας αρχιτεκτονικής βασισμέ-
νης στην αλληλεγγύη και τη συνεργα-
σία μεταξύ κυρίαρχων εθνών. Βλέπου-
με με αισιοδοξία και συμπάθεια το νέο
προοδευτικό κύμα που αναπτύσσεται
στη Λατινική Αμερική και την Καραϊ-
βική. Χαιρετίζουμε τον ηρωικό τους
αγώνα για κυριαρχία, κοινωνική ευη-
μερία και συμμετοχική δημοκρατία,
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 21
που στοχεύει στη βελτίωση των συν-
θηκών διαβίωσης και την ευημερία
των λαών, στην προώθηση της ενότη-
τας και της Περιφερειακής Ολοκλήρω-
σης, με αλληλεγγύη και στην επανε-
νεργοποίηση με περισσότερο σθένος
των CELAC και UNASUR.
Εκτιμούμε επίσης ιδιαίτερα τον
πρωτοποριακό ρόλο της Μπολιβα-
ριανής Συμμαχίας για τους Λαούς της
Αμερικής μας (ALBA), που ιδρύθηκε
από τους Φιντέλ Κάστρο και Ούγκο
Τσάβες και υποστηρίζουμε το κάλε-
σμα του Φόρουμ του Σάο Πάολο που
διακηρύσσει: «Ας ξεπεράσουμε τις δι-
αφορές. Ας οικοδομήσουμε την ευ-
ρύτερη ενότητα στην ποικιλομορφία
των κομμάτων, των κοινωνικών και
λαϊκών κινημάτων και της προοδευτι-
κής και αριστερής διανόησης σε κάθε
οργανισμό, χώρα και ήπειρο. Θα συνε-
χίσουμε να ενωνόμαστε για την Περι-
φερειακή Ολοκλήρωση, για την προ-
ώθηση της κυριαρχίας της Λατινικής
Αμερικής και της Καραϊβικής!».
Χαιρετίζουμε την 20ή επέτειο του
Δικτύου Διανοουμένων, Καλλιτε-
χνών και Κοινωνικών Κινημάτων για
την Προάσπιση της Ανθρωπότητας
(REDH), ένα κίνημα σκέψης και δρά-
σης του οποίου οι κατευθυντήριες αρ-
χές είναι: η υπεράσπιση της ειρήνης,
της μνήμης, της αλήθειας και της πολ-
λαπλότητας των πληροφοριών, η Ολο-
κλήρωση και Κυριαρχία των λαών, η
διατήρηση του περιβάλλοντος και η
ενότητα στην πολιτιστική πολυμορ-
φία.
2) Η Σύνοδος του Λαού:
Καταδικάζει τον άδικο και παράνο-
μο αποκλεισμό που υπέστη η Κούβα
από τις ΗΠΑ και συμμερίζεται τη Δια-
κήρυξη που εγκρίθηκε στην 26η Συ-
νέλευση του Φόρουμ του Σάο Πάολο,
που πραγματοποιήθηκε στη Μπραζί-
λια από τις 29 Ιουνίου έως τις 2 Ιουλί-
ου 2023, επιβεβαιώνοντας την ηρωική
αντίσταση της Κούβας σε περισσότε-
ρο από μισό αιώνα άδικο κι εγκληματι-
κό αποκλεισμού από την αυτοκρατο-
ρική δύναμη των ΗΠΑ. Η αξιοπρέπεια
του κουβανικού λαού είναι παράδειγ-
μα για όλα τα έθνη και όλα τα λαϊκά
κόμματα στον κόσμο και αισθανόμα-
στε ταυτισμένοι όταν η συνάντηση
του Φόρουμ του Σάο Πάολο αποφασί-
ζει ν’ ανακηρύξει την Κούβα «παγκό-
σμια κληρονομιά αξιοπρέπειας».
Καταδικάζει τη χρήση δικαστικών
μέτρων και «ψευδών ειδήσεων» για
την παραπομπή προοδευτικών ηγε-
τών της Λατινικής Αμερικής που έχουν
εκλεγεί δημοκρατικά από τους λα-
ούς τους κι απορρίπτει την παράνο-
μη πολιτική κυρώσεων και μονομε-
ρών καταναγκαστικών μέτρων που
επέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στη
Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενε-
ζουέλας και στη Δημοκρατία της Νι-
22 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
καράγουας, που συνιστούν απάνθρω-
πο και εγκληματικό αποκλεισμό των
οικονομιών και των λαών αυτών των
δύο χωρών. Απορρίπτει επίσης την
πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης να
επικυρώνει και σε ορισμένες περιπτώ-
σεις να επαναλαμβάνει τις κυρώσεις
των ΗΠΑ κατά της Βενεζουέλας και
της Νικαράγουας.
Προτρέπει έντονα την κυβέρνηση
των ΗΠΑ να καταργήσει πλήρως, άμε-
σα και χωρίς όρους όλα τα μέτρα που
παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώ-
ματα των λαών της Λατινικής Αμερι-
κής και της Καραϊβικής, συμπεριλαμ-
βανομένης της πραγματοποίησης του
δικαιώματός τους στην ανάπτυξη και
την επιδίωξη της ευημερίας τους.
Ειδικότερα, καταδικάζει την απα-
γωγή και την αυθαίρετη κράτηση
του Μπολιβαριανού διπλωμάτη Άλεξ
Σάαμπ από την κυβέρνηση των ΗΠΑ,
ενώ εκτελούσε ανθρωπιστική εργα-
σία στο εξωτερικό, για την απόκτηση
φαρμάκων και τροφίμων, προκειμέ-
νου να μετριαστούν οι εγκληματικές
συνέπειες των μέτρων μονομερούς
καταναγκασμού που ελήφθησαν κατά
του λαού της Βενεζουέλας. Απαιτούμε
την άμεση απελευθέρωσή του.
Απορρίπτει την άνοδο της ακροδε-
ξιάς στην Ευρώπη, που τροφοδοτείται
από την εφαρμογή αυταρχικών, αντι-
δραστικών και πατριαρχικών πολιτι-
κών που έχουν καταστείλει τα κοινω-
νικά δικαιώματα κι έχουν κάνει τη ζωή
πιο επισφαλή για εκατομμύρια αν-
θρώπους σε όλη την Ευρώπη.
Υποστηρίζει την εφαρμογή κοινω-
νικά προοδευτικών πολιτικών που
εμποδίζουν να συνεχίσουν οι λαοί της
Ευρώπης να υφίστανται τις συνέπειες
μιας κρίσης που δεν προκάλεσαν.
Εκφράζει την αλληλεγγύη της στις
προσπάθειες της κολομβιανής κυβέρ-
νησης του Προέδρου Πέτρο να προ-
ωθήσει την κοινωνική αλλαγή, μ’ ένα
νέο εργατικό δίκαιο υπέρ της εργατι-
κής τάξης, μ’ ένα νέο εκπαιδευτικό σύ-
στημα που εγγυάται πραγματικά το
δικαίωμα στην εκπαίδευση και με την
πρόοδο προς ένα καθολικό και ποιοτι-
κό σύστημα δημόσιας υγείας.
Σήμερα η Βολιβία προοδεύει στη
βελτίωση της οικονομίας της με ισό-
τητα, κοινωνική δικαιοσύνη και ευ-
ημερία, στενά δεμένη με τις αρχικές
ιθαγενείς ρίζες της, με τις εμπειρίες
και τους στόχους του συνδικαλιστικού
κινήματος, με την προστασία των αν-
θρωπίνων δικαιωμάτων των αυτόχθο-
νων και των αγροτών και της μητέρας
Γη.
Βλέπει με ελπίδα την επιστροφή του
Λούλα στην προεδρία της Βραζιλίας,
μετά από τις κάθε είδους επιθέσεις και
χειρισμούς εναντίον του και μετά τη
λαϊκή απόρριψη των ακροδεξιών πο-
λιτικών του Μπολσονάρο. Η πολιτική
του Λούλα ανοίγει το δρόμο για μια
νέα φάση προόδου στη Βραζιλία, που
μας επιτρέπει να θεωρήσουμε αυτή τη
νίκη σαν παράδειγμα καταπολέμησης
και ήττας του φασισμού και που βασί-
ζεται στην επιμονή στην κοινωνική,
συνδικαλιστική και πολιτική δουλειά.
Χαιρετίζει την ώθηση που δόθη-
κε από τη δημιουργία μιας κοινωνι-
κής οργάνωσης CELAC σαν χώρο εκ-
προσώπησης των λαών της Λατινικής
Αμερικής και της Καραϊβικής κι επιμέ-
νει να αναγνωριστεί από την ΕΕ και τις
οργανώσεις της σαν αντίστοιχη δημι-
ουργία ενός κοινωνικού χώρου δια‐
περιφερειακής λαϊκής συμμετοχής.
Καταδικάζει την καταστολή στο Πε-
ρού που άφησε 69 νεκρούς, 49 από
τους οποίους φέρεται να σκοτώθη-
καν με στρατιωτικά και αστυνομικά
όπλα. Απορρίπτουμε την ποινικοποί-
ηση της κοινωνικής διαμαρτυρίας και
την παρεμπόδιση του δικαιώματος
στην ειρηνική κινητοποίηση. Απαι-
τούμε να σταματήσουν οι δίκες και
να απελευθερωθούν οι κρατούμενοι.
Καταδικάζουμε επίσης το γεγονός ότι
η κυβέρνηση της Ντίνα Μπολουάρ-
τε επικύρωσε την παρουσία αμερικα-
νικών στρατευμάτων για εκφοβισμό
του πληθυσμού.
Απορρίπτουμε τη δήλωση του Πε-
ρουβιανού Κογκρέσου κατά των Προ-
έδρων Γκουστάβο Πέτρο, Μανουέλ
Λόπεζ Ομπραδόρ και του πρώην Προ-
έδρου Έβο Μοράλες, επειδή δικαιολο-
γημένα καταδίκασαν την πολιτική και
κοινωνική κατάσταση στο Περού.
3) Απαιτεί σεβασμό του δικαιώμα-
τος του λαού της Αϊτής στην αυτο-
διάθεση, χωρίς πραξικοπήματα που
προετοιμάζονται από τον παγκόσμιο
Βορρά, χωρίς στρατιωτικές καταλή-
ψεις της επικράτειάς της, όπως συνέ-
βη κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων
της Προσωρινής Πολυεθνικής Δύνα-
μης (PMF) και της MINUSTA (σταθερο-
ποιητική αποστολή του ΟΗΕ στην Αϊ-
τή, που εγκρίθηκε από το Συμβούλιο
Ασφαλείας του ΟΗΕ κι εμπλέκεται στη
συστηματική σεξουαλική κακοποίηση
κοριτσιών, αγοριών και γυναικών).
4) Από μια οπτική ενεργητικής αλ-
ληλεγγύης, υποστηρίζουμε ότι η ελευ-
θερία μετακίνησης δεν είναι μόνο εγ-
γενές ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά έχει
επίσης θετικό αντίκτυπο στις κοινω-
νίες υποδοχής. Κατά συνέπεια, είναι
αναγκαίο, αφενός να καταγγελθεί και
να δημοσιοποιηθεί η παραβίαση των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μετα-
ναστών και των οικογενειών τους και
αφετέρου να υπερασπιστούμε και να
προστατεύσουμε τα θύματα της αν-
θρωπιστικής τραγωδίας στους δρό-
μους, με μετανάστες, οι περισσότεροι
από τους οποίους είναι γυναίκες και
κορίτσια που πέφτουν θύματα εμπο-
ρίας ανθρώπων, με σκοπό τη σεξουα-
λική εκμετάλλευση. Σύμφωνα με αυ-
τή τη Σύνοδο Κορυφής, είναι καιρός
οι χώρες του Βορρά και του Νότου ν’
αναγνωρίσουν τα αμοιβαία οφέλη της
μετανάστευσης και να εφαρμόσουν
τις πολιτικές ανάλογα.
5) Σημειώνει με ανησυχία ότι οι νέ-
οι και στις δύο ηπείρους πλήττονται
από την ανεργία, τις αυξανόμενες ανι-
σότητες και τους περιορισμούς στην
προσωπική και επαγγελματική τους
ανάπτυξη. Εμπνευσμένη από την κινη-
ματική δύναμη της νεολαίας, υποστη-
ρίζει την ενδυνάμωση των νέων στο ν’
αναλάβουν το ρόλο να αλλάξουν τη
ζωή τους, να πραγματοποιήσουν τα
αιτήματά τους και να διασφαλίσουν
ότι τα δικαιώματά τους εκπληρώνο-
νται χωρίς διακρίσεις και για μεγαλύ-
τερη κοινωνική δικαιοσύνη.
6) Σημειώνει ότι παρά την πρόο-
δο που έχει σημειωθεί, ο ρατσισμός,
οι φυλετικές διακρίσεις, η ξενοφοβία
και οι σχετικές μορφές μισαλλοδοξί-
ας. εξακολουθούν να υφίστανται και
υπονομεύουν το σεβασμό όλων των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ατό-
μων αφρικανικής καταγωγής, ιδιαίτε-
ρα των γυναικών και των παιδιών που
πέφτουν θύματα διακρίσεων. Προτρέ-
πει για την υιοθέτηση νόμων και την
εφαρμογή πολιτικών και προγραμμά-
των που εγγυώνται την αποτελεσμα-
τική προστασία των Αφρικανών ή με
αφρικανική καταγωγή, που είναι θύ-
ματα φυλετικών διακρίσεων.
7) Στο πλαίσιο της προετοιμασίας
αυτής της συνόδου, διοργανώσαμε
για δύο ημέρες συνέδρια και συζητή-
σεις, μοιραζόμενοι τις εμπειρίες των
αγώνων μας και συζητώντας εναλλα-
κτικές λύσεις στα προβλήματα που
επηρεάζουν τους λαούς μας. Έχουμε
αναπτύξει σχέδια που δείχνουν ξεκά-
θαρα την αποφασιστικότητά μας να
συνεργαστούμε και να συντονίσουμε
τις δυνάμεις μας.
Προτείνουμε ν’ αγωνιστούμε και
να ενωθούμε με συντονισμένο τρό-
πο για να οικοδομήσουμε μια Πολυ-
πολική Διεθνή Τάξη, βασισμένη σε πο-
λυμερείς σχέσεις, η οποία επιτρέπει
την ανάπτυξη των αρχών και των δι-
καιωμάτων που αναγνωρίζονται στον
Ιδρυτικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα κάθε
λαού να καθορίζει ελεύθερα το μέλ-
λον του, χωρίς εξωτερική επέμβαση,
με την ικανότητα να θέσει τον πλού-
το του και τους φυσικούς του πόρους
στην υπηρεσία της βελτίωσης των
συνθηκών διαβίωσης της κοινωνικής
πλειοψηφίας, που σήμερα υποφέρει
από πείνα, ιάσιμες ασθένειες και έλ-
λειψη στέγης. Σ’ αυτούς τους καιρούς
επισιτιστικής κρίσης, απαιτούμε την
ενίσχυση της παραδοσιακής γεωργίας
και του διεπιστημονικού διαλόγου για
την επίτευξη της επισιτιστικής ασφά-
λειας στο πλαίσιο της παγκόσμιας κυ-
ριαρχίας.
– Αυτή η Σύνοδος Κορυφής καλεί
τους λαούς του κόσμου, τις πολιτικές
δυνάμεις της αριστεράς, τους προο-
δευτικούς ανθρώπους και τα κοινω-
νικά και λαϊκά κινήματα της Λατινι-
κής Αμερικής και της Καραϊβικής και
ειδικότερα τη CELAC και την ALBA,
να εκφράσουν σαφή και ενεργό αλ-
ληλεγγύη στον αγώνα ενάντια στην
αποικιοκρατία και για το αναφαίρετο
δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του λαού
των Σαχράουι και του νόμιμου εκπρο-
σώπου του, του Μετώπου Πολισάριο.
Στο ίδιο πνεύμα, η Σύνοδος Κορυ-
φής εκφράζει την αλληλεγγύη της
στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού
για την υπεράσπιση του δικαιώματός
του να σχηματίσει ανεξάρτητο κράτος
σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, καταγ-
γέλλοντας την καταπίεση των ισραη-
λινών δυνάμεων κατοχής.
– Αυτή η Σύνοδος Κορυφής γιορτά-
ζει το γεγονός ότι η 7η Σύνοδος Κορυ-
φής της CELAC, που πραγματοποιήθη-
κε στο Μπουένος Άιρες τον Ιανουάριο
του 2023, κήρυξε τη Λατινική Αμερική
και την Καραϊβική ζώνη ειρήνης, όπως
εγκρίθηκε στην Αβάνα στο πλαίσιο
της 2ης συνόδου κορυφής της CELAC
το 2014. Ελπίζουμε ότι οι χώρες μέλη
θ’ ακολουθήσουν αυτό το παράδειγμα
προκειμένου να συμβάλουν αποτελε-
σματικά στην παγκόσμια ειρήνη.
– Σ’ αυτή τη στιγμή της ιστορίας, γε-
μάτη συγκρούσεις, δικαιολογούμε την
υπεράσπιση του πολιτισμού της ειρή-
νης σαν θεμέλιο του πολιτισμού. Προ-
τρέπουμε αυτές οι συγκρούσεις να
επιλυθούν με ειρηνικά μέσα και διπλω-
ματικές διαπραγματεύσεις. Υποστηρί-
ζουμε τις προσπάθειες των Προέδρων
Λούλα, Λόπεζ Ομπραδόρ, αρκετών
Αφρικανών προέδρων και της Κινε-
ζικής κυβέρνησης για τον τερματι-
σμό της στρατιωτικής σύγκρουσης
στην Ουκρανία. Μ’ αυτή την έννοια,
μιας λύσης της σύγκρουσης μέσω δι-
απραγματεύσεων, υποστηρίζουμε τις
πρωτοβουλίες του Προέδρου Πέτρο
για απόλυτη ειρήνη στην Κολομβία κι
αναγνωρίζουμε το ρόλο της Κούβας,
του Μεξικού και της Βενεζουέλας σαν
εγγυητές της ειρηνευτικής διαδικασί-
ας και των συμφωνιών του 2016 στην
Κολομβία.
8) Παράλληλα με τη Λαϊκή μας Σύ-
νοδο, πραγματοποιήθηκε η 3η Σύνο-
δος Κορυφής Αρχηγών Κρατών και
Κυβερνήσεων της CELAC και της ΕΕ,
που θεωρήθηκε σαν αφορμή για την
εμβάθυνση των σχέσεων μεταξύ των
δύο περιοχών, με αφετηρία τη στρα-
τηγική αυτονομία. Αποδοκιμάζουμε
τις προσπάθειες της ΕΕ να επιβάλει
μονομερείς και αδιαφανείς πρωτο-
βουλίες και μεθόδους που αντίκεινται
στο πνεύμα του σεβασμού, του διαλό-
γου και της συνεργασίας που θα πρέ-
πει να επικρατούν στις δια‐περιφερει-
ακές σχέσεις. Σαν Σύνοδος Κορυφής
των Λαών, θα συνεχίσουμε να πιέζου-
με για δια‐ περιφερειακές συναντή-
σεις, βασισμένες στην ισότητα και τη
διαφάνεια, που προσφέρουν πραγμα-
τικές λύσεις στις πολιτικές, κοινωνικές,
περιβαλλοντικές και οικονομικές προ-
κλήσεις των λαών μας.
9) Είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτή η
Σύνοδος Κορυφής θα δώσει ώθηση
στον αγώνα των λαών και μ’ αυτή την
τελική δήλωση, ζητάμε έναν οδικό
χάρτη που θα περιλαμβάνει τα ακό-
λουθα στοιχεία:
– Υποστήριξη στη διεξαγωγή Διε-
θνούς Δικαστηρίου ενάντια στον απο-
κλεισμό της Κούβας, που θα διεξαχθεί
στις 16 και 17 Νοεμβρίου 2023, σαν
μια μεγάλη δράση κινητοποίησης, κα-
ταγγελίας κι απαίτησης του λαού ενά-
ντια στον αποκλεισμό. Απαιτούμε τη
διαγραφή της Κούβας από τη λίστα
των κρατών που χορηγούν την τρομο-
κρατία.
– Συμμετοχή όλων των οργανώσε-
ών μας στις κινητοποιήσεις της 21ης
Σεπτεμβρίου, για την υπεράσπιση της
Ειρήνης και της Αλληλεγγύης, ενάντια
στην πολεμική κλιμάκωση και για τη
διάλυση των στρατιωτικών μπλοκ, δε-
σμευόμενοι να συνεχίσουμε να εργα-
ζόμαστε για την ανακήρυξη του Ατλα-
ντικού και της Μεσογείου σαν Ζώνη
Ειρήνη, χωρίς στρατιωτικές βάσεις.
– Προώθηση μιας εκστρατείας για
την καταγγελία των αποκλεισμών και
των καταναγκαστικών μέτρων από τα
οποία υποφέρουν πολλά κράτη στον
κόσμο στα χέρια του ιμπεριαλισμού
και ειδικότερα εκείνα που υποφέρουν
περισσότερο, η Κούβα, η Βενεζουέ-
λα και η Νικαράγουα και τα οποία μέ-
τρα πρέπει να σταματήσουν αμέσως.
Σε αυτό το πλαίσιο καταδικάζουμε τη
χρήση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
σαν μέσο στην υπηρεσία αυτών των
επιθέσεων.
– Απαίτηση για τερματισμό των μο-
νομερών κυρώσεων, οι οποίες συνι-
στούν σαφή επέμβαση στις εσωτερι-
κές υποθέσεις αυτών των κρατών. Η
ΕΕ δεν μπορεί να είναι ο αρχιτέκτο-
νας ή συνεργός αυτών των παράνο-
μων ενεργειών. Κατά συνέπεια προ-
τείνουμε να ενεργήσει άμεσα εντός
αυτής και σε όλους τους διεθνείς δι-
καστικούς και πολιτικούς θεσμούς, για
να επιτευχθεί η απόσυρσή τους.
– Υποστήριξη του αγώνα των γυναι-
κών ενάντια στην πατριαρχία, για την
υπεράσπιση της ζωής χτίζοντας δίκαι-
ες και χειραφετικές κοινωνίες.
– Η πρόταση του προέδρου της Βο-
λιβίας Λουίς Άρσε Κατακόρα να συ-
γκληθεί η Γενική Συνέλευση της Γης το
2024, για να προστατεύσουμε το κοι-
νό μας σπίτι, τη Μητέρα Γη και να συ-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 23
ζητήσουμε τις συνέπειες του καπιτα-
λιστικού μοντέλου ανάπτυξης, που
οδήγησε στην καταστροφή του πλα-
νήτη μας, και να προωθήσουμε τη δη-
μιουργία του Μόνιμου Διακυβερνητι-
κού Μηχανισμού Υδάτων στον ΟΗΕ,
για τη διασφάλιση του δικαιώματος
στο πόσιμο νερό και τις εγκαταστά-
σεις υγιεινής, σαν βασικό ανθρώπινο
δικαίωμα για τους λαούς μας.
– Υπεράσπιση συμφωνιών και μέ-
τρων που συμβάλλουν στην ανά-
πτυξη δίκαιου εμπορίου, χρηματοπι-
στωτικών και οικονομικών σχέσεων,
εξισορροπημένων στη βάση του αμοι-
βαίου οφέλους και της υπεράσπισης
της Μητέρας Γης, πολυμερούς χαρα-
κτήρα, που βάζουν οριστικά τέλος
στην αποικιοκρατία, που έχει προκα-
λέσει τόσα πολλά δεινά στους λαούς
της Λατινικής Αμερικής και της Καρα-
ϊβικής.
– Υποστήριξη της διατήρησης, της
αναζωογόνησης και της προώθησης
των αυτόχθονων γλωσσών, για τη δια-
τήρηση της ταυτότητας, της ιστορίας,
του πολιτισμού, της γνώσης, των εθί-
μων και των παραδόσεων των λαών
μας, στο πλαίσιο της Διεθνούς Δεκαε-
τίας των Ιθαγενών Γλωσσών, υποστη-
ρίζοντας τις πολιτιστικές πρακτικές
και τα προγονικά φάρμακα των αυ-
τόχθονων πληθυσμών που διατηρού-
νται από τους ίδιους αυτούς λαούς.
– Επιμονή στην οικοδόμηση πλατ-
φορμών επικοινωνίας από τις οποίες
μπορούν να διαδοθούν πραγματικές
και αληθινές πληροφορίες, που βά-
ζουν τέλος στη χειραγώγηση των μέ-
σων ενημέρωσης στην υπηρεσία του
ιμπεριαλισμού και στο μπλοκάρισμα
της πληροφορίας από αυτόν.
– Ανάπτυξη μηχανισμών επικοινω-
νίας και συνεργασίας μεταξύ όσων
συμμετέχουν σ’ αυτή τη Λαϊκή Σύνο-
δο, ώστε να δοθεί συνέχεια στο έργο
και στις προτάσεις της και να γίνει πιο
αποτελεσματικός ο αγώνας μας.
Αυτή η Διάσκεψη των Λαών της Λα-
τινικής Αμερικής, της Καραϊβικής και
της Ευρώπης ολοκλήρωσε τις εργα-
σίες της με την έκκληση να συνεχι-
στεί ο λαϊκός αγώνας όπως παρουσι-
άζεται στις διάφορες αναφορές που
συνοδεύουν την παρούσα Διακήρυ-
ξη. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΚΙ ΕΜΠΡΟΣ, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ
ΤΩΝ ΛΑΩΝ.
Βρυξέλλες, 18/7/2023
24 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Ο Λούλα και η σύνοδος κορυφής του Μπελέμ
για την υπεράσπιση του Αμαζονίου
Posadistas Hoje, 10/9/2023
Η διεξαγωγή της συνόδου κορυφής
στο Μπελέμ, που συγκέντρωσε 8 χώ-
ρες του Αμαζονίου, προέδρους και εκ-
προσώπους των παν‐αμαζόνιων χω-
ρών (Βραζιλία, Βολιβία, Κολομβία,
Εκουαδόρ, Γουιάνα, Περού, Σουρινάμ
και Βενεζουέλα) έχει νόημα που ξεπερ-
νά αυτές τις χώρες κι αποκτά μια ιστο-
ρική και παγκόσμια σημασία.
Η συζήτηση για τη διατήρηση του
δάσους του Αμαζονίου μας επιτρέ-
πει να έχουμε μια ευρύτερη συζήτη-
ση. Πρώτον, πρόκειται για τη διατήρη-
ση ενός δάσους που εκπληρώνει μια
σημαντική λειτουργία, συμβάλλοντας
στην υγεία του κλίματος του πλανήτη
Γη. Δεύτερον, να ξεκαθαριστεί ότι αν
σήμερα έχουμε πρόβλημα με τη στιβά-
δα του όζοντος λόγω εκπομπών CO2,
αυτό οφείλεται στη συσσώρευση CO2
που εκπέμπεται μετά τη βιομηχανική
επανάσταση, από τις αναπτυγμένες κα-
πιταλιστικές χώρες, οι οποίες όχι μόνο
εκπέμπουν αέρια θερμοκηπίου, αλλά
και προκάλεσαν εκτεταμένες αποψι-
λώσεις των δασών, για να στηρίξουν
τη διαδικασία εκβιομηχάνισής τους. Εί-
ναι δίκαιο λοιπόν αυτές οι χώρες να ξο-
δεύουν οικονομικούς πόρους για τη δι-
ατήρηση ενός δάσους, όπως σωστά το
έθεσε ο Πρόεδρος Λούλα. Ενός δάσους
που ωφελεί ολόκληρο τον πλανήτη Γη.
Αυτή η στιγμή μας επιτρέπει να κά-
νουμε μια ευρύτερη συζήτηση για τις
σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, τη
φύση, τα ζώα και το σύμπαν, που επι-
δεινώθηκαν από το καπιταλιστικό σύ-
στημα παραγωγής και συσσώρευσης.
Σ’ αυτό το σύστημα το ανθρώπινο ον
ένιωθε πάντα ανώτερο από τη φύση.
Σε μια σχέση ανωτερότητας, αλαζονεί-
ας κι εκμετάλλευσης. Δεν καταλαβαί-
νει, έχει χάσει την ιστορική έννοια της
διαλεκτικής σχέσης ανάμεσα στους αν-
θρώπους, τη φύση, τα ζώα και το σύ-
μπαν, σαν την ίδια την προέλευση του
ανθρώπινου πολιτισμού.
Σε μια ευρύτερη συζήτηση, αξίζει ν’
ανακτήσουμε την ιστορία. Εδώ, σ’ αυτά
τα μέρη, υπήρχαν πολιτισμοί μεγάλης
σημασίας όπως οι αυτοκρατορίες των
Ίνκας, των Αζτέκων και των Μάγιας, οι
βραζιλιάνικες φυλές όπως οι Γκουαρά-
νι και οι Τουπιναμπάς, που απλά αποδε-
κατίστηκαν από την ιδιωτική ιδιοκτη-
σία.
Ο Έβο Μοράλες, πρώην πρόεδρος
της Βολιβίας, πριν από λίγο καιρό πα-
ρουσίασε έναν λογαριασμό για να
υπάρξει αποζημίωση από τις αναπτυγ-
μένες καπιταλιστικές χώρες, για τον
χρυσό, το ασήμι, το ξύλο κι άλλα πλού-
τη που έκλεψαν από την Αμερική για να
χρηματοδοτήσουν την εκβιομηχάνιση
της Ευρώπης.
Αυτό που έχουμε στο κατεστραμμέ-
νο δάσος του Αμαζονίου δεν είναι μι-
κρό σε σύγκριση με την καταστροφή
των δασών σε άλλες χώρες. Τώρα πρέ-
πει να το διατηρήσουμε. Αν στο παρελ-
θόν κατέστρεφαν τα πλούτη μας, τώρα
πρέπει να τα διατηρήσουμε. Να διατη-
ρήσουμε την ανάπτυξη των αυτόχθο-
νων κοινοτήτων και των παραδοσια-
κών πληθυσμών που κατοικούν στην
περιοχή του Αμαζονίου. Οι μεγαλύτε-
ροι υπερασπιστές του δάσους ήταν
αυτοί οι άνθρωποι. Να τους διατηρή-
σουμε με σεβασμό στη γνώση και τον
πολιτισμό τους, των αυτόχθονων πλη-
θυσμών που κατοικούν στα δάση και
τις πόλεις. Να διατηρήσουμε την Αμα-
ζονία με τεχνολογία, με την ανάπτυ-
ξη βιο‐φαρμάκων. Με την ανάπτυξη
συλλογικών μορφών παραγωγής, χω-
ρίς τσιφλίκια, με κρατική στήριξη στην
υγεία και την παιδεία των πληθυσμών.
Η τεχνολογία για την ορθολογική εκ-
μετάλλευση των δασών, όπως και για
τη διαχείριση των δασών, υπάρχει ήδη.
Προβλέπει την εκμετάλλευση του ξύ-
λου από μια καθορισμένη περιοχή, δια-
τηρώντας, για παράδειγμα, το 50% των
αυτοφυών δέντρων και τηρώντας μια
περίοδο αναγέννησης για μερικά χρό-
νια. Η ορθολογική εκμετάλλευση του
ορυκτού πλούτου είναι δυνατή. Πρέ-
πει να υπερασπιστούμε τη μηδενική
αποψίλωση των δασών μέχρι το 2030,
όπως πρότεινε ο Πρόεδρος Λούλα. Κα-
ταπολέμηση της παράνομης εξόρυξης
και των διακινητών ναρκωτικών. Δεν
είναι εύκολη υπόθεση, δεδομένου του
μήκους των συνόρων με 8 χώρες. Αλ-
λά η διατήρηση του δάσους του Αμα-
ζονίου είναι ένα βασικό καθήκον, σαν
ένδειξη αντίστασης και τέλους σ’ ένα
οικονομικό σύστημα που είναι θανα-
τηφόρο για την ανθρωπότητα. Το τέ-
λος του Αμαζονίου και του περιβάλλο-
ντος θα σηματοδοτήσει την ήττα της
ανθρωπότητας μπροστά στην καπι-
ταλιστική καταστροφή. Ο αγώνας των
«πράσινων» κινημάτων θα έχει προο-
πτική μόνο όταν ενταχθούν στην πα-
γκόσμια μάχη για σοσιαλιστικούς μετα-
σχηματισμούς.
Η Κίνα, η οποία αναλαμβάνει βιομη-
χανικό ρόλο αυτή τη στιγμή, είναι μία
από τις χώρες που ρυπαίνουν περισσό-
τερο, αλλά είναι επίσης μία από τις χώ-
ρες που έχει αναπτυχθεί περισσότερο
για την εξάλειψη των ρυπογόνων τομέ-
ων, αναπτύσσοντας κι εφαρμόζοντας
τεχνολογίες καθαρής ενέργειας. ανα-
κτώντας κολοσσιαίες υποβαθμισμένες
περιοχές. Όλα αυτά δεν θα τα δώσει η
ελεύθερη αγορά, αλλά ένα παρόν κοι-
νωνικό κράτος.
Δεν αρκεί να κάνουμε δηλώσεις στις
συναντήσεις κορυφής, όπως έχουν κά-
νει αρκετές χώρες και στη συνέχεια δεν
συμμορφώνονται με τις συμφωνίες αυ-
τών των διασκέψεων. Αν συζητάμε για
τη διατήρηση του δάσους του Αμαζονί-
ου, πρέπει επίσης να συζητήσουμε για
τη διατήρηση των βραζιλιάνικων βιο-
μαζών, όπως του Σεράδο και του Πα-
ντανάλ, που καταστρέφονται. Πρέ-
πει να συζητήσουμε το μοντέλο που
υιοθετήθηκε από εκείνη τη λεγόμε-
νη αγρο‐βιομηχανική ή τη συμβατική
γεωργία που καταστρέφει τα βιομάζα
μας και μολύνει το νερό με φυτοφάρ-
μακα. Όλα αυτά μολύνουν τους εργα-
ζόμενους, επηρεάζουν αρνητικά τη δη-
μόσια υγεία, πάνω από όλα με μόλυνση
μέσω δηλητηρίων στα τρόφιμα που κα-
ταναλώνει ο πληθυσμός.
Όλα αυτά βρίσκονται στην ατζέντα
της συζήτησης για την ανάπτυξη της
Βραζιλίας. Θα ήταν πολύ δημαγωγικό
να συζητήσουμε για τη διατήρηση του
δάσους του Αμαζονίου και ν’ αφήσουμε
τις άλλες βιομάζες της Βραζιλίας να κα-
ταστραφούν και να μολυνθούν σε μια
κατάσταση σχεδόν μη αναστρέψιμη.
Πολύς λόγος γίνεται για το ότι οι αγρο‐
βιομηχανίες είναι ένας από τους το-
μείς που στηρίζουν την οικονομία της
Βραζιλίας. Στην πραγματικότητα η κοι-
νωνία είναι αυτή που υποστηρίζει τις
αγροτικές επιχειρήσεις μέσω της Ομο-
σπονδιακής Κυβέρνησης με το Σχέδιο
Συγκομιδής 2023/2024. Υπάρχουν περί-
που 464 δισεκατομμύρια Ρεάλ σε χρέη,
που κυμαίνονται χρόνο με το χρόνο, με
απαλλαγή από τους εξαγωγικούς φό-
ρους. Στην G20, στην Ινδία, ένα από τα
θέματα που θα προβάλει η Βραζιλία θα
είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Ας ελπίσουμε ότι το επίκεντρο δεν θα
είναι αποκλειστικά υπέρ της εξαγωγής
βιοενέργειας από τις αγρο‐βιομηχανί-
ες, αλλά και στο ρόλο της μικρομεσαί-
ας γεωργίας στην παραγωγή, την αυτο-
τροφοδότηση και την κρατική διανομή
ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Η Βραζιλία επειγόντως, όπως έκανε η
κυβέρνηση Λούλα, πρέπει να διατηρή-
σει τον Αμαζόνιο, αλλά πρέπει επίσης
να διατηρήσει και τις άλλες βραζιλιάνι-
κες βιομάζες, τόσο σημαντικές όσο και
το Δάσος του Αμαζονίου.
Συντακτική Επιτροπή, 12‐8‐2023.
Η τακτική ιδιοφυΐα της κυβέρνησης
Λούλα και οι προκλήσεις της
Posadistas Hoje, 25/7/2023
Πώς οι πρωτοβουλίες της προοδευτι-
κής κυβέρνησης συνασπισμού κάνουν
δυνατό το ξεπέρασμα ενός δυσμενούς
εσωτερικού συσχετισμού δυνάμεων.
Ο Λούλα παλεύει σαν λιοντάρι να δη-
μιουργήσει συνθήκες σταθερής ανά-
πτυξης στη χώρα, με επίκεντρο τις ανά-
γκες της πλειοψηφίας. Αναζητάει σε
διεθνές επίπεδο τις βάσεις αυτής της οι-
κονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης
κι εξωτερικές δυνάμεις για να εξουδετε-
ρώσει ένα δεξιό πραξικόπημα που δεν
ηττήθηκε πλήρως με τις εκλογές και με-
τά τις 8 Ιανουαρίου, αλλά συνεχίζεται σε
λανθάνουσα μορφή. Μια τέτοια δουλειά
απαιτεί μεγάλη ευελιξία. Δεν υπάρχει
ένας συσχετισμός δυνάμεων ευνοϊκός
για προοδευτικές πολιτικές στο Εθνικό
Κογκρέσο, ούτε καν με τον τομέα των
μεγάλων επιχειρήσεων και των αγροτι-
κών επιχειρήσεων κι ένα μεγάλο μέρος
της μεσαίας τάξης που προηγουμένως
εξαπατήθηκε από τον μπολσοναρισμό.
Παρόλα αυτά, ο Λούλα έχει αυξανό-
μενη υποστήριξη από τις λαϊκές τάξεις,
φθάνοντας ήδη σε τομείς της μεσαίας
τάξης και του κατώτερου επιχειρηματι-
κού κύκλου, σαν αποτέλεσμα των κοι-
νωνικών πολιτικών του, όπου αρχίζουν
να εμφανίζονται: περισσότεροι πόροι
για το Οικογενειακό Καλάθι, επανάληψη
του Προγράμματος Απόκτησης Τροφί-
μων (PAA), αναδημιουργία του Περισσό-
τεροι Γιατροί, ΕΣΥ, αυξημένες επενδύ-
σεις στην εκπαίδευση, επανάληψη της
πολιτικής κατώτατου μισθού πάνω από
τον πληθωρισμό, πρώτη φάση της φο-
ρολογικής μεταρρύθμισης που τείνει να
ευνοήσει τους φτωχότερους, Πρόγραμ-
μα «Ανάπτυξε τη Βραζιλία» (ευνοϊκό για
φτωχούς δανειολήπτες). Εγκρίθηκαν με
μεγάλη δυσκολία μεταρρυθμίσεις όπως
το Δημοσιονομικό Πλαίσιο και η Φορο-
λογική Μεταρρύθμιση. Ξεκινάει από μια
αμέτρητη τραγωδία φτώχειας στην κα-
θημερινή ζωή των πόλεων, μ’ έναν κοι-
νωνικό ιστό που έχει διαλυθεί εδώ και
χρόνια, τρομερά επιδεινωμένο στη νεο-
φιλελεύθερη‐φασιστική εποχή από τον
Τέμερ ως τον Μπολσονάρο.
Ο Λούλα παλεύει ενάντια στο ρεύ-
μα μιας καταραμένης κληρονομιάς. Αυ-
τό δεν είναι απλά ένας αγώνας ενάντια
στον μπολσοναρισμό. Πρόκειται για την
αντιμετώπιση ενός πολέμου που διεξά-
γεται ενάντια στο βραζιλιάνικο έθνος
εδώ και χρόνια. Ο ιμπεριαλισμός και η
παγκόσμια ελίτ ήταν ευχαριστημένοι
με τους στρατιωτικούς, στους οποίους
συνυπήρχαν κρατικιστικά εθνικιστικά
ρεύματα, γιατί υπήρχε συνύπαρξη συμ-
φερόντων στον αγώνα ενάντια στην
αριστερά και το φάντασμα του «κομ-
μουνισμού» και στις παραχωρήσεις που
έκανε η στρατιωτική δικτατορία στον
ιμπεριαλισμό . Κι όταν η στρατιωτική δι-
κτατορία που υπερασπιζόταν μια ισχυ-
ρή κρατική εξουσία και με κάποια εθνικι-
στική προκατάληψη, δεν εξυπηρετούσε
πλέον τα συμφέροντα της αυτοκρατορί-
ας, σχηματίστηκε μια μετάβαση με στό-
χο τη μεταφορά μεγάλων περιουσιακών
στοιχείων σε ορισμένους οικονομικούς
ομίλους, ξεπουλώντας μεγάλα κρατικά
μονοπώλια, στα ορυχεία, τις επικοινωνί-
ες, την ενέργεια, τις υπηρεσίες, με απο-
δυνάμωση του κράτους και της εθνικής
κυριαρχίας.
Ο ερευνητής δημοσιογράφος Πέπε
Εσκομπάρ, πρόσφατα, σε μια διάλεξη
στη Μπραζίλια, περιέγραψε πώς οι με-
γάλες οικογένειες και οι ομάδες εξου-
σίας οδηγούν τις ηπείρους στην κατα-
στροφή, όπως φαίνεται ξεκάθαρα στις
χώρες της Ευρώπης, υποταγμένες στο
ΝΑΤΟ και συρμένες σε πόλεμο, προσκυ-
νώντας τα συμφέροντα των ΗΠΑ και θυ-
σιάζοντας την οικονομική ανάπτυξη και
την ευημερία των ίδιων των λαών τους.
Αλλά ο διεθνής συσχετισμός δυνάμε-
ων δεν είναι ευνοϊκός για τον ιμπεριαλι-
σμό: παρόλο τον πόλεμο πολλών πλού-
σιων χωρών που εκπροσωπούνται από
το ΝΑΤΟ ενάντια στη Ρωσία και όλα τα
μέτρα εμπάργκο και αντιποίνων, η Ρω-
σία όχι μόνο παρέμεινε σταθερή στο
στρατιωτικό μέτωπο κι απελευθέρωσε
περιοχές των ρωσόφωνων πληθυσμών
στην Ουκρανία του ναζισμού, αλλά κι
ενισχύθηκε σε όλα τα επίπεδα οικονο-
μικής δραστηριότητας, σπάζοντας τους
δεσμούς με τη «Δύση», ιδρύοντας τη
συμμαχία της με την Κίνα και αμέτρη-
τες άλλες χώρες, μετατοπίζοντας την
οικονομική πρόοδο προς την περιοχή
της Ασίας και προς τον παγκόσμιο Νό-
το, ενισχύοντας στρατιωτικές, εμπορι-
κές, πολιτικές συμμαχίες με σχεδόν όλο
τον «τρίτο κόσμο»: ο λεγόμενος «πολυ-
πολικός» κόσμος έχει γίνει ισχυρότερος
από ποτέ.
Αυτό είναι μέρος του διεθνούς συ-
σχετισμού των δυνάμεων που εμπόδι-
σε τις Ένοπλες Δυνάμεις ν’ αναλάβουν
την ηγεσία ενός πραξικοπήματος, με-
τά την εκλογική νίκη του Λούλα, αν και
υπήρχαν πολλοί εκφραστές των μπολ-
σοναριστών που είχαν την τάση προς
αυτόν τον τυχοδιωκτισμό. Δεν είχαν
την έγκριση της Ουάσιγκτον. Δεν είχαν
την έγκριση της ΕΕ ή οποιασδήποτε άλ-
λης σχετικής εξουσίας ή έθνους. Η κύ-
ρια – υποτιθέμενη – ηγεσία του, ο Μπολ-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 25
σονάρο, άφησε πίσω του άθλια ερείπια,
αφήνοντας τους πιο ενθουσιώδεις υπο-
στηρικτές του εγκαταλειμμένους στην
τύχη τους.
Αλλά είναι γνωστό ότι το πιο σημαντι-
κό μέσο δράσης της φασιστικής δεξιάς
σήμερα δεν είναι ο στρατιωτικός, αλλά
ο «γνωστικός πόλεμος», η μάχη για τον
ανθρώπινο εγκέφαλο, μέσω των «κοινω-
νικών δικτύων» και των εταιρικών ΜΜΕ,
εξαιτίας των οποίων ο Μπολσονάρο
έχασε μόλις για λίγο τη νίκη στις εκλο-
γές. Αλλά ο πολιτικός «ισοπεδωτισμός»
συγκρούστηκε με τη σκληρή πραγματι-
κότητα του σημερινού κόσμου, που εί-
ναι πάντα σφαιρικός και ολοένα και πιο
πολυπολικός.
Ακόμα κι έτσι, δεν υπάρχει τρόπος ν’
αντιμετωπίσουμε τον υβριδικό πόλεμο
ενάντια στην κυριαρχία του βραζιλιάνι-
κου έθνους χωρίς βαθιά μεταρρύθμιση
των Ενόπλων Δυνάμεων, που είναι επί-
σης θύμα της νεοφιλελεύθερης πλύσης
εγκεφάλου, μέρος της οποίας εμπλου-
τίστηκε στην εποχή του Μπολσοναρι-
σμού με θέσεις, μισθούς και προνόμια.
Είναι θεμελιώδες ν’ αναπροσανατολι-
στούν αυτές οι Δυνάμεις προς την υπε-
ράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και ν’
ανακτηθούν οι καλύτερες πραγματικά
εθνικιστικές παραδόσεις του στρατιωτι-
κού τομέα, ξεκινώντας με την υπεράσπι-
ση της Petrobras, την επανεθνικοποί-
ηση της Eletrobrás και την άνευ όρων
υπεράσπιση των κύριων οικονομικών
πόρων της χώρας για την ανάπτυξη
του λαού της. Αυτό ήταν το μεγάλο επί-
τευγμα της Μπολιβαριανής Επανάστα-
σης του συνταγματάρχη Ούγκο Τσάβες:
όταν οι Ένοπλες Δυνάμεις άρχισαν να
υπηρετούν τον λαό τους κι όχι τα συμ-
φέροντα του ιμπεριαλισμού.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, δεν είναι απλό το
έργο για την κυβέρνηση Λούλα. Δεν εί-
ναι συνταγή για κέικ. Η πρόκληση είναι
να εδραιωθεί μια συμμαχία με τις μάζες,
σ’ ένα σενάριο στο οποίο η δεξιά έχει
εδραιώσει στρατηγικά τις βάσεις της
στις Πεντηκοστιανές εκκλησίες, στις με-
σαίες και κατώτερες τάξεις, στη διακίνη-
ση ναρκωτικών, στα κοινωνικά δίκτυα
και στην ίδια την οικονομία. Ο Κόλορ ντε
Μέλο κατάσχεσε τα λεφτά του λαού και
προκάλεσε, με το άνοιγμα της αγοράς
στις εισαγωγές, χωρίς καμία προστασία
στην εθνική βιομηχανία, την αρχή της
αποβιομηχάνισης της χώρας. Αυτή η νε-
οφιλελεύθερη πολιτική, που προωθείται
από βραζιλιάνικους χρηματιστικούς και
καπιταλιστικούς τομείς με ισχυρούς δι-
εθνείς δεσμούς, προώθησε την πώληση
των μετοχών της Petrobras στο Χρηματι-
στήριο της Νέας Υόρκης. Το ξεπούλημα
της Εθνικής Σιδηρουργικής Βιομηχανί-
ας (CSN), την οποία απέκτησε η μεγα-
λύτερη εθνική εταιρεία εξόρυξης στον
πλανήτη, την Εταιρεία της Κοιλάδας του
Ποταμού Ντόσε (CVRD), η οποία, με ιδι-
ωτική διαχείριση, όχι μόνο αποστράγ-
26 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
γισε πλούτο προς όφελος μιας μικρής
ολιγαρχίας, αλλά και προκάλεσε τις πε-
ριβαλλοντικές καταστροφές στη Μα-
ριάνα και Μπρουμαντίνιο . Τελικά επι-
τέθηκαν με παράνομες και δρακόντειες
ρήτρες ώστε να πάρουν τον έλεγχο της
Eletrobrás. Τεμάχισαν και πούλησαν μέ-
ρος της Petrobras και το Προ‐αλάτι κι
έκαναν αμέτρητες παραχωρήσεις σε ξέ-
νες πολυεθνικές. Είναι οι ίδιοι που προ-
ώθησαν την οικονομική καταλήστευση
και το σκάνδαλο του Lojas Americanas
(μεεγάλη κατασκευαστική). Είναι ιδιο-
κτήτες μεγάλων χρηματιστικών ομίλων
με ετερογενείς δραστηριότητες. Ιδιο-
κτήτες της Ambev, η οποία παράγει μπί-
ρες κακής ποιότητας, με μάρκετινγκ που
αύξησε βάναυσα τον αλκοολισμό στον
βραζιλιάνικο λαό, με καταστροφικές συ-
νέπειες για τη χώρα. Όταν η διαφήμιση
αλκοολούχων ποτών θα πρέπει να απα-
γορεύεται αυστηρά και να περιοριστεί η
κατανάλωση.
Κατά τη διάρκεια των πρώτων θητει-
ών των Λούλα και Ντίλμα, δεν ήταν δυ-
νατό να αντιστραφούν πολλές από αυ-
τές τις επιθέσεις στην εθνική κυριαρχία,
αλλά ήταν δυνατό να γίνει η αναζωογό-
νηση της ναυτικής βιομηχανίας και μέσα
από δημόσιες παραγγελίες σε εξέδρες
έρευνας κι επέκτασης της βιομηχανί-
ας παραγώγων του πετρελαίου. Ο Λού-
λα αντιμετώπισε την ηγεμονική δύναμη
και τοποθέτησε τα εξαιρετικά αποθέμα-
τα πετρελαίου που υπάρχουν στο στρώ-
μα του Προ‐αλατιού στην υπηρεσία
διαφόρων κοινωνικών πολιτικών, με τη
δημιουργία εκατομμυρίων θέσεων ερ-
γασίας. Έβγαλε τη χώρα από τον χάρτη
της πείνας. Είναι γι’ αυτό που ο ιμπερια-
λισμός και το μεγάλο χρηματιστικό κε-
φάλαιο, όπως στην Αργεντινή και τον
Ισημερινό, επινόησαν κι εγκαινίασαν το
«νόμο για το ξέπλυμα», το δικαστικό‐μι-
ντιακό πραξικόπημα ενός μεγάλου μέ-
ρους της δικαστικής εξουσίας, που είχε
τη συνενοχή του ομίλου Globo και όλων
των ηγεμονικών ΜΜΕ. Μετά το πραξικό-
πημα ενάντια στην Ντίλμα, η Βραζιλία
βρέθηκε σε κατάσταση επιδρομής. Ο
Τέμερ πραγματοποίησε μια εγκληματι-
κή μεταρρύθμιση της πρόνοιας ενάντια
στους φτωχούς, άρχισε να διαλύει και να
ξεπουλάει κρατικές εταιρείες κι επιτέ-
θηκε στις κοινωνικές κατακτήσεις όλων
των προηγούμενων ετών.
Στο βιβλίο «Ένας Πόλεμος ενάντια στη
Βραζιλία» του Αιμίλιο Όντεμπρεχτ και
στα ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Χο-
ακίμ ντε Καρβάγιο στο TV247, καταγγέλ-
θηκαν με ενδελεχείς λεπτομέρειες όλοι
οι άθλιοι μηχανισμοί του δικαστικού‐μι-
ντιακού πολέμου του «ξεπλύματος», με
καταστροφικούς οικονομικούς σκοπούς
για την εθνική βιομηχανία και την προ-
ώθηση της μαζικής ανεργίας, που εξα-
σφάλισε η σύλληψη του Λούλα και η
εκλογή του γενοκτόνου Μπολσονάρο. Η
γνώση της αληθινής ιστορίας είναι ανα-
γκαία για ν’ αντιμετωπίσουμε τους πρά-
κτορες αυτού του Νόμου που επιβιώ-
νουν.
Η «αυτονομία» της Κεντρικής Τράπε-
ζας ήταν ένα ακόμη πλήγμα ενάντια στη
Βραζιλία, με τη διατήρηση των υψηλών
επιτοκίων, καταστρέφοντας κάθε δημο-
σιονομικό προϋπολογισμό. Με λίγα λό-
για καταστράφηκαν τα θεμέλια της εθνι-
κής κυριαρχίας. Πώς ν’ ανοικοδομηθεί
μια χώρα στην οποία ο κύριος πλούτος
της λεηλατήθηκε; Πώς να είναι η Βρα-
ζιλία στις BRICS σ’ αυτή τη θλιβερή κα-
τάσταση; Πώς να μπει η Βραζιλία στον
πολυπολικό κόσμο μέσα στον κατα-
στροφικό πόλεμο που ζούσε; Ο Λούλα
παλεύει με όλες του τις δυνάμεις, αλλά
αν δεν αγγίξει τους νευραλγικούς το-
μείς, θα έχουμε ελάχιστες πιθανότητες
να επιτεθούμε διαρθρωτικά στις κοινω-
νικές ανισότητες. Οι νέες δυνατότητες,
όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας,
τα νέα φάρμακα για τη βιοποικιλότητά
μας, ακόμη και η βιώσιμη εξερεύνηση
ορυκτών, αν δεν διεξαχθούν από κρατι-
κές εταιρείες, θα έχουν μικρό αποτέλε-
σμα.
Επίσης, η υπεράσπιση του περιβάλλο-
ντος δεν γίνεται μέσα από την εισβολή
ευρωπαϊκών ΜΚΟ που καταλαμβάνουν
τον Αμαζόνιο, ούτε μέσα από «ενεργει-
ακές μεταβάσεις» που υπερασπίζονται
την καθαρή ενέργεια στα χέρια πολυε-
θνικών και μεγαλοκτηματιών. Η αγρο-
τική μεταρρύθμιση που πάντα υποστή-
ριζε το MST (Κίνημα των Ακτημόνων)
έχει προτεραιότητα στη νέα κυβέρνη-
ση Λούλα, με το σύγχρονο τρόπο που
είναι εφικτός: δίνοντας όλη τη δύνα-
μη, τη χρηματοδότηση, την τεχνολογία
και τις αγορές στην οικογενειακή παρα-
γωγή και στη μικρή και μεσαία αγροτι-
κή βιομηχανία. Οι ανανεώσιμες πηγές
ενέργειας και τα μικρο‐αποστακτήρια
στα χέρια της οικογενειακής γεωργίας
και κατανομή τους από τις δημοτικές και
κρατικές εταιρείες, αποτελούν προτε-
ραιότητα.
Η διαμάχη για το πετρέλαιο στον κό-
σμο σηματοδοτεί ότι είναι αναγκαία η
επανεθνικοποίηση του τμήματος της
Petrobras που ιδιωτικοποιήθηκε παρά-
νομα. Χιλιάδες θέσεις εργασίας χάθηκαν
με την πώληση διυλιστηρίων και θυγα-
τρικών στον ιδιωτικό τομέα και έμμεσα,
με τη μερική διάλυση της εθνικής βιο-
μηχανίας πετρελαίου. Καμία «ενεργεια-
κή μετάβαση» δεν πρέπει ν’ αποσπάσει
το επίκεντρο της πολιτικής απόφασης
της κυβέρνησης ν’ ανακτήσει την κυρι-
αρχία του πετρελαίου και της ενέργει-
ας. Δεν υπάρχει εθνική κυριαρχία χωρίς
τη λήψη μέτρων για τον έλεγχο στρατη-
γικών τομέων της χώρας. Δεν υπάρχει
ενεργειακή κυριαρχία χωρίς να τη συν-
δέσουμε με διανεμητική και κοινωνική
ισότητα του φυσικού πλούτου.
Για ν’ αντιμετωπιστεί αυτή η κατά-
σταση, ο άνεμος φυσά υπέρ της πα-
ρουσίας της Βραζιλίας, μέσω του Λού-
λα, στην τωρινή προσωρινή προεδρία
της Mercosur και της Ντίλμα στην ηγε-
σία των ήδη περιζήτητων BRICS. Πα-
ράγοντες που θα έχουν θετική επίδρα-
ση στην επανεκκίνηση της CELAC, της
UNASUR και στην Ολοκλήρωση της Λα-
τινικής Αμερικής. Μια ενωμένη Λατινι-
κή Αμερική ενισχύει τη διαπραγματευ-
τική ισχύ των χωρών της απέναντι της
Ευρώπη. Η αποδυνάμωση του δολαρίου
και οι νέες διμερείς εμπορικές σχέσεις
με βάση τα εθνικά νομίσματα (Ρεάλ‐Πέ-
σο Αργεντινής) εισάγουν ένα νέο ευνοϊ-
κό σενάριο και για την κυβέρνηση Λού-
λα. Όλο αυτό ωθεί αλλά και ωθείται από
τη Λατινική Αμερική.
Είναι αναγκαίο να πραγματοποιηθεί
μια σοβαρή αγροτική μεταρρύθμιση για
να περιοριστεί η επέκταση των πιο κα-
θυστερημένων τομέων της αγροτικής
επιχείρησης, που συνδέονται με την αρ-
παγή γης και την αποψίλωση των δα-
σών και τη ρύπανση με φυτοφάρμακα.
Να διατηρηθεί το υγιές τμήμα της αγρο-
τικής επιχειρηματικής δραστηριότητας
και να στηριχτεί και να ενισχυθεί η οικο-
γενειακή γεωργία, όπως υποστήριξε το
MST και άλλα αγροτικά κοινωνικά κινή-
ματα, αποδείχνοντας ότι είναι δυνατή η
παραγωγή και η διατροφή του πληθυ-
σμού χωρίς περιβαλλοντική καταστρο-
φή και η προώθηση της κοινωνικής
δικαιοσύνης και της διανομής του πλού-
του. Οι εμπειρίες, επιτυχημένης ή απο-
τυχημένης λαϊκής διακυβέρνησης στη
Λατινική Αμερική, δείχνουν ότι η λαϊ-
κή οργάνωση κι εξουσία είναι αναγκαία,
στην ύπαιθρο και στην πόλη. Δεν αρκεί
Η Σύνοδος Κορυφής CELAC‐ΕΕ και η Ολοκλήρωση
στη Νέα Παγκόσμια Τάξη του Παγκόσμιου Νότου
Posadistas Hoje, 31/7/2023
Η 3η Διάσκεψη Κορυφής CELAC‐EU,
που πραγματοποιήθηκε στις 17 και 18
Ιουλίου 2023 στις Βρυξέλλες, η πρώτη
μετά από 8 χρόνια διακοπής, ήταν μια
εκδήλωση στην οποία συμμετείχαν οι
κύριοι κυβερνητικοί ηγέτες και αντιπρο-
σωπείες κι από τις δύο ηπείρους. 33 χώ-
ρες της Κοινότητας της Λατινικής Αμε-
ρικής και της Καραϊβικής (CELAC) και 27
χώρες που αποτελούν την Ευρωπαϊκή
Ένωση (ΕΕ), που αντιπροσωπεύουν μια
αγορά περίπου 800 εκατομμυρίων κα-
τοίκων και το 1/4 του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Είχε μεγάλη πολιτική σημασία, παίρ-
νοντας υπόψη το πλαίσιο της παγκόσμι-
ας γεωπολιτικής, όπου ο πόλεμος του
ΝΑΤΟ στην Ουκρανία εναντίον της Ρω-
σίας αντιπροσωπεύει το ακραίο επίπε-
δο της κατάρρευσης του ευρωπαϊκού
καπιταλισμού στον παγκόσμιο ιστό της
αράχνης που επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ.
Οι μεταπολεμικοί αποικιοκράτες κι αφε-
ντικά των καπιταλιστών ‐σήμερα μισο‐
να κρίνουμε ή να περιμένουμε από κυ-
βερνητικούς ηγέτες.
Το MST, καθώς και οι ηγέτες που συν-
δέονται με τη μικρή και μεσαία οικογε-
νειακή γεωργία, παρέχουν παραδείγ-
ματα. Υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός
ομάδων ανθρώπων, στην περίπτωση οι-
κογενειών, αφοσιωμένων στη συμβατι-
κή ή βιολογική γεωργία, που οργανώνο-
νται για να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια,
μέσω των συνεταιρισμών τους. Η πλει-
οψηφία είναι αφιερωμένη στην οικογε-
νειακή γεωργία, στον καθημερινό τους
μόχθο. Πολύ διαφορετική κατάσταση
από την τραγική κατάσταση της φτώ-
χειας στα αστικά κέντρα. Μπορεί να ει-
πωθεί ότι είναι μια αντίσταση και υπε-
ράσπιση της ζωής, που οργανώνεται με
όλη τη δυσκολία που σημαίνει να ορ-
γανώσει κανείς έναν συνεταιρισμό, να
προωθήσει συναντήσεις, να παράγει, να
εμπορευματοποιήσει, να μελετήσει. Ο
Λούλα σκοπεύει να δημιουργήσει άλλα
400 Ομοσπονδιακά Ινστιτούτα Εκπαί-
δευσης, συνολικά 1000 στο τέλος της
κυβέρνησής του και που δημιουργήθη-
καν κυρίως κατά τις πρώτες κυβερνή-
σεις του. Ο υβριδικός πόλεμος ενάντια
στο βραζιλιάνικο έθνος φέρνει ανεπα-
νόρθωτη ζημιά, αλλά υπάρχει αντίστα-
ση, έστω και μικρή και τοπική. Μια αντί-
σταση για τη ζωή.
Ακόμα κι έτσι και για να δοθεί φωνή σ’
αυτούς τους τομείς που υφίστανται συ-
νεχώς επιθέσεις από τις ολιγαρχίες και
την ακροδεξιά, είναι αναγκαίο η κυβέρ-
νηση Λούλα ν’ αναλάβει μια λαϊκή επι-
κοινωνιακή πολιτική, επεκτείνοντας, για
παράδειγμα, με πολύ μεγαλύτερη δύνα-
παρακμιακών‐ κάθισαν στο ίδιο τραπέζι,
δίπλα στις χώρες, που παλαιότερα ονο-
μάζονταν «Τρίτος Κόσμος», της Λατινι-
κής Αμερικής και της Καραϊβικής. Αυτές
υψώνουν τον τόνο, σηκώνουν το κεφά-
λι και προχωρούν με μια νέα CELAC, που
ιδρύθηκε από τον Ούγκο Τσάβες και τον
Φιντέλ Κάστρο, σαν έθνη του λεγόμε-
νου Παγκόσμιου Νότου, που ενώνονται
για να οικοδομήσουν ένα αντιιμπεριαλι-
στικό, αντιαποικιακό σχέδιο και χαράσ-
σουν συγκεκριμένα μια νέα φάση αλ-
ληλεγγύης, κυριαρχίας και σπασίματος
των αλυσίδων της υποταγής και της πο-
λιτικής των επεμβάσεων, που εξαναγκά-
ζονταν από τις κύριες δυτικές οικονο-
μικές δυνάμεις. Από την άλλη πλευρά,
οι περισσότερες από τις οικονομικά και
κοινωνικά αποδυναμωμένες ευρωπαϊ-
κές κυβερνήσεις, πληρώνοντας το κό-
στος ενός πολέμου που επιβλήθηκε από
τις ΗΠΑ, ηττήθηκαν πολιτικά, λόγω της
πλειοψηφικής πίεσης από τη CELAC: ο
Ζελένσκι εμποδίστηκε να πάει στη συ-
νάντηση και δεν μπόρεσαν να καταδι-
μη το πρόγραμμά της για όλα τα πρωινά
της Δευτέρας, «Μιλώντας με τον Πρόε-
δρο» και για κοινοτικά ραδιόφωνα και
τηλεοράσεις, κάνοντας τη φωνή και το
μήνυμά του να φτάσει σε ολόκληρο τον
πληθυσμό, από το βορρά ως το νότο της
χώρας. Υπάρχουν πρόοδοι στην ομιλία
του Λούλα σε συνεδριάσεις και συγκε-
ντρώσεις, μέσω νέων ψηφιακών μέσων,
διαδικτυακών ιστολογίων κ.τ.λ. Είναι
φανερό ότι ο σημερινός Λούλα, μετά
τη φυλακή στην Κουριτίμπα, είναι άλ-
λος, δεν αποκηρύσσει την ελευθερία και
τον αυθορμητισμό του σαν μαζικός ηγέ-
της, δεν είναι κλεισμένος στ’ ανάκτορα.
Αλλά είναι σημαντικό να μετατραπεί το
EBC (η αντίστοιχη ΕΡΤ της Βραζιλίας) σε
όμιλο ΜΜΕ, με εθνική εμβέλεια για να
διαδώσει τις κυβερνητικές πρωτοβουλί-
ες και να δώσει φωνή στους περιθωρι-
οποιημένους της πληροφόρησης, ενερ-
γοποιώντας περισσότερα ραδιόφωνα
και όλα τα πιθανά λαϊκά κανάλια, με κα-
θημερινά προγράμματα, εθνικές τηλεο-
πτικές αλυσίδες, επικοινωνώντας κι εξη-
γώντας τα μέτρα της κυβέρνησης, που
προωθούν την πάλη για την αναδιανο-
μή του εισοδήματος, για κοινωνικά δι-
καιώματα, προωθώντας μια νέα Εθνι-
κή Επικοινωνιακή Συνδιάσκεψη, ώστε η
χώρα να μην επιστρέψει ποτέ στο σκο-
τάδι, θεμελιώδης άξονας του οποίου
ήταν η ηγεμονία του ψεύδους και της
παραπληροφόρησης, που βρίσκεται
ακόμα σε μεγάλο βαθμό στα χέρια επι-
κοινωνιακών ολιγαρχιών και υποστηρι-
κτών του υβριδικού πολέμου.
Συντακτική Επιτροπή
23/07/23
κάσουν τη Ρωσία για τη συμμετοχή της
στον πόλεμο.
Ακόμη και με την ατζέντα της να επι-
κεντρώνεται στις κύριες προκλήσεις
της στιγμής, όπως τα κλιματικά ζητή-
ματα, το περιβάλλον, η οικονομική ανά-
καμψη μετά την πανδημία, οι εμπορι-
κές συμφωνίες και οι υποδομές και η
επανάληψη των συμφωνιών σύνδεσης
Mercosur‐ΕΕ που υπογράφηκαν το 2019,
υπήρχε χώρος για ηγέτες πολλών χω-
ρών να υιοθετήσουν έναν θαρραλέο
τόνο αντίστασης, ενώνοντας τις φωνές
τους ενάντια στο νεοφιλελεύθερο, ιμπε-
ριαλιστικό σχέδιο, με έμφαση στις ομι-
λίες των Λούλα από τη Βραζιλία, Γκου-
στάβο Πέτρο από την Κολομβία, Λουίς
Άρσε από τη Βολιβία, Ντίαζ Κάνελ από
την Κούβα, Ντέλσι Ροντρίγκες (την αντι-
πρόεδρο) από τη Βενεζουέλα, Σιομάρα
Κάστρο από την Ονδούρα, Αλμπέρτο
Φερνάντεζ από την Αργεντινή, ο οποί-
ος επεσήμανε ότι η περιοχή χαρακτη-
ρίζεται από βαθιά κοινωνικοοικονομι-
κά κενά, με εκατομμύρια ανθρώπους σε
φτώχεια και με δυσκολία πρόσβασης σε
βασικές υπηρεσίες. Μια πραγματικότη-
τα κοινή για όλες τις χώρες της περιο-
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 27
χής της Λατινικής Αμερικής, που έχουν
υποφέρει τα τελευταία χρόνια, μετά τη
λεγόμενη από κάποιους «νικηφόρα δε-
καετία» των αρχών του 21ου αιώνα στη
Λατινική Αμερική, με τα νεοφιλελεύθε-
ρα πραξικοπήματα (από το διεθνές χρη-
ματιστικό κεφάλαιο και το ΔΝΤ), όχι ντυ-
μένα πια με στρατιωτική στολή, αλλά με
τη δικαστική τήβεννο και τη μιντιακή
βία. Αυτή ήταν μια Διάσκεψη της οποί-
ας η πιο ευάλωτη πλευρά προσπάθη-
σε να καταδείξει αντικειμενικά τη ση-
μασία και την ανάγκη ενίσχυσης καλών
εμπορικών και διπλωματικών σχέσεων,
να συζητήσει την ατζέντα της Διάσκε-
ψης, αλλά χωρίς να χάσει το να εστιάσει
στην ανάγκη για επενδύσεις για τη δη-
μιουργία θέσεων εργασίας, για τον τερ-
ματισμό της φτώχειας και της κοινωνι-
κής ανισότητας και για τον τερματισμό
των εξωτερικών επεμβάσεων στις εσω-
τερικές υποθέσεις.
Το παγκόσμιο πλαίσιο μέσα στο οποίο
πραγματοποιείται η Διάσκεψη
Ο σημερινός παγκόσμιος συσχετι-
σμός των δυνάμεων που οδήγησε στην
εμφάνιση αυτής της Διάσκεψης είναι
ένας συσχετισμός ολοκληρωτικού πα-
γκόσμιου πολέμου. Η πορεία προς την
ειρήνη στον πλανήτη απαιτεί μια νέα
παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Μια αντι-
παράθεση ανάμεσα σ’ αυτό που αποκα-
λούν «πολυπολικό κόσμο» ενάντια στον
«μονοπολικό κόσμο» βρίσκεται σε πλή-
ρη εξέλιξη. Στην πραγματικότητα, οι
περισσότερες χώρες στον κόσμο, ειδι-
κά οι υπανάπτυκτες χώρες και οι πρώ-
ην αποικίες στην Ασία, την Αφρική και
τη Λατινική Αμερική, διεκδικούν πολυ-
πολική οικονομική κυριαρχία, ενάντια
στην ηγεμονία του αμερικάνικου ιμπε-
ριαλισμού, για να μην υποκύψουν σ’ αυ-
τόν. Είναι δύο μοντέλα οικονομικού και
κοινωνικού συστήματος που φτάνουν
στο όριο της αντιπαράθεσης, του αντα-
γωνισμού, για να εξασφαλιστεί η επιβί-
ωση της ανθρωπότητας. Ο Χ. Ποσάδας
στο έργο του χαρακτήρισε την περίο-
δο του λεγόμενου «Ψυχρού Πολέμου»
σαν «σύγκρουση συστήματος ενάντια
σε σύστημα», ανάμεσα στον σοσιαλι-
σμό και τον καπιταλισμό, σε μια επο-
χή που το «σοσιαλιστικό μπλοκ» ήταν
καλά αναπτυγμένο. Με τη διάλυση της
ΕΣΣΔ και τη διάλυση αυτού του μπλοκ,
συμπεριλαμβανομένου του Συμφώνου
της Βαρσοβίας, με την επανεισαγωγή
του καπιταλισμού σε μεγάλο μέρος αυ-
τών των εδαφών, το προτσές απέκτησε
άλλα χαρακτηριστικά, αλλά οι εσωτερι-
κές δομές, κυρίως στα εδάφη της πρώην
ΕΣΣΔ, διατηρήθηκαν, όπως πολλά από
τα επιτεύγματα και τα χαρακτηριστικά
των Εργατικών Κρατών, ενάντια σε κά-
θε πρόβλεψη για δήθεν «τέλος της επο-
χής του σοσιαλισμού». Πάνω από όλα
αυτά στάθηκε η Κίνα, διατηρώντας την
28 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
ουσιαστική δομή του Εργατικού Κρά-
τους κι έγινε η παγκόσμια δύναμη, μα-
ζί με την Κούβα, το Βιετνάμ, αλλά σε με-
γάλο βαθμό την ίδια τη Ρωσία, με τις
κρατικές επιχειρήσεις της κι έναν ισχυ-
ρό στρατό με τις παραδόσεις της ΕΣΣΔ,
που ολοένα και περισσότερο επικαλού-
νται. Γι’ αυτό, στο βάθος αυτής της αντι-
παράθεσης, αλλά με μια φαινομενικά
διαφορετική μορφή, υπάρχει η αντιπα-
ράθεση ενάντια στο καπιταλιστικό σύ-
στημα, από χώρες που, με τον ένα ή τον
άλλο τρόπο, εμπνέονται από το σοσιαλι-
σμό, όπως η Βενεζουέλα και η Βολιβία, ή
που με τον προοδευτισμό τους τείνουν
να λύσουν τα προβλήματά τους σπάζο-
ντας την ιμπεριαλιστική κυριαρχία.
Με άλλα λόγια, η ομιλία του Προέδρου
της Κολομβίας Πέτρο, όπως και των άλ-
λων ηγετών της CELAC (Ντίαζ Κάνελ και
Λουίς Άρσε) που συμμετείχαν στη Σύ-
νοδο Κορυφής των Λαών (Βρυξέλλες),
οδηγεί σε ρήξη ή τουλάχιστον σε απο-
δυνάμωση της ιμπεριαλιστικής κυριαρ-
χίας, τόσο του αμερικάνικου όσο και του
ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και στην οι-
κοδόμηση ενός αντιιμπεριαλιστικού
μπλοκ μέσω των BRICS, Η Συνάντηση
Κορυφής CELAC‐ΕΕ πραγματοποιήθη-
κε σε μια λεπτή κατάσταση της παγκό-
σμιας συγκυρίας! Μια στιγμή που ο κα-
πιταλισμός βαθαίνει την κρίση του στην
Ευρώπη, με την είσοδο του ΝΑΤΟ στον
πόλεμο στην Ουκρανία και την υιοθέτη-
ση κυρώσεων κατά της Ρωσίας, σε πλή-
ρη ευθυγράμμιση με τις ΗΠΑ, τον κύριο
χρηματοδότη αυτής της τρελής περιπέ-
τειας που έχει ήδη καταστρέψει την Ου-
κρανία και σκότωσε χιλιάδες ουκρανούς
άμαχους και στρατιώτες. Ένα πολεμικό
σχέδιο ενάντια στην ηρωική Σοβιετική
Ένωση, που σήμερα εκπροσωπείται εν
μέρει από τη Ρωσία και τους συμμάχους
της, η οποία νίκησε τον ναζισμό στον Β’
Παγκόσμιο Πόλεμο και τώρα επιβάλλει
παρόμοια ήττα στον ναζισμό στην Ου-
κρανία κι ενάντια στο ΝΑΤΟ, όπως φαί-
νεται από την αποτυχία της ουκρανικής
«αντεπίθεσης» μέχρι στιγμής .
Αυτός ο πόλεμος είναι επίσης ενάντια
στον αμερικανικό λαό, που ήδη αισθά-
νεται τις επιπτώσεις του υψηλού κοινω-
νικού και οικονομικού κόστους στη χώ-
ρα, με την έκρηξη του χρέους της, την
πόλωση και το πολιτικό χάος. την ανι-
σότητα, τη φτώχεια, την έλλειψη στέ-
γης, τις υποδομές ερειπωμένες, τη βία
και παρόλα αυτά η κυβέρνηση Μπάι-
ντεν συνεχίζει να διαθέτει ολόκληρο τον
προϋπολογισμό σ’ αυτή τη γενοκτονία,
μέχρι να πέσει και ο τελευταίος ουκρα-
νός. Από την πλευρά της, στην Ευρώπη,
η δολιοφθορά και η καταστροφή του
αγωγού φυσικού αερίου NordStream2
και οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας είναι
ένας πυροβολισμός στα πόδια όλης της
ΕΕ. Η εξέγερση ενάντια στους περιορι-
σμούς και τη φτωχοποίηση που οφεί-
λεται στον πόλεμο του ιμπεριαλιστικού
πολέμου αυξάνεται.
Μια αυτοκρατορία της Αποκάλυψης
που καταρρέει, βλέποντας την ηγεμονία
της να ξεφεύγει από τα χέρια της και να
πηγαίνει προς τη μεγάλη Κίνα της Ζώνης
του Δρόμου του Μεταξιού, τις BRICS,
τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκά-
ης, τη Νέα Πολυπολική Τάξη με νέα νο-
μίσματα για διμερείς συναλλαγές, πέρα
από την αναμφισβήτητη κινεζική ετοι-
μότητα για παγκόσμια υποστήριξη. Η
Κίνα συμμαχεί με τη Ρωσία για να προ-
χωρήσει σ’ ένα νέο αναδυόμενο πολυ-
πολικό παγκόσμιο σχέδιο.
Πολλές χώρες έχουν ήδη αρχίσει να
πηδάνε από το καράβι κι όπως η Σαου-
δική Αραβία, υπάρχουν ήδη 40 που ζη-
τούν να ενταχθούν στις BRICS και ο Πα-
γκόσμιος Νότος συνεχίζει να είναι όλο
και περισσότερο αφοσιωμένος στο ίδιο
κινεζικό σχέδιο παγκόσμιας αναδιοργά-
νωσης. Η Ούρσουλα φον ντε Λάιεν, πρό-
εδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άνοιξε
τη Διάσκεψη λέγοντας ότι η ΕΕ χρειά-
ζεται «φίλους» για ν’ αντιμετωπίσει τις
προκλήσεις που βάζει η τωρινή παγκό-
σμια κατάσταση. Οι προκλήσεις της ΕΕ
σήμερα είναι πώς να βγουν από αυτόν
τον κρατήρα που βράζει και στον οποίο
μπήκαν οι ίδιοι, ακολουθώντας τα σχέ-
δια του ιμπεριαλισμού για επίθεση κι
επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία. Ο Μπάι-
ντεν είπε κυριολεκτικά ότι ο Ζελένσκι
είναι φυλακισμένος από τις ΗΠΑ. Και σ’
αυτή τη φυλακή μπορεί να συμπεριλά-
βει τη Δυτική Ευρώπη, όλο και πιο υπο-
τελή και αποικιοκρατούμενη.
Στη Σύνοδο Κορυφής Ρωσίας‐Αφρικής
στην Αγία Πετρούπολη συμμετέχουν 49
από τις 54 αφρικανικές χώρες. Αυτή εί-
ναι πραγματικά μια στιγμή γιορτής για
τον αφρικανικό πληθυσμό, γιατί χωρίς
την κινεζική και τη ρωσική υποστήριξη
η Αφρική θα είναι μόνιμα καταδικασμέ-
νη στην πείνα. Ακόμη και κάτω από τις
ισχυρές πιέσεις από τις ΗΠΑ και την ΕΕ,
η αφρικανική συμμετοχή στη Διάσκεψη
είναι δηλωτική. Ο Λούλα, στην εξωτερι-
κή του πολιτική, βασίζει τον πρωταγω-
νισμό του σαν ειρηνευτικός διαπραγμα-
τευτής στον πόλεμο Ουκρανίας‐Ρωσίας,
καλώντας τον κόσμο να επέμβει για να
βγάλει την Αφρική από την καθυστέ-
ρηση και την αποικιοκρατική λεηλα-
σία. Ενώ οι ηγέτες της Ευρώπης συνω-
μοτούν εναντίον εκείνων που θέλουν να
προωθήσουν την ειρήνη στον κόσμο, οι
ευρωπαϊκές μάζες έχουν ήδη αρχίσει ν’
απαιτούν εξηγήσεις για τη χαοτική κοι-
νωνική και οικονομική κατάσταση που
αντιμετωπίζουν, μόνο και μόνο για να
σωθεί ένας συρφετός αποδεδειγμένα
διεφθαρμένων ναζί, που ρίχνουν τους
νέους τους στην «κρεατομηχανή» στην
Ουκρανία.
Στη Σύνοδο Κορυφής Ρωσίας‐Αφρι-
κής, ο Πούτιν δείχνει με ποια πλευρά
βρίσκεται η ειρήνη κι αποκαλύπτει τα
fake news και τις κατηγορίες της Ευρώ-
πης κατά της Ρωσίας: «Η Δύση επιδιώ-
κει να εμποδίσει τις εξαγωγές σιτηρών
και λιπασμάτων της Ρωσίας και την ίδια
στιγμή κατηγορεί τη χώρα μας για την
τωρινή κρίση στην παγκόσμια αγορά
τροφίμων. Αυτό είναι σκέτη υποκρισία».
Η Ρωσία εμποδίστηκε να στείλει δωρε-
άν ορυκτά λιπάσματα σε φτωχές χώρες
της Αφρικής. Από τους 262.000 τόνους
που έχουν αποσταλεί και αποκλειστεί
στα ευρωπαϊκά λιμάνια, μόνο 20.000
τόνοι έφτασαν στο Μαλάουι και 34.000
τόνοι στην Κένυα. Τα υπόλοιπα τα ιδιο-
ποιήθηκαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Ο Πούτιν κατέστησε σαφές ότι: «Στους
επόμενους τρεις έως τέσσερις μήνες,
θα είμαστε έτοιμοι να προμηθεύσουμε,
δωρεάν, προμήθεια 25.000 έως 50.000
τόνων σιτηρών στην καθεμιά χώρα, στη
Μπουρκίνα Φάσο, τη Ζιμπάμπουε, το
Μάλι, τη Σομαλία, την Κεντροαφρικανι-
κή Δημοκρατία και την Ερυθραία. Λοι-
πόν, σε ποια πλευρά βρίσκεται η ειρήνη;
Η ομιλία του Προέδρου της Μπουρκίνα
Φάσο, Ιμπραχίν Τραορέ (1), που συνεχί-
ζει την κληρονομιά του Τόμας Ζανκάρα,
ευχαριστώντας τον Πούτιν, ήταν δυνα-
μική. Οι περισσότερες χώρες της Αφρι-
κής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερι-
κής καταλαβαίνουν ήδη το νόημα αυτού
του πολέμου και τα συμφέροντα πίσω
από αυτές τις επιθέσεις εναντίον της
Ρωσίας και της Κίνας. Με βάση αυτό, η
CELAC στη Διάσκεψη ανέλαβε τη γραμ-
μή για την ειρήνη.
Ο Λούλα συνόψισε τη συμμετοχή της
Βραζιλίας στη Συνάντηση CELAC‐EU
δηλώνοντας ότι στόχος της κυβέρνη-
σής του είναι «να τοποθετήσει τη Βρα-
ζιλία στο επίκεντρο της διεκδίκησης
του παγκόσμιου πρωταγωνισμού». Και
σύμφωνα μ’ αυτή τη γραμμή, ο Λούλα
προχωράει σαν περιφερειακός ηγέτης,
αναλαμβάνοντας τη συζήτηση με τις
άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής και
της Καραϊβικής, για ένα σχέδιο Ολοκλή-
ρωσης, με στόχο την οικονομική, πολι-
τική και κοινωνική ανάπτυξη, μέσω της
Mercosur‐ΕΕ, ωστόσο, κάνοντας τις ανα-
γκαίες διορθώσεις στις προηγούμενες
συμφωνίες. Τα σημεία διαφωνιών έμει-
ναν εκτός τελικού ψηφίσματος, όπως
ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι εκλο-
γές στη Βενεζουέλα. Ήταν παράξενο το
γεγονός ότι το πρόσωπο που πίεσε τη
CELAC να υιοθετήσει μια θέση καταδί-
κης της Ρωσίας για την «εισβολή» στην
Ουκρανία, σε αντίθεση με τα άλλα μέλη
της περιοχής, που υπερασπίζονται μια
διέξοδο μέσω της ειρήνης και της προ-
σέγγισης με τη Ρωσία, ήταν ο Γκάμπρι-
ελ Μπόριτς, πρόεδρος της Χιλής, «νέος
βιαστικός» και «άπειρος» και που έχει
πολλά να μάθει, σύμφωνα με τον Λού-
λα. Στην πραγματικότητα δείχνει την
ιδεολογική του ασυνέπεια και αδυνα-
μία απέναντι στη δεξιά στο εσωτερικό
της κυβέρνησης της Χιλής, παρά το γε-
γονός ότι έχει κρατικοποιήσει το λίθιο. Ο
Λουίς Άρσε, ο οποίος έκανε μια σταθε-
ρή αντιιμπεριαλιστική ομιλία στη Σύνο-
δο Κορυφής του Λαού, μόλις εγκαινίασε
στη Βολιβία 3 από τα 19 ορυχεία λιθίου
που εθνικοποιήθηκαν από το YLB (Κοι-
τάσματα Λιθίου της Βολιβίας). Έχοντας
ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα λιθί-
ου στον κόσμο, η Βολιβία θα έχει τη βο-
ήθεια μιας ρωσικής εταιρείας για την εκ-
βιομηχάνισή της, με προστιθέμενη αξία
και δύο από την Κίνα. Θα συμμετάσχει
επίσης σε άλλες τελικές γραμμές του
αγωγού φυσικού αερίου «Νέστορ Κίρ-
χνερ» της Αργεντινής.
Ο Πρόεδρος Πέτρο της Κολομβίας και
η Σιομάρα Κάστρο της Ονδούρας έλαμ-
ψαν όταν πρότειναν να συμπεριλάβει
το ψήφισμα της Διάσκεψης την κατα-
δίκη των υπεύθυνων για τον αποκλει-
σμό ενάντια στην Κούβα και ζήτησαν
την άμεση αναστολή του. Αυτή είναι η
αληθινή δημοκρατία. αυτή που είναι αλ-
ληλέγγυα με τους λαούς που δέχονται
επίθεση, όπως η Βενεζουέλα, η Νικα-
ράγουα, η Κούβα. Αυτός είναι ο δρόμος
που πρέπει ν’ αναζητήσουν οι περιφε-
ρειακοί εταίροι, που ενδιαφέρονται για
την Ολοκλήρωση και για την κοινωνική,
πολιτική και οικονομική ανάπτυξη των
λαών. Η κληρονομιά του Ούγκο Τσάβες,
του οποίου τα 69χρονα από τη γέννησή
του μόλις γιορτάστηκαν στη Βενεζουέ-
λα, είναι ακόμα ζωντανή κι αναγεννιέται
σ’ αυτές τις νέες διαδικασίες λαϊκής κι
επαναστατικής διακυβέρνησης στη Λα-
τινική Αμερική.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν συναντά
την Ντίλμα Ρουσσέφ
Ο ρόλος των νέων BRICS είναι κεντρι-
κός σ’ έναν «νέο κόσμο εφικτό», όπου το
δολάριο καταρρέει σαν ηγεμονικό νό-
μισμα του λεγόμενου μονοπολικού κό-
σμου και οι συναλλαγές με τα τοπικά νο-
μίσματα ανοίγουν το δρόμο προς την
«πολυπολικότητα». Η ενοποίηση Κίνας‐
Ρωσίας γίνεται η κινητήρια δύναμη αυ-
τού του προτσές. Η οικονομική ισχύς
της Κίνας συνδυάζεται με τη στρατιω-
τική ικανότητα της Ρωσίας, όπως απο-
δεικνύεται στην Ουκρανία. Η Κίνα, που
δεν πτοείται από την απειλή των ΗΠΑ
να μετατρέψουν την Ταϊβάν σε ασιατι-
κή Ουκρανία, επιδεικνύει στρατιωτική
ετοιμότητα. Η Βραζιλία, με τη συνάντη-
ση Ντίλμα‐ Πούτιν, δείχνει σημάδια δι-
εθνούς υπευθυνότητας της Βραζιλίας,
αλλά και τις αντίθετες εσωτερικές πο-
λιτικές πιέσεις που μπορεί να υποστεί
η κυβέρνηση Λούλα. Αλλά οι BRICS θα
είναι μια αποφασιστική εξωτερική οι-
κονομική μηχανή για την Ολοκλήρωση
της Λατινικής Αμερικής και για το ρόλο
της CELAC, που κατέλαβε το προσκήνιο
στις Βρυξέλλες, παρά το μιντιακό μπλακ
άουτ. Η Ρωσία δεν μπόρεσε να καταδι-
καστεί όπως ήθελε το Διεθνές Ποινικό
Δικαστήριο κι ενεργεί με πεποίθηση για
το κοινό καλό. Ο επικεφαλής της Κρατι-
κής Εταιρείας Διαστημικών Δραστηριο-
τήτων Roscosmos προτείνει στις BRICS
έναν ειδικό τομέα επιστημονικής έρευ-
νας, στον μελλοντικό ρωσικό διαστημι-
κό σταθμό. Ολοκλήρωση στη Γη αλλά
και το Σύμπαν.
29/07/2023
Συντακτική Επιτροπή
(1) Ομιλία του Προέδρου της Μπουρ-
κίνα Φάσο, Ιμπραχίν Τραορέ: «Σήμερα
έχουμε την ευκαιρία να οικοδομήσου-
με μια νέα σχέση. Ελπίζω αυτή η σχέ-
ση να είναι για ένα καλύτερο μέλλον για
τους ανθρώπους μας. Σήμερα βρισκό-
μαστε αντιμέτωποι με τις πιο βάρβα-
ρες και βίαιες μορφές νεοαποικιοκρα-
τίας και ιμπεριαλισμού. Η σκλαβιά μας
επιβάλλεται ακόμα. Αλλά οι πρόγονοί
μας μας δίδαξαν ότι ο σκλάβος αν δεν
εξεγερθεί αξίζει να ζήσει στη λύπη του.
Το πρόβλημα είναι ότι βλέπουμε αρχη-
γούς κρατών που δεν προσφέρουν τί-
ποτα στον αγώνα των λαών τους. Ηγέ-
τες που τραγουδούν στο ρυθμό του
ιμπεριαλισμού, αντιμετωπίζονται από
αυτόν σαν υπουργοί του κι αντιμετωπί-
ζονται από εμάς σαν άνθρωποι που δεν
σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το
να είμαστε εδώ να μιλάμε δεν μας αρκεί
και είναι ντροπή. Χρειαζόμαστε αφρικα-
νούς ηγέτες που σταματούν να συμπερι-
φέρονται σαν μαριονέτες που χορεύουν
κάθε φορά που οι ιμπεριαλιστές παί-
ζουν τα όργανα. Οι λαοί μας είπαν: Φτά-
νει Πια! Δόξα στους λαούς μας! Αξιοπρέ-
πεια στους λαούς μας! Νίκη στους λαούς
μας! Πατρίδα ή θάνατος! Ευχαριστώ σύ-
ντροφοι!».
Η Αχίλλειος Πτέρνα
της Αμερικής:
Δολάριο, Εκλογικό/
Κοινοβουλευτικό Σύστημα
και Στρατιωτικός Τομέας
Posadistas Hoje, 3/8/2023
Η Συμφωνία του Μπρέτον Γουντς ήταν
ένα πραγματικό οικονομικό όπλο που
χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ μπο-
ρούν να χρηματοδοτήσουν το διπλό έλ-
λειμμά τους και να πληρώσουν για τις
υπερβολικές δαπάνες τους, τυπώνοντας
γραμμάτια του Δημοσίου. Το Υπουργείο
Οικονομικών των ΗΠΑ χρειάζεται μόνο
να πληρώσει το κόστος του χαρτιού. Σε
αντάλλαγμα για την παράδοση κομμα-
τιών χαρτιού, ο υπόλοιπος κόσμος στέλ-
νει πραγματικά (σκληρά κερδισμένα)
χρήματα για ν’ αγοράσει ομόλογα των
ΗΠΑ. Και γιατί ο υπόλοιπος κόσμος αγο-
ράζει αυτά τα κομμάτια χαρτιού (δολά-
ρια ΗΠΑ); Ένας βασικός λόγος είναι ότι
το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου
εμπορίου διεξάγεται σε δολάρια ΗΠΑ.
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 29
Έτσι, όταν η Κίνα αγοράζει βοδινό κρέας
Αργεντινής, πληρώνει την Αργεντινή με
δολάρια ΗΠΑ. Όταν η Αργεντινή αγορά-
ζει κινητά τηλέφωνα, πληρώνει με δο-
λάρια ΗΠΑ. Αυτό έχει κάνει το δολάριο
ΗΠΑ απαραίτητο για την παγκόσμια οι-
κονομία. Γι’ αυτό λειτουργεί σαν παγκό-
σμιο αποθεματικό νόμισμα.
Αλλά αυτό είναι τώρα ένα από τα προ-
βλήματα των ΗΠΑ, καθώς ο κόσμος αρ-
χίζει να συναλλάσσεται με τα δικά του
νομίσματα. Και ξεφορτώνονται τα αμε-
ρικανικά ομόλογα. Τους τελευταίους
επτά μήνες, η κυβέρνηση του Πεκίνου
έχει ήδη πουλήσει το 10% του συνολι-
κού χαρτοφυλακίου ομολόγων δημο-
σίου χρέους των ΗΠΑ (Treasury), περί-
που 113 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά
εξακολουθεί να κατέχει ομόλογα αξίας
967,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Από
τον Μάρτιο του 2018, η Ρωσία έχει αρχί-
σει να ξεφορτώνεται γρήγορα τα αμερι-
κανικά κρατικά ομόλογα, μειώνοντας το
μερίδιο της Ρωσίας στα 14,9 δισεκατομ-
μύρια δολάρια.
Οι ΗΠΑ δεν κατάφεραν να βγουν από
την οικονομική κρίση που προκάλεσαν
από μόνες τους το 2008. Στη συνέχεια,
αρκετές τράπεζες του δυτικού καπιταλι-
στικού χρηματιστικού συστήματος συ-
γκλονίστηκαν από τη διαφθορά και την
κακοδιαχείριση. Ο κόσμος έχει συνειδη-
τοποιήσει ότι η σύνδεση με το δολάριο
είναι ένας κίνδυνος, καθώς οι ΗΠΑ αυ-
θαίρετα αισθάνονται ότι δικαιούνται να
κατάσχουν αποθεματικά από χώρες που
θεωρούν εχθρούς. Νιώθουν ότι δικαιού-
νται να επιβάλλουν κυρώσεις σε εται-
ρείες και τράπεζες που συναλλάσσονται
με χώρες που έχουν αποκλειστεί από τις
ΗΠΑ.
Στο στρατιωτικό μέτωπο, οι αμυντι-
κές δαπάνες των ΗΠΑ δεν αποφασίζο-
νται σαν αποτέλεσμα μιας ορθολογικής,
συνολικής εθνικής στρατηγικής, για την
αξιολόγηση των οπλικών συστημάτων
που θα χρειάζονταν οι ΗΠΑ στο τρέχον
γεωπολιτικό τους περιβάλλον. Αντίθετα,
οι απόκτησή τους είναι το αποτέλεσμα
ενός πολύπλοκου συστήματος λόμπι
από αμυντικούς εργολάβους, που συ-
νειδητά έχουν τοποθετήσει εγκαταστά-
σεις παραγωγής τους σε κάθε περιοχή
των ΗΠΑ. Μ’ αυτόν τον τρόπο οι γερου-
σιαστές και οι εκπρόσωποι που θέλουν
να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας στις
εκλογικές τους περιφέρειες αποφασί-
ζουν ποια οπλικά συστήματα θα πα-
ραχθούν για τις Ένοπλες Δυνάμεις των
ΗΠΑ. Στο μεταξύ, στη Ρωσία, ο στρατιω-
τικός τομέας είναι κρατικός κι έχει απο-
δείξει τη στρατιωτική του ανωτερότητα,
όπως στην περίπτωση της σύγκρουσης
στην Ουκρανία, ανώτερη ακόμα κι από
τους εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ. Η Ρωσία
έχει από καιρό επιδείξει την στρατιωτι-
κή και τεχνολογική της υπεροχή.
Οι αποφάσεις του Κογκρέσου των
ΗΠΑ δεν καθορίζονται από τους ψηφο-
30 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
φόρους, αλλά από τους χρηματοδότες.
Σαν αποτέλεσμα, η Αμερική γίνεται, με
θεμελιώδεις όρους, όλο και λιγότερο
μια δημοκρατία στην οποία όλοι οι πο-
λίτες θα είχαν ίση φωνή. Αντίθετα, η χώ-
ρα μοιάζει όλο και περισσότερο με μια
πλουτοκρατία, στην οποία λίγοι πλούσι-
οι άνθρωποι κατέχουν δυσανάλογα πε-
ρισσότερη εξουσία.
Ο πολιτικός επιστήμονας Τζέφρεϊ Γου-
ίντερς προσφέρει ένα υπέροχο παρά-
δειγμα για το πόσο τρομερή έχει γίνει η
ανισότητα στις ΗΠΑ: ο μέσος πλούτος
των 100 πλουσιότερων αμερικανικών
νοικοκυριών, σε σχέση με αυτόν του
φτωχότερου 90%, προσεγγίζει το χάσμα
πλούτου μεταξύ ενός Ρωμαίου γερουσι-
αστή κι ενός σκλάβου στις ΗΠΑ, στην
ακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Στο μεταξύ, η διακυβέρνηση της Κί-
νας μέσω του Κομμουνιστικού Κόμμα-
τος της Κίνας (CPC), έχει αποδείξει ότι
από τη σκοπιά της ‐σεβόμενη τη χιλιε-
τή ιστορία της– είναι ανώτερη από την
απάτη των ΗΠΑ και πολλών καπιταλιστι-
κών χωρών. Υπάρχει μια ανανέωση των
στελεχών του ΚΚ Κίνας, με την ενσω-
μάτωση ικανών νέων ανθρώπων αφο-
σιωμένων στο κινεζικό έθνος. Τελικά η
μορφή διακυβέρνησης στην Κίνα είναι
άπειρα ανώτερη από την ψεύτικη δημο-
κρατία στις ΗΠΑ.
Η ψεύτικη δημοκρατία των ΗΠΑ δια-
τηρεί την απάτη των δήθεν ιερών ιδα-
νικών της ελευθερίας του λόγου, του
Τύπου, της κοινοβουλευτικής εκπροσώ-
πησης στο Κογκρέσο και της θρησκείας.
Όσο κι αν δηλώνεται ότι κάθε άνθρωπος
πρέπει να έχει τα ίδια θεμελιώδη δικαι-
ώματα, τέτοιες αξίες διαψεύδονται από
την πραγματικότητα στις ΗΠΑ. Οι Κινέ-
ζοι πιστεύουν ότι οι κοινωνικές ανάγκες
και η αρμονία είναι πιο σημαντικές από
τις ατομικές ανάγκες και δικαιώματα κι
ότι η πρόληψη του χάους και της κοινω-
νικής αναταραχής είναι ο κύριος στό-
χος της διακυβέρνησης. Με λίγα λόγια
οι ΗΠΑ και η Κίνα πιστεύουν ξεκάθαρα
σε δύο διαφορετικά σύνολα πολιτικών
αξιών. Η δυτική, κοινοβουλευτική δημο-
κρατία, είναι χρεοκοπημένη.
Σ’ ένα σύντομο συμπέρασμα, τα θεμε-
λιώδη μεγέθη των ΗΠΑ –το δολάριο, το
εκλογικό σύστημα και ο στρατιωτικός
τομέας– δεν είναι πλέον ικανά να διατη-
ρήσουν τη θέση της αμερικανικής ιμπε-
ριαλιστικής ηγεμονίας.
Μπροστά σ’ αυτό το σενάριο, οι ΗΠΑ
έχασαν το τρένο της ιστορίας; Από την
άποψή μας, έχασαν. Αυτό δεν σημαίνει
ότι θα πέσουν από τη μια μέρα στην άλ-
λη, είναι ένα προτσές. Δημιούργησαν τη
φάρσα της επίθεσης της 11ης Σεπτεμ-
βρίου και το αποτέλεσμα ήταν η κατα-
στροφή και οι πόλεμοι που προώθησαν
σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής.
Αλλά ακόμα κι έτσι, κατέληξαν ηττημέ-
νοι ή και διωγμένοι, εκτός από κάποιους
πετρελαϊκούς θύλακες, ή στρατιωτικές
βάσεις, σε συνεχή επίθεση, με τον αμε-
ρικανό φορολογούμενο να πληρώνει
τεράστιο κόστος. Ξόδεψαν περισσότε-
ρα από 5 τρισεκατομμύρια δολάρια και
η φτώχεια στις ΗΠΑ αυξήθηκε, με χιλιά-
δες άστεγους σε πόλεις όπως η Νέα Υόρ-
κη και το Σικάγο.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δη-
μιουργούν το Σχέδιο Μάρσαλ για την
ανοικοδόμηση της Ευρώπης και την
προστασία της από την επιρροή της
ΕΣΣΔ. Σήμερα προκαλούν πόλεμο στην
Ουκρανία και ταυτόχρονα καταστρέ-
φουν την οικονομία της Ευρώπης, με
στόχο να διακόψουν τους οικονομι-
κούς και πολιτικούς δεσμούς της ηπεί-
ρου με τη Ρωσία και την Κίνα και ν’ απο-
δυναμώσουν μια ολόκληρη ήπειρο σαν
ανταγωνιστή. Οι ΗΠΑ πίστευαν ότι θα
μπορούσαν να πνίξουν τη Ρωσία όπως
έκαναν με την πρώην ΕΣΣΔ, αναγκάζο-
ντάς την σε δυσανάλογες στρατιωτικές
δαπάνες, που θ’ αποδυνάμωναν τη χώ-
ρα, μαζί με χιλιάδες οικονομικές κυρώ-
σεις που επιβλήθηκαν κατά της Ρωσίας.
Το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο: η Ρω-
σία προετοιμάστηκε γι’ αυτή τη στιγμή.
Η οικονομία έχει δημιουργήσει ένα ολό-
κληρο προτσές υποκατάστασης των ει-
σαγωγών και ο κρατικός στρατιωτικός
τομέας αναπτύχθηκε σε συνάρτηση με
την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχί-
ας κι όχι των ιδιωτικών συμφερόντων
όπως στις ΗΠΑ. Αυτό οδήγησε, όπως
απέδειξε ο Πούτιν, σε μια ρωσική στρα-
τιωτική υπεροχή, σε σχέση όχι μόνο με
τις ΗΠΑ, αλλά και σε σχέση με τις χώρες
που απαρτίζουν το ΝΑΤΟ. Η ανεργία στη
Ρωσία έχει πέσει στο 3%, δηλαδή βιώνει
μια κατάσταση σχεδόν πλήρους απα-
σχόλησης.
Ενώ οι ΗΠΑ ήταν απασχολημένες με
τη διεξαγωγή των ιμπεριαλιστικών τους
πολέμων, η Κίνα έγινε η μεγαλύτερη οι-
κονομία στον πλανήτη, όσον αφορά την
αγοραστική δύναμη. Η Ρωσία επανέ-
λαβε την οικονομική της ανάπτυξη, ξε-
περνώντας σε μεγάλο βαθμό την κα-
ταστροφή που προκλήθηκε από την
κατάρρευση της πρώην ΕΣΣΔ. Οι ΗΠΑ
δεν ήταν σε θέση να προβλέψουν αυτό
το προτσές. Η ένωση Ρωσίας και Κίνας
άλλαξε τον παγκόσμιο συσχετισμό των
δυνάμεων. Αυτό είναι το πιο σημαντικό
ιστορικό γεγονός στη σύγχρονη ιστο-
ρία. Και είναι σημαντικό να χαρακτηρί-
σουμε έτσι αυτό το προτσές. Πρόκειται
για δύο χώρες που πραγματοποίησαν
τις αντιιμπεριαλιστικές και κομμουνιστι-
κές επαναστάσεις τους και κατάφεραν
να διατηρήσουν την κυριαρχία τους.
Χωρίς αυτές τις δομές, που είναι ήδη κα-
θοριστικές για την πολυπολικότητα του
κόσμου, θα ήταν αδύνατο να βιώσου-
με αυτόν το νέο συσχετισμό δυνάμεων.
Μαζί με χώρες όπως το Ιράν, η Βενεζου-
έλα, η Συρία, η Κούβα που διατήρησαν
δομές εθνικής κυριαρχίας.
Σε αυτό το μεσοδιάστημα προέκυ-
ψαν πολλά οικονομικά μπλοκ, όπως η
ASEAN – Ένωση Εθνών της Νοτιοανατο-
λικής Ασίας, η Κοινότητα των Εθνών των
Άνδεων, η Αφρικανική Ένωση, η Εταιρι-
κή Σύμπραξη Trans‐Pacific, η ίδια η Ευ-
ρωπαϊκή Ένωση, η APEC Asia Pacific, ο
Δρόμος του Μεταξιού, η δημιουργία
της Ασιατικής Τράπεζας Επένδυσης σε
Υποδομές και πιο πρόσφατα οι BRICS,
με τη δυνατότητα ενσωμάτωσης σ’ αυ-
τές σημαντικού αριθμού νέων μελών,
με τη δημιουργία ενός νέου νομίσματος
κι ενός νέου μέσου συναλλαγών, χωρίς
την κηδεμονία του δολαρίου και του συ-
στήματος swift. Γεγονός που έχει ήδη
συμβεί σε αρκετές συναλλαγές μεταξύ
εθνών. Και η δημιουργία της Τράπεζας
των BRICS plus επίσης.
Οι ΗΠΑ χάνουν τον ανταγωνισμό τους
με την Κίνα όσον αφορά την τεχνολο-
γία και τις υποδομές. Καθώς η Κίνα εκ-
συγχρονίζει τις υποδομές της, με τρένα
υψηλής ταχύτητας, το σιδηροδρομικό
σύστημα των ΗΠΑ παραμένει απαρχαι-
ωμένο. Τα τελευταία χρόνια η Κίνα κατά-
φερε να βγάλει χιλιάδες Κινέζους από τη
φτώχεια και στο όχι πολύ μακρινό μέλ-
λον θ’ αποτελέσει τη μεγαλύτερη κοινω-
νία με πληθυσμό που θ’ ανήκει σ’ αυτό
που λέμε μεσαία τάξη, ενώ στο μεταξύ
οι ΗΠΑ αυξάνουν τον αριθμό των φτω-
χών, των άνεργων και των άστεγων αν-
θρώπων.
Από ιστορική άποψη, οι καπιταλιστι-
κές χώρες είναι οι κύριες υπεύθυνες για
τη συσσώρευση CO2 στην ατμόσφαιρα,
συμβάλλοντας στην αύξηση του φαινο-
μένου του θερμοκηπίου, αφού από τη
βιομηχανική επανάσταση και μετά, οι
μεγαλύτεροι ρυπαντές με τη χρήση άν-
θρακα και πετρελαίου είναι οι κύριες κα-
πιταλιστικές βιομηχανικές χώρες. Η Κί-
να έχει διατηρήσει τη δέσμευσή της για
μείωση της ρύπανσης, χτίζοντας ένα
ισχυρό σύστημα ανανεώσιμων πηγών
ενέργειας. Ζούμε σίγουρα σε μια επο-
χή που οι ΗΠΑ θα πρέπει να συμβιβα-
στούν με την απώλεια της ιμπεριαλιστι-
κής τους ηγεμονίας και ν’ αποδεχθούν
έναν πολυπολικό κόσμο. Πώς θα αντι-
δράσουν σ’ αυτή τη νέα κατάσταση; Πα-
ρακολουθούμε λοιπόν τους διάφορους
καταστροφικούς πολέμους, όπως ο πιο
πρόσφατος που ξεκίνησε ενάντια στη
Ρωσία, χρησιμοποιώντας την Ουκρα-
νία και την Ευρώπη συνολικά σαν τροφή
στα κανόνια τους. Και κάθε μέρα εντεί-
νεται μια σύγκρουση ενάντια στην Κί-
να, υποκινώντας κι εξοπλίζοντας την Τα-
ϊβάν, σαν αποδιοπομπαίο τράγο για να
δικαιολογήσουν τη χρεοκοπία της ίδιας
της κοινωνίας των ΗΠΑ στα μάτια των
πολιτών τους.
Μπορούμε ακόμη και να προβλέψου-
με την παραφροσύνη να εξαπολύσουν
οι ΗΠΑ έναν ατομικό πόλεμο για να κα-
λύψουν τη δική τους αποσύνθεση, μια
κατάσταση που θα ήταν καταστροφική,
αλλά που σίγουρα βρίσκεται στο προει-
δοποιητικό ραντάρ εθνών όπως η Ρωσία
και η Κίνα. Η πρόσφατη Σύνοδος Κορυ-
φής Αφρικής‐Ρωσίας στην Πετρούπολη,
όπου αποφασίστηκαν όχι μόνο οικονο-
μικές συμφωνίες για τις εξαγωγές σιτη-
ρών, αλλά και στρατιωτικές, εξέφρασε
τον υψηλότερο τόνο της με την αντι-
ιμπεριαλιστική ομιλία του Προέδρου
της Μπουρκίνα Φάσο Ιμπραχίν Τραορέ,
σύμφωνα με την επαναστατική κληρο-
νομιά του Τόμας Σανκάρα. Αυτή η συνά-
ντηση σηματοδοτεί το επίκεντρο ενός
σεισμού ανεξαρτησίας στην Αφρική.
Ο κίνδυνος (για το ιμπεριαλιστικό σύ-
στημα) έγκειται στο γεγονός ότι ο «πο-
λυπολικός κόσμος» προχωράει με γιγά-
ντια βήματα και η επιρροή της Κίνας και
της Ρωσίας επεκτείνεται στη Λατινική
Αμερική, την υπόλοιπη Ασία, την αφρι-
κανική ήπειρο, με αδιάψευστες προτά-
σεις οικονομικής στήριξης, τεχνολογι-
κής, βιομηχανικής, σε υποδομές. Ένας
ολόκληρος χώρος απόσπασης από τη
συνηθισμένη ιμπεριαλιστική λεηλα-
σία, όπως εκφράστηκε στο πρόσφατο
πραξικόπημα στον Νίγηρα, προμηθευ-
τή του 50% του ουρανίου που χρησι-
μοποιείται στη Γαλλία για τους αντιδρα-
στήρες του. Τότε ο πειρασμός για χρήση
ωμής βίας με γενικευμένο τρόπο μπορεί
ν’ αυξηθεί, αφού το πολεμικό πείραμα
στην Ουκρανία προκαλεί μια πραγματι-
κή καταστροφή ανάμεσα στις καπιταλι-
στικές χώρες. Όπως είπε ο Χ. Ποσάδας:
«θα μπορούσαμε να περιμένουμε άλ-
λα 30 χρόνια» για να επιτύχουμε την ει-
ρήνη, ή τουλάχιστον μια ειρηνική μετά-
βαση, αλλά αυτή δεν είναι η φύση του
καπιταλισμού, του ιμπεριαλιστικού συ-
στήματος και της χρηματιστικής πλου-
τοκρατίας» (*).
Ο κίνδυνος είναι επαπειλούμενος.
Συντακτική Επιτροπή, 30/7/2023
(*) ΣΗΜΕΙΩΣΗ του συντάκτη: Σχετικά
με τη συζήτηση για τα σημερινά κεντρι-
κά προβλήματα όπως ο πόλεμος και η ει-
ρήνη, προτείνουμε να διαβάσετε κείμε-
να του θεωρητικού ηγέτη Χ. Ποσάδας,
ιδιαίτερα για τον «αναπόφευκτο ατομι-
κό πόλεμο» που ετοιμάζει ο καπιταλι-
σμός κατά της ανθρωπότητας σε πλήρη
συστημική αποσύνθεση. Διατίθεται στα
ισπανικά στον ιστότοπο Posadistas Hoy
και σύντομα στα πορτογαλικά.
Η επίπτωση του ρόλου της
Ρωσίας και της Κίνας στην
εσωτερική κυβερνητική
κρίση στο Ιράν
Posadistas Hoje, 31/7/2023
Η ιρανική κυβέρνηση που σχημα-
τίστηκε από τον Πρόεδρο Ραϊσί, που
εκλέχτηκε πριν από δύο χρόνια μέσα σε
μεγάλη κρίση, δεν υπήρξε ποτέ ομοιο-
γενής. Αποτελούνταν από επαναστάτες
υπουργούς, υφυπουργούς ‐συχνά προ-
ερχόμενες από την επαναστατική κυ-
βέρνηση του Αχμαντινετζάν‐ και από
ρεφορμιστές που τείνουν να είναι συμ-
φιλιωτικοί με τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ
και το Δημοκρατικό Κόμμα εκεί. Στο με-
ταξύ, ο πρώην επικεφαλής των υπηρε-
σιών πληροφοριών των Φρουρών της
Επανάστασης, ο ψυχοπαθής Ταέμπ, ο
οποίος συνέλαβε τους συνεργάτες του
Αχμαντινετζάν, έχει αντικατασταθεί.
Παρόμοια και το σκοτεινό μέλος του
Ανώτατου Συμβουλίου Εθνικής Ασφά-
λειας, στρατηγός Σαμκανί, που έκλει-
σε το στρατιωτικό αεροδρόμιο Χαμε-
ντάν στα ρωσικά βομβαρδιστικά κατά
τη διάρκεια της πολιορκίας του Χαλε-
πίου ενάντια στο ISIS. Σαν αποτέλεσμα,
ο στρατηγός Σεργκέι Σοϊγκού, ο Ρώσος
υπουργός Άμυνας, τότε δήλωσε: «Θέλε-
τε να πολεμήσετε το Ισλαμικό Κράτος ή
όχι;».
Η στενή αντιπαράθεση ανάμεσα
στους δύο πόλους στην Ουκρανία λει-
τούργησε σαν εξωτερικός παράγοντας.
Ταυτόχρονα έγινε η επανεκκίνηση του
Ραϊσί προς τη στρατηγική συμμαχία με
Ρωσία και Κίνα. Αυτό ασκεί πίεση και βά-
ζει σε αμφισβήτηση τη μυστική διπλω-
ματία του συμφιλιωτικού Υπουργού
Εξωτερικών Αμίρ Αμπνταλοχιάν και του
Υπουργού Άμυνας, στρατηγού Αστιάνς.
Ο Αμπνταλοχιάν, σε αντίθεση με τον
στρατό που βοήθησε τον ρωσικό στρα-
τό στον ουκρανικό πόλεμο, υποστήριξε
την κυβέρνηση του Κιέβου και την εδα-
φική ακεραιότητα της Ουκρανίας, ενά-
ντια στα δημοψηφίσματα των 4 ρωσό-
φωνων περιοχών που τις ανέδειξαν σαν
κομμάτι της Ρωσίας. Επιπλέον δεν υπο-
στήριξε την Ενωμένη Κίνα, συμμαχώ-
ντας με την Ταϊβάν. Αν και η κυβέρνηση
θεωρήθηκε επαναστατική και το Ιράν
γενικά έχει τον χαρακτήρα επαναστατι-
κού κράτους, το Ιράν βρίσκεται σε μεγά-
λο βάλτο εδώ και 40 χρόνια. Γι’ αυτό και
πολλές συμφωνίες με τη Ρωσία ή την Κί-
να καταρρέουν και ξεχνιούνται.
Συνάντηση μεταξύ των στρατιωτικών
διοικητών του Ιράν και της
Ρωσίας στην Πετρούπολη
Πολλά ταξίδια από ανώτερους Ρώ-
σους αξιωματούχους, από τις υπηρεσί-
ες πληροφοριών, όπως ο Πατρούσεφ, ή
από τη Δούμα, το Συμβούλιο Υπουργών,
το στρατό, το Ναυτικό και τον ίδιο τον
Σεργκέι Σοϊγκού, δεν κατάφεραν να βγά-
λουν το Ιράν από τη λάσπη της διεφθαρ-
μένης γραφειοκρατίας. Το Ιράν δεν είχε
πρεσβευτή στην Κίνα για πολύ καιρό κι
όταν ο Σι Ζιπίνγκ πήγε στην Τεχεράνη,
με 50 δισεκατομμύρια δολάρια για υπο-
δομές και διάφορα έργα, ο πρώην πρόε-
δρος (2013‐21), Ρωχανί, τον εγκατέλειψε
και πήγε στη Ρώμη και στο Παρίσι. Αυ-
τή η υβριστική συμπεριφορά κι αυτό το
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ • 31
τέλμα απαιτούσαν μια πρόκληση για ν’
αποκαλυφθεί. Έπρεπε να χτυπηθεί ένα
νευραλγικό σημείο για να κάνουν να πα-
ραμεριστούν οι αντιδραστικοί.
Στο μεταξύ, χάρη στην υποστήριξη
των Φρουρών της Επανάστασης, όπως
του Κασέμ Σουλεϊμανί, ο ιρανικός στρα-
τός, τα drones και οι πύραυλοι, αλλά και
η αντίσταση στην Υεμένη, τη Συρία, το
Λίβανο και το Ιράκ νίκησε το ISIS και νί-
κησε την αντιδραστική συμμαχία ανά-
μεσα στη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ,
τα Εμιράτα, το Κουβέιτ κ.τ.λ.. Η «παχιά
αγελάδα της Σαουδικής Αραβίας» ‐χα-
ρακτηρισμός από τον ίδιο τον Τραμπ‐,
επίσης λόγω της κρίσης του δολαρίου,
στράφηκε προς τη Ρωσία και την Κίνα
και οι ανταλλαγές και τα χρηματιστήρια
ξεπέρασαν γρήγορα τις υποτονικές μέ-
ρες του αντιφατικού Ιράν.
Αφότου ο Σι‐Ζιπίνγκ και ο Πούτιν έκα-
ναν συμφωνίες εργασίας με αραβικά
κράτη, τόσο ο Σι‐ Τζιπίνγκ όσο και ο Λα-
βρόφ έκαναν μια πρόκληση, αναφέρο-
ντας το θέμα των τριών ιρανικών νη-
σιών στον Περσικό Κόλπο, τα οποίο τα
Εμιράτα διεκδικούν για τον εαυτό τους
εδώ και μερικά χρόνια σαν πρόκληση.
Τα νεύρα των αντιδραστικών έσπασαν
κι αυτό ήθελαν οι Ρώσοι και οι Κινέζοι. Ο
Αμπντολαχιάν είπε ότι αυτοί, η Κίνα και
η Ρωσία, δεν πρέπει να πιστεύουν ότι εί-
ναι οι μόνες επιλογές του Ιράν κι επέ-
σπευσε τις πυρηνικές συμφωνίες με την
κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Οι σχέσεις των αραβικών χωρών με τη
Ρωσία και την Κίνα είναι καλύτερες από
ό,τι με το Ιράν. Οι Άραβες αναγνωρίζουν
τώρα τη Συρία, αλλά έχουν κάνει ελιγ-
μούς πάνω από τις σχεδόν ακατοίκητες
ιρανικές νησίδες. Δεν υπάρχουν στρατι-
ωτικές βάσεις. Είναι πολιτική η αντιπα-
ράθεση. Οι Ρώσοι με τον Λαβρόφ είπαν:
«εντάξει, συζητήστε, στη διπλωματία,
διαφορετικά προσφύγετε στο δικαστή-
ριο της Χάγης». Και ξέρουν ότι αυτό
εξοργίζει τους Ιρανούς αντιδραστικούς.
Αυτό ήταν, το πιάτο έχει σερβιριστεί.
Μετά τη ρωσική πρόκληση, σε συνά-
ντηση με τα ΗΑΕ για το θέμα των 3 ιρανι-
κών νησιών στον Περσικό Κόλπο, σάλος
ξέσπασε στο Ιράν για τρεις μέρες. Η Ρω-
σία σταμάτησε λέγοντας (μέσω του Ρώ-
σου πρέσβη στην Τεχεράνη και τον ανα-
πληρωτή του Λαβρόφ στη Μόσχα) ότι
τα νησιά είναι ιρανικά και δεν υπάρχει
καμία συζήτηση γι’ αυτό. Αλλά αυτό δεν
είναι αρκετό για τους αναστατωμένους
Ιρανούς Ρωσόφοβους (εντός και εκτός
της κυβέρνησης). Φωνάζουν ότι «το να
συντάσσεται η Ρωσία με τα Ηνωμένα
Αραβικά Εμιράτα είναι προδοσία», «πι-
σώπλατη μαχαιριά». ότι «ήταν λάθος να
πιστέψουμε τους Ρώσους» και ότι «μια
απλή συγγνώμη δεν αρκεί»: «Τι θέλουν,
μια ολοκληρωτική διάσπαση στο Μέτω-
πο με τη Ρωσία;».
Δεν είναι μόνο η νεοφιλελεύθερη
αντιπολίτευση, εκτός εξουσίας, που λέει
32 • ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
αυτά τα λόγια, αλλά ο υπουργός Εξωτε-
ρικών Αμπντολαχιάν. Αυτός, εκτός από
το ζήτημα των νησιών, επιμένει και πάλι
στην ιρανική αναγνώριση της εδαφικής
ακεραιότητας της Ουκρανίας. Επιπλέ-
ον υπάρχει μια συνάντηση του Χαρατζί
(Αρχηγός Εξωτερικής Στρατηγικής), μιας
μούχλας της παλιάς φρουράς του προ-
δότη Χαταμί, μ’ έναν εκπρόσωπο της
ιαπωνικής κυβέρνησης για να συζητή-
σουν την εδαφική ακεραιότητα της Ια-
πωνίας σχετικά με τα νησιά Κουρίλες.
Μια οργάνωση έστειλε ένα μεταφορι-
κό πλοίο, σε ένδειξη φιλίας, στη Μισρά-
τα, μια πόλη της Λιβύης, για ν’ αποκατα-
στήσει τις σχέσεις με τη φιλοΝΑΤΟϊκή
κυβέρνηση της Τρίπολης, ενώ, αντίθετα,
η ιρανική κυβέρνηση επαναλαμβάνει
σχέσεις με την Αίγυπτο, σύμμαχο. του
στρατηγού Χαφτάρ στη Βεγγάζη κι ενά-
ντια στην Τρίπολη. Είναι μια πολύπλοκη
και σοβαρή μεταβατική περίοδος, αφού
ακόμη και στη Βουλή ο πρόεδρός της
Γκαλιμπάφ, μαζί μ’ ένα μέρος των αντι-
προσώπων, είναι της ίδιας άποψης ενά-
ντια στη ρωσική πρόκληση.
Απλά φαίνεται να είναι η καρδιά του
θέματος, κάτι που υποδηλώνει ότι τόσο
οι Ρώσοι όσο και οι Κινέζοι στο πρόσω-
πο του Σι έχουν αγγίξει σκόπιμα τη ρα-
χοκοκαλιά, για να εξοργίσουν εκείνους
που είναι αντιρώσοι στην εξουσία και
την κυβέρνηση και αντιτίθενται στην
πρόσφατη κίνηση του Ιράν, από την κυ-
βέρνηση κι από τον ίδιο τον Ραϊσί, προς
τη στρατηγική συνεργασία με τη Ρωσι-
κή Ομοσπονδία, με τη Λαϊκή Κίνα, με τα
κράτη της Κεντρικής Ασίας, τον οργα-
νισμό συνεργασίας της Σαγκάης, μέχρι
την είσοδο του Ιράν στις BRICS. Ξαφνι-
κά, ο απεσταλμένος της ιαπωνικής κυ-
βέρνησης φτάνει, γεμάτος φιλοφρο-
νήσεις, φιλιά και αγκαλιές, ενάντια στα
αμφισβητούμενα νησιά Κουρίλες, κα-
θώς η Ιαπωνία προετοιμάζεται, με το
NATO plus, ν’ αντιμετωπίσει στρατιωτι-
κά τη Λαϊκή Κίνα στην Ταϊβάν. Είναι λοι-
πόν το Ιράν στο σταυροδρόμι; Ο Ραϊσί
προχωράει. Ο Χαμενεΐ τον υποστηρίζει,
αλλά δεν εκτίθεται.
Υπάρχουν όμως κι άλλα στοιχεία που
δείχνουν ότι οι θρόμβοι εμποδίζουν τη
ροή. Αρκετές υπερ‐διεφθαρμένες προ-
σωπικότητες από το δικαστικό σώμα, ή
άλλα όργανα εξουσίας που έχουν ήδη
καταδικαστεί και φυλακιστεί, όπως ο Ακ-
μπαρί, ο πρώην αντιπρόεδρος του δικα-
στικού σώματος, που καταδικάστηκε σε
31 χρόνια φυλάκιση και κατάσχεση κλο-
πιμαίων, είναι ελεύθεροι και η δίκη θα
επαναληφθεί. Η πρόταση του υπουργού
Οικονομίας για φορολόγηση των αγο-
ραπωλησιών, δηλαδή ενάντια στη μα-
φιόζικη κερδοσκοπία, έχει ανασταλεί
εδώ και μήνες από προφανώς ανώτε-
ρα όργανα και δεν έχει μπει σε λειτουρ-
γία. Όσον αφορά την ισλαμική ενδυμα-
σία, νεαρές γυναίκες της αστικής τάξης
αψηφούν τη συνύπαρξη και τα έθιμα με
αλαζονεία και προβοκάτσια, απογυμνώ-
νονται ελλείψει κοινοβουλευτικού νό-
μου. Κι αυτό ανάμεσα στ’ άλλα αυξάνει
την ανυπομονησία και την άμεση κοι-
νωνική αντιπαράθεση. Πολλές εφημερί-
δες που υποστηρίζουν τον Ραϊσί επιλέ-
γουν να μην μιλήσουν για το θέμα και να
κρύψουν το διπλωματικό περιστατικό ή
το να επικρίνουν τον Αμπντολαχιάν. Αλ-
λά ο τελευταίος δεν παραιτείται και είναι
αποφασιστικά κατά της Ρωσίας και υπέρ
της συνεννόησης με την αυτοκρατορία,
κατά των 4 δημοψηφισμάτων στην Ου-
κρανία και μάλιστα σε σχέση με τη συμ-
φωνία για την πυρηνική ενέργεια. Κά-
θαρση, αλλά πώς;
Ελπίζεται ότι η ενσωμάτωση στον ορ-
γανισμό της Σαγκάης θα διευκολύνει τη
διαρθρωτική τακτοποίηση και την ομα-
λή λειτουργία, αλλά οι υπουργοί που
είναι αντίθετοι, συμπεριλαμβανομέ-
νου του υπουργού Άμυνας στρατηγού
Αστιανί, επεμβαίνουν δημόσια για να
το εμποδίσουν. Αρνούνται τη στρατη-
γική σχέση με την Κίνα και τη Ρωσία. Ο
Αστιανί δεν θέλει το μαχητικό Σουκόι 35,
ενώ η αεροπορία έχει ήδη αναπροσαρ-
μόσει τα αεροδρόμια, προετοιμάζοντας
πιλότους και μηχανικούς γι’ αυτό. Έτσι
αναμένουν τη λήξη του εμπάργκο των
ΗΠΑ στην απόκτηση όπλων τον Οκτώ-
βριο. Η ιδεολογία της ιδιωτικοποίησης
(με κρατικό έλεγχο) είναι ένα εμπόδιο
στον αναγκαίο σχεδιασμό για στρατη-
γικές συμβάσεις Βορρά‐Νότου, Ανατο-
λής‐Δύσης με τη Ρωσία, την Κίνα και την
Ινδία. Οι οικονομικοί γίγαντες στο Ιράν
είναι σαν το IRI (Ινστιτούτο Βιομηχανι-
κής Ανασυγκρότησης) στην Ιταλία, πα-
ρακρατικά όργανα και οργανώσεις που
περιλαμβάνουν πολλούς ιδιώτες μεγα-
λόσχημους, όπως το «Εκτελεστικό Αρ-
χηγείο του Τάγματος του Ιμάμη», που
περιλαμβάνει πετροχημικά, ορυχεία,
εργοστάσια και διάφορα ακίνητα που
εγκαταλείφθηκαν μετά τη φυγή του Σά-
χη και της Αυλής του, ή τη «Shasta», την
Κοινωνική Ασφάλεια που περιλαμβά-
νει Ταμείο Συντάξεων και άλλες μεγάλες
εταιρείες. Υπάρχουν άλλες μεγάλες αυ-
τόνομες δομές όπως το Gharargah και
το παραγωγικό πολιτικό και στρατιωτι-
κό εκτελεστικό όργανο των Φρουρών
της Επανάστασης, με τη δική του Τράπε-
ζα. Αλλά το κρίσιμο σημείο παραμένει
το σύστημα επικοινωνίας των ιδιωτικών
τραπεζών που επικρατεί απέναντι στην
Κεντρική Τράπεζα, χάρη στην κυριαρχία
της ιδεολογίας της ιδιωτικοποίησης, που
υπερασπίζεται ο ίδιος ο Αγιατολάχ Χα-
μενεΐ. Αλλά στο μεταξύ, πού θέλει να πά-
ει ο Αμπντολαχιάν, με την εδαφική ακε-
ραιότητα της Ουκρανίας, όταν η Ρωσία
έχει ήδη τώρα καταστρέψει όλες τις βά-
σεις επίθεσης με drones στο λιμάνι της
Οδησσού;
Από τον ανταποκριτή
στο Ιράν, 20/07/2023