Professional Documents
Culture Documents
Identifikimi I Nevojave Faktor Kyc Ne Ri
Identifikimi I Nevojave Faktor Kyc Ne Ri
të mësuesve në punë
Tiranë, 2016
Abstrakt
2. Shqyrtim literature
Zhvillimi profesional i mësuesve është një mjet me anën e të cilit politikëbërësit përçojnë
vizione të gjëra, përhapin informacion kritik dhe sigurojnë drejtimin e mësuesve. Është pikërisht
drejtimi apo udhëheqja e mësueve që promovon zhvillimin e tyre në një fushë të caktuar.
Dija konsiderohet kapitali më i rëndësishëm për të gjeneruar ide të reja dhe për të arritur
mirëqenie. Ritmet e shtimit të saj janë shumë të shpejta. Shkolla mundëson mbërritjen vetëm tek
një pjesë e vogël e informacionit, ndaj ajo duhet t’i ndihmojë të rinjtë dhe të rejat që krahas
kompetencave të përgjithshme për jetë dhe punë, të zhvillojnë edhe kompetencat e duhura për
qasjen ndaj informacionit dhe përpunimin e tij në mënyrë të pavarur. Për shkollën tonë ka shumë
rëndësi të përcaktojë se mbi çfarë baze do të zgjidhet përmbajtja e asaj që duhet të mësohet, si do
të përzgjidhet ajo që është e rëndësishme nga bota e madhe e informacionit, por dhe si do të
realizohet strukturimi i njohurive, shkathtësive, qëndrimeve dhe vlerave për një qëllim të
caktuar. Aftësia për të dalluar dijet e domosdoshme për shkollën kërkon vazhdimisht qëndrime
kritike ndaj këtyre dijeve (Korniza Kurrikulare, 2015).
Autori Hassel (1999) e konsideronte zhvillimin profesional si procesin e përmirësimit të
shprehive dhe kompetencave të stafit, të nevojshme për të prodhuar rezultate të shkëlqyera në
edukimin e nxënësve. Zhvillimi profesional nënkupton aktivitete të programuara dhe të
zhvilluara për të promovuar zhvillimin profesional dhe personal të mësuesve.
Shulman (1987) e përshkruante zhvillimin profesional si një bazë njohurishë ekstensive
për edukimin e mësuesve. Ai identifikoi shtatë kategori të zhvillimit profesional, të cilat ishin:
(1) njohuritë e përmbajtjes, (2) njohuri të përgjithëshme të pedagogjisë, (3) njohuri të kurrikulës,
(4) njohuri të përmbajtjes pedagogjike, (5) njohuri të nxënësve dhe karakteristikat e tyre, (6)
njohuri të kontekstit të edukimit, (7) njohuri të synimeve dhe anëve të edukimit.
Ai gjithashtu përcaktoi dhe katër burime njohurishë: (1) njohuri brenda disiplinës, (2) materiale
dhe struktura edukimi, (3) njohuri formale edukimi, (4) mençuri praktike.
Autori Gordon (2004) ka preçizuar kuptimin e zhvilllimit profesional të suksesshëm.
Sipas tij zhvillimi profesional i suksesshëm përfshin kombinimin e eksperiencave që u japin
mundësi mësuesve si individë, grupeve të mësuesve apo institucioneve mësimdhënëse për të
përmirësuar kurrikulën, mësimdhënien dhe vlerësimin e nxënësve, me synim lehtësimin e
procesit të rritjes dhe zhvillimit të nxënësve.
Në përgjithësi ka ekzistuar një traditë e fortë e trajnimit të mësuesve që e vë theksin tek
pajisja me shprehi pedagogjike të kërkuara, teknologjinë mësimore dhe eksperiencat praktike për
mësuesit.
Megjithatë sipas kërkimeve rezulton se mësuesit japin mësim sipas mënyrës që atyre ju
është dhënë mësim. Që mësuesit të rriten profesionalisht ata kanë nevojë për mundësi zhvillimi
profesional. Zhvillimi profesional i tyre luan një rol të rëndësishëm në lëvizjen e sotme globale të
reformave të edukimit. Ajo çfarë është e dukshme në shumicën e inisiativave politike të tanishme
në edukim është një tentativë për ta rimenduar profesionin e mësimdhënësit si një profesion
gjithmonë në ndryshim, kjo e varur nga trajnimet e tyre.
Programet ekzistuese të trajnimit të mësuesve përgatiten mbi bazën e një game të gjerë
aktivitetesh si: konsultimet e orientimit të mësuesve, uërkshopet dhe seminaret, simpoziumet,
kurset, publikimet e printuara, shërbimet video, qendrat ekselente të mësimdhënies, prezantimi i
mësimdhënies në shkollë, seminaret trajnuese dhe kërkimore. Pika kryesore është që të mësuarit
nuk përfundon me mbarimin e seancave të trajnimit. Mësuesit kanë nevojë për mbështetje të
vazhdueshme për të zbatuar shprehitë dhe konceptet e mësuara në programet e zhvillimit
profesional.
Prandaj modelet e mëparshme të trajnimit të mësuesve mund të jenë jo adekuate për të
kënaqur pritjet dhe sfidat në përgatitjen e mësuesve, të cilat janë shfaqur nga inisiativat e reja të
edukimit. Për më tepër këto programe kohë pas kohe ndjejnë mungesën e një koordinimi me
kurrikulën ekzistuese dhe me realitetin në klasë për të arritur sfidat e reja.
Koncepti nevojë për zhvillimin profesional përmbledh një larmi përcaktimesh apo
dimensionesh.Një nga shpjegimet më të thjeshta është: Nevoja për zhvillimin profesional është
diferenca,ose hapësira ndërmjet asaj që është dhe asaj që do të duhet të ishte, ose të asaj që ne
kërkojmë të arrijmë. Cilat janë disa nga institucionet dhe metodat që i kontribuojnë identifikimit
të nevojave reale të mësuesve për zhvillim profesional.
Por, nga ana tjetër jo më pak i rëndësishëm është edhe vlerësimi i brendshëm, i cili
kryhet nga ana e drejtorit të shkollës. Drejtoria e shkollës nëpërmjet vëzhgimeve që kryen në
procesin mësimor, përbën një tjetër burim shumë të rëndësishëm, ose pikë referimi, e cila duhet
marrë në konsideratë për përcaktimin e nevojave të mësuesve për t’u trajnuar për aspekte të
ndryshme të mësimdhënies.
Një mënyrë tjetër për të identifikuar nevojat është edhe analiza e rezultateve të provimeve
të standartizuara që përfaqësohen nga provimet e lirimit për arsimin bazë dhe provimet e
maturës për arsimin e mesëm.
Instrumentet standarte janë përsëri një mjet i fuqishëm për të identifikuar nevojat e
mësuesve për zhvillim profesional. Instrumentet e standartizuar mund të përfshijnë tre subjekte
të ndryshme, por që kanalizohen për të njëjtin qëllim- thithjen apo grumbullimin e nevojave të
mësuesve për trajnime: (1) nxënësit, (2) mësuesit, (3) drejtuesit, (4) prindërit.
Është e kuptueshme dhe e pakundërshtueshme që mësuesi është epiqendra e
identifikimit, e analizës dhe e vlerësimit të nevojave për zhvillim profesional, e përkthyer në
nevoja për trajnime. Instrumentet e identifikimit të nevojave për zhvillim profesional përbëjnë
formate profesionale të hartuara me kujdes që kanë për synim të mbledhin mendimet apo
opinionet e mësuesve, drejtuesve apo edhe specialistëve në lidhje me startin e zhvillimit të tyre
profesional dhe nevojat e tyre për të arritur stadet e mëtejshme profesionale në karrierën e tyre.
Instrumentet hartohen dhe përpunohen kryesisht nga stafet e institucioneve të specializuara
kërkimore dhe më specifikisht në identifikimin e nevojave për zhvillim profesional në fushën e
edukimit.
Testi sipas autorit Sokoli (2013) përfaqëson një sistem të integruar pyetjesh, kërkesash,
cështjesh, dëtyrash të lidhura logjikisht ndërmjet tyre, të cilat kanë të bëjnë më një fushë të
caktuar dhe që duhen zgjidhur për të matur dhe vlerësuar njohuritë, aftësitë, qëndrimet.
Sipas Eurydice (2015) testi është cilësuar si high stake në modelet europiane duke qenë
se ushtron trysni tek personat përkates dhe rezultati nuk eshte 100% i saktë . Në disa shtete i
vetmi përdorim i testit është për rritje page ose për të vendosur nëse një mësuese do të qëndrojë
në atë pozicion apo jo.
Pyetësori si një instrument tjetër matës sipas Matthews dhe Ross (2010) është një grup
pyetjesh të cilave pjesëmarrësit në hulumtim mund t’u përgjigjen në një varg mënyrash. Shumica
e pyetësorëve kanë për qëllim të mbledhin të dhëna paraprakisht të strukturuara dhe si të tillë
përmbajnë një grup përgjigjesh nga të cilat i anketuari mund të zgjedhë, ndonëse disa pyetësorë
mund të përfshijnë pyetje më të hapura, që i lejojnë të anketuarit t’u përgjigjet pyetjeve sipas
mënyrës që mendon.
Pyetësorët përdoren për një gamë të gjerë situatash hulumtimi shoqëror dhe për të
grumbulluar informacin për shumë lloje çështjesh dhe dukurish shoqërore. Llojet e të dhënave të
mbledhura nga pyetësrët përfshijnë: (1) fakte, (2) përshkrime, (3) njohuri, (4) opinione, (5)
qëndrime, (6) informacione, (7) përgjigje, (8) sasi. Avantazhet e pyëtësorëve: (1) mbledhja e një
informacioni më të gjërë, për një numër të madh njerëzish brenda një kohe relativisht të shkurtër,
(2) anketimi si rregull bëhet për dukuri që syri i vëzhguesit nuk mund t’i kapë dhe as intervista
nuk mund t’i zbulojë, (3) ruhet anonimati. Disavantazhet e pyetësorëve: (1) saktësia e
pyetësorëve mund të jetë e dyshimtë po të kemi parasysh pak a shumë natyrën e cekët të pjesës
më të madhe të përgjigjeve të pyetësorëve, (2) niveli i mospërgjigjes është i lartë, (3) të
anketuarit e shikojnë pyetësorin si imponim dhe harxhim kohe.
Në sistemet e tjera të arsimit (Bullgari, Estoni, Irlandë, Spanjë, Qipro, Maltë, Portugali,
Rumani, Slloveni, Lihtenshtajn, Mali i Zi, dhe Serbia), të gjithë aktorët e përmendur më sipër
marrin pjesë në përcaktimin e nevojave dhe hartimin e prgramit për trajnim. Në shumicën e
rasteve, autoritetet e nivelit të lartë sigurojnë një skemë të përgjithshme të gjërave primare në
sistemet e tyre të arsimit në tërësi, ndërsa mësimdhënësit hartojnë programe bazuar në nevojat e
tyre individuale.
Autoritetet lokale dhe shkollat pastaj bashkojnë dy elemente brenda kontekstit të
zhvillimit të programit të shkollës. Në Bullgari dhe Irlandë, plani i zhvillimit profesional
përgatitet në nivel shkolle. Ajo bazohet në nevojat e shprehura nga mësuesit dhe fushatave
kombëtare të ndërmarra nga Ministria e Arsimit në përgjigje të nevojave të përbashkëta ose, në
rastin e Irlandës, të prioriteve arsimore të tilla si ndryshimi kurrikular, dhe përmirësimi i leximit
dhe numërimit, apo mbrojtjes së fëmijëve.
3. Metodologjia
Rezultatet e përftuara nga intervistat dhe fokus grupi bazohen në një kampion cilësor jo
përfaqësues dhe si të tilla nuk mund të përgjithësohen për popullatën e shkollave të qyteteve
Tiranë, Durrës dhe Kavajë.
Shumica (70%) e respondentëve të intervistuar dhe shumica (65%) e respondentëve që
morën pjesë në fokus grup pohuan se ishin dakord me procesin e identifikimit të nevojave për
zhvillim profesional.
Shumica (60%) e respondentëve të intervistuar dhe shumica (57%) e respondentëve që
morën pjesë në fokus grup pohuan se testi nuk është instrumenti më i përshtatshëm për
identifikimin e nevojave për zhvillim profesional.
Shumica (64%) e respondentëve të intervistuar dhe shumica (67%) e respondentëve që
morën pjesë në fokus grup pohuan se kishin përjetuar nivel të lartë stresi dhe ankthi gjatë
zhvillimit të testit.
Shumica (59%) e respondentëve të intervistuar dhe shumica (57%) e respondentëve që
morën pjesë në fokus grup pohuan se në vënd të testit mund të ishin përdorur instrumente të tjerë
të cilat nuk i ngarkonin emocionalisht, por pa specifikuar se cilët mund të ishin këto instrumente.
Sipas shumicës së respondentëve të intervistuar (62%) dhe shumicës së respondentëv që
morën pjesë në fokus grup (70%) identifikimi i nevojave për zhvillim profesional nuk mund të
bazohej vetëm tek rezultatet e testit, por pa specifikuar se cilat mund të ishin metoda apo teknika
alternative.
Rreth (38%) e respondentëve të intervistuar dhe rreth (30%) e respondentëve që morën
pjesë në fokus grup specifikuan se përveç testit, për të identifikuar nevojat për zhvillim
profesional mund të shërbenin niveli i mësimdhënies në klasë, provimet e kualifikimit të
mësuesve, si edhe provimet dalëse të lirimit dhe të maturës.
41% e respondentëve të intervistuar dhe 43% e respondentëve që morën pjesë në fokus
grup specifikuan se në vënd të testit mund të ishin përdorur pyetësorë ose intervista për të
identifikuar nevojat për zhvillim profesional.
Sipas shumicës së respondentëve të intervistuar (55%) dhe shumicës së respondentëve që
morën pjesë në fokus grup (58%) pyetjet e testit për identifikimin e nevojave për zhvillim
profesional paraqisnin disa pasaktësi në strukturim.
Sipas shumicës së respondentëv të intervistuar (53%) dhe shumicës së respondentëv që
morën pjesë në fokus grup (56%) në pyetjet e testit shpesh here evidentoheshin alternativa shumë
të afërta që ishte e vështirë t’i ndaje, ose alternativa të njëjta.
Sipas shumicës së respondentëve (73%) që u intervistuan dhe shumicës së respondentëve
që morën pjesë në fokus grup (61%) testi u realizua në mënyrë të digjitalizuar vetëm në qytetin e
Tiranës ndërsa në qytete të tjera u zhvillua në formën e testit të shkruar.
Sipas shumicës së respondentëve (76%) që u intervistuan dhe shumicës së respondentëve
që morën pjesë në fokus grup (69%) në procesin e identifikimit të nevojave për zhvillim
profesional nuk u përfshinë të gjitha kategoritë e mësuesve: (a) mësuesit me mbi 20 vite pune,
(b) zëvëndësuesit, (c) mësuesit e shkollave profesionale pasi edhe këto kategori mësuesish kanë
nevojë për t’u trajnuar.
31% e respondentëve të intervistuar dhe 42% e respondentëve që morën pjesë në fokus
grup pohuan se mësuesit nuk ishin të trajnuar paraprakisht për të realizuar testin në mënyrë
digjitale gjë që ka ndikuar edhe në shpërqëndrimin e tyre dhe rritjen e nivelit të stresit.
Të gjithë respondentët (100%) përfaqësues të DAR/ZA- ve të intervistuar dhe
pjesëmarrës në fokus grup pohuan se identifikimi i nevojave për zhvillim profesional përbën një
proces të centralizuar, ku roli i DAR/ZA- ve është shumë i vogël.
15% e respondentëve të intervistuar dhe 7% e respondentëve të fokus grupit pohuan se
përmbajtja e testit ishte shumë e ngjashme me pyetësorin e zhvilluar nga IZHA për identifikimin
e nevojave disa vite më parë.
5. Përfundime dhe rekomandime
5.1 Rekomandime
6. Referenca
Danusso, L., Testa, I. & Vicentini, M., 2010. Improving Prospective Teachers' Knowledge about
Scientific Models and Modelling: Design and evaluation of a teacher education
intervention. In: International Journal of Science Education, 32(7), pp. 871-905.
Doll, R. C. (1996). Curriculum Improvement: Decision Making and Process. 9th edition. Boston:
Allyn and Bacon.
Duncan, R., Pilitsis, V. & Piegaro, M. 2010. Development of Preservice Teachers’ Ability to
Critique and Adapt Inquiry-based Instructional Materials. Journal of Science Teacher
Education, 21(1), pp. 1-14.
EACEA P9 Eurydice (2012). Key Data on Learning in Europe. European Commission. Marrë
nga: http://eacea.ec.europa.eu/education/eurydice
Eurydice (2013). Supporting teacher competence development for better learning outcome.
Eurydice Report. European Commission.
Eurydice (2015). The Teaching Profession in Europe: Practices, Perceptions, and Policies.
Eurydice Report. European Commission.
Gordon, S. P. (2004). Professional development for school improvement. Pearson. USA.
Hassel, E. (1999). Professional development. Learning from the best. North Central Regional
Educational Laboratory. All rights reserved. www.ncrel.org .ISBN 1-929800-07-X
IZHA (2015). Korniza Kurrikulare e Arsimit Parauniversitar. Marrë nga:
http://www.izha.edu.al/. Tiranë.
Matthews B, Ross L.(2010). Metodat e Hulumtimit. CDE. Tiranë.
Ministria e Arsimit dhe Sporteve (MAS) ( 2014). Strategjia për arsimin parauniversitar 2014-
2020. http://www.mas.gov.al.
Ministria e Arsimit dhe Sporteve (MAS) (2015). Udhëzim Nr. 42, Datë 15.10.2015. “Për
identifikimin e nevojave për zhvillimin profesional të punonjësve mësimorë në sistemin
parauniversitar”. http://www.mas.gov.al.
Robert M. Gagne, R. M., Briggs, L. J., Wager, W. W. (1988). Principles of Instructional Design.
3rd edition. New York: Holt, Rinehart and Winston.
Rosenshine, B., & Stevens, R. (1986). Teaching functions. In M. Wittrock (Ed.). Handbook of
research on teaching (3rd ed.). New York: Macmillan.
Sokoli L. (2013). Metodat e Kërkimit Shkencor. Tiranë.
Shulman, S. L. (1987). Knowledge and teaching: Foundations of the new reform. Harvard
Educational Review Feb. 1987: 1-22.
Ubben, C. G., Hughes, W. L., Norris, J. C. (2007). The principal creative leadership for
excellence in schools. Pearson Education, Inc. Boston, Sh. B. A.