ΑΚΟΛΟΤΘΙΑ

ΣΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ

ΑΜΦΙΛΟΧΙΟ

ΤΟΥ ΕΝ ΠΑΤΜΩι

Οὗ ἡ Μνήμη τῇ ΙΣΤ’ Ἀπριλίου

Ποιηθεῖσα

ὑπὸ τοῦ ἐλαχίστου ἐν Ἐπισκόποις Κυρίλλου, τοὐπίκλην Κογεράκη,

Μητροπολίτου τῆς ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Ρόδου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Ἱστῶμεν στίχ. δ’ καὶ

ψάλλομεν τὰ κάτωθι Στιχηρὰ

Προσόμοια.

Ἦχος α’. Πανεύφημοι Μάρτυρες.

Ε᾽πέφανε σήμερον φαιδρά, Πάτερ Ἀμφιλόχιε, τῆ Ἐκκλησίᾳ ἡ

μνήμη σου,καταπυρσεύουσα, τῆ φωτοχυσίᾳ, τ῅ς σεπτ῅ς

σου χάριτος, τ῅ς ἄνωθενπλουσίως δοθείσης σοι, τοὺς εὐφημοῦντάς

σε
,
ὡς Ὁσίων νέον καύχημα,καὶ Δικαίων, καινὸν

ἐγκαλλώπισμα.

Ε᾽κ βρέφους ἐπόθησας Φριστόν, Πάτερ Ἀμφιλόχιε, καὶ δι᾽ αὐτὸν

κατεφρόνησας, τ῅ς ματαιότητος, τοῦ προσκαίρου βίου· ὅθεν τ῅ς

 ἀσκήσεως, ἐτέλεσας

ἐν κόσμῳ τὸ στάδιον, καὶ κατεσκήνωσας

,
Πρωτοτόκων ἐν σκηνώμασι, μνημονεύων, ἡμῶν τῶν τιμώντων σε.

Δοχεῖον

γενόμενος σεπτόν, Πάτερ Ἀμφιλόχιε, ταῖς ἀρεταῖς τ῅ς ἀσκήσεως,τοῦ Θείου

Πνεύματος, τῶν πιστῶν ἐδείχθης, ἐν ὑστέροις ἔτεσι, διδάσκαλοςσοφὸς
πρὸς εὐσέβειαν· διὸ τιμῶμέν σε, ἐξαιτούμενοι τὴν χάριν σου, δι᾽

ἧςπ᾵σι, βραβεύεις τὰ κρείττονα.

Εὐφραίνεται

σήμερον λαμπρῶς, Πάτερ Ἀμφιλόχιε, ἡ ν῅σος Πάτμοςτιμῶσά σε, καὶ

ἐπαγάλλεται
,
τοῦ Ἠγαπημένου, τ῅ς Μητρός, μακάριε
,
Μονὴ ἡ σεβασμία πλουτοῦσά σου, θήκην τὴν πάντιμον, τῶν
θαυμάτωνἀναβλύζουσαν, ἀενάως, πιστοῖς

τὰ χαρίσματα.

Δόξα. Ἦχος δ’
.
Σίς

σε ἀξίως μακαρίσει, Ἀμφιλόχιε Πάτερ, Ὁσίων ἐγκαλλώπισμα

;
σὺ γὰρἀπὸ παιδός, τὴν ἀρετὴν ἀσκήσας, τ῅ς χάριτος ἐγένου καταγώγιον,
καὶ ἐνἐσχάταις ἡμέραις,

διὰ λόγων μεστῶν σοφίας, καὶ ἀμέμπτου βίου

2
 παραδειγμάτων, τ῅ς εὐσεβείας τὴν δύναμιν, τοῖς ἀνθρώποις
διετράνωσας.Ἀλλὰ πρέσβευε ἐκτενῶς, τ῵ ΢ωτ῅ρι καὶ Θε῵, ἐλεηθ῅ναι τὰς
ψυχὰς ἡμῶν.

Καὶ

νῦν. Θεοτοκίον.Ε᾿κ παντοίων κινδύνων, τοὺς δούλους σου φύλαττε,

Εὐλογημένη Θεοτόκε,ἵνα σε δοξάζωμεν, τὴν ἐλπίδα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Εἰς τὸν ΢τίχον, ΢τιχηρὰ

Προσόμοια.

῏Ηχος α’.

Σῶν οὐρανίων ταγμάτων.

Σῶν Ἀσωμάτων Ἀγγέλων, τὸν ἰσοστάσιον, τὸν ἐπὶ γ῅ς ὀφθέντα,

μαθητὴντοῦ Δεσπότου, τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις χρεωστικῶς, τὸν σοφὸν
Ἀμφιλόχιον,ἵνα αὐτοῦ ταῖς πρεσβείαις πρὸς τὸν Θεόν, χάριν λάβωμεν
σωτήριον.

΢τίχ. Σίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ.

Δι᾽ ἀρετ῅ς θησαυρίσας, γνῶσιν τὴν ἄνωθεν, ὡς ἀετὸς δι῅λθες,

πλείσταςπόλεις καὶ νήσους, μετάνοιαν κηρύττων

λόγοις τοῖς σοῖς, ἱερὲ Ἀμφιλόχιε,καὶ τοὺς ἀνθρώπους παιδεύων κατὰ Θεόν,
ὀρθοδόξως

πολιτεύεσθαι.

΢τίχ. Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον, ἐν ταῖς ἐντολαῖςαὐτοῦ

θελήσει σφόδρα.

Φαῖρε τ῅ς Πάτμου

ὁ γόνος, τ῅ς Ἐκκλησίας

φωστήρ, καὶ τ῅ς Μον῅ς σουφύλαξ, Ἀμφιλόχιε Πάτερ· προστάτευε εὐχαῖς σου
πρὸς τὸν Θεόν, τῶνἀξίως τιμώντων σε,

καὶ

προστρεχόντων ἐν πίστει εἰλικρινεῖ, τῶνλειψάνων σου τῆ λάρνακι.

Δόξα. Ἦχος β’.

Α᾽σκητικοῖς ἀγῶσιν

εὐδοκιμήσας
,
καὶ ἀποστολικοῖς καμάτοις διαπρέψας,εἰς ἑκατὸν ἐκτήσω

ἐν οὐρανοῖς
,
τὸν μισθὸν τῶν κατορθωμάτων σου,Ἀμφιλόχιε Πάτερ Ὅσιε· διὸ ἐν δόξῃ
,
τ῵ ἐν Σριάδι Θε῵ παριστάμενος,πρέσβευε ἐκτενῶς, τοῦ σωθ῅ναι τὰς
ψυχὰς ἡμῶν.

Καὶ

νῦν. Θεοτοκίον.

Σὴν

π᾵σαν

ἐλπίδα

μου
,
εἰς

σὲ

ἀνατίθημι
,
 Μ῅τερ

τοῦ

Θεοῦ
,
φύλαξόν

με

ὑπὸ

τὴν

σκέπην

σου
.
Νῦν ἀπολύεις, τὸ Σρισάγιον, τὸ

Ἀπολυτίκιον ἐκ τοῦ Μεγάλου Ἑσπερινοῦκαὶ

Ἀπόλυσις.

3
ΕΙ΢ ΣΟΝ ΜΕΓΑΝ Ε΢ΠΕΡΙΝΟΝΜετὰ τὸν Προοιμιακόν, στιχολογοῦμεν τὸ
Μακάριος ἀνήρ. Εἰς δὲ τὸ

Κύριεἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχ. στ’ καὶ

ψάλλομεν τὰ κάτωθι ΢τιχηρὰ

Προσόμοια.῏Ηχος α’. ῍Ψ τοῦ παραδόξου θαύματος.

Ψ῍ τοῦ παραδόξου θαύματος! ὡς φωστὴρ παμφαής, ἐκ τ῅ς

Πάτμουἔλαμψας, ἐν χρόνοις τοῖς καθ᾽ ἡμ᾵ς, νεύσει τῆ ἄνωθεν,

καὶ ηὔγασαςμυστικῶς, τ῅ς Ἐκκλησίας λαὸν τὸν χριστώνυμον, τῆ θείᾳ

ἀνατολῆ, τ῅ςδεδομένης ἐξ ὕψους σοφίας σου. Ὅθεν σήμερον ἐν ὕμνοις,
ΠάτερἈμφιλόχιε, οἱ πιστοί σε τιμῶμεν, ἐν τῆ
 μνήμῃ σου χορεύοντες.

Βαβαὶ τ῅ς σ῅ς προμηθείας Φριστέ! σὺ γὰρ τ῵ λα῵ σου, ἐν ἐσχάτοις

ἔτεσιν,ἀνέδειξας ὁδηγόν, πρὸς βίον ἔνθεον, τὸν μέγαν ἐν ἀρεταῖς, καὶ ἐν
σοφίᾳ

πολὺν Ἀμφιλόχιον, τὸν βίῳ ἀσκητικ῵, ἀγγελικῶς

ἐπὶ γ῅ς χρηματίσαντα

.
Ὅθεν ταῖς αὐτοῦ πρεσβείαις, δίδου τὰ συμφέροντα, τοῖς αὐτοῦ ἐκτελοῦσι,τὸ
σεβάσμιον μνημόσυνον.

Σοὺς σοὺς ἀγῶνας γεραίρομεν, οὓς στεῤῥῶς ὑπ῅λθες, ἀνταγωνιζόμενος,ἐν

ὅπλοις πνευματικοῖς, τ῵ κοσμοκράτορι· ὡς σκεῦος γὰρ ἐκλογ῅ς,
ἀπὸπαιδὸς τ῵

Κυρίῳ ἑπόμενος, οὐκ ὤκνησας γρηγορῶν, ἐν τ῵ αὐτοῦ σωτηρίῳθελήματι.

Ὅθεν ἐν σκηναῖς Δικαίων, τούτῳ παριστάμενος, Ἀμφιλόχιε
,
αἴτει, τοῖς τιμῶσί σε τὰ κρείττονα.

Ἕτερα. Ἦχος β’. Ποίοις εὐφημιῶν

.
Ποίοις εὐφημιῶν στέμμασι, στεφανώσωμεν τὸν θεοφόρον; τὸν
θεοστεφ῅Ἀμφιλόχιον, τὸν δι᾽ ἀρετ῅ς διαπρέψαντα, καὶ κοσμήσαντα τὴν
Ἐκκλησίαν·τὸν λόγῳ, τ῅ς εὐσεβείας ὁδηγήσαντα, ἀνθρώπους, τ῅ς

ἀληθείας πρὸς

ἐπίγνωσιν· τὸν τ῅ς Μητρὸς τοῦ Δεσπότου, θεράποντα θεῖον, οὗπρεσβείαις

πρὸς τὸν Θεόν, κινδύνων λυτρούμεθα, οἱ πόθῳ αὐτὸν γεραίροντες.Ποίοις
μελῳδικοῖς ἔπεσιν, ἐπαινέσωμεν τὸν θεοφόρον; τὸν Θεοῦ
ὀφθένταδιάκονον, καὶ Εὐαγγελίου κηρύξαντα, τὸ σωτήριον ἐν τοῖς
ἐσχάτοις· τὸνζήλῳ, πόλεις καὶ νήσους διατρέξαντα, καὶ πλείστους, δεσμῶν
κακίας
 λυτρωσάμενον· τὸν ἐκ τ῅ς Πάτμου φωστ῅ρα, τ῵ κόσμῳ
φανέντα,Ἀμφιλόχιον τὸν σοφόν, τὸν πάντας φωτίζοντα, τῆ αἴγλῃ φωτὸς
τ῅ςχάριτος.

Ποίοις εὐφραντικοῖς μέλεσιν, ἀνυμνήσωμεν τὸν θεοφόρον; τὸν

τ῅ςεὐσεβείας ἐκφάντορα, καὶ τ῅ς μετανοίας διδάσκαλον, Ἀμφιλόχιον Θεοῦ

4
τὸν φίλον· τὸ νέον, τῶν Μοναζόντων ἐγκαλλώπισμα, καὶ

κλέος, τῶνἹερέων καὶ παράδειγμα· τὸν θαυμαστὸν ἐν Ὁσίοις, οὗ ἡ λάρναξ

βρύει,ἰαμάτων ποταμηδόν, ἀπαύστως τὰ νάματα, εἰς δόξαν Θεοῦ αἰώνιον.

Δόξα. Ἦχος πλ. β’

.
΢ήμερον

οἱ πιστοί
,
ἐτήσιον ἐκτελοῦντες, τὴν μνήμην τοῦ Ὁσίου

Πατρός,

πνευματικῶς εὐφρανθῶμεν, καὶ ἐν

φωνῆ ἀγαλλιάσεως, τούτῳἀναβοήσωμεν· Φαίροις

ὁ ἐκ κοιλίας μητρικ῅ς, τ῵ ἐπὶ πάντων Θε῵ἀφορισθείς, καὶ Εὐαγγελίου τὸν

νόμον
,
ἐκπληρώσας τ῵ βίῳ σου· χαίροις ὁδι᾽ ἀγώνων ἀρετ῅ς, τοῦ Παρακλήτου
λαβὼν

τὰς

δωρεάς
,
καὶ πολλῶν ἐνπλούτῳ ἀγάπης, εὐεργέτης γενόμενος· χαίροις τ῅ς Πάτμου

τὸ βλάστημα
 ,
καὶ Μον῅ς Ἠγαπημένου τ῅ς Μητρός
,
δομήτωρ

ἐνθεώτατος. Ἀλλ᾽ ὡς ἔχωνπαῤῥησίαν πρὸς Φριστόν, Ἀμφιλόχιε μακάριε,

τὴν εἰρήνην αἴτει, ταῖςψυχαῖς τῶν τιμώντων σε.

Καὶ

νῦν. Θεοτοκίον.Σίς μὴ μακαρίσει σε Παναγία Παρθένε; τίς μὴ ἀνυμνήσει

σου τὸνἀλόχευτον τόκον; ὁ γὰρ ἀχρόνως ἐκ Πατρός, ἐκλάμψας Τἱὸς
μονογενής, ὁαὐτὸς ἐκ σοῦ τ῅ς Ἁγν῅ς προ῅λθεν, ἀφράστως σαρκωθείς,
φύσει Θεὸςὑπάρχων, καὶ φύσει γενόμενος ἄνθρωπος δι᾿ ἡμ᾵ς, οὐκ εἰς
δυάδαπροσώπων τεμνόμενος, ἀλλ᾿ ἐν δυάδι φύσεων, ἀσυγχύτως
γνωριζόμενος.Αὐτὸν ἱκέτευε, σεμνὴ παμμακάριστε, ἐλεηθ῅ναι τὰς ψυχὰς
ἡμῶν.

Εἴσοδος, τὸ Υῶς ἱλαρόν, τὸ Προκείμενον τ῅ς ἡμέρας καὶ τὰ

Ἀναγνώσματα.

΢οφίας ΢ολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα.

(Κεφ. γ’, 1
-9)
Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται

αὐτῶν βάσανος. Ἔδοξανἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη

κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶνκαὶ ἡ ἀφ᾿ ἡμῶν πορεία σύντριμμα· οἱ δέ εἰσιν ἐν
εἰρήνῃ. Καὶ γὰρ ἐν ὄψειἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν
ἀθανασίας

πλήρης. Καὶ ὀλίγαπαιδευθέντες

μεγάλα εὐεργετηθήσονται· ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτοὺς

καὶεὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ

ἐδοκίμασεναὐτοὺς
καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. Καὶ ἐν καιρ῵ἐπισκοπ῅ς
αὐτῶν ἀναλάμψουσι

καὶ ὡς σπινθ῅ρες ἐν καλάμῃδιαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη

καὶ κρατήσουσι λαῶν

καὶ βασιλεύσειαὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας. Οἱ

πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτ῵ συνήσουσιν

5
ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτ῵· ὅτι χάρις καὶ ἔλεοςἐν
τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.΢οφίας
΢ολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα.

(Κεφ. ε’, 15
-
στ’, 3)

Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν, καὶ ἡ
φροντὶςαὐτῶν παρὰ Ὑψίστῳ. Διὰ τοῦτο λήψονται τὸ βασίλειον τ῅ς
εὐπρεπείας

καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρίου· ὅτι τῆ δεξιᾶ σκεπάσειαὐτοὺς

καὶ τ῵ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν. Λήψεται πανοπλίαν τὸν ζ῅λοναὐτοῦ

καὶ ὁπλοποιήσει τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν. Ἐνδύσεται

θώρακα,δικαιοσύνην· καὶ περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ἀνυπόκριτον.
Λήψεταιἀσπίδα ἀκαταμάχητον, ὁσιότητα· ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν
εἰςῥομφαίαν· συνεκπολεμήσει δὲ αὐτ῵ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς
παράφρονας.Πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν

καὶ ὡς ἀπὸ εὐκύκλου τόξου τῶν νεφῶν

ἐπὶ σκοπὸν ἁλοῦνται, καὶ ἐκ πετροβόλου θυμοῦ πλήρειςῥιφήσονται

χάλαζαι. Ἀγανακτήσει κατ᾿ αὐτῶν ὕδωρ θαλάσσης, ποταμοὶδὲ
συγκλύσουσιν ἀποτόμως. Ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως, καὶὡς
λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς, καὶ ἐρημώσει π᾵σαν τὴν γ῅ν ἀνομία, καὶ
 ἡκακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν. Ἀκούσατε οὖν, βασιλεῖς,
καὶσύνετε· μάθετε
,
δικασταὶ περάτων γ῅ς· ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες

πλήθους

καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν· ὅτι ἐδόθη παρὰ Κυρίου ἡκράτησις ὑμῖν

καὶ ἡ δυναστεία παρὰ Ὑψίστου.

΢οφίας ΢ολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα.

(Κεφ. δ’, 7
-15)
Δίκαιος ἐὰν φθάσῃ τελευτ῅σαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται· γ῅ρας γὰρ τίμιον οὐτὸ
πολυχρόνιον οὐδὲ ἀριθμ῵ ἐτῶν μεμέτρηται· πολιὰ δέ ἐστι
φρόνησιςἀνθρώποις καὶ ἡλικία γήρως βίος ἀκηλίδωτος. Εὐάρεστος τ῵
Θε῵ γενόμενος ἠγαπήθη καὶ ζῶν μεταξὺ ἁμαρτωλῶν μετετέθη. Ἡρπάγη, μὴ
κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ  δόλος ἀπατήσῃ ψυχὴν αὐτοῦ·
βασκανία γὰρ φαυλότητος ἀμαυροῖ τὰ καλά, καὶ ῥεμβασμὸς ἐπιθυμίας μετα
λλεύει νοῦν ἄκακον. Σελειωθεὶς ἐν ὀλίγῳ ἐπλήρωσε χρόνους μακρούς· ἀρεσ
τὴ γὰρ ἦν Κυρίῳ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ· διὰ τοῦτο ἔσπευσεν ἐκ μέσου πονηρίας.
Οἱ δὲλαοὶ ἰδόντες καὶ μὴ νοήσαντες, μηδὲ θέντες ἐπὶ διανοίᾳ τὸ τοιοῦτον,
ὅτιχάρις

καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ

καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.

ΕΙ΢ ΣΗΝ ΛΙΣΗΝ, Ἰδιόμελα.

῏Ηχος α’
.

6
Εὐφραίνου ἐν Κυρίῳ, ἡ ἁγιόβλαστος Πάτμος
,
τὸ τοῦ ἨγαπημένουΜαθητοῦ, ἱερώτατον σχοίνισμα
.
 Ἰδοὺ γὰρ ἐν σοὶ δαυϊτικῶς, ἐν τῆ
καθ᾽ ἡμ᾵ς γενεᾶ, ὡς ὑψίκομος φοῖνιξ ἀρετῶν, τῆ ἀσκήσει

ἐξήνθησεν,Ἀμφιλόχιος ὁ ἔνδοξος, ὁ τοῦ Ὁσίου Πατρὸς Φριστοδούλου, τ῅ς

πολυφόρουφυτείας, τίμιον βλάστημα γενόμενος. Ὅθεν ἐν αὐτ῵ καυχωμένη,
καὶ τ῅ςχάριτος αὐτοῦ ἀπολαύουσα, τ῵ ΢ωτ῅ρι βόησον· Πολυέλεε, Κύριε
δόξα σοι.

Ὁ αὐτός.

Α᾽γάλλου καὶ χόρευε, ἡ τ῅ς Μητρὸς τοῦ Ἠγαπημένου,

ἐν Πάτμῳπερίκλυτος Μονή, Ἀμφιλοχίου τοῦ δομήτορος, τὴν μνήμην

ἑορτάζουσα

σήμερον. Οὗτος γὰρ ὁ θαυμάσιος, ὡς κέδρος ἡ ἐν τ῵ Λιβάνῳ, ἐν σοὶ

ψαλμικῶς

ἱστάμενος, τὰ τέκνα τ῅ς ἀσκήσεως, ἐν ταῖς αὐλαῖς σουἐπλήθυνε, καὶ νοητόν

σε

παράδεισον, τ῅ς ἐν Φριστ῵ ἀσκητικ῅ς διαγωγ῅ς,πνευματικῆ γεωργίᾳ

ἀνέδειξεν. Ὅθεν τοῦτον προστάτην κεκτημένη, καὶἐκ τ῅ς θήκης

αὐτοῦ, θαυμάτων δωρεὰς ἀρυομένη, τ῵ Κυρίῳ βόησον·Υιλάνθρωπε Κύριε,

δόξα σοι.

῏Ηχος β’
.
Ο῞σιε Πάτερ, Ἀμφιλόχιε μακάριε, ἀπὸ παιδὸς

Θε῵

ἀνατεθείς
,
τῶνἐπιγείων

κατεφρόνησας· καὶ
 τοὺς πάλαι Ὁσίους
,
τ῵ βίῳ μιμούμενος, τῶνδωρεῶν τ῅ς χάριτος

κατηξίωσαι· ἐντεῦθεν δι᾽ ἀγάπης

θερμ῅ς, τὴνσωτηρίαν τοῦ πλησίον, ὅλῃ καρδίᾳ ἐξεζήτησας, καὶ πλείστους

τόπουςδιαμείψας
,
καὶ πλανωμένων ὁδηγός, διὰ λόγων καὶ ἔργων γενόμενος, ἐξἀναξίων ἀξίους,
πολλοὺς Φριστ῵

προσήγαγες. Ὅθεν αὐτός

σεἀμειβόμενος, τῶν Ἁγίων τ῅ς χαρ᾵ς κατηξίωσε, μεθ᾽ ὧν

πρέσβευεἐκτενῶς, τοῦ σωθ῅ναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

῏Ηχος γ’
.
Φρεωστικῶς τὴν μνήμην σου σήμερον, οἱ εὐσεβεῖς ἐκτελοῦμεν,
ἈμφιλόχιεΠάτερ θεόληπτε· σὺ γὰρ τ῵ πνεύματι ζέων, τ῵ Κυρίῳ δουλεύων,
τῆ ἐλπίδιχαίρων, τῆ θλίψει ὑπομένων, καὶ τῆ

εὐχῆ προσκαρτερῶν, ἐν παντί σου τ῵βίῳ, ἀποστολικῶς διετέλεσας

,
καὶ τοῖς π᾵σι τὰ πάντα ἐγένου, ὡς τοῦΠαύλου θεόληπτος

μιμητής, ἵνα πάντας κερδήσῃς, ἐν Φριστ῵ Ἰησοῦ τ῵΢ωτ῅ρι. Αὐτ῵ οὖν ἐν

δόξῃ, σὺν Ἁγίων χοροῖς παριστάμενος, πρέσβευεἐκτενῶς, τοῦ σωθ῅ναι τὰς
ψυχὰς ἡμῶν.

῏Ηχος δ’
.
Ο῞σιε Πάτερ

Ἀμφιλόχιε, τὸ τ῅ς Πάτμου βλάστημα καὶ καύχημα, ὁ ἐνἀζύγῳ ὀχήματι

ἀρετῶν,

ὡς ὁ Θεσβίτης Ἠλίας, ἁρματηλάτης ἀπὸ γ῅ς,

 7
πρὸς οὐρανοὺς ἐκδημήσας, τ῅ς ἱερ᾵ς νήσου σου μὴ παύσῃ
,
προστατεύων

ταῖς πρεσβείαις σου· τὴν εὐαγ῅ σου δὲ Μονήν, ἣν πόνοις

ἀτρύτοιςσυνεκρότησας, καὶ τῆ Μητρὶ τοῦ Ἠγαπημένου ἀνέθηκας, τ῅ς
ἀσκήσεωςκυπρίζουσαν ἄμπελον, καθηγεσίᾳ τῶν εὐχῶν σου ἀνάδειξον· καὶ
π᾵σιτοῖς προστρέχουσι, τῆ θήκῃ τῶν λειψάνων σου, τὰ κρείττονα αἴτει

χαρίσματα, παρὰ Φριστοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ ΢ωτ῅ρος τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Δόξα. ῏Ηχος

πλ. α’.Α᾽σκητικ῅ς πολιτείας, εἰς ὕψος ἀνελθών, καὶ

εὐαγγελικῶςκαρποφορήσας, ἐν Ἐκκλησίᾳ Θεοῦ, ἐν οὐρανοῖς ἐκτήσω εἰς
ἑκατόν,κατορθωμάτων σου τὸν μισθόν, Ἀμφιλόχιε μακάριε, τ῅ς
Πάτμουἀγλάϊσμα· διὸ ἐκ τῶν λειψάνων σου, ὡς ἐκ κρήνης ἀφθόνου,
ἀναβλύζειςἰάματα, καὶ πηγάζεις χαρίσματα, εὐεργετῶν τοὺς

προστρέχοντας. Ἀλλὰπρέσβευε δεόμεθα, Ὅσιε Πάτερ, τ῵ ἐν Σριάδι

προσκυνουμένῳ Θε῵, ὑπὲρεἰρήνης τοῦ κόσμου, καὶ σωτηρίας τῶν
τιμώντων σε.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Παρθένε, καὶ δοξάζομέν σε,

οἱ πιστοὶ κατὰχρέος, τὴν πόλιν τὴν ἄσειστον, τὸ τεῖχος τὸ ἄῤῥηκτον, τὴν

ἀῤῥαγ῅προστασίαν, καὶ καταφυγὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

ΕΙ΢ ΣΟΝ ΢ΣΙΦΟΝ, ΢τιχηρὰ

Προσόμοια.

Ἦχος πλ. α’. Φαίροις ἀσκητικῶν

.
Φαίροις

ὁ ἀπὸ βρέφους Θε῵,

 ἀκολουθήσας οὐρανίῳ φρονήματι, καὶ ἔργοιςδικαιοσύνης, εὐαρεστήσας
αὐτ῵, θεοφόρε Πάτερ Ἀμφιλόχιε· ὁ νοῦν δι᾽ἀσκήσεως, τῶν

παθῶν καθηράμενος, ὁ ἀπαθείας, ἐν τ῵ ὕψει γενόμενος,καὶ τ῅ς χάριτος,

θησαυρίσας τὴν ἔλλαμψιν· ζήλῳ ὁ τὰ διδάγματα, κηρύξας

τ῅ς πίστεως, καὶ

χρηματίσας

ἀνθρώποις, ἠθῶν ἁγίων

διδάσκαλος.Φριστὸν ἐκδυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθ῅ναι, τὸ μέγα

ἔλεος.

΢τίχ. Σίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ.

Φαίροις ὁ καθαγνίσας σαυτόν, τοῖς ἐν ἀσκήσει ὑπερμέτροις ἀγῶσί σου,καὶ

σκεῦος τ῅ς ἐπιπνοίας, ἀναδειχθεὶς τοῦ Θεοῦ, θεοφόρε ΠάτερἈμφιλόχιε·
΢ταυρὸν ὁ ἀράμενος, τοῦ ΢ωτ῅ρος ἐπ᾽ ὤμων σου, καὶ

διαθλήσας, συνεργίᾳ

τοῦ Πνεύματος, συνειδήσεως, ἐπὶ γ῅ς τὸ μαρτύριον·

στέφανον ὁ δεξάμενος, θεόθεν ἀμάραντον, καὶ ἐν ὑψίστοις τ῅ς δόξης,

τῶνἐκλεκτῶν ἀξιούμενος. Φριστὸν ἐκδυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθ῅ναι,
τὸμέγα ἔλεος.

8
΢τίχ. Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον, ἐν ταῖς ἐντολαῖς
αὐτοῦθελήσει σφόδρα.

Φαίροις τ῅ς νήσου

Πάτμου

βλαστός, τοῦ Θεολόγου τ῅ς Μον῅ς

 ἄνθοςεὔοσμον, καὶ Μάνδρας Ἠγαπημένου, τ῅ς Παναγίας Μητρός, ὁ
κλεινὸςδομήτωρ καὶ ὑπέρμαχος·

σοφὲ Ἀμφιλόχιε, εὐσεβῶν ἡ παράκλησις, ὁπλείστους

τόπους, διαμείψας ὡς Ἄγγελος, τὴν μετάνοιαν, ἱερῶςὑφηγούμενος· λόγων

σου παραινέσεσι, καὶ βίου χρηστότητι, τοὺς ἐνἀγνοίᾳ τελοῦντας,
καθοδηγήσας πρὸς Κύριον. Φριστὸν ἐκδυσώπει, ταῖςψυχαῖς ἡμῶν δοθ῅ναι,
τὸ μέγα ἔλεος.

Δόξα. Ἦχος β’.Α᾽σκητικῶς ἀπὸ παιδός, τὸν σταυρόν σου ἀράμενος, τὸν
νόμονἐπλήρωσας, τοῦ νομοθέτου σου Φριστοῦ, Ἀμφιλόχιε μακάριε· ἔξω
γὰρκόσμου καὶ σαρκός, ἀγγελικῶς

βιώσας, τ῅ς Εἰκόνος τὸ κάλλος,ἀκηλίδωτον διετήρησας, καὶ εἰς τὸ καθ᾽

ὁμοίωσιν, ὡς

δυνατὸνἀνελήλυθας· διὸ

τ῅ς

πολιτείας

σου τὸ φῶς, τῶν ἀνθρώπων ἐνώπιονἔλαμψε

,
τὰς τρίβους πάντων φωτίζον, πρὸς

ἀρετῶν τελειότητα. Ἀλλ᾽ ὡςἐν οὐρανοῖς, τῆ Ἁγίᾳ Σριάδι παριστάμενος,

πρέσβευε ἐκτενῶς, ὑπὲρ τῶντιμώντων σε.

Καὶ

νῦν. Θεοτοκίον.Ψ῏

θαύματος καινοῦ, πάντων τῶν πάλαι θαυμάτων! τίς γὰρ ἔγνω μητέρα,ἄνευ
ἀνδρὸς τετοκυῖαν, καὶ

ἐν ἀγκάλαις φέρουσαν, τὸν ἅπασαν τὴνκτίσιν περιέχοντα; Θεοῦ

 ἐστι βουλὴ

τὸ

κυηθέν, ὃν ὡς βρέφος Πάναγνε,σαῖς ὠλέναις βαστάσασα, καὶ

μητρικὴν παῤῥησίαν πρὸς αὐτὸν κεκτημένη,

μὴ

παύσῃ

δυσωποῦσα ὑπὲρ τῶν σὲ

τιμώντων, τοῦ

οἰκτειρ῅σαι καὶ

σῶσαιτὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Νῦν ἀπολύεις, τὸ Σρισάγιον καὶ τὸ

Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος α’. Σοῦ λίθου σφραγισθέντος

.
Μητρὸς Ἠγαπημένου, Μον῅ς τὸν καθηγέτην, τὸν ἀγγελικῶς

ἐν τῆΠάτμῳ
,
τὸν βίον μετελθόντα
,
ἀρτίως τὸν λάμψαντα ἡμῖν, ὡς πάμφωτονφωστ῅ρα ἀρετ῅ς
,
Ἀμφιλόχιον τὸν Ὅσιον

εὐσεβῶς, τιμήσωμεν ἐκβοῶντες·Δόξα τ῵ σὲ ἐκλέξαντι Φριστ῵, δόξα τ῵ σὲ

ἀναδείξαντι, δόξα τ῵χορηγοῦντι διὰ σοῦ, π᾵σιν ἰάματα.

Ἕτερον. Ἦχος πλ. δ’.

 Σαῖς τῶν δακρύων σου
.

9
Α᾽σκητικαῖς σου ἀρεταῖς, Παρακλήτου τὴν χάριν

ὑποδεξάμενος, τῶνΜοναζόντων ὁδηγός, καὶ εὐσεβῶν

διδάσκαλος ἐχρημάτισας, καὶ ὤφθηςἀκριβής, τ῅ς ἐν Φριστ῵ ζω῅ς

ὑποτύπωσις, Ἀμφιλόχιε Πατὴρ ἡμῶν Ὅσιε.Πρέσβευε Φριστ῵ τ῵ Θε῵,
σωθ῅ναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Σὸ ὁμόηχον Θεοτοκίον

καὶ Ἀπόλυσις
.
ΕΙ΢ ΣΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετὰ

τὴν α’

΢τιχολογίαν, Κάθισμα.

Ἦχος α’
.
Σὸν τάφον σου.

΢υνέλθωμεν

πιστοί, εὐσεβῶς ἐκτελοῦντες, ἐν ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς, τοῦ Ὁσίουτὴν μνήμην,

καὶ πάντες μετὰ

πίστεως, πρὸς αὐτὸν ἀνακράξωμεν·Ἀμφιλόχιε, θεομακάριστε Πάτερ, τὸν

Υιλάνθρωπον, καθικετεύων μὴπαύσῃ,

ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.

 Δόξα. ῞Ομοιον.

Ε᾽κ βρέφους τὸν Θεόν, ὁλικῶς ἀγαπήσας, εὐάρεστον αὐτ῵,

ἐπετέλεσαςβίον, καὶ ὤφθης τ῅ς λαμπρότητος, τῶν Ἁγίων συμμέτοχος.
Ὅθενπρέσβευε, ὑπὲρ ἡμῶν παῤῥησίᾳ, ἵνα λάβωμεν, παραπτωμάτων τὴν
λύσιν,σοφὲ Ἀμφιλόχιε.

Καὶ

νῦν. Θεοτοκίον.

Κυήσασα

φρικτῶς
,
τ῅ς

Σριάδος

τὸν

ἕνα
,
αἱμάτων

ἐξ

ἁγνῶν
,
ἐπ᾽

ἐσχάτων

τῶν

χρόνων
,
τ῅ς

Εὔας
 τ῅ς

προμήτορος
,
τὴν

κατάραν

ἠφάνισας
,
καὶ

ἀνέτειλας
,
τὴν

σωτηρίαν

τ῵

κόσμῳ·

διὸ

πάντες

σοι
,
εὐχαριστίας

Παρθένε
,
προσᾴδομεν

ᾂσματα
.
Μετὰ τὴν β’

΢τιχολογίαν, Κάθισμα.
 ῏Ηχος δ’.

Σαχὺ προκατάλαβε.

Σοῦ βίου τὴν ἔρημον, ἀσκητικῶς διελθών, εἰς χώραν κατέφθασας,

τ῅ςἀθανάτου ζω῅ς, σοφὲ

Ἀμφιλόχιε· σὺ γὰρ καταφρονήσας, τῶν ἐν κόσμῳπραγμάτων, ἔζησας

ἐναρέτως
,
τοῦ Δεσπότου τ῵ πόθῳ· ᾧ πρέσβευεσωθ῅ναι ἡμ᾵ς, τοὺς

πίστει τιμῶντάς σε.

Δόξα. ῞Ομοιον.

10
Σαῖς

θείαις

ἐλλάμψεσι
,
τοῦ

ἀπροσίτου

φωτός
,
τὸν

νοῦν

ἐλλαμπόμενος
,
ὡς

τῆ
 ψυχῆ

καθαρός
,
σοφὲ

Ἀμφιλόχιε
,
αἴγλῃ

τῶν

διδαχῶν

σου
,
ὡς

ἀστὴρ

ἐν

τ῵

κόσμῳ
,
ἔλαμψας

καταυγάζων
,
γηγενῶν

τὰς

καρδίας·

διὸ

τὸν
 φωτισμὸν

ταῖς

ψυχαῖς
,
ἡμῶν

αἴτει

Ὅσιε
.
Καὶ

νῦν. Θεοτοκίον.Η῾

ῥάβδος

ἔντιμος
,
ἡ

τ῅ς

ζω῅ς

ἀληθῶς
,
τὸ

ξύλον

βλαστήσασα
,
τοῖς

ἐξ
 Ἀδὰμ

χοϊκοῖς
,
Φριστὸν

τὸν

φιλάνθρωπον
,
πάσας

τὰς

ψυχοφθόρους
,
τῶν

παθῶν

ἐκβλαστήσεις
,
ξήρανον

Θεοτόκε
,
τ῅ς

ἡμῶν

διανοίας
,
ἵνα

σε

γηθοσύνως
,
Ἁγνή
 ,
ἀεὶ

μακαρίζομεν
.
Μετὰ τὸν Πολυέλεον, Κάθισμα.

Ἦχος πλ. δ’
.
Σὴν

΢οφίαν

καὶ

Λόγον
.
Ε᾿πακούσας

ῥημάτων

τῶν

θεϊκῶν
,
τὸν

σταυρόν

σου

ἐπ᾽

ὤμων

ἀναλαβών
,
τ῵

κόσμῳ
ἐσταύρωσας
,
σεαυτὸν

καὶ

τοῖς

πάθεσι
,
καὶ

πλήρης

χαρισμάτων
,
ἐνθέων

γενόμενος
,
πατὴρ

τῶν

Μοναζόντων
,
ἐδείχθης

φιλόστοργος
.
Ὅθεν

αἱ

χορεῖαι
,
τῶν

πιστῶν
 ὁμοφρόνως
,
σοφὲ

Ἀμφιλόχιε
,
τὴν

πανεύσημον

μνήμην

σου
,
ἐκτελοῦμεν

κραυγάζοντες·

Πρέσβευε

Φριστ῵

τ῵

Θε῵
,
τῶν

πταισμάτων

ἄφεσιν

δωρήσασθαι
,
καὶ

ψυχῶν

σωτηρίαν
 ,
ἡμῖν

τοῖς

τιμῶσί

σε
.
Δόξα
.
Ὅμοιον.

Παρακλήτου

τῆ

αἴγλῃ

καταλαμφθείς
,
Ἀποστόλων

τ῵

ζήλῳ

κατατρωθείς
,
τ῵

κόσμῳ

ἐκήρυξας
,
σωτηρίας

τὰ

ῥήματα
 ,
καὶ

λόγων

ἐν

σοφίᾳ
,
πολλοὺς

καθοδήγησας
,
ἐπὶ

ὁδὸν

εὐθεῖαν
,
Θεοῦ

τοῦ

θελήματος
.
Ὅθεν

ὡς

ποιήσας
,
καὶ

διδάξας

ὁσίως
,
σοφὲ

Ἀμφιλόχιε
 ,
οὐρανόθεν

ἀπέλαβες

τῶν

καμάτων

τὰ

ἔπαθλα
.
Πρέσβευε

οὖν
,
Πάτερ
,
Φριστ῵
,
τῶν

πταισμάτων

ἄφεσιν

δωρήσασθαι
,
τοῖς

ἑορτάζουσι

πόθῳ
,
τὴν

ἁγίαν

μνήμην
 σου
.
Καὶ

νῦν. ῞Ομοιον.

Σὸν

ὑπέρθεον

Λόγον
,
τὸν

τοῦ

Πατρός
,
διὰ

πλ῅θος

ἐλέους
,
ἄνευ

σπορ᾵ς
,
σαρκὶ

Θεονύμφευτε
,
ὑπὲρ

λόγον

κυήσασα
,
Προμήτορος
 τὴν

πάλαι
,
κατάραν

ἠφάνισας
,
καὶ

κόσμῳ

εὐλογίας
,
τὸ

ἔαρ

ἀνέτειλας
.
Ὅθεν

σωτηρίας
,
ὡς

οὐράνιον

πύλην
,
ἀεί

σε

δοξάζομεν
,
Θεοτόκε

Πανύμνητε
 ,
καὶ

συμφώνως

βοῶμέν

σοι·

Πρέσβευε

τ῵

σ῵

Τἱ῵

καὶ

Θε῵

τῶν

πταισμάτων

ἄφεσιν

δωρήσασθαι
,
τοῖς

καταφεύγουσι

πίστει
,
τῆ

σκέπῃ

σου
 ,
Δέσποινα
.

11
Εἶτα

οἱ

Ἀναβαθμοί
,
ἤτοι·

τὸ

α’

Ἀντίφωνον

τῶν

Ἀναβαθμῶν

τοῦ

δ’ ἤχου

καὶ

τὸ

Προκείμενον
.
Σίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ.

΢τίχ. Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον, ἐν ταῖς ἐντολαῖς

αὐτοῦθελήσει σφόδρα.

Εὐαγγέλιον, ζήτει τῆ ε’
 Δεκεμβρίου
.
῾Ο Ν’. Δόξα. Σαῖς τοῦ σοῦ

Ὁσίου... Καὶ

νῦν.

Σαῖς τ῅ς Θεοτόκου...

Ἰδιόμελον. ῏Ηχος πλ. β’

.
΢τίχ. Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ

τὸ

μέγα ἔλεός σου καὶ

κατὰ

τὸ

πλ῅θος

τῶν

οἰκτιρμῶν

σου

ἐξάλειψον

τὸ

ἀνόμημά

μου
.
΢ήμερον
 ἡ

χάρις

τοῦ

Παρακλήτου
,
ἐπὶ

τοῦ

Ὁσίου

τῆ

μνήμῃ
,
ἡμ᾵ς

συνήγαγε
,
καὶ

πάντες

χαίροντες
,
ὡς

ἐν

εὐσήμῳ

ἡμέρᾳ

ἑορτ῅ς
,
εὐφραινόμενοι
κράζομεν·

Μακάριος

εἶ
,
Πάτερ

Ἀμφιλόχιε
,
ὁ

τοὺς

χαρακτ῅ρας

τῶν

ἀρετῶν
,
εὐσεβείας

χρώμασι

δι᾽

ἀσκήσεως
,
σεαυτ῵

ἀληθῶς

ἐμμορφώσας
,
καὶ

τοῦ

Θεοῦ
 κατ᾽

εἰκόνα
,
τὴν

ψυχήν

σου

δείξας

μακάριε
.
Ἀλλ᾽

ὡς

ἔχων

παῤῥησίαν

πρὸς

Θεόν
,
αὐτὸν

δυσώπει

ἐκτενῶς
,
τοῦ

σωθ῅ναι

τὰς

ψυχὰς
 ἡμῶν
.
΢ῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου ...

Εἶτα
,
ὁ

Κανὼν

τ῅ς

Θεοτόκου

μετὰ

τῶν

Εἱρμῶν
,
εἰς

στ’, καὶ

οἱ

Κανόνες

τοῦ

Ὁσίου
,
εἰς

η’. Κανὼν

τ῅ς

Θεοτόκου
 ,
οὗ

Ἀκροστιχίς·

«Φαῖρε

Μαρία

θεοδέγμον

Παρθένε

Κυρίλ
(
λο
)
υ».

Ὠιδὴ

α’. ῏Ηχος

α’. Ὁ

Εἱρμός
.
Ψ᾿δὴν

ἐπινίκιον
,
ᾄσωμεν

πάντες
,
Θε῵

τ῵
 ποιήσαντι
,
θαυμαστὰ

τέρατα
,
βραχίονι

ὑψηλ῵
,
καὶ

σώσαντι

τὸν

᾿Ισραήλ
,
ὅτι

δεδόξασται
.
Σροπάρια
.
Φορείαν

στησώμεθα
,
τὴν

Θεοτόκον
,
πιστοὶ

μακαρίζοντες
,
καὶ

ἐκβοήσωμεν·
 Παρθένε

χαῖρε

Ἁγνή
,
ἡ

σώσασα

τοὺς

γηγενεῖς
,
τ῵

θείῳ

τόκῳ

σου
.

12
Α᾿δὰμ

ἐπανόρθωσις
,
χαῖρε

Παρθένε·

τ῅ς

Εὔας

λύτρωσις
 ,
χαῖρε

Θεόνυμφε·

πτῶσις

χαῖρε

΢εμνή
,
λοχείᾳ

σου

τῆ

ὑπὲρ

νοῦν
,
τοῦ

πολεμήτορος
.
Ι᾿σχὺς

καὶ

ὀχύρωμα
,
χαῖρε

ἀνθρώπων·

πασχόντων

βοήθεια
 ,
χαῖρε

Θεόνυμφε·

ἐλπὶς

τῶν

ἁμαρτωλῶν
,
πταιόντων

τε

ἱλασμός
,
χαῖρε

Πανάμωμε
.
Ρ῾ο῅ς

θείας

χάριτος
,
χαῖρε

βρύσις
,
τὴν

κτίσιν

ἀρδεύσασα
 ,
Θεογεννήτρια·

πηγὴ

ζωαρχική
,
τ῅ς

κρείττονος

χαῖρε

χαρ᾵ς
,
Κόρη

Ἀπείρανδρε
.
Κανὼν πρῶτος τοῦ Ὁσίου, οὗ ἡ Ἀκροστιχὶς κατ᾽

Ἀλφάβητονἀντιστρόφως· ἐν δὲ τοῖς Θεοτοκίοις· «Κυρίλλου»

.
Ἦχος καὶ Εἱρμὸς ὁ αὐτός.

Ψ᾿δὴν δεῦτε ᾄσωμεν, Ἀμφιλοχίῳ, τ῵ θείῳ φιλέορτοι

,
ὅτι ὡς Ἄγγελος
,
ἐβίωσεν ἐπὶ γ῅ς, καὶ ἔτυχεν ἐν οὐρανοῖς
,
Ἀγγέλων

χάριτος.

Χαλμοῖς Ἀμφιλόχιε, γεραίρομέν σε· Φριστὸν γὰρ ἠγάπησας

,
 ἀπὸ νεότητος, καὶ ἄθλοις ἀσκητικοῖς, ἐδόξασας ἐπὶ τ῅ς γ῅ς, αὐτοῦ τὸ
ὄνομα.

Φαρ᾵ς,

Ἀμφιλόχιε, ἐπουρανίου, Θεός σε ἠξίωσε· σὺ γὰρ

ἐνέκρωσας, τὸφρόνημα τ῅ς σαρκός, παλαίσμασι ἀσκητικοῖς, ὡς

καρτερόψυχος.

Θεοτοκίον.

Κυρία τ῅ς κτίσεως, Εὐλογημένη, Θεόνυμφε Δέσποινα, ἐκτενῶς

πρέσβευε,τ῵ σ῵ Τἱ῵ καὶ Θε῵, τοῦ σώζεσθαι ἐκ πειρασμῶν, τοὺς
ὑμνολόγους σου.

Κανὼν δεύτερος τοῦ Ὁσίου

φέρων Ἀκροστιχίδα ἐν τοῖς Θεοτοκίοις τήνδε·«Κυρίλλου».

Ἦχος δ’. ᾿Ανοίξω

τὸ

στόμα μου.

Σριὰς ὑπερούσιε, τὴν σκοτισθεῖσαν τοῖς πάθεσι, καρδίαν μου φώτισον,ὅπως

ὑμνήσω καλῶς, Ἀμφιλόχιον, τ῅ς Πάτμου τὸν φωστ῅ρα, Ὁσίων
τῶνπρόπαλαι, τὸν ἰσοστάσιον.

Θεράπων ὁ κράτιστος, τοῦ Βασιλέως τ῅ς κτίσεως, τὸ σκεῦος τ῅ς

χάριτος,τῶν ἀρετῶν

ὁ κανών, Ἀμφιλόχιος, ὁ θεῖος ἀνυμνείσθω, ὡς νέον τ῅ςπίστεως, γέρας καὶ

καύχημα.

13
Κυρίου τὸν ἔρωτα, ἐν τῆ καρδίᾳ δεξάμενος, τὸν κόσμον κατέλιπες, καὶ τὰἐν
κόσμῳ τερπνά, Ἀμφιλόχιε, καὶ οὐρανοπολίτης, ἐγένου ἀσκήσεως,
τοῖςκατορθώμασιν.

Θεοτοκίον.

Κυήσασα Δέσποινα, καὶ μητρικῶς περιστείλασα, ὡς βρέφος παντέλειον

,
τὸν Λυτρωτὴν τοῦ παντός, τοῦ πλουσίου σου
,
ἀξίωσον ἐλέους,

τοὺςἀνακηρύττοντας, τὰ

μεγαλεῖά σου.

Σ῅ς Θεοτόκου. Ὠιδὴ γ’. Ὁ Εἱρμός.

Λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν, οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη, εἰς

κεφαλὴν γωνίας· αὐτός ἐστιν ἡ πέτρα, ἐν ᾗ ἐστερέωσε, τὴν Ἐκκλησίαν ὁ
Φριστός, ἣνἐξ ἐθνῶν ἐξηγοράσατο.

Σροπάρια.

Ε῎μψυχος λειμὼν Θεόνυμε, χαῖρε σωτηρίας· χαῖρε τὸ δοχεῖον,

τ῅ςΠαντουργοῦ Σριάδος· παλάτιον τοῦ Λόγου, ῾Αγνὴ ἱερότευκτον, χαῖρε
καὶσκεῦος δωρεῶν, τῶν ὑπὲρ νοῦν εὐρυχωρότατον.

Μ῅λον χαῖρε εὐωδέστατον, ἐν δρυμοῦ τοῖς ξύλοις, Μ῅τερ ἐξανθ῅σαν,

εἰςεὐωδίαν κόσμου· λαβὶς χαῖρε Μαρία, τὸν ἄνθρακα φέρουσα, Φριστὸν
τὸνΚύριον ἡμῶν, τὸν τὴν κατάραν πυρπολήσαντα.

Α῎νθος χαῖρε παρθενόφυτον, τ῅ς ἀθανασίας, αὔχημα τοῦ

κόσμου,ὑπερηγλαϊσμένον· ἁγνείας χαῖρε κάλλος, Παρθένε ἐράσμιον· χαῖρε
ἡμόνη καθαρά, τ῅ς καθαρότητος κειμήλιον.

Ρ῾άβδος χαῖρε ἁγιόβλαστος, ἐξ ἐπαγγελίας, ἄνθος τὸν

Δεσπότην,βλαστήσασα τοῦ κόσμου· τὸ κεκαλλωπισμένον, τ῅ς δόξης
ἀνάκτορον,χαῖρε Μαρία Ἀγαθή, ἐν ᾧ κατῴκησεν ὁ ῞Τψιστος.
 Σοῦ Ὁσίου
.
Ὁ αὐτός.

Υεύγων, Πάτερ Ἀμφιλόχιε, κόσμου τὴν ἀπάτην,

ἔδραμες ὀπίσω, τοῦΛυτρωτοῦ σπουδαίως, νηστείαις, ἀγρυπνίαις, ἀπαύστοις

δεήσεσι,ἐξομαλίζων ἑαυτ῵, τρίβον ἀρίστην τελειότητος

.
Τ῞μνοις, Πάτερ Ἀμφιλόχιε, μακαρίζομέν σε· σὺ γὰρ τ῅ς ἀγάπης,δεξάμενος
τὸ δῶρον, πατὴρ τῶν Μοναζόντων, ἐδείχθης φιλόστοργος, καὶποδηγέτης
τῶν πιστῶν, πρὸς ἀρετ῅ς θείαν ἐπίδοσιν.

14
Σόξον, Πάτερ Ἀμφιλόχιε, τὴν εὐχὴν κατέχων, φάλαγγας
δαιμόνων,ἐξέτρεψας

τελείως, καὶ ἐν νικηφορίαις, τῶν ἔργων τ῅ς πίστεως, μέγαςεὑρέθης ἐπὶ

γ῅ς· διὸ

Φριστός σε ἐστεφάνωσεν.

Θεοτοκίον.

Τ῞μνοις Δέσποινα Μητράνανδρε, μακαρίζομέν σε, ὅτι τὸν

Δεσπότην,ὑπερφυῶς τεκοῦσα, ἐλύτρωσας τὸν κόσμον, ἀρ᾵ς τοῦ
Προπάτορος, καὶεὐλογίας θεϊκ῅ς, π᾵σιν ἡμῖν ἐγένου πρόξενος.

Δεύτερος.

Σοὺς σοὺς ὑμνολόγους.

Φριστὸν παιδιόθεν ἀγαπήσας, κατ᾽ ἴχνος ἐβάδισας αὐτοῦ, ὍσιεἈμφιλόχιε,

καὶ ἀρετῶν ἐξήνεγκας, εἰς ἑκατὸν τὰ

δράγματα, τῆ γεωργίᾳτοῦ κρείττονος.

Α᾽γῶσιν
 ὁσίοις

καθαγνίσας, τὸν νοῦν

Ἀμφιλόχιε σοφέ
,
ἐδέξω τὰχαρίσματα
,
τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος
,
καὶ φῶς ἀνθρώποις γέγονας,Φριστὸς ὡς ἔφη ὁ Κύριος.

Ζηλώσας τοῦ θείου

Φριστοδούλου,

τὸν βίον

πανσόφως

ἐκ παιδός, αὐτοῦἐδείχθης ἔκγονον, ἀσκήσει τιμιώτατον, θεόφρον Ἀμφιλόχιε,

Θεοῦ εἰςδόξαν καὶ αἴνεσιν.

Θεοτοκίον.

Τ῾πέραγνε Μ῅τερ τοῦ ῾Τψίστου, ἐκ σοῦ ὁ

φιλάνθρωπος

Θεός
,
ἐνανθρωπήσας

ἔσωσε
,
τ῅ς

πάλαι
 παραβάσεως
,
τοὺς

εὐσεβῶς

τῆ

δόξῃ

σου
,
κροτοῦντας

ὕμνον

ἁρμόδιον
.
Κάθισμα. Ἦχος

πλ. α’
.
Σὸν συνάναρχον Λόγον
.
Α᾽μφιλόχιον δεῦτε, πιστοὶ τιμήσωμεν, τὸν ἐν ἐσχάταις ἡμέραις,
ἀσκητικῆβιοτῆ, ἀρετῶν ἐν τ῵ φωτὶ

περιπατήσαντα, καὶ ὁδηγήσαντα πολλούς,σωτηρίας πρὸς ὁδόν, ἐν λόγῳ

πεφωτισμένῳ· πρεσβεύει γὰρ τ῵ Κυρίῳ,ἐλεηθ῅ναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Δόξα
.
Ὅμοιον.

Α᾽ρετῶν ταῖς ἰδέαις,

κατακοσμούμενος, ὡς Ἱερεὺς

θεοφόρος, ἐπὶ τ῅ς γ῅ςεὐσεβῶς

,
 ἐλειτούργησας

Θε῵

καθάπερ Ἄγγελος, καὶ ὡς θυσίαν καθαράν,

15
Ἀμφιλόχιε

αὐτ῵, προσήνεγκας τὴν ζωήν σου· ὃν καὶ ἀπαύστως δυσώπει,ἐλεηθ῅ναι

τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Καὶ

νῦν. Θεοτοκίον.

Ψ῞σπερ πύρινος θρόνος, ἐν ταῖς ἀγκάλαις σου, ταῖς παναγίαις βαστάζεις,τὸν

Βασιλέα Φριστόν
,
τὸν βαστάζοντα Ἁγνή, τὰ πάντα ῥήματι·

ὃνἐκδυσώπει ἐκτενῶς
,
ὡς Τἱόν σου καὶ Θεόν, ἐν μητρικῆ παῤῥησίᾳ,Πανάχραντε Θεοτόκε,
ἐλεηθ῅ναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.Σ῅ς Θεοτόκου. Ὠιδὴ δ’. Ὁ

Εἱρμός.

Ε᾿ν Πνεύματι προβλέπων, Προφ῅τα Ἀββακούμ, τὴν τοῦ Λόγου

σάρκωσιν,ἐκήρυττες βοῶν· Ἐν τ῵ ἐγγίζειν τὰ ἔτη ἐπιγνωσθήσῃ, ἐν τ῵
παρεῖναι τὸνκαιρὸν ἀναδειχθήσῃ· Δόξα τῆ δυνάμει σου Κύριε.

Σροπάρια.

Ι᾿άσεως ὠδίνων, τ῅ς Εὔας ἀπαρχή, Ἁγνὴ χαῖρε Δέσποινα, Μαρία

Ἀγαθή·κεκληρωμένη Παρθένος εἰς κατοικίαν, τοῦ σαρκωθέντος δι᾿
ἡμ᾵ςἀκαταλήπτως, χαῖρε Θεομ῅τορ Ἀπείρανδρε.

Α᾿μνὰς χαῖρε Παρθένε, Ποιμένος τοῦ καλοῦ, χελιδὼν ἡ εὔλαλος, τοῦἔαρος

Φριστοῦ· ἡ πολυσύμβολος χαῖρε πάντων Κυρία· ἡ βρεφοτρόφος
 καὶἁγνεύουσα Παρθένος, χαῖρε Πολυ὘μνητε ῎Αχραντε.

Θεοῦ χαῖρε ἡ Μήτηρ, αὐτ῵ ἡ ποθητή, θησαυρὸς ἀσύλητος, τῶν ἄνωδωρεῶν·

ἡ ἐπιφέρουσα χαῖρε τὸν Βασιλέα, καὶ μυστηρίου διαλάμπουσα τ῵κάλλει·
χαῖρε ἀπερίληπτον θέαμα.

Ε᾿ξάλειπτρον τ῅ς λύπης, αἰτία χαρμον῅ς, ἐπίγειος τράπεζα, τοῦ Λόγουτ῅ς

ζω῅ς, χαῖρε Παντάνασσα Μ῅τερ Εὐλογημένη· ἡ διαλλάκτης χαῖρεπάντων
τῶν ἀνθρώπων, πρὸς τὸν σαρκωθέντα ἐν σπλάγχνοις σου.

Σοῦ Ὁσίου
.
Ὁ αὐτός
.
΢αρκὸς καταφρονήσας, ἀγάπῃ τοῦ Θεοῦ
,
ἐνεκρώθης πάθεσιν
,
ἀσκήσεικραταιᾶ
,
καὶ κληρονόμος ἐγένου ἡγιασμένος, τοῦ σταυρωθέντος δι᾽ ἡμ᾵ςκαὶ

ἀναστάντος, Πάτερ Ἀμφιλόχιε Ὅσιε.

Ρ῾ημάτων ἐπακούσας, προθύμως τ῅ς ζω῅ς

,
ἐκ παιδὸς τὴν ἔφεσιν,ἀνέτεινας Φριστ῵, καὶ τῶν ἡδέων

τοῦ κόσμου καταφρονήσας

,
τῶνοὐρανίων ἀγαθῶν τὸν μαργαρίτην, εὗρες, Ἀμφιλόχιε Ὅσιε.

16
Πατέρων ὡς ζηλώσας,

τῶν πάλαι τὴν ζωήν, ἐν ὑστέροις ἔτεσιν, ἰσότιμοςαὐτῶν, τ῅ς εὐκληρίας

ἐδείχθης καὶ εὐφροσύνης, ἐν Παραδείσῳ τ῅ς τρυφ῅ς
 κατασκηνώσας, Πάτερ Ἀμφιλόχιε ἔνδοξε.

Θεοτοκίον.

Ρ῾ημάτων ἱκεσίας
,
ἐπάκουσον

ἡμῶν, ἀγαθὴ ὡς πέλουσα, καὶ πρόφθασονταχύ, ταῖς μητρικαῖς σου

πρεσβείαις σώζουσα πάντας, ἐκ νοσημάτων

καὶδεινῶν πειρατηρίων, Μ῅τερ τοῦ Παντάνακτος Ἄχραντε.

Δεύτερος.

Σὴν ἀνεξιχνίαστον.

Βίον ἐνθεώτατον δι᾽ ἀρετ῅ς, ἔχων

ἀληθῶς,

Ἀμφιλόχιε
,
ἱερωσύνης,ἐκοσμήθης δωρεᾶ, καὶ ἐπὶ γ῅ς ὡς Ἄγγελος, τ῵ Παμβασιλεῖ
ἱεράτευσας
.
Ζήλῳ ἐμφορούμενος θεουργικ῵, Πάτερ ἱερὲ Ἀμφιλόχιε, τ῅ς μετανοίας,
ὡςὁ Πρόδρομος Φριστοῦ, τὸν λόγον ἀνεκήρυξας, εἰς πολλῶν
ψυχῶνπεριποίησιν.

Νέον σε ἐκτήσατο νυμφαγωγόν, χάριτι Θεοῦ, καὶ διδάσκαλον, ἡἘκκλησία,

Ἀμφιλόχιε σοφέ· σὺ γὰρ καλῶς ἐποίησας, καὶ ἐν ταπεινώσειἐδίδαξας.

Θεοτοκίον.

Ρ῾ῦσαί με Πανάχραντε ὡς εὐμενής, πάσης δυσχεροῦς περιστάσεως, καὶ

τῆδυνάμει, τῶν καλῶν

σου πρεσβειῶν, ἐνίσχυσον διάγειν με, ἐν δικαιοσύνῃτὸν βίον μου.

 Σ῅ς Θεοτόκου. Ὠιδὴ ε’
.
Ὁ

Εἱρμός.

Σὴν σὴν εἰρήνην δὸς ἡμῖν, Τἱὲ τοῦ Θεοῦ· ἄλλον γὰρ ἐκτός σου, Θεὸν
οὐ γινώσκομεν, τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν, ὅτι Θεὸς ζώντων, καὶ τῶν
νεκρῶνὑπάρχεις.

Σροπάρια.

Ο῾δὸς εἰρήνης καὶ ζω῅ς, τρυφ῅ς μυστικ῅ς, γνώσεως ἐνθέου,

σοφίαςσυνέσεως, Παρθένε χαῖρε θεοείκελε· χαῖρε μυροθήκη, παντοίας
ἰατρείας.

Διόπτρα χαῖρε Προφητῶν, Ἁγνὴ

διαυγής· χαῖρε Ἀποστόλων, Ὁσίων τὸκαύχημα· Μαρτύρων χαῖρε ἀγαλλίαμα,

κλέος Ἱερέων, Ὑπερευλογημένη.

17
Ε᾿λαία χαῖρε εὐθαλής, Θεοῦ δωρε᾵ς· χαῖρε εὐφροσύνης, θυμίαμα
εὔοσμον·ὁ οἶνος χαῖρε ὁ γλυκύτατος, δι᾿ οὗ ἐμεθύσθη, τὸ γένος τῶν
ἀνθρώπων.

Γαλήνη χαῖρε νοητή, τοῦ γένους ἡμῶν, δι᾿ ἧς ἁμαρτίας,

ἐῤῥύσθημενκλύδωνος· Μαρία χαῖρε ἡ βυθίσασα, νομικὴν κατάραν, Θεοῦ
τῆεὐσπλαγχνίᾳ.

Σοῦ Ὁσίου. Ὁ αὐτός.

Ο᾽μβρίζεις χάριν δαψιλῶς, ἐκ θήκης τ῅ς σ῅ς· σὲ γὰρ ὁ Δεσπότης,

δοξάζειτ῅ς κτίσεως, θεόφρον Πάτερ Ἀμφιλόχιε, ὡς ἡγιασμένον, φανέντα
ἐνἐσχάτοις.

Ξενώσας ὅλον ἑαυτόν,

 τ῅ς γ῅ς τῶν φθαρτῶν
,
οἰκεῖος ἐγένου, δι᾽ ἔργωντ῅ς πίστεως, Φριστ῵ παμμάκαρ

Ἀμφιλόχιε, καὶ αὐτ῵ συνήφθης, τῶν τῆδεἀναλύσας.

Νικήσας στίφη ἀνδρικῶς, ἀσάρκων ἐχθρῶν, ὅπλοις ἐγκρατείας,

σοφὲἈμφιλόχιε, θεόθεν ἔλαβες τὸν στέφανον, τ῅ς δικαιοσύνης, καὶ ζῆς εἰς
τοὺςαἰῶνας.

Θεοτοκίον.

Ι᾽δοὺ συμφώνως

οἱ πιστοί, ἐκ πόθου ψυχ῅ς, φέρομέν σοι ὕμνον, Παρθένεδεόμενοι·

Πρόφθασον, Μ῅τερ, ὡς φιλεύσπλαγχνος, ἡμ᾵ς ῥυομένη,κινδύνων ἐκ
παντοίων.

Δεύτερος. Ἐξέστη τὰ

σύμπαντα.

Ε᾽κλόγιον χάριτος, ἀρτίως ἀναδέδειξαι, εὐαγγελικῆ σου πολιτείᾳ, καὶ ἐντῆ

πέτρᾳ, Φριστοῦ τ῅ς πίστεως, ἀνθρώπων ἐστήριξας ψυχάς,
ΠάτερἈμφιλόχιε, θεοπνεύστοις λογίοις σου.

Υερόμενος Πνεύματι, θεόφρον Ἀμφιλόχιε

,
διήμειψας πλείσταςθεοφρόνως
,
πόλεις καὶ νήσους, τοῦ ζωοδότου Φριστοῦ, εὐαγγελιζόμενοςτρανῶς, ἄλλος
ὡς Ἀπόστολος, τὰ σωτήρια ῥήματα.

Ε᾽ν Ῥόδῳ γενόμενος, πλειστάκις Ἀμφιλόχιε, ἐν ταύτῃ ἐτράνωσας τὸνλόγον,

τ῅ς εὐσεβείας, ταῖς νουθεσίαις σου, ἥτις ὡς θεράποντα Θεοῦ,
θεῖονμακαρίζει σε, ἐν τῆ μνήμῃ σου χαίρουσα.

Θεοτοκίον.
 18
Ι᾿δού σοι προστρέχομεν, ἐν κατανύξει

Ἄχραντε, τὸν θεῖόν σου τόκον

προσκυνοῦντες, καὶ κράζομέν σοι, ἱκετηρίῳ φωνῆ·

Ἔσο ἡμῶν πάντοτεἉγνή, βίου ἐν ταῖς θλίψεσι, στηριγμὸς καὶ παράκλησις

.
Σ῅ς Θεοτόκου. Ὠιδὴ στ’
.
Ὁ Εἱρμός.

Σὸν Προφήτην Ἰων᾵ν, ἐκμιμούμενος βοῶ· Σὴν ζωήν μου

ἀγαθέ,ἐλευθέρωσον φθορ᾵ς, καὶ σῶσόν με, ΢ωτὴρ τοῦ κόσμου, κράζοντα·
Δόξασοι.

Σροπάρια.

Μήτηρ χαῖρε ἀληθής, τοῦ ΢ωτ῅ρος καὶ Θεοῦ· χαῖρε πέτρα

τιμαλφής,μαργαρίτου τ῅ς ζω῅ς· ἡ εἴσοδος, πρὸς ἀφθαρσίαν, χαῖρε
Πανύμνητε.

Οἶκος πλήρης θεϊκ῅ς, δόξης χαῖρε Μαριάμ· χαῖρε σφράγισμα

Φριστοῦ,Διαθήκης τ῅ς καιν῅ς· τὸ ἄμωμον, τ῅ς σωφροσύνης,
χαῖρε ὀσφράδιον.

Νόμου ἔμψυχον

φυτόν, χαῖρε Μ῅τερ καὶ καρπός· χαῖρε θρόνος τοῦ Θεοῦ,ἐπηρμένος

ὑψηλός· Θεότητος, χαῖρε τοῦ πλούτου, ταμεῖον ἄσυλον.

Πρόξενος ἁγιασμοῦ, χαῖρε π᾵σι τοῖς βροτοῖς· χαῖρε πύλη

μυστική,Παραδείσου τ῅ς τρυφ῅ς· ἡ ἕνωσις, τῶν διεστώτων, χαῖρε
Μητράνανδρε.

Σοῦ Ὁσίου. Ὁ αὐτός.

Μετανοίας πρὸς τὸ φῶς, ἐκ σκοτίας τῶν παθῶν, καθωδήγησας πολλούς,καὶ

τὸ φρόνημα αὐτῶν, ἐῤῥύθμισας, Ὅσιε Πάτερ, ταῖς νουθεσίαις
 σου.

Λογισάμενος τ῅ς γ῅ς, ὄναρ εἶναι τὰ τερπνά, κατεφρόνησας

σαφῶς,Ἀμφιλόχιε αὐτῶν, καὶ ἔκτεινας, σαρκὸς τὰ πάθη, τῆ ἐγκρατείᾳ σου.

Καθαγνίσας ἑαυτόν, δι᾽ ἀγώνων ἱερῶν, συνεκρότησας Μονήν, τῆ

Πανάγνῳ Μαριάμ
,
ἣν στήριζε, ἐπὶ τὴν πέτραν, Πάτερ, τ῅ς πίστεως.

Θεοτοκίον.

Λάμπρυνόν μου τὴν ψυχήν, Θεονύμφευτε Ἁγνή, ἀποῤῥήτως ἡ τὸ

φῶς,ἀνατείλασα Φριστόν, καὶ σῶσόν με, ὑμνολογοῦντα, τὰ μεγαλεῖά

σου.

Δεύτερος. Σὴν θείαν ταύτην.

19
Α᾽ρότρῳ Πάτερ τ῅ς χάριτος, καρδίας προσκειμένας τὸ πρότερον,
τῆματαιότητι, θεουργικῶς ἐγεώργησας, καὶ ταύτας καρποφόρους,
Θε῵ἀνέδειξας.

Η῾ Κρήτη χαίρει τῆ δόξῃ σου, τιμῶσά σε πιστῶς

Ἀμφιλόχιε, ὅτι ἀπήλαυσε,τ῅ς θαυμαστ῅ς παρουσίας σου, καὶ τ῅ς

πνευματεμφόρου,

διδασκαλίαςσου.

Α᾽κτῖσι θείαις τῶν λόγων σου, κατηύγασας σοφὲ Ἀμφιλόχιε,

τὴνΔωδεκάνησον, ἣν ὡς πατρίδα σου στήριζε, ἐν πίστεως τῆ
πέτρᾳ,ἀπαρασάλευτον.

Θεοτοκίον.
 Λαμπὰς Παρθένε ὑπάρχουσα, φωτὸς τοῦ ἀνεσπέρου

τ῅ς γνώσεως, τῆφωταυγείᾳ σου, ἐσκοτισμένην τοῖς πάθεσι, τὴν ταπεινὴν

ψυχήν μου,φώτισον Ἄχραντε.

Κοντάκιον. Ἦχος

δ’. Ἐπεφάνης σήμερον

.
Ε᾽κ τ῅ς Πάτμου ἔλαμψας, ὡς ἑωσφόρος, καὶ αὐγάζεις ἅπασαν,
τὴνἘκκλησίαν ἀστραπαῖς, τ῅ς δεδομένης σοι χάριτος, Ὅσιε Πάτερ,
σοφὲἈμφιλόχιε.

Οἶκος.

Α᾽κολουθήσας τ῵ Φριστ῵, ἐκ πρώτης ἡλικίας, καὶ ἀρετῶν ἐν τ῵

φωτί,περιπατήσας ἀκλινῶς, ὡς τῶν Ὁσίων μιμητής, τ῅ς χάριτος τὰς
δωρεάς,ἄνωθεν ὑπεδέξω, καὶ εὐσεβείας τὸν λόγον, τοῖς ἀνθρώποις
ἐκήρυξας,πλείστας πόλεις καὶ νήσους περιελθών, ὡς ἄλλος Ἀπόστολος·
π᾵σι γὰρτὰ πάντα ἐγένου, ὡς Παῦλος ὁ τῶν Ἐθνῶν χριστοκ῅ρυξ, καὶ τὴν
ἀγάπηνἐφύλαξας, ὡς τοῦ Θεοῦ ἐντολήν, ὡς ἔφη ὁ Ἠγαπημένος μαθητής· οὗ
καὶτῆ Ὑπεραγίᾳ Μητρί, Μονὴν ἱερὰν συνέστησας, ἐν ᾗ κειμένη ἡ θήκη
σου,ἰαμάτων πηγάζει τὰ νάματα, τοῖς πιστῶς προσπελάζουσι, καὶ
ὡςφωστ῅ρά σε νέον, τ῅ς Ἐκκλησίας γεραίρουσιν, Ὅσιε Πάτερ,
σοφὲἈμφιλόχιε.

Μηνολόγιον.

Σῆ Ι΢Σ’

τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ Ὁσίου

καὶ

θεοφόρου

Πατρὸς
 ἡμῶν

Ἀμφιλοχίου

τοῦ

ἐν

Πάτμῳ
.
΢τίχοι.

20
Ἀμφιλόχιος ὡς ἀγάπης ταμεῖον,

Φριστ῵ συνήφθη ἀναλύσας τῶν κάτω

.
Ἀμφιλόχιος δεκάτῃ μετέστη καθ᾽ ἕκτην τῶν φθαρτῶν.

΢υναξάριον.Οὗτος ὁ μακάριος ἐγεννήθη ἐν Πάτμῳ

ἐν ἔτει αωπθ’ (
1889)
ἐκ γονέων εὐσεβῶν, ὧν ἡ κλ῅σις Ἐμμανουὴλ καὶ Μαρία, λαβὼν ἐν τ῵ ἁγίῳ
Βαπτίσματι τὸ ὄνομα Ἀθανάσιος. Ἀνατραφεὶς ἐν παιδείᾳ καὶ
νουθεσίᾳΚυρίου, κατὰ τὸ ἀποστολικόν, καὶ εἰς μέτρον ἡλικίας φθάσας
,
ἐκάρηΜοναχὸς ἐν τῆ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου

περιωνύμῳ

ἐνΠάτμῳ

Μονῆ, λαβὼν ἐν τῆ ἀποκάρσει τῶν τριχῶν τὸ ὄνομα Ἀμφιλόχιος

.
Φειροτονηθεὶς

δὲ
Διάκονος καὶ Πρεσβύτερος διηκόνησεν ὡς Ἐφημέριος ἐντ῵ Καθολικ῵ τ῅ς
ἐν Πάτμῳ Ἱερ᾵ς Μον῅ς, ἐν τ῵ ἱερ῵ Να῵ τ῅ς ΠαναγίαςΔιασωζούσης

καὶ ἐν τ῵ ἱερ῵ ΢πηλαίῳ τ῅ς Ἀποκαλύψεως

,
ἀργότερον δὲἐξελέγη

Ἐκκλησιάρχης τ῅ς ὡς ἄνω σεβασμίας Μον῅ς

καὶ Καθηγούμενοςαὐτ῅ς
.
Πλήρης δὲ τῶν χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος διὰ τῶν ἀσκητικῶνἀγωνισμάτων
ἀναδειχθείς,

ἐν πληροφορίᾳ χάριτος, θείαν ἀποστολὴνπαρὰ Θεοῦ δεξάμενος, πολλὰς

πορείας ἐποίησε καὶ

πλείστας πόλεις καὶ νήσους

δι῅λθεν, ὡς ἄλλος Ἀπόστολος, κηρύττων τὸν λόγον τ῅ς πίστεως

,
μετάνοιαν ἐπαγγελλόμενος

καὶ εὐαγγελιζόμενος τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ

.
Πλείστοις οὖν πρόξενος ὠφελείας γεγονὼς

καὶ τὴν Μονὴν τ῅ς Μητρὸςτοῦ Ἠγαπημένου ἐν Πάτμῳ συστησάμενος,

πλήρης ἡμερῶν ἐν Κυρίῳἀνεπαύσατο
,
τῆ ιστ’ τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου τοῦ ἔτους 1970.

Σῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων γυναικῶν, Ἀγάπης,Εἰρήνης καὶ

Φιονίας.

΢τίχοι.

Φιὼν τὸ
 πῦρ ἦν τῆ

Φιονίᾳ

τάχα,

Οὗ

συμμετασχεῖν ἠγάπησεν Ἀγάπη.

Βέλος σε πέμπει πρὸς τὸν εἰρήνης τόπον,

Ἀφ᾽

αἱμάτων σῶν ἐκμεθυσθὲν Εἰρήνη.

Σῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ
,
Μνήμη τοῦ

Ἁγίου Υήλικος Ἐπισκόπου, ἸανουαρίουΠρεσβυτέρου, Υουρτουνάτου καὶ

΢επτεμίνου.

΢τίχοι.

Σετρὰς ἀθλητῶν συγκεκομμένων ξίφει

,
Νῦν συγχορεύει μυριάσιν Ἀγγέλων.

21
Σῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ,

Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Λεωνίδου, Φαρίσσης,Νίκης, Γαλην῅ς,

Καλλίδος, Νουνεχίας, Βασιλίσσης καὶ

Θεοδώρας.

΢τίχοι.
 Κόλποις θαλάσσης ἐκδοθεὶς Λεωνίδης
,
Υθάνει κολυμβῶν Ἀβραὰμ κόλπων ἄχρι.

Θάλασσαν ἡ

Φάρισσα φρίττειν οὐκ ἔχω,

Ἥτις θάλασσαν προξενεῖ

μοι χαρίτων.

Βυθ῵

Γαληνὴ

καὶ

Νίκη βεβλημέναι,

Νίκην ἐφεῦρον καὶ

γαλήνην ἐκ σάλου.

Βυθὸς θαλάσσης λαμβάνει τὴν Καλλίδα,

Κάλλους ἐρῶσαν ψυχεραστοῦ

Κυρίου.

Εὑροῦσα κέρδος ἐκ βυθοῦ

σωτηρίαν
,
Σὸ

νουνεχές σου δεικνύεις, Νουνεχία.

Γαστὴρ θαλάσσης λαμβάνει κόρας δύο,

 Λίχνην φυγούσας, δυσσεβείας γαστέρα.

Σῆ

αὐτῆ

ἡμέρᾳ, Μνήμη τ῅ς Ἁγίας Μάρτυρος Εἰρήνης.

΢τίχοι.

Εἰρηνικῶς ζήσασα, Μάρτυς Εἰρήνη,

Οὐκ εἰρηνικῶς, ἀλλ' ἐκ τοῦ

ξίφους θνῄσκεις

Σαῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, Φριστὲ

ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμ᾵ς. ᾿Αμήν.Σ῅ς Θεοτόκου. Ὠιδὴ ζ’

.
Ὁ

Εἱρμός
.
Η῾ κάμινος ΢ωτὴρ ἐδροσίζετο, οἱ Παῖδες δὲ χορεύοντες ἔψαλλον·Εὐλογητὸς
ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Σροπάρια.

Α᾿λήθεια ἐκ γ῅ς ἀνατείλασα, καὶ ἅπασαν τὴν κτίσιν πληρώσασα, χαῖρεκαὶ

κάλλος ῾Αγνή, τ῅ς ἀρετ῅ς μυστικόν.

Ρ῾οαῖς χαῖρε ῾Αγνὴ

καταρδεύουσα, τὰ σύμπαντα πολλῶν θαυμασίων σου·Μαρία χαῖρε ἡμῶν, ἡ

ἀψευδὴς βοηθός.

22
 Θεοῦ χαῖρε θυγάτηρ ὑπέρκαλλος, Πανάχραντε
,
καὶ νύμφη ἀνύμφευτος·τοῦ οὐρανοῦ καὶ τ῅ς γ῅ς, χαῖρε λαμπρὰ βασιλίς.

Εὐπρέπεια τοῦ γένους περίδοξος, ἐγκώμιον τ῅ς φύσεως μέγιστον,

καὶπροσφορὰ λογική, χαῖρε ἀνθρώπων ῾Αγνή.

Σοῦ Ὁσίου. Ὁ αὐτός.

Ι᾿δού σε εὐλαβῶς, Ἀμφιλόχιε, τιμῶμεν ἐκτελοῦντες τὴν μνήμην σου· σὺ γὰρ

ἐδείχθης

πιστός
,
δοῦλος καὶ φίλος

Θεοῦ.

Θυσίαν ἑαυτόν, Ἀμφιλόχιε

,
τ῵ Κτίστῃ τῆ ἀσκήσει ἐτέλεσας, καὶσυνεκράθης αὐτ῵, ἐν μετοχῆ θεωθείς.

Η῾ θήκη σου ἀεὶ τῶν ἰάσεων, πηγάζει, Ἀμφιλόχιε,

νάματα, τοῖς προσιοῦσιπιστῶς, πρὸς θεραπείαν παθῶν.

Θεοτοκίον.

Λιμὴν ἡμῖν γενοῦ θαλαττεύουσιν, ἐν βίου τ῵ πελάγει Πανύμνητε· μὴ

οὖν

ἐάσῃς ἡμ᾵ς, καταποθ῅ναι Ἁγνή.

Δεύτερος.

Οὐκ ἐλάτρευσαν.

Ε᾽κ χειλέων σου, ὡς ἐκ πηγ῅ς ἀνέβλυσας, ὕδωρ γλυκύτατον, τ῅ς

ἐνΦριστ῵ διδαχ῅ς, σοφὲ Ἀμφιλόχιε
 ,
ἐνθέῳ

χάριτι, καὶ ἀνέψυξας,

λαὸνταλαιπωρούμενον, ἐν αὐχμ῵ τ῅ς ἀγνωσίας.

Ε᾽λεήμονα, καρδίαν ὡς κτησάμενος, πτωχοῖς ἐπήρκεσας, ἐν

συμπαθείᾳπολλῆ, καὶ ἄλλοις τὰ πρόσφορα, διδοὺς ἐπλούτισας, Ἀμφιλόχιε,
ζω῅ς τ῅ςὑπὲρ ἔννοιαν, θησαυροὺς τοὺς ἀσυλήτους.

Θεολόγου σε, Μονὴ ἡ περιώνυμος, γεραίρει Ὅσιε· σὺ γὰρ ἐγένου

αὐτ῅ς,σοφὸς καθηγούμενος, προνοίᾳ κρείττονι· ὅθεν πάντοτε, αὐτ῅ς
τῆἀντιλήψει σου, μὴ ἐλλίπῃς προστατεύων.

Θεοτοκίον.

Λῦσον ῎Αχραντε, θερμῶς καθικετεύω σε, τὰς τῶν μεγίστων

μου,παραπτωμάτων

σειράς, καὶ

δὸς οὐρανόφρονα, ἀνύειν βίον με, ὡς ἂνΔέσποινα, ἀξιωθῶ

τ῅ς

χάριτος
,
τοῦ

ἐκ

σοῦ

σωματωθέντος
.
Σ῅ς Θεοτόκου. Ὠιδὴ

η’
 .
Ὁ

Εἱρμός
.

23
Ο῝ν φρίττουσιν Ἄγγελοι, καὶ π᾵σαι ΢τρατιαί, ὡς Κτίστην καὶ
Κύριον,ὑμνεῖτε Ἱερεῖς, δοξάσατε Παῖδες, εὐλογεῖτε λαοί, καὶ ὑπερυψοῦτε,
εἰςπάντας τοὺς αἰῶνας.

Σροπάρια.

Νυμφὼν χαῖρε ἔμψυχος, ἐν ᾧ ὁ Πλαστουργός, Ἁγνὴ

ἐνυμφεύσατο, τὴνφύσιν τῶν βροτῶν· ἡ νέα τ῅ς δόξης, ἀληθῶς

κιβωτός, χαῖρε τοῦ Κυρίου,Παντάνασσα Παρθένε.

Εἰκὼν

εὐδιάγραπτος, τ῅ς χάριτος ΢εμνή, κρατὴρ ἀγαλλίασιν, κιρνῶν

τὴν νοητήν, νεφέλη ἁγία, καὶ σκηνὴ ἐκλεκτή, χαῖρε τοῦ ἀκτίστου, φωτὸςΘεο
κυ῅τορ.

Καινότατον ἄκουσμα, καινὴ γ῅ καὶ οὐρανός, τερπνὸν καταγώγιον, καλῶντε

κἀγαθῶν, ὑπέρτιμος κόσμος, πάντα κόσμον κοσμῶν, χαῖρε
μακαρία,Παρθένε Θεοτόκε.

Τ῾πέρλαμπρον θέαμα, ᾿Αγγέλοις καὶ βροτοῖς, τερπνὸν

μεγαλούργημα,προνοίας τοῦ Θεοῦ, ἀρχή τε καὶ τέλος, σωτηρίας βροτῶν,
χαῖρε Θεομ῅τορ,ὑπερδεδοξασμένη.

Σοῦ Ὁσίου. Ὁ αὐτός.

Ζηλώσας ἐν χάριτι, Φριστοῦ τὸν Βαπτιστήν, ἐξομολογήσεως, λουτρ῵

τ῵μυστικ῵, ἀπέπλυνας ῥύπου, θεομάκαρ, παθῶν, καρδίας ἀνθρώπων,
τῶνσοὶ προσερχομένων.
 Εὐθύνας θελήματι, ἁγίῳ τοῦ Θεοῦ, σοφὲ Ἀμφιλόχιε, τὸν βίον ἐκ
παιδός, ἐνλόγῳ καὶ ἔργῳ, σεαυτὸν ἀληθῶς, παρέστησας τύπον,
ὁσίας πολιτείας.

Δοχεῖον τοῦ Πνεύματος, τελέσας ἑαυτόν,

σοφὲ Ἀμφιλόχιε,

ἀλείπτηςΜοναστῶν, πιστῶν ποδηγέτης, ὀρφανῶν τε πατήρ, καὶ

ἀπεγνωσμένων,ἀντίληψις ἐφάνης.

Θεοτοκίον.

Ο῾ Λόγος Πανάχραντε, ἐκ σοῦ σωματωθείς, θανάτου ἐῤῥύσατο, τὸ γένοςτῶν

βροτῶν· Αὐτὸν οὖν δυσώπει, μητρικοῖς οἰκτιρμοῖς, σωθ῅ναι Παρθένε,τοὺς
σὲ ὑμνολογοῦντας.Δεύτερος.

Παῖδας εὐαγεῖς.

24
Ε῎μψυχον ναὸν ἐπιτελέσας, τ῅ς Πνεύματος

ἑαυτὸν

πόνοις ἀσκήσεως,Ἰωσὴφ τ῵ μνήστορι, ζήλῳ

ᾠκοδόμησας, ναὸν ἐν ᾧ εὐχόμενος, Πάτερ

,
ἀνέμελπες· Σὸν Κύριον ὑμνεῖτε τὰ ἔργα, καὶ ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας
τοὺςαἰῶνας.

Υέγγος μυστικὸν εἰσδεδεγμένος, ἀσκήσει συντονωτάτῃ ἐν

καρδίᾳ σου,Πάτερ Ἀμφιλόχιε, τ῵ λα῵ τ῅ς χάριτος, τὸν φωτισμὸν

ἀνέτειλας, τοῦ θείουΠνεύματος, καὶ ᾤκησας φωτὸς τοὺς

θαλάμους, ἐν δικαιοσύνῃ, τῶν τῆδεἀναλύσας.

Μάνδρα τ῅ς Μητρός

 σε μακαρίζει, τοῦ θείου Ἠγαπημένου Ἀμφιλόχιε,ἐκτελοῦσα ᾄσμασι
,
σήμερον

τὴν μνήμην σου, καὶ γηθοσύνως κράζει σοι·Πάτερ φιλόστοργε, τῶν τέκνων
σου φωνὰς μὴ παρίδῃς, τῶν ἀνακειμένων,τῆ σῆ κηδεμονίᾳ.

Θεοτοκίον.

Ο῎μβροις μητρικ῅ς σου εὐσπλαγχνίας, Παρθένε Θεοκυ῅τορ

ἱκετεύω σε,σβέσον τ῅ς κακίας μου, τάχιον τοὺς

ἄνθρακας, ἀναψυχὴν καὶ ἄνεσιν, τ῵παναθλίῳ σου, βραβεύουσα οἰκέτῃ

Παρθένε, ᾄδοντί σοι ὕμνον, καρδίας ἐκβαθέων.

Σ῅ς Θεοτόκου.

Ὠιδὴ θ’
.
Ὁ Εἱρμός.

Σὴν φωτοφόρον νεφέλην, ἐν ᾗ ὁ πάντων Δεσπότης, ὡς ὑετὸς ἐξ οὐρανοῦ,ἐπὶ

πόκον κατ῅λθε, καὶ ἐσαρκώθη δι᾿ ἡμ᾵ς, γενόμενος ἄνθρωπος,
τὴν῎Αχραντον μεγαλύνομεν πάντες, ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἁγνήν.

Σροπάρια.

Ρ῾άβδος ἀκμάζουσα χαῖρε, ἀνθηφορήσασα κόσμῳ, τὴν σωτηρίαν

Μαριάμ·σκηνὴ

χαῖρε ἁγία, χωρητικὴ τ῅ς τῶν βροτῶν, οὐσίας Μητράνανδρε·πολύγονος

ἀγαθῶν ἀφθονία, χαῖρε Μ῅τερ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν Ἁγνή.

Ι῎αμα χαῖρε ἀνθρώπων· θεοϋφάντου τε χαῖρε, περιβολαίου ὁ ἱστός· ᾿Εδὲμ

χαῖρε τοῦ νέου, Θεομακάριστε Ἀδάμ, αὐλή τε βασίλειος· ἀνάπαυλα

τοῦΜαρτύρων ἀγῶνος, χαῖρε Μ῅τερ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν Ἁγνή.
 Λύσις δεσμῶν Κόρη χαῖρε, δι᾿ ἧς ἀνέσεως πάντες, κατηξιώθημεν
πιστοί·λιμὴν χειμαζομένων, καταφυγὴ ἁμαρτωλῶν, Ἁγνὴ

χαῖρε Δέσποινα·ἀνθρώπων τε ξηρανθείσης καρδίας, χαῖρε ὄντως

θεοστάλακτος ῥανίς.

25
Τ῾μνολογίαις τιμῶμεν, σὲ τὴν τῶν πάντων Δεσπότην, ὑπερφυῶς
ἄνευσπορ᾵ς, σωματώσασαν Μ῅τερ, καὶ ὑποκλίνοντες ψυχῶν, τὰ
γόνατακράζομεν· ῾Ικέτευε ἵνα πάντες σωθῶμεν, ὡς πλουτοῦσα παῤῥησίαν
πρὸςΘεόν.

Σοῦ Ὁσίου
.
Σὴν ζωοδόχον Πηγήν.

Γ῅ς τῶν προσκαίρων ἀρθεὶς τῆ ἀσκήσει σου, κατηγλαΐσθης τῆ αἴγλῃ

τ῅ςχάριτος, καὶ Ἁγίων ἔτυχες, ἐν ὑψίστοις στάσεως· διὸ Φριστόν,
Ἀμφιλόχιε,δυσώπει, ἐλεηθ῅ναι λαὸν τὸν χριστώνυμον
.
Βίου προσκαίρου καλῶς τὸ κλυδώνιον, διαπεράσας ἰστίῳ ἀσκήσεως,
τὸνλιμένα Ὅσιε, τ῅ς ζω῅ς κατέλαβες, ἔνθα χαρ᾵ς μυστικ῅ς
ἐπαπολαύων,αἴτει εἰρήνην ἡμῖν τοῖς τιμῶσί σε.

Α᾽νευφημοῦμεν πιστοί, Ἀμφιλόχιε
,
τῶν Μοναζόντων

τὸ νέον

σε καύχημα
,
ἐκτελοῦντες

σήμερον, τὴν ἁγίαν μνήμη

σου· σὺ δὲ Φριστ῵ τ῵ Θε῵

πρέσβευε Πάτερ, ἡμῖν δοθ῅ναι πταισμάτων συγχώρησιν

 .
Θεοτοκίον.

Τ῾μνολογοῦντες
,
Ἁγνή
,
τὴν λοχείαν σου
,
δι̉ ἧς

ὁ κόσμος ἐῤῥύσθη τοῦπταίσματος, ἐκ ψυχ῅ς βοῶμέν σοι· Φαῖρε Μ῅τερ

Πάναγνε, τοῦ οὐρανοῦκαὶ τ῅ς γ῅ς ἡ πλατυτέρα· Φαῖρε ἀνθρώπων, ἡ θεία

ἀντίληψις.

Δεύτερος. ῞Απας γηγενής.

Α῎ρτῳ μυστικ῵, τ῅ς διδασκαλίας σου, πλείστους διέθρεψας,

ΠάτερἈμφιλόχιε· τέλος δὲ ἔσχες

μακαριώτατον, καὶ δαιτυμὼν λαμπρόμορφος

,
τραπέζης γέγονας,

οὐρανίου, πάντων προμηθούμενος, τῶν τελούντωνἀξίως τὴν μνήμην σου.

Θήκην οἱ πιστοί, τῶν θείων λειψάνων σου, κατασπαζόμενοι,

ΠάτερἈμφιλόχιε, τ῅ς χάριτός σου καταπολαύωμεν, καὶ ἐξ αὐτ῅ς
ἰάματα,ἀπαρυόμενοι, τὸν Δεσπότην, τοῦ παντὸς δοξάζομεν, τὸν πραέων ἐν
γῆ σεδοξάζοντα.

Πρέσβευε θερμῶς, Θε῵ Ἀμφιλόχιε, τ῵ πανοικτίρμονι

,
ἐκ κινδύνωνῥύεσθαι, τοὺς ἐκτελοῦντας πόθῳ τὴν μνήμην σου, φυλάττειν δὲ
τὴνμάνδραν σου, ἐκ πάσης θλίψεως, καὶ πταισμάτων, δοῦναι κἀμοὶ ἄφεσιν
,
τ῵ τοὺς ὕμνους ἐκ πόθου σοι

πλέξαντι
 .
Θεοτοκίον.

26
Τ῞ψιστον Ἁγνή, Θεὸν μετὰ σώματος, κυοφορήσασα, ὕψωσας τὴνἔκπτωτον,
ἀνθρώπων φύσιν, πρὸς τὴν ἀρχέγονον, ὡς ἀληθῶςκατάστασιν· διό σοι
κράζομεν· Φαῖρε Μ῅τερ, Κόρη παμμακάριστε,Θεοτόκε Θεοῦ νύμφη ἄφθορε.

᾿Εξαποστειλάριον. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε.

Σὸν θεῖον Ἀμφιλόχιον, Κυρίου τὸν θεράποντα, τῶν Μοναζόντων τὸνλύχνον,

καὶ Ἱερέων τὸν τύπον, τ῅ς Πάτμου τὸ ἀπάνθισμα, καὶ Ἐκκλησίαςκαύχημα,
δεῦτε πιστῶς τιμήσωμεν, ἵνα

αὐτοῦ ταῖς πρεσβείαις, ῥυώμεθαἐκ κινδύνων.

Ἕτερον. Ὅμοιον.

Φριστοῦ τὸ Εὐαγγέλιον, ἀσκητικῶς ἐπλήρωσας, καὶ εὐσεβείας τὸν

λόγον,ἐκήρυξας θεοπνεύστως, ἐν τοῖς ἐσχάτοις ἔτεσι, παμμάκαρ Ἀμφιλόχιε·
διὸσε ἐθαυμάστωσεν, ὁ πανοικτίρμων Δεσπότης, θαυμάτων ταῖς ἐνεργείαις.

Θεοτοκίον.

Ρ῾ωννύμενος τῆ χάριτι, τοῦ σοῦ Τἱοῦ Πανάχραντε,

ἀσκητικῆ πολιτείᾳ,διέπρεψεν ἐν ἐσχάτοις, ὁ θεῖος Ἀμφιλόχιος, μεθ᾿ οὗ

ἀπαύστως πρέσβευε,ὑπὲρ ἡμῶν δεόμεθα, τῶν εὐλαβῶς προσκυνούντων, τὸν
τόκον σουΘεοτόκε.

ΕΙ΢ ΣΟΤ΢ ΑΙΝΟΤ΢

Ἱστῶμεν στίχ. δ’ καὶ ψάλλομεν τὰ κάτωθι ΢τιχηρὰ

Προσόμοια.Ἦχος δ’. Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσιν

.
Ψ῾ς ἐπίγειον Ἄγγελον, καὶ οὐράνιον ἄνθρωπον, συνελθόντες
σήμερονεὐφημοῦμέν σε· σὺ γὰρ ἐσχάτοις ἐν ἔτεσι, Φριστ῵
 ἠκολούθησας, ἀρεταῖςἀσκητικαῖς
,
καὶ Ὁσίων τῶν πρόπαλαι, Ἀμφιλόχιε, ἐμιμήσω τὸν βίον ἐν τ῵κόσμῳ, μεθ᾽
ὧν πρέσβευε Κυρίῳ, ὑπὲρ

ἡμῶν τῶν ὑμνούντων

σε.

Ι῾ερώτατον βλάστημα, Φριστοδούλου τοῦ μάκαρος, τ῅ς φυτείας

γέγοναςἈμφιλόχιε, καὶ γεωργίᾳ

τῆ κρείττονι, ὁσίας

ἀσκήσεως,

τοὺς καρποὺς

εἰςἑκατόν
,
μυστικῶς

ἀνεβλάστησας, καὶ ἐξέθρεψας, τὸν λαὸν τοῦ Κυρίου ἐνὑστέροις· διὰ τοῦτό
σε τιμῶμεν, ἐπιτελοῦντες τὴν μνήμην σου.

27
Σῆ τελείᾳ ἀσκήσει σου, τ῵ Θε῵ προσκολλώμενος, τ῅ς σοφίας ἔλαβες
τὰδωρήματα
,
καὶ μετανοίας ἐκήρυξας, ἀνθρώποις τὸ κήρυγμα
,
πλείστουςτόπους διελθών, τ῵

φωτὶ ὁδηγούμενος,

Ἀμφιλόχιε
,
τοῦ ἐν σοὶ ἐνεργοῦντος
 Παρακλήτου, οὗ τὴν χάριν ἡμῖν αἴτει, τοῖς κατὰ χρέος τιμῶσί σε.

Σῶν τιμίων λειψάνων σου, τὴν μυρίπνοον λάρνακα, ἡ Μονή σου, Ἅγιε
,
θησαυρίζουσα, ὑπὲρ χρυσίον πολύτιμον
,
κηρύττει τὴν χάριν σου, καὶπροσπίπτουσα αὐτῆ
,
Ἀμφιλόχιε
,
κράζει σοι· Πάτερ Ὅσιε, προστατεύωντ῅ς ποίμνης σου μὴ παύσῃ, ἐξ αὐτ῅ς
ἀπείργων π᾵σαν, τοῦ ἀρχεκάκουἐπίθεσιν.

Δόξα. Ἦχος πλ. δ’.Σὸν ἐν Μονασταῖς ἰσάγγελον, καὶ ἐν Ἱερεῦσι

θαυμάσιον, ὡς τοῦΕὐαγγελίου διδάσκαλον, Ἀμφιλόχιον τὸν Ὅσιον,

ᾀσματικοῖς ἐγκωμίοιςἐπαινέσωμεν· ἀγγελικῆ γὰρ πολιτείᾳ, ἐκ Πάτμου
ἀναλάμψας, τὴνἘκκλησίαν κατεφαίδρυνε, καὶ τῶν πιστῶν ποδηγέτης, πρὸς
ἀρετῶν τὴνἐπίδοσιν, διὰ λόγων μεστῶν σοφίας, καὶ ἀμέμπτου βίου
παραδειγμάτων,ἐν ἐσχάτοις καιροῖς ἀναδέδεικται. Ὅθεν αὐτ῵ ἐκβοήσωμεν·
ΜακαριώτατεΠάτερ, Ἀποστόλων συμμέτοχε, καὶ Ὁσίων συνόμιλε, ἐν
δυνατῆ παῤῥησίᾳ,μὴ παύσῃ δεόμενος τοῦ Κυρίου, ἐλεηθ῅ναι τὰς
ψυχὰς ἡμῶν.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ
λύτρωσαι ἡμ᾵ς,ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Δοξολογία Μεγάλη καὶ

Ἀπόλυσις.ΕΙ΢ ΣΗΝ ΛΕΙΣΟΤΡΓΙΑΝ

Σὰ

Συπικά, οἱ Μακαρισμοὶ καὶ ἐκ τοῦ Κανόνος τοῦ Ὁσίου

ἡ γ’ καὶ στ’

Ὠιδή. Ἀπόστολον

καὶ
 Εὐαγγέλιον

ζήτει τῆ ιζ’

τοῦ Ἰανουαρίου
.
Κοινωνικόν.

Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος. ᾿Αλληλούϊα.

Μεγαλυνάριον
.
Βίον

ἐκτελέσας

ἀσκητικόν
,
ἔρωτι

Κυρίου
,
Ἀμφιλόχιε

ἐπὶ

γ῅ς
,
ἐν

τῆ

βασιλείᾳ
,
τῶν

οὐρανῶν

ἀγάλλῃ
 ,
ὑπὲρ

ἡμῶν

πρεσβεύων
,
τῶν

εὐφημούντων

σε
.

28
Ἕτερον.

Πάτμου τὸν φωστ῅ρα τὸν φαεινόν, ὑμνοῦμέν σε πόθῳ, Ἀμφιλόχιε οἱπιστοί·

μὴ οὖν καταισχύνῃς, τοὺς ἐπικαλουμένους, ἐν βίου ταῖς ἀνάγκαις,θεῖον
προστάτην σε.

Δίστιχον.

Ῥόδου τὸν Ἐπίσκοπον Κύριλλον

σκέπε,

Πόθῳ, Ἀμφιλόχιε, ὑμνήσαντά σε.