ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΕΝΟΤΗΤΑ 5η ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ

ΘΕΩΡΙΑ

Β3.ΤΑΣΥΝΔΕΤΙΚΑ ΡΗΜΑΤΑ
Τα ρήματα που συνδέουν το υποκείμενο με
το κατηγορούμενο λέγονται συνδετικά.

Συνδετικά είναι τα ρήματα: είμαι και όσα έχουν παρόμοια

σημασία:
γίνομαι,φαίνομαι,λέγομαι,ονομάζομαι,κληρώνομαι,μοιάζω,πα
ραμένω,                θεωρούμαι,
εκλέγομαι,διορίζομαι,ανακηρύσσομαι...                                       
π.χ. Φαίνεται μελαγχολικός. Θεωρείται  πανέξυπνος.
Τα συνδετικά ρήματα χρησιμοποιούνται συχνά στην
περιγραφή προσώπων ,αντικειμένων, καταστάσεων ,επειδή με
αυτά μπορούμε να προβάλουμε την ιδιότητα αυτού που
περιγράφουμε ,η οποία αποτελεί και νέα πληροφορία.

Γ. ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΡΗΜΑΤΑ

Λέξεις από τις οποίες παράγονται ρήματα

Πολλά ρήματα της ελληνικής γλώσσας δεν είναι πρωτότυπες
λέξεις, αλλά προέρχονται από άλλες, και συγκεκριμένα από:
•άλλα ρήματα.
π.χ. γράφω > διαγράφω, καταγράφω, περιγράφω κ.ά. λέγω
> διαλέγω, προλέγω, συλλέγω κ.ά.

•ονόματα (ουσιαστικά ή επίθετα).
π.χ. αγκαλιά > αγκαλιάζω, άσπρος > ασπρίζω, πίστη
> πιστεύω, κλειδί > κλειδώνω, ακριβός > ακριβαίνω

•άκλιτες λέξεις, κυρίως επιρρήματα, αλλά και επιφωνήματα,

προθέσεις, λέξεις που δηλώνουν φωνές των ζώων (ηχομιμητικές
λέξεις).
π.χ. συχνά > συχνάζω, κοντά > κοντεύω, χωρίς > χωρίζω, γαβ >
γαβγίζω

Η παραγωγή ρημάτων γίνεται με τους εξής τρόπους:

 α) με την προσθήκη στο θέμα της πρωτότυπης λέξης κλιτικών
μορφημάτων που τονίζονται (κυρίως του -ώ). π.χ. άδικος
> αδικώ, αργός > αργώ , νομοθέτης > νομοθετώ, ύμνος > υμνώ

β) με την προσθήκη στο θέμα της πρωτότυπης λέξης

παραγωγικών στοιχείων που ονομάζονται προσφύματα. Τα
προσφύματα αυτά είναι δύο ειδών, τα προθήματα και τα
επιθήματα:

  •με τα προθήματα (αυτά που μπαίνουν μπροστά από το θέμα)

παράγονται ρήματα από άλλα ρήματα π.χ ανα + φέρω =αναφέρω.

  .με τα επιθήματα (αυτά που μπαίνουν μετά το θέμα) παράγονται

ρήματα από ονόματα και άκλιτα μέρη του λόγου (επιρρήματα,
επιφωνήματα κ.α ) π.χ Θυμώνω (Θυμ[ός]-ωνω)

ΤΟ ΡΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΦΗΓΗΣΗ

•••Είδη ρημάτων που χρησιμοποιούνται στην αφήγηση

Το αφηγηματικό κείμενο, καθώς αποτελεί εξιστόρηση γεγονότων,
εμπεριέχει δράση και εξέλιξη, οπότε η επιλογή των
ρημάτων έχει ιδιαίτερη σημασία σε αυτό. Έτσι, προκειμένου να
αποδοθούν οι ενέργειες αλλά και οι σκέψεις και τα συναισθήματα
των προσώπων που συμμετέχουν σ' ένα γεγονός (των ηρώων
μιας ιστορίας), χρησιμοποιούνται κυρίως:

•    ρήματα δράσης· π.χ. έρχομαι, φεύγω, τρέχω, πέφτω,

συναντώ κ.λπ.

•    ρήματα έκφρασης σκέψεων και

συναισθημάτων π.χ. σκέφτομαι, αναρωτιέμαι, φοβάμαι, χαίρομαι,
λυπάμαι κ.λπ.

•••Οι χρόνοι των ρημάτων στην αφήγηση

Σε ένα αφηγηματικό κείμενο πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν επίσης

οι χρόνοι των ρημάτων που χρησιμοποιούνται. Τα ρήματα σε μια
αφήγηση:
• βρίσκονται συνήθως σε παρελθοντικούς χρόνους (παρατατικό,
αόριστο, υπερσυντέλικο), αφού παρουσιάζονται γεγονότα που
έχουν συμβεί στο παρελθόν (π.χ. Μετά άρχισε η παράσταση. Τα
παιδιά που ήταν ντυμένα φουστανελάδες, τα φώναξε η κυρία κι
ανεβήκαμε στη σκηνή [Κείμενο 1, σελ. 82 του Βιβλίου του
Μαθητή]).

• μερικές φορές όμως μπορεί να βρίσκονται στον ενεστώτα ή

ακόμα και στο μέλλοντα:

- τον ενεστώτα (που στην περίπτωση αυτή ονομάζεται ιστορικός

ενεστώτας) τον χρησιμοποιούμε για να φέρουμε το γεγονός που
αφηγούμαστε πιο κοντά στη χρονική στιγμή της αφήγησης κι
έτσι να κάνουμε το λόγο μας πιο ζωντανό και παραστατικό (π.χ. Κι
ο Ρούλης σηκώνεται και φωνάζει εμένα, αλλά εγώ πάω να τρέξω
και τα τσαρούχια μου βγαίνουν από τα πόδια μου και δεν μπορώ
να τρέξω...).

- τον μέλλοντα μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε για να

αφηγηθούμε (συνήθως στο γραπτό λόγο) γεγονότα που έγιναν
ύστερα από κάποια άλλα τα οποία έχουμε ήδη παρουσιάσει σε
παρελθοντικούς χρόνους ή στον ενεστώτα (π.χ., Αργότερα, που θα
έρθουν οι φίλοι μου στο σπίτι και θα τους πως τι έγινε, θα
γελάσουμε πάρα πολύ).

Τα πρόσωπο των ρημάτων στην αφήγηση

Σε μια αφήγηση τα ρήματα βρίσκονται συνήθως στο γ' πρόσωπο

(ενικού ή πληθυντικού αριθμού). Στην περίπτωση, ωστόσο, που ο
αφηγητής είναι ένα από τα πρόσωπα της ιστορίας που αφηγείται,
συμμετέχει δηλαδή ο ίδιος στην εξέλιξη των γεγονότων, τότε τα
ρήματα βρίσκονται στο α' πρόσωπο (ενικού ή πληθυντικού
αριθμού.).
 Τα περισσότερα ρήματα έχουν τρία διαφορετικά θέματα: το
θέμα του ενεργητικού και του παθητικού ενεστώτα·π.χ. δεν-,
αγαπ-. το θέμα του ενεργητικού αορίστου· π.χ.
δεσ-, αγαπησ-. το θέμα του παθητικού αορίστου∙ π.χ.
δεθ-, αγαπηθ-.

 Πολλά ρήματα έχουν και τις δύο φωνές· π.χ. ντύνω - ντύνομαι,

νικώ - νικιέμαι. Υπάρχουν όμως και αρκετά ρήματα.που
σχηματίζονται μόνο στη μία φωνή/Ετσι κάποια ρήματα: έχουν
μόνο ενεργητική φωνή, όπως τα: ζω, ξυπνώ, γερνώ, γέρνω,
κάνω, τρέχω, φταίω κ.ά. έχουν μόνο παθητική φωνή, όπως
τα: αισθάνομαι, αναρωτιέμαι, γίνομαι, δέχομαι, εργάζομαι, έρχομαι,
θυμάμαι, κάθομαι, κοιμάμαι, ντρέπομαι, σκέφτομαι, φαίνομαι,
χρειάζομαι κ.ά.
Τα ρήματα που έχουν μόνο παθητική φωνή λέγονται αποθετικά.

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Το καναρινί ποδήλατο

Μια όμορφη, συγκινητική ταινία σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Σταύρακα.

 Μόλις ο Άρης Σιούτης διορίζεται δάσκαλος στη Στ’ Δημοτικού ενός δημόσιου

σχολείου της Αθήνας, ανακαλύπτει ότι ένας από τους μαθητές του, ο
Λευτέρης Μουρατίδης, είναι σχεδόν αναλφάβητος και απομονωμένος από τους
συμμαθητές του. Αποφασισμένος να βοηθήσει το παιδί να βγει από αυτό το
αδιέξοδο, αντιμετωπίζει πολλαπλά εμπόδια: οι συνάδελφοί του είναι
ηττοπαθείς και δεν πιστεύουν ότι μπορεί να γίνει κάτι, ο ίδιος ο Λευτέρης
δύσπιστος, οι γονείς του δεν είναι πάντα συνεργάσιμοι, η συμπεριφορά των
υπόλοιπων παιδιών δεν είναι πάντα φιλική απέναντι στο Λευτέρη. Αλλά
η αποφασιστικότητα και η επιμονή του θα τον βοηθήσουν να ξεπεράσει
τις      δυσκολίες. Την κρίσιμη στιγμή που ο Λευτέρης είναι έτοιμος να τα
παρατήσει, ο δάσκαλος βρίσκει τρόπο να τον εμψυχώσει και να τον
ενθαρρύνει.

     Πιστή στην πραγματικότητα η ταινία (βασίζεται άλλωστε

σε αληθινή ιστορία), δεν τελειώνει με «επαίνους». Τονίζει απλώς
την εμπιστοσύνη στην αξία των ανθρώπινων σχέσεων και στην αξία της
θέλησης.
             

α)Να δώσετε έναν δικό σας τίτλο στην ταινία. β)Σε ποιο είδος κειμένων ανήκει το
παραπάνω κείμενο(περιγραφή ,αφήγηση, επιχειρηματολογία); γ)Ποιο είναι το βασικό
θέμα του; δ)Ποια η σχέση του με τις εικόνες που το ακολουθούν;

2)Να σχηματίσετε παράγωγα ρήματα από τις υπογραμμισμένες λέξεις του κειμένου

της άσκησης 1,αφού προσθέσετε τα κατάλληλα επιθήματα(-ζω,-άζω, -ιάζω, -ίζω, -
αίνω, -ώνω, -ύνω, -εύω, -άρω).

3)διορίζεται, ανακαλύπτει, θα βοηθήσουν, να ξεπεράσει: στα ρήματα αυτά από το

παραπάνω κείμενο α) να προσδιορίσετε τον χρόνο και τη φωνή στην οποία
βρίσκονται και τη συζυγία στην οποία ανήκουν β)να τα μεταφέρετε από την
ενεργητική στην παθητική φωνή ή το αντίστροφο.

4)Στις παρακάτω προτάσεις να βρείτε τα συνδετικά ρήματα και τα κατηγορούμενα:

α)Ο Άρης Σιούτης διορίζεται δάσκαλος. β)Ο Λευτέρης Μουρατίδης είναι σχεδόν
αναλφάβητος. γ)Οι συνάδελφοί του είναι ηττοπαθείς. δ)Οι γονείς του δεν είναι πάντα
συνεργάσιμοι.

5)Να γράψετε στο τετράδιό σας 15 λέξεις που είναι σχετικές με τον «μαγικό κόσμο

του θεάτρου και του κινηματογράφου» .Επιλέξτε πέντε από αυτές και γράψτε μία 
δική σας πρόταση με την καθεμιά.

6)Να εκφράσετε τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά σας από την

παρακολούθηση  των σκηνών από τα βίντεο της ΥΠΟΜΝΗΣΗΣ 6,παραπάνω.

Γ.ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ:

1)Αφηγηθείτε την υπόθεση ενός έργου κινηματογραφικού ή θεατρικού, που σας

εντυπωσίασε, σε φίλους σας που δεν το γνωρίζουν(σε 80-100 λέξεις).

2) «Ένας νέος δάσκαλος έρχεται με μετάθεση σε ένα δημοτικό σχολείο των Αθηνών,
όπου αναλαμβάνει την έκτη τάξη. Πολύ σύντομα ο νέος δάσκαλος θα διακρίνει ένα
μαθητή, τον Λευτέρη, που δεν μπορεί ακόμη να διαβάζει, να γράφει, ούτε να κάνει
αριθμητικές πράξεις. Σιγά-σιγά, ο δάσκαλος ανακαλύπτει ότι ο Λευτέρης είναι πολύ
ευαίσθητο παιδί και διόλου καθυστερημένο, έχει μάλιστα συναρμολογήσει μόνος το
ποδήλατό του……»:να συνεχίσετε την ιστορία δίνοντας ένα δικό σας τέλος(σε 60-
70 λέξεις περίπου).

Γιατί (να) πηγαίνουμε στο θέατρο;

 
- Γιατί πάει κάποιος στο θέατρο;
- Για να βγει από το σπίτι, να κάνει μια έξοδο ψυχαγωγίας…
- Δεν εννοώ αυτό. Μπορεί να βγει για να πάει σινεμά ή σε μια συναυλία… Στο
θέατρο όμως, συγκεκριμένα, γιατί πάει;
- Γιατί του αρέσει το θέατρο προφανώς.
- Ε ναι… Τι του αρέσει όμως στο θέατρο;
- Η ζωντανή παράσταση, μάλλον, το ότι οι ηθοποιοί είναι εκεί, ζωντανοί, με σάρκα
και οστά… Όπως σε ένα live μουσικό…
- Α!...
- Δεν σε ικανοποιεί η απάντηση, ε;
- Ναι, εντάξει… Αλλά ρωτάω για κάτι άλλο… Όταν επιλέγει κανείς μια θεατρική
παράσταση, γιατί την επιλέγει συγκεκριμένα;
- Εσύ; Γιατί επιλέγεις να δεις μια παράσταση;
- Εγώ;
- Ναι, εσύ… Γιατί επιλέγεις να δεις μια παράσταση;
- Για να δω ένα έργο που με ενδιαφέρει… Όπως ο Βασιλιάς Ληρ ή η Αντιγόνη του
Σοφοκλή, που την έχω δει και την έχω ξαναδεί…  Ή ένα έργο του Στρίντμπεργκ,
οποιοδήποτε έργο του Στρίντμπεργκ, αν είναι από ένα αξιόλογο σχήμα… Νά, ήθελα
να δω στην Αθήνα, στο Εθνικό, «Η κυρία από τη θάλασσα» του Ίψεν, ένα άγνωστο
έργο για μένα, που ποτέ δεν έχω δει, ούτε είχα ακούσει πριν κάτι γι’ αυτό…
(...)
- Ορίστε λοιπόν ένα σωρό απαντήσεις στο ερώτημά σου «γιατί επιλέγει κάποιος να
δει μια παράσταση;»
- Ναι! Τι είπα;
- Είπες, πρώτα απ’ όλα: για το έργο, κάποιο συγκεκριμένο έργο, αναγνωρισμένης
αξίας… Ή ακόμα και οποιοδήποτε έργο ενός συγγραφέα που εκτιμάς…
- Ε όχι πάντα… Δεν αντέχω όλα τα έργα του Σαίξπηρ κι ας τον εκτιμώ.
- Εντάξει, πάντως ο πρώτος λόγος που ανέφερες ήταν το έργο.
- Ναι, το έργο.
- Και μετά ανέφερες το Εθνικό θέατρο…
- Θα μπορούσε να είναι μια ομάδα –με επικεφαλής ένα σκηνοθέτη που εκτιμώ, ο
οποίος λειτουργεί σαν δάσκαλος στην ομάδα…
- Άρα, δεύτερο κριτήριο επιλογής: το σχήμα, η ομάδα… και ο σκηνοθέτης.
- Θα προτιμούσα: ο ηθοποιός ή οι ηθοποιοί – το έργο και ο ηθοποιός… Και μετά όλα
τ’ άλλα.
- Μετά ο σκηνοθέτης;
- Μετά… Τα έργα είναι που μένουν στο χρόνο, που παίζονται και ξαναπαίζονται…
Και οι μεγάλες ερμηνείες – που μένουν στη μνήμη του θεατή.
- Για να αναδειχτεί όμως το μεγαλείο ενός έργου και μιας ερμηνείας δεν χρειάζεται
αυτός που θα καθοδηγήσει την ερμηνεία του ηθοποιού… και θα τη συντονίσει με τις
άλλες ερμηνείες;
- Ναι… Κοίτα: η σκηνοθεσία είναι στις μέρες μας υπερεκτιμημένη… Γι’ αυτό και
διάφοροι κάνουν παραστάσεις χρησιμοποιώντας το έργο σαν πρόσχημα για να
κάνουν τα δικά τους, να ξαναγράψουν… ή μάλλον να ξαναράψουν το έργο στα
μέτρα τους…
- Υπάρχουν όμως και σκηνοθέτες που σώζουν κείμενα μέτρια…
- Σίγουρα. Και κείμενα που κανονικά δεν θα άξιζαν να ανεβούν στη σκηνή… Αλλά
ξέρεις, μερικοί τελευταία βολεύονται και με τέτοια κείμενα γιατί έτσι μπορούν να
κάνουν τα δικά τους, όπως σου έλεγα πριν…
- Δηλαδή;
- Γιατί έτσι μπορούν να εφαρμόσουν τις φόρμες που έχουν στο νου τους από πριν,
ταιριάζουν / δεν ταιριάζουν με τα κείμενα… Και έχουν και τη δικαιολογία: αφού δεν
αξίζει και πολλά το περιεχόμενο, ας κάνω τουλάχιστον μια ενδιαφέρουσα
παράσταση ως φόρμα…
(Παύση)
- Αυτοί είναι λοιπόν οι λόγοι που πας να δεις θέατρο, που επιλέγεις μια παράσταση:
Για το έργο και τον ηθοποιό κατ’ αρχήν…
- Καμιά φορά πάω να δω ένα έργο απλώς γιατί με ενδιαφέρει το θέμα, το θέμα του
έργου κι ας μην είναι σπουδαίο το ίδιο το έργο – πάω για να μάθω πράγματα, να
δω μια προσέγγιση θεατρική σε ένα θέμα που μ’ ενδιαφέρει.
- Όπως;
- Όπως, ας πούμε, το «The miracle worker» του Ουίλλιαμ Γκίμπσον, που
αναφέρεται στην πραγματική ιστορία της Έλεν Κέλλερ… Ξέρεις ποια είναι η Έλεν
Κέλλερ;
- Όχι… Σαν όνομα κάπου το έχω ακουστά.
- Να πας να το δεις – για να μάθεις.

ΔΙΑΦΟΡΕΣ   ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ   ΚΑΙ   ΘΕΑΤΡΟΥ

 Στο θέατρο παίζουν οι ηθοποιοί «ζωντανά». Όταν γίνονται λάθη κι

άστοχες κινήσεις, πρέπει να αντιμετωπίζονται εκείνη τη στιγμή.          

Στον κινηματογράφο, επειδή είναι «κονσέρβα», υπάρχει η

δυνατότητα να γίνουν διορθώσεις. Έτσι κι αλλιώς κάθε σκηνή
επαναλαμβάνεται μέχρι να επιτευχθεί το ζητούμενο και πάντα
επιλέγεται η καλύτερη απόδοσή του.

Ο κινηματογράφος έχει μεγαλύτερες τεχνικές δυνατότητες (εφφέ). 

Στο εξωτερικό οι θεατρικές παραστάσεις έχουν μεγαλύτερες

δυνατότητες.

Στον κινηματογράφο το μάτι του θεατή είναι κυρίως το μάτι της

κάμερας.

Στο θέατρο το μάτι του θεατή εστιάζει σε ό,τι τον ελκύει αισθητικά ή
σε ό,τι επιλέγει διανοητικά.

Ο ηθοποιός βρίσκεται σε απόλυτη σύνδεση με τον περιβάλλοντα

χώρο στον οποίο διαδραματίζεται η σκηνή ―στο θέατρο υπερβολικά,
στον κινηματογράφο πιο φυσικά.

Στο θέατρο συμμετέχει το κοινό 

α) έμμεσα (με τη φυσική αντίδραση:γέλιο, κλάμα,
χειροκρότημα,κ.λ.π.)                                                                

β) άμεσα (στις πρωτοποριακές παραστάσεις επηρεάζει την εξέλιξη

του μύθου ή γίνεται μέρος του).                                                   

Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται μία θεατρική παράσταση

είναι μεταβαλλόμενες.

Είναι δεδομένο ότι      

1) κάθε φορά το κοινό αλλάζει και                                

2) όπως είναι φυσικό, διαφοροποιείται η φυσική, η πνευματική ή η

ψυχική κατάσταση των ηθοποιών.

Γι’ αυτό κάθε θεατρική παράσταση είναι μοναδική.

Πώς ακριβώς συμβαίνει

αυτό;                                                                                                

   Είναι αυτονόητο ότι το κοινό επηρεάζει την ποιότητα μιας

παράστασης. Η θετική αντίδραση ανεβάζει την ποιότητα, γιατί
επηρεάζεται άμεσα η ψυχική διάθεση των ηθοποιών θετικά κι
επομένως αποδίδουν καλύτερα.

   Κάποιες φορές αρκεί να μην είναι έστω και ένας από τους
ηθοποιούς σε καλή φυσική κατάσταση για να επηρεαστεί
αρνητικά η απόδοση και των άλλων, αφού κάθε τι
είναι αποτέλεσμα συνολικής προσπάθειας και αλληλεξάρτησης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αλληλεπίδρασης είναι η γνωστή
φράση, που μεταφορικά χρησιμοποιείται και σε άλλους χώρους,
«δώσε μου ατάκα».

    Λόγω της άμεσης επαφής στο θέατρο λειτουργούν

όλες οι αισθήσεις.                       

        Σε πρωτοποριακές παραστάσεις μπορεί ο θεατής να

έχει την εμπειρία να αγγίξει μέρος του σκηνικού ή
ηθοποιό.

    Η κινηματογραφική ταινία δίνει τη δυνατότητα να δει

κάποιος ένα έργο, όσες φορές θέλει, επαναλαμβάνοντάς
το ολόκληρο ή τμηματικά ή κατά σκηνή. Μπορεί δηλαδή
 να κάνει πολλαπλές αναγνώσεις. Επεξεργάζεται εκ νέου
το θέμα, επανεξετάζει, μελετά, ερμηνεύει ή εν τέλει το
επαναλαμβάνει κατ’ επανάληψη.

        Η ταινία παραμένει ίδια και αναλλοίωτη στο χρόνο ως

προς την καλλιτεχνική της αξία, ενώ η θεατρική
παράσταση είναι ανεπανάληπτη και ως προς την ημέρα
ακόμα.

  Προκύπτει επομένως το ερώτημα:

  Θα μπορούσε μία θεατρική παράσταση να μαγνητοσκοπηθεί

προκειμένου να διασωθεί;           

   Μόνο ως προς μερικά στοιχεία της, τα οποία είναι κυρίως

επιφανειακά. Αυτό, που λέγεταιατμόσφαιρα στην αίθουσα του
θεάτρου και που είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σε μια
παράσταση και μια ταινία, είναι αδύνατον να καταγραφεί και να
μεταφερθεί με τη μαγνητοσκόπηση.

 Μια ταινία μπορώ να την δω και στο σπίτι μου. (Video, Home
Cinema, DVD) Βεβαίως το κοινό ακόμα αντιμετωπίζει τον
κινηματογράφο ως κοινωνική εκδήλωση και θέλει να πηγαίνει εκεί για
να την δει.      

Η ποιότητα της ταινίας δεν εξαρτάται από το χώρο αλλά από την
ποιότητα των μηχανημάτων προβολής.          

        Στο θέατρο το κοινό επιλέγει να πάει, προγραμματίζει

ίσως να κλείσει θέσεις καιρό πριν. Πολλές φορές η
τηλεόραση προβάλλει θεατρικές παραστάσεις, όπως
έχουν παιχτεί στο θέατρο. Άλλες φορές πάλι θεατρικά
έργα, τα οποία έχουν σκηνοθετηθεί (τηλεσκηνοθεσία) και
γυριστεί ειδικά για την τηλεόραση. Σε αυτήν την
περίπτωση συμβαίνει ό,τι και στον κινηματογράφο. 

 
ΕΝΟΤΗΤΑ 5
ΘΕΜΑ: «Αφηγηθείτε το σενάριο μιας κινηματογραφικής ταινίας ή ενός
θεατρικού έργου που παρακολουθήσατε και σας άρεσε.»
ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΕΚΘΕΣΗΣ
Πρόλογος – Τίτλος της ταινίας / του θεατρικού έργου. Πότε και πού την/το είδα;
Μαζί με ποιους πήγα;
Κύριο μέρος
1η παράγραφος – Το σενάριο της ταινίας / του θεατρικού έργου (περίληψη)
Ποιοι είναι οι ήρωες και ποια τα υπόλοιπα πρόσωπα που παίρνουν μέρος;
Ποια είναι η υπόθεση; (αρχική κατάσταση – ανατροπή της/εμπόδια –
αντιδράσεις προσώπων – τελική έκβαση)
2η παράγραφος – Εντυπώσεις
Τι μου άρεσε περισσότερο και γιατί; (ερμηνείες ηθοποιών, χαρακτήρας
ηρώων, υπόθεση γεμάτη σασπένς και δράση, πλούσιο σκηνικό, εντυπωσιακά
εφέ, κοστούμια εποχής, υπερπαραγωγή, μυστήριο, χιούμορ, περιπέτεια,
παραμυθένιος κόσμος)
Επίλογος – Συμπέρασμα / Ευχή/ Προτροπή να τη/το δουν και οι συμμαθητές
μου!