My Girl Bestfriend Bastardo Series 1

By.Jhunababy04

SORRY FOR TYPO ERROR.

I'm Dylan Cole Delavega and she is Samantha

Heisenberg, my girl best friend since we were kids.
She never left my side. Kung saan ako nakatira ay naroroon din siya. Halos asawa na
nga ang turingan namin sa isaJt isa kung alagaan namin ang bawat isa.
But unexpectedly I fell in love with another woman, Alliyah Villiantez. I never
heard anything from Sam. She supports me in everything.
Dumating ang panahon na muli akong tinamaan ng malubhang sakit, leukemia. Dati na
akong sumailalim sa operasyon sa kidney ngunit hindi ko man lang nakilala ang
naging donor ko at ngayon ay nangangailangan na naman ako ng donor para sa bone
marrow transplantation.
I chose Alliyah to take care of me in the hospital even though Sam was always there
for me. I was very happy because Alliyah promised me that once I recovered she
would be my official girlfriend.
I stayed in the hospital for almost a year. I had an anonymous donor again.
According to doctors, it is sometimes possible to find a match from outside the
family and this is called a matched unrelated donor.
Naging successful ang aking operasyon ngunit matapos niyon ay hindi ko na nakita pa
si Sam. Gusto ko siyang salubugin sana ng yakap at ibalita sa kanya na ako ay
magaling na.
Dumating ang araw na maaari na akong lumabas ng hospital.
But before that Alliyah said that there was a friend we needed to visit first who
was in the next room with us. Nang sandaling nakapasok na kami sa 100b ng silid,
nakita ko ang kalagayan ng babaeng pasyenteng kasalukuyang nakahiga sa kama at puno
ng apparatus ang buo niyang katawan.
Bigla na lamang gumuho ang aking mundo nang makilala ko na ang babae at ang dahilan
ng pagkaka-coma nito.

PROLOGUE
"Dylan, kaya ko naman eh. Hayaan mo na muna si Alliyah."
" No! She's the one I need!"
Parang sinaksak ng isang matalim na sibat ang puso ko sa isinigaw niya sa akin.
llang sandali akong hindi nakaimik at napalunok dahil burnukol ang isang matigas na
bato sa aking lalamunan.
"Give me my phone," mahina niyang ani at wala akong nagawa kundi ang kunin ito at
ibigay sa kanya.
Mabilis niyang tinawagan si Alliyah na ngayon ay alam kong nasa kanilang probinsya
at kasalukuyang nagluluksa para sa pagkamatay ng kanyang ina kama-kailan lang.
Si Alliyah ay ang babaeng iniibig ni Dylan simula noong ito ay mag-apply bilang
saleslady sa Department Store kung saan isa siyang Stock Manager. He helped Alliyah
to get her job immediately.
Dylan, on the other hand, has been my best friend since we were kids 'cause our
mothers are also close friends.
Dati kaming nakatira sa UK or United
Kingdom ngunit noong kunin sila ng kanyang
ama na si tito David upang dalhin dito sa Pilipinas ay sumama din ako. Iniwan ko
ang marangya kong pamumuhay sa UK kapiling ng aking pamilya para lang sa kanya.
Ayokong mawalay sa kanya dahil alam kong wala siyang ibang kaibigan kundi ako lang
Naging mistress ang mommy niya kaya sa makatuwid, isa siyang anak sa labas.
Malaking pagkakamali ang nagawa ni tito David na pagsamahin ang dalawa niyang
pami[ya sa loob ng iisang bubong. Hindi nagkasundo ang parehong babae maging ang
kanilang mga anak at ito ang naging dahilan nang pagkasawi ng parehong ina ni Dylan
at ni Dominic.
Kaya naman wala na siyang ibang karamay kundi ako [ang.
Kung saang condo siya turnira ay doon din ako kumuha ng sarili kong unit upang
maasikaso ko siya. Kung saan niya napili na magtrabaho ay naroroon din ako. I
applied as a saleslady so that I could see him every day as well.
Si tito David sa magkakapatid na Delavega ang isa sa mga nagmamay-ari ng mga sikat
at kilalang Mall dito sa bansa ngunit sa halip na mataas na posisyon ang piliin ni
Dylan ay mas ginusto niya ang maging Stock Manager lamang ng mga sapatos upang
matahimik ang buhay niya at hindi siya pag-initan ng kapatid niya sa ama na si
Dominic.
" H-Hi, A-Alliyah.."
I stared at him when I saw that he was talking to Alliyah on the phone. Nandoon ang
kinang sa kanyang mga mata sa tuwing si Alliyah ang kausap niya.
"C-Can you come hi-here?"
Nakikita ko na ang hirap sa kanya. Sobrang laki na nang ibinagsak ng katawan niya.
Sobrang putla ng kulay niya.
Hindi pa namin matukoy angtunay niyang sakit dahil ayaw niyang magpadala sa
hospital. He is waiting for Alliyah and she is the one he wants to take him to the
hospital.
"C-Condo.......Y-Yeah, I'll wait for you here......T-Take care."
Lihim na lamang akong napakagat-labi at huminga ng malalim upangmaibsan ang
pamimigat ng dibdib ko.
Hahayaan ko na lamang dahil para naman 'yon sa kanya. Kung si Alliyah ang magiging
dahilan upang gurnaling siya ay ayos lang. That was fine with me, as long as he
just got better. Alliyah is also my friend and I have a lot of trust in her.
I've already prepared his belongings that we will take to the hospital. Sinulit ko
na ang buong maghapon na kasama siya dahil pagdating ni Alliyah ay siguradong wala
na akong lugar sa kanya. Matututok na kay Alliyah ang buong
atensyon niya.
"L-Lilinisan na kita para nakahanda ka na pagdating ni A-Alliyah," alok ko sa kanya
matapos kong ilapagsa tabi niya ang plangganita na may lamang maligamgam na tubig.
Mahina na rin ang katawan niya at palagi na lamang siyang nakahiga sa kama.
"T-Thanks.."
I smiled at his answer. That one word of him was enough for me. It just means he
still lets me take care of him, that he still needs me.
I removed all coverings from his body. San ay na rin naman ako at nakita ko na ang
lahat-lahat sa kanya dahil sa tuwing malalasing siya dahil sa ibang babae ay ako
lang din ang nag-aalaga sa kanya.
Dumarami ang mga pasa sa katawan niya na mas ipinag-aalala ko ng sobra. I've
researched about the symptoms coming out of his body and I can't stand it if my
suspicion about his real illness is true.
Sana hindi totoo. Mamamatay ako kapag nawala siya sa akin.
I started to wipe his neck. His eyes remained closed, dreaming that he would stare
at me at least once. I hope he sees me too.
I was already in the lower part of his body when the doorbell rang. Kinumutan ko
muna ang
kalahati ng kanyang katawan bago tinungo ang pinto. Doon pa lamang din dumilat ang
kanyang mga mata.
When I opened the door, shock immediately appeared in Alliyah ls eyes.
"S-Sam?"
Wala siyang alam sa kung anumang relasyon ang mayroon kami ni Dylan. Ang tanging
alam nila ni Chelle ay normal na magkaibigan lamang.
" Pasok ka."
Hindi ko siya magawang ngitian. I immediately turned my back on her and went back
inside the room. Ramdam ko naman ang pagsunod niya sa akin.
"A-Alliyah."
Nakita ko ang walang kapantay na saya sa mga mata ni Dylan nang makita na niya si
Alliyah. Thousands of f g needles pierced my heart in this f g scene.
Noong oras ding iyon ay dinala namin sa hospital si Dylan. Si Alliyah lyong
talagang umaalalay at nais niyang makasama habang ako naman ang nakikipag-usap sa
mga Doctor at sa mga kinakailangang gawing pagsusuri sa kanya upang ma-detect nila
ang totoo niyang sakit.
Hindi rin naman nagtagal ay natuklasan na nga namin ang totoo.
Leukemia.
My world suddenly collapsed at what we found out. I hid my tears from Dylan. Para
akong binagsakan ng langit at lupa. Paano nangyari ito?
Nagkulang ba ako sa pag-aalaga sa kanya?
"Anong nararamdaman mo?" tanong ni Alliyah sa kanya habang siya ay nakahiga sa
hospital bed at si Alliyah naman ay nasa kanyang tabi at hawak ang kanyang mga
kamay.
"H-Happy. F-Feeling ko wala akong sakit dahil n-nandyan ka."
Parang piniga ang puso ko sa isinagot ni Dylan. Kasalukuyan akong nakatayo sa pinto
at wala akong magawa kundi ang pagmasdan lamangsila.
"Magpagaling ka, ha. Hindi ako sanay na ganito ka. Narito lang ako at hinding-hindi
ako aalis sa tabi mo."
Napayuko ako nang makita ko ang ginawang paghalik ni Alliyah sa kamay niya.
" K-Kapag g-gumaling na ba ako, m-magiging t-tayo na?"
Muli akong napalingon sa kanila nang marinigko angsinabi ni Dylan.
Sa mga sandaling ito ay hiniling ko na sana ay maging bingi ako dahil hindi ko
kakayanin ang mga susunod na salitang maririnig ko.
Nakita ko ang malaking pag-asa sa mga mata ni Dylan habang nakatitig kay Alliyah.
Nagsimulang lumabo ang paningin ko dala ng luha.
"00...kaya kailangan mong magpagaling."
Isa-isa na rin itong pumatak sa aking pisngi.
Kung may isa pang parte sa 100b ng aking katawan ang nais kong i-donate, iyon ay
ang puso
Ayoko na nito dahil puro sakit lang ang dala nito sa akin.

CHAPTER 1: I'll be okay

"Pwede ba tayong mag-usap?" tanong ni Alliyah sa akin matapos niyang lumabas ng
silid ni Dylan.
Sinilip ko muna ang kinaroroonan ni Dylan mula sa glass window ng pinto at natanaw
ko siyang mahimbing na natutulog.
I didn't speak and just followed her. Naiwan sa upuan si Dominic na alam kong
nakahabol din ng tingin kay Alliyah. Araw-araw rin siyang naririyan upang bantayan
si Alliyah at himukin ito na makausap man lang kahit na saglit.
Naging kaibigan ko na rin si Dominic dahil kapatid ito ni Dylan ngunit may mga
sarili siyang isip at mga desisyon kung kaya't hindi ko napigilan ang mga binalak
niyang gawin noon laban sa kapatid niya at kay Alliyah.
I also can't blame him for why his heart was filled with anger. They are the real
family and because of Tito David's mistake, two lives were lost. Both Dylan and
Dominic's mothers.
Nakarating kami sa labas ng hospital ni
Alliyah. She must be confused now about me and Dylan. I couldn't meet her eyes
'cause I knew she had been a true friend to me but I was a great liar.
Ang buong pagkakaalam kasi nila ni Chelle
ay mahirap lamang ako at nasa probinsya ang pamilya ko. Ngunit ang totoo ay nasa
ibang bansa dahil doon talaga kami citizen. Ginagawa ko lang ang lahat ng ito para
kay Dylan. Siya lang ang pinakamahalaga para sa akin.
"Di ba, magkaibigan tayo? Oh, itinuring mo ba talaga kaming kaibigan?" mahinahon
niyang tanong sa akin ngunit mababakas doon ang hinanakit at sama niya ng 100b sa
akin.
I turned in the other direction.
"Hindi mo naiintindihan," I answered weakly.
"Kasi naglihim ka sa amin kaya wala kaming maintindihan. Oh, baka nga sa akin lang
kasi mukhang may alam na rin si Chelle." Napahinga ako ng malalim.
"I'm sorry." Nagsimulang pumatak ang aking mga luha na hindi ko na mapigilan pa.
Kaagad niya naman akong hinila at niyakap ng mahigpit kaya mas lalong bumugso ang
nilalaman ng dibdib ko. I can't hide it anymore. Para na akong mamamatay dahil
naipon na ang lahat sa dibdib ko.
"Sabihin mo sa akin ang lahat para maintindihan kita." Hinagod niya ng marahan ang
aking likod. Mas lalo akong naiiyak dahil napakabait niya.
" He's been my best friend since we were
kids. We've never been separated. I love him so much and I can give him everything.
But he still can't see that. Ikaw pa rin ang mahal niya at kaibigan lang ang kaya
niyang ibigay sa akin. Ikaw pa rin ang hinahanap niya. Ikaw pa rin ang kailangan
niya kahit buong buhay akong naririto para sa kanya. Ano pa ba ang kulang? Ano pa
ba ang kailangan kong ibigay para makita niya ako? Para mapansin niya ako? Para ako
naman ang mahalin niya? 'l
I couldn't help but cry on her shoulder. Pakiramdam ko ay nabunutan ako ng tinik
dahil sa wakas ay nailabas ko na ang lahat ng kinikimkim ko at sa mismong tao pa na
lihim kong pinagseselosan.
"Galit ka ba sa akin?" dinig kong tanong niya kaya napahiwalay na ako sa kanya.
I shook my head with a wry smile.
"It's not your fault. Alam ko rin naman kung sino ang mahal mo. Alam ko rin kung
paano ka nahirapan dahil sa lintik na pagmamahal na 'yan. Tsk! Ang hirap. Ang
hirap-hirap talagang ma-ln love sa taong hindi kayang suklian ang pagmamahal mo."
Inis kong pinunasan ang mga luha sa aking pisngi.
"Huwag kang mag-alala. Gusto ko lang tulungan si Dylan para mapabilis siyang
gumaling. Mahal ko rin siya pero bilang kaibigan lang. Masama man ang mangako pero
kung 'yon lang ang magiging motivation niya para magpatuloy sa laban, gagawin ko pa
rin. Bahala na pagkatapos. Kaya huwag ka nang magselos sa akin. Sa 'yo pa rin
siya," nakangiti niyang sabi sa akin kaya napangiti rin ako.
"Thank you so much, Alliyah. Kahit masakit makitang iba ang nag-aalaga sa kaniya,
kaya ko pa ring tiisin lahat para sa kaniya. Siguro ay wala na akong iba pang
mamahalin kundi siya lang hanggang sa kamatayan. Dadalhin ko ang pagmamahal ko sa
kaniya hanggang sa kabilang buhay." Muling pumatak ang aking mga luha.
"Ano ba 'yang sinasabi mo? Walang mamamatay, okay? Kakayanin natin 'to.
Mag-pray lang tayo kay God. Malalampasan din natin 'to."
We hugged each other again. I suddenly remembered the death of her mother.
"By the way, condolences. Ngayon na lang ulit tayo nagkita simula noong nangyari sa
Mama mo. Hindi man lang kami nakapunta sa burol niya. Pasensya na. Bukod sa bigla
ka na lamang nawala, hindi namin alam ang bahay mo, hindi ko rin magawang iwan si
Dylan sa kundsiyon niyang ito. Oras-oras ka ring hinahanap sa akin ni Do--" "Okay
lang yon. Nailibing na namin siya. Tara na sa 100b?" kaagad niyang putol sa
sasabihin ko.
Nauna na siyang humakbang patungo sa entrance ng hospital. Pinili ko na lamang din
ang sumunod sa kanya at manahimik. Naiintindihan ko kung ayaw niyang pag-usapan ang
tungkol sa kanila ni Dominic.
Malakl' rin ang kasalanan ko dahil hindi ko siya binalaan. Sana ay mapatawad niya
ako.
When we got back inside, Alliyah let me be alone with Dylan while he slept. I took
the opportunity to stare at him, hold him and kiss him without him knowing.
"Ipagdarasal ko ang mabilisan mong paggaling at sana ay lumaban ka rin. I'll never
leave your side even if I'm not the one you want to be with. I love you so much,
Dylan. Palagi pa rin kitang kakantahan gaya ng dating ginagawa ko sa iyo."
Hindi sa pagmamalaki pero masasabi kong may boses din ako pagdating sa pagkanta.
Noong maayos pa siya ay palagi kaming nasa bar. Ako ang singer niya sa stage habang
siya ay n agpapakalasing sa coun ter.
At kapag lasing na siya, ako pa rin ang aakay sa kanya para iuwi sa unit niya na
nasa tabi ng unit ko. Ako ang mag-aasikaso sa kanya ng lahat-lahat, pati na rin ang
pagpapalit ng kanyang brief.
Kapag alam kong okay na siya at nakatulog
na ng mahimbing ay saka lamang ako babalik sa unit ko para sarili ko naman ang
asikasuhin 1<0.
Palaging rin kaming lumalabas ng siyudad para magpalamig, magpahangin at mag-enjoy
ng kamingdalawa lang.
The sweet memories of those days. But we only do that for a reason. To forget
Alliyah for a while and not to be with me.
Nangiti ako ng mapakla sa isiping iyon. Isinasampal na sa akin ang katotohanan na
kailanman ay hindi siya mapapasa-akin.
Kailangan ko na sigurong pag-aralan na maging manhid.
"S-Sam.."
Napukaw ang malalim kong isipin nang marinig ko ang tinig niya.
" D-Dylan, nagising ka? May kailangan ka ba? may masakit ba sa iyo?"
Napansin ko na naman ang bahagya niyang panginginig kaya kaagad kong sinalat ang
kanyang leeg.
"Mainit ka na naman, Dylan. I'll call the docto--"
"W-where's Alliyah? L-let her in h-here."
Natigilan ako sa kanyang sinabi. Na-stock ang akma kong pagtaas sa kumot sa kanyang
leeg.
" N-nasa labas. S-sige, tatawagin ko."
" P-please, hurry. I n-need her." llang segundo akong hindi kaagad nakagalaw at
hindi nakaimik.
" S-sige."
Tumalikod na ako dahil nagbabadya na namang tumulo ang aking mga luha.

But I also immediately stopped and turned to him. He was staring at me but I
couldn't read any emotion from his eyes. It's lifeless.
"T-thanks."
Ngumiti ako sa kanyang sinabi ngunit alam kong hindi iyon naging bukal sa puso ko.
Kaya alam kong naging mapait ang kinalabasan niyon.
"Ayos lang, basta ikaw."
Muli na akongtumalikod kasabay nang pagpatak ng aking mga luha sa pisngi. I'm fine.
Just for him, I'll be okay.

CHAPTER 2: Deal
Doctors said Dylan had to undergo a stem cell transplant. Ito daw ay procedure kung
saan papalitan ang bone marrow niya ng isang malusog na bone marrow na magmumula
naman sa taong ka-match niya.
But before that Dylan also needs to receive high doses of chemotherapy or radiation
therapy to perm anently destroy Dylan 's diseased bone marrow.
"N-no.."
"Dylan, 'yon lang ang mabilis na paraan."
"1 said no! Lumabas ka na lang kung hindi mo ako susundin. I don't need you,"
mariin niyang utos sa akin habang nakaturo siya sa pinto ng silid.
Napanganga ako sa tinuran niya at hindi kaagad nakasagot.
According to doctors, siblings are the most common match. At bukod kay Dominic at
mayroon pa rin siyang mga kapatid sa iba pang mga babae ng daddy nila.
" Huwag na huwag kang lalapit sa kanila kung ayaw mong magalit ako sa iyo," matigas
pa rin niyang sabi habang nakatitig sa akin ng mariin.
Burnaling ako kay Alliyah na nasa kanyang tabi at maging siya ay wala ring masabi.
"All right, I'll talk to the doctor. Maybe they can find a way to find a match for
you with someone else."
He didn't answer so I turned my back on him and walked out of the room. I leaned
against the wall and didn't know what to do.
I felt weak but I couldn't give up, lalo na sa kundisyon niyang ito.
"It's sometimes possible to get a match from someone outside of the family. This is
called a matched unrelated donor."
"T-Talaga, Doc?"
Suddenly I was filled with hope at what the doctor had said. We're currently here
inside the office and I talked to him in-depth about Dylan's current state.
He also said that the doctor needs to know all the information on why Dylan's
siblings can't donate even though this is the faster way and they are the ones who
usually don ate to the patient with this type of disease.
"But it's not that easy to find a match with others. We need a large number of
people whose tissues have already been tested
"Is there an effective way for us to find those people? 11
"We need to search national and international registers to try to find a match for
him. We can do this by contacting one of the UK registers."
Napanganga ako dahil lugar ko iyan at naririyan ang pamilya ko.
"There are different donor registers in the UK. These work with each other and with
international registers to match donors with people who need stem cells. This helps
doctors find donors for their patients as quickly as possible from anywhere in the
world. This is the British Bone Marrow Registry or BBMR organization."
"Doc, I have relatives in the UK.
Makikipag-ugnayan ako sa kanila para mapadali ang paghahanap natin."
"That's good."
Noong araw ding iyon ay kaagad akong nakipag-ugnayan sa mga pinsan ko na pwede kong
pagkatiwalaan sa maselang bagay na ito. Humingi ako ngtulongsa kanila upang lumapit
sa BBMR na sinabi ng doctor sa akin.
" Please, Pia. I need it right away. If it takes money just to help us, then do
it," mariin kong sabi sa pinsan kong nasa linya ng telepono.
She is my first cousin and she is the closest of all our cousins.
"All right, I'll go straight to their office so I can talk to them clearly and
properly. I'll let you know right away."
"And please, sa atin na lang muna ito. Don't let mom and dad know about it."
"Do they still have no idea what you did before?"
" No, please. Promise, I'll never involve your name here."
"Tsk. That's not what I'm worried about. Aright, I'll just call you to see what the
news will be. Ikumusta mo na langdin ako kay Dylan, nami-miss ko na rin kamo siya.
Kung ayaw niya sa iyo, baka para sa akin talaga siya."
"Tss. Bye."
Kaagad ko na ring ibinaba ang telepono at hindi na lamang pinatulan ang sinabi
niya. I know she's just teasing me.
Napahinga ako ng malalim.
Marami na akong itinatagong sikreto mula sa pamilya ko. Alam ko rin naman kasi na
against sila sa lahat ng mga gawain ko sa buhay ko. Ang pagsama ko noon kay Dylan
patungo dito sa Pilipinas ay mahigpit din nilangtinutulan noon ngunit sadyang
napakatigas ng ulo ko.
Sumama pa rin ako at ang buong akala
naman ni Dylan ay alam iyon ng pamilya ko. Maaari niya rin kasi akong pabalikin sa
ibang bansa kapag nalaman niya angtotoo.
Kinagabihan ay kaagad din akong nakatanggap ng tawag mula kay Pia. Maaasahan ko
talaga ang babaeng ito.
"They said, they'll just contact the doctor who is now in charge of Dylan. They
also received a call from there and they are now looking for a match with Dylan. So
for now, the only one we can do is wait patiently. Nangako naman sila na gagawin
nila ito ng mabilis."
Napahinga ako ng malalim at napatango-tango. Kailangan pa rin naming maghintay.
"Thank you, Pia. I owe you this one."
"Huwag ka nang masyadong mag-alala. I'll also pray here that we'll be able to find
a donor for his fast recovery."
"Thank you."
Ibinaba ko na ang linya at saka muling huminga ng malalim.
Minutes later I found myself in front of the sacred altar here still inside the
hospital.
I couldn't take my eyes off God nailed to the cross. I knelt in front of the altar
which I always really do. I've never forgotten to visit Him at church or pray every
day.
Marami akong hilingsa kanya at isa na nga doon si Dylan na hanggang ngayon ay hindi
pa rin ako pinagbibigyan.
" Pero sana naman, sa isang ito ay pagbigyan niyo na ako. Kahit ito na lang.
Pagalingin niyo si Dylan. Bigyan niyo pa siya ng isa pang pagkakataon na mabuhay ng
matagal. Bago man lang siya mawala sa mundong ito ay naranasan man lang niya kahit
minsan sa buhay niya ang maging masaya. I want to deal with you. I want to deal my
life with you...in exchange for his life."
" Ms. Samantha Heisenberg?"
Bigla akong napalingon sa pinto ng altar at nakita ko doon ang doctor na siyang
humahawak kay Dylan.
"There's good news from BBMR."
Bigla akong napatayo at tuluyang napaharap sa kanya.
"They've found someone who matched Mr.
Dylan Delavega's bone marrow."
Saglit akong natulala at hindi makapaniwala sa sinabi niya. May donor na si Dylan?
Gagaling na siya? Isa-isang pumatak ang aking mga luha sa pisngi.
Kaagad ko rin siyangtinalikuran at muling humarap sa Panginoon.
"Ang bilis niyo. God, you finally heard my
prayer. Nothing is really impossible for you. I don't know how to thank you but
thank you so much, my Lord."
Muli akong humarap sa doctor habang nagpupunas ng basa kong pisngi.
Ngunit nagtaka ako dahil imbes na maging masaya ang doctor ay hindi ko ito nakitaan
ng kahit anong ngiti. May lungkot at tila dissapointment sa mga mata nito na hindi
ko maintindihan.

CHAPTER 3: Just as a Bestfriend

"l want to remind you that only twenty-six percent to fifty percent of people
survive this type of surgery if you are an unrelated donor. You can go into a coma
or die early," paliwanag ng Doctor sa akin matapos niyang sabihin na ako ang siyang
taong nahanap ng BBMR bilang ka-match ng stem cells ni Dylan. Mababakas ang lungkot
at pag-aalinlangan sa kanya.
That's no longer surprising 'cause registered with them when I donated a kidney to
Dylan when we were still living in the U.K.
Hindi ko alam kung ano pa ba ang dapat kong isipin at maramdaman. Pinaglalaruan ba
kami ng tadhana o ito talaga ang nakatadhana sa buhay ko, ang maging donor ni Dylan
habambuhay.
Wala naman problema sa akin 'yon. Masaya pa nga ako dahil pakiramdam ko ay
magkarugtong talaga ang buhay naming dalawa. Lahat ng kailangan niya ay nasa akin
at willing kong ibigay sa kanya ang lahat, mabuhay lang siya.
"If you need a large amount of money just to continue this operation--"
" Miss Heisenberg, it's not about money. Life
is what we're talking about here."
"Buhay nga, hindi ba?" Hindi ko napigilan ang pagtaas ng boses ko. "Dylan's life is
what we're talking about here. I'll be his donor to prolong his life."
"We need the consent ofyour family first, especially your parents--"
"No," I immediately interrupted him. "You won't tell them. Walang ibang makakaalam
ng tungkol dito."
" But, Miss--"
"l know my family. They won't agree about this. Will you just let your patient die
if there's a way? I'm of legal age and I have the right to decide for myself."
"He still has siblings who can match him."
" Kung kay Dominic pa lang ay hindi na siya nag-match, ano pa sa iba? They're not
the same parent. Magkapatid lang sila sa ama." Just last week, Dominic volunteered
to examine himself with the Doctors sa pagbabakasakali mag-m atch sila ni Dylan but
unfortunately they don't have the same cells.
Dominic didn't know how flattered I was at what he did. Kahit hindi naging maganda
ang simula nilang magkapatid ay alam kong may puso pa rin siya para kay Dylan, para
sa kapatid niya.
"l promise you that I will live 'cause I can handle this operation. I'll fight.
Dylan and I will fight. Marami pa kaming pangarap kaya hindi kami susuko. I'll give
you everything you need, everything you want, just continue the operation.
Sasagutin ko ang lahat nang pangangailangan ng pamilya mo."
Hindi pa siya nakakasagot ay kaagad na akong lumabas ng opisina niya.
I leaned against the door after I closed it.
Tumulo ang mga luha ko sa pisngi dahil hindi ko alam kung ang mga sinabi ko sa
Doctor na lalaban ako ay magagampanan ko nga ba. I don't know if I can really do
that after all this. Dahil alam kong ang paglaban ni Dylan hindi para sa akin,
kundi para sa iba.
Napalingon ako sa kaliwa at bumungad sa akin si Dominic.
"What happened?"
Kaagad kong pinunasan ang mga luha ko sa pisngi nang maglakad siya palapit sa akin.
"Do you know what good news is?" nakangiti kong tanong sa kanya.
"What?" tila nahihiwagaan naman siyang tumitig sa akin.
"The BBMR Registry has already found a donor so I'm in tears of joy. Gagaling na si
Dylan.
Gagaling na ang kapatid mo."
"R-Really? W-Who?" Lumarawan din naman ang saya sa kanyang mga mata at tila hindi
makapaniwala.
"l-lt's from another country, according to Dylan's Doctor." I avoided looking into
his eyes and started walking.
Kaagad din naman siyang sumabay sa akin.
"What help can I do? I'll be the one to pay for that person at sa iba pang bayarin
dito sa hospital. After all, that's all I can do. Even if I insist on donating,
hindi naman maaari." Napahinga ako ng malalim.
Hindi naman na niya kailangan pang gawin 'yan pero kung iyon lang din ang ikakagaan
ng dibdib niya ay hahayaan ko na lang din. Dylan is his brother and he has the
right to help.
"lkaw ang bahala," sagot ko na lang sa kanya.
"Just don't let him and even Alliyah know about it. That's enough for me."
"Sige and thank you." I gave him a genuine smile before we continued walking.
"Ahm, I'll go ahead. I'll just send the money to your account. Just let me know
after the operation. I want to make sure if he's really okay and if he's really
well."
Napalingon ako sa kanya at napatitig.
Sobrang laki na ng ibinagsak ng kalusugan niya ngayon. Payat at nangingitim ang
gilid ng kanyang mga mata. Humpak ang mga pisngi at halatang napabayaan na ang
sarili niya sa kahahabol kay Alliyah.
"Hindi mo ba sisilipin si Alliyah?"
"Ahm, w-we've already talked and I'll grant her request...for now." Bum alatay ang
matinding lungkot at sakit sa mga mata niya.
Ramdam ko ang bigat na dinadala niya at sana ay makaya niya. Huwag siyang susuko
dahil walang-wala 'yan sa nararanasan ngayon ni Dylan.
"Okay, makakaasa ka." I nodded to him and gave him assurance.
"Thanks and thank you so much for taking care of Dylan too," huling salita niya
bago niya ako tinalikuran at naglakad palayo.
Muli na lamang akong napahinga ng malalim bago naglakad pabalik sa silid ni Dylan.
Inaalagaan ko si Dylan dahil mahal ko siya at siya lang ang buhay ko.
When I opened the door of the room, I saw Dylan sleeping soundly while Alliyah was
beside him and silently watching him.
I knocked softly on the door to get her attention. Napalingon din naman siya sa
akin at
binigyan ako ng munting ngiti.
Pumasok ako at siya naman ay turnayo.
Ganito na ang naging sistema naming dalawa dito sa 100b ng halos isang taon nang
pananatili namin dito sa Hospital. Sa tuwing natutulog na si Dylan ay ako naman ang
papalit sa kanya upang makapagpahinga din siya at makalabas kahit sandali lang.
"Pwede ba kitang makausap?" mahina kong sabi sa kanya upang hindi magising si
Dylan.
"Sige."
Maingat kaming lumabas ng silid at naupo sa mahabang upuan sa labas.
Sinimulan ko nang sabihin sa kanya ang tungkol sa bone marrow donor ni Dylan.
Sinabi ko na sa kanya ang lahat, pwera na lang sa sinabi ng Doctor na maaaring
ikamatay ko ang operasyon at ang tungkol sa ginagawang pagtulong ni Dominic sa
kapatid niya.
Tutal, hindi ko alam kung matapos nito ay magigising pa ba ako.
"Ano? S-Sigurado ka na ba? Baka may iba pa tayong paraan. Pwede naman natin itong
ipaalam sa pamilya niya at huwag na lang nating sabihin sa kanya ang totoo."
Kaagad akong urniling sa kanya.
"Nakapagdesisyon na ako at wala akong planong umatras. Ito na lang ang kahuli-
hulihan nating paraan. Mangako ka sa akin na hangga't hindi sumasapit ang araw ng
operasyon ay hindi mo ito ipapaalam sa kanya."
" Pero, Sam."
" Mangako ka. Huwag ka ring mag-aalala, kakayanin ko. Kakayanin ko para kay Dylan."
I kept being brave in front of her. Ayokong makitaan niya ako ng kahit kaunting
panghihina.
"P-Pangako..." Tears streamed down her face before she hugged me tightly.
I immediately wiped mine so she wouldn't notice.
Matapos ang ilang minuto naming pag-uusap ay pumasok na ako ng silid ni Dylan at
naupo sa kanyangtabi. Si Alliyah naman ay lumabas at magpapahangin lang daw.
I stared at Dylan's face. He no longer had hair on his head, not even on his arms
and legs. His skin is very pale and dry and he no longer has nails on his hands and
feet. Nangingitim rin ang mga ito dala ng ilang beses niyang pagsalang sa
chemotherapy.
Sobrang payat na rin niya at wala na talaga siyang kahit kaunting laman sa katawan.
But he is

tire of watching him and loving him.

"A-Alli-yah..."
Nagising na naman ako mula sa pangangarap ko nang mahina at tila hirap niyang
binanggit ang pangalan ni Alliyah.
"Dylan, A-Alliyah just came out to eat."
He seemed to have a hard time opening his eyes and looking at me. Maging ang
pagkilos ay nahihirapan na rin siya. Nagmimistulang patay ang katawan niya sa
tuwing natatapos ang chemo niya.
I smiled at him and kissed him on the cheek.
"l have something I want to tell you." Nakangiti akong tumitig sa kanyang mga mata.
"S-Sam..."
" Malapit ka nang gumaling. I've already found your donor with the help of the BBMR
Registry in the U.K."
Napangiti siya at kuminang ang mga mata.
Hinawakan ko ang kamay niya at ilang beses itong hinalikan.
"Mangako ka sa akin. Kapag gumaling ka na, alagaan mo na ang sarili mo. Hindi ka na
dapat magkakasakit ulit dahil h-hindi na ako makakasama mo...kapag n-nakalabas ka
na dito.
N-Nand'yan na si...Alliyah."
"S-Sam..." Naramdaman ko ang mahina niyang pagpisil sa kamay kong hawak siya.
"Mahalin mo na dapat ang sarili mo at
huwag mo nang pababayaan."
"A-Are you I-Ieaving?"
"Ahm, m-magpapaalam muna ako sandali.
Uuwi muna ako..."
" N-N0..." I saw the sadness and fear in his
eyes.
"Babalik din ako." Babantayan pa rin kita kahit wala na ako.
Lihim akong napakagat-labi sa isiping 'yon. Nanlabo ang paningin ko ngunit kaagad
kong pinigilan ang pagpatak ng mga luha ko.
"1-1'11 be fine. Y-You'll be b-back."
Napangiti ako sa sinabi niya at kahit papaano ay sum aya ang puso ko. Gusto pa rin
niya akong manatili sa tabi niya, lyon ba ang ibig niyang sabihin?
"l w-will wait f-foryou."
Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at niyakap siya ng mahigpit.
"Mahal na mahal kita, Dylan. Wala akong ibang hiling kundi ang gurnaling ka."
"G-Galing a-ako. M-Mahal din kita...Sam."
Napangiti ako at hindi ko na napigilan pa ang pagtulo ng mga luha ko sa pisngi.
Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at hinagkan siya sa labi.
Hindi na ito nakakagulat pa sa kanya dahil palagi niya rin naman ako hinahalikan sa
labi.
But not as a woman in his heart, but just as a bestfriend.

CHAPTER 4: Wake up, Baby.

Ten days passed before Dylan's surgery. Limang araw naman bago sumapit ito ay
nagpaalam na ako sa kanya. Hindi na ako nagpakita pa sa kanya at tinatanaw ko na
lamang siya mula sa pinto ng silid niya. Mula sa malayo.
Inihanda ko na rin ang sarili ko para sa mangyayaring operasyon. No matter what
happens, I'll never regret this decision of mine. It was all for him.
Kung sakali mang pagtagpuin ulit kami ng tadhana sa kabilang buhay, baka sakali
doon ay ako na ang nag-iisang babae sa paningin niya. Baka sakali doon ay mahalin
na niya ako nang higit pa sa kaibigan lang at hinding-hindi ko siya iiwan nang
ganito.
Hinding-hindi ko hahayaan na may ibang babaeng lalapit sa kanya at mag-aalaga sa
kanya. Pero sa ngayon, paalam na muna.
Hinding-hindi ko makakalimutan ang mga magagandang alaala nating dalawa simula
noong tayo ay mga bata pa lamang. Marami tayong pangarap noon sa isa't isa ngunit
nagbago ang lahat nang 'yon nang may makilala kang iba at mahulog ka sa kanya.
But it's okay, I still love you. Hindi ko man
'yon magagawa nangtuparin ngayon, sana ay ikaw. Matupad mo ang lahat ng pangarap mo
sa buhay kahit wala na ako.
Sana ay maging masaya ka at makahanap pa ng isang babaeng magmamahal sa iyo na
katulad nang pagmamahal ko sa iyo. 'Yong babaeng kayang ibigay ang lahat-lahat para
sa iyo. 'Yong uunahin ka kaysa sa iba...dahil gano'n ako sa iyo.
You've always been my priority, even in my family. Ikaw lagi ang una para sa akin.
" Miss Samantha Heisenberg?"
Napalingon ako sa hallway nang marinig ko ang pagtawag ng Doctor sa akin. Ngayon na
ang araw ng operasyon at sana ay maging successfu ang lahat. Kayo na po ang
bahala, Panginoon. Huwag niyo pong pababayaan si Dylan.
I looked again at Dylan who was now talking to Alliyah in his room. Nurses and
other Doctors are also there to prepare him.
"W-Where's Sam? Hasn't s-she come back yet?
"Huwag mo nang isipin si Sam. Tatawagan ko na lang siya. Baka parating na rin
'yon."
"l n-need her. S-She promised, she would be back here...b-before my surgery."
Tumulo ang mga luha ko sa naririnig ko sa kanya.
Nandito lang ako, Dylan. Lagi kitang
babantayan. Mahal na mahal kita.
" Miss Samantha Heisenberg, you need to get ready." Lumapit na sa akin ang isang
Nurse at inalalayan ako patungo sa operating room.
I wiped away my tears and took a deep breath.
"You still have time to change your mind--" Kaagad akong urnilingsa Doctor habang
kasalukuyan na akong nakaupo sa hospital bed.
"I'm ready."
The Doctor stared at me for a few seconds before nodding at me. Tila nag-
aalinlangan pa rin siya ngunit hinila na rin niya ang kurtinang nasa akingtabi at
tinakpan ang kinaroroonan ko.
I lay down on the bed and took a deep breath.
Hindi nagtagal ay naramdaman ko ang pagpasok ng ilan katao dito sa 100b kasabay
nang mabigat na bagay na gumugulong sa sahig na alam kong kinalululanan ni Dylan.
"A-Alliyah, p-please contact Sam. L-Let her know I'm already in the operating room.
I-1'11 wait for her here."
"00, tawagan ko na. I-relax mo na 'yang sarili mo. Mamaya nandito na rin siya."
Ipinikit ko ng mariin ang aking mga mata kasabay nang pagtulo ng mga luha ko.
Gustuhin ko mang magpakita sa kanya at
yakapin siya ng mahigpit ay hindi maaari dahil may posibilidad na hindi matuloy ang
operasyong ito. Maaaring hindi siya papayag kapag nalaman niya ang totoo.
"Mister Dylan Delavega, Just calm yourself and take a deep breath. Don't worry, you
won't feel any pain while you are under surgery. It will only take one to two
hours," din ig kong mahinahong sabi ng Doctor sa kanya.
"C-Can I talk to my d-donor first and t-thank
"Hmmn...he's asleep now. Maybe when your operation is over."
"A-AII right."
Naaninag ko na ang pagbuhay ng maliliwanag na ilaw sa labas ng kurtinang
kinaroroonan ko at alam kong sisimulan na nila ang procedure kay Dylan, gano'n na
rin ang sa akin.
Hindi maampat-ampat ang mga Il-Iha ko mula sa pagtulo ngunit pinakatatagan ko ang
100b 1<0. Diyos ko, kayo na po ang bahala. I raise all this to you. Hopefully this
operation will be successful and you let Dylan survive.
Ipinauubaya ko na po sa inyo ang lahat at ang sarili ko. Maluwag ko pong
tatanggapin ang magiging kapalaran ko para sa mahal 1<0.
The Doctors surrounded me and started injecting me with a general anesthetic. Hindi
rin naman nagtagal ay nararamdaman ko na ang papasimulang pagmanhid ng pakiramdam
ko at hinihila na ako ng antok.
Lumingon ako sa akingtabi at inaninag ang kinaroroonan ni Dylan mula sa kurtinang
namamagitan sa amingdalawa. I could see his face and his eyes starting to close.
With my weak arms and hands I forced myself to reach him. I grabbed his arm and
held his warm hand. Pinagsalikop ko ang aming mga daliri at hinigpitan ang
pagkakakapit ko sa kanya.
This is my last chance to feel you, Dylan. Ingatan mo ang sarili mo. Mami-miss kita
ng sobra at hinding-hindi kita makakalimutan kahit na kailan.
Mahal na mahal kita at ikaw lang ang nag-iisang lalaking nilalaman ng puso ko.
"l I-Iove you, D-Dylan."
I finally closed my eyes.
Ngunit bago ako tuluyang kainin ng kadiliman ay naramdaman ko ang pagyakap din ng
mga daliri niya sa kamay ko.
"S-Sam..."
Dinala ako sa maliwanag na nakaraan. Nakita ko ang batang sarili ko habang masayang
nakikipaglaro kay Dylan sa isang Park.
Napangiti ako habang pinagmamasdan ang
mga hitsura namin noon na tila wala pang kaalam-alam sa mundo at wala pang
problemang dinadala.
" Nag-shopping pala kayo ng mommy mo kanina? Bakit hindi mo ako isinama?!"
nakangusong tanong ng batang ako kay Dylan na abala sa pagmamaniobra ng isang
remote control at sa harapan niya ay isang laruang airplane.
He was so cute back then. Mapipintog ang mga pisngi niya at namumula-mula.
"Hindi kami nag-shopping kanina.
Pasalubong ito ng Daddy ko sa akin!"
"Talaga? Urnuwi na ulit ang Daddy mo?!"
"00 pero aalis din siya kaagad bukas para magtrabaho sa malayo." Sinimulan na
niyang paliparin ang airplane gamit ang hawak niyang remote control.
"Weeeeehhhh! Parang masarap sumakay d'yan, Dylan! Kailan kaya tayo makakasakay sa
malaking eroplano?" tuwang-tuwang kong sigaw habang hinahabol ngtingin ang paglipad
ng airplane sa ere.
"Hayaan mo isasakay kita d'yan, someday. Makakasakay din tayo d'yan."
I smiled at what he said.
00, natupad naman 'yon noong magtungo na kami dito sa Pilipinas. Hawak-kamay naming
sinalubong ang bansang ito at nangakong hindi maghihiwalay kailanman.
Umikot ang paligid ko at biglang nabago senaryo. Nakita kong muli ang batang ako
habang kasama ang batang si Dylan sa isang Ice cream parlor.
"Ang kalat mo namang kumain!" Inis na sermon ni Dylan sa batang ako habang
pinupunasan niya ang pisngi ko garnit ang laylayan ng suot niyang t-shirt.
"Ikaw din naman eh!" Natawa ako sa kapilyahan ko noon nang punasan ko ang butas ng
ilong niya ng ice cream.
"Samantha!" galit na sigaw ni Dylan sa batang ako ngunit mabilis na akong nakatakbo
palabas ng Ice cream parlor.
Muling urnikot ang paligid ko at sa ibang senaryo naman ako dinala.
" Paano nga ulit ito? Anong nawawalang letra dito?" tanong ng batang si Dylan sa
batang ako habang bitbit niya ang isang worksheet na naglalaman ng mga kung ano-
anong bagay na kailangang sagutin ang nawawalang isang letra sa salita.
We are currently in my room and helping each other out doing assignments. Even
though we live here in the U.K. and we also study in English School, our parents
still trained us to speak Tagalog.
According to them, we are Filipinos and we should not forget our own language. But
every time we are at school, we speak more in English.
" Para 'yan lang! Ang dali-dali lang naman niyan eh!" Inis na inagaw ng batang ako
ang worksheet sa batangsi Dylan at ako ang n ag-umpisang magsagot ng homework niya.
" Kiss na lang kita, ha!" sagot ni Dylan sa tabi ko kasabay ang mabilis niyang
paghalik sa namumula ko pa noong pisngi.
"Bigyan mo pa ako ng baon mo bukas!" nakanguso ko namang sagot sa kanya.
"00 na nga!" Napakamot naman sa Lilo ang batangsi Dylan.
I just laughed as I watched them.
Muting urnikot ang paligid at sa ibang senaryo naman ako dinala.
"Pasaway ka kasi eh! Sabi ng mommy mo stop playing na outside 'cause it's raining!"
sermon ng batang ako kay Dylan habang inaayos niya ang pagkakakumot kay Dylan sa
ibabaw ng kama.
Nangangaligkig ang batangsi Dylan sa lamig at mataas ang lagnat nito.
"Anak, kailangan na nating umuwi. Gabi na." My mom and Dylan's mom came into the
room. I still remember this old Dylan room back then.
"Mommy, may sakit pa si Dylan. Dito na lang po muna ako. Sasamahan ko si Dylan."
"Pero, anak baka mahawa ka ni Dylan. May sakit siya. Pwede ka namang bumalik bukas.
I'm sure he'll be fine tomorrow," malambing namang sagot sa akin ni mommy Lanie,
ang mommy ni Dylan.
"I'm strong! Di po ako mahahawa. Nag-inom nga po ako kaninangvitamins eh,"
pamimilit ng batang ako kasabay nang paghiga ko sa tabi ni
Dylan at niyakap siya upang hindi na siya lamigin.
Nagkatinginan si Mommy at Mommy Lanie at sabay napailing.
"Hayaan na natin. Hindi ko rin naman mapipilit 'yan na umuwi," sagot ni Mommy kay
Mommy Lanie na tila walang magagawa sa mga kagustuhan ko.
"Sige pero kung sakali lang na mag-iba rin ang pakiramdam niya, paiinumin ko na
lang din siya kaagad ng paracetamol."
Tumango si Mommy sa sinabi ni Mommy Lanie bago sila lumabas ng silid.
" Kulit mo kasi! Di ka nakikinig sa akin eh!" muting sermon ng batang ako kay Dylan
na nananatiling tahimik at nanginginig ang katawan sa 100b ng kumot.
Napangiti ako at parang hinaplos ng mainit na palad ang puso ko sa tagpong ito.
Bata pa lang pala ako noon ay inaalagaan ko na siya sa tuwing
nagkakasakit siya. At siya naman itong suki na yata ang pagkakasakit.
Muling umikot ang paligid at dinala ako sa tagpo kung saan teenager na kami at
sasailalim kami sa isang surgery. Kidney transplant.
Dylan had no idea I was his donor. I chose to keep that a secret from him so he
wouldn't think he was indebted to me. At baka lang din hindi siya pumayag kung
sakaling malaman niya ang tungkol dito bago mangyari ang operasyon.
Ngunit hanggang kailan ko nga ba iyon maitatago sa kanya?
Sa pag-ikot ko ay bumungad sa akin ang kasalukuyang hospital na kinaroroonan ko.
Ngunit tila nabaligtad na ang pangyayari...dahil ako na ngayon ang nakahiga sa kama
at walang malay. Puno ng apparatus ang buo kong katawan.
Sa akingtabi ay si Dylan na humahagulgol at nakikiusap na muli akong gumising.
"Sam, why did you do that?! Why?! Please, wake up! Wake up, baby!"
The Demon King's Virg...
Devious_lntentionsXX
"The Devil wants my virginity and for some reason believes that I want hi...

CHAPTER 5: My only World

TWO YEARS LATER Dylan's POV
"S-Siya ang kidney Donor mo...at s-siya rin ang bone marrow Donor mo. "
"Mahal na mahal ka ni Sam, Dylan...higit pa sa buhay niya. "
Up to this moment, it was still very clear in my mind what Alliyah had said about
the sacrifices Sam had made for me before she left.
Parang dinurog ng pinong-pino ang puso ko no l ng unang araw na makita ko siya sa
kamang ito at hanggang sa ngayon na kasalukuyan ko siyang pinagmamasdan. Hanggang
ngayon, makalipas ang dalawangtaon ay nananatili pa rin siyang nakahiga sa kama
niya at walang malay.
I don't even know if she will wake up yet? I don't even know if she'll ever come
back or if she still wants to see me despite all the stupid things I did to her. Sa
buong panahong binalewala ko siya at ni hindi ko man langsiya nabigyan ng pansin at
importansya.
I remember the last day I was here in the hospital. I was so excited to get out
'cause I had lived here for almost a year and a half. Apart from that, Alliyah will
be my official girlfriend but at the same time, I'm so excited to tell Sam that I'm
very well.
Ngunit noong makita ko na siya sa kalagayan niyang 'yan, bigla na lamang gumuho ang
mundo ko. Ang lahat ng saya ko ay napalitan ng sakit at walang katapusang luha.
Lalo na nang malaman ko ang mga ginawa niya para sa akin.
All the memories we had since childhood came back to me, lahat nang pinagsamahan
naming dalawa.
Ni hindi ko man lang napansin na maka-ilang ulit na niyang isinakripisyo ang buhay
niya para sa akin. Siya ang nagdugtong ng buhay ko at ngayon ay buhay naman niya
ang naging kapalit ng lahat ng iyon.
Why, Sam? Why did you do those things? Why did you keep it a secret from me? Bakit
hindi mo ipinaalam sa akin ang mga bagay na ito?
"Okay na PO, Sir."
I turned to the Nurse who changed Sam's dextrose. I immediately wiped away my tears
and then went back to the bed where Sam was lying.
"Thanks."
From time to time ay palagi nilang chini-check at mino-monitor ang kundisyon ni Sam
kahit dalawang taon na ang nakalilipas. At ngayon ay mag-a-apat na taon na rin
akong naririto sa Hospital na ito. Ni minsan ay hindi ko nagawang lumabas at
gustuhin man lang.
I can't leave her. "l can't leave you, baby. I'll wait for you to wake up no matter
how long and we'll get out of here together. Hinding-hindi ako mapapagod."
Paulit-ulit kong hinagkan ang mga kamay niya and I couldn't stop my tears from
flowing down my face. I want her to feel like I'm just here and waiting for her.
" Do you remember we've never been separated? That'll never happen until we're
older. At kung sakaling hindi ka na babalik dito, I'll come with you. I'll still
come with you, Sam. I swear. Nothing can separate us, not even death."
Niyakap ko siya at hinayaang muli ang sarili kong makatulog sa tabi niya. Gusto
kong sa paggising niya ay ako ang una niyang masisilayan at wala nangiba pa.
The days went by.
"Baby, can you hear me? Don't you miss me?. 'Cause I do, yes. I f*****g miss you so
bad. I miss your voice, kung paano ka manermon sa akin. Kung paano mo ako sawayin
and how you sing to me until I fall asleep. I miss your smiles too. The way you
look at me and stare at me, na noon ay wala lang para sa akin."
I gently stroked her face and kissed her forehead.
"Hindi pa ba sumasakit 'yang likod mo kahihiga? Nami-miss ka na ng mga pasyalan
natin. We haven't been able to travel for almost four years. Pupuntahan natin ang
lahat ng lugar na gusto mo. Lilibutin natin ang buong mundong ito nang tayong
dalawa lang. Di ba, 'yon naman tayo? 'Yon naman talaga ang gawain nating dalawa,
ang mamasyal kahit saan. We're going to take a plane, isn't that what you want?
Kahit lahat pa ng plane sa buong mundo ay sasakyan natin, gumising ka lang.
Magsisikap ako at bibili tayo ng sarili nating plane. Ipapangalan natin sa kanya
ang pangalan nating dalawa. That's a good idea, isn't it?"
I kissed her lips repeatedly. Hull' ko siyang naramdaman noong nagpaalam siya sa
akin para sandalingumalis.
"Di ba, ang sabi mo sa akin noong nagpaalam ka, babalik ka kaagad? I've been
waiting for you, Sam. You're the one I wanted to be with before I had surgery kasi
palagay ako kapag nandyan ka. Sinanay mo 'ko na ikaw 'yong palaging nandyan sa
tuwing nagkakasakit ako. Alam kong safe ako at hindi mo pababayaan."
Saglit akong natigilan nang may bigla akong naalala.
"Kaya pala noong bago ako makatulog noong araw nang transplantation ko, naramdaman
ko 'yong kamay na huwag sa akin.
Alam kong ikaw 'yon, kilala ko ang malambot mong kamay. Kilala ko ang bawat hugis
nito." I paused for a moment when I suddenly remembered something.
" Even though my eyes were closed at that moment and I couldn't open them 'cause of
the effect of the medicine that was injected into me, I knew it was you. Ang buong
akala ko noon ay nagbalik ka na. I saw your face in my imagination before I fell
asleep. 'Yon pala, hindi ka naman pala talaga umalis. Hinding-hindi mo ako iniwan
kahit sa anong pagsubok ang dumating sa akin, nandyan ka lagi para sa akin. Pero
ako, anong ginawa ko? Sana mapatawad mo 'ko sa mga katangahan ginawa ko sa iyo. I
finally realized that you are the one I need more...that you are the one I love
more than anyone else, than everyone else. You are the one I can't afford to lose
in my life. Kaya bumalik ka na, bumalik ka na mahal 1<0."
The following days passed again. We only had one scenario. I talk to her every day,
more often from time to time.
May isang visitor kasi sa labas na may pasyente rin clito ang nakapagsabi sa akin
na ang isang taong comatose daw ay nakaririnig at nararamdaman pa rin ang mga tao
sa paligid niya kahit nasa ganyang kundisyon.
I don't know if that's true but I still tried at gustong-gusto ko rin naman na
nakakausap siya gaya langdin ngdati. Kahit sa ngayon ay alam kong wala akong
matatanggap na anumang sagot mula sa kanya.
I looked at the door when I heard faint knocks.
"Come in," sagot ko nang mamukhaan ko ang mukha ng babaeng kasalukuyan nang
nakasilip sa maliit na siwang ng pinto.
Alliyah.
Niluwagan na niya ang pagkakabukas ng pinto at tuluyan na siyang pumasok na may
bitbit na mga bulaklak at basket na puno ng prutas. Ako langdin naman ang kakain
ngmga 'yan.
"Hellow," nakangiti niyang bati sa akin.
She was followed behind her by my brother Dominic who was now her husband. At
iniwan na naman nila ang inaanak ko. Tsk.
Tuwing linggo kasi ay hindi sila nakakalimot na dumalaw dito at dinadalhan ako
palagi ng mga gamit at pagkain ko dito. Gusto kong makita sa personal ang inaanak
ko sa kanila pero hindi pa siya maaari dito sa hospital lalo l t mahigit isang
taong gulang pa lamang siya.
Tanging sa mga larawan ko lamang siya nakikita sa social media.
"Hi," balik kong bati sa kanila.
Dominic gently tapped me on my shoulder. We're okay now after the turmoil that
happened to us back then because of our parents and a woman we both loved.
Ngunit sa kaniya pa rin napunta si
Alliyah, which I readily accepted 'cause I realized that there was another special
woman that I loved more.
If I had loved Alliyah back then, I would have said that only twenty percent was
for her 'cause eighty percent was for Sam. Hindi ko lang talaga na-realized kaagad
ang bagay na 'yan noon.
" How is she?" my brother asked as he examined the pipes and apparatus na nakakabit
kay Sam.
"Just like before, nothing has changed yet," I answered softly as I held Sam's
hand. "But I'm still not losing hope."
As long as her heart keeps beating and breathing I'll never lose hope.
"Wala bang improvement kahit man lang kaunti? Wala bang sinasabi ang Doctor? Pero
sa tingin ko ay nagpi-pinkish na ang balat niya, oh," sagot ni Alliyah habang
pinagmamasdan niya ang mga braso ni Sam at mukha.
I stopped and checked Sam's skins as well.
"R-Really?" Para akong si Superman na biglang nagkalakas sa sinabi niya.
"Yeah, look at her nails. She's not as pale as before. Somehow she's turning
pinkish," Dominic replied so I looked at the nails on Sam's hands. Damn! It's true!
Oh, God!
" Hindi katulad noong huli kaming dumalaw, puting-puti talaga siya. Pero ngayon,
medyo pink na. Oh my God, Dylan. Baka ito na ang senyales, magigising na si Sam,"
napabulalas si Alliyah habang naluluha.
I couldn't control myself either. My feelings are mixed. I kissed Sam's hands,
which I always massaged so that her blood would flow in the veins, according to my
research on the internet.
Kung ano-ano na nga lang ang nahahanap ko doon kung paano ang mga tamang pag-aalaga
sa pasyenteng nasa state ng coma.
I always massage her arms, legs, feet. I also wipe and clean her body, even putting
and changing her catheters and diapers. Shifting her position sa pagkakahiga para
daw hindi masanay sa isang posisyon ang katawan niya at hindi mangalay.
"1 hope so. I hope so. I can't wait for her to wake up again." I couldn't help but
be emotional in front ofthem. Kung lalaki man ako at pangit tingnan, wala na akong
pakialam.
"Basta huwag tayong mawawalan ng pag-asa at palagi tayong magdarasal kay God.
Gagaling din si Sam at muling gigising."
I nodded at what Alliyah said.
That is exactly what I always ask of God. I prayed for almost a minute and asked
him to heal the woman I love.
Lumipas pa ang ilang linggo at tuluyan na ngang kapansin-pansin ang malaking
pagbabago sa balat ni Sam. Maging ang magkabila niyang pisngi ay namumula-mula na
rin, maging ang mga labi niya.
Ang mga kuko niya ay nagkakulay na rin at para na lang talaga siyang natutulog.
Tinanggal na rin ang tubong nakakabit sa kaniya at tanging dextrose na lang ang
natira.
"l can't wait for you to wake up again, Sam baby. I miss your smiles and your
voice. I miss your cares for me, 'yong mga pag-aalala mo sa akin. But I promise,
when you wake up, ako naman ang mag-aalaga sa iyo. I'll make you feel how precious
you are to me. I love you so much, baby."
I kissed her forehead and her lips again before I hugged her and crouched beside
her. I suddenly remembered her family.
Noong malaman nila Tita Thelma at Tito Samuel ang nangyari kay Sam ay kaagad silang
napasugod dito sa Pilipinas. Halos isumpa nila ako nangmalaman nila angdahilan nang
pagkaka-coma ni Sam.
Hiyang-hiya ako sa kanila at nagawa kong lumuhod sa harapan nilang lahat. Maging
ako ay hindi ko mapatawad ang sarili ko sa nangyaring ito. Hinayaan nila sa poder
ko ang anak nila ngunit hindi ko inalaagaan at binigyan ng importansiya.
Dad explained everything to them. If I only knew that, I would never allow Sam to
sacrifice herself for me.
In case I didn't find my Donor then, it would be okay for me not to be treated, as
long as I knew she was safe and her life wouldn't be in danger.
Ngunit paano ko nga ba iyon maiisip noon na maaaring siya nga ang lihim na nagdo-
donate sa akin ng mga organs niya kung nakatutok ang pansin ko sa iba?
I was too f g stupid to do this to her.
Kung magising man siya at hindi na niya ako mapapatawad ay tatanggapin ko. I
deserve to be punished by her. And if I had to kneel down and kiss her feet I
would. Huwag niya lang akong iiwan.
Dahil hindi ko kakayanin ang mawala siya sa akin. She's my only life and my only
world. Kung mawawala siya ay mas mabuting mawala na rin ako.
Nagising ako sa marahang haplos sa pisngi ko. Antok na antok kong idinilat ang mga
mata ko
para lang matulala sa nabungaran ko.
"S-Sam? Sam!"

.
CHAPTER 6: Golden Moments
Nagising ako sa marahang haplos sa aking pisngi. Antok na antok kong idinilat ang
aking mga mata at nasilayan ko ang maamo niyang mukha at ang mapupungay niyang mga
mata habang nakatitig sa akin.
"S-Sam?"
Noong una ay para akong namamalik-mata ngunit nakita ko ang marahang pagkurap ng
kanyang mga mata.
"Sam!" I suddenly screamed and got up from my crouch on the side of the bed when I
realized that she was really awake.
I held her face.
"Baby, you're awake." This is f unbelievable. Jesus Christ!
She kept staring at me but I couldn't read any emotion in her eyes.
I quickly pressed the buzzer on the side of the bed so I could call the Doctor.
Segundo lamang ay mabilis din silang pumasok clito sa 100b at lumapit sa
kinaroroonan namin.
"What happened?"
" Doc, she's awake. Sam's awake!" I was still panicking and I couldn't calm myself
down.
"All right, we'll check on her first."
I stepped back slightly and let them examine Sam. Hindi ko maipalawanag ang sayang
nararamdaman ko sa mga sandaling ito habang nakatitig sa kaniya.
Damn, after two years! God has heard my prayer! Oh, God! Praise God!
I don't know how to thank you for doing this but thank you so much, God. Thank you
for bringing her back to me. The woman I love the most.
Matapos nilang suriin si Sam ay kaagad na burnalingsa akin ang Doctor.
"It's a miracle 'cause all her vital signs are functioning properly. She just needs
a little rest and continue with the rest of her remaining medications that I
prescribed to her. Ito ay para tuluyan na siyang gumaling at lumakas. Congrats,
Mister Delavega."
"Thank you so much, Doc." I couldn't help but be emotional in front of them.
"Ahm...c-can she eat now?"
"Yeah. She can eat now but it's better if she eats vegetables and fruits for a
faster recovery of her health." Maging ang Doctor ay wala ring pagsidlan ang saya.
"Thank you so much, Doc." I never get tired of thanking them dahil maging sila ay
hindi rin sumuko kay Sam.
"It's alright. I'm also glad as a Doctor that I had a patient wake up from a coma
after two years." Maging siya ay naluluha na rin kahit isa ring lalaki.
"Congrats PO, Sir."
"Finally, Sir. May awa talaga ang Diyos."
The Nurses also greeted me with a smile. Sila ang palaging nag-a-assist sa akin sa
tuwing nililinis si Sam, sa tuwing kukuhanan ng dugo at sa tuwing may mga
kailangang palitan na mga gamot at apparatus sa kanya.
Sobrang laki ring pasasalamat ko sa kanila dahil ginawa nila ang lahat upang
gamutin si Sam at palagi rin silang naka-monitor sa kundisyon ng mahal 1<0.
Matapos nilang lumabas ay nilapitan ko na si Sam na hanggang ngayon ay nakatitig pa
rin sa akin. I wanna know whatever is running through her mind right now.
I sat on the side of her bed and held her face. The top of her bed was slightly
bent upwards so she was sitting up a bit.
" Baby, do you know me? Do you remember me?" I asked her softly as I gently
caressed her face.
She stared at me for a few seconds and her eyes remained emotionless. Natakot ako
sa maaari niyang isagot. Natakot akong baka hindi niya ako makilala sa tagal niyang
nakatulog.
But immediately my eyes filled with tears when she nodded softly.
"D-Dy-lan."
Isa-isa na ngang nagpatakan ang mga luha ko sa pisngi nang marinig ko ang mahina at
paos niyangtinig.
"S-Sam..."
Nayakap ko siya ng mahigpit at hindi ko na napigilan pa ang mapahagulgol sa tindi
ng emosyong nararamdaman ko sa mga sandaling ito.
"I'm so sorry, baby. I'm so sorry for everything."
Kumalas ako mula sa pagkakayakap sa kanya at hinawakan muli ang magkabila niyang
pisngi. I stared into her eyes earnestly.
"l don't know how I can apologize to you but hopefully you'll give me one more
chance to correct my mistakes. Alam kong marami akong pagkukulang sa iyo. I
couldn't appreciate the sacrifices you made to me back then. Ever since we were
kids, you've been there for me. Ni minsan, hindi mo ako iniwan. Ni minsan hindi mo
ako pinabayaan. Even when I was so down, you were always there for me. I'm too
stupid to ignore you like that. Patawarin mo ako kung huli ko na na-realize kung
gaano ka ka-halaga sa akin. You never know how scared and hurt I was the first day
I saw you in this bed and almost lifeless. Para akong masisiraan ng ulo. Para akong
mababaliw.
Hindi ko kaya, Sam. Hindi ko kaya ang mawala ka sa buhay ko. All I could think was
that I would find happiness in others but no, dahil na sa iyo. Nasa iyo lang ang
kaligayahan 1<0."
I gently kissed her forehead even though I didn't receive any reaction from her.
"l promise, ako naman ngayon. Ako naman ngayon ang mag-aalaga sa iyo. I'll make up
for the time wasted on us. We'll never be separated. Pangako ko 'yan, mahal ko. I
love you so much and I hope it's not too late for you to accept me again."
She was still staring at me and I still couldn't read any emotion from her, so I
was worried too much. Strange fear begins to envelop me.
Natatakot akong baka sa paggising niyang ito ay kasabay nitong nagising ang
realisasyon niya, ang puso at isipan niya para tuluyan na niya akong iwan.
I hugged her tightly. 'Yong tipong wala siyang lakas upang makawala sa akin.
I can't stand if she decides to stay away from me now that she's awake. I'm gonna
die, I swear by that. I'll die if she leaves me.
I immediately called tito Samuel and tita Thelma, Sam's parents to let them know
that their daughter had woken up.
They only stayed here in the Philippines for a few months since Sam fell into a
coma. When the Doctor said that Sam might not wake up, they immediately lost hope.
Burnalik sila ng America dahil nahihirapan silang makita si Sam sa ganitong
kalagayan.
Noon ay gusto na nilang ipatanggal ang ventilator machine at hayaan na lang si Sam
na makapaghinga na ngunit naglumuhod ako sa kanilang harapan at nagmakaawa na huwag
na huwag susuko. Kahit ako na lang ang magbantay at babalitaan ko na langsila lagi.
I can't afford to give up Sam that easily.
Kung nagawa niyang magtiis sa akin at hindi sumuko sa mahabang panahong nakakasama
niya ako ngunit nasa iba naman ang atensiyon ko ay kaya ko rin. I could wait no
matter how long. God is merciful at hindi niya hahayaang mawala na langsi Sam sa
mundo na hindi man lang niya nararamdaman ang pagmamahal ko para sa kaniya.
And now, all my prayers to Him have been

I live. I'll never waste this opportunity He gave me.

" Kailangan maubos mo ang pagkain mong ito upang burnalik kaagad ang lakas mo."
Muli kong iniumang sa bibig ni Sam ang isang kutsara ng lugaw na may halong
maliliit na dahon ng gulay. 'Yong madali niya lang malulunok dahil idinadaing niya
ang pananakit ng lalamunan niya.
"I'm f-full," she answered softly and her voice was still hoarse.
According to her doctor, she had some damage to her vocal cords due to her long
intubation that lasted for two years. May ibinigay na rin naman silang gamot at
maibabalik din daw kaagad ito sa ayos.
"Aright, drink this water."
Inalalayan ko siya sa pag-inom ng tubig.
Kahit sa pag-inom ay nahihirapan din siya.
"Just rest for a while. After an hour you'll take your medicine." I helped her lean
on her bed bent slightly upwards.
"C-Can I b-brush my t-teeth?" mahina niyang tanong at halatang nahihirapan siya.
I couldn't help but smile as I stared at her.
" Baby, I can still kiss your lips even ifyou don't brush your teeth."
Kaagad naman siyang sumimangot sa sinabi ko kaya mas lumawak ang pagkakangiti ko.
Atleast, ngayon ay nagre-react na siya sa mga sinasabi ko. Sobrang saya 1<0, hindi
niya lang alam. Hindi ko tuloy napigilan ang sarili kong hagkan siya sa labi.
Inipit niya naman itong mabuti at pinigilang ibuka. We haven't even ever expirience
kissing more than smack and I can't wait to do more of that with her now.
Maraming beses na rin kaming nagtabi sa kama sa pagtulog ngunit hanggang yakap lang
kami dahil malaki ang paggalang ko sa kanya. Bukod doon ay nasanay na talaga kami
mula pa pagkabata namin kaya wala na sa amin ang magtabi sa kama.
There's no malice in us but if others find out, siyempre hindi gano l n ang iisipin
nila. But we don't care what other people say to us.
" M-My taste is b-bitter," sabi niya nang pakawalan ko na ang labi niya.
Ngunit napansin ko ang pamumula ng mga pisngi niya at pilit iniwasan ang aking mga
mata. Sa tuwa ko sa kanya ay hindi ko napigilan ang pisilin ang namumula niyang mga
pisngi.
Marahan lang naman upang hindi siya masaktan.
"Aright, I'll help you."
I get a mug and extra toothbrush with toothpaste on top. I also prepared a glass of
water and helped her with brushing her teeth.
Mabagal pa rin siyang kumilos at tila nahihirapan sa paggalaw kaya inagaw ko na ang
toothbrush niyang hawak.
"Ako na. Just open your mouth," utos ko at sumunod din kaagad siya.
I was the one who brushed her teeth while holding a mug under her chin. Napansin ko
naman ang muli niyang pagtitigsa akin habang abala ako sa pagto-toothbrush ng mga
ngipin niya.
Kung noon ay wala akong pakialam kung anuman ang mga iniisip niya. Ngayon ay
intiresado na ako sa lahat, ultimo sa kaunting kibot lang ng mga labi niya at sa
pagkurap ng mga mata niya.
Siguro ay dala ito ng pangamba sa hindi ko malamangdahilan.
Nang matapos ay iniligpit ko na ang mga ginamit niya at muli siyangtinabihan sa
kama.
"Can I kiss you again?" malambing kong tanongsa kanya at hayan na naman ang
pamumula ng mga pisngi niya at pag-iwas niya ng tingin sa akin.
It didn't take long for her to nod softly, which almost made my heart fall.
I gently held her face and slowly brought my face closer to her...until our lips
finally met. I eagerly claimed her lips at hindi rin naman nagtagal ay naramdaman
ko ang marahan niyang pagtugon at pagtanggap sa akin.
Damn, baby. She had no idea how much she made me happy in these golden moments.

CHAPTER 7: Delavega Family

Hindi magkandatuto sa gagawin ang mga magulang at mga kapatid ni Sam nangsila ay
dumating clito sa hospital.
Sobrang darni nilang dalang pasalubong mula sa U.K. Foods, chocolates, clothes and
other things na hindi pa naman gaanong kailangan ni Sam 'cause she still needs to
rest and eat more nutritious food.
Dalawang linggo na ang nakalipas at ngayon ay maaari na siyang lumabas. But she
still had to undergo therapies such as walking. Her knees are still weak so I
always massage them. Kailangan pa rin niya ng alalay sa paglalakad at kumain ng mga
pagkaing mayayaman sa bitamina.
"Ahm, Dylan."
"Yes, Tita." Napalingon ako kay tita Thelma mula sa pagtutupi ko ng ilang mga
darnit ni Sam na pinaghubaran dahil ngayon ay inihahanda na siya para sa paglabas
ng hospital.
"Can you leave us for a while? We just have something important to talk about, just
the whole family."
Napahinto ako at hindi kaagad nakasagot.
Simula noong dumating sila dito ay napansin ko na ang mga kakaiba nilang kilos.
Hindi ko lang gaanong pinapansin ang naiisip ko dahil nag-uumpisa na akong matakot.
Lumingon ako kay Sam at mas naragdagan ang pangamba ko nang burnalik na naman sa
walang emosyon ang mga mata niya habang nakatitig sa akin.
Pansin ko naman na walang pagsidlan ang saya niya sa tuwing nasa harapan niya ang
pamilya niya at kinakausap siya, na sa tuwing ako naman ang kaharap niya ay hindi
ko nakikita ang mga ngiting 'yon.
"Y-Yes, Tita. S-Sige PO."
I just put Sam's folded clothes in a paper bag.
I quietly walked out of the room and let the whole family be alone for a few hours.
Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa makalabas ako ng hospital, na kauna-
unahang beses na nangyari sa 100b ng apat na taong pananatili ko sa gusaling ito.
Ngunit bakit parang hindi ako masaya ngayong nakalabas na ako? Hindi ako nasasabik
na harapin muli ang buhay dito sa labas dahil pakiramdam ko ay may mawawala sa akin
sa oras na mangyari 'yon.
I found myself in a Park. Paulit-ulit akong huminga ng malalim dahil sa paninikip
ng dibdib 1<0. I feel like they will take Sam away from me if my suspicions are
correct.
What can I do if her family decides? At paano kung pagkatapos ng lahat ng sakit na
ibinigay ko kay Sam ay pumayag na siya sa kagustuhan ng mga magulang niya?
Mapipigilan ko ba sila? May karapatan ba ako?
Sa tingin ko ay wala. I hurt Sam for a long time and I have no right to stop her
from leaving me.
A few more moments passed before I decided to go back inside the hospital. Inabutan
ko na sa labas ng silid ang nakababatang kapatid ni Sam na babae. Dalawangtaon lang
ang itinanda ni Sam sa kanya at ngayon ay dalagang-dalaga na rin siya.
"Thea," I called her attention as she was busy on her phone while sitting in the
long chair.
Saglit lang siyang lumingon sa akin at mabilis ding ibinalik ang patingin niya sa
phone niya.
"Hmnn...what?" she asked without looking at me.
"Are they done talking?"
"l don't think so."
Napahinga na lang ako ng malalim. Looks like I won't get a good answer from her in
case ask her. I just sat next to her and chose to wait.
"Alam mo ba kung ano ang kulang sa kapatid
I turned to Thea at her sudden question. She still stays focused on her phone.
"What do you mean?"
"Love for herself. That's what she lacks."
Hindi ako nakaimik sa isinagot niya dahil sa tingin ko ay tama siya. Ibinuhos ni
Sam sa akin ang lahat ng pagmamahal at wala man lanng itinira para sa sarili niya.
Lumipas ang ilang minuto bago bumukas ang pinto ngsilid ni Sam at lumabas ang mga
magulangniya.
Kaagad akong napatayo nang makita kong itinutulak na ng isang Nurse ang wheelchair
na kinauupuan ni Sam at inilalabas na rin ngsilid. Napansin ko ang makahulugang
pagtingin sa akin ni tita Thelma.
"Let me." Mabilis akong lumapit sa Nurse at inagaw ang wheelchair sa kanya.
"Sige PO, Sir." Magalang din naman niya itong ipinasa sa akin.
I noticed Sam looking up and staring at me. I lowered my face to hers and whispered
in her ear, "Are you okay?"
Mahina naman siyang turnango ngunit hindi nagsalita. I gently kissed her cheek
before I straightened up and started pushing her wheelchair into the hallway.
Kaninang urnaga ay inasikaso ko ang hospital bills niya ngunit kaagad akong
pinigilan ni tita Thelma at siya na ang nagbayad ng lahat. Kahit ipinilit ko ang
pambayad ko na matagal ko nang ipinahanda kay Dad ay wala rin akong nagawa kundi
ang hayaan siya.
Nakalabas kami ng hospital nang walang sinuman ang urniimik kaya naman hindi na ako
halos mapakali at turnatambol ng malakas ang dibdib ko.
I carried Sam into their car. Hindi sana ako sasakay 'cause I felt like I didn't
belong to their family but Sam motioned to me and tapped the seat next to her.
Kaagad akong napangiti at nakahinga ng maluwag.
I quickly went inside and sat down next to her. Niyakap niya ang braso ko at
sumandal siya sa balikat ko na hindi ko inaasahang gagawin niya. Halos maglulukso
sa tuwa ang puso ko sa mga sandaling ito. Masuyo kong hinalikan ang ulo niya.
Burniyahe kami nang wala pa ring kibuan hanggang sa makarating kami sa condo
building namin. I suddenly missed my unit that I hadn't seen in almost four years.
Baka akalain niya ay inabandona ko na siya nangwala man lang paalam.
I also missed the moments we had there with Sam that hopefully, we'll get back to
again, now that she has all my attention.
" Dylan?" tawag-pansin ulit sa akin ni tita Thelma habang ibinababa ko na si Sam sa
kama niya.
Kasalukuyan na kami ngayong naririto sa unit niya na nasa tapat langdin naman ng
unit 1<0.
"Yes, tita." My chest started throbbing again and I couldn't look back at them.
Inayos ko na lang ang pagkakahiga ni Sam at kinumutan siya. Siya naman ay palagi
lang nakatitig sa akin.
"We're going to stay here in the country for a week, after that we'll also have to
go back to the U.K. So, please...hayaan mo munang makasama namin si Sam sa 100b ng
isang buong lingo, nang kami lang."
Sa sinabi niyang iyon ay doon na ako mabilis napalingon sa kanila.
"You mean, tita, Sam will be left here?" Ngayon pa lang ay parang gusto ko nang
magbunyi dahil sa walang kapantay na kaligayahang nararamdaman ko.
"If that's her decision," she replied sadly as she turned to Sam.
Baby?"
Sam turned to me and smiled so I couldn't stop myself from hugging her tightly. I
cried with great happiness. I thought she was going to leave me after all I had
done to her.
Thanks God! Ang akala ko ay mawawala na siya sa akin.
Sobrang pagkainip ang naramdaman ko sa 100b ng isang linggo. Para bang gusto ko na
lang hilahin ang araw nang matapos na. 00 nga at nariyan lang naman siya sa katabi
kong unit ngunit hindi ko naman siya nakikita at naaalagaan.
Damn! I miss her so much!
While I was waiting for Sam's family to leave, I decided to go to Delavega's office
for a while. Dominic also called me and said I needed to go there right now.
I also wanna ask Dad to give me a few more months before I finally return to the
company. Kailangan ko munang ibigay kay Sam ang buo kong atensyon at pag-aalaga
lalo't hindi pa siya gaanong magaling sa ngayon.
Gusto ko munang makabawi sa lahat ng pagkukulang ko sa kanya. After that, I also
had to go back to work to plan for our future. I can't always rely on Dad and my
siblings.
Dad took care of all my hospital expenses for almost four years at hindi pwedeng
gano'n pa rin ang gagawin ko ngayong magaling na ako.
Pagpasok ko sa 100b ng gusali kung saan opisina ng mga Delavega ay magalang akong
binati ng lahat ng mga empleyadong naririto.
"Good morning, Sir Dylan."
"Good morning PO, Sir."
"Sir, naghihintay na po sila Sir Dominic at ang iba pa sa itaas."
Napakunot ang noo ko dahil bihira lang naman ako magtungo dito noon at hindi rin
ako nagpapakilala ng sarili ko.
Tinanguan ko na langsilang lahat at bahagyang nginitian bago ako pumasok ng
elevator. Umakyat ako hanggang sa third floor bago muling lumabas.
Binuksan ko ang pinto ng isang malawak na opisina at sumalubong pa rin sa akin ang
maraming mga empleyado at nagsibati sa akin. Isa-isa ko na lang din silangtinanguan
habang patuloy ako sa paglalakad sa hallway.
"Good morning, Sir. Si Sir Dominic po ba?" nakangiting tanong sa akin ng isang
magandang babaeng sa tingin ko ay sekretarya ni Dominic.
"Yeah. Is he there?"
"Yes, Sir." She immediately went to the door

9/1 5
and opened it for me. Mukhang alam na talaga nila ang pagdating ko.
Bumungad naman kaagad sa akin sa pinto ang kapatid kongsi Dominic.
"Hey, welcome back, bro! Pasalubong
1<0?" Nakipag-embrace at tapik ako sa likod niya.
"Ano namang palagay mo sa akin, nag-out of the country?" biro ko naman sa kanya na
tinawanan lang niya.
Napalinga ako sa buong opisina.
"Ang ganda ng office mo ah."
"Yeah, nagtulong kami ni Alliyah sa pag-a-arrange ng mga designs," he replied as
his eyes filled with radiance.
"I'm so happy for you, bro," I said and tapped him on the shoulder again.
"Thanks. We too, we're glad nakalabas ka na at nakabalik ka na."
Napakamot ako sa ulo ko.
"Baka matagalan pa akong makabalik sa trabaho. Nariyan ba si Dad?"
"Why? Dad said you're not going to work as a manager anymore. Dito ka na rin sa
office, kasama naming lahat and we'll work together to run the whole company. We
need you here?"
Turnango-tango na lang ako sa sin abi niya.
I don't have to protest anymore. Maayos na ang relasyon namin sa ngayon at gano'n
din ni Dad kaya siguro ay ito na rin ang oras para makasama ko sila at
makipagkasundo sa pamamalakad ng kumpanya. The war between us all is over.
"Nasaan nga pala sila?"
"In the conference room. C'mon. Kanina ka pa rin nila hinihintay." Siya na ang
nagbukas ng pinto ng office niya at naunang lumabas. I immediately followed him and
went to the conference room.
Napansin kong maraming bitbit na pagkain ang mga empleyado dito. Ano kaya ang
meron?
"Good morning PO, Sir."
"Hello po ulit, Sir."
"Kain po tayo, Sir."
"Mukhang inunahan niyo pa kami, ah," Dominic told them obviously just joking.
"Ay, sorry PO, Sir."
"Marami pa po doon, Sir."
" Mamaya, sisingilin ko kayo d'yan."
"Sir, huwag naman PO. Gutom lang."
Nagkanya-kanyang hagikgikan ang mga babae habang lumalantak na ng mga pagkain sa
kani-kanilang mga cubicle.
Binuksan ni Dominic ang pinto ng conference room kasabay n ang pagsabog ng mga
confetti, balloons at maging mga alak sa buong silid.
"Welcome back!!!!! Whooaaaa!!!!"
Napanganga ako sa bonggang salubong nila sa akin and oh, the whole Delavega Family
is complete here.
" Kuya Dylan!"
Napalingon naman ako kay Nikay na nagmamadaling maglakad palapit sa akin habang may
hawak na balloon at may suot na pangbatang pink headband.
Na-miss ko itong baby kong ito. Siya ang pinaka-baby ko sa lahat ng mga pinsan ko
dahil siya lang din naman kasi ang nag-iisang babae sa aming magpipinsan. Ngunit
napahinto ako nang mapansin kong malaki angtiyan niya at tumaba rin siya.
"Sweetheart." Ibinuka ko ang mga braso ko para sa kanya at sinalo ko ang pagyakap
niya sa akin.
She rarely visited the hospital and the last time was when she said that she and
her boyfriend Liam were getting married. But I wasn't able to attend 'cause I
couldn't leave Sam.
"l miss you, Kuya. Sorry, minsan lang ako nakadalaw sa hospital. Nahihirapan na
kasi akong kumilos dahil dito." She showed me her big belly.
" It's okay. Alagaan mo 'yan para malusog kapag lumabas." I messed up her hair. She
took off her pink headband and put it on me.
"Siyempre, ninong ka."
"Oh, sure."
"Welcome back, dude! Did you miss me? Kiss mo rin ako, oh." Sumalubong sa akin si
Charlie na nagkakandahaba ang nguso ngunit may buhat namangsanggol.
"Is that really your child? Parang hindi mo naman kayang gumawa niyan," biro ko
kahit obvious naman na sa kanya ang bata dahil iisa sila ng mukha.
"Aba't hinahamon yata ako nito eh.
Pangalawa na ito, boy and the third one is already processing. Ikaw wala pa kahit
isang punla," he replied proudly to me, which made me gasp.
"P-Pangatlo?" hindi makapaniwala ko namangtanongsa kanya. Parang kailan lang naman,
wala akong nababalitaang anak niya.
Isang simple ngunit magandang babae ang lumapit sa kanya na hindi naman buntis.
"Anong pangatlo? Hindi pa ako buntis, Charlie? Baka sa iba mo 'yon ginawa!"
Suddenly, everyone laughed out loud.
"You're now dead, boy!" sigaw naman ni Nick na lumapit na rin sa amin at tinapik
ako sa balikat. "Welcome back." Nakipag-fist bump siya sa akin.
"Thanks, bro."
"l said processing, baby. Ginagawa pa lang
natin. Huwag ka na kasing sumabat," bulong ni Charlie sa Misis niya na narinig pa
rin naman naming lahat.
He scratched his head as he pulled his wife away.
Sinalubong na rin ako ng ilan. Narito rin sila dad at ang iba ko pang mga kapatid.
Ang mga tito at tita 1<0.
"Hello, cutie!" Nilapitan ko si Rick na may buhat din na baby dahil nga magiliw ako
sa mga baby.
"Mag-alcohol ka muna, abah. Madadapuan ng germs ang anak 1<0." Halos mapatirik
naman ang mata ko sa kadamutan nitong si Rick at ayaw talagang ipahawak sa akin ang
baby niya.
"Para hiram lang." Natatawa na lamang ako sa kanya.
" Pagpasensyahan mo na, ganyan talaga 'yan. Kahit nga sa akin, eh ayaw ipahawak. By
the way, I'm Cail. The Mrs Rick Delavega." A beautiful woman next to him introduced
herself to me.
"Hi, nice to meet you. Ikaw pala ang misis. Okay lang, gagawa na nga lang din ako
ng sa akin." Nakipagkamay ako sa kanya ngunit kaagad natapik ni Rick ang kamay ko
kaya mabilis ko na ring binitawan ang kamay ng Misis niya.
Sabay na lang kaming natawa ni Cail. Talaga naman, 00.
"Hellow, Ninong!" I looked behind me and my eyes widened when I saw another very
cute baby!
"Whoaa! Is this it?!"
Tumango si Alliyah at kaagad kong kinuha ang baby nila ni Dominic. Ang sabi ko kasi
ay hindi maaaring hindi ako ang ninong ng kanilang mga anak.
"You're a big girl now, parang kailan lang." Kaagad namang napapalakpak si baby
Acell habang nakatitig sa akin.
"Ninong 'yan, anak," Alliyah said as she wiped baby Acell ls cheek with a lot of
icing cake.
"Yeah, Ninong's here. Pero wala pang pera si ninong ngayon. Tawad muna. Ang cute
naman talaga ng baby naming ito. Kamukha ka ni ninong."
" Mukha mo. Gumawa ka rin ng sarili mong kamukha. Sa Daddy 'yan mukha eh." Bigla
namang sumingit si Dominic na may bitbit na plato na puno ng chickenballs.
"Kumain ka muna, Dylan," alok ni Alliyah na kaagad nagtungo sa mahabang table na
puno ng pagkain.
"Lan, shot! Tagal mong nawala!"
Napalingon ako sa sumigaw mula sa dulong bahagi ng mesa at natanaw ko naman doon si
Claude, ang bunsong kapatid ni Charlie.
Others are also there and having fun. There's wine and food in front of them.
"Hey!" I smiled and nodded at them.
I feel so good right now dahil nagkasama-sama ang buong pamilya. At bihira lang
mangyari ang ganito sa amin.
Readers also enjoyed:
H is Redemption
0 3.6M Read
TAGS dark sex forced second chance
CHAPTER 8: Adorable
After a week, finally!
"Just take care of my daughter Sam, Dylan. Kapag nalaman kong may nangyari na
namang hindi maganda sa kanya, I won't hesitate to bring her back to the UK. And
you'll never see her again," mahigpit na habilin sa akin ni tita
Thelma. There was an authority in her voice and in the way she looked at me.
Kasalukuyan na kami ngayong naririto sa labas ng condo building at naghahanda na
sila para sa pag-alis. Ngayon na ang araw nang pagbalik nila sa ibang bansa.
"Makakaasa po kayo, tita. Huwag po kayong mag-aalala, hinding-hindi ko po siya
pababayaan." Yumuko ako sa kanilang harapan bilang paggalang.
Si tito Samuel naman ay maaliwalas ang mukha habang nakatitig sa akin.
"You should. Goodbye, honey. Be careful here and don't ever forget what we talked
about. You promised me." She kissed Sam's head and hugged her for a moment.
Sam is currently sitting in her wheelchair 'cause her knees are still weak.
"Yes, Mom. Be careful," Sam answered
weakly.
Bigla tuloy akong na-confuse kung ano ang mga pinag-usapan nila na mukhang
importante.
"Okay lang kami, Anak. Ikaw ang mag-iingat dito." Saglit akong tinapunan ng
makahulugang tingin ni tita Thelma bago siya pumasok sa 100b ng sasakyan.
Ang ibang mga kapatid ni Sam ay nauna nang pumasok sa 100b at kumaway na lamang sa
amin.
Matapos naman isara ni tito Samuel ang pinto ng sasakyan ay lumapit siya sa amin ni
Sam.
"l wanna thank you, Dylan, 'cause you took care of our daughter for two years and
you didn 't give up until she woke up. Nahihiya ako sa iyo sa inasal ng tita Thelma
mo dahil kung sino pa kaming pamilya ng anak ko ay kami pa ang unang nawalan ng
pag-asa noon na mabubuhay pa ang anak namin. So I hope you'll forgive her. Please,
understand her as a mother. "
I was overwhelmed by Uncle Samuel's statement to me with mixed guilty 'cause of
what I had done to their daughter.
"Wala pong problema, tito. Alam ko pong malaki ang naging pagkukulang ko sa anak
niyo at nangangako po ako sa inyo ngayon na hinding-hindi na po mauulit ang lahat
ng iyon." 'I I'll look forward to that. Paalam na muna. Just call me if there's any
problem or if you
need anything. Tatawagdin kami palagi upang makumusta ang kalagayan dito ni Sam."
"Thank you very much, Tito. Be careful." We hugged for a moment and patted each
other's backs.
"Ingat, Dad." He also hugged Sam and kissed her forehead.
"Be careful too, honey. I love you."
"l love you too, Dad."
Naluluhangtumalikod na si tito Samuel at pumasok sa kotse. Kumaway na lamang kami
sa kanila habang nagsisimula nang umandar ang sasakyan.
"Pasok na tayo?" pag-aya ko na kay Sam.
"W-Wait."
Napahinto naman ako sa pagpigil niya at yumukod sa harapan niya.
"Why? Do you want to do something?" I asked her softly.
I stared at her beautiful face na ngayon ay maaliwalas na at malaki-laki na rin ang
ipinagbago sa 100b lang ng isang linggo naming hindi pagkikita.
"l miss you," wala sa sarili kong nabigkas habang nakatitig sa kanya.
llang sandali naman siyang napatitig sa akin bago ngumiti.
"1 miss you too."
Saglit akong napatitig sa kanya at para bang hanggang sa mga sandaling ito ay
nananaginip pa rin ako.
" Really? You missed me?"
"Hmnn." Tumango naman siya kaya napayakap na ako sa kanya ng mahigpit.
There's no place for the happiness I feel in these moments. Sa wakas ay masosolo ko
na rin siya at walang sinuman ang pwedeng humadlang sa amingdalawa.
"A-Aray. Ang h-higpit mong yumakap," dinig kong daing niya kaya mabilis naman akong
napakalas sa kanya. Ngunit nandoon naman ang ngiti sa mga labi niya.
"I'm s-sorry, baby. Are you hurt? Where?" I couldn't help but worry but her smile
widened even more.
"No. No. Ahm...g-gusto ko sanang mamasyal.
Pwede ba? If it's okay with you but if not--"
"No. No. No. No. That's fine with me, baby. I know, we were both locked up for a
few years in the hospital and a week in your unit. You also need to get some fresh
air out here. But maybe not here in the city," kaagad kong putol sa kanya ngunit
kaagad din akong napahinto.
An idea suddenly entered my mind.
"W-Wait, baby. I have an idea. What if we get out of the city? Let's go on vacation
again in any
I
province. Yong malapit sa dagat para mas mapadali ang paggaling mo at paglalakad.
Doon mas sariwa ang hangin. What do you think?"
Nakita ko naman ang pagningning ng mga mata niya kaya mas natuwa ako.
"T-That's good. I like it. W-Which province are we going to? Parang nalibot na yata
natin ang buong Pilipinas eh."
She's right. Noon sa tuwing gusto kong lumayo pansamantala sa pamilya ko at
pansamantalang paglimot kay Alliyah ay ganito ang palagi naming ginagawa, ang
gumala kung saan-saan.
But it's different now. We would leave the city not to forget things, but to start
over with new memories that we were just the two of us.
"Hmnn...l think we haven't been to Puerto Galera yet. Doon na lang What do you
think?" What I wanted was a quiet and private place.
She smiled and nodded.
"Sige. Kahit saan, okay lang sa akin. A-AS long as you're w-with me." Yumuko ang
ulo niya sa huli niyang sinabi at hindi nakaligtas sa paningin ko ang pamumula ng
mga pisngi niya.
Simula noong mga bata pa lang kami ay magkasama na kami ngunit bakit parang ngayon
ko lang napansin ang ganitong ugali niya.
"Why so cute, baby?" Marahan kong pinisil ang magkabila niyang pisngi ngunit dahil
sa ginawa ko ay mas lalo lamang siyang nagpakayuko-yuko.
"Let go of me," she commanded softly as she averted my eyes.
Hindi ko naman mapigilan ang matawa. Turnayo na ako bago pa siya tuluyang mailang
sa akin.
"Come on. Let's go inside so we can get our things ready to take on vacation. I'm
so excited, baby."
"Me too," she replied with a smile, so I immediately pushed her wheelchair into the
building.
The day wasn't over and we immediately traveled to Puerto Galera.
We just chose the quiet and private resort. We'll stay here for a few months or
until we get tired and until Sam finally gets stronger.
Gabi na nang kami ay makarating sa napili naming resort kaya pareho kaming napagod
sa biyahe. Sam chose to commute even though we could borrow a private plane from
Dad.
Mas gusto daw niyang i-enjoy ang kapaligiran at mapagmasdang mabuti ang mga
nadadaanan namin. Ang mga matataas na punongkahoy, ang karagatan, ang lumanghap ng
sariwang hangin. Ang makasakay sa malaking barko.
This was the first time we boarded a large ship and traveled a few hours in the
middle of the ocean. The two of us took pictures at many angles and corners of the
whole ship at halos mapuno na namin ang aming mga phone.
Nahuli ko rin siyang pa-simpleng kinukuhanan ako ng larawan at nang makita ko ang
phone niya ay puno ng stolen shot ko ang gallery niya. Tsk. Mabuti na lang at pogi
ako.
"Tired?" tanong ko sa kanya habang buhat ko siya patungo sa malapad na kama.
Maingat ko siyang inihiga sa gitna. Umangat naman siya at sumandal sa headboard ng
kama.
"Medyo. Okay lang, nag-enjoy naman ako." Lumarawan ang ngiti sa mga labi niya kahit
halatang napagod siya at namumungay na ang mga mata.
"Are you hungry? Pwede akong magpa-deliver," tanong ko habang ipin apasok ko ang
dalawang traveling bag namin na binuhat ng mga crew dito sa resort.
" Busog na busog pa nga ako eh. Ang darni-dami na nating kinain kanina." Sumimangot
siya habang humihimas sa kanyang tiyan.
I put our belongings in a corner of this
private cottage. Sa harap nitong kama ay may tinted glass wall at mula rito sa 100b
ay natatanaw namin ang madilim nang karagatan.
Naupo ako sa paanan niya at sinimulang hubarin ang suot niyang white sneaker m
aging ang medyas niya.
" Kanina pa 'yon alas kwatro ng hapon."
"Bukas na lang ako. Ikaw na lang ang kumain." She pouted like a cute duck.
Sa gigil ko ay mabilis akong lumapit sa kanya at hinalikan siya sa labi. Napansin
ko naman ang paninigas niya and was obviously surprised at what I did.
But instead of stopping, I kissed her even harder. I miss her lips. I missed her so
much in the week we weren't together.
"Hmmnn...w-wait lang." She gently pushed me and avoided my lips.
"Why?" I whispered on her face as I put a few strands of her hair in her ear and my
other hand rested on her other side. So, I cornered her and she couldn't get away
from me.
"Ahm...k-kasi...h-hindi pa ako nagto-toothbrush," she answered softly and couldn't
look at me.
Pinigilan ko ang matawa.
There she is again. Lagi na lang niyang pinoproblema ang pagto-toothbrush kahit
noon
pa man. Samantalang, hindi naman siya bad breathe. Ang bango-bango nga ng hininga
niya.
She has white and clean teeth.
" Baby, you don't have to brush your teeth six times a day. Baka naman magnipis na
'yang mga ngipin mo. Mas lalo kang mawawalan ng ipin. Paano mo pa makakagat ang
labi 1<0?"
"Hmnn!" She suddenly slapped my arm which made me laugh but I didn't move away from
her.
She blushed even more and glared at me.
"Mabango naman kasi ang hininga mo at saka, mawawalan ng bisa ang laway mo kapag
paulit-ulit mo 'yang gagawin."
Napalingon naman siya sa akin habang may nangungunot na noo kaya naman halos
tumamang muli ang mga labi niya sa akin.
"A-Anong bisa?"
" Bisa. Do you know your saliva is like rabies that makes me lose my sanity and
drive me f*****g crazy," I replied while staring intently into her eyes.
Napatitig naman siya sa akin at sa huli ay biglang ngumitl.
"Ah, gano'n pala 'yon."
"Aha?" Ako naman ngayon ang palihim na napakunot dahil nakikita ko sa kanya na
parang
may kapilyahang iniisip.
"Hmnn...So, aso ka na pala ngayon?"
Ako naman ang napanganga sa sinabi niya. Napansin ko ang pagpipigil niyang matawa
ng malakas.
"So, what if I bite you now? What will happen to you?" she asked me with a smile.
Napangisi din naman ako.
"And where are you going to bite me? Which part of my body?"
Siya naman ngayon ang natigilan at napalunok.
"Aah, h-hindi na pala. I-Inaantok na pala ako." Tinangka niyang hilahin ang kumot
ngunit kaagad ko itong inihagis sa paanan niya. "Dylan!"
" No, answer me first."
"S-Sumakit 'yong lalamunin ko," bigla naman niyang daing habang nakahawak sa leeg
niya kaya't natigil ang panunukso ko sa kanya. "Huwag ka kasing sumigaw. I'm
sorry."
Mabilis kong kinuha ang bote ng tubig na nabili namin kanina sa biyahe sa 100b ng
bag niya. Ngunit sa pagharap kong muli sa kanya ay nakabalot na ang katawan niya sa
kumot, maging ulo niya.
"Samantha!" mariin kong tawag sa kanya.
"Issa Prank!" I heard her soft laugh from inside the blanket.
"Naisahan mo 'ko do'n, ah."
I just shook my head as I placed the bottle of water on the bedside table.
I turned off the light and took off all my clothes. Tanging lampshade na lamang ang
naging tanglaw namin dito sa 100b.
I just took a half bath for a few minutes to freshen up before I lay down next to
her.
Naabutan ko siyang mahimbing nang natutulog at hindi na nakatakip sa mukha niya ang
kumot. I kissed her forehead before I hugged her.
"Hmmnn...D-Dylan..." Tila naalimpungatan naman siya. Humarap siya sa akin at
isinakop ako sa kumot niya bago siya yumakap sa akin.
Napangiti ako at muli siyang hinalikan sa noo.
"Goodnight, baby."
"N-Night..."
She is so adorable. My adorable woman.
The Demon King's Virg...
Devious_lntentionsXX
"The Devil wants my virginity and for some reason believes that I want hi.

CHAPTER 9: Claim
Samantha's POV
Nagising ako sa mabangong amoy nang nilulutong ulam.
"Good morning." Nakangiting si Dylan ang sumalubongsa akin sa pagmulat ng aking mga
mata. He was carrying a tray full of food. Umuusok pa ang mga ito.
Kaagad na urnaliwalas ang pakiramdam ko at napangiti ako.
"G-Good morning," sagot ko sa napapaos ko pang tinig dala nang pagtulog ko kagabi.
Medyo bumalik naman na ang boses ko hindi katulad noong una akong magising na sobra
ang pamamalat at nananakit ng sobra.
" Kumusta ang naging tulog mo?" tanong niya habang inaayos ang tray sa aking tabi.
"Good ."
"Good lang?"
" Pretty good."
"Because?"
Napahinto ako dahil napansin ko na naman ang pilyo niyang ngiti sa mga labi.
"K-Katabi kita."
Napayuko ako dahil pakiramdam ko ay
sasabog na naman sa sobrang init ang mga pisngi
"Good. Let's eat."
Muli akong napatingala at nakita ko ang malawak niyang pagkakangiti kaya mas lalo
akong nakaramdam ng hiya. Tsk.
He had already started spooning the food on the plate but suddenly, I remembered
something "Ahm...D-Dylan, m-magto-toothbrush muna ako."
"You can just gargle first."
"Ayoko. Magto-toothbrush ako." Hindi kasi ako mapakali kapag hindi ako nakakapag-
toothbrush. Ayokong magkaroon ng bad breath lalo na at palagi niya akong
hinahalikan. "Fine." liling-iling naman siya tumayo ngunit nakangiti pa rin naman.
Kinuha niya ang lagayan ko ng toothbrush sa travelling bag ko at ang body cares
products ko at inilabas niya na rin.
Siya pa rin ang nag-toohtbrush ng mga ngipin ko habang nakaupo ako clito sa kama.
My knees are still weak and I still can't stand on my own. Sa tingin ko
kapagsinubukan ko ay mabubuwal ako.
Nang matapos ay saka kami sabay na kumain.
Sinubuan niya lang ako sa buong oras at wala akong ginawa kundi ang magpaka-feeling
prinsesa niya. This isn't the first time I've been feeling like a princess in the
long time I've been with him. Inaalagaan niya naman ako kahit papaano noon, hindi
nga lang sobra na katulad ngayon.
Honestly, up until this moment, I still couldn't believe this was happening to us.
Magaling na magaling na siya at ako, hindi ko akalaing magigising pa ako lalo na sa
nalaman kong dalawang taon akong na-coma.
When I woke up, I was like a newborn who knew nothing at all. Para akong sumulpot
bigla sa isang kawalan. Everything is blank and I don't remember anything. Ni ang
mga bagay sa paligid ko ay hindi ko mapangalanan.
didn't know what kind of place I was in and what made me even more depressed was
that couldn't move my body.
Nasilayan ko ang maamong mukha ng isang lalaki sa tabi 1<0. I don't know who he is
and what he does.
Dahil sa wala akong magawa noong mga oras na iyon ay nanatili na lamang ako gising
sa 100b ng mahabang oras.
Pinag-aralan ko ang lahat ng bagay na nakikita ko at kinilalang mabuti ang mukha ng
lalaking kasama ko sa silid na iyon. Hanggangsa
unti-unti nang nagkaroon ng mga malalabong eksena, malalabong mukha at kung ano-ano
pang mga bagay sa isipan ko na siyang nagpagising sa diwa ko.
May mga imahe ng mga batang pumasok sa isipan ko habang nakatitig ako sa lalaking
nasa tabi ko. Hanggang sa unti-unti na siyang lumaki at doon ko rin naririnig ang
bawat pagtawag sa kanya ng isang babae. "Dylan!"
Dylan, si Dylan ang lalaking kasama ko noong mga sandaling iyon. Hanggang sa naging
malinaw na sa akin ang lahat.
The last thing I remember before I fell asleep on the medicine the Doctors injected
into me was to save Dylan's life through a bone marrow transplant. At noong makita
ko siya noong sandaling iyon ay alam kong nakaligtas siya, magaling na siya at
nagtagumpay ang pagpapasa ko sa kanya ng stem cell.
Nanibago ako noong una dahil nasilayan ko siyang malago at mahaba na ang buhok,
gano'n din ang mga bigote niya na tila matagal nang hindi nakakatikim ng ahit.
Maayos at malinis kasi siya sa katawan.
Hindi niya hinahayaang humaba ang buhok niya at ang mga bigote niya. Maging ang
itinatago nga niya sa katawan niya ay hindi nakakaligtas sa blade niya, pwera na
lang ang sa kili-kili niya. Mayroon siyang itim na itim at malalagong buhok
sa kili-kili.
Ngunit ngayong nakalabas na kami ng hospital ay bumalik na siyang muli sa dating
maayos at malinis. Napaka-blooming pa niya at animo ly hindi nanggaling sa 100b ng
hospital sa mahabangpanahon.
"There you are again sa mga titig mo sa akin. Malapit na talaga akong matunaw sa
ginagawa mong 'yan."
Nagising ako mula sa pagmumuni-muni nang bigla siyang magsalita sa aking harapan.
Hindi ko rin napansin na ubos na pala ang pagkain namin.
"Alam ko namang gwapo ako pero huwag mo naman ipahalata na patay na patay ka talaga
sa akin."
My eyes widened at what he said. Patay na patay?
He smiled and quickly kissed me on my lips. Sinamaan ko naman siya ngtingin. Amoy
ulam pa nga lyong bibig ko eh.
"Ako nga pala 'yong patay na patay," kaagad niyang bawi kasabay nang pagpisil niya
sa pisngi.
I still have many questions that are troubling my mind. I wanted to know a lot
about what happened while I was in a coma state.
But this is not yet the right time. Sa ngayon ay gusto ko munang namnamin ang mga
matatamis na sandaling ito na ipinararamdam niya sa akin, kahit sa tingin ko ay
nakukunsensiya lang siya dahil sa nangyari sa akin.
Dylan's POV
"Okay, one...two...three...Just make it slow. You don't have to hurry," I said to
Sam as I helped her walk here on the sand.
Nakaakbay ang isa niyang braso sa balikat ko habang hawak ko naman ng mahigpit ang
baywang niya upang hindi siya mabuwal sa paglalakad.
Halos buhat ko na rin siya dahil napakagaan lang naman niya. Hindi pa rin
burnabalik ang dati niyang kalusugan. Ako naman ay sadyang nagpapalakas kaagad para
sa kanya.
Magtutungo kami sa tabi ng dagat. Malakl ang maitutulong nito sa kanya lalo na r t
papasikat pa lang araw sa silangan.
"A-Ang layo pa eh. N-Nangangatog 'yong mga tuhod ko eh."
" Baby, akala mo lang malayo. We're so close. Mabagal ka lang talaga maglakad. Sige
na, kaya mo 'yan."
"D-Doon na tayo sa gilid. Mas pantay doon ang buhangin. Lumulubog ang paa ko dito
eh."
Napahinto naman ako at napaisip sa sinabi niya. Yeah, right? Kaya siguro
nahihirapan siyang
maglakad.
Naku naman. Angtanga ko talaga.
Napakamot na lang ako sa ulo ko.
I picked her up and carried her to the edge of the sea. Banayad lang ang hampas ng
alon at medyo matigas na nga ang buhangin dito sa gilid ng dagat dahil sa nababasa
ang mga ito ng tubig.
"Kaya mo na dito?"
"Siguro."
Muli ko siyang ibinaba at inalalayan sa paglalakad.
We only took about thirty minutes to walk so that she wouldn't get too tired. Then,
we sat on the side and let the lower part of our body get wet with seawater.
Inilabas naman niya ang phone niya mula sa bulsa ng short niya at kumuhang muli ng
iba lt ibang larawan ng mga bagay dito sa dagat.
"Smile," nakangiti niyang sabi nang itutok niya sa akin ang phone niya.
Mabilis ko naman siyang kinabig upang dalawa kaming makuhanan niya.
"Are you going to be a photographer someday?" I asked her.
Lately, I've noticed that she always takes pictures around and even with me, which
she didn't do before.
"Hmmn...malay natin," she replied with a
smile.
"Ang ganda namang photographer nito."
" Ngayon mo lang napansin?"
"Dati ka ng maganda. Needless to say."
Hindi naman siya sumagot at muling pinagtuunan ang pagkuha ng mga larawan.
"Gusto kong mag-swim. Parang ang sarap ng tubig eh," sabi niya habang ibinababa
niya sa tuyong buhanginan sa aming likuran ang phone niya.
"Kaya mo na ba? Pwede naman."
"Kaya ko, siguro. Sige na, please." She was about to lift her blouse.
I immediately looked around to make sure no one else was in this place. Mayroong
iilan lang at nasa malayo naman.
I helped her take off her blouse. Hindi naman na bago sa akin ang makita ang
katawan niya dahil maraming beses na kaming nag-beach. Bukod doon ay ako rin ang
naglilinis sa katawan niya at nagpapalit ng mga suot niya noong nasa hospital pa
kami at comatose siya.
I have seen every corner of her body.
"Don't take offyour shorts. Cotton naman
'yan."
"Bakit?" Kunot-noo siyang bumaling sa akin. "Anong bakit? Huwag ka nang magtanong.
May mga tao sa paligid."

9/1 5
" Dati naman, okay lang sa iyo."
I was stopped for a moment by her answer.
" N-Not anymore."
"Sige. Tara na?"
Nakangiti na ulit siyang bumalingsa akin kaya tumayo na ako at binuhat siya patungo
sa tubig.
00, dati ay wala talaga akong pakialam. At sa sinabi niya ay para na naman akong
sinampal ng katotohanan na dati ay sarili ko lang at ang nararamdaman ko ang
iniisip ko noon.
Hindi ko nga alam kung naniniwala ba siya sa akin ngayon, na totoo ang lahat nang
ipinapakita ko sa kaniya kahit nakikita ko naman ang mga ngiti niya.
Kabaligtaran kasi niyon ang nakikita ko sa mga mata niya. At hindi ako tanga para
hindi ko mapansin ang mga ginagawa niya.
Bumubuo siya ng memories naming dalawa...
..at kinatatakutan ko ang plano niyang gawin pagdating ng bukas.
"Baby, C'mon. Let's go home. Mataas na ang araw. Mahapdi na sa balat."
"Sandali na lang," she replied as she continued to play with the water around us.
Naririto na kami sa gilid ng dagat at
nakaupo. Ang tubig ay urnabot lang sa hanggang dibdib naming dalawa. Nasa likuran
niya ako at yakap ko siya.
Ikinukubli ko sa init ng araw ang balat niya dahil tumitindi na ang init ng araw
ngunit ayaw niya pa ring umalis at gusto pa niyang magbabad ng matagal sa tubig.
"Hindi ka ba nagugutom?" I whispered on her cheek as I kissed her.
"Bakit? Nagugutom ka na ba?"
"Okay lang magutom ako pero ikaw ang hindi pwede at saka may iinumin ka pang gamot.
Hindi ka pwedeng malipasan." I think we've been soaked in this water for three
hours.
"Sige na nga." Humawak na siya sa akin at ikinawit ang isa niyang braso sa leeg ko.
"Let's just continue bathing this afternoon when the sun is not up."
Turnango naman siya habang binubuhat ko na siya.
Burnalik na kami sa cottage na nasa malapit lang naman. May mga cottage din sa
paligid ngunit iilan lang at malalayo ang mga agwat.
Pagpasok namin sa 100b ay sa banyo ko na siya idiniretso at inihiga sa bathtub.
"Tulungan na kita?" alok ko sa kanya na kaagad niya rin namang tinanguan.
Walang alinlangan niyang tinanggal ang suot niyang bra sa harapan ko at hirap
naman niyang isinunod ang suot niyang short kaya napalapit na ako sa kaniya.
I stood behind her and held her waist. I lifted her up so she could take off her
shorts but I was stunned when she included her panties.
Shit.
Nakita ko na rin naman 'yan sa buong panahon namin sa hospital ngunit hindi ko
maatim na gawan siya ng hindi maganda o samantalahin ang pagkakataong wala siyang
malay. Hindi ako ganong lalaki lalo na sa sitwasyon niyang halos ikamatay ko na.
Ngunit ngayon ay ibang usapan na, she's wide awake and we both know each other that
we have an intimate relationship. And now that I can see her full nakedness, I
can't help but be able to turn on her.
Dati-rati naman noong nasa iba pa ang pagtingin ko ay hindi ako nakakaramdam ng
ganito sa kanya.
Nangtuluyan na niyang mahubad ang suot niyang short at panty ay kaagad ko na rin
siyang ibinaba sa tub. Binuksan ko muna ang shower sa itaas sa mahinang pagtulo
ngtubig sa katawan niya bago ko kinuha sa countertop ang showergel niyang palagi
niyang ginagamit at ang body scrubber net.
I applied shower gel to her shoulder and
then started using the brush.
"Okay lang ba sa iyo ang diin? You might be hurt." The scrubber net is a bit sharp
and I'm worried that it might scratch her skin.
"Okay lang. Masarap nga eh."
"Aright." I continued scrubbing all over her back and even both of her arms.
Tumingala siya nang kuskusin ko naman ang leeg niya. Tumitig siya sa akin habang
nasa ulunan niya ako at hindi ko napigilang abutin ang mga labi niya at hagkan
sandali.
"Dito ka na," sagot niya na ikinataas ng kilay ko.
"Where?" I stopped scrubbing her neck.
"Here in the tub. Take offyour beach shorts," utos niya na ikinahinto ko.
Hindi ko malaman kung isasama ko ba sa paghubad ang suot kong boxer o hindi.
Alam ko namang nakita na rin niya ito simula noong mga bata pa kami hanggang sa
paglaki namin dahil siya naman ang nag-aalaga lagi sa akin, lalo na noong panahong
palagi akong nalalasingsa bar.
Dati naman ay wala lang ito sa akin dahil pareho na kaming sanay ngunit ngayon,
ewan ko ba kung bakit naiilang na ako. Pakiramdam ko ay bibigay ako kaagad.
"Is it okay with you if--" I hesitantly asked
her.
"Yeah. I've seen that already. What else are you going to hide?" I stared at her
serious but innocent face.
Lihim na lang akong napabuga ng hangin at saka tuluyang hinubad ang suot kong beach
short kasama ang boxer ko.
Napansin ko naman ang pagtitig niya sa jr ko at hindi ko maiwasan ang mailang.
Shit. Ako 'yong lalaki ngunit ako ang nakakaramdam ng ganito. Damn! Para naman
akong bakla nito.
Huminga akong muli ng malalim bago pumasok sa bathtub na kakaunti pa lang ang tubig
at hindi pa nito magawang takpang ang maselan parte niya sa ibaba.
" B-Baby, lakasan na kaya natin itong shower para mapuno kaagad ngtubig itong tub."
"Mamaya na." She immediately stopped me when I tried to stand up.
"Why?" Napakamot ako sa ulo ko.
"Mamaya na lang kapag magbabanlaw na tayo."
"A-A'right." Fuck. Bakit ba parang ako itong nagpa-panic? Tsk.
"Akina 'yan. Ako naman ang magkukuskos sa iyo." She suddenly grabbed the scrubber
net I was holding and applied a few drops of shower gel.
She moved closer to me and reached for my
chest. She started to scrub it but my eyes were already focused on her healthy
breasts exposed in front of me.
Napalunok ako nang makaramdam ako nang pagka-uhaw at panunuyo ng lalamunan ko.
Pakiramdam ko rin ay biglang uminit ang paligid.
Tayong-tayo ang magkabila niyang dibdÏb at buhay na buhay ang pareho niyang n S.
Pakiramdam ko ay inaakit ako ng mga itong hawakan sila at pisilin.
Napakuyom ang mga kamay kong nasa magkabila kong tabi nang magsimula silang
mangatal. Ngunit napansin ko ang tangkang pag-angat ni Sam at pagluhod sa tub
kasunod niyon ang pagdulas ng kamay niya sa balikat ko.
"Baby!" Mabilis kong nahawakan ang magkabila niyang baywang ngunit huli na,
napayakap na siya sa akin at sumubsob ang mukha ko sa leeg niyang kay bango. Damn
it.
I felt the sudden resurrection of my manhood and the lack of air in my chest.
Nanatili siyang nakayakap sa leeg ko habang ang mga braso ko ay dahan-dahan nang
bumabalot sa katawan niya. Nanatiling nakatitig ang mga mata ko sa makinis, maputi
at basa niyang leeg hanggang sa hindi ko na napigilan ang sarili kong hagkan ito at
marahang sipsipin.
Hinintay ko siyang mag-react ngunit paghigpit lang nang pagkakayakap niya sa leeg
ko ang naging tanging sagot niya na siyang mas nagpatindi ng init na nararamdaman
ko sa mga sandalingito.
Damn, Sam. What the f* *k are you doing to me? I may not be able to control myself
anymore and claim you in no time!

CHAPTER 10: Choices/warning!

WARNING: RATED SPG.
Dylan's POV
"Dylan, woi."
Tila nagising ako mula sa mahimbing na pagkakatulog nang maramdaman ko ang pag-ugoy
niya sa braso ko. At ang napakaganda at mainit na eksena sa panaginip ko ay bigla
na lamangnaglaho.
"Natulala ka na d'yan. Hindi pa ako tapos."
"H-Ha?" I shook my head. I looked at my hand holding the scrubber net and at my
body currently still dry.
"Kuskusan mo na ako para ikaw naman ang susunod." Tumuwid ang katawan niya sa
pagkakaupo at bahagyang lumiyad kaya naman mas lalong nanindig ang magkabila niyang
dibdib sa harapan ko.
"A-Aah--" Mas lalo akong nanigas at hindi na alam ang gagawin lalo na nang umusod
siya palapit sa akin.
I avoided looking at her lower body 'cause her thighs were wide open and her feet
were positioned on either side of me.
"Dali na. Nilalamig na ako." She took my
hand holding the scrubber and placed it on top of her breasts.
" Bakit parang nangangatal ang kamay mo? May nararamdaman ka ba? May sakit ka ba?"
Suddenly there was concern in her eyes.
" N-No. Ahm, d-d'yan na lang kaya ako sa back mo." Baka kasi hindi magtagal ay
magkaroon na ako ng stiff neck sa pagpipigil kong hindi gurnalaw at pag-iwas ko ng
tingin sa ibaba niyang bahagi.
"Ha? S-Sige."
I breathed a sigh of relief when she agreed. I quickly moved behind her and sat
down.
"A-Ouch." Ngunit bigla siyang dumaing kasabay nang pagkaipit sa p i ko.
"Shit. S-Sorry, baby. Fuck."
"Why is that so hard?" She suddenly turned to me and stared at me with her
persecuted eyes.
"Aah, 'c-'cause--" I scratched my head and avoided her gaze. "J-Just don't stick to
me." Muli niya akongtinapunan ng makahulugang tingin bago umusod nang ilang dangkal
na layo mula sa akin.
"S-Sam..." Hindi ko malaman kung iniwasan ba niya akong bigla o nagtampo siya sa
sinabi ko.
I grabbed her waist and pulled her back to me again. Tuluyan ko na siyang niyakap
at
hinawakan ang pisngi niya upang iharap sa akin.
Iniwasan niya ang mga mata ko kaya naman hindi ko na napigilan pang angkinin ang
mga labi niya.
At first, she didn't answer but soon she leaned on my chest. One of her arms
wrapped around my neck and she lovingly answered my kisses which ignited the fire
inside my body.
I feel like we are surrounded by flowers all around us and flying butterflies. My
heart was overjoyed at the interaction she and her body had with me.
Seconds later, I just realized that both my palms were already covering both of her
breasts and they were gently massaging them.
"Sam, baby." Nagsisimula na akong kapusin ng hangin at mas nabuhay ang aking p
"Hmmnn..." went even crazier when she answered me with her soft moan as my tongue
explored inside her mouth.
Our tongues curled into each other as my palms warmly caressed her entire body.
Hanggangsa hindi ko na napigilan pang abutin ang maselang parte nang kanyang p
"Hmnn...D-Dylan..."
I felt her thighs open more until one of her feet went up to the ledge of the
bathtub so I had more access to caress her delicate pussy.
Damn, baby. What is she doing? She gives me more freedom to claim her now. Kapag
nagpatuloy siya ay hindi ko na magagawa pang pigilan ang sarili ko.
My lips crawled towards her jaw. Siya naman ay mas turningala pa habang nakapikit
ang mga mata hanggang sa halos nakahiga na siya sa braso ko.
I once again had access to her healthy breasts, na kanina pa ako inaakit na sila ay
tikman. I continued to massage them with my hand until I couldn't even stop myself
from reaching for them with my lips.
Hinalikan ko ang palibot na pisngi ng isa niyang dibdib at marahang sinipsip ang
balat nito hanggang sa tuluyan ko nang maabot ang n niya. I put it in my mouth,
playing with my tongue a few times before sucked it gently.
"Aaahhh..." Narinig ko ang impit niyang ungol kaya alam kong nagustuhan niya ang
ginawa ko. The reaction of her body to me gave me even more encouragement to
continue what I was doing.
Ngunit habang may kaunting katinuan pa akong natitira ay kaagad ko nang inihinto
ang ginagawa ko. This is not yet the right time. Her body was still weak and she
might not be able to cope with the pain she might feel if I tried to get
inside her.
"Baby?" Iniwan ko ang n e niya at muling binalikan ang mga labi niya.
"Uhmnn..." Sumimangot naman siya at ramdam ko ang pagkadismaya sa tinig niya.
"It's late. You need to have breakfast so you can take your medicine."
Kaagad siyang burnangon mula sa pagkakahiga sa braso ko at hindi umimik. Mas lalo
siyang sumimangot at tila maiiyak na.
"B-Baby--"
"Aright, I'll finish my bath," she answered softly as she bowed her head.
Ramdam ko ang pagtatampo niya.
Hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kanya at muli kong iniharap ang mukha niya sa
akin ngunit ramdam ko ang pagpigil niya sa kamay ko.
"Baby, look at me. Listen to me first. Baka kasi mauwi tayo sa ano--alam mo na."
" Kung napipilitan ka lang, umalis ka na."
Bigla akong napanganga sa sinabi niya ngunit hindi pa rin niya ako nilingon at
nanatili pa rin siyang nakayuko.
"Baby, it's not like that." Hinawi ko ang mahaba niyang buhok at inilipat sa kabila
niyang balikat. "You have no idea how much I want to possess you right now, but I'm
worried about you too much 'cause you're still weak. You know how big my c* *k is.
You might not be able to--"
Napahinto ako nang bigla siyang lumingon at samaan ako ngtingin.
Hindi ko naman mapigilan ang matawa sa reaksyon niya. Sinamantala ko ang
pagkakataong nakaharap siya sa akin at mabilis kong hinalikan ang labi niya.
"You feel it behind you, don't you?" I whispered to her as I gently pressed my
still hard c* *k behind her. I bit my lower lip as I stared into her eyes.
" Dylan!"
"What?" Kaagad na namula ang pisngi niya at mabilis na nagtakip ng mukha niya.
"Ang pangit mo ka-bonding! Bilisan mo na nga."
Napalakas ang pagtawa ko sa sinabi niya at hindi ko napigilan ang panggigilan ang
leeg niya.
"l promise you, once you get stronger, peeing will be your only rest," I whispered
to her before I gently bit the tip of her ear.
"H-Ha?" Napalingon naman siya sa akin.
I just gave her a wink before reaching for the handheld shower hose and I started
to bathe her.
"C'mon, para makakain na tayo bago kita kainin uli--uhmn." I laughed when she
suddenly covered my mouth with her palm.
" Ingay-ingay mo," nakanguso niyang sabl
bago mulingtumalikod at hinayaan akong paliguan siya.
Matapos ang halos kalahating minuto naming paliligo ay kaagad ko na siyang sinuotan
ng robe at inilabas ng banyo. Sa kama ko na siya idiniretso at iniupo sa gilid.
"Gusto mo bang magdamit na o kakain na muna tayo?"
"Kain na muna."
"Aright. Comin' up." Mabilis na akong nagtungo sa mesa at inihanda ang pagkain
namin. Ramdam ko naman ang paghabol niya ng tingin sa akin.
Kung nabitin siya kanina ay mas lalo naman ako ngunit kailangan kong magtimpi para
sa kanya. Baka sa halip na gurnaling siya ay mas lalo ko lang palalain ang
sotwasyon niya sa ngayon.
Sam's POV
" Baby? C'mon, we're going somewhere."
"Ha? Saan?" I stopped from scrolling pictures on my phone when Dylan suddenly
walked in here inside our cottage.
"l have a surprise for you."
"Huh?" Lumapit siya sa akin at naglabas ng isang blindfold.
"Just close your eyes at ako ang bahala sa iyo."
"S-Saan ba tayo pupunta?" tanong ko ngunit ipinikit ko na rin ang mga mata ko.
"You'll find out later, too."
Naramdaman ko na ang paglalagay niya ng blindfold sa mga mata ko kasunod niyon ay
mainit na halik sa mga labi ko ang natanggap ko mula sa kanya.
"Are you ready?"
"Just make sure na magugustuhan ko 'yan," I threatened him. Narinig ko naman ang
mahina niyang pagtawa bago niya ako binuhat.
Napakunot ang noo ko nang may maramdaman akong ibang presensiya clito sa 100b ng
cottage namin at ang saglit na pagtunog ng sa tingin ko ay travelling bag. Saglit
itong gumulong sa sahig ngunit kaagad ding nawala.
" M-May bagong dating ba?"
"No." Nagsimula na siyang maglakad at hindi nagtagal ay sinalubong na kami ng
malakas na hanging-d agat.
"Dadalhin ba natin ang mga bag natin? Lilipat ba tayo ng cottage?"
"No."

"Don't ask, baby. We'll still be back here.

We're just going somewhere."
Napasimangot naman ako at hindi na nga nagtanong pa. I just leaned my head on his
chest
as I wrapped my arms around his neck.
I enjoy moments like this, he always carries me and I always feel safe while 1 1 m
locked in his arms. Dahil sa oras na tuluyan nang bumalik ang lakas ko ay
siguradong bihira na itong mangyayari at baka nga hindi ko na maranasan ito sa
kanya.
"Here we go," sabi niya bago ko naramdaman na tila may inakyatan siyang mataas na
bahagi at parang sa matigas na bagay na siya ngayon nakaapak at hindi na sa
buhangin.
Napakunot ang noo ko at pinakiramdamang mabuti ang paligid.
Sa tingin ko ay nasa dagat pa rin kami dahil naririnig ko pa rin ang malakas na
hampas ng alon ng dagat at walang nagbago sa lakas ng simoy ng hangin. Ngunit
naramdaman ko na tila sumasayaw na kami kasabay nang paghigpit nang pagkakayakap
niya sa katawan ko.
"Are we in a boat?... Or a big boat? A ship?"
" Baby, can you stop guessing? Nawawala na
'yong thrill ng surprise 1<0."
Bigla akong natawa sa sinabi niya. Nakikinita-kinita ko tuloy ang pagbusangot
niya. "Eh, angdali lang naman hulaan eh."
"Tsk."
"Are we on the yacht?"
"Aissshh, naman talaga."
Napahalakhak na ako. Try lang naman kung
yacht nga ang kinaroroonan namin ngayon.
"Sorry. Okay, go ahead. I'll just pretend I don't know yet. Nasaan na ba kasi
tayo?" Pinigilan ko ang matawang muli.
"Yari ka na talaga sa akin."
"Tagal naman."
"Aba't--"
Kaagad kong tinakpan ang bibig ko habang pinipigilan ko ang pagtawa ko.
Hindi rin naman nagtagal ay ibinaba na niya ako at lumapat ang likod ko sa malambot
na bagay. Kama? Ngunit ganon pa rin naman ang lakas ng hangin sa paligid.
Bago ko maialis ang blindfold sa mga mata ko ay naramdaman ko na ang bigat niya sa
ibabaw ko at pag-angkin niya sa mga labi 1<0.
Will I still remove my blindfold or not?
"Mamili ka?" he whispered on my lips. could inhale the warm and fragrant smell of
his breath.
"W-What?"
"If you remove your blindfold, I'll give you a sweet date ... but ifyou choose to
keep that blindfold in your eyes--"
"A-Ano?" Biglang lumakas at bumilis ang kabog ng dibdib ko, lalo na sa paos
niyangtinig na tila hinihila ang katinuan ko.
"...I'll claim you right now, right here in this
bed. I don't mind even if you're still weak."
Nanigas ako at hindi nakakilos sa sinabi niya. Ang hirap naman ng choices. Pwede
both?
Readers also enjoyed:
H is Redemption
0 3.6M Read
TAGS dark sex forced second chance

CHAPTER 11: Evidence

WARNING! SLIGHT SPG.
"Are you sure about those choices of yours?"
" Paano kung wala akong piliin?"
"Are you sure about that?" His voice became very husky as I felt his warm breath on
my neck. Crap! He is f g teasing me!
Naipikit ko ng mariin ang mga mata ko kahit kanina pa nman talaga ito nakapikit.
Nilabanan ko ang panunuksong ginagawa niya sa akin.
"D-Dylan, p-para kasing nasa labas tayo eh. W-Wala bang tao sa paligid?"
Pinakiramdaman ko ang paligid ngunit wala naman akong marinig na kahit anong ingay.
"Why are you worried that someone might see us here?"
"Sira-ulo ka ba? Public display of affection

"Anong so?" Natigilan ako nang maramdaman ko ang dahan-dahang pagtaas ng suot kong
blouse.
"Don't you want them to see how much I adore the woman under me right now?"
Napipilan ako sa sinabi niya. Naghalo-halo na ang nararamdaman kong excitement,
saya at kiligsa mga ginagawa at sinasabi niya sa akin ngayon.
Is this really Dylan, my best friend? 1 1 m not used to him being like this to me.
I might end up dying of shivering!
"D-Dylan..." Kinapos na ako ng hangin nang maramdaman ko ang marahang pagdampi ng
mainit niyang labi sa sikmura ko.
"Time is running out, baby and I'm waiting."
"A-Aah--" Turn atambol ng husto ang dibdib ko at nagisimula na naman akong magliyab
sa apoy na sinisimulan na naman niyang pagningasin.
Nararamdaman ko ang muli niyang pagbaba habangtinataniman niya ng maiinit na halik
ang tiyan ko hanggang sa maramdaman ko na ang dila niya sa pusod ko.
"Aaah..." hindi ko na napigilan pa ang mapaungol nang maramdaman ko ang pag-ikot ng
dila niya sa 100b ng pusod ko. Ngunit halos mapamura ako nang bigla siyang huminto.
Naramdaman kong muli ang bigat niya at mukha niya sa harapan 1<0.
" Is that your answer?"
"H-Ha?" Bigla naman akong kinabahan.
" Baby, you have no idea how much you're
driving me crazy with your sweet moans," bulong niyang muli sa mga labi kong
bahagyang nakabuka at gutom na gutom sa mga halik niya.
" P-Pwede, b-both na lang?"
Narinig ko naman ang mahina niyang pagtawa sa sinabi ko. Hindi ko napigilan ang
mapasimangot.
"Aright, I'll help you decide. Just wait here, I'll just operate our boat. Maybe
it's more exciting when we're in the middle of the sea."
"0-0kay."
Binigyan niya ako ng mabilis na halik sa labi bago siya umalis sa ibabaw ko.
Hindi rin naman nagtagal ay narinig ko na ang paghugong ng aming sasakyan at
pagtakbo nito. Naririnig ko ang mabilis at malakas na pagaspas ng tubig sa
karagatan.
"Don't cheat." I heard him say as I tried to peek at the side of the blindfold I
was wearing. Kainis naman.
Naramdaman ko nang mull' ang paglapit niya sa akin kahit nararamdaman ko ang
patuloy na pagtakbo ng sinasakyan namin boat.
"Who's the driver? May kasama ba tayong iba dito?" I asked.
"Nothing. Our boat is automated. It can sail alone."
"Oh, cool. Kanino naman 'to?'
"Don't ask any more questions. Are you ready?" mull' niyang bulong sa tainga ko na
siyang nagpatayo ng mga balahibo ko sa katawan. "W-What are we going to do?"
"I'll help you decide. Para hindi ka na magtampo sa akin."
" Hindi ako nagtatampo!"
Narinig ko naman ang mahina niyang pagtawa at hindi ko naman napigilan ang
mapasimangot.
"l have something to hold on to you. Know and feel it if you can handle it. Then,
you'll tell me your answer, your choice."
"H-Ha?" Mas lalo akong kinabahan sa sinabi niya.
Naramdaman ko ang munti niyang bigat sa bandang puson ko. Sa tingin ko ay nakaupo
siya sa ibabaw 1<0. Kinuha niya ang kamay ko at ngayon ko lang namalayan na
nangangatal pala ito.
"You're trembling, baby. Are you scared?" " No," matapang kong sagot sa kanya.
Narinig ko namang muli ang mahina niyang pagtawa.
"l know you're a brave woman pero sana dito rin."
Bigla na lamang akong nanigas nang
masalat na ng kamay ko ang isang mainit, m-mataba at m-matigas na bagay.
"Dylan!" Para akong napaso kaya't mabilis kong nailayo ang kamay ko mula sa bagay
na iyon.
Narinig ko naman ang paghalakhak niya at pagyakap niya sa akin sa akin ng mahigpit.
"Ano ba 'yon?!" I was suddenly scared! Parang buhay na ewan!
"Why? Are you scared?" tanong niya habang nakasubsob ang mukha niya sa leeg ko
ngunit patuloy naman siya sa pagtawa niya.
Sa inis ko ay mabilis ko nang inalis ang suot kong blindfold at hinanap 'yong bagay
na ipinahawak niya sa akin.
Nakita kong nakasuot na siya ng robe at tanging boxer lang ang nasa 100b niya
ngunit ang ikinanganga ko ay ang malaking sausage sa aking tabi. Medyo toasted ito
at mukhang luto na sa pagkaka-ihaw.
"What the f**k? Bwisit ka!" I quickly picked up the large sausage and slapped it
on his arm.
Wala pa rin siyang tigil sa katatawa kaya hindi ko na napigilan ang maiyak sa inis
sa kanya. Ang akala ko pa naman 'yong kanya ang nahawakan ko!
"Izza Prank!" he answered me while laughing.
"Nakakatawa 'yon? Nakakatawa 'yon?" in is kong sagot sa kanya.
He quickly hugged me tightly and kissed my neck.
"Dylan!" Napahinto naman ako nang mapansin ko na ang buong paligid.
Isang makapal na foam ang naririto sa deck na siyang kinaroonan namin ngayon. Sa
harapan nito ay may isang table set up na napupuno ng iba't ibang klase ng pagkain.
There are candle lights, roses and wines. The dim lights around the yacth are
already on, lalo na r t nagsisimula nang dumilim ang paligid.
Is this the romantic date he's referring to?
"Did you like it?" bulong niya sa akin kasabay nang paghalik niya sa noo ko.
Nakaupo na ako at siya naman ay nakayakap mula sa tagiliran ko. I looked up at him
and nodded. I couldn't help but be emotional 'cause I didn't think I would ever
experience this with him. Sa tagal na naming nagsasama.
"Hey, why are you crying? May masakit ba sa iyo? Dahil ba sa prank 1<0?" Bigla
namang lumarawan sa kanya ang pag-aalala.
" No. I'm just happy. I loved it."
He also looked at me emotionally and kissed my lips.
"Oh, wait." Bumitaw siya sa akin at may
inabot sa gilid ng mesa. A small bluetooth speaker and his phone.
Binuhay niya ito at nagsalang ng isang pamilyar na song. Pangako is the title of
the song.
"Do you remember it?" he asked as he turned up the volume.
"Nang-aasar ka ba?" Ramdam ko ang pag-akyat ng dugo sa mukha ko.
"No."
He turned to me with a smile.
"1 just realized that every word in the lyrics of that song is for me. Naririnig ko
lagi 'yan ang kinakanta mo sa mga bar na pinupuntahan natin noon."
"How did you say that song was for you? Favorite ko lang talaga ang kantang 'yan,"
denied even though it was really true.
Sa tuwing pumupunta kami ng bar ay palagi akong kumakanta habang siya naman ay
abala sa paglalasing dahil sa broken hearted siya kay Alliyah. Hindi pa nga pala
kami nagkikita simula noong magising ako. Siguro ay pagbalik na lang namin ng
Manila.
"Really?" Iniwasan ko ang makahulugan titig sa akin ni Dylan.
'I l-off mo na nga 'yan. Hindi ko na 'yan favorite ngayon."
Bigla naman siyang natawa.
" Eh, paano 'yan? I like that song now and I'm dedicating it to you."
Napahinto ako at napatitig sa kanya habang pareho naming naririnig ang malamyos na
himig ng kanta.
'Pangako hindi kita iiwam..'
'Pangako dj ko pababayaan...
'Pangako hindi ka na mag-iisa...'
'Pangakong magmula ngayo 'y tayong dalawa...'
'Ang magkasama... hey...'
"And you also kept all the promises in the song. You never left me...and no one
will be left behind until the end," he said while staring intently into my eyes.
Nabanaag ko ang munting takot sa mga mata niya na iniiwasan kong makita sa kanya.
nodded softly even without certainty.
"Say yes, baby."
Parang pinipiga ang puso ko sa nakikita kong emosyon sa kanya at hindi ko mapigilan
ang maluha.
"Y-Yes."
Mabilis niyang kinabig ang mukha ko ang mainit niyang inangkin ang mga labi ko.
Hinayaan ko siya at niyakap ng mahigpit.
Hindi ko alam kung para saan nga ba ang dahilan nang nakikita kongtakot sa kanya.
Maaaring natatakot siyang mag-isa dahil nasanay lang siyang kasama ako o maaari
ding namang sa iba pang dahilan.
Ewan ko ba. Parang nahihirapan lang kasi akong maniwala na kailangan pang umabot sa
bingit ng kamatayan ang buhay ko bago niya ma-realize na ako pala ang mahal niya at
hind ang iba.
God, we've been together for almost twenty-four years, and during those times, did
he not feel any affection for me at all? Ang sakit lang isipin ngunit sa ngayon ay
ipagpapaliban ko na lang muna ang mga bagay na iyon.
Hahayaan ko siyang makabawi kung iyon ang ikaluluwag ng dibdib niya at ang tanging
magagawa ko lang din sa mga sandaling ito ay sulitin ang mga magagandang alaalang
ito sa aming dalawa.
Seconds later, I realized I was lying on the thick foam again while Dylan was on
top of me and continued to kiss me.
"Would you like this to be our first dinner before the food we have prepared on the
table?" tanong niya sa ga-hiblang pagitan ng aming mga labi.
Muli na naman akong natigilan sa tanong niya. Anong tinutukoy niyang ito?
"Kung bibitinin mo langdin ulit ako, mas mabuti pang 'yong sausage na lang ang
kakainin
ko! ll inis kong sagot na ikinatawa niya.
Hinahanap ko ang sausage ngunit mabilis na niya itong dinampot at ipinatong sa
mesa. Sa pagharap niya sa akin ay kasabay niyang hinubad ang suot niyang robe.
I stared at his body which was no longer the same as before with very firm muscles
and eight packs of abs. Malaki kasi ang ibinagsak ng katawan niya at hindi pa rin
siya nakakabawl kahit lumipas na angdalawang taon simula noong magamot siya.
Marahil ay dahil sa puyat at pagod sa pagbabantay niya sa akin sa hospital.
"Ibibitin naman talaga, kita kahit patiwarik pa."
Muli siyang nagtungo sa ibabaw ko at muling inangkin ang mga labi ko. Naramdaman ko
ang pagpasok ng kamay niya sa likuran ko at segundo lamang ay naramdaman ko ang
pagkalas ng kawit ng suot kong bra.
Oh my God.
Nakangisi niyang binitawan ang mga labi ko bago siya burnaba at hinalikan ang gitna
ng dibdib ko. He lifted my blouse, along with my bra until he could completely
undress me.
Nag-init ang magkabila kong pisngi nang titigan niyang muli ang mga dibdib kong
nakahayin sa kanyang paningin. Kahit papaano ay may ipagmamalaki din naman akong
dibdib at kahit lunurin pa niya ang sarili niya dyan ng paulit-ulit ay ayos lang.
There's no other man who owns me but him, so he can do whatever he wants with my
body.
" Did you know you have the perfect shape of breasts?"
Napahinto ako sa sinabi niya at napa-isip.
"Are you comparing my breasts to the women you watch on porn sites?" Natawa siya sa
sinabi ko.
Hindi naman lingid sa akin ang panonood niya ng mga porn noon sa mga site. He also
doesn't care even if 1 1 m with him. He would just run to the bathroom after.
"At least sa porn lang, not in person," nakangisi niya namang sagot.
"Hmnn...naalala ko na. Twenty eight ka na ngayon, hindi ba?"
'Ako lang ba? Ikaw din."
Napangiwi naman ako sa sinabi niya. Ang tanda na pala namin. God!
"At never ka pang may ginalaw na babae," sagot ko din naman sa kanya.
"Swerte mo." A mischievous smile played on his lips.
" Because you're still a virgin at the age of
twenty-eight?"
Napanganga naman siya at hindi makapaniwalang tumitig sa akin.
"I-Ikaw din naman. Huwag mong sabihing pumuslit ka habang lasing ako." "Hoy! Hindi
totoo 'yan!" n Let's
I was stunned when he grabbed the garter of my shorts at my waist and quickly
pulled it down, including my panties!
"Virgin pa rin ako, Dylan!"
I suddenly panicked 'cause he might be too harsh and he wouldn't be gentle with me!
"It will only be proven if I can see the evidence," sagot niya bago niya ibinuka
ang mga hita ko.
Burnaba ang mukha niya sa gitna ko hanggang sa maramdaman ko na ang mga labi niya
sa pagkakababae ko. I fell silent as I watched his every move and savored the
pleasure of his tongue licking and exploring my femininity.
Hindi nagtagal ay naipikit ko na ang aking mga mata at puro impit kong mga ungol na
lamang ang tanging maririnig sa buong yacht.

CHAPTER 12: Become One/warningl.

WARNING! RATED SPG!
"A-Aaahh..." impit akong napaungol nang maramdaman ko ang paggalugad nang mainit
niyang dila sa aking p
I can't believe this is happening to us right now. Hindi kaya panaginip lang ang
lahat ng ito? Matapos ang mahabang panahong pagkikimkim ko nang pag-ibig ko sa
kanya habang siya ay may iniibig namang iba. Dito pa rin kami babagsak.
Kami pa ringdalawa hanggang sa huli.
"D-Dylan...aaah. W-Why do you look so good? N-nakalusot ka ba sa mahigpit kong
pagbabantay sa iyo? M-May ginalaw ka bang--aahh...i-ibang babae?" tanong ko habang
napapaangat ang balakang ko sa gin agawa niyang pagpapa-ikot ng dila niya sa c s
ko.
It brings a strange tickle and sensation to my stomach. Ramdam ko ang paggapang ng
init sa mga ugat ko at siyang nagpapahina sa bawat himaymay ko.
Huminto naman siya sa ginagawa niya at tumunghay sa akin.
"Gusto mo bang mabitin ulit? Ang ingay-ingay mo," panenermon niya bago muling
bumalik sa ginagawa niya.
Napanganga naman ako at kaagad na itinikom ang bibig ko. Baka totohanin niya ang
sinabi niya. Ang sarap pa naman na sa pakiramdam nang ginagawa niya.
Napahawak ako sa magkabila kong dibdib at hindi ko napigilan ang mga itong
masahehin habang hinawakan niya ang magkabila kong hita at mas ibinuka ang mga ito.
"D-Dylan..." muli akong napaungol nang maramdaman ko ang matigas niyang dila sa
bukana ng lagusan ko. He repeatedly teased it to insert inside me.
Napahawak ako sa ulo niya at napasabunot sa buhok niya. Wala sa sarili naman akong
napatingin sa mesang nasa likuran niya at natanaw ko doon ang malaki at matabang
sausage na ipinang-prank niya sa akin kanina!
Halos kasing-laki ng braso ko ang taba niya at kung kasing-laki niyan ang kay Dylan
at papasok sa akin ay baka mamatay na ako ng tuluyan!
Alam kong malaki angsa kanya pero hindi naman katulad niyan. Maybe I can handle
him.
Hopefully not too painful.
"Is it okay if I insert one of my fingers?" tanong niya habang kagat-labi siyang
nakatunghay sa akin.
" B-Basta, d-dahan-dahan lang." Tin amaan ako ng munting kaba sa dibdib.
He grinned before bowing his head again and his tongue exploring my whole
womanhood. Kaagad namang nawala ang takot ko at muling napalitan ng masarap na
sensasyon.
Ramdam ko na ang kabasaan ko at tumitindi na ang masarap na sensasyong nararamdaman
1<0. Naramdaman ko ang muling pag-ikot ng dila niya sa c s ko na siyang halos
magpanginig ng laman ko.
"Ooohh...fuck, Dylan." Mas lalo akong napaliyad nang may maramdaman akong bagay na
dahan-dahang pumapasok sa lagusan ko.
Ramdam ko ang kasipikan ko at tila nahihirapan pa itong makapasok sa 100b ko.
Nakaramdam ako ng muntik hapdi ngunit tinatalo naman ito ng mainit niyang dila na
patuloy sa pagpapaligaya sa akin.
Kahit nangangatog ang mga hita ko at nanghihina ay nagawa ko pa rin itong iangat at
isampay sa balikat ni Dylan.
lginapos ko ito sa leeg niya at mas idiniin pa siya sa aking p e. Naramdaman ko
ang paggalaw ng daliri niya sa 100b ko at makailang ulit na nagpaikot-ikot doon
habang patuloy siya sa pagsipsip sa clit ko.
"D-Dylan, oh, damn. It feels so good. Ooohh..." my moans grew louder and I didn't
know where else to hold on. I also slung my other thigh on his shoulder.
He reached for one of my breasts and gently massaged it. Wala sa sarili ko namang
kinuha ang kamay niya at hinalikan until I put his fingers in my mouth.
Para na akong nababaliw at wala na sa katinuan. Namuo ang masarap na kiliti sa
puson ko at pakiramdam ko, anumang oras ay maiihi na ako.
" D-Dylan, I'm gonna pee ...
aaahh Hinawakan ko ang ulo niya at tinangkang ilayo sa p e ko dahil malapit nang
sumabog ang ihi ko at nakakahiya, baka mainom niya!
Ngunit hinawakan niya ang dalawang kong kamay at inilagay sa ilalim ng balakang
1<0. Nanatili din doon ang mga kamay niya at tinulungang iangat pa ito at mas
madiin sa mukha niya ang p e ko.
" D-Dylan, it's already there. It's close. B-Baka mainom mo...aaahh." My thighs
could no longer understand how to move.
Napahawak na lang ako ng mahigpit sa mga pisngi ng pang-upo ko habang mahigpit din
niyang hawak ang mga kamay ko doon.
Naramdaman ko na ang pagsabog ko kasabay nang pangangatal ko sa ibabaw ng malapad
na higaan namin. Halos mapugto ang hininga ko at tila saglit na na-block ang isipan
ko.
" N-Nasa langit na yata ko. Aaahh," I said
while keeping my eyes closed tightly. Si Dylan naman ay naririnig ko ang mga
paglagok habang nakasubsob pa rin siya sa p llang sandali lang ay umangat na siya
at muling nagtungo sa ibabaw ko.
"Heaven?" nakangisi niyang tanong sa akin.
Namula naman ang pisngi ko at iniwasan ang mga tingin niya.
"Is it good?" bulong niya habang paulit-ulit niyang hinahagkan ang mga labi ko at
pilit hinahabol ang mga mata ko
"Dylan naman eh." Ngayon ako tinamaan ng hiya na kanina naman ay halos kalimutan na
ang lahat.
Napangisi naman siya habang nakatitig sa akin. Kinuha niya ang mga kamay ko at
pinagsalikop ang aming mga daliri. Inilagay niya ito sa ulunan ko kaya naman hindi
ko magawang gurnalaw.
"Did you know you have a very sweet juice?
Can you smell it in my mouth?"
Nanlaki naman ang mga mata ko sa sinabi niya. Nalalanghap ko naman talaga at amoy
pepe ko talaga 'yong nasa bibig niya!
Hindi ako kaagad nakasagot ngunit biglang may ideyang pumasok din sa isipan ko.
" Mabango, 'di ba? That's why you enjoy eating it so much," I told him with a
smile, raising his eyebrows and widening his smiles. "Gusto mong tikman ko rin
'yan? Nagugutom pa naman na ako."
I opened my mouth slightly and gently licked my upper lip.
Napanganga naman siya at hindi makapaniwalang tumitig sa akin. Kitang-kita ko sa
mga mata niya na tila naging interesado siya at na-excite.
" B-But you don't know h-how to do that." Bigla siyang nautal at paulit-ulit na
lumunok.
Lumuwag ang pagkakahawak niya sa mga kamay ko kaya sinamantala ko ang pagkakataon
upang tuluyang makalas ang mga kamay naming dalawa.
"Hinahamon mo ba ako? Nakikita ko naman
'yong mga pinanonood mo eh."
" B-But--" Itinulak ko siya pahiga. Hindi naman ako gano'n kalakas ngunit pansin
kong kusa siyang nagpapadala.
"Let's be fair. Walang lamangan."
Gumapang ako patungo sa ibabaw niya at walang pag-aalinlangan kong hinawakan ang
sausage niyang tayong-tayo at buhay na buhay. This isn't the first time I've
touched it.
Maraming beses ko na itong nahawakan sa
tuwing nalalasing siya.
Nagulat langtalaga ako kanina noong naka-blindfold ako dahil masyadong mataba at
malaki 'yong ipinahawak niya sa akin. Akala ko ay binomba na niya ng sobra itong
kanya kaya lumobo ng gano'n kalaki.
'I S-Sam, baby." Hinawakan niya ang mga braso ko at pinigilan ako mula sa paggapang
ko paibaba ngunit nakikita ko namang napapapikit na siya kaagad at napapahinga ng
malalim kahit kasalukuyan ko pa lang hawak ang kargada niya.
"No. I just wanna taste it. Hindi biro 'yong tagal na ipinagtiis ko para lang
malasahan ko ito." He suddenly laughed at what I said.
"So, matagal mo na talaga akong pinagnanasaan. Damn, baby. Sana hindi mo na
langtiniis ang sarili mo sa tuwing nalalasing ako." Huh? Napanganga naman ako sa
sinabi niya. Bakit parang iisa ang iniisip naming dalawa?
"Kaya nga ito na, 'di ba? So you better prepare yourself." Kasalukuyan na ako
ngayong naririto sa ibaba niya at nasa harapan ko na ang ipinagmamalaki niyang
sausage kahapon pa.
"Whoa! Ang lakas. Just make sure you take me to heaven too as I did to you
earlier."
"Huh?" Mukhang mapapasubo yata ako ah. " Fine! What do you think of me, weak? Hindi
marunong? Sisiguraduhin ko sa iyong titirik ang mga mata mo at hahanap-hanapin mo
ito."
"Eh, 'di umpisahan mo na. Angdami mo pang sinasabi." Pinakita niya sa akin na
mukhang bored na siya.
Napaismid na lang ako bago ako napatutok sa sausage niyang hawak ko at hindi ko
maiwasang mapalunok sa kahabaan nito. Mataba naman talaga at malaki. Mainit-init pa
siya at buhay na buhay. Baka bigla na lang ako nitong tuklawin!
Sam, you can do that! Orayt? Oh, yeah. f* *k.
I noticed that my hand was damn shaking while holding it!
" Kaya mo pa ba? You look scared already."
Napaangat ang mga mata ko kay Dylan at nakita kong nakangisi na siya ngayon habang
pinagmamasdan ako dito sa ibaba niya. Ang mga kamay niya ay nasa ulunan na niya at
prente nang namamahinga doon.
Ayos din 'tong lalaking ito ah. Kunyari pa kaninang ayaw niya.
Ipinakita ko sa kanya ang middle finger ko bago ko inurnpisahang dilaan ang katawan
ng matabang sausage niya.
"Damn, baby. Don't do that anymore or I'll f**k you too hard," mariin niyang sabi
sa akin na nginisihan ko lang.
" Masyado kang mayabang, my virgin
boy," sagot ko naman bago ko isinubo ng buo ang i niya na siyang nagpapikit ng
mariin sa mga mata niya at ilang mura ang inilabas ng bibig niya.
I started sucking on it and circling it with my tongue while it was inside my mouth
and just seconds later I immediately tasted a salty liquid.
"Damn, baby. Stop it. I'm g-gonna cumm. Oh, fuckshit!" Hindi pa yata ako umaabot ng
isang minuto sa ginagawa ko ay mabilis na siyang burnangon at malakas akong hinila
paitaas!
Saktong pagdapa ko sa kanya ay um apaw ang maraming katas sa puson naming dalawa
kasabay nang pangangatal niya sa ilalim ko at paulit-ulit niyang pagmumura.
"Ang bilis mo naman. 'Di pa nga ako ginaganahan eh—pero ang alat," reklamo ko sa
kanya ngunit siya ay nakasuksok na sa leeg ko at yakap ako ng mahigpit.
Habol niya ang paghinga niya at dinig na dinig ko ang malakas na kabog ng dibdib
niya.
"f**k. You're so good at sucking. Where the hell did you learn that?" Sa wakas ay
hum arap na siya sa akin ngunit napansin ko ang pamumula ng mukha niya at tila
nahihiyangtumingin sa akin. "Eh, ginaya ko lang 'yong pinapanood mo. Magaling pala
ako katulad no'ng mga babae sa porn site, eh bakit ang bilis mo labasan? Ganyan ba
kapag virgin pa?" I couldn't help but grin at him.
"Baby naman." Mas lalo siyang namula at hindi makatingin sa akin ngtuwid. Hindi ko
naman napigilan ang paglakas ng tawa ko.
Hinalikan ko na langsiya sa labi upang mawala ang nararamdaman niyang hiya.
"Pag-aralan mong magpigil ha, na hindi kaagad lumabas 'yan. Paano kung nasa bukana
ko pa lang 'yan, lumabas na kaagad 'yan? Eh, 'di nabitin lang talaga ako?"
"Silly woman."
He changed our position. He laid me down and now he is on top of me again.
"Let's try?" tanong niya kahit hinihingal pa rin siya.
Napatingin ako sa tiyan naming basang-basa at malagkit. Nalalanghap ko rin ang
semen niya na hindi ko maintindihan ang klase ng annoy.
"Sige pero tagalan mo, ha."
Natawa naman siya bago niya ako mabilis na hinalikan sa labi.
Bumaba siyang muli sa p e ko at mabilis itong hinalikan bago niya hinimas ang
kahabaan niyang buhay na buhay na naman at naghuhumindig.
"It will hurt you. Kakayanin mo
ba? ll Lumarawan naman ang pag-aalala sa kanyang mga mata habang nakatitig sa akin.
" K-Kaya ko." Pinilit kong maging matapang ngunit nautal pa rin ako.
Sumubsob naman siyang muli sa leeg ko at pinaulanan ito ng halik habang
nararamdaman ko ang ulo ngp I niya sa bukana ng lagusan ko.
Yumakap ako sa kanya ng mahigpit at inihanda ang sarili ko sa pagtanggap sa kanya.
Sinubukan niya itong ipasok. Kaagad akong nakaramdam ng hapdi ngunit pinigilan ko
ang mapadaing.
"Are you sure you can?" he whispered again on my lips which I immediately nodded.
"I'm so sorry ifyou get hurt."
He kissed my lips warmly as he hugged me tightly with one of his arms. I also
warmly responded to his kisses and opened my thighs even wider for him.
Muli niyang sinubukang makapasok sa akin hanggang sa maramdaman kongtila mabibiyak
na ang p e 1<0. Nararamdaman ko rin ang pangangatal niya at tila nahihirapan din
siya.
"Damn. You're too tight, baby."
"Lalabasan ka na ba ulit? Ipasok mo na.
Lakasan mo. Kaya mo 'yan." Para akong tangang
nagtsi-cheer sa kanya at natatawa naman siya sa akin.
"You're so impossible, really."
" Kaya ko naman eh."
"Aright, heto na." Muli niyang sinubukang makapasok sa akin at ngayon ay mas
malakas na ang pwersang ginawa niya. Mas dumoble naman angsakit na hatid niyon sa
akin at hindi ko mapigilan ang mapayakap sa kanya ng mahigpit.
He claimed my lips again. Kasabay nang pagpasok ng dila niya sa 100b ng bibig ko ay
kasabay din nitong ibinaon sa 100b ko ang buo niyang p
"Aah!" Dahil doon ay hindi ko na rin napigilan pa ang mapadaing sa tindi ng sakit
kasabay nang pagtulo ng mga luha ko sa gilid ng aking mga mata.
Napuno niya ang p e ko at pakiramdam ko ay nawasak ang buong balakang ko at
kalamnan ko.
"I'm sorry, baby. I'm so sorry. I love you. I love you," paulit-ulit na bulong ni
Dylan habang kinikintalan niya ng halik ang mga mata kong lumuluha.
I couldn't answer right away and I just kept hugging him tightly. He also didn't
move while he was inside me.
"Are you alright?" Masuyo niyang hinawakan
ang mukha ko at iniharap sa kanya.
Marahan naman akongtumango.
"Akala ko ba matapang ka?" tanong niya habang may pilyong ngitl.
Mahina ko siyang nahampas sa braso ngunit may ngiti naman sa mga labi ko.
"You're a full-fledged woman now."
"And you too, you're a full-fledged man now."
Sabay kaming napahalakhak sa isa't isa kahit may luha sa mga mata.
"l love you," he whispered to my lips while emotionally staring at me.
"1 love you too, Dylan." I cried, even more, when I said those words.
He kissed my forehead and hugged me tightly.
Tuluyan nang naging isa ang aming mga katawan kasabay nang pag-iisa ng aming mga
puso.
The Demon King's Virg.
Devious_lntentionsXX
"The Devil wants my virginity and for some reason believes that I want hi.

CHAPTER 13: Ring

Sam's POV
Mataas na ang sikat ng araw nang ako ay magising.
Turnatama na ang init nito sa aming mga balat ngunit si Dylan ay tila wala pa ring
pakialam. Nakanganga pa siya habang natutulog sa tabi ko at halatang napagod siya
sa buong magdamag niyang pangangabayo.
Nakahilata siya habang ang isa niyang braso ay nakayakap sa akin. We were both
still naked and only white blankets covered our bodies.
Hirap na hirap akong kumilos at gurnapang patungo sa ibabaw niya at doon nahiga
nang padapa sa kanya. Napakahapdi ng kaselanan ko at nahihirapan akong gurnalaw.
Nanlalata rin ang buo kong katawan.
Tila naalimpungatan naman siya at yumakap sa akin ng mahigpit kasabay nang paghalik
niya sa ulo ko.
Inilapat ko ang tainga ko sa tapat ng kanyang dibdib at mula rito ay naririnig ko
ang banayad na pagtibok ng puso niya. Ang sarap sa pakiramdam nang ganitong sandali
namin. Pakiramdam ko sa mga yakap at halik niya ay mahal niya talaga ako. Sana
hindi na ito matapos. Sana puro ganito
na lang.
"G-Good morning," he greeted softly in his hoarse voice.
I looked up at him and saw that his eyes were still closed.
"Are you still dreaming?" I asked him with a smile.
Doon na dumilat ang mga mata niya at tumunghay sa akin. Mabilis niyang sinilip ang
aming mga katawan sa 100b ng kumot.
"Nah. Kaya ko pa ang isa."
"Dylan!" Nagulat ako nang mabilis niyang pinagpalit ang pwesto naming dalawa.
Kaagad siyang sumubsob sa dibdib ko at sinipsip ang isa kong n
"D-Dylan, mahapdi pa. N-Namamaga na nga yata," tukoy ko sa pagkakababae kong
winasak niya buong magdamag. Hindi ko na matandaan kung nakailang putok siya
kagabi, basta marami.
"Oh, sorry. Let me see." Kaagad naman siyang bumaba at pinaghiwalay ang mga hita
1<0.
" B-Baka nangangamoy na 'yan," nahihiya ko itong ibuka dahil naghalo na at napanis
na yata d'yan ang mga katas namin kagabi. Hindi na namin nakuha pang magpunas
ngtissue o ng kahit anong damit.
"So, what? Sa atin naman 'yan. Let me." He still opened my thighs and gently
touched my
womanhood with his hand. "Namumula nga."
"Mahapdi pa."
"I'll just kiss it to get rid of the pain."
'I N-Nevermind." Pinigilan ko siya ngunit kaagad na rin siyang nakayuko sa gitna ko
at marahang hinagkan ang kaselanan ko.
"Wala na. It'll be fine soon."
He came over to me again and kissed my forehead.
"Nagugutom ka na? Maghahanda lang ako ng pagkain," malambing niyang sabi na kaagad
kongtinanguan.
Inalalayan niya akong makabangon at makaupo.
Hindi ko na naman maiwasan ang mapatitig sa kanya dahil sa mga makabago niyang
ikinikilos.
Dati kasi ay ako ang nag-aalaga sa kanya. Lahat nang pag-aasikaso ay ginagawa ko sa
kanya noon. Para na nga niya akong may-bahay. But now our world has been turned
upside down.
Siya naman ngayon ang nag-aasikaso sa akin na hindi ko alam kung hanggang kailan
tatagal.
"Would you like to move inside? Mainit na dito sa labas, baka mangitim ka."
"Dito na lang. Masarap ang simoy ng hangin dito at saka minsan lang naman
mangitim." "Here." Kinuha niya ang robe niya na nakakalat lang naman sa ibaba.
Lumapit siya sa akin at tinulungan pa rin akong magsuot.
Wala pa rin siyang paki kung wala siyang anumangsaplot sa katawan at nagpapalakad-
lakad sa harapan ko.
"Mag-boxer ka na," utos ko sa kanya kasabay nang pag-abot ko sa kanya ng boxer
niyang nakakalat sa higaan namin.
"Wala namang ibang makakakita sa atin dito."
"What if there is? Nagpapa-rent nga sila ng mga boat, 'di ba?"
"Don't you want anyone else to see me like this?" Muli na naman niya akongtinapunan
ng mga pilyong titig at ngitl.
"Yes, I don't." Why else would I deny if that is the truth?
Napangisi naman siya at marahang pinisil ang pisngi.
"Eto na PO, mahal kong Reyna."
Kaagad din naman niyang isnuot ang boxer niya sa harapan ko.
"Kahit naman makita nila ito, sa iyo pa rin ito."
Pinigilan ko ang mapangiti sa sinabi niya.
Kinilig lang naman ako ng very light.
" Kinilig ka naman d'yan."
Napahinto naman ako nang sabihin niya 'yon.
"No way. Bilisan mo na nga. Nagugutom na ako. Ang bagal mo."
"1 have sausage. You can eat it again."
Napahalakhak naman siya bago turnalikod at pumasok sa 100b ng yacht.
Napatingala ako at sumagap ng sariwang hangin. Masarap talaga ang manatili kahit
sandali sa mga ganitong lugar. Nakakapresko ng pakiramdam at nakakapayapa ng
isipan.
"Ready!" Dylan said happily after he prepared all the food he cooked on the table
in front of me.
Mga prutas, urnuusok pa na kanin, inihaw na isda na hindi ko alam kung saan
nanggaling. I never saw him catch a fish. At ang sausage na tira pa namin kagabi.
Hatinggabi na nang makakain kami kagabi m atapos niyang makadalawang putok. After
that we went back to driving each other and it took us until dawn. Shit. Kaya
naman ito ang napala ng puri 1<0.
I never thought that a virgin would be so excited about such a thing when he
reaches the age of twenty-eight?
"Where did the fish come from?" tanong ko habang nilalanghap ang napakabangong
inihaw na isda.
Hindi ako sigurado kung ano angtawag sa isda na 'yan. He has a mixture of yellow
color.
"Tuna 'yan. I ordered it from them yesterday. They have a refrigerator inside so I
was able to stock up on frozen meats and fresh fish. Nagpa-grocery rin ako para sa
iba pang pagkain at garnit natin in case you want us to stay here longer." He
started to put rice and fish on a wide plate.
Ang inihaw na isda ay kinamay na lamang niya.
"Hanggang kailan ba tayo dito?" "Dito sa laot?" I nodded.
"As long as you want. Kung gusto mo, dito na lang tayo tumira."
" Kung pwede lang, 'di ba?"
Luminga ako sa malawak na karagatan. May nakikita akong mga isla sa paligid na hind
masyadong malayo at may mangilan-ngilan ding mga yacht at bangka sa paligid.
May ilang mga couple din akong natanaw sa mga iyon.
"Where is the resort we came from?"
"They're on the left." Inumpisahan na niya akong subuan ng kanin na may kasamang
isda
garnit lang ang kamay niya.
Hindi naman bago sa akin ang gesture niyang ito. Ang pinagkaiba lang ay bihira niya
akong subuan noon, hindi katulad ngayon.
"There's only one owner of this whole resort and all the islands here."
"Villaroels."
"Oh, okay." I have never heard of Villaroel owning resorts in this country. Siguro
ay ito lang ang pag-aari nila. Hindi ako sigurado.
Montgomery is better known for having the most resorts in the country and even in
other countries. They are famous for having luxurious resorts and their daughter is
their ambassador, Selenah Montgomery.
"Is it okay for you to let us stay here for a while?" tanong ni Dylan habang abala
siya sa paghihimay ng isda sa Plato.
"Hmnn." I smiled and nodded at him.
Napangiti din naman siya at mabilis akong hinalikan sa labi.
"1 love you," saad niya matapos habang nananatili pa rin siyang nakatitig sa akin
at napakalapit ng mukha niya. Animo'y naghihintay siya sa isasagot ko.
Hindi ko pa rin mapigilan ang saglit na mapahinto at manibago sa kanya.
Sinasabihan niya rin naman ako ng I love you noon ngunit bihira lang at alam kong
bilang matalik na kaibigan lang. But now, I don't know what I should think and feel
while also staring at him.
"l I-Iove you too," mahina kong sagot at hindi ko pa rin napigilan ang mautal.
"Why are you stuttering?"
"Ha? Eh, k-kasi--" Hindi ko tuloy malaman ang isasagot ko. Tinititigan niya ako ng
kakaiba na hindi ko mapangalanan.
" Do you believe me?" Suddenly his voice weakened and became serious.
"l know you love me. Why are you still asking like that?"
Sumilay ang munting ngiti sa labi niya na may bahid na lungkot kasunod ang paghinga
niya ng malalim.
" Nothi ng. Let's finish our breakfast so we can take a shower."
Napansin ko ang pag-iwas na niya sa usaping iyon at namayani sa amin ang saglit na
katahimikan habang patuloy pa rin kami sa pagkain.
Ako rin ang hindi nakatiis sa nakikita kong kakaibang lungkot sa kanya.
"l love you," I said softly as I hugged him. "...and I believe in you."

9/1 5
He smiled as he stared at me emotionally. He opened his arms and hugged me tightly
as well. Binuhat niya ako at inilipat sa kandungan niya bago paulit-ulit na
hinagkan sa pisngi at leeg.
Kilala ko naman si Dylan simula pa pagkabata. Hindi niya sasamantalahin ang p
e ko kung kaibigan lang ang tingin niya sa akin. Nararamdaman ko naman sa
lahat ng mga ipinapakita niya sa akin at ipinararamdam na higit pa sa kaibigan ang
pagtingin niya para sa akin.
Maybe I should let him do these things. Malalaman ko rin naman kung ano talaga ang
nilalaman ng puso niya paglipas pa ng panahon.
Hindi ko naman kailangang magmadali o mainip dahil ako ay para lang talaga sa
kanya, anuman ang mangyari sa kasalukuyan.
" Dylan, mangangamoy isda ako," reklamo ko na nang hindi pa rin siya matigil sa
paghalik!
Natawa naman siya bago muling sumubo ng isda sa bibig niya.
"Maliligo din naman tayo."
" Kahit na. Naghalo-halo na nga ang amoy natin eh." Napangiwi na lang ako sa amoy
naming dalawa.
"1 don't mind, baby. You have no idea how happy I am right now. I love you. I love
you. I love you." Muli na naman siyang sumubsob sa leeg ko.
Ang dugyot na namin!
Matapos naming kumain ay binuhat na niya ako patungo sa 100b ng yacht.
It's not that big but the designs and interior inside are still very luxurious and
expensive. There is a queen-size bed on the side. There was a bathroom,
refrigerator and I even saw groceries on a mini table positioned at the far end of
the bed.
May television din na nakaharap sa kama.
Naririto rin ang dalawang travelling bag namin.
Maayos at mabango ang amoy aroma na paligid.
It's very relaxing and it's really nice to stay here for a while.
Idiniretso na ako ni Dylan sa 100b ng banyo at doon kami sabay na naligo. Siya na
lahat-lahat ang nagsabon ng katawan ko at nag-shampoo ng buhok ko habang nasa
likuran ko siya at pareho kaming nakaupo sa 100b ng bathtub.
"D-Dahan-dahan lang," aniko sa kanya habang marahan niyang hinahaplos ang kaselanan
kong mahapdi habang nakatapat din doon ang shower hose head.
He washes it with just lukewarm water. Nagiginhawahan ang pakiramdam ko ngunit
kasabay niyon ay kakaibang sensasyon na hatid ng mga daliri niyang patuloy na
humahaplos sa p e ko.
"T-Tama na, okay na 'yan." Pigil ko na sa kanya dahil nagsisimula na namang mag-
init ang pakiramdam 1<0.
"Baka hindi pa." I heard his faint laugh from behind me.
"Tama na." Inawat ko na ang kamay niya dahil wala yata siyang planong huminto!
Mas lalo namang lumakas ang pagtawa niya sa likuran ko at hindi ko mapigilan ang
mapasimangot sa kapilyuhan niya.
Mabilis na rin namingtinapos ang aming paliligo bago pa kami mauwi ulit sa walang
katapusang romansahan.
Maghapon lang akong tumunganga sa kanya habang naglalangoy siya sa tubig-dagat.
Kanina pa niya ako niyayaya ngunit mahapdi pa ang pwerta ko.
Baka kapag nasayaran ito ng tubig-dagat na maalat ay mas lalo pa itong humapdi.
Bukod doon ay nanlalata pa rin ang katawan 1<0. Parang mas lalo pa yata akong
nanghina.
Marahil ay dahil sa pagod at puyat namin sa nakaraang magdamag.
Magga-gabi na nang urnahon si Dylan at lumapit sa akin clito sa malapad na foam na
nasa deck. Humalik siya sa labi ko bago nagsuot ng robe.
"Ayaw mo talaga? Ang sarap ng tubig."
" Bukas na lang."
"Maghahanda lang ako." He gave me a meaningful wink before getting inside the
yacht.
Napakunot naman ang noo ko bago ako muling nahiga at pinagmasdan ang papadilim na
kalangitan. Siguradong magluluto na siya ng para sa hapunan namin.
Kinuha ko ang phone ko na nasa akingtabi at muling pinagmasdan ang mga larawang
kinuha ko kanina, kasama si Dylan. Most of them are just stolen shots of him.
I looked at Airplane mode on the top of my phone which is now turned on. I'm sure
nakauwi na ang family ko ngayon sa U.K and I'm also sure my Mom is calling me now.
Naalala ko ang mga pinag-usapan namin bago sila umalis patungong U.K. ngunit kaagad
ko ring ipinilig ang ulo ko at kinalimutan ang lahat ng iyon.
Ayoko muna silang makausap. Hindi muna sa ngayon dahil alam kong ipapaalala niya
lang palagi ang napakasunduan namin, kasama ng buongpamilya.
KINAGABIHAN
" Pwede na kaya akong mag-wine?" tanong ko kay Dylan matapos naming mag-dinner.
Napaka-romantic ngtable at plano niya yatang i-d ate ako gabi-gabi.
His Bluetooth speaker is on with a romantic song currently playing and there are
also two candles on our table even though we have dim lights around.
" Huwag na muna. You're still taking medicine." Napanguso ako nang tubig at gamot
ko ang inilagay niya sa harapan ko.
"I'm fine. Maybe I shouldn't drink--"
"Don't be so stubborn." He immediately glared at me.
"00 na nga." Kaagad ko nang ininom ang tubig at gamot bago pa ako masermunan ni
Father.
Napansin kong naglabas siya ng isang maliit na box mula sa ilalim ng mesa.
"Ano 'yan?"
" Dessert?"
" Bakit patanong? Hindi ka sure? Bakit hindi mo 'yan inilabas kagabi."
He laughed before placing the box on the table.
"l was your dessert last night, wasn 't l?"
"Tse! Ang alat ng sausage mol"
Mas lalo naman siyang humalakhak.
Hindi ko na siya pinansin at binuksan na lang ang maliit na box na siguro ay sakto
lang sa lapad ng palad 1<0.
" Bakit ang liit? Kulang pa ito sa akin," reklamo ko nang makita ko na ang cake na
nilalaman ng box.
It's really just for you," he answered with a smile.
"R-Really?" I gave him a questioning look. Muli naman siyang ngumisi kasabay nang
marahan niyang pagpisil sa pisngi ko.
"Subuan pa kita?" alok niya habang kumukuha ng maliit na kutsara.
"Ako na." Inagaw ko rin naman ito sa kanya at saka ko inumpisahang salukin ang red
icing na nasa gilid.
Hugis puso ito at may strawberry na nakapatong sa gitna.
"Aah, you first." I put the spoon with only icing in his mouth. He also immediately
accepted it.
Binuhat niya ako at mull' na namang niyang iniupo sa kandungan niya. Sumalok akong
muli at ako naman ang sumubo.
"Ang sarap! Strawberry flavor."
"Did you like it?" bulong niya sa pisngi ko habang nakayakap siya sa akin ng
mahigpit.
"Hmnn ... I loved it. Where did you buy it?"
"At the resort but I customized that kind of design."
"Oh, pero sana pinalakihan mo. Hindi ito aabot sa sikmura ko."
"Next time."
Muli ko siyang sinubuan bago akong muli.
Hanggang sa may manguya akong matigas na bagay.
"Aw, ang tigas! Bakit parang may napahalo?" Nakangiwi kong iniluwa ang matigas na
bagay na nakagat ko. Halos mangilo pa ang ngipin ko sa pagkakanguya ko niyon.
Napansin ko naman ang pagsuksok ng mukha ni Dylan sa leeg ko at paghigpit nang
pagkakayakap niya sa akin. Nararamdaman ko rin ang malakas na kabog ng dibdib niya
habang nakasandal ako sa kanya.
"What the f**k is i--"
Natigilan ako at nanigas nang tuluyan ko nang matunghayan ang bagay na iyon.
Lumakas ang kabog ng dibdib ko at hindi makapaniwalang nakatitig sa--
"S-Singsing?"
Readers also enjoyed:
The Lycan King's Mate
0 2.3M Read
TAGS alpha mate k ng drama

CHAPTER 14: Can't Hurt Him/ warning

WARNING! RATED SPG!
Kaagad akong napalingon kay Dylan ngunit hindi ko makita ang mukha niya at
naririnig ko na rin ang mahihina niyang pagsinghot. Urniiyak ba siya?
"D-Dylan..."
" Please, baby. I know I've done a lot wrong and I'm so sorry for all that."
"Ano bang sinasabi mo? Wala naman sa akin 'yon. Naiintindihan naman kita. Turningin
ka nga sa akin."
Tumunghay naman siya ngunit kaagad niyang pinunasan sa balikat niya ang mga mata
niyang lumuluha.
"Bakit ka ba umiiyak? P-Para saan ba 'to? Sa iyo ba ito?" tukoy ko sa singsing
kahit may hinuha na ako. Nilalabanan ko rin ang napakalakas na kabog ng puso ko.
"I'm scared too much. You don't know how scared I am, baby."
"Saan ka ba natatakot?" Pinunasan ko na ang muling pagtulo ng mga luha niya sa
gilid ng mga mata niya.
Maging ako ay naluluha na rin sa nakikita ko sa kanya.
"I'm afraid my suspicion might be right." ano?'l
"That you will leave me."
Natahimik ako at hindi kaagad nakasagot.
"Tama ako, 'di ba?" Ako naman ngayon ang urniwas ng tingin sa kanya.
"Bakit? H-Hindi mo ba...kaya?"
"Sam." Muling humigpit ang pagkakayakap niya sa akin at sumubsob sa aking leeg.
Lumakas ang pag-iyak niya at nagmistula na siyang bata sa likuran ko.
"l waited for you to wake up even though there was no certainty. I waited for you
'cause I couldn't afford to lose you. I didn't give up katulad ng iba at kahit
habambuhay ka pang matulog, I'll still wait for you cause you are my only life."
I couldn't even stop the tears from running down my cheeks. Nasabi na rin ni Dad sa
akin ang tungkol sa naging desisyon nila noon na putulin na ang life support ko
upang hayaan na akong makapagpahinga ngunit mahigpit na tumutol si Dylan.
Lumuhod daw at nagmakaawa si Dylan noon sa kanila kaya hinayaan na muna nila ako sa
gano'ng kundisyon sa poder ni Dylan. Kung hindi
nagpumilit si Dylan noon, marahil ay wala na rin ako ngayon kaya utang ko rin sa
kanya ang buhay
1<0.
Dinugtungan ko ang buhay niya at gano'n din siya sa akin.
"Hindi ka ba nagsisi o nagdalawang-isip noon na iwan si Alliyah para sa akin? You
can continue your relationship even if I'm in a coma." "No! I never hesitated.
Gumuho ang mundo ko noong makita kita sa kalagayang 'yon, hindi ko pa man alam ang
tunay na nagingdahilan kung bakit ka napunta sa gano'ng sitwasyon. I chose to lock
myself in that hospital again for you 'cause I can't f*****g leave you. If I could
just turn back time, I would never let you sacrifice your life for me. I'd rather
just get lost, just not you."
"Mawawala din naman ako sa buhay mo kung sakaling hindi gano'n ang nangyari at
naging kayo na ni Alliyah."
"Na hindi ko kaagad naisip noon, na maaari ka ngang mawala sa akin kung sakaling
nangyari 'yon."
"That's okay with you."
"No. It's your fault."
" Huh? Why me?"
"Sinanay mo 'ko na nandyan ka lagi sa tabi ko, so how can I live without you?"
"Hindi naman pwedeng dalawa kami sa
buhay mo."
"So, you're the one I chose."
Napatitig naman ako sa kanya sa sinabi niya.
"I'm fine, Dylan. Wala kang utang sa akin dahil sinalba mo rin ang buhay ko noong
hindi ka pumayag na tanggalin ang life support ko, kaya amanus na tayo."
"What do you mean?" Nangunot ang noo niya habang nakatitig sa akin.
"Wala ka nang kailangang tanawin na utang na 100b sa akin kaya thinga mo ng maluwag
'yang sarili mo."
"Iniisip mo ba na dahil lang doon kaya naririto tayo ngayon?"
Napahinto naman ako at tila biglang umurong ang dila ko.
"l thought you believed me?"
"I-I believe--"
" No."
"Dylan." I immediately hugged him when he tried to stand up.
He didn't move and didn't even hug me.
Humarap ako sa kanya at hinawakan ang magkabila niyang pisngi. Muling pumatak ang
mga luha ko habang sinasalubong ang mga mata niyang puno ng sakit.
" Dylan, g-gusto ko lang naman magkaliwanagan tayo. I just want you to understand
that you have nothing to apologize to me about our past. Gusto kong m aging maluwag
na 'yang nararamdaman mo at wala ka nang kailangang isipin pa. Mahal kita, mahal na
mahal kaya ko nagawa ang lahat ng 'yon pero hindi ako kailanman humingi ng kapalit.
Gagawin ko ang lahat para sa iyo dahil gano'n kita kamahal pero sapat na sa akin
ang lahat ng 'yon. Hindi ako naghangad ng kahit ano bilang kapalit mula sa iyo
though nangarap din naman ako minsan na sana mahalin mo rin ako nang higit pa sa
kaibigan lang. Pero hindi ako namimilit, alam mo 'yan. Hindi ko ugali--uhmmppp."
Nahinto na ako nang tawirin na niya ang espasyo ng aming mga labi.
He lovingly claimed my lips until he could lay me down on the foam. Tears kept
falling from the corners of my eyes.
Hindi rin nagtagal ay binitawan niya rin ang mga labi ko at tumitig sa aking mga
mata.
"You don't have to ask, Sam. I've really loved you, ever since. Huli ko nga lang
na-realize kung gaano ka ka-importante sa akin. Mahal na mahal kita. Mawala na ang
lahat sa akin, huwag lang ikaw. I can give up everything for you, even my whole
family and my luxurious life, huwag ka lang mawawala sa akin. Maitataguyod pa rin
naman kita kahit maghirap ako."
Nakikita ko naman ang kaseryosohan at katotohanan sa mga mata niya habang nakatitig
sa akin.
"Naniniwala naman ako, Dylan. Naniniwala ako."
"If you really believe in me, will you marry me? If you don't have any doubt, will
you let yourself be tied to me forever? I want you to just answer me truthfully
dahil hindi pagkukunyari ang ginagawa kong ito."
"What will happen to us in the future if I answer YES?"
"Of course, no one can stop us anymore. We will face the altar together and meet
God on our wedding day. You will carry our children there in your womb, you are the
mother and I am their father. Magsasama tayo bilang masayang pamilya at puno ng
pagmamahal sa isa't isa."
Pinagsalikop niya ang amingdaliri at masuyo niyang hinagkan ang kamay ko.
I smiled with tears at what he said. It's nice to imagine those things and
hopefully, all of that will come true.
"Kahit naman hindi mo ako alukin ng kasal, mananatili pa rin ako sa tabi mo
habambuhay kung hahayaan mo lang ako," sagot ko at hindi ko mapigilan ang
mapahikbi.
"Y-You mean--"
"Yes, Dylan. I'll marry you."
Lumarawan ang walang kapantay na saya sa mukha niya habang may luha ang kanyang mga
mata. Muli niyang sinakop ang mga labi ko at walang pag-aalinlangan ko naman itong
sinagot.
"Uhm--w-wait, Dylan. 'Yong ring."
Huminto naman siya mula sa paghalik sa akin. Hawak ko pa rin ang singsing sa kabila
kong kamay.
'I I'll wear it on you."
Kinuha niya ito at saka niya isinuot sa daliri 1<0. Saktong-saktong lang ang sukat
nito sa daliri
1<0.
"It fits in your precious hand," nakangiti niyang sabi habang parehong
nagniningning ang mga mata namin sa pagtitig sa singsing na ngayon ay suot ko na.
"It really only suits me and not in the hands of another woman."
Natawa naman siya bago niya muling hinalikan ang labi 1<0.
"1 love you. I love you so much, baby," bulong niya sa halos gahibla lang na layo
ng aming mga labi.
"l Love you too, Dylan."
He kissed my lips again and now it goes even deeper. Wala naman akong ginawa kundi
ang sagutin siya at magpaubaya.
Namalayan ko na lamangna pareho na kaming walang saplot at pinaliliguan na niya ng
halik ang buo kong katawan, mula ulo hanggang sa aking mga paa. Ultimo ang mga
daliri ko sa mga kamay at paa ay hindi nakaligtas sa mga labi niya.
" Kaya mo ba ngayon? Kung hindi sa susunod na la--"
"l can," kaagad kong putol sa kanya.
"Hindi na ba mahapdi?" Sinapo niya ang p e ko at marahang hinaplos.
"M-Medyo. Palitan mo na lang ng masarap," bulong ko sa kanya na ikinangisi niya.
Kaagad siyang burnaba sa p e ko at walang pasubaling nilamutak ito ng mga labi
niya at ng dila niya.
"Uhmnn..." impit naman akong napaungol sa masarap na sensasyong inihatid nito sa
akin.
Ramdam na ramdam ko ang bawat paghagod ngdila niya sa lagusan ko. Maka-ilang ulit
niyang sinipsip ang c s ko na siyang nagpapaangat sa balakang 1<0.
"D-Dylan...Aaah..." Mas lalo akong napaliyad nang maramdaman ko ang pagpasok ng isa
niyang daliri niya sa 100b ko at marahan doong naglabas-masok.
Mahapdi pa rin ito hanggang ngayon ngunit nahahaluan naman ito ng masarap na
sensasyon na hatid ng walangtigil na paggalugad ngdila niya sa kabuuan nito.
Hours passed and the foam we were lying on now was moving loudly. Siguro ay wala na
ito sa dati niyang pwesto dahil sa lakas nang pag-indayog ni Dylan sa ibabaw 1<0.
Gigil na gigil siya habang naglalabas-masok sa akin ang naghuhumindig niyangp
Nawala na ang hapding nararamdaman ko kanina dahil muli na naman akong inihatid
nito sa kalangitan.
"Baby, damn it. Shit! Oh, f**k!" Muli niyang pinaliguan ng halik ang leeg ko at sa
nararamdaman kong tindi nang pagkasabik niya sa akin ay tila hindi niya namamalayan
na halos sinisipsip na niya ang balat ko at siguradong mag-iiwan 'yon ng maraming
pulang marka sa leeg ko!
"D-Dylan..." I hugged him tightly as well as my thighs around his waist, which
seemed to suddenly gain strength in these moments.
Ramdam na ramdam ko ang bawat pagbaon niya sa akin at pakiramdam ko ay sagad na
sagad iyon sa 100b 1<0.
"Baby, I'm cummin'. Malapit ka na ba? Sabay tayo," hinihingal niyang bulong sa
tainga ko.
Tumango naman ako. Ramdam ko na rin naman ang pamumuo ng bagay sa puson ko at
pasarap nang pasarap ang nararamdaman ko.
He massaged my breasts again and sucked on both my n s as he continued to thrust so
hard inside me.
"D-Dylan...aaahhl Oh, my shit!" Ramdam ko ang pagdating ko sa rurok ng kaligayahan.
Nangatal ang buo kong katawan ngunit nagpatuloy pa rin si Dylan sa paglabas-masok
sa akin.
"Baby, ugh! f**k!" Segundo lang ay siya naman ang sumunod kasabay nang pagbagsak
niya sa ibabaw ko at paghigpit nang pagkakayakap niya sa akin.
Ramdam ko ang pagkapuno ng aking pagkakababae.
Hingal na hingal siyang sumiksik sa leeg ko at sobrang lakas ng kabog ng dibdib
niya. Pareho na rin kaming naliligo sa pawis kahit mahangin naman dito sa deck.
"Whoaa! Go, f**k me harder, faster, deeper,
"What the hell?" Sabay kaming napa-angat ni Dylan nang makarinig kami nang malakas
na pagsigaw mula sa 'di kalayuan.
Natanaw namin ang isangyacht na siyang pinakamalapit sa pwesto namin at may mag-
couple doon na nasa gilid ng railings ng deck. Mukhang sumusubo din ang babae ng
sausage ng kasama niyang lalaki na nakasandal sa railings.

Hu...
"f**k them,” ani Dylan kasabay nang pagkuha niya sa kumot at ibinalot niya sa aming
katawan.
"Layo na lang tayo sa kanila. Mukhang napalapit angyacht nila sa atin.”
"Yeah, baby. Later,” bulong niya sa leeg ko habang malakas pa ring hinihingal.
Mukhang pagod na pagod siya at nahihirapan pangtumayo.
Niyakap ko siya at ilang ulit hinagkan sa pisngi habang nasa ibabaw ko pa rin siya
at nakabaon pa rin sa akin angtila lumambot na n iyang sausage.
Hindi nagtagal ay nararamdaman ko na ang pagbigat niya at paglalim ng kanyang
paghinga. Siguradong nakakatulog na siya sa pagod. Wala pa rin naman kaming normal
na tulog simula pa kagabi.
Hinayaan ko na lang siya at hindi ginising.
Medyo nakakaya ko pa naman ang bigat niya.
Wala sa sarili akong napatingin muli sa dailiri kong may suot na singsing at saka
napangiti.
Masaya ako, masayang-masaya sa mga sandaling ito kahit may bumabagabag pa rin sa
akin tungkol sa pamilya ko. Ngunit kai[angan ko itong itago upang hindi mahalata ni
Dylan at para mawala na ang takot na nararamdaman niya.
Kakausapin ko na [ang si Dad tungkol dito.
Flu...
Sa kanila ni Mommy ay siya lang ang kaagad nakakaintindi sa akin. Hindi ko iiwan si
Dylan. Hindi ko kaya. Magpapakasal na kami at magsasama habambuhay.
God, kayo na po ang bahala. Huwag niyo pong hayaan na magkahiwalay kami ni Dylan.
Base sa pag-iyak niya kanina na parang bata mukhang hindi niya kakayanin. Ngayon
ko lang siya ulit nakitang gano'n simula noong mawala ang mommy niya.
Sa aming dalawa, alam kong ako ang mas malakas pagdating sa ganitong bagay. At
hindi ko kakayaning saktan siya dahil lang sa iiwan ko siya. Hindi ko kaya. Hindi
ko kayang saktan ang mahal
1<0. 
CHAPTER 15: Another Ma n
Sam's POV
Matapos ang isang linggo naming pamamalagi sa gitna ng dagat ay bumalik na rin kami
sa Isla dahil hindi ma-eehersisyo ang mga binti ko sa paglalakad kung naroroon lang
kami.
Mabuti sana kung nakakalakas talaga ng mga tuhod ang maya't maya naming ehersisyo
ni Dylan sa ibabaw ng foam, sa kama, sa bathtub at magingsa ilalim ngtubig-dagat!
00, lahat 'yan sinubukan namin kung pupwede at totoo ngang nakakaraos din. God!
"What the hell?" Bigla akong napalingon kay Dylan nang marinig ko ang mahina niyang
pagmumura.
"Huh? Why?" Nakita kong nakatanaw siya sa kaliwang bahagi dito sa gilid ng dagat.
Kasalukuyan akong nakadapa sa isang beach towel clito sa buhanginan habang si Dylan
ay abala sa paglalagay ng sunblock sa likuran ko.
"What the f**k is he doing here?"
"Sino ba?" tanong ko rin habang tinatanaw ang mag-couple na kabababa lang ng yacht
Mukhang sila 'yong mag-couple na malapit sa kinaroroonan ng inarkila din naming
yacht at

sila 'yong maiingay kung magromansahan!

"Darren."
"Darren?"
"Yup."
Napakunot ang noo ko at mas napatitig sa lalaking kasama ng babaeng nakasuot ng
bikini.
Mukhang pamilyar nga siya.
"Whoa. Siya na ba 'yan? Ang laking tao na niya, binatang-binata na!" napabulalas
ako habang nakatanaw sa kanila.
Darren is one of Dominic and Dylan's siblings. Anak din sa labas at noong huli ko
siyang makita ay binatilyo pa siya. Siguro sa ngayon ay nasa twenty three na siya
at malamang, mga binata na rin ang iba pa nilang mga kapatid.
"Baka naman ma-ln love ka sa kanya sa mga titig mong 'yan."
Napalingon ako kay Dylan at nakita kong madilim na ang mukha niya habang nakatitig
sa akin.
"Pwede rin," I answered with a smile, which made him look even darker.
"Damn him."
"Hey, where are you going? I was just kidding!" He immediately stood up and walked
over to where his brother was.
Kinabahan naman ako kaya napabangon na rin ako. Sinubukan kong tumayo ngunit kaagad
din akong napaupo nang burnigay ang mga tuhod ko.
Wala akong nagawa kundi ang pagmasdan na langsila. Hindi naman sila nalalayo sa
kinaroroonan ko.
Dylan's POV
"What the f**k are you doing here?
Nananadya ka ba?" Inis kong tanong kay Darren dahil sa mga pinaggagawa niyang
kalokohan sa 100b ng isang linggong pamamalagi namin sa yacht.
Ngayon ko lang napatunayan na siya pala talaga 'yon kahit may hinala na ako, sa
dagat pa lang.
"Hey, brother! You're here too. Anong nananadya?" Kunwari'y nagulat siya ngunit
bakas naman sa mukha niya ang pagsisinungaling.
"Just answer my question. What the hell are you doing here?"
"Why? Hindi ba ako pwedeng magsaya rin sa mga ganitong lugar?"
"Don't fool me."
"Hi, dear. Kapatid ka pala nitong bad boy mong kapatid pero masarap."
Bigla namang lumapit sa akin ang babaeng kasama niya habang may mapang-akit na
tingin. She played with her tongue on her own lips.
"What the--" I stopped when her index finger touched my chest. I'm only wearing
boxers now 'cause Sam and I are getting ready to swim in the sea.
"I'm Jane. Do you want to join us? I'm a good companion." Dahan-dahang gum apang
paibaba sa tiyan ko ang hintuturo niya.
I gave Darren a questioning look. Bakit niya hinahayaan ang babaeng ito sa ginagawa
nito na halata namang tinutukso ako. Ngunit kibit-balikat lang ang isinagot sa akin
ng sira-ulo.
"Dylan!" Sabay-sabay naman kaming napalingon sa kinaroroonan ni Sam sa likuran ko.
Natigilan ako nang makita kong nakatayo na siya at matalim angtingin sa amin.
Ngunit napansin ko ang pangangatog ng mga tuhod niya at tila babagsak na.
"Shit. Sam!"
Mabilis pa sa alas kwatro 'kong tinakbo ang kinaroroonan niya at sinambot siya.
"Bakit ka pa ba turnayo?" tanong ko sa kanya at hindi ko mapigilan ang mag-alala.
" Eh, bakit ka nagpapahawak do'n?"
"H-Hindi naman--"
"Hindi ako bulag!" she immediately interrupted what I was saying.
"D-Don't shout, baby, your throat might hurt. Lalayo naman na ako eh,
pinagsasabihan ko
lang si Darre-- ll
" Eh, bakit angtagal?!" Napanganga ako at hindi makapaniwalang tumitig sa kanya.
" Don't be jealous, baby. I'm only yours."
"Huwag kang nagpapahawak sa iba!"
"Of course not." Hindi ko na napigilan pa ang matawa sa inaasal niya. Is she really
jealous? She wasn 't like this before with Alliyah.
I picked her up and carried her to the sea.
" Huwag mo 'kong tinatawanan." Sinamaan niya ako ng tingin ngunit kahit pigilan ko
ay natatawa talaga ako.
She still hugged my neck even though she scolded me.
Sam's POV
Hindi ko napigilan ang inis ko dahil nakita ko kung paano tinitigan ng babaeng 'yon
si Dylan at may pagdila pa! Eh, kung putulin ko 'yang dila niyang marumi!
Nakakadiri siya! Kasama na nga niya si Darren, tapos aakitin pa niya si Dylan 1<0!
At ito namang lalaking ito, mukhang nagustuhan pa dahil hindi kaagad siya lumayo!
He had already tasted the woman and he had already experienced how to shoot his f
sausage in my tight hole.
What if he tries that on f g someone else?!
Hihiga na langsana ulit ako kanina sa beach
towel ko kanina ngunit nang makita ko ang ginawa ng haliparot na babaeng 'yon ay
bigla muli akong napatayo.
"Hey, Dylan! Gusto ka lang namin male-bonding!"
"Aba't--" Muli akong napalingon sa kinaroroonan ni Darren at ng haliparot na babae
habang patuloy sa paghakbang si Dylan sa tubig na hanggang baywang na niya ang
lalim at nababasa na ang likuran ko.
They were still staring at us and seemed to be waiting.
"f**k you, bitch!" I shout at her as I show her my middle finger.
Narinig ko naman ang mahinang pagtawa ni Dylan at panggigigil niya sa pisngi 1<0.
"Lumalabas talaga minsan ang pagka-bratinella mo," aniya kasabay nang tuluyang
paglubog ng aming mga katawan sa tubig.
Bumaba na ako mula sa pagkakabuhat niya at yumakap naman sa leeg niya. Nakayakap
rin naman siya sa akin ng mahigpit.
"Gano'n ang gusto mo, 'di ba?" inis ko namang sagot sa kanya. Sanay naman na siya
sa akin sa mga gano'ng asal ko sa tuwing may kinaiinisan ako.
Hindi niya rin naman ako sinasaway at sa
tingin ko ay mas kinagÏgiliwan pa niya ako dahil sinusundan niya nang pagtawa ang
mga gano'ng asal ko.
He just answered me with a laugh and then kissed my lips passionately. Sinagot ko
rin naman ito kasabay nang pagtanaw ko sa kinaroroonan nila Darren at ng malanding
babae.
I could see they were still staring at us so, I raised my middle finger again and
showed it to her as Dylan and I played with each other's tongues.
Nakita kong naglakad na palayo si Darren at iniwan siya.
Hmmnn...bakit masyado yatang malandi ang kasama niyang babae? Wala na bang iba?
Three weeks passed. Marami na rin kaming nagawa clito sa resort. We enjoyed soaking
in the water, playing in the sand, riding jet skis, motorboats at kung ano-ano pa.
Bumili rin kami nang pamingwit at sinubukan naming mamingwit sa gitna ng karagatan
habang sakay ng bangka.
Tuwang-tuwa ako nang may mahuli kaming ilang piraso lang. Kaya pagbalik namin ng
cottage ay may pang-ulam na kaming fresh na isda.
Masaya ang buong tatlong linggong nagd aan sa aming dalawa dito sa resort. Parang
walang problem ang kailangang harapin. Pagdating
naman ng gabi ay init ng katawan naman ang pinagsasaluhan naming dalawa.
Samantalangsi Darren ay panaka-naka ko pa ring nakikita sa paligid ngunit
nakakapagtakang, hindi na niya kasama si malanding babae.
"l think you can walk now. Inaartehan mo na langyata ako eh," ani Dylan habang
inaalalayan pa rin niya ako sa paglalakad.
00, hanggang ngayon ay inaalalayan niya pa rin ako dahil sinasadya ko na. Kaya ko
naman nang maglakad kahit papaano. Ang sarap lang kasing magpabuhat lagi sa kanya,
eh.
"Eh, 'di huwag mo na akong alalayan! Alis na d'yan!" Inis kong sagot sa kaniya
kasabay nang pagtulak ko sa kanya. Ngunit dahil malakas siya ay hindi man lang siya
nagalaw sa kinatatayuan niya kahit na kaunti.
Maybe he's getting tired of supporting me.
"I'm just kidding. Come on." Bigla na niya akong binuhat at dinala sa gilid
ngdagat.
"Gagapang na lang ako!"
"Mamaya ka pa gagapang, baby...when we're in bed. Why so excited?" nakangisi niya
namang tanongsa akin kaya hindi ko na napigilan pang kagatin ang pisngi niyang
nagkalaman na at bumalik na sa dati.
Mas lalo pa siyang naging gwapo ngayon!
"AW!" daing naman niya at nang bitawan ko ito ay nakita ko ang marka ng mga ngipin
ko sa pisngi niya at pulang-pula ito. "Baby naman. Whoa, ang sakit!"
Nakita ko sa ekspresyon ng mukha niya na talagang nasaktan siya habang hinahaplos
ang pisngi niyang kinagat ko. I quickly removed his hand and kissed his face.
"Sorry na. Ikaw kasi eh."
" No," nakasimangot niyang sagot saka niya ako binitawan at nahiga sa buhanginan.
"Sorry na nga eh!" Kaagad naman akong nagtungo sa ibabaw niya at dumapa. He was
wearing only a boxer while I was wearing a yellow bikini.
" No, you hurt me." He pouted like a child!
Damn this Delavega! Why so cute?
" Bati na tayo. Huwag na magtampo 'yang baby kong 'yan. Gusto mo bang galitin ko
'yang nasa baba mo?" malambing kong tanong sa mukha niya habang marahan kong
kinukuskos ang gitnang bahagi ko sa p I niyang nag-uumpisa nang mabuhay.
Nakita ko naman ang pagsilay ng kanyang ngiti na pinipilit pa rin niyang
pinipigilan. Ito lang naman ang katapat niya.
"Goddammit, baby," napaungol siya at
napapikit. Hinawakan niya ang balakang ko at tinulungan pa ito sa pagkuskos sa
buhay niyang sausage!
Hindi ko mapigilan ang mapangisi at pag-iinit ng maselang bahagi kong iyon.
Napalingon ako sa paligid. Mabuti na lang at wala pang gaanong tao sa umagang ito.
Another week passed.
Naisipan ko nang i-on angAirplane mode ng phone ko at hindi nga ako nagkamali.
Tadtad na ito ng messages at lahat ay nagmula kay Mommy, kay Dad at sa mga kapatid
1<0. Mas marami ang kay Mommy.
Segundo lang ay bigla itong tumunog kasabay nang pag-flash ng name ni Mommy sa
screen na siyang halos ika-talon ko sa gulat.
Siguradong galit na galit na siya ngayon at aararuhin na niya ako ng bunganga niya.
Kumabog ng husto ang dibdib ko at hindi ko malaman kung sasagutin ko ba ito o
hindi. Nangangatal ang mga kamay ko at hindi ko malaman ang gagawin.
Sa Dylan ay sumaglit lamangsa labas at may bibilhin lang claw. Tangka ko na itong
sasagutin nang matanaw ko naman siyang bigla sa labas at patungo na rito sa cottage
namin.
Kaagad kong ini-off ang phone ko at bago pa
siya makapasok sa pinto at mabilis ko na itong naitago sa ilalim ng unan.
Pagpasok niya ay nasa akin kaagad ang mga mata niya.
" Hey, baby. Sorry, natagalan ako. Ang haba ng pila sa convenience store."
Lumapit siya sa akin at inilapag sa tabi ko ang pinamili niyang mga pagkain.
"Is there a problem? You look pale?" tanong niya kasabay nang mabilis niyang
pagsalat sa leeg ko.
"W-Wala, s-sumama lang ang pakiramdam
"Are you sure?" Tinitigan niya ako ng kakaiba at natatakot ako sa tuwing nagiging
ganyan siya.
Kilala niya ako. Kilalang-kilala at alam niya kung kailan ako nagsisinungaling at
nagsasabi ng totoo. Mabilis niyang maramdaman kapag may itinatago ako.
What should I do? Hindi ko pwedeng sabihin sa kanya ang napagkasunduan namin ng
pamilya 1<0, na kailangan ko siyang iwan matapos ang isang buwan kong pananatili sa
tabi niya.
Dahil ayoko nang mag-isip pa siya ng kung ano pa man, lalo na r t may ibang lalaki
si Mommy na inirereto sa akin. Hindi niya maaaring malaman ang tungkol sa bagay na
'yon dahil kilalang-kilala niya ang lalaking iyon.

CHAPTER 16: Bracelet

Sam's POV
"H-Helow? M-Mom--"
"Samantha! I've been calling you for a month! Why is your phone offline?! Hindi mo
ba naisip na may pamilya ka ditong nag-aalala sa iyo ngsobra?!"
Halos mabingi ako sa lakas ngtinig ni Mommy sa kabilang linya ng phone ko kaya
kaagad ko rin itong nailayo.
"Ahm...s-sorry PO, Mom." Halos ma-iyak na ako sa sobrang kaba at pangangatal ng mga
kamay ko.
I looked outside from the glass wall and saw Dylan was still busy talking to a
fisherman.
" Pack your things 'cause I'll be there tomorrow too. You're going back to the
U.K., okay? The one-month grace period I gave you is over."
"M-Mom, p-please..." Tuluyan nang tumulo ang mga luha ko sa pisngi. I don't wanna
go back to the U.K. Dito lang ako kay Dylan.
"Sam? Don't tell me you've changed your mind. You promised us and whether you like
it or not, you'll come back here to us. Do you understand?! liwanan mo na ang
lalaking 'yan dahil habambuhay ka lang niyang parurusahan!" "Mom, no. Please--"
kaagad nang naputol ang linya.
Halos igupo ako sa sobrang panghihina. She didn't even give me a chance to speak
and listen to my explanation. Her decision is really final and she'll definitely
pick me up here even if I don't want to.
Muli akong napatanaw sa labas at nakita kong naglalakad na si Dylan pabalik clito
sa cottage. Kaagad ko nang in-off ang phone ko at mabilis na pinunasan ang mga luha
1<0.
Nahiga ako sa kama at nagkunyaring natutulog pa rin hanggang sa ngayon. Umaga pa
lang at pagkagising ko ay nasa labas na si Dylan kaya sinamantala ko ang
pagkakataon na buksan ang phone ko at sakto naman ang naging pagtawag ni mommy.
Naramdaman ko ang marahang paglundo ng kama at mabigat na bagay na dumagan sa aking
ibabaw.
"Good morning, baby ko. Umaga na PO. Wake up na," malambing niyang bulong sa mukha
ko habang ibinabangga-bangga niya sa ilong ko ang tungki ng ilong niya at ilang
beses hinalik-halikan ang labi ko.
Pinigilan ko ang maluhang muli. Hindi ko siya kayang iwan. Mahal na mahal ko si
Dylan.
Hindi ko kakayanin kapag nawala siya sa akin!
"Baby..." bulong niyang muli hanggang sa maramdaman ang pag-angat sa suot kong
nighties at segundo lang ay naramdaman ko ang pagsakop ng mainit niyang bibig sa
kaliwa kong n
"Uhmmn..." impit akong napaungol. Narinig naman ang mahina niyang pagbungisngis
habang hindi niya pa rin binibitawan ang n ko at nararamdaman ko ang pagtama ng
mainit niyang hininga sa balat 1<0.
"Ito lang pala ang pampagising mo.
Araw-arawin na talaga 'to," aniya bago muling sinipsip ang n e ko na parang
batang dumidede.
Inaraw-araw naman na talaga niya 'yan. Hindi na nagsawa. Pero ayos lang naman sa
akin kahit habambuhay pa kung bibigyan lang tayo ng chance.
KINABUKASAN
Dylan's POV
"Manong, bigyan mo nga ako ng mga apat na buo niyan." Isang manong ang nadaanan
kong nagtitinda ng buko juice. Maraming buko ang nakatimbon sa karitong nasa
harapan. Binibiyak niya ang iba at ginagawang buko juice.
Ang sabi kasi nila ay maganda raw itong
inurnin sa urnaga kaya naisipan kong bilhan si Sam na ngayon ay iniwan kong nasa
kasarapan pa ng tulog sa aming nirerentahang private cottage.
"Apat ba, iho? Anong gusto mo, kayod o buo lang?" balik tanong ni manongsa akin na
sa tingin ko ay nasa edad singkwenta na.
"Hmmn..buo na lang po siguro, Manong."
Hindi naman maarte pagdatingsa pagkain si Sam. Kahit ano ay kinakain niya. Nilingon
ko ang kinaroroonan ng cottage namin ngunit napakunot ang noo ko nang makita ko na
naman ang kapatid kongsi Darren na mukhang may pinagtitripan na namang babae. Tsk.
Inamin na rin niya sa akin na si Dad ang nagpadala sa kanya dito at hindi lang siya
ang naririto kundi angdalawa pa sa mga kapatid namin ay kasama niya. Dad wasjust
worried so they kept an eye on me. Tsk.
I'm fine and they don't have to worry about me anymore.
"Oh, lho, heto na ang apat na buko mo. Ingatan mo ang pagdadala niyan at baka
mabutas ang plastic. Sino ba ang iinom ng maraming buko na 'yan, lho? Bakit
napakarami naman yata?" Napalingon na ako kay Manong na iniaabot na sa akin ang
malaking plastic na puno ng sabaw at laman ng buko.
"Ang maganda kong fiancee PO," I replied
with a smile.
"P-Piyansi? Anong Piyansi? Imported na aso ba iyon? Parang ngayon lang ako
nakarinig ng ganoong salita ah." My jaw almost dropped at what he said.
What the hell? Aso?! Ginawang aso ang mahal 1<0?!
"Ah...eh, Manong hindi PO. Ang tinutukoy ko po ay ang mapapangasawa ko. Fiancee ko
PO."
"Ah...ay gano'n ba? Naku, pasensiya ka na, lho. Medyo mahina na ang pandinig ko
eh." Napakamot siya sa ulo niya.
"Okay lang PO."
" Kaya naman pala, kakaiba ang kislap ng mga mata mo. Ay hala, masaya ako para sa
inyo. Humayo kayo at magpakarami."
I laughed at what he said.
"Salamat PO. Ito nga po pala ang bayad 140." I pulled out a thousand pesos from my
wallet and handed it to Manong.
"Naku, wala ka bang isang daan lang d'yan, lho? Wala pa akong isusukli sa iyo dahil
kabubukas ko pa lang ngtindahan ko."
"Okay lang PO. Keep the change na lang PO." "Ha? K-ki se...h-hindi kita
naiintindihan, lho.
Amerikano ka ba?"
"Ah, hindi PO. Ang ibig ko pong sabihin ay itabi niyo na lang po ang sukli. Sa inyo
na lang
PO."
"Ha?! Ay naku, nakakahiya, iho. Huwag na. Makakabenta naman ako mamaya. Sandali
lang at tatawagin ko ang anak 1<0. Ulan, anak! Halika nga muna dito! Pabaryahan mo
itong pera!"
Napalingon ako sa tinawag niya sa kanang bahagi at natanaw ko doon ang ilang
kababaihan na mukhang pinagkakaguluhan na ang anak ng tipaklong na si Darrren.
"Tay! Opo, nad'yan na PO!" Isang babae ang biglang sumungaw mula sa umpukan na
iyon. "Huwag na PO, Manong. Okay lang PO.
Makakatulong po ito sa inyo."
"Naku, lho. Nakakahiya sa iyo."
"Okay lang po talag--"
"Nasaan po ang papalitan, Tay?" I turned again to his daughter who was now in front
of us.
Natigilan ako nang may mapansin akong kakaiba sa hitsura niya.
Nakalaylay ang mahaba at makapal niyang buhok sa mukha niya at sa tingin ko ay
itinatago niya ang malaking balat na nasa noo niya pababa sa pisngi niya. Maybe it
was about four inches wide and almost covered half of her face. It also has little
hairs.
"Heto, oh. Papalitan mo lang, anak d'yan sa malapit lang, ha. Huwag ka ng lalayo
pa," utos sa kanya ng ama niya na pansin kong may halong
pag-aalala sa tono.
"Opo, Tay," nakangiti niya rin namang sagot sa ama niya at mukhang sanay na rin
naman siya sa hitsura niya. Hindi ko siya nakitaan nang pagkailang.
I think she's in her twenties based on how young she looks.
"Ah, sasamahan ko na po siya. Para diretso na rin po ako uuwi," I offered to
Manong.
"Ah, ganon ba. Oh, sige, lho."
"Let's go?" turned to the young lady who was now staring at me.
"Ah...s-sige PO." Napansin ko ang pamumula ng kabila niyang pisngi at kaagad ding
nagbawl ng tingin mula sa akin.
Nauna na siyang maglakad at sumunod din naman ako sa kanya ngunit nang mapadaan
kami sa grupo ng mga kababaihan ay kaagad na lumabas si Darren doon at nakangising
humarang sa harapan niya.
"What's up? 'Yong alok ko sa iyo, have you decided yet?" nakangisi niyang tanong sa
babaeng kasama ko. What the f* *k?
"Pwede ba, tigilan mo 'ko. Hindi ako ang babaeng kailangan mo," matabil namang
sagot niya habang matalim ang tingin kay Darren.
"Darren," I called to him. When he turned to me I immediately gave him a warning
look.
" K-Kilala niyo po siya?" tanong naman nitong si Ulan, base sa itinawag sa kanya
ng ama niya kanina at tila hindi siya makapaniwalang lumingon sa akin.
Napahinga naman ako ng malalim bago muling bumaling ka Darren.
"What the f**k are you doing? Just go back to
Manila kung hindi kayo magtitino dito."
"l just want to be friends with her. Is that
"Hindi ako nakikipagkaibigan sa bastos!" sigaw ni Ulan sa kanya at saka siya
mabilis na nilampasan ngunit mabilis na nahawakan ni Darren ang braso niya.
"Darren!" Aawatin ko na sana si Darren nang makatikim siya ng malakas na sampal sa
pisngl mula kay Ulan.
"What the--"
"Hey!" Kaagad ko nang itinulak si Darren nang bigla siyang mamula sa galit at
tangkang may gagawing hindi maganda kay Ulan.
"Nakita mo naman, sinampal niya ako!"
"f**k off, Darren ifyou don't want me draggingyou back to Manila!" mariin kong
banta sa kanya.
He couldn't answer but I could see the clenching of his fist and hisjaw.
Ipinakita ko sa kanyang hindi ko na
nagugustuhan ang ginagawa niya. Noong nasa Manila kami at hindi pa ako naho-
hospital, kahit papaano ay nakikitaan ko pa rin sila ng respeto sa amin ni Dominic
bilang mga nakatatanda nilang kapatid.
Binigyan niyang muli ng matalim na tingin si Ulan bago turnalikod at naglakad
palayo.
I noticed that all the women and some people near where we were were looking at us.
Mabuti na lang at nasa medyo malayong lugar din si Manong at abala sa mga dalawa
niyang customer kaya lt hindi niya nakita ang pangyayari.
" Pagpasensyahan mo na ang kapatid ko. Huwag ka nang mag-alala, hindi na 'yon
lalapit sa iyo," I immediately apologized to Ulan.
"Okay lang PO, kapatid niyo po pala siya. Hindi ko na napigilan ang sarili ko dahil
noong nakaraan pa niya ako ginugulo."
"Hayaan mo, kakausapin ko pa siya mamaya. Okay na 'yon paminsan-minsan makatikim
siya ng sampal. Hindi lahat ng babae makukuha niya."
She laughed softly at what I said. "Salamat din PO."
" But just in case, isumbong mo lang sa akin. Nariyan lang naman sa malapit ang
cottage namin. By the way, I'm Dylan Delavega. You are?" nakangiti kong
pagpapakilala sa kaniya habang naglalakad na kami palayo.
" Rain PO."
"Oh, Rain. That's why your father called you Ulan."
"Opo. Makulit kasi 'yan si tatay."
"Huwag mo na lang akong suklian. Ibili mo na lang ng pagkain niyong mag-ama ang
sobra d'yan."
"Ha? Hindi po pwede. Malaki ito eh."
"It's okay with me. Can we be friends? We're just vacationing here with my fiancee.
Gusto ko lang din sana magkaroon at least a few friends while we stay here."
"M-May fiancee ka na?" Napansin ko naman siyang natigilan at nalungkot.
"Hmm...yeah. Mabait 'yon. I'm sure she'll like you."
"Ah, okay lang PO."
"Aright. I'll go ahead
'I S-Sandali lang." I stopped when she suddenly grabbed my arm.
Kaagad din naman siyang bumitaw at hinubad ang suot niyang bracelet sa braso na
yari sa mga kabibe at ini-abot sa kamay ko.
"Sa iyo na lang po ito."
"What is this?"
" K-Kapalit na lang nitong pera. Sana magustuhan ng f-fiancee mo."
"Huh? Ito ba 'yong paninda mo
doon? ll Napansin ko rin kasi na may mga paninda sa lugar kung saan naroroon siya
kanina at ang mga kababaihan.
"Opo. Ako ang gurnagawa niyan," she replied with a smile.
"Whoa...really? It's nice. Wait, I'll pay for it." "H-Hindi na. Mura lang naman
'yan.
Sobra-sobra pa itong pera niyo." Kaagad niyang pigil sa pagtangka kong pagdukot ng
pera sa wallet 1<0.
"Hindi na ba kita mapipilit?"
"Hindi na. Sige na PO. Babalik na 'ko.
Congrats po sa inyong dalawa ng fiancee mo. Gift ko na lang po 'yan. Sige PO."
After saying that, she quickly turned her back on me and walked back to where we
had come from earlier.
"Thanks!" pahabol ko namang sigaw sa kanya at kumaway na lang siya sa akin mula sa
malayo.
Kaagad na akong bumalik sa private cottage namin ni Sam. She will definitely love
this bracelet.
...ngunit nasa malayo pa lamang ako nang matanaw kong bukas ang pinto ng cottage
namin. Gising na ba siya? Lumabas ba siya?
Kaagad akong nagmadali sa paglalakad kahit lumulubog ang mga paa ko sa buhangin
dahil biglang nag-iba ang pakiramdam 1<0. Lumakas bigla ang kabog ng dibdib ko.
Kaagad akong pumasok sa 100b at ang unang bumungad sa akin ay ang magulong kama
ngunit wala siya. Kaagad ding naagaw ang atensyon ko ng nag-iisa nang travelling
bag namin sa isang sulok.
Nabitawan kong bigla ang supot ng buko na hawak ko, maging ang bracelet at sumabog
ito sa sahig.
"N-No...No--Sam!"
The Demon King's Virg...
Devious_lntentionsXX
"The Devil wants my virginity and for some reason believes that I want hi...

CHAPTER 17: Get Revenge

SAM ! !
I quickly ran out of the cottage when I heard the hum of what I think was an
airplane. I looked around outside until I saw it on the left side near the sea.
"SAM!!!" Napatulala ako nang makita kong hawak si Sam ng tatlong lalaki at pilit na
isinasakay sa plane habang nasa likuran nila si tita Thelma.
"Dylan!" tawag ni Sam sa akin nang makita niya ako at bakas ang pagmamakaawa sa
kanya. Lumuluha siya habang nagpupumilit makaalpas mula sa mga may hawak sa kanya.
"Sam! Baby!" Ubod-lakas akong tumakbo patungo sa kinaroroonan nila.
"Dylan, help me! Mommy, hindi ako sasama.
Parang awa niyo na!"
"Dylan, just stay there!" Sinubukan akong balaan ni tita Thelma ngunit nagpatuloy
pa rin ako at nang maabutan ko sila ay malakas kong hinila angdalawang lalaki at
malakas silang pinagsusuntok sa mukha.
Hindi ko alam kung anong lakas ang sumapi sa akin at kaagad kong naagaw si Sam mula
sa kanila. Tinangka akong sugurin ngtatlong lalaki
ngunit nagulat ako nang pinagtig-isahan sila ng mga kapatid kong nakasunod na pala
sa akin.
"Dylan, huwag mo 'kong ibibigay. Dito lang ako."
" Dylan, pakawalan mo na ang anak 1<0. Inagaw mo na siya sa amin simula pagkabata
pa lang niya. Nawalan na kami ng panahong makasama niya! Huwag kang maging marapot!
Anak namin siya!" tita Thelma shouted followed by her sobbing and pleading.
"Hindi ko siya ipinagdadamot sa inyo pero huwag niyo naman siyang ilayo sa akin!" I
couldn't stop crying in front of her as I hugged Sam tightly.
"Pinahirapan mo lang ang anak namin! Ayaw mo siyang mawala sa buhay mo dahil
napapakinabangan mo siya!"
"l love your daughter and I'll marry her!"
"You don't love my daughter! Sarili mo lang ang iniisip mo! Give her back to us,
otherwise, I'll sue you! I'm warning you!"
"Mom, let us go! Hayaan niyo na akong maging masaya! Mahal namin ni Dylan ang isa't
isa," Sam pleaded. I couldn't stop kissing her on the face. Ang akala ko ay
mawawala na siya sa akin.
"Hindi! Kunin niyo siya, mga inutil!" sigaw niya sa mga kasama niyang tauhan na
ngayon ay mga nakabulagta na sa buhanginan matapos
makipaglaban sa mga kapatid 1<0.
" Mommy, I'm sorry. Mahal ko kayo ng pamilya ko pero hindi ako sasama."
"You're coming with me, Samantha!"
Tinangka niyang lumapit sa amin ngunit kaagad na akong umatras. Humarang naman sa
pagitan namin ang tatlo kong kapatid.
"Let them go, tita. Para namang hindi kayo na-ln love dati," nakangising sagot ng
sira-ulong si Darren.
"Huwag kang sumasali dito kung ayaw mong ikaw ang ipakulong ko!" Dinuro niya si
Darren na ngayon ay kakamot-kamot sa ulo.
"I'm sorry, tita but no matter what happens, I'll never give Sam to you. Even if I
die," I replied emphatically to her before I turned away as I lifted Sam.
"Sam! Wala ka na bang awa sa mommy mo?! I'm your mother, ako ang sundin mol" I
could feel the pain in tita Thelma's voice as a mother but I couldn't afford to
give her her child. Mamamatay ako kapag nawala siya sa akin.
Sam also cried as she hugged me and stuck her face in my neck.
" Kapakanan mo lang naman ang iniiisip kol Turuan mo namang mahalin ang sarili mo
bago ang iba!" patuloy pa rin ni tita ngunit naging bingi na ako at nagpatuloy lang
sa paglayo sa kanila.
Bato na ang puso ko para sa kanila dahil si Sam lang angtanging mahalaga sa akin.
Siya lang ang buhay ko.
Sam's POV
Pagdating namin sa cottage ay naupo sa gilid ng kama si Dylan habang yakap pa rin
ako ng mahigpit at gano'n din ako sa kanya. Narinig ko ang mahina niyang pag-iyak
sa balikat ko kaya marahan kong hinagod ang likod niya kahit wala ring kapantay ang
sakit na nararamdaman ko ngayon para sa aking ina.
Ayoko sanang magkaroon ng alitan sa aming dalawa at sobrang sakit para sa akin ang
makita siyang magmakaawa ngunit sana maintindihan niya rin ako. Mahal ko si Dylan
at hinding-hindi ako magpapakasal sa ibang lalaki katulad ng gusto niya!
"Ang akala ko iniwan mo na ako," ani Dylan sa balikat ko habang patuloy siya sa
malalakas n iyang pagsin ghot.
Niluwagan ko ang pagkakayakap sa kanya at hinawakan ang magkabila niyang pisngi.
I'm sorry, baby. I know it's hard for you but I can't, I can't afford to lose
you."
Mas lalo akong naiyak sa sinabi niya habang sinasalubong ang titig ng isa l t isa.
"Hindi ko rin kaya, Dylan. I'm so sorry kung pumayag ako kay mommy sa naging
kasunduan namin noon sa hospital, that I should only stay with you for a month. But
God knows, I can never do that. I can never get away from you. Mahal na mahal kita,
Dylan."
Muli akongyumakap sa kanya ng mahigpit at ibinuhos ang lahat ng mga luha ko sa
dibdib niya.
"God also knows how much I love you, Sam. So, no matter what happens, I'll never
give you to them."
He took my face and kissed my lips. I also answered it lovingly. Hindi mapapantayan
ng kahit na anongyaman o kahit na anong bagay ang pagmamahal ko para sa lalaking
ito.
I could exchange everything for him. And if my family couldn't accept him,
patawarin sana nila ako ngunit si Dylan pa rin ang pipiliin 1<0.
" Eherm! Maybe it's better ifyou, guys pack your things kaysa maglampungan d'yan
dahil mukhang nagtatawag na ng back up ang pinagtataguan niyo."
Sabay kaming napabitaw ni Dylan at napalingon sa pinto ng cottage. Naroroon na si
Darren, Darell, and Daemon. Sila ay mga kapatid ni Dylan sa labas at magkakaiba rin
ang mga ina nila.
"We have to get out of here. I can face them but I can definitely kill someone if
they force you to take you from me," mariing sabi ni Dylan kasabay nang tila
paglagablab sa galit ng kanyang mga mata.
I immediately nodded at him.
"T-Tara na."
" Daemon, take my traveling bag," he ordered one of his brothers.
" Eh, paano 'yong maleta ko pa do'n?"
"Huwag ka nang umangal!" gigil na singhal naman ni Darell kay Daemon na napapakamot
sa ulo. "Ako na ang bahala mag-check out," sabi niya naman kay Dylan bago siya
kaagad na lumabas.
"1 know a place we can stay for a while," sabi naman ni Darren habangtumitingin sa
labas.
"Aright. Thank you, guys," sagot n aman ni Dylan na kaagad na ringtumayo.
"K-Kaya ko na sigurong maglakad, Dylan."
"No, baka kung mapaano ka pa."
Wala na rin akong nagawa nang magpatuloy na siya sa paglalakad palabas.
"They're still there and it looks like they're waiting for something," sabi ni
Darren habang nakatanaw sa kinaroroonan nila Mommy at ng mga kasama nito.
Napatanaw din kami doon ni Dylan at nakita kong may kausap si Mommy sa phone. Nang
lumingon sila sa amin ay kaagad niyang sinenyasan ang tatlong lalaking kumaladkad
sa akin kanina. Ni hindi ko kilala ang mga taong 'yon.
" P-Pupunta na sila dito, Dylan."
"C'mon."
"Follow me," Darren said as he walked quickly ahead of us.
"I'll block them just in case," ani Daemon naman na nagpahuli sa aming likuran.
"Tumawag ka na rin ng security," utos naman sa kanya ni Dylan.
He immediately took the phone out of his pocket even though he was carrying Dylan
's traveling bag. Ang maleta ko naman ay naiwan na sa airplane dahil dinala din
nila iyon kanina. Bahala na kung walang darnit basta hindi ako sasama sa kanila.
Sa kanang bahagi kami nagtungo kung saan sa dulo ay may mga mangilan-ngilan ng mga
tao at mga nagtitinda.
Lumingon akong muli sa likuran at nakita kongtumatakbo na ang mga humahabol sa
amin.
"Dylan, hurry up. They're already there," I said to Dylan.
Kahit alam kong hindi nila ako makukuha lalo na r t naririto ang mga kapatid ni
Dylan ay hindi ko pa rin maiwasang kabahan.
"Rain, please. Help us."
"lkaw na naman?!"
Mabilis naman akong napabaling sa harapan at napanganga ako nang makita ko ang
babaeng kausap ngayon ni Darren. May malaki at itim na
itim siyang balat sa kaliwa niyang pisngi na sinusubukan pa niyang tabunan ng
mahaba niyang buhok.
" Please, this is a serious matter. We need help now," Darren still pleaded with
her, na ikinahinto naman ng babae.
" Rain, please. Tatanawin ko itong malaking utang na 100b sa iyo," sumingit na rin
si Dylan.
He also knows that woman? Bakit wala siyang naikukwento sa akin?
Napatingin ang babae sa likuran namin bago muling burnalingsa amin. Lumingon din
ako doon at nakita kong malapit na sa amin ang mga lalaking humahabol sa amin!
"Sumunod kayo sa akin."
" Damn, mahahalikan talaga kita!" bulalas naman ni Darren sa tuwa. Kaagad naman
siyang nilingon ng babae at sinamaan angtingin.
"Baka lang naman," hirit muli ni Darren habang napapakamot sa ulo niya.
I was just a little taken aback by Darren's teasing of this woman.
We immediately followed her.
"Paano 'yong maleta 1<0?!" reklamo na naman ni Daemon mula sa likuran namin.
"Saka mo na lang balikan! Idiot!" sigaw din naman sa kanya ni Darren ngunit
natigilan siya at napatitig sa aming likuran.
"f**k!" narinig ko ang pagmumura ni Daemon sa likuran namin at sa paglingon ko ay
nakita kong nakikipagrambulan na siya sa tatlong lalaki at ginagawa niyang panalag
ang malaking malita ni Dylan na hawak niya.
Tanging mga paa lamang niya ang ginagawa niyang panipa!
"Diyos ko." I saw that the woman with us was surprised and looked scared.
"What the—Hindi pa rin kayo nadala?!" Darren rushed in and helped Daemon.
Dumating naman kaagad si Darell na may kasamang securities at kaagad na
pinagtulungan ang tatlong lalaki sa pamamagitan ng mga dala nilang batuta. Kaagad
din nila itong nagapi at pinosasan.
"f**k you all," singhal ni Daemon sa harapan ng tatlong lalaki habang maangas na
pinagpag ang balikat niya.
"Ganito ba kaluwag ang security niyo dito? Why are you allowing stupid intrusive
people here?!" galit na galit na tanong ni Darren sa mga security.
" Pasensiya na PO, Sir. Hindi na po mauulit. Ipaparating po namin ito sa head.
Pwede rin po kayong sumama, Sir para mag-complain."
"Gusto niyo pang i-complain ko kayo para
matanggal na kayo sa trabaho?!"
"That's enough. You need to leave," awat na sa kanya ni Darell bago burnaling sa
amin. "A guy came in and was looking for Ate Sam. Sa tingin ko ay hindi siya basta-
basta. He also looks like someone with a high profile."
"Sino?" Dylan asked him. Ako naman ay nagkakaroon na ng hinala.
"Based on what I heard him say to the concierge service, his name is...Mister
Joaquin Delgado."
"What?" Pareho kaming natigilan ni Dylan. Si Dylan ay kaagad na napalingon sa akin.
"D-Dylan..."
"Is there something you're not telling me?"
"M-Mamaya ko na ipapaliwanag." Kinabahan na ako.
Bakit nakaabot na clito sa Pilipinas si
Joaquin? Does that mean he's with Mom? Will he help to make getting me easier?
Hindi ito maaari. Kilala namin siya ni Dylan, maitim ang budhi niya at walang
sinasanto. He could kill for his damn success.
"Sige na, you go first. I'll just take our belongings at tatawag na rin ako sa
Manila para makapagdala ng sasakyan natin dito," taimtim na sabi ni Darell sa amin.
"Be careful," sagot naman ni Dylan sa kanya.
Hindi ko akalain na makakatulong at maaasahan niya ang mga kapatid niyang ito.
Nagpapasalamat ako at naririto sila. " Ikaw na ang magdala nito. I'll go with
Darell. Mahirap na, lampa pa naman
'to," maangas na sabi naman ni Daemon kasabay nang paghagis niya ng maleta ni Dylan
kay Darren.
"What?! Baka ikaw ang umbagin ko d'yan!" inis na sagot naman ni Darell sa kanya.
" Mga gunggong! Bilisan niyo na! Siguraduhin niyong walang makakasunod sa inyo,
kundi kayo ang uupakan 1<0," ani Darren naman sa kanila.
"Ito na nga!" Kaagad na silang tumalikod at kami rin.
Nauna na muling maglakad ang kasama naming babae at saka naman kami sumunod sa
kanya.
Nangangamba ako ng sobra sa ginawang itong ni Mommy.
Joaquin Delgado is the man she wants to marry me. Pareho siyang ina-anak ni mommy
at tita Lanie ngunit hindi namin siya nakasundo ni Dylan dahil sa maangas at
sobrang yabang.
Noong minsangtinangka ako ni Joaquin na halikan sa school namin ay nagkaroon ng
paglalaban si Dylan at Joaquin si gitna ng maraming estudyante. Pinaluhod siya ni
Dylan sa harapan ng marami at iyon ang hindi matanggap
ni Joaquin.
He wanted revenge on Dylan back then and leaving the U.K. helped us avoid him. But
now, their paths meet again.
Joaquin will definitely do anything to get revenge on Dylan.

CHAPTER 18: Hiding

Sam's POV
Nakarating kami sa gitna ng kagubatan. llang mga liblib na at masukal na gubat ang
aming dinaanan. llang batis rin ang aming tinawid. Kasalukuyan na ako ngayong nasa
likod ni Dylan dahil marahil ay napagod na ang mga braso niya sa pagbuhat sa akin.
"Bakit parang alam na alam mo ang daan?" tanong ni Dylan kay Darren dahil sa aming
apat ay siya ang nangunguna sa paglalakad.
Lumingon naman sa amin si Darren at ngumisi kasabay nang pagkibit-balikat niya.
Samantalang si Rain ay nananatiling tahimik habang sumusunod sa kanya.
llang sandali lang ay isang matarik na bangin ang aming binabaan. At pagdatingsa
ibaba ay isang barong-barong ang aming nadatnan habang sa harapan nito ay may
mahabang batis.
"Kaninong bahay ito?" Dylan asked Rain.
"Sa amin ni tatay. Dito na muna kayo pansamantala. Wala pang naliligaw dito bukod
sa isa, at sa dalawa pa," sagot naman ni Rain bago niya tinapunan nang matalim na
tingin si Darren.
Si Darren namay ay kunwa'y walang
naririnig. Pasipol-sÏpol siya habang lumilinga-linga sa matataas na punong nasa
paligid.
"What do you mean?" Dylan asked her again.
"Wala PO. Dito na muna kayo. Ligtas kayo dito."
"Dylan, ibaba mo na ako," sabi ko naman kay Dylan dahil sumasakit na rin ang likod
ng mga hita ko sa pagbuhat niya sa akin.
Dahan-dahan din naman akong ibinaba ni Dylan. I can walk but not so fast 'cause 1 1
m not that strong yet.
"Thank you, ha." Lumapit ako kay Rain at nagpakilala, "By the way, I'm Sam,
Samantha Heisenberg."
I gave her a sweet smile. Napatitig naman siya sa akin ngunit nandoon ang hiya.
"Ikinagagalak ko po kayong makilala. Ikaw pala ang sinabi ni kuya Dylan na fiancee
niya. Napakaganda niyo PO. Bagay na bagay din sa inyo ang pangalan niyo."
I turned to Dylan before turning to her again. "Paano kayo nagkakilala?"
"Ah, kasi si tatay niya ay nagtitinda ng buko juice. I bought them this morning for
you but I accidentally dropped it dahil hindi kita nadatnan kanina sa cottage
natin," sagot naman ni Dylan.
"Gano'n ba?"
"Ako nga po pala si Rain, Rain Rivera." Inabot ko ang kamay niya at nakangiti
siyang kinamayan.
"Utang na 100b namin ito sa iyo. Pasensya ka na kung naabala ka namin."
"Ayos lang po 'yon. Tumutulong po ako hangga't kaya 1<0."
"Ang bait mo naman. Huwag ka nang mag-po sa akin, ha. Para tuloy akong tumatanda
eh."
"S-Sige," tila nahihiya niya namang sagot sa akin.
"Mabait talaga 'yan. Siya nga sumagip sa akin eh," bigla namang sabat ni Darren
habang may pilyong ngiti ang surnisilay sa mga labi niya habang nakatitig kay Rain.
Rain immediately gave him a sharp look.
"What happened to you?" Dylan asked his brother.
" Nakaga--"
"Ahm, pasok na muna kayo sa 100b para makapagpahinga kayo. Siguradong napagot kayo
sa malayong paglalakad," sabi naman kaagad ni Rain kasabay nang pagbubukas niya sa
pinto ng maliit nilang barong-barong. "Pasensiya na kayo sa bahay namin, ah.
Siguradong h-hindi kayo sanay sa ganito."
"It's okay, ano ka ba? Sanay din naman kami
ni Dylan sa ganito."
"T-Talaga PO?" She stared at me as if she couldn't believe what I said.
It's not really like this. Inihalintulad ko lang ang mababa naming posisyon dati sa
trabaho kung saan naglilinis din kami ng mga dumi-dum at mga alikabok ng sapatos sa
store at nagpapakumbaba sa mga customer.
Para lang din hindi mailang si Rain sa amin.
"Yeah. Ewan ko lang sa isa d'yan," I replied as I turned to Darren.
"Oh, bakit? Mas lalong ayos na ayos sa akin 'to lalo na't may magandang dilag--"
Naputol ang sinasabi niya nang bigla siyang samaan ng tingin ni Rain.
Napapaisip lang ako kung ano ang nangyari sa kanila at mukhang may pinaghuhugutan
ng galit itongsi Rain sa kanya.
" Paano niyo po ba ito naging kapatid, kuya Dylan? Mukhang magkaiba kayo ng ugali
eh," tanong ni Rain habang pumapasok na kami sa 100b ng kanilang barong-barong.
Nagkatinginan naman kaming tatlo at si Darren ang siyang sumagot, "'Cause our
mothers are different."
Sabay-sabay kaming napalikon kay Darren sa walang kagatol-gatol niyang pagsagot.
Hindi ko inakala na sasabihin niya ang totoong estado
ng buhay nilang magkapatid sa ibang tao and that seemed okay to Darren.
"Ah, p-pasensiya na." Mukhang si Rain pa ang nahiya sa naging pag-usisa niya.
" It's okay. It's not a big deal to me," sagot ni Darren habang taimtim na
nakatitig kay Rain.
Kasi mukhang namana niya ang magaling nilang ama? Hindi ko na lang isinatinig upang
hindi ma-turn off sa kanya si Rain kahit mukhang inis siya kay Darren. Ano nga kaya
ang nangyari sa kanilangdalawa?
Rain didn't answer and we continued to en ter their house.
Napalinga ako sa buong paligid. Mayroong mababang hagdan sa kanan patungo sa medyo
mataas na bahagi ng bahay. Yari lang sa kahoy, kawayan at kugon ang buong kabahayan
at lupa pa rin angtinatapakan namin clito sa ibaba.
There is no t.v and only a small radio they have. May single na katre clito sa
pinakang sala kung tawagin sa mga malalaking bahay at nasa dulong bahagi ang
kusina. llang mga maiitim na kaldero at kawali ang natanaw ko doon.
They don't have a stove and I also saw some wood there that I think is what they
use for cooking. As in malayong-malayo ang buhay nila dito kaysa sa siyudad, kaysa
sa buhay namin.
" Pasok kayo. Gusto niyo ba ng maiinom?
Pasensiya na kayo, ha. Saging lang at mga buko
ang mayroon kami dito na maaari niyong makain sa ngayon. May kanin pa naman kaming
natira ni tatay kanina kaso malamig na," ani Rain habang nagtutungo sa kusina.
"It's okay. Ang sarap nga dito eh.
Presko," sagot ni Darren na prenteng humiga sa katre at humilata doon. Dylan was
also looking around.
"Sino ang kasama mo dito?" I asked her. Naisipan kong surnunod sa kanya sa kusina.
Nakita ko siyang kumukuha ng piling na saging mula sa nakabitay sa itaas ng mesa.
" Kami lang dalawa ni tatay."
"If you don't mind, can I know where your mother is?"
"W-Wala na siya." Kaagad na lumarawan ang lungkot sa mga mata niya.
" P-Pasensiya na. Nakikiramay ako."
"Salamat. Kain ka nito." She smiled again as she picked up the banana.
"Okay thank you."
Even if I wanted to know what happened to her mom, hindi ko na itinanong pa dahil
sa tingin ko ay iniiwasan niyang pag-usapan ang tungkol doon.
"Ang galing naman. Bakit kailangan pa niyang ibitay sa itaas?" Mad ali lang naman
abutin ang mga saging dahil hindi naman ito kataasan.
"Minsan kasi may naliligaw dito na mga unggoy at kapag naabot nila 'yan ay
siguradong kukunin nila 'yang lahat at itatakas."
"T-Talaga? Nakakatuwa naman." Na-excite naman akong bigla. Gusto ko ring makita ang
unggoy na 'yon.
"00, kaya lang minsan inuubos nila lahat at palaging walang natitira sa amin ni
tatay. Kaya naisipan ni tatay na ibitay ng ganito. Maliliit lang naman 'yong mga
unggoy na nakakapasok dito. Dumadaan sila sa malilit na siwang ng bintana namin.
Medyo mataas itong pagkakabitay ni tatay at hindi nila gaanong maabot."
"Pero nakakaawa din kung hindi sila makakakain."
"Nag-iiwan na lang kami ng ilang piraso dito sa mesa."
"Nakakatuwa naman. Pero maaari ba akong magtanong kung bakit masyadong malayo itong
bahay niyo? Hindi ba nakakatakot dumaan sa
"Dito lang kasi kami p'wede ni tatay.
Hinayaan lang kami ng mga Villaroel na magtayo dito ng kahit maliit lang na barong-
barong."
"Y-You mean sa mga Villaroel pa rin ito?" "00, itong buong Isla ay pag-aari nila.
H-Hindi kami pwede ni tatay sa maraming t-tao."
I stopped at what she said and stared at her. Yumuko ang ulo niya at bahagyang
ikinubli ang kaliwa niyang pisngi kung nasaan ang malapad niyang balat.
"P-Pero masyadong magubat. I-I'm just worried about you 'cause you're a woman."
"Ayos lang. Sanay naman na ako at tahimik naman ang lugar na ito. Wala pang krimen
ang nangyayari dito simula noong lumipat kami dito ni tatay. Dito kami ligtas."
"Gano'n ba? Mabuti kung gano'n."
"Bigyan natin sila nito."
"Sige."
Burnaling na kami sa pinto ngunit napahinto kami nang maabutan na namin doon si
Darren na taimtim na nakatitig kay Rain.
"Oh, gusto mo?" alok ko sa kanya sa hawak kongsaging.
Pumitas din naman siya ng isang piraso ngunit ang paningin niya ay nananatili pa
rin kay Rain.
Minabuti ko nang lampasan siya at nilapitan si Dylan na nakita kong itinataas-taas
sa ere ang phone niya.
"Wala bang signal?"
"Wala. Tsk. Tatawag sana ako kay Dominic." "Oh." Inabutan ko siya ng saging.
Humarap naman siya sa akin at inalalayan
ako patungo sa katre. He sat down and pulled me on his lap.
"Tell me. What about Joaquin?"
I turned to him and he was staring at me seriously.
"Aah, b-binalak ni mommy na ipakasal a-ako sa kanya."
"What?!" Gulat na gulat siyang napatitig sa akin.
Napayuko ako sa hiya. Nahihiya ako sa kanya at sa ginawa ni mommy.
Mom and tita Lanie are best friends. Nagkasundo sila na kamingdalawa ni Dylan
hanggang sa pagtanda. Naging mabuti si tita Lanie sa pamilya namin, gano'n din
naman ang pamilya ko sa kanila ngunit hindi ko akalain na mauuwi sa ganito.
Nawala lang si tita Lanie ay parang nakalimutan na kaagad ni Mommy ang mga
magagandang pinagsamahan nila noon.
"So, that's the reason why that f*****g asshole is here. Talagang desidido na ang
mommy mo na ibigay ka do'n? Kilala ba niya kung anong klaseng tao 'yon?"
"Pasensiya ka na kay Mommy... but no matter what happens, I won't marry him. I'll
marry only the one who gave me this ring." raised my left hand and showed him the
ring I was wearing. "And that's you."
Kaagad namang lumambot ang anyo niya. He took my hand and kissed it softly.
"Talagang hinding-hindi ako makakapayag kahit magkamatayan pa kami," mariin niyang
sagot habang nakatitig sa akin ng taimtim.
I just hugged him tightly.
Napupuno ng takot ang dibdib ko para sa mga kakaharapin namin. Alam kong hindi rin
susuko o magpapatalo si Dylan. Kung noon pa nga lang ay nagawa na niyang harapin si
Joaquin na kaibigan pa lang ang tingin niya sa akin, ngayon pa kaya?
Baka higit pa doon ang magawa niya at isa 'yon sa mga ikinakatakot ko. Ang makagawa
siya ng labag na sa batas.
"Kuya! Darren! Help!"
"We won't fight you PO! Darren! Kuya!"
Huh? Sabay kaming napakalas mula sa pagkakayakap nang marinig namin ang mga sigawan
mula sa labas ng barong-barong.
"Ano 'yon?" Maging sila Rain at Darren ay napalabas din ng kusina.
"Lumayas kayo dito, mga animal! Mga alien kayo! Hinding-hindi kayo sasantuhin ng
mga itak
"Darren! Tangina." Nakarinig kami nang mabibilis na mga yabag na tila naghahabulan.
"Tay!" Mabilis na napasugod si Rain sa pinto ng bahay at kaagad itong binuksan.
Maging kami ay napasunod na rin.
"Hindi naman ho kami masasamang tao! We're your daughter's friends!"
"Mga hayop kayo! 'Yan ang mga modus niyo!
Hinding-hindi niyo ako maloloko!"
"Tay! Itigil niyo 'yan!"
Naabutan namin na tinatagpas gamit ang dalawang malalapad na itak ng isang may edad
na lalaki sila Darell at Daemon na kapwa may mga bitbit na maleta at ginagamit
nilang panalag sa mga itak na nagwawasiwas sa kanilang harapan!
"Anak! Lumayo kal Naabutan ko ang mga hayop na ito na umaali-aligid dito sa lugar
natin! Masasamang tao ang mga ito ay may binabalak na masama!"
"Tay, hindi sila masasama! Kapatid siya ni kuya Dylan!"
"Anong kuya Dylan ang pinagsasabi mo?!
Wala kang kapatid--" Napahinto na ang matanda nang mapalingon na siya sa
kinaroroonan namin at mapatingin sa amin.
"Tatay, pasensiya na PO. M-Mga kapatid ko po sila," nakangiwing sabi ni Dylan na
bahagyang lumapit sa kanya. Sumunod din naman ako sa tabi niya at yumakap sa braso
niya.
Natatakot ako sa malalapad na itak na hawak niya.
" K-Kapatid mo? Anong ginagawa niyo dito?" Kaagad na ibinaba ng matandang lalak
ang hawak niyang mga itak.
" Haayy! Akala ko end of the world na. Wala pa akong natitikmang mansanas ni Eva,"
ani Daemon habang nakahawak sa dibdib niya at tumihaya sa lupa.
"Whoa! You f*****g scared us, tay," sabi din ni Darell kasabay din nang pag-upo
niya sa lupa.
Tila nakahinga na Sila ng maluwag ngunit habol nila pareho ang kanilang paghinga.
"Pasensiya na PO, tay. Humingi lang po kami ngtulong sa anak niyo na pansamantalang
magtago dito," mapagpakumbabang sabi ni Dylan sa matandang lalaki na hindi pa naman
talaga katandaan.
Sa tingin ko naman ay ka-edad niya langsi Dad kahit sunogsa araw ang balat niya.
"Tago? Sinong tinataguan niyo?" Mas lalong kumunot ang noo ng matanda habang
umiikot ang paningin niya sa aming lahat.
"Mahabang kwento po at humihiling po ako sa inyo na sana ay huwag niyong iparating
sa labas ang kinaroroonan namin sa ngayon. Tatanawin ko po itong malaking utang na
loob
namin sa inyo.l'
"Gano'n ba? Eh, ito? Sino ito? Bakit nakahawak ka sa anak 1<0?" bum aling siya sa
aming likuran habang nakaturo doon ang hawak niyang itak.
Napalingon din kami doon at naabutan namin ang mabilis na pagbitaw ni Darren sa
pagkakahawak niya sa braso ni Rain.
"Ah, eh. Hehe. S-Sorry PO, a-akala ko po si kuya 'yong katabi 1<0." Kaagad siyang
lumayo kay Rain at sumuksok sa likod ni Dylan.
Sinamaan naman siya ng tingin ni Rain bago burnalingsa ama niya.
"Tay, mga kaibigan ko po sila. Hindi po sila masasamang tao. Natatandaan niyo po ba
si kuya Dylan na bumili sa inyo ng buko kaninang umaga?"
"00, alam ko. Hindi pa ako ulyanin. Pumasok kayo sa 100b."
Sumunod din naman kami sa kanya. "Ang kawawa kong maleta! Huhuhu!"
Napalingon namang muli kami sa kinaroroonan ni Darell at Daemon. Kasalukuyan nang
tumatayo si Darell samantalang si Daemon ay nakahiga pa rin sa lupa habangyakap ang
pinakamamahal niyang maleta.
"Bumili ka na lang ng bago!
Tangina," singhal naman sa kanya ni Darren.
"Tangina ka rin. Mag-isip-isip ka na habang maaga pa. Your future father-in-law is
too wild
"Sira-ulo ka. Ang ingay mo. Mamaya marinig tayo, pati ako habulin ng itak niya,"
biglang bulong naman sa kanya ni Darren.
"Then, that's good. Ikaw lang naman talaga ang sumasalakay ngayon sa anak--"
"Shut up!"
Napailing na lang ako sa pagtatalo ng magkakapatid. Mabuti na lang at nasa 100b na
ng barong-barong sila Rain at ang ama niya at hindi na sila naririnig.

CHAPTER 19: Traveling Back

Sam's POV
"May alam akong mabilisang daan upang makalayo kayo kaagad sa lugar na ito ngunit
pagdating niyo doon ay kinakailangan niyo pa rin ng sasakyan upang tuluyan na
kayong makaalis mula dito," ani tatay Ambo sa amin nang makapasok na kami dito sa
100b ng kanilang barong-barong.
"Hindi na po siguro kailangan dahil tumawag na po ako sa Manila. May paparating na
pong plane dito na siyang susundo sa amin," sagot naman ni Darell.
" Eroplano ba ang tinutukoy mo, lho? Pero maaari nilang mapansin ang panghimpapawid
na sasakyan lalo na sa lakas ng hugong niyon. Maaari pa rin naman kayong tumawid sa
kabilang Isla para doon niyo na ipa-landing ang eroplano niyo."
Nagkatinginan naman kami sa sinabi ni tatay.
"Tatay Ambo has a point," sagot naman ni Dylan.
"Tatawagan ko na kaagad si kuya Dom," sabi naman ni Darell.
"Walang signal dito," kaagad ko namang
sagot.
"Oh, shit."
"Sasamahan kitang umakyat sa ituktok ng bangin. Baka sakaling mayroon doon," alok
naman ni Rain sa kanya.
"Ako na ang tatawag. Halika na, samahan mo 'ko," kaagad namang sabi ni Darren
kasabay nang paghila niya sa braso ni Rain.
"Op, OP, OP! Saan mo dadalhin ang anak ko?
Bakit hawak mo na naman siya?!"
Napahinto naman kaming lahat nang mabilis na humarangsa harapan ni Darren at Rain
si tatay Ambo habang nakahawak sa itak niyang nakasuksok sa kaluban, na nakasabit
sa baywang niya.
"Ah, eh. M-Magpapasama lang naman ho sa labas." Halatang natakot namang bigla si
Darren kay tatay Ambo. Samantalang napansin ko ang pagngisi ni Darell sa kaniyang
tabi.
"Bakit kailangan mo pa siyang hawakan?!" "Eh, 'di hindi PO." Kaagad na binitawan ni
Darren ang braso ni Rain.
"Ikaw na ang lumabas," baling ni tatay kay
Darell. "Anak, samahan mo siya."
"Sige PO, tay."
"P-Pero pwede naman po ako." Aalma pa sana si Darren ngunit tuluyan nang nakalabas
si Rain at nginisihan naman ni Darell ang kapatid
niya bago rin ito tuluyang lumabas.
I saw how Darren's jaw clenched as he stared sharply at Darell but he could do
nothing. Takot na lang niya sa itak ni tatay Ambo.
Kakamot-kamot na lang siya sa ulo niya. Nakasimangot siyang tumayo sa tabi ng pinto
at pasilip-silip sa labas ng bintana.
Samantalangsi Daemon ay natahimik na habang nakaupo sa isang sulok. Nakasimangot
siya at yakap pa rin niya hanggang ngayon ang maleta niyang puro tagpas ng itak.
Buo pa rin naman ito ngunit naroroon ang mga bakas ngtalim ng itak.
" Maraming salamat PO, tatay. Umasa po kayong magagantihan din namin ang kabutihan
niyong ito," Dylan said politely to tatay Ambo as he was behind me and hugged me.
We are currently sitting here on the side of the bamboo bed.
"Hindi ako naghahangad ng anumang kapalit. Nakilala naman kitang mabuting tao at
sapat na sa akin ang makatulong upang maging ligtas kayo. Ano nga ba ang totoong
nangyari?
Bakit kailangan niyong magtago?"
Lumingon ako kay Dylan at turnango. Mas mabuti na rin na malaman nila ang totoo
upang hindi sila maghinala sa amin at pagkatiwalaan nila kami sa lugar nilang ito.
Si Dylan na ang nagkwento ng lahat-lahat kay tatay. I just kept quiet and listened
to them. Sinasang-ayunan ko naman ang mga sinasabi ni Dylan kapagtungkol na sa
akin.
"Ah, tay. N-Naiihi na ako eh. lihi lang ako sa labas," biglang singit ni Darren na
kanina pa hindi mapakali sa pinto.
llang minuto na rin kasi ang lumipas ay hindi pa rin bumabalik sila Darell at Rain.
"May banyo kami dito sa 100b."
"llhi lang naman po ako. Pwede na siguro sa labas." Napakamot sa ulo si Darren at
tila hindi malaman kung paanong alibi ang gagawin niya kay tatay Ambo para lam ang
payagan siyang makalabas.
" Hindi ka p'wedeng basta-basta na lang iihi sa kung saan-saan d'yan sa labas dahil
maraming engkanto ang nasa paligid na hindi natin nakikita. Baka masagi mo sila ng
hindi namamalayan."
"Ho? T-Totoo po ba?" Bigla namang namilog ang mga mata ni Darren maging ako rin ay
napalinga sa paligid.
"00 at ilang beses na rin nila akong nabiktima noong bago pa lamang kami sa lugar
na ito. Nagkaroon ako ng mga malalaking pigsa sa iba't ibang bahagi ng katawan ko."
"Naman." Muting napakamot sa ulo si Darren at muting sumilip sa labas ng bintana.
Hindi naman nagtagal ay bumukas na rin ang pinto at pumasok ang pawisang si Darell
at Rain.
" Bakit ang tagal niyo?! What the f**k did you do outside?!" kaagad na salubong sa
kanila ni Darren habang ini-inspeksyon niya ang pulso at dibdib ng kapatid niya.
"What the f**k are you doing? Ang init kaya sa labas," sagot naman ni Darell sa
kanya habang pinipigilan ang matawa sa inaasal ng kapatid niya.
"Huwag ko lang malala--"
"Did you contact Dom?" Dylan immediately interrupted what Darren was doing to
Darell.
"Okay na, nakausap ko na si kuya. Nahirapan kaming humanap ng signal kaya medyo
lumayo pa kami ng kaunti," sagot naman ni Darell bago nakangising bumaling kay
Darren.
"f**k you," mariin naman nitong bulong sa kanya.
Si Rain naman ay napansin kongsinamaan ng tingin si Darren.
"Sasamahan ko na kayong tumawid sa kabilang isla. May malaki akong bangka na
nakatabi at sigurado naman akong madadala tayo niyon sa kabilang isla," alok ni
tatay bago siya turn ayo.
"Salamat po, tatay. Hindi rin po talaga kami
pwedeng magtagal dito para hindi na kayo madamay pa."
I nodded at what Dylan said.
"What if I just stay here for a few days," ani Darren na ikinalingon namin sa
kanya.
"What? Why?" kaagad na tanong ni Daemon na sa wakas ay nagsalita na rin.
" May nakakita na kasama natin si Rain kanina at hindi malabong kumalat iyon sa
buong isla. Gusto ko lang makasiguro na hindi nila matutukoy ang lugar na ito at
magiging ligtas sila. Paano kung sa pag-alis natin ay sila naman ang puntiryahin."
Nagkatinginan naman kami sa sinabi ni Darren at hindi ko maiwasang kabahan.
"Darren is right," pagsang-ayon ko sa kanila. "Magpapaiwan na lang din ako. You
can't be left here alone," sagot naman ni Daemon.
"Ako din. Dito na lang muna ako. Kayo na lang ni kuya at ate Sam ang mauna sa
Manila. The rest of our brothers and our whole family are there to meet you. We'll
just follow when we make sure they're all gone here," mahabang sabi naman ni Darell
na tinanguan ko rin.
"Aright. Mag-iingat kayo dito at turnawag kayo lagi sa akin," ani Dylan sa kanila.
"We'll always call to update you on what's going on here," Darren answered.
" Pasensiya na kayo, mga Iho kung maaabala namin kayo sa gagawin niyo. Hindi ko rin
kayo pipigilan na magpa-iwan dito. Kung sa akin ay ayos lang pero gusto ko ring
maging ligtas ang anak ko. Nag-iisa na siya sa akin at hindi ko kakayanin kapag may
nangyaring masama sa kanya," emosyonal namang pahayag ni tatay Ambo.
"Walang masamang mangyayari, tatay." Kaagad naman siyang nilapitan ni Rain at
niyakap.
I understand how tatay Ambo feels for his daughter.
"Pasensiya na rin po kayo, tay kung kayo ang nalapitan namin dito," nahihiya ko
namang sabi sa kanya at hindi ko rin mapigilan ang mahabag sa sitwasyon nilang mag-
ama.
Lugmok na nga Sila sa kahirapan tapos dinagdagan pa namin ng bagong pasanin.
"Wala naman sa akin 'yon. Sige na, lumarga na tayo habang maaga pa."
"Sige PO."
Kaagad na rin kaming nag-asikaso at nagtungo sa batis kung saan naroroon ang
malaking bangka ni tatay.
" Babaybayin lang natin ang batis na ito at sa dulo niyan ay makakalabas na tayo ng
karagatan. Maaari na tayong tumawid sa kalapit na isla," ani tatay Ambo habang
inaalis ang pagkakatali ng bangka sa isang puno ng kahoy.
"Tay, maiwan na lang po ako dito para hindi na masyadong mabigat ang sakay ng
bangka." Napalingon naman kami sa sinabi ni Rain.
Lumapit ako sa kanya at yumakap. "Salamat, ha. Maraming-maraming salamat."
"Walang anuman, ate Sam. Sana ligtas kayong makauwi." I smiled when she called me
ate.
"Kayo rin dito. Don 't worry about Dylan's brothers. They're nice but in case they
do something silly, we'll come back here and report everything to me. Ako ang
bahala." Binigyan ko siya ng isang kindat.
She laughed and hugged me again.
"Sana nga po magkita ulit tayo. Napakabait niyo."
Marahan kong hinaplos ang kanan niyang pisngi bilang pamamaalam.
Inalalayan na ako ni Dylan na makasampa sa bangka.
"Samahan niyo na sila. Ako na lang ang maiiwan dito." Napalingon naman kami kay
Darren sa sinabi niya.
"Hoy, lalaki! Kapag nalaman kong may ginawa kang hindi maganda sa anak 1<0,
tatagpasin ko 'yang ulo mo!" banta naman ni tatay sa kanya habang hawak niya ang
malapad niyang itak at nakaturo ito kay Darren.
"Tay, naman. Takot ko na lang sa itak niyo."
"Anong sinasabi mo?!"
"Opo. Safe po sa akin si Rain. Ang layo ko nga sa kanya, oh." Bahagya siyang lumayo
kay Rain habang kakamot-kamot sa batok niya.
"Siguraduhin mo lang, lalaki!"
" Bakit kay Darell, hinayaan sumama. Unfair talaga," bubulong-bulong pa rin niya sa
sarili niya ngunit narinig pa rin namin.
"May sinasabi ka pa?!"
"Wala na PO, tay. Lumakad na po kayo bago pa kayo abutan ng takip-silim."
Muling binigyan ng warning na tingin ni tatay Ambo si Darren bago siya nagsimulang
magsagwan. Kami namang lima ay nakaupo na rin ng maayos dito sa bangka. Si Dylan ay
nasa likuran ko, sa gitnang bahagi at nakayakap sa akin.
Medyo natatakot ako dahil ngayon pa lamang ako nakasakay sa ganitong bangka. Too
small compared to yachts and it will cross the sea. Though, I know how to swim so
it's okay with me.
We traveled a few hours before we reached
the other Island. Sa likod na bahagi kami dumaan kung saan mangilan-ngilan lamang
na mga yacht ang nasa paligid at masyado pa silang malalayo.
Siguro naman ay wala sa mga yacht na iyon sila mommy at Joaquin.
Pagdating naman namin sa kabilang Isla ay nakaabang na doon ang plane na susundo sa
amin at nagulat ako dahil si Dominic pala ang pilot!
"Hey. Are you fine?" He immediately greeted us and hugged his brothers.
Saglit din akong yumakap sa kanya. Ngayon lang kami nagkita matapos kong magising
mula sa pagkaka-coma.
"We're fine. Sorry for the inconvenience," medyo nahihiya namang sabi sa kanya ni
Dylan at sa tingin ko ay mukhang okay na okay na sila.
" It's nothing, as long as you're all okay. Gusto niyo bang sa bahay na muna
dumiretso? Alliyah reallywants to see you." Dominic gave me a sweet smile.
Napalingon naman ako kay Dylan.
Hindi pa niya nasasabi sa akin kung ano nang nangyari sa dalawang ito, kung
nagkatuluyan ba sila o hindi. Dylan and I were also busy with our relationship and
having fun here in Palawan kaya siguro nawalan din kami ng time na pag-usapan ang
tungkol sa ibang bagay. "Doon na muna tayo?" Dylan asked me softly as he caressed
my cheek.
"Sige." I smiled and was excited to see my friend after all the hard things that
had happened to us.
"Makikita mo na rin ang inaanak mo, finally."
"Inaanak? May inaanak ako?" hindi makapaniwala kong tanong kay Dominic.
Sabay naman silang natawa ni Dylan.
"Does that mean you and Alliyah already have a child?" I was even more excited to
see them! Ngayon pa lang ay naluluha na ako sa saya. "Kayo na lang ang wala."
Ngumisi sa akin sa Dominic.
Napahinto naman ako at wala sa sariling napahawak sa tiyan ko.
I haven't had my period since I woke up but we've only been here in Palawan for a
month. I still don't feel anything so maybe we should wait a few more months or
maybe we need to work harder.
"Soon. He's coming too," nakangisi namang sagot sa kanya ni Dylan kasabay nang
paghawak niya rin sa tiyan 1<0.
"We'll wait for that," Dominic replied with a smile.
Daemon has already put Dylan's traveling bag on the private plane.
Nagpaalam na rin kami sa kanila at kay tatay.
"Kayo na ang bahala sa mag-ama. Make sure they're safe and give them everything
they need," taimtim na tagubilin ni Dylan kay Daemon at Darell.
'I If anything happens, we can move them to another place where they are safer,"
sagot naman ni Darell.
"Good. Be careful too and call us always."
"Don't worry, I've already sent people here to protect you," ani Dominic naman sa
mga kapatid niya.
"Yeah. Thanks, kuya," sagot naman ni Daemon.
"Sige na, sumakay na kayo," ani Darell naman.
Saglit muna kaming nagpaalam kay tatay Ambo bago kami tuluyang sumakay ng plane.
I wish they would be safe here and we too while traveling back to the city.
Readers also enjoyed:
My Miracle Luna (Complete)
8.5M Read
TAGS alpha fated kickass heroine

CHAPTER 20: Works Hard

llang oras ang aming binyahe sa himpapawid at gabi na bago kami matiwasay na
nakarating sa malawak na bakuran ng mansion nila Dominic and Alliyah.
Nasa 100b pa lamang kami ng private plane ay natanaw ko na kaagad ang kaibigan ko
sa labas na naghihintay habang hawak niya sa kanyang mga braso ang napa-cute niyang
anghel na sa tingin ko ay babae.
"Alliyah," I uttered as I stared at them. Kaagad akong naluha habang nakatanaw sa
kanila.
Inalalayan ako ni Dylan na makababa ng plane at kaagad kaming sinalubong ng mag-
ina. "Oh my God, Sam!" bulalas din ni Alliyah. Nagyakap kami ng mahigpit sa
tagiliran niya upang hindi namin maipit ang baby niya.
"Hellow, baby ko." Kaagad namang kinuha ni Dylan ang napaka-cute nilang baby na
kamukhang-kamukha ni Dom!
"Hindi maipagkakailangsa Daddy Dom ka, baby. Para kayong pinagbiyak na bunga," I
said while gently squeezing baby's face.
"Syempre, titig na titig kasi sa akin ang mommy niya habang ginagawa namin
siya,l' nakangising sagot naman ni Dominic habang nakayakap na ngayon kay Alliyah.
"Tse! Anong titig na titig?! Baka ikaw 'yon l"
"Pinanggigilan mo lang naman ako. Binaon mo nga lahat ng pangil mo sa akin no'ng
naglilihi ka pa."
" Noon lang 'yon!"
Nakakatuwa silang pagmasdan. Hindi ko akalain na sila pa rin ang magkakatuluyan sa
huli. Kunsabagay, nasaksihan ko naman kung gaano kamahal ni Alliyah si Dom at kung
paano naman nagsisi noon si Dom sa mga nagawa niya kay Alliyah.
"Nabubulag na yata sila, baby ko. You really look like ninong and not them. Di ba?
Di ba?" sabi naman ni Dylan kay baby na pinanggigigilan na rin.
"0y, gumawa ka ngsa 'yo," angal naman kaagad ni Dom.
"Pabuhat nga ako," sabi ko habang marahang kinukuha ko si baby mula kay Dylan.
"Kaya mo na? Mabigat siya."
"Hmnn." He slowly moved it to me. "Ang bigat nga ng baby na 'yan! llang kilo ka ba,
ha? Nakakatuwa ka!"
I danced with her softly. She was also very happy and seemed to enjoy what I was
doing to
her.
"Lakas ba naman dumede niyan. Ayaw pa rin bumitaw sa mommy niya eh hiniram niya
lang naman 'yon dede niya sa akin."
"lkaw talaga!" Kaagad namang pinanlakihan ni Alliyah ng mga mata si Dominic.
"Let's go inside to rest," pagyaya na ni Dom.
" Nagpahanda na ako ng dinner natin."
"That's really my wife, always ready."
"Lagi ka rin kasing gutom."
"Ayaw mo kasing magpakain."
Nagkatawanan kaming lahat sa pamboboska ni Dom kay Alliyah.
Inalalayan naman ako ni Dylan sa pagpasok sa malaki at napakaganda nilang mansion.
Bumungad sa amin ang marangyang tahanan. Nagmistula tuloy silang hari at reyna sa
mansiong ito. Dito ko mapapatunayan na ginawa talaga ni Dom ang lahat para kay
Alliyah.
"Prinsesa pala ang baby na ito dito. Ang ganda-ganda naman ng kaharian niyo,"
magiliw kong sabi kay baby na hinahalik-halikan ang pisngi 1<0. "How so sweet,
baby. What's your name again? Can she speak now? "
"Dada lang alam niyang sabihin. Syempre, ako ang kamukha kaya ako lang ang kilala."
Ngumisi namang muli si Dom.
"Siya si baby Acell Doll," magiliw na sagot naman ni Alliyah
"Name pa rin talaga ng daddy, ha. Ang unique naman ng name mo."
Pansin ko namang ngiting-ngiti si Dom habang nakamasid sa amin. Talagang makikita
sa kanya ang kasiyahan sa piling ng mag-ina niya.
Hopefully Dylan and I too. Umabot din sana kami sa ganito at wala ng maging hadlang
pa sa amin.
After dinner, I stayed in Alliyah's room for a while so that we could talk about
the events while I was comatose. While Dylan and Dominic are outside and contacting
their brothers left behind in Palawan.
Ikinwento sa akin ni Alliyah ang naging buhay noon ni Dom, ang pagtira nila sa
Baclaran, ang pagtitinda ng streetfoods. Hindi ko akalain na magagawa ni Dom 'yong
lahat para sa kanya.
From being a billionaire to being a street vendor. He even became a janitor in
their own company.
"Hindi naman daw niya ikinahihiya kung sakaling malaman daw ng lahat ang mga ginawa
niya noon...kasi heto na siya ngayon at nakamit niya raw 'yong best trophy niya,"
nakangiting sabi ni Alliyah habang nagpapadede na kay baby Acell.
They are currently lying on the bed while I am sitting here on the side.
"And that's you and your baby," I replied with a smile.
Naluluha din naman siyang turnango.
"I'm so happy for you."
"Salamat. Kayo, kumusta kayo? Ako din, hindi mo alam kung gaano ako kasaya na
nagising ka. Nasaksihan ko rin kung gaano nasaktan si Dylan noong makita ka niya sa
kamang 'yon. Sa nakita ko sa kanya, para bang mas masakit pa 'yong naramdaman
niyang 'yon kaysa sa sakit na Leukemiang dumapo sa kanya." Sabay na tumulo ang mga
luha namin ni Alliyah.
"Mahal na mahal ka ni Dylan, Sam. Ikaw lang ang hinanap niya bago sinimulan ang
transplant at hanggang sa magising siya, ikaw pa rin ang una niyang hinanap."
Napatango-tango ako sa sinabi niya habang pinupunasan ang mga luha ko sa pisngi.
"Sinasabi ko ito sa iyo para malaman mong hindi nasayang 'yong pagmamahal mo at
buhay mong inilaan mo para sa kanya. Siguro hindi niya langtalaga na-realize 'yon
kaagad noon dahil nasanay siya palaging kasama mo at ikaw lang palagi ang nag-
aalaga sa kanya. Gano'n naman talaga, 'di ba? Mare-realize mo lang ang kahalagahan
ng tao kapag wala na siya sa iyo.
Doon natin malalaman kung gaano sila ka-importante at kung ano sila para sa atin."
Muli akong tumango sa sinabi niya.
"Naiisip ko nga na siguro, God meant this to happen to us. Everything has a reason
why this is happening to us," I tearfully said to her.
"Teka, nasabi nga pala sa akin kanina ni Ace ang problema kung bakit niya kayo
sinundo sa Palawan. Tungkol daw sa mommy mo at sa lalaking gusto niyang ipakasal sa
iyo?"
"Yeah. I don't know how long this problem will last? When will we be happy? Bakit
hindi na lang kami hayaan ni mommy. Mas lalo niya lang akong pinahihirapan."
"Hayaan mo, maaayos din ang lahat.
Nandito lang kami lagi para sa inyo. Basta huwag na huwag kayong bibitiw ni Dylan
sa isa't isa."
Naluluha akong turnango sa kanya. Lumapit ako sa kanya at niyakap siya mula sa
likuran.
"Napaka-swerte ko, namin ni Dylan dahil nakilala ka namin."
" Kahit minsan akong nagustuhan ni Dylan?" Natawa naman ako sa sinabi niya at siya
rin.
"Maybe, I'll be happy in heaven too if I see Dylan happy with you. Kasi kung hindi
naman siya nagtiyaga sa akin, kung pinabayaan niya ako sa hospital, malamang wala
na talaga ako ngayon dito. Tatanawin ko na lang kayo mula sa
kalangitan."
"Pero ikaw talaga ang mahal niya kaya hindi nangyari 'yon."
"Hmm..." Nangiti ako habang naiiyak. "l still can't believe it until now but I'm so
happy. I can feel how much he loves me."
"Mabuti. 'Yan 'yong ipinalit ni God sa lahat ng sakripisyo mo." Nilingon niya ako
at hindi ko naman napigilan ang sarili kong hagkan siya sa pisngi bago muling
niyakap ng mahigpit.
" Kumusta na nga pala si Chelle?" I asked when I suddenly remembered another friend
of ours.
"Ang alam ko nasa ibang bansa sila ngayon. Sa daddy ni kulot." Nakangiti siyang
burnaling sa akin.
Napabangon naman ako habang nanlalaki ang mga matang nakatitig sa kanya.
"W-What do you mean?"
Natawa naman siya habang nakatingin sa akin.
"Yes, inanakan na siya ni kulot," natatawa niyang sagot sa akin.
"S-Seriously?" Hindi pa rin ako makapaniwala. "Nakatulog lang ako, nagkatuluyan na
sila?"
"Nauna pa nga siya sa akin magbuntis kaya mas panganay ang baby niya kay Acell."
"Whoa! Ang bilis. P-Paano nangyari?
Nagkausap ba kayo?"
"00, naka-attend kami ng kasal nila at binyag ng baby nila. Ninang tayong dalawa,
kinuha ka pa rin niya kahit natutulog ka at hindi ka nakadalo. Dinadalaw ka rin
naman kasi lagi niya sa hospital."
"Oh my God. I really missed those moments. Siguradong masasaya 'yon. Hindi ako
nakasama sa mga selebrasyon niyo."
"Okay lang. Ngayong narito ka na, siguradong sa lahat ng selebrasyon, makakadalo ka
na. Siyangapala, ang sabi nga pala ni Chelle, siya daw ang nilandi ni kulot."
Natawa naman ako sa sinabi. "Whoaa! I can't imagine if Kulot really flirted with
her?"
Natawa din siya ng malakas sa sinabl
1<0. "Pero malandi talaga sila, nakikita ko mismo.
Ang landi pala ni kulot."
Sabay na kaming natawa ng malakas at si baby Acell ay bumangon na rin at nakisali
sa amin.
"Tsismosa na rin tayo, 'di ba, baby ko?" magiliw na sabi ni Alliyah kay baby Acell.
"Sana magka-baby na rin kami ni Ninong Dylan, 'di ba? Para may kalaro ka na." Ako
naman ay pumisil sa pisngi niyang mapipintog at namumula-mula.
"Wait. Engagement ring ba 'yan?" Bigla namang hinawakan ni Alliyah ang kamay ko at
pinagmasdan ang suot kong singsing na kumikin ang-kin ang ang bato.
"Hmnn." I smiled and nodded at her. "Oh my God! Congratulations, besty.
Sobrang saya ko talaga para sa inyo."
"Thank you. He proposed to me when we were at sea, on a yacht. He cried and was
afraid that I might leave him."
"Talagang mahal ka niya."
"Hindi ko rin naman kasi kayang iwan siya kahit pamilya ko pa ang humadlang sa
aming dalawa."
"Ipaglaban niyo 'yan. Ngayon pa ba kayo susuko at panghihinaan ng 100b, sa dami
niyo nang pinagdaanan, 'di ba? At hindi 'yon basta-basta."
"Yeah, mas malakas na kami ngayon at mas matibay."
"Tama."
Muli kaming nagyakap sa isa't isa bago muling nilaro si baby Acell.
Halos walang pagsidlan ang sayang nararamdaman ko sa mga oras na ito.
"Kumusta? Have you contacted them?" I asked Dylan as he entered the guest room
where
we will be temporarily resting tonight.
Katatapos ko lang maglinis ng katawan ko. Binigyan ako ni Alliyah ng night dress
na bago pa at hindi pa naman daw niya naisusuot.
"Sexy," nakangisi namang bati sa akin ni Dylan. Niyakap niya kaagad ako at
hinalikan sa pisngi.
"Yong tanong ko ang sagutin mo." Sinamaan ko siya ng tingin kahit nadadala ako sa
mga pilyo niyang ngitl.
"Hinahalughog na daw ang buong Isla kaya napilitan na silang lumipat sa kabilang
Isla."
"W-Wait, did the island owner give them consent?"
"Hindi naman malabong mangyari 'yon kung tatapatan sila ng malaking halaga."
"Hindi ba delikado na ang lagay nila doon?" Hindi ko mapigilan ang mag-alala lalo
na kay tatay Ambo at Rain.
Parang gusto ko na tuloy magsisi kung bakit sa kanila pa kami lumapit at humingi
ngtulong.
Hindi sana sila madadamay dito.
"We've already sent people to pick them up there. The problem is--"
" B-Bakit? Anong problema?" Natigilan naman ako at napatitigsa kanya.
"Ayaw sumama ng mag-ama."
"What? B-But why? They might be in danger
if they don 't come.ll Mas lalo na akong kinabahan sa sinabi niya.
"They said they can't leave the Island. Ayaw rin daw naman nilang sabihin
angdahilan." Napanganga ako at hindi alam ang sasabihin.
Napahinto ako nang bigla kong maalala ang sinabi ni Rain sa akin kahapon lang.
"Dito lang kasi kami p 'wede ni tatay.
Hinayaan lang kami ng mga Villaroel na magtayo dito ng kahit maliit lang na barong-
barong "
"Y-You mean sa mga Villaroel pa rin ito?" "00, itong buong Isla ay pag-aari nila.
H-Hindi kami pwede ni tataysa maraming t-tao, " "P-Pero masyadong magubat I-l'mjust
worried aboutyou 'causeyou're a woman."
"Ayos lang. Sanay naman na ako at tahimik naman ang lugarna ito. Wala pang krimen
ang nangyayari dito simula noong lumipat kami dito ni tatay. Dito kami ligtas. "
Ano kaya ang ibig niyang sabihin sa mga sinabi niyang 'yon?
Naging misteryoso din sa akin ang ikinamatay ng kanyang ina. Para bang may
kinalaman iyon sa pagtira nila sa liblib na lugar na iyon.
" Darren said he will talk to the owner of the
Island and if it takes a large amount of money to get Joaquin and your mom out of
that place, he won't hesitate."
"Sana magawa agad bago pa malagay sa panganib ang mag-ama."
"l trust my brothers."
Turnango naman ako sa sinabi niya bago kami nahiga sa kama.
"How was your night with Alli? Did you talk?" malambing niyang tanong habang ang
kamay niya ay nagsisimula nang mangapa sa katawan ko.
"Hmnn. Marami kaming napag-usapan tungkol sa mga bagay-bagay noong natutulog pa
ako."
"Like what?"
"How crazyyou are to me," nakangisi ko namang sagot sa kanya.
Sumilay namang mull' ang pilyong ngiti sa mga labi niya.
"Mas pabaliwin mo pa nga ako ngayon."
" Dylan ! "
Mabilis siyang nagtungo sa ibabaw ko kasabay nang paghila niya sa comforter at
isinaglob niya sa aming dalawa.
Dumilim ang paligid namin ngunit naririnig ko naman ang mahina niyang paghagikgik
habang inuumpisahan na niyang masahehin ang magkabila kong dibdib.
I don't think this man knows the word rest. He works hard every night!
The Demon King's Virg...
Devious_lntentionsXX
"The Devil wants my virginity and for some reason believes that I want hi.

CHAPTER 21: Plenty of Time

Sam's POV
"They are no longer here in the whole Island and they are back in Manila so be
doubly careful." Nagsimula na naman akong kabahan nang marinig ko ang naging sagot
ni Darell sa linya ng phone na hawak ngayon ni Dylan.
Umaga na at tawag mula kay Darell ang nagpabulabog sa amin mula sa mahimbing naming
pagtulog. Dylan looked at me. He took my hand and squeezed it gently.
"Aright. How are tatay Ambo and Rain?"
"They are fine. Nagpumilit na rin silang bumalik sa bahay nila. Sa tingin naman
namin ay safe na sila dito. Darren has also talked to the owner of the Island.
We'll be back there as soon as possible, kaya lang itong si Darren nagmumukmok sa
sulok. It looks like he has no plans to go back to Manila."
"Hayaan mo siya kung anong gusto niya.
Mukhang nasilo yata siya d'yan ng babae."
"The problem is, the woman is f*****g pushing him away. Tsk." Narinig ko ang
mahinang pagtawa ni Darell mula sa kabilang linya.
" Mukhang nakahanap na siya ng katapat
niya," natatawa din namang sagot sa kanya ni Dylan.
"Gano'n na nga."
"Aright. Thanks for the info and still be careful."
" Mas lalo na kayo d'yan."
"Thanks."
Dylan turned off the line before turning to me.
"Sa mansion na muna tayo. At least my brothers and Dad are there. Walang
makakapasok do'n na sinuman." Lumarawan ang pag-aalala sa mga mata ni Dylan habang
nakatitig sa akin.
I nodded and hugged him tightly.
"Kung kailangan kong lumuhod kay mommy para palayain na nila tayo, gagawin ko." I
couldn 't help but cry. Why do my own parents make me suffer like this?
Hinawakan naman ni Dylan ang pisngi ko at iniharap sa kanya.
"I'll do that for you, for us. Kaya huwag ka nang mag-isip pa ng kung ano pa man.
Let me solve this problem of ours." His eyes were full of promise as he stared at
me.
Mahigpit kaming nagyakap sa isa't isa at hinayaan muna ang mga sarili namin sa
ganoong posisyon ng ilang sandali.
Moments later we heard a faint knock on the door.
Sabay kaming nagkalas ni Dylan at inayos ang sarili ko. Itinaas ko ang comforter sa
katawan ko hanggang sa dibdib ko dahil masyadong manipis ang night dress na suot
ko.
Samantalang si Dylan ay nagtungo sa pinto at binuksan ito.
"Hey. Sorry sa istorbo." Nasilip ko mula sa siwang ng pinto si Dominic.
"May problema ba?" tanong ni Dylan sa kanya.
"Dexter called me. They said they noticed people loitering outside our mansion.
They also said there were suspicious vehicles parked near our area."
"Why did the security let them?"
"Yeah. Sinabi ko na sa kanila na kausapin ang buong security management ng
subdivion at pag-igtingin nila ang paghihigpit sa buong lugar na 'yon."
"They will probably search for your house as well and they will go here. We need to
leave here para hindi na kayo madamay pa."
" No. Dito lang kayo dahil mas safe kayo dito."
"How can you be sure?"
"All our cousins are here at baka hindi mo nalalaman, may proteksyon tayo dito sa
lugar natin."
" Paano mo nasabi?"
"l just found out from Rick and Nick that their wives are members of secret
Organizations, as is Nikay's husband.- Silang magkakapatid na si Cedric, Liam at
Angel. Isa rin sa kanila si Cail, na isa sa mga tumulong sa amin ni Alliyah noong
kidnapin sila ni Brunette."
"What the hell? What kind of Organization are those?"
"Agents. They are agents who are covered by the government and help suppress crime
in our country."
"Whoa." Bakas ang pagkagulat kay Dylan at maging ako ay napanganga rin sa mga
narinig 1<0.
Kahit papaano ay nakikilala ko rin naman ang iba pa sa mga pinsan nila kahit hindi
ko sila gaanong nakakasalamuha noon at nakaka-surprise ito na malamang ang mga
napangasawa pala nila ay miyembro ng mga ganoong organ isasyon.
"Huwag niyo na lang itong ilalabas sa iba. Tsismoso lang ako at si Rick kaya
nalaman ko rin ito mula sa kanya." Natanaw ko ang pagngisi ni Dominic kay Dylan.
" Do you mean your cousins also live here?" Hindi na ako nakatiis at nakisabat na
rin
ako sa usapan nila.
Sumilip naman sa akin si Dominic at turn ango. "Yeah, magkakatabi lang ang mga
bahay namin dito at kung magpapagawa kayo ng sarili niyong mansion, marami pang
bakante d'yan sa labas."
Dominic smiled at me. I nodded at what he said. That's a good idea. Masaya nga
naman kung sama-sama ang lahat relatives.
Nakahinga ako ng maluwag kahit papaano sa nalaman ko. Ligtas kami kung hindi kami
lalabas sa lugar na ito. But how long will we be locked up here? Hindi naman
pwedeng habambuhay na lang.
Wala kaming nagawa kundi ang manatili na muna sa mansion nila Alliyah pansamantala.
Nagpautos na lang kami sa isa sa mga katulong nila ng pamimili ng ilang mga gamit
ko habang nananatili kami dito.
Mga maluluwag na shirt na langdin ni Dylan ang halos isinusuot 1<0.
For a week, Alliyah and I spent a lot of time bonding with their baby. She taught
me how to take proper care of the baby upang kung kami naman ni Dylan ang
magkakaroon ay hindi na ako mahihirapan pa.
Nakakahanga siya dahil hands on siya sa baby niya. Hindi siya kumuha ng nanny na
'di katulad ng iba at ang gating-galing na niya. Tinuruan niya ako kung papaano ang
pagpapaligo, paglilinis ng pupu, pagpapalit ng diaper at mga kung ano-ano pa.
Nag-enjoy naman ako at excited na rin ako para sa amin naman ni Dylan. Sana
dumating na rin ang little precious namin na siyang mas magpapatibay pa ng
pagmamahalan naming dalawa.
But one morning.
"Okay lang 'yan. Ano ka ba, huwag kang malungkot," pag-aalo sa akin ni Alliyah
habang hinahagod niya ng kamay ang likod ko.
Hindi ko mapigilan ang maiyak at sumama ang 100b.
"Kasi naman eh."
"Baka hindi pa lang ito ang time. Malay natin, baka sa susunod na buwan pa."
"Sigurado ka? Hindi kaya baog na '1<0?" Tears streamed down my face. Natatakot na
tuloy ako na baka hindi na ako mabuntis.
Kaninang umaga lang sa pag-ihi ko ay nilabasan ako ng maraming dugo that is normal
for my regular menstruation. I immediately told Alliyah so I could ask for her
extra napkin.
I expected too much so I was upset.
"Ano ka ba? Huwag ka ngang mag-isip ng ganyan. P'wede ka namang magpa-check up para
malaman natin kung may problema ba o wala.ll
"Ayoko, natatakot ako," kaagad kong sagot at hindi ko maiwasang manlumo.
" Eh, 'di maghintay pa tayo. Baka hindi lang nakatyamba si Dylan ngayon," natatawa
niyang sagot sa akin.
"Alliyah naman eh." Mas lalo naman akong napahikbi sa sobrang disappointment.
"Joke lang. Pero heto, ayon sa mga naririnig ko ang antibiotics daw ay nakakababa
ng tyansa na mabuntis ang isang babae. Naalala ko lang kasi na pareho kayo ni Dylan
na nagtake ng mga sari-saring gamot, 'di ba? Baka iyon ang dahilan pero hindi ako
sigurado, ha."
"Hindi kaya 'yon nga ang dahilan?" Mas lalong bumagsak bigla ang pag-asa kong
mabuntis pa sa sinabi niya.
"Pero tapos na kayong mag-take ng mga gamot na 'yon, 'di ba? So, ganito na lang ang
gawin natin dahil hindi pa kayo pwedeng lumabas sa ngayon. Mag-research na lang
tayo sa internet kung ano 'yong mga p'wede mong kainin na pagkain na mabilis
nakakabuntis."
"Meron ba no'n?"
"Tingnan natin."
That ls what we did all day long, searching the internet for quick pregnancy tips.
Wala si Dylan ngayon at kasamang urnalis ni Dominic.
May aasikasuhin daw sila kaya hindi pa niya alam na may period na ako at hindi ko
rin alam kung paano ko ito sasabihin sa kanya.
Alam kong umaasa din siya. Nahihiya at natatakot akong sabihin sa kanya na hindi pa
ako buntis. Baka tuluyan na niya akong ipamigay sa mommy ko at hindi na niya ako
pakasalan! Mabuti pang mamatay na lang ako! Hindi rin naman ako magkakaanak!
"Ayan, eat foods rich in antioxidants," Alliyah said as we now faced their laptop.
"Eat a bigger breakfast, avoid trans fats, eat more fiber, add in multivitamins.
Heto 'yong mga foods na ipapabili natin sa grocery. Ito na lang muna ang kainin mo
sa ngayon."
Tango lang ako ng tango sa mga sinasabi ni Alliyah. I was so sad and hopeless.
Para bang ayoko nang sumapit ang gabi kung kailan naririto na si Dylan. Hindi ko
naman ito maitatago sa kanya dahil mahilig siyang mangapa sa akin at magtataka siya
kung iiwas naman ako sa kanya.
Malalaman at malalaman niya rin ang tun gkol dito.
" Huwag ka nang malungkot, okay? Kaya natin 'yan. Tutulungan kita sa healthy diet
mo. Ang sabi dito, p'wede ka rin mag-take ng mga multivitamins with folic acid. May
kaibigan sila Dominic na Doctor. Si Doktora Klaire Mcfadden.
Baka may kilala siyang 0b gyn doctors. P'wede natin siyang kontakin para humingi ng
advice."
I nodded again at what Alliyah said. I could feel her encouraging me but I was
afraid of what the Doctor would say about my condition. Mas hindi ko matatanggap
kung sasabihin nilang wala na akongchance na mabuntis pa.
Nahihiya ako ng sobra kay Dylan. Siguro nga mas makabubuting malalaman na namin ito
habang maaga pa para makapagdesisyon pa ako kung itutuloy pa ba namin ang kasal o
hindi na.
KINAGABIHAN
"Hey, is there a problem? Parang kanina ka pa tahimik," dinig kong sabl' ni Dylan
mula sa likuran ko.
I'm currently lying in bed and my whole body is wrapped in a blanket. Pinili kong
turnalikod sa kinaroroonan niya upang hindi niya makita ang reaction ng mukha ko.
I didn't answer and pretended to be asleep. Naramdaman ko naman ang marahang
paglundo ng kama sa likuran ko.
llang sandali lang ay hinila niya ang comforter at ramdam ko ang pagpasok niya sa
100b nito. Kaagad siyangyumakap sa akin.
"Are you cold? Do you want me to turn down the aircon?" malambing niyang bulong sa
tainga ko habang ang kamay niya ay marahan na ring kumakapa sa dibdib ko.
"Dylan, inaantok na ako," I softly muttered to him.
Naramdaman ko naman ang pag-angat niya at sinilip angmukha ko. Ipinikitko naman ng
mariin ang aking mga mata.
"Is there a problem? May masakit ba sa iyo?"
"W-Wala..."
"1 don't believe you."
" Dylan naman eh." "What is it?" I could feel the sudden seriousness in his voice.
" Nothing. I'm getting sleepy."
Saglit siyang natahimik. Pinakiramdaman ko naman siyang mabuti. Hindi siya
kumikilos mula sa posisyon niyang nakatunghay sa akin.
"Aright. Just kiss me."
Bahagya kong iniharap sa kanya ang mukha ko ngunit malakas niya akong hinila
paharap sa kanya kasabay nang paghalik niya sa mga labi ko. Mabuti na lang at hindi
rin iyon nagtagal at niyakap na lamang niya ako ng mahigpit.
"Goodnight, baby," he whispered after he kissed my forehead.
"Goodnight," mahina ko namang sagot sa kanya kasabay na rin nang pagyakap ko sa
kanya ng mahigpit.
Mabuti na lang at hindi na niya ako kinulit.
KINAUMAGAHAN
'I S-Sam?...Hey, baby, there's a bloodstain on the bed
Tinig ni Dylan angsiyang biglang nagpagising sa akin at sa sinabi niya.
"H-Ha?" Kaagad akong napahikbi nang mabungaran ko ang mukha niyang nakatunghay sa
akin.
"Bakit ka umiiyak?" natatawa niya namang tanongsa akin.
"Dylan naman eh."
Mas lalo naman siyang turnawa kasabay nang pagyakap niya sa akin ng mahigpit.
"Ito ba ang dahilan nang ipinagse-senti mo
"Do you know how much you worried me last night? Hindi nga ako gaanong nakatulog."
Bigla akong napatitig sa mga mata niyang medyo nangingitim at halatang napuyat nga
siya sa nagdaang magdamag.
"Akala ko naman kung ano nang nangyayari sa iyo."
"Meron nga ako." Tumulo pa rin ang mga luha ko sa pisngi.
Para akong bata na urniiyak sa harapan niya.
Sinasabi ko na nga ba na hindi ko talaga ito maitatago sa kanya. Kilalang-kilala
niya ako at malalaman niya ang bawat kilos ko.
"So, why are you crying? Why are you bothering with that? Does your stomach hurt
like before?" Marahan niyang pinunasan ang mga luha ko sa pisngi.
Urniling naman ako sa kanya habang nakayuko. Bihira lang naman sumasakit ang puson
ko sa tuwing may period ako.
"Baka hindi mo na ako pakasalan," I answered weakly and I couldn't stop crying.
Mas lalo namang lumakas ang pagtawa niya kaya't hindi ko napigilan ang hampasin
siya sa braso.
"Iniisip mo ba na dahil lang sa baby kaya tayo magpapakasal?"
Tinakpan ko ang mukha ko gamit ang mga palad ko at doon ako humagulgol ng iyak.
"Hey. Look at me, baby. There's no problem with me if we don't have children."
"l know you love babies." Noon pa man ay alam kong mahilig siya sa mga bata kaya
alam kong masisiyahan talaga siya ng sobra kapag nabigyan ko siya ng anak.
'Yon naman ang pangarap ko para sa aming dalawa ngayon.
"00 nga pero walang problema sa akin kung
hindi tayo biyayaan. If God gives us, I'll be very grateful but if not, it's okay.
We'll still get married. Hindi naman niyon mababawasan ang pagmamahal ko para sa
iyo.'l
"But I want us to have a baby."
"We're going to find a way. We're gonna go to good Doctors. Kung wala talagang pag-
asa, pwede tayong mag-adopt at ariin nating sarili nating baby."
Hindi ako sumagot at nagpatuloy lang ako sa pagnguyngoy.
"Ayos lang 'yon. Besides, it's too early. Baka hindi pa lang sa ngayon. Gawin na
lang kaya nating oras-oras? What do you think?" Sumilay na naman ang pilyong ngiti
sa mga labi niya. Sinamaan ko naman siya ngtingin.
"We're getting older. Can't you see?"
"Baby, twenty-eight is still very young. We're still on the Calendar. Marami pa
tayong magagawa."
"Nahuhuli na tayo eh."
"Okay lang naman 'yon. Ang sabi nga, last but not the least. Malay mo kapag nabuo
'yan, tatlo agad. Eh 'di naunahan pa natin sila."
Muli ko siyang nahampas sa braso niya.
Naiiyak ako na natatawa sa mga sinabi niya.
"Baka hindi ko kayang dalhin ang tatlo sa tiyan 1<0!"
"I'm just makingyou laugh, baby. Huwag ka nga magpaka-depress d'yan baka mas lalo
kang ma-stress at hindi mabuo si baby natin. At saka last month pa lang naman tayo
nag-start, 'di ba? Kahit mag-singkwenta pa ako, malakas pa mga tuhod 1<0." Bigla
siyang dumapa sa kama at nag-push up.
Muli ko siyang hinampas sa braso niya sa mga pang-aasar niya sa akin at hindi ko na
rin napigilan pa ang mangiti sa panghihimok niya sa akin.
I feel better now and he is right. There's still plenty of time for us to have a
baby.

CHAPTER 22: Most Handsome

Sam's POV
"Sigurado ba kayo?" paniniguro ni Dylan sa mga taong kinuha nila upang magmanman
kay mommy at Joaquin.
"Yes, Sir. Heto po ang actual na larawan nila. Nakalabas na po sila ng bansa."
Ipinakita nila sa amin ang ilang larawang kuha nila sa airport kila mommy at
Joaquin at sa pagsakay ng mga ito ng eroplano n ang magkasama.
Nagkatinginan kami ni Dylan at parehong napahinga ng malalim.
Isang buwan na kaming nananatili dito sa mansion nila Alliyah and Dominic. Tiniis
namin ang makulong dito sa 100b ng ilang buwan hangga't alam naming naririto pa sa
Pilipinas si mommy at Joaquin.
The truth is I really wanna go out. I want to talk to mom dahil naaawa na rin ako
sa kanya. Sino bang anak ang gustong pahirapan ang kanyang ina? Ni hindi ko man
lang siya kinausap kahit saan sa phone lang. Napakasama ko ng anak.
Ngunit alam kong kapag nakipagkita ako sa kanya ay kukunin niya lang ako at
ipipilit ang kagustuhan niya.
Sana balang-araw ay matanggap niya rin ang naging desisyon kong ito. Patutunayan ko
sa kanyang hindi ako nagkamali sa pinili kong ito.
"Aright, you can go now," sabi ni Dylan sa tatlong taong inutusan niya kasabay nang
pag-abot niya sa mga ito ng isang puting sobre na may sapat na halaga bilang
pambayad sa kanila.
"Salamat PO, Sir."
Paglabas nila ng bakuran ng mansion ay saka pa lamang humarap sa akin si Dylan.
"Actually, I tried to talk to her last week. I met her with Dom but tita Thelma is
really tough. Ayaw niya talaga akong pagbigyan." Napatungo si Dylan kasabay nang
pagbuntong-hininga niya ng malalim.
"Hayaan mo na. Let's just continue our wedding. Siguro naman wala na silang
magagawa kung kasal na tayo. Saka na lang natin sila kausapin ulit."
"Gano'n na nga, kahit ayaw ko sanang pakasalan ka na wala sila. Importante ang araw
na 'yon para sa atin."
Napaluha ako sa sinabi ni Dylan.
Tama siya. Importanteng araw 'yon sa aming dalawa at mas magiging lubos ang saya ko
kung naroroon ang pamilya at sasaksi sa pagmamahalan at pag-iisang dibdib naming
dalawa.
Niyakap ako ni Dylan at hinagod ang likod 1<0. Sana dumating pa ang panahon na
magkaayos pa kami ng pamilya ko. Mahal na mahal ko sila at mahirap ang mabuhay ng
ganito.
"Salamat talaga, Alliyah, ha. Ang laki na ng naging tulong mo sa amin."
"Ano ka ba? Para naman tayong hindi magkaibigan niyan at magkumare. Siyempre,
hangga't kaya ko, tutulong ako."
"Sobrang bait mo talaga. Wala na akong masabi."
"Hmn. Tumigil ka na nga. Oh, basta kung kailangan mo ako sa paghahanda ng kasal
niyo, tawagan mo lang ako, ha. Keribels 'yan kahit may makulit na baby."
I laughed at what she said.
I looked at baby Acell who was sound asleep in her crib. Kasalukuyan kami ngayong
naririto sa sala ng mansion nila at nakahanda na ang traveling bag namin ni Dylan
para sa pag-alis naming dalawa.
"Finally, makakalabas na rin kami dito lalo na ako. Mabuti nga nakakalabas-labas si
Dylan. Samantalang ako, lagi na lang nakakulong." "Okay lang 'yan, nakatulong naman
sa pagpapahinga mo 'yan. Ngayon, okay ka na ba
"Hmnn." I smiled and nodded at her. "Malakas na ito, pwede na akong
makipagsabayan."
" Nang tuwad?" nakangisi niyang sagot ngunit ikinakunot naman ng noo ko.
"Anongtuwad?"
"Tuwad. Hindi mo alam ang tuwad?"
"Tuwad? 00, alam ko pero...anong connect?" nagtataka kong tanong sa kanya.
Napahalakhak naman siya ngunit ako ay napapaisip sa sinasabi niya.
"Hoy, ano nga? Anong tuwad?"
"Wala. Itanong mo na lang kay
Dylan." Napakalawak pa rin nang pagkakangisi niya.
"Ano nga 'yon?"
"Wala nga. Siguro hindi mo pa nagagawa kaya hindi mo alam. Mahina pa kasi siguro
ang tuhod mo."
"Malakas na ang tuhod ko, no?"
"Eh, 'di pwede mo na 'yong gawin ngayon.
Baka iyon na ang sagot."
"Hey, baby. Are you ready?" Sabay n aman kaming napalingon sa pinto ng mansion nang
pumasok si Dylan at Dominic.
Kanina ay nag-ayos sila ng makina ng kotse ni Dylan na matagal na-stock dahil sa
ilang taon
naming pananatili sa hospital. Papapalitan na lang daw niya iyon ng bago kapag
nakabalik na siya sa kumpanya.
"Dom, ano 'yong sinasabi ni Alliyah na tuwad--uhmnn." Alliyah quickly covered my
mouth but it was too late. Nasabi ko na ang salitangtuwad na ikinabilog ng mga mata
ni Dominic at Dylan.
"Tuwad?" tila hindi makapaniwalang tanong ni Dominic habang malawak ang
pagkakangiting bumalingsa asawa niya.
"Wala. S-Si baby Acell 'yong s-sinasabi ko, 00. Palagi siyang nakatuwad. Ang sabi
ng mga matatanda, gano'n daw kapag g-gusto na ng kapatid
I suddenly turned to Alliyah at what she said.
'Yon ba ang ibig niyang sabihin kanina?
Napansin kong natawa si Dylan ng malakas bago niya ako hinila at niyakap mula sa
likuran ko.
"That's why we're doing the next one, para magkaroon na siya ng kapatid,"
nakangising sagot naman sa kanya ni Dominic kasabay rin nang pagyakap nito sa
kanya.
"Ah, gano'n pala 'yon," I said but why does it look different?
"Gusto mo rin bang tumuwad?" biglang bulong ni Dylan sa tainga ko na ikinalingon ko
sa kanya.
"Nothing."
I glared at him. Bakit parang may alam silang hindi sinasabi sa akin! Ngunit
tinawanan lang ako ng mokong!
"Later, baby," muli niyang bulong sa akin bago bumaling sa dalawa. "So, paano?
We're leaving. Thank you again."
"We'll meet in the office," Dominic answered.
Yumakap kami sa mag-asawa bilang pamamaalam at pasasalamat na rin sa pagpapatuloy
nila sa amin sa tahanan nilang ito.
"Tatawag-tawag ako, Alliyah," nakangiti ko namang sabi sa kaniya.
"Sure. Walang problema.
Anytime," nakangiti niya namang sagot sa akin.
" Basta, you guys are always welcome here," sagot din naman ni Dominic.
"Thank you."
"Wait. Si baby ko, natutulog." Nilapitan ni Dylan si baby Acell sa crib.
"Huwag mo nang gisingin. Kakatulog lang niyan," sabi ko naman kasabay nang pagsunod
ko rin sa kanya.
"Yeah. I'll just kiss her, baka hanapin si Ninong eh." Dylan immediately bowed to
baby Accel and kissed her forehead.
" Babay, baby. Alis na si Ninong and
Ninong," I said softly while holding her small and cute hand.
"Ang sarap talaga ng tulog niya."
" Paano hindi sasarap eh, namuyat na naman siya kagabi," sagot naman ni Dominic.
"00 nga eh. Trip niya ang gising sa gabi," sagot ko naman.
Nalaman ko na rin ang mga inuugali ng baby habang maliit pa. Ngayon nga ay ugali ni
baby Acell ang gising sa gabi at walang gin awa kundi ang maglaro lang nang
maglaro.
"Tapos, gusto mo pang dagd agan?" sagot naman ni Alliyah
"Kaya ko naman silang bantayang lahat, kahit sampo pa sila," may pamamalaki sa
tinig na sagot naman ni Dom.
"Whoa. Sige, ikaw na rin ang magbuntis at mag-anak."
" Kung pwede lang, bakit hindi?"
Muli na naman silang naglambingan sa aming harapan.
"Halika na nga, bago pa tayo matunaw sa dalawang ito," pag-aya ko na kay Dylan
kasabay nang paghila ko sa kanya.
"Pamangkin ko, ha? You should do that every f*****g minute."
Napalingon naman ako sa sinabi ni Dominic.
" Kahit segu-segundo pa," nakangisi ring namang sagot sa kanya ni Dylan.
"Tse! Manahimik kayo," sagot ko naman sa kanila ngunit hindi ko din mapigilan ang
matawa.
Nagtawanan na lang sila sa likuran 1<0, samantalang ako ay nauna nang maglakad
palabas ng mansion.
Sa mansion na muna ng mga Delavega kami nagtungo upang makaharap at makausap din
namin ang mga kapatid ni Dylan, lalong-lalo na si tito David. Safe naman kaming
nakapagbiyahe at si Dylan ang nagmaneho ng sasakyan.
I really missed these moments of ours, traveling in his car. Kalimitan din ay ako
ang nagda-drive ng kotse niya noon sa tuwing lumalabas kami ng bar at siya ay
lasing.
llang taon din ang lumipas bago namin ito muling nagawa ngayon.
"Hey, kuya! Whoa! Nand'yan na si kuya at ate
Sam
Napakunot ang noo ko sa pagsigaw ng isa sa mga kapatid ni Dylan sa pinto ng
kanilang mansion habang pumapasok ang sasakyan namin clito sa malawak nilang
bakuran.
"Drake," Dylan said with a smile.
"Si Drake na ba 'yan? Whoa, binata na! How

9/1 5
old is he now?"
"Hmnn ... I think sixteen?"
"He's big enough for sixteen. Taong-tao na siya. Parang kailan lang, nakikita ko
siyang naglalaro ngvideo games. Ngayon, basketball na." Natanaw ko kasi siyang
naglalaro ng basketball sa kanang bahagi ng malawak na bakuran. I immediately
lowered the front door glass earlier and he saw me right away.
"Gano'n pa rin naman siya hanggang ngayon. Isip-bata pa rin."
"Bata pa naman din kasi. Pero kapag na-in love na 'yan, matututo na 'yan mag-ayos
ng sarili niya."
Kaagad namang naglabasan ng mansion ang ilan pa sa mga kapatid ni Dylan.
" Hay, napakarami niyo talaga. Hindi ko na sila halos makilala. They're growing so
fast!"
" Four years. Mga lalaki din kasi. Masisiba kumain mga 'yan kaya ang bibilis
turnangkad at lumaki ang mga katawan."
"And they're handsome too," nakangisi ko namang sagot.
"l must be the only one handsome in your eyes." Sumimangot siya habang pinapatay na
ang makina ng sasakyan.
Napalawak ang pagkakangisi ko sa sinabi niya bago tinanggal ang suot kong seatbelt
at
kaagad na lumabas ng kotse.
"Ate!" Sinalubong ako ng apat na mga naggagwapohang mga lalaki at mga nakahubad-
baro! Gosh, ang gaganda ng mga katawan!
"Finally, you're back!"
"Ang daya no'ng tatlo, pupunta pala sila ng
Palawan hindi man lang kami isinama!"
"Kaya nga. Tinakasan pa kami!"
Natawa ako nang makita ko ang kanya-kanya nilang pagnguso habang yumayakap sa akin
at humahalik sa pisngi ko.
Halos ayaw pa nila akong bitawan!
"Hey, hey, hey! Tama na 'yan! Nilalamutak niyo ate niyo!" Mabilis naman akong
inagaw ni Dylan mula sa kanila.
Hindi ko naman mapigilan angmatuwa habang pinagmamasdan sila.
"And can you all get f*****g dressed!" Mabilis akong iniharap ni Dylan sa kanya at
tinakpan ang mukha ko mula sa mga kapatid niya.
"Ito na nga! Takot ka lang ma-in love sa amin
"Mas lalo na sa akin!"
"Sige, umasa lang kayo! Libre!" Natawa ako sa malakas na pagsigaw ni Dylan sa
kanila.
Maya-maya ay lumuwag na rin ang pagkakayakap niya sa akin, saka naman ako
muling humarap sa kanila. They were all already wearing their shirts.
"Okay, I'll guess and see if I still remember your names," I said to them all.
"Wala dito si Darell, Daemon, Darren and...wait--"
Iniisa-isa ko ang mga mukha nilang lahat.
"Dexter isn't here," sabi ko nang hindi ko makita dito lyong isang pogi din ngunit
masyadong seryoso at mabibili lang ang pagngiti.
" Basta, I'm the most handsome in the whole Universe!" malakas na sagot ng isa sa
kanila na may top knot hair at hikaw sa isang tainga.
"Tsk." Narinig ko ang mahinang pagsinghal ni Dylan mula sa likuran ko. He is
currently hugging me.
"Gwapo daw!" Nagkanya-kanya namang ismiran ang mga kapatid niya.
"Denver!" malakas ko namang sagot habang nakaturo sa kanya.
"See? Basta kapag gwapo, it's easy to remember the name."
"Loll Ako, ate. Ako! Ako ang pinaka-cute dito! Di ba, 'di ba?!" Hindi naman
magkaintindihan kung paano ang gagawing pagharang ng isang ito sa mga kapatid niya
sa likuran niya at pilit niyang inihaharap sa akin ang mukha niya.
"Tumigil ka nga, Damyan! Pangit naman ng pangalan mol" biglang sagot ng isa na
siyang
inagawan siya ng posisyon sa harapan 1<0.
"What the--bakit mo sinabi?! Saka hindi Damyan ang pangalan ko, Damien!
Damien!" bulalas ni Damien na halata ang pagkainis sa hitsura niya. May kasama pa
itong pagpadyak sa sahig.
Hindi ko napigilan ang matawa ng malakas sa kanila. Mauubusan yata ako ng buhok
kapag sila ang makakasama ko sa araw-araw!
"Gano'n na rin 'yon! Pina-arte mo lang. Me, ate. I'm sure you remember me so well.
Palagi mo nga akong bini-baby noon eh. Tinuturuan mo pa nga ako lagi sa homeworks
1<0. Ngayon, p'wede bang ikaw naman ang baby ko?" baling naman niya sa akin.
"Tsk." Muli kong narinig ang pagsinghal ni Dylan sa likuran 1<0.
"Umalis ka nga d'yan, Desmond! Pa-baby ka pa eh, damulag ka naman! Mukha kang
gorilya! Me, ate. Ako ang bunso eh kaya ako lang ang baby dito. Huwag kang
nagpapaniwala sa mga pangit na 'yan."
Nagpa-charming naman sa aking harapan ang isa pa sa kanila na sa tingin ko ay si
"Hoy, Drake! Wala kang galang, ha!
Maka-Desmond ka! Anong gorilya?!" "Opo! Mga Lolo!"
" Baka gusto mong palamunin ko ng asin
'yang bunganga mo! ll
"Tsk. Come on. Ako ang nabibingi sa kanila." Dylan quickly pulled me inside the
mansion and also quickly closed the door and locked it.
"Kuya! Why are you f*****g locking it?!"
"Open this door!"
"Ate! Baby ko!"
"Kuya! Sinolo mo na naman si ate!"
"Hindi ka na nagsawa! Kami naman!"
Nagkagulo sila sa labas at malalakas na kinalabog ang pinto.
"They might break down that door," I said worriedly to Dylan.
"Don't f*****g mind them. Sumasakit ang ulo ko sa kanila."
Napailing naman ako na natatawa sa kanya. "Paano pa kung naririto 'yong apat na
kulokoy?"
"The four of them have their own condo units since they turned twenty-one. That was
our Dad's policy here."
"Oh, I see at sila ay wala pang twenty one pero binatang-binata na at ang tatangkad
nila."
" Basta, walang lalamang sa akin."
Hindi ako sumagot at nakangiti lamang akong tumitig sa kanya.
"Don't tell me you won't agree with
me?" sagot naman niya na parang maiiyak na kaya mas lalo akong natawa sa kanya.
He suddenly glared at me.
"00 na PO. Ikaw na nga ang pinakagwapo sa lahat." Mariin kong pinisil ang ilong
niyang namamawis. "Ang seloso mo pala, mahal ko."
"Shit. Ang sarap naman pakinggan ng mahal ko, baby ko."
Hindi ko mapigilan ang mapangisi habang nakatitig sa kanya.
"Ate!"
"Whoa!"
"Akala niyo, ha!"
"What the--"
Napanganga si Dylan nang magsidatingan dito sa 100b ang mga kapatid niya at sa
tingin ko ay sa back door ng mansion sila dumaan.
" Nagsisisi na tuloy ako ngayon. Sana pala sa unit ko na langtayo umuwi. Siguradong
maha-high blood ako dito. Para silang mga langaw."
Hindi na mapangalanan ang mukha ni Dylan habang nakayakap na naman sa akin ng
mahigpit at pilit pa akong itinatago mula sa mga kapatid niya.
I just covered my mouth 'cause I couldn't stop laughing at him.

CHAPTER 23: Taste of Love/warning!

WARNING! RATED SPG!
Sam's POV
"So, kailan ang petsa ng plano niyong kasal? We can set up an engagement party to
announce it to everyone," said Uncle David as we were in front of the dinner table.
"Ahm--"
"Tama na nga 'yan! Gusto mo bang atakehin sa puso si ate Sam d'yan sa mga taba na
'yan?!" Napahinto si Dylan dahil sa malakas na sigaw ni Denver. Kinuha nito ang
dalawang piraso ng lechon na nasa plato ko at inilagay sa plato niya.
"Balat lang naman 'yan!" inis na sigaw naman sa kanya ni Damien na siyang naglagay
ng mga iyon sa plato ko.
"Dapat sa iyo, ate gulay lang. Di ba, kagagaling mo lang sa sakit?" ani Desmond
naman habang nilalagyan ng mga gulay ang plato
1<0.
" Don't you know that pork is rich in thiamine? That's vitamin B that ate Sam needs
dahil nakakatulong 'yon sa pag-function ng katawan. 'Yan nga ang mas bagay sa
kanya!" nakangusong sagot naman ni Damien sa
kanila.
"Whoaa! Ikaw na ang nag-aaral," sagot naman ni Drake habang pinipitas ng paisa-isa
ang mga grapes sa gitna ng hapagkainan at inilalagay niya rin sa plato ko. "Ito na
lang prutas ang kainin mo, ate."
He gave me a captivating wink after.
"Hindi pa naman siya tapos kumain! Pinuno mo na naman 'yang plato niya!" angal
namang muli ni Denver at ang mga grapes naman ang kinuha niya at inilagay niya sa
plato niya.
"Shut up, guys will you? Kung ayaw niyong palabasin ko kayong lahat!" inis na sigaw
na sa kanila ni Dylan. "Kasi ito--"
"It's not--"
"Totoo nama--"
"l told--"
"Silence!" biglang sigaw ni tito David na siyang ikinatahimik ng lahat. "Are you
guys still cleaning your damn ears?! Mukhang mga barado na 'yang mga tainga niyo
dahil hindi kayo naririndi sa mga ingay niyo. Nasa harapan tayo ng pagkain!"
Bigla silang nagsiyukuan lahat habang nakanguso at kakakamot-kamot sa mga ulo nila.
Bukod naman sa apat pa nilang mga kapatid na naririto na rin sa ngayon at tahimik
na kumakain.
Si Darren, Darell, Dexter na palaging seryoso at si Daemon na nakangiwi habang
pinagmamasdan sila.
"Good on you--"
"Daemon," putol ni tito David sa ginawang pagbulong ni Daemon kaya maging siya ay
yumuko na rin.
Napansin ko naman ang paggalaw ng mga balikat nila at sa tingin ay naghahagikgikan
sila. Bukod doon ay nararamdaman ko rin ang mga lagabog at pagkiskisan ng mga paa
at binti nila sa ilalim ng mesa.
Siguradong nagsisipaan pa ang mga 'yan sa isa't isa.
They are still like toddlers in their actions and behavior. Samantalang mga binata
na sila at kayang-kaya na rin nilang maka-buntis ng mga babae.
Gusto kong matawa sa mga hitsura nila ngunit mahigpit kong pinigilan ang sarili ko
dahil baka maging ako ay madamay na rin sa galit ni tito David.
"Ahm, Sam and I have already talked about this, to make our wedding private at
hindi na siguro kailangan pa na mag-set ng engagement party. Tayo-tayo na lang na
pamilya doon at mga kamag-anak natin. Huwag na tayong magsali ng ibang tao. I'm
also sure that some paparazzi can get in there," mahabang saad ni Dylan sa kanyang
ama.
"l agree with them, Dad. That's okay so we can secure their day." I smiled at what
Darell said.
Si Darren ay napansin kongtulala sa pagkain niya at mukhang wala clito ang isipan
niya. I wonder what happened to them with Rain during their few weeks stay on
Palawan Island.
Nasabihan sila ni Dylan kanina na naririto kami ngayon kaya't nagtungo din sila
dito kahit bihira na lang sila umuwi sa mansion na ito at may mga kanya-kanya na
rin silangtinatahak na buhay sa labas.
"Tama 'yon, Dad. Kaysa may mga outsider na makikisali tas makikikain lang naman,"
nakangiwi namang sagot ni Drake. Ang pinakabunso sa lahat.
"Ayaw mo ba ng katulad sa kapatid mo? Food isn't a problem. Baka nga hindi pa
maubos ang milyong halaga ng pagkain lang."
"Whoa!" napasigaw si Damien at tila nagulat ngunit kaagad ding tumahimik nang
lingunin siya ni tito David.
Marahil ang tinutukoy ni tito David ay ang kasal nila Dominic and Alliyah. Siguro
ay ganoon kabongga ang naging kasal nila noon.
Anyway, they deserve such a wedding. Pero ang kasal ko? Siguro ay kahit maging
bilyon pa ang halaga ng magiging kasal ko ay hindi pa rin buo ang saya ko dahil
wala ang pamilya ko na siyang mahalagang bisita sa araw na iyon.
Napansin ko ang paglingon sa akin ni Dylan at paghawak niya sa kamay 1<0.
"Ahm, okay na po sa amin 'yon, tito," pagsabat ko na sa usapan nila.
"You should call me Dad too," kaagad naman niyang sagot habang nakabaling sa akin.
"D-Dad." Bahagya akong napayuko at hindi ko mapigilan ang makaramdam ng hiya lalo
na rt naririto ang lahat ng mga anak niya, except for Dominic.
Hindi langdin ako makapaniwala na mararanasan ko rin pala sa buhay ko ang tawaging
Dad ang ama ng lalaking bestfriend ko at lihim kong minahal noon.
"Sarap sa ears," nakangising sagot naman ni Dylan sa aking tabi kasabay nang
marahan niyang pagpisil sa kamay ko.
"Welcome to our family, ate!" Desmond said with a smile.
Sinimulan na nilang paingayin ang mga baso nila gamit ang mga hawak nilang kutsara
na ipinatatama nila sa mga ito.
"Aright, that's enough. Hindi pa ito ang araw ng kasal," kaagad namang saway sa
kanila ni tito--este ni Daddy David.
"If I were to be asked, I would also like to give
Sam more of that kind of wedding but our situation is a bit complicated right now
so, sa susunod na lang."
Tahimik akong tumango sa sinabi ni
Dylan. "Wala naman pong problema sa akin kahit anong klaseng kasal--"
"Basta ang importante, matuloy! Kung hindi sa akin na lang!" nakangising sagot ni
Drake habang naka-peace sign sa kuya niya.
"Eepal ka pa," sagot naman sa kanya ni Denver.
"Ang slow-mo sa joke, no?"
"Tss."
Napailing na lang ako sa pagsasagutan na naman nila.
"So, have you got a wedding organizer yet?" Daddy David asked again.
"l know someone. I can offer herto you," biglang sagot ni Dexter na buong oras lang
ding tahimik sa hapagkainan.
"Whoa! Babae ba 'yan o bading?" muling pagsingit ni Drake sa usapan.
"Shut up," kaagad namang saway sa kanya ni Dexter na may kasamang matalim na
tingin.
"Di rin ito maka-gets ng joke," nakangiwi namang sagot ni Drake.
Natatawa na lang ako na naiiling sa kakulitan niya. Hindi kaya dahil sa bunso siya
kaya ganyan siya kakulit?
"Aright, let's just set a day for our meeting so we can plan it right away," sagot
naman ni Dylan kay Dexter na sinang-ayunan ko rin.
Natapos ang dinner namin na puro kulitan pa rin ng magkakapatid. I wonder kung
nasaan na ngayon ang dating kinakasama ni Daddy d avid.
Sa huli kong pagkakatanda ay si tita Brunette ang hull' nilang nakasama sa mansion
na ito. Nasaan na kaya ito ngayon? Parang hindi ko siya napansin sa bahay na ito.
The next day we went back to our condo building. Pinalipat na ako ni Dylan sa unit
niya dahil hindi naman na daw ako kailangan pang manatili sa dati kong unit.
Magsasama na kami hanggang sa sumapit ang araw ng aming kasal.
"Na-miss ko dito," nasabi ko habang lumilinga sa kabuuan ng unit niya. It still
hasn't changed, just like before.
" Pinlano ko itong ipaayos at ipabago ang mga interior design pero napag-isip-isip
ko, hindi rin naman tayo dito mananatili after our wedding so, pinalinis ko na lang
para ma-presko naman ang paligid natin," sagot ni Dylan kasabay nang pagyakap niya
sa akin mula sa likuran ko at pinaghahalikan ang leeg ko.
"Why? Do you have a house ready for us?"
"Secret," nakangisi niya namang sagot bago
niya marahang kinagat ang puno ng tainga 1<0.
"Maliligo na muna ako bago ako magluto ng pananghalian natin."
"It'll be later, baby. I'll eat you first," bulong niya habang nararamdaman ko ang
biglang pag-iinit ng paligid dahil sa walang tigil niyang paghalik sa leeg ko.
"H-Ha? D-Dylan, k-kakagaling lang natin sa I-Iabas--uhmmnn..." I stopped what I was
saying when he grabbed my face and kissed my lips passionately.
Alam ko namang nasabik siya ng sobra dahil halos isang linggo din kaming namahinga
sa ganito. Inabala ko kasi ang sarili ko sa maghapong pag-aalaga kay baby Acell
dahil gusto kong kapag nagkaroon na kami ay hindi na ako mahihirapan pa. Alam ko na
ang mga dapat kong gawin.
Advance lang akong mag-isip para sa magiging baby namin. Kaya naman pagsapit ng
gabi ay medyo pagod na ako at kailangan na nang pahinga. Inagawan ko na nga ng
papel si Alliyah.
Kagabi naman ay napuyat kami sa pakikipag-bonding sa mga kapatid niya.
Nagtipon-tipon kaming lahat sa sala nila at doon kung ano-anong mga laro ang ginawa
namin.
And now that Dylan and I are alone in this unit of him, I'm sure I can't really
stop him anymore. I too was so excited for his hugs and kisses all over my body.
Damn.
"You don't need to take a bath, baby. You still smell like flowers in the garden--
uhmmm..." he whispered as his hands were immediately inside my bra and covered by
his palms both my breasts.
"Aaahh..." hindi ko napigilan ang mapaungol dahil nakaragdagsa init ng katawan ko
ang maiinit niyang mga palad na ngayon ay nagmamasahe na at pumipisil sa magkabila
kong dibdib ko.
Napatingala ako sa nakababaliw niyang mga halik sa gilid ng leeg ko patungo sa
likod na bahagi ng tainga ko. Nanghihina ako at para akong nalalasing sa ginagawa
niya.
Namalayan ko na lamangna naibaba na niya ang tirante ng suot kong dress, kasama na
rin ang suot kong bra at malaya nang gurnagapang ang mga kamay niya sa katawan ko
paibaba sa puson 1<0.
"C'mon." Binuhat niya ako at dinala sa sofa. Iniupo niya ako doon at iniharap sa
kanya.
As our lips and tongues fought with each other I helped him take off his shirt and
pants. Matapos ay kaagad ko na ring hinubad ang suot kong panty na siyang
ikinangisi niya.
"Why so hot, baby?" tanong niya na ikinangisi ko lang din sa kanya.
Urnupo siya sa harapan ko at saka niya isinubo nang salit-salitan ang magkabila
kong n e. Lumiyad naman ako habang hawak ko ang ulo niya, samantalang ang mga paa
ko ay nasa magkabilang garter na ng suot niyang boxer.
Inipit ko ito garnit ang mga daliri ko sa paa at saka ko ito hinila paibaba.
"You already have your own moves, eh?" nakangisi niyang sabi bago tumayo at mabilis
nang hinubad ang boxer na nasa hips na niya at nakasilip na mula doon ang kargadang
laman niyon.
"Yan pa nga lang, hanga ka na kaagad," nakangisi ko rin namang sagot sa kanya na
ikinatawa niya.
He bent down again between my thighs and held my waists. He pulled my lower part
closer to him before he kissed my belly down there.
Napasandal na lang ako sa sofa at hinayaan siya. Mabuti na lang at nakapaghugas ako
kanina bago kami umalis ng mansion ng mga Delavega. Nakakahiya naman kung ipapakain
ko ito sa kanya ng walang hugas!
" Dito pa lang, mabubusog na ako.
Bango," he said before his lips finally covered my femininity.
"Aright, that's all you have to eat for the day.
I'm not going to cook anymore."
"Sure," nakangisi niya ring sagot.
Aba? Mabubusog ba talaga siya d lyan?
"0-000hhh..." I moaned louder as his tongue moved around my c s a few times before
it caressed my entire slit.
Napaangat ang mga hita ko sa masarap na sensasyong naramdaman ko. Mas ibinuka ko pa
ito at ipinatong ang mga paa ko sa magkabilang gilid ng sofa. Halos naka-split na
ako.
" P-Pwede na pala akong mag-acrobatics—a-aaahh..." napapa-ungol kong sabi.
Nakita ko ang biglang pagtawa ni Dylan at nabibitin naman ako sa ginagawa niya!
" Don't stop," inis kong sabi sa kanya.
"Huwag ka kasing magpatawa," natatawa niya namang sagot bago muling sumubsob sa p
I leaned back on the sofa again and closed my eyes tightly. I could feel every
caress of his tongue down there as his hands gently massaged both my breasts.
"Aaahhh...D-Dylan..." Napahawak ako ng mahigpit sa armrest habang patuloy kong
ninanamnam ang sarap ng mga labi niya at dila niyang nagpapaligaya sa akin ngayon.
Namuo ang masarap na kiliti sa puson ko at parang humihiling pa ito ng higit pa
doon. "D-Dylan..."
"Your taste is so sweet, baby-uhhmnn
Mas lalong lumalim ang pagsakop niya sa p e ko na siyang nagpapawala naman ng
katinuan ko.
"D-Dylan, s-sige pa..." Muling um angat ang mga hita ko at sa armrest naman ito
surnampa. Nasa pinakagilid na ng sofa ang pang-upo ko.
Napadilat naman ang mga mata ko nang maramdaman ko ang paglalagay ni Dylan ng throw
pillow sa likod kong nakaawang sa sandalan ng sofa kaya naman naging maayos ang
pagtihaya ko sa harapan niya.
Pagkatapos niyon ay hinawakan niya ang magkabila kong paa sa armrest ng upuan at
ni-trap niya ito doon. Hindi ko tuloy ang mga ito maikilos at mas malaya niyang
nginangasab ang p
This only added to my arousal and desire for him. Napahawak na lang ako sa Lilo
niya at mas isinubsob pa siya sa p e kong hayin na hayin sa kanya.
"A-Aaaahh...D-Dylaaann..."
Tumitindi ang nararamdaman kong sarap at para na akong dinadala nito sa langit.
"H-Hayan na akooo...l'm so f*****g close!" Hindi na magkaintindihan ang katawan ko
sa sofa ngunit hindi niya pa rin binitawan ang
magkabila kong paa.
Mas humigpit pa ang pagkakahawak niya dito at mas lumalim pa ang bawat pang-angkin
ng bibig niya sa p
"D-Dylan! f**k!" I screamed as I shivered on the sofa.
Halos tumirik ang mga mata ko sa sarap na ipinalasap niya sa akin. Pakiramdam ko ay
sandali akong nakalimot at nakarating sa langit ng ligaya.
Bakit pakiramdam ko habangtumatagal ay mas gumagaling pa yata siya pagdating sa
ganito?!
"Is it good?" Dylan whispered before he went up and claimed my lips. Binitawan na
rin niya ang mga hita ko na tila nangawit yata sa pagkakabukaka nito sa magkabilang
armrest!
Ibinaba ko na ito at ini-unat saglit sa harapan.
"Uhrnmn," pa-ungol kong sagot habang ina-abot ng mga kamay ko ang naninigas niyang
pagkalalaki. I cupped it with my palms and gently stroked it.
"Aaahh..."
Napahabol naman siya ng paghinga sa ginawa ko, na siyang ikinangisi ko. Nakita ko
sa mukha niya ang sarap kahit ganito pa lang ang ginagawa 1<0.
"I'll show you how' that upside down Alliyah
says," nakangisi niyang sabi habang inaalayan niya akong tumalikod.
" Ha? 'Y-Yong tuwad?" nagtataka kong sagot ngunit sumunod rin naman ako.
"Hold on tight to the crest rail, baby," bulong niya habang habang mainit na
humahaplos ang mga palad niya sa pang-upo ako at mainit niya ring hinahalikan ang
batok ko.
'IA-A'right--aaahh..." Mas lalo akong nag-iinit sa ginagawa niya. Kasalukuyan na
akong ngayong nakaluhod sa ibabaw ng sofa at nakahawak ng mahigpit sa crest rail.
I felt the gentle rubbing of his manhood head on my p* * *y up to my ass.
"Damn, Dylan...aaahhh..." Wala pa man ay para na niya akong binabaliw.
"Ready?" bulong niya habang patuloy siya sa paghalik sa likod ko at marahang
sinisipsip ng mga labi niya ang balat ko.
"f**k! Kanina pa!" hindi ko na napigilan pa ang mapasigaw sa init na nararamdaman
ko.
Narinig ko naman ang mahina niyang pagtawa bago ko naramdaman ang dahan-dahang
pagpasok sa 100b ko ng naghuhumindig niyang p i at halos mapasigaw ako nang
pagdating sa gitna ay bigla niya itong isinagad sa 100b 1<0.
"Aaahh, damn it!" tuluyan na akong napamura.
Narinig ko naman ang muli niyang pagtawa kasabay nang paggapang ng kamay niya sa
ilalim ko at inabot ang magkabila kong dibdib.
"You're still tight, baby. G*ddammit!" mariin niyang bulong kasabay nang mabilis na
niyang pag-arangkada sa akin.
Dang! Masarap nga! Kaya pala tuwad ang sabi ni Alliyah! Ginagawa yata nila ito!
"Oooohh!" malakas akong napa-ungol habang nakahawak ng mahigpit sa crest rail.
"Is it good? Ugh, f**k!" tanong niya habang naririnig ko rin ang pag-ungol niya at
paulit-ulit niyang pagmumura sa likuran ko.
"Y-Yeah. Faster, baby...aaahh!" Sa sin abi kong iyon ay mas lalo nga niya itong
binilisan habang nakahawak na ng mahigpit ang mga kamay niya sa baywang ko.
Napuno ng mga ungol namin ang buong unit niya at halos magliyab ang buong paligid
sa tindi ng init na nararamdaman naming dalawa. Tila sarili namin ang mundo sa mga
oras na ito at wala kaming pakialam sa lahat ng bagay.
Kung ano-anong posisyon ang ginawa namin sa ibabaw ng sofa at halos tumimbuwang na
ito sa kanyang kinatatayuan.
"Dylan!" I don't know how many times I've
reached the climax of pleasure but Dylan still doesn 't stop.
We are now here on the carpet. Nakatukod ang magkabila kong braso sa sofa at isang
tuhod ko na lamang ang nakatukod sa carpet dahil ang isa kong hita ay nakasampay na
sa balikat niya.
Pasok na pasok at baon na baon sa 100b ko angp i niya at halos mawalan ako ng
ulirat sa tindi ng sarap na hatid niyon sa akin. "Dang, baby. I'm c*****g," mariin
niyang bulong bago niya ibinaba ang hita ko.
Maingat niya akong inalalayan pahiga sa carpet at niyakap ako ng mahigpit.
llang malalakas pa na ulos ang ibinigay niya sa akin bago siya nangatal sa ibabaw
ko. Ako naman ay halos hindi na makakilos dahil hindi ko na alam kung naka-ilang
beses na rin ako!
"l I-Iove you, Sam baby" he whispered as he caught his breath.
He stared at me lovingly before he kissed my forehead, down my nose, and to my lips
as he hugged me tightly.
"l love you too, Dylan baby," I lovingly answered him before we meet each other's
lips again and savor the taste of our love.

CHAPTER 24: All Dreams Crumble

Sam's POV
Kinabukasan ay nagtungo kami ni Dylan sa isang restaurant kung saan ang lugar na
napag-usapan naming pagkikita ni Dexter at ng kaibigan niyang wedding organizer.
We were just at the door of the restaurant when we saw them in a corner and talking
happily.
Bahagyang napataas ang kilay ko nang makita ko ang napakagandang ngiti ni Dexter
habang nakatitig sa kasama niyang babae na ngayon ko lang nakita sa kanya. Usually,
palagi lang siyang seryoso sa tuwing nakakasama namin siya at bihira lang siyang
ngumiti.
Bigla naman silang napalingon sa amin at kumaway si Dexter.
"C'mon," ani Dylan habang magkasalikop ang aming mga kamay sa paglalakad.
"Hellow!" Kaagad na tumayo ang magandang babae at burnati sa amin. "I'm Diana Marie
Carden as."
"Hi!" Magiliw ko rin namang tinanggap ang kamay niya. "I'm Samantha Heisenberg."
"And soon to be Delavega, right?" sagot niya
naman kaagad habang may malawak na ngiti sa mga labi niya.
Napansin ko naman ang taimtim na pagtitig ni Dexter sa kanya habang kumikislap ang
kanyang mga mata. Hmnn...
"Yeah? Thank you!" Kinilig ako sa sin abi niyang 'yon.
"Of course, baka gusto mo ring bumilang sa mga Delavega," biro naman sa kanya ni
Dylan na ikinabilog ng kanyang mga mata.
"Oh my God! Huwag mo 'kong binibiro ng ganyan, mapagpatol ako!" natatawa namang
sagot sa kanya ni Diana.
Sa gilid ng mga mata ko ay napansin kong sinamaan ngtingin ni Dexter si Dylan
ngunit si Dylan ay todo ang pagkakangisi habang tinatapunan ng tingin si Dexter.
"Someone already owns her," bigla namang sagot ni Dexter na ikinalingon na namin sa
kanya. Muling bumalik sa pagiging seryoso ang mukha niya at naging blangko ang
kanyang mga mata.
"Oh, c-congratulations. Late na pala. Marami pa namang available sa mga kapatid
ko." Biglang nagkaroon ng ilangan sa pagitan namin.
"TSS. Waiter," mahina namang suminghal si Dexter kasunod ang pagkaway niya sa
waiter.
Dylan pulled me out of a chair and then helped me to sit in front of them.
" Ikakasal na rin ako soon," sagot naman ni Diana kasabay nang pagpapakita niya sa
amin ng suot niyang ring. Kapansin-pansin naman sa kanya ang saya at pagmamalaki na
ikakasal na nga siya.
"Wow. C-Congratulations din sa iyo. So, as a wedding organizer, ikaw na rin ba ang
mag-aayos ng sarili mong kasal?"
"Yep, para malaya kong magagawa 'yong talagang gusto kong design para sa kasal
1<0."
"That's good. The outcome of your wedding will definitely be perfect."
"Thank you," magiliw niya rin namang sagot sa akin.
"Good morning, Ma'am, Sir." Kaagad na lumapit sa amin ang isang waiter.
"Let's order food first. Nagugutom na ako," ani Dexter na kaagad na tumutok sa menu
book na inisa-isang iabot sa amin ng waiter
"Ano sa iyo?" mahinang tanong ni Dylan sa akin.
"Seafood na lang sa akin."
"Na-miss mo kaagad ang seafood sa
Palawan?"
"Hmnn." I nodded at him. "Mas masarap nga lang doon kasi fresh pa."
"Do you want to go back there after our wedding?"
" Pwede rin."
"Looks like you're not sure.
"l can go anywhere, as long as you're with me."
"Oh, so sweet ofyou, guys. Sana ganyan din ang mapapangasawa ko."
Bigla naman kaming napatunghay kay Diana dahil sa sinabi niya.
"Hindi ko maiwasang mainggit sa inyo," tila kinikilig niyang sabi ngunit nandoroon
nga ang inggit sa mga mata niya.
"Ginusto mo 'yan, eh," nakaismid na sagot naman sa kanya ni Dexter.
"Tse! I'm happy, okay!" Ngumuso naman si Diana bago mulingtumutok sa hawak niyang
menu book.
Napapailing na lamang si Dexter at napapahinga ng malalim.
Nahihiwagaan naman ako sa mga nakikita kong ikinikilos niya. Kapansin-pansin naman
na may pagtingin siya kay Diana ngunit mukhang iba angmahal ni Diana.
As we ate, we started talking and planning about our wedding. We both gave opinions
and Diana also suggested a good idea, na nagustuhan ko rin naman.
Samantalang si Dexter ay nanahimik na sa kanyang tabi habang patuloy lang sa
pagkain niya.
"I'll just use the restroom," nakangiting paalam ko sa kanila dahil pakiramdam ko
ay sasabog na ang pantog ko.
"Sasamahan na kita?" alok naman ni Dylan.
"Hindi na. Malapit lang naman." Itinuro ko ang way na nasa 'di kalayuan. Sa palagay
ko ay restroom iyon dahil may mangilan-ngilang naglalabas-masok doon.
"Aright. Don't take too long."
"Opo. Ikaw, talaga. Miss agad?" I quickly kissed him on his face before I stood up.
Pansin ko naman ang pagngiti niya habang nakahabol sa akin ngtingin.
"Ang swerte niyo sa isa't isa. In love na in love," Diana said with a smile.
Binigyan ko na lang siya ng isang ngiti bago ako tuluyangtumalikod at naglakad
patungo sa restroom.
Nagtataka lang ako kung bakit kailangan pa niyang mainggit sa amin gayong may
boyfriend naman siya at ikakasal na rin sila.
Pagpasok ko sa 100b ng restroom ay wala akong nakitang kahit isang tao. Mabango
naman at malinis dito sa 100b. I entered the cubicle in the far corner before
closing the door and locking it
I quietly took off my panties, along with my cycling shorts, and sat on the toilet
bowl. Habang urniihi ako ay narinig ko ang pagbukas ng pinto sa labas. Siguro ay
may gagamit din ng banyo.
Ngunit nang matapos akong urnihi at nang nagsusuot na ako ng panty at cycling
shorts ko ay nakaamoy ako ng kakaiba. Hindi ko maintindihang amoy, parang gamot na
nakakasulasok.
"Sino 'yan? Sorry, ang baho ng amoy," malakas kong sabi kasabay nang pagtakip ko sa
ilong ko. Bigla akong nakaramdam nang pagkahilo sa tindi ng amoy niyon. Umikot
bigla ang paningin ko.
Hindi ko na nagawa pang i-flash ang toilet bowl at mabilis ko nang binuksan ang
pinto. Ngunit napahinto ako nang isang matangkad na lalaki ang bumungad sa akin sa
labas.
He was wearing a facemask and sunglasses so I couldn't recognize his face.
"W-Who are you?" Kaagad na bumundol ang kaba sa dibdib ko at kahit na nahihilo ako
ay nagawa ko pa ring umatras.
"Long time no see, honey."
Bigla akong nanigas nang marinig ko ang pamilyar niyang tinig.
"H-Hindi...D-Dylan..." Hindi mapangalanang takot ang burnalot sa pagkatao ko habang
nakatitig sa lalaking nasa harapan ko.
"It's time for you to come with me."
" N-N0. D-Dylan!"
Muli akong napaatras ngunit muling urnikot ang mundo ko at nawalan ako ng balanse
sa tindi ng amoy na nalalanghap ko at sigurado akong siya ang may kagagawan niyon.
Kaagad niya naman akong nasalo at niyakap ng mahigpit.
"Huwag ka nang pumalag dahil wala ka na rin namang magagawa. You never know how
much I f*****g miss you, Samantha."
"H-Hindi...J-Joaquin..." Unti-unti nang lumabo ang aking paningin hanggang sa
tuluyan na itong nagdilim.
"It's good you haven't forgotten me yet. Now is the time for us, honey. I'll make
sure you'll be happy with me...that f*****g bastard Dylan can't give you."
Third Person's POV
Kaagad na ini-lock ng binatangsi Joaquin ang pinto ng restroom at binasag naman ang
malapad at salaming bintana na nasa kaliwang bahagi gamit ang fire extinguisher ng
restaurant.
Isang lalaki ang nakasuot din ng facemask ang nakaabang doon upang sumalo sa
katawan ng dalaga. Walang kahirap-hirap nila itong inilabas at mabilis na ipinasok
sa dala nilang sasakyan.
Masyadong liblib ang likod na bahagi ng restaurant kaya naman wala kaagad
nakapansin sa nangyayaring pagdukot kay Samantha Heisenberg.
Mabilis nilang nilisan ang lugar nang hindi namamalayan nila Diana, Dexter lalo na
ni Dylan na wala ang babaeng pakakasalan niya.
Dylan's POV
Kanina pa ako palinga-linga sa lugar ng restroom dahil magsa-sampong minuto na ang
nakalilipas ay hindi pa rin burnabalik si Sam.
"Are you okay?" Dexter asked me when he noticed that I was no longer comfortable in
my seat.
"Parang kanina pa yata doon si Sam," Diana said after drinking iced tea.
" I'll just follow her to the restroom." I quickly stood up and didn't wait for
their answer.
I don't know why I feel this way. Balisa ang pakiramdam ko at malakas ang tibok ng
puso ko.
Pagdating ko sa hallway ay nakita ko ang ilang babaeng nagkukumpulan sa pinto ng
restroom ng mga babae.
"Pasensiya na PO, Ma'am. Mukhang nagkaproblema po sa 100b kaya nahihirapang buksan
ang pinto." Isang crew ang nakita kong pilit na sinususian ang seradura ng pinto
nito.
I can't find Sam among the women out here
so I'm even more f g nervous.
"What happened? My fiancee is inside." Sumingit na ako sa kanila at humarap na rin
sa pinto.
" Pasensiya na PO, Sir. Kanina pa po namin kinakatok ngunit hanggang ngayon po
aywalang sumasagot."
"What?! Sam!" Malakas ko nang kinatok ang pinto habang nakapinid ang tainga ko dito
at pinakiramdaman ang nangyayari sa 100b.
Ngunit wala akong marinig kahit munting kaluskos man lang.
"Sam, answer me! Are you there?!"
Halos basagin ko na ang pinto sa lakas nang pagkakakatok ko ngunit wala pa ring
sumagot mula sa 100b.
" Maybe there's really no one inside."
"Ano ba 'yan? Kanina pa akong ihing-ihi."
" Bakit kasi kailangan pang i-lock?"
The women here started making noise which made me even more annoyed
Sam
I knocked it hard again but I still received no answer from within.
"Tabi! Stay away!" I shouted at them before I moved slightly away from the door and
kicked it hard.
Sa lakas nang pagkakasipa ko ay turnalsik
ang pinto sa 100b. Mabilis akong pumasok ngunit wala akong nadatnang tao. At ang
siyang nagpangatog ng mga tuhod ko ay ang basag na glass wall sa kaliwang bahagi ng
restroom na sa tantyado ko ay kakasya ang isang tao.
"N-No. This can't be." Para akong biglang tinamaan ng bala na siyang nagpamanhid ng
katawan ko.
I immediately went to that window and peeked outside but I didn't find anything
there. Para akong mababaliw sa isiping may kumuha kay Sam. Hindi maaari ito. Hindi
maaari!
"SAMANTHA!!!"
Sam's POV
"Huh!" Bigla akong napabalikwas nang marinig ko ang malakas at tila nag-e-echo na
pagsigaw ni Dylan.
Napalinga ako sa paligid nang mapagtanto kong hindi pamilyar sa akin ang silid na
ito.
Nasaan ako? Anong nangyari?
Napasapo ako sa ulo ko nang makaramdam ako nang pananakit nito.
"Oh, you're awake. Kumain ka na muna dahil siguradong gutom na gutom ka na. Ang
haba na nang naitulog mo."
Napanganga ako nang pumasok si Mommy sa pinto na may dalangtray na puno ng pagkain.
"M-Mommy?" Hindi ako makapaniwala habang nakatitig sa kanya.
Inapuhap kong mabuti kung paano ako nakarating sa lugar sa ito at bakit kasama ko
na si Mommy, gayong ang alam ko ay nakabalik na sila ng U.K.
Nasa U.K na rin ba ako ngayon? Burnalik ba sila ng Pilipinas para sunduin akong
muli?
"Alam ko naman na hindi ka lalabas dahil alam mong naririto ako sa Pilipinas at
ipinahahanap ka." She came over to me and sat on the side of the bed.
Malambing niyang hinaplos ang pisngi ko at inayos ang magulo kong buhok.
"Alam din namin na may mga inutusang tao si Dylan para pabantayan kami kaya
nagkunyari na lamang kaming burnalik na ng ibang bansa upang lumabas kayo sa
pinagtataguan niyong lungga."
"M-Mommy. H-Hindi. Ibalik niyo ako kay Dylan!"
"You're not going back to him. You're leaving that man! Maawa ka naman sa sarili
mo,
Samantha. Kahit ngayon lang, unahin mo naman ang sarili mo at huwag ang ibang tao!"
" Dylan loves me, Mom! We're getting married! Parang awa niyo na, ibalik niyo 'ko
sa kanya!"
"I'm doing this for you, not for me. Alalahanin mo ang lahat nang naging hirap mo
habang nasa piling niya! Pinabayaan ka namin noon sa lahat ng gusto mo pero
nagsinungaling ka sa amin, Samantha! Itinago mo sa amin ang ginawa mong pag-
transplant sa kidney mo sa kanya tapos hindi pa siya nakuntento! Pati bone marrow,
na halos ikamatay mo na! Hindi mo man lang naisip kung gaano kasakit sa amin ang
nangyaring 'yon sa iyo?! He just used you! He just used you all his life!
"Mom, wala siyang alam! Hindi niya alam ang lahat nang ginawa ko para sa kanya!"
"Dahil manhid siya! Gano'n siya ka-manhid! Gano'n siya ka-walang pakialam sa iyo
para hindi niya maramdaman na ikaw lang ang tanging tumutulong sa kanya at
nagdudugtong ng buhay niya! Gano'n ka ka-walang kwenta sa kanya!"
"Mommy, kagustuhan ko po ang lahat ng 'yon at hindi ako nagnais ng kahit anong
kapalit mula sa kanya! Napag-usapan na namin ang lahat ng ito at tapos na ito sa
amin! We've moved on from everything that happened before."
"Gano'n lang 'yon kadali para sa iyo?! Halos ikamatay mo ang nangyari, Sam!"
"Patay na rin sana ako ngayon kundi lang dahil sa kanya! Nakalimutan niyo na ba,
kayo ang unang sumuko! Kayo ang nagdesisyon na putulin
na ang buhay ko kahit pareho pa kaming lumalaban ni Dylan! Kayo ang gustong pumutol
sa kaligayahan ko! Kayo ang walang kwenta!"
Malakas na dumapo ang palad niya sa pisngi ko na siyang ikinamanhid ng pakiramdam
ko.
"l never thought I'd hear that from you. I'm your mother, Samantha." Lumarawan ang
matinding sakit sa mukha ni Mommy at kaagad na tumulo ang mga luha niya sa pisngi.
"I'm s-sorry, Mommy. I'm sorry, hindi ko po sinasadya."
"Kung ganyan din lang pala ako ka-walang kwenta sa paningin mo. Lulubusin ko na.
You're going to marry Joaquin and not Dylan...And that's my final decision."
Mabilis siyang turnayo at walang lingon-likod na lumabas ng silid.
Nanghina ako ng sobra at pakiramdam ko ay gumuho ang lahat ng pangarap 1<0,
pangarap kong bumuo ng masayang pamilya na kasama si Dylan.
The Demon King's Virg...
Devious_lntentionsXX
"The Devil wants my virginity and for some reason believes that I want hi...
CHAPTER 25: Missing You
Sam's POV
Mahigpit kong itinali sa isang bakal dito sa balcony ang mga kumot na pinagdugtong-
dugtong ko bago ko ito inilaylay sa ibaba. Sumilip ako doon at sa tantyado ko ay
hindi pa rin ito urnabot hanggang sa lupa pero siguro ay kakayanin ko na rin 'yong
talunin.
Gabi na at tahimik na ang buong kabahayan.
Mangilan-ngilang ilaw na lang ang mga nakabukas sa mga pader at madilim na rin sa
balcony ng second floor kaya lt sinamantala ko na ang pagkakataon na makatakas.
Ngunit hindi ko alam kung saang lugar sa Pilipinas naroroon ang bahay na ito. Wala
naman akong ibang makita sa labas kundi mga nagtataasang punongkahoy lang. Ni wala
akong makitang kapitbahay!
Muli akongtumanaw sa 100b ng silid ko ngunit wala na akong makita na kahit ano doon
dahil pinatay ko na rin doon ang ilaw.
I started to climb the balcony while holding on tightly to the thick blanket and
slowly clinging down. Nasa ikatlong palapag ang kinaroroon ko at ipinagdarasal ko
na sana ay maging safe ang pagbaba ko, though my body was shaking and my
chest was pounding with fear and nervousness.
But I can do this. Matapang ako at kakayanin kong makatakas mula dito. Hinding-
hindi ako magpapakasal sa hayop na Joaquin na 'yon!
I don't know where the hell he is right now 'cause a week has passed since he
brought me here, he still hasn't shown up to me. And I don't care either, I might
even kill him when I see him!
Inipit kong mabuti ang mga hita ko sa makapal na kumot sa ibaba bago ako dahan-
dahang dumausdos. Sana lang ay walang aso sa paligid dahil kahapon lang ay may
naririnig akong turnatahol dito sa labas. Sana ay natutulog na rin sila sa mga oras
na ito!
Malapit na ako sa second floor.
Napakatahimik doon kaya't nagpatuloy pa rin ako sa pagbaba. Wala din naman kasing
ibang bintana na pwede kong daanan kundi dito lang kaya wala akong choice kundi ang
makipagsapalaran dito.
I finally passed the wall on the third floor and I was so close to the railings of
the second floor.
Kaunti na lang, makakababa rin ak--
"And where are you going, woman?"
"Ha! f**k!" Muntik na akong mapabitaw sa malaghong na tinig na narinig ko.
Napalingon ako sa 100b ng balcony ngunit mukha ni Joaquin ang bumungad sa akin at
halos mahalikan na niya ako!
"Ghost!" napasigaw na ako at tinangka ko siyang sipain ngunit mabilis na niya akong
nayakap at hinila paalis sa pagkakalambitin ko sa kumot.
"Bitawan mo 'ko! Hayop ka, bitawan mo
"Stop it! Ang lakas din ng 100b mong lumambitin d'yan. Do you think you can escape
here?"
"Bitawan mo 'ko!" Nanlaban ako at nagawa ko pa siyang sampalin ngunit malakas
niyang pinalo ang pang-upo ko kasunod ang pagbuhat niya sa akin at pagsampay sa
balikat niya!
"Bitawan mo 'ko, hayop ka! Papatayin kita!"
"Ang tapang mo talaga. Akala mo naman, kayang-kaya."
"f**k you, you f*****g asshole!" Pinagsusuntok ko ang likod niya habang siya ay
naglalakad papasok sa 100b ng silid niya.
Natatakot akong baka may gawin siyang masama sa akin sa silid na ito!
"What's going on here? Samantha, how did you get here?!" Tinig ni Mommy ang narinig
ko kasabay ang pagliliwanag ng buong paligid. Ngunit hindi ko pa rin siya gaanong
makita dahil sa nakabaligtad ako!
"Mom, he tried to rape me! Please, help me!
Mom!"
"What?!"
"You know how to lie now, eh?" sarkastikong sagot naman ni Joaquin habang patuloy
siya sa paglalakad hanggang sa makalabas na kami ng silid. "She tried to escape,
Ninang. The blankets she used were on the balcony."
"What? Why did you do that, Samantha?! Paano kung mahulog ka do'n?!" Ramdam ko ang
galit sa tinig ni Mommy ngunit wala akong pakialam.
"I'd rather just die than be with you all!" Hindi ko na napigilan pa ang
mapahagulgol sa sama ng 100b sa kanila. "Ang sama-sama niyo!" "You don't understand
what you're saying, honey," I heard Joaquin say as he continued to walk.
"Kayo ang hindi marunong umintindi! And don't ever call me honey! You're
disgusting!" "Tsk. Nakakabingi 'yang bunganga mo."
Naiwan si Mommy 100b ngsilid ni Joaquin habang ako naman ay muling ibinalik ni
Joaquin sa silid sa third floor at ibinagsak ako sa kama.
"f**k you!" Hindi ko na napigilan pa ang sarili kong duraan siya sa mukha, sa tindi
ng galit ko sa kanya.
Napapikit naman siya ng mariin kasabay nang paggalaw ng kanyang panga. Sa pagdilat
niya ay matalim ang mga mata niyangtumitig sa akin. Napaatras naman ako sa takot.
"l haven't forgotten what that dearest man of yours did to me before. Pero
pasalamat ka dahil mabait ako dahil kung hindi, hindi ako mangingiming dungisan ang
mga kamay ko, mapatay ko lang siya."
"Hayop ka! Kahit anong gawin mo, hinding-hindi ako magpapakasal sa iyo!
Mamamatay na muna ako bago mangyari 'yon!" "Huh. We'll see," nakangisi niyang sagot
bago siya turnayo at nagtungo sa sliding door sa balcony.
He closed it and locked it.
"The next time you run away, my dogs will crawl on you down there. They will tear
your body to pieces until you are crushed." He smiled at me like a f g demon before
walking out of my room. I heard him lock it outside.
Mabilis kong nahagip ang lampshade at malakas itong ibinato sa pinto. Lumikha ito
ng malakas na ingay at nagkagutay-gutay sa sahig.
Napahilamos na lang ako sa sarili ko at humagulgol sa isang sulok ng silid. Hindi
ko akalain na magagawa sa akin ni Mommy ito. Kung kailan turnanda na ako, bakit
ngayon pa siya nagmarahipit na hadlangan ang kaligayahan kol Ang sama-sama niya!
Lumipas ang isang linggo.
"I'm so sorry, Anak. Pagkatiwalaan mo na lang ang mommy mo."
"Pagkatiwalaan, Dad? Do you hear what you're saying? Pinuputol niya ang kaligayahan
1<0." Hindi ako makapaniwalang napatitig kay Dad dahil sa sinabi niya.
00, at nagulat akong naririto rin pala siya at ang mga kapatid ko sa Pilipinas. I
could hear their voices outside this room where they locked me up and wouldn't let
me out.
"All your mom wants is to make sure the man you're going to marry is right."
" Dad, anong tama do'n sa ipakakasal niya ako sa lalaking hindi ko mahal?!"
Napayuko siya at hindi nakasagot.
"Dad, umasa ako na susuportahan mo kami ni Dylan. Umasa ako na ikaw ang magiging
kakampi ko sa pamilyang nating ito."
"You have no enemy among us, Anak. We are all on your side."
Mabilis akong umiling sa kanya. Nagkakamali siya. Hindi totoo ang sinasabi niya.
"Hindi ko kayo maintindihan, Dad. Bakit niyo ginagawa sa amin ito? Bakit kailangan
niyo kaming pahirapan ng ganito? Ginawa niyo na
akong preso dito. Sarili niyo akong anak!"
Walang patid sa pag-agos ang mga luha ko sa pisngi habang nakatitig sa kanya na
puno nang pagmamakaawa.
" Please understand your Mom, Anak. We've known Dylan since he was a child. Your
Mom has a hard time believing, that if Dylan hadn't known about the sacrifices you
made for him, he still wouldn't have paid attention to you. Naiisip namin na baka
tumatanaw lang siya ng utang na 100b sa iyo. Mahabang taon kayong nagkasama pero
bakit ni minsan, kahit kaunti ay wala siyang naramdaman na affection para sa iyo."
"Dad, naisip ko na rin 'yan. Ginulo na rin ako ng mga katanungang 'yan pero alam
ko, nararamdaman ko na mahal na mahal din ako ni
Dylan ! "
"You may just be blinded by your love for him, so even the simple thing he does for
you has a big impact on you. Let's just wait to see if he really finds you, if
he'll do everything to get you back. Baka sakaling doon, mapatunayan ng mommy mo na
talagang deserve ka niya, na talagang deserve niya ang pagmamahal mo para sa
kanya."
"Dad, mahihirapan si Dylan."
"Yon ang mali sa iyo, anak. Mas inuuna mong isipin ang nararamdaman ng iba kaysa sa
nararamdaman mo. Hindi mo ba nakikita na wala
ka nang itinira para sa sarili mo? Hinahayaan mong masaktan ang sarili mo huwag
lang ang ibangtao? Kaya lumalakas ang 100b nila at hind mo namamalayan na tini-
take advantage na nila ang pagkakataong iyon. Lumalaki angtiwala nila na anurnan
ang gawin nila, ikaw pa rin ang magbibigay para sa kanila. Ikaw pa rin ang unang
susuko. Hayaan mo namang sila ang magmahal sa iyo, anak. Hayaan mo naman ngayon na
lampasan nila ang pagmamahal na ini-ukol mo para sa kanila noon. Babae ka, anak at
prinsesa ka namin. Hindi pwedeng ikaw na lang ng ikaw angnagbibigay.l'
Hindi ako nakaimik sa sinabi ni Dad.
"If he really loves you, let him find you. You're not the one leaving this place to
go to him."
"Pero, Dad ipapakasal ako ni Mommy sa iba."
"Just trust your, Mom, Anak. Ginagawa niya ito para sa ikabubuti mo."
Hinalikan niya lang ako sa noo at saka tumayo at lumabas ng silid.
Naiwan naman akong naguguluhan. Hindi ko na alam kung ano ang nangyayari?
Inaalala ko si Dylan. Ano nang ginagawa niya ngayon? Lumipas na ang isang linggo at
hanggang ngayon ay wala pa ring anino niya ang natatanaw ko sa labas ng bintana ng
silid na ito.
Two more weeks passed.
Isang urnaga ay burnangon ako upang sana ay magtungo sa balcony. Hinayaan na nila
itong nakabukas ngunit hindi ko magawangtumakas dahil nasa apat na naglalakihang
mga aso ang nakabantay sa ibaba.
Kung mamamatay ako, huwag naman sana
'yong gano'n kasakit na lalapain ako ng mga aso. P'wede bang barilin na lang nila
ako para isang beses lang ako makakaramdam ng sakit?
Burnaba ako ng kama at turnayo ngunit kaagad din akong napaupo nang bigla na
lamang umikot ang paligid ko at nagdilim ang paningin ko.
Saglit akong pumikit habang nakasapo sa ulo ko at nilabanan ang nararamdaman ko.
Kailan pa ba ito nagsimula? Siguro marahil ay palagi akong nalilipasan ng gutom
dahil hindi ko magawang kainin ang mga pagkaing inihahatid nila sa akin kahit gaano
pa iyon kasasarap.
I begged Dad that I would like to talk to my siblings in case they could help me
get out of here. But they also strictly banned them. I could only hear their voices
outside this room.
Ang alam ko ay inaasikaso na nila ngayon ang kasal namin ni Joaquin at habang
lumalapit ang mga araw ay mas lalo akong nauubusan ng pag-asa.
Nasaan ka na ba, Dylan? Tulungan mo 'ko. I hope you don't forget me that I am here
and waiting for you. I hope Dad is right. Kung talaga mahal mo 'ko, mahahanap at
mahahanap mo ako.
Idinilat kong muli ang aking mga mata nang medyo kumalma ang pakiramdam ko.
Sinubukan kong muling tumayo ngunit muli lamang ding umikot ang paligid ko at mas
lalo pang nagdilim ang paningin ko.
"D-Dylan..." Sinubukan kong humakbang ngunit nawalan na ako ng balanse at tuluyang
bumagsak sa sahig.
Anong nangyayari?
Dylan, kunin mo na ako dito. Hindi ko na kaya. Sobra na akong nangungulila sa iyo.
Miss na miss na kita, Dylan mahal ko.
Readers also enjoyed:
You Rejected Me. Remem...
0 672.9K Read
TAGS revenge curse mate

CHAPTER 26: His Fate

Dylan's POV
"Mainit na balita. Umakyat na sa tumataginting na fifty billion pesos ang inilabas
na pabuya ng anak ni Mister David Delavega na si Dylan Cole Delavega para sa
makapagtuturo sa kinaroroonan ng nobya nitong si Samantha Heisenberg, na kailan
lang ay napabalitang dinukot sa isang exclusive restaurant sa Makati--" "Siguradong
mas madaragdagan pa ngayon ang mga scammer na sasabihing nakita daw nila si Sam, sa
laki ng halaga na 'yan. Tsk," Dominic said as we both faced the t.v screen here in
my office.
Napahinga ako ng malalim.
It's been three f g weeks since Sam was abducted. Kaagad ko silang ipinahanap sa
Immigration dito sa Pilipinas at magingsa ibang bansa, pati na rin sa lahat ng
airlines. Ngunit natuklasan kong simula noong umuwi dito sa Pilipinas ang buong
pamilya ni Sam, dalawang buwan na ang nakalilipas simula noong magising si Sam ay
hindi pa sila nakakabalik ng U. K.
At tanging si Joaquin lang ang nalaman kong nagtungo dito noong nakaraang buwan
lang. Ngunit ang paalam nila sa amin noon ay
babalik na sila ng U.K. How come? Why did they lie not only to me but also to Sam?
What is their g plan?
Nagpatawag na rin ako ng presscon at inilabas sa lahat ng broadcasting company ang
pagpapahanap ko kay Samantha para lang matagpuan siya kaagad. I know they're just
here in the country and I know they already know what I'm f g doing right now!
We can't even count how many people have come out saying that they saw Sam because
of the pictures of her that have spread all over the country. Mayroon pang
naglitawang mga babaeng kamukha ni Sam.
May mga palabas silang sinabi na naaksidente raw si Sam at nagka-amnesia.
Bullshit!
Tunog ng intercom ang nagpabulabog sa malalim kong pag-iisip.
"Sir, may ilang investigators po ang naririto sa labas. Papapasukin ko po ba?"
tanong ng sekretarya ko mula sa kabilang linya.
"Aright." llang sandali lang ay pumasok na nga ang tatlo sa isang daang kataong
investigator na inutusan ko para maghanap kay Sam at sa pamilya niya.
"Good morning, Sir. Nahirapan po kaming makapasok sa darni ng tao sa labas."
"Ang lahat ay sinasabing nakita na daw nila sa Miss Samantha."
Napahinga ako ng malalim sa mga sinabi nila. Alam ko naman 'yon dahil mula clito sa
fifth floor building ng opisina ko ay natatanaw ko ang napakaraming tao sa ibaba.
Nasa singkwenta katao na rin ang mga gwardyang ni-hire namin upang magbantay sa
buong gusali at huwag hayaang makapasok dito sa 100b.
" Make sure you have good news."
"Sir, may hint na po kami. Natagpuan po namin si Joaquin Delgado sa isang hotel sa
Pasay na may kasamang isang babae."
"Sinong babae?" Kaagad akong tinamaan ng kaba. Hotel? Huwag naman sanangsi Sam ang
kasama niya kundi maaga siyang makakarating sa impierno!
"NagngangalangAthena Baker."
"Wait. Athena Baker? Saan ko ba narinig 'yon?" I suddenly turned to Dominic at what
he said. "Isn't she Claude's girlfriend?"
"Do you have any evidence?" I asked the investigators.
"Heto PO, Sir." They immediately handed us a brown envelope. I took out and neatly
laid out the pictures on my table.
"That's her! Damn! Why is she with that
g asshole?" Dominic exclaimed and he was right.
Athena Baker is the girlfriend of our cousin Claude who ran away on the day of
their wedding dahil sa isang batang paslit na sinabing daddy niya raw si Claude.
"So, do you know where that asshole is hiding right now?" I turned to the
investigators and ignored what Dominic said.
Sa ngayon ay wala akong pakialam sa ibang bagay. Ang importante sa akin sa ngayon
ay ang mahanap ang nobya 1<0!
"Nasundan po namin sila sa isang bahay sa Antipolo. Masyadong secure ang bahay
dahil sa mga nagkalat na CCTV sa buong paligid nito. Masyado ring mataas ang mga
pader sa buong bakuran. Mahihirapan po tayong makapasok sa 100b, bukod doon
sandamakmak din ang mga alaga nilang aso."
"Wala akong pakialam. Pupuntahan natin ngayon din ang sinasabi niyong bahay na
'yan." We wasted no more time. Noong mga oras na iyon ay kaagad din naming tinungo
ang kinaroroonan ni Sam at ng hayop na lalaking 'yon.
Third Person's POV
"Gusto mo bang maghirap ang anak mo pagdating ng araw?" tanong ni Ginoong Samuel sa
asawa niyangsi Thelma habang nasa living room sila ng mansiong pag-aari ni Joaquin
Delgado at kasalukuyan silang nanonood ngayon ng news sa television.
"Ano bang sinasabi mo?"
" Nagkakagulo na ang mga tao sa labas. Niyanig ni Dylan ang buong mundo mahanap
lang ang anak mo. That Delavega will consume all their wealth just to find your
daughter. Fifty billion pesos will take ten decades before we can earn it."
"Hindi ko ipinagpapalit sa pera ang anak ko!" inis na sigaw ni Thelma sa kanyang
asawa.
"That's not what I mean, Thelma. Ang sinasabi 1<0, ibibigay mo rin lang naman ang
anak natin sa kanya, bakit kailangan pang maubos ang kayamanan nila at pagdating ng
panahon ay gagapang silang dalawa sa hirap at madadamay na rin ang magiging mga apo
natin sa kanila." Hindi naka-imik ang Ginang sa sinabi ng kanyang asawa.
"Kilala mo naman si Dylan. May paninindigan 'yan sa bawat salita niyan at 00, alam
natin na kaya niyang gurnapang sa hirap para lang mabuhay. He didn't rely on his
father's wealth. He entered a low position in their own company and hid his true
identity from everyone that he was the son of a billionaire. Pero itong naglabas na
siya ng ganito kalaking halaga, ang ibig sabihin lang niyan, walang halaga sa kanya
ang lahat ngyaman na 'yan dahil ang importante lang para sa kanya ay ang anak
natin. Think about it, Thelma. Tigilan mo na ito. In fact, our daughter is very
lucky with him. He has proven himself to our daughter for a longtime ... since
Samantha went into a coma."
"Ang dami mong daldal! Nakakabingi ka!" tanging isinagot ng Gin ang sa kanya bago
ito tumayo at urnakyat ng hagdan patungo sa ikalawang palapag ng mansion.
Napanganga na lamang angGinoo habang sinusundan ngtingin ang kanyang asawa.
Napapailing na lamang siya dahil sa katigasan din ng ulo ng asawa niya. Hindi na
siya magtataka pa kung saan nagmana ng katigasan din ng ulo ang mga anak nila.
"Samuel, si Sam! Samantha!" Halos mapalukso naman sa gulat ang Ginoo nang marinig
niya ang napakalakas na sigaw ng asawa niya mula sa ikatlong palapag ng mansion, sa
silid mismo ng kanilang anak na si Samantha.
Napatakbo ng mabilis ang Ginoo paakyat sa ikatlong palapag ng mansion. Nagsilabasan
na rin angtatlo pa nilang mga anak mula sa 100b ng kani-kanilang silid.
"What happened?!" Naabutan nilang yakap
ng Ginang si Samantha na kasalukuyang nakahandusay sa sahig at walang malay.
Kaagad itong binuhat ng Ginoo at inilipat sa ibabaw ng kama.
Sam's POV
Nagising ako sa ingay ng mga nagtatahulang mga aso sa ibaba.
"Iwasan niya ang ma-stress dahil makakasama iyon sa baby niya."
"Thank you, Doctora."
Sa pagdilat ng aking mga mata ay naabutan ko ang paglabas ni Mommy ng silid ko na
may kasamang hindi pamilyar na babae.
"M-Mom--" mahina kong tawag ngunit naisara na nila ang pinto at naiwan na naman
akong mag-isa sa silid na ito.
Dahan-dahan akong bumangon habang nakasapo sa ulo kong bahagya pa ring nananakit.
"Ano bang nangyari?" Napalingon ako sa gilid ng kama at nabungaran ko doon angtray
na may umuusok pa na arroz caldo at iba't ibang klase ng prutas.
Kaagad namang kumalam ang sikmura ko sa mabangongamoy ng arroz caldong iyon. pulled
it and brought it closer to me but my ears were pricked up by the noisy barking of
the dogs outside.
"Sino bang tinatahulan ng mga 'yon?" I got off the bed and stood up. Mabuti na
lang at medyo umayos na ang pakiramdam 1<0.
Nagtungo ako sa balcony at tinanaw ang gate na may kataasan sa kaliwang bahagi ng
bakuran. Nagkakagulo doon ang mga aso at tila may mga taong tinatahulan sa labas.
Moments later, I saw Mom and the woman with her walking towards the gate. Sa tingin
ko ay ihahatid na niya ito palabas. Sino naman kaya ang babaeng 'yon?
"Samantha, anak?"
Napalingon naman ako sa 100b ngsilid at natanaw ko doon ang pagpasok ni Daddy.
"What are you doing there? Come on, eat here?"
I immediately went back inside the room and sat on the side of the bed.
" Kumusta ang pakiramdam mo?"
"0-0kay naman PO. Ano po bang nangyari?"
"We caught you unconscious here on the floor."
"Ahm, s-sino po 'yong kasama ni Mommy?"
"A Doctor."
"D-Doctor? W-Whya? Nakita ko nanggaling sila dito sa room ko." Bigla akong
kinabahan. Hindi kaya may malala na akong sakit dahil sa
kapabayaan ko na sa sarili 1<0?
"Let's just wait for your Mom. Eat first. It will be good for your health. Huwag na
huwag ka nang magpapagutom. You need to take care of yourself from now on."
"W-Why, Dad?"
" Basta. Sige na, kumain ka na."
Wala na akong nagawa nang umpisahan na akong subuan ni Dad. I could still hear the
loud barking of the dogs outside.
"P-P'wede po bang patigilin 'yong mga aso--"
"Samantha!!!"
"Huh!" Halos mapatalon ako sa gulat nang marinig ko ang pamilyar na tinig na
sumigaw mula sa labas. Suddenly my eyes widened and my chest throbbed harder.
"D-Dylan? S-Si Dylan 'yon, Dad! Nandito na siya! Susunduin na niya ako!" I quickly
got up and ran all the way to the balcony.
"W-Wait, anak!"
" Dylan ! "
"Samantha! f**W"
" Dylan!"
"Dylan, lumabas ka na! Rocky! Bruce! Get inside! Dylan, get out!"
"Dylan!" sigaw kong muli ngunit gano'n na lamang ang pagtulala ko nang mabungaran
ko si Dylan sa ibaba na pinagtutulungan na ng mga aso! Habangsi Mommy at ang ilang
kalalakihan na hindi ko kilala ay inaawat ang mga ito!
"Dad! Tulungan niyo si Dylan! Dylan!" Sa sobrang pagpa-panic ko ay napasampa na ako
sa railings ng balcony para lang mapuntahan ko siya kaagad.
"SAM, NO!"
Ngunit napahinto ako nang mapatingala sa akin si Dylan at malakas na surnigaw
ngunit humandusay na siya sa lupa at patuloy na pinagtutulungan ng apat na aso.
Dad hugged me tightly as well to stop me from what I was supposed to do.
"Joaquin!" sigaw na rin ni Mommy sa takot.
Isang malakas na putok naman ang nagpahinto sa mga aso kasabay nang paglabas ni
Joaquin mula sa mansion na may bitbit na baril.
Dito na ako pin aka-nilukuban ng matinding takot.
"Dad! Let me go!" Malakas kong itinulak si
Daddy at tumakbo ako papasok sa 100b ng silid. Nakita kong nakabukas ang pinto ng
silid ko kaya lt mabilis akong tumakbo palabas.
"A-Ate." Nakasalubong ko naman sa labas si Thea, ang kapatid kong babae na sumunod
sa akin.
"Show me the f*****g way! I need to get out!"
" H-Here, Ate, b-but you have to slow down to
step on the stairs! God, you're pregnant!"
Bigla naman akong napahinto sa sinabi niya at kaagad na napalingon sa kanya.
"P-Pregnant?" Tumulo na ang mga luha ko samo't saring nararamdaman ko sa mga oras
na ito. "B-Buntis ako?"
"Y-Yes, Ate, y-you're pregnant so be careful on the stairs! Baka kung mapaano ang
baby niyo ni kuya Dylan!"
Hindi ko pa rin magawang kumilos dahil sa gulat ngunit isang putok muli ng baril
ang siyang nagpagising sa akin.
" Dylan ! "
"Ate!"
I ran down the hallway again and went down the stairs as I held my stomach.
My God, 1 1 m pregnant. Dylan and I are going to have a baby! Lord, please help us!
"Joaquin, stop that!" Mas lalo akong nag-panic nang marinig kong muli angtinig ni
Mommy.
"Samantha! Don't run!" I heard Dad shout from behind me, even Thea quickly followed
me.
Isang mahabang hagdan pa ang muli kong tinakbo pababa. Ngunit nagulat ako sa
biglang pagbuhatsa akin ni Dad at siya ang mabilis na bumaba ng hagdan.
" Dad, si Dylan! Baka kung anong gawin ni
Joaquin kay Dylan!" Napahagulgol na ako sa takot lalo na't alam kong may baril si
Joaquin! Hindi malayong iputok niya 'yon kay Dylan para makaganti siya sa mga
nangyari sa amin sa nakaraan!
"No, he can't do that," sagot naman ni Dad ngunit mabilis akong urniling sa kanya.
Baka hindi nila nalalaman ang mga kayang gawin ni Joaquin. Kayang-kaya niya 'yon!
We finally got out of the mansion and headed to where they were. The dogs were gone
and hid in the corners of the yard.
"Dad, ibaba mo na ako."
Kaagad din naman akong ibinaba ni Dad.
Mabilis akong humarap sa kinaroroonan nila Dylan ngunit gano'n na lamang ang
pagtulala ko nang makita kong nakatayo na si Dylan.
Magkaharapan na sila ni Joaquin at nakatutok na sa noo niya ang hawak nitong baril.
"D-Dylan..."
Nangatog ang mga tuhod ko sa takot at pakiramdam ko ay mawawalan ako ng ulirat sa
mga oras na ito habang nakatanaw sa kanila.
"Siguro naman kilala mo pa ako hanggang ngayon or maybe you want me to introduce
myself to you again," nakangising sabi sa kanya ni Joaquin.
Ngunit hindi nagpatinag si Dylan kahit maraming sugat na siyang tinamo sa iba lt
ibang parte ng katawan niya at nagdurugo na ang mga ito mula sa mga kagat ng aso.
"J-Joaquin, itigil mo 'yan!" sigaw ko sa kanya kasabay nang tangka kong paglapit sa
kanila.
"Stay there, Samantha!" malakas niyang namang sagot sa akin kasabay nang mas
pagtuon pa niya sa noo ni Dylan sa baril na hawak niya. "Itigil mo na 'yan, parang
awa mo na." Napahagulgol naman ako ngunit hindi ko magawang humakbang sa takot na
baka bigla niyang barilin si Dylan.
"l will never forget you and I'll never forget how you abused Samantha back then,"
mariing sagot din ni Dylan sa kanya habang naglalagablab sa galit ang kanyang mga
mata.
"That's just a kiss, idiot!" Humalakhak naman si Joaquin na parang nauulol na aso.
"l don't want anyone to touch her even if it's just the tip of their fingers 'cause
she's only mine."
"Huh. Alam kong noon pa man ay binabakuran mo na si Samantha pero nakuha mo pa ring
tumingin sa iba? Ano bang gusto mo, dalawang babae sa buhay mo?"
Si Mommy naman ay hindi na rin nakakilos sa kanilang harapan gayundin ang mga
lalaking kasama nila. Ngayon ko lang din napansin na kasama pala nila si Dominic.
"Joaquin, tama na. It's over," Mom said calmly to Joaquin.
"What more proof do you want to know from me? You're going to kill me? Go on, if
that's the only way I can prove to you how much I love Samantha, do it and I'll
accept it with all my heart," matapang at mariing sagot ni Dylan habang lumilibot
ang mga mata niya sa aming lahat.
"M-Mommy..." Paulit-ulit akong umiling kay Mom kahit hindi siya nakatingin sa akin.
" Really? Aright. By the way, sinusundo ko na ni kamatayan mo," maangas na sagot ni
Joaquin sa kanya.
Tinangkang lumapit sa kanila ni Dominic at ng mga lalaking kasama nila ngunit
kaagad na sumenyas sa kanila si Dylan na tila sinasabing huwag makialam.
"JOAQUIN, NOOO!!!"
Narinig ko kung paano kinalabit ni Joaquin ang gatilyo ng hawak niyang baril ngunit
si Dylan ay hindi umalis sa kinatatayuan niya at malaya nga niyang tinanggap ang
kung anumang kapalaran niya sa mga oras na ito. NOOO!!!
CHAPTER 27: Complete
Sam's POV
Halos magdilim ang paningin ko nang wala akong narinig na putok mula sa hawak na
baril ni Joaquin kasunod nito ang paghalakhak niya ng malakas.
Mabilis na akong napatakbo sa kinaroroonan nila at malakas na turnarna sa mukha
niya ang magkabila kong palad.
"Gago ka! Pinakagago ka sa lahat nang nakilala ko!" sigaw ko sa kanya bago ako
napahagulgol ng malakas.
I felt Dylan's arms hug me from behind me. " Baby."
I turned to him and hugged him tightly as well.
"Dylan! You found me. You found me." Ibinuhos ko ang lahat ng luha ko sa dibdib
niya sa halo-halong emosyon na nararamdaman ko sa mga oras na ito, sa sobrang
pagka-miss ko sa kanya, galit para kay Joaquin at matinding sama ng 100b para sa
aking ina.
"Ssshhh ... We're going home, a l right? We're going home," he whispered as he
repeatedly kissed my face. Ramdam ko rin ang matindi niya
pagkasabik at pangungulila sa akin.
"Ssshhh...uuwi na tayo, okay? Uuwi na tayo," bulong niya habang paulit-ulit niya
akong hinagkan sa pisngi.
"Okay, fine. Sinusubukan ko lang naman kung hanggang saan ang tapang ng
ipinagmamalaki mong lalaki. I still can't kill, I especially don't want to be
imprisoned," maangas na sabi ni Joaquin sa am ing likuran.
"I'm sorry, Anak. Sana mapatawad mo si Mommy. I have no plans to marry you to
Joaquin. He's here for his girlfriend. I also just tested how much Dylan loves
you."
Napalingon na ako sa kanila sa sinabi ni Mommy. Nakayuko na siya at tila hiyang-
hiya sa ginawa niya.
I ignored her and just faced Dylan again.
"Alis na tayo. Uwi na tayo." Wala pa ring patid ang pag-agos ng mga luha ko.
I'm in so much pain and I can't face my Mom yet. She risked the life of the man I
loved who did nothing but take care of me.
"Aright." Tuluyan na akong binuhat ni Dylan at awtomatiko namang yumakap ang mga
hita ko sa baywang niya.
We turned our backs on them and walked out of the yard.
" Don't worry, my dogs don't have rabies," Joaquin said but we ignored him.
Ipinagbukas kami ng pinto ng kotse ng isa sa mga kasama nilang lalaki.
Pumasok kami ni Dylan sa 100b na nasa ganoon pa ring posisyon. Hindi ko magawang
kumalas sa kanya sa labis na pagkasabik at pangungulila sa kanya, samahan pa ng
matinding takot na akala ko ay tuluyan na siyang mawawala sa akin.
"Sssshhh, stop crying, baby. I'm already here. Wala nang sinuman ang p'wdeng
magpahiwalay sa atin."
Muli lang akong napahagulgol sa leeg niya. Paulit-ulit niya naman akong hinagkan sa
pisngi at mga labi ko.
"You're thin and so pale. Aren't you eating? Are they hurting you?" Bakas ang pag-
aalala sa kanyang mukha habang nakatitig sa akin.
Kaagad naman akong urnilingsa kanya.
"It's hard to eat every day without you. It's so hard to live without you, Dylan.
Akala ko hindi na tayo magkikita. Akala 1<0, hindi mo na ako hinanap. Akala ko,
hahayaan mo na lang akong ikasal sa hayop na lalaking 'yon."
" P'wede ba naman 'yon? Eh, halos halughugin ko na nga ang mundo, mahanap ka lang.
Kahit maubos pa ang buong mana ko, ayos lang kasi ikaw lang ang pinaka-importante
sa
akin. You will never be able to compensate for any wealth in this world. Remember
that. baby. Mahal na mahal kita." He kissed my forehead and my lips again.
Mas lalo lamang akong naging emosyonal sa mga sinabi niya.
"Mahal na mahal din kita, Dylan. Hindi ko makakaya kung tuluyan kang mawawala sa
akin. Better yet, I'll just die than live without you." "Don't ever say that.
Ifyou're far away, I'll still look for you."
" Pero noon lang 'yon."
"Anong noon lang 'yon?"
"Hindi ko na naiisip ngayon na magpakamatay dahil may madadamay na." "What? Who?"
Kunot-noo naman siyang tumitigsa akin.
"Our baby," naluluha ko pa ring bulong sa kanya.
Nararamdaman na namin ang pagtakbo ng sasakyan.
"B-Baby?" Mas lalo naman napatitig sa akin si Dylan at bakas na ang pagkagulat sa
mukha niya.
I nodded at him with a smile.
"We already have a baby in my womb. Kanina ko lang nalaman."
"W-What? R-Really? Isn't that a prank?" paniniguro niya habang namimilog ang mga
mata niya kasabay nang mabilis niyang pagsapo sa tiyan kong impis pa naman.
Lumarawan ang walang kapantay na saya sa kanya at kumikislap ang mga mata niya sa
tuwa. Natawa naman ako sa sinabi niya.
"Sinabi lang ni Thea at ni Dad kanina. Palagi kasi akong nahihilo at nawalan ako ng
malay kanina. When I woke up I saw a Doctor and I think she examined me while I was
sleeping."
"Whoa!" napasigaw na siya sa tuwa. Mas lalo naman akong natawa sa reaction niya.
"Congrats, brother."
Napalingon kami kay Dominic na nasa unahan namin, katabi ang isang lalaki. At nasa
front seat naman angdalawa pa sa mga kasama nila.
"Damn, baby. It's a miracle! Our request has been heard. Thanks, God," Dylan
exclaimed as he hugged me tighter.
"Congrats, boss!"
"Double reward! Whoa!"
"Congrats, boss. Celebration na ito!"
Sigawan naman ng mga kasama naming lalaki clito sa 100b.
"Yeah, it's a double reward. The mommy and the baby," Dylan replied happily while
staring at me emotion ally.
Muli akong sumiksik sa leeg niya. Me too, I'm also very happy in these moments.
We'll never really be separated especially now that we have a little angel.
"Effective talaga yata 'yong tuwad ni Alliyah," bulong ko kay Dylan na mahina
niyang ikinatawa.
"That's what we'll always do so we can have more babies," he also whispered to me
before he claimed my lips again.
"Sige, basta ikaw ang iire, ha?"
Napahalakhak naman siya at muli akong pinupog ng halik.
Dumiretso na muna kami sa isang clinic upang magamot ang mga tinamo niyang sugat
mula sa mga aso ni Joaquin.
I will never forgive that f g man. He is really crazy. Ang malas lang ng nobya niya
sa kanya. Sana hindi mangyari sa kanya ang ginawa niya sa Dylan 1<0.
Even though he said his dogs didn't have rabies, we still'd better get Dylan to be
injected to make sure. Mahirap na, baka mamaya ay bigla na lang siyang maulol.
Dapat ay sa akin lang siya mababaliw.
We also re-checked the condition of our baby
in my womb to make sure he or she was also well and safe. Hindi naman magkamayaw si
Dylan habang nakikita namin ang baby namin sa ultrasound monitor screen at
naririnig din namin ang malakas na pagtibok ng puso nito.
"Oh, God."
I am currently lying in a single bed and undergoing a transvaginal ultrasound.
Hindi ko mapigilan ang maluha sa sobrang saya. Strange happiness that I can't
explain while also staring at the mon itor screen.
"Congratulations, Mister and Mrs. Delavega. The baby is healthy so you don't have
to worry but it's still good to avoid stress. Magpahinga ka and need a proper diet.
Fruits and vegetables can help you and the baby. Also, take the multivitamins I
will prescribe for you and milk that is good for pregnant women."
"Thank you so much PO, Doc."
"Thank you, Doc."
Hindi rin kami magkamayaw sa pagpapasalamat sa mabait na Doktora.
Nakahinga ako ng maluwag dahil malusog ang baby namin kahit hindi ako masyadong
nagkakakain sa nakalipas na ilang linggo. At ngayon ay mas matututukan na namin
siya ng pansin, ngayong magkasama na kami ni Dylan.
"Sa mansion niyo na lang kaya muna tayo?ll I said to Dylan as we got in his car.
"Why? Are you still scared? Masyadong maingay sa mansion at saka hindi kita
masosolo doon. Ang darni kong kaagaw," nakanguso niya namang sagot kasabay nang
paghila niya sa akin at isinandal ako sa dibdib niya.
Dalawang lalaki na lang ang kasama namin ngayon. Ang isa ay bumaba na at si Dominic
naman ay nagpadaan na langsa opisina nila.
"We already have a baby, are you still jealous of them? Okay nga doon kasi maraming
mag-aalaga sa amin ni baby."
"Gusto ko ako lang ang mag-aalaga sa inyo."
"Eh, bahala ka na nga." Yumakap na lang ako sa kanya at hindi na nakipagtalo pa.
Natatakot lang kasi ako kung sa condo unit niya kami UUWi. Dalawa lang kami doon at
natatakot akong baka magtungo doon si Joaquin o kaya ay si Mommy at tangkain na
naman nila akong kunin.
But anyway, I saw how brave Dylan was to face Joaquin and my family so I had
nothing to fear.
" Maybe now your parents will let us be free.
Maybe I've proven to them how much I love you."
"Wala ka nang dapat pang patunayan, Dylan.
I don't want to think about them right now. The
Doctor said it's forbidden to stress pregnant women," pagwawalang-bahala ko na lang
sa kanila.
Dahil sa ginawa nila ay mas lalo lamang nilang inilayo ang 100b ko sa kanila. I saw
how much Dylan suffered for me, how he proved himself to me and that was enough.
I want us to be happy in life and focus our attention on the future, especially now
that we have a child who will strengthen our love even more.
KINAUMAGAHAN.
Nagising ako sa urnuulang mga halik sa tiyan
1<0.
"Good morning, baby ko. Gising ka na, umaga na. Naririnig mo ba si Daddy? My voice
is so handsome, isn't it? Just don't make me sing, it might suddenly rain."
I could hear Dylan's voice and as I opened my eyes I saw him positioned between my
thighs and talking to my still flat stomach.
Parang hinahaplos ng mainit na palad ang puso ko sa nakikita kong ito at hindi ko
mapigilang mangiti na may kasamang mga luha sa aking mga mata.
Ang sarap gumising sa um aga kapag ganito ang bubungad sa akin. Lalo na siguro kung
naririyan na talaga ang baby namin. Haaay, hindi na ako makapaghintay. Sobrang
excited na ako pero kailangan muna namin siyang palakihin sa sinapupunan ko at
alagaan ng mabuti.
"Hey, our mom's awake too. Good morning, Mommy." Kaagad na gumapang si Dylan
patungo sa ibabaw ko at binigyan ako ng mainit na halik sa mga labi ko.
"G-Good morning," nakangiti ko ring bati sa kanya sa namamaos ko pang tinig.
"Are you still sleepy? Tanghali na. I have a surprise for you outside."
"Ha? Ano 'yon?" Napakunot naman ang noo ko sa kanya. Napakaganda nang pagkakangitl
niya habang nakatitigsa akin kahit na may mga band-aid siya na nagkalat sa mga
braso niya.
Still, ang gwapo pa rin ng mahal ko. I think I fell more in love with him with each
passing day. Damn.
"Malalaman mo kung babangon ka na at lalabasin mo sila. C'mon."
Inalalayan na niya akong burnangon at tuluyan na niya akong binuhat.
"Wait. Put on a robe first. They'll see your attractive body exclusively for me."
"Huh? You mean we have guests outside?" Na-excite naman akong bigla kung gano'n
lalo't sinabi niyang surprise iyon para sa
akin.
Sino naman kaya ang mga 'yon?
"Yes. Here." He helped me put on my robe and tied the string in front of my waist.
While he was wearing a white shirt and blue cotton shorts. "Teka, hindi pa ako nag-
toothbrush."
"That's okay, baby so they won't come near you."
Hinampas ko siya sa braso dahil sa kalokohan niya. Nakangisi naman siyang yumukod
sa akin at muli akong hinalikan sa labi.
"Hanggang ngayon ba naman, problema mo pa rin ang pagto-toothbrush. Your breath is
damn fragrant, baby so you don't fuckin' need it."
"Mag-gargle na lang ako. Kakainis ka."
Natawa naman siya ng malakas bago niya ako binuhat at dinala sa banyo.
"Kaya ko naman nang maglakad eh. Hindi na ako lumpo."
" Baka lang kasi matagtag ka."
"Healthy si baby natin at kapit na kapit." "00 na nga." Siya naman ngayon ang
sumimangot habang kumakamot sa ulo niya.
I just shook my head and ignored him. Mabilis na lang akong nagmumog dahil baka
mainip na ang kung sinumang mga bisita sa labas.
"SURPRISE!!!"
"Oh my God!" napabulalas ako nang bumungad sa akin ang mga kaibigan ko kasama ang
mga chikiting nila sa paglabas namin sa living room ng unit namin ni Dylan.
Nagpaputok sila ng mga balloon at nagkalat din ang marami nito sa buong unit.
"Long time no see!" Chell immediately rushed to me and hugged me tightly.
"Oh my God! Is that really you?! Bruha ka, ang ganda-ganda mo! It's like you didn't
give birth! You're still sexy!" bulalas ko rin sa kanya dahil alam kong baby niya
ang isang batang naglalaro ng balloons sa carpet at may isa pang baby na buhat si
Zayn, ang asawa na niya ngayon at hanggang ngayon ay kulot pa rin siya at mukhang
minana din ng mga anak nila.
"Hi." Nakangiting lumapit din sa amin si Zayn at saglit na nagbeso sa akin.
"Ang cute ng baby. Kulot din." Magiliw kong pinisil ang pisngi ng baby niyang
buhat. "Talagang nakadalawa na, ha. Nahuhuli na ako. Baby, come on!" tawag ko naman
sa panganay nila na abala sa paghahabol ng balloons sa paligid.
"Baby, here!" Kaagad din siyang nilapitan ni Dylan habang may hawak na balloon.
Talagang magiliw siya sa mga bata.
" Bilisan mo na ngayon, Ninang para
makahabol ka!" bulalas din naman ni Chelle.
"Hellow, Ninang!" Kaagad ding lumapit sa akin si Alliyah habang inaakay si baby
Acell sa paglalakad sa carpet.
"Baby Acell, Ninang missed you so much!" Kaagad akongyumukod sa kanya at kinuha ang
mga kamay niya. "Seriously, I haven't really been able to attend your birthdays
and baptisms. Babawi na si Ninang ngayon."
"Mas marami nang time tayo ngayon. I'm so happy for you, beshy. I really miss you."
Naiyak na si Chelle kaya hindi ko na rin napigilan ang sarili kong maluha.
We hugged again and Alliyah joined in as well.
Naalala ko lang ang lahat ng mga pinagsamahan namin noong nasa Mall pa kami
nagtatrabaho. Nakaka-miss ang panahong 'yon para sa aming tatlo ni Chelle and
Alliyah, even though we had a lot of painful things that we also experienced back
then.
"The food is ready, guys!"
Napalingon naman kami sa pinto ng kusina at natanaw ko doon si Dominic na nakasuot
pa ng apron.
"Oh my—thank you for visiting here. I'm really happy right now. I didn't expect
it," naluluha kong sabi sa kanila.
" Marami tayong kailangang ipag-celebrate ngayon," Alliyah said with a smile. "Ang
pagbabalik mo, ang new baby natin na nasa sinapupunan mo, ang pagsasama nating
muli. Ang kasal niyo ni Dylan, malapit na at lahat ng mga biyayang nararanasan
natin ngayon." "Thank you. Thank you to all of you especially to God and to my
dearest man."
Kaagad na lumapit sa akin si Dylan at hinalikan ako sa noo habang buhat niya ang
panganay na lalaking anak nila Chelle at Zayn.
"'l love you, Mommy." Malambing niyang hinaplos ang pisngi 1<0.
"l love you too, Daddy. I have nothing more to ask for. I'm complete now." I smiled
with tears in my eyes and so did my friends.
Muli kaming nagyakap at sinulit ang buong araw na pagsasama-sama naming ito.

CHAPTER 28: Altar

A week passed.
"Wala akong masabi. Ikaw na talaga ang pinakamagandang bride na nakilala ko bukod
sa akin noon," ani Alliyah mula sa likuran ko kasunod ang pagtawa niya ng malakas.
" Kasali rin ako d'yan. Hindi lang tayo nakita ni Sam," Chelle replied while fixing
my hair.
We are now in front of the mirror and they helped each other with my make-up and
wearing my very pompous gown. Hindi na matutupad ngayon ang unang pinlano namin ni
Dylan na simpleng kasalan lang dahil halos ibuhos niya doon ang perang dapat ay
pabuya niya sa mga taong makakahanap sa akin.
llalaan na langdaw namin iyon para sa amin at sa magiging baby namin. Though, he
also gave a lot of money to the investigators who helped him at magpapakain na rin
daw siya sa publiko sa isang open place.
"Kayo rin naman ang pinakamagandang bride noong araw ng kasal niyo pero ngayon, ako
naman," nakangisi ko namang sagot sa kanila.
"Pagbibigyan ka lang namin ngayon. Araw mo 'to. Sige na, tumayo ka na. Bawal
paghintayin ang Delavega dahil kapag naiinip sila, sinusugod
na lang nilang bigla ang bride sa pinto ng simbahan,ll Alliyah said as she helped
me stand up.
I laughed at what she said. I remember Rick, one of Dylan's cousins.
"Wait, how did you know that?" nagtataka ko namang tanong sa kanya.
"Ang alin?"
"Na may tumatakbong Delavega sa pinto ng simbahan?" Sa pagkakatanda ko kasi ay
hiwalay na sila ni Dominic noong ikasal si Rick at Cail. "Sa tsismoso kong husband.
Apaka-tsismoso, dinaig pa mga kapitbahay sa kanto."
Natawa na lang kami ni Chelle sa kanya. Totoo din naman pero parang lahat yata
silang magpipinsan ay ganon, bukod tangi sa magiging asawa ko at ewan ko lang sa
mga kapatid niya pang bastards.
May mga kanya-kanya silang ugali pero pagdating sa pamilya, maaasahan mo talaga.
Inalalayan na nila ako sa paglalakad palabas ng silid namin ni Dylan. Buhat nilang
dalawa ang magarbong laylayan ng gown ko.
Kagabi ay dito rin silang dalawa natulog at kasama ko sa kama namin ni Dylan.
Samantalang ang mga anak nila ay mga nasa spouse nila at
kasama naman ni Dylan sa mansion ng mga Delavega. Doon silang lahat natulog.
Ang pamilya ko ay dumating kagabi at sa kabilang silid sila natulog dito sa unit
namin ni Dylan. Dalawa naman angsilid dito. Si Dad lang ang nakausap ko kagabi pero
si Mommy ay hindi ko pa rin nakayang harapin.
Masakit pa rin sa dibdib lalo't nakaraang linggo lang nangyari ang lahat. Sariwang-
sariwa pa sa puso ko lalo na rt nakikita ko pa ang mga sugat ni Dylan sa katawan. I
get even more hurt every time I see them.
"Are you ready?" Alliyah asked as she held the door lock.
"Nandito pa tayo pero naluluha ka na kaagad," natatawang sabi naman ni Chelle.
Alliyah immediately wiped my tears from the corners of my eyes.
" Hold it and don't cry too much. Masasayang ang make up mo." Binigyan ako ni
Chelle ng puting panyo.
"Salamat talaga sa inyo, guys," I told them in tears.
Tuluyan na nilang binuksan ang pinto at bumungad sa harapan ko ang pamilya kong
nakabihis na lahat at emosyonal na nakatitig sa akin, lalo na si Mommy na
humahagulgol sa dibdib ni Dad.
"You're so beautiful, Ate!"
"You look even better, Ate."
"So unique!"
My three siblings happily greeted me and hugged me tightly. I cried even more and
hugged them back.
"Stop it, honey. Come on." Inakay naman ni Dad si Mommy palapit sa akin.
Kumalas sa akin ang mga kapatid ko at binigyan sila ng espasyo sa harapan 1<0.
"D-Dad..." Nagmano ako kay Daddy at humalik sa pisngi niya.
"Anak!!! Forgive Mommy!"
Nagulat naman ako sa biglang pagluhod ni Mommy sa harapan ko.
"Thelma, stand up!" Kaagad naman siyang dinaluhan ni Daddy ngunit niyakap na ni
Mommy ang baywang ko at doon sumubsob.
'Il was wrong and I accept my mistake. Sa kagustuhan kong mapatunayan na mahal ka
talaga ni Dylan ay hindi ko na naisip ang mga ginawa ko. I just want to make sure,
anak that you will never be hurt again when you actually get married. Hindi ko
naman gustong masaktan ng gano'n si Dylan. Mahal ko rin naman ang batang 'yon! He's
my bestfriend's son! I just can't accept what happened to you. Anak kita at
napakasakit sa akin tanggapin ang naging kapalaran mo sa kanya, sa buong buhay mong
nakasama siya. Nararamdaman ko rin ang sakit na nararamdaman mo bilang ina.
Patawarin mo na ako, anak ko. I will never interfere with you again. I promise
that." Mas lumakas pa ang paghagulgol niya habang nakayakap sa akin ng mahigpit.
"Get up, Mom." Bumugso ang damdamin ko at hindi ko na rin napigilan pa ang
mapahagulgol.
Hinawakan ko sa braso si Mommy at pilit na itinayo. Turnayo din naman siya kaagad
at yumakap sa akin ng mahigpit.
"l can't bear to live like this, anak. I can't stand my children being mad at me.
I'd better just die. Patawarin mo na ako, anak.
Hinding-hindi na mauulit ito." Nagpatuloy pa rin siya sa paghagulgol.
I hugged her too and stroked her back. Ramdam ko ang mabilis na pagtaas-baba ng
dibdib niya kaya naman agad akong nag-alala.
"That's enough, Mom. Who am I to not give in to you? You're my Mommy. Nasaktan lang
ako ng sobra dahil kung sino pa 'yong Mommy ko ang siya pang nagpahirap sa akin.
Mahal na mahal ko kayo kaya hindi ko matanggap ang nangyari."
"Patawad, anak. Patawad."
"Patawad din PO. Alam ko, hindi ko kayo nabigyan ng panahon dahil ibinigay ko na
lahat kay Dylan. Wala rin akong naging pakinabang na anak. Malaki din po ang naging
pagkukulang ko sa inyo. Hindi ko nasuklian ang mga paghihirap na ginawa niyo sa
akin."
Kumalas sa akin si Mommy at hinawakan ang magkabila kong pisngi.
"Hindi kami naghahangad ng sukli, anak. We have an obligation to give you all your
needs. To love you. We just want you to be happy and take the right path. Ayokong
masasaktan kayong mga anak ko. Gusto kong ang mga mamahalin niyong tao ay higit pa
sa pagmamahal namin sa inyo ang ibibigay nila sa inyo. Magiging kampante na kami
do'n, anak. We know you won't get hurt. " I hugged my Mom tightly again.
"Thank you, Mommy and I'm sorry too."
"You can understand everything now that you're going to have a baby and you're
gonna be a mother too. Take good care of your baby. We're still here to guide you
even ifyou already have a family. Pero hahayaan ka na namin kay Dylan. Alam na
namin ngayong hindi ka niya pababayaan. Mahal na mahal kita, anak."
"Mahal na mahal ko rin po kayo, Mommy. Dad..." Inabot ko si Dad na wala na
ringtigil sa pag-iyak.
Kaagad din naman siyang lumapit at yumakap sa amin. Gano l n na rin ang mga kapatid
1<0.
"l love you, anak." Dad gently kissed me on
the forehead.
"l love you too, Daddy."
"l love you, Ate!!!" sabay-sabay ring sabi ng mga kapatid ko at isa-isa ring
humalik sa pisngi 1<0.
"l love you too, Thea, Trey, Seth." I also kiss them on their heads.
"Oh, tama na 'yan. Baka mahuli na tayo sa simbahan at biglang sumugod dito si
Dylan," ani Daddy bago kumalas na sa amin.
"Nabura na ang make up ni Ate!" sigaw naman ni Seth na pinakabunso sa aming
magkakapatid.
"Aayusin na lang ulit natin 'yan sa kotse," nakangiti namang sabi ni Alliyah habang
nagpupunas ng mga mata niya.
"Pati ako naiyak sa inyo," natatawa habang naluluha din namang sabi ni Chelle
habang ang mga mata ko naman ang pinupunasan niya at ang pisngi niya ay patuloy sa
pag-agos ang mga luha.
" Pasensiya na sa inyo, mga anak. Nagdrama na naman kasi itongsi Thelma," sabi ni
Dad kasabay nang pag-akbay niya kay Mommy.
"Tse! Hindi ko lang kaya magtungo sa simbahan na hindi kami maayos ng anak ko!
Baka hindi ako papasukin ni God sa
100b!" nakasimangot namang sagot ni Mommy habang nagpupunas ng mga luha niya rin.
Nagkatawanan na lang kaming lahat. Biglang lumuwag ang dibdib ko at nakahinga na
rin ako ng maluwag. Animo'y isang malaking tinik ang bigla na lamang nabunot sa
dibdib ko sa mga oras na ito.
Mahaharap na ako sa altar at sa mapapangasawa ko nang wala nang kinikimkim na galit
sa dibdib at sana ay ganoon din si Dylan sa family ko. Sana ay mapatawad niya rin
ang pamilya ko kung anuman ang nagawa nila sa kanya.
Pagdating namin sa ibaba ng condo building ay isang white limousine na may
napakagandang decoration ang bumungad sa amin. Nakaabang sa nakabukas ng pinto sa
backseat nito ang isang chauffeur.
Sa unahan at likuran ng limo ay may tig dalawang motorista na unipormado and with
balloons hanging on their motorcycles. They all bowed to us in respect.
Nakangiti naman akongtumango sa kanila bago nila akong inalalayang makapasok sa
100b. My chest throbbed with a mixture of excitement and nervousness. Sana ay
maging safe ang pagdating namin sa simbahan. Hindi naman ito malayo sa kinaroroonan
nitong condo building.
llang sandali nga lang ay tinatahak na nga namin angdaan at hindi rin nagtagal ay
natanaw na namin angsimbahan sa hindi kalayuan.
Malayo pa lang ang aming sasakyan ay tanaw na namin angdami ngtao sa labas nito at
tila nag-aabang sa aming pagdating. Nakarinig din ako nang mahihinang putukan sa
labas.
Panay ang silip ko sa labas at nangangatal ang katawan ko at mga kamay ko sa
magkahalong kaba at excitement. Hindi na ako makapaghintay na makita si Dylan sa
altar. Ang pinakamamahal.
" Relax, Anak. Narito na tayo." I turned to Mom who was on my left side. Dad rubbed
my back, which was on my right.
"I'm so damn nervous," nakangiti kong sagot sa kanila.
"Ganyan din ako noon," nakangiti ring sagot ni Alliyah na nasa pahabang upuan
katabi si Chell at ang mga kapatid ko.
"Me too. Sobra pa sa kaba," sagot din ni Chelle.
"l guess we're all the same. Gano'n din ang mga boys," Mom replied as she turned to
Dad.
" Mas sobra ang lalaki dahil kami ang nauuna sa simbahan. We don't know if there's
a bride coming or not."
" Kapag may gin awa kayong kalokohan,
kabahan na kayo," nakaismid na sagot ni Mommy kay Dad.
Pareho-pareho naman kaming natawa sa kanya.
"Depending on the situation. Siguro mas triple ang kaba ng mga nagpapakasal na isa
lang ang nagmamahal sa kanila or those arranged marriages."
"Tama po kayo, Tito," nakangiti namang sagot ni Alliyah sa kanya.
"You don't have to worry 'cause you love each other," sabi ni Dad kasabay nang
pagsumping niya sa ilang hibla kong buhok sa tainga 1<0.
Muli na naman akong naluha sa sinabi niya.
"Thank you, Daddy."
"Mababawasan na ako ng dalaga sa pamilya. Ikaw, Thea, baka gusto mo na ring mag-
asawa?" baling niya naman kay Thea na abala sa pagse-selfie.
"Seriously, Dad? Wala ngang boyfriend.
Asawa pa kaya," nakabusangot namang sagot ng kapatid ko bago muling bumaling sa
pagse-selfie niya.
"Paano ka magkakaroon ng boyfriend eh mas siga ka pa sa lalaki," nakangiwi namang
sagot sa kanya ng bunso naming si Seth.
"Tse! Magpapayaman muna ako bago mag-asawa!"
Natawa na lang kami habang naiiling kay Thea.
My siblings' dreams are also different. Hopefully, they will also overcome the
trials that may come to them.
When we arrived at the church gate, I was also surprised at the crowd inside the
yard! Punong-puno talaga at wala nang makilusan ngunit may mahabang espasyo naman
para sa daraanan ng aming sasakyan.
Two of the motorists were in front of us and they were guiding us.
Lahat ng mga tao ay may mga hawak na white balloons na may nakasulat na mga kung
ano-ano like, 'Happy Wedding Day, Sam and Dylan', Congratulations for the newlywed,
Sam and Dylan,' 'Congratulations, Dylan and
Samantha Delavega', at mga kung ano-ano pa.
"Ang ganda! Nakakatuwa pagmasdan!" I can't help but exclaim at what I'm witnessing
right now.
Maging ang mga punongkahoy na may mga mayayabong na sanga at mga dahon na
nakapalibot sa buong bakuran ay napupuno rin ng mga dekorasyon at mga kumukuti-
kutitap na mga ilaw. May mga balloons din na nagkalat sa itaas.
"Deserve mo ang ma-expirience ito," nakangiting sabi ni Alliyah.
"Congratulations, besty," naluluha namang sabi ni Chelle.
"Thank you sa inyo." Hindi ko rin mapigilan angmaluha.
Huminto na angsasakyan namin sa tapat ng nakasaradong pinto ng simbahan. Doon naman
ay nakaabang si Diana at si Dexter na nasa tabi niya.
Binuksan na ang pinto at nauna nang lumabas ang mga kapatid ko at mga magulang ko.
Naiwan naman clito sa 100b si Alliyah at Chelle na lumipat sa tabi ko at muting
inayos ang make up ko.
Thea is my maid of honor and Daemon is Dylan's best man.
Nakangiti namang tumunghay dito sa 100b si Diana na siyang wedding planner namin at
sigurado akong siya rin ang nag-ayos ng mga decoration dito sa labas na napakaganda
naman talaga at nagustuhan ko.
"Okay na 'yan. You're so beautiful, Miss Samantha Heisenberg and in a few minutes
you'll be Delavega," Alliyah said with a sweet smile on her lips.
"Take a deep breath before going
out," nakangiti namang sabi ni Chelle na sinunod ko rin naman kaagad.
Isang malalim na paghinga ang binitawan ko bago ako naghanda na sa paglabas ng
limo. Heto na talaga. Wala nang atrasan I to.
This was probably the best day of my whole life to be with Dylan in front of the
altar of the Lord God.
Always HIS
heermangtani
When a relationship webbed with strings of lust, attachment, love a...

an...
CHAPTER 29: Now and Forever
Dylan's POV
Way back to when we were young, it never crossed my mind that we would come to this
point. The only thing we knew to do back then was play games. Masaya kami noong mga
panahong iyon at walang iniisip na anumang problema.
Halos magkapatid at sweetheart kung ituring namin ang isa't isa. Ngunit sa
amingdalawa ay siya ang mas maalaga sa amin lalo na sa tuwing nagkakasakit ako.
Kailanman ay hindi niya ako iniwan o pinabayaan.
During those times too, I became very possessive when it came to her. Ayokong may
lumalapit sa kanyang ibang bata lalo na kung ito ay lalaki, na nadala ko hanggang
sa paglaki namin.
Binakuran ko siya na noon ay hindi ko pa naiintindihan, na dumating sa point na
nakasakit ako ng ibang tao at isa na nga dito si Joaquin.
thought that I was just protecting Sam as a sister but no, there was a deeper
reason na kay tagal bago ko nalinawan. Kung kailan marami nang pagsubok ang
dumating sa aming dalawa.
And now, here she is and walking down the
red aisle towards the altar where I am waiting for her. At sabay naming haharapin
ang Panginoon para sa pag-iisang dibdib naming dalawa.
She's the most beautiful bride I've ever seen in my entire life and I can't wait to
hold her hands.
"You're so lucky, Kuya," ani Daemon na siyang bestman ko kasabay nang pagtapik niya
sa balikat.
"l know right," mahina ko namang sagot sa kanya.
"Wipe away your tears. Nakakabading."
Bigla tuloy akong napahawak sa pisngi ko sa sinabi niyang 'yon and I realized that
I was crying while staring at the woman I love most of all.
I wiped it off immediately before they got close to us. I noticed she was also
crying while emotionally staring at me. Sa magkabila niyang tabi ay akay siya ng
mga magulang niya.
Sa nakikita ko ay mukhang nagkaayos na rin sila. It's good to know that dahil
malaki ang magiging epekto nito kay Sam kung ikakasal siyang may alitan pa rin sa
pagitan nila.
Nakapag-usap na rin naman kami noong magtungo kami ni Dad sa mansion ni Joaquin,
kasama ang mga kapatid ko. And I'm very grateful that they welcomed us. Gusto ko pa
ring pakasalan ang anak nila na may pormal na abiso mula sa kanila. lginagalang ko
pa rin sila anuman
an...
ang nangyari sa pagitan naming lahat.
I readily accepted any punishment they imposed on me 'cause I deserved them. It's
true that I hurt Sam too much back then and I promised them it would never happen
again.
"Magandang umaga, Balae," Dad, who was also beside me, greeted them with a smile.
"Magandang umaga din, Balae," nakangiti rin namang sagot ni Daddy Samuel.
"Good morning, Balae, Dylan," nakangiti ring bati sa amin ni Mommy Thelma.
Simula kahapon ay iyon na ang ipinatawag nila sa akin sa kanila na ikinasiya ko
naman ng sobra.
Saglit silang nagyakap nila Dad. Nagmano naman ako sa kanila at yumakap din. Si Sam
ay gano'n din ang ginawa sa Dad ko at kay Daemon na nasa likuran 1<0.
" Hellow PO, Daddy."
"You're so beautiful, Iha. Your gown really m atters to you."
"Salamat PO, Dad"
"1 chose that," singit ko naman sa kanila habang hindi maalis ang pagkakatitig ko
sa babaeng any moment ay opisyal ko ng asawa.
Napansin ko naman ang pinipigilan ngiti ni
Sam kasabay nang pamumula ng kanyang pisngi.
"Oh, paano? Ikaw na ang bahala sa anak
namin, Dylan," Dad Samuel said to me as he passed me Sam's hand.
"Wala na akong sasabihin. May tiwala ako sa iyo at alam naming hindi mo pababayaan
ang anak namin," nakangiti namang sabi ni Mommy Thelma ngunit tumutulo naman ang
mga luha niya sa pisngi.
"Thank you, so much PO. Sumusumpa po ako sa inyong harapan. Aalagaan ko po at
mamahalin ng higit pa sa buhay ko ang anak niyo at maging ang magiging mga apo
niyo."
" Kailangan niyong darnihan 'yan, ha. Para makabawi naman ako sa mga apo ko,"
umiiyak namang sagot ni Mommy Thelma.
Nakatawanan at ilang naman sila Dad at Dad Samuel.
"It really should be, Balae," ani Dad.
" Kung kakayanin nila, bakit hindi?" sagot naman ni Dad Samuel.
"Mommy." Mabilis na yumakap si Sam kay Mommy Thelma. Napansin ko rin ang pagluha ni
Dad Samuel, maging ako ay hindi ko na rin napigilan angmaluhangmuli.
"Sige na, anak, so that Father can start. Thousands of those guests outside are
already hungry," sabi ni Dad Samuel kaya mabilis na silang nagbitaw at tuluyan na
nilang ibinigay sa

akin ang mahal 1<0.

I gently kissed her forehead before I led her to the presence of Father who was to
marry us.
Sam's POV
"First of all, I'm gonna thank you for the three lives you've added to me,"
emosyonal na panimula ni Dylan sa hawak niyang mikropono habang nakatitig sa akin.
Napakunot naman ako sa sinabi niyang tatlo.
"Why three? Una at pangalawa sa medication at pangatlo, ang pananatili mo sa tabi
ko."
Kaagad naman akong naluha sa sinabi niya.
"Cause without you, I would be completely out of breath...and your love is what
gives life and color to my world. Simula pagkabata natin, ikaw lang ang tanging
dahilan kung bakit patuloy akong nabubuhay at ngayon ay nadagdagan pa ng isa, our
angel. I lost my way all the way to you, and in you, I found my way. In these
moments, in the presence of our God, I swear that I will love you more than my life
and take care ofyou more as much as you can give me. Magkasama pa rin tayong
haharap sa mga pagsubok na maaring dumating pa rin sa atin sa kasalukuyan and now I
know we can handle it better 'cause they are the reason, why we have become
stronger now."
Nakangiti naman akongtumango sa mga sinabi niya habang nagpupunas ng mga luha sa
aking mga mata.
"My love for you has no end and I will keep on loving you till my last breath. I
love you a lot," emosyonal niyang pahayag bago muting nagpunas ng mga luha niya sa
pisngi.
"l love you too," naluluha ko namang bulong sa kanya.
"Ako 'yong babaeng tahimik kung magmahal," panimula ko sa hawak kong mikropono.
"Hindi ako palasalita, kaya hindi ko rin alam kung ano ang sasabihin ko ngayon.
Naiparamdam ko naman na sa 'yo na abot-langit ang pagmamahal ko para sa iyo, mula
noon hanggang ngayon at hinding-hindi 'yon magbabago kailanman. Magpapasalamat na
lang ako dahil dininig ng Diyos ang mga panalangin ko noon na maging akin ang
lalaking pinakamamahal ko. And I promise that I will be a better wife and mother of
our future children. In hardship and comfort, in sorrow and joy, ikaw lam ang ang
itatangi kong karugtong ng buhay ko, ngayon at kailanman."
Inabot niya ang pisngi ko at pinunasan ang mga luha 1<0.
"l love you, Dylan."
"l love you so much, Sam baby."
Matapos ang pagsusuot ng aming mga singsing.
"For as much as BRIDE and GROOM have consented together in holy matrimony, and have
pledged their love and loyalty to each other, and have declared the same by the
joining and the giving of rings, by the power vested in me, and as witnessed by
friends and family, I now pronounce you husband and wife. You may now kiss your
bride."
Walang pagsidlan ang sayang nararamdaman ko sa mga oras na ito matapos mag-announce
ang Pari. Nakangiti ngunit may luha sa mga matang sinalubong namin ni Dylan ang
isa't isa.
He pulled my waist closer to him before he lifted my veil and kissed my lips
warmly.
Kasabay niyon ay kislapan ng mga camera sa paligid.
"CONGRATULATIONS!!!" "WHOAA! Best wishes!!"
"Congrats!!"
Umingay ang mga tao at malakas na nagsipalakpakan.
Masaya kaming sinalubong ng aming mga pamilya dito sa harapan at kumuha ng
napakaraming larawan. Hindi naman ako
binitawan ni Dylan at hawak niya rin ang tiyan ko kung nasaan ang baby naming
kasama sa pinakamahalagang okasyon naming ito.
" How's our baby?" bulong niya sa akin habang nagkakagulo ang pamilya namin sa
harapan.
"She/He very happy," nakangisi ko namang sagot sa kanya.
"l hope they are twins."
"Yeah, but if not, that's fine. Mamahalin pa rin natin siyang ng sobra-sobra."
'Of course." Kaagad siyang yumukod at hinalikan ang tiyan ko bago siya turnayo at
niyakap ako ng mahigpit.
Ngayon ay masasabi kong, kung hindi kam naging matibay noon at nagpatalo na lamang
sa lahat ng pagsubok na dumating sa amin, hindi namin makakamit ang araw na ito.
I've already had my happily ever after with the man I have dreamed of since then,
until now and forever.

CHAPTER 30: Love The Most

Sam's POV
"Ready?" malakas kong sigaw habang hawak ko ang pumpon ng bulaklak.
"Go, ate Sam!!!"
"Go, go, go!"
"We're so ready!"
Sobrang natuwa naman ako sa super hyper nilang mga sagot. Kaagad ko nang inihagis
ang bouquet sa likuran ko at dinig ko naman ang pagkakagulo nila at malakas nilang
hiyawan doon.
"Oh, bakit ikaw ang sumalo?!"
"Hindi ka naman kasali dito!"
"Eh, paano 'yon?"
" Eh, anong magagawa ko, sa akin

I immediately turned to them and my eyes widened when I saw Darren holding the
bouquet.
"Uulitin ba natin?" tanong naman ni Diana na kaagad lumapitsa amin.
"There's no need. Akin na 'to, eh. Ako ang nakasalo, eh!" Kaagad namang itinago ni
Darren ang bouquet sa 100b ng suot niyang tuxedo. "Saan mo naman dadalhin 'yan?"
tanong ni Drake na lumapit na rin sa amin kasabay nang pagkindat niya kay Thea.
"Eew!" Napangiwi naman si Thea kasabay nang pagtalikod niya at nagtungo sa table ng
family ko.
"Basta! May pagbibigyan ako." Kaagad nang umalis si Darren dala ang bouquet.
Napahabol na lang ako ng tingin sa kanya. I suddenly remembered Rain. Kumusta na
kaya siya at si tatay Ambo? Sayang lang at hindi siya naka-attend sa kasal namin ni
kuya Dylan niya. Ang sabi ni Darren ay ayaw daw talagang urnalis ng mag-ama sa Isla
sa hindi niya malamangdahilan.
Nagpatuloy ang masayang pagdiriwang ngunit kaagad na akong niyaya ni Dylan na
magpahinga upang hindi ako mapagod at hindi manakit ang tiyan ko.
"Dad, we're just going upstairs. Sam needs to rest now," paalam ni Dylan sa mga
magulang namin na nagkakasiyahan sa kanilang pag-uusap kasama ang ilan sa mga
negosyanteng naririto.
As in punong-puno ang buong hall na ito ng mga bisita. Buong pamilya at mga kamag-
anak ng mga Delavega, kasama ang mga negosyante at pamilya namin ay naririto. Sa
laki ng angkan ng mga Delavega ay halos mawalan na ng espasyo ang buong hall.
Dito ginanap sa pinakamalaking hotel nila sa BGC Taguig ang reception ng aming
kasal kung saan palaging ginaganapan talaga ng iba't ibang okasyon ng mga Delavega
at ng mga kasosyo nila sa negosyo.
Sa itaas nito ay p'wedeng umukupa ang lahat ng mga bisita sa mga silid para
magpalipas ng ilang oras. Sa pagkakaalam ko ay nasa 60 floor ang taas ng gusaling
ito.
"Sige na, go ahead. We'll take care of it. Don't worry, okay? Take a break," sagot
naman ni Mommy na mabilis ding humalik sa akin.
"Kumain na ba muna kayo? Baka nagugutom pa kayo?" tanong naman ni Daddy David.
" Busog na busog pa PO, Dad," nakangiti ko namang sagot sa kanya.
"Magpapadala na lang din ako ng food sa itaas,ll ani Dylan naman sa kanila.
"Oh, siya Sige na. Come on up," pagtataboy na sa amin ni Mommy.
"Come, baby. Buhatin na kita," baling naman sa akin ni Dylan.
"l can still walk."
"No. Your legs must be hurting. Kung bakit naman kasi may heels pa rin 'yang
isinuot mong
hoes."
"Angtangkad mo kasi. Masyado akong nanliliit. Hindi ko maaabot 'yang lips mo."
"P'wede naman akong yumukod. Come on." Kaagad na rin niya akong binuhat. Mabuti na
lang at magaan na itong suot kong damit ngayon dahil nakapagpalit na ako ng
cocktail dress.
Hindi ko rin naman kakayanin ang suotin sa buong maghapon ang ganoon ka-garbong
gown! Mabigat pa sa sarili ko.
"Hey, it's early! Honeymoon agad?!" bulalas sa amin ni Charlie nang masalubong
namin siya sa pinto ng hall.
"Kailangan nang magpahinga ni buntis," sagot naman sa kanya ni Dylan.
" By the way, best wishes sa inyo." Nakipag-fist bump siya sa akin na sinagot ko
rin naman.
"Thanks."
"Sige, dapat tatlo agad, ha. Gumaya kayo sa akin. Sayang 'yang mga mana niyo," sabi
niyang muli bago niya kami tuluyang iniwan.
"Tsk. Daming alam."
Natawa na lang ako kay Dylan bago ako yumakap sa leeg niya.
Nagpatuloy na siya sa paglalakad sa hallway
hanggang sa marating namin ang elevator na kabubukas lang at biglang lumabas mula
doon si Daemon na may kasamang babae.
"Oh, hi PO! Congratulations po sa inyo!" magiliw na bati kaagad sa amin ng babaeng
kasama niya.
"Thank you," nakangiti ko namang sagot sa kanya. Pasimple kong pinanlakihan ng mga
mata si Daemon.
"Ahm, she's Mhina. My classmate in college," kaagad niya namang pagpapakilala sa
maganda at napakaseksing babaeng ito.
Mahaba ang kulay blond at kulot-kulot niyang buhok na burnagay sa kanya.
"Mhina, meet my Kuya Dylan and ate Sam."
"Oh, hi Mhina. Thank you, mabuti nakadalo ka," magiliw ko namang sabi sa kanya.
"Actually, may sinamahan lang po akong friend sa itaas. Then, aksidente kong nakita
itong si Daemon. Sa kanya ko nalaman na kasal ng kapatid niya itong araw na ito.
Kaya po pala napakaraming tao dito ngayon
" Ingat ka d'yan. Babaero 'yan," biglang singit naman ni Dylan sa usapan habang
pumapasok na kami sa 100b ng elevator at sila naman ay nakalabas na.
"What the—how the f**k did you say that? I haven't had a girlfriend yet!" kaagad
namang apila ni Daemon. Napansin ko din ang panglalaki ng mga mata ng kasama niyang
babae.
"Just because you haven't had a girlfriend doesn't mean you're not a womanizer,"
nakangisi muling sagot sa kanya ni Dylan.
Daemon's jaw almost dropped as he stared at his brother. Sasagot pa sana siya
ngunit tuluyan nang nagsara ang pinto ng elevator.
"Ikaw talaga. Bakit mo naman ibinuko 'yon sa kasama niyang babae? Mukhang nagulat
tuloy sa sinabi mo."
He grinned even more.
"Then, if not, why would he be guilty?"
" Kahit na."
"He can handle that."
Hindi na ako sumagot at sumandal na lang ako sa balikat niya at sumiksik sa leeg
niya.
"Pagod ka na talaga?" he asked me softly.
"Hmnn? Not yet. I can still do five rounds," kagat-labi kong sagot sa kanya.
Bigla naman siyang natawa. "Lakas."
"Baka ikaw ang pagod na at hindi mo na kaya," harnon ko naman sa kanya.
"Ako pa talaga ang hinamon mo?"
"Ang galing mo na talaga, ha." I licked his neck and sucked it gently.
" Damn, baby. You're f*****g teasing me." Natawa naman ako sa pagmumura niya.
Pagbukas ng elevator ay nagmadali na siya sa paglabas at kaagad niyang binuksan ang
isang silid sa kanang bahagi ng hallway. He just pressed his thumbmark on the
fingerprint scanner of the door lock and it immediately opened as well.
Burnungad sa amin ang malawak at napakaaliwalas na silid at ang kama na nasa gitna
ay napupuno ng rose petals.
"Oh, my—parang ang sarap na matulog," nakangisi kong sabi sa kanya.
"Ayan tayo eh." Bigla naman siyang sumimangot.
Dinala na niya ako sa kama at inihiga sa gitna kasabay nang pagpatong niya sa akin.
Pinagaan niya lang naman ang sarili niya sa ibabaw ko, siguro ay para hindi maipit
ang baby namin na maliit pa langnaman.
He kissed my lips for a moment before lovingly staring into my eyes.
"You gave everything to me from then until now that we were officially married, and
never complained about those things." Marahan niyang hinaplos ang pisngi ko.
Ako naman ay walang kurap sa pagtitig sa kanya.
"So, here it is for my sweetest wife...l offer
you my whole life, my heart, and even my soul.
You own me...until our next life."
He kissed my lips softly again.
" I love you so much, my wife."
I sobbed at what he said and tears quickly trickled down the corner of my eyes. I
held his face as I stared into his eyes and I couldn't help but be emotional in
these moments.
"You know, you've been my hottest crush, awesome date every time we're at the bar
or every time we go out of the city to go to any
Napangisi naman siya sa sinabi ko at napakagat-labi habang nakatitig sa akin.
"You are my sexiest boy best friend and passionate lover. When all that is combined
can make the most perfect husband ever. And you are the best gift God has given me.
I love you so much, my husband--Uhmmn," napaungol ako nang kaagad niyang
sinunggaban ang mga labi ko at maalab akong hinalikan.
My arms automatically wrapped around his neck and answered his passionate kisses.
Burnitaw din naman siya at muling tumitig sa aking mga mata.
"I'm still your boy best friend and you're still my girl best friend even though
we're married
"With benefits?" nakangisi ko namang
tanongsa kanya.
"With benefits na, ang magiging mga anak natin ang siyang magiging bunga."
We smiled together before meeting each other's lips again and savoring the taste of
each other's love.
I still can't believe it until these moments.
Maybe if it's all just a dream, don't wake me up. Just leave me in this place where
I am very happy with the man I love the most.

EPILOGUE
FIVE YEARS LATER
"Daddy!!"
"Come, babies!!"
Napangiti ako habang pinagmamasdan ko ang mag-aama ko na masayang nagtatampisaw sa
gilid ng dagat. And yes, God blessed us with twin boys and girls, which Dylan and I
couldn't believe 'cause on my first ultrasound, we didn't even detect one.
It was still too early when I had an ultrasound and according to the doctor, a twin
could hide out in the uterus, so it wasn't detected immediately. At talaga nga
namang hindi mapangalan ang saya namin ni Dylan nang malaman namin iyon sa sumunod
kong ultrasound na kung kailan limang buwan na angtiyan ko.
Nagtaka pa nga kami dahil hindi normal ang laki ngtiyan ko noon. Akala ko masiba
lang akong kumain ngunit dalawa pala sila sa tiyan ko. Halos magpa-fiesta si Dylan
noong araw na iyon at ipinagmalaki sa lahat.
Nagpatawag pa siya ng prescon at inanunsiyo iyon sa madla! At ngayon, mistula
talaga silang mga prinsipe at prinsesa namin. Mahal na mahal ni Dylan ang mga anak
namin at ultimo mga lamok na maliliit ay hindi niya hinahayaang makagat o masaktan
sila.
Talagang magwawala siya ng sobra kapag umiyak ang isa sa kanila.
Umayos ako nang pagkakatihaya clito sa ilalim ng umbrella at ipinapagtuloy ang
pagbabasa ng book recipies para sa lulutuin ko mamaya. Gusto ko ay palaging masarap
at masustansya ang kinakain ng mag-aama ko.
Summer ngayon at naririto kami sa isang Isla na pag-aari ng mga Delavega.
Nagpasadya silang magpagawa dito ng isang napakalaking mansion na nagmistulang
kaharian para sa buong angkan. At karamihan sa kanila ay naririto din ngayon at
nagkakagulo sa paliligo at ang iba ay nasa mansion na nasa harapan lang nitong
kinaroroonan ko.
Napaka-swerte kong napabilang din ako sa pamilya nila. Napakasarap nilang kasama at
mananakit ang tiyan mo sa walang humpay na katatawa dahil sa halos lahat sila ay
kalog.
" Mommy!"
" Daniella, don't run!"
Napababa ang paningin ko sa mag-aama ko nang marinig kong muli ang sigawan nila.
Nakita kong turnatakbo na si baby Daniella patungo sa kinaroroonan ko habang dala
niya ang may kalakihang duck toys.
Binuhat na rin ni Dylan si baby Shane at
sumunod na rin clito sa amin.
"Baby 1<0!" I immediately got up and met her with my arms.
"Mommy!" Binuhat ko siya at iniupo sa beach chair dito rin sa kinauupuan ko.
"Are you tired? That's enough, we'll swim later, baby."
"I'm hungry, mommy." Humimas siya sa may kalakihan niyang tiyan dahil nga masyado
silang malulusog at mabibigat.
"Hindi naman halata sa tummy mo," nakangisi kong sagot sa kanya. Napaka-cute niya
sa suot niyang swimsuit.
"Mommy!" Ngumuso naman siya at humikbi. Alam niya kapag inaasar ko siya.
"Just kidding, anak. Uuwi na muna tayo."
"Oh, bakit nakanguso? Sabi ko, huwag kang tatakbo," ani Dylan nang makalapit na
sila at ibinaba sa akingtabi si baby Shane na naka-trunks at may hawak na bola.
Samantalang si Dylan ay half naked at naka-beach short.
"Mommy, let's swim!" sabi niya habang hinihila ang braso ko.
"Mamaya naman, anak. Your twin is hungry.
Maybe you too. Let's eat first, okay?"
"Lagi ka na lang gutom!" sigaw niyang bigla kay Daniella na ikinahikbi namang muli
ng isa.
"Mommy!" Kaagad siyang yumakap sa akin
at sumiksik sa leeg ko.
"Shane, huwag ganyan," mahin ahong saway naman sa kanya ng Daddy niya habang
pinupunasan ngtuwalya ang basa niyang buhok at katawan.
"No, baby. Mabilis lang ang panunaw ng kambal mo kaya lagi siyang nagugutom,"
mahinahon ko ring sagot sa kanila.
"She should always have a bag of rice!" sagot muli ni baby Shane.
"Just bring her food all the time so your sister won't go hungry, right? You're the
older brother," Dylan told him.
"Opo. Halika na, Princess! We're gonna eat na!" pagyaya naman na niya sa kambal
niya kasabay nang pag-ugoy niya sa braso nito.
Humarap naman sa kanya si Daniella na namumula na ang ilongsa paghikbi at may ilang
luha na sa mga mata.
"Kawawa naman ang baby namin." Kinuha siya ni Dylan mula sa akin at naupo na rin
siya sa aming tabi.
" Kiss mo na, Kuya, si Princess natin. You should take care of her too 'cause she's
your youngest sister and she's a girl, right?" Siya naman ang kinuha ko at iniupo
sa kandungan.
"Opo. Sorry na, ha," sagot naman niya habang inaabot niya si Daniella at
nagkakandahaba ang nguso niya upang makahalik sa kambal niya.
Daniella didn't answer and continued to sob. Ngunit bahagya din naman siyang
lumapit kaya't na-kiss na siya ni baby Shane sa pisngi.
"Bati na tayo, ha? I love you!"
I smiled at what Shane said to his twin. He even gently stroked baby Daniella's
back.
"Love you too," nakanguso din namang sagot ni Daniella sa kanya.
"Kayo talaga, nigigigil niyo si
Daddy!" Pinaghahalikan ni Dylan sa leeg si Daniella at Shane.
"Daddy!!" Hindi naman magkamayaw sa pagtawa ang kambal sa pangingiliti ng kanilang
ama.
"Wait! Wait! I forgot to say something!" awat ko naman sa kanila. "l have a
surprise for you, mga mahal 1<0."
They stopped and faced me again.
Sinamantala ko na ang pagkakataon at kinuha ang white PT na inipit ko lang sa beach
towel ko.
Nakangiti ko itong iniharap sa kanila.
Kaagad namang namilog ang mga mata ni Dylan habang nakatitig dito.
"Y-You mean--" Bakas ang pagkagulat sa kanya bago muting bumaling sa akin.
I gave him a very sweet smile. "Yes. It's
positive."
"Whoa! Magkakaroon na kayo ng bunso! God, baby!" Mabilis niya akong kinabig at
nilamukos ng halik sa labi. "Thanks, God!"
Hindi mapantayan ang sayang lumarawan sa kanya.
Napansin kong napalingon sa amin ang mga Delavega pang kasama namin clito sa gilid
ng dagat at nagpalakpakan silang lahat mula sa malayo.
"Nice, Dude!" nangungunang sigaw ni Charlie na sinundan din ng iba.
Con !
Kumaway naman ako sa kanila.
Abala din sila sa mga kanya-kanya nilang pamilya. Mamaya ay magiging abala na naman
ang mga kalalakihan sa paglalaro ng mga kung ano-ano, gano l n na rin ang pag-
iinuman nila sa harap ng bonfire.
" Bunso? Ano pong bunso, Daddy?!" tanong naman ni baby Shane sa ama niya.
"Kapatid, baby. May bago na kayong kapatid." Hindi magkamayaw sa paghalik si Dylan
sa mga anak namin.
"Baby, Daddy?! May new baby na po tayo?!" tanong naman ni baby Daniella sa kanya.
"Yes, baby ko. It's still in Mommy's tummy." Dylan gently touched my still flat
stomach.
"Huh? Baka may baby din po ako sa tummy ko, laki tiyan ko eh." Humimas naman siyang
bigla sa tiyan niya.
"Di 'yan baby! Kanin 'yan!" sagot naman sa kanya ni Shane.
We can't help but laugh at them. Baby Daniella sobbed again.
"Kuya is right, baby ko. Ikaw kasi ang baby namin at si Kuya Shane, a'right? You're
our baby and we have a new baby again here in Mommy's tummy. Let's kiss our new
baby. C'mon."
Kaagad naman silang lumapit sa akin at humalik sa tiyan kong nakalatag lang naman
sa kanila dahil naka-two piece lang naman ako ngayon.
"Love-love, baby!" said Shane while repeatedly kissing my stomach.
"Love you, baby!" Daniella also said while kissing my stomach as well.
Naluha naman ako sa kanila. Parang hinaplos ang puso ko dahil kaagad nilang
sinalubong ng maiinit na pagmamahal ang bago nilang kapatid.
"Daddy and Mommy are really lucky for you, mga anak," ani Dylan naman na humalik
din at humaplos sa tiyan ko bago niya akong muling hinalikan sa labi. "l love you,
Mommy."
"l love you too, Daddy," I answered him emotionally before hugging him for a
moment.
He hugged our children again and kissed them.
"Let's go na. Kain na muna tayo bago tayo ulit mag-swim," pagyaya ko na sa kanila.
Kaagad na kaming tumayo at pinagtig-isahan naming buhatin ang aming mga kambal.
Walang pagsidlan ang saya ko dahil bukod sa biniyaan ako ni God ng mabuti at
mapagmahal na asawa, dinagdagan pa niya ng makukulit at mga bibo naming mga anak. I
will never tire of thanking him every day.
And this is the story of Dylan and me who used to be best friends who ended up in
eternal love.
Wink.

END.
AUTHOR'S NOTE:
Thank you so much po sa lahat nang sumubaybay sa story ni Dylan and Samantha.
RELATED STORY:
Falling for the Billionaire's Son - Dominic Ace Delavega and Alliyah Villiantez
Delavega BASTARDO SERIES:
#1 My Girl Bestfriend - Dylan Delavega
#2 The Billionaire's Affection - Darren
Delavega #3 Kidnapped by a Billionaire - Dexter
Delavega #4 Fighting for my Billionaire's Son - Darell Delavega
#5 The Wife's Lie - Daemon Delavega
#6 My Fiance's Brother - Denver Delavega
#7 Damien Delavega
#8 Desmond Delavega
#9 Drake Delavega

END.