KING DAVID:The Royal Man

Prologo: Sino?

"David, hindi ganyan. Hindi lahat nadadaan sa init ng ulo, ngumiti ka. Huminga ka
nang malalim at isipin mo ang lahat ng magagandang bagay sa buhay. Alam mo, ikaw
ang isa sa pinakamagandang nangyari sa buhay ko. Mahal na mahal kita"

Wala na akong Mama. Namatay siya sa isang ambush halos tatlong taon na ang
nakakaraan. Hindi ko nga masyadong maalala ang pagkawala niya, basta, dumating si
Papa sa bahay. Mugto ang mga mata. Naglalaro ako noon ng game boy - nananalo na ako
sa world III ni Mario nang umupo siya sa tabi ko at bigla na lang niya akong
yakapin. Hindi ko maintidihan. Trese anyos ako noon, wala akong muwang sa mundo,
ang alam ko lang masarap ang buhay, mayaman kami, kaya kong bilhin ang lahat ng
gusto ko, lalong sumaya iyon nang dumating sa buhay namin ni Mama si Axel John,
para akong nagkaroon ng kapatid at nakita kong napakasaya ni Mama.

Ang sumunod na nangyari ay dinala ako ni Papa sa ospital kung nasaan si Mama ko.
Hindi ko pa rin maintindihan ang nagaganap. Kasunod kong naglalakad si Axel John.
Dama ko ang lungkot niya. Kinse anyos na si Axel John noon at sa tingin ko mas alam
niya ang nangyayari kaysa sa akin.

"Pumasok ka sa loob, David. Hinahanap ka ng Mama mo."

Mahinang wika ni Papa sa akin. Tumingin ako sa kanya tapos ay binalingan ko si Axel
John.

"Sama ka, AJ." Hinatak ko siya. Ang alam ko, ayokong mag-isa. Komportable ako kapag
kasama si Axel John. Anak na rin naman ang turing sa kanya ng mga magulang ko.

Pumasok kami sa loob. Doon nakita ko si Mama na nakahiga sa kama at natutulog.

Kakaiba ang hitsura ni Mama sa ngayon. Maputla siya at hindi gumagalaw. Ngunit
kahit ganoon ay nababakas parin ang kagandahan niya.

"Ma." Tawag ko. Sumampa pa ako sa kama niya at hinaplos ang kanyang braso. "Mama"
Niyuyugyog ko iyon para maramdaman niya ako.

"David..." Mahinang tawag niya sa akin. "Nandito ka na..." Bahagya siyang ngumiti.
"Anak, sorry..."

"Para saan? Ano bang nangyari? Sabi ni Pa, hinahanap mo ako. Anong sakit mo? Saka
kailan ba ako papatuli?" Tanong ko. Palagi kasi siyang nangangako na sasamahan niya
akong magpatuli, ang sabi ni Axel sa akin kailangan ko na daw gawin iyon sa lalong
madaling panahon dahil baka daw kumunat na ng husto ang balat ko doon.

Mama smiled. Inabot niya ang kamay ni Axel John. Nagmamasid lang ako sa kanila.

"Ikaw ang mag-aalaga sa kanya, Axel.Wag naw ag mong iiwan si David. He needs you.
You're his brother now. Take care of him." Wika niya. "Take care of him..."

Kumunot ang noo ko nang bigla na lang bumitaw si Mama sa braso ni Axel. Axel John
cried. Napatingin ako. Naalarma. Bigla na lang akong nilukuban ng kalungkutan.
"Ma... Ma...Ma!"

Tinatawag ko siya pero hindi na siya sumasagot sa akin. Wala na si Mama. Tumingin
ako kay Axel John na umiiyak din. Nilapitan ko siya at niyakap. Umiiyak na rin ako.
Hindi ko maintindihan kung bakit sa dami ng masamang tao sa mundo ay si Mama pa ang
kukunin sa akin.

"Wag kang umiyak, King David." Wika niya."Aalagaan kita tulad ng pag-aalaga ng Mama
mo sa akin at sayo"

"Sino nang kasama kong magpatuli"

Royal # 1

Mariella P.O.V

Napangiwi ako. Nagising ako sa sakit na nararamdaman ko. Ang hindi ko maintindihan
ay araw - araw naman akong halos gumigising sa umaga ngunit naging napakakakaiba ng
araw na iyon. May masakit sa akin. Napakagat - labi pa ako. Ang sakit-sakit ng
puson ko. Nagmulat ako ng mga mata. Bumungad sa akin ang pamilyar na kulay ng silid
ko at ang mga kurtina sa aking bintana. Nilalamig ako. Malakas yata kasi masyado
ang aircon ko. Pilit kong kinakapa ang remote sa gilid ko, pero hindi ko naman iyon
makita.

"Mariella Del Mundo Figueroa, ano na naman ba ang pinasok mo?"

I bit my lower lip harder. Ang sakit ng pepe ko. Sobra. Naisip ko na baka dinatnan
ako habang ako ay natutulog kaya ngayon inaatake ako ng dysmenorrhea. Ganoon kasi
ako tuwing may mens ako. Napakasakit. I sat up - nang maupo ako at sumandal sa head
board ng kama ay doon ko namalayan na wala pala akong kahit anong saplot sa katawan
kundi ang quilt na ginawa ng lola ko noong buhay pa siya. Inaalala ko kung paanong
nakatulog ako nang hubad? Lasing ba ako? Hindi ko matandaan. Ngumiwi ako. Malamang
kaya hindi ko matandaan ay dahil lasing nga ako kagabi.

Bumaba ang kumot na nakatakip sa katawan ko. Agad akong napatingin sa bedsheet ng
kama na may kulay pula sa gitna. Napangiwi ako lalo. May mens nga ako. Wrong
timing, may outing pa naman kami ng mga ka-grupo ko bukas. Mukhang hindi pa yata
ako makakapag-swimming.

Pinilit kong tumayo mula sa kama ko at naglakad, kahit paika-ika patungo sa banyo.
Hindi na ako nag-abalang magbihis pa. Wala namang papasok sa bahay ko. Wala na ang
mga magulang ko - nasa States sila kasama ng mga kapatid ko. I have three other
sisters at hindi katulad ng mga ibang magkakapatid - wala kaming sibling rivalry.
Iyon kasi ang perks ng halos walong taon naming age gap. Ako ang pangatlo sa
magkakapatid. Eighteen na ako, ang bunso kong kapatid ay ten years old pa lang, si
Dite Karen ay twenty - six samantalang ang panganay namin na si Ate Rochelle ay
thirty-four na.

Sa Las Vegas na sila naka-base lahat. My eldest sister is the manager of a very
high class casino in Vegas, nai-petition na niya bilang family status ang buong
pamilya - ako lang ang matyagang nag-stay sa Pilipinas dahil gusto kong dito mag-
aral.

Pumasok ako sa bathroom ko at sumalampak sa inodoro. I let the gas out. Umaga.
Natural reaction. Isa pa, humihilab ang tyan ko. I started pooping. Hindi naman
nagtagal ay natapos ako at hinugasan ko ang sarili ko. I washed my hands.
Pagkatapos ay umakyat ako sa baitang upang maligo pero nang ibukas ko ang shower
curtain ay nilukuban ako ng takot.
"Putang ina!" I screamed. There was a naked man inside my bathroom. He was taking a
bath and his thing - was pointing to the sky! It's big and ---"Ahhhh! May titi!"

"Anong titi! Ano ako bata!" Balik-sigaw niya. "Say it - bur---"

"Shut the fuck up!" Sigaw ko. Lumabas ako ng bathroom tapos ay nagbihis ako. Hindi
ko alam ang gagawin ko. Hindi ako mapakali. Hindi ko maintindihan. Bakit may lalaki
sa loob ng bahay ko? Bakit siya hubad? Anong problema niya? Sino siya?

Suddenly, I remembered the blood stain in my bed.

Was I forced?

Napangiwi ako dahil sa sakit ng pepe ko.

"Oh my god!" I exclaimed. Narinig kong bumukas ang pintuan ng bathroom. Lumingon
ako. Nakita ko ang pink kong towel na nakabalot sa baywang niya. That was my
favorite towel and he used that on his. I bit my lower lip. Nilapitan ko siya at
pinagsusuntok.

"Putang ina ka! Binaboy mo ako!" Galit na galit ako. Pinagkakalmot ko siya sa
dibdib. Nagulat ako nang buhatin niya ako at ihiga sa kama. Pumatong siya sa akin.

"Gago ka pala! Sabi ko na nga ba! Dapat binaril na kitang putang ina ka! Ako pa
ngayon ang bumaboy sayo samatang ikaw itong walang hinto sa kaka-bj sa akin kagabi!
Akala ko nga hindi totoong virgin ka pa pero ikaw ang pinakamalanding virgin na
nakilala ko!!"

Natigilan ako nang mapatitig ako sa mukha niya. Kilala ko siya. Siya ang panay
nagpupunta sa university para sunduin ang prof ko sa psyche. King David Sandoval
ang pangalan niya. Kilala ko siya. Actually, crush ko siya.

Bigla ay bumalik sa akin ang lahat ng nangyari sa amin kahapon, kagabi at hanggang
sa mauwi kaming dalawa sa kama. Hindi ko pala siya dapat tawaging rapist dahil ako
mismo ang nagbigay sa kanya ng aking sarili. Gusto ko ang nangayari. Gusto ko ang
ginawa namin. Naiintindihan ko na rin kung bakit napakasakit ng down there ko. Iyon
ay dahil sa paulit-ulit na pagsalakay niya sa kalooban ko.

Masakit, masarap at overwhelming ang pakiramdam niya sa loob ko. His eyes were so
deep, gusto kong malunod sa kanya. Ngumiti ako.

"Good morning, stranger." Sinabi ko yon sa pinakamalandi kong tono. Ngumisi siya.

"Naalimpungatan ka lang ba kanina?" Tanong niya. He can say that. I smiled flintily
at him. Napangwi ako nang maramdaman kong biglang pumasok sa loob ko ang alaga
niya. Nasaktan ako dahil hindi pa naman ako ready. Napatitig ako sa kanya. "Can't
help it. Ikaw ang gusto kong kainin ngayong umaga." Umindayog siya. Kumembot ng
kaunti tapos ay sinimulan na niya ang rhythm ng sayaw na siya lang naman ang
nakakarinig.

I closed my eyes and let myself enjoy his intrusion. Napakasarap. Sa pakiramdam.
Nakakapangiwi ang friction.

Hindi lang isang beses naulit ang bagay na iyon - paulit-ulit hanggang sa
nakasanayan ko na. Pero habang tumatagal din ay nakikita ko sa kanya ang
pangungulila niya - hindi para sa akin kundi para sa ibang tao.

Wala kaming relasyon pero may relasyon kamisa kama, at sa relasyong dapat ay
dalawang tao lamang sana, ay hindi naman naganap. Kama na lang ang meron kami
ngunit sa kamang iyon ay tatlo ang tao - ako, si King David at si Arruba - ang
professor ko na panay niyang pinupuntahan sa eskwela.

Noong una ay hinahayaan ko siya, pero kalaunan ay nagiging manipis ako. Gusto kong
pangalan ko naman ang sambitin niya pero sa tuwina ay Arruba siya nang Arruba.
Hindi na lang ako kumikibo. Hindi ko hahayaan na masaktan niya ako. Hindi ko nga
alam kung bakit ako nasasaktan tapos naisip ko, nasasaktan ako dahil mahal ko siya
- hindi naman kasi masasaktan ang isang tao kung walang halaga sa kanya ang isang
bagay. Mahalaga para sa akin si David at iyon ang dahilan kung bakit ako nasasaktan
sa tuwing si Arruba ang sinasambit niya.

Taon ang lumipas sa katangahan ko. Iyong ilang araw at inakala kong madalian ay
tumagal nang dalawang taon. Natuto na akong makipaglaro kay David. Natutuhan kong
itago ang nararamdaman ko, natutuhan kong makipaglaro sa iba. Habang may nangyayari
sa amin ay may nangyayari rin sa amin ng mga nagiging boyfriend ko - mas madalas pa
rin ang kay David pero ipinapakita kong hindi lang siya ang lalaki sa buhay ko.

Mahal naman ako ng mga lalaking nakakasama ko pero palaging hindi sapat iyon para
sa akin. Palagi ko silang iniiwan. Inaamin ko naman na may hinahanap talaga ako sa
kanila. Nagagawa nilang tawagin ang pangalan ko sa tuwing nakikipag-sex ako sa
kanila - pero bakit si King David pa rin ang hanap ko?

Pinanindigan ko ang pagpapakatanga sa kanya. Habang parang hilong talilong siya kay
Arruba - ako naman ay habol nang habol sa kanya. Kapag nasasaktan siya kay Arruba
palagi ko siyang sinasalo. Ako ang safety net pero ako rin ang palaging naiiwan.
Ako ang nagmamahal pero ako pa rin ang panay nasasaktan lamang.

Hanggang sa isang araw... dumating ang hindi ko inaasahan. Nabuntis ako - at alam
kong si David ang ama. Nangyari iyon, dalawang buwan matapos ng gabing iniyakan
niya ako dahil sumama si Arruba kay Azul sa Bahamas. May naganap sa amin, matindi -
hard fucking - mind blowing sex that lasted for hours and two months later, I
resulted positive in the PTK.

Buntis ako. Buntis ako...

Si King David ang ama.

Napakasaya ko nang araw na iyon dahil buntis ako at may posibilidad na mapasakin
ang pagmamahal niya dahil sa magiging anak naming dalawa. Agad ko siyang pinuntahan
noon sa bahay. Double celebration iyon dahil twenty - first birthday ko tapos
buntis ako. Sigurado akong matutuwa si King David.

Pumunta ako sa bahay niya. May susi ako ng pad niya. Binuksan ko ang pinto pero
nagulat ako nang makita ko si King David na palabas naman ng bahay niya at may
dalang maleta.

"O, Yella, nandito ka pala. Hindi na kita napuntahan. Tumawag si Arruba, kailangan
niya ako sa France. May conference kasi doon, Wala siyang kasama, my baby needs
me."; He smiled happily. Napahawak na lang ako sa sikmura ko. He was saying that
his baby needs him? What about the baby inside my womb?

Nilagpasan niya ako. "I'll see you when I get back. Bye for now"

Napalunok ako.

I sighed. Sino bang niloloko ko? Sarili ko lang. Clearly, may ibang gusto si King
David sa buhay at hindi ako kasama sa planong iyon. Isinara ko ang bahay niya at
muli akong sumakay sa aking kotse. I was broken. My heart was broken. Ngayon ay
malinaw na sa akin kung gaano ako kawalang lugar sa buhay ng lalaking pinag-alayan
ko ng lahat ng kaya kong ialay.

Ang malas naman. Magmamahal na nga lang ako, iyong lalaking wala pang pakialam.
Buntis ako pero hindi ko na nasabi. Hindi niya nalaman dahil wala siyang ibang alam
kundi si Arruba. Sa tatlong taong magkasama kami puro Arruba ang naririnig ko.

"Putang ina mo, Arruba!" Sigaw ko sa langit. Iyak lang ako nang iyak noon. Umuwi
ako sa bahay at pilit na kinakalma ang sarili ko. Maghihintay ba ako kay King
David? Siguro ay pwede ko naman nang sabihin sa kanya iyon sa oras na umuwi na
siya. Iyon na lang muna ang plano ko sa ngayon.

Dalawang buwan akong naghintay pa. Halos mag-aapat na buwan na ang tyan ko. Hindi
ako nagpapachek up. Wala akong balak. Gusto ko sana ay kasama si David. Nang araw
na iyon ay nagpunta ako sa mall - sa baby's section at hindi ko alam kung anong
meron sa medyas na kulay pink at iniyakan ko iyon.

Ni-shoplift ko ang medyas tapos ay lumabas ako ng store. Naglalakad ako nang
matigilan ako. Napatingin kasi ako sa may skating rink sa gilid ko. At hinding-
hindi ako nagkakamali. Nakita ko si King David kasama si Arruba at masaya silang
dalawa. Ang walang - hiya, nakabalik na pala galing France ang gunggong, hindi man
lang siya nagpapakita sa akin. Sinundan ko sila at nang magpaalam mag-cr si Arruba
ay saka ako lumapit sa kanya.

Pinaghahampas ko siya. "Nakabalik ka na palang putang ina ka!" Sigaw ko. Mukhang
nagulat naman si King David. Iyak naman ako nang iyak. Bakit ko ba nararamdaman ang
mga bagay na ito? Hindi naman ako dapat naghihirap dahil lang sa mahal ko siya.
Ayoko nang maging malungkot.

"Wala ka bang nararamdaman para sa akin?"Sigaw ko.

"Kama lang tayo, Si Arruba ang palagi kong pipiliin. Alam mo naman iyon diba?"
Parang nagtatakang tanong niya. I shook my head. I walked out. Masyadong masakit
ang nararamdaman ko. Hindi ko na nga alam kung saan ako pupunta pero natagpuan ko
ang sarili ko sa isang abortionista.

Iyak ako nang iyak habang nakaupo sa waiting area at naghihintay.

"Sorry baby... Sorry..."

-------------

Perth, Australia

Present day

Mariella P.O.V

"Will you marry me?"

Kulang ang sabihing napatanga ako nang makita ko si Scott na nakaluhod sa harapan
ko habang ipinapakita sa akin ang singsing na nasa loob ng kulay pulang velvet box.
Hindi ako makapaniwala na may isang lalaki ang darating sa buhay ko at pakakasalan
ako. I cried. I cried so hard - iyong iyak bata. Hindi ko alam kung panaginip ba
ito o imahinasyon ko lamang. Masyado kasing totoo - hindi ko alam kung maniniwala
agad ako o uunahin ko munang gisingin ang sarili ko.

Scott is just too good to be true.

Nakilala ko si Scott dalawang buwan matapos kong mag-settle dito sa Australia. I
met him in a bar - surprise. I shook my head as I look at him. Iniisip ko iyong mga
pinagdaanan naming dalawa sa loob ng walong buwan. Iniisip ko kung sapat na ba iyon
para sumagot ako ng oo sa kanya. Iniisip ko kung sapat na ang pagmamahal ko para sa
kanya para gustuhin ko siyang makasama sa habambuhay. Iniisip ko - maraming bagay
akong iniisip - pero sa lahat ng iyon ay ang nanaig sa akin ay ang kagustuhan kong
maging masaya.

Scott was all smiles and tears. Ngumiti naman ako. Siguro si Scott na ang sagot sa
lahat ng dasal ko. Siguro siya na ang happiness ko. Lumuhod ako at saka niyakap
siya. Hinagkan ko siya tapos ay tumango ako nang dalawang beses.

"Yes, yes, yes, Scott! I will marry you!" I am very excited. Niyakap ko siya at
hinalikang muli. Gusto kong maging masaya ka hindi ko na palalagpasin ang
pagkakataon kong ito. Ito na yata ang isa sa pinakamasayang sandal ng buhay ko.

Lumipas ang araw. Scott and I moved in together. The days were a blast and both a
bliss. At night we would lie together and we will plan our wedding and the rest of
our lives together. After that, we will make love till dawn. It's so refreshing to
finally hear my name being screamed by my partner whenever I return the favor to
him. Masarap palang mahalin.

"Honey!"

Scott loves calling me his honey and he said that he's my bee. Put them together,
we have a honey bee.

"What's that, Bee?" I called out. He was in the kitchen kaya pinuntahan ko pa siya.
Hinagkan ko siya. He kissed me back. Hawak niya ang phone tapos ay binigay niya
iyon sa akin.

"It's your mom. She called to ask me about the wedding details. She seemed so
excited." I smiled back. Itinapat ko ang receiver sa tainga ko.

"Hi, Mom! Scott's a bit happy today. He's very excited about marrying me!" I
giggled.

"Yes I am very excited! We will make a lot of babies!"

Hearing that froze my smile. Napatitig ako kay Scott habang naririnig ko si Mommy
sa kabilang linya. Bigla ay bumalik sa akin ang mga bagay na pilit kong
kinakalimutan...

Ang multo ng kahapon.

(F.L.A.S.H.B.A.C.K)

"Push harder! Nakikita ko na ang ulo! Push!"

"Arghhh! Arghhh!"

Kung ipi-picture siguro ang moment na ito sa buhay ko at ilalagay sa instagram ay

lalagyan ko ng caption na ugliest moment of my life. The pain is just too much!
Pagod na pagod ako. But then, when I heard a little sob that turned to be the
loudest cry I have heard in my entire life, napaiyak na rin ako. Sinubukan kong
tingnan.

The doctor turned to me. "You have a very beautiful baby boy, Mariella" Pagkasabi
niya noon ay nakita ko ang nurse na lumapit sa akin. Malinis na ang bata at itinabi
siya sa akin. Nanginginig ang buong katawan ko sa pagod pero hindi nawala doon ang
kagustuhan kong mayakap siya. Kinuha ko ang baby ko. Baby ko. I was tearing up. He
was so little. Kinuha ko ang kamay niya. Everything about him was just so little.

"Hi...." I greeted the little kid. "I'm Mariella. I'm your mom.." I said. I am
twenty - four years old and a single mother. Wala akong kaplano - plano sa buhay.
Ni hindi alam ng nakabuntis sa akin na nabuntis niya ako at may anak na kami
ngayon. Nang malaman kong buntis ako ay naisip kong ipalaglag na naman ang bata
tulad nang ginawa ko sa una - pero halos hindi ako makatulog. Iyak ako nang iyak
noon kaya ngayon na may bata ulit na nabuo sa sinapupunan ko ay hindi ko na siya
tinanggal. Binigyan ko siya ng kapatang mabuhay.

"I'll name you, King Solomon..." I was so emotional... "Teka, saan ninyo siya
dadalhin" Tanong ko nang kunin siya sa akin.

"Sa nursery po."

Sagot niya sa akin. Hinabol ko nang tingin ang bata. Ang sumunod naman ay ako,
inilagak ako sa isang private room. Wala akong kasama. Ako lang. Hindi naman kasi
ako nagsabi sa kahit na kanino na pupunta ako ng Aparri, Cagayan. Dito ako
nanganak. Nagtago ako sa mga tao at hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag ang
bagay na ito pagbalik ko ng siyudad.

Panay nilang dinadala sa akin ang anak ko. I breastfeed him at natutuwa akong
makita siyang ginagawa iyon. He is so little. Hindi niya pa naimumulat ang mga mata
niya. Pakiradam ko ay napakaswerte ko. Pakiramdam ko ay palagi niya akong
kailangan. He was so helpless.

"Ang gwapo naman ng baby ko! Nakakainis mana sa tatay." Nakangiting wika ko habang
nakatingin ako sa kanya. Bukas ay lalabas na kami ng ospital. Iniisip ko pa kung
anong mangyayari sa akin - sa aming dalawa.

The night before leaving the hospital, dinalaw ko si King Solomon sa nursery niya.
I stood there admiring how beautiful my child is when I suddenly heard a woman
sobbing somewhere. I looked around and I saw her sitting on a lounge. Umiiyak siya
habang yakap - yakap siya ng asawa niya.

"Wala na ang baby natin, wala na siya..."

I overheard her. Napatingin ako sa anak ko. Napatingin ako sa kanila. Bigla ay
nakaramdam ako ng kalungkutan. Alam kong hindi ko maaalagaan si King Solomon. No
matter how I love my child, I know I can never take care of him. I am only twenty -
four and I still have dreams - dreams that I am willing to give up for my kid but I
know that he deserves a better life at hindi niya makukuha iyon sa akin.

So I did the unthinkable. Naging napakasakit rin sa akin noon. I requested them to
keep his name. Maganda ang pangalan ng anak ko. Hiningi ko rin ang pangalan nila
para kung gusto kong makita ang anak ko ay hahanapin ko sila pero nangako ako na
hindi ko babawiin ang anak ko...

(F.L.A.S.H.B.A.C.K. E.N.D.S)

"Marielle? Nandyan ka pa ba?"

Bahagya pa akong nagulat nang marinig ko ang boses ni Mommy sa kabilang linya. I
just sighed.

"Yes ma, ako na ang bahala sa property sa Batangas at sa Laguna. Uuwi ako ng
Pilipinas sa lalong madaling panahon."

"Isama mo si Scott" Suggestion ni Mommy. I looked at Scott who was so busy cooking
lunch for the two of us.
"Sure, I'll tell him, Mom. Love yah." Ibinaba ko ang phone at saka inilapag sa
counter. Niyakap ko si Scott mula sa likuran. I love doing that to him. Napaka-
intimate lang.

"What did Mommy said?" Biro niya pa sa akin.

"I'm going back to the Philippines, Scott. I have to take care of something, you
know family... and I want you to come with me...

-----------------------
King David P.O.V

"Hindi mo naman masisisi si Azul kung hanggang ngayon, ilag siya sayo. Iyong ginawa
mo naman ba naman na iyon sa relasyon niya kay Leira. Buti nga at naging maayos ang
dalawa. Ikaw pa naman kasi sa lahat, David, kapatid na ang tingin noon sayo."

Axel John and I were having our morning jog. Dalawa lang sana kami nang bigla na
lang naming masalubong si Ido. Panay siyang lumilitaw ngayong mga nakaraang araw na
para bang sinusundan niya kami at balak niya akong patayin. Ganoon kasi siya kapag
nag-mamatyag sa mga biktima niya. Ido is a very skilled assassin. Kahit ako ay
natatakot sa kanya kung minsan.

"I did that for love." Wika ko. I did so many things for love - my love for Arruba.
Iyon lang naman ang dahilan ko. Mahal ko si Arruba at gusto kong ibigay sa kanya
ang lahat. Tinalo ko si Azul. Tinalo ko si Leira. Hindi ko naman sinasadya pero
tinalo ko ang lahat para maibigay kay Arruba ang gusto niya - kaya lang walang
nangyari. It was never enough for her. Dumating sa punto na kinailangan niyang
manakit and it was all my fault. Kung hindi ko siya kinunsinti - hindi niya gagawin
iyon , hindi siya mananakit. Now, Arruba is in the States and she was seeking for
help. Kasama niya si Judas. Si Judas na hindi pa rin ako kinikibo. I hated myself
for bringing myself down, pinagsisihan ko pero hindi ko na maibabalik ang mga
bagay-bagay. All I have to deal with the results of my choices. I have to live with
it.

"Tama na. Ang hard masyado ng pinag-uusapan ninyo." Sabi pa ni Axel John. Napailing
na lang ako. Hindi na ako kumibo kay Ido. Salita pa rin siya nang salita habang
tumatakbo kami. Napipikon na ako. I imagined myself shooting him with my favorite
gun. Hanggang sa makauwi sa bahay ay ganoon pa rin siya.

Iniwan ko si Axel John at Ido sa kusina ko. Umakyat naman ako sa silid ko. I too a
shower. After that I took my phone and called Mariella's number. Pitong buwan na
siyang hindi nagpapakita sa akin. Iniisip ko na pagkatapos ng ilang buwan ay
babalik siya but up until now, wala pa rin akong balita sa kanya.

Hindi niya pa rin sinasagot ang tawag ko. Patay ang phone niya kaya tumawag naman
ako sa numero ng landline ng bahay niya. Maswerte at sumagot ang maid nila.

"Nandyan ba si Mariella?"

"Opo, Sir. Kararating niya lang po kagabi. Tulog pa si Ma'am" Agad kong binaba ang
phone at nagbihis. Matapos iyon ay hindi na ako nagpaalam sa kanila. Umalis na ako.
Pinuntahan ko si Mariella. Pinapasok naman ako ng maid at nagtuloy ako sa silid
niya.

I found her there, asleep. Yakap yakap ang isang unan. I grinned. Tinabihan ko si
Mariella. Hindi siya nagising kaya ang ginawa ko ay itinulak ko siya sa kama.
Nahulog si Mariella. Nakangisi naman ako.
"Shit!" She cursed. Tumayo siya agad na parang naalimpungatan lang.

"Hi, Mariella. Long time no see."

She looked at me. Halos mamula na ang kulay ng buhok niya tapos ay nadagdagan na
naman ang ear piercings.

"Gago ka! Bakit ka nasa bahay ko?!"

"Hindi mo ba ako na-miss?!" Nagtatakang tanong ko.

"Hindi! Gago! Mamatay ka!"

Royal # 2

King David P.O.V

"Umalis ka dito!"

Hindi ko maintindihan kung bakit galit na galit sa akin si Mariella. Hindi naman
siya ganito sa akin noon.Mawawala siya ng ilang panahon pero babalik din siya at
kapag pinuntahan ko siya, okay na kami, we will fuck and then things are on its
place again.

"Ang pakipot mo. Hindi mo ba ako na-miss?" Inis na tanong ko. Hindi pa rin ako
umalis sa kama niya. Umupo lang ako at naghubad ng damit. I did miss her. Kahit
paano naman ay hinahanap ko ang presensya niya. Sweet kasi si Mariella. Kapag
sinabi ko sa kanya naipagluto niya ako - kahit na disioras ng gabi ay babangon siya
para lang gawin iyon at pakainin ako. Sex with her is always good. She pleases me
in every way that she knew she could. Be it on bed or outside the bedroom. Nainis
lang ako sa kanya noong nakaraan dahil pilit niyang pinapasok ang teritoryo ni
Arruba sa buhay ko. Matagal na kami sa ganitong sitwasyon at naipaliwanag ko na rin
sakanya ang sitwasyon. Ang sabi niya sa akin noon ay ayos sa kanya - na masaya siya
basta kasama niya ako at alam ko na tulad ko ay may ibang lalaki din siya.

Hindi iisang beses na nakita ko siya sa mall o sa mga restaurant na may kasamang
iba. I also know that she's fucking around so nothing is really wrong with our
relationship.

"Can you get dressed and leave my house" Inis na wika niya sa akin."I'm tired and I
wanna be alone." Malamig na malamig na wika niya. Nakakapagtaka ang pagtrato niya
sa akin. Mariella was a bit clingy. Kapag magkasama kami ay gusto niya na palaging
nakayakap sa akin.Hinahayaan ko na lang. Gusto ko naman iyong init ng katawan niya.
Tumayo si Mariella at pumasok sa bathroom Nakasimangot na ako. Bakit ba hindi na
niya ako pinapansin?

Nang muli siyang lumabas ay nakapantulog na siya. Nakataas na ang buhok niya at
naglakagay na siya ng cream sa ilong.

"Nasaan ba si Arruba? Bakit hindi na lang siya ang guluhin mo? Busy ako. Tatlong
araw lang ako dito tapos babalik na ako ng Perth. Lumayas ka sa buhay ko. Hindi
kita kailangan."

Natahimik ako. Natahimik ako,hindi dahil sa pinalalayas niya ako kundi dahil kay
Arruba. I sighed. Arruba is in L.A. with Judas. Inilagak sya ni Judas sa isang
mental institute doon.Pinagsisihan ko ang lahat. Alam kong nagkaganoon siya nang
dahil sa akin. I spoiled her. I did everything for her and yet I couldn't give her
the one thing that she wants the most and that was Simoun. Masaya na ngayon si
Simoun sapiling ni Leira at ng magiging anak nila. Maayos kaming dalawa pero hindi
ko masasabi na magkaibigan pa rin kaming dalawa. I can never talk to him like I did
before and he never looks at me like he did before. Things had changed and it
changed for the worse. Nawalan ako ng tunay na kaibigan at nawala rin sa akin si
Arruba.

What happened to Arruba was my fault. Ako lang ang dapat sisihin. Literal na
nabaliw si Arruba sa pag-ibig at dahil iyon sa akin.

"Oh, bakit natahimik ka? Ang alam ko may asawa na si Simoun. I was invited to his
wedding, Ido texted me. Nang hindi ako sumagot ay pinuntahan niya pa ako sa Perth
just to ask me out pero hindi ako sumama. Ayoko kasing makita ka."

"Ang hard mo naman!" Komento ko. Ano bang nangyayari kay Mariella? Hindi siya
ganito sa akin kahit na matagal na siyang nawala ay hindi naman nagbabago ang
pagtingin niya sa akin.She was always the same sweet Mariella that I know. We share
the same bed and we share the same thoughts. I want that Mariella - not this.

"KD, seryoso, ayokong nandito ka. Gusto ko lang magpahinga." Humiga siya sa kama.
Nagtalukbong ng kumot atsaka tumalikod. I just looked at her. Sinubukan ko siyang
yakapin pero itinulak niya ako. My mouth parted. Napilitan akong tumayo at lumabas
ng silid niya.Ayoko namang umuwi, masyado pang maaga. Hindi ko alam kung saan ako
pupunta kaya nagtuloy na lang ako sa kusina at kumain ng kahit ano doon. Matapos
kumain ay umakyat ako sa entertainment room ni Mariella at doon nanood ako ng
pelikula.

Kung ano-ano lang ang pinanood ko. Napansin ko na napakahilig ni Mariella sa

animated movies. Naalala ko noong minsang yayain niya akong manood ng sine noong
college pa lang siya. Ang pinanood namin noon ay iyong Meet theRobinsons, iniyakan
niya iyon pero masayang iyak daw iyon. Nahiya naman akong sumama na sa kanya dahil
kapag nanonood sya ng sine, kapag may nakakaiyak humahagulgol talaga siya. Wala
siyang pakialam sa nanonood na iba, basta siya iiyak siya.

Frozen ang pinanood ko. Siguro ay napanood na rin ni Mariella ang pelikulang iyon.
Siguro ay nagustuhan niya.Hindi ko alam. Naiinip ako sa animated movies. Inilabas
ko na lang ang Iphone ko at tinitigan ang larawan namin ni Arruba. I missed her so
much.

Sabi ni Axel John, tanggapin ko na lang na hindi na siya kasama sa buhay ko ngayon.
Hindi ko naman pwedeng itapon na lang basta ang pinagsamahan namin. Still in my
mind, kasalanan ko kung bakit kinain si Arruba ng sobrang pag-ibig niya para kay
Azul. I hurt her.I was the one who took care of the monster inside her and it's my
fault. Walang ibang dapat sisihin kundi ako. Maswerte pa rin ako dahil hindi naman
nagalit sa akin si Azul o si Judas. Kahit na alam kong kasisisi ako sa nangyari sa
amin noon - hindi pa rin nila ginawa. Pinatawad pa rin nila ako.

I called Judas. Nasa L.A. na siya ngayon at binabantayan ang ate niya. Hindi niya
nasagot ang tawag ko.Iniisip ko kung pupunta ako sa L.A. para dalawin si Arruba,
ano kayag mangyayari sa amin?

Hindi ko namalayan nanakatulog na ako. Nang muli akong magmulat ng mga mata ay
tapos na ang pelikula. Pinatay ko ang screen at lumabas na mula roon. Tiningnan ko
ang relo ko. Nakitakong alas syete na nang gabi at nagugutom na ako. Binalikan ko
si Mariella sa silid niya. Wala na siya doon kaya nagmamadaling bumaba ako ng sala.
Sa kusina ko narinig ang boses niya.

Nakita ko siya doon nanilalantakan ang isang malaking sugpo.

"O, nandito ka pa rin? Akala ko umuwi ka na." Sabi niya na kulang sa emosyon.
Napanguso ako.

"Bakit ba ang cold mo?" Hindi ko matiis na hindi tanungin. Nagkibit balikat siya.

"Sugpo? Dala ni Ido." Kumunot ang noo ko. Kanina ay naalala ko na sinabi niyang
pinuntahan siya ni Ido sa Australia para ayain sa kasal ni Azul pero hindi siya
nagpunta dahil ayaw niya akong makita. Ngayon naman ay dinalan siya ni Ido ng
sugpo.

"May relasyon ba kayo?"

"We fuck." Kaswal na sabiniya. Nanlaki ang mga mata ko.

"Hindi ba sapat sayo na maynangyayari sa atin, kailangan makipag-sex ka rin sa

kaibigan ko?!"

"Bobo! I can fuck whoever Iwant. Malaya ako. Kama lang ang relasyon natin."

Kung sabagay ay tama siya.Umiling na lang ako at tumabi sa kanya.

"Yella, pakainin mo ako."

"Hindi pwede, may mens ako.Dede ka na lang." Sabi niya sa akin. I looked at her.

"I want food."

"Aw... okay. Ahh." Sinubuan niya ako ng sugpo at kanin. Nagkakamay lang si Yella
pero hindi ko na iyon alintana. Masarap sa pakiramdam ang inaalagaan, iyong ganito.
Kapag kay Yella kasi,pakiramdam ko mahalaga ako, pakiramdam ko sa akin lang umiikot
ang mundo niya kaya hindi ko hinahayaan na mawala sa radar ko.

"Para kang baby..." Komento niya pa. "Oh, buka bibig." Nilagyan niya ng pagkain ang
bibig ko. Gumapang naman ang kamay ko papunta sa dibdib niya. Bahagya kong pinisil
iyon.

"Wag ka nga! Masakit boobs ko. May mens ako." Ibinaba ko ang kamay ko at hinapit na
lang siya sa baywang.

"Anong ginawa mo sa Perth?Diba nasa Vegas ang pamilya mo?"

"Gusto ko doon eh, bat nangingialam ka?" Tinaasan niya ako ng kilay.

"Galit ka ba sa akin?" Malumanay na tanong ko. Kaunti na lang kasi talaga ay

mapipikon na ako kay Mariella. Tiningnan niya lang ako tapos ay ngumisi siya sa
akin.

"I-date mo ako para matuwa naman ako sayo. Magbibihis ako. I-date mo ako. Gusto ko
sa isang mamahaling restaurant. Gusto ko ngayon" Tinulak ako ni Mariella kaya
nahulog ako sa kinauupuan ko. Napangisi lang siya. Hindi ko alam kung anong trip
niya ngayon pero pumayag na lang din ako. Lumabas ako ng bahay para kunin sa kotse
ko ang baon kong damit. Naligo ako, nag-ayos at nang lumabas ako mula sa bathroom
ay nakita ko si Mariella na naghihintay sa sala.

She was wearing a red kneelength dress. Hapit na hapit iyon sa katawan niya.
Strapless iyon kaya kitang -kita ang makinis niyang balat sa balikat hanggang sa
braso. Suddenly, I wanted to take her to bed and rip her clothes off, get on top of
her and drive her. Lumunok ako.
"Gusto ko sa mamahaling restaurant" Demand niya pa. Tumango lang ako. Inilahad niya
ang kamay niya sa harapan ko. "Phone."

"Why?"

"Para akin ang atensyon mo ngayong gabi. Walang mang-iistorbo. Walang tatawag,
walang kahit na ano" Wala akong nagawa kundi ibigay ang phone ko sa kanya. Ibinato
niya iyon sa couch atsaka umabrisiete sa akin. Natatawa na lang ako. Mariella is so
hot. Kung hindi lang ako sanay sa relasyon na meron kami iisipin kong mahal niya
ako.

I took her to a fine dining restaurant where they serve Russian cuisine. Iyon daw
ang gusto niyang kainin kaya bigay hilig naman ako. Agad niyang tinira ang red wine
- pinakamahal na red wine - na in-order ko para sa amin. Agad niyang nilabas ang
isang kaha ng Marlboro blue mula sa purse niya.

"Yella..." Bawal ko. I don't like it when she smokes. Naninigarilyo din naman ako
pero hindi tulad niya na parang pugon.

"Arte mo." Bigla niyang tinago iyon mula sa akin. Tinungga niya ang red wine. "So,
kamusta si Arruba? Nagkatuluyan na ba kayo?"

Ngumiti lang ako. Hindi niya nga pala alam kung anong nangyari sa babaeng mahal ko.
Ayokong pag-usapan iyon. Ayokong masaktan. Yella is my escape to reality. Kapag
kasama ko siya hindi ko naiisip na second best lang ako sa lahat ng bagay.

"She's in L.A." Matipid nasagot ko.

"Bakit wala ka doon? You should be there and you should bang her"

"Mariella can we not talk about, Arruba?"

"Why not? She's your favorite subject." Sagot niya. Ibinaba ko ang menu na hawak
ko.
"Okay, now you're just being sarcastic. Anong problema mo? Matagal kang mawawala
tapos pagbalik mo dito gegyerahin mo ako. Barilin kaya kita? Ikaw na ang pinuntahan
ganyan pa ang tono ng pananalita mo!"

"I never asked you to come and visit me. I was busy resting. Ginulog mo ako sa
kama. Gago ka! Ang gago mo!Putang ina mo! Sana mamatay ka na!" Tumaas ang boses ni
Mariella kaya pinagtingnan kami ng mga tao sa restaurant na iyon. Ito ba ang plano
niya?Inaya niya akong lumabas para lang hiyain sa lahat? Inis na inis ako. Gusto
kong saktan si Mariella. Wala syang karapatang hiyain ako.

She walked out. Napapailing nasinundan ko siya. Hindi ko maintindihan ang problema
niya. Bakit ba hindi nalang kami maging tulad nang dati na kapag pinuntahan ko siya
ay okay na kami? Why is she bitching out? Sa isang dekadang relasyon namin ay
ngayon niya lang ako ginanito. Inis na inis ako.

Natagpuan ko si Mariella sa labas ng restaurant na ginagasgasan ang sasakyan ko.

Nanlaki ang mga mata ko.

"What the hell are you doing?!"

Nang humarap siya sa akin ay humihikbi siya.

"It's over asshole. Ayoko nang maging parausan mo." Kumunot ang noo ko."Pagod na
ako, King David. Masyado na akong maraming isinakripisyo, pinakawalan at pinamigay
dahil lang sa hindi mo ako kayang mahalin."
"Ano bang sinasabi mo?" Nagtatakang tanong ko. Hindi ko na siya maintindihan. Bakit
may kasamang pagmamahal na ngayon? Hindi ba malinaw sa kanya ang lahat? Akala ko ay
alam niya ang lagay namin. Alam niyang wala dapat pagmamahal na involved sa kung
anong meron kami pero bakit niya sinasabi sa akin ang mga ito ngayon?

"Putang ina mo! Gago! Sa isang dekadang nagagaguhan tayong dalawa, hindi mo ba
naisip, kahit isang segundolang, na baka kaya ako nagpapakatanga sayo ay dahil
mahal kita?!"

My mouth parted.

"Walang babaeng nangarap maging parausan lang, King David. Walang babaeng may gusto
na siya ang kasama mo, ako ang kinakama mo pero pangalan ni Arruba ang sinasabi mo
o sinisigaw mo!Kasi ako iyon! Ako ang katabi mo! Ako! Ako! Ako!"

Pinagsusuntok niya ako.Nanginginig ang katawan ni Mariella sa galit.

"Alam mo ba na minsan sa buhay ko, ginusto kong mamatay para lang hindi ka na
mahalin? But I didn't want to die now because life has so much to offer and I want
to be happy. Tinanong mo ako kung bakit ako nasa Perth? Kasi gusto kong maging
Malaya. Malayo sayo,Malaya mula sa alaala mo. Kasi ang gago ko, minahal kita kahit
na binababoy at binabasura mo ako. I was never a part of your option in life. I'm
just someone you fuck or you run to when you're hurt because of Arruba and now that
she's gone, sa akin ka tumatakbo, kapag may isang Gianna Consunji na naman na
dumating sa buhay mo, wala na naman ako. Pagod na ako. Ayoko na. Itigil na natin
ang kagaguhang sinimulan natin noong disiotso ako. Matatanda na tayo, mag-move on
na tayo. Maging masaya ka sa buhay mo ako naman, magpapakasal kay Scott."

Kumunot ang noo ko. Itinaas niya ang kamay niya at sa daliri niya, nakita ko ang
isang engagement ring.

"Goodbye, King David.." Shesaid. Tumalikod siya. Hinubad niya pa ang sapatos niya
bago siya tumawid. Nakatingin lang ako sa kanya. Tumalikod na rin ako. Iniisip ko
kung anong mararamdaman ko sa pagtatapos na ito sa buhay ko... but then I heard
something that caught my attention.

I looked back and I saw Mariella crossing the street. Sa kabilang side ng daan ay
may isang sasakyan namabilis ang takbo. Tumakbo ako papunta sa kanya para hatakin
siya but then I was too late...

Mariella got hit by a car and as she falls in the ground, naestatwa ako. Nakadama
ako ng takot. Duguan si Mariella at walang malay tao...

Royal # 3

King David P.O.V

Isinugod ko sa ospital si Mariella. Puro dugo ang damit ko. Mukhang malala ang
injury niya at nananalangin naman ako na sana ay hindi siya mapahamak. Hindi naman
ako ganoon kasama. Pagkatapos ng mga narinig ko sa kanya ay hindi ko naman kayang
basta na lang siya iwan. She needs me, somehow she needs me and I know it. I know
it in my heart. Alam kong tama rin ang mga sinabi niya sa akin kanina. Manhid ako.
Hindi talaga pumasok sa isipan ko na may posibilidad na mahal niya ako.

Mahal ako ni Mariella. Isang dekada pero ngayon ko lang nalaman na mahal niya ako.
I shook my head.
Hindi ako mapakali sa mga nangyayari. Anong gagawin ko kay Mariella?

"King David!"

I looked around and I saw my friends running towards me. Si Azul ang nauna,
inunahan niya si Ido at si Axel John papunta sa akin at nag makalapit siya ay
hinawakan niya ako sa baliat. Punong-puno siya ng pag-aalala.

"Ayos ka lang ba? Anong nangyari sayo?" Kunot na kunot ang noo niya. I just smiled

"Hindi ako. Si Mariella."

"Putang ina! Ano na naman ang kagaguhang ginawa mo kay Mariella!" Nagulat kaming
lahat nang sumigaw si Leira mula sa likuran. Hindi ko alam na kasama pala siya ng
mga kaibigan ko. Irap siya nang irap sa akin. Dinaluhan naman agad siya ni Azul at
inakbayan. "Ano nga?! Ginago mo na naman ba siyang gago ka?!"

"Commander, kalma." Usal ni Azul.

"Nasagasaan siya, hindi ako ang may kasalanan noon! Kuya hindi ako! Ano ba iyang
asawa mo parang asawang nangangagat." Komento ko pa. Naabot ako ni Leira at
binatukan ako. Kinakalma na siya ni Azul ngayon. Naupo naman ako sa waiting lounge.
Tinabihan ako ni Axel Joh at ni Ido. Nakatitig lang ako kay Ido. Pinatabi ko si AJ
tapos ay nagpagpalit ako ng upuan. Sinuntok ko si Ido. Sa pisngi. Halatang nagulat
naman siya.

"That's for fucking, Mariella." I hissed.

"What the fuck, dude!" Reaction naman ni Axel. Ido looked at us.

"Walang nangyari! Naghalikan lang kami tapos sinukahan niya ako. Nakaka-off ng mood
iyong sukahan ka kaya inalagaan ko na lang siya. Pero masarap syang humalik. And up
until now, I still want to get to her pants."

"What the fuck, dude?" Ulit ni Axel John. Napailing na lang ako. Binalingan ko si
Ido at nakipagsukatan ako ng tingin sa kanya.

"Hindi pwedeng galawin si Yella. Akin siya. Naintindihan mo." Inis na wika ko.
Hindi ko alam kung bakit nagagalit ako kay Ido ngayon. Sa isipan ko kasi ay wala
siyang karapatang tingnan si Mariella o kahit kausapin pa. Pero pinuntahan niya pa
si Yella sa Perth para lang imbitahin sa kasal ni Azul, tapos malalaman ko ngayon
na naghalikan na sila? Hindi pwede. Engage na si Mariella.

Natigalgal ako. Engage na si Mariella. She's engage. At sinabi niya kanina na

babalik na rin agad siya sa Perth. Siguro ay naroon ang lalaki. Naikuyom ko ang
aking mga palad. Hindi pwede ito. Hindi pwede. Basta ang alam ko, hindi pwede ang
lahat ng ito.

Bigla ay may naalala ako. Alam kong sinabi na sa akin noon ni Mariella na mahal
niya ako I was just too drunk to care.

"Gusto kong sumayaw kasama ka - iyong parang sa thinking out loud. Sweet, slow but
very sincere. Pero hindi mo ako mahal kaya hindi natin magagawa yon..."

Was that her subtle way of telling me she was in love with me? Natatandaan kong
siabi niya iyon sa akin noong gabi baka kami umalis sa sfae house ni ido. Pagbalik
ko sa safe house ay kakaiba na si Mariella sa akin. We had sex the night before I
left pero pagbalik ko, wala na siyang pakialam. Was it all because I didn't react
that moment?
Gusto kong magwala dahil sa pinag-iisip ko ngayon. Patingin - tingin ako sa
emergency room dahil baka lumabas na ang doctor ni Mariella. Hindi talaga ako
mapapakali. Gusto ko na maging maayos siya. Gusto ko na maging masaya siya. Sana
maayos namin ang kung anong meron kami.

Minutes turned to hours. Hindi pa rin lumalabas ang doctor. Palakad-lakad ako. Si
Leira ay nakatulog na sa bisig ni Azul. Si Axel John ay nakasandal sa balikat ni
Ido. It was so gay to look at. Napapailing ako. I miss Judas. Sa mga panahong
ganito, madalas siya ang nagpapawala ng kaba ko. I wonder what's happening to
Arruba now. One of these days, dadalawin ko siya sa L.A. I missed her. I wanna see
her.

Napatingala ako nang maulinigan ko ang pagbukas ng pintuan. Nang tumingin ako ay
nakita ko ang doctor na nagtatanggal ng face mask.

"Sino si King David Sandoval?" Tanong niya. Tumayo ako. Para akong batang sasagot
sa recitation nang itaas ko ang kamay ko.

"Ikaw ang in case of emergency person niya. I am glad to tell you that the patient
is stable. Malakas lang ang naging impact ng pagkakabangga sa kanya at naging
dahilan iyon para magkaroon ng pagdurugo sa ulo niya but we did everything we could
para maging maayos siya. Ngayon ay inililipat na siya sa isang private room. I am
giving her twenty - four hours to wake up."

Tango lang ang isinagot ko sa kanya. Wala naman akong ibang masabi. Ang mahalaga ay
maayos na si Mariella. Sinabi ko kina Axel na puntahan namin sa silid si Mariella
ngunit bago ako tumalikod ay tinawag ako ng nurse para ibigay sa akin ang mga gamit
niya. She gave me Yella's purse and her phone tapos ay isang diamond ring -
probably that's her engagement ring. Inilagay ko iyon sa bulsa ko at sumunod na sa
mga kaibigan ko. We reached her room. Nakita ko si Mariella na tulog na tulog pa
rin. The doctor had to shave her head para sa operasyon niya kanina. I sat beside
her and took her hand. Huminga na lang ako muli nang napakalalim. Paano ko siya
haharapin bukas o sa oras na magising siya. Hindi ko inaasahan talaga ang lahat ng
sinabi niya sa akin.

"Hoy, King David." Narinig ko si Leira. "Kapag may nangyari na namang kamalasan kay
Mariella, isinusumpa ko, matutuyo lahat ng sperm cells mo!" Pinanlalakihan niya ako
ng mata. Tumawa lang si Azul at hinagkan si Leira sa pisngi.

"Maintin talaga ang ulo ni commander."

Hindi ko na pinansin si Leira. Binalingan ko na lang ang natutulog na si Mariella.

Maya-maya naman ay nagpaalam na rin sa akin ang mga kaibigan ko. Naiwan akong mag-
isa sa kwartong iyon. Naghihintay akong magising siya. Kakausapin ko siya at
ipapaalala ko sa kanya kung ano kami. Wala naman kaso sa akin kung ikakasal na siya
kaya lang hindi ko matanggap. Nakakaramdam ako ng galit para sa lalaking iyon -
kung sinuman siya. Gusto ko siyang barilin sa bibig para hindi na siya mabuhay pa.

Kinuha ko mula sa bulsa ko ang singsing at sinipat iyon. Malaki ang bato - mukhang
mamahalin. Sa loob ay naka-engrave ang pangalan ni Mariella. I sighed. Seryoso kaya
siya sa pagpapakasal? Pero ayoko.

Sinuri ko naman ang phone niya. May security lock iyon. Sinubukan ko ang birthday
niya pero hindi bumukas, sinubukan ko ang birthday ko and viola! Nabuksan.
Dumiretso ako sa gallery niya. May hinahanap ako at hindi naman nagtagal ay nakita
ko nga ang larawan niya at ng lalaking sa tingin ko ay papakasalanan niya.
Australiano pala ang lalaki. Mukhang tipaklong. Ginger head. Hindi naman gwapo. Mas
gwapo ako. Kahit ipakita ko kay Ido ang larawan na ito sasabihin niya lang na mas
gwapo pa rin si Azul.

"Yella, siya ba? Hindi naman gwapo" I smirked. "Does he satisfy you in bed?" Inis
na tanong ko. I scrolled her photos again at ang mga sumunod na litrato ang tunay
na nakapagpangiti sa akin. I saw the photo of us taken on her graduation day.
Nakatoga pa siya tapos ay ngiting-ngiti. Hawak ko ang diploma niya at suot ko ang
medal niya. The next photo was of me, I was lying on her couch - half naked and
asleep. She edited the photo - maybe to post it in IG. The caption read - the
simple pleasures in life. Seeing him like this is heart fluttering.

I sighed again.

"I'm so sorry, Yella..." I mumbled. The next photo was of a baby. Hawak siya ng
isang babae. Kamay lang ang kita. Nakatitig lang ako sa bata na tulog. Marahil ay
anak iyon ng kapatid ni Mariella o ng isa sa mga kaibigan niya.

I looked at her again. Hindi ko alam kung nananaginip lang ba ako pero nakadilat
siya at nakatingin sa akin.

"Gising ka na..." Wika ko. Napatayo ako para tumawag ng nurse pero nagsalita siya.

"Masakit iyong ulo ko..."

"Yes, sweetheart, tatawag tayo ng doctor, okay?"Malumanay na wika ko. Hawak niya
ang noo niya. Pinindot ko ang intercom. Matapos iyon ay binalikan ko siya.
Hinawakan ko ang kamay niya.

"Teka.." Binawi niya ang kamay niya. Mahina lamang ang boses niya. "Sandali...
doctor ka ba? Bakit tumawag ka pa ng nurse?" Tanong niya. Kumunot ang noo ko.

"Mariella, ako ito. Ano ka ba?"

"Sino si Mariella? Sino ka?" Napalitan na ng takot ang mga mata niya. Nanlalaki
naman ang mga mata ko. Anong nangyayari? My mind was racing. I need to think fast.

"Sino ka?" Tanong niyang muli.

"Ako... ako..."

She's engage and I can't let that happen. Clearly, she doesn't remember anything...

"Ano?"

"You are Mariella Figueroa - Sandoval and I am your husband.."

Royal # 4

King David P.O.V

Nakatayo ako habang pinagmamasdan ko si Yella na kinakausap ng doctor. The first

thing they did after they entered the room was to look at her eyes. They examined
her eyes and asked her questions which really made her confused. Nakita kong
naiiyak na siya at tila helpless habang kaharap ang mga doctor niya.

"What day is it?" The first doctor asked her. She shook her head. Nagkatinginan ang
mga ito. Huminga ako nang malalim. Nakakaramdam ako ng pagkairita habang nakatingin
sa kanila.

"What's your name?" They asked her again. Para bang natigilan siya. Dahan-dahan
siyang tumingin sa akin na tila ba nanghihingi ng tulong.

"He... he said that he knew me.." Lumapit ako at hinawakan ang kanyang kamay.
Binalingan ko ang mga doctor. Magsasalita na sana ako nang magtanong na naman sila.

"Alam mo ba na naaksidente ka?"

"A-nong aksidente?" Tanong niya pa. I snapped.

"Can you just leave her? You're all making her confuse! Leave!" Tinaasan ko sila ng
boses. Nagkatinginan naman ang mga doctor at muling bumaling sa akin.

"We need to talk later, Mr. Sandoval." Sabi nila. Wala akong pakialam. Dinaluhan ko
lang si Mariella at saka pilit na kinakalma. Umiiyak siya. Balisang-balisa siya at
tila hindi niya talaga alam ang kanyang gagawin.

"Yella..."I tried touching her face.

"Don't!" She hissed frantically. Napahagulgol siya. "H-how can I trust you? I don't
even know you." Humagulgol na wika niya. I looked at her. Mukhang wala talaga
siyang natatandaan. Napalakas nga yata ang impact sa kanya ng sasakyang bumangga sa
kanya - so hard that it caused her, her memories...

I cupped her face. Nakikita kong hirap na hirap na siyang huminga.

"Baby... baby... I am your husband.." Sabi ko. Paninindigan ko ito. Kailangan ni

Mariella ang protection ko lalo ngayon na wala siyang matandaan. Alam kong mali at
ang tama ay ang tawagan ang pamilya niya o ang fiance; niya para alagaan siya pero
naisip kong hindi ko siya basta ibibigay sa Scott na iyon. I don't even know the
guy tapos ibibigay ko sa kanya si Mariella? Mas mabuti pang nasa puder ko siya
habang vulnerable siya at walang naaalala.

"I don't know that. I can't remember." She whimpered. "Oh my god! I am trying
to remember. My head hurts!" Usal niya. Napakamot ako ng ulo. Paano ko ba siya
pakakalmahin. Iyak lang siya nang iyak. Bigla ay naalala ko ang phone niya.
Inilabas ko iyon at saka ipinakita ang picture ko na natutulog sa couch niya.

"That's you..." She realized.

"Yes, look at the caption. You wrote that. Baby, this is your phone. You have
me in your phone, in your couch. See, we're together, I am your husband."
Akmang kukunin niya ang phone nang bigla kong maalala ang litrato nila ni Scott
kaya binawi koi yon ay binura ang larawan nilang magkasama saka muling pinakita sa
kanya ang phone niya. Itinuro ko kung paaano niya ina-navigate iyon. She got the
hang of it and scrolled the pictures.

"How come we don't have any photos together, if you my husband?" She
innocently asked. Nanlaki ang ulo ko. May alaala o wala, napakamatanong ni
Mariella. I sighed.

"We had a fight and you erased all of them..." Usal ko. Tiningnan ako ni
Mariella. Lumabi siya. Tinitigan niya ako ng masama.

"Why did we fight? Did you cheat on me? Because you're so handsome.
Siguro kahit kasal tayo - o kung kasal tayo palagi kang hinahabol ng mga babae.
Maybe I caught you having sex or kissing another woman..." Bigla ay napaiyak
na naman siya. "Niloloko mo ba ako? Hindi yata kita asawa kasi masyado kang
gwapo!"
"Yella, stop!" Pinipigilan kong tumawa. Niyakap ko siya at kinakalma.
"We fought because I forgot that its... well, I forgot about our
anniversary." I sighed. Patong-patong na ang kasinungalingan ko pero gagawin
ko ang lahat 'wag lang siyang mapunta sa Scott na iyon.

"How come? If we're really married, how long have we been married? And do
we have kids? But I think I'm too young to have kids."

"We've been married for..." What shall I say? "E-eight

years..."

"What? Ang tagal na!"

"Yes! I married you when we were very young..."

Bigla ay napangiti siya. "Siguro patay na patay ka sa akin..." I just

smiled back. Nawala na naman ang ngiti ni Mariella.

"But I wanna be sure." She said. "If we're married where is our
marriage contract? Where's my ring?"

I closed my eyes. Kinuha ko mula sa bulsa ko ang engagement ring niya. "This
is your engagement ring." Inilagay ko iyon sa palad niya. Tiningnan niya iyon
at saka muling tumingin sa akin. Matalino si Mariella at ipinapakita niya sa akin
ngayon ang katalinuhang iyon. Sigurista kung matatawag ko. Binalingan niya ako muli
ng tingin.

"Nasaan iyong wedding ring?"

"Hindi natin sinusuot. Sabi mo kasi kahit walang rings, basta magkasama tayo,
okay ka na. Masaya ka na..."

She looked skeptical. Siguro ay nag-iisip pa rin siya. Maya-maya ay ibinalik niya
sa akin ang singsing. Hindi ba siya naniniwala? She's crying again.

"Sorry, but my gut feel tells me not to trust you. Ewan ko. I wanted to
believe you, but there's really something odd about you..."

Napatitig lang ako. Totoo yata iyong the mind forgets but the heart always
remembers. Hindi man alam ni Yella ang nangyari sa amin, nakalimutan man niya ang
mga detalye, nandoon sa puso niya ang pakiramdam na 'wag akong pagkatiwalaan.
Lumayo ako sa kanya. Lumabas ako ng silid at pinuntahan na lang ang mga doctor
niya. They all told me that Yella suffered from amnesia. I told them to tell me
something I don't know. Sa totoo lang ay nahihirapan ako. Paano magtitiwala sa
akin si Yella? Paano ko siya aalalagaan? Ayong tawagan ang pamilya niya o ang Scott
na iyon. Ayokong ibigay siya, naisip ko kasi na ngayong wala siyang naalala ay
pagkakataon ko na para bumawi sa kanya, but then it's difficult to do that
because she didn't want to trust me.

Nang bumalik akong muli sa silid niya ay naroon pa rin siya - gising at tila nag-
iisip nang malalim. Hawak niya ang phone niya at titig na titig doon.

"You..." Wika niya. Ipinakita niya sa akin ang picture ng baby na nasa
Iphone niya. "S-sino siya? A-anak ba natin siya?" Tanong niya. I shook my
head.

"We don't have kids, baby. Mas priority kasi natin ang work, but we plan
on having lots soon."
"So, sino siya?"

"Uhm, just some baby you fancied on a hospital..." Muli niyang tiningnan
ang litrato at gulat na gulat ako nang umiyak siya nang malakas.

"Bakit ganoon? Bakit pakiramdam ko kilala ko iyong baby? Bakit pakiramdam ko

nawawala siya sa akin?" Mabilis pa sa alas kwatro na dinaluhan ko si Mariella
at niyakap siya. Iyak siya nang iyak, kinailangan ko pang tawagin ang doctor para
bigyan siya ng pampakalma. Nang maturukan siya noon ay tumahan siya at nakatulog na
hawak ang phone niya. I can't believe that she was crying about a baby. I
don't really know about the kid on her phone. Hinaplos ko ang mukha niyang
hapis sa kalungkutan.

Naisip ko na ba ka nagpapanggap lang si Mariella but the way she reacted on to

things, I knew that she had really lost all her memories...

-------------------

"You what?"

Nanlalaki ang mga mata ni Axel habang titig na titig sa akin. Nagpunta siya sa
ospital kinabukasan para dalawin ako at si Mariella. Dinalhan niya ako ng mga damit
at pagkain para sa aming dalawa. Ipinagtapat ko ang lahat sa kanya. Sinabi ko ang
nangyari kay Mariella at sinabi ko ang naging aksyon ko. Mukhang galit na galit sa
akin si Axel ngayon. Kunot na kunot ang noo niya at titig na titig sa akin. Naging
straight line ang bibig niya. Pakiramdam ko ay sasapakin niya ako. Lumayo ako kay
Axel John.

"Fuck you!" He hissed. "Hindi ka pa ba natuto? David, walang

mararating ang kasinungalingan!"

"Anong gagawin ko? Hindi ko kayang ibigay siya sa lalaking iyon! Gusto ko na
ako ang mag-aalaga kay Mariella! Nag-aalala ako sa kanya! I want her safe!"

Hindi nakakibo si Axel John. Akala ko ay nanalo na ako. Nagulat ako nang bigla na
lang niya akong bayagan. Impit na napahiyaw ako. Nasa gitna kami ng corridor ng
ospital at hindi ko alam kung may nakakita ba sa amin. Masakit! Tuwing nagkakamali
ako, iyon ang pinupuntirya ni Axel. Tila ba naiinggit siya dahil mas malaki ang
akin kaysa sa kanya.

"When this all backfires to you, KD. 'Wag na 'wag kang iiyak sa akin
dahil titiisin talaga kita!" Tinalikuran niya ako. Umalis si AJ na hindi na
nagpaalam sa akin. Bumalik naman ako sa silid ni Yella. May dala na akong marriage
certificate para sa kanya. Kinausap ko ang isa sa mga tauhan ko para magpagawa sa
Recto, hindi naman ako nahirapan. Kahit hirap maglabas ay ibinigay ko iyon sa
kanya.

Palagi siyang tulala. Ang sabi ng doctor ay normal iyon sa mga amnesia patients.

"That's our marriage contract." Pagbibigay alam ko. Nakuha ko ang

atensyon niya at binuksan niya ang envelope. She read the contract. Matapos iyon ay
tiningnan niya ako.

"Was... was I a virgin when you took me?" Out of context ang tanong niya
pero natawa ako. "I was just wondering if I am a virgin. Ikaw lang ang
makakasagot noon."

"Yes, baby, and you weren't so bad for a virgin that night."
Hinagkan ko siya sa noo. Alam kong dahan-dahan nang bumababa ang depensa niya. I-
uuwi ko si Mariella. Balak kong itago muna siya. Kagabi ay ni-text ko si Scott
gamit ang number ni Yella. Sinabi ko na kunwario ay kailangan ni Yella ng space...

Scott, I need space to think about my decisions. I didn't want to hurt you. I
don't wanna get married knowing that you are going to get hurt. I'll talk
to you when I have made my decisions.

It's heartless, I know but I don't need Scott meddling with my affairs
right now.

Mariella pouted her lips.

"Why don't we have kids?" She asked again.

"We will, baby when you get better." Hinaplos ko ang mukha niya. Mariella
looked at me.

"I-I.. well I don't know if I must tell you this but... I had a dream
last night about me giving birth..." Kumunot ang noo ko. "It felt so real
that I woke up crying. Wala ba talaga tayong anak?" Nagtatakang tanong niya. I
touched her face.

"Wala, Yella. It must be one of your crazy dreams." Hinagkan ko siya sa

noo. "Buti pa ay magpahinga ka na. Kakausapin ko ang doctor mo para maitanong
kung maaari ka nang lumabas." Pinagpahinga ko si Yella at nang makatulog siya
ay saka ako lumabas. I'm sure that she was having a dream. Ikinunsulta ko iyon
sa doctor niya at tama ako, ayon sa kanya ay normal lang sa isang amnesia patients
ang magkaroon ng weird dreams. Sinabi rin sa akin ng doctor na kailangan sumailalim
ni Yella sa isang therapy para mas lalong bumilis ang pagbalik ng alaala niya. They
said that she suffered from temporary memory loss. Swerte nga daw si Yella at hindi
naapektuhan ang parte ng utak niya na konektado sa kanyang spinal cord. May naiwan
pa rin daw kasing clot sa isang bahagi ng utak niya na may kinalaman sa kanyang mga
alaala kaya naging ganito ang kinalabasan niya.

Matapos ang usapan ay nagpaalam na ako sa doctor at muling bumalik sa kanyang

silid. Natagpuan ko si Mariella na umiiyak na naman.

"Yella, baby..." She looked at me with those eyes. My heart melted.

"Bakit ka umalis? 'Wag mo akong iwan..."

I sighed. I hugged her "I'm gonna take care of you from now on, baby. I
won't leave you..."

---------------------

Iniisip ko pa rin kung talaga bang asawa ko siya. Iniisip ko kung bakit siya ang
naging asawa ko. Sobrang gwapo, saka pakiramdam ko sobrang laki ng katawan niya.
Nakatitig lang ako sa kanya. Ang sabi niya King David daw ang pangalan niya.
Nakatalikod siya sa akin ngayon kasi inaayos niya ang mga gamit ko. Uuwi na kasi
ako ngayon sa bahay naming dalawa. Ang sabi niya sa akin, maganda daw ang bahay
naming dalawa. Matagal na daw kaming nakatira doon. Kagabi ay ipinakwento ko sa
kanya ang naging istorya namin.

Sabi niya nagkakilala kami sa university na pinag-aaralan ko. Noong nakita ko daw
siya ay kaagad ko daw siyang niyaya sa isang coffee shop at doon na nagsimula ang
lahat sa amin. He said that I felt nothing but bliss whenever we are together at
bago ako matapos ng college ay nagpakasal na kaming dalawa. Mukhang totoo naman ang
lahat ng sinasabi niya sa akin, kaya lang may isang parte ng puso ko na nagsasabi
na 'wag akong maniwala, that somehow, he's not telling me something and
that something is something that I should remember.

"Are you ready?" Tanong niya nang muli siya humarap sa akin. Ang gwapo
niya talaga. Bakit nga kaya siya ang napangasawa ko?

"Nasaan ang parents ko?" Tanong ko bigla. He sighed. Napapansin kong

madalas niya iyong gawin kapag nagtatanong ako.

"Nasa Vegas sila. Nagsabi na ako kay Mama at sinabi niya na uuwi sila dito as
fast as they could because they are really worried about you." It ease me to
know that he had contacted my family already though hindi ko pa alam kung anong
gagawin ko sa oras na makita ko sila at hindi ko sila makilala. Sa pag-alala pa nga
lang ng mga pagkakataon na kasama ko ang asawa ko ay na-stress na ako, sa pamilya
ko pa kaya. I looked at him.

"David er... King David..." Tawag ko sa kanya. Bumaling siya sa akin.

"I suddenly remembered you giving me a coffee like drink..." Mahinang
wika ko. He smiled.

"Coffee jello freeze." Pagbibigay niya ng pangalan. My face lit up.

"Oo. Tapos sabi mo babarilin mo ako. Galit ka ba sa akin noon?" Tanong

kong muli. He laughed. I sighed. Napaka-sexy naman ng tawa niya. Muli kong tinanong
kung bakit ko siya naging asawa. Pakiramdam ko kasi ay hindi kami bagay.

Para bang napakabait niya.

"Hindi. Ang kulit mo lang kasi." Pagkekwento niya. "Iyon ang unang
beses na nagkita tayo, inaya mo agad akong magkape kasi ang hot ko." He
giggled. I just rolled my eyes. Ang conceited naman nito pero ayos lang totoo naman
kasi ang sinasabi niya. He's hot and he has the body of a hot person. Habang
nakatingin ako sa kanya ay parang nakita ko ang sarili ko na nakapatong sa kanya
habang naghahalikan kami. My eyes widened. Anong alaala iyon? Palagi kaya kaming
nagse-sex noon? Well, he looked like a man that likes a lot of sex.

But still there's a part of me that's say not to trust him. Pakiramdam ko
talaga may hindi siya sinasabi sa akin. I bit my lower lip.

"Are you ready to go?" He asked. Tumango ako. Pinag-isipan ko na ito

kagabi. Pwede namang hindi ako sumama sa kanya at pwede akong san euro facility
dito sa ospital but that little voice inside my head - the same voice that's
been telling me not to trust him, told me to go with him. Kaya sumama ako.

Sumakay kami sa kotse niya. Siya pa nga ang nagtulak ng wheel chair ko palabas ng
ospital at nang makarating kami sa parking lot ay siya pa ang nagbuhat sa akin
papasok sa kotse niya. He drove swiftly. Ako naman ay nakatingin sa labas at pilit
naghahanap ng pamilyar na lugar para sa akin. Napapanguso ako. Bakit ba ang hirap
makaalala? May naaalala akong figments pero hindi naman malinaw. Gusto ko nang
makaalala para malaman ko kung gaano ko kamahal ang lalaking ito. Kung bakit siya
ang pinakasalan ko.

Pakiramdam ko kaasi may mali sa amin. Pinakiramdaman ko ang sarili ko kung anong
nararamdaman ko para sa kanya - kung mahal ko ba siya pero hindi ko naman alam ang
sagot. Hindi ko alam kung mahal ko siya pero parang mas gusto kong hindi ko siya
mahal - it's weird, very weird for me to think about that.

"King..."
He smiled. "You always call me David, better keep it that way, baby."

"Alright. My mind is telling me that it's better if I don't love

you. I don't think I love you. Maybe it's because of amnesia but I
don't want to love you."

Napapreno siya bigla. Mabuti na lang at naka-seat belt ako at hindi naumpog ang ulo
ko.

"What?" Nagkibit - balikat ako.

"Buksan mo na lang iyong radio." Utos ko. Napahawak ako sa ulo ko. The
doctors shaved my head kaya semi kalbo ako ngayon. David told me last night that I
have a very beautiful hair. Naging tahimik na ang byahe sa buong oras na iyon. Nang
marating namin ang bahay na sinasabi niyang sa amin ay wala naman akong na-sense na
familiarity. Bakit kaya ganoon? Sinasabi niya na matagal na kamin nakatira doon
pero wala naman akong madama.

Pumasok kami sa loob, sumalubong sa akin ang isang malaking abstract painting sa
harapan ng living room.

"How come it's not our wedding picture there?" Turo ko.

"Ikaw ang naglagay niyan diyan." Wika niya. Parang ang sungit na niya.
Pumasok ako sa sala at doon nakita ko ang isang malaking banner.

Welcome home, baby. I missed you.

May kasamang malaking teddy bear pa iyon na nakaupo sa couch. I stood there. Habang
nakatingin ako sa teddy bear ay nakakaramdam ako ng takot hanggang sa parang hindi
na ako makahinga.

"D-david..." I called him.

"Bakit?" He asked. "Oh, the teddy bear." Kinuha niya iyon at

inilapit sa akin. Hindi ko na nakayanan. Napasigaw ako.

"Ahhh!" Tumakbo ako palayo sa kanya.

"Yella!"

I don't know why but I feel afraid of the teddy bear. Narinig kong sumunod si
King David sa akin. Tinungo ko ang silid na iyon. Sumampa ako sa kama. Hindi ko
alam kung bakit naiiyak ako.

"Yella, what the hell?"

"Hindi ko alam! Ilayo mo sa akin iyong teddy bear! Ayoko doon!" Umiiyak
na wika ko. Nanginginig ang buong katawan ko. He stood there. Maya-maya ay lumapit
siya sa akin at niyakap ako.

"Hush baby... there's nothing to be scared of..."

Deep in my heart, something tells me that I should be scared of him.

Royal # 5

I looked at myself in the mirror and realized how ugly I look without my hair.
Naiinis ako sa sarili ko dahil sa mga bagay na hindi ko maalala. Pakiramdam ko ay
may isang bagay akong dapat matandaan pero dahil sa pagkalimot ko ay hindi ko
maalala. Last night I dreamed about a crying woman looking for her child. Iniisip
ko nga baka ako ang babaeng iyon ay iniiyakan ko ang anak ko, pero sabi naman ni
King David err ni David, wala kaming anak kaya imposible sa akin ang managinip ng
ganoon. He said that the doctors said that it's normal for me to dream about
crazy things. Siguro nga ay isa lang iyon sa mga bagay na hindi ko maintindihan sa
buhay ko.
Nang araw na iyon ay aalis kaming dalawa. Sabi niya simula na dawn g therapy ko.
Mukhang gusto naman niya talaga akong tulungan na makaalala. Siguro nami-miss niya
ako. Hindi ko maalala kung paano maging asawa sa kanya, mukhang wala rin naman
siyang hinihintay sa akin. Hindi nga niya sinasabi na magtabi kami sa kama. Sa
isang kwarto lang kami natutulog. Siya sa couch, ako sa kama. Sinasamahan niya ako
at kapag bumabangon ako ay bumabangon din sya paa tanungin kung aano ako.
"Yella, baby, are you ready?" He asked me. Nang tingnan ko siya ay
napatawa ako. He was wearing a suit - may chaleco pa siya at naka-tie.
"Saan ka pupunta?" Tanong ko.
"Sa doctor mo. Magbihis ka na. Binilhan kita ng wig. Mamili ka dito kung alin
ang gusto mo." Ipinasok niya ang wig na dala niya. He gave me three pairs of
wig. Isang kulay blonde at dalawang itim. Pinili ko ang itim at isinuot koi yon. I
looked at the mirror and I felt glad having hair on my head again.
Pinagsuot niya ang ng puting dress. Ayoko sana dahil parang overdressed naman ako
pero nagpumilit siya kaya pumayag na rin ako. Matapos magbihis ay lumabas na kami
ng bahay para sumakay sa kotse niya. Tahimik pa rin ako. Habang nagmamaneho siya ay
pinakialam ko na ang radio. Tahimik na tahimik ang paligid at ang tanging naririnig
ko ay ang maliit na boses sa isipan ko na nagsasabi na h'wag akong maniwala sa
kahit anong pakita sa akin ni King David.
Pinakinggan ko na lang ang kanta kaysa ang boses sa isipan ko. Mabait naman kasi
siya sa akin kaya bakit ko isipin iyon?
You say.... I'm crazy...
'Cause you don't think I know what you've done...
But when... you call me baby...
I know I'm not the only one...
Napatitig ako sa radio. Bakit ganoon? Bakit habang pinakikinggan ko ang awit ay may
kung anong kumukurot sa puso ko? Natagpuan ko ang sarili ko na umiiyak. Para saan
ang mga luhang ito? Bakit parang may masakit? Bakit ganito? Kasama bas a
pagkakaroon ng amnesia ang pagiging tanga? Hirap na hirap na ako. Gusto ko lang
makaaalala.
"Yella?" David stopped the car. I looked at him.
"How much did you hurt me?" Biglaang tanong mo. Iyon lang naman kasi ang
naiisip kong dahilan kung bakit ako nagkakaganito. Hirap na hirap na akong huminga
Pinapahid ko ang mga luha ko. Pilit kong iwinawaglit sa isipan ko ang sakit pero
kalakip noon ay ang boses na nagsasabi na kaya ako ganito ay dahil kay King David.
Humagulgol ako. Sobrang sakit. Ni hindi ko alam kung bakit pero nasasaktan ako.
I have loved you for many years
Maybe I am just not enough
You've made me realize my deepest fear
By lying and tearing us up....
"Yella, listen..." He cupped my face. Pinapahid niya ang mga luha ko.
Iyak pa rin ako nang iyak. "Yella, I will never do anything that will hurt
you. I will never make you cry."
"No..." I sighed. Hindi ko talaga maintindihan. "Sabi ng isip ko,
'wag kitang pagatiwalaan. Sabi ng isip ko, sinaktan mo na ako. God knows how
much I want to believe you but there's a part of me that's saying that
all you said were lies and that it's the other way around." Lalo akong
napahagulgol. Niyakap lang ako ni King David. Even his embrace didn't make me
feel better. Itinulak ko siya.
"Dalhin mo na lang akosa doctor..." I said to him. Tahimik si King David
habang nagmamaneho siya. Kahit na noong makarating kami sa ospital ay wala na rinn
siyang kibo. Nakikinig lang siya sa usapan ng doctor at kapag tinatanong ay saka
lang siya nagsasalita.
"Hindi pa rin natin matutukoy kung kailan babalik ang alaala mo, Mrs.
Sandoval. Sa cases kasi ng mga amnesia patients, may bumabalik ang memory, mayroon
namang hindi. Kaya kailangan Mrs. maging masigasig ka sa pagtulong sa sarili mo.
Maaari kayong magpunta sa mga lugar na pinuntahan ninyo noon o makipag-usap sa mga
taong kakilala ninyo baka sakaling sa ganoong paraan ay ma-trigger ang pagbalik ng
alaala mo." Tumango naman ako. I looked at the doctor.
"Posible po bang nakalimutan ko ang mga bagay pero hindi ang pakiramdam?"
Bahagya akong tumingin kay King David na nakatitig pala sa akin.
"Yup. Posible. Ganoon ang karamihan sa patients namin. They forget the
memories but they can never forget the feelings."
Huminga ako nang malalim. Nagpasalamat ako sa doctor tapos ay nagpaalam ma kaming
umalis. We walked together side by side. Hindi ako nagsasalita dahil nag-iisip ako.
Posible daw ang pakiramdam na iyon ibig bang sabihin noon ay may ginawa talaga siya
sa akin na nakasakit ng sobra? Ano iyon? Bakit hindi niya sabihin? Gusto kong
malaman.
Sumakay kami kotse niya. Hinarap ko siya.
"Was I a battered wife?" I asked him Umiling siya. "A battered
girlfriend?"
"You're not a battered anything, Mariella Jimena."
"Eh ano? Gusto kong malaman dahil gusto kong maintindihan kung bakit hindi ko
magawang pagkatiwalaan ka! I can't even stand your touch!" Napaluha na
naman ako. "If you are my husband then why am I not comfortable having you
around me? Why do I feel like I loathe you?!"
"Sinabi ko na diba?" Tumaas ang boses niya. "Nagalit ka sa akin bago
ang aksidente mo! I forgot about our anniversary and we fought inside the
restaurant and you got hit by a car! Maybe that''s why you loathe me! But
I didn't cheat on you! I will never lie to you, Mariella Jimena!"
Nagulat ako. Lalo akong napaluha dahil sa pagsigaw niya sa akin. Lumambot naman ang
ekspresyon ng mukha niya at inalo ako. I shook my head.
"'Wag mo akong hahawakan. Dalhin mo na lang ako san euro facility ng
ospital. Doon na lang ako..." Umiiyak ako. King David shook his head.
"Hindi pwede. Hindi kita aalisin sa radar ko, Yella makinig ka sa akin. Hindi
ako gagawa ng kahit na anong ikasasakit mo. Pasensya ka na kung sumigaw ako.
I'm sorry, you can't leave me." Muli siyang nagmaneho. Pilit ko
naman pinatitigil ang sarili ko sa pag-iyak. Naguguluhan na ako. Bakit nga ba hindi
ko mapagkatiwalaan ang lalaking ito? Bakit para sa akin isa lang siyang lalaki na
nagpakilala bilang asawa ko?
Huminto kami sa isang Starbucks. Napatingin ako sa kanya. Umikot siya para buksan
ang pintuan ko at saka kami magkahawak kamay na pumasok sa loob. Matagal kaming
tumayo sa gitna niyon at nang tila ba nakita na niya ang hinahanap niya ay hinatak
na naman niya ako papunta sa lugar na iyon. We sat by the window.
"Ganito tayo nagsimula noon." Wika niya. "I met you at the
University." Itinuro niya ang University na nasa tapat ng Stabucks. "You
graduated Cum Laude, Yella. The first time we met, nasa school mo ako para sunduin
ang babaeng nililigawan ko sana noon, then I met you. Tinawag mo ako para sabihin
sa akin na nasundo na siya ng kung sino at alam mo kung saan sila pupunta, sinabi
mo sa akin na ilibre kita ng kape para sabihin mo sa akin kung nasaan sila. So we
went here." He sighed. May ngiting nabuo sa kanyang mukha habang nakatingin sa
akin. Right now, as I look in his eyes, all I could was sincerity. Kinapa ko ang
sarili kong damdamin at alam kong naniniwala sako sa kanya.
"We sat right here. Iniwan kita at um-order ako ng kape. I went back with a
cup of black coffee and gave you that but you refused and you said that you want
some coffee jello freeze. Nainis ako at sinabi kong babarilin kita. Binili pa rin
kita ng coffee jello freeze at nang bumalik ako dito, kung ano-anong idinadaldal mo
sa akin. I realized that maybe you don't really know where they went and maybe
you just said that you knew because you wanted to date me. Sabi mo sa akin noon,
malungkot ako at tulad mo, malungkot ka rin... Yella..." Inabot niya ang mga
kamay ko. "Maniwala ka sa akin. Hinding-hindi kita sasaktan..."
Natagpuan ko ang sarili kong matamang nakikinig sa kanya. Alam kong naniniwala ako.
Alam kong totoo ang sinasabi niya. For the first time since the accident, my heart
told me to trust him on this. He's telling the truth. Magaan ang loob kong
nakangiti na sa kanya.
"And in your phone, we have that picture at your graduation. I was holding
your awards and you medal was in my neck. Yella, I will never hurt you..."
Suddenly, I wanted to believe him again, but there's that unwanted feeling
again. I hate it. Bakit ba nakikipaglaban ang instinct ko sa gusto ko sanang
paniwalaan?
King David ordered for the two of us. Siyempre ay kasama doon ang makasaysayang
Jello Freeze na gusto ko daw. I tasted that and I felt the sense of familiarity I
have been looking for. Hindi ko kasi iyon maramdaman sa bahay na tinitirhan naming
dalawa.
Matapos kumain ay sumakay na kaming muli sa kotse niya. Akala ko ay uuwi na kami
pero hindi pala. Lumiko siya sa isang corner at diniretso ang lugar. Maya-maya ay
huminto kami sa tapat ng isang dance studio.
"Some years ago... I don't remember it... you told me you love me and
that you wanted to dance like the couple in a music video, Yella. Hindi ko naman
tinupad iyon. I'm fulfilling that now."
"Hindi ako marunong sumayaw!" I exclaimed. Kung David smiled.
"Oh believe me, Yella, you're a great dancer." Hinatak niya ako
pababa ng kotse at saka pumasok kami sa loob. Walang tao doon pero naririnig ko ang
isang kanta na nagpe-play sa background namin... Parang minus one lang iyon pero sa
malaking tv sa harapan namin ay may video kung saan sumasayaw ang lalaki at babae.
Slow.
Sweet.
Sincere...
It reflects love...
Nagulat ako nang kumanta bigla si King David.
He can sing? He looks that good and he can sing!
When your legs don't work like they used to before...
Kuminda siya sa akin. Nagwala ag puso ko. Inabot niya ang kamay ko at nagsimula na
kaming magsayaw. Noong una ay hindi ko alam kung anong gagawin ko but I just closed
my eyes. Sinabi sa akin ng doctor na hindi ko man matandaan pero hindi naman
nakakalimot ang puso ko. I knew the dances steps. Hindi naman nagtagal ay sumasayaw
na kaming dalawa.
Slow.
Sweet..
Sincere...
'Cause honey your soul could never grow old, it's evergreen
And, baby, your smile's forever in my mind and memory
I'm thinking 'bout how people fall in love in mysterious ways
Maybe it's all part of a plan
Well, I'll just keep on making the same mistakes
Hoping that you'll understand...
We faced each other. Seryoso ang mukha ni King David. Para bang malalim ang iniisip
niya. Masaya ako... habang nakatingin ako sa kanya ay natigilan ako. I suddenly
remembered something.
"Kailangan niya ako! Pupuntahan ko siya! She's scared now!"
"Putang ina! Puro na lang siya! Siya! Siya! Puro na lang Arruba! Magsama
kayong dalawa!"
"What's wrong?" He asked me. Tiningnan ko si King David.
"Si-sino si-si Ar-ruba?"
Humihingal na tanong ko.

Royal # 6
"S-sino si-si Ar-ruba?"
I was appalled to hear her name from Yella's lips. Nakakatanda na ba siya? I
looked at her eyes. Wala pa rin ang apoy na madalas kong makita sa mga mata niya
noon kapag nababanggit ko ang pangalan ni Arruba. Ngayon ko naiintindihan ang galit
sa mga mata niya tuwing sinasabi ko noon ang pangalan ni Arruba. Nagseselos ssiya
dahil mahal niya ako. Matagal ko syang tinitigan at nag-isip kung anong dapat kong
sabihin sa kanya. Hindi niya pwedeng malaman kung sino si Arruba. Hindi pa panahon.
Umiling ako.
"She's... well, one of the girls you used to be jealous about." Wika
ko. Kumunot ang noo ni Yella. "And, she's also Judas' sister. You
know, my friend Judas." Lalong kumunot ang noo ni Yella. Umiling na lang muli
ako at hinawakan ang kamay niya. "'Wag mo nang isipin kasi hindi naman
siya importante." Kunwa'y nagkibit balikat ako. "Magsayaw na ulit
tayo."
"Ayo-yoko na." Mahinang usal niya. "My guts tell me that I should be
really furious to that Arruba." Umiiling - iling pa siya. Napasabunot naman
ako sa sarili ko. Kung pwede lang patayin ang instinct ni Yella ay ginawa ko na.
Hindi ko naman alam kung paano sasabihin sa kanya na hindi dapat siya maniwala sa
instinct niya dahil kahit na gaano pa katotoo iyon ay ayokong paniwalaan niya iyon.
Nag-aya nang umuwi si Mariella Jimena. Wala naman akong nagawa kundi ang sumunod sa
kanya. Tahimik na siya habang pauwi kami. Nang makarating naman kami sa bahay ay
nakita kong naroon ang Ducati ni Axel John.
Huminga ako nang malalim at kinapa ang crowning jewels ko sa ibaba. I know whatever
I do, babayagan pa rin ako ni Axel John.
Si Axel John ay parang kapatid ko na - no, scratch that. He is my brother. Hindi
man kami magkadugo ay magkapatid na kami. Minahal siya ng mga magulang ko na parang
tunay na anak at ako naman ay mahal ko siya bilang tunay na kapatid. Siya lang ang
kasama ko, siya lang ang madalas na pilit umiintindi sa akin - madalad nag-aaway
sila nila Ido dahil sa akin. Axel John will always choose my side, Axel John will
always look after me.
Pumask kami sa bahay. Naamoy ko ang mabangong halimuyak ng adobo. Nasa kitchen siya
at malamang nagluluto. Alam niyang paborito ko ang adobo. Inaya ko si Mariella sa
loob ng kusina. Noong una ay atubuli siyang sumama sa akin pero nagawa ko siyang
kumbinsihin.
I was right, Axel John was cooking at hindi lang iyon, kasama niya si Ido. Bumaling
sila sa amin. Naningkit ang mga mata ko nang makita kong nagliwanag ang mukha ni
Ido nang makita niya si Yella.
"Hi, Miss Figueroa." Napasimangot ako sa narinig ko. Nakita ko naman ang
confusion sa mata ni Yella. "Baby, ikaw iyon, ikaw si Miss Figueroa - iyon
ang--- "
"Apelyido mo noong bago tayo ikasal." Mabilis na wika ko. Pasimple akong
lumapit kay Ido para birahan siya sa tagiliran.
"Aray! Putang ina!" Reklamo niya sa akin. Pinanlakihan ko siya ng mga
mata. Nagulat ako ng hampasin ako ni Axel John ng kawali sa ulo. Pakiramdam ko
nakakita ako ng stars.
"Oh!" I heard Mariella. Napatingin kaming tatlo sa kanya. Hindi nagtagal
ay napalitan ng amusement ang pagkabigla niya tapos ay tumawa siya nang malakas.
Natigilan naman ako. I have never seen her laugh like that. Napansin ko na kapag
tumatawa siya ay lumiliit ang mga mata niya, may dimple siya sa may pisngi tapos ay
nag-snort pa siya ng kaunti.
Her laugh sounds like heaven...
And I wonder why I had only heard that now...
"Yella, why don't you go upstairs and rest, tatawagin ka na lang namin---
"
"Ako ang tatawag!' Prinsinta ni Ido.
"Tanga!" Inis na wika ko. "Ako ang tatawag sa kanya!"
"Alright... alright..." Mariella said. She smiled again. "I get the
point." Masaya siyang tumalikod at umakyat sa taas. Inis namang hinarap ko ang
dalawa kong magaling na kaibigan pero nagulat na naman ako nang hampasin na naman
ako ni Axel John ng kawali sa mukha. Si Ido naman ay tawa nang tawa.
"Putang ina!" I exclaimed. "Magbarilan na lang tayo oh!"
"Gago ka kasi! Babayagan kita!" Sigaw ni AJ sa akin. Umatras ako nang
makita kong aakma siyang babayagan nga ako. Masakit pa rin ang parteng iyon!
"Ayoko!" Nanlalaki ang mga mata ko. "Ano ba kasing ginagawa ninyo
dito?"
"Wala naman kasi ako dapat dito. Dapat na kina Azul ako at nangugulo kaya lang
wala na naman si Azul at Leira. Ipinagpalit na talaga ako ni Azul kay Leira... kaya
kami na lang ni AJ." Si Axel ay hinampas din ng kawali si Ido sa mukha.
Napamura na naman si Ido ako naman ay tumawa. Huminga ako nang napakalalim. Kung
tutuusin ay nakakamiss din iyong halos araw-araw kaming magkakasama. Wala si Judas,
wala na di si Azul - kaming tatlo na lang nila Ido. Minsan hinihiling ko n asana
sugurin ulit kami ng kalaban para makasama ko ang mga Kuya ko.
I missed the guys.
"Pero seryosong usapan. Hanggang kailan mo ba gagawin ito? Hindi mo ba naisip
na sa bawat kasinungalingan mo, lalong lumalaki ang kasalanan mo kay Mariella?
" Tanong sa akin ni Ido. Kinuha niya ang tinidor at sinimulang papakin ang
Adobo Flakes ni Axel John. Alam kong tama ang sinabi ni Thaddeus - palagi namang
siya ang tama sa mga bagay na ito. Kung tutuusin siya at si Azul ang panganay, ako
naman ang bunso. Kaya lang kahit na subukan kong gawin na itama ang mga mali ko,
hindi ko pa kaya. Gusto ko munang makabawi kay Yella. I wanna hear her laugh again.
I wanna see her happy face. Noon kasi, kung hindi siya nakasimangot ay nakakunot
naman ang noo niya. I felt like I never made her happy. Gusto kong baguhin iyon.
"Isa pa, kapag hindi ka nagtino, kapag bumalik ang alaala ni Mariella Jimena,
she will hate you more than life itself and you can never change that." Dagdag
pa ni AJ. Lahat iyon ay alam ko. Pero ayokong sabihin sa kanya ang totoo. Hindi
pwede. Magpapakabait na lang ako ng husto at ipapakita sa kanya ang pagbabago ko
para mapatawad niya ako sa oras na bumalik ang alaala niya.
I know that it's not that simple. But I will try my hardest.
"Gutom lang kayo. Kumain na tayo." Tinawag ko ang kasambahay ko at
pinaghain na siya. Umakyat naman ako sa silid namin ni Mariella para tawagin siya
upang sabay-sabay na kaming kumain. Nang pumasok ako sa silid ay natagpuan ko naman
siyang nakaupo sa gitna ng kama at may tinitingnan na litrato. I cleared my throat,
she looked at me. Ipinakita niya sa akin ang larawan. Napangiti ako. It was our
picture. Nakayakap siya sa akin habang ako naman ay nakaakbay sa kanya at may hawak
na baso ng beer. That was taken after her graduation - nag-celebrate kami kasama
ang ate niya.
"Kailan ito? My hair is so beautiful." Mahinang wika niya. Tumabi ako sa
kanya at kinuha ang litrato namin. Itinaliko koi yon upang ipakita sa kanya ang
sinulat niya sa likod.
April 01, 2005
Suck it asshole! Ang ganda ko.
Muawh!
Tumawa ako nang mabasa ko ang nakasulat doon. Back then, Yella likes taking
pictures of us but she just stopped and I didn't even bother asking her. Wala
lang naman sa akin noon but now, I wanted to ask her.
"Yella, why did you stop taking our pictures?"
"I did? Why?" Parang nakakalokong tanong niya sa akin. Napailing na lang
ako. Hindi nga pala niya ako masasagot dahil kahit siya ay hind niya alam. I just
smiled at her. Hinaplos ko ang pisngi niya.
"Then, I found another picture." Wika niya. Tiningnan koi yon. Nanlaki
ang mga mata ko nang makita ko ang litrato ni Arruba. It was her in the photo, she
was smiling. Tanda ko iyon, iyon ay noong magbakasyon kami sa Amerika at naupo kami
sa Central Park. I took her picture for remembrance and that was one of the
happiest day my life.
"Who is she?"
"Uhm?" Kinuha ko ang picture at nilukot iyon saka ibinato kung saan.
"W-ala. Just someone. Tara, kain na tayo." Kinuha ko ang kamay niya at
inaya siya pababa. Kumakabog ang dibdib ko. Hindi niya pwedeng malaman ang tungkol
kay Arruba. Hindi pa sa ngayon. I don't want her to be vulnerable than she
already is now...
--------------
"So sarap naman!"
Nakita kong humagikgik si King David matapos niyang isubo sa akin ang niluto niyang
spaghetti. I feel like I don't know him at all. Sa tagal naming magkakilala
ay ngayon ko lang nalaman na marunong siyang magluto at napakasarap pa!
"I am liking this vacation, KD!"
We were having a vacation. Nasa Barbados kaming dalawa. Ang sabi niya ay regalo
niya iyon sa akin dahil nakagraduate ako ng college at cum laude pa. He kissed my
cheeks.
"Halika na at kumain na tayo. After this, we'll go skinny dipping."
Sinabaya niya nang kindat ang sinabi niya. Natawa lang naman ako at sumunod sa
kanya na kumain. I was only wearing my bikini and he was half naked. Naka-trunks
siya and he looked so good. Nang maupo kami ay hinaplos ko ang tattoo niya. It was
a tattoo of a bunch of roses and a skull. It was nice to see. Gumapang ang kamay ko
sa biceps niya.
"Subuan mo ako..." Utos ko sa kanya. He obliged. "King David, how
long have you been friends with your friends?" Tanong ko. He smiled again
before putting food on my mouth.
"For the longest time. Ako muna ang nagkakilala at si AJ, tapos nakilala namin
si Judas sa school tapos si Simoun, kaaway ko siya noon dahil kay Arruba and then
Ido met Aja and the rest is history."
Arruba... Arruba na naman...
"Kapatid ni Judas si Arruba..."
Sabay-sabay na napaubo ang mga kalalakihan sa harapan ko matapos kong sabihin ang
mga salitang iyon. Napatingin sa akin si King David. Si Ido naman ay nakanganga sa
akin habang si Axel John ay titig na titig lang. Napatango ako at binalingan ko
sila.
"Tama diba? Kapatid ni Judas si Arruba."
"You remember her?" I asked. He cleared his throat. "Oo, diba sinabi
ko sa'yo kanina?"
"Hindi! I have a feeling that she's more than that. May mas mahalaga pa
siyang role sa buhay ko. Hindi ko ba siya best friend?"
"Mariella..." He called me. "Baby, she's not your best
friend." Wika ni King David sa akin. Natulala ako. Alam ko talaga na mas may
akmang definition pa sa Arruba na iyon. Umiling ako at saka pilit na namang
pinagana ang utak ko pero wala naman akong ibang maalala kundi ang skinny dipping
namin ni King David sa Barbados. I remembered how he made love to me while eating
spaghetti and how we made love under the stars in one of the private pools in the
resort that we stayed in.
"We went to Barbados after my graduation..." I said. I looked at him.
"You made love to me while eating spaghetti."
"Axel! Gago! Kumuha ka ng popcorn! Maganda ito! Porn!"
"Gago!" Narinig ko si Axel John na tinuran kay Ido. I was feeling
overwhelmed. Hindi ako makapaniwala na natatandaan ko si King David. Natatandaan ko
ang pakiramdam ko noong kasama ko siya. Natutop ko ang kamay ko sa aking bibig.
"I remembered that I love you." Wika ko. "Oh my god! We made love in
the balcony the morning after!"
"Tapos saan pa? Napakalibog mo KD! Late ka na natuli tapos malibog ka pa!
"
"Shut the fuck up!" Sigaw ni KD kay Ido.
"You love me?" He asked me. Nararamdaman ko ngayon na oo nga at mahal ko
siya. Tanda ko ang pakirmadam. Masaya ako kapag kasama ko siya. Alam ko na ngayon
na iyong vacation namin sa Barbados ang isa sa pinakamasayang yugto ng buhay ko. I
was smiling. I was feeing overwhelmed.
"Yes, I think I do. And I think I still do." Napatawa ako. Bigla ay
natahimik na naman ako. Naroon na naman ang pakirmadam na hindi masaya - na
kailangan kng lagyan ng bakod ang sarili ko. "And there's that unwanted
feeling again..." Nagbuntong-hininga ako. Hinawakan niiya ang kamay ko.
"Shh, Yella, baby..." Tawag niya. "Makinig ka doon sa parte ng isip
mo na nagsasabi na mahal mo ako because that's what matters the most. You love
me and you are loved. I want you to feel love. Baby..." He kissed my bared
shoulder. "I will always cherish you and take care of you..."
"Sinungaling!" Naubo si Ido pero iyon ang narinig kong sinabi niya.
Napatitig ako sa kanya.
"Bakit ginaganya mo si King David?" Parang nainis naman ako. Hinaplos ni
King David ang balikat ko.
"Bitter lang siya kasi wala siyang forever. Si Axel John naman kulang sa
sex." Natatawang wika na niya. I just smiled.
"Ikaw, kulang ka din sa sex?" Inosenteng tanong ko.
"I will have lots of that, Yella when you get better and maybe we can have
kids now. Gusto mo iyon diba?" Tanong niya sa akin. I nodded. I wanted so much
to have kids. Parang iyon na lang ang kulang sa aming dalawa. Hinaplos ko ang mukha
niya pero nanigas ako nang bigla akong parang may maalala.
I saw myself holding a pregnancy test kit with two lines... I remembered the
feeling of being happy and sad and confused. Naaalala kong nag-aalala ako noon kung
sasabihin ko sa kanya. Napahawak ako sa ulo ko.
I looked at King David. "Yella, okay ka lang ba?"
"Oh my god... I was pregnant..."
n

Royal # 7

"I was pregnant... oh my God!"

Napatayo ako nang tumayo si Yella. Nanginginig ang buong katawan niya at hilam na
hilam na siya ng luha. Hinarap niya ako at pinagsusuntok sa dibdib. Hindi naman ako
makagalaw. Nakita kong nakatitig lang si AJ at Ido sa amin. Wala na ang playful
remarks ni Ido. Nagbago na rin ang galawan ng hangin sa paligid. Napuno ng tension
ang paligid. Kinakabahan ako. Bakit ba niya sinasabi na buntis siya. Kung buntis
siya noon, dapat alam ko, sasabihin niya sa akin. Wala naman siyang sinabi at kung
iyong bagay na iyon ang pag-uusapan hinding-hindi koi yon makakalimutan.
"Baby, what are you talking about?" I asked. Hinawakan ko siya sa balikat
at pilit na pinakakalma. Hindi siya buntis noon. Wala kaming anak. Iyon ang inulit
- ulit ko sa kanya. Iyak siya nang iyak. Yumakap siya sa akin pero hindi pa rin
siya kumakalma. Puro hagulgol niya ang naririnig ko. She cried so hard, she
actually fainted.
Buti at nasalo ko siya. Iniakyat ko siya sa siid namin at inayos siya ddoon.
Nakasunod agad sa akin si Ido at Axel John na parang hindi rin malaman kung anong
gagawin. Palakad-lakad naman ako. Tumawag ako ng doctor at pinapunta sa bahay.
Hindi naman nagtagal ay dumating ang tinawagan ko at tiningnan si Mariella. Sinabi
na sa akin na nawalan lang ng malay si Mariella - marahil sa paninikip ng dibdib.
Pagpahingahin na lang ddaw ang huli para bumalik ang lakas nito.
Inihatid ni Axel John ang doctor habang naiwan naman kaming dalawa ni Ido. Hawak ko
ang kamay ni Yella at pinakatitigan siya. Bakas sa mukha niya ang mga luha na
inilabas niya kanina. Naguguluhan naman na ako. Bakit ganoon? Bakit palagi niyang
sinasabi sa akin na nananaginip siya nanganak siya tapos ngayon naman natandaan
niya na nabuntis siya. Naguguluhan na talaga ako. Is it possible that she was
pregnant? Maybe I got her pregnant - pero kung nabuntis siya, nasaan ang anak
namin?
"David..." Tinawag ako ni Ido. "Nabuntis mo ba si Yella noon?"
Tanong niya sa akin. Hindi naman ako makasagot dahil hindi ko alam ang sagot doon.
Kung nabuntis ko man si Yella ay si Yella lang ang makakasagot noon pero parang
Malabo niyang masagot ngayon ang katotohanang iyon dahil hindi naman niya matandaan
ang mga bagay-bagay. Pareho kaming nangangapa ni Mariella sa dilim. Pareho naming
hindi alam ang mga nangyayari.
"Hindi ko alam, Ido. Hindi naman siguro kasi kung buntis siya, nasaan ang
bata? Wala sa pagkatao ni Yella ang ipapalaglag ang baby - she loves kids." I
told him. Tumango si Ido. "Ang sabi ng doctor niya, possible daw na isa sa
mga crazy dreams ni Yella ang mga nakikta niyang iyon. Na baka iyong mga bagay na
iyon ang gusto niyang matandaan, kumbaga, minsan niyang naisip pero hindi naman
katotohanan."
"Ibig sabihin, hindi pa alam ng utak niya ang katotohanan sa hindi?" Ido
smiled knowingly. "I get that point." He sat on the couch that is now my
bed. "You know, I like her. In away she reminds me of Roma. Fierce, strong and
stone-headed. Siguro kaya nga ginusto ko siya noon, she's a good woman, KD.
You have to take care of her. You have to fix this mess. Sa ginagawa mo, parang
hinuhukay mo ang sarili mong libingan. Sa pagiging knight in shining armor mo na
naman, posibleng ikaw ang mahulog, mahuhulog ka, maaalala ni Mariella kung sino si
Arruba at kung ano siya sa buhay mo, baka gumapang ka sa lusak pero hindi pa rin
iyon magiging sapat kay Mariella dahil labis mo siyang masaktan."
"Sasabihin ko rin naman ang totoo. Hindi lang ngayon dahil hindi ko siya
pwedeng ibalik sa pamilya niya at sa Scott na iyon ng ganito. I broke her Ido.
Parang si Arruba - I broke her and I didn't had the chance to fix her and now
this happened to Yella, I broke her and I have a chance to fix her. Gusto ko lang
siyang maging masaya. Gusto kong makabawi. No matter how wrong it is in your eyes,
this is the only way I know that I can make up to her for everything."
Napaluha ako. Lahat na ng frustrations ko ay lumalabas na. Napasabunot ako
Naihilamos ko ang kamay ko sa aking mukha. I stood up and walked back and forth.
"Alam kong masasaktan siya kapag bumalik ang alaala niya. Alam kong ikamamatay
niya kapag nalaman niya ang lahat ng kasinungalingan ko but I will make her feel
important because for the last ten years of our lives together, I did nothing but
to take her for granted. Maybe there still humanity left in my body and soul
that's why I still want to change things between us and make things work.
Work, as in t fix her. I have broken her heart, her soul and everything that's
left inside her, Thaddeus, gusto ko lang na maayos siya. I don't care if this
all backfires to me! Alam ko rin na may posibilidad na hindi niya ako mapatawad
pero nakita mo ba iyong tawa niya kanina? The way she smiled? The way her laughter
sounded? I never heard that, Ido, I never saw her laugh and smile so genuinely and
I wanna put that smile back on her face."
Pinahid ko ang mga luha ko. Umiling si Ido. Ibinuka niya ang kanyang mga bisig.
"Tado, iyakin talaga. Tara nga dito!" Sigaw niya. Lumapit naman ako ay
yumakap sa kanya. Tinapik-tapik niya ang balikat ko tapos ay bumuntong-hininga.
"Ang gago mo kasi, KD. Ihanda mo ang sarili mo, tandaan mo, maaaring hindi ka
na mapatawad ni Mariella. Desisyon mo iyan, panindigan mo. At sana, hindi mo ito
ginagawa dahil wala si Arruba. Be man enough to take care of this woman and face
the consequences of your actions."
Tumango ako. Kung may isang bagay man akong sigurado, iyon ay ang katotohanan na
hindi ko ito ginagawa para kay Arruba. I am doing this because I want too.
-----------------
Nagising ako nang alas siyete na nang gabi. Hindi ko na masyadong alam kung anong
nangayari sa akin. Pero nang maalala ko na naman ay napaluha ako. I remembered
being pregnant or was I? Pero para saan ang pregnancy test kit na may dalawang
linya? Nanakit ang ulo ko. Napahawak ako sa sentido ko. Binuksan ko ang ilaw at
nagisnan ko si King David na nakahiga sa tabi ko habang tulog na tulog. Naiwang
nakapatong sa dibdib niya ang isang libro. The book's title is Understanding
Amnesia.
Bahagya akong ngumiti. Kinuha ko ang libro, kasabay noon ay ang pagkakaalala ko sa
isang babaeng may edad na. I remembered talking to her on the phone. We talked
about Batangas and Laguna. Alam kong sinabi niya sa akin ang tungkol sa mga
properties na iyon and I also remembered her telling me to take Scott with me...
Who is Scott?
King David stirred. Maya-maya ay nakita kong nagmulat ang mga mata niya tapos ay
bumangon na rin siya. Papungas-pungas pa siya habang paupo.
"Gising ka na--- Humikab siya. "pala... are you feeling better?"
"S-sino si Scott?" Tanong ko. Napatitig siya sa akin. He pouted his lips.
I suddenly wanted to kiss him.
"Aso mo, isan Japanese bitch." Wika niya. I have a dog? Napangisi ako.
Gusto kong makita ang aso na iyon... but then I remembered the memory I had
earlier. "Was I pregnant? Nalaglag ba ang baby?"
"Hindi." Mabilis niyang sagot. 'You weren't pregnant. I was
sure of that. Kung oo, baby, nasaan ang bata? 'Wag mo nang pakaisipin, Yella.
You're not pregnant but you will be when you get better." Namula ang
mukha ko. My instinct tells me to not believe him. Pero kung tutuusin ay tama si
King David, kung nabuntis ako noon, bakit walang bata? Bakit wala kaming anak?
Siguro ay panaginip lang iyon na natandaan ko bigla. Muli siyang humiga tapos ay
naghikab na naman. Bigla ko naman naisip na humilig sa dibdib niya and that's
exactly what I did. Mukhang nagulat naman siya pero hinayaan niya ako.
"Ano-ano pang ginagawa natin dati?" Gusto ko sanang kwentuhan niya ako.
Umikot ang braso niya sa balikat ko. Nakaabay na siya sa akin tapos ay hawak niya
ang kamay ko. Hinihintay ko naman ang sasabihin niya.
"Does your head hurts? Baka sumakit na naman kapag may naalala kang kung
ano..." Wika niya sa akin. Natawa naman ako.
"Sige na, kwento na..."
Narinig kong huminga siya nang malalim.
"We spent your twentieth birthday in a private beach in Mindoro. We like going
to the beach. At night after making love, we would lie outside, and count the
stars. You have a very romantic bone in your body, Yella. You love doing things
together." Napapangiti ako Pinakiramdaman ko ang sarili ko kung meron ba akong
hindi pag-sang-ayon na nararamdaman pero wala. Gusto ko lang na makinig sa kanya.
"Basta when we have time, we would go on a road trip together. Paborito mo
iyong byahe natin papuntang Subic almost four years ago... wala kang ginawa kundi
kumanta ng Mandy Moore hits. You were so cute while singing inside the car with
your halter top and super sexy shorts..."
"Weren't you mad at me for wearing super sexy shorts?"
Why would I? You have a great body and very long pair of legs. I'm proud of
you. Tapos gustong-gusto kongg iniinggit ang mga kalalakihan ddahil sa ganda mo, sa
akin ka naman nakapalupot, naglalaway sila sa ganda ng asawa ko."
What he said touched my heart. "Go on..."
"We arrived at the beach and you cooked for me bago tayo mag-swim. Halos ayaw
mon umalis sa cottage natin kasi gusto mo lang na..." Hindi ko alam kung bakit
naiiyak ako at nararamdaman ko rin na parang emosyonal na si King David.
"magkasama tayong dalawa, because you said you missed me, kasi ilang linggo
tayong hindi nagkita. I wanted to make it up to you that's why we went to
Subic. The days spent there were awesome."
"Bakit naiiyak ka?"
David sat up. Bumaba siya sa kama. Talagang naiiyak na siya. Hindi ko alam kung
bakit pero umiiyak siya. Nagulat ako nang luhuran niya ako. Idinantay niya ang
mukha niya sa mga hita ko at doon umiyak nang umiyak. I touched his head. Hinaplos
ko ang buhok niya at pilit siyang pinakakalma.
"Pa-patawarin mo ako, Mariella..." He whispered. Pumantay siya sa akin at
niyakap ako "Alam kong h-hindi ito magiging sapat para sa lahat, pero
patawarin mo ako... Hindi ko alam, hindi ko naisip at hindi ko sinadya. Sana...
sana may refresh button ang buhay nating dalawa... Sana, sana... sana maging totoo
lahat..."
"Hindi na kita naiintindihan, King David..." Wika ko sa kanya. Idinantay
niya ang kanyang noo sa noo ko at patuloy lang siya sa pag-iyak. Niyakap ko si King
David. Why was he apologizing? What was that for? Dahil ba ito sa naging away namin
bago ako maaksidente? Kung iyon naman ay mapapatawad ko siya. Alam kong hindi niya
ginusto iyon. I hushed him.
"Wag ka nang umiyak. Walang hari na iyakin..." Wika ko... "Umayos ka
na. Ako naman ang may amnesia pero bakit ikaw ang ganyan? Huwag ka nang
umiyak..."
I cupped his face. "Hindi na mahalaga iyong nagawa mo noon sa akin... kung
anuman iyon... ang mahalaga nandito ka, nandito ako at sinusubukan natin... Siguro
nasasabi koi to dahil hindi ko pa rin talaga alam kung anong ibig mong sabihin pero
'wag mo na lang alalahanin. Let's just seize the moment, saka na ako
magdedesisyon kung magpapatuloy ang galit ko sa'yo kapag bumalik na ang nawala
sa akin. Sa ngayon, tulungan mo na lang akong makaalala."
Tumango siya at niyakap na naman akong muli. Paulit-ulit niyang sinasabi na sana
maging totoo ang lahat. Hindi ko na siya maintindihan. Anong gusto niyang maging
totoo? Anong sinasabi niya? Anong mangyayari sa oras na bumalik ako sa dati?
Magagalit nga kaya ako sa kanya?
Ayoko munang isipin ang bukas.
Pilit ko siyang pinatatahan. I smiled.
"Tahan na, baby ko..."
Napakunot ang noo ko. Bigla ay may naalala akong pangalan. Bahagya akong lumayo sa
kanya.
"King Solomon. Sino si King Solomon?" Tanong ko sa kanya. Lumabi siya sa
akin.
"Anak ni King David sa bible..."
Parang nagtatakang sagot niya. Tinitigan ko siya. Nakalabi pa rin siya... Hindi ako
kumbinsido sa sagot niya. Alam ko, tulad ni Arruba ay may mas malalim siyang
kinalaman sa buhay ko...
Royal # 8

I started taking notes about my memory. Naisip ko na baka mas maging madali para sa
akin ang pag-alala kapag ginawa koi yon. Sa notebook ko - pinakamalaki ang
pangalang KING SOLOMON at ARRUBA. Pakiramdam ko talaga ay malaki ang kinalaman nila
sa buhay ko. Maybe Arruba was one of my trusted friends and we share something
together. Magaan na rin ang loob ko kay King David, siguro ay dahil iyon sa
paghingi niya ng tawad sa akin noong nakaraang gabi. Hindi ko alam pero natutuwa
ako sa bawat effort na ginagawa niya para sa akin. Tulad nang araw na iyon, inaya
niya akong lumabas para pumunta sa super market. Suddenly, I felt so normal.
Pakiramdam ko ay palagi naming ginagawa iyon.
"Anong gusto mong iluto ko para sa'yo?" Tanong niya sa akin. Natawa
naman ako. Tulak - tulak niya ang push cart namin. Nasa may dry goods section kami
at naniningin siya ng kung anuman. Ikot naman nang ikot ang mga mata ko.
"David, gusto ko ng gummy worms." Tumingin siya sa akin na nakataas ang
kilay. Napangiti siya.
"May amnesia ka na at lahat alam mo pa rin ang gummy worms?" He said to
me. Tumawa naman ako. Bigla akong napaurong nang hagkan niya ako sa labi. Saglit
lang iyon pero nakuryente ako. Bigla ay naging pamilyar sa akin ang pakiramdam ng
labi niya sa labi ko. Bigla ay bumalik sa akin ang ga pagkakataon na magkasama
kaming dalawa at til walang kasiyahang namuo sa damdamin ko noon.
"Asawa ba talaga kita?" I asked. Kumunot ang noo ni King David.
Humalukipkip siya.
"I'm sorry. Hindi ko dapat ginawa iyon." Mahinang wika niya.
"It's just that, I missed you, Yella." Pahina nang pahina ang tinig
niya. Hindi naman na ako nagsaita. Hinaplos ko ang kanyang pisngi at sinabi sa
kanya na ituloy na namin ang pamimili. Ngumiti lang si King David tapos ay hinagkan
niya akong muli sa pisngi. Napapangiti na rin ako. Nagpaalam ako sa kanyang
titingin ng kendi na gusto ko tapos ay babalik akong agad.
Naglakad ako patungo sa kabilang aisle. I was looking around the place, searching
for the candies that I like. Habang busy sa paghahanap ay nabunggo ko ang kung
sino. Agad akong nanghingi ng paumanhin sa taong iyon dahil nalaglag ang dala
niyang pinamili. Isa-isa kong pinulot iyon tapos ay ibinalik sa basket niya.

"Pasensya ka na ha, hindi ko po sadya."

"Mariella Figueroa." Naiusal niya ang pangalan ko. Napatitig naman ako sa
babaeng nasa harapan ko. Maybe she's in her mid-fifties. Nakasalamin siya,
puti na halos ang buhok ngunit matikas siyang tingnan. Nakangiti siya sa akin.
Nakadama naman ako ng pagtataka. Gusto kong sabihin sa kanya na hindi ko siya
kilala pero baka kilala ko siya ay hindi ko lang siya matandaan ngayon dahil sa
amnesia ko.
"Hello po..."
"Bakit hindi na kita matawagan?" Tanong niya pa sa akin. "Ilang
linggo na akong pabalik-balik sa lugar na sinabi mo. Alam mo naman ang usapa
natin. Gusto ka nang makita ng bata."
Anong bata? Hindi ko maintindihan. The woman touched my face. "May hawig rin
pala sa'yo. Tama ang mag-asawa. Mas maiging na sa iyo na siya. Nalungkot siya
nang pumanaw ang Mommy at Daddy niya, pero naipaliwanag namang maigi sa kanya ang
tunay na sitwasyon at gusto ka niyang makilala."
"Ano po?" Nakakaramdam ako ng kaba. Ano bang sinasabi niya? Kung mahalaga
ang sinasabi niya kailangan ko na iyong matadaan.
"Lola!" A voice of a little boy came out of nowhere. Nang sumilip ako ay
nakita ko ang isang batang naka-short na kulay blue at puting tshirt As I looked at
the boy, hindi ko maiwasang maalala si King David sa kanya. Hinawakan niya ang
kamay ng kausap ko tapos ay ibinigay niya ang kendi na hawak niya. "Ito po ang
gusto ko..." Wika pa niya. Hindi ko maintindihan kung para saan ang kabog ng
dibdib ko. Kinakabahan ako, Habang nakatingin ako sa kanya ay nakakaramdam ako ng
pangungulila. Napapalunok ako. Gusto kong yakapin ang batang iyon.
"Monmon..." Wika ng matandang babae. "Look at your left. Do you see
the lady? She is your real mom..."
What? What?
Sumakit ang sentido ko. Ano bang sinasabi ng babaeng iyon sa akin? Sinasabi niya ba
na may anak ako? Sinasabi niya ba na sa akin ang batang ito? Paanong nangyari iyon?
Sinabi ni David na wala kaming anak.
The boy was looking at me with curiosity in his eyes. He does really remind me of
King David. His eyes and his nose line plus the jaw line, isama pa ang pag-pout ng
labi niya. Kinakabahan pa rin ako. Napaluhod ako at pinakatitigan ang batang
lalaki. Nakalabi siya sa akin. Ang taba ng pisngi niya. He had the same skin color
as King David. Moreno, pero ang gwapo-gwapo ng batang ito.
"Ikaw mommy ko?" Tanong niya. "Bakit mo ko nibigay sa mommy kong
isa?" Even his voice sounds a lot like King David. Pero tumimo sa isipan ko
ang sinabi niya. Na ipinamigay ko siya. Bakit ko naman siya ipapamigay? Anak ko
siya dapat akin siya. Nanlaki ang mga mata ko ng bigla niya akong yakapin at amuyin
sa leeg. Nanigas ang buong katawan ko.
"Lola..." aniya pagkalas sa akin. "Lola, amoy mommy din siya."
Hindi ko alam na lumuluha na ako. Ano bang nangyayari sa akin? Bakit nangingnig ang
buong katawan ko? Bakit hindi ako makahinga? Bakit parang gustong magwala ng puso
ko. Bigla akong tumayo.
"Hija... iiwan ko sa'yo ang number ko." May ibinigay na calling card
sa akin ang matanda. "Tawagan mo ako kapag kukuhanin mo na siya. Mukhang hindi
ka pa handa." Nakatingin pa rin ako sa batang sinasabi niyang akin daw.
"Mag-bye ka muna sa mommy mo..."
"Bye, mommy..." Wika niya habang kumakaway sa akin. I smiled. My tears
were falling and I couldn't stop it anymore. Hindi ko maintindihan kung bakt
iyak lang ako nang iyak Anak ko nga ba ang batang iyon? Kung anak ko siya, bakit
sinasabi niya na ipinamigay ko siya? Pinahid ko ang aking mga luha. Kailangan ko
nang makatanda sa lalong madaling panahon dahil gusto kong maintindihan kung bakit
ko ipapamigay ang anak ko.
Bumalik ako kay King David. Iniisip ko kung sasabihin ko sa kanya ang pangyayari
but my gut told me to not say anything to him. I don't know why but I like to
trust my gut now.
"Yella, saan ka ba galing?" Tanong niya sa akin. Ngumiti lang ako.
"Pwede na ba tayong umuwi? Masakit kasi ang ulo ko." Wika ko sa kanya.
Kumunot ang noo niya.
"May naalala ka ba?" Tanong niya. Umiling ako. Hindi ko sasabihin sa
kanya ang nangyari kanina. Alam kong dapat pero may nagsasabi sa isipan ko na
h'wag kong sabihin sa kanya dahil hindi niya dapat malaman. Sinasabi rin ng
isipan ko na sasaktan niya ako sa oras na malaman niya. Isa pa, kung anak ko ang
bata dapat ay alam ni King David dahil siya ang asawa ko, anak namin ang batang
iyon pero malinaw pa sa sinag ng araw na walang alam si King David kaya ngayon
nagtataka ako, asawa ko nga ba talaga siya?
Ngayon ay lalo akong nagdududa sa mga sinasabi niya. Asawa ko ba siya o niloloko
niya lang ako? But he seemed to know everything about me. So what does this mean?
Buong gabi kong hawak ang calling card na bigay sa akin ng matandang iyon. Iniisip
ko kung anong mangyayari sa akin - sa amin - sa batang iyon. Kung bakit natatandaan
ko ang mga panaginip na iyon. I sighed. Ngayon ko lang napagtagni-tagni ang
pangyayari. Hindi pa man malinaw sa akin pero sigurado ako na may kinalaman sa akin
ang batang iyon. Si Monmon. Napapangiti ako.
Lumipas ang buong araw na ang batang iyon lang ang laman ng isipan ko. Lalong
umigting sa akin ang kagustuhang makaalala na. Naiinip na ako. Nang gabing iyon ay
nakatulog si David na yakap ako sa kanyang bisig ngunit sa aking isipan ay naroon
ang batang lalaking may matabang pisngi na gustong-gusto kong makita at mayakap
muli.
"Monmon..." Wika ko. "Monmon..." Bulong ko. Para bang sa
pagtawag ko sa kanyang pangalan ay nakikita ko siya sa aking harapan.
"W-what? What did you say?" Nang tingnan ko si David ay mulat na mulat
ang kanyang mata na puno ng panibugho. I wondered why he's like that. I wanted
to tell him about the boy but I didn't. I chose to keep quiet because
that's what I think is right.
"Sino si Monmon?" He asked. Kunot na kunot ang noo niya.
"Huh? Wala. Inaantok na ako." Pumikit ako na ang laman ng isipan ay ang
batang tumawag sa akin ng mommy... My heart leaped.
--------------
Sa kadahilanang hindi ako mapakali ay binasa ko ang librong pag-aari ni King David.
Understanding amnesia is like amnesia for dummies. Nakakatawa, mas naiintindihan ko
ang sarili ko sa ngayon at siguro kaya bumabait siya sa akin at gumagaan ang loob
ko sa kanya ay dahil ginagawa niya ang mga techniques na sinasabi dito. Habang
nagbabasa ay nakita ko ang salitang hypnotize. Sabi, may mga instances na nakukuha
sa hipnotismo ang pagbabalik ng alaala ng isang amnesia patient at ang
paghihipnotismo ay nagagawa ng isang psychologist. Napabangon ako mula sa
pagkakahiga ko sa sofa. Sakto naman akong napasukan ni King David sa ganoon. Naka-
boxer shorts lang siya at lantad na lantad sa harapan ko ang tattoo niya sa balikat
pati na rin ang kanyang six pack abs na para bang ang sarap-sarap dilaan. Napansin
ko rin ang nakabukol sa pagitan ng kanyang mga hita.
Bigla ay nauhaw ako.
"What's wrong?" Kunot noong tanong niya.
"Si Arruba..."
"Sabi ko na nga sa'yo, diba, Yella. Hindi mo siya best friend."
Natatawang sabi niya. Umiling ako.
"Psychiatrist siya."
Kitang-kita ko ang panlalaki ng mga mata ni King David. Para bang hindi siya
makahinga. Hindi ko naman iyon pinansin.
"Tapos professor ko siya sa university kaya ko siya kilala!" Hindi ko
alam kung paano pero parang Niagra falls na bumuhos sa akin ang mga alaala. Naalala
ko na ang detalye sa pagkatao ni Arruba pero hindi ko lang alam kung bakit nag-
aaway kami ng asawa ko dahil sa kanya.
"Naging baba emo ba siya?!" Sigaw ko. Hindi ko alam kung bakit galit na
galit ako kay King David ngayon. Sigurado ako na may kinalaman sila sa isa't-
isa... Parang gusto kong maiyak pero nauhan ako ng sakit ng ulo. Napaupo ako at
napasinghap. Parang pinupukpok ang ulo ko. Binuhat ako ni King David papasok sa
silid namin at tinabihan ako. Hinaplos-haplos niya ang ulo ko. I could see flashes
in my mind. Arruba in front of the classroom, teaching. I could see her smiling at
us, the suddenly, I saw King David. I remember him at the door while waiting. Ako
ba ang hinihintay niya, o si Arruba?
Then, I had another memory of a girl named Leira. I remembered talking to her.
Binalingan ko si King David.
"Gusto kong makausap si Leira." I demanded.
"You remembered, Leira?!"
"Oh fuck!" Napabangon ako. "I need to puff!" I exclaimed.
Natigilan ako. Naninigarilyo ako? Nang balingan ko si King David ay namumtla na
siya ngunit kunot na kunot ang noo.
"What's the brand of you cigarette?"
"So I smoke?" I asked. Nanakit na naman ang ulo ko. I bit my lower lip.
Tumayo siya at umalis nang bumalik siya ay may dala siyang isang baso ng tubig.
"Tinawagan ko na si Azul. Papunta na sila ni Leira dito." Wika niya sa
akin. Iba na ang hitsura niya. Ako naman ay nagtataka. Mataman niya akong
tinitigan.
"Yella, may amnesia ka ba talaga o pinaglalaruan mo ako para hindi kita iwan?
" Nanlaki ang mga mata ko. Napatingin ako sa kanya. Bakit ko naman siya
paglalaruan? Bakit naman niya ako iiwan? Ano ba talaga ang nangayayari? Is he
really my husband? Bakit niya ako pinag-iisipan ng ganoon? May kung anong mahapding
kumurot sa aking puso. I hate that feeling and it really makes me want to smoke.
May nagsasabi sa isipan ko na kapag nakausap ko ang babaeng ang pangalan ay Leira
ay maliliwanagan ako. Hindi ko alam. Sa ngayon, nawala na naman ang tiwala ko kay
King David and now, I am just acting by instinct. Gusto kong maniwala sa kanya.
Gusto kong ibigay ang lahat sa kanya pero hindi ko gagawin. Something is missing
with his stories. He's not being truthful and I know it.
Hindi na ako kumibo. Tinalikuran ko na lang siya at ipinikit ang aking mga mata.
Suddenly, parang gusto kong umiyak. Masakit kasi sa tainga ang sinabi niya sa akin.
Nagpapanggap para hindi niya ako iwan? Hindi naman ako ganoon kababa. Hindi ko
ipagsasangkalan ang sarili ko para lang hindi niya ako iwan kung ayaw na talaga
niya sa akin.
Hindi ko namalayan nakatulog na ako. Nagising na lang ako sa mahinang tapik ng
isang tao and when I opened my eyes, I saw a woman sitting just beside me. Hindi ko
siya kilala. Sino siya at anong ginagawa niya sa silid ko?
"S-sino ka?"
"Leira." Wika niyang nakangiti. Napaawang ang mga labi ko. Tinitigan ko
siya. Paano ako makakasiguro na siya nga ang Leira na hinahanap ko kung pangalan
lang niya ang alam ko?
"ID." Wika ko. Nanlaki ang mga mata niya at saka lumabi. May kinuha siya
sa bag niya at ipinakita sa akin ang SSS ID niya, Philhealth, GSIS at Voter's
ID. Nakahinga ako nang maluwag nang mabasa ko ang pangalan niya. Siya nga si Leira.
"Natatandaan mo ako? Sabi ni Simoun may amnesia ka daw pero hinahanap mo
ako."
"Naalala ko kanina ang pangalan mo noong nabasa ko iyong salitang combantrin
sa libro. It's like you are associated with the pamurga." Wika ko sa
kanya. Napangiti si Leira. Hinawakan ko ang kamay niya at inilagay iyon sa dibdib
ko.
"Isang tanong, isang sagot..." I bit my lower lip. "Is he my
husband? Si King David?"
Leira stared at me. She was sighing, she was looking around the room tapos ay
umiling siya. My mouth parted.
"H-hindi?" I was unsure. Napalunok ako. Bakit nasasaktan ako ngayon?
Muling umiling si Leira sa akin. Napaluha ako.
So basically, everything he told me were lies? All of the things he said? Lahat ng
alaala niyang sinabi na pinagsamahan namin ay hindi totoo? Niloloko niya ako?
Niloko niya ako?!
Napaluha ako. Niyakap ako ni Leira. I felt so alone but she's with me,
pakiramdam ko ay siya na lang ang kakampi ko. I was crying so hard and loud, siguro
ay narinig nila. Humahangos na dumating si King David at ang isa pang lalaki.
"Mariella, what's wrong?"
"Umalis ka!" Si Leira ang sumigaw para sa akin.
"No..." I said. "Just take me away..." Wika ko. Napatingin sa
akin si Leira tapos ay tumingin siya kay Simoun.
"Susi." Wika niya.
"But, Leira..."
"Susi!" Pinanlakihan niya ng mata ang lalaki. Ibinigay ang susi sa kanya
at hinatak niya ako paalis sa lugar na iyon. Gusto kong huminga. Wala ako dapat
pinaniwalaan sa lalaking iyon. Sinaktan niya ako. Niloko niya ako tapos sasabihin
niya na ako pa ngayon ang naglaro para hindi ko siya iwan? Kung tutuusin ay hindi
dapat ako nasa piling niya. Kung hindi ako naniwala sa kanya, kung hindi ako nagpa-
uto ay wala ako sa tabi niya. Dapat ay hindi ako nagtiwala.
Dinala ako ni Leira sa isang bakanteng lote. Doon ko inilabas ang lahat ng galit
ko. Galit na galit ako at hilam na hilam ang mga mata ko sa luha. I screamed like
there's no tomorrow. I screamed like I have never screamed before. Hinayaan
naman ako ni Leira. I was just crying. Napaupo ako at saka umiyak nang umiyak.
Hindi ko na alam ang gagawin ko. Anong paniniwalaan ko ngayon? Saan ako pupunta.
"Leira, tulungan mo ako. Kailangan ko nang makabalik." I said to her.
Hindi naman siya nagdalawang isip.
Nang gabing iyon ay hindi na ako umuwi kay King David - o kung iyon nga ang tunay
niyang pangalan. I checked in a hotel. Sinamahan muna ako ni Leira. Iyak ang ako
nang iyak. Nang gabing iyon ay sinabi niya sa akin ang lahat. Sinabi niya kung ano
ako sa buhay ni King David, kung sino si Arruba, kung anong kinalaman niya sa buhay
ko at bakit ganoon ang nararamdaman ko para sa kanya.
Niloko ako ni King David.
"And one more thing..." She said. I looked at her.
"May anak kayo." Lalo akong umiyak. "Dalawa, kaya lang...
ipinalaglag mo ang isa..."
I cried harder this time. Hindi na ako makahinga. How can I do that to my own
child? I could remember Monmon and his grandma - the way he looked at me. The
question he asked me. He asked me why I left him.
"Iyong isa naman..." Dahan-dahan pa siyang nagsalita. "Ipinamigay
mo..."
I nodded. Ilang box na ng tisyu ang naubos ko pero hindi ako natahimik sa pag-iyak.
Si Leira ay nasa kabilang kama at titig na titig sa akin. Iyak naman ako nang iyak.
I was never a good person. I killed my child, I gave up the other one. Walang
kapatawaran sa ginaawa ko sa mga anak ko. I am a bad woman. Sa ngayon ay hindi ko
maintindihan kung bakit ko ginawa ang bagay na iyon but then... I know that when I
remember everything, the pain will be quadruple and I cannot do anything to it.
I couldn't sleep that night. Si Leira ay nakatulugan na ang pagbabantay sa
akin. Hindi ako mapakali. Tumayo ako at saka lumabas ng hotel. Natandaan ko na may
convenience store sa tapat ng hotel. Kailangan kong mag-yosi at bibili ako.
Marlboro Blast. Alam kong iyon ang aking brand.
Narating ko ang lobby at lumabas ako. I kept on walking until I reached the
pedestrian. Tumawid ako without even looking. Napahito ako nang biglang may
bumusina nang napakalakas. I looked at my right. Nakita ko ang isang kulay asul na
sasakyan. Nanlaki ang mga mata ko. Napaupo ako nang akala ko ay madudumugan ako.
I was down on the pavement again.
And then suddenly, I had flashbacks...
Walang babaeng nangarap na maging parausan lang!
Hindi mo ba naisip na ang rason kung bakit ako nandito sa tagal ng panahon ay baka
dahil mahal kita?
Why not? She's your favorite subject?!
Will you marry me?
I love you, Marielle... I'll see you in three days?
His adoptive parents died, ibinilin nilang ibalik siya sa'yo. Gusto kang
makilala ng anak mo...
"Oh my god..."
t
Royal # 9

I finished up the pack of cigarette that I bought from the convenience store.
Nakatayo lang ako sa gilid niyon at tinitingnan ang hotel building na nasa kabilang
daan. I can't believe that I spent the last three months of my life living
with King David and sleeping at the same bed as him. I can't believe that I
was that naïve to believe every lie he told me.

Pretending to be my husband is a thing but telling me that he will never do

anything that will hurt me is another plus lying about Arruba is the sickest thing
of all. Lalong umigting ang galit nararamdaman ko para sa kanya. That night changed
everything. Inaalala ko ngayon ang lahat ng nakalimutan ko. Paano si Scott? Dapat
ay kasal na kami ngayon! Ang mommy ko at ang mga kapatid ko... Ang anak ko.. I bit
my lower lip. Lahat ay nagulo dahil sa pagsisinungaling niya sa akin!

Muli akong bumalik sa loob ng 7/11 at namili ng anim na sanmig lights. Inis na inis
ako. Naupo ako sa isang tabi doon at saka inisa-isa ang boteng iyon. I hate the
feeling of being with him. I hate being vulnerable. I hate everything. Habang
umiinom ay iyak naman ako nang iyak. Dinalhan pa ako ng tisyu ng isa sa mga boy sa
loob ng store at binigyan ako ng tubig. Hindi ko ngayon alam kung paano ko
pupulutin isa-isa ang mga bagay na sinira ni King David sa buhay ko. I have to go
back to Perth to talk to Scott. I need to win back my happiness but then that could
wait because I need to get to my son first. Lalo akong napaiyak nang maalala kong
niyakap niya ako at tinawag na Mommy. Naging napakabait ng mag-asawang iyon sa
akin.

They kept in touch, ako lang ang umaayaw malaman kung nasaan sila but they know
where I am and every three months they send me pictures of my little boy. Parang
nakikita ko na rin siyang lumalaki. I cried. I missed my little boy. I wanna be wth
him - pati ang pagkakataong iyon ay tinangka niyang kunin sa akin dahil sa
kasinungalingang dala niya.

King David lied to me and he will pay for each lie he told me.

Nang maubos ko ang alak ay bumalik ako sa hotel. Natagpuan ko doon si Leira na
hindi mapakali at parang maiiyak na. May kausap yata niya sa phone ang asawa niya.
It's already two in the morning.

"Oh, hey, you're awake." Komento ko. Nakita kong kunot na kunot ang
noo niya. Tinapos niya ang tawag sa salitang Nandito na siya...

"Anong nangyari? Saan ka galing?" She asked me. Hindi na naman ako
mapakali kaya inilabas ko ang isang pack ng sigarilyo at nagsimula na naman ako.
Nakita ko ang panlalaki ng kanyang mga mata.

"You remember?!" She exclaimed. I grinned.

I remember. I really do. Pakiramdam ko nga ay nagising ako mula sa mahabang

pagkakatulog and I love it. I am back for revenge at sisiguruhin ko na mahihirapan
si King David tulad ng pagpapahirap niya sa akin. Unang-una, hindi ko sasabihin sa
kanya ang tungkol sa bata. I want himt to live and die without knowing the
existence of his child. The child he fathered yet he will never hold.

I want him to cry blood. I want him to know how it felt like being the pathetic
one.

"Anong gagawin mo?" Leira asked. I looked at her.

"Babalik ako. And don't you dare tell him I gained my memory back because
it's not yet time, Leira."

Tumango siya Napaiyak na naman ako. Nilapitan niya ako at niyakap. I never had
friends before. May mga kapatid naman kasi ako pero sa ngayon wala sila dito para
damayan ako kaya mabuting narito si Leira.. She has a good heart and since the very
first time we spoke to each other, ginusto ko na siya. I like her as a friend and I
love her now for being with me through this all.

Nang mag-uumaga na ay inihatiid na niya ako kay King David. We found Simoun and
David on the living room. David was asleep while Simoun looked as if he was really
waiting for Leira. Nakadama pa ako ng inggit nang pumasok kami at agad na niyakap
ni Simoun ang asawa niya. The two kissed like I didn't existed. Nang umubo ako
ay saka lang sila naghiwalay.

"Mauna na kami, Mariella." Simoun said. Tumango na lang ako at nanghingi

ng pasensya sa kanya dahil sa pagkuha ko sa asawa niya nang gabing nakaraan. Umalis
na sila at naiwan kami ni King David. Wala siyang kaalam-alam sa sasagupain niya sa
oras na imulat niya ang kanyang mga mata.

I stared at him. Nakaupo siya at nakahalukipkip. He was only wearing his

boxer's shorts and a sando. He looked so buff but I knew better, he is very
stupid and I hate him, also I hate the fact that I am still in love with him
although I am already engage to be married to my fiancé.

Lumapit ako sa kanya, kumadong at itinapat ko ang bibig ko sa tainga niya. I

nibbled his lobe. Paulit-ulit kong ginawa iyon hanggang sa mapaungol siya. Nagmulat
siya ng mga mata at ngumiti sa akin.
"Yella, baby you're back." He said in a low voice.

"Oh yes, I am so back." Makahulugang wika ko. Ngumiting muli siya.

Bumalik naman ako sa paghalik sa tainga niya pababa sa kanyang leeg. King
David's hands roamed around my body pero natigilan siya.

"We... c-can't do this. Yella you're not well." Wika niya.

Natigilan din ako. Nakatingin ako sa mga mata niya pero umiling ako.

"Diba, ginagawa naman ito ng mag-asawa. Gusto ko, David, I missed you."
Dinaluhong ko siya ng halik - halik na nakakadarang hanggang sa natagpuan ko na
lang siya na tumutugon sa bawat halik ko sa kanya, hindi nagtagal ay siya naman ang
domodomina sa halikang iyon hanggang sa nagpalit kami ng pwesto.

Tinanggal niya isa-isa ang mga damit ko hanggang sa wala na akong saplot.

Pamilyar na pamilyar sa akin ang bawat kibo't galaw ni King David. Ilang buwan
na ba nang huli kaming magniig? I was biting my lips. His mouth on my breasts were
doing wonders to my body. Kahit na nadadala ako ay hindi ko hinayaan ang sarili ko
na mawala sa katinuan. His lips were going down, down, down, until he reached the
triangle spot. I opened my eyes to see him, his eyes were closed and he was so
engrossed on eating me. I grinned. I held my head back and moaned.

Masarap. Totoong masarap. King David is always good with his tongue and lips. I
moaned over and over.

"OH! YES! BABY! YES! OH GOD! SCOTT! YES MAKE ME COME!"

I screamed loud and clear - so loud and so clear that I am sure he heard every word
that came out of my mouth. I arched my back when he stopped. Nakangisi lang ako. It
was all worth it. Lumayo siya sa akin. Umayos naman ako ng upo. Isa-isa kong
pinulot ang mga damit ko at isinuot iyon.

Nang balingan ko si King David ay tulala siyang nakatingin sa akin.

The war is on, Mariella.

"Ho-how... why... you remember..." He concluded. Tumayo siya. "Tama

ako, pinaglaruan mo lang ako para hindi kita iwan!" He hissed. "I spent
the last three months of my life taking care of you and setting Ar-"

"PUTANG INA MONG GAGO KA!" Sinampal ko siya. "HUWAG NA HUWAG MONG
ISUSUMBAT SA AKIN ANG GINAWA MO NITONG NAKARAANG BUWAN DAHIL HINDI KO IYON HININGI
SA'YO! I NEVER ASKED YOU TO TAKE CARE OF ME! LALONG HINDI KO HINILING
SA'YO NA GAGUHIN MO AKO! SINUNGALING KA!"

Damang-dama ko ang sakit sa dibdib ko - tulad lang iyon ng sakit na naramdaman ko

noong gabing naaksidente ako. Noong gabing iyon na sinabi ko sa kanya kung ano ba
ang nararamdaman ko. Wala akong mabakas na reaksyon mula sa kanya noong mga panahon
na iyon pero ngayon, galit ang nakikita ko sa mga mata niya, galit at
panghihinayang? Bakit siya manghihinayang? Dahil na naman ba kay Arruba?

"Sana sinabi mo sa akin ang totoo! Hindi ko naman hiniling sa'yo na

kupkupin mo ako!"

"I am your in case of emergency person, Mariella! I had to do something!"

"What? Ruin my life?" I asked with a sarcastic tone. "I love you,
David pero ngayon galit ang nararamdaman ko sa'yo! Ang kapal ng mukha mong
sabihin sa akin na asawa kita at hindi mo ako sasaktan? You have hurt me in every
imaginable way you could think of! Hindi man physical, hindi man verbal,
pero..." I cried loud. Hindi ko na mapigilan. "Bugbog na bugbog na ang
puso ko, pagod na pagod na ako sa pagmamahal sa'yo."

"I never asked you to love me." He said. Parang kutsilyong humiwa iyon sa
puso ko. Lumapit ako sa kanya at pinagkakalmot siya.

"I never asked you to take me! Kung concern ka sa akin, sana tinawagan mo na
lang ang mga magulang ko! Let me live the life I deserve! I deserve happiness! Ako,
ang anak ko at ang pamilya ko."

Natigagal ako. Hindi ko alam kung dahil sa sobrang galit pero nasabi ko na ang
tungkol sa bata. Wala naman rin naman, no use hiding it from him or denying it.

"Anong anak? Mariella, wala kang anak."

"Mas alam ko ang mga bagay kaysa sa'yo. I have a kid. His name is King
Solomon. He's five years old."

Matagal siyang nakatitig sa akin. "Bakit hindi ko alam iyon...?"

"Bakit, kailan ka ba naging interesado sa ibang bagay maliban kay Arruba?

" I asked him. "Why don't you just do me a favor and go fuck
yourself?" Galit na tanong ko. Aalis ako ngayong araw dito at pupuntahan ko si
King Solomon. Kukunin ko na siya kay Mrs. Banzon at aayusin ko na ang lahat ng
papel para maiuwi ko na siya sa Perth. Kakausapin ko si Scott, ipapaliwanag ko sa
kanya ang lahat.

"You named your son after me..." Wika niya.

"It was a mistake." Malamig na wika ko. Tinalikuran ko siya at umakyat sa

taas. Isa-isa kong kinuha ang mga gamit ko. Damang-dama ko ang galit ko ngayon para
sa kanya. I hate him so much. Hindi daw niya ako sasaktan pero anong ginawa niya sa
akin? Napapailing ako. Humihikbi ako habang nag-e-empake. Maya-maya ay naroon na
naman siya.

"Yella, pag-usapan natin ito. Pwede ka naman dito habang narito ka."

"I can't stand you. I hate you. The only way I am going to forgive you is
if you kill yourself." Inis na inis na ako. Hindi naman siya kumibo. Nang
matapos ko ang pag-eempake ay umalis na ako. Maswerte naman ako at may dumating
agad na taxi. Ibinigay o ang address na pupuntahan ko. Nang lumingon ako ay hindi
ko nakita si King David. I shook my head, aasa pa ba akong susundan niya ako? Wala
naman siyang alam. Ni hindi nga niya ako tinanong tungkol kay Monmon..

The only thing that's keeping me sane now is the voice of my little boy inside
my head.

Amoy mommy siya...

-----------

"So, nakakatandan na si Yella? Kaya ka puro kalmot? Akala naman namin ni Ido
nagsex na kayo - hard sex kaya ganyan ka."

Hindi nakakatawa ang joke ni Axel John. Halos dalawang araw na ang nakalipas mula
ang kompronstasyon namin na iyon ni Yella. Hindi ko nga alam kung saan ba ako mas
nagalit, kung sa katotohanan na tinawag niya si Scott habang ginagawa iyon o dahil
bumalik na ang alaala niya at may anak siyang limang taon na hindi man lang niya
ipinakilala sa akin maski na minsan.

I sighed. Nasa bahay kami ni Azul noon at nag-iinuman. I hate the stares Leira were
giving me. Para bang panay niya akong hinuhusgahan ako ng kanyang mga mata - para
bang may ayaw siyang sabihin sa akin na dapat kong malaman.

"Alam mo kung anong nakakainis?" I told Axel John. "May anak si

Mariella, sa tagal namin, hindi niya nabanggit."

Kitang-kita kong nagbago ang hitsura ni Axel John. Nag-iwas siyang tingin. Kunot na
kunot ang noo ko may alam ba si Axel na hindi ko alam. Tumayo siya pero pinigil ko
siya.

"Anong alam mo?"

"I only found out two years ago..." Mahinang wika niya. "David, you
fathered her child..."

Was it possible?

"King Solomon... Putang ina!" Sigaw ko. Napatayo ako at lumabas nang
bahay. Sumakay ako sa Ducati ni Axel John dahil mas mabilis iyon kaysa sa kotse ko.
Tinungo ko agad ang bahay ni Mariella. Tuloy lang ako sa pagpasok. Umakyat ako sa
silid at doon natagpuan ko si Mariella na may kasamang batang lalaking mukhang
lobo.

"Bakit nagdede ka pa, five ka na ah!"

"Gusto ko po eh! Saka sabi ng isa kong mommy good yun sa health."
Mariella laughed. Niyakap niya ang bata. Is he my son?

Lumabas si Mariella sa silid at natagpuan niya akong nakatayo sa labas.

Pinamaywangan niya ako.

"A-anak ko ang bata?"

"Huli ka na sa balita." Wika niya sa akin at saka nilagpasan ako. I

grabbed her arm.

"Putang ina, Mariella! Isang dekada tayong magkasama pero ni minsan hindi mo
sinabi sa akin na buntis ka!" Galit na galit ako.

"Bakit pa? Kung busy ka naman kay Arruba? Hindi ba at wala kang ibang alam sa
buhay mo kundi si Arruba, Arruba, Arruba? Doon ka na lang! Hindi ka namin
kailangan. Mayaman ako, kaya kong buhayin ang anak ko."

Hindi ko alam kung bakit niya ginagawa sa akin ito. Napaiyak na ako. Hindi ko alam
kung paano pa susulusyonan ito. Noon, akala ko alam ko na ang lahat but having to
know about the kid, it makes me feel different, make me see things differently.

"Wag mo na akong iyakan. Hindi iyan sapat. Kulang na kulang ang luha mo sa mga
luhang lumabas sa akin noong nasasaktan ako sa'yo. Cry a river if you will but
you will never ever hold my son."

"Yella, please!"

"Tama na! Bakit? Noong nagmamakaawa ba ako sa'yo pinakinggan mo ako?

" Hinampas niya ako sa balikat. "I had two kids David." She said.
"Naaalala mo noong nakita kita sa skating rink kasama si Arruba almost seven
years ago? Buntis ako noon, hindi ako nagpapapacheck up dahil sabi mo babalik ka at
tatawagan mo ako but I found you with her. Wala naman akong magawa. I was young and
scared and alone, so I did the unthinkable..."

"No..." My eyes were wide. Hinawakan ko siya sa balikat.

"Yes. I aborted the baby, David. Ang katwiran ko, hindi ko kaya na pati siya
ay makiamot sa pagmamahal mo. Hindi tama na pati siya ay mag-suffer."

"How could you, Yella!"

"And how could you!"

"Nagdesisyon ka para sa ating dalawa! Bakit hindi mo sinabi? Bakit?!"

"Dahil hindi ko alam kung tatanggapin mo o mas pipiliin mo ang babaeng iyon!
Ilang taon akong naging parang asong ulol na susunod - sunod sayo! Tapos gagawin mo
din sa anak ko! The second baby is King Solomon and I opted him for adoption!
Sabihin mo sa akin? Papanagutan mo ba ako kung sinabi ko sa'yo na buntis ako o
si Arruba pa rin ang pipiliin mo?"

I just sighed. I was crying so hard. It turned out na hindi ko pala kilala ang
babaeng kasiping ko sa loob ng isang dekada...

"It will always be, Arruba...." Mahinang wika ko. Yella nodded.

"See. So just leave me alone and let me be happy with my little boy..."

Royal # 10
May anak ako. Dalawa ang anak ko but I never had the chance to hold them both. That
chance was taken away from me by Mariella and I hate her so much for it. Bakit niya
nagawa sa akin iyon - sa mga bata, sa sana ay panganay naming dalawa. Hindi ba
magiging sapat ang sabihin ko sa kanya na aalagaan ko siya at ang mga bata?
Why'd she had to decide for her own? It's just so unfair. I was crying
the whole night. Puno na ng alcohol ang katawan ko. Sa tabi ko ay ang baril ko. I
wanted to shot something - sana ay ang sarili ko pero naisip ko na lalong hindi ko
makakasama ang anak ko kapag pinatay ko ang sarili ko. Gusto ko siyang hawakan,
gusto ko siyang mayakap. Limang taon kong ninakawan ng karapatan para sa anak ko -
karapatan kong kuhanin siya ngayon.

"Bata!" Narinig ko ang boses ni Azul. Hindi naman nagtagal ay natagpuan

niya ako sa sala. Kasama niya si Axel John na hindi maipinta ang mukha pati na rin
si Judas na para bang alalang-alala na. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa
kanila pero sa tingin ko ay alam na nila. Puno ng pag-aalala ang kanilang mukha.
Axel John sat beside me. Hinaplos niya ang ulo ko.

"Alam kong dapat sinabi ko sa'yo noon pero ang saya mo kasi kapag kasama
mo si Gianna Consunji at isa pa, hindi ko naman sigurado kung sa'yo ang bata.
Hindi ba't sinabi mo noon na nasa open relationship kayo, I'm sorry, baby
brother..." Wika ni Axel pero kahit ang sorry niya ay hindi nakapag-pagaan sa
loob ko. I just want my son with me. Kahit hindi na si Mariella. Masyado siyag
galit sa akin para hangarin pa na nasa tabi ko siya.

Alam kong marami akong kasalanan sa kanya but do I really deserve this?

"H'wag kang umiyak, KD. Hindi lahat nadadaan sa iyak. Tumayo ka,
ipaglaban mo ang sa'yo. Huwag kang maghintay ng grasya. Ipaglaban mo ang para
sa'yo." Wika ni Judas sa akin. Tiningnan ko sila. Si Azul ay nagsasalin
ng alak sa baso habang ngingisi-ngisi. Napapailing naman ako. Bakit madali para sa
kanila ang magsabi. Naupo si Azul sa tabi ko at binatukan ako.

"You know what I learned by loving, Leira?" Azul said. Hinintay kong
sabihin niya sa akin ang sagot. He was smiling. "Sometimes, loving can hurt.
Sometimes, it tears us apart, but love is the only answer to all the pain you are
experiencing because if there's no love, there's nothing at all..."
Tinapik niya ang balikat ko. "Sa buong taon na magkasama kayong dalawa, kahit
ba kailan hindi mo naisip na baka nahulog ka na kay Mariella at baka mahal mo na
siya pero hindi mo lang pinapansin dahil AKALA mo mahal mo si Arruba?"

"Yes, we all know you love her and why you love her" Axel John said.
"Si Arruba kasi ang nag-alaga sa'yo noon, David. Hindi kaya baka fixation
lang iyon?" Tanong niya sa akin. "Baka you're just blinded by the
fact that you're in love with her. May sakit ka kasi, gusto mo iyong mga
babaeng helpless tulungan mo. David, nanay mo lang ang Queen pero hindi lahat ng
babae princess na kailangan ng tulong."

Hindi ako makakibo. Ang alam ko, sigurado ako na si Arruba ang mahal ko. Mariella
was just one of those girls, ang kaibahan lang ay ang katotohanan na may anak kami.

"Si Arruba ang mahal ko." Wika ko.

"Magkano ang pusta ninyo?" Tanong ni Azul. "Ako, Yella na."

"Arruba pa rin - not just because she's my sister but because I just want
to make a point."

"Ducati saka two gold bars." Wika naman ni Axel. Ngumisi si Azul.
Inilabas niya ang phone niya at tinawagan si Ido.

"Putang ina pare, nasa gita ako ng sexy time tatawag kang ganyan!" Bungad
niya sa amin. Napangiti na ako. Azul continued talking.

"Bakit mo sinagot?" Tanong ni Azul.

"Siyempre, narinig ko iyong special ringtone natin." Huminga si Ido.

"Wait lang, sugarpie, ha, tumatawag ang legal ko. Ano ba kasi iyon?!"

"Magkano ang pusta mo?"

"Iyong pusta mo, Azul iyon na lang. I trust you! Ibababa ko na. Tang ina ninyo
masakit sa puson!"

Nawala sa linya si Ido tapos ay ngingisi-ngisi lang si Azul sa akin. I was just
staring. Hindi naman ganoon iyon. Gusto ko lang ay ang anak ko. I want to be a part
of his life. Tinapik-tapik ako ni Axel John na para bang alam niya ang iniisip ko.

"Wag kang mag-alala. Makukuha natin sila. Hindi lang siya kundi sila."
Wala akong nagawa kundi ang umasa na lang sa lahat ng ipinangako nila sa akin.
Kahit paano ay gumagaan ang loob ko pero sa tuwing naiisip ko ang batang
ipinalaglag ni Mariella ay hindi ko maiwasan ng hindi maiyak.

I asked myself what if's. I wanted to know the question to those what ifs.
What if nabuhay ang panganay ko? What if sinabi niya sa akin? What if pinanindigan
ko siya, nasaan na kaya kami ngayon? What if... puro what If sa isipan ko, hinding-
hindi ko iyon masasagot dahil alam kong si Mariella ang magiging hadlang sa lahat
ng bagay pagdating sa anak ko.

I just want to be with the kid. I will love him and cherish him, he's my blood
and my flesh, my heart now beats for him. I want him in my life.

King Solomon... King Solomon...

King David's son...

I am King David and I have a five year old son...

King Solomon...

----------------

"Mommy, paamoy ng leeg mo..."

Ibinaba ko ang librong binabasa ko nang marinig ko si Monmon na nagsalita. Nakahiga

siya sa tabi ko Ang akala ko ay nanonood siya ng tv pero nakatingin pala siya sa
akin. I smiled at him tapos ay tiningnan ko ang orasan sa digital clock na nasa
tabi niya. Ten - thirty na nang gabi. Pinindot ko ang ilong niya.
"Dapat baby, tulog ka na ngayon, past na bed time mo. May gusto ka pa ba?
" Tumayo siya at lumuhod sa harapan ko. Hanggang ngayon ay hindi ako
makapaniwala na kasama ko na siya ngayon. Akala ko ay hindi ko na siya makikita.
Akala ko hanggang litrato na lang kaming dalawa pero hindi, ngayon nahahawakan ko
na ang anak ko at nakakasama ko pa siya.

Naging napakabait sa akin ng mag-asawang Velasco. Ang kwento sa akin ni Mrs.

Sanchez - ang nanay ni Mary Grace Velasco na siyang tumayon ina sa anak ko sa loob
ng halos limang taon ay panay daw sinasabi ng mag-asawa ang pangalan ko sa bata.
Mula nang magkaisip si Monmon ay panay nilang sinasabi na pahiram lang siya sa
kanila at darating ang araw na uuwi ako at kukunin ko siya. Palagi akong
ikinukwento bilang isang mabait na tao, mapagbigay at may mabuting puso. Hindi nila
hinayaan ang munti kong hari na magalit sa akin. Sa madaling salita ay kasama ang
pangalan ko sa pang-araw - araw na buhay ni Monmon habang siya ay lumalaki.

"Nagstory kasi kami ni Mommy kong isa na nasa heaven na kapag mag-sleep ako.
Story tayo, Mommy Yella." Nao-overwhelmed pa rin ako sa tuwing tatawagin niya
akong Mommy. Hindi ako sanay pero alam kong makakasanayan ko na rin iyon pati na
rin ang pakiramdam na magkasama kaming dalawa.

Balak ko siyang iuwi sa Las Vegas para ipakilala kay Mommy. Bahala na kung anong
sasabihin nila sa akin basta maipakita ko sa kanya ang apo niya sa akin tapos ay
uuwi kami ng Perth para puntahan si Scott, ipakilala ang anak ko at ituloy ang
kasal. Wala namang nagbago sa plano ko, pakakasalan ko si Scott dahil gusto kong
maging masaya at nandito pa ngayon ang anak ko kaya lalong mas masaya.

"Okay, halika dito." Tinawag ko siya para lalong lumapit sa akin.

Napakataba ng anak ko. Natatawa ako kapag naglalakad siya ay para bang nagba-bounce
din ang pisngi niya at tyan.

"Mommy Yella, buhatin mo ako." Wika niya pa. Nanlaki naman ang mga mata
ko.

"Anak, gusto mo bang gumulong tayo? Gapang ka na kay Mommy. Mag-story

tayo." Napapahagikgik ako. Dumagan siya sa akin at saka yumakap tapos ay
inamoy niya ang leeg ko. Hindi ko maintindihan kung ano iyong sinasabi niyang amoy
mommy ako pero mukhang tuwang-tuwa naman siya sa amoy mommy ako. Kahit naman ako ay
natutuwa. Hindi ko alam kung anong amoy ang sinasabi niya pero nagugustuhan ko na
dahil sa niyayakap niya ako. Hindi ko talaga maisip na mangyayari ito.

"Once upon a time---"

"Mommy teka napupupu ako!" Sumigaw siya. Siya na din mismo ang umalis sa
pagkakayakap sa akin at tumakbo siya sa bathroom. Tawa naman ako nang tawa. Monmon
is just too cute. Nagtataka nga ako kung bakit kung anong ka-cute-an ng anak ko ay
ganoong kasuklam naman ang kanyang ama.

I took my new phone. Hindi ko na nakuha ang dati kong phone na na kay David at
hindi ko na kukunin iyon dahil ayoko na ng kahit anong may kinalaman sa kanya.
Pinagbubura ko na ang photos niya sa original IG account ko. I deactivated my
facebook and quit twitter. I am determined to forget about him. I am determined to
start a new life without his shadow.

"Mommy tapos na po ako!"

Tumayo ako at pumasok sa bathroom, ako pa ang naghugas sa kanya. Ang taba ni
Monmon, medyo nag-aalala ako na baka obese na siya. I made a mental note to take
him to the pediatrician when I have time. Ayokong magkasakit siya.
"Mommy buhatin mo ako." Wika niya ulit. Natawa ako.

"Anak, gugulong tayo, pero sige." Binuhat ko siya. Diyos ko! Para akong
nagbuhat ng isang kabang bigas. Tawa naman ako nang tawa. Bumalik kami sa kama at
niyakap niya ulit ako para amuyin sa leeg.

"Amoy mommy...." Wika niya pa. I smiled I kissed his forehead. Manang-
mana sa ama, mahilig sa leeg.

Nakatulog na si Monmon sa ganoon posisyon. Hindi naman ako makatulog dahil sa dami
nang iniisip. Inayos ko siya at saka lumabas. I need to puff. Habang ginagawa ko
iyon ay sinubukan kong tawagan si Scott. Umaga ngayon ssa Perth at alam kong gising
siya.

The phone rang. And he answered.

"Hello..."

"Hon..." I said.

"Marielle." Napakagat - labi ako nang marinig ko ang pangalan ko mula sa

kabilang linya. He pronounces my name as Meyriyel. Dahil yata iyon sa accent niya.

"Scott. I'm sorry..." I told him. Hindi ko alam kung anong kalokohan
ang sinabi sa kanya ni King David pero alam kong nadamay siya sa kalokohan nito.

"Stop crying..." He said.

"I'm sorry..."

"Where are you? I'm coming for you, honey..."

"Philippines..." I said in a weak voice.

"I love you, Marielle... I understand..." He said. I just nodded. Hindi

ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya ang mga bagay-bagay pero susubukan kong
ipaliwanag sa kanya ang lahat. Bumalik ako sa kama at niyakap ang bigatin kong
anak. I just can't believe it. I just hope I can have everything in life...

-------------

"Mr. Azul..."

Nagulat ako ang buksan ko ang pintuan at nakita kong nakatayo doon si Simoun Paul
Azul na ngiting-ngiti sa akin. Tumingin ako sa paligid para makita si Leira pero
wala naman si Leira doon kaya nagtaka ako kung anong ginagawa niya dito at paano
niya nalaman na nakalipat na ako ng bahay?

"Good morning, Yella. I was just in the corner. Dinalaw ko kasi iyong kapatid
kong abogado kaya napadaan na din ako. H'wag kang magtaka kung bakit alam ko
kung nasaan ka, we have connections, remember." Napatango na lang ako kahit na
takang-taka ako sa mga nangyayari sa mundo. Niluwagan ko ang bukas ng pintuan pero
hindi naman siya pumasok sa loob. Nakangiti lang siya sa akin tapos ay nakita kong
may dala siyang isang puting rosas. Ibinigay niya iyon sa akin.

"Alam mo ba? Buntis na si Leira. Nakakatuwa nga, kaya lang parang asong
mangangagat. Ako pa yata ang pinaglilihan."
"Congrats!" Sabi ko sa kanya pero alam ko na hindi naman siya naroon para
sabihin lang sa akin na buntis ang kaibigan ko.

"Pero, nandito ako, dahil gusto kong makiusap sa'yo... David..."

"Ayoko." Wika ko agad. "Ayoko, 'wag mong hilingin sa akin iyon,

please. Ayoko."

"Bakit? Karapatan niya iyon."

"Oo, alam ko kaya lang, ayokong masaktan ang anak ko. Kababalik niya lang sa
akin, sinusubukan ko pang bumawi at ang gusto ko masaya lang siya at hindi siya
magagaya sa akin na natutong umasa at masaktan dahil palagi akong huling choice.
Kung ako lang, ayos lang pero kung pati sa anak ko ay gagawin niya, ayoko, ayokong
magaya sa akin si Monmon. Hindi naman na kami magtatagal, inaayos ko na ang mga
papeles niya at aalis na kami, uuwi ko siya ng Perth kung saan ako ngayon, kaya
ayoko, Simoun. Ayoko."

Azul held my hand. He was smiling. "Nakita mo kung paano siya magmahal. Sobra-
sobra. I assure you, Leira, mamahalin niya ang anak ninyo. Kung si Axel John nga na
ibang tao, minahal niya ng buo, ako, si Judas at si Ido, mahal na mahal niya, iyong
pang anak niya?"

"David's love is destructive. Look at what happened between you and

Leira..."

"And look at where we are now... Hindi ka mabubuhay kung hindi ka marunong
sumugal, Yella."

"Buong buhay ko nakasugal na mula nang mahalin ko siya."

"Hindi pa. Na sa iyo pa ang huling alas, Yella. Nasasaktan siya at alam kong
hindi iyon magiging sapat pero sana, h'wag mong ipagdamot sa kanya ang
pagkakataon na makilala siya ng bata at makilala niya ang bata. The boy needs a
father too, Yella. You might have Scott but David will love King Solomon with all
his heart because he is his son and the world can never change that truth."

Matagal akong nag-isip. Alam kong tama siya. Pero ayoko pa rin...

"Pwede mong parusahan si David at saktan na hindi nadadamay ang bata... Yella,
consider this as a man's wedding wish." Kinindatan niya ako. I remembered
him taking me in noong manganib ang buhay ko. I just sighed.

"If I am doing this, I'm doing this for you and Leira, not for the king
of jerks."

"Thank you!" Sabi niya sa akin. Nakita kong sumenyas si Simoun at hindi
naman nagtagal ay lumabas mula sa sasakyan si King David na may dalang lobo at kung
ano-ano pa. I looked away. I can't stand his presence. Inulit-ulit ko sa
isipan ko na ginagawa ko ito para sa anak ko, kay King Solomon lang at hindi para
sa kung kanino man.

Hinayaan ko siyang pumasok. Nakatingin lang siya sa akin at walang sinabing kahit
na ano. Pinuntahan naming tatlo - kasama si Azul - si Monmon sa sala na nanonood ng
movie. Iyon sana ang gagawin namin para sa araw na ito - ang panonood ng lahat ng
pelikula na paborito ko. I sat beside me.

"Hi, Mommy." Wika niya sa akin. Nakakandong sa kanya ang isang bowl ng
popcorn. May powdered cheese pa siya sa pisngi niya.
"KD, mukhang piglet ang anak mo." Narinig kong komento ni Azul.
"Lumabas iyan kay Yella? Paano? Ang liit na babae ni Yella!"

"Mommy na isa, sino sila?"

I sighed. Inakbayan ko si Monmon. "The man in a blue shirt is your Uncle

Simoun and the other man on the left is..." Your jerk of a father.

Gusto ko sanang sabihin iyon. Gusto ko sanang sabihin na siya ang am among walang
ibang alam kundi si Arruba, Arruba, Arruba...

"Your biological dad." I said instead of all the bad words in my mind.
Napatingin siya sa akin tapos ay lumipat ang tingin niya kay King David. Bumaba
siya ng sofa att lumapit sa ama niya. Lumunod si King David.

Niyakap siya ni King Solomon. I watched them, may kung anong humaplos sa puso ko. I
looked away.

"Mommy, hindi naman siya amoy Daddy eh."

Bigla akong natawa nang malakas.

"What? What? Anong amoy ko?" Natawa ako lalo nang amuyin ni King David
ang kilikil niya. Nakatingin lang si Azul sa amin.

"Amoy mabaho siya, Mommy. Hindi siya amoy daddy. Ayoko sa mabaho."

"Ayan, pati bata, naamoy ang kabahuan ng ugali mo." Wika ko sa kanya. He
made a face. I just grinned.

Royal # 11
Ano ba iyong amoy daddy? Bakit sinasabi ni Monmon na hindi ko amoy daddy
samantalang ako naman ang daddy niya! Siguro ay tinuruan siya ni Mariella na
sabihin iyon para masaktan ako. Labis - labis na nga ang sakit na nararamdaman ko
tapos dadagdagan niya pa, napaka-unfair naman noon. Hinayaan niya nga ako na
makilala ang anak ko pero para hindi naman siya magiging malapit sa akin dahil lng
sa hindi ako amoy daddy. Putang inang amoy daddy iyan, may ganoong amoy na pala!

Nang linggo na iyon ay sumama ako kina Azul at Leira na magsimba. Nagtext kasi sa
akin si Ido para sabihin na idaan ko sa panalangin ang kagustuhan kong makasama ang
anak ko, baka daw kapag nagdasal ako ay bumait sa akin ang tadhana kay sumama ako
kina Azul noon. Isinama ko na rin si Axel John para hindi naman ako magmukhanh
tanga dahil sa kakairap sa akin ni Leira.

Nang marating namin ang simbahan ay hindi pa ganoon karami ang tao. Pumasok kami ni
Axel sa loob. I was wearing a purple shirt and a pair of semi tight jeans. Si Axel
naman ay nakapulang polo shirt at blue pants. Ngingisi - ngisi siya sa mga babae
ako naman ay hindi na siya pinansin. Lumapit kami kina Azul who was wearing a blue
polo shirt and a pair of jeans too. Nadatnan ko siyang pinupunasan ni Leira ang
noo.

"Simoun." Tawag ko. Leira looked at me.

"Oh, nakapasok ka sa simbahan nang hindi ka natutunaw! May himala!" She

said thode in her best Nora Aunor mimicked voice. "Teka, blue, red purple,
kulang pa, nasaan si power ranger green at white?"

"Pinaglilihan mo yata kaming lahat, commander." Kumento pa ni Azul.

"Lahat kayo, wag lang si Kdemonyo!" Pinanlakihan niya ako ng mga mata.
Leira is still mad at me for doing that thing to Mariella. Hindi ko rin naman siya
masisisi pero naiinis ako sa kanya dahil inunahan niya akong magsabi ng totoo. Ang
alam ko pa nga ay mas nauna niya pang malaman ang tungkol sa mga anak ko kaysa sa
akin - isang bagay na hindi naman tama pero wala akong magagawa dahil ayokong mag-
away kami ni Azul.

Tahimik lang akong naupo sa tabi ni Axel John na alam kong napakalalim ng iniisip.
Maya-maya ay siniko ko siya para tanungin kung ayos lang ba siya. Axel just nodded.
Alam ko kung anong iniisip niya pero hindi na ako kumibo. Sa pagkakataon ngayon
pareho kaming may dalahin at sa kaso ni Axel mas makakagaan kung tatahimik lang
siya. Palagi siyang ganoon. Hinihintay ko lang siya na magsabi.

Iniikot ko na lang ang mga mata ko sa simbahan. Maya-maya ay si Axel naman ang
sumiko sa akin. I looked at him. Inginuso niya ang kanang direksyon kaya tumingin
naman ako. Sa katapat na pew ay naroon ang mag-ina ko. Hawak ni Mariella si Monmon,
habang si Monmon, kumakain ng breadstix.
"Ang taba ng anak mo." Narinig kong komento ni Azul. Inirapan ko siya.

"Paglabas ng anak mo, puro pata iyan!" Bulong ko sa kanya. Binirahan

naman ako ni Leira sa braso.

"Aray!" Daing ko. Nang muli kong tingnan ang pwesto ni Mariella ay nakita
kong nakatingin siya sa akin. Tinaasan niya ako ng kilay tapos ay nag-alis siya ng
tingin sa akin. May kung anong mabigat sa loob ko. Bakit ba hindi na lang bumalik
si Mariella sa dati? Kahit na iyiong walang sex - basta makakasama ko ang anak ko.
Gusto ko ang anak ko. Kapag kasi naiisip ko ang anak ko, nararamdaman ko na hindi
ako nag-iisa talaga. Na hindi ako nakikipamilya lang. Naiingit ako kay Ido, siya
kasi kahit magulo sila ng tatay niya, kasama naman niya ang buo niyang pamilya,
nandyan ang kapatid niya, si Mommy Grace at si Aguinaldo, pero ako, nasa maximum
security ang tatay namin ni Axel, Alam kong nami-miss niya din si Dad.

Nagsimula na ang misa. Panaka-naka ay tinitingnan ko si Mariella. Nakayuko siya at

nagdadasal habang si Monmon ay kumakain lang sa tabi niya. Kanina, breadstix,
ngayon magic chips naman. Iniisip ko nga kung darating si John Llyod Cruz. Natutuwa
ako habang nakatingin ako kay Monmon na kain lang nang kain. Siniko ako ni Axel
John.

"Ganyan ka din ba noong bata ka?" Tanong niya. I was never the fat kid at
school. Pero natutuwa ako sa kanya. Para bang wala na siyang ibang ginagawa kung
di ang kumain. Natapos ang misa na halos hindi ko napansin. Panay ang kasi ang
sulyap ko sa anak ko.

"Ano ba? Lapitan mo na." Siniko ulit ako ni Axel. Lumapit nga ako. Kahit
naman hindi niya sabihin ay pupuntahan ko ta;aga ang mag-ina ko.

"Mommy, karga mo ako."

"Anak, gugulong tayo. " Mahinahon at nakangiting wika ni Mariella sa

bata. Walang ano-ano'y ako na ang kumarga kay King Solomon. Napangiwi ako pero
sanay naman ako. Kasimbigat niya ang binubuhat ko sa gym.

"Ay! Hello po, Daddy na hindi naman amoy daddy!" Ngumuso pa siya at
pinagkrus ang kanyang kamay.

"Mon, bababa ka na duyan. Uuwi na tayo." Narinig ko si Yella. Hindi niya

ako tinitingnan and I wanna ask her why. Why can't she look at me? After all
the things and the hardships we experienced, ngayon niya pa ako hindi matingnan?
Why? Why can't she be just like the old Mariella?

"Mommy sabi mo kakain pa tayo?!"

"Anak, hindi ka pa ba nabubusog?" Tila takang-takang tanong niya.

"Gusto ko po ng rice."

"Mariella!" Tinawag ni Lira si Mariella at saka hinagkan sa pisngi. I

can tell by the way Mariella look at her that she was very glad to see Leira. Ako,
hindi ko nakikita sa mukha niya na gusto niya akong makita. She hates me now and I
will do everything to make her un-hate me.

"Sa bahay na kayo mag-lunch! Nagluto ako ng fried chicken!"

"Mommy, gusto ko ng fried chicken!" Sigaw ni King Solomon. Napatawa ako.
Tinakpan ni Mariella ng kamay niya ang bibig ni Monmon at saka binawalan mag-ingay.
King Solomon is just too cute and Mariella looks extra-ordinarily beautiful. I
didn't know if that's because of the fact that she carried my child in
her womb for nine months and that she was alone for that duration. Hindi ko alam.
Basta ang mahalaga lang ay ang ganda niya.

"Sumama na kayo Mariella! Gusto daw ng pamangkin ko ng fried chicken eh!"

Nginisihan ko si Axel John habang nakaakbay sa akin.

"Tito ko siya, Mommy?"

Ako na ang sumagot. "Oo, kapatid ko siya, Monmon. Siya si Axel John."
Nagulat ako nang bigla na lang siyang nag-dive kay Axel para ilagay ang mukha niya
sa leeg nito.

"Mommy! Amoy siyang tito! Tito ko siya!"

"What the fuck?!" Napamura ako. "How come he smells like that when I
don't even smell like anuthing near your father?!"

"Nasa simbahan ka, oy!" Sigaw ni Leira sa akin. Nakita kong nakangisi si
Mariella sa akin. I knew that she put up the kid to this. Alam kong galit siya sa
akin pero sana hindi na niya ginagamit ang anak namin sa paghihiganti niya! Napaka-
unfair!

Pumayag siyang sumama sa amin sa bahay ni Azul. Sinabi niyang susunod siya dahil
may dala siyang sasakyan. Ako naman ay sumama kay Axel John. Hindi ako kumikibo sa
byahe dahil inis na inis ako kay Axel John. Bakit siya amoy tito, bakit ako, hindi?

"Anong pabango mong putang ina ka!"

"Baby cologne! Ikaw kasi hindi ka naligo. Maiti at mabaho ag budhi mo!"
Sa inis ko ay sinakal ko si Axel John. Muntik pa kaming mabangga sa poste. Nang
pakawalan ko siya ay sinuntok niya ako sa braso.

"Gago!" Asik ko. Nginisihan lang ako ni Axel John. Maya-maya ay dumating
na kami sa bahay ni Azul. Nakita ko doon si Judas at si Ido. Nilalantakan na nila
ang fried chicken ni Leira. Kasunod naming dumating si Mariella. Si Monmon ay
tumakbo papasok sa bahay.

"Pare may biik!" Sigaw ni Judas. Binatukan ko siya.

"Putang ina parang si Liway noong baby!" Tumawa si Ido habang nakatingin
sa anak ko. Inasikaso ni Mariella ang anak ko habang kumakain kami. No doubt about
it, my son loves eating. Halos siya na ang nakaubos ng mannok na luto ni Leira.

Matapos kumain ay nakipaglaro ang mga ulol kong kaibigan kay Monmon. Si Mariella
naman ay tumulong kay Leira sa kusina. Nang matapos sila ay nakita kong pumuslit
siya sa likod bahay para manigarilyo. Sinundan ko siya and I was right, she was
smoking. I cleared my throat.
"Alam ko galit ka sa akin pero sana hindi mo ginagamit ang bata para pasakitan
ako." Nang tingnan niya ako ay kunot na kunot ang noo niya. Naningkit ang noo
ni Yella. Nagulat ako nang bigla niyang patayin ang upos ng sigarilyo sa mismong
braso ko.

"Ulol!" Inis na sigaw niya. "Hindi ko alam ung anong amoy mommy at
daddy para sa anak ko. Wala akong tinuturi sa kanya. Ni hindi kita
sinisiraan."

"You want me to believe that?!" I hissed. "Tuwang-tuwa kang

nahihirapan ako no!" Tinulak niya ako.

"Oo! Masama ba na s ataga ng panahon na nahihirapan ako natutuwa ako na ikaw

naman ang nahihirapan ngayon?! Kung magbibulangan tayo, KIng David, kulang pa iyan!
Naisip mo ba kung anong nararamdaman ko sa bawat pagkakataon na nagse-sex tayo
pero pangalan ni Arruba ang babanggitin mo? Or how low I think of myself every damn
time you promise me that you'll make it up to me pero isang tawag lang galing
sa kanya, nakakalimutan mo na ako? Anak ko na lang ang nagpapasaya sa akin and
frankly speaking, pagod na ako sa'yo at sa kahit na anong bagay na may
kinalaman sa'yo. That night before the accident, sinabi ko sa'yo ang
lahat para malaya na ako sa anino mo pero hindi mo ako hinayaang maging
masaya."

"Ayokong mapahamak ka noon, Yella. You were vulnerable."

"You could just told me the truth and let me love the life I deserve, and that
is a life without you."

"Ano, ipagdadamot mo sa akin ang bata?" Galit na galit ako. Hinawakan ko

siya sa braso. "You're a trashy mom, Yella." Wika ko sa kanya.
"I bet Arruba would be the best mom to my son."

Yelle teared up. Bigla ay gusto kong magsisi sa mga lumabas sa bibig ko. Lumayo
siya sa akin.

"I never told you that I am a good mother. I have flaws, habambuhay kong
pasgsisisihan na ipinalaglag ko ang anak ko dahil natakot akong maramdaman niya ang
pinaramdam mo sa akin. Pero alam mo kug anong hindi ko pagsisisihan? Ang ilayo
sa'yo ang anak ko Because my King deserves the best - and you're not
that, King David." Humikbi si Mariella. "Sana, sana hindi na lang kita
nakilala."

Tumalikod siya. I run after her pero hinddi ko na siya naabutan.

"I'm sorry..."
Royal # 12

Iniwasan ko si King David. Ayoko siyang makita, the mere sight of him makes me
angry. Gusto ko siyang kalmutin sa mukha hanggang sa mawala ang lahat ng balat
niya. Galit ako. How dare he compare me to Arruba? Wala siyang karapatan. Alam kong
hindi ako perpektong ina sa anak ko but I am trying my best to make up for all my
mistakes. Isa doon ang pag-aalaga ko nang maayos kay Monmon. I will never ever let
anything hurt my little boy.

Tiningnan ko si King Solomon sa tabi ko. Tulog na tulog siya habang ako ay
binabagabag ng pangamba. Ilang gabi na akong hindi pinatutulog ni King David at
lalo ko siyang kinamumuhian dahil doon. Sleep is my only way out of the pain he
brought me pero pati iyon ay kukuhanin niya sa akin. I just want to sleep but he
keeps bugging my head. Niyakap ko si King Solomon, medyo napangiwi pa ako nang
sipain niya ako sa tagiliran. Napangiti ako. Ilang linggo na kaming tabi matulog
pero hindi pa rin ako sanay na naninipa nga pala siya. I closed my eyes and tried
sleeping but I failed. Hindi ko talaga kayang matulog. Hinagkan ko si Solomon
pagkatapos ay lumabas ako ng silid. Bumaba ako at nagtungo sa kusina. Kumuna ako ng
isang bote ng alak - pampatulog lang at inilabas ko rin ang isang kaha ng Marlboro
Ice Blast ko. Pumwesto ako sa labas ng front door at naupo sa ikatlong baitang ng
hagdanan. I puff and drink while looking at the vast darkness in front of me.

Kailan kaya ako makakausad sa buhay nang hindi na ako lilingon pabalik sa kanya?
All I wanted was to move on pero pinahihirap ni KD ang lahat para sa akin. Sa
nangyayari ngayon ay lalo kong gustong bumalik sa Perth at doon mamuhay nang
tahimik na. Sasabihin ko kay Scott ang lahat, kung matatanggap niya si Monmon ay
walang problema, pakakasalan ko siya kung hindi naman niya tanggap si Monmon ay
mamumuhay akong kasama ang bata. Hindi ko na hahayaang mawala sa akin ang anak ko.
I just want a life with happiness at alam kong hangga't nandito ako sa
Pilipinas - na malapit kay KD ay hindi naman ako matatahimik. The man wanted
nothing but to ruin my life. I don't want to do anything with him anymore.
Tama nang si King Solomon na lang ang remembrance niya sa akin - gusto ko nang
lumayo.

Sa pagtingin ko sa kawalan ay para akong pinaglaruan ng imagination ko. May kung

anong maliwanag na bagay ang huminto sa tapat ko. I saw a familiar built of a man
who has a jacket and a brown overnight bag. Kumunot ang noo ko. Lumingon siya sa
akin, napatayo ako nang makilala ko siya.

"Scott..." I mumbled. Halos takbuhin ko ang pagitan naming dalawa tapos

ay niyakap ko siya nang napakahigpit. I cried in his arms. Finally, after a long
time I felt okay. I cried to him, I apologized for being MIA for a long time. I
apologized for forgetting him and for whatever KD did to him. Hinahagkan lang naman
niya ako nang paulit-ulit and maybe just to break the ice, he joke about my hair.

"I love your hair, hone." Wika niya. Pinahid niya ang luha ko.
"I'm here now, you don't have to worry about anything." Tumango
lang ako. Nakayakap ako sa kanya habang papasok kaming dalawa sa bahay. Iniisip ko
si Monmon at kung ano ang magiging reaksyon niya kapag nakita niya si Scott at si
Scott kay Monmon. Umakyat kaming dalawa sa itaas. I guided him to my room - naroon
si Monmon, bakit ko pa patatagalin, kung mahal ako ni Scott, tatanggapin niya ang
anak ko dahil parte siya ng buong pagkatao ko.

"Who's that?" Scott asked when he finally see Monmon. I looked at

him and cupped his face.

"He's my son." Wika ko. Nakita kong nagulumihanann si Scott. Puno ng

pagtataka ang mukha niya. I bit my lower lip. Is he gonna leave me now? What's
he gonna say? Ngayon lang ako kinabahan ng ganito. Hindi ko alam kung anong
sasabihin niya sa akin. Gusto kong tanggapin niya si King Solomon, pero paano kapag
hindi niya natanggap ang anak ko?

"Did he come with the amnesia?" Palabiro talaga si Scott pero alam kong
hindi biro ang sinasabi niya sa akin. Noon na ako napaluha. Ipinagtapat ko sa kanya
ang lahat-lahat. Ang tungkol sa pagbubuntis ko kay Scott pero hindi ko sinabi sa
kanya ang tungkol kay KinG David. Sa nakaraan na siya kaya hindi na siya kailangan
ngayon sa hinaharap. Matagal akong tinitigan ni Scott.

"I know you need a lot of time digesting this but..."

"I love you, Marielle." Wika niya. Napaluha na naman ako. Niyakap ko si
Scott. Ibig bang sabihin noon ay tanggap niya ang bata? Ano bang ginawa kong mabuti
para mahalin ako ni Scott ng ganito. Bigla ay lumayo siya sa akin.

"What did we talk about smoking, Hone?" He asked. I made a puppy face.

"I'm sorry..." Wika ko na lang. Scott doesn't like it when I

smoke or drink. Okay lang sa kanya na umiinom ako ng red wine because that's
healthy but smoking and drinking for him is a big no, no.

"Thank you, Scott." Wika ko. Niyakap niya ako nang mahigpit. Nang gabing
iyon ay sa guest room natulog si Scott, ako naman ay sa tabi pa rin ni Monmon.
Nakangiti akong nakatulog. Masaya ako, hindi masayang-masaya - sakto lang. Alam
kong magiging okay na ako. Alam kong magiging masaya ako. Mahal ako ni Scott at
tanggap niya si Monmon, wala na akong hahanapin pa.

Kinabuksan ay nagising ako sa halik ni Monmon sa aking pisngi. Nagtatanong ang mga
mata niyang bumungad sa akin.

"May mama po sa baba, Mommy, kulay white siya saka parang si Ron Weasley sa
Harry Potter!"

Hindi naman nagtagal ay pumasok si Scott sa kwarto.

"He just runaway. I was just trying to feed him pancakes, love." Wika
niya. Natawa naman ako. I sat up and looked at King Solomon.

"Monmon, siya si Uncle Scott, he's mommy's boyfriend." Wika ko

pa. "He's also going to be your stepdad." Tumingn lang sya sa akin
tapos ay lumapit siya kay Scott. Tulad nang ginawa niya noon ay inamoy niya si
Scott pero agad din siyang lumayo.

"Amoy tao lang siya, Mommy. Hindi sya amoy daddy." Nakasimangot na wika
niya. "Pwede ko bang makita iyong daddy ko na hindi naman amoy daddy?"
Monmon was smirking at me. Narinig ko si Scott.

"The kid doesn't like me, Hone." Nakangiting wika niya. I just made
a face. Mukhang magkakaproblema kai kay Monmon.
----------------

Hindi ko alam kung anong magic ni Azul. Tatlong linggo na akong iniiwasan ni
Mariella, hindi niya sinasagot ang mga tawag ko tapos pina-ban niya pa ang sasakyan
ko at ako sa village na tinitirahan niya. Hindi ko siya makausap nang maayoss. Ayaw
niyang ipakita sa akin ang anak namin pero nang si Azul ang makiusap ay ganoon na
lang ang pagpayag niya. Kung hindi ko nga lang talaga kilala si Azul, iisipin kong
may nangyayari sa kanila ngayon kaya todo bigay si Yella sa lahat ng hiling ni
Azul. I shook my head. Nakatayo ako sa may sasakyan ko habang hinihintay ko si Azul
na bumaba sa sasakyan Dala na nga niya si King Solomon na habang naglalakad ay
parang hinihingal na.

Hindi pwedeng mataba si King Solomon. I read from somewhere that obesity is the
number one reason of bullying and suicide in the United States and I don't
want my son to be bullied. Noong high school at elementary ako, ako ang bully kaya
hindi pwedeng siya naman ang mab-bully ngayon. I waited for them. Habang
tinitingnan ko sila ay natatawa naman ako.

"Hi, Dad!' Bati niya sa akin. Inabot ni Azul sa akin ang overnight bag ni
King Solomon.

"Sa Linggo mo daw ibalik." Wika sa akin ni Azul. Tumango naman ako.
Yumakap si King Solomon kay SP at saka nagba-bye. Nagpasalamat naman ako sa kuya
ko.

"Dad, where are we going?" He asked.

"At my house."

"Hindi pa po ba tayo kakain?" Tanong niya sa akin. Napangiti ako.

"We're gonna eat, son, but now, we're gonna eat healthy." Sabi
ko. Sumimangot siya. Umuwi kaming dalawa sa bahay ko. Manghang-mangha siya nang
makita niya na puro salamin ang bahay ko. Natuwa rin siya nang makita ni si Carmela
- ang albino ko - na nasa likod nang malaking glass na natatamnan ng malaking puno
ng Narra.

"Daddy, daddy! Gusto ko din ng pet na tiger!" Sigaw niya.

"Oo ba! Ibibili kita! May kilala ako sa Ilocos." Wika ko pa.
"Halika, kakain na tayo." Yakag ko sa kanya. Hindi ko pa gamay kung paano
ako magiging daddy sa kanya - ang gusto ko lang naman ay ang makabawi sa mga
kasalanan ko sa kanla ni Yella. I wanted to talk to Yella because I wanted to
apologize for comparing her to Arruba. Ipinaliwanag sa akin ng Mama ni Leira na
hindi maganda ang ginawa ko. Alam ko naman iyon, sag alit ko lang ay hindi ko
napigilan. Hindi ko tuloy mapigilan ang maitanong sa kanya kung ano ba ang amoy
daddy.

"King Solomon, ano iyong amoy daddy?"

"Ah? Ewan ko po, basta alam ko amoy milk na parang powder, sabi ng mommy kong
isa, luksong tinik daw po iyon."

"Ha?" Nagtatakang tanong ko. "Baka naman lukso ng dugo."

"Iyon nga iyong sinabi ko, Daddy, bingi ka lang. Mag-clean ka ng ears."
Nilamutak na niya ang fried chicken na niluto ko kanina. I personally prepared all
his food, siniguro kong magugustuhan niya.

"Saka, Dad, bakit hindi kayo magkasama ni Mommy? Bakit iba iyong boyfriend ni
Mommy? Bakit may Uncle Scott ako?"

Nanlaki ang mga mata ko. Nagpatuloy siya sa pagkekwento sa akin. Nalaman ko na
dumating na pala ang Japanese Bitch ni Mariella at magkasama sila sa bahay ngayon.
Nakuyom ko ang palad ko, pinatapos kong kumain si Solomon at pinapaliguan ko siya
sa maid ko. Habang naghihintay ay pumasok ako sa private office ko at doon binuksan
ko ang monitor ng laptop ko para makita ang footage sa cctv na naka-install sa
mismong bahay ni Mariella.

There, I saw Scott in the kitchen. I zoomed the video, and I saw that smile on
Yella's face - the one tat I saw when she had amnesia, her genuine smile -
that smile that was never about me...

I felt like crap.

5J
Royal # 13

Maaga akong nagising kinabukasan, may jog kami ni Axel John. Ginising ko na rin si
Monmon dahil isasama ko siya sa jogging namin. Pangalawang araw niya pa lang sa
akin at bukas ng umaga ay ibabalik ko na siya sa nanay niya. Hindi ko alam kung
anong magiging reaksyon ko kapag nagpunta na ako sa bahay niya o sa lugar na
sasabihin ni Azul para maibalik ko si Monmon. Baka masapak ko si Scott kapag nakita
ko siya. Hindi ko alam na pwede pa lang mainis ka sa isang tao na hindi mo pa
nakikilala kahit kailan. Hindi ko pa nakikita ang Scott na iyon pero gusto ko
siyang ipatira kay Ido.

"David!" Sumigaw si Axel John. Sa lalim ng mga iniisip ko ay hindi ko

napansin na nakarating na pala siya. Tulad ng dati ay may dala siyang pandesal at
kesong puti. Nasa baba siya at nang puntahan ko siya sa kusina ay nakita kong
kinakain na niya ang pandesal na dala niya. Hinihintay ko naman si King Solomon na
bumaba. Habang tinitingnan ko siya ay napapangiti ako, sa pagbaba niya ng hagdan,
tumatalbog ang lahat sa kanya - literal na bouncing baby boy ang anak ko.

"Dad, saan tayo pupunta? Kakain po ba tayo sa labas?" Tanong niya sa

akin. I just laughed. Kinaraga ko si Monmon at hinalikan siya sa pisngi. "Dad,
makati iyong facial hair. Magkakaroon din ba ako niyan pag big na ako."

"Bakit pamangkin, hindi ka pa ba big, ngayon?" Sabad naman ni Axel.

Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Kinuha niya si King Solomon at ipinatong sa mesa.
Itinaas niya ang shirt ng anak ko tapos nilagyan ng anim na pandesal. Itinaas niya
rin ang shirt niya. "Dapat, Solomon, magkaroon ka nitong sexy abs, ang tatay
mo meron din nito, madalas nga dinidilaan ng mga babae ang abs ng tatay mo."
"Putang ina mo!" Sigaw ko kay Axel John. Si Monmon naman ay tiningnan ang
pandesal.

"Anong palaman nito, Tito Axel?"

"Kesong puti. Kain ka?"

"Tama na iyan, tatakbo tayo tapos kakain kayo. Hindi kayo makakagalaw.
'Lika na 'nak."

"Ayoko pong tumakbo, Dad, mapapagod po ako... Alam ko na po, kargahin ninyo na
lang ako, Dad..."

Humagalpak ng tawa si Axel John habang ako naman ay napapailing.

"Pamangkin, aba! Baka hindi moa lam na mataba ka at kasing bigat mo ang
weights na binubuhat ng tatay mo sa gym o mas mabigat ka pa dun!"

Nakita kong nagbago ang ekspresyon ng mukha ni King Solomon. Nakasimangot na siya
ngayon.

"Hindi kita bati, Tito Axel. Tinawag mo akong mataba. Hindi naman ako mataba!
Baby pa ako!" He screamed. Pinaghahampas niya si Axel John sa tuhod. I just
stood there and enjoyed the view. Naisip ko na mana sa akin ang anak ko. Hindi lang
sa hitsura kundi pati ugali.

"Hindi na nga! Joke lang!"

"Ayaw ko sa'yo! Dad, iwan na natin siya kumain tayo sa Jollibee."

"Anak, tatakbo tayo." Paliwanag ko. Kumapit siya sa akin tapos ay

naglakad na kami palabas ng bahay. We rode motorbikes. Si Axel sa pulang Ducati
niya, ako naman sa purple kong Harley. Binilan ko na rin si King Solomon ng helmet.
Habang tumatakbo ang bike ay naiisip ko ang mga posibileng ginagawa ni Mariella at
ni Scott. Siguro si Scott ang dahilan kung bakit pumayag si Mariella sa request ni
Azul.

Nang marating namin ang park na tatakbuhan namin ay nakita ko na agad si Ido.
Kasama ni Ido ang pamangkin niyang si Orion. Naka-jogging attire din ang bata.

"Ang tagal ninyo kanina ko pa kayo hinihintay, naka-isang ikot na kami ni

Orion." Wika niya. Nakipag-high five siya kay King Solomon. "Mon, siya
ang pamangkin ko, si Orion. Friends na kayo ha."

"Hello, ako si Monmon at hindi ako mataba."

Nagtawanan kami sa tinuran ng anak ko. Matapos ang hi and hello ay nag-warm up na
kaming lahat at saka tumakbo. Kasabay ko si Monmon na kaunting minuto pa lang ay
hingal na. Napapangiti ako. I like spending time with my son. I love hanging out
with him. I wish to do this every day of my life. Pakirmdam ko kasi ay parang si
Solomon ang compass ng buhay ko, he gave my life direction. Alam ko na mula ngayon,
siya na ang dapat kong unahin at hindi ang kung sino o anupaman.

"Dad! Dad! Ayaw ko na po. Pagod na ako." Nang muli kong tingnan si Monmon
ay nakita kong umiiyak na siya. I just looked at him, napapailing ako. Lumapit ako
sa kanya tapos ay umupo sa mismong sahig ng oval. Hinaplos ko ang mukha niya pati
na rin ang luha niya.

"You know, son..." I start of. "You Lolo Saul had always told me to
live a healthy life..."

"Healthy naman ako, wala po akong sakit."

"Oo nga, anak pero hindi healthy sa bata ang mataba. Dapat sakto lang. Nabasa
ko na mas malaki ang bata mas maraming sakit. Do you wanna reach all you dreams?
Because if you do, you should start living healthy." Malumanay na wika ko.
Nakatingin lang siya sa akin. "Ano bang pangarap mo?"

"Magkaroon ng mommy at daddy sa iisang house."

Natigilan ako. Naitanong ko sa sarili ko kung kaya ko bang ibigay iyon sa anak ko.
Hinaplos ko ang mukha niya tapos ay ginulo ang kanyang buhok.

"'Lika, 'nak, kain tayong ice cream."

Sa dami ng assurance na gusto kong sabihin sa anak ko ay iyon lang ang lumabas sa
bibig ko. Paano ko ibibigay kay Solomon ang pangarap niyang iyon kung gusto naman
ni Yella na magkaroon ng buhay kasama ng ibang tao? Nasaktan ko siya, at sa tuwing
nagkikita kami, alam kong mas lalo ko siyang nasasaktan. Hindi kami pwedeng magsama
ni Yella dahil sa tuwing malapit ako ay nakikita ko iyong masakit sa mga mata niya.
Hindi ko alam kung mapapatawad niya pa ako.

We spent the whole day with the guys and Solomon. Napaaga ang pagbalik ko sa kanya
sa Mommy niya. Ipinahatid ko siya kay Azul tulad ng ibinilin ni Yella. Talagang
ayaw niya akong makita, nang gabing iyon ay hindi ako makatulog kaya lumabas ako.
Paikot-ikot lang ako sa siyudad. I just felt so restless. Kailangan ko ng kausap at
sa ngayon, hindi ang mga kaibigan koi yon. Kailangan ko ng kausap na may sense at
iyong makikinig lang. Iyon ang kailangan ko ngayon. Pero hindi ko alam kung saan
ako pupunta, so I just settled in a park in the middle of the city. I am thinking,
I am looking at the stars.

Bigla ay naalala ko ang Mama ko. If she's here, she would know what to say to
me and things will be a lot easier but she's not and I have to find the way
back to the light by myself. Ano bang dapat kong gawin?

I sighed again...

"King David Sandoval..."

Medyo nagulat ako nang marinig ko ang pangalan ko. I looked around and I found the
first daughter of the republic of the Philippines, Tamara Tatiana Calimbao -
kaiisa-isang anak na babae ni President Sergio Tuazon Calimbao. Lumingon ako sa
paligid. Naghahanap ng psg pero wala. I know Tamara because her father used to be
my father's ally.

"What are you doing here?" I asked her. "Where are your body guards?
"

"Here? Tinatakasan ko ang magulong mundo ng politika. I called Beanca, sabi ko

puntahan niya ako, but she said she's busy. If I know she's just getting
some. Are you getting some these past few days, King David?" Naupo siya sa
tabi ko. Inalok niya ako ng dala niyang Ginger Ole pero tinawanan ko lang siya.
"Kamusta si Senator Saul?"

"Still in jail, thanks to General Bulabog." Wika ko na lang. Tumaas ang

sulok ng bibig ko.

"That man is trying to steal the presidency from my father. This is my

father's last term, next year Theodore will be running for President.
That's a secret so you shouldn't say anything to any soul, promise?"
Nagpinky swear pa kaming dalawa. I just shook my head. "A penny for your
thoughts?"

I looked at her. "I am a big jerk." Wika ko.

"That's good news! Tapos ka na sa denial stage." Humagikgik pa si

Tamara. Umiling na lang ako.

"There's this girl..."

"Every love story starts with that..."

"But we're different. Fuck buddies lang kami."

"May ganyan relationship pa ba?" Tanong niya sa akin. Huminga na lang ako
nang malalim.

"May anak kami."

"Then why not marry her?"

"It's not that easy." Wika ko. Naisip ko na iyon noon, naisip kong
pakasalan si Yella. May punto sa buhay ko na inisip kong pakasalan si Mariella
because she makes me happy. Sa kanya ko naramdaman ang importansya na nawala sa
akin noong namatay si Mama. She makes me feel safe and secured. I planned on
marrying her, dumating pa sa punto na bumili ako ng singsing para sa kanya. I
planned on giving her the ring and I actually asked her out to dinner to propose
pero hindi ko naituloy dahil tumawag si Arruba.

She needed me that time so I had to cancel Mariella and be with Arruba.

"David, sorry let's just scratch the King, hindi pwedeng palagi na lang
na complicated ang mga bagay, If the things around you is complicated then
uncomplicate it. Ganoon lang kadali. Sometimes, one word is the answer to every
problem in our lives."

"And what's that? I love you?"

"Alam mo, gwapo ka, medyo slow lang. Iyong brain cells mo panay buffering. One
word nga. SORRY. Iyon lang ang katapat niya. Sorry."

Tiningnan ko si Tamara. I sighed. Suddenly I wished that it's Marielle beside

me, not Tamara...

---------

"Good night, Ron Weasley."

"Monmon!"

Binawalan ko si Monmon dahil sa pagtawag niya ng Ron Weasley kay Scott. Obvious na
obvious naman na ayaw niya sa boyfriend ko. On the other hand Scott is doing
everything he could para makuha ang loob ni Monmon.

Scott laughed.

"It's okay, Marielle, I'll go to sleep now. I'll leave the door
unlocked." Sinabayan niya ng kindat iyon. Niyakap naman ako ni Monmon.

"Kami ni Mommy ang tabi magtulog. Putang ina ka!"

"King Solomon!" Napasigaw ako. Buti na lang at hindi nakakaintindi si

Scott ng Tagalog kaya hindi siya gaanong nag-react. He kissed us both good night.
Nang makapasok siya sa silid niya ay hinarap ko naman si Solomon. Nakayuko siya.
Marahil ay alam niya ang ginawa niya.

"Saan mo natutuhan ang salitang iyon? Alam mo bang masama iyon? Ha?" Inis
na inis ako. Alam ko na agad kung sinong nagturo sa kanya ng salitang iyon. Hindi
na talaga makakaulit sa akin si King David! Kung hindi lang ako nahihiya kay Simou
Paul, hindi ko ipapahiram si Solomon kay David. Hindi ko na talaga alam kung paano
ilalayo si King Solomon sa anak ko. Hindi dapat ganito. Hindi dapat natututo ng
kung ano ang anak ko.

"Ayoko po kay Ron Weasley! Gusto ko si Daddy ang Daddy ko! Ayaw kop o sa kulay
orange! Ayoko po kay Hanamichi Sakuragi! Kung gusto mo siya, sasama na lang ako kay
Daddy David kahit na hindi niya ako pinapakain ng madami basta ayoko kanya!"

Tinulak ako ni Monmon tapos ay tumakbo siya palabas ng bahay. Naalarma agad ako
kaya tumayo ako para sundan siya. He was running - pero kaya ko naman siyang
abutan. Madaling hingalin si Monmon kaya lam kong hindi siya makakalayo.

"King Solomon!" I called him. Nakita ko siyang tumatakbo sa kang

direksyon ng village. Nakasuot siya ng terno na sponge bob na pajamas. Hinahabol ko
siya at napasigaw ako nang biglang may lumabas na kotse mula kung saan. Bumisina
siya. Napahinto si Monmon.

"Anak!" I called. Huminto ang sasakyan. Napasinghap ako. Napaupo si King

Solomon. Ako naman ay tumakbo sa kanya. Nakita kong bumukas ang kotse at nakita
kong lumabas mula doon si King David. Paano siya nakapasok dito gayong pina-ban ko
siya sa guard? Nakadama na naman ako ng inis.

"Mon? What happened?" I heard him ask.

"Daddy! Daddy! Sasama ako sa'yo! Ayoko kay Mommy! Ayoko kay Ron Weasley!
" Iyak siya nang iyak. Kumarga siya sa Daddy niya and I just stood there
looking at them. The scene broke my heart. Niyakap ni Solomon si David.

"Sasama na ako sa'yo, Daddy! Amoy Daddy ka naman talaga sinabi ko lang na
hindi kasi akala ko bad ka! Love kita, Daddy, ayoko kay Sakuragi! Si Mommy na lang
sa kanya! Ayoko sa kanya!'

I couldn't help but cry. Ano bang masama kay Scott? Why is my son acting like
this? Ilang araw pa lang naman silang magkakilala, alam kong hindi niya agad
matatanggap ang mga bagay-bagay. Sanay si Monmon sa buong pamilya - ganoon siya
lumaki sa mag-asawa. Kaya kong ibigay sa kanya iyon pero dapat na si Scott ang
kasama.

"Solomon, uuwii na tayo." Wika ko sa matigas na boses. Kinuha ko siya kay

King David peri itinulak niya ang mga kamay ko.

"Doon ka na lang!" Humahagulgol na wika ko. "Ayoko sa kanya! Sabi

niya dadalhin niya ako sa boarding school! Ayoko kay Scott!"

Nabiga ako sa sinabi niya sa akin. "Hindi iyan totoo, Monmon. I'm sure
it's just a misunderstanding. Hindi ka ilalayo ni Scott sa akin. Mahal kita,
and I'm sure mahal ka rin niya."
"Monmon..." David spoked. "Gusto mo ng ice cream?" Tumango si
Monmon. "Kakain tayo, kakalimutan muna natin si healthy living ha, pero sa
pagkain natin ng ice cream, sasama natin si Mommy, okay?"

Pinahid ni Monmon ang luha niya. "Hindi natin sasama si Ron Weasley?"

"Hindi, anak. Ipapakuha natin siya sa Dementors." Pinanlakihan ko ng mata

si King David. Sinensyasan niya akong sumakay sa kotse. Sumunod ako sa kanya.
Isinakay niya si KS sa loob ng sasakyan. Humihikbi pa rin siya. Agad naman naming
narating ang pinakamalapit na convenience store. Agad ding namili ng ice cream si
King David. Hinahaplos ko lang ang likod ni King Solomon.

"Sinabi niya iyon, Mommy, narinig ko sabi niya sa phone..."

"Baby, baka naman hindi mo lang siya naintindihan..."

Umupo si David sa tapat namin. Binigay niya ang ice cream sa anak ko at saka
tiningnan ko. He looked as if he had something to say and he did, he spoke and what
he said shook my world.

"I'm sorry, Mariella. For everything. For not asking you to marry me that
moment in my life. Maybe if I did we would have lived a different life by
now..."

"What?"

<~

Royal # 14
"What?"
Tinitigan ko si King David. Niloloko niya ba ako? Bakit niya sinasabi sa akin ng
mga bagay na hindi naman totoo? Ginagawa niya ba ito dahil sa may anak kami?
Umiling ako. Hindi ako naniniwala sa kanya. Bakit niy sinasabi ito? Hindi matigil
ang pag-iling ko. Hindi ako naniniwala sa kanya. Hindi niyiyon gagawin. Hindi niya
ako aayain ng kasal dahil una, hindi ako si Arruba, hindi niya ako mahal!
"King David, please lang, h'wag mo na akong lokohin. Tanggap na tanggap
ko na sa sarili ko na si Arruba lang at wala nang iba. Hindi ko naman hinihingi
sa'yo ang mahalin ako, ang gusto ko lang ang mabuhay nang masaya kasama ang
anak ko. Wag mo na akong lokohin." Huminga ako nang malalim tapos ay hinaplos
ko ng mukha ni King Solomon. Sinabi ko sa kanyang ubusin na niya ang kinakain niya
para makauwi na kami. Gusto kong makausap si Scott. Gusto kong linawin ang mga
bagay-bagay na sinabi ni Scott sa phone. Hindi ko siya kakampihan. Aalamin ko ang
puno't dulo ng lahat ng ito.
Nagulat ako nang biglang may inilapag si King David s harapan ko. Isang kulay itim
na kahita. Nakadama ako ng kaba. Nanginginig ang mga kamay ko na inabot iyon.
Napalunok ako. Binuksan ko ang kahita at doon nakita ko ang isang diamond ring na
kasing laki ng cherry bubble gum apna tigpipiso ang bato - may mga emerald na
nakapalibot doon -- my birthstone. I looked at him. Kinuha ko ang singsing at
tiningnan ang loob noon.
Sa loob noon ay nakita kong naka-engrave ang pangalan ko Mariella Jimena.
Napanganga ako. I slowly looked at him. Napaluha ako.
"Dad, nagme-menopause ka na pa kay Mom? Ikakasal na kayo?" Napatingin ako
sa anak ko. Namimilog ang mga mata niya tapos ay parag masayang-masaya na siya.
"Yey! Magkakaroon na ulit ako ng moomy at daddy sa isang house! Parang dat
lang! Thank you Daddy..." Hinalijan ni Monmon si King David sa pisngi. May
kung anong humaplos sa puso ko. Napakagat - labi ako. Tiningnan ko ang sigsing na
hawak ko. Isa na namang what if sa buhay ko itong nalaman ko. I sighed. Pinahid ko
ang luha ko. What if he asked me? I will surely say yes because I love him si much
back then. Sa kanya umiikot ang mundo ko noon.
Planeta pa lang ang pluto ay mahal na mahal ko na siya.
"No, anak. Its propose, not menopause. Ikaw talaga. Dabid is so gentle with
Monmon. Kitang-kita ko ang softness ng expresson ng mukha niya habang nakaharap sa
anak ko. Ngayon lalo kong pinagsisishan ang pagpapalaglag - kung nabuhay ang bata
siguro nga ay mamahalin siya ni KD. The way he looks at my son now, he's
probably thinking that KS is the most important person in his world right now.
What if we got married will we have a happy family? Will we still be together
now...?
"I'm not proposing to your mom, anak." Sinasabi niya ang mga
salitang iyon habang nakattingin siya sa akin He was looking at me like I mattered
to his world.
"I'm apologizing to her. - for every pain, heartache, for all the
unreturned calls, for the cancelled dates, for all the forgotten birthdays, uneaten
foods, for every singe tear she shed for waiting for me..."
I found myself tearing up. Kung noon niya siguro sa akin sinabi sa akin ito,
siguro ay nagpamisa pa ako sa sobrang ligaya. Natutop ko ang kamay ko sa aking
bibig.
"Bakit siya nag-iiyak?" Tanong ni KinG Solomon. "Daddy, putang ina
ka, nipaiyak mo si Mommy!" Bigla ay naudlot ang iyak ko at napahagalpak ako ng
tawa. Pinahid ko ang mga luha ko.
"I could've made you laugh like that, Yella. I could've made you
happy. I could've been that one guy that made you a better woman but I
destroyed you. I could've done a better job cherishing you..."
Hindi ko alam kung pinaglalaruan ako ng imahinasyon ko pero nakakita ako ng uha sa
kanyang mga mata. He looked away and sighed.
"Don't you think it's too late for that now?" I asked him. He
nodded at me.
"Gusto ko lang naman na sagutin ang mga what ifs sa isipan natin. Alam ko
naman na nasaktan kita nang higit pa sa inaasahan ng kahit na sinong tao sa mundo
at hinddi ko alam kung maniniwala ka peero nagsisisi ako. Alam kong hindi mo ako
kayang patawarin at hindi ko rin kayang mapatawad ang sarili ko, Yella. The baby
and Monmon..." He looked down. Umiyak siya.
"Hala si Dad naman ang nag-iiyak!"
I smiled at Monmon. "Napuwing lang siguro si Daddy. Baby, kita mo iyong vendo?
Kuha ka ng water... Go..."
Umalis si Monon. Hinarap ko si King David.
"Kung ginagawa mo ito dahil sa bata---"
"Hindi ko ginagawa ito para sa kanya. I'm doing this because I owe you. I
owe you a million apologies, Yella, but no matter what I say it will never be
enough for the pain you have gone through. " Now I can really see his tears
falling down. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Isa na naman ito sa mga
tutubong what if sa isipan ko.
Mga what if na hindi ko na masassagot dahil hindi naman kami magkasama sa buhay ng
isa't isa.

"Buti alam mo." Naiusal ko sa kanya. Alam kong mabuting tao si David pero
hindi ko inaasahan na makikita kong muli ang side na iyon sa kanya ngayon. Really,
love changes people. Love changed the way I looked at life and frankly. I
didn't like what love has did to me. It made me tough and strong but I also
lost a part of myself - the one I used to love while looking at the mirror. That
black haired innocent girl who once fell in love with the villain in a love story.
Iyong babaeng umasa na mamahalin siya kapag nagmahal siya, iyong babaeng akala ay
sa happy ending nagtatapos ang lahat.
Nawala ang babaeng iyon nang mahain ko si King David.
Mukhang may sasabihin pa siya pero duating na si Monmo na may dalang tubig.
Pinupunasan niya pa ang bibig niya sa pamamagitan ng palad niya. Niyakap ko si
Monmon at sa ginawa kong iyon ay naalala ko ang sinabi niya sa akin. Kakausapin ko
si Scott. Kailangan kong linawin ang mga bagay sa kanya.
Scott is a good ma and I am sure that he has a valid reason for whatever that came
out of his mouth. Nag-aya na akong umuwi. Kinausap na ni David si Monmon na sa akin
na sumama pero ayaw niya talaga. Mahabang usapan ang nangyari bago sana napapayag
ni David si Monmon pero matigas ang anak ko - mana sa ama niya. Sa huli ay pumayag
na rin ako sa gusto niya. Hinayaan kong matulog si Monmon sa Daddy niya. Inihatid
llang nila ako sa bahay.
"Mommy, mag-ingat ka sa bad na Ron Weasley. Da, dad..." Pinaglaruan pa ni
Monmon ang facial hair ng ama niya. KD laughed. "Dad, may bad bang ginger sa
Harry Potter?"

"Wala 'nak. Lahat ng ginger sa Harry Potter, good. Diba, nga Order of the
Phoenix sila?" Kinindatan pa ni David ang anak ko. Napapangiti ako. I kissed
Monmon goodnight. Ayoko sana siyang halikan dahil karga siya ng ama niya pero
ginawa ko na rin. Tumalikod ako pero bigla akong bumalik nang maalala ko ang
singsing na ibinigay niya sa akin.
"Keep it." Wika niya. "It has your name, it's yours, Mariella.
Hindi man ako lumuhod a harapan mo noon at tinanong sa'yo ang will you marry
me question. sa'yo ang singsing na iyan, Mariella." I looked at him.
It's the only thing in his life that actually belonged to me - a thing that
happened right before Monmon. Ngayon, dalawa na sa buhay ni King David ang pag-aaru
ko, ang singsing at ang anak namin. Tumalikod na muli ako at pumasok sa bahay.
Kumakabog ang dibdib ko sa kaba pero ipinagpaliban ko muna ang kaba dahil kailangan
kong makausap Si Scott.
Tumuloy ako sa silid niya. I fpound him sleeping. Ginising ko siya. Mabilis naman
siyang nagmulat nang mga mata. Kinindatan niya ako sabay bati ng...

"Hello, Beautiful." Wika niya sa akin. Pinagsiklop ko ang mga kamay ko.
"Tell me, Scottie, what about the boarding school?" I asked. Agad namang
nagbago ang expression ng mukha niya at saka nagbuntong-hininga siya.
"I really wanted to tell you, Marielle. I love you and I accept the fact that
you have a son but I wwas only thinking about out future. How can we build a life
together if your son is in the middle? I can't raise another man's child.
But I love you. We can visit him every holidays in Germany---"
Sa galit ko ay sinampal ko siya. Naningkit ang mga mata ko. "I will never leet
my son out of my sight and if you can't accept that, you better fucking go
back to Australia, you Ginger Asshole!"
I walked out.
____________
"Dad, sabi mo mahal mo ako, bakit mo ako ginugutom?"
Huagalpak ng tawa si Axel John habang nakaupo kami sa waiting lounge ng isang sikat
na ospital para sa mga bata sa siyudad. I was just looking at Monmon and II
couldn't help but laugh at him. Sa ngayon kasi ay hindi niya pa naiintindihan
ang ginagawa ko para sa kanya. I want him to live a healthy life.
Nabasa ko kasi na mas mataba ang bata ay mas prone siya sa diabetes. Ayokong
magkasakit ang anak ko kaya heto kami at nakaupo sa loob ng ospital habang
naghihintay.
"Anak, diba sinabi ko na, kailangan mong maging healthy para matupad ang mga
dreams mo. This will be good for you." Hinagkan ko siya sa noo. Si Axel naman
ay kinurot ang pisngi ng anak ko.
"Ang taba mo kasi!" Sabi niya. Tulad nang dati ay nagbago ang ekspresyon
ng mukha ni Monmon at saka sinuntok si Axel sa balls nito. Natawa ako nang malakas.
"Sinabi na ngang hindi ako mataba! Ang tigas ng ulo mo, Tito Axel! Hindi ka
nakikinig sa akin! Ang pangit mo po!"
Sinalag nang sinalag ni Axel John ang ma suntok ni King Solomon. Hindi ko naman
siya pinigilan. I am encouraging him. He looked so cute while trying his best to
fight Axel John.
"Joke nga lang pamangkin! Hindi ka mataba, chubby ka lang!" Aray! Putang
ina mo ka David! Ang gago mo!" Sigaw noya sa akin nang dukutin ko ang itlg
niya. Tumawa naman si Monmon sa ginawa ko.
"Dad, paano iyon? Turo mo sa akin!"
"Sige pero kay Axel John at Ido mo lang gagawin ha." Kinindatan ko siya.
"Ang gandang impluwensya!" Pinanlakihan ako ng mata ni Axel. Umiling ako.
Hinatak naman ni King Solomon ang manggang ng damit ko.
"Dad, mag-jog ulit tayo ha. Gusto kong makalaro si Orion ulit! Sabi nia
dadalhan daw niya ako ng maraming toys sa jog saka isasama niya pa daw iyong ate
niya si Ate Andromeda." Ginulo ko lang ang buhok niya pagkatapos noon ay
tinawag na kam ng nurse. I just looked at him while the dietitian examines him.
Halas nasa thirty kilos na si King Solomon. Mas mabigat pa sya sa kalahating kabang
bigas. Napailing ako. Nabanggit niya sa akin na sa dating bahay nila ay mahilig
magluto ang Mommy niyang isa kaya siguro tumaba siya ng ganoon. It may be cute but
time will come, hindi na magiging cute ang bagay na iyon.
Matapos siyang tingnan ay pinaupo siya sa tabi namin.
"Less tayo sa chocolates, Mr. Sandoval. Doon kasi nagsisimula ang fatty liver.
Kailangan din bawasan ang ice creams and sugar. Kapag nag-take na siya ng sugar in
the morning, hindi na siya pwede buuong maghapon ha. More on vegetables tayo saka
pilitin ninyo siyang mag-exercise." Tumango na lamang ako at nakinig sa lahat
ng sasabihin ng dietitian ni Solomon. Maya-maya ay tiningnan niya ang anak ko.
"May allergy ka ba?"
"Opo. Allergic po ako sa gutom."
Napahagalpak naman ng tawa si Axel John. Hindi ko na rin naman napigilan ang sarili
ko, natawa na rin ako. Matapos ang ilang bilin ay umalis na kami. Ngayng tanghali
ay kina Azul kami kakain. Palagi kasing naglulto si Leira kaya palagi kaming
naroon. Gusto rin namang nakikita ni Leira si Monmon, mukhang napaglihan pa ang
anak ko.
Habang nagmamaneho ay umunog ang phone ko. Ipinasagot ko iyon ay Axel. Si Mariella
ang tumatawag at hinahanap si Solomon. Sinabi ko na lang na magkita kami sa bahay
nila Azul. Hindi naman nagtagal ay narating na namin ang bahay na iyon. Agad akong
sinalubog ni Ido. Kinarga niya si Solomon.
"Baby Butchog the second!" Mahilog si Ido sa bata. Siguro ay naaalala
niya ang anal nila ni Roma. Kaya ganoon na lang ang pagmamahal niya sa mga
pamangkin niya at sa mga bata sa paligid.
Hindi nga po ako mataba! Ay! Ay! Si Mommy!" Agad namang ibinaba ni Ido si
Monmon na tumakbo kay Mariella. Naglakad naman ako papunta sa kanya. Nagulat si
MAariella nang tumalon sa kanya si Monmon. Agad naman akong humakbang nang malaki
para masalo ang mag-ina ko. Nakuha ni Ido si Monmon habang nahablot ko naman si
Mariella. She gasped. I felt like I was being electrified.
"Ay! Mommy, Daddy, sweet!" Sabi bigla ni KS. Namula naman ang mukha ni
Mariella.

"Oh, si Yella nag-red parang itlog lang ni Azul, red!" Sigaw naman ni
Leira. Napatawa ako.
"Oh! Pula ang itlog mo?! Sa tagal nang pinagsamahan natin, bur mo lang ang
hindi ko nakita! Patingin!" Kumana na naman si Ido. Sumunod si Axel John.
"Kinain o noong nakita mo no?" Usal ni AJ. "Umamin ka, kinain mo ang
bur!"
"Ang bastos mo, Aj, kuta mong nandito si Leira, wag nating pag-usapan ang
nakaraan."
"Dad, ano po iyong bur? Masarap po ba iyon? Gusto ko po noon!"
"Butchog, ang pagkain ng bur ay para lang sa mga babae kaya wa---aaahhh!"
Nanlaki ang mga ata ko nang biglang sinaka ni Yella si Axel John. Pinipigilan siya
ni Ido.
"Ang bastos ng bbunganga mo! Kung anu-anong sinasabi mo sa anak ko! Sisilihan
ko ang bibig mo!"
Nagulat nama ako nang bigla akong tapikin ni Azul sa balikat.
"Ever thought of marrying Arruba?" He asked. I nodded. Hindi lang isang
beses sa buhay ko na hiniling ko na sana ay kinasal kami ni Arruba.
"You bought her a ring?" He asked. I shook my head. "Ever thought of
waking up beside Yella?" Dahan-dahan akong tumingin sa kanya. Hindi lang iyon
ang hiniling ko noon sa buhay, I also imagined waking up beside Yella and making
love to her every waking moment of my life. I wanted to see her smile whole she is
beautifully sore underneath me. I want heer.
Tumango ako. Azul tapped my shoulder again.
"Then maybe all this time, you got it all wrong, David. Maybe you're in
love, but not with Arruba, maybe you're in love with Yella. You're just
too stupid, David."
I just grinned. Am I doomed?
"Pare! Arrubas' here!"
Umalingawngaw ang boses ni Judas. I looked at his direction and there I saw Arruba.
Habang nakatingin ako sa kanya ay nakita ko ulit ang Arruba na nag-alaga sa akin
noon. She's well and she's smiling again.
"Hi..." Wika niya
Yella spoke in silence.
"Halika na, Monmon, pagod na ako. Pagod na pagod."
Yella walked out.
Royal # 15

I walked out. Hindi ko kayang makasama ang babaeng iyon sa iisang bubong. Wala man
siyang ginawa sa akin. Hindi niya man ako inabuso pero hindi ko kayang makasama
siya dahil tuwing nakikita ko siya ay naaalala ko ang sakit na naramdaman ko noong
mga panahong nagpapakatanga pa ako kay King David. Naaalala ko kung bakit hindi ako
ang pinili, kng bakit buong buhay ko, reserbang gulong lang ako.

"Mom, mommy, mommy, hindi naman tayo nagbye ay Dad." Hinatak ni Monmon
ang kamay ko. Tiningnan ko siya. Kahit paano ay gumagaan ang loob ko kapag nakikita
ko siya. Siya lang ang tanging magandang bagay na naging resulta ng pakikipag-
ugnayan ko sa unggoy na si King David Sandoval pero ngayon kailangan ko na ring
idistansiya si Monmon sa kanya dahil ayokong mahawakan ni Arruba ang anak ko and
knowing David, alam kong mahahawakan ni Arruba ang anak ko.

Lumabas na kami ng front gate para mag-abang ng taxi nang biglang nag-park sa
harapan ko ang purple na kotse. My mouth parted. Alam kong kay King David ang
sasakyan pero hindi ko pinaaasa ang sarili ko na siya nga ang nasa loob dahil bakit
naman siya aalis? Kasama na niya si Arruba. Pero nang bumaba ang bintana ay ganoon
na lang ang gulat ko.

King David was inside of the car. "Sakay, Yella." Utos niya.
"Yey! Si Dad! Dad! Dad! Sa'yo ulit ako mag-sleep!" Hindi ako
makagalaw kahit na nakasakay na si Monmon sa loob. Nakatayo lang ako sa labas ng
kotse na parang robot na naestatwa. Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman.
Matutuwa ba ako? He opened the car door for me.

"Sakay, Yella." Muling utos niya. Noon lang ako gumalaw. Si Monmon ay
nasa likod at nagsasalita pa rin.

"Ang hirap naman kasi noon, Dad, bakit ba hindi kayo pwede ni Mommy sa house
namin? Gusto ko three tayo sa bed." I was looking at King David through the
mirror. Kalmado naman ang hitsura niya. Ako ang hindi mapakali. Lumingon ako sa
kanya.

"Bakit? Nandoon siya, bakit mo ako sinamahan?" Tanong ko sa kanya. Noon

lang tumingin si David sa akin. Sakto naman na traffic. He sighed.

"Hindi na ganoon, Yella. Mas mahalaga si Monmon kaysa sa lahat ng bagay."

Wika niya. Suddenly, I felt the pang of pain in my chest. Ganoon lang kadali? Sa
tinagal nang pinagsamahan namin, ganoon lang kadali na bibitwan niya si Arruba para
lang sa anak namin? Hindi naman masama iyon pero bakit nakaya niyang bitiwan ang
lahat nang ganoon lang? Bakit noon, hindi naman niya mabitiwan si Arruba? Bakit
noon kalaban ko si Arruba? Ibig bang sabihin kung sinabi ko noon ang tungkol sa
nauna naming anak, bibitiwan niya din si Arruba?

Bakit hindi niya nagawa iyon noong kaming dalawa pa lang tapos sasabihin niya na
binalak niya akong pakasalan? I shook my head. I figured na pakitang tao lang ang
ginagawa niya, Ngayon lang ito, hindi magtatagal, puri si Arruba pa rin ang
maririnig ko.

Inihatid niya kami sa bahay. Naroon pa rin naman si Scott pero nag-usap na kaming
dalawa. Hindi niya dadalhin si Monmon sa ibang bansa at mamumuhay siya na kasama
kaming dalawa ng anak ko. Susubukan niyang kilalanin si King Solomon - tama na sa
akin iyon.

"Bye, Dad!" Sabi ni Monmon. "Halata naman sa anak namin na mahal na

mahal niya ang daddy niya at masaya akong malaman iyon pero babawasan ko n ang
pagkikita nila dahil baka pati ang anak ko ay makuha ni Arruba.

"Mommy, diba hindi mo ako ibibigay kay bad na Ron Weasley?" Tanong niya
nang inihiga ko na siya sa kama. Ngumiti lang ako.

"Hindi. Si Monmon at si Mommy dapat palaging magkasama." Hinagkan ko ang

kamay niya.

"Pwede po bang si Monmon, si Daddy at si Mommy?" Hindi ako agad nakakibo.

Hindi na naman ako makahanap ng sasabihin sa anak ko. Paano ko ba ipapaliwanag na
hindi naman kasi ako mahal ng tatay niya noon kaya nagkaganito ang sitwasyon namin?
Paano ko sasabihin ngayon na nagising na ako sa katotohanan at ayoko nang
magpakatanga sa amain niy at gusto ko nang maging masaya. Napalabi ako. Paano ba
naging ganito kakumplikado ang buhay ko? Noon ay gusto ko lang maging masaya,
hanggang sa umibig ako sa maling tao.

Noon ko na-realize na kahit na baliktarin ko ang mundo, hindi magiging tama ang
pag-ibig na nasimulan sa kamalian.

Iyon naman iyon. Nagsimula kami ni David sa mali. Mali na mahalin ko siya pero
minahal ko siya, mali na angkinin ko siya dahil may iba siyang mahal pero inangkin
ko siya. Sinubukan kong tanggapin ang katotohanang iyon pero nasaktan ako at bilang
pag-a-adapt sa sakit, binago ko ang sarili ko. Hanggang sa hindi ko na mabakas ang
anino ng Yellang nagmahal kay King David.

I felt my tears fall. Pinahid ko agad iyon . Buti na lang at nakatulog na si King
Solomon. Kinumutan ko siya at saka hinagakan sa noo. Lumabas ako ng silid ko at
tinungo ang silid ni Scott. Natagpuan ko siyang tulog na rin. Nakatulugan na niya
ang pagbabasa. Nakasuot pa sa mukha niya ang reading glasses niya. Inalis koi yon
at itinabi ko ang libro na hawak niya. Isiniksik ko ang sarili ko sa kanya para
maramdaman ko ang nararamdaman kong kaligtasan sa kanya sa tuwing yayakapin niya
ako but when I settled in his arms, I felt restless.

Napapalatak ako.

Everything about Scott is perfect iyon nga lang - hindi kasi siya si King David.

Bumalik ako sa silid ni namin ni Monmon. Sinubukan kong matulog pero hindi talaga
ako makatulog. Lumabas na lang akong muli nang bahay. Dala ko ang phone ko.
Kailangan ko ng kausap kaya tinawagan ko si Leira. Hindi na ako mahihiya kahit na
disoras na ng gabi.

"Hello?" Halata sa boses niya na naalimpungatan siya.

"Leira... Si Yella ito..." I cried. She sighed. "Leira, sorry....

Mahal ko pa rin siya...."

Tinapos ni Leira ang tawag. Nagtataka man ay hindi ko na muli siya tinawagan.
Umiyak na lang ako nang umiyak at sa pagkakataon iyon, alam kong hindi ko na talaga
maiaalis sa sistema ko ang katangahang isang dekada ko nang inalagaan.

"Mariella..." I heard Leira's voice. Nag-angat ako ng tingin. Nasa

harapan ko na siya. Naka-terno siyang pajama. Halata na sa suot niya ang palaking
umbok ng tyan niya. Tumayo ako at niyakap siya.

"Ang sakit-sakita na...." Wika ko. Magdamag lang akong umiyak. Magdamag
ko lang inuulit-ulit sa kanya ang mga katagang, mahal, David at tanga. Iyon kasi
ako, tanga. Tanga ako dahil hindi ko kayang bitiwan ang isang bagay nakakasakit sa
akin. Ang tanga ko kasi kahit na hindi ako mahalin at itinatapon lang ako ay gusto
ko pa rin siyang makasama. Tanga ako. Sobrang tanga ako.

Tanga ako para magmahal ng isang taong nagpapakatanga sa iba.

Napakatanga ko...

_________________________

"Mommy kailan ako mag-school?"

Naka-shades ako kinabukasan dahil sobrang mugto ang mga mata ko. Scott had asked me
about it earlier that morning but I only said that I have sore eyes. Sabi niya
tuloy ay ibibili niya ako ng eye drops mamaya. Napatingin ako kay Solomon. Halos
matatapos na nga pala ang bakasyon at kailangan na naming asikasuhin ang pag-aaral
niya pero naisip ko kung ipapasok ko pa ba siya sa eskwelahan, aalis rin naman
kaming dalawa papunta ng Perth. Aayusin ko lang ang mga papeles niya. Ilalagay ko
siya sa pangalan ko para na rin mapadali ang pag-alis namin.

"Uhm, anak, hindi muna siguro ngayon kasi, one of these days, aalis tayo,
pupunta tayo ng Perth at doon ka na mag-aaral."

"Ano pong Perth?" Tanong niya sa akin. Kumakain siya ng pancake ng mga
oras na iyon. Umupo naman si Scott sa tabi ko.

"Baby, Perth is a beautiful place. Its where I met your mom and where we will
built our family, your mom, you and I plus your many siblings to come!" Scott
said enthusiastically. Natawa naman ako. Sa tingin ko ay talagang sinusubukan ni
Scott na kilalanin at mahalin si Monmon. I know, days from now hindi na niya
iisipin na anak ko si Monmon sa iba.

"Kasama ba si Dad?" Tanong niya agad.

"No, baby. Just you and your mom and I. We're family." Hinawakan ko
ang kamay ni Scott. Kasabay naman noon ay ang pagbaba ni Monmon ng kutsara at
tinidor niya.

"Ayokong pumunta sa Perth. Ayoko nang kumain. Magkak-allergy ako Mommy tapos
mamamatay ako! Usto ko si Dad! Allergic po ako sa gutom!" Napaiyak si Monmon.
Nanlaki naman ang mga mata ko. Bago ko pa siya madaluhan ay tumayo na siya at
tumatalbog na tumakbo papunta sa silid naming dalawa. Sinundan ko siya. Kinatok
pero hindi niya binubuksan ang pintuan.

"Anak, si Mommy ito, buksan mo ang pintuan, please..." Katok lang ako
nang katok. Hindi naman siya nagsasalita.

Dumating si Scott na dala ang susi ng sili namin, nabuksan ko ang door knob pero
hindi ko naman maitulak ang pintuan. May nakaharang doon. Naiiyak na ako.

"Ayaw ko sa'yo, Mommy. Ayaw mong makasama ko si Dad. Gusto ko si Dad.

Dad! Dad! Dad!"

My tears fell. Ano bang meron si KD na mahal na mahal ng anak ko?

"Dad! Dad!"

_______________________

"David, kamusta ka na?"

Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko habang nakatingin ako kay Arruba. She
looked well. Nakikita ko na ulit sa kanya iyong Arruba na magpag - alaga,
mapagmahal at maalalahanin. Judas was so happy upon getting his sister back. Si
Axel man ay masaya, sabi niya nga, ipakikilala niya si Bernice kay Arruba sa oras
na bumalik ito galing ng Amerika. Matagal si Bernice doon dahil sa mga shows na
gagawin niya pero malapit na daw bumalik ito at pagbalik ni Bernice, kasal na nila
ang aatupagin nilang dalawa.

Si Ido man ay masaya sa pagbabalik ni Arruba. Kung mayroon man na hindi masaya,
mukhang si Leira iyon. Hanggang ngayon ay may galit pa rin ang pata Queen kay Arru.
Hindi ko siya masisisi. At para na rin siguro sa ikatatahimik ng lahat, umiiwas si
Azul kay Arruba - isang bagay na gets naming lahat.

Ngumiti ako. "Ayos naman ako. Ikaw? Na-miss kita." Wika ko sa kanya. She
giggled. I love hearing her laugh like that. It's as if the angels in heaven
were singing.

"Sabi ni Judas, dumating sa point na nabaril kita." Napaluha siya at

yumakap sa akin. "I'm sorry, David... I never thought..."

"Shhh..." I said. Niyakap ko siya nang napakahigpit. Wala naman na sa

akin ang nangyari noon. Basta ang mahalaga ay okay siya at nandito na siya dahil
masaya kaming makasama siya. Mahal na mahal namin si Arruba. Siya ang prinsesa
namin.

Bahagya akong lumayo sa kanya nang mag-ring ang phone ko. Si Yella ang tumatawag. I
ended the call. I'll call her back later. Mag-uusap pa kami ni Arruba. I held
her hand. I dreamed of being this close to her since she was away. Iyong mga
pagkakataon na umaalis ako para sana puntahan siya pero hindi natutupad dahil
natatakot akong makita siya because I was afraid of breaking her again. Takot na
takot ako pero ngayon, nawawala nang unti-unti ang takot na iyon at ang nananatili
ay ang kagustuhan ko siyang makasama.

"Thank you, David" Kinurot niya ang pisngi ko. Naramdaman kong nagva-
vibrate ulit ang phone ko. I looked at it and Yella's picture appeared. Again,
I cancelled the call. Ngumiti ako kay Arruba.

"Sino ba iyon? Bakit hindi mo muna sagutin?" Tanong pa niya sa akin. I

just smiled. Mamaya na lang sana kapag hindi na kami magkasama. Hindi naman
nagtagal ay nakita kong dumarating na si Axel John papunta sa akin. Kumunot ang noo
ko. Ibinigay niya sa akin ang phone ko.

"Sino?" Tanong ko. Pinanlakihan niya ako ng mga mata. Kinuha ko ang phone
at sinagot iyon.

"Hello?"

"David! Please, pumunta ka dito sa bahay, please!" Napatayo ako nang

marinig ko ang frantic na boses ni Yella. Hindi na ako nagdalawag isip pa. Sinabi
ko na lang na papunta na ako Kinuha ko ang susi ng Ducati ko at mabilis na
nagmaneho palayo. I am thinking of the worse thing. I was shaking my head. Akala ko
ba si Monmon na ang priority? What the fuck did I do again! Inis na inis ako.

Finally nakarating na ako sa bahay ni Yella. I could hear her sobbing. Natagpuan ko
sila ni Scott sa labas ng silid. Umiiyak si Yella habang katok nang katok.

"Anak, buksan mo na ang pinto, please, mag-usap na tayo."

"Yella, anong nangyayari?" Yella looked at me. Si Scott din ay tumingin

sa akin na tila ba sinisino ako. I hate this guy. I wanted to smash his face.

"What happened?" I asked.

"Kanina pa siyang umaga, ayaw niyang lumabas." Wika niya sa akin.

Bumaling ako.

"Solomon. Open this door. Si Daddy ito..."

Naghintay ako. Maya-maya ay bumukas ang pinto. Lumantad sa akin si King Solomon na
pawis na pawis at iyak nang iyak. Kumarga siya sa akin tapos ay niyakap ako.

"Dad! Dad! Nagugutom na po ako! Ayoko pong mag-diet! Dad! Dad! Ayoko ko
magpunta sa Pier! Ayaw ko kapag di ka kasama, Dad!"

Lumipad ang tingin ko kay Mariella.

She looked away.

_________________
"Salamat sa pagpapakain sa bata. Makakauwi ka na."

"Perth? Really Mariella Jimena? Aalis ka para magpunta sa Perth at isasama mo

ang anak ko?!" Sigaw ko kay Mariella. Hindi ako makahinga sa galit. Iniisip ko
kung anong maling ginawa ko sa bata para lang gawin niya sa akin ito. Alam kong
siya ang ina pero wala siyang karapatang ilayo sa akin ang anak ko. Ako ang ama,
ako ang dapat nag-aalaga sa kanila - sa kanya pero bakit ginagawa niya sa akin ito.

"Doon ang buhay ko, King David, kaya babalik ako doon." Malamig na wika
niya.

"At ano? Magpapakasal ka sa Scott na iyon tapos aagawin na rin niya sa akin
ang anak ko?"

"Walang inaagaw si Scott dahil wala ka namang pag-aari sa bahay na ito!"

"Ikaw!" Sigaw ko sa kanya. I am so mad. Nanginginig ang kalamnan ko.

"Ikaw ang pag-aari ko sa bahay na ito. Akin ka! Akin si Solomon at kung pwede
lang tatapyasin ko ang bayag ng gagong iyon! Ganoon na lang ba iyon, Mariella! Por
que nasasarapan ka sa kama, isasaalang-alang mo ang anak ko?! Ganyan ka kakati?!
"

Sinampal niya ako. Okay, alam ko sumobra ako pero galit ako. Hindi iyon sapat na
dahilan pero nagagalit ako. Inis na inis ako. I hate the fact that she gets to be
happy with our son tapos ako maiiwan sa Pilipinas nang ganoon lang? Hindi ako
papayag. Tiningnan ko siya.

"Tandaan mo ito, Mariella. Hindi mahahawakan ng Scott na iyan ang anak ko.
Kapag nagawa niya papatayin ko siya at hindi mo na siya nakikita. Kung kailangan na
itira kita sa isla kasama ang anak ko gagawin ko! Wala kang karapatang ilayo sa
akin ang bata! Naiintindihan mo?!"

Kitang-kita ko sa mata ni Yella ang takot. I sighed.

"Dad, nag-aaway kayo?" Tanong ni Monmon. Binitiwan ko si Yella.

"Hindi anak, naglalaro kami ni Mommy ng Pinyo Henyo..." I smiled at him.

"I hate you, King David." Bulong niya. "I hope you choke on your own
vile."
Royal # 16

Halos maubos ko na ang isang case ng pilsen sa harapan ko sa kakaisip kung anong
gagawin ko kay Mariella Jimena. She hates me so much na ilalayo niya sa akin ang
anak ko. Hindi ko na maisip talaga kung anong tama at mali kong gagawin. Paano ko
ba pakikiharapan si Mariella Jimena? Hindi na siya tulad ng dati kong nakilala. She
became distant and cold to me pero sa iba naman ay hindi siya ganoon. Alam kong
masama pero iniisip ko na sana hindi na lang muna bumalik ang alaala niya. Gusto ko
lang namang makabawi sa kanya noon, pero hindi pa ako nakakabawi bumalik na kaagad
ang alaala niya. Tapos hindi ko pa na-e-enjoy si King Solomon ay binabawi na niya.
Hindi ba at anak ko din ang bata, akin ang kalahati ni Monmon, fats and tissues -
may pag-aari ako sa kanya kaya hindi siya pwedeng ilayo ni Yella sa akin.
"David!"
Narinig ko si Axel John na tinatawag ako. I looked back. Nasa may pool ako at doon
umiinom. Marahil ay nakita na niya ako kaya pinuntahan na niya ako sa pool side.
"Umiinom ka na naman. Napapadalas yata." Tumabi siya sa akin. "Si
Yella ba?" Tanong niya sa akin. Huminga na lang ako nang malalim.
"Iniisip ko lang, kaya kaya akong tulungan ni Ares Consunji sa problema ko.
Gusto ko ng full custody sa anak ko." Nagulat ako ng batukan ako ni Axel John.
"Gusto mo bang ipadala kita sa Batanes tapos lunurin kita sa dagat nang
mamatay kang gago kang puking ina kang sira ulo?" Para bang inis na inis siya
sa akin. Humarap ako. Ano bang masama sa kagustuhan kong makasama palagi si Monmon?
Obviously, Mariella si ready to start a new life with that jerk who wants to send
my son to a boarding school. Kung hahayaan ni Mariella iyon papatayin ko si Scott.
Hindi pa ba siya natuwa na ipinalaglag niya ang anak naming dalawa tapos ngayon
naman hahayaan niyang ilayo sa kanya si Solomon dahil lang sa kagustuhan niyang
maging masaya? Kung ganyan lang din, akin na lang ang anak ko.
"Sira ulo kasi iyon, Kuya! Magagalit siya sa akin for not loving her the way
she wanted to be love tapos bilang ganti, kukunin niya ang anak ko. Kung wala ako
wala naman kaming anak!" Sigaw ko kay Axel John. "Sabihin mo nga, kaya
bang gumawa ni Yella ng anak gamit ang vibrator! Pasalamat siya sa bur ko kung
hindi walang Monmon!"
"O bakit galit na naman si David?" Ido joined us. Kumunot ang noo ko.
Nakahubad lang siya, nakasuot lang siya ng purple na boxer shorts. Akin iyon. Alam
kong akin iyon, isa pa, galing siya sa mismong silid ko. Ni hindi ko nga alam na
nandito siya. Naalala ko noong panahon na sa lumang bahay pa nakatira si Azul.
Madalas siyang magulat dahil bigla na lang kaming darating doon. Naalala ko pa nga
noong nag-uwi si AJ ng babae sa bahay ni Azul and he caught them doing it, muntik
nang barilin ni Azul si Axel John sa bibig.
This is how Azul must feel back then.
Ngayon kasi ay si Judas na ang nakatira sa dating bahay na iyon ni Azul.
Umupo si Ido sa tabi ni AJ. "Anong ganap?" Tanong niya sabay inom ng
alak. Si Axel John ang nagpaliwanag sa kanya.
"Ahh... alam mo bata hindi naman ganoon iyon. Pinasok mo ang bur mo sa keps
niya, nagkaanak kayo tapos okay na? May karapatan ka na? Hindi iyon ganoon,
men." Wika niya. Inubos muna ni Ido ang alam. "Alam mo sa panahon ngayon,
kahit walang tatay ang bata, okay na. Ang mga babae kaya na nilang gawin ang
ginagawa natin. Iyon ang sinasabi ko kay Liway noon, hindi naman nakinig. Kaya
ayan." He sighed. "Hindi dahil ikaw ang ama, may karapatan ka na. Being a
father is not just about the sperm you donated or gave. It's about how you
treat your child and the mother..." Lumamlam ang mga mata ni Ido sabay lagok
sa alak na hawak niya. Nagkatingnan kami ni Axel John.
"So, I think, if you really want Mariella to see how good you are at being a
father to Solomon, treat her right too. Answer every fucking calls she makes, text
her reply to her. Treat her right, KD. You're lucky you have your child with
you. Treat her right and man up." Nakatingala siya tapos ay ngumisi.
"Alright? Rock and roll to the world!"
Nag-high five kaming tatlo tapos ay nagpatuloy ang kwentuha. Hindi nagtagal ay
nagkasukuan naming tatlo sa pag-inom. Sa aming lima, si Judas ang hindi yata
nalalasing. Si Axel John ay sa sala na natulog. Tumabi na lang ako sa kanya habang
si Ido ay nagpaalam na aalis na. Alam kong may punto si Ido sa mga sinasabi niya at
siguro nga kailangan ko rng ipakita kay Mariella na hindi ako masama dahil alam ko
na sa ngayon, iyon ako sa kanya, ako ang pinakamasamang tao para sa kanya.
Una, hindi ko na nga siya kayang mahalin. Pangalawa, wala akong ginawa kundi ang
saktan siya nang saktan. Pangatlo, palagi ko syang napagsasalitaan ng masama.
Huminga ako nang malalim. Hindi ko talaga alam kung anong gagawin ko sa kanya.
Paano ko ba kakausapin si Mariella? Paano ko ba siya kakausapin. Sa totoo lang,
natatakot ako sa kanya. Every stare she gave me, natatakot ako dahil baka ako naman
ang saktan niya, nab aka mamaya, ako naman ang maiwan. Ayokon maramdaman ang
naramdaman ni Yella sa akin kaya ginagawa ko ang lahat para makabawi sa kanya.
Nakatulog na ako at nagising nang si Mariella ang iniisip. Agad akong naligo at
nagbihis. Binilhan ko si King Solomon ng prutas. Paborito niya kasi ang honeydew,
binilahan ko rin siya ng watermelon. Si Yella naman ay binilhan ko ng ubas. Habang
pababa ako ng mall noon ay napansin ko ang isang malaking teddy bear. Nagandahan
ako kaya binili ko, ibibigay ko iyon kay Mariella.
Hindi traffic noong araw na iyon kaya agad akong nakarating sa bahay nila. Nakita
ko si Yella na nagwawalis sa may garden nila. I was smiling. Magpapakabait na ako.
Kakausapin ko na siya nang maayos. Kakausapin ko siya nang mahinahon. I smiled.
"Good morning, Yella." Bati ko sa kanya. She looked at me. Nanlaki ang
kanyang mga mata. Tinakasan ng kulay ang kanyang mukha.
"Get the fucking out of my house!" Sigaw niya. Kumunot ang noo ko. Kitang
- kita ang takot sa mata ni Yella.
"Scott!" Scott! Oh my god!" Tumatakbong pinuntahan ni Scott si
Yella. Yumakap si Yella sa lalaki. "M-monster..." She whispered. Nakadama
ako ng galit. Ganoon ba siya kagalit para tawagin akong monster.
"Dude, I'm sorry. I'm being polite but can you just get rid of the
fucking bear?" He asked. Nagulat ako. Hindi ako nakagalaw. Lumapit sa akin si
Scott tapos ay kinuha ang teddy bear. Inilayo niya iyon, itinapon hanggang sa hindi
na nakikita ni Mariella. I suddenly remembered that incident when I took her to my
house after getting her out of the hospital. She got frantic when she saw the
bear... Napaawang ang labi ko.
"So, she's scared of bears."
"You think that now?" Scott sarcastically said. "Hush now, baby, the
bear is gone." Hinalikan ni Scott ang noo ni Yella tapos ay pumasok na sila sa
loob. Sumunod naman ako. Iniupo niya si Yella sa sofa at saka ikinua ng tubig, I
looked at them.
"Dude, if you're here for Solomon, he's not here. His grandmom
borrowed him for the weekend. He'll be here on Monday morning." He said
to me. Binalingan ulit niya si Yella. "Baby, here, drink this and calm down.
The bear isn't here. I killed it. Lol!" He kissed Yella again. Yumakap sa
kanya si Mariella and I just... well I felt alienated. Naitanong ko tuloy sa sarili
ko kung anong ginagawa ko doon. Inilapag ko na lang kung saan ang mga pinamili ko
at wala sa sarili na umalis ako.
Why is it like this? Why am I seeing Scott as the best choice for Yella?
Bakit hindi ko alam na takot si Mariella sa teddy bear? Sampung taon kaming
magkasama. Si Scott ay kailan lang niya nakilala tapos alam niya ang lahat kay
Yella. Napapailing ako. I wanted to kill him.
Sumakay ako sa kotse ko. Dumiretso ako sa Bilidbid kung nasaan si Dad. Kailangan ko
ng kausap na hindi sina Azul. Pumasok ako sa loob, kinapkapan ako tapos ay
pinatuloy na. Hindi naman nagtagal ay naroon na si Dad. My father seemed happy to
see me. Agad naman siyang naupo.
"Dada." Tawag ko sa kanya. Niyakap ko siya.
"Ang anak ko." Sabi niya. "Oh, nasaan ang kapatid mo? Hindi na rin
ako nadadalaw ni Axel. Mukhang busy sa kasal." Nakangiting wika niya sa akin.
Naupo kami nang magkaharap tapos ay nagtawanan. Huminga ako nang malalim. Hindi ko
pa nasasabi kay Dada na may apo na siya at sana hindi pa rin nasasabi na may anak
ako. Inilabas ko ang Iphone ko tapos ay ipinakita sa kanya ang picture namin ni
King Solomon. Isinuot niya ang salamin niya tapos ay tiningnan.
"Oh, sino ito? Kamukha mo ah, Totoy." Natawa ako. It's been so long
since he last calld me Totoy. Iyon kasi ang palayaw ko noong bata pa ako.
"Anak ko, Dada." Sabi ko sa kanya. Lumipad ang tingin niya sa akin.
"Mahabang istorya Da, pero may apo ka na. His name is King Solomon."
"Kita mo nga naman at isinunod pa sa pangalan mo! Kamalas ng naanakan mo,
Totoy!"
"Dada naman!" Napakamot ako ng ulo. Tumawa siya.
"Sabi ni Axel ikakasal na daw siya?" Tumango ako. "Sana nandoon ako.
I want to see my kids settling down. I wanna see how damned you two will be as you
wait for that woman at the other end of the church. Just like how I felt when I
married your mom." He sighed. Alam kong na-mi-miss ni Dada si Quenn Gwen.
Pareho lang naman kami nang nararadaman. Huminga ako nang malalim.
"Magaling na si Arruba..." Mahinang wika ko.
"That's good to hear but I still don't like her for you, son. I
never liked her. You deserve a woman like your mom. Iyong babaeng ikaw ang uunahin
sa lahat nang bagay at hindi kung sino lang. You deserve someone else and in my
opinion, that is not Arruba."
Hindi naman ako nakakibo. I wonder why Dada was only telling me this now. Hindi
naman masama ang loob ko. Kaya lang, si Arruba talaga ang isinisigaw ng puso ko...
Pero bigla akong natigilan nang maalala ko ang naramdaman ko nang makita ko si
Yella kanina kasama si Scott. Naikuyom ko ang palad ko. I shouldn't feel this
way but I am feeling this way. I feel so bad that I wanted to shoot myself.
Natapos ang visiting hours sa kulungan kaya kinailangan kong umalis. Ang akala ko,
uuwi na ako pero muli akong dinala ng mga paa ko sa bahay ni Mariella. Wala si
Monmon, pero kailangan ko siyang makausap. Kailangan kong linawin ang mga bagay-
bagay.
Pinindot ko ang doorbell na nasa front door niya. Bumukas ang pinto. Nakita niya
ako, nagpalinga-linga siya.
"Wala akong dalang Teddy Bear..." Mahinang wika ko. Noon niya ang binukas
ang pinto. Lumabas siya at nilapitan ako.
"Wala si Monmon, bumalik ka na lang." Akmang tatalikod siya nang hawakan
ko siya sa kamay.
"Mariella Jimena, mag-usap tayo."
I heard her sigh.
"Para saan pa? Pagod na pagod na akong makipag-usap sa'yo." Wika
niya sa akin. I held her hand tighter.
"Please..."
Binuksan niya ang pintuan.
"Scott, babe? I'm just gonna walk around, see you in a bit!"
"Alright then, will prepare for dinner. Love yah!"
Mariella looked at me. Para bang ipinapakita niya sa akin na kahit na itinapon ko
siya nang ganoon - ganoon ay nariyan naman si Scott para saluhin siya.
"Love you, too." Sabi niya habang nakatingin sa akin. Nilagpasan niya ako
at sumakay siya sa kotse ko. Ako naman ay sumunod na. Hindi ko alam kung anong
mangyayari sa amin ngayon. Gusto ko lang siyang kausapin para magkalinawan kaming
dalawa...
___________________________________
"What is it, KD. I'm sure hindi mo ako dinala dito para lang panoorin ang
City lights."
Inip na inip na ako habang nakasandal ako sa hood ng kotse ni King David. I have ni
idea why he summoned me today. Wala naman na kaming dapat pag-usapan. Kung
sasabihin niya sa akin na huwag kong dalhin si Monmon sa Perth ay hindi naman niya
ako mapapapayag. Nasa Perth na ang buhay ko, Doon umiikot ang mundo ko at hindi na
sa kanya. Kung nasaan ako dapat naroon si Monmon.
He faced me.

"I'm sorry. Sorry for not knowing you're scared of bears."

"I'm not scared of bears, David. I have a phobia." Wika ko.
Nagsimula iyon noong bata pa ako - noong muntik na akong magahasa dahil sa isang
lalaking nagbigay sa akin ng teddy bear sa labas ng school ko. Akala ko mabait
siya. Na-corner niya ako noon sa isang bakanteng lote, buti na lang at nakita ako
ng tito ko at nailigtas sa masamang loob na iyon. Since then, I feared bears
hanggang sa nedevelop sa phobia ang takot na iyon. King David sighed.
"Sorr for not knowing..."
"You know nothing about me." Inis na wika ko. "Nagbabase ka lang
naman sa ipinapakita ko sa'yo, sa nangyayari sa atin peri deep insided, wala
kang alam sa akin because you never tried getting to know me, because you're
too busy taking care of your puppy love. Ni hindi mo na nga ako binigyan ng
pagkakataon na papasukin sa puso mo. You shut me out! Hindi mo ba naisip, David na
baka ako, ako ang gintong matagal mo nang hinahanap?"
Pinipigilan ko ang luha ko. For once, gusto kong maging matapang sa harapan niya.
"Arruba is different. She doesn't sleep around."
Sampal sa akin ang binitiwan niyang salita. Tumaas ang sulok ng bibig ko. I looked
away, fighting the tears. I cleared my throat.
"Theodore Calimbao." Sabi ko. David looked at me. "He was the only
"other men" I slept with. Legal iyon dahil ex - boyfriend ko siya habang
kinakama mo ako. Then, ther's Zachary Drew Laundrize, it was not even close to
making out because he just wanted to get drunk and talk. I listened and then as the
night ended I gained myself a friend. Then there's, Yto Consunji, well, I
tried sleeping with him, seduced him, but he's married and very much in love
with his wife. The wife gave me shoes, by the way, then, Zeus Vejar, gusto ko
kasing gantihan ka for making out with Gianna but like you he was an instant hit
with Arruba. Then I met, Augustus Ledesma, which by the way is a great kisser, but
we just kissed 'cause I couldn't bring myself to sleep with him if I
could only think about you. Then came Elpidio Sihurano - nothing happened too, I
even tried making out with a woman - but nothing worked because, I only want
you."
Huminga ako nang malalim. Pinalalabas ko lang na may iba pero wala akong iba.
Tinapangan ko ang mukha ko. Pinigil konh umiyak.
"Then I met Scott and we got engage. Yes I sleep with him, he's my
fiancé and my future husband. Walang masama. But remember David, the span of
time I spent with you - I never slept with anyone other than my ex. I just made you
believe I am sleeping around para hindi mo makita na ikaw lang naman talaha ang
gusto ko. Putang ina!" Humikbi ako. "Kahit ngayon na galit ako sa'yo
at kinamumuhian kita, gusto ko pa rin na mahalin mo ako. Ang unfair kasi, iyong
time and love and effort na ibinigay ko sa'yo, hindi ko kayang basta na lang
isuko. Pero wala, wala, wala dahil nandyan na naman si Arruba mo. Arruba na naman
ang laman ng puso at isipan mo." Hindi ko na napigilan ang mapaiyak. I was
feeling frustrated. Paulit-ulit na lang kaming dalawa. Napapagod na ako sa
tinatakbo ng ginagawa namin.
"David, palayain mo naman na ako." Sabi ko sa kanya. "Hindi ko na
kasi kaya, napapagod na ako." Napahagulgol ako. "Para na lang tayong
boteng pinaikot-ikot, paulit-ulit tayo, walang nangyayari. Hindi tayo nakaka-move,
pabalik-balik tayo, Ang gusto ko lang naman ay ang mahalin mo ako... Pero suko na
ako..." Napahawak ako sa dibdib ko. "Suko na ako, David... Marami nang
nawala sa akin. Suko na ako..."
Suddenly, he went near me and hugged me - kahit yakapin niya ako ay hindi maibsan
ang sakit. Ang sakit-sakit.
"Minahal lang naman kita... hindi ko alam kung bakit napakahirap mong
mahalin...."
I looked up. David was looking at me. He wiped my tears. Kumunot ang noo ko nang
hagkan niya ako sa labi. Napasinghap ako. The kiss was light and tingly.
Napapapikita ako. I missed his kisses and his touch. Mahal ko pa rin siya.
Ang halik na iyon ay nauwi sa yakap na mahigpit.
"Hindi nakita paiiyakin, Mariella... please...stop hurting, please..."
How can I stop hurting if he's not with me? Only he can stop the pain.
That's the irony of love, the person who caused you pain, is the same person
who can stop it...
Irony...

Royal # 17

Ganoon na ba ako kasama?

Iniuwi ko si Mariella sa bahay ko. Nakatulog na kasi siya kakaiyak. I was staring
at her while she was asleep on my bed. Umiinom ako. Iniisip ko ang mga bagay na
ginawa ko. Yes, I wasn't good to Mariella. May mga iilang aalala lang ako na
alam kong parehas na masaya kaming dalawa. Tagos na tagos lahat ng sinabi niya sa
akin. Naikuyom ko ang mga palad ko tapos ay huminga ako nang malalim. Napamulagat
pa ako nang bumangon bigla si Yella at humihingal na tumingin sa akin.
"Bakit hindi mo ako inuwi? Scott's looking for me." She said. Lalong
nakuyom ang mga palad ko. Tumayo ako at nagpunta sa tabi niya. I touched her face.
"Remember when we went to Maldives? Iyong unang gabi natin doon?" I asked
her. "And you went crazy because of the ocean? Kasi iyong tubig parang
reflection ng nasa itaas?" Hindi ko alam kung bakit ako naiiyak.
"That's my favorite memory of you, Yella. Iyong nakatingin ka sa dagat,
tuwang-tuwa ang mga mata mo, then you looked at me like I am the most important
person in the world." Ako ang nagpipigil huminga. Hindi ko alam na ganoon pala
ang pakiramdam. Iyong parang hindi ka makahinga. I loved the way Yella looks at me
back then, but that changed - sa tagal nang panahon ngayon ko lang naisip ang
pagbabago niya - nagsimula iyon sa tingin niya sa akin hanggang sa paraan nang
pakikipag-usap niya.
"I loved the way you talked to me that night. Palagi mong pinararamdam na ako
ang sentro ng lahat sa'yo, Mariella."
"KD, bakit mo ba ito ginagawa?" Tanong niya sa akin. Umiling ako. Hindi
ko rin alam. Gusto kong bumalik iyong Mariella Jimena ko - the playful, carefree,
strong and happy young lady I met back then. I want her pero ako rin naman ang may
kasalanan kung bakit siya nawala. I broke - no I damaged her. Ako ang halimaw na
nagbago kay Yella at hindi ko kayang tanggapin ang katotohanan na ako ang nanakit.
Oo, may responsibilidad si Yella. Alam niya kung ano kami pero sumobra ako. Hindi
ko inisip ang nararamdaman niya o ang maaaring maging epekto sa kanya. I had always
thought of Arruba. Akala ko ayos kay Yella na puro ganoon. Ang iniisip ko kasi,
noon, si Yela ang escape ko, nakalimutan ko na siya wala siyang escape. Naabuso ko
siya, nasaktan ko.
"I had always loved the way you smile." Hinawakan ko ang kamay niya.
Iniiisip ko ang mga nawala sa aming dalawa. Mayroon sa akin ngunit mas malaki ang
nawala sa kanya.
Nawala ang sarili niya nang mahalin niya ako.
At kapag naiisip ko iyon, parang hindi ako makahinga.
Inilapat ko ang noo ko sa noo niya.
"Yella, hindi ko alam kung paano magiging sincer ito, but this is my sincerest
utmost apology. I am very sorry..." Napahagulgol ako. "I now realize how
you spent your life with me..."
Naramdaman ko ang nanginginig na mga kamay ni Yella sa mukha ko. She cupped my face
and I just lost it. Umiyak ako. Hirap na hirap ang damdamin ko. Hindi ko alam kung
paano maiibsan ang sakit na nararamdaman ni Yella. I wanted her to stop hurting.
Ako ang dahilan kung bakit siya nasasaktan. Ako ang dahilan kung bakit nandito ko.
I know she has her own flaws pero mas malaki ang kasalanan ko. Hindi ko alam kung
anong gagawin ko.
Iyak lang ako nang iyak.
"King David..." Tinawag niya ako.
"Patawarin mo ako..." I cried. "Yella, sorry. If I had known, I
would've taken care of you. If I had known.... But I didn't. I am
stupid... I'm sorry..."
"David, bakit mo ba ito ginagawa?" Tanong niyang muli. "Mag-so-sorry
ka, tapos uulitin mo na naman. Napapagod na ako. Gusto ko nang magpahinga
sa'yo. Gusto kong maging malaya mula sa lahat ng sakit at pananakit mo. Mahal
na mahal kita pero kapag nandyan ka, nababasag ako..."
Pinahid ko ang mga luha niya.
"Selfish bang isipin ko muna ang sarili ko gayong ibinigay ko na ang lahat
sa'yo?"
Umiling ako.
"Para tayong bomba, kapag nagtatabi, sumasabog." Wika ko sa kanya.
Umiiyak na rin ako. Damang-dama ko ang sakit na nararamdaman ni Mariella para
sakin. Gusto ko rin siyang maging masaya pero paano ko sisimulan?
"Palayain mo na ako..." Ungot niya pa sa akin.
"Paano, Yella? Hindi ko alam kung paano..."
This is just too emotional for us.
"H-hindi ko alam..." Yella said.
"Then how can we let each other go if we both don't know what to do?
"
Tumingin si Yella sa akin. Hinatak niya ang kamay ko. Lumabas kami ng silid ko at
nagpunta sa garahe. Tinutulak niya ako sa kotse ko tapos ay sumakay na rin siya.
"Drive." Wika niya. I drove. Gusto ko siyang tanungin kung saan kai
pupunta pero sapalagay ko ay kailangan kong itikom ang bibig ko. Panaka-nakang
tinitingnan ko si Mariella. Umiiyak pa rin siya. Ako man ay napapaluha. Ganoo na ba
talaga kasakit?
"Stop." Wika niya nang makating kami sa may main road. Wala masyadong
sasakyan. Huminto nga ako. Lumabas si Yella. Tumayo siya sa may road sign na
Crossroads.
"See that? That means crossroad." Ipinaalam niya sa akin na para bang
hindi ko alam ang bagay na iyon. Pinahid niya ang luha niya. "Ganyan tayo
nagsimula, KD. Our roads crossed that afternoon when you were about to pick up
Arruba but failed." Napahikbi siya. "Kita mo, kahit na iyong dahilan ng
pagkakakilala natin, siya pa rin."
Lumakad siya. Sumunod naman ako Nakatabi naman ang kotse ko at kung sakaling ma-tow
iyon, ayos lang naman. Mas mahalaga si Yella. Lumakad siya nang lumakad hanggang
makarating siya sa gitna, tumabi siya sa road sign na Two way...
"When I fell in love with you, I imagined our love to be two way, give and
take but it turned out to be this, I am the one giving and you were the one
taking..." Humakbang na naman siya. "And that ideal love turned to be
just a One way street."
"Yella please..." Tinatawag ko siya. Humahakbang pa rin siya. Sunod lang
ako nang sunod. Huminto siya sa sign na nagsasabi na Gentle curve.
"At first you were gentle, you were lovable but as the years passed by, you
became this..." Tinuro niya ang Sharp curve sign.
Hilam na hilam na ng luha ang mukha niya pero hindi pa rin siya tumitigil. Lakad
siya nang lakad. Naghahanap, tila hindi mapakali. Gusto ko na lang siyang yakapin
at iuwi sa bahay.
"Pero kahit nasasaktan ako..." Hinawakan niya ang Go sign. "Go pa
rin ako nang go, kasi naniniwala ako na isang araw, you will Turn right and find me
interesting enough to be loved by you... But as the years passed by, King David,
nawawalan ako ng pag-asa..."
Muli na naman siyang naglakad.
"I know we both don't know what to do or how to stop this, and I am very
grateful for you because you want to free me, I want to be freed to. Para kasi
akong ibon na nakakulong, para akong iyong sa mortal instruments..." She was
breathing heavy. Napaupo na siya...
She settled on the sidewalk and cried. Naupo ako sa tabi niya. Inakbayan ko siya at
hinaplos ang likod.
"Tama na..." Sabi niya. "Tama na..."
"Alam ko, Yella..." Wika ko. I looked up and I saw the traffic lights.
Nasa red light iyon. Kinabig ko si Yella at itinuro sa kanya ang traffic lights.
"It's red, it means to get stop..."My tears were falling again.
Hindi ko alam kung bakit masakit... Then the traffic light became yellow.
"Get ready..." I waited for it to become green. Napaiyak na ako. Hindi ko
alam kung bakit iyak ako nang iyak ngayon pero ang isipin na habambuhay ko nang
hindi makakasama si Mariella o mawawalan na ako ng pagkakataon para makasama siya
ay nasasaktan ako. Hindi dahil kay Monmon, o dahil mawawalan ako ng pagkakataon na
makasama ang anak ko, pero dahil kay Yella.
Sa totoo lang, hindi ko na alam kung paano haharapin ang bukas nang talagang wala
na siya. Palagi naman siyang nawawala pero bumabalik siya, ngayon, alam ko na kapag
nawala siya, hindi na siya babalik kahit kailan at hindi ko alam kung kaya kong
tanggapin na wala na talaga siya, na hindi na siya babalik, na wala nang Yella na
magpa-pop out sa buhay ko kapag hindi ko inaasahan. Wala nang Yella, wala nang
Mariella Jimena.
The traffic light became green. "Green means go..."
Yella looked at me.
"If you want this to STOP - red - then GET READY - yellow - because finally,
Mariella..." I can't really say this... I closed my eyes and gave her our
last kiss. "I'm letting you GO - green."
Mariella hugged me.
There's a whole in my heart - I could feel it, parang doon nanggagaling ang
black hole sa puso ko, na dahan-dahang kinakain ang pagkatao ko. Tumayo si Mariella
at pumara ng taxi. Tumayo naman ako. Hindi na niya ako tiningnan, hindi siya
bumaling sa akin. Basta na lang siyang sumakay tapos ay umalis na siya. The taxi
drove away and I just stood there, watching her as she finally leaves me alone.
Wala nang, Yella...
Wala nang Mariella Jimena...
__________________
Two weeks later...
"Bakit kailangan kong sumama kay Mommy? Bakit hindi ka pwedeng sumama sa amin?
"
Nginitian ko si Monmon habang nakatayo kaming dalawa sa loob ng NAIA terminal 1.
Nakanguso siya habang nakatingin sa akin. Nasa palagid lang si Mariella, kanina ay
nakita ko siya pero hindi na niya ako nilapitan. Dalawang linggo na ang nakalipas
mula nang mangyari ang gabing iyon at hindi na niya ako tinitingnan o kinakausap.
Pinupuntahan na lang ako ni King Solomon sa bahay. Inihahatid siya ng driver ni
Yella o ng Lola ni Monmon sa akin pero hindi na siya nagpapakita sa akin, and
frankly speaking, I miss her so much...
"Dadalawin kita doon. Ang bilin ko sa'yo diba, magpapakabait ka at---
"
"Wag kakain ng chocolate kasi magkakasakit ako, wag kakain ng madaming sweets
saka fatty foods. If I wanna readh my dreams I have to start living a healthy
life..." Tumango ako. Niyakap ko si Monmon. Hinayaan kong tumulo ang luha ko.
Mam-miss ko siya, magiging iba na ang lahat dahil wala nanang mangungulit sa akin.
Wala nang tatawag nang Dad! Dad! Daddy! sa akin. My life will be dull and gray
again...
"Daddy, love kita. Amoy daddy ka. Love kita. Diba mag-sisikip naman tayo araw-
araw. Iyong sa internet, Dad!"
"Skype, anak." Wika ko sa kanya.
"Oo nga, iyon nga ang sinabi ko. Maglinis ka ng ears, Daddy."
Lumuha ako. Monmon wiped my tears.
"Bakit ka, umiiyak? Daddy naman eh! Niloloko mo ako sabi mo real men
don't cry!" Sabi niya pa.
"Napuwing lang ako." Sabi ko naman. Niyakap ko si Monmon. Maya-maya ay
tinawag na ang flight nila papuntang Perth. Humigpit ang yakap ko sa kanya. I
didn't want to let him go pero tinawag na siya ng Lola niya. Kinailangan isama
ni Yella ang Lola ni Monmon para mailabas ang bata sa bansa. Hindi pa kasi ayos ang
papel ni Monmon, hindi pa siya nailalagay sa pangalan ni Yella.
"Bye, Daddy..." Wika niya pa. Napaiyak siya. "Ma-ma-ma-mimiss kita,
Dad! Dad! Daddy! I love you! Bye!" Kumakaway siyang tumingin sa akin.I waved
at him.
Itinakip ko ang kamay ko sa bibig ko. Ang sakit-sakit. Gusto kong makasama ang anak
ko pero hindi pwede. Hindi pa pwede. Napaupo ako sa sahig. Humagulgol ako na parang
bata. Hindi ko kaya, ang sakit. Daig ko pa ang namatayan. I hated it - I
didn't want to be as vulnerable as this.
"Bata." Naramdaman kong tinapik ako ni Axel John. Siya ang kasama ko sa
paghatid sa mag-ina ko. "Totoy, tayo na diyan, oy!" Sabi ni Axel sa akin.
Tumayo ako at niyakap siya.
"Kuya... ayoko na... ang sakit-sakit... Wala na... wala na... wala na
sila..."

Royal # 18

Bilang ko, halos isang buwan nang wala si Mariella at si Monmon sa bansa. Hindinko
alam na posible palang mangulila nang husto sa mga tao --- lalo na sa isang bata.
Walang gabi na ipinagdasa ko na sana sa paggising ko ay naroon muli si Monmon sa
tabi ko. Gabi-gabi akong umiiyak. Hindi ko naman itatanggi kung gaano ako kaiyakin,
I just miss my son so much.

Sa kabila nito ay nami-miss ko rin si Mariella. Ganito pala iyong pakiramdam na

alam monh hindi na babalik sa'yo ang isang bagay. Parang naghihintay pa rin
ako tapos bigla kon maaalala na -- wala na pala... hindi na babalik dahil sa
kagagawan ko.

Nakaupo ako sa harap ng table ko sa loob ng private office ni Dada. Naghihintay ako
sa tawag ni Monmon, umaga doon ngayon at nakasanay ko na na tuwing umaga ay tatawag
siya sa akin. Kahit paano ay naiibsan ang pangungulila ko sa kanya.

Hindi naman nagtagal ay nag-ring na ang skype ko. Si Solomon ang tumatawag sa akin.

"Hi, anak!" Bati ko sa kanya. Natawa ako dahil hindi naman nakatapat sa
mukha niya ang camera kundi sa tyan niya lang. Inayos niya ang Ipad niya at nakita
ko na rin ang mukha ng bulilit ko.
"Dad! Dad! Daddy! Kikita mo ako?" Tanong pa niya. I giggled.

"Oo, anak. Kamusta? How's school? My friends ka na ba?" In-enroll na

ni Yella si Monmon sa isang Filipino school sa Perth at last week ay nagsimula na
siyang mag-aral. Noong una ay ayaw pang pumasok ni Monmon pero pumasok din siya.
Sinabi niya sa akin na gagalingan niya para ang hihingin niyang premyo sa Mommy
niya ay ang pagpunta komsa Perth.

Pwede naman kasi akong pumunta sa Perth kung gusto ko pero inaalala ko si Mariella.
Alam kong hindi pa siya handang makita ko. Isang buwan pa lang ang nakakalipas.
Alam kong masakit pa sa kanya. Alam ko na kahit na gaano kasakit --- ang papapalaya
kay Yella ang pinakamagandang desisyon na nagawa ko sa buong buhay ko. Hindi ko pa
man nakikita kung anong epekto nito sa kanya, alam ko naman na magiging masaya
siya.

"May friend na ako si Adrianne. Pero kasi girl siya kaya di kami nakakalaro ng
mga pam-boys na game saka Dad! Dad! Daddy! Nagja-jogging kami ni Uncle Scott pag
morning, sabi niya hindi na daw niya ako dadalhin sa boarding school, Daddy saka
mabait naman siya, binilha niya ako ng bike, pan - exercise ko daw kasi iyon."

Nag-freeze ang ngiti ko.

Why am I thinking of killing Scott? Noong una, nakikita ko si Scott bilang best
choice para kay Mariella pero hindi para sa anak ako. Nakita ko talaga noon na
mahal nga ni Scott si Mariella pero hindi naman kasama ang anak ko sa package deal.
Akin ang anak ko.

"Dad? Dad?" Napatingin muli ako sa laptop nang marinig ko ang boses ni
Solomon doon.

"Yes, anak?" I kept my smile.

"Miss na kita, sana nandito ka..." Nag-pout si Monmon. Napangiti naman

ako. Iyong totoon ngiti na. Naisip ko na kahit annong gawin ni Scott, hindi naman
mapapalitan ang pwesto ko sa buhay ng anak ko. Mahaba pa ang oras, makakabawi pa
ako sa kanya. Alam kong mahal niya ako at mahal na mahal ko rin siya. Maya-maya ay
nagpaalam na si Monmon sa akin. Papasok na kasi siya sa school, ako naman ay
naghand na rin, kailangan kong pumasok sa opisina ngayon, sinabi ko kay Axel noong
nakaraan na ako na ang hahawak ng lahat ng business ni Dada. Kailangan ko iyon para
makalimutan ko ang masakit.

I went to the office, baon ko ang ngiti ni Monmon sa akin. Iyon ang nakakapagpasaya
ng araw ko maliban sa panaka-nakang pagtingin ko sa instgram ni Mariella. Hindi ko
siya nakakausap, hindi ko pwedeng tanungin si Monmon tungkol sa kanya, ang gusto ko
lang ay maging maayos siya. Hindi para sa sarili ko, kundi para sa kanya, gusto
kong makita ang dati niyang ngiti. I smiled to myself.

May bago siyang post sa IG niya, picture niya iyon na may hawak na bulaklak.
Nakatingin siya sa camera at nakangiti. Huminga lang ako nang malalim. Hindi pa rin
iyon ang dating ngiti niya. Kulang pa rin, hindi umaabot sa kanyang mga mata.

Ibinaba ko ang phone ko at saka nagsimula nang magtrabaho. Ganoon lang ang araw ko,
wala masyadong highlight. Ang pinaka highlight yata noon ay ang pagdaan ko sa lugar
kung saan ko huling nakausap si Mariella. Parang nakikita ko pa ang sarili naming
dalawa habang nag-iiyakan doon. I sighed.

Maraming nagbago, isa doon ay ang tingin ko sa traffic lights. Hindi na lang
simpleng traffic lights a akin ang mga iyon kundi simbolo ng pagmamahal ni Yella
para sa akin.

I sighed. Lumilipas ang araw, lalong lumalaki ang butas sa puso ko. Hindi ko alam
kung paano maiibsan ang kalungkutan, hindi ko alam kung paano gagalaw na para bang
may kulang sa akin...

Nang gabing iyon hindi naman ako makatulog, sa mga ganoong pagkakataon, umaalis ako
ng bahay at nagpupunta sa hi-way kung saan ako iniwan ni Mariella. Pakiramdam ko
kasi ay doon niya ako babalikan.

Lumipas ang matuling apat na buwan, walang palya ang usap namin ni Solomon. Hindi
ko pa rin nakakausap si Mariella, hindi ko pa rin itinatanong, nagkakasya na lang
ako sa instagram posts niya. Medyo nakadama pa ako nang inis nang makita kong ni-
like ni Yto Consunji ang post ni Yella tungkol sa paglalakad niya sa umaga.

Yella's hair had grown. Mahaba na ulit at itim na itim ng buhok niya. Mas
bagay iyon sa kanya kaysa noong iba-iba ang kulay nito. Nakikita ko rin na dahan-
dahan nang umaabot sa mata niya ang mga ngiti niya. Masaya ako sa nakikita ko sa
kanya but I couldn't help but miss her.

"David..." Boses iyon ni Arruba sa kabilang linya. Tinawagan niya ako

nang gabing iyon para ayaing kumain sa labas, pumayag naman ako, wala namang
masama. Sinundo ko siya sa bahay niya nang gabing iyon. Inuuto pa nga ako ni Judas
dahil ang gwapo ko daw, hindiko na lang siya pinansin. Kinuha ko si Arruba at
dinala ko siya sa favorite Japanese restaurant niya. Masaya din naman ako. Si
Arruba ay nagpapalinga-linga.

"Anong order ko, Arru?" I smiled at her. She looked at me.

"Bahala ka. Ano bang masarap dito?" Tanong niya. Kumunot naman ang noo
ko.

"Ikaw talaga, Arru. Diba, paborito mo dito?" Sabi ko sa kanya. "You

like the century noodle soup here..."

"David, I like Italian food. Isa pa, hindi pa ako nakakapunta dito. Kaya
nagtataka ako kung bakit mo ako dinala dito. Hindi naman ako kumakain ng Japanese
food."

Then it hit me. Hindi nga si Arruba ang kasama ko dati dito kundi si Mariella. Si
Mariella ang may guto sa restaurant na ito, siya ang may paborito ng Japanese food
at hindi si Arruba.

Natapos ang gabi na si Mariella ang iniisip ko. Hindi ko nga alam kung naburyong ba
si Arruba dahil wala akong iban nasabi kundi si Yella. Ikinuwento ko sa kanya ang
mga bagay na naalala ko sa ina ng anak ko.

Inihatid ko siya sa bahay ni Judas, ako naman, natagpuan ko ang sarili ko sa hi-
way, sa mismong pavement kung saan ako huling niyakap ni Mariella...

I miss her...

I think...

I love her.

________________

Perth, Australia
"Mom! Mom! Mommy!"

Nakangiti kong sinalubong si Monmon habang pababa siya ng hagdanan. Ginulo ko an

buhok niya tapos ay hinagkan ko siya sa pisngi. Halos ligkisin na niya ako sa
higpit ng yakap niya sa akin. Masaya ako dahil hanggang ngayon hindi ako
makapaniwala na nasa pangalan ko na ang anak ko. Siya na ngayon si KING SOLOMON
FIGUEROA son of Mariella Jimena Figueroa.

Sa tingin ko ay nakabuti sa amig dalawa ang pagbalik ko dito sa Perth. Maayos naman
kami, mabait si Scott sa kanya at unti-unti gumagaling ako. Alam na rin ng parents
ko sa Las Vegas ang tungkol kay Monmon, noong isang linggo ay pinuntahan na ni
Mommy si Monmon and they hit it off. Mabait naman kasi ang anak ko.

"Mommy, nagtawag si Dad kanina!"

Na-freeze naman ang ngiti ko. Ayos lang naman na nag-uusap sila ng Daddy niya pero
hanggang ngayon ay naiilang akong kausapin o pag-usapan siya. Natatakot kasi ako na
baka bumalik ang sugat ng kahapon sa akin at mawala ko na naman ang kalahati ng
sarili ko...

Ngayon pa nga lang ako nakakaginhawa, ngayon palang ako nakakaalpas, ayoko muna
siyang kausapin.

''Nisabi mo ba sa kanya, Mom, na kakasal ka na kay Papa Scott bukas?

" Napangiti lang ako nang marinih ko si Monmon. Halos makalimutannko na ang
pangakong iyon sa kanya. Bukas ikakasal na kami ni Scott, matapos ang lahat ng
nangyari, ang lahat ng delays and problems, ikakasal na kami. Natutuwa ako na
magkasundo na sila ni Monmon, na hindi na niya nakikita si Monmon bilang anak ng
iba kundi bilang anak ko. Tanggap na talaga niya ang lahat sa akin.

"Ay, bakit hindi mo muna isukat ang tux mo para bukas. Ikaw ang best man ni
Papa Scott kaya dapat na ikaw ang pangalawa sa pinaka-pogi sa lahat!" Ibinigay
ko kay Monmon ang damit niya. Excited naman siyang kinuha iyon tapos ay tumakbo na
sa itaas para suotin iyon.

Tumayo naman ako at pumunta na rin sa silid ko. I admired the gown I am gonna wear
tomorrow. Kahit paano ay nakakaramdam ako ng excitement. Gusto ko ang magaganap sa
amin bukas. Desisyon ko iyon at masaya ako na okay din sa anak ko ang desisyon ko.

Nang gabing iyon ay nagkaroon ng maliit na salo-salo ang pamilya ko at ang pamilya
ni Scott, his parents love Monmon kaya lalo akong natutuwa sa kanila. Hindi
magiging mahirap ang mga bagay-bagay sa amin. Nakangiti akong nagmamasid lamang sa
kanila, matapos ang dinner ay nag-usap-usap pa kami. Walang stag party si Scott at
wala din naman akonh bridal shower, ayos na sa amin na magkasama-sama ang pamilya
namin sa gabing iyon.

Bago tuluyang lumalim ang gabi ay nagpaalam na sila sa amin. Biniro pa ako ni Scott
na baka daw hindi ko siya siputin, sisiputin ko siya, hindi pwedeng hindi. He
kissed me and waved Monmon goodbye.

Natulog kami ni Monmon, nakatulog ako at iyon ang isang bagay na bago sa akin. Dati
kailangan ko pang uminom o manigarily bago makatulog pero ngayon, natural na lang
sa akin iyon. Hindi na rin ako naninigarilyo, at kaya ko nang tingnan ang sarili ko
sa salamin na hindi si King David ang nakikita o ang mga sugat na dinulot niya sa
akin.

Kinabukasan ay maaga akong nagising. Nag-ayos, inayos nila mama si Monmon, ako nama
ay naluluha. Masaya naman ako, hindi lang sobrang saya, iyong saktong saya lang.
Iyong okay na saya.

"Wow! Mommy mukha kang queen!" Napahagikgik ako nang makita ko si Monmon.
Ang gwapo ng anak ko kahit mukha siyang puputok sa tux niya.

Sumakay na kami sa sasakyan. Malapit lang ang chapel na pagkakasalan sa amin. Nang
dumating ako doon ay naroon na si Scott, swabe lang ang mga pangyayari.

Inayos ang pila ng abay, naglakad sila, bumaba ako ng kotse at dinama ang bridal
march ko. Naluluha pa ako dahil nakikita ko si Scott at Monmon sa dulo...

But then, parang pinaglalaruan ako... nakikita ko rin si King David sa mismong
kinatatayuan ni Scott. Narating ko ang dulo. Iniabot sa akin ni Scott ang kamay
niya. Napalunok ako. Matagal kong tinitigan iyon...

Am I really ready to let go?

I looked at Scott and took his hand.

Yes, I am ready to let KD go.

Royal # 19

"Putang inang kabayo! Totoy! Ano bang ginagawa mo diyan?!"

Umiiyak ako habang nakaupo sa dulo ng kama ni Axel. Katabi niya si Bernice na
nakaligkis sa kapatid ko. Hindi ko na kasi kaya na itago ang nararamdaman ko.
Kagabi ko lang naisip, kagabi lang sumagi sa akin na mahal ko pala si Mariella
Jimena. Mahal ko siya - hindi ko alam kung gaano na katagal pero mahal ko siya.
Mahal na mahal ko siya at habang inuulit ko sa isipan ko na mahal ko si Yella ay
lalo lang akong nasasaktan.

"K-kuya!" Utungal ko. Nagising si Bernice at binuksan ang lampshade.

"Fuck, akala ko may elepante. Axel, anong nangyari sa kanya?" Pupungas-

pungas si Bernice habang nakatingin sa akin.

Tumayo si Axel. Lumaylay ang bur niyang lupaypay na naman. Nawala ang mga luha ko
tapos ay binato ko siya ng unan. Inis na inis ako. Si Bernice naman ay tawa nang
tawa sa aming dalawa. Nag-suot ng boxers si Axel at inakbayan ako palabas ng silid
ni Bernice. Nakita kong madilim na ang kabahayan. Pumunta kaming dalawa sa kusina
at binigyan niya ako ng isang baso ng gatas.

"Ano na naman ba't nag-aatungal ka diyan?" Tanong niya sa akin.

Inubos ko ang gatas.

"Wala bang mas hard?" Tiningnan ko siya.

"Bato, hard iyon, gusto mo pukpok ko sa'yo?" Inis na sabi niya.

"KD naman, trenta ka na bakit ba hindi ka pa umayos? Kung umiyak ka para kang
si Totoy na naghahanap ng kasama para makapagpatuli na!" Reklamo niya sa akin.
Kinuha ko ang karton ng gatas na hawak niya at tinungga iyon. Bawal ang alak sa
bahay ni Axel John dahil minsang nakakita si Bernard ng alak ay ininom niya iyon at
nalasing siya. Kinabukasan ay iyak nang iyak si Bernard dahil sa sakit ng ulo at
suka ito nang suka.

"Mahal ko si Mariella." Buong tapang na sabi ko. Napangiwi na naman ako

sa masakit na parteng iyon. Nasasaktan ako dahil sa tagal nang panahon, ngayon ko
lang nalaman, ngayon lang ako nanghinayang nang ganito sa isang bagay.

"Lord! Thank you, Lord! At nagising na rin sa katotohanan ang kapatid ko!
Magpapamisa ako sa Linggo! Magsisimba tayo! Lord! Salamat po! Magdo-donate ako ng
daang libo sa simbahan! Lord!" Binato ko ng saging si Axel John. Seryoso naman
ang pinag-uusapan namin pero nagbibiro pa rin siya. Kaya minsan gusto ko nang ibang
kausap para hindi sila palaging nang-aasar.

"Anong gagawin ko, Kuya?" Tanong ko sa kanya.

"Puntahan mo, i-beast mode mo! Siguruhin mo lang na wala si Mamon doon baka
gayahin ka ng pamangkin ko!" Inis na inis ako kay Axel. Wala naman siyang
sinasabing maganda sa akin. Umalis na lang ako at umuwi sa bahay ko. Dumiretso ako
sa kwarto ko at kinuha ang laptop ko. Tiningnan ko kung gising pa si Monmon, gusto
ko siyang makausap. Hindi ako makapaniwala na isang bata lang ang magpapakalma sa
akin. Sa dami ng alak sa winery ko, si Monmon lang ang makakapagpakalma sa akin.
Walang kulay ang icon niya sa skype ko. Siguro ay tulog na ang anak ko. Kinuha ko
na lang ang phone ko at binuksan ang IG ko. Doon una kong nakita ang IG ni Yella.

Muntik ko nang maibato ang phone ko nang makita ang quote sa isang post niya. She
was wearing a veil while looking at the mirror.

For all the things we went through it brought us where we are today...

My mouth parted. Naramdaman ko ang pag-iinit ng mga mata ko.

Anong ibig sabihin nang post na iyon ni Mariella? Ikinasal na ba siya? Hindi ako
makakapayag nang ganito. I have all the money in the world and I cant let it
happen!

Napatayo ako at saka kinuha ang phone ko. Tinawagan ko ang contact namin ni Azul sa
airport at sinabi na ihanda ang private jet ko, pupunta ako ng Perth nang
magkaalaman na. Kailangan kong malaman kung naghihintay ako sa wala o kung anong
totoong score naming tatlo nila Yella. Hindi ako papayag na mapalitan ako sa buhay
ni Monmon -- lalo naman ni Yella. Kaya ko nang sabihin sa kanya na mahal ko siya
dahil iyon naman ang totoo. Mahal ko siya, hindi magbabago iyon.

I have taken her for granted for so many years at ngayon na nagising ako sa
katotohanan, hindi ko pwedeng hayaan na wala na siya nang tuluyan sa buhay ko.
Kakain ako ng bala ng baril o kahit na ng bubog mapatawad niya lang ako!
Kakalimutan ko na ang desisyon ko na hayaan siya dahil kapag hinayaan ko siya,
ikamamatay ko.

Hindi na ako nakapagpaalam sa mga kuya ko. Sumakay ako ng eroplano na iyon. Sampung
oras ang byahe papuntang Perth. Alam ko naman ang eksaktong address ni Yella.
Nakakausap ko naman si Monmon, isa pa, ipinahanap ko na sila noon. Hindi naman
pwedeng wala akong alam sa anak ko at sa babaeng mahal ko.

Wala akong konkretong plano. Basta kakausapin ko lang si Yella. Tatanungin ko siya
pero hindi yata ako magiging handa sa magiging sagot niya.

Paano kung kasal na siya? Ano pang laban ko doon? Napailing ako nang maalala ko ang
sinabi ni Ido sa akin, ang manok madaling hulihin kapag tali na. Kaya ko pa ba
iyon?

Hindi ako nakatulog sa byahe. Alas sais nang umaa nang marating ko ang Perth.
Kinakabahan ako. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin. Ano nga ba?

Sumakay ako ng taxi at ibinigay ang address kumg nasaan ang mag-ina ko. Narating ko
ang bahay nila. Yella's house is not that big pero tama lang iyon sa
personalidad niya. Hindi ko nga alam kung anong meron sa bahay na iyon. Bahay pa
lang ay napapangiti na ako.

Pipindutin ko sana ang doorbell nang marinig ko ang boses ni Monmon. Sa gilid
nangagaling iyon. Dinala ako ng mga paa ko sa kinatatayuan niya. Nakita ko si
Solomon na may hawak na bola habang si Scott naman ay nakatayo sa kabilang dulo.

"Mom! Mom! Mommy! Si Papa Scott nidadaya ako! Gago itong putang ina ito eh!
"

"Solomon! Diba sabi ko bad iyon!" Nakita ko si Yella na lumabas mula sa

bahay. May dala siyang isang tray ng pagkain. Tinulungan naman siya ni Scott.

They looked as if they are the happiest familymin the world. Si Mariella ang nanay,
si Scott ang tatay...

My teas fell. Mukhang huli na ako. Huling - huli na ako. Tumalikod ako. Itinanong
kong muli sa sarili ko kung ano bang ginagawa ko sa lugar na iyon? Wala ako dapat
dito. Hindi na dapat ako nagpunta.

Bumalik ako sa taxi at nagpabalik sa airport. Iniisip ko ang nakita kong ngiti ni
Mariella. Umabot na iyon sa kanyang mga mata. Alam ko nakabalik na ang Mariella na
una kong nakilala. Nakabuti sa kanya ang pagpapalaya ko pero ngayon naman ako ang
nasasaktan. I deserve this. Kulang pa ito sa nagawa ko kay Yella.
Habang nasa taxi ako ay tumunog ang phone ko. Nasa Skype si King Solomon. Sinagot
ko naman.

"Dad! Dad! Daddy, late ka." Wika niya sa akin. "Kanina pa ako
nawewait. Naglaro kami ni Papa Scott ng bola habang nagwe-wait ako
sa'yo..." Kumunot ang noo niya. "Iyak ikaw?"

"Hindi anak, nasa byahe ako. Miss na kita. Pumapayat ka na ha!" I just
sighed. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya. Maya-maya ay nagpaalam na
siya. Ako naman ay sumakay na sa eroplano ko. Bumalik ako sa Pilipinas. Dumiretso
ako sa bahay ko. Doon natagpuan ko si Judas. Walang sabi-sabing niyakap ko siya ay
umiyak.

"Kasal na si Mariella..."

_____________

How do you heal a broken heart...

Nilipat ko ang awitin. Kabubukas ko lang ng Ipad ko iyon agad ang bumanat na kanta
sa akin. I sighed. Para bang ipinamumukha ng tadhana sa akin na wasak ang puso ko
dahil nagpakasal na sa iba ang babaeng mahal ko...

Nanghihinayang... nanghinayang ang puso ko... sa piling ko' y lumuha ka

lang....

Nananadya nga ang pagkakataon. Sa inis ko ay binato ko ang Ipad ko ay kinuha na

lang ang phone ko. Ilang beses ko nang sinabi sa sarili ko na hindi ko na titingnan
ang IG ni Yella pero hindi ko magawa. Ang huling post niya ay nasa Maldives siya.
Siguro, honeymoon nila ni Scott. Kasama din niya si Monmon kaya halos hindi na kami
nakakapag- usap sa skype o kahit sa phone. Gusto kong magwala kay Yella. Nakikita
ko naman na pati sa buhay ng anak ko, napapalitan na ako. Masaya sila, sila na ang
pamilya habang ako, nagdudusa sa Pilipinas.

Anong nangyari sa ating dalawa....

"Putang ina naman, Judas!" Sigaw ko nang pumasok si Judas sa kwarto ko.
Kasabay noon ang pagtunog ng phone niya. Galit ako --- iyon na lang kasi ang isang
bagay na kaya kong gawin ngayon, ang magalit dahil hindi ko na pwedeng ipaglaban si
Mariella dahil pag-aari na siya nang iba.

"Umiiyak ka na naman? It's been six months. Move on, KD. Wala na si
Yella, si Mamon na lang ang asikasuhin mo dahil siya naman ang mas mahalaga sa
lahat."

"Madaling sabihin sa'yo, hindi ka pa nagmamahal. Wala naman makakaintindi

sa akin kundi si Ido lang, pareho kaming nawalan." Wika ko sa kanya. Totoo
naman. Kahit kailan ay hindi ako naintindihan ni Jude pagdating kay Yella. Minsan
ay naitanong ko sa sarili ko kung totoo bang karapat-dapat sa akin ang nangyayari
sa akin, do i deserve this kind of pain?

Oo nga at nasaktan ko si Mariella pero dapat bang masaktan ako nang ganito? Sobra-
sobra ang sakit --- alam kong hindi sapat, alam kong iniisip nang iba na
nakakakilala sa akin na dapat lang sa akin ito but its just too much.

Masisi ba ako sa inisip ko? Buong buhay ko, iyon ang paniniwala ko. Iyon ang
nakalakihan ko, I know understand why I feel like that towards Arruba, siya ang
tumayong nanay ko -- hindi naman direkta pero noong kailangan ko nang ina, siya ang
naroon para sa akin. She took care of me, she loved me unconditionally, she
sacrificed a lot for me and Judas --siya lang ang meron ako noon kaya ganoon na
lang ang pagmamahal ko para sa kanya, napagkamlan kong romantic love ang sister
love ko para sa kanya na dumating sa punto na nakilala ko si Mariella at binalewala
ko siya...

"Anong balak mong gawin? Sa tingin ko, kailangan mo ng closure mula kay
Yella..."

Napailing ako. "Ang kapal naman ng mukha ko kung ako pa ang hihingi ng closure
kay Yella... naibigay ko na iyon sa kanya, masaya na siya. Dapat na akong
manahimik. Kung saan siya masaya pero, Jude, ang sakit -sakit. It feels like hell,
it feels like I am dying, pwede bang mamatay na lang ako? Pwede bang makalimutan ko
na lang na ako ang masakit? Pwede bang maging masaya na lang ako para sa kanya nang
hindi ako nasasaktan?

"But I think you need it, David..." Wika ni Judas. I just looked at him.
"Bumalik ka ng Perth, David, that's the only way you'll find
peace."

Pinilit kong hindi siya pakinggan pero pagkatapos ng dalawang linggo ay sinunod ko
din si Judas. Bumalik ako ng Perth. This time, kumatok na ako sa pintua ng bahay ni
Mariella. Gabi nang dumating ako. I knocked on the door, siya ang nagbukas ng
pinto.

"Da-david?" Tila nagtatakang wika niya.

Sampung buwan ko siyang hindi nakikita, napakaganda ni Mariella.

"Anong ginagawa mo dito?" Nagtataka talaga siya. Nakatitig lang ako sa

kanya. She is just too beautiful and I wanted to tell her how much I love her and
how much I wanna be with her but al the words known to human being has been
forgotten and I just retreated on kissing her.

One kiss....

One deadly deep kiss that lead to undressing each other, touching each other and
feeling one anothers warmth.

Oh! How I miss Yella and her warmth and our bodies being one.

And in the middle of the act, a song played and it satisfied our beings...

I'll make love to you

Like you want me to
And I'll hold you tight
Baby all through the night
I'll make love to you
When you want me to
And I will not let go
'Till you tell me to...
Royal # 20

Can we be KD and Mariella Jimena for today? - I said.

What's the difference between the two? - She asked.

"Yella is cold, distant and full of hate. Mariella Jimena is mine, full of
love, bubbly - just like the woman I am with now... - I explained

Yes, we can be KD and Mariella Jimena for today... - I smiled so hard I just had to
kiss her. It's morning already and I just had to make love to her again.

Nasaan si Mamon? - I was the one driving. Mariella is the one telling me which way
to go. She is my map. Literally and figuratively.

He's with mom. They went to Disney. - Napatango ako. We went to the beach...
we acted as couples in love - I don't know if in Mariella's part, if
she's still in love with me, but I am in love with her - too much. I never
felt like this before.

All day, we were just holding hands. Kissing each other, making out, goofing around
and just being the KD and Mariella Jimena that we were before. I told myself that
if this is a dream, I don't wanna wake up. I just wanna be with Mariella
Jimena for the rest of my life.

We made love again in the middle of day just right at the back of that big rock
near the shore. It was divine.

Mariella -I ---
No, KD. I thought you wanted to be just KD and Mariella Jimena - She touched my
face. Tinitigan ko siya. I just kissed her.

The dreaded time came. Its night and I have to take her back. And I did. I walked
her to her door, I was holding her hand. I feel like I am a teen ager and I was
about to walk to my prom date to her door and get my first kiss.

Mariella I---

"Hon?" - I caught my breath. The door opened and Scott emerged.

"Oh, hey David. I didn't know you're here."

Napatitig ako nang kunin niya ang kamay ni Mariella sa akin. I looked away because
tears were about to fall.

"Come in, David, let's have a drink."

No... I said. Pinilit kong hanapin ang boses ko.

I'll be late for my flight...

I looked at Yella for I was searching for something in her eyes but she looked
away...

Goodbye, Yella. - I said to her.

Take care... - Iyon lang ang sinabi niya. Tumango ako. I turned my back and I never
looked back. I hated the feeling of being vulnerable. I hate being hurt but this is
the end of the lone for us. She's married, she's not mine, and she will
never be mine. I love her but we cannot be.

We cannot be...

This is the closest t to closure I can ever have with her... And I just have to
deal with it

----------------------

Two years...

"Wag ngang kung ano-anong pinakakain mo sa anak ko!"

Natatawa lang ako kay Axel John habang kinukuha niya sa akin si Reese - ang anak
niyang magbi-birthday na bukas. Nakatuwaan ko kasing bilhan ng chocolates ang
pamangkin ko. Si Axel naman ay galit na galit sa akin dahil nagdumi na naman si
Reese ng damit. Kinuha niya sa akin ang anak niya at pinunasan ang mukha.

"Magagalit sa akin nito si Bernice eh! Gago kang putang ina ka!" Sabi pa
niya.

"Dada! Puta!" Pumalakpak pa ang pamangkin ko. Axel looked at her.

"Anak, hindi naman iyan ganyan! Masama iyan! Sabihin mo, Mama, Dada, love!
Hindi puta!"

"Puta!"
Hinampas ako ni Axel John tapos ay hinatak niya ang bur ko. Napangiwi ako sa sakit.
Mababaog na yata ako ng tuluyan sa mga kaibigan at sa kapatid ko.

Nang Sabadong iyon ay nasa bahay kami ni Azul - katulad nang palaging nagaganap ay
nagluluto si Leira at kami ang tagakain.

"Daddy KD!" Lumingon ako nang tawagin ako ni Mari Olivia - we fondly call
Azul's daughter Blue. I guess she likes it 'cause she never objects.
Three years old na siya ngayon at natututo na siyang magbike - may training wheels
pa rin siya pero kaskasero. Lumuhod ako at ngumiti sa kanya.

"Tinanong ko si Daddy Judas, kung pagkalabas ng baby brother ko pwede ko

siyang ilagay dito sa basket ng bike ko, sabi niya hindi daw pwede, bakit hindi
pwede? Diba ate ako? Sabi ni Dad kapag may nang-away sa kapatid ko barilin ko
daw."

"Blue, hindi pwede kasi baby pa iyon. Hindi iyon makakatayo. Dapat nakahiga
lang siya." Matagal siyang nag-isip. Napangiwi pa siya.

"Eh bakit si Kuya Monmon, nagkasya ba siya sa crib?" Bigla ay natawa ako.
Iyon ang isa sa mga ugali ng anak ni Azul na kinatuwaan ng lahat. Kahit three years
old ay tuwid nang magsalita. He had Blue assessed and the doctor's said that
Azul's daughter is a genius. Her IQ is above average and Azul planned on
getting her to a genius school.

"Papayat din ang kuya Monmon mo." Kinindatan ko siya. Tumango na lang
siya at iniwan na ako. Nagpunta naman siya sa Daddy Ido niya. Ako naman ay pumunta
kay Axel para laruin si Reese. I am gonna spoiled this little girl. Binigay naman
siya ni Axel sa akin tapos ay iniwi ko siya. I am so happy - kahit paano naiibsan
ang pangungulila ko kay Solomon.

Monmon is still in Perth. Nag-aaral siya. Nasa second grade na siya ngayon. Wala pa
ring putol ang komunikasyon naming dalawa. Iyong nakaraan pasko at Bagong taon ay
nandito siya kasama ako. Wala akong balita kay Yella. Napag-uusapan namin siya ni
Monmon pero kapag nalaman kong ayos naman siya ay tumitigil na ako sa pagtatanong.

Walang pagbabago sa habit ko - I am still stalking her IG. Akala ko nga ay titigil
na ako sa pag-stalk sa kanya nang magkaanak sila ni Scott pero hindi rin. Umiyak
lang ako, mga isang linggong iyak, at pagkukulong sa silid dahil hindi ko pa rin
matanggap, pero patuloy ang buhay. Kung wala na si Yella sa akin, may King Solomon
na naghihintay at nagmamahal sa akin.

Siya na lang ang buhay ko ngayon.

May anak na si Yella at Scott. Monmon said that he baby's name is Timmi. Iyon
daw ang tawag nila. Mukhang tuwang-tuwa naman si Monmon sa kapatid niya. Sabi niya,
tulad niya ay malaman ang kapatid niya at hirap daw dati na mag-roll over. Kasing
edad halos ni Reese ang anak nila ni Scott.

"Mag-asawa ka na, kasi, King David." Biro pa sa akin ni Bernice habang

kumakain kami. "Para may sarili ka nang baby. Tingnan mo, nakiki-baby
ka."

"Daddy, pwede na ba akong mag-boyfriend?"

Out of nowhere biglang tanong ni Blue kay Azul. Lahat kami ay napalingon sa kanya.

"HINDI!" Magkakapanabay naming sabi.

"Kapag sixty-five ka na, pwede na." Sigaw pa ni Azul. Nagtawanan kaming
lahat nang tumango si Blue. I gave out a heavy sigh.

This is the life I have now...

And I guess, it will always be like this...

-----------------

"Hello, KD. How's Pinas?"

Napangiti ako nang marinig ko ang boses ni Arruba sa telepono. Kauuwi ko lang sa
bahay at galing ako kina Azul noon. Naghiwa-hiwalay na kami nila Judas matapos ang
kaunting inom. Naglalakad pa lang ako papasok nang bahay nang tumawah si Arruba.
Nasa New York na siya ngayon, doon na siya nagka-asawa at last week ay kapapanganak
niya lang. We remained friends. Bago siya umalis noon ay sinabi ko sa kanya ang
lahat. Iniyakan ko siya - iniyakan ko ang pagiging tanga ko sa kanya at ang
pagkabulag ko sa inaakala kong pag-ibig ko para sa kanya.

"Mapolusyon pa rin. Kamusta naman ang New York?" Tudyo ko.

"It never sleeps." She giggled. I love the way she giggled. It makes me
feel satistfied. Sa kabila nang nangyari sa kanya dahil sa akin ay nagawa niyang
maka-survive at maging masaya. Finally, Arruba gets to have the ending she deserves
and it's a happy one. Masaya ako para sa kanya. She deserves that - whatever
it is, masaya ako para sa kanya.

"Uhm, ninong ka ng anak ko ha..." Wika niya pa sa akin. Natawa lang ako.
Habang naglakad ay nag-uusap pa kami sa phone. Pagpasok ko sa bahay ay nagtaka agad
ako kung bakit bukas ang ilaw. Alam ko iniwan kong nakapatay iyon. Ipinagkibit
balika ko na lang dahil baka naglinis si Tracy - ang kasama ko sa bahay. Nasa sala
lang ako at nakikipag-usap. Habang naroon ay napansin kong nagbago ang ayos ng
couch ko na madalas kong upuan.

Nagpaalam ako kay Arruba. Ibinaba ko ang phone at inilabas ko ang baril ko. Dahan-
dahan akong naglakad. Nakaumang agad ang baril ko at hindi ako gumagawa ng kahit na
anong ingay. Umakyat ako sa itaas. Dahan-dahan ang mga yabag ko. Hindi ko alam kung
anong meron pero nag-iingat lang ako.

"Dad? Dad? Daddy? Ikaw na ba iyan?"

Natigilan ako. Itinago ko ang baril ko nang mabosesan ko si Monmon. Mula sa silid
ko ay lumabas siya. He was smiling. Tumakbo siya sa akin.

"Dad! Dad! Daddy!" Tumalon siya sa akin. Napangiwi ako. Hindi ko alam
kung anong nangyayari sa healthy living naming dalawa, hindi naman siya pumapayat.
Para akong nagdala ng bigas.

"Pinapasok na kami ni Ate Tracy! Dad! Dad! Daddy! Na-miss kita!"

Humagikgik siya. I am so happy. Hindi ko alam kung bakit siya nandito. Ang alam ko
ay may pasok pa siya pero nandito siya. Masaya ako.

"Dad! Dad! Daddy!"

"Mon! Mon! Monmon!" I giggled. Tumikhim ako. "Anong ginagawa mo

dito, Big Boy?" I asked.

"Dito na kami." Sabi niya. "Kasama ko si Mom!" Wika niya.

Parang lumutang ako. Gusto kong magtanong pero hindi ko nagawa.
"Na-nasaan siya nag-stay, anak?"

"Nasa room ko. Kasama niya si Timmi! Come dad!"

Lumakad ako papunta sa silid ni Solomon. Napapalunok pa ako. Hindi ko alam kung
anong sasabihin ko. Kung meron man kasi akong nararamdaman, iyon ay ang pagmamahal
ko sa kanya. Mahaln na mahal ko pa rin siya. Hindi nagbabago iyon.

Bumaba si Monmon at binuksan ang pintuan ng silid niya sa bahay ko. Nakita ko agad
ang anak na babae ni Mariella sa gitna ng kama na natutulog. Nakapagitn siya sa
dalawang malaking unan. Sakto naman na mula sa bathroom ay lumabas si Yella.

Mukhang nagulat rin siya na nakita ako.

"Hi..." She smiled. I smiled back. Para akong tanga. Kinakabahan ako.

"He-hello..."

She smiled again.

"Sorry if we barged in. Gabi na kasi nang dumating kami. Sabi ko kay Monmon,
mag-hotel kaming dalawa. Pero mapilit ang anak mo, nami-miss ka na daw niya."

Yella stood before me and all I could see is my Mariella Jimena - the woman I love.
The bubbly, carefree woman I met almost a decade ago. I couldn't see pain in
her eyes anymore - hindi katulad noong huli ko siyang nakita - noong pinuntahan ko
siya sa Perth.

Yella had been all around the world. She loved travelling. Palagi siyang nasa
byahe, kaya si Monmon ay kung saan-saan na rin napunta.

Pinipigilan kong umiyak...

"A-ayos l-lang n-naman..." Wika ko. "E-enjoy your stay. You can stay
here as long as you want..."

"Dad! Dad! Can I sleep in your room? Hindi ako pwede dito baka kasi madaganan
ko si Timmi."

"Oo naman! Wait, kumain na ba kayo?" Tanong ko pa.

"Ako po gutom na!"

Ginulo ko ang buhok ni Monmon.

"Papahanda ako para sa'yo, Big Boy." I kissed his forehead.

"Ma-wash ka na. I'm so glad you're here." Wika ko kay Solomon
pero si Mariella ang pinapaturan ko. I just smiled at walked out of the room.
Nakaharap pa rin ako sa pintuan, nararamdaman ko ang sakit, nararamdaman ko ang
saya.

I wanna be with Mariella, but maybe, in my next life...

5u
Royal # 21

I woke up. Naghikab pa ako. Wala pa ako sa huwisyo. Hindi ko pa nga masyadong alam
kung may nangyari ba o kung anong nangyayari. My phone rang and I answered it. Si
Vanessa ang tumatawag - ang sekretarya ko.
"Hello?" Naghihikab pa ako.
"Sir, nasaan na po kayo? Parating na po sina Mr. Lee para sa pirmahan ng
contract."
Nahilot ko ang sentido ko. Bakit ba kasi nakalimutan kong gumising nang maaga
ngayon? I sighed. Naalala ko na. Nagkwentuhan nga pala kami ni Monmon kagabi. He is
really growing up to be a good boy - not just a good boy but a very intelligent
boy. May sense na siyang kausap pero minsan iba pa rin ang terms niya. Napapailing
na lang ako. Marahil ay lumipat si Monmon sa silid niya para makatabi ang Mommy
niya, wala na kasi siya dito sa tabi ko.
Agad akong tumayo par maligo at magbihis. Iniisip ko si Mr. Lee. Actually, I wanna
think about Yella but I don't wanna think about her because she's not
mine. Ni isipin siya ay wala akong karapatan. Pag-aari siya ni Scott at ayon naman
sa kwento ni Monmon ay mabait naman ang lalaki sa kanya - sa kanila at maybe in a
sense, he could really make Yella happy, that's why she stuck with him.
Lumabas ako ng silid. I wore my lucky gray suit, minus the tie. I don't do
ties. I hate ties. Nakakasakal. Bumaba ako, akmang palabas na ako ng front door
nang marinig ko ang famous na tawag sa akin ng anak ko.
"Dad!! Dad? Daddy! Saan ka pupunta? Sabi ni Mom, gisingin na kita kasi kakain
na tayo."
Dahan-dahan akong napalingon sa anak ko. Tulak - tulak niya ang stroller kung saan
naroon si Timmi. The kid was playing with her milk bottle. May ngipin na ang bata
at panay siyang ngiti sa akin. Nakakahawa nga ang ngiti niyang iyon.
"Dad, kain na tayo. Gutom na ako eh." Hinaplos pa ni Monmon ang tyan
niya. Natawa naman ako. Inilabas ko ang phone ko para tawagan si Axel John. I
wouldn't miss this breakfast for the world.
"Axel, pwede bang ikaw na lang ang makipag-meet kay Mr. Lee? I have something
in my hands now." I was smiling. Yes, something very important in my hands.
Nakatingin lang ako kay Monmon habang tinutulak niya ang stroller ng baby. Narating
namin ang dining area at doon nakita ko si Yella - nakaladlad ang mahaba at itim na
itim niyang buhok, she was wearing a yellow strapless, knee length dress. Malambot
ang tela niyon na sumusunod sa bawat galaw niya. Dahan-dahan ay tiningnan niya ako.
Pakiramdam ko may sumabog sa akin - sa loob - sa puso ko.
Yella's beautiful - too beautiful.
"Wow ha, may date? Ang aga naman yata."
Nanlaki ang mga mata ko. Para bang pinagbibintangan ako ni Mariella. Umiling ako na
parang bata.
"Hindi! I have a client meeting that I... well... kakain muna ako."
Mabilis akong naupo sa tabi ng silya ni Monmon. Nakita kong inaasikaso siya ni
Yella. Para bang nananadya pa si Yella, pumwesto siya sa tabi ko tapos ay inabutan
niya si Monmon ng French toast.
Nahigit ko ang hininga ko nang maamoy ko ang pabango niya. I just didn't
breathe. Hinintay kong matapos siya bago ako gumalaw. Naupos si Yella sa silya sa
tapat ko tapos ay ngumiti sa akin.
"Parang natatae ka, David."
Ngumiti siya at sa pagngiti niyang iyon ay gusto kong umiyak. Nakita ko na naman
ang ngiti niyang umaabot sa kanyang mga mata. Nakakalungkot lang isipin na hindi
naman ako ang nagbalik ng ngiting iyon sa kanyang mga labi at sa kanyang mga mata.
Hindi ko alam kung kailan ba titigil ang sakit na nararamdaman ko. Kung kailan ba
ako titingin sa kanya na hindi na ako masasaktan.
Yumuko ako at kumain na lang. Inasikaso naman ni Yella ang anak niyang babae habang
pinakakain niy ito ng soup ay siya namang pag-ring ng phone niya.
"Hey, Scottie! How are you?!" Napatingin ako sa kanya. Binitiwan ko ang
kubyertos na hawak ko tapos ay tumayo ako. Natigil siya sa pakikipag-usap.
"I have to go, I am really late..." I am literally late. Late for the
meeting and late for Yella's life.
"Bye, Dad!" Yumuko ako para hagkan si Monmon at umalis na. Hindi naman na
ako bumalik ng tingin pero tumigil ako.
"Yella, kapag magpapahanap ka ng hotel, nandyan si Tracy at si Coco, sila ang
mga kasama ko ngayon." Mabilis akong umalis ng bahay. Pagsakay ko sa kotse ay
idinukdok ko ang sarili ko sa manibela. Bigla ay naalala ko ang kwento ni Bernice
Anne kay Reese noong minsang narinig ko siyang kinukwentuhan ang pamangkin ko bago
matulog.
Ang alamat ni Alunsina at ni Tungkung Langit - moral lesson, kailangan pahalagahan
ang mga bagay sa ating paligid habang kasama mo pa, habang hawak mo pa. Nang umalis
si Alunsina, saka nalaman ni Tungkung Langit ang halaga nito sa kanya. Nang umalis
si Alunsina, ginawa lahat ni Tungkung Langit, maibalik lang si Alunsina sa tabi
niya, nandyan na inukit niya sa kalangitan ang mga perlas ni Alunsina na kalaunan
ay naging bituin... Lahat ginawa ni Tungkung Langit, but nothing worked.
Just like in my case, I can give everything to Yella but it will never work for she
is now with someone else.
Binuksan ko na lang ang radio at nilunod sa musika ang nararamdaman kong
panghihinayang...
Guess it's true, I'm not good at a one-night stand
But I still need love 'cause I'm just a man
These nights never seem to go to plan
I don't want you to leave, will you hold my hand?

Oh, won't you stay with me?

'Cause you're all I need
This ain't love it's clear to see
But darling, stay with me...
Nakarating ako sa office. Nakasabay ko pa si Axel John sa lobby. Nagkagulatan kami.
Natawa ako dahil kasama naman niya si Reese. May baby carrier siyang dala at naroon
si Reese. Kumakawag ang pamangkin ko at umaabot sa akin.
"KD! Gago!"
"Anak naman! Sisilihan na naman ako ng nanay mo! Uncle KD!"
Humagikgik si Reese.
"Gago!"
Napakamot na lang ng ulo si Axel at binalingan ako.
"Akala ko may emergency."
"Wala. Nasa bahay lang si Yella at si Monmon pati na rin iyong anak nila ni
Scott."
"Putang ina! Hiwalay na sila ni Scott?!"
"Puta!" Ani Reese.
"Anak naman. Love nga sabi!"
"Hindi yata. Ewan. Ayokong magtanong. Tama na siguro iyong hanggang ngayon
nasasaktan ako. Alam mo iyong napakalapit niya, abot kamay ko siya pero hindi ko
naman siya mahawakan. Tama na iyong, sa bawat ngiti ni Yella ay luha ang kapalit sa
akin. Siguro, Kuya darating ang panahon na sasaya din ako kapag tinitingnan ko siya
pero hindi pa ngayon. I deserve this - I deserve everything....
__________________
"Hey..."
Namula ang mukha ko nang makita ko ulit si King David. Nasa labas siya ng mismong
classroom ko. Iyon yata ang ikalawang beses naming magkita tapos kapag naalala ko
iyong unang beses na nagkita kami, iyong nagkape lang kami, nagka-kwentuhan tapos
bigla nang nauwi sa kama - ay kasing pula na ng strawberry ang mukha ko tapos
ngayon, nandito na naman siya ngayon.
Nakasuot siya ng purple na sando tapos fitted na jeans tapos may shades siyang itim
tapos nakikita ko ang tattoo niya. Alam kong pinagtitinginan kami ng mga tao.
Luimingon ako. Kinakabahan ako. Anong sasabihin niya? May gagawin ba kami? Pero
baka masakit pa ang pepe ko!
"Hey..." Muling bati niya. I smiled. Sobrang laking ngiti tapos ay
lumapit na siya sa akin. Agad niyang kinuha ang mga kamay ko at nagtungo kami sa
kotse niya. Nang pareho na kaming nasa loob ay hinarap niya ako.
"Sasama ka sa akin." Wika niya.
"Nasa kotse mo na ako may magagawa pa ba ako?" Balik-tanong ko sa kanya.
Para bang natigilan siya, bigla na lang siyang ngumiti. He drove his purple car.
Agad kong napansin iyon sa kanya. Mahilig yata siya sa purple. Hindi naman siya
bakla kasi hello, ang sarap ng first time ko dahil sa kanya. At dahil curious ako
ay tinanong ko siya.
"Bakit purple?"
"Ah? Ahhh, kasi purple is the color of royalty. I am a king and it suits
me." Mayabang na wika niya sa akin. Tumaas naman ang kilay ko. Napahagikgik
ako.
"O, siya sige na nga. Teka saan tayo pupunta? Hindi ako pumasok sa huli kong
klase dahil sa'yo . Baka bumagsak pa ako." Ngumiti lang siya sa akin.
"Nakapag-road trip ka na ba? Punta tayo ng Subic." Kinindatan niya ako.
Napangiti lang ako. Kahit saan yata niya ako dalhin ngayon ay sasama ako sa kanya.
Tumango ako. Habang nasa byahe ay tinatanong ko siya ng mga random na bagay. Gusto
ko siyang makilala - hindi dahil siya ang nakauna sa akin pero pakiramdam ko ay
napakabait niyang tao. I know there is more than that smiles and that grin on his
face. He is something and I wanna know that something.
"Favorite movie?" - ako.
"Rambo." - Sagot niya. Natawa ako.
"Hindi man lang Star Wars?"
"Iyong kaibigan kong si Judad, Star Wars. Pinagbabatehan niya nga iyong
Princess Leah doon."
"Ay? Yuck!" Nanlalaki ang mga mata ko. He just grinned at me.
"Hindi ka marunong magmura no?' Tanong niya.
"Ayoko, gusto ko kasi palaging nagmamahal." Biro ko pa sa kanya. He just
looked at me and grinned.
"Oryt! Rock and roll!" He said. Nag-high five kaming dalawa. Hindi ko
alam kung bakit tawa ako nang tawa. Para bang high na high ako at naha-high ako sa
kaligayahan dahil kasama ko siya.
"Ikaw, favorite movie?" - Siya.
"Meet the Robinsons." Sabi ko. He giggled.
"Nanonood ka ba ng porn?" He randomly asked me.
Namula ang mukha ko kaya tumango ako. Nanonood naman talaga ako ng porn. Kaya nga
marunong akong mag- blow job, kaya nga hindi ko siya tinigilan noon. I was a virgin
and he was a master in that game. In the end, nag-enjoy talaga ako.
Kung anu-ano pang napag-usapan namin hanggang sa nauwi kami sa patuturo niya sa
aking magmura.
"Say, Putang ina mo!" - He coached. Natawa ako. Umiiling ako. He looked
at me. "In every curse word you say, I'm gonna lick a body part."
Husky ang boses niya. Huminga ako nang malalim.
"P-putang ina mo..." Bulong lang iyon. Umiling siya at sinabing lakasan
ko daw. "PUTANG INA MO!"
"Very good! Say Gago kang putang ina mo!"
"Gago kang putang ina mo!"
Natigilan ako nang pumreno siya at dinilaan niya ang leeg ko. Milyong kuryente ang
dumaloy sa katawan ko. Namula na naman ang mukha ako.
"Shit." I mumbled. "I'm wet."
Nauwi na naman siya sa tawa. Inangkin niya ang labi ko at pagkatapos noon ay hindi
na niya binitiwan ang kamay ko habang nagmamaneho siya. Alas tres ng hapon nang
makarating kami sa Subic. Umupo lang kami sa beach doon na malapit sa hi-way at
pinanood ang mga yate na naglalayag sa dagat.
"Nakasakay ka na ba sa yate?" He asked me.
"Hindi pa. Pero nakapunta naman ako sa langit dahil sa'yo nang
napakaraming beses." Kinindatan ko siya. He just grinned.
"Malandi ka ah." Kiniliti niya ako. Nanlaki na naman ang mga mata ko.
Tumayo ako at tumakbo palayo sa kanya. Hinabol niya ako. Tawa ako nang tawa at
ganoon din siya sa akin. Para kaming mga teenager na naligaw sa lugar na iyon at
naglilogawan. Daid pa namin si Angelu De Leon at Bobby Andrews sa ka-sweet-an
namin. Daig pa namin si Jolina at Marvin sa pagtatampisaw sa dagat habang
naghuhulihan tapos ay maghahabulan na naman.
Talo pa namin ang Juday - Piolo love team sa walang sawang halikan. Pinakikilig ako
ng mga titig niya, siya naman ay matamang nakatitig. Nagsusubuan kami ng pagkain na
parang Richard - Dawn. Nagkukulitan na parang Bea at John Lloyd.
Masarap ang pakiramdam ko. Wala akong ginawa kundi ang tumawa nang tumawa habang
kasama siya. David is really funny and fun to be with.
Nasundan ang mga pagtatagpong iyon. Napapansin ko rin na hindi niya lang ako isa o
dalawang beses sinusundo sa loob ng isang linggo, araw - araw niya akong sinusundo.
Nang araw na iyin ay sinundo niya akong muli at dinala sa isang abandonadong bahay
- malaki iyon tapos ay wala pang laman.
"Sa'yo ito?" Tanong ko. Tumango siya. Hinaplos niya agad ang mukha
ko at ginawaran niya ako ng halik. Sa gitna ng sala na walang laman kundi ang isang
malaking kama na luma ay inangkin niyang muli ang buong pagkatao ko. Masaya ako na
kasama siya. Matapos iyon ay nagkwentuhan lang kaming dalawa. Nakaunan ako sa braso
niya tapos ay kung anu-ano lang ang pinag-uusapan namin.
"Gusto ko iyong puno na iyon, David." Wika ko. "Wag mong putulin ha.
Ilagay mo sa loob ng fiber glass." Wika ko pa. Pinaglalaruan niya ang kamay
ko.
"Ano bang gusto mo?" Tanong niya.
"Ikaw, gusto kita..."
"Kilog bur." Wika niya. Nagtawanan na naman kami. Humilig ako sa kanya.
Hindi ko naman akalain na sa pagkakatang ito ng buhay ko ay para akong si Kristine
Hermosa na naniniwala sa Forevermore at sa manggang kulay dilaw na pinatamis ng
pag-ibig nila ni Jericho.
Lumipas ang panahon na puro saya ang nararamdaman ko. Hindi ko na nga tinanong sa
kanya kung ano kaming dalawa. Kahit walang pangalan basta alam ko makakasama ko
siya.
Dumating naman ang araw ng graduation ko. Of course he as there. Doon kinuna ang
first photo namin together. Masayang-masaya ako. Alam ko nang araw na iyon ay iba
na ang pagtingin ko sa kanya. Mahal ko siya, mahal na mahal ko siya. Hindi ko na
ipagpapalit ang meron kami sa iba. He is my first love and I want him to be the
last. Wala mang forever pero papatunayan kong meron dahil mahal ko si David and I
want him to be my forever.
Dumating pa ang maraming road trips naming dalawa. Kung saan -saan kami nagpupunta.
We went to Quezon, Aurora - even Bicol na ang dala lang ay an gaming mga sarili.
Ang akala ko, walang magabago pero unti-unti ay napapansin ko na naiiwan ako.
Naiiwan ako ni David.
He started missing out dates, cancelling my calls and not replying to my texts at
nakita ko kung bakit, lahat iyon ay dahil kay Arruba. I started hating the girl.
Anong karapatan niya. Inaagaw niya ang lalaking mahal ko pero habang tumatagal ay
nakikita ko na mahal nga ni David si Arruba at gusto niyang makasama ito.
Noon ko siya tinanong at ang sagot niya sa akin.
"Wala Mariella Mahal ko si Arruba, tayo, masaya tayo, we're just having
fun."
Hindi ko ipinaalam kay David kung ilang beses akong umiyak dahil sa gabing iyon.
Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko ako si Basha na nawala ang sarili habang
minamahal si Popoy, this went on for a long while hanggang sa pakiramdam ko ay
nakahang na lang kami sa manipis na sinulid at naghihintauy na lang kami kung sino
sa amin ang unang bibitaw...
Pero hindi ako bumitaw...
Mahal ko siya....
"Mom! Mom! Mommy, tuloh na si Queen Tamar, pwede na ba akong maglaro sa labas?
"
Ngumiti ako kay King Solomon at tumango.
"Eh, Mom! Ano iyan?" Nakatingin siya sa dalawang box na hawak ko.
"Wala, anak. Maglaro ka na. Magluluto ako ng sinigang, paborito ng hinayupak
na tatay mong napakabaga mag-isip iyon eh." Nayayamot ako kahit nakangiti.
Para namang naguluhan sa akin si King Solomon. Tumakbo siya palabas ng silid namin
tapos ay isinara ang pinto. Ako naman ay tiningnan ang dalawang box na hawak ko.
May label ang mga iyon.
Ang una - Ang langit ni Mariella Jimena. Naroon ang lahat ng magagandang alaala ko
kasama si King David. Resibo, ticket ng sine, resibo ng gas station, buhangin sa
bawat beach na napuntahan namin tapos ang ikalawa ay may label na Ang mga bubog ni
Yella.
I sighed...

Royal # 22
Mga bubog ni Yella.

Birthday ko ngayon, I am twenty and I am looking forward on spending it with King

David. He said he'll come, he said he'll meet me at my favorite Japanese
restaurant but as I wanted for him on our special spot, he called me just to say
that he cancelled because Arruba needed him. Huminga na lang ako nang malalim at
um-order na lang. Kain ako nang kain. Pero hindi naman ako masaya. Gusto ko kasi na
kasama siya.

Hindi ko nga maintindihan ang sarili ko. Sinabi naman sa akin ni King David kung
ano kami pero hindi ko matanggap. Nasasaktan kasi ako. Tuwing naiisip ko na kami
ang magkasama pero si Arruba naman ang tinatawag niya sa kama - not once did he
call my name while we have sex - noon ang tawag ko doon ay making love pero ngayon
we're just having sex because it lacks of love. Ako lang ang nagmamahal.

"Hi, miss..." Napatingin ako sa kung sinoman ang nagsalita sa tabi ko.
Naka-uniform siya na pang-waiter tapos ay nakatitig siya sa akin. Sumimangot ako sa
kanya. May name plate ang pangalan niya na Theodore. I smirked. Naupo siya sa
harapan ko.

"Magsasara na kami, hindi ka pa ba tapos diyan? Ako nga pala si Teddy.

Theodore Calimbao." Wika niya sa akin. Ngumisi ako.

"As in Senator Teodoro Calimbao?" Tanong ko pa. Ngumiti siya tapos ay

nahihiyang tumango. Hindi ko alam kung paano pero mula nang gabing iyon ay parang
bagyong dumating si Teddy sa buhay ko. We started dating - nilagawan niya ako - on
the side ay naroon pa rin si David. He's busy with Arruba while he fucks me.
Hindi ko siya maintindihan, si Arruba naman ang priority niya, bakit niya pa ako
pinapaasa?

Madalas akong umiyak noon kay Teddy, hindi ko man sinasabi sa kanya ang
nararamdaman ko, pero alam niya na puso ang problema ko. Luckily, naroon siya para
saluhin ako. Wala naman kasi si KD para saluhin ako. Palagi na lang niya akong
nilalaglag.

Sabi ko, susubukan kong umibig sa iba. Bubuksan ko ang puso ko - hanggang sa
sinagot ko si Teddy, iniwasan ko si KD. Tiniis kong hinddi siya kausapin o
puntahan. Naging mabuting girlfriend ako kay Teddy. Minahal niya ako, sapat na ang
maging mabuti ako para sa kanya.

Ibinigay ko ang lahat sa kanya - maliban sa puso ko. Na kay KD pa rin kasi. We had
sex. I made sure he was satisfied. Noong minsan pa ay nakita ko si KD sa mall na
kasama ang mga kaibigan niya, I knew that he totally saw me, pero I decided not to
care - wala naman siyang pakialam kaya wala din akong pakialam.

Mabuti na rin na alam niya na hindi lang siya ang lalaki sa buhay ko. Mas maganda
iyon, mas alam niya na hindi ako nakiipaghabulan sa kanya...

But then, one night, KD called me. He was crying. Natakot ako. Sinabi niya na hindi
na daw niya kaya, that he was holding a gun and that he was very drunk. Agad ko
siyang pinuntahan sa bahay niya. Nakita ko siya sa silid niya na iyak nang iyak at
hinang-hina. Agad ko siyang niyakap. Ang dahilan ng pag-iyak niya ay si Arruba at
si Azul. Sinabi niya na nagkabalikan na ang dalawa. Napakasakit niyon para sa
kanya.

Sinamahan ko siya. May nangyari sa amin. Nabuntis ako. Noong araw na sasabihin ko,
umalis siya dahil kailangan na naman daw sya ni Arruba. Hinayaan ko siya. Naghintay
ako. Hindi ako nagpapa-check up dahil gusto ko na kasama ko siya. Sinabi naman niya
na tatawagan niya ako sa oras na makabalik siya. Kaya lang hindi siya tumawag. Apat
na buwan ang matuling lumipas - nakita ko si King David sa skating rink sa MOA
kasama ang babaeng iyon. Napakasakit na makita siyang masaya.

Maghapon akong palakad - lakad sa mall. Hindi ko alam ang gagawin ko. Umiyak ako sa
cr. Umiyak ako sa escalator, elevator - umiyak ako habang nagsa-shop lify hanggang
sa dinala ako ng paa ko sa isang abortion clinic. Nagdesisyon ako. Kung magkakaanak
ako ayokong danasin niya ang sakit na nararamdaman ko.

Iyak ako nang iyak bago at pagkatapos ng ginawa sa akin. Habambuhay kong kamuuhian
ang sarili ko dahil sa ginawa ko. Kamumuhian ako ng maraming tao pero ginawa ko ito
para makatakas siya sa hirap ng buhay at sa sakit na dulot ng ama niya. Apat na
buwan ang bata - ang sabi ng babae may chance na kung binuhay ko ang baby ay babae
siya. Sa isip ko ay pinangalanan ko siya na Gwenivir - tulad ng sa Mama niya pero
iniba ko lang ang spelling. I hated David for this but I hated myself more.

Nakipagkalas na rin ako kay Teddy noon. He doesn't deserve me.

Lumayo ako pero bumalik din. Bumalik ako sa kanya... Tinaggap niya ako. Hindi ko
sinabi sa kanya kung anong nangyari sa akin. Umayos ako, nakipagsabayan ako sa
kanya. I was making him believe that I have someone else on the side. Wala namang
problema doon.

Then one time, I saw a velvet box on his pocket. Hindi ko na binuksan iyon. Naalala
ko na noong gabing iyon bago niya ako sunduin ay galing siya kay Arruba. I gritted
my teeth, binalak niyang pakasalan si Arruba. Umiling ako.

Muli akong umalis. Limang buwan akong hindi nagpapakita sa kanya. Limang buwan kong
pinatay ang Yellang nagmamahal kay David at sa limang buwan na iyon, nakilala ko
ang isa sa pinakamalungkot na taong nakilala ko. Si Zachary Drew Laundrize. He may
be a rockstar but not all stars are bright - some of them are dead inside.

"Bakit kapag nagmamahal tayo doon pa sa hindi pwede?" Tanong niya sa

akin. Natawa naman ako. Lumapit ako sa kanya tapos ay sinubukan ko siyang halikan
pero hindi naman natuloy dahil nasuka siya. I just rolled my eyes. Wala, hopeless
case na itong si Zach.

Natulog kami sa iisang hotel room and when the press people saw us together, I was
branded as the mystery girl. Hindi naman na ako kumibo noon. Nagsorry sa akin si
Zach. Hinalikan ko na lang siya at kinabukasan ay kalat na kalat sa buong mundo ang
litarto naming iyon. Sigurado akong nakarating kay King David ang litratong iyon.

Matapos ang limang buwan ay bumalik ako sa kanya. Naiinis lang ako dahil hindi man
lang siya nagtatanong. Sinabi niya lang na akala daw niya ay nakikipag-date ako sa
Zach na iyon and the we had sex and we're okay again.

Paulit-ulit lang kami ni KD. Aalis ako, hindi niya ako hahanapin, babalik ako at
kapag muli na naman akong nasaktan ay aalis na naman ako.

Noong minsan sa pag-iwas ko sa kanya ay nakilala ko ang ideal man ko sana. I was
working for an agency back then. Unang taon ko sa trabaho ay napasok ako sa
kompanya ni Yto Consunji and I instantly liked him. He is the man that I want in my
life.

Mysterious, loving, strong, and may I say very hot. Kaya ayun, inakit ko. I always
wear daring dresses in the office. Kulang na lang ay tumuwad ako sa harapan niya. I
was that desperate. Gusto kong makuha ang atensyon niya pero siguo, nahalata niya
ang ginagawa ko kaya isang araw ay kinausap niya ako.

"Miss Del mundo - Figueroa, you are aware that I am married to a very
beautiful woman and we have four kids." Nawala ang ngiti ko noon. His dark
eyes were full of amusement. Iniharap niya sa akin ang litarto ng asawa niya na
suot pa ang wedding gown niya. "Her name is Nikita and she is the love of my
life. And these are my kids... Hyacinth, Ysmael, Ysrael and our little girl
Nautica. So please, I don't want to be rude, I know how good looking I am and
how girls react around me, but I will never ever cheat on my wife because I love
her... so just stop seducing me..."

Sa pagpahiya ko ay nag-resign ako sa trabaho. Sa pagre-resign ko na iyon ay

pinigilan pa ako ng asawa niya kaya lalo akong nahiya. Binigyan na lang ako ni
Nikita ng sapatos. Apparently, she's a shoe designer. Hindi na ako nagpakita
sa kanla matapos iyon.

Iyon yata ang unang pagsubok kong umalis kay King David, And then, there's
Augutus Ledesma, we almist had sex but I backed out and went home to David -
hanggang sa nabuntis na naman ako. Hindi ko na inulit ang nangyari noon sa panganay
sana namin pero inilayo ko pa rin siya at ipinamigay. Pagbalik ko sa city,
nakikipag-date na si KD sa Gianna Consunji na iyon at sa kagustuhan kong makaganti
ay hinanap ko ang ex- fiancé ni Gianna but it turned out that he was friends
with Arruba so I just backed out. Ang pinakahuling lalaking naka-date ko ay si
Elpidio Sihurano - doon na natapos ang lahat.

Doon na nagsimula ang pag-iisip kong bumitaw, pero hindi ako bumitaw kahit na
napakasakit na. Madalas kong iyakan ang movie na one more chance - lalo na sa linya
ni Popoy na mahal kita, kahit ang sakit - sakit na. Dumating kasi ako sa puntong
iyon - naging toxic sa akin ang pagmamahal ko para sa kanya...

Hanggang sa sumuko ako... Umalis ako. Pumunta ako ng Perth para magsimula ng
panibago. Napagod na kasi akong maging second choice. Buti pa nga si Piolo,
masasabi niya na siya ang final choice, ako - I was never the first choice or the
final choice, I was just always the second choice... Always available but never
given importance.

Ang akala ko, okay na, pero nagmamahal pa rin ako. Niloloko ko lang ang sarili ko,
hanggang sa bumalik ako sa Pilipinas para sa property ni Mommy na ipinabebenta niya
- hanggang sa sinuwerte ako dahil tinawagan ako ng guardian ng anak ko. Ganoon na
lang ang iyak ko noon - napakasaya ko na magkakaroon ako ng pagkakataon na makasama
ang anak ko - na akin na siya at gusto niya akong makilala -pero nangyari naman ang
aksidente at mula doon ay lalong gumulo ang lahat.

Lalo akong napagod.

Habang nasa kalagitnaan ako ng pakikipaglaban sa lahat ng nangyayari sa akin, sa
amin ni KD ay may nakilala akong babae. I met her in a park - bago iyon sa akin.
Mula kasi noong naging parte ng buhay ko si KD ay puro bar ang setting ng mga
pinupuntahan ko.

May hawak siyang drum sticks... she was playing the sticks with her hands. Nagulat
ako nang tingnan niya ako. Nakaupo kami sa iisang bench sa tapat ng isang bus stop.

"My dad used to wait for my mom here. Once, there was a bus where my mom used
to vandal a lot while she was waiting for my dad to come back. Their story is quite
unique and somehow, I want that same kind - minus all the pain and the waiting.
Masyadong madugo kasi ang paghihintay, minsan nakakainip, minsan nakakawala ng pag-
asa - lalo na kapag hinihintay mong mahalin ka pabalik."

Natawa naman ako. Alam niya ba kung anong iniisip ko?

"Nakakapagod din kasi ang maghintay at magmahal. Minsan mas madali pang
sumuko." Nasabi ko naman,

"Yes... but hey, some love just don't go away... Iyong parang it becomes
a layer of your skin."

Napaawang ang labi ko. Parang iyong pagmamahal ko kay KD. Whatever I do, it
doesn't go away. It's stuck with me. I'm stuck with it. Bumaling ako
sa kanya. Nakalahad na ang kamay niya sa akin.

"The name's Sam -short for Samuelle Santos." Kinindatan niya ako at
saka umalis. It was a weird day. Habang nakaupo ako sa bus stop sa may park na iyon
ay saka ko naisip - kailangan ko ng closure, kailangan kong palayain ang sarili ko,
kailangan kong palayain ako ni King David.

Kailangan kong buuin ang sarili ko bago ko masabi na kaya ko na ulit magmahal.

Kailangan kong lumaya...

So I asked him to let me go and that was probably the most painful night of my
life. Inihalintulad ko ang pagmamahal ko para sa kanya sa mga traffic signs sa
daan. Kasi iyon naman talaga. Hindi ko naman kasi akalain na mamapagod ako, na
susuko ako, na gugustuhin kong lumayo. Hinayaan niya ako at sa puso ko
nagpapasalamat ako na pinabayaan niya ako.

Bumalik ako ng Perth kasama si Monmon. Nagsimula akong mabuhay muli. Nagsimula ako
mula sa una. Hinanap ko ang sarili ko. Hinanap ko ang nawalang Yella nang mahalin
ko si King David at unti-unti ay nahahanap ko siya - hanggang sa dumating ang araw
ng kasal namin ni Scott...

Lahat ay handa na, lahat ay naroon. Kinuha ko ang kamay ni Scott at humarap kami sa
pari. The priest started the ceremony and while we were in the middle of exchanging
our vows, we both stopped, looked at each other and laughed out loud.

"I'm sorry, Marielle..." He said in the middle of his laughter.

"But we can't do this... We both know why, we'll only end up hurting
each other and I don't want that..." Sa simpleng pananalita ay
nagkaintindihan kami. Hind natuloy ang kasal namin pero natuloy naman ang
reception. Para lang kaming nagpa-party. Nang gabing iyon, alam ko na unti-unti ko
na muling natutuhan na mahalin at buuin ang sarili ko.

Scott and I remained friends. I tell him everything. The honeymoon ticket that his
parents gave us, ginamit namin iyon para matuloy sa Maldives at maipasyal si
Monmon. Doon, dinala ko si Monmon sa lugar kung saan una kong minahal nang lubos
ang ama niya.

Wala akong naisip noon kundi ang bumalik, bumalik kay KD at sabihin na siya pa rin
naman ang mahal ko, pero hindi ko ginawa. I kept my distance. Alam ko kasi na hindi
pa naman buo ang sarili ko kaya kapag bumalik ako agad, magkakasakitan na naman
kami, mawawala na naman ako. Gusto ko na kappa bumalik ako ay iyong buo kong
maibibigay sa kanya ang Mariella na nagmahal sa kanya noon at minamahal pa rin siya
hanggang ngayon.

I took my time. Minahal ko muna ang sarili ko. Tinuruan ko ang sarili ko na maging
masaya kasama si Monmon at ang mga tao na nasa paligid ko. Ginutom ko ang sarili ko
sa impormasyon tungkol sa kanya. Masaya na ako na nakikita ko si King Solomon na
lumalaki at nagiging kamukha ng ama niyang sira ulo.

Sampung buwan ang lumipas mula nang umalis kami sa Pilipinas, isang gabi, may
kumatok sa pintuan ko, nagtataka man ay binuksan ko iyon. I found King Davin on my
porch. He looked so tired. Napaawang ang labi ko. Tumibok ang puso ko, nag-slow
motion ang lahat. Bigla ay naalala ko si Kathryn at Daniel - nag-slow motion ang
lahat at ang tanging fast lang ay ang puso ko.

"Anong ginagawa mo dito?"

Wala siyang sinabi. Hinalikan niya ako at nawala na lahat ng inhibitions ko. I
missed him. Gumalaw ang mga katawan namin na para bang may sikretong himno na ito
lamang ang nakakarinig. Para bang may sariling isipan ang kamay ng bawat isa. Bawat
hagod ng labi niya ay nakakapagpabaliw sa akin. Sa kaloob-looban ko ay
ipinapanalangin ko na sana ay hindi ito panaginip...

At hindi nga, dahil kasama ko pa rin siya kinabukasan...

But things ended when Scott called me Hon and David left. Alam kong may gusto
siyang sabihin sa akin, pero ayokong marinig - hindi pa ako handa. Hindi nga ako
makapaniwala na sa panahon na hinintay ko at ginusto kong marinig iyon - ay
kinatakutan ko pa. Siguro ay hindi lang ako sanay. Hindi ko kasi alam kung anong
mararamdaman ko...

"I'm sure he thinks we're married, Scottie." Wikako kay Scott

nang makaalis si David.

"Didn't you tell him? Anything?" I shook my head. I'm taking my

sweet time...

Until, two months later, I saw two red lines in my pregnancy test kit. Kinutuban na
kasi ako, hindi ako dinadatnan.

Napapailing ako.

"Mom! Mom! Mommy! Bakit ka nandyan?" Pumasok siya bathroom. Umiyak siya
nang lumapit sa akin. "Mommy, bakit may dugo iyan, mamamatay ka na ba?" m

I giggled. "Anak, hindi. Magkakaroon ka nan g kapatid." Nanlaki agad ang

mga mata niya.

"Ay! Totoo po? Teka sasabihin ko kay Daddy!" Akmang tatakbo sana siya
nang hatakin ko.

"Mon, secret natin ito... 'wag mong sasabihin sa Daddy mo."

"Bakit po?"

"Kasi gusto ko siyang i-surprise..." Ngumiti ako at hinagkan siya.

"Pinky promise?"

"Pinky promise, Mommy... I love you! Sana hindi siya mataba kasi baka
mahirapan kang maglabas baby!"

Hindi ko alam, pero natawa talaga ako sa anak ko...

Hinaplos-haplos ko pa ang box na iyon kung saan nakalagay Ang bubog ni Yella.
It's like releasing to the world - every pain that King David had caused me.
Walang laman ang box na iyon - naroon lang lahat ng pain na naidulot sa akin ni KD.
Hindi ko naman pwedeng ilagay ng literal ang sakit doon. Noon, tuwing iiyak ako,
bubuksan ko iyon, iniisip ko na nailalagay ko doon lahat nang sakit at ngayon,
tulad ko, pinalaya ko na ang sakit, itatapon ko na ang kahon, dahil wala na akong
balik ilagay doon.

Wala na kundi puro masasayang alaala na lang.

"Mom! Nandito na si Dad!"

Napatingin ako sa pintuang bukas. Nakita kong humahangos si Monmon habang si KD

naman ay dumaan lang at tuloy-tuloy na sa silid niya. Parang gustong mag-init ng
ulo ko. Tinabi ko ang mga box. Lumabas ako ng kwarto.

"Kumag!" Tawag ko sa kanya. Agad naman siyang huminto. Nilapitan ko siya.

I grinned. I still want to play with him. Patatagalin ko pa ng kaunti.

"Kamusta ang date mo?" Tanong ko. Gusto kong pumalakpak nang bigla siyang
mamutla at umiling tulad nang ginawa niya kanina.

"W-wala a-akong date! Si A-axel ang kasama ko saka si Reese!" Tumaas ang
kilay ko.

"Reese?"

"Iyonh ano..."

"Mom, si Reese iyong baby ni Uncle Axel John!"

I know. I was just playing with King David. Pigil na pigil ang tawa ko.

"I see." Tiningnan kong ulit si KD. "Aalis ka pa ba? Magluluto ako,
dito ka na kumain."

"O-okay..." Mabilis pa na pumasok siya sa silid niya. Hinatak naman ni

Monmon ang damit ko.

"Mom, mom, mommy, hindi pa rin ba natin pwedeng sabihin kay Dad na baby niya
din si Timmi?" I smiled.

"Malapit na, anak. Kaunti na lang. But first, I have to take Daddy's pain
away first - just like how he took mine away. I love you..."
Royal # 23

I just got home from my morning jog. Pawis na pawis ako. Iniisip ko kung kailan ba
hahanap si Mariella ng matutuluyang bahay. Her being here is okay but it seems
torture for me. Napakalapit niya pero napakalayo din. Isang linggo na akong parang
tanga na kapag kinakausap niya ay halos hindi mapakali. Para ba akong teenager na
unang beses lang nakakita ng babae.

Madalas kong pinagmamasdan si Mariella. Napakabuti niya sa mga anak niya. Naalala
ko noon na sinabi ko na hindi siya mabuting ina, na mas magaling si Arruba - isa
iyon sa mga bagay na pinagsisihan ko sa buhay ko, hindi ko na kasi mababawi iyon,
gusto kong makabawi kay Mariella pero lahat naman ng pagbabawing ginawa ko noon ay
walang epekto.

Wala pang gising kahit isa sa kanila. Dumiretso ako sa kusina para utusan si Tracy
na magluto ng almusal para sa kanila. Maaga akong aalis ngayon dahil sasamahan ko
si Mr. Lee sa inspection ng bagong building kung saan ilalagay ang bagong office ng
kompanya ni Mr. Lee.

I went upstairs, straight to my roo. Pagpasok ko doon ay halos mapasigaw ako nang
makita ko ang anak ni Yella na si Timmi na nakatayo sa ibaba ng kama at hinatak ang
pajama ni Monmon. Maybe she was trying to wake her brother up. Napalingon siya sa
akin at saka tumawa. Itinaas niya ang mga kamay niya at sinabi na: UP. UP. UP.

Wala akong nagawa kundi ang kargahin siya. Nang kargahin ko naman ay pinaghahampas
niya ang mukha ko na parang drums.
"Nganget." Sabi niya pa. Kumunot ang noo ko. Pinanlakihan ko siya ng
mata. Sumibi siya tapos ay umiyak nang malakas. Lalong nanlaki ang mata ko.
"Nganget! Nganget!"

"Timmi?" Napatingin ako sa pintuan. Naroon si Mariella na halatang

kagigising lang din. Bahagya siyang natigilan. She was wearing my terno pajama.
Kulay purple iyon. Napakunot ang noo ko. Nasa cabinet koi yon, paano niya nakuha?

"Mommy! Nganget!" Kumawag-kawag si Timmi at umabot sa nanay niya. Kinuha

naman siya ni Yella at pilit na pinatatahan. Tinuturo ako ni Timmi at ulit-ulit
niyang sinasabi na panget ako.

"Shhh, baby naman, diba bad iyon." Natatawa siya. Ngumiti siya sa akin.
Huminga na lang ako nang malalim. Umupo siya sa kama ko at pilit na pinatatahan si
Timmi. Maya-maya ay tumingin siya sa akin.

"David..." Malamyos na wika niya. "Pwede mo bang itimpla ng gatas

si Timmi? Gutom na ito. Three scoops lang ha. Wag mo nang lagyan ng warm
water." Utos niya pa. Dali-dali naman akong sumunod sa kanya tapos ay nagpunta
agad ako sa silid nila at agad na itinimpla ng gatas si Timmi, bumalik ako agad sa
silid ko at ibinigay kay Yella iyon. Nagulat ako nang ilipat niya sa akin ang bata.

"Kargahin mo. Para masanay siya sa'yo." Sabi niya pa sa akin.

"Bakit?" Nagtataka ako.

"Sinabi ko bang magtanong ka?" Tinaasan niya ako ng kilay. Tumango na

lang ako. Kinuha ko sa kanya ang dede ni Timmi at itinapat iyon sa kanyang bibig.
Nagdede naman siya tapos ay tumahimik na. Yella was smiling. Napahawak pa siya sa
dibdib niya tapos ay ngiting-ngiti. Nagtataka ako pero hindi ko magawang magtanong.
Gusto niya bang paalagaan sa akin ang anak nila ni Scott?

"Did you ever think of having a daughter? Because it fits you, David."
Hinaplos niya pa ang mukha ko. Muntik ko pang mailaglag si Timmi. "Panay kang
gwapo ha, may ka-date ka siguro palagi."

"Wala akong ka-date, Mariella. Stop asking me about my personal life because I
don't ask about yours." Mahinahon pero mariing wika ko. Nagulat ako nang
bigla siyang tumawa nang napakalakas at kinurot ang pisngi ko.

"Putang ina mo, David." She said while laughing. Somehow I know that her
life is genuine, Nakikita ko na talaga ang Mariella Jimena na nakilala ko noon.
Napapangiti na rin ako. Namalayan ko na lang na nalaglag na ang bote ng gatas ni
Timmi at saka pumalakpak.

"Puta ina! Weee!"

"Oh my gad!" Wika ni Yella. "Timmi, bad iyon. 'Wag mong

sasabihin iyon." Humagikgik siya. Napailing na lang ako. Binalingan ako ni
Timmi. Tinuro niya ako tapos lumabi.

"Puta ina, Nganget!"

Humagalpak ng tawa si Yella, ako naman ay napailing. I just made a face tapos ay
ibinalik ko si Timmi sa kanya.

"Oh, napikon ka sa bata?" Tudyo niya sa akin. Mapaglaro na ulit ang

Mariella sa harapan ko.
"Uhm, hindi I just have to get ready..." Sabi ko na lang. Maya-maya ay
nag-ring naman ang phone ko. Sinagot ko iyon. Si Vanessa ang tumatawag. Nakita kong
kumunot ang noo ni Yella. Ibinaba niya si Timmi at saka humalukipkip sa harapan ko.
She was eyeing me.

"Yes, Vanessa. Alright. I will be there. Yes, please. Thank you. And call AJ
for me. Thank you. Vanessa." Ibinaba ko ang phone. Napatingin ako kay Yella.

"Who's Vanessa?"

"Secretary ko." Mabilis kong sagot.

"When are you gonna fire her?" She asked me. Naguluhan naman ako.

"Huh?"

"What does she look like? Fitted skirts? Fitted blouses, sexy legs?"

"Yella, why are you asking me this? It doesn't make sense. You don't
make sense. This - everything doesn't make sense." Naguguluhan na ako.
Mariella dismissed the subject. She just shook his head.

"Don't mind it, the kids and I are going with you to work today."

"What? Why?!" Nagugulat ako sa mga pinagsasasabi niya. Bakit sita ganito?
I want her around me but why is she acting like she's a jealous wife?

"Bakit, King David? Ayaw mo ba? Unless may tinatago ka sa akin."

Agad naman akong umiling. Wala naman akong itatago sa kanya. Alam niya ang lahat -
maliban sa mahal ko siya dahil wala naman na akong karapatan.

"Oh, ayun naman pala." Bumaling siya kay Solomon at ginising ang anak
namin. Nagising naman si Monmon, sinabihan siya ni Yella na magbihis at bibihisan
na rin niya si Timmi. I was just shaking my head. Ano bang nangyayari sa paligid
ko?

Naligo na lang ako at nag-ayos. Tinawagan ko ang driver ko para papasukin siya
ngayon. Ayokong mag-drive. Lalo na at kasama ko si Yella baka pagdaan ko sa hi-way
kung saan ko siya pinalaya ay mag-iiyak ako.

"Dad, sana tayo pupunta?" Tanong ni Monmon sa akin.

"Sa office ko. Gustong sumama ng Mommy mo. Baka naiinip na siya."

"Ay oo nga dad. She told me about it last night. Ang bagal daw po kasi ng pick
up ninyo, but she said she doesn't mind."

"Ha? Ano bang nangyayari?" Tanong ko sa kanya. Mukha mas may alam pa siya
kaysa sa akin. Nagkibit balikat si Monmon. Ako naman ay nagbuga lang ng hangin.
Nagbihis na ako, ngayong araw na ito, kailangan kong magsuot ng tie and I hate ties
but Axel told me that Mr. Lee likes people wiith ties. Hirap na hirap akong ayusin
ang sarili ko. Nakatingin lang naman sa akin si Monmon.

Noon kami napasukan ni Yella. She was wearing a very cute knee length dress -
purple ang ang kulay noon, nakaladlad din ang buhok niya tapos ay may kaunting make
- up siya. Halos malaglag na ang panga ko. I want to wipe the lipstick off her lips
by kissing her. I shook my head.
"Mon, ibaba mo na ang gamit ni Timmi." Utos niya. Sumunod naman si Monmon
sa kanya. Nilapitan naman ako ni Mariella at siya na ang nag-ayos ng tie ko.
Damang-dama ko ang puso ko sa dibdib ko, parang hindi ko na kaya, nasusuka ako.

"So... King David..." Tinawag niya ako. Nang tumingin ako sa kanya ay
hinatak naman niya ang tie ko tapos ay pinagtagpo niya ang labi niya at labi ko.
She kissed me. I didn't want to kiss her back because she's married and
everything but my lips moved - as if it's the most natural thing in this
world. I kissed her back. Bumaba ang kamay ko sa baywang niya, pumalupot naman ang
mga braso niya sa leeg ko. We kissed like we had always kissed before - like there
was no time or space or distance between us. I kissed her the way I had always
wanted to kiss her since the realization hit me. I kissed her with all my heart. I
kissed her and I kissed her the way I promised myself that I will kiss the everyday
of our waking lives.

I am just so in love with her and I regret the day I ignored her or have her taken
for granted.

Minsan naalala ko iyong binasa sa akin ni Leira - letting go will never be fair
because the other one will be happy, the other one will find a new love while the
other will be sad. And will always wait for that love to come back for another
chance...

Iyong-iyon ako. Walang labis, walang kulang.

She ended the kiss. I was left lingering for another kiss but she wiped her
lipstick off my mouth.

"Sarap ba?" Tanong niya. Napadilat ako. "Something to make you

sleepless, King David." She said to me. "Now, let's go! Male-late
tayo sa meeting mo. Now, David!"

Napatango na lang ako.

"Ano ba talagang nangyayari?"

__________________

"Mariella!"

Natawa ako nang narinig ko si Leira na sumigaw nang makita niya akong bumaba sa
kotse ni King David. Kagagaling lang namin sa meeting niya kasama ang investor na
iyon at walang sawa kong iniirapan ang secretary niya dahil sa mukha pa lang ng
babaeng iyon ay alam kong may pagnanasa na agad siya kay David. I am going to ask
David to fire her. Ayoko sa kanya.

Niyakap ko si Leira.

"Grabe! Ang ganda mo!" Sabi niya sa akin.

"At ang laki naman ng tyan mo!" Bati ko sa kanya. Nagtawanan kaming
dalawa. Si Monmon naman ay tumakbo papunta sa loob at nag-hi sa mga Uncles niya. Si
Bernice ay naroon din karga ang anak niyang si Reese. Kinuha ko si Tamar at
ipinakilala sa lahat bilang anak ko. Natatawa nga ako dahil alam kong lahat sila ay
inaakalang anak ni Scott si Tamar. Sinasadya ko namang hindi sabihin ang totoo. I
wouldn't let KD have it easy.

Pumasok na kami sa loob. Narinig ko agad si Judas na bumulong:

Anong ginagawa niyan dito? Hiwalay na sila ni Scott?

This men are stupid. Akala ko malalakas sila. They have connections, pero kahit isa
sa kanila ay walang umalam ng totoo. Kung sabagay, siguro ay iginagalang lang nila
ang desisyon ni KD.

Tulad ng dati ay kumain kami, habang ang mga bata ay naglalaro. Leira and I catch
up with each other. Ang mga lalaki naman ay nagtatawanan at nagkekwentuhan sa
labas. Si Ido ang bumabangka Medyo nami-miss ko rin ang ganito. Si Scott lang kasi
ang kaibigan ko sa Perth.

Kumunot ang noo ko nang may lumapit na maliit na babae kay KD at umabrisiete sa
kanya. Nakiinom din ang babaeng iyon sa kanila. What appalled me the most was the
fact that KD even put his arms around the girl and whispered something to her ear.
Nagtawanan sila tapos ay nag-usap muli.

Napatayo naman ako. Hindi ako papayag na mawalan ng silbi ang pag-uwi ko dito sa
Pilipas.

"Who the fuck is that bitch?" Inis na wika ko.

"Ah? Si Tamara Calimbao." Wika ni Leira sa akin. "Matagal nang

inaaligidan niyan si KD. Si KD naman hindi yata makapansin."

"Eh putang ina niyang gaga siya! Hitad! Malandi! Higad!" Bulong ko.
Napatingin sa akin si Bernice at Leira.

"Yella? Kumalma ka hindi ba't kasal ka na kay Scott." Sa inis ko ay

napilitan akong umamin. Itinaas ko ang kamay kong dapat ay may singsing ang daliri.

"Walang kasal! Gago iyang si KD. Slow na malandi pa! Putang ina niya! Putol
bur siya sa akin ngayon. Watch my kids!" Sabi ko na lang. Tumayo ako at
lumapit sa kanila. Kinurot ko si David sa tagiliran.

"Aw!Aw! Yella!" Sigaw niya. Inirapan ko ang babae.

"I will take KD if you don't mind and if you mind, I don't care.
Just fuck yourself!" Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Hinatak ko si King
David paalis sa lugar na iyon. Tinulak ko siya sa kotse.

"Drive!" Sigaw ko.

"Ayoko. Yella, the last time I drove you, I died." Wika niya. Wala akong
panahion sa kadramahan niya. Kinuha ko sa dash board niya ang baril niya at
itinutok iyon sa kanya.

"Magda-drive ka o papatayin kitang talaga?!"

"Alright! Alright! Jeez! Stop bitching out!"

He drove. Nakatingin lang ako sa kanya.

"I'm not married, you know..." Sinimulan ko na siya. Dahan-dahan ay

tumingin siya sa akin. Tinutok ko sa kanya ang baril. "Eyes on the fucking
road, Sandoval!"

"You got divorced?" He asked.

"No. I'm not married. As simple as that. Walang Scott, he's a
friend."

"Friend because of your daughter with him." Malamig na wika niya.

"That's the thing, we don't have a daughter." Masayang wika ko.

Akmang titingin na naman siya sa akin nang ikasa ko ang baril niya. "Ask me
what's Timmi's name."

"Why don't you just tell me?" Parang frantic na wika niya.

"Ask me, putang ina 'wag mong painitin ang ulo ko! Babarilin kita sa bur!
"

"What?!"

"According to the bible, King David has a daughter named Tamar, so after
giving birth I named Timmi Queen Tamar because just like Solomon , Tamar is your
daughter, you idiot!"

Hindi nagsalita si King David. Inihinto niya ang kotse at saka bumaba ng sasakyan.
Napaawang naman ang labi ko. Nakita ko kasing tumulo ang luha niya. Sumobra ba ako?
Ibinaba ko ang barili niya tapos ay sumunod ako sa kanya.

"David..." Tawag ko. Malapit kami sa Manila Bay. Sinusundan ko siya.

"David, mag-usap tayo!"

"Alam kong wala akong karapatang mag-inarte dahil sa sakit na ibinigay ko

sa'yo at alam kong gumaganti ka sa akin pero do you really have to hide the
truth about Tamar being my daughter? Again, Yella?" He was shaking his head.
"Hindi mo alam kung gaano ko hiniling na sana ako iyong ama, na ako sana para
sana magkaroon ako ng dahilan para lumaban kahit na may Scott sa tabi - na sana ako
talaga dahil putang ina, Yella! Araw - araw na wala ka, parang araw-araw din akong
namamatay!"

I bit my lower lip.

Royal # 24
"David, David, kausapin mo na ako!"
Hindi ako tumitigil sa paglalakad. Naririnig ko si Mariella Jimena pero hindi ko
siya nililingon. Hindi ko lang matanggap. Ang daming beses kong iniisip ay
hinihiling na sana ako ang ama para magkaroon ako ng pagkakataon para ipaglaban
siya, para kahit naroon si Scott ay magkaraoon ako ng dahilan para makalapit sa
kanya. I wanted to take care of her and her child - no - our child. Pero kinuha na
naman niya sa akin ang pagkakataong iyon, ikatlong beses na niyang ginagawa,
ikatlong beses na niyang itinatago sa akin ang totoo. Hindi ko kaya. I can deal
with the fact that she hid the first one and Monmon from me, pero pati ba naman si
Timmi? I have a daughter and I want to take care of her pero pati siyaa ay
ipinagkait sa akin.
"David, ano ba?" Naabutan ako ni Yella, iniharap niya ako sa kanya.
"David, hindi mo ba maintindihan kung bakit nandito na ako?" Tanong ni
Mariella sa akin. Kumunot lang ang noo ko.
"Bakit mo itinago sa akin?" I asked her. "Was it too much for you to
call me and tell me, David, buntis ako, ikaw ang ama." Napasabunot ako sa
aking sarili. "That night was the best sex of my life and it resulted into
something beautiful again."
"Really?" Sabi pa niya. "Well, I also think that it's our best
sex ever, David. I mean, the way you kiss me, the way you thrust inside, ohhh it
was incredible..."
"I know right..." Wika ko na lang. Bigla akong natigilan nang maisip kong
inuuto na naman ako ni Yella. "Wag mo nga akong utuin!" Sabi ko sa kanya.
"Hindi kita inuuto. You're my best sex ever - not that I have so many
references, I only sleep with Teddy two times and with you many, many times."
Hinaplos niya ang mukha ko na tila baa lam na niya na iyon ang kahinaan ko.
Nanghihina naman talaga ako kapag siya ang pinag-uusapan. She is my strength and at
the same time, my weakness. I actually cannot live without her, I am so in love
with her but I just want to know why she did that? Naging masaya ba suya sa
pagganti niya. Napaupo na lang ako sa pavement. Hindi ko alintana ang init ng lupa
at ang init ng araw o ang traffic sa paligid.
"Was it too much to call me, Mariella?" I asked her again. Naupos siya sa
tabi ko. Hinawakan niya ang kamay ko.
"It's not, David. Pero kung tinawagan kita noon, alam kong bibitiwan mo
ang lahat makasama lang ako at maalagaan lang ako at maging ama sa anak natin but
at that time, it's not what I need."
Naguguluhan ako. Anong kailangan niya? Nangako ako sa sarili ko noon, na hindi ko
na hahayaan si Yella. Na hindi ko na siya iiwan pero hindi na naman niya ibinigay
sa akin ang pagkakataong hinihingi ko.
"What do you need?" I asked.
"Myself. I needed myself, David. No matter how wrong it was for you, I needed
myself. Diba noong huli tayong nag-usap, sinabi ko sa'yo na kailangan kong
hanapin ang sarili kong nawala noong nasaktan mo ako. Iyon ang ginawa ko,
kinailangan kong hanapin ang sarili ko, kailangan kong buuin ang bubog ng pagkatao
ko para kapag sana ay bumalik na ako sa'yo, kaya na ulit kitang mahalin nang
buong-buo."
Napangiti naman ako kahit ayoko pa. Gusto ko pa kasi munang pahabain ito para
maradaman niya na talagang nagsisisi ako. Sa ngayon kaya ko namang gawin ang lahat
para kay Mariella. Kaya kong gawin ang lahat ng gusto niya. She was just holding my
hand as she continued telling me her feelings.
"In a way, I know that hiding it from you is wrong but David, I needed time to
fix myself kasi talagang napagod akong mahalin ka. I wanted to take a break from
loving iyon. Iyong ako muna ang mamahalin ko, kasi nga diba, naibigay ko nang lahat
sa'yo, wala nang natira sa akin, iyong tipong hindi ako makabitaw sa'yo
dahil nanghihinayang na lang ako na hindi ka mahalin and somehow, that sounded so
wrong - kaya bumitiw ako. Ayoko kasi na dumating sa punto na kaya na lang ako
nandito ay dahil sa na-invest kong effort sa'yo."
Naiintindihan ko siya. Kahit ako ay gusto kong mahalin muna ako ni Yella ng buo
kaysa iyong may nararadaman siyang panghihinyang. Naisip ko rin nab aka kung hindi
ko siya hinayaan noon ay baka lubos naming masaktan ang isa't isa at talagang
mawala na lang kami pareho.
"Noon ko nga naisip na, kapag pala napagod ka, pwedeng magpahinga talaga. Kasi
sa dalawang taon na iyon, nagpahinga ako, David, pero hindi naman ako tumigil sa
pagmamahal. Ipinagdamot ko sa sarili ko ikaw, iyong mga information about you.
Masaya na ako sa malamang okay ka at nag-uusap kayo ni Monmon, but sometimes, when
you talk to our son, I would stan outside his door and just listen to your voice,
iyon lang kasi ang paraan para tumibok nang mabilis ang puso ko - I read from
somewhere that feeling your heartbeat against your chest is the sign of happiness
and that moment, I was happy upon hearing your voice... At matapos ang ilang
panahon, I saw myself again. Nabuo ako, David. Bumalik iyong sinasabi mong Mariella
Jimena."
"And I thought you were smiling like that again because of Scott." Wika
ko The realizations hit me. Mahal ako ni Mariella at iyon ang rason kung bakit siya
nandito ngayon. Bumalik na siya sa akin. Pwede ko na siyang mahaling muli. Pwede ko
na siyang hawakan...
"I smiled like this because of myself..." Wika niya. "Hindi dahil
kay Scott o sa'yo. Nabuo ko lang ang sarili ko, King David at kung may
binabalikan ako ngayon. Ikaw iyon dahil gusto kong mahalin ka ulit because
there's no one else for me but you."
I cried. I was never afraid of crying, it wasn't something to be ashamed of.
Umiiyak ako ngayon dahil masaya ako, dahil pagkatapos ng lahat ng ito ay nagawa pa
rin akong mahalin ni Marielle. Yes, it took so long for me to realize that I love
her, it took that long for me to value her and be the man she needed. I now know
that she is the woman for me. Mula pa lang noong una ko siyang nakita. Kaya nga may
nangyari sa amin, kaya nga binabalk-balikan ko siya ay dahil mahal ko siya - siya
ang nag-iisang taong gusto ko.
I remembered what my mom used to tell me. She said that back in time, people were
born with their body parts glued at each other but Zeus - the God of Gods became
afraid of what these kind of people can do so he struck the people with his mighty
lightning bolt and from then, souls got separated... at sa tingin ko, si Mariella
Jimena nga ang kadikit ng kaluluwa ko, hindi ko lang siya soul mate, pero siya ang
buong pagkatao ko.
"David..." Wika ni Mariella. "Tingnan mo kung nasaan tayo
ngayon..." She pouted her lips to point at at direction...
That was when I saw the U - TURN SIGN just in front of us. I smiled.
"U-TURN...." Sabi ko. I looked at her. "Welcome back. I love
you..."
"Alam kong sasabihin mo iyan sa akin noong nagpunta ka sa Perth. Pero
pinigilan kita kasi natakot ako..."
"I love you."
"I know you do..." Wika niya.
"I do with all my heart."
"I know nga."
Hinawakan ko ang kamay niya at itinayo siya.
"Tara, uuwi muna kita. BEST MODE NA TO!"
-----------
Beast mode...
Anong ibig niyang sabihin sa beast mode? Hindi ko alam. Hindi ko naman kasi talaga
alam but I bet that it's something to be excited about. Beast mode... I
always hear his friends saying that word. Hard Mode. Ano namang ipinagkaoba noon sa
beast mode? Sumakay kami sa kose niya, hindi ko alam kung saang bahay kami pupunta.
Susunduin muna ba namin ang mga bata o didiretso kami sa bahay niya because of that
beast mode thingy? I smiled at myself. He's really slow but I guess that;s
he's worth every fucking wating time I did. Masaya ako, David id just the
right one for me.
Naisip ko rin na tama na iyong ginawa naming dalawa sa isa't isa We had our
time together and our time aloe and away from each other.
Ngayon time na ulit para makasama namin ang isa't isa, time na para gumawa
kami ng mundo at ituloy namin ang mga pangarap namin kasama ang isa't isa.
Nagulat ako nang bigla niyang iliko ang kotse sa isang kilalang hotel. I looked at
him
"Dito na lang! Puputok na ito! Putang ina! Lagot ka sa akin. Warak ang keps
mo." Natawa ako. He looked so cute. Iyon ba ang ibig sabihin ng beast mode?
Kung ganoon, madaming beses na niya akong na- beast mode. I was laughing as we were
checking in. Ako na ang nakipag-usap sa receptionist dahil hindi na talaga siya
mapakali. Matapos iyon ay agad kong kinuha ang key card at sumama sa kanya. We were
holding hands. I could feel the beat of my heart in my chest - para bang tatalon
ang puso ko palabas ng katawan ko. Gustp ko siyang makasama. Gusto ko na siyang
mahawakan.
Pumasok kami sa elevator. Walang tao, kaing dalawa lang.. The door closed at para
bang may usapan na kaming dalawa, it was as if, we were both coordinated and we
faced each other and kissed like today is the last day of our lives together.
I miss his lips. The first tie I kissed him this morning, I actually controlled
myself from ripping his clothes off and kissing him. Gusto ko talaga siyang
gahasain kaninang umaga.
It's been so long and all I could think about was him on top of me grinding
like Channing Tatum an making me come. Ngayon yata ay mangyayari na iyon.
His hands roamed around my body. Wala na yata talaga siyang self control, dahil sa
elevator pa lang ay pinilas na niya ang damit ko na para bang papel lang iyon. He
massaged my breasts and I moaned so loud- like a hungry animal hounding it's
prey. I want him. Tumalon pa ako at ipinalupot ang binti ko sa baywang niya. His
lips went to my neck, down to my breasts. He even ripped my bra. It's so hot.
I feel so hot.
And then suddenly, the elevator door opened. Napatingin kami ni David sa labas ng
elevator at doon nakita namin ang isang madre, dalawang estudyante, ang chamber
maid at ang bellboy. I bit my lower lip. Ibinaba ako ni David, hinubadd niya ang
coat niya at isinuot sa akin. Hinawakan niya ang kamay ko. Dumaan kami sa harap ng
mga tao. I was trying so hard no to laugh. Si David naman ay mabilis na mabilis ang
lakad.
Nang makapasok kami sa silid ay doon ko lang pinakawalan ang tawa ko.
"Putang ina!" Wika ko. He grinned. "Ganoon mo ako ka-miss?" I
asked him. He gave me a little smile - it kind of reminded me of our son.
"I've been well, celibate for a long time..."
Namula ang mukha ko... "How long?"
"Since that night, Mariella Jimena."
Napaawang ang mga labi ko. That was almost... "Two years?" Nagulat ako.
Nagkibit - balikat siya.
"Ay putang ina mo talaga!" Sigaw ko. Nakaupo sya sa kama. Dinamba ko siya
at saka sinibasib nang mainit na halik. I am so turned on right now. All the while,
I was thinking about hi having other women on the side and I told myself that can
deal with that. Lalaki naman kasi si Daid, hindi niya maiiwasan iyon, hindi maalis
ang libog niya but having to know what he did while I was awa, make mes want him
more.
It was my time to rip his clothes off. Pinilit kong tanggalin dina ng pants niya
hanggang ssa wala na siyang suot kundi iyong Barney na boxer shorts niya na iyon.
Hinaplos ko ang JUNJUN niya. It's so hard. Napakagat-labi ako. Binalikan ko
ang labi niya, hinagkan ko sya hanggang sa bumaba ang halik ko sa kanyang leeg,
down to his tattooed shoulder, pababa sa dibdib niya. I played with his very
sensitive nipples. He was moaning. I liked the fact that he was moaning. Hanggang
sa hinawakan ni David ang ulo ko. He made me look at him. His eyes were full of
desire - it's like he wants me more than I want him pero hindi naman ako
papayag na mas lamang siya sa akin. I feel so hot right now.
Iginiya niya akong lumuhod sa sahig. I did just that. Hinubad ko rin ang natitira
pa sa damit ko. David aimed his thing in my mouth so I opened my lips and swallowed
half of him inside. He tasted so good. I loved the thickness of his manhood inside
my mouth. I closed my eyes. I don't know why I feel like this but I am so
turned on. I wanna pleasure him so much. I missed him.
Bigla ay lumayo siya sa akin. Iginiya niya ako sa dulo ng kama, then he spread my
legs. I know what he was going to do and I had been waiting for this. I moaned when
I felt his lips there. Napasabunot ako sa kanya, King David was eating me in a way
that he hasn't done before. Damang-dama ko ang urgency sa bawat hagod at
haplos ng kanyang mga labi sa parteng iyon ng aking katawan. Nanginginig ang mga
tuhd ko pero hindi ko naman gusto na tumigil siya dahul gusto ko ang ginagawa
niya.
"David!!!" Sumigaw ako. I know that I will be exploding any minute from
now and when I did, pakiramdam ko ay umakyat ako sa Burj Kalifa...
Inihiga ako ni King David. He grabbed my thighs and positioned both on his
shoulders. Then, he placed himself between my legs and entered me.
I could really feel him now. Nabalot ng kuryente ang buong katawan ko. He kissed me
and moved in a slow manner. Nagmulat ako ng mga mata.
"Tang ina mo! Bilisan mo pa!" Kinakapos ako ng hininga. Lalo ngang
binilisan ni David ang paggalaw niya. Hindi na ako makahinga, nawawala na ako sa
huwisyo, tumitirik na ang mga mata ko hanggang sa pareho kaming sumigaw.
We were just coming down from our intense orgasm. We lied beside each other. I was
still ctahcing my breath when he turned to me and said:
"We've waited for a long time. You waited for a decade, say... Mariella
Jimena, do you wanna be Mariella Jimena F. Sandoval tomorrow?"
I stared at him.Napaluha ako. Tumitibog pa ang keps ko pero napapaiyak na niya ako.
Sa tagal ng panahon, hindi ko inaakala na maiiyak pa ri ako kapag niyaya niya ako.
Hindi ko alam na ganito pa rin ang magiging epekto sa akin...
"Yes!" I smiled.
He grinned. Kinindatan niya ako.
"Good! Now, let's go at it again." Wika niya sabay halik sa akin.
Epilogue: U - TURN

I just texted my brothers that night that tomorrow morning, I will be getting
married to the woman I love. Hindi na kailangan ng maraming preparasyon. Sapat na
ang kaming dalawa, kasama si Solomon at Tamar. Matapos ang salitaan ay wala kaming
ginawa kundi pagsaluhan ang init na matagal naming sinupil. I missed her, and this
time I will never ever let her go.

Pinanonood ko lamang siya habang siya ay natutulog sa tabi ko. From this night on
my life will be like this, the kids, her beside me at night at morning. Lalo lang
yata akong nahuhulog sa kanya. Before this, before her, I never really thought that
a certain person can love like this. I, realized now that as a person mature, we
would know what lasts; and this will be lasting for me. Si Marielle Jimena.

She stirred a bit and opened her eyes. Nakangiti siya.

"Bakit hindi ka pa matulog?" Ngumisi ako.

"Gusto ko pa..." Hinagkan ko siya sa leeg. Tumawa si Mariella tapos ay

niyakap ako. We ade love again countless times that night. Kanina noong kumakain
kami ng totoong pagkain ay tinawagan ko si Azul para sabihin na alagaan muna niya
ang mga anak ko. I'm sure he would love that, gusto ni Azul ang pagiging
tatay. Kung minsan ay sa kanya rin naiiwan ang anak ni Axel o ang anak ng mga
kapatid niya. Leira would cook for the kids and Azul would be playing with them and
I, I would be playing with Yella all night.

As I thrusts inside of her, I could still feel that overwhelming feeling inside my
soul - the feeling of happiness, never ending happiness and the feeling of being
completely satisfied. Out of all the wrong decisions I made in my life, this is the
only thing that came out right. Yella is my best decision ever, she is my
redemption, and she is my all.

The morning came in a bliss. Nagpabili ako ng damit ni Mariella sa assistant kong
si Vanessa. Tulog pa si Yella nang dumating siya habang nakatingin ako sa kanya ay
saka ko naisip nab aka tama nga si Yella, mayb Vanessa likes me in a way that I
couldn't notice because I was busy waiting for her to come back.
"David... David?"

Agad ko siyang dinaluhan nang marinig kong tinawag niya ang pangalan ko. Natagpuan
ko siyang nakaupo sa kama at naghihikab. Nakatakip ng kumot ang katawan niya. I
joined her in bed and kissed her pagkatapos noon ay tinulak niya ako.

"'Di pa ako nagto-toothbrush eh!" Natawa na lang ako. Humilig siya

sa akin pagkatapos. Noon ko naalala ang damit niya. "Binili mo ako?"

"Pinabili ko kay Vanessa."

"Ahhh... Paki-fire mo na iyon ha. I don't like the way she stares at you
And then, Tamara Calimbao, 'wag na 'wag ka nang lalapit doon ha.
Sasabunutan koi yon sa pubic hair kapag bumulong pa siya sa'yo nang ganoon and
I don't like it when you smile at other women! Akin ka lang, okay?"

Sa lahat ng iyon ay nakangiti lang ako. Gusto ko itong pinagbabawalan niya ako. I
want her to tell me what I should do. I want her to boss me around. Mahal ko siya
eh.

"At si Arruba...." Bigla niyang sinabi. She smiled at me. "I saw her
when I was staying in New York. Nag-usap na kami and I asked her for forgiveness,
David - na wala naman talagang dapat ihingi kami ng tawad sa isa't isa but it
feels right. She said she knew that you were in love with her all along but
it's not the kind of love she expected - you were just blinded by it - and
that she never really meant to hurt you. Hindi kami friends pero hindi na rin naman
ako galit sa kanya." Humarap siya sa akin at hinawakan ang kamay ko.
"David, mahal na mahal kita."

"Mahal din kita and we're getting married today! Tinawagan ko na si Axel
John at inaayos na niya ang papers ngayon. Iyom marriage license and he's so
excited about it." Natawa si Yella. Naalala ko na kailangan na naming umuwi
para makapag-ayos. Sinabi ko naman iyon sa kanya. Sabay na kaming naligo and under
the shower, we made love again and again.

Matapos iyon ay nagbihis na kami. Habang inaayos niya ang polo ko ay tumingin siya
sa akin.

I wanna get married to that hi-way, in front of the U-TURN SIGN and the traffic
lights, David. Please make it happen." She requested. Tumango ako at hinagkan
siya...

And that was the reason why I am standing in the middle of the main hi-way of the
Metro. I was wearing my purple suit, Judas was on his green suit, Axel - he's
wearing red, Ido was wearing silver and Azul was on his blue suit. Si Monmon ay
naka-kulay puting suit samantalang si Tamara ay karga ni Leira nan aka-pink na
dress. Si Baby Blue naman ay nakasuot din ng suit na tulad ng sa Daddy niya. Reese
was asleep on Bernice's arms. Nakatayo kaming lahat doon, naka-pwesto nang
tulad sa simbahan na hindi alintana ang init, ang ingay at ang alikabok na dala ng
sasakyan.

"Takte, nasaan na ba si Mariella? May oras tayo, Pre! Samantalahin natin

habang traffic!"

"Tayo nga ang dahilan ng traffic!" Singit ni Azul.

Nasa tabi ko ang pari at binabasa ang isesermon niya.

""Dad! Dad! Daddy! Ayon na si Mom!"

I looked in the middle of the street and I saw Mariella walking towards me.
Lumalakad siya sa saliw ng busina ng mga sasakyang inip na inip na. Walang wedding
song. Hindi mabagal ang paglalakad niya pero tulad lang din nang naramdaman ni Azul
noon, emosyonal ako. Hindi ako makapaniwala na mapapasakin na siya - na kaming
dalawa sa huli ng lahat nang ito.

Noong nakilala ko si Yella, lost soul ako. Walang iniikutang iba ang mundo ko kundi
si Arruba at ang mga bagay tungkol sa kanya. Wala akong ibang alam, ibang sinasabi,
ibang ginagawa - lahat ng mga bagay sa mundi ko ay tungkol kay Arruba - si Arruba
lang at wala nang iba.

But when she entered my life, hindi ko napansin na unti-unti at dahan-dahang uminog
ang mundo ko sa kanya. Minsan kasi ganoon tayong mga tao, ayaw natin ng pagbabago,
madalas, nag-stick tayo sa mga nakasanayan na natin na hindi natin naiisip na
nawawalan na nang saysay ang mga bagong bagay o tao sa buhay natin. That's
exactly what happened to me and her.

Siniko ako ni Axel John. Binigyan din niya ako nang panyo. Nang tumingin ako sa
kanya ay umiiyak na rin siya but he was holding a camera.

"Kukunan koi to. Sabi ni Daddy, gusto niyang mapanood ang kasal mo, Toy. Sorry
daw at hindi mo siya makakasamang maghintay sa altar, pero nandito naman ako, noon,
ngayon at magpakailanman, David, hindi kita iiwan. Masaya ako para
sa'yo." Wika pa ni Axel sa akin. Panandalian kong inalis ang tingin ko
kay Yella para yakapin ang taong tumayong kapatid ko sa napakahabang panahon.
Parehas na umiiyak na kami. Matapos iyon ay binalingan ko si Mariella na palapit na
sa akin.

Ipinangako ko na pakakasalan ko ulit siya sa simbahan. Iyong naka-wedding gown na

siya talaga. Right now, she's just wearing a white dress, wala siyang belo,
wala nga rin kaming singsing kundi ang engagement ring na ibinigay ko sa kanya
noon.

She reached the end.

"Ready?" I asked her as she takes my hand.

"Ready." Mahigpit siyang humawak sa akin. Sabay kaming tumingin sa pari.

"Dearly, beloved---"

"Father," Wika ni Ido. "Fast forward tayo ng kaunti." Sabi niya

pa. "Wala namang tutol kung meron man putang ina ho, babarilin ko."
Kinasa ni Ido ang baril niya sa baywang. Nagkatawanan kami nang lumunok ang pari.
Agad naman siyang bumalik sa pagsasalita

"Vows.... May vows pa kayo?" Tanong ng pari. Tumaas ako ng kamay.

"Ako po, meron. May gusto po akong sabihin." Tumango ang pari. Humarap
ako kay Yella at hinawakan ang dalawa niyang kamay.

"The last time we stood here, we both died of pain but that pain, now becomes
our joy and out laughter. Last time, we looked at the traffic light to follow the
colors and what needs to be done, but now, as we looked at it, we both realize the
deeper meaning of it, Mariella Jimena F. Sandoval, let me change the meaning of
those lights for you." Tinaon ko na ang ilaw ay mapunta sa pula. Lahat ay
nakatingin.
"Red means to STOP. Stop hurting, Mariella because from this day on, you will
feel nothing but happiness. You will never cry, you will never be sad, I dedicate
my all to you. I will make sure, you get everything you want in life. Yellow, means
get ready, because from this day on, you will enter the roller coaster of King
David Sandoval - a happy, meaningful and unforgettable roller coaster ride to a
lifetime with me and green to go, let's go and make so many babies!"

Nagtawanan ang mga kaibigan ko. Sumigaw pa si Judas.

"Pare, mahiya ka, ang libog mo!"

Nakakatuwa para sa kanila pero para sa akin ay nakakaiyak. Si Yella ay nakangiti sa

akin ngunit may luha sa kanyang mga mata.

"Thank you, David for breaking me." Sabi niya nang siya na. "If it
weren't for you, I will never be this strong and this tough. You made me who I
am today and I am forever thankful for that. Thank you for giving me, Mamon and
Tamar - na parehong bigatin. Thank you for giving me a family... and thank you for
setting me free that one time. Kung hindi mo ako pinalaya, hindi ako makakabalik.
Kung muli akong mabubuhay, kahit na maging ganito kasakit ang nararamdaman ko, o
ang maranasan ko, ikaw pa rin ang pipiliin kong mahalin because I believe that the
two of us are made to find each other and be together. I love you, David... so
much..."

Napahagulgol na ako... Binatukan ako ni Axel John. Wala naman siyang magagawa dahil
iyon naman talaga ang nararamdaman ko. Napapahagulgol ako sa tuwa. Masaya ako dahil
sa loob ng dalawang taon wala akong ibang inisip kundi ang mabubuhay ako nang mag-
isa sa habambuhay, na ako lang, na sapat na si Monmon sa akin pero hindi, sa dami
ng masamang ginawa ko sa buhay ko, niregaluhan pa rin ako ng Panginoon ng isang
babaeng tulad ni Yella. She is patient, she is kind and she is understanding. Ilan
lamang iyon sa mga minahal ko sa kanya. Hindi ko na siya hahayaang mawala.

Walang humpay ang busina sa paligid. Ginawa pa namin ang ibang rites ng kasal, may
coins, may wire - lahat. Nagsalita pa si Axel John at Azul para sa amin. I was
crying, hindi naman na bago iyon. Si Yella ay pinapahid ang luha ko.

"Mariella, alagaan mo si David. Siya ang bunso sa amin, siya ang matigas ang
ulo, alam mo naman na siguro iyon." Nakangiting sabi ni Axel John. "I saw
how broken he was these past two years because you're not with him. All I
could say is that every tears and every sacrifices you have gone through,
everything is worth it..."

I smiled. Niyakap ko pa si Axel.

"Some pain are worth hurting for..." Bulong ni Yella sa akin napangiti
ako. Hinagkan ko siya sa pisngi.

"By the power vested in me by the Catholic Church of the Philippines, you may
not kiss your---"

Wang! Wang! Wang!

Nagkatinginan kami ng mga kaibigan ko nang marinig namin ang wang wang ng pulis. I
looked around and I saw two policemen approaching us.

"Shit!" Yella said.

"Putang ina! May parak!" Sigaw ko.

"Gago! Tumakbo na tayo!" Si Ido naman. "Axel, kargahin mo si Monmon!
"

"Ayoko! Baka mabaog ako!" Sabi pa niya.

In the midst of it. I kissed Yella passionately. Paulit-ulit kong sinasabi sa kanya
na mahal na mahal ko siya sa gitna ng bawat halik namin. Palakas nang palakas ang
wangwang na naririnig namin.

"Iyong mga bata!" Sabi naman ni Bernice Anne. "Axel, kunin mo na si

Mon! Si Azul na bahala kay Tamar! Halika na!"

"Si Azul na lang! Nakaya niya nga ang pata ni Leira!"

"Fuck you ka Axel John!" Sigaw naman ni Leira na nang malingunan ko ay

karga naman si Baby Blue.

I held Yella's hand as we prepare to run. Nakangiti siya, masayang masaya

naman ako.

"Judas, si Mon!" Sigaw ni Ido.

"Wala pa akong anak! Gusto ko pang magkaanak, baka maluslos ang eggs!"
Sigaw naman ni Judas. Mariella was laughing. Nang lumingon ako para kunin si Monmon
ay dala na siya ni Ido. Binalingan pa ako ng kaibigan ko.

"Putang ina mo ka, David! Kapag ako hindi na tinigasan dahil dito sa dalawang
kabang bigas na si Mamon, babarilin kita sa bur nang putol ang kaligayahan mo!
"

"Go, Ninong Ido!" Sigaw pa ni Monmon! "Run! Run! Run as fast as you
can!"

"Hindi nga ako makatakbo! Ang bigat mo! Taba!"

"Hindi nga po ako mataba, putang ina ninyo po!"

Yella and I laughed together. We both looked back. Malapit na ang mga pulis sa
akin. Umakyat pa kami sa footbridge, nabangga namin ang kung ano-ano doon. I am
very happy kahit na ganito ang kinalabasan ng kasal namin, like we had to run
because the policemen were chasing us - we had to run to save our asses and
it's fine, I wouldn't have it any other way - as long as I am with Yella,
everything is in place...

And just like each color on the traffic lights - we belong together. Contrast or
not, I will never let her go.

And like the U-TURN sign, I know, no matter what happen, we will always come back
to each other...

Now, 'till eternity...

Mariella Jimena, Tamar, Solomon and King David...

Yella and David...

And then... we live happily ever after...

</body></html>