Cassandra

by DianeJeremiah

Isa lang naman ang pangarap ni Cassandra, ang maging guro. Natupad naman niya ang
pangarap niyang iyon at unti-unti na din niyang natutulungan ang kanyang pamilya na
mabigyan ng magandang kinabukasan. Ngunit isang di inaasahang pangyayare ang
dumating sa buhay niya. Pinagsamantalahan siya ng isang Cervantez, ang isa sa
pinakamayaman at makapangyarihang angkan sa kanilang bayan.

Kakalimutan na lang sana niya ang pangyayareng iyon at itatago na lang sa kanyang
sarili dahil alam niyang wala silang magiging laban sa angkang iyon. Pero nagbunga
ang pangyayareng iyon. Nabuntis siya. Kaya naman napasugod ang buong pamilya niya
sa mansiyon ng mga Cervantez. Huli na ng malaman nilang patay na pala ang
nanggahasa sa kanyang si Oscar Cervantez.

Mahalaga daw sa angkan nila ang lahat ng nagtataglay ng dugo ng pamilya nila. Kaya
naman, inalok siya ng kasal ni Shantana Clara Cervantez upang panagutan ang ginawa
ng kapatid at upang makuha ng bata ang kanilang apelyedo.

Papayag ba siya sa gustong mangyare ni Shantana? Si Shantana na mailap at mukhang

masungit, inalok siya ng kasal? Gusto nga ba niyang mapabilang sa pamilyang...
Cervantez?

=================

Author's Note

Bonjour!

Guys! This is it, my fifth tagalog story! I am proud and excited to present to you
Cassandra. Another girl to girl story of mine.

Salamat sa pagsuporta sa apat kung stories, sa Montalban cousins... at sana inyo pa

rin akong suportahan dito sa bago kong obra. At sana hayaan ninyo akong muli kayong
pakiligin, pasayahin, patawanin, patibayin ang paniniwala sa salitang forever, at
lalong lalo na sa kapangyarihan ng pag-ibig :)

Again, ngayon pa lang humihingi na ako ng paumanhin sa mga typos ko, tao lang po
ako. Saka na lang ako mage-edit kapag wala na akong maisip na stories haha. At
kapag di po kayo komportableng basahin ito, ayos lang po and you're free to search
another one.

Thank you and God bless you all! ^-^

DISCLAIMER:

This is a work of fiction. Any names or characters, businesses or places, events or

incidents, are all fictitious and a product of the author's playful imagination.
Any resemblance to actual person, living or dead, or actual events is purely
coincidental.

NO PART of this book shall be reproduced or transmitted in any form or by any

means, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any
information storage and retrieval system without a written permission from the
author, unless permitted by law.

All Rights Reserved.

diane jeremiah :)

=================

Chapter 1 Cassandra "Cassie" Alejo

"I knew the second I met you that there was something about you I needed. Turns out
it wasn't something about you at all. It was just you."

Cassie POV

"Inay! Itay!" Masayang masayang tawag ko kina inay at itay habang tumatakbo ako
papasok sa bakuran namin at binuksan yung gate naming gawa sa kahoy at kawayan.

Humahangos namang lumabas ng bahay si inay na parang nag-aalala. "O, anak anong
nangyare sayo?"

"Inay!" Masayang sambit ko. "Nakuha po akong guro diyan sa may Sta. Monica
Elementary School!" Sabay bigay sa kanya ng sulat mula sa eskwelahan na nagsasabing
tanggap na ako bilang grade 3 teacher.

Nanlaki yung mga mata ng nanay ko ng mabasa yung sulat. "Anak, congratulations!"
Sabay yakap niya sa akin at ramdam ko kung gaano siya kasaya ng mga sandaling iyon.

"Matutulungan ko na po kayo sa wakas inay." Naiiyak ako sa galak. "Kayo po ni tatay

Celso." Kumalas na ako sa yakap niya

"O?" Lumabas naman ng bahay si tatay Celso, nakabihis na siya papasok sa trabaho.
"Anong nangyayare sa inyong dalawa diyan?"

"Itong anak natin Celso, tanggap na sa trabaho!" Si inay ang sumagot sa tanong
niya.

"Aba!" Natuwang sambit ni tatay Celso. "Magandang balita yan, anak!" Saka niyakap
ako ng mahigpit.

"Opo, tay." Sabi ko at agad din siyang kumalas ng yakap sa akin.

"Magce-celebrate tayo pag uwi ko!" Sabi pa niya sa amin ni inay.

"Akala ko ba may duty ka din mamyang gabi?" Sabad ni inay.

Isa kasing pulis si tatay Celso sa bayan. Siya si SPO1 Celso Alejo. Isang magiting
at tapat na pulis.

Iilan na lang ang mga katulad ng tatay ko, kaya naman proud na proud ako sa kanya.
Kahit pa di niya ako tunay na anak, itinuring niya akong parang kadugo niya.

Oo, hindi siya ang tunay kung tatay. Ang inay ko ay si Carmela Nuñez Alejo, o mas
kilala sa tawag na Mela dito sa amin sa Balayan, Batangas. Nagtrabaho siya dati sa
Ukraine, nabuntis dun ng Ukrainian na boyfriend pero di pinanagutan at ako ang
naging bunga. Kaya naman kakaiba yung itsura ko, madami nga nag-aakala na foreigner
ako. Pero kapag narinig na nila akong magsalita ng tagalog, nagugulat na lang sila.

I have a white snow complexion, mahaba yung dark blonde na buhok ko na medyo alon
alon, blue eyes at may taas na 5'10". Madami ding may gusto ako kuning sumali sa
mga beauty contest lalo na dito sa bayan namin kaya lang wala talaga ako hilig sa
mga ganun. Di nga ako marunong mag apply ng make up sa mukha. Polbo at lip gloss
okay na sa akin.

Nakilala ni inay si tatay Celso nung pinagbubuntis pa lang niya ako. Nanakawan kasi
si inay nun eh nataong si tatay Celso ang rumescue sa kanya. Kaya hayun, na love at
first sight daw sa kanya si itay. Nakakatuwa nga yung love story nilang dalawa. At
lalong lalo na yung pagmamahalan nila na hanggang ngayon ay wala pa ring kupas.

Magdadalawang taon na ako ng biniyayaan sila ng anak na babae din. Si Elsa. Lumaki
kaming magkasundong magkasundo ni Elsa. At nagturingan talaga kaming magkapatid.
Pantay lang ang tingin sa amin ni itay, kaya naman mataas yung respeto ko sa kanya
at mahal na mahal ko din siya.

Pagkaalis ni itay papasok sa trabaho sakay ng owner type jeep niya ay masayang
pumasok

kami ni inay sa loob ng munti naming bahay. Isa iyong old two storey house na yari
sa kahoy at ang mga bintana ay yari pa sa capiz.

"Ikaw na munang bahala dito sa bahay, Cassie. Sasamahan ko lang yung kapatid mo sa
palengke."

"Sige po nay." Nakangiting tumango ako sa kanya. "Ingat po."

Humalik muna ako sa pisngi niya bago siya lumabas ng bahay. May maliit kaming
pwesto ng gulayan sa palengke. Nag-aangkat kami ng gulay para may maitinda. Salitan
naman kami ni Elsa sa pagtulong kay inay.

Masayang masaya talaga ako ng umagang iyon dahil unti-unti ng natutupad yung mga
pangarap ko para sa pamilya ko at para na din sa sarili ko. Next week pa ang
pasukan kaya naman may panahon pa ako para naman makapaghanda.

Naramdaman kong nag-vibrate yung keypad type na cellphone ko sa bulsa ng suot kung
maong shorts. Nang tingnan ko kung sino yung nagtext, yung bestfriend ko palang si
Mira. Kino-congratulate niya ako dahil natanggap daw ako dun sa school kung saan
nagtuturo din siya ng grade one. Sinabi pang magkita daw kami at mag-lunch sa
Jollibee. Pumayag naman ako basta kako libre niya dahil wala pa naman akong pera
ngayon. Pumayag naman siya pero kapag daw nagsahod na ako, libre ko din daw siya.

Naglinis muna ako ng bahay at nagligpit ng mga gamit bago naligo at nagbihis na
para sa pagkikita namin ni Mira. Sa labas na lang daw kami ng fastfood magkikita.
Sumakay na ako ng tricycle papuntang bayan at nagpahatid dun sa harapan ng
Jollibee. At as usual, male-late na naman siya sa usapan. Sa may malapit sa
entrance ko na lang siya hinintay.

At pagkatapos ng six thousand

years, dumating na din sa wakas yung hinihintay ko.

"Pasensya ka na Cas, traffic kasi." Palusot niya sa akin.

Napataas naman ang kilay ko sa kanya. "Traffic ka diyan? Sang parte ka naman ng
Balayan mata-traffic ha, Mirasol?"

Tumawa siya saka pabirong hinampas ako sa braso. "Ikaw naman Cassandra, di ka na
mabiro." Palusot na naman niya.

Magsasalita na sana ako ng biglang may bumusina sa tapat namin. Isa iyong magarang
kotse na kulay metallic gray. Bumaba yung tinted na bintana nun at tumambad ang
isang napaka-guwapong lalake.

"Buenas tardes, señorita." Nakangiting bati niya sa amin sa salitang spanyol at

halatang sa akin lang naman siya nakatingin.

Hindi ko alam pero nangilabot ako sa paraan ng pagkakatingin niya sa akin.

Pinasadahan pa ako ng tingin mula ulo hanggang paa saka malisyosong ngumiti.

"Di ba si Oscar Cervantez yan?" Naramdaman ko yung pagsiko sa akin ni Mira sa

tagiliran ko.

Ang pamilya Cervantez ay isa sa pinakamayaman at pinakamakapangyarihang angkan sa

Balayan. Marami silang pag-aaring lupain at mayron pa silang sugar plantation at
iba pang mga gusaling paupahan sa Batangas. Half Spanish at half Filipino sila.
Pero parang mas nangingibabaw sa kanila ang dugong banyaga dahil sa angkin nilang
kaguwapuhan at kagandahan.

"May I know your name Miss Gorgeous?" Diretsang tanong niya sa akin.

Di ko siya sinagot dahil may naramdaman akong takot sa pagkakatitig niya sa akin.
Parang siya yung taong di gagawa ng maganda kahit pa umaapaw ang kaguwapuhan niya.

Bastos na kung bastos pero di ako makatagal sa pagkakatitig niya kaya naman

hinila ko na agad si Mira sa loob ng kainan.

"Hala bakit naman di mo kinausap yung pogi sa labas?" Manghang tanong niya sa akin.

"Hindi ko siya type." Yun lang ang isinagot ko sa kanya at nagkunwaring namimili na
sa menu board ng oorderin kong pagkain.

"Wow ha?" Sabi pa niya sa akin. "Ikaw na ang maganda 'te."

"Tsk." Palatak ko. "Dalian mo na ngang mag-order ang dami ng customer baka mawalan
na tayo ng mauupuan niyan." Dagdag ko pa para tigilan na niya ako sa pagtatanong
tungkol dun sa Oscar Cervantez na yun.

Pagka-order namin ng pagkain, agad na kaming pumwesto malapit sa may salaming pader
ng kainan.

"Masaya ako sayo sis!" Parang excited na sabi niya sa akin habang kumakain na kami.
"Sa wakas matutupad mo na din yung pangarap mong makapagturo!"

"Oo nga eh." Nakangiting wika ko at walang pagsidlan yung tuwa ko ng mga sandaling
iyon.

Mas nauna ng isang taon sa akin si Mira. Twenty three na siya habang ako naman ay
twenty two Nagkakilala kami nung nasa elementary pa kami at agad naging close. At
kung saan ako magtuturo ngayon, ay dun din kami nakapagtapos ng pag-aaral ni Mira.

"Matutulungan ko na din si inay at itay para pag-aralin ng college si Elsa." Sabi

ko pa.

Incoming fourth year college na kasi siya sa kursong Business Management.

"Magkakasama pa tayo sis!" Sabay apir sa akin.

"Kaya nga." Masaya ding sang-ayon ko sa kanya.

Masaya na naming ipinagpatuloy yung pagkain namin. Madami kaming napagkuwentuhan

tungkol sa eskwelahan. Istrikto daw pala yung school, pati na sa mga guro nila dun.
Pero ayos lang sa akin, at least magkakatrabaho

na ako at malapit pa sa bahay. Mga ten minutes lang at isang sakayan lang papunta
dun.

"Pero sis, di pa rin ako maka get over dun kay Oscar Cervantez." Sabi niya ng
patapos na kaming kumain. "Ang guwapo guwapo niya talaga!" Kinikilig pang dagdag
niya.

"Mukha namang di gagawa ng maganda." Komento ko naman bago uminom ng coke.

"Mas ma-appeal kaya yung ganun medyo bad boy yung dating." Pagtatanggol pa niya.

"Ewan ko sayo." Naiiling na sabi ko na lang sa kanya.

Sa totoo lang, madaming nanliligaw sa akin simula pa yata nung high school ako kaya
lang kahit kailan di pa ako nagkaka-boyfriend o nain love man lang. Mas pinili ko
kasing mag concentrate sa pag-aaral at sa pangarap ko para sa pamilya ko at para sa
akin. Si Mira yata nakatatlong boyfriend na.

"Pero in fairness sis, halatang type na type ka ni Mr. Pogi." Tukso niya sa akin at
binigyan pa talaga ng alyas si Oscar.

"Pwede ba Mira, kinikilabutan ako sa sinasabi mo." Reklamo ko which is true naman.
"Eh bakit?" Takang saad niya. "Ang pogi pogi niya, ang yaman yaman pa. Nasa kanya
na lahat." Halatang hangang hanga siya kay Oscar. "What if ligawan ka niya, Cas?"

"Ha?" Maang na napabaling ako sa kanya ng tingin. "Ako liligawan nun? Nasisiraan ka
na ba ng bait?"

"Hay naku." Tumirik pa ang mga mata niya sa akin. "Wala ka na namang bilib diyan sa
sarili mo. Ang ganda ganda mo kaya!"

"Alam ko naman yun." Pabirong sabi ko sa kanya.

"Eh di ikaw na! Sayo na ang korona!" Biro din niya sa akin.

Nagkatawanan kami saka nag-apir. Pareho din kaming luka-luka nito eh.

"Pero sis, yung totoo, may

pag-asa ba sayo si Oscar kung sakali mang ligawan ka niya?" Usisa niya.

"Wala." Agad na sagot ko at siguradong sigurado ako dun.

"Wala?!" Di makapaniwalang tanong niya sa akin. "Yung totoo Cassandra, sa ganda

mong yan tomboy ka ba?"

Binato ko nga siya ng french fries na isusubo ko na sana. "Sira! Hindi 'no!" Tanggi
ko.

"Eh anong ayaw mo kay Oscar?" Maang na tanong niya sa akin.

"Lahat lahat." Tugon ko.

She rolled her eyes on me. "O baka naman pag na-meet mo yung kapatid niyang babae
magustuhan mo?" May kalakip na biro yung sinabi niya.

"Bakit? Na-meet mo na ba siya?" Balik kong tanong sa kanya.

Sa totoo lang, di ko pa talaga nakikita ng personal yung magkapatid. Si Oscar

ngayon ko lang talaga nakita. Hindi naman kasi sila dito naglalagi, kundi sa
Madrid, Spain. Pero simula yata ng mamatay ang matandang Cervantez na si Don
Ronaldo, umuwi yata yung magkapatid dito sa Pilipinas upang humalili sa mga naiwang
negosyo ng ama.

"Hindi pa." Sagot niya. "Pero ang ganda ganda din nun tiyak. Kasi tingnan mo naman
yung kapatid hay naku na naman at hay naku na naman ulit." Parang nagde-day dream
na sabi niya saka nangalumbaba pa.

"Ikaw yata ang malakas ang tama dun eh." Tukso ko sa kanya.

"Hindi ah!" Tanggi niya. "Mga slight lang." Saka nag-sign ng konti lang.

"Baliw ka talaga!" Natatawa ako sa kanya.

"Pero alam mo," Parang nagseryosong sabi niya sa akin. "Balita ko lesbian daw yung
kapatid na babae. Ano na bang pangalan nun?" Nag isip pa na sabi niya. "Shantana
yata. Oo yun. Shantana Clara Cervantez."

"Pang mayaman na mayaman ang dating." Sakay ko sa kahibangan ng kaibigan ko.

"Kahit sa kanya na ako bumagsak okay lang." Sabi pa ni Mira. "Pero baka magmukha
lang akong alalay kapag itinabi sa kanya pag nagkataon." Nadidismayang dagdag pa
niya.

Nakangiting iiling iling na lang ako sa kanya. "Tama na nga yan at ubusin na natin
'to para makauwi na."

"Ang KJ mo talaga ngayon ka na lang yata ulit lumabas sa lungga mo eh." Protesta
niya. "Pasyal pa tayo." Ungot niya sa akin. "Sige na sis. Pasyal tayo sa mall."

"Wala akong pera ngayon 'no." Tanggi ko.

"Window shopping lang naman gagawin natin."

"Oo na, sige na nga." Payag ko na lang sa kanya.

Pagkatapos namin kumain ay agad na kaming nagpunta sa mall. Kung saan saan lang
naman kami nagpunta nitong si Mira. Wala din naman palang bibilhin. Sumasakit na
din yung paa ko sa kakalakad.

Magrereklamo na sana ako sa kanya ng biglang may bumangga sa akin at nalaglag sa

paanan ko yung mga bitbit niya.

"Sorry po." Hingi ko ng paumanhin at tinulungan kung sino man yung nakabanggaan ko.

"Lo siento." Ang husky ng boses niya kaya naman biglang napaangat ako ng tingin sa
kanya.

Kulay berdeng mga mata ang sumalubong sa akin. Napanganga ako sa taglay niyang
kagandahan. Ang perfect ng mukha nito. Ang tangos ng ilong, ang oval shape na mukha
nito ay bumagay sa kanya. Ang hahaba pa ng mga pilik mata niya dahil malapit lang
yung mukha niya sa akin. Wala akong maipintas sa mukha niya.

At kung di ako nagkakamali, siya si Shantana Cervantez!

(Cassandra on media)

=================

Chapter 2 Shantana Clara "Shan" Cervantez

"Someday someone will know everything about you. Every little thing, good and bad,
and even after all that, they'll still wanna hold your hand."
Shan POV

"Sorry po." Sabi ng nakabangaan ko sa may mall ng hapong iyon.

Agad ako yumuko at pinulot yung mga paper bags na naglalaman ng mga pinamili ko.

"Lo siento." Hingi ko ding ng sorry dahil sa pagmamadali kong umuwi.

Bigla siyang nag-angat ng tingin at nagtama ang aming mga mata. Nakita ko yung
pagkamangha sa mga kulay asul na mga mata niya.

I think I've already seen the most beautiful girl in the world.

Hindi nakaligtas sa paningin ko yung maganda niyang mga mata, her red lips, that
proud pointed nose, everything about her mesmerizes me. Napaawang ang kanyang mga
labi at halata din ang paghanga nito sa akin at di niya iyon naitago.

Muli siyang nag-sorry sa akin saka ngumiti pero di ko iyon magawang suklian dahil
sa pagkamangha ko sa kanya.

Ang muling pagtunog ng cellphone ko ang nagpabalik sa akin sa kasalukuyan.

Nagmamadali kong kinuha mula sa kanya yung mga pinamili ko at walang lingon likod
na nagmamadaling umalis ako. Dahil na rin sa pagkapahiya ko kaya di ko na lang siya
pinansin ulit.

Ang bilis ng tibok ng puso ko pagkakita ko sa magandang babaeng iyon.

Taga-dito ba siya? Bakit ngayon ko lang yata siya nakita?

Hindi kami dito nakatira dati pero simula nung mamatay ang papa, kinailangan naming
bumalik dito sa Batangas para asikasuhin yung mga naiwan ng aking ama. Pero mga
ilang buwan din lang ay bumalik na si mama

sa Madrid dahil hindi niya makayanang tumira sa mansiyon. Marahil na rin siguro sa
mga alaala ng aking ama sa bahay naming iyon.

Ang nag-iisa ko namang kapatid na lalake na si Oscar ay isang napakalaking problema

para sa aking mga magulang. Siya ang taga bigay ng sakit ng ulo kina mama at papa.
At ako, ako naman ang taga salo ng mga responsibilidad na dapat ay sa kanya.

Mas nauna siya sa akin ng isang taon. I'm twenty six and he's twenty seven. Sa
Madrid din ako nagtapos ng kolehiyo sa degree na Business Management at may
parangal pang natanggap. Si Oscar naman, hay naku. Nakuha na niya yata lahat ng
kurso pero ni isa man walang nagtagal hanggang sa sumuko na lang sa kanya ang aking
mga magulang at hinayaan na lang sa kung anong gusto niya. Pero di na siya
binibigyan ng aking ama ng pera. At minsan, sa akin pa siya humihingi.

Naiwan ako dito sa Pilipinas at sa akin iniwan ng aking ama ang pamamahala sa mga
naiwang negosyo. Sa murang edad pa lang, namulat na ako sa responsibilidad na
pagdating ng panahon, walang ibang maaasahan ang aking ama kundi ako lang. Tanggap
ko na iyon.

Ngunit ang hindi ko lang talaga matanggap minsan, ay yung pati ba naman pag aalaga
sa kuya ko ay sa akin pa talaga maiaasa. Yung iisang araw na libre ako, at ngayon
lang nakapaglibot at nakapamili, ay kinuha pa niya!
Tumawag sa akin ang police station at sinabing may nabanggang fruit stand ang
magaling kong kapatid. Kaya naman nagmamadali ako kanina sa paglalakad at di ko na
napansin pa ang magandang dilag na iyon.

Sandali ko siyang iwinaksi sa aking isipan at tinungo na ang aking sasakyan. Hindi
ko na pinagkaabalahang

sagutin pa yung tawag ng kung sino man iyon dahil mainit na ang ulo ko. Ngayon na
nga lang ako makakapagpahinga napurnada pa!

Kahapon dumating sa bansa si Oscar at di man lang pumunta nung mamatay ang aming
papa. Di man lang siya umuwi para sana man lang magbigay ng huling respeto.
Napapailing na lang ako sa ugali ng aking kapatid.

Mabilis ang mga kilos na lumabas na ako ng kotse ko pagdating sa police station at
pumunta sa loob. Agad kong nakita si Oscar sa harap ng isang matabang police.

"Hola, hermana!" Masigla pang bati sa akin ni Oscar ng makita ako.

Hindi ko pinansin ang pagbati niya at agad hinarap yung pulis. Nataon namang nandun
din yung may-ari ng fruit stand. Nakipag-areglo na lang ako para sa kapatid ko.
Pumayag naman ang may-ari na bayaran na lang ang lahat ng danyos. Agad ko inilabas
yung checkbook sa loob ng bag ko at ibinigay sa kanya pagkatapos ko yun masulatan
at mapirmahan. Pagkatapos nun ay pinayagan na kaming umalis.

"Adios, mi amigos!" Masaya pang paalam ni Oscar sa mga pulis na naroon.

Hinila ko siya sa braso at parang batang kinaladkad ko palabas hanggang sa parking

lot.

"Hey, Shan." Saway niya sa akin.

"Get inside your car, go straight home and let's talk." Pilit kong kinakalma yung
temper ko.

Ngumisi siya sa akin na parang nakakaloko. "Don't you miss me lil sis?"

Oscar is a very attractive young man. He's taller than me of about three inches.
I'm 5 feet 11 1/2 inches tall. Pareho ko siyang maputi at light brown ang kulay ng
buhok. Sa mata hindi. Nakuha ko ang kulay ng mata ng aking ina na purong

Spanish at si Oscar naman ay nakuha ang kulay golden brown na mata ng aking ama.

"Get inside your car, Oscar." Authoritative na sabi ko.

"Si." Sagot niya sa akin.

Hinintay ko muna siyang makapasok ng kotse at mauna ng mag drive pauwi. Ng makaalis
na siya ay agad ko ng tinungo ang aking sasakyan. Pabagsak na naupo ako sa driver's
seat at saka pinaandar na ang kotse.

Nakabukas na yung malaking gate ng mansiyon ng makarating ako dun. Pagakagarahe ko

ng sasakyan sa tabi ng apat pang klase ng sasakyan na nadun ay agad na akong
pumasok sa loob ng bahay bitbit ang mga pinamili ko.

"Akala ko ba baka gabihin ka sa pamamasyal?" Agad na bungad sa akin ni yaya Senya.

"Nagkaroon po ng sagabal." Dismayadong sagot ko sa kanya. "Nandiyan na ba si Oscar,

ya?"

Matagal ng naninilbihan sa pamilya namin si yaya Senya. Itinuring ko siyang parang

pangalawang ina dahil sa bait nito at sa maayos na pag-aalaga sa amin.

"Oo nasa likod ng bahay." Sabi niya sa akin.

Alam niyang sakit din sa ulo ko si kuya. I sighed. Iniabot ko kay yaya yung mga
pinamili ko at nagtungo na sa likod bahay. Nakita ko siyang nakatayo sa gilid ng
oval shape na swimming pool.

"I've missed this town." Narinig kong sabi niya ng maramdaman sigurong nasa likuran
na niya ako.

Alam ko namang di totoo yung sinabi niya eh. Dahil di naman siya masyado
nagpupupunta dito.

"What are you doing here, Oscar?" Seryosong tanong ko sa kanya.

"Visiting you." He answered as he glanced over his shoulder and smiled at me.

Close naman talaga kami ni Oscar. Wag lang niya ako papaandaran ng pagiging

bad boy niya. At lalong lalo na ngayon dahil ang dami kong inaasikaso. And to think
na last year ko lang sinimulang hawakan ang mga negosyo ng papa at hanggang ngayon
ay hindi ko pa gaano gamay.

"Don't you know that there's a lot of beautiful young ladies here?" He said.

Hindi ko alam pero biglang pumasok sa isipan ko yung magandang babaeng nakabangga
ko kanina. At ngayon ko lang naisip na ang sweet pala niyang ngumiti. Ang amo amo
ng kanyang mukha at napaka-inosente. At ngayon ko lang naisip na baka dayo siya
dito dahil siyam na buwan na ako dito sa Balayan pero ngayon ko lang siya nakita.

Paano ngayon lang naman ako nagkaroon ng pagkakataong makapamasyal simula ng

mamatay ang papa tapos napurnada pa.

"Hay muchos." Sagot ko sa kanya pero parang iisang mukha lang yung nasa isipan ko.
"Anyways," I shook my head to ease her images away inside my mind. "Pwede bang wag
mo na ako bigyan ng sakit ng ulo? Last na yun, Oscar." Pakiusap ko sa kanya. "Por
favor, hermano?"

Tinitigan niya ako saka ngumisi. "Si." Matipid na sagot niya. "I'm so tired. I'll
just take a nap." Sabi niya saka ako tinapik sa balikat bago naglakad papasok ng
bahay.

I rolled my eyes. Hindi ako naniniwalang huli na nga 'tong kabulastugang ginawa
niya ngayong araw na 'to. I closed my eyes and threw my head up. I silenty prayed
that papa will give me more strength and patience. And that he will guide me.

----------------
Dalawang linggo na ang nakakalipas simula ng makabangga si Oscar ng fruit stand, at
dalawang linggo na rin ang nakakalipas simula

ng makita ko ang mysteriyosang babaeng iyon. Pero gayun pa man, memoryadong

memoryado ko kung ano ang itsura niya kahit saglit ko lang siya napagmasdan.

Yes, I'm a certified lesbian. Tanggap naman ng pamilya ko kung ano ako at kung sino
talaga ako. My dad did not take it lightly at first but when he saw how happy I was
with who I really am, he accepted me. First time ko nag-out sa kanila when I was
fifteen at may nagustuhan akong babae.

And unfortunately, anak ng family friend siya kaya kinailangan ko mag-out sa family
ko para mapatunayan sa kanya na seryoso ako. But she rejected me. Si Oscar ang
naging boyfriend niya. I gave Oscar the benefit of the doubt at that time dahil
hindi pa niya alam na gusto ko si Ruby. Kaya hinayaan ko na lang silang dalawa. Di
rin naman sila nagtagal dahil babaero si Oscar. Di yun nakukontento sa iisang babae
lang. He doesn't believe in commitment. He only wants to enjoy the moment and the
benefits of being in a relationship.

I had a few girlfriends and flings too but I grew tired of the game as I mature and
grow old.

"Aattend ka ba mamyang gabi sa selebrasyon ng foundation day sa Sta. Monica

Elementary School?" Tanong sa akin ni yaya Senya habang kumakain ako ng
pananghalian.

Well, si Oscar? Hindi ko alam kung saan nagpupunta basta wag lang niya ako mabigyan
bigyan ng problema, ayos lang sa akin dumito siya sa mansiyon.

"Kailangan pa po ba talaga yaya na pumunta ako?" Sa totoo lang, mas gusto ko pang
matulog na lang para makapagpahinga.

"Ikaw kung aattend ka o hindi." Sagot naman niya. "Pero kung hindi ka pupunta, mas
makakabuting

kausapin mo na ngayon ang principal ng eskwelahan na siyang nag imbita sayo. Lalo
na't malaki ang naiambag ng mga ninuno mo sa eskwelahang iyon. At sa isiping ikaw
na ang bagong namamahala ng eskwelahan."

Kaya Sta. Monica ang pangalan ng eskwelahan dahil ipinatayo yun ng mga ninuno ko at
ipinangalan nun sa aking great great grandmother na si Monica Cervantez. Hanggang
sa napasapasa na ang pamamahala sa eskwelahang iyon hanggang nga sa napunta na sa
akin at responsibilidad ko na yung eskwelahan.

At kaya din nila ako iniimbitahan para magbigay pugay sa pamilya Cervantez. Sa
totoo lang, hindi ganun karami ang angkan namin. Ang ama ko ay nag-iisang anak lang
at yung mga pinsan niya nasa Spain na lahat at dun naninirahan. Siya na lang ang
natitira dito sa Pinas para ipagpatuloy ang mga nasimulan ng aming angkan.

So, here I am. In front of the school. Kakausapin ko yung principal at sasabihing
di ako makaka-attend mamyang gabi. Mag a-alibi na lang ako na may mas nauna na
akong kompromiso. Pagod na talaga ako eh.

Sa totoo lang, ngayon lang ako nakapasok sa loob mismo ng eskwelahan. At hindi ko
akalain na ganito pala kalawak yun. Ang alam ko nasa seventeen rooms yun including
the faculty room, the principal's office and yung sa canteen. Mayroon din iyong di
naman kalakihang auditorium kung saan ginaganap ang mga pagtitipon sa eskwelahan,
kabilang na ang graduation.

Hindi ko alam kung saan ako tutungo dahil di ko naman alam yung daan patungo sa
principal's office. Naglakad ako sa may hallway at tumingin tingin ng rooms. Wala
namang mga tao dun. Nadaanan ko yung classroom ng grade 3 section

A may nakita ako dun na isang babae, naka-uniform ng pang teacher siguro at may
pilit inaabot sa taas ng malaking drawer sa may gilid. Nakatungtong pa sa upuan na
gawa sa kahoy.

Di maganda yung kutob ko sa ginagawa niya kaya naman pumasok ako sa loob ng
classroom at tamang tama naman na biglang umuga yung kinatungtungan niya at buti na
lang din mabilis yung reflexes ko at nasalo ko siya bago pa siya bumagsak sa sahig.

"I got you!" Parang mas ako pa yung kinabahan.

Nanlaki yung mga mata namin pareho ng makilala namin ang isa't isa. Siya yung babae
sa mall!

Biglang bumilis na naman yung tibok ng puso ko ng magtama ang aming mga mata. Ang
tagal namin sa ayos na yun at parang wala sa amin may lakas ng loob na magsalita.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng makarinig ako ng yabag sa may hallway.
Mabilis ko siyang ibinaba at inalalayang makatayo ng diretso.

"Be careful next time." Pina seryoso ko yung mukha ko though deep inside
nagririgudon yung puso ko.

"T-thank you." Sabi niya at nagyuko pa ng ulo na animo'y isa akong reyna.

"De nada." Sagot ko saka nagmamadali ang mga hakbang na lumabas na ako ng
classroom.

Bakit ba ang lakas ng epekto niya sa akin? Na parang may magnet ang kanyang mga
mata na ang hirap ialis sa kanya ang aking paningin? At bakit ngayon biglang
nagbago ang isip ko at gusto ko ng umattend ng selebrasyon mamyang gabi?

Iiling iling na tinungo ko ang parking lot at pumasok na sa kotse ko. Hindi na ako
nagtuloy sa principal's office. Pupunta ako mamyang gabi.

(Photos of Shantana and Cassandra on media ^-^ Both gorgeous)

=================

Chapter 3 Hell Night

"When you are not with me I feel an urge to be with you. When you are about to meet
me, excitement runs into my mind and I feel like a child. Such is the power of love
that I feel for you."
Cassie POV

Pilit ko pa rin kinakalma yung damdamin kong nagwawala pagkatapos ng nangyari

kanina. Hindi ko inaasahan ang muli naming pagkikita ng hapong iyon ni Shantana sa
ganung sitwasyon pa. Pero sa sobrang ilap niya, di man lang ako nakapagpasalamat ng
maayos. Mukha pang masungit.

"Ano sis?" Napapitlag pa ako ng marinig ko yung boses ni Mira na bigla na lang nag
pop up ang ulo sa may pintuan ng classroom ko. "Hindi pa ba tayo uuwi? Kanina pa
kita hinihintay sa labas."

"Mirasol naman kung makagulat ka diyan. Di ba pwedeng dinahan dahan mo?" Sabi ko sa
kanya na hawak hawak pa yung dibdib ko.

"Okay sige. Take two." Parang sira lang na inulit nga niya yung grand entrance niya
kanina at dinahan-dahan nga.

"Sira ulo!" Natatawa ng sabi ko saka kinuha na yung bag ko at naglakad na palabas
ng classroom.

Walang pasok ang mga bata ng araw na iyon dahil nga sa paghahanda para mamyang
gabi. Foundation day kasi at mamyang gabi ang selebrasyon nun. At ngayon ko lang
nalaman na si Shantana pala yung guest namin since siya na pala ang may-ari ng
school simula ng mamatay ang papa niya.

Alam ko namang sa pamilya Cervantez ang school na 'to pero di ko alam na sa kanya
pala naipamana.

Pareho lang naman yung daan na tatahakin namin ni Mira kaya magkasama na kami
sumakay ng tricycle. Pero mas mauuna siya baba kaysa sa akin.

"May

isusuot ka na ba para mamyang gabi?" Tanong ko sa kanya habang nakasakay kami sa

loob ng tricycle.

"Oo. Yung dating ginamit ko nung JS prom." Biro niya sa akin.

"Ha-ha nakakatawa Mira." Sabi ko sa kanya. "Seryoso kasi."

"Meron na." Seryoso na niyang sagot. "Hiniram ko kay Bea." Tukoy niya sa baklang
pinsan niya na may pwesto sa bayan at nagpapa-renta ng mga gowns at iba pang damit.

"Buti ka pa." Problemadong sambit ko.

"Bakit hanggang ngayon wala pa din sayo?" Takang tanong naman niya sa akin.

"Eh... wala pa nga." Napakamot ako sa noo ko. Problema ko talaga kung ano isusuot
ko mamyang gabi.

"Di ba maganda naman yung dress na isinuot mo nung graduation mo?" Sabi niya sa
akin. "Bagay na bagay pa sayo kasi maputi ka."

"Ay oo nga pala 'no?" Parang na solve na yung problema ko.

Ngayon ko lang naalala meron pala akong dress sa bahay yung kulay dilaw na mini
dress at sa may leeg yung strap nun. Ginamit ko lang yun nung nagtapos ako sa
kolehiyo. Pwedeng pwede yun para mamyang gabi.

"Yung totoo, Cassie." Alaska niya sa akin. "Alam mo ba kung anong laman ng closet
mo?"

Kunwari namang inirapan ko siya. "Kung maka-closet ka naman diyan parang ang dami
dami kong damit." Sabi ko. "Di ba pwedeng aparador na lang?"

"Eh di aparador kung aparador!" Sakay naman niya. "Dito na pala ako." Tumigil na
yung tricycle sa tapat ng bahay nila.

"Kita na lang tayo mamya." Sabi ko saka kumaway sa kanya.

Pagkatapos niya magbayad sa driver ay umalis na ito upang ihatid naman ako.

Pagkababa ko, ay agad kong nakita si inay sa labas ng bahay

na ipinapasok yung mga gulay na hindi nila naitinda ng araw na iyon.

"Mano po 'nay." Sabi ko pagkalapit ko sa kanya at nagmano.

"Kaawaan ka ng Diyos, anak." Tugon naman niya.

"Tulungan ko na po kayo." Sabi ko at tinulungan siyang buhatin yung isang bayong na

may lamang sari-saring gulay.

Pagsapit ng alas sais ng gabi, naghanda na ako. Alas otso magsisimula yung programa
at dapat seventy thirty daw nandun na kaming lahat na mga faculty members. Naligo
na ako sa banyo sa baba at saka nagpatuyo na ng buhok upang makapagbihis na. Maaga
din ako kumain ng dinner at nauna ako kina inay. Pagkatuyo ng buhok ko ay nagbihis
na agad ako gamit yung dilaw na mini dress.

Hinayaan ko naman si Elsa na make up-pan ako. Hindi naman kasi ako marunong mag-
apply nun kaya siya na lang daw gagawa. Sabi ko naman light lang ayoko naman ng
exage at baka puro make up na lang makita sa mukha ko.

"Hayan ate, tapos na." Masayang sabi niya sa akin.

Sinipat ko sa salamin yung itsura ko. Light make up nga lang ang inilagay niya at
gusto ko yung nakikita ko.

"Ang ganda mo ate." Puno ng paghangang sabi niya sa akin.

Tumayo naman ako saka ko siya niyakap. "Salamat, Elsa."

"Tiyak na madami na naman aali-aligid sayo niyan." Natutuwang sabi pa niya sa akin.

"Dadaan muna sila sa akin bago ka nila malapitan." Biro ni tatay Celso na nasa may
pintuan at nakasandal dun.

"Tay naman. Gusto mo bang tumandang dalaga si ate Cas?" Si Elsa talaga yung
nagreklamo.

"Hindi ako papayag syempre gusto ko ding makita yung mga apo ko sa ate Cassandra
mo!" Si inay naman ang nagsalita
sa tabi ni tatay Celso.

Pagkatapos naming magbiruan ay inihatid na ako ni tatay Celso sa eskwelahan.

Dinaanan na namin si Mira sa kanila.

"Salamat po, mang Celso." Sabi ni Mira ng makababa na kami ng owner type jeep.

"Mag-ingat kayong dalawa mamya sa pag-uwi ha?" Bilin pa sa amin ni itay.

"Opo." Sagot ko saka humalik sa pisngi niya bago siya umalis pauwi ng bahay.

"Ang ganda mo ngayon sissy!" Buong paghangang sambit niya at sinipat pa ako ng
tingin.

"Ikaw din naman eh." Ganti ko na nakangiti sa kanya.

"Sis di mo na kailangang sabihin pa, matagal ko ng alam." Pabirong sabi niya sa

akin.

Maganda naman talaga si Mira. Medyo may kaliitan lang sa height na 5'3" kaya kapag
tumatabi sa akin nagmumukha siyang bansot.

Masaya kaming pumasok sa loob ng auditorium. Maaga pa kami sa usapan na seven

thirty. Kami ni Mira ang naatasang mag usherette. Hinanda ko muna yung mga
estudyante kong magpeperform ng isang sayaw ngayong gabi.

"Ibigay natin yung best natin tonight kids ha?" Masayang bilin ko sa kanila. "At
wag kalimutang ngumiti."

Sabay sabay naman silang sumang-ayon sa akin. At sinabi kong umupo na muna dun sa
may bandang kanan at wag kung saan saan nagpupupunta. At kung kailangang umalis
dapat nagpapaalam sa mga kasama o di kaya sa mga guro na nandun.

Nagsimula ng magsidatingan ang mga bisita. May mga line of special guests kami na
tinatawag na kinabibilangan ng Mayor namin ngayon dito sa bayan ng Balayan at si
Shantana. Hindi ko alam if pati yung kapatid niya ay darating din pero nasa list
yung pangalan ni Oscar.

"Uy sissy, ang ganda

talaga ni Shantana." Para itong kinikilig sa kinatatayuan.

Napatingin ako sa kanya na naglalakad papunta sa entrance ng auditorium kung saan

naroon kami ni Mira.

Ang simple lang din ng suot nito yet napaka-elegante niyang tingnan. Ang lakas ng
dating ng personality niya na animo'y lalamunin niya yung crowd sa tindi nun. Bukod
sa isa siyang Cervantez, kilala sa Batangas at maging sa labas siguro ng lugar
namin dahil na rin sa mga negosyo nila, ay napakagandan pa niya. Para siyang isang
modelo na lumabas sa magazine.

"Ikaw na maglagay ng lei." Bulong sa akin ni Mira.

"Bakit ako?" Kinabahan ako bigla ng papalapit na siya sa amin. "Ikaw na."

Pinandilatan naman ako nito. "Ikaw 'tong matangkad, Cassie."

Sabagay. Baka nga naman di abot ni Mira si Shantana. Tumikhim pa ako saka huminga
ng malalim ng malapit na siya.
"G-good evening po, M-miss Shantana." Kandautal na bati ko dahil di ko talaga
napigilan yung kaba ko. Ang bango naman niya.

At hayun na naman yung mailap na mga mata niya sa akin. Para na namang ang sungit
niya ngayon.

"Buenas noches, señoritas." Bati din niya sa amin na may kasamang tipid na ngiti.

Hindi ko mapigilang madikit yung kamay ko sa balat niya ng isinuot ko sa kanya yung
lei na gawa sa fresh flowers. Hindi man lang niya inaalis yung mga mata niya sa
akin ng isinuot ko yun sa kanya. Para pa yata akong napasinghap ng bumaba yung
tingin niya sa mga labi kong slight na nakaawang.

She tipped back na parang biglang natauhan. Napalunok naman ako sa tindi ng
tensyong naramdaman ko sa kanya.

"Sa stage na po

kayo, miss Shantana." Singit ni Mira at itinuro niya sa stage na may long table dun
para sa mga guests.

She cleared her throat. "Gracias." Tipid na sagot niya saka naglakad na papunta
dun.

"Cas, ano yun?" Agad na kinalabit ako ni Mira pagkaalis ni Shantana.

"A-anong ano yun?" Pabalik na tanong ko sa kanya.

"Nagmamaang-maangan ka pa diyan." Tukso niya sa akin. "Nato-tomboy ka na sa

kagandahan niya 'no?"

"Pinagsasabi mo diyan?" Saway ko sa kanya.

"Uyyy... aminin sissy. Ang lakas nga ng chemistry niyo eh." Tukso pa niya na parang
kinikilig.

"Magtigil ka nga." Saway ko ulit sa kanya. "Hayan si Mr. Rivera. Ikaw na magsuot ng
lei sa kanya."

Tukoy ko sa dating principal ng eskwelahan na pinalitan ni Mrs. Acosta ng mag

retire ito.

"Ay pag wah face sa akin talaga ang bagsak?" Natawa naman ako sa sinabi niya.

Ilang minuto pa'y nagsimula na ang programa. Nag welcome address si Mrs. Acosta at
binati ang lahat ng mga bisita at lahat ng mga nandun sa auditorium para makisaya
sa selebrasyong iyon. Madaming tao ngayon at halos mapuno yung auditorium. Sandali
namang iniwan ko muna si Mira para asikasuhin yung mga estudyante kong magpe-
perform.

Masaya ko silang pinanood habang sumasayaw. Ang dami namang natuwa sa kanila. Di
naman sinasadyang napasulyap ako sa kinauupuan ni Shantana, at nahuli ko siyang
nakatingin sa akin. Iniwas ko yung tingin ko sa kanya at nag-concentrate sa mga
estudyante ko.

Pagkatapos nilang sumayaw ay nagsalita na si Mayor.

"Good job kids!" Masayang masayang bati ko sa kanila at nakipag apir pa ako sa
bawat isa

sa kanila na masayang masaya din dahil natapos ng maayos yung performance nila
tonight.

Hinayaan ko na silang bumalik sa mga magulang nila at naupo dun para manood pa ng
natitirang parte pa ng programa sa gabing iyon.

Binigyan nila ng award si Shantana na para sana sa papa niya, at siya na ang
tumanggap since wala na ang kanyang ama. Pagkatapos niyang matanggap yung awards ay
nagsalita na siya. Fluent din pala siyang magsalita ng tagalog. Akala ko Spanish at
English lang ang alam niyang mga salita eh. Nangako siyang dadagdagan ang pondo
para sa mga improvements pa ng eskwelahan at gayun na lang ang galak naming mga
guro ng sinabi niyang pati mga sahod namin ay mag i-increase din dahil nasiyahan
siya sa nakitang galing ng mga estudyante. Pinuri niya ang mga guro dahil dun.

Malapit ng matapos ang programa at mag aalas onse y medya na ng gabi. Nagpaalam sa
akin si Mira na aasikasuhin yung mga estudyante niyang kaka-perform lang. Ako naman
ay tinungo ko ang cr. Kanina pa ako ihing ihi eh. Pagkatapos ko mag cr ay lumabas
na ako.

"Hola bella señorita!"

Nagulat ako ng makita ko sa labas ng cr si Oscar na parang lasing. Bigla na naman

akong kinabahan, yung kabang di maganda. Inisip ko na lang na wag siyang pansinin
at umiwas na lang. Pero di pa man ako nakakahakbang, hinablot na niya ako sa
beywang at paikot na iniharap sa kanya saka niyakap.

"Not so fast honey." Nakangising sabi niya at ang lapit ng mukha niya sa akin.

"B-bitawan mo ako." Nagpumiglas ako sa kanya pero di niya ako pinakawalan.

"Nah." Saka tumawa ng mahina. Nakangisi din na parang demonyo sa akin. "Not until
we're done."

Pilit niya akong hinahalikan pero iniwas ko yung mukha ko sa kanya. Nagpupumiglas
na ako para makawala. Lumaban ako sa kanya. Tinuhod ko siya sa bandang ibaba ng
puson at namilipit siya sa sakit.

"Bitch!" Galit na sabi habang sapo sapo ang ari niya.

Kinuha ko yung pagkakataong iyon upang makatakas sa kanya. Pero di pa man ako
nakakalayo, nahablot na naman niya ako sa braso.

"You'll pay for it." Galit na sabi saka ako sinuntok sa sikmura.

Halos di ako makahinga sa ginawa niya at napayuko ako sa sakit. Nanghina ako at
parang mahihilo. Naramdaman kong binuhat niya ako at dinala sa madilim na parte ng
eskwelahan. Gustung gusto kong lumaban pero hinang hina ako dahil sa ginawa niyang
pagsuntok sa sikmura ko. Naramdaman ko pang inihiga niya ako at saka siya nagbaba
ng zipper ng pantalon.

"Please wag..." Nanghihinang sabi ko habang tumutulo na yung luha ko.

"I like you and I want you tonight." Mahalay na sabi niya saka siya pumaibabaw sa
akin at ibinaba niya yung panty ko.

Gustong gusto kong sumigaw pero walang boses na lumalabas sa akin. Naramdaman ko
yung hapdi ng bigla niyang pagpasok sa kasarian ko at luhaang nawalan na lang ako
bigla ng malay.

=================

Chapter 4 A... What?

"There is never a time or place for true love. It happens accidentally, in a

heartbeat, in a single flashing, throbbing moment."

Shan POV

"Wala ba si Oscar, yaya?" Tanong ko kay yaya ng umagang iyon habang nasa harap ako
ng hapag kainan.

Para kasing tatlong araw ko na siyang di nakikita simula ng umattend ako ng

foundation day sa Sta. Monica ES. At hanggang ngayon naaalala ko pa rin kung gaano
kaganda yung mysteriyosang babaeng yun. At hanggang ngayon din ay di ko pa rin alam
ang pangalan niya. Nahihiya naman ako magtanong sa mga guro dun nung gabing iyon.
At nagtataka din ako kasi di ko na ulit siya nakita hanggang sa matapos na yung
programa at nagpaalam na akong uuwi na.

Pero at least ngayon alam ko ng isa siya sa mga guro dun. At siguro naman hindi
masamang hingin yung listahan ng mga guro ng Sta. Monica at iba pang personnel sa
school since ako na naman ang namamahala na.

"Ang alam ko nasa kuwarto niya." Sagot naman ni yaya habang nilalagyan yung baso sa
tabi ko ng fresh orange juice.

"Ha?" Takang sambit ko. "Di ko kasi siya nakikita mga tatlong araw na ang
nakakaraan."

"Ako nga rin. Nagtataka nga ako kasi di lumalabas ng kanyang kuwarto at hinahatiran
na lang nila Cora ng pagkain." Sagot ni yaya. "At minsan pa nga hindi niya
ginagalaw."

Napakunot noo ako. Nakakapagtaka naman na nagkukulong siya sa kanyang silid.

Agad kong tinapos ang pagkain at nagtungo sa taas sa kuwarto ni Oscar.

"Oscar?" Tawag ko sabay katok ng dalawang beses sa pintuan ng kuwarto niya.

Nakiramdam

ako pero walang sumasagot, wala din ako marinig na ingay sa loob ng kuwarto niya.
"Oscar?" Muli kong tawag sabay katok.

Nang wala pa ding sumasagot, pinihit ko yung door knob. And it's a good thing hindi
yun naka lock. Dahan-dahan kong binuksan yung pinto.
Agad akong nagtaka ng madtnan ko siyang nakaupo sa gilid ng kama at nakatulalang
nakatingin sa bukas na bintana.

"Hermano?" Tawag ko sa kanya pero parang di niya ako narinig at nakatulala pa din.

Ang gulo ng ayos ng kama niya. Patubo na din yung mga balbas sa mukha niya at ang
gulo gulo ng buhok niya. Nakita ko din sa gilid yung tray ng pagkain na parang di
naman nabawasan. Tumabi ako sa kanya sa gilid ng kama.

"Kuya?" Tawag ko ulit sa kanya.

Dahan dahan siyang lumingon at napasinghap ako sa nakita kong itsura niya.
Nanlalalim ang kanyang mga mata at halata din na parang di siya nakakatulog ng
maayos dahil nangingitim na yung ilalim ng mga mata niya.

"W-what happened to you?" Bigla akong sinalakay ng pag-aalala.

"Shan..." Parang naiiyak na tawag niya sa pangalan ko. "I-I did something bad... so
bad."

"Huh?" Kinabahan na naman ako. Parang ang bigat ng ginawa niya ngayon at ganun na
lang ang itsura niya. "What have you done this time, Oscar?" Parang ako na naman
ang maiipit nito. "Di ba sinabi ko sayo na kung pwede wag mo na ako bigyan ng sakit
ng ulo?"

Nag-iwas siya ng tingin at muling tulalang nakatingin sa labas ng bukas na bintana.

"Oscar?" Untag ko sa kanya.

"I'm a monster, Shan." Parang wala sa sariling sambit niya. "I don't deserve to
live anymore in this world."

Nagulat

ako sa pinagsasabi niya. Kahit naman na palagi niya kaming binibigyan ng sakit ng
ulo ayoko naman na mamatay siya. Mahal na mahal ko ang kapatid ko kahit ganyan
siya. Kahit na bad boy siya. Nung mga bata kami, siya lagi ang nagtatanggol sa akin
sa school kapag may nang aaway sa akin. Siya din ang nagsilbing tagapagtanggol ko
nung umamin ako sa lahat na isa akong lesbian. Kaya ayoko namang may mangyaring
masama sa kanya. Kahit pa gaano kabigat yung kasalanan niya, di ko pa din siya
maaaring pabayaan dahil kapatid ko siya.

"That's not true." Alo ko sa kanya at hinawakan yung kamay niya. "Oscar, it's not
yet too late to change your ways."

Tumawa siya ng mapakla. "I don't know." Saka siya yumuko. "I did something terrible
and I deserve to die."

"Stop saying that!" Saway ko sa kanya. "Alam mong mahal na mahal ka namin nila mama
kahit pa ganyan ka!"

Nag-angat siya ng tingin at tinitigan ako. Nakita ko yung bigat ng dinadala niya sa
mga mata niya na dati puno ng kapilyuhan at kayabangan. Pero ngayon puno na iyon ng
lungkot at pagsisisi.

"Maybe I have to go back to Madrid." Sabi niya sa akin.

Mataman ko siyang tinitigan. Maybe that's the best thing to do. "Sige. Pero wag
kang gagawa na naman ng bagay na magbibigay sakit ng ulo kay mama dun ha?"
Malungkot siyang ngumiti sa akin. "I won't. I promise." Sagot niya. "I love you,
lil sis." Saka niya ginulo yung buhok ko.

Natatawa ng sinaway ko siya. Palagi niya yun ginagawa nung mga bata kami. Lalo na
kapag naglalambing siya sa akin.

"I love you too, Oscar." Saka ko siya niyakap.

Kahit papaano naman

mamimiss ko siya. Siya lang nag-iisa kong kapatid. Niyakap din niya ako ng mahigpit
na para bang yun na yung huling yakap niya sa akin.

"Maligo ka nga!" Biro ko sa kanya ng kumalas ako ng yakap. "Ang baho mo na!" Tapos
kunwari pa akong nagtakip ng ilong.

Natatawa lang siya sa sinabi ko. Tumayo na siya at ako din. Muli niya akong niyakap
at sinabihan ng I love you saka sinabi pang ngayon na siya aalis pauwi ng Madrid.

"Take care, Oscar. Call me when you get home. And tell mama I love her and don't
worry too much about me here." Bilin ko sa kanya.

"I will." Nakangiting sabi niya saka nagtungo na sa banyo.

Huminga ako ng malalim. May pakiramdam akong simula sa araw na 'to, magbabago na si
Oscar.

Sana nga. Hopeful na bulong ko sa sarili ko at tinungo ang pinto at lumabas na ng

kuwarto ni Oscar.

Nang araw ngang iyon ay umuwi na si Oscar sa Madrid, Spain. Pagbalik ko ng bahay
galing ng plantasyon ng hapong iyon ay sinabi ni yaya na umalis na si Oscar.
Nagpahatid daw kay Mang Tomas, yung dating driver ng papa, sa airport kanina ding
umaga.

------------------

Kinabukasan, nagpasya akong muling dalawin ang eskwelahan. Sa hallway ding yun ako
dumaan at nagbakasakaling makikita ko ang magandang dilag na iyon. Pero napakunot
noo ako ng makitang iba yung nagtuturo sa silid kung saan ko siya nakita nung hapon
ng foundation day. Para pa akong nadismaya.

"Miss Shantana Cervantez?" Tawag ng isang babae at agad ako nagbaling ng tingin.

Di ba't siya yung kasama niya ng gabi ng foundation night? At dun din sa mall?

"Hi. Good morning." Bati ko sa kanya at tipid na ngumiti ng humarap ako.

"Magandang umaga din po." Bahagya pa siyang yumuko.

Sa totoo lang ayoko ng binabati ako ng ganun. Hindi naman ako prinsesa o reyna na
dapat pa silang yumuko para batiin ako.

"Gusto ko sanang malaman kung saan dito ang principal's office." Sabi ko.

"Ay sa taas po. Sa second floor sa may bandang dulo po, Miss Shantana." Magalang na
sagot niya.

"Just call me Shantana or Shan, please." Sabi ko sa kanya.

"Uhm, s-sige po Mi---" She paused. "Shantana." Dagdag niya.

"Anong grade itinuturo mo?" Kunwari namang interesado akong malaman. Alam kong
magkaibigan sila ng magandang dilag at gusto kong malaman kung sino siya at kung
anong pangalan niya. "And your name is?" Naalala kong itanong sa kanya.

"Ako po si Mirasol, grade one section A po tinuturuan ko." Nakangiting sagot niya
sa akin.

"Ah..." Nag isip ako ng magandang i-alibi. "Akala ko dito ka sa grade three section
A magtuturo." Palusot ko at itinuro pa yung sign ng classroom.

"Ay hindi po, si Cassandra po diyan." Saad niya.

"Who?" I heard what she said pero gusto ko lang siguraduhin na tama nga yung dinig
ko.

"Si Cassandra Alejo po." So her name is Cassandra. "Yung kasama ko po nun sa mall
na nakabangga mo at yung kasama ko din nung gabi ng foundation day na nagbigay po
sa inyo ng lei."

"Ah siya yun?" Kunwari pang sambit ko saka tumango tango. "Pero bakit parang iba
naman yata yung nagtuturo?" Takang tanong ko at sabay sulyap pa sa may bintana ng
silid aralan.

"Naka-leave po siya eh." Parang biglang

nag-alala yung mukha niya. "Dalawang araw na po siyang di pumapasok."

Kahit naman na di ko pa siya lubusang kilala, may naramdaman akong pag-aalala para
kay Cassandra.

"Bakit daw?" Di ko napigilang itinanong.

"May sakit daw po sabi ng kapatid niya dahil ipinaalam pa po dito sa school." Sagot
ni Mirasol.

Nakadama ako ng pag-aalala sa kanya at kung pwede lang puntahan ko siya ng oras na
yun ay gagawin ko.

Wait? Bakit ka ba nagkakaganyan sa kanya? Ano mo ba siya? Sabi sa akin ng aking

isipan.

Ipinilig ko ang ulo ko. Sa totoo lang, di ko din alam at di ko din maintindihan ang
sarili ko kung bakit ganun na lang ang nararamdaman ko para sa kanya. Kung nandiyan
siya at nakikita ko, parang nagririgudon yung puso ko at nagsa-sommersault yung
tiyan ko sa kaba. At kapag wala naman siya parang may kulang, para ko siyang
namimiss. To think na hindi ko naman siya nakakasama pero namimiss ko siya.
"Shantana?" Narinig kong tawag sa akin ni Mirasol.

"Huh?" Parang nagtaka pang sambit ko.

"Tinatanong po kita kung ayos ka lang ba?" Sabi niya na parang naguguluhan sa akin.

"Ah... yes." Sagot ko. "I'm fine."

"Gusto mo bang samahan na kita sa principal's office?" Wika niya.

Umiling ako sabay ngiti sa kanya ng tipid. "No. I can manage." Tugon ko. "But thank
you for your kindness."

"Wala po yung anuman." Nakangiting sabi niya.

"I have to go, Mirasol." I bid. "Tell your friend Cassandra to get well soon."
Dagdag ko pa.

"Makakarating po." She replied back.

Nag-excuse na ako sa kanya upang tunguhin ang hagdan papunta sa second floor sa may

principal's office.

Masayang sinalubong ako ng principal ng eskwelahan ng makita ako. Agad din naman
niyang pinagbigyan yung request ko na kung pwede ako makahingi ng listahan ng mga
nagtatrabaho dun sa eskwelahan, including their personal profiles.

Di na ako nagtagal pa at nagpaalam na din kay Mrs. Acosta at sinabing bukas na

bukas din ay ibibigay ko na yung pinangako kong dagdag sa pondo ng eskwelahan at
next month na yung increase ng sahod ng mga guro at iba pang personnel ng
eskwelahan.

Pagdating ko sa bahay, bitbit yung bag kung saan ko inilagay yung mga folders ng
mga nagtatrabaho sa eskwelahan, ay agad na ako nagtungo sa study room at naupo sa
likod ng lamesa na dati ay si papa ang gumagamit.

Yung folder ni Cassandra ang una kung hinanap at nung makita yun. Di ko napigilang
mapangiti saka iyon nagmamdaling binuklat.

Cassandra Nuñez Alejo, 22 years old, single.

Mas lalo yata lumapad yung ngiti ko ng makita yung word na single dun sa profile
niya. Nakangiting napapailing iling na lang ako sa sarili ko dahil para akong high
school na ngayon lang nagka-crush.

Crush? Napaisip ako. Hindi ko alam pero siguro hindi yun ang exact word para i-
describe yung nararamdaman ko para kay Cassandra.

Muli kong ipinagpatuloy yung pagbabasa sa personal profile niya. Sinabi dun na
Cassie daw yung palayaw niya. Half Ukrainian half Filipina pala siya at taga dito
din sa Balayan, Batangas.

Di na ako nagtataka ngayon kung bakit para siyang foreigner tingnan, at kung bakit
ganun na lang siya kaganda.

Nabasa ko din dun na talaga palang pangarap niyang makapagturo para matulungan yung
pamilya niya at matupad din mga pangarap nila.
May nakita ako dun na nakalakip na picture niya. Isang two by two at isang whole
body habang nakasuot ng casual dress. At natagpuan ko na lang yung sarili ko na
nakatitig sa maganda niyang mukha dun sa larawan.

Cassandra. Ang lakas ng epekto mo sa akin. Yung ngiti niya sa larawan parang
nakakahawa. She has this angelic face and the sweetest smile ever. I'm wondering
kung anong itsura niya kapag nakasimangot o di kaya galit. Maganda pa sin siguro.

Natigil lang yung pagka-mesmerized ko sa kanya ng tumunog yung phone ko. Agad ko
iyon kinuha at nagtaka pa ako ng number iyon ng mama.

"Mama?" Bati ko sa kanya ng sagutin ko yung tawag niya. Pero imbes na batiin din
ako ay narinig ko ang malakas na paghikbi niya. "Mama, what happened?" Bigla akong
kinabahan.

At gayun na lang ang pagkagulantang ko ng marinig ko ang sinabi niya. Isang

napakasamang balita tungkol sa kapatid kong si Oscar. Di ko na din namalayan ng
bigla kong nabitawan yung cellphone ko at nahulog iyon sa carpeted floor.

Si Oscar, nagpakamatay!

=================

Chapter 5 Nightmares

"Let your love be stronger than your hate or anger. Learn the wisdom of compromise,
for it's better to bend a little than to break."

Cassie POV

Isang linggo na ang nakakalipas simula ng mangyare ang bangungot na yun sa buhay
ko. Ang sakit sakit isipin, alalahanin, at pakiramdam ko hanggang ngayon, nasa
katawan ko pa rin yung mga labi niyang nakakadiri, nakakasuka. Pakiramdam ko ang
dumi dumi ko na, na para bang pati kaluluwa ko ngayon ay wala ng silbi pa.

Isang linggo na din akong hindi pumasok sa eskwelahan para magturo. Nung isang araw
lang dinalaw ako ni Mira at sinabing nagpunta daw dun si Shantana. Mabait naman daw
at tsaka parang friendly pa sinabi pa nga daw na magpagaling ako.

Well, I don't care. Puot lang ngayon ang nararamdaman ko para sa Oscar Cervantez na
yun at sa lahat ng angkan niya, kabilang na si Shantana. I hate them all!

"Maayos na ba ang pakiramdam mo anak?" May pag-aalalang tanong sa akin ni inay ng

dumulog ako sa harap ng hapag-kainan ng umaga ng Lunes at bihis na para pumasok sa
trabaho.
"O-opo, nay." Tugon ko na pilit pinasigla yung boses ko.

Gustung gusto ko ng panghinaan ng loob pero kapag naaalala ko ang pamilya ko, hindi
ko sila kayang saktan. At alam kong wala din kaming laban sa mga Cervantez kung
sakali mang magsumbong ako. Makapangyarihan sila, madami silang pera. Eh kami ano?
Isang dakilang mahirap lang naman na walang ipinagmamalaki kundi ang dangal namin.

Nahihirapan ako, oo. Nahihirapan akong umakto na lahat ay normal. Na walang

nangyare sa akin. Na hindi

ako ginahasa!

"Namumutla ka pa, Cassie." Puna naman ni itay sa akin.

"Polbo lang po yan, itay." Pinilit kong biro sa kanya.

Yun ang pinakamahirap sa lahat, yung magpanggap na okay ka kahit sa loob loob,
durog na durog yung pagkatao mo.

"Magpa-check up ka kaya anak baka kung ano na yan." Suhestiyon ni inay.

Si Elsa nag-aaral sa Lipa kaya wala siya sa buong weekdays dahil nagbo-board siya
dun. Pwera na lang kapag holidays. Pero every weekend, umuuwi siya dito sa Balayan
para na din tumulong sa amin ni inay sa palengke.

"Sige po." Payag ko na lang para makaiwas na sa issue.

Masakit din para sa akin magsinungaling sa kanila dahil di ko yun talaga ginagawa,
pero mas masasaktan sila kapag nalaman nila yung nangyare sa akin.

Pagkatapos kumain ay inihatid na ako ni itay sa school bago siya pumasok sa

trabaho. Binati ako ng guard at iba pang mga estudyante. Gayun din yung mga
kasamahan ko sa trabaho at tinatanong pa kung okay na yung pakiramdam ko. Tipid na
ngiti at tango lang minsan yung sagot ko sa kanila.

Nagpasalamat naman ako kay Glenda, class adviser ng grade 3 section B, dahil sa
tiyaga niya nang humalili sa dapat ay trabaho ko ng nagkasakit ako.

Habang naglalakad ako papunta sa classroom ko, di ko maiwasang maalala yung mga
nangyare ng gabing iyon. Para na namang apoy na sumiklab yung puot ko sa lalakeng
yun. Pilit kong pinapatatag yung kalooban ko at pinipigilan yung emosyon ko na nag-
uumapaw.

"Good morning kids!" Pilit ko ding pinasigla yung aura ko para sa mga batang
tinuturuan ko.

"Good morning, Miss Alejo!" Masigla

ding sabay sabay na bati nila sa akin.

Meron akong thirty one students, habang mas madami naman sa section B.

Bago kami nagsimula ay nagdasal muna kami ng taimtim. Pagkatapos namin magdasal,
lumapit sa akin si April. Yung pinakamagaling sa klase ko.

"Ma'am Cassie, eto po para sa inyo para di ka na po ulit magkasakit." May binigay
siyang isang plastic na naglalaman ng mansanas.

"Salamat, April." Tugon ko saka iyon tinanggap.

"Wag ka na po sana umabsent kasi na miss ka po namin, ma'am." Dagdag pa niya.

Na-touch ako sa sinabi niya. At parang cue naman yun para sa iba na isa isa silang
lumapit sa akin at nagbigay ng isang stem na bulaklak, meron pang balloon na may
nakasulat na We Miss You Ma'am Cassie, tapos chocolates, tinapay pa, at iba pang
prutas.

Nakagat ko yung ibabang labi ko para pigilan yung sarili kong wag maiyak kasi touch
na touch ako dito sa mga estudyante ko. Ang sweet sweet nila sa akin. Kaya naman
nagkaroon ako ng bagong pag-asa sa kanila. Pinangako ko sa sarili ko na gagawin ko
lahat ng makakaya ko maturuan ko lang sila ng tama at maayos.

At pinangako ko din sa sarili ko na ita-try kong kalimutan yung nangyare sa akin,

para sa kanila at sa pamilya ko. At para na din sa sarili ko para maka-move on na
ako.

Pero mali pala ako. Dahil pagsapit ng gabi, umiiyak na naman ako. Hindi na naman
ako makatulog dahil sa tuwing pumipikit ako at matutulog na, yung halimaw na
mukhang yun ang nakikita ko. Kung paano niya ako pinagsamantalahan. At kapag
natutulog naman na, bigla bigla na lang ako nagigising na pawisan dahil hanggang
dun ay dala dala

ko ang bangungot na yun sa buhay ko.

-------------------------

Ang bilis dumaan ng mga araw, naging linggo, hanggang sa naging buwan.

Dalawang buwan na ang matuling lumipas simula ng mangyare iyon sa akin. Unti-unti
ng bumabalik sa normal yung buhay ko though, alam kong di na yun magiging katulad
pa ng dati. Naging mailap ako lalo na sa mga lalake. Sa tuwing nakatingin sila sa
akin nangingilabot ako dahil iniisip ko baka may balak sila sa aking masama.

"Hindi ka pa ba tapos diyan?" Tanong sa akin ni Mira ng nasa faculty room kaming
dalawa.

Yung iba yata naming mga kasama lumabas na para mag lunch at kami na lang dalawa
ang naiwan dito.

"Malapit na. Isa na lang." Sagot ko sa kanya habang abala ako sa pagchi-check ng
mga test papers.

Kakatapos lang kasi ng first periodical test ng mga estudyante, kaya ngayon naman
abala sa pagchi-check ng mga sinagutan nilang test papers. Hangga't maaari ayoko
nag-uuwi ng trabaho sa bahay, dahil hindi ako makakatulong kay inay sa mga gawain
dun.

"Tom Jones na ako, Cas." Reklamo pa niya sa akin.

"Oo heto na nga eh." At mas binilisan ko pa yung pagcheck sa huling test paper.
At sa wakas, natapos ko na din. Marami rami sa kanila ang nakakuha ng mataas na
marka at may mangilan ngilan naman na muntik ng di makapasa.

Tatayo na sana ako ng bigla akong mahilo. Napakapit ako ng mariin sa gilid ng
lamesa.

"Cas, okay ka lang ba?" Biglang nag-alala si Mira sa akin.

"O-okay lang ako." Pero deep inside I'm not. Parang umiikot kasi yung paningin ko.
"Sa pagod lang siguro 'to." Kinuha ko na

yung bag ko.

"At sa gutom kamo." Sermon pa niya sa akin.

Di rin kasi ako nagmerienda kanina dahil talagang gusto ko na matapos yung ginagawa
ko.

Kahit pa nahihilo ako, pinilit ko pa ring sumama kay Mira para mananghalian sa
school canteen. Pagka-order namin ng pagkain, para naman akong biglang di nagutom
at nawalan ng gana.

"Ayaw mo ba niyang pagkain?" Tanong niya sa akin ng makitang pinaglalaruan ko lang

yung pagkain ko.

"Di ko alam, palagi akong walang gana this past few days." Nagtataka na din ako sa
sarili ko.

Di naman kasi ako dating ganun, kahit anong ulam pa nga yan mapagtiyatiyagaan kong
kainin dahil di naman ako mapili.

"Wala ka namang sakit?" Usisa niya.

Pansin ko din na para akong naging bugnutin at tsaka ang bilis bilis ko mainis.

"Wala naman." Pinakiramdaman ko naman yung sarili ko, wala namang masakit sa akin.

"Malapit ka na siguro datnan ng buwanang dalaw mo." Saad niya saka sumubo na.

"Siguro nga ---" I paused.

Monthly period? God! Dalawang buwan na akong walang dalaw!

Bigla akong kinabahan sa isiping iyon. Regular ako mag-mens, at ngayon ko lang
napansin, sa dami na din ng iniisip ko, na di pala ako dinadatnan... at pangalawang
buwan ko na ngayon na di dinatnan.

Hindi kaya...? Naku Diyos ko po wag naman po sana!

"Hoy!" Sabay pa wagayway ng kamay malapit sa mukha ko na untag sa akin ni Mira.

"Nangyayare sayo? Ayos ka lang ba talaga? Para kang namumutla!" May pag-aalala na
sa boses niya.

"Uhm..." Hindi na ako mapakali sa kinauupuan ko. "Pwede bang punta muna ako sa
bayan sandali?"

"Ha?" Kunot
noong sambit ni Mira. "Ano naman gagawin mo sa bayan?"

"M-may... uhm bibilhin lang ako saglit." Sabi ko at tumayo na ako bitbit ang bag
ko.

"Cassie!" Narinig kong tawag niya sa akin.

Di na ako lumingon pa at patakbo na akong nagtungo sa may sakayan ng tricycle.

Sinulyapan ko yung suot kong relo, may thirty five minutes pa ako. Malapit lang
naman ang bayan dito. Mga five to seven minutes lang. At kung di ka nagmamadali,
pwede mo pang lakarin na lang.

Agad akong sumakay sa tricycle at nagpahatid sa may mercury drug store. Pagdating
ko dun, parang bigla akong nahiya na bumili ng pregnancy test kit. Tutal wala naman
yatang nakakakilala sa akin dun kaya naglakas loob na akong bumili. Dalawa na ang
binili ko para mas sigurado. Pagkabili ko agad din akong pumara ng masasakyan
pabalik sa eskwelahan.

Pagdating ko sa eskwelahan, agad kong tinungo ang comfort room ng mga teachers at
dun ko binasa yung instruction nun kung paano gagamitin.

Kinakabahan ako habang hinihintay yung result nun. Nanginginig pa yung mga kamay ko
na palakad lakad. Taimtim na nagdarasal na sana mali yung hinala ko. Natatakot
akong tingnan yung resulta pagkaraan ng ilang minuto.

Napapikit ako saka huminga ng malalim. Mabagal ang mga hakbang na tinungo ko yung
PT kit. At gayun na lang ang aking gulat ng makita ko yung dalawang guhit ng pula
na iyon na nagsasabing positive yung resulta.

Napasinghap ako, napakurapkurap. In denial ako sa resulta kaya naman inulit ko ulit
yung test. Pero ganun pa din!

Napasandal ako sa pader at gustung gusto ko ng iuntog dun yung ulo ko. Nanghihinang
napaupo

ako sa sahig.

Hindi ito maaari! Hindi 'to dapat nangyare! Hindi ito totoo!!!

Lutang na lutang ang pakiramdam ko hanggang sa mag uwian na. Panay pa ang tanong sa
akin ni Mira pero wala akong sinagot ni isa man sa mga yun.

Pagkauwi ko ng bahay, wala pa sila inay at itay. Nagtungo agad ako sa kuwarto ko sa
taas at di ko na napigilang umiyak ng umiyak.

Bakit pa kasi sa akin nangyare ang kamalasang ito? Bakit sa akin pa?

Narinig ko ang huni ng pagdating ng sasakyan ni itay, kaya naman agad kong inayos
yung sarili ko at kinalma yung damdamin ko. Dun ko lang din napansin na parang
lumaki ng kaunti yung dibdib ko.

Naiiyak na naman ako. Ayoko nito! Pero masama ang magpalaglag ng bata. Kasalanan
yun sa Diyos. At alam kong di yun kakayanin ng konsensya ko habang nabubuhay ako.
Pero anong gagawin ko?

Gulung gulo na yung utak ko. Pati damdamin ko gulong gulo na din. Hindi ko na
talaga alam pa ang gagawin ko.

Narinig ko yung pag-uusap nila itay at inay sa baba na nagsasabing nakakapagod ang
araw na iyon sa kanila. Muli, pinunasan ko ang aking luha at inayos ang sarili saka
nagdesisyong bumaba na.

Pilit pinasigla ang sarili ng nagmano ako sa kanilang dalawa. Nagpresenta na ako
kay inay na ako na lang bahalang magluto at magpahinga na lang siya.

Ngunit, di ko mapigilang mapatulala. Ang laki ng problema ko. Bukod sa kahihiyang

dulot nito at eskandalo, maaari ding mawalan ako ng trabaho. Mahigpit na
ipinagbabawal ng eskwelahan ang magbuntis na di pa kasal o walang asawa. Litong
lito na yung utak ko. Bugbog na bugbog na ako mentally and emotionally.

Masigla ang mga magulang ko habang kumakain kami at panay pa ang kwento nila. Pilit
naman akong nakikisaya sa kanila. Gustung gusto ko ng magsabi kaya lang alam kong
mauuwi ito sa gulo. Kilala ko ang itay Celso ko, baka mapaano pa siya at si inay.
Wala naman akong laban.

Ano?! Anong gagawin ko ngayong nagbunga yung kahayupang ginawa sa akin ni Oscar?

Akala ko pa naman okay na ang lahat dahil kahit papaano, bumabalik na sa normal ang
buhay ko. Pero bigla namang dumating ang isa pang mas malaking problema.

Buntis ako!

=================

Chapter 6 The Deal

"It's not about finding the absolutely perfect match as no one will be perfect
either. It's about becoming that someone who chooses to love someone despite her
imperfections."

Cassie POV

Pilit kong itinago yung nararamdaman ko sa pamilya ko, sa mga katrabaho at kapag
mag-isa na lang ako saka ako umiiyak at namomroblema. Alam ko naman hindi ko ito
maitatago ng matagal dahil lalaki yung tiyan ko. Pero sana man lang bago ako mabuko
may nagawa na akong paraan.

"Cassie anak, kain na tayo!" Tawag sa akin ni inay ng umagang iyon ng Biyernes sa
may hagdan.

"Opo, inay. Bababa na po ako." Tugon ko.

Masama yung gising ko ng umagang yun. Pakiramdam ko hinahalukay yung tiyan ko.
Nasusuka ako kanina habang naliligo pero wala namang lumalabas. Patago akong nagpa-
check nung Miyerkules ng hapon. Dun ko nalaman na seven weeks na pala akong buntis,
may nereseta pa nga sa akin na Vitamins.
Muli kong tiningnan yung sarili ko sa salamin. Wala pa rin naman nagbabago sa
itsura ko, yun lang dibdib ko parang lumaki ng konti. Haist...

Bumaba na ako at nagtungo na sa kusina. Hindi ko alam pero pagdating ko pa lang sa

may pintuan nasusuka na naman ako sa amoy nung nilutong ulam ni inay.

"Halika na." Aya sa akin ni inay at nakaupo na sila ni itay sa hapag-kainan.

Sinubukan kong balewalain yung di magandang nararamdaman ko pero di ko kinaya.

Naduduwal na tumakbo ako papunta sa may lababo at dun nagsusuka. Hindi ko alam na
sumunod pala sa akin sina itay at inay.

"Cassandra?" May pagdududa na tawag sa akin ni inay.

Kinabahan

ako bigla. Alam ko ng wala na akong lusot. Dumiretso ako ng tayo saka pumikit ng
madiin.

"Anak, may hindi ka ba sinasabi sa amin ng itay mo?" Hinala ni inay.

Huminga ako ng malalim at dumilat. Wala na ako magagawa kundi ipagtapat sa kanila
yung totoo. Hinarap ko sila ni itay.

"Nay," I tried not to cry. "B-buntis po ako..." Pero hindi pala ako ganun katapang,
dahil umiiyak na naman ako.

"A-ano?" Gulat na gulat na sambit ni inay at napatakip pa ng bibig.

"Sino ang ama ng dinadala mo?" Ramdam ko yung pigil na galit sa tono ni tatay
Celso.

"S-si..." Nahihirapan ako magsalita sa bigat ng dibdib ko. "Si Oscar Cervantez
po... pinagsamantalahan niya po ako."

Napaupo ako saka umiyak ng umiyak sa mga palad ko. Ayokong makita yung sakit sa mga
mukha nila ng mga sandaling iyon.

"Ano?!" Ang lakas ng pagkakasabi nun ni itay. "Ginahasa ka ng isang Cervantez?!

"O-opo, tay." Tumingin ako sa kanila habang luhaan ang aking mga pisngi. Lumapit sa
akin si inay at humahagulgol na niyakap niya ako.

"Anak, bakit ngayon mo lang sinabi ito sa amin ng itay mo?" Umiiyak na sabi ni inay
habang yakap yakap ako. "Sana natulungan at nadamayan ka namin."

"Hindi ako papayag na hindi mapanagot ang Oscar Cervantez na yah!" Pulang pula sa
galit ang mukha ni itay at nun ko lang siya nakitang ganun simula bata pa ako.
"Magbabayad siya sa kahayupang ginawa niya sayo!"

Nagmamadaling lumabas ng kusina si itay. Tumayo naman si inay at hinabol siya.

"Celso!" Tawag niya.

Narinig kong umandar yung sasakyan ni tatay at nagmamadaling lumabas ako na din ako
ng bahay.

"Celso, wag
kang basta basta sumusugod dun sa kanila! Baka mapahamak ka!" Umiiyak na pigil ni
inay sa kanya.

"Sumakay kayong dalawa at susugurin natin ang mga Cervantez na yan!" Galit na galit
na sabi ni itay.

"Tay, please wag na po. Baka mapahamak pa po kayo." Pakiusap ko sa kanya.

"Sasakay kayong dalawa o ako na lang mag-isa ang pupunta sa bahay nila?!" Nabaling
pa sa amin ni inay yung galit niya.

Agad sumakay si inay sa loob at ako yung sumakay sa tabi ni tatay Celso.
Nagmamadaling pinasibad niya palayo sa bahay yung owner type jeep at nagtungo kami
sa mansiyon ng mga Cervantez. Malayo layo din yun sa amin. Dahil halos nasa bandang
dulo na sila ng Balayan nakatira.

At sa totoo lang, ngayon lang kami makakapasok sa bakuran ng mga Cervantez. Bukas
ang malaking gate nila na gawa sa bakal. Hindi kami napansin ng guard na pumasok at
bigla kami hinabol ng nasa drive way na kami sa harap ng mansiyon ng Cervantez.

Pabalang na binuksan at isinara ni itay yung pinto ng sasakyan niya at bumaba.

Nagmamadali naman kami ni inay na sumunod sa kaniya.

"Oscar!" Sigaw ni itay habang papasok sa malaking bahay. "Oscar lumabas ka diyan
gago ka! Halimaw ka!" Sigaw pa niya.

"Celso tama na yan." Umiiyak na awat ni inay kay tatay at hinawakan pa siya sa
braso.

"Bawal po 'tong ginagawa niyo trespassing po kayo." Pigil sa amin ng dalawang guard
ng makapasok kami sa loob ng mansiyon.

"Nasaan ang amo niyong halimaw?" Galit na baling ni itay sa kanila.

"Sir, bawal po talaga itong ginagawa niyo. Umalis na po kayo." Sabi nung isang
guard kay itay at nagbigay pa rin ng galang dahil naka-uniporme

pa siya ng pang pulis.

"Anong kaguluhan ito?" Narinig kong maawtoridad na sabi ng boses babaeng iyon.

Nakita ko si Shantana na pababa ng grand staircase nila. Nagtama ang aming mga mata
at napansin ko siyang nagulat at naguluhan. Pero agad din niya iyon iwinaksi at
salubong ang kilay na lumapit sa amin.

"Nasaan ang magaling mong kapatid?" Galit na tanong ni itay sa kanya.

"Anong kailangan niyo kay Oscar?" Di natinag na tanong ni Shantana at naghalukipkip

pa sa harapan namin sa may malapit sa pintuan ng mansiyon.

Inilabas ni itay ang kanyang baril at ikinasa saka itinutok iyon kay Shantana.

"Itay!"

"Celso!"

Kapwa kaming nagulat ni inay sa ginawa niya at sabay pa kaming napasigaw sa takot.
Ang bilis ng pintig ng puso ko. Kabadong-kabado ako sa mga nangyayare.

"Ibaba niyo yung baril niyo sir." Naglabas na din ng baril yung dalawang guard at
itinutok kay itay.

Saglit lang naman na nagulat si Shantana at parang kalma pa rin siya ng mga
sandaling iyon. May humarang naman na isang may katandaang babae at isinangga yung
katawan at nasa likod niya si Shantana.

"Celso! Maghunos dili ka!" Sabi nito kay itay.

Hindi ko alam na magkakilala pala sila ni itay, at ngayon ko lang lang din siya
nakita.

"Ilabas mo ang magaling mong kapatid at pagbayaran ang ginawa niyang kahayupan sa
anak ko!" Sigaw ni itay habang nakatutok pa rin yung baril kay Shantana.

"Itay!" Umaagos ang luhang awat ko sa kanya.

Gulat na gulat yung mukha ni Shantana. "A-ano?" Halos di lumabas iyon sa bibig
niya.

"Pinagsa---"

"Itay!" Putol

ko sa sinasabi niya. "Please po. Tama na." Umiiyak na sabi ko.

Nakita kong parang naiiyak na si itay. Nun ko lang siya nakitang ganun kahina.
Ibinaba na niya ang kanyang baril sa kanyang gilid.

"Kung mararapatin niyo ay gusto ko sanang makausap ang inyong anak." Kalma ng saad
ni Shantana na sa akin nakatingin.

"Ang kapatid mo ang kailangan namin!" Kontra ni itay. "Kailangan niyang pagbayaran
---"

"Patay na ho si Oscar." Pormal ang mukhang putol ni Shantana sa sinasabi ni itay.

Nanlaki ang mga matang napatingin ako sa kanya. Patay na si Oscar?

"Wag mo na siyang itago pa." Hindi naniniwalang saad ni itay.

"Nagpakamatay siya halos isang buwan na ang nakakalipas." Nakita ko ang lungkot na
dumaan sa mga mata niya ngunit agad din niya iyon itinago.

Wala akong makapang awa para sa hayop na lalaking iyon. Alam kong kasalanan pero di
ko mapigilang masiyahan na wala na siya sa mundong ito. He deserved to die.

"Paano ang anak ko? Sino ang mananagot sa nangyare sa kanya?" Demand ni itay.
"Nabuntis niya ang anak ko!"

Tumingin sa akin si Shantana ng may katagalan saka tumingin ng diretso kay itay.
Matagal silang nagsukatan ng titig, at matagal ding walang nakakibo sa amin na
naroon. Ang tindi ng tensyon sa pagitan ng bawat isa.

"Pananagutan ko siya." Sigurado at pormal ang mukhang sabi ni Shantana.

Napaawang ang mga labi ko sa narinig. Tama ba yung narinig ko?

"Nagpapatawa ka ba?" Tuya ni itay sa kanya.

"Pakakasalan ko ang anak niyo." Determinadong sagot niya. "At kung maaari sana
gusto ko siyang makausap...

ng masinsinan." Saka pormal ang mukhang tumitig siya sa akin.

Tumingin naman sa akin si itay. "Cassie?" Mahinahon na ang tono niya.

Pinunasan ko yung luha ko gamit ang dalawa kong kamay. Saka bahagyang tumango kay
itay. Siguro mas maganda kung pag-usapan naming dalawa ito.

Nagpatiunang naglakad si Shantana papunta sa likod ng bahay nila at sumunod ako sa

kanya. Sinundan ko siya hanggang sa tumigil siya sa malilim na parte sa harap ng
isang fountain.

Humarap siya sa akin at nagtama ang aming mga mata. "Ako na ang humihingi ng tawad
sa nagawa sayo ng kapatid ko." Naramdaman ko naman yung sinseridad ng mga sinabi
niya.

"Hindi ko siya kayang patawarin sa ginawa niya sa akin." Pormal na sagot ko. "Lalo
na ngayong nagbunga ang kahayupang ginawa niya." Medyo nag-crack yung boses ko.

"Katulad ng sinabi ko kanina, nakahanda akong panagutan ka. At para makuha ng bata
ang apelyedo ng aking angkan." Sabi niya.

Natawa ako ng mahina na may kalakip na pang-iinsulto. "Ikaw? Baka nakakalimutan

mong babae din ako?"

She smirked at that. "Kita ko nga." Saka ako pinasadahan ng tingin mula ulo
hanggang paa saka bumalik sa mukha ko.

Muli, ay nakita ko ang paghanga sa mga mata niya. Kahit na galit ako ngayon, di ko
mapigilang ma-conscious sa pagkakatitig niya sa akin. Hindi ako nangingilabot,
kundi parang may mga paru-paro sa loob ng tiyan ko kapag ginagawa niya iyon. Pero
iwinaksi ko iyon at saka tumingin sa kanya ng matalim.

"Hindi ako nakikipaglokohan sayo." Matapang na saad ko.

"Neither am I." Agad na sagot niya. "Isa pa, alam mong mawawalan ka ng trabaho

kapag nalaman ng eskwelahan na nagdadalang tao ka na hindi pa kasal o walang

asawa."

"At hindi rin katanggap tanggap na magpakasal ako sa isang babae lalo na't wala
naman talagang bisa iyon." Kontra ko din.

"Diyan ka nagkakamali." Sabi niya sa akin saka naglakad papalapit sa akin at

tumigil lang siya ng ilang hakbang na lang ang pagitan namin. "Nang si papa ang
namahala sa eskwelahan, binago niya ang ibang alituntunin, lalo na sa gender
equality. At nakalagay dun, na accepted ang same sex marriage sa eskwelahan." Saad
niya. "And he did it because of me. Dahil may anak siyang gay."

"So ibig sabihin pwede mo ring baguhin ang alituntunin para sa mga hindi pa kasal
na may anak." Sabi ko naman.

"Hindi iyon ganun kadali." Agad na sagot niya sa akin. "It takes a year to do that.
And by that time, tanggal ka na sa trabaho." Nagsalubong ang kilay ko sa sinabi
niya. "At alam mo bang maaari ko kayong kasuhan ng trespassing? At assault sa
ginawa ng iyong itay?"

"Tinatakot mo ba ako?"

"Hindi kita tinatakot. Gusto ko lang tanggapin mo ang inaalok ko, para panagutan
ang kasalanang nagawa sayo ng aking kapatid." Diretsahang sagot niya. "Pwedeng
matanggal sa trabaho ang itay mo. And worst... makulong pa."

I glared at her. "Iniipit mo ba ako ha, Cervantez?" Nagpupuyos talaga yung damdamin
ko. Ang lagay eh parang dehado yata ako at ang pamilya ko sa kanya na kung tutuusin
ako ang biktima dito.

"Marry me." Seryosong sabi niya habang nakatitig siya sa mga mata ko. "At hindi
totoo yung sinabi mong walang bisa ang magiging kasal, dahil titiyakin ko, within
my power, na legal ang kasalang magaganap. Mahalaga sa amin ang mga taong
nagtataglay ng dugong Cervantez. At ang bata sa sinapupunan mo, ay isang
Cervantez."

Matagal bago ako nakakibo. Ako ang talo dito. Lahat ng alas nasa mga kamay niya. At
para talunin siya, kailangan kong sumakay sa mga pakulo niya.

"Pumapayag na akong magpakasal sa iyo." Sabi ko at parang nakita ko yung relief sa

kanyang magandang mukha.

"Very good then." Sambit niya.

"Pero sa isang kondisyon." Hindi naman ako papayag nang ganun ganun na lang. Hindi
ako papayag na manalo siya.

"Ano?" She asked.

"Ako ang masusunod sa ating dalawa." Diretsahang sabi ko.

Nakita ko ang pagka-amused sa mga mata niyang kulay berde. "Pag-uusapan natin yan."

"Papayag ka ba o hindi. Yun lang ang gusto kong sagot wala ng iba." Matapang na
sabi ko sa kanya.

She stares at me as amusement dances across her face. "Deal." She agreed. "But I
want it to be in a case to case basis." Makahulugan niyang sabi saka inilahad sa
akin ang kanyang kanang kamay.

"Deal." Payag ko din sa sinabi niya at siguro saka na namin iyon pag-uusapan.

Inabot ko ang kanyang kamay for a hand shake. At di ko maitanggi sa sarili ko yung
naramdaman kong parang libo-libong boltahe ng kuryente na dumaloy sa magkadaop
naming mga palad.

=================

Chapter 7 Baby Steps

"Love me, hate me, both are in my favor. If you love me, I'll always be in your
heart. If you hate me, I'll always be in your mind."

Shan POV

Nandito ako ngayon sa may hallway sa ikalawang palapag ng bahay at pinagmamasdan

ang malaking portrait ni Oscar na nakangiti.

"What have you done, Oscar?" Malungkot na sambit ko habang nakatingin sa mga mata
ni Oscar sa larawan. "You can have plenty of girls begging at your feet and yet you
chose to forced yourself to Cassandra. Poor girl."
Naalala ko na naman ang mga luhaang mga mata niya kaninang umaga ng nagpunta sila
dito at sumugod kasama ang kanyang mga magulang.

"Again, hermano. You left me no choice but to take responsibility of your

mistakes." Napapailing iling na lang ako.

Ako, si Shantana Clara Cervantez, ang dakilang taga salo ng mga kasalanan ng aking
kapatid na si Oscar.

Yes, I must admit. I like Cassandra... but if I had a choice, ayoko munang sa
kasalan mauuwi ang lahat. Gusto ko yung maayos na pagsasama, hindi yung biglaan.
But again, I had no choice.

Isa pa, dinadala niya ngayon sa kanyang sinapupunan ang isang dugong Cervantez.
Mahalaga sa aming angkan ang sino man na nagtataglay ng dugo namin. Iilan lang kami
kaya gayun na lang ang pagpapahalaga namin sa isa't isa.

I made a deal with Cassandra. A deal which includes my future and hers too.
Napangiti ako ng maalala ko kung gaano siya katapang kanina para sabihing siya ang
masusunod sa aming dalawa kapag ikinasal na kami.

Now I know how she looks like when she's mad or angry. Still damn gorgeous!

Tinawagan ko din kanina si mama para sabihin yung nangyare, as usual sobra na naman
yung pag-aalala niya. But I told her I took control of it. At nasabi ko din sa
kanya yung ginawa ni Oscar, and that's the first time I heard my mother cursed.
Tama lang daw yung ginawa kong pag-aalok ng kasal para na rin sa bata. She longs
for grandchildren, and heto na yung isa. Dinadala ni Cassandra.

Tinanong din niya ako kung anong itsura ni Cassandra, kung maganda daw ba. Sabi ko
naman na siya na lang bahalang humusga kapag nandito na siya. Uuwi siya dito sa
kasal sa susunod pang linggo, kasama yung pari na kaibigan ng pamilya namin.
Legalized na ang same sex marriage sa Spain kaya taga dun yung napili kong
magkakasal sa amin. Siya na din ang bahalang magrerehistro dun nung kasal para
siguradong may bisa at legal.

"Ayos ka lang ba?" May pag-aalalang tanong sa akin ni yaya Senya ng tumabi siya sa
akin.

Bumuntong hininga ako. "Ayos lang po ako yaya."

Hinagod hagod niya yung likod ko. "Naman kasi yang kapatid mong yan wala ng ibang
ibinigay sayo kundi sakit ng ulo." Saad niya. "Hay Oscar wag mo ako mumultuhin ha?"
Saka pinagsabihan pa yung portrait ni Oscar.

Natawa naman ako kay yaya. "Yaya naman sa tanda niyong yan naniniwala pa kayo sa
multo?"

"Heh," Saway niya saka iwinagayway ang braso. "Tumigil ka diyan."

"Kilala mo pala yung tatay ni Cassandra, ya?" Naiba ako.

"Ah si Celso?" Turan niya sa itay ni Cassandra. "Kilala siya dito sa bayan dahil sa
pagiging tapat sa tungkulin at matulungin sa kapwa."

Napatango-tango ako sa sinabi ni yaya. Siguro kaya lang niya nagawa

yung pagtutok sa akin kanina ng baril dahil na rin sa galit niya sa sinapit ng
anak. Kahit siguro sinong ama magagalit talaga at manunugod. Sa totoo lang natakot
ako kanina pero dahil sa magaling ako magtago ng nararamdaman, hindi yun nila
nahalata.

"Sigurado ka ba sa desisyon mong pakasalan yung si Cassandra?" Usisa niya sa akin.

"Opo, yaya." Sagot ko saka tinitigan muli ang portrait ni Oscar.

"Pero in fairness artistahin yung mapapangasawa mo anak." Parang kinikilig na sabi

niya. "Ang ganda!"

Napangiti naman ako sa sinabi niya. Lahat mag a-agree sa kagandahang taglay ni
Cassandra. Walang kokontra dun kahit isa.

"Alam mo ba yaya kung saan sila nakatira?" Tanong ko sa kanya.

"Ang alam ko sa may Dilao sila nakatira, malapit lang sa eskwelahan." Nag iisip na
sabi niya. "Magtanong tanong ka na lang dun kilala naman si Celso." Saka siya
bumaling ng tingin sa akin. "Pupuntahan mo ba sila ngayong gabi?"

"Hindi po." Tugon ko. "Sa Lunes po. Ihahatid ko si Cassandra sa school."

"Type mo ba?" May himig panunuksong sabi ni yaya.

Nakangiting iiling iling ako kay yaya. Di ko alam na may ganito palang side si
yaya. Matandang dalaga kasi.

"Sabagay di kita masisisi." Tukso pa niya. "Sa ganda niyang yun. At mukhang bagay
kayo, parehong maganda at matangkad pa." Maliit lang kasi si yaya, mga 5'2" siguro
height niya. "Wag ka lang niya susungit-sungitan, Shantana."

"Mukha naman po siyang mabait, yaya." Pagtatanggol ko naman kay Cassandra.

"Siguraduhin mo lang." Dagdag pa niya.

"Tama na nga yan at kakain na po tayo ng dinner. Gutom na po ako yaya." Hinawakan

ko siya sa magkabilang balikat at iniharap sa hagdan.

Hawak hawak ko siya dun at pabirong itinutulak pababa at papunta sa kusina.

---------------------

Maaga akong gumising pagsapit ng Lunes upang ihatid si Cassandra sa eskwelahan.

Hindi naman pala ganun kahirap hanapin sa kanila dahil nga sa sinabi ni yaya na
kilala ang tatay niya.

Pagkaparada ko sa sasakyan ko sa labas ng gate nilang gawa sa kahoy, ay bumaba na

ako ng kotse. Sakto namang palabas sila ng kanyang mga magulang ng bahay at agad
ako napansin.

"Magandang umaga ho." Bati ko sa mga magulang niya at pumasok sa loob ng kanilang
bakuran.

Nagkatinginan silang tatlo. "Magandang umaga din sayo."

Yung inay niya ang sumagot habang pormal lang yung mag-amang nakatingin sa akin.

"Anong ginagawa mo dito?" Pormal na tanong ni Cassandra sa akin habang may hawak na
tatlong libro at nakasukbit yung bag sa balikat.

"Ihahatid na kita sa school." Sagot ko sa kanya.

Tumitig siya sa akin ng hindi siya agad nakakibo. "Hindi na kailangan."

Maglalakad na sana siya papunta sa may owner type jeep nila ng magsalita ako.

"Paano sila maniniwala na ikakasal tayo next week kung di man lang nila tayo
nakikitang magkasama?" Saad ko sa kanya.

Bigla siyang natigilan saka tumingin ulit sa akin. "Eh di bigyan mo sila ng
invitation." Masungit na sabi niya sa akin.

"Tapos saka na lang nila malalamang nagkakamabutihan tayo kapag araw na mismo ng
kasal?" Saad ko pa.

"Anak, sige na. Sumama ka na sa kanya." Aniya ng kanyang itay.

Sinulyapan niya ang kanyang

itay saka bumuntong hiningang tumingin ulit sa akin. Humalik siya sa pisngi ng
kanyang mga magulang at nagpaalam ng papasok sa trabaho. Pagkatapos ay walang
kibong lumapit siya sa akin.

Ipinagbukas ko siya ng pinto sa may passenger side saka isinara yun ng makapasok na
siya.

"Sige ho." Paalam ko sa mga magulang niya sabay yuko ng kaunti.

Tumango lang ang kanyang itay Celso na pormal pa rin ang mukha at nakangiti naman
ng tipid ang kanyang inay.

Pumasok na ako sa loob ng kotse at pinaandar na iyon. Wala kaming imikan habang
binabaybay namin ang daan papunta sa eskwelahan. Mga 8 to 10 minutes lang pala yun.

Ipapasok ko na sana yung sasakyan ng magsalita siya.

"Dito na lang ako." Sabi niya sa akin at nagtanggal na ng seatbelt.

"Ihahatid na kita sa loob." Sabi ko habang ipinapasok ko na sa loob ng gate yung

kotse ko.

"Di ba ang usapan natin ako ang masusunod sa ating dalawa?" Mataray na sabi niya sa
akin.

"Hindi pa tayo kasal. So I still have a say." Katwiran ko sa kanya.

Sumimangot siya at saka humalukipkip. Ipinark ko yung kotse ko sa parking lot at

saka pinatay yung kotse. Agad akong bumaba para sana pagbuksan siya pero nauna na
siyang nakababa ng sasakyan.

"Let me help you." Sabi ko at akmang kukunin sa kanya yung mga hawak hawak na
libro.
"Kaya ko 'to." Saka iyon iniiwas sa akin.

Tumitig ako sa kanyang mga mata at lumaban din siya sa akin ng titigan. Wala sa
amin gustong magpatalo.

"Miss Cervantez?" Tawag sa akin ng isang babae.

Ng lingunin ko siya, si Mrs. Acosta pala iyon.

"Mrs. Acosta." Bati ko sa

kanya na may tipid na ngiti.

"Good morning ho ma'am." Bati naman sa kanya ni Cassandra na parang biglang umamo
ang itsura saka palihim akong inirapan.

"Good morning din Miss Alejo." Bati niya. "Naparito ka, Miss Cervantez?"

"Inihatid ko lang po ang aking fiancée na si Cassandra." Nakangiting sabi ko saka

kinuha ang libreng kamay ni Cassandra at hinawakan iyon ng mahigpit na
nagpapahiwatig sumakay na lang siya sa mga sinasabi ko.

Napaawang ang mga labi ni Mrs. Acosta at di makapaniwalang nagpalipat lipat ng

tingin sa amin ni Cassandra.

"At gusto ko din ho kayong personal na imbitahan sa kasal namin next week sa
tahanan namin iyon gaganapin." Sabi ko pa.

At kulang na lang malaglag yung panga niya sa pagkabigla. Gusto kong matawa sa
itsura ni Mrs. Acosta pero pinigilan ko ang aking sarili.

"G-ganun ba?" Sambit niya ng mahimasmasan. "C-congratulations sa inyong dalawa kung

ganun. Best wishes." Nakangiti ng sabi niya sa akin.

"Gracias." Tugon ko sa kanya. "If you'll excuse us, ma'am. Ihahatid ko na po ang
aking mapapangasawa sa faculty room."

"S-sige, sige." Parang natataranta pang sabi niya.

Magkahawak kamay kami ni Cassandra na naglakad sa hallway. Pilit niyang binabawi

ang kanyang kamay pero mahigpit ko yung hinawakan. Panay naman ang bati sa amin ng
mga estudyante at mangilan ngilan na gurong nadadaanan namin. Sa second floor pala
ang faculty room nila.

"Pwede mo na sigurong bitawan yung kamay ko." Masungit na sabi niya ng nasa labas
na kami ng faculty room.

"Ihahatid na kita sa loob." Sabi ko pa.

"Shantana, ano ba?" Inis na sabi

niya.

Napangisi ako kasi ito yung unang pagkakataong tinawag niya ako sa pangalan ko
lang.

"Just call me Shan." I said. "And can I just call you Cassie? Ang haba nung
Cassandra eh."
"Bahala ka." Nakasimangot na sabi niya.

"Ganyan ka ba maglihi?" Sagot ko na lang.

Bigla niya akong pinandilatan. "Yung boses mo." Mariing saway niya sa akin saka
kinakabahang luminga sa paligid baka may nakarinig sa amin.

"Susunduin kita mamyang hapon." Sabi ko sa kanya.

"Hindi na kailangan. Kaya ko namang umuwi mag isa." Ang sungit niya talaga.

"Anong oras ang uwian niyo?" Di ko pinansin yung pagsusungit niya.

Hindi niya ako sinagot. Parang naiiritang nilipat niya yung bigat ng katawan niya
sa kanang paa. Ayoko pa naman nung hindi ako sinasagot.

Hinila ko siya gamit yung kamay niyang hawak hawak ko pa saka niyakap sa beywang at
walang sabi sabing hinalikan ko siya sa labi. Para siyang nanigas at nanlaki pa
yung mga mata niya sa akin.

Ang lambot ng mga labi niya. Pero bago pa man magtagal yung halik ko sa kanya,
itinulak niya ako sa dibdib.

Nanlilisik yung mga mata niyang nakatingin sa akin. O-oh, trouble.

"Magkapatid nga kayo." Galit na sabi niya sa akin. "Pareho kayong mahilig
manamantala ng pagkakataon." Nakita ko yung puot sa mga mata niya.

"I-I'm sorry." Hindi ko dapat ginawa yun. Nainis ako at mas hinayaan kong
mangibabaw yun kaysa sa intindihin yung nararamdaman niya. "Next time sagutin mo na
lang ako kapag nagtatanong ako ng maayos."

"Wag ka ng mag abala pang sunduin ako mamya." Galit pa ding sabi niya.

"Look, Cassie." Paliwanag ko. "I'm trying to be nice. So please, do your part."

Matagal bago siya nakapagsalita. Nakita ko yung pagbabago ng facial expression

niya. Unti unti na ding bumabalik sa normal na kulay yung pisngi niyang namumula
kanina sa galit.

"Four-thirty." Narinig kong sabi niya sa akin.

"What?" Naguguluhang tanong ko sa kanya.

She sighed. "Four-thirty ng hapon kami umuuwi." Nakabaling na sa iba yung paningin
niya.

"Sige. Susunduin kita sa sinabi mong oras." Sagot ko na bahagya ng nakangiti.

"Ayoko ng late." Masungit na naman na sambit niya.

"Don't worry, I'm always on time." Pang a-assure ko naman.

"Fine." Yun lang at pumasok na siya sa loob ng faculty room.

Wala man lang goodbye kiss? Nakangiti ng pilya saka iiling iling na tumalikod na
ako't umalis dun. Nahawakan ko pa yung sarili kong labi. Parang ramdam ko pa yung
labi ni Cassie.
Stupid move, Shan. Tuya pa ng aking isipan.

Whatever. Sagot naman ng aking kalooban.

=================

Chapter 8 Knowing You

"Psychology fact: Anger is a natural defense against pain. When someone says, I
hate you, they really mean, You hurt me."

Cassie POV

Hindi ko maiwasang isipin si Shantana kahit na habang nagtuturo ako sa mga

estudyante ko. Meron pa nga kanina, nagsusulat ako sa blackboard tapos naisulat ko,
pangalan niya. Tanong tuloy ng tanong yung mga estudyante ko kung kasama din ba yun
sa lesson nila.

My God! What's happening to me?

Oo galit ako. Galit ako sa ginawa niyang panghahalik sa akin kaninang umaga. Pero
hindi ko maikakaila sa sarili ko na hindi naman talaga siya katulad ng kapatid
niyang si Oscar. Ramdam ko din kanina yung pinipigilan niyang inis sa pagsusungit
ko sa kanya, pero di niya ako pinatulan.

Napasubsob tuloy ako dito sa lamesa ko sa loob ng classroom ng hapong iyon. Wala na
ang mga estudyante ko, kanina pang alas kuwatro sila nakauwi. Inihahanda ko na
dapat ngayon yung lessons namin para bukas pero ng dahil kay Shantana, nawawala ako
sa konsentrasyon.

Pumayag ako sa alok niyang kasal para na din sa dangal ng pamilya ko. Iwas
eskandalo at mananatili pa ako sa trabaho kong ito. Pangarap ko talagang
makapagturo simula pa nung bata ako, kaya hindi ako papayag na mauudlot yun dahil
sa isang masamang pangyayare sa buhay ko.

Isa pa, kahit naman na hindi ko gusto yung nangyare sa akin at kinamumuhian ko ang
may gawa nito sa akin, hindi ko naman kayang balewalain yung dinadala ko sa aking
sinapupunan. Anak ko pa rin siya, dugo at laman ko pa rin ang nanalaytay sa kanya.

Bigla pa akong napaangat ng ulo

ng may kumatok sa pintuan ng classroom ko.

"Mirasol naman!" Nagulat ako sa kanya at sapo sapo ang dibdib na tiningnan ko siya.

"Ano pa ba ang ginagawa mo dito?" Tanong niya sa akin at naglakad na papasok sa

loob.
"Nagsusulat." Saka iminosyon yung lesson plan na nasa harapan ko.

"Nagsusulat ka diyan." Di naniniwalang sambit niya. "May utang ka pala sa akin."

Sabi niya saka humila ng upuan at naupo sa harapan ng lamesa ko.

"Anong utang?" Inisip ko naman kung nakahiram ba ako sa kanya ng pera. Pero wala
akong maalalang umutang ako sa kanya. "Wala akong utang sayo 'no?"

"Ha-ha laugh trip Cassandra." Tuya niya sa akin. "Expression lang yun 'no?" Saka pa
tumirik yung mata niya.

"Ayusin mo kasing magsalita diyan." Sabay ligpit na ng ginagawa ko, sa bahay ko na

lang itutuloy bago ako matulog.

"Ibig ko sabihin yung tungkol kay Miss Shantana." Bigay diin pa niya sa pangalan ni
Shan.

"O?" Nagmamaang maangan na tugon ko. "Ano naman ang tungkol sa kanya?" Isinilid ko
na sa bag yung gamit ko at ready na akong umuwi.

"Cassie ha? Wag ka ng magmaang maangan diyan. Kalat na ang balita dito sa school na
fiancée ka na niya at next week na daw ang kasal niyo." May himig hinampong saad
niya. "Akala ko ba walang lihiman? Bakit ngayon bigla bigla ko na lang malalaman na
ikakasal ka na sa diyosang yun?"

Napabuntong-hininga ako. Tumayo muna ako at nagsara ng mga bintana saka bumalik sa
kinauupuan ko.

"Mira," Sasabihin ko na sa kanya yung totoo. "May mabigat na dahilan kung bakit
niya ako inalok ng kasal at kung bakit ako pumayag na magpakasal sa kanya."

Naguguluhang

tumingin siya sa akin. Ikwinento ko sa kanya lahat ng nangyare simula nung gabi ng
foundation day at hanggang sa pagsugod namin sa bahay nila Shantana. And for the
first time, hindi na ako umiyak ngunit mabigat pa din yung kalooban ko.

Gulat na gulat yung mukha niya at nagpupuyos din sa galit sa ginawa ni Oscar sa
akin.

"Patay na siya, Mira." Tukoy ko kay Oscar. "Nagpakamatay siya kulang kulang
dalawang buwan na ang nakakalipas."

"Buti naman sa kanya! Manyak siya! Hayop! Demonyo!" Galit na bulalas niya.

"At buntis ako ngayon." Amin ko pa sa kanya.

"Okay lang y---" Bigla siyang napabaling sa akin at nanlalaki ang mga mata niya.
"Buntis ka?!" Bulalas niya.

"Mira, yung boses mo!" Mariing saway ko sa kanya sa mahinang boses.

"Buntis ka?" Mahina na ang boses na inulit pa niya yun.

"Yes." Sagot ko. "At wala pa akong balak na ipaalam sa lahat iyon." Sabi ko pa.
"Ang plano ni Shantana, saka na lang daw sabihin kapag ikinasal na kami. Gusto din
niyang pangalagaan ang reputasyon ng pamilya nila kaya itatago muna namin."

"Demonyong Oscar yun!" Di na naman niya mapigilan yung galit niya.

"Nasa impyerno na siya at nagbabayad ng kasalanan niya dun. Kaya wag mo na yung
isipin pa." Sabi ko na lang at kahit papaano parang gumaan yung pakiramdam ko ng
makapagsabi ako kay Mira.

"Invited ba ako sa kasal?" Pag-iiba niya ng topic.

Natawa naman ako ng mahina. "Oo naman, syempre. Di ka pwedeng mawala dun 'no."

"Engrande siguro ng kasal niyo 'no?" She said as she wiggle her eyebrows.

Umiling ako sa kanya. "Sinabi ko na gusto ko yung simple

lang. Ayoko ng magarbo. Closed friends and families okay na yun sa akin."

"Mukha namang mabait si Shantana eh." Sabi niya sa akin.

"I think I heard my name?" Sabad ng isang boses babae sa may pintuan ko.

Seryoso? Uso ba ang gulatan ngayong araw na 'to?

Pareho kaming napabaling ng tingin ni Mira sa kanya.

"H-hi Shan." Ewan ko kung nakangiti o nakangiwi si Mira ng mga sandaling iyon dahil
sa nahuli siya ni Shantana na pinag-uusapan namin siya.

"Hi. Mirasol, right?" Nakangiti ng tipid na bati naman ni Shan sa kanya habang
naglalakad siya papasok sa kuwarto.

"Yes." Nakangiting tugon ni Mira. "Buti naalala mo pa yung pangalan ko."

"Beautiful ladies are hard to forget." Saad ni Shantana pero sa akin naman
nakatingin.

"Naks naman!" Palatak ni Mira na nag-ipit pa ng buhok sa likod ng tenga. Ang landi
lang eh. "Matagal ko ng alam yan."

Natawa naman ng mahina sa kanya si Shantana. Halatang natutuwa siya sa kaibigan ko.

"Let's go?" Kapagkuwa'y tanong niya sa akin.

Tumayo na ako at kinuha na yung bag ko. "You're late." Tipid kong sabi sa kanya.

Kinuha niya yung bitbit ko na gamit sa school. Hinayaan ko na lang siya dahil hindi
naman siya magpapasaway sa akin.

"No, I'm not." Proud pa na sabi niya. "Hinarang ako ng principal niyo at nakipag-
kwentuhan sa akin."

"O?" Sambit ko habang palabas na kami ng classroom ko. Tahimik namang nakasunod sa
amin si Mira. "Ba't kayo tumigil sa pagku-kwentuhan?" Magkasalubong ang kilay na
sabi ko sa kanya.

Napataas yung kilay niya sa sinabi ko. Ngunit di na siya nagsalita pa. Sinara

ko na yung pinto at ni-lock ko na.

"Ah, Cas, mauna na ako." Paalam ni Mira.

"May sasakyan ka ba?" Si Shantana ang sumagot sa kanya. Umiling naman si Mira.
"Sumabay ka na sa amin. Saan ba ang bahay niyo?"

"Bago kina Cassie." Tugon ni Mira.

"Sabay ka na sa amin." Sabi pa ni Shan.

"Sige na nga. Mapilit ka eh." Biro ni Mira sa kanya at natawa lang ng mahina yung
isa.

Naglakad na kaming tatlo palabas ng school.

"Hintayin niyo na lang ako dito kukunin ko lang yung kotse." Sabi ni Shan sa amin
ng nasa may entrance kami ng school.

"Hoy, Cassie." Siko sa akin ni Mira ng makaalis si Shantana para kunin yung kotse
sa may parking lot. "Ano yun?"

"Anong ano yun?" Kunot noong tanong ko sa kanya.

"Yung kanina." Wika niya. Maang na napatingin ako sa kanya. "Hindi pa nga kayo
kasal parang ina-under mo na yung diyosa."

Umismid ako. "Hayaan mo siya. Buti nga yun sa kanya. Gusto niyang saluhin yung
kasalanan ng kapatid niya eh, di magdusa siya." Sagot ko.

"Ay ang hard." Komento ni Mira. "Sa totoo lang Cassandra, ampalaya ba inulam mo
kanina?" Biro pa niya sa akin. "Ang bitter mo kasi kay Shantana eh." Sabay tawa
pang dagdag niya.

"Sira ulo!" Natatawa ng sabi ko sa kanya.

Bumusina yung kotse ni Shantana ng pumarada sa harapan namin ni Mirasol. Lumabas pa

siya para ipagbukas kami ni Mira ng pintuan.

Kinalabit na naman ako ni Mira na nasa likod ng kotse ng makapasok at makaupo na

kami.

"Ang gentlewoman 'te!" Parang kinikilig na sambit niya sa akin.

"Umayos ka nga diyan!" Saway ko naman kay Mira.

"Okay

ka lang?" Tanong ni Shantana kay Mirasol ng makapasok sa kotse at maupo sa may

driver's seat.

"Ah, oo." Nakangising sagot ni Mira. "Nag-text kasi yung boyfriend ko ng

nakakakilig." Alibi niya.

Palihim namang napangiti ako sa kaibigan ko at tsaka napailing iling na lang din.

Lumabas na kami ng school at napansin ko na niliko niya yung sasakyan papuntang

bayan.

"Mali yung dinaanan mo." Sabi ko sa kanya. "Sa kabila ang daanan pauwi ng bahay."

"I know." A matter of fact na sagot niya.

"Eh alam mo naman pala!" Batukan ko kaya 'to?

"Nagugutom kasi ako. Di pa ako nag la-lunch." Ano naman ngayon sa akin? "Galing ako
ng Laguna may inasikaso kasi ako dun at dito ako dumiretso."

"So?" Mataray na sambit ko. "Tinatanong ko ba?" Napailing siya sa akin. "Gusto ko
ng umuwi."

"Malapit na tayo." Sagot lang niya sa akin. "Saan mo gusto kumain Mira?" Sabay
sulyap kay Mira na ngingiti-ngiti sa likod.

"Kahit saan basta walang ampalaya." Makahulugang sagot nung isa.

"Huh?" Parang naguluhan naman si Shantana sa sagot niya.

"Ikaw na lang bahala sabi ko." Pigil ang makahulugang ngiti ni Mira.

Naghanap siya ng pwedeng kainan. Hindi na lang din ako kumibo. Nagugutom daw yung
diyosa eh. Huminto siya sa harap ng isang mamahaling restaurant.

"Bakit dito?" Tanong ko sa kanya.

"Masarap mga pagkain nila dito." Sabi niya saka nagtanggal na ng seatbelt.

"Ganito suot namin na papasok diyan?" Sabay turo sa resto na halatang pang mayaman
at mga socialites ang nagpupupunta.

"So what?" Kunot noong sabi niya sa akin.

"Sa iba

na lang. Ayoko diyan." Nakasimangot na sabi ko. "Kung gusto mo ikaw na lang pumasok
sa loob dito na lang ako sa kotse." Saka humalukipkip pa.

"Tsk." Parang nauubosan ng pasensyang palatak niya. "Saan mo ba gusto kumain?" Di

niya naitago yung inis sa boses niya.

Hindi ko siya sinagot at nakabusangot ang mukhang nakatingin lang ako sa harapan ng
kotse.

"Cassandra?" May pagbabanta na sa boses niya. Hindi ko pa rin siya sinagot o

tiningnan man lang. "Cassandra, isa."

Masungit na hinarap ko siya. "Binibilangan mo ba ako?" Wala siyang karapatang

manduhan ako, hindi niya ako pag-aari.

Or you mean, hindi ka 'pa' niya pag-aari?

"I'm warning you, Cassandra. Maikli lang ang pasensya ko wag mong sagarin."
Namumula na yung mukha niya sa inis.

Naalala ko yung bigla niyang panghahalik sa akin kaninang umaga at di sinasadyang

napatingin ako sa mga labi niya. Bigla akong nag-iwas ng tingin.

"Sa Jollibee na lang tayo." Sabi ko.

Narinig ko siyang huminga ng malalim saka pinaandar ulit yung sasakyan niya. Nag
drive siyang muli papunta sa may park lot sa gilid ng Jollibee.
Tahimik siyang lumabas ng kotse at pinagbuksan ako. Si Mira naman ay nauna ng
bumaba sa akin.

Walang imik na naglakad kaming tatlo papasok sa fastfood chain at nakipila.

"Uhm..." Narinig kong sambit ni Shantana sa may bandang kanan ko, nasa kaliwa ko
naman si Mira na hindi kumikibo. "Kayo na lang bahala mag order hindi ko alam paano
mag order dito."

Taka namang tumingin kami ni Mira sa kanya.

"Ngayon ka lang ba nakapunta dito?" Di napigilang tanong ni Mira sa kanya.

"Y-yeah." Parang ilang na sagot niya.

Para ngang di bagay sa kanya kumain dito. Para siyang naa-out of place.

"Ano bang gusto mong kainin?" Di ko na rin napigilang itanong sa kanya.

Tumingin siya sa menu board. "Yung steak na lang sa akin."

"Drinks mo?" Usisa ko pa. "Coke? Sprite? Royal?"

Umiling iling siya. "I don't drink sodas." Sosyal talaga eh. "Pineapple juice na
lang sa akin."

"Maghanap ka na lang ng mauupuan kami na lang ni Mira ang bahalang mag order ng
pagkain." Sabi ko sa kanya.

"Tumatanggap ba sila dito ng credit card?" Inosenteng tanong niya sa akin.

"Hindi yata." Sagot ko naman.

"Kami na lang bahala." Sabad ni Mira.

"No, it's on me." Tanggi niya. "Ako ang nag-aya." Inilabas niya yung wallet niya
mula sa likod ng kanyang bulsa saka humugot dun ng pera at ibinigay sa akin.

"Wala ka bang smaller bills?" Kunot noong tanong ko ng iniabot niya sa akin yung
isang libo.

Parang magkano lang yung kakainin.

Umiling siya sa akin. Napakamot na lang ako sa ulo. Hinayaan na namin siya ni Mira
na maghanap ng mauupuan.

"Sosyal friend." Bulong sa akin ni Mira ng wala na siya.

"Wala tayong magagawa, mayaman eh." Ganti ko naman sa kanya.

At mukhang malaking adjustments yung gagawin ko dahil dun. Naisip ko din, parang di
ako babagay sa kanya.

Haist...

=================
Chapter 9 I Do

"If two people are destined to be together, they will bump to each other and fall
in love at the right place and at the right time."

Shan POV

"Bienvenido a casa mama." Bati ko kay mama ng makababa siya ng kotse dito sa may
drive way sa mansiyon at sinalubong siya ng yakap at halik sa magkabilang pisngi.

Kadarating lang niya ngayong umaga ng Biyernes para sa gaganaping kasal bukas dito
din sa bakuran ng mansiyon.

"Como estas mi corazón?" Tanong naman niya sa akin kung kumusta na ako.

"I'm okay mama." Nakangiting sabi ko sa kanya.

Nakita kong bumaba na din ng kotse si Padre Jose Hernandez, na siyang magkakasal sa
amin.

"Tienes un lugar muy bonito aqui!" Nakangiting sabi niya.

"Si Padre." Sinalubong ko din siya ng yakap. "Como esta ti padre de vuelo?"
Tinanong ko naman kung kumusta yung biyahe nila ng kumalas ako sa kanya ng yakap.

"Esta bien, aunque es agotador." Okay lang naman daw kahit nakakapagod yung biyahe
nila ni mama.

"Donde esta tu novia?" Tinatanong naman ni mama kung nasan ang aking mapapangasawa.

"En casa, mama." Sagot ko naman sa kanya.

Mamyang gabi, pupunta na dito sa bahay sina Cassandra kasama ang buo niyang pamilya
para dito na sila maghanda para sa magaganap na simpleng kasalan bukas sa may
gazebo sa likod ng bahay.

"Kumusta ho señora?" Tanong ni yaya Senya kay mama ng makapasok na kami sa loob ng
bahay at binitbit na ng mga katulong yung mga gamit nila ni Padre Hernandez papunta
sa kuwarto nila sa taas.

"Okay lang naman, Senya."

Masayang sabi naman ni mama.

Marunong din naman magsalita ng tagalog si mama kaya lang hindi ganun katatas, di
kagaya ko na pinag-aralan ko talaga para na din sa pakikipag-negotiate sa mga
kliyente ng aking yumaong ama.

Simula ng mamatay si papa, ako na ang namalagi sa master's bedroom na doble ang
laki kaysa sa ibang mga kuwarto dito sa bahay. Ayaw naman ni mama matulog dun dahil
mas lalo lang daw niya nararamdaman ang pangungulila kay papa at kahungkagan na
wala na siya.

Nagmerienda muna sina mama bago nagpunta sa taas at nagpahinga muna sandali. Isa sa
mga guest rooms naman ang inukopa ni Padre Hernandez.

Si Padre ay isa ding purong kastila, pero marunong siyang magsalita ng Ingles.
Matagal na siyang kaibigan ng aking pamilya. Alam na alam niya ang aking mga
kapilyahan lalong lalo na nung bata pa ako. Minsan kapag may mangungumpisal,
nagpapanggap akong siya at pilit pinapababa yung boses ko para magtunog lalake,
madaming kalokohan akong ginawa nun na minsan din ay napapalo ako ni papa dahil sa
mga yun.

Kaya naman, hindi na daw nagtaka si Padre ng umamin akong isang lesbian. Tanggap
naman niya kung ano ako at nirerespeto daw niya lahat ng mga bagay na nilikha ng
Diyos. At wala daw siyang karapatang manghusga ng kapwa.

Bandang ala una ng hapon nagpunta ang mga mag-aayos sa kasal. Kahit naman simple
lang yung gusto ni Cassandra na pinagpilitan pa talaga sa akin, hindi naman ako
papayag na basta ganun na lang. Kaya nag hire ako ng wedding planner para siya na
ang bahala sa lahat pati na sa isusuot naming dalawa ni Cassie.

Maghapong hindi ako umalis ng bahay

at tinutukan ko din yung pag-aayos na ginagawa nila. Wala akong ibang kamag-anak na
inimbitahan sa ngayon dahil nga sa biglaang kasal, at tiyak na magrereklamo sila
kapag nakitang simple lang yung magiging kasal, lalo na't nag-iisa akong babaeng
anak ni Don Ronaldo Cervantez.

Sasabihin ko na lang sa kanila na babawi na lang ako sa proper wedding at marahil

pagkapanganak na ni Cassie.

Speaking of my wife to be, she's here already. Kadarating lang nila ng kanyang
pamilya. Agad ko silang sinalubong at ipinakilala kina Padre at mama.

"You have a good taste, Shan." Bulong sa akin ni mama ng masipat ng tingin si
Cassie. "Ella es hermosa, alta, debo decir."

Parang biglang tumaas ang kompiyansa ko sa sarili sa sinabi ni mama at proud akong
tumingin sa kanya saka ngumiti.

"Mama, pipili ba naman ako ng less than perfect?" Ganting bulong ko naman sa kanya.

Hinayaan ko lang silang nag-usap usap na magbabalae at nagtungo ng muli sa likod

bahay para tingnan yung mga gumagawa dun.

"Parang di naman yata simpleng kasalan ang magaganap bukas." Nakangiwing sabi ni
Cassie ng bigla na lang siyang sumulpot sa tabi ko at nakinood.

Sumulyap ako sa kanya at di ko maiwasang hangaan ang angkin niyang ganda. "Simple
lang naman yung ayos nila." Depensa ko baka mamya pabaguhin na naman niya.

Hindi naman siya komontra o umimik man lang. Nakahalukipkip na nakinood din siya sa
mga taong abala sa pagde-decorate.

"Ba't ka umalis dun kina mama?" I tried to make a conversation.

"N-nahihiya ako sa mama mo." Sabi niya sa akin.

Napangiti ako sa sinabi niya. "Mabait

si mama. And she's so anxious to meet you."

Napangiwi na naman siya. "Nagsasalita kasi siya ng Spanish minsan eh di naman namin
maintindihan."

Natawa ako ng mahina. Si mama talaga o. "Pagpasensyahan mo na, hindi naman kasi
siya dito naglagi." She sighed. "Isa pa, dapat masanay ka na, lalo na't magiging
parte ka na ng pamilya Cervantez at magiging pangalawang ina mo na din siya."

"Shan?" Ngayon lang niya ako tinawag sa nickname ko kaya parang lumamlam yung
expression ng mukha ko sa kanya. "O-okay lang ba talaga sa mama mo na magpakasal
tayo?" Parang may alinlangang tanong niya sa akin.

"Oo naman." Sagot ko agad sa kanya. "Are you having a wedding jitters right now?"

Nagkibit balikat siya saka ibinaling ang tingin sa iba. "Si mama pa nga unang nag-
approved nung desisyon kong alukin ka ng kasal. At excited na siyang makita ang
magiging apo niya." Gusto kong pagaanin yung nararamdaman niya ngayon.

"Kinakabahan ka ba?" She asked instead.

"A little." Pero sa totoo lang, kinakabahan din talaga ako pero magaling lang
talaga ako magtago ng tunay na nararamdaman. Unlike Cassandra na kahit gustuhin man
niyang itago, nahahalata pa din sa kanyang kinakabahan siya para sa magaganap na
kasal bukas. "Don't worry too much, everything's gonna be fine tomorrow on our
wedding day."

"Sana nga." She wished.

Maaga pa lang ay abala na ang lahat sa paghahanda para sa kasal. Paroo't parito ang
mga tao at di magkandaugaga sa paghahanda. Parang mas kinakabahan pa sila kaysa sa
akin.

Eksaktong alas diyes ng umaga, sinimulan na ang simpleng seremonyas ng pag-iisang

dibdib namin

ni Cassandra. Kumpleto ang faculties and staff ng Sta. Monica ES. Nandito din ang
mga malalapit na kaibigan ni papa.

Sana nandito ka ngayon papa at makita mo ang araw na 'to. I silently wished.

Nakatingin lang ako kay Cassandra habang naglalakad siya kasama ang kanyang mga
magulang papunta sa akin sa may malapit sa altar. She's so gorgeous with her simple
wedding gown na siya mismo ang pumili.

Nakipagkamay ako sa mga magulang niya bago ko inilahad sa kanya ang aking kamay.
Ngumiti ako sa kanya at magkahawak kamay kaming naglakad sa altar, sa harapan ni
Padre Jose.

Hindi naman masyado nagtagal ang seremonya at inabot lang ng mahigit isang oras.
Parang mas tumatak pa yata sa akin yung I do ni Cassie at yung kiss the bride kaysa
sa mga sinasabi sa amin ni Padre.

Maghapong kasiyahan naman ang naganap pagkatapos. Wala naman kaming napapag-usapan
ni Cassie tungkol sa honeymoon dahil wala naman talagang magaganap na ganun sa
aming dalawa.
It's not that I'm not attracted to Cassie or I don't want to be with her, pero in
her case, tiyak na hindi siya papayag. Pero I told her na magsasama kami na parang
isang tunay na mag-asawa at titira sa iisang bubong at matutulog sa iisang kuwarto.
Nererespeto ko naman kung ano yung gusto niya. Isa pa, may kasunduan kaming siya
daw ang masusunod sa aming dalawa kapag kinasal na. At sabi ko naman, di sa lahat
ng oras ay ganun ang mangyayare. Aminado naman siya dun dahil asawa na din niya ako
at alam niyang may karapatan din akong magdesisyon para sa aming dalawa.

Pagabi na nang wala nang natirang bisita. Sinabi

kong dito na muna magpalipas ng gabi ang pamilya ni Cassie. Malaki naman ang bahay
at madami namang available na kuwarto.

Parang ilang na ilang siya ng pumasok kami sa loob ng aming kuwarto, sa may
master's bedroom, pagkatapos ng dinner.

"Mauna ka ng maligo. May towels sa banyo." Sabi ko sa kanya. "Nasa closet na yung
mga damit mo, ipinaayos ko na kanina pa."

Naglakad siya papuntang closet at binuksan yung bandang kanan. Kumuha siya dun ng
ternong pajama at tsaka pumasok na sa banyo. Parang pagod na pagod naman akong
naupo sa kama at nagtanggal ng sapatos. Inaantok na din kasi ako dahil bukod sa di
ako masyado nakatulog kagabi, maaga pa ako nagising kanina. Nahiga ako sa kama at
itinakip yung kamay ko sa mata.

Hindi ko alam kung ilang minuto ako sa ganoong ayos at naabutan pa ako ni Cassie.

"Tapos na ako." Narinig kong sabi niya.

Napadilat ako tsaka bumangon na sa kama. Parang naiilang na naman siyang gumalaw sa
loob ng kuwarto.

"This is already your home, Cassie." Sabi ko sa kanya ng tumayo na ako at naglakad
papuntang banyo. "Malaya kang gawin ang lahat ng gusto mo dito sa bahay. This is
yours too." At tuluyan na akong pumasok sa loob ng banyo.

Mas pinili kong magbabad sa bath tub para ma-relax ng kaunti yung hapong katawan
ko. Pinikit ko yung mga mata ko at hinayaan ko ang katawan ko na damhin ang
ginhawang hatid ng medyo maligamgam na tubig.

Pagkatapos ng thirty to forty minutes siguro na pagbababad ko sa banyo ay lumabas

na ako. Naabutan ko si Cassie na nakahiga na sa kama sa bandang kaliwa at
nakatalikod sa akin. Hindi rin nakaligtas sa paningin ko

yung malaking unan sa gitna ng kama na nagsisilbing harang. Napangiti ng bahagya at

iiling iling ako habang nagpapatuyo ako ng buhok. Hindi ko alam kung tulog na o
nagtutulog tulugan lang si Cassie dahil di naman na siya gumagalaw pa dun sa kama.

Pagkatapos kong magpatuyo ng buhok ay tumayo na ako't pinatay na ang ilaw bukod sa
lampshade sa tabi ko. I took off my robe and climb under the covers. Nagkumot ako
hanggang tiyan at pinatay na yung lampshades. Nakakabinging katahimikan ang
namayani sa loob ng madilim na kuwartong iyon. Naghikab ako at saka inunan ko yung
dalawang kamay ko sa may ulo.

Nakapikit na ako ng maramdaman kong gumalaw si Cassie at parang may kinakapa.

Napadilat yung dalawang mata ko ng tumama yung kamay niya sa may left breast ko.
Naramdaman ko din yung bigla niyang paninigas at mabilis na pagbawi ng kamay.
Napabalikwas siya at naupo sa kama saka binuksan yung ilaw sa tabi niya.
Nanlaki yung mga mata niya ng makita ang ayos ko. Kinuha niya yung unan niya at
tsaka pinaghahampas ako. Napabangon na din ako.

"Cassie ano ba?!" Isinangga ko yung kamay ko sa mga tama ng unan.

"Gago ka bakit ganyan ang ayos mo?!" Galit na sabi niya habang pinaghahampas ako ng
unan. "Bakit ka nakahubad? May balak kang masama sa akin 'no?!"

I tried my best to catch her arms. "Ano ba? Tama na!" Saway ko sa kanya ng
mahawakan ko yung dalawang kamay niya.

"Bakit ka nakahubad ha? Bakit?!" Galit pa ring tanong niya.

"Eh sa ganito ako matulog. Mas komportable akong matulog ng nakahubad." Paliwanag
ko sa kanya. "At wag ka mag-alala wala akong balak na masama sayo. Hindi kita
pipiliting sumiping sa akin, Cassandra. Kaya wag mo naman akong insultuhin!" Nainis
na ding sabi ko sa kanya.

"Magdamit ka." Umaapoy pa din ang mga matang sabi niya sa akin.

"Cassie..."

"Magdamit ka sabi eh!" Utos niya sa akin. "Kung ayaw mong magdamit, sa sahig na
lang ako matutulog!" At akma ng bababa ng kama.

"Fine!" Damn it. "Magdadamit na ako!" Nakakainis!

Binitawan ko na yung dalawang kamay niya saka pabalang na tumayo at wala akong
pakialam kahit makita pa niya ang kabuuan ko. Nagulat na naman ako ng may unan na
tumama sa akin. Maang na napalingon ako sa kanya ng nasa may closet na ako.

"Bastos!" Sabi niya sa akin.

Nameywang na ako sa harapan niya. "Eh bakit ka kasi nakatingin?"

Bumaba yung paningin niya sa dibdib ko at tsaka sa kasarian ko, and I'm not ashame
of my body. Alaga ko 'to sa mini gym sa bandang ibabang bahagi ng bahay.

"Hmp!" Umismid siya sa akin saka umayos ng higa patalikod sa akin. "Hindi ka naman
sexy." Narinig kong sabi niya.

I chuckled. "I heard that, Mrs. Cervantez."

Alam ko namang kabaliktaran ng sinabi niya ang inisiip niya ngayon because I saw
the admiration in her blue eyes when she laid her eyes on me.

Nakangiti ng pilya akong kumuha na lang ng pantulog sa closet at nagbihis na.

Pagkabihis ko ay sumampa na ulit ako sa kama. Nandun na naman yung malaking unan sa
gitna naming dalawa.

"Good night, Cassandra." Sabi ko sa kanya ng mai-off na niya yung ilaw sa tabi
niya.

"Night!" Masungit na ganti niya.

Napapangiti na lang ako sa ipinapakita niyang kasungitan sa akin dahil napansin ko

kaninang namumula yung pisngi niya. Hindi dahil sa inis o galit kundi dahil sa
nakita niyang kahubadan ko. Natulog na akong may ngiti sa labi.

=================

Chapter 10 Huge Adjustments

"There's only a fine line between hatred and love."

Cassie POV

Pupungas pungas akong nagising Lunes ng umaga. Kailangan kong gumising ng mas maaga
sa nakasanayan ko ngayon dahil mas malayo ng yung panggagalingan ko sa pagpasok sa
school. Wala na din si Shantana sa kama. Naghikab saka nag stretch ako ng mga kamay
pagkabangon ko. Naglakad ako na parang zombie papunta sa banyo.

Paano naman kasing di ako puyat, di ako masyado nakakatulog this past two days,
since yung kasal namin ni Shan, dahil naiilang ako. Hindi ako sanay na may katabi
sa kama. Tapos ang nakakagulat, nung unang gabi namin bilang mag-asawa, hubad
palang humiga itong si Shantana at aksidenteng nahawakan ko yung kaliwang dibdib
niya!

Nataranta ako syempre. Tapos ano... nakita ko pa lahat lahat sa kanya...

Tuluyan na akong nagising ng maalala ko yun. Ang bastos lang eh! Proud pang tumayo
sa harapan ko.

Tiningnan mo pa kasi. Sabi sa akin ng aking isipan.

Eh panong di ko titingnan may mata ako? Katwiran naman ng konsensya ko.

Ang sabihin mo, ang sexy niya talaga! And ang ganda ng view! Tuya pa.

Tumapat na ako sa shower at naligo na lang. Kailangan kong magmadali kong ayaw kong
ma-late sa trabaho. Mabilis na lang ako naligo dahil baka gahulin ako sa oras.
Pagkatuyo ng buhok ko, nagbihis na agad ako at sinuot yung uniform naming mga guro
sa school saka nag ayos ng kaunti sa mukha, pagkatapos ay bumaba na ako dala dala
yung bag ko.

"Good morning, Cassie." Bati sa akin ni yaya Senya.

"Magandang umaga din ho, yaya Senya." Tipid

na ngiting bati ko sa kanya. "Si Shantana po umalis na ba?" Tanong ko.

Hindi ko alam kung sino maghahatid sa akin sa school. Wala namang dumadaang
tricycle dito kasi sa pinakadulo na 'tong sa bahay eh.

"Ay kanina ka pa hinihintay. Nandun na sa dining room." Sagot niya sa akin.

"Salamat ho." Saka dumiretso na ako sa dining area at nakita ko nga si Shantana na
nakaupo sa kabisera at akala mo siya ang padre de pamilia habang nagbabasa ng
newspaper.

Kahapon ng hapon bumalik ang mama niya at si Padre Jose sa Spain. Buti naman kasi
naiilang talaga ako sa mama niya. Mabait naman siya kaya lang, palagi siya
nagsasalita ng Spanish, di ko naman maintindihan. May alam akong salitang Spanish
pero mga basic lang katulad ng Si means yes o di kaya gracias, thank you ibig
sabihin nun. De nada, you're welcome naman yun. Mga ganun lang na salita. Pero yung
diretsong magsalita ng Espanyol, ay waley. Bagsak ako dun.

"Good morning." Bati sa akin ni Shantana ng mapansin ako saka ibinaba sa tabi niya
yung tinuping newspaper ng naupo ako sa bandang kanan niya.

"Good morning din." Civil na bati ko sa kanya.

Tahimik na nagsimula na kaming kumain na dalawa. Kapag ganitong pagkakataon,

naaalala ko sila inay at itay tsaka si Elsa. Kahit naman na simple lang yung mga
ulam namin, masaya naman kaming kumakain at nagkukwentuhan.

"Don't you like the food?" Narinig kong tanong sa akin ni Shantana saka siya
humigop ng kape ng makitang halos di ko ginagalaw yung pagkain ko.

Napansin ko sa kanya na hindi siya kumakain ng kanin sa umaga. Tinapay

lang o pancake at kape ayos na sa kanya.

"Gusto." Tipid kong sagot. "Wala lang talaga akong ganang kumain ngayon." Dagdag ko
pa.

"You need to eat." She said as she lean back to her chair. "Bukod sayo, may bata pa
diyan sa sinapupunan mong nangangailangan ng tamang nutrisyon."

I sigh. Baka pa nga siguro palagi akong walang ganang kumain dahil sa buntis ako.

"Aling Cora." Tawag ni Shantana sa may katandaan ng kasambahay.

"Ano po yun, señorita?" Magalang na tanong nito ng lumapit sa kanya.

"Pakitimplahan niyo naman po si Cassie ng gatas." May tipid na ngiting utos niya.

"Shantana." Saway ko sa kanya saka pinanlakihan ng mata. "Kaya ko namang magtimpla

ng gatas ko kung gusto ko talaga." Nakakahiya naman kasi at saka hindi ako sanay na
pinagsisilbihan.

"Sige na ho, Aling Cora." Hindi pinansin ni Shan ang sinabi ko at tumalima na yung
inutusan niya.

"Hindi mo na sana yun ginawa." Sabi ko sa kanya.

"Gusto ko lang kayo pangalagaan nung bata." Sabi saka sumubo na ng pancake.

Ilang saglit pa'y ibinaba na ni Aling Cora yung isang baso ng gatas sa tabi ko.

"Thank you po." May tipid na ngiting sabi ko.

"Walang anuman ho, señorita." Nakangiting sabi ni Aling Cora saka umalis na sa tabi
ko.

Ininom ko na lang yun para naman di masayang yung effort nung matanda. Buti nga
hindi na ako naduduwal ngayon. Di katulad last week halos tuwing umaga. Ang hirap
hirap kaya.

Ilang sandali pa'y binabaybay na namin ni Shantana yung daan papuntang school. Siya
na lang daw maghahatid sa akin sa tuwing umaga at susundo sa akin sa hapon basta
wala siyang malayong pupuntahan. O di kaya
naman ay ibibilin niya sa isa sa mga guwardiya sa bahay na marunong mag drive.

"Kailangan mo palang magpacheck-up." Sabi niya ng malapit na kami sa school.

"Sige." Yun na lang naisagot ko sa kanya. Kailangan ko din malaman yung kalagayan
ng sanggol sa sinapupunan ko.

"Makakapag-leave ka ba bukas?" Tanong niya na bahagyang sumulyap.

"Hindi pwede bukas." Sagot ko. Sayang kasi yung isang araw na maituturo ko yung mga
estudyante ko. "Di ba pwedeng sa Sabado na lang?"

"Okay. I will just make an appointment with the OB Gyne. Family friend siya." Sang-
ayun niya.

Ipinasok pa niya yung kotse sa loob ng school. Inihatid na naman niya ako sa labas
ng faculty room.

"Saan ka pupunta?" Takang tanong ko ng maglakad siya papunta sa dulo ng floor namin
opposite dun sa exit sa may hagdan.

"May ibibigay lang ako sa principal niyo." Sagot niya ng pansamantala siyang
tumigil sa paglalakad.

Di ko na lang tinanong kung ano yun at tumuloy na sa loob faculty room. Inayos ko
na yung mga gamit ko upang pagbaba ko para umattend ng flag ceremony ay tutuloy na
ako sa classroom ko.

Pagsapit ng flag ceremony, nakita kong di pa pala umaalis si Shantana at nasa tabi
pa siya ng principal habang ako ay nasa bandang gilid katabi si Mira at iba pang
mga guro ng school.

Kaya pala hindi pa siya umaalis, kasi sinabi ni Mrs. Acosta na ibinigay na niya
yung pinangakong additional fund ng school para sa mga projects nito. Nagset na din
daw ito ng meeting sa School Board para i discuss yung increase ng sahod ng mga
guro gaya ng nasabi niya nung foundation day.

Ang School Board

ay kino-composed ng sampung members, kasama yung dating mga principals ng school at

representative mula sa mga guro at mula sa parents, na siyang ibinoto sa naganap na
PTA meeting nung first week ng pasukan. At si Shantana ang Chairman nun since siya
na ang may hawak ng eskwelahan.

Naglakad na kami papunta sa mga respective classrooms namin ng tinawag ako ni

Shantana.

"Bakit?" Tanong ko naman ng lingunin ko siya at makalapit sa akin sa may labas ng

classroom ko.

"Hindi ko pala nakuha number mo para matawag kita o di kaya matawagan mo ako in
case of emergency." Sabi niya.

Kinuha ko na lang yung cellphone niya at ako naglagay ng number ko dun. Binigay ko
naman yung phone ko at siya na ang bahalang naglagay dun at nag save ng number
niya.

"Alis na ako." Sabi niya saka mabilis akong hinalikan sa pisngi. "Sunduin na lang
kita mamya."

Tumango na lang ako sa kanya saka tumalikod na siya at umalis na. Pumasok na din
ako sa klase ko.

Pagkasundo niya sa akin kahapunan ay may ibinigay siyang paper bag ng nasa kuwarto
na ako't magbibihis na sana ng pambahay.

Nagtatakang kinuha ko yun saka tiningnan yung laman. Isang modernong model ng
cellphone yun kagaya nung sa kanya.

"Ano 'to?" Kunot noong tanong ko sa kanya.

"Cellphone malamang." Pilosopo niyang sagot sa akin.

"Shantana kinakausap kita ng maayos ha?" May warning na sabi ko. "Para saan 'to?"

"Para may magamit ka. Palitan mo na yung lumang cellphone mo." Sabi niya sa akin.

"Hindi ko 'to matatanggap." Sabi ko saka ko iniabot sa kanya yung paper bag.

"Cassie, I'm giving it to you as a gift."

Saad niya.

"Hindi ko pa birthday." Masungit na sabi ko sa kanya.

"Then as my wife." Sabi pa niya.

"Hindi ko nga yan matatanggap." Giit ko sa kanya. Isa pa, alam kong ang mahal mahal
ng ganong cellphone.

"Just take it." Pormal na sabi niya saka tinalikuran ako't lumabas na ng kuwarto.

Pero imbes na gamitin yun, inilagay ko siya sa may maliit na drawer dito sa may
tabi ng kama.

--------------------

Kinabukasan ng hapon ng sinundo na naman niya ako galing sa school, napansin niyang
hindi yung binigay niyang cellphone ang gamit ko.

"Bakit di mo ginagamit yung binigay ko sayo?" Magkasalubong nag kilay na tanong

niya sa akin habang nasa loob pa kami ng kotse dito sa may garahe. Naka lock pa
yung pinto ng kotse niya.

"Sinabi ko naman sayo na di ko yun matatanggap." Sagot ko sa kanya.

"Why?" Pigil ang inis na sambit niya.

"Eh hindi ko nga ---"

"Sana kinonsider mo na lang na asawa mo ako kaya kita binigyan ng ganun!" Galit na
putol niya sa sinasabi ko.

Magkasalubong na din ang kilay na sinagot ko siya. "Hindi mo naman ako kailangang
sigawan!"

Napapikit siya ng mga mata saka walang pasensyang naisuklay niya yung kamay niya sa
mahabang buhok niya.

"Nasabi ko na ba sayo na maikli lang ang pasensya ko?" May pagbabantang sabi niya
at ang talim ng titig niya sa akin.

"Pinagbabantaan mo ba ako?" Salubong ko sa kanya.

"No." She replied. "I'm stating a fact." Matalim niyang sabi. "O gusto mong
ipaintindi ko sayo yung pagiginga asawa ko na sayo ngayon?"

Nakita ko yung danger sa mga mata niyang nakatitig sa akin. Para siyang predator at
ako yung bibiktimahin

niya.

"Subukan mo lang, Shantana. Lalayasan kita." Banta ko naman sa kanya.

Naningkit yung mga mata niya saka walang anu-anong dumukwang siya at hinalikan ako
ng madiin sa labi. Nagulat ako sa ginawa niya kaya di agad ako nakapag-react. Nang
mahimasmasan ako, naka-reckline na pala at nakasagad na yung kinauupuan ko at
nakapatong na siya sa akin.

Pilit ko siyang itinutulak pero ang tibay niya. Nalasahan ko pa yung dugo mula sa
kinagat niyang lower lip ko. I tried to fight her. Nilayo niya yung mukha niya at
nakita ko yung galit sa mga mata niya.

"Maybe its time for you to know that I am now your wife, as you are to me."

Parang batas ang pagkakasabi niya nun saka niya ako hinalikan ulit ng mas madiin
pa. I fight her but she caught my arms at inilagay iyon sa ulunan ko.

Bigla akong kinabahan at naalala ko yung nangyare sa akin nung gabing yun. Yung
panggagahasa sa akin ni Oscar. Parang nagising yung puot sa puso ko ng mga
sandaling iyon. Parang wala na naman akong laban. Di ko napigilang umiyak habang
sakop niya ang bibig ko at naramdaman ko pa yung isa niyang kamay na pinasok niya
sa loob ng blouse ko.

There's no use in fighting her. Malakas siya sa akin. I just let her, pero umaagos
na yung luha ko. Naramdaman niya sigurong tumigil na ako sa panlalaban at marahil
nalasahan niya yung luha ko kaya siya tumigil.

"Damn it." Narinig kong mura niya sa mahina ngunit madiin na boses habang ako naman
ay iyak na ng iyak. She hugged me and she let go of my hands. "Lo siento, mi amor."
Bulong niya sa akin.

Ramdam ko yung pagsisisi niya sa ginawa niya ngunit di ko mapigilang magalit sa

kanya lalo na't naalala ko na naman yung ginawang kahalayan sa akin ng kapatid
niya. Inayos niya yung upuan para makaupo ako ng maayos.

Tahimik lang na umaagos yung luha ko ng lumabas siya at pinagbuksan ako ng pinto ng
kotse.

"Cassie..." Nakita ko yung guilt sa mga mata niya.

Isang malakas na sampal ang pinakawalan ko at dumapo sa pisngi niya. Hindi ko

napigilan yung pagsiklab ng galit ko at nasampal ko siya ng tatlong beses. Nakatayo
lang siya dun at tinanggap yun lahat ng hindi nagsasalita o pinigilan man lang ako.

"Katulad ka din pala niya." Makamandag na sabi ko sa kanya saka mabilis na naglakad
papasok sa loob ng bahay paakyat sa kuwarto.

Di ko napigilang tingnan ng matalim yung malaking portrait ni Oscar sa may hallway

na madadaanan kapag papunta ng master's bedroom. Kung may baril lang ako ng mga
sandaling iyon baka pinagbabaril ko na yung portrait ni Oscar.

"Hindi kita mapapatawad sa ginawa mo sa akin." I said in between gritted teeth

habang tumutulo yung luha ko. "At pagbabayaran yun ng kapatid mo." Sumpa ko sa
kanya at saka naglakad na papasok sa kuwarto namin.

=================

Chapter 11 Make Amends

"It's okay to step down and bend a little for a healthier and successful
relationship."

Shan POV

Iniisip ko kung anong magandang sabihin kay Cassandra pagdating ko sa bahay nila.
Pagkatapos ng insidenteng iyon sa loob ng kotse ko pangatlong araw na ngayon ang
nakakalipas, umalis siya ng mansiyon at umuwi sa kanila at di na nga bumalik pa.

I know it's my fault. I know I made a huge mistake. Dapat hindi ko pinairal yung
ikli ng pasensya ko sa kanya. Kaya naman papunta na ako sa kanila para sunduin ang
aking asawa. Pinangako ko sa sarili ko nun na gagawin ko ang lahat mapanatiling buo
lang yung pagsasama naming dalawa.

Nakabukas yung gate nila kaya naman ipinasok ko na yung sasakyan. Lumabas naman ng
bahay si inay Mela at marahil ay tiningnan kung sino ang kanilang bisita.

"Magandang hapon po, inay Mela." Bati ko sa kanya na may tipid na ngiti.

"Ikaw pala Shantana, pasok ka sa loob. Nasa taas si Cassie." Sabi niya sa akin at
parang wala naman itong galit sa akin.

Nakita ko siyang bibitbitin na sana yung isang bayong na puno ng gulay. Nalaman ko
na may maliit pala silang pwesto sa palengke.

"Ako na ho magbubuhat niyan." Sabi ko sa kanya at hinayaan naman ako dahil

sumasakit na daw yung balakang niya.

Pumasok na siya sa loob at kasunod ako. Pinababa niya yung binitbit ko sa loob ng
kusina at siya na lang daw bahalang mag ayos nun.

"Cassie, anak!" Tawag ni inay Mela kay Cassandra sa ikalawang palapag ng bahay
nila. "Nandito na si Shantana!"

Akala ko hindi na siya sasagot pa. "Bababa na po."

"Kumusta

naman ang biyahe mo sa Maynila hija?" Tanong sa akin ni inay Mela ng maupo siya sa
lumang sofa sa salas.

"Ho?" Yun ba ang sinabing dahilan ni Cassie sa kanyang mga magulang kung bakit siya
napauwi dito?

"Maupo ka muna habang hinihintay mo si Cassie." Sabi niya sa akin at iminuwestra

yung upuan. "Malamang nagbibihis yun galing sa eskwelahan."

"Salamat po." Sabi ko sa kanya at naupo na.

Ilang sandali pa'y bumaba na si Cassie na nakasuot ng lumang PE uniform t-shirt na

may logo ng school kung saan siguro siya nag-aral ng college at naka-maong shorts.
Nagtama sandali ang aming mga mata ngunit nagbawi din siya agad.

"Mano po, nay." Sabi niya sa ina ng makalapit saka nagmano.

"Kaawaan ka ng Diyos." Sabi naman ng kanyang ina.

"Ako na lang ho ang bahalang magluluto." Sabi pa niya sa ina at di talaga ako
pinapansin.

"Dito ba kayo maghahapunan ng asawa mo?" Tugon ng kanyang ina.

Saglit siyang sumulyap sa akin saka siya sumagot sa ina. "Opo, nay."

"Siya, ikaw na ang bahala at papanhik lang ako saglit sa taas at magpapahinga."
Sabay tayong sabi niya at halatang nahihirapan. "Tumatanda na talaga ako ang dami
ng masakit sa akin." Hinaing ni nanay Mela. "Maiwan muna kita ha, Shantana." Paalam
niya sa akin.

"Okay lang po nay, naiintindihan ko po." Sagot ko naman. "Magpahinga din po kasi
kayo paminsan-minsan." Dagdag ko pa.

Ngumiti siya sa akin sabay tapik sa balikat ko at tsaka naglakad na patungo sa

hagdan.

"Ikaw na bahala diyan Cassandra." Pahabol pa niya kay kasi na hindi lumilingon at
nagtuloy tuloy lang sa taas ng bahay nila.

"Opo."

Sagot ni Cassie.

Parang wala lang ako sa harapan niya at walang kibong nagtungo ng kusina. Sumunod
naman ako sa kanya dun.

"Cassie..." Tawag ko sa kanya pero di siya lumilingon. Lumapit ako sa kanya sa may
lababo habang abala siya sa pag-uunab ng bigas na lulutuin. "I'm so sorry. Please
forgive me."

Alam ko na kasalanan ko naman talaga yun kaya hindi mahirap sa akin humingi ng
tawad sa kanya.

"Cassie..." Sambit ko.

"Tumabi ka diyan!" May galit pa talaga siya sa akin.

"Hindi ako aalis dito hangga't di mo ako kinakausap." Matigas naman ma sabi ko sa
kanya.

She glared at me. "Ikaw bahala. Kung gusto mong mapaso pag binuksan ko na yung
gasul." Masungit na sabi saka inilagay na sa kalan yung kalderong may lamang bigas.
Pagyuko niyang ganun para buksan yung gasul, di ko sinasadyang masilip yung dibdib
niya na may pink na bra dahil maluwang yung t shirt sa kanya. Bigla akong nag iwas
ng tingin ng dumiretso na siya ng tayo.

"Alis sabi eh!" Masungit na sabi niya.

Damn! Konting silip lang ba't ako nag-iinit ng ganito?

Itinulak niya ako pakanan at tsaka nakasimangot na binuksan niya yung stove.
Pagkatapos ay tumalikod na siya at kumuha ng gulay na lulutuin.

Di ko mapigilan yung mga mata kong pagmasdan ang kanyang kabuuan. Ang kinis ng
balat niya, ang ganda niya kahit naka messy bun siya ngayon. Parang ang sarap
halikan yung maputi niyang batok na kita ko ngayon. Ang haba din ng maputi niyang
legs na litaw sa suot niyang maong shorts na hanggang sa kalahating hiya niya ang
laki.

Bumalik yung mga mata ko sa kanyang mukha. Ang

haba ng pilik mata nito at parang ang lambot lambot ng kanyang pisngi na di yata
tinubuan ng kahit isa mang tagyawat. At ang kanyang mga labi... I tasted those
natural red lips, and I swear it feels heavens.

Nakatitig ako sa kanyang mga labi ng bigla siyang nagbaling ng tingin sa akin.
Nagsalubong na naman ang kanyang mga kilay. This time, hindi ako nag-iwas ng tingin
at tsaka lumaban din ako ng titigan sa kanya.

Dahan-dahan siyang lumapit sa akin ng hindi inaalis ang kanyang tingin sa mga mata
ko. Inilapit niya ang kanyang mukha sa mukha ko. Halos maduling na ako sa sobrang
lapit niya at parang hahalikan na niya ako ng biglang may marinig akong mag-click
sa likod ko. Pinatay lang pala niya yung stove dahil kumukulo na yung sinaing niya.

She gave me a slay smile saka iiling iling at pumapalatak pa na bumalik sa may
lamesa at ipinagpatuloy yung pagbabalat niya ng kalabasa.

Shit! Napapikit na usal ko sa loob loob ko. She got me there. Akala ko talaga
hahalikan na niya ako. Papasa talaga siyang seducer.

Huminga ako ng malalim saka siya muling nilapitan. "Iuuwi na kita." Sabi ko sa
kanya.

Tumigil siya sa kanyang ginagawa ng marinig niya yung sinabi ko. Binaba niya yung
hawak na kutsilyo sa may lamesa saka lumapit sa akin. Yung malapit na malapit.
Hinawakan niya ako sa hips saka inilapit pa yung labi niya sa labi ko.

"You want to kiss me?" Ang sexy ng pagkakabigkas niya ng mga salitang iyon.

Napalunok ako. Ang bilis ng pintig ng puso ko lalo na't langhap ko yung bango niya.

"Right, Shantana?" Dagdag pa niya saka siya nag smirk sa akin.

Gustung-gusto

ko na siyang sunggaban nun at halikan ng mapusok sa labi ngunit baka di ko

mapigilan yung sarili ko't baka maipilit ko pa yung sarili ko sa kanya.

"What if I told you... yes?" Alam kong tinetest lang niya ako ng mga sandaling
iyon.
Nakita kong parang nagbago yung pagkakatitig niya sa akin na animo'y di
makapaniwala sa sinabi ko.

"I want to kiss you right now. Make love to you anywhere you want." Sakay ko sa
laro niya though deep inside of me says my words are true. "I want you to scream my
name in pleasure." Napakurap kurap siya sa sinabi ko. "I want to take you,
Cassandra. I want to have you right there and then."

Nakatitig pa rin siya sa mga mata ko at pagkatapos ay nagbaba siya ng tingin sa

aking mga labi. Mas matangkad ako ng kaunti sa kanya. Yung noo niya nakatapat sa
level ng mata ko. Nakita ko nung binasa ng dulo ng kanyang dila ang tuyong labi.
Yung natitirang pagtitimpi ko sa kanya ay sagad na sagad na.

Hinawakan ko siya mukha at tinawid ang pagitan ng aming mga labi. I kissed her
hungrily. Hindi siya tumutugon pero di rin naman niya ako sinasaway. Nagtataka man
ay di ko na yun binigyan pa ng pansin. Hinawakan ko siya beywang at umikot ako para
siya ang sumandal sa lamesa. Idinikit ko pa sa katawan niya ang nag-iinit kong
katawan.

I teased her lips to join me and play with me. And I swear, my knees got weak when
she reciprocate my kisses. Hindi ko napigilan yung malakas na ungol ko ng
nagsimulang gumalaw yung labi niya at sinabayan yung labi ko. I felt her hands on
my nape at niyakap ako dun. Mas dumiin pa yung halik namin sa isa't isa. Tangay

na tangay na ako sa sensasyong ibinibigay niya sa akin.

"Ehem."

Kapwa pa kami nagulat at biglang naglayo ng may marinig kaming tumikhim sa may
pintuan ng kusina. Gulat na napalingon kami ni Cassie dun. Parang guilty na nahuli
sa krimen na nilayo ko yung katawan ko kay Cassandra.

"T-tay." Nanginig pa yata yung boses ni Cassie ng bigkasin iyon. Alanganing lumapit
siya kay tatay Celso at nagmano sa kanya saka tarantang tinungo yung stove para
buksan iyon. Meron pa pala siyang nilulutong kanin.

"Magandang gabi po." Bati ko kay tatay Celso.

"Magandang gabi din." Tipid na tugon nito saka lumapit sa ref at nilabas yung
pitsel na may lamang tubig saka kumuha ng baso upang uminom. "Baka gusto mong
uminom?" Alok niya sa akin sa malamig na tubig.

"Hindi po ako nauuhaw." Sagot ko naman.

"Sigurado ka?" Tanong pa niya sa akin.

Bakit parang pakiramdam ko may kalakip na ibang kahulugan yung pag-aalok niya sa
akin ng malamig na tubig? Dahil ba sa naabutan nito?

"Opo, tay Celso." Saad ko.

Ibinalik na niya yung pitsel sa loob ng ref. At bago pa siya lumabas ng kusina ay
sinabi pang, "Baka sunog na yang kaning niluluto mo Cassie." Saka tuluyan ng
lumabas ng kusina.

Napansin ko naman ang mga pisngi ni Cassandra na pulang-pula ng mga oras na yun.

Pagkatapos nang dinner ay nagpasya na akong umuwi na, kasama si Cassandra na

pumayag naman na sumama na sa akin sa mansiyon. Nakahabol din sa hapunan ang
kanyang kapatid na si Elsa.

Wala kaming imik habang binabaybay namin ang daan pauwi. Nasulyapan ko siyang
nakatanaw lang sa labas ng bintana ng kotse.

Sa totoo

lang, hanggang ngayon ay nagtataka pa rin ako kung bakit siya pumayag na halikan ko
kanina at lalong lalo na yung parang pangse-seduce niya sa akin bago yung mainit na
halikan namin.

At hanggang sa makarating kami sa bahay ay wala pa din siyang imik. Pagkahinto ko

nga yung kotse agad na siyang lumabas ng kotse at nauna nang pumasok sa loob ng
bahay.

Nang pumasok ako sa loob mg kuwarto, nakita ko siyang nakaupo sa gilid ng kama.

"About what happened earlier..." Panimula ko.

Nag-angat siya ng ulo at tumingin sa akin ng diretso. "Look, Shantana." Sabi niya.
"Gusto kong maging honest sayo." Mataman lang akong nakikinig sa kanya. "Hindi ko
alam kung mapapatawad ko pa ang kapatid mo sa ginawa niya sa akin at hindi ko din
alam kung kaya kong maging asawa mo."

Hindi ako kumibo at hinintay ko pa ang iba pa niyang sasabihin sa akin.

"Pero susubukan ko." Sabi niya. "Susubukan kong ibigay kung anuman yung makakaya ko
para gampanan yung pagiging asawa mo."

Napangiti ako sa sinabi niya at umupo sa tabi niya. Kinuha ko yung kamay niya at
ikinulong sa palad ko.

"We'll try... together." Sabi ko. "Magkasama nating susubukan maging maayos yung
pagsasama natin para na din sa magiging anak natin." Saad ko pa sa kanya na
nakatingin lang sa kanyang mga mata.

"Pero sana yung... yung alam mo na." Nakangiwi niyang sabi. "Sana bigyan mo pa ako
ng panahong maghilom bago yun."

Nakuha ko agad yung ibig niyang sabihin. I smiled at her. "Don't worry,
naiintindihan kita." Sabi ko. "And I'm sorry kung nanaig yung impatience ko kaysa
sa pag-iintindi ko sa sitwasyon mo." Sincere na sabi ko. "And about earlier..."

Ngumiti siya. "Please wag na lang natin yun pag-usapan?" Hiling niya sa akin.

Ngayon lang siya ngumiti ng ganun sa akin. Ang lambing ng ngiti niyang iyon.

"Sige kung yun ang gusto mo." Payag ko sa kanya. "Hindi ko na yun babanggitin pang
muli." Saka ngumiti sa kanya. "Unless ikaw magbubukas mismo nung paksa?" May himig
birong sabi ko sa kanya.

Pabirong hinampas niya ako sa braso. "Sisipain kita diyan eh."

"Pwede kiss na lang?" Dagdag kong biro.

Inumang niya yung kamao niya sa mukha ko. "Suntok gusto mo?" Biro niya sa akin.

Umiling naman ako. Inilahad ko sa kanya yung kamay ko for a hand shake.
"Deal?" Tukoy ko sa naging usapan namin at para maging pormal at final yun
kailangan naming magkamay na dalawa.

Tiningnan niya yung kamay ko. Saka nakangiting tinaggap iyon.

"Deal." Pagpayag niya.

And that's all I want for now.

=================

Chapter 12 Make You Fall

"And it goes like this, if you love too much, then you'll hurt too much. And
everything in between will always be a lie."

Cassie POV

"Wow!" Nanlaki pa yata yung mga mata ni Mira ng makita yung bagong cellphone ko ng
nilabas ko yun sa bag nang nasa canteen na kami kumakain. "Iba na talaga ang
yumayaman sis!"

"Sira!" Natatawang sabi ko saka muli ko iyong ibinalik sa bulsa ng suot kung
blouse. May dalawa kasing bulsa yung uniform blouse namin dito sa magkabilang dulo
sa harap. "Bigay lang 'to, 'no?"

"Taray!" Sabi pa niya sa akin.

"Alam mo namang can't afford ako sa mga ganung luho." Depensa ko.

Kaya ko lang naman ginagamit na yung bagong cellphone na binigay ni Shantana sa

akin ay dahil na rin sa may usapan kaming aayusin namin yung pagsasama namin bilang
mag-asawa.

"Sis, asawa mo mayaman, kaya damay ka na din 'no?" Sabi niya sa akin. "May
tinatawag kayang conjugal property."

"Hindi ako interesado sa yaman ng mga Cervantez, Mira. Mas gusto ko yung simpleng
buhay lang." Totoo sa loob kong sabi sa kanya saka sumubo na.

"Kahit pa hindi ka interesado, given na yan kasi nga nakapangasawa ka ng mayaman."

Sabi niya sa akin. "So kumusta na kayo ni Shantana?"

"Okay lang naman." Sagot ko sa kanya.

"Magaling ba siya?" May malisyoso pang ngiti sa mga labi as she wiggled her
eyebrows on me.

"Anong ibig mong sabihin?" Balik kong tanong sa kanya.

"Magaling ba siya sa kama?" Diretsahan ng tanong niya.

Nanlaki yung mga mata ko sa kanya. "Hoy!" Saway ko sa kanya. "Ang halay mo nandito
pa tayo
sa school!"

"Alam na nila yun." She even waved her han. "Tsaka imposibleng di niyo yun ginagawa
eh mag-asawa na kayo."

"Loko loko!" Saway ko ulit sa kanya. "Hindi 'no?" Sagot ko sa kanya.

"Weeee? Di nga?" Kulit pa niya sa akin.

"Hindi nga. Kahit itanong mo pa sa kanya." Saad ko dito.

"Hala!" Nagulat naman siya. "Bakit naman hindi? Normal lang naman yun sa mag-asawa
at tsaka part na yun ng pagsasama ninyong dalawa."

"Hindi pa ako handa." Paliwanag ko sa kanya. "Hindi ko pa kaya." Dagdag ko pa.

"Cassie..." Sambit niya. "Mag move on ka na lang para na din sa inyo ni Shan. Who
knows? Bukas, makalawa, umiibig ka na sa kanya."

Natawa naman ako ng pagak. "Hindi yun mangyayare, Mira." Sigurado sa sariling sagot
ko.

"Mukha namang madali lang ma-fall kay Shantana eh." Sabi niya. "Nasa kanya na
lahat. Maganda, sexy, matangkad, mayaman, mukha pang mabait, responsable ----"

"Maikli ang pasensya." Dugtong ko sa sinasabi niya.

Natawa siya dun. "Talaga? Madali lang ba siya magalit?"

"Hindi naman." Sagot ko at di sinasadyang naalala ko yung nangyare sa loob ng kotse

niya minsang naubusan siya ng pasensya, at sanhi ng pag uwi ko nun sa bahay.

"Close na kayo?" Usisa pa niya sa akin.

"Di pa naman masyado." We're still on stage kung saan parang getting to know each
other kami ni Shan.

"Di pa?" She quote. "Meaning papunta na dun?" May himig panunukso na naman siya.

"That's part of my plan." I said with a mischievous smile on my face.

Biglang kumunot yung noo niya. "Anong ibig mong sabihin?"

"Maghihiganti

ako, Mira." Bumangon na naman yung galit sa dibdib ko. "Sa ginawa sa akin ng
kapatid niya, siya ang magbabayad nun sa akin."

"Cassie?" Di makapaniwalang sambit niya.

"Lintik lang ang walang ganti, Mira." Sabi ko. "I'll make sure she will fall for
me. At kapag humaling na humaling na siya sa akin, dun ko siya ibabagsak." Matalim
na saad ko.

Napailing iling si Mira sa akin na bigla ng nagseryoso. "Alam mong walang

maidudulot na maganda ang maghiganti. Oscar's paying his debt already... rotting in
hell."

"That's not enough." Alam kong pati ang mga mata ko ngayon ay matalim na din ang
mga titig. Kulang na lang magbuga iyon ng apoy. "She is enough." Makahulugang
sambit ko.

"Paano kung pati ikaw mahulog din sa kanya?" Saad niya. "Anong gagawin mo?"

Umiling ako saka ngumisi. "Hinding hindi ako iibig sa isang Cervantez."

"Wag kang magsalita ng patapos, Cas." Sagot niya. "We don't know what lies ahead of
us."

"Basta." Sigurado na ako sa sarili ko. "Hinding hindi ako iibig kay Shantana."

"Ano naman gagawin mo para mapaibig mo siya?" Alam ko namang hindi siya pabor sa
plano ko.

"Aakitin ko siya." Siguradong siguradong sagot ko.

Huminga siya ng malalim. "Hindi ako magsasabi sayo ng good luck diyan sa plano mo.
Cassie, baka sa huli pa ay ikaw pa ang mas masasaktan sa gagawin mo." Nag-aalala
siya para sa akin.

Ngumiti ako sa kanya. "Wag ka mag-alala sa akin, Mira." Sincere na sabi ko. "Kaya
ko ang sarili ko. Isa pa, si Shantana lang naman yun. Hindi ako nun masasaktan ---"

"Maybe physically, yes." Putol niya sa sinasabi

ko. "Eh paano yung puso mo?"

"Sarado." Agad na sagot ko. "Saradong sarado para sa isang Cervantez."

"Alam mong walang kasalanan si Shan sa ginawa sayo ng kapatid niya." Depensa niya
kay Shantana.

"Pero isa pa din siyang Cervantez, Mira." Kontra ko. "At nagpresenta siyang
panagutan yung ginawang kahayupan sa akin ng kapatid niya kaya humanda siya. Dahil
pagbabayarin ko siya."

"Sa kasalanang di naman niya ginawa." Iiling iling na sabi ni Mira. "Kawawang
Shantana."

Hindi ako kumibo. Nung araw na ginawa yun sa akin ni Shantana sa loob ng kotse
niya, yun ang araw na isinumpa kong pagbabayarina ko siya sa ginawang kasalanan sa
akin ng kanyang kapatid. Ang pag-uwi ko sa bahay, yung nangyare sa may kusina nung
sinundo niya ako, yung pagiging mabait ko sa kanya... parte lahat yun ng plano ko.
Lahat lahat ng ipapakita at gagawin ko kay Shantana, parte yun ng plano kong
paghihiganti.

Though may maliit na boses sa loob loob kung nagsasabing walang kinalaman si Shan
sa kasalanan ng kapatid, pinatahimik ko na din iyon at mas nanaig sa akin yung puot
at hinanakit. I know she don't deserve it. Malas lang niya kasi kapatid niya si
Oscar kaya siya ang mananagot.

"Hi!" Bati sa akin ni Shan ng sunduin niya ako ng hapong iyon at dumungaw siya sa
may pintuan ng classroom ko.

"Nandiyan ka na pala." Sabi ko saka nagligpit na ng mga gamit at inilagay iyon sa

isang hand carry na bag.

"Sorry na late ako ng dating, ang tagal kasi dumating nung magdedeliver ng mga
asukal." Paliwanag niya ng lumapit sa akin.

Tumayo na ako. "Okay lang yun." Nakangiting sabi ko sa kanya. "Naiintindihan ko

naman yun eh."

Kinuha na niya mula sa kamay ko yung bag na naglalaman ng mga gamit ko sa school.
Isinukbit ko na din sa balikat ko yung shoulder bag ko at naglakad na kaming dalawa
palabas ng kuwarto.

"Ikaw na lang yata naiwan dito ako school." Para siyang guilty ng mga sandaling
iyon.

"Ano ka ba? It's okay. And you're wrong." Sabi ko pa. "May mga guro pa sa taas, sa
may faculty room. Mas late pa yata sila umuuwi eh." Sinara ko na saka ni-lock yung
pinto.

Magkasabay na naming tinungo ang sasakyan niyang nasa parking lot. Pinagbuksan muna
niya ako ng pinto saka siya sumunod na pumasok.

"Next time na nga lang kapag late na kita masundo, pasundo na lang kita sa isa sa
mga guard sa bahay." Sabi niya sa akin ng pinaandar na niya yung kotse.

"Ikaw bahala." Sagot ko sa kanya. "Kaya ko namang umuwi kasing mag-isa. Magta-
tricycle na lang ako."

"Hindi naman ako papayag na mag-commute ka." Sabi niya ngunit di sa akin nakatingin
kundi sa harapan ng kotse at nagsimula na siyang mag-drive.

"Shan..."

"No, Cassie. Baka kung mapaano ka pa." May pag-aalala sa boses niya.

Ngumiti ako sa kanya. "Kaya ko naman sarili ko eh."

"I'm sorry but... no." Umiling pa siya sa sabay sulyap sa akin. "Hindi kita
hahayaang mag-commute pauwi o papunta man sa school. Please lang, wag ka na makulit
pa."

Nagkibit ako ng balikat. "Okay."

Pagkatapos naming kumain ng hapunan ng gabing iyon ay nagpaalam siyang sa study

room na muna siya dahil madami daw siyang hindi natapos kanina na trabaho sa may
planta. Tumango lang ako sa kanya.

Pagdating ko sa kuwarto, naisip kong dun na lang din sa study room magsulat

para masamahan ko si Shan at mapalapit pa sa kanya.

"Pwede bang dito na din ako magsulat ng lesson plan?" Paalam ko kay Shan na agad
nag-angat ng ulo ng makita akong pumasok.

"Sure." Nakangiting sabi niya saka iminuwestra yung isang mas maliit na table dun
sa may bandang gilid malapit sa may mga bookshelves.

"Salamat." Sabi ko saka nagtungo na dun bitbit yung mga gamit ko sa school.

Katahimikan ang sumunod na naghari sa loob ng kuwarto habang abala siya sa

pagpipirma ng marahil mga kontrata na binabasa niya ng pumasok ako sa loob. Manaka-
naka namang pinagmamasdan ko siya.

Mira's right. Hindi mahirap mahalin si Shantana and maybe agad agad ka pang mafo-
fall sa kanyang angking karisma. Naalala ko nung una ko siyang makita sa mall, I
was star stucked when I saw her beautiful face. Ang lakas din ng personality nito
at yung aura niyang nakaka-intimidate minsan. Ang flawless din ng katawan niya ng
maalala ko yung insidenteng nahuli ko siyang nakahubad. Everything's in place, her
curves, that feminine muscles, her strong features. Lahat bagay sa kanya.

Hindi ko rin maipagkakaila na may parte sa loob loob ko na somehow proud kasi ako
ang asawa niya ngayon. Nakatali na siya sa akin. And she's willing to make amends
with me.

"Don't you know that it's rude to stare?" Nakangiti ng makahulugang sabi niya
ngunit di siya nakatingin sa akin.

Tumaas naman yung kilay ko. "Paano mo naman nalaman na pinagmamasdan kita?"

"I can feel your eyes on me, Cassandra." Nag-angat siya ng tingin saka ngumiti ng
makahulugan sa akin.

Should I flirt with her?

"Can't help

it." I said with a smirk. "Nung una nga kitang makita sa mall, I mean, binangga mo
ako," Bigay diin ko at nakita ko siyang napangiti. "Akala ko nga nun isa kang
modelo or artista."

"Touché." Sambit niya.

"I mean it." Sabi ko sa kanya saka tumayo at lumapit sa kanya sa tabi niya at paupo
na sumandal sa malaking study table niya.

Pinaikot niya yung swivel chair niya paharap sa akin. Parang na-amused yata siya sa
akin at pinakatitigan akong mabuti.

"Ilan na ang naging boyfriend mo?" Kapagkuwa'y tanong niya sa akin saka siya
humalukipkip sa kinauupuan.

"Never pa ako nagka-boyfriend." Amin ko sa kanya at itinukod ko yung dalawa kong

kamay sa lamesa.

"Really?" Di makapaniwalang sabi niya.

Tumango ako sa kanya. "Sa pag-aaral ko at sa pagtupad ng mga pangarap ko at ng

aking pamilya, ko itinuon ang aking konsentrasyon." Tapat na sabi ko sa kanya.

"But have you ever fell in love?" Curious na tanong pa niya. Umiling lang ako sa
kanya. "Virgin heart." Pilyang komento niya saka ngumisi.

"How about you?" Balik kong tanong sa kanya. "For sure madami ka ng naging
girlfriends." I am curious.

Nag-isip siya. "I can't remember anymore kung ilan naging girlfriends ko. I lost
count already." Hindi naman mababakas sa mukha nito ang pagmamayabang.

"Grabe ka naman!" Nanlaki yung mga mata ko sa kanya. Di ako nagulat na madaming
nagkakagusto sa kanya, ngunit yung magbilang siya ng girlfriends, dun ako nabigla.
Sa mga pinapakita kasi niya sa akin di mo aakalain mahilig siya magpaiyak ng mga
babae. "So madami ka ng napaiyak na babae?"

"Well, di ko na yun kasalanan pa." Saka painosenteng ngumisi sa akin. "But I never
had a serious relationship before. Puro flings lang naman yun. And I got tired of
the game."

"Have you ever fell in love?" I asked.

Napaisip na naman siya. "I don't know if counted yung unang babaeng nagustuhan ko
kasi because of her lumantad ako sa mga magulang ko ang nalaman ko sa sarili ko
kung sino at ano nga ba talaga ako."

So meron nga? "What's her name?" Usisa ko pa sa kanya.

"Her name is Ruby." She replied. "Pero si Oscar ang pinili niya at hindi ako."

"Ow!" Bigla akong nakadama ng symphaty sa kanya. Palagi na nga siyang tagasalo ng
problema ng kapatid, pati ba naman sa love life, kahati pa din niya si Oscar?

Selfish bastard. I mentally muttered.

"Nakalimutan ko na yun." Nakangiting sabi niya at wala namang kababakasan ng kirot

or sama ng loob sa mukha niya. "I was just a teenager that time."

Iniabot ko sa kanya yung kanang kamay ko. "Come here." Sabi ko sa kanya.
Nagtatanong ang mga matang tumingin siya sa akin. "You deserve a hug."

Ngumiti siya saka kagat labing tumayo siya at lumapit siya sa akin. I throw my arms
around her neck ang hug her tightly. Naramdaman ko din yung mga kamay niya sa
beywang ko at mahigpit din akong niyakap.

Hindi ko maitatanggi sa sarili ko na gusto ko yung mga yakap ni Shantana. Na gusto

ko yung ganito siya kalapit sa akin, yung init ng katawan niya. Ngunit hindi ko
hahayaan ang sarili kong mahulog sa kanya.

I stick to my plan. I will have my revenge... whatever it takes.

(Cassandra on media. Maakit ka nga sa kanya ^-^)

=================

Chapter 13 Whatever It Takes

"So let's ignore each other, try to pretend the other person doesn't exist. But
deep down inside, we both know it wasn't supposed to end like this."

Cassie POV

Nandito ako ngayon sa bahay ng aking mga magulang para dalhin yung mga pinamili
kong groceries para sa kanila. Kakasahod ko lang kasi kahapon, Biyernes, kaya
nagbigay ako dito sa bahay.

Agad akong sinalubong ni Elsa nang makita yung mga pinamili ko pagkababa ko ng
tricycle. Maaga kasing umalis si Shan kanina kaya nag commute lang ako. Nahihiya
naman ako magpahatid sa isa sa mga guard dun. Tsaka kaya ko pa namang mag commute
lalo na't di pa naman halata yung tiyan ko.

"Ang dami mo namang pinamili ate." Sabi sa akin ni Elsa ng maipasok na namin yung
tatlong supot ng pinamili ko na mostly mga pagkain.

"Tumaas kasi sahod namin sa school kamakailan lang." Tsaka di ko naman kailangan ng
pera eh. Hindi naman ako gumagastos sa bahay. Pero may ipon naman ako kahit konti
para na din sa magiging anak ko.

Tinulungan niya akong ilabas ang mga iyon at ilagay sa hanging cabinet yung iba.

"Sino pala kasama ni inay sa palengke?" Tanong ko kay Elsa ng maalala ko si inay.

"Si itay." Sagot niya habang nagtitimpla ng juice para sa aming dalawa.

Humila ako ng upuan at naupo saka nangalumbaba sa may lamesa. Nakakapagod mag
grocery. Ang dami pang tao at ang haba ng pila.

"Hindi siya pumasok sa trabaho?" Kunot noong tanong ko sa kanya habang nagpapalaman
ng tinapay.

"Day off niya." Sagot ni Elsa habang inilalapag yung isang baso ng orange juice sa
harap ko.

Ibinigay ko din sa kanya yung nalagyan

ko na ng palaman. "Ha?" Takang sambit ko. "Nagbago na ba day off niya?"

"Oo ate." Sagot niya saka kumagat na sa hawak na sandwich.

"Kumusta pag-aaral mo?" Pag iiba ko ng usapan.

"Okay naman ate." Wika niya. "Siyanga pala ate, salamat ha?"

Maang na napatingin ako sa kanya. "Saan?"

"Sa binigay mo nung Sabado sa akin na pera panggastos ko dun sa project namin sa
school at allowance na din." Nakangiting sabi niya sa akin.

"Anong pera?" Wala naman kasi akong binibigay sa kanya na pera last week nung
nandito kami ni Shantana.

Tuwing weekends kasi, dumadalaw talaga ako dito sa bahay. Isa pa, palagi namang
wala si Shan dahil sa abala sa mga negosyong naiwan sa kanya.

"Di ba nga binigyan mo ako ng five thousand pesos." Nanlaki naman yung mga mata ko
sa kanya.

"Five thousand pesos?" Bulalas ko. "Never pa kita binigyan ng ganun kalaking halaga
ah!" Nagtatakang sabi ko sa kanya.

Para namang naguluhan siya sa akin. At biglang natigil sa pagkain.

"Akala ko ikaw nagbigay nun eh kaya tinanggap ko." Nakangiwing sabi niya sa akin.

"Sino ba nagbigay sayo nun?" Kunot noong tanong ko sa kanya.

"S-si ate Shan..." She trailed off.

"Si Shantana?!" Tumango siya sa akin. "Wala akong pinapabigay sa kanya kahit pisong
duling." Sabi ko.

Bakit walang nababanggit sa akin si Shantana? At bakit niya binigyan ng pera si

Elsa?

Nag-load ako sa katapat na sari-sari store pagkatapos naming magmerienda ni Elsa

para matawagan ko si Shan. Pagkapasok pa lang nung load agad ko ng idinial yung
number niya. Hindi niya sinasagot. Idinial ko ulit iyon

ng kusa siyang nag end.

"Cassie?" Bati niya ng inangat yung tawag ko.

Ang ingay sa kinaroroonan niya. "Ang ingay naman diyan. Nasaan ka ba?" Naglakad na
ako pabalik ng bahay.

"What?" Napalakas na tanong niya. "Wait a sec. I'll call you later." Saka niya
ibinaba yung tawag.

Napabuntong hininga ako. Nagpunta ako sa may lilim ng mangga at naupo sa duyan dun
na gawa sa kahoy at nakasabit sa isang matibay na sanga ng puno. Namiss ko tumira
dito sa bahay. Kahit simple lang pero masaya.

Sa totoo lang, hindi ako masaya dun sa mansiyon. Yes, masayang kasama atkakwentuhan
si Shan kaya lang di naman kami ganun kadalas magkita at magkasama. Most of the
time sa gabi lang kami nagkikita o nagkakasama. Isa pa, lagi akong naiimbyerna
kapag nakikita ko yung malaking portrait ni Oscar sa may hallway. Gustung gusto ko
ng hilingin kay Shantana na kung pwede tanggalin na niya yun at itapon sa labas o
di kaya sunugin na lang, pero wala naman akong karapatan dahil hindi ko naman yun
bahay. Kahit pa nga sinabi ni Shan na bahay ko na din yun at kung anong sa kanya ay
sa akin na rin daw.

Ilang sandali ang lumipas at tumunog na yung cellphone ko. Si Shantana ang
tumatawag.

"Hey, I'm sorry about earlier. Nasa loob kasi ako ng planta at nagloloko yung
makina kaya ganun kaingay." Paliwanag niya sa akin at nahalata kong di na maingay
sa kinaroroonan niya.

"Okay." Tipid na sagot ko. Wala naman akong pakialam sa negosyo nila.

"Bakit ka pala napatawag kanina?" Tanong niya ng makaramdam na wala akong ganang
pag-usapan yung negosyo nila.

"Bakit mo binigyan ng pera si Elsa nung

nakaraang Sabado?" Pabalik kong tanong sa kanya.

Bakit ka pa magpapaligoy ligoy kung din lang tuloy nung usapan? Diretsahin mo na.

"Ah yun ba?" She replied. "Narinig ko kasing nagsasabi siya sa nanay mo kaya
binigyan ko na bago tayo umuwi nun."

Pumikit ako at huminga ng malalim saka nagmulat para kalmahin yung inis ko. Pero
nabigo akong itago yun sa boses ko ng muli akong nagsalita.

"Shantana, hindi mo obligasyon ang pamilya ko." Di ko na napigilang sabihin sa

kanya.

"I just wanted to help." Narinig kong sabi niya sa kabilang linya.

"You don't have to help us." Sabi ko sa kanya. "Granted na obligasyon mong buhayin
ako na siyang sinabi mo sa akin dahil asawa kita. Pero hindi mo responsibilidad
ibigay ang pangangailangan ng pamilya ko, Shantana."

"Okay, I'm sorry!" Dinig ko yung frustration niya sa kabilang linya.

"Please lang, ayoko ng nagbibigay ka pa ng pera sa kanila lalong lalo na't di mo pa

sinasabi sa akin. Ayoko lang na baka dumating yung araw na may maisumbat ka sa akin
o ng kahit sinuman na sinasamantala namin ang kayamanan niyo."

"Look, Cassandra. That's not my intention, okay?" Inis niyang sabi. "And again, I'm
sorry. Di ko alam masama na pala ngayon ang tumulong."

"Wala akong sinasabing ganyan, Shantana wag mo akong baliktarin!" Kontra ko sa

kanya.

"Can we just talk about this later when I get home?" May iritasyon sa tono na sabi
niya sa akin.

"Subukan mo akong babaan ulit at hindi na kita kakausapin pa kahit kailan!" Naiinis
na sabi ko.

"Shit!" She cursed silently.

"Pwede ba wag ka nagmumura sa akin?!" May sinabi

siya something in Spanish. "Now you speak in Spanish para di ko maintindihan. Ano
yun? Minura mo ba ako?" Nanggagalaiti na talaga ako sa inis sa kanya.

"Of course not!" Agad na sagot niya sa kabilang linya. "Look, Cassie. I'm sorry I
didn't mean to cursed at you or screamed at you. I'm just having a foul mood today.
So I'm sorry." Tuloy tuloy na sabi niya sa akin.

Hindi ko siya kinibo. Hinayaan ko lang na magsalita siya habang ilang ulit akong
huminga ng malalim para kalmahin yung sarili ko. Simula kasi nung nagdalang tao ako
ang dali dali uminit ng ulo ko at ang ikli ikli ng pasensya ko. Lalo na kay
Shantana.

"May problema lang dito sa planta." Dagdag pa niya.

"So sa akin mo ibinubunton?" Magkasalubong na naman ang kilay na sabi ko sa kanya.

"Hindi!" Agad na depensa niya. Ang lalim ng pinakawalan niyang buntong hininga.
"Please... I'm sorry." Sincere na sabi niya sa akin.

May nasagi siya sa damdamin ko and ayoko yung feelings na yun para sa kanya. Walang
sabi sabing binabaan ko siya ng tawag. Ilang segundo pa lang ang nakakalipas
pagkatapos ko ibaba yung tawag niya ay tumunog yung cellphone ko. Nag-text si Shan.

"I'm sorry. Please let's talk when I get home."

Napapikit ako saka huminga ng malalim. Where's my sense of reasoning? Haist...

Gabi na ng umuwi ako sa mansiyon. Inihatid na lang ako ni itay dahil mahirap na
mag-tricycle lalo na't wala pa akong kasama. Pagdating ko dun ay wala pa si
Shantana. Di ko nakita yung ginamit niyang kotse kaninang umaga sa may garahe.

"Cassie, mauna ka na daw kumain dahil may inaasikaso pa si Shantana sa

planta." Salubong sa akin ni yaya Senya ng makapasok ako sa loob ng bahay.

"Kumain na po ako yaya." Sabi ko sa kanya na may tipid na ngiti. "Kina inay po ako
naghapunan."

"Ganun ba?" Sambit niya. "Baka daw maya maya pa siya makauwi." Pagbibigay alam niya
sa akin.

"Sige po." Sagot ko na lang sa kanya at nagpaalam na magpapahinga na ako sa

kuwarto.

Pagpasok ko sa loob ng kuwarto ay nagtungo na ako sa banyo para maligo na't

makapagpahinga na.

Hindi ko naman maiwasang mag-alala kay Shantana dahil alas nuwebe na wala pa siya.
Nagdadalawang isip akong tawagan siya o itext man lang siya. Pagkatapos kasi ng
pagtatalo namin kanina at yung last text message niya sa akin, di na kami muling
nakapag-usap pa.

Pabaling baling na ako sa kama. Kung kanina pagkatapos ko maligo, gusto ko ng

matulog, ngayon naman di ako dalawin ng antok. Iniisip ko pa din si Shan. At para
namang narinig ko yung huni ng sasakyan niya. Somehow I felt relief dahil alam kong
safe siyang nakauwi ng bahay. Pinakiramdaman ko siya.

Ilang minuto na ang nakakalipas pero wala akong narinig na mga yabag niya na
umakyat dito sa taas. Naupo ako sa kama. I'm having a second thought kung
pupuntahan ko ba siya sa baba or hihintayin ko na lang siya dito sa taas. Muli,
pinalipas ko pa ang ilang minuto.

Thirty minutes na siguro ang lumipas ngunit wala pa ring Shantana na umaakyat dito
sa kuwarto. Bumaba ako ng kama at tsaka tinungo ang pintuan. Maingat ko iyong
binuksan at dahan dahan ko ding isinara para di makagawa ng ingay. Ang tahimik kasi
ng bahay at medyo madilim pa. Maingat akong bumaba
ng hagdan at tinungo ko ang may kadilimang kusina ngunit wala siya dun. Parang may
naaninag akong tao sa may mini bar ng bahay. Tinungo ko yun at dahan dahang lumapit
sa nakatalikod na si Shan. May hawak hawak siyang bote ng beer marahil.

"Ba't di ka pa natutulog?" Natigilan ako sa paglapit sa kanya ng nagsalita siya

habang nakatalikod sa akin at saka siya uminom gamit yung bote.

Hindi ako nakakibo. Ano nga ba ang sasabihin ko? Bakit ba ako bumaba para hanapin
siya? Tanong ko sa sarili ko.

Umikot siya paharap sa akin at nakita ko yung malamlam na mga mata niya. Kanina pa
ba siya umiinom? Yung kaliwang paa niya nakatapak sa sahig at yung isa nama'y nasa
tapakan sa stall na kinauupuan niya. Hawak-hawak ng isang kamay niya yung bote na
may kalahating laman na ng beer at saka sumandal siya sa counter ng bar habang
nakatitig sa akin.

"Alam mong masama sayo ang magpuyat." Saad niya.

"Ba't ngayon ka lang?" Bagkus ay tanong ko sa kanya habang nakatayo lang ako sa
harapan niya.

Kahit madilim sa kinaroroonan namin at yung dim light lang sa may pasilyo ang
nagsisilbing ilaw namin, nakita ko nung ngumisi siya.

"Now you're acting like a real wife." Pasaring niya sa akin saka uminom ulit.

Kinuha ko yun mula sa kanya. "Tama na yan. Matulog ka na." Sabi ko.

Tumayo siya at pilit kinukuha sa akin yung bote ngunit itinago ko sa likod ko.

"Damn it, Cassandra!" Nauubusan ng pasensyang sabi niya. "Give it back to me."

"Ayoko." Matigas na tanggi ko at di ako natinag ng lumapit siya sa akin at abutin

yun sa likod ko. Parang may naamoy akong ibang pabango sa kanya ng dumikit yung
katawan niya sa akin.

May babae ba siya? Di ko maiwasang isipin yun. Lalo na't alam ko kung ano ang gamit
niyang pabango.

"May babae ka ba?" Di ko na napigilang itanong sa kanya.

She tip back and looked at me in disbelief. "What?" She chuckles. "What are you
talking about?"

Lumayo ako sa kanya at tsaka ibinaba yung hawak hawak kong bote ng iniinom niyang
beer dun sa counter.

"Pwede ba wag na tayong maglokohan pa dito, Shan." Magkasalubong na yung kilay ko

sa kanya. "Alam ko kung anong pabango ang gamit mo at iba yung naamoy ko sa damit
mo."

Napakunot noo siyang tumitig sa akin. Hindi siya agad nagsalita. At para namang may
naalala siya at napangisi na.

"Yung amoy siguro nung bar na pinuntahan namin nung mga empleyado ko sa opisina."
Tinaasan ko siya ng kilay. "Birthday kasi nung HRO sa opisina kaya nagkayayaan, di
naman na ako nakatanggi."

"Akala ko ba kaya ka male-late ng uwi dahil may problema sa planta mo?" Hindi na
maganda 'to. Nagiging mausisa na ako sa kanya. Di ba dapat wala akong pakialam?

"Yup." Sagot niya. "And after that, yun na nag-aya na sila sa bar. Eh hindi ko
naman alam na may mga strippers pala dun. Pinasayaw nila sa lap ko. Kaya siguro yun
yung naamoy mong pabango." Saka inamoy yung sarili. "It's cheap." Sabi pa niya saka
nagsimulang tanggalin yung butones ng suot na long sleeve white polo na nakatupi
hanggang sa siko niya.

"What are you doing?" Nabibiglang tanong ko sa kanya.

"Naghuhubad." Sabi niya saka tinanggal na yung pang itaas na damit niya.

(Bitinin ko lang po kayo sandali ha? ^-^)

=================

Chapter 14 Taking Flight

"I would share my heart, my soul, my life with you and every night I would make
sure you fell asleep feeling loved."

Cassie POV

"Akala ko ba kaya ka male-late ng uwi dahil may problema sa planta mo?" Hindi na
maganda 'to. Nagiging mausisa na ako sa kanya. Di ba dapat wala akong pakialam?

"Yup." Sagot niya. "And after that, yun na nag-aya na sila sa bar. Eh hindi ko
naman alam na may mga strippers pala dun. Pinasayaw nila sa lap ko. Kaya siguro yun
yung naamoy mong pabango." Saka inamoy yung sarili. "It's cheap." Sabi pa niya saka
nagsimulang tanggalin yung butones ng suot na long sleeve white polo na nakatupi
hanggang sa siko niya.
"What are you doing?" Nabibiglang tanong ko sa kanya.

"Naghuhubad." Sabi niya saka tinanggal na yung pang itaas na damit niya.

Lumapit na ako sa kanya ng akma niyang huhubarin yung jeans niya sa harapan ko.
Halatang lasing na siya.

"Gusto mo bang ikaw magtanggal?" Nakangiti pa siya ng pilya sa akin namumungay na

yung mata at namumula na din.

"Halika na nga sa taas." Inalalayan ko siyang maglakad.

"Ano gagawin natin sa taas?" Makahulugang sabi niya. "Cassie ha may masama ka bang
balak sa akin?"

Ganito pala siya kapag lasing, madaldal. "Oo meron!" Sakay ko naman sa kanya.

Napahagikgik siya sa sinabi ko. Ang bigat kaya niya kasi nakasandal na siya sa akin
paakyat sa hagdan. Hindi naman siya ganito ka tipsy kanina ah. Siguro ngayon lang
nag kick in yung ininom niya.

"Shan naman eh. Umayos ka ang bigat mo kaya." Nakangiwing sabi ko sa kanya.

"Ako na lang magbubuhat kasi sayo." Sabi niya

sa akin at akma pa akong bubuhatin. Ang kulit!

"Shantana isa!"

"Dalawa!" Dagdag niya saka tumawa. "Tatlo, Apat, Lima..."

"Ssshhhh!" Saway ko sa kanya. Nagbilang ba naman na parang bata. "Wag ka maingay."

Binuksan ko na yung pintuan ng kuwarto at dinala siya dun.

Inihiga ko siya sa kama at saka tinanggalan ng sapatos. Nagpunta ako sa banyo

saglit ko siyang iniwan para kumuha ng bimpo at tsaka basin na may maligamgam na
tubig. Pagbalik ko sa kama ay natanggal na lahat ni Shantana yung damit niya at
saka umayos ng higa sa kama at nakapikit na.

"Ano ba yan?" Reklamo ko at naiilang akong tingnan siya.

Tinakpan ko yung hubad niyang katawan ng kumot at saka nagsimula ko na siyang

punasan sa noo. Ipilig niya yung ulo niya.

"Shan wag ka magulo." Mahinang saway ko sa kanya.

Hindi na siya ulit gumalaw pa. Pinunasan ko yung kamay niya at tsaka paa.
Nagdadalawang isip naman ako kung gigisingin ko siya para magbihis. Narinig ko yung
mahinang hilik niya. Halatang himbing na himbing na yung tulog niya.

Tumayo na ako. Napabuntong hininga na lang ako habang pinagmamasdan siya. Pinulot
ko yung mga damit niya na nagkalat sa sahig.

Pagkatapos ko iligpit ang mga iyon ay agad na akong sumampa sa kama. Pinatay ko na
yung ilaw sa tabi ko at umayos na ng higa. Naramdaman ko si Shan na gumalaw sa kama
and the next thing I know is nakapatong na yung kamay niya sa bandang puson ko at
nakasiksik na yung ulo niya sa crook ng leeg ko.

Nanigas yung katawan ko ng maramdaman ko yung init ng katawan niya sa balat ko.
Bigla ding bumilis yung pintig ng puso ko. Gusto ko sana siyang

itulak palayo kaya lang para namang di ako makagalaw at tuwid lang akong nakahiga.

Hanggang sa unti-unting nagrelax yung katawan ko sa yakap niya at di ko na

namalayang nakatulog na pala ako.

Kinabukasan paggising ko, wala na si Shan sa tabi ko. Nagsimba kaming dalawa at
saka nagtungo sa bahay nila itay Celso at dun nananghalian. Pagabi na ng umuwi kami
dahil napasarap daw yung kwentuhan nila ni itay kaya naman dun na din kami
naghapunan. Malay ko sa pinag-uusapan nilang dalawa sa labas sa may likod ng bahay.
May papag kasi dun, malilim pa at sariwa pa ang hangin. Nagpatulong din kasi si
Elsa sa akin sa project niya sa school kaya hinayaan ko na lang silang dalawa na
mag-usap at magkwentuhan.

Pagkauwi namin ng bahay may tumawag kay Shantana at kailangan niyang mag-excuse sa
akin para sagutin iyon. Pumasok na ako sa loob ng kuwarto para makapaglinis na ng
katawan. Hindi pa pala ako nakakapagsulat ng lessons namin para bukas. Kaya naman
pagkabihis ko, nagpunta agad ako sa study room at dun na nagsulat. Sabagay konti na
lang naman yung isusulat ko.

"Hindi ka ba nahihirapan sa trabaho mo?" Bungad na tanong sa akin ni Shantana ng

pumasok sa siya dun at nakita na naman niya akong nagsusulat.

"Hindi." Sagot ko. "Masaya ako sa ginagawa ko kahit minsan nakakapagod magturo,
pero mahal ko yung propesyon kong ito. Teaching is my first love."

Naupo siya sa swivel chair niya at pinagmasdan ako sa ginagawa ko.

"Wag ka masyado tumitig baka matunaw ako." Biro ko sa kanya na hindi ako
nakatingin.

Narinig ko siyang natawa ng mahina. "Cassie?" Nag-angat ako saglit ng ulo para
tingnan siya. "About

yesterday morning?" Ibinaba ko muna sandali yung hawak kong ballpen at umupo
paharap sa kanya. Nasa may bandang kanan kasi niya ako na medyo mas harap sa table
niya. "I'm really sorry."

"Sorry din." Sambit ko. "Lately napag-iinitan kita ng ulo. Naiirita ako sayo
minsan."

She smiled at me. "Well taken. Isa pa, naiintindihan ko naman yung mga mood swings
mo kasi nga buntis ka. At sabi sa akin ni tatay Celso at ni nanay Mela na baka
pinaglilihian mo ako kaya ganun ka sa akin."

Nanlaki naman yung mga mata ko sa kanya. "Sinumbong mo ba ako sa mga magulang ko?"

Mas lalo pa yatang lumaki yung ngiti niya sa sinabi ko. "Hindi naman masyado."

"Hmp! Sumbongera ka pala." Kunwaring irap ko sa kanya saka nagsulat na ulit.

She laughed softly but did not utter a word for a moment. "Pupunta pala ako ng
Japan bukas."

"Japan?" Nasorpresang sambit ko. "Bukas na? Agad agad?" Bakit ngayon lang niya 'to
sinabi sa akin kung kailan aalis na siya? Di ko maiwasang magtampo sa kanya.

"Kailangan ko kasing makita yung makina na bibilhin kapalit nung nasira dun sa
planta." Sabi niya.

"Eh bakit ngayon mo lang sa akin 'to sinabi?" May himig hinampong sabi ko.

"Sasabihin ko sana sayo kahapon kaya lang ..."

"Nalasing ka?" Ako na nagtuloy nung sinasabi niya. She sigh saka tumango. "Ilang
araw ka dun?"

"Two days lang naman ako dun." Sagot niya.

Isang mahabang katahimikan ang namayani sa pagitan namin pagkatapos. Kapwa kami
nag-iisip ng sasabihin.

"May ---"

"Don't ---"

Sabay pa kami nagsalita pagkaraan ng ilang minutong katahimikan.

"You first." Sabi

niya sa akin.

"Di, ikaw na muna." Sagot ko naman.

"Ikaw na muna." Pilit din niya sa akin pagkatapos ay nagkatinginan kami saka
nagkatawanan. "You first."

"Ikaw lang ba ang pupunta o may... k-kasama ka?" Wala naman akong ibang rason kung
bakit ko siya tinatanong, gusto ko lang talaga malaman.

"Ako lang mag-isa." Tipid na sagot niya sa akin. "Unless gusto mo akong samahan?"

"Sira." Tugon ko sa kanya.

"Why not?" Saad niya. "I can make the arrangements tonight just tell me that you
want to come with me."

Nakangiting umiling ako sa kanya. "Wala pa akong passport." Sabi ko sa kanya. "At
kahit meron pa man, di ko maiiwan yung mga estudyante ko ng ganun ganun lang."

"Well, may next time pa naman." She uttered.

"Ikaw? Ano yung sasabihin mo?" Naalala kong tanong sa kanya.

"Sabihin ko sana na wag ka mag alala dahil wala akong kasamang iba." Napataas yung
kilay ko sa kanya at natawa siya. "Eh paano kasi kagabi kung makatanong ka kung may
babae ako para kang tigre." May kalakip na panunukso yung pagkakasabi niya nun.

"Ah ganun?" Kumuha nga ako ng crampled paper at saka ko siya binato. Tumatawa naman
siyang umilag. "Ikaw kaya diyan ang nakakatawa."

"Paanong nakakatawa?" Parang hamon naman niya sa akin.

"Ang daldal mo pala kapag nalalasing ka tapos para ka pang batang nagbilang." Di ko
mapigilang mapangiti ng maalala ko kagabi.

Nakangiting nagkibit lang siya ng balikat. Hindi niya ako kinontra sa sinabi ko.
Sabay na kaming pumasok sa loob ng kuwarto ng matapos ko na yung sinusulat ko.
Hapon pala ang flight niya bukas. Nabilin na daw niya si

Mang Rocco na siyang maghahatid at susundo sa akin sa school.

Ilang minuto na siguro kaming nakahiga at patay na yung mga ilaw ngunit di na naman
ako dalawin ng antok. Parang ayoko siyang umalis.

"Cassie?" Tawag niya sa akin, gising pa din pala siya.

"Hmm?" I hum in response. I don't trust my voice right now.

"Can I hug you?" She asked. Hindi ako agad nakakibo. "Just a hug. Cause I know I'm
going to miss you."

Napalunok ako sa sinabi niya. Yeah, mamimiss ko din siya. "O-okay." Payag ko.

Naramdaman kong lumundo yung kama at tinanggal niya yung unan sa pagitan namin. I
felt her right hand on my stomach and her breath on my cheek. Kapag magbabaling ako
ng ulo paharap sa kanya baka mahalikan ko na siya sa sobrang lapit niya.

Parang naririnig ko na yung pintig ng puso ko sa sobrang lakas nun. Parang may mga
paru-paro sa loob ng tiyan ko lalo na ng maramdaman ko yung mainit niyang hininga
sa pisngi ko.

"Relax." Bulong niya sa akin. "I won't hurt you."

Nagbaling ako ng tingin sa kanya at nagtama yung mga ilong namin.

"S-shan...?" Hindi ko alam kung shaky ba yung boses ko o ano. Para kasi akong
kinakabahan sa sobrang lapit niya sa akin. Pero hindi yung kaba na nakakatakot.

Narinig ko yung sunod sunod na paghinga niya. Hindi ko din maiwasang maramdaman
yung mabilis na pintig ng puso niya dahil nakadikit yung dibdib niya sa balikat ko.

"You smell so good, Cassie." Ang husky ng boses niya.

I felt her hand on my face at masuyo na hinaplos niya yung pisngi ko. Napapikit ako
ng maramdaman ko yung labi niya sa labi ko. She kissed me lightly at

para pang ayaw maghiwalay ng mga labi namin sa pagkakadikit. Inulit niya yun.
Hanggang sa nanatili na yung labi niya sa akin. She moved her lips and I did the
same. I heard her moan when I responded.

Yung kamay niyang nasa pisngi ko ay bumaba hanggang sa braso ko. Mas lalo pa niyang
inilapit sa akin yung katawan niya at bahagya na siyang nakadapa sa akin hanggang
sa tuluyan na niyang ipinatong yung katawan niya. Kusa namang yumakap sa batok niya
yung mga kamay ko.

Yung mahinhin at mumuntik niyang halik sa akin ay mas lumalim pa. And I couldn't
resist the loud moan escaped from my mouth when her tongue invaded my insides. She
teased me. Mas naging mapusok and demanding pa yung halik niya. And di ko din
namamalayan na I'm giving in.

Tumaas ng bahagya yung pantulog ko ng gumalaw siya. Naramdaman ko yung mainit na

haplos niya sa hita ko pataas hanggang sa ipinasok niya yung kamay niya sa loob ng
pantulog ko.
She touches my stomach upward until she reached my left breast na may nakatakip na
brassiere. She left my mouth to catch her breath. We're both panting already.

"Shan..." Bulong ko sa pangalan niya at napapikit ng mas madiin pa ng maramdaman ko

yung labi niya sa may earlobe ko at masuyo niya iyong kinagat.

"I want you, Cassie." Narinig ko yung arousal niya sa boses niya. "Make me stop now
while I can or else I'm gonna rip your clothes off and make love to you all night."
Hirap na bulong niya sa may labi ko.

I opened my eyes at pilit ko siyang inaaninag sa dilim. Am I ready for her?

Inangat ko yung kamay ko to touch her face and then her lips. "Babe..." She
whispered but it sounds more like a moan to me.

"Siguro pagbalik mo galing Japan..." I found my voice. "Handa na ako para sayo."

Narinig ko siyang napasinghap. Niyakap niya ako ng mahigpit, and I did the same.
Kontento na kami sa ganung posisyon. Umayos siya ng higa saka ako hinapit palapit
sa kanya para muling yakapin. Magkaharap kaming natulog habang yakap yakap niya ako
sa beywang. At bago pa ako tangayin ng antok ay naramdaman ko yung halik niya sa
noo ko.

=================

Chapter 15 Missing You

"Missing someone isn't about how long it has been since you've seen her or the
amount of time since you've talked. It's about that very moment when you're doing
something and wishing they were right there with you."

Shan POV

"Manong matagal pa ba yan bago maayos?" Aburidong tanong ko kay Mang Ador ng
masiraan kami sa may part ng Sta. Rosa na siguro ito.

Uwing uwi na ako eh. Gusto ko pa naman sana sorpresahin si Cassie na umuwi na ako.
Hindi ako nakauwi kahapon dahil nagkaroon ng problema sa contract nung makinang
binili ko. Hindi siya agad naihabol kaya naman kailangan ko mag extend ng isang
araw pa.

Hindi ko nasabi kay Cassie kung anong oras ako makakauwi dahil nga gusto ko siyang
sorpresahin. Hindi niya naitago yung lungkot sa boses niya ng sinabi kong kailangan
ko pang mag extend sa Japan.

Haist... miss na miss ko na siya. Napakamot ako sa noo sa sobrang pagkadismaya sa

nangyare. Na-flatan kami ng gulong sa likod. Tsk.

"Patapos na po señorita." Sagot niya sa akin, pawisan na siya at basa na din ang
puting damit nitong nagsisilbing uniporme nila.
Tiningnan ko yung suot kong relo. Mag-aalas dos na ng hapon. Hindi na yata ako
aabot. Gusto ko kasi ako na ang susundo kay Cassandra sa school.

"Tapos na po señorita." Masayang balita sa akin ni Mang Ador habang nagpupunas ng

magrasang kamay, pagkatapos pa ng ilang sandali.

"Alis na po tayo." Sabi ko. "Ako na lang ho ang magdadrive." Sabi ko dahil gusto ko
talaga maabutan si Cassie sa school.

"Sigurado ho kayo señorita?" Nabibiglang tanong niya sa akin.

"Opo." Saka

sumakay na ako sa drivers side.

Medyo mas mabilis yung pagpapatakbo ko sa kanya kaya naman eksaktong alas kuwatro
ng hapon ng makarating kami sa mansiyon. Iniwan ko na yung kotse na ginamit ni Mang
Ador para bahala na silang magdala ng mga gamit ko sa loob ng bahay. Kinuha ko sa
garahe yung kotse ko at excited na nag drive papuntang school.

Pagdating ko sa school ground, agad ko nakita si Mang Rocco at sinabing ako na lang
ang susundo kay Cassie. Sa totoo lang wala pa akong tulog simula ng bumiyahe ako
pauwi ng Pilipinas. Inayos ko muna yung sarili ko bago ako bumaba ng kotse. Dala
dala yung pasalubong ko kay Cassie na nasa bulsa ng suot kong black leather jacket.

Tamang tama namang nagsilabasan na yung mga estudyante niya. Abala siya sa
pagbubura sa blackboard ng pumasok ako sa loob ng classroom niya. Nakatakip siya ng
ilong gamit ang kanyang panyo habang nagbubura. Di ko maiwasang mapangiti habang
pinagmamasdan siya sa ginagawa. Di maiwasang gumalaw yung katawan niya sa pagbubura
at ang ganda lang niyang panoorin. Hindi siya nakakasawang pagmasdan.

Pagkatapos niyang mabura yung mga nakasulat sa blackboard ay nagpampag siya saka
naglagay ng alkohol sa kamay. And slowly she turned around and saw me smiling at
her.

"S-shan?" Nasorpresang sambit niya sa pangalan ko.

I spread my arms wide open with an expression on my face saying the one and only.
Her lips slowly curved into a wide smile saka patakbong lumapit sa akin at niyakap
ako sa batok. Masayang niyakap ko din siya sa beywang at hinalikan siya sa buhok.

"Kailan ka pa dumating?" Tanong niya sa

akin ng kumalas siya ng yakap.

"Just now." I replied.

"As in ngayon ngayon lang?" Namilog yung mga mata niya at di makapaniwala sa sinabi
ko.

"Yes." Saka ako tumango tango sa kanya.

"Sana nagpahinga ka na lang sa bahay." May himig pag-aalalang sabi niya sa akin.

"I can't wait to see you... that's why. I miss you." Kung di ako nagkakamali,
namula ng bahagya yung pisngi niya sa sinabi ko.
"It's so good to see you again." Yun lang ang sinagot niya sa akin. "And I... miss
you too."

Yun eh! Yun ang hinihintay ko mula sa kanya! Tsk! Wala na yung pagod ko, tinanggal
na ng magandang ngiti ni Cassandra.

"Siyanga pala." Sambit ko saka kinuha yung maliit na box sa bulsa ng jacket ko at
iniabot ko sa kanya.

"Ano 'to?" Tanong niya ng inabot yung kulay maroon na maliit na box.

"Bahay?" Pabiro kong sabi sa kanya.

"Baliw!" Inirapan niya ako bagama't nakangiti siya sa akin.

"Buksan mo kasi." Saad ko.

Unti-unti niya iyong binuksan at namangha pa ng makita yung laman nun.

"Shan naman eh. Di ba sabi ko sayo ---"

I put a finger on her lips. Gosh! I miss her lips. Naalala ko nung huling gabing
magkasama kami. Kinuha ko yung laman nung box at inangat ko sa harap niya. Kuminang
yung disenyo nitong maliliit na puso. Isa iyong gold bracelet na binili ko pa sa
Japan bilang pasalubong ko sa kanya.

"Please allow me." Sabi ko sa kanya at saka maingat na isinuot ko yun sa kaliwang
wrist niya. Bagay na bagay sa kanya.

"Shan..." May himig protesta sa boses nito.

Hinawakan ko siya sa hips at masuyong hinila

palapit sa akin. Nangulila talaga ako sa kanya.

"Pasalubong ko yan sayo galing Japan." Sabi ko sa kanya. "Kaya please wag mo ng
tanggihan pa?"

Napangiwi siya. "M-mahal na naman 'to..." May alinlangan na sabi niya.

"Lagi mo na lang ba yun titingnan sa tuwing bibigyan kita ng regalo?" Kunwaring

nagtatampong sabi ko.

"Shan..."

"Please?" Saka ko idinikit yung noo ko sa kanya at tinitigan siya sa mga mata. I
gave her my best puppy eyes.

She sigh. "Sige na nga."

Hahalikan ko na sana siya eh ng biglang may tumikhim sa likod. Sabay pa kaming

napabaling ni Cassandra. Si Mira lang pala eh.

"Bawal yan dito ah." Biro niya sa amin saka pumasok din sa loob ng classroom ni
Cassie.

"You're speaking to the owner, Miss." Ganting biro ko din sa kanya habang nasa
likod ng beywang ni Cassie yung kaliwang braso ko.
Mahina namang tumawa si Cassie sa tabi ko. Umupo naman sa isa sa mga upuan si Mira
paharap sa amin.

"Eh di ikaw na." Ganti naman ni Mira sa akin. "Balita ko galing ka sa Japan."

"Yup." Sagot ko saka sumulyap kay Cassie sa tabi ko at ngumiti.

"So nasan ang pasalubong?" Diretsang sabi niya sa akin.

Natawa naman ako sa kanya. Yan ang gusto ko kay Mira, direct to the point.

"Sige, ibibigay ko bukas. Iniwan ko na kasi yung gamit ko sa bahay dahil

nagmamadali akong sunduin si Cassie." Saad ko.

"Ay sus!" Tukso ni Mira sa amin, lalong lalo na kay Cassandra na namumula na yata
yung pisngi.

"Hay naku!" Pag-iiba ni Cassandra sa usapan. "Umuwi na nga tayo." Saka siya
tumalikod.

"Eiiihh!" Tukso pa rin ni Mira.

"Uwi na daw kayo Shan, o! For sure miss na miss ka niyan." Dagdag pa ni Mira at
natawa na lang ako ng mahina sa kanya.

"Heh!" Saway naman sa kanya ni Cassandra habang nag-aayos na ng gamit. "Tumigil ka

nga diyan."

"Sus, sissy! Wag ka ng magkaila yang pisngi mo talo pa yung kamatis na paninda niyo
sa pagkapula." Ayaw talaga tantanan ni Mira yung bestfriend niya.

Inirapan lang siya ni Cassandra. At di ko maalis-alis yung malapad na ngiti sa labi

ko.

"Di lang naman siya nag-iisa Mira." Sabad ko naman. "Miss na miss ko din yang
kaibigan mo." Dagdag ko pa sa panunukso ni Mira sa kaibigan niya.

Para namang bulate na kinikiliti si Mirasol sa kanyang kinauupuan.

"Kinikilig ako friend!" Malanding tili ni Mira.

"Halika na nga umuwi na tayo baka mahawa ka pa sa kabaliwan ni Mirasol." Hinila na

ako ni Cassandra sa kanang kamay.

"Uy HHWW sila." Tukso pa rin niya habang palabas na kami ng classroom.

"Anong HHWW na sinasabi mo diyan?" Kunot noong tanong naman ni Cassie sa kanya.

"HHWW - holding hands while walking." Sagot naman nung isa.

Ang cute lang nilang dalawa tingnan eh. Bagay talaga silang mag bestfriend.

Naglakad na kaming tatlo palabas ng school at nagpaalam na din si Mira sa amin

dahil sinundo na siya ng boyfriend niyang nalaman ko sa pangalang Neil. Nagwo-work
daw itong teller sa isang bank sa bayan.

Wala naman kaming imikan ni Cassandra habang pauwi ng bahay. Manaka-nakang

nagkakatinginan kami saka ngumingiti sa isa't isa.
Pagkatapos naming maghapunan ng gabing iyon ay tumawag sa akin yung magdedeliver
nung makina at sinabing na ship na daw

nila kaninang tanghali yun at hintayin na lang ng isang linggo.

Nagsusuklay si Cassie ng mahaba niyang buhok ng pumasok ako ng kuwarto namin.

"Shan?" Tawag niya sa akin ng papunta na sana ako ng banyo.

"Yes?" Tanong ko ng humarap ako sa kanya.

Umikot siya ng upo paharap sa akin. "M-may hihilingin sana ako sayo kung pwede.
Pero kung hindi pupwede, okay lang naman din sa akin."

"What is it?" I asked.

"Tungkol sana sa ano... uhm..." Para siyang nag-aalangan na sabihin yun sa akin.

"It's okay, Cassie. Just tell me what is it." Pang-e encourage ko sa kanya.

"Tungkol sana dun sa... uhm... portrait ng k-kapatid mo." Parang kahit yung word na
kapatid lang eh nahihirapan siyang bigkasin.

She must really hate my brother Oscar. I can't blame her.

"Gusto mong tanggalin ko yun, ganun?" Ako na ang nagtuloy ng sasabihin niya.

Sandali siyang di kumibo. "Hayaan mo na. Kalimutan mo na lang yung sinabi ko." Saka
siya tumalikod para ipagpatuloy ang pagsusuklay sa buhok niya.

"Cassie..."

"No." She cuts me off. "I understand. Kalimutan mo na lang yung sinabi ko." Sabi
niya at saglit lang na sumulyap siya sa akin sa may salamin. "Pumasok ka na sa
banyo at maligo ka na."

I sigh deeply. Wala na akong nagawa kundi pumasok sa loob ng banyo at maligo.

Sa totoo lang, di ko siya pwedeng pagbigyan dahil nandun lahat ng portrait namin ng
pamilya ko. Kapag tinanggal ko yung kay Oscar, para ko na din siyang inalis sa
pamilya namin. Ganun kahalaga yung portrait na yun na nakahilera sa may pasilyo
dito sa taas ng bahay.

Naiintindihan ko naman

si Cassandra. Sana lang dumating yung panahon na mapatawad na niya si Oscar para
manahimik na din ang kaluluwa nito.

Masakit man sa akin nun na nalaman kung kaya siya nagpakamatay dahil sa nagawang
kasalanan kay Cassie, kapatid ko pa din siya at nanaig yung pagmamahal ko sa kanya
bilang kapatid kaysa sa magalit din sa kanya.

Sana lang maging maayos na talaga ang lahat sa pagsasama namin ni Cassie.

Pero mabibigo yata ako kasi pagkalabas ko ng banyo nakita kong nakahiga na si
Cassie patalikod sa akin at may nakaharang na naman na malaking unan sa gitna
namin.

Akala ko pa naman okay na kami. Di ba pa nga nasabi niya nung nakaraan na baka
handa na siyang ipagkaloob sa akin ang kanyang sarili pagbalik ko galing Japan?

Pero gayun pa man, di ko naman siya pwedeng pilitin. Hahayaan ko na siya ang
magdesisyon sa bagay na iyon.

Napabuntong hininga na lang ako habang nagpapatuyo ng buhok. Di ko maiwasang

malungkot. Alam kong nagtatampo si Cassie dahil sa portrait na yun. Pero sana din
maintindihan niya ako. Isa pa, kahit pa sa akin ipinama ng papa ang bahay na 'to
kabilang na ang kanyang mga negosyo, wala pa din akong karapatang tanggalin ang
portrait ni Oscar.

Ilang oras pa'y sumampa na din ako sa kama at nahiga pagkatapos kong patayin ang
mga ilaw. Inunan ko yung dalawang braso ko sa likod ng ulo ko at tumitig sa kisame
kahit na madilim sa loob ng kuwarto.

Alam kong hindi pa tulog si Cassandra dahil dinig na dinig ko yung paghinga niya at
yung manaka-nakang pagbuntong-hininga niya.

"I hope you understand, Cassandra." Mahinang sabi ko. Ngunit wala akong nakuhang
sagot mula sa kanya. "I'm so sorry."

Hindi pa rin niya ako kinibo ngunit isang malalim na buntong hininga na naman ang
pinakawalan niya. Gustuhin ko man siyang yakapin ng mga sandaling iyon at ipadama
sa kanya yung pangungulilang nararamdaman ko simula pa nung umalis ako ng bansa,
ngunit nagdadalawang isip ako dahil baka iba na naman ang isipin niya. I respect
her and I'm willing to wait when she's ready for me.

Mabigat ang loob na pumikit ako at pinilit makatulog wishing that everything's
gonna be fine tomorrow.

=================

Chapter 16 Stormy Night

"I will bruise your lips, scar your knees and love you hard. I will destroy you in
the most beautiful way possible. And I will leave, and you will finally understand
why storms are named after people."

Cassie POV

Ang lakas lakas ng ulan sa labas. Tapos hindi pa dumarating si Shantana galing sa
planta ng asukal. Hindi ko naman maiwasang di kabahan habang nakamasid lang ako sa
labas ng bintana dito sa study room. Hindi ko naman na maituloy yung sinusulat ko
dahil di rin naman ako makapag-concentrate sa ginagawa ko.

Pagkatapos niya kasi akong sunduin sa school kaninang hapon ay bumalik pa siya sa
planta. Sinabi ko naman na kasi sa kanya na kapag ganun hayaan na lang niya ako
mag-commute o di kaya siya na lang tumawag sa bahay para sunduin ako ni Mang Ador o
ni Mang Rocco, para di na rin siya naaabala pa sa ginagawa niya.

Sa totoo lang, di ko maiwasang sumama ang loob kahit naman na naiintindihan ko siya
kung bakit ayaw niyang tanggalin yung portrait ng halimaw na yun sa may hallway eh.
Ayoko lang talaga kasi nakikita yung pagmumukha ng lalaking yun. Pakiramdam ko lagi
akong nangingilabot sa tuwing makikita ko yung mga ngisi niyang iyon.

Hindi naman biro yung pinagdaanan ko sa mga kamay niya. Ni rape niya ako, ninakaw
niya yung pinakaiingat ingatan kong pagkababae para sana sa taong pakakasalan ko.
Di ko maiwasang makadama na naman ng galit.

Hinawakan ko yung tiyan ko na hindi pa halata. Sabi ni Inay baka pag tatlong buwan
na daw yung dinadala ko baka dun pa lang daw mahahalata. May mga nagbubuntis daw
talaga na maliit lang ang tiyan. May limang buwan na nga yung dinadala

di pa halata eh.

Naisip ko na naman yung plano kong paghihigante kay Shantana. Nagdadawalang isip
ako at palaging nagtatalo yung kalooban ko sa tuwing nakikita kong nasasaktan ko
siya.

Biglang bumukas yung pinto at agad naman akong napalingon dun. Basang basa ng ulan
na pumasok si Shantana sa pinto.

"Ang lakas ng ulan sa labas." Bungad niya sa akin.

Lumapit ako sa kanya at niyakap ko siya. Alalang-alala ako sa kanya. Di man lang
kasi siya nagtext eh.

"Ba't di ka man lang nagtext o tumawag." Sabi ko habang yakap yakap ko siya sa
batok. "Alalang alala ako sayo."

"Cassie..." Hinawakan niya ako sa magkabilang braso. "Basang basa ako." Sabi niya.

Pero wala akong pakialam kahit basang basa siya dahil di ko mapigilan yung sense of
relief na nararamdaman ko ngayong nakauwi na siya ng safe sa bahay.

"Next time wag ka na lalabas ng ganyan kalakas ang ulan." Nakalabing sabi ko sa
kanya ng kumalas ako ng yakap.

Wala akong nakuhang sagot mula sa kanya at naramdaman ko yung paninigas ng katawan
niya. Nag-angat ako ng tingin sa mukha niya at napansing di siya sa mukha ko
nakatingin kundi... sa dibdib kong bumakat dahil nabasa na din yung damit ko.

Muli akong nag-angat ng tingin sa kanya at biglang bumilis ang tibok ng puso ko ng
makita yung mga titig niya sa akin. Di rin nakaligtas sa akin ang paglunok niya na
parang pinipigilan yung sarili.

"S-shan..." Di ko naitago yung kaba sa boses na tawag ko sa pangalan niya.

Kaba nga ba o... excitement?

Muli siyang napalunok saka bigla bigla na lang niya ako hinalikan ng mapusok.
Hinapit din

niya ako sa katawan niya at tiniyak na walang hanging makakadaan sa pagitan namin.
Parang nagmamadali ang mga halik na iginagawad niya sa akin. She kissed me with
hunger. Demanding din ang mga halik niya sa akin at napakainit.

Di ko na din napigilan yung pagsalakay ng kanyang dila sa loob ng bibig ko. At mas
lalong di ko na napigilan yung sarili kong mapaungol ng malakas sa ginawa niya.

Iginiya niya ako sa mahabang sofa sa gilid saka pinahiga dun. Ang bilis ng mga
galaw niya. At di siya nangingiming iparating sa akin na sabik na sabik siya sa
akin.

I felt a certain power over her... and I love that feeling. Hindi yung gusto ko
dahil gusto ko siyang manipulahin pero gusto ko yun dahil pakiramdam ko ang ganda
ganda ko dahil sa akin lang siya ganito.

Inilayo niya sandali ang kanyang mukha sa akin at habol ang hininga namin ng
nagsalita siya.

"I want you now." She said full of desire. "I can't wait any longer, Cassandra. I
want to take you here... right now."

Pagkasabi niya nun ay agad akong sinalakay ng mga maiinit na halik niya. Hindi pa
nga ako nakakapag-react sa sinabi niya eh. Naramdaman ko yung kamay niya nang
ipasok niya yun sa loob ng suot kong manipis na t-shirt na basa na din dahil sa
kanya.

Napaigtad ako ng maramdaman ko yung mainit na haplos niya sa tiyan ko pataas sa

dibdib ko. She expertly unhook my brassiere. Saka niya pinaglaruan yung nipple ko.

"Hmmm..." I moan so loud in between our kiss.

Para siyang mas naengganyong ipagpatuloy ang kanyang ginagawa ng marinig iyon.
Nagmamadali ang mga kilos na tinanggal niya yung t shirt ko at ibinato sa kung

saan at pati na yung bra ko.

"S-shan..." Naiilang na sambit ko dahil pinagmamasdan niya yung dibdib kong proud
na proud na nakatayo.

Gusto ko sana iyong takpan gamit yung mga kamay ko pero agad niya akong pinigilan.

"Don't." She said in a husky voice. "They're so beautiful... like you." Saka siya
muling bumaba at ginawaran ako ng masuyong halik sa labi pagkatapos niyang
tanggalin din yung mga damit niya.

Mas lalo pa yatang uminit yung pakiramdam ko ng maramdaman ko yung kamay niya sa
dibdib ko at masuyo iyong pinisil pisil. Pansamantalang iniwan niya ang labi ko at
hinalikan ako sa panga papunta sa tenga at napapikit ako ng mariin ng malambing
niyang kinagat yung earlobe ko.

"Babe... I want more of you. I can't get enough." Bulong niya sa akin.

"Hmm..." Yun lang ang nakaya kong isagot sa kanya.

Mas lalo pang bumilis yung paghinga ko ng maramdaman ko yung maiinit na labi niya
sa leeg ko pababa hanggang sa cleavage ko at napaungol na naman ako ng malakas ng
sinakop ng bibig niya ang nipple ko at saka iyon masuyong sinipsip.

Yung mga kamay ko na may sarili yatang isip ay nasa ulo niya at hinahaplos yung
buhok niya.

Pagkatapos niya sa isa kong dibdib ay isinunod naman niya yung kabila. Masuyo
niyang pinaghiwalay yung hita ko gamit yung tuhod niya at saka muli akong
dinaganan.

Naglakbay pa pababa ang mga labi niya sa tiyan ko pababa pa sa may puson. Hinawakan
niya yung magkabilang gilid ng cotton shorts ko at binaba yun kasama yung panty ko.
Lahat yata ng madaanan nun ay masuyo niyang ginagawaran ng mainit na halik.

At nang tuluyan
na niya iyong matanggal ay umakyat naman pataas sa hita ko yung mga labi niya.
Hahalikan na niya sana ako sa pagitan ng aking magkahiwalay na hita ng pinigilan ko
siya.

"Shan..." Pigil ko sa kanya. Parang bigla ako nakaramdam ng hiya dun.

She smiled at me. "Trust me, Cassandra. And just let me pleasure you."

Gusto ko sana siyang tutulan pero nanginig yata yung buong katawan ko ng wala sabi
sabing ipinasok niya yung daliri niya sa lagusan ko. Napahigpit yung kapit ko sa
sofa ng mabagal siyang gumalaw sa loob ko. Nakadagdag pa sa init ng ginagawa niya
sa akin yung masuyong pagdampi ng dila niya sa clit ko.

"S-shan..." Muli kong tawag sa pangalang niya.

Mas mabilis na galaw niya ang isinagot sa akin. Kusang umaarko yung hips ko sa
ginagawa niya. Kinagat ko ng madiin yung ibabang labi ko para pigilan ang
nagkukumawalang sigaw. I writhed underneath her. Parang may mainit na kiliting
umakyat mula sa paa ko pataas hanggang sa buong katawan ko. Ang bilis bilis din ng
pintig ng puso ko at habol ko din yung hininga ko sa ginagawa niya sa akin.

Agad niyang tinakpan yung bibig ko ng sarili niyang labi ng maramdaman niyang para
na akong sasabog na bulkan. Sa loob ng bibig niya ako napasigaw ng marating ko yung
rurok ng kaligayahan. Kiliting kiliti ako sa ginagawa niya dahil di pa siya
tumitigil sa paggalaw sa loob ko kahit na nanginginig na yung katawan ko.

Hinawakan ko siya sa braso para sana pigilan siya pero hindi siya pumayag.

"Touch me, Cassandra." Hirap na bulong niya sa labi ko. "I want you to touch me,
too."

"I-I don't know how..." I said back.

Kinuha

niya yung kamay ko at iginiya sa may gitna ng hita niya. I felt her wetness and it
made me look at her in surprise.

"That's your effect on me, babe." Para siyang nanlambot ng madaiti yung kamay ko sa
pagkababae niya.

Para naman akong naengganyo na hawakan siya dun ng makita ko kung gaano kalakas
yung epekto ko sa kanya.

"Please, Cassie." Nakapikit na bulong niya sa akin. Katulad ng ginawa niya kanina,
pabigla ko ding ipinasok yung daliri ko sa lagusan niya. "Shit!" She muttered and I
felt her quiver.

She kissed me rough and full of lust as I started to move inside her. Mabagal lang
sa umpisa hanggang siya na ang humawak sa kamay ko at iginiya yung gagawin ko.

She screamed inside my mouth when she reached her climax. I felt her body quiver
and shudder as pleasure succumb her.

She let go of my mouth and kiss me lightly instead. Paulit ulit yung mumunting
halik niya sa labi ko hanggang sa di ko na napigilang ngumiti habang nakapikit pa.

"Mi querido alguien." Narinig kong sambit niya at saka hinalikan ulit ako ng
matagal.
Ang tagal naming nakahiga sa ganung posisyon. Nakapatong siya sa akin at manaka-
nakang hinahalikan sa labi. Ang lakas pa din ng ulan sa labas at dinig na dinig
dito sa loob yung mga maingay na pagpatak nito. At kung gaano kalamig sa labas, ay
ganun din kainit yung pinagsaluhan namin ni Shantana.

Ang ipinagtataka ko lang, di ako nangilag sa mga haplos niya sa akin at kahit
minsan ay di sumagi sa isip ko yung nangyare sa akin nun. At walang alinlangan at
pagtutol na naipagkaloob ko yung sarili ko kay Shan.

Umayos

kami ng higa at pinagkasya namin yung sarili namin dun sa mahabang sofa. Kapwa
kaming hubad na nakatagilid at nakaharap sa isa't isa. Yung kanang kamay ko nasa
beywang niya at ganun din yung kaliwang kamay niya na hapit ako sa beywang din.

"Anong iniisip mo?" Tanong niya sa akin na titig na titig sa mukha ko ng mga
sandaling iyon.

"Wala." Tipid na sagot ko.

Biglang binalot ng pag-aalala yung mukha niya. "Nasaktan ba kita?"

Umiling ako saka ngumiti sa kanya ng tipid.

"Are you mad at me?" Tanong pa niya.

"No." I answered so quickly.

Hinalikan niya ako sa noo saka niyakap ng mahigpit. "Okay ka lang ba talaga?" She
asked habang masuyong hinahagod hagod yung buhok ko.

"Oo naman." Sagot ko naman sa kanya saka ko siya tiningala. "Ikaw? Okay ka lang
ba?" Pakiramdam ko parang mas naging relax at mas naging malapit ako sa kanya dahil
sa pinagsaluhan naming dalawa.

She looked down at me. Saka ngumiti ng makahulugan sa akin. "I'm more than just
fine, Cassie. Do you want me to prove it again to you?"

"Hmp." Kunwaring nakalabing sambit ko saka nagsumiksik sa kanya. "Inaantok na ako."

Narinig ko siyang tumawa ng mahina. "Nah. Sleeping is the last thing on my list
right now, babe." Kinurot ko siya sa tagiliran. "Ouch." Tatawa tawang reklamo niya
sa akin saka hinawakan yung kamay kong kumurot sa kanya saka hinalikan.

"Ang pilya mo kasi." Sabi ko sa kanya.

Pero imbes na sumagot, pinasok niya sa loob ng bibig niya yung daliri ko.
Naramdaman ko yung mainit na dila niya na kumiliti sa dulo ng mga daliri ko. Muli
kong naramdaman yung mainit na bagay na iyon na kumalat sa buong pagkatao ko. Hindi
niya inaalis yung mga mata niya sa akin. Napalunok ako sa ginawa niya hanggang sa
unti unting pinakawalan ng kanyang bibig yung mga daliri ko.

And then she kissed me again. The same intensity she gave me earlier. At hayun nga,
naulit na naman yung mainit naming eksena kani-kanina lang. At tinutoo nga niya
yung sinabi niyang di niya ako hahayaang makatulog dahil maya't maya pinapadama
niya sa akin kung paano paligayahin ng isang Shantana Cervantez kasabay ng walang
tigil na pagbuhos ng malakas na ulan sa labas.
(Shan on media)

=================

Chapter 17 A New Beginning

"I want to be the first thing you touch in the morning and the last thing you taste
at night."

Shan POV

"Shantana!" Pang ilang tawag na ba sa akin ni Cassandra nung pangalan ko?

Pero di ko siya pinapakinggan at pinapaulanan ko pa rin yung balikat niya ng

mumunting halik.

"Shan naman eh." Reklamo niya sa akin dahil di ko pa rin siya pinapayagang bumangon
sa kama.

"It's Saturday morning, wala ka namang pasok." I changed our position and I hover
above her.

Nilagay niya yung dalawang kamay niya sa dibdib ko para pigilan akong halikan siya.

"Di ba sabi ko sayo birthday ni itay ngayon?" Nakalabing sabi niya sa akin.

Tinanggal ko yung kamay niya sa gitna namin. "It's too early to get up." Saka ko
siya kinagat sa leeg.

Agad niyang hinawakan yung mukha ko at inilayo ako sa leeg niya. "Shantana naman
wag sa leeg!" Protesta niya sa akin.

Natawa ako ng mahina. "Saan mo gusto?" Pilyang tanong ko naman kung saan niya gusto
malagyan ng kiss mark.

"Wala!" Nakalabi pa ring tugon niya sa akin.

Pinaghiwalay ng tuhod ko yung hita niya ang I positioned myself between her legs.
Nanlaki yung mga mata niya sa ginawa ko.

"Babe, we'll get up after." Ungot ko sa kanya as I started to touch her sides. "Isa
na lang."

"Kanina pa kaya yung isa mong yan, di ka naman tumutupad sa usapan." Parang batang
reklamo niya sa akin.

"Cute." Wika ko saka hinalikan yung nanulis niyang labi.

"Sige na kasi." Sabi niya sa akin. "Alas nuwebe na o." Pinalungkot pa niya yung
mukha niya.

"Eh di ba sabi mo lunch naman yung birthday celebration ni tatay

Celso." Can't blame me. My wife is so gorgeous and hot and I couldn't take my hands
off her since the other night when we made love at the study room. And it seems
like I can't get enough of her.

"Syempre tutulong pa tayo sa kanila."

"Tsk. Sige na nga." Pagpayag ko at agad na siyang napangiti sa akin. "Pero sabay
tayo maligo."

Tiningnan niya ako ng may pagdududa. "Magbe-behave ka ba sa loob ng shower?"

I smiled t her widely. "No." Pag-amin ko sa kanya.

Natawa siya ng mahina. "Sabi na eh."

Tumayo na ako sa kama at wala sabi sabing binuhat ko siya saka dinala sa loob ng
banyo na nagpupumiglas. Wala na siyang nagawa ng binuksan ko na yung shower at
kapwa na kaming basa. And as I said, di ako nag-behave sa loob ng shower room. It's
hard to do that when you're with her.

Ten in the morning na kami nakarating sa bahay ng kanyang mga magulang at mya mga
naabutan kaming nag-aayos ng parang tent para dun na sa labas kakain, binati naman
namin sila ni Cassandra. May nakita pa ako dun na videoke sa may bandang gilid.

Magkahawak kamay kami ni Cassie na pumasok sa loob ng bahay nila. Nagmano siya sa
kanyang mga magulang at pati na din ako.

"Happy birthday po, tatay Celso." Bati ko sa kanya saka iniabot yung regalo namin
ni Cassie sa kanya. "Regalo ho namin sa inyo ni Cassandra."

"Salamat mga anak." Masayang sabi niya ng kinuha na niya yung regalo.

Tumulong ako sa labas at si Cassie naman sa paghahanda ng mga pagkain at kung ano
pa yung mga ginagawa nila sa loob. Nakita ko siyang may binuhat na malaking
kaldero.

"Cassandra, sinong my sabi sayong pwede ka

magbuhat ng mabigt?" Kunot noong lumapit ako sa kanya at inagaw ko yung hawak niya.

"Magaan lang naman yan." Sabi niya sa akin ng makuha ko yun sa kanya. "Wala pa
namang laman."

"Kahit na." Tugon ko. "Baka mapano ka pa at yung dinadala mo."

Ngumiti siya sa akin. "OA lang?"

Nilapag ko yun sa kusina. Nandun sila inay, si Elsa at yung iba pa nilang
kapitbahay na nagpresentang tumulong.

"Halikan kita diyan eh." Bulong ko sa kanya at bigla namang namula yung mga pisngi
niya. "OA lang?" Gaya ko sa sinabi niya kanina saka naglakad na palabas ng kusina
at tumulong sa pag-aayos ng upuan.

Bago mag alas dose ay nagsimula ng magsidatingan yung mga bisita ni itay Celso.
Yung mga katrabaho niya sa presinto, mga malalapit niyang kaibigan, mga kapitbahay
na malapit sa pamilya nila. Haist, madami siyang bisita.

"Friend ang dami talagang nagmamahal kay tatay Celso o." Puna ni Mira habang
nakaupo kami dito sa salas.
Si Elsa, Mira at boyfriend niya, saka ako at si Cassie lang naman yung nandito.

"Syempre naman magaling yang si itay makisama sa kapwa." Proud namang sabad ni
Elsa.

"Magaling kasi na pulis yung tatay namin." Nakangiti ding saad ni Cassie.

Hindi naman ganun kadami yung putahe kaya lang madami naman silang inihanda.

"Shantana, hija." Nakangiting lumapit sa akin si inay Mela. Tatayo na sana ako para
salubungin siya kaya lang sumenyas siyang upp lang ako. "Salamat sa pinadeliver mo
ha?"

Ngumiti ako sa kanya. "Okay lang ho yun, inay. Regalo ko na din kay itay yun."
Sagot ko sa kanya.

Niyakap niya ako habang nakaupo pa rin ako at nagpapasalamat ng paulit ulit.

"Ano

yung pinadeliver mo?" Kunot noong tanong sa akin ni Cassie sa may kanan ko.

"Wala, konting dagdag lang sa handa ng tatay mo." Sagot ko naman.

"Shan?" Alam ko na ang ibig sabihin ng tono niyang yan eh.

Hinawakan ko yung kamay niya. "Letchon baboy, tsaka cake lang naman yun." Mahinang
sagot ko.

"Baka ang ibig mong sabihin ate Shan, cakes at mga letchon." Sabad ni Elsa ng
marinig yung sinabi ko, pinandilatan ko naman siya para tumigil kasi alam kong
magrereklamo na naman si Cassandra.

Binalik ni Cassie yung tingin niya sa akin na nagde-demand ng kasagutan. Inalalayan

ko siyang tumayo at hinila pagkatapos naming mag excuse sa mga kasama namin dun at
dinala siya sa may kusina para dun kami mag-usap.

"Baka gusto mo namang sabihin sa akin yun Shantana?" Humalukipkip na siya sa

harapan ko at pormal ang mukhang tumingin sa akin.

"Nagpa-deliver ako kaninang nag-aayos kami sa labas ng letchon baboy ---"

"Isa lang yun di ba?" She looked at me side ways.

"Uhm... actually, dalawang letchon bab---"

"Dalawa?" Bulalas niya. "Aanhin mo naman yung dalawang letchon?!"

"Malamang di kakainin." Sagot ko at nakita kong nainis siya yata sa pamimilosopo

ko. "Okay, I'm sorry. I was just kidding. Ang pormal mo kasi."

"Ilang cakes?" Nagsalubong na talaga yung kilay niya sa akin. "Shantana?" Tawag
niya sa akin ng di agad ako nakasagot.

"Ten." Damn.

Nanlaki yung mata niya sa akin sa gulat. "Sampu?!"

"Babe..." Hahawakan ko na sana siya sa braso pero umiwas siya.

Huminga siya ng malalim habang nakapikit. Halatang kinakalma

lang niya yung sarili niya.

"Di ba napag-usapan na natin 'to?" Tukoy niya sa pagbibigay ko ng kahit na ano sa

pamilya niya.

"Naisip ko kasi kaninang pumunta tayo dito wala man lang akong naiambag para sa
selebrasyon ng kaarawan ni tatay Celso kaya nagpa-deliver na ako." Paliwanag ko sa
kanya.

Hindi siya agad nakasagot pero parang mas kalma na siya ng muling nagsalita.

"Ba't di mo man lang yun sinabi sa akin?" Tanong niya.

"Sorry na." Saka ko siya hinawakan sa beywang at hinila palapit sa akin. Di naman
na siya nagprotesta. "Part na din naman ako ng pamilya niyo di ba?" Dagdag ko pa.

"Oo naman." Agad namang sagot niya sa akin at nilagay niya yung dalawang kamay niya
sa chest ko. "Pero alam mo namang ayo---"

I plant a soft kiss on her lips to shut her up. "Please? Kahit ngayon lang hayaan
mo na yun para naman yun sa birthday ni tatay eh." Lambing ko sa kanya.

"Kung makapagbigay ka kasi parang isang buong barangay yung pakakainin mo." Saad
niya.

"Ay hindi pa ba?" Biro ko naman at napangiti na siya sa akin. "Okay na tayo?"
Tumango naman siya sa akin. "Asan kiss ko kung okay na tayo?"

"Shan, nandito tayo sa bahay ng mga magulang ko at ang dami pang tao sa labas kaya
---"

Di ko na siya pinatapos at ako na ang humalik sa kanya. Nilapit ko pa siya sa

katawan ko at mas diniinan ko pa yung labi ko sa kanya. I smiled when she responded
to my kisses. Bibigay din pala eh.

"Ay!" Kapwa pa kami nagulat ng may pumasok na lalake na sa tingin ko ay katrabaho

ni itay Celso. Di kasi naka uniporme.

Agad na kumalas sa akin si Cassandra. "U-uncle

Vernon, bakit po?" Parang nahihiyang sabi ni Cassandra.

"Makikigamit sana ako ng cr niyo." Parang mas ito pa ang nahihiya sa amin.

"Ay diyan po uncle." Tinuro ni Cassie yung pinto sa may bandang dulo ng kusina.

Ngumiti muna siya sa amin saka tinungo na yung cr. Nagkatinginan naman kami ni
Cassie. Ngumiti naman ako sa kanya at siya inirapan lang ako.

"Bumalik na nga tayo dun." Sabay talikod sa akin.

"Kiss ko muna ---"

"Heh!" Putol niya sa akin. "Kanina ka pa ha?" Saka naglakad na palabas ng kusina.
"Hmp, ang damot talaga. Pakipot pa." Bubulong bulong na sabi ko habang nakasunod sa
kanya.

"May sinasabi ka?" Masungit na sabi niya sa akin.

Ngumisi ako sa kanya. "Wala po, ma'am Cassandra."

Inirapan na naman niya ako. Mga buntis talaga o ang hirap spelling-ngen minsan.
Iiling iling na sumunod ako sa kanya pabalik sa sala.

Pagsapit ng hapon, nagsimula ng magsiuwian yung mga ibang bisita ni itay Celso at
yung mga matatalik na kaibigan na lang ang natitira. Nasa harap naman sila ngayon
ng videoke at kumakanta habang may mga alak sa pabilog na mesa na nasa gitna nila.
Mga pito siguro yung nandun na kasama ni itay.

"Shantana, samahan mo naman kami dun." Aya sa akin ni itay Celso ng nasa kusina
kami nila Cassie, Elsa at inay Mela at tatlo pa nilang kapitbahay na tumulong sa
pagliligpit ng ibang nahugasan ng gamit.

"Po?" Tumingin ako kay Cassie para sumaklolo.

"Itay naman puro lalake kayo dun." Sabi ni Cassie.

"Hindi." Sagot naman ni itay. "Nandun din yung asawa ni uncle Vernon mo at ninong
Dante mo."

"Hindi po umiinom ng gin si

Shan." Dahilan pa ni Cassandra sa ama.

"Tsk. Dapat matuto siyang makisama." Sabi ni itay. Tinamaan ako. "At hayaan mo nga
yang asawa mo para naman maranasan niya mamuhay na parang ordinaryong tao."

Tumingin sa akin si Cassie, tumango na lang ako sa kanya. "Sige ho." Sagot ko kay
itay Celso.

Ngumiti na ito saka sinabing sunod na lang ako dun sa kinaroroonan nila.

"Gusto mo ba talaga?" May pag-aalalang tanong sa akin ni Cassie.

"Pwede naman sigurong di uminom." Tiningnan niya ako na parang sinasabing sure ka?
"Pwede naman siguro yung konti lang inumin ko." Pag iiba ko na lang.

"Gusto mo samahan kita dun?" Tanong pa niya sa akin.

Ngumiti naman ako sa kanya. "No need. Baka sabihin pa nila ina-under mo ako." Biro
ko sa kanya.

Inirapan niya ako. "Alis ka na nga dito." Taboy niya sa akin. "Shan," Tawag niya sa
akin ng palabas na ako ng kusina, nilingon ko naman siya. "Wag ka masyado uminom ha
baka malasing ka. Ang kulit mo pa naman kapag nalalasing." May himig panunukso yung
tono niya.

Natawa lang ako sa kanya ng mahina saka iiling iling na tuluyan ng lumabas ng
kusina at pumunta dun sa kinaroroonan ng mga nag-iinuman.

Ginebra San Miguel yung iniinom nila. Ang sama ng lasa. Pero dahil kailangan ko
makisama, sumimsim lang ako. Painom inom lang ako ng konti. Madali yatang
makalasing yun eh.
Pilit din nila akong pinapakanta. Sila na nga din nag punch ng kakantahin ko, ang
believe me, napatanga ako sa nilagay nilang kakantahin ko. Nang malapit na yung
turn kong kumanta, kunwaring nag-excuse ako sa kanila. Agad kong pinuntahan si
Cassie sa kusina. Buti na lang wala siyang kasama dun.

"O, bakit ganyan itsura mo? Okay ka lang?" Tanong niya sa akin ng makita ako.

Naghanap ako ng pwedeng mapagtataguan. Wala na akong ibang nakiya kundi yung cr.
Hinila ko siya papasok dun.

"Shan ---"

"Sssshhhh." Senyas ko sa kanya at pumasok na kami sa loob ng cr saka ni-lock iyon.

"Bakit ba kasi?" Naguguluhang tanong niya sa akin sa mahinang boses.

"Pinapakanta nila ako eh." Napakamot ako ng ulo. Maliit lang yung cr nila kaya
naman halos magkadikit na yung katawan namin ni Cassie.

"O? Pinapakanta ka lang naman nila eh." Sabi niya.

Sasagot sana ako ng may tumawag sa pangalan ni Cassandra. Si itay Celso!

"Tay?!" Sagot niya mula sa loob ng cr.

"Nakita mo ba si Shantana?" Nagkatinginan kami. "Kanta na niya yung susunod."

"Ah eh," Pinandilatan ko siya ng mata. "M-may kausap po siya kanina sa cellphone
eh. Mama niya yata tumatawag." Pagsisinungaling niya at napangiti ako sa kanya.

"Ganun ba?" Tugon ni itay. "Pag nakita mo sabihin mong bumalik dun ha?"

"Ano po ba yung kakantahin niya?" Curious na tanong ni Cassie pinandilatan ko na

naman siya ng mga mata.

"My Way." Agad na sagot ni itay.

Humagalpak sa tawa si Cassandra at habang ako napapikit na lang. Naman kasi sa

dinamidami ng pwede ipakanta sa akin yun pa?

"Sige ho, tay. Sabihin ko sa kanya na lumabas na este kumanta na." Nanunuksong
tumingin siya sa akin.

Nagpaalam na si itay na babalik na siya sa kinaroroonan ng mga kasama. Impit namang

tumatawa itong si Cassandra. Habang ako'y nakairap lang sa kanya.

Nunca ako lalabas para kumanta.

=================

Chapter 18 Sweet Nothings

"Chemistry is you touching my mind and it setting my body on fire."

Cassie POV

Nagising ako ng umagang yun na parang hinahalukay yung tiyan ko kaya naman ang
bilis kong kumalas sa yakap ni Shan sa akin at tumakbo ako sa loob ng banyo at
dumiretso sa may bowl. Wala namang lumalabas.

"Hey," Agad na sumunod sa akin si Shantana na nagising na siguro pagkaalis ko ng

kama. Nakasuot na siya ng silk robe. "Are you okay?"

Pinasuot naman niya sa akin yung daladala niyang white silk robe at saka inalalayan
akong tumayo.

"Morning sickness." Nakangiwi pa din ako dahil para na naman akong nasusuka.

"What do you want?" Nag-aalalang tanong niya sa akin habang hinahagod hagod yung
likod ko.

Umiling ako at umupo sa gilid ng kama saka pumikit. Pinipigilan ko yung nasusuka na
pakiramdam ko.

"Papakuha lang ako ng tubig." Sabi niya ng magmulat ako ng mga mata, at maglalakad
na sana papuntang pintuan pero agad kong hinawakan yung wrist niya para pigilan.

"Okay lang ako. Dito ka lang." Sabi ko sa kanya at pinaupo siya sa tabi ko.

"Wag ka na lang kaya pumasok sa school." Saka inayos pa yung buhok ko.

Umiling ako. "Hindi ako puwede umabsent." Sagot ko sa kanya saka inihilig ko yung
ulo ko sa balikat niya at pumikit. Sa totoo lang para akong nahihilo.

"Gusto mo padala na lang ako dito ng almusal?" Tanong pa niya sa akin at hinawakan
ako sa balikat, para na siyang nakaakbay sa akin.

"Hindi naman ako nagugutom." Tugon ko sa kanya.

"Cassie, kailang mong kumain kahit tinapay lang o di kaya gatas. Di pwedeng hindi

ka kumain." Paalala niya sa akin.

I sigh. Ayoko sanang kumain dahil baka magsuka na naman ako. "Maliligo na ako."
Saka ako dumiretso ng upo at tumayo na.

"Kaya mo ba?" Agad siyang tumayo para alalayan ako.

"Oo kaya ko." I assured her.

Naglakad na ako patungo ulit sa banyo at nagtanggal na ng robe bago pumasok sa loob
ng shower. Medyo gumaan yung pakiramdam ko ng dumaiti yung tubig sa katawan ko.

Pagkaraan ng ilang minuto ay lumabas na ako ng banyo at nagpatuyo ng buhok. Pumasok

mula sa veranda si Shan at lumapit sa akin.

"Kumusta na pakiramdam mo?" May himig pag-aalala pa din yung boses niya

"Ayos naman na." Inayos ko sa salamin yung sout kung scarf terno nung uniform namin
sa school bago humarap sa kanya. "Wag ka na masyado mag-alala diyan."
Tinitigan niya akong mabuti at unti-unting nawala yung pag-aalala sa mukha niya ng
makasigurong okay na ako.

"Halika na, naayos ko na yung almusal natin sa may veranda." Inilahad niya sa akin
yung kamay niya at agad ko naman iyon tinanggap.

Ipinaghila niya din ako ng upuan bago siya tumungo sa kabila ng parisukat na lamesa
na pangdalawahan.

Ang sariwa ng hangin dito sa may veranda na tanaw ang malawak na garden na alagang
alaga sa landscape at madami ding iba't ibang uri ng halamang namumulaklak.

"Ayaw mo ba nung pagkain?" Tanong niya sa akin habang kumakain siya ng pancake.

"Ayoko." Sagot ko.

"Cassandra..." Alam ko na ang tono niyang iyon.

"Tinapay na lang kakainin ko at tsaka 'tong gatas." Sabi ko na lang sa kanya para
wag na naman niya akong sermonan.

Hinayaan na niya

akong kumain. Pagkatapos naming kumain ay nagtungo na siya sa banyo para maligo at
ako din para mag-toothbrush.

Inaayos ko na yung mga gamit ko ng lumabas siya ng banyo. Halatang nagmadali lang
siyang naligo, baka daw kasi ma-late ako sa pagpasok.

Pagkatapos pa ng ilang minuto ay inihatid na niya ako sa eskwelahan. Para na naman

akong naduduwal na ewan. Haist, ang hirap naman magbuntis. Di mo maintindihan yung
nararamdaman mo. Kaya minsan napapag-initan ko si Shan lalo na kapag ang kulit
kulit niya.

Pero di ko maiwasang mapangiti sa tuwing maaalala ko na ang sungit niya tsaka

isnabera sa unang dalawang pagkakataong nagkita kami.

"Mukhang maganda yang iniisip mo ha?" Puna niya sa akin habang nagmamaneho siya.
"Ako yan 'no?"

"Wag ka ngang conceited!" Saway ko sa kanya ngunit natatawa naman ako.

"Aminin mo na kasi." Kulit pa niya sa akin.

"Oo na." Tugon ko para wag na siyang mangulit pa. Pero nagkamali yata ako.

"Alin dun?" Sabi pa niya na nakangiti ng malapad habang manaka-nakang sumusulyap sa

akin. "Yung unang beses na may nangyare sa atin, nung birthday ng tatay mo na pilit
ako pinapakanta ng My Way o nung isang gabi na napaka-wild mo sa akin?" May himig
panunuksong sabi niya sa huling binanggit niya.

Naramdaman ko naman yung pag-iinit ng pisngi ko sa sinabi niya. "Wala sa

nabanggit!" Sagot ko sa kanya. "Ba't ba ang halay mo mag-isip ngayon at tsaka
magsalita? Ikaw ba yung Shantana na pinakasalan ko?" May himig birong sabi ko sa
kanya.

"Nagiging mahalay lang naman ako kapag ikaw ang nakikita ko eh." Sabay kindat pa sa
akin at saka ngumiti
ng makahulugan.

"Hmp!" Kunwaring irap ko naman sa kanya. "If I know marami ka ng nabola sa ganyang
istilo mo."

"Bakit? Nabobola na ba kita ngayon?" Ganti niya.

Natawa naman ako sa kanya, actually nawawala na yung di magandang pakiramdam ko

dahil sa pakikipag-flirt sa akin ni Shan.

"Konti na lang." Sakay ko sa sinabi niya.

Ang lutong nung tawang pinakawalan niya. "Mainam yan."

"Baliw!" Sabay hampas sa braso niya. "Mamya malalaman ko na lang may kinakatagpo ka
ha?" Saad ko. "Sasamain ka talaga sa akin." Kunwaring banta ko sa kanya.

"Sa trabaho ko, di maiiwasan yung makakilala ka ng mga magaganda at sexy." Sabi
niya. "Pero ikaw lang naman yung may kakayahang paganahin yung hormones ko."

Muli ko na naman siyang hinampas sa braso. Akala ko okay na eh. Loko loko talaga!

"Sira ulo!" Natatawang sabi ko sa kanya.

"Naman, ipagpapalit pa ba kita?" She said as she wiggled her eyebrows. "Halos nasa
'yo na ang lahat." Saka niya iniliko yung sasakyan papasok sa gate ng school.
"Maganda, sexy, mabait, matalino, ma---"

"Malapit ng ma-late!" Dugtong ko sa sinasabi niya.

She glance at her digital clock sa may dash board ng kotse. "Hindi pa naman ah."

Huminto siya sa may malapit sa entrance saka bumaba upang pagbuksan ako. Siya na
din nagbitbit ng mga gamit ko sa school pwera sa shoulder bag ko. Hawak-hawak niya
ang kanang kamay ko ng inihatid niya ako sa may faculty room.

"Ayos ka na ba talaga?" She's still worried and it's written all over her beautiful
face.

Tumango ako sa kanya sabay ngiti. Kinuha ko na mula sa kamay niya yung gamit ko.

"I'll

call you later, okay?" She said.

"Basta wag lang oras ng klase ha?" Paalala ko sa kanya.

"Alright." She said and kissed me lightly on my lips. "Just call me whenever you
don't feel well, okay? Susunduin kita agad."

Malayo-layo din kaya mula dito sa school yung planta niya. Hindi pa ako nakapunta
dun at wala akong interest na pumunta. Isa pa, anong gagawin ko dun? Wala ka namang
makikitang iba dun kundi mga makina, mga taong busy sa pagtatrabaho. At hindi
talaga ako business minded na tao.

"Sige." And gave her a small smile. "Ingat ka sa pagda-drive." I said and waved my
hand nung paalis na siya.
Pumasok na ako sa loob para makapag-ayos na. Malapit na din kasi magsimula yung
flag ceremony.

May pinaplanong lakbay-aral ang mga guro para sa mga estudyante. Kaya naman
sandaling nagtipon tipon kami para pag-usapan iyon. Napag-desisyonan namin na sa
Ocean Park na lang dalhin yung mga bata, tapos magha-hire na lang ng bus. Naisip
din namin na ipasama na yung mga guardian nila, isang guardian sa isang estudyante,
sa kadahilanan na rin na hindi naman namin sila mababantayan lahat, lalong lalo na
yung mga maliliit pa. Yung iba pa naman ang kukulit at lilikot. Mahihirapan talaga
kami at baka kung may mapano pa sa mga bata kapag di sila masyado nabantayan.

"Mabuti naman at may lakbay-aral para naman nakakapag unwind pansamantala ang mga
teachers." Saad ni Mira ng nasa canteen na kami at kumakain ng lunch.

Binuksan ko na yung baon kong pagkain. Sinabi kasi ni Shan na mas maganda kung
magbabaon na lang ako para siguradong masustansya yung mga kinakain ko para na din
daw

sa dinadala ko.

"Kaya nga eh." Agree ko sa sinabi niya.

Hindi naman sa nagrereklamo kami sa propesyon namin, minsan kasi nakaka-stress din.
Kaya kailangan din naman namin ng pahinga at kaunting time para sa mga sarili. Kung
tutuusin kasi halos seven days a week ka pa din nagtatrabaho, dahil kahit pagdating
mo sa bahay, yung para sa mga estudyante mo pa rin yung pinagkakaabalahan mo. Ganun
talaga ang buhay naming mga guro, kumbaga pinakasalan na namin yung propesyon at
nanumpang gagawin ang lahat magampanan lang yun ng maayos.

"Ang dami mo namang baon." Natatawang sabi ni Mira ng makita yung tatlong baonan na
puno ulam.

Natatawa na din ako. Para naman kasing kayang kaya ko ubusin lahat ng yun. May
gulay, isda at tsaka lean meat na inilagay.

"Si Shantana kasi." Sisi ko pa sa kanya.

Alam ko naman na personal niyang chine-check yung ilalagay nila sa baonan ko. Hindi
ko naman na yun kasi pinagkakaabalahang tingnan sa tuwing umaga dahil wala na ako
time para i-check.

"Ang sweet naman ni Shan!" Para pa itong kinikilig sa kinauupuan habang may hawak
hawak na tinidor at kutsara sa kamay.

"Gusto mo?" Alok ko sa kanya dahil tiyak na kahit makalahati lang yun ay di ko
kaya.

"Wala bang babaril sa akin kapag kumuha ako?" Biro niya sa akin.

Natawa naman ako. "Ewan ko lang." Sakay ko sa biro niya pero kumuha din naman ng
ulam.

Malapit na kaming matapos kumain ng tumunog yung cellphone ko. Si Shan.

"Hello?" Sagot ko sa tawag niya.

"Hi! Tapos ka na bang kumain?" Masiglang bungad niya sa akin.

"Patapos pa lang kami ni Mira." Sagot ko naman sa

kanya.

"Oh sorry." Hingi niya ng paumanhin. "I was just checking on you baka kako hindi ka
pa okay."

"Okay na ako kaya pwede ba wag ka na po mag-aalala diyan?" Sabi ko sa kanya.

"Opo, ma'am Cassandra." May himig birong tugon niya. "Ubusin mo lahat yung baon mo
ha?"

"Hala!" Protesta ko. "Ang dami dami kaya nito, kahit isinama ko na si Mirasol sa
pagkain nito di pa rin mauubos. Gusto mo yata ako gawing balyena eh."

Natawa siya sa kabilang linya. "Hindi naman. Gusto ko lang naman na mabusog ka."

"Sobra sobra pa sa busog aabutin ko kapag naubos kung lahat ng 'to." Agad na sagot
ko sa kanya.

Narinig ko siyang pumalatak sa kabilang linya. "Tiyak na maganda yang magiging baby
natin kung babae man siya."

Napangiti ako sa sinabi niya. "Paano mo naman nasabi yan?"

"Kasi... maganda ako." Narinig ko siyang natawa ng mahina. "Ako kasi pinaglilihian
mo kaya siguradong sigurado akong maganda yan."

"Oo na!" Sakay ko na lang. "Kumain ka na ba?" Naalala kong itanong.

"Hindi pa." Sagot niya.

Tiningnan ko yung suot ko na wrist watch. "Mag-aala una na hindi ka pa kumakain?

Baka malipasan ka niyan ng gutom!" Bulalas ko.

"Okay lang." Wika niya. "Maalala ko lang katawan mo busog na busog na ako."

"Baliw ka talaga!" Natatawang sabi ko pero di ko naman napigilang mag-blush

nagtataka pang napatingin sa akin si Mira. "Kumain ka na nga diyan kung ano-ano na
pinagsasabi mo eh!"

"Totoo naman kasi ---"

"Heh! Tama na ayoko marinig." Saway ko sa kanya. Ang halay halay mag-isip!

Mas lalo tuloy siyang natawa sa kabilang linya. "Sige na nga. Tapusin mo na yang
kinakain mo." Paalam niya. "See you later, babe. Bye for now."

"Sige. Bye." Saka ko in end na yung tawag.

Nakangiting Mirasol ang nabungaran ko at parang nagtu-twinkle twinkke pa yung mga

mata.

"Problema mo?" Takang tanong ko sa kanya.

"Friend in love ka!" Agad na sabi niya sa akin.

"Ako?" Sabay turo sa sarili ko. "Hindi ah! At kanino naman ako maiin love?"

"Wag ka na mag-deny nakikita ko sa mukha mo." Tumirik pa yung mata niya. "Eh kanino
pa ba? Di kay Shantana'ng diyosa!" Exaggerated na sabi niya.

Hindi ko naman maikakaila na kinikilig ako kay Shan, and I love the feeling of her
so close to me. And hindi ko din ikakaila na gusto ko yung maiinit na
pinagsasaluhan namin. Pero in love? Ako? Sa kanya?

I'm not sure about that. Well, think twice.

"Mira, alam mo naman na---"

"Yeah yeah, isa siyang Cervantez." Parang bagot na sabi niya sa akin. "Pero di ba
pwedeng iwaksi mo na lang yun sa isipan mo at hayaan mo na lang yang puso mo na
magdesisyon? Isa pa, halata namang masayang masaya ka sa kanya eh."

Tinitigan ko si Mira. At isang malalim na buntong-hininga lang ang tanging naisagot

ko sa kanya.

(Shan and Cassie on media ^-^ Gusto ko kasi i-promote kung gaano sila kabagay sa
isa't isa ;)! )

=================

Chapter 19 That "Wild" Thing

"Love makes the wildest spirit tame, and the tamest spirit wild."

Shan POV

Nagbabasa ako ng contracts that night habang nakahiga sa kama at nakakumot hanggang
sa dibdib. Kakatapos lang yata maligo ni Cassie at nagpapatuyo na ng buhok.

"Maganda ba yung Ruby?" Out of nowhere ay naitanong niya sa akin.

"What?" I'm not sure if I heard her right.

Nilingon niya ako habang nagsusuklay siya ng mahaba niyang buhok.

"Yung first love mo," She said.

"Ruby?" Kunot noong tanong ko. "She's not my first love actually." I correct her.

"Akala ko ba siya yung reason why you came out to your parents." Sabi niya at
tuluyan na siyang humarap sa akin pero nakaupo pa rin siya sa dresser.

Umupo ako sa kama at sumandal sa headboard. Itinakip ko yung kumot sa dibdib ko

since okay na naman kay Cassie na matulog ako ng walang damit katulad ng
nakasanayan ko na.
"Yeah. But all I know, I was just infatuated to her. Not love. Dahil kung mahal mo
ang isang tao, hindi mo siya ipapaubaya sa iba. But I did. I gave way to her and
Oscar." Pagtatama ko. "And yes, she is beautiful and smart." Nag-isip ako ng
description ni Ruby since medyo matagal na din na hindi kami nagkikita. Mga eight
years na din yata. "She's sexy. She has this seductive face..." Napapikit ako para
alalahanin yung mukha niya pero yung mukha naman ni Cassandra ang pumasok sa isipan
ko kaya napangiti ako.

"Ganun ba siya ka sexy at halos napapangiti ka pa diyan sa kakaalala sa kanya?" My

inis sa boses niya ng muli siyang magsalita.

Muli akong napamulat saka tumingin

sa kanya. Nakataas pala yung kilay niya na nakatingin sa akin.

Wait. Nagseselos ba siya kay Ruby?

"Why all of a sudden you're asking me about Ruby?" Curious na tanong ko sa kanya as
I smirked.

Tuluyan ko ng inilagay sa may bedside table yung binabasa ko at humalukipkip na

tumingin sa kanya na nasa dresser pa din nakaupo.

"Gusto ko lang malaman kung ano yung mga tipo mong babae." She said na di man lang
natinag. Parang mas nainis pa nga siya.

Naisip ko naman na mas lalo pa siyang inisin. Si Cassandra kasi yung tipong kahit
galit, naiinis, naiiyak, ang ganda pa rin ng mukha niya. Hindi naman sa gusto ko
siyang paiyakin or what, but I like the way she interrogates me. Daig pa niya ang
imbestigador at ako isang kriminal na nakagawa ng kasalanan.

This is good. I like her that way... the jealous wife.

Alam kong nagseselos siya kahit na wala naman dito yung pinagseselosan niya or
never pa niyang na meet in person or kahit sa pictures man lang. Pero alam ko naman
kung kailan nagseselos ang isang babae.

"Well," I uttered. "Be specific. What do you mean when you said about tipo kong
babae? Type kong pakasalan or type kong ikama lang?" Diretsahang tanong ko sa
kanya.

"My God, I didn't know may criterias pala yung mga ganyan!" Para siyang nagulat sa
sinabi ko.

"You asked!" Natatawang sabi ko.

She made a sound using her tongue as she rolled her eyes on me. Still beautiful.
Wala yata ako makitang maipintas sa kagandahang taglay niya.

"Never mind." Parang bagot na sambit niya.

"Okay," I said smiling.

"Yung tipo kong babae. I want her wild." Kumunot yung noo niya sa akin. "Wild in
bed with me." I heard her gasps but in not so loud way. "I want her hot and wet."
Mahihiya ang mga bastos sa kanto kapag naririnig nila mga sinasabi ko. "I want her
to be herself. Without hesitations or inhibitions." Napalunok siya dun, and yes I
noticed it. Almost everything.
She inhaled in almost exaggerated way. "Yun ba yung tipo mong... ikama?"

Kunwaring nag-isip ako. "Pwede ring wife material." Saka ako ngumisi ng napansin
kong umilap yung mga mata niya. She don't know how to hide her feelings. "Boring
naman kapag nag-uusap lang kayo o nagkukwentuhan lang. Sex somehow spices your
relationship. And there's nothing wrong with it."

"Pero hindi pa rin yun ang sukatan o batayan para maging masaya ang pagsasama,
hindi ba?" Seryosong sabi niya sa akin.

"Wait." Sambit ko saka umayos ng upo. "Saan ba papunta yung usapang ito?" Confused
na tanong ko sa kanya.

"Wala." Walang ganang sagot niya saka tumayo na sa kinauupuan at nagtanggal na ng

robe.

"Why I have the feeling that you're mad at me because of my answer to your
questions earlier?" Sabi ko sa kanya habang naglalakad na siya papalapit sa kama.

"Hindi ako galit." Depensa niya pero ang ilap naman ng mga mata niya.

Ako naman ang napataas ng kilay ngayon. "Really?"

Sumampa na siya sa kama at naupo paharap sa akin. "Why should I get mad at you?"
Masungit na sabi niya. Halata ngang di siya inis sa akin. "You are entitled to your
own opinion."

Parang ang sarap niyang asarin ngayong gabi. "Why?

Is it because of that wild thing I've told you?" I smirked at her.

"Hindi ko alam kung anong sinasabi mo." She answered almost immediately. Defensive.

Natawa ako ng mahina. "Dahil di mo yun kayang gawin?"

Nagsalubong yung kilay niya sa narinig. "Anong sinabi mo?"

Ngumisi ako sa kanya ng nakakaloko. "Because you can't do it."

"Iniinsulto mo ba ako?" Hayan, galit na ang reyna.

"No." I replied shortly. "I'm just stating a fact."

Naningkit na yung mga mata niya sa akin. "How can you be so sure, Shantana?"

Napangiti ako sa loob loob ko dahil tinawag na niya ako buo kung pangalan. Very
good, Shantana. "Bakit? Kaya mo bang maging wild?" Saka ko siya tiningnan pababa at
saka bumalik sa mukha niyang di na maipinta ang itsura. "I don't think so." And
gave her a slay smile.

I can play dirty too, if I wanted and of course... for my benefit. I'm just
wondering what Cassandra look like even when she's wild... wilder than the wind.

She smirked suddenly. "Don't be so sure, Shantana." She made a sound using her
tongue as she shook her head thrice.
"Show me." Hamon ko sa kanya. "Prove me wrong, Cassandra."

Hindi pa rin maalis alis sa mukha niya yung ngisi niya na parang may binabalak na
masama. "Baka masaktan ko lang ego mo dahil mali ka ng iniisip sa akin."

I laugh at her sarcastically. "Dami mo pang satsat, just prove it if you can and if
I am wrong ---"

She cut me off using her lips. Mapagparusa ang mga halik na ibinigay niya sa akin.
Nauntog pa ako sa headboard ng kama nung bigla na lang

niya ako hinalikan, pero di naman masakit. She bit my lower lip and I tasted that
salty liquid called blood. Yeah, ganun niya ako karahas hinalikan.

When I have composed myself, I fight her kisses. Itinulak ko siya para mapahiga sa
kama at mabilis ang reflexes ko na dumagan sa kanya.

"Is that it?" Hamon ko sa kanya. Naningkit na naman yung mga mata niya.

She changed our position at ako naman ang nasa ilalim niya. Di ko alam na may
itinatago pa lang lakas yung mga patpatin niyang mga braso. She sit on my waist in
a stride position.

"Never underestimate me, wife." Ang yabang ng pagkakasabi niya nun sa akin.

She took off her nighties and throw it away on the floor. Parang hindi siya yung
Cassandra na nakilala ko ng mga sandaling iyon. The timid, shy-type teacher. Now?
This moment? She's the savage, dominant and wild Cassandra Alejo Cervantez.

I silently congratulated myself for that. I smiled between our kiss when she took
my lips once again for a savage kiss. She invaded my mouth with her tongue.
Napaungol ako ng malakas when she gently bite my tongue. I felt her hands roaming
around my body. Her touches sent fire to my veins.

She left my mouth and trailed hungry kisses as she gently bit my skin, from my neck
down to my chest.

"Damn it, Cassie. You're making me weak." I whispered as my eyes closed hard.

She took my nipples for a hot rocking sip. She suck them like a baby and left them
as they stood up so proud. She made her way down to my stomach as she plant soft
torturing kisses on its way to my navel... until

she reached me there... my softest spot. Her tongue licked mine and I swear I lost
my sanity!

Hindi ko na namalayan ang iba pang ginawa niya until I reached my climax and
screamed her name with pleasure. Hingal na hingal kami pareho ng bumagsak siya sa
tabi ko.

"Did I prove you wrong?" Habol ang hiningan tanong niya sa akin.

Bumangon ako at ako naman ang pumatong sa kanya. At napansin ko kung gaano kagulo
yung kama. Parang dinaanan ng bagyo. Yung ibang unan namin nasa baba na, sa may
sahig nahulog. Yung direksiyon ng ulo namin nasa paanan na. Nanginginig pa yung
tuhod ko at yung buong katawan ko sa ginawa niya.

I stared at her reddened face. "I'll give you an A plus for that, babe." Medyo
kumalma na yung paghinga ko. "But you won't get away with it. I won't let you,
Cassandra."

------------------

"Nagugutom ako." Narinig kong sabi niya habang nakahilig siya sa balikat ko at nasa
may chest ko yung kamay niya.

I laugh softly. "What do you want to eat?" I asked.

Kakatapos lang namin sa isang wild-prove-me-wrong sex. At ganun pa rin ang ayos
namin sa pagkakahiga sa kama.

"Gusto ko ng ice cream." Sabi niya saka siya tumingala sa akin na parang
naglalambing.

"Ice cream?" Bulalas ko. "At this wee hour?" I said in disbelief.

I checked the digital clock at the bedside table, it's already past 1:00 A.M.
"Please?" She gave me a puppy eyes.

Ano pa nga ba? "Okay, kukuha lang ako sandali." Saka bumangon na ako sa kama.
"Pasalamat ka

spoiled ka sa akin ngayon." Saka ko siya hinalikan sa labi.

"I know." She bit her lower lip nung pinakawalan ko yun.

Damn she's so sexy and hot!

Bumaba na ako ng kama at kumuha ng silk robe sa closet bago lumabas ng kuwarto.
Tumungo ako sa kusina sa may fridge para maghanap ng ice cream. Buti na lang may
nakita ako dun kung hindi manggigising pa ako ng tao para bumili lang sa may 7/11.
Nilagay ko na iyon sa tray at saka kumuha ng dalawang baso and kutsarita and yung
ice cream scoop.

Pagbalik ko sa loob ng kuwarto, nakasuot na siya nung hinubad niyang silk robe
kanina at nakasandal na siya sa may headboard ng kama.

"Senyorita, aqui etsa tu helado." (Senorita, here's your ice cream.)

"Ano?" Tanong niya sa akin. Pero agad ding napalitan yung nagtatanong niyang mga
mata ng kasiyahan dahil sa nakitang dala ko. "Yay!"

Sumampa ako sa kama at inilapag sa harap namin yung tray na naglalaman ng isang 1.5
liters chocolate ice cream. Pero imbes na sa baso niya ilagay yung ice cream, dun
na siya mismo sa lalagyanan kumain.

"Hindi ka naman gutom 'no?" Biro ko sa kanya.

Napapikit pa habang ninanamnam yung ice cream na sinubo niya. "Hmm sarap."
Nakangiting sabi niya na pati yata mga mata niya ay nagniningning mga sandaling
iyon.

"Penge ako." Sabi ko sa kanya.

Kumutsara siya gamit yung sa kanya saka niya sinubo sa akin. "Masarap 'no?"

"Ikaw?" Biro ko sa kanya. "Oo masarap." Saka siya kinindatan. Hinampas niya ako sa
hita. Ang sakit. "Aray naman. Ang sarap mo namang maglambing."

"Ang halay mo talaga kahit kailan." Sabay irap na sabi niya sa akin.

"Pero ang wild mo tonight." Saka ako ngumiti sa kanya ng malisyoso.

Umirap lang siya sa akin saka nagpatuloy ng kumain ng ice cream. Manaka-naka lang
niya ang akong sinusubuan. Ang damot! Tsk.

(Please keep on supporting my other stories too :) And I'm planning to make another
series, entitled Montalban Cousins: New Generation. Please watch out for that,
thank you guys. I love you! kisses and hugs from me ^-^)

=================

Chapter 20 Downfall

"Sometimes someone comes into your life that changes everything. Raises the
standards, makes you laugh, and makes you feel like you."

Cassie POV

Masayang masaya akong pumasok sa loob ng mansiyon para makita't mayakap si

Shantana. Na miss ko siya kahit na ilang oras lang naman kaming di nagkita.
Nagpunta kasi kami sa Ocean Park Manila, lakbay aral ng mga estudyante, kaya naman
buong araw kong di siya nakasama.

"Cassie!" Masayang tawag niya sa pangalan ko ng makita niya akong papasok sa loob
ng mansiyon.

"Shan!" Masayang bati ko din saka lakad takbong sinalubong siya ng yakap.

Binuhat pa nga niya ako para isayaw sayaw sa ere. Namiss ko talaga siya ng sobra.
Gustung gusto ko na siyang mayakap kanina pa kaya naman matagal bago ko siya
binitawan.
"I've missed you." Nakita ko sa kanyang mga mata kung gaano niya ako namiss.

"Na miss din kita." Tugon ko sa kanya. "Sobra."

Yun lang ang at tinawid na niya yung pagitan ng mga labi namin. I kissed her back
with longing and hunger. Wala na kaming pakialam kahit na makita kami nila yaya
Senya at iba pa naming mga kasambahay.

"Hola, hermana, Cassandra!"

Nagulat kaming dalawa sa boses na iyon na bigla na lang pumasok sa loob ng

mansiyon.

"O-oscar..." Gulat na gulat na sambit ko. Andun na naman yung takot ko sa kanya.
Yung pangingilabot ko.

"Hermano?" Gulat na gulat din si Shantana at kumalas pa sa akin ng yakap. "I

thought you were dead?"

Mayabang na umupo siya sa single sofa sa may living room paharap sa amin ni Shan.

Natawa siya, tawang demonyo.

"I'm not dead, Shantana. I'm still alive... so alive." He spread his arms saying he
is indeed alive.

"P-pero... yung bangkay mo?" Naguguluhan at si makapaniwalang sambit ni Shan.

Ako nakatanga lang dun at si talaga makapaniwala sa nakikita ko. Si Oscar buhay na
buhay at nandito sa bahay!

"It's fake, Shan." He said with a smirk. "I fake my own death."

"B-but... why?" Parang nahihirapang sambit ni Shan.

Tumayo si Oscar at lumapit sa amin. "I want Cassandra back." Idineklara niya.

"No!" Protesta ko. "Shan no, wag mo akong ibibigay sa kanya!" Pakiusap ko saka ako
nagtago sa likod ni Shantana.

"Hindi." Matigas na tanggi ni Shan sa kanya. "Hindi mo soya makukuha sa akin.

Dadaan ka muna sa bangkay ko bago mo siya makuha sa akin!"

"Alright." Nakangising sabi niya. May inilabas siya mula sa kanyang likuran saka
itinutok yun kay Shantana. At hayun, binaril niya si Shantana sa hita.

"Shit!" Nagulat na bulalas ni Shan at napaupo sa sahig sapo ang duguan na niyang
hita at ako naman napasigaw.

"Shan!" Sigaw ko saka ko siya dinaluhan. "Shan..."

"I'm fine..." Sabi niya sa akin kahit sa totoo lang nakikita ko naman kung gaano
siya nasasaktan sa tinamong sugat sa hita.

"Babe..." Umiiyak na ako sa tabi niya.

"Just go." Taboy niya sa akin. "Tumakas ka na Cassandra. Tumakbo ka na." Sabi niya
sa akin.
"No, hindi kita iiwan dito." Umiiyak na sabi ko.

Biglang hinablot ni Oscar yung braso ko at hinigit palapit sa kanya.

"Oscar!" Sigaw ni Shantana na pinilit makatayo kahit na dumudugo pa yung hita niya.
"Wag Oscar!"

Napangisi

si Oscar saka napapikit na inamoy amoy ako. "Smell good and taste so delicious."

Nanginig yung buong katawan ko sa ginawa niya. Parang lahat ng balahibo ko sa

katawan tumayo sa sobrang takot. Di ako makagalaw.

"Please don't Oscar." Pakiusap ni Shantana. "Don't do this to her, to me! She's
pregnant!" Sigaw ni Shantana.

"Oh!" Parang nasiyahang sabi ni Oscar. "We're having a baby? Hmm?" Saka niya
dinampian yung labi ko.

I feel so disgusted. Nandidiri ako sa kanya. Sa hawak niya sa braso ko.

"P-please... bitawan mo na ako pakiusap." Di ko alam kung saan ko nakuha yung lakas
ko para magsalita.

"Not so fast baby." Nakangising sabi niya. "Not yet."

"Oscar please. She's my wife now!" Sigaw ni Shantana. Kapag di pa siya agad nadala
sa hospital, mauubusan siya ng dugo at maaring ikamatay niya iyon.

"Ako ang nauna sa kanya Shantana!" Parang kulog iyon na bumalot sa loob ng bahay.
"Sa akin si Cassandra, sa akin siya!" Saka muling itinutok kay Shantana yung baril.

"Wag!" Pigil ko sa kanya. "Please wag Oscar." Pakiusap ko.

"Okay." Sabi niya sa akin. "I'll spare my little sister's life in one condition."

"A-anong kondisyon?" Sobrang kaba yung nararamdaman ko ng mga sandaling iyon.

"Take off all your clothes and have sex with me... right now." He gave me a
devilish smile and looks full of lust. "In front of Shantana."

"W-what?" Nangilabot ako.

"Don't Cassandra. Don't listen to him!" Sigaw ni Shan sa akin pero nakatutok pa din
yung baril kay Shan.

"What?" Untag sa akin ni Oscar. "I don't know how to wait Cassandra." Itinaas niya
yung baril saka

ipinutok iyon. Napatili na naman ako. Takot na takot ako ng mga sandaling iyon.

Napalunok ako saka niya muling itinutok sa kapatid yung baril. Nakaawang lang ang
mga labi ko at di makapagsalita sa sobrang takot na nararamdaman ko.

Huli na ng muli niyang ipinutok yung baril at tumama sa kabilang hita ni Shantana.

"Shan!" Takot na sigaw ko habang nakatingin sa kanya na bumagsak sa sahig at wala

ng malay. "Shan!" Sigaw ako ng sigaw sa pangalan niya habang iyak ako ng iyak na
hila-hila ni Oscar sa braso palabas ng bahay.

"Shan!!!"

Isang malakas na sampal ang gumising sa akin. Automatikong napabalikwas ako ng

bangon sa kama at sinapo ang pisngi kong nasaktan.

"Sorry." Nakangiwing hingi ng paumanhin sa akin ni Shan dahil sa pagkakasampal niya

sa akin.

Pero imbes na magalit ako sa ginawa niya, niyakap ko siya ng mahigpit saka
humagulgol. Panaginip lang pala ang lahat! Diyos ko salamat po!

"Hey, what's wrong?" Takang tanong niya habang yakap yakap ko siya sa batok ng
mahigpit. "Cassie, okay ka lang ba?" Sabay hagod sa likod ko. "You're having a bad
dream."

Hindi ko siya magawang sagutin. Iyak lang ako ng iyak habang nakayakap sa kanya at
taimtim na nagpapasalamat sa Diyos dahil hindi yun totoo at isa lang iyong
napakasamang panaginip.

Hinayaan lang niya akong umiyak sa balikat niya habang hagod hagod at manaka-nakang
binubulungan ako ng pampakalma ni Shantana. Ilang sandali pa'y nahimasmasan na din
ako saka kumalas sa kanya ng yakap.

"Are you okay, huh?" Masuyong tanong niya sa akin at kababakasan ang maganda niyang
mukha ng matinding pag-aalala

sa akin.

Tumango ako habang nagpupunas ng luha at humihikbi hikbi pa na parang bata. Hindi
ako makapagsalita sa sobrang relief ko na panaginip lang lahat ng yun.

"Saglit," Sabi niya at akma na siyang bababa ng kama. "Kukuha lang ako ng tubig
---"

"Dito ka lang!" Medyo malakas yung pagkakasabi ko saka ko siya hinawakan sa braso.

Nabigla man at nagtaka siya, hindi na niya itinuloy ang pagbaba sa kama. "Cassie,
it was just a dream... a bad dream. Don't be scared anymore. I'm here and I'm not
going anywhere." Saka niya ako muling niyakap.

Hindi pa rin ako umiimik... hinayaan ko siyang yakapin ako ng mahigpit. Mas nare-
relax yung katawan ko. Naramdaman ko din yung unti-unting pagbalik sa normal ng
pintig ng puso ko.

"Deja de llorar mi amor. Estoy aqui y no voy a dejarte." (Stop crying my love. I'm
here and I'm not going to leave you.) Ang lambing ng boses niya. It soothes me.

Kaya naman unting unti na akong kumalma. At ngayon ko na lang din nararamdaman yung
nag-iinit na kaliwang pisngi ko na sinampal kanina ni Shantana.

"Ang sakit pala nung sinampal mo." Mahinang sabi ko ng matagpuan ko na yung boses
ko.

Kumalas siya sa akin saka sinipat ng tingin yung pisngi ko na baka namumula na sa
ngayon. "I'm so sorry. Ang tagal kitang ginigising eh. Natakot na ako kaya wala na
akong nagawa kundi... sampalin ka ng medyo malakas." Medyo malungkot yung boses
niya.

"Just kiss me Shan..." Di ko din alam kung saan nanggaling yung lakas ko para
sabihin yun sa kanya.

She smiled at me slowly and then she claimed my lips for a sweet

kiss. She moved her lips and I did the same. Hindi naman iyon nagtagal at kumalas
na siya.

"Baka di ko mapigilan sarili ko't maangkin na naman kita sa ganyang estado mo."
Parang naiinis siya sa sarili na.

"Then make love to me..." Sabi ko pa.

"Cassandra..."

"Please Shan?" Nakiusap pa talaga ako sa kanya.

Ewan ko pero gusto ko siyang madama ng mga sandaling iyon. Gusto kong burahin niya
sa isipan ko si Oscar. Para kasing totoo yung mga halik na iginawad sa akin ni
Oscar dun sa panaginip ko eh. Gusto ko na siyang kalimutan!

Maingat niya akong inihiga ng hindi inaalis ang tingin sa akin. Hinayaan ko lang
siya at nagpatangay sa kanya at sa agos ng aming mga damdamin...

-------------

"Pwede ba tayong matulog mamyang gabi dun sa kina itay?" Tanong ko kay Shan ng
inihatid niya ako kinabukasan sa school.

"Yun ba ang gusto mo?" Balik na tanong niya sa akin ng saglit siyang sumulyap sa
puwesto ko.

"Oo." Tugon ko. "Miss ko na din sila eh."

Actually, natatakot pa akong matulog sa mansiyon. Baka mapanaginipan ko na naman

kasi si Oscar. Hanggang ngayon nga kapag naaalala ko yun, kinikilabutan pa din ako.
Para kasing totoo eh.

"Sige." Payag niya saka hinawakan yung kamay ko at pinisil iyon. Ngumiti din siya
sa akin ng tipid.

"Salamat." Sabi ko sa kanya at saka dumukwang ako para halikan siya sa pisngi.
Kaya pagsapit ng hapon, imbes na sa mansiyon kami umuwi, sa bahay ng mga magulang
ko. Tamang tama din at Sabado kinabukasan okay lang kahit late na ako magising.
Kumuha na din pala si Shan ng mga damit niya

pamalit.

"Napadalaw kayo?" Tanong ni inay sa amin ng makapagmano ako sa kanya. Kagagaling

lang niya sa palengke.

"Dito ho kami magpapalipas ng gabi." Sagot ko. "Miss ko na po kasi kayo eh."

"Hala! 'Tong batang 'to!" Bulalas ni inay. "Ano na lang sasabihin niyang asawa mo
sayo? Sanggol na dumedede pa sa akin?"

Napakamot ako sa ulo, ngingiti ngiti naman si Shan sa tabi ko. "Nay naman eh."
Reklamo ko pa.

"Okay lang ho yun 'nay." Sabad ni Shan. "Umiiyak nga yan kagabi gustong umuwi miss
na daw po niya kayo." Biro naman ni Shan.

"Hindi po yun totoo nay!" Sabay hampas ko sa braso niya. "Shan ha?" Banta pa niya
sa akin.

Tumatawa lang naman siya sa akin.

"Hala, sige." Nangingiti ng sambit ni inay.

Tinulungan ako ni Shan magluto sa kusina para sa hapunan namin. Maaga namang
dumating mula sa eskwelahan si Elsa at tumulong din sa paghahanda sa kusina. Alas
siyete na ng makapag-hapunan kami dahil hinintay pa namin si itay Celso.

Namiss ko yung masaya naming kwentuhan habang kumakain kahit na simple lang yung
pinagsasaluhan namin. Yung tawanan namin. Haist...

Inaya naman ni itay si Shan na magpapalamig lang daw sila. Ibig sabihin iinom lang
sila ng beer. Pinaalalahanan ko naman si Shan na wag masyado uminom dahil mabilis
pa naman siyang malasing.

Nauna na ako sa kuwarto dahil parang biglang sumakit yung ulo ko. Sinabi ko na lang
kay Shan na sumunod na lang kapag tapos na sila ni itay.

Hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako. Naalimpungatan na lang ako ng

lumundo yung kama.

"Shan?" Pupungas pungas na tawag ko sa kanya.

"Go back to sleep." Sabi niya saka ako niyakap sa likod ko. Para kaming
pinagsugpong kutsara sa higa namin sa kama.

"Lasing ka ba?" Nakapikit na tanong ko.

"Hindi naman. Konti lang naman yung ininom namin ni tatay Celso. Mas madami naman
yung kwentuhan namin." Sagot niya sa akin. Naramdaman ko yung labi niya sa may
tenga ko.

"Ano naman pinagkwentuhan niyo ni itay?" Tanong ko saka ako naghikab.

"Tsk. Sa amin na lang yun na dalawa." Sagot niya sa akin.

Naghikab na naman ako. "Tulog na tayo." Antok na antok na sabi ko.

"Oo. Tulog na tayo." Bulong niya sa akin saka ko naramdaman yung halik niya sa
batok ko.

"Shan..." Mahinang saway ko sa kanya inaantok pa talaga ako eh.

Narinig ko siyang tumawa ng mahina. "Go back to sleep, mi amore." Malambing na sabi
niya saka ako niyakap ng mahigpit sa bandang puson at mas lalo pa niyang idinikit
yung harap niya sa likod ko.

"Good night, Shantana." I said in a very sleepy voice.

"Good night, my love." Saka niya ako hinalikan sa pisngi at umayos na ng higa.

Nakangiting natulog na uli ako sa bisig ni Shan at di na ako dinalaw pa ng masamang

panaginip na iyon.

=================

Chapter 21 The Secret

"Stop thinking about what could go wrong and start thinking what could go right."
Shan POV

Pa-hum hum pa ako habang papasok sa loob ng school para sunduin si Cassie. May mga
ilang estudyante pang nandun at magalang akong binabati. Nakangiti naman akong
tumatango sa kanila saka sinasabing mag-aral silang mabuti.

Malapit na ako sa pintuan ng kuwarto ni Cassie ng marinig ko yung tinig ni Mira.

"Cassandra, alam mo namang walang kasalanan si Shantana sa nangyare sayo."

Sa narinig kong pagkabanggit niya ng pangalan ko ay napatigil ako. Di ko man

naabutan kung ano yung pinag uusapan nila, parang alam ko na, na tungkol iyon sa
nangyare kay Cassie dati... sa kamay ng namayapa kong kapatid na si Oscar.

"Alam ko." Narinig kong sagot ni Cassie.

Nagtago ako malapit lang sa may bukas na pintuan ng silid aralan niya. Mas maaga
ako ngayon kaysa sa usual na pagsundo ko kay Cassie kaya siguro malaya silang
nakakapag-usap na magkaibigan.

Hindi maganda yung pakiramdam ko sa pinag-uusapan nilang dalawa.

"Eh alam mo naman pala. Bakit mo pa itutuloy yang plano mo?" Parang may iritasyon
sa boses ni Mira.

"Masakit kasi Mira eh. Hindi ko makalimutan yung ginawa sa akin ng demonyo niyang
kapatid."

Alam ko naman na may karapatan siyang magsalita ng ganun tungkol kay Oscar. Pero di
ko pa rin maiwasang di masaktan lalo na't nag iisa ko yung kapatid.

"Alam mo bang halos gabi gabi ko siyang napapanaginipan?" Parang pumiyok pa si

Cassie sa sinabi.

Yun ba yung lagi ko siyang ginigising dahil para siyang

binabangungot sa gabi?

"Ang hirap kalimutan kahit pa gustong gusto ko." May kasamang hikbi na sinabi niya.
"Sa tuwing pipikit ako at matutulog na, parang nakikita ko siyang nakangisi sa akin
na parang demonyo at hahalayin na naman ako."

Napakuyom ako ng palad saka napalunok. Ayoko siyang nakikitang nahihirapan o

nasasaktan. Mas masakit kasi tingnan siya pag ganun.

"Cas, mas maganda siguro kung mag-usap kayo ni Shan. Pag-usapan niyo yung tungkol
sa mga masasamang panaginip mo tungkol kay Oscar." Payo sa kanya ni Mira. "At mas
maganda din sigurong ituon mo na lang yung atensyon mo sa asawa mo."

"Nasabi ko na sa kanya dati tungkol dun sa portrait ng kapatid niya and she just
ignored me." May himig hinanakit na sabi niya. "Yun pa kayang sabihin ko sa kanya
yung mga masasamang panaginip ko tungkol sa kapatid niya?"

"Maybe you should learn how to let go of your past." Payo ni Mira. "Makakatulong
yun sayo Cas at sa dinadala mo. Isa pa, sooner or later, malalaman din ni Shan yang
binabalak mo."

Binabalak? Ano yun? Tanong ko sa sarili ko.

"I tried, believe me." Parang okay ng sambit ni Cassandra. "Pero di siguro ako
matatahimik hangga't di ako nakakaganti." Naramdaman ko yung galit niya sa sinabi.

"Kay Shantana?" Si Mira na kababanaagan ng pagtutol.

So sa akin pala siya maghihiganti. Napakuyom yung dalawang palad ko. Gustung gusto
ko ng lumabas sa pinagtataguan ko to reveal myself and confront Cassandra. Pero
nagpigil ako.

"Oo." Walang kagatul gatol na sagot ni Cassie.

Masakit. Ang sakit pakinggan. Nahigit ko yung hininga

ko ng marinig ko yung sagot niya. Hindi ko alam na may plano pala siyang
maghiganti... at sa akin nga siya maghihiganti.

"Hindi ako lubusang sang-ayon sa plano mo. Inosente si Shantana at alam mo iyon."
Lihim akong nagpapasalamat kay Mira sa sinabi. "Ang bait bait niya at tsaka ang
sweet niya sayo. Alagang alaga ka nga niya eh."

Wala akong marinig na sagot mula kay Cassandra. Nalungkot ako oo. At nasaktan ako
sa mga nalaman ko. Pero siguro di ko masisisi si Cassie kung gusto man niyang
maghiganti sa akin o sa aming pamilya. Nilapastangan ng kapatid ko ang pagkababae
niya at kahit sino naman, hindi agad agad makaka move on sa mga ganung pangyayare.

Ano yun? Na rape ka tapos sasabihin mo okay ka lang? And makaka-move on ka ba agad
at ganun kadali?

Maybe Cassandra is right after all. She has the right to hurt me since wala na
naman si Oscar at ako yung nagpresentang umako sa kasalanan niya.

Nakakalungkot lang kasi sa totoo lang? Napapamahal na siya sa akin... mahal ko na

yata si Cassandra.

"And I can see how happy your are when you're with her, Cas." Narinig ko pang sabi
ni Mira sa kaibigan. "And who knows? Baka in love ka na nga sa kanya eh."

Sumikdo yung puso ko sa narinig. Si Cassandra in love sa akin? Posible kaya yun?

"Imposible." Pero narinig ko na yung sagot sa katanungan ko. Galing na mismo kay
Cassie, sa determinadong tinig nito. "Di ako kailanman mahuhulog sa isang
Cervantez."

"Or maybe those are just inside your mind, Cas." Kontra ni Mira. "But the truth is,
your heart's already says the other way."

Hindi kumibo si Cassie. Matagal

bago siya muling nagsalita. At mukhang iniba na niya yung paksa ng usapan nila. At
siguro oras na din para i-reveal yung sarili ko sa kanila.

"Hi!" Pinasigla ko yung tinig ko ng pumasok ako sa classroom ni Cassie.

"Hi Shan!" Masayang bati din sa akin ni Mira.

"O, Mira kumusta?" Bati ko sa kanya.

"Okay lang naman." Sagot sa akin ni Mira.

Lumapit ako kay Cassandra at umaktong normal. I kissed her cheek. "Sorry na late
ako ng dating."

Ngumiti siya sa akin ng tipid. Halata pa rin yung lungkot sa mga mata niya though
she's trying so hard to hide it from me.

"Okay lang. Hindi ka pa naman talaga late." Sagot niya sa akin at tumayo na.

Parang may karayom na tumusok sa puso ko. Masakit malaman na may binabalak siyang
maghiganti sa akin pero mas masakit din na makita ko siyang nasasaktan dahil sa
nakaraan niya.

Paano ko ba yun tatanggalin sa sistema niya at paano ko ba mapapawala yung sakit na

dulot ng nakaraan niya mula sa malupit na kamay ng aking hermano?

Make her fall in love with you, Santana. Aniya ng aking isipan.

Pero ang sabi niya imposible daw na magkagusto o umibig siya sa akin dahil kapatid
ko si Oscar. Malungkot na sabi ng aking kalooban.

Love can casts out fears and pain. Sabi ng aking konsensya.

Siguro nga...

"Alis na tayo?" Tanong ko kay Cassie.

Tumango siya sa akin. Agad kong kinuha mula sa kamay niya yung gamit da school na
inuuwi niya para dun sa bahay ipagpatuloy gawin. Nauna sila ni Mira lumabas ng
kuwarto at nakasunod lang naman ako sa kanila.

"Merienda tayo sa bayan." Aya ko sa kanila to lighten up the

mood.

Napatingin si Mira kay Cassandra. "Saka na lang siguro, Shan." Si Cassie ang
sumagot. "Sumasakit yung ulo ko." Dahilan niya.

"Di ka ba pwedeng uminom ng gamot?" Di ko maiwasang mag-alala saka sinalat yung noo
at leeg niya kung mataas yung temperature niya. Di naman, normal lang.

"Pahinga lang siguro katapat nito." Sabi niya sa akin na may kasamang tipid na
ngiti.

"Pagpahingahin mo naman kasi yang kaibigan ko, Shan." May himig panunuksong sabad
ni Mira sa tabi ni Cassie. "Palagi yatang pagod at puyat." Dagdag pa niya na may
malisyosong ngiti sa labi.

Natawa naman ako sa kanya ng mahina. "Siya kaya ang pagsabihan mo. Nangangalabit
eh." Sakay ko naman sa biro niya.

Kinurot naman ako ni Cassie sa tagiliran at napaigtad ako. "Wag ka nga! Di yan
totoo ha?" Sabay irap sa akin.

Natawa lang kami ni Mira sa kanya. "Totoo yun kaya." Gatong ko pa.

"Tsk, pagpasensyahan mo na yang kaibigan ko, Shan. Sabik sayo eh." Mahalay na biro
ni Mira.

"Halata ko nga." Sakay ko pa saka tumawa.

"Mga sira ulo!" Saway naman sa amin ni Cassie na nasa gitna namin ni Mira. "Ang
hahalay niyong dalawa bagay kayong magsama."

"Asus... kunwari pa tong si bestfriend!" Tukso pa sa kanya ni Mira at bahagya pang

itinulak sa akin. "Sa kaseksihan niyang si Shantana di ka ba naaakit?" Natawa lang
ako sa sinabi ni Mira.

"Baliw!" Natatawa ng sabi ni Cassie. "Tumigil ka na nga diyan baka mabatukan kita
sige ka." Banta pa niya.

"Uyy namumula na siya o!" Tukso pa niya sabay turo sa kaibigan. "Pabili ng
kamatis?"

"Heh! Tumigil ka Mirasol." Parang

kunwari lang naman na saway niya. "Baka ikaw ang sabik diyan sa boyfriend mo!"

Natawa lang si Mirasol. "Tsk. Siya kamo ang sabik sa alindog na taglay ko!"
Mayabang na sabi pa.

"Luka luka ka talagang babae ka." Natatawang iiling iling na sabi ni Cassandra sa
kaibigan.

Inihatid muna namin si Mira sa bahay nila saka kami umuwi ni Cassie. Pagdating sa
bahay ay umakyat na siya sa taas para magbihis. Napabuntong hininga na lang ako
habang pinapanood siyang paakyat ng hagdanan.

Di ako makatulog. Alas onse na ng gabi. Pinagmamasdan ko si Cassie habang himbing

ng natutulog sa tabi ko. Di ko na naman maiwasang di makaramdam ng kirot sa dibdib
ko sa nalaman ko kanina.

Bumaba ako ng kama at nagsuot ng robe bago lumabas ng kuwarto namin at nagtungo sa
study room. Aabalahin ko na lang yung isipan ko para di kung anu-ano ang naiisip
ko. Pabagsaka akong naupo sa swivel chair na dati gamit ng aking papa. Hinawakan ko
yung ballpen na nandun at pinaglaruan lang yun ng daliri ko.
Binabagabag ako ng aking damdamin. Nagtatalo ang aking isipan. Hindi naman siguro
magagalit ang aking mama kung pansamantalang tanggalin ko muna sa may pasilyo yung
portrait ni Oscar. Para na din sa ikatatahimik ni Cassandra.

I perfectly understand her, I do really. What I do not understand is why she can't
fall in love with someone like me? Dahil lang sa kapatid ko si Oscar at nakadikit
na sa akin ang apelyedo kong Cervantez? What?

Masama ba akong tao? Sa pagkakaalam ko naman ay hindi. I know I have a fair share
of being a brat, and stubborness but that's

not enough to define my personality.

I know I am falling slowly deeply in love with Cassandra and hindi ko na yun
mapipigilan pa. I can't stop it. It's like I have to stop my own heart from
beating.

I closed my eyes and rest my head at the swivel chair. I let out a soundful breath
and let my mind take a rest for a while.

"Nandito ka lang pala." Bigla akong napamulat ng marinig ko yung mahinang boses ni
Cassandra.

Nakatayo siya sa bukas na study room. Di ko namalayan yung pagbukas niya nung pinto
sa lalim ng iniisip ko.

"Ba't ka nandito?" Isinara niya sa likod yung pinto saka naglakad palapit sa akin.

She's still perfect even with disheveled hair and sleepy eyes.

"I can't sleep." Pag-amin ko.

Biglang nag-alala yung mukha niya na tumitig sa akin. "Bakit? May problema ka ba?"
She asked.

Meron... yung puso ko. Yun sana gusto kong sabihin sa kanya.

Umiling ako saka tipid na ngumiti sa kanya. "It's nothing to worry about." I
assured her. "Ba't mo ako hinahanap? Did I wake you up?"

She sigh. "Naalimpungatan kasi ako wala ka sa tabi ko." Sabi niya saka lumapit sa
akin at sumandal sa table.

"Come here." Sabi ko saka inabot yung kamay niya.

Agad naman niyang tinanggap yung kamay ko at dahan dahan ko siyang hinila at
pinaupo sa lap ko. I hug her from the back.

"Okay ka lang ba talaga?" Tanong ulit niya na may pag-aalala sa boses niya.

How I wish it's real...

"Yeah. I'm fine." Sagot ko sa kanya. "Masama na naman ba yung panaginip mo?"
"Hindi naman." Agad niyang sagot.

"Kailan kayo aalis papuntang Manila?" Nasabi kasi niya sa akin na may lakbay aral
daw sila sa school.

"Next week. Martes." Sagot niya sa akin. "Bakit? Gusto mong sumama?" She looked at
me over her shoulder.

"Di naman yata pwede." Tugon ko.

"Pwede naman siguro. Isa pa sayo yung school kaya papayagan ka naman sigurong
sumama ni principal." Saad niya.

"Ayoko namang makaistorbo sa inyo dun."

"Hindi ka naman makakaistorbo eh." She replied back. "Unless magpapasaway ka dun at
daigin mo pa yung mga bata." Nakangiting sabi niya sa akin.

Parang bigla akong nasabik sa baby na dinadala ni Cassie. Hinaplos ko yang tiyan
niyang maliit pa.

"Paglabas ng baby natin spoiled yan sa akin." Sabi ko.

"Ay wag. Gusto ko lumaki siya ng maayos at saka may respeto sa iba. Tsaka mabait
din." Agad na kontra niya sa akin.

"Ikaw bahala." Sabi ko pero deep inside sinasabi ko sa sarili ko na mai-spoil

talaga yung bata sa akin.

"Shan?" Tawag niya sa akin.

"Hmm?" I ask saka ko inihilig yung ulo ko sa balikat niya.

"Salamat ha?" Hindi ko yun inaasahang sabihin niya kaya napaayos ako ng upo at
napatingin sa kanya.

Umayos siya ng upo pa side para makita niya ako. "For what?" I asked.

"Sa pag-aalaga sa akin." Mahinang sabi niya. "At sa pagiging mabait mo sa akin at
sa pamilya ko."

Tinitigan ko siyang mabuti. Nakita ko naman yung pagiging sincere niya sa sinabi. I
smiled at her.

"No worries." I uttered.

She lean in to kiss me. I instinctively closed my eyes. "Thank you." She whispered
again to my lips.

I just simply smile at her in response.

Te amo, Cassandra... I silently uttered.

=================

Chapter 22 Make Me Fall

"The greatest relationships are the ones you never expected to be in, the ones that
swept you off your feet and challenged every view you've had."

Cassie POV

Parang ang bilis lumipas ng panahon... anim na buwan na yung dinadala ko at nandito
nga kami ngayon ni Shan sa hospital for my monthly check up.

Minsan kapag kinakausap ni Shan yung baby namin sa sinapupunan ko, natutuwa ako.
Kasi I know na magiging mabuti siyang magulang sa aming magiging anak. Yup, kay
Shan ito at hindi sa iba. Yun ang itinatatak ko sa isipan ko at pilit na
kinakalimutan yung masamang nakaraan ko. I'm trying my best to let go of my past.

Nandito ako ngayon sa labas ng clinic. May pinag-uusapan pa kasi sina Shan at yung
OB Gyne ko and I know it's personal since di naman niya ako isinali. Paalis na kami
kanina ng tinawag siya ni Aria, yung doctor ko. May sasabihin lang daw siya and I
don't know kung ano yun.

Nung una kami pumunta dito, hindi ko akalain na ganun pa pala siya kabata. Mas
matanda lang yata ito ng dalawang taon kay Shantana. At hindi ko din alam na
magkakilala na pala sila at closed simula nung mga bata pa sila. Pero ngayon na
lang daw ulit sila nagkita dahil nga siya ang doctor ko.

Sinulyapan ko yung relong suot ko. Mag-iisang oras na silang magkausap sa loob ng
clinic. Nagugutom na din ako dahil mag-aalas dose na ng tanghali. Nayayamot na din
ako dito sa tagal nilang magkausap.

Nakasimangot na ako ng bumukas yung pintuan at niluwa nito yung dalawa na

nagtatawanan pa.

"I hope you'll consider it, Shan." Nakangiting sabi ni Aria sa kanya.

"Okay,

I will." Nakangiti ding tugon ni Shan sa kanya.

"Just give me a ring and I will prepare everything." Dagdag pa nung doktor.

"Sure." Tipid na sagot ni Shan. "We have to go now. Madami ka pang pasyente."

"Okay. Take care." Sabay halik pa sa pisngi ni Shan na sabi niya.

Di ko tuloy napigilang mapaismid. Kulang na lang makipag-landian ito kay Shantana.

And to think na nandito lang ako sa harapan nila o.

"Let's go?" Lumapit sa akin si Shan.

Walang imik na tumayo ako saka naglakad. Wala na akong pakialam pa kung anuman ang
isipin niya o ng doktor ko. Magkasalubong ang kilay na sumampa ako sa kotse ng
pinagbuksan niya ako.

"Are you okay?" Narinig kong tanong niya ng makapasok na siya sa loob ng kotse.

Hindi ako kumibo o tumingin man lang sa kanya. Nakabaling lang sa labas yung
paningin ko. Naiinis ako sa kanya.

Isang malalim na buntong hininga lang yung pinakawalan niya ng hindi na niya
maantay yung sagot ko at pinaandar na yung kotse at umalis na kami dun sa hospital
pauwi sa bahay.

Hanggang sa makarating kami sa mansiyon ay di ko pa rin siya kinikibo. Di ko na rin

hinintay na pagbuksan niya ako ng pinto kaya umibis na ako saka nagmamadaling
pumasok sa loob ng bahay.

"Hey," Narinig kong sabi niya ng sinundan niya ako sa kuwarto namin dito sa may
veranda. "Are we good?"

Pero imbes na kausapin siya, umalis ako sa pagkakasandal sa railing ng veranda at

lalagpasan sana siya ngunit pinigilan niya ako sa braso.

"Cassandra..." Halata sa boses niya ang kawalan ng pasensya.

"Bitawan mo ako." Mariing sabi ko sa kanya ng hindi siya

tinitingnan.

Binitiwan niya ako. "Ano bang problema mo?" Halos pasigaw na niyang tanong sa akin
nang sinundan na naman niya ako sa loob ng kuwarto.

Hindi ko siya sinagot.

"Cassandra, I'm talking to you!" Galit na siya.

"Ano bang gusto mong isagot ko?" Inis na din ako.

"Bakit ka ba nagkakaganyan? Alam mo di na talaga kita maintindihan minsan." Ubos na

yung pasensyang sabi niya.

Nasa kabilang side siya ng kama at nasa kabila din ako. "Eh di wag mo ako
intindihin! Ganun lang naman yun kadali!"

I know I am ridiculous right now, but I can't help this feeling of annoyance. Yung
inis ko kanina habang nag-uusap silang dalawa sa loob ng clinic parang lalong
nadadagdagan sa kakaisip kung ano yung pinag-usapan nilang dalawa.
"Damn it!" Tatlong beses niya yata yun inulit ulit saka pabalang na binuksan yung
pinto at pabagsak na isinara iyon.

Kumain ako ng lunch mag-isa. Hindi siya umuwi hanggang dinner at hindi ko alam kung
saan siya nagpunta.

Nakahiga na ako sa kama ng biglang mag-ring yung cellphone ko. Si Aria ang
tumatawag. Ayoko sana sagutin kaya lang baka kako importante.

"Yes, hello?" Pormal yung boses na bati ko nung sinagot ko yung tawag niya.

"Hi, uhm, Cassandra." Alanganing bati niya sa akin. "Pakisabi kay Shan nakalimutan
niya yung cellphone niya dito sa bahay."

"Huh?" Kumunot yung noo ko sa narinig at napabangon ako sa kama. "Nagpunta siya
diyan sa bahay mo?" Hindi ko napigilan yung pagtaas ng boses ko.

"Ah, oo. May pinag-usapan lang kami." Tugon niya.

Pumikit ako para kalmahin yung sarili ko. "Okay sasabihin

ko sa kanya."

"Sige salamat. Bye."

Hindi na ako nagpaalam pa at in end ko na yung tawag niya.

Okay fine, inaamin ko na. Nagseselos ako!

Hindi na ako nakatulog at naupo na lang sa may sofa sa kuwarto para antayin si
Shantana.

Alam ko naman na maganda yung si Aria at sexy pa. Successful pa siya sa napiling
propesiyon. Eh ako? Ano? Isang hamak na guro lang naman ako at walang
maipagmamalaki sa kanya. Buntis pa ako. Ang laki na ng tiyan ko. Di ko din naman
siguro masisisi si Shantana kung maghanap ng iba dahil ang pangit pangit ko na.
Sino ba naman kasi ako, di ba?

Naiinis din ako sa sarili ko dahil kung anu-anong pumapasok sa isip ko kung bakit
siya nagpunta sa bahay ni Aria. Anong ginawa nilang dalawa dun?

Di ko maiwasang mag-isip ng hindi maganda! Kusa siyang pumapasok sa utak ko!

Alam kong di imposibleng mahulog siya sa iba. At iniisip ko din, paano na ako, kami
nung bata kapag umibig siya sa iba? Anong mangyayare sa aming dalawa?

Pagpasok na pagpasok pa lang niya sa kuwarto ay nagsalita na ako agad.

"Saan ka galing?" Pormal na tanong ko sa kanya.

Naglakad siya papunta sa closet at kumuha ng damit. Hindi niya ako sinagot at mas
lalo yun nagpainis sa akin.

"Shantana tinatanong kita kung saan ka galing?" Ulit ko pa.

Humarap siya sa akin. "Now you care." Pabalang na sagot niya sa akin.

Tumayo ako sa kinauupuan ko at lumapit sa kanya. "Si Aria tumawag sa akin,

nakalimutan mo daw yung cellphone mo sa bahay niya."
"Nabalikan ko na." Yun lang ang sagot niya at tinalikuran na niya ako.

"Bakit ka nagpunta

sa bahay niya? Hindi pa ba sapat yung pag-uusap niyo kanina sa clinic niya na halos
nakalimutan mo na ako sa labas ma naghihintay sayo?" Naiinis na sabi ko.

Hindi niya ako sinagot at basta na lang soya naglakad ng diretso.

Sinundan ko siya ng pumasok siya sa banyo. "May relasyon ba kayong dalawa?" Di ko

na napigilang itanong pa.

"What?" Gulat na bulalas niya at hinarap ako.

"Tinatanong kita kung may relasyon ba kayong dalawa."

"What kind of question is that, Cassandra?" Di makapaniwalang sabi niya. "That's

absurd!"

"Alam mo Shan," Kahit masakit sa akin pero kailangan ko talaga itong sabihin sa
kanya. "Kung sawa ka na sa akin pwede mo naman akong hiwalayan eh. Kaysa sa
niloloko mo ako ng harap harapan."

Di makapaniwalang tumitig siya sa akin. "Ano bang pinagsasabi mo, Cassandra? My

God!"

"Mas gusto ko pang hiwalayan mo na lang ako kaysa sa lokohin ako, Shantana!" Ang
sakit kaya nun.

"Iyon ba ang gusto mo Cassandra? Ang maghiwalay tayo?!" Galit na galit na sabi
niya.

Hindi ako nakasagot. Nanlilisik yung mga mata niyang lumapit sa akin saka isinandal
niya ako sa nakasaradong pinto ng banyo.

"Tell me, is that what you want?" She said in between gritted teeth. Halos mag apoy
na din yung mga mata niya sa galit.

"N-no." I answered in shaky voice.

Nakita ko yung unti-unting pagbabago ng expression sa mga mata niyang kulay berde.

"Then why you're doing this to me, Cassie?" Pormal pa rin ang mukhang tanong niya.
"Why?!" Halos dumagundong yung boses niya sa loob ng banyo.

"Dahil nagseselos ako!" Di ko napigilang isigaw

sa mukha niya.

Parang ikinagulat niya yung sagot ko. Napaawang yung mga labi niya saka tinitigan
ako. Nag-iwas ako ng tingin at akma ng lalabas ng banyo ng pinigilan niya ako.

"Nagseselos ka?" She asked in a low voice.

"Shan, I..." Parang may bumara sa lalamunan ko.

"Bakit ka nagseselos kay Aria?" Tanong niya sa akin. Hindi ako nakakibo. Di ko alam
kung anong isasagot ko sa kanya. "Cassandra ---"
"I don't know!" I exclaimed. "Hindi ko alam Shantana, okay?!"

Di ko na din maintindihan yung sarili ko kung bakit ako nagkakaganito sa kanya.

Itinulak ko siya at nagmamadaling binuksan yung pinto saka dire-diretsong lumabas

ng banyo at sa kuwarto namin. Tinungo ko yung sa pool sa likod bahay at dun parang
natatarantang nagpalakad lakad.

Kagat kagat yung kuko ng hinlalaki ko ay nagparoo't parito ako sa gilid ng pool.

Nayayamot ako sa sarili na napasuklay ako sa buhok ko. Kagat kagat ko din yung pang
ibabang labi ko sa tensyong nararamdaman ko.

Bakit nga ba ako nagkakaganito kay Shan? Bakit din ako nagseselos? Dahil sa
naiinsecure ako?

Hindi eh. Hindi ako satisfied sa sagot na yun. Parang may kulang. Parang may gusto
akong tumbukin pero di ko mawari kung ano. It's something deeper. Parang ayokong
mawala si Shan sa akin. Parang ayoko siyang umibig sa iba. Parang...

In love ka na sa kanya. Ang puso ko ang nagtuloy nun.

Natigilan ako. "No. Hindi ito maaari." Mas lalo yata akong nataranta sa
realisasyong iyon.

Hindi ito pupwede! Hindi ako puwedeng umibig sa kanya! Di ba nga nangako pa ako sa
sarili ko?

I throw

my head up high as I closed my eyes hard.

Sabihin mong mali ako. Mali ako ng iniisip. Hindi ko alam kung kanino ko yun
sinasabi.

Pero ganun pa din ang nahanap kong sagot sa puso ko. Umiibig ako kay Shantana.

Mahal ko na siya!

Hindi naman kasi talaga siya mahirap mahalin. Lahat yata ng magagandang katangian
nasa kanya na. Pero... paano na yung plano kong paghihigante sa kanya?

Oo, ginagawa ko ang lahat para makalimutan ko yung nakaraan ko pero hindi yung
plano kong paghihigante sa kanya kapalit ng ginawa sa akin nun ng kapatid niya.

Pero paano ko yun ngayon isasagawa kung ako na mismo ang involved? Kung puso ko na
mismo ang nakikialam.

Nanlalatang naupo ako sa upuan dun sa gilid ng pool. Nakatulalang nakatingin ako sa
malinaw na tubig.

Naguguluhan ako. Hindi ko alam kung anong gagawin ko dito sa nararamdaman ko para
kay Shantana. Ayoko nito!

"Malamig dito sa labas." Napapitlag ako ng marinig ko yung boses niya.

Unlike kanina, mahinahon na yung boses niya. Yung normal na tono na niya ang gamit
niya.
Hindi ako sumagot o lumingon man lang. Naramdaman ko na lang na nilagyan niya ako
ng shawl sa balikat bago hinila yung upuan sa tabi ko.

"Cassie, I'm so sorry." Panimula niya. "Mali ka ng iniisip. Wala kaming relasiyon
ni Aria." Paliwanag niya. Kinuha niya yung isang kamay ko at tumingin ako sa kanya.
"Kung talagang may gusto ako sa kanya, eh di sana noon ko pa siya niligawan. Eh di
sana hindi tayo kasal ngayon."

"Napilitan ka lang naman magpakasal sa akin." Malungkot na sabi ko.

"No." Sagot niya sa akin. "Gusto ko ding panagutan ka." Sabi niya. Parang may gusto
pa siyang sabihin pero parang may pumipigil sa kanya. "Wala kang dapat ipagselos
kay Aria. We're just friends. At kaya ako nagpunta sa bahay niya dahil sa inaalok
niyang partnership ng bakeshop niya at ng kompanya ko. Gusto niyang ako na lang
magsupply sa kanya ng asukal kaya yun ang pinag usapan namin kanina. Na-draft na
yung contract kaya pinapirmahan ko na sa kanya."

Tiningnan ko siya sa mga mata.

"At kaya din ako nagtagal dun dahil gusto ko magpalipas ng sama ng loob dahil di mo
ako sinasagot kanina ng maayos. Di mo din ako pinapansin."

"Naiinis kasi ako sayo." Sagot ko.

"Dahil nagseselos ka?" Unti unting sumilay yung ngiti sa labi niya. "Ang saya pala
sa pakiramdam na nagseselos yung asawa ko."

"Lumaki na naman yang ego mo." Kunwaring irap ko sa kanya. Di na ako galit dahil
nagpaliwanag na siya sa akin.

"You're my wife, Cassie. And I intend to keep us that way." Sabi niya sa akin na
titig na titig sa mga mata ko.

"Ayoko ding maghiwalay tayo." Honest na sabi ko sa kanya.

She smiled at me. "No. It will never happen." She assures me.

Niyakap ko siya ng mahigpit. Sana nga... ayoko talaga siyang mawala sa akin.

I love you, Shantana.

=================

Chapter 23 The A Team

"We're a team. Whatever you lack, I got you. We will
setback? Guess we'll make a major comeback. Bad day?
night. You need support? I'll be your backbone. I'll
top, always. As long as you appreciate me and remain
to doubt my loyalty. You got me, I got you."
balance each other out. Minor
Well, I promise you a better
keep you motivated and at the
consistent you don't ever have
Shan POV

Isang malakas na iyak ng isang sanggol ang gumising sa akin. Pupungas pungas na
binuka ko yung isang mata ko.

"Shan..." Cassandra called my name in a sleepy voice. Naramdaman ko yung hawak niya
sa balikat ko at marahan niya akong niyugyog. "Shan..."

"Hmm." Tugon ko sa kanya.

I tried my very best to get up. Kinusot ko yung mga mata ko at bumangon na sa kama.
Iyak pa din ng iyak yung sanggol kaya naman bumaba na ako ng kama at lumapit sa
crib kung saan naroon ang tatlong buwang sanggol na babae.

"Hey, Snow." Nakangiting bati ko sa bata at maingat ko siyang binuhat saka inihele.
"What? Hmm." Saka ko siya isinasayaw sayaw ng marahan. "Mama's here, stop crying
na, okay?"

Tumigil siya saglit sa pag-iyak at tinitigan ako sa mukha. Tapos biglang lumabi-
labi at umiyak na naman.

"Nagugutom yan." Mahinang sabi ni Cassie na nakapikit pa ang mga mata.

Kinuha ko sa gilid yung feeding bottle at saka ko ni-shake. Iyak na naman si Snow.

"Heto na baby o, wag ka na umiyak." Saka ko isinubo saka kanya yun.

Tumigil na siya sa kakaiyak at nagsimula nang dumede. Nakangiti lang ako habang
pinapanood ko siyang dumede. Nawala na yung antok ko.

Ang bilis lumipas ng mga araw at ngayon nga ay tatlong buwan

na si Snow Cythedyl (Sy-ti-del). Kapag nasa bahay si Cassandra, siya ang nag-aalaga
sa bata at tsaka nagpapa-breastfeed at sa tuwing gabi naman ako ang humahalili. Si
yaya Senya ang nagbabantay sa bata kapag nasa school si Cassandra at kapag wala
naman ako. Pero since nanganak si Cassie, mas madami na yata yung oras ko na
nandito sa bahay kaysa sa nasa trabaho. Para kasing palagi ko siya namimiss.
Natutuwa ako sa tuwing nakikita ko siya.

Gusto ko sanang tumigil si Cassandra sa pagtuturo para may mag-alaga sa anak namin,
kaya lang sinabi niya sa akin na kailangan pa niyang tulungan yung kapatid niya sa
pag-aaral at yung pamilya niya sa iba pa nilang gastusin. Sinabi kong sasagutin ko
na lang pero ang tigas ng tanggi. Hindi ko naman daw obligasyong bigyan ng pera at
sagutin yung mga pangangailangan ng kanyang pamilya. Kaysa mag-away pa kami sa
bagay na iyon, hinayaan ko na lang siya sa desisyon niya. Isa pa, alam kong matagal
niyang pinangarap maging guro.

Somehow, I feel proud sa asawa ko. Kasi kung ibang babae lang siguro napangasawa
ko, sasamantalahin yung kayamanang iniwan sa akin ng aking papa. At baka pati
gastusin ng pamilya niya ay sa akin pa iaaasa. Baka obligahin pa akong ibigay ang
pangangailangan ng kanyang pamilya at magalit pa sa akin kapag di ako pumayag.

Naiintindihan ko din si Cassandra dahil hindi naman niya ginusto yung maaga niyang
pagbubuntis. Kumbaga wala pa yun sa plano niya. Kaya sinusuportahan ko pa rin yung
pangarap niyang makapagturo at mai-share

yung kagalingan niya sa mga bata. And sooner or later, siya din ang magiging
teacher ni Snow.

Tumitig sa akin ang bughaw niyang mga mata, kulay ng mga mata ni Cassandra. Tapos
kulay brown naman yung buhok niya at yung kutis niya ay nakuha niya yung snow white
complexion ni Cassie. Kaya naman ang pinangalan namin sa kanya ay Snow.

"Go back to sleep now sweet angel." Nakangiting sabi ko sa kanya sa mahinang boses
habang hawak hawak ko yung bote ng gatas na dinedede niya.

Mag-aalas tres na pala ng madaling araw. Napahikab ako habang inihehele pa si Snow.
Medyo natawa ako ng konti sa isiping ako yata una makakatulog sa paghehele kaysa
kay Snow.

Pero ilang sandali pa'y namungay na yung mga mata niya at saka unti-unting pumikit.
Pinalipas ko muna ang ilang sandali bago siya maingat at dahan-dahang ibinaba sa
crib.

Maingat ko ding tinanggal sa kanyang bibig ang bote ng gatas at ng makasigurong

himbing na ang tulog niya ay bumalik na ako aa kama at niyakap sa likod si Cassie.

Ilang buwan na din kaming di nagme-make love. Six months na ba? Di pa yata kasi
pwede.

Hinalikan ko siya sa may likod ng tenga at saka pumikit na para matulog ulit.

Kinabukasan, pagkahatid ko kay Cassandra ay nagtuloy na ako sa planta para tingnan

yung mga magbabiyahe ng mga asukal pa-Manila. May mga sinusuplayan kaming
malalaking stores dun at saka mall. Pagka-check ko nun ay agad ko nang pinirmahan
yung releasing documents niya.

Naging busy ako ng mga sumunod pang mga oras at di ko man lang namalayan na
pananghalian na pala. Nakisabay ako sa mga tauhan dun sa pagkain. Hindi naman sila
naiilang sa akin dahil matagal na din ito

ginagawa ng aking papa ng siya ay nabubuhay pa.

Si mama naman, dumalaw siya nung kakapanganak pa lang ni Cassandra para tingnan ang
kanyang apo. At halos araw araw din siyang tumatawag sa akin para kumustahin si
Snow at kami na din ng ni Cassie.

Hanggang ngayon ay nahihiya pa din si Cassandra kay mama. Si mama naman kasi, ilang
beses ko ng sinabihang mag-tagalog o di kaya magsalita na lang ng English para
maintindihan ni Cassandra yung sinasabi niya minsan, pero ang kulit pa din at
nagsasalita pa rin ng Spanish. Tina-translate ko na lang yung sinasabi niya para
maintindihan nung isa.

May mga naiintindihan naman si Cassie na mga Spanish words kasi minsan tinuturuan
ko siya. Pero parang di naman niya ako sineseryoso minsan.

Pagsapit ng past four in the afternoon ay umalis na ako sa planta para sunduin si
Cassie at sabay na kaming uuwi ng bahay. Hindi na siya nag-uuwi ng mga gagawin para
naman daw maasikaso niya si Snow. Naabutan ko siyang nagla-lock na ng pinto.

"Babe." Bati ko sa kanya saka humalik sa pisngi niya. "Wala yata si Mira ngayon?"
Tanong ko sa kanya.

"Nag-leave siya ngayong araw para asikasuhin yung kasal nila ni Neil." Sagot niya
sa akin at nagsimula na kaming maglakad papalabas ng building.

Ikakasal na pala siya sa isang buwan. "Nahuli na talaga ang kaibigan mong yun."
Biro ko.

"Sinabi mo pa." Masiglang sagot niya.

Inalalayan ko siyang pumasok sa loob ng kotse ng pinagbuksan ko siya bago ako

umikot papunta sa driver's side.

"Gusto ko sanang mag unwind naman tayo." Naisip kong sabihin sa kanya ng nasa daan
na kami pauwi.

"Saan mo naman gusto pumunta?" Sumulyap

siya sa akin.

"Ikaw." Tugon ko. "Saan mo ba gustong mamasyal?"

"Wala naman ako maisip na lugar." Sabi niya na bahagya pang nag-isip. "Ikaw na lang
bahala mag isip kung saan mo gusto."

"Meron na ako naisip na pupuntahan eh." Saka ako ngumiti ng malapad.

"Saan?" Parang excited ma tanong niya sa akin.

"Sa puso mo." Nakangiting sabi ko.

Humagalpak siya sa tawa saka ako hinampas sa hita. "Uy, Shan di ko alam na may
itinatago ka palang kakornihan sa katawan."

"At least natawa ka." Masayang sabi ko habang manaka-nakang sinusulyapan yung mukha
niyang ang aliwalas tingnan ng mga sandaling iyon.

"Korny!" Tukso niya sa akin.

Tatawa-tawa pa din siya ng makarating na kami sa bahay. Kapwa kami masayang
sumalubong at humalik kay Snow pagdating namin sa mansiyon.

Pagkatapos namin kumain ng dinner ay nagtungo muna ako sa study room habang si
Cassandra naman ay pinadede si Snow at pinatulog.

Pagpasok ko sa loob ng kuwarto namin ay nakaupo siya sa mahabang sofa sa gilid ng

kuwarto habang pinapadede si Snow sa kanyang dibdib. Ang ganda lang nilang
pagmasdan. Walang ibang mas gaganda pa kundi ang tanawing aking nakikita ngayon,
ang ina na pinapadede ang anak.

Nakangiting lumapit ako sa kanya. "Babe, tulog na si Snow." Sabi ko.

Di niya yata namalayang tulog na pala si Snow. "Ay oo nga pala." Sabi niya.

"Ako na." Presenta ko.

Maingat kong kinuha mula sa kanya ang himbing na himbing na si Snow at napangiti pa
ako ng nag-mimick siyang parang dumedede pa. Dahan-dahan ko siyang inilapag sa
crib. Nang balikan ko si Cassie ay nakangiting

nakatingin lang sa akin. Bumaba yung tingin ko sa nakabukas pa niyang butones at

nakalabas na dibdib.

"Is than an invitation?" Sabay ngiti sa kanya ng makahulugan ng iminosyon ko sa

kanya yung kanyang litaw na dibdib.

"Ha?" Bumaba yung tingin niya sa dibdib. "Oh, sorry." Saka akma na sana niyang
isasara yung damit niya.

Hinawakan ko yung dalawa niyang kamay para pigilan siya. "Don't."

"Shan..." Nakita ko yung pagkailang sa mga mata niya ng tumabi ako sa kanya.

"Can I taste it?" Tanong ko sa kanya.

"Pero..."

"Gusto ko lang malaman kung anong lasa." Nakangiti ako sa kanya ng pilya.

"Shan naman..."

"Please?" I plead.

Nakita ko siyang napalunok saka tumango. Unti unti kong ibinaba ang aking ulo. I
claimed her nipple and gently suck it. I tasted that sweet milk. My tongue teased
her nipple.

"S-shan..." Bulong niya sa pangalan ko at naramdaman ko yung kamay niya sa ulo ko.

Muli akong nag-angat ng ulo at agad siyang siniil ng halik. I missed her. I missed
her so much.

Agad naman niya akong tinugon. Binuhat ko siya at pinaupo sa lap ko in a stride
position.

I claimed again her lips for a hot rocking kiss. Niyakap naman niya ako sa batok.
Niyakap ko sa beywang niya yung isang kamay ko for support para di siya malaglag at
yung isa naman ay masuyong minamasahe yung dibdib niyang sinipsip ko kanina.

"I missed you, Cassie." Bulong ko sa labi niya.

"Shan di pa pwede eh." Ganti rin niyang bulong sa akin.

Dismayadong pinakawalan ko yung labi niya at idinikit ko yung noo ko sa noo niya

habang nakapikit ako ng mariin.

"Kailan daw pwede?" Muli akong nagmulat ng mga mata saka siya tiningnan.
Masuyo niyang hinaplos yung pisngi ko. "Sa Saturday pa ang next check up ni Snow at
ako."

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko. Gigil na hinalikan ko siya at
saka kinagat yung lower lip niya. Di naman iyon madiin kaya di nagdugo.

"Tawagan ko kaya si Aria ngayon para tanungin siya kung pwede na." Sabik na talaga
ako sa kanya.

Nanlaki yung mga mata niya saka ako hinampas sa balikat. "Sira! Nakakahiya kaya!"

Napangiti ako sa naisip kong iyon. Kung tutuusin kayang kaya ko yun gawin.

"Ayaw mo nun para malaman natin kung pwede na tayong mag-ano." Saka malisyosong
ngumiti sa kanya.

"Shan naman nakakahiya yun. Maghintay na lang tayo ilang araw na lang naman eh."
Sabi niya sa akin.

"Miss na miss na kita eh." Pahayag ko. "Di mo ba ako namimiss?" Nakalabing sabi ko.

"Syempre naman namimiss." Parang nahihiya pang sabi niya sa akin.

Napangiti na ako ng malawak. "Humanda ka sa akin kapag nalaman kong pupwede na.
Hindi kita patutulugin."

Natawa siya ng mahina. "Baliw ka talaga."

"Oo. Baliw ako." Agad na tugon ko. "Nababaliw na ako sayo."

Mas lalong lumakas yung tawa niya sa narinig. "Kanina pa yang kakornihan mo ha?"
"Napapatawa naman kita." Saka ko siya ginawaran ng mabilis na halik sa labi.

"Korny mo!" Tukso niya sa akin na natatawa pa din.

Sinunggaban ko yung leeg niya saka masuyong kinagat ko siya dun. Napasinghap siya
sa ginawa ko.

"Shantana!" Saway niya sa akin saka hinawakan yung leeg niyang kinagat ko. For sure
bukas makikita yun.

"Kasalanan mo nagpapamiss ka kasi." Sabi ko sa kanya.

Inirapan niya ako saka nag pout. "Nakakainis ka. Sabi ng wag mo ako lalagyan ng
kiss mark eh."

Ako naman ang natawa sa itsura niya. "Magkamukha kayo ni Snow kapag ganyang naka
pout ka."

"Kamukha ko naman talaga siya eh." Sabi niya. "Pareho kaming maganda." Proud na
sabi niya.

Tinitigan ko siya saka masuyong ginawaran ng halik sa labi. "Yes you are
beautiful." Mahinang sabi ko sa kanya at tumitig ako sa mga mata niya.

She kissed the tip of my nose. "Magaganda tayong tatlo." Nakangiti niyang sabi sa
akin.

Binuhat ko na siya at nahiga na kami pareho sa kama. Magkayakap kaming natulog ng

gabing iyon at may ngiti sa labi.

=================

Chapter 24 Never Ever

"The ones who love you will never leave you. Even if there are hundred reasons to
give up. They will find one reason to hold on."

Cassie POV

"Wow, ang laki laki na ni baby Snow." Natutuwang sabi ni Dr. Aria ng nagpa-check up
ako sa kanya ng Sabadong iyon.

Simula nung sinabi ni Shan sa akin na magkaibigan lang talaga sila ni Aria, hindi
na ako nagseselos pa sa kanya. Though pansin ko na may pagtingin ang magandang
doktora sa asawa ko. Mabait din naman kasi siya sa akin at ninang din siya ni Snow.
Nasa sinapupunan ko pa lang nun si Snow sinasabi na niya na gusto niyang maging
ninang nung bata kaya naman kinuha na namin siya ni Shan.

"Matakaw yan." Pagmamayabang ni Shan.

Proud na proud siya sa aming anak. Nakikita at nararamdaman ko na mahal na mahal

niya yung bata. At natutuwa ako na masaya siya sa pagkakaroon namin ng anak.

"Kaya pala eh." Sabay pisil ng masuyo sa pisngi ni Snow na tugon ni Aira na
ikinatawa naman ni Snow. "Ang cute cute naman ng inaanak ko." Aliw na aliw siya sa
bata.

Ilang sandali pa ang lumipas at natapos na din sa wakas yung check up namin ni
Snow.

"Just continue yung breastfeeding kahit hanggang one year old pa siya. Mas magiging
matibay kasi yung bata kapag ganun. And I will recommend you to Dr. Isaac Romero.
Isa siyang Pediatrician. Magaling siya kaya naman sa kanya ko kaya nirerekomenda."
Sabi ni Aria sa amin. "So that's it."

Karga ko si Snow habang kapwa kami ni Shan na nasa harapan ni Aria. Iniwan kasi
kami saglit kanina ni Shan dahil may mga check up pa na ginawa sa akin si Aria para

masigurong okay na ako.

Nagpaalam na kami sa kanya at umalis na sa clinic niya. Sa bahay ng aking mga

magulanb kami tumuloy para bisitahin naman sila.

Tuwang tuwa silang makita ang kanilang apo. Humahagikgik naman si Snow sa tuwa.

Hindi na rin naman kami nagtagal dun dahil may pinuntahan pa si Shan sa hapon.

"Dito ka ba magdi-dinner?" Tanong ko sa kanya sa kabilang linya ng tumawag siya sa

akin na hindi pa tapos yung releasing nung mga asukal na ipapadala sa Spain.

"Baka hindi na madami pa 'to eh." Sagot niya.

"Sige." Nakaipit sa tenga ko yung cellphone habang binibihisan ko si Snow ng

pantulog at nakahiga siya dito sa kama. "Ingat ka sa pag uwi ha?"

"Okay." Halata sa boses niya na pagod na siya. "Babe?"

"Hmm?" I hum. Ang likot pa ni Snow di ko mailagay lagay yung pajama niya.

"Ano pala sabi ni Aria kanina?" Tanong niya sa akin.

Kumunot naman yung noo ko. "Tungkol saan?" Clueless ako.

"Tungkol dun sa ku---"

"Ay!" Bigla kong tiningnan yung phone ko. Nalow batt ako. Pagkabihis ko kay Snow ay
agad kong kinuha yung charger at isinaksak para ma-charge yung cellphone ko. In on
ko agad yun para matext ko si Shan.

"Sorry, na low batt ako." Pagka-type ko nung message ay agad ko na yun isinend.

Isang minuto siguro ang nakalipas ng makatanggap ako ng reply mula sa kanya.

"It's okay. We'll just talk later." - Shan

Pagkabasa ko nun ay bumaba na ako para maghapunan. Pinahawak ko muna kay yaya Senya
si Snow para makakain ako.

Napatulog ko na si Snow at lahat pero di pa rin dumadating si Shantana.

Di ko tuloy maiwasang mag-alala. Pagkatapos ng ilang sandali pa'y parang may

narinig akong sasakyan na dumating. Lumabas ako ng kuwarto para salubungin si Shan.

"Hey," Bati niya sa akin saka ako dinampian ng halik sa pisngi ng magkasalubong
kami sa may main door.

"Ba't ngayon ka na lang nakauwi?" Pasado alas nuwebe na ng gabi.

"Kailan kasi yung ma-check ng mabuti bago yung shipping." Sagot niya.

"Kumain ka na ba?"

"Oo. Kumain na ako dun sa planta." Tugon naman niya at sabay na kaming umakyat sa
kuwarto. "Tulog na ba si Snow?"

"Oo. Kanina pa." I replied.

Pagkasara ko pa lang ng pinto sa kuwarto ay agad na niya akong hinapit sa beywang

saka hinalikan ng madiin sa labi. Nilagay ko naman ang mga kamay ko sa balikat niya
at tinugon yung halik niya sa akin.

"Ano sabi ni Aria sayo kanina?" Tanong niya ng pinakawalan niya yung labi ko.
"Pwede na daw ba?"

"Di pa daw pupwede eh." Tugon ko sa kanya.

Gusto ko ng matawa ng makita ko yung reaksyon niya. Para siyang nalugi sa sugal at
di maipinta yung mukha niya sa pagkadismaya.

"Ang tagal naman." Himutok niya. "Kailan daw pupwede?"

"Hindi ko alam. Di naman sinabi." Pilit kong pinipigilan yung sarili ko na wag
matawa.

Pero sa totoo lang, pabiro pang sinabi sa akin ni Aria kanina na pwede na kaming
uhm mag-ano basta yun, ni Shan. Namula pa yata yung mga pisngi ko ng sinabi niya
yun. Sabi naman niya, normal lang daw yun kasi nga mag-asawa naman kami. At madami
na siyang nai-encounter na ganito kaya agad na niyang sinasabi minsan dahil
nakakahiyaan na daw nila itanong sa kanya.

Isang

napakalalim na buntong hininga ang pinakawalan niya. "Tsk." Palatak pa niya.

Kinagat ko yung pang ibabang labi ko para pigilin yung sarili ko sa pagngiti. Ang
sarap lang kasi niyang paglaruan minsan.

"Sobra sobra na yung diet ko." Himutok pa niya sa akin.

Hindi ko na napigilan yung tawa ko at kumawala na iyon. Yakap yakap pa rin niya ako
sa beywang at nakasandal pa rin ako sa saradong pintuan.

"Cassandra?" May pagdududang tumingin siya sa akin.

I bit my lower lip again ng tumingin ako sa kanya. Para talaga siyang naluging
ewan.

"Better come out now else..." May pagbabantang sabi niya sa akin.

"Okay." Tatawa tawang sambit ko. "Sabi ni Aria..." Pambibitin ko sa kanya.

Nakita ko yung impatience sa mukha niya. "What?" Minamadali niya talaga ako.

"Uhm... sabi niya..." Ang sarap lang niyang bitinin eh.

Pumalatak na naman siya. At bago pa ulit ako makapagsalita ay madiin na naman niya
akong hinalikan saka nagmamadali ang mga kilos na hinubad niya yung pantulog ko.
Her hands are all over me telling me how much she missed me.

She left my mouth to kiss and left some love bites on my neck. Habang yung kamay
niyang isa ay nasa dibdib ko na at yung isa nama'y pinasok na niya sa loob ng suot
kong undies.

"Tell me, Cassie..." Bulong niya sa may leeg ko habang hinahaplos haplos niya yung
hiyas ko.

Nag-iinit na din yung pakiramdam ko sa ginagawa niya. Nakapikit na rin ng madiin

yung mga mata ko habang nakasandal ako dun sa likod ng pinto.

"Pwede na di ba?" Bulong pa rin niya habang ang mainit nitong labi ay nasa may
cleavage ko na.

"Y-yes..."

Hirap na sagot ko.

Walang ano ano'y pinasok niya sa lagusan ko yung daliri niya at halos mapasigaw ako
sa kuryenteng dulot nun sa buong katawan ko. Pakiramdam ko bigla bigla akong
nanghina sa ginawa niyang yun.

"Binantaan na kita dati pa." She whispered again. "Na humanda ka sa akin oras na
pwede na. And you made fun of me earlier... so be ready with my punishment."

Mabilis ang ginawa niyang paggalaw and my knees got weak. She kissed me hard and
rough while her other hand is busy kneading my breast.

"Hmmm..." I moaned as heat started to flow all over me.

Mas binilisan pa niya yung paggalaw niya kaya naman napakapit ako ng mahigpit sa
balikat niya. I couldn't contain it anymore so I just let my body quiver as she
rock me there. Isang impit na sigaw ang pinakawalan ko ng marating ko yung rurok ng
kaligayahan.

Nanginginig yung mga tuhod ko ngunit pilit ko yung nilalabanan na wag bumigay dahil
nakatayo pa kami ni Shan. She made love to me here, at our bedroom door.

"I missed you." Bulong niya sa may labi ko. "So much." Hingal na dagdag pa niya.

Unti-unti akong nagmulat ng mga mata at nakita ko kung gaano siya kasabik sa akin.
Para akong nagkaroon ng lakas at sinunggaban ko yung labi niya at marahas na
hinalikan. Tinutulak ko din siya sa may kama habang tinatanggal ng kamay ko sa
pagkakabutons yung suot niyang long sleeve polo at mabilis na tinanggal yun sa
kanya ng hindi inaalis yung labi ko sa labi niya. Sumunod kong tinanggal ang
kanyang bra saka itinulak siya pahiga sa kama.

Napangisi siya ng tumingin siya sa akin. Tinanggal ko yung pang

ibabang suot niya hanggang sa wala na siyang ibang suot. I stared at her gorgeous
body.

"Stare all you want babe." Husky na sabi niya saka ngumisi sa akin.

Her eyes are full of lust and I know it reflected mine. Balot na din ako ng
pagnanasa para sa asawa ko. Bumaibabaw ako sa kanya at hinaplos haplos ko siya sa
pagitan ng kanyang mga hita.

"You're wet, babe." Sexy na bulong ko sa tenga niya.

She moaned so loud and that's like a music into my ears. Para akong nasindihang
kwitis at naudyokang paligayahin siya sa paraang alam ko.

I did everything I know to make her happy and satisfied. I took off all my
inhibitions and gave my best for her. And... the result is gratifying.

"You're amazing." Sabi niya sa mahinang boses saka ako ginawaran ng halik sa ulo.

Nakayakap ako sa kanya habang nakahilig sa balikat niya. Yung kamay ko nasa dibdib
niya at yung isang hita ko nasa hita din niya nakapatong.

We're both trying to calm the waves of pleasure that succumb us earlier.

"You too." Nakangiting sagot ko kahit di niya iyon nakikita.

Gumalaw siya upang pumaibabaw na naman sa akin. I laugh at her softly.

"I told you," Nakangiti ng pilyang sabi niya as she started to caress my left
thigh. "Hindi kita patutulugin."

"Kahit tatlong oras lang?" Sabi ko na nakangiti.

Umiling siya. "No."

"Sige kahit dalawang oras na lang." Hirit ko sa kanya at niyakap ko siya sa batok.
"Hindi." Tugon niya at pinaghiwalay na naman niya yung mga hita ko.

"O sige kahit thirty minutes na lang." Kunwaring hirit ko sa kanya.

"I said no." Sagot niya saka niya kinagat yung lower lip ko. "When I said no, I
mean it."

Yun lang ang sabi niya bago na naman niya hinalikan ng madiin. Mas mapusok at mas
mapaghanap.

She really mean it when she said no to sleeping tonight. It's okay... I missed her
that much too.

(Sorry if this is short. Bawi ako bukas haha walang pasok. Araw naming mga maka
Andres Bonifacio! Char! Hahaha 😊😊😊)

=================

Chapter 25 This is Just A Bad Dream

"The first time I saw you, my heart whispered, that's the one."

Cassie POV

"Be a good girl, okay?" Kausap ko kay Snow habang pinapadede ko siya dito sa may
rocking chair sa may verandan isang hapon. Para namang naintindihan niya yung
sinabi ko dahil ngumiti pa siya sa akin. "Wag magpapasaway paglaki mo ha?" Patuloy
kong kausap kay Snow.

Wala si Shan dahil nagpunta siya sa Laguna kaninang umaga, baka mamya pa yun
makakauwi. May kailangan kasi siyang asikasuhin dun. Kaya heto naiwan na naman kami
ni Snow na dalawa dito sa bahay.

"What a beautiful scenery?"

Naramdaman ko ang paninigas ng katawan ko ng marinig ko ang boses na iyon. Hindi

ako pwedeng magkamali!

Agad akong napatayo sa kinauupuan ko at nagulat din si Snow sa bigla kong pagtayo.
Agad kong inayos yung sarili ko.
"D-di ba... p-patay ka na?" Halos di yun lumabas sa bibig ko sa sobrang pagkagulat
sa nasasaksihan ko ngayon.

Napangisi siya. Tinubuan na ng balbas ang dating makinis nitong mukha. Ngunit nasa
mga mata pa rin nito ang kapilyuhan at kayabangan.

"I fake my own death." Sagot niya sa akin.

Pero di ba nangyare na 'to sa panaginip ko? Di ba napanaginipan ko na 'to dati pa?

So isa na naman itong masamang panaginip?

Please naman gusto ko ng magising!

"You're not dreaming, Cassandra. It's me in flesh." Mayabang na sabi niya at

inilatag pa ang dalawa nitong mga kamay na nagsasabing buhay nga siya.

"B-bakit?" Ang lakas lakas na ng pintig ng puso ko dahil alam ko ng mga sandaling
iyon hindi ako safe sa kanya.

Minsan na niya akong ginawan ng kahalayan.

"Dahil gusto kong takasan lahat ng mga pagkakasala ko. At pati na din yung sayo."
Noon ko lang siya narinig magtagalog.

Nagsimula siyang humakbang papalapit sa amin ng anak ko.

"Wag kang lalapit!" Sigaw ko sa kanya.

At kung saan ko man nakuha ang lakas ko upang sabihin iyon sa kanya ay di ko alam.
Hindi na yun mahalaga basta ang gusto ko ng mga sandaling iyon ay makatakas sa
kanya. Pero papaano? Na-corner na niya ako.

Muli siyang napangisi. Napatingin siya kay Snow. "Siya na ba?" Sabi niya. "Siya na
ba ang ating anak, Cassandra?" Wala akong makitang pagkagiliw sa bata sa kanyang
mga mata.

"Wala kang anak!" Sigaw ko pa. Sana naman dumating na si Shantana. Naiiyak na ako
pero ayoko magpakita ng kahit anumang kahinaan sa demonyong nasa harapan ko ngayon.
"Hindi mo siya anak!"

Muli siyang humakbang papalapit. Nasa mga mata nito ang panganib. Automatikong
umatras ako kahit pa alam kong wala na naman talaga akong maatrasan na.

"She's beautiful like you, Cassandra." Muling sabi niya na hindi inaalis ang tingin
sa mukha ko.

Napalunok ako. Taimtim akong nagdarasal na sana may sumaklolo sa amin ni Snow.

"Oscar!" Isang malakas na sigaw ang narinig namin sa likod ni Oscar.

Si Shantana! Patakbo akong lumapit sa kanya ng lumingon si Oscar sa kanya at nawala
ang atensyon sa amin ni Snow.

"S-shan..." Naiiyak na sambit ko at dun ko napagtantong nanginginig pala yung buong

katawan ko.

"I'm here." Alo sa akin ni Shantana at hinalikan ako sa ulo at niyakap.

"Oh!" Tuya ni Oscar sa amin sabay pumalakpak

pa saka humakbang papalapit sa amin nila Shan.

Agad naman akong itinago ni Shan sa kanyang likuran. "Don't touch my family,
Oscar." Matalim ang mga tinging ipinukol sa kanya ni Shantana.

Pero parang walang narinig si Oscar at patuloy pa rin sa paglapit. "Ang dakila kong
kapatid na siyang tagasalo sa lahat ng kasalanan ko." Tuya niya.

Naningkit ang mga mata ni Shantana sa kanya. "I don't know why you're doing this to
me, hermano. I've been good to you!" Sumbat sa kanya ni Shan. "Lahat lahat ginawa
ko na para sayo! Pati mga responsibilidad mo at mga pagkakasala mo ako lahat ang
nagbayad, Oscar!"

Nawala yung ngisi ni Oscar at napalitan ng nagbabagang tingin. "At ngayon nandito
na ako, binabawi ko na ang mag-ina ko."

"They're never been yours!" Ganting sigaw ni Shan. Lumabas yata lahat ng ugat niya
sa leeg sa sobrang galit. "They're mine!"

He just gave Shantana a devilish smile. "Masarap ba siya Shan? Natikman ko na si

Cassandra kaya naman alam ko kung gaano siya kalambot at kasa---"

"Hayop ka!" Hindi na naituloy pa ni Oscar ang sinasabing kahalayan at agad na

siyang sinugod ni Shantana ng suntok sa mukha.

Mukhang ikinagulat iyon ni Oscar dahil na-out of balance siya at napahiga sa sahig.
Dali dali din siyang bumangon habang pinupunasan ng hinlalaki ang nagdugong labi.
Naka ready for attack position naman si Shan. Mukhang hindi siya magpapatalo sa
kapatid kahit lalaki pa man siya.

Napangisi si Oscar. "You think you can defeat me, Shantana?" Pumalatak siyang
iiling iling. "You're wrong lil sis."

Sinugod niya si Shantana ngunit nakailag naman

siya. Napapasigaw na lang ako. Natatarantang kinuha ko yung cellphone ko at

tinawagan si itay na pumunta dito sa bahay at magsama ng mga pulis.

Marunong pala sa martial arts yung magkapatid. Nagpambuno sila na kapwa ayaw
magpatalo. Gusto kong tulungan si Shantana pero hawak ko si Snow. Natamaan na siya
sa mukha at nagdugo na din yung labi niya. Natadyakan din siya ni Oscar sa
tagiliran ngunit di pa din siya sumuko at nilabanan si Oscar.

"Damn you, Oscar!" Sigaw ni Shan habang nagpapambuno sila. "You should be in hell
right now! I hate you so much!"

Saka niya ito sinugod ng suntok sa mukha pero bago pa man yun dumako sa mukha ni
Oscar ay nahuli na niya ang mga kamay nito at sinakal si Shan. Nasa likod niya ang
kapatid habang sakal sakal siya.

"Shan!" Umiiyak na sigaw ko.

Nakangising tumingin sa akin si Oscar. "Ito ba ang pinagmamalaki mong asawa

Cassandra?" Tuya niya. "Kayang kaya ka ba niyang paligayahin?"

"Go to hell, Oscar!" Sigaw ni Shan na hirap nang huminga. "Don't ever laid your
dirty hands on her!"

"Why lil sis?" Tuya niya pa. "Mahal mo ba ang babaeng iyan kahit pinagparausan ko
na siya?"

"Gago ka!" Sigaw ni Shan saka umubo ubo ng mas lalong hinigpitan ni Oscar ang
pagsakal sa kapatid.

"Oscar please tama na!" Pakiusap ko sa kanya. "Pakawalan mo siya wala siyang
kasalanan sayo!"

"Why Cassandra?" Bumaling yung nag aapoy na tingin sa akin ni Oscar. "Are you in
love with my sister?"

"Oo!" Sagot ko. "Mahal ko siya! Mahal na mahal ko ang kapatid mo, Oscar!" Umiiyak
na sigaw ko at pati si Snow umiiyak na din. "Kaya pakawalan

mo na siya!"

Mukhang ikinabigla din iyon ni Shan. Yung pag-amin ko sa nararamdaman ko para sa

kanya. DI makapaniwalang tumitig siya sa akin.

"So be ready to say good bye to her Cassandra, bec ---"

Isang malakas na sipa sa tuhod ang ginawa ni Shantana at nabitawan siya ni Oscar.
Ubo siya ng ubo hawak ang leeg.

"You bitch! I'm going to kill you!" Galit na sigaw ni Oscar sapo ang tuhod na
nasaktan.

Sinuntok siya ni Shantana sa panga at saka binigyan ng flying side kick. Bagsak si
Oscar. Hindi pa dun nagtatapos. Sinakayan siya ni Shantana at pinagsusuntok ang
mukha ni Oscar.

"Wag na wag kang magkakamaling kantihin ulit ako, Oscar dahil hindi mo pa ako
nakitang nagalit!" Sigaw niya sa mukha ng kapatid habang pinagsusuntok suntok niya
ito sa mukha.
Bigla namang bumukas yung pinto at iniluwa nun sina itay at ang iba pa niyang
kasamang pulis. Inawat niya si Shantana at pilit itinayo mula sa pagkakadagan sa
duguang si Oscar. Nakita kong pumutok yata yung labi ni Oscar at yung bridge ng
ilong niya.

Agad ko namang nilapitan si Shan at niyakap kami ni Snow. Itinayo ng mga pulis si
Oscar at saka pinusasan. Halos di na ito makatayo sa tinamong suntok at sipa.

-----------------

"Ayokong maniwala nung una kong nalaman mula sa isang matalik na kaibigan." Kwento
sa akin ni Shan ng magkaharap kaming nakaupo sa kama. Himbing ng natutulog si Snow
sa crib niya.

Nasa kulungan na rin si Oscar ngayon. Hindi siya pyinansahan ni Shantana para
magtanda at para na din sa sekyuridad naming tatlo.

"Pero paano niya

nagawa yun? Di ba nagpakamatay siya sabi mo?" Nagtatakang sabi ko. May pasa na siya
sa gilid ng kanang mata at sa kaliwang dulo ng labi. Masakit din daw yung tagiliran
niyang sinipa ni Oscar.

"Hindi nila pinabuksan yung kabaong ni Oscar dahil sa hindi na makilala ang katawan
nito sa tinamong aksidente. Lumalabas kasi sa imbestigasyon nung na sinadya niyang
ibangga yung kotse niya sa isang malaking puno at nagliyab." Kwento pa ni Shan. "He
faked everything and I salute him for that." Napailing iling na sabi niya at
dismayadong dismayado. "Walang maghihinalang hindi siya yun dahil mula sa damit sa
body build at pati na sa DNA na hindi ko alam na kasabwat pala niya yung nagbigay
ng result sa amin."

Lumapit ako sa kanya at saka marahang hinagod hagod yung likod niya. Ang dami
niyang isinakripisyo at ginawa para sa kapatid at heto pa ang igaganti nito kay
Shantana. Lahat ng responsibilidad na kay Oscar sana ay siya ang gumawa. Pati ang
pagsalo sa mga kasalanan ay si Shantana ang nagbayad.

Naaawa ako kay Shantana. She doesn't deserve this. Ang bait bait niyang kapatid.
And for the first time, nakita ko siyang umiyak. Niyakap ko siya ng mahigpit at
hinayaan ko siyang umiyak ng umiyak sa balikat ko.

"Tama na." Bulong ko sa kanya. "Hayaan mo naman siyang pagbayaran kung ano ang
dapat niyang pagbayaran. Hindi habang buhay ikaw ang sasalo sa lahat nang yun."

"Pero hindi ko siya hahayaan na saktan ka niyang muli o si Snow." Umiiyak na sabi
niya.

I tip back to see her face. Pinunasan ko yung luha niya gamit ang kamay ko. "Alam
ko, Shan. At panatag ako dahil alam kong andiyan ka lang

para sa amin ni Snow."

"Galit na galit si mama." Sambit niya. "She want Oscar to rot in jail para naman
daw magtanda."

"Kahit naman na sino magagalit talaga sa ginawa niya eh." Saad ko hawak hawak ko pa
rin yung pisngi niya.

Tinitigan niya ako sa mga mata. "Is it true?"

"Ang alin?" Binitawan ko ang paghawak sa kanyang pisngi.

"That you love me?" Nag-iwas ako sa kanya ng tingin ng sinabi niya iyon.
"Cassandra?" Hinawakan niya ako sa baba at muling iniharap sa kanya.

"Y-yes." Amin ko sa kanya.

"Pero di ba gusto mong maghiganti sa akin dahil sa ginawa sayo ng kapatid ko?"

Ako naman ang napamaang sa kanya. "P-paano mo nalaman?" Nauutal na tanong ko sa

kanya.

"Narinig ko kayo minsan ni Miranda na nag-uusap tungkol dun." Pag-amin niya din.

"B-bakit di ka nagalit sa akin?"

"Dahil alam kong may karapatan kang magalit sa kung anuman ang nangyare sayo at sa
ginawa sayo ng kapatid ko. At sinabi ko din sa sarili ko na, pwede pa naman siguro
magbago yung isip mo."

"Shan..."

"Shhh..." She placed a finger on my lips to shut me up. "You don't have to
explain." I looked into her eyes. Wala akong makitang galit o hinampo niya sa akin.
She completely understood my intentions.

"I-i'm sorry." Hingi ko sa kanya ng paumanhin. "Wala na naman na akong balak ituloy
pa yun dahil nga nahulog ako sayo."

She smiled at me saka masuyo akong ginawaran ng halik sa labi. "I did the same."

"Huh?" Maang na tumingin ako sa mukha niya. "A-anong ibig mong sabihin?" Kanina pa
ako nauutal sa kanya.

"I love you, Cassandra." Napasinghap ako sa pinagtapat niya sa akin. "I guess I
fell in love with you the moment I saw those beautiful eyes sa mall, nung nabangga
kita." She smiled again. Puno ng pagmamahal yung ngiti niya sa akin.
"Shan..."

"I love you so much."

"Mahal na mahal din kita. At ayokong mawala ka sa akin, Shantana." Naiiyak na sabi
ko.

Umiling iling siya. "Hindi ako kailan man mawawalay sa piling mo, Cassie. Dito lang
ako palagi, di kita iiwan. Pangako ko yan sayo. Sa inyo ng anak natin."

Muli ko siyang niyakap. "Natatakot ako Shan." Sambit ko. "Natatakot ako sa maaaring
gawin sa akin o sayo ni Oscar."

Hinagod niya ang likod ko. "Hindi na siya muling makakalapit pa sa inyo ni Snow.
Magdadagdag ako ng security. At kung pwede sana wag ka muna pumasok sa eskwelahan."

Tumango na lang ako sa kanya bilang pagsang-ayon.

"And don't be afraid. I'm here. I can protect you and so with Snow. I will never
leave you. Hindi ko hahayaang malapitan ka ni Oscar. Hindi ko hahayaan na kunin
niya kayo sa akin. Hindi ako papayag, Cassandra. Hindi." Pangako niya.

Mas lalo ko pang hinigpitan yung yakap ko sa kanya. Hindi rin ako papayag na mawala
sa akin si Shan... mahal na mahal ko siya. At hindi ko makakayang mawala siya sa
akin.

=================

Chapter 26 Siblings

"Relationship Rules #10: Be the shoulder to lean on, no matter what. Tough times
are the most testing phases of a relationship. Stand by beside her, and when the
storm ends, love will shine better."

Shan POV

"Cervantez, may dalaw ka!" Sigaw nung pulis na sumama sa akin at pinuntahan yung
kulungan ni Oscar.

Nagdesisyon akong dalawin sa kulungan si Oscar kinaumagahan. Gusto ko siyang

makausap. Gusto kong marinig yung paliwanag niya kung bakit niya ginawa lahat ng
mga ito. Bakit sinasaktan niya ako gayung wala akong ibang hinangad kundi ang
kabutihan at kaligayan niya?
Gusto kong maawa sa kapatid ko. Alam kong hindi siya sanay sa ganitong lugar. Yung
halos magsiksikan na yung mga preso sa kulungang kinaroroonan niya.

Nakitang bumangon siya sa kanyang kinahihigaang folding bed. Natuyo na yung dugo sa
gilid ng labi niya. Namamaga na din yung mukha niyanb pinanggigilan kong suntukin
kahapon dahil sa galit ko sa mga pinagsasabi niya kay Cassandra.

Nanlumo ako sa aking nakitang itsura niya. Kung maaari lang ilabas ko na siya sa
kulungan, ngunit hindi ko pwedeng basta basta na lang gawin yun. Kailangan niyang
matuto ng leksiyon. Kailangan niyang panagutan ang mga kasalanan niya sa
pagkakataong ito.

Tama si Cassandra, hindi sa lahat ng oras ay nandun ako para saluhin ang mga
pagkakasala niya. Kailangan niyang harapin iyon ng mag-isa para maisip niya ang
kahalagahan ng pamilya. At sana ma-realize din niya na mahal na mahal namin siya.

Binuksan nung pulis yung rehas at lumabas si Oscar sa kulungan. Napalunok ako ng
magtama ang

aming mga mata. Siya ang unang nag iwas ng tingin.

Naglakad siya papunta sa may mahabang mesa at naupo dun sa may mahaba ding upuan na
gawa sa kahoy. Sumunod ako sa kanya at naupo sa paharap sa kanya. Pormal ang mukha
niyang nakatingin sa ibang direksyon habang ako ay nalulungkot na nakatitig sa
mukha niyang puro pasa.

"K-kumusta ka na?" Tanong ko sa kanya ng mahanap ko na yung sarili kong boses.

Hindi siya sumagot o tumingin man lang sa akin. Hindi ko alam kung ano ang iniisip
niya ng mga sandaling iyon.

"I bought some clothes for you." Sabi ko saka ko inilagay yung mga pinamili ko
kaninang mga damit para sa kanya. Na check na yun ng mga pulis bago ko ipinasok
dito. "I hope it will fit you."

Tumingin siya sa akin, pero di pa rin kumikibo.

"Look, Oscar." Medyo gumaralgal yung boses ko ng muli akong nagsalita habang
naisuklay ko sa buhok ko yung kamay ko. "I tried to understand you, but this is too
much. I can't take this anymore. You tried to stole my wife and my daughter!"

Ibinaling na naman niya sa ibang direksyon ang paningin. May iba ding preso dun na
may kanya-kanyang dalaw.

"I love Cassandra, Oscar." I said. "At kahit ano pa yung nakaraan niya, tanggap ko
siya ng buong buo. And Snow is my daughter." Pagbibigay diin ko sa huling sinabi
ko.

"They're not yours to keep." Pormal na sabi niya sa akin.

"They're mine." Madiing sabi ko. "They're my family, Oscar. I hope you know what
family means. You had your chance. You forced yourself to Cassandra."

Hindi na naman siya kumibo. Matiim lang siyang nakatitig sa akin na animo'y mortal

niya akong kaaway.

"I did everything for you, Oscar." I tried to hide my tears. "Anong nagawa kong
kasalanan sayo para gawin mo 'to sa akin? You're supposed to be the one who will
protect me. Ikaw dapat yung taga-pagtanggol ko." Hinagpis ko at di ko mapigilan
yung sama ng loob ko sa kanya. "Pero ano? Ikaw pa mismo yung nagbibigay panganib sa
buhay ko at sa mag ina ko." Isa isa ng nalaglag yung butil ng luha mula sa mga mata
ko.

Napatiim bagang siya. I saw his jaw tighten and his teeth gritted. Napakuyom din
yung mga kamao niya sa ibabaw ng mesa.

"Mahal na mahal kita, hermano." Buong puso kong sinabi sa kanya. "Masaya naman tayo
dati di ba? Ikaw pa nga ang nagtatanggol sa akin nung nag out ako bilang isang
dakilang lesbian. What happened Oscar? Please tell me and maybe I, we, can still
fix it." Saad ko habang dumadaloy ang luha ko. "Baka pwede pa nating ibalik yung
dati nating samahan."

Puno pa rin ako ng pag-asa ng sinabi ko iyon. Baka sakaling pwede pa kaming bumalik
sa dating samahan naming magkapatid.

"I'm broken, Shan." Di na rin niya napigilang lumuha. Yumugyog yung balikat niya ng
humagulgol siya. "I'm so broken. My soul's shattered into tiny pieces." Naramdaman
ko yung paghihirap ng kanyang kalooban.

"Kuya." Mabilis akong tumayo at lumapit sa kanya. Mula sa likod niya ay niyakap ko
siya ng mahigpit saka umiyak din kasama niya. "Kuya..."

"I'm so sorry, my little Shan." Ramdam ko yung sincerity sa boses niya. "I'm so
sorry. Please forgive your hermano." Pagsusumamo niya sa akin habang humahagulgol.

"Oscar, you know how much I care for you

and how much I love you. Please do change. I am here for you. Me and mama. You can
tell me everything. You know we're not goung to leave you." Umiiyak na sabi ko.

"I let my worldly desire took over me. I let my insanity ruled over me, Shantana. I
don't know what to do anymore." Sabi niya sa akin. "Gulung-gulo na yung utak ko,
Shan. Gulong-gulo na ako."

Naupo ako sa tabi niya para makaharap siya. "Oscar..." Malungkot na tumitig ako sa
mukha niyang basa na din ng luha.

"I killed Ruby." Pag-amin niya.

Napanganga ako sa deklarasyon niya. Nanlalaki ang mga matang nakatitig lang kay
Oscar. Inaarok ko kung seryoso nga ba siya sa kanyang inamin. Para siyang
nagpasabog ng bomba sa harapan ko.

"I killed her, Shan. That's why I had to hide for a long time." Pag amin niya at
nakita ko yung pagsisisi sa kanyang mga mata na hilam na sa luha. "I didn't mean to
kill her. But she's too much. She cheated on me." Kompisal niya. "Hindi ko
sinasadyang maitulak siya at nabagok yung ulo niya sa semento. Yung lalaking nasa
kotse ko na ginamit kong magpanggap na ako na naaksidente at namatay, siya yung
lalake ni Ruby."

"What have you done, Oscar?" Tigagal na sabi ko. Di ako makapaniwala sa mga
sinasabi niya sa akin. "You k-killed Ruby?" Halos di yun lumabas sa bibig ko.

Siya pa ba yung kapatid ko? My God! Ni sa hinagap hindi ko ito inasahan! Hindi ako
makapaniwalang magagawa niya iyon kahit pa sinabi niyang di niya iyon sinasadya.

"Shan, hindi ko yun sinasadya. It was just an accident." Giit niya. "Pero yung
pagkamatay ng kalaguyo niya, matagal na namin yung pinagplanuhan.

Matagal ko ng alam na niloloko niya ako."

"P-ero akala ko ba wala na kayo?" Yes, akala ko talaga matagal na silang wala dahil
di ko na rin naman nakikita si Ruby sa loob ng mahabang panahon at wala din naman
na akong balita pa sa kanya.

"Nagkabalikan din kami. Pero yun pala may balak lang siyang perahan ako dahil buong
akala niya, sa akin ipinama ng papa ang kanyang mga ari-arian." Pag-amin niya. "At
kasabwat pa niya yung lalake niya." Dagdag pa niya. "Inamin sa akin ng kaibigan ni
Ruby dahil nakokonsensya na daw siya sa panloloko sa akin ng kaibigan niya."

Napatutop ako sa bibig ko. Para akong nawiwindang sa mga nalaman ko mula sa kanya.
Parang di pa napa-process ng utak ko.

"Shan, help me." Pakiusap niya sa akin. "I swear, magbabago na ako. Hindi na ako
uulit. O kung gusto mo magpapakalayo-layo na ako at di na muling magpapakita at
hahayaan ko na kayo ni Cassandra. Hindi na ako manggugulo pa sa inyong dalawa."
Saad niya. Kulang na lang lumuhod siya sa harapan ko.

Tinitigan ko siya sa kanyang mga mata. Anong gagawin ko? Kapatid ko siya at
kailangan niya ang tulong ko. Pero... kailangan din niyang pagbayaran ang kanyang
mga nagawang kasalanan. Ni rape niya nun si Cassie at ngayon naman, aksidente daw
niyang napatay si Ruby at ang lalake nito.

Hindi na din kami nakapag-usap ng matagal ni Oscar dahil may limitasyon pala ang
oras ng pagdalaw sa mga preso. Muli siyang ibinalik ng pulis sa kanyang selda.

"Promise me, Shan. You'll help me get out from this." Pakiusap niya ng nasa loob na
siya ng kulungan at nakalabas ang kanyang mga kamay sa pagitan ng rehas na

gawa sa bakal at nakahawak dun. Nakikiusap pati ang mga mata niya.

"Okay, Oscar." Sabi ko sa kanya saka nagpaalam ng aalis na ako.

Patawarin mo ako, hermano but I can't help you with this.

Naiiyak na usal ko habang naglalakad sa hallway papunta sa entrance ng kulungang

iyon. Hindi ko siya matutulungan dahil ang bigat ng kasalanang nagawa niya.
Kailangan niya talaga iyong pagbayaran at alam kong di na siya makakatakas this
time.

Hindi ko mapigilang maluha habang nagmamaneho pauwi na ng mansiyon. Hilam na ang

aking mukha. Iginilid ko yung kotse ko dahil di ko na kaya, ang bigat bigat na ng
dibdib ko.

Anong nangyare kay Oscar? Bakit siya nagkaganun? My God help me!

Napasubsob ako sa manibela at dun humagulgol. Naaawa ako sa aking kapatid ngunit
wala na akong magagawa pa kundi hayaan ang batas na humusga sa kanya at magbigay ng
hustisya sa mga kasalanang kanyang nagawa.

Nakausap ko kanina ang hepe ng pulisya. Ite-turn over na siya bukas sa mga
awtoridad sa Madrid, Spain para dun malitis ang kanyang mga kaso. Patong patong ang
mga kasong nakahain laban sa kanya.

Labag man sa loob kong makita siyang naghihirap sa kulungan, pero kailangan ko
iyong tiisin para na din naman sa kanya. Para matuto siya sa kanyang mga
pagkakamali. At para matahimik na din si Cassandra.

I hope someday you will understand me hermano. I love you and I want you to learn
from your mistakes.

Dumiretso ako ng upo at huminga ng malalim. I let out a soundful breath para
pakalmahin yung damdamin ko. Pinunasan ko din yung mukha kong basa na sa luha gamit
ang kamay ko.

Muli kong ini start yung engine and took a deep breath once again bago ako muling
nag-drive pauwi ng bahay.

Nasa drive way pa lang ako ay agad ko ng nakita si Cassie at Snow na masayang
sasalubong sa akin. Binalik ko yung kotse sa garahe at mabilis na bumaba ng kotse.

"Hi, mama Shan!" Nakangiting sabi ni Cassie sa masayang si Snow.

"Hello sa dalawang pinakamagandang babae sa buhay ko ngayon?" Bati ko din sa

kanila.

Humagikgik si Snow ng pinanggigilan kong hinalikan yung pisngi niya matapos ako
bumati ng halik sa labi kay Cassie.

"She missed you." Sabi ni Cassandra.

"I missed you too, baby Snow." Sabi ko. "And I miss you too babe." Saka ko
hinalikan sa noo si Cassandra.

I hugged them both. Sila na ang pamilya ko ngayon. Silang dalawa ang nagbibigay sa
akin ng lakas at kaligayahan. Sila ang dalawang taong pinakaimportante sa buhay ko
ngayon.

"I miss you too babe." Bulong sa akin ni Cassie. "And I love you."

Napangiti ako sa narinig. "I love you too, Cassandra. At hindi ako magsasawang
sabihin yun sayo." Buong puso kong pahayag sa kanya. "Mahal na mahal kita."

Mas lalo niyang hinigpitan yung yakap niya sa akin. Nasa gitna namin si Snow.

Masayang masaya ako dahil pakiramdam ko kompleto na ako depsite of what happened to
my brother. Pinunan na iyon ng aking esposa ng kanyang pagmamahal. At nangangako
akong aalagaan at proprotektahan ko sila sa abot ng aking makakaya at kahit buhay
ko pa iaalay ko sa kanila. I'll do everything to make them happy, because they are
my life and my happiness. At kahit kailan di ko pagsisisihang pinakasalan ko si
Cassandra at inako ang responsibilidad na dapat ay sana sa kapatid ko.

Sa lahat ng pagkakamaling nagawa ni Oscar, si Cassandra ang pinakamagandang

nangyare sa buhay ko. Siya lang ang babaeng minahal ko at mamahalin ko kahit
kailan. She will have my heart until my last breath. Only her... and her alone.

Cassandra.

=================

Chapter 27 Now & Forever

"You're special to me. You're the only one who I wouldn't mind losing sleep for,
the only one who I can never get tired of talking to, and the only one who crosses
my mind constantly throughout the day. You're the only one who can make me smile
without trying, bring down my mood without the intention to and affect my emotions
with every action of yours. I can't explain with just words how much you mean to
me, but you're the only I'm afraid of losing and the one I want to keep forever."

Cassie POV

Three years later...

"Mama!" Sabay takbong sigaw ni Snow papunta kay Shantana.

"O, bakit?" Agad naman siyang sinalubong ni Shan ng yakap saka kinarga.

"Habol po ako nung monkey." Takot na sumbong niya saka tinuro yung mascot na
unggoy.

Natawa naman ako ng mahina. "Anak, mascot lang yun." Sabi ko naman sa kanya.

"Eh ba't may buntot?" Nakalabing sabi niya.

Tumingin sa akin si Shan na halatang naa-amused sa aming anak at sa kung anong

isasagot ko.

"Di ba may buntot naman talaga yung mga unggoy?" Impit na tumawa si Shan at palihim
ko siyang kinurot sa tagiliran.

Ouch. She mouthed to me. Inirapan ko lang siya bilang sagot.

"Wag ka ng matakot kay monkey. Hindi ka niyan masasaktan dahil nandito si mama,
okay?" Ibinaba na siya ni Shan. "Go back to your playmates." Sabay mahinang tulak
sa kanya ni Shan.

"Eeeehh..." Naka pout ng sambit ni Snow.

"Tingnan mo si ate Crisel o ang tapang tapang niya. Nakikipag kamay pa dun sa
monkey." Sabay turo dun sa anak ng isa sa mga kasamahan

kong guro sa Sta. Monica.

Tiningnan naman yun ni Snow at nawala na yung pout niya.

"Come on, sweetheart." Sabi pa ni Shan. "Play with them."

Snow hesitated for a moment, pero pagkaraan ng ilang sandali ay tumakbo na siya
pabalik sa mga kalaro niya. Masaya na ulit siyang nakipaglaro sa mga kapwa niya
bata.

Lumapit naman sa amin si Mira karga karga ang isang taon ng anak niyang si Miranda.
Birthday celebration niya ngayon kaya nandito kami sa bahay nila ni Neil at hayun
nga si Snow nakikipaglaro na sa kapwa niya mga bata sa kids party.

"Ang laki na ni Snow." Puna niya sa anak namin. "Pwede ng sundan." Tukso niya.

"Sira!" Sabi ko sa kanya. "Hello baby Miranda. Paglaki mo dapat mas matino ka dito
sa mommy mo ha?" Biro ko naman saka kinarga yung bata.

"Haist..." Parang nakahinga naman ng maluwag si Mira ng kunin ko sa kanya yung

bata. "Kanina ko pa siya karga karga ang sakit na ng braso ko."

Natawa naman si Shan sa kanya. "Ang taba kaya ni Miranda." Sabay pisil sa
magkabilang pisngi nung bata.

"Magaling mag-alaga si Neil." Makahulugang sabi ni Mira sa amin.

Kahit kailan talaga ang halay nitong magsalita. "Mukha nga." Sakay ko naman saka
siya pinasadahan ng tingin. Tumaba na kasi siya, di na gaya ng dati na medyo payat.

"Magaling din naman mag-alaga si Shan eh." Sabay taas baba ng kilay niya kay Shan,
ngumisi lang naman yung huli.

"Blooming ba palagi?" Nakatawang sakay ni Shan sa sinabi ni Mira.

"Sinabi mo pa!" Sabay apir na sabi ni Mira sa may bandang likuran ko.

Nakangiting iiling-iling lang ako sa kanilang dalawa habang isinasayaw

sayaw si baby Miranda.

Lumapit na din sa amin si Neil at iniwan pansamantala yung mga bisita nilang
kasamahan niya sa bangko. Inakbayan niya agad si Mirasol.

"Dapat paglaki ng baby namin siya ang makakatuluyan ni Snow." Nakangiting biro niya
sa aming mag-asawa.

"Gusto mo, ipagkasundo na natin ngayon eh." Ganting biro naman ni Shan.

"Why not, di ba?" Sabad naman ng nakangiting si Mira.

Nakangiti lang ako habang pinagmamasdan si Snow na tumatawa. Tatlong taong gulang
pa lang siya pero kasing laki na niya yung ibang bata na edad lima. Malaking bulas
kasi si Snow. Syempre kanino pa ba siya magmamana kundi sa amin ni Shan na parehong
matangkad.

Haist... tatlong taon... tatlong taon ang matuling lumipas. Ang daming nangyare sa
amin, sa pagsasama namin ni Shan. Madaming challenges, madami din naman kaming
natutunan na dalawa. Lalo na sa pagiging magulang namin kay Snow.

Si Oscar, napatawad ko na siya. Dahil sa pagmamahal sa akin ni Shantana, naghilom

yung sugat ng nakaraan. Hindi na ako takot pang muli sa kanya dahil alam kong isa
na lang siyang malaking bangungot na dapat ng kalimutan at iwaksi. Mas mahalaga ang
ngayon, kung anong meron kami ngayon ni Shantana. Yung pamilya namin. Si Snow.

Hapon na ng makauwi kami sa mansiyon pero parang di nauubusan ng energy itong si

Snow. Kinukulit pa si yaya Senya sa kusina.
"Go to bed now, Snow." Sabi ko sa kanya ng sumapit na ang gabi at tapos na kaming
maghapunan.

"Okay po mommy." Masunuring sagot niya sa akin at nagpatiuna ng umakyat sa kuwarto

niya, katabi nung kuwarto namin ni Shan.

Sumunod

naman ako sa kanya. Nang sumampa na siya sa kama, naupo ako sa tabi niya.

"Mommy, kwentuhan mo ako." Ungot niya sa akin. "Sige na mommy, please?"

"Okay sige." Nakangiting sabi ko habang hinahagod yung mahaba niyang kulay brown na
buhok.

Kwinentuhan ko siya at masaya naman siyang nakikinig sa akin. Panay pa ang tanong
niya sa akin. At maya-maya nga ay tumahimik na siya. Nakapikit na yung mga mata
niya at himbing ng natutulog.

"Tulog na ba siya?" Bungad ni Shan ng pumasok siya sa kuwarto ni Snow.

"Oo." Nakangiting sagot ko sa kanya at inayos na yung kumot niya.

Buong pagmamahal na pinagmasdan namin siya ni Shan. Siya ang kayamanan naming mag-
asawa. Lahat lahat gagawin namin para mapalaki siya ng maayos at mabuting bata.

"Lika na." Inakbayan ako ni Shan at naglakad na kami papunta sa pintuan.

Muli namin siyang pinagmasdan bago namin isinara yung pintuan ng kuwarto niya. Ang
munti naming prinsesa.

"Magbabakasyon daw si mama dito sa susunod na buwan." Balita niya sa akin ng

sumampa na kami sa kama.

"Talaga?"

Hindi naman kasi nagtatagal dito yung mama niya kapag pumupunta dito. Naaalala pa
daw kasi niya ang papa nila Shan at nalulungkot siya na wala na ang kanyang esposo.

"Yup." Sabi niya and crawl beside me and hug me tight. "Pero tiyak na di na naman
yun magtatagal dito. Ayos na siguro yung isang linggo."

"Mahal na mahal talaga ni mama ang iyong papa." Sabi ko sa kanya. "Hanggang ngayon
kahit matagal na siyang pumanaw, parang sariwa pa sa kanya kung anuman yung
pinagsamahan nila."

"Ikaw?" Sambit niya at napabaling

ako ng tingin sa kanya. "Mag-aasawa ka pa ba ulit kung sakali mang mas mauna ako
sayong pumanaw?"

Tinampal ko nga siya sa braso saka inirapan. "Wag ka nga nagsasalita ng ganyan."

"Hindi nga, kunwari lang naman." Natatawa niyang sabi.

"Kahit na. Ayoko pa ring isipin yun." Nakalabing sabi ko.

Isipin ko pa lang na mawawala siya sa akin di ko na kaya paano pa kayo kapag

totohanan na? Eh baka ikabaliw ko pa yun.

"Mahal na mahal ko kaya ikaw." Sabi niya sa akin saka ako hinalikan sa ulo.

"Basta ayoko pa ding nagsasalita ka ng ganun." Sabi ko. "Baka ikamatay ko pag
nawala ka sa akin. Sa amin ni Snow." Naiiyak na dagdag ko.

"Oo na, sige na." Natatawa pang sabi niya saka ako hinapit pa sa katawan niya.
"Hindi na mauulit."

"Tsaka hindi na ako magmamahal pa ulit 'no." Saad ko sa kanya saka niyakap ko na
din siya ng mahigpit yung parang sinasabi ko sa kanyang ayaw ko siyang mawalay sa
piling ko. "Mahal na mahal ko din ikaw."

"Alam ko." Masayang tugon niya sa akin. "And I will never ever love again... it's
only you, Cassandra. Now and forever."

Tumingala ako sa kanya saka nakangiting ginawaran ko siya ng matunog na halik sa

labi. Masayang masaya ako kay Shantana, wala na akong mahihiling pang iba.

"Babe?" Malambing na tawag niya sa akin.

"Hmm?" I hum.

"Sundan na natin si Snow." Sabay tawa na sabi niya.

"Sira!" Sabi ko naman sa kanya.

"Why not, di ba?" Wika niya. "May pinsan ako na pure Spanish, maganda yung lahi
niya. Pwede natin siyang kuning sperm donor?"

"Seryoso ka ba?" Maang na napatingala

ako sa kanya.
"Ayaw mo ba sundan si Snow?" Tanong niya sa akin.

"Hindi naman sa ganun." Palatak ko. "Hindi pa ako handa eh."

Gusto ko din naman na magkaroon pa kami ng baby ni Shantana pero kung pupwede hindi
muna sa ngayon kasi hindi pa talaga ako handang magbuntis ulit. Unless...

"Ikaw ba magdadala?" Sabi ko kay Shan.

Natawa siya sa akin. "Pinsan ko yun, hindi pwedeng ako."

"Siguro next year handa na ako."

"Sige." Tugon niya. "Timing is everything naman."

We make plans together. Ang saya lang dahil nun, buhay ko lang yung mag-isa kong
pinaplano, pero ngayon meron na akong katuwang sa buhay. May kasama na akong bubuo
sa mga pangarap ko, at pangarap namin ni Shan.

Alam ko, hindi magiging madali ang lahat. Pero sino ba ang may sabing madali lang
ang buhay? Na madali lang abutin ang pangarap? Wala naman, di ba? Kaya nga
kailangan nating magsumikap at magtrabaho para makamit iyon. Wala namang instant na
kapag nangarap ka ngayon mamya nasa harapan mo na.

But I am so blessed that I have Shantana with me. My wife. I can do everything with
her beside me. We can build our dreams as long as we are together. As long as we
love each other unconditionally. For love casts out fears, and for love conquers
all.

Happy marriage life does not depend on you alone, it depends on both of you. Hindi
magtatagumpay kung iisa lang ang gumagawa o nagtatrabaho para mapagbuti yung
pagsasama ninyo. Sa lahat naman ng relasyon, kahit pa kaibigan pa yan or pamilya,
kailangan may teamwork. Kailangan lahat mag effort. Kailangan lahat makisali.
Walang ikaw na lang, or ako na lang. Dapat... tayo. Give and take. Kapag galit yung
isa, wag mong sasabayan, dahil mas lalo iyong lalaki. And sometimes, you have to
give each other some space to breath. And dapat din nandun yung suporta ninyo sa
isa't isa. At yung understanding... mahalaga din yun sa pagsasama.

And most of all... there must be God's presence in your marriage. Dahil ang
sinumang pinagbuklod ng Diyos, kailanman ay hindi mawawasak ng tao.

From the Author:

Thank you for supporting Cassandra. Though it's sad and heart breaking, I have to
end their story already though their love for each other has no ending. Mawawala
kasi yung magic ng love nila kapag ipinagpatuloy ko pa. I want to imprint them in
your memories as a happy couple, who will strive hard to achieve their dreams
together :) And again, please, please, please, support my other stories too. God
bless everyone!

- diane jeremiah ^-^