Original Story by JamilleFumah. All Rights Reserved 2013.

THE PROLOGUE

Have you ever been so desperate that you have to live with a stranger?

And take note : In just 1 roof ! For 1 month !

Oh yeah... A hot and handsome stranger na self proclaimed HARMLESS and HONEST daw.

Anyway... HE SAVED YOU.

HANI LEMON.

Mula sa isang kasiyahan...

Mula sa isang bar kung saan magkakasama silang magka-kaibigan...

Magsisimula ang isang bangungot...

Bangungot na maging daan din upang makilala niya ang lalaking magiging kaniyang
KATAPAT.

Ang lalaking magbibigay direksyon sa buhay niya...

O siya ang magiging direksyon ng buhay nito?

Falling in love is never a choice... ENJOY the TWIST of NOT so ordinary Love Story.

WARNING: This book contains violence and mature contents. Readers discretion is
adviced.

No part of this book may be reproduced in any form or by any means without the
author's consent. Please obtain permission.

BOOK: Names, characters, places and incidents are products of the author's
imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual events or locales
or persons, living or dead, is entirely coincidental.
FB Page: JamilleFumah
FB Group: JFamily Wattpad
Twitter: @jfstories

Isa sa mga kwentong ginawa ko nong highschool ako.. hindi na ito na-edit.
JAMILLEFUMAH SPG 18

KASALUKUYAN...

Mataas na ang sikat araw.

Sa isang kalsada.

"Chop-chop?" bulong nung isang nakiki-usyoso.

Tumango ang isa pa.

Dinumog nan g mga nagdaraan ang pinagkakaguluhan ng marami. Mga pulis, usyosero mga
byahero. Doon sa liblib na kalsada palabas ng Maynila.

Isang malamig na bangkay ang nakasako at basta na lang itinapon sa parting yun ng
kalsada.
Babae. Nakahubad. Lasog-lasog ang katawan.

Hinati-hati sa ilang parte na parang isang baboy. Kung pinagsamantalahan o

ano...hindi pa malaman.

PAGBABALIK-TANAW

Sa isang bar sa Eastwood Q.C.

Si Kye. 18th birthday celebrating at the bar?

Well... Hindi naman alam ng family nya of course. Atleast 18 na sya na nagpunta sa
bar with her friends. Fun!

First time maka-tungtong sa ganung place eh.

Inom... sayaw... chika... ubusin ang gabi ng puro ganoon. Mga kabataang kulang sa
pansin ng mga magulang. Masaya sila ngayong gabi especially Kye.

"Haha ang alam nina mommy nasa isang resto lang tayo at treat ko kayo! They don't
have an idea na nagdi-disco tayo! And nag iinom! Hahaha! It's fun here!" sigaw ng
dalaga.

Di sila magkarinigan sa lakas ng music.

Pawisan na sa pag-giling. Tilian... tawanan. Parang mga nakawala sa kural ang

magkakaibigan.

Ilang sandali pa...

si Kye...
Napagod na sa pag-indak sa dance floor at kasalukuyan na lamang na umiinom ng
margarita sa kanilang table.

"Hi" bati ng papalapit na lalaki.

Nilingon ito ng dalaga.

Sinipat niya munang mabuti ang bumati sa kaniya, mula sa ulo nito hanggang paa.
Kahit madilim ang parting yun ng bar ay batid nyang gwapo ang lalaki.

Matangkad at may pagka-tsinito. He's wearing a black jacket na lalong nagpadagdag

sa kagwapuhan nito.

Nginitian nya ito. "Hi din!" Maarteng sagot niya.

"I'm Sab. You?" wika ng lalaking estranghero sabay tabi sa kanya.

Hmmmmm... smells good. Very manly. At super cute ang guy, although serious type ang
dating. Tantya nya nasa edad 20-25 lang ito.

"I'm Kye..." ubod tamis ang ngiti ng dalaga.

First time may pumansin sa kaniyang pogi! Kasi nga naman ngayon lang sya nag-ayos
ng pang dalaga... dati-rati para lamang syang neneng.

Isa pa, laging si Hani na bestfriend niya ang madalas mapansin ng mga boys. Ngayon
na alam nyang bar ang pupuntahan nila kaya talagang pumorma sya ng bongga. Sexy ata
sya sa kanyang outfit ngayong gabi.

Kwentuhan...

Masarap kausap ang lalaking ito. Hindi ito nagsasawang magkumento sa kanyang mga
pinagsasabi. Ni hindi ito natu-turn off kahit napakadaldal na nya.

"You're cute." Maya-maya ay sabi nito.

"Bakit cute? Hindi ba pretty? Hmmm... dalaga na kaya ako." nakangusong tanong nya.
Medyo nainis sya. Bakit pag si Hani -pretty? Tapos pagdating sa kaniya eh 'cute'
ang sinasabi ng mga lalaki?

Tumawa ng bahagya si Sab. Bumawi ito nang mapansing sumama ang mukha niya. "Very
pretty..." Anito na nakangiti.

Para naman siyang kinikiliti sa kilig dahil sa sinabi ni Sab. Mas guwapo ito kapag
nakangiti! Iyong makalaglag panty sa ka-guwapuhan! Plus the mysterious type na
dating!
"18 na ko! Ikaw?" tanong nya.

Ngumiti si Sab. "Hindi mo na gugustuhing malaman kung ilang taon na ako Ms. Kye."
Seryosong sagot nito.

"Weh? Why naman? Mukha ka pa naming bata eh! Ikaw huh! Ang cute-cute mo talaga!
Siguro may girlfriend ka na noh??" parang tangang wika niya. Lango na kasi sya sa
nainom na alak.

"Wala." Matipid na sagot ng binata.

"Hmp... Sinungaling... Sa pogi mong yan! I doubt. Siguro crush mo ako kaya ganyan
ka?"

Napangiti ito sabay hila sa kamay niya. "Tara..."

"Um-w-wait san mo ko dadalhin??" tatawa-tawang tanong niya pero hindi naman siya
tumutol na itayo na siya nito. Nagpipilit siya na dumilat kahit ang totoo ay parang
hindi nya na kaya maski magsalita. Hilong-hilo na sya.

Naaaninag nya pa ang mukha ng lalaki.

Seryoso na ang mukha nito at parang -galit?

Wala na sya sa sarili. Basta gusto nya pa makasama ang binata. Wala na syang
pakialam sa mga kasama nya.

Naramdaman niya na lang nang buhatin na siya ni Sab.

Tahimik na naisakay sya nito sa loob ng sasakyan. Subalit sa kabila ng kaniyang

kalasingan ay nasigurado nyang hindi lang silang dalawa ang laman ng kotse. May iba
pa! Mga kalalakihan ,wari nya. Bago sya tuluyang nawalan ng ulirat ay naaninag nya
pa ang dalawang katabi. Naka itim ang mga ito. Pawang mga lalaki nga.

JAMILLEFUMAH KASALUKUYAN...

"Kye..." Umiiyak na nagtatakbo si Hani habang binibigkas ang pangalan ng kaibigan.

Ewan kung saang lupalop na sya nakarating kakatakbo..

Malayo-layo na sya sa mga lalaking naka-itim.

Madilim... lakad-takbo... Sira na ang takong ng kanyang sapatos.

Butil-butil ang kanyang pawis sa mukha... Burado na ang make up at lipstick.

Di nya na alam kung saang dulo na sya ng kalsada nakarating.

"Takbo pa!!!" sigaw mula sa kung saan.

Nanginginig na pilit binilisan ni Hani ang takbo. Malayo na sya sa kanyang

sasakyan.

Nawawala na din ang kanyang susi.

Nakakita sya ng isang malaking puno ng Mangga sa gilid ng kalsada. Madilim sa

bandang yun. Malago ang mga dahon ng puno at matataba ang sanga. Wala na syang
ibang matatakbuhan. Pagod na din sya at sugatan na ang kanyang mga paa.
Nagmamadaling inakyat nya ang malaking puno.

Nakasilip sya ng pag-asa.

Akyat pa... narating nya ang tuktok ng puno.

Nagkubli sya sa dilim yakap-yakap nya ang matabang sanga. Nagdarasal na sana'y
hindi maisipan ng mga demonyong humahabol na sya ay nasa itaas ng punong iyon.

"Nasaan na ang babae?" mula sa kung saan ay nadinig nya ang pag-uusap.

Sinilip nya ang baba.

Nasa baba na ng puno ang mga humahabol sa kanya!

Tinutop nya ang bibig.

Pinigil makagawa ng kahit na anong ingay. Takot na takot sya. Hindi nya alam kung
anong kademonyohan ang maaring gawin ng mga ito sa kanya tulad ng ginawa ng mga ito
kay Kye!

"Hindi pa yun nakakalayo" wika ng isa.

"Alam ko." naaninag nya ang mukha ng nagsalita... Tila may ngiti ang mga labi nito.

"Hindi pa sya nakakalayo... Naaamoy ko pa sya... Ang mabangong amoy na yun..."

Parang gusto na ni Hani na himatayin sa takot. Lahat na yata ng santo ay natawag

nya na. Kung ano-anong dasal na ang inusal nya.
"Diyos ko!!! Wag nyo ho akong papabayaan...." piping dasal nya.

"Bakit nasan ang babaeng yun?" galit na tanong ng isa sa mga kalalakihang humahabol
sa kaniya.

"Nasa itaas sya ng puno." nakangising sabat ng nananahimik na isa pang lalake.

Gumuhit ang matamis na ngiti ng isa pang lalaking naka-itim. "Napakaliwanag ng

buwan para magtago ka sa kadiliman ng gabi binibini..." malambing na saad nito.

Parang binuhusan ng malamig na tubig si Hani. Napalakas ang paghagulhol nya. "Wag
po! -
parang awa nyo... parang awa nyo na!" umiiyak na pinilit nyang umakyat pa sa pinaka
ituktok ng puno.

Nagsisimula ng umakyat sa puno ang isa sa mga lalaki.

"Wag ka ng umiyak Miss... Sayang lang ang luha mo... Ireserba mo na lang yan para
mamaya..." malambing na tugon nito habang inaakyat ang punong kinaroroonan niya.

"Wag po... Please! Babayaran ko kayo... Mayaman kami... Please... Hindi ako mag-
susumbong! Huhuhu..." nanginginig na takot na sagot ng dalaga.

Tumawa ang dalawang lalaki sa baba ng puno. "Marcus ingatan mo yan at baka mahulog.
Baka mabangasan yan ha..." nang-aasar na wika nito sa kasamahan.

"Ayoko ng may galos. Ayaw din ng mga bata ang marumi ang balat. Ingatan mo yan."
dagdag asar ng isa pa.

Nanghihilakbot ang dalaga sa mga naririnig. Parang sasabog ang ulo nya. Takot na
takot sya sa maaring gawin ng mga ito sa kanya. Alam nyang mga wala itong puso't
kaluluwa... Batid nya yun sa nasaksihan nyang pangbababoy at pagpapahirap na ginawa
ng mga ito kay Kye. Ayaw nya maski madikitan sya ng maruruming kamay ng mga hayop
na ito.

"Mga hayop kayo! Mga demonyo!" umiiyak na sigaw nya. Mas mamatamisin niya pang
mamatay kesa makuha ng mga ito.

Nagtawanan lang ang mga lalaki.

"Grabe ka naman Miss... Hinuhusgahan mo agad kami. Baka pwedeng mamaya mo na lang
kami tawaging hayop at demonyo pagkatapos nang gagawin namin sayo." sarkastikong
wika ng papalapit ng lalaki. Isang sanga na lang at abot na sya nito.

Nanginginig ang laman ni Hani. Hindi sya papayag! "Hayop! Hindi ako papayag na
maranasan ko pa ang pinaranas nyo sa kaibigan kong si Kye! Mamamatay na lang
ako!!!" sinipat nya ang baba ng puno, sementado ang kalsada at may matutulis pang
mga bato sa bandang baba ng kinatitirikan ng puno.

Tingin nya ay mataas na talaga ang kinalalagyan nya. Huminga sya ng malalim at
bumitaw sa pagkakakapit sa malaking sanga...

Naramdaman nya ang pag laglag ng katawan nya sa hangin...

Hindi nya man ikamatay yun alam nyang mawawalan sya ng malay at sana'y tumama nga
ang kanyang ulo sa mga bato o kaya'y mauna sana ang pagbagsak ng kanyang ulo sa
simentadong kalsada.

Naulinigan nya pa ang pagpa-panic ng mga lalaki.

At tuluyang pagkawala ng kaniyang malay-tao...

NANANAKIT ang likod nya na para bang may pilay nang magising siya. Basa sya ng
pawis...

"Anong nangyari?" iinot-inot na nagpilit syang bumangon mula sa kinahihigaang

katre.

Nasaan sya? Madilim... Inilibot nya ang mata sa paligid. Nasa isa syang kwarto!

Biglang bangon sya. Hinihingal. Naalala ang mga nagyari.

Nang nagpatihulog sya sa puno para piliin na lang na mamatay kesa mapasa-kamay ng
mga rapist na mga walang puso at halang na kaluluwang sumalbahe kay Kye! -ang
kaibigan nyang si Kye...

Sukat sa pagkaalala rito ay bigla syang napahagulhol.

Wala na si Kye...
Ni-rape at pinatay ng mga walang hiyang lalaking iyon!

"P-pero nasaan ako?" sapo ang nananakit na ulo ay nilisan nya ang kinahihigaan.

Pinakiramdaman nya ang sarili, masakit ang mga balikat nya at ulo. Bukod doon ay
wala na syang ibang nararamdaman. Nakahinga sya ng maluwag.

Nakarinig sya ng mga kaluskos.

Mula sa labas iyon ng silid na kinaroroonan. Papalapit ang mga yabag.

Kinabahan sya at agad na nagtago sa likod ng pinto hawak ang vase na nakuha nya sa
taas ng cabinet.

"Humanda ka kung sino ka man... Basag ang mukha mo pag sinubukan mong gumawa ng
masama.." bulong nya sa sarili't bagamat nanginginig sa takot. Maigi ng mamatay ng
lumalaban!

-biglang bumukas ang pinto.

Isang matangkad na lalaki. Agad ang pagbukas nito sa switch ng ilaw.

Bumwelo sya sabay hampas ng vase sa ulo nito. Buong lakas nya! pero nasangga lang
ito ng braso ng bagong pasok na lalaki.

"Shit-!" napamura pa ito sabay harap sa kanya. Nanlilisik ang mga mata na animoy
gusto syang pitpitin.

Napaurong sya sa takot at agad na pinulot ang isang bahagi ng nabasag na vase at
sabay tutok dito.

"Sino ka?! -wag ka lalapit! Sasaksakin kita nito!" nanginginig na umatras si Hani.
Sabay tutok muli ng bubog ng vase sa papalapit na lalaki.

Bagamat seryoso ang mukha ng lalaki ay nakuha pa din nitong ngumiti ng tila
nanunuya.

"Sa tingin mo naman natatakot ako dyan sa hawak mo huh?" inis na sagot nito.

"Hayop ka! Rapist! Walang hiya! Walang kaluluwa! Demonyo! Mamamatay tao!" galit na
galit na sigaw nya habang umiiyak.

Natawa naman ito ng malakas dahil sa mga pinagsasa-sabi niya rito.

Kahit takot ay lihim nyang tiningnan ang kabuuhan ng lalaking nasa harap.

Guwapo ito... Maputi, matangkad ay may pagka tsinito... at natural na mapupula ang
manipis na mga labi. Mukha din itong mayaman. Kahit sa suot nitong simpleng puting
T-shirt at kupas na pantalon ay nagmukha pa din itong maporma.

Nagtatakang napaisip sya. Bakit kailangan pa nitong mang-rape samantalang sa itsura

nito'y kaya nitong pabaliwin ang kahit sinong babae.

"Done?" nakangiting tanong ng lalaki sa kaniya. Napansin pala nito ang ginawa nyang
panunuri sa itsura nito.

Lihim na napahiya ang dalaga't pinamulahan ng mukha.

"I hate you!!!" sigaw nya. Pang bawi.

Muli'y tumawa ang lalaking estranghero. "After ng pagligtas ko sa'yo sa mga halimaw
na yun ay ganyan pa pala ang magiging kapalit ko? Sa pagtataya ko ng buhay ko para
lamang makuha ka sa kanila? -Ang masabihan ng kung ano-ano? how nice of you.. "
malamlam ang mga matang wika nito habang nakahalukipkip na nakatingin sa namumula
niyang mukha.

Natigilan naman si Hani.

Niligtas sya nito?

... kung gayon? Kaya buhay pa sya ngayon ay dahil utang na loob nya iyon sa
lalaking nasa harapan nya ngayon?

"Totoo..?" tanong nyang hiyang-hiya.

Ngumiti ito bilang pagsasabi ng 'oo'.

"P-pero... Totoo ba talaga yan huh? Niligtas mo ako? Pero... papaano? Madami sila?
Tsaka... hindi kita nakita na... I mean panong nangyari yun? " Naguguluhan siya.

"Ganyan ka ba mag 'Thank you'? hmm?" Nakapaskil sa mukha nito ang amusement.

"OK... thank you!" Naasar sya sa sitwasyon.

"Ok then... hindi ka pa pwede umalis. Yung mga lalakeng yun ay marami. At base sa
tantya ko isa silang samahan... Organization... Kulto... kung anong layunin bakit
nandurukot sila ng mga kababaihan upang gahasain, pahirapan at patayin ay hindi ko
alam. Pero isa lang ang alam ko. Delikadong makita ka nila. Kilala mo na ang mga
mukha nila. Kaya malamang hindi sila titigil hanggat di ka nila nahuhuli.
Mas makakabuting nasa ligtas kang lugar. Sa hindi nila malalaman." seryosong sabi
nito.

"Pero kailangan kong umuwi... Nag-aalala na ang parents ko! Tsaka kung totoo man
yun ay kailangan kong lumapit sa mga pulis! Makakatulong ako sa imbestigasyon! Lalo
na sa pagkamatay ni Kye! "

"Yan ang hinding-hindi mo pwedeng gawin. Pag umuwi ka, mas madali ka nilang
matutunton. Malalaman nila ang mga susunod mong kilos. At higit sa lahat ...

lahat ng mga taong malapit sa'yo including your parents ay maaring madamay." wika
nito. Umupo ito sa kama at sinenyasan syang maupo din sa tabi nito.
"Pero Mister! Hindi pwede! Paano ang mga magulang ko???" naiiyak na tanong ng
dalaga.

Hinagod nito ang likod nya at nginitian siya. Isang very 'cool' na smile. "Don't
worry I'll make sure na safe sila. Isa pa wala ka ding maitutulong if ever na umuwi
ka. Kung totoo mang isa itong maimluwensyang samahan... Pwedeng maski mga pulis ay
hindi mo pwedeng pagkatiwalaan. Maigi ng magluksa sa pagkawala mo ang mga magulang
mo... atleast in that way iisipin ng mga kalaban na talagang walang alam ang mga
magulang mo tungkol sa kinaroroonan mo. Mas safe sa ganun. I promise... tutulungan
kita."

Naisip ni Hani na tama nga ang sinasabi ng stranger na lalaking ito? Pero dapat nya
nga ba talaga itong pagkatiwalaan? Tinitigan nya ang lalaki. Seryoso ito. At bakas
ang katapatan sa pagsabing tutulungan sya nito. Wala na syang ibang choice kundi
pagkatiwalaan ito.

"Salamat... Pero... Bakit mo ito ginagawa?" tanong ng dalaga.

Muling sumeryoso ang mukha ng lalaki. "Una sa lahat nakilala na din nila ako sa
pagtulong ko sa'yo... Pangalawa; hindi ako matatahimik na may ganitong klase ng
lagim na nagaganap. At huli may espesyal akong dahilan."

Hindi na muling nagtanong pa si Hani.

NALAMAN nyang nasa isa silang rest house sa Tagaytay. Pag-aari daw ito ng yumaong
mga magulang ng lalaki. Bukod sa kanilang dalawa ay isang katiwala na nagngangalang
aling Wena ang tao pumupunta-punta roon.

Doon muna sya hanggat inaayos pa ng lalaki ang sitwasyon. Nangako itong
pangangalagaan ang kanyang mga magulang. May mga koneksyon daw ito.

Pansamantala doon muna sya sa rest house.

Hindi naman nakakainip dahil maraming DVD's sa sala para pagkalibangan niya. Sa
labas naman ng rest house nalilibang rin siya sa napakalawak na garden. Mahilig
kasi siya sa mga halaman.

Mabait din bagamat tahimik si Aling Wena. Ang pakilala sa kanya dito ng lalaki ay
'asawa nito'. Para hindi na din mag-usisa pa ang katiwala. Ang alam nito'y doon
sila nagha-honeymoon sa rest house.

"Ah... Excuse me?" pukaw nya sa lalaki.

Isang araw na silang walang kibuan. Tinungo nya ang terrace dahil alam nyang doon
lang naglalagi ang lalaki maghapon at tila ba may malalim palaging iniisip.

Napalingon ito sa gawi niya. "Bakit?"

"Ah... kasi... pwede ba kita kausapin?" nahihiyang lumapit si Hani at tumabi sa

sopang kahoy na kinauupuan nito.

Ngumiti lang ng bahagya ito bilang sagot sa kanya.

"Kasi... Ilang araw na tayong magkasama dito. Pero hindi ko pa din alam ang
pangalan mo. Maski ang pangalan ko'y hindi mo naman itinatanong eh! knowing na ang
pakilala natin sa katiwala ng resthouse mo eh asawa mo ako! Tapos bagong kasal
tayo diba? Pero magkaiba tayo ng kwarto at hindi pa tayo nagpapansinan."

Tumawa ito na lalong nagpa-singkit sa cute nitong mga mata. He's really handsome!

"OK... Then what's your name Miss Beautiful?"

Nakakatupok ang tingin nito. Tinawag sya nitong 'beautiful'?! OH MY GOSH! Parang
gusto nyang matunaw sa kilig? Oo nga't maraming lalaki ang nagkakagusto sa kaniya
at tinatawag siyang 'maganda'... pero iba pala pag sa lalaking ito nanggaling ang
papuri. As in kakaiba ang pakiramdam!

"Ah, eh... I'm Honey Lemon" nahihiyang pakilala nya sabay lahad ng palad.

Natawa muli ang lalaki. Mas malakas. "Nice name! Actually matagal ko naman ng alam
ang name mo. Of course pinaimbistigahan ko na ang pamilya mo para mas
maproteskyunan ko kayo. Pero mas nakakatawa palang marinig mula sa'yo. You are
sweet like HONEY hmm... and your surname is Lemon? Bihira yun." Mas pogi pala ang
mokong na ito kapag ganitong nakangisi!

Napangiti rin sya. "Ewan ko ba kina Mommy! Lemon na nga apelyido namin tapos Honey
pa pinangalan sakin! Call me 'HANI"

Masaya kakwentuhan ang lalaki. Tungkol sa mga palabas na paborito nilang pareho.
HBO din Fave channel nito. Kaya nagkasundo talaga sila sa mga series.

ARAW-araw para lamang syang nasa bakasyon.

Tuwing hapon ay umuuwi na si Aling Wena sa bahay nito sa bayan matapos silang ipag-
luto ng hapunan. At umaga na ulit ang balik upang magdilig ng halaman at ipaglinis
at ipagluto muli sila.

Kaya kapag gabi ay naiiwan na sila ng binata.

Minsan ay nagchi-Chess sila o nagbi-videoke... Maganda at nakaka-in love din ang
boses nito. Natuklasan ni Hani na marami pala talagang kahanga-hanga dito bukod sa
pagiging gentleman.

Nag-e-enjoy sa company nito na halos malimutan niya na ang tunay na sitwasyong

kinasusuungan.

Sa magdamag ay movie marathon... kwentuhan ng kung ano-ano... harutan. Para bang

wala silang problemang kinakaharap.

Ganun ang saya-sya...

Minsan ito ang nagluluto ng midnight snacks nila o heavy food. At nakakabilib dahil
kalalaking tao nito'y tinalo pa sya sa galing sa pagluto.

Maganda yung bonding nila.

Kahit sino ay maniniwalang para nga silang mga honeymooners doon. Sa buong buhay
niya ay ngayon lamang siya naging palagay na may kasamang lalaki na hindi naman
niya kaano-ano.

Minsan nakakatulog pa sila sa sofa kakapanood ng mga movies sa gabi.

PARANG ngayon...

Nakaupo silang pareho't magkatabi sa malawak na sofa sa sala ng resthouse.

Patay ang ilaw at tanging ang liwanag lang sa flat screen TV ang nagsisilbing
liwanag. Pero kitang-kita nya pa rin ang maamong mukha nito.

Perfect ang face nito... May ganun pa palang lalaki. Sa ugali at itsura parehong
winner.

Napangiti sya... Napakaswerte nya sa kanyang knight and shining armor.

Nakapikit na ito...nakatulog na yata o nagtutulug-tulugan para lang makahiga sa

kanyang balikat? Lihim syang kinilig sa isiping iyon.

Pinisil nya ang matangos nitong ilong sabay bulong sa tainga nito. "Hoy lalaki
tulog ka na ba?"

Umungol ito. "Oo... Tulog na ako..."

Natawa ang dalaga, sabay pabirong hampas sa ulo nito. "Tse! Iyan ba tulog? Pa-cute
ka ah!"

Ngumiti lang ang binata at pinagpatuloy ang pagtulo-tulugan sa kanyang balikat.

Nakaramdam na rin tuloy ng antok si Hani. "Hoy lalaki... Nung nakaraan ako lang ang
nakapagpakilala ha? Ikaw hindi naman! Ano ba pangalan mo? Mukha kong tange nito
eh... kainis ka! Ano ba kasi pangalan mo???" Naaasar na natatawang pumikit na rin
si Hani... Natalo na rin kasi siya ng antok.

Umungol ang binata.

" Sab..."

"SAB..." ungol ng binata sa pangalan bilang pakilala.

Hanggang sa makatulog na silang dalawang magkadantay sa isat-isa.

Kinabukasan...

Balita sa T.V

Mga kababaihang natatagpuang walang buhay...

Chop-chop ladies na halos hindi na makilala. Ang mga parte ng katawan na may mga
paso ng tila upos sa sigarilyo, kahit naagnas na ay nasuri pa rin sa autopsy ng mga
biktima na ito'y mga ginahasa at pinahirapan hanggang sa ikamatay ng mga ito.

Malabo ang kasagutan kung sino ang may pakana ng malalagim na pagpatay. Pero
nasigurado ng pulisya na hindi lang iyon iisang tao, kundi grupo. Grupo ng mga
kalalakihan.

Hindi ordinaryong grupo may gawa at hindi rin ordinaryong kaso ito.

Umpisa pa lang ng kaso ay namatay na agad ang hepe na nakatoka sa paghahanap, kung
pinatay ito o pinapatay hindi nila matiyak, basta alam nila na hindi magiging
madali ang trabahong iyon.

Isa sa mga biktima ay ang anak-mayamang si Kye -Nagluluksa ang parents nito maging
ang mga kaibigan. Kasalukuyan din pang nawawala ang isa pa nitong kasama ng gabing
yun-ang bestfriend nitong si Hani.

Hindi na rin umaasa ang mga kamag-anak ni Hani na matatagpuan pa nilang buhay ang
dalaga. Masakit para sa kanila pero tinanggap na nila 'yon. Mula ng makita ang
sasakyan nito malapit sa pinagkakitaan ng bangkay ni Kye (unang biktima) ay umaasa
na lamang silang makita ang bangkay ni Hani upang mailibing ng maayos.

SA VERANDA

Nakatulala si Hani habang nakatingin sa kalawakan ng garden ng rest house ni Sab.

"A penny for your thought?" pukaw ni Sab sa kaniyang pag-iisip.

Lumingon si Hani. Bagamat may lumbay ang mga mata ay pinilit nyang ngumiti sa
binata. "Sab... gusto ko ng matapos 'to." malungkot nyang wika.

Lumapit ang binata at niyakap sya. "Sshh... You're safe here... Hindi kita
papabayaan ha?" masuyong bulong nito sa kanyang tainga.

Mainit ang katawan ng binata. Pakiramdam nya'y ligtas talaga sya sa pangangalaga
nito. May tiwala sya dito. Utang na loob nya ang buhay nya kay Sab

at aminin niya man sa hindi ay...

Nahulog na siya ng tuluyan dito.

She's in love with him.

She's in love with his knight and shinning armor.

"Sab... Si Kye... Gusto kong mabigyan ng hustisya ang pagkamatay nya... Gusto ko
pagbayadin ang mga lumapastangan sa kanya..."

Hindi nya napansin ang pagdilim ng mukha ni Sab sa pagsabi nya ng salitang
'Hustisya'.

Nanatili lang sila sa ganoong posisyon.

Magkayakap.

Na tila wala ng bukas.

Na sa isat-isa lang sila kukuha ng lakas.

"Sab... Kitang-kita ko kung paano nila babuyin, pahirapan hanggang sa mamatay ang
bestfriend ko... Wala akong nagawa kundi magtago... kundi umiyak..." napahigpit ang
yakap nya sa lalaki.

SAMANTALA...

Isang babae na naman ang biktima.

Si Mica; isang highschool student.
Hindi pa tapos ang JS prom nila ay umuwi na syang mag-isa.

Alam nya kanina pa may sumusunod sa kaniya. Nasinag niya ang isang pulang kotse
mula sa di kalayuan. At ang mga lalaking papalapit.

Ang huling alaala na lamang niya ay ang pagdilim ng paligid, pag angat ng kaniyang
katawan at ang matigas na mga brasong bumuhat sa kaniya.

...mga sumunod na sandali, ang pagmulat noya na tila ba mainit ang kanyang
pakiramdam.

May tila nakakapaso sa kanyang paahan.

"AHhhhhhhhhhhhhhhhhhggggggggggggg!!!!!" pumunit ang sigaw ng dalagita sa gitna ng

matahimik na gabi.

At ang pagpulandit ng kanyang dugo na sinundan ng tawanan ng mga lalaking

nakapaligid sa kaniya.

Matapos halayin ay nilitson ng buhay ang kawawang dalagita.

SA KWARTO ni Hani

Humihingal na napabangon ang dalaga...habol ang sariling hininga. Nagising syang

pawisan ng dahil sa bangungot na laging dumadalaw sa kaniya.

Narinig naman yun ni Sab na nasa sofa lamang katabi ng pinto ng kwarto natutulog
upang mas mabantayan ng maayos ang dalaga.

Nag-aalalang humangos sya papasok sa silid ng babae.

Naabutan nya si Hani na umiiyak sa gilid ng kama. Tila takot na takot.

"Hani..." Nilapitan nya ito at niyakap. "Shhh..Hani... Nandito ako..." masuyong

bulong nya, inalo nya ang umiiyak na dalaga.

"S-Sab... huhu... Nakita ko... Nakita ko na naman ulit sila sa panaginip ko!!! Ang
ginawa nila kay Kye... huhuhu natatakot ako... Baka pag nalaman na nila kung nasaan
ako ay kung anong gawin nila sa akin..." Umiiyak na gumanti sya ng yakap sa binata.

"Tahan na... Hindi ka nila kayang saktan habang kasama mo ako... Hindi ako papayag
na masaling nila kahit dulo lang ng daliri mo... Hindi ako papayag na makalapit
sila sa'yo... Hinding-Hindi. Dadaan muna sila sa akin. !" seryoso at matigas na
wika ni Sab.

Maaaninag ang poot sa mga mata ng binata.

Nakatulog ng muli si Hani sa balikat ni Sab.

Payapa ang pakiramdam sa piling ng binata...

Samantala nanatiling nag-iisip si Sab.

Humigpit ang yakap nya sa natutulog na dalaga.

Totoo ang mga sinabi nya dito... Hinding hindi sya papayag na may mangyaring masama
kay Hani. Poproteksyunan nya ito kahit magging kapalit ang buhay nya.

Dahan-dahan nyang inihiga ang dalaga sa kama.

Tanging liwanag lang ng buwan na tumatawid sa nakabukas na bintana ang liwanag sa

loob ng kwartong kinaroroonan nilang dalawa.

Pinagmasdan nya ang maganda't inosenteng mukha nito... Hindi nya napigil ang
sariling haplusin ang maamong mukha na iyon.

Hanggang sa din nya namalayang lumalapit na din ang kanyang mukha upang halikan ang
natutulog na dalaga...

NAALIMPUNGATAN naman ang natutulog na dalaga. Tila may mainit na hangin na

dumadampi sa kanyang pisngi.

Nagulat pa sya ng magmulat ng mga mata ay si Sab ang kanyang nabungaran.

at akmang HAHALiKAN sya nito!

Di na sya nakaiwas at tinanggap na lang nya ang halik na yon...

Mainit... Pero puno ng pagmamahal...

Ng matapos yon ay tila nakadama ng pagtutol ang kanyang kalooban.

Nanatili sila sa ganoong sitwasyon.

Nagsusukatan sila ng tingin.

Tila mapapaso sya sa pagtitig ng binata sa kanya, tila inaarok ang buo nyang
pagkatao.

Dapat ay sampalin nya ito sa ginawang kapangahasan, pero hindi nya ginawa.

"Sab... Bakit mo ginawa yun..? " tila bulong na lang na nanulas sa kanyang mga
labi.

Hindi sumagot ang binata. Sa halip ay tumayo na ito at iniwan na syang mag-isa.

Hindi na muling nakatulog pa si Hani. Naguguluhan sya sa nadarama...

Kinabukasan... at mga ilang araw pa...

Tila sila estranghero na sila sa isat-isa sa loob ng sa rest house na yun.

Nagkakailangan o umiiwas sa isat-isa.

Malamig na rin ang pakikitungo ni Sab sa kanya, na hindi naman maintindihan ni

Hani. Nasasaktan sya sa ginagawang pag-iwas ng binata.

Bakit? Dahil ba sa nahuli niya itong akmang hahalikan siya noong nakaraang gabi?

AT napag-alaman niya pang umaalis na si Sab kapag gabi. Minsan pa'y bibilang ang
mga araw bago ito bumalik.

Naiinis sya bakit hindi man lang ito nagpapaalam sa kanya. At Nag-aalala na din
sya... Kung saan ito pumupunta ay di nya alam. Basta tuwing dumadating ito ay
mainit ang ulo at tila pagod na pagod.

Unti-unti na syang nahihiwagaan sa lalaki.

Unang-una hindi nya pa ito ganoon kakilala subalit wala syang magawa kundi
magtiwala rito.

SA isang lumang masyon sa isang probinsya.

Madilim ang buong paligid, may mga ilaw man ay tila hindi sasapat upang bigyan
liwanag ang malawak na bulwagan sa pinaka sala ng mansyon na yon.

Wala ding kasangkapan at ang malalaking bintanang gawa sa salamin ay natatakpan ng

malalaking toldang kulay puti. Kung titingnan mula sa labas ay masasabing
abandonado at wala ng tao ang nasabing malaking bahay- o mas magandang tawaging
isang haunted house gayung may kalayuan ito sa kabihasnan.

Mga lalaking nakatoga ng kulay itim ang nagtitipon sa gitna ng malaking bahay.

Para bang isang kapatiran na may pinagpu-pulungan...

"Marcus kailangang makuha natin ang babaeng yun." Madiing bitaw ng isa sa mga
lalaking naroon.

Tumango bilang pag sang ayon ang iba pa. Subalit ang tinawag na Marcus ay
nanatiling walang imik at nakatungo.
"Mitsa sya sa ating samahan. Kung makakalapit sya sa mga pulis ay pwedeng-pwede nya
tayong ituro! Masisira ang mga pinaghirapan natin ! Nakilala nya na tayo at nakita
nya pa ang ginawa natin sa kaibigan nya!" muli'y wika ng lalaki.

Biglang bumukas ang malaking pinto. Umugong ito sa kalumaan at dahil gawa sa bakal
ay nakalikha ng pagsagitsit ang pagbukas noon. Napalingon ang lahat sa dumating.

"Master! " nakatungong lumapit si Marcus sa dumating. Tila may takot.

Nakapantalong itim at jacket na itim ang bagong dating na lalaki. Seryoso ang mukha
nito at may bahid ng galit ang mga mata.

"Anong problema dito?" Malamig ang boses na tanong nito.

Lumapit si Marcus at bumulong sa kanya. "Hinahanap nila ang babae..."

Naningkit sa galit ang mga mata ng bagong dating. "Sinabi ko na hayaan nyo na sya!"
Parang kulog ang boses ng bagong dating. "Wala akong pakialam sa inyo, pero kapag
hinawakan niyo siya ay papatayin ko kayong lahat!"

Tila naman mga bahag ang buntot na nagtunguan ang iba pang mga lalaki sa bulwagan.

Pero mula sa kung saan ay lumitaw ang isa pang nakatogang itim. Lumapit ito sa
bagong dating at nakipagsukatan ng tingin dito.

"Bakit Sab? Ano sa tingin mo ang kapakinabangan mo sa pagtatago sa babaeng yun?"

wika ng lumapit na nakatogang itim.

"Kuya..." Yun lang ang naisagot ng binata sa tanong na yun.

"Sab.. Saan mo dinala ang babae?" muli'y tanong nito.

Tila naman nagkaroon ng tapang ang iba pang myembro ng samahan. Tila nagkaroon ng
kakampi.

"Tama si Master Leandro! Dapat hindi hayaang buhay pa ang babaeng yun!" tapang-
tapangan na wika ng isa pa.

"Oo nga Master Sab... Nanganganib tayo habang buhay pa ang babaeng yun. Masyado
syang maraming alam." wika naman ng pangalawa.

Tila nag isang tinig ang mga kalalakihan. "Patayin na dapat ang babaeng yun.!"

Biglang bugso ng galit kay Sab. Halos magdugo na ang kamao nya sa higpit ng
pagkakatikom noon.

"Kuya Leandro... Hayaan nyo na sya sa akin. Pinapangako ko... hindi sya makakagawa
ng kahit ano laban sa inyo." Pinili na lamang nyang makiusap.
Ngumiti ng mapait ang tinawag nyang kuya. "Sa tingin mo ba Sab... Magugustuhan ng
babaeng yan pag nalaman nyang isa ka sa dahilan ng pagkamatay ng matalik nyang
kaibigan? Sinugal nya ang buhay nya para sundan ka kung saan mo dinala ang kaibigan
nya. At napanood nya ang ginawa natin. Sa kabila ng lahat ng yun gusto mo pa din
syang hayaang mabuhay? at pino-protesyunan mo pa sya? Paano kung malaman nyang isa
ka sa gumahasa sa kaibigan nya? Paano?" Madiing wika nito.

"Pag mangyari ang bagay na yun. Hinding hindi nyo na ako makikita." Seryosong wika
ni Sab. At nilisan nya na ang lugar na yon.

Ayaw nya ng humaba pa ang usapan.

Sa paglabas nya ng Mansyon ay nakasalubong nya pa sina Carlo, Timon at si Timothy

may inilalabas ang mga ito na babae mula sa loob ng kotse. Tantya nya ay isang
kolehiyala ang walang malay na babae.

May bago na namang biktima ang grupo. May mamamatay na namang naghihingalo ngayong
gabi. At may pamilya na namang magluluksa...

Hindi pa sya nakakalayo ay narinig nya pa ang matinis na sigaw ng babae.

Mag-uumaga na ng makabalik si Sab sa Rest House.

"Tulog pa siguro si Hani..." bulong nya habang pababa ng kotse. Sinipat nya ang
wrist watch 3:00 am ng madaling araw.

Pagpasok nya ng pinto ay nagulat pa sya ng tamaan sa mukha ng lumilipad na unan.

"Ouch!" Tila napuwing na kinusot ng binata ang mga mata.

"Nakaisip ka pang umuwi! " Mataray ng wika ni Hani. Nakatayo ito sa harap nya at
nakapamewang. Nakataas ang isang kilay nito at halatang naiinis sa kanya.

"Bakit gising ka pa?" Parang balewala na sagot ng binata.

Hindi nya pinansin ang galit ng dalaga bagkus ay umupo na sya sa sopa at hinubad
ang kanyang sapatos. Umakting pa syang pagod at akmang hihiga na para matulog doon.

LALO namang nainis si Hani sa inasal ni Sab.

Dinampot sya ng basong may natira pang tubig sa lamesita at ibinuhos sa mukha ng
nakapikit ng binata.

"Shit-!" gulat at nilamig na biglang bangon si Sab.

"Anong shit? Shit huh? Ako shit? - Damn you!" galit na galit na naiiyak na wika ni
Hani. Inis na inis na sya sa binata.
"Bakit ngayon ka lang umuwi ha?! Hindi mo ba alam na tuwing umaalis ka ay nag
aalala ako?! Hindi mo ba alam na hindi ako mapakali pag wala ka?! Hindi ko alam
kung anong nangyayari sayo, kung nasaan ka! Ni hindi ka man lang nagpapaalam! Anong
akala mo sakin huh? - Tuod? Walang pakiramdam??? Alam ko iniiwasan mo ako! Gusto mo
ba ko mamatay sa kaba! Paano kung nahuli ka na pala ng mga lalaking yun??? Wala
akong kamalay-malay dito! Para akong tanga! Napakasama mo!" Umiiyak na
pinaghahampas nya sa dibdib ang binata.

Tila naman natauhan si Sab.

Inawat siya nito. Nagpupumiglas pa rin ang dalaga. Niyakap siya ng mahigpit ni Sab
para mapigil ang mga kamay niyang nananakit rito.

"Shh... Hani... I'm sorry! -tama na..." mahinang usal nito.

HINDI malaman ni Sab ang nadarama... Sa ginagawa nyang pag iwas kay Hani ay hindi
nya naisip na nasasaktan na pala nya ang damdamin nito.

"I Hate you..hhuhuhu... Uuwi na lang ako sa amin... Ayaw na kitang istorbohin...
gawin mo ang gusto mo.." Umiiyak pa din na wika ng babae.

"Alam mong hindi pwede... I'm sorry Hani. " malumanay na wika nya.

Iginaya nya paupo ang dalaga sa sopa. yakap nya pa din ito bagamat kalmante na ito
ay umiiyak pa din sa kanyang dibdib.

"I'm sorry Hani... Pinag-alala kita. Hindi na mauulit... Ayaw ko na kasing madamay
ka pa. Pinapahanap ko na ang mga lalaking yun... Ang mga pumatay sa mga kaibigan
mo. Wag kang mag-alala... Hindi matatapos ang buwan na ito ay magiging maayos na
ang lahat. At ako mismo ang maghahatid sayo sa inyo. Bibigyan natin ng katarungan
ang pagkamatay ng kaibigan mong si Kye. Yun ang pinagkakaabalahan ko ngayon. At isa
pa inaasikaso ko din ang proteksyon ng pamilya mo..." Mahabang wika ng binata.

Kumalma na si Hani. Nagliwanag ang mukha nya sa narinig.

"Talaga Sab??? Malapit ng mahuli ang mga kriminal na yun???" Natuwa sya sa sinabi
ng binata.

"Yes... Yes, Hani..." Tinungo nito ang kaniyang noo at ginawaran ng magaang halik.

Napapikit na lamang siya.

MULA ng gabing iyon ay kahit papaano ay di na sila masyadong nagkakailangan matapos

ang sandaling iyon

Hindi na rin masyadong umaalis si Sab sa rest house.

Sinasamahan na sya nito palagi, bagamat minsa'y nahuhuli nya itong tila may palihim
na kinakausap sa cellphone. Pero inisip nyang baka ang mga pulis iyon at inaasikaso
na nito ang paghuhuli sa mga kriminal.

Hindi nga nagtagal ay kinseng kalalakihan ang nakitang walang buhay sa tabi ng
kalsada. Nakaitim ang mga lalaking tila ba pinagbabaril na sanhi ng kamatayan ng
mga ito.

Sinasabing ito ang grupo ng mga kalalakihang nanggagahasa at pumapatay sa mga

babaeng nawawala. Marahil ay nahuli na ang mga ito at ipinapatay ng isa sa pamilya
ng mga biktima.

Kahit nagtataka ang pulisya kungbakit napakabilis ng mga pangyayari ay natuwa na

din ang mga ito dahil hindi na sila mahihirapan pa sa kaso.

Samantala si Hani ay tila di makapaniwala sa napapanood na balita. Alam nya hindi

ganun-ganun lang yun. Alam nyang maraming koneksyon ang grupo na yun. Pero paanong
napakabilis matapos ang lahat?

Kahit nagtataka ay pinili na lamang din nyang matuwa at sa wakas ay ok na ang

lahat.

..At alam din nya dahil sa nangyari ay pwede na syang umuwi sa kanila.. subalit
dahilan na din yun upang magkahiwalayna sila ni Sab. Tapos na din ang pagpoprotekta
nito sa kanya dahil ligtas na nga sya. Tila may isang bahagi ng puso nya ang
tumututol...

..ayaw nyang mawalay kay Sab...

Nasanay na sya na lagi itong nasa tabi nya...

Pag umuwi na sya malamang hindi na din sila magkita pa...

HANGGANG sa makauwi na nga si Hani sa kanilang bahay...

Dinagsa agad sya ng mga reporters... Buong puso nyang kwinento ang lahat... Lahat-
lahat ng kanyang mga nasaksihan.

Ang unti-unting pagpatay sa mga kababaihan.

Lahat-lahat ay sinabi nya, umiiyak nyang sinalaysay ang nangyari sa kanyang

bestfriend na si Kye.

Na hindi lamang ordinaryong samahan ang mga lalakeng iyon...Hindi lamang sila basta
mga adik na nangkikidnap at nanggagahasa at pumapatay...

Tila mas higit pa sila doon.

Parang tila isang samahan o kulto... (cult)
Pinaniwalaan naman ito ng mga tao..

Pero hindi niya na nasabing malakas ang hinala niyang mga bampira rin ang kultong
iyon.

At halos himatayin sa takot si Hani ng ipakita sa kanya ng mga pulis ang mga
litrato ng mga nasabing mga natagpuang patay na na myembro ng grupong iyon.

"Hindi!!! -huhuhu...Hindi sila yan...! Hindi sila ang mga nakita ko... Huhuhu...
Hindi ako pwedeng magkamali... Hindi sila yan..."

Takot na takot si Hani.

Nilinlang silang lahat...

Isa iyong palabas...

Hindi pa talaga patay ang mga salarin.

Muli ay naalerto ang mga pulis.

Batid nya, nasa panganib ang buhay nya..

"Si Sab... Kailangan ko si Sab.." Iyon agad ang pumasok sa isipan nya.

DARK MANSION

Halos ibalibag ni Leandro ang remote ng TV matapos mapanood ang interview sa nag-
iisang testigo-Si Hani Lemon.

"Dapat pinatay na natin sya noon pa!" galit na wika nga mga nakapalibot na lalaki.

"Master Leandro anong gagawin natin???" Alalang tanong ng isa pang lalake.

Samantala nanatiling nakatungo si Leandro.

Nadurog ang remote sa kanyang kamay.

Tahimik subalit maririnig ang pagtatagis ng kanyang mga bagang. At ang kanyang mga
mata ay nababahiran ng galit...

Ang kanyang balat ay unti-unting nilabasan ng mga ugat... Nangulubot iyon at

nagging kulay pasa.
Nakakatakot kung iyong tititigan...

Nag atrasan ang mga lalaki palayo kay Leandro, kilala nila ito pag galit... Kaya
nitong patayin silang lahat sa isang iglap lang.

Si Sab..

Dumating ito upang kausapin ang kanyang kuya, nabalitaan nya na ang nangyari...
alam nyang nasa panganib si Hani mula sa kaniyang lipi!

Tila papel na tumalsik ang katawan ng binata. Ibinalya sya ng kapatid. Duguan ang
kanyang bibig na bumagsak sa makinis at marmol na sahig ng mansyon.

"Tingnan mo ang kalokohan mo! Tingnan mo ang nagging epekto!" galit na galit na
akmang susugudin pa ni Leandro si Sab.

"I'm s-sorry-Kuya..!-" hindi pa tapos sa sinasabi ay dumapo na agad sa kanyang

mukha ang kamao ng kapatid.

Blaggg!!!

"K-Kuyaa... -wag mo syang sasaktan..!" kahit hirap ay nagpilit pa ding bumangon si

Sab palapit sa nakatatandang kapatid. "Please... Kuya..."

Naging malamlam na ang mga tingin ni Leandro sa kapatid. Kahit napakahalimaw ng

kanyang ugali ay hindi pa din nito kayang tiisin ang binata.

Pagkuwa'y tumalikod na ito at tinungo ang silid.

Si Sab naman ay naiwang nakalugmok pa rin sa sahig.

Hindi nya dama ang mga galos sa katawan... Mas nararamdaman nya ang takot... Takot
para sa kaligtasan ni Hani.

Si Hani naman ay tumakas sa kanilang bahay.

Alam nya kasing pag magpaalam sya ay hindi din sya papayagan ng kanyang parents.

Naka-jacket na itim, nakapantalon at naka rubbershoes. At sa kanyang likod ay ang

kanyang malaking backpack. Dali-dali syang pumunta sa isatasyon ng bus papuntang
Tagaytay.

Kung titingnan sya ay hindi mapagkakamalang isang babae dahil sa ayos nya ay
nakapusod pa ang buhok nya at nakatago sa kanyang itim na sumbrelo, dagdag pa ang
kanyang salamin sa mata.

Alam nya kasing nasa panganib ang kanyang buhay.

Pupuntahan nya si Sab...

Umaasa syang matatagpuan nya ang binata sa rest house nito sa Tagaytay... Sa lugar
kung saan alam nyang ligtas sya...

Sa lugar kung nasaan si Sab.

Ilang oras din ay narating nya na ang rest house.

Pasado alas-diyes na ng gabi kaya malamang wala na doon ang katiwala.

Tila pinanghinaan sya ng loob ng makitang walang ilaw ang bahay sa gitna ng maliit
na hardin. Tila walang tao sa rest house.

Dahan-dahan syang pumasok bitbit ang kanyang susi (susing kinupit nya sa katiwalang
si Aling Wena.)

Sa kusina sya nagdaan.

Napakadilim ng buong sala. Laglag ang balikat na tinungo na lang nya ang dating
kwarto.

Siguroy magpapahinga na lang muna sya at baka bukas ay umuwi din doon ang binata.

Papasok na sya ng dating kwarto ng may marinig na mahinang ungol.

Ungol ng isang lalaki.

Takot na nagkubli sya sa gilid ng cabinet.

Pilit nyang sinipat ang pinanggalingan ng ungol na yun.. Kahit madilim ay pilit
nyang sinanay ang mga mata sakadiliman. Salamat sa munting liwanag mula sa buwan sa
labas ng bintana.

May nakahiga sa kanyang dating kama!

Tila matangkad na lalaki. Tantya nya ay nakapantalon at naka jacket ito...

Halos magtatalon sa tuwa si Hani ng makilala ito. "SAB!!!"

Tumatakbong nilapitan nya ang kamang kinahihigaan nito. Niyakap nya agad ang
binata. Wala na syang pakialam kung anong isipin nito.
Pero nagulat sya ng maramdamang mainit ito.

"M-May...may sakit ka?" alalang tanong nya. Kinapa nya ang noo nito. Napakainit !
At ang katawan nitoy nanginginig.

Agad nyang inabot ang kalapit na lamp shade at binuksan iyon.

Nanghilakbot sya ng makitang puro pasa at galos ang katawan ni Sab. Putok ang bibig
nito at may pasa sa kanang pisngi.

"Sab... Anong nangyari sa'yo??? Sinong may gawa nyan??"

"H-Hani..." Tila nagdedeliryong tawag nito sa pangalan nya.

"Oo Sab nandito ako..." ginagap nya ang kamay ng binata.

Hinaplos nito ang kanyang pisngi. " Hani... Mabuti ligtas ka... Hindi ko papayagan
na saktan ka nila... Pipigilan ko sila.." Muli'y wika nito.

"Sinong sila? Nakita mo sila? Sila ba may gawa nyan sa'yo???" Alalang tanong nya.

Hindi na sumagot ang binata, sa halip ay niyakap sya nito. Sa kabiglaan ay di nya
nabalanse ang katawan ay nabuwal sya sa ibabaw ng binata.

Nakapatong sya dito.

Hindi sya makatayo dahil mahigpit ang kapit nito sa kanya. Yakap-yakap nito ang
katawan nya.

"Wag ka ng aalis... Wag mo akong iiwan..." Bagamat may nginig ang boses ay may
bahid ng pakiusap. Hanngang sa makatulog na ang binata.

Wala ng magawa si Hani. Nakatulog na nga sila sa ganoong posisyon.

Magkayakap sa malamig na gabi. Damang-dama nya na ligtas sya sa piling ni Sab.

MADALING araw na nang nagising si Hani.

Inayos nya muna ng higa ang binata at pinunasan ito ng basang tuwalya. Ginamot nya
rin ang mga sugat nito.

Habang tinititigan nya ang maamong anyo ni Sab ay di nya napigilan ang sariling
haplusin ang makinis na mukha nito.

Napaka gwapo nito, dumako ang kanyang mga daliri sa nakatikom na mapupulang labi ni
Sab...

Maiinit ang hininga nito, senyales na may sinat pa din ang binata.

HInalikan nya ang noo nito bago tumayo upang pumunta sa kusina.

Ipagluluto nya ng masarap na almusal si Sab.

Habang nagluluto ay nagulat sya ng may mag doorbell.

"Nakapagtataka... Sino ang magdu-doorbell ng ganito kaaga? At isa pa rest house

ito... " Bagamat may takot ay sinilip nya kung sino ang nasa gate ng rest house.
Malamang hindi iyon ang katiwala dahil hindi naman iyon nagdu-doorbell.

Isang puting sasakyan ang nakita nyang nakaparada sa tapat ng gate. At isang
matangkad na lalaki na mukhang kagalang-galang ang nagdu-doorbell.

Mukhang kamag-anak ni Sab? Hawig eh.. bulong ni Hani. Inayos nya muna ang sarili
bago tinungo ang gate.

"Ah... Good morning po... Sino po sila?" Nakangiting bati nya sa bisita.

Ngumiti naman ang panauhin, bagamat seryoso pa din ang mukha nito. Napansin niyang
tulad ni Sab ay mahilig ding mag 'all black' ang panauhin.

"Ako ang Kuya ni Sab. Nandyan ba sya?" Pormal na tanong nito.

"Ah eh-Opo! Kaya lang tulog pa sya..." Nahihiyang sagot ni Hani.

Hiyang-hiya talaga sya. Muntik pa nyang batukan ang sarili sa sinagot dito.

Ano na lang ang sasabihin nito sa kanya? Anong klaseng babae sya at umagang-umaga
ay naroroon sya sa place ng kapatid nito. Knowing na sila lang dalawa magdamag
doon.

"Ah, pasok ho kayo... May sakit si Sab eh. Nasa kwarto sya..." Bawing muling salita
nya.

"Hindi na... Inalam ko lang kung naririto sya. Isa pa malakas yan kaya wag ka
masyado mag alala sa kanya..." Mahinanong sagot ng kuya ni Sab.

"Ah... Baka gusto nyo muna hong mag kape. Oo nga po pala ako si Hani. Kaibigan lang
ho ako ng kapatid nyo..." namumulang wika niya.

Ngumiti si Leandro. "Napakaganda mo namang 'kaibigan' Miss Hani. Nai-kwento ka na

sakin ni Sab. Napakahalaga mo para sa kapatid ko. Salamat sa pag-aalaga mo sa
kanya. Bahala ka na muna sa kanya... Kailangan ko na kasing umalis." At nagpaalam
na nga ito.

Naiwan namang kinikilig si Hani.

Parang nag-e-echo pa sa pandinig nya ang tinuran ng kapatid ni Sab. "Mahalaga daw
ako at kwinento pa sa kuya niya" tuwang-tuwa sya habang papasok sa loob ng rest
house.

Sa loob naman ng sasakyan ni Leandro.

"Bakit hindi nyo pa sya pinatay Master?" wika ng nagda-drive na lalaki.

"Hindi pwede Marcus... Alam kong kapag ginawa ko yun ay lalong magre-rebelde si
Sab. Maaring lalong masira ang samahan... Maraming pwedeng maging sanhi kung isa sa
atin ang papatay sa kanya,lalo na ako... hindi ko din maaatim na isumpa ako ng
aking... anak." Malamig na sagot nito.

"Pero paano iyon? Marami na masyadong alam ang babaeng iyon! Pinahamak nya na nga
tayo!" muli'y sagot nito.

"Hayaan mo na... Maghintay-hintay ka lang Marcus... Dahil si Sab na mismo ang

gagawa noon para sa atin. Di magtatagal sya mismo ang papatay sa babaeng yun"
Nakangising wika nito.

SI HANI

"Sab?" tawag nya sa natutulog na binata.

Nakita nyang nakatayo na pala ito. Nakasalubong ang kilay at halatang hindi maganda
ang gising.

Pero pinili nya pa din itong ngitian.

Kahit nakasimangot ang binata ay napaka gwapo pa rin nito. Lihim syang kinilig ng
maalalang sa iisang kwarto sila natulog kagabi at nakapatong pa nga sya dito :)

"Good morning mahal na prinsipe... Gising ka na pala! Nagluto ako ng almu-" naputol
ang sasabihin nya ng biglang nagsalita ang binata.
"Sino yung kausap mo sa labas? Huh?! " may bahid ng galit ang boses ng binata.

"Ahh... ehhh, yung kuya mo daw. Si Kuya Leandro..." alanganing sagot ni Hani.

Lalong naningkit ang mga mata ni Sab sa narinig. Nagtataka naman si Hani sa inaasal
ng lalaki.

"Wag na wag ka ng lalabas! Kahit sino pa ang dumating wag na wag mong pagbubuksan
ng wala kong pahintulot maliwanag ba?!" tila kulog ang boses nito.

"Teka! Kuya mo naman yun eh!" Naiinis na salag ni Hani. Medyo nabu-buwiset na sya
sa binata. Nakalimutan na ba nitong sweet sila kagabi? Tapos ngayon mag-iinarte ito
ng wala namang kongkretong dahilan.

"Kahit na! Basta makinig ka sa akin para wala tayong gulo!" malamig na pagtatapos
ni Sab sa usapan nila sabay talikod pabalik ng kwarto.

"Yes boss!" Pang aasar nyang sagot dito. Gusto nyang sapakin ito dahil napakasungit
na naman nito sa kanya.

'Meron ata kaya nagsusungit' Naiinis na bulong ni Hani. 'Ang arte-arte! kuya naman
nya yun! Palibhasa kasi pogi eh kaya siguro moody hahahaha pasalamat ka labs kita!
hmmppp...' at bumalik na sya sa kusina para ipaghanda na ng pagkain ang masungit na
si Sab. Sa bahay ng binatang si Peter.

Isa siya sa mga kaibigan ni Hani na noon ay kasama nila sa bar.

Kasama niya ang kaniyang bulag na abuela sa kanilang bahay...

Nababahala na rin siya sa mga nangyayari...

Naging balisa na ang kaniyang lola mula ng bumalik ang Leandro Mondragon na 'yon sa
kanilang lugar...

Naniniwala siya sa mga kwento nito na matagal ng nabubuhay ang Leandro na yon sa
ibang katauhan...

Hindi sinungaling ang kaniyang lola... ito na lamang ang natitirang kamag-anak niya
sa mundo...

Naniniwala siyang may mga kababalaghan talagang nangyayari sa mundo na ito...

kaugnay na din ng pagkawala ng anak nito sa pagkadalaga..

Ang inaalala niya ngayon ay si Hani.

Ang babaeng noon pa may ay lihim niya ng minamahal.

Sana na-protektahan niya ito...

Sa kwarto ng kaniyang lola...

Isang panaginip ng nakaraan ang dumalaw sa matandang bulag.

Madilim ang gabi... lakad takbo ang isang babae... pawisan na tila may tinatakasan.

Takot na takot...

Sargo ang luha at gula-gulanit ang damit...

Sa di kalayuan ng baku-bakong kalsada ay ang maraming lalaking humahabol sa kanya.

"Takbo pa!!! HA-HA-HA pag naabutan ka namin yari ka!!!" sigaw ng mga lalaki.

-
Naputol ang panaginip...

Ang babae'y nakatayo sa dulo ng katre kung saan may sanggol na umiiyak sa kanyang
harapan.

Tumutulo ang luha ng babae... Nahahabag sa sanggol na tila kinakapos na ng paghinga

sa pag-iyak. Subalit hindi nya iyon pinapansin.

Ayaw nya maski kargahin ang sanggol...

Pinandidirihan nya ang sanggol na lalaki. Napaka cute naman nito para kanyang
pandirihan, pera may galit sya para sa batang iyon.

"Hindi kita anak... Isinusumpa ko na pumayag ako sa gusto nila Inay na buhayin at
iluwal ka sa mundong ito..." lumuluhang wika ng babae.

"Uhaa-uhhaa...!!!" kinakapos na sa paghinga ang sanggol.

"Huuhh... Anong kasalanan ko??? Bakit sa akin pa nangyari ito??! Huhuhu... sira na
ang buhay ko dahil sa ama mo! Dahil sa demonyong ama mo!!! Hayup sila.... hayup
sila.... huhuhuhuu" umiiyak na nalugmok na lamang sa sahig ang babae.

-
ang karugtong ng panaginip...

"Leandro?! Ikaw??? Ikaw ang ???" takot na takot ang babae habang umaatras..

"Nagulat ka ba Igma? Sasabihin ko sa'yo lahat tutal naman mamamatay ka na rin..."

Nakangiting nilapitan siya nito at hinawakan sa magkabilang balikat.

Nagpapasag naman ang luhaang babae. "Ikaw! Ikaw at ang mga alagad mo!! Kayo ang
dahilan ng pagkawala ng mga kababaihan dito sa baryo! Mga demonyo kayo!!! Pinapatay
nyo ang mga babae!!!" Takot na bulalas ng niya.

Tumawa ng malakas ang lalaki. "Oo Igma... kami nga yun. Nagpapalipat-lipat kami sa
ibat-ibang panig ng mundo at parte ng Pilipinas. Makapangyarihan kami... Hindi kami
tumatanda... Dahil sa mga sariwang dugo ng mga babaeng katulad mo! Iyon ay regalo
namin sa aming panginoong si Satanas! Ang pera, kayamanan, kabataan at
kapangyarihang mabuhay sa mundo ng walang katapusan... Iyon ang layuning ng aming
samahan. Ang mga babaeng aming dinudukot ay pahihirapan namin ,gagahasain ,sisirain
at yuyurakan... Hihimay-himayin hanggang sa malagutan ng hininga! Ang mga iyak at
sakit na magmumula sa inyo ang nagiging regalo namin sa aming sinasambang
panginoon..." Mahabang wika nito.

Para itong halimaw sa kanyang paningin.

Tila bangungot ang lahat...

Ginahasa sya nito...

Ang lalaking akala nya ay mabuting kaibigan ay pinaikot lamang pala sya upang
makuha ang kanyang loob at maging biktima ng mga ito.

Nang matapos ito sa kanya ay iniwan na sya upang ang mga kasama naman nito ang
magpakasasa sa kanyang katawan.

Pero naawa ang langit sa kanya... Nakatakas sya bago pa man iyon...

Ilang buwan ang lumipas....

Nagbunga ang kalapastanganag iyon....

Ang sanggol na lalaki sa kanyang harapan...

Ang bunga ng kahalayan ni Leandro sa kanyang pagkababae...

Tigmak ang luhang iniwan nya ang sanggol sa kwarto...

Ng dahil sa nangyari, nagging sentro sya ng usapan, Isang disgrasyadang dalagang

ina... walang alam ang mga tao sa pinagdaraanan nya...

Ang panaginip ay naging bangungot na mang muli...

Ang paglitaw ng lalaking humalay sa kanya.

"Kamusta ka na Igma?" Mula sa hardin ng kanilang tahanan ay nakita nya si Leandro.

Takot na napaatras sya. Ilang buwan ng wala syang balita dito. At ngayon nasa harap
nya ang demonyong yon parang nagbalik lahat ng galit sa kanya.

"Hayop ka!!! Anong ginagawa mo dito!!!" umiiyak na sigaw nya.

Tumawa ng pagak ito. "Nandito ako para wakasan na ang paghihirap mo."

"At pano mo gagawin yun? Ha?! Papatayin mo ako??!" Takot na wika nya.

"Hindi lang yun Igma... kukunin ko din ang anak natin." Nakakalokong sahot nito.

Nahintatakutan naman ang babae. Ewan bakit imbes na matuwa syang mawawala na sa
kanya ang sanggol ay bigla syang natakot. Ang pagiging Ina nya para sa anak ay
bigla nyang naramdaman. Hindi sya papayag mahawakan ng maruming kamay nito ang
kanyang sanggol!

"Hindi!!! hindi ako papayag na kuhanin mo sa akin ang anak ko!!!" Sigaw nya.

Lalo itong tumawa ng malakas. "At bakit hindi? Hindi ba't ayaw mo din naman sa
kanya? Kaya kukunin ko na sya... Hindi ba't lalaki ang ating anak? Gagawin ko syang
tagapagmana ng lahat ng ari-arian at kapangyarihan ko bwahahahahahhaaa!!!!"

Huli na ang lahat....

Kahit nakatawag ng tulong si Igma ay nakatakas na ang mga lalaki dala-dala ang
kanyang sanggol.

-Ang kanyang anak...

Umiiyak na nagsisisi sya...

_____

Ang bangungot ay parang realidad pa rin sa kanyang balintataw.

Humihingal na bumangon ang matandang bulag.

"Lola Igma! " tumatakbong nilapitan ni Peter ang kanyang lola.

"Peter... huhuhuu apo... napanaginipan ko na naman ang bangungot ng buhay ko..."
Umiiyak na napayakap ito kay Peter.

Naawang hinaplos na lamang nya ang likod ng matanda.

"Lola... Pangako hahanapin ko ang ang anak nyo sa lalaking iyon..." sinserong wika
ng binata.

Umiling ang matanda."Wag na apo... Matagal na panahon na iyon... marahil ay patay

na ang aking anak oh di kaya ay naging katulad na sya ni Leandro... Hindi na rin
nya ako kikilalanin pa...

Ang hanapin mo ay si Hani. Alam kong lihim mong minamahal ang kaibigan mo...
Hanapin mo sya. Wag mong hayaang mawala sya sa'yo... At baka magsisi ka din sa huli
kagaya ko..." Malungkot na wika ng matanda.

SA REST HOUSE...

Tahimik na nanonod ng T.V si Sab. Napailing na lang si Hani. Hindi na naman sya
kinikibo ng binata.

Deadma na naman ang drama...

Pero alam nya na sa gilid ng mga mata nito'y palihim sya nitong pinagmamasdan.
Hindi sya inaalis sa paningin.

"Hoy lalaking topakin ! May toyo ka pa ba?" Tawag nya dito.

Hindi sya pinansin o maski nilingon man lang ng binata. Nagkunwa-kunwari lang itong
nanonood at nagbi-busy-bisihan.

Naiinis na nilapitan nya na si Sab. Umupo sya sa tabi nito.

Tinitigan nya ang seryosong mukha ng lalaki.

Tila naman nailang si Sab.

"Ano bang problema mo huh?" Sita nito sa kaniya.

"E ikaw anong problema mo huh?! " Ganting tanong nya sa binata. "Para ka namang
others eh!" Nakalabing pang aasar nya pa kay Sab.
HINDI naman natiis ni Sab ang dalaga. Kapag ganoong tila naglalambing ito sa kanya
ay nawawala na lahat sa kanya. Nginitian nya ang dalaga at pinisil sa baba.

"Ang kulit mo talaga noh?" Ani niya.

Ngumiti ng maluwag si Hani. "Yehey! Nagi-smile ka na ulit!"

...Nauwi na naman sila sa kulitan... kilitian at walang humpay na asaran. Para bang
walang problema.

Para silang mga love birds sa salang iyon.

Di nila napapansin ang dalawang lalaking nakasilip ng palihim sa bintana ng rest

house na iyon.

"Mukhang nagkakamabutihan na talaga sila..." Bulong ng isang lalaki.

"Mahirap na silang mapaghiwalay kung may nararamdaman na sila sa isat-isa...

Mahihirapan akong ilayo si Sab sa kanya... Kung ganoon dapat ang babaeng yan mismo
ang lumayo sa aking anak...." Sagot ng isa pang lalaking kausap nito.

"Ako ng bahala kung ganoon Master Leandro.." anang isa.

At tila hanging bigla na lang naglaho ang dalawang lalaki.

WALANG KAMALAY-MALAY naman ang dalawa sa loob.

"NAKAILANG girlfriend ka na ba huh?" Pangungulit ni Hani sa binata.

Umiling lamang si Sab sa tanong na yun.

"Napaka mo huh! I'm sure naman nakarami ka na! Lalo sa Amerika ka lumaki diba? Kaya
malamang ang dami mo ng naging girlfriends!" Inis na wika nya.

Tumawa ang lalaki at pinisil ang kanyang pisngi. "Ang cute mo talaga..." Anito na
namumungay ang mga mata habang nakatitig sa kaniyang mukha.

"Hindi ako cute! -kasi maganda ako noh! Pero hindi pa ako nagkaka-boyfriend!" inis
na sigaw nya dito pagkuwa'y tinabig ang kamay ng binata.

"Walang nagkakagusto sa'yo? Siguro kasi suplada ka.." asar ng lalaki sa kanya.
Tumaas ang kilay nya. "Excuse me huh! I'm not suplada or whatever! Mabait ako yun
nga lang hindi palagi! Eh sa'yo? siguro kaya wala ka pang nagiging girlfriend kasi
topakin ka!"

Tumawa ng malakas si Sab. "Marami namang babae sa mundo eh.. Kaya lang wala talaga
kong magustuhan. Tska masyado akong busy sa pag-aaral ko at sa negosyo namin. Isa
pa volunteer din ako sa mga orphanage at mga kawang-gawa."

"Wow huh!? Nagkakawang-gawa ka? Ang galing mo naman." Amazed na bulalas ni Hani.

Grabe sobrang humahanga na tlaga sya sa lalaki. Hindi lang gwapo ay may golden
heart din talaga ito. "Ang swerte naman ng babaeng magugustuhan mo! Kasi mabait
kang tao."

Ngumiti si Sab. "Eh di ang swerte mo pala?" Biglang tanong nito sa kaniya.

Para namang sinilaban si Hani, bigla ang pamumula ng kanyang pisngi. Hinampas nya
sa balikat ang lalaki. "Hoy Sab ang landi mo huh! Ikaw huh! Womanizer!" inis na
inirapan nya ito, pero ang totoo tinamaan talaga sya sa sinabi nito.

Lalong lumakas ang tawa ni Sab. "Mas maganda ka pag nagba-blush ka." puri nito.

Natawang kinurot nya sa tagiliran ang tumatawang binata.

Dalawang araw ang lumipas...

Nang...

Tila kulog kay Hani ang nakikita.

Wala si Sab dahil bibili ito ng mga kailangan nila sa bayan dahil naubos na ang mga
stocks nila pati pagkain sa rest house. Nagpaalam naman si Sab at nagsabing uuwi
din agad.

Mag-isa lang sya ng umagang yon...

Nang may bumusina sa labas ng resthouse.

Dalawang lalaki ang umibis sa kotse at pumasok na lang basta sa loob.

Sa sobrang kabiglaan ay nabitawan nya ang basong hawak-hawak at nabasag ito sa

sahig.

"Good morning nandyan ba ang kapatid ko?" Nakangiiting wika ni Leandro sa kaniya.
Pero hindi dito nagulat ang dalaga kundi sa kasama ng kapatid ni Sab. Ang lalaking
yun! Hindi sya pwedeng magkamali! Isa yun sa mga humahabol sa kanya ng gabing
makatakas sya sa mga rapist at killers na pumatay sa kaibigan nyang si Kye!

"Hi Miss Hani. Ako nga pala si Marcus. Pinsan ni Sab." Nakangiting wika nito.

Tila nanigas si Hani sa pagkakatayo. Titig na titig sya sa dalawang lalake sa

kanyang harapan. Hindi sya makapgsalita.

"Nandito ba ang kapatid ko?" Muli'y ulit ni Leandro.

Doon na natauhan na si Hani. "W-wala sya dito..." Utal-utal na sagot nya.

Lumapit sa kanya ang kuya ni Sab. Paikot sa kanya... Tila ba sya sinusuri...

Hinawi nito ang mga hibla ng kanyang buhok na bahagyang kumalat sa kanayng mukha
dahil sa kanyang pagkakatungo.

Para syang nandidiri na iniwasan ang kamay nito.

Tumawa naman si Leandro. "So fragile... hmmmm... Sa tingin mo ba binibini ay

magtatagal kayo ng aking kapatid? Oh I'm sorry about my question... Gusto ko lang
naman malaman kung magiging hipag na ba kita?"

Parang boses ng demonyo ang boses na nanggagaling sa lalaki.

Di nya namalayan ang pagbagsak ng luha sa kanyang mga mata.

"Naku umiiyak sya." Tila naman nang-aasar na wika ng kasama nitong si Marcus.

Di sya pwedeng magkamali. Kilalang-kilala nya ang boses ng hayup na ito!

Parang bulkang sumabog naman si Hani, di na sya nakapagpigil.

Dinaluhong nya ang lalaki at pinaghahampas ito. Sa mukha, sa balikat o kahit saan
nya ito matamaan.

"Hayup ka!!! Ikaw yun!!! Ikaw yun demonyo!!! Ikaw yun hayop ka!!! Nasaan ang mga
kasama mo!!! Kayo ang pumatay sa kaibigan ko!!! Hindi ako pwedeng magkamali!"
Nagtititili siya.

Inaawat naman sya ni Leandro.

Tumatawang umatras si Marcus. "Minsan kasi ang mga hinahanap mo eh nasa tabi-tabi
mo lang..." Makahulugang wika ni Leandro.

Humihingal na huminto sa pagwawala si Hani.

"Anong ibig nyong sabihin?" Nagtatakang nagpapalit-palit ng tingin si Hani sa

dalawang lalaki.

Parang sasabog ang ulo nya....

"Aalis na kami binibini... Kung may katanungan ka eh si Sab na lang ang tanungin
mo." Nakangiting wika ni Leandro at umalis na ang dalawang lalake.

Naiiwang natitigilan si Hani.

Parang binagyo ang paraiso na nalikha nila ni Sab sa maiksing panahon na magkasama
sila...

Parang unti-unting napagtatagni-tagni ang lahat ng mga nangyayari...

"Pero bakit?" Naiiyak na napaupo sa sahig ang dalaga. Tila ba nawalan ng lakas ang
tuhod nya.

Si Sab... Kaya ba ganoon na lang ang tiwala nitong walang mangyayaring masama sa
kanya? Dahil kontrolado naman pala nito ang sitwasyon?

Kasama ba talaga ng mga lalaking iyon si Sab???

Bakit ngayon lang nya napagtanto? Umpisa pa lang kahina-hinala na kung paano nito
napagtagumpayang iligtas sya sa napakaraming lalaki na nagtatangka syang saktan.

Si Sab lang ang makakasagot ng mga katanungan nya! NAKATULALA si Hani habang unti-
unting bumabalik sa alaala niya ang mga naganap bago siya mapadpad sa poder ni Sab.

Sa bar...

Nakita nya noon na lasing na lasing na ang si Kye. Papalapit na sana siya rito nang
mapansing may kausap itong gwapong lalaki, at huli na ng makalapit sya. Nawala na
ang mga ito!

Sa parking lot ng bar.

Nakita nyang wala ng malay si Kye! at pinagtulungan ito ng iba pang lalaki na
maipasok sa loob ng kotseng kulay pula.

Naalarma sya. Wala na syang naisip gawin kundi ang sundan ang mga ito.
Sakay ng kanyang kotse ay sinundan nya ang mga ito.

Napamura pa sya! nakalimutan nya ang cellphone sa table ! How can she call for help
now?

Ahhh wala na syang pakialam. She needs to know kung saan dadalhin ng mga ito si
Kye.

Malayo-layo na ang tinutunton ng byahe na yun. Palabas ng SLEX... Hanggang sa tila

labas na ng Maynila ang byahe...

Malalim na ang gabi.

Wala na din ata syang gas.

Sa isang Subdivision ata iyon... Sa dulo pa ng kaloob-looban non, may kubling

lugar.

Subalit parang abandonado? o mga bakanteng unit pa lamang? sa dulo noon tinalunton
nya ang isang lumang gusali na parang tambakan ng goma. May bahay doon na tila
bungalow lang. Doon may limang lalake pang naghihintay.

Nakakatawa at lahat ng ito'y naka-itim na t-shirt at pantalong kupas.

Uniform?

Nagkubli sya sa lonang nakaharang sa liwanag ng buwan.

Gasera lamang ang ilaw ng mga ito.

May pinag-uusapan na di nya mawari kung ano.

Nagsha-shabu? Nag-iinom? di nya alam... Medyo malayo kasi sya.

Napapitlag sya ng marinig ang matinis na tili ni Kye.

"Eeeeehhhhhhhhhhhhhh!!!!!!!!!!! W-wwwwaaggggggg!!!!!!!"

Para syang hihimatayin ng makitang hubo't-hubad na ang kaibigan.

Salit-salitan ang mga ito sa kanyang kawawang kaibigan.

Nagtatawanan pa ang mga ito. Para syang lalagnatin sa mga nakikita... Mga hayop...
Mga baboy...

Ipinikit nya ang mga mata...

Wala syang magawa para tulungan si Kye... Wala syang magawa kundi umiyak na lang..
Matapos noon ay mahabang katahimikan.

Muli'y sumilip sya.

Nakita nya ang nakahubad na lalaking may dalang kutsilyo

Gusto nyang pumikit.

Pero nanatili syang nakatunghay sa mga nagaganap.

Matalim ang kutsilyo at may kahabaan. Kakaiba iyon tila gawa pa sa pilak. Hindi nya
mawari.

Nakita nyang lumuhod ang iba pang lalaki. Mga walang saplot. Nakakadiri. Gusto
nyang masuka at pagsasampalin ang mga ito.

Para syang sinilaban ng makitang ginayat-gayat ng buhay ang kanyang kaibigan!!!

Binalatan...at kung ano-ano pang pagpapahirap...

Matapos ang mga sigaw ng sakit at paghihirap... mga ungol na lamang ang pumalit...
at ang pagkalagot ng hininga ng biktima.

Tuluyan na syang napahagulhol... Batid nyang...

Wala na si Kye!

Narinig nyang umaawit ang mga lalaki.

Kakaibang awit... masakit sa tainga... kakaiba ang tono at lenggwahe na tila galing
sa ilalim ng balon. Nakakakilabot! Tila sa Demonyo!

Kitang-kita sa liwanag ng buwan kinuha ng mga ito ang dugo ni Kye! ang sariwang
dugo ni Kye. May tila orasyon ant may kagamitan upang higupin ang dugo ng patay na
dalaga.

Inipon nila ang dugo... pero para saan? takang tanong nya sa sarili.

Matapos ay inilagay sa isang malaking pitsel na babasagin at kumuha ng tig-iisang

kopita ang mga ito. Tantya nya ay nasa dose ang mga kalalakihan.

Sinalinan ang mga kopita ng dugo mula sa babasaging pitsel at sabay-sabay na ininom
ng mga iyon.

At tila mga asong ulol na umungol ang mga ito.

Napakasakit sa tainga.

Nakakaduwal.
Parang bangungot!!!

Nagmamadaling umalis sya sa kinapu-pwestuhan at nagpasyang iwan na ang malagim na

lugar na iyon

..pero huli na.

Nalaman na ng mga ito na may isa pa silang bisita.

Isa pang maganda dalaga...at kung papalarin ay birhen din.

"Habulin nyo sya at wag hahayaang makawala." utos ng isa sa mga lalaking naroon.

--

KASALUKUYAN

Si Sab naman ay walang kamalay-malay na dumating ang kanyang kuya sa resthouse.

Dire-diretso ito sa kusina.

Alam nya naghihintay na si Hani doon.

Lihim syang napangiti.

Kilala nya ang babae, mainipin ito.

Tiningnan nya ang supot na dala, binilhan nya ng mga prutas si Hani.

Nakita nya itong nakatalikod sa terrace.

Nakaisip ng kapilyuhan si Sab.

Dahan-dahan nya itong nilapitan at tska biglang kiniliti sa tagiliran.

"-Ano ba!!" galit na tila hindi naman nagulat si Hani.

Masama ang tingin nito sa kanya. At lumayo pa ng bahagya.

Alanganin namang tumawa si Sab. "Teka bakit ang sungit mo yata?" Kabadong tanong
niya sa dalaga. Parang... may mali dito?

Saka ang mga mata nito... parang nanggaling sa pag-iyak?

TAHIMIK lang naman si Hani habang pinagmamasdan nya ang binata.

Tinitigan nya ito mula ulo hanggang paa.

Sinuri nya ito...

Kung titingnan mo ay hindi naman makakagawa ng masama...

Dahil ang pagkakakilala nya dito ay mabait... Gentleman..

Hindi nga ba't ito ang kanyang knight and shinning armor?

"Bakit?" kinakabahang tanong ni Sab ng makitang may nangingilid na luha sa mga mata
niya.

Akmang lalapitan siya nito pero umatras siya palayo sa binata. "W-wag kang
lalapit..." nauutal na wika ni Hani.

Kunot-noong nagtanong si Sab. "Anong nangyari Hani?"

"Sino ka talaga?! Sino ka?!!!" Tuluyan ng nalaglag ang mga luha sa mata ng dalaga.

Para namang pinagsakluban ng langit si Sab.

Parang naumid ang dila. Hindi alam ang sasabihin.

"Niloko mo ko... Pinaikot mo ko? Tama ba? Niloko mo ako... Akala ko kakampi kita...
Akala ko ikaw ang nagligtas sa akin... Pero isa ka sa pumatay sa kaibigan ko!!! Isa
ka sa mga demonyong yon diba?!!!" Gigil na sigaw ni Hani.

Naghihisterical na si Hani. Pinaghahampas nya sa dibdib si Sab

Si Sab naman ay hindi kumikibo.

Tinatanggap nya lahat ng pananakit ng dalaga...

Kasalanan nya naman talaga...
Naglihim sya dito...

Dahil alam nyang kasusuklaman sya nito at isusumpa...

Masakit at dumating na ang araw na kinatatakutan nito.

"Aalis na ako..Hindi ko maatim makasama pa ang isang sinungaling at manlolokong
katulad mo!" wika ni Hani at tumalikod na sa lalaki.

"Hani kung gusto mong magsumbong sa mga pulis... Okay lang...

lahat ng parusang sa tingin mo ay nababagay sa akin, gawin mo....

I'm sorry...at sana mag-iingat ka..." malungkot na tinig na pahabol ni Sab sa

kaniya...

Narinig pa yon ni Hani ,pero di nya nilingon pa si Sab.

Masakit...

Masakit ang nangyayari....

Para syang pinaglaruan.

Ngayon pati ang puso nya ay hindi nya na mapagkatiwalaan pa.

Basta gusto nya ng lumayo..
Malayong malayo kay Sab... PAANO nga ba yun kung ang nag-iisang taong pwedeng
magpatigil ng pagluha mo ay syang tao ding dahilan kung bakit ka umiiyak ngayon?

Para ng mababaliw si Hani.

Kahit saan sya tumingin mukha ni Sab ang nakikita nya.

Oo galit sya dito... Galit na galit.

Pero di nya maiwasan na mamiss ang binata.

Sana hinintay nya muna itong magpaliwanag...kasi, baka naman nagkamali lang sya
diba? O kaya naman hindi naman talaga ganoon ang tunay na nangyayari?

Bigla syang napailing.

Hindi nya na dapat pang isipin ang walang hiyang manlolokong yun!

Mapag panggap!

Sinungaling!

Manloloko!

Hayup!

...uhmm wait... masyadong gwapo naman si Sab para maging hayup.

"Shit ! "halos sabunutan na ng dalaga ang sarili sa inis.

Pagulong-gulong sya sa kanyang kama. Hindi pa sya dalawin ng antok. Namumugto na

ang mga mata nya kakaiyak. Kalat-kalat na din ang gamit nya sa kwarto. hindi pa din
sya kumakain o lumalabas mula ng umuwi sya sa kanilang bahay.

Maski mga reporters ay ayaw pa nyang harapin.

Hindi pa sya handa...

Kahit nag-aalala ang mga magulang ni Hani ay pinili na lamang nila munang pabayaan
at hayaang maig-isa ang nag-iisang anak.

Samantala...
Si Peter.

Nasa labas ito ng malaking bahay nila Hani.

"Hani!!! si Peter to'! kailangan kitang magkausap!!! "sigaw ng binata mula sa gate.

Ayaw kasi syang papasukin ng guard at ng mga katulong.

Kabilin-bilinan kasi yun ni Hani sa mga magulang nya na ayaw nya ng kahit sinong
bisita.

Pero makulit si Peter.

Kailangnan nya kasi talagang makausap ang dalaga.

Isang bagay ang napagpasyahan nyang gawin...

Sa terrace ng silid ng dalaga.

Habang tahimik na umiiyak si Hani sa kanyang kama ay nakarinig sya ng kaluskos mula
sa bintana.

Agad naalerto ang dalaga.

Tayo agad.

"Sab?" iyon agad ang pumasok sa isipan nya.

May pananabik pang tinungo nya ang bintana. Nawala sa isip nya ang kasalanan nito
sa kanya.

"Hani... Hahhh... " Hinihingal na pumasok ang lalaki sa bintana papasok sa kanyang
kwarto.

"Peter???!" Gulat naman na siya at medyo dismayado ng makitang ang kaibigan at

kaklase nyang si Peter pala ang kanyang unwanted visitor.

"Hhhh Hani... kailangan kitang makausappp...hhh" Humihingal pang saad nito. Marahil
dahil sa pag-oover the bakod nito sa kwarto nya.

Niyaya nya ang kaibigang umupo muna sa gilid ng kama, pinainom nya muna ito ng
tubig para kumalma.

"Ano ka ba naman Peter?! Mamaya mahuli ka ng mga guards namin eh! Ano bang pumasok
sa isip mo ginawa mo yun huh? Ano ka magnanakaw?" May halong sermon na sita niya sa
kaibigan.

Nang makapag relax ay umayos ng upo si Peter at matamang tinitigan sya sa mukha.

Hindi pa ito nakuntento at hinawakan pa sya sa magkabilang pisngi.

"Teka ano ba-" Naiilang na hinawi ni Hani ang kamay ng kaibigan.

"Hani okay ka lang ba? Totoo bang nakaligtas ka ha??? Anong nangyari sayo??? Nag-
aalala talaga ako!.."Sunod-sunod na wika ni Peter.

Ngumiti ng bahagya si Hani. "Mahabang kwento Peter... pero 'oo' okay lang ako.
Mahirap ipaliwanag eh... basta..."

"Mabuti naman okay ka... Ikwento mo sa akin please! May kailangan din kasi akong
malaman sa'yo, sa nangyari sa'yo... May sasabihin din kasi ako na maaaring
makatulong sa kaso! " Seryosong wika nito.

"Anong...may alam ka???" Kabadong napatitig naman si Hani sa kaibigan.

"Oo Hani... Si Lola! Kilala nya ang mga suspek na pumapatay ng mga kababaihan, at
hindi lang yun! Alam nya ang dahilan kung bakit nila ginagawa yun! Lahat-lahat alam
nya!"seryosong wika ng lalaki.

Taimtim lang na nakikinig si Hani sa sinasabi ng kaibigan.

Kahit hindi makapaniwala ay tila ba unti-unting nabubuksan ang misteryo ng pagdukot

samga kababaihan at pagpatay ng walang awa sa mga ito.

Dati na rin palang nauso ang ganoong krimen.

Mga babaeng nawawala at natatagpuang patay at mga bakas na sila ay pinahirapan at
ginahasa muna bago patayin.

Yung iba ay lasog-lasog anag katawan na natatagpuan sa ibat-ibang parte ng mga

bayan sa naturang lugar.

Sinasabing mga adik ang mga kriminal subalit wala namang nahuhuli ang mga
kapulisan.

Ikwinento ni Peter na ang lola nya ay naging isa na din sa mga biktima ng nasabing
grupo ilang taon na ang lumipas.

At tulad nya ay milagrong nakaligtas, subalit huli na din dahil nagahasa na ito ng
pinaka Pinuno ng samahan na yun-Si Leandro Mondragon...

At hindi lamang iyon, nagbunga pa ang kahalayang naganap.

Hindi lang sila ordinaryong tao.

CULT ng mga bampira.

Ginagamit nila ang yaman upang maitago ang katotohanan, binabayaran ang dapat
bayaran.

Tumatakas upang magtago sa ibat-ibang bansa...

At bumabalik matapos ang ilang siglo, sa mga panahong limot na sila... At

magpapakilala ng bagong katauhan at muling maghahasik ng kanilang kasamaan...

Papatay ng mga kababaihan...

Para sa sinasambang Diyos ng kadiliman...
Para sa sinasambang walang hanggang buhay at kabataan...

Hindi sila ordinaryo.

Pero sa kasamaang palad ay nalaman ni Leandro na nabuntis ang babaeng si Igma (lola
ni Peter) . Kaya kinuha din nito ang sanggol matapos mabigong patayin si Igma.

Huli na dahil hindi na nalaman kung nasaan na ang grupong iyon dahil bigla na
lamang naglaho sa Sta. Catalina si Leandro at ang angkan nito.

Hindi pinapaniwalaan ng mga tao si Igma, itinuring lamang nila itong disgrasyadang
babae.

Wala din namang nakakakilala sa Leandro na yon. Dahil ng mga panahong iyon ay ibang
katauhan ang kanyang gamit.

Nalaman ni Igma na nangibang bansa na ang lalaki, kayat di na din sya umasa pa na
makikita ang kanyang anak na ninakaw nito.

Doon naman ay nakilala nya na ang lolo ni Peter at bumuo na sila ng bagong
pamilya...at bagong buhay...

Subalit ngayong nagbabalik ang demonyo ng nakaraan at masasamang gawi nito ay

muling nanariwa kay Igma ang lahat.

Parang sasabog ang ulo ni Hani sa naririnig.

Kung ganoon? Hindi lang sila basta mga halang ang kaluluwa kundi totoong kampon ng
demonyo???

..at isa mga kampon ay si Sab?

"Hani... Wag kang mag-alala... Hindi kita papabayaan. Walang mangyayari sa'yong
masama." Sabi ni Peter at ginagap ang kanyang dalawang kamay.

Nagulat na napatingin sya sa binata.

Diba't sinabi na din iyon ni Sab sa kanya?

Na hindi sya papabayaan..o hindi man lang hahayaang masaktan..

pero sinaktan naman nito ang puso nya...

Dinurog at pinaglaruan!

"Bakit mo sinasabi yan Peter?" tanong nya.

Tinitigan sya ng seryoso ng binata. "Kasi Hani... itinago ko sa'yo ito... noon
pa... Buhay pa si Kye. Masaya pa tayong lahat... Hani, natatakot lang akong umamin.
At talikuran mo't pagtawanan... Ayoko masira ang pagkakaibigan natin...

Pero Hani...noon pa man, MAHAL NA KITA... Ayokong mahuli na naman at magsisi pag
nawala ka ulit. Sobrang natakot ako ..."

Matapos nila mag usapan nila ni Peter, ay umalis na ang binata. Hindi pa din
makapaniwala si Hani. Hindi nya masyadong pansin ang pagtatapat ng pagibig ni Peter
sa kanya dahil kaibigan lang talaga ang turing nya sa lalaki.

Kung totoo ngang mga bampira ang samahan na yun maaring si Sab ay ganoon din.

Napakayaman at maimpluwensyang mga nilalang.

At kahit pa ata pagsamahin ang yaman ng pamilya nila at ng pamilya ni Kye- idagdag
pa ang yaman nila Peter ay hindi sasapat para mapatumba ang isang Don Leandro
Mondragon.

At isa pa wala namang maniniwala kung pagbibintangan nila ang mayamang Don.
Minamahal at iginagalang ang Don dahil isa sya sa mga Pulitikong tumatakbo sa Sta.
Catalina, malamang pagtatawanan lang sila ng mga taong nagmamahal sa mayamang Don.
Nag-ngingitngit sya sa galit.

"I'm sorry sis... wala na yatang pagasang matulungan kitang makuha ang hustisya..."
tumulo ang kanyang luha sa picture ng bestfriend na si Kye.

Hawak nya ang picture kung saan nakalarawan ang masayang mukha ng bestfriend nyang
nagging biktima ng mga bampirang iyon.

Nakarinig sya muli ng ingay sa terrace.

Pinahid nya ang mga luha at inayos ang sarili tsaka tumayo at lumapit sa bintana.

"Peter may nakalimutan ka ba-" Nagulat sya ng hindi si Peter ang mapagbuksan.

"Hani mag-usap tayo... Please...!" -si Sab. BUMAHID muli ang poot sa mukha ng
dalaga. Pilit nyang isinasara ang bintana pero malakas si Sab, Halos maibalya nito
ang window pane.

"Ano ba!?!" Napaatras si Hani dahil tuluyan na ngang nakapasok si Sab sa loob ng
kanyang kwarto.

"Hani please kahit kaunting oras lang... making ka naman sa akin..." Pakiusap nito.
Kita niya sa mukha ni Sab ang labis na pagdurusa.

"I hate you! Get out of my room kung hindi sisigaw ako! Ipapakulong kita!!!" galit
na tungayaw nya.

Pero hindi tuminag si Sab.

Lumapit ito sa kaniya. "No. Hindi ako aalis hanggat di mo ako kinakausap.."
Seryosong wika ng binata habang nakatitig sa kanya.

"Sisigaw talaga ako!" Pagbabanta nya.

Pero sa totoo lang ay alam naman nya sa sarili na hindi nya kayang ipahamak ang
lalaki. Saka... miss na miss niya na rin ito.

Lumipas ang mga sandali. Nakatitig lang sila sa isat-isa.

Marahang tumawa si Sab. "Hindi mo ako kayang ipahamak..." Nakangiting wika nito,
may kasiguraduhan ang pagbitaw ng mga salitang iyon.

Hindi kumibo si Hani sa halip ay umupo sya sa gilid ng kama. Namumula ang kaniyang
mukha sa hiya.
Pabalandrang humiga naman si Sab sa kaniyang kama, nakadipa ang mga braso tila ba
pagod na pagod at pumikit pa.

Asar na binato nya ang lalaki ng unan sa mukha.

Tatawa-tawang bumangon naman si Sab, Pagkuway tumitig sa kanya. Titig na

nakakalusaw.

Ang mapupungay na mga mata ng binata, pakiramdam ni Hani ay matutunaw sya sa klase
ng tingin ni Sab sa kanya...

"I missed you..." bulong nito na lalong nagpailang sa kaniya.

Di pa din ito tumitinag sa pagkakatingin sa kanyang mukha. "Bwiset ka talaga !"Asar

na asar na hinampas nya sa mukha ang lalake. Pinaghahampas nya ito sa balikat.
"I hate you Sab!!! I hate you!!!" Naiiyak na wika nya.

Malungkot na pinigil sya ng binata. Niyakap sya nito ng mahigpit.

Patuloy pa din sya sa pagluha sa dibdib ni Sab. "Shhh... Im sorry Hani.."

"Niloko mo ako... I hate you!!!" umiiyak na kumakawala na tinutulak nya ang binata.

"Hani, sana pakinggan mo muna ako. Hindi ko naman sinasadyang saktan ka o maski
lokohin ka. God knows..."

Nanlilisik ang mga matang tiningnan nya ito. " Wag na wag mong idadamay ang
pangalan ng Panginoon sa mga kasinungalingan mo Sab! Umpisa pa lang niloloko mo na
ako! Hindi ka ba nakokonsensya? Sa araw-araw na magkasama tayo paniwalang-paniwala
ako sa'yo! Ikaw sa lahat ng tao sa mundo ang tanging pinagkakatiwalaan ko! Pero
wala kang konsensya! Hindi nga ba't mamamatay tao ka?! Killer! Murderer! You son of
a demon!" Gigil na gigil nyang litanya dito.

"Hindi ako mamamatay tao!." Madiing salag naman ni Sab. Bagamat seryoso ang mukha
nito ay mababakas pa din na labis syang nasaktan sa mga binitawang salita ng
dalaga.

Tila naman nakonsensya si Hani sa mga sinabi.

First time nyang nakita na masaktan ang binata sa mga sinabi nya. Nasaktan nya ang
damdamin nito. Pero pinili pa din nyang tigasan ang damdamin.
"Mamamatay tao ka... Pinatay nyo si Kye! Mga halimaw kayo! Demonyo ka!" Patuloy
nya.

"Sarado na nga talaga ang isip mo... Siguro kahit magpaliwanag ako ay wala na ding
saysay... dahil maging ang puso mo ay sarado na din.." Malungkot na pagsuko ng
binata.

Tumayo ito at lumapit sa bintana, pero bago ito sumampa doon ay nilingon muna sya
nito.

Gustong pagsisihan ni Hani ang mga sinabi nya at habulin si Sab pero pinanghinaan
sya ng loob.

" I'm sorry Hani. Hindi kita pipigilang kamuhian ako... Pero sana 'wag mong isiping
sa lahat ng oras na magkasama kita ay puro pagpapanggap lang ang ipinakita ko
sa'yo. Mag-iingat ka. Umasa kang hindi kita papabayaan... kahit malayo ako sa'yo,
po-protektahan pa din kita. " Pagkasabi noon ay tumalon na paalis sa bintana ng
kanyang kwarto si Sab.

Napatulala na lamang si Hani.

Sana hinintay nya muna itong magpaliwanag... kasi, baka naman nagkamali lang sya
diba? O kaya naman hindi naman talaga ganoon ang tunay na nangyayari?

Nag-uunahan sa paglandas ang masaganang luha sa kanyang makinis na pisngi. Agad

nyang pinahid iyon. Ayaw nyang iyakan si Sab.

Pero bakit parang ipinagkakanulo sya ng puso nya.

Di nga ba't kanina gusto nya itong yakapin ng mahigpit.

SAMANTALA...

Habang naglalakad palayo si Sab sa bahay nila Hani ay hindi nya maiwasang muling
lumingon.

Mahirap para sa kanya na iwan ito gayong alam nyang mabigat ang pinagdadaanan ng
dalaga.

Gusto nyang sumigaw at gulpihin ang sarili.

Kasalanan nya dahil nagsinungaling sya. Natatakot syang kamuhian nito.

Pero ngayon alam nyang lampas na hanggang langit ang galit ng babae para sa kanya.

SA Mansyon ni Leandro.

"Hindi na bumalik si Master Sab." Wika ng palakad-lakad na lalaking nakaitim.

Mula sa bukas na pinto ay pumasok ang dalawa pang lalaking ganon din ang kasuotan.
(Itim na t-shirt at itim na pantalon)
"Master Leandro... Wala rin po si Master Sab sa rest house. Pina-check na din namin
ang mga hotel pero wala din po sya. Hindi nya ginagamit ang mga credit cards nya
kaya nahihirapan po ang mga tauhang i-trace ang kinaroroonan nya. Wala din sya sa
ilang properties natin sa Probinsya o kahit sa Condo nya sa Manila. Malamang hindi
din po sya lumabas ng bansa dahil wala din syang record sa kahit saang Airport.
Pero 'wag ho kayo mag-alala, hindi ho kami tumitigil sa paghahanap." mahabang
report ng naunang lalaking naka itim.

Tumikhim si Leandro at tumayo mula sa kinauupuan. Dinampot nito ang baston na nasa
tabi ng upuan.

"Wag na kayong mag abalang maghanap. Hindi madaling hanapin ang taong ayaw
magpakita. Isa pa malamang nasa tabi-tabi lang sya... Hindi nya hihiwalayan ang
babaeng iyon lalo pa't batid nyang any moment ay pwede tayong kumilos para patayin
ang babaeng kinababaliwan nya." Puno ng galit ang mga mata ni Leandro

Biglang lumapit si Marcus. Ang kanyang kanang kamay.

"Bakit hindi na lang natin patayin ang babaeng 'yon para matapos na ang lahat ng
ito Master!" Mungkahi nito.

Nagpantig ang mga tainga ni Leandro sa sinabi ni Marcus. Ubod lakas nyang inihampas
ang baston sa mukha nito na halos ikahati ng bungo ng lalaki. Tumalsik ang
masaganang dugo sa marmol na sahig ng mansyon.

"Tonto! Hindi ka nag-iisip. Pag pinatay natin ang babaeng yon malamang lalong hindi
na magpakita pa sa atin ang anak ko!" Tila kulog na sigaw ni Leandro.

Takot na nag-atrasan ang iba pang kalalakihan sa maluwag na sala na iyon.

Kinatatakutan nilang lubos ang galit ng kanilang Panginoon.

Dinaluhan nila ang nakalugmok na si Marcus sa sahig. Hati ang mukha nito.
Naglabasan ang mga uod sa mga mata at butas ng ilong ng lalake. Ang dugo nito ay
may halo ng tila lumot na nakakasuka ang amoy.

"P-Patawad...Masterr..r .." hirap na wika nito at gumapang pang papalapit sa paanan

ni Leandro upang hawakan ang mga paa nito.

Bagamat galit pa din ay inalalayan nyang tumayo ang lalaki.

Dinuraan nya ang basag na mukha nito.

Ang dura nya ay malapot na tila ba may halong asido na nakakasunog at may mabahong
amoy. Nakakasulasok.

Ang hating mukha ni Marcus ay unti-unting nabuo muli dahil sa makapangyarihang

laway mula kay Leandro. Bumalik muli ang dating gwapong mukha ng lalaki.

Tumalikod na si Leandro para umakyat sa kanyang silid.

Tuloy-tuloy ito paakyat sa matayog na hagdan.

Habol tingin na lamang ang mga kalalakihan.

Batid nila kung gaano pinahahalagahan ng kanilang Master si Sab.

Ilang daang taon na ang nagdaan, napaka straight lang ng buhay ng kanilang angkan.
Si Leandro ang nag-iisang anak ng kanilang pinaka Pinuno sa kanilang kauna-unahang
tribo.

Ang pagiging anti-Christ ng kanilang lahi. At ng magka-gyera namatay ang lahat ng

kababaihan sa kanilang lahi.

Oo isa silang kulto na nagsangla ng kanilang kaluluwa kay satanas.

Bahagi na sila ng kadiliman ng mundo..

Silang nabubuhay ng ilang siglo at dekada na...

O higit pa...

Hindi na mabilang ng daliri kung ilang henerasyon na ba silang nabubuhay sa mundo.

Dracula o bampira...
Allin man sa dalawa...

O mas tamang sabihing isa din silang demonyo.

At ang mga kababaihan ang kanilang ipinangbabayad kapalit ng limos na kapangyarihan

ng Diablo.

Si Leandro ang kanilang Panginoon.

Ang kanilang sinusunod.

Si Sab na anak nito mula sa isang babaeng naging biktima nila.

Si Sab ang nagbigay ng kaligayahan sa kanilang Master Leandro. Kitang-kita nila ang
kasiyahan mula ng nasa poder na nito si Sab.

Mula ng sanggol pa si Sab ay ibinigay na ni Leandro dito ang lahat.

Pero naging taliwas si Sab sa ama.

Lumaki itong may takot sa Diyos na may lalang sa sangkatauhan. Lumaki itong
tumutulong sa kapwa at may mabuting puso. Pero kahit kailan hindi ito kumontra sa
buhay na ibinigay dito ni Leandro, kailanman ay hindi ito nagtanong kung saan ito
nagmula.

SIYA SI SAB
Kinilala nyang nakatatandang kapatid si Leandro at hindi na sya nag-usisa pa kahit
pa pakiramdam nya ay may kulang sa buhay nya.

Lumaki sya sa Amerika sa isang ampunan. 7 years old na sya ng kuhanin sya ni Marcus
at ipakilala kay Leandro bilang kanyang kapatid. Sinadya iyon ni Leandro dahil ayaw
nyang lumaking naguguluhan si Sab. Kaya naman kahit malaki na sya ay tumutulong pa
din sya sa simbahan.

Ang ipinagtataka ng mga tao ay bakit mabagal ang paglaki ni Sab.

Pitong taon na sya ay tila tatlong taon pa din ang kanyang itsura, subalit buo na
ang kanyang pag-iisip sa batang gulang nya.

Lumaki syang matalino. Kaya inilayo na agad sya ni Leandro dahil batid nyang
kakaiba si Sab at maraming tao ang mag-uusisa dito.

Ngayon kahit si Sab ay hindi nya alam kung ilang taon na ba talaga sya. Pero sa
tuwing humaharap sya sa salamin ay isang binatang may maamong mukha ang kanyang
laging nakikita.

TUNOG ng door bell ang gumising kay Peter.

Pupungas-pungas syang tumayo at bumaba ng hagdan. Niilingon nya ang silid ng

kanyang lola.

Tulog pa yata... bulong nya.

Day off ng mga katulong nila dahil araw ng linggo kaya't dalawa lang sila ng
kanyang abuela sa bahay.

Habang naglalakad patungo sa main door ay nag-iisip sya. Wala syang inaasahang
bisita sa araw na 'yon.

"Hani?" Gulat sya ng mapagbuksan ang dalaga.

Nilingon nya muna ang paligid kung may kahina-hinalang nakasunod dito. Nakahinga
sya ng maluwag ng makitang nag-iisa nga lang ang dalaga.

Agad nya itong pinapasok tsaka maingat na ini-lock ang gate.

"Bakit ka nandito? bakit di ka man lang nagpasama sa mga body guards mo?" Alalang
tanong ng binata.

Naka pantalong kupas at naka t-shirt na may patong jacket na blue ang dalaga. At
nakapuyod ang kanyang mahabang buhok at nakatago sa sombrelong kulay puti. Inalis
nito ang shades at tiningnan sya.

"Look.. walang makakakilala sakin sa porma ko." Nakangiting wika nito at tsaka
umupo sa sofa.

Naiiling na tumabi si Peter sa dalaga. "Hay... di ka pa din nagbabago Hani. Matigas

pa din ang ulo mo. Just like before..."

Tumaas ang kilay ni Hani. "Whatever! Pero nag Matured na ko noh."

Amused na tinitingnan lang ito ng binata.

Gustong-gusto nya talaga ang personality ng babae.

Matalino,mabait at maganda. Hindi ito maarte katulad ni Kye. Simple lang si Hani
pero magaling itong magdala. Kumbaga simple but rock!

SI HANI

"Baka naman matunaw ako nyan?" Natatawang hinampas nya ang kaibigan.

Medyo naiilang na sya kay Peter mula ng magtapat ito ng feelings sa kanya.

Nakangiting binawi naman ng lalaki ang tingin sa kaniya. "Kumain ka na ba?" tanong
nito.

"Gsto ko lang sana makausap ang lola mo."Aniya.

Tumayo si Peter at hinawakan ang kamay nya. "Tara... gising na ata si Lola." Yaya
nito.

Sumunod naman sya.

Umakyat sila sa 2nd floor ng bahay nila Peter kung saan naroroon ang kwarto ng
matandang babae.

Dalawang katok lang ay pinagbuksan na sila nito.

"Good morning ho Lola Igma... ako po si Hani.." Pakilala ng dalaga.

Nag bless sya sa matandang babae at pumasok na sila sa loob ng silid nito.

Kilala naman na sya ng lola ni Peter dahil madalas sila sa bahay na yon noong buhay
pa si Kye. Doon sila lagi gumagawa ng projects at tumatambay pag weekends
Ngumiti ang matanda. "Mabuti at napadalaw ka hija... kamusta ka na?"

"Ayos lang po....kayo po kumusta po ang pakiramdam nyo?"

"Ito matanda na talaga ako...malapit na ko mamaalam hija..."

"Lola naman!" sabat ni Peter. Ayaw nyang nagsasalita ng ganoon ang kanyang lola.

Naupo sila sa may kahabaang silya sa gilid ng malaking kama ng matanda.

"Eh totoo naman... Ito talagang batang ito. Dapat ay pinaghahandaan mo na nga ang
pag-alis ko... dadating din ang araw na iiwan din kita.." nakatawang wika ng
matanda bagamat may pait ang boses.

"Lola! hindi. Hindi mangyayari yan. Mabubuhay ka pa ng matagal kasama ko. Aalagaan
mo pa ang mga magiging apo mo sa akin diba?" Kahit naiiyak ay pinili na lang nitong
magbiro.

Tumawa muli ang matanda pagkuway pinisil ang palad ni Hani. "Aba'y bilis-bilisan
nyo na at baka di na ako umabot, Kahit sa panganay nyo man lang ay maalagaan ko at
mayakap."

Namula ang mukha ni Hani. Palihim nyang siniko si Peter.

Kahit bulag na ang matanda ay malakas pa din ang pakiramdam nito sa paligid.

"Eh hindi ka pa nga ata sinasagot, anak na agad ang nasa isip mo. Aba eh nanliligaw
ka na ba?" Tanong ng matanda.

Nahihiyang napakamot sa ulo ang binata. "Lola naman..."

"Hani? Gusto mo ba ang apo ko? Alam mo, gustong-gusto ka nya... laging ikaw ang
bukang bibig. At ng mawala ka ay ilang araw yang di nagkakakain. Alalang-alala
sa'yo..." Pangbubuko ng matanda habang mahinang tumatawa.

Wala namang maisagot ang dalaga. Nanatili lang siyang tahimik.

Tumikhim si Peter, Naramdaman nitong naiilang na si Hani. "Ah... Lola, ang sadya
pala dito ni Hani ay tungkol sa pagkawala nya... tungkol sa pagkamatay ni Kye...
Tungkol po kay don Leandro." simula ng binata.

Sandaling tumahimik ang matanda.

Kinakabahan naman si Peter at si Hani.

"Si Leandro? Ang demonyong iyon ba?" Seryosong tanong ng matanda. Umayos ito ng
upo.

"Lola...parehas po tayong nakatakas sa kanila..." ungkat ni Hani. Ginagap nya ang

kamay ng matanda.

"Ikwinento sa'yo ng apo ko?" Tanong muli nito.

"Opo Lola. Lola gusto ko pong malaman ang lahat. Lola nakilala ko po si Leandro! "

"Nakilala mo sya? Anong ginawa nya sa'yo?" Alala at may halong galit ang boses ng
matanda.

"Opo Lola... Pero wala po syang ginawa sa akin. Nakilala ko po ang kapatid nya...
Iniligtas po ako ng kapatid nya! Sya po ang nagtago sa akin sa isang rest house sa
Tagaytay. Maayos po ang nagging lagay ko. Nung umpisa hindi ko po alam ang totoo!
Pero ng malaman ko ay tsaka lang ako umalis." Pahapyaw nyang isinialaysay ang
lahat.

Taimtim lang na nakikinig ang matanda.

Bagamat si Peter ay nakakadama ng di maipaliwanag na damdamin tuwing binabanggit ni

Hani ang tungkol sa nagligtas sa kaniya.

"Siguro ay may binabalak na masama sayo ang lalaking iyon kaya kinuha nito ang loob
mo." Wika ni Peter. Hindi mata-tatwang nagseselos ito kay Sab.

Nakadama naman ng pagtutol si Hani sa sinabi ng binata "Hindi. Dahil kung may balak
syang masama sa akin, sana umpisa pa lang! Nasa kanya na ang lahat ng pagkakataon
para gawan ako ng masama pero hindi nya ginawa. Prinotektahan nya ako. Sya ang
nagligtas sa akin sa kanyang samahan. Kahit kailan hindi nya ako pinakitaan ng
masama." Pagtatanggol nya kay Sab.

Kahit sya ay nagtataka sa sarili. Unti-unti nyang nari-realized ang katotohanan ng

kanyang mga sinabi.

"Wala akong matandaang may kapatid si Leandro..." Sabat ng matandang babae.

"Po?" sabay pa silang nag react ni Peter sa tinuran ni Lola Igma.

"Bago ako pagtangkaang patayin ni Leandro ay ikwinento nya sa akin ang lahat...
Isa pa, kilala na sila sa buong bayan noon. Nag-iisang anak lang sya. Lahat ng
myembro ng samahan nila ay puro kalalakihan hindi ba? Sina Carlo, Marcus, Victur,
Timoteo, Zander... pero wala akong matandaang Sab ang pangalan...."

Natawa naman si Peter. "Baka bagong recruit."

Inis na tiningnan ni Hani ng masama ang binata.

"Hindi..." wika ng matanda. "Hindi sila magdadagdag ng myembro. Buo na sila.

Napakarami na nila.

...at isa silang buong pamilya Iisang angkan... Iniingatan nila ang lihim na iyon
kaya hindi maaring magsasama sila ng bagong tao... Siguro'y pwede silang mag-
ampon..." Natigilan ang matanda sa pagsasalita.

Pati si Peter ay tila nakahalata sa iniisip ng kanyang lola.

Hindi nga kaya?

"Lola?" Untag ni Hani sa nananahimik na matanda.

"Anong itsura ng Sab na iyon?" Tanong ng matanda.

"Medyo tsinito po at matangkad... Matangos po ang ilong nya at manipis yung lips...
Kahawig nya po si Leandro. Mga 23 or 25 years old po yata sya." Sagot naman nya.

"Hija... Kastilain si Leandro... Wala sa lahi nila ang ang singkit..." Mahinang
anas ng matanda.

"Ah opo! Parang mata ni Peter? Parang ganoon po, hawig sila ng kaunti eh." Wala sa
loob na wika ni Hani.

Natilihan si Peter sa narinig.

Maging ang matanda ay biglang kinabahan.

"Hija?? Paano ko sya makikita???" Halos mapasigaw ang matanda.

"Lola! Masama syang tao! Kahit sya pa ang anak nyo ay hindi natin masisiguro na
hindi ka nya sasaktan!" Galit na tutol ni Peter.

"Hindi masamang tao si Sab!" napatayo na si Hani. Kanina pa sya naiinis kay Peter.

Biglang napahagulhol ang matanda.

Naalerto naman si Hani at si Peter.

"Lola tahan na po..." Alo ni Peter sa matanda.

"Apo... Kasalanan ko ito... Anong nangyari sa anak ko? Nasaan na ang anak ko...
Huhuhuh... "

Samantala naguguluhan naman si Hani.

Maari nga kayang si Sab ang nawawalang anak ni Lola Igma?

Kailangan nyang makita si Sab!

[SPG]

MATAPOS nilang mag-usap ng lola ni Peter ay inihatid na sya ng binata sa kanila.

Alalang-alala naman ang parents nya dahil sa ginawa nyang pagtakas. Pero hindi nya
na pinansin pa ang mga ito.

Tuloy-tuloy na sya sa kanyang kwarto.

Umaasa syang dadating muli si Sab.

Pero matatapos ang gabing iyon ay wala man lang maski anino ng binata.

Nanlulumong humiga na lang sya sa kanyang kama at tuluyan ng nakatulog sa antok.

MULA naman sa kadiliman ng gabi ay isang anino ang dahan-dahang pumasok sa kanyang
silid.

Dahan-dahan itong lumapit sa kama ng natutulog na dalaga.

Nanatili itong nakatayo sa gilid ng kama atmaingat na tinititigan ang nahihimbing

na si Hani.

"Im sorry Hani..." mahinang anas ng anino.

Lumapit ito at lumuhod sa gilid ng kama.

"Hindi ko gustong saktan ka... Hindi ko gustong lokohin ka... Gusto lang kitang
protektahan..." bulong nito.

Bahagyang umayos ng higa ang dalaga. Inayos ni Sab ang kumot ni Hani na natanggal
sa pagkilos ng binata.

"Hindi ko hahayaang may mangyari sa'yong masama... Lagi lang ako sa tabi mo ...
Hindi kita papabayaan..." At ginawaran nito ng magaan na halik ang pisngi ng
natutulog na dalaga.

NAALIMPUNGATAN naman si Hani.

Tila may mainit kasing hangin na dumampi sa kanyang pisngi.

"Sab?" Agad syang bumangon at binuksan ang katabing lamp shade.

Luminga sya sa buong kwarto.
Pero wala si Sab.

Agad syang tumayo at tinungo ang bintana sa gawing terrace.

Bahagyang nakabukas ang binata at nakahawi ang kurtina.

Alam nyang may pumasok doon. Ramdam niya ang malakas na pagtibok ng kaniyang
dibdib... Hindi siya pwedeng linlangin ng puso niya. Alam niyang dumating si Sab!

Sinilip nya agad ang labas ng bintana. Pero wala din siyang nakita doon na kahit
anino ng hinahanap niya.

Nananaginip lang ba siya?

"Sab..." Malungkot niyang sambit sa pangalan nito.

Hinang-hina syang napasalampak sa sahig ng kwarto. Nababaliw na nga yata siya sa

pangungulila dito.

"I missed you..." Napahikbi siya. Miss na miss niya na si Sab. Parang batang
pinaghahampas niya ang kanyang mga binti.

MULA naman sa bubong ng katabing town house ni Hani ay nakatayo si Sab.

Nakangiti sya habang nakatanaw sa dalaga.

"Sana sa ibang pagkakataon... Sa ibang oras... Sa ibang panahon tayo nagkakilala...

" Iyon lang at naglaho na din ito sa kadiliman ng gabi.

8 ? 8

SA MANSYON

"Mabuti naman at naisipan mo pang umuwi ." Malamig ang tinig na wika ni Leandro sa
baging dating.

Hindi ito pinansin ni Sab.

Dire-diretso sya papasok ng malaking Mansyon.

"Binabastos mo na ako Sab!" Galit at dumadagundong ang boses ni Leandro.

Lumingon si Sab.
Blangko ang mga tingin.

"Ano ang mapapala mo sa babaeng 'yon? Walang puwang ang mga babae sa ating samahan!
Sila ay mga parausan lamang na tagabigay ng kaligayahan sa atin at sa Panginoonng
Diablo na ating sinasamba!" Wika ni Leandro.

"Sinasamba nyo lang. wag nyo akong isali." Matigas na pagtatama niya. Sawang-sawa
na siya sa paulit-ulit lang na litanya ng kaniyang kapatid. "Spare me!" Iritableng
dagdag niya pa.

Lagi nilang pinagtatalunan ang bagay na iyon.

"Hanggang kailan mo iiwasan ang kapalaran mo? Hanggang kailan mo itatakwil ang
angkang pinagmulan mo?!" Gigil na tanong ni Leandro.

Tumawa ng may halong pang-uuyam ang binata. "Hanggat kaya ko."

Lalong nanggalaiti sa galit si Leandro. "Napakatigas ng ulo mo! Kung alam ko lang
na magkakaganyan ka hindi na sana kita binuhay sa mundong ito!"

Agad siyang napalingon dito. "Sana ginawa mo nga 'yan Kuya. Hindi ko tatanawing
utang na loob sa'yo ang pagbuhay mo sa akin. Sa buong buhay ko tinanong mo ba ako
kung masaya ako?" Puno ng hinanakit na tanong nya.

Nagbago ang reaksyon ni Leandro. "Sab... " Iyon lang ang nanulas sa mga labi nito.

LEANDRO

NAPATITIG siya sa mukha nito. Ngayon nya lang nakitaan ng kalungkutan si Sab.

"Ipinasok mo ako sa ibat-ibang mamahaling paaralan. Ibinigay mo sa akin ang lahat

ng luho. Kahit kailan magpapasalamat ako sa lahat ng iyon. Pero sana kuya... Hindi
mo na lang ako kinuha sa ampunan. Sana hindi na lang... Baka sana may normal akong
buhay na kinalakihan. Hindi iyong ganito..."

"Sa ampunan? Saan? Sa piling ng mga plastik na madre? Kaya ka nila inaalagaan ay
dahil sa milyon-milyong donasyon ko sa simbahan nila! Gusto mo bang pag
eksperimentuhan ka ng mga tao dahil hindi normal ang paglaki mo? Gusto mo bang
pagkaguluhan ka nila dahil sa kakaiba mong talino? Ako ang pamilya mo! kami ang
pamilya mo!"

SAB

NATIGILAN siya sa sinabi ng kaniyang kuya. Sa huli ay malungkot na lang siyang

napailing dito. "Kuya! gusto ko ng normal na buhay!"

"Sa piling ng babaeng iyon?" sarkastikong tanong ni Leandro.

Tumawa pa ito ng malakas.

"Oo." Tipid pero siguradong sagot nya.

Lalong tumawa ng malakas si Leandro. Tawang may halong pang aasar. "Wag mong
sabihing seryoso ka na talaga sa kanya? Sinasabi ko sa'yo... walang lugar ang mga
babae sa pamilya natin. Kung gusto mo ay gamitin mo na lamang sya para magkaroon ka
ng anak. Hindi kayat init lang ng katawan ang nararamdaman mo sa kanya?"

Pakiramdam ni Sab ay wala ng patutunguhan ang usapan nila ng kanyang kuya kaya't
iniwan nya na lamang itong mag isa.

Malayo na sya pero dinig nya pa din ang mala demonyong halakhak ni Leandro.

Hindi sya papayag na madampian man lang ng maruruming kamay nito maski dulo ng
daliri ni Hani.

8 ? 8

Sa bulwagan.

"Wag po... Huhuhuh" Tangis ng isang babae. Nakahubot-hubad ito habang pinapalibutan
ng mga kalalakihang naka-itim.

Ang mga lalaki ay tila may dinarasal.

Lumapit ang isa pang lalaki sa nakahubad na babae at buong lakas itong hinampas ng
kahoy sa likuran.

Umubo ang babae at sumuka ng dugo. Sadsad ito sa sahig at tila mangisay-ngisay sa
tinamong hampas.

"Victur may isa pang babae sa kotse." Wika ng isa.

"Oo dalawa yan eh. Tapusin nyo muna yan." Sagot ng kinausap nito.

Nagtawanan ang mga ito.

"Ano kayat hayaan nating silang dalawa ang magpatayan? Magkapatid ata yang dalawa
eh?" Parang demonyong mungkahi ng isa pa.

"Sige hahahahaha... Pagsasawaan muna namin yung isa pa." Sagot ni Timothy.

SAB

MULA sa bintana ng kanyang kwarto ay tanaw na tanaw ni Sab ang mga nangyayari.

Sanay na sya sa ganoong eksena.

Namumuhi sya sa sarili dahil wala syang magawa.

Gustong-gusto ng kanyang kuya ang ganoong mga pangyayari. Gusto nitong nakikitang
nahihirapan ang mga biktima bago ito patayin.

Pagkatapos ay dadasalan ang mga ito bilang alay sa sinasambang Panginoon ng

kanilang lahi.

At kukuhanin ang dugo ng mga babae at kanilang iinumin para sa walang hanggang
kabataan...

Nakakapangilabot. Pero yun ang katotohanan ng kanyang bangungot.

SA ISANG PANIG naman ng Mansyon...

"Siguro dapat na tayong kumilos..." wika ng isang lalaki ding naka itim.

Sumang ayon naman ang mga kasama nito. "Matagal na nating pino-protektahan ang
samahang ito. Hindi pwedeng dahil lang sa babaeng iyon ay masira na lang ng tuluyan
ang lahat ng pinaghirapan nating buuhin sa loob ng ilang dekada."

"Tama. Pagdating kay Sab ay masyadong mahina ang ating Master Leandro. Mahirap ng
dumating ang araw na lumambot ang puso nya." sabat pa ng isa.

Nagtitipon-tipon sila sa basement ng Mansyon.

"Patayin na natin ang babaeng iyon habang maaga."

"Tama... Dapat natin itong pagplanuhan... hindi dapat malaman ni Master ang plano
nating ito."

"Nasasabik na ako sa pwede nating gawin sa babaeng iyon."

Tatango-tango ang mga ito, nabuo ang kanilang iisang plano.

8 ? 8

SI HANI ng mga oras na iyon...

Hindi na siya lumalabas ng kwarto. Ilang gabi na din syang walang tulog.

Hinihintay nya si Sab.

Gusto nya itong makausap.

Naiinis sya sa sarili, sana ay hinayaan nya itong makapagpaliwanag.

Asar na humiga sya sa kama.

Nilingon nya ang orasan. 10:00pm

Malamang tulog na ang kanyang parents.

Bumangon sya at nagpalit ng damit.

Simpleng T-Shirt na Pink at tokong na maong hanggang tuhod ang pinili nya. Itinali
nya ang mahabang buhok.

Kinuha nya ang sandals nyang color blue na gawa sa goma.

Inayos nya ang sarili at tsaka dahan-dahang tumakas sa kanilang bahay.

Umaasa syang makikita nya si Sab.

"Sabi mo nasa tabi-tabi ka lang... Lumabas ka na..." piping bulong nya.

Malayo-layo na ang nalalakad nya, nagtago sya sa mga guards sa Subd. nila.

Tuluyan na nga syang nakalabas.

Balak nyang bumalik sa rest house, baka nga naman naroroon si Sab!

Habang nag-aabang ng taxi ay isang Pajerong kulay abo ang huminto sa harapan nya.

"Hi Miss Beautiful!" Nakangiting bati ng lalaking dumungaw sa bintana ng sasakyan.

Pinanindigan ng balahibo si Hani ng makita ang lalaking nakasungaw mula sa pajero.

Natatandaan nya ang mukha nito! Hindi siya maaring magkamali!

Isa ito sa mga gumahasa kay Kye!
"Timothy isakay mo na 'yan." utos ng isa pang lalaki mula sa loob ng sasakyan.

Nahihintatakutan si Hani.

Akmang tatakbo sya pero maagap syang nahawakan sa kamay ng tinawag na Timothy.

Tila may kakaibang pwersa ang palad nito. Parang mapapaso ang kanyang braso sa
higpit ng pagkakahawak ng lalaki.

Naramdaman nya na lang ang pagkahilo at pagkawala ng kanyang malay ay bumagsak sya
sa katawan nito. Sinikmurahan sya nito upang mawalan sya ng malay at tsaka isinakay
sa loob ng sasakyan.

"Bilisan mo. Sa lumang rest house tayo sa Olonggapo." Utos ni Timothy sa nagda-
drive.

"Okay." Nakangising sagot ng driver at agad pinaharurot ang sasakyan paalis.

"KUYA!!!" tila kulog ang boses ni Sab ng pumasok sa loob ng lumang mansyon.

"Kuya Leandro!!!" Galit na pinagbaba-basag ni Sab ang lahat ng madaanang

dekorasyong mamahaling banga sa malawak na sala.

"Master Sab natutulog na ho si Master Leandro!" Humahangos na harang ng isang

lalaki. Nakilala niya ito ng maaninag sa liwanag ng buwan ang mukha nito; si Timon.

Galit na tinabig niya lamang ito. Halos tumalsik ito sa lakas ng kanyang
pagkakatulak.

Namumula ang mga mata nya sa galit. Wala ng iba pang nagtangkang awatin pa sya.

Ang lahat ay nag-atrasan dahil sa nakikitang galit sa mga mata ni Sab. Ngayon
lamang nila nakita ng ganoon si Sab.

Kilala nila itong tahimik at walang pakialam sa mundo. Pero ngayon tila isa itong
mabangis na leon na nakahanda silang sakmalin lahat.

Mula sa taas na matayog na hagdan ay bumaba ang naka-robang si Leandro.

Salubong ang mga kilay nito at mahihinuhang bagong gising pa lamang.

"Anong problema dito?" Malakas na tanong nito.

Lumipat ang tingin nito sa nagwawalang binata.

"Bakit Sab?"

"Ilabas nyo si Hani!!!" Dumadagundong ang kanyang boses.

Lalong nagsalubong ang mga kilay ni Leandro sa tinuran ni Sab.

"Wala sya dito..." Sabat naman ng nangingig na lalaking naka itim sa tabi ni
Timon.

Kwinelyuhan ito ni Leandro, galit na galit.

"Santi nasaan ang babaeng iyon???!!!" tanong ni Leandrong nagbabaga ang mga mata sa
poot.

Naramdaman ni Sab na wala ngang kinalaman ang kanyang kapatid sa pagkawala ni Hani,
subalit di pa din mapatid ang kanyang galit.

"Utusan mo ang mga hayop na 'yan na ilabas si Hani !. Kapag hindi sya lumitaw ng
ligtas hanggan matapos ang gabing ito ay pagbabayarin ko kayong lahat !" Galit na
wika ni Sab bago ito tuluyang umalis ng Mansyon. "Uubusin ko kayo!"

Halos ibalibag nito ang malaking bakal na pinto.

SI LEANDRO...

"Sino ang may sabi sa inyong pakialaman ang babaeng iyon?!" Nagpapalit-palit ang
galit na tingin ni Lenadro sa mga alagad.

Wala ni isa man ang sumagot sa mga ito.

HABANG papalabas naman ng Gate si Sab ay nakarinig sya ng sit-sit sa di kalayuan.

"Sino 'yan?" Takang tanong nya. Nakasimagot pa din ang kaniyang gwapong mukha.

Lumapit sya sa gilid ng madilim na hardin.

Isang lalaking nakatalukbong ng kulay itim na toga ang kanyang nakita.

"Kiron?" Nakilala nya ang lalaki.

"Master Sab alam ko po kung nasaan nila dinala ang babae..." May takot sa mga boses
nito.

Nagliwanag ang mukha ni Sab sa narinig.

Halos yakapin nya ang lalaki.

Si Kiron ang nagging yayo niya noon habang lumalaki sya. ito na din ang nagging
kapatid-kapatiran nya sa samahang iyon. Kumbaga ito lang ang nakasundo nya.
"Sinong 'sila' ang tinutukoy mo?" Tanong niya rito.

"Sila Timoteo at Marcus! Sila ang nag plano! Hindi ito alam ng Pinuno... inilihim
nila ito. Master, sagipin mo sya... ngayon lang kita nakitang ganyan sa isang
babae. Wag mo syang hayaang masaktan nila Marcus. Masama ang binabalak nila. Mag-
iingat ka..." Susukot-sukot na wika nito.

Ngumiti si Sab at niyakap ang lalaki. "Salamat Kiron... maraming salamat."

"Bumalik ka Master... may sasabihin ako sa'yo sa pagbalik mo..." Makahulugang

pahabol nito sa kaniya.

Kumunot ang noo ni Sab. "Ano 'yun?"

Ngumiti si Kiron. "Sige na Master Sab... Umalis ka na... Sa pagbabalik mo

hihintayin kita."

Wala ng nagawa si Sab kundi umalis na nga.

Nagmamadali syang tinungo ang itinurong address ni Kiron sa kanya.

Malakas ang kabog ng kanyang dibdib.

Nananalangin syang sana hindi pa huli ang lahat.
Pinaharurot nya ang kanyang sasakyan.

"Hani hintayin mo ako... darating na ako..." usal nya sa hangin.

- o -

Sa isang madilim na rest house ,

Sa gitna ng mataas na sementong bakod. Walang nakakaalam sa nagaganap sa loob nito.

Mahihinang iyak ang mauulinigan.

"Kamusta ka naman binibini?" Nilapitan ni Timothy ang nakagapos na babae.

Sa gitna ng hardin na iyon ay may malaking kahoy na nakatayo.

Nakatali padipa ang dalagang si Hani.

Ang dalawa nyang kamay ay napupuluputan ng lubid na kulay itim.

Gayun din ang kanyang mga paa.

Para syang nakapako sa krus.

Mahihinang hikbi at pagtulo ng luha. Pero hindi sya sumisigaw para magmakaawa.

"Napaka tapang mo naman... Ikaw lang ang bukod tanging babaeng hindi nagmakaawa sa
amin." Nakangising wika ni Timothy.

Tumawa ang lima pang lalaking nakapalibot sa kaniya.

"Hinding hindi ko gagawin iyon! Kahit kailan hindi ako magmamakaawa sa mga halimaw!
Mga demonyo! Kahit patayin nyo ako ngayon wala kayong maririnig sa aking
pagpapaawa!!!" Matapang nyang sabi. Kahit ang totoo ay sobrang takot na takot na
sya.

"Talaga?" Sabat naman ni Marcus.

Dinampot nito ang gunting na parang kutsilyo ang laki at itsura sa tabi ng upuan at
lumapit sa kanya.

"Ano kaya ang maganda naming gawin saiyo?" Nakangising parang asong ulol ang
lalaki.

Dahan-dahan itong lumapit sa kanya.

Hinawi nito ang kanyang buhok na tumatakip sa kanyang magandang mukha.

"Napakaganda mo nga naman talaga... kaya naman nahumaling sa'yo ng husto si Master
Sab ano?" Hinaplos-haplos nito ang kanyang pisngi.

pababa sa leeg...

..sa braso...

Diring-diri si Hani.
"Wag mo akong hawakan demonyo ka!!!" Gigil na sigaw nya sa mukha nito.

Humalakhak ngang parang demonyo ang lalaki.

Halos mapatili si Hani ng hawakan sya nito sa maselang parte ng kanyang katawan.

"Hayup!!! " Galit nyang wika sabay dura sa mukha nito.

Walang pandidiring dinilaan lang ng lalaki ang laway na idinura nya sa mukha nito.

"Hindi ka na maabutang buo ni Master Sab... Dahil pipirasu-pirasuhin ka namin

ngayong gabing ito..." Parang asong ulol na dinilaan ng lalaki ang kanyang pisngi.

Parang hihimatayin naman si Hani sa baho ng laway ng lalaki, kahit mga gwapo ang
itsura ng mga ito pakiramdam nya ay pinapalibutan sya ng mababangis na mga hayop.

Nagsisi-ungol pa ang mga ito na tila may dinarasal.

"Hubaran nyo na 'yan." Utos ng pinaka matangkad sa mga ito.

Natitilihan naman sya, pero wala syang magagawa kundi magdasal na sana kahit ngayon
lang... maalala sana sya ni Sab.

Nakangising lumapit ang isang lalaking naka-itim din para sundin ang utos na iyon.

Dala-dala ang malaking gunting ay pumwesto na ito sa harap ng dalaga.

Nakahanda naman na si Hani sa mga mangyayari sa kaniya, wala naman na syang

magagawa laban sa mga demonyong nakapaligid sa kanya sa mga oras na iyon.

'Diyos ko tulungan nyo po ako...ayaw ko matapos dito ang lahat...' Piping

panalangin nya.

Naghalo na ang pawis at luha sa kanyang mukha pero pilit nya pa ding tinitigasan
ang reaksyon. Ayaw nyang bigyan ng kasayahan ang mga ito kung magsisisigaw sya at
mag-iiiyak.

Sinimulan na ng lalaki na hubaran sya.

Nakangisi naman ang ibang mga kalalakihan habang tila hayok na hayok na pinapanood
ang unti-unting pagkawala ng mga saplot nya sa kanyang katawan.

Hanggang tanging mga under wears na lamang ang natira sa kanya.

Mahapdi ang kanyang balat dahil sa pagtama ng talim ng gunting.

Nanginginig na sya sa lamig ng gabi, handa na sya sa mga mangyayari sa kanya.

Isang malakas na tawa ang kanyang narinig.

"Napaka-ganda mo..." Nakatawang lumapit sa kanya ang isang lalake doon at hinawakan
ang kanyang bewang pababa sa kanyang balakang. Mainit ang palad noon na parang
ikakapaso ng kanyang manipis na balat.

Bahagya syang napaigtad ng sapuhin nito ang kanyang dibdib at pisil-pisilin iyon.

"Hindi ba ito ginagawa ni Master Sab sa'yo?"

Lalo namang nagtawanan ang mga lalaki sa kanyang naging reaksyon.

"Bakit hindi mo pa sinisimulang magmakaawa?" Nakangiting wika ni Marcus.

Wala syang isinagot sa pang-aasar ng mga ito.

Ipinikit nya ng madiin ang kanyang mga mata.

"Tingnan mo kami... Dumilat ka... Lahat kami, bawat isa sa amin ay gagahasain ka ng
paulit-ulit at pagkatapos ay pahihirapan ka namin... Lalapnusin namin ang makinis
mong balat ng nagbabagang bakal. Dudukutin ko ang iyong mga mata ... Pero hindi pa
iyon ang katapusan. Magiging impyerno ang bawat araw mo na mas nanaisin mo pang
mamatay... Sa huli gagayat-gayatin ka namin at iyon na ang ikakalagot ng iyong
hininga! Itatapon namin sa dagat ang mga labi mo na maski ang mga isda ay hindi ka
makikilalang tao!" Wika nito na tila ba isang hayop na npakalaki ng boses.

Nakakarindi.

Masakit sa tainga ang kanyang mga nadidinig.

Alam nya sa sarili na wala na talaga syang pag-asang maiwasan ang kapalaran nya
ngayon.

"Ako na ang magsisimula!" Wika ng isang lalaking naroon, may dala-dala rin itong
isang patalim.

Pagkalapit nito ay isang daplis agad ang iginawad nito sa makinis nyang pisngi
sanhi upang tumagas doon ang kapirasong dugo. Nilapitan pa siya nito upang dilaan
ang dugong umagos mula sa daplis na ginawa nito sa kaniyang pisngi.

Diring-diri si Hani.

Nagsipag-hubaran na ang mga kalalakihan.

Kahit gwapo at may magagandang katawan ang mga ito parang gusto pa din ni Hani na
isiping mga demonyo ang kanyang mga kaharap. Nasusuka sya sa pagmumukha ng mga ito.
Hubot-hubad na nakaharap sa kanya ang mga lalaki, ipinikit nyang muli ang mga
matang basang-basa sa luha.

"Kalagan nyo na 'yan" ngiting asong utos ni Marcus.

PERO bago pa makalapit ang inutusang lalaki ay isang malakas na putok na ang
kanilang narinig.

Bumagsak ang lalaking kaharap niya at sumargo sa sahig ang masangsang at malapot
nitong dugo mula sa halos nabasag nitong ulo.

Napalingon silang lahat sa pinanggalingan ng putok.

"SAB!" halos tumalon ang puso nya ng makilala ang lalaking parating. Umagos ang
luha ng dalaga at nakatanaw sya ng pag-asa.

"Master Sab!" Gulat na gulat ang mga kalalakihan, parang mga nakakita ng multo at
takot na nag atrasan ang mga ito.

Takot sila sa binata dahil may taglay din itong kakaibang lakas na alam nilang
kahit magsama-sama sila ay hindi nila ito makakaya.

"Mga hayop kayo sinong nagbigay ng pahintulot sa inyong galawin nyo sya?!!!" galit
na galit ang binata.

Hawak nito ang isang 45 na baril sa kanang kamay.

Alam nilang mga tingga ang mga balang laman noon at isang bala lang sa kanilang mga
ulo ay ikamamatay nila iyon.

Kahit mga nakahubad ay nagtakbuhan paalis ang mga lalaki, nagkandadapa-dapa pa ang
mga ito sa pagmamadaling magsitakas.

Samantala si Sab ay nakatuon ang pansin sa hindi tumitinag na si Marcus.

"Hayop ka Marcus.." Nagtatagis ang kanyang mga bagang habang papalapit sa lalakeng
alam nyang utak ng lahat.

Si Hani naman ay titig na titig sa binata.

Naka itim na jacket si Sab ang naka cap ito ng kulay puti. Nasa delikadong
sitwasyon pero di nya mapigil na humanga sa kagwapuhan ng binata. Miss na miss nya
na talaga ito...
"Kailangan ko itong gawin Master Sab" matigas na wika ng lalaking tinawag na
Marcus.

Ito na lamang ang natira sa mga kalalakihang nag-alisan na.

Itinutok ni Sab ang dulo ng baril sa sentido ni Marcus pero hindi umiwas si Marcus.

Alam nitong isang kasalanan ang pagsuway sa iniuutos ng kanilang Pinuno at handa
nitong tanggapin ang kaparusahang igagawad niya dito.

"Magpaliwanag ka...!" Galit na wika ni Sab. Hindi niya kayang pumatay ng hindi
lumalaban.

Ngumiti ng mapait si Marcus. "Ang babaeng yan ang mitsa sa ating samahan! Kapag
hinayaang namin syang mabuhay ay sya ang magiging kahinaan mo! At ikaw naman ang
kahinaan ni Master Leandro dahil anak ka nya!"

Natigagal naman si Sab sa narinig. Na focus ang kanyang isip sa sinabi nitong anak
sya ng kanyang kuya Leandro.

Si Hani naman ay bahagya na lamang nagulat sa narinig.

"Anong sabi mo?" Nanginginig sa galit ang boses ni Sab.

"Oo Master Sab... Ama mo ang Pinuno! Sya ang ang iyong Ama! Anak ka nya sa isang
babaeng naging biktima namin noon! Ang babaeng iyon ay nakatakas kaya nakapagbuntis
sya at ikaw ang batang iyon! Itinago sa'yo yun ni Master Leandro at pinalabas nyang
inampon ka lang namin sa isang ampunan sa Amerika upang hindi ka na magtanong pa
kung sino ang iyong Ina!" Pagsisiwalat ni Marcus.

Tigmak na ang luha sa mga mata ng binata. "Niloko nyo ako... Nasaan na ang Ina
ko?.." Parang batang tanong nya.

Hindi nya sigurado kung totoo ang mga pinagsasasabi ni Marcus pero isang bahagi ng
kanyang puso ang talagang naniniwala na dito.

"Hindi ko alam kung pinatay na sya ni Master...." kumpisal nito.

"Hayop kayo!" Galit na hinampas ni Sab ang lalaki ng baril sa mukha sanhi upang
tumilapon ito sa dingding.

Dinaluhong nya ito at pinagsasa-sapak sa mukha.

Duguan at wasak wasak ang mukha ni Marcus ay di niya pa rin ito tinitigilan.

"Hayup kayo!!! Sinira nyo ang buhay ko! Sinira nyo ang normal na buhay na dapat
meron ako ngayon! Hayup!!!" Patuloy sya sa pag sapok sa lalaki.
"Tama na Sab!!!" Umiiyak na sigaw ni Hani na nakatali pa din sa di kalayuan.

Awang-awa sya sa binata. Ngayon alam nya na hindi ginusto ni Sab ang lahat.

Ng marinig ni Sab ang pag-awat ni Hani ay tsaka pa lamang ito tumigil sa pagbasag
sa mukha ni Marcus.

"P-ppatayin.. mo na ako... Master Sabb..." Hirap na wika ni Marcus.

Hirap na nagpilit itong gumapang sa kanyang paanan at hinawakan ang laylayan ng

kanyang pantalon.

Galit na nilingon ni Sab ang lalaki.

Ngayon lamang ito nakita ni Hani nang ganoon... Iyong Sab na galit at tila isang
mabangis na hayop na handang pumatay.

"Master Sab... P-patawad... patayin mo..na ako... Papatayin din na-man ako ni
Master Leandro... parang awa mo na...Mas gusto ko pang mamatay sa mga kamay mo... "
Pagmamakaawa nito.

Walang tingin na ipinutok ng binata ang baril sa ulo ni Marcus.

Sa sandali ding iyong ay namatay ang lalaki. Lasog-lasog ang ulo nito.

Pagkatapo noon ay tinungo ni Sab ang nakataling dalaga at agad kinalagan.

"Im sorry..." Anito sa kaniya.

Luhaang napayakap si Hani kay Sab, akala nya katapusan nya na kanina.

Wala na syang pakialam kahit nakahubad sya at nakatambad sa binata ang kanyang
katawan.

Mahigpit ang yakap ni Sab...

"Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may masamang nangyari sa'yo... Im

sorry..."

Umiiyak na humigpit ang yakap nya sa binata, marami silang dapat pang pag-usapan
pero sa ngayon gusto nya muna itong yakapin.

Bahagyang tumayo si Sab at hinubad ang suot nitong jacket upang isuot sa kanyang
halos hubad ng katawan.
"Anong ginawa nila sa'yo??? Okay ka lang ba?" Alalang tanong nito habang sinisipat
ang kanyang katawan kung may mga galos ba hanggang sa dumako ang tingin ng binata
sa kanyang pisngi na may bahid ng gasgas.

At nakita nga nito ang daplis sa kaniyang pisngi.

"Shit! " Napamura ang binata.

"Okay lang... wala ito..." saad nya. Ayaw nya ng mag-alala pa si Sab.

Walang sabi-sabi ay binuhat na sya ng binata at isinakay sa kotseng dala nito.

"Iuuwi na muna kita..."

"Ayoko..." anas nya. "Isama mo na lang ako..." pakiusap ng dalaga.

Bahagyang lumingon si Sab. "Gusto mo ba?" Paniniguro nito.

"Nagtitiwala muli ako sa'yo... Kahit kanino man..." Seryosong sagot niya.

Wala na syang pakialam kahit ano pa man ang plano ni Sab, gusto nyang makasama ang
binata at wag ng mawalay pa dito... Baliw na nga sya para pagkatiwalaan ito ng
buhay nya... But wala na syang choice... At kung meron man iyon pa din ang pipiliin
nya.

Ngumiti ang binata bilang sagot sa kanya...

Buhat-buhat niya ang dalaga at isinakay na ito sa passenger seat ng kotse.

MALAKAS pa din ang kabog ng dibdib ni Sab. Hindi niya kaya na may mangyaring masama
sa babaeng ito.

"Magpahinga ka na muna..." Baling niya sa dalaga.

Tipid na ngiti lang ang isinagot ni Hani sa kaniya.

Ini-start niya na ang sasakyan. Doon muna sila sa isa pa nilang rest house.

Nakatulog na si Hani habang nagba-byahe papunta sila papunta sa isa pa nilang rest
house.

Pasulyap-sulyap si Sab sa nahihimbing na dalaga habang sya ay nagda-drive.

Tuwing sumasagi sa isip nya ang posibilidad na nahuli sya ng ilang oras pa sa
pagsagip dito ay baka may masama na ngang kinahantungan ang dalaga...

Hinding-hindi nya mapapatawad kailanman ang kanyang sarili.

si Hani na lang ang pinaghuhugutan nya ng kagustuhang ipagpatuloy pa ang buhay sa

mundo.

Higit kanino man...

Ng makarating sa rest house ay binuhat nya ang babae, ingat na ingat sya na wag
itong magising. Akmang ihihiga nya na ito sa kama pero yumakap ito sa kanya.

Na out of balance sya kaya napadagan na sya sa dalaga.

"Wag mo kong iiwan..." Mahinang anas ni Hani, gising na pala ito.

Magkayakap silang dalawa buong magdamag. Hindi natulog si Sab, binantayan nya lang
ang pagtulog ng dalaga. Parang ni hindi nya kayang pumikit dahil ayaw nyang mawala
sa kanyang paningin ang babae. xI Love him... I really do.x

6:00 am. Maliwanag na sa labas.

"Sab??!" biglang tayo si Hani.

Wala sa tabi nya ang binata!

Dali-dali syang umalis sa kama at tumayo, wala na syang pakialam kung ang tanging
suot nya lang ay ang manipis na puting T-Shirt na isinuot sa kanya ni Sab kagabi,
at ang nasa loob lamang nito ay ang kanyang under wears.

Isang mahabang gabi ang naganap kahapon... Kaya naman tinanghali na ata siya ng
gising.

Naiiyak na iginala nya ang paningin sa buong kwarto.

"Bakit?" Lumabas ang nag-aalalang si Sab mula sa isang pinto.

Galing pala ito sa banyo!

At katatapos lang mag-shower!

Naka tapis lamang ito ng tuwalyang kulay asul sa pangbaba nito at the rest... ay
wala na itong ibang suot!

Tumutulo pa ang basang buhok nito patungo sa balikat at dibdib. Halatang di na ito
nakapag-punas sa pagmamadali at pag-aalala kung bakit sya sumigaw kanina.

Bigla namang napatalikod ang dalaga.

'Shocks!' ngayon nya lamang nakitang ganoon ang ayos ni Sab!

"A... Akala... Akala ko kasi nawawala ka..." Kanda-utal na sagot ng dalaga.

Natawa naman si Sab at tuluyan ng lumapit. "Naligo lang po ako mahal na prinsesa,
na-miss mo agad ako." Malambing na saad nito. Hinawakan siya nito sa kaniyang mga
balikat at marahang iginaya paharap dito.

Nanatili syang nakapikit. Nahihiya sya sa ayos ni Sab.

"Open your eyes..." Utos ng binata.

"Ayoko nga!" Parang batang sagot nya at lalo pa nyang ipinikit ang mga mata.

"Ang cute mo talaga..."

"Ewan ko sa'yo! mag-damit ka muna please!"

"Eh, bakit ikaw?" Nakakalokong tanong ni Sab.

Natigilan ang dalaga... Oo nga ano?

Bigla syang dilat at sabay yakap sa kanyang sarili.

"Bastos!" inis na sigaw nya dito.

Nakatitig pa din si Sab sa kanyang mukha. "I missed you..." seryosong anas nito.

Tila naman nauupos na kandila si Hani dahil sa pagkakatitig na iyon ni Sab.

"I'm sorry Hani.." Muli'y anas nito.

Magkalapit na magkalapit na ang kanilang mukha. Pati kanilang hininga ay halos

magkapalitan na. Parang nakakalasing... Nakakahibang ang init na nagmumula kay Sab.

"I hate you..." Naiiyak na sagot nya rito.

Malungkot na kinabig sya palapit ni Sab.

Tuluyan ng napaiyak si Hani sa balikat nito.

"Shhh..." Alo ng binata sa kaniya. Yakap yakap na sya ng mainit na katawan ni Sab.

"I hate you... I miss you... Ang sama sama mo... I hate you! I hate you so much
pero mahal kita! Nakakainis ka talaga!!!" Parang batang nagmamaktol si Hani kasabay
ng kanyang mahinang pag-iyak.

"Anong sabi mo?" Kumalas sa pagkakayakap si Sab at tinitigan syang muli.

Nakangiti ito.

"Alin? Yung I hate you?" Pagmamaang-maangan ng dalaga habang sisigok-sigok sa pag-

iyak.

"Hindi yon eh..." Nakatawang wika ni Sab.

"Yung I miss you?" Kaila pa din nya.

"Sabi mo mahal mo ako." Sumeryoso na ang mukha ni Sab.

Sukol na sya, wala na syang nagawa kundi umamin. Tumango sya sabay irap sa binata.
"Oo na, mahal na kita!" Nakangusong saad niya.

Natatawang hinapit sya lalo ni Sab at walang sabi-sabing kinintalan sya ng mabilis
na halik sa labi.

"Hoy ano yun huh?!" Nabiglang napahawak sya sa kanyang labi. Pero para naman siyang
nakuryente dahil sa nakaw nitong halik na iyon.

"It means 'I love you too'" Nakangiting wika ng binata sabay kindat sa kanya.

Para silang tanga, after ng mga nangyari nakuha pa nilang magharutan ngayon. Pero
masayang-masaya ang dalaga, kasi ngayon alam nya na ang totoo, ang totoong
nilalaman ng kanyang puso.

Mahal na mahal niya si Sab at wala na nga siyang pakialam pa kung ano ba talaga ang
pagkatao ng binata.

Tumutulo ang tubig mula sa basang buhok ni Sab. Lalo lamang napakagwapo ng lalaki
dahil sa itsura nito.

Agad na ipinilig ni Hani ang kaniyang ulo. Mukhang ang aga-aga ay iba ang tumatakbo
sa isipan niya.

Yes. Sab is so hot today...

Sobrang na-miss niya din ang binata. Sure na siya sa feelings niya at hindi niya na
kaya pang i-deny iyon.

"Is it crazy for me to still love you after all the things we've been though, I
still feel the same way about you. I still need you and I miss everything about you
Sab." Maramdaming wika niya dito. At talagang napakaligaya niya ngayon.

Matamis na ngiti lang ang isinagot ng binata.

Pero bigla syang natilihan ng may maramdaman sa gawing tiyan nya..

OH MY!

Ganoon pa din pala ang ayos nila!

And si Sab naka-towel lang ang suot sa pang-ibaba. Muli syang nag panic sabay tulak
dito.

Sa pagkatulak nya sa binata ay natanggal ang towel na nakasuot dito.

Lalong nanlaki ang kanyang mga mata sa nakita, gusto nyang pumikit pero parang huli
na ang lahat. Nakita nya na ang di nya dapat makita!

NABIGLA din naman ang binata, di nya alam kung pupulutin ang tuwalya o babalik sa
CR.

Pero napadako na ang tingin nya sa dalaga.

Para syang nahipnotismo sa ayos nito.

Kahit bagong gising si Hani ay napaka ganda pa din nito, diba nga ang tunay na
kagandahan ng isang babae ay makikita mo kapag ito ay bagong gising?

Halos litaw na ang kulay pink na panty nito dahil sa bahagyang umaangat ang T-Shirt
na pinahiram nya dito. May kanipisan din ang suto nito.

Kahit na libo na ata ang babaeng nakita nyang nakahubad ay iba pa din ang dating ni
Hani sa kanya.

At lalaki lamang siya. Kinabig nya ang nagulat na dalaga.

Ilang saglit lang ay magkalapat na kanilang mga labi nilang dalawa.

NAPATULALA naman si Hani sa ginawi ni Sab.

Pero kaagad ding napalis ang katinuang mayroon siya dahil sa nakakahibang na halik
na ipinagkakaloob nito sa kaniya.

Napapikit siya at tila may sariling buhay ang kaniyang mga braso na pumulupot sa
leeg ng binata.

After all mahal naman nila ang isat-isa.

Maybe she's crazy. Okay lang, wala na din naman yata sa sarili si Sab so quits
lang.
Hanggang sa maramdaman niya na ang pangahas na pagdama ng binata sa kaniyang
katawan. Wala siyang nagawa kung hindi ang mapa-ungol na lamang. Anyway it feels
good... To be caress by his great hands.

And yes she can say that Sab is a pro.

Never niya pang naramdaman ang mag-init nang ganoon. At higit pa sa yakap at halik
ni Sab ang nais niya. Pikit-mata niyang ipapaubaya ang sarili sa lalaking mahal
niya.

At wala siyang pagsisisihan sa huli...

At tuluyan na silang bumagsak sa kama ng magkayakap.

"Mahal na mahal kita Hani..." Usal ni Sab habang sinasamba ang kanyang katawan.

"I love you most..." sagot nya, para na syang tinatangay ng kakaibang hangin.

Nawala na ang lahat ng kanyang inhibisyon sa katawan.

Mahal niya si Sab at ano pa nga ba ang ipag-iinarte niya diba?

Love conquers all!

At

Bahala na bukas...

JAMILLEFUMAH

Leandro's POV

Nagbabaga ang kanyang mga mata.

"Binaril po sila ni Master Sab at saka nya kinuha ang babae. Hindi ho namin alam
kung nasaan na sila." Sumbong ng isa sa kaniyang mga alipores.

"Nang dahil sa babaeng iyon nasisira na ang ating samahan. Hindi ko na hahayaan
pang lumala ang kahangalan ni Sab. Kung kinakailangang ako na mismo ang kumitil sa
buhay ng Hani na yan ay gagawin ko! Sukdulan pang kamuhian ako ng sarili kong anak!
Kailangang tumino si Sab! " Nag-iigting ang mga bagang niya sa galit.

Lalong nag-alab ang poot sa dibdib ng samahan na sumasamba kay Satanas. Sila ay mga
uri ng tao na bagamat immortal na ay mga tao pa din o masasabing isang bampira.

Nagbabanta na ang panganib...

REST HOUSE

Magkayakap pa din si Hani at si Sab matapos ang mainit na sandali.

"Sab!" Biglang humiwalay si Hani. May naalala sya.

"Hmmm?" Tamad na ungol ng binata, sumubsob pa ito sa kanyang leeg kaya muling
napahiga si Hani.

"Kilala ko ang Mama mo Sab."

Nabuhayan naman si Sab ng marinig ang tinuran ni Hani.

"Ano? paano?" Umayos na din ng upo ang binata.

"Yung classmate ko; si Peter, kasi yung lola nya nakausap ko the last time. May
ikwinento sya. Nangyari sa kanya maraming taon na ang nakararaan... dinukot sya ng
Leandrong yun. Tapos ginahasa sya, but before sya ipasa sa mga kasamahan nya eh
nakatakas sya. Nabuntis sya ni Leandro, but when he founds out about the baby
binalikan nya si Lola Igma para kuhanin ka. I'm pretty sure ikaw yung baby na yun."
Siguradong kwento niya sa nobyo.

Samantala tahimik lang na nakikinig si Sab. Nakatitig lamang ito sa kaniya na tila
ba may inaalisang kung ano sa isipan.

"Sab, buhay pa yung mama mo. Hindi naman sila nagtagumpay patayin sya ng kuhanin ka
nila. Alam mo ba hindi ka nya nakalimutan kahit minsan... Lumaki kang may mabuting
puso, katulad nya. Hindi ka naging katulad ng ama mo. Malayong-malayo ka kay
Leandro..." Ikinulong niya sa kaniyang mga palad ang maamong mukha ni Sab at saka
ito hinalikan ng isang masuyo at mabilis na halik sa mapupula nitong mga labi.

Naroon naman ang pag-aasam sa mga mata ng binata. Buong pagmamahal siya nitong
tinitigan. "Salamat Hani. Gusto kong makita ang mama ko..."

Mababanaag ang pananabik sa mga mata ng binata.

Natuwa naman si Hani. Gusto niyang makatulong sa binata. Hindi pa sapat yon para sa
lahat ng mga naitulong nito sa kaniya.

Nagkasundo silang papuntahin sa rest house si Lola Igma. Subalit bago muna ang
lahat ay muli pa silang nagsalo sa isa pang mainit na tagpo nang kanilang mga
katawan.

MATAPOS niyang maligo ay tinawagan niya agad sina Peter at pinapunta sa rest house.
Noong una ay ayaw pa ni Peter pero wala na din itong nagawa sa kagustuhan ng lola
nito.
Hindi natapos ang araw na yon ay dumating na ang maglola.

Hindi malaman ni Sab kung paano haharapin ang ina na matagal ng nawalay sa kaniya.

Abot-abot ang paghingi ng tawad ng matanda kay Sab.

Nagyakap ang dalawa, kapwa may butil nang luha sa mga mata.

Sinulit ng matanda ang pagsisilbi at pag-asikaso sa anak bilang pagbawi sa matagal

na panahong utang nyan dito.

"Patawarin mo ako anak... Sinisi kita sa lahat, huli na ng matuto ako, inagaw ka na
sa akin ni Leandro. Hindi ako tumigil sa pag-aasam na makikita pa kita. Alam ko sa
sarili ko na ikaw ang anak ko..." Umiiyak na pinaghahalikan ni Igma ang mukha ng
binata at paulit-ulit itong niyakap.

"Hindi pa naman po huli ang lahat..." Nakangiting niyakap din ni Sab ang matanda.

Mabait talaga si Sab...

Napapangiti si Hani habang pinagmamasdan ang mag-ina. Natutuwa syang makitang

masaya si Sab.

Matiim naman ang mga tingin ni Peter sa kaniya.

Ayaw niya na makasira ng araw si Peter kaya't hinila niya na itong palayo doon.

Gusto niya ding magkaliwanagan sila ng binata.

Ngayon niya lang nakitang ganoon kasaya si Sab. Maluha-luha pa ito habang niyayakap
si lola Igma. Matagal na panahon ang ninakaw sa mag-ina...

Deserving si Sab sa maganda at normal na buhay... Umaasa si Hani na matatapos din

ang lahat.

Iniwan muna nila ni Peter sila Sab sa sala para makapagsolo ang mag-ina.

"Sigurado ka ba na safe tayo sa kanya?" Pukaw ni Peter.

Tinapunan nya ito ng matalim na tingin. Bigla syang nairita sa kaibigan.

"Mabuti syang tao. Dahil kung hindi wala sana tayong lahat dito ngayon. Lalo na
ako!" Inis na sagot nya.

Tumawa ang lalake. "Relax..."

"Doon man sya lumaki at nagkaisip. Lumaki naman syang mabuting tao!" dugtong pa
nya.

"Hindi sya tumatanda... Kung tutuusin Tito ko na sya diba." Matabang na wika nito.
Nanunuot sa kanya ang matiim na pagkakatitig ng mga mata ng binata.

Nakipagtitigan din siya kay Peter. Peter is a nice guy, alam niyang nabubulagan
lamang ngayon ang kaniyang kaibigan. Nginitian niya ito. "Peter, iba si Sab.
Mabagal ang paglaki nya, kaya nga palipat-lipat sya ng tirahan at eskwelahan.
Kakaiba kasi sya. Sobra sya sa talino at may kakaiba din syang lakas. Ganoon pa man
may mabuti syang puso, alam ko yun" dugtong pa nya.

"Wow huh? Ganoon kayo ka-close?" Sarkastikong sabi pa ni Peter. Nabahiran ng inis
ang guwapo nitong mukha.

"Pwede ba?!" Naiinis na din si Hani sa kaibigan. Hindi naman ganito si Peter eh.

"May gusto ka sa kanya?" Mapait ang tinig na yun ni Peter.

Marahan syang tumango bilang pag-amin. Ayaw nyang saktan si Peter, pero 'yon ang
totoo..

Ngumiti ng mapakla ang lalaki at iniwan na syang mag-isa sa veranda.

Alam niya, hindi niya man ginusto ay nasaktan niya na ang damdamin ng kaniyang
kaibigan. Mahal siya ni Peter, pero si Sab naman ang mahal niya.

Umaasa na lamang siya na sana isang araw ay maunawaan din siya ng binata.

NANATILI pa ng mas maraming araw ang mag-Lola sa rest house kaya't damang-dama ang
pagkaka-ilangan nina Sab at Peter.

Hindi na din lingid kay Sab ang pagtingin ni Peter kay Hani.

Alam nyang nagsi-selos si Sab tuwing nag-uusap sila ng kaibigan, kaya pinipili na
lamang nyang lumayo.

"May gusto sya sa'yo?" Tanong ni Sab ng mapagsolo sila sa beranda isang gabi.

Ngumiti si Hani. "Ikaw ang gusto ko..."

"Normal sya... Ako hindi. Panganib ang dala ko sa'yo..." Malungkot ang tinig ng
binata. May halong insecurity.
Napangiti siya sa nakikitang pagsi-selos sa mukha ni Sab. "Ako ang panganib... Saka
wag ka ngang mag-inarte dyan huh! Tandaan mo may pananagutan ka pa sa akin!" At
kinurot nya sa tagiliran ang binata.

Natawa naman si Sab. "Oo nga pala... Sorry po!" At pagkuway niyakap sya nito.

"Bawal mag-inarte ha!" Biro pa nya. Ayaw nyang nalulungkot si Sab eh.

"Thank you..." taos pusong pasasalamat ng binata.

Gumanti ng yakap si Hani, mas mahigpit.

Sa di kalayuan naman ay nakamasid ang malungkot na mga mata ni Peter.

WALA naman ng problema si Hani dahil panatag na kahit paano ang kanyang loob.

Sa ngayon kasi ay nasa ibang bansa ang kanyang mga magulang, kaya alam niyang
malayo sa kapahamakan ang mga ito.

Nasa isang business seminars kasi ang parents niya, at ang alam ng mga ito ay nasa
probinsiya naman siya ngayon at doon muna naglalagi.

Hindi niya na muna sinabi sa mga ito ang totoong nangyayari, para na din mag-alala
sa kanya ang mommy at daddy niya.

Alam nya bilang na ang mga araw na mahahanap din sila ni Leandro.

Sa ngayon basta masaya sila...

Sapat na muna yon...

Kahit pa nagbabadya na ang papalapit panganib.

NANG gabing iyon bigla na lang ang bangon ni Sab.

Kinuha nito agad ang mga baril na itinago nya noong nakaraang gabi, para iyon sa
kanilang proteksyon.

"Bakit?" kabadong tanong ni Hani.

Kasalukuyan sila ngayong nasa sala at doon sila natulog ng magkatabi sa malaking
sofa. Doon sila natutulog na dalawa kapag gabi... Magkayakap sila at ninanamnam ang
bawat sandaling sila ay magkasama...

Dahil batid nilang darating din ang pagkakataong ito.

"Naamoy ko sila... Malapit na malapit na dito." Seryosong sagot ng binata.

"Paano si Lola Igma?" Iyon agad ang pumasok sa isip ng dalaga.

Wala na syang pakialam sa sariling kaligtasan.

Patay kung patay!

Handa na sya sa kung ano man ang mangyayari.

Malamlam ang mga mata na nakatingin sa kanya si Sab. Kinuha nito ang kanyang kamay
at inilagay doon ang isang 45.

"Ang bala nito ay purong tingga na ibinabad sa holy water... Mapapatay mo sila kung
sa ulo mo sila papatamaan. Wag kang matatakot sa kanila pag nakita mo sila. Para
lamang silang bampira na handang manunggab pero may kahinaan din sila. Gamitin mo
ito para ipagtanggol ang sarili mo. Lumayo na kayo ni Mama. Isama nyo na si Peter.
Nasa likod ang sasakyan... Ako ng bahala dito." Walang hintong bilin nito. Ibinigay
din nito sa kaniya ang isang travelling bag na may lamang dalawa pang baril.

Nangilid ang mga luha ng dalaga. "Dito lang ako sa tabi mo..." Naiiyak na sabi nya.
Kumapit pa siya sa mga braso ni Sab.

Nabahiran ng lungkot ang gwapong mukha ng binata.

Mataman syang tinitigan nito sa mga mata.

"Makinig ka sa akin Hani. Tatapusin ko na ang gulong ito... Para sa'yo... Para sa
ating lahat. Para sa bukas na naghihintay para sa atin..." At ginawaran sya nito ng
mainit na halik sa labi.

Umiiyak na yumakap ng mahigpit ang dalaga kay Sab.

Gumanti ng yakap ang binata, hinagod nito ang buhok ng dalaga at pinaliguan ng
halik sa mukha.

"I love you Hani... Umalis ka na..." At itinulak na palayo si Hani.

"I love you too... Mag-iingat ka." At dahan-dahan ng uumalis ang dalaga.

MATAPOS noon ay sunod-sunod na putok na ang kanilang narinig sa labas ng rest

house...

Mga boses ng naghihiyawang tila mga demonyo.

Nanginginig ang katawan ng dalaga habang hinahanap kung nasaan ang mama ni Sab.

Kailangan nilang makaalis... Ito na ang kinatatakutan niya. Ang simula ngunit
pwedeng maging wakas na din ng lahat.

Natatakot siyang mawala sa kaniya si Sab.

Maigi na din ang mamatay na lumalaban at iyong magkasama sila...

Mabilis ang mga kilos ni Hani. Dala-dala niya ang baril na ibinigay ni Sab.
Nakakatakot ang mga naaaninag niya sa labas ng rest house.

Nagliliyab ang labas, puro usok na ang paligid.

Marahil ginamit na ni Sab ang mga granada. Ano bang laban ni Sab sa dami ng mga
kalahi nito? Siya ang dahilan kung bakit kinamuhian si Sab ng sarili nitong angkan.

Malayo sila sa kabayanan kaya malamang na wala pang dumating na tulong mula sa
labas. Isa pa, hindi ordinaryong mga tao ang kalaban nila.

Umabot hanggang sa gate ang pagtalsik ng mga pira-pirasong kahoy at bato mula sa
labas.

Nakikita nya sa bintana ang tila mga paniki na kulay itim subalit kakaiba ang laki.

Mga halimaw na tao? Bampira? Hayop? di nya mawari..

Nakakadiri ang mga itsura noon.

Nabanaag nya si Sab, para itong bida sa matrix na pelikula mataas palang tumalon
ang binata.

Hawak nito ang baril at sunod-sunod na paputok ang pinawawalan nito sa mga
demonyong nagtatangkang pumasok sa Rest house.

Ang iba ay bumabagsak sa lupa na tila kinakapitan ng apoy...

Sab's POV

Hinawakan niya ang braso niyang bahagyang nagdurugo. Wala sa kaniya ang sugat na
iyon, malamang ilang oras lamang ay kusa na din naman iyong maghihilom. Isa iyon sa
mga kakaibang kakayahang namana niya sa kaniyang ama na si Leandro. Ang pinuno ng
mga bampira sa kanilang angkan.

Yes they are immortals.

At tanging pilak na tingga lamang sa ulo ang makakapatay sa kanila. O kaya naman ay
kuko ng isa sa mga kasama nila.

"Master Sab!"

Napalingon siya sa lalaking nasa likuran. Nakasuot din ito ng itim na kapa subalit
kahit madilim ay naaninag niya ang itsura nito.

Si Kiron! -Ang kaibigan nya.

"Umalis ka na dito Kiron... Alam ko hindi ka ganoon kasama katulad nila..."
Malumanay na saad ni Sab.

Sa likod nya ay papalapit ang isa pang lalaki... si Timoteo!

Mahahaba ang kuko nito na nakaamba sa likuran ng binata, pero mabilis si Kiron agad
nyang iniharang ang sariling katawan para maisalba si Sab.

"Kiron!!!" Gulat na napalingon si Sab.

Humandusay ang halos mahating katawan ng kanyang kaibigan.

"Napakahayop nyo!!!" Nagniningas sa poot ang mga mata ng binata, at kusang humaba
ang kanyang mga kuko at na tila sa isang mabangis na hayop.

"Master... B-Buhay ang ina... mo..." Naghihingalong nakatingin sa kanya si Kiron.

Sinulyapan ni Sab ang malalagutan ng hiningang si Kiron. Wala na syang magagawa

para sa kaibigan, subalit hanggang sa huli nagging mabuti pa din ito sa kanya.

Sa maraming taon ito lamang ang nakasundo nya sa kanilang angkan.

Galit na pinagbalingan nya ang tila halimaw na na si Timoteo, isa sa kanang kamay
ng kanyang kuya Leandro.

"Dapat noon pa lamang pinatay ka na namin Sab... Ikaw ang sumira sa ating lahi!
Dahil hindi ka purong Mondragon kaya may konsensya ka pa ding tinataglay na sisira
sa ating angkan! At ngayon nagawa mo pang patayin ang mga kasama natin!" Nagliliyab
ang mga mata ng halimaw na papalapit sa kanya.

"Hindi ko ipagpapasalamat ang pagbuhay nyo sa akin mga demonyo kayo! Kailanman
hindi ako nagging masaya kapiling ang mga halimaw na katulad ninyo!!!" Sinalubong
ni Sab ang pag sugod ng halimaw.

Isang malakas na kalmot sa balikat ang pinawalan ni Timoteo para kay Sab, halos
malapnos ang balikat ng binata at napasigaw sya sa sakit.

Subalit malakas rin sya kaya ng sya naman ang maka buwelo ay halos mapugutan nya na
ng ulo si Timoteo sa lakas ng kanyang mga kamay.

Higit na mas malakas siya sa kanilang lahat at hindi niya maipaliwanag kung bakit.

Bata pa lamang siya ay hindi na manalo-nalo sa kaniya ang kaniyang mga kalahi pag
nagpapanumbuno sila.
Para silang mga hayop na nag-aaway.

Humahagupit ang lakas ng hangin sa bawat pag undayog ng mga kamay nila.

Bumaon ang kamay niya sa dibdib ng lalaki.

"Isinusumpa ko..." Hirap at naghihingalong sabi ng animoy bampirang lalakeng

katunggali niya. "Hinding-hindi mo... matatakasan ang sumpa... ng ating lahi..."
Hanggang sa tuluyan na itong maging abo.

8?8

Hani's POV

Pawisan na siya sa kakalakad-takbo.

"Lola???" Kanina pa nagpapabalik-balik ang dalaga sa 2nd floor ng rest house

subalit hindi nya matagpuan ang matanda pati na din si Peter.

Kabadong bumaba sya sa bakuran.

Bigla syang napaatras.

"Ikaw...?!" Takot at gulat ang rumagasa sa kanyang buong katawan ng malingunan ang
isang lalaki na nakatayo doon at nakatitig sa kanya.

Kilala nya ito.

Ito si Leandro, pero kakaiba ang itsura nito ngayon.

Namumula ang mga mata nito at kulubot ang balat. Nangingitim ang mga pisngi nito.

Pakiramdam nya isang bampira ang kaharap.

Nakakatakot ang itsura nito na kulang na lamang ay maagnas ang buo nitong katawan
na nababalutan ng itim na kapa. Kung alam lamang ng buong Sta. Catalina na ganito
ang tunay na itsura ng minamahal at hinahangaan nilang Mayor.

Tatakbo palang sya pero maagap syang hinawakan nito sa balikat.

"Ahhg!" hindi sya makasigaw.

Tuluyan na syang sinakal ng lalaki.

Hindi sya makahinga, parang malalagot na ang kanyang paghinga ano mang sandali.

Naramdaman nya ang dugo sa mga kamay ni Leandro, umaagos iyon sa kanyang katawan.

Hindi sa kanya galing ang dugo! -Pero kanino?

ISANG putok ang nagpatihgil kay Leandro sa pagkakasakal sa kanya.

"Bitawan mo sya!" Mula sa likod ay tumatakbo si Peter dala ang isang baril.

Bagsak sa sahig ang dalaga. Habo-habol ang paghinga.

Lumapit si Peter sa lalaki tutok-tutok ang baril.

Hindi nya hahayaang may mangyaring masama muli kay Hani.

"Si Sab ba ang kailangan mo diba? Wag mo syang idamay..." May halong pagbabanta at
pakiusap na wika ni Peter kay Leandro.

Tumawa si Leandro. Tila galing sa ikailaliman ng lupa ang boses nito.

Nakakapangilabot.

"Oo si Sab nga ang kailangan ko... Pero kailangan ko ding patayin ang babaeng
iyan." Nakangising sagot nito.

"Pwes hindi ako papayag!!!" Galit na ipinutok ni Peter ang baril sa dibdib ni
Leandro.

Bumaon ang tingga sa loob ng dibdib ng lalaki, kumalat ang umaalingasaw na dugo
subalit muli ding naghilom ang sugat.

Napaatras si Peter, Inisang iglap lamang ng lalaki ang paghablot sa baril at

tumilapon na iyon sa sahig.

"Hani tumakbo ka na!" Sigaw ng binata.

Aanganin naman si Hani na iwan ang kaibigan.

Hindi siya ganoon!

Hindi siya basta-basta mang-iiwan ng kaibigan. Pinagsisihan niya na noon ang

pagpapabaya niya kay Kye at hindi niya na uulitin iyon ngayon!
"Peter!..." Umiiyak na nagpilit tumayo ang dalaga.

"Puntahan mo si Sab!" Utos ng binata bago dinaluhong si Leandro.

PARA KAY PETER

Di bale ng ikamatay nya basta makatakas lamang si Hani, iyon na lang ang magagawa
nya para sa babaeng minamahal.

"Hangal ka!" Galit na ibinaon ni Leandro ang kamay sa tiyan ng binata.

Halos mangisay-ngisay si Peter ng maramdaman ang matigas na kamay ng lalaki sa loob

ng kanyang katawan.

Sumuka ito ng dugo at bumagsak muli sa sahig.

"Peter!!!" nagsisigaw ang dalaga sa nasaksihan.

HINDIIIII !!!!!!!!!!

Kitang-kita niya ng dukutin ng mala halimaw na Leandro na yon ang bituka ni Peter!
Ang kaibigan niyang si Peter!

Dilat ang mga mata ni Peter na nakatingin sa kanya.

"Sige na lapitan mo sya..." Nakangiting wika ni Leandro. Hawak-hawak nito ang

bituka ng binata sa kaliwang kamay.

Sumunod naman si Hani.

Para siyang natutulala sa mga naganap...

Nilapitan nya ang naghihingalong kaibigan.

"Peter!!.." Umiiyak na niyakap nya ito sa kanyang kandungan.

"H..Hani...I lovee..you..." Iyon lamang at napatid na ang hininga ng binata.

Sargo ang luha niya sa mga mata.

Ipinikit niya ang mga mata ng walang buhay na kaibigan at tska pinagbalingan ng
tingin ang lalaking may gawa ng karahasan na yon.
"Hayup ka!!! Halimaw!!! Mamamatay tao! Demonyo!!" Galit na nagsisigaw si Hani sa
pumatay kay Peter.

Tumatawang pinapanood lamang ni Leandro ang galit na babae.

Pinulot ni Hani ang baril.

Alam nyang kung sa ulo nya papatamaan ang lalaki ay mamamatay ito.

Pulos tinggang pilak ang bala ng baril na iyon.

Kahit nanginginig ang kanyang kamay ay itinutok nya pa din sa sentido nito ang dulo
ng baril.

"Napakatapang mong babae." Seryoso na ang mukha ni Leandro, papalapit ito sa kanya.

Isang malakas na sapak ang dumapo sa mukha ni Hani, halos liparin sya sa kanyang
pagtalsik.

Putok ang bibig nya.

"Hihimay-himayin kita hanggang sa ikamatay mo." habang papalapit sa kanya si

Leandro.

"Kuya!!!" Mula sa baba ay humahangos na dumating si Sab.

Duguan at nanlilisik ang mga mata nito.

"Napakahangal mo! Itinakwil mo na ang sarili mong lahi para lang sa babaeng iyan!
Walang kapatawaran ang pagpatay mo sa ating mga kasamahan! " Akmang susugod ito
upang pagbalingan si Hani.

Maagap na dinaluhong ng binata si Leandro.

Nagbuno ang dalawa.

Kapwa malakas.

Basag-basag ang mga kagamitan.

Nasira maski ang bakod ng rest house.

Parang pader na nagka-crack ang tunog sa tuwing magpapalitan ng suntok ang dalawa.
"Hani umalis ka na!" Sigaw ng binata. Duguan na ang bibig ni Sab.

"Hindi!" Lumakas ang loob nya ng makitang nahihirapan na ang binata.

Nagpilit syang makatayo at kinuha ang baril.

Kahit masakit ang tuhod ay naglakad sya papalapit sa dalawa.

"Bitawan mo si Sab!!!" Sigaw ni Hani.

Nakita nyang iniangat ni Leandro ang binata gamit lamang ang isang kamay nito.

Pagkatapos ay itinutok ang isang kamay sa bandang dibdib ni Sab na tila anumang
oras ay dudukutin nito ang puso ng binata.

"Gusto mo bang makita ang itsura ng puso ni Sab? Dudukutin ko yun at iaabot sa'yo."
Tila demonyong nakangisi si Leandro habang nakaharap sa kanya.

Nahintatakutan ang dalaga. "Wag!!!"

"H-hani.. Tumakass..ka- na.." Hirap na wika ng binata, sakal-sakal pa din ito sa

ere ni Leandro.

"Wag please!!!" Umiiyak na sigaw ni Hani.

"Gusto mo ba syang iligtas? Kung gayon handa mong ibigay ang buhay mo para sa
kanya?" Tanong ni Leandro.

Nasukol nito ang kahinaan ng dalaga.

"Oo! Oo! kahit ano... Please wag mo lang syang sasaktan... Please! Anak mo sya
diba... Maawa ka sa kanya! Parang awa mo na!" Napahagulhol na siya.

Pero nakangisi lamang ang walang hiyang si Leandro.

"Wag mo syang papatayin... Mahal na mahal ko sya! Ako na lang please... bitawan mo
na si Sab! Pagbigyan mo syang mabuhay ng masaya... ng normal na buhay... maawa ka
sa kanya.." Umiiyak na lumalapit ang dalaga.

"H-Hani..! Pl-please umalis kan- na! Hindi ko na din gugustuhing mabuhay-kung wala
ka na..." Hirap na sambit ni Sab. Pumatak na ang mga luha sa mata ng binata.
Pero nakadagdag iyon sa galit ni Leandro. "Mga hangal kayo... Magkatuluyan man kayo
ay hahabulin naman kayo ng sumpa ng ating angkan Sab!" Galit na sabat ni Leandro at
lalo pang hinigpitan ang pagkakasakal ng mala bakal nyang kamay sa leeg ni Sab.

"Ikaw babae! Itutok mo ang baril na yan sa ulo mo! Kung gusto mong mabuhay pa si
Sab! Patayin mo ang sarili mo sa harapan namin." Utos ni Leandro.

Sumunod naman si Hani.

Di bale ng mamatay sya. Ayaw nyang may mangyaring masama kay Sab. Hindi sya
papayag...

Gusto nyang maranasan din ni Sab ang buhay na normal kagaya ng naranasan nya...

Mahal na mahal nya ito.

"Hani Wa..wag please...-please..." Pagmamakaawa ng binata.

Nanginginig ang mga kamay ni Hani na nakahawak sa baril na kasalukuyan ng nakatutok

na sa kanyang sariling sintido.

"I love you Sab... Mapatawad mo sana ako sa gagawin ko.."

Isang putok ang umalingaw-ngaw sa lugar na yon.

At ang pagkalat ng dugo sa sahig.

NEAR END

Love is an endless mystery, for it has nothing else to explain it.

-Rabindranath Tagore

8?8 8?8 8?8 8?8 8?8 8?8 8?8

TIGMAK ang luha sa mga mata ni Sab habang nakatingin sa dugong nasa sahig.

Isang putok ang nagparindi sa kanilang lahat.

Sinundan pa ng isa pang putok, parang hindi pa nakuntento sa isa kanina.

At isa pa...

Mangisay-ngisay ang malaking halimaw.

"H-hindi kayo p-patatahimikin ng sumpa ng ating lahi..." Hirap na nanulas sa

duguang bibig ni Leandro. "D-demonyo tayo... demonyo ka... gayon din ang susunod
pang mga lahing magmumula sa'yo..." sumpa nito bago tuluyang bumulwak ng mabahong
likido.

Napahumindig si Sab sa kumakalat na dugo sa sahig.

"K-Kuya?!" biglang lumuwag ang pagkakahawak sa kanya ni Leandro.

Kasabay ng pagbagsak ng lalaki sa kanyang likuran.

Wasak ang kalahati ng ulo nito.

Nanginginig si Hani at halos mabitawan nya na ang baril.

"I'm sorry...." Tangis nya at napaluhod na sya sa sahig.

Napasapo na sya sa kanyang mukha gamit ang dalawang palad at patuloy pa din sa
pagyugyog ang kanyang mga balikat dahil sa pag-iyak.

Si Sab naman ay tila itinulos sa kanyang kinatatayuan.

Ang lalaki na ngayon ay wala ng buhay sa kanyang harapan ay unti-unting nagbabago

ng kaanyuan.

Mula sa itsura nitong tila isang mabangis na hayop ay naging isang normal na tao
ito.

"K-kuya..." Napaluhod na ang binata sa harap ng lalaki.

Bahagya nyang hinawakan ang kalahating mukha nito. Sumama sa kanyang palad ang
malapot na dugo na nagmumula dito.

Naramdaman nya ang masaganang luha sa kanyang pisngi.

Para syang bata na nawawalan ng laruan.

"Kuya I'm sorry... Kuya..." Paulit-ulit sya habang pinipilig ang kanyang ulo at may
kasabay pang sabunot sa kanyang sariling buhok.

"Papa... Papa..." Bigkas ng binata.

Hindi nya pansin ang presensya ng dalaga sa isang tabi na patuloy pa din sa pag-
iyak.

Biglang tumayo si Sab at bigla ang kanyang pagkilos patungo sa loob ng rest house.
"Ma!!!" Sigaw ng binata. Halos ibalibag nito lahat ng madaanang gamit.

Nagkalat ang mga umpok ng tila buhangin sa kahit saang parte ng kabahayan.

Ganoon naman pag namamatay ang mga bampira hindi ba? Matapos ang ilang sandali ay
nagiging abo sila.

Marahil sa mga oras na iyon ay ganoon na din si Leandro.

Pabalik-balik ang binata sa loob ng kabahayan.
Bawat kwarto ay pabalya nyang binubuksan.

"Ma?!!!"

Halos panawan sya ng ulirat ng makita ang matanda...

Nakahandusay ito sa sahig.

Nasa tabi ng kama.
Wasak ang dibdib ng matandang babae.

Nanunuyo na ang dugo na nakakapit sa katawan nito.

Dilat ang mga mata, alam nya na dinukot ang puso nito sa dibdib.

Pero hindi lang yon ang ikinapuyos ng kanyang damdamin.

Nasa bunganga ng matanda ang sariling puso na tila ba pilit pinagkasya ng kung sino
mang hayop na gumawa noon.

Inilang hakbang ng binata ang distansya papalapit sa matanda.

"M-mama..." Nanginginig na niyakap ng binata ang walang buhay na katawan ng Ina.

"Waaaaahhhhhhhhhhhhhhhhhh!!!" Malakas na sigaw ni Sab.

Parang sasabog ang kanyang dibdib.

SAMANTALA si Hani ay nakarating na din sa pintuan ng kwartong iyon.

Parang nasa ilalim pa din sya ng isang malagim na bangungot.

Walang lumalabas na salita sa kanyang bibig.

Nakatingin lamang sya sa nagluluksang binata.

Bawat pagtangis ni Sab ay parang hinahagupit ang kanyang puso para sa binata.

Pinaghahalikan ni Sab ang mukha ng bangkay.

"Mama... Mama..." Para itong bata.

Gustong lapitan ni Hani ang binata pero tila ba may pwersang pumipigil sa kanya
para lapitan ito.

Hindi nila alam kung paano sila nakaraos ng gabing iyon...

Madaling araw na pala...

Kapwa tikom ang bibig nila habang nililinis ang kalat sa buong lugar.

Si Hani na ang naglinis ng mga nagkalat na abo sa paligid.

Nilikom nya na din ang iba pang nagkalat na sirang gamit at pinunasan ang mga
nagkalat na malansang dugo na kumapit na sa mga dingding.

Tapos na? Tapos na nga ba talaga ang lahat?

Bakit napakasakit sa dibdib...

SI SAB naman ay nasa likod ng malawak na rest house.

Malakas at mabilis ang kanyang kilos.

Nilinis nya ang bangkay nina Peter at ni Igma.

Gumawa sya ng tila isang ataul para sa katawan ng dalawang kamag-anak.

Dahil sa silang tatlo na lamang ang magkakamag-anak.

Isang maayos at malinis na libing ang ginawa ng binata.

Nakatapat ang dalawang puntod sa sinisikatan ng araw.

Marahang hangin ang humaplos sa pawisang mukha ng binata.

Malamig na ang simoy ng hangin sa paraisong iyon.

Maghapon na nyang ginagawa ang bagay na yon..gusto nyang magging maayos ang huling
hantungan na kanyang ginawa.

"Mama... Peter... Sa huli nakasama ko pa din kayo, tapos na po... Tapos na po ang
lahat..." Napahikbi siyang muli. Marahas nyang pinahid ang kanyang luha. Ang unang
beses na umiyak siya nang ganoon.

"Mama... Magpahinga na kayo... Sorry at wala akong nagawa... Wala akong nagawa para
ipagtanggol ka sa kanila... Pero mama... Tapos na po... Patay na ang demonyong
lumapastangan sa inyo... Patay na sila... Tapos na... Matutupad na ang inaasam mong
katarungan para sa mga babaeng nagging biktima nila... Wala na pong magdudusa..."
Napalugmok sya sa harapan ng puntod.

Tiniis nya ang gutom maghapon.

Tiniis nya ang pagod...
Lahat yun kasi yun na lamang ang magagawa nya.

MULA sa loob ng resthouse ay lumabas si Hani.

Kitang-kita nya ang nakalugmok na binata sa gitna ng berdeng malawak na bakuran ng

resthouse malapit sa bangin.

Napadako ang tingin nya sa dalawang puntod.

Hindi nya maiwasang humanga..

Maayos ang pagkakalibing ni Sab sa dalawa..
Muli syang bumalik sa garden.

Nasira na ang hardin pero naroroon pa din ang ibang pananim.

Naglikom sya ng maraming bulaklak sa kanyang saya.

Pinili nya ang magaganda at mababangong mamahaling bulaklak.

Patuloy pa din sa pag-agos ang luha nya.

Matapos iyon ay bumalik sya sa kinaroroonan ni Sab.

Tulad nya alam nya sa maghapong iyon ay hindi pa din ito kumakain at nagpapahinga.

Bahagya syang umupo sa gilid ng mga puntod...

Nilagyan nya ng bulaklak ang mga puntod.

Nagsindi sya ng dalawang kandila at tsaka matamang ipinagdasal ang kaluluwa ng mga
ito.

Nagpasalamat sya sa Ina ni Sab at gayon na din sa kaibigang ibinigay ang sariling
buhay para sa kaligtasan nya.

Abot-abot ang kanyang pagdarasal...

Tumayo sya at tiningnan ang puntod at mapait na napangiti...

Napakaganda...
Puno ng bulaklak ang paligid.
Magdadapit hapon na...

Napakaganda ng paglubog ng araw...

Para bang sinasabi sa kanya na tapos na ang lahat...

At magpahinga na sila...

Sa lugar na yon unang nagkita ang mag-Ina...

Doon nabuo ang magandang samahan... doon binawi ang ilang taong pangungulila sa
isat-isa.

Subalit doon na din natapos ang lahat...

Nilingon nya ang binata na nakahigang padipa sa kalapit ng puntod ng matanda.

Nakadilat ito at tila malalim ang iniisip.

Sa gilid ng mga mata nito ang pinipigil na luha.

"Sab..." Sa kauna-unahang pagkakataon may lumabas na tinig sa kanyang nanunuyong

labi.

Hindi sya nilingon ng binata.

Nilapitan nya ang ito at hinawakan sa mga kamay.

Umupo na din si Sab at tinitigan sya sa kanyang mukha.

Hindi na napigilan ng dalaga ang muling pagluha.

Kitang-kita nya ang lungkot sa mga mata ni Sab.
Napakainosente ng mga mata ng binata.

Ulilang lubos na ito ...

Wala na itong natitirang kamag-anak sa mundo...

"Sab... Hindi kita iiwan... Hindi kita iiwan Sab... Kahit kailan mananatili ako sa
tabi mo, hindi kita iiwan..." Umiiyak na wika nya.

Gumuhit ang ngiti sa malamlam na mukha ng binata.

Para bang muling sumikat ang araw dahil sa ngiting iyon.

"Promise yan?"

Natawa si Hani. Napakagwapo ng masayang mukha ng binata sa kanyang harapan.

Ikinulong nya ang mukha nito sa dalawa nyang palad.

"I love you Sab..." Masuyo nyang wika sabay kintal na halik sa labi nito.

Saglit lamang ang nais nyang gawing halik pero nagulat sya ng tuluyan na syang
kabigin ng binata. Nagtagal ang halik na yun na tila ayaw na sya nitong pakawalan.
Masuyo ang pag-angkin nito sa kanyang malambot na labi.

Naramdaman nya ang luha sa mukha ng binata..

Gayon din pala sya...

Kapwa sila lumuluha...

"I love you Hani..." Kumalas na ang binata, kapwa habol ang pag-hinga.

Pero hindi alam ng dalaga na iyon na pala ang huli nilang pagkikita ni Sab sa
ngayon...

JAMILLEFUMAH Hatred does not cease by hatred, but only by love; this is the eternal
rule. -Budha

8x8

Ipina-bless nila sa Pari ang lugar na 'yon...

Ipina-renovate din ni Sab ang lumang rest house...

Bumalik na rin ang mga magulang ni Hani mula sa ibang bansa...

Mula noon hindi na sila nagkita pa ni Sab.

Isang linggo...

At nagging isang buwan...

At ang buwan ay nagging isang taon...

At mga ilan pang buwan...

Ang bilis ng mga kaganapan sa kanyang buhay...

Napakabilis ng paglipas ng panahon...

Wala na si Sab.

Wala siyang ideya kung nasaang lupalop na ito ngayon. Napakabilis ng mga pangyayari
mula noon. Masakit man pero dama ni Hani na kusang umiwas na sa kaniya ang binata.

Pinagpatuloy nya ang kanyang pag-aaral.

Naka-graduate na sya sa kanyang kurso...

At ngayon ay nagsasanay na syang patakbuhin ang kanilang negosyo dahil nag-iisa

lamang syang anak.
Wala na ding balita tungkol sa mga babaeng naging biktima ng kultong iyon.

Life must go on... Kahit pa pakiramdam niya ay matagal na siyang namatay mula ng
mawala si Sab.

Ang huli nyang balita ay may nasunog na lumang mansyon sa Sta. Catalina...

Ang mansyon nila Sab...

Mapait syang napangiti.

Kamusta na kaya si Sab? Ni hindi man lang ba siya nito naaalala? Ganoon na nga ba
talaga ito ka-busy para makalimutan siya?

Ang huli nilang pag-uusap ay ang pagpapaalam nitong uuwi ito sa Amerika para ayusin
ang mga ari-arian na iniwan ng Ama nitong si Leandro.

Alam nyang lahat ng pera at kayamanang iniwan ng mga Mondragon ay ibinenta na ni

Sab at idinonate sa ibat-ibang orphanage.

Humahanga sya sa kabutihan ni Sab...

Ang mga ari-arian namang naiwan ng Mama nito ay inaayos na din ng binata.

Masyado itong busy...kaya nga kahit text ay hindi sya nito maalalang kamustahin man
lang...

Malungkot syang nagligpit ng kanyang mga gamit.

Isang katok ang pumukaw sa kanyang atensyon.

"Come in.." Matamlay na utos nya.

"Hi baby!" Iniluwa ng pintong yun ang kanyang Mommy.

Humalik ito sa pisngi nya. "How's your day my princess?" Magiliw na tanong nito.

Napangiti sya...walang kaalam-alam ang kanyang mommy sa mga pinagdaanan nya... Ayaw
din nya itong mag-worry pa sa kanya...

Niyakap nya ang kanyang mommy.

Nagtataka naman ito.

"I love you mom..." Mahinang bulong nya.

Natatawang gumanti ng yakap ang kanyang Ina. "I love you more Hani... I'm so proud
of you anak... After all nakuha mo pa ding magtagumpay, hindi mo kami binigo ng Dad
mo.."

"Of course Mom. Iyon na lang ang magagawa ko para makabawi sa inyo ni Dad eh."
naiiyak nyang sagot.

Pinahid ng babae ang kanyang luha. "Don't cry na... May meeting pa tayo later sa
President ng Princess Honey Corporation diba?" Tukoy ng mommy nya sa kumpanyang
nakikipag-merge sa kanila.

Napangiti sya.
Oo nga pala...

May presentation sya sa company na yun...

Medyo hindi pa nga sya sang-ayon sa pakikipag-merge na iyon, subalit tiwala ang
kanyang mga magulang kaya wala na syang magagawa.

Kailangan nyang magging presentable dahil nakasalalay doon ang tagumpay ng kanilang
kumpanya.

Inayos nya ang sarili.

Nagpahid sya ng make up sa mukha at lipstick sa kanyang natural ng mapupulang labi.

Ngumiti ang mommy nya. "Naku anak... Napakaganda mo talaga. Manang-mana ka sa akin
eh! Naku baka magkagusto pa sayo si Mr. Tan n'yan." Masayang niyakap syang muli ng
ina.

Natawa na din sya, balita nya masungit ang Presidente ng Company ng Princess Honey,
pinapalakas lang ng mommy nya ang kanyang loob.

Tumingin sya sa salamin malapit sa computer table nya.

Ibang-iba na sya after 2 years ang 8 months...

Mas matured at responsableng babae na sya ngayon...

Sana nga lang ay nakikita sya ni Sab...

Biglang nabahiran ng lungkot ang kanyang magandang mukha.

Nasaan ka na ba Sab? bulong ng puso niya. Miss na miss niya na ito. Hindi siya
nagbo-boyfriend o kahit nagpapaligaw man lang. Umaasa siyang babalik si Sab at
pormal siyang liligawan.

Pero ano? Umaas lang yata siya sa wala.

Nakalimutan na nga yata talaga siya ni Sab. Sabagay, maayos na ang buhay nito
ngayon. Masakit... masakit kasi hanggang ngayon ay mahal na mahal niya pa rin ito.
Mahal na mahal niya ito.
Siya kaya? tunay kaya siyang minahal din ni Sab? Ah... parang nagda-dalawang isip
na siya tungkol sa bagay na iyon.

Naagaw ang atensyon nila ng may biglang kumatok sa pinto ,biglang sumilip ang
kanyang secretary.

"Mam nasa conference room na po sila..." Nakangiting wika nito.

Kabadong-kabado sya habang papasok sila ng sliding door.

Nakatalikod ang sinasabing si Mr. Tan.

Nakapagtataka...

Akala nya ay isang matandang lalaki ang kanilang imi-meeting pero base sa tayo nito
ay bata pa ang lalaki.

Marahil nasa 26-28 taong gulang lamang ito.

Naka amerikana itong kulay itim at tantya na ay nasa 6" ang height nito.

"Hi Mr. Tan... This is our daughter Hani. She's the President in charge in this
Company." Nakangiting basag ng kanyang mommy sa katahimikan.

Lumapit ang daddy niya sa kanila.

"Hani, hija, ito si Mr. Tan. Napakabuti nyang tao and I hope maging maganda ang
samahan ninyong dalawa as business partners. Our company is in good hands dahil
kaibigan ko na sya at subok ko na ang kagalingan nya paghawak ng negosyo." Wika ng
Daddy nya.

Muntik ng madulas si Hani ng lumingon ang tinutukoy na si Mr. Tan.

Si Sab ?!

SI SAB nga!

Seryoso ang mukha ng lalaki habang nakatingin sa kanya!

Hindi sya pwedeng magkamali... Oh not now!

Ang mga matang iyon... Mga matang tumutupok sa kanya sa tuwing sya'y titigan nito.

At ang maninipis at sadyang mapupulang labi na ilang beses na umangkin sa kanyang

mga labi, at labis na nagpangulila sa kanya... Dagdag pa ang matangos nitong ilong
na nagpapa-istrikto sa maamo nitong mukha...
LAHAT yun!

Hindi sya pwedeng magkamali dahil maski ang kanyang puso ay nakikilala ang lalaki!

Naramdaman nya ang papabilis na tibok ng kanyang puso. Para na ngang sasabog ang
dibdib niya.

Si Sab ba talaga si Mr. Tan na magiging kasosyo nila sa kanilang kumpanya?

Pero bakit ganoon ito?

Nakakapanibago...

Ang business attire na suot nito at ang mukha nito na puno ng kapormalan... Hindi
na ang Sab na punong-puno ng pagmamahal ang mga mata kung iyong titingnan.

Pero walang reaksyon ang mukha nito habang sila'y nagmi-meeting...

Naging maayos ang deals na iyon at kasundong-kasundo ito ng kanilang board members
at magging kanyang mga magulang.

Seryoso at puro negosyo ang kanilang tinalakay.

Subalit di nya pa din maiwasan ang paminsan-minsang pagtapon ng tingin sa binata.

Gusto nya itong sugurin ng yakap at halik....

Gusto nya din itong awayin at sumbatan...

Hanggang sa matapos na nga ang meeting na iyon at nakipag-kamay na sila sa lalaki.

Nang sya na ang makikipag-kamay dito ay nanginginig ang kanyang mga kamay.

Naramdaman nya ang marahang pagpisil nito sa kanyang palad na kanyang ikinapitlag.

"I'ts nice meeting you Ms. Lemon..." Wika ng binata habang matamang nakatitig sa
kanyang mukha.

Wala syang naisagot...

Nagpaalam na ang kanyang mga magulang.

Oo nga pala mag-di-dinner ang mga ito, niyaya pa sya nito pati ang binata pero
kapwa sila magalang na tumanggi.

Naiwan silang dalawa ni Sabastian Tan sa loob ng conference room.

Ilang sandaling katahimikan..

Nagpapakiramdaman sila sa isat-isa.

Nagulat siya nang biglang ini-lock ng lalaki ang pinto ng conference room.

"I missed you mahal..." Anas nito habang unti-unting lumalapit sa gawi niya.

Para naman siyang itinulos sa kinatatayuan. How dare this man?! Anong alam nito sa
salitang 'miss'?! Gosh! Kung alam lang nito kung paano siya mamatay sa lungkot
dahil sa pangungulila at pag-aalala dito!

Di na sya nakahuma dahil bigla na lamang nitong hinapit ang kanyang bewang, sukol
sya sa gilid ng table at bigla sya nitong kinuyumos ng maalab na halik sa labi.

Natulala na lang siya sa bilis ng mga pangyayari. Pero nang mahimasmasan ay pumalag
siya at nanulak! No not this fast! Kailangan niya pa ng paliwanag mula dito!

SAB

Naramdaman ng binata na bahagyang kumakawala si Hani mula sa kaniya kaya lalo nyang
hinigpitan ang pagkakayapos dito.

Labis talaga syang nangulila sa babaeng minamahal. Nagdurugo ang puso nya sa tuwing
minamasdan ito sa malayo pero ni hindi nya ito malapitan man lang...

Inayos nya muna ang sarili upang magging karapat-dapat dito...

Binigay nya din ang panahon kay Hani na makapag-isip-isip ito at mai-ayos din ang
buhay nito na ginulo nya noon...

Sabik na sabik at uhaw na uhaw sya sa halik na yon.

Binawi ang labis na pangungulila..

HANI

Halos mapisa naman si Hani sa mahigpit na pagkakayakap ni Sab.

Hindi na sya pumalag...

Natalo na din siya ng sariling pagnanasang madama muli ang init na nagmumula dito.

Miss na miss nya na talaga ito...

Dinama nya ang init ng katawan ng binata at gumanti sya ng yakap at halik.
Ng mapagod ay naghiwalay silang kapwa habol ang hininga.

Isang malakas na sampal ang natamo ng binata mula sa kaniya.

Takang napatitig ito sa mukha niya matapos niya itong sampalin. Bahagya pang namula
ang kaliwang pisngi nito, but for sure hindi naman iyon ininda ni Sab.

"Para saan yun?" Takang tanong nito.

Aba't! Ang walanghiya! May ganang pang magtanong sa kaniya kung para saan daw iyong
sampal? The nerve of this man!

Matalim ang tingin ang iginawad niya dito. "Para sa ilang taong pang-aabandona mo
sa akin magaling na lalaki!" Galit na bulyaw niya sa napaka-guwapong mukha ni Sab.

Natawa si Sab, at muli siyang hinila palapit dito. "Kahit kailan hindi kita
inabandona Hani..." Nangingiting saad nito.

Napa-arko naman ang kilay niya dahil sa sinabi nito.

"Hindi ako nawala sa lahat ng oras. Believe me Hani, nasa tabi mo lang ako palagi.
Mula sa graduation mo, sa unang pagpasok mo sa business o kahit out of town trip.
Hindi ako kailanman nawala... Palagi akong nasa paligid mo lamang. Sa mga
seminars... Sa pag-sisimba mo... Kahit sa pagpapa-Salon mo... o sa pamamasyal
n'yong pamilya." Lumamlam ang mga mata nitong habang nakatitig sa kaniya. "Kahit
tuwing pumupunta ka sa rest house para dalawin ang puntod nila Mama... sa lahat ng
pagkakataon... kahit sa pagtulog mo...

Naroon ako...

Minamasdan ka mula sa malayo.." Seryosong saad nito.

Tumulo ang mga luha niya dahil sa rebelasyong iyon. Naiinis na hinampas niya ito sa
dibdib. "I hate you... Alam mo bang hirap na hirap ako... Dahil miss na miss na
kita... Iyon pala ay nasa tabi-tabi ka lang!"

Masuyo namang pinahid ni Sab ang mga luha niya. "Shhh... My princess Honey..."

Natigilan sya... Yun ang pangalan ng kumpanya ni Sab diba?

Ipinangalan iyon sa kanya???

"Mas nahirapan ako mahal... Pero tiniis ko iyon, dahil mahal na mahal kita.
Gustuhin ko mang lapitan ka ay pinipigilan ko ang sarili ko. Hinintay ko ang tamang
pagkakataon na magiging karapat-dapat na ako sa pagmamahal mo... At ngayon hinding-
hindi na kita papakawalan pa!." Nakangiting wika ni Sab.
"Basta I hate you pa rin!" Irap niya dito. Pero ang puso niya ay unti-unti ng
nalulunod sa kakaibang kaligayahan.

Natatawang niyakap sya ng mahigpit ni Sab. Mahigpit na para bang hindi na siya
pakakawalan pa.

"Oy! baka naman mapisa na ako nyan!" Natatawang tulak nya dito, pero ang totoo
kinikilig na sya.

"I love you po." Seryosong wika nito.

Hindi na sya sumagot... Sa halip ay sya na mismo ang kumabig sa mukha ng binata
para halikan ito.

Mas malalim na halik...

Halik na hindi matatapos...

Katulad ng pagmamahalan nilang nagsimula sa masalimuot na umpisa at ngayon ay

magtatapos na sa masaya at nakakakilig na sandali :)

Tapos na ang lahat... Pero silang dalawa ni Sab?

Nagsisimula pa lamang sila ng kanilang bagong buhay sa piling ng isat-isa.

To hell sa sumpa ng Leandro na 'yon!

------------WAKAS-----------

MARAMING SALAMAT PO SA PAGTANGKILIK!

JAMILLEFUMAH

FB PAGE: JamilleFumah
Twitter: @jfstories

� Jamille Fumah | All Rights Reserved | 2013 First published at some Facebook pages
last 2012. Revised now for EBOOK version ??? E O S ???

What about the curse?

And what is the next on happy ending?

THE GR 2
For The Love of Eos

Kung gaano ka-sweet si Sab at kung gaano siya kainit magmahal...

Kamusta naman kaya ang kanilang nag-iisang anak na lalaki ni Hani?

EOS. A devilishly handsome guy with a cold heart...

May pag-asa pa bang magbago ang isang ito... Kung isang araw, makatagpo niya ang
babaeng magiging karugtong ng kaniyang hininga?

NOW AVAILABLE on my WATTPAD ACCOUNT: For The Love of E O S

Sana ay mahalin niyo din siya, kagaya ng pagmamahal niyo kina Hani&Sab. Happy
reading po! God bless! XOXO

JAMILLEFUMAH

8 ?88 ?88 ?8

Copyright ? JamilleFumah 2013, All rights reserved.

(Nilikha noong ako ay Highschool... Sana ay hindi kayo masyadong naguluhan hehe)