Blonde ka?" Walang pag-aalinlangan na sumagot si Knight. "No." He's lying.

She can see the colour blonde

on the roots of his hair. Nangyayari iyon kapag kinulayan ang buhok at na g-uumpisa nang humaba iyon
kaya lumalaba ang tunay na kulay. Well... maybe he has his reason for lying. None of my business. "So..."
she changed the topic, "kumusta ang maging waiter dito sa café ko? Itutuloy mo pa rin?" "It's fun." "Fun?"
Tinaasan niya ito ng kilay. "E wala ngang ekspresyon ang mukha mo kanina." Knight blinked at her. "Do I
have to smile while serving them? Just say it and i'll do it with a smile."

Napatitig siya sa kaharap. "Gusto mong... utusan kitang ngumiti?" Tumango ito. "Yeah. Kung 'yon ang gusto
mo." Hindi siya makapaniwalang napatitig kay Knight. "Pero hindi naman inuutos 'yon diba?" Knight tsked.
"Not in my life." Napakurap-kurap siya. What kind of life is he living? "Sorry... pero hindi ako
komportableng utusan kang ngumiti. I f you don't want to smile, then don't. Huwag mong pilitin." SM was
taken aback when Knight's face softened while looking at her. "That's nice to hear." He whispered while
smiling softly at her. "Thank you." She smiled back. "Just smile when you feel like it." Sinilip niya ang mga
costumer ng café na halos maghugis puso a ng mga mata habang nakatingin kay Knight. "Mukha namang
walang problema sa mga costumers natin. Anyways, l unch time na." Tiningnan niya ang relong pambisig.
"Kumain ka na ba?" "Hindi pa." "Kumain ka na." Aniya. "Paano ang gamot mo?" She can still vividly
remember his wounds. They were long, some are deep some are shallow. To bear that kind of p ain on his
back while working... it must be hellish. "Binigyan ka ba ng pain reliever?" Tanong ulit niya ng hindi ito
sumagot at nanatiling masuyong nakatitig sa kaniya. "How's your back? Hindi ba masakit? Okay ka lang ba
talaga? Maybe you shouldn't be working. I mean... I saw you r wounds..." Kaya siguro ganun nalang ang
pag-aalala niya rito, kasi nakita niya mismo ang kalagayan nito. Those wounds... so many... he must be in
so much pain and just enduring it. "Kumain ka na tapos uminom ka na nang gamot. Si Juls muna ang
paasikasuhin mo sa mga costumer." Sabi niya ka y Knight nang nanatili itong tahimik at nakatitig lang sa
kaniya. "Sige, babalikan ko na 'yong bini-bake ko—" "Can we eat together?" Putol ni Knight sa iba pa
niyang sasabihin na nagpatigil sa kaniya sa paghakbang sana pabali k sa opisina niya. Bumaling siya rito.
"We can't." Nakangiwing sabi niya. "Tatapusin ko pa 'yong bini-bake ko. Maybe some other tim e." "I'll
wait." "No—" "I'll wait." May diing ulit nito saka bumalik sa pagsi-serve sa mga customers. Napakurap-
kurap nalang si SM sa papalayong likod ni Knight. At habang nakatitig sa likod nito ay bumalik sa ala-al a
niya ang mga sinabi nito habang nagdi-deleryo nuong tinulungan niya ito. I'm tired... i'm so tired or living.
Someone... please... save me. For a person to say those things... he must have a hard life.

And for some reason... she wants to do something to save him. But how can she do that when she, herself,
needs sav ing too?

HE'S NOT SPECIAL. 'Yon ang umukilkil sa isip ni Knight habang pinagmamasdan si SM na inaasikaso ang
mga tr abahante nito. Kung paano siya nito tratuhin ay ganun din nito tratuhin ang iba. "Juls, kumain ka
na." Wika si SM. "Huwag kang magpapagutom. Papayat ka na naman." Ngumiti si Juls. "Hindi naman,
Boss." "Kung gusto mo ng cake kumuha ka nalang." Sabi ni SM kay Juls. "Ayokong pumayat ka. Tatamaan
ka sakin Juls. Hindi ako natutuwa." Tumawa si Juls. "Salamat, Boss." SM looked at Monet, "kumain ka na
rin ba? Ako na muna riyan." "Salamat, boss." "Sabihan mo na rin si Josh." Si Josh ang cook ng café.
"Siguradong pagod na rin 'yon. Kawawa naman." Pagkatapos ay bumaling ito sa kaniya. "Kumain ka na rin."
"I told you i'll wait." Iritado niyang sabi. Lumapit sa kaniya si SM saka sinalat ng kamay nito ang nuo niya.
"Hmm... hindi ka naman mainit." Kapagkuwan a y bumulong ito. "Masakit ba ang sugat mo kaya ka
iritado? You can take the day off if you want." Napatitig siya sa dalaga. Hindi niya alam kung bakit naiirita
siya. Is it knowing that she treats him the same like the others? Fuck! But he can't hold it against her. "I'm
fine." Aniya sa walang emosyong boses. "No worries." Hindi naman siya puwedeng magalit dahil lang
mabait i to sa lahat. Maybe that's why she helped him. Because she's just kind. That's it. Wala nang ibang
rason. And that irritated him e ven more. Pinakatitigan siya ni SM. "You're not fine." Masuyong lumapat
ang kamay nito sa likod niya. "Masakit ba?" Nagtagis ang bagang na inalis niya ang kamay nito sa likod
niya. "I told you i'm fine." Bumuntong-hininga ito saka pinakatitigan siya. "But you're not. I can tell. You're
making me worry. Magpahinga ka na kaya muna?" Looking at her, she's really worried. Knight sighed
before standing up, "magpapahinga na ako." Aniya saka naglakad palabas ng café ng walang lingon-li kod.
Fuck! He's losing his mind and he's confused as fuck. Motherfucker! I need a drink! "Knight!" Napatigil siya
sa paglalakad at awtomatikong lumingon ng marinig si SM na tinawag ang pangalan niya. "What?" He
asked. "Come on." She smiled and offered him her hand. "Let's eat together." Just like that, his feet started
walking back towards the café... obediently. Nawala ang kagustuhan niyang umalis sa c afé. This time no
one was forcing him, he's walking back obediently ... on his own volition. Fuck... I don't want to get
addicted to this feeling. This will ruin him one way or another. He's sure of it. It's just a matter of time... Ѱ
Ѱ э I have a favour to ask. Please stop comparing the two story (the old and the new PS21) maguguluhan
lang po kayo k ung iisipin niyo yong dati kasi ibang-iba po talaga 'to. From characters, names and plot
ʠMay rason kung bakit umabot ilang taon bago ko sinulat ulit si Knight. Iyon ay ang makalimutan ng mga
nakabasa na noon ang kuwento niya ɮ Salamat sa pag-intindi. Ѱ Ѱ э CHAPTER 2 MAAGANG nag-out si
Knight sa Café ng araw na 'yon. Iyon ang unang beses na maaga itong umuwi na ikinasiya n aman ni SM.
Mabuti naman at nakinig na Ito sa kaniya na umuwi ng maaga at nagpahingang mabuti. Knight had been
working In her café for a week now. At isa lang ang masasabi niya, napakasipag nito. Wala itong re klamo
sa kung ano man ang trabaho sa Café. Kahit walang emosyon palagi ang mukha nito, maayos naman itong
magtrabaho. "Mauna na ako, boss." Sabi sa kaniya ni Monet bago sumakay sa Taxi na pinara nito. "Sige."
Nginitian niya si Monet at kumaway dito. "Ingat sa pag-uwi, Monet. Good night." "Good night din, Boss."
Ani Monet bago tuluyang isinara ang pinto ng Taxi. "Ayos lang ba talaga boss na mauna kaming umuwi?"
Tanong ni Juls sa kaniya habang nakasakay ito sa motorsiklo nito at naka-angkas naman si Josh. "Medyo
gabi na rin, boss." Nginitian niya ang dalawa. "Ayos lang ako. Kaya ko ang sarili ko." "Sige, boss. Ingat."
"Ingat din kayo." Nang makaalis ang dalawa, napatingin siya sa madilim na kalangitan habang naghihintay
ng Taxi na daraan. Niyakap niya ang sarili dahil sa dilim. Kumuyom ang kamao niya. She already had seen
so many therapist to nurse h er back to normal but she's still afraid of the dark.

When will she forget what happened to her? Bumuga siya ng marahas na hininga saka mariing pinikit ang
mga mata para pakalmahin ang sarili. SM counted one to ten while calming herself. Pilit siyang nag-iisip ng
magagandang ala-ala para makatulong para pakalmahin ang sarili niya at sa hindi malamang kadahilanan
ay pumasok si Knight sa isip niya. SM smiled. She and Knight always dine together these past few days.
Mukhang nasasanay na siyang kasama itong kumain at mu khang isa iyon sa masasaya niyang memorya.
Well. He's a good guy. There's nothing wrong with that. Hindi ito ngumingiti sa iba pero palagi itong may
ngiti para sa kaniya. Natigilan siya sa pag-iisip ng makarinig ng busina ng sasakyan. Nang tingnan niya kung
sino 'yon, nakahinga siya n g maluwang ng makitang taxi 'yon na walang sakay na pasahero. Nang
bumukas ang passenger seat, nagmamadali siyang sumakay at ibinigay ang address ng bahay niya habang
kina kalkal ang shoulder bag niya para sa wallet niya. "It's late. Uuwi ka pa lang?" Natigilan siya sa
pagkalkal sa bag niya at namimilog ang matang napabaling sa driver ng Taxi. Umawang ang labi niya ng
makilala ang Driver. "K-Knight?" Knight smiled at her. "Evening, boss." Napakurap-kurap siya sa lalaki. "A-
anong... a— anong... T-Taxi driver ka rin?" "Yep." Pinausad nito ang Taxi. "I need money so i have to work
harder. I'm a Taxi Driver, DJ, Waiter and i even cle an gardens." He was smiling happily. "Nagbubuhat din
ako ng mga bagahe sa port ng kaibigan ko. It's actually so m uch fun." Hindi siya makapaniwalang napatitig
sa binata na nagmamaneho. Akala niya mayaman ito. The way he talks, he sou nded like a rich man. The
way he dressed himself, he seems like a rich man. She can tell. Maybe he's lying again. SM took a deep
breath before speaking, "ang dami mo palang trabaho. Nakakapagpahinga ka pa ba?" "I'm okay."
Awtomatiko ang sagot nito at walang emosyon. He's not okay. She can tell. There's dark circle under his
eyes and he looks weary. "Knight?" "Hmm?" "Kailan ka huling nagpahinga?"

Binagalan nito ang pagpapatakbo ng sasakyan habang pasulyap-sulyap sa kaniya. "Yesterday or was it two
days ago. .. i'm not sure..." What the... "Are you okay?" Knight nodded. "Yeah. Don't worry. Sanay na ako
sa ganito kaya ayos lang talaga ako. I can't sleep these past few d ays and i'm really having a hard time
resting so... yeah... ayoko namang uminom ng sleeping pills para nakatulog. M as napapagod ako." SM
couldn't move. She was just looking at Knight in shock. Her chest getting heavy at what he said. This
man ... what kind of life is he living? SM took a deep breath and smiled. She doesn't want to burden him
with her worries about his health. "Kanina ka pa ba namamasada?" Tumango si Knight. "When i left the
Café." "Kumain ka na ba?" "Hindi pa. Wala akong gana. Mamaya na siguro pag-uwi ko." She's getting more
and more worried of Knight. "Ang likod mo, kumusta na?" Halos pabulong ang boses niyang tan ong. Alam
niyang paulit-ulit nalang siya sa pagtatanong pero hindi niya mapigilan ang sarili. "Is it healing okay?" "It's
fine." He sounded convincing. Huminga siya ng malalim. "That's good. I'm glad you're fine." What's the
point of asking him when he's just going to lie? Bumuntong-hininga siya. "You should stop that."
Napabaling siya sa katabi. "Stop what?" "Stop worrying about me." Anito saka nakita niyang humigpit ang
hawak nito sa manibela. "Baka anong isipin ko." Napakurap-kurap siya rito. "Anong Ibig mong sabihin?
Ganito naman talaga ako sa lahat—" "I know and that pisses me off." Knight blows a loud breath. "Ang
sinasabi ko lang naman ay huwag kang masyado ng maging mabait sakin." SM stilled. This man is not used
to niceness or kindness. "Sige. Hindi na." Hindi na umimik si Knight at ganun din siya kaya nabalot ng
katahimikan ang buong sasakyan hanggang sa ipinarad a nito ang sasakyan sa labas ng bahay niya. "We're
here." Tahimik siyang tumango saka nagbayad. Nang hindi iyon tinanggap ni Knight, inilagay niya Iyon sa
dashboard. "Salamat." Aniya bago lumabas ng Taxi at naglakad papasok sa bahay niya.

Knight doesn't want niceness or kindness from her... maybe it's making him uncomfortable. Sinasabi niya
sa sarili ni ya na dapat sundin niya ang sinabi ni Knight na huwag nang maging mabait dito pero hindi niya
napigilan ang sarili na lingunin ito. Her eyes widens when she saw him leaning on the hood of the taxi
while looking at her. Then he smiled. "Puwede ba akong pumasok?" "Akala ko ba ayaw mong maging
mabait ako sayo?" Balik niyang tanong dito. Knight sighed loudly before walking towards her. "What can I
say? I'm a sucker for you." "What Is that supposed to mean?" Naguguluhang tanong niya. "It's a song."
Knight cheekily answered her, dodging her real question. "Don't mind me." Hindi nalang niya binigyang
pansin ang sinabi nito. "Come on in then." Aya niya sa binata. "I'll make you some coff ee." Kaagad
namang pumasok sa bahay niya si Knight ng buksan niya iyon. "Upo ka muna." Aniya na iminuwestra ang
kamay sa sofa. Inilapag ni SM ang bag na dala sa pang-isahang sofa saka hinubad niya ang sapatos na suot
bago naka-paa lang na ti nungo ang kusina para kumuha ng cake sa ref niya saka pinag-timpla ng kape si
Knight. Nang makabalik siya sa salas, inilapag niya ang cake at kape sa center table. "Kain ka muna.
Magbibihis lang ako." Kinuha niya ang bag sa sofa saka tinungo ang kuwarto niya. Nang makapaglinis ng
katawan at makapagbihis ng pan gbahay, binalikan niya si Knight sa sala. "That was fast." Natatawang sabi
niya ng makitang ubos na nito ang cake at nangangalahati na ang lamang kape sa t asa nito. Tumingin sa
kaniya ang binata. "I want to take advantage of your niceness." Anito saka tinapik ang nasa dulong esp
asyo ng mahabang sofa. "Sit here." Wondering what this man was up to, she sat on the long sofa. Pero
mukhang hindi na niya kailangan pang mag-isip ng malalim kung anong balak nito dahil kaagad niyang
nalama n ng makaupo siya. Nahiga ito sa sofa at ginawang unan ang mga hita niya. Napaigtad siya sa
ginawa nito dahil hindi siya komportable. Gusto niyang Itulak palayo ang ulo ng binata... palayo s a hita
niya... pero sa isiping pagod ito, walang tulog at hindi pa kumakain, hindi siya gumalaw at hinayaan lang
nito. She let herself get used to the feeling of their closeness. Para kahit papaano ay maging komportable
siya at hindi mai lang sa sobrang pagkakalapit nila. "Let's stay like this for a little while." Anito habang unti-
unting pumipikit ang mga mata. "Feels good..." Bumaba ang tingin niya sa binata. Being this close to
Knight, she can see that he already dyed his hair brown again.

She can't see any blonde strand anymore. Umangat ang kamay niya para haplusin ang buhok ng binata na
nakaunan sa hita niya para tulungan ang sarili na ma ging komportable sa pagkakalapit nila. His hair felt
soft on her hand. It feels good to touch and caress. Bahagyang napasinghap si SM ng hulihin ni Knight ang
isa niyang kamay saka ipinatong nito Iyon sa dibdib nito. SM wanted to pull away but he feels warm and
couldn't make herself do it. Maybe this can help him rest? Gusto niya itong makapagpahinga. The
weariness on his face is worrisome. 'I can't sleep these past few days and i'm really having a hard time
resting...' that's what Knight said earlier. Pero nakapikit na ang mga mata nito ngayon. Is he resting now?
"Knight?" Pinagkrus nito ang mga braso sa harapan ng dibdib habang nakatihayang nakahiga. "Don't make
me go away. I kno w you're uncomfortable but ... maybe just for a minute?" Humugot siya ng malalim na
hininga, "sasakit ang leeg mo kung uunan ka sa hita ko. Ikukuha nalang kita ng unan p ara maayos kang
makapagpahinga." "It's okay. You feel better than a pillow." He whispered. "You feel warm. When was the
last time i felt that? It's alwa ys cold. Wherever i go, whatever i do... it's cold." Hindi na siya nagpumilit pa.
"Sige na, pahinga ka na." Bumukas ang mga mata nito at nag-angat ng tingin sa kaniya. "Can you endure
being this close to me a little longer? I know it's selfish and you're uncomfortable but... just a little more
minute?" Hinaplos niya ang buhok nito para hindi ito mag-Isip ng kung ano-ano. "Pahinga ka na." Aniya,
"magsasabi ako kun g hindi na ako komportable." Knight closed his eyes, seconds later, he was fast asleep.
That's good. Rest well, Knight. Hindi gumalaw sa SM sa kinauupuan hanggang sa maramdaman niyang
inaantok na siya. Sumandal ang katawan ni ya sa likod ng sofa at napapikit siya. Naghikab siya saka unti-
unting pumikit ang mga mata niya. Seconds later, she was oblivious to the world. Uncaring even when
there's a stranger in her home.

KNIGHT WOKE up feeling satisfied. It feels like something warm was draped over his chest and it feels
good. He n ever felt this good after waking up. Palagi siyang iritado o kaya naman ay walang buhay.

Iminulat niya ang mga mata at parang may tumambol ng mabilis sa puso niya ng makita ang rason kung
bakit nakar amdam siya ng ganung emosyon. It's SM. She was asleep. Her head was resting on his chest
and her face was facing him! So fucking close! His heart pounded loudly. Would she hear my heart beat
pounding? Nakagat niya ang pang-ibabang labi habang nag-Iisip ng paraan kung paano aayusin ang
posisyon nilang dalawa. He r face was so close to his, he's having dirty thoughts. Alam niyang hindi
komportable ang posisyon ng dalaga pero dahil siguro antok na antok na ito kaya wala na itong p akialam.
Fuck! How can he be selfish? Tiningnan niya ang relong pambisig. 4:40 AM. Mothefucker! Hindi ko naman
alam na matagal akong makakatulog! He's used to sleeping for thirty to one hour only — without sleeping
pills! And he didn't take any last night! He stared at SM's sleeping face. I actually fell asleep on her lap as
my pillow. A good sleep at that. That's new. Anong bang mayroon sa babaeng 'to? Napabuntong-hininga
siya saka maingat na inalis ang pagkakaunan ng dalaga sa dibdib niya. He was thankful when she didn't
wake up and continued sleeping soundly. Mabilis siyang bumangon habang nakaalalay ang kamay niya sa
ulo ng dalaga saka mabilis pero maingat niya itong kinarga. Then he stilled when realization hit him.
"Where the fuck is her room?" Pabulong niyang tanong habang umaakyat n g hagdan patungo sa second
floor ng bahay. May tatlong kuwarto ang second floor. Knight sighed and opened the first one. The room
smells like SM. This is her room for sure. Maingat niyang Ihiniga ang dalaga at tumigil ang paghinga niya ng
gumalaw ito. Akala niya magigising si SM pero tumagilid lang ito ng paghiga saka nagpatuloy sa pagtulog.
Bumuga siya ng marahas na hininga saka tumingin sa relong na nasa bedside table. 4:42 AM. He bit his
lower lip and return his gaze on SM. Then something caught his eyes.

Bahagyang nakataas ang laylayan ng pang-itaas nitong damit kaya kita niya ang beywang nito at mayroon
doon nak akuha ng atensiyon niya. His blood runs cold when he figured out what it was. A healed cut
wound. Three inches long. His cold hands trembled as he reached for the hem of her shirt to slightly pull it
up. Gusto niyang pigilan ang sarili, alam niyang mali ang gagawin niya pero hindi niya kayang itigil ang
ginagawa. Bahagyan niyang itinaas ang laylayan ng pang-itaas nitong damit at bumulaga sa kaniya ang
ilang mahahabang hiwa na sigurado niyang gawa ng kutsilyo. It's already healed but it still shook him to
the core. Para siyang nanghihinang napaupo sa gilid ng kama at napatitig sa mukha ng dalagang
mahimbing na natutulog. Here he thought that SM didn't suffer anything horrible in life because she was
always kind and nice... but he was wr ong. Those cut wounds... what happened to her? Nasapo niya ang
dibdib ng makaramdam ng paninikip doon. "Fuck..." Kumuyom ang kamao niya. "Fuck... who did this to
you?" Mabilis siyang tumayo at lumabas ng kuwarto baka magising niya si SM sa sunod-sunod na mura na
lumabas sa bibi g niya. Tumakbo siya palabas, ini-lock niya ang pinto ng bahay saka ang gate bago sumakay
sa taxi niya at minaneho iyon deretso sa BV. He was fuming mad! He needs to calm the fuck down! Nang
makapasok siya sa bahay niya, kumakabog pa rin ng mabilis ang dibdib niya, nakakuyom pa rin ang kamao
ni ya at kumukulo ang dugo niya sa galit. Who the fuck did that to her?! Dumeretso ang paa niya sa mini-
bar niya saka kinuha ang bote ng rum, binuksan iyon at sa mismong bote siya umin om. He dislike drinking
this kind of liquor— he prefers beer— but he needed it to calm his nerves! Hindi niya maalis sa isip niya
ang nakitang mga pilat sa beywang at Ibaba ng likod ni SM. Kung itinaas pa kaya niya ang damit nito
hanggang sa balikat, mayroon pa kaya dun? "Fuck!" Sinuntok niya ang counter ng mini-bar. "Fuck!" Kinuha
niya ang cellphone sa bulsa, walang pakialam kung dumudugo ang kamao niya, saka tinawagan si Valerian
kahit madaling araw na. Valerian answered after five rings. "This better be Important you moron—"

"I'm angry." Nagtatagis ang bagang na sabi niya. Valerian sighed and ended the call without saying
anything. Inilapag niya ang cellphone sa ibabaw ng mini-bar counter at patuloy na uminom ng rum sa
mismong bote. Minutes later, he heard footsteps nearing the mini-bar. It was Valerian. In his pajamas.
Valerian sighed heavily as he walk towards him. "For fuck's sake, Velasquez, i sleep late last night." "I'm
pissed." Aniya habang nagtatagis ang bagang. "Ano ako, anger absorber mo?" Iritadong sabi ni Valerian
habang nagsasalin ng whiskey, "seriously, Velasquez, ano na naman ba ang nangyari?" Humigpit ang
hawak niya sa bote ng rum, "i met this woman, she helped me..." nagtagis ang bagang niya, "she was very
nice to me, Val. She wants nothing in return from me." "And?" Umupo si Valerian sa katabi niyang stool na
kinakaupuan. "What's wrong? You're disappointed because she turns out to be a bitch?" Tumuon ang
matalim niyang mata sa kaibigan at mahigpit itong kinuwelyuhan. "Take it back." He hissed. "She's not a
bitch!" Valerian froze, his eyes wide, shocked at his hostility. "Woah... fuck... what's her name?" Natigilan
siya at binitawan ang kuwelyo nito saka nag-iwas ng tingin. "Hindi mo na kailangang malaman 'yon."
"Really, Velasquez?" Valerian asked flatly. "Pati pangalan ipagdadamot mo? I'm married, you know." Hindi
siya umimik. Valerian chuckled. "Fine, fine... keep the name. Fuck. You got it bad. Should i call the gang?"
Umiling siya. Valerian sighed. "So... what made you mad?" Bumuka ang bibig niya para magkuwento kay
Valerian pero biglang pumasok sa isip niya si SM. He saw her cut wo unds by accident. Ano nalang ang
sasabihin nito kapag pinagsabi niya sa iba? Siya nga ayaw na ayaw na nakikita ng ibang tao ang likod niya,
ito pa kaya? He can't embarrass her like that. Tumikom ang bibig niya. "You can leave now."
"Motherfucker..." Valerian tsked. "Ayos lang kung ayaw mong sabihin pero kumalma ka muna bago ako
bumalik sa bahay." "Umuwi ka na, baka hinahanap ka na ni Grace—"

"Nagpaalam ako bago pumunta rito at pinayagan niya ako." Anito saka nagsalin ulit ng whiskey sa baso.
"So... what are you up to these days." "Waiter." Napailing ang kaibigan. "You and your works." He just
smiled. "Yeah..." "You know i can help you, right? If it's money—" Umiling siya. "Don't. You know my
father." Valerian let out a loud breath. "Yeah, yeah, i know." Knight's expression grimed when his ear picks
up a sound of foosteps. He puts his palm on the counter, push himself up, flipped mid-air and his feet
landed Inside the counter. Mabilis na kinuha niya ang nakatagong baril sa ilalim ng counter, ikinasa niya
iyon saka itinutok Iyon sa bagong dat ing. "My Lord..." itinaas ni Cloud ang dalawang kamay sa ere, "i came
in peace." Inilapag ni Valerian ang baso na hawak saka namulsa sa pajama nitong suot. "I'll go." Tumango
lang siya at tiningnan si Valerian na naglalakad paalis at tinapik lang ang balikat ni Cloud ng madaanan ni
to ang butler niya. "What is it?" Tanong niya kay Cloud nang sila nalang dalawa. "There's a Triad movement
here in the country again." Anito, "we still have no information about it though. Mukhan g nag-Iingat ang
Triad na hindi sila matunugan." Hinilot niya ang sentido. "Piece of junks. They're giving me headaches!
Putulin mo ang ulo ng Isa, may tutubong dal awa. Can't i rest for a few weeks or so?" He tsked. "Tell the
trackers of the Organósi under Asia to do their job right or i'll kill them all." "Yes, my Lord." His face turns
cold. "I need Information by tomorrow morning." Cloud nodded. "I will disseminate your orders to the
trackers. I'll make sure that they'll have the information by tom orrow." Hindi siya umimik at Inubos ang
laman ng bote ng rum. "Would you like two slices of cake, my Lord?" Kapagkuwan at tanong ni Cloud sa
kaniya. "To wash your sour moo d." Galit na pinulot niya ang baril na Inilapag sa counter saka mabilis na
sunod-sunod na kinalabit ang gatilyo niyon hab ang nakatutok kay Cloud.

Fifteen bullets. Cloud didn't budge nor blink. He stayed calm and collected as he looked at him while firing
every si ngle bullet of the goddamn gun. Knight puffed a loud breath when he saw the bullet holes behind
Cloud. Only missing an inch from his butler's head. "Fuck." "Still mad, my Lord?" Cloud asked coolly. "A
little." Sagot niya saka naglakad palabas ng mini-bar, "clean the wall, Cloud." "Yes, my Lord." Umalis siya ng
mini-bar at umakyat sa ikalawang palapag ng bahay saka pumasok sa kuwarto niya. In an instant, he felt a
presence inside. Pasimple niyang kinapa ang switch ng ilaw sa kuwarto at ini-on 'yon. His eyes widen in
worry and fear when he saw his brother sitting on the sofa, bleeding and unconscious. Fuck! "Night!"
ѠEnjoy

ʠHappy Reading

э
CHAPTER 3 "GOOD THING it was not a fatal gunshot wound." Wika ni Cloud habang nilalagyan ng gauze
ang sugat ni Night sa gilid ng dibdib. Napatigil na nito ang pagdurugo niyon at nalinis na rin. "He just lost
too much blood and passed out , that's all." "And this will do, right?" Knight looked at the blood bag
hanging on the IV stand. It was easy for Cloud to acquire Blood from the Organósi HQ and because Cloud
has a medical experience, everythi ng went smoothly after that. Huminga siya ng malalim saka binalingan
ang kapatid. Midnight was lying on the bed, unconscious, while he's sitting beside him, and leaning on the
headboard, combing h is brother's hair. Ibinalik niya ang blangkong tingin sa kisame ng kuwarto habang
sinusuklay pa rin ang buhok ng kapatid. Seconds later, Knight spoke. "I wonder why he's here." "According
to my source, he got wounded after he stole something from a Triad's sub HQ here in the Country."
Nagsalubong ang kilay niya. "This is my territory, Cloud. Kung mayroon mang gagalaw sa Triad dito sa Asya,
ako ' yon. Why is he in my territory?" "Must be your father's order." Wika ni Cloud na kumuha sa atensiyon
niya habang inaayos ang pagkakakumot sa kat awan ng kapatid niya. "He's wounded and came to you.
Mukhang may tiwala pa rin siyang natitira para sayo."

Nagbaba siya ng tingin sa kapatid. "More like no choice, I guess." "Bakit hindi mo siya tanungin para
makasiguro ka?" Suhestiyon ni Cloud. Nanatiling walang emosyon ang mukha niya. "I'm tired of getting
disappointed all the time." Cloud took a deep breath. "Very well..." umalis na si Cloud sa pagkakaupo sa
gilid ng kama. "I shall prepare your br eakfast." "Coffee would be nice..." he said, stunning his butler on
the process. Hindi itinago ng butler niya ang gulat sa mukha nito habang hindi makapaniwalang nakatitig
sa kaniya. "Did i heard it right, my Lord? Coffee?" "It's early in the morning." He answered Cloud with a
straight face. "It's not good to have beer for breakfast. So mak e me some coffee." Lumapit sa kaniya si
Cloud at inilapat ang mga kamay sa nuo niya. "Hmm... wala ka namang lagnat. For more than a decade
that i'd been serving you, this is the first time you asked for a coffee, not beer." His face remained
emotionless. He wanted to drink coffee because It tastes good when SM made It for him last night. He
wonders If Cloud can mak e it taste good too. Umiling siya, wala pa ring emosyon ang mukha. "Just make
me coffee and don't make me repeat myself again." Bahagyang yumukod si Cloud. "Yes, my Lord. Anything
else?" "That's all." Tumango si Cloud at lumabas na ng kuwarto niya, siya naman ay bumuntong-hininga at
napatingin sa orasan na nak asabit sa pader ng kuwarto niya. 6:14 AM. Gising na kaya si SM? Napailing
siya. Why Is he thinking of her so early in the morning? Bumuga siya ng marahas na hininga. I really got it
bad. Bakit naman kasi ang bait nito? Sometimes he can't help bei ng delusional that he's somewhat special
to her. But he knew the truth. Being nice and kind was her nature. Mabait ito sa lahat, hindi lang sa kaniya
kaya hindi siya dapat mag-isip ng kung ano-ano. Knight blows a loud breath. But I can't help It. Napabaling
siya sa pinto ng pumasok doon si Cloud. "Here's your coffee, my Lord." Ani Cloud sabay abot sa kaniya ng
tasa na nakalagay sa platito na magpakareho ang disenyo.

Tinanggap niya iyon habang inilalapag naman nito ang dalawang slice ng cake sa bedside table na nasa
platito rin. Kaagad siyang sumimsim ng kape. Ipinikit niya ang mga mata para ibigay ang buong ang
atensiyon sa lasa ng kape, "hmm... not the same..." bulong niy a saka inutusan si Cloud. "My phone,
Cloud." Kaagad namang tumalima si Cloud at kinuha ang cellphone niya na naiwan niya sa mini-bar kanina
at ibigay iyon sa kaniya. Thank God he already has her number saved on his phone. Thanks to Monet. Sana
gising na siya. Nakailang-ring ang numerong tinatawagan bago iyon sinagot ng nasa kabilang linya. "H-
hello?" Sleepiness was visible on SM's voice. "W-who's this?" "It's Knight. Sorry. Nagising yata kita."
Naghikab ang dalaga. "Okay la— huh?" Silence for a couple of seconds. "Inilipat mo ako ng higaan?"
Mukhang napansin palang nito. "Yeah." "Oh." Silence again. "Sorry to bother you like this boss, but, i have
something important to ask." "Ano 'yon?" "Paano mo ginawa ang kape ko kagabi?" Tanong niya. "How did
you grind the beans? How many seconds did you s oaked it?" "Huh?" Mukhang naguguluhan ang dalaga sa
kabilang linya sa tanong niya. "Wala naman akong ginawang ganun." "Kung ganun paano naging masarap
'yon?" Nagtatakang tanong niya. "Ahm..." may pag-aalinlangan sa boses ng dalaga, "nilagay ko lang yong
coffee powder sa tasa at nilagyan ko ng ma init na tubig." Napakurap-kurap siya. "That's it?" "Yeah."
Mahina itong natawa. "Ang weird mo talaga. Good morning, by the way." Her last words made him smile.
"Morning too, boss. Thanks." "Welcome." Nagpaalam na siya at tumingin kay Cloud na titig na titig sa
kaniya na para bang isa siyang estrangherong bagay na nasa harapan nito. "What?" He asked, emotionless.
Cloud was looking at him in astonishment. "Wow... my Lord actually smiled genuinely. Though, who's your
boss? T he last time i heard you call someone like that was before Lord Vandreck retired and you swear
not to call anyone li ke that ever again." "Never mind that." Sabi niya saka ipinaliwanag kay Cloud ang kape
na gusto niya. "Hindi ko 'to gusto." Ibinalik niy a ang tasa na may lamang kape sa butler. "Yong masarap na
kape na natikman ko kagabi ay galing daw sa coffee po wder na nilagay lang sa tasa at nilagyan lang ng
mainit na tubig. And it's done. No beans." Kumurap-kurap si Cloud at nanlaki ang mga mata na parang
nagkaroon ng Ideya sa isip nito. "Oh! You're talking ab out instant coffee, my Lord!" Malapad itong
ngumiti. "It's a commoners coffee." "Commoners coffee?" Tanong niya habang iniisip kung anong hitsura
niyon at kung mayroon ba nun ang mga kaibi gan niya. "Hmm... mayroon kaya nun sila Val? All I saw was
coffee beans though..." "I'll just buy you some instant coffee, my Lord." Ani Cloud. "Go. Hurry up." "Yes,
my Lord." Anito at kaagad namang lumabas ng kuwarto niya. Bumuntong-hininga siya saka natigilan sa
pagkain sana ng cake ng tumunog ang cellphone niya. It's a message. He opened it and read. From: SM
(My Boss) 'Nakapagpahinga ka ba ng maayos kagabi?' Napangiti siya pero kaagad niyang sinuway ang sarili
ng maisip na mabait Ito sa kaniya kasi ugali na nito 'yon, hindi dahil espesyal siya rito. No need for his
heart to race. Tiyak na para kay SM, normal lang ang tanong nito. He took a deep breath and replied. To:
SM (My Boss) 'Yeah. Thanks to you. Hope you can be my pillow again.' He hit send. Minutes later, his
phone beeped. From: SM (My Boss) 'We can arrange that. Just tell me when so you can rest properly.'
Napatitig siya sa reply ni SM sa text niya. He really can't help his heart from racing like crazy.

This woman... does she even know or realize what she's doing to him and what she's making him feel? The
worst thing of this all is that he knew he's not special to her in any way. Mabait lang talaga ito masyado.
Fuck! Anong iri-reply niya rito? Bago siya makapag-reply sa text ni SM ay narinig niyang dumaing ang
kapatid. Mabilis siyang bumaling dito at nak ahinga ng maluwang ng makitang may malay na ito. Thank
God! "Huwag kang gagalaw." Pigil niya sa kapatid ng makitang akmang babangon Ito. "You're still
undergoing blood tran sfusion, so, refrain from moving." Knight was relieve when Night listened. But
silence fell on them. No one spoke nor dare try to open a conversation. When did they became awkward
to each other like this? They were in good terms when they got separated... but yea rs passed without
communication. It affected both of us. Walang umimik sa kanilang dalawa hanggang sa makabalik si Cloud
sa kuwarto. Tumayo siya saka kinuha ang tray na dala ni Cloud. "I'll be in the next room." Imporma niya sa
butler niya, "nurse h im back to health. Baka hindi siya maka-recover kaagad kung makikita niya ako."
Tumango naman kaagad si Cloud. "Yes, my Lord." Lumabas siya ng kuwarto at dumeretso sa katabing silid.
Inilapag niya ang tray sa center table saka kinuha ang tasa na may lamang kape at sinimsim 'yon. Hmm...
Kaparehas na ang lasa niyon sa ginawang kape ni SM para sa kaniya. Nice. Kinuha ang cellphone sa bulsa
saka tinawagan ang personal Ultor niya habang sumisimsim siya ng kape. "Dimitri." "Boss." "May
impormasyon ka ba tungkol sa Sub-HQ ng Triad na pinasok ni Midnight?" Umupo siya sa mahabang sofa
hab ang sumisimsim pa rin ng kape. "None. It was a covert mission." Sagot ni Dimitri. "Find out anything
you can about it then call me." Pagkasabi nun ay pinatay niya ang tawag at pumasok ng banyo pa ra
maligo. After taking a bath, he put a faded jeans and black t-shirt. Unconsciously, while looking at the
mirror on the sink wh ile brushing his teeth, his eyes settled on his hair.

He remembered SM asking if he's a blonde. He lied and said no. Alam niyang alam nitong nagsisinungaling
siya pero hinayaan lang siya nito. What's with her, really? He know that she can tell that he's lying... but
she always lets him lie. Knight was about to shave the whiskers on his chin when his phone rang. It was
Dimitri. "Yes?" "I only accumulated little information about Midnight's covert mission." Panimula ni
Dimitri. "Ang alam ko lang ma y papeles na pinakuha ang ama mo kay Midnight kaya pinasok niya ang Sub-
HQ ng Triad na pinamumunuan si Mr. Hitadaki. Isang yakuza." He knows Mr. Hitadaki. Knight made sure
that he knew his enemies by name and face. "Anong klaseng papeles ang ninakaw ni Midnight?" "I have
no information regarding that matter, boss." "And what happened to Sub-HQ? Everyone dead?" "No.
Looks like Midnight's mission was only to steal, not kill." He sighed. "How many are alive?" "Inside the
Sub-HQ? More than fifty, boss." "Give me an address." Kaagad namang sinabi sa kaniya ni Dimitri ang
hiningi niya. "Got it." Pinatay niya ang tawag saka lumabas ng kuwarto at nagtungo sa sala. Tumuon ang
mga mata niya sa dalawang katana na naka-display sa salas. "My Lord, you're not planning to do some
cleaning, are you?" It was Cloud who was standing on the top of the stair case. Kinuha niya ang dalawang
katana na naka-display sa salas saka naglakad patungong pinto ng bahay. "I'm bored. I'll play a little."
"Well, then, my Lord. Have fun." Tumango siya saka lumabas na nang bahay at dumeretso sa kotse niya.
Minaneho niya Iyon patungo sa address ng Sub-HQ ng Triad saka walang takot na ipinarada niya ang
sasakyan sa la bas ng gate. Nag-doorbell siya sa gate at hinintay na bumukas iyon. "Sino sila—"

Walang pag-aalinlangan na ibinaon niya ang isang katana sa dibdib ng nagbukas ng gate. "Thanks for
opening the g ate. I appreciate It." Hinugot niya ang katana sa walang buhay na katawan ng lalaki saka
pumasok sa loob ng gate. Gunshot filled his ear but evaded all the bullets, even at close range, using his
katanas in both hands as his shield an d weapon. He gripped his katanas tighter before moving liquidly,
moving in circle as his katana slash and stab every person nea r him. Knight was agile as he eluded every
bullet coming his way, his katana, moving to the rhythm of his hands, slicing fl esh and drawing blood from
his enemies. Nang tumigil siya sa paggalaw, kasabay nun ang pagbagsak ng sampung bantay ng gate. Ang
walang emosyon niyang mga mata ay tumingin sa nag-iisang katawan na may buhay pa. "You..." itinaas
niya ang duguang katana na hawak saka inilapit ang dulo niyon sa leeg ng kaharap. "Go to your boss and
tell him to get ready. Tell him Minrod wants to play." Takot na takot ang lalaki na tumakbo papasok sa
malaking mansiyon. "Sub-HQ, huh?" Tiningnan niya ang mansiyon, "i hope you're all fun to play with. I'm
bored and pissed." With both his hands gripping the katanas covered with blood, he walked towards the
mansion's door. He can hear footsteps nearing him. Knight closed his eyes, took a deep breath and when
he opened his eyes again, he was the monster his father made h im to be. Kasabay ng pagbukas ng pinto
at paglabas ng mga kalaban niya doon, tinulak ng kanang paa niya ang katawan at m abilis ng tumakbo
papasok. He slashed, stabbed, sliced and killed everyone who get in his way. Uncaring of the bullets
raining on his parade. He evade them, block with his katanas. His body moving with agility of a monsters
that his father trained him to be. Dead eyes, ears sharp, emotionless with liquid movement and hands
delivering death at it's every sway and moveme nt. Hindi siya tumigil sa pag-atake at paggalaw ng katawan
niya at nang katanang hawak. Hanggat may naririnig pa siy ang yabag ng mga paa, awtomatikong
hinahanap iyon ng katawan niya para patigil ang mga ito sa paghinga. He killed everyone who greeted him.
When Knight reached the top of the staircase, he looked down to see his work. Bodies piled everywhere,
blood splattered on the floor and walls. Everyone's dead. This...this is a massacre. And he doesn't even feel
a thing. How many has he killed these past decade? Countless.

Ibinalik niya ang atensiyon sa unahan at naglakad patungo sa unang kuwarto at binuksan iyon. Walang tao
roon. He opened the next door. No one inside either. Then the next was empty as well. Bumalik siya sa
hagdanan at tumingin ulit sa baba. He started counting the corpses. "Did i kill every single one of them?"
He asked himself. Then he heard a faint sound of footsteps on the third floor. A cold inhuman smile
stretched his lips. "Not quite, i think." Mabilis perong walang ingay na tumakbo siya paakyat ng hagdanan
patungong ikatlong palapag ng mansiyon at ma bilis na ibinato ang katana sa unang kalaban na nakita. At
mas lalong bumilis ang takbo niya ng pagbabarilin siya ng mga nakahanda niyang kalaban na nakaabang
pala sa kaniya. Knight jumped, flipped on the air, landed smoothly in front of the man he killed with his
katana and then he jumped again, moving swiftly with agility of a feral animal readying to attack while
evading the bullets. He smiled cold-bloodedly when his opponents runs out of bullets and they need to
change magazine. "My turn." Aniya bago umuklo at iwinasiwas niya ang katana sa magkabila niyang kamay
habang humahakbang ang paa paikot. His enemies blood splattered on his clothes, hair, arms, neck and
face but he didn't care. Nang mapatumba niya ang mga bantay na nakaabang sa kaniya sa Ikatlong
palapag, dumeretso siya sa mga nakasara ng kuwarto at binuksan iyon lahat. Walang laman ang mga iyon.
Then his eyes settled on the last door of the third floor. With his bloody hands, he twisted the door and
pushed it open. Gunshots welcomed him. Pero dahil nakatagilid siya at itinago ang sarili sa hamba ng
pintuan ay walang tumama na bala sa kaniya. Knight only entered the room when he heard that sound the
gun makes when it's out of bullets. There's two people inside. The one who shot the door and the one
sitting comfortable on the single sofa, unarmed. It's Mr. Hitadaki. A Yakuza. "You bastard!" Singhal sa
kaniya ng lalaking bumaril sa pinto. "I'll kill you!" Knight moved and In a blink of an eye, he was In front of
the man, his katana penetrated the man's flesh, through an
d through, then he pushed him towards the wall. Ang dulo ng katana niya ay bumaon sa dingding na nasa
likod ng la laking sinaksak niya. "Stay right there." Aniya sa lalaki na idiniin niya sa dingding gamit ang
espada niya. He left his katana embedded on the man's stomach and through the wall behind him to put
him in place. "Don't move." Binalingan niya ang lalaking nakaupo sa sofa. "You're unarmed." "I
underestimated you." Anito na kalmado, "but noble warriors such as yourself don't kill opponent without
a weapo n." Naglakad siya palapit kay Mr. Hitadaki at tumigil sa harapan nito. "A noble warrior, huh?" A
cold smile appeared o n his lips, wiping the calm expression on Mr. Hitadaki's face. "Sorry to disappoint,
but i'm no noble warrior." With that, he plunge his other katana on Mr. Hitadaki's heart. "That's for hurting
my brother." Then he plunged it ag ain on his throat. "And this is for making him bleed. And this," he
plunged his katana on his stomach and twisted it, "... is for boring me." Hinugot niya ang katana sa
katawan ni Mr. Hitadaki at binalikan ang lalaking Ipininid niya sa dingding gamit ang is a niyang katana.
Hinawakan niya ang katana saka hinugot iyon mula sa pagkakabaon sa dinding at sa katawan ng lalaki. The
man coughed blood as his body fell to the floor. "P—please... d—d-don't k-k-ki—ll m-me..." pakiusap nang
lalaki na nakahandusay sa sahig. "M—m-may p—p-pam —mi-mil-y-ya a—a-ko..." Knight crouched down
and answered, "i apologize but I have a motto you see... it's leave no survivors behind." With that, he
plunged his katana on the man's heart. Bumuntong-hininga siya saka tumayo at naglakad palabas. This Is
no fun. He thought as he passed corpses after corpses. Nang makalabas siya ng gate, sumakay siya sa
kotse niya saka tinawagan si North, ang head ng Clean-up crew ng A sya na nasa ilalim din ng Organòsi.
"Where are you?" Tanong niya kay North. "Vietnam but my crew is nearby." North answered. "Cloud called
so i got them ready." "Good." Binuhay niya ang makina ng sasakyan. "Tell your crew that i made a little
mess." "I'll take care of It." Ani North saka nawala na sa kabilang linya. Pinausad niya ang sasakyan at
minaneho iyon pabalik sa bahay niya sa BV. Nang makarating siya sa gate ng BV, pinatigil ang sasakyan niya
at pinababa ang bintana niyon. He obliged of course. Bumakas ang gulat sa mukha ng guwardiya ng
makitang nababalot siya ng pulang likido.

"S-sir?" Ngumiti siya. "It's just paint." "Oh." Ngumiti ito. "Welcome home, Sir." Tumango siya saka itinaas
ulit ang bintana ng sasakyan at nagmaneho patungo sa bahay niya. Nang maiparada ang sasakyan sa
garahe at nakapasok siya sa kabahayan, nakaabang na sa kaniya si Cloud sa may pi ntuan. Cloud
immediately used the wet towel he was holding to clean the blood on his face and hair. "I already ready
your clothes and something to eat." Anito ng matapos linisin ang dugo sa mukha at buhok. Tumango siya
saka binitiwan ang dalawang katana na nababalot ng dugo dahilan para gumawa iyon ng malakas na i ngay
ng bumagsak sa sahig. Naglakad si Knight patungo sa hagdanan at nang nasa kalagitnaan na siya,
nagtanong si Cloud. "Did you had fun, my Lord?" He continued walking as he answered Cloud. "Not in the
slightest." Dumeretso siya sa kuwarto na inuukupa niya dahil nasa kuwarto niya si Night. Pumasok siya
kaagad sa banyo para maligo. At habang nasa ilalim siya ng maligamgam na tubig na galing sa shower,
habang nakatuon ang mata niya sa tile na k inatatayuan na nababalot ng pulang likido dahil sa dugo ng
mga pinatay niya na kumapit sa katawan niya. Pumasok sa isip niya si SM. What would she think of him if
she finds out the truth about him? If she sees this monstrous side of him? I'm sure she'll run. I'm a
monster after all. There's no denying that. CHAPTER 4 'Good morning, Boss. Can't work today. I'm busy.'
Same text message from Knight for four days now. Apat na araw nang hindi ito pumapasok at nagpapadala
lang ng text sa kaniya. Gusto niyang intindihin ang binata pero ang café na man niya ang nahihirapan. To:
Knight V. Good afternoon, Knight. Kung hanggang bukas ay hindi ka pa rin makakapasok, sorry pero
kailangan na kitang palit an. I need another waiter in the café since Juls is taking care of the deliveries. If
you can't come tomorrow, fell free t o drop by for your compensation. SM hit send. Ibinalik niya ang
cellphone sa bag saka inilabas sa oven ang cake na ginawa niya. Iniwan niya muna iyon sa lamesa

para palamigin saka lumabas siya ng opisina niya para tumulong. Since Knight is not here, she'd been
helping out especially in lunch time. Pero ganun nalang ang gulat niya ng makit a si Knight na nagsi-serve
ng pagkain sa mga costumers nila. Why is he here? Akala ko ba hindi siya papasok? Lumapit siya kay
Monet. "Kanina pa ba si Knight? "Ngayon-ngayon lang, Boss." Sagot ni Monet. "Nakita siya ni Juls sa labas
na papadaan kaya hinabol ni Juls." "Ah..." Natigilan siya ng lumapit si Knight sa counter dahil may
nagpapadagdag ng order. He still has emotionless expressio n on his face, but what stunned her was her
reaction when he looked at her and didn't smile like he used to. Sanay siyang palagi itong may ngiti para sa
kaniya pero... bakit ngayon wala? And why did she feel bad all of the sudden? There's a twitch of sadness
on her chest. SM shook her head like she's shaking the sadness she's feeling away. "Knight." Tawag niya sa
pangalan ng binata. Kaagad naman siyang tiningnan ng binata. "Yes?" Lumapit siya rito para magtanong.
"Ilang araw ka ring hindi pumasok. Ayos ka lang ba?" He stared at her for a long minute. "Yeah. I'm fine.
Why do you ask?" SM froze. His voice... it's kind of different today. Standing this close to him, there's
something different on his tone. Come to think of it... he smells different too... he feels different. The way
he looked at her is different... his hair is a l ittle bit lighter than his usual brown hair... Did he coloured it
again? Itinaas niya ang kamay para haplusin ang buhok ng kaharap. He saw him stiffened. "Sorry."
Nakangiwing sabi niya saka napatitig sa kamay niya. Is it just me or his hair feels different when I was
caressing his hair that night? Naaalala niya kung anong pakiramda m niyon dahil hinaplos niya ang buhok
ng binata hanggang sa makatulog siya. This man... everything seems different. Is it possible that... can't
be... "By the way, kumusta na ang paggawa mo ng masarap na kape?" Tanong niya sa binata habang
nakatingin sa mukh a nito, "sinunod mo ba yong sinabi ko kung ilang beans ang gagamitin para maging
masarap 'yon?" "Yeah. The coffee is good." Bahagyan siyang natigilan sa sagot nito kapagkuwan ay
ngumiti. "I'm glad. Sige, balik ka na sa trabaho. Don't tire y ourself."

The Knight in front of her smile. "Sure thing." Nang bumalik na ito sa pagta-trabaho, wala sa sariling
nakapatitig siya sa binata. The Knight she knew— who called her to ask about the coffee— would know
that she used coffee powder when he asked how she made his coffee. Huminga siya ng malalim saka
napailing. This is messed up. He didn't know Knight has a twin. How else can she explain this? Kaya siguro
hindi ito ngumiti sa kaniya ng makita siya, hindi katulad ni Knight na palaging may ngiti para sa kaniya kasi
hindi naman siya nito kilala. It's either Knight has a twin or her mind was just playing tricks on her. Though
whatever it is... it's still none of her business. Hanggat maayos ang trabaho ng mga ito sa Club niya, labas
na siya sa personal na buhay ni Knight. Kung ano man ' yon. But this is still messed up! Kung kambal man
ito ni Knight, bakit ito ang nagta-trabaho para sa kakambal nito? Is Knight okay? Bumuga siya ng marahas
na hininga. Why is she worried of him all the time? Bumuga na naman siya ng marahas na hininga. Ano
ba'ng nangyayari sakin? Si Knight nalang palagi ang laman ng i sip niya. Is that even normal? Nope. Not
normal. Even she, herself, knew it's not normal to think of a single person the whole goddamn day!
Umupo siya sa swivel chair niya saka isinandal ang katawan sa likod ng kinauupaan. Ipinikit niya ang mga
mata para sana ipahinga iyon ng biglang pumasok sa isip niya ang nagkalat na sariling dugo sa sahig.
Kaagad siyang nagmulat at mabilis na tumayo saka itinaas ang damit para tingnan sa salamin ang likod niya
kung du mudugo 'yon tulad ng nasa isip niya. SM calmed down a little when she saw her back. No blood.
Just a year old scars. Nanghihina ang kamay na ibinaba niya ang damit saka napatingin siya sa sarili sa
salamin. She can see fear, agony, weariness and sorrow in her eyes through the mirror. Kumuyom ang
kamao niya. "Don't worry..." Mama. Papa. "This won't break me. I won't let them break me." Tumulo ang
isang butil nang luha sa mga mata niya pero kaagad niya iyon tinuyo. No used crying. It can't bring bac k
her parents.

Naglakad siya pabalik sa mesa niya ng tumunog ang cellphone niyang naroon sa ibabaw. "Hello?" Aniya ng
sagutin ang tawag. "SM, pasensiya na," ang Abogado iyon na may hawak sa kaso ng mga magulang niya. "I
tried everything but they w on't approve the appeal unless we have an evidence in our hands." Sumakit
bigla ang ulo niya. "Hintayin mo ang tawag ko. Titingnan ko kung anong magagawa ko." "Sige." Nang
magpaalam ang abogado, tinawagan niya ang kapitan niya sa PNP nuong nasa serbisyo pa siya. "Hello,
Captain. Si SM 'to." "SM!" He sounded glad to hear from her. "Kumusta ka na? Totoo ba 'yong narinig ko na
may-ari ka na raw ng Café ngayon?" She smiled. "Yes, Cap." "That's nice." He chuckled then he went silent.
"I'll assume you call about your parent's case?" "Yes, Captain." Capt. Sanford sighed. "I'm doing everything
I can, but the higher-up's won't let me re-open the case for thorough inv estigation. Alam kong nangako
akong gagawin ko ang lahat, pero wala pa rin akong nagagawa. It's been more than a year already."
Bumagsak ang balikat niya pero ngumiti pa rin siya. "Mas mahalaga sakin na hindi mo pa rin sinusukuan
ang kaso n g mga magulang ko, Cap. Alam kong hindi rin ito madali para sayo." Aniya. "I promise you,
didn't i?" He blows a loud breath. "Hindi ako susuko. It's my fault that it happened to you—" "It's not."
Putol niya sa iba pa nitong sasabihin. "We both know it's not so stop blaming yourself, Captain." "Can't
help it." He whispered in a low worried voice, "how are you really? And don't lie to me. I had enough with
yo ur 'i'm fine'." Mapait siyang ngumiti. "Takot pa rin ako sa dilim pero, medyo kaya ko naman na. I still
have anxiety attacks but it's not as often as before, only when i'm having nightmares. I told you when I was
in the Hospital, didn't i? I won't let what happened break me. I'm stronger than that, Cap." "I'm still
worried." "Don't be." Saway niya rito. "May naisip ka bang ibang paraan para mabuksan ang kaso ulit?
May maitutulong ba ak o?" "Leave it to me." Sagot nito. "I have a connection in the higher up. We're just
waiting for the right moment to move. Just wait a little longer, okay?" "Yes, Cap." Kahit papaano ay
gumaan ang pakiramdam niya. "Salamat." "Don't mention it." Wika nito. "I have to hang up now. Duty
calls."

Napangiti siya. "Ingat, Cap." "Ikaw din." Magaan ang pakiramdam na pinatay ni SM ang tawag. Maasahan
talaga niya ang superior niya nuong nasa serbisyo pa siya. Capt. Khairro Sanford. Hanggang ngayon, sinisisi
pa rin pala nito ang sarili dahil kasama niya ito nang mangyari 'yon sa kaniya. Ang dahila n kung bakit
nawala siya sa serbisyo. Nagpakawala siya ng malalim na hininga saka napangiti ng makitang tumatawag
ang matalik niyang kaibigan. "Hey." Kaagad na sabi niya ng sagutin ang tawag. "Don't hey me!" Inis na sabi
ni Eli sa kaniya. "When was the last time we hanged out? Huh?" Napangiti siya. "A month ago? Pareho
tayong busy e." "Whatever." Eli tsked. "I'm coming over later. Anong gusto mong kainin? I won't take no for
an answer." "Lots of carbs." Nakangiting sabi niya. "Got it." She sounded excited. "Though baka ma-late
ako ng kaunti. Ang batugan kong boss, wala na naman dito sa opisina. Ako na naman ang gagawa ng mga
trabaho niya." Mahina siyang natawa, "hindi ka pa nasanay diyan sa boss mo. Sige na. Magtrabaho ka na."
"Okay. Bye!" "Bye." Nang mawala ang nasa kabilang linya, ibinalik niya sa inilabas niyang cake kanina sa
oven ang atensiyon. Malamig na 'yon kaya naman inumpisahan niyang disenyuhan 'yon ayon sa gusto ng
umorder. Hindi namalayan ni SM ang paglipas ng oras habang nagta-trabaho. Nang tumingin siya sa wall
clock, nagulat nalan g siya na gabi na pala. Shit! She has a bonding date with Eli! Lumabas siya ng opisina
niya at nagulat nang makita ang kahera niya. Ito nalang ang naroon. "Monet, nandito ka pa?" Umiinom ito
ng tubig, "umuwi ka na. Ako na ang magsasara." "Hinintay lang talaga kitang lumabas, boss. Pinauna ko na
sila Knight, Juls at Josh na umuwi." Nakangiting sabi sa k aniya ni Monet, "Sige, boss, mauna na ako. Ingat."
Tumango siya saka hinintay itong makalabas bago ini-lock ang pinto ng café saka bumalik sa opisina niya
para magl igpit na rin ng gamit. Pagkatapos maayos ang mga dapat ayusin, lumabas na siya ng café niya at
isinara 'yon. Pero ang pinto palang ang in ila-lock niya ng may maramdamang presensiya sa likod niya.

Kaagad na kumuyom ang kamao niya at handa nang protektahan ang sarili ng magsalita ang nasa likuran
niya. "You're going home late again." Anang boses na nasa likuran niya. Namilog ang mga mata niya at
nakangiting humarap sa nagsalita. "Knight!" SM was so happy to see Knight after four days that she
hugged him tight. He feels the same this tine, smells the sam e and even his voice was the same. Na-
realize lang niya ang ginawa ng maramdaman niyang nanigas ang binata sa kinatatayuan. "Sorry." Kaagad
niyang binigyang distansiya ang mga katawan nila. "I was just happy to see you. It's been four days .
Kumusta ka na?" Sa halip na sagutin ang tanong niya, inisang hakbang nito ang pagitang binigay niya sa
isa't-isa saka ipinalibot nito a ng mga braso sa beywang niya. Then he whispered on her ear, "I missed you
too, boss." Her heart skips a beat, stunning her. She stilled. What the... Hindi pa rin normal ang tibok ng
puso niya ng pakawalan siya ni Knight sa pagkakayakap at ito na ang nagpatuloy s a pagsasara ng café niya.
"Hatid na kita." Kapagkuwan ay sabi nito ng humarap ulit sa kaniya. SM was still stunned at how her heart
reacted that she couldn't move. Knight blinked at her. "What, boss?" Napakurap-kurap siya, "n-nothing..."
then she changed the topic, "by the way, bakit apat na araw kang hindi pumaso k?" "Anong ibig mong
sabihin?" Kinunotan siya ng nuo ni Knight, "pumasok ako kanina, diba?" "No, you didn't." Mabilis niyang
sabi. "Yes, I did." He was convincing alright. "Kung hindi ako 'yon, sino kung ganun?" Napatitig siya sa
mukha ni Knight. Alam niyang ibang tao ang Knight kanina. Hindi nito alam ang pinag-usapan nila ni Knight
sa cellphone ng tumawag ito. She's sure that it wasn't Knight. So why is he pretending that it was him?
Ayaw ba nitong malaman na may kakambal ito? "Never mind." Was all she said. It's none of her business
anyway.

MAS LALONG NAGULUHAN si Knight sa sinagot sa kaniya ni SM. Never mind? What does she mean by
that? A fter saying it wasn't him, she would just say never mind?! Nakikita niya sa kislap ng mga mata nito
na may alam itong hindi niya alam. He was trained to read people... and at that very moment. He can read
her. She knew something. Midnight was there, working as him! Hindi niya alam kung bakit ito nasa café.
Nakita niya kanina ang paghaplos ni SM sa buhok ni Night. Ni minsan hindi siya nakaramdam ng galit sa
kapatid ka pag nagpapanggap itong siya— kahit sa harap pa ng mga kaibigan niya. But earlier... it was his
first time getting angry at Midnight for pretending to be him. In front of SM! Gusto niyang p umasok sa
café kanina para itama ang maling akala ni SM na siya 'yon pero alam niyang gulo lang ang idudulot niyo n.
Hindi man lang ba napansin ni SM na hindi siya 'yon? Fuck! He's getting angry again! No one can
differentiate the two of them, even the people who knew Night's existence was having a hard time identi
fying them except their father, Orlando and Cloud. But SM... he wanted her to see him, not to mistook him
with someone else! "What do you mean by never mind?" Tanong niya sa dalaga na kinukuha ang
cellphone sa bag. Ibinalik ni SM ang tingin sa kaniya. "Never mind means I understand." Nagsalubong ang
kilay niya. "Understand what?" "Understand that maybe you don't want anyone knowing that you have an
identical twin." Ani SM na parang wala la ng saka naglakad na patungo sa Taxi niyang nakaparada. While
Knight was frozen in place, with wide eyes and parted lips, unable to move or react in shock. He didn't
know what to say. Basta malalaki lang ang matang nakatitig siya kay SM na papasakay na sa taxi niya. He
was dumbstruck. Shocked. Stunned. Dazed. Dumbfounded. But how? How did this woman saw what other
people didn't? How did she differentiate him from Midnight? How can she tell? How?! "SM!" Tinakbo niya
ang pagitan nilang dalawa saka binuksan ang pinto ng passenger side na kasasara lang nito. Gulat na
napakurap-kurap sa kaniya si SM. "What?" Kumunot ang nuo nito. "You looked like in panic. Ayos ka lan g
ba?" "H-how?" His heart was pounding. "H-how— ahm— w-what... h-how can you differentiate me from
— f-from—"

"Oh, that? You feel different." Sagot nito na para bang hindi iyon big deal. "You smell different too. At saka
hindi si ya ngumiti ng makita ako— I mean, palagi kang may ngiti para sakin kapag nakikita kita."
Nakaawang lang ang mga labi niya kay SM habang nagpapaliwanag ito. "Oh, and your voice sounds
different too." He stiffened. "My voice?" Tumango si SM. "Yes. Para sakin magkaiba ang boses niyong
dalawa. Palagi kong pinakikinggan ng maigi ang bose s mo kapag nagsasalita ka. It's because of your
emotionless face when you speak, I have to rely on my hearing every time you say something so I can
grasp what you're really feeling. My father taught me to read emotions based on vo ice tones." Tumiim
ang bagang niya. "It's still not enough proof that I have a twin. I don't have one." He lied with a straight
face . Eye to eye. "Knight," tumitig ito sa mga mata niya. "Seriously, I don't care if you're twins or triplets.
And as a proof, I bait him you know?" His eyes widen. She bait... Night? "How?" "Tinanong ko siya tungkol
sa coffee beans, kung sinunod ba niya 'yong sinabi ko kung ilang piraso ang gagamitin pa ra masarap ang
kape. Alam mo ba kung anong sinagot niya sakin?" Knight stayed silent. He knew that it wasn't coffee
beans... it's coffee powder! That's what she told him over the pho ne. So this is how she caught Night.
"Sabi niya, oo, masarap ang kape niya." Ibinalik nito ang cellphone sa bag saka tumingin ulit sa kaniya.
"Maybe you 're lying that you don't have a twin for a reason— everyone has a reason for everything they
do. Consciously and un consciously. My father taught me that—" This woman... why does she understand
him? It bothers him. "—Kaya sige lang, magsinungaling ka lang. I don't mind. I don't know why you're lying
but i'll try to understand. M yself knows for a fact that I know the truth and that's enough for me—" Why
is she saying the words he wanted to hear from someone? Why? "—Huwag kang mag-alala, wala akong
pagsasabihang iba. If you wanna keep it a secret then i'll pretend that I didn' t know it. And over all, it's
really none of my business—" He pressed his lips on hers, unable to stop himself. He stopped her words
with his mouth, earning a small gasp from her and feeling how soft her lips were against his. Tasting her
lips made him hungry, tasting the sweetness of her tongue, made his body stiffened with desire to hold h
er close. He wanted to bite her lips, tease her tongue and sucked it inside his mouth... but he didn't do any
of those. He didn't want to scare her. Instead... he slowly pulled away and whispered over her wet parted
lips. "I'm not gonna say sorry for that."

Itinikom nito ang mga labi at matapang na sinalubong ang mga mata niya. "Hindi ko naman hinihingi ang
sorry mo, paliwanag mo ang kailangan ko. Bakit mo ako hinalikan?" "Because I feel like kissing you."
Nagdilim ang mukha nito saka malakas siyang sinikmura. Napaubo siya at napaatras siya habang sapo-
sapo ang tiyan na sinuntok nito. Tiningnan siya nito ng masama. "Huwag kang basta-basta manghahalik sa
ganiyang kababaw na dahilan." Malakas nitong isinara ang pinto ng passenger seat. "Fuck!" Knight hissed.
"That woman can throw a punch." SM is stronger that he thought. Sapo-sapo pa rin niya ang tiyan habang
umiikot patungo sa driver's seat, nang makasakay siya, binuhay niya ang ma kina ng sasakyan bago
bumaling sa katabi. "That wasn't nice." Tinaasan siya nito ng kilay. "Oh? Really? So kissing me just because
you feel like it wasn't rude?" He stiffened then let out a loud breath. "Fine. Keep this in mind. The next
time I kiss you, that's because I like you." Tiningnan siya nito ng masama. "Knight, i'm a nice person but I
have my limit. Huwag mo na akong hahalikan ulit k ung ayaw mong sikmurain ulit kita. Wala akong
pakialam kung sumasakit pa ang likod mo. Kissing someone witho ut permission is downright
disrespectful!" He smiled at SM. "So it's okay to kiss you again if I ask first?" Deretso itong tumingin sa
unahan ng sasakyan. "Huwag mo na akong hahalikan ulit. Period." "You didn't like my kiss?" He asked
while manoeuvring the car, "well, it's been a long time since I kiss someone—" "That's TMI!" Malakas
siyang natawa. "Come on, boss, there's no such thing as too much information." "Ewan ko sayo." "Boss?"
"Tigilan mo ako, Knight. Baka makalimutan kong mabait ako at sikmurain ulit kita." May pagbabanta sa
boses nito. Knight chuckled. "It's nice to rile you up once in a while. You're always calm. Akala ko hindi ka
marunong magalit. " SM stayed silent. "Boss?"

Hindi umimik si SM. Lihim siyang natawa. "Did you blush when I kissed you?" Awtomatikong tumama ang
likod ng kamao ni SM sa tiyan niya. "I told you so." Knight winched and laughed after. "Boss, just a heads
up. Ayokong magulat ka. Bukas ng umaga, hahalikan kita ulit ." "Try and i'll fire you." Why does he fell that
it was an empty threat? "Sino namang ipapalit mo sakin? Hindi ka na makakahanap ng waiter na kasing
guwapo ko." Natahimik si SM saka pabulong na nagsalita. "That's true. Guwapo ka nga." Knight stopped
breathing for a couple of seconds. That was a fucking compliment! "Thanks, boss. Magpapaguwapo pa ako
para sayo." Nailing si SM at hindi na nagsalita hanggang sa makarating sila sa bahay nito. Kumunot ang nuo
niya ng mapansing bukas ang ilaw sa loob ng bahay nito. "May kasama ka pala sa bahay?" Tanong niya kay
SM na inaalis ang seatbelt. "Wala." Wika nito. "Baka si Eli 'yon. She has a key to my house." He smiled.
Relax, Knight. It's a 'she'. "Huwag mo na akong bayaran." Sabi niya sa dalaga ng maglabas ito ng pera.
"Namamasada ka kaya dapat lang kitang bayaran." Nang hindi niya tinanggap ang bayad ay inilagay nito
iyon sa das hboard saka binuksan nito ang passenger seat. "G'night, boss." Sabi niya bago ito makalabas.
Akala niya iritado ito sa kaniya pero nilingon siya nito at nginitian. "Goodnight din." He smiled. "See you
tomorrow." "Make sure it's gonna be you tomorrow, okay?" Sabi nito bago pumasok sa gate ng bahay nito.
Mahina siyang natawa. Make sure that it's me? Will I be enough this time? Knight sighed before speeding
away towards BV. Nang makarating sa bahay niya, kaagad siyang pumasok sa loob. Sinalubong naman siya
ni Cloud. "Good evening, my Lord." Anito sabay yukod, "kumusta ang pamamasada? May kinita ka ba?
Wala na tayong pagk ain."

He looked at Cloud questioningly. "May pinambayad ka sa dalawang matanda at sa ibang tao sa Hospital
ng ma-osp ital ako tapos wala kang pera pambili ng pagkain natin?" "Your father froze my account again,
my Lord." Napatigil siya sa paglalakad at kinuha ang pitaka sa bulsa ng pantalon saka ihinagis iyon kay
Cloud. "Catch." Nasalo naman iyon ng butler niya. "My payment for the whole month as a DJ." Sabi niya
saka naglakad patungo sa hagdanan. "Yan muna ang gamitin mo." "Yes, my Lord." Nagtatagis ang bagang
na umakyat siya ng hagdanan. His father always freeze his and Cloud's account whenever he's staying in
the Philippines for more than two weeks. Gusto kasi nitong palipat-lipat siya ng bansa at tanging sa
organisasyon lang nakatutok ang buo niyang atensiyon at wala nang iba. And because his father closely
monitors his financials and expenses, he has no means to hide money from him to us ed it when he's
staying here in the country. So he has to work. Sinasabi lang niya sa mga kaibigan niya na gusto niyang
gawin 'yon— na gusto niyang maranasan 'yon. Pero ang tot oo, ayaw lang niyang malaman ng mga ito ang
totoo. Yes, he can't eat his pride but— that's how he is. After all, he was taught that being proud is not a
sin. Tinulak niya pabukas ang pinto ng kuwarto niya saka pumasok. "Mag-usap tayo." Sabi niya kay Night
na naka-upo sa mahabang sofa at mag-isang naglalaro ng chess. Night's eyes were glued on the
chessboard. "Ano 'yon?" "Bakit nasa Bitter Sweet Café ka?" Deretsahan niyang tanong sa kapatid saka
umupo sa kaharap nitong pang-isahan g sofa. "Did father sent you to keep tabs on me?" Night moved his
pawn, "it was an accident." Sagot nito. "Napagkamalan nila akong ikaw habang dumadaan ako." Hinilot
niya ang sentido. "Bakit nandito ka pa? Aren't you the boss of North America? This is my territory. Sa
susun od na gumawa ka ng gulo sa teretoryo ko, paparu—" "What?" Night cut him off before looking at
him, "you'll whip me too?" He stiffened. Midnight sighed. "Your move." "What?" "The chess. Your move."

Bumaba ang tingin niya sa chess board. Midnight wants to play? It made him happy. It's been a long time.
Gumalaw ang kamay niya para igalaw ang horse piece. "Done. You move." Midnight's hand move and they
continued playing chess. It's been a long time since they played chess together. Kahit pareho silang walang
imik habang naglalaro, alam nilan g pareho silang nag-i-enjoy sa paglalaro laban sa isa't-isa. Then the game
ended. Nanalo siya pero wala siyang maramdamang kasiyahan. "Let's play again." Aya niya sa kapatid.
"Ayoko na." Umalis sa pagkakaupo sa sofa ang kapatid. "Napagod ako sa pagwi-waiter ngayong araw.
Fuck..." pada pa nitong ibinagsak ang katawan sa malambot ng kama. "I'm sleepy." "Then sleep." Sabi niya
saka tumayo na rin at naglakad patungo sa pinto. "If you need anything, i'll be next door." Hindi umimik si
Night kaya lumabas na siya at tumuloy sa kuwarto niya. Deretso siyang pumasok sa banyo para maligo.
Nang lumabas siya, nakatapi lang siya ng tuwalya. Kukuha sana siya ng damit ng makita niyang may
nakahiga sa kama niya. It's Midnight. What is he doing here? Mabilis siyang nagbihis saka nilapitan ang
kapatid. "Night—" "Hindi malamig ang aircon sa kuwarto ko." Sagot nito. "I'm sleeping here. Leave if you
want." Napangiti siya. Alam niyang hindi sira ang aircon sa kuwarto niya. Maybe it's not too late to fix this
mess... after all, he didn't break his promise. But what if they made up and became close and his father
would take him away again? Kumuyom ang kamao niya. Mas mabuti na sigurong hindi sila magkabati at
magkalapit ulit... sa ganun ay makita ni ya palagi ang kapatid at mabantayan kung anong pinaggagagawa
nito. Para hindi na naman ito ilayo ng ama niya sa kaniya. Maybe monitoring Midnight from a far is the
best decision. Inabot ng kamay niya ang buhok ng kapatid at ginulo 'yon. Sorry, little brother. Mahina pa
rin ang kuya mo. For now, this is the only thing I can do... to protect you, I have to st ay away from you. "I'll
sleep in the other room." Mariin niyang ipinikit ang mga mata saka tinalikuran ang kapatid at lumabas ng
kuwar to.

Sorry, little brother.

CHAPTER 5 NAGMAMADALI ang bawat hakbang ni Knight pababa sa hagdan dahil late na siya sa trabaho
sa café ng humaran g sa daraanan niya si Cloud. "Ano 'yon?" Tanong niya rito ng hindi siya nito hinayaang
makalampas dito. "It's Midnight." Kaagad siyang nilukob ng pag-aalala. "Anong nangyari sa kaniya?" "He's
in the kitchen." Midnight in the kitchen means chaos. "Why didn't you stop him?" Knight looked at Cloud
flatly. "Do you want to die?" "Of course not, my Lord." Anito saka bahagyang yumukod, "i'm not fresh
anymore but I still love to have sex so... s pare me." Hinilot niya ang sentido. "Ano ba'ng ginagawa ni Night
sa kusina?" "He's preparing breakfast." Tumaas ang dalawa niyang kilay. "Come again?" "He's preparing
breakfast." Ulit ni Cloud. Dread consumed him as his eyes widens. "Oh, fuck! He's gonna burn down my
house!" Kumaripas siya ng takbo pat ungo sa kusina pero ganun nalang ang pagkalma niya ng makitang
walang apoy sa kusina niya— o kaya naman uso k na indikasyon na may nasusunog. The kitchen looks —
normal. Ilang ulit siyang napakurap-kurap na baka namamalikmata lang siya. ... but nothing— his kitchen is
not burning. So he knows how to cook now, huh? Nagtatakang napatitig siya sa kapatid. "What are you
doing?" "Cooking breakfast." Anito saka inilapag sa island counter ang niluto nitong agahan, "for you.
Itapon mo nalang kun g ayaw mo." Wika nito saka lumabas na nang kusina. Napatitig siya sa ginawang
agahan ng kapatid. It's a simple breakfast that they used to eat when they were little. "It looks to me that
he's reaching out to you, my Lord." Ani Cloud na kakapasok lang sa kusina. "Would you accept his reaching
hand though?"

His face remained emotionless as he answered. "Father will take him away once we get too close and
comfortable ag ain. Hindi ko hahayaang mangyari 'yon, Cloud. I want Night to stay where I can see him—
where I can monitor him, and if that means sacrificing a part of myself, then so be it." Napailing si Cloud.
"Hindi ko alam kung sino ang kakaawaan ko. Ikaw ... o siya." "Pitying me is useless." Cloud sighed. "I
know." Lumapit ito sa island counter saka kinuha ang pinggan na nilagyan ng agahan ni Midnight.
"Itatapon ko na ba?" Lumapit siya kay Cloud at tinikman ang nilutong itlog ni Midnight. Nasapo ni Knight
ang bibig ng malasahan niya ang itlog. "Fuck!" Iniluwa niya ang itlog sa lababo at nagmumog. "F uck... wala
na nga tayong itlog, hindi pa niya inayos ang pagluluto. Alam ba niya kung magkano ang itlog ngayon? And
here I thought he knows how to cook already." Cloud chuckled. "It's the thought and effort that counts, my
Lord." Napailing siya. "Kawawang mga itlog." Lumabas siya ng kusina at naglakad palabas ng bahay. Nang
makapasok siya sa salas ay nakita niyang naroon si Mi dnight at nanunood ng TV. He wanted to just walk
passed him... but found his hand reaching for Midnight's hair and messing it. "Thanks for the breakfast—
but please, don't cook again." Nakatuon lang ang tingin ng kapatid sa TV. "Does it taste that bad?"
"Horrible." Aniya saka naglakad na palabas ng mansiyon. Naglakad lang siya palabas ng BV, patungo sa
Café ni SM dahil hindi naman 'yon kalayuan sa Village. Nang makar ating siya sa Café, hindi niya nakita ang
dalaga. "Nasaan si boss?" Tanong niya kay Monet ng makalabas siya ng Staff room pagkatapos magpalit ng
t-shirt na unipo rme nila. Tinuro nito ang opisina ni SM. "Binilin niya sakin na papasukin ka sa loob
pagkadating mo. Mukhang sesermunan k a kasi ilang araw kang absent tapos late ka pa ngayon."
Napangiwi siya. "Hindi naman niya ako tatanggalin diba?" Nagkibit-balikat si Monet. "Baka." Pinaningkitan
niya ng mata ang kahera bago kumatok at pumasok sa loob ng opisina ni SM. It's a simple space inside
with unisex wall paint and flooring. It has a set of sofa, a kitchenette, a large table where th ere are sponge
cake, a bathroom and an office table. Then his eyes settled on the swivel chair where SM was sitting and
asleep. Is she tired? Walang ingay na naglakad siya palapit sa dalaga saka bahagyang umupo siya sa gilid ng
mesa nito na nakaharap sa s

wivel chair at pinakatitigan ang maamong mukha ni SM. Knight smiled. Mula ng makilala niya ito, palagi
itong kalmado at nakangiti maliban nalang kagabi ng halikan niya i to. She was riled up and she looks really
pretty when mad but scary at the same time because of that punch. Knight took a deep breath before
leaning in, closing his face with SM while still sitting on the edge of the table. Ilang dangkal nalang ang layo
ng mukha nilang dalawa. Gustong-gusto niyang ilapat ang mga labi sa labi nito pero n aalala niya ang
sinabi nito kagabi. She's gonna get mad. "SM?" Paggising niya sa dalaga. She remained asleep. "SM—
SM..." She groaned in her sleep. "Sweet Monday..." "Boss..." Finally, her eyes slowly opened. "K-Knight?"
He smiled. "Good morning, boss." With that, he softly pressed his lips on hers. It was just a peck then he
stared at S M. "I kissed you like I said last night." Naghikab ito na para bang wala lang dito ang paghalik
niya. "You're fired then, like I said last night." Ngumiti lang siya saka hinalikan ulit ang dalaga, pero sa
pagkakataong 'yon, hindi na 'yon basta simpleng paglalapat lang ng mga labi nila. His tongue was teasing
hers, and SM replied by bitting his tongue. Hard. He pulled back and smiled at SM, uncaring if he can taste
blood on his mouth. "Kinky. I like it." "Knight, stop kissing me—" Hinalikan niya ulit ito ng mariin pero
malakas siya nitong tinulak palayo saka tumayo ito. And what she did next stunned him. SM pushed him to
sit on her swivel chair, rested her left knee on the chair, in between his parted legs and gripped hi s jaw.
Lihim siyang napangiti. This woman... she's nice and kind but feisty at the same time. She knows the limit
of her niceness which made him a dmire her even more.

"Let me see your tongue." Anito na may pag-aalala sa boses habang mahigpit pa rin nitong sapo ang baba
niya. "Ma sakit ba? Okay ka lang ba? Wait... I think it's bleeding. I tasted blood when you kissed me and—"
"I'm fine." "Hindi ako naniniwala sayo. Kinagat kita e." Magkabilang pisngi na niya ang hawak nito habang
nakatingin sa labi niya. "Tongue out." Utos nito sa kaniya. "Let me see." He obliged and stuck out his
tongue. Nanlaki ang mga mata ni SM ng mailabas niya ang dila at nakita nito ang sugat na gawa ng
pagkagat nito sa kaniya. SM's lips thinned. "Bakit naman kasi nanghahalik ka? I told you last night, it's
disrespectful to kiss me like that." "Nagpaalam naman ako kagabi—" "Stop talking." Utos ulit nito sa
kaniya, "it must be painful—" "I'm used to it." Aniya. "... to pain, I mean. I'm used to it." SM stopped
fussing over him and just stared at him. "What?" He asked. Bumuntong-hininga ito. "1-10, ten is the
highest, range your pain tolerance." "Thirty, so don't worry." He offered her a smile. "This pain is just in
number two. At saka kasalanan ko naman e." SM's face softened while staring at him. "I'm so sorry. Huwag
mo kasi akong gugulatin ng ganun." Bumuntong-hini nga ulit ito. "Nasaktan tuloy kita. Wala akong
pakialam kung mataas ang pain tolerance mo. Pain is pain." He just smiled at her. SM sighed and started
caressing his face softly. "You must have been in pain for so many years for your pain toleran ce to reach
that high." He just smiled again. She was right. He'd been in too much pain. Emotionally and physically.
Ang sakit na dala-dala niya mula noon hanggang ngayon, ayaw niyang ipaalam sa iba. Not because he
doesn't want anyone knowing, but b ecause he doesn't want to burden anyone. His problem, his burden.
"Sorry dahil kinagat kita." Anang dalaga na pumukaw sa pag-iisip niya. "Huwag ka kasing manghahalik ng
basta-ba sta. It's disrespectful." "I can't help it." He whispered. "Pigilan mo kung ganun." Pinakatitigan niya
ang dalaga. "Boss?" Her eyebrows quirk up. "Ano?"

"Mind putting a distance between us?" Aniya saka kinindatan ito, "natutukso na naman akong halikan ka e.
Ang lapi t-lapit mo kasi." Kaagad namang lumayo sa kaniya si SM na parang napaso na ikinatawa niya.
"Bakit ba kasi panay ang halik mo sakin?" Pabagsak itong naupo sa gilid ng mahabang sofa. "And don't you
dare sa y that because you feel like kissing me. Hindi valid ang reason na 'yon." Umalis siya sa pagkakupo
sa swivel chair saka lumapit ky SM. Nagsalubong ang kilay ng dalaga. "Oh, bakit lalapit ka na naman sakin?
Akala ko ba dapat lumayo ako sayo?" "I'm a sucker for you, remember?" Nahiga siya sa sofa at umunan sa
hita ni SM. "And I'm calm now." "So hindi ka kalmado kanina?" "Kind of. I was hard earlier." He looked up
at her, "could you comb my hair?" Napailing ang dalaga, "ayoko. You should be outside, working. Hindi
porke't mabait akong boss, gaganituhin mo na ako. I have my limit, Knight." "I'm tired." "Hindi yan puwede
sa trabaho." Tiningnan siya nito ng masama. "So absent ka na naman ngayon kasi pagod ka? Pap alitan na
talaga kita—" Mabilis siyang bumangon. "Magta-trabaho na po ako. Don't fire me, boss." Kaagad na
ngumiti si SM. "'Yon naman pala. Sige, labas ka na." Mabilis niyang ninakawan ng halik sa mga labi ang
dalaga na ikinagulat nito saka mabilis tumakbo siya palabas sa o pisina nito.

MARIING NAPAPIKIT si SM ng pumasok na naman sa isip niya ang paghalik sa kaniya ni Knight. Her cheeks
bur ned. Sinapo niya ang mukha saka ilang beses na huminga ng malalim para pakalmahin ang sarili. Her
cheeks keeps on burning every time she remembers Knight kissing her. SM tapped her burning cheeks a
multiple time. "Calm down... what's wrong with you?" Tanong niya sa sarili. Tumayo siya saka pumasok sa
banyo para maghilamos at pinakatitigan ang sarili sa salamin. Mapula ang mukha niya. Knight kissing her
entered her mind again, making her cheeks burn even more. That man! Ano bang ginagawa nito sa
kaniya? Nuong una, nag-aalala lang siya rito kasi nakita niya ang lagay nito, t apos ngayon hindi na ito
mawala sa isip niya dahil sa paghalik nito sa kaniya. SM tapped her cheeks again before going back to her
swivel chair and putting some powder and lip-tint.

Nang hindi mapakali sa opisina niya, lumabas siya. Tama lang ang dami ng costumer, wala si Juls, mukhang
nag deliver ng order. Si Knight ay abala sa pagsi-serve ng pagkain kaya akala niya hindi siya nito
mapapansin pero nagkamali siya. Huma rap ito sa kaniya saka nginitian at kinindatan siya. Her heart skips
a beat. Bumuga ng marahas na hininga si SM. Iba na talaga itong nararamdaman niya. Hindi na ito basta
lang pag-aalala ka y Knight. This is something more than that. Napailing siya. Wala siyang oras para i-
entertain kung ano man itong nararamdaman niya. She has lots of things to d o— her attention should be
focus on her parents case. Nangako siyang bibigyan ng hustisya ang pagkamatay ng mga magulang niya.
Pumasok ulit siya sa opisina niya at itinuon ang buong atensiyon niya sa paggawa ng cake. When lunch
time came, someone knocked on the door. "Pasok." Sabi niya habang naglalagay ng ganache sa sponge
cake. Pumasok ang kumatok. "Boss, lunch na tayo." Si Knight 'yon. Mas binilisan niya ang paglalagay ng
ganache sa sponge cake, "tapusin ko lang 'to. What do you want for lunch?" "You." SM stiffened and
looked at Knight. "Ano?" Knight cheekily grinned at her. "Nothing. Matagal ka pa ba?" Pinakita nito ang
tray na dala na may lamang pagkain na niluto ni Josh, "kain na tayo." Tinapos ni SM ang paglalagay ng
ganache at pinatungan iyon ng isa pang sponge cake saka tinungo ang sofa kung s aan nakaupo si Knight at
nasa center table ang pagkain nilang dalawa. "Doon na tayo sa staff room kumain." Suhestiyon niya sa
binata. "Dito nalang tayo. No worries, I won't kiss you this time." Knight playfully winked at her before
carefully placing th e plate and utensils on the glass table. Hindi na siya nakipag-argumento at hinayaan
nalang niya si Knight sa gusto nito. Nasa kalagitnaan sila ng pagkain ng tanghalian ng basagin ni Knight ang
katahimikan. "Hindi ka ba magtatanong sakin kung anong pangalan ng kapatid ko?" Nag-angat siya ng
tingin sa binata. "Curious ako syempre, pero, dineny mo siya sakin kagabi, ibig sabihin may rason ka kung
bakit ayaw mong ipaalam sakin na may kamukha ka kaya hindi ako nagtanong. I don't want to pry into oth
er's business, same us I don't want people prying into mine."

Tinitigan siya ng matiim ni Knight bago ito nagsalita, "not all people can differentiate me and my brother."
Uminom siya ng tubig, "siguro isa rin ako sa mga taong 'yon kung hindi kita nakilala at nakausap." Ngumiti
siya. "I know the difference because I know you— a little." Nagbaba ito ng tingin, "even the people who
knows us can't distinguish who's who." "Maybe because they didn't bother knowing you." She said. He
looked at her. "So you know me?" Sinalubong niya ang titig ng binata. "You want the truth?" "Yes." "Okay,"
huminga siya ng malalim bago nagsalita, "hindi kita kilala— ang alam ko lang naman sayo ay yong gusto
mo lang malaman ko at limitado 'yon. Like your name, age, hobbies, work and attitude— no, even your
attitude is so metimes force. Even your smile is sometimes fake. The reason why I can differentiate the two
of you is pure logical thinking based on my observation only. That's why I bait him— to make sure." "Gusto
mo ba akong makilala?" Deretsong tanong nito. "Gusto mo bang magpakilala sakin?" Balik niyang tanong.
Knight's lips parted, he seems like he's about to say something but stopped himself. And for the first time
since they met, he looked genuinely worried. She smiled. "Knight, ayos lang naman sakin kung ayaw mong
ipakilala sakin ang tunay na ikaw. I'm sure you have y our reason behind your force attitude and fake smile.
It's okay... really. You have a secret to protect, I have mine. Ay okong may nangingialam sakin, kaya
ayokong mangialam sayo. Ganun lang kasimple 'yon." Knight's face hardened. "In my understanding— that
means you don't care about me." "Kung wala akong paki sayo, bakit palagi akong nag-aalala sa lagay mo?
Bakit palagi kang laman ng isip ko?" Sum ama ang mukha niya. "I constantly think of you and it's not
normal — i'm worrying over you and thinking if you're a lright, if you have rested, if you're still working, if
you finally fell asleep— that's what's on my mind all the time. If t hat doesn't mean I care for you, I don't
know what anymore." Knight was just looking at her, stunned. "Knight... I do care for you." Aniya saka
nginitian ito, "ikaw ang unang taong dinala ko sa bahay at pinatulog ko pa. I don't even know why I trusted
you that night. I care for my employees but, I don't invite them to my home and let t hem sleep on my lap
as their pillow. You're a different case. At saka, hindi lang naman ako nagtatanong sayo ng kun g ano-ano, o
kung bakit nagkasugat ka ng ganiyan sa likod mo... kung anong pangalan ng kakambal mo... o kung ba kit
nagsisinungaling ka... kasi, sasabihin mo naman sakin 'yon kung gusto mong malaman ko di'ba? Because if
I wan t you to know something about me, i'll tell you too." Knight was just staring at her... intently. "Knight
—" "I'm Count Knight Alastair Minrod Gutterez Velasquez. My brother's name is Midnight. He's not my
twin, he's my li ttle brother." Wika nito na ikinatigil niya at ikinatitig dito, "and yes, i'm blonde."

CHAPTER 6 "HINDI PUMASOK si Boss?" Tanong ni Knight kay Monet ng pumasok siya ng umagang 'yon at
hindi nakita si S M. "Bakit daw? Nagtext ba siya sayo? Anong sabi niya?" Sunod-sunod niyang tanong.
Inilabas ni Monet ang cellphone mula sa bulsa nito saka pinabasa sa kaniya ang text ni SM dito. 'Monet, 'di
ako makakapasok ngayon kasi masama ang pakiramdam ko. Ikaw na muna ang bahala sa café.' Kumuyom
ang kamao niya. She's sick and she didn't bother informing him? Hindi ba nito naisip na mag-aalala siya
rito kapag hindi ito pumasok? Fuck! "Knight, puwede mo bang puntahan si Boss?" Boses iyon ni Monet na
pumukaw sa kaniya sa pag-iisip. Napatingin siya rito, "okay lang ba na kayo lang muna rito sa café?"
Tumango si Monet at ngumiti. "Nag-aalala ako kay boss e. Wala siyang kasama sa bahay niya at siguradong
hindi n aman yon hihingi ng tulong sa iba kasi ayaw niyang maka-isturbo. Gusto ko sanang ako ang
pumunta, pero diko pu wedeng Iwan sa inyo ang café e. Saka mukhang close kayo ni boss, kaya ikaw
nalang ang pumunta." Tumango siya saka kaagad na lumabas ng café at sumakay sa Taxi niya. Mabilis niya
iyong pinaharurot patungo sa bahay ni SM. He was worried the whole drive. Nang makarating siya dun,
walang kahirap-hirap na inakyat niya ang gate ng bahay nito saka kumatok sa pinto ng b ahay. He has
practice in climbing gates after all. Nakailang katok siya bago bumukas 'yon. "K-Knight?" She sounded
stunned to see him— she sounded and looked weak as well. SM was wearing sweatpants and thick jacket.
Her hair was all messed up and she looks really pale and weak. Hindi na niya hinintay na papasukin siya
nito. Pumasok nalang siya bigla saka inilapat ang kamay niya sa nuo nito. "Ang init mo." Nag-aalalang
aniya. Gumuhit ang pagod na ngiti sa mga labi ni SM, "yeah... kaya hindi ako nakapasok. Masama
pakiramdam ko e. Teka, ba't nandito ka? Kulang na naman ang tao sa café—" "They'll survive." Aniya saka
pinangko ito. Hindi naman pumalag si SM sa pagbuhat niya rito kaya madali niya itong nadala sa kuwarto
nito at pinahiga sa kam a. "There." Aniya pagkatapos balutin ng kumot ang katawan nito, "you rest.
Kumain ka na ba? Uminom ka na nang ga mot?" SM was just staring at him while he speaks. "What?"
Tanong niya rito ng hindi Ito sumagot at nanatili lang na nakatitig sa kaniya.

"Knight?" "Hmm?" "Count is a tittle right?" She asked. Knight stiffened. This woman... It took her that long
to clarify things with him? Puwede naman siya nitong tanungin deretso ng sabihin niya rito ang buo niyang
pangalan kahapon, pero nanatili ito ng tahimik. Ni hindi nga ito nagtanong ng normal na dapat na itanong
ng tao sa ganung sitwasyon. She was silent yesterday. Deep in thoughts even when he drove her home last
night. Was she thinking of me all this time? Telling her his full name and about Midnight as well... he'll be
severely punish for it. Naghahanda na siya sa kaparus ahang tatanggapin niya. When? That, he doesn't
know. But that doesn't matter to him— the punishment doesn't matter to him. He just wanted SM to
know who he really is — the man behind the name Knight Velasquez. "If it's a title, then it's the same rank
as the Earl in British. Am i right? I did some research." Knight nodded. This is selfish. Telling her the truth.
Dragging her to his world. But he can't stop— no, he doesn't wa nt to stop. Gusto niyang malaman nito
ang lahat-lahat tungkol sa kaniya kahit pa napakamakasarili nun. For once, he wanted to be selfish. Knight
took a deep breath, "In British, it's Earl but in my Country, In Spain, it's Count." She chuckled softly.
"What's a nobility doing here?" "I have my reasons." SM smiled, "okay." He sighed. "I have a feeling that
you're not gonna ask anymore." Nagkibit balikat ito saka pinikit ang mga mata, "wala namang magbabago.
Nobility or not, ikaw pa rin naman si Kni ght na palagi akong pinag-aalala." Napatitig siya sa dalaga saka
napangiti. "Don't treat me differently." Umayos ito ng higa, "you wish... that won't happen." Mahina
siyang natawa saka hinalikan ito sa nuo, "nag-agahan ka na ba?" Umiling ito. "Is it okay if i made you some
soup so you can take some meds?"

She nodded weakly. "Sige," hinalikan niya ulit ito sa nuo, "pahinga ka na muna. Akong bahala." SM's eyes
opened a little before smiling at him, "thank you. You're indeed a knight." He smiled back. "I'll be your
Knight in shining armour anytime, boss." SM closed her eyes with a smile on her lips. Huminga siya ng
malalim saka lumabas na ng kuwarto nito at nagtungo sa kusina ng bahay. Habang nakatayo sa gitna ng
kusina, doon lang niya naisip na wala pala siyang alam sa pagluluto. "Oh fuck!" I promised SM i'll make her
some soup! Knight tsked and pulled out the phone from his pocket. Pagkatapos ay tinawagan niya si Cloud.
"You busy?" Tanong niya sa butler na nasa kabilang linya. "Just finished cleaning the house, why, my Lord?"
"Come to this address." Binigay niya ang address ng bahay ni SM. "At bumili ka ng gamot para sa lagnat.
Hurry up. " Pagkasabi nun ay pinatay niya ang tawag at naglagay ng tubig sa palangganita saka dinala iyon
sa kuwarto ni SM. Pagkatapos ilapag ang palangganita sa bedside table, naghanap siya ng telang babasain
at gagamiting pamunas sa ka tawan nito. Natagpuan ni Knight ang sarili sa banyo, ang mga mata niya ay
nakatuon sa sampayan na naroon. "There... face towel." Nanigas ang kamay niya sa ere na aabutin sana
ang face towel ng makita kung ano ang mga katabi niyon. ... underwear. SM's panties and bra's. They're all
sexy looking. "Fuck!" Mabilis niyang hinablot sa sampayan ang face towel saka nagmamadaling lumabas
ng banyo ng nabuhay ang pagkal alaki niya dahil naiisip niya ang hitsura ni SM na suot 'yon. "Fuck..."
Knight keeps on cussing as he return to SM's side. Nang ilapat niya ang kamay sa leeg nito, sobrang Init
nito pero pa wis na pawis naman. "Fuck." Mabilis na hinubaran niya ang dalaga, pero siniguro niyang hindi
maaalis ang kumot sa katawan nito habang hinuhu baran ito dahil basa na ang damit nitong suot.

Pagkatapos ay binasa ni Knight ang face towel saka piniga 'yon bago Ihinaplos sa mukha ng dalaga. Masuyo
ang ba wat paghaplos niya sa katawan nito gamit ang face towel. From her face, down to her neck,
shoulders and then arms. Maingat siya ng ang dibdib na nito ang pinupunasan niya para kahit papaano ay
bumaba ang lagnat nito. His pants tightened. "Fuck..." Patigas ng patigas ang pagkalalaki niya lalo na nang
nasa dibdib na nito ang pinupunasan niya. He was very careful not to touch her breast— it might set him
off. He doesn't want to scare her. Bumaba ang kamay niyang may hawak ng face towel sa beywang nito.
Napalunok niya. Damn that sexy curves! It's going to be the death of me! Panay ang lunok niya habang
pinupunasan niya ang dalaga. Pasakit din ng pasakit ang puson niya. "This is plain torture..." he mumbled
when he started caressing her legs with the soft cloth. "Fuck me to hell..." Itinigil niya ang ginagawa
pagkatapos niyang punasan ang binti nito. Hindi na siya naglakas ng loob pa na punasan hanggang hita
nito. I will die having a fucking boner! This is not good! Pinakialaman na niya ang closet ni SM. Kumuha
siya doon ng sleeveless saka sweatpants at Ingat na ingat siyang hi ndi maalis ang kumot sa katawan nito
habang binibihisan ang dalaga. He likes kissing her and he would like to do more than kissing her— but...
she's sick. He won't take advantage of her like that. Saka na... kapag maayos na ito. Nang matapos bihisan
si SM at nakalabas na siya ng kuwarto, nakahinga siya ng maluwang. Self-control. I owe you. Kalalagay lang
niya ng palangganita sa lababo ng marinig niya ang doorbell na nag-iingay. Mabilis siyang naglakad palabas
ng bahay para buksan ang gate. "Silence!" Knight hissed as he opens the gate, "you'll wake her up—" he
stilled when he saw that Cloud was not alo ne. "Anong ginagawa niyan rito?" Tanong niya sa butler sabay
turo kay Midnight na nakatayo sa likod nito. "I have no Idea." Sagot ni Cloud saka binigay sa kaniya ang
pinapabiling gamot. "Papasukin mo na ba kami?" Nilakihan niya ang pagkakabukas ng gate para
makapasok ang dalawa at sabay-sabay silang pumasok sa bahay. "Who owns this house?" Cloud asked.
"Your girlfriend?" Midnight asked. "No." Knight sighed. "She's my boss In the café where I work." "Oh."
Cloud looked at him teasingly. "You're that close, huh?"

"You do know that It's not gonna have a happy ending, right?" Ani Midnight na matiim na nakatingin sa
kaniya. Nawalan siya ng imik. Malakas na bumuntong-hininga si Cloud. "Enough. My Lord said she's just his
boss, let's leave It at that." Anito sak a humarap sa kaniya, "why'd you call for me?" "This way." Aniya saka
dinala ang dalawa sa kusina. "I called you here to make some soup. Sarapan mo, para yan sa boss ko." "Of
course, my Lord." Kaagad na tinupi ni Cloud ang manggas ng suot nitong polo saka binuksan ang dalawang
but ones sa itaas ng damit nito bago nag-umpisang gumawa ng sopas. Siya naman ay Iniwan ang dalawa sa
kusina para dalhin ang gamot kay SM. Kailangan na nitong makainom ng gam ot, baka mas lumala ang
lagnat nito. "Boss," she still has high fever, "here. Inumin mo muna 'tong gamot. Upo ka muna." Bumukas
ang mga mata nito saka pinilit ang sariling makaupo kahit nanghihina ito. Kaagad niya itong Inalalayang u
minom ng gamot at tubig saka nahiga ulit at natulog. Siya naman at lumabas ng kuwarto at bumalik sa
kusina. "Anong ginagawa mo?" Tanong niya kay Night ng makitang pinapakialaman nito ang itlog sa ref ni
SM. Binalingan siya ni Night. "Cooking?" "Don't bother. Baka tayo naman ang magkasakit sa luto mo."
Humaba ang nguso ng kapatid. "It's the thought and effort that counts." "Bakit? Makakain ba namin ang
thought and effort mo?" Tinuro niya si Cloud. "Leave the cooking to him, understo od? And this is not our
house so don't act abnormal." Midnight just tsk and went to sit on the dining table. Habang siya naman ay
may nakakuha sa atensiyon niya. "Woah! Cloud, look—" turo niya sa nasa island counter, "is that Instant
coffee?" Kaagad namang tumango si Cloud, "yes, my Lord. Shall i make you one—" "No. I can do it."
Kaagad siyang lumapit sa Island counter at kumuha ng dalawang stick ng coffee powder, "an addit ion to
my book of life experience." Kumuha siya ng dalawang tasa at nilagyan niya ng tag-isang stick ng coffee
powder ang bawat isa saka dinala iyon s a dining table. "Cloud, boil some water." Utos niya kay Cloud.
Bumuntong-hininga ang kapatid. "You know, Kuya, normal people has a thing called thermos to make
instant coffee easier." He frowned, "thermos? What was that— wait— fuck!" Nanlaki ang mga mata niya.
"Did you just call me Kuya?"

"Yeah." Night said nonchalantly then he got up and went to pick up a steel container and showed it to him,
"Kuya, meet Thermos. Ginagamit ito para manatiling mainit ang tubig na pinakulo mo at para hindi ka na
magpakulo ulit." Kapagkuwan ay nilagyan ni Night ng tubig ang dalawang tasa na may kape. "There." Night
smiled. "Hello, instant coffee." Pareho silang umupo sa dining table ni Night saka sabay na nag-kape.
Pareho silang walang Imik habang hinihintay na matapos ang ginagawang sopas ni Cloud. But an hour later
— after four cups of coffee with Night— the soup was still not done! Nasagad na ang pasensiya niya sa
paghihintay. "Cloud, hindi ako marunong magluto pero nasisiguro kong hindi gan ito katagal gumawa ng
sopas!" Panay ang halo ni Cloud sa sopas, "you told me to make a delicious soup, my Lord, and this is how
i do it. Twenty more minutes." Midnight tsked. "What's taking so long? Even I can make a soup in five
minutes. Tastes good too." "Nonsense!" Cloud hissed at Midnight. "How could you make a delicious soup
in five minutes?!" Tumayo si Midnight saka binuksan ang mga cupboard sa kusina saka may kinuha sa
pangatlong cupbaord na binuks an nito. It's a colour maroon plastic cup with a word 'noodles' on the side.
"Watch me." Sabi ni Midnight saka inalis ang cellophane na nakabalot sa plastic cup at tinanggal nito ang
plastik na takip niyon saka inilabas doon ang dalawang uri ng maliit na pakete kasama ang maliit na tinidor
na gawas sa plastik din. Ang isa ay parang powder at ang isa naman naman at maliliit na matitigas na
bagay. "What's that?" He asked. "Just watch." Ani Midnight. Even Cloud is watching. Nakuha na rin ni Night
ang atensiyon ng butler niya. Ang matigas na maliliit na bagay na nasa isang pakete— na nalaman niyang
gulay pala— ay ibinudbod nito 'yon sa l oob ng plastic cup kasama ang isa pang pakete na powder ang
laman saka nilagyan nito iyon ng mainit na tubig gali ng sa Thermos. Pagkatapos ay kumuha ito ng pinggan
at itinakip iyon sa ibabaw ng plastic cup bago tumingin sa relong pambisig nit o. "Hmm... 3 minutes will
do." Ani Midnight. Si Cloud naman ay sinusuring mabuti ang Plastic cup. "This is a very weird soup
container. Is that even safe?" Midnight grinned. "I ate it all the time." "I see." Tumango-tango si Cloud,
"you're still alive so i'll assume it's a safe food."
Napailing-iling si Midnight saka tumingin ulit Ito sa orasang-pambisig. "It's time." Anito saka inalis ang
pinggang nakatakip sa Ibabaw ng plastic container. Kasabay nun ang panunoot ng mabangong aroma sa
ilong nila. "Woah! That smells good!" Knight exclaimed. "Tastes good too." Nagmamalaking sabi ni
Midnight saka itinulak 'yon palapit sa kaniya. "Taste the soup and the no odles." Tumango siya saka ginawa
ang sinabi ng kapatid. "Hmm... the soup tastes awesome... and the noodles! It's great!" Inabot niya iyon ng
Cloud. "Here, taste it. And it's j ust fucking three minutes!" Cloud was about to taste the instant noddles
Midnight made when they heard a voice from the kitchen's door. "I'm in my house... right?"

NAGISING si SM mula sa pagtulog at kahit papaano ay bumalik na ng kaunti ang lakas niya. Napangiti siya
ng map ahawak sa nuo at nahawakan ang bimpo na naroon. She's sure that Knight put it there. Naalala
niya ang pagbuhat nito sa kaniya, pagpupunas sa katawan niya at pagpapa-inom sa kaniya ng gamot.
Bumangon siya kahit hindi pa masyadong maayos ang pakiramdam. "K-Knight?" Mahina ang boses niya
habang tinatawag ang pangalan nito. Umuwi na kaya ito? Bakit nalungkot siya sa isiping umalis na Ito?
Maingat at dahan-dahan ang hakbang niya palabas ng kuwarto at pababa sa salas. Nang makarating siya sa
salas, na gsalubong ang kilay niya ng makarinig ng ingay sa kusina. Knight? But who's the other two voices?
Tinahak ng mga paa niya ang daan patungo sa kusina. And when she reached the kitchen door, she stilled.
Three men hovering over a cup of instant noddles. Napakurap-kurap siya habang nakatingin sa tatlong
kalalakihan. "I'm in my house... right?" Tanong niya sa sarili habang nakatingin pa rin sa tatlong lalaki na
ngayon ay nakatingin n a sa kaniya.

Three men. Two with the same face and the other one is maybe the same age as the two? She's not sure.
Pero bakit nasa bahay niya ang mga Ito? Tumingin siya kay Knight. "I'm in my house... right, Knight?"
Tanong niya sa binata. And the two— the one who looks exactly like Knight and the other one who's
holding the cup noddles looks like the y're in shock while looking at her. "Knight—" "Yes?" Knight's
lookalike answered her. "Hindi ka si Knight." Sabi niya saka naglakad palapit kay Knight. "Who are these
people? Kasama mo ba sila?" "Wait—" anang kamukha ni Knight na hinawakan siya sa braso para pihitin
paharap dito. "How did you—" "Don't touch her!" Mabilis na inalis ni Knight ang kamay ng kamukha nito
sa braso niya. "She's min—my boss." "I'm Knight." Anang kamukha ni Knight. SM sighed. "Don't push it, i'm
not in a good mood right now. I know you're not Knight." "You actually can tell." Bakas sa boses ng lalaki
na may hawak na cup noodles ang pagkamangha. Tumango siya saka tumingin kay Knight. "Inviting people
to someone's home without that someone's permission is wrong." "I know." Sinapo ng kamay nito ang
mukha niya, "I was just so worried. At nangako akong gagawan ka ng soup per o, hindi pala ako marunong
magluto. So i called Cloud," iminuwestra nito ang kamay sa lalaking may hawak ng cup noodles, "my
butler. And he," Iminuwestra naman nito ang kamay sa kamukha nito, "tag along. Maayos na ba ang p
akiramdam mo?" Umiling siya. "Pero medyo nabawasan na... mukhang gumagana na ang gamot na binigay
mo sakin." "That's good." He sounded and looked relieved. "sorry again for inviting other people you don't
know into your hom e." It Is disrespectful but Knight has his reason. She should be thankful that Knight is
here and he took good care of her. That's more than enough to forgive him. "It's okay. I understand." She
smiled even when she feels weak and face Knight's look alike. "Hi. I'm SM." Inilahad niya ang kamay. Still
looking stunned, Knight's lookalike accepted her hand. "Ahm... i—i'm Midnight." May pag-aalangan ang
boses nito. "Nice to meet you." She smiled politely at Midnight, "siya nga pala, pumunta ka sa café kapag
maayos na ako. Baba yaran kita sa isang araw mong pagta-trabaho dun." Midnight looked at her. Lips
parted in shock. "Y-you…