------------------------------

TITLE: Creed's Lover

LENGTH: 2155
DATE: Aug 13, 2014
VOTE COUNT: 200
READ COUNT: 16802
COMMENT COUNT: 27
LANGUAGE: Filipino
AUTHOR: CeCeLib
COMPLETED: 0
RATING: 0
MODIFY DATE: 2014-11-02 02:42:23

------------------------------

####################################
Seducing Creed
####################################

SEDUCING CREED

Walang pakialam si Lockett kung malapit na siyang mamaalam sa kalendaryo. Masaya

siya sa buhay niya at ayaw pa niyang mag-asawa. Everything is going well. She just
bought a house, she has a high paying job and she enjoyed being single and free.

She's happy ... hanggang sa nakialam ang mga magulang niya sa kaniyang love life.

Alam niya kung gaano ka-gusto ng mga ito na mag-asawa na siya to the extent na ang
mga ito pa ang naghahanap ng mapapangasawa niya. Kaya para tantanan na siya ng mga
ito, nagsinungaling siyang may kasintahan na siya.

Hindi maipinta ang mukha ng ina niya. "Sino naman itong kasintahan mo? Bakit hindi
namin kilala?"

"Ahm, kasi," Her eyes wander to the news paper her father was reading. Creed
Santillana, a Filipino Photographer working for National Geographic Channel was
awarded for being the best photographer in Asia. She smiled. "His name is Creed
Santillana." Aniya na ang tinutukoy na pangalan ay ang pangalan na nabasa niya sa
headline ng newspaper.

Of course, her parents believed her. Maayos na ang lahat. Hindi na siya ginugulo ng
mga magulang niya hanggang sa dumating ang isang sakit sa ulo na nagngangalang Red
Santillana. Ito na yata ang pinaka-antipatikong lalaki na nakilala niya. Guwapong-
guwapo ito sa sarili. Kaya naman ng bigyan siya nito ng bulaklak ,wala siyang ibang
pagpipilian kung hindi gamitin na naman ang pangalan ng lalaki sa Newspaper.

"Hindi ko tatanggapin iyang bulaklak kasi may boyfriend na ako." Aniya na nakataas
ang kilay.

"Ows?" Ngumiti ito sa kanyang nakakaloko. "Sino naman ang papatol sa'yo?"

Naningkit ang mga mata niya sa inis. "My boyfriend's name is Creed Santillana. Kaya
itapon mo iyang bulaklak mo. Tsupi!"

Red smirked at her. "Hmm. Ngayon ko lang nalaman na may girlfriend na pala ako."

Napanganga siya. "A-Ano?"

Inisang hakbang nito ang pagitan nila at inilapit ang bibig nito sa taenga niya.
"Well, my dear Lockett, my name is Creed Santillana. But you can call me Red for
short."

A/N: Heto na si Creed. Sana magustuhan niyo siya. Hehe. Salamat sa pagbabasa.
P.s.: Ipinalit ko po ang story na ito sa forbidden Lover. So, yeah, enjoy reading.
####################################
CHAPTER 1
####################################

CHAPTER 1

NASA Sugar Café si Lockett at sumisimsim ng kape habang nakatingin sa mga taong
dumadaan sa kalsada. Ang café na ito ang paborito niyang tambayan kapag wala siyang
ginagawa o nagpapalipas siya ng oras. They have a great coffee and she can easily
what's happening outside. Malapit lang kasi ang café sa kalsada.

Nagpakawala siya ng buntong-hininga ng makita ang mga magulang na pumasok sa loob

ng café.

Tumayo siya para salubungin ang mga ito.

"Hello, mommy." Bati niya sa ina sabay halik sa pisngi nito. Pagkatapos ay bumaling
siya sa ama at niyakap ito. "Hello, Daddy."

Bumalik siya sa inuukupang mesa at hinintay na maka-upo ang mga magulang niya.

"Kumusta na po kayo?" Tanong niya sa mga magulang ng maka-upo ang mga ito.

Nagpakawala ng malalim na hininga ang ina niya. "Lockett, kailan ka ba mag-aasawa?"

Napatanga siya sa tanong ng ina. Paano napasok ang pag-aasawa sa usapan?

Nagtatanong lang naman siya kung kumusta na ang mga ito kasi ilang buwan din niyang
hindi ang mga ito nakita.

"Mommy, hindi pa ako ready-"

"Silly, girl." Her mother cut her words with a smile. "Of course, ready ka na. In
fact, I know someone who'll be suitable for you my dear."

Napangiwi siya. Heto na naman ang ina niya. May ipapakilala na naman ito sa
kaniyang lalaki na sigurado siyang hindi naman niya magugustuhan.

"Mommy, I'm sure he's a good man but I'm pretty sure he is not suitable for me."
Aniya habang may pekeng ngiti sa mga labi.

"Oh, that's not true my dear." Hinawakan nito ang kamay niya. "Lockett, twenty-nine
years old ka na. Malapit ka ng mamaalam sa kalendaryo. It's time for you to get
married and have children's."

Habang nagsasalita ang ina niya, napapangiwi siya. Nakakasuka talaga ang
pinagsasasabi ng ina niya. Tumingin siya sa kaniyang ama, itinirik niya ang mga
mata ng makitang parang wala itong pakialam habang nagbabasa ng diyaryo. Wala
talaga siyang aasahan sa ama niya.

Ibinaling niya ang tingin sa ina. She took a deep breath before talking. "Mom, I
would like to go out with this guy that you're talking about." Aniya na may pekeng
ngiti. Para namang may pagpipilian siya. Kapag tinanggihan niya ang ina, sigurado
siyang gagawa ito ng paraan para maka-date niya ang lalaking tinutukoy nito.

Her mother smile widely. "Aww, that's so nice of you my dear. Sige, tatawagan ko na
ngayon si Luis." Anito at inilabas ang cell phone.

She looked at her mother weirdly. "May cell phone number ka ng lalaking 'yon?"

Nagtaas ng tingin ang ina niya mula sa cell phone. "Yes. I know that you'll say
yes. I promise, Luis is a gentleman."

Sa halip sa sagutin ang ina, nginitian lang niya ito ng pilit. Wala talaga siyang
masabi sa ina niya habang nakikinig sa usapan nito at ni Luis. Naiiling na kinuha
niya ang tasa at sumimsim ng kape. Nakakaloka talaga ang ina niya.

"Well, Luis agreed to date you. His full name is Luis Zaragoza." Her mother put
away the phone. "Sa Yanzee's Restaurant kayo magkikita. I told him you'll be
wearing a white dress."

Napangiwi siya. "White dress? Mom, that's lame."

Her mother gave her a stern look. "Lockett, white dress is a formal dress for a
lady like you."

She chuckled humorlessly. "Sure mom, whatever you say."

"Okay, my dear. Anyway, aalis na kami ng Daddy mo. May pupuntahan pa kami e."

"Okay. Ingat kayo."

"Ikaw din my dear, ingat. Huwag kalilimutan ang date mo kay Luis."

Napangiwi siya sa pagpapaalala ng ina sa date niya mamaya. "Sure, mom. I won't
forget it."

Tumayo ang mga ito at nagpaalam sa kanya bago umalis. Parang walang ibang pakay
ang mga ito kung hindi ang i-set up siya ng date sa Luis na iyon. Akala pa naman
niya, maba-bonding sila bilang isang pamilya pero umasa lang pala siya.

She took a deep breath then she gave out a deep sighed. May date na naman siya
mamaya dahil sa ina niya.

She stands up and then left the café. Naglakad siya patungo sa kotse niya na
nakaparada sa parking lot ng café. She was about to open her car when someone
tapped her shoulder. Nang tingnan niya kung sino 'yon bahagyang umawang ang mga
labi niya.

The man in front of her looks like a freaking celebrity. Medyo mataas ito sa kanya
ng ilang pulgada. He's wearing a black polo shirt and denim jeans. His eyes were
tantalizing liquid brown. His hair was upstroke jet black. She can't believe a man
this handsome exists. He has a pointed nose and his lips were thin and it looks
soft. He has day's growth of whisker. She never liked a man with whiskers because
it looks dirty but this man changed that. His whisker adds up to his manliness and
it suits him. And damn boy, he smells freaking good. Iyon ang gusto niya sa isang
lalaki, iyong mabango.

The man grinned. "I know I'm handsome, but you should really close your mouth. Baka
pasukan ng langaw iyan."
She automatically closed her hanged open mouth. "I'm not admiring you." Wala sa
sariling aniya.

He chuckled. "Hmm. Yeah, and pigs can fly. It's okay though, lahat naman ng babaeng
nakikita ako e nagkakagusto sa'kin. I'm sure hindi ka naiiba sa kanila."

Napatanga siya. "Wow. Buti hindi ka pa binabagyo ng kahanginan mo."

He shrugged. "Nagsasabi lang naman ako ng totoo. Natulala ka nga sa kaguwapuhan ko

diba?"

Lockett take it back. Yes, this man is gorgeous, but he is also a freaking
boastful. Sayang. That's one of the qualities she hates in a man. Kapag mga
mahahangin dapat pinapakain iyan sa buwaya.

Tinaasan niya ito ng kilay. "Ano ba ang kailangan mo at kinalabit mo ako, ha? Kung
magtatanong ka dahil nawawala ka, si Google map ang tanungin mo. Nandiya pa si
Yahoo at si Wikipedia. Sa kanila ka magtanong, huwag sakin-"

"I believe that Google map doesn't know your name. Neither Yahoo or Wikipedia."

Bahagyang umawang ang labi niya sa sobrang gulat sa sinabi nito. "What?"

"I tap your shoulder to get your attention so I could ask what your name is."

"Ano?"

The man rolled her eyes then he took her hand to shake it. "Hi, I'm Red Santillana.
Anong pangalan mo?"

"Lockett." Wala sa sariling sagot niya.

The man smiled. "Lockett. Nice name." Pinakawalan nito ang kamay niya. "Bye,
Lockett." Pagkasabi niyon ay umalis na ito sa harapan niya at sumakay sa kotse na
nakaparada sa tabi ng kotse niya.

Marahang ipinilig ni Lockett ang ulo. What just happened was so weird. Akala naman
niya magtatanong ng direksiyon ang lalaki kaya kinalabit siya, magtatanong pala ito
kung anong pangalan niya. Who does that? Mahangin na nga, weirdo pa.

Naiiling na sumakay siya sa kotse niya at pinaharurot iyon patungo sa condo unit
niya.

HABANG nagmamaneho patungo sa bahay ng mga magulang niya, tinawagan ni Red si

Lander, isa sa malapit niyang kaibigan na may koneksiyon sa Land Transportation
Office. Ka-klase niya ito ng High School sila at kahit magkaiba sila ng kurso nuong
College, hindi sila nawalan ng kumonikasyon sa isa't-isa. Isa ito sa matatawag
niyang tunay na kaibigan.

"Hey, Lander." Aniya ng sagutin nito ang tawag. "Can I ask you a favor?"

"I'm fine. Thank you for asking." Sarkastikong sabi nito.

"Kailangan ko pa bang itanong kung okay ka? Kagagaling ko lang diyan sa Auto Shop
mo."
"Whatever." Lander paused for a minute. "What favor?"

"I'll send you a plate number. Puwede mo bang alamin kung sino ang may-ari 'non at
kung saan siya nakatira?"

Tumawa ang nasa kabilang linya. "Woah, man, are you stalking someone?"

He rolled his eyes. "Why would I stalk someone? Plate number iyan ng nakabangga sa
sasakyan ko. Tinakasan ako e. Buti nalang nakuha ko ang plate number niya."

"Red, ang yaman-yaman mo. Huwag mo nang habulin ang may-ari ng sasakyang nakabunggo
sa kotse mo. Let it go. Dalhin mo nalang dito sa shop ang kotse mo at aayusin ko."

"Magagawa mo ba ang hinihingi kong pabor o hindi?"

Lander exhaled a breath. "Fine. I'll do it. Send me the plate number and then I'll
call you later."

"Okay. Thanks, man."

"No problem."

Pinatay ni Red ang tawag pagkatapos ay isinend kay Lander ang plate number. After
that, he throws his phone on the dashboard and focused all his attention on the
road.

After twenty-minutes, nakarating din siya sa bahay ng mga magulang niya. Tamang-
taman naman na nag-ingay ang cell phone niya. Kinuha niya ang cell phone sa
dashboard at ng makitang si Lander ang tumatawag, mabilis na sinagot niya iyon.

"Nalaman mo na kung sino ang may-ari ng plate number na pinasa ko sa'yo?" Kaagad na
tanong niya ng sagutin niya ang tawag.

"Yeah. The car is owned by Lockett Mendoza. Twenty-nine years old and she lives in
High Tower Condominium, tenth floor, unit one-zero-seven."

"Status?"

"Single." Biglang tumawa si Lander. "Man, baka naman gusto mong malaman kung kailan
ang birthday niya."

"No. Thanks by the way."

"No problem."

He ended the call with a grin on his face. Locket Mendoza. Hmm. Nice name.

BAGO pumasok si Lockett sa Yanzee's Restaurant, inayos muna niya ang white dress na
suot kapagkuwan ay nilapitan niya ang maitre 'de.

"Excuse me, reservation for Luis Zaragoza?"

The maitre 'de smiled at her. "This way, ma'am."

Iginiya siya ng maitre 'de patungo sa table na may umuukupang payat na lalaki na
may suot na eye glasses.
Shit! Ito si Luis?

"Mr. Zaragoza, your date has arrived." The maitre 'de said to the man and Lockett
cringed.

Pilit niyang nginitian ang lalaki at umupo sa bakanteng upuan. "Hi, good evening."
Bati niya rito.

"Good e-evening to you too." His voice cracked.

Napangiwi siya. Ito ba ang sinasabi ng mommy niya na bagay sa kanya? Diyos ko lord!

"I'm Lockett Mendoza." Pagpapakilala niya.

"Your mother is right, you're very pretty." Pag-iiba nito ng topic.

She faked a smile. "Thank you."

Luis smiled at her. "My name is Luis. My hobbies are golf and bowling." He laughed
and he actually snorted! "Anyway, I already ordered for you. I'm sure magugustuhan
mo ang ini-order ko para sayo."

Oh god, please help me. Piping dasal niya sa panginoon.

Gustong pasalamatan ni Lockett ang waiter ng i-serve nito ang order ni Luis.

Habang kumakain panay ang kuwento ni Luis tungkol sa negosyo nito at sa mga lugar
na napuntahan na nito. Panay lang ang tango niya habang nagku-kuwento ito. Hindi
niya ito lubusang kilala pero sapat na ang isang oras na kausap ito para malaman
niyang isa ito sa mga taong gustong nasa kanila palagi ang atenisyon at iyon ang
pinaka-ayaw niya.

She actually felt relieve when the dinner was over. Nang alukin siya nitong ihatid,
tumanggi siya. At nang magtanong ito kung puwede sila ulit mag-dinner sa mga
susunod na araw, tumanggi siya at sinabi ritong hindi ito ang tipo niyang lalaki at
dapat maghanap na ito ng iba. Lockett felt awful, pero mas okay na iyon kesa
paasahin niya ito sa wala.

Pagkauwi niya sa condo unit niya, agad niyang hinubad ang damit at nahiga sa kama.
Wala siyang itinira ni isang saplot. Ganoon siya kung matulog. Kailangan hubad siya
dahil kung hindi, hindi siya makakatulog ng mahimbing.

Pagkalipas ng ilang minuto na nakapikit ang mata niya, dinalaw din siya sa wakas ng
antok.

KINAUMAGAHAN, nagising si Lockett sa ingay na nanggagaling sa cell phone niya.

Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata at inabot ang cell phone na nasa
nightstand.

"Hello?" Inaantok pa ang boses niya.

"Lockett Mendoza! Bakit mo pinahiya si Luis!?" Galit na sigaw ng ina niya mula sa
kabilang linya. "He's just trying to be nice that's why he asked you on another
date-"
"Mom, hindi ko siya gusto." Naiiritang sabi niya. Ang aga-aga, sira na kaagad ang
araw niya. "I don't need a date, okay? Hindi si Luis ang tipo kung lalaki kaya
please lang, tantanan mo na ako-"

"Don't you use that tone on me, Lockett! Ako pa rin ang ina mo. Luis is a nice man.
Bagay kayong dalawa."

Itinirik niya ang mga mata. "Mom, please, leave my love life alone!"Urgh!

Naiinis na pinatay niya ang tawag at tinanggal ang battery ng cell phone. Kilala
niya ang ina niya, hindi ito titigil sa kakatawag sa kanya hanggang pumayag siya na
makipag-date na naman sa Luis na iyon. My gosh! Hindi ba naiintindihan ni Mommy na
hindi niya gusto si Luis?

Sa halip na matulog ulit, bumangon siya at naglakad patungo sa kusina para mag-
templa ng kape. She's confident to walk around naked in her condo unit because she
knew that no one can see her.

After making coffee, she went to open her stereo. Jessie J. Song titled Domino
blasted on the speaker. Habang umiinom ng kape, panay ang giling niya.

Nang makarinig ng katok galing sa pintuan, pinahina niya ang volume ng speaker at
tinungo ang pintuan para pagbuksan kung sino man ang kumakatok.

Lockett opened the door. Shock was an understatement when she saw the man who asked
her name in Sugar Café parking lot.

"Anong ginagawa mo rito?" Kunot ang nuong tanong niya.

The man didn't answer her; he just looked at her from head to toe. Then a smirked
appeared of his lips. "Is today your birth day, because you really have an amazing
birth day suit."

Mas lalong kumunot ang nuo niya. "Anong birthday suit ang pinagsasasabi-" Umawang
ang labi niya ng tiningnan niya ang sarili at nakitang wala siyang saplot ni isa.
"Shit!"

Malakas na isinara niya ang pinto at nasapo ang bibig. Halos lumuwa ang mata niya
sa sobrang gulat. Hindi siya makagalaw sa kinatatayuan niya habang parang sirang
plaka na nadir-replay sa utak niya ang paghagod sa kanya ng tingin ng lalaking
'yon. Bakit ba nawala sa isip ko na wala akong damit?

Napaigtad siya ng makarinig na naman ng katok.

"Hey, open up!" Sigaw ng nasa labas. "Wala naman akong nakita e."

Sa halip sa sagutin ito, tumakbo siya patungo sa silid niya para magsuot ng damit.
Letcheng buhay 'to!

A/N: Tama nga naman si Red, hindi alam ni Google map, Yahoo at Wikepdia ang
pangalan ni Lockett. Hehehehe *zip mouth*
####################################
CHAPTER 2
####################################
CHAPTER 2

HABANG nagsusuot ng damit si Lockett, naririnig niyang panay pa rin ang katok ng
lalaki sa pintuan ng unit niya. She hurriedly dress and went to open the door.
Naningkit ang mga mata niya ng ngumisi ito ng makita siya.

"Anong nginingisi-ngisi mo riyan?" Sikmat niya sa lalaki.

Nagkabit-balikat ito. "Wala naman."

Inirapan niya ito. Wala naman ang sagot nito pero alam niyang iniisip nito ang
hubad niyang katawan.

"Ano ba ang kailangan mo?" Pag-iiba niya ng usapan. "Why did you knock on my door?"

"Kasi nakaka-isturbo ka." Anito. "Mahimbing akong natutulog sa kuwarto ko ng bigla

nalang nabulahaw ang tulog ko. Thanks to your very loud stereo."

Kumunot ang nuo niya at sinilip ang katabi niyang unit. "Sa iyo yan?"

"Yeah, I just bought it."

"Oh." Pinalakas pa naman niyang volume ng stereo dahil alam niyang walang tao ang
mga katabi niyang unit, ngayong may nakabili na pala, mukhang kailangan na niyang
mag-headset. "Sige, papatayin ko na."

Akmang isasara na niya ang pinto ng pigilan siya nito sa braso at walang sere-
seremonyang inilapat nito ang labi sa mga labi niya. "Good morning, neighbor." He
said then turns to leave like he didn't do anything wrong.

Nanigas siya sa kinatatayuan niya dahil sa ginawa nito. It was just a peck but it
sent havoc on her system. Lockett is in a daze. Nararamdaman pa niya ang labi nito
sa mga labi niya at hindi iyon normal! Ang ugok na lalaking 'yon!

Galit na pinagbabayo niya ang pinto ng katabi niyang unit. "Open the door you
jerk!"

"Why? You want another kiss?" Tanong nito mula sa loob.

"Kiss-kisin mo iyang mukha mo sa pader! Ugok!" Kumukulo ang dugo niya habang
hinihintay itong buksan ang pinto. "Buksan mo ang pinto!"

The door opened, showing the man who kissed her.

Nanlilisik ang matang tinitigan niya ito. "Ikaw na dumuho ka! Bakit bigla ka nalang
nanghahalik!?"

Sumadal ito sa hamba ng pintuan at tinitigan siya ng matiim. "Hinalikan kita kasi
gusto ko, may angal ka?"

Lockett gaped at the man standing before her. "Ganoon ka ba talaga? Basta nalang
nahahalik ng babae?"

Napasinghap siya ng biglang ilapit nito ang mukha sa mukha niya. Isang dangkal
nalang ang layo ng labi nito sa labi niya.

"L-Lumayo ka nga sa'kin!" Nauutal na wika niya.

The man just smirked at her, then slowly, he leaned in, but before his lips touches
hers, she run to her unit then locked the door.

Hinihingal na sinapo niya ang dibdib na parang nakikipag-karera sa sobrang bilis ng

tibok. Hinawakan niya ang mga labi ng maalala ang paghalik sa kanya ng lalaki.
Marahas na ipinilig niya ang ulo para matanggal ang sa isip niya ang ala-alang
'yon. That is not good for my sanity. Humanda sa kanya ang lalaking 'yon!

SUNOD-SUNOD ang tunog ng message alert tone ng cell phone ni Lockett. Nagkamali
siya ng buksan niya ang kaniyang cell phone. Hindi niya akalain tatadtarin siya ng
ina ng messages. Nang basahin niya ang mga iyon, puro iyon tungkol kay Luis.

Nakakainis dahil ginagawang big deal ng ina niya ang pagtanggi niya na maka-date
ulit si Luis.

Nang hindi na niya ma-take ang pag-iingay ng cell phone, pinatay niya ulit iyon.
Hindi talaga titigil ang ina niya hanggat hindi ito nagtatagumpay na makipag-date
siyang muli kay Luis. Over my dead body!

Nagmamadali siyang naligo pagkatapos ay pumunta siya sa bahay ng mga magulang niya.

Naabutan niya ang Daddy niya na nagbabasa ng diyaryo sa sala, ang ina naman niya ay
nakataas ang kilay habang nakatingin sa kanya.

"Mommy, I don't want to date Luis." Inunahan na niya ito bago pa ito makapagsalita.

"Why not? He's a nice young man-"

"Because he's not my type, okay?" Napipika na talaga siya. "Hindi ko siya gusto.
Kailangan ko pa bang ipagsigawan na hindi ko siya gusto para lang maintindihan
niyo? Mommy naman e!"

Namaywang ang ina niya. "At bakit naman hindi mo siya gusto? Napaka-imposible naman
yata na hindi mo magustuhan si Luis."

Huminga siya ng malalim para pakalmahin ang sarili. "Mommy, hindi ko gusto si Luis
dahil hindi ko siya gusto. Period. Walang ibang rason-"

"Liar. You don't like Luis for a reason, siguro may iba kang nagugustuhan."

"No!" She's really starting to get annoyed. "It's not that-"

"Huwag kang magsisinungaling sa'kin, Lockett. Kapag nalaman ko na may tinatawago

ka-"

"Mommy, I'm not hiding anything-"

"Kapag may itinago ka sa'kin, I swear Lockett-"

"Mom-"

"I will disown you if you lied to me."

"Fine!" She exhaled and long deep breath. "May boyfriend na ako." Aniya para lang
tumigil ang ina niya sa kasasalita.

Hindi maipinta ang mukha ng ina niya. "Sino naman itong kasintahan mo? Bakit hindi
namin kilala?"

"Ahm, kasi," Her eyes wander to the news paper her father was reading. Creed
Santillana, a Filipino Photographer working for National Geographic Channel was
awarded for being the best photographer in Asia. She smiled. "His name is Creed
Santillana." Aniya na ang tinutukoy na pangalan ay ang pangalan na nabasa niya sa
headline ng newspaper.

"Creed Santillana?" Gagad ng ina niya habang kunot ang nuo. "Bakit parang pamilya
sa akin ang pangalan na iyan."

Her father dropped the newspaper. "Pamilyar iyan sa'yo kasi iyan ang pangalan nung
batang photographer na naparangalan. Diba nasa news siya kagabi?"

Napakagat-labi siya. Ganoon kasikat ang Creed na 'yon? Shit! Mukhang mabubuko siya
kaagad sa pagsisinungaling niya. Kakatayin siya ng ina niya kapag nalaman nito na
nagsinungaling siya.

"Oo nga ano." Hinarap siya ng ina. "Boyfriend mo si Creed Santillana?"

Napipilitang tumango siya. I'm such a liar!

"Hindi ka nagsisinungaling?"

Umiling siya. "Hindi."

Isang malapad na ngiti sa mga labi ng mommy niya ang gumuhit. Mahigpit siya nitong
niyakap. "Oh god, my dear, you made me proud! Napaka-suwerte mo sa nobyo mo!"
Pinakawalan siya nito sa pagkakayakap at hinawakan ang pisngi niya. "I'm sorry
about Luis. Pinilit ko siya sa'yo. Akala ko kasi wala ka pang kasintahan. Kung alam
ko lang na si Creed Santillana pala ang kasintahan mo, sana hindi na kita pinilit
pang lumabas kasama si Luis."

"Kailan naman namin makikita itong boyfriend mo?" Singit sa usapan ng Daddy niya.

"Soon." Pagsisinungaling niya. "Busy lang siya ngayon."

"Oh my god! I'm so excited!" Her mother giggled like a teenager then hugged her
again. "I'm happy for you, my dear."

Pilit siyang ngumiti. "Yeah, I'm happy too."

When her mother let go of her, she hurriedly bid good bye.

"Aalis na ako, mommy, Daddy. Marami pa kasi akong gagawin e."

"Okay, ingat."

Bakas sa mukha ng ina niya ang kasayahan. Ang daddy naman niya, poker face lang.

Pagkalabas niya ng bahay, mariin niyang ipinikit ang mga mata. Gusto niyang
tadyakan ang sarili dahil sa ginawang pagsisinungaling.

Gagamit ka lang naman ng pangalan, pangalan pa ng isang sikat na lalaki. Ani ng

munting tinig sa isip niya.
Malay ko bang sikat pala ang Creed na 'yon. Dipensa niya sa sarili. Hmp!

Naiinis na tinungo niya ang sasakyan at pinaharurot iyon patungo sa Luxurious Hotel
kung saan siya ang Manager.

PAGDATING niya sa Luxurious Hotel, kaagad siyang nagpunta sa opisina niya. Bago pa
siya makapasok sa opisina niya, sinalubong siya ng sekretarya niya.

"Ma'am, tumawag po ang sekretarya ni Mr. Santillana." Anito na ang tinutukoy ay ang
may-ari ng Hotel na pinagta-trabahoan niya. "Pinapapunta daw kayo sa opisina ni Sir
sa Santillana Group of Resorts."

"Bakit daw?"

Nagkibit-balikat ang kausap. "Hindi po sinabi e, basta pumunta daw kayo bago mag
alas-dyes ng umaga."

Napatingin siya sa relong pambisig, nanlaki ang mga mata niya ng makitang alas-
nuwebe na.

"Salamat." Wika niya at nagmamadaling bumalik sa sasakyan niya.

NANG makarating siya sa gusali ng Santillana Group of Resorts, nagtuloy-tuloy siya

sa opisina ni Mr. Santillana Agad naman siyang pinapasok ng sekretarya nito na
medyo matanda lang sa kanya kaunti.

When Lockett entered Mr. Santillana's office, she saw a man, maybe on his mid-
fifties, whose busy reading some files.

She cleared her throat. "Good morning, Sir."

Nag-angat ito ng tingin ng marinig ang boses niya. Nang makita siya, iminuwestra
nito ang kamay sa visitor's chair.

"Have a seat." Wika nito.

Kinakabahan na umupo siya. Mula ng maging Manager siya ng Luxurious Hotel, apat na
beses palang niyang nakita ang lalaki. First was when he interviewed her for the
Manager position. Second is when she was awarded for being the most outstanding
employee. Third is when she was invited to attend a charity ball, hosted by Mr.
Santillana, and lastly, she was invited to his birthday.

"Bakit niyo po ako pinatawag, Sir?" Hindi siya makapaghintay na sabihin nito ang
pakay sa kanya.

"Excited, aren't you?" He said with a smile.

"Yeah, kinda."

"Well, I called you here to talk to you about your new assignment in De Luxe Beach
Resort. You'll be the new Manager of De Luxe Hotel."

Bahagyang namilog ang mata niya sa gulat. "Seriously? Hindi ho kayo nagbibiro,
Sir?" Isa ang De Luxe Beach Resort sa mga pinakamagaganda at pinakasikat na Beach
Resort sa Asya. At para maatasang pamahalaan ang De Luxe Hotel na isa sa mga
kilalang Hotel sa Asya, talaga namang nakakataba ng puso.

"Bakit naman ako magsisinungaling?" Humilig ito sa likod ng swivel chair. "Marami
kayong Hotel Manager na na nagpasa ng application para ma-assign sa De Luxe Hotel.
At sa lahat ng nagpasa, ikaw ang napili ko. You have the skills and intelligence to
run De Luxe Hotel. I believe that you are more than capable of handling the De Luxe
Hotel."

Nang magpasa siya ng Application para maging manager ng De Luxe Hotel, wala sa isip
niya na mapipili siya. Nabalot ng kasiyahan ang buong pagkatao ni Lockett. It was
her dream to be the manager of De Luxe Hotel! And now it's a dream come true! Gusto
niyang magtatalon sa tuwa pero pinigilan niya ang sarili dahil nasa harap siya ng
Boss niya.

"Thank you, Sir." Wika niya na may malapad na ngiti sa mga labi.

"You're welcome." He smiled back. "Anyway, tomorrow, aalis tayo patungo sa Resort
gamit ag Helicopter ng kompanya. I'll accompany you to De Luxe Beach Resort. I'll
wait for you, here, in my office."

She nodded. "Yes, Sir."

"Okay, you can leave now."

Hindi pa rin mawala ang malapad na ngiti sa mga labi ni Lockett kahit noong nasa
kotse na niya siya at nagmamaneho pauwi.

Nang makarating sa High Tower Condominium, ipinark niya ang sasakyan sa garahe ng
Condominium at naglakad patungo sa elevator. Akmang sasara na ang elevator ng
pumasok doon ang hudyong lalaking humalik sa kanya!

"Hey." Nakangising bati nito sa kanya.

Ngiting-aso lang ang itinugon niya sa pagbati nito.

"How's your day?" Tanong nito.

Hindi niya ito pinansin at humalukipkip siya.

"Oh, come on, galit ka ba sa'kin?" Tanong nito ulit.

She remained silent.

"Come on, don't be mad." Wika nito sa malambing na boses. "I just kissed you
because my body said so."

Matalim ang matang tinitigan niya ito. "Mamatay ka na sana!"

He smirked. "Kapag namatay ako, mababawasan ang guwapo sa mundo. Sigurado akong
hindi iyon hahayaan ng panginoon."

Kung nakakamatay lang ang tingin baka kanina pa ito pinaglamayan sa klase ng
pagkakatatingin niya rito. Kumukulo talaga ang dugo niya sa lalaking 'to. Thanks
god I'll be working in an island, away from this insolent man!

"Saang Isla ka magta-trabaho?" Narinig niyang tanong nito.

Oops! I said that out loud?

Nagtaas siya ng tingin dito. "Ano naman ang pakialam mo?"

"So aalis ka?" Hindi niya gusto ang tono ng pananalita nito na para bang may
responsabilidad siya rito.

"Oo, aalis ako." Tinaasan niya ito ng kilay. "Pakialam mo naman."

The emotion on the man's face disappeared and if she's not mistaken, his expression
darkened. Ano naman ang problema ng lalaking 'to?

"Where are you going?"

"None of your business." Inirapan niya ito. Tamang-tama naman na bumukas ang
elevator, nagmamadali siyang lumabas at naglakad patungo sa unit niya.

Lockett was in the middle of putting the key on the keyhole when she heard a voice
behind her.

"Saang isla ka magta-trabaho?" Anang boses ng hudyong lalaki.

Naiirita na hinarap niya ito. "Ano naman ang pakialam mo?" Pagtataray niya sa
lalaki. "Kaano-ano ba kita at kailangan mong malaman kung saan ako magta-trabaho?
The last time I check, you're just my insolent neighbor."

Tinalikuran niya ito at binuksan ang condo niya. Nang makapasok sa unit niya,
malakas na isinara niya ang pinto. Nakakainis talaga ang lalaking 'yon! Hmp!

----Kapag may nakita akong guwapo, gagayahin kita Red. Hahalikan ko rin dahil iyon
ang gusto ng katawan ko. Hahaha
####################################
CHAPTER 3
####################################

CHAPTER 3

TUWANG-TUWA si Lockett ng umapak ang kaniyang mga paa sa De Luxe Island. Finally,
nakarating din siya rito. Nakakatuwang isipin na magta-trabaho siya sa paraisong
lugar na ito. Gagawin niya ang lahat para hindi biguin ang expectation sa kaniya ni
Mr. Santillana.

She's excited to work as a manager of De Luxe Hotel.

As she walks side by side with Mr. Santillana, Lockett can't stop thinking of the
best ways to improve the service of the Hotel.

"You're deep in thoughts, Ms. Mendoza." Narinig niyang wika ni Mr. Santillana.

Bumaling siya sa katabi at nginitian ito. "Nagiisip lang ho ako ng magandang

approach sa mga costumers ng hotel. I'm also thinking how to enhance the services
of the Hotel."
Mr. Santillana smiled. "I know I hired you for a reason. Anyway, I trust your
capability."

Mas lumapad ang ngiti niya sa sinabi nito. Nakakatuwa namang isipin na may tiwala
ito sa kakayahan niya.

Pagpasok nila sa De Luxe Hotel, pinatawag ni Mr. Santillana ang lahat ng staff ng
Hotel at ipinakilala siya bilang bagong manager. Mukha namang mababait ang mga
empleyado ng Hotel.

"Bukas mag uumpisa ka nang magtrabaho." Wika ni Mr. Santillana. "Sa ngayon,
magpahinga ka muna. Or, you can roam around to familiarize the island." May iniabot
itong susi sa kanya. "This is the key to the penthouse where you will stay. It's in
the 40th floor of this hotel. It has two rooms, so you can invite a family to stay
over if you want."

"Thank you, Mr. Santillana."

"Don't mention it. Lahat naman ng naging manager ng De Luxe Hotel ay doon tumira.
Actually, it was made for my son but apparently, he likes forest and animals than
beaches and islands." His face becomes somber at the mention of his son.

She didn't say anything. She feels like it's not right to say something because she
doesn't know his son. Nanahimik nalang siya at hinintay na magsalita itong muli.

"Well," Basag nito sa katahimikan. "Aalis na ako. Good luck, Ms. Mendoza."

"Thank you, Sir."

Sinundan niya ng tingin si Mr. Santillana hanggang sa mawala ito sa paningin niya.

Lockett slowly walks to the elevator that will take her to the penthouse. She had a
smile on her face as she rode the elevator to the top floor where the penthouse in
located.

Nang makarating siya at nakita ang nasabing penthouse, napanganga siya sa sobrang
ganda niyon. Hindi rin maitatanggi na mamahalin ang mga gamit na nasa loob sa
penthouse.

Hinubad niya ang sandals na suot at umapak sa carpeted floor. Napakalambot niyon sa
paa niya. Siguradong mamahalin. And when she looked to her right, a smile appeared
on her lips when she saw a mini-bar full of different liquors.

Is this paradise or what? She thought with a grin on her face.

Lumapit siya sa bar at nagsalin ng isang shot ng champagne.

As she sipped the champagne, she let her eyes roamed around the place. There's a
leather set of sofa in the center and expensive looking paintings were hang on the
wall. And then her eyes stopped on the door next to the mini-bar.

Her curiosity kicked in.

Naglakad siya patungo sa pintuan na katabi ng mini bar at binuksan iyon.

Cold breeze assaulted her when she opened the door. A balcony? Dahan-dahan siyang
naglakad palapit sa balcony railing.
The scene in front of her took her breath away. The sun is on its peak and sunlight
rays makes the ocean sparkled like diamonds. Talagang napakaganda ng tanawin mula
sa kinatatayuan niya.

Hindi niya alam kung ilang minuto siyang nakatayo sa balkonahe at nakatingin sa
karagatan. Nang mainitan, bumalik siya sa loob at tinunga ang natitirang champagne
sa baso at tinungo ang pintuan na nasa malapit sa sala. Nang buksan niya iyon,
hindi niya alam kung ano ang ikokomento niya.

Napakaganda ng silid.

The floor is covered with Persian carpet, the walls are covered with white-pink
color and it looks pleasing in the eyes. Lumapit siya sa kama at umupo sa gilid
niyon. Napakalambot niyon, parang napakasarap matulog sa ganitong klaseng kama.
Pero sa halip na matulog, lumabas siya ng silid para maglibot sa isla.

She doesn't have the luxury to sleep, she have to familiarize the island.

RED SAT on the sofa, next to his mother. Pinatawag siya ng mga ito sa hindi
malamang kadahilanan. Actually, may ideya na siya kung ano ang dahilan at pinatawag
siya ng mga ito dahil iyon din ang dahilan niya kung bakit siya umuwi rito sa
Pilipinas.

He sat still while he and his mother wait for his father to arrive.

Ilang minuto ang lumipas bago dumating ang ama niya. His father has this stern look
on his face.

"Are you here for good, or, just visiting?" His father asked him.

"Depends on my mood." He answered.

"You know we need you, right? The company needs you." Anito

He looked at his father, and then his stare hopped to his mother. "I don't know.
I'm still thinking about it."

Tumabi sa kanya ng upo ang ina at hinawakan ang kamay niya. "Matanda na kami ng
Daddy mo." May bahid na kalungkutan ang boses nito at nakokonsensiya siya. "Minsan
lang naman kami humiling sayo. When you told us that you want to study photography,
we let you, even though we wanted you to take on Business Management. When you told
us you're leaving to pursue your dream, we let you, because we love you. We let you
do things you want to do because we want you to be happy. Hindi ka namin pinigilan,
pero ngayon, matanda na kami. So we're asking you to help us. Hindi namin basta-
basta ipapahawak ang kompanya sa kahit na sino lang. Please, consider our offer."

He felt suffocated as he heard his mother plead for him to take over the Company.
Masama ba siyang anak dahil sarili lang niya ang iniisip niya?

Red looked at his father. "I don't know anything about business, Dad. Baka malugi
ang kompanya ng dahil sa'kin. I don't want that."

"I will hire people that can help you understand business. And I will personally
teach you, so, don't worry."
Humugot siya ng isang malalim na hininga. "Dad, how can you be so sure na may
matututunan ako? How can you be so sure that I can run a company on my own? I'm a
Photographer, not a Business Management Graduate."

His father smiled. "Because you're my son and business runs in our blood."

Bumaba ang tingin niya at hindi siya nagsalita. Alam niyang kapag humindi siya at
bumalik sa pagta'trabaho sa Nat. Geo, siguradong hahayaan siya ng mga magulang
kahit hindi ng mga ito payag sa desisyon niya. That's how they love him. They
always wanted his happiness more than anything in this world. Maybe, it's time for
him to do something for his parents. It's time for him to make them happy.

He took a deep breath. "I'll try but I'm not promising. Ayokong mangako ng isang
bagay na walang kasiguraduhan."

His father smiled. "That's good enough for us. Tomorrow, you'll start your
training."

Training? How he wish this training means going to the forest to take pictures of
different beautiful scenery, but he knew better, for his dad, training means
sitting behind a table full of boring paper works.

KINABUKASAN, nagising ng maaga si Red para sa training na sinasabi ng ama niya. He

knew that this is going to be a long day.

"Are you ready?" Tanong sa kanya ng Daddy niya ng makapasok siya sa opisina nito.

He shrugged his shoulder. "I don't know if I'm ready, but, let's do this."

Ngumiti ang ama niya at pinaupo siya sa visitors chair para maumpisahan ang
training niya.

LOCKETT woke up with a smile on her face. It's her first day as The De Luxe
Manager. She's so excited to work.

After bathing, she dress up and went to the Managers office.

Pagdating niya roon, nandoon na ang sekretarya niya na ang pangalan ay Sandy. Ito
ang sekretarya ng huling Manager ng Hotel na nag-retiro na.

"Good morning, Sandy." Nakangiting bati niya rito.

Sandy smiled back. "Good morning din po, ma'am Mendoza."

"Drop the formality, just call me, Lockett." Ang pinaka-ayaw niya sa lahat ay iyong
mina-ma'am siya. Sana naman ay makinig ito sa kaniya, ang huling sekretarya kasi
niya e panay ang tawag ng ma'am sa kanya.

"Sige po, Miss Lockett."

Miss Lockett? Mas okay na iyon kaysa sa ma'am. Nginitian niya si Sandy at pumasok
sa loob ng opisina niya.

Pagkapasok niya sa loob, agad niyang inumpisahan ang trabaho.

Hindi namalayan ni Lockett ang oras, nang tumingin siya sa relong pambisig,
manananghalian na pala.

Tumayo siya mula sa pagkakaupo at pumunta sa De Luxe Restaurant na nasa loob lang
ng Hotel. Nang makapasok sa restaurant, umupo siya sa mesa na nasa gilid at hindi
masyadong napapansin ng mga taong pumapasok. She ordered a simple lunch. As she
ate, her eyes roamed around the restaurant. Parang wala naman siyang babaguhin sa
hotel, ang kailangan lang niyang gawin ay I-manage ang Hotel ng maayos.

"Hello, pretty lady." Anang boses mula sa likuran niya.

She looked back to see who it is. She saw a handsome man, maybe a bit older than
her. "Yes? How may I help you?"

"You're so beautiful, I can't stop myself. I have to know you better."

Kinunotan niya ito ng nuo. "Hindi umu-obra sa akin iyang mga pick-up lines kaya
tantanan mo ako."

The man smiled cheekily. "Hey, the name is Reeve Montreal. Yours?"

"What makes you think that I'll tell you?" Pagtataray niya pero ang totoo nacu-
cutan siya sa ngit nito.

The man smile didn't waver. "Because I'm handsome and-"

"And full of himself." Sabad ng isang lalaki na may dalang food tray.

Isa ba itong waiter? Ang guwapo naman ng waiter na 'to. Komento niya.

Inilapag ng lalaki ang food tray at inilahad ang kamay. "Hey, the name is Clave
Montreal."

"Montreal?" Gagad niya at tumingin kay Reeve. "Magkapatid?"

"Magkakambal." Kininditan siya ni Clave. "But don't tell anyone. I'm embarrassed to
call him my twin brother."

Pinigilan niya ang sarili na ngumiti. "Okay, I won't tell anyone."

"Great." Reeve smiled. "So, what's your name?"

"Lockett, my name is Lockett Mendoza."

"What?" Sabay na ani ng dalawa. Parang gulat na gulat ito sa pangalan niya.

"What?" Pinandilatan niya ang dalawa.

"You're the new Hotel Manager?" Sabay na naman na tanong ng dalawa.

Tumango siya. "Yeah, paano niyo nalaman?"

Bago pa makasagot ang dalawa, may tumawag na sa mga ito. Reeve was called by a sexy
woman and Clave was called by a waiter. Pagkaalis ng mga ito, tamang-tama naman na
lumapit sa kanya si Sandy.
"Kilala mo ba ang mga 'yan, Sandy?" Tanong niya sa sekretarya niya.

"Yes, Miss Lockett. Yung lalaking pumasok sa kusina, si Clave 'yon, and Hotel Chef.
Yung tinawag naman nung babaeng mukhang haliparot, si Reeve naman po 'yon, siya ang
Manager ng buong Isla."

Napanganga siya. A chef and the Island Manager? Iba din ang magkambal na 'yon? Kung
maka-akto, parang mga ewan lang.

"Miss Lockett?" Pukaw sa kanya ni Sandy.

"Yes, Sandy?"

May iniabot itong cell phone sa kanya. "Si Mr. Santillana po, tumawag at hinahanap
ka. Hindi raw niya makontak ang cell phon niyo kaya sa opisina siya tumawag."

Tinanggap niya ang cell phone. "Thank you, Sandy."

Ngiti lang ang tugon nito sa kanya bago umalis.

She put the phone over her ear. "Mr. Santillana, This is Miss Mendoza speaking."

"Oh, hello, Miss Mendoza. Maybe you are wondering why I called, well, it's because
I want to ask you if you can lend me a hand?"

Kumunot ang nuo niya. "Lend a hand? You want my aid on something, Sir?"

"Yes, it's about my son. He needs a very professional person who will teach him how
to manage a Hotel. It's part of his training. I would really appreciate it if you
say yes. You're one of my employees' who's skilled and intelligent enough to teach
my son."

Sino siya para tumanggi? Pinuri na siya at isa pa, nakakahiya kung tatanggi siya.
Tuturuan lang naman niya ang anak nito kung paano humawak ng Hotel. Hindi naman
mahirap 'yon.

"Sige po Sir. Pumapayag po akong turuan ang anak niyo."

"Thank you so much!" Mr. Santillana exclaimed happily. "He'll be there in three
weeks time. He's still training in the accounting department. Tatawagan kita kapag
oras na para pumunta siya riyan."

"Okay po, sir." Nakangiting wika niya.

"Salamat ulit." Anito na may bahid na kasayahan ang boses. "Anyway, I have to hang
up. Thank you again."

Namatay ang tawag at ibinaba niya ang telepono. Dumako ang tingin niya sa labas ng
restaurant kung saan kitang-kita ang karagatan.

Humugot siya ng isang malalim na hininga at pinapatuloy ang pagkain. Saka na niya
iisipin kung paano tuturuan ang anak ni Mr. Santillana.

A/N: Filler lang 'to guys. Hehe. Kailangan lang sa story pero makakaasa kayo sa
susunod na chapter, magkikitang muli si Red at Lockett. hehe
####################################
CHAPTER 4
####################################

CHAPTER 4

IT HAS BEEN TWO weeks since Lockett started as the Manager of De Luxe Hotel. So
far, so good naman. Maliban sa mga maarteng costumer na trip yata sa buhay ay ang
magpahiya ng mga empleyado ng Hotel, wala na siyang iba pang problema na na-
encounter.

Lockett looked at the sparkling sea. Naka-upo siya sa buhangin at nakatingin sa

karagatan. Hindi talaga siya nagsasawang tumingin sa dagat. The white sand and the
clear blue sea that sparkles against the sun light make the sea an amazing to look
at. It's breathtaking.

Being a manager in De Luxe Hotel is amazing. Para lang siyang nagbabakasyon. Sa

nakalipas na dalawang linggo, hindi siya na-stress. Hindi niya alam kung dapat
niyang ipagpasalamat na nakalayo siya sa ina niyang makulit. She loves her mother
so much, but sometimes her mother can be so very annoying.

Naputol ang pagmumuni-muni niya ng marinig na nag-ingay ang cell phone niya.

She took out the phone from her jeans front pocket and then she looked at the
screen to see whose calling.

Mr. Santillana Calling...

She answered the call. "Good morning, Mr. Santillana. This is Lockett Mendoza
speaking."

"Good morning too, Ms. Mendoza. Tumawag ako para sabihing hindi matutuloy ang
pagtuturo mo sa anak ko. Ayaw niyang pumunta riyan sa isla kaya naman hinanapan ko
nalang siya ng ibang Hotel Manager na magtuturo sa kanya. I'm really sorry, Ms.
Mendoza."

She smiled. Thanks god. "It's okay, Sir."

"Thank you. I have to go. Bye."

"Bye, Sir."

Nang mamatay ang tawag, ibinalik niya ang cell phone sa bulsa at tumayo mula sa
pagkakaupo sa buhangin. Thanks god hindi na ako ang magtuturo sa anak ni Mr.
Santillana! Yehey! Gusto niyang magtatalon sa tuwa at yun nga ang ginawa niya. She
jumped in happiness. Wala siyang pakialam kung pinagtitinginan siya ng mga tao,
masaya lang siya.

BUMUNTONG-HININGA si Red ng ipatong ng ama niya ang napakaraming folder sa mesa

niya. Nakikinita na niya na magiging isa na naman itong busy at boring na araw.
Natatapos palang siya ng Training niya sa Accounting Department, may ipapagawa na
naman ito sa kaniya.
"Each folder contains the information of every Manager in our Hotel all over Asia."
Sabi ng Daddy niya sa kanya. "I want you to read each one of them. Kailangan mong
malaman kung sino-sino ang mga Manager sa bawat Hotel natin."

Red looked at the stack of folder. "Ang dami naman niyan." Hindi niya napigilang
magreklamo.

"Anak, we have chains of Hotels, malamang marami iyan."

He took a deep breath. "Okay. Babasahin ko na." He picks up one folder. "Pati ba
ang mga Hotel sa mga Beach resort natin, narito?" Tanong niya.

"Yes." His father smiled at him. "Sige, maiwan na kita. Have fun reading."

As if! "Sure."

Lumabas na ang ama sa opisina niya.

He looked at the folder on his hand. Napakarami naman nito.

Red opens the folder and started reading.

Hindi niya alam kung ilang folder na ang nabasa niya. He just keeps on reading and
reading. Nauumay na siya sa pagbabasa. Actually, hindi na niya binabasa lahat. Ang
Resume nalang ang binabasa niya.

Inilapag niya ang folder na tapos ng basahin at kumuha na naman ng isang folder.

He took a deep breath before opening the folder.

Name: Lockett Kay Mendoza.

Birthday: February 14, 1985

Address: High Tower Condominium, tenth floor, unit 107.

A smile appeared on his lips. "Well, well, well, who would have thought?"

LOCKETT was busy that day. May gaganaping kasal sa De Luxe Beach Resort at ang
napiling tuluyan ng pamilya ng groom at bride at lahat ng imbitado sa kasal ay ang
De Luxe Hotel.

"Ma'am Lockett, Grace of the information desk called. Pinapasabi po niya na on the
way na raw ang ikakasal at ang pamilya ng mga ito."

"Thanks." Aniya at lumabas ng opisina at pinuntahan isa-isa ang mga silid na

gagamitin ng mga bisita.

Ininspeksiyon niya ang aircon at shower kung gumaga ng maayos, tiningnan din niya
kung maayos ng pagkakalinis ng mga silid. Nang makontento siya, tumungo naman siya
sa restaurant na nasa loob ng Hotel.

"Is everything ready, Manang Josei?" Tanong niya sa babaeng nasa counter na naging
kaibigan na niya.
"Opo ma'am." Anito na nakangiti.

"Thank you." Pagkasabi niyon, sa kitchen na naman siya pumunta.

"Good morning." Bati niya sa mga trabahante na nasa kusina.

"Good morning din po, ma'am Lockett." Sabay-sabay na bati ng mga ito.

She smiled at them and then walks towards the Chef. "Hello, Clave. Kumusta?" Tanong
niya binata.

Nginitian siya ng binata at talagang napakaguwapo nito. "Heto, baliw na baliw pa

rin sayo."

Pabiro niya itong inirapan. "Tigilan mo nga ako, Clave."

"Totoo namam ang sinasabi ko, ah."

She rolled her eyes at him. "Heh, tigilan mo akong lalaki ka. By the way, okay ba
ang lahat dito? Handa na ba ang menu na ini-order ng ikakasal?"

"Yes, Lockett, my sweet baby, okay na lahat. Don't worry."

"Good. Sige aalis na ako." Lumabas siya ng kusina bago pa maging cheesy si Clave at
bumalik sa opisina niya.

Pagkapasok niya sa loob ng opisina naabutan niya si Reeve, ang Manager ng buong
Isla.

Reeve has a bit long shaggy hair. Medyo magulo ang buhok nito at parang hindi
nagsusuklay, pero kahit ganoon, mas dumagdag pa iyon sa angkin nitong kaguwapuhan.
Then not to mention his tanned skin and his well toned body. Reeve always has a
smiling face. Parang wala itong problema, kaya naman feel at home kaagad ang mga
nakakausap palang nito.

"Good morning, Reeve." Bati niya rito at umupo sa swivel chair niya. Ayaw nitong
tinatawag na Sir. The last time she called him that, hindi siya nito pinansin.

Nginitian siya nito. "You seem busy."

"Mamaya na darating ang ikakasal, syempre kailangan kong siguraduhin na maayos ang
lahat bago sila dumating."

Tumango-tango ang binata. "That's good." Anito. "Anyway, I came here because I'm
bored."

"Puwes huwag ako ang isturbuhon mo." Aniya sa walang buhay na boses. "Umalis ka na
nga. Marami pa akong gagawin."

Humalukipkip ito. "Ayoko. Bored nga sabi ako e."

Matalim ang matang tinitigan niya ito. "Reeve, puwede ba, iba nalang ang kulitin
mo. Kung bored ka, humanap ka ng babae na makikipaglaro sayo. I'm sure maraming
magbo-boluntaryo."

"E sa wala akong ibang gustong babae rito sa isla. Ikaw lang ang gusto ko." Wika
nito at pinaamo ang mukha.

Mariin niyang ipinikit ang mga mata para kalamahin ang sarili. Talagang iniinas
siya ng lalaking ito. Mula ng magkakilala sila nito, wala na itong ginawa kung
hindi asarin siya.

"Reeve, please, leave me alone. Humanap ka ng ibang babae, huwag ako kasi busy
akong tao."

Nawalan ng imik si Reeve at mataman siyang tinitigan, kapagkuwan ay ngumiti ito.

"Ang ganda mo talaga."

She exhaled a long loud breath then stands up. Kung hindi ito aalis, siya ang
aalis.

"Sorry, Lockett. Mukhang nakukulitan ka na sakin." Anito na nagpatigil sa kaniya sa

paglalakad.

Hinarap niya ito. "Oo, nakukulitan na ako sayo. Okay lang naman na kulitin mo ako
pero huwag ngayon, please? Busy ako."

Tumayo ang binata at humarap sa kanya. "Okay. Aalis na ako. Bukas na kita kukulitin
kaya humanda ka." Nginitian siya nito at umalis ng opisina niya.

Nagpakawala siya ng isang malalim na buntong hininga at bumalik sa swivel chair

niya para magtrabaho.

NANG matapos basahin ni Red ang resume ni Lockett, mataman niyang tinitigan ang two
by two picture nito na nakalagay sa resume nito.

Lockett has a flame red hair. He is sure that it's dyed. Pero kahit ganoon ang
kulay ng buhok nito, bumagay naman iyon sa maganda nitong mukha. At tsaka, maputi
ang dalaga kaya naman mas bumagay rito ang pulang buhok. Then she has a chocolate
brown almond shape eyes. She has straight nose and those heart-shape lips of hers
made him remember the kiss he stole from her. He can still remember what he felt
when his lips touched hers. Parang nagliyab ang buong katawan niya. That feeling is
not good for his sanity.

Bumaba ang mata niya sa Educational Background nito. He's impressed. Valedictorian
in elementary and secondary. Then she's a cum laude with a degree of Business
Management. Then three years ago, she graduated from her MD with high honors. Ano
pang hahanapin mo sa babaeng 'to? Matalino at maganda. Mataray nga lang.

Inilapag niya ang file na naglalaman ng personal na impotmasyon tungkol kay

Lockett. Ang dami pa niyang babasahin. Nakakatamad naman.

NANG lumapat ang likod ni Lockett sa malambot sa kama, nagpakawala siya ng isang
malalim na buntong hininga. Naging masyado siyang abala sa araw na ito. Halos hindi
siya umupo sa pagaasikaso ng mga dapat ayusiN para sa gaganaping kasal bukas.

Sa De Luxe Hotel Restaurant gaganapin ang reception kaya kailangan walang masabi
ang ikakasal sa serbisyo nila.

Lockett close her eyes to sleep but a stranger invaded her mind. Napamulagat siya
ng pumasok sa isip niya ang ugok na lalaking yon na nagnakaw ng halik sa kanya.

Naiinis na tumagilid siya ng higa at mariing ipinikit ang mga mata.

Then from nowhere, the man's smiling face appeared on her mind.

"Argh!" Naiinis na sigaw niya. "Ano ba ang problema ng utak ko? Bakit ba pumapasok
ang ugok na lalaking yun sa isip ko?!" Naiinis na pagkausap niya sa sarili.

Dumapa siya sa kama at ipinikit muli ang mga mata niya. Then a moment later, that
man's face appeared in her mind again.

Naiiritang bumangon siya at tumungo sa balkonahe para sumagap ng sariwang hangin.

Hindi niya alam kung bakit pumapasok sa isip niya ang lalaking yun. For the last
three weeks, hindi naman ito sumagi sa isip niya, bakit ngayon? Wala naman siyang
pakialam dito! Hmp!

Nang makaramdam ng lamig, pumasok siya sa loob at bumalik sa silid niya para
matulog.

Humiga siya sa kama at ipinikit ang mga mata. Minute later, sleepiness finally take
over.

WHEN morning came, Lockett woke up tired. Pakiramdam niya hindi siya tatagal
ngayong araw na ito. Pero kahit iyon ang nararamdaman niya, kailangan niyang
bumangon at magtrabaho. Ngayon ang araw ng kasal, hindi siya dapat ma-late.
Kailangan niyang i-manage ang mga staff ng hotel para maging maayos ang kasal.

Bumangon siya at naligo pagkatapos ay nagsuot ng simpling white-pink colored dress

at pinarisan niya iyon ng kulay puting stiletto na may bulaklak sa may bukong.

Lockett put a light make-up. Ang pinaka-ayaw niya sa lahat ay yung sobrang makapal
ang make-up. Simpling blush-on, eye shadow, powder at lipstick ang nakalagay sa
mukha niya.

Lumabas siya ng penthouse at nagtungo sa lounge ng Hotel.

"You look good today, Lockett." Narinig niyang komento mula sa likuran niya.

Nilingon niya ang nagsalita. Nang makita si Reeve, itinirik niya ang mga mata.
"Mangungulit ka na naman?"

Umiling ito. "Nope. Nakita lang kita kaya lumapit ako. I'm actually busy today. I
have to manage my staff." Nginitian siya nito. "See you later, beautiful."

She rolled her eyes. "Whatever."

Naglakad siya palabas ng Hotel, nang makita si Sandy, ang sekretarya niya,
nilapitan niya ito.

"Sandy, kumusta ang reception Hall? Okay na ba?" Tanong niya sa sekretarya.

"Yes, Miss Lockett." Sagot nito. "Maayos na po ang lahat. Okay na ang mga pagkain
pati na rin ang mga tables na gagamitin. Everything is set."

Lockett sighed in relief. "Thanks god." Then she smiled. "And thanks to all the
Hotel Employees. Kung hindi dahil sa inyo, hindi natin magagawa ito ng maayos."

Sandy just smiled.

"Anyway, Sandy, puwede ka bang pumunta sa Kitchen para itanong kay Clave kung para
sa ilang tao ang niluto niya? Kasi kung may sobra, ipapamigay natin yan sa lahat ng
Hotel Staff." Wika niya.

"Sige po, Ma'am, pupuntahan ko po si Clave."

Pagkaalis ni Sandy, naiwan siyang nag-iisa sa labas ng Hotel. Akmang papasok siya
sa loob ng marinig niyang may nagsalita.

"You look sexy in that dress of yours, Lockett." A baritone voice said behind her
back.

Lockett stilled. She knew that freaking voice! Yun ang boses ng lalaking nagnakaw
ng halik sa kanya!

Nilingon niya ang nagsalita. She knew that it's him, but when she saw him standing
three meters away from her, her lips parted. Shucks! This man looks more handsome
every time I saw him. Ano ba ang mayroon sa lalaking ito at mas lalo itong gumu-
guwapo? Dapat sa lalaking 'to, pinapakulong. It should be a crime to have a
handsome face like his.

She opened her mouth and forced herself to talk. Baka ano pa ang isipin nito.
"Anong ginagawa mo rito?" Kunot ang nuong tanong niya.

The man shrugged. "Ano naman ang pakialam mo?"

Naningkit ang mga mata niya. Napaka-antipatiko talaga ng lalaking ito. "E di huwag
mong sagutin. Ugok!"

Tinalikuran niya ito at naglakad papasok sa De Luxe Hotel. Nakakainis ang lalaking
'yon! Bwesit! Ugok! Argh!

"Sana kainin ka ng pating kapag naligo ka sa dagat!" Nanggigigil na sigaw niya bago
pumasok sa Hotel.

The man just laughed in response to what she said. Mas nadagdagan lang ang inis na
nararamdaman niya.

####################################
CHAPTER 5
####################################

CHAPTER 5

RED knew that it's a bad time to tease Lockett, but there's something in him that
really wants to see her and talk to her. Kahit pa nga alam niyang magagalit ito sa
kanya. Palagi naman e.

Sinundan niya ng tingin ang papalayong bulto ng dalaga. Mukhang naiirita talaga ito
sa kanya.
He put his hands on his pocket then walked after Lockett. He was about to enter the
reception hall when he heard his friends voice.

"Hey, man. Where are you going?" Tanong ng kaibigan niyang si Iuhence ng makita
siya nitong papasok sa hall na pinasukan ni Lockett.

Shit.

Binalingan niya ang kaibigan. "I'm going in there." Wika niya sabay turo sa
reception hall.

Kumunot ang nuo ni Euhence. "Why? Did Tyron ask you to check the reception hall?"

"Yeah."

Iuhence gave her an arched look. "Red, you suck at lying. At ako ang inutusan ni
Tyron na i-check ang reception hall."

Natawa siya ng mahina. Mukhang buko na siya. "May kailangan lang akong tingnan sa
reception hall."

"Ano naman?" Usisa nito na kunot ang nuo.

He bit the inside of his cheek. "Wala naman. Titingnan ko lang kung maganda ang
pagkakadisenyo ng reception hall."

Halata is Iuhence na hindi ito naniniwala. "I'll pretend that you are actually
going there to see the design and not the woman who just entered a minute ago."

Buko na talaga siya.

"How did you know?"

"Red, we've been friends since I can remember." Nginitian siya nito. "Anyway, mauna
na ako sa'yo, baka hinahanap na ako ni Tyron. Kailangan niyang niyang malaman na
maayos na ang lahat bago pa mabaliw ang kaibigan nating iyon."

He nodded and smiled. "Okay. Susunod nalang ako sa'yo."

Nilampasan niya ang kaibigan at pumasok sa reception hall. Agad na nakita niya ang
hinahanap. Abala ito sa sa pag-aayos ng medyo nakusot na table cloth ng isang mesa.

Red smiled to himself as he stared at Lockett. Kahit nakayuko ito at mukhang hindi
ito komportanbe habang inaayos ang table cloth, Lockett still manage to move
gracefully. Is she trained to move and act gracefully or is it natural? He's
curious.

"Hey, princess." That endearment suits her well. She does move like a princess,
graceful.

Mabilis na humarap ito sa kanya. Her eyes widen when she saw him, then second
later, the shock in her eyes was replaced by irritation.

"Ano na naman ang kailangan mo?" Sikmat nito.

"Nothing." Wika niya at lumapit dito. "You look lovely today."

Inirapan siya nito. "Lumayo ka nga sakin. Choo! Tsupi!"

He chuckled. "Come on, bakit mo ako pinapalis? Don't you miss me? Ang tagal na
nating hindi nagkita. Ako, na miss kita."

Naningkit ang mga mata nito at pinandilatan siya. "Puwede ba, tigilan mo akong
lalaki ka! And no! I didn't miss you, you insolent jerk!"

"Insolent jerk?" He faked a sob. "You're hurting me, Lockett. I am no jerk."

"You stole a kiss from me!" She hissed at him. "That makes you an insolent jerk!"

He smirked when he remembered the kiss. "Hmm. That doesn't make me an insolent
jerk, Lockett, you know why?"

"Why?"

"Because you liked it and you want more."

LOCKETT is controlling her temper from exploding. She won't let this imbecile man
standing before her affect her. She has to be calm. Baka kapag hindi siya kumalma,
maging isa pa siyang mamamatay tao.

"I didn't know that you work here." Anang boses ng lalaking pinagpaplanuhan niyang
lunurin. Hindi niya alam kung bakit ginugulo siya nito. Akala naman niya ay hindi
niya ito makikita pero mukhang nagkamali siya.

"Look, Mr. Whoever you are-"

"I'm insulted." Sinapo nito ang dibdib na para bang nasasaktan. "You don't know my
name? Grabe. And here I thought we share something special after the kiss we
shared." His eyes were full of amusement.

Pinandilatan niya ito. "For your information, we didn't share a kiss!" She snarled
at the man. "You kissed me and-"

"And you enjoyed it, I know." Nginisihan siya nito. "Want me to kiss you again?"

Mariin niyang ipinikit ang mata para pakalamahin ang sarili. She counted from one
to ten. Her temper is about to explode. Her patience is wearing thin. One
irritating word from him and she swear, she's going to lose it.

"Why is your eyes close? Waiting for my kiss, princess?" The man asked.

Iminulat niya ang mga mata at kung nakakamatay ang tingin kanina pa ito inilibing.
"Look here Mister. I'm not playing with you. I don't have time for that. So please
lang, tigilan mo na ako!"

The man stared at her for a moment then smiled cheekily. "Sure, but you have to
call me by my name, not Mister. I hate it when they call me Mister. I feel old."

She exhaled a long breath. "Fine. What's your name?"

"I already told you my name, princess."

"I forgot. And don't call me princess!"

The man just grinned. "I'm calling you princess because you look like one."
Her eyes widen a bit as her cheeks flamed. Is she blushing because of that simple
compliment? Damn it!

"I don't remember your name. I have short term memory lose of people I don't like."

The man just smile, not even a bit insulted at what she said.

"Okay," the man drawls, "How about we make a deal."

She eyed him suspiciously. Bakit ba pakiramdam niya may binabalak ito. "What deal?"

"I will stop calling you princess and I will stop bugging you if you called me by
my name. Promise, kapag nagkasalubong tayo sa daan, magpapanggap akong hindi kita
kilala."

That's an amazing deal, but ... "Ano naman ang kapalit kapag hindi ko maalala ang
pangalan mo?"

"A kiss. But this time, it's not going to be stolen."

She gaped at the man. "That deal is absurd!"

He shrugged. "Not my problem. You have one hour to remember my name."

"Hindi ko pa tintanaggap ang deal mo!"

"You don't have a choice but to accept it. Because if you won't, I'm going to kiss
you in front of so many people, and I'm not bluffing. I will do it." Kinindatan
siya nito. "See yah later in the reception. A-attend muna ako sa kasal ng kaibigan
ko."

"Wait." Pigil niya sa lalaki ng akmang aalis na ito. "Bakit mo ba ginagawa sa'kin
to? I didn't do anything to you."

He stared at her for a second then says, "Because you look like a freaking
princess."

"What?"

"It means you're beautiful." He said then walked away with an annoying grin on his
face.

She's beautiful? Ipinilig niya ang ulo. Bwesit!

Huminga siya ng malalim at marahang hinilot ang sintido. She was trying to remember
his name but she can't. Naaala niya na nagpakilala na ito sa kanya, hindi lang niya
maalala kung ano ang pangalan nito.

"Hey, Lockett, what are you doing here alone?" Tanong ni Reeve ng pumasok ito sa
reception hall at nakita siyang nakatayo ng mag-isa.

She composed herself before answering. "I was just checking if everything is okay.
Anyway," She bit her lower lip. "Ilan katao ba ang dadalo sa reception?"

"I'm not sure." Reeve said with a shrugged. "If you want to make sure how many, you
can go to my office and ask my secretary to see the copy of the list. Alam naman ni
Gail kong nasaan yun."

She smiled cheekily. Bingo! Siguro naman kapag nabasa niya ang pangalan ng lalaking
iyon sa listahan ng imbitado sa kasal, maaalala niya.

"Thanks." Nakangiting wika niya.

"Don't mention it. Sige, maiwan na kita."

Nginitian siya nito bago lumabas ng reception hall. Siya naman ay nagmamadaling
tinungo ang opisina ni Reeve na hindi naman kalayuan sa De Luxe Hotel.

Lockett entered Reeve office then smile when she saw Gail, Reeve's secretary.

"Hey, Gail." Nakangiting bati niya rito. "Nandito ako kasi titingnan ko sana ang
kopya ng mga imbitado sa kasal. Baka kasi magkulang kami sa pagkain. I already ask
permission from Reeve, okay naman daw na tingnan ko."

Gail smiled. "Sure. Just wait a minute. Kukunin ko lang."

Lockett keeps on telling herself na walang masama sa ginagawa niya. It's partly
true na kailangan niya ng eksaktong bilang ng pupunta sa reception. Wala namang
masama kung alamin niya ang mga pangalan ng mga imbitado, right?

When Gail returned, she handed her a folder. "Nariyan ang mga pangalan ng mga
imbitado. Walang numero ang mga pangalan so kailangan mong bilangin isa-sa."

She smiled at her. "Okay."

Binuksan niya ang folder at inumpisahan niyang bilangin slash basahin ang mga
pangalan ng imbitado.

1. Iuhence Vergara

2. Train Wolkzbin

3. Ream Oliveros

4. Reigo Vasquez

5. Lander Storm

6. Creed Santillana

Namilog ang mata niya sa nabasa. Oh my goodness! Narito ang lalaking ito? Ang fake
at made-up boyfriend niya?

Biglang bumilis ang tibok ng puso niya sa sobrang kaba na nararamdaman. Pero bakit
siya kakabahan? Wala namang nakakaalam sa kasinungalingan niyang iyon. Siya lang.

Mabilis niyang binilang ang mga guests. Wala naman siyang napala sa listahang ito.
Hindi talaga niya maalala ang pangalan ng lalaking yun.

Peste!

Ibinalik niya ang listahan kay Gail. "Salamat."

"Welcome."

Naiinis na lumabas siya ng opisina ni Reeve. Ano ba kasi ang pangalan ng lalaking
yun? Bakit ba kasi hindi niya maalala? Nunkang magpahalik siya sa lalaking yun!
Over her beautiful hot body!
One hour later...

LOCKETT stand beside Reeve as they supervise the Hotel staff. Tapos na ang kasal at
paisa-isa ng nagsisidatingan ang mga bisita.

The newlyweds are the last one to arrive, along with a bunch of men laughing and
teasing the newly married couple. At isa sa mga lalaking yun ay yung lalaking gusto
niyang lunurin at ipakain sa pating.

The man was laughing with his friends but when his eyes looked at her direction,
his facial expression darkened.

Kumunot ang nuo niya. Bakit parang galit ito? Siya nga ang dapat magalit dito.
Inirapan niya ang lalaki at humarap kay Reeve.

"Maayos na ba lahat?" She asked.

Reeve smiled and then tapped her shoulder. "Everything is fine. Don't stress
yourself."

She sighed. "I can't help it. I'm worried."

"Stop." He smiled. "Relax. Everything is going to be fine." Pagkokonsola nito sa

kanya.

"Thanks Reeve."

"Don't mention it."

When the group walked passed them, Lockett eyes were on the ground. Hindi niya
kayang makipagtitigan sa lalaking yun na mukhang galit sa kanya sa hindi niya alam
na kadahilanan.

"You okay, Lockett?" Nagaalalang tanong ni Reece. "You look tense. Didn't I tell
that everything will work out just fine?"

She shrugged. "I'm good."

Naglakad siya papasok sa reception hall kung saan nagsisimula na silebrasyon.

Lumapit siya sa staff ng hotel na nakatuka sa buffet table.

"Is everything okay?" Tanong niya.

"Yes, ma'am." Sabay sabay na sagot ng mga ito.

She smiled at them. "Good."

She turns around to leave the reception but stilled when she saw the man she wanted
to feed to the shark in front of her. Anong ginagawa nito rito? Sisingilin na ba
siya nito sa deal nila na halata namang talo siya?

"Anong kailangan mo?" Kinakabahan na tanong niya.

The man leaned in, she leaned back, her heart racing.
"Stop." She said, trembling.

The man looked at her innocently. "You don't want me to get water? I'm thirsty and
you're blocking the water dispenser."

"Oh." Mabilis siyang umalis sa harapan nito.

Sinundan ng mga mata ni Lockett ang pagkuha ng tubig ng binata. Even when he drank
the water from the glass, her eyes were on his lips.

He gave her a side way look as he drank, when he finished drinking, he put the
glass on the table next to the water dispenser and then he faced her.

"You okay? You look tense?" His voice was somewhat calm, yet it sounds off. It's
like he's pretending to sound calm.

She opened her mouth to answer, but before she can speak, Reeve hand her a phone.

"Mr. Santillana is on the phone, he wants to talk to you." Wika nito.

Mabilis niyang kinuha ang telepono na hawak ni Reeve at lumabas ng reception hall
para kausapin si Mr. Santillana. Thanks god for the save.

####################################
CHAPTER 6
####################################

CHAPTER 6

"ARE YOU here, man?" Pukaw ni Iuhence sa kanya ng natulala na naman si Red sa
kawalan. Nasa Sizzle bar sila at nag-iinoman. Pagkatapos ng reception, dito sila
tumuloy na magkakaibigan.

Napakurap-kurap siya ng marinig ang boses ni Iuhence at tumingin sa mga kaibigan na

walang imik na nakamasid sa kanya.

He cleared his throat. "Huh? What are you talking about?"

Lander gave him an arched look. "Pinag-uusapan namin kung uuwi na ba tayo bukas o
hindi. But it seems to us that you are too preoccupied to listen."

"Oh, sorry." He leaned on his seat. "I'm staying."

Iuhence smiled teasingly. "This has something to do with the woman in the reception
earlier, am I right?"

"What girl?" Sabad ni Lander.

"A girl?" Si Ream.

"Who?" Si Reigo.

"What the hell man? Who's this girl?" Tanong ulit ni Ream ng hindi siya sumagot.

"She's just my neighbor and I just said hi to her." Wika niya.

"You said hi to her?" Reigo exhaled. "Why do I smell something fishy?"

Tumawa si Iuhence. "Kasi malansa naman talaga iyang si Red, eh."

Nagtawanan ang mga kaibigan niya sa sinabi ni Iuhence.

"My decision to stay has nothing to do with her. My father called. He wants me to
stay and learn how to manage a resort." Aniya.

"Oh." Iuhence sounds disappointed. "I thought this has something to do with her.
She's pretty."

He glared at Iuhence. "Shut up."

Iuhence chuckled. "You got it bad, man. Hindi na ako magkokomento pa."

He rolled his eyes at his friends then drank from his martini glass.

"Man, don't force yourself." Sabad ni Reigo. "If you don't like business, then
don't force it. Its photography that you love doing, go for it."

"I don't have a freaking choice. I'm the only son remember?" He said. "And anyway,
I'm not forcing myself, I really like to learn but I'm getting bored."

Ream sighed. "If you really like to learn then you won't get bored."

Napipilan siya sa sinabi ni Ream. Tama naman kasi ito. He loves photography that's
why he doesn't get bored even if it's what he does every freaking day. "Maybe
business is not my thing." Aniya sa sarili.

"Maybe?" Reigo chuckled. "It's not maybe because business is really not for you.
Huwag mong pilitin ang sarili mo. There's a reason why you are a photographer and
that reason is that you suck at business."

"I know." He took a sip on his martini. "It's just that, I'd been doing what I want
since I can remember. Alam ko naman na hindi sangayon ang nga magulang ko na maging
photographer ako e, but they let me anyway. They let me because they want me to be
happy and now it's time for me to pay up."

Iuhence tsked. "If you're doing this because you think it's time to pay up, then
you're going to ruin your father's company."

He heave a deep sighed. "I know that too. That's why I'm really trying my best to
learn. I don't want to disappoint them."

Lander smiled and raised his glass of rum. "Let's cheers to that."

Red raised his glass and dryly says, "Yeah. Cheers to me."

LOCKETT feels drain when she wakes up the next morning. Siguro dahil hindi siya
nakatulog ng maayos kagabi dahil sa kakaisip sa lalaking yun. She can't stop
thinking about their deal. Pinagdarasal niya na sana umuwi na ito at ng hindi na
niya ito makita pang muli.

Tinatamad siyang bumangon at naligo. Kahit mabigat ang katawan niya, kailangan
niyang pumasok.
After taking a bath, she put on a denim jeans and a simple black blouse.

Pagkababa niya mula sa penthouse, sinalubong siya ni Sandy sa lobby ng Hotel.

"Miss Lockett, good morning." Sandy said with a smile. "I'm happy to tell you that
the newlyweds sent a thank you card."

A smile made way to her lips. "That's nice. Isa lang ang ibig sabihin 'non,
nasiyahan sila sa serbisyo na'tin."

"Yeah. And someone is waiting for you in your office. He said it's important."

Napakunot ang nuo niya. "He? Sino?"

"Sabi niya alam mo raw ang pangalan niya."

Bigla siyang kinabahan. Is it him? "Okay. Pupuntahan ko nalang siya sa office."

Lakad-takbo ang ginawa niya patungong opisina niya. And when she opened the door to
her office, bumulaga sa kanya ang lalaking napakasarap ipakain sa pating.

"Anong ginagawa mo rito?" Paasik na tanong niya pagkatapos isara ang pintuan ng
opisina.

The man looked at her direction. "I have a very important matter to discuss with
you."

She glared at him. "I know why you're here. Can't you just fvck off?!"

He looked stunned when he heard her curse. "Wow... What a very nasty mouth you
got."

"Whatever." Naglakad siya patungo sa swivel chair niya at padaskol na umupo roon.
"Ano ba talaga ang kailangan mo?"

He stared at her for a second, like he is looking for something in her face. "You
look pale. You okay?"

Natigilan siya. Napansin ba nito ang eye bags niya na itinago niya gamit ang
concealer?

Umupo siya ng tuwid at tinaasaan ito ng kilay. "Okay lang ako. Why do you care?"

He shrugged. Alam niyang hindi ito naniwala na okay lang siya. Halata naman sa
mukha nito pero hindi na ito nagtanong pa.

"So," he drawls, "Naalala mo na ba ang pangalan ko?"

Biglang tinambol ng kaba ang dibdib niya. "O-Oo." Pagsisinungaling niya.

Tumaas ang gilid ng labi nito na parang may sinusupil na ngiti. "Talaga? Bakit
parang hindi ako naniniwala sayo?"

Hindi siya umimik. Please brain, make me remember! Please, huwag mo akong biguin!
Please! Please!

"Okay," Sumandal ito sa likod ng upuan at ngumiti sa kanya. "Anong pangalan ko? I
want you to tell me my complete name."
She took a deep long breath. "Ahm... I ahm, it's ... " Kahit talaga halukayin niya
ang utak niya, hindi talaga niya maalala. She exhaled a long breath. "Fine!" Naasar
na wika niya. "I don't remember. I tried, pero hindi ko talaga maalala. But it
doesn't give you the right to kiss me!"

He didn't move nor say anything. Matiim lang siya nitong tinitigan at tumayo
kapagkuwan.

Her heart hammered inside her chest when he started taking steps towards her.
Ikinuyom niya ang kamao ng tumigil ito sa harapan niya ilang dangkal ang layo sa
kanya.

Lockett waited for his next move.

Her lips slightly parted when he extended his arms at her.

"Hi, my name is Red Santillana." The man said.

Kinakabahan at naiilang na tinanggap niya ang pakikipagkamay niya. His hand feels
warm, unlike her cold hand.

"Nice to meet you." Aniya sa mahinang boses. "I'm Lockett Mendoza."

Biglang napasinghap si Lockett ng bigla nalang siyang hinila ng binata palapit rito
at inilapit ang mukha nito sa mukha niya. Her lips parted in shock. Her heart is
wildly beating inside her chest. Her hands felt cold and sweaty. She was
anticipating his next move when he leaned in and kissed her fully in the lips.

Nanigas sa kinauupuan niya si Lockett. Hindi siya nakagalaw habang nararamdaman

niya ang mga labi ng binata sa mga labi niya. Her mind went black. She can feel her
lips tingling.

Red pulled away after a minute then his tantalizing liquid brown eyes looked deep
into hers. "My name is Red, always remember that, Lockett. Because the next time
you call me Mister, I'm going to kiss you again, torridly."

Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi nito.

Pinakawalan nito ang kamay niya at tumayo ito ng tuwid. "I'll be going now." He
smiled at her like nothing happened. "See yah later, Lockett."

Hindi siya makapagsalita. Nakasunod lang ang tingin niya sa binata hanggang sa
makalabas ito ng opisina niya. Then her hand moved to touch her lips. She can still
feel Red's lips on them. That kiss made her breathing hitched and it made her heart
beat go insanely wild.

What's wrong with me? Simpling halik lang naman yun! That should not affect me,
dammit! Wala namang halaga ang halik na iyon sa lalaking 'yon.

Marahas niyang ipinilig ang ulo para mawala ang ala-ala ng halik na iyon sa isip
niya. That's their second kiss? Bakit sa bawat pag halik nito sa kanya, hindi iyon
nawawala sa sistema niya? Naguguluhang huminga siya ng malalim at kinalma ang puso
niya na napakabilis pa rin ng tibok.

May mali talaga sa'kin. She can feel it.

KINAGABIHAN, nasa dalampasigan si Lockett at nakatingin sa karagatan ng mag ring
ang cell phone niya.

Kinuha NIYA ang ang cell phone mula sa bulsa ng denim short na suot niya at
tiningnan kung sino ang tumatawag. Nang makita niya na ang mommy niya iyon, umirap
siya sa hangin at sinagot ang tawag. Ano na naman kaya ang kailangan nito sa kanya?

"Good evening, mom. You need anything?" Tanong niya ng sagutin ang tawag.

Her mother laughed on the other line. "Ikaw talagang bata ka, alam na alam mo kung
may kailangan ako sayo."

She rolled her eyes. "Oo naman. Ina ko kayo e." May sarkasmo sa boses niya pero
mukhang hindi nito iyon napansin.

"My dear, I just want to ask if when are you going home. Magiisang buwan ka na
riyan sa isla." Wika ng ina niya sa malungkot sa boses.

"Bakit namam ho ako uuwi, mommy? I'm not in a vacation, I'm working."

"Well, maybe you should go home because your father and I will be celebrating our
fortieth wedding anniversary and we are planning to throw a party. We want you to
be here, my dear."

"Okay," She said, "I'll be there."

"Great!" Her mom giggled. "Anyway, don't forget to bring your boyfriend, okay?"

She frowned. "What boyfriend?"

"My dear, don't play with me. It's the perfect time for us to meet your boyfriend.
Don't forget to bring Creed Santillana with you. I'm looking forward to it."

Napanganga siya sa narinig. Oh god! Anong gagawin ko ngayon? I can always tell mom
that he's busy.

"Mom, busy ho si Creed ngayon." Pagsisinungaling niya. It feels stranger saying the
name of her made-up boyfriend.

"My dear kung seryuso siya sayo at mahal ka niya, he will make time for you." Her
mom let out a short laughed. "Chao, my dear, maghahanap pa ako ng susuotin kung
damit."

Hindi na nito hinintay ang sagot siya, pinatay nito ang tawag. Huminga siya ng
malalim at ibinalik ang cell phone sa bulsa ng denim short na suot. Patay siya
ngayon. Ano na ang gagawin niya? Siguradong hindi titigil ang mommy niya sa
pangungulit sa kanya na isama ang gawa-gawa niyang boyfriend. At kapag umattend
siya sa anniversary ng mga ito na walang karay-karay, siguradong iba-blind date na
naman siya ng mommy niya.

What to do? What to do? Argh! Maloloka siya sa pag-iisip kung anong gagawin niya.
Matutulog nalang siya.

She turns around and was about to return to the Hotel when she saw Red standing
meter away from her. Kanina pa ba ito? Narinig ba nito ang usapan nila ng mommy
niya?

She stilled. Ano na naman kaya ang kailangan nito sa kanya?

"Hey." Nakangiting wika nito.

"Hey." Aniya at nilampasan ito, pero bago siya makalayo rito, pinigilan siya nito
sa kamay.

"Are you avoiding me?"

Nilingon niya ang binata at tumawa ng pagak. "Bakit ko naman gagawin yun? Sino ka
para iwasan kita? Why would I waste my time with you?"

Red smirked. "Oh, I don't know, maybe because you're attracted to me. I mean, you
did let me kiss you earlier."

Napakasarap suntukin ng nakangisi nitong mukha. Kung hindi lang ito guest ng hotel,
baka kanina pa niya ito kinarate.

Tinaasan niya ito ng kilay. "May gusto ako sayo?" Tumawa siya ng malakas. Iyong
tawang nakakainsulto. "Wow, ang lakas din naman ng bilib mo sa sarili mo. I don't
even like you so why the hell would I be attracted to you?"

Red shrugged, he still has that stupid smirked on his lips. "It's just a hunch and
I was just teasing you, no need to insult me, princess. Don't take it seriously."

Tiningnan niya ito ng masama. "Lahat ba para sayo biro? Kasi hindi ka nakakatawa."
Inagaw niya ang kamay niya na hawak nito at naglakad palayo rito.

SINUNDAN ng tingin ni Red ang papalayong bulto ng dalaga. Mukhang galit talaga ito
sa kanya. Wala namang masama sa sinabi niya, ah.

He was just teasing her. Gawa-gawa lang naman niya ang mga bagay na sinabi niya
rito. He was just kidding but looks like she doesn't like it. Halata naman sa klase
ng pagkakatitig nito sa kanya. She looked at him like she wanted to kill him right
there and then. If only she could...

He sighed then started walking towards the hotel.

In his way to De Luxe Hotel, may nadaanan siyang maliit na flower stand. Nilapitan
niya ang flower stand at tinuro ang isang bouquet ng tulips. "I want that one."

Nginitian siya ng tindera at kinuha ang tinuro niyang bulaklak.

Pagkabigay nito sa kanya ng bulaklak, nakita niyang may isiniksik itong maliit na
papel sa loob ng bouquet. Kinuha niya iyon at ibinalik dito. "I don't need this.
I'm going to give this personally."

"Ganoon po ba, Sir?"

"Yes." Binayaran niya ang bulaklak at mabilis na naglakad patungo sa De Luxe Hotel.

Pagkapasok sa hotel, agad siyang dumeretso sa top floor kung saan naroon ang pent
house na tinitirhan ni Lockett. Hindi na niya kailangan pang magtanong sa
receptionist kung saan ang silid ni Lockett, alam niya dahil sabi ng Daddy niya,
ang mga manager ng Hotel ay sa penthouse ng hotel nakatira, lalong-lalo na kung
nasa resort ang hotel na iyon. And Lockett is the manager of De Luxe hotel.

Nang makarating sa labas ng penthouse ni Lockett, kumatok siya at huminga ng

malalim.
I'm just doing this because I owe her an apology for being a jerk. Kombensi niya sa
sarili habang hinihintay na pagbuksan siya ni Lockett.

When the penthouse door opened, he smiled.

Nalukot ang mukha ng dalaga ng makita siya. Talagang bad trip ito sa kanya. Bakit
naman kasi hindi niya mapigilan ang sarili na tuksuhin ito kapag magkasama silang
dalawa.

"Hey, flowers for you." Aniya sabay abot ng bulaklak rito. "Look, I'm sorr-"

"Hindi ko matatanggap ang bulaklak na iyan dahil may boyfriend na ako." Putol nito
sa iba pa niyang sasabihin.

Bahagyang umawang ang labi niya sa gulat. Ano ba sa tingin nito ang dahil kung
bakit binibigyan niya ito ng bulaklak? At teka lang ... May boyfriend na ito? Bakit
mukhang hindi niya gusto ang isiping may boyfriend na ito. Weird. Sino naman kaya
yon?

Well, whoever he is, Red is sure that her boyfriend is no good for her. Men these
days are like sharks, they'll bite and bite until there are no remains of you and
they will leave you like nothing happened. And he's not an exemption to that.

"Ows?" Nginitian niya ito ng nakakaloko. "Sino naman ang papatol sa'yo?"

Naningkit ang mga mata nito sa inis. Red wanted to laugh but he stopped himself.
Her angry face made his day. Ewan ba niya, mas gumaganda ito kapag nagagalit. At
nakakatawa pa ang itsura nito.

Lockett glared at him. "For your information, may pumatol sa'kin. My boyfriend's
name is Creed Santillana. He is perfect, unlike you who is a jerk. Kaya itapon mo
iyang bulaklak mo. Tsupi!"

He froze at what he heard, and then a second later, a smirk crept into his lips.
Now this is interesting. Who would have thought? "Hmm." Inisang hakbang niya ang
pagitan nilang dalawa. "Ngayon ko lang nalaman na may girlfriend na pala ako."

Napakurap-kurap ito. "A-Ano?"

Pinaglandas niya ang daliri sa gilid ng pisngi nito at inilapit ang bibig sa tainga
nito. "Well, princess, my name is Creed Santillana. But I prefer Red for short.
Only my family and my best friend call me Creed, pero mukhang pati pala ang
girlfriend ko, yan ang tawag sa'kin."

####################################
CHAPTER 7
####################################

CHAPTER 7

MABILIS ang galaw ng mga daliri ni Lockett sa keyboard ng laptop niya habang
tinitipa ang pangalang Creed Santillana sa Google Image search box. Nagbabakasakali
siya na may larawan ito roon dahil mukhang sikat naman ito.
Abot-abot ang kaba na nararamdaman niya habang hinihintay na lumabas ang mga
larawan ni Creed.

Her breath was caught on her throat and she feels like someone poured her a
freezing cold bucket of water when different pictures of Red popped out on Google
image.

"Oh my goodness..." She muttered under her breath. "This is not happening to me..."

She clicked the web in Google to read his biography.

Creed Santillana is the most sought after bachelor in Asia. He's a very excellent
and well-known photographer of National Geographic Channel. He was born on December
3, 1983. He is the most outstanding photographer in Asia and is now competing for
the best photographer in the world.

He is the only son of Mr. and Mrs. Clave Santillana, the CEO and owner of
Santillana chain of Hotel and Resorts in Asia.

Mabilis na isinara niya ang laptop. Hindi na niya tinapos ang pagbabasa sa
biography nito. Nasu-suffocate siya habang nagbabasa. Parang hindi siya makahinga.

Lockett can't believe she's this stupid! Bakit ba hindi niya napansin na magka-
apelyido ito at ng boss niya? At bakit ba hindi niya inalam ang mukha ng Creed na
iyon bago niya pinaalam sa mga magulang niya at kay Red na boyfriend niya ito?
Urgh!

I can't believe this! This is so not happening to me right now! This is too
humiliating for her! She is so stupid!

And to put an icing on her humiliation cake, yesterday, Mr. Santillana called her.
He was asking if she can teach his son how to manage a hotel. Of course she said
yes! Kung alam lang niya na ang anak nito at si Red ay iisa, nunkang papayag siya!

Huminga siya ng malalim para pakalmahin ang sarili.

Napaigtad siya ng makarinig ng sunod-sunod na malakas na katok galing pintuan ng

penthouse.

She cautiously walked to the door and opened it. Her heart dropped when she saw
Red. Mabilis na isinara niya ang pinto pero naharang naman nito iyon ng braso nito.

"Aray!" Sigaw ni Red. "Open the door, damn it!"

"No!" Balik na sigaw niya at mas inipit pa lalo ang braso nito. "Get out of my
room!"

"I'm not even in yet." Wika ni Red na halata sa boses nito na nasasaktan. "Let me
in, girlfriend."

Nang marinig ang salitang girlfriend, kinutusan niya ang sarili. Bakit ba kasi
sinabi niya rito na boyfriend niya si Creed without knowing Creed Santillana's
background? How can she be so stupid? Gusto niyang sabunutan ang sarili sa
katangahang ginawa.

Napasigaw siya sa gulat ng biglang itulak ni Red ang pintuan, dahilan para mawala
ang balanse niya at sumubsob siya sa sahig.

Lockett glared at Red who enters the penthouse like it was his.
"Can you please give me a break?" She said, gritting her teeth.

Red looked down at her. "You're cute while sitting there, but," he offered his hand
to her, "you're cuter when you're standing."

Tinabig niya ang nakalahad nitong kamay at tumayo siya. Pinagpag niya ang pang-upo
at pinukol ng masamang tingin ang binata. "Get out!"

Red shook his head. "Nope. Not happening." He walked towards the living room. "This
is me, entering your penthouse, no scratch that, this is me, entering the penthouse
that may father made for me." He grinned at her like a Cheshire cat.

Nanggigigil na malakas na isinara niya ang pinto at sinundan ang binata sa living
room.

Pinagkrus niya ang braso sa harap ng dibdib ng maabutan niya si Red na

komportabling naka-upo sa mahabang sofa. "Ano ba ang kailangan mo?" Mataray na
tanong niya rito.

Nilingon siya ni Red at nginitian. "Masama bang bisitahin ang girlfriend ko?"

Naningkit ang mga mata niya sa narinig. Minu-minuto ba nitong ipapamukha sa kanya
ang kahihiyan na yun? Bwesit!

Her jaw was tightening as she walks to the sofa adjacent to Red's. "Ano ba talaga
ang kailangan mo, ha?" Tanong niya, sa pagkakataong ito, medyo malumanay ang boses
niya.

Red looked at her for a moment then smiled. "Nothing. I'm just visiting you, my
girlfriend, what's there to fuss about?"

Huminga siya ng malalim para pakalmahin ang nararamdamang inis sa binata na nasa
harapan niya. "I already explained why I used you." Mariin niyang sabi.

He shrugged. "You still used me, Lockett, and I feel molested." Eksaheradong wika
nito na dumagdag lang sa inis niya. "I didn't know that someone is using me as her
boyfriend, without my knowledge. You were molesting-"

"Molesting, my ass! Baka ako pa ang molestiyahin mo-"

In a blink of an eye, Red moved and pinned her on the back of the sofa, cutting her
words.

"A-Ano ba ang..." Her voice weakened and disappeared when he realized that Red's
lips was just inch away from hers.

Red stared deep into her eyes for a moment, before lowering his head to capture her
slightly parted lips.

Parang may sariling isip ang bibig niya na bumuka iyon at tinugon ang mainit na
halik ng binata. Nawala sa huwesyo ang isip niya ng mag umpisang gumalaw ang mga
labi nito at buong puso naman niyang tinugon iyon.

Every move of his lips against hers made her body burn. His lips are like her
favorite wine, it's intoxicating her.

Isang mahinang ungol ang kumawala sa bibig niya ng ipasok ng binata ang dila nito
sa loob ng bibig niya. Yes, she had been kiss before, but not like this. The
feeling of his tongue inside her mouth was something she never felt before. It was
more than her virgin mouth can take.

Nasundan pa ang ungol niya ng lumapat ang palad nito sa beywang niya at dahan-dahan
iyong dumaos-dos patungo sa hita niya.

Isang mahabang ungol ang lumabas sa bibig niya ng tumungo ang kamay nito sa gitna
ng hita niya. Para siyang nagdidileryo habang ninanamnam ang sensasyong dulot ng
kamay nito sa gitna ng hita niya.

Lockett gripped Red's shoulder and moaned loudly when a finger slid inside her
panty to touch her wetness.

"You're so wet for me, Lockett." Red whispered over her lips. "I like it, but I
better get going before I do something you will regret."

Red pulled out his fingers from her mound then lick off the wetness coating his
fingers. "See you around, Lockett." He said then left.

Hanggang sa marinig niyang sumara ang pintuan ng penthouse, hindi pa rin siya
makagalaw sa kinauupuan niya.

What just happened? Paulit-ulit na tanong niya sa sarili.

Nararamdaman pa rin niya ang basa niyang pagkababae. Nararamdaman pa rin niya ang
daliri ni Red sa pagkababae niya. Parang sirang plaka na paulit-ulit na nagri-reply
sa utak niya ang mga ungol niya.

Anong nangyari sa kanya? Bakit niya hinayaan ang binata na gawin yun sa kanya? How
can she be stupid enough to let him touched her like that?

What happened?

One kiss was all it took to melt her anger. One kiss was all it took to make her
forget her stupidity. Just one touch of that insolent man, she forget everything
except his lips on hers and his hand pleasuring her.

Did he bewitch me or something?

Marahas niyang ipinilig ang ulo at tumayo mula sa pagkakaupo sa sofa. Tinungo niya
ang kuwarto at pumasok sa banyo para maligo.

ILANG ARAW na ang nakakalipas pero hindi pa rin mawala sa isip ni Lockett ang
nangyari sa kanila ni Red. Nagpapasalamat siya at hindi na niya ito nakita na
pakalat-kalat sa Isla.

Baka umalis na ito?

Something in her felt hurt with that thought. Marahas niyang ipinilig ang ulo para
mawala ang iniisip. Bakit naman siya masasaktan sa isiping umalis na ito?

"Miss Lockett?" Anang boses mula sa likuran niya.

Agad siyang lumingon ng marinig ang pangalan niya. She frowned when she saw a
teenage boy holding one bouquet of flower.
"Anong kailangan mo sa'kin?" Tanong niya habang ang mata ay nasa bulaklak nitong
dala.

Iniabot ng binatilyo ang isang pompon ng bulaklak sa kanya. "Pinapabigay po sa

inyo."

Mas lumalim ang pagkakakunot ng nuo niya. "Ano? Para sa'kin?"

"Oho. Pinapabigay po sa inyo."

Nag-aalangang tinanggap niya ang bulaklak at tumingin sa binatilyo pero tumakbo na

ito palayo.

She looked at the flower, bewildered. Who would give this to her? Nang mapansin ang
maliit na card na nakasiksik sa loob ng pompon ng bulaklak, kinuha niya iyon at
binasa.

Hey Lockett, by the time you read this, I'm already in Manila. I just want to say
sorry for annoying you and for what happened in the penthouse. It wasn't supposed
to happen. I was just teasing you and it went out of hand. So I left and I decided
to never see you again.

P.S. Your secret is safe with me.

This is Red, saying good bye and have a nice life ahead.

Ilang minuto na mula ng mabasa niya ng sulat ni Red pero nakatitig pa rin siya sa
maliit na card. Hindi niya alam kung matutuwa o maiinis siya sa pag-alis nito.

I hope it's the former. Dapat siyang matuwa dahil wala na rito ang binata sa isla.
She won't run into him and feel awkward about what happened. Pero hindi niya
akalain na biro lang pala ang lahat dito, pati ang nangyari sa penthouse.

Ayaw niyang aminin sa sarili pero masakit na malaman na biro lang ang nangyari.
Halos hindi siya makatulog sa kakaisip sa nangyari pero biro lang pala iyon.

Ang walang hiya!

Nagma-martsang tinungo niya ang pinakamalapit na basurahan at ibinasura ang

bulaklak, pagkatapos ay pinunit niya ang sulat ng walang hiyang hudyong 'yon!
Bwesit siya! Bwesit!

"Are you angry or something?" Anang boses sa likuran niya.

"Ano naman pakialam mo!" Sigaw niya sa nagsalita pero nang lumingon siya at
nakilala ang nagsalita, biglang lumambot ang ekspresiyon ng mukha niya. "Sorry. I
didn't mean to shout at you."

Reeve smiled. "It's okay. But it looks like you loathe whoever sent that flower,
kulang nalang chop-chop-pin mo ang mga bulaklak e." Natatawang wika nito.

Dumako ang tingin niya sa bulaklak na nasa basurahan kapagkuwan ay ibinalik ang
tingin sa kaharap. "Yeah. Nakakairita nga ang nagbigay sa'kin 'non kaya naman
tinapon ko."

"Halata nga."

She gave out a chuckle. "Yeah, anyway-"

She was cut off when she heard her phone rang. Mabilis niyang kinuha iyon mula sa
bulsa ng pantalon sa suot at tiningnan kung sino ang tumatawag.

She cursed when she saw that it was her mother.

Locket excused herself from Reeve then slowly walked without destination.

"Yes, mom?" Aniya ng sagutin ang tawag.

"My dear, I called to inform you that your dad and I's anniversary will be next
week." Her mom's voice sounds so excited. "I want you to be here two days before
that special day. Okay?"

"Okay." Sagot nalang niya para hindi humaba ang usapan nila.

"Great." Her mom giggled like a teenager. "Don't forget to bring Creed Santillana
with you. Nai-kuwento ko sa mga kumare ko na boyfriend mo ang sikat na photographer
na si Creed at gusto nilang makilala."

Halos malaglag ang panga niya sa narinig. "Mom! Why the hell did you told them?!"
Now, she's angry.

"My dear," Mahinahon ang boses nito. "Hindi lang naman sila ang sinabihan ko. Lahat
ng inimbita ko para sa anibersaryo namin ng Daddy mo ay kinuwentuhan ko ng tungkol
sa inyo ni Creed."

She can't believe what she's hearing. This is so not happening to me! "Pinagkalat
mo na may relasyon kami ni Creed Santillana?!"

"Yes, my dear. Don't be mad." Her mother's voice was soothing but it didn't sooth
her at all, it angered her.

"Nakakahiya ang ginagawa niyo, mommy!"

"Anong nakakahiya roon? Pinagmamalaki ko lang ang anak ko at ang boyfriend niya.
May masama ba roon?"

Masama iyon dahil kasinungalingan lang naman lahat 'yon!

Kinagat niya ang pang-ibabang labi sa sobrang kaba na nararamdaman. "Mom, baka
hindi makapunta si Creed-"

"Oh, hush my dear. He'll come. Kapag hindi mapapahiya ang pamilya natin, tandaan mo
yan, Lockett. And you know me; I don't like to be embarrassed so you better bring
you boyfriend to the party."

"But mom-"

"No buts, my dear." Her mother paused for a second like she's contemplating on what
to say next. "Dadalo sa party ang pamilya De Guzman, so you better bring Creed.
Ayokong mapahiya na naman sa ikalawang pagkakataon ng dahil sa'yo."

Her stomach dropped when her mother mention the De Guzman family. This is bad. Very
bad! It was like that horrible night all over again.

Nakapag-move on na siya sa nangyari ng gabing iyon.

"Okay, mom. I will bring Creed." Aniya at pinatay ang tawag.

Bagsak ang balikat niya ng matapos ang tawag. Gusto niyang kastiguhin ang sarili.
Gusto niyang kutusan at tadyakan ang sarili pero alam niyang walang mangyayari kung
gagawin niya iyon. The lie she thought was harmless is now spreading like venom;
venom that will poison her family if they found out the truth.

If the De Guzman family is going to attend her parents Anniversary, then she really
has to take Creed with her.

By hook or by crook.

The De Guzman family shamed them once because of her. hindi niya hahayaang mapahiya
pa ang pamilya niya sa ikalawang pagkakataon ng dahil na naman sa kanya.

She doesn't have a choice but to beg Creed to be her fake boyfriend for a night.
She will do anything just for him to go with her.

She will do what it takes; she can do anything, even if it means she has to seduce
Creed.

####################################
CHAPTER 8
####################################

CHAPTER 8

MABILIS na nagimpake ng damit si Lockett at inilagay sa back pack na dadalhin niya

sa manila. Katatawag lang ng ina niya. Ikatlong beses na itong tumawag para
ipaalala sa kanya isama si Creed sa anibersaryo ng mga ito.

She would love to bring him with her. Pero ang tanong, sasama ba ito?

Kailangan niyang gawin ang lahat para sumama ito sa kanya. Her mother's friends are
already expecting Creed. Kapag wala siyang Creed Santillana na naipakilala sa mga
ito, siguradong mapapahiya na naman ang pamilya niya. At hindi rin makakatulong ang
pagdalo ng De Guzman Family sa anibersaryo ng mga magulang niya.

Bakit kaya inimbitahan ang mga iyon ni Mommy na pumunta? Nakakairita!

Ayaw na niyang mapahiyang muli. Ayaw na niyang pagtawanan ang mga magulang niya
dahil sa ginawa niya. It would be the death of her mother if that humiliation
happens again.

Napakalaki ng epekto ng kahihiyang sinapit nila noon sa pamilya niya at sa kanya.

Isang rason iyon kung bakit palagi niyang sinusunod ang mommy niya pagdating sa
pagba-blind date ng kung sino-sino. Pakiramdam kasi niya, kailangan niyang bumawi
sa mga ito. Pero hindi pa nga siya nakakabawi, heto na naman ang isang kahihiyan at
siya na namam ang dahilan niyon.

Humugot siya ng isang malalim na hininga at isinukbit ang bag sa balikat niya.

Pagkatapos i-lock ang penthouse, tinungo niya ang dock kung saan naroon ang speed
boat na magdadala sa kaniya sa Santillana Port, Manila. Nagpaalam na siya kay Reece
at Sandy na mawawala siya ng dalawang linggo. Pumayag naman ang mga ito basta may
pasalubong siya pagbalik niya.
Isang oras ang lumipas, nasa Manila na siya. Agad siyang pumara ng taxi at
nagpahatid sa High Tower Condominium.

Pagdating niya roon, malalaki ang hakbang na tinungo niya ang elevator at
nagpahatid sa tenth floor. Abot-abot ang kaba na nararamdaman niya habang
naglalakad patungo sa unit ni Red. Nakasalalay sa sagot nito ang mangyayari sa
anibersaryo ng mga magulang niya.

Kinakabahan na kumatok siya sa pintuan ng unit ni Red na katabi lang ng unit niya.
Humugot siya ng isang malalim na hininga habang hinihintay na pagbuksan siya nito.

Then a moment later, the door opened showing a shirtless Red.

Napanganga siya sa kakisigan na taglay ng binata. Kung ang matitipuno nitong dibdib
at ang abs nito ang mamumulatan niya araw-araw, para na rin siyang nginitian ng
langit kapag nagkataon.

She heard him cleared his throat.

"Eyes up here, Lockett." May halong kapilyohan ang boses nito. "Stop eye-raping me.
You're kind of molesting me, you know."

Nag-iinit ang pisngi na nag-iwas siya ng tingin. Shit!

"Anong kailangan mo?" He asked, after a minute of awkward silence.

Nilabanan niya ang hiya na nararamdaman at sinalubong ang tingin nito.

"I need you."

Confusion dawn on his face. "What do you mean by 'I need you'? I mean," Sumandal
ito sa hamba ng pintuan at mataman siyang tinitigan. "Do you need me in what
manner? Monetary, emotionally or sexually?"

Napanganga siya rito ng marinig ang salitang sexually.

"Are you frigging serious? Sexually?!" She exhaled a long breath. "What makes you
think that I need you sexually?"

Red shrugged. "You look stress out and you need a stress reliever."

"And sex is a stress reliever?" Hindi makapaniwalang tanong niya.

Red grinned mischievously. "Depends. It could be exhausting sometimes."

Napapantastikuhang tiningnan niya ito. "Are you serious?"

"Yes." Seryusong sagot nito.

"Okay."

Si Red naman ang napapantastikuhang tumingin sa kanya. "You seem like you're
considering it."

"I am." Huminga siya ng malalim at tiningnan ito sa mga mata. "If I had sex with
you, would you help me?"

"What?" He sounds alarm.

She took a deep breath again. "I need your help about something. It involves lying
and I can't do it alone. I need you. And if I had to have sex with you for your
help, then call me desperate because I will."

Ilang minuto siyang matamang tinitigan ni Red kapagkuwan ay niluwagan nito ang
pagkakabukas ng pinto. "Come on in."

NANLALAMIG ang kamay ni Lockett ng umupo siya sa pang-isahang sofa. Hindi niya alam
kung tama ba itong gagawin niya o hindi. Pero sa naiisip niyang mangyayari kapag
wala siyang ipinakilalang Creed Santillana, tama ang ginagawa niya

"So," Red drawls as he sat on the long sofa adjacent to hers. "Anong kailangan mo
sa'kin?"

Humugot siya ng isang malalim na hininga bago nagsalita . "I need you to be my
pretend boyfriend in my parents wedding anniversary this coming Saturday." Mabilis
na sabi niya.

Nakita niyang bumadha ang pagkalito at gulat sa mukha ng binata.

"Why do you need a pretend boyfriend?" Tanong nito na halatang naguhuluhan. "Can't
you get a real one? I'm sure maraming magkakagusto sa'yo. I'm pretty sure you can
land a decent guy in just a matter of days."

Mapakla siyang tumawa. "Ang lakas naman ng tiwala mo sa'kin."

"Well, you're pretty-"

"And that is the only thing that men look these days." Putol niya sa iba pa nitong
sasabihin. "Look, even if I can land a decent guy in just a day, hindi pa rin iyon
puwede. Ginamit ko ang pangalan mo bilang boyfriend ko hindi lang sayo kundi pati
na rin sa mga magulang ko." Tumungo siya ng makaramdam ng hiya sa ginawa. "My mom
keeps on setting me on a blind date and I'm feed up. Nagsinungaling ako kay Mommy
na may boyfriend na ako para lang tigilan na niya ako. I saw your name in a
newspaper my father was reading, hindi kita kilala so I just spurt out your name.
Kung alam ko lang na sikat ka pala, hindi ko sana ginawa iyon. I just want my
mother to stop setting me on a blind date."

"Then tell her to stop."

Kinagat niya ang pangibabang labi. "It's more complicated than that."

"Why?"

"I don't want to talk about it."

"Well, if you want my help then you better tell me. Kasi hindi ako tutulong kung
mangangapa ako sa kung ano man iyang pinagdadaanan mo. And I don't sex is enough
payment. I mean, I'm going to be introduced as your boyfriend in front of your
relatives and friends. I think I deserve an explanation on why you can't tell your
mother to stop."

"I don't want to talk about it." Ulit niya.

Kung ano man ang pinagdaanan niya noon, ayaw na niyang alalahanin pa yun ngayon.
Tapos na ang panahon na mahina siya at palaging umiiyak.

"Okay." Red exhaled then he stands up. "You can forget about asking my help."

Napasinghot siya ng maramdamang nanunubig ang mga mata niya.

No! He has to say yes!

Bigla siyang tumayo at lumapit kay Red at walang sere-seremonyang sinakop ang mga
labi nito. Lumakas ang tibok ng puso niya ng bumuka ang labi nito. Parang
tinatambol ang puso niya sa sobrang lakas ng tibok niyon.

Ang akala niya ay itutulak siya nito ng hawakan siya nito sa beywang pero laking
gulat niya ng hapitin siya nito palapit dito.

Ipinikit niya ang mga mata at ipinulupot ang braso niya sa leeg nito at mas
pinalalim pa ang halik na pinagsasaluhan nila. She didn't know what possessed her
to kiss him like this but it was like her body has a mind of its own. And it wants
to kiss Creed.

Napakapit siya ng mahigpit sa leeg nito ng bahagyang kagatin nito ang pangibabang
labi na parang nanggigigil ito sa mga labi niya. Ginaya niya ang ginawa nito,
kinagat din niya ang pangibabang labi nito at ipinasok ang dila sa loob ng bibig
nito na dahilan ng mahinang pagungol ng binata.

Ilang minuto pa silang naghalikan bago naghiwalay ang mga labi nila.

Lockett pulled away then slowly opened her eyes. Nagtama ang mga mata nila ng
binata. Puno ng halo-halong emosyon ang mga mata nito na hindi niya kayang
pangalanan.

"So, would you help me?" Tanong niya kapagkuwan ng hindi ito magsalita at nakatitig
lang sa kanya.

Isang pagak na tawa ang kumawala sa bibig ni Red. "You think that kiss can change
my answer? It's still a no-"

"Oh?" Inilapit niya pa lalo ang katawan niya rito. "Still not helping me?"

If she have to seduce Creed, she will! Hindi niya ito tatantanan hanggat hindi siya
nito tinutulungan.

"No." His voice was firm but it sounds weak.

Lockett smirked. Nararamdaman na niyang malapit ng bumigay si Creed. Kaunting pang-

aakit nalang.

She pushed him to sit on the sofa then straddles his waist. Kahit sobra ang lakas
ng tubok ng puso niya, pinaglandas niya ang kamay mula sa dibdib nito patungo sa
hita nito.

Base on the look on Red's eyes, he was aroused of what she did.

Lockett leaned in and seductively bit his lower lip then she let a moan escape her
lips.

Red groaned. "Stop it..."

"Nope." She positioned herself over his very obvious hard friend then she rubbed
her mound against his erect manhood.

"Still not helping me?" She asked as she keeps on rubbing her mound against his
manhood.

Red groaned again, then, he exhaled a muffle of breath. "Fine! I'll help you!"

"Promise?"

"Yes!" Red glared at her. "Get off! Now!"

Lockett grinned then she gets off his lap. "Great. Now, what's our endearment for
each other?"

Red glared at her. "Why do we need that? It's just one night-"

"My mom loves endearment." Putol niya sa ibang pa nitong sasabihin at umupo sa tabi
nito. "Isang gabi lang naman. After that night, hindi na kita guguluhin pa."

Red narrowed his eyes on her like he's trying to read if she was telling the truth.
Then he said, "Fine. Pero bago mo ako isalang sa isang gabi na puno ng
kasinungalingan, mag-date muna tayo."

"Bakit?" Kunot ang nuong usisa niya. "There's no need for that-"

"There is a need for that." He cut her off while glaring at her. "I don't know a
thing about you, other than your name is Lockett Kay Mendoza, your birthday is on
February 14, 1985 and you live in high tower condominium. Paano kung-"

"Paano mo nalaman ang birthday ko?"

"Nabasa ko ang resume mo." Simpling sagot nito. "Anyway, as I was saying, paano
kung tanungin ako ng mommy mo ng tungkol sayo? Kung magsisinungaling lang naman
tayo, galingan natin kasi ayokong mabuko tayo. Nakakahiya. Kailangan natin
pagusapan kung saan tayo unang nagkita, kung anong nagusthhan natin sa isa't-isa at
kung ano-ano pa."

"Ah, okay."

Umiling-iling ito. "At kapag nabuko tayo sa pagsisinungaling na ito, aabandonahin

ka. Understand?"

Mabilis siyang tumango. "Okay."

"Good." Humarap ito sa kanya. "Now, tell me, ano ba ang nagustuhan mo sa akin,
babe?"

Pinandilatan niya ito. "Don't call me that!"

Red chuckled; amusement is visible in his eyes. "What? Kasasabi mo palang na gusto
ng mommy mo ang may endearment. Endearment naman ang babe diba? Unless, you want me
to call you sweetheart or maybe darling?"

She gritted her teeth. "Red, I swear, kapag hindi ka nag isip ng ibang endearment,
babatukan kita!"

Malakas na tumawa si Red. "Aw, don't you like babe, sweetheart or darling?"
"Ayoko."

"Bahala ka. Basta isa sa mga yun ang itatawag ko sayo." Anito na nakangisi.
"Anyway, ano naman ang itatawag mo sakin?"

"Creed."

Napansin niyang natigilan ang binata.

"What?" She demanded.

"Nothing." Nagiwas ito ng tingin. "From now on you call me Creed and not Red,
okay?"

Kahit napapantastikuhan sa sinabi nito, nagkibit balikat lang siya. "Okay. Creed it
is."

He smiled. "Good. Now, let's go back to my question? Ano ang nagustuhan mo sakin?"

Humarap siya rito at nginitian ito. "Ano ang nagustuhan ko sayo? Honestly
speaking?"

Tumango ito.

"Okay." She took a deep breath. "Honestly speaking, wala akong nagustuhan sayo.
Nakakairita ka. Nakakainis ka. Sobra ang bilib mo sa sarili at napakasarap mong
ipakain sa mga pating."

She was expecting him to be angry at her because of what she said, but he just
smiled at her.

"Okay." Red amusedly grinned at her. "How about, lying speaking? Ano ang nagustuhan
mo sakin?"

"Lying speaking? Nagi-exist ba ang salitang iyan?"

He shrugged. "Whatever, sagutin mo nalang ang tanong ko."

Nginitian niya ito ng pagkatamis-tamis. "Lying speaking, you're so handsome, the

sharks will feast on you, you're so nice and because of that, I want to drown you
and you're so amazing that I want to kick your ass. How's that?"

Naiiling na tumatawa ito. "Sa tingin ko, you have to lie more."

Inirapan niya ito. "Heh!"

"Sige, heh-in mo ako. Sige ka, malalaman nilang nagsisinungaling tayo. Sino ang
mapapahiya? Ikaw."

Natigilan siya sa sinabi nito. Oo nga pala. Siya ang mapapahiya.

She slumped on her seat then pout. "Nakikinita ko na na mabubuko nila tayo."

Ginaya ni Creed ang posisyon niya. "Huwag kang mag alala, hindi ko hahayaang
mapahiya ka."

Binalingan niya ito. "Bakit namam? Diba nga ayaw mo akong tulungan? Why do you
suddenly care?"
"Kasi ikaw ang pinaka-unang babae na pinahanap ko sa LTO."

Kumunot ang nuo niya dahil hindi niya naintindihan ang sinabi nito. "Anong sabi
mo?"

"Wala." Dahan-dahang bumaba ang ulo nito patungo za balikat niya. "Kailan ang date
natin?"

Ipinikit niya ang mga mata. "Bukas nalang."

"Sige, lumayas ka na sa pamamahay ko."

"Lalayas ako basta tanggalin mo iyang ulo mo sa balikat ko."

Sa halip na umayos ito ng upo. His hand swung around her waist. "Mamaya ka na
lumayas."

Napangiti siya. "Puwede ring bukas na ako lumayas."

"Yeah. That would be better."

A/N: Aherm aherm. I smell something... hehe

####################################
CHAPTER 9
####################################

CHAPTER 9

LOCKETT'S eyes dropped close when Creed lips touched hers. Gusto niyang pilitin ang
sarili na tugunin ang halik nito pero parang may sariling isip ang mga labi na
buong pusong tinugon ang masuyo nitong paghalik sa kanya.

Habang magkalapat ang mga labi nila, sobrang lakas ng tibok ng puso niya. Para
iyong nakipag-karera pa lamang at napakabilis ng tibok.

Nang pakawalan ni Creed ang mga labi niya, nagmulat siya ng mga mata at nakita
niyang nakangisi ito na parang siyang-siya sa nangyari. Sinong lalaki naman ang
hindi masisiyahan sa pinagsaluhan nilang halik?

"Hmm. You kiss pretty well. That would do." Anito na nakangisi pa rin.

Masamang tingin ang ipinukol niya rito. "Kailangan ba pati pag-halik practice-sin
natin?"

"Of course." Mabilis na sagot nito. "Malay mo, baka gustong makita ng mga magulang
mo na mag-kiss tayo, mabuti nang handa."

Nangigigil sa inis na tinarayan niya ito. "Creed, hindi manyak ang mga magulang ko
para naisin nilang makita ang nag-iisang nilang anak na nakikipaghalikan sa isang
lalaki. My father in particular is a very traditional one in term of dating."

"Kaya nga gumamit ako ng salitang 'malay mo', kasi malay mo naman."

Inirapan niya ito. "Ewan ko sayo. Hindi naman kailangang practice-sin iyang kiss-
kiss na iyan." Humalukipkip siya. "Huwag mong sabihing pati sex ay pa-practice-sin
natin dahil sigurado akong ni sa panaginip, hindi ako gustong makita ng Daddy at
Mommy ko na nakikipag-sex."

Creed smirked. "I would love to practice that one."

"Heh!" Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa sofa at naglakad patungo sa kusina.

She walked like she owned the place. Well, she didn't own the place, nasa unit siya
ni Creed. Sa tatlong araw na pamamalagi niya sa Manila, dito na siya sa unit nito
nakatira. Umuuwi nalang siya sa unit niya kapag maliligo at natutulog siya. Sa mga
nakalipas na araw na palagi siyang narito sa condo unit ni Creed, naging
komportabli na siyang manghalungkat sa mga gamit at pagkain nito.

Binuksan niya ang refrigerator at kumuha roon ng dalawang in-can na San Miguel Beer
Light, pagkatapos ay bumalik sa sala.

Naabutan niya si Creed na nakahiga sa mahabang sofa at nakatingin sa kisame.

Tinapik niya ang ulo nito at pasalampak na umupo sa sahig, ang likod niya ay
nakahilig sa gilid ng mahabang sofa.

Creed put his head on her shoulder, making her heart hammered inside her chest.
Mabilis niyang pinakalma ang puso.

"Nasaan ang beer ko?" Tanong nito. His breath was fanning her neck and its making
her breathless.

She composed herself for a second before handing him the beer. "I can't believe
we're drinking beer and not wine or juice." Aniya. "Some date this is." Reklamo
niya.

Mahinang tumawa ang binata. "You choose an indoor kind of date, remember? And
that's what we're doing. Indoor date in my condo unit. And I told you that we need
to buy some groceries, pero naginarte ka kaya tingnan mo, wala ng laman ang
refrigerator ko."

Ibinuka niya ang bibig para dipensahan ang sarili na hindi siya ang umubos sa
pagkain nito ng maunahan siya nitong magsalita.

"And don't tell me that it's not your fault, because it is. Bago ka dumating, puno
ang refrigerator at cupboard ko. Ikaw ang umubos sa lahat ng pinamili ko para sa
isang linggo kong pagkain. Bakit naman kasi hindi ka roon umuwi sa unit mo?"

Binalingan niya ito para sana sumagot pero natigilan siya at umawang ang mga labi
ng mapansing isang dangkal lang ang layo ng mga labi nila. Akmang iiwas siya ng
tingin ng pigilan siya nito sa pisngi.

They stared at each other for a couple of second, then he ask.

"Don't you wonder why I left the island?" He asked randomly making her frown.
"Didn't you ever think that my reason was lame?"

Ipinilig niya ang ulo. "Your reason is your own business. I won't pry."

Mahina itong tumawa. "Well, I'll tell you Miss I-won't-pry." He sighed then said,
"Half of what I said in the letter was true, but I have one reason that I didn't
write in my letter, and that is, I'm still harboring some feeling for my best
friend. And that would be unfair for you. Hindi ako tanga para hindi maisip na may
posibilidad na maulit pa ang nangyari sa penthouse. My emotion is not stable at the
moment. I don't want to fool you for any reason."

Napuno ng katahimikan ang buong paligid. She appreciates his reason for leaving the
island. She thinks it's reasonable enough. Pagkalipas ng ilang minuto, nagsalita
siya.

"About your best friend," basag niya sa katahimikan. "Why don't you make a move on
her?"

Mapaklang tumawa ang binata. "She's happily married."

"Oh."

"Yeah. Oh."

"When did she get married?" Ayaw niyang magtanong pero may pakiramdam sa loob-loob
niya na gusto niyang malaman lahat ng tungkol dito.

"A year ago." Sagot nito. "Cherry-that's the name of my best friend- and Luke got
separated for a couple of years. They just got back together and they got married.
They have adorable twins and they are now expecting a healthy baby girl." A warn
smile appeared on his lips. "I miss those twins. I used to play with them when they
were kids. After Cherry's wedding with Luke, I tried to stay away from them as
possible. It's not healthy for me to still harbor some feelings for best friend.
I'm slowly moving on, but it's pretty hard. Especially, if you're best friend is
clueless about your feelings for her and she keeps on asking to see you every
fucking day."

Lockett looked at him softly. "And you think what happened to us in the penthouse
was a rebound thing."

"Yeah." Anito na tumango. "Cherry is an amazing friend. I don't want to lose her so
I choose Friendship over love, and that was the best decision I have ever made.
Nagkaroon naman ako ng girlfriend dati pero hindi nila nagawang alisin si Cherry sa
sistema ko. And when I kiss you, I was afraid that I might end up hurting you. Ikaw
ang pangalawang babae na komportable akong asarin at galitin. Ikaw ang pangalawang
babae na gusto kong kaibiganin. What happened in the penthouse was a mistake. I
hope it's forgotten now."

"Totally forgotten." Nakangiting wika niya kahit pa nga parang may tumutusok sa
puso niya.

Ikaw ang pangalawang babae na gusto kong kaibiganin. Parang sirang plaka na paulit-
ulit na nagri-replay iyon sa utak niya.

Dapat nga siya maging masaya dahil gusto siya nitong maging kaibigan, pero bakit
parang ang bigat ng pakiramdam niya at ang sakit sa dibdib sa isiping kaibigan lang
ang turing nito sa kanya pagkatapos ng halik na pinagsaluhan nila?

Creed smiled then rest his head on her shoulder again. "Now, it's your turn to tell
me why it is impeccable for me, Creed Santillana, to attend this wedding
anniversary of your parents."

Wala siyang ibang pagpipilian kundi ang mag kwento. Mukhang sekretong malupit nito
ang nararamdaman para sa best friend nito. Maybe it's time for her to share a
secret of her own.

She took a deep breath before talking. "Once upon a time, a boy and a girl were
very much in love, well, that's what the girl thought. To make the story short, the
girl got drunk and because she trusted her boyfriend, she let him take her to his
house to sleep but when she wakes up the next morning, she's naked and a bunch of
basketball player in her school was surrounding the bed she was laying in and they
are laughing their assess off. Nalaman ni babae na ang relasyon nila ay isang
malaking kasinungalingan. Pinagpupustahan lang pala siya ng mga kaibigan ng
boyfriend niya kung kaya ba ni lalaki na kunin ang virginity niya. Then to put an
icing on everything that has happened, pinagkalat ni boy na nakuha niya ang
pagkababae ni babae. Nalaman iyon ng mga magulang ni babae at wala siyang maibigay
na rason sa mga ito kung bakit nangyari iyon. Hanggang sa makarating sa mga
colleagues ng magulang ni babae ang pinagkalat ni lalaki kaya mas dumoble pa ang
kahihiyan na pinaranas ni babae sa pamilya niya dahil sa isang pagkakamali na
iyon."

She exhaled loudly. "Pinalaki pa ng De Guzman family ang issue at pinagkalat na

nabuntis ako at nagpalaglag. Kahit pa anong paliwanag ko na hindi iyon totoo, wala
ng halaga iyon. The damage is done. The end."

Hindi niya namalayang umiiyak na pala siya, kung hindi pa lumapat ang kamay ni
Creed sa pisngi niya para tuyuin ang luha na hindi niya namalayang namalisbis na
pala sa pisngi niya, hindi pa niya malalaman na umiiyak pala siya.

"Nakuha ba niya ang ... pagkababae mo?" Medyo may pag-aalangan ang boses nito.

Walang emosyon siyang napatawa. "Hindi ko alam. Lasing na lasing ako ng gabing
iyon. Kahit pa siguro magunaw ang mundo, hindi ako magigising sa sobrang
kalasingan." Pinahid niya ang luha na naramdaman niyang tumulo sa pisngi niya.
"After what happened, gusto ni mommy na magpalit ako ng University, gustong-gusto
kong magpalit ng school, pero ayokong isipin nila na puwede nila akong kaya-kayanin
ng ganoon-ganoon lang. Gusto kong ipakita sa taong iyon na nanakit sa'kin na hindi
ako iyong tipo ng babae na madaling panghinaan ng loob. I fight back my tears and
hold my chin up. I went to therapy session for six months. I re-built my self-
esteem and I moved on. Pero napaka-epokreta ko kung sasabihin kong hindi na ako
galit, dahil hanggang ngayon, puno pa rin ng galit ang puso ko sa ginawa ni Nike
sa'kin."

Naghari ang katahimikan sa kanilang dalawa. Tanging ang mahihinang hikbi lang niya
ang maririnig sa kabuonan ng unit. Habang tahimik siyang lumuluha, panay naman ang
tuyo ni Creed sa pisngi niya.

Sa gitna ng pag-iyak niya ay may tuwa siyang nararamdaman. Habang ikinukuwento niya
kay Creed ang nangyari sa kanya, wala siyang nakitang panghuhusga sa mga mata nito
at napagaan noon ang pakiramdam niya.

"He's a dick." Basag ni Creed sa katahimikan habang tinutuyo parin ang mga luha
niya. "Please tell me that you kick his balls for doing those awful things to you."

Bahagyan siyang umiling. "I wish I did, but before I get the change, he fly to the
US."

Huminga ng malalim ang binata at umalis sa pagkakahiga sa mahabang sofa, pagkatapos

ay tumabi ito ng upo sa kanya sa sahig, kapagkuwan ay niyakap siya nito.

Her heart skips a beat at what he did. His embraced comforted her and it feels
good.

"I don't do promises, Lockett, but for you, I'll make an exemption." Mas hinigpitan
pa nito ang pagkakayakap sa kanya. "I promise to punch that fucking jerk if I ever
met him."
Napangiti siya sa pangako nito. "Thanks." She felt good because of his promise.
"His name is Nike De Guzman."

He chuckled. "Noted."

Pabiro niya itong inirapan at uminom ng beer mula sa can. "Anyway, sa makalawa na
ang anniversary nila Daddy at Mommy. Sa tingin mo hindi nila mahahalata na
nagpapanggap lang tayo?"

Umiling ito. "Ang isipin mo, hindi nila puwedeng malaman na nagpapanggap tayo kaya
galingan mo, kasi ako, I will give my best shot."

Nginitian niya ito. "Thanks, Creed."

"Don't mention it."

MALAKAS na binato niya ng sapatos si Creed dahil kanina pa nito pinagtatawanan ang
damit na suot niya.

"Ano bang problema mo?!" Asik niya rito.

Mas lumakas pa ang tawa ni Creed. "Lockett, papasa na sa kombento iyang damit mo.
Sigurado ka bang hindi sa simabahan ang punta mo?"

Nanlilisik ang matang tinitigan niya ito. "Tigilan mo ako!"

"Okay." He said but he was still chuckling with himself.

Inirapan niya ito at pasimpling tiningnan ang damit niya.

She's wearing a turtle neck dress with a long sleeve and it's up to her knees.
Mukha nga siyang magsisimba sa suot niya.

Napalingon siya ng magsalita ulit si Creed.

"You should change." Anito at pinulot nito ang sapatos na binato niya at iniabot sa
kanya.

Nakasimangot na tinanggap niya ang sapatis. "Wala akong ibang puting damit na
babagay sa okasyon."

Creed rolled his eyes then grabbed her hand. "Come on. I'll buy you a dress that
would make you the hottest piece of meat in the world."

She glared at him. "I am not a meat."

He tsked. "You are no fun." Anito at hinila siya palabas ng unit nito.

"IF I were you, I will wear this." Sabi ni Creed habang hawak nito ang naka-hanger
na kulay puting damit na halos labas lahat ng kaluluwa.

"Well, I'm not you." Inungusan niya ito at tinalikuran ito para maghanap ng ibang
damit.

"Come on, Lockett." Pangungumbinsi nito sa kanya. "You will look good in this
dress."

Hinarap niya ito. "And how would you know that?"

"Because I'm your friend and friends don't lie."

Parang may kumurot sa puso niya ng marinig ang salitang friend. Gusto niyang
matawa. Bakit ba siya nasasaktan? Mabuti nga at kaibigan ang turing nito sa kanya.

Nginitian niya ang binata at pinasadahan ng tingin ang damit na hawak nito.

The dress has a lacy long sleeveless and its backless. Halos walang maitatago sa
likod niya. At nasisiguro niyang hanggang sa hita lang niya ang damit. Also, the
upper part of the dress is see-through; the only thing that will cover her breast
is her bra.

"What a dress." Ang tanging nasabi niya.

Ngumiti si Creed at iniabot sa kanya ang damit. "Wear it. Ako ang magbabayad."

Ngiting aso ang sinagot niya sa sinabi nito pagkatapos ay inagaw niya ang damit na
iniabot nito at naglakad patungo sa fitting room.

Mabilis niyang isinuot ang damit at lumabas ng fitting room na hindi manlang
nananalamin.

"Give it to me straight. How do I look?" Wika niya na nakabuka ang braso at

nakaharap kay Creed.

A smile crept into Creed's lips. "You look hot. And if you're not my friend, I
would do you."

Inirapan niya ito para itago ang sakit sa mga mata niya.

"Okay. Ito na ang susuotin ko." Tinalikurab niya ito. "Sige, bayaran mo na.
Hihintayin kita sa kotse mo."

Pagkalabas niya ng boutique, mapakla siyang napatawa. When she seduced Creed in
helping her, she thought that it would lead to something else. Hindi niya akalain
na magkakaroon siya ng instant best friend sa katauhan nito.

I'm so freaking lucky. Yee-haw!

Sumakay siya sa kotse ng binata at hinitay ito roon. Pagkalipas ng ilang minuto,
lumabas ito ng boutique at sumakay.

"Brace yourself, my darling Locket, its show time."

Irap lang ang sinagot niya rito.

####################################
CHAPTER 10
####################################

CHAPTER 10

PAGDATING nila sa bahay ng mga magulang niya, nagkatinginan sila ni Creed.

Napakakalmado ng ekspresyon ng mukha nito samantalang siya, halatang kinakabahan.

"Relax. Ideya mo ito kaya panindigan mo." Wika nito.

Humugot siya ng isang malalim na hininga. "Okay. I'm relaxed."

"Good."

Sabay silang lumabas ng sasakyan at magkahawak kamay na naglakad papasok sa

malaking solar ng bahay nila.

When they entered her parents' house, sweet music filled their ears. Humugot na
naman siya ng isang malalim na hininga bago ipinalibot ang paningin sa buong solar.

"May papalapit sa atin." Narinig niyang sabi ni Creed.

Sinundan niya kung saan ito nakatingin. Inatake siya ng kaba ng makitang papalapit
ang mga magulang niya sa kanila ni Creed.

"Relax. Everything will work out just the way we want it." Wika ni Creed ng
maramdaman nitong nanlalamig ang kamay niya.

Pilit niyang ngitian ito. "Okay."

Nang makalapit sa kanila ang mga magulang na parehong may ngiti sa mga labi,
pinisil ni Creed ang kamay niya.

"Hey, mom." Aniya at ngumiti. "Happy anniversary to both of you."

Ngumiti ang Mommy niya. "Thank you my dear." Dumako ang tingin nito kay Creed. "And
you must be Creed?"

Pinakawalan nito ang kamay niya at mabilis na inilahad ang kamay sa mga magulabg
niya. "Hi. I'm Creed Santillana. It's nice meeting the parents of my beloved
girlfriend."

Namula siya sa ginamit nitong salita. Really? Beloved girlfriend?

Kinamayan ito ng ama niya. "Hi. I'm Lexter Mendoza. Lockett's father."

Nang bitawan ng ama niya ang kamay ni Creed, ang ina naman niya ang nakipagkamay sa
binata.

"Hello, dearest, I'm Lockett's mom. Devora Mendoza."

They shake hands for a second before letting go of each other hands.

"Happy anniversary po sa inyong dalawa." Magalang na bati ni Creed at may iniabot

itong regalo sa mga magulang niya. "Heto po. Pasensiya na, iyon lang ang nakayanan
ko."

Napatanga siya sa regalo ni Creed na hawak na ngayon ng mommy niya. May regalo si
Creed? Bakit hindi niya alam?

"Aww." Her mother cooed. "You shouldn't have."

"I want too." Creed smile widely.

"Come with me, Creed, I'll introduce you to everyone." Her father interjected.
Binalingan siya ng binata. "You'll be okay?"

"Yeah, she will be fine." Sabad ng ama niya bago pa siya makasagot. "Lockett is a
tough woman."

She smiled at her father. She took it as a complement. "Thanks dad."

Her father nodded then motioned Creed to follow him. Nagkatinginan sila ng ina ng
umalis ang dalawa kapagkuwan ay walang sere-seremonyang niyakap siya ng ina.

"Salamat at dinala mo si Creed." Puno ng galak ang boses nito.

Kung alam mo lang ang pangaakit na ginawa ko. "Don't mention it. He wanted to go."

Pinakawalan siya ng ina sa pagkakayakap. "Salamat talaga, dear."

She shrugged. "No problem."

Her mother smiled then she look pass her. "Maiwan muna kita, dear, ha? Dumating na
ang business partner ng Daddy mo. Kailangan ko silang salubungin."

Nagkibit-balikat siya. "Okay lang po, mommy. Go. I'll be okay here."

Her mother smiled in gratitude. "Thank you, dear."

Nang lampasan siya ng ina, nakahinga siya ng maluwang. Minsan, naso-suffocate siya
kapag kaharap ang mommy niya. Kapag nasa harap siya ng ina, kailangan prim and
proper siya kung hindi ay pagagalitan siya nito.

Ipinalibot niya ang paningin sa kabuonan ng solar. Halos lahat ng naroon ay hindi
niya kilala. Nasisiguro niyang kalahati sa bisita ng mga magulang niya ay mga
business colleagues ng Daddy niya.

Lumapit siya sa bakanteng mesa na pandalawahan at umupo sa bakanteng upuan.

Lockett sighed when she saw how busy Creed is. Abala ito sa pakikipag-shake hand sa
mga bisita ng Daddy niya.

Bumuntong-hininga siya at sumandal sa likod ng upuan. Nang makakita ng waiter na

may dalang chmapagne, tinawag niya ito at kumuha ng isang basong champagne.

She was sipping her red champagne when she heard a male voice from behind.

"Well, well, if it isn't my sweetest Lockett."

Nanigas siya sa kinauupuan ng marinig ang sinabi ng nasa likuran niya. Tanging si
Nike lang ang tumatawag sa kanya na sweetest. Kailan pa kaya ito nakauwi? Ang
huling balita niya rito mula sa mommy niya, sa U.S. ito nakabase dahil naroon ang
negosyo nito.

Hindi niya nilingon ang nagsalita. Wala siya sa mood i-entertain ang lalaking
nagpalasap sa kanya ng empyerno.

Lockett keep her poker face on when she saw Nike sat on the chair adjacent to her.

"Kumusta ka na, my sweetest?" Nakangiting tanong nito.

She wanted to punch his face, but she calmed herself. Ayaw niyang lumikha ng gulo
sa araw pa mismo ng anibersaryo ng mga magulang niya.

"I'm good." Sagot niya habang sumisimsim ng wine.

"That's great. I'm happy to see that you're happy and not crying-"

"Well, I'm not happy to see you." Putol niya sa iba pa nitong sasabihin. "Honestly
speaking, I don't even want to see you or hear your voice. It's irritating."

Bumadha ang sakit sa mukha nito. Her jaw tightened. Alam niyang pinipeke lang nito
ang sakit na nararamdaman. What a piece of crap!

"Sweetest, I know what I did was wrong, it was childish of me-"

"Wrong?" Mapakla siya tumawa. "It's beyond wrong. It's monstrous. And don't give me
that I'm-hurt-expression on your face, I'm not buying it."

Pigil ang galit na tumayo siya at akmang iiwan ang lalaki ng pigilan siya nito sa
braso.

"Please, sweetest. My family and I came here to ask for forgiveness of what we
did."

Piniksi niya ang braso na hawak nito at galit na hinarap ang lalaki. "At sa tingin
mo naman patatawarin kita?" Tumawa siya ng mapakla. "Diyan ka nagkakamali. Dahil
kahit umiyak ka pa ng dugo at lumuhod sa harapan ko, hinding-hindi ko mapapatawad
ang ginawa mo sa'kin." Puno ng poot ang mga mata niya habang matapang na nakatingin
dito.

Iiwan na niya ito ng pigilan ulit siya nito sa braso at pinihit siya paharap dito.

"Please, sweetest-"

"Lockett, who's he?" Anang boses ni Creed.

Binalingan niya ang pinanggalingan ng boses at nakahinga siya ng maluwag ng makita

niya ang binata. Isang matamis na ngiti ang kumawala sa mga labi niya.

"Creed." She said his name in so much excitement. Inagaw niya ang braso na hawak ni
Nike at masayang lumapit kay Creed. Lahat ng galit na nararamdaman niya kani-kanina
lang ay nawala ng makita niya si Creed.

"Bakit ang tagal mo? Alam mo bang kanina pa kita hinihintay?" Puno ng paglalambing
ang boses niya.

Creed smiled then gathered her in his arms. "Sorry. Pinakilala kasi ako ng Daddy mo
sa lahat ng Business Colleagues niya." He pressed his lips on her temple. "Are you
okay?"

"Yeah."

Creed let go of her then looked at Nike who's looking at them with grim expression
on his face.

"Hey. I'm Lockett's boyfriend." Pagpapakilala ni Creed sa sarili kay Nike. "Isa ka
rin ba sa business colleague ni Tito Lexter?"

"No." A smirk made its way on Nike lips. "I'm Nike De Guzman. Lockett's ex-"
"Oh, yeah, I know you." Nakangiting wika ni Creed pero nakita niyang gumalaw ang
panga nito. "Ikaw 'yong walang kwentang ex ni Lockett."

Nawala ang ngisi sa mukha ni Nike at pinukol ng masamang tingin si Creed. "You
don't know what happened-"

"I know what happened. Lockett told me." Creed walked towards Nike in a threatening
manner.

At sa isang kisap-mata, hinila ni Creed si Nike patungo sa madilim na bahagi ng

solar at mabilis na lumipad ang kamao ni Creed patundo sa mukha ni Nike. Matutumba
sana si Nike pero hinawakan ito ni Creed sa kuwelyo para itayo, pagkatapos ay
sinuntok nito si Nike ng apat na beses mukha.

Nike coughed; blood was spurting from his mouth.

"That's for my Lockett." His voice was firm and cold. "And if you ever go near her,
I will break every bone in your body. There are two-hundred six bones in your body
right now and I'll be happy to break each and every one of them."

Nike paled at Creed's threat.

He gives Nike a warning look before grabbing her hand and pulling her towards the
party.

"Sorry about that." Hingi ng tawad ni Creed habang naglalakad sila ng walang
destinasyon. "Hindi ko lang napigilan ang sarili ko. I was so mad."

Mahina siyang napatawa na ikinatigil nito sa paglalakad at hinarap siya.

"Hindi ka galit?"

Umiling siya. "Nangako ka na susuntukin mo siya kapag nakita mo, diba?"

Creed gave out a chuckle. "Oo nga pala."

Pinalibot niya ang mga braso sa leeg nito at tumingin sa mga mata ng binata.
"Kalimutan nalang natin ang nangyari at magsaya nalang ta'yo. They have unlimited
liquor, let's get advantage of that."

Natatawang umiling-iling ang binata. "Yeah. Uminom nalang tayo."

Sabay silang naglakad patungo sa mini-bar na nasa gilid at kumuha roon ng isang
botelya ng tequila at isang botelya ng rum. Kumuha sila ng tag-isang wineglass at
sinalinan iyon ng alak.

Umupo sila sa bakanteng mesa na nasa tabi ng swimming pool at dahan-dahang inubos
ang alak na kinuha nila sa mini bar.

Lockett frowned when she was about to pour a tequila on her wineglass and nothing
came out.

"Naubos ko ang isang bote?" Nagtatakang tanong niya sa sarili at kay Creed. "Wow.
Hindi ko napansin."

Creed lightly chuckled. "Yeah." Itinaas nito ang bote ng rum na hawak. "Buti yung
sa'kin may laman pa."

Tatayo sana siya para kumuha pa ng isang bote ng tequila ng biglang umikot ang
paningin niya. Nasapo niya ang ulo at umupo ulit.

"My head is spinning." Her voice sounds hoarse.

"You need to rest for a while." Anang boses ni Creed.

"Accompany me to my room then. Umiikot talaga ang paningin ko."

"Sure. Lead the way." Wika ni Creed at tumunga ng alak mula sa bote ng rum na hawak
nito.

Lockett stands up then she started walking slowly. Pasuray-suray siya habang
naglalakad pero hindi naman siya natumba. Hindi niya akalaing malalasing siya.
Bakit naman kasi nilaklak niya ang isang bote ng tequila?

Pagkapasok nila sa kabahayan, wala siyang ingay na narinig maliban nalang sa musika
na nanggagaling sa labas. Hinawakan niya si Creed sa kamay at hinila ito patungo sa
silid niya sa third floor.

"Minsan nalang ako pumunta rito." Aniya ng makapasok sa silid niya. "Pero ayaw pa
rin ni Mommy na ipatanggal itong silid. Para raw kapag bumibisita ako at tinatamad
akong magmaneho pauwi, may tutulugan ako."

"Nice room." Komento ni Creed at umupo sa gilid ng kama niya.

Unlike her, he looks sober.

Tumabi siya ng upo rito.

"Tonight was fun." Aniya.

"Yeah. Punching that fucking bastard was fun." Binuntutan pa nito ng tawa ang
sinabi.

Nakangiting humarap siya rito. "Salamat nga pala."

"Bakit ka naman nagpapasalamat?" Humarap din ito sa kanya. "I just did what I
promised you."

"Alam ko at dahil sa pagtupad mo sa pangako mo, magkaibigan na tayo." Malapad ang

ngiting wika niya.

Creed frown then a small smile crept into his lips. "Yeah. Friends."

"You okay?" Sinapo niya ang pisngi nito. "You look sad."

"I'm fine." Wika nito habang nakatingin sa mga mata niya. "You want me to be your
friend and that's amazing. I'm actually happy that we're now officially friends."

A needle pierced her heart but she just laughs it off. "Yeah. Friends."

Lockett stared at Creed. Habang nakatitig sa mukha nito, parang may boses siyang
naririnig sa likod ng isip niya na nagtutulak sa kanyang gawin ang gusto niyang
gawin sa binata.

Wala sa sariling inilapit niya ang mukha sa mukha nito at inilapat ang labi niya sa
labi ng binata. Hindi niya alam kung alak ang nagdidikta sa pag-iisip niya pero
nasisiguro niyang hindi niya ito gagawin kong nasa tama siyang pag-iisip.
Nang maramdamang umawang ang labi nito, sinamantala niya iyon at ipinasok ang dila
sa loob ng nakaawang nitong bibig. Napaungol siya ng maramdamang ginagad nito ang
bawat paggalaw ng labi nito.

Lockett can't stop herself. She straddled Creed's waist then her hand started to
move on its own while her lips was still pressed against Creed's lips.

Napasinghap siya sa gulat ng bigla nalang siyang pinahiga ni Creed sa kama at

kinubabawan. He was settled between her bare legs. All her inhibitions flew out of
the window as she feels Creed's body pressed against hers. She wrapped her legs
around his waist then shamelessly rubbed her mound against his bulging manhood.

Creed was breathing heavily as he stared at her eyes, down to her parted lips.
Lockett can see lust in his eyes and it made her body tingled.

Tinawid ni Lockett ang maliit na distansiya ng mga labi nila at kinagat ang pang-
ibabang labi nito. Nang marinig niyang bahagyang umungol ito sa ginawa niya,
yumakap siya sa binata at mas nilaliman pa ang halik na inumpisahan niya. Nang
hindi makontento, itinulak niya pahiga sa tabi niya ang binata at siya ang
kumubabaw dito.

Umupo si Lockett sa gitna ng hita nito kung saan buhay na buhay ang pagkalalaki
nito.

Nangaakit na nginitian niya ang binata na puno ng pagnanasa ang mga mata habang
titig na titig sa kanya.

"You like it?" She shamelessly rubbed her core against her bulging manhood inside
his pants.

"You're driving me, crazy, Lockett." He said, breathless. "But we shouldn't do

this."

She just smiled seductively at him then slowly pulled her dress over her head then
she throws it on the floor. She sat on his shaft, with only a panty on.

"Still not doing it?"

Creed's eyes dropped to her bare breast.

"Fuck it!" He cursed before leaning in and sucking her nipple inside his hot mouth.

####################################
CHAPTER 11
####################################

CHAPTER 11

HINDI SIYA LASING. Creed perfectly knew what is going on. Alam niyang hindi tama
ang gagawin nila. Alam niyang magagalit sa kanya ang dalaga kapag nasa tamang
huwesyo na ito. Pero hindi niya mapigilan ang dinidikta ng parting iyon ng katawan
niya. He'd been holding this for a couple of days now. He'd been stopping himself
from doing what he wants for a reason that he want to keep Lockett as a friend.
Pero sa tingin niya, hindi na siya makakapagpigil pa.
But what if-

"Fuck it!" He growled then leaned in to suck Lockett's nipple inside her mouth.

He heard her whimper in pleasure. Dahil sa narinig na daing nito, mas lalo pang
lumakas ang loob niya na gawin ang nais niyang gawin sa dalaga.

Hinawakan niya ang isang dibdib nito at marahang minasahe iyon. Kumiwal ang katawan
ng dalaga sa ginawa niya. Pinaglandas niya ang labi patungo sa isa pa nitong utong
at nilaro iyon gamit ang dila niya. Napasabunot si Lockett sa buhok niya ng
gumapang ang kamay niya patungo sa pagkababae nito na natatakpan pa rin ng panty
nito.

He snaked one finger inside her panty and he groaned when he felt how wet she is
for him. Napalunok siya ng maramdamang dumapo ang kamay nito sa naninigas na
pagkalalaki niya at pinisil iyon.

"Shit!" He cursed then swirl his finger around her clitoris.

"Ahhhhh!" Lockett moaned and rubbed her core against his erect manhood.

Creed pulled Lockett closer to him then he rolled her over unto the bed. Siya naman
ngayon ang nakakubabaw sa dalaga. Hinawakan niya ang waist band ng panty na suot
nito at dahan-dahang pinadaosdus iyon pababa hanggang sa tuluyang mahubad iyon.

He dropped the panty on the side of the bed while intently staring at Lockett. She
was staring back at him, lust and some emotion he can't name was visible in her
eyes.

He can still back down but he doesn't want to. Satan can burn his soul in hell and
he wouldn't give a shit.

Tinawid niya ang pagitan ng mga labi nila at siniil ng mainit na halik ang mga labi
ni Lockett. Yumakap ito ng mapahigpit sa kanya at buong pusong tinugon ang halik
niya.

He can feel her breast pressed against his chest and it's making his body burn.
It's adding up to the lust already building inside him.

Pinakawalan niya ang labi ni Lockett at bumaba ang mga labi niya sa leeg nito. He
trailed kisses as his lips travelled down to her taut nipple. Nang makarating siya
sa mala kulay rosas nitong utong, ipinasok niya iyon sa bibig niya at nilaro gamit
ang dila.

Hindi siya nagtagal sa mayayaman nitong dibdib, bumaba ang labi niya patungo sa
tiyan nito ... pababa sa puson ... pababa ...

"Creed... anong ginagawa mo riyan?" She asked, nearly breathless.

Napapikit siya ng makarating sa distinasyon. He inhaled the sweet scent of

Lockett's womanhood and pressed his lips against her wet mound. He's very excited
to taste her.

Slowly, he snake his tongue inside her wet mound to taste her.

"Ahhhh! Creed..." Lockett moaned and fisted a handful of his hair when his tongue
touched her clitoris.

Nag-angat siya ng tingin sa dalaga na nakaawang ang mga labi at bakas sa mukha nito
na nasarapan ito sa simpling ginawa niya.

"I want to taste you, Lockett."

She nodded; her eyes were glaze with lust. "Lick me, Creed. Please?" She begged and
it makes his cock throbbed.

He smiled at her before delving in to taste her. A long moan came out from her lips
as he expertly continued to lapped, licked, nipped her pinkish clitoris. Panay
naman ang ungol ni Lockett habang kinakain niya ang pagkababae nito. Sa bawat ungol
nito na naririnig niya, mas pabilis pa ng mabilis ang galaw ng dila niya.

"Ohhhhh, god!" Sigaw ni Lockett habang kumikiwal ang katawan nito at sinasalubong
ang bawat paggalaw ng dila niya sa pagkababae nito.

"Ahhhhh! Ahhhhh! Creed- oh god!" Malakas ang bawat ungol na lumalabas sa bibig ni
Lockett.

He keeps on licking and eating her clitoris and when he felt her vagina muscle
tightening, he quickly undo his belt and wait for Lockett to cum.

Mas binilisan pa niya ang paggalaw ng dila niya sa pagkababae nito. Napuno ng
mahahaba at malalakas na ungol ang silid na iyon at ng labasan si Lockett, mabilis
siyang lumuhod sa gitna ng hita nito, ibinaba niya ang pantalon at boxer na suot
pagkatapos ay mabilis na ipinasok ang pagkalalaki niya sa pagkababae nito.

Bumadha ang gulat sa mukha niya ng marinig na umigik si Lockett. He's stunned as he
stared at her face contorted in pain.

"A virgin." He whispered under his breath, shock was an understatement of what he's
feeling at the moment.

Lockett opened her eyes and looked at him. Pain was still visible on them. "Bakit
ka tumigil?"

"You're a virgin."

"Okay. So?"

Regret assaulted his being. "I can't do this." He was about to pulled away from her
mound when she wrapped her legs around his waist, stopping him.

"Let go, Lockett." Walang emosyon ang boses niya. "I can't do this to you."

She smiled softly at him then she started slowly moving in and out, whimpering in
pleasure in the process. "I'm actually happy that I am a virgin, so please, don't
make me unhappy." May halong lungkot ang boses nito at ayaw niya itong nalulungkot.

He leaned in to Lockett; his face was just inch away from hers. Her breast and his
chest were pressed against each other.

"This is a mistake, Lockett."

"Yeah?"

"Yes. A sweet mistake."

Lockett encircled her arms around his neck then looked at her . "Do me, Creed. I
want you to screw me hard and rough. Get that?"
A smirk made way to his lips. "Copy." He said then starts moving, slowly at first,
and a minute later, his pace change.

He seized Lockett's hands then pinned them on the bed, over her head. Habang
lumalabas-pasok ang pagkalalaki niya sa basang basa na pagkababae nito, marahan
niyang kinagat ang mala-rosas nitong utong at nilaro iyon gamit ang dila niya.

"Ohhhh! Creed!" Lockett moaned. "Sige pa! Don't stop! Harder!"

Parang nagdedeliryo sa sarap na nararamdaman ang dalaga. Panay ang pilig ng ulo
nito sa iba-t-ibang dereksiyon habang malakas na umuungol.

Pinakawalan niya ang kamay nito at gumalaw ang kamay niya patungo sa magkabilang
hita nito at mas ibinuka pa yon.

He pulled out his shaft up to its tip then surge it inside again making Lockett
gasped and moan loudly. As he nova in and out of her, he can feel how tight she is
and it feels fucking good!

"God, Lockett, you're so tight. Fuck!"

Mas binilisan pa niya ang paglabas pasok hanggang sa marandaman niyang nanginginig
ang hita ng dalaga, senyales na malapit na itong labasan.

"Bilisan mo pa!" Sigaw nito na buong puso naman niyang sinunod.

Sinasalubong ni Lockett ang bawat galaw niya at ng labasan ito ay isang mahabang
ungol ang lumabas sa bibig nito kasabay ang pagbaon ng may kahabaan nitong kuko sa
likod niya.

When he felt her climaxed, he then, let himself climaxed too.

Creed feels like his strength left his body after he orgasm. His exhausted body
dropped on the bed, beside Lockett.

Humihingal parin siya ng bumaling siya kay Lockett. "Hey, we should talk-"
Napatigil siya sa pagsasalita ng makitang mahimbing na natutulog ang dalaga.

Napatitig siya sa magandang at maamong mukha ng dalaga. Ano ba ang mayroon sa

babaeng ito at nagawa niyang baliwalain ang sinisigaw ng utak niya?

When he was in college, it was brain over heart. Gustong-gusto niya si Cherry to
the point na inamin niya sa sarili na in love siya rito, pero kahit gaano pa niya
kamahal ang matalik na kaibigan, hindi siya gumawa ng paraan para matupad ang
sinisigaw ng puso niya. His brain won, why not now.

Bakit hindi siya makapag-isip ng tama kapag involve sa iniisip niya si Lockett?
Nasaan ang utak niya na ipinagmamalaki niya sa mga kaibigan?

He wanted Lockett to be his friend, like Cherry, but everything is different. He

can't stop himself from feeling lust for her. He can't hold himself together when
it comes to this woman lying beside him.

Umayos siya ng higa sa kama at tumingin sa kisame. Pagkalipas ng ilang minuto na

hindi siya dinalaw ng antok, bumangon siya at inayos ang pagkakasuot ng damit niya.
Bago siya lumabas ng silid ni Lockett, tinupi niya ang damit nito at panty at
inilagay ang mga iyon sa gilid ng kama sa parting uluhan. And then he covered her
with comforter.
Pagkalabas niya ng silid, natigilan siya ng makita ang ama ni Lockett na nakatayo
ilang metro ang layo mula sa pintuan.

Isinara niya ang pinto ng silid ni Lockett at hinarap ang ama nito.

"She's asleep." Aniya.

Tumango ito. "Lasing ba?"

He nodded. "Opo."

May munting ngiti sa sumilay sa labi nito. "Madali lang talaga malasing iyang
batang iyan. Kahit noon pa." Biglang nawala ang ngiti sa mga labi nito at biglang
sumeryoso ang mukha. "May ginawa ka ba sa kanya?"

Halos lumuwa ang mga mata niya. Shit! "Ho?"

"Kung balak mo lang siyang lokohin, ngayon palang, binabalaan na kita. Puputulin ko
lahat ng puwedeng putulin sa katawan mo kapag pinaiyak mo ang anak ko." Banta nito.

Napalunok siya. "W-Wala po akong balak na lokohin si Lockett."

Nang marinig nito ang sinabi niya, ngumiti ito. "Good. Halika, ipapakilala ka raw
ni Devora sa mga kumare niya." Inakbayan siya nito. "Huwag masyadong magngingiti
baka may magkagusto sayo at akitin ka. Dapat seryuso ka at huwag maging masyadong
friendly. Gusto kita para sa anak ko kaya naman ako muna ang rerenda sayo hangga't
hindi pa siya nagigising. Copy?"

"Roger that, Sir." Natatawang aniya.

MASAKIT ANG ulo ng magising si Lockett. Parang binibiyak ang ulo niya sa sobrang
sakit. Napakasarap iumpog niyon sa pader habang sinusumpa ang lahat ng alak sa
mundo.

Umungol siya at sinapo ang ulo habang dahan-dahang bumabangon. Hinilot niya ang
sintido at ipinalibot ang tingin sa kabuonan ng silid na kinaruruonan niya.

Sunlight is peaking through the slightly parted window.

Kumunot ang nuo niya ng mapansing nasa loob siya ng luma niyang silid. Mariin
niyang ipinikit ang mga mata at pinilit na alalahanin kung anong nang nangyari sa
nagdaang gabi.

Napamulagat siya ng biglang pumasok sa isip niya ang nangyari sa kanila ni Creed
kagabi. Mabilis siyang tumayo at napaawang ang labi ng mahulog sa sahid ang
nakatakip sa kanyang kumot at tumambad sa kanya ang walang saplot niyang katawan.

Nasapo niya ang bibig ng parang isang video na nag-play sa utak niya ang nangyari
sa kanila ni Creed. She can see and remember every single detail of what happened
last night.

Nanghihinang napaupo siya sa gilid ng kama at napatingin sa walang takip na

pagkababae niya. Ngayon lang niya napansing bahagyang kumikirot iyon.
Creed penetrated her last night and if she can remember clearly, she enjoyed every
second of it.

Pakiramdam niya maloloka na siya sa sobrang gulo ng isip niya. Mabilis niyang
isinuot ang damit niya na nakatupi at lumabas ng silid. Habang bumababa sa hagdan,
sinusuklay niya ang buhok gamit ang kamay niya. Nang makarating sa first floor,
agad na hinanap niya ang mga magulang at si Creed.

Nasisiguro niyang kung nasaan ang mga magulang niya, naroon din si Creed.

Nang makarating siya sa komedor, nakita niya ang mga magulang at si Creed na walang
ingay na nag-aagahan. Tumukhim siya para kunin ang atensiyon ng mga ito.

Nang tumingin siya sa dereksiyon ni Creed, nagtama ang mga mata nilang dalawa.
Mabilis siyang nag-iwas ng tingin ng maramdamang nag-iinit ang pisngi niya.

"Hey, dear. Come, join us." Wika ng Mommy niya.

Naglakad siya palapit sa bakanteng upuan sa tabi ng mommy niya at umupo roon. Nag
mag-angat siya ng tingin, na-realize niyang kaharap pala niya ang upuan ng binata.
She gulped then looked down.

"Good morning." Bati niya sa mga ito.

"Good morning too, dear." Balik na bati sa kanya ng ina.

"Good morning to you too, Lockett." Anang boses ni Creed na nagpatigil sa paghinga
niya pansamantala.

Tinangoan niya lang ito at walang imik na nag-umpisa ng kumain.

Habang kumakain, nag-uusap ang mga magulang niya at si Creed tungkol sa negosyo.
Wala siyang pakialam sa pinaguusapan ng mga ito, abala ang isip niya sa pag-iisip
niya tungkol sa nangyari sa kanila ni Creed.

Nasisiguro niyang dahil sa nangyari, maiilang na sila sa isa't-isa. Hindi niya alam
kung ano ang nararamdaman niya sa mga oras na iyon. Yes, she's freaking stunned at
what happened. Ang nagagawa nga naman ng alak at kalasingan. Pero hindi niya alam
kung magsisisi ba siya o ituturing na magandang ala-ala ang nangyari kagabi?

"Lockett, ihahatid ba kita sa Santillana port?"

Napaigtad siya ng marinig ang boses ni Creed at tumingin dito. Napansing niyang
nakatingin sa kanya ang mga magulang at mukhang hinihintay ang sagot niya.

"Ahm, I ahm, I can go alone-"

"Of course, Creed. Ihahatid mo si Lockett, my dear." Putol ng ina sa iba pa niyang
sasabihin.

"But mom-"

"No my buts my dear." Matigas ang boses nito. "Alam ng mga kabit-bahay natin na
kasintahan mo si Creed. Baka kung ano ang isipin nila kapag hindi ka niya hinatid."

Gusto niyang matawa. Wala na ba itong ibang iniisip kung hindi ang sasabihin ng
ibang tao?

"Okay." She said quietly then resumed eating.

 A/N: Hanggang sa susunod na Linggo. Nagmamahal, C.C.
####################################
CHAPTER 12
####################################

CHAPTER 12

HINDI ALAM ni Lockett kung papaano siya aakto sa harap ni Creed. Hindi niya kayang
umakto na parang walang nangyari. Hindi niya kayang ibalik ang dati nilang turingan
sa isa't-isa, hindi siya ipokrita at mas lalong hindi siya plastic na tao.

Nang makarating sila sa High Tower Condominium, pareho silang walang imik at sabay
na lumabas sa sasakyan at naglakad patungo sa elevator. At habang sakay sila sa
elevator, wala rin ni isa sa kanila na bumasag sa katahimikan.

Hindi pa rin lubos maisip ni Lockett na may nangyari nga sa kanila ni Creed. Dapat
siyang magalit dito pero pareho silang lasing ng gabing iyon. At tsaka, hindi lang
naman ito ang dapat sisihim, pati rin siya.

When the elevator popped open, she hurriedly steps outside and walked towards her
unit. Akmang ilalagay na niya ang susi sa key hole ng unit niya ng marinig niyang
nagsalita si Creed mula sa likuran niya.

"We need to talk." Anang boses nito.

Huminga siya ng malalim at nilingon ang binata. "Ano naman ang pag-uusapan natin?"

Creed rolled his eyes. "Lockett, don't play dumb. I know that you know what I'm
talking about."

Nag-iwas siya ng tingin. "Paano kong ayokong pag-usapan yun? Pipilitin mo pa rin ba
ako?"

"Oo. It's a must that we talk."

She took a deep breath then she crossed her arms in front of her breast. "If you
want to talk to me, dito tayo mag-uusap."

Halatang hindi sangayon ang binata sa gusto niya pero alam nito na wala itong
magagawa. Alam nito kung gaano katigas ang ulo niya kapag tinutupak siya.

"Fine." Matiim itong tumitig sa mga mata niya. "Anong gagawin natin? We had sex.
I'm sure we both enjoyed it. In my part, I still want you to be my friend."

Pagak siyang tumawa. "Nagpapatawa ka ba? Friend? After what happened? Gago ka pala
e. FYI, hindi ako plastik na tao na magpapanggap na parang walang nangyari. Hindi
ko kayang gawin iyon kung yan ang pinapagawa mo sa akin."

Tinalikuran niya ito at akmang pipihitin pabukas ang door knob ng hawakan siya ni
Creed sa braso at pinihit paharap pagkatapos ay isinandal siya nito sa pintuan ng
unit niya at idinikit nito ang katawan sa katawan niya.

Napalunok siya ng ma-realize kung gaano kalapit ang katawan nilang dalawa ng binata
"C-Creed-"

"Hindi ko sinabing magpanggap ka. Ang gusto ko lang, manatili kang malapit sa akin
bilang isang kaibigan." Pagkasabi niyon ay walang sere-seremonyang sinakop ng halik
ang mga labi niya.

Napaawang siya sa sobrang gulat sa ginawa nito, pero kahit ang isip niya ang
sumisigaw na itulak ito, ang katawan niya ay kabaliktaran ang isinisigaw.

Parang may sariling isip ang mga braso na pumalibot iyon sa leeg ng binata at mas
hinapit pa ito palapit sa kanya at mas pinalalim pa niya ang halik na
pinagsasaluhan.

Napaungol si Creed nang parang nangigigil na kinagat niya ang pang-ibabang labi
nito at ipinasok ang dila sa loob ng bibig nito.

Mas lalo siyang isinandal ng binata sa pinto at mariin siyang napapikit ng

maramdaman niyang pumasok ang kamay nito sa loob ng blusa niya, nag-init ang
katawan niya.

Pero bago pa man mas lumalim ang ginagawa niya, tumigil sa paghalik sa kanya si
Creed at matiim siyang tinitigan. Bumaba ang mga mata nito sa basa at mamula-mula
pa niyang mga labi.

"I will give you one week to get used to the idea that we had sex, after that,
babalik ako sa buhay mo, bilang kaibigan mo."

"Bakit ba pinagpipilitan mong maging kaibigan ko?" Naguguluhang tanong niya habang
kunot ang nuo. "Friends don't kiss like that, Creed. Walang magkaibigan na ganoon."

Nawalan ito ng imik. Nang mapansin niyang hindi naman ito magsasalita, tuluyan
niyang binuksan ang pinto ng unit at pumasok siya roon. Nang maisara ang pinto,
sinapo niya ang labi at ipinikit ang mga mata ng maalala ang halik na pinagsaluhan
nila ni Creed

Tama naman ang sinabi niya. Walang magkaibigan na naghahalikan ng ganoon.

Hinubad niya ang lahat ng saplot sa katawan at tinungo ang silid niya para matulog.

Matutulog muna siya bago niya torture-rin ang utak na mag-isip kung anong magandang
gawin sa nangyari sa kanila ni Creed.

PAGKAGISING ni Lockett, agad siyang naligo at kumatok sa pintuan ng unit ni Creed.

Ilang segundo lang ang lumipas mula ng kumatok siya, bumukas kaagad ang pinto.

"Oh. So now you want to talk." Puno ng sarkasmo ang boses nito ng makita siyang
nakatayo sa labas ng unit nito.

Ngiting aso lang ang sinagot niya rito pagkatapos ay tinulak niya pabukas ang
pintuan at pumasok sa loob.

Narinig niyang isinara ni Creed ang pintuan at sumunod sa kanya sa sala. Umupo siya
sa pang-isahang sofa, ito naman ay umupo sa mahabang sofa.

Siya ang unang bumasag sa katahimikan. "Nakatulog na ako, okay na ang pakiramdam
ko. Nakaligo na rin ako, kaya magusap na tayo."
Creed breathes out. "Okay." He paused. "In scale of one to ten, how awkward our
conversation right now?"

She rolled her eyes. "I'm here to talk, kaya naman hindi na ako magpapaligoy-ligoy
pa. Creed, tulad ng sinabi ko kanina, hindi ako magpapanggap na parang walang
nangyari. Hindi ako plastik na tao."

"Tulad din ng sinabi ko kanina, hindi ko sinabing magpanggap ka. Ang gusto ko lang,
manatili ka sa tabi ko bilang isang kaibigan."

Umingos siya. "Right. Ako ba talaga ang pinagloloko mo? Do you think we will be the
same before we had sex?"

"I'm hoping."

Itinirik niya ang mga mata pagkatapos ay tumayo siya at lumapit sa binata. Sa halip
sa maupo sa tabi nito, paharap siyang umupo sa hita nito. Hindi niya alam kung
anong pumasok sa isip niya at ginawa niya iyon basta ang alam lang niya, iyon ang
gusto niyang gawin sa mga oras na iyon.

She should feel awkward, but she actually felt comfortable sitting in his lap.

Nakita niyang parang kinapos ng hininga si Creed dahil sa ginawa. Napangiti siya ng
maramdamang unti-unting nabubuhay ang pagkalalaki nito. Hmm. "Gusto mo pa rin akong
maging kaibigan kahit nagagawa kong buhayin iyang pagkalalaki mo?"

"Y-Yeah." He said, breathless.

She tsked three times. "Creed, Creed, Creed ... bakit ba gustong-gusto mo akong
maging kaibigan?"

Gumalaw ang panga nito. "Kasi gusto ko."

Ngumiti siya ng nakakaloko. "So, kahit may mangyari ulit sa atin, kaibigan mo pa
rin ako?"

Tumango ang binata. "Pero hindi na mauulit ang nangyari sa atin."

Umingos siya. "Siguraduhin mo lang pero baliw ka para isipin mo na magiging pure
friendship ang mamamagitan sa atin after we had sex. Hindi na tayo babalik sa dati.
At kung maging magkaibigan man tayo, that would be friends with benefits and that's
okay with me. Eh sayo, okay lang kaya?"

Hindi ito nakasagot kaya naman umalis siya sa pagkakaupo sa hita nito at tumayo sa
harapan nito. "Babalik na ako sa unit ko. Just knock if you need anything. I'll be
back to the Island tomorrow, so, yeah."

Lumabas na siya ng unit nito at tinungo ang unit niya para magpahinga.

MAGHAHATING GABI na gising pa rin si Lockett. Hindi siya makatulog. Bukas ng umaga,
babalik na siya sa Isla.

Parang may sumasakal sa puso niya sa isiping hindi na niya makikita si Creed pero
hindi namam puwedeng manatili siya rito sa Maynila. Nasa De Luxe Island ang trabaho
niya.
Bumangon siya sa kama ng makaramdam ng uhaw. Pumunta siya sa kusina para kumuha ng
tubig.

Nagsasalin siya ng tubig sa baso ng makarinig ng sunod-sunod na katok mula sa

pintuan ng unit niya. Napakunot ang nuo niya habang naglalakad patungo sa pinto.
Wala naman siyang inaasahang bisita. Sigurado rin siyang hindi ito ang Mommy niya
dahil maghahating-gabi na.

Nang makalapit sa pintuan, sumilip siya sa peep hole para alamin kung sino ang
kumakatok. Natigilan siya ng makita si Creed na nakatayo sa harap ng pintuan.

Nagdadalawang-isip siya kung pagbubuksan niya si Creed, pero pagkalipas ng ilang

segundo, binuksan din niya ang pinto.

"Bakit ka kumakatok sa pintuan ng unit ko?" Nakataas ang kilay na tanong niya.

He looked at her; his eyes were a little bit hazy. They look tantalizing as he
looked at her in the eyes.

"Sabi mo kumatok lang ako kapag may kailangan ako."

Hindi na kailangan pang maamoy ni Lockett ang hininga nito para masabing nakainom
ang binata. Halata sa pagsasalita nito.

"Bumalik ka na unit mo, Creed. Lasing ka."

"Nope. I'm not drunk. Just a bit tipsy." Inisang hakbang nito ang pagitan ng
katawan nila. Amoy na amoy niya ang alak sa hininga nito. "May kailangan ako kaya
kumatok ako."

Pinagkrus niya ang braso sa harap ng dibdib niya para itago ang walang bra niyang
dibdib. "Ano naman 'yon?"

Ngumiti ito habang namumungay ang mga mata. "Hmm. I need you to have sex with me.
Right now."

Umawang ang labi niya sa sobrang gulat. Kinumbensi niya ang sarili na lasing lang
ito kaya nasasabi nito iyon.

"Lasing ka, Creed, dahil kung hindi ka lasing, hinding-hindi mo sasabihin yan sa
akin." Napakahinahon ng boses niya.

"I'm not drunk." Pinalibot nito ang braso sa beywang niya at hinapit siya palapit
sa katawan nito. "I'm just tipsy, but I know what I'm doing." Inilapit nito ang
mukha sa leeg niya pagkatapos ay inilapat nito ang labi sa leeg niya.

Napapikit siya ng makaramdam ang masarap na sensasyon pero nilabanan niya iyon.
"Creed, stop it. Lasing ka--"

"I need you, Lockett." Sinapo nito ang mukha niya at inilapit ang mukha nito sa
kanya. "Please, just for tonight, have sex with me."

Parang naputol ang dila niya dahil walang salita na lumabas na nakaawang niyang
bibig.

"Lockett, please?" Sinimulan nitong halikan ang pisngi niya, hangang gumapang ang
labi nito patungo sa nakaawang niyang mga labi.

"Tumigil ka na, Creed." Unti-unti nang nawawala ang kontrol niya sa sarili. "Akala
ko ba gusto mo akong maging kaibigan." Aniya para matauhan ito pero nagkamali siya.

Tumalim ang mga mata nito. "Fuck that word. Friends, my ass! Para namang iyon ang
tingin ko sayo." Pagkasabi niyon ay sinakop ng labi nito ang mga labi niya at
iginiya siya papasok sa loob ng unit niya.

Narinig niyang sumara ang pintuan ng unit pero wala na siyang pakialam. Abala na
ang kamay niya sa paghuhubad ng sarili niyang damit, ganoon din naman ang binata.
Mabilis nilang tinanggal ang mga saplot sa katawan hanngang sa walang matira.

Nang pareho na silang walang saplot na dalawa, isinandal siya ni Creed sa dinding
at parang uhaw na uhaw na sinisiil ng halik ang mga labi niya.

Napadaing siya sa sarap ng bumaba ang labi nito sa leeg niya. Napahawak siya sa
balikat nito ng maramdaman niya ang kamay nito sa pagkababae niya. Nanginig ang
hita niya ng ipinasok nito ang isang daliri sa loob niya, at nang maglabas-pasok
ang daliri nito, halos tumirik ang mata niya sa sarap na dulot 'non.

"Sige pa-- Ahhhhhh! Ganyan nga. Bilisan mo pa! Ohhhh, Creeed.."

Sa kagustuhan niyang mas ibaon pa nito lalo ang daliri nito sa pagkababae niya,
ipinalibot niya ang braso sa leeg ng binata pagkatapos ay bahagyan siyang tumalon
at ipinalibot ang dalawang paa sa beywang ni Creed. Awtomatikong lumipad ang
dalawang kamay ni Creed sa magkabilang hita niya para suportahan ang bigat niya.

Napapikit siya ng maramdaman niyang ang ulo ng pagkalalaki nito ay nasa lagusan na
ng pagkababae niya. Bumitaw ang isa niyang kamay sa pagkakakapit sa leeg ng binata
at gumalaw iyon patungo sa sobrang tigas na pagkalalaki ni Creed. Hinawakan niya
ang pagkalalaki nito at iginiya papasok loob ng basang-basa niyang pagkababae.

Napaliyad siya sa sensasyong dulot ng mahaba at malaki nitong pagkalalaki na dahan-

danang pumupuno sa pagkababae niya. Napakapit siya sa balikat nito ng biglang
mabilis na umulos ang pagkalalaki nito sanhi para mapaungol siya.

Habang naglalabas-pasok ang pagkalalaki nito sa pagkababae niya, panay ang

malalakas na ungol niya. Tumatama ang likod niya sa dingding sa bawat ulos ng
pagkalalaki ng binata sa pagkababae niya.

"Ahhhh! Creed! Aaaahhhhhhhh!" Malakas na ungol niya. "Ang sarap! Sige pa! Bilisan
mo pa-oh god! Ahhhhhhhh!"

Dahil sa posisyon nila, sagad na sagad ang ng pagkalalaki nito ang pagkababae niya.
Halos mabaliw siya sa sarap sa bawat ulos.

"Ohhhhh, god..." Lumiyad ang katawan niya ng ipasok nito ang naninigas niyang utong
sa mainit nitong bibig at nilaro-laro iyon gamit ang dila nito.

Creed groaned in pleasure. "God! Lockett, you're so tight. Ang sarap mo! Ohhhhh!"

Habang tumatagal ang paglabas pasok ng pagkalalaki nito sa pagkababae niya, pabilis
ng pabilis iyon at halos magsisigaw na siya sa sarap.

"Creed-I'm cuming! Shit!" Sigaw niya habang nakapikit ang mga mata at sinasalubong
ang bawat ulos ng pagkalalaki ng binata sa pagkababae niya.

"Oh, shit! Me too-- ohhhh, fuck! Lockett! I'm cuming!"

Napasabunot siya sa buhok nito ng maramdamang malapit na niyang marating ang rurok
ng pagtatalik nila. At nang marating na nga niya, napasigaw siya sa sarap.
"Creed! Ohhhhhhh! Ang sarap!"

But Creed did not stop. He keeps on f*cking her, hard and rough against the wall.

"F*ck! I'm cuming!"

Isang mahabang pag-ulos ang ginagawa nito at ng masagad nito ang pagkababae niya,
tumigil ito sa pag-galaw at hinayaan lang na punuin ng mainit nitong katas ang
pagkababae niya.

Nanghihinang ihinilig niya ang ulo sa balikat nito. "I'm freaking tired."

"Yeah, me too."

Hindi siya nito pinababa, ganoon pa rin ang posisyon nila habang naglalakad ito
patungo sa nakabukas niyang silid. Pagkatapos ay ihiniga siya, at ito naman ay
tumabi ng higa sa kanya. Bahagyan siyang nagulat ng yakapin siya nito at halikan
ang leeg niya.

"Good night, Lockett." He whispered.

Hindi siya umimik, sa halip, isiniksik niya ang sarili sa katawan nito at ipinikit
ang mga mata para matulog.
####################################
CHAPTER 13
####################################

CHAPTER 13

NAALIMPUNGATAN si Creed dahil sa sikat ng araw na tumatama sa mukha niya. Painit

'yon ng painit kaya naman bumangon siya at agad na tumingin sa katabi. Nalukot ang
mukha niya ng sa halip na makita si Lockett, isang maliit na puting papel ang
nakita niya.

Pinulot niya ang puting papel at binasa ang nakasulat doon.

Creed,

Umalis na ako patungong De Luxe Island habang tulog ka. I did not wake you up
because you were sleeping peacefully. Please, if you leave my house, close the
lights and lock the windows and door.

Your friend, Lockett

P. S. Pakiayos ng kama bago ka umalis.

Napatitig siya sa closing na ginamit nito. Your friend? Magkaibigan nga ba sila?

Sa halip na mag-isip ng kung ano-ano, bumangon siya at naligo sa banyo na nasa loob
ng kuwarto ni Lockett. Pagkatapos ay inayos niya ang kama bago tinungo ang sariling
unit na nakatapi lang ng tuwalya ng pag-aari rin ni Lockett.

Nang makapagbihis, pinuntahan niya ang kanyang ama sa bahay ng mga ito. It's Sunday
so his parents must be home by now. Pagkarating niya sa bahay ng mga magulang niya,
agad siyang pumasok at hinanap ang ama na nakita niya na nakaupo sa gilid ng pool
at nagpapa-araw.
"Hey, Dad." Bati niya sa ama at umupo sa katabi nitong lounger.

"Hey, son." Bumaling ito sa kanya. "Why are you here? Akala ko pupunta ka sa
birthday ng anak ni Cherry?"

"Mamaya pa yun." Aniya at tumingin sa pool. "Anyway, I came here for a reason."

"Then let me hear the reason."

Humarap siya sa ama na nakatingin sa kanya. "Dad, we both know that I suck at
business, that's why I quit and that's why you let me, but I want to come back and
try it again. But I want Lockett Mendoza to teach me, instead of some strangers."

Tumaas ang kilay ng ama. "And Lockett Mendoza is not a stranger?"

Natigilan siya kapagkuwan ay sumagot din. "Yes, she's not. I actually know her.
We're neighbors and we're kind of friends."

"Kailan ka pa nagkaroon ng kaibigan na babae maliban kay Cherry?"

"Matagal na. A month ago."

Mataman siyang tinitigan ng ama pagkatapos ay nagpakawala ng hininga. "Creed, you

quit for a reason. At please lang, huwag mong gamitin ang business natin para sa
pansariling rason." Tinapik nito ang balikat niya. "Just think of another reason
how you can get close to Ms. Mendoza without using our business."

Kumunot ang nuo niya. "Dad, hindi naman ako makikipaglapit sa kanya."

Mahinang tumawa ang ama niya. "Creed, papunta ka palang, pabalik na ako. Kung
magsisinungaling ka, huwag sa harapan ko."

Cleevan breaths out. "I just want her to be my friend, like super close friend."

"At ayaw niya?"

Tumango siya.

"Well, there must be a reason why she did not want to be your friend."

Yeah, we had sex. Two times. And friends don't f*cking do that! "Not that i know
of."

Umiling-iling ang ama. "Baka ayaw lang niya talaga. May mga babaeng ayaw talagang
makipagkaibigan sa mga lalaki."

"Oh. Okay." Tumayo na siya at nagpaalam. "Sige, Dad, maghahanap pa ako ng regalo
para kay Lexxie at Lexxus."

So much for using his father's business to get close to Lockett. Mabuti sana kung
pinayagan siya ng ama niya pero masyado itong istrikto. Kainis!

HUMUGOT siya ng isang malalim na hininga bago bumaba sa yacht na sinasakyan niya.

"Good luck, man." Sigaw ni Reigo mula sa deck ng yacht.

He smiled and waved at his friend before exiting the dock. Nakasukbit ang malaking
back pack sa balikat niya habang naglalakad patungo sa De Luxe Hotel. Nang
makarating doon, hindi siya dumaan sa information desk, nagtuloy-tuloy siya sa
elevator at nagpahatid sa top floor kung saan naroon ang pent house na pinagawa ng
ama niya para sa kanya.

Nang makarating sa labas ng penthouse, inilabas niya ang susi mula sa bulsa at
ipinasok iyon sa key hole at pinihit iyon pabukas. Nang marinig niya ang click,
napangiti siya. Tinulak niya pabukas ang pinto at pumasok.

Nanuot sa ilong niya ang natural na mabangong amoy ni Lockett, tanda iyon na dito
namamalagi ang dalaga.

Ibinaba niya ang malaking backpack sa carpeted floor ng pent house at nahiga sa
mahabang sofa. Nang ipikit niya ang mga mata, hindi niya namalayang nakatulog na
pala siya, siguro dahil sa pagod sa biyahe.

NAPAKUNOT ang nuo ni Lockett ng mapansing bukas ang pinto ng penthouse. Siguro
nakalimutan kong i-lock kanina.

Nakangiting binalingan niya si Reeve. "Well, this is me. Naihatid mo na ako

hanggang pintuan ng kuwarto ko kaya naman masisiguro mong hindi ako mari-rape."

Bahagyang natawa ang binata. "Yeah. Masamang bang mag-alala sa puri mo?"

She rolled her eyes. "Yeah. Yeah, whatever." Pabiro niyang itinulak ito. "Alis na.
Marami pa tayong gagawin bukas."

Bahagyang ginulo nito ang buhok niyang dati ng magulo dahil sa malakas na hangin sa
labas. "Aalis na po ako. Anyway, thanks for helping me with the monthly report and
SOA. Kahit papaano, nabawasan ang trabaho ko."

She shrugged. "No problem. Wala naman akong ginagawa sa opisina kanina."

"Okay, I'm leaving." Niyakap siya nito bago naglakad pabalik sa elevator.

Hinintay niyang sumara ang elevator bago pumasok sa loob ng penthouse.

"Who's he? Is he your boyfriend?"

Malakas siyang napasinghap ng marinig ang boses ni Creed. Mabilis siyang tumingin
sa pinanggalingan ng boses. Napaawang ang labi niya ng makita si Creed na masama
ang tingin sa kanya, walang emosyon ang mukha nito maliban sa galit sa mga mata
nito.

"Creed?" Hindi makapaniwalang sambit niya sa pangalan nito. "Anong ginagawa mo

rito?"

Pinagkrus nito ang braso sa harap ng dibdib at matalim ang mga mata tumingin sa
kanya. "Sino ang lalaking kausap mo?"

"Si Reeve?" Aniya na parang nagtatanong. "I mean, his name is Reeve." Lumapit siya
rito at inayos ang pagkakabutones ng polo nito. "Bakit ba parang galit ka?"

Tinabig nito ang kamay na nagbubutones sa nakabukas nitong polo. "Ano mo siya?"

"Kaibigan." Nakakunot ang nuong sabi niya at binutones muli ang nakabukas nitong
polo. "Bakit galit ka?" Ulit niyang tanong.
"Kaibigan?" May bahid na pagtatampo ang boses nito. "Siya puwede mong maging
kaibigan, pero ako, hindi?"

She breaths out and looked at Creed tiredly. "Creed, he's a friend and you're not
because, well, you know the reason." Pagkatapos ayusin ang pagkakabutones ng polo
nito ay nilampasan niya ito at tinungo ang kusina. "Ano pala ang ginagawa mo rito?"

"I'm on vacation." Hindi na siya nagulat ng sumagot ito mula sa likuran niya dahil
naramdaman niyang sinundan siya nito sa kusina. "Anyway, I'm staying here, in this
penthouse. For weeks maybe. Pinagawa naman sa akin ito ni Daddy, so, I might as
well utilize it."

Nagsalin siya ng tubig sa baso at hinarap ang binata. "So, lilipat ba ako ng room?"

"No!" Nasa boses nito na parang kinabahan ito sa ideyang lilipat siya ng silid. "We
can share. Dalawa naman ang silid ng penthouse na ito, so, don't worry."

"Oh, I'm not worried." Nakangiting wika niya at sumimsim ng tubig sa baso habang
magkasalubong ang mga mata nila ng binata.

Nawalan ng imik ang binata at hinintay na matapos siya sa pag-inom bago lumapit sa
kanya. Kinuha nito ang baso na hawak niya at inilagay iyon sa lababo, pagkatapos ay
inilapat ang labi nito sa labi niya.

Agad na bumilis ang tibok ng puso niya, pero agad din naman niyang sinaway ang puso
dahil alam niyang walang katugon ang mabilis na pagtibok ng puso niya. Alam niyang
may gusto pa rin ang binata sa matalik nitong kaibigan.

Siya ang unang kumawala sa halik. "Matutulog na ako. Maaga pa ako bukas dahil
marami pa akong gagawin." Nilampasan niya ito at naramdaman niyang sumunod na naman
ito sa kanya.

"Hindi ka ba kakain?" Tanong nito ng nasa salas na sila.

"Nope. Kumain na ako kasama si Clave."

"At sino na naman si Clave?" May bahid na inis ang boses nito.

Tumigil siya sa harap ng pintuan ng silid at nilingon ang binata. "Clave is a

friend." Nginitian niya ito bago tuluyang pumasok sa loob ng kuwarto niya.

Unting-unting nawala ang ngiti sa mga labi niya ng makapasok sa kuwarto niya. Umupo
siya sa gilid ng kama at kinapa ang dibdib kung nasaan ang puso niya.

Hindi ka puwedeng tumibok para kay Creed. Masasaktan ka lang.

Alam niyang masasaktan lang siya pero bakit hindi niya mapigilan ang puso. Isa iyon
sa rason kung bakit ayaw niyang maging kaibigan ito, dahil alam niya, deep down,
mas higit pa sa pagkakaibigan ang gusto niyang ituring nito sa kanya.

NAPATITIG si Creed sa nakasarang silid ni Lockett. Sobrang kunot na kunot ang nuo
niya. May Reeve na nga may Clave pa? Can this get more irritating?

Naiinis na kinuha niya ang backpack na pakalat-kalat sa sala at dinala iyon patungo
sa katabing silid ni Lockett.
Agad siyang nahiga sa kama ng makapasok sa silid at ipinikit ang mga mata.

Hindi niya alam kung dahil sa natulog na siya kanina kaya hindi siya makatulog
ngayon. O baka naman may kinalaman ang dalagang umuukupa sa katabing silid.

Naiinis na bumangon siya at lumabas ng silid, pagkatapos ay kumatok sa pintuan ng

silid ni Lockett.

"Bukas 'yan." Wika ni Lockett mula sa loob.

Pinihit niya pabukas ang pinto at pumasok. Hinanap kaagad ng mga mata niya ang
dalaga. Natigilan siya at napalunok ng makita ang dalaga na nakaupo sa vanity
mirror at sinusuklay ang kulot at mahaba nitong buhok.

Ayaw niyang matukso kaya naman ibinaba niya ang paningin sa sahig at umupo sa gilid
ng kama nito.

"Can't sleep?" Tanong ni Lockett. "Namamahay ka ba?"

"Nah. Sanay akong matulog sa mga Hotels. It's part of my job."

Narinig niyang tumunog ang upuan na inuupuan nito pagkatapos ay naramdaman niyang
lumapit ito sa kanya at umupo sa tabi niya.

"Kung ganoon, bakit hindi ka makatulog? Need someone to cuddle?"

Alam niyang nagbibiro lang ito pero hindi niya napigilang umasa na sana hindi iyon
biro.

"What if I do? Would you cuddle with me?"

Mahina itong tumawa. "Nope. Doon ka matulog sa silid mo. I want to sleep peacefully
tonight."

"I don't snore." Mabilis na sabi niya.

"I know. But still, you're sleeping in your room tonight."

He rolled his eyes then stands up. "Okay. I will."

Tumayo na rin ito at ihinatid siya patungo sa pintuan ng silid nito.

"Have a good night, Creed."

He smiled then leaned in to her to presses his lips on hers. "Good night." He said
then dropped three sweet little kisses on her lips before pulling away. "Sleep
tight, Princess."

Nakita niyang napakurap-kurap ang dalaga na parang wala sa sarili.

Lumabas siya sa silid nito at tinungo ang silid niya na may ngiti sa mga labi.

HINDI MAKAGALAW sa kinatatayuan si Lockett. Paulit-ulit na nagri-reply sa utak niya

ang paghalik sa kanya ni Creed.

Hindi iyon gawain ng magkaibigan! Gustong magbunyi ng puso niya pero sinuway niya
iyon. Walang ibig sabihin ang halik na iyon. Hindi porke't hinalikan siya nito sa
mga labi ay may nararamdaman na ito sa kanya.

Baliw!

She closed the door then she crawled into the bed. Hindi pa nagiilang minuto mula
ng mahiga siya sa kama ng tumunog ang message alert tone ng cell phone niya.

Inabot niya ang cell phone na nasa night stand at binasa ang natanggap na text.

From: Creed

Dream of me. Mwah!

Hindi niya napigilan ang kiligin sa simpling text na iyon. Dahil hindi pa naman
inaantok, ni-reply-yan niya ang binata.

To: Creed

Dream of me too :-) Tsup! Tsup!

xoxo.

Hindi lumipas ang isang minuto, nag-reply ito.

From: Creed

I will. Anyway, puwede bang sabay tayo mag breafast tomorrow?

To: Creed

Why? Hindi mo kayang mag-agahan mag-isa?

From: Creed

Kaya pero ayokong mag-agahan ka kasama si Reeve o Clave, kung sino man ang mga
lalaking yun na mga kaibigan mo. Habang narito ako sa isla, ako lang ang dapat mong
kasama.

Kinilig na naman siya sa nabasa. Gosh!

To: Creed

Bakit? Kaano-ano ba kita para sabihin 'yan?

From: Creed

Kaibigan mo ako.

Biglang nawala ang kilig na nararamdaman at napalitan iyon ng munting sakit sa

puso. Bakit ba umaasa siya? Bwesit!

To: Creed

Si Reeve ang kasama kong mag-aagahan bukas dahil may pag-uusapan kami tungkol sa
Isla, Matutulog na ako. BYE.

Ibinalik niya ang cell phone sa night stand at tumagilid ng higa. Nang marinig ang
message alert tone, pinabayaan lang niya iyon.
Pesteng buhay ito!
####################################
CHAPTER 14
####################################

CHAPTER 14

PAGKAGISING ni Lockett kinabukasan, tulog pa rin si Creed. Lumabas siya ng

penthouse at nagtungo sa Sea Breeze Restaurant na nagsi-serve ng breakfast.

Pagpasok niya sa nasabing restaurant, agad na nakita niya si Reeve na nakaupo sa

pandalawahang mesa na nasa may terrace at mula roon ay kitang-kita ang malawak na
karagatan na napakagandang pagmasdan.

"Hey, Reeve." Umupo siya sa bakanteng upuan na nasa tabi nito. "Good morning."

"Good morning to you too, Lockett." Nakangiting wika ni Reeve ng balingan siya.
"Ang aga mo yatang magising. I was expecting that you'll be late."

Inirapan niya ito. "Late na nga ako sa usapan natin. You said to meet you here at
exactly five A.M."

Reeve half smiled. "Lockett, it's just five-thirty in the morning. Maaga pa ito
para sa'yo. Akala ko mga seven ka pa darating."

Inirapan na naman niya ito. "So? Eh sa maaga akong nagising e."

"Okay." Natatawang wika nito at ibinalik ang tingin sa karagatan. "Ang ganda ng
sunrise no? It's breathtaking."

Dumako ang tingin niya sa papataas na araw. "Yeah. Maganda nga." Ibinalik niya ang
tingin kay Reeve. "Anyway, ano ang pag-uusapan natin tungkol sa isla?"

Nang marinig ang tanong niya, ibinalik nito ang atensiyon sa kanya. "About the
Island? Well, Mr. Santillana called me yesterday, nakita mo iyong katatapos palang
na gusali katabi ng De Luxe Hotel?"

Tumango siya. "Yeah."

"Well, that building is going to be a hotel. Pagmamay-ari rin naman iyon ni Mr.
Santillana at ima-manage iyon ng anak niyang lalaki. Gustong ipakausap sa akin ni
Mr. Santillana na sana turuan mo o kaya naman ay gabayan mo ang anak niya sa
pamamahala ng Hotel."

Nag-isang linya ang kilay niya sa narinig. "You've got to be kidding me."

Reeve's eyes widen in confusion. "Hmm? You know Mr. Santillana's son?"

"Yeah." She said dryly. "And he happens to be a friend of mine."

"Oh."

Nawalan sila pareho ng imik ni Reeve. Binasag ang katahimikang iyon ng boses ni
Creed.

"Hey, Lockett." Anang boses ni Creed mula sa likuran niya. "Bakit ang aga mong
magising." Anito sabay halik sa labi niya na ikinagulat niya.

Tumikhim si Reeve at nanunudyong tumingin sa kanya. "A friend? Nice."

Pinukol niya ito ng masamang tingin. "Kaibigan ko lang siya. Diba, Creed?" Aniya
sabay lingon sa binata na nakaupo sa katabi niyang upuan.

"No, hindi tayo magkaibigan." Sagot nito at inakbayan siya. "Hindi ba ayaw mo akong
maging kaibihan?"

Nakita niyang ngumiti ng malapad si Reeve. Nanunudyo ang kislap ng mga mata nito.
"Hmm." Tumayo ito at namulsa. "Anyway, aalis na ako. Pupuntahan ko pa si Clave.
Enjoy, you two." He winked at her before leaving.

Nang makaalis si Reeve, tiningnan niya ng masama si Creed. "Ano ba talaga ang
kailangan mo sa'kin, ha? Kasi naguguluhan na talaga ako. You want to be my friend,
okay, let's be friends." She breaths exasperatedly. "Magkaibigan na tayo, bakit ba
tinanggi mo pa kanina? Ano nalang ang iisipin ni Reeve? Na sinungaling ako?"

Dumilim ang mukha nito. "Ano naman ang pakialam ko sa iisipin ng lalaking 'yon? And
why are you bothered of what he will think of you? Is he important to you? Yun ba?
May nararamdaman ka pa ba para sa kanya?"

Lockett gritted her teeth in so much irritation. "I don't understand you at all!"
She hissed at him. "You want to be my friend but you are acting like a jealous
boyfriend!"

She saw how Creed's eyes widen in shock, kahit siya ay nagulat din sa sinabi niya
pero hindi niya babawiin yun o hihingi ng tawad sa sinabi niya. Iyon kasi ang
nakikita niya sa inaakto nito.

Bago makabawi sa pagkabigla si Creed, tumayo siya at iniwan ang binata sa teresa at
lumabas ng restaurant. Pesteng buhay 'to. Ang aga-aga, bad trip na siya.
Nakakainis!

Bumalik siya sa penthouse para maligo at para magpalit ng damit. Nasa loob siya ng
banyo at naliligo ng bigla nalang bumukas ang pinto ng banyo at pumasok doon ang
walang saplot na si Creed.

She gaped at his nudeness. "N-Naliligo pa ako." Nauutal na wika niya ng makitang
dahan-dahang nabubuhay ang parting iyon ng katawan nito.

"So?" Lumapit ito sa kanya at niyakap siya.

Napakagat labi siya ng maramdamang magkadikit ang mayayaman niyang dibdib at ang
dibdib nito. Lihim siyang napalunok ng maramdaman niya ang pagkalalaki nito na
humahaplos sa pagkababae niya.

The tip of his manhood is poking at her mound and its making her feel hot.

"C-Creed ... a-ano ba-- lumabas ka muna." Namumula ang pisngi niya.

"Ayoko." Iginiya siya nito patungo sa ilalim ng shower na patuloy na dumadaloy.

Napasinghap siya ng dumaloy ang malamig na tubig ng shower sa katawan niya. Hindi
lang iyon ang ikinagulat niya, kasabay ng pagbasa sa kanila ng shower ay naramdaman
niyang hinawakan ng binata ang utong niya at nilaro iyon gamit ang mga ekspertong
daliri nito.
Hindi siya tumutol sa ginagawa nito. Hinayaan niya lang itong hawakan siya at
paligayahin.

Pinigil niya ang ungol na gustong kumawala sa mga labi niya ng ipasok ng binata ang
utong niya sa bibig nito. Napapikit siya ng mariin ng makaramdam ng kiliti sa
ginagawa nito sa mayayaman niya dibdib. Bahagyan siyang hiningal ng pinagpalit-
palit nito ang labi sa magkabilang dibdib niya na para bang uhaw na uhaw nitong
sinisipsip ang utong niya.

Hindi na kailangan pang hawakan ni Lockett ang pagkababae niya para alamin na
basang-basa na siya para sa binata. Nararamdaman niyang sobrang basang-basa na
siya.

Naglakbay ang dalawang kamay ng binata pababa sa puwetan niya. Ang isa ay parang
nangigigil na hita niya at isa naman nito ay nilalaro ang hiyas niya.

"Aaaahhhhhhhhh!"

Isang mahabang daing ang kumawala sa mga labi niya ng ipasok nito ang isang daliri
sa loob niya.

"Ahhh, you're so wet for me, Lockett." Bulong nito sa tainga niya bago siya nito
pinaikot patalikod dito.

"Leaned in a bit and put your hands against the bathroom tile."

Mabilis niyang sinunod ang sinabi nito at isang malakas na ungol ang lumabas sa
bibig niya ng bigla nitong ipinasok ang mahaba at matigas nitong pagkalalaki sa
loob niya mula sa likuran.

"Ahhhhhhh! Creed!" Sigaw niya sa pangalam ng katalik ng isagad nito ang pagpasok ng
pagkalalaki nito sa pagkababae niya.

"Ohhhh, Lockett..." He groaned in pleasure.

Hindi muna ito umulos. Nanatili itong nasa loob niya habang ang kamay nito ay nasa
hiyas niya at nilalaro iyon. Nanginginig ang dalawang hita niya habang ekspertong
nilalaro nito ang hiyas niya at ng mag-umpisang umulos ito, napapikit siya sa
sobrang sarap na lumukob sa buong pagkatao niya.

"Ahhh! Creed.. Sige pa-- ahhhh! Ang sarap!"

"Hmmm-- ohhh, Lockett!"

Gumapang ang kamay nito na nasa hiyas niya patungo sa beywang niya ang isa naman
nitong kamay ay nasa gilid mg hita niya. Sa una, dahan-dahan lang ang pag-ulos
nito, nang lumaon, pabilis na ng pabilis iyon hanggang sa halos sumisigaw na siya
sa sobrang sarap.

"Ahhh! Ahhh! Ahhh!" Ungol niya sa bawat ulos ng pagkalalaki nito sa pagkababa e.
"Creed-- ahhh... bilisan mo pa... ohhhh, my god!"

Nagtaasan ang balahibo niya at mas lalo pang lumala ang sensasyong nararamdaman ng
halik-halikan nito ang likod niya at pinapalandas ang dila nito.

"Oohhhh... Creed... Bilisan mo pa! More. Ohhhh... God... Ang sarap-- Ahhh!"

Mas binilisan pa lalo ni Creed ang paglabas-pasok sa pagkababae niya. Naririnig

niya ang tunog na likha ng paglabas-pasok ng pagkalalaki nito sa pagkababae niya.
Tumitirik ang mata niya sa sobrang sarap.

She cursed loudly when Creed abruptly pulled out his manhood from her needy mound.

"Ipasok mo ulit, Creed." Aniya habang habol ang hininga. "Please. I want your c*ck
inside me."

"And I want to be inside you too." Niyakap siya nito mula sa likuran at iginiya sa
kung saan. Wala siyang pakialam sa mga oras na iyon, ang nasa isip lang niya ay ang
masarap na dulot ng mainit nilang pagtatalik.

Tiningnan niya kung ano ang ginagawa ni Creed, nakita niyang isinisira nito ang
cover ng bowl at umupo roon.

"Come here. Sit." He said as he tapped his lap.

Napatitig siya sa nakatayo nitong pagkalalaki. Napalunok siya ng maramdamang

pumintig ang hiyas niya at mas nabasa pa.

Tumalikod siya rito bago umupo sa hita nito. Napakagat siya sa ibabang labi ng
maramdamang pumasok ang pagkalalaki nito sa naghihintay niyang pagkababae.

Nang marinig niyang umungol si Creed, siya na ang gumalaw para maglabas-pasok ang
pagkalalaki nito sa loob niya. Napapaungol sita sa bawat paggalaw niya. Tumitirik
ang mata sa bawat pag-ulos na ginagawa. Nanghihina siya. Para siyang nawawalan ng
lakas sa bawat pagpasok ng kahabaan nito sa loob niya.

"Ahhh! Ahhh!" Sigaw niya sa bawat galaw niya.

Nang maramdamang malapit na siyang labasan, napasabunot siya sa sariling buhok

habanh malakas na umuongol.

"Oh my god! Ohhhhh, my god! I'm cuming, Creed!" Malakas na sigaw niya ng maramdaman
niyang malapit na.

"Ako rin. Malapit na." Wika ni Creed habang habol ang hininga. "Ohhh, Lockett,
lalabasan na ako!"

Mas binilisan pa niya lalo ang pag galaw. Sa bawat pag pasok ng pagkalalaki nito,
iniipit niya iyon sa pamamagitan ng pag kontrol sa muscle niya para masarapan ito.
Mas ginaganahan siya sa ginagawa dahil naririnig niya ang mga daing ni Creed.

"Ahhhhhhhhh!" Isang mahabang ungol ang kumawala sa labi niya ng labasan siya.

Ilang segundo lang ang lumipas, sumunod sa kanya si Creed. Ramdam ni Lockett ang
mainit na katas na inilabas ng binata.

Hinihingal na napasandal siya pareho rin noyang hinihingal na binata.

"Sabay na tayong maligo?" Habol pa rin ang hininga na tanong sa kanya ni Creed.

Napangiti siya. "Sure. Basta ikaw."

Tumayo siya at naunang tumayo sa ilalim ng shower. Nang walang Creed na sumunod sa
kanya, nilingon niya ang binata. Nakita niya itong nakaupo pa rin at nakasandal sa
tile. Napangiti siya at nilapitan ito.

"Come on. Tayo ka na." Aniya sabay hila rito sa kamay.

Ngumiti ito at nagpahila naman patayo sa kanya. Hinila niya ito patungo sa ilalim
ng shower.

Napapikit siya ng maramdamang niyakap siya nito sa likuran, ang dalawang kamay nito
ay nasa magkabila niyang dibdib.

"Can I wash you with soap?" Bulong na tanong sa kanya ni Creed.

"Hmm-mmm. Sure." Sagot niya.

A smiled crept into her lips when Creed started soaping her. Sa tuwing dumadako ang
kamay nito sa mayayaman niyang dibdib, napapapikit siya. At nang dumako ang kamay
nito sa pagitan ng hita niya, mahina siyang napaungol.

"Hindi naman ako napapaungol kapag sinasabunan ko ang sarili ko." Mahinang aniya.

Mahinang napatawa ang binata na abala pa rin sa pagsasabon sa katawan niya.

"Nagustuhan mo ba ang ginawa natin kani-kanina lang?" Bulong nito sa tainga niya.

Tumango siya. "Hmm-mm."

Pinaglandas nito ang labi mula sa tainga pababa sa leeg niya. "Funny thing is, I
don't want to be your friend anymore, Lockett."

Nilingon niya ito at tumingin sa mga mata nito. "Akala ko ba gusto mo akong maging
kaibigan?"

"I change my mind." Anito at marahang inilapat ang labi sa mga labi niya. "Friends
don't f-ck each other, Lockett, and I want to f-ck you again and again."

Biglang nag-init ang katawan niya sa sinabi nito. "Again and again?"

"Hmm-mmm." He brushed his lips against hers. "I don't want to be friends with
benefits either. Because I don't want to be friends with you."

Tumaas ang isang kilay niya. "Ano naman ang tawag mo sa ating dalawa kung hindi
tayo magkaibigan?"

Matiim itong tumitig sa mga mata niya. "Lover. You are my lover, same as I am your
lover."

Lover? That sounds good. "Okay, lover it is." Nakangiting aniya ay dumukwang para
halikan ito sa nga labi. "Now were officially lovers."

Creed eyes were sporting an emotion she can't name. "Yeah. So when someone asked
you who I am in your life, what are you going to answer?"

"Lover. You are my lover."

He grinned. "Good answer." He said then captured her lips.

Bahagyan siyang napadaing ng ang kamay nito ay bumaba sa nasa gitna ng hita niya.

She pulled away from the kiss. "Another round?" Nakangiting aniya sa binata.

Creed grinned then delved his finger deeper inside her as his answer to her
question.
A/N: Hanggang dito lang muna si Creed. Hanggang sa susunod. Salamat sa pagbabasa.

Love you lots' -C.C.

####################################
CHAPTER 15
####################################

CHAPTER 15

LOVER. That's what Creed said. Hindi ba parang magkasintahan na rin sila sa lagay
na 'yon? I mean, lovers ang tawag sa magkasintahan na may sexual relationship.
Bakit iyon ang gusto nitong itawag sa kanilang dalawa?

Urgh! That lover thing has been in her head for a week now. I know I'm over
thinking it but what can I do? I'm a woman who thinks too much!

Hindi iyon mawala sa isipan niya. Natutuliro siya dahil 'don. Naiinis siya dahil
mukhang hindi naman iyon iniisip ni Creed tulad ng pag-iisip niya. Nakakainis kasi
parang wala lang pakialam sa kanya si Creed.

Yes, they had sex almost every night for two weeks now, and yes, they've enjoy
every second of it but that's all. She knew that she's just over thinking it but is
she? Normal lang para sa isang babae na isipin ang bagay na iyon. Normal lang para
sa kanya na isipin kong ano ba sila ni Creed. Yes, she wanted a label and it is
shameful on her part because she was the one who insinuate to Creed about the no
string attached relationship.

"Hey. Are you thinking of something deep?" Anang boses ni Creed habang abala ito sa
pagbabasa ng aklat tungkol sa mga Hotel.

Palaging ang aklat na iyon ang hawak nito simula ng mag-umpisa ang training nila
para sa hahawakan nitong Hotel katabi ng De Luxe Hotel.

Binalingan niya ang binata na abala pa rin sa pagbabasa habang naka-upo sa recliner
at nagpapa-araw.

She sipped a melon juice on her glass. "It's nothing important."

"Yeah?" Bakas sa boses nito na hindi ito naniniwala sa kanya. "If it's nothing
important then why are you frowning?"

She fakely smiled at him. "It's nothing."

Ibinaba nito ang libro sa maliit na mesa na nasa tabi nito at lumapit sa kanya. He
sat beside her in the recliner. "Lover, just tell me, okay? Wala namang mawawala
sa'yo e."

Lover. That's her endearment to her ever since she agreed to be his lover.

Tumingin siya sa ibang dereksiyon. "Wala 'yon."

Naramdaman niyang hinalikan siya nito sa leeg. "Mayroon. Ayaw mo lang sabihin
sa'kin."

Iniwas niya ang leeg sa labi nito. "Creed, I'm not in the mood."

"Why? Do you have a menstruation?"

Binalingan niya ito at pinukol ng masamang tingin. "I don't have a menstruation;
I'm just not in the mood. Okay?" Tinabig niya ang kamay nito na nasa balikat niya
at tumayo pagkatapos ay pumasok sa loob ng penthouse.

Sinundan naman kaagad siya ni Creed na lumabas sa terrace. "Come on, Lockett. Don't
ignore me."

"Wala nga kasi akong iniisip! Bakit ba ang kulit mo!" Sigaw niya.

Natigilan siya ng bigla siya nitong yakapin at hinagod ang likod niya na parang
inaalo siya. "Okay, hindi na kita kukulitin. Just don't be mad at me."

"What shouldn't I be mad at you?" She asked.

"Because it's not my fault and I can't concentrate on anything when you're mad at
me. All I could think about is making up to you."

That made her heart flutter. "Creed, hindi ako importante sa buhay mo."

"I disagree. Of course, importante ka sa buhay ko. You're my lover."

"Darating ang araw, magigising ka nalang na ayaw mo pala akong maging lover-"

"And who told you that?" He pulled away from the hug and looked at her intently.

She nods down; she can't look at his questioning eyes. "Me." There's a long paused.
"Alam kong magsasawa ka rin."

He sighed then hugged her. "That's not going to happen, Lockett. Kasi sa ating
dalawa, ikaw ang unang mangiiwan, hindi ako."

Naguguluhan siyang nag-angat ng tingin. "Ako? Bakit ako?"

His eyes stared at hers intently. She can see emotion that she can't name. "Kasi
hindi ko 'yon gagawin sa'yo. If what I want is just plain sex, e di sana sinabi ko
sa'yo kaagad."

Sinalubong niya ang matiim nitong titig. "Kung ganoon, anong kailangan mo sa'kin?"

"Companionship. Gusto kitang makasama, okay? I'm not gonna leave you, Lockett. I
just can't."

Hinintay niyang sabihin niyo ang tatlong katagang iyon pero walang lumabas sa bibig
nito. Bakit ba pumasok iyon sa isip niya na titibok ang puso nito para sa kaniya
tulad ng pagtibok ng puso niya rito?

"Of course you can." She steps away from him. "You can leave me anytime, Creed. And
I won't stop you."

"See?" Frustration was visible on his eyes. "Why wouldn't you?"

"Because I believe that everybody should be free to do what he/she wants."

"Well, I already throw my freedom away into the depth of the sea when I asked you
to be my lover." He said seriously.

That made her heart swoon. "Really? And what about Cherry?"
That made him smile. "So this is all about Cherry? Lockett, you don't have to be
jealous of Cherry, she's freaking married."

"I'm not jealous!" She denied furiously and then nod down to hide her red face.
"And this has nothing to with her."

"Ows?" He's tone was teasing.

"Yes. This has nothing to do with her so drop it. I don't even know her."

"Okay." Amusement was visible on his voice. "If you say so... but I still don't
believe you." Pagkawika niyon ay sinakop nito ng halik ang kaniyang mga labi na
agad din naman niyang tinugon.

"Hmmm." Creed pulled away from the kiss and looked at her softly, the kind of look
that sent havoc to her nerves. "I have this feeling that you're going to leave me.
Soon. Why is that?"

Nag-iwas siya ng tingin. "Hindi ako aalis. Saan naman ako pupunta?"

"Yeah?"

Tumango siya. "Yes."

Mataman siya nitong tinitigan kapagkuwan ay ngumit. "That's great. Kasi kahit saang
lupalop ka pumunta, hahanapin kita at hindi ako titigil hangga't hindi kita
nahahanap." Pinagsiklop nito ang kamay nila at hinila siya pabalik sa terrace para
ipagpatuloy ang pagsa-sun bathing nila.

PASIMPLING tiningnan ni Creed si Lockett habang nagbabasa siya. There's something

bothering her, he just knew it. Hindi nga lang niya alam kung ano 'yon.

After that talk about Cherry and about leaving, he knew something is up. Iiwan ba
siya nito? Bakit parang natatakot siya na iwan nito? Aside from Cherry, Lockett is
one of the women he can trust.

Nang hindi siya makatiis, lumapit siya rito at umupo sa tabi nito. Then he put his
chin on her shoulder.

"Lover?" He liked that endearment for her.

"Yeah?"

"What is going on in that pretty little head of yours? And don't say it's nothing,
please."

Bumaling ito sa kaniya dahilan para magkalapit ang mga labi nila.

She smiled. "I like you, Creed."

He smiled back. "And I like you too." His smile turns into grin. "I like you a
lot."

She chuckled lightly. "A lot, huh?"

"Yes, a lot. A lot."

Umiling-iling ito at kiniskis ang ilong nito sa ilong niya. That made him
stiffened. Sa buong buhay niya, ngayon lang may gumawa niyon sa kanya. For him, he
considered it as an intimate gesture.

"Alam mo, noon, I don't believe in pre-marital sex. Kasi kahit baliktarin ang
mundo, dehado pa rin kaming mga babae. Pero ewan ko ba, dahil sa'yo, nakalimutan ko
ang paniniwalang 'yon. I don't know why. It just did."

He smiled softly at her while caressing her face gently. "Well, hindi lang naman
ikaw ang nakalimot sa sariling paniniwala. Before you, I believe that liking a
person this much takes time, but because of you, that belief was soon forgotten."

"This much?" She teasingly smiled at him. "Baka naman ma-in love ka na niyan sa
akin."

That made him went rigid. What? In love? Siya? Kay Lockett?

Nag-iwas siya ng tingin at sinuklay ang buhok gamit ang kamay niya. "Ahm, that's-
ahm... I, ahm-"

"Relax, Creed. I'm just kidding." Anito at umalis sa pagkaka-upo sa recliner at

nag-dive sa swimming pool.

Naiwan siyang nakatulala dahil sa biro nito. Parang nag-freeze ang utak niya dahil
sa sinabi nito. He's dumbfounded by what Lockett said.

Tiningnan niya ang dalaga na masayang lumalangoy sa swimming pool. Mai-in love siya
kay Lockett? Ni minsan hindi iyon sumagi sa isip niya. Yes, he likes Lockett but to
fall for her? He doesn't know. Ayaw niyang isipin iyon.

Love complicate thing. Love makes you crazy and when cupid hit you, it's always a
bull's eye and there's no un-love arrow in the world. Kaya ayaw niyang ma in-love.
Been there, done that. And it was nasty as hell.

Ipinilig niya ang ulo para mawala iyon sa isip niya pagkatapos ay nag-dive na rin
sa swimming pool.

NAPATIGIL si Lockett sa paglangoy ng may yumakap sa kanya mula sa likuran at

hinalikan siya sa batok. Nagsitaasan ang mga balahibo niya pero hindi maikakailang
nabuhay ang katawan niya sa halik na iyon.

"Hey, Lover." Bulong ni Creed sa tainga niya. "Mind if I kiss you?"

Umiling siya. "Nope. Kiss me."

"Hmmmmm." Ungol niya ng gumapang ang halik nito patungo sa leeg niya.

Napakagat-labi siya ng maramdamang tinanggal nito ang pagkakabuhol ng bra niya at

itinapon iyon sa gilid ng pool at hinawakan ang mayayaman niyang dibdib. Ang
sinunod nitong tanggalin ay ang pagkakabuhol ng bikini niya at hinayaan lang nito
na lumutang ang bikini niya sa swimming pool.

Lumapat muli ang labi nito sa leeg niya at hinalik-halikan iyon. At habang
pinupupog nito ng halik ang leeg niya, hinubad nito ang boxer na suot at idinikit
ang katawan sa likod niya.

Ramdam niya ang matigas nitong pagkalalaki na bahagyang sumusundot-sundot sa likod

niya.
"Creed..." She breathes his name.

"Yeah, lover?" He whispered on her ear.

Napapikit siya ng dilaan nito ang likod ng tainga niya. "Hmmmm. That feels good."

Bahayan siyang napaigtad ng hawakan nito ang pagkababae niya mula sa likuran. He
snake his finger inside her to touch her clitoris. Isang mahabang ungol ang lumabas
sa bibig niya ng laruin nito ang hiyas niya.

She gasped a little when Creed turned her to face him. Hindi pa siya nakakabawi sa
pagkabigla ng sakupin nito ang bibig niya para sa isang mainit na halik.

She kissed Creed with the same ferocity. Their tongue battled in sync. He sucked
her tongue inside his mouth and all she could do is moan.

Hindi niya namalayan na nakarating na pala sila sa hagdanan ng swimming pool, kung
hindi pa tumama ang likod niya sa isa sa mga baitang, hindi niya malalaman.

Magtatanong sana siya kay Creed kung anong balak nitong gawin pero bago pa may
lumabas na salita sa bibig niya, pinangko siya nito at inilagak sa pinaka-mataas na
baiting na hindi abot ng tubig. Half of her thigh is still in the water.

Bago pa siya makapag-react, Creed parted her legs open and he settled himself
between her legs.

Lockett gasped loudly when Creed suddenly pushed his cock inside her. Napahawak
siya sa matitipuno nitong braso na nakayakap sa kanya.

"Ahhhh, Creed..."

Walang sinayang na sandali ang binata, mabilis itong umulos at naglabas-pasok sa

pagkababae niya.

"Ahhh! Ahhh! Ahhh!" Ungol niya habang mabilis na binabayo ang pagkababae niya ni
Creed.

Napahawak siya sa gilid ng pool ng mas bumilis pa ang paglabas-pasok ni Creed sa

pagkababae niya. Hindi niya maimulat ang mga mata niya sa sobrang sarap na
nararamdaman.

"Ohhhh ... Creed!" Ungol niya ng maramdamang lalabasan na siya. "I'm cuming."

Biglang tumigil sa paggalaw si Creed at tumingin sa kanya. "That fast?" He asked in

an incredulous tone.

"What? You have a big cock!" Sagot niya na namumula ang pisngi.

Malapad na ngumiti sa kaniya ang binata. "Wow. Thanks." Pagkasabi niyon ay bumalik
ulit ito sa paglabas-pasok sa pagkababae niya.

Wave after wave of pleasure tore through her as Creed pumped in and out inside her.
She didn't know when an orgasm started or when it ended. All she knew is that it
was a blinding pleasure of ecstasy. It was indescribable!

"Ohhhh-fuck!" Creed shouted. "I'm cuming."

Mas bumilis pa ang pagbayo nito sa pagkababae niya. Sa sobrang lakas at bilis ng
paglabas-pasok ng pagkalalaki nito sa loob niya, parang inaararo nito ang
pagkababae niya.

Hindi niya mapigilan ang mahahabang ungol na kumakawala sa mga labi niya.

"Fuck! Fuck! I'm cuming!" Sigaw nito na parang nahihibang.

She controlled her muscle around Creed's manhood and when he cum, she cum too for
the hundred times, maybe.

Pareho silang hinihingal ng matapos nilang pagsaluhan ang napakasarap na bagay na

iyon.

"That was the first time we had sex outside our bedroom." Komento ni Creed na
hinihingal pa rin.

She nodded. "Yeah."

Ngumiti ito sa kanya at hinalikan siya sa mga labi. "We should do this more often."

"What? Have an outside sex?" Kunot-nuong tanong niya.

"Yeah." He said with a mischievous smile. "Maybe on the beach next time."

Pabiro niyang tinampal ang matitipuno nitong braso. "Baliw. Ayoko nga."

He chuckled. "Ahm," Umakto itong nag-iisip. "How about in the car?"

"Magsolo ka."

"Ahm ... in the bar or in the floating cottage? How's that?"

Pinukol niya itong ng masamang tingin. "Anong tingin mo sa'kin aso?"

Pinanggigilan nito ang kaliwang pisngi niya. "Fine. How about in our bedroom?"

That made her smile. "Yeah."

Umiling-iling ito. "You're boring."

Nawala ang ngiti sa mga labi niya. "Kung boring ako, e di iwan mo ako."

Natigilan si Creed. "Yes, you're boring but that won't make me leave. Diba sinabi
ko na sa'yo kanina, I'll stay?"

She shrugged. "Then stay."

Hinalikan ulit siya ni Creed. "I will. Hanggang sa magsawa ka sa pagmumukha ko.
Mananatili ako sa tabi mo."

A/N: Happy New Year. Sorry at isang Chapter lang ito. Just wait for the next
chapter, it's going to be a blast. Haha. Thank you for reading, XOXO - C.C.
####################################
CHAPTER 16
####################################

CHAPTER 16
NAGISING si Lockett sa parang binibiyak ang ulo niya sa sobrang sakit. She muffled
a scream. As much as possible, ayaw niyang magising ang katabi niya, si Creed.
Mawawala rin naman ang sakit na 'to. Kagabi pa masama ang pakiramdam niya, hindi
lang niya pinahalata kasi abala si Creed sa opening ng bagong Hotel na ima-manage
nito.

Walang imik siyang humagulhol habang sinasabunutan ang sarili niyang ulo. She
wanted to scream but she didn't. She won't let Creed worried for her. Marami na
itong iniisip, ayaw na niyang dumagdag pa.

Kahit hindi niya kaya, pilit siyang bumangon sa pagkakahiga at tinungo ang banyo.
Habang sapo-sapo ang ulo at namimilipit sa sakit, pumasok siya sa banyo at
padausdos na umupo. Impit na umiyak siya, nag-uunahang dumalusdos ang ang mga luha
niya mula sa mga mata sanhi ng sobrang sakit na nararamdaman.

Hindi niya kayang i-describe ang nararamdamang sakit. Sa sobrang sakit, ini-umpog
niya ang ulo sa tile ng banyo. Paulit-ulit na ginawa niya iyon hanggang sa
pakiramdam niya ay wala na siyang maramdaman. She felt so numb. She wanted pull out
her hair to stop the pain, pero alam naman niyang wala ring patutunguhan iyon.

Hindi niya alam kung kailan siya nakatulog, siguro nawalan siya ng malay sa sobrang
sakit na nararamdaman.

LOCKETT came awake when she felt someone shook her shoulder. Agad siyang nagmulat
ng mata at nakitang nasa loob siya ng banyo.

She was confused at first on why she is in the bathroom but then she remembered.
Narito siya dahil sumakit ang ulo niya at ayaw niyang magising si Creed.

Nag-angat siya ng tingin at nakita niya si Creed na nakakunot ang nuo. "Anong
ginagawa mo rito?" Tanong niya sa binata.

"I could ask you the same thing. What are you doing here?"

Nag-iwas siya ng tingin at tumayo. "Wala."

Naunan na siyang lumabas ng banyo. Naramdaman niyang sinundan siya ni Creed. Hindi
niya nilingon ang binata at tuloy-tuloy lang na naglakad patungo sa kama.

Umupo siya sa gilid ng kama. "Creed, puwede bang lumuwas ako ng Maynila ngayon?"

"Why?" His voice sounds was somewhat edgy.

"I'm going to my Parents house. Puwede ba?"

"Sure." Umupo ito sa tabi niya. "Kailan ang balik mo?"

She shrugged. "Tomorrow, maybe?"

"Okay. Just let me call the Pilot." Tumayo ito at kinuha ang cell phone sa night
stand. "Ipapahatid kita sa Helicopter para makarating ka kaagad. And then
hihintayin ka ng Helicopter hanggang bukas para makauwi ka kaagad dito."

She just nodded, incapable of speaking. Her mind is in turmoil at the moment.
Kailangan niyang makausap ang mga magulang niya. She has to ask them if they have a
history of migraine and what is the best medicine for it. She can call them on the
phone to ask pero magpapa-check up na rin siya para sigurado. Kaya naman kailangan
niyang lumuwas sa Maynila.

"Lover, I'm sorry. You can't go to Manila today." Anang boses ni Creed.

Her eyes snapped at him. "Bakit? If hindi available ang Helicopter, I'll take the
boat-"

"There's a storm coming." Wika nito at hinawi ang kurtina para makita ang labas ng
Penthouse.

Tama nga ito. Mula sa kinauupuan niya, kitang-kita niya na madilim na ang
kalangitan kahit-tumingin siya sa orasan- alas-dyes na ng umaga.

"Maybe I can still make it to the Dock before the storm hits." Pamimilit niya.

"No." Isinara ni Creed ang kurtina at tumingin sa kanya. "Hindi puwede. Baka abutan
ka ng bagyo sa dagat. Hindi ako papayag." Lumapit ito sa kanya at umupo sa tabi
niya. "Lover, kung ano man ang pakay mo sa mga magulang mo, can't it wait until
tomorrow?"

Nagbaba siya ng tingin. "It can ... " Wala sa sariling napahawak siya sa ulo niya.
"... I think."

"You okay?" May halong pag-aalala ang boses ni Creed. "You look pale."

"I'm okay." Mabilis niyang sagot. Way too fast."

"You sure?"

Tumango siya.

Fear spread through her when she felt her head ached again. It throbbed and it
hurts.

She looked at Creed, panicky. "Do you have some medicine for headache?"

Mukhang nakita ni Creed ang takot sa mga mata niya dahil mabilis itong tumayo.
"Wala, but I can buy you a medicine. Wait here." Nagmamadali itong lumabas ng
kuwarto para bumili ng gamot niya.

Naiwan siyang bahagyang sumasakit ang ulo. Nahiga siya sa kama at inabot ang cell
phone niya sa night stand, katabi ng phone ni Creed.

She dialed her mother's number and after four long rings, her mother finally picked
up.

"Hello, my dear." Masayang bati nito sa kanya. "Good morning."

"Good morning, Mommy." Bati niya rito. "I called because I have something to ask."

"Yes, my dear. What is it?" Her mom's voice was jolly but at the same time, formal.

"Isang linggo nang masakit ang ulo ko, but not all the time. Minsan sa umaga lang o
kaya naman sa hapon o bago ako matulog. Puwede niyo po bang i-set niyo ako ng
appointment sa doctor? Magpapa-check up ho ako." Aniya. "Puwede naman ako ang mag-
set ng appointment kapag nakapunta ako riyan sa Manila pero isang araw lang ako
riyan e. Babalik kaagad ako sa Isla."

Ilang segundong katahimikan mula sa kabilang linya ang lumipas bago nagsalita ang
ina niya. "My dear, gaano kasakit ang ulo mo?" There's a hint of worry in her
voice. "My dear, may ininom ka bang gamot?"

"Is it impeccable for me to take a medicine?" Balik tanong niya. "I mean, it's just
a simple headache. I think Advil will do."

"No- I mean, you don't know that Advil can make your headache go away. Malay mo,
ibang gamot ang kailangan mo." Sa unang pagkakataon nawala ang gracefulness sa
boses ng ina. She sounds panicky. "I mean, kung magpapa-check-up ka, kailangan
kasama kami. Okay? Huwag kang pupunta sa Doctor diyan, okay? Dito na sa Manila.
Please, Lockett?"

Lockett. Her mother only calls her that when she's mad or nervous over something.

"Okay, mom. Anyway, may bagyo pa naman dito e kaya hindi ako makakaalis. Baka bukas
pa, after the storm passes. Text nalang kita."

"Okay. We'll wait for you here, my dear." Iyon lang ang pinatay na nito ang tawag.

Inilapag niya ang cell phone sa ibabaw ng kama at naglakad patungo sa teresa. Medyo
nabawasan na ang sakit ng ulo niya. Nang buksan niya ang sliding door ng terrace,
agad na niyakap siya ng malamig at malakas na simoy ng hangin.

She walks to the railing and then inhaled the musky scent of air. It was
refreshing, yet, she wasn't refreshed, she's bothered.

"Lover, what are you doing out here?" Anang boses ni Creed mula sa likuran niya.
"Halika sa loob. Nakabili na ako ng gamot para sa sakit ng ulo." Hinawakan siya
nito sa braso at iginiya papasok sa silid.

Nang makapasok sila sa kuwarto, agad siyang niyakap ni Creed. "Masakit ba ulo mo,
Lover?"

Tumango siya at humilig sa dibdib ng binata. "Medyo. But I'm fine. I'm good."

Hinawakan siya nito sa magkabilang balikat at pinaharap siya sa nito rito. "Gusto
mo magpahinga ka lang ngayon?" He holds her waist to pulled her closer. "Sasabihin
ko kay Reeve na may sakit ka."

Umiling siya at niyakap ito. "I'm fine. Kailangan kong asikasuhin ang Hotel dahil
sa bagyo. I have to make sure that everyone is safe."

"Okay." Inilagay nito ang hintururo sa baba niya at ini-angat ang mukha niya.
"Aalis ka na? Hindi ka ba muna mag bi-breakfast? You have to take your medicine
first."

Umiling siya. "No. I'm okay. Sa office ko nalang siguro iinomin yung mga gamot.
Kailangan mauna ako sa bagyo. Kailangan kong asikasuhin ang mga guest. At saka late
na ako." Pagkasabi niyon ay pumasok siya sa banyo para maligo.

HALOS APAT NA oras na siyang nagta-trabaho ng biglang sumakit ang ulo niya. Bigla
siyang napahawak sa hamba ng pintuan para hindi siya mabuwal. Buti nalang nakatayo
siya malapit sa pintuan kaya naman hindi siya nabuwal sa pagkakatayo dahil sa sakit
ng ulo.
"Shit!" She cursed when her head throbbed painfully again. "Bakit ba sumasakit ang
ulo ko?" Argh! Naiinis siya! Buwesit!

Napaigtad siya ng biglang bumukas ang pinto at pumasok si Creed. They nearly
collided with each other if she haven't seen him and took a step back.

"Well, hello Lover. Waiting for me?" He pleased his lips against hers and grinned
at him. "Lover, did you miss me?"

She smile and nodded. "Yeah. I did."

She smile to hide the pain she's feeling.

"I miss you too." He kissed her again, on the temple this time.

She walks to her swivel chair and sits. "Anong ginagawa mo rito?" Her eyebrows
keeps on frowning to manage the pain she's feeling. "Wala naman tayong usapan na
kakain tayo sa labas."

"Wala nga." Lumapit ito sa kanya at pasandal na umupo sa mesa niya. "Kaya naman
pinagluto kita ng pananghalian. Halika na, umuwi na tayo."

She smiled at that. "Thank you. Hindi ko alam na marunong ka palang magluto."
Nakangiting wika niya at tumayo para ilapat ang labi niya sa labi nito. "Tara na.
Umuwi na tayo. After lunch, I'm going to take you to heaven through Pleasure
Express." May pilyang ngiti sa mga labi niya.

Thankfully, her headache disappeared.

A silly grin appeared on Creed's face. "You're giving me a massive boner just by
saying that, Lover."

She giggled and bit her lower lips while giving Creed a sultry look. "I'm wet down
there, Creed."

He swallowed hard. "Yeah?"

"Yeah." Tumayo siya at kinuha ang kamay nito at iginiya iyon papasok sa pantalon na
suot niya. "Want to touch it?"

Parang wala sa sariling tumango ito. At tuluyang ipinasok ang kamay sa pantalon
niya. Napapikit ang mga mata niya ng maramdaman niya ang kamay nito na hinahawakan
ang pagkababae niya. At ng ipasok nito ang isang daliri sa loob niya, hindi niya
napigilang mapaungol.

Ngumisi si Creed. "Hmmm. I really love it when you moan, Lover. It makes me so
fucking horny."

She can't help but smile. "Then come on. Let's go to our penthouse. I want to lick
every inch of you."

"Hell, yeah!" Sigaw nito.

He withdraws his hands from her pants and licked her juices coating his fingers.

He looked deep into her eyes as he licked her juices off. "Ang sarap mo talaga,
Lover."

Her cheeks flamed. "You don't have to do that."

"At bakit?"

"Kasi paano kung pangit ang lasa?"

"That, my lover, is pretty much absurd. You taste fucking good that I want your
juices to bath me."

That makes her cheeks burned more and her heart beat quicken. This man really has
an uncanny affect on her. Maybe because she loves this man.

Yes, she undoubtedly loves Creed. Akala niya ay mapapanatili niyang platonic ang
relasyon nila ni Creed pero nagkamali siya. Napaka-stupida niya para isipin na
mapapanatili niyang hindi tumitibok ang puso niya para kay Creed. Hindi mahirap
mahalin ang binata at sa tingin niya ay mas lumalim pa ang nararamdaman niya para
rito dahil sa pag-iisa ng katawan nila.

"Earth to lover." Creed snaps his finger, cutting of her thoughts. "Are you with
me? I'd been talking here. Nakikinig ka ba?"

Napakurap-kurap siya at tumingin sa binata. "I was just thinking."

"Thinking of what?" He inclined.

You. "Nothing." She said then walk passed Creed. "Come on. Kainin na natin iyang
niluto mo para sa'kin."

Sumunod naman sa kanya si Creed. He encircled his arm around her waist to pull her
closer. She did the same. His free hand clutched her hand on his waist then
squeezed it lightly.

Napangiti siya sa ginawa nito. She leaned in to his shoulder as they walk towards
the elevator. Napapatingin sa kanila ang mga taong nadadaanan nila. Ma pa hotel
guest man o hotel staff. Their eyes were full of envy as they stared at her and
Creed.

"They're staring." Aniya.

"Let them." He said. "Let them see how beautiful you are and how lucky I am to have
you as my lover."

That made her heart flutter. Wala na talagang pag-asa ang puso niya. Kaunting
papuri lang o kaya simpling salita lang ni Creed, para kaagad iyong dinuduyan.
Maloloka siya sa nararamdaman niya. Nakakabaliw talaga ang pag-ibig. Nakakawala sa
tamang huwisyo.

Ayaw na niyang isipin kung mag-ano ba sila na Creed. Wala na siyang paki-alam. Ang
importante, mahal niya ito, at ang pagmamahal walang hinihinging kapalit. If you
love someone, love him deeply without expecting that he'll love you back, because
love is a strange and unpredictable emotion than just bloom in someone's heart for
no apparent reason.

Love is weird. Love is crazy. Love is strange. Love is unpredictable. Love is the
uncanny emotion someone can feel, but above all that, love can make you the
happiest person on the whole Galaxy. And now, she's happy.

Nang makapasok sila sa elevator, nabigla siya ng yakapin siya ni Creed ng mahigpit.

"I woke up last night." He said, "You weren't in our bed, rather, I saw you walking
towards the bathroom, hands on your head. You seem in pain. Mind explaining it all
to me?"

Her heart raced. Hindi niya alam kung ano ang isasagot niya sa binata. Wala rin
siyang kasagutan sa tanong nito.

"I'll tell you when I know what happened to me." Iyon nalang ang sinagot niya rito.
"Basta masakit lang ang ulo ko. That's all."

"Pinagalala mo ako, alam mo ba?" Mas humigpit ang yakap nito sa kanya. "When you
ask for a medicine this morning, gusto kong lumipad papunta sa Pharmacy. I
desperately wanted to go to Manila to ask for a Doctor to check on you. I'm scared
shit, Lockett. Don't scare me like that again. Okay?"

"WhY were you scared?" Mabilis ang tibok ng puso na tanong niya. Parang lalabas ang
puso niya sa dibdib niya habang hinihintay ang sagot nito. Pero hanggang sa bumukas
ang elevator at lumabas sila, walang imik lang ang binata.

Bakit ba ako umaasa na pareho kami ng nararamdaman para sa isa't-isa?

Lockett put the key on the key hole of the penthouse door and was about to twist it
open when Creed talked.

"I'm scared because I ... I'm falling for you, Lockett. I am falling in love with
you and I'm fucking scared that you don't feel the same way. I didn't know that I
am falling in love with you, until I saw you clutching your head in pain. I was
scared that something will happen to you. I was scared to lose you. I was scared
because I am falling deeply, crazily and madly in love with you."

Nakamaang lang ang labi niya habang nakatilod sa binata at nakikinig sa pagtatapat
nito. The feeling is mutual? He loves me back?

Dahan-dahan siyang humarap sa binata.

When she faced him, they stared at each other's eyes and a small smile tugged on
Creed lips.

"I hope you're falling for me too, Lockett." Creed said his eyes were glistening in
hope.

Lockett chuckled lightly. "Yes ... I am falling for you too." She let him see the
love in her eyes that she's been hiding from him.

Creed quickly captured her lips in one hot fiery kiss. "Pag-uwi mo sa Manila, sama
ako. I want you to meet Cherry." Anito ng pakawalan ang labi niya.

Tumaas ang kilay niya. "You want me to meet Cherry?"

"Yeah. So you'll know that I no longer have a romantic feeling for my best friend."

Sasagot sana siya pero magkalapat na ang mga labi nilang dalawa at nararamdama niya
ang kamay nito sa puwet niya ang isa naman ay nasa dibdib niya.

Bahagyan niya itong itulak. "Let's eat lunch first."

Binuksan nito ang pintuan. "Fuck lunch, I want you and you're already enough for
me." And then he captured her mouth and slid his one hand inside her panty. "I'm
going to eat you for lunch and I'll make sure that I bath on your juices."
A/N: Bitin ba? Pasensiya. Haha. Marami pa naman ang mga SPG scene sa mga susunod na
kabanata. Hahaha.
####################################
CHAPTER 17
####################################

CHAPTER 17

AFTER the storm passed, kaagad na pina-ready ni Creed ang helicopter para sakyan
nila patungo sa Manila. And after one hour, finally, they arrive in their
destination.

"Pupunta ako sa bahay ng Parents ko." Imporma niya sa binata ng makababa sila sa
Helicopter.

"Me too." Ani ni Creed. "I'll just call you when I'm free. Okay?"

She nodded and smile. "Okay. Hihintayin ko ang tawag mo."

"Okay." He kissed her before calling a cab for her. "Ingat ka, Lover. I'll see you
soon."

"Yeah. You too." Sumakay siya sa taxi at nagpahatid sa bahay ng mga magulang niya.

Nang makarating siya roon, nakita niyang nasa labas na ng bahay ang mga ito at
mukhang hinihintay siya. Pagkatapos bayaran ang taxi, agad siyang bumaba at mabilis
na naglakad patungo sa mga magulang niya.

"Mom. Dad." She puffed her cheek and released a breath. "Ako po ba ang hinhintay
niyo?"

Her mother nodded. "Yes. Let's go. May nakausap na akong Doctor at ibi-brain scan
ka niya. Halika na."

Kinabahan siya ng marinig ang salitang brain scan. Ano kaya ang makikita nila sa
utak ko? "Kailangan ba talaga akong i-brain scan?"

"Yes." Mabilis na sagot ng ina niya. "Dahil hindi ka tatawag sa'kin kung kaya mo
ang sakit ng ulo mo. You wouldn't bother asking me to set an appointment."

"Okay." Aniya at naglakad patungo sa nakaparang kotse ng mga ito.

Pagkalipas ng mahigit isang oras, tumigil din ang sasakyan at lumabas silang tatlo
sa kotse. She looked at the Hospital name. Capitol Medical Center. Huminga muna
siya ng malalim bago sumunod sa mga magulang niya papasok sa nasabing Hospital.

Her mom holds her arm and pulled her towards the door with a name, Maressa
Gallante, Neuro-oncologist.

Neuro-oncologist. Neuro has something to do with brain, then what's the oncologist?

Nang ma kapasok sila sa loob, may nakita siyang babae na nakasuot ng Doctor's robe
at nakaharap doon sa isang malaking machine na parang may higaan sa loob. If she's
not mistaken, it's called MRI.
"Doctor, Gallante?" Pagtawag ng ina niya sa atensiyon nito.

Lumingon naman ang Doctora at ngumiti ng makita sila. "Yes?"

"I'm Lara Mendoza. I have an appointment with you today."

"Oh." She pleasantly smiled at them. "Yeah, I remember. Who's the patient?"

Bahagyan siyang tinulak ng ina niya papunta sa Doctor. "Siya ho, doc. I don't want
you to sugar coat the result of her MRI. It would be much appreciated if you will
bluntly tell us."

Ano ba ang pinagsasasabi ni Mommy? Naguguluhan na tanong niya sa sarili.

The doctor just smiled. "Okay. I won't hold back." Iminuwestra nito ang kamay si
kaharap nitong machine. "Come here, Ms..."

"Ms. Lockett."

"Ms. Lockett, please, mahiga ka rito." She gestured her hand on the machine. "And
try to relax."

Sinunod niya ang sinabi nito. She relaxed as her body is being moved into a big
circle machine. Nang maipasok siya sa loob ng machine, she feel warm. She closed
her eyes as the machine started to scans her. And a minute later, she heard a
beeping sound and then she found herself slowly coming out from the machine.

Tumayo siya at tumingin sa Doctor. "Thats it? Wala na akong ibang test na gagawin?"

The doctor smiled. "Yes, that's it. Just wait for at least one minute or so for the
result."

"Okay." Umupo siya sa tabi ng mommy niya at hinintay ang resulta ng brain scan
niya.

IT WAS the very boring and longest minutes of her freaking life. Nang lumabas ang
Doctor mula sa isang silid na puno ng computer at lumapit sa kanila, napatayo siya
sa kinauupuan.

"What's the result?" Kinakabahan niyang usisa rito.

The doctor looked at her and to her parents. After that, she looked at her with
sadness and pity in her eyes.

"Miss Lockett, I promise to not sugar coat anything so here's the result. In the
MRI, it shows that there are spreading meningiomas in your brain. Meningiomas are
the most common type of tumor that originates in the central nervous system. They
occur more often in women than in men. A small number of meningiomas are cancerous.
They tend to grow quickly. They also can spread to other parts of the brain and
beyond, often to the lungs. Unfortunately, some of meningiomas have already entered
your blood vessel, that's why we have to conduct a surgery to remove it safely from
your brain so it won't spread-"

"In short, I have a brain cancer? Is that it?"

The doctor smiled grimly. "We have to conduct a surgery to see if the Meningiomas
you have is benign or malignant. If it is malignant, then-"

Pagak siyang tumawa. "Nagpapatawa ka ba? Are you freaking kidding me? Hindi ako
puwedeng magka-cancer! I haven't done anything to acquire that fucking sickness!"
She was now shouting. "No way in hell that I have cancer!"

"As shown in the result, your Meningiomas are in the part of your head which was
scarred." Her voice was calm. "Meaning, when you were a kid, you've hit your head
or someone might have dropped you. Kailangan operahan ka para matanggal ang
Meningiomas bago pa iyon kumalat sa blood vessel mo. For one hundred percent
success on the operation, I suggest you conduct the surgery in the U.S."

Hindi niya namamalayan na namamalisbis na pala ang luha mula sa mata niya. Marahas
na pinahid niya ang luha sa pisngi niya. She stormed off from the room and run
towards the elevator.

Habang hinihintay ang elevator na bumukas, naabutan siya ng mga magulang niya na
nakatayo at hilam ang mga luha. Humarap siya sa mga ito. "Mommy, hindi ba
nagkakamali lang naman ang resulta? There could be a glitch and-"

"Lockett, my mother died from Meningiomas cancer, so does my great, great great
grandmother." Her mom said. "Nasa lahi na natin ang sakit na yan. If the result is
true, then we have to go to U.S.. They can cure you there. I promise."

Umiling-iling siya habang umiiyak pa rin. "No! Wala akong sakit. It's just a plain
fucking headache! You'll see, bibili ako ng Advil at magiging okay na ako. I always
have a head ache before. I'm sure wala itong pinagkaiba sa ngayon."

Her mother looked at her, sadness on her eyes. "Lockett, the result is clear. Nang
tumawag ka sa akin at nalaman ko na sumasakit ang ulo mo, inaasahan ko na ito. When
you were I kid, our housemaid accidentally dropped you and you head hit the floor
tile. Nasugatan ka noon at sinabihan na kami ng Doctor na may posibilidad na
meningiomas paglaki mo. So I bought 3 plane tickets to U.S., if you want to survive
this sickness then we have to go to U.S., where you will be cured, fast."

She sniffed as she sobbed silently. "Wala akong sakit. I'm healthy. See?" She
spread her arms. "I'm healthy and I don't have cancer. That result is not true. I'm
fucking healthy!"

Nang marinig niyang bumukas ang elevator, pumasok siya roon at bago pa makapasok
ang mga magulang niya, pinindot niya ang close door.

Nanghihina na napadausdos siyang napaupo sa elevator floor at walang imik na

umiyak. Hindi siya naniniwala na may cancer siya! Hindi siya naniniwala na
hereditary iyon! Hindi siya naniniwala sa sinabi ng doctor na 'yon! Hindi puwede!
Bata pa ako! Hindi puwede sakin mangyari ito.

Nang makalabas siya ng Hospital, pumara siya ng Taxi at nagpahatid sa condo niya.
Nang makarating doon, nagmamadali siyang tinungo ang unit niya pero sa halip na sa
unit niya pumunta, kumatok siya sa pinto ng unit ni Creed.

After two knocks, the door opened. Nang makita si Creed, kaagad niyang niyakap ito
at siniil ng halik sa mga labi. "I miss you." Aniya ng pahaghang pakawalan ang mga
labi nito kapagkuwan ay hinalikan ulit ito.

She and Creed was still kissing when someone cleared the throat. Bigla silang
napatigil sa paghahalikan at napatingin siya sa pinanggalingan ng tikhim. Tumaas
ang kilay niya ng makakita ng isang magandang babae na naka-upo sa pang-isahang
sofa. Ang ganda nito ay pang Hollywood ang dating. Kaagad siyang na concious sa
itsura niya. She'd been crying, she's sure that she looks like shit right now.

"Who is she?" Her question came out as haughty. She's jealous alright. "I mean, ano
mo siya?"

Bago pa makasagot si Creed, tumayo ang babae at lumapit sa kanya. "Hi, I'm Cherry
Jean Vanderhorst. Creed's best friend."

Cherry? Creed's best friend? Mataman niyang tinitigan ang babae. So this is Cherry?
No wonder na in love si Creed sa babae, she look like a freaking Princess.
Napakaganda nito sa suot na simpling blusang puti at denim jeans. Kahit pa yata
basahan ang suot nito, babagay pa rin at magmumukhang maganda.

"Hello. I'm Loc-" Hindi pa niya natatapos magpakilala ng umeksina si Creed.

"Her name is Lockett Kay Mendoza. She's my-" Natigil sa pagsasalita si Creed kaya
naman tumingin siya rito.

Nakita niyang nakatingin ito sa namumula niyang mga mata. Agad siyang nag-iwas ng
tingin.

"Babe, I think you should go." Anang boses ni Creed.

Akala niya siya ang tinawag nitong babe, kaya naman tumingin siya rito. Kaya ganoon
na lamang ang gulat na naramdaman niya ng ngumiti si Cherry. Oo nga pala, babe ang
tawag ni Creed kay Cherry. Kahit alam niyang endearment lang iyon at wala iyong
ibig sabihin, pero nagseselos pa rin siya.

"Sure, Boo. Aalis muna ako. Bisitahin mo nalang ako sa bahay, Luke would love it if
you visit."

"I highly doubt that, Babe. Your husband hates me to the core of his veins."

Cherry chuckled and hugged Creed. "Well, aalis na ako." She looked at her. "It's
nice meeting you, Lockett."

She smiled. "It's a pleasure meeting you too."

Creed left her side to open the door for Cherry. And then a second later, he
returned to her side with a frown on his face. "Why were you crying?" He asked.

"Nothing-"

"And don't say it's nothing. I can see your fluffy red eyes, Lockett. Alam kong
umiyak ka. Now, I'm asking, bakit ka umiyak?"

Nagdadalawamg isip siya kung sasabihin ba niya ang sinabi ng Doctor. If she told
him, meaning she believe that she have cancer, but no! She doesn't have a freaking
cancer!

"Nothing. Nakausap ko lang si Mommy at medyo nag-away kaming dalawa. Nagkasagutan.

That's all."

Matiim siyang tinitigan ni Creed na parang inaarok ang laman ng isip niya para
alamin kung nagsasabi siya ng totoo o hindi. Mukhang nakuha nito ang gustong makita
sa mukha niya dahil inakbayan siya nito at iginiya paupo sa sofa.

"Ano ba pinag-awayan niyo ng mommy mo?" Tanong nito.

Humilig siya sa balikat nito. "She keeps on insisting that I'm sick, which I'm
not."

"Bakit naman niya nasabi na may sakit ka?" He looked at her through his shoulder.
"Hindi naman siguro niya sasabihin na may sakit ka kung wala naman talaga."

"I don't want to talk about it." Naiinis na sabi niya. "Basta wala akong sakit."
Mariin niyang sabi.

"Okay." Mukhang napansin nito ang pagkainis sa boses niya kaya hindi na ito
nagpilit. "Change topic na." He leaned in to her and pressed his lips on hers.
"Want to have sex with me?"

Mahina siyang natawa sa sinabi nito. "Why'd you have to ask? Just undress me
already."

His eyes darkened with lust. "Hmm. I like your response. It's making me horny."

Gumapang kaagad ang kamay nito na nasa balikat niya papasok sa loob ng suot niyang
pang-itaas para hawakan ang mayayaman niyang dibdib na natatakpan pa rin ng bra.

Hinalikan siya nito sa leeg patungo sa tainga niya, hanggang sa makarating ang labi
nito sa gilid ng labi niya. He licked the edge of her lips making her whimper.

Mabilis niyang hinubad ang jeans na suot pati ang panty. Hindi niya napigilan ang
sarili na umupo sa hita nito. She straddled his waist and rubbed her wet cunt
against his erect manhood.

"Hmmmmm." She breathes when her clitoris touched the fabric of his jeans. She then
opens his fly then the zipper.

Para siyang sabik sa pagkalalaki nito dahil kaagad na inilabas niya ang mahaba
nitong pagkalalaki at dahan-dahang ipinasok iyon sa loob niya. Her eyes rolled up
and the most delicious piece of meat in the world enters her wet and needy core.

"Ohhhhh. . . God . . . You're tight." Wika ni Creed ng mabaon ang buong kahabaan ng
pagkalalaki nito sa pagkababae niya.

"U-huh?" She put both of her hands on the back, on Creed's legs and then slowly,
she started pumping in and out, making Creed whimper in pleasure.

Habang tumatagal, pabilis ng pabilis ang galaw niya, hanggang sa mapuno ng daing at
ungol nila ni Creed ang kabuonan ng unit nito.

Hindi siya tumigil sa paggalaw hanggat hindi nila naaabot ang rurok ng kaligayahan
na pinagsasaluhan nila.

A/N: Mamamatay na si Lockett. Comment?

####################################
CHAPTER 18
####################################

CHAPTER 18
NAGISING si Lockett sa kalagitnaan ng gabi dahil sa sakit na naman ng ulo. Parang
pinupukpok iyon ng martilyo ng paulit-ulit at unti-unting binibiyak gamit ang
lagaru sa sobrang sakit. Mariin niyang ipinikit ang mga mata at pilit na kinakaya
ang sakit na nararamdaman. Kahit pa parang Wala akong cancer! Simpling sakit lang
ito ng ulo!

Hindi niya alam kung ilang minuto siyang hindi gumalaw sa pagkakahiga at nakapikit
lang ang mga mata. Nararamdaman niyang may tumutulo na mainit na likido sa pisngi
niya. She didn't make a move to wipe her tears off because she can't move a muscle
without shouting in pain.

She cried silently as she lay beside Creed. Totoo kaya talaga ang sinabi ng Doctor
na iyon? Totoo ba na may cancer siya? She gritted her teeth in anger, making her
head throbbed painfully.

A sob escape her lips. Mabilis niyang sinapo ang bibig para walang ingay na
kumawala sa mga labi niya. Baka magising si Creed!

Ganoon lang ang posisyon niya habang pinagdarasal niya na sana mawala na ang sakit.
Na sana hindi totoo ang resulta ng MRI niya. Pinagdarasal niya na sana nagbibiro
lang ang Doctora na iyon.

Nakatulogan siguro niya ang pagdarasal dahil nang magmulat siya ng mata, sumisilip
na si haring-araw na bahagyang nakaawang na kurtina sa kuwarto ni Creed.

Nang lingunin niya ang binata, mahimbing pa rin itong natutulog. That made her
smile, mataas na ang sikat ng araw pero tulog pa rin ito. Mukhang napagod niya ito
kagabi. Napangiti siya at akmang ilalapat ang labi niya sa bahagyan nitong
nakaawang na labi ng matigilan siya ng may pumasok sa isip niya.

Ano kayang magiging reaksiyon ni Creed kapag nalaman nito na may sakit ako?

Mabilis siyang lumayo kay Creed at bumangon para maligo, pagkatapos ay tinungo niya
ang sariling condo.

She was about to enter her unit when her head throbbed again. Mabilis niyang sinapo
iyon. She cursed. Bakit ngayon lang nagparamdam ang cancer na to? Bakit ngayon lang
kung kailan masaya na siya sa piling ni Creed? Wala naman siyang ginawang masama.
Kahit kailan, wala siyang inalipusta na kapwa niya. Bakit siya pa ang nagkaroon ng
sakit na ganito?

Pesteng buhay 'to!

Pinahid niya ang luha na nalaglag mula sa mga mata niya kapagkuwan ay isinara niya
ang pintuan ng unit at naglakad patungo sa elevator.

Her mind is set. Babalikan niya ang Doctor na iyon at isiaguraduhin niyang hindi
ito nagsisinungaling sa kanya.

And if she's not then... hindi niya alam ang gagawin niya.

NANG makarating sa Capitol Medical Center, agad niyang tinungo ang opisina ni Dr.
Gallante. She knocks first before entering the office. Naabutan niya ang Doctora na
abala sa pagbabasa ng mga papel na nasa ibabaw ng mesa nito.
"Dr. Gallante?"

Agad itong lumingon sa direksiyon niya. "Ikaw pala, Ms. Lockett." Ngumiti ito sa
kanya. "Ang aga mo yata." She looks around like she's looking for someone. "Nasaan
ang mga magulang mo?" Tanong nito ng walang makita maliban sa kanya.

"My parents are not here with me. Ako lang ang narito ngayon. "Humugot siya ng
isang malalim na hininga bago nagsalitang muli. "Are you sure about my MRI result?"
Tanong niya at lumapit dito. "May pagkakataon ba na nagkamali ang resulta ng MRI
scan?"

Dr. Gallante smiled at her but it didn't reach her eyes. "I'm sorry, Lockett. I
badly wanted to lie to you about the result but I don't want to sugar coat
anything. I have to tell you the truth, para makapagpagamot ka kaagad. Life is
short, Lockett, don't waste it on denying the fact that you might have a brain
cancer."

She took a very deep breath and sat on the visitor's chair in front of Dr. Gallante
table. "Okay, sabihin na nating totoo ngang may cancer ako. Anong mangyayari sa
akin? I want every information you know about this cancer of mine. How can I fight
this? Alam kong ninety-nine percent of cancer patients died. Am I part of the one
percent or I just have to ready myself because I'll be part of ninety-nine
percent?"

Umupo sa katapat niyang visitor's chair ang Doctor at tumingin sa kanya. "Since
some of meningiomas are already spreading on your blood vessel, you have to move
fast. Magpagamot ka kaagad. Magpa-opera ka para matanggal ang mga cancer cells na
iyan sa utak mo bago maapektuhan ang ibang parte ng utak mo. If that happens, it
can create more damage that you thought. Kaya habang maaga pa, ipatanggal mo na
iyan sa utak mo." May inabot itong papel at may binasa roon. "According to your MRI
result, the meningiomas are near the limbic system of your brain. Limbic system
controls your emotion and memories. Kung o-operahan ka para kunin ang cancer cell
sa utak mo, there is a possibility that you might have a loss of memory. Hindi ko
lang alam kung anong klaseng loss memory ang mararanasan mo pero kailangan mo nang
ihanda ang sarili mo."

Natahimik siya sa sinabi ng Doctor. Tama ito. Love is too short to be wasted on
denying the fact that she might have cancer. Kailangan niyang magpagamot. Para sa
mga magulang niya, para kay Creed at para na rin sa sarili niya. Bata pa siya para
mamatay. Kung may paraan naman para mabuhay siya, gagawin niya ang lahat para
mabuhay siya.

Tumayo siya at nagpasalamat sa Doctor. "Thank you."

Lumabas siya ng opisina nito at lumabas sa Hospital na bagsak ang balikat. She
keeps on telling herself that the result wasn't true but the throbbing pain in her
head said otherwise.

Nang makabalik siya sa condo niya, nakita niya si Creed na nakatayo sa labas ng
pintuan ng condo niya.

"Creed, what are you doing out here?" Tanong niya sa binata ng makalapit dito.

He looked at her; worry is visible on his eyes. "What the hell, Lover? Where have
you been?! Alam mo bang alalang-alala ako sa'yo? Saan ka ba nagpunta?"

Ibinuka niya ang bibig para ikuwento rito na galing siya sa Doctor pero sa isiping
mas mag-aalala lang ito sa kanya, hindi na niya itinuloy.
Kung o-operahan ka para kunin ang cancer cell sa utak mo, there is a possibility
that you might have a loss of memory. Hindi ko lang alam kung anong klaseng loss
memory ang mararanasan mo pero kailangan mo nang ihanda ang sarili mo. Parang
sirang plaka na paulit-ulit iyon na nagri-reply sa utak niya. May posibilidad ba na
mawala si Creed sa ala-ala niya?

Her heart tightened inside her chest at that thought. Paano nga kung mawala ang
binata sa memorya niya? Alam ni Lockett na mahal siya ng binata at wala siyang
karapatan na saktan ang isang lalaki na katulad ni Creed. Wala siyang karapatan na
paasahin ang binata at paghintayin sa pagbabalik niya.

It's unfair for him. Mas makabubuting umalis siya hangga't wala pang alam si Creed.
And if ever na maging successful ang operasyon niya, maybe, they are meant to be.
At kapag galit ito sa kaniya dahil sa pag-alis niya, she will seduce him with all
her might to win him back.

"Lover? Are you with me?" Anang boses ni Creed.

She smiled and then encircled her arms around Creed neck. "Nag-alala ka? Sorry. I
went for a walk. Ang himbing kasi ng tulog mo kanina kaya hindi na kita ginising
pa."

Nawala ang pag-aalala sa mukha nito at napalitan iyon ng matipid na ngiti sa mgaa
labi. "Bakit hindi mo ako ginising, ha? We could have walked together."

"It's okay." She pressed her lips on him. Susulitin na niya ang bawat oras na
kasama niya ang lalaking tinitibok ng puso niya. "Anyway, gusto mo ipagluto kita ng
breakfast?"

That made Creed smile. "Hindi ko tatanggihan iyan."

SHE MADE breakfast for Creed and then they ate together in the terrace of her
condo. They both have smile on their faces as they talk and share their thoughts to
each other.

"What if I left? Anong gagawin mo?" Wala sa sariling tanong ni Lockett kay Creed.

Creed stilled then turns to stare at her. "Bakit mo naman ako iiwan kung sakali?
Mind telling me the reasons?"

She just smiled and shrugged. "Don't mind me. I'm being nonsense again."

Kahit sinabi na niya iyon, nakatitig pa rin sa kaniya si Creed na parang inaarok
kung ano man ang laman ng isip niya. Hanggang sa sumuko na ito at tumingin sa
harapan nila.

"Kung iiwan mo ako, hihintayin kita hanggang sa bumalik ka." Anito.

Lumakas ang bumilis ang tibok ng puso niya sa sinabi nito. Parang idinuduyan ang
puso niya ng mga anghel sa langit.

"Hihintayin mo ako kahit walang kasiguraduhan na babalik ako?" She asked while
trying to hold her tears. "Paano kung sa paghihintay mo, namatay pala ako? Anong
gagawin mo?"

"That's easy." He smiled. "Pupunta ako sa libing mo at sasabihin kong 'Thank you,
because of you, I now know what love is. Love is Lockett Kay Mendoza and it is my
pleasure to love you until the day god takes you to heaven." Napaka-seryuso ni
Creed habang sinasabi iyon, kapagkuwan ay bigla itong ngumiti at tumingin sa kanya
sabay kindat. "Pero syempre, hindi naman yun mangyayari kaya ang sasabihin ko,
'Lockett Kay Mendoza. I'm not falling in love with you anymore, because..." Matiim
siya nitong tinitigan at hinalikan sa mga labi. "...because, I am now madly in love
with you." Ngumisi ito. "Okay na ba yun?"

Lockett smiled with teary eyes. "Okay na okay."

Creed smiled back and kissed her on the lips. "I love you, Lockett."

Her stomach flutter and her heart sore in the sky. She knew that Creed loves her,
pero hindi niya inaasahan na sasabihin nito iyon sa kanya.

"I love you too." Tugon niya habang parang pinipiga ang puso niya sa sakit. And
because I love you, I have to leave you. For your own sake and mine. She pressed
her lips on his. Hindi gumalaw ang mga labi nila. Hinayaang lang nila iyon na
magkalapat, and then, minutes later, Lockett pulled away and looked at Creed in the
eyes.

"Creed, you're the most amazing part of my life and I promise hinding-hindi kita
makakalimutan."

May pilyong ngiti na sumilay sa mga labi ng binata. "Bakit mo naman ako
makakalimutan? Ako yata ang nagpalasap sayo ng langit."

Napapangiti na napaiing-iling nalang siya. "Ikaw talagang lalaki ka. Puro

kapilyohan ang alam mo."

Creed just grinned. "And that's why I love you, kasi kaya mong taggapin ang
kapilyohan ko."

She rolled her eyes. "Ewan ko sayo."

Inakbayan siya ng binata at hinapit palapit dito. "I'm happy. Know why?"

"Why?"

"Because I finally found the woman I want to spend my life with-"

"We should cook lunch." Putol niya sa ibang sasabihin nito. Ayaw niyang marinig ang
sasabihin nito. "Medyo nagugutom na ako. Hindi kasi marami ang kinain ko kanina e."

Nawalan ng imik si Creed kapagkuwan ay walang emosyong ngumiti. "Okay. Ako nalang
ang magluluto. Ikaw kanina e."

Pagkasabi niyon ay tumayo ito at pumasok sa loob ng condo, naiwan siya sa terrace.
She doesn't want to cut him off like that but when he starts talking about finding
the woman who he want to spend his time with, natakot siya. Natakot siya na marinig
na siya ang babaeng iyon dahil alam naman niya kung gaano kaikli ang life-span
niya. At natatakot siya para sa binata. Natatakot siya sa sakit na maidudulot niya
rito kapag nangyari iyon.

Sinundan niya si Creed at naabutan niya itong nagluluto sa kusina. Niyakap niya ito
mula sa likuran at hinalik-halikan ang batok nito. When she heard him groan,
pinaharap niya nito at hinalikan sa mga labi.

It was Creed who first pulled away. "Nagluluto ako."

Nagbaba siya ng tingin, medyo nasaktan siya ng kaunti sa pagtrato nito sa kaniya.
"Okay. Doon muna ako sa kuwarto."

Nasaktan ito sa simpling pagputol niya sa iba pa nitong sasabihin. Paano pa kaya
kung malaman nito na may cancer siya at may posibilidad na mamatay? Mas lalo lang
itong masasaktan. Creed is better off without her.

Nang makapasok siya sa kuwarto, inilabas niya ang luggage niya at inilagay doon
lahat ng damit niya, pagkatapos ay tinawagan ang mga magulang niya.

"Hello, mom." She said when her mother picked up. "Kailan ang flight natin
patungong U.S.?"

Mukhang nagulat ang ina niya dahil nawalan ito ng imik sa kabilang linya.

"Mommy? Nariyan ka pa?"

Her mother breathes out. "Yes. Narito pa ako." There's a paused. "By the way our
flight is today. Two P.M."

"Okay. Meet you in the airport." Aniya at tinapos ang tawag.

"Saan ka pupunta?" Anang boses ni Creed mula sa pinto ng silid dahilan para
mapaigtad siya. "Who are you going to meet in the airport?"

Nilingon niya ito. "Aalis na ako. Pupunta ako ng U.S.. Iiwan na kita kasi ayokong
paasahin ka na makakasama mo ako habang-buhay."

Pain crossed his face. "But Lockett-hell! Why are you doing this? If you don't want
to spend your life with me, kung ganoon, hindi kita pipilitin. Just please, stay.
You're the woman I want to be with for the rest of my life, please, stay."

"Creed, I can't stay!" Her voice was trembling. "I have cance-"

"I thought you love me. Kung mahal mo ako, bakit mo ako iiwan?"

He's questioning my love for him? Sa tingin nito, iyon ang dahilan kung bakit ako
aalis? She wanted to correct him, but didn't. It's for the best. Mas makabubuting
isipin nito na hindi niya ito mahal kaysa naman umasa ito na makakasama siya sa
habang-buhay samantalang maikli nalang ang buhay niya.

"I'm sorry." Aniya. "Please, lock the door when you leave."

Walang lingon-likod na lumabas siya ng condo niya. She never once turns to see
Creed. Ayaw niyang makita ang sakit sa mga mata nito at mas lalo namang mas ayaw
niyang makita nito ang masasaganang luha na dumadaloy sa pisngi niya.

This is for the best... She keeps on chanting inside her head as she walks away
from the man she loves so much.

NATULOS sa kinatatayuan si Creed. Hindi siya makagalaw. Walang namutawi na salita

sa mga labi niya habang nakatingin kay Lockett na naglalakad palabas ng condo.

He wanted to shout wait. He wanted to beg her to stay with him but he can't move a
muscle. He just looked at Lockett, leaving.

His heart tightened in pain. It feels like someone just mowed his heart with a
truck. It hurts so much.

When Lockett disappeared from his sight, a small shaky chuckled escaped his mouth.
"Did the woman I love just left me without telling me why?"

Sinapo niya ang dibdib kung nasaan ang puso niya. Fuck! Mas masakit pa ito kaysa
nuong nalaman ko na may mahal si Cherry na iba. Fuck! Fuck this! Fuck!

A/N: There! Hehehehe. Hayan muna ang update. Sa Chapter 19, baka after how many
years na. hehe
####################################
CHAPTER 19
####################################

CHAPTER 19

After three years...

"LOCKETT, handa ka na ba para bukas?" Tanong ng ina niya ng pumasok ito sa kuwarto
niya na hindi man lang kumakatok. Kahit papaano, sa tatlong taon na kasama niya
ito, nasanay na siya sa ibang ugali nito na medyo hindi maganda. Pero kahit ganoon
ang ina niya, mahal na mahal niya ito dahil ito pa rin ang nag-alaga sa kanya sa
mga panahong kailangan niya ng pag-aaruga.

Naka-upo siya malapit sa binata dahil nakatingin siya sa ulan. Dito sa Arizona,
dalawa o tatlong beses lang kung umulan sa isang taon kaya naman inaabangan niya
iyon.

Nilingon niya ang ina mula sa pagkaka-upo malapit sa bintana. "Mommy, kailangan ba
talagang umuwi tayo?"

Her mom nodded and smile. "Yes, my dear. We have to go home. Oo nga at tatlong taon
na tayo rito sa Arizona pero kailangan pa rin nating bumalik sa Pilipinas. Saka
panatag ang kalooban ko sa pag-uwi na'tin kasi kahit daw katiting ng meningiomas ay
wala na sa utak mo at nasisiguro nilang hindi na iyon babalik pa. Ibig sabihin
puwede na tayong umuwi."

She just smiled. Bakit pa sila uuwi kung wala naman siyang maalala sa pupuntahan
nila? She wanted to remember what Philippines looks like but nothing. Dapat talaga
naniwala siya kay Dr. Edzel. Kahit anong gawin niya, hindi na babalik ang memorya
niya. Habang buhay ng wala siyang maaalala.

"Mom, what's the use of going home when I can't even remember a thing?" Humarap
siya rito. "I want to stay here in Arizona. Wala naman akong kilala roon sa
Pilipinas. Kahit pa sabihin mong mga kaibigan ko sila dati, hindi rin ako
maniniwala. Have you forgotten, mom? It took you half a year to make me believe
that you are my mother and the man with you is my father. Ni sarili kong pamilya
hindi ko maalala! Ni sarili ko nga hindi ko maalala! I don't know my name, my age
and everything about myself. Kung hindi dahil sa inyo ni Daddy wala akong kaide-
ideya kung sino ako. I don't remember my childhood, my school life and everything.
So what's the point in going home when I don't remember what home looks like?"

Her mom walked to her to caress her face. "I'm sorry you have to go through that,
but my dear, the point is, I want a change of scenery for all of us. Ang bahay na
ito ang naging saksi sa sakit mo, at ayokong manatili rito ngayong magaling ka na.
I want new environment for me and your dad and for you. Ayaw mo ba 'non?"

Nawalan siya ng imik. It is selfish of her to only think of herself, pero wala
naman siyang babalikan sa Pilipinas.

"Okay, mom. I'll pack my things."

Her mother smiled and left her room.

After the surgery and after she realize that she doesn't have a memory of
everything that has happened in her life, naaalala pa rin niya ang naramdaman niya
ng malaman niyang wala siyang memorya. She panicked and the nurse knocked her off
with chloroform. And the next time she opened her eyes, people were surrounding
her. People she doesn't! She was scared. And when they introduce themselves and
told her who they are in her life, she calmed down a bit. Kahit na hindi niya
nakilala ang mga magulang niya, there's still this feeling inside of her who knew
them.

And then the Doctor explained to her, her condition, said she have a generalize
amnesia because the meningiomas spread through the limbic system on her brain. Nang
operahan daw siya, sinabihan na siyang may posibilidad na ma-apektuhan ang memorya
niya pero hindi raw ng mga ito inaasahan na lahat ng memorya niya ay mawawala. She
won't remember everything from the moment she was born until the operation. Hindi
siya nakinig. Sinubukan niyang alalahanin ang lahat, but all she could see is
blackness and then she'll pass out in exhaustion of pushing herself to remember. It
was a difficult year for her, but now, she learns to accept that her memories are
not coming back no matter how hard she tries to remember. She's like an infant all
over again. Her mom told her to make new memories, pero hindi naman 'yon ganoon
kadali.

Minsan, tinatanong niya ang sarili niya kung may naiwan ba siya sa Pilipinas? Kung
may makakaalala ba sa kanya sa bansang 'yon. And now that they're going home, she
asked herself; may babalikan pa ba siya roon?

No matter. She has no choice but to go to the Philippines. Tanging ang mga magulang
lang niya ang mayroon siya, wala ng iba.

As she packed her belongings, bumalik ang ala-ala niya sa panaginip niya kagabe.
Her dream last night wasn't new to her. Halos gabi-gabi niyang napapanaginipan ang
mukha ng isang lalaki na nakangiti.

Napailing-iling nalang siya sa ka-weirduhan niya. Panaginip lang iyon. Wala naman
'yon ibig sabihin.

Pagkatapos niyang mag-impake, bumaba siya sa sala. Naabutan niyang nag-uusap ang
mga magulang niya.

"-her about Creed." 'Yon lang ang narinig niya sa sinabi ng ina niya.

Out of curiosity, she asked. "Creed? Is that a name? Who is Creed?"

Her parents exchange a knowing look then they turned to her.

"Creed is my Business Partner." Wika ng ama niya habang nakatingin sa bintana.

"He's ahm, ah, a friend of yours. Medyo hindi nagkakalayo ang edad niyo kaya naman
close kayong dalawa noon." Her father can't looked at her as he talk. "So, kapag
may nagpakilala sayo na Creed Santillana ang pangalan, be nice to him, okay?"
"Okay." 'Yon nalang ang sinabi niya kahit nawe-weirduhan siya sa inaakto ng ama
niya. She doesn't want to ask why he's acting weird because that will only lead to
a long conversation, and she doesn't want a long conversation. It's tiring. "Labas
muna ako mommy. Maglalakad-lakad lang."

"Sure, my dear. Please be back before lunch." Sabi ng ina niya.

"Yeah, sure."

Nang makalabas siya sa bahay, inayos niya ang damit na suot at sinuklay ang maikli
niyang buhok gamit ang mga daliri.

Actually, she's thankful that her hair had grown. After surgery, wala siyang buhok.
She's bald! And thanks to god, after two years, her hair had grown up to her
shoulder.

Sa halip na maglakad-lakad tulad ng paalam niya sa ina niya, sumakay siya ng taxi
at nagpahatid sa bahay ni Edzel.

After minutes of driving, the taxi finally stopped in front of a mansion, she step
out from the cab and went to the door to knock.

A moment later, the door opened showing Edzel with his Doctor's robe.

"Good morning." Nakangiting bati niya sa binata. "Are you off to work?"

"Good morning too." He kisses her cheek then smiled. "Nope. I just got home from
the Hospital."

"Oh. I'll just go home then, you must be tired. Rest."

"Nah. I'm good." Hinawakan siya nito sa pulsohan at hinila papasok sa loob ng
bahay, patungo sa kusina.

The house is huge. Nuong unang besea na makapunta siya rito, nawala siya. And only
Edzel lives in this house. His parents are freaking rich and when they dies, all
their asset goes to Edzel, including the huge mansion.

He motioned her to sit on the chair next to the island counter and then he went to
open his refrigerator. "So, want something to drink? Sola, juice or tea?"

Umiling siya. "I'm good. I just want to visit you before I leave tomorrow."

Edzel close the refrigerator and faced her. "I know that you're leaving tomorrow.
You're mom told me." Lumapit ito sa kanya. "You'll be okay there."

She sighed. "I know but I don't want to leave Arizona. This is my home for three
years. I have memories here, unlike in the Philippines-"

"Lockett, you have to create new memories. If you can't remember anything or anyone
in the Philippines, maybe it's time for you to meet them and create new memories
again. That's why you have to go back."

She chuckled lightly. "You know what Edzel; you're more than my Doctor. You're also
my friend. Thank you."

Edzel smiled and messed her hair. "You're welcome, Lockett. By the way, if you feel
your head hurts, call me, okay?"
Tumango siya. "You're number is on my speed dial."

Marahang tumawa si Edzel. "Good. Anyway, make yourself at home. I'll just take a
bath and then we're going to have a friendly date, you and me."

She felt happy. "Okay. I'll wait here."

HAPON NA nang makauwi si Lockett sa bahay nila. Her mom was worried of course but
when she told her that she was with Edzel, she calmed down and ordered her to go to
her room to rest.

Sinunod niya ito ng walang tanong-tanong.

Habang nakahiga siya sa kama niya, napangiti siya ng maalala si Edzel. He was such
a gentleman. Ito ang nag-iisang tao maliban sa mga magulang niya na naging sandalan
niya habang nasa Hospital siya pagkatapos niyang operahan.

Edzel is always there for her. Sa tingin nga niya napabayaan na nito ang iba nitong
pasyente dahil sa kanya. Sobra-sobra ang pag-aalaga nito sa kanya. When she asked
him why, he said that she reminds her of her sister who died from Cancer.

She had a crush on Edzel, pero na sister-zoned siya. She was hurt a bit but she
realized that they are better off as friends.

Her eyes close with the thought of Edzel and then she started dreaming, not about
Edzel, but about the man who smiled at her like she's the most beautiful woman in
the world.

AFTER sixteen hours in the plane, finally, they're here. Pagkatapos nilang makuha
ang luggage nila sa scanner, naglakad sila palabas ng Airport. It was raining
outside.

Sumakay sila sa taxi at nagpahatid sa bahay nila.

Their house looks eerie. Siguro kasi walang nakatira roon ng tatlong taon. Her
parents turn the lights on and then they clean the house as she sat on the leaving
room.

After maybe an hour, she went looking for her mom. Nakita niya itong naglilinis sa
kusina.

"Mom? Where's my room?" Tanong niya. "Para malinis ko na rin-"

"Oh, my dear." Binalingan siya nito. "I forgot to tell you, hindi ka rito sa'min
titira. You'll stay in your condo in High Tower Condominium. We would like you to
stay with us, pero naisip namin ng Daddy mo na hindi yun makabubuti para sa'yo.
Paano mo maibabalik ang dating ikaw kung ikukulong ka namin dito sa bahay. You have
to go out and explore. Malay mo, kahit paano, bumalik ang ala-ala mo."

She can't stop herself from rolling her eyes. "Mom, umaasa ka pa rin ba na babalik
ang ala-ala ko? Kasi ako hindi na. At saka paano ko ibabalik ang dating ako ni wala
nga akong maalala e. You told me that I am Business Management graduate but I don't
even know what that is except I am thought to Manage Businesses."

Her mother smiled at her, pity is visible in her eyes. She hated being pitied!

"Don't look at me like that, like you pity or something." Aniya.

Lumapit sa kanya ang ina niya at niyakap siya. "I'm sorry, Lockett. Pero sa tingin
namin, makakatulong 'to sa'yo."

Then her father entered the kitchen with a key on his hand. Kinuha ng ina niya ang
susi mula sa Daddy niya at iniabot iyon sa kanya.

"Here. This is the key to your condo unit." Nang hindi niya tinaggap ang susi,
sapilitan na inilagay iyon sa kamay niya. "Ihahatid kita sa High Tower Condominium.
I will give you an allowance per week. Ikaw na bahala mag-budget. Okay?"

Wala siyang nagawa kundi ang tumango nalang. Wala naman siyang pagpipilian.
Makakabuti daw ito sa kanya, then so be it.

NANG MAIHATID siya ng mommy niya sa High tower Condominium, hindi ito sumama sa
kanya hanggang sa unit niya. Instead, she gave her cash and five different credit
cards.

"Your condo is in the tenth floor, unit one-zero-seven." Wika nito.

Tumango siya at lumabas ng sasakyan. Tinulungan siya ng mommy niya na ilabas ang
malaking luggage niya pagkatapos ay niyakap siya nito at nagpaalam. Then seconds
later, her mother drove off.

Napatingin siya sa entrance ng Condominium. Oh well? Wala namang mawawala kung dito
siya titira? Mas makabubuti ngang may sarili siyang bahay.

She walked towards the elevator and wait for it to open. And when it did, she
entered and pressed ten. Seconds later, the elevator dings and it opened on tenth
floor. Lumabas siya at dahan-dahang naglakad habang hinahanap ng mga mata niya ang
unit one-zero-seven.

Nasaan kaya 'yon? She asked herself at the same time the elevator pops open again.
Wala sa sariling napalingon siya sa elevator na kabubukas lang. A man steps out
from the elevator. He was busy looking at his camera. Umawang ang labi niya ng
makita niya ang kabuonang mukha ng lalaki. Ito ang lalaki sa panaginip niya! Her
heart instantly hammered inside her chest.

He's real? He's not just a freaking dream?

Mukhang hindi siya nito napansin dahil abala ito sa camera na hawak nito. So, she
cleared her throat to get his attention, and the man stop to look at her direction.

Nakita ni Lockett kung paano nag-iba ang emosyon sa mukha ng lalaki. From shock to
anger and then just like a snap, all the emotion on his face disappeared.

"Anong kailangan mo?" Sikmat nito sa kanya.

"Ahm, ahh- ahm," Tumikhim siya. "Kilala mo ba ako?"

CREED stared emotionless at Lockett. So she's back after three freaking years? Ano
kaya ang ginagawa nito rito? He felt something inside him but he quickly discarded
it. This woman is nothing but a mean bitch.

"Anong kailangan mo?" His voice sounds rude but he doesn't care anymore.

"Ahm, ahh- ahm," Para bang nahihirapan itong magsalita. "Kilala mo ba ako?"
Kapagkuwan ay tanong nito.

That question made him chuckled with bitterness. Sana nga hindi na kita nakilala.
"I pray to god to erase my memories of you every freaking day. Ngayon magtatanong
ka kung kilala kita? Yes, I do know you. How I can forget a bitch like you?"

Creed expected Lockett to get mad or slapped her but she didn't. She just stared at
him for a long time and then she smiled.

"By your words and the tone of your voice, mukhang may nagawa akong hindi maganda
sayo. But you're lucky, you know that? Because you still have your memories. Well,
I pray to god to give me back my memories every fucking day. But oh well, I'd been
praying for a year now but no answer." She extended her hand at him. "By the way,
my name is Lockett Kay Mendoza. What's yours?"

Oh. So she wants to play the i-dont-remember-you game. "Creed Santillana."

She frowned then a recognition dawn on her face. "Oh, yeah, I remember you. You're
Creed Santillana, my father's Business partner... aren't you going to shake my
hand?"

Creed just stared at Lockett extended hand, stunned. "I am your father's what?"

She shook her head. "My father's busineas partner. Sorry, i dont remember you at
all."

Pagkalipas ng ilang minuto na hindi niya tinanggap ang pakikipagkamay nito, ibinaba
nito ang kamay.

"Ahm, nasaan pala ang Unit one-zero-seven?"

Wala sa sariling tinuro niya ang unit na katabi ng unit niya. "Right there."

She beamed at him, her smile were so radiant. "Oh, thank you, Mr. Santillana.
Sasabihin ko kay Daddy na na meet na kita. It's nice meeting you." Pagkasabi 'non
ay tinungo nito ang unit nito at naiwam siyang nakaawang ang mga labi habang kay
Lockett.

Creed looked at Lockett whose trying to figure out how to open the door. Medyo
hindi kasi iyon normal na door knob. To open it, you have to twist it to the left,
and then you twist it to the right. Sa naalala niya noon, alam naman ni Lockett
kung paano buksan ang pintong iyon. At alam din nito kung nasaan ang unit one-zero-
seven. It's her freaking condo unit!

What happened to her?

 A/N: Hayan! Para sa humihingi ng update. Haha.

Ano kaya ang mangyayari kay Creed at Lockett? Lockett can't remember anything, but
Creed remembers everything. Hehe. Abangan!

Salamat sa pagbabasa :)
####################################
CHAPTER 20
####################################

CHAPTER 20

HINDI alam ni Creed ang gagawin. Hindi niya alam kung kakatok ba siya sa condo ni
Lockett o hahayaan nalang ito? Simula ng makausap niya ito, hindi na siya mapakali.
He keeps on asking himself what happened to her, pero wala namang kasagutan na
pumapasok sa isip niya.

Oh fuck it!

Creed pushed the door bell of Lockett's condo. Then after a minute, the door opened
showing a very fresh looking Lockett.

"Oh." Ngumiti ito ng makita siya. "Ikaw pala, Mr. Santillana. Anong maipaglilingkod
ko sa'yo?"

Parang naputol ang dila niya dahil hindi siya makapagsalita. Nakatitig lang siya sa
mukha ni Lockett.

Creed blinked how many times when he heard a snap.

"What?" Wala sa sariling tanong niya.

Napailing-iling ang kaharap niya. "Looks like you're not yet awake." He froze when
she reach for his hand to looked at his wrist watch. Her touch burned him and
awakens a part of him. "Hmm... It's just eight in the morning. Ang aga mo naman
mangapit-bahay." Biro nito.

"Ahm," he took a step back. "Aalis na ako-"

Hinawakan siya ni Lockett sa braso at hinila siya papasok sa loob ng unit nito.
"Come on. Nakapag-luto na ako ng breakfast at medyo marami 'yon. So, sasamahan mo
nalang ako kumain."

Walang imik na nagpahila siya patungo sa kusina. Ang totoo, hindi na niya kailangan
pang hilain. Alam niya ang lahat ng pasikot-sikot sa condo na ito.

Binitawan lang ni Lockett ang braso niya ng makarating sila sa kusina.

"Sit." Anito at iminuwestra ang kamay sa upuan na nasa gilid ng island counter.
"Ihahanda ko na ang agahan natin."

Wala siyang imik habang naka-upo. Nakamasid lang siya sa bawat galaw ni Lockett.
Nothing changed. She still move like Lockett, talk like Lockett and smile like
Lockett. Ang nagbago lang ay ang mga mata nito sa tuwing tumitingin ito sa kanya.
Before, her eyes glisten in love as she looked at him, now, it's just a simple
look. And of course, her hair. It's short now. Bagay kay Lockett ang maikling
buhok.
"Mr. Santillana, what do you like? Coffee or Juice?" Tanong ni Lockett habang
nakatalikod ito sa kanya.

"Coffee." Sagot niya. "And please, just call me Creed." Its weird hearing her calls
him Mr. Santillana.

Lumapit ito sa kaniya at inilapag ang isang tray na puno ng pagkain sa ibabaw ng
island counter na nasa harapan niya pagkatapos ay ngumiti ito. "There. That's our
breakfast. Bacon. Oatmeal. Fried rice. Omelet. Coffee. And of course, pancakes.
Hope you like my cooking."

Wala siyang pakialam sa mga niluto nito. Nakatingin lang siya sa nakangiti nitong
mga labi. If I kiss her? Would she remember me?

"Creed? Creed? Earth to Creed!"

Napakurap-kurap siya at mabilis na nag-iwas ng tingin. "Yeah. Mukhang masarap ang

luto mo."

"Sana nga masarapan ka." Anito.

Ibinalik niya ang tingin sa dalaga. "Masasarapan ako. That's for sure."

"Great."

Sa halip na kumuha ito ng upuan, sa ibabaw ng island counter ito mismo naupo.
Pinag-krus nito ang paa at humarap sa kanya.

Sumimsim siya ng kape para itago ang ngiti sa labi niya. She looks cute doing that.

"So, Mr. Santilla- I mean, Creed. Nagkita na ba kayo ni Daddy?"

Inilapag niya ang kape sa island counter. "Ahm, hindi pa kami nagkikita. Bakit?"

Nagkibit-balikat ito. "Wala naman. Naitanong ko lang."

He picked up the bacon and ate it and then he asked. "Hindi ka ba natatakot na baka
may gawin akong masama sa'yo? I mean, ngayon mo lang ako nakilala di'ba?"

She swallowed her food before answering. "Yeah, but my dad knows you and he said
that you're a close friend of mine."

Friend. Not that word again.

"I have to go." He can't stand this!

Akmang hahakbang na siya paalas ng bigla nitong sinapo ang ulo at mariing ipinikit
ang mga mata.

Hindi siya bulag para hindi makita na nasasaktan ito. His body has a mind of its
own. He walked to her then he encircled her arms around Lockett. Hinagod niya ang
likod nito hanggang sa narinig niyang humihikbi ito.

He pulled away to looked at Lockett. She was sobbing.

"Lockett... what's wrong?" Itinaas niya ang baba nito at pinakatitigan ang babae na
nanakit sa kanya.
Noon, ipinangako niya sa sarili na maghihiganti siya kapag bumalik ito. Pero sa
kalagayan nito ngayon, hindi niya alam kong aalagaan ba niya ito paghihigantian.

"I'm sorry." Mabilis na tinuyo nito ang luha sa pisngi. "Minsan talaga, sumasakit
ang ulo ko. Kapag kulang ako sa tulog at marami ang iniisip."

Umakto siya na parang naiintindihan ang sinabi nito. "Bakit kulang ka sa tulog?"

Nag-iwas ito ng tingin at hindi nakalampas sa paningin niya ang bahagyang pamumula
ng pisngi nito. What is she thinking?

"Lockett?"

"Ahm, ano kasi, I ahm, I h-have a dream last night." Kinagat nito ang pang-ibabang
labi. "When I woke up, hindi na ako nakatulog. I keep on thinking about that dream.
Kung totoo iyon o kathang isip ko lamang."

Now, he's curious of this dream of hers.

"Ano ba ang panaginip mo?"

Sinalubong ni Lockett ang titig niya bago nagsalita. "My dream was about you."
Embarrassment is visible on her face. Mukhang hiyang-hiya ito sa kung ano man ang
napanaginipan nito kagabe.

"And then?" He urged her.

"And then in my dream ... you were kissing me. Passionately." Nagbaba ito ng tingin
na parang nahihiya. "I was bothered, kasi sabi ni Daddy kaibigan kita, naisip ko,
baka noon pa bago mawala ang memorya ko, may gusto na ako sa'yo pero baka hindi mo
ako gusto. Edzel once told me that dreams are part of your memories too. Memories
that you have forgotten." Tumingin ulit ito sa kanya. "Siguro napanaginipan ko na
naghahalikan tayo kasi 'yon siguro ang gusto ko noon o kaya naman, naghalikan na
tayo noon. Kahit nuong nasa Arizona pa ako, napapanaginipan na kita." Sinapo nito
ang mukha niya. "Tell me, Creed, may gusto ba ako sa'yo noon o baka naman mali ang
teyorya ko?"

It took him a minute to answer.

LOCKETT wanted to press her lips against Creed, but thought better of it. Hindi
porke't naghalikan sila sa panaginip niya ay puwede nila na iyong gawin.

But she was really curious of Creed. Kagabi, pinilit niyang alalahanin kung sino ba
talaga si Creed sa buhay niya pero hanggang sa sumakit ang ulo niya, wala siyang
maalala.

Ngayong narito na ang lalaki sa harap niya, sana naman ay sagutin nito ang
katanungan niya.

Creed opened his mouth to answer. "Whatever happens in the past, it doesn't matter
anymore. Hindi mo nga maalala e, ibig sabihin, hindi na iyon mahalaga para sa'yo.
The memories you forgot are the memories you want to bury because it doesn't mean
anything to you." Tinanggal nito ang kamay niya na nakasapo sa mukha nito. "And no,
wala kang gusto sa akin."
Tumalikod ito at naglakad palayo kanya. Siguro nga mali ang teyorya niya. Bakit ba
kasi naniwala siya sa Daddy niya? Baka naman akala lang ng Daddy niya ay kabigan
niya si Creed pero hindi naman yata sila magkaibigan.

Sa susunod, hindi ko na papansinin ang Creed na 'yon! Baka ano pa ang isipin niya,
isipin pa nitong may gusto ako sa kanya.

Kung wala siyang gusto rito noon, mabuti. Hindi pa stable ang kalagayan niya para
problemahin ang love life niya noon, kung mayroon man. Dapat muna siyang mag-relax.

Dahil nawalan na siya ng gana kumain, inilagay niya sa Refrigerator ang mga
natirang pagkain at tinungo ang kuwarto niya para magpahinga.

Habang nakahiga sa kama niya, wala sa sariling napatingin siya sa night stand. At
habang nakatingin doon, may napansin siyang naka-ipit na papel sa lampshade. Out of
curiosity, she picked up the paper and read it.

It's a receipt from a Jewelry store. Dated six months ago.

Mas lalong lumalim ang pagakakunot ng nuo niya. Bakit naman may resibo rito? E wala
namang tao sa unit na ito anim na buwan ang nakakaraan.

Then her eyes dropped to the name of the receipt. It is under Creed Santillana!

"Anong ginagawa ng resibong ito rito sa unit ko?" Natigilan siya ng may pumasok sa
isip niya na sagot sa tanong niya. "Ibig bang sabihin nito, nasa loob ng unit ko si
Creed six months ago? Pero paano nangyari iyon? Paano ito nakapasok sa unit ko?"

Mukhang kailangan kong kausapin si Creed tungkol dito.

NANG MAKALABAS si Creed sa condo ni Lockett, mabilis siyang bumaba ng building. It

has been three years pero naaalala pa niya ang daan na tinahak nila ni Lockett
nuong patungo sila sa bahay ng mga magulang nito para sa anibersaryo ng mga ito.

He needs answers. Kailangan niyang malaman kung ano ba ang nangyari kay Lockett ng
iwan siya nito. At tanging ang mga magulang lang ni Lockett ang makakasagot sa
kanya. Pakiramdam kasi niya, kapag tinanong niya si Lockett tungkol sa nangyari
sasakit lang ang ulo nito.

He doesn't want to see the pain in her face as she clutched her head.
Nakakapanghina ng tuhod.

Nasa parking lot siya at sasakay na sana sa kotse niya ng makita niya ang pamilyar
na mukha ng ina ni Lockett. Papalapit ito sa kanya. Ano naman kaya ang ginagawa
nito rito?

"Good morning." Bati niya sa ina ni Lockett ng tumigil ito sa harapan niya.

"Good morning din, iho. Naaalala mo pa ba ako?"

"Of course." He smiled politely. "Your Lockett's mother."

"Mabuti naman at naalala mo pa ako. Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa." Wika nito
sabay abot sa kanya ng isang USB. "Pumunta ako rito para ibigay ito sa'yo. Here.
Take it. Sana panuorin mo ang laman niyan. At sana kapag natapos mong panuorin
iyan, sana mapatawad mo ang anak ko sa pang-iwan niya sa'yo."

"Mapatawad?" Mapakla siyang tumawa. "Parang ang hirap patawarin ng isang taong
hindi naman maalala ang kasalanan niya."

Hinawakan ng ina ni Lockett ang kamay niya at pinisil iyon. "Creed, nakikiusap ako
sa'yo. Give my daughter a chance. I know how much she loves you, I can see it her
eyes." Her voice was trembling. "Kung hindi mo na mahal ang anak ko, please, layuan
mo nalang siya. She's fragile at the moment. Wala siyang maalala at nasa USB na
iyan ang rason kung bakit. I want to tell you myself what happened, but I think it
would be better if you saw it yourself. Please don't hurt her; she'd been through
too much already. Huwag mo nang dagdagan pa."

Wala siyang sinabi hanggang sa umalis ito. He just stared at the USB in his hand.
Ano naman kaya ang laman ng USB na ito? Only one way to find out.

Mabilis siyang bumalik sa condo niya para panuorin ang laman ng USB pero natigilan
siya ng makita si Lockett na nakatayo sa labas ng unit nito.

Nang makita siya nito, hinarang nito ang daraanan niya. "I have something to ask
you-"

"Not now okay." Nagmamadali siya at wala siyang pakialam sa itatanong nito. "I'm
kinda busy and I don't have time."

Nilampasan niya ito at pumasok sa condo niya. He locked the door and then he went
to his room. Umupo siya sa ibabaw ng kama at binuksan ang laptop niya. Then he
plugged the USB in the USB port and then seconds later, he saw what's on the USB.

Videos. Maybe seven to ten videos.

Creed clicked the video on the top of the folder. Bumukas ang video at nakita niya
si Lockett. Mahaba at kulot pa ang buhok nito.

She was staring at the camera for a second and then she started talking.
####################################
CHAPTER 21
####################################

CHAPTER 21

NAKATUTOK ang mga mata ni Creed sa monitor ng Laptop niya habang pinapanuod ang
video ni Lockett. He was expecting an explanation on this video, but he got more
than what he expected.

Lockett was staring at the camera as she spoke;

Hello, Creed. I don't know when you are going to see this, maybe after my surgery.
Kung nagtatanong ka kung nasaan ako ngayon, I'm here in Arizona. Nandito ako para
magpagamot. She smiled sadly at the camera. Naalala mo ba nuong sumakit ang ulo ko
at nang lumuwas tayo ng maynila? Nagpa-check up ako and guest what the result is? I
have freaking meningiomas in my brain; in English I have a cancer. She chuckled
lightly. Can you believe it? Of all the people in this world, ako pa ang nagkaroon
ng sakit na iyon. Maraming rason kung bakit nagkaroon ako ng cancer pero hindi ko
na iisa-isahin baka abutin tayo ng magdamag, malo-lowbat ang camera. Anyway, yun
nga, nalaman ko and I don't want to believe it. I mean, why me? Why now? Kung
kailan nakilala na kita at kung kailan masaya na ako sa piling mo? I blamed god for
my sickness. I mean, come on! I'm nice. I haven't done anything to hurt other
people. I go to church. I even give money to the poor, but, look what god gave me
in return, a fucking sickness.

But nothing will change. Mag-deny man ako ng mag-deny, still, may cancer ako. And
now, I'm here in Arizona. Siguro galit ka ngayon sa'kin no? Maybe you're cursing me
to death. I deserve that for not telling you. But you know what, Creed, I didn't
tell for your own sake. Ayokong matali ka sa'kin. I can see it in your eyes that
you can move heaven and hell for me, but I don't want you to move heaven and hell
for me, I want you to be happy. That's why I left, kasi alam ko na kapag nalaman mo
na may sakit ako, mananatili ka sa tabi ko at ayokong itali ka sa tabi ko sa
kaalamang may posibilidad na mamatay ako. Mahal na mahal kita, Creed, at hindi ko
kakayanin na makita kang nasasaktan ng dahil sa akin.

I left and it tore my heart apart. I know I hurt you but you have to understand,
I'm saving you from much more pain. Okay lang sa'kin na mapira-piraso ang puso ko
para sa'yo, I could say that it was my pleasure. So if I hurt you, believe me when
I say I don't intent to hurt you.

I left because you're better off without me. I love you so much, Creed. I have to
struggle to survive a day without seeing you and being with you. When my head
ached, I wish you are here to hugged me and say that it will pass. When I can't
sleep of thinking about my cancer, I wish you're here with me, whispering I love
you to my ears. You are the most vital part of my life, because you have my heart.
And I hope you take care of it, until I return. And when that day comes and I saw
that you throw my heart away, I promise to seduce you with all my might just so you
could pick up and mend my heart again. I love you so much, Creed. Goodbye.

The video stopped and that's when Creed realized that he was crying. Mabilis niyang
tinuyo ang luha niya habang nakatingin pa rin sa monitor ng Laptop niya.

He's angry at Lockett. "Sino ka para magdesisyon para sa'kin? I could have been
there for you instead of cursing you to death. I could have hugged you when you're
in pain and I could have chant 'I love you' until you fall asleep. Why did you keep
it from me?"

Nakatitig lang siya sa monitor ng laptop habang kinakalma ang sarili. He's in pain.
He's sad and he's mad!

Pinilit niya ang sarili na pindutin ang pangawalang video. Nagulat siya ng makitang
naka-hospital gown si Lockett at nakasakay ito sa wheel chair. It seems that she's
holding the camera.

She waved her hand at the camera and smile. Hi, Creed. Katatapos ko lang magpa-
check up and yeah, confirmed, I have a cancer. Ang boses nito ay parang wala lang
ang sakit ito. Mukhang hindi ako makakabalik sa Pilipinas katulad ng plano ko.
Sorry ha? Mukhang matatagal ako rito. Pero huwag kang mag-alala, pagbalik ko, okay
na ako. Sabi ni Dr. Edzel, ooperahan daw ako next week. He also told me that this
operation is just to see if my cancer is malignant or not. Wala naman daw
mangyayari na masama sa'kin. So, pumayag ako. Para naman ito sa'kin. Maybe this is
the last time you'll see my long and wavy beautiful hair, kakalbohin daw nila kasi
ako bago ang surgery. She then smile and wave again. Talk to you again, Creed.
Maybe after my operation. Bye. Love you!

And then the video stopped. Mabilis na pinindot niya ang pangtlong video. This
time, parang may kumukuha ng video habang ino-operahan si Lockett. Hindi niya
makita ang operasyon kasi medyo malayo ang camera. Pero sapat na iyon para sa
kanya. Kahit alam na niya ang resulta ng operasyon, pinagdarasal pa rin niya na
maging maayos ang lahat.

Hindi niya lubos-maisip kung ano ang nararamdaman ng parents ni Lockett habang nasa
loob ng Operating room ang anak ng mga ito. Siya nga, kahit nanunuod lang, hindi
siya mapakali.

The video was cut, because in a blink of an eye, Lockett is now on the hospital
bed, her eyes close. She's now bald. Maraming tubo na naka-konekta sa katawan nito.
He felt helpless as he sat in front of his laptop. Wala siyang magawa para sa
babaeng mahal niya. It pained him to think that he's useless! Nagagalit siya dahil
habang nakikipaglaban ito sa sakit nitong cancer, siya naman ay walang ginawa kung
hindi maglasing!

In the video, Lockett eyes slightly opened. And the words that came out from her
mouth stunned him.

"I can still remember Creed, mom. I can still remember him!" She was smiling
happily kahit may tubo na nakakabit sa ilong nito. "Akala ko makakalimutan ko na
siya after the operation."

Her mother appeared on the video. She sat on the space beside Lockett and caresses
her face. "My dear, hindi mo makakalimutan si Creed. Mahal na mahal mo siya diba?
Ang tunay na pagmamahal, hindi nakakalimot."

Lockett smile sadly. "I love him, mom. And I don't want to forget him. Ayokong
dumating ang araw na makikita ko siya pero hindi ko naman maalala kung gaano ko
siya mahal. Natatakot ako, mommy."

Her mother hugged her. "Don't be scared. Narito kami para sa'yo."

A tear escape Lockett's eyes. "I'm still scared kahit na sabihin ko sa sarili ko na
huwag matakot. Natatakot pa rin ako, Mommy. Natatakot ako na wala akong maalala
pagkatapos ng lahat ng ito."

Her mother caressed her face. "Magpahinga ka muna, my dear. Mamaya na natin pag-
uusapan iyan. Okay?"

"Okay." Lockett's eyes closed and then minutes later, she's already fast asleep.

The video stopped so he opened the fifth video.

Hey, Creed. Lockett smiled at the camera. Then she touched her bald head. Pangit na
ako. Nakakahiya kapag nakita mo ang video na ito kasi kalbo na ako, hindi na ako
maganda. Siguro kong nandito ka ngayon sa tabi ko sasabihin mong maganda ako at
mahal mo ako kahit kalbo na ako. Tumawa ito ng mahina. Sana nga nadito ka, no? I
want to be selfish and call you, pero sa tuwing sinusubukan kong tawagan ka,
naalala ko kung gaano kita kamahal at ayaw kitang masaktan habang umaatake ang
sakit ng ulo ko. Ayokong makita mo 'yon.

Anyway, change topic na tayo. It's been four months since I left. Galit ka pa rin
ba sa'kin? Hinanap mo kaya ako o hinayaan lang? Ang daming katanungan sa isip ko
tungkol sa'yo. At ang pinakasakit na katanungan na paulit-ulit na umuukilkil sa
isip ko, nakahanap ka na kaya ng iba? My heart is like being ripped from my chest
with that question. May iba na kayang humahalik at yumayakap sa'yo? May ibang babae
ka na bang sinabihan ng I love you maliban sa akin? Nag-uunahang malaglag ang luha
sa mga mata nito na agad din naman nitong tinuyo. Alam ko naman na nuong iwan kita,
nawalan na ako ng karapatan sa'yo. Pero mahal talaga kita e. Sobra! She sobbed
silently. Natatakot ako, Creed. Sabi ng Doctor sa akin, yung meningiomas daw nasa
parte ng Limbic system ng utak ko. The limbic system controls my emotion and
memory. Kapag tinanggal nila ang meningiomas sa Limbic system ko, may posibilidad
na maapektuhan ang memorya ko. Hindi nila alam kong anong memorya ang mawawala sa
akin. Kaya natatakot ako. Natatakot ako, Creed. Sobrang natatakot ako na baka
makalimutan kita. She hugged herself as she sobbed. I pray to god everyday na sana
hindi niya kuhanin ang mga ala-ala na mayroon ako sa'yo kasi 'yon ang tanging
dahilan kaya lumalaban ako. Kapag hindi na kita maalala, paano na ako? Anong
mangyayari sa'kin? Ayokong makalimutan ka, Creed. Ayokong makalimutan ang
pinagsamahan natin. Ayokong makalimutan ang lalaking pinakamamahal ko. Ayoko.
Natatakot ako, Creed. Please, come here. Please, hug me. Please tell me that
everything is going to be okay. Please, be with me. Kailangan kita. Natatakot ako-

The video abruptly stopped making him frown. Anong nangyari? Sa isiping nasa ika-
anim na video ang karugtong, mabilis na binuksan niya iyon. Pero mali siya. Hindi
iyon ang karugtong. It was another video clip. Nasa hospital bed si Lockett at
parang hinang-hina ito at walang lakas para imulat ang mga mata. May tubo na
nakakabit sa ulo nito, sa ilong at sa bibig nito.

Then he opened the seventh video.

Hello, Creed. Lockett's voice was weak. I just had my second operation three months
ago. Isang taon na rin mula ng umalis ako. Matagal na pala. Nakakatuwa kasi walang
nawala sa ala-ala ko. My memory is still intact. Ang saya diba? A weak smile
appeared on her lips. Pero hindi pa raw ako dapat magbunyi. May third operation pa.
And that would be four months from now.

I'm happy because finally three month after my second operation, kaya ko nang umupo
at mag-record ng video. Basta huwag lang daw ako mag gagalaw. Sinabi ko kay mommy
na kapag naka-survive ako sa third operation ko at wala akong maalala, ibigay niya
ito sa'yo. This is my way of explaining to you why I left and why I can't remember
you. pero naniniwala ako na hindi niya ito ibibigay sa'yo kasi maalala pa rin kita.
Puno ng pagmamahal na ngumiti ito sa camera. I love you, Creed. See you after my
third operation. Wish me luck.

The video stopped so he played the eight video.

The video was all about Lockett lying on the hospital bed. May benda ang ulo ni
Lockett. There's a Doctor beside her and her parents are on her side as well.

Then a moment later, Lockett opened her eyes. "Where am I?" Tanong nito.

Dumukwang palapit kay Lockett ang ina nito at nagtanong. "Creed is waiting for you,
Lockett. Magpagaling ka, okay?"

Lockett frowned; confusion is visible on her eyes. "Ha? Sinong Creed? At sino ka?
Nasaan ako? Anong ginagawa ko rit-"

The video stopped there. He dropped himself on the bed. Halo-halo ang emosyon na
nararamdaman niya pagkatapos mapanuod ang mga videos na iyon. Nakapaloob doon ang
mga sagot sa katanungan niya ng umalis si Lockett.

Tama ang ina ni Lockett, she's been through too much at dapat hindi na niya iyon
dagdagan pa. Pero pagkatapos ng mga nakita niya at narinig, hindi niya kayang
layuan si Lockett.

If she can't remember him, then he'll do something to make her remember. He will
romance her; seduce her even just to win her heart again.
The heart can see what the eyes can't. Sana naman totoo ang kasabihang ito.

A/N: Heto na. Comment?

####################################
CHAPTER 22
####################################

CHAPTER 22

LOCKETT was waiting for the elevator to open when someone stand beside her. Nang
tingnan niya kung sino iyon, its none other than Creed. Napasimangot siya ng makita
ito.

Panira sa umaga. Hmp! Hindi pa rin niya nakakalimutan ng sikmatan siya nito kagabe
'nong nagtatanong siya.

"You're not in the good mode." Komento nito ng mapansing nakasimangot siya.

"Paki mo naman." Pagtataray niya. "Saka doon ka sumakay oh." Turo niya sa isang
pang elevator na hindi naman kalayuan sa kanila. "Mas nauna ako sayo rito."

"Eh saang floor ka ba?"

"Sa Ground floor."

"Oh, e iyon naman pala e. Sa ground floor din ang punta ko. Share nalang tayo ng
elevator." Wika nito na may bahid na ngiti ang boses.

Inungusan niya ito. "Doon ka nalang kasi sumakay. Ayokong makita iyang pagmumukha
mo. Nakakasira ng umaga."

He tsked. "Sa guwapo kong ito? Nakakasira ako ng umaga? Now that's insulting."
Hinawakan siya nito sa braso at pinihit paharap dito.

Inagaw niya ang braso sa kamay nito. "Ano ba! Bitawan mo nga ako!"

Napasinghap siya ng inisang hakbang lang nito ang pagitan nilang dalawa. Ramdam
niya ang mainit na katawan nito.

"Hindi ko matatanggap ang sinabi mong panira ako sa umaga." Hinawakan siya nito sa
baba at itinaas ang mukha niya. "Because Lover, I make the morning good. Awesome
even. Kaya bawiin mo ang sinabi mo."

Sa halip na magsalita, nakaawang lang ang labi niya rito. Naghi-haywire ang utak
niya. She can smell Creed's minty breath. She can smell her cologne mixed with his
manly scent. Parang naghaharakiri ang lahat ng organs niya sa katawan, lalo na ang
puso niya.

"Hey, Lover?" Tinapik-tapik nito ang pisngi niya sanhi para makabalik siya sa
kasalukuyan.

Tinabig niya ang kamay nito na nasa pisngi niya. "Huwag mo akong hawakan. At puwede
ba, don't call me lover. Hindi mo ako lover."

Creed just smiled. There's a mysterious glow in his eyes that made her want to
stare at them. Marahas na pinilig niya ang ulo. Ano ba itong nangyayari sa kanya?
"Lover. Lover. Lover. Lover-"

Tinakpan niya ang bibig nito para tumigil na ito sa kasasabi ng lover. Pero dahil
sa ginawa niya, napansin niyang magkadikit na magkadikit na ang katawan nila.

Her cheeks turn red and she was about to step away from Creed when he snake his arm
around her waist then pulled her closer, their bodies were touching and its making
her feel hot.

"C-Creed, ano ba..." Her voice came out like a soft caress, not mad. "B-Bitiwan mo
a-ako."

"Bakit naman kita bibitiwan?" Lumapit ang mukha nito sa mukha niya. His breath was
softly fanning her face. "Lover, kumusta ka?" Kapagkuwan ay tanong nito.

Napatawa siya sa sinabi nito. "Kung maka-kumusta ka naman parang matagal na tayong
magkakilala-"

"Lover, matagal na tayong magkakilala. Sa condo ko ka pa nga natutulog e." He said

with a mischievous grin on his lips.

That made her cheeks burned. "What?! No way! At teka nga muna, bakit naman ako
maniniwala sayo? Malay ko baka kung nagsisinungaling ka."

Nawala ang kislap sa mga mata ng binata at binitawan siya. "Sorry. Kapag
tinatarayan mo ako, nakakalimutan kong hindi mo na pala ako naalala. I hope you
remember me someday."

Her heart tightened inside her chest. "I'm sorry too because I really can't
remember you. I tried so hard to remember who you are, pero hindi ko talaga
maalala. So I'm telling you now, don't hope that my memory might come back. Kasi
ako, hindi na ako umaasa dahil alam ko naman na hindi na babalik ang mga iyon."

Creed smile sadly. "I can't stop hoping, Lover. I just can't." She saw his eyes
watered. "I miss the way you look at me. I miss the way you smiled at me. I miss
you so much, Lover. I miss you so freaking much!"

She wanted to hug Creed, pero pinigilan niya ang sarili niya. Hindi niya ito
maalala, so how can she trust him? Paano niya mapagkakatiwalaan ang taong hindi
niya maalala? Baka gawa-gawa lang nito ang mga sinasabi nito.

But no! She can feel his emotion. She can feel his sadness. She can see in his eyes
how much he missed her.

She wanted to believe him. She really does. But how? She can't even remember him.
At hindi sapat ang mabilis na pagtibok ng puso niya para rito para maniwala siya.

So she asked the question that has been on her mind when she saw him. "Ano ba kita,
Creed?"

Creed looked deep into her eyes. "Kung sasabihin ko sayo kong ano mo ako, would you
believe me?"

Nawalan siya ng imik.

"I thought so. Hindi ka naman maniniwala so hindi ko nalang sasabihin." He then
smiled. "Anyway, saan ang punta mo?" Pagiiba nito ng paksa.
"Ahm, no destination. Maglalakad-lakad lang siguro."

"Oh. Maglalakad-lakad din ako. Sabay na tayo?"

Her answer is a big NO, but there's a feeling inside of her that she wants to see
him often. She wants to be with him. Kaya naman pumayag siya. "Sige. Halika na."

Nang bumukas ang elevator, sabay silang sumakay. Wala silang imik pareho habang
nasa loob.

SA ISANG maliit na park sila dinala ng mga paa nila. Wala naman sa isip nila na
dito magtungo, pero nuong nakita nila ang park e nagandahan sila kaya naman
magkatabi silang umupo sa bench.

Siya ang unang bumasag sa katahimikan.

Humarap siya sa binata. "Creed, saan tayo nagkakilala?" She asked out of curiosity.

A smile crept into his lips. "Kauuwi ko lang 'non galing Africa. I was driving when
I felt thirsty so I pulled over to buy a bottle of water in the near café. Doon
kita nakita. You look so bored yet you look so beautiful. Kausap mo ang mga
magulang mo, kaya naman hinintay kitang makalabas ng café. Nuong lapitan kita,
napagkamalan mo akong nawawala so sabi mo kay goggle map o kaya naman kay yahoo ako
magtanong." He chuckled, his eyes glistening in happiness. "I can still remember
that day. Tapos sinabi kong, I want to know your name and you look stunned. And
when you told me your name, I was the happiest man alive. Pero hindi ako roon
tumigil, kinuha ko ang plate number ng kotse mo at pinahanap ko sa kaibigan kong
may koneksiyon sa LTO." Naiiling na natatawa ito. And all she could do is stared at
him as he talked. "You captivated me and I just can't let you disappear. Kaya ng
malaman ko na sa High Tower ka nakatira, I bought the condo next to yours. I know,
I know, it was a desperate mo, but hey, it's the first time that a woman caught my
attention. Don't blame me if I act like a fool."

Kinagat niya ang pang-ibabang labi para itago ang kilig na nararamdaman. Shit! I
can't believe kinilig ako sa kuwento namin. If that's what happened when they first
met, she wonder what she was thinking and feeling at that moment.

Biglang napalis ang ngiti sa mga labi niya sa naisip. Creed's smile was full of
happiness as he talked about their first meeting. Naiinggit siya rito kasi naalala
nito ang lahat at napakasaya nito. Pero siya kahit anong pilit niya, wala siyang
maalala.

Nakakainis!

"Why are you crying?" Anang boses ni Creed.

Mabilis na lumipad ang kamay niya patungo sa pisngi niya. Nang maramdaman niyang
basa iyon, mabilis niyang tinuyo iyon gamit ag likod ng kamay niya.

"Why are you crying, Lockett?" Ulit na tanong sa kanya ni Creed.

Nag-iwas siya ng tingin. "Wala. Naiingit lang ako sa'yo. Ikaw kasi, naalala mo ang
lahat at ang saya-saya mo habang nagku-kuwento ka. Ang kinu-kuwento mo ay ang unang
pagkikita natin pero hindi ako maka-relate kasi hindi ko naman maalala. Hindi ko
ma-appreciate kasi hindi ko naman maalala kung ano ang nasa isip ko sa mga panahong
iyon at kung ano ang naramdaman ko. Nakakainis kasi kinilig ako sa kuwento mo.
Gusto kong maalala ang naramdaman ko sa mga panahong iyon. I want to remember it,
Creed." Ibinalik niya ang tingin dito. "I want to remember you."

Sa isang iglap, nasa mga matitipunong bisig na siya ng binata. Hinahagod nito ang
likod niya at inaalo siya.

"Don't cry. Baka sumakit ang ulo mo e. Hayaan mo muna ang mga memoryang hindi mo
maalala. Promise, gagawa tayo ng maraming memories. Masasayang memory na papalit sa
mga nawala mong memorya." Wika ni Creed at pinakawalan siya sa pagkakayakap,
pagkatapos ay ito mismo ang tumuyo sa luha niya. "Huwag ka ng umiyak, kung alam ko
lang na iiyak ka ng dahil sa kuwento ko, sana hindi na ako nag-kuwento."

Nginitian niya ito. "Sorry at umiyak ako."

"It's okay to cry, Lockett. Sometimes, the only way to let go the pain is to cry.
Cry for as long as you want, basta mangako ka na kapag tapos ka nang umiyak,
ngingiti ka. Okay?"

She gave him a wide smile. "Ganitong ngiti?"

He chuckled. "Yeah. Ganyang ngiti."

Tumawa siya ng mahina. "Salamat at sinamahan mo akong maglakad-lakad."

"Don't mention it."

She pressed her lips together when she remembered something. "Sa kuwento mo,
pinahanap mo ako sa kaibigan mong may koneksiyon sa LTO at ng malaman mo ang
address ko, binili mo ang katabi kong condo. So, does that make you my stalker?"

Creed stilled then he laughed. "Yeah. Mukha nga akong stalker. Pero guwapo naman
ako kaya hindi halata."

Napangiti siya sa sinabi nito. "Ang hilig mong magbuhat ng sariling bangko no?
Hindi ka ba natatakot na baka bagyohin ka dahil sa kahanginan mo?"

He laughed again. "Lover, masanay ka na sa kahanginan ko. Hinding-hindi na iyan

mawawala."

Lover... Lover... Lover

Napalis ang ngiti niya at kumunot ang nuo niya. "You call me lover like you're used
of calling me that? Iyon ba ang tawag mo sa'kin noon?"

Medyo matagal bago sumagot si Creed. "Yeah. That's my endearment to you. If it

bothers you, hindi na kita tatawaging lover."

She took a deep breath. "You can call me lover anytime. There's a strange feeling
in me that wanted to hear you call me that. It's weird and strange, but that's what
I'm feeling."

"Ang puso, hindi nakakalimot."

She frowned. "Ano sabi mo?"

"Nothing." He stands up then offers his hand at her. "Halika. May ipapakita ako
sa'yo."

She stared at his hand. She was reluctant to accept his hand; pero parang may
sariling isip ang kamay niya na tinanggap iyon.
Creed smiled then intertwined their hands. She took a deep breath when she felt her
heart beat quickened.

They walk while holding hands. Walang nagsalita sa kanilang dalawa. Nakikita niyang
nakangiti si Creed siya naman ay nakatingin sa magkahulagpong nilang mga kamay.

She should feel uncomfortable but it feels normal. It feels good holding hands with
Creed. Sana naaalala ko si Creed. She yearned to remember him, but nothing. Wala
talaga siyang maalala.

"Ano ba itong ipapakita mo sa'kin?" Tanong niya kay Creed ng medyo ilang minuto na
rin silang naglalakad.

"Surprise iyon. Malapit na ta'yo." Anito at mas binilisan ang paglalakad.

After a long minute of walking, they finally stopped at the parking lot of Sugar
Café.

"Anong ginagawa natin dito?" Naka-kunot ang nuo na tanong niya.

Creed smiled. "You're car is parked here and you were about to hop in, and then I
tapped your shoulder. Like this." Tumungo ito sa likuran niya at tinapik ang likod
niya.

She frowned then turned to looked at Creed. "Anong ginagawa mo?"

Hindi siya pinansin ni Creed at nagpatuloy lang ito sa pagsasalita. "And when you
turn to see who tapped your shoulder, umawang ang labi mo kasi sobrang guwapo ko."
Tumawa ito ng mahina. "Pero kahit halata naman na naguwapuhan ka sa'kin, tinarayan
mo pa rin ako. And then you said 'Ano ba ang kailangan mo at kinalabit mo ako, ha?
Kung magtatanong ka dahil nawawala ka, si Google map ang tanungin mo. Nandiya pa si
Yahoo at si Wikipedia. Sa kanila ka magtanong, huwag sakin."

A lone tear escape her eyes. I can't believe this man! "Bakit mo ginagawa 'to?"

Natigilan si Creed at tumingin sa mga mata niya. "Hindi mo maalala di'ba? Kung
ganoon, iri-remake nalang natin ang una nating pagkikita."

That made her sob, but not in sadness but in joy. "Why are you doing this for me?"

"Because I want you to remember our first meeting, even if it's only a remake."

That made her smile with tears in her eyes, then she turn around, her back on him.
Tinuyo muna niya ang luha niya bago nagsalita. "Come on, tapped my shoulder."

When she felt a tapped in her shoulder, she turns around and she was face to face
with a very handsome man. Creed's eyes were tantalizing liquid brown. His hair is a
bit messy but it looks good on him. It makes him looked like rugged yet so
gorgeous. He has pointed nose and his lips look inviting.

She was enthralled by his gorgeous face, she can't look away.

Creed grinned. "I know I'm handsome, but you should really close your mouth. Baka
pasukan ng langaw iyan."

Mabilis na itinikom niya ang bibig at inirapan ito. "I'm not admiring you if that's
what you're thinking."
Mahina itong tumawa. "Hmm. Yeah, and pigs can fly. Its okay though, lahat naman ng
babaeng nakikita ako e nagkakagusto sa'kin. I'm sure magkakagusto ka rin sa'kin."

She gaped at him. So boastful! "Buti hindi ka pa binabagyo sa kahanginan mo?"

He shrugged. "I'm just telling the truth. Natulala ka nga sa kaguwapuhan ko diba?"

Tinaasan niya ito ng kilay at inulit ang kinuwento ni Creed na sinabi niya nuong
una silang nagkakilala. "Ano ba ang kailangan mo at kinalabit mo ako, ha? Kung
magtatanong ka dahil nawawala ka, si Google map ang tanungin mo. Nandiya pa si
Yahoo at si Wikipedia. Sa kanila ka magtanong, huwag-"

"I believe that Google map doesn't know your name. Neither Yahoo or Wikipedia."

That made her froze. She can feel her heart hammering inside her chest. Ito ba ang
naramdaman niya sa mga panahong iyon? Did her heart beat quicken? Na-shock ba siya?
Namula ba ang pisngi niya? No matter. Mas mahalaga ang nararamdaman niya ngayon. If
she can't remember everything, then she'll make new memories.

"Pakiulit ng sinabi mo." Aniya.

Creed smiled. "I tap your shoulder to get your attention so I could ask what your
name is."

"Okay."

Creed chuckled then he took her hand to shake it. "Hi, I'm Creed Santillana. Anong
pangalan mo?"

Natatawa siya pero pilit niyang pinaseryuso ang mukha. "My name is Lockett Kay
Mendoza."

"Lockett. Nice name." He let go of her hand and then he leaned in to kiss her
cheek.

Nagulat sya sa ginawa nito pero umakto siyang hindi siya naapektuhan sa paghalik
nito. "Did that happen in our first meeting?"

Creed grinned. "Hindi. But I should have kissed you when we first meet."

Lumipad ang kamay niya at sinampal ito. Hindi naman ganoon kalakas iyon pero sapat
na para mapa-aray ito.

"Hey! Why did you do that for?" Hinihimas-himas nito ang pisngi na sinampal niya.

"Well, this is our first meeting and you kissed me. Dapat lang naman na sampalin
kita hindi ba?"

Napailing-iling nalang ito. "Yeah. Siguro nga sinampal mo rin ako noon kung
hinalikan kita."

Tumango siya. "Yep. Talagang sasampalin kita. Anyway, okay ba ang remake natin?"

Creed nodded with a small smile on his face. "Yeah. Okay na okay. Mas okay pa nga
kaysa sa original."

Tumalim ang mata niya habang masamang nakatingin dito. "Oh? So sinasabi mo na hindi
maganda ang unang pagkikita natin?"
"No!" Mabilis na depensa ni Creed. "That's not what I meant. Ang ibig kong
sabihin-"

Tinawanan niya ang itsura nito habang parang nagpa-panic na nagpapaliwanag. "Chill,
Creed. I'm just kidding."

He glared at her. "You're mean."

"Hmm-mm."

"And you're beautiful."

"Alam ko." May pagmamalaki na wika niya.

Ngumisi ang binata. "Sino sa atin ngayon ang mahangin?"

Inirapan niya ito at nakangiting naglakad patungo sa Sweet Café.

A/N: Hindi ko alam kung last update ko ito for today, Haha. May Chapter 23 na ako e
kaya lang hindi pa tapos so, yeah. Enjoy reading! Mwah. Love you all - C.C.
####################################
CHAPTER 23
####################################

CHAPTER 23

KANINA pa kinukulit ni Lockett si Creed para sabihin sa kanya kung saan sila
pupunta pero sa tuwing nagtatanong siya, ngumingiti lang ito at sinasabing sorpresa
iyon. Sa sobrang inis, hindi niya ito kinibo.

"Nandito na tayo." Imporma ni Creed ng tumigil ang sasakyan nito sa harap ng isang
malaking bahay.

Nakasimangot pa rin na binalingan niya ito. "At kanino naman bahay na 'yan?"

"Sa'kin." Sagot nito at lumabas ng kotse, pagkatapos ay umikot ito patungong

passenger seat para pagbuksan siya.

Inirapan niya ito bago lumabas ng sasakyan.

Hindi pinansin ni Creed at mga irap niya, hinawakan siya nito sa kamay at giniya
papasok sa loob ng bahay. Halatang kagagawa palang ng bahay. Naamoy pa niya ang
pintura.

Binalingan niya si Creed na nasa tabi niya. "Bago ba itong bahay mo?"

"Hindi. Mag-iisang taon na rin ang bahay na 'to. Mukha lang bago kasi walang
nakatira."

"Bakit ka nagpagawa ng bahay kong wala namang titira?"

Creed gave her a small smile. "I built this house for my future wife."

Her heart flutter. Nakatingin kasi ito sa kanya habang nagsasalita ito. Is he
insinuating something? O baka naman guni-guni niya lang iyon?

Nag-iwas siya ng tingin para itago ang pamumula ng pisngi niya. "Nasaan na ang
sorpresa mo?" Pag-iiba niya ng usapan.

"Oh. It's in here." Hinawakan ulit nito ang kamay niya at iginiya siya patungo sa
isang silid.

When Creed opened the door, she frowned when she saw a big television. Parang iyong
sa sinehan.

"Anong gagawin na'tin dito?" Naguguluhang tanong niya ng umupo sa mahabang sofa na
nakaharap sa malaking TV.

"I want to show you something." Sagot nito at may kinuhang folder pagkatapos ay
ibigay iyon sa kanya. "I gather as much as I can. I hope these can serve as your
new memory. Alam kong kulang at hindi sapat pero iyan lang ang kayang kong ibigay.
Sana magustuhan mo."

Nakakunot ang nuo na binuksan niya ang folder. Bahagyang nanlaki ang mga mata niya
ng makita ang larawan ng isang babae na kamukhang-kamukha niya, kaso kulay pula
ang buhok nito. She was facing seriously at the camera.

Bago pa siya makapagtanong kung sino ang babae, tumabi ng upo sa kanya si Creed at
nagsalita.

"That woman is you. Iyan ang Lockett na nakilala ko. The red-hair Lockett." Tumawa
ito ng mahina. "Sorry, medyo blurry and kuha. Ini-scan ko lang kasi iyan gamit ang
I.D. picture mo na inilagay mo sa iyong resume."

Gulat na napatingin siya rito. "Resume?"

"Yes, resume." Itinabi nito ang litrato niya at ang sunod niyang nakita sa folder
ay kopya ng isang resume.

Resume niya!

Mabilis na kinuha niya iyon at binasanag mabuti. Lahat ng tungol sa kaniya ay

nakasulat doon. Mula sa pangalan niya hanggang sa Educational Attainment niya.
Hindi niya mapigilang maluha na nakangiti habang paulit-ulit na binabasa ang resume
na gawa niya.

Binalingan niya ang binata na walang imik na naka-upo sa tabi niya at nakamasid
lang sa kanya. "Paano ka nagkaroon ng kopya nito?"

"You were working in one of my Father's hotel as a Hotel Manager." Iminuwestra nito
ang kamay sa resume na hawak niya. "Xerox lang iyan kasi hindi raw puwede hiramin
ang original."

She smiled at him with so much gratitude. "Thank you at nag-effort ka pa para
sa'kin."

"Of course. Para sa'yo. Ikaw pa, malakas ka sa puso ko." Anito sabay kindat.

Hindi niya napigilan ng kumawala ang malapad na ngiti sa mga labi niya. "Hindi ko
alam na corny ka pala."

Napakamot ito sa ulo. "Nagiging-corny lang naman ako sa'yo e."

Napailing-iling siya at ibinalik ang atensiyon sa folder. Itinabi niya ang resume
at tiningnan naman ang kasunod na larawan. Her forehead knotted when she saw the
next photo. It was her, coming out from Sugar café. Kulay red pa ang buhok niya
rito at mahaba.

"I took that picture the day I met you. I'm a photographer, when I see something
beautiful; I will take a picture of it. Whatever it takes."

She stared at her picture. She looks a little bit young in the photo and she looked
pissed over something. Bakit kaya?

"Bakit mukhang galit ako rito?" Tanong niya kay Creed.

"No idea."

"Oh." Itinabi niya ang larawan niya at tiningnan ang kasunod. Napangiti siya ng
makita ang kasunod na larawan. "If I'm not mistaken, larawan ito ng isang plate
number. Don't tell me na plate number ko iyan?"

"Then I won't tell you." Nakangiting wika nito.

Napailing-iling siya. "Ikaw na ang stalker."

Sunod na tiningnan niya ay ang larawan niya na naka-bikini lang siya. Base sa
picture, mukhang gabi kinuha iyon.

Binalingan niya si Creed. "Sino kumuha nito?"

"Ako." Anito na may pagmamalaki ang boses. "We were on the beach that night and you
want to take a picture, so kinuha ko ang camera ko at kinunan kita ng litrato. And
then you told me to keep it, remembrance raw."

"Tinago mo naman?" Pinandilatan niya ito.

Creed just smiled. "Of course. Ang ganda mo kaya riyan. One look and I already got
a massive boner."

"Bastos!" Inirapan niya ito habang tatawa-tawa.

Ibinalik niya ang atensiyon sa pinaka huling larawan na nasa folder. Natigilan siya
ng makita ang larawan nila ni Creed. Nasa mga mukha nila ang kasayahan habang
nakangiti sa camera. Naka-akbay sa kanya ang binata at siya naman ay nakahilig sa
balikat nito.

"I like that picture." Komento ni Creed. "We look so happy together."

Humarap siya kay Creed at nginitian ito. "Thank you, Creed. Thank you for gathering
these photos for me."

"Don't mention it."

Namayani ang katahimikan sa silid na kinaruruonan nila. Nagtitigan lang sila ni

Creed hanggang sa mapansing niyang lumalapit ang mukha nito sa mukha niya.

Hindi siya makagalaw sa kinauupuan. Parang may magnet ang mga mata ni Creed na
hindi siya maka-iwas ng tingin. Hanggang sa namalayan nalang niya, ilang pulgada
nalang ang layo ng mga labi nila. Naamoy niya ang mabangong hininga ng binata. Siya
naman ay parang hinihingal habang hinihintay ang sunod nitong gagawin. Parang may
nagraralbolang daga sa loob ng dibdib niya at talagang napaka-ingay niyon.
And then when Creed's lips was about to met hers, her phone rang. It's an alarm
clock ring.

Pareho silang napaigtad na dalawa sa gulat. She quickly leaned away from Creed and
then she pulled out a small Ziploc that contains two tablets. And then she pulled
her phone out from her pocket to stop the alarm from ringing.

"Para sa ano 'yan?" Tanong ni Creed habang nakatingin sa gamot na hawak niya.

"Itong isa para masigurong hindi na babalik ang meningiomas sa utak ko. Parang
maintenance. At ito naman," Aniya na ipinakita ang gamot na hugis bilog. "This is
for my memory. Baka sakaling dahil sa gamot na ito e kahit papaano ay may bumalik
na memorya sa akin. But I'd been taking this for a year now, wala namang
nangyayari."

Tumango-tango si Creed. "Want some water?"

She nodded.

"I'll get you some." May kinuha itong remote bago umalis at iniabot sa kanya. "Hit
play and enjoy watching." Pagkasabi 'non ay iniwan siya nito sa silid para kumuha
ng tubig.

Sinunod niya ang sinabi nito, she hit play and then she saw the TV blink a couple
of times and then seconds later, a video was playing on the TV.

Medyo blurred ang pagkaka-video at wala rin iyong audio pero nakilala niya ang
babae sa video. It's her! Sa video na iyon ay kasama niya si Creed at parang nag-
uusap sila sa loob ng isang restaurant na walang tao. And then the next video, she
saw Creed forcing to open a door. Nakikita niya ang sarili niya na pinipigilan ito
makapasok. Parang nag-aaway sila. And then she finally opened the door and Creed
and she talked.

Nanlaki ang mga mata niya ng makitang naghahalikan sila ni Creed! Oh my god! I knew
it! Creed is not just a fucking friend!

Hinawakan niya ang mga labi niya habang nakatingin sa paghahalikan nila ni Creed.
Ano kaya ang pakiramdam kapag hinalikan ako ni Creed? Marahan niyang ipinilig ang
ulo para mawala ang katanungan na iyon sa isip niya.

Parang sasabog ang ulo ni Lockett ng makitang ipinasok ni Creed ang kamay nito sa
loob ng pantalon niya.

"Oh my god!" She was horrified at the same time turned on!

May nangyari na ba sa kanila noon ni Creed? Kung wala pa, bakit hinayaan niya itong
hawakan ang maselang parteng iyon ng katawan niya?

Oh, lord! Forgive me for I have sinned!

Lockett gasped audibly when she saw him withdraw his hands from her pants and then
he put his fingers inside his mouth, like he's licking something off and then he
left.

"Oh my goodness!" Shock is an understatement of what she's feeling right now.

"Did it shock you?" Anang boses ni Creed na may bahid na ngiti.

Tumayo siya at humarap sa binata na nasa pintuan at nakasandal sa hamba ng pinto.
"Anong ibig sabihin 'non?" She asked as he points the TV. "Did we-ahm. Did we do
the nasty?"

Creed chuckled. "Your face is so red, Lover. What happened?"

Pinukol niya ito ng masamang tingin. "Sinong hindi mamumula ang pisngi sa nakita? I
just saw myself being touched by you!" She breaths out. "Oh my god! You touched my
vagina! You freaking touched my vagina!"

Kitang-kita ng dalawang niyang mata na nagpipigil si Creed na tumawa. Mas tumalim

pa lalo ang mata niya habang nakatingin dito.

"Subuksan mong tumawa at makakatikim ka sa'kin ng mag-asawang sampal." Pananakot

niya rito.

Agad naman itong sumeryuso pero halata sa kislap ng mga mata nito na tumatawa ito.

He walk towards her and gave her a glass of water. "Hayan na. Inumin mo na ang
gamot mo."

Inirapan niya ito at mabilis na ininom ang gamot, pagkatapos ay pinukol niya na
naman ng masamang tingin si Creed. "Saan mo nakuha ang mga video na iyan?"

"Sa De Luxe Hotel kung saan ka nagta-trabaha noon bago ka umalis." Sagot nito na
may kislap na kapilyuhan ang mga mata. "My family owns it and since you left, ako
na ang namahala sa De Luxe hotel kaya naman nasa akin ang susi sa security room."
Iminuwestra nito ang kamay sa TV. "Akala ko maa-appreciate mo. Pinaghirapan kong i-
convert iyan into mp4."

She glared at him. "Erase it!"

"Okay, I will." Nangingiti na wika nito.

Inungusan niya ito at pinulot ang remote na nabitawan niya kanina sa sobrang gulat.
"Nasaan ang pag-tanggal ng video na iyan sa TV na ito?"

She tried hitting every button in the remote just to find out how to delete the
video when suddenly, another video played on the TV again.

She shrieks and throws the remote at the TV. "Creeeeeeeed! Ano iyang nakikita ko?
Bakit mga hubo't-hubad tayo!?"

Inilibot niya ang paningin sa kabuonan ng silid. Wala na roon ang binata pero may
naririnig siyang tumatakbo.

"Patay ka sa akin kapag naabutan kitang hinayupak ka!" Sinundan niya ang ingay ng
mga yabag ni Creed.

I promise kapag nakita ko ang lalaking 'yon, tatalupan ko siya ng buhay! Peste!

A/N: hAHAHAHA
####################################
CHAPTER 24
####################################
CHAPTER 24

NAPAKUNOT ang nuo ni Lockett ng marinig na tumunog ang doorbell ng condo niya. Sino
namam kaya ang bisita niya? She's not expecting a visitor. At kung ang mga magulang
niya iyon, siguradong tatawagan siya ng mga ito.

She was reluctant to open the door so she looked at the peep hole. Napasimangot
siya ng makita si Creed kasabay niyon ay ang mabilis na pagtibok ng puso niya.

She patted her chest were her heart is located. "Ano bang problema mo, heart? Bakit
ba ang bilis ng tibok mo? It's just Creed." Pagka-usap niya sa puso niya.

Lockett slowly opened the door. "Anong ginagawa mo rito?" Sikmat niya sa lalaki.

Creed held his hands up. He was holding a paper bag in both hands. "I brought you
breakfast. Bayad sa kinain ko nuong isang araw."

"Hindi ko kailangan ang pagkain mo!"

Akmang isasara niya ang pinto ng iharang ni Creed ang paa nito. "I'm sorry na.
Patawarin mo na ako."

She glared at him. "I just saw myself naked, Creed! And you are too! And we're on
the fucking bed!"

Creed looked at her with sorry in his eyes. "I didn't mean to show it to you."

"But we were- urgh!" Hindi niya masabi ang nakita niya. "Did we do the nasty?"

"Ahm ... puwede kumain muna tayo? Sasabihin ko sa'yo later."

"Fine."

"Thanks. By the way," He leaned in to kiss her cheek. "Good morning."

Her cheeks reddened at what Creed did. Naramdaman din niyang tumambling ang puso
niya. "G-Good morning din." Naiilang na wika niya. "Halika na sa loob, ihahanda ko
ang breakfast-"

Creed shook his head. "Nah, this morning, ako ang maghahanda ng breakfast natin.
Come on." He gestured her to follow him.

Kahit naiilang, sinundan niya ito patungo sa condo nito na katabi lang ng unit
niya. When she entered Creed's condo, she was enveloped with familiarity.

Pinalibot niya ang tingin sa kabuonan ng condo nito. "Creed, have I been here
before?"

Creed halt then he looks at her direction. "Ahm, yeah." May pagdadalawang-isip sa
boses nito.

She waited for him to elaborate more but he didn't. Mukhang ayaw talaga siya nitong
biglain.

Nagpatuloy ito sa paglalakad kaya naman sinundan niya ito hanggang sa kusina. Out
of habit, sa ibabaw ng Island counter siya umupo. Napansin niyang pinagmamasdan
pala siya ni Creed habang inilalapag sa lamesa ang paper bag na hawak nito.

"Huwag mo nga akong pagmasdan." Naiilang na wika niya sabay iwas ng tingin.
Creed chuckled and then walked towards her. Habang papalapit ito sa kanya, palakas
ng palakas ang tibok ng puso niya.

"Creed..." Sambit niya sa pangalan nito ng makalapit ito sa kanya.

He stopped in front of her, still has a smile on his face. "Lover, do I make you
feel nervous?" Then he touched her cheek. "Do I make your heart beat erratically?"

Sinalubong niya ang tingin nito at iyon ay pagkakamali na ginawa niya. His eyes
were like a magnet, she can't look away!

"C-Creed... l-lumayo ka nga." She wanted her voice to come out as angry but
instead, it came out soft and weak.

He caressed her cheek using his thumb. "You don't remember me."

"Yeah. I don't. Ilang beses ko bang dapat sabihin iyon sa'yo para-"

"Well, I remember you. I remember everything about you." Mas lumapit pa ang mukha
nito sa mukha niya. "And I keep wondering if I kiss you in the lips, would you
remember me?"

She stilled at that. "What?"

"Lockett, naniniwala ka ba sa sinabi ng Daddy mo na magkaibigan tayo?" Biglang nag-

iba ang paksa nila.

Umiling siya. "I don't know what to believe anymore. Wala akong maalala, Creed,
kaya naman hindi ko alam kung sino ang paniniwalaan ko."

Creed's face moved closer to hers. "We are not friends, Lockett. We're more than
that."

Her heart hammered inside her chest as their eyes stared at each other. Alam niyang
hindi sila magkaibigan. She can feel that they are more than friends. "Mag-ano ba
talaga tayo, Creed?" She wanted to know.

Creed grinned. "Hindi ko sasabihin kasi alam ko namang hindi ka maniniwala sa'kin.
Let me show you instead."

"Show me through what?"

"Through this." He then pressed his lips against hers.

Nanlaki ang mata niya sa sobrang gulat. Hindi siya nakagalaw sa kinauupuan. Their
lips didn't move. Magkalapat lang ang mga iyon. Hindi siya gumalaw. Hindi niya ito
tinulak palayo. She like the feeling of his lips pressed against hers. And then too
soon, Creed pulled away.

Their eyes met and she can see emotion on Creed's eyes that she can't name.

"Creed..."

He smiled softly. "Gustong-gusto kong sabihin sa'yo kung ano ang mayroon tayo noon.
Gusto kong sabihin sayo kung ano ba ang relasyon natin noon, pero kahit gaano ko pa
kagusto na sabihin sayo, ayoko. Una, hindi ka maniniwala sa'kin. Sino ba ako? Hindi
mo nga ako maalala e. I want to show you our pictures together, pero naisip ko na
baka sumakit ang ulo mo kapag biglaan kong ipakita sayo 'yon. So for now, let me
take care of you. Let me show how much you mean to me. I've waited three years for
you, Lockett. Three years of torture. And now that you're here, I have one
request." His thumb caressed her lower lip. "Please, don't leave me again. Kasi
kapag iniwan mo pa ako, hindi ko na kakayanin."

Hindi namalayan ni Lockett na umiiyak na pala siya kung hindi pa tinuyo ni Creed
ang luha sa pisngi niya. Her heart was touched by what Creed said. Kahit wala
siyang maalala, nararamdaman ng puso niya ang sinseredad sa mga sinabi ni Creed.

Maybe Creed really is a big part of her life before.

"Ano ba ang nangyari sa'tin noon? Bakit naghintay ka ng tatlong taon?"

"You left me." Creed enveloped her in a hug and then he rests his head on her
shoulder. "Iniwan mo ako ng wala man lang pasabi kung saan ka pupunta o kung bakit
mo ako iniwan. I was so mad at you. I curse you every day for making me feel
worthless and for breaking my heart. I love you so much, Lockett. I was in pain
every single day. I keep asking and asking why, but no one is there to answer me.
You are not there to mend my broken heart. Halos isang taon akong tumira sa condo
mo, hoping na babalik ka. Every time there's knock on the door, my heart quickened
thinking that it was you, but my heart has been torn into pieces for a thousand
times, because every time I open the door, it wasn't you. It was just the cleaning
lady. After two years, I tried to move on and forget you. I did move on, but I
can't forget you. You're the most amazing part of my life and I just can't forget.
I promise to take my revenge on you when you get back because you hurt me so much
and I want to make you feel how much you hurt me, but then when you return, you
don't even remember me. Mas masakit na hindi mo ako maalala. Mas doble ang sakit
kaysa nuong iniwan mo ako. And then I realize, hindi ko kayang maghigante kasi
kahit baliktarin ko man ang mundo, pumuti man ang uwak at lumamig ang araw, hindi
ko maikakala na mahal na mahal pa rin kita. Mahirap magpatawad lalo na kung
nasaktan ka. But I never had a hard time forgiving you. Kasi hindi ka pa humihingi
ng tawad, pinatawad na kita. Ganoon kita kamahal, Lover. Kaya nasasaktan ako na
hindi mo ako maalala kasi pakiramdam ko, napakalayo mo kahit nasa tabi lang kita."

Lockett was sobbing silently as she listened to Creed. She can feel his pain in his
words and she feels guilty of leaving him.

Hindi niya lubos maisip kong bakit niya ito iniwan. Creed loves her so much! She
can feel it. But why did she leave him? Bakit niya sinaktan ng ganito ang lalaking
mahal na mahal siya?

Paano ko nagawa 'yon?

"I'm sorry." Umiiyak na hinawakan niya ang pisngi ni Creed habang ang ulo nito ay
nasa balikat pa rin niya. "I'm so sorry, Creed. I didn't know why I left. Hindi ko
kayang sagutin iyan kasi wala akong maalala. I wish I could remember. I wish I can
answer you but I can't."

Tumayo ng tuwid si Creed at tumingin sa mga mata niya. His eyes were a bit watery.
"It's not your fault. It's no one's fault. I wish you could remember me, pero
nagpapasalamat din ako na wala kang maalala. Alam mo kung bakit? Kasi ayokong
maalala mo ang sakit na pinagdaanan mo habang nakikipaglaban sa sakit mo. I don't
want you to remember the pain every time your head ached. Isipin mo nalang na
binigyan ka ng diyos ng isa pang pagkakataon para maging masaya na walang sakit na
hahadlang sa'yo. Kahit wala kang maalala, magiging masaya ka pa rin. Nandito ako. I
will be with you in every step you take. I will catch you when you trip or fall and
help you get up again. I will always love you, Lockett, even when you can't
remember. You will always be in my heart and no one or nothing can change that."
He cupped her face and looked at her lovingly. "I love you so much, lockett.
Please, let me show you how much I love you."

When Creed's lips touched hers, Lockett closed her eyes to savor the kiss. Gusto
niyang maiyak sa uri ng paghalik sa kanya ni Creed. Puno iyon ng pagmamahal. She
kissed him back with everything she got. Oo nga at hindi niya ito maalala, pero ang
puso niya, naalala ito.

Nang mas lumalim ang halik na pinagsasaluhan nila, ipinalibot niya ang braso sa
leeg nito at hinapit ito palapit sa kanya. Her breast is pressed against his hard
chest but she doesn't care, Gusto niya ang pakiramdam na magkadikit ang katawa nila
ni Creed.

Pinakawalan ni Creed ang mga labi niya at gumapang ang mga labi nito pababa sa leeg
niya. She tilted her neck so he would have a better access. Napakapit siya sa
balikat nito ng dilaan nito ang kahabaan ng balikat niya at bahagyang kinagat pa
iyon.

Napasinghap siya ng bumaba ang mga labi ni Creed sa taas ng dibdib niya. Tanging
manipis at maluwan na t-shirt lang ang suot niya kaya naman hindi nahirapan si
Creed na ipasok ang kamay nito sa loob ng t-shirt niya. Napakagat labi siya ng
maramdamang hinawakan nito ang isa sa mayayaman niyang dibdib. This feels so
familiar. His kisses. His touched. She felt like she tasted and felt it before but
she can't remember when.

Mas humigpit ang pagkakahawak niya sa balikat ni Creed ng iangat nito ang t-shirt
niya para makita ang mayayaman niyang dibdib na natatakpan pa rin ng bra.
Pagkatapos ay inabot nito ang hook ng bra niya para i-unhook iton.

Her breast spilled from her bra. Mabilis na hinawakan iyon ni Creed at hinalik-
halikan. She whimpered when his tongue touched her hard nipple.

"Ohhhhh." She moaned.

"I miss this." Creed said while licking her nipple. "I miss you, Lockett."

"Ohhhhh." Ungol ulit niya ng ipasok sa bibig nito ang nipple niya.

Napaliyad siya ng laruin nito ang nipple niya gamit ang dila nito, samantalang ang
isa naman niyang nipple ay nilalaro ng kamay nito.

"Hmmmm." Daing niya habang ninanamnam ang sarap na dulot ng ginagawa ni Creed.

Ilang minuto ring hindi tinantanan ni Creed ang mayayaman niyang dibdib. Para itong
uhaw na uhaw at ang tanging makakapawi lang sa uhaw nito ay ang pagsipsip sa nipple
niya.

"Creed..." She breaths out his name when his lips moved down to her abdomen.

Nag-angat ng tingin si Creed sa kanya. His eyes were dilated with lust and love. "I
want to taste you, Lockett. I miss your juices in my mouth as I ate your pussy."

Napalunok siya sa sinabi nito. She can feel her vagina pooling. Tinapon niya ang
inhebisyon at siya mismo ang naghubad sa pajama at panty na suot niya.

"Oh god..." Creed whispered as he looked at her wet core. "So beautiful. I miss
this..." He pressed his lips on her vagina fold.

Napapikit siya sa sarap ng ginawa nito, pero agad din siyang nagmulat ng mata ng
hawakan nito ang paa niya. Creed bend her knees, then he rested her foot on the
island counter while the other one is dangling. Sa posisyon niya, kitang-kita ni
Creed ang pagbuka ng pagkababae niya.

"Lean a little bit forwards, Lover."

Sinunod niya ang utos nito. Pero dahil nakakangawit ang posisyon na iyon, tuluyan
siyang nahiga sa ibabaw ng island counter.

Creed smiled at her. "Good thinking."

Kitang-kita ni Lockett kung paano dahan-dahang bumaba ang mukha ni Creed sa

pagkababae niya hanggang sa hindi na niya makita ang mukha nito, tanging buhok
nalang. And then she felt something touched her clitoris. Napasinghap siya sa gulat
sa masarap na sensasyong naramdaman.

"Creed!"

"Be still. I want to taste you." His breath was fanning her entrance and then in a
blink of an eye, she felt a tongue touched her clitoris and then that tongue
encircled around her clit making her whimper in pleasure.

"Ohhhh, god... Ang sarap... Creed..." Parang nagdedeliryo sa sarap si Lockett

habang kinakain ni Creed ang pagkababae niya.

-to be continued!

a/n: Medyo matatagalan pa ako mag-update. Haha. Enjoy reading :) love lots. mwah -
C.C.
####################################
CHAPTER 25
####################################

CHAPTER 25

LOCKETT squeezed her eyes shut when she felt Cleevan's tongue encircling around her
clit. Umaangat ang puwet niya para salubungin ang dila nito at napapadaing siya sa
sarap sa tuwing sinisipsip nito ang hiyas niya.

Every stroke of Creed's tongue against her core makes her want to scream in sheer
pleasure. It was blinding. The ecstasy she's feeling at the moment is familiar,
yet, she can't grasp where.

"Ohhhhh... Creed..." She breathes out when Creed delve his tongue inside her core.

Humihingal siya ng nag-angat ng tingin sa kanya ang binata para tingnan ang
reaksiyon niya. His lips were covered with her juices. He licked them off using his
tongue and then dried off the rest using the back of his hand.

Akala niya may sasabihin ito pero ganoon na lamang ang gulat niya ng pangkuin siya
nito at binuhat patungo sa isang silid.

A gasp escapes her lips when he deposited her on the soft mattress. The room only
has a dim light on but she's still able to see Creed perfectly.
Habang nakahiga siya sa kama, kitang-kita niya ang paghubad ng damit ni Creed,
sinunod nitong hinubad ay ang pantalon nito. Her eyes dropped down to his manhood.

She gulped audibly when she saw her raging erect manhood. It made her body burned
and she wants to feel his manhood inside her. It shocked her because she wanted his
long cock to stretch her vagina and to pleasure her to no end. Simula ng magising
siya pagkatapos ng operasyon niya, marami na siyang nakilala na mga lalaki at isa
na roon ang crush niyang si Edzel. Yes, she liked Edzel but she never felt
something like this towards him, only to this handsome nude man in front of her.

Creed made her burn. He invaded her dreams, every night, pleasuring her. Sa
panaginip niya, sarap na sarap siya sa ginagawa nito sa katawan niya pero wala
palang kaparehas ang sarap kapag totoo na ang nangyayari at hindi isang panaginip
lamang.

She closed her eyes and wait for Creed's next mood.

She breathes out when Creed's lips touched her toes. She tilted her head to look at
Creed. "Anong ginagawa mo?"

"I want to kiss every inch of you." Sagot nito na hindi manlang tumingin sa kanya.

Creed continues kissing her toes, left and right. Pagkatapos ay dahan-dahang
pinagapang nito ang mga labi patungo sa binti niya, pataas sa gilid ng hita niya.

Nagsisitayuan ang balahibo niya sa ginagawa nito. There's something about the way
he kiss. Parang sinasamba nito ang katawan niya. Napaka-sensual ng ginagawa nito sa
katawan niya at hindi man lang siya nagulat o nahiya sa ginagawa nito. She likes
it. She feels loved.

Sa bawat pagdampi ng mga labi nito sa balat niya, nararamdaman niyang ang
pagmamahal nito. Sa bawat haplos ng kamay nito sa hita niya, nararamdaman niya ang
sinsiredad sa pagmamahal na pinaparamdam nito sa kanya.

Creed took his time kissing her legs and thighs. Every kiss aroused her. Habol ang
hininga niya ng ibuka nito ang hita niya para gawaran ng halik ang pagkababae niya.

Napaliyad siya ng maramdaman ang mainit nitong hininga na tumatama sa hiyas niya.
Parang kinikiti ang pagkababae niya at halos mabaliw siya sa sarap ng lumapat ang
mainit na dila ng binata sa hiyas niya at nilaro-laro iyon.

"Ahhhhh..." She can't stop the moan that came out from her mouth when Creed
continued to please her by eating her womanhood.

As he lick and suck her clitoris, wave after wave of pleasure tore through her
making her gasp, whimper and moan.

"Ohhhh ... Creed, ang sarap..." Nagdidileryo siya sa sarap habang pinapaligaya siya
ng binata. "Sige pa. Don't stop, please." She begged.

Napahawak siya sa unan ng ipasok ni Creed ang isang daliri nito sa loob ng
pagkababae niya. Napakasarap ng pakiramdam ng daliri nito sa loob niya. Malakas
siyang napaungol ng mag-umpisang gamalaw ang daliri nito. Sa bawat pag-ulos ng
daliri nito ay sinasalubong niya.

"Ahhhh! Creed! Faster! More, please!"

Creed obeyed and finger-fuck her very fast, very fast that all she could do is moan
and moan and moan. Wala na siyang pakialam sa paligid. Nakatutok lang ang atensiyon
niya sa ginagawa ng binata, sa sarap na dulot ng daliri nito.

Napuno ng malalakas na ungol ang silid na iyon. Ungol ng kaligayahan.

The blinding pleasure was too much to bear! Hindi na niya kayang pigilan pa ang
sarili. Napasabunot siya sa buhok ni Creed habang patuloy parin ang paglabas pasok
ng daliri nito sa loob niya kasabay ng pagdila sa hiyas niya.

"Ohhhh... Creed! I'm cuming..." She was catching her breath. Pabiling-biling ang
ulo niya habang nilalasap ang masarap na dulot ng daliri at dila ni Creed sa
pagkababae niya, hanggang sa hindi na niya nakayanan pa, she cum! Hard!

"Ohhhhhh, god..." She breathes out as her body fell into the mattress out of
exhaustion.

Parang tinakasan siya ng lakas ng nilabasan siya. Nanghihina at nanginginig ang

tuhod niya. Nararamdaman pa niya ang kiliti sa pagkababae niya. Napakasarap niyon
ulit-ulitin.

Hindi pa siya nakakabawi ng lakas, gumagapang na naman ang mga labi ni Creed,
patungo sa gilid ng hita niya, pataas sa beywang niya. Hindi ito tumigil sa
paghalik sa katawan niya hanggang makarating ito sa mga labi niya.

Creed smiled when their eyes locked. "You're so beautiful, Lockett."

Her cheeks reddened. "Am I?"

"Yes. Very." Then, his lips touched the corner of her lips.

That made her want to kissed him fully on the mouth, but when she tried to deepen
the kiss, Creed pulled away.

She frowned. "If you don't want to kiss me, just say so." Aniya na may himig na
pagtatampo ang boses.

Creed smiled softly. "I don't want to kiss you? Lover, I want to devour you."

"Then why don't you?" She said, pouting a little girl.

He chuckled then reached for her face to caress it. "I will. Later. Now, I just
want to slowly romance you. I want to kiss every inch of you. I miss you so much,
please, give me the privilege of discovering every inch of you through my lips."

Her heart flipped. "I don't remember you, Creed, but strange as this may sound, my
heart remembers you and it yearns for you. I don't know what we are or what we have
before, but I'm guessing that you have a space in my heart and nothing, not even
amnesia can erase that."

Creed's eyes were shining as bright as the stars in the sky at night. "You made me
so happy, Lover."

Pinupog ng halik ni Creed ang nuo niya, pati pisngi niya, pati ang ilong niya ay
hindi nito pinalampas. She was chuckling as he does so.

"Ano ba, Creed!" Natatawang itinulak niya palayo ang mukha nito. "Nakikiliti ako."
She was giggling.

Creed stopped kissing her and then he looked deep into her liquid brown eyes.
"Don't ever leave me again. Don't promise, just do it."

Ayaw niyang mangako at nagpapasalamat siya sa binata na hindi siya nito pinapangako
dahil wala siyang maipapangako rito. "Gagawin ko ang makakaya ko."

A satisfied smile appeared on his lips. Nakikita niya sa mga mata nito ang
kasayahan na nararamdaman sa mga sandaling iyon.

"Okay na sa'kin 'yon." Anito at sinakop ng mainit na halik ang mga labi niya.

She smiled against his lips. She's happy. Sa unang pagkakataon, masaya siya.
Pagkatapos ng operasyon at wala na siyang maalala, wala nang rason para maging
masaya siya. She just pretended that she's happy for her parent's sake, but deep
inside, she's not. But now, she can't contain the happiness she's feeling as she
kissed Creed back with everything she got.

She and Creed tongue battled in sync. Nararamdaman niyang naglulumikot na rin ang
kamay nito. Hinihimas ng isa nitong kamay ang gilid ng hita niya na nakapalibot sa
bewang nito at ang isa naman nitong kamay ay gumagapang mula sa balikat niya
patungo sa mayayaman niyang dibdib.

She moaned against his lips when she felt him touching her nipple. It sends
tingling sensation down to her abdomen. Its making her wet. Again.

Napaliyad siya ng makarating ang kamay nito na nasa hita niya sa pagkababae niya.
It was just a simple caress of his hand against her mound but it feels good.

"Touch me, Creed." She whispered over his lips. "I want to feel you inside of me."

Creed was breathing heavily as he lowered his lips down to her neck to kiss her.
She tilted her head to give him a better access. Napapikit siya habang puno ng
pagmamahal na hinahalikan ni Creed ang leeg niya hanggang sa bumaba ang halik nito
sa braso niya hanggang sa dumako ang labi nito sa dibdib niya.

Creed looked at her breast as if it's the most beautiful thing he ever seen in his
life. Walang hiya siyang naramdaman habang nakatingin si Creed sa dibdib niya at
hinahimas-himas iyon. Pagkatapos nitong titigan ang dibdib niya na parang isa iyong
pinakamasarap na pagkain, ibinaba nito ang bibig at ginawaran ng halik ang mga
utong niya.

"Ohhhh!" Ungol niya sa ginawa nito. "That feels good."

Bumaba ang labi ni Creed patungo sa ribcage niya hanggang makarating iyon sa puson
niya. Kinagat niya ang pang-ibabang labi ng patuloy na bumaba ang labi nito,
patungo sa pagkababae niya.

She gripped the bed sheet when Creed's tongue touched her clitoris. She writhed in
pleasure as Creed ate her clitoris like it was his last meal. Nang hindi na niya
kinaya ang sarap na pinapalasap sa kanya ng binata, napahawak siya sa sa ulo nito
at mas isinubsob pa ang mukha ni Creed sa pagkakababae niya.

"Ahhhhhhh! Creed, ang sarap!" Umaangat ang puwet niya para salubungin ang dila
nito. "Bilisan mo pa...malapit na ako. I'm cuming!"

Mas binilisan pa nito ang pag-galaw ng dila hanggang sa maramdaman niya ang
makapag-panginig kalamnan na orgasmo na lumukob sa buong pagkatao niya.

Lockett feels week after she orgasm. Parang tinakasan ng lakas ang katawan niya
pagkatapos niyang labasan.
"That was indescribable." Hinihingal na sabi niya.

Creed smiled and positioned himself between her parted legs. Nakagat niya ang pang-
ibabang labi at napapikit siya ng dahan-dahang ipasok nito ang pagkalalaki sa
pagkababae niya. The feeling was indescribable. The feeling of Creed's manhood
inside of her was inexpressible.

"Hmmmm." Daing ni Creed ng maipasok nito ang kahabaan sa pagkababae niya. "You're
so tight, Lover. So delicious."

She opened her eyes to look at Creed. His facial expression is full of lust. His
eyes were sporting different emotion and one of them is love.

As their eyes locked with each other, Creed started moving in and out inside of
her. Sa bawat pag-ulos ng pagkalalaki nito sa pagkababae niya ay hindi niya
mapigilang mapaungol ng malakas dahil sa sarap.

Her eyes rolled up when he started moving fast inside her. Napasabunot siya sa
sariling buhok para doon kumuha ng lakas habang sinasalubong ang bawat pag-ulos ng
binata.

"Ohhhhh... Creed... Faster- Ahhhhh..." She moaned.

Hinawakan ni Creed ang magkabilang tuhod niya at mas ibinuka pa ang hita niya
pagkatapos ay mas binilisan pa nito ang pag-ulos.

"Ahhhhh! Ahhhhh! Ang sarap! Bilisan mo pa!" Sigaw niya habang nagdidileryo sa
sarap.

Itinaas ni Creed ang paa niya at ipinatong iyon sa balikat nito, pagkatapos ay
sagad na sagad na ipinasok nito ang mahabang pagkalalaki sa pagkababae niya.

"Ohhhhh, god..." She moaned. She can't keep her eyes open in so much pleasure.

"Every night, I dream of this very moment. I dream to hear you moan and now, my
dream came true. I love to hear you moan as I make love to you. I love to hear your
shout of sheer pleasure as you cum. I miss making love to you, Lover. "

"You don't have to miss me again." She said while still catching her breath. "And
you don't have to dream again, because I will make your dreams come true every
night as we make love."

"That's so good to hear." Creed said and then he started moving again.

Creed moved fast and hard inside her.

"Oh, god! That's so good!" She was moaning and writhing in so much ecstasy. "Keep
moving. Harder! Faster- Ahhhhh! Creed!"

Habang nasa balikat nito ang paa niya, inabot ng kamay ni Creed ang hiyas niya at
nilaro-laro iyon habang patuloy ang mabilis na pag-ulos ng pagkalalaki nito sa
pagkababae niya.

"Ohhhhhhhh, god- Fuck! Ang sarap!" Hindi alam ni Lockett kung saan ipipilig ang ulo
niya sa sobrang sarap na nararamdaman.

"Ohhhhh, Lover..." Creed groaned. "Ahhhh... fuck! Moan for me! Cum for me!"
Alam niyang malapit nang labasan si Creed dahil mas bumilis pa ang bawat ulos nito.
Halos mayanig ang katawan niya sa bawat pag-ulos nito. Umuuga ang mayayaman niyang
dibdib sa bawat paglabas-pasok ng pagkalalaki ni Creed sa paglababae niya.

And then she felt it. Her orgasm is building inside her. It's coming! She's cuming!

"Ohhhh, god!" Ungol niya. "I'm cuming, Creed! I'm cumi-Ohhhhhhhh! God!" Isang
mahabang ungol ang lumabas sa bibig niya ng labasan siya.

Kahit lupaypay na ang katawan niya, hindi tumigil si Creed sa paglabas-pasok sa

pagkababae niya. Kahit nilalabasan palang siya, she can feel her orgasm building
inside her. Again!

Nag-umpisa na naman siyang umungol hanggang sa sumisigaw na siya sa sobrang sarap.

"I'm cuming, Lover!" Creed groaned as he fuck her hard and rough.

"Me too..."

Then just a blink of an eye, her orgasm ripped through her and then she felt
Creed's semen filled her womb.

The hotness of his semen felt so good. It feels so amazing.

Lupaypay ang katawan ni Creed na kumubabaw sa kanya. Kahit nanghihina ito, nagawa
pa rin siya nitong yakapin ng mahigpit.

"Thank you for making my dream come true, Lover." Anito.

She smiled. Happiness is coating her whole being. "And thank you for making me
happy, Creed. For making me feel loved. Thank you for waiting for me and thank you
for everything."

Hinintay niyang tumugon si Creed pero ang narinig niya ay ang mahinang paghilik
nito. Natawa nalang siya.

Niyakap niya ang binata na nakakubabaw pa rin sa kanya at sinuklay ang buhok nito
gamit ang kamay niya. And then she whispered on his ear. "I dream of you too,
Creed. Napapanaginipan kong magkasama tayo sa beach at masayang naliligo.
Napanaginipan kong magkasama tayong nakatira sa iisang bubong at masaya tayong
magkasama. I just don't know if they are real or not. I don't know if they are just
my imagination or if they are really my memory. Every time I tried to remember, my
head hurts. So, please, bear with me. Maaalala rin kita ... sana."

A/N: Comment. Haha. Isang buong Chapter na LS lang. Woot. Woot.

####################################
CHAPTER 26
####################################

Hello, people :) Heto ang link ng Chapter 25 kasi restricted at baka hanapan niyo
ako. Hehehe.

http://www.wattpad.com/95299656-seducing-creed-chapter-25?d=m
CHAPTER 26

NAALIMPUNGATAN si Lockett ng maramdamang may humalik-halik sa leeg at balikat niya.

Nang magmulat siya ng mata, napangiti siya ng makita si Creed ang humahalik sa
kanya.

Creed stopped kissing her bare shoulder when he saw that she's awake. "Good
morning, Lover. How's your sleep?"

"I sleep like a baby." Sagot niya na habang iniinat ang mga braso. "How 'bout you?"

"I'm good." He answered with a very radiant smile on his face. It makes him look
more handsome. "Nakatulog yata ako habang nakapatong sa'yo. May kabigatan pa naman
ako. Sorry."

"It's okay. You're body pressed to mine actually feels good."

Creed chuckled, his eyes glistening in happiness. "Really?"

"Hmm-mm." And then she frowned when she remembered something. "Anong oras na pala?"

"It's time for lunch."

She gasped at the time. "Paano na 'yong breakfast na binili mo? Nasayang tuloy."
Nanghihinayang ang boses na sabi niya.

"Nah. Hindi naman 'yon nasayang. Ibibigay ko nalang 'yon doon sa katabi nating unit
na may aso."

"Ah." Medyo nabawasan ang panghihinayang niya. "Anong pananghalian natin ngayon?"

"We're going to eat outside." Sagot nito at bumangon. Hindi man lang nito alintana
ang walang saplot na katawan.

Napalunok siya ng makita ang kakisigang taglay ni Creed. Kahit sinong babae
magkakagusto rito. May kumudlit na munting selos sa puso niya ng maisip na baka may
naging babae ito habang wala siya sa loob ng tatlong taon.

Selfish ba siya kong hihilingin niya sa panginoon na sana naging faithful sa kanya
si Creed sa loob ng tatlong taon?

"Oh, bakit parang tumamlay ang itsura mo?" Tanong ni Creed ng mapansin nitong
nawalan ng buhay ang mukha niya.

"I was just thinking."

"Ano naman?"

Tumingin siya sa mga mata nito. "M-May naging girlfriend ka ba sa loob ng tatlong
taon na wala ako?" Nilakasan niya ang loob na magtanong, kaysa naman buong araw
niyang isipin iyon, masisira pa ang mood niya.

Bumalik sa higaan si Creed at umupo sa tabi niya. "Lover, I spent my three years
waiting for you and hoping that you'll come back. Para malibang ako, ginugol ko ang
oras ko sa pamamahala ng mga hotel sa Isla. And when I thought I'm just wasting my
time waiting for you, I decided to move on. But my moving on doesn't include women
and sex, kasi deep down, naniniwala ako na babalikan mo ako at ayokong masira iyon
ng pagkakamali ko."
Nagbaba siya ng tingin. Nahiya siya rito. Sa tatlong taon na iyon, ang isang taon
ay ginugol niya sa pagpapa-opera. Ang dalawang taon naman ay sa pagpapagaling.
Hindi man lang siya pumasok sa isip ko samantalang ako palagi ang laman ng isip
nito! Nakakainis!

"Hey, that's okay." Alo sa kanya ni Creed na para bang alam nito ang laman ng isip
niya. Siguro nahalata nito sa paglambong ng ekspresyon ng mukha niya. "Kahit hindi
mo sabihin alam kong nakokonsensiya ka dahil hindi mo ako maalala, ayos lang 'yon.
Naiintindihan ko naman e."

Napaka-suwerte niya at may katulad ni Creed na handang hintayin siya. Hindi niya
lubos maisip kong bakit kaya siya nitong hintayin ng ganoon katagal.

Bumangon siya at inilagay ang kamay sa balikat nito. "Bakit mo ako hinintay ng
ganoon katagal, Creed?"

"Isn't it obvious? Mahal kita." He looked at her with love in his eyes. "Mahal na
mahal. I can wait forever just to be with you, Lockett. Kaya kong maghintay kung
ikaw ang hihintayin ko."

Her heart swells in happiness. She can't believe that someone like Creed exists.

"I don't know what to say, Creed." She felt a lump on her throat. "I wish I could
tell you the same. I wish I could tell you how I feel for you, but I don't know
what I feel for you."

Creed smiled softly. "You don't have to say anything. Sapat na sa akin na narito ka
ngayon sa tabi ko. Sapat na sa akin na kasama kita araw-araw. Sapat na sa akin na
mayakap at mahalikan ka."

Nagpakawala siya ng isang tipid na ngiti. "Sapat na rin sa akin na makasama ka."

Creed pressed his lips on hers then pulled away after a second. "That's so good to
hear and I want to hear more about your love confession but I'm hungry. Come on.
Dress up." Kinindatan siya nito bago umalis ng kama at lumabas ng silid.

Love confession?

Love confession ba ang tawag sa sinabi niya? She just told him that she likes to be
with him. Love confession kaagad? Hindi niya napigilan ang pisngi sa pamumula.
Baliw na ang lalaking 'yon.

Bumangon na rin siya para hanapin ang damit niya ng mahagip ng mga mata niya ang
isang USB na nasa night stand. It caught her eyes because it looks familiar. Ganoon
na ganoon ang kulay at desenyo ng USB ng mommy niya at hindi niya iyon basta-basta
makakalimutan dahil limited edition iyon ng Kingston at tanging tatlong tao lang
ang nagmamay-ari 'non.

She'd been asking her mom if she can have the USB, but she keep on refusing.

Kinuha niya ang USB sa night stand at ginawang pambalot sa katawan ang kumot bago
tinungo ang kusina. Naabutan niya si Creed na tinutupi ang damit niya. Nang makita
siya nito, agad nitong iniabot sa kanya ang damit.

"Here." He said as he gave her, her clothes. "Gusto mo ba maligo muna bago
magbihis?"

Hindi niya tinanggap ang mga damit niya, sa halip itinaas niya ang kamay na may
hawak ng USB. "Sa'yo ba ito?"
Lockett saw how Creed's froze. Now, that made her curious as hell!

"No." Sagot ni Creed pagkalipas mg mahabang segundo. "May nagbigay lang niyan sa
akin."

"Oh." Kung sino man ang nagbigay dito, naiinis siya dahil nagseselos siya! Argh!
She saw how he froze when she asked him! That is something!

"Bakit mo naitanong?" Creed asked as he turns around.

"Wala naman." Inilagay niya ang USB sa ibabaw ng lamesa. "My mom's USB looks like
this one, kaya naman medyo nagulat ako."

"Ahh. Bakit ka naman nagulat?"

"Kasi limited edition iyan ng Kingston. At tanging sa Arizona lang iyan inilabas.
Only three peicez were made and sold." Her eyes were sporting jealousy. "May iba
bang nagbigay niyan sayo?"

Creed turns to her and frowned, his eyes were questioning. "What do you mean?"

"What I mean is, may babae ba na nagbigay niyan sayo? Mom told me that, that USB
were sold to women. Bakit mayroon ka niyan?" Her heart is tightening inside her
chest. She felt like crying. "I'm jealous of whoever gave you that USB, Creed."

Pinukol niya ng masamang tingin ang binata ng bigla itong tumawa ng malakas.

"Creed! Stop laughing!" Naiinis na wika niya.

Creed sobered up but there's still a glint of laughter on his eyes. "Lover, I am
flattered that you are jealous but it was your mother who gave me that USB."
Lumapit ito sa kanya at sinapo ang mukha niya. "Your mother made me understand your
reason of leaving me through that USB. If you want, you can have it."

Nahihiyang napatungo siya. She's embarrassed. "Sorry. Nagselos ako dahil lang pala
sa wala."

Creed forced her to look at him. "It means so much to me that you were jealous,
Lockett. It only means that, somehow, your heart remembers me."

"Oo nga e. I can't remember you mentally, but my heart does."

Creed smiled and then he lowered his head to capture her lips. Hindi nagtagal ang
halik na pinagsasaluhan nila.

When Creed pulled away, he smiled. "I love you, Lover."

She smiled back. "Someday, I can say the same words to you."

Mas lumapad pa ang ngiti sa mga labi nito. "Okay na sa'kin 'yon."

They stared at each other eyes before they kissed. Every move of Creed's lips feels
like heaven. It feels good.

They both pulled away at the same time.

"Magdamit ka na." Wika ni Creed. "Kakain tayo sa labas."

"Okay." Kinuha niya ang damit na hawak nito at bumalik sa silid para maligo at para
doon na rin magbihis.

Pagkatapos niyang magbihis, lumabas siya ng silid at pinuntahan si Creed sa kusina.

Naabutan niya ang binata na umiinom ng tubig.

"I'm ready." Aniya na nakangiti. "Halika na."

"Okay." He put the glass on the sink then he turned to her. "Saan mo gustong kumain
ng lunch?"

"Gusto ko sa Filipino Restaurant. I miss Fried Tilapya." She made a slurping sound.
"I'm salivating."

Mahina itong tumawa. "Fried Tilapya lang ba ang na-miss mo? How about Fried
Chicken?"

Napasimangot siya ng tumunog ang tiyan niya. "Nagugutom na ako."

Pinagsiklop ni Creed ang kamay nila at hinila siya palabas ng condo nito. Nang nasa
loob na sila ng elevator, walang sere-seremonyang sinakop ni Creed ang mga labi
niya.

Agad din naman niyang tinugon ang halik nito. It feels natural kissing him. It
feels good.

When the kiss ended, she frowned at Creed. "Bakit bigla-bigla kang nanghahalik?"

"I feel like kissing you, so I did." Nginisihan siya nito. "May problema ba?"

"Wala." Nag-iinit ang pisngi na sagot niya.

Bumukas ang elevator at magkahawak-kamay silang lumabas ni Creed. Nagtungo sila sa

Parking lot sa kotse nito, nang makasakay, binuhay nito ang makina ng sasakyan.

"So, saan mo gustong mag lunch?" Tanong nito sa kanya ng papalabas na ang sasakyan
nito sa Parking lot.

She shrugged. "Kahit saan basta may Fried Tilapya at Fried Chicken."

"Okay." Pinaharurot ni Creed ang sasakyan patungo sa kung saang Restaurant.

SHE and Creed have their lunch on Via Mare Cafe. The foods are great; she can't
stop eating until there's nothing on her plate.

"Ang sarap." Komento niya ng matapos niyang simutin ang laman ng pinggan. "Paano mo
nalaman na masarap ang Fried Tilapya nila rito?"

"I Google it." Simpling sagot nito na ikinangiti niya.

"Ewan ko sa'yong lalaki ka." She raised her hand to get the waiters attention. "Can
I have one glass of water, please?"

"Right away, ma'am." The waiter answered with a smile.

Habang hinihintay ang tubig niya, tumingin siya kay Creed. "So, what do you do for
a living?" Tanong niya sa binata. "Since I can't remember anything about you, I
might as well ask you."

Tumango-tango si Creed. "I'm a Professional Photographer. I work on National

Geographic Channel before I met you. And then Dad wants me to manage our
Businesses, so here I am, trying hard to be a Businessman."

"Hobbies?"

"Taking pictures." He answered with a shrug. "That's what I like to do in my free

time."

Inilapag ng waiter ang isang baso ng tubig sa harapan niya tapos umalis din.

She drank the water first before asking.

"Kung ikaw ang namamahala sa mga negosyo ng Pamilya mo, bakit parang ang dami mong
free time?" Tanong niya ng matapos uminom.

"I'm on leave."

Tumaas ang isang kilay niya. "Ha? Bakit ka naman nag leave? Kailan pa?"

"Nag leave ako nuong nakita kita. I want to be with you."

"Creed, hindi habang-buhay naka-dikit ka sa akin. Kailangan mo rin namang mag-

trabaho para sa future mo. Huwag mong itali ang sarili mo sa'kin, kasi honestly
speaking, wala ka namang mapapala sa akin. I don't have a job and I'm dependent to
my parents."

"Puwede ka namang magtrabaho. The Lockett I know was an independent woman."

Hinawakan ni Creed ang kamay niya na nasa ibabaw ng mesa. "You're Lockett Kay
Mendoza; you're smart and talented-"

"But I don't remember anything." Sansala niya sa iba pa nitong sasabihin.

"Magpapa-apekto ka ba? Lockett, wala kang maalala. Period. Hindi habang-buhay

ganyan ka lang na naka-depende sa mga magulang mo. You have to do something with
your life. Hindi ka binigyan ng diyos ng ikalawang pagkakataon para mabuhay para
lang sayangin mo iyon."

Nawalan siya ng imik habang iniintindi ang sinabi ni Creed. Tama ito, pero
napakahirap niyong gawin. Lalong-lalo na sa kalagayan niya ngayon. But ... She
can't be like this forever. She has a life to enjoy and to explore!

Tumingin siya sa mga mata ng binata. "Sa tingin mo may tatanggap sa'kin?"

"Of course." Hanggang tainga ang ngiti ni Creed. "Dad will hire you. Go to his
office tomorrow. Sa kompanya ka naman noon nag ta-trabaho. I will set an
appointment. Iyon lang ang magagawa ko para sa'yo, ayokong tulungan kang matanggap
sa trabaho, I want you to be accepted because you're smart and exceptional."

That made her smile. "Thanks, Creed."

"Don't mention. I just want you to be happy."

Hindi pinigilan ang sarili ni Lockett na dumukwang at inilapat ang mga labi sa mga
labi nito. It was just a peck on the lips. When she pulled away, she smiled widely
at Creed.
"I think I'm falling for you, Creed." Aniya na halos ikaluwa ng mata ng binata sa
sobrang gulat. "No, scratch that. I am falling for you."
####################################
CHAPTER 27
####################################

CHAPTER 27

CREED just stared at Lockett; a sheer of disbelief is shown on his face. Hindi siya
makapaniwala na narinig niya ang mga salitang iyon mula sa bibig ng dalaga. He was
hoping for it, but he's not expecting it to happen today!

"Paki-ulit ng sinabi mo." He said, his voice still sounds stunned. "Ulitin mo,
please."

Lockett smiled at him, her eyes were twinkling in happiness. "I'm falling for you,
Creed. I'm falling for you fast and hard. And I hope that you'll be there to catch
me when I fall."

Ang gulat sa mukha niya at unti-unting napalitan ng ngiti sa mga labi. "I'll always
be here to catch you. I'm not going anywhere."

"I know and that makes me fall harder for you." Tumayo ang dalaga at lumapit sa
kanya, pagkatapos ay niyakap siya mula sa likuran. "I know it's selfish of me to
ask this, but please, don't leave my side. I know it's unfair for you because I
don't remember a thing but I need you, Creed. I need you more than my forgotten
memories."

He turns to face her and holds her hand. "Nandito lang ako, hindi kita iiwan. I
need you too, Lover. I need you more than the air I breathe."

Ilang segundong nanatili itong nakayakap sa kanya bago siya nito pinakawalan.

HINDI sila nagtagal ni Creed sa Cafe Via Mare. Pagkatapos nilang mananghalian,
umalis sila at napagdesisyunang gumala sa mall.

They walk holding hands without destination. Tumitigil lang sila paminsan-minsan
para tingnan ang naka-display sa salamin ng mga store pagkatapos ay maglalakad ulit
sila.

Napatigil siya sa paglalakad ng makita ang libro na sinulat ni John Green. Ang 'The
Fault in our Stars'. Tumatak sa isip niya ang kuwento ni Augustus Waters at Hazel
Grace. Nang matapos niyang basahin ang aklat na iyon, she wondered kung may iiyak
ba sa libing niya maliban sa mga magulang niya.

The story is about that horrid sickness and its patient who keeps on fighting the
sickness for their love ones. It's an amazing book about Cancer.

"Why are you looking at that book?" Tanong ni Creed habang nakatingin sa libro ni
John Green.

"Alam mo ba ang kuwento ng libro na yan?" Balik tanong niya.

"Oo. I didn't read the book though, yung summary lang. Bakit?"
"Wala naman. I just wonder if like Augustus, my cancer will be back again to haunt
me. They said na nakuha na nila lahat ng meningiomas sa utak ko pero hindi nila
sinabing hinding-hindi na babalik iyon. We just assumed that it's not going to go
back. We hope it won't."

Hinawakan siya ni Creed sa magkabilang balikat at pilit na hinarap dito. "Lover,

hindi na babalik ang sakit mo. Hindi na." Mas bahid na pangamba ang boses nito pero
hindi nito iyon pinahalata.

Pilit siyang ngumiti. "Tama ka. Hindi na babalik 'yon. I'm taking medicines naman."

Tumango-tangong ngumiti ito. "Tama. Hindi na iyon babalik. Everything is going to

be okay."

Nagbaba siya ng tingin. "Yeah. Everything is going to be fine." Aniya at hinawakan

ang parte ng ulo niya kung saan siya inoperahan.

She wants to believe that everything will be fine, but there's a nagging feeling
inside her that it won't.

Naramdaman niyang niyakap siya nito. "I'm here, Lover, and I don't plan on leaving
you."

That made her smile.

Nag-angat siya ng tingin sa binata at nginitian ito. "Ang sarap sa pakiramdam kapag
yakap mo ako pero pinagtitinginan na tayo ng mga tao. Nakakahiya."

Natatawang pinakawalan siya nito at pinanggigigilan ang pisngi niya. "Come on,
let's continue walking."

Nagpatuloy sila sa paglalakad hanggang sa may madaanan silang Salon.

"Wait." Pinatigil niya sa paglalakad ang binata. "Okay lang ba na magpa-salon ako?"
Tanong niya sa binata na nakakunot ang nuo sa kanya. "Kung mababagot ka sa
paghihintay, puwede mo akong iwan at bumalik ka nalang kapag tapos na ako."

"You sure okay ka lang na mag-isa?" Paninigurado nito.

Tumango siya. "Oo. Balikan mo nalang ako, baka may bibilhin ka."

"Sige."

Hinatid siya nito papasok sa Salon, pagkatapos ay iniwan siya. Hindi niya alam kung
saan ito pupunta pero sana kung saan man iyon, mag-enjoy ito.

At sana walang higad na kumapit dito.

Napailing-iling siya sa huling naisip. Hindi niya akalaing selosa pala siya.

Natigilan siya sa pag-iisip ng may lumapit sa kaniyang bakla. Kulay honey ang buhok
nito at bumagay iyon sa maputi nitong kompleksiyon. Kung naging babae ito, maganda
sana ito.

"Hello, Ma'am." Nakangiting bati nito sa kanya. "Hair cut, hair spa, hair color,
etc.. Ano po ang maipaglilingkod namin sa inyo?"

Napangiti siya sa klase ng boses nito. Babaeng-babae at medyo maarte ito magsalita.
"Ahm, I want the old me back." Aniya. "Kaya mo?"

Ngumisi ito at tumikwas ang isang kilay. "Ma'am, walang halong biro at
kasinungalingan. Kayang-kaya ko iyan gawin. Sabihin niyo lang sa akin ang itsura mo
noon at gagawin kitang mas maganda pa roon."

She smiled. Bet niya ang baklang ito. "Okay. Let's begin."

AFTER THREE hours of searching, nahanap din sa wakas ni Creed ang hinahanap niya.
Lumabas pa siya ng Mall dahil sa wala siyang makita sa loob.

Nang bumalik siya sa Salon kung saan naroon si Lockett, hindi niya ito makita.

He approached the woman behind the counter. "Excuse me? May costumer ba kayong
magandang babae at medyo maikli ang buhok? She's about five-seven in height and
she's wearing a simple jeans and a black blouse."

The woman smiled knowingly at him. "Your wife, Sir?"

He froze for a second then he smiled. "How did you know?" Pagsakay niya sa sinabi
nito.

"Kasi habang idini-describe niyo siya, halata sa mukha niya na mahal na mahal niyo
ang hinahanap niyo."

He chuckled. "Yeah, I love her. Anyway, narito ba siya?"

Bago pa makasagot ang babae, narinig niya ang boses ni Lockett mula sa likuran.
Mabilis siyang tumingin sa pinanggalingan ng boses ng dalaga at napaawang ang labi
niya sa nakita.

It feels like he's back at the time when Lockett still remember him.

"Do I look okay or do I look bad?" Tanong nito habang sinusuklay ang kulay pulang
buhok nito.

He wanted to hug her and kiss her as he looked at Lockett, so he did. Sinakop niya
ang mga labi nito kasabay ng pagyakap ng mahigpit dito. She instantly kissed him
back with the same ferocity.

When their lips parted, they both smiled at each other.

"You're so beautiful, you nearly knocked me out." Wika niya. "Why the red-hair?"

"I want the old me back."

He looked softly at Lockett. "You don't have to be the old you, just be yourself.
But nonetheless, I will always love you."

She grinned. "I know."

Napatawa siya ng mahina sa sagot nito.

Pagkatapos nitong magbayad sa Salon, sabay silang lumabas.

"Saan ka naman nagpunta?" Tanong nito nuong nasa elevator sila patungo sa basement
ng mall kung saan doon naka-park ang kotse niya.

"Diyan-diyan lang." He doesn't want to give away anything. Not yet. "Kumusta naman
ang pagpapa-salon mo?" Pag-iiba niya sa usapan.

"Okay lang. It was fun. Nakakatuwa 'yong bakla na nagkulay sa buhok ko. Hindi ako
na-bore ni isang minuto."

"That's good." There's a hint of jealousy in his voice. Hindi siya makapaniwala na
nagseselos siya sa isang bakla! God! I really got it bad for this woman!

Lockett faced him. "What's with your voice?"

He shrugged. "Nothing. Anyway, saan mo gustong pumunta?"

Ito naman ang nagkibit-balikat. "Wala akong maisip na puntahan e. Ayokong mag-
shopping. Busog pa ako. Tapos tinatamad akong maglakad kaya uwi nalang tayo."

Napatingin siya sa paa nito. "Masakit ba ang paa mo?"

"Hindi masyado. Tinatamad lang talaga ako."

"Ahh." Pagkasabi niyon ay walang sere-sremonyang pinangko niya ang dalaga, dahilan
para mapatili ito sa sobrang gulat.

"Creed! Ibaba mo nga ako!" Pulang-pula ang mukha nito at halatang nahihiya ito sa
mga taong nakatingin sa kanila ng lumabas sila sa elevator na pangko niya ito.
"Creed, ano ba?! Ibaba mo ako!"

Hindi siya nakinig at patuloy niyang pinangko ito.

"Creed!"

"Yeah?" He said nonchalantly.

"Ibaba mo ako!"

"Ayoko nga."

"Bakit ba ayaw mo akong ibaba? I can walk, you know. Hindi ako imbalido!" Nanggigil
sa pagkainis ang boses nito.

"Ayokong ibaba ka kasi tinatamad kang maglakad." Mahinahon ang boses niya. "At
saka, ayokong mapagod ka."

Nawalan ng imik si Lockett.

Sa wakas natahimik din ito at hinayaan siyang pangkuin ito. A moment later, Lockett
rested her head on his chest making him smile with no reason.

"Creed?" Malambot na ang boses nito, hindi pareho kanina na matigas at galit.

"Yes?"

"Bakit ang sweet mo?"

He stilled then a small smile crept into his lips. "Sweet ako?"

"Hmm-mm." Tumingala ito sa kanya at hinalikan siya sa leeg. Naramdaman niyang

nabuhay ang pagkalalaki niya sa ginawa nito pero pinagsawalang bahala niya iyon. "I
can't help but to fall for you."

Mas lumapad pa lalo ang ngiti niya. He can feel his heart beating so fast, it's
like he'd been in a marathon.

"I love you, Lockett." Walang siyang masabi kundi ang tatlong kataga na iyon.

He love saying that he loves her, it makes him feel that she's his even though she
haven't told him she loves him.

"Hmmm." Umayos ito ng pagkakahilig sa dibdib niya. "I feel sleepy."

Nakita niyang ipinikit nito ang mga mata na parang naghahanda para matulog.

He knew that she's not yet ready to love him. Nararamdaman niyang nagaalangan pa
rin ito na mahalin siya. Pero alam niya na kahit papaano ay nakapasok na siya sa
puso nito. She's falling for him, she said. And that made him hope that sooner or
later, he will hear those three words that he yearns to hear from Lockett.

Nang makarating siya sa pinaradahan niya ng kaniyang kotse, mabilis niyang binuksan
ang passenger side door at maingat na inilagak ang natutulog na dalaga sa passenger
seat ng kotse niya.

He was about to close the door when Lockett slightly opened her eyes. She looks so
sleepy, yet, she's trying so hard to open her eyes.

"Creed, when we first made love in my room in my parent's anniversary," Her voice
sounds sleepy. "That was the most perfect night..." She dozed off before she can
finish her sentence.

Tinulos siya sa kinatatayuan niya ng mag-sink in sa utak niya ang sinabi nito. It
was in Lockett's parent's anniversary when they first made love. And it was the
perfect night of his life too. And Lockett can remember it! Fuck!

Gusto niyang yugyogin ang dalaga para magising ito. Gusto niyang ulitin nito ang
sinabi baka nagkakamali lang siya. He wanted to hear her talk about their past,
pero hindi niya ginising ang dalaga. Hinayaan niya lang ito na matulog.

Naalala na ba nito ang nakaraan nila? Naalala na ba siya nito?

Hindi niya mapigilan ang umasa na sana nga naalala na siya nito.

Sana...
####################################
CHAPTER 28
####################################

CHAPTER 28

NANG makauwi sila ni Creed sa condo nito, sinabi nitong gusto siya nitong maka-
usap. Of course, pumayag naman siya. Nasa balkonahe sila ng condo nito. Stars were
shining above them. Ang mga bituin at buwan ang tanging tanglaw nila sa gabing
iyon.

"Anong pag-uusapan natin?" Tanong niya ng nanatiling tahimik ang binata pagkalipas
ng ilang minuto.
Nagpakawala ito ng isang malalim na buntong-hininga bago nagsalita. "I think you
should visit a therapist. Makakatulong iyon para maibalik ang memorya mo."

Mapakla siyang ngumiti. "Nagpa-therapy na ako noon sa Arizona. Wala namang

nangyari. Nagsayang lang kami ng pera."

Humarap ang binata sa kanya. "Maybe this time it's going to be different."
Pamimilit nito. "Maybe, you'll remember-"

"Where is this coming from?" Nakakunot ang nuong tanong niya rito. "Akala ko ba
tanggap mo na hindi kita maalala. Why are you forcing me to visit a therapist when
I don't want to?"

"It's for your own good." Nag-iwas ito ng tingin. Kitang-kita niya na may
bumabagabag dito.

"Spill it, Creed." Hinawakan niya ang kamay nito. "Bakit mo ako gustong magpa-
therapy?"

His eyes were full of sadness when he looked at her. "Kanina, when you were half-
asleep, you told me about the first time we made love in your parents anniversary."
His jaw tightened. "Tanggap ko naman e. Tanggap ko na hindi mo ako maalala, pero
kanina ... kanina, naaalala mo ang tagpong iyon. At naisip ko na baka ... baka
sakaling bumalik ang memorya mo kapag nagpa-therapy ka." His eyes were sporting
desperation and hopelessness. "I'm sorry. I'm sorry kung pakiramdam mo pinipilit
kita. I just want you to remember us ... to remember me."

"Creed-"

Hindi niya itinuloy ang iba pa niyang sasabihin dahil bigla itong tumayo at walang
pasabing iniwan siya sa teresa. Her heart tightened inside her chest. Gusto niyang
sundin ang gusto nito pero ayaw talaga niyang magpa-therapy. Ayaw niyang umasa at
paulit-ulit na madurog ang kakapiranggot na pag-asa sa puso niya.

I'm sorry, Creed. I just can't...

Hindi na siya nagulat sa sinabi nito, she'd been dreaming every time she closed her
eyes. Her dreams are about her and Creed. Noon akala niya gawa-gawa lang iyon ng
disperado niyang isip pero ang mga panaginip niya ay nangyari pala talaga.

Umaasa rin siya na sana maalala niya ang binata, sana maalala niya kung ano man ang
mayroon sila noon.

Tumingin siya sa kalangitan at pinilit ang utak na alalahanin si Creed. She pushed
her brain to remember her forgotten memories. She pushed her brain too hard just to
remember. And then a sudden pain ripped through her head- mariin niyang ipinikit
ang mga mata. Her mind went black as pain seared through her brain.

"Shit!" She cursed.

Sinapo niya ang ulo at sinabunutan ang sariling buhok para kahit paano ay mabawasan
ang sakit pero wala pa rin. Patuloy na naramdaman niya ang sakit ng ulo niya.

Namimilipit siya sa sakit. This is what happened when she tried to remember
anything from her past.

Tikom ang bibig na kinakaya niya ang sakit habang dumadaos-dos siya pahiga sa
carpeted floor ng balkonahe. Tears were streaming down on her cheeks as she tried
not to scream in so much pain.
Hindi siya puwedeng sumigaw dahil maririnig ni Creed. Mawawala rin naman ito maya-
maya lang.

Hindi niya alam kung ilang minuto siya nakahiga sa sahig at sapo-sapo ang ulo niya
bago unti-unting naglaho ang sakit. Nanginginig ang buong katawan na pilit siyang
tumayo at pumasok sa loob. I need to rest. Iyon lang ang nasa isip niya habang
naglalakad patungo sa kuwarto ni Creed.

As she walked weakly and slightly in pain, she bumped into something, then she
heard a voice, pero wala siyang pakialam. She needs to lie down. Hindi niya
kakayanin pang maglakad ng matagal. Nanghihina at nanginginig ang tuhod niya.

Napahawak siya sa hamba ng pintuan ng kuwarto ni Creed. Sinapo niya ang ulo na nag-
uumpisa na namang kumirot. She sobbed silently. Hindi niya kaya ang sakit. She
can't bear this pain. It feels like her head is being cut in half by a saw!

Nanghihinang bumitaw siya sa hamba ng pintuan. Handa na siyang humandusay sa sahig

dahil hindi na niya kaya ang sakit kaya naman nagulat siya ng may matitipunong
braso na sumalo sa kanya bago pa siya mapasubsob sa sahig.

PINANGKO niya si Lockett patungo sa silid niya at inilagak ang dalaga sa malambot
na kama. Kinumotan niya ito at matamanang tinitigan ang hilam na luha nitong
pisngi.

He reached for her cheeks to dry her tears.

Nang makita niya itong hinang-hina habang naglalakad, parang nalaglag ang puso
niya. And when she was about to fall unto the ground, it feels like his heart is
being ripped into tiny pieces.

Naninikip ang dibdib niya habang nakatingin kay Lockett. He felt a lump on his
throat when he remembers her painful expression on her face.

Isinubsob niya ang mukha sa mga palad niya ng maramdamang nanunubig ang mga mata
niya. Parang paulit-ulit na pinupunit ang puso niya. He can't bear to see her like
this! Hindi niya kayang nakikita itong nasasaktan!

He gritted his teeth in so much anger and frustration. God, why are you doing this
to Lockett? Ako nalang, please. Ako nalang ang pasakitan niyo, huwag ang babaeng
mahal ko! He's mad at himself too. Kung hindi siguro niya ito pinilit na maalala
siya, baka hindi sumakit ang ulo nito.

He looked up at Lockett, his eyes healed guilt. "I'm sorry, Lockett. I'm so sorry.
Mahal na mahal kita. Please, be okay. I'm sorry."

A lone tear rolled down from his eyes. His heart is being tore apart again when she
saw her flinched as if in pain.

Why her? Why not me? Dapat siya ang nasasaktan at hindi ito!

Puno ng pagsuyo na hinawakan niya ang kamay nito at hinalik-halikan iyon. "I love
you so much. Please, wake up and be okay. I can't bear to lose you again. My heart
will die and my soul will wither if you ever leave me again."

He rested his head on her hand as he pray to god. Kung kailangan niyang magmakaawa
sa panginoon para lang maging maayos na ang dalaga, gagawin niya. Kaya niyang
magmakaawa, lumuhod at gumapang para sa babaeng minamahal.

"C-Creed..." The voice sounds weak.

Mabilis siyang nagtaas ng tingin kay Lockett na bahagyang nakabukas ang mga mata.

Dumukwang siya para halikan ito sa mga labi. "I'm sorry, Lover." He said with so
much guiltiness in his voice. "Sorry I force you to remember me ... I'm so sorry.
Please, forgive me." He said, nearly begging for forgiveness. "Kung hindi dahil
sa'kin, hindi mangyayari sa'yo ito."

A soft hand caressed his check, drying his tear. It feels so good to be touched by
her. "I-I'm o-okay." Her voice sounds weak. "Shhh... I thought men don't cry."

He forced a smile on his face. "Real men cry, Lover, especially if the woman he
loves is in pain and he can't do anything about it."

"But I am not hurt." She looked so weak as she lay on the bed. "Maayos na ako. I
just need to rest for a little while and then I'll be okay. Don't worry, okay?"

Pinilit niya ang sarili na tumango. "Okay."

Lockett gave him a weak smile. "Thank you. Makakapahinga na ako ng maayos ngayon."
She then closed her eyes to rest.

Napatitig siya sa maamong mukha ng dalaga habang nakapikit ang mga mata nito. He
reached for her face to caress it softly.

It shock him how much he loves this woman. Si
salitang pag-ibig. Akala niya noon ay wala na
matalik niyang kaibigan na si Cherry, pero ng
akala niya. Dahil mas higit na mahal niya ito
niya.
Lockett ang nagbigay kahulugan sa
siyang ibang mamahalin pa kundi ang
makilala niya si Lockett, nagbago ang
kaysa sa kaibigan niya at sa sarili

To think of someone before your self is what true love means. At masasabi niyang sa
nararamdaman niyang pagmamahal para sa dalaga, wala na siyang mamahalin pa na mas
higit pa sa pagmamahal niya rito.

He loves her more than himself. He cannot survive without her. He cannot live a
happy life without her. Love is not just a strong emotion you feel for someone,
love is an addiction and he is addicted to Lockett. He can do anything and
everything for her because he is addictively in love with her.

Tumabi siya ng higa sa dalaga. Hindi niya ma-alis ang mga mata niya rito. He's
worried. Ang daming what if's sa utak niya at natatakot siya sa mga what if's na
iyon.

Hinaplos niya ang mukha ng dalaga at hindi napigilan ang sarili na hinalikan ito sa
pisngi. "Be okay, Lockett. Nandito lang ako, hindi kita iiwan."

LOCKETT woke up with a feeling of someone making kissing her stomach. Nagmulat siya
ng mga mata at nakitang si Creed ang humahalik sa tiyan niya. Medyo nakakubabaw ito
sa kanya pero hindi naman niya maramdaman ang bigat nito.

"Creed."
The moment that he called his name, his head snapped at her. Then a smile appeared
on his sexy lips. "Hello, Lover. Are you okay?"

She nodded. "Yeah. I'm very much okay."

"That's good."

"Anong ginagawa mo?" Nakakunot ang nuo na tanong niya habang nakatingin sa tiyan
niya na hinahalikan nito.

"Nothing." He said with a shrugged. "Just kissing your stomach."

Marahan siyang natawa sa sagot nito. "Kissing my stomach? Do you know how weird
that sound?"

He gave out a short chuckle. "Yeah. It does sound weird." Naglakbay ang labi nito
pataas, patungo sa dibdib niya na natatakpan ng damit niya, hanggang sa makarating
ang labi nito sa mga labi niya. "Masakit pa ba ang ulo mo?" Tanong nito sa kanya
ng magpantay ang mukha niya. Tuluyan na siya nitong kinubabawan.

Dahil sa tanong nito, doon lang niya naisip ang ulo niya. Fortunately, it doesn't
hurt like hell anymore. "Okay na ako. Hindi na siya masakit."

"Is that normal?" Tanong nito ulit.

"What normal?"

"'Yong pag-sakit ng ulo mo, normal ba iyon o kailangan mo ng magpatingin sa

Doctor?"

Mabilis niyang ipinilig ang ulo. "No. I'm fine." Matigas ang boses na wika niya. "I
don't need a doctor. I am perfectly okay and healthy."

Alam niyang gustong makipag-argumento ni Creed sa kanya pero ngumiti nalang ito.
"Okay."

Hindi niya mapigilang mapangiti ng maramdaman niyang gumapang ang isang kamay ni
Creed patungo sa gitnang bahagi ng hita niya.

"Really, Creed?" Hindi makapaniwalang tanong niya sa binata.

Creed just grinned then winked. "This is your payment for making me worry so much."

Nangingiti na naiiling siya sa sinabi nito. "So, dahil pinag-alala kita, diba dapat
lang na ako ang magbayad sa'yo?"

Natigilan ito, halatang nagulat sa sinabi niya. "Talaga? Gagawin mo 'yon?"

She nodded and then with all the strength she possessed, she rolled him over on the
bed and then she straddled his waist.

She smiled seductively at Creed. "Anong gusto mong gawin ko?"

"Pleasure me." Maikling sagot nito pero naghatid iyon ng kakaibang init at kiliti
sa katawan niya.

"Hmm." Dumukwang siya at idinampi ang labi sa leeg nito. "You smell so good,
Creed."
"Yeah?" He sounds breathless.

"Yes." Ang pagdampi ng labi niya ay nasundan ng pag gapang ng labi niya sa leeg
nito patungo sa tainga nito. And then she whispered on his ear. "Ready, Lover?"

Lover... She called him lover and it feels smooth on her tongue. It feels sexy
calling him that.

Creed sounds out of breath. "I don't know."

"Hmm." Pinagapang ulit niya ang mga labi pababa sa leeg nito habang gumagalaw ang
kamay niya at naglulumikot iyon sa katawan nito, pinipisil-pisil ang matitipuno
nitong braso at minamasahe ang dibdib nito.

Then her lips move to his hard-muscled chest. Pinaglandas niya ang pang-ibabang
labi. Hindi siya tumigil hanggat hindi siya nakakarating sa waist band ng suot
nitong pantalon.

She looked up at him as she opened the button of his pants. Nagbaba siya ng tingin
ng mabuksan niya ang pantalon nito at bahagyan iyong ibinaba. Sa kagustuhang makita
ang kabuonan ng binata, hinubad niya ang pantalon nito at ito naman ay kasabay na
hinubad ang suot na polo.

Now, Creed lay in front of her, naked with all his glory. She swallowed hard and
she felt her heart beating erratically when she saw his long-erect manhood ... and
when she touched it, it feels hard yet smooth, it feels hot against her palm.

Nang mag-angat siya ng tingin, kitang-kita niya ang mabilis na pagtaas-baba ng

dibdib nito habang nakatingin ito sa sariling pagkalalaki na hawak niya. Kitang-
kita niya ang pananabik nito sa gagawin niya sa mahaba at matigas nitong
pagkalalaki.

Ibinalik niya ang atensiyon sa matigas nitong pagkalalaki at dahan-dahan niyang

ibinaba ang labi para halikan ang dulo niyon. Parang may sariling isip ang bibig
niya na ipinasok ang kahabaan nito sa loob ng bibig niya at mabilis na inilabas-
pasok ang pagkalalaki nito sa bibig niya habang sabay na kumikiwal ang dila niya
para dilaan iyon sa loob ng bibig niya bago ito ilabas.

"Ohhhhh, god... Lockett ..." Creed groaned, he sounds breathless.

Umayos siya ng pagkakaluhod sa harapan ng pagkalalaki nito at mas binilisan pa ang

paggalaw ng bibig niya. Naririnig niya na palakas ng palakas ang ungol ng binata
habang nakahawak sa ulo niya at iginigiya siya na mas bilisan pa ang paglabas-pasok
ng pagkalalaki nito sa bibig niya.

Creed gave out a tortured moan when she pulled away from his manhood. Akala siguro
nito ay titigil siya, pero hindi pa nga siya nakokontento sa ginagawa.

Hinawakan niya ang pagkalalaki nito at inilabas ang dila para dilaan ang kahabaan
nito.

"Ohhhhh..." Ungol ni Creed.

Dahil sa ungol nito, mas ginanahan pa siya sa ginagawa. Mas binilisan pa niya ang
pagdila sa pagkalalaki nito. She imagined Creed's manhood as her very own personal
long and hard lollipop. She licked, nipped and sucked his manhood. She didn't stop
when he begged her to stop. She keeps on licking and sucking his cock 'till her
heart content.
Hindi niya alam kung ilang minuto na ang nagdaan mula ng gawin niyang lollipop ang
pagkalalaki ni Creed. Ayaw niyang tumigil sa pagkain at pagdila sa pagkalalaki nito
pero ng maramdaman niyang naninigas ang magkabilang hita nito na parang binubuhos
nito ang buong lakas para hindi pa ito labasan ay tumigil na siya. But before she
stopped, she swirled her tongue around the tip of his cock, tasting his pre-cum in
the process.

"Hmm. You taste so good." Aniya na nakaawang ang mga labi at nanghihibo ang mga
matang nakatingin sa nakapikit na mukha ni Creed.

Creed opened his eyes; it's dilated and full of need for her.

She wet her lips using her tongue and then bit her lower lip while giving Creed a
sultry look. His expression turned lustful, lalo na ng dahan-dahan niyang hubarin
ang lahat ng saplot sa katawan niya.

"Damn woman, you're making me crazy..." He paused as he catches his breath. And
then his eyes dropped to her slightly parted wet lips. "You have a very naughty and
sexy mouth."

Pinalamlam niya ang mga mata at nanghihibong nginitian ito. "And you have a very
orgasmic moan; I'm so wet."

Before Creed can say a word, she position herself above his erect manhood ... and
with one swift movement, she dropped herself, burying his long-hard erect manhood
deep inside her.

Sabay silang napa-ungol ng binata ng mag-isa ang katawan nila. Their eyes locked
with each other as she paused to savor the feeling of his long-hard cock stretching
and filling her core. Napakasarap sa pakiramdam na baon na baon at sagad na sagad
ang pagkalalaki nito sa loob niya. Nakakawala ng ulirat ang sarap na bumalot sa
buong pagkatao niya.

Pagkalipas ng ilang segundo, naramdaman niyang hinimas nito ang mapuputi niyang
hita hanggang sa ang mga kamay nito ay tumungo sa mayayaman niyang dibdib na
naghihintay sa atensiyon nito. Her nipples were taut and hard, just waiting for
Creed to touch and pleasure them.

Napaliyad siya ng hawakan nito ang utong niya at pinisil-pisil iyon. Tingling
sensation sipped through her abdomen, down to her already wet mound. Dahil sa
ginawa nito mas nadagdagan ang nararamdaman niyang pangangailangan dito.

She can't take this need for
moving up and down in a slow
pagkababae niya, dahan-dahan
bindi na nakatiis ang binata
dahilan para mapa-ungol siya
him any longer, slowly, she started moving. She's
pace. Sa bawat pag-pasok ng pagkalalaki nito sa
iyon at parang nanunukso ang bawat galaw niya. Mukhang
dahil malakas nitong sinalubong ang pag-ulos niya
ng malakas.

"Ohhhh, Creed..." She moaned when his other hand touched her clitoris and played
with it. Tumirik ang mata niya sa sobrang sarap ng ginagawa nito.

Wala na siyang pakialam sa paligid niya, itinapon niya ang inhibisyon at mabilis na
gumalaw. Her breasts are jumping as she moved up and down, fast and rough.

Napuno ng malalakas na ungol ang buong silid habang pinagsasaluhan nila ang masarap
na pag-iisa ng mga katawan nila. Sa bawat ulos ay halos magiba ang kama na
kinalululanan nila sa sobrang bilis at lakas ng mga galaw nila. Nakahawak si Creed
sa bewang niya at mas ibinabaon pa nito ang pagkalalaki sa pagkababae niya at siya
naman ay nakahawak sa pelvis nito para doon kumuha ng lakas para mas isagad pa ang
kahabaan nito sa loob niya.

She gripped his pelvis when she felt herself climaxing. Para siyang hinahabol sa
sobrang bilis ng bawat galaw niya. She can feel it ... She can already taste her
orgasm ... and then with one hard thrust, she climaxed while shouting in so much
pleasure.

Halos manginig ang katawan niya ng labasan siya kasabay 'non ang pagdaloy ng katas
ni Creed sa loob ng sinapupunan niya.

Hinang-hina na bumagsak siya sa hubad na katawan ng binata. His manhood is still

inside her and if it's just her, ayaw pa niyang hugutin nito iyon, pero dahan-dahan
lumabas ang pagkalalaki nito sa pagkababae niya.

She sighed in contentment. "I'm sleepy."

He chuckled, his chest vibrated when he does. "Yeah? You're tired? Well, me too,
you drained me, Lover."

Gusto niyang suntukin ang braso nito pero dahil pagod siya at wala siyang lakas
para gumalaw, nanatili siya sa posisyon niya. "I'm really sleepy." Ani nalang niya
habang nakapikit ang mga mata niya.

"Then, sleep." Wika nito at hinagod ang likod niya, ang isa naman nitong kamay ay
sinuklay ang buhok niya. "I'll be right here. I won't leave you until you wake up.
I love you, Lover. Sleep tight. Don't worry, I won't bite."

She smiled at his last sentence. Kahit na antok na antok siya, nakuha pa rin siya
nitong pangitiin. "No wonder I love you, you can make me smile even when I'm
already half-asleep."

She felt him froze, he wasn't breathing, so she opened her eyes to look up at him.
"Anong nangyari sa'yo?" Nag-aalalang tanong niya sa binata.

He looked stunned at something as he stared at her like she just lost her head. "Y-
You told me you l-love me ... sort of."

Napangiti siya. Iyon lang pala ang ikinagulat nito. "So? Ano naman ngayon? Bakit ka
nagulat? I'm falling for you hard and fast, Creed. My 'I love you' is not a
shocking revelation. Sino ang babaeng hindi mai-in love sa'yo? You're the sweetest
and the most lovable guy on earth and I'm lucky that you love me as much as I love
you."

"Thanks god." Mahinang usal nito, bakas ang kaligayahan sa mukha nito. "Say that
you love me, lover, again and again."

"I love you, Creed." She smiled with love shining in her eyes. "I love you, my
very sweet and sexy lover."

That made Creed's eyes glistened in so much happiness. "I wasn't expecting for you
to say you love me too, I wasn't expecting for you to come back at all. Pero kahit
hindi ko ini-expect, binili ko pa rin ito." May kinuha ito sa drawer na nasa baba
ng night stand at ibinigay ang bagay na iyon sa kanya.

Napasinghap siya ng makita ang bagay na hawak nito. It can't be!

"I bought this ring six months ago. Nang makita ko ito, ikaw kaagad ang pumasok sa
isip ko. Kahit suntok sa buwan noon na babalik ka, ikaw pa rin ang laman ng puso
ko. Kahit sabihin ko sa sarili ko na mag-move on, ikaw pa rin ang hinahanap-hanap
ko." Isinuot nito ang sing-sing sa daliri niya. "At ngayon na nagbalik ka na,
hinding-hindi ako papayag na iwan mo na naman ako. Hinding-hindi na kita
pakakawalan pa. Hinintay lang talaga kita na umamin na mahal mo rin ako. Mahal na
mahal kita, Lockett. Will you marry me and be Mrs. Lockett Kay Santillana?"

Her heart swell in so much happiness, she can't help but to cry in so much
happiness. Hindi niya akalain na aalokin siya nito ng kasal.

She looked at him, her eyes glistening in happiness. "Should I answer I do, o sapat
na na isinuot ko ang na ang singsing?"

Creed chuckled. "That'll do."

She chuckled. "Yes. It would be my pleasure to be Mrs. Lockett Kay Santillana."

A/N: Isa pa? hapter 29?hehe

####################################
CHAPTER 29
####################################

Naka-private ang chapter 28, sa mga hindi makakabasa. Here's the link:
http://www.wattpad.com/97304434-seducing-creed-chapter-28

CHAPTER 29

NAPABALIKWAS ng bangon si Lockett ng maramdamang parang hinahalukay ang tiyan niya,

kasabay niyon ay ang pag-kirot ng kaliwang bahagi ng ulo niya kung saan siya
inoperahan.

Parang nilipad niya ang pagitan ng kama at banyo sa sobrang bilis ng galaw niya
para sumuka sa lababo.

Habang nagduduwal, inilagay niya ang kamay sa salamin na nasa harap niya para
balansehin ang medyo nabubuwal na katawan. Nanghihina siya habang patuloy na
sumusuka.

Then suddenly, someone's hand rubbed her back. Lumingon siya at nakita si Creed na
puno ng pag-aalala ang mukha nito.

"Are you okay?"

Tumango siya. "Yeah." Nagmumog siya at humawak sa balikat ng binata para doon naman
kumuha ng lakas. "Pasensiya na, nagising yata kita. I shouldn't have move in with
you. I told you ma-i-isturbo lang kita."

He gave her a soft smile. "Lover, I practically begged you to move in with me. At
saka, ilang buwan nalang ikakasal na tayo. We've been together for four months now,
Lover, and I want to wake up every morning with you in my bed, kaya huwag na huwag
mong iisipin na isturbo ka sa tulog ko."

She sighed. Napaka-suwerte niya talaga kay Creed. Pagkatapos niyang tanggapin ang
alok nitong kasal, she moved in with him. Hindi na rin ito bumalik sa Isla para i-
manage ang Hotel doon. Matagal nang gusto ng ama nito na hawakan ni Creed ang
Kompanya ng mga ito, kaya laking tuwa ng mga magulang ng binata ng pumayag ito.

Minsan, dumadalaw sila ni Creed sa mga magulang nito. Nakakatuwa dahil parang
kapamilya kung ituring siya ng mga ito. They treat her like their own daughter and
it makes her feel loved. She's very lucky to have Creed in her life. She felt
complete.

Nuong isang buwan, mag-uumpisa na sana siyang magtrabaho bilang Manager sa isa sa
mga Hotel ng pamilya ni Creed, pero hindi iyon natuloy dahil nag-umpisa na namang
sumakit ang ulo niya. She stayed in his condo. Kapag nababagot siya dahil mag-isa
lang siya sa unit nito kapag nasa opisina ang binata, nagluluto siya at dinadalaw
ang mga magulang niya o kaya naman ang mga magulang ni Creed.

She's happy and contented of what she has right now. Kontento na siya na kasama
niya si Creed sa iisang bubong kahit hindi pa sila kinakasal. Mahal niya si Creed,
kasal man sila o hindi, hinding-hindi mawawala ang pagmamahal niya sa binata.

Humilig siya sa dibdib nito. "I'd been vomiting for two weeks now, Creed." Aniya sa
medyo namamaos na boses. "Siguro parte ito ng pagsakit ng ulo ko."

Sinuklay nito ang buhok niya gamit ang kamay nito. "You should rest, lover.
Gigisingin nalang kita kapag nakaluto na ako ng agahan natin."

She smiled at his thoughtfulness. "Thank you. Hindi ako makakahanap ng katulad mo,
not that I'm planning to."

Pinangko siya nito dahilan para mapasinghap siya ng malakas. "Good. Hindi ka
puwedeng maghanap ng iba. Ako lang dapat. Okay?"

She smiled and leaned in to him to kiss him on the lips. "I love you, Creed."

He looked down at her. "And I love you."

He put her down on the bed then kissed her. "Magluluto lang ako ng agahan natin.
It's Saturday so we're going out."

She grinned. "Like a date?"

"Yes. Like a date."

She giggled. "Saan mo naman ako dadalhin?"

"Secret." He pressed his lips on hers and when he pulled away, he grinned. "Huwag
ka na kayang matulog, maligo ka na. Para maaga tayong makaalis."

Isang nanunudyong ngiti ang kumawala sa mga labi niya. "Hmm. Excited ka sa date
natin, 'no?"

He chuckled softly. "Kailangan ba ako hindi na-excite kapag kasama ka?" Masuyo
nitong hinaplos ang pisngi niya. "I love you, Lockett."

Her eyes glisten with love for this man. "I love you too, Lover."

"Hmmm. I like it when you call me lover. It sounds sexy coming from you, it makes
me so freaking horny."

Napatawa siya ng malakas at pabirong tinampal ang braso nito. "Horny ka riyan.
Magluto ka na nga. Maliligo na ako."

"Okay." He kissed her again. "Ako muna ang maliligo tapos magluluto na ako."

"Hmm. Okay. Have a happy bath."

Mahina itong tumawa, may pilyong ang kislap ng mga mata nito. "Wanna join me?"

She gave him a naughty grin. "Hmm. Why not?"

He laughed and then he carry her again, bridal style, to the bathroom where they
intend to make love.

HABANG nagluluto si Creed ng agahan nila ni Lockett, narinig niyang tumunog ang
doorbell ng condo niya. Dahil alam niyang nasa banyo si Lockett at naliligo,
mabilis niyang tinapos ang niluluto at tinungo ang pintuan para pagbuksan ang kung
sino man ang nagdo-doorbell.

When he opened the door, nagulat siya ng makita ang mga magulang ni Lockett sa
labas ng condo niya.

"Good afternoon po." Aniya ng makabawi sa pagkabigla at nagmano sa mga ito. "Pasok
po kayo." Niluwagan niya ang pagkakabukas ng pinto para makapasok ang mga ito.

Dinala niya ang mga magulang ni Lockett sa sala at pina-upo.

"Want something to drink? Coffee, juice, soda or tea?" Tanong niya.

"We're good, iho." Nakangiting sagot ng ina ni Lockett. "Nandito lang kami para
kumustahin si Lockett."

Lockett's smiled warmly. "Nagpapasalamat kami at tinanggap mo pa rin ang anak namin
sa kabila ng lahat ng nangyari. Kahit papaano, dahil sa'yo, bumalik ang dating
sigla sa mukha ng anak namin at nagpapasalamat kami sa'yo." Anito.

Ngumiti siya ng tipid. "Ako po ang dapat magpasalamat. You gave me another chance
to be with your daughter. And I can't thank you enough because of that. Mahal na
mahal ko ang anak niyo at tatanggapin ko siya ano man ang mangyari o kahit ano man
ang gawin niya."

Bago pa makasagot ang mga ito, biglang dumating si Lockett sa sala. Nang makita
nito ang mga magulang nito, napasimangot ito.

"Mom, Dad, I'm fine." Anito na kusot ang mukha.

Her father smiled. "We know. Gusto ka lang namin makita."

Ang nakasimangot nitong mukha ay napalitan ng ngiti. "Dad, ayos lang ako. Promise."

"Hindi na ba sumasakit ang ulo mo?" Tanong ng ina nito.

That question made him remember what happened a week ago. Buti nalang mula noon,
sumakit man ang ulo nito, hindi ganoon kasakit, medyo mild lang.

Napahawak si Lockett sa ulo nito. "Minsan, sumasakit. Pero kaya ko naman."

Tumayo ang ina nito at nilapitan ang dalaga. "Lockett, alam kong magagalit ka pero
kailangan mong magpa-MRI. Isa iyon sa rason kung bakit narito kami." Hinawakan nito
ang kamay ng dalaga. "Para makasiguro tayo na iyang pagsakit ng ulo mo ay walang
ibang rason."

Tumalim ang mga mata ni Lockett. "Mom, I'm okay."

"I know that you're okay, my dear. But remember what Dr. Edzel said, kapag sumakit
ang ulo magpa-MRI ka at ipadala mo sa kanya ang resulta."

Lockett looked at him like she's asking for his help to convince her parents that
she doesn't need to undergo an MRI. Pero mukhang nakita nito sa mukha niya na gusto
niyang magpa-MRI ito.

Ibinalik nito ang tingin sa ina. "Mommy, I don't want to undergo another test.
Ayoko na! Okay na ako e!"

Nilapitan niya ang dalaga at niyakap ito mula sa tagiliran. "Sasamahan kita. I'll
be there with you, Lover." Bulong niya sa tainga nito.

She shook her head. "No." Itinulak siya nito palayo. "You can't come with me.
Ayokong naroon ka habang sinasabi nila ang resulta ng MRI ko." Her eyes started to
water. "What if they discover that the meningiomas are back again? My head has been
hurting." Tumingin ito sa kanya na may luha ang mga mata. "Alam mo na palaging
sumasakit ang ulo ko nitong nakalipas na mga linggo. What if-"

"I don't want to live with what if's, Lover." Aniya. "I want to know the truth, at
sasamahan kita, pumayag ka man o hindi." Niyakap niya ulit ito. "Ayoko nang maulit
ang nangyari noon na iniwan mo ako dahil diyan sa sakit mo. Hindi ko na kakayanin
kapag iniwan mo pa ako."

Nawalan ng imik si Lockett, nakatingin lang ito sa sahig na parang may malalim na
iniisip.

"Lockett?" Pukaw niya rito.

Her eyes snapped at him. She then stared at him for a long time before saying,
"Fine. Sumama ka."

He smiled. "Thank you."

Tango lang ang itinugon nito pagkatapos ay hinawakan nito ang kamay niya ng
mahigpit.

"Kung ano man ang maging resulta ng MRI ko, pangako, hindi kita iiwan. Okay?" She
kissed him in front of her parents.

When she pulled away, he smiled. "Panghahawakan ko ang pangako mo, pero alam ko
naman na magiging maayos ang MRI mo. You're okay. You're fine. Everything is going
to be just fine." He said, trying to make her feel okay.

She smiled but it didn't reach her eyes. "Oh, ano pang hinihintay niyo? Tara na."
The she turns to him. "Maya na natin kainin ang niluto mo."

He nodded. "Sige."
TATLO ang kasama ni Lockett patungong Medical Center. Panay ang biro ni Creed para
ngumiti siya. After her MRI, they waited for at least an hour for the result. And
when the result came, everyone was silent. They are all lost in their own thoughts.

Hanggang makaalis ang mga magulang niya at makauwi sila sa condo ni Creed, wala pa
rin silang imik.

Walang buhay na umupo si Lockett sa mahabang sofa at tumingin sa binata na nakatayo

sa harapan niya.

Her lips curved into a small smile. "At least I'm pregnant and the baby is safe."

"Lover-"

"Don't say it." Sansala niya sa iba pang sasabihin nito. "Hindi ako papayag. Creed,
I'm three weeks pregnant!" She shouted.

"But it's for your own good." Wika nito na puno ng pag-aalala ang mukha. "You have
to undergo chemotherapy. Kaunti palang ang meningiomas na nakita nila sa ulo mo,
madadala pa iyon sa chemo."

Umiling-iling siya at hinawakan ang sinapupunan niya kung saan naroon ang anak nila
ni Creed. "Hindi. Hindi ako magpapa-chemo. Kapag ginawa ko 'yon, mamatay ang anak
natin. Hindi niya kakayanin ang radiation. Ayoko, Creed. Kung ikaw kaya mong
patayin ang anak natin, ako hindi. I am willing to sacrifice myself for our baby."

Lumuhod sa harapan niya ang binata at nagmamakaawa na tumingin sa kanya. "Please,

Lockett, I can't lose you. Not again. When the doctor announced that you are
pregnant, I can't explain how happy I am. But if that baby will be the cause of
your death, I'm sorry; I just can't pretend to be happy when I know you'll die
because of that baby. I want to be selfish for once, Lockett. If you die, my heart
and soul will die with you."

Hinawakan niya ang kamay nito na bahagyang nanginginig. "Creed, siyam na buwan lang
ako na magbubuntis. After that, kapag wala na si baby, magpapa-chemo na ako. Siguro
naman, aabutan pa ako ng isa o dalawang taon."

He squeezed his eyes shut and a tear fall down on his cheek. "Hindi mo ako
naiintindihan, Lockett. Nang iwan mo ako, I was a mess, and now, there's a
possibility that you'll die. Gagawin ko ang lahat hindi ka lang mamatay. Kaya kong
lumuhod, kaya kong gumapang para lang mabuhay ka. At kayang-kaya kong mawala ang
anak natin para mabuhay ka." A tear fall down on his cheek again. "Please, Lockett,
maawa ka naman sa'kin. Kahit ngayon lang. Pagbigyan mo na ako. Please, I beg you."

Tinuyo niya ang luha sa pisngi nito at masuyong hinaplos ang mukha nito.
"Naiintindihan naman kita pero sana intindihin mo rin ako. I'm not just your fiancé
and lover anymore, Creed, I'm a mother now and mother take good care of her
children. I want to be a good mother to our child. I can risk my life and my
everything for our child to live and see the world. Our child," She put his hand
against her stomach. "Is in there, Creed. He or she came from us. He or she was
made because we love each other. Please, hayaan mong mabuhay at maranasan ng anak
natin ang pagmamahalan na mayroon tayo."

He sobbed silently as he kneeled in front of her. "Kung ipagpapatuloy mo ang

pagbubuntis mo, mabubuhay siya at may posibilidad na mamatay ka, kapag nangyari
iyon, paano naman ako? Paano ako, Lockett? Think of what will happen to me."

"If that happens, you'll take care of our child." Nakangiting wika niya.
Umiling-umiling ito. "How can I take care of our child and gave him or her a happy
life if I'm already dead inside?" Hinawakan nito ang kamay niya at inilagay nito
iyon sa dibdib nito kung nasaan ang puso nito. "My heart will be tore into tiny
pieces. My heart will no longer beat if you leave me for good. Nagmamakaawa ako,
Lockett, please, magpa-chemo ka."

She feels for him. Alam niyang nasasaktan at nahihirapan ito sa sitwasyon nila
ngayon pero hindi niya kayang patayin ang anak nila para lang mabuhay siya. Hindi
siya ganoong klaseng tao. At kung papipiliin siya between her and her child,
pipiliin niya ang anak niya.

Hindi nito iyon naiintindihan, pero ito, naiintindihan niya. He'd been through
enough because of her, pero naniniwala siya na mabubuhay siya. Naniniwala siya na
makakasama niya ang anak niyang lumaki.

She will risk everything for her unborn child.

"Creed, mahal na mahal kita at alam mong gagawin ko ang gusto mo kong kaya ko-"

Nag-iba ang kislap ng mga mata nito. "'Yon naman pala e. If you love me, then prove
it."

She shook her head. "I love you, Creed, but I will not kill my baby just so I can
live."

Tumayo siya at naglakad patungo sa pintuan ng condo nito.

Before she opened the door, she turned to Creed whose still kneeling. "Doon muna
ako matutulog sa unit ko. Bukas nalang tayo mag-usap kapag nakapag-isip ka na ng
mabuti."

Tuluyan na siyang lumabas sa condo nito at pumasok sa condo niya.

Excited siyang tumayo sa harap ng life-size mirror niya at nakangiting tinitigan

ang tiyan niya. Three weeks. Tatlong linggo na siyang buntis.

She can't help but to smile and feel happy.

Itong dinadala niya sa sinapupunan ang tanging dahilan kung bakit hindi siya
umiiyak ngayon dahil bumalik na naman ang meningiomas sa utak niya pagkalipas ng
dalawang taon mula ng inoperahan siya.

When she heard the result of her MRI, she wanted to scream and kick and punch
someone, but the child inside her stomach stopped her. Sa kabila ng mga nangyayari
sa kanya, binigyan siya ng panginoon ng isang blessing at gagawin niya ang lahat
mabuhay lang ang dinadala niya.

Nakangiti pa rin siyang tinungo ang silid niya habang isa-isang hinuhubad ang mga
damit niya. It feels good sleeping without clothes on.

Nang mahiga siya sa malambot ng kama, agad siyang nakatulog. Siguro dahil sa pagod
sa pag-iisip.

NAALIMPUNGATAN siya na may humahalik sa pisngi niya. Nang magmulat siya ng mata,
nakita niya si Creed.

Napakunot-nuo siya. "Paano ka nakapasok? I locked the door."

"I have a spare key and I know your password combination." Sagot nito at inilapit
ang mukha sa tiyan niya pagkatapos hinalikan nito ang tiyan niya. "Sorry, baby,
naging selfish lang si Daddy kanina." Pagka-usap nito sa anak nila na nasa loob ng
sinapupunan niya. "Patawarin mo si Daddy, ha? Desperado lang talaga ako na makasama
ang mommy habang-buhay." He looked up at her, his eyes are asking for forgiveness.
"Sorry, Lover. Patawarin mo ako sa mga nasabi ko kanina. I was just so desperate
and I love you so much."

Sinuklay niya ang buhok nito gamit ang kamay niya. "I understand." Nginitian niya
ito. "Creed, hindi ko alam kung hanggang kailan ang buhay ko. Siguro nga, nabuhay
ako noon kasi gusto ng diyos na bumalik ako sa'yo at iparamdam sa'yo ang pagmamahal
ko. Ngayon, heto na naman ang sakit na 'to, ngayon palang, humihingi na ako ng
tawad sa'yo. I don't want to see you in pain because of me, but I don't want to
fight this sickness without you. Hindi ko kakayanin na wala ka sa tabi ko. You're
my strength and I need my strength to fight this sickness and to survive. Please,
stay with me."

Pinagpantay nito ang mukha nila bago ito nagsalita. Puno ng pagmamahal ang mga mata
nito habang nakatingin sa mga mata niya. "Lover, mahal na mahal kita at hindi kita
iiwan. Mananatili ako sa tabi mo at sabay nating lalabanan ang sakit na 'yan. You
will survive and we will have a very happy family. Me, you and our baby."

"Thank you, Creed." Wika niya na may masayang ngiti sa mga labi. "Thank you for
loving me. I wish I could do something for you-"

"Stay alive." He requested. "Stay alive." Ulit nito. "Iyon ang magagawa mo para sa
akin."

A/N: Hanggang dito lang muna. Hehehe. Hunting-ngin niyo nalang po ako kapag may
nangyaring masama kay Lockett. Hahaha.
####################################
CHAPTER 30
####################################

CHAPTER 30

NAGISING si Creed na namimilipit sa sakit si Lockett habang nakaupo ito sa sahig at

nakasandal sa gilid ng kama. Sapo-sapo nito ang ulo at walang ingay na umiiyak.

His heart tightened inside his chest as he looked at Lockett. Kung may katawang tao
lang ang sakit nito baka napatay na niya ito noon pa. Araw-araw, sumasakit ang ulo
ni Lockett at wala siyang magawa kundi ang yakapin ito at magdasal na sana ay
mawala na ang sakit na nararamdaman nito.

Dahan-dahan siyang bumaba sa kama at umupo sa tabi nito, pagkatapos ay niyakap niya
ito ng mahigpit. Kaagad na yumakap ito sa kanya ng kasing higpit ng yakap niya at
ihinilig ang ulo sa dibdib niya.

"Kanina pa ba masakit 'yan?" Tanong niya sa mahinang boses habang yakap-yakap pa

rin ito.

"Oo. Pero medyo nawawala na ang sakit." Namamaos ang boses nito. "Basta yakapin mo
lang ako, mawawala rin 'to."
He clenched his jaw to control his emotion. Gusto niyang magwala. Gusto niyang
manuntok, pero sino? Sino ang sisisihin niya sa sakit na nararamdaman nito?

Hindi alam ni Creed kung ilang minuto o ilang oras silang magkayakap ni Lockett
habang naka-upo sa sahig basta namalayan nalang niya na nakatulog na ang dalaga
habang nakasandal sa dibdib niya.

Buong ingat na pinangko niya ang dalaga at ihiniga sa malambot na kama pagkatapos
ay kinumotan niya ito. Naaawang tinuyo niya ang mga luha sa pisngi nito. Ganoon na
talaga siguro ang pagmamahal. Hindi maiiwasang maawa ka. Pity has always been a
part of love, depende nga lang iyon kung anong klaseng awa ang nararamdaman mo para
sa isang tao.

Hinalikan niya ito sa nuo bago tumabi ng higa rito. Nang makahiga siya, inilagay
niya ang kamay sa medyo umbok nitong sinapupunan. Isang tipid na ngiti ang kumawala
sa mga labi niya. It has been four months since they found out that Lockett's
pregnant and her cancer is back.

Lockett is pregnant with his child. Nasa sinapupunan nito ang bunga ng pagmamahalan
nila. He's happy. Iyon nalang ang nagsisilbing kasayahan nila ni Lockett kahit pa
nga wala silang dapat na ikasaya.

"Mahal na mahal kita, Lockett." Bulong niya sa dalaga na mahimbing na natutulog.

Pagkatapos niyang halikan ang dalaga sa pisngi, ipinikit na rin niya ang mga mata
para matulog ulit.

NAGISING si Creed na parang may malambot na bagay na dumadampi sa mga labi niya.
Nang magmulat siya ng mga mata, napangiti siya ng makitang nakakubabaw sa kanya si
Lockett at pinupupog ng halik ang mga labi niya.

"Good morning, Lover." Nakangiting bati nito sa kanya at hinalikan ang mga labi
niya.

He grinned. Ito ang maganda sa umaga, kapag nagigising siya na ang magandang mukha
ni Lockett ang nakikita niya.

"Good morning." Balik na bati niya rito. "Okay ka lang ba?"

She smiled. "Yes. Ayos lang ako." She said then straddles his waist. "Tingnan mo,
Creed," Ini-angat nito ang suot na blouse. "Medyo malaki na ang tiyan ko." Ngumitio
ito ng malapad. "Malapit na akong manganak."

He chuckled lightly. "Lover, mag-a-apat na buwan palang ang tiyan mo. Medyo malayo-
layo pa bago ka manganak."

Sumimangot ito. "Malapit na 'yon." Dumako ang kamay nito sa waist band ng suot
niyang boxer at ibinaba iyon.

Hindi pa siya nakaka-react sa ginawa nito, isinubo na nito ang pagkalalaki niya sa
bibig nito. Mariin siyang mapapikit ng maramdaman ang sarap na dulot ng pagdila
nito sa pagkalalaki niya.

Wala sa sariling napasabunot siya sa buhok ni Lockett at iginiya iyon paglabas

pasok sa pagkalalaki niya.
He groaned when he felt his orgasm building inside him. He let go of Lockett's
hair, afraid that he might hurt her when he came, and the grab a handful of his
hair.

Habang patuloy na kinakain at dinidilaan ni Lockett ang pagkalalaki niya, hindi

niya mapigilang salubungin ang bawat pagsubo ng bibig nito sa pagkalalaki niya.

"Shit!" He cursed when he felt himself climaxing.

He gripped the bed cover as his orgasm ripped through him like a sword.

His eyes were still close as his body spasm in pleasure. Naramdaman niyang gumapang
si Lockett patungo sa dibdib niya at hinalikan siya sa mga labi.

"Good morning." Wika nito.

He opened his eyes then smile. "That's the most amazing way of greeting me a good
morning."

Lockett laughed. Happiness is shown in her beautiful radiant face. "I love you,
Lover."

"I love you more, Lover." Aniya at hinalikan ito.

Napakunot ang nuo niya ng biglang nalukot ang mukha nito at inamoy-amoy ang leeg
niya.

"Anong pabango mo?" Parang nandidiri ang ekspresiyon ng mukha nito.

"Ahm... nothing. Kagigising ko lang, remember?" Napapantastikuhang sagot niya.

She wrinkled her nose like she just smell the most disgusting odor. "Ang baho ko."
Pagkasabi niyon ay mabilis itong umalis sa pagkakakubabaw sa kanya at tumungo sa
banyo para sumuka.

Bumangon siya at inamoy ang kili-kili at braso niya. Wala naman siyang amoy. Bumuga
siya ng hangin at sinalo iyon gamit ang kamay niya para alamin ang amoy ng hininga
niya, hindi naman 'yon mabaho. Sunod na inamoy niya ay ang unan na ginamit, mabango
naman 'yon.

Naguguluhang sinundan niya ang dalaga sa banyo at naabutan itong nagmumumog. "Okay
ka lang?"

Nalukot ang mukha nito. "Huwag kang lalapit sa'kin. Ang baho mo e."

Napasimangot siya at bahagyang nasaktan. "Hindi naman ako mabaho, ah. Pero sige,
para sa'yo, maliligo ako." Nakasimangot na tinalikuran niya ito at pumasok sa banyo
para maligo.

Pagkalipas ng ilang minuto, lumabas siya ng banyo. Kalahati lang ng katawan niya
ang natatakpan ng tuwalya at may namamalisbis pa na tubig mula sa basa niyang buhok
patungo sa dibdib niya.

Nagsalubong ang kilay niya ng hindi makita si Lockett sa silid. Lumabas siya ng
kuwarto at hinanap ang dalaga. Nakita niya itong gumagawa ng sandwich sa kusina.

Sumandal siya sa hamba ng pintuan ng kusina at pinanuod lang ito habang abala sa
ginagawa. A small smile tugged on the corner of his lips. Ito ang babaeng
makakasama niya sa habang buhay, oo, naniniwala siyang malalampasan ni Lockett ang
sakit na mayroon ito. Kasama siya nitong lalaban at mananalo.

"Anong tinitingin-tingin mo riyan?" Anang boses ni Lockett na hindi niya namalayang

nakatingin na pala sa kanya.

Hindi siya gumalaw sa kinasasandalan. "I was looking at you and thinking how
beautiful you are."

She rolled her eyes. "Huwag mo akong bolahin, Creed. An aga-aga e." Tinapos nito
ang ginagawa at lumapit sa kanya sabay lapat ng labi sa dibdib niya para dilaan ang
basa niyang dibdib. "Ang bango mo, ah."

Sumimangot siya. "Kanina lang mabaho ako."

"Sorry na." Naglalambing na pinalibot nito ang braso sa leeg niya. "Mabaho ka naman
kasi talaga kanina e, pero ngayon napakabango mo na. Nakakapaglaway sa bango."

He chuckled at that. "Nakakapaglaway sa bango?"

Tumango ito at ngumiti. "Oo."

Puno ng kasiyahan ang puso niya na pinangko ito at pina-upo sa island counter.
Pagkatapos ay kinuha ang bacon sandwich na ginawa nito at sinuboan ito.

"Bakit naka-borles ka ngayon?" Tanong sa kanya ni Lockett habang ngumunguya ito.

"Para namang ngayon mo lang ako nakitang nakahubad."

"Hindi nga, pero iba ang aura mo ngayon e." Pinaglandas nito ang daliri sa basa pa
niyang dibdib habang parang nang-aakit na nakatingin sa mga mata niya. "Yung aura
na nang-aakit at parang bumubulong sa tainga mo para rape-in ka." Hinalikan nito
ang tungki ng ilong niya. "Gusto mo bang rape-in kita, lover ko?"

"'Di'ba ka ri-rape mo lang sa'kin kanina?" Nakangiting paalala niya sa ginawa nito
ng magising siya.

"Tsk! Hindi naman 'yon rape e." Sumimangot ito na parang bata. "Gusto ko lang
sipsipin ang lakas mo."

Malakas siyang tumawa sa sinabi niya. "Sipsipin ang lakas ko? Lover, saan mo ba
nalaman ang mga salitang iyan?"

She shrugged. "Nabasa ko, paki mo naman." Tinaasan siya nito ng kilay pagkatapos ay
ngumiti na naman. "Lover?" May paglalambing sa boses nito.

"Hmm?"

"Pangkuin mo ako tapos i-ikot mo ako sa buong unit mo."

Napangiti siya sa paglalambing nito. Nitong mga nakaraang buwan, palagi itong may
mood swing, siguro dahil iyon sa pagbubuntis.

Napakahirap pakibagayan nito kapag tinutupak. Minsan ginising siya nito ng hating
gabi para magpabili ng Milk Tea. Saan siya makakahanap ng milk tea sa 'dis oras ng
gabi? Pero kahit napaka-imposible, sinuyod niya ang buong manila para makahanap at
nakahanap nga siya, nang makauwi naman siya, mahimbing na itong natutulog at
naghihilik pa.

Nakakainis, pero para sa babaeng pinakamamahal, kakayanin niya.

Pinangko niya si Lockett at ginawa ang request nito, iyon ay ang magpalibit-libot
sa unit niya. Kahit naramdaman niyang nalaglag sa sahig ang nakatapi sa kaniyang
tuwalya, hindi siya tumigil.

"Creed?"

"Hmm?"

"Kailan ang kasal natin?"

"December 25. Hindi ba iyon ang napili mong date para sa kasal natin?"

She smiled when she remembered at that it was her choice of date. "Oo nga pala.
Gusto ko, kasabay ng pagkabuhay ni papa Jesus ang kasal natin, para cool."

He chuckled. "Yeah, cool nga. Pero nahirapan tayo ng pari ng magkakasal."

Nagkibit-balikat ito. "Ang importante nakahanap na tayo at sigurado ng may

magkakasal sa'tin. Baka kasi magpakamatay ka nalang bigla kapag hindi tayo ikinasal
sa petsang iyon."

Natawa siya, alam niyang binibiro lang siya nito. "Bakit naman ako magpapakamatay?"

"Kasi patay na patay ka sa'kin."

He rolled his eyes at her and then laughed. "Oo na. Patay na patay na. Anyway,
dalawang buwan nalang pala ikakasal na tayo. Mga six months pregnant ka na sa kasal
na'tin. Butiti ka na." Biro niya.

Sinuntok siya nito sa dibdib. "Gago. Kahit butiti na ako, kayang-kaya ko parin
namang paligayahin ka."

He chuckled. "I know. Ngiti mo palang, mapapaligaya mo na ako. Ano pa kaya kung
maghubad ka na, baka lampas langit na ang ligaya na nararamdaman ko."

"Baliw."

Malapit na sila sa kuwarto ng magsalitang muli si Lockett.

"Creed, hindi ba, mabubuhay naman ako?"

Tumango siya. "Oo naman. Aanakan pa nga kita ng isang dosena e. Kaya humanda ka."

She laughed. "Isang dosena? Kaya mo kaya?" She teased him.

"Oo naman. Kaya ko 'yon." May pagmamalaki ang boses niya.

Tinawanan lang siya nito kapagkuwan ay sumeryuso ang mukha nito. "Kidding aside,
Creed, gusto kong mabuhay para makasama ka at ang magiging anak natin. Gustong-
gusto ko. Pero nararamdaman ko na nanghihina na ako. Malapit na akong maging
pabigat sa'yo. Pakiramdam ko, hindi ako aabot sa Kasal natin."

Tumigil siya sa paglalakad at tumingin kay Lockett. "Huwag mong isipin 'yon. Sa
araw ng kasal natin, nakasuot ka ng wedding gown at naglalakad sa isle patungo sa
altar kung saan ako naghihintay sa'yo, pagkatapos ay magiging isa tayong
napakasayang pamilya."

Lockett looked at him then gave him a small smile. "I wish for that to happen.
Everything. I promise, lalaban ako para sa araw ng kasal natin, maganda ako at
masaya tayo."

He nodded earnestly. "Oo, tapos napaka-guwapo ko."

Mahina itong tumawa. "Ibaba mo na ako." Utos nito na agad naman niyang sinunod.

Natigilan siya ng puno ng pagmamahal na hinaplos nito ang pisngi niya. "Lagi mong
tatandaan na mahal na mahal kita, at kahit anong mangyari, narito ka sa puso ko at
walang ano o sino man ang makakatanggal sa'yo. Ganoon kita kamahal, Creed.
Pakatandaan mo 'yon."

She smiled then she just dropped dead unto the floor. Hindi niya ito nasalo sa
sobrang gulat.

"No..." Nilukob ng takot ang buong pagkatao niya ng makitang wala itong malay na
nakahandusay sa sahig.

Parang nilipad niya ang pagitan ng kinatatayuan niya at ang kuwarto nila para mukha
ng damit na isusuot pagkatapos ay binalika si Lockett at mabilis na pinangko niya
itong muli para dalhin ang fiancé sa Hospital. Para siyang nakalutang sa hangin
habang karga-karga ito. Wala siyang ibang maisip kundi ang huling sinabi nito.

No! hindi 'yon pamamaalam! Naniniwala siyang magigising pa ito at sasabihin pa

nitong mahal siya nito sa personal.

Nang makarating siya sa Hospital, he felt so numb. Wala siyang maramdaman habang
nakatingin sa mga Doctor at Nurses na abala sa pag-aasikaso sa Fiancé niya.

Napakagat labi siya at tumingala para manalangin. God, please, nagmamakaawa ako,
huwag ngayon. Ikakasal pa kami. Manganganak pa siya. Magsasama pa kami. Please,
parang awa mo. Huwag ngayon. Please, not now. Hindi ko pa kaya. God, please,
nagmamakaawa ako. Huwag mo siyang kukunin sa'kin. Please?

A lone tear escape his eyes the same time the Doctor asked for oxygen.

Hindi makahinga ang babaeng mahal niya at wala siyang magawa. If only I could give
you my breath, I would in a heartbeat. But I know that I cannot, ang magagawa ko
lang ay magdasal na sana makasama pa kita sa mahabang panahon.

"Please, Lockett, stay alive."

a/n: Sorry :(
####################################
CHAPTER 31
####################################

CHAPTER 31

PARANG pinipilipit sa sakit ang puso ni Creed habang nakatingin kay Lockett na
nakahiga sa Hospital's bed at walang malay. Nasa loob sila ng ICU dahil malubha na
raw ang kalagayan ni Lockett.

Napatingin siya sa pintuan ng bumukas iyon. Pumasok mula roon ang Doctor ni Lockett
na si Dra. Caballer.

"Doctor," Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa gilid ng Hospital bed. "Upo ho kayo."
Aniya na iminuwestra ang kamay sa sofa na naroon sa silid.

The Doctor smiled. "No thanks." Lumapit ito kay Lockett at ini-inspeksiyon ang mga
tubo na nakakabit sa katawan nito, kapagkuwan ay tumingin ito sa kanya. "Mr.
Santillana, medyo malubha na ang kalagayan pasyente mo. Kailangan mo ng
magdesisyon. Ang dahilan kung bakit palubha ng palubha ang kalagayan niya ay dahil
hindi na niya ininom ang gamot niya. Understandable naman iyon dahil buntis siya at
baka maapektuhan ang bata. Kaya naman, kailangan mong mamili kung sino ang
ililigtas natin."

Huminga siya ng malalim, naninikip ang dibdib niya. "Ayokong mamili. Mahal ko ang
Fiancé ko, at mahal ko rin ang anak ko. Hindi ko kayang mamili sa kanilang dalawa.
Puwede bang mabuhay silang dalawa?"

Malungkot itong ngumiti sa kanya. "Pasensiya na, Mr. Santillana, pero kailangan
mong mamili e. Ang kasintahan mo o ang anak niyo?"

Sinalubong niya ng matapang na titig ang mga mata nito. "I choose both."

She sighed. "Sorry, Mr. Santillana. Maybe we should wait for Ms. Mendoza to wake up
before we decide anything. At pansamantala munang mananatili sa ICU si Ms. Mendoza
for observation."

Tumango siya. "Okay."

Pagkalabas ng Doctor, humarap siya kay Lockett na nakapikit pa rin ang mga mata. He
sighed then sat on the space beside Lockett's.

Hinaplos niya ang pisngi nito. "Hold on tight, Lover. God won't let you die, alam
niyang mamatay ako kapag nangyari 'yon. Stay alive. Tinawagan ko na ang mga
magulang mo at parating na rin sila. They were worried, so are my parents. Kaya
gumising ka na, please?"

Sinagot ng panginoon ang kahilingan niya dahil pagkalipas ng ilang minuto, unti-
unting nagmulat ang mga mata ito at tumingin sa kanya.

"Creed..." Nanginginig ang boses nito.

"Lover..." Mahigpit niya itong niyakap. "Huwag mo nang ulit gagawin sa'kin 'yon.
Alam mo bang hindi ako makahinga sa sobrang sakit na nararamdaman ko habang
nilalagyan ka nilang ng kung anong tubo sa katawan? Para akong mababaliw sa sobrang
takot."

"S-Sorry." Anito sa mahinang boses. "H-Hindi ko na kaya, bumigay na ang katawan

ko."

Bahagyan niyang pinakawalan ito para tumingin sa mukha nito. "Bakit hindi mo sa'kin
sinabi na tumigil ka na sa pag-imom ng gamot?"

"Ayokong magalala ka e." Anito at ngumiti ng tipid. "Ayokong matakot ka na baka

bigla nalang umatake ang sakit ko dahil hindi na ako umiinom ng gamot. Ayokong mag-
alala ka. You've been through enough, ayoko nang dagdagan pa 'yon."

"I understand where you're coming from, pero dapat pinaalam mo sa'kin. Normal lang
na mag-alala ako kasi mahal kita." Inilapat niya ang nuo sa nuo nito. "Dapat sinabi
mo para alam ko ang gagawin ko. Takot na takot ako, Lover. Takot na takot ako na
mawala ka sa'kin."

A tear rolled down on her cheek. "Sorry dahil hindi kita inisip. Sorry." Kahit
nahihirapan, inilapat nito ang mga labi sa mga labi niya.

He instantly felt complete when her lips touched his.

"Thanks god you're alive."

She chuckled causing her to grimace in pain.

"Shhh..." Saway niya rito. "Don't do anything that'll cause you pain." Wika niya
habang hinahaplos ang pisngi nito.

She slightly nods her head. "Okay."

Mataman niyang tinitigan ang kasinatahan. "Hindi ko alam kung makakauwi pa tayo sa
condo. For observation ka raw muna kaya mananatili tayo rito sa ICU pansamantala."

"Magtatagal ba ako rito?"

"Hindi ko alam."

A sad smile appeared on her lips. "Sana naman makalabas na ako bago mag December,
no? Para masaya."

Ngumiti siya. Ayaw niyang mahalata nito na nasasaktan at natatakot siya. He has to
be strong. "Magiging maayos ka. God won't let you die. God won't take you away from
me. God will never hurt us. Tatanda tayong magkasama. Tatanda tayo na masaya sa
piling ng isa't-isa."

Masagana ang luha na namalisbis sa piangi nito. Tinuyo niya ang mga iyon at
hinalikan ang mga mata nito na basa pa rin ng luha.

"Don't cry. You have to be strong, for our baby, for yourself and for me."
Hinawakan niya ang kamay nito at hinalikan ang likod ng palad. "Lover, just hold my
hand and don't let go. Sabay nating haharapin ang pagsubok na 'to."

Napanatag siya ng tumahan na ito at ngumiti sa kanya.

"Salamat, ha? Hindi mo ako iniwan kahit pa nga nasaktan na kita noon."

"Huwag mo nang isipin 'yon. Mahal na mahal kita, sobra. Iyan ang palagi mong
tatandaan."

She nodded. "Mahal din kita, Creed. Mahal na mahal." She enveloped him in a hug
then released him after a minute. "May good news pala ako sa'yo."

"Spill it. Kailangan natin ang good news ngayon." Nangingiting aniya.

She puffed a breath. "When I was asleep, I was dreaming of you ... of us. It was so
vivid, Creed. We were on the bed and we were making love. It was amazing. And then
I dream of us arguing. And then just before I woke up, I dreamed of you and me in
the Parking lot of that Cafe." Her face lit up. "I'm so happy, Creed. Napanaginipan
ko ang mga memoryang kong nawawala. Nakakatuwa kasi kahit paano, naalala ko ang
nakaraan natin."

"That's good. I'm happy too."

"Anyway, anong sabi ng Doctor? Kumusta ang lagay ko? Malala na ba?" May bahid na
kalungkutan ang boses nito.

He nodded. Ayaw niyang magsinungaling. "Oo. Medyo malala na. Dahil sa hindi mo pag-
inom ng gamot, mas lalala pa ang kalagayan mo. The Doctor asked me to choose
between you and our baby and I choose both of you. Hindi ko kayang mawala ka'yo
sa'kin. Mahal na mahal ko kayo ng baby natin."

PUNO ng pagmamahal na inilapat niya ang mga labi sa labi ni Creed. Napapikit siya
ng makaramdam ng masarap na sensasyong dulot ng paglapat ng mga labi nila.

Siya ang unang pumutol sa halik at pinakatitigan ang guwapong mukha ni Creed.

"Hindi ako iinom ng gamot o magpapa-chemo. Mabubuhay ang anak natin, Creed, hindi
ko siya papatayin." A tear escape from her eyes. "Please, tell me that our baby is
going to live-"

"Mabubuhay siya, pati ikaw, mabubuhay ka rin." Madamdaming wika nito. "Kaya natin
'to. Hangga't nagmamahalan tayo, malalampasan na'tin 'to."

Mariin niyang ipinikit ang mga mata ng maramdamang kumirot na naman ang ulo niya.
Hindi siya nagpahalata kay Creed na umaatake na naman ang sakit ng ulo niya, ayaw
niyang mag-alala na naman ito sa kanya. He'd been through too much because of her.
Ayaw na niyang dagdagan pa 'yon.

"Are you okay, Lover?" Nag-aalalang tanong ni Creed ng hindi siya nagmulat ng mata.

She slowly opened her eyes and stared at Creed's worried eyes. "I'm okay." She took
a deep breath. "I'm fine."

Tumango-tango ito pero halata naman sa mukha nito na hindi ito naniniwala sa kanya.
"Okay. Magpahinga ka na. Maya-maya lang, darating na ang mga magulang mo."

Hindi na siya nakipag-argumento rito. Medyo pagod pa siya at pinipilit lang niyang
maging malakas para kay Creed. Maybe she should rest to gain back her strength.

Ipinikit niya ang mga mata at sa isang iglap lang, nakatulog na kaagad siya.

"ANONG GAGAWIN natin ngayon?" Tanong ng ama ni Lockett ng maikuwento niya rito ang
lahat ng sinabi ng Doctor sa kanya.

Lumapit ang ina ni Lockett sa dalaga at hinawakan medyo mapuputla nitong kamay.
"Ang magagawa nalang natin ay magdasal na sana maging maayos ang lahat."

Sinuklay niya ang buhok ng dalaga gamit ang kamay niya. "Tama ho kayo, ang magagawa
natin ay ang magdasal. Hinding-hindi ako magsasawang magdasal para sa kaligtasan ni
Lockett."

Lockett's father tapped his shoulder. "That's good. Let's pray."

Nilingon niya ito at tumango rito.

Ilang minuto ang nakalipas, dumating ang mga magulang niya. Bakas sa mukha ng mga
ito ang lungkot at pag-aalala sa kalagayan ni Lockett.
"Anak, kumusta si Lockett?" Tanong ng ama niya.

"She's okay as she can ever be." Sagot niya. "Nagising na siya kanina pero natulog
ulit." Ikinuwento niya sa mga magulang ang sinabi ng Doctor. "Hindi ko na alam ang
gagawin ko, Dad. I can't bear to see her in pain but I can't do anything about it.
Nakakainis 'yong pakiramdam na feeling mo wala kang halaga. 'Yon ang nararamdaman
ko ngayon e."

"Shhhh." His mother hushed him. "Alam namin 'yon anak. We can see it. If you could
bear the pain for her, you would. Alam namin na nasasaktan ka pero kailangan mong
maging matatag para kay Lockett."

He pressed his lips together.

"H-Hey, everyone."

Mabilis siyang napalingon sa pinanggalingan ng boses. He smiled at Lockett when

their eyes met.

"Hey, Lover." Hinalikan niya ito sa pisngi. "How's your sleep."

Sumimangot ito. "Dreamless."

Napangiti siya. "Kailangan din namang magpahinga iyang utak mo. Paano ka gagaling
niyan? I love the thought that you dreamed of our past, but you need to rest."

She smiled back. "Okay. I will." Dumako ang tingin nito sa mga magulang nito. "Hey,
mom. Hey, dad. Kumusta?"

"Ikaw pa ang may ganang mangumusta." Sarkastikong wika ng ina nito at hinalikan ito
sa pisngi. "Magpagaling ka. Nandito lang kami."

She nodded. "Okay po." Then her eyes moved to his parents standing beside her bed.
"Thanks for visiting me."

It was his father who talked first. "Nag-alala kami sa'yo. Magpagaling ka, okay?"

She nodded again. "Okay po." Ibinalik nito ang tingin sa kanya. "Is there a
possibility na mapilit mo ang Doctor na tanggalin na itong mga tubong nakakabit sa
katawan ko?"

Nagkatinginan sila ng mga magulang ni Lockett. Ang ama nito ang sumagot.

"Let's see kung anong magagawa namin." Anito.

Lockett smiled like everything is okay. "Thank you."

A/N: Heto na! Enjoy reading! :)

####################################
CHAPTER 32
####################################

CHAPTER 32
NANINIKIP ang dibdib na napatingin si Lockett sa kalendaryo na nasa bandang kanan
ng silid. Her eyes focused on today's date.

Pinahid niya ang luha na namalisbis sa pisngi niya. Dalawang buwan na rin ang
nakalipas mula ng ma-Hospital siya, hanggang ngayon, narito pa rin siya at hindi
pinapayagang lumabas ng doctor. Dahil buntis siya, kailangang obserbahan ang
kalagayan niya lalo na at wala siyang iniinom na gamot.

Her eyes snapped on the door when she heard it open, mula roon pumasok ang isang
nurse at magilis na nginitian siya. Mga kilala na niya ang Nurse na bumibisita sa
kanya.

"Good afternoon, Miss Lockett." Anito ng makalapit. "Merry Christmas po."

A sad smile appeared on her lips. "Merry Christmas din sa'yo, Maribeth."

Humiga siya sa kama at hinayaan itong i-check ang vital signs niya kung normal iyon
o hindi. Palaging iyon ang routine niya every morning and evening kaya nasanay na
siya.

"Miss Lockett, kung nalulungkot po kayo. Puwede naman kayong lumabas ng silid
niyo." Suhestiyon ng Nurse. "Sasamahan ko po kayo."

Hinawakan niya ang tiyan na may kalakihan na. "Nah. I'm okay. Nanghihina ako e.
Baka bigla nalang akong himatayin, maapektuhan ang baby ko."

The nurse smiled warmly at her. "Nakakatuwa po na may babaeg katulad niyo na
gagawin ang lahat para sa anak nila. You'll risk everything, even your own life for
your baby. Nakaka-inspire po kayo."

Puno ng pagmamahal na hinimas niya ang sinapupunan. "Gagawin ko ang lahat para sa
anak ko. Siya nalang kasi ang magpapangiti sa mahal ko kapag nawala na ako."

"Huwag kayong magsalita ng ganyan miss Lockett." Saway nito sa kanya. "Mabubuhay po
kayo. Marami po akong kilalang cancer survivor at saka ho hindi kayo pababayaan ng
panginoon. God is good."

She smiled but it did not reach her eyes. "Yeah. God is good."

Matapos nitong i-check ang Vital signs niya, nagpaalam na ito sa kanya. Bibisita na
naman ito mamayang hapon para i-check na naman ang vital signs niya. Wala siyang
iniinom na gamot maliban sa mga food supplement para kahit papaano, may lakas siya
laban sa sakit niya.

Minutes later, the door opened again. Mula roon, pumasok ang lalaking pinakamamahal
niya.

"Merry Christmas, Lover." Malapad ang ngiti nito at hinalikan siya sa mga labi ng
makalapit sa kanya. "How are you?"

She shrugged. "Still alive."

Nawala ang kislap sa mga mata ni Creed, but seconds later, his face lit up again.
"That's good. Stay alive." He sat on the space beside her. "Kumusta ang baby
natin?" Tanong nito sabay haplos sa tiyan niya.

"Okay lang si baby, okay lang din si mommy."

Hinalikan ni Creed ang tiyan niya. "Hold still, baby, malapit ka ng lumabas. Huwag
mong pahirapan si Mommy ha? Be a good baby." Pagkausap nito sa baby sa tiyan niya.

That made her smile. "Yeah. Malapit na nga akong manganak. Tatlong buwan nalang ang
bubunuin natin."

"Yeah. Malapit na," The he looked at her. "And then you'll be okay."

She nodded. "Yeah. But I kinda feel sorry and sad right now."

"Bakit naman?"

Bago pa siya makasagot, nag-umpisa na siyang humikbi. "K-Kasi dahil sa akin at sa

sakit ko, hindi natuloy ang kasal natin." Hinawakan niya ito sa kamay at hinalik-
halikan ang likod ng palad nito. "I'm so sorry, Creed. Kasalanan ko 'to e. Ang hina
ko kasi. Naiinis ako sa sarili ko dahil alam ko, kahit hindi mo sabihin, nasasaktan
ka at ako na naman ang may kagagawan. Patawarin mo ako, Lover. Sorry. Please, huwag
mo akong iwan."

Creed moved to kiss the tip of her nose and to dry her tears. "Shhhh. Don't cry.
Ayokong nakikita kang umiiyak, masakit sa dibdib." Pinisil nito ang tungki ng ilong
niya. "At hindi mo kasalanan kung bakit hindi tayo na-i-kasal ngayon. At sinong may
sabing mahina ka? Lockett," Puno ng pagsuyo ang mga mata nito habang nakatingin sa
mga mata niya. "Ikaw ang pinakamalakas na babae na nakilala ko. You're so brave and
your strength outstand mine."

Umiling-iling siya. "I'm not brave, Creed. Natatakot ako. Natatakot akong mamatay.
Natatakot akong mag-isa. Natatakot akong iwan ka." Nag-umpisa na naman siyang
umiyak. "Natatakot ako na baka hindi ko na makita ang baby natin."

Creed dried her tears again. "Huwag kang matakot, narito lang ako palagi sa tabi
mo. Hinding-hindi kita iiwan. Mahal na mahal kita, Lover. Sobrang mahal na mahal.
I'll wither without you."

Humihikbing niyakap niya ito ng mahigpit ang kasintahan. "Mahal na mahal din kita
at hanggang kaya ko, lalaban ako. Hinding-hindi kita iiwan, because without you,
I'll perish."

Hinagod nito ang likod niya at hinalikan siya sa balikat. "Tahan na. Baka sumakit
na naman ang ulo mo, magpahinga ka na."

Kumawala siya sa pagkakayakap nito at nakasimangot na tumingin dito. "Creed, alam

mo bang napapagod na akong humiga at matulog? My back feels so numb because of too
much sleeping!"

Mahinang natawa ang kasintahan at hinawi ang buhok na bahagyang nakatabing sa mukha
niya. "Gusto mo bang lumabas? You can sit on the wheel chair. Ipapasyal kita sa
lahat ng sulok ng Hospital na ito."

That made her face lit up. "Talaga?"

He nodded.

"Yehey!" Sigaw niya at mabilis na bumaba ng kama. "Halika na!" Excited na wika
niya.

Natatawang niyakap siya ni Creed mula sa likuran at hinalikan ang leeg niya.
"Hintayin mo ako rito. Kukuha lang ako ng wheel chair." Hinalikan muna siya nito sa
mga labi bago lumabas ng kuwarto.
Pagkalipas ng ilang minuto, pumasok ulit si Creed sa silid na may tulak-tulak ng
wheel chair. Excited siyang sumakay doon at hinintay na mailagay ni Creed ang IVF
sa lalagayan nito sa wheel chair.

She felt so excited as Creed pushed the wheel chair out from her room. Nang
makalabas sila, inilibot niya ang paningin. Ngumiti siya ng makita ang si Maribeth.

"Mabuti naman at lumabas kayo Miss Lockett." Anito.

She smiled at her. "Yeah." Tiningala niya si Creed na nasa likod niya at tinutulak
ang wheel chair niya. "Saan mo naman ako ipapasyal dito?"

"Hmmm. Bahala na kung saan tayo makarating." Sagot nito at itinulak ang wheel chair
niya patungong elevator.

When they entered the elevator, Creed pressed the RT button.

"What's RT?" She asked, curious.

"Roof top."

"Anong gagawin natin sa roof top?"

"Maganda ang view 'don." Sagot nito at sinuklay ang buhok niya gamit ang kamay nito
pagkatapos ay lumuhod ito sa harapan niya. "This is it, Lover. Finally."

Nagsalubong ang kilay niya. "Ha? Anong this is it?" Naguguluhang tanong niya.

Creed just smiled and then he stands up at the same time the elevator stopped and
then it opened.

Creed moved to push her wheel chair. Nang makalabas sila ng elevator, tumama sa
mukha niya ang malakas na hangin na ikinabigla niya, pero hindi iyon ang nakagulat
sa kanya kundi ang nasa harapan niya.

"Oh, Creed... I thought..." Hindi niya tinapos ang ibig sabihin. She cannot express
what she's feeling. She's out of words.

In front of her lay a red a carpet towards a man-made altar four meters away from
where she's at. May pari na roon na naghihintay sa altar. Ang mga magulang ni Creed
ay naka-upo sa upuan sa harap ng altar at nakatingin sa kanya. The whole roof top
is filled with scattered rose petals and its scent calmed her.

Biglang nawala si Creed si likuran niya at humalili roon ang mga magulang niya sa
pagtulak ng wheelchair na kinauupuan niya.

"No." She stopped them from pushing her towards the altar. "I want to walk down the
aisle."

"Okay, my dear. Pero dahan-dahan lang, ha?" Paalala ng ina niya sa kanya habang
inaalalayan siya nitong tumayo.

Nang makatayo siya ng tuwid, napahawak siya sa tiyan niya at tumingin sa altar. Her
eyes watered when she saw Creed standing beside the altar waiting for her.

Naguunahang namamalisbis ang mga luha niya habang dahan-dahan siyang naglalakad
patungo sa altar habang naka-alalay ang mga magulang niya. Her eyes were on Creed.
She can't take her eyes away from him. Sobra-sobrang kaligayahan ang nararamdaman
niya habang papalapit dito.
Hindi namalayan ni Lockett na nakarating na siya sa altar.

Her father gave her hand to Creed. "Take care of my daughter and please, huwag kang
magsasawa na mahalin ang anak ko."

Napahikbi siya sa sinabi ng ama niya. Ramdam niya sa bawat kataga na binitawan nito
ang pagmamahal nito sa kanya.

She faced her father and hugged him. "I love you, Dad." She whispered and then she
hugged her mother. "I love you, Mom. Thank you for loving me. Thank you for
everything."

Her mom was crying when she pulled away from their embraced. "I love you too my
dear. Kahit hindi halata, mahal na mahal kita." Tumingin ito kay Creed. "Alagaan mo
ang anak ko, Creed. And don't stop loving her."

Creed nodded. "Salamat sa pagtitiwala." Hinawakan nito ang dalawa niyang kamay at
pinakatitigan siya sa mukha. "Sorry at hindi tayo puwedeng ikasal sa simbahan, ayaw
kasi ng Doctor na palabasin ka ng Hospital. I begged and bribed them but the answer
is no. Siguro nakita nila na desperado na ako kaya pinayagan nila tayong magpakasal
pero dapat daw ikasal tayo sa loob ng Hospital. Hindi ka puwedeng lumabas e. So, I
choose the roof top. This is just a simple wedding kaya pagpasensiyahan mo na. Ang
importante makasal tayo sa araw na pinili mo."

She laughed with tears in her eyes. "Magpapakasal ako sayo kahit saang parte ng
mundo. Paki-alam ko naman kung sa roof top tayo ng Hospital ikakasal, basta ikaw
ang groom, 'I do' ang isasagot ko."

Creed grinned. "You just made my heart flipped."

Natatawang dumukwang siya at hinalikan ang binata.

Someone cleared their throat. "Aherm! Mamaya pa ang kiss. Mag 'I do' muna."

Nagtawanan sila ni Creed sa sinabi ng ama niya at mas pinalalim pa ang halik na
pinagsasaluhan.

When they both pulled away, Creed guides her towards the altar where the Priest is
waiting for them.

Nang humarap sila sa altar, nginitian sila ng Pari at nagsalita, "We are all
gathered here today to witness the love and union of Creed Santillana and Lockett
Kay Mendoza. If someone here doesn't approve their union, you may speak now or
forever hold your peace."

Binalot ng katahimikan ang buong paligi.

Second passed, the Priest spoke again. "Creed Santillana, do you take Lockett Kay
Mendoza as your lawfully wedded wife, in sickness and in health, in richer and in
poorer, 'till death do you part?"

Lockett felt Creed cringed when the Priest mention death.

"I do, Father."

The Priest looked at her. "Lockett Kay Mendoza, do you take Creed Santillana as
your lawfully wedded husband, in sickness and in health, in richer and in poorer,
'till death do you part?"
She glanced at Creed before answering. "I do, Father."

Kinuha ng Pari ang singsing na nakalagay sa maliit na unan at iniabot iyon sa

kanila. Kinuha ni Creed ang isang singsing at humarap ito sa kanya kapagkuwan ay
hinawakan ang kamay niya at itinaas iyon.

Creed put the ring on her finger. "Lover, take this ring as a sign of my love and
devotion. I will be forever loyal and Faithful to you. With this ring, I vow to
never let you go. I vow to always hold you in my arms. I vow to never leave your
side whatever happens. I vow to love you and cherish you for all eternity. And I
vow that if resurrection is real and I got resurrected, I will find you and love
you again 'till eternity."

With tears in her eyes, she took the ring and slid it on Creed's finger. "Creed,
take this ring as a sign of my love and loyalty. And I honestly don't know what to
say after that." She chuckled making Creed smile. "But there are things I want to
say to you in front of the altar and those are; I vowed to fight this sickness and
I won't stop fighting for you and for our child. I will never give up. I will never
surrender. I will fight it until my last breath. Lastly, I will love you forever. I
may die but you'll be forever in my heart and nothing or no one can change that,
not even death."

"May god bless your marriage. You may now kiss the bride." The Priest announced.

Creed instantly captured her lips in one hot fiery kiss. She moaned when he slid
his tongue inside her mouth. Ipinalibot niya ang mga braso sa leeg nito at mas
isiniksik ang katawan sa katawan nito.

When they both pulled away from the kiss, they smiled at each other; love is
shining in their eyes.

"I love you, Creed." Wika niya ng buong pagmamahal. "I promise to love you
forever."

"I love you more, Lover. And I promise to love you for eternity." He captured her
lips once again, sealing their promise to each other.

A/N: Pasensiya na ha? Kapag na-restricted ang susunod na chapter, at kapag hindi
mag-work ang link na ibibigay ko, sorry talaga :) Huhu. Ano ba kasi ang problema ni
Wattpad?
####################################
CHAPTER 33
####################################

NOTE: Itong chapter na ito ay para lang po sa mga berde ang utak. Haha. Enjoy mga
green minded - C.C.

CHAPTER 33

HINDI MAPUKNAT ang mga ngiti sa labi ni Lockett habang pabalik sila ni Creed sa
silid niya. Nakasakay siya sa wheel chair at ang kamay nila ay magkahawak habang
tinutulak nito ang wheel chair na sinasakyan niya.

They're freaking married! She's now Lockett Kay Santillana. Her heart swell in so
much happiness at that thought.

Their Parents went home after their wedding in the roof top, sila naman ay nanatili
muna sa roof top at nagpahangin. Pagkalipas ng ilang minuto na naroon sila at
nakatingin lang sa tanawin, napagdesisyunan nilang bumalik na sa silid niya.

Nang makapasok sila sa hospital room niya, lumipat siya sa kama at hinintay ni
Creed na makabalik mula sa pagsa-uli nito ng wheel chair na ginamit niya.

Nang makabalik ito at umupo sa tabi niya, ihinilig niya ang ulo sa braso nito.

"I wish I don't have a cancer." Aniya sa malungkot na boses. "E di sana nasa isang
lugar tayo ngayon at nagha-honeymoon."

Creed snake his arms around her waist. "Huwag mo nang isipin iyon. It's fine. Ang
importante ay buhay ka. We can have our honeymoon some other time."

Walang imik na tumayo siya at tinungo ang pinto para i-lock 'yon. Nasisiguro niyang
walang nurse na papasok kasi mamayang gabi pa iyon bibisita. Pagkatapos ay naglakad
siya pabalik kay Creed at tumigil sa harapan nito.

Sinapo niya ang pisngi ng asawa at inilapit ang mukha niya sa mukha nito. "I want
to feel you inside me again, Creed. I want you to fill me. I miss making love with
you. I don't want this sickness to take that away from us."

Creed smiled warmly at him, there's hunger in his eyes ... hunger for her, but
there's also worry present. "I miss making love with you too, but I can't risk your
health and the baby-"

"You won't risk anything." Hinawakan niya ang kamay nito at inilagay iyon sa
mayayaman niyang dibdib. "Lover, make love to me. Kahit ngayon lang."

She pressed her lips on his and then guides Creed's one hand to the center of her
thigh and the other on the inside of her hospital gown.

"Lockett..."His breathing ragged."Don't temp me, Lover, I'm already half tempted to
fuck you right now."

His words made her body tingle. "Then fuck me. Fuck me hard or slow, whatever you
want Lover. Fill me; fill me with your love."

Creed squeezed his eyes shut and when he opened them, his eyes were dilated and
it's full of hunger and need.

His breath was fanning her face as he looks intently at her. "I'll make love to
you, slowly and tenderly. I want to savor this moment with you."

Slowly, he pressed his lips on hers. She sighs in contentment as their lips molds
into one. It feels perfect kissing Creed, her husband. Their lips move against each
other, their tongue battled, their breathing mixed and their hands are all over
each other's body.

The slow and tender love making was forgotten. Masyado silang sabik sa isa't-isa
para 'ron. At mukhang nakiki-ayon ang katawan niya sa mga oras na iyon, wala siyang
maramdamang sakit, hindi siya nanghihina. She have god to thank for erasing her
sickness even just for a while.
Hindi nahirapan si Creed na hubarin ang suot niyang hospital gown. He just have to
untie the ribbons and viola, she's naked with only a panty on.

Dumako sa panty niya ang kamay ni Creed at dahan-dahang ibinaba iyon at hinubad sa
kanya. Nakamasid siya habang ibinababa nito ang huling saplot ng katawan niya. He
then kneeled in two knees and kissed her right thigh. Para itong nagdarasal at
sinasamba siya. That made her need for him heighten.

Napakagat labi siya sa ginawa ito. His lips feel hot on her skin as it travels to
the center of her thigh.

Para siya tinakasan ng lakas ng dampian ng halik ni Creed ang pagkababae niya
dahilan para mapa-upo siya sa kama. Dahil nakaluhod ang asawa niya, pantay lang ang
mukha nito sa pagkababae niya.

He holds both of her thighs and parted it in a slow manner, and then he started
kissing his thigh, leaving scorching and wet kisses up to her mound.

Napakapit si Lockett sa bed sheet ng kama ng mag-umpisang halik-halikan ni Creed

ang pagkababae niya, at ng gamitin nito ang dila para laruin ang hiyas niya,
tumirik ang mata niya sa sobrang sarap.

Parang walang lakas na napahiga siya sa kama habang sinisipsip ni Creed ang hiyas
niya. The way he suck her clit was like it contains the holy water from the
fountain of youth. She can't help but to moan in ever flick of his tongue. Para
siyang ang di-dileryo sa sarap sa ginagawa nito sa pagkababae niya.

Gusto niyang makita ang ginagawa nito pero dahil medyo malaki na ang tiyan niya,
ninanamnam nalang niya ang bawat paggalaw ng dila nito sa pagkababae niya.

"Ohhhhhhhh, Creed..." She moaned when she felt his tongue hardened and entered her
core.

Halos mapugto ang hininga niya sa sobrang sarap na dulot niyon. She was catching
her breath as he sucked, licked and nipped her clitoris. The wave after wave of
pleasure was too much to bear she couldn't stop herself from cuming.

The same moment she climaxed, Creed slid two fingers inside her core. She gasped at
the pleasure of his fingers penetrating her. Ramdam niya ang dalawang daliri nito
sa loob niya, stretching her, filling her and making her wetter than she already
is.

"Ohhhhh, god!" She gasped in pleasure when he started moving his finger inside her,
slowly jouncing. "Don't ... stop ... Ohhhhhh, Creed!"

Ini-angat niya ang dalawang paa at iniapak iyon sa gilid ng kama. Her position now
gives Creed a perfect view of her wet mound.

Mas ibinuka pa niya ang mga hita at hindi niya mapigilan na i-angat ang puwetan
niya para salubungin ang bawat pag galaw ng dila at daliri ni Creed sa pagkababae
niya.

"Ahhhhhhhh! Ahhhhhhhh!" Sigaw niya habang pabilis ng pabilis ang paglabas-pasok ng

daliri nito sa loob niya. Panay pilig ang ulo niya sa iba't-ibang direksiyon.

She didn't know what to do or where to hold on. Wave after wave of sheer pleasure
invaded her body like a tsunami. Her moans and please was echoing on the room. She
gripped the bed cover. Her toes curl in so much ecstasy.
Lockett didn't know when an orgasm begins and when it ended. Ang alam lang niya,
sobrang sarap ang bumabalot sa pagkatao niya.

Wala na siyang lakas. Lupaypay na ang mga kamay niya. Creed drained her energy.
Nakahiga nalang siya sa kama at panay ang ungol habang walang patid si Creed sa
pagpapaligaya sa kanya.

Hindi niya alam kung maiinis siya o magpapasalamat ng tumigil ito sa ginagawa at
tumayo.

With her slightly parted eyes, she saw him unbutton his jeans and open his fly.
Napatitig siya sa mahaba at matigas nitong pagkalalaki.

She smiled. "I miss that. I miss the feeling of you cock sliding inside me, filling
me."

He settled between her thighs and then he kneeled on the bed then rubbed the tip of
his manhood on her entrance.

Mariin siyang napapikit sa kiliti na hatid niyon.

"Keep doing that." She breathes out.

"Yeah?" He rubbed his manhood again against her entrance.

She moaned.

"You like that?" He asked; his voice sultry.

"Hmm-mm." She moaned with her eyes slightly closed.

He chuckled. "Masasarapan ka kaya kapag ipinasok ko ito sa'yo?"

Wala sa sariling tumango siya ng maramdaman niyang bahagyang ipinasok nito ang dulo
ng pagkalalaki nito sa loob niya.

"Ohhhhhhhhh...fill me, Creed."

Slowly, like he's teasing her, he pushed another inch of his long and hard manhood
inside her, making her whimper in disappointment.

"Please, Creed... Put it in." She pleaded.

Ipinasok nga nito pero kalahati lang ang kalahati ay nasa labas pa. Sa sobrang inis
niya, pinandilat niya ito. "Dammit! Just fuck me already!"

Creed grinned. "Damn, lover, I love it when you talk dirty like that." With that,
he thrust his long rock-hard erect manhood inside her, making her gasp audibly.

"Ohhhh, god." She muttered under her breath.

After that trust, Creed paused for a second before he continued thrusting in and
out inside her, making her moan loudly. Napasabunot siya sa sariling buhok ng
maramdamang malapit na naman siyang labasan, sa bawat pag-ulos ng pagkalalaki nito,
halos mabaliw siya sa sarap na dulot niyon. Sa bawat pagbayo nito sa pagkababae
niya, halos sumigaw siya sa sarap.

"I'm cuming!" Sigaw niya ng maramdaman malapit na siyang labasan. Kaunting pagbayo
nalang at maabot na niya ang rurok ng kaligayahan na inaasam niya. "Ahhhhhhhh...
Creed! Ohhhhhh- Shit! I'm cuming!"

Creed groaned. "Cum for me, Lover." He said while thrusting deep inside her. "Cum
for me, my wife."

"Ahhhhh! Ahhhhh!" Panay ang pilig niya sa iba't-ibang direksiyon habang panay ang
malakas at mabilis na pagbayo ni Creed sa pagkababae niya. "Sige pa, Creed! Deeper!
Harder! Faster!"

"Fuck!" He groaned; his eyes shut, his face was covered in so much need and
pleasure. "Ohhhhh, Lover. I fucking love you."

And with long and deep thrust, her climaxed blitzed her, drunken her with so much
pleasure and ecstasy. And a second after that, Creed followed her into the bliss.

Parang hinang-hina na tumabi ng higa sa kanya si Creed. Kahit mukhang wala itong
enerhiya, he still had a smile on his face.

Tumagilid ito ng higa at hinimas ang tiyan niya. "Now, that's the best honeymoon."

That made her chuckled lightly. "I can't believe we made love in the Hospital."

He kissed her cheek. "That's love, lover, when you want to express your love for
someone; you couldn't careless where or when."

"Yeah." She agreed. "Ang gusto ko lang kanina ay iparamdam sa'yo ang pagmamahal ko
at ang pangungulila ko sa panahong nasa condo mo pa tayo."

Creed put his elbow on the bed and used it as a support of his weight as he leaned
in to her. "Whatever happens, always remember that I love you more than life
itself. I would love you for eternity and beyond that."

Her heart fluttered inside her chest. "You never seize to make my heart flutter."

"And I'll never will." He softly kissed her lips. "You can count on that, lover."

She smiled widely. "I will count on that."

Nginitian siya nito at bumangon. "We better dress. Baka may pumasok na Nurse o
Doctor, baka pagalitan ta'yo." Natatawang anito.

She nodded. "Yeah. We should."

Bumangon siya at tinulungan siya ng asawa na isuot ang hospital gown niya at ito
naman ay mabilis na isinuot ang pants na hinubad nito pagkatapos ay ini-un-lock
nito ang pinto.

Then he returned to her side.

A moment later, the door opened and her eyes nearly went out from its socket.

"Edzel?" Hindi makapaniwalang sambit niya sa pangalan nito.

Edzel smiled. "Hello, there, my very stubborn patient. How are you?"

She chuckled, still in disbelief. "Oh my god. What are you doing here?"

Naglakad ito palapit sa kanya habang ang dalawang kamay nito ay nasa bulsa ng suot
nitong pantalon. "I'm here because your parents called me. I got worried. Do you
remember what I told you after your surgery?"

She nodded. Hindi niya makakalimutan iyon. "Yeah. You said that you wouldn't let me
die."

"And I intend to keep that promise." He then turns his attention on Creed. "Hi, I'm
Doctor Edzel Hanz, Lockett's Doctor in Arizona." He offered his hands at Creed.

Tinanggap naman ni Creed ang pakikipagkamay nito. "I'm Creed Santillana, Lockett's
husband. Nice meeting you."

Lockett's husband. It's like music to her ears.

"Nice meeting you too. By the way," Ngumiti ito ng pilyo. "Sex in the Hospital is
really forbidden."

"Oh my god!" Sa sobrang hiya na naramdaman, itinago niya ang mukha sa likod ni
Creed. "Please tell me that no one heard us but you."

Edzel chuckled. "I don't know. When I heard you two, I instantly left."

"Sorry. We're newlyweds." Sabi ni Creed na may bahid na ngiti sa mga labi Mukhang
sayang-saya pa ito na may nakarinig sa kanila.

Tinampal niya ito sa braso. "Anong nginingiti-ngiti mo riyan?" Umalis siya sa

pagtatago sa likod nito at pinukol ito ng masamang tingin. "Stop smiling or I swear
I'm going to-"

Creed crashed his lips on hers, stopping her words. Nawala sa isip niya na naroon
si Edzel at nakatingin sa kanila. Ang nasa isip lang niya ay ang tugunin ang halik
ni Creed.

Edzel cleared his throat. "I understand that you're newlyweds and all that but we
have a miracle to accomplish."

They both pulled away from the kiss and stared at Edzel.

"What did you say?" Naguguluhang tanong ni Creed sa lalaki.

Edzel took a deep breath then stared at Creed. "I'm not here to visit; I'm here to
ask you to bring Lockett back to Arizona. I hope you're okay with this. In Arizona,
we have medical facilities that can aide her to fight this cancer. We could help
the baby to be delivered safely and we could actually treat her and give her the
happy life she deserved."

"Why are you doing this?" Ask, Creed.

A sad smile appeared on Edzel lips. "Because I don't want to witness another death
from that horrid sickness, I'd seen enough and if I can do something to save a
life, I will. If I can help it, I won't let anyone die like my sister. "

Creed glanced at her, hope is written all over his face. "What do you think,
Lover? It's a yes for me. Kung kailangan kitang dalhin sa ibang sulok ng mundo,
magamot ka lang, gagawin ko."

She smiled, for once since she got admitted in this Hospital; she actually felt
hope surging inside her. "Let's go to Arizona."

A/N: Ano ang comment sa Sex in the Hospital?

####################################
CHAPTER 34
####################################

A/N: Thankfully, hindi ni-restricted ni wattpad ang chapter 33. Talagang hindi ko
maintindihan si Wattpad, kung kailan expected ko na private, hindi pala. Haha.
Thanks :)

CHAPTER 34

DALAWANG buwan na sila sa Arizona at palala na ng palala ang kalagayan ni Lockett.

They were expecting it. Wala kasi itong iniinom na gamot o kahit na ano para
labanan ang Meningiomas sa utak nito.

The Doctor's were afraid to give her any medicine, baka raw maka-apekto sa dinadala
nitong bata sa sinapupunan. The Doctor's were waiting for her to give birth before
they do something. Creed can't wait for that day. Hindi na niya kayang makita ang
asawa niya na namimilipit sa sakit araw-araw.

As Lockett lay on the Hospital bed in the most renowned Cancer Hospital in Arizona,
Creed was holding her hands and together they both pray to god. Routine na nila
'yon every morning na magdasal. Sa panginoon nalang sila kumakapit. Ibinibigay na
nila sa kamay ng panginoon ang kalagayan ni Lockett.

Pinisil ni Creed ang kamay ng asawa. "How are you feeling?" Tanong niya ng makitang
namumutla ito.

Lockett smiled weakly. "Ayos lang ako, Creed. Stop worrying so much."

"I can't." Mariin niyang ipinikit ang mga mata para hindi nito makita ang panunubig
niyon. "Lover, hindi mo alam ang pakiramdam na makita kang nasasaktan. Parang
ginugutay-gutay ang puso ko at mas doble pa sa sakit na nararamdaman mo kapag
inaatake ka. And you know what's worse? Wala akong magawa kundi ang yakapin ka at
magmakawa sa panginoon na tama na. If I could bear the pain for you, I would."

Puno ng pagmamahal na hinaplos ni Lockett ang pisngi niya. "Alam kong nasasaktan
ka. At masakit din sa akin na makita kang nasasaktan ng dahil sa'kin. But you don't
have to worry too much, sabi ni Doctor Edzel kahit papaano, lumalaban pa naman ang
katawan ko. At saka isang buwan nalang ang bubunuin natin, manganganak na ako."

Tumango-tango siya. "After you gave birth to our child, everything will be okay."

Lockett smiled. "Yes, everything will be ok-" Hindi nito natapos ang sasabihin, her
face contorted in pain, kasabay niyon ang pagsapo nito sa ulo.

Sanay na siya sa ganitong tagpo pero.para parin siyang pinako sa kinauupuan ng

makitang namimilipit sa sakit ang asawa niya.

When he was about to hugged her, itinulak siya nito palayo.

"No." Tears were streaming down her cheeks. "Go. Leave. I don't want you to see me
like this."
Umiling-iling siya, kahit anong pigil niya, may nakawala pa rin na isang butil ng
luha sa mga mata niya. "No ... let me hold you, Lover. Let me-"

"No. Please! Go!" Nagmamakaawa ang boses nito na sumisigaw.

Kahit anong pagtutulak nito palayo sa kanya, hindi siya natinag. Niyakap niya ito
ng buong higpit at hinalikan ang nuo nito.

Humagugol sa iyak si Lockett sa dibdib niya. Kitang-kita sa mukha nito kung gaano
ito nasasaktan, kung gaano nito kagusto na lumayo siya para hindi nito makita ang
kalagayan nito.

"Ahhhhhhhhhh!" Sigaw nito habang malakas na sinasabunutan ang sariling buhok.

She was crying in so much pain. She was writhing in too much pain and she was
begging for it to stop and he can't do anything to stop the pain. Wala siyang
magawa!

Fuck!

Nang makita niyang naiipit ang tiyan nito sa sobrang pamimilipit sa sakit, pinindot
niya ang emergency button na nasa uluhan nito pagkatapos ay hinawakan niya ang
dalawa nitong paa para hindi maipit ang tiyan nito. She would be devastated if
something happened to their baby.

Nasa ganoong posisyon siya ng pumasok sa Dr. Edzel at dalawang nurse sa kuwarto.
Agad na pinalitan siya ng nurse sa pag-hawak sa paa ng asawa. Siya naman ay bumalik
sa pagyakap dito ng mahigpit.

Lockett was still shouting and writhing in so much pain, at kahit anong gawin
niyang pagdarasal wala pa rin epekto iyon.

With teary eyes, he looked up at Edzel. "Make it stop, please." He begged. "I can't
bear to see her like this. I can't take it anymore. Please, do something!"

With an utmost sympathy, Edzel spoke. "I'm sorry, but I can't do anything at this
moment. Until the baby is delivered safe and sound, that would be the only time
that I can do something to make that pain go away."

"Is there any other option?" Napatingin siya sa asawa na namimilipit pa rin sa
sakit. "I know I'm not a Doctor and I don't do medical stuff, but I'd been thinking
and I meant to ask you this." Mahigpit niyang niyakap ang asawa. "Can you take the
baby out even if it's just eight months old?"

Nanlaki ang nga mata ng Doctor. "You want to ... forcedly take the baby out from
her womb?"

He nodded. "You can do that right? I mean, in the Philippines, there are premature
babies who survive. Please, I'm desperate right now."

Doctor Edzel put his hands on Lockett's stomach. "Eight months." Parang nagmuni-
muni ito. "Yeah. We could force the baby out. We could do that."

Napahagulhol siya sa sinabi nito. Wala siyang pakialam kong may nakakita sa kanyang
umiyak, wala siyang pakialam sa sasabihin ng mga ito sa kanya.

"You'll do it?" He felt hopeful. "Right now?"

Edzel nodded. "Let me contact first the best Ob-gyn in Arizona. And I'll get back
to you." Pagkasabi niyon ay lumabas ito ng kuwarto nila at naiwan ang mga nurses na
pumipigil pa rin sa paa ng asawa niya para hindi maipit ang tiyan nito.

As Lockett squirm in pain, hinawi niya ang mga hibla ng buhok na nakatabing sa
mukha nito, kasabay niyon ay ang pagtuyo ng pawis nito. "Shhh." He whispered on
Lockett's ear. "It's okay. Everything will be okay, lover. Everything will be just
fine."

Parang hindi siya naririnig ng asawa na panay lang ang sigaw at iyak.

With her eyes clouded with tears, she embraced him so tight and whispered. "Make it
stop, Creed. Tama na. Ayoko na. Patigilin mo na."

Parang inararo ang puso niya sa sobrang sakit dahil wala siyang magawa para tuparin
ang kahilingan nito. "If I just have a super power, I will. Pero tanging ang
pagmamahal ko lang para sa'yo ang kapangyarihang taglay ko. Sorry kung hindi ko
kayang patigilin ang sakit. Patawarin mo ako, mahal ko."

Humagulhol si Lockett at mas isiniksik pa ang katawan sa katawan niya. "M-Mahal na

m-mahal k-kita." Nagawa pa iyon sabihin nito kahit namimilipit na ito sa sakit at
parang may sumaksak sa puso niya ng ilang milyong beses.

"Mahal na mahal din kita. Kaya huwag mo akong iiwan, okay? Promise me."

Kahit nahihirapan, she uttered that one word for him. "P-Prom-mise."

Kinagat niya ang pang-ibabang labi para pigilan ang sarili na humagulgol sa iyak.
Kailangan niyang maging malakas. Kailangan niyang maging matapang para sa kanila.

Napatingin siya sa pintuan ng bumukas iyon at pumasok mula roon si Edzel at isang
babaeng Doktora.

He gave Edzel a questioning look.

Edzel nod down. "This is Shallom Grace Beningfield. She's the best ob-gyn in the
whole Arizona and she agreed to your request."

He looked at the Female Doctor. "Thank you."

She smiled. "In a minute, the operating room will be ready for your wife. Be ready
to."

He nodded. "Thank you."

"Don't mention it." Anito at lumabas ng kuwarto nila, naiwan si Edzel.

Lumapit ang lalaki sa kanya at tinapik ang balikat niya. "You're very brave to take
that risk. As a Doctor, I salute you. Lockett will be just fine. Let's just pray."

"I never get tired of praying, I just hope god won't get tired of listening."

"He won't get tired. Just pray and pray and pray. That's the only thing we can do
for now."

He nodded, feeling thankful of Edzel. "Thanks, man."

Edzel chuckled. "You should say, thanks doc., but, ahm, thanks man is good."

That made him chuckled too. "Thanks Doc." He corrected himself.

Minutes later, may pumasok na mga Nurses sa silid nila na may tulak-tulak na
stretcher. Namimilipit pa rin sa sakit si Lockett ng i-transfer niya ito sa
stretcher.

Tinuyo niya ang pawis sa nuo nito. "Everything will be okay after this." He
whispered on Lockett's ear. "Magiging okay ka na." Sana...

The Nurses carted her out of the room. Susundan sana niya ang mga ito ng pigilan
siya ni Edzel.

"Come with me to the Nurse station. You have documents to sign." Anito.

"Okay."

Sabay silang lumabas ng silid ang tinungo ang nurse station. Pagdating doon, may
pinapa-permahan sa kanyang papeles na nagsasaad na kahit ano man ang mangyari sa
asawa niya ay hindi iyon responsabilidad ng Hospital at ng Doctor dahil siya ang
humiling 'non.

Mabilis niyang pinermahan iyon at humarap kay Edzel. "My wife is still in pain. How
can they operate her?"

"Tranquilizer and then anesthesia. Then she'll undergo cesarean."

Napatango-tango siya. "Is she going to be okay?"

"It's all in god's hands."

"Yeah."

Umalis siya sa nurse station at nagtungo sa labas ng operating room. Nasa loob na
ang asawa niya.

Nanghihinang napa-upo siya sa sofa na nasa labas ng OR at ipinikit ang mga mata
para magdasal sa panginoon.

God, siguro nakukulitan ka na sakin. Pero ikaw lang ang matatakbuhan ko sa mga oras
na 'to. I know I have no right to demand anything, naalala lang naman kita nuong
nakilala ko si Lockett. I don't go to church often, I seldom pray but this fast few
months; ako na yata ang may pinaka-maraming dasal na narinig mo. But even though I
don't go to church often, I do believe in you. I believe that you can save my wife
and our child. Naniniwala ako na hindi mo pababayaan ang asawa at anak ko.
Naniniwala ako sa kapangyarihang taglay mo. Kaya naman, I gave my wife and our
child to your caring hands. Please, have mercy and save them for they are my life.

Napatingin siya sa pintuan ng OR, gusto niyang pumasok doon para makita at malaman
kung ano ang kalagayan ng asawa niya, pero alam niyang hindi iyon puwede. Wala
siyang magagawa sa mga sandaling iyon kundi maghintay at magdasal n asana maayos
ang kalagayan ni Lockett at ng anak niya.

It was the most crucial and heart thumping minutes of his life. Hindi siya mapakali
sa kinauupuan. He paced back and forth as he waits for the door to open.

Hindi niya alam kung ilang minuto o ilang oras siyang naghintay sa labas ng
Operating Room bago lumabas ang Doctor. May ngiti ito sa mga labi at binalot ng
kasiyahan ang puso niya.

That smile only means one thing.

"Are they okay?" He asked frantically.

The Doctor nodded. "Yes. The baby is now safe and he's in the incubator. He'll be
there for a week. Your wife is safe too, but she's still sleeping."

They knew that the baby is a 'he'. Kaya naman hindi na siya nagulat.

Hindi niya alam kung paano magpapasalamat sa Doktora. He couldn't thank her enough
for the safe delivery of his and Lockett's child.

Nang makaalis ang Doktora, tumingala siya at ipinikit ang mga mata. Thanks god.
Sobrang maraming-maraming salamat. Thank you for your mercy.

Mula sa Operating Room, inilipat ang asawa niya sa silid na dati na nilang
inuukupa.

Napatitig siya sa mukha ni Lockett. "The baby is safe, Lover. When you wake up,
it's time for you to beat that fucking cancer. Beat it to pulp. Beat it until it
dies."

It took a day for Lockett to wake up. Nang magising ito kaagad na dumako ang tingin
nito sa sinpupunan nito. She look horrified when she saw her flat stomach.

Bago pa ito makapagtanong kung anong nangyari, kaagad siyang nagpaliwanag. "The
baby is safe. Pasensiya na at nagdesisyon ako para sa ating dalawa. Pero maayos
naman siya. He's in the incubator right now. Safe and sound."

Lockett relaxed and then a smile appeared on her lips. "I thought something g
happened. Thank you for keeping out baby safe."

Hinalikan niya ito sa mga labi. "It's okay. Don't mention it."

"Have you seen our baby?" Her voice sounds excited.

He shook his head. "Hindi pa. Sabi ng Doctor, after a week, makakasama na natin ang
baby natin."

Lockett's smile widens. "I'm so happy right now." Anito at may luha na namalisbis
sa pisngi nito. "Thank you so much, Creed. I love you so much."

He smiled. "I love you more, Lover. I love you more."

Sabay silang napalingon ni Lockett sa pinto ng bumukas iyon at pumasok doon si

Edzel.

"Hey, you two." Nakangiting bumaling ito kay Lockett. "Thanks god you're awake."

Lockett smiled back. "Yeah. I feel amazing."

"That's good. Because three weeks from now, you'll undergo another operation." He
pointed at her head. "We have to take those meningiomas out."

Fear and worry coated his being. Napatingin siya kay Lockett at bakas sa mukha nito
na ganoon din ang nararamdaman nito.

"W-What if, after that, I f-forgot everything?" Puno ng takot ang boses ni Lockett
at kaagad niya itong niyakap. "Just like before?" Tumingin ito sa kanya at sinapo
ang mukha niya. "Lover, natatakot ako. Hindi puwedeng makalimutan na naman kita.
Hindi puwedeng mawala na naman ang memorya ko."

He cooed her. "Hindi mo ako makakalimutan. At kapag nangyari 'yon, hindi ako
magsasawang paulit-paulit na paibigin ka. Hindi ako magsasawang paulit-ulit na
ipaalala sa'yo ang pagmamahalan natin. Pero naniniwala ako na hindi hahayaan ng
panginoon na makalimutan mo ako at ang anak natin." Hinaplos niya ang pisngi nito.
"You have to undergo this operation. Ito lang ang tanging paraan para gumaling ka
na."

Tumango-tango ito. "Sige, payag na ako." Bumaling ito kay Edzel. "But please, gave
me one month with my son. After that, you can operate me."

Edzel nodded. "Deal. One month. But in that one month, you'll undergo
chemotherapy."

Pumayag kaagad si Lockett. "Thank you, Edzel. Thank you so much."

Edzel just smile and left.

Dumako ang tingin ni Lockett sa kanya. "Creed, paano kung pagkatapos ng operasyon,
hindi na naman kita maalala."

His heart broke at that thought but he didn't let her see how it pained him to
think of that possibility.

He smiled. "I love you, lover. For eternity and beyond that. At naniniwala ako na
hindi mo ako makakalimutan and if that happens, I'll make you fall for me again. I
won't get tired." He pressed her lips against her. "Kaya natin 'to. Kakayanin natin
'to. Bubugbugin natin ang cancer na iyan hanggang mamatay na siya at hindi na
bumalik."

Lockett laughed, and it was music to his ears. "Baliw ka na."

He grinned. "Baliw na baliw naman talaga ako sa'yo." He kissed the tip of her nose.
"Rest for a while. Mamaya, pupunta tayo sa nursery."

Lockett smiled. "Okay. Excited na akong makita ang baby natin."

"Me too. Junior ko 'yon e."

She rolled her eyes at him. "So hindi na pala natin pag-iisipan ang pangalan? Creed
Santillana Jr.?"

Tumango siya. "Yeah. My junior."

A WEEK later, their cute baby was delivered to them. The happiness on Creed's face
was indescribable. Nag-uumapaw din ang kaligayan sa puso niya habang nakatingin sa
sanggol na iniluwal niya. Gusto niya itong hawakan at buhatin pero natatakot siya
baka biglang sumakit ang ulo niya at mabitawan niya ito.

Creed took the baby from the crib with so much care and then he turns to her, his
eyes were shining so bright. Halata sa mukha nito ang kasayahan.

"Look, Lover. Kamukhang-kamukha mo siya." Anito at inilapit sa kanya ang baby nila.

Hindi niya alam kung paano ipapaliwanag ang nararamdaman niya. Masayang-masaya siya
at sa sobrang kasayahan na nararamdaman ay naiiyak siya.
She softly poked the face of her son. "You're so cute. Look at you. So tiny." She
can't stop herself; she took her son from Creed's arms and hugged him with care.

She looked down at her son. Nakapikit ito pero gising naman. "Hello, baby. It's me,
you're mom."

"And it's me, Dad." Narinig niyang sabi ni Creed habang hinahaplos nito ang pisngi
ng anak nila gamit ang hintuturo nito. "Tingnan mo, Lover, ang lambot niya."

Natatawang tumingin siya sa asawa. "Siyempre malambot siya, baby e."

Lumuhod sa kama si Creed, sa harapan niya at hinalikan nito ng buong pag-suyo sa

nuo ng anak nila. "Your name will be, Creed Santillana Jr. and your nickname will
be, Red." Creed looked up at her. "What do you think?"

She smiled. "I like it. I like Red."

A/N: Creed Santillana Jr. Ano naman kay ang magiging Love Story mo? Haha.
Pahihirapan din kita katulad ng tatay mo. Hahaha. Ang sama ko talaga. Haha.

Enjoy reading.

Love, C.C.
####################################
CHAPTER 35
####################################

A/N: At dahil napakabait ko at napaka-inosente pa, hindi ito ang last chapter. I
was planning na last na itong chapter na ito, pero dahil kay Creed, kahit papaano,
nabigyan ako ng pag-asa na may #Pornever, kaya naman may kasunod pa ito. Isusulat
ko pa nga lang pero madali lang 'yon, baka ngayong gabi ko rin i-post. Ganoon ko
kayo kamahal. Hehe.

CHAPTER 35

ONE MONTH LATER...

MAHIGPIT ang yakap nila sa isa't-isa habang nasa labas sila ng Operating Room.
Habang yakap ito, nilulukob ng buong takot ang puso ni Creed. Natatakot siya na
baka hindi nga na siya maalala ng asawa niya paglabas nito ng OR, pero mas mabuti
na iyon sa halip na mamatay ito.

Kumawala siya sa pagkakayakap dito at sinapo ang mukha ng asawa. "Kaya mo 'to,
Lover. Para kay Red at para sa pamilya natin."

Tumango ito habang lumuluha. "Kakayanin ko." Hinawakan nito ang kamay niya na nasa
pisngi nito at pinisil iyon. "Mangako ka na kapag hindi kita maalala pagkatapos
dito, hindi ka magsasawa na ipaalala sa akin ang pag-iibigan natin. Promise me,
Creed."

He nodded a couple of times. "Oo. Hinding-hindi ako magsasawa. Mahal na mahal

kita."
"Mahal na mahal din kita."

"Stay alive, Lover."

Natigilan ito at luimuluha na hinaplos ang pisngi niya. "Hindi natin alam ang
kalalabasan ng operasyon, hindi natin alam kung mabubuhay ba ako o hindi. Ano man
ang mangyari, tandaan mo na mahal na mahal kita at lumaban ako para makasama ka. At
kahit masakit sabihin, sana kapag nawala ako, buksan mo pa rin ang puso mo para sa
iba. Dahil kung mamamatay ako, then we are not destine for each other. Kapag
namatay ako, may isang babae na magmamahal sa'yo ng higit pa sa pagmamahal ko.
Basta, alagaan mo ang anak natin. Huwag mo siyang pababayaan, ha?"

Sinasaksak ang puso niya sa bawat kataga na binibitawan nito. Hindi niya mapigilan
ang luha na nahulog mula sa mga mata niya. "Huwag kang magsalita ng ganyan, Lover.
I believe that we are destined for each other. I believe that forever exist and we
will prove that, you and me. I believe that you will come out in this operating
room, alive and kicking. Kaya kong i-pangako sa'yo lahat, pero hindi ang buksan ang
puso ko sa iba, kasi ikaw lang ang babaeng mamahalin ko. Ikaw lang babaeng
tinitibok ng puso ko. Ikaw lang ang babaeng nilalaman ng puso't kaluluwa ko. Ikaw
lang at wala ng iba. Kaya mabuhay ka, dahil kapag nawala ka, magiging walang saysay
ang lahat dahil ikaw ang buhay ko."

Bago pa ito makasagot, lumapit sa kanila si Edzel at tinapik ang balikat niya.

"Kailangan na nating umpisahan ang operasyon." Anito sa kanila.

Huminga siya ng malalim at pinilit na maging malakas. "Take care of her." Sabi niya
kay Edzel. "Please, keep her alive."

Edzel just nod, pagkatapos ay ito ang nagtulak sa stretcher na kinahihigaan ni

Lockett papasok sa Operating Room. Hanggang sa sumara ang pinto, hindi niya maiiwas
ang tingin sa asawa.

He knew that she's afraid and as much as he want to enveloped her in an embraced
and cooed her in his arms, he can't do that. Nagagalit siya dahil kailangan nitong
mag-isa habang ino-operahan ito. Nagagalit siya dahil wala siyang magawa.

Umupo siya sa pang-isahang sofa na nasa labas ng OR at tumitig sa kawalan. Mabuti

nalang na narito ang mga magulang niya at ni Lockett, ang mga ito muna ang nag-
aalaga ngayon sa anak nilang si Red. Hindi sumama ang mga ito sa Hospital dahil
ayaw ng mga ito na makita si Lockett na nasasatan.

Naiintindihan naman niya ang mga ito. Naisip niya bigla, siguro ang nararamdaman
niya ngayon, 'yon ang nararamdaman noon ng mga magulang ni Lockett.

As he sat on the sofa, halo-halong emosyon ang nararamdaman niya. Takot,

pagmamahal, pag-aalala, pagkabahala at kung ano-ano pa.

Panay ang tingin niya sa pintuan ng OR at pinagdarasal na sana lumabas na roon ang
asawa niya na buhay pero hanggang sa lumipas ang ilang oras, hindi pa rin bumukas
iyon.

Dahil hindi siya mapakali, tumayo siya naglakad-lakad muna hanggang makarating siya
sa isang vending machine. He bought a soda and return to the OR again. As usual,
nakasara pa rin iyon.

Umupo siya sa sofa na inukupa niya kanina at binuksan ang soda na binili. Hanggang
sa naubos niya ang laman niyon, hindi pa rin bumukas ang OR. Ihinilig niya ang
likod sa likuran ng sofa at ipinikit ang mga mata. Hindi niya namalayan na
nakatulog pala siya sa paghihintay.

Napabalikwas siya ng bangon ng magising siya at mabilis na tumingin sa OR, naka-on

pa rin ang red lights sa nasa taas ng pintuan, ibig sabihin hindi pa tapos ang pag-
o-opera kay Lockett.

He sighed and took a very deep breath. Kailan kaya matatapos ang operasyon? Ang
tagal naman. Aatakihin na ako sa puso sa sobrang kaba.

Tumayo na naman siya at naglakad-lakad hanggang sa may nadaanan siyang maliit na

chapel. Pumasok siya roon at natigilan ng makita ang malaking crucifix na
nakalagay sa altar.

He stared at it for a couple of minutes and then he walked towards it.

Nang makarating siya sa altar, lumuhod siya at tumingin a crucifix.

Lord, I'm praying again for a thousand times. Sana hindi ka pa nagsasawa na
pakinggan ako. Alam kong marami kaming may problema ngayon sa mundo pero sa'yo ko
lang ito mailalabas dahil wala namang ibang makakatulong sa akin kundi ikaw. Lord,
my wife is in the Operating Room right now. Hindi ko alam kung anong kalagayan niya
roon, kung okay ba siya o hindi. I can't go in the OR, kaya naman ikaw nalang ang
pumasok para sa'kin. Please, pakigabayan po si Edzel na sana maging matagumpay ang
operasyon. Pakibantayan po si Lockett at paulit-ulit niyo po na ipaalala sa kanya
na maging malakas at lumaban. Marami kaming naghihintay sa pagbabalik niya. Sana
pagbigyan mo ang kahilingan ko, ang kahilingan naming lahat na mabuhay si Lockett
at maging masaya sa piling ko. I know I and Lockett can't live forever, but we have
our own version of forever and that is dying in a very old age. Together. Gusto ko
pa pong makasama ng matagal ang asawa ko. Gusto kong mangyari ang nasa lyrics ng
kantang 'Grow old with you'. Please, Lord, heed my prayer. I know that for Lockett
to survive she need miracle and that's the reason why I'm in front of you, on my
knees, begging. Jesus, you are the miracle. Please, kahit kaunti lang ambunan mo
naman ang asawa ko.

Hindi niya namalayan na umiiyak na pala siya habang nakaluhod. Kung hindi pa niya
narinig ang sariling hagulhol, hindi pa niya malalaman.

Tumayo siya at hinaplos ang crucifix. "Lockett needs miracle, Jesus. She needs
you ... I need you."

He did the sign of the cross before leaving the chapel. Bumalik siya sa Operating
Room at naka-on pa ang red na ilaw sa taas ang pinto. Hindi niya alam kung ilang
oras na ang lumipas mula nung pumasok ang asawa sa OR. Pakiramdam niya ang tagal-
tagal nito sa loob.

Umupo na naman siya sa sofa at isinandal ang likod sa likuran ng sofa at hinintay
na bumukas ang pintuan, pero hanggang lumipas ang ilang oras, hindi pa rin bumukas
iyon.

Habang naghihintay, nahiga siya sa mahabang sofa. Hindi niya namalayan na nakatulog
na naman siya. Nagising siya ng may tumapik sa balikat niya.

Mabilis siyang bumangon at tiningnan kung sino ang tumapik sa balikat niya.

"Doc. Edzel?" Aniya ng makilala ang nasa harapan.

He smiled but it didn't reach his eyes. "We're done. Lockett is now in the
Intensive Care Unit for observation. We'll wait for twenty-four hour, after that,
if she didn't open her eyes, I'm afraid, she'll be in a-"
"She'll wake up." Kinakabahan na aniya. "She'll open her eyes. She has too."

Tumango-tango ito. "Yeah. She has too. Come on."

Habang naglalakad sila patungo sa ICU, hindi mawala sa isip niya ang ala-ala nuong
nagkita silang muli ni Lockett pagkalipas ng tatlong taon at hindi siya nito
nakilala. Ayaw niyang maulit ang nangyaring iyon. Ayaw niyang pagmulat ng mga mata
nito ay hindi siya nito kilala.

Natatakot siya sa isiping hindi na siya maaalala ni Lockett. Natatakot siya sa

isiping mag-uumpisa na naman siya mula sa simula.

Bago siya pinapasok sa ICU, pinagsuot muna siya ng Hospital gown. Nang makita niya
si Lockett na nakahiga at walang malay, mabilis siyang lumapit dito at maingat na
hinawakan ang kamay nito na may nakakabit na IVF.

Napatingin siya sa ulo nito at nakitang nakabalot iyon sa puting tela. Napangiti
siya ng mapansing kinalbo ang asawa niya. Ano kaya ang magiging reaksiyon nito
kapag nakita nito na nakita niyang kalbo ito?

Napailing-iling siya sa naiisip at umupo sa bakanteng upuan sa tabi ng higaan nito

habang nakahawak pa rin sa kamay nito.

"Stay with her." Wika ni Doctor Edzel at lumabas na ng ICU.

He sighed and slightly squeezed her hand. "Gumising ka, Lover. I'm waiting."

THEY waited twenty-four hours for Lockett to wake up, pero hanggang sa lumipas ang
forty-eight hours hindi pa rin ito nagigising. Umiiyak na ang mga magulang nito,
siya naman ay walang imik habang nakatingin sa walang malay nitong katawan.

He fisted his hand in so much anger. Gusto niyang magalit at magwala, pero hindi
naman niya alam kung kanino siya magagalit.

He wanted to blame god, pero alam niyang ginawa rin nito ang lahat para mabuhay ang
babaeng pinakamamahal niya.

He's no one to blame but that sickness.

"We took every meningioma in her brain." Wika ni Edzel. "I'm hoping that they won't
come back. So, I ahm, I don't know what to do anymore. I did my best, but I guess
my best isn't good enough to give her a happy life she deserves." Tumingin sa kanya
si Edzel. "I'm sorry."

His jaw tightened and he didn't say anything.

"It wasn't your fault." Wika ng ina ni Lockett. "Maybe, it's destined-"

"We're destined to be together." He sneered. "Fuck, destiny for ruining that. Tama
nga siguro sila, forever doesn't exist. Kasinungalingan lang 'yon lahat."

Lumapit sa kanya ang ina niya at niyakap siya ng mahigpit at inilagay ang kamay
nito sa dibdib niya kung nasaan ang puso niya. "Forever does exist, Creed. Because
whatever happens to Lockett, she will be forever in your heart."
Sinapo niya ang nuo at sunod-sunod na tumulo ang luha niya habang nakatingin sa
asawa. "Nangako siya sa'kin, mommy. Nangako siya na hindi niya ako iiwan. Nangako
siya!"

"Anak, minsan, hindi nangyayari ang mga pangako natin kahit pa pilitin natin na
mangyari iyon. Mahal na mahal ka ng asawa mo, magigising siya. Tulad ng pangako
niya sa'yo, gigising siya."

"Talaga?" He knew that his mother only said that to calm him, but he'll hold on to
that even if it's a lie. "Magigising siya?"

"Oo, anak."

Lumapit siya sa asawa at hinawakan ang kamay nito. "Please, wake up. Hinihintay
kita ... hinihintay ka na ni Red."

Hindi niya alam kung mapagbiro ang tadhana o talagang mahilig itong magpahirap,
dahil pagkatapos niyang sabihin ang huling kataga, dahan-dahang nagmulat ang mga
mata ng asawa niya.

Pigil ang hininga na hinintay niya ang unang salita na lalabas sa bibig nito. All
their eyes were on Lockett. Walang kumurap. Walang nagsalita.

And then she spoke, "B-Buhay ako?"

A/N: Pakisagot po kay Lockett. Mukhang hindi pa siya naniniwala. Patayin kita e.
Haha. Loves, Loves, - C.C.

####################################
CHAPTER 36 (EPILOGUE)
####################################

A/N: Tama na ang iyak. Hehe. Smile naman tayo. Nakakatuwa sa Baby Red, panirang
moment e. Haha. Kahit talaga anong gawin nila, hindi magiging perpekto ag kanilang
kasal. Hahaha. Enjoy reading, Loves, Loves Loves, - C.C.

CHAPTER 36 (EPILOGUE)

Five years later...

PAGKABABA ni Creed sa hagdan, agad na nakita niya ang anak na si Red na naka-upo sa
mahabang sofa sa sala at nanunuod ng Cartoons. Napailing-iling nalang siya. Kaya
hindi niya pinalagyan ng TV ang kuwarto nito baka hindi na ito lumabas ng silid.

"Red," Tawag niya sa pansin nito. "Ang aga-aga, TV ka kaagad. Have you opened your
presents?"

"Hindi ko pa po lahat na-open ang present. I'm busy po."

"Busy?"
Napasimangot ang apat na limang taong gulang niya anak. "Kasi naman Daddy, si Tom
and Jerry ang aga ng show. Kaya maaga rin po ako. Kaya busy po ako."

Natatawa na naiiling siya sa sagot nito. "At talagang sinisi mo pa si Tom at

Jerry." Tumabi siya ng upo rito. "Nag-breakfast ka na ba?"

"Opo."

"Good." Pinalibot niya ang tingin sa sala na nakakunot ang nuo. "Nasaan pala ang
napakaganda mong Mommy? Hindi ko pa siya nababati ng Merry Christmas. Wala na siya
sa kuwarto ng magising ako."

Red shrugged. "I don't know, Daddy. I was busy watching Tom and Jerry."

He puffed a breath. "Saan kaya nagpunta ang maganda kong asawa?" Tanong niya sa
sarili.

Napakunot ang nuo niya ng makarinig ng ingay mula sa labas, sa isiping naroon si
Lockett, agad siyang lumabas ng bahay.

Nagsalubong ang kilay niya ng makita si Edzel, Iuhence, Train, Ream, Reigo at
Lander sa labas ng bahay niya.

"Pasko ngayon. Anong ginagawa niyo rito?" Kunot ang nuong tanong niya sa mga ito at
tumingin kay Edzel. "You? What are you doing here?"

Edzel smiled. "I received your message two days ago. I'm here to congratulate you.
Lockett has been Cancer free for five years and that is something to celebrate."

He rolled his eyes. Bakit ba pinaalam pa niya rito ang result ng MRI ni Lockett?
"Hindi mo naman kailangang pumunta rito sa Pilipinas para i-congratulate kami."

Edzel frowned at him. "Man, I don't understand you."

"Problema mo na 'yon." Aniya at napailing-iling. "Tinatamad akong mag-english."

Tiningnan siya nito ng masama. "Speak in English, man."

"Ayoko nga." Sagot niya at tiningnan ang mga kaibigan niya. "Kayo? Anong ginagawa
niyo rito? It's Christmas for crying out loud, magsi-uwian na nga kayo."

Iuhence was the one who answer. "Nandito kami kasi may pinapagawa sa'min si
Lockett."

Tumaas ang isang kilay niya. "At ano naman 'yon?"

"Sekreto."

Pagkasabi niyon ay may ibinigay ito sa kanyang tuxedo.

"Ano naman ang gagawin ko rito?" Naguguluhang tanong niya kay Iuhence.

"Kainin mo, baka masarap, Idiot." Tinalikuran siya nito at binuksan ang pintuan sa
backset ng sasakyan nito. "Ano ba ang gamit ng tuxedo? E di isuot mo."

"Bakit ko 'to isusuot?"

"Para same tayo, Daddy." Sabad ng anak niya na lumabas ng bahay at naka mini-tuxedo
rin.

Lumuhod siya para magpantay ang mukha nila ng anak. "Red, saan ba tayo pupunta at
naka-tuxedo ka?"

Tumingin muna si Red sa mga kaibigan niya bago sumagot. "A-Attend po tayo ng
wedding, Daddy."

"Kaninong wedding?" Kunot-nuong tanong niya na naguguluhan.

Tinuro nito si Iuhence. "Wedding po ni Tito Iuhence."

Nang tingnan niya si Iuhence, parang namutla ito habang hindi maipinta ang mukha.
Alam niya kung gaano ito ka-allergic sa salitang kasal kaya naman nagulat siya.
"Ikakasal ka na? Kanino? At bakit ngayon mo lang sinabi?"

Nakangiwi itong ngumiti. "Surprise, bro."

"I'm surprise all right." Aniya at hinubad ang damit pagkatapos ay isinuot ang
tuxedo.

"Hanep ka talaga, pare." Wika ni Train na hindi makapaniwala. "At sa harapan ka pa

talaga namin nagbihis. Hindi ka na nahiya. Ano nalang kaya ang sasabihin ng asawa
mo?"

He shrugged. "Okay lang 'yon. Mukha kasi kayong nagmamadali e." Binuhat niya si Red
at sabay silang sumakay sa back set ng sasakyan.

Si Iuhence ang nagmamaneho, nasa passenger set si Edzel at katabi nila ni Red si
Train sa backset. Nasa isang sasakyan naman si Ream, Reigo at Lander.

"Iuhence, bakit hindi mo naman sa'kin sinabi na ikakasal ka na pala?" Tanong niya
habang nagmamaneho ito patungong simabahan. "Hindi tuloy ako nakabili ng regalo."

Iuhence glanced at his son through the review mirror before answering. "Ayos lang
'yon, Pare. Surprise nga di'ba?"

"Ahhh." Napatango-tango siya. "Okay, sabi mo e."

Nang balingan niya si Red, nanlaki ang mga mata niya ng makitang may hawak itong
sing-sing.

"Red, where did you get it?" Tanong niya.

Red looked up at him. "Pinapahawakan sa'kin ni mommy-"

Hindi natapos ang sasabihin ni Red dahil tinakpan ni Train ang bibig ng anak niya
at ngumiti sa kanya. "Pinapahawakan sa kanya ng mommy ni Iuhence."

Mas lalong kumunot ang nuo niya. "Teka lang, hindi ba patay na ang mommy ni
Iuhence?"

Natigilan si Train at tumingin kay Iuhence. Napalatak naman si Iuhence at

napailing-iling.

He narrowed his eyes on Iuhence. "Ikakasal ka ba talaga o pinaglululuko mo lang

ako?"

Bago pa ito makasagot, tumigil na ang sasakyan nito sa harap ng simbahan. Mabilis
na lumabas ang mga ito sa sasakyan. Pati ang anak niya ang liksi kumilos at tumakbo
kaagad papasok sa simbahan.

Siya naman ay naiwan siyang nakatingin sa entrance ng simabahan.

Napalingon siya ng may humawak sa kanya sa magkabilang braso at pilit na

pinapapasok siya sa loob ng simabahan.

"Ano ba? Bitawan mo ako, Ream!" Nagpumiglas siya pero hindi siya makawala. "Let go
of me, Lander!"

"Pare, huwag ka ng magpumiglas, okay?" Wika ni Lander sa mahinahong boses.

"Magpapasalamat ka rin sa amin mamaya."

Mas lalo siyang naguluhan sa mga nangyayari.

He's very sure that Iuhence is not getting married. Then his son just went inside
the church gleefully and he's being force to enter the church.

What the fuck is happening?!

Nang makapasok siya sa simbahan, natigilan siya ng makita ang mga magulang niya at
mga magulang ni Lockett na naka-upo sa mga mahahabang upuan ng simbahan.

Lumapit siya sa ama niya. "Dad, what the fuc-fudge is happening?" Hindi niya
itinuloy ang pagmumura ng ma-realize na nasa simbahan siya.

His father smiled. "It has been long overdue my son."

"What?"

His mother interjected. "Anak, alam naman namin kung gaano niyo kagusto ni Lockett
na ikasal kayo sa simabahan pero masyado kayong abala sa monthly cheek up ni
Lockett, trabaho niyo at sa pag-aalaga kay Red. Kaya naman kami na ang kumilos para
matupad iyon. Pasensiya na at natagalan, hinintay talaga naming na lumaki si Red
para siya ang maging ring bearer niyo."

He was dumbfounded. He didn't know how to react.

"Daddy?" Anang boses ng anak niya mula sa likuran.

Nilingon niya ang anak. "Red." Lumuhod siya para magpantay ang mukha nila. "Alam mo
ba na ikakasal kami ngayon ng mommy mo?"

Red nodded with a smile. "Opo. Granny told me e. Saka alam din po ni Mommy."

"Then why did you lie to me?"

Napatingin ito sa sahig na parang hiyang-hiya sa ginawa. "Sorry, Daddy. Sabi kasi
nila Tito Iuhence mag-lie ako para ma-surprise ka. Kaya ginawa ko." Nagtaas ito ng
tingin at ngumiti. "Mahal mo pa naman ako, diba Daddy, kahit nag-lie ako?"

Humugot siya ng isang malalim na hininga at ginulo ang buhok ng anak niya. "Of
course, yes. I will always love you no matter what. Pero huwag ka ng
magsisinungaling ha? Masama 'yon. Nagagalit si Papa Jesus kapag nagsisinungaling
ang isang tao."

Red nodded earnestly. "Hindi na po, Daddy. Promise po."

"Good." Tumayo siya at nagpaalam muna sa anak. "Wait lang, baby ha? May pupuntahan
lang si Daddy."

Nilapitan niya ang mga kaibigan na nagtatawanan. Sa sobrang inis na nararamdaman

niya, piningot niya ang tainga ni Iuhence.

"Shit, man!" Sigaw nito. "Why did you do that for?" Masamang tingin ang pinukol
nito sa kanya.

"Para yan sa pag-utos mo sa anak ko na magsinungaling sa'kin." Aniya.

Napangiwi ito. "Sorry na. Hindi naman namin 'yon sinasadya."

"Anong namin?" Sabad ni Lander. "Ikaw ang nag-isip ng ideya na ito kaya solohin
mo."

Iuhence narrowed his eyes on Lander. "Sumangayon kayo, kaya kasama kayo."

Iningusan lang ito ni Train. "Ikaw ang may pasimuno. Sumunod lang kami."

"Oo nga. You're the one who suggested it." Sabad ni Ream.

Reigo nodded in agreement.

Napasimangot si Iuhence at bumulong. "Mga traidor."

Napailing-iling nalang siya sa mga kalokohan ng mga kaibigan, pati anak niya
dinamay pa. Mga loko-loko.

Napalingon siya ng may tumapik sa balikat niya. It was his father. "The ceremony is
about to start." Anito sa kanya.

He nodded and hurriedly walked towards the altar.

Biglang naghari ang katahimikan sa buong simbahan at ng bumukas ang pinto, sobra
ang tibok ng puso niya.

This is absurd! Parang hindi pa sila kasal ni Lockett kung nakapag-react siya!
Kinalma niya ang sarili at ang nalalamig niyang kamay.

Mariin niyang ipinikit ang mata, he did everything to calm his rapidly beating
heart. Para siyang hinihingal habang nakatingin sa pinto ng simbahan, and when
Lockett came into view, parang nanginig ang tuhod niya.

He gulped when he saw his very beautiful wife and bride walking down the aisle. His
mouth just hang open as she walk towards him, with her father beside her.

Napangiti siya ng makarating si Lockett sa harap ng altrar. Walang mapagsidlan ang

kaligayan na nararamdaman niya. He can't believe god gave him Lockett. She maybe
the woman who made him experience hell, but she is the only woman he'll ever love
for the rest of his life.

When Lockett accepted his hand, he squeezed it lightly and then he pulled her
closer to him and kissed her lips. "Merry Christmas, Lover. I love you ... for
eternity and beyond that."

Lockett smiled, her eyes were glistening in so much happiness. "I love you, always
and forever."
Then they heard Red shout. "I love you more Daddy and Mommy."

He and Lockett laughed at that. They both looked at their adorable baby boy.

"We love you too, baby." Sabay na wika nila ni Lockett na ikinatawa ng mga nasa
loob ng simbahan.

"Okay po." Red said. "Sige na po, continue na po kayo."

They both sighed and then smile lovingly at each other.

The Priest was about to speak when Red shouted again. "Daddy, bakit ang tagal
niyong mag 'I do'? Nangangalay na po ang kamay ko sa paghawak sa ring niyo po.
Matagal pa ba, baka matapos na ang Tom and Jerry show, hindi ko maabutan."

Napapangiti na hinalikan niya ang asawa. "I do. And yes, I want to marry you again
and again."

Lockett pressed her lips on his. "I do too. And I'll marry you anywhere and
anytime, again and again."

And their lips met.

Hindi man naging perpekto ang ikalawang kasal nila ni Lockett, ayos lang iyon. Ang
importante masaya sila at para sa kanya sapat na iyon. At wala na siyang mahihiling
pa.

It's all thanks to god.

A/N: Hayan, happy ending na! Haha.

#Pornever

#WalangForeverSiCreedAtLockettLangAngMayPornever

Dear mga berde ang utak, walang BS sa epilogue. Masyado akong wholesome at
inowsentey para sa BS na iyan. Byei!

Lots of love, C.C.