The Mafia's Wife

A Beacon Amidst Darkness

Prologue

"HERE'S the list of the bidders, Sir."

Kinuha ni Seung-Li ang listahan mula sa kanang-kamay na si Bao-Zhi. Matagal na niya

itong tauhan at lubos na pinagkakatiwalaan. Half-Burmese-Chinese ito ngunit marami
itong alam na lengguwahe bukod sa wikang Mandarin. Sa halos dalawampung taong
paglilingkod nito sa kanya ay ilang beses na rin nitong sinagip ang kanyang buhay.

"Don Salvatorre Galliardi?" Binasa niya ang maikling profile na nakasulat sa

listahang ibinigay ng tauhan.

"I'm sure you've heard of him, Sir. He's looking for a new toy for his son."

Napangiti si Seung-Li sa sinabi ng kausap. Kilala niya ito. He's a Mafia don from
Sicily and now he's extending his business in Asia. At mukhang ang Pilipinas ang
napili nitong starting point ng mga illegal operations nito sa mga kalapit na
bansa. At bagaman illegal din ang mga gawain nito ay hindi niya ito maituturing na
threat o karibal sa negosyo dahil magkaiba ang kanilang linya. He's into
underground gambling and moneylending.

Mapanganib ang reputasyon nito ayon sa balita niya. He killed the previous head of
his Mafia family for his own gain. Ngunit ang higit na nakapukaw sa interes niya
rito ay ang bahong itinatago nito tungkol sa panganay na anak. It was a well-kept
secret in the underworld society. His eldest son has a chronic mental disorder and
a violent behavior. Simply put, a nut case.

At ang mga ganoong klase ng bidder ang kailangan niya sa nalalapit na underground
auction para sa kanyang mga bagong merchandise.

"Okay, send him an invitation."

***

PILIT na pinamanhid ni CJ ang kalooban. Tapos na siyang umiyak at magluksa. Isang

linggo na ang nakakaraan magmula nang masaksihan niya ang pagkahulog ng kanyang ina
at ng kakambal na si AJ sa matarik na bangin. Nakapulas ang mga ito habang
tinutugis sila ng mga tauhan ni Seung-Li. Bagama't hindi pa natatagpuan ang bangkay
ng mga ito ay hindi na siya umaasang buhay pa ang sinuman sa dalawa. Matarik at
batuhan ang banging kinahulagan ng mga ito kahit pa sabihing dagat ang nasa ibaba
niyon. Surviving the fall was next to impossible.

Isa-isa silang pinapila para maligo. Magsisimula raw ang auction sa gabing iyon
ayon sa nahagingan niyang usapan ng mga guwardiyang nagbabantay sa kanila. Nasa
dalawampu silang mahigit. Tantiya niya ay nasa anim na taong gulang ang pinakabata
sa mga naroroon, lalaki at babae. Ang pinakamatanda sa kanila ay isang disinuwebe
anyos na babae. Maganda ito at mukhang Bombay. Gusto niyang maawa rito dahil sa
pananamantalang ginagawa ng mga nagbabantay sa kanila. Bagama't mahigpit na
ipinagbabawal ng kanang kamay ni Seung-Li ang gamitin ang sinuman sa mga bihag ay
hindi pa rin maawat iyong iba na damahin at pisilin ang maseselang parte ng mga
bihag. Lalo na ang mga babae.

Nagbingi-bingihan lang si CJ at mariing ipinikit ang mga mata habang hinihipuan ng

dalawang goons ang babaing mukhang Bombay. They were all naked under the shower.
Dalawa sa armadong mga kalalakihan na nagbabantay sa kanila ang tila hindi nakatiis
na maglabas ng init ng katawan.
Gusto niyang maduwal sa ginagawa ng mga ito. Ngunit kailangan niyang patahimikin
ang kanyang kunsensya. Kailangan niyang malampasan ang bangungot na iyon upang
mabalikan niya ang taong pumaslang sa kanyang pamilya.

I must survived this. I need to avenge my family.

"H-huwag po. Para niyo na pong awa," narinig niyang pagmamakaawa ng babae.

"Mas masahol pa rito ang mangyayari sa inyo kapag nabenta kayo mamayang gabi. Kaya
pagbigyan mo na kami," anang goons na panay ang pisil sa mayamang dibdib ng babae.

"Ang ganda-ganda mo talaga. Gabi-gabi kitang naiisip kapag nagpaparaos ako," sabi
naman no'ng isa habang pilit na isinisiksik ang kamay sa pagitan ng mga hita ng
bihag.

Mahigpit na naikuyom ni CJ ang mga kamay. 

"Maawa na po kayo...!"

Ang tangkang paglapit ni CJ ay naudlot nang may biglang humampas sa likuran ng

dalawang lalaki. Mahilo-hilong bumagsak sa baldosa ang mga ito, parehong putok ang
ulo.

"B-Bao-Zhi?!"

Nagkukumahog na nagtaas ng zipper ang dalawang buhong.

"Alam niyo ba kung magkano ang presyo ng bawat bihag na naririto? Kulang na
kabayaran ang mga buhay niyo kapag nagka-damage ang mga 'yan."

"P-pasensya na, Bao-Zhi. Hindi na mauulit."

"Talagang hindi na mauulit," ikinasa ni Bao-Zhi ang hawak na kuwarenta y singko at

magkasunod na pinasabog ang bungo ng dalawang tauhan. "Maging halimbawa sana sa
inyong lahat ito. Huwag niyong pakikialaman ang mga merchandise kung ayaw niyong
matulad sa dalawang bugok na ito, maliwanag?"

"Maliwanag, Bao-Zhi!"

"Paliguan na ang mga 'yan at pagkatapos ay dalhin sa clinic. Itong dalawang basura
ibaon niyong mabuti sa ilalim ng lupa para magkaroon ng pakinabang."

"Areglado, Bao-Zhi."

Nagmadali na sila sa paliligo. Walang ideya si CJ kung bakit kailangan nilang

pumunta sa clinic. Pero sa isip ng disisais anyos na dalagita, kung magkakaroon ng
pagkakataon ay tatakas siya. Wala pa sila sa impiyerno. Ang lugar na kinasasadlakan
nila sa kasalukuyan ay maihahalintulad pa lang sa purgatoryo. Sa sandaling mabenta
sila ay saka pa lang magsisimula ang totoo nilang kalbaryo.

Matapos maligo ay pinasuot sila ng lab gown na tila sila sasailalim sa operasyon.
Wala silang suot na panloob. Isa-isa silang pinapila sa tapat ng isang silid.
Nakita ni CJ ang pag-aalala sa mukha ng mga kapwa niya bihag. Ano ang gagawin sa
kanila sa loob ng klinika?

Ang tanong sa isipan ng dalagita ay nasagot nang siya na ang kailangang pumasok sa
loob. Doon ay mayroong isang doktor na hula niya ay hindi nalalayo sa edad ng
kanyang ama. Pinaghubad siya niyon at sinuri ang buo niyang katawan partikular ang
pinaka-pribadong lugar sa pagitan ng kanyang mga hita.

"Hindi ka na birhen. And I'm afraid I have some bad news for you. Madalas kapag
hindi na birhen ang merchandise at hindi nabili sa auction ay awtomatikong
masasadlak ka sa prostitution."

"Bakit niyo pa sinasabi sa akin ang bagay na 'yan? Malinaw naman sa aming lahat na
iyon ang aming kahahantungan."

"Kung ganoon ay kaya mo bang i-handle ang limampung kustomer sa isang gabi?"

Pakiramdam ng dalagita ay pinanlakihan siya ng ulo sa narinig. 

"I am just giving you a heads-up. Alam ko kung ano ang nangyari sa pamilya mo. At
binibigyan kita ng pagkakataon na mamili, be sold to the highest bidder at
maghintay ng pagkakataong makatakas o ang mapunta sa prostitution den. Your call."

"Why?"

"Kung iniisip mong tinutulungan kita o naaawa ako sa'yo ay nagkakamali ka. Hindi ka
mukhang mahina. At gusto kong patunayan mo sa akin na kaya mong lumaban para
matakasan ang buhay na inihain sa'yo ng kapalaran."

Kapalaran ba talaga ang naghain ng buhay na iyon para sa kanya? O dahil sa mga
halimaw na kaparis ni Seung-Li? Pinilit niyang paglabanan ang poot na gustong
umahon sa kanyang dibdib bago mahigpit na ikinuyom ang mga palad.

"I will put you to class A. Iyon ang kategorya ng mechandise na nakalaan para sa
mga highest bidder. From sheikhs to billionaires, you name them. However, you have
to find your way out before they realized you are no longer a virgin or I will lose
my head for giving them a false findings."

Isang tango ang tanging nagawa ni CJ. Gusto niyang magpasalamat pero hindi siya
sigurado kung dapat niya ngang ipagpasalamat ang gagawin ng doktor. The fact na
naroon ito sa kampo ni Seung-Li at hinahayaan itong gamitin ang propesyon nito para
sa masamang gawain ng lalaki ay nagpapatunay lamang na hindi rin ito
mapagkakatiwalaan.

"Sinabi mo rin ba 'yan sa iba para magkaroon sila ng pag-asang mabuhay?" Hindi
napigilang itanong ng dalagita bago pumihit palabas.

"Sa lahat ng pumasok dito, ikaw lang ang kinakitaan ko ng matinding paghahangad na
mabuhay. Karamihan sa kanila ay sumuko na bago pa man mag-umpisa ang totoong laban.
The only advice I gave them is to grab the sharpest knife they could get their
hands to and slit their throat to spare themselves from more suffering."

***

MISTULANG mga paninda sa eskaparate ang bawat kabataang nakasalang sa auction. May
mababanaag na takot at helplessness sa kanilang mga mata habang mailap silang
nakatingin sa one-way mirror kung saan nagmamasid ang mga bidders. It was an
invitation-only event na kinabibilangan ng ilan sa pinakamayayaman at
makapangyarihang tao. These people consider themselves unique with a distinctive
taste for perversion. 

Don Salvatorre Galliardi had seen it all. Kung hindi dahil sa anak na si Giuseppe
ay hindi siya magtutungo sa lugar na iyon. It made him sick to the stomach to see
those innocent children being sold like commodity goods to monsters.
Gayunma'y ikinubli niya ang disgustong nararamdaman. Nasa huling bahagi na ang
auction. Isang tinig ng babae ang nagsalita.

"For the finale, we now offer you six of the finest and the purest of our
merchandise for this evening. First item is a nineteen year-old co-ed. Virgin.
Mulatto complexion with a perfect body to boot. The starting bid is one hundred
thousand dollars."

Halos wala ng takip ang maseselang parte ng katawan ng babae. Ang suot nito ay
parang manipis na bathing suit na nagpapakita ng bata at perpektong kurba ng
katawan. Nagsimula ang bidding.

Si Don Salvatorre ay nanatili lang ang kamay sa arm rest ng kinauupuan.

"One hundred-fifty. Two hundred, two hundred-fifty. Three hundred. Three hundred-
fifty. Four hundred. Going once, twice. Sold."

The girl was escorted out of the glass display.

"Our second item for this evening is a Chinese-Filipino descent. Sixteen years old
and another certified virgin. She has fair complexion and a well-toned body. We'll
start the bid for one hundred thousand dollars."

Sinipat na mabuti ni Don Salvatorre ang babaing nasa larawan at ang dalagitang
kasalukuyang nasa loob ng glass display. Nagsisimula na ang bidding. Kumpara sa
nauna ay mabagal ang bidding at tila atubili ang mga participant bidders na
makipagtawaran sa nasa eskaparateng item. At nauunawaan ng don kung bakit. Her eyes
looks cold and menacing. At ang pangangatawan nito bagaman proportion ay medyo
butuhan at very defined ang muscles. Nauunawaan niyang karamihan sa mga naroroon
ang hanap ay iyong mga mukhang manyika. Most of them preferred fragile and delicate
girls. Bagay na kabaliktaran ng dalagitang nasa loob ng salamin.

"Three hundred," his final bid.

"Sold."

Hindi na niya gustong manatili pa roon. Matapos matiyak na maaari na niyang kunin
ang biniling item ay nagpahayag na siyang aalis. Sa isang isla ginanap ang bidding.
Inilipad sila roon ng isang service chopper mula sa mainland.

"It's been a pleasure doing business with you, Don Salvatorre," ani Seung-Li na
kinamayan ang don matapos ang maikling transaksyon. "I hope to see you again in the
near future."

"Absolutely."

Maluwang ang naging ngiti ni Seung-Li sa narinig na tugon.

"By the way, here is your merchandise," hinila nito sa harapan niya ang dalagita. 

Nakatali ang dalawang kamay nito at may busal na panyo ang bibig. Nakasuot ito ng
manipis na damit at wala ni anumang pamaa.

"I hope your son will have a wonderful time with her," wika pa ni Seung-Li.

"I'm sure he will."

Lumulan sila sa chopper. Mula sa isla ay ihahatid sila niyon sa mainland. Mukhang
kalmado lamang ang dalagita habang lulan sila ng chopper. Tahimik itong ino-
obserbahan ni Don Salvatorre habang malikot ang mga mata nito. Hindi nalingid sa
kanya ang ilang beses na pagsulyap nito sa ibaba ng dagat.

"You might survive the fall but I don't think you'll be able to get past the
ferocious shark down there. I heard this area is shark infested."

Napayuko ito. 

Ilang saglit pa at narating nila ang mainland. Doon ay naghihintay na ang kanyang
itim na Mercedes Benz at driver. Ang tanging kasama niyang nagtungo sa isla ay
isang bodyguard. Ang under boss niyang si Herman ay kasalukuyang nasa Italy dahil
sa isang isyung pampamilya.

Ipinagbukas siya ng pinto ng driver.

"Get in," aniya sa dalagita.

Tahimik itong sumunod. Nang makapasok ang dalagita ay inutusan niya ang driver at
bodyguard na manatili lamang sa labas ng sasakyan.

Inalis niya ang tali at busal ng dalagita.

"What's your name?"

"CJ."

"CJ. What does it stand for?"

"Callia Jane."

"Callia Jane. I have a proposal for you. Would you like to hear it?"

May ilang saglit na tila pinag-aralan ng dalagita ang kanyang mukha bago ito
marahang tumango.

"I'm listening..."

'
A/N:

Don't forget to save this story to your Reading List^^

Share your thoughts.

Votes will be much appreciated.

Bb_Anastacia

First Mission
Chapter One

BUDAPEST. Five years later...

HABANG nag-aagaw ang liwanag at dilim sa papalubog na araw, isang kotse ang paekis-
ekis na tumatakbo sa kalsada. Ang nagmamaneho nito ay isang babae na tila lango sa
alak. Sinisikap pa sana nitong ibalik sa tamang giya ang sasakyan ngunit tuluyan na
iyong nawalan ng kontrol. Sumalpok iyon sa isang mataas na gate. Crashing the steel
bars with its full force.  The accelerometer triggers the AB circuit and release
the airbag.

Humampas ang katawan ng driver sa airbag. Kasabay ng unti-unting pag-deflate ng

airbag ay walang malay na lumungayngay ang katawan ng driver. Ilang naka-
amerikanong mga kalalakihan ang kaagad na siniyasat ang nangyari at sinilip ang
driver.

"What the fuck is this? Get her out of there!"

Dalawang lalaki ang nagtulong upang hilahing palabas mula sa driver's seat ang
walang malay na driver.

"Fuck! She's stinking drunk," reaksyon ng isa sa mga lalaki.

Pasimpleng idinilat ng babae ang isang mata. Isang Negro at Puti ang humihila sa
kanya palabas ng sasakyan. They were both above six feet compare to her five feet
and five inches frame. Parehong matatas magsalita ng wikang English ang mga ito
kaya hula niya ay parehong hindi Hungarian ang dalawa.

"Take her inside and put her in the basement. I'll deal with her later. And call
someone to fix the God damn gate! Boss will be here any minute now."

"Right away. John, you go and take her. I'll call someone to fix the gate."

Parang sako ng bigas na ipinasan ni John sa balikat nito ang walang malay na babae.
Naglakad ito patungo sa tagiliran ng mansion. Doon ay may binuksan itong pinto.
Ilang hakbang mula sa may pintuan ay ang konkretong hagdan pababa sa basement.

Walang pag-iingat na basta na lamang ibinagsak ni John ang babae sa lumang kama.
Napaungol ito.

"That's what you get from drinking beyond your limit, stupid bitch. Women these
days are so damn pathetic," naiiling na iniwan nito ang walang malay na babae.

As soon as she heard the closing of the door, a smile slowly crept up the woman's
lips.

"Pathetic your face," mahinang anas nito saka bumangon at bumaba ng kama. 

Inikot-ikot nito ang leeg at iniunat ang mga braso. Hinubad nito ang suot na blond
wig at ang suot na mahabang blouse. Sa ilalim niyon ay nakasuot ito ng stretchable,
full body hugging suit na tila ikalawang balat na nito sa sobrang hapit. Ipinusod
nitong mabuti ang lampas-balikat na buhok.

She bent down and stretched her legs to increase her body temperature, preparing
her muscles for strenuous activity. And then she bends backward until she reached
the floor. Pagkuwa'y walang kahirap-hirap nitong ibinaliktad ang sarili hanggang sa
lumapat ang mga paa sa sahig at tuwid na makatayo.

Umakyat ito sa hagdan. Nang marating ang tuktok ay saglit na nakiramdam sa mga
kaganapan sa labas. Abala ang mga guwardiya sa pinsalang ginawa niya sa gate.
Napangiti ito. Pinihit ng babae ang seradura ng pinto. Hindi iyon naka-lock. Either
malilimutin si John o tiwala lang ito na hindi makakalabas ang babae na inakala
nitong lango sa alak.
Bahagyang iniawang ng babae ang pinto at sumilip sa siwang. Saulado na nito ang
floor layout ng mansion. Nagkaroon ng renovation ang mansion six months ago kasabay
ng pagpapa-install ng bagong security system sa master's bedroom.

Maingat na lumabas ng basement ang babae. Namaybay ito sa gilid ng mansion habang
nakadikit ang likod sa dingding. May mga naka-install na security cameras sa bawat
kanto ng brick wall. May naririnig siyang papalapit na mga yabag. Idinikit niya ang
dalawang paa at dalawang palad sa dingding. In ancient India, there was a type of
soldier called Ghorapada--they were specialist who were trained to scale walls.

At katulad sa mga Ghorapada, walang kahirap-hirap na gumapang pataas ang babae na

tila isang butiki. Hindi rin ito nangangambang mapansin ng mga bantay dahil ang
suot nito ay halos kakulay ng brick wall. Nagpatuloy ito sa paggapang pataas habang
sa ibaba ay nakita nito ang halos tarantang pagpaparoo't parito ng mga guwardiya.
They were still fixing the gate.

Tumingala ang babae sa direksyong tinutumbok nito. Patungo ito sa pinakatuktok ng

mansion kung saan ang tanging daan para makapunta roon ay ang private lift na
mahigpit na binabantayan ng mga naka-Armani suit na guwardiya. The thought made her
smile. Dahil ang mga bantay sa mansion na iyon ay tila mas mahal pa ang kasuotan sa
mga corporate executives na pumapasok sa isang kompanya.

Nang marating ang tuktok ay binuksan nito ang maliit na awning window at walang
anumang inilusot doon ang sarili. Malaya itong nakapasok sa itinuturing na
impenetrable chamber ni Don Marcell. Isang kilalang negosyante. Businessman by day,
underground kingpin by night. He's untouchable. Both by law and his underground
rivals.

Sinipat ng babae ang suot na relo. Alas siyete impunto ay pumasok sa gate ang isang
magarang sasakyan. Kinuha nito ang isang maliit na hand gun. Ilang sandali lang ang
ipinaghintay ng babae nang bumukas ang pinto ng private chamber at pumasok doon ang
isang medyo patpating lalaki na halos puti na ang buhok. He looks like a very
dignified man. But she knew better. Isa itong walang kuwentang nilalang.

Kampanteng naglakad ang lalaki sa loob ng silid nito at nagsimulang maghubad ng

suot na business coat. 

"Buona sera, Don Marcell."

Gitlang napalingon ang lalaki sa pinagmulan ng tinig.

    

"Sino ka?" tanong nito sa wikang Italian.

"Importante pa ba 'yon kung sino ako?" tugon ng babae sa kaparehong wika. Kinuha
nito ang suppressor at kinabitan ang dulo ng hawak na baril bago iyon itinutok sa
lalaki.

"Kung sino man ang nagbayad sa'yo para iligpit ako ay dodoblehin ko, triple pa kung
gusto mo."

Bahagyang tumaas ang isang sulok ng bibig ng babae sa walang emosyong ngiti.

"Too late. I'm already paid." Iyon lang at hindi na nito binigyan ng pagkakataong
makakurap pa ang lalaki. Kinalabit nito ang gatilyo at asintadong pinuntirya ang
target sa pagitan ng noo.
Dilat ang mga matang bumagsak si Don Marcell.

Kung paanong pumasok doon ang babae ay sa ganoong paraan din ito lumabas. Mula sa
tuktok ng mansion ay sumirko ito sa ire at walang ingay na lumapag ang mga paa sa
bubong ng second floor. Tinanaw nito ang bakod palabas ng mansion mula sa
kinatatayuan. Bahagya itong umatras at kumuha ng buwelo saka matuling tumakbo at
umigkas pataas. 

Nang mapakabila ito sa bakod ay ipinihit nito ang katawan sa ire. Muntik na itong
hindi makahawak sa gilid ng pader. Napahinga ito nang malalim habang nakalambitin.
Nang makabawi ng hininga ay saka ito unti-unting gumapang pababa.

Madilim sa bahaging iyon at wala halos kabahayan. Itinaas ng babae ang manipis na
hood sa kanyang ulo saka kaswal na naglakad na parang walang anumang nangyari.
Sumakay ito sa isang itim na kotse na nakahimpil may ilang metro mula sa mansion
saka iyon pinaharurot palayo.

Kinabukasan ay naging headline sa mga pahayagan ang pagkakatagpo sa walang buhay na

katawan ni Don Marcell. Ang suspect sa krimen ay ang lasing na babaing driver ng
kotseng bumangga sa gate ng mansion na naglaho na lamang na parang bula. Nang
humingi ng deskripsyon ang mga imbestigador tungkol dito ay walang maibigay na
sagot ang mga bantay. Ang tanging natagpuan ng mga ito ay ang naiwang blond wig at
blouse ng babae. Bagay na nagpatibay sa hinala ng mga ito na nagpanggap lamang ang
babae sa ibang katauhan upang makapasok ng mansion. Ni isang print sa pinangyarihan
ng krimen ay wala ring natagpuan ang mga awtoridad. 

Anupa't para lamang hangin na dumaan ang babae. Na ang tanging iniwang bakas ay ang
krimeng ginawa nito. Thus the Hungarian authorities named her A Fantom.

'

A/N:

Do the Math^^

Another update will be posted anytime this week.

Makisama sana ang net.

Bb_Anastacia
The Stranger
Chapter Two

PARIS. Two weeks later...

"IS this seat taken?"

Mula sa binabasang magazine ay nag-angat ng tingin si CJ. The man standing three
feet away from her is a cross between Robert Downey and Brad Pitt. Hindi niya
kailangang lumingon sa kanilang paligid para masabing halos okupado na ang
kinaroroonang sidewalk cafe kaya marahil sa mesa niya ito lumapit dahil iyon na
lamang ang tanging bakante ang upuan.

"No."

"Mind if I share the table with you?"

"No, not at all." Hindi na niya sinabi sa estranghero na hindi na rin naman siya
magtatagal at puwede na nitong solohin ang mesa.

"Renting? Or buying?"

"What?"

Itinuro nito ang hawak niyang magazine ng iba't ibang modelo ng sasakyan.

"Oh, renting," huli na nang maisip niyang hindi niya dapat sinabi iyon dito. He's a
complete stranger. In her line of work, hindi siya puwedeng basta-bastang magtiwala
sa mga bagong mukha na nakakahalubilo niya.

Tumango ito. Nang lumapit ang waiter ay um-order ito ng tipikal na agahan ng mga
Parisians--croissant and cafe au lait. Alas nueve pa lamang ng umaga at karamihan
ng naroon sa cafe ay mukhang mga on-the-go office workers.

"I know a good place if you're interested," wika ng estranghero matapos na ilapag
ng waiter ang order nito. "Here."

May inilapag itong maliit na papel sa mesa.

"Look for Hugo and tell him Albergio says hi. He'll take good care of everything."

Kinuha ni CJ ang papel. "Thank you."

Bahagya lang nitong ikiniling ang ulo.

Nang araw ring iyon ay inayos ni CJ ang pagrerenta ng sasakyan. Balak niyang
maglibot sa lahat ng tourist spot sa Paris. 

Noong hindi pa nangyayari ang trahedyang iyon sa kanyang pamilya ay nangako ang
kanyang inang si Michaela na bibiyahe silang tatlo sa Paris--siya, ang kanyang ina
at ang kakambal na si AJ. Minus their father and geek little brother, Alexis. Plano
ng kanyang ina na i-max out ang credit card ng kanilang ama upang maipamili sila ng
lahat ng signature clothes na gusto nila ni AJ. Regalo raw nito sa pagkakapasa nila
ng kakambal sa kanilang college entrance exam sa UP. Pero hindi na iyon nangyari
dahil ilang araw pagkatapos sabihin ng kanilang ina ang plano nito ay pinasok sila
ng mga armadong kalalakihang iyon sa pinagbabakasyunan nilang resort villa.
Where are you, Bunso? I hope you're well.

Pagkatapos ng nangyari sa kanilang ina at kay AJ, umaasa siyang nasa mabuting
kalagayan ang bunsong kapatid na si Alexis. Kumpara sa kanilang dalawa ng kakambal
ay masyado itong sheltered at pampered. Wala rin itong masyadong kaibigan dahil
hindi ito mahilig makihalubilo sa ibang tao. Kuntento na itong ang iniikutan ng
buhay ay bahay at eskuwela. Ang tanging hobby nito ay bumuntot sa kanilang ama at
magpaturo kung paano ang tamang pagdi-dissect ng mga nahuhuli nitong daga, palaka
at kung anu-anong maliliit na hayop. He's very curious to study the human anatomy.
Very vocal din ito sa pagsasabing ibig nitong sundan ang yapak ng kanilang ama, ang
maging isang doktor.

At naisip ni CJ kung hindi nangyari ang trahedyang iyon, by that time ay halos
natitiyak niyang tapos na ito ng pre-med.

    

She missed her family. Sa sandaling matapos niya ang misyong ibinigay ni Don
Salvatorre sa kanya ay pagbabayarin niya si Seung-Li sa atrasong ginawa nito sa
kanyang pamilya. Now is not yet the right time. She and Don Salvatorre share the
same pain. Tulad niya ay biktima rin ito ng isang hindi makatarungang trahedya.
Nasaksihan nito ang brutal na pagpaslang at panggagahasa sa nakatatanda nitong
kapatid na babae. Pero dahil pawang nabibilang sa makapangyarihang pamilya ang anim
na kabataang gumawa ng karumal-dumal na krimen, hindi ito nabigyan ng hustisya.
Nabaril ang ama nito nang tangkaing saktan ang isa sa mga suspek. And on that same
day, his mother died from a heart attack.

Siyam na taong gulang ito noon. Naghintay ito ng siyam na taon upang mapaslang ang
isa sa anim na salarin--the previous head of his Mafia family.

Sa kabila ng katayuan at kapangyarihan ng isang Don Salvatorre ay hindi ito

makakilos nang malaya upang pagbayarin ang natitira pang lima. He needed someone
like her to work in the shadows. Sapagkat ang mga taong iyon ay itinuturing na
untouchables, katulad ni Don Marcell. Confronting them in the open would mean more
trouble for Don Salvatorre. Maaaring makalkal ang tunay nitong pinagmulan at
mabulilyaso ang plano nitong paghihiganti. He's a very patient man. Hindi
importante rito kung gaano katagal man itong maghintay. Ang mahalaga'y makamit nito
ang katarungan sa paraang nais nito.

Lend me your strength and I will give you wings to fly. Iyon ang mga pangungusap na
minsang binitiwan ng don sa kanya.

Pinuno niya ng hangin ang dibdib.

Her next target is an ambassador. Naisip niyang kahit saan, mahusay na pantakip ng
kasalanan ang salapi. Pinapuputi nito ang itim at pinababango ang taong masahol pa
ang amoy sa imburnal.

Kailangan niyang planuhing mabuti ang susunod na hakbang. Killing an envoy is no

easy feat. Puwede iyong magdulot ng international conflict.

Meanwhile, gagamitin niya ang isang buwang bakasyon upang maikot ang buong Paris.
Maraming available na bus tour. Pero sa halip na sumama sa isa sa mga 'yon ay mas
pinili niya ang magrenta ng sasakyan dahil ayaw niyang makipagsiksikan sa karamihan
ng mga tourist. Gusto niyang mag-isang libutin at puntahan ang mga ipinagmamalaking
attraction ng Paris.
Una niyang pinuntahan ang Palace of Versailles. Isa iyon sa pinakamadalas bisitahin
ng mga turista. Bukod sa mahusay na arkitektura ng palasyo, isa sa main attraction
ng lugar ay ang Hall of Mirrors na may tatlundaan at limampu't pitong salamin.
She's not very fond of its structure, though. Mas gusto niyang libutin ang
napakalawak na hardin. Wala pa yata sa ikatlong bahagi ng garden ang kabuuan ng
palasyo. Kahit walang kasamang tour guide ay hindi siya nag-aalalang maligaw. Likas
sa kanilang magkakapatid ang pagkakaroon ng eidetic memory.

Pagpihit ni CJ sa curve ay isang lalaking turista ang nakabangga niya.

"Oh, I'm so...?" ang paghingi niya ng paumanhin ay naudlot nang mamukhaan ang taong
'yon.

"I'm sorry. I--it's you."

Once is happenstance, twice is coincidence, iyon ang kaagad na sumagi sa utak niya
habang pilit binabasa ang katotohanan ng gulat na ekspresyon sa mukha ng lalaki. 

"I'm sorry for bumping into you," muli nitong paghingi ng paumanhin sabay takip ng
isang kamay sa kaliwang mata. "I dropped my contact lens."

"Oh."

"Did I hurt you?" tanong nito.

Umiling siya. "No, I'm okay."

Ito 'yong lalaking nakilala niya sa sidewalk cafe noong nakaraang isang araw. Ang
lalaking nagrekomenda sa kanya ng pinuntahan niyang car rental shop.

"In that case, I'll go ahead," wika nito habang nakatakip pa rin ang isang kamay sa
kaliwang mata.

Wala sa loob na napatango na lang si CJ. Nakakailang hakbang pa lamang siya nang
maulinigan niya ang mahinang pagmumura ng lalaki.

Never go against your gut, she reminded herself. 

Subalit tila may sariling isip na lumingon ang kanyang ulo at pumihit ang kanyang
katawan paharap sa lalaking noon ay bahagyang nakauklo sa lupa.

Ugh, what is it this time. "Can I help you?"

"No. Don't let me keep you, I'm okay. Really."

Pride.

Napailing siya.

"Akala ko mga Pinoy lang ang may matataas na pride."

"Paano mong nalaman?"

Akala niya nagkamali lang siya ng dinig.

"Filipino ka?" 

"About one percent, at least."

Inawat niya ang sariling mapangiti.

"Uh, let me guess. You're a Chinese."

"I'm actually a Filipina of Chinese descent."

"That explains your beautiful complexion."

Beautiful? The last time she blushed she was probably around sixteen years old.

"Uhm, may maitutulong ba ako sa'yo?" pag-iiba niya ng paksa. At dahil nakakaunawa
naman pala ito ng Tagalog, iyon na rin ang wikang ginamit niya.

"Ang totoo ay kumikirot ang ulo ko. I'm trying to maintain a cool and tough facade
dahil nakakahiya naman kung bigla akong mawawalan ng malay sa mismong harapan mo."

Hindi niya napigilan ang mapangiti sa sinabi nito.

"Well, dahil sabi mo ay may isang porsiyento kang dugong Filipino, kunwari na lang
ay wala akong idea sa pinagdadaanan mo."

Bahagyang tumaas ang isang sulok ng bibig nito. Hindi siya sigurado kung tamang
tawagin iyong ngiti o ismid. At naisip niya, siguro ay iyon na ang normal na
ekspresyon sa mukha nito.

"By the way, my name is Albergio Giuseppe Duvall," anito sabay lahad ng isang
kamay.

"Callia Jane. CJ for short."

"Nice to meet you, CJ."

"Likewise."

'

A/N:

Some names from Boris Javier, Virgil and The Mafia's Bride story will be mentioned
here. Pero dahil published books na po sila, naka-private na ang ilang chapters.
Para mabasa niyo, follow first then save the story to your reading list.

Salamat po.

Bb_Anastacia

The Link
Chapter Three

NATUTOP ni Giuseppe ang noo.

Damn it! Not now.

"Sigurado ka bang kaya mo na mula rito?" narinig niyang tanong ni CJ mula sa

likuran niya.

"I already said I'm okay. I can...t-take...it...from he--" unti-unting nanlabo ang
tingin niya bago pa man maabot ang front porch ng kanyang bahay. 

The last thing he remembered before he lost consciousness was a pair of two strong
arms grabbing his torso.

For a five foot five woman, she's quite strong, his last coherent thought.

Nang muling magkamalay si Giuseppe ay nakahiga na siya sa loob ng kanyang silid.

Medyo umiikot pa ang kanyang paningin habang ang ulo niya ay tila namamanhid na sa
sakit. She probably thinks he looked so damn pathetic and annoying. Baka sa mga
oras na iyon ay hindi man lang ito magdalawang-isip na tumanggi sa sandaling ayain
niya itong makipag-date.

Date.

Kinapa niya ang drawer sa side table ng kanyang kama. Nalaglag ang basang tela na
nakapatong sa kanyang noo.

"Ano ang ginagawa mo?" narinig niyang sabi mula sa pinto. 

Mula roon ay nakita niya ang papasok na si CJ. May dala itong tray na may umuusok
na mangko. Base sa nalanghap niyang amoy ay noodles soup iyon. Ibinaba nito ang
tray sa ibabaw ng side table saka muling inayos ang basang bimpo na nalaglag sa
ibabaw ng kanyang noo.

"Ang taas ng lagnat mo. Humiga ka muna."

"Nasa drawer ang gamot ko."

Binuksan nito ang tinutukoy niyang drawer. Inilabas nito ang isang kulay puting
plastic bottle at pahapyaw na pinasadahan ng tingin ang nakasulat sa labas ng
botelya.

"Ito ba ang gamot na kailangan mo?"

"Yes."

"Kumain ka muna bago ka uminom ng gamot," anito.

"Hindi ako gutom. I had an early lunch."

"Ilan ang iniinom mo?"

"Two."

Naglagay ito ng dalawa sa palad saka siya inalalayang paupo at isinubo iyon sa
kanya. Inabutan siya nito ng tubig.

"Thank you."

"Do you want me to drop you off to the nearest hospital?"

"Nope. I'm good. The medicine will take it's effect soon."

Tumango ito. "Kung gano'n ay aalis na ako."

"Won't you stay a bit until I fall asleep?" lihim niyang napag-krus ang hintuturo
at gitnang daliri na sana ay pumayag ito.
"O-okay."

Ipinikit niya ang mga mata.

"I had a brain surgery five years ago."

Patlang. Wala siyang narinig na tugon mula rito.

"They removed a certain part in my brain that affects my emotional function. So in

case you noticed something out of ordinary about me, it's only normal."

Nang wala ulit siyang matanggap na tugon mula rito ay dahan-dahan siyang nagmulat.
Natagpuan niya itong matamang nakatitig sa kanya. Their eyes locked for a
millisecond before she looked away.

"I don't see why you should be telling that to a mere stranger," wika nito.

"Do you think I'm attractive?"

He must have caught her off-guard. Para kasi itong natigilan bago muling tumingin
sa kanya.

"Yes. I think you are a very attractive man, Giuseppe."

"Then, will you go out with me?"

***

BAHAGYANG nahigit ni CJ ang paghinga. Bagama't sanay na siyang makihalubilo sa mga

Puti at sa prangkang ugali ng mga ito, bukod-tanging ngayon lang siya biglang
naumid sa isang may lahi ring Puti na katulad ni Giuseppe. 

"I... I can't."

"I'm glad you say that you can't instead of you will not."

Napaisip siya. May kaibahan ba 'yon?

Napailing si CJ. Ano man ang pagkakaiba ng dalawa ay hindi na mahalaga. Imposible
ang sinasabi nito. Hindi siya puwedeng sumama rito upang makipag-date. May mas
importante siyang kailangang pagtuunan ng atensyon kaysa ang pumatol dito. Bagaman
hindi niya maitatangging physically attracted siya rito. And no one can blame her,
the man is oozing with animalistic appeal. Kahit pa nga kapansin-pansing poker face
ito at mukhang suplado. Mukhang napakaramot ngumiti. Iyon pala ay totoong hindi ito
marunong ngumiti. At kahit naman isa siyang assassin, babae pa rin naman siya.
Normal lang ang makaramdam siya ng attraction sa isang guwapong lalaki.

But for some reason she felt something akin to fear. Pero ang takot na iyon ay
malayo para sa kanyang buhay. It's something more unconditional. May kung anong
familiarity itong binubuhay sa kaibuturan ng kanyang puso.

"I think I better go," aniya.

"I'm a very persistent man. Hindi ako basta-bastang sumusuko."

Tipid lang siyang napangiti. Kahit gaano pa man ito ka-persistent ay alam niyang
imposible na silang magkita pang muli. Dahil gagawin niya ang lahat, huwag lang
magsangang muli ang kanilang mga landas.
She went to the front door of his apartment. Pero bago pa man niya marating ang
pinto ay isang bagay ang tumawag ng kanyang pansin. Isang maliit na movie poster ng
Titanic na pinagbidahan nina Leonardo di Caprio at Kate Winslet. Naka-frame iyon sa
purong glass frame at may nakasipit na dalawang movie tickets. Kaytagal niyang
napatitig doon bago wala sa loob na napahawak sa dibdib nang bigla iyong kumabog
nang mabilis.

Imposible! sa isip ay nasabi ng dalaga. Siguro ay nagkataon lang.

Sinasabi niya iyon sa sarili ngunit hindi niya mapigilan sa mabilis na pagtambol
ang puso. She went out of the apartment as if she's being chased by a demon.
Ipinangako niya sa sarili na iyon na ang huling beses na tatapak siya sa lugar na
iyon.

***

THE following day CJ went about her business na tila walang anumang nangyari. Sabi
ni Don Salvatorre ay hindi niya kailangang magmadali na tapusin ang susunod niyang
target. Ang mahalaga ay ligtas at pulido niyang maisakatuparan ang trabaho. Failure
is not an option. If she fails, she might as well good as dead. At hindi siya
puwedeng mabigo dahil ipaghihiganti niya pa ang sinapit ng kanyang pamilya.

Nag-ikot-ikot siya sa pakay na lugar. Pretending to be a tourist. Mabuti na lamang

at malapit sa mga kilalang landmarks ang bahay ng susunod niyang target. She was
able to take some pictures without being accosted.

    

Nang matapos ang pakay ay kaswal siyang naglakad papalayo. Manaka-naka ay kinukunan
niya ng pictures ang mga nadadaanang lugar upang disimulado ang kanyang pagmamanman
sa lugar.

"Going somewhere?"

Nagulat siya nang paglingon niya ay makita ang lalaking nakasandal sa isang
metallic sports car.

"G-Giuseppe?"

"Fancy seeing you here, Sage."

"Sage? My name is," itinikom niya ang bibig at hindi na lamang itinuloy ang
tangkang sabihin dito.

Nilampasan niya ito. Wala siyang planong makipag-kuwentuhan dito na tila sila
malapit na magkaibigan. Nilinaw na niya ritong wala siyang balak na makipag-date
dito. And that should be the end of it. Hindi niya kailangan ang distraction,
magugulo ang misyon niya.

Binilisan niya ang paglalakad. 

"Natatakot ka ba sa akin?"

She chuckled. Lumang istilo. Kung sa palagay nito ay kakagat siya sa linya nitong
iyon ay nagkakamali ito. Nagpatuloy lang siya sa mabilis na paglalakad.

"Have coffee with me," wika nito na mabilis na nakaagapay sa kanya.

"No."
"Just one coffee and that's it. I won't bother you anymore."

Napahinto siya at mataman itong tiningnan.

"No hanky-panky."

"Of course. I'm a gentleman. Besides, I owe you. It's the least I can do pagkatapos
ng ginawa mong paghahatid sa akin sa bahay ko."

"I have my car with me. Mag-convoy na lang tayo sa Regency Cafe," ang tinutukoy
niya ay ang sidewalk cafe kung saan sila unang nagkita.

"Okay. I'll see you there."

Tinanguan na lang niya ito at lumulan na siya sa kanyang rented car. Nang buhayin
niya ang makina ng kanyang sasakyan ay malalim siyang napaisip. Chance encounter
lang ba ang pagkikita nila ni Giuseppe? O sadyang sinusundan siya nito? Ngunit
paano?

Naisip niya ang gamit na sasakyan. Meron iyong GPS tracker. Kung tama ang hinala
niya ay hindi na niya gagamitin pa ang sasakyang iyon.

"I'm a very persistent man. Hindi ako basta-bastang sumusuko."  

For someone who lost the capacity to feel any emotion, hindi kaya masyado naman
itong obsess para buntutan siya?

There's something off about him. At siguro'y mali ang pasya niya na iwasan ito.

Very well, Albergio Giuseppe Duvall. Let's get to know each other better.

Hangga't nasa misyon ang pokus ng utak niya, hindi naman siguro masama kung
magkakaroon siya ng side job.

'

A/N:

Very late, I know.

Bb_Anastacia

Coffee and Cream and Something in Between

Chapter Four

NAGKITA sila sa Regency Cafe katulad ng napag-usapan nila. Hinayaan lang ni CJ na

um-order ng dalawang tasa ng capuccino si Giuseppe. Habang naghihintay sila ay
matamang nakatitig ito sa kanya. Titig na kung ice cream siguro siya ay kanina pa
siya natunaw. Hindi niya maiwasang isipin, na kung apektado ang emotional function
nito paano ang sexual urges? Nakakaramdam pa rin ba ito ng sexual attraction sa
opposite sex sa kabila ng limitasyon nitong makaramdam ng anumang emosyon?

Lihim niyang pinagalitan ang sarili sa mga naiisip.

"The affected part of my brain is the right orbitofrontal cortex which is related

to emotional functions. My left anterior cingulate cortex, however is completely
normal. Its main function is to control primary physiological responses including
sexual urges." 

Ramdam niya nang mag-init ang kanyang magkabilang pisngi.

"Hindi kaya inoperahan ka sa utak para lagyan ng  extra sensory perception?"

"Palagay ko nga rin."

May ilang sandaling napatingin si CJ sa mukha ng kaharap. Kung biro iyon o totoo sa
loob nito ay hindi siya sigurado dahil blangko talaga ang facial expression nito.
It's like she's talking to a robot.

Dumating ang kanilang order. Dinampot niya ang kanyang tasa at uminom ng kape.
Bigla niyang naiurong ang tasa nang mapaso ang kanyang dila. Awtomatiko siyang
inabutan ni Giuseppe ng tissue.

"Thank you."

"What do you do for a living?" out of the blue ay tanong nito.

"Trying to live?"

Bahagyang kumiling ang ulo nito. Naisip niyang iyon na siguro ang maihahalintulad
sa ngiti para rito.

"That's very original."

"Ikaw?" hindi niya gustong palalimin ang ugnayan nila. Pero hindi niya mapigilan
ang sariling kilalanin ito.

Sexually attracted lamang ba talaga siya rito kaya hindi niya mapigilan ang sarili
na tanggihan ito? O may iba pang dahilan?

Ano naman? Saloob-loob niya. Like there's some sort of familiarity...

"I'm a designer," tugon ng kanyang kausap.

"Ng damit?"

He chuckled. "No. I design ships, I'm a naval architect."

Namangha siya. Hindi siya aware na may ganoon palang propesyon. Ang alam niya lang
na arkitekto ay iyong gumuguhit ng disensyo ng bahay.

"I bet it pays well," aniya.

"It does. Plus all paid vacation incentives."

Hindi na siya magtataka kung bakit ang ganda ng bahay na tinitirhan nito. Kaya pala
panay design ng mga sasakyang-pandagat  ang naka-display sa apartment nito. Iyon
din kaya ang dahilan kung bakit may naka-frame itong poster ng Titanic movie? Wala
siyang nakitang framed photograph ng pamilya nito o kahit larawan nito sa loob ng
bahay.  Pero meron itong poster ng Titanic movie. Crush kaya nito si Kate Winslet?
Mukhang dalawang beses nitong pinanood ang pelikulang iyon kaya dalawa ang movie
ticket na kasamang naka-frame ng poster. At siguro kaya wala itong naka-frame na
larawan ng pamilya nito ay dahil nag-iisa na lang din ito sa buhay na kaparis niya.

Gustong alugin ni CJ ang sarili. Tila lumalalim ang interes niya sa lalaking ito
habang nakakasama niya nang matagal. Dapat na niyang ubusin ang iniinom na kape
para makalayo na siya rito.

  

"I know you're attracted to me, too."

Hindi kaagad siya nakasagot. He speaks with disarming frankness and conviction that
he always catches her off-guard.

"Conceited much?" 

"You think?"

The heck. Itatanggi niya pa ba ang isang bagay na obvious naman? She likes him. At
least physically, that is. The last time she felt this wanton, she was barely
legal. Sa pagitan nilang dalawa ng kakambal na si AJ, she was the wild one. Wala
siyang reservation na sumubok ng mga bagay na makasisiya sa kanya. She lost her
virginity at the age of sixteen years old. Bago ang trahedyang nangyari sa kanyang
pamilya. At limang taon na ang lumipas magmula noon. 

Mula nang makawala siya sa mga kamay ni Seung-Li ay ginugol na niya ang panahon sa
pagsasanay. Don Salvatorre had her trained to become his hunting dog. At the same
time, hinayaan siya nitong ipagpatuloy ang kanyang pag-aaral bilang bahagi ng
kanyang training. For the past five years, she only focus her mind on her goal: ang
tapusin ang mga taong nakasulat sa kanyang hit list. Ni minsan ay hindi siya nag-
ukol ng atensyon sa opposite sex dahil ayaw niyang masira ang kasunduan sa pagitan
nila ni Don Salvatorre.

Meeting Giuseppe, however changes everything. The physical attraction between them
is palpable.

"Fine. I'm attracted to you, too. What should we do about it?"

"How about we continue this conversation in my apartment?"

"Okay."

Mabilis itong nag-iwan ng ilang bills sa mesa at magkasunuran na silang sumakay sa

kanilang mga sasakyan. CJ felt the sudden rush of blood in her cheeks. Para siyang
nabalik noong sixteen years old pa lamang sa tuwing gagawa siya ng kapusukan.
Naisip niya, kung nabubuhay ang kanyang kakambal na si AJ, natitiyak niyang
makakatikim siya rito ng sermon. She's very prudish.

Not less than twenty minutes they reached his apartment. Nauna itong lumakad
patungo sa front door at binuksan ang pinto. Kung may nalalabi man siyang
inhibisyon sa katawan ay dagli niya iyong itinapon sa hangin nang mabilis na
sunggaban ito at paghinangin ang kanilang mga labi. Napaungol ito at mainit na
tinugon ang kanyang halik.

He cupped her buttocks while she raised her legs and encircled his waist. Sinipa
nitong pasara ang pinto bago ito lumakad patungo sa sofa. Pabagsak na lumapat ang
likod niya sa malambot na upuan. Saglit na humiwalay sa kanya si Giuseppe at may
pagmamadaling hinubad ang suot na damit. Siya man ay ganoon din. Parang hindi na
aabutin ng bukas na kapwa sila nagmamadali.

She removed her top and her bra. Nang pahapyaw na dumaplis ang tingin niya kay
Giuseppe ay namangha siya sa ganda ng katawan nito. He's probably above six feet at
nasa tamang proportion ang mga muscles nito. Parang may sariling isip ang mga mata
niya na sumunod ng tingin sa mga kamay nito nang dumako iyon sa harapan ng suot
nitong trousers.

Shit. Parang nanuyo ang lalamunan niya nang mahantad sa kanya ang kabuuan nito.

He dropped his trousers along with his boxers. And then he reached for her
garterized pants. Ibinaba nito iyon kasama ng kanyang kakarampot na panloob. Wala
itong inaksayang sandali at kaagad siya nitong kinubabawan. Tila may pananabik
nitong sinupil ang kanyang mga labi. Nagsanib ang kanilang mga hininga at nagtalik
ang kanilang mga dila.

Ilang ulit na nagtagpo at naghiwalay ang kanilang mga labi. Tila ayaw pawalan ang
isa't isa. Hindi rin magkamayaw ang kanilang mga kamay sa pagdama sa katawan ng
bawat isa. It was a blatant passion, in the raw. And all too consuming. Pakiramdam
ni CJ ay literal na naglalagablab ang kanyang katawan sa init na umaalipin dito. At
tila ganoon din si Giuseppe. Ang asul nitong mga mata ay tila lalong tumingkad ang
kulay. He nips and fondles her breasts.

Hindi niya mapigilan sa pagtakas ang mga singhap sa tuwing may mahahaplos itong
sensitibong parte ng kanyang katawan.

"Ohh..."

Mayamaya pa ay ipinosisyon nito ang sarili sa pagitan ng kanyang mga hita. Sa isip
ay muli siyang napamura nang matuon ang mga mata sa nasa pagitan ng mga hita nito.

"Oh, fuck. Condom," saglit itong lumayo sa kanya at naghanap ng rubber sa loob ng
pitaka. "Damn it. I don't have one."

"Are you clean?" nag-uumpisa na siyang makaramdam ng frustration.

"Yes. I just had my medical check-up last month."

"I'm safe. Let's do it bareback."

"Are you sure?"

"Positive."

Muli itong pumuwesto sa pagitan ng mga hita niya.

"How long has it been since...?"

"F-five years," napapalunok na wika niya. 

Sa kabila ng apprehension ay hindi magawang ihiwalay ni CJ ang mga mata sa matigas

na kalamnan sa pagitan ng mga hita nito.

"I'm not gonna break so g-get on with it," may katal na sabi niya. She opened
herself wider to accommodate his girth.

Nang dahan-dahan itong sumulong upang pag-ugnayin ang mga katawan nila ay bahagya
siyang napangiwi.

"Push harder."

"Are you sure?"

Bilang tugon ay siya na ang mabilis na pumaibabaw rito. They did enough foreplay
upang magkaroon siya ng sapat na lubrication. Sa ilang ulit niyang pagbaba-taas sa
kagitingan nito ay tuluyan ding nag-ugnay ang kanilang mga katawan.

      

"Ahh," ungol nito.

I feel so full, saloob-loob niya. Pagkuwa'y siya na ang kusang gumalaw. "Ohh."

Napakagat-labi siya. Sa kabila ng bahagyang discomfort ay kaiga-igaya ang

pakiramdam ng bawat pagtatagpo ng kanilang mga kalamnan lalo at walang rubber na
nakasasagabal. Damang-dama niya ang kabuuan nito.

"Ohh," binilisan niya pa ang pagtaas-baba. Pabilis nang pabilis.

"Oh, damn, baby. Faster."

And faster she went. Hindi nagtagal at binaha ng makapigtal-hiningang luwalhati ang
buo niyang katawan. Biglang pumilantik ang kanyang balakang. Nginigan siyang
napayapos kay Giuseppe. Hindi nagtagal at narinig niya ang pag-ungol nito saka siya
inangat at hinugot ang sarili mula sa kanya.

His seed spurted on her stomach as he catches his own breath.

'

A/N:

Bitin ba?

Haay, super busy lang talaga^^

Until next week.

Bb_Anastacia

Bittersweet Memories
Chapter Five

NANG magtagpo ang kanilang mga mata ay parang may pinag-usapang muling nagdikit ang
kanilang mga labi. Napaungol si CJ nang muling hagurin ni Giuseppe ang maseselang
bahagi ng kanyang katawan. Kahit katatapos lang nilang magsalo sa isang mainit na
sandali ay parang hindi na naman sila makapaghintay na muling magsalo sa luwalhati.

"Ahh, I can't seem to get enough of you. You're driving me insane."

Parang isinatinig lamang ni Giuseppe ang nararamdaman ni CJ ng mga sandaling iyon.

Ikinuwadro ni Giuseppe sa pagitan ng dalawang palad ang kanyang mukha saka iyon
pinakatitigan na parang mini-memorya ang bawat anggulo.
"Will you stay the night?" he asked while tracing her lips with the tip of his
forefinger.

"No. I read it in Cosmo that a sleepover is a big no-no on a first date."

"That's bull."

"Is it?"

"Yes," pumihit ito ng higa hanggang sa mapailalim siya.

Hips to hips, their bodies touched. He grinds his pelvis against hers, rubbing his
arousal against her female softness.

"You're insatiable," she giggled.

"Look who's talking?" bumaba ang kamay nito sa pagitan ng mga hita niya at hinagod
ang kanyang kaselanan. "You're already wet for me, Sage. Do I excite you that
much?"

"Yes. Aren't you gonna do something about it?"

"With pleasure," he positioned himself between her thighs and in one fluid stroke
their bodies merged into one.

"Ohh," nagsaliw ang kanilang mga ungol.

Mahigpit niyang naikawit ang mga braso sa leeg at likuran nito habang mabilis itong
gumagalaw. Then he raised her legs up at ikinawit sa balikat nito habang hindi
bumabago ang mabilis na paggalaw.

"Umph," he grunts as he drove himself inside her deeper and harder.

Siya na ang kusang umabot sa mga labi nito. She kissed him fully on the mouth as he
drove faster and faster. She groaned as she reached the zenith first. Pagkuwa'y
biglang napatuwid ang katawan sa ibabaw niya. He withdrew. She heard his guttural
groan as he buried his face on her neck.

May ilang sandali ang lumipas na ang tanging maririnig ay ang magkasaliw na
paghahabulan ng kanilang mga hininga. Mayamaya ay siya ang kusang kumilos nang
mabigatan na siya rito.

"Sorry," mahinang paghingi nito ng paumanhin bago ito pumihit ng higa at muli
siyang mapaibabaw.

Isinubsob niya ang ilong sa dibdib nito. They both smell of sex. At gusto niya ang
pinaghalong amoy ng kanilang pawis sa balat nito. Hinagkan niya ito sa gitna ng
dibdib atsaka mabilis na bumangon bago pa magbago ang kanyang isip. Isa-isa niyang
dinampot ang kanyang mga damit at nagsimulang magbihis.

    

"Will I see you again?"

Sandaling naudlot ang kamay ni CJ sa pagsusuot ng kanyang top. Pinigilan niya ang
sariling lingunin ito sa biglang dagsa ng samu't saring damdamin na hindi niya
gustong bigyan ng pangalan.
"We'll see."

"Let's meet again tomorrow at nine AM."

"I'm not sure if I can make it."

"I'll wait for you in Coulée verte René-Dumont," dagdag na sabi nito na parang wala
siyang sinabi.

"Giuseppe..."

"Nine AM."

Hindi siya umoo sa imbitasyon nito. Gayunma'y hindi rin naman siya tumanggi. Nang
makapagbihis ay tipid niya lang itong nginitian at tinungo na ang pinto. She fought
the urge to kiss him before she left. Para sa kanya, ang paglalapat ng mga labi ay
mas intimate at mas personal kaysa pagsasanib ng maseselang parte ng kanilang mga
katawan. At ayaw niyang ibigay rito ang impresyon na hihigit pa sa pisikal na
ugnayan ang namagitan sa kanila.

Init lang ng katawan, katwiran ng isip niya.

At ngayong nailabas na niya iyon siguro naman ay mapapanatag na ang isip niya at
hindi na siya madi-distract sa mga bagay na nakatakda niyang gawin.

She drove off and went to her own apartment. Simple at maliit lamang ang tinitirhan
niya kumpara sa bahay ni Giuseppe. At katulad ng apartment nito, wala siyang
maituturing na personal touch doon. The place was fully furnished when she got
there. Ang tanging dala niya ay ilang piraso ng personal na gamit at personal
documents. Kung anuman ang iba pa niyang pangangailangan ay itatawag niya lamang
iyon sa sekretarya ni Don Salvatorre na si Monica at ito na ang bahalang gumawa ng
arrangement para sa kanya.

Pumasok siya ng shower at naligo. Her most intimate area felt tender and a little
sore. Pero balewala iyon kumpara sa unang karanasan niya. Halos dalawang araw
siyang hindi nakalakad. Kinasabwat pa niya ang kakambal para sabihin sa Mommy nila
na meron siyang menstrual cramps. Sa loob din ng dalawang araw na iyon na nakahiga
siya sa kama ay halos umusok ang tenga niya sa sermon ni AJ. Hindi raw siya nag-
iisip bago sumuong sa kapusukan.

Malungkot na masayang naglandas ang mga alaala kasabay ng maligamgam na buhos ng

shower sa kanyang katawan.

"Paano kung mabuntis ka?" nanlalaki ang mga matang tanong ng kanyang kakambal.

"I won't. He used condom."

Lalong nanlaki ang mga mata ni AJ sa sinabi niya.

"My God! How can you talk so casually about it? Hindi ka na nga makalakad at
lahat..."

"Lighten up, will you? This is only natural for first timers. Next time ay hindi na
iyon magiging ganoon kasakit."

"Next time?" nanlaki ang mga butas ng ilong ng kakambal niya. "At ni-next time ka
pa talaga, ha?"

"Shh."
"Anong shh? Umayos ka riyan. Baka mamaya n'yan pinaglalaruan ka lamang ng lalaking
'yon. Ikaw na rin ang nagsabi, sa isang buwan ninyong pagiging mag-boyfriend ni
minsan man ay hindi mo pa nakikita ang mukha niya. Anong klaseng relasyon 'yon?
Isang malaking kalokohan 'yang pinapasok mo, CJ."

"Not anymore. Next week ay makikita ko na ang kanyang mukha. At, take note--
ipakikilala niya na rin ako sa mga magulang niya."

"Totoo ba 'yan? Hindi kaya pinasasakay ka lang ng Richard na 'yan, ha?"

"Tingnan mo 'to. Kanina lamang ay naiinis ka dahil hindi niya pa ipinakikita sa

akin ang kanyang mukha. Ngayon namang gagawin niya at ipakikilala pa ako sa kanyang
mga magulang ay nagdududa ka pa rin."

"Nag-aalala lang ako sa'yo."

Nangingiting niyakap ni CJ ang kakambal. "I know; but worry no more, sister. I
think I love him."

"What? Aren't you too young for that?"

"Bakit? Kailan ba ang tamang edad para ma-in love--at the age of fifty?"

"You're crazy. How can you fall for someone na hindi mo pa nakikita ang mukha?
Mabuti sana kung kasing-guwapo niya si Richard Gomez. Paano pala kung kamukha niya
si Richard Dreyfus?"

"Eww. I bet he's better looking than Richard Gomez."

"At paano ka namang nakasiguro sa bagay na 'yan?"

"Dahil ang ganda-ganda ng boses niya. Doon nga yata ako na-in love sa kanya, eh.
Plus, he's got a great physique. Matangkad siya at maganda ang katawan. And more--
mahaba at malaki."

Nai-eskandalong natutop ng kapatid niya ang bibig.

"Bastos!"

"Bakit ano ba ang iniisip mong mahaba at malaki?"

"E, ano pa nga ba?"

"Mahaba ang kanyang pasensya at malaki ang kanyang puso."

"You're crazy."

"People in love tend to do crazy things."

"Kalokohan."

"Naku, kapag ikaw ang na-in love baka higit pa sa kabaliwan ko ang gawin mo."

"So not gonna happen."

"Huwag kang magsalita ng tapos."

Her twin sister just rolled her eyes. Natawa lang siya.
Sa isip ay parang naririnig pa ni CJ ang kaputol ng kuwentuhan nila ng kakambal.
Twins have a different bond compare to other siblings. Siguro ay dahil iyon sa
sinasabi nilang magkarugtong ang mga pusod. At walang araw na hindi niya ito
naiisip.

Malungkot na nailapat ni CJ ang noo sa tiled wall ng shower cubicle.

Sabik niyang hinintay ang araw na ipinangako sa kanya ni Richard. Subalit lumipas
ang isang linggo na nadagdagan pa ng isang linggo, hindi ito tumupad. Masamang-
masama ang loob niya nang umalis silang mag-anak para magbakasyon. Mukhang tama ang
assumptions ng kakambal niya. Pinasakay lamang siya nito para mapagsamantalahan ang
kanyang kainosentehan. Siya namang tanga at kalahati na sabik sa adventure, kaagad
na kumagat sa kakaibang set-up na inilatag nito.

Nang mag-sink in ang lahat ng iyon sa utak ni CJ ay naisip niya kung gaano siya
katanga. Aksidente silang nagkabungguan ni Richard sa mall, iyon ang naging daan ng
pagkakakilala nila. Ito ay pahapyaw niya lamang nasulyapan ang hitsura dahil may
suot itong shades at sumbrero. Gayunma'y hindi maikukubling may hitsura talaga ito.
Matangkad at maganda ang built sa kupasing maong at simpleng tee-shirt. May kasama
itong dalawang maskuladong lalaki na later on ay nalaman niyang mga personal
bodyguards nito.

Napulot nito ang kanyang pitaka at mula roon ay nalaman nito ang lahat ng basic
information tungkol sa kanya. Including her phone number. Doon nagsimula ang lahat.
They started as phone pals that later on developed into a more personal level. And
when he asked her to become his girlfriend, she didn't think twice and said yes
right away.

Yes, ganoon siya kapusok. One month after they became a couple, he popped her
cherry while watching Titanic. At hanggang sa mga panahong 'yon ay wala siyang idea
kung ano ang kaibahan ng movie version nina Leonardo di Caprio at Kate Winslet sa
mga naunang pelikula na may kaparehong title. Pumasok siya ng cinema na halos
lagusan ang tingin sa telon at lumabas siyang parang nakalutang ang diwa. At iyon
ay dahil sa buong duration na ipinalalabas ang pelikula ay hindi naman panonood ang
inatupag nila ng kanyang kasama, kundi ang i-reenact nang mas mainit ang bed scene
ng dalawang lead actors sa pelikula.

Naipilig niya ang ulo at tinapos na ang paliligo.

Some memories are not worth remembering. At isa sa mga alaalang iyon ang lalaking
nanloko sa kanya. Kung makikita niya ito sa mga panahong iyon ay baka unahin pa
niya ito kaysa sa target niyang ambassador.

'

A/N:

Until next week^^

Bb_Anastacia

A Walk in Paris
A/N:
Isa pong paglilinaw. Twenty years po ang time difference ng story mula sa
nangyaring trahedya sa family ni CJ hanggang sa kasalukuyan. Kaya huwag po kayong
magtaka kung bakit may mga "mentions" dito ng mga past events at mga taong sa
kasalukuyan ay maituturing ng "has-beens" iyon lang pow^^

'

Chapter Six

"RICHARD?" rumehistro ang pagkagulat sa mukha ni Giuseppe nang mapagbuksan ang

taong nagba-buzzer sa harapan ng kanyang pinto. "Ano ang ginagawa mo rito?"

"Ipinadala ako ng Papa niyo para kumbinsihin kayong umuwi, Sir. Hindi niyo raw
pinapansin ang mga ipinadadala niyong mensahe."

"I am not going anywhere. Sabihin mo sa kanya 'yan. I'm perfectly fine where I am
at, right now. And besides, I'm safe here."

"Ngunit mahigpit ang bilin niya sa akin na huwag akong uuwi nang hindi kayo
kasama."

"Well, that's not my problem."

"Pero, Sir, kabuwanan na ho ng Misis ko. Magagalit na naman 'yon kapag nanganak
siyang wala ako sa kanyang tabi."

"Then better luck next time. Tutal, taun-taon namang nanganganak ang Misis mo, di
ba?"

"Sir," napakamot ito sa batok.

"Fuck, Richard. You're giving me a headache."

"Hoo? 'Asan ba ang gamot niyo, Sir? Ikukuha ko kayo," natatarantang wika nito.

Naiiling na ikinumpas ni Giuseppe ang isang kamay sa hangin. Matanda ito sa kanya
ng limang taon. Malaking lalaki rin at may katawan na parang si Jean-Claude Van
Damme. Pero maangas lang ito sa panlabas na hitsura, pagdating sa loob ito ang
tinagurian nilang gentle giant. Sa lahat din ng naging bodyguards niya, ito lang
ang tumagal sa kanya.

"Forget it. May lakad ako bukas. Balikan mo na lamang ako sa ibang araw."

Tila may pagdududang tiningnan siya nito. Ilang beses na kasi itong napahamak dahil
parati niyang natatakasan.

"I mean it. After tomorrow, I'm all yours."

"Kung ganoon ay dito na ako matutulog."

"No fucking way."

"Yes way. Unless you want your father to send more reinforcement and force you to
come home. I hope you're getting the picture, it would be nasty. Sir."

Isang walang emosyong tingin ang ipinukol ni Giuseppe sa kaharap.

"All right. You can come in. But you know my number one rule: ayaw ko ng makalat.
Kung gusto mong kumain ay lumabas ka. Bawal magluto sa kusina ko, nagkakaintindihan
ba tayo?"

"Areglado. Pero may tanong ako?"

"Ano?"

"Puwedeng maki-kape?"

Naiiling na itinuro ni Giuseppe ang kanyang kusina. Hindi niya gustong umuwi, gusto
niya pang manatili nang matagal-tagal sa Paris. Pero tama ang sabi ni Richard. Sa
sandaling hindi siya umuwi gaya ng nais mangyari ng kanyang ama ay magpapadala ito
ng isang batalyong reinforcements para iuwi siya. They will either force him to
come like a fugitive o ang turukan siya ng pampatulog at ibiyaheng pauwi sa
Pilipinas nang walang malay.

Hinagod niya ng hinlalaki ang magkabilang sentido. Parang biglang kumirot iyon. He
hates being ordered around. Pero alam niyang kahit magngitngit siya ay wala ring
mangyayari. Batas na dapat sundin ang utos ng kanyang ama. His father, Don
Salvatorre Galliardi is a Mafia Boss feared in the underground world. The same man
that he owes a great deal of favor five years ago.

Someday I am going to have the same power that he wields. At pagdating ng panahong
iyon ay hindi na siya maaaring rendahan ng kanyang ama.

Kinabukasan ay makulimlim ang panahon nang lumabas si Giuseppe ng bahay. Wala sa

loob siyang napatingala sa papawirin. Madilim ang langit at tila nagbabadya ng pag-
ulan. Ganoon pa man ay hindi iyon nakapigil sa binata upang ituloy ang pag-alis.

"Sir, sasamahan ko na kayo."

"No, stay there. I told you, after today I'm all yours."

"Pero mukhang masama ang lagay ng panahon."

"I am not a kid, Richard. I can take good care of myself."

Ang anupamang nais sabihin ni Richard ay nilunod ng ingay ng sasakyan ni Giuseppe

nang paarangkadang patakbuhin iyon ng binata. Alas-nuwebe ng umaga ang ibinigay
niyang oras kay CJ. Buo ang paniniwala niyang darating ito. Nang mapadaan siya sa
Regency Cafe ay nag-take out siya ng dalawang kape bago nagtungo sa pagtitipanan
nilang lugar.

***

TINAKPAN ni CJ ng bed sheet ang walang malay na cleaning staff. Pagkuwa'y inayos
niya ang suot na disguise ng isang lalaki at kaswal na naglakad habang tulak-tulak
ang pinaglalagyan ng cleaning tools.

"Hey, you look new. Where is Mr. Wells?"

Sa isip ay lihim na napamura ang dalaga nang sitahin siya ng isang guwardiya.

"He called in sick. I'll be filling in for him," gumagamit siya ng voice changer
kung kaya't boses-lalaki ang lumabas sa kanyang tinig. Nakadikit ang maliit na
device sa kanyang lalamunan at kailangan niya lamang na bahagyang diinan iyon para
maging tunog-natural.

"How come we were not informed about that?"

"Well, it was a last mi--"

"Let him do his job, Burkett," saway rito ng isang kasamahan. "Be on your way now,
lad. Don't mind him."

Isang tango at tipid na ngiti ng pasasalamat ang ibinigay ni CJ sa lalaking

nagsalita. Habang naglalakad ay tinandaan niya ang bawat pasilyo. Kung nasaan ang
mga camera at blindspot ng mga ito. Hangga't maaari ay nakayuko lamang siya upang
hindi makuhanan ng anggulo ang kanyang mukha. Alam niya kung gaano ka-advance ang
technology ng mga ito sa pag-identify ng mga suspect.

Kahit nagpapanggap lamang ay ginampanan niya nang maayos ang gawain ng cleaning
staff. Meron siyang espesyal na kamera na ini-scan ang bawat bahagi ng official
residence na pinasok niya. Luma na ang floor plan layout na nakuha niya sa file ng
city engineering. Sa nakalipas na ilang taon ay nagkaroon na ng mga pagbabago sa
orihinal na layout ng buong kabahayan ayon na rin sa research niya. At dahil wala
iyong revised plan sa record ng city engineering, kinailangan niyang personal na
sadyain at pag-aralan ang interior ng buong bahay. After all, it wasn't just a
small residence.

Bilang cleaning staff ay malaya niyang napasok at nagalugad ang mga silid. Nalaman
din niya kung alin ang mga lugar na off-limits sa mga pangkaraniwang empleyado at
tanging yaong mga pinagkakatiwalaan lamang nang husto ang puwedeng pumasok.

Habang naglilinis ay hindi sinasadyang napasulyap siya sa mantle clock na nasa

ibabaw ng pinupunasang muwebles. Eight fifteen ng umaga.

"Let's meet again tomorrow at nine AM."

Naipilig ni CJ ang ulo sa pagsagi ng alaala.

"I'll wait for you in Coulée verte René-Dumont..."  

Napabuntong-hininga siya at pinilit itaboy ang tila recorded voice ni Giuseppe sa

kanyang alaala. Kung gaano ito ka-hot bilang isang perfect male specie, ganoon din
ang boses nito. Lalaking-lalaki na medyo malat kapag balot ng pagnanasa.

Shit. Focus, CJ. Focus!

Habang sinasabi iyon sa sarili ay napansin niya ang makulimlim na panahon sa labas
ng bintana. Mukhang uulan.

Napahinga siya nang malalim at ipinagpatuloy ang ginagawa. Naisip niyang siguro
naman ay hindi ito lalabas ng bahay ganoong masama ang panahon. For sure ay maiisip
nitong imposible siyang makipagkita rito ganoong may paparating na ulan.

Sa isiping iyon ay medyo nakampante na siya. 

Nang matapos ni CJ ang pakay ay nagmadali na siya para makaalis sa lugar na iyon.

"Hey, lad."

Her back froze nang tawagin siya ng lalaking nangsita sa kanya kanina.

"You forgot something."

Nang dahan-dahan niya itong lingunin ay nakita niya ang bagay na hawak nito. Naiwan
niya ang basahang ginamit niya. Kinuha niya iyon dito at nagpasalamat.

"Be careful on your way. It's raining hard out there."

"I will. Have a nice day."

Nakahinga siya nang maluwag at tuloy-tuloy ng lumabas. Iniwan niya ang cleaning
tools sa tabi ng walang malay na cleaning staff. Mayamaya lamang ay magigising na
ito. Paglabas niya ay napakalakas nga ng ulan. Sa loob ay hindi halos iyon ramdam
maliban kung panonoorin mo ang malakas na patak ng ulan sa labas ng salaming
bintana.

Lakad-takbong naglakad si CJ sa gilid ng kalsada. Pumasok siya sa loob ng isang

lumang establishment. Nakigamit siya roon ng banyo. Paglabas niya ay wala na ang
bakas ng isang lalaki na pumasok doon. 

Hindi siya nag-aalalang may maiiwan siyang bakas. Bago niya pinili ang
establishment na iyon ay tiniyak niya munang hindi gumagana ang alinman sa mga CCTV
na naka-install doon upang hindi makita ang paglabas at pagpasok niya.

Kaswal siyang lumabas ng establishment at lumulan sa rented car na iniwan niya sa

basement parking area. Humalo siya sa karamihan ng mga sasakyan na usad pagong
dahil sa malakas na pagbuhos ng ulan.

Nasipat niya ang oras sa suot na wristwatch. Ten thirty.

Pumunta kaya siya?

Nine AM, muli ay parang tuksong umukilkil ang tinig na iyon sa subconscious niya.

Nang umusad ang mga sasakyan ay pikit-mata niyang kinabig ang manibela patungo sa
isang partikular na direksyon.

You're doing it again, CJ, sita niya sa sarili nang humanap ng mapagpaparkehan ng
sasakyan. 

Pagkuwa'y naglabas siya ng payong at lumabas ng kanyang rented car. Malayo-layo rin
ang lalakarin niya bago marating ang lugar na binanggit ni Giuseppe na pagtitipanan
nila. At ang pasyalang iyon ay hindi rin naman ganoon kaliit. Saan siya magsisimula
para hanapin ito?

Ngunit parang may sariling isip ang kanyang mga paa. Coulée verte René-Dumont or
Promenade Platee is an elevated linear park na itinayo sa isang dating railway. Sa
kabila ng malakas na ulan ay napakaganda ng lugar. Gayunma'y hindi na iyon
masyadong napag-ukulan ng pansin ni CJ. Palinga-linga siya sa paligid sa paghahanap
ng isang pamilyar na bulto.

Maybe he's not here, aniya sa sarili. Siguro ay--nahigit niya ang paghinga.

There he was. Ilang dipa mula sa kinatatayuan ay nakita ni CJ ang pamilyar na

bultong hinahanap niya. Mabagal siyang naglakad palapit dito. 

"You came," wika nito.

"Idiot. Ang lakas-lakas ng ulan ba--" hindi niya natapos ang sinasabi nang basta na
lamang nitong abutin ang kanyang mukha kasabay ng pagyuko at sakupin ang kanyang
mga labi.

His lips was freezing cold. Gayunma'y nagawa niya pa ring tugunin ang halik nito.
Nang sumuot ang dalawang kamay nito sa loob ng suot niyang jacket ay napapitlag
siya.

"Giuseppe!"

Mahigpit itong yumapos sa kanya. Noon lang siya naging aware na nanginginig ang
buong katawan nito.

"Let's get out of here. Mukhang nababad ka na sa ulan."

"It's your fault."

"Ano? Hindi ba't sinabi ko naman sa'yo na hindi ako makakarating?"

"And yet here you are."

Yes. And that's because I'm crazy...

***

SA di-kalayuan ay nasundan na lamang ng tingin ni Richard ang parehang naglalakad

sa gitna ng ulan. Nang umalis si Giuseppe sa bahay nito ay sinundan niya ang
binata. Bagama't matagal-tagal na rin mula nang maoperahan ito ay madalas pa ring
mag-alala dito si Don Salvatorre. Minsan kasi ay nagkakaroon ng blank spells ang
panganay na anak ng don. Bagay na hindi rin maipaliwanag ng mga doktor na
sumusubaybay sa kondisyon nito.

Nang makita niyang lumulan ang pareha sa kotse ni Giuseppe ay umalis na rin siya.
Mukhang kakailanganin niyang mag-hotel ngayong gabi.

Precious Time
Chapter Seven

KAPWA nangingiki sa lamig sina CJ at Giuseppe nang sapitin nila ang apartment ng
huli. Mabilis silang naghubad ng kanilang mga damit habang patungo sa banyo.
Tinimpla ni Giuseppe sa mainit-init na temperatura ang shower bago hinila sa ilalim
niyon si CJ. Napatili ang dalaga. Gayunma'y hinayaan lamang nito si Giuseppe na
yakapin siya habang bumubuhos ang tubig mula sa shower. The water was almost
scalding hot. Sa loob ng ilang saglit ay hindi nila iyon inalintana dahil sa lamig
na bumabalot pa rin sa kanilang mga katawan. Pero makalipas ang ilang minuto ay
nanumbalik din sa normal ang kanilang mga temperatura.

Kasabay ng pananauli sa normal ng kanyang body temperature ay hindi nalingid kay CJ

ang matigas na bagay na bumubundol sa harapan niya.

"Mukhang kailangan mo ng pakuluan 'yan para lumambot. Hindi umubra ang mainit na
tubig dito sa shower mo," kunwa'y balewalang tukoy niya sa naghuhumindig na
kalamnan sa pagitan ng mga hita ni Giuseppe.

"Nagtatampo lang 'yan dahil hinayaan mo raw kaming mababad sa ulanan. Amuin mo para
lumambot."

"Duda ako sa suggestion mo. May palagay akong lalo siyang magagalit."

"In that case, let me show you how to placate the little warrior."

"You call that thing little?" halos mapamulagat na tanong ni CJ nang sulyapan ang
kagitingan nito.

Kamuntik na niyang sabihin na kahit hindi na siya virgin nang angkinin nito ay
halos mapunit pa rin ang kanyang pagkababae nang mag-ugnay ang kanilang mga katawan
dahil sa sukat niyon. Tapos ay tutukuyin nito iyong little warrior? He's got to be
kidding. Gayong kung tutuusin naman, kahit hindi na siya nagkaroon ng iba pang
boyfriend maliban kay Richard ay sagana siya sa hard core self defense training. 

Pero wala rin naman siyang nagawa. Ni gaputok na pagtutol ay walang namutawi sa
kanyang mga labi nang ikulong nito sa dalawang palad ang kanyang mukha at
paghinangin ang kanilang mga labi. The kiss was so very gentle and sweet. Walang
pagmamadali. He was kissing her lips as if they were the most precious thing in the
world.

At bagaman sinabi nito sa kanya na wala itong kapasidad na makadama ng emosyon

kaparis ng ibang normal na tao, pero bakit pakiwari niya ay may nakapaloob na kung
ano sa paraan nito ng paghalik sa kanya? O siya lamang ba ang nagbibigay ng
kahulugan doon?

Mariing naipikit ni CJ ang mga mata at ikinawit ang mga braso sa leeg nito. Binago
niya ang pace ng paghalik ni Giuseppe. Hindi dahil ayaw niya sa paraan ng paghalik
nito kundi dahil may kung anong binubuhay iyon sa kasuluk-sulukan ng pagkatao niya.
Isang uri ng damdamin na hindi niya gustong magkaroon ng lugar sa kanilang pagitan.
Sapagkat anuman ang namamagitan sa kanila ng mga sandaling iyon ay mananatili
lamang iyong isang casual relationship. Na sa sandaling mailabas na ang init ng
katawan ay kailangan ng maghiwalay. No cuddling afterwards or sweet nothings. Just
pure carnal lust.

Kasabay ng pagsara niya sa shower valve upang patigilin ang patuloy na pagbuhos ng
mainit-init na tubig sa kanilang mga katawan ay bumaba ang mga labi niya sa leeg
nito, sa dibdib at pababa pa. Hanggang sa maabot niya ang tila nililok nitong
pangangatawan. Dinama at hinagkan niya ang buong katawan nito. Sa bawat ungol at
daing na lumalabas sa bibig ni Giuseppe habang sinasamba niya ang katawan nito ay
may nadarama siyang kasiyahan. Isang uri ng kasiyahan na noon niya lamang
naramdaman.

Nang tumahak pang pababa ang mga kamay niya at bibig sa katawan ng kaniig ay mas
lumakas pa ang mga ungol at daing nito. And when she paid homage to his little
warrior, his grunts and groans became guttural. She kept touching him, licking and
sucking until he told her to stop and pulled her up. 

Isinandal siya ni Giuseppe sa dingding ng banyo at mainit na kinuyumos ang mga

labi. He fondled her breasts and kneaded them. His thumbs brushed her nipples in a
provocative caress until it became hard points. Nang yumuko ito at sakupin ang isa
sa mga iyon ay imboluntaryo niyang naiarko ang katawan. Palitan nitong sinipsip ang
magkabilang tuktok ng kanyang dibdib. Mula roon ay naglandas pang pababa ang mga
labi nito sa kanyang tiyan, sa pusod patungo sa kanyang puson hanggang sa ibabaw ng
kanyang kaselanan.

"Ah, shit," hindi niya napigilan ang mapamura nang itaas nito ang isa niyang binti
habang mainit nitong pinag-uukulan ng atensyon ang pinaka-pribadong bahagi ng
kanyang katawan.

Ilang beses na pakiwari ni CJ ay umikot ang kanyang pakiramdam sa nakaliliyong

dulot ng ginagawa ng bibig nito at mga kamay sa pagitan ng kanyang mga hita. Once,
twice, her legs almost buckled as white, hot sensation washed over her.

She was still gasping and trembling when Giuseppe raised her buttocks and wrapped
her legs around his waist. Then in one fluid thrust, their bodies become one. Muli
nitong inabot ang kanyang mga labi at mainit siyang hinagkan. Mainit din ang
kanyang naging tugon. Kaparis ng pagtugon niya sa suwabeng galaw ng kanilang mga
katawan.

Parang kanina lamang ay kapwa sila nangingiki sa lamig sa ilalim ng malakas na

buhos ng ulan. Nang mapawi ang lamig ay tila ibig namang maglagablab sa apoy ang
kanilang mga katawan. Napasinghap siya at mahigpit na napakapit ang mga braso sa
leeg at likuran ni Giuseppe nang magkaroon ng momentum ang mga galaw nito. And soon
enough, they were both gasping, shuddering as they reached the blinding climax.

With a groan, he buried his face against her neck. Kaparis niya ay habol din nito
ang paghinga. Siniil nito ng halik ang kanyang leeg. His tongue brushed against her
skin before he nipped her ear and nibbled it.

"Giuseppe," isang paos na ungol ang umalpas sa kanyang mga labi.

Sa kabila ng katatapos lamang nilang pagsaluhang init ay parang hindi pa ito

kuntento roon. Bumaba ang isang kamay nito sa magkahugpong pa rin nilang mga
kaselanan. He touched her, rubbed her very sensitized nerve endings. And then he
started thrusting again. Harder and deeper.

"Ohhh," napaungol si CJ nang tila likidong apoy na rumagasang pabalik ang

nakaliliyong sensasyon sa buo niyang katawan. Hindi nagtagal at muli na naman
silang nagtampisaw sa init.

Sa buong maghapong iyon ay makailang ulit pa siya nitong inangkin. Dinaig pa nila
ang mga bagong kasal na walang pagkatighaw ang pangangailangan sa isa't isa.

Pagkatapos nilang magtalik sa loob ng banyo ay dinala siya nito sa loob ng silid.
Doon ay nakatulog sila nitong magkayakap.

Sapul nang mangyari ang trahedyang iyon sa kanyang pamilya ay hindi pa siya
kailanman nagkaroon ng mahimbing na tulog. Tuwi na'y guarded at mababaw ang kanyang
tulog dahil sa panganib na parating nakaamba sa kanya. And yet, for some reason
unknown she feels safe and secured being cradled in the arms of a mere stranger. A
stranger named Albergio Giuseppe Duvall.

Nang muling imulat ni CJ ang mga mata ay mag-isa na lamang siya sa kama. Bumangon
siya na tila kaygaan ng kanyang pakiramdam. Niyakap niya ang kanyang mga binti at
inilapat sa ibabaw ng mga tuhod ang kanang pisngi. Madilim na sa labas at mukhang
hindi pa rin humuhupa ang ulan.

"Hungry?"

    

Nang mapatingin siya sa may pinto ay nakita niya roon ang nakatayong bulto ni
Giuseppe. Topless at nakasuot lamang ng sweat pants. Napakagat-labi siya at parang
biglang nanuyo ang lalamunan. Ibang gutom ang bigla niyang naramdaman habang
hinahayon ng tingin ang kabuuan nito. She's not into muscled guys. Pero gusto
niyang maglaway sa triceps at biceps nito. Lalo pa at alam na niya ngayon kung
paano ang pakiramdam na makulong doon.

"I'm the main course," di-kawasa'y sabi nito.

Nag-init ang mga pisngi ni CJ.

"Gusto mo bang buhatin kita?"

Inirapan nito ito. "No, thank you. I can manage."

Tumayo na siya at bumaba ng kama. Ngunit sa unang tapak niya sa sahig ay kamuntikan
na siyang matumba. Her legs were shaking and a little wobbly.

Shit.

Walang kibong nilapitan siya ni Giuseppe. Hinagip nito ang kakulay na roba ng suot
na sweat pants at isinuot sa kanya bago siya pinangko sa mga bisig palabas ng
silid. Iniupo siya nito sa komedor at sinimulang pagsilbihan ng pagkain.

"Kanin?" napakurap-kurap siya sa inilagay nito sa kanyang plato.

"Why? You don't like it?"

Mabilis siyang umiling. "I like it. Ang totoo ay missed ko na ang kumain ng kanin
at ulam."

"Good. You can eat as much as you want." 

Ipinaglagay rin siya nito ng ulam sa gilid ng kanyang kanin. Adobo at chopsuey. Her
favorites. Parang gusto niyang mapaiyak sa tuwa. It's been a while mula nang huli
niyang matikman ang mga pagkaing iyon.

"I-ikaw ba ang nagluto ng lahat ng mga ito?"

"Oo. Dig in."

At nagsimula nga siyang kumain. Ang turo parati sa kanila ng ina ay nguyaing mabuti
ang pagkain bago iyon lunukin para hindi sila maging constipated. Pero ng mga
sandaling iyon ay halos mamuwalan siya sa sunod-sunod na subo at lunok.

"Water."

"T-thank you."

Inabot nito ang gilid ng kanyang mukha at tinanggal ang isang piraso ng kanin.
Nagulat siya nang parang napaka-natural lamang ditong isinubo iyon.

"I told you, I'm the main course," wika nito nang matagpuan siyang titig na titig
dito.

Namumulang napailing siya at muling ipinagpatuloy ang pagkain. Sa pagkakataong iyon

ay wala ng pagmamadali. Bawat subo ay ninamnam niya ang pagkain sa loob ng kanyang
bibig.

"Gutom ka lang ba talaga o nagustuhan mo ang niluto ko?"

"Fishing for compliments, aren't we?"

The unthinkable happened. Biglang namula ang buong mukha nito.

"Oh, my God. You're blushing?"

"I am not."

"You are blushing."

"Not."
"Yes, you are."

"Not."

"Yes, you--umph," bigla nitong sinarhan ang mga labi niya sa pamamagitan ng sarili
nitong bibig.

May ilang segundo rin silang nagsalo sa isang mainit na halik bago nito pinawalan
ang kanyang mga labi.

"Okay, I am."

Pigil ang ngiting humarap siya rito. "Masarap."

"Which one?"

"Pareho--'yong adobo at chopsuey. Especially 'yong chopsuey kasi hindi overcooked

ang veggies."

"I'm not referring about those. Ang tinutukoy ko ay kung alin ang mas masarap: ang
halik ko o ang mga niluto kong pagkain para sa'yo?"

It was her turn to blush.

"My answer is still the same. Parehong masarap."

Napatango-tango ito. Obviously pleased with her answer.

Nang matapos silang kumain ay siya na ang nagboluntaryong magligpit. Pumayag naman
ito at pumasok na ng silid. 

Matapos niyang magligpit ay nadatnan niya ito sa sala na nanonood ng telebisyon.

Hindi lumilingong tinapik nito ang espasyo sa kinauupuang mahabang sofa. Nag-init
ang kanyang mga pisngi nang maalala ang mainit nilang tagpo ng nagdaang araw sa
puwestong kinauupuan nito.

"Sit. Or if you want, you can lay down on my lap."

"Giuseppe, I--"

"I'm going back home tomorrow."

Napipilan siya. At bigla ay parang nagsikip ang kanyang dibdib sa sinabi nito.

Nakatayo lamang siya at parang natitigilan nang tumayo si Giuseppe at bigla siyang
binuhat. Pagkuwa'y walang salitang ibinaba siya nito sa sofa at muli itong naupo.
Nang kabigin siya nitong pahiga at paunanin sa ibabaw ng mga hita nito ay walang
anumang salita ng pagtutol ang namutawi sa kanyang mga labi.

"Please stay with me tonight."

Bilang tugon ay isinalikop niya ang kamay sa nakabukas nitong palad.

"Yes."

'

A/N:
Sad.

Goodbye na kaya?

Bb_Anastacia

This Is Not Goodbye

Chapter Eight

THEY watched TV like they were ordinary couple. Manaka-naka ay nararamdaman ni CJ

ang pagpisil ni Giuseppe sa kanyang kamay. Nakatingin lamang ito sa malaking flat
TV screen habang siya ay nakaunan sa mga hita nito. Ang pinapanood nito ay
international news sa wikang Pranses.

"You can understand French?" tanong niya rito.

"Yes. I can speak at least seven different languages aside from English and
Tagalog."

Napangiti siya. Nakakabilib naman ito. Samantalang siya ay limang lengguwahe lang
ang alam niya bukod sa sariling wika at English. Nang matapos ito sa pinapanood ay
pinatay nito ang telebisyon. Bumangon na rin siya at akmang tatayo nang yumuko ito
at pangkuhin siya.

"Let's take a shower."

Tumango lang siya at ipinulupot ang dalawang braso sa leeg nito. Sa gabing iyon ay
sinabi ni CJ sa sarili na kalilimutan niya muna si Phantom. Sa gabing iyon ay siya
si Calla Jane, isang normal na babae. May damdamin, may pangangailangang pisikal.

Hinayaan niya lang si Giuseppe na hubaran siya, paliguan at pagyamanin. In turn,

she did the same to him. Matapos nilang maligo ay pumasok na sila ng silid. Ikinuha
siya nito ng kamiseta sa closet. Tinanggihan niya ang boxers nito dahil kahit
garterized iyon ay natitiyak niyang mahuhubo rin iyon kapag isinuot niya. Ito na
lamang ang nagsuot ng boxers atsaka ito kumuha ng sariling tee-shirt.

"Sit down," wika nitong itinuro sa kanya ang kama. 

Kibit-balikat na sumunod na lamang siya sa utos nito.

May kung ano itong hinanap sa bottom drawer ng closet nito. Akala niya ay kung ano
iyon, hair dryer pala. Isinaksak nito iyon sa outlet na malapit sa side table ng
kama.
"Turn around, I'll blow dry your hair."

Sinupil ni CJ ang paglawak ng ngiti. Naisip niyang para itong boy's scout palaging
handa. Pati hair dryer ay mayroon ito. Pero hindi niya maitatangging nag-i-enjoy
siya sa lahat ng ginagawa ni Giuseppe. Hindi niya tuloy maiwasang itanong kung
normal lamang dito iyon, ang maging maalaga at maasikaso sa mga babaing nakaka-one
night stand nito.

"I have a question," bigla niyang naisip itanong. "You don't have to answer if you
don't want to."

"Why don't you ask first then I'll decide whether I will answer it or not?"

"Do you have a girlfriend?"

"I'd like to think I have one now. Would you like to be my girlfriend?"

Napaawang ang mga labi ni CJ at hindi siya kaagad nakapagsalita.

"Will you?"

"My life is very complicated."

"And so is mine."

Umiling siya. Bagama't tila tumututol ang kalooban niya ay wala siyang magagawa.
Hindi lang basta kumplikado ang buhay niya, mapanganib pa. At hindi niya gustong
idawit ito roon.

Nang matapos itong tuyuin ang buhok niya ay iniligpit nito ang mga gamit. Isang
bagay na napansin niya rito ay malinis ito at organisado sa bahay.

"I have something for you. Something to remember me by."

Nang humarap siya rito ay nakita niya ang bagay na tinutukoy nito.

    

Isang kuwintas. Ang una niyang napansin ay ang pendant niyon. Parang krus sa unang
tingin. Ngunit nang mapagmasdan niyang mabuti ang mahusay na craftmanship niyon ay
na-realized niyang isa iyong espada.

"My mother gave it to me when I went to college. I want you to have it."

"Why?"

"For protection."

"Giuseppe, I'm sure may sentimental value ito sa'yo dahil sabi mo nga ay galing ito
sa nanay mo. I'm sorry pero hindi ko ito matatanggap."

"I insist."

Magsasalita pa sana siya nang itaas nito ang kuwintas at isuot sa kanya.

"Giuseppe..."

"Gusto kong sa tuwing suot mo ang kuwintas na ito ay maaalala mo ako."

"At ako, maaalala mo pa kaya ako?"

"Always."

Binalot ng mainit na emosyon ang puso niya sa sinabi nito. She saw the sincerity in
his eyes. If there's something unique about him, it's the fact that he doesn't
sugar coat his words to get his way.

Nauna itong mahiga sa kama saka tinapik ang braso upang ipaunan sa kanya. Kaagad
siyang tumabi rito.

"How long will you be staying here in Paris?" tanong nito habang sinusuklay ng mga
daliri ang kanyang buhok.

"It depends. Kung mabilis kong matatapos ang trabaho ko rito ay puwede na akong
umuwi."

"Where?"

"Ano'ng where?"

"Saan ka uuwi? Is there a place that you call home?"

"Yes, sa Pilipinas." 

Home. Isang lugar lang ang pumapasok sa isip niya kapag nababanggit ang salitang
home. Ang tahanan kung saan sila lumaking magkakapatid. Pero sapul nang mangyari
ang trahedyang 'yon ay hindi pa ulit siya nakakabalik doon o nakasilip man lang
kung may iba ng nagmamay-ari ng kanilang bahay. 

She sighed. Nag-mental note siya na pagkatapos ng kanyang latest assignment ay

sisilipin niya ang dati nilang tirahan.

"Ikaw, babalik ka pa ba rito?" tanong niya kay Giuseppe.

"It depends."

Naitirik niya ang mga mata. Ginaya lamang kasi nito ang sagot niya kanina.

"Depende naman saan?"

"Depende kung naririto ka pa."

Pinigilan niya sa pagpitlag ang kanyang puso. Kung bakit naman ang lalaking ito sa
tuwing magbubuka ng bibig ay napapatalon ang puso niya.

"Maalala ko nga pala, di ba ikaw ang main course?" itinulak niya ito sa dibdib
hanggang sa mapahiga. Dagli niya itong kinubabawan.

"And you will be my dessert."

"Sure. But first, I want to have my main course."

Idinipa nito ang dalawang kamay. "I'm all yours, baby."

Pilya siyang napangiti bago inabot ang laylayan ng suot na kamiseta at itinaas.
Nakita niya ang apoy ng pagnanasa na kaagad lumarawan sa mga mata ni Giuseppe.
Naglakbay iyon sa kanyang kabuuan. Bawat madaanan ng mga mata nito ay tila literal
na nag-aapoy. Inabot niya ang tee-shirt nito at itinaas iyon hanggang sa ulunan
nito at inihagis sa direksyon ng sariling hinubad. Pagkuwa'y dahan-dahan niyang
idinausdos ang ibabang bahagi ng katawan hanggang sa magtapat ang kanilang mga
kaselanan.

Napaungol si Giuseppe. Ramdam niya nang mamurok ang nasa pagitan ng mga hita nito.
Iginiling niya ang kanyang mga balakang saka itinaas ng dalawang kamay ang buhok sa
batok.

"Ahh, you look so hot," tumaas ang magkabilang kamay nito sa mga tuhod niya.

Mapang-akit siyang ngumiti bago yumuko at inihinang ang mga labi sa bibig nito.
Kapwa sila napaungol. His hands went up to her breasts and fondled them. Nai-arko
niya ang katawan at inilapit pa rito ang kanyang mga dibdib. He took one pebbled
tip and suckled it. She moaned. She rubbed her softness against his arousal as he
suckled and kneaded her breasts.

"Giuseppe..." naisuklay niya ang mga daliri sa buhok nito habang palitan nitong
sinisimsim ang magkabilang tuktok ng kanyang dibdib. "Ohh."

Inabot niya ang mga labi nito. She alternately sucks and nips his lips. Tumaas ang
kamay niya sa mukha nito at dinama ang magaspang na tubo ng five o'clock shadow sa
paligid ng panga. Her hand tickles. Pero gusto niya ang pakiramdam ng magaspang na
stubble sa kanyang kamay. Nagdudulot iyon ng kiliti sa bawat himaymay ng kanyang
laman. Pinatakan niya ng halik ang paligid ng buong mukha nito. Tapos ay unti-unti
iyong bumaba sa baba at leeg. She kissed his chest and alternately licked his
nipples.

Napaungol si Giuseppe. Sumilid ang mga daliri nito sa kanyang buhok habang patuloy
lang siya sa paghalik dito pababa. Nang nasa ibabaw na ng tiyan nito ang kanyang
mga labi ay kinawit niya ng isang paa ang waistline ng boxers nito.

"You have very talented feet," amusement laced his gravelly voice as she rolled his
boxers off using her two feet.

"They have a lot of talent. It's a shame we haven't got much time," anas niya sa
pagitan ng patuloy na paglalandas ng kanyang mga labi.

She was now sitting on his arousal, skin to skin. She rubbed herself up and down
against his flesh. It felt good, sooo damn good. She groaned and rubbed herself
even harder against his flesh. Hindi nagtagal at marahas niyang nahigit ang
paghinga. Her eyes involuntarily rolled at the back of her skull as she felt the
searing pleasure washed over her.

Her body trembled from the aftershock of her climax. Inabot siya ni Giuseppe at
mainit na hinagkan sa mga labi. Pagkuwa'y pumihit ito ng higa hanggang sa
mapailalim siya sa katawan nito. Nang pumagitna ito sa mga hita niya at
paghugpungin ang mga katawan nila ay nahigit niya ang paghinga. Nagsimula itong
gumalaw sa isang mabagal na tempo. Habang ginagawa iyon ay nakatukod ang dalawang
siko nito sa magkabilang gilid ng kanyang mukha. Nakatunghay ang kulay asul nitong
mga mata sa kanya na tila ba mini-memorya ang lahat ng ditalye hanggang sa kusang
mag-ulap ang mga iyon.

"Oh, gad," malalim na ungol ni Giuseppe.

His thrusts gained momentum. At hindi nagtagal, muling nalasap ni CJ ang

nakaliliyong luwalhati. Then Giuseppe withdrew and took out his pulsating flesh,
jettisoning his load on her thighs.

Sa buong magdamag na iyon ay ilang ulit pa silang nagtalik. Para silang mga bagong
kasal na walang pagkatighaw ang uhaw sa isa't isa. And when they were fully sated,
nakuntento na lamang silang magkaharap habang pinagmamasdan ang isa't isa. 

"By the way, ang spare key ng apartment ko ay nasa ilalim ng paso na may tanim na
bonsai plant."

"And why are you telling me?"

"In case you missed me while you're still here in Paris, you have my permission to
come here."

"What makes you think that I will miss you?" tumaas ang kamay niya at hinagod ang
mukha nito.

"Just a hunch."

May nakapa siyang lungkot sa nalalapit nitong pag-alis. Pero pinilit niyang ikubli
iyon. Kung iyon man ang magiging huli nilang pagkikita, at least kahit sa maikling
sandali ay naranasan niya uli ang maging babae sa mga bisig ng isang lalaki. At
bagaman maituturing pa rin itong isang estranghero para sa kanya, wala siyang
pinagsisisihan sa bawat sandaling nakasama ito.

Ipinikit niya ang mga mata. Nang marahan siyang kabigin ni Giuseppe ay payapa
siyang yumupyop sa dibdib nito.

Kinabukasan, bago pa man sumilay ang bagong araw ay patalilis na nilisan ni CJ ang
apartment ni Giuseppe. Wala siyang iniwan dito maliban sa isang magaang na halik na
iniwan niya sa mga labi nito.

Let's see what fate holds for us, Albergio Giuseppe Duvall. 

'

A/N:

Eat and run. LOL!!

Don't forget to leave your votes and comments. Huwag pamarisan si Phantom^^

Follow ka na rin para mas masaya, oki??

Bb_Anastacia

D-Day
Chapter Nine

PINAG-ARALANG mabuti ni CJ ang 3D plan na nabuo niya sa nakolektang impormasyon

nang pasukin niya ang official residence ng Italian envoy. The place was like a
maze. Palibhasa'y dati iyong tirahan ng royal retainers noong eighteenth century.
Na kalauna'y ginawang official residence ng mga foreign envoys kung kaya't ganoon
katindi ang seguridad ng lugar na iyon. Hindi katulad ng kay Don Marcell na bahay,
wala sa mataas na bahagi ang silid ng envoy. Nasa pinaka-pusod ito ng official
residence.

Ang tanging daan para makapasok siya roon nang hindi makikita ng mga guards ay sa
ventilation duct. Her body weight and size will fit the duct system.
Nagpalipas lang siya ng ilang araw. She memorized the ventilation duct system.
Maging ang layout ng ventilation duct ay parang maze. Isang maling liko niya ay
puwede siyang maligaw.

Three days later, sa kalaliman ng gabi isang anino ang tahimik na pumasok sa
ventilation duct ng official residence ng Italian ambassador sa Paris. Inside her
head, Phantom was following the layout of the ventilation duct. Tahimik siyang
gumapang at nagpasikot-sikot sa loob ng duct hanggang sa marating niya ang pakay na
silid.

Sumilip siya sa air vents na nakakabit sa ceiling.

    

Parang literal na kumulo ang dugo niya nang masilip ang nangyayari sa loob ng silid
ng ambassador. A helpless woman was crying while being rape by a man. At ang
lalaking lumalapastangan dito ay walang iba kundi ang pakay niyang ambassador. Si
Tommaso de Luca.

Gustong-gusto na niyang paslangin ang envoy ng mga sandaling iyon. Pero kailangan
niyang magtimpi. Maingat niyang kinalas ang turnilyo ng air vent cover. Bawat hikbi
at daing ng babae ay halos magpangilo sa kanyang tenga. Pakiramdam niya ay muli
siyang nabalik noong panahong bihag pa siya ni Seung-Li. Sa tuwing may inaabusong
bihag ang mga bantay ay wala siyang magawa kundi ang magtimpi at magtiim ang mga
labi.

Not today.

Hustong natanggal niya ang mga turnilyo ng air vents mula sa loob ng duct ay
hinihingal na gumulong mula sa ibabaw ng babae ang envoy. Tahimik na umiyak at
namaluktot ang babae. Nakangising tinapik ito ng ambassador sa balakang saka may
ibinulong na kung ano sa babae. Nagpakailing-iling ito saka nagkukumahog na lumabas
ng silid.

Humalakhak na tila isang buhong ang ambassador. Pagkuwa'y bumangon ito at hubo't
hubad na naglakad patungo sa banyo. Kinuha ni Phantom ang pagkakataong iyon upang
bumaba mula sa kisame.

Lumapit siya sa pinto at tiniyak na naka-lock iyon bago inihanda ang mga gagamitin.
She'll be using a different method to kill the ambassador in order to avoid an
international dispute.

Kampanteng lumabas ng banyo si Tommasso. Wala pa rin itong suot na damit.

Kinukuskos nito ng tuwalya ang buhok at walang kamalay-malay sa panganib na
nakaamba rito. Isang walang emosyong ngiti ang nagkahugis sa mga labi ni Phantom.
Inilabas niya ang hawak na syringe at itinusok sa pigi ng envoy.

Gulat itong napalingon sa kanya.

"Chi e lei?"

"Non importa," her reply.

Bahagyang nanlaki ang mga mata nito bago ito bumagsak sa sahig. She gave him a
paralytic drug. Unti-unting maninigas ang buo nitong katawan hanggang sa hindi na
ito makahinga.

Bumuka ang bibig nito na tila may gusto pa itong sabihin. Pero iyon na lamang ang
tanging nagawa nito. Suminghap ito na tila nagpipilit pang huminga, ngunit wala na
ring silbi iyon. Namula lang ang buong mukha nito hanggang sa hugutin nito ang
huling hininga.

Succinylcholine is a neuromuscular paralytic drug.    And because it metabolizes,

the toxicologist could easily overlook it during the autopsy. Kinuha niya ang isang
baso. Binasag niya iyon malapit sa kinabagsakan ng katawan ni Tomasso. Inayos niya
ang posisyon ng bangkay ng envoy. Hinanap niya ang bahagi kung saan niya itinusok
ang SUX. Nang mahanap iyon ay itinarak niya roon ang kapirasong bubog ng baso.

Kailangan niyang burahin ang markang iniwan ng syringe para maitago ang totoong
sanhi ng ikinamatay nito. Their medical examiners are no joke. Sa sandaling makita
ng mga ito ang needle mark sa pigi ng envoy ay madali ng mapagtatagni-tagni ng mga
ito na may foul play ang ikinamatay ni Tomasso de Luca.

Inayos niya ang posisyon ng bangkay ng envoy. Nang matiyak na maayos na ang lahat
ay muli siyang bumalik sa ventilation duct at walang bakas na iniwan ang pook na
iyon.

Bago siya nagtungo sa lugar na iyon ay mayroon siyang munting agam-agam. The
ambassador looks so pristine and handsome. Walang mag-aakala na sa loob nito ay
nagkukubli ang isang bulok na katauhan.

A wolf in a sheep's clothing.

Nang sumunod na araw ay naging laman ng mga pahayagan ang biglaang pagkamatay ng
Italian envoy na si Tomasso de Lucca. At ang itinuturong sanhi ng kamatayan nito ay
dahil sa sakit sa puso.

"A job well done, Phantom," wika ni Don Salvatorre nang tawagan ito ni CJ upang
ibalita rito na nagawa na niya ang kanyang assignment.

Napailing ang dalaga. Hanggang sa mga sandaling iyon ay naninibago pa rin siya sa
taguring ibinigay sa kanya ng Hungarian authorities.

"Thank you, Sir."

"You can take as much time as you need. Maaari mong gawin ang lahat ng gusto mo.
Magbakasyon ka kahit saan mo gusto."

"I will, Sir."

"If there's anything you need, call me. Capisci?"

"There's one. Gusto kong malaman kung nasa market na ang dati naming bahay."

"I'll look into it right away."

Muli siyang nagpasalamat sa don bago nagpaalam dito.

Napahinga siya nang malalim. Wala sa loob siyang napahawak sa suot na kuwintas.

"Gusto kong sa tuwing suot mo ang kuwintas na ito ay maaalala mo ako."

May sundot ng pangungulila siyang biglang naramdaman. Lumulan siya ng kanyang

rented car at nagsimulang magmaneho. Ang balak niya ay pumunta sa Promenade Platee.
Pero namalayan na lang niya, nasa tapat na siya ng apartment ni Giuseppe.

"By the way, ang spare key ng apartment ko ay nasa ilalim ng paso na may tanim na
bonsai plant."
"And why are you telling me?"

"In case you missed me while you're still here in Paris, you have my permission to
come here."

Before she realized what she was doing, she went out of her car. Namalayan niya na
lang, hinahanap niya ang pasong tinukoy ni Giuseppe. At katulad ng sinabi nito,
natagpuan niya sa ilalim niyon ang spare key.

Gamit ang susi, binuksan niya ang pinto ng apartment ni Giuseppe. The minute she
stepped inside the apartment, her sense of smell was assaulted by a familiar scent.
Kasabay niyon ay may naramdaman siyang pangungulila para sa isang taong hindi pa
niya lubusang kilala.

Napailing siya at natutop ang noo.

Damn it. What am I doing?

She's an assassin. May karapatan ba siya sa lahat ng iyon?

'

A/N:

This is a very short update.

I will try to update soon^^

Bb_Anastacia

Solace
Chapter Ten

NANATILI pa ng ilang buwan sa Paris si CJ. Ginawa niya ang mga bagay na plano
nilang gawin ng kanyang ina at kakambal, ang mamasyal at mag-shopping. Habang
ginagawa niya ang mga iyon ay iniisip na lamang niyang kasama niya ang inang si
Michaela at ang kakambal na si AJ. She really missed her family. And for some
reason, she finds solace staying in Giuseppe's apartment.

Three months later, natanggap niya ang tawag ni Don Salvatorre. Nasa pangalan pa
rin ng kanyang pamilya ang tahanang kinalakhan niya. Ngunit base sa balita nito,
may naninirahan doon at regular na nagmamantine ng lugar. May pag-asang umusbong sa
kanyang puso nang maisip niya kung sino ang taong nakatira sa dati nilang bahay. Si
Alexis.

Noon din mismo ay nagpasya siyang umuwi ng Pilipinas. Hindi pa niya alam kung ano
ang gagawin sa sandaling makita ito. Pero matanaw niya lang ito mula sa malayo ay
masaya na siya.

Makaraan ang mahigit sa labing-anim na oras ay lumapag ang sinasakyan niyang

eroplano sa Manila. Nang sumalubong sa kanya ang pamilyar na amoy ng polusyon ay
napangiti-nailing na lang siya. Nakabalik na nga siya sa bansang sinilangan.

Makalipas ang halos isang oras na pakikipagbuno sa trapiko ay tumigil ang

sinasakyan niyang taksi sa tapat ng kanyang bahay. Parang nagtaka pa ang taxi
driver dahil ang hinintuan nila ay medyo malayo sa residential area. Isa iyong
lumang warehouse na napaliligiran ng mataas na bakod.

Binayaran ni CJ ang kanyang taxi fare at umibis na ng sasakyan.

Her house is an old novelty warehouse converted into a loft. Kung labas na hitsura
ang pagbabasehan, hindi talaga iyon mukhang bahay. Napaliligiran ito ng security
cameras para alam niya kapag may papasok na intruder sa bahay niya. Sa nature ng
gawain ay natural lamang sa kanya ang maging maingat para sa sariling kaligtasan.

As soon as she entered her house ay ni-review niya ang security footage sa paligid
ng kanyang bahay. Nang matiyak na walang kahina-hinalang tao na umaaligid sa
tirahan niya ay isinalang niya ang paboritong classical music na obra ni Bach.
Pagkuwa'y isa-isa niyang hinubad ang saplot sa katawan at pumasok ng banyo. Habang
pumapailanlang ang malamyos na musika sa buong kabahayan ay may ilang sandali
siyang nagbabad sa ilalim ng maligamgam na shower. Nakapa niya ang suot na
kuwintas. Dahan-dahang gumuhit ang ngiti sa kanyang mga labi.

Makikita ko pa kaya siya?

Naipilig niya ang ulo upang palisin ang alaala ng mukha nito. Umuwi siya ng
Pilipinas upang tiyaking buhay pa ang bunsong kapatid. Hindi para pag-aksayahang
isipin si Giuseppe Duvall.

With that thought, she got out of the shower. Nagsuot lamang siya ng sleeveless top
at bootleg panty. Habang nagpapatuyo ng buhok ay tsinek niya ang kanyang
refrigerator. Dalawang boteng mineral water lamang ang naroroon. Kailangan na
niyang mag-grocery at bumili ng kanyang pagkain. 

Nagtungo siya sa dulong bahagi ng kanyang bahay kung saan meron siyang greenhouse
na may pananim na gulay. Napangiti siya nang makitang kahit ilang buwan siyang
hindi nakauwi ay malulusog at namumunga ang tanim niyang cherry tomatoes at talong,
ganoon din ang spring onions at salad leaves.

Her father used to say that she has a green thumb. Mabuti na lamang at kahit naging
isa siyang assassin ay may bisa pa rin ang green thumb niya. Akala niya kasi ay
pagkalabit na lamang ng gatilyo ang alam ng mga kamay niya, may ibang silbi pa
pala.

Matapos mapatuyo ang buhok ay sandaling umidlip si CJ. Pagkagising ay ang sasakyan
naman ang tsinek niya ang makina. She owns two cars. A 2002 Porsche 911 and a
Pontiac SUV. Nang matiyak na walang problema ay nagbihis siya ng simpleng tee-shirt
at kupasong maong at ankle-length boots. At dahil mag-iikaapat pa lamang ng hapon,
nagsuot siya ng sunglasses dahil sa nakasisilaw na sikat ng araw. Ginamit niya ang
Pontiac SUV para mamili ng kanyang food supplies.

Bukas. Bukas ay bibisitahin niya ang dati nilang bahay.

***
THEIR house is a simple four-bedroom sprawling bungalow.

    

Kahit may kakayahan ang mga magulang nila na magpatayo ng isang malaki at magarang
bahay ay hindi iyon ginawa ng mga ito. Hindi sila sinanay sa isang marangyang
pamumuhay. Kahit nga katulong ay wala sila. Tanging sila-sila lamang ang gumagawa
ng mga gawaing-bahay. Ang tanging luho na meron sila ay magbakasyon. O di kaya ay
mag-shopping na bihirang-bihira namang mangyari.

Nang makita ni CJ ang bahay nila ay may umahong pangungulila sa kanyang dibdib.
Parang nakikita pa niya ang paghahabulan nilang magkakapatid sa front lawn ng
bahay. Ang parati nilang pambu-bully ng kakambal sa patpatin nilang bunsong kapatid
na si Alexis. And at the background she could still hear their parents voices,
reprimanding them for always ganging up on their bunso. 

Parang may pabigat ang kamay ni CJ nang tumaas iyon at ikatok ang door knocker sa
front door. Hindi nagtagal at may narinig siyang papalapit na yabag bago marahang
bumukas ang pinto. For a minute there, she thought she saw her mother opened the
door.

"Sino po sila?" magalang na bungad ng isang may-edad na babae.

"Ahm, kayo po ba ang bagong may-ari ng bahay?"

"Naku, hindi po. Katiwala lamang kami ng asawa kong si Dado. May kailangan po ba
kayo?"

"Itatanong ko lang sana kung nasaan 'yong dating nakatira rito. Kaklase ko ho kasi
dati iyong kambal nilang anak na babae."

"Ah, ganoon ba. Inihabilin lamang sa amin itong bahay, eh. Hindi namin personal na
kilala ang may-ari. Pero sa pagkakaalam ko, nasa ibang bansa na iyong mag-anak. Ang
bumibisita na lang dito ay iyong anak na lalaki."

"Anak na lalaki?"

"Oo. Siya na lamang kasi ang naririto sa Pilipinas dahil kasalukuyan siyang
kumukuha ng Medisina. Pero sa dorm na ng unibersidad siya tumutuloy dahil masyado
raw malayo kung mag-uuwian pa siya rito."

Medisina? "S-si Alexander James po ba ang tinutukoy niyo?"

"Alexander? A, oo. Si Sir Alex. Sa loob ng limang taong pagtira namin dito, eh,
suwerte ng magawi iyon ng tatlong beses dito sa loob ng isang taon. Parang ang
lungkot-lungkot niya kapag nagpupunta dito."

My brother is alive! Muntik ng bumigay ang mga binti niya sa biglang bugso ng tuwa.
At kung hindi niya napigilan ang emosyon, muntik na rin siyang mapaiyak.

"Alam niyo ho ba kung saang school siya pumapasok? Gusto ko lang ho kasing
makumusta ang mga kapatid niya."

"Teka, may numero ako ng telepono sa dorm nila kung importante talaga kayong
magkausap. For emergency raw iyon. Puwede mo siyang tawagan doon."

"Sige ho, salamat."

Matapos makuha ang numero ng kapatid ay nagpaalam na siya sa caretaker ng bahay.

I will see you soon, bunso.

Nagmamaneho na siyang pauwi nang mapansin niya ang isang sasakyan na bumubuntot sa
kanya. Napansin niya ang sasakyang iyon na nakahimpil kanina sa harapan ng kanilang
bahay. Hindi niya lang masyadong binigyang-pansin dahil akala niya ay sa kapitbahay
o kaya naman ay nakiparke lang sandali. Pero mukhang may twenty minutes na siya
nitong sinusundan. At hindi maganda ang kutob niya.

Nang mapadaan sa isang gasoline station ay nagpa-full tank si CJ. Tiningnan niya
ang black SUV na sumusunod sa kanya. Nakahimpil ito sa di-kalayuan.

Sino ang mga taong ito?

Matapos magbayad ay pinahagibis niya ang kanyang Porsche sa highway. Mabilis na

bumuntot ang SUV. She took out her mask and hand gun from the glove compartment.
Sadya niyang pinatakbo ang sasakyan sa ilang na lugar. Nang may madaanan siyang
mataas na talahiban ay iniliko niya ang kanyang kotse saka mabilis na bumaba.
Nagtago siya sa likod ng matataas na talahib.

Hindi naglipat-saglit at paarangkadang tumigil sa unahan ng sasakyan ni CJ ang SUV.

Three armed men came out of the car.

"Hanapin niyo!" mabalasik na utos ng lalaking umibis mula sa backseat ng sasakyan.

Tahimik na lumabas mula sa pinagkukublihan si CJ. Inasinta niya sa paa ang dalawang
lalaki. Magkasunod na bumagsak ang mga ito, bakas ang pagkabigla sa mga mukha. Ang
lalaking tumatayong lider ng tatlo ay ni hindi nakapiyok nang barilin niya ang
kamay nito akmang itutok niyon ang hawak na baril sa kanya.

"Sino kayo?" tanong niya.

Isang masamang tingin lang ang ibinigay sa kanya ng lalaki. Hawak nito ang
dumudugong kamay.

Napansin ni CJ ang dahan-dahang paggapang ng isang lalaki. Pilit niyong inaabot ang
nabitiwang baril. Hindi na ito binigyan pa ng pagkakataon ni CJ, binaril niya ito
sa pagitan ng dalawang mata. Sinamantala no'ng isa ang pagkalingat niya. Kinuha
niyon ang nakasuksok na baril sa likuran nito. Pero bago pa man nito maiputok iyon
ay iniumang dito ni CJ ang kanyang glock sabay kalabit ng gatilyo. Dilat ang mga
matang bumulagta ang lalaki.

"Ngayon isang tanong, isang sagot?" binalingan ni CJ ang pinakalider ng tatlong

lalaki. "Sino kayo?"

"Mga tauhan kami ni Seung-Li. Pinamanmanan niya ang anak ni Michaela Wong pati na
ang mga taong nakikipag-ugnayan sa kanya."

"Bakit?"

"'Yan ang hindi ko alam."

Itinutok niya ang baril sa lalaki at dagli itong inasinta sa pagitan ng dalawang
mga mata. Walang buhay iyong bumagsak sa paanan niya. Tiningnan niya ang loob ng
sasakyan ng mga ito. Natagpuan niya ang ilang larawan ni Alexis doon. Mino-monitor
ng mga ito ang bawat galaw ng kapatid niya. Nakita niya rin ang sariling larawan,
mga bagong kuha. Nagtiim ang kanyang mga labi. Kinuha niya ang lahat ng files na
naroroon pati na ang mga gadgets na gamit ng mga ito sa lihim na pagtugaygay kay
Alexis.
Pagkuwa' bumaba siya ng sasakyan at binaril ang fuel tank ng sasakyan hanggang sa
mag-leak ang gasolina niyon. Gamit ang lighter ng isa sa tatlong goons ay
sinindihan niya iyon at inihagis sa tumatagas na gasolina.

Dali-dali siyang lumulan sa kanyang kotse. Hustong makalayo ay narinig ni CJ ang

pagsabog ng iniwang SUV.

Napakuyom ang mga kamay niya sa manibela. Mukhang hindi pa iyon ang takdang panahon
upang muli silang magkitang magkapatid.

'

A/N:

Sowy sa mga nag-aabang kay Fafa Selig. Baka by Friday or Monday.

Babawi na lang ako.

Votes and comments, don't forget. Follow ka na rin^^

Bb_Anastacia

Serendipitous?
Chapter Eleven

NAGTUNGO si CJ sa isang exclusive shooting range. She needs an outdoor facility to

vent out her anger. Kahit medyo mahal ang membership fee ay nagpa-member na rin
siya dahil nagustuhan niya ang malawak na facility nito. May mga activities din
sila sa ibang exclusive members ng club kung interesado siya.

"Would you like to join our 3-gun shooting showdown, Ma'am?" tanong ng empleyadong
nag-asikaso ng membership ni CJ.

Marahil ay napahapwayan na nito ng basa ang information sheet niya. May tanong kasi
roon kung ano ang main purpose ng pagpapa-member niya. Puwedeng hindi niya sagutin
pero sinagot niya pa rin. She's familiar with 3-gun shooting dahil nauuso iyon sa
America. Pero ni minsan man ay hindi pa siya nakapag-participate sa actual
showdown.

"When?"

"Our very first 3-gun shooting showdown will be this coming Sunday, Ma'am. We're
still gathering more participants to join the event."

Saglit niyang pinag-isipan ang sinabi ng kausap. At komo free naman siya at walang
ibang pagkaka-abalahan, naisip niyang sumali. Gusto niya ring pansamantalang ma-
divert ang atensyon niya sa mga bagay na gumugulo sa isipan niya nitong mga
nakalipas na araw.

Nang sabihin niyang interesado siya ay binigyan siya ng registration form ng

babaeng empleyado.

"Thank you for joining, Ma'am."

Tinanguan niya lang ang staff.

Naglalakad na si CJ patungo sa shooting bay nang isang bulto ang biglang sumalpok
sa kanya. Maiiwasan sana nilang magkabanggaan kung hindi busy ang taong 'yon sa
cellphone at siya nama'y nakayuko at kasalukuyang nagtatali ng buhok upang hindi
iyon makasagabal.

Ang ingay ng tumalsik na cellphone ang unang rumehistro sa utak niya bago ang
pamilyar na amoy ng isang panlalaking cologne.

"Damn it," mahinang mura ng taong nakabangga niya.

Galit siyang nagtaas ng tingin sa isiping siya ang minumura nito nang matigilan
siya. His built looks familiar. May suot itong ball cap kaya hindi niya kaagad
nakita ang mukha nito. Ngunit nang unti-unti itong mag-angat ng tingin ay napamaang
siya.

Ibinuka niya ang bibig upang bigkasin ang pangalan ng taong iyon. Ngunit walang
tinig na lumabas sa kanyang mga labi.

Giuseppe.

"Sage?" tila ito man ay hindi makapaniwala nang mapagsino siya. "What are you doing
here?"

Hindi napigilan ni CJ ang mapangiti nang maisip na parang isinatinig lang nito ang
tanong na pumasok sa isipan niya.

"I-uh, ahm. I'm on vacation. Balak kong mag-release ng stress."

Natagpuan niya itong matamang nakatitig sa kanya. Kung yelo siguro siya, kanina pa
siya naging tubig sa intensidad ng mga titig nito.

"I've missed you."

Para siyang naputulan ng dila at hindi kaagad nakapagsalita. Hindi niya alam kung
ano ang isasagot sa sinabi nito. O makapagsisinungaling pa ba siya sa kanyang
sarili? Na kahit iniiwasan niyang isipin ito ay parati niya itong naaalala magmula
nang umuwi siya galing Paris?

"Magpapa-member ka ba?" pinilit niyang hamigin ang sarili sa kabila ng mga paru-
parong biglang naglipana sa kanyang tiyan.

"Yes."

"Kung gano'n ay hindi na kita aaba--" hindi niya natapos ang sasabihin nang hagipin
ni Giuseppe ang kanyang braso.

"Samahan mo akong magpa-member."

Wala siyang nagawa kundi ang sumunod nang hilahin na nga siya nito patungo sa
pinanggalingan niya.

"Good morning, Sir...Ma'am?" may pagtataka wari sa ekspresyon ng female staff nang
magpalipat-lipat ang tingin nito sa kanila. Gayunma'y hindi nalingid kay CJ ang
paghagod nito ng humahangang tingin sa lalaking kasama niya.

"Magpapa-member ako," ani Giuseppe.

"Ah. Ano ho ang relasyon niyo, kung hindi niyo ho mamasamain? Puwede ho kasing
magkaroon ng extension ang isang member. Kagaya ni Ma'am."

"Really? I'm her husband."

Kung nagulat ang babae, mas nawindang ang utak ni CJ. Kelan pa siya nagkaroon ng
asawa? Hindi yata siya na-inform.

"Ganoon po ba? Ang nakalagay po kasi rito sa membership form ni Ma'am ay single."

"E, kasi hin--"

"Madalas ay maiden name talaga ang ginagamit niya. Nakakapagtampo nga, eh. Sa
guwapo kong 'to, parang ikinakahiya ako ng aking asawa."

Nakita ni CJ ang tila simpatya sa mukha ng babae sa mga sinabi ni Giuseppe.

Napailing na lang siya. Hindi naman nagtagal at natapos din kaagad si Giuseppe.
Ngunit bago sila umalis ay tinanong nito ang binata kung interesado itong sumali sa
3-gun showdown na idaraos doon sa darating na Linggo.

"Sumali ka?"

"Oo."

"Kung gano'n ay magpapa-register din ako."

Itinikom na lang ni CJ ang mga labi at hindi na komontra sa sinabi nito.

Pagkatapos nitong magpa-register ay sabay na silang nagtungo sa shooting bay.

Mayroong nakatalagang RSO o range safety officer sa shooting bay na siyang nagturo
sa kanila sa kani-kanyang lane. They're both using pistols kaya naman nasa parehong
shooting bay sila.

She unpacked her pistol and ammo. Fiber glass ang partisyon ng bawat lane. At
ramdam ni CJ ang mga mata ni Giuseppe na nakatingin sa bawat galaw niya. Nang
magkamali siyang lingunin ito ay sumenyas ito sa kanya. Akala niya may kailangan
ito o sasabihin. Ngunit nang lumapit ito sa kanya ay hinubad nito ang suot na ball
cap at isinuot sa kanya.

"You're using a semi-automatic. Chances are, the ejected brass might bounce on your
face."

"Let me guess, you're talking from experience."

"You can say that."

"Thanks, pero paano ka naman?"

"I'm a man. A scar or two won't matter."

"Kung magkakapeklat pala ako hindi mo na ako papansinin?"

"Kung magkakapeklat ka, aalagaan kita at gagamutin."

Wala siyang naisagot doon. At para madisimula ang kalabugan sa loob ng kanyang rib
cage, isinuot na niya ang kanyang shooting glasses at earmuffs. Pagdating kay
Giuseppe, nagigising ang lahat ng natural na katangian ng isang babae sa kanya.
Babaing-babae ang pakiramdam niya kapag kasama ito. He always makes her feel so
delicate that needs to be handled with care.

She clipped her target and load her gun. Nang iumang niya ang kanyang baril sa
target ay nawala na ang isip niya sa kanyang paligid. She was so immersed in her
own little world that she didn't notice the people watching her aim and shoot with
ease and accuracy. When she finished one round, she removed the target from the
cardboard backing. May kasiyahan siyang naramdaman nang makitang sa sentro tumama
ang lahat ng balang pinawalan niya.

Ibinaba niya ang suot na earmuff at nilingon si Giuseppe sa katabi niyang lane.
Natagpuan na naman niya itong matamang nakatitig sa kanya. Pagkuwa'y itinaas nito
ang dalawang thumb finger. Napangiti siya. Nang mapalingon siya sa likuran ay
nakita niya ang ilang naroroon na mukhang bakas ang pagkamangha sa mga mata habang
nakatingin sa kanya. Kausap ng mga ito ang RSO.

Nang sumenyas iyon kung puwedeng lumapit ang mga ito ay tumango si CJ. Kasama ng
RSO ang tatlong lalaki na tantiya niya ay nasa early twenties at late thirties ang
mga edad. Mga mukhang anak-mayaman base sa porma at pagdadala ng sarili.

"Hi! You must be a pro," bakas ang paghangang sabi ng pinakabata sa tatlong lalaki.
"Ang galing mo."

"Beginner's luck," aniya. Hindi inaasahang may nanonood pala sa kanya.

"I don't think so. Ang husay ng pulso mo," sabi naman ng tila pinakamatanda sa mga
ito.

Tipid na ngiti lamang ang isinagot niya.

"Ako nga pala si Kevin. At ito namang mga kasama ko ay sina Neil," itinuro nito ang
pinakabata. "At siya naman si Joel."

"By the way, we--" ang sasabihin ng ikatlong lalaki na tinukoy na Joel ni Kevin ay
naudlot nang sunod-sunod na magpaputok si Giuseppe. Inasinta nito ang paper target
na nasa twenty five yards ang layo.

"Wow. I take it, he's another pro," reaksyon no'ng Neil.

Hindi pa man nakikita ni CJ sa malapitan ang resulta sa paper target ay halos

nakatitiyak na siyang asintadong natamaan ni Giuseppe ang bull's eye spot.

"Damn, he's good," komento ni Kevin.

Hindi lang ang bull's eye spot ang inasinta ni Giuseppe kundi maging ang mga
kalapit na numero sa tigkabilang gilid ng target. May paghangang sumibol sa dibdib
ni CJ para sa binata. Mahusay ito. Mukhang magiging mabigat ang laban nila sa
darating na 3-gun shooting showdown.

"Are you done? I'm hungry."

Nagulat pa siya nang mapatutok dito ang tingin niya. Niyayaya na siya nitong
umalis?

"Giuseppe," sasabihin niya sanang hindi pa siya tapos sa ipinunta niya roon. Ngunit
nang makita niyang salubong na salubong ang mga kilay nito ay napilitan siyang
tumango. "Okay, I'll just pack my stuff."

Nagligpit na rin ito ng mga gamit nito. Ang tatlong lalaki at ang RSO ay nagkanya-
kanyang pulasang palayo sa kanilang pareha. Giuseppe was giving them a dark vibe.
Blangko man ang ekspresyon sa mukha nito ay iba naman ang ipinapahiwatig ng mga
galaw nito. Napailing na lang siya.

"You stole my thunder," birong akusa niya rito nang palabas na sila ng shooting
bay. Pero ang totoo ay grateful siya sa nangyari. Na-divert ang atensyon ng
kanilang audience palayo sa kanya.

"That wasn't my intention. Ayaw ko lang na may kahati sa atensyon mo."

Tongue-tied na naman siya. Napaka-direktang magsalita ng lalaking ito. Mula sa

Paris hanggang dito sa Pilipinas ay lagi na lang pinabibilis ang pintig ng puso
niya sa kadirektahan nitong magsalita.

"N-nagseselos ka ba?"

    

"Yes."

Muntik na siyang mabangga ng kasalubong nila kung hindi siya nito maagap na nakabig
sa beywang. Bigla kasi siyang nawalan ng tinag sa sagot nito. Kung ibang lalaki
siguro iyon ay hindi basta-bastang aamin sa kanyang tanong.

"May dala ka bang sasakyan?" tanong nito nang lumabas sila sa parking lot.

"Yes." Itinapat niya ang kanyang key fob sa kinahihimpilan ng kanyang Porsche.

"I'll drive," wika nito sabay kuha ng susi mula sa kanya.

"Wala kang dalang sasakyan?"

"My driver will take good care of it."

Napakibit-balikat na lamang siya nang lumulan ng kotse matapos nitong ipagbukas ng

pinto.

"Do you want to freshen up first?" tanong nito nang ekspertong imaniobrang palabas
ng parking lot ang sasakyan niya.

"Saan ba tayo kakain?"

"May nakita akong seafood restaurant kaninang papunta pa lang kami rito."

"Hmn."

"What?"

"Nagkataon lang ba ang pagkikita natin kanina sa shooting range? O sadyang

sinusundan mo ako?"

Patlang.

Akala niya ay hindi na ito sasagot nang lumipas din ang ilang sandali ng
katahimikan sa loob ng sasakyan. Tanging ang pinong ingay lamang ng kotse ang
maririnig.

"Yes."

"Yes what?"
"Sinusundan kita. I can't afford to lose you..."

'

A/N:

Pause.

Huwag kalilimutang i-save sa inyong reading list^^

Votes and comments kahit medyo bitin.

I will try to update soon.

Bb_Anastacia

He's a Psycho
Chapter Twelve

"I CAN'T afford to lose you..." Again. Ang huli'y sa isip na lamang idinugtong ni
Giuseppe.

Hindi niya kailangang lingunin ito para makumpirmang tulala na naman ito pagkatapos

ng sinabi niya. He always seem to have that effect on her. Then and now...

Sis years ago he came in the Philippines against his will. His father was expanding
his business territory. Ng mga panahong iyon ay nadawit siya sa isang malaking gulo
sa paaralang pinapasukan niya kung kaya't ipinuslit siya ng kanyang ama mula sa
Italy at itinago sa Pilipinas.

At the age of nineteen, he was branded as a menace to the society. A psycho. He had
a terrible temper. At dahil doon kung kaya't madalas siyang ipatawag ng headmaster
pati na ang kanyang mga magulang. Sa advice na rin ng kanilang family physician ay
ipinayo nitong ipasuri siya sa isang neurosurgeon dahil hindi raw normal ang
kanyang temper.

Their family has a history of bad temper. Partikular sa side ng kanilang ama. At
namana nila iyon ng nakababatang kapatid na si Giovanni. Pero kumpara sa kapatid at
sa kanyang ama manageable ang temper ng mga ito, hindi kaparis niya.

Coincidentally, when Giuseppe came in the Philippines his father found a specialist
for his case. Ngunit kinailangan pa niyang maghintay ng ilang buwan para
sa availability ng espesyalistang iyon. He was a Filipino doctor. At balitang
mahusay ito sa maseselang kaso ng brain surgery. 

He's been in the country for several months. He got bored so he sneak out to take a
stroll. Mahigpit ang bilin ng kanyang ama na huwag siyang palalabasin ng bahay
dahil hindi siya dapat makita sa mga publikong lugar. O ang may makaalam na siya si
Albergio Giuseppe Duvall-Galliardi. One of the most wanted criminals in Sicily.
Ngunit walang puwedeng makapigil sa kanya. Kung hindi siya lalabas sa malaking
mansion ay baka tuluyan siyang masiraan ng bait. Araw at gabi wala siyang nakikita
kundi ang maaaskad na pagmumukha ng mga bodyguards niya. Si Richard lang ang may
maayos-ayos na porma sa mga ito. 
And speaking of Richard, akala ni Giuseppe natakasan na niya ang lahat ng mga
bodyguards. But as it turns out, while he was enjoying his leisurely walk in the
mall he's been tailing him along with Tyson--not his real name. But since they
looked alike, he named him after the boxer. 

Nagmadali siyang takasan ang mga ito. Sa pagmamadali niya ay isang grupo ng
kabataan ang nakabangga niya. Hindi na siya nag-abalang lingunin ang mga ito o
humingi ng paumanhin. How his bodyguards managed to find him was beyond him. They
must have put on a tracking device on him without his knowledge.

Later that night habang nagpapahangin siya sa terrace ng mansion ay nakita niya si
Richard na may kausap sa mobile phone nito. He was holding something in his hand
while talking to someone on the other line. Out of curiosity, he took out his
binoculars at sinipat na mabuti kung ano ang hawak-hawak nito. Student ID ng isang
babae.

At first, it was just out of boredom. Dahil sa ginawa niyang pagtakas ay lalong
humigpit ang pagbabantay sa kanya ng mga tauhan ng kanyang ama. Daig pa niya ang
naka-house arrest. Kulang na lang ay lagyan siya ng ankle monitor para malaman ang
lahat ng galaw niya.

Nang lapitan niya si Richard ay halatang nagulat ito. Inilahad niya ang kamay sa
harapan nito. Parang nagtataka pa ito kung ano ang hinihingi niya. Itinuro niya ang
hawak-hawak nitong pambabaing pitaka.

"Where did you get this?"

"It's from the girl at the mall, she must have dropped it when you bumped into her
this afternoon."

Nang buksan ni Giuseppe ang pitaka ay nakita niya ang ID na kanina ay hawak ni

Richard. 

"Callia Jane W. Palomares. Hmn, a high school student, huh? Are you flirting with
her?" may pananalakab niyang tanong sa bodyguard.

"F-flirting? Uh, no. No, no, no. She's barely legal. And besides, I already have a
girlfriend."

"Having a girlfriend doesn't mean you cannot have another."

Nakita niyang pomormal ang mukha nito sa sinabi niya. "Well, I'm not that kind of a
person. Sir."

"Good. I'll keep this."

"Sir?"

"Leave it to me. I'll take good care of it."

That's how it all started. He was just bored. Iyon ang ikinakatwiran ng isip
niya sa masidhing interes na iniuukol niya sa dalagitang may-ari ng ID. Nothing
more, nothing less.

Nang tawagan niya ang may-ari ng ID--si Callia Jane ay nagpanggap siyang si

Richard. Sapul noon ay naging constant caller na siya nito. Madalas ay inaabot sila
ng umaga sa pag-uusap sa telepono. Hindi niya namalayan kung kelan na-develop sa
mas malalim na ugnayan ang relasyon nila na nag-umpisa lamang sa cable ng telepono.
When he asked her to become his girlfriend, he almost fell off the balcony when she
said yes.

He never told her who he was five years ago. Pagkatapos ng nangyari sa pamilya nito
ay lalo na siyang nawalan ng pagkakataong masabi rito ang totoo niyang pagkatao.

When he heard about what happened to her family, he asked his father to use all his
connections to find her. And he did find her. Unfortunately, Don Salvatorre forbade
him from seeing her. He said he struck a deal with CJ and that she agreed to it.
Kung anong klaseng deal iyon ay hindi ito masyadong nagbigay ng ditalye sa kanya.
Meanwhile, he wants him to clear his name to take him off from the wanted list.
Only then will he allow him to be with CJ.

After five years, pumayag din ang kanyang ama na muling makita si CJ. Subalit may
kundisyon ito. Hindi siya puwedeng magpakilala sa dalaga bilang anak nito.

He had so many things to make up for to CJ. Kasalanan niya ang nangyari sa pamilya
nito. At sa tuwing maiisip niya iyon ay inaatake siya ng matinding sakit ng ulo.
The doctors can't explain why, though. Sari-saring pagsusuri na ang ginawa sa kanya
ngunit walang makuhang konkretong paliwanag ang mga ito. Kung pagbabasehan naman
ang pagbabago sa kanya ay masasabing successful ang naging operation niya five
years ago.

***

"SO, how did you find me?" tanong ni CJ nang maghari ang ilang saglit na
katahimikan sa loob ng sasakyan.

Natitiyak niyang maingat siya sa kanyang mga kilos. Kaya isang malaking hiwaga sa
kanya kung paano siya nitong nasundan.

"Maraming paraan kapag gusto mong makita ang isang tao."

"Is there something I should know about you aside from the fact that you're a naval
architect?"

"Why? Do I make you feel uneasy?"

"Uneasy?" Iyon nga ba ang nararamdaman niya? 

Wala itong ideya kung ano ang kaya niyang gawin kaya ano ang dapat niyang
ikabahala? O nag-aalala siyang matuklasan nito ang totoo niyang pagkatao?

"For someone who claimed some irregularity in his brain functions, you're showing a
great deal of attention to me. Don't tell me in love ka sa akin? Oh, I forgot.
You're not capable of that emotion, right?"

"Let's just say I'm attracted to you that it's starting to become an obsession."

"That sounds..."

"Creepy?"

"Maybe."

"You've never been stalk before, huh?"

Kinunutan niya ito ng noo. "Meaning?"

"Like I told you. I can't afford to lose you. And I will dog your footsteps and
find you wherever you are. Even if it means stalking you."

Napaawang ang bibig ni CJ. Kung ibang babae siguro iyon ay kinilabutan na sa mga
pinagsasabi nito. Lalo pa nga at ang paraan ng pagkakasabi nito ay seryosong-
seryoso.

"Paano kung habang ini-stalk mo ako ay may matuklasan kang isang bagay tungkol sa
akin? Ano ang gagawin mo?"

"Anong klaseng bagay?"

"Na isa akong mapanganib at delikadong tao."

Nag-side glance ito sa kanya.

"Seriously?"

"Seriously."

"I will keep it to myself no matter what."

"Really?"

"Really."

"Even if it means you'll be putting your life on the line?"

"Even if it means my life."

'

A/N:

Howdy??

Isa-isa ng nagsusulputan ang mga sikreto.

Will there be more secrets to reveal soon??

Votes and comments, peeps^^

Bb_Anastacia
Nostalgia
Chapter Thirteen

"EAT. Baka matunaw ako kung wala ka ng ibang gagawin kundi ang titigan ako."

Napilitan si CJ na damputin ang kanyang kutsara. Ipinaghihimay siya ni Giuseppe ng

lobster. Katulad ng suggestion nito, kumain sila sa seafood restaurant na tinutukoy
nito. Pero bago iyon ay pinag-shower muna siya nito sa hotel kung saan ito
pansamantalang tumutuloy para raw matanggal ang kumapit na pulbura sa kanyang
katawan. He even bought her clothes to wear.

"Why are you like that?"

"Like what?" his face looks blank.

"Like this--maasikaso. Bago ko pa kailanganin ang isang bagay ay ginagawa mo na

para sa akin. I know you said you're obsessed with me," kumuwit siya ng panipi sa
hangin. "But for someone like you, I think this is very unusual. The things you do,
it almost seems like..."

"What? Go on."

It almost seems like you're so in love with me, pero sa isip na

lamang iyon sinabi ni CJ. "Forget it."

"It calms me," di-kawasa'y sabi nito.

"What?"

"Ever since we--uh, ever since I met you, my health improves. No more headaches, no
more nightmares."

Hindi niya napigilang matawa sa sinabi nito.

"Ano ang palagay mo sa akin, sedative?"

"I guess that's the best way to put it."

"Ano? You're crazy."

"I am. They used to call me Psycho."

"Siguro nga. Tell me, ano ba ang criteria mo sa pagpili ng bibiktimahin? Dapat ba

maganda, sexy, matangkad, maputi--"

"Tsinita, Asian and uhm," bahagya siya nitong sinipat. "Yep, sexy. Height? Yours is
just perfect. Skin tone? I like your caffe latte complexion."

"Caffe latte? Ngayon ko lang yata nalamang may ganyang klase ng skin tone."

Kaswal lamang nitong ikinibit ang mga balikat.

Deep inside ay nangingiti lamang si CJ sa itinatakbo ng usapan nila. Sa kabila ng

sinabi ni Giuseppe wala siyang maramdamang threat dito. She was trained to be a
killer. So it takes one to know one. Kahit gaano pa ka-subtle, mararamdaman niya
kung banta ito sa kanyang buhay. If anything, she feels safe and cared for whenever
he's around her. Kahit madalas kapag pinagmamasdan niya ito ay para
siyang tumitingin sa isang blangkong papel.

"I said, eat."

"Ikaw rin. Kumain ka na." Kumutsura siya ng kanin at ulam at sinubuan ito.

Tahimik nitong tinanggap iyon. Tuloy pa rin ito sa paghihimay ng pagkain niya.
Hindi niya na lamang ito sinaway. Tutal mukhang therapeutic dito ang pagsilbihan
siya.

She smiled in amusement. Marahil sa buong buhay niya ay wala na siyang makikilalang
lalaki na kaparis nito. He's unique. And he's probably one in a million.

"You're smiling. What's so funny?"

"You."

"I'm offended."

Napangiti siya. Kahit sinasabi nitong offended ito ay hindi man lang kumunot ang
noo. Palagay niya ay hindi ito naoperahan sa utak kundi nagpa-botox ito. Gusto
niyang mapahalakhak sa naisip.

"Don't keep it in. Baka kung saan 'yan lumabas."

Natawa na si CJ nang tuluyan.

"Naisip ko lang kasi. Hindi ka siguro na-opera, nagpa-botox ka."

"Do that more often."

"Ang alin--ang asarin ka?"

"No, laugh and smile. You can make fun of me if you want. Huwag mo lang
kalilimutang ngumiti at tumawa."

Bahagya siyang dumukwang sa kanilang mesa at inabot ang magkabilang sulok ng bibig
nito at binanat iyon sa magkabilang gilid.

"In that case, gusto kong sabayan mo ako. Turuan nating ngumiti at tumawa ang isa't
isa."

He took her hands and kissed each finger. "Deal."

Bumalik na siya sa kinauupuan niya.

Nang matapos kumain ay tinanong siya ni Giuseppe kung gusto pa niyang bumalik sa
shooting range.
"No. Let's go back to your suite instead. I've missed you. I want to spend the rest
of the day making love with you."

Hindi siya nagdalawang-salita at kaagad nitong hinagip ang kanyang braso at hinila
siya patungo sa kinahihimpilan ng kanyang kotse. And soon enough, they were inside
his suite and ripping each other's clothes until they were both naked. Kung gaano
karahas silang nag-alis ng mga saplot, kabaliktaran niyon ang naging pag-angkin
nila sa isa't isa. Banayad at tila may paglalambing. Bawat sandali ay ninanamnam.
At nang sabay nilang abutin ang luwalhati ng pag-iisa ng kanilang mga katawan ay
mahigpit silang napayakap sa isa't isa.

Nahigit ni CJ ang paghinga. At the height of passion, a well-kept memory flashed

inside her head.

"Ohh," ibinaon niya ang mukha sa pagitan ng leeg at balikat ni Giuseppe. She
inhaled his scent. Gusto niyang lunurin ng amoy nito ang isang alaala na gusto na
niyang ibaon sa limot.

Naramdaman niya ang pagpalibot ng mga bisig nito sa kanyang katawan.

Pasaklang siyang nakakalong dito habang magkahugpong ang kanilang mga katawan.
Halos walang hanging makaraan sa higpit ng yakap nila sa isa't isa.

"What's wrong?" tanong nito.

"Nothing."

"There's obviously something. Or is it someone?"

Hindi siya sumagot. Sa halip ay lalo pang isiniksik ang mukha sa leeg nito.

"I'm the jealous type. You know that already, right? I don't want any ghost of past
relationships between us."

"There's no ghost of past relationships, okay? There's only one guy. And he's not
worth remembering."

Ewan kung imahinasyon niya lang iyon. Ngunit pakiramdam niya ay parang bigla itong
natigilan.

"Why?"

"Anong why?" bahagya siyang lumayo rito para sipatin ito sa mukha.

"Why did you say he's not worth remembering?"

"Akala ko ba ayaw mo ng ghost of past relationships? Bakit inu-ungkat mo pa?"

"What you said piqued my interest. Did he hurt you, perhaps? Minahal mo ba
siya or... mahal mo pa siya?"

Matagal siyang napatitig sa mukha ni Giuseppe. She cupped his face between her
palms and trace the contour of his nose with her thumb.

"I don't know. I guess the pain of betrayal overrides what I felt for him."

"Betrayal?"
"Do you really want to talk about this?"

"Yes."

"Why?"

"Dahil ayaw kong maulit... or in this case, ayaw kong magkamaling gawin ang ginawa
sa'yo ng lalaking 'yon."

"Don't worry about it. Nakalimutan ko na siya," tumayo na siya at hinagip ang
hinubad nitong tee. Iyon na lang ang isinuot niya. 

"He was your first. First love, first lover and first heartbreak."

"First love? I don't know about that. I was a reckless teen. Anuman ang namagitan
sa amin noon ay maaaring dala lamang ng kapusukan ko, ng kabataan. Gad, what I did
back then was so," natakpan ni CJ ang mukha. "Reckless and unthinkable. Pumayag
akong makipagrelasyon sa isang lalaki na boses lamang sa telepono ang tanging
naging simula ng aming pagkakakilala. I don't even know what he looks like. And yet
on the very first day we went out on a date, I surrendered everything to him.
Everything. Wala man lang akong itinira para sa sarili ko. I was so stupid."

"You were young."

"And stupid."

"No. I guess, somehow you had a connection. Women are very emotional creatures.
They don't just hop into bed with some random guy unless there's a mutual bond."

"Raging hormones. That's all there is to it."

    

"You are going to be difficult about this, aren't you?"

"Dahil hindi kailangang bigyan ng magandang kulay ang nangyari noon. And don't
worry, hindi ko hahayaang gawin mo sa akin ang ginawa niya."

"Meaning?"

"There will be no expectations, no promises. Expectation leads to disappointment

and promises are made to be broken."

"Is that what he did--he broke his promise?"

"Yes."

"I won't do it again."

"What?"

"Hindi ako mangangako sa'yo na hindi ko kayang tuparin."

"At hindi ko rin naman hinihingi sa'yo ang mangako ka ng kahit na ano. Let us just
enjoy each moment that we're together. Huwag nating sirain 'yon ng mga salitang
walang laman at kahulugan. Because honestly, I like what we have right now."

Patlang.
"If you want more than this, tell me now. Because I--"

"Come back to bed. That's all I want right now."

Mabilis na hinubad ni CJ ang suot na tee at kaagad na pumaloob sa naghihintay

nitong mga bisig. Simple at hindi kumplikadong relasyon lamang ang kailangan niya.
Nang tanggapin niya ang kondisyong ibinigay sa kanya ni Don Salvatorre noon,
tinanggap na rin niya sa kanyang sarili na hindi siya nakalaang bumuo ng sariling
pamilya. She already dedicated her life to seek vengeance for her family. At hindi
siya titigil hangga't hindi napagbabayad ang mga taong responsable sa nangyari sa
mga ito.

'

A/N:

Pasensya na sa napahabang bakasyon^^

Namamaga po ang kaliwa kong mata at hindi pa puwedeng masyadong magtagal sa harapan
ng monitor.

Hanggang sa muli.

Bb_Anastacia

Bunso
Chapter Fourteen

MADILIM-DILIM pa nang imulat ni CJ ang mga mata. Nagising siya sa pagbangon ni

Giuseppe.

"Hey, stay in bed and sleep some more," wika nito na dagling pinatakan ng munting
halik ang kanyang noo.

"Saan ka pupunta?" inaantok pang tanong niya.

"I have an urgent meeting with a client."

"Oh, okay."

"Will you still be here when I get back?"

"It depends."

"Depends with what."

"If you can feed me."

"Ask anything you want and I'll have it deliver later."

"Sweet and sour Lapu-lapu."

"Done. Is that all?"

"Belgian waffles and fresh OJ for breakfast."

"Granted. I'll talk to the chef para ipagluto ka ng kahit na anong gusto mo."

"You will?" manghang tanong niya. Mukhang mai-spoil talaga siya sa lalaking ito.

"Uh-huh. So, just stay here until I get back."

"I might go out later."

Natigilan ito.

"Pero babalik din ako," mabilis niyang sabi.

"Okay. Call me," mabilis nitong isinulat ang numero sa stationary na nasa side
table.

"Okay."

***

NANG bumaba si Giuseppe ng hotel ay hinanap nito ang chef. He's one of the VIP's
kaya naman may privilege siya sa hotel na iyon.

"Hello, Sir. I'm Chef Catherine Devivar Tugao, what can I do for you?"

"I have a guest in my penthouse suite. She might order something that is not on
your menu. I would like you to cook any dish that she wants."

"It is our duty to serve our guest in any way possible, Sir," tugon ng chef.

"Glad to hear that," he put on his dark sunglasses and left.

Hindi iilang kababaihan ang napapalingon sa direksyon ni Giuseppe nang maglakad ang

binata sa lobby ng hotel.

    

 He's like a walking Greek god among the mortals. And among these mortals, only one
woman held his attention. And he left that mortal sleeping like a baby in his bed.

Nang maalala ito ay nagmadali ang kanyang mga hakbang. Paglabas niya ng hotel ay
naghihintay na ang kanyang sasakyan. Umibis mula sa passenger side ang bodyguard
niyang si Richard at kaagad siyang ipinagbukas ng pinto sa backseat.

"Good morning, Sir," bungad sa kanya ng assistant na si Heintz.

"Good morning. What's our agenda for today?" aniya nang magsimulang umusad
ang kanilang sinasakyan.

"Meeting at nine o'clock in Radcliff Bleu Cebu. Another meeting with the design and
planning team, to be followed by a visit to the shipyard with the builders. And
lastly, a family dinner back in Manila."

"Scratch it."
"Sir?"

"I'm not attending the family dinner."

"It is your mother's first death anniversary, Sir," paalala sa kanya ni Richard.

"Exactly. That's why I don't want to attend it," dahil hanggang sa mga sandaling
iyon ay hindi pa rin niya matanggap na wala na ang kanyang ina. 

"He will send Herman if you don't come."

Imboluntaryong kumuyom ang mga kamao ni Giuseppe. When the king summons his
subjects, everyone must obey.

Ipinikit niya ang mga mata hanggang sa makarating sila sa domestic airport. Mula
roon ay lilipad sila patungong Cebu lulan ng kanyang Cessna Caravan. He owns a
shipbuilding company that builds and designs luxury ships and yachts.

Nang magkita sila ni CJ, ang tanging alam nito ay isa siyang naval architect. Hindi
niya nabanggit sa dalaga na siya rin ang may-ari ng kompanyang gumagawa ng mga
sasakyang-pandagat na kanyang dini-disenyo.

***

ALAS-OTSO  impunto ay bumangon si CJ at nag-shower. Her body felt sore and tender
after making love with Giuseppe for the entire day yesterday. And then they made
love again twice in the evening. Thrice kung isasama ang napakahabang foreplay.

Nangingiting nahipo niya ang mga love bites sa kanyang katawan. Lahat ng sulok ng
katawan niya ay walang sawang ginalugad nito at tinikman. Napakainit ng naging
pagtatalik nila. Bawat haplos at halik ay puno ng pananabik. Hindi niya maiwasang
mag-isip kung hanggang kelan magiging ganoon kasidhi ang pangangailangan nila sa
isa't isa. O ito sa kanya.

Maaaring ganoon pa kainit ang pangangailangan nila sa isa't isa dahil bago pa
lamang sila. She may not be an expert when it comes to men, but she know well-
enough that men were born polygamous. Hindi sila makukuntento sa isa. Aside from
that, Giuseppe is an exceptional male species. With his looks alone he can have any
woman he wants. Kaya naman maaga pa ay tinanggap na niya sa sarili na ang ugnayan
nila ay kaswal lamang. Not that she's expecting anything. Dahil alam din naman niya
sa sarili na hindi siya makapagko-commit ng isandaang porsiyento sa isang relasyon.

After a luxurious bath, she ordered a room service. Mabilis namang dumating ang
kanyang order. Belgian waffles, fresh orange juice and a bowl of seasoned fruits.
The latter is courtesy of the hotel.

Magana niyang tinapos ang kanyang pagkain. Nang makakain ay hinanap niya ang
stationary na pinagsulatan ni Giuseppe ng numero nito.

She texted him.

Going out. B back in the evening. CJ.

OK. I thnk I'm gonna b late. See you. GG.

GG? Ang alam niya ay single G lang ang initial ng pangalan nito. Paanong naging
double G?

Sa huli ay ipinagkibit-balikat na lang niya iyon at lumabas na ng hotel. Naisip

niyang bisitahin sa unibersidad na pinapasukan nito si Alexis. Wala siyang balak na
lapitan ito. Makukuntento na siyang tanawin ito mula sa malayo at tiyaking ligtas
sa anumang kapahamakan.

It's only been five years. Makikilala niya pa kaya ang kapatid? 

Ang tanong ni CJ ay nasagot nang makita niya ang paglalabasan ng mga estudyanteng
kumukuha ng pre-med. Out of forty student in their white uniform, kaagad niyang
natukoy ang bunsong kapatid. Her heart swelled and her eyes got misty. Malayo na
ito sa patpating katorse anyos. Mamang-mama na ang kapatid niya.

At mukhang naging ladies' man na rin ang bunso nila. Patunay ang mga kababaihang
ngayon ay nakapaligid dito at humihingi ng atensyon.

Live well and safe, Alexis. I will protect you.

Her brother's IQ is higher than the most average student. Hindi na siya magtataka
kung ito ang nangunguna sa buong klase.

Isang matangkad na lalaki ang nakita ni CJ na tumawag sa kapatid. Mabilis itong

nagpasintabi sa mga kababaihang nakapalibot dito at nilapitan ang lalaki. Naglakad
ang mga ito patungo sa direksyon ng parking area.

Her car was parked a few meters away. Then she noticed a man following the pair.
Nang lumulan si Alexis at ang lalaking kasama nito sa kotse ay tumigil ang lalaki
sa isang tabi. At nang dumaan sa tabi nito ang kotseng kinalululanan ng dalawa ay
matamang sinundan nito ng tingin ang sasakyan bago inilabas ang isang mobile at may
tinawagan.

Pinagmasdang mabuti ni CJ ang lalaki. Hindi ito mukhang pulis kaya may palagay
siyang isa ito sa mga tauhang ipinadala ni Seung-Li upang manmanan ang kapatid
niya. 

Gigil na kumuyom ang mga kamay niya sa manibela. Hindi na siya makapaghintay na
dumating ang panahong makaharap ang lalaki upang pagbayarin ito sa lahat ng
atrasong ginawa nito sa kanyang pamilya. Pero bago iyon ay gusto niyang malaman
kung bakit ganoon na lamang ang interes nito sa kanila? Ano ba ang atraso ng
pamilya niya rito?

Sinundan niya ng tingin ang lalaki. Nakita niyang lumabas ito sa loob ng campus.
Binuhay niya ang makina ng kanyang sasakyan at pasimpleng binuntutan ito. Mukhang
may kakatagpuin ito sa labas. Tumigil ito sa waiting shed sa labas ng campus na
parang may hinihintay.

Narinig niya ang pagbusina mula sa kanyang likuran. Napilitan siyang patakbuhin ang
kanyang kotse. Isang van ang nakita niyang huminto sa tapat ng lalaki sa waiting
shed. Lumulan ito roon. Sumunod siya. Kailangan niyang malaman kung sino ang mga
taong ito.

Nang tumigil ang van sa tapat ng isang gasoline station ay napilitan siyang
lampasan ang sasakyan. Nag-U turn siya sa isang fastfood chain. Eksaktong paglabas
niya sa exit road ay siya namang pagdaan ng van. Tinantiya niya ang distansya sa
mga ito. Her Porsche is not very inconspicuous for tailing. Makakahalatang tiyak
ang mga sakay ng van. 

Tiningnan niya ang direksyong tinatahak ng mga ito. Pagkatapos ay tinandaan niya
ang plate number at kulay ng van. Pagkuwa'y nilampasan niya ito. Naghanap siya ng
safe na mapagpaparkehan ng kanyang kotse. She put on her dark sunglasses and hailed
a cab.
"Saan po tayo, Ma'am?"

"Just drive."

Humalo sila sa gitna ng trapiko. Tiningnan ni CJ ang mga sasakyan sa kanilang

unahan.

"Manong, nakikita mo ba 'yong kulay gray na L-300 sa unahan natin?"

"Yes, Ma'am."

"Buntutan mo. Sakay n'yan ang taksil kong asawa at ang kalaguyo niya. Pero
siguraduhin niyong hindi tayo mahahalata, ha?"

"Areglado, Ma'am."

"Good. May bonus kayo sa akin."

Nakita ni CJ ang pagliliwanag ng mukha ng taxi driver. At halatang na-excite din

ito sa dramang ipinasok niya sa isipan nito. Saloob-loob siguro ay makakasaksi ito
ng live confrontation sa pagitan ng kabit at orihinal na asawa. Walang-wala sa
hinagap nito na malayo roon ang totoong senaryo.

Sa kabilang banda ay natuwa rito si CJ. Mahusay na nagampanan ng driver ang utos
niya. Hanggang sa humimpil ang van sa tapat ng isang three-storey building.

"Mukhang pababa na ho sila, Ma'am."

"Dito na lang ho ako, Manong," binigyan niya ng isang libong pisong buo ang driver.
"Salamat."

"Hindi na ho ba kayo magpapahintay, Ma'am?"

"Hindi na ho."

"Kayo ho ang bahala. Pero kung kailanganin niyo ulit ng service, ito ang numero
ko," may iniabot itong tarheta kay CJ.

"Sige po."

Nang makaalis ang driver ay sandaling nagmanman si CJ sa lugar. Ito ba ang kuta ni
Seung-Li? Napailing siya sa naisip. Imposible. Pero may palagay siyang iyon ang
kuta ng iba sa mga hired goons nito.

Pipihit na sana siya para lisanin ang pook na iyon nang isang pamilyar na mukha ang
mahagip ng kanyang tingin.

Si Bao-Zhi!

'

A/N:

Hello^^

Another update. Slowly but surely we're getting there.

Votes and comments!!

Sala-much. Don't forget to save to your reading list, oki doks??

Bb_Anastacia

Sexy Stranger
Chapter Fifteen

PARANG biglang nanlamig si CJ nang makita ang kanang kamay ni Seung-Li na si Bao-
Zhi. Kaagad siyang nagtago nang lumingon ito sa direksyon niya. Para itong may mata
sa batok, napakalakas ng pakiramdam.

Kailangan niyang malaman kung ano ang pakay ng mga ito sa kapatid niya. Hindi siya
makapapayag na pati si Alexis ay pakialaman ng mga ito. Papatayin niya ang sinumang
kumanti sa bunsong kapatid. Maingat niyang nilisan ang hideout ng mga ito.
Kailangan niyang kumuha ng sariling mga gamit para magmanman bago pasukin ang kuta
ng mga tauhan ni Seung-Li.

Binalikan niya ang kanyang kotse saka umuwi sa sariling bahay. Nagpalit siya ng
sasakyan dahil masyadong makatawag-pansin ang kanyang Porsche. She put her gears
inside her Pontiac SUV and drove off. Binalikan niya ang hideout nina Bao-Zhi.
Nagmanman siya sa galaw ng mga taong naglalabas-masok sa loob ng four-storey
building. Mukhang walang ibang okupante ang gusaling iyon maliban sa mga goons ni
Seung-Li. At naisip niya, marahil ay sa gusaling iyon dinadala ang mga kabataang
nabibiktima ng mga ito. Katulad nila noon. Bago sila isinalang sa auction ay ilang
ulit pa muna silang nagpalipat-lipat ng lokasyon.

Seung-Li is very careful in covering his tracks. Maski ang pinagdarausan ng auction

nito ay hindi pare-pareho ang lokasyon.

She needs to make a move. Inayos ni CJ ang sarili. Hinatak niyang pataas ang suot
na fitted skirt hanggang sa lumitaw ang kalahating bahagi ng kanyang mga hita.
Dalawang beses niyang inikutan ang gusali. Pagkuwa'y ipinarada niya ang sasakyan sa
mismong harapan niyon at umibis.

Sineksihan niya ang paglalakad at diretsong pumasok ng gusali.

"Ma'am, excuse me po. Saan po ang punta nila?" kaagad siyang sinalubong ng dalawang
lalaking mukhang goons. 

Hayagan pa siyang hinagod ng tingin ng mga iyon na para siyang walang damit.

"I'm looking for a friend of mine who lives here. Sheree Bree Baylon?" sadya niyang
nilagyan ng twang ang pagsasalita.

"Putek, pare. Porendyer pa yata ito. Ikaw na ang makipag-usap d'yan."

"Your prend, Ma'am? Ah, eh... no Sherry here. Dis haws, err--" napakamot ito sa ulo
sabay lingon sa kasama. "Pare, ano nga sa ingles ang gusali?"

"Bilding, tungaw."

"Ayun. Dis bilding is praybet. No strenger can enter."

"No stranger can enter? Oh, you mean this is a private property, not an apartelle?"

"Not apartel, Ma'am."

"Oh, my bad," maarteng natutop pa kunwari ni CJ ang dibdib saka pasimpleng

inilaglag ang kipit na handbag. 

Sumabog sa sahig ang laman niyon. Parehong nagkumahog sa pagpulot ang dalawang
lalaki. Bagay na sinamantala ni CJ upang mataniman ng surveilance bug ang mga ito.
Kailangan niyang malaman ang pasikot-sikot sa loob ng gusaling iyon bago niya
pasukin.

"Thank you," matamis niyang ngitian ang dalawang lalaki nang iabot ang kanyang
handbag. "I thought this is Venus Apartelle."

Pasimpleng iniligid ng dalaga ang tingin. Mayroong isang surveilance camera na

nakatutok sa entrance ng gusali.

"No, no. Dis is agency. Tama, agency, di ba, pare."

Dinunggol ito sa balikat ng kasama na parang sinasabing hindi nito kailangang

sabihin iyon.

"I'm sorry for just barging in. I'll call my friend to ask her exact
address," inilabas niya ang cellphone upang tawagan kunwari ang kaibigan. 

    

"Sheree, my God. I think I'm lost. What? Oh, that would be perfect. I'll meet you
there. See you."

Kinawayan niya ang dalawang goons. Ngiting-ngiti ang mga ito na akala mo'y nakakita
ng artista. Lumulan na si CJ sa kanyang sasakyan at pinatakbo iyon palayo sa
pinanggalingang gusali.

"Ohh-key. Now, let's see."

Binuksan niya ang kanyang laptop para makita ang surveilance feed mula sa bug na
inilagay niya sa dalawang lalaki. Halos kasinliit lamang iyon ng butil ng isang
monggo. Ilan lamang sa mga high-tech equipment na galing kay Don Salvatorre na
sadyang inilalaan nito para sa pagtugis niya sa mga taong may atraso sa don. Ngunit
sa hindi inaasahang pangyayari, gagamitin niya iyon para sa kanyang personal na
misyon.

Katulad ng inaasahan niya, nagsimulang gumalaw ang dalawang goons na kinabitan niya
ng bug. Parehong naka-assign ang dalawang lalaki upang magpatrolya sa bawat palapag
ng gusali. At mukhang hindi siya nagkamali ng hinala. Bukod sa pagiging hideout ay
sa lugar na iyon din dinadala ng mga tauhan ni Seung-Li ang mga kabataang dinudukot
ng mga ito.

Nakaramdam siya ng matinding galit. Mukhang hindi pa rin tumitigil si Seung-Li sa

dating modus nito.

At dahil may illegal na gawain, mahigpit ang seguridad ng mga ito. Bawat pasilyo ay
may surveillance camera na nakakabit. Iniisip ni CJ kung paano niya mapapasok nang
walang aberya ang gusaling iyon upang maitakas ang kaawa-awang mga biktima.
Napansin niyang bawat isa sa mga goons ay tila nagkakamukhaan. Hindi rin sila
basta-bastang nagpapapasok nang hindi pamilyar sa mga ito.

"Ang ganda talaga ng tsiks na 'yon kanina, ano, Bugoy?" narinig niyang pag-uusap ng
dalawang goons.

Muling nagkita ang dalawang lalaki pagkatapos magronda ng mga ito. At ang lugar
kung saan nagkita ang dalawa ay mukhang ang pinaka-komedor ng mga ito. The sun is
already set. Ni hindi na namalayan ni CJ ang paglipas ng oras. She missed lunch. 

"Anong tsiks ang pinag-uusapan niyo?" sawsaw ng isang lalaking mukhang tulisan. 

Naupo ito sa harapan ng dalawang lalaki kaya kitang-kita ni CJ ang maaskad na

hitsura. Bilugang madilat ang mga mata na parang luluwa na mula sa eye socket,
butuhan ang mukha na parang bungo na dinikitan lang ng manipis na balat, bigotilyo
at tuwid na tuwid ang mahabang buhok.

"May isang magandang tsiks na naligaw kanina. Dire-diretso na nga sanang papasok
dito sa loob, naharang lang namin nitong si Celso."

"Naligaw lang ba talaga? Baka naman asset 'yon at tinitiktikan itong lungga natin,"
diskumpiyadong sabi no'ng tulisan.

"Duda akong asset 'yon, Macario," wika ng tinukoy na Celso. "Ang ganda at mukhang
artista. Islang na islang pa ngang magsalita, di ba, p're?"

"Oo nga, Macario. Duda rin akong asset 'yon. Isa pa, kung may operation mang
gaganapin ang mga pulis, matitimbrehan na kaagad tayo ng mga kapit ni Big Boss sa
taas."

Bahagyang nagsalubong ang malalagong kilay ni Macario sa sinabi ng mga kausap.

Nakikita ni CJ na hindi pa rin ganap na kumbinsido ang lalaki sa sinabi ng mga
kasama nito.

"Tsiks ba ang pinag-uusapan niyo?" may ilang nakisabat na rin sa usapan ng tatlo.

"Oo. Wala kasi kayo sa baba kanina. Hindi niyo nakita kung gaano kaganda 'yong
babae. Mukhang artista sa Holiwood. Panay pa nga ang ingles, eh. Muntik ng sumuka
ng dugo itong si Celso habang nakikipag-usap."

Nagkatawanan ang mga ito.

Habang nagbibida sina Bugoy at Celso tungkol sa kanya, nakita ni CJ ang pagtayo ni
Macario. Umalis ito at lumabas ng komedor. Parang nahuhulaan na niya kung ano ang
gagawin nito. If she were in his shoes at meron siyang masamang kutob, itse-check
niya kung tama o mali ang kanyang hinala. Kaya more or less ay posibleng pupunta
ito sa control room na siyang nagmo-monitor ng surveilance sa lungga ng mga ito.

Napukaw ang kanyang pag-iisip nang tumunog ang kanyang cellphone sa dashboard.
Mabilis niyang kinuha iyon.

Flyng bck to Mnla now. I'll c u later. GG.

C u.

Mssng u already. 

Sa kabila ng sitwasyon at kinaroroonang lugar ay napangiti si CJ.

Me, too, her reply.

Nang muli niyang balikan ang ginagawa ay napansin niya ang lalaking nakatayo sa
roof deck ng minamatyagang gusali. Gabi na. Ngunit maliwanag ang roof deck kung
kaya't kitang-kita niya ang lalaking nakatayo roon at hinahayon ng tingin ang
kapaligiran na parang may hinahanap. Ginamit ng dalaga ang night vision binoculars.
Hindi na siya nagulat nang makita roon ang lalaking mukhang tulisan. Si Macario.
Mukhang sa lahat ng goons ay ito ang may pinakamatalas na pandama.

Isinara niya ang laptop at itinaob ang kanyang cellphone. Kahit heavily tinted ang
sasakyan niya ay posibleng makita nito ang liwanag na nagmumula sa mga gadgets.
Natuon ang atensyon nito sa kinaroroonan ng sasakyan niya. Sa isang saglit ay
naisip ni CJ na nadiskubre na ng lalaki ang lihim niyang pagmamatyag. Ngunit
makalipas ang ilang sandali ay umalis na rin ito.

Nagpalipas lang din siya ng ilang minuto at nilisan na niya ang lugar. Sa isip ay
may ideya na siya sa floor layout ng gusali. At alam na rin niya kung paano
papasukin ito.

Meanwhile ay kailangan na niyang bumalik ng hotel. Bukas, bukas ay tutulungan

niyang makatakas ang mga inosenteng biktima ng kahayupan ni Seung-Li.

Pagbalik ng hotel ay kaagad siyang nagbabad sa bath tub. Hindi siya sigurado kung
anong oras makakabalik si Giuseppe. Pero natagpuan niya ang sariling nasasabik na
makita ito na para bang kaytagal nilang napawalay sa isa't isa. Inilubog niya ang
sarili sa bath tub. Pagkuwa'y hinawi niyang patungo sa likuran ang buhok at
isinandal ang sarili sa tub habang sumisimsim ng red wine.

Once in a while kapag ganoong malalim ang iniisip niya ay naalala niya ang mga
kabataang nakasama noon. Hindi niya mapigilan ang sariling kumustahin kung ano ang
naging lagay ng mga ito. Mayroon kayang maski isa o dalawa na pinalad na mapabuti
sa mga ito? Bumibigat ang dibdib niya sa isiping mas masahol pa sa impiyerno ang
naging kinabukasan ng mga ito.

Naalala niya ang sinabi sa kanya ng doktor na sumuri sa kanila noon bago sila
isinalang sa auction.

"Sa lahat ng pumasok dito, ikaw lang ang kinakitaan ko ng matinding paghahangad na
mabuhay. Karamihan sa kanila ay sumuko na bago pa man mag-umpisa ang totoong laban.
The only advice I gave them is to grab the sharpest knife they could get their
hands to and slit their throat to spare themselves from more suffering."  

Napahinga si CJ nang malalim at tinungga ang natitirang wine. Pagkuwa'y pumasok

siya ng shower cubicle at nagbanlaw. Sa labas ng banyo ay narinig niya ang pagbukas
ng pinto ng suite. She heard the faint sound of Giuseppe's voice calling her name.
Hindi siya sumagot at ipinagpatuloy lang ang paliligo.

Hindi nagtagal at bumukas ang pinto ng banyo. Sa sumunod na sandali ay marahang um-
slide pabukas ang shower enclosure at bumuglaw ang mukha ni Giuseppe.

"Hello, gorgeous."

"Hi, handsome. Want to join me?"

"I hardly refuse an invitation. Especially when it comes from a very beautiful
woman," walang anumang nalaglag sa sahig ang lahat ng saplot nito. "By the way, I
already ordered your request. Sweet and sour Lapu-lapu."

"Yum. But I want to have my appetizer first," kagat-labing hinayon ni CJ ng tingin

ang mala-Greek god na kabuuan na nakahantad sa harapan niya.

"I don't have a problem with that," mapanghibo ang tinig na tugon ni Giuseppe nang
kabigin si CJ at mainit na sakupin ang mga labi ng dalaga.

"Hmn..."

Sa sumunod na sandali ay naging napakainit ng temperatura sa loob ng banyo.

'

A/N:

Helllllooooooooooooo!! 

I'm back. *sing to the tune of I WILL SURVIVE^^

From outer space.

I just waltzed in to find you waiting for my update. 

I shouldn't have made you wait, I shouldn't have made you crave.

 If I've known for just one second you'd be begging me, author, UD please!

No, no, don't go. We will survive.

Haha!! Sorry na. Busy lang, nagre-revise kasi ako. Napakanta tuloy ako^^

Votes, comments and follow kung trip niyo.

Hanggang sa muli.

Mga dalawang chapter na lang 'to. Ending na. Haha, dyowk!!

Happy reading, oki doks.

Bb_Anastacia
Unleashed the Phantom
Chapter Sixteen

"I'LL see you later."

Mainit na tinumbasan ni CJ ang halik na iginawad ni Giuseppe nang ihatid niya ito
sa may pinto ng suite upang pumasok ng trabaho.

"Mag-iingat ka."

"Will do. Knowing you're here waiting for me is enough reason for me to come home
safe."

Home. Darating pa kayo ang panahong meron siyang matatawag na sariling tahanan?

"Why the long face? Ayaw mo ba akong umalis?"

"M-may iniisip lang ako. Go."

"Are you sure?"

"Oo. Huwag ka ng makulit at baka ma-late ka ako pa ang maging dahilan ng pagka-
sisante mo."

"Takot lang nila."

"Which means, malakas ka sa boss?"

"No. I know I'm good and there's no way in hell they could kick me out of the
company."

"Conceited."

"I'm just stating a fact."

"Fine, go." Tinapik niya ito sa dibdib at itinulak ng palabas.

"Call me or text me if you need anything, okay?"

Isinenyas niya lang na pataas ang dalawang hinlalaki. Lumulan na ito ng elevator.

Kinuha niya ang laptop at muling pinag-aralan ang layout ng hideout nina Bao-Zhi.
Hindi siya sigurado kung naroroon ang lalaki sa gabing 'yon. Pero isa lang ang
natitiyak niya, nalalapit na ang kanilang paghaharap.

Nang matapos pag-aralan ang layout ay mabilis siyang naligo at nagbihis. Kailangan
niyang bumili ng sasakyan. Iyong segunda-mano lamang at magbi-blend sa karamihan.
May nakakita na sa kanyang Pontiac SUV. At hindi siya sigurado kung gaano katalas
si Macario. Maaaring tahimik lamang itong nag-obserba pero ano ang malay niya kung
tinandaan na nito ang kanyang sasakyan.

Lumabas siya sa hotel at naghanap ng bibilhing segunda manong kotse. Matapos

maisagawa iyon ay inilipat niya roon ang mga kakailanganing gamit at muling nag-
obserba sa pakay na lugar. May katabing matataas na building ang lungga ng mga
tauhan ni Seung-Li. Isolated lang ito sa mga katabi dahil medyo sulok ang
kinaroroonan ng may apat na palapag na gusali.

Nang papagabi na ay inilabas niya ang isang maliit na remote controlled car. May
maliit itong camera kung kaya't kita niya ang bawat daanan nito. Maaari niya itong
kontrolin sa layong pitong daang metro. Kailangan niyang makita kung nasaan ang
pinaka-control room ng gusali na nagmo-monitor sa mga surveilance camera. At
natitiyak niyang nasa ground floor lamang iyon.

It took a while ngunit natagpuan niya rin ang pakay na silid. Isiniksik niya sa
pagitan ng mga electronic panels sa ibaba ang maliit na remote controlled car. May
bombang nakakabit doon. Maliit lamang din ngunit sapat para mapasabog ang isang
silid.

Tiningnan niya ang oras sa suot na relo. Maghihintay na lamang siya ng tamang oras.
Kinain niya ang dalawang energy bar na baon bago nagbihis ng mga itim na kasuotan
para hindi siya maging kapansin-pansin sa dilim. She double checked her guns.
Pagpatak ng alas-onse ay inilabas niya ang kanyang sniper rifle atkinabitan ng
suppressor. Inasinta niya ang poste kung saan nagmumula ang supply ng kuryente sa
pakay na gusali at sa ibang gusaling katabi nito.

Mabilis na nagdilim ang paligid. She put on her night vision glasses at maliksing
kumilos. Time is of essence. Natitiyak niyang may darating kaagad na maintenance
para ayusin ang linya ng kuryente. Kasabay ng pagtakbo patungo sa pakay na gusali
ay pinindot niya ang detonator ng pampasabog na nasa remote controlled toy car sa
control room. Narinig niya ang malakas na pagsabog mula sa loob.

Commencing operation, she thought and unleashed the Phantom. Kitang-kita niya ang
mga natatarantang goons.

"Raid!"

Iyon ang pag-aakala ng mga ito. Bawat makasalubong ni Phantom ay walang awang
sinasalubong niya ng tingga. Dalawang hand gun ang hawak niya na parehong may
silencer. Kung hindi sa pagitan ng mga mata ay sa puso. Para sa kanya ay walang
inosente sa bawat goons na naroroon kaya karapat-dapat lamang sa mga ito na sapitin
ang walang awang kamatayan. Tutal ay walang awa rin naman ang mga ito sa mga
inosenteng biktima.

Parang hangin lamang na dumaan si Phantom sa tabi ng mga goons. Walang ideya ang
mga ito sa kinaroroonan ng kalaban. Kahit bumuga ng tingga ang hawak niyong sandata
ay hindi pa rin matiyempuhan ng mga ito si Phantom dahil sa liksi ng mga galaw ng
assassin. Nagugulat na lamang ang mga ito sa tuwing may bubulagta sa kanilang mga
kasama.

Mula sa ground floor ay mabilis na umakyat si Phantom sa second floor. Nasa dulong
pasilyo ang pakay niyang silid. Doon ikinukulong ng mga ito ang mga batang bihag.
Samantalang ang medyo malalaki na ay nasa ikatlong palapag naman. Kalmado at
pulido. Bawat buga ng bala ay walang mintis at tiyak ang bawat tama.

Pagdating sa dulong pinto ay kinatok niya iyon. Ang dalawang guwardiya sa labas ay
naidispatsa niya na. Gayunma'y natitiyak niyang guwardiyado ito sa loob.

"Sino 'yan?"

Sa halip na sumagot ay binaril niya ang nasa likod ng pinto sabay tulak noon
pabukas. Sinalubong si Phantom ng ratrat ng bala. Ngunit mabilis siyang nakadapa at
inasinta ang natitira pang dalawang goons.

"Mga bata, tumakas na kayo."

Mula sa gilid ng concrete railings ay ibinaba ni Phantom ang fire escape ladder.

"Ang mga bata, tumata--ugh!" bala ang sumalubong sa bibig ng goon.

"Bilisan niyo," apura ni Phantom sa mga bata habang inaalalayan ang mga ito mula sa
mga goons na nagtangkang pigilan ang pagtakas ng mga bata.

"Salamat po."

Sa kabila ng sitwasyon ay nagawa pa iyong sabihin ng huling batang bumaba ng

ladder. Bagay na ikinangiti ni Phantom.

"Mag-iingat kayo."

Isa-isa ng nagsulputan ang mga goons na may dalang flashlight. Parang alitaptap ang
mga ito sa madilim na kapaligiran. Kinuha niya ang isang granada at inihagis sa mga
ito. Halos yumanig ang second floor kasabay ang pagtatalsikan ng mga nahagip ng
pagsabog. Mula sa kanang palapulsuhan ay itinutok ni Phantom ang pocket grappling
hook sa concrete railings sa third floor. Pagkuwa'y hinila niya ang sarili paakyat
sa ikatlong palapag upang makaiwas sa pagdating ng karagdagang puwersa ng mga goons
mula sa itaas at ibaba ng gusali.

Nang marating ang third floor ay gulat siyang pinaputukan ng nadatnang mga goons
doon. Tahimik niyang sinalubong ng tingga ang rapido ng bala. Sa ilang saglit pa ay
alam niyang may reresponde ng pulis doon dahil sa pagsabog at mga putukang naganap.
At dahil hindi siya sigurado kung sino-sino ang nasa payola ni Seung-Li, kailangang
mapatakas na muna niya ang mga bihag.

Isang granada ang muli niyang inihagis sa labas ng pakay na pinto. Bumukas iyon sa
malakas na impact ng pagsabog. Kasunod noon ay nakita ni Phantom ang sunod-sunod na
pagbuga ng bala. Dumapa siya sa may gilid ng pinto at inasinta ang goon na
bumabaril sa kalabang hindi nito nakikita. Biglang tumahimik ang loob ng silid.
Nakita niya ang takot na pagsisiksikan ng mga kabataan sa isang sulok.

"Puwede na kayong tumakas," aniya sa mga ito.

Sa labas ay dinig ang yabag ng mga paparating na kalaban. Bahagya siyang sumilip sa
pinto upang tingnan ang dami ng mga ito. Fifteen to twenty. Kumuha siya ng isang
granada at inihagis sa mga paparating.

"Kilos!" aniya sa mga bihag. 

Nagkukumahog na sumunod ang mga bata.

Katulad sa second floor, hinila ni Phantom ang fire escape ladder upang may
madaanan ang mga bata pababa. Hanggang sa matiyak niyang safe na ang mga ito ay
saka pa lamang siya umalis sa tabi ng railing. 

Di-kalayuan ay dinig na niya ang paparating na responde. Kung kalaban o kakampi ay

hindi na siya maghihintay pa roon upang alamin. Minabuti niyang umakyat sa roof
deck at sa likuran na lamang ng gusali dumaan.

"Sino ka?"

Kasabay ng pagbalik ng ilaw sa mga kalapit na gusali ay waring natulos si Phantom

sa kinatatayuan. 

    

Sapat na ang kilabot na naglakbay sa kanyang mga gulugod para matiyak niya kung
sino ang taong nagsalita sa kanyang likuran. Dahan-dahan siyang pumihit paharap. 

Si Bao-Zhi. Katabi nito si Macario at dalawa pang goons. Pare-parehong may hawak na
matataas na kalibre ng baril ang mga ito at nakatutok sa kanya.

"Long time no see, Bao-Zhi," malamig niyang bati sa kanang-kamay ni Seung-Li.

Tinanggal niya ang suot na night vision glasses.

"Who are you?"

"Kahit magpakilala ako sa'yo ay duda akong matatandaan mo pa ako sa dami ng mga
katulad kong naging biktima niyo."

"Hulihin niyo siya," utos nito sa mga tauhan.

Hindi siya tuminag sa kinatatayuan at hinintay lamang na makalapit ang dalawang

goons. Nang abot-kamay na siya ng mga ito ay hinugot niya ang nakasuksok na baril
sa magkabilang tagiliran at maliksing umigpaw pataas. She did a backward flip at
parehong inasinta ang mga ito sa ulo. Sabay na tumimbuwang ang dalawang goons.

Paglapat ng mga paa ni Phantom ay mabilis siyang nagkubli sa likod ng pakuwadradong

column ng railings habang pinapaulanan ng bala nina Macario at Bao-Zhi. May
kalahating metrong overhang sa bahaging iyon kaya may napagkublihan siya. Mabuti na
lamang at may natitira pa siyang isang granada. Mabilis niyang tinanggalan ng pin
iyon at inihagis sa dalawa. Dagling naghiwalay ang mga ito at padapang tumalsik sa
magkasalungat na direksyon. Hindi niya napuruhan. Gayunma'y parehong mahilo-hilo
ang dalawa nang silipin niya.

She reloaded her handguns. Nang makita niyang dadamputin ni Macario ang nabitiwan
nitong baril ay binaril niya ito sa kamay. Napa-aringking ang lalaki at mabilis na
nagkubli.

"Hindi ako sigurado kung tama ang hula ko," narinig niyang sabi ni Bao-Zhi. "Pero
kung tama ako na ikaw si Michaela Wong, meron akong impormasyon na natitiyak kong
magiging interesado ka."

Natigilan si Phantom. Ang alam niya ay patay na ang kanyang ina at kakambal. Paano
nitong naisip na siya ang kanyang ina? Hindi ba't nahulog ang mga ito sa bangin?

Ramdam niya nang tumahip nang pagkabilis-bilis ang kanyang puso!

"Buhay ang kambal mong anak."

Ikinabigla ni Phantom ang narinig. Buhay si AJ!

"Narinig mo ba ako, Michaela? Kung interesado kang malaman kung nasaan ang mga anak
mo ay sumama ka sa akin."

No, this is just a trap! Iyon ang isinisigaw ng utak niya. Maaaring paraan lamang
iyon ni Bao-Zhi upang linlangin siya.

Nasilip niya ang pagapang na pagkilos ni Macario patungo sa kinaroroonan ng sandata

nito. Gigil niyang inasinta ang lalaki. Isang tama sa pagitan ng dalawang mata, isa
sa dibdib. Dilat ang mga matang lumungayngay ang ulo niyon sa lapag.
Now, it's Bao-Zhi's turn. She's wearing a mask bukod pa sa halos madilim pa rin ang
kinaroroonan nilang gusali kaya natitiyak nitong hindi siya namumukhaan ng lalaki.
O marahil ay sadyang hindi na siya nito matatandaan at tanging paghula lamang ang
magagawa nito. Pero sa lahat ng pangalang puwede nitong banggitin, bakit ang
pangalan pa ng kanyang ina?

Binaril niya ito sa braso, dahilan upang mabitiwan nito ang hawak na baril. Dahan-
dahan siyang tumayo mula sa pinagkukublihan at nilapitan ito.

"Nahulog si AJ sa bangin kaya huwag mo akong linlangin na buhay pa siya."

"Buhay siya. Buhay siya at ang kinikilala niyang ama ay si Seung-Li."

Mahigpit na nahawakan ni Phantom ang baril. Kailangan niyang kontrolin ang kanyang
emosyon.

"Bakit niyo minamanmanan si Alexis?"

"Dahil sa utos ni Seung-Li. Nang hindi namin matagpuan ang katawan mo sa ibaba ng
bangin ay natiyak niyang buhay ka. At ang tanging paraan upang matunton ka ay ang
bantayan ang kilos ng bunso mong anak dahil nasisiguro ni Seung-Li na hindi
maglalaon at makikipag-ugnayan ka rito."

Biglang nagsikip ang dibdib ni Phantom sa timping emosyon. Buhay si AJ. Ngunit
buhay pa nga ba ang kanyang ina?

"Paano kung sabihin ko sa'yong hindi ako si Michaela Wong?" dahan-dahan niyang
tinanggal ang suot na mask.

"I-isa ka sa...kambal?"

Inubos niya ang bala ng kanyang glock sa katawan nito. Nang hindi na ito gumagalaw
ay tinungo na niya ang gilid ng deck. 

Tatalon na sana si Phantom sa gilid ng railing nang isang putok ang umalingawngaw
mula sa kanyang likuran. Napabiling siyang paharap kasabay nang pagsigid ng kirot
sa kanyang dibdib. Buhay pa si Bao-Zhi! May suot itong bullet proof vest. Muli
itong nagpaputok. Ngunit hindi siya nito tinamaan nang gumulong siya sa lapag.
Binunot niya ang kanyang dagger sa kaliwang binti at inihagis iyon sa lalaki.
Bumaon iyon sa leeg nito. Hindi pa siya nakuntento, binunot niya ang isa pang
handgun at inasinta ito sa noo.

Inut-inot siyang bumangon. Ramdam niya ang pagsigid ng kirot sa dibdib at ang
pagtagas ng masaganang dugo mula rito.

I can't die here. Not yet...

'

A/N:

Yo!!

Goof morning^^

Bibili muna ako ng pandesal.

Kayo na ang bahala kay Phantom.

Bb_Anastacia

Between Love, Life and Death

Chapter Seventeen

GIUSEPPE. Ang mukha nito ang rumehistro sa nanlalabong diwa ni Phantom. Pinilit
niya ang sariling tumayo at maglakad. 

Alam niyang dumating na ang rumespondeng mga pulis. At sa ilang saglit pa,
natitiyak niyang mapupuno ang lugar na iyon ng mga imbestigador. 

Gamit ang grappling hook, pinilit niyang tatagan ang pagbubungguan ng mga tuhod
upang makababa sa likuran ng kinaroroonang gusali. Malayo-layo pa ang lalakarin
niya sa pinagparkehan ng kanyang kotse.

Nahigit ni Phantom ang paghinga nang bumitin ang katawan niya may isang dipa mula
sa lupa. Kinapos ang tali niya. Pinindot niya ang release button dahil nangangawit
na ang braso niya sa pagkakabitin. Napasinghap siya nang bumagsak ang katawan sa
lupa. Natutop niya ang sugat sa dibdib. Halos mawalan siya ng ulirat sa sakit.
Nakapa niya ang suot na kuwintas. Alam niyang may tracking device iyon, hindi niya
lang ipinahalata kay Giuseppe na alam niya ang tungkol doon.

Sana ay matagpuan siya nito bago mahuli ang lahat.

Hinubad ni Phantom ang suot na leather jacket at itinapon iyon sa nadaanang

basurahan kasama ng kanyang mga baril. Ibinaba niya ang suot na black sleeveless
top hanggang sa kalagitnaan ng kanyang mga binti. Itinali niya ang buhok atsaka
nagsuot ng chandelier earrings. Ang hitsura niya ay mukhang teenager na inabot ng
hatinggabi sa gimik.

Sa kabila ng panghihina ng mga binti ay sinikap niyang maglakad ng kaswal. Iba't

ibang tao ang nasa scene of the crime. May mga lineman na nag-aayos ng kuryente,
may bombero, may mga reporters at pulis. At siyempre pa, hindi mawawala ang mga
usisero.

Diretso siyang lumakad patungo sa kanyang kotse. Nang makalulan doon ay disimulado
niyang pinatakbo ang sasakyan na parang wala siyang kinalaman sa nangyaring
krimen. 

Kumikirot ang sugar sa kanyang dibdib. Ramdam niya ang balang nakabaon doon. Nang
subukang silipin ni CJ ang tama ng bala ay gumewang ang takbo ng minamaneho niyang
kotse. Sinikap niyang ibalik sa tamang giya ang sasakyan. Nagawa niyang makalabas
sa main road. Nakita niya ang pagliliwanag ng screen ng kanyang cellphone.

Giuseppe is calling. She tried to reach for her phone but she couldn't reach it.
Marahil ay nagtataka ito kung nasaan na siya. Sinubukan niyang muling abutin ang
cellphone sa dashboard. Ngunit sa muling pag-gewang ng sasakyan ay nahulog iyon sa
sahig.

Shit.

Sinilip niya iyon sa ilalim. Nasipit iyon malapit sa brake pedal. Sinubukan niya
iyong abutin ng paa ngunit hindi niya pa rin makuha. 

I don't want to die. Not yet.

Hangga't hindi niya naipaghihiganti ang sinapit ng kanyang pamilya ay hindi pa siya
puwedeng mamatay. Tumingin siya sa unahan. Mabuti na lamang at madalang ang
sasakyan sa area na iyon. Hinawakan niya ng kaliwang kamay ang manibela saka yumuko
at pinilit abutin ang cellphone. Nagawa naman niya. Ngunit nang muli siyang tumuwid
ng upo ay isang pedestrian ang bigla na lang tumawid mula sa kung saan. Mabilis
niyang kinabig ang manibela upang maiwasan ito. Ngunit isang ten wheeler truck ang
mabilis na paparating mula sa kabilang lane. Huli na para makaiwas. Dagling
sumalpok ang kotse niya sa malaking sasakyan.

Sa lakas ng impact ay humampas ang ulo ni CJ sa manibela. Bago tuluyang nawalan ng

malay ay isang mukha ang rumehistro sa kanyang alaala. Nahipo niya ang suot na
kuwintas hanggang sa tuluyang magdilim sa kanya ang lahat.

***

HANGGA'T maaari ay ayaw gamitin ni Giuseppe ang tracker. Gusto pa rin niyang bigyan
ng privacy si CJ. Ngunit ganoon na lamang ang kabog ng kanyang dibdib. Hindi siya
mapakali. Natitiyak niyang may nangyaring masama sa dalaga. He traced her location.
Nasa labas ito ng Manila.

Kaagad niyang tinawag si Richard.

"Sir?" 

"Ihanda mo ang kotse. Aalis tayo."

Sa nakitang urgency ni Richard sa mukha ni Giuseppe ay hindi na ito nag-usisa pa

kung saan sila pupunta. Kaagad nitong inihanda ang sasakyan.

"Cogeo," ani Giuseppe sa bodyguard nang lumulan sa passenger side ng kotse habang
tangan ang receiver ng GPS Satellite Tracker.

Kahit hindi nagkokomento ang bodyguard, alam niyang pamilyar ito sa bagay na hawak-
hawak niya. Iyon ang madalas na gamitin ng mga ito noon kapag tumatakas siya. As a
graduation gift, his mother gave him a necklace. Ang kuwintas na ibinigay niya kay
CJ. Lingid sa kaalaman niya ay may nakalagay iyong tracking device upang ma-monitor
ng mga ito kung saan siya pumupunta. Natuklasan niya lamang ang tungkol doon nang
aksidenteng maiwan niya ang kuwintas.

Napansin ni Giuseppe na tumigil ang movement ni CJ. He doesn't have a visual of her
current situation. Ang tanging makikita sa tracker ay ang location nito. At base sa
nakikita niyang kinaroroonan ng dalaga ay nasa gitna ito ng kalsada.

Posible kayang naipit ito sa traffic? Sinubukan niyang muling tawagan ito. Ngunit
katulad ng mga naunang tawag niya ay hindi ito sumasagot. Something is not right.
And he could feel it in his bones.

"Step on it, Richard. Hurry!"

May kuwarenta y singko minutos na silang bumibiyahe nang muling magkaroon ng

movement sa tracker. And he noticed, it was moving in full speed!

What the fuck is going on?

Malapit na sila sa huling location ni CJ nang mapansin ni Giuseppe ang isang yuping
kotse na sumalpok sa gitnang bahagi ng isang ten-wheeler truck. Kung pagmamasdang
mabuti ang damage ng kotse ay masasabing imposible ng mabuhay ang sinumang lulan
niyon. Pero bahagya na iyong pinag-ukulan ng pansin ng binata dahil natitiyak
nitong hindi iyon ang kotseng gamit ni CJ.

Nasa kalahating kilometro na ang layo nila sa kanilang sinusundan. Mabuti na lamang
at medyo alanganing oras na, madalang na ang mga sasakyan sa kalsada.

"Faster, Richard," utos niya sa bodyguard.

Kaagad naman itong tumalima sa utos niya.

"Turn right."

Kinabig ni Richard ang manibela sa kanan.

Nagtaka si Giuseppe nang makita ang tinutumbok na direksyon na kanilang sinusundan.

Papasok sila sa loob ng isang ospital. 

Nagmamadaling umibis ng kotse si Giuseppe. Ngunit bago pa siya makalayo ay maagap

siyang napigilan ni Richard.

"Let me handle this."

Wala sa loob na iniabot ni Giuseppe ang hawak na device sa bodyguard.

"Please, just stay in the car."

Napatango na lang ang binata. Natutop niya ang sentido nang biglang kumirot iyon.
Pumasok siya ng sasakyan at naupo sa passenger seat. Naging kainip-inip ang mga
sumunod na sandali. Gusto na niyang sundan si Richard ngunit inawat niya ang
sarili. Ospital iyon at posibleng may mga reporter na pakalat-kalat doon upang mag-
abang ng balita.

    

Bagaman naayos na niya ang iniwang kaso sa Sicily, paminsan-minsan ay may mga
umuungkat pa rin sa isyu. At nauunawaan niyang habambuhay na iyong magiging batik
sa kanyang pagkatao.

Napatuwid si Giuseppe sa kinauupuan. Nakita niyang lumabas mula sa ospital si

Richard.

"Did you find her?"

"Yes. But I'm afraid I have some bad news, Sir."

"What is it?"

"She's in bad shape. She was shot in the chest at kasalukuyan siyang ino-operahan
ngayon ng mga doktor."

"What happened to her?"

"Iyon din ang gustong malaman ng mga pulis na nagbabantay sa lagay niya."

"I need to see her," mabilis siyang umibis ng kotse. 

Ngunit bago pa man makaapak ang mga paa sa ibaba ng sasakyan ay itinulak na siyang
pabalik ni Richard.

Isang malamig na tingin ang ipinukol ni Giuseppe sa bodyguard.

"Do that again and you're dead."

"Alam ko kung gaano siya kahalaga para sa'yo. Pero sa mga sandaling ito ay
kailangan muna nating i-assess ang sitwasyon bago gumawa ng anumang hakbang. Baka
sa halip na maprotektahan mo siya ay lalo lang siyang mapahamak."

Isang malalim na buntong-hininga ang marahang pinawalan ng binata. Alam niyang tama
ang sinabi ng bodyguard.

Makalipas ang ilang oras ay matagumpay na naalis ng mga doktor ang balang bumaon sa
dibdib ni CJ. Tumagos iyon mula sa likuran ng dalaga. Kung bumaba pa ng ilang
sentimetro ang bala ay delikadong nahagip ang puso ng pasyente. Ganoon pa man,
dahil na rin sa malubhang sinapit nito sa road accident, comatose ang dalaga. Hindi
pa masabi ng mga doktor kung ano ang kundisyon nito dahil kakailanganin pang
sumailalim ng pasyente sa ilang klase ng pagsusuri.

"Mahigpit ding binabantayan ng mga pulis ang kalagayan niya dahil na rin sa
matataas na kalibre ng baril na natagpuan sa loob ng minamaneho niyang sasakyan."

Pinag-isipan ni Giuseppe ang report ni Richard.

"She was shot in the back, right?"

"Yes, Sir."

"She was kidnapped."

"Sir?"

"We'll tell the police that she was kidnapped. Nakatakas siya at ang mga baril na
natagpuan sa kotseng minamaneho niya ay mula mismo sa mga kidnappers na dumukot sa
kanya," kalmadong sabi ng binata. 

"Hindi ba ninyo ito ipapaalam kay Don Salvatorre?"

"From here on, ako na ang mangangalaga kay CJ. Nasa sa'yo ang desisyon kung na
kanino ang loyalty mo, Richard. You know I always trust you with my life. Pero kung
mahahati ang loyalty mo sa pagitan namin ni Papa, I'm willing to let you go."

"I'm with you, Sir. All the way."

"Good. Do you know anyone who's good at forgery?"

"I know a couple of people."

"In that case, gusto kong ipagpagawa mo ako ng mga pekeng dokumento na nagsasaad na
ikinasal kami ni CJ sa Paris."

"Kasal?"
"Iyon lang ang tanging paraang nakikita ko para magkaroon ako ng full access na
mailabas siya ng pagamutan. If I pose as her boyfriend I'm sure the authorities
will question my rights to take her. She needs immediate medical attention. At sa
pasilidad ng ospital na kinaroroonan niya ngayon ay duda akong maibibigay nila ang
mahusay na treatment kay CJ."

"Are you planning to get her out of the country?"

"If necessary, yes."

"Okay. Give me twenty-four hours to get the documents."

Isang araw matapos ang pag-uusap na iyon ay pumunta ng pagamutan si Giuseppe at

nagpakilalang asawa ng comatose na pasyente--si CJ. At katulad ng inaasahan ng
binata, hiningian siya ng dokumentong nagpapatunay na asawa nga niya ang pasyenteng
nakaratay. He gave them the forged documents.

"My wife was kidnapped two days ago. Hindi ko na ipinaalam sa authorities
ang nangyari sa takot na hindi ko na siya mabawi nang buhay," aniya sa pulis na
nag-iimbestiga sa kaso.

"Kung ganoon ay sinasabi niyo bang hindi sa kanya ang mga de-kalibreng baril na
natagpuan sa loob ng minamaneho niyang sasakyan?"

"No. My wife has a license to carry a firearm and modesty aside she's a markswoman.
Pero nang araw na dukutin siya ay naiwan niya ang kanyang Ruger LC9s kaya natitiyak
kong hindi kanya ang mga de-kalibreng baril na sinasabi niyo."

Nagpasintabi sa kanya ang imbestigador nang kalabitin ito ng partner nito. Saglit
na nag-usap ang mga ito na malayo sa kanya. Pagkaraan ay bumalik ang mga ito.

"Mr. Galliardi, how are you related to Don Salvatorre Galliardi?"

"He's my father."

"I see. Kokontakin na lang ulit namin kayo kung meron pa kaming mga katanungan,"
wika ng imbestigador sabay lahad ng isang kamay.

"No problem." Kinamayan ni Giuseppe ang dalawang lalaki. Pagkatapos ay sabay ng

nagpaalam ang mga ito sa kanya.

'

A/N:

Good evening!! Rainy evening here. And I'm loving it^^ malamig ang panahon kaya
masarap magkape. As in Nescafe ^______^

Ingat po doon sa mga tinamaan ng bagyo. Stay safe and dry.

Bb_Anastacia
'Til death do us part...
Thank you, Ivy Gonzaga Saranillo for an early gift. This chapter is lovingly
dedicated to you. And also sa lahat ng nag-participate sa ating games sa group.
Dahlia Orais Paler, Nicole Ann Sinda Ubas, Maridel Velena Batis, Bon Lynsay,
Catherine Devivar Tugao, Regiflor Serna Dela Cruz. At sa aking mga admins, Anj Mea,
Sheree-Bree Baylon Brizo, Luzvieminda Leonido and Miss Heidi Starr slash Marissa
Oliveros--thank you sa input.

'

Chapter Eighteen

IPINALIPAT ni Giuseppe sa isang pribadong pagamutan si CJ. Kinuha niya

ang pinakamahuhusay na espesyalista upang siyang tumingin sa lagay nito. It was a
good thing that despite the severity of her injuries her brain scans were clear. No
sign of brain swelling.

Anumang araw ay maaari itong magising ayon sa mga doktor. Kaya naman kahit isang
segundo ay ayaw halos umalis ni Giuseppe sa tabi ni CJ. Gusto niyang ang mukha niya
ang una nitong makikita sa pagmumulat ng mga mata.

But the days rolled into weeks. And the weeks rolled into months. Walang maibigay
na konkretong paliwanag ang mga doktor kung bakit tumagal nang husto ang paggising
ng pasyente. They even conducted more tests upang malaman kung ano ang lagay ni CJ.
Ngunit katulad ng mga naunang pagsusuri, tiniyak ng mga itong maayos ang lagay ng
pasyente. 

Dr. Marissa Oliveros suggested to stimulate her brain. Hindi man niyon totally
magigising ang pasyente at least the stimulation may accelerate her recovery.

"It's okay. I'm willing to wait no matter how long it would take."

Ang importante lamang kay Giuseppe ay maayos ang lagay ni CJ. Sa lahat ng

pinagdaanan ng dalaga ay mauunawaan niya kung sa 'gitna ng pagkakahimbing' nito ay
naisin man nitong magpahinga sandali. Ang pansamantalang takasan ang reyalidad.
Hindi biro ang sinapit nito.

Nakausap na rin niya ang amang si Don Salvatorre. Alam na niya ang kasunduan sa
pagitan nito at ni CJ. Nagalit siya sa kanyang ama. Kung hindi niya lamang magulang
ito ay baka kung ano na ang nagawa niya. CJ already went through hell. Subalit sa
halip na ibangon ang dalaga ay tila lalo pa nitong ibinuyo sa madilim at mapanganib
na buhay. 

He couldn't help thinking that CJ's current condition provides her some sort of
respite from suffering.

"It's okay if you want to stay this way, Sage," pagkausap niya sa pasyente
habang pinupunasan ng bimpo ang dalawang kamay nito. "I understand. And don't
worry. From now on, I will take good care of you."
Halos sa private suite na nito siya nakatira. Umaalis lamang siya kapag kailangang-
kailangan.

Months rolled into a year.

"Good morning, honey," hinagkan ni Giuseppe sa noo ang tila natutulog lamang
na pasyente. "I see, you already took a bath. Bakit hindi mo ako hinintay?"

Mamasa-masa pa ang napakahaba na nitong buhok. May private nurse na nag-aalaga

rito. At mukhang habang natutulog siya ay binigyan na nito ng sponge bath ang
pasyente. Tinanghali na kasi siya ng gising dahil late na siyang nakauwi mula sa
Cebu.

"Have you had breakfast?" ganoon madalas ang ginagawa niya. Every day he talked to
her like they were just having a regular conversation.  

Her doctor suggested that stimulating her senses of smell, touch, vision and sound
may help her recover faster. He even watches movies with her. Gasgas na nga yata
ang DVD niya ng Titanic. That was the first movie they watched together. Na sa
kabuuan ng mahigit tatlong oras na ipinalabas ang pelikula ay wala yata siyang
natandaan maski isang remarkable na eksena. 

"Can you blame me, though? I was so taken by your beauty you literally took my
breath away."

And that's when he knew, he found the one.

    

Kumuha siya ng suklay at sinimulang suklayan ang buhok nito. Manaka-naka ay

kinukuskos niya ng tuyong bimpo ang mga hibla upang mabilis matuyo. Her hair are
silky soft. Sa sandaling magising ito ay hihilingin niyang huwag nitong pabawasan
ang buhok.

"By the way, hon. I bought five DVD's. Di ba sabi mo, sabay nating tuturuang
ngumiti at tumawa ang isa't isa? From now on, comedy naman ang panoorin natin.
Masyado ng maraming trahedya ang dumaan sa mga buhay natin. It's about time na puro
masasayang bagay naman ang pagtuunan natin ng pansin. Do you agree with me? I have
here Bruce Almighty, Scary Movie, Cheaper by the Dozen, Freaky Friday, Johnny
English and Shanghai Knights. You pick. Hmn, you like Jackie Chan? Oh, I bet you
do. Pero bawal magka-crush sa kanya, ha? Mas guwapo ako sa kanya. What's that?"

Natigilan si Giuseppe nang makita ang paggalaw ng daliri ni CJ. O namalikmata

lamang ba siya?

Noon niya narinig ang pagkatok ng nurse.

"Come in."

"Good morning, Sir," ani Nurse Nicole Ann Sinda Ubas.

Kaagad na sinabi ni Giuseppe sa nurse ang nakita niyang reaksyon ng pasyente kanina
habang kinakausap niya.

"That was just normal, Sir. Reflex movements."

"Are you sure?" For a minute there he started to hope. Na senyales na iyon na
magigising na ang pasyente.
"I'm sure, Sir. I even saw her grimaced once."

"Oh."

"Some even cry and laugh, but they're just reflex."

"I see," his hope sank.

***

"AYAW mo pa bang bumalik, anak?"

Ikiniling ni CJ ang ulo sa pinagmulan ng tinig.

"Daddy!" mabilis na naguhitan ng ngiti ang kanyang mga labi

"You don't belong here. At least, not yet."

"I missed you, Daddy. Gusto ko pang makasama ka nang matagal."

"But the longer you stay, the harder it will be for you to return to a normal
life."

Inilibot ni CJ ang tingin sa kinaroroonan nila. Para silang nasa isang malawak na
hardin. Napakalawak niyon na hindi niya halos maabot ng tanaw ang hangganan.
Napakaraming makukulay na bulaklak ang namumukadkad kaya naman humahalimuyak ang
mabangong amoy sa paligid.

Ngunit bakit parang pamilyar sa kanya ang amoy? Parang hindi iyon amoy ng bulaklak.
Parang amoy iyon ng  isang pabango. Pero kaninong pabango?

"You're still young. I want you to live your life to the fullest."

"But its hard, Daddy. Parang gusto ko ng sumuko. I missed Mom, I missed AJ and
Alexis. Pero alam niyo ba kung ano ang pinakamahirap sa lahat? Ang umasang isang
araw ay muli ko silang makakasama."

"I know you're tougher than this. Sa inyong dalawa ng kakambal mo ay ikaw ang
pinakamatibay ang loob. You always find your way out in any difficult situation."

"Will I really, Daddy?"

"You will do just fine, sweetie. Trust  me."

Mahigpit na niyakap ni CJ ang ama. Gusto pa niyang manatiling kasama ito, ang
makulong sa mga yakap nito. Pero alam niyang darating ang panahon na magkikita
silang muli. Sa takdang oras.

"I love you, Daddy."

"I love you, too, sweetie."

Matapos nilang magbaklas na mag-ama ay itinuro siya nito sa isang daan na tumatahak
palabas ng hardin. 

"Go."

"Daddy..."
"I'll be watching over you. Always."

***

DALAWANG butil ng luha ang magkasunurang pumuslit mula sa magkabilang sulok ng mga

mata ni CJ. Nakita iyon ng private nurse na nagbabantay sa dalaga at maingat na
pinunasan.

"Were you dreaming, Mrs. Galliardi?" masuyong tanong nito sa pasyente. 

Suddenly, a beeping sound from the heart monitor breaks the silence in the room.
Napatingin doon ang nurse. Mabilis na tumataas ang heartbeat sa monitor samantalang
ang pasyente ay tila pilit na ibinubukas ang talukap ng mga mata. The beeping sound
accelerated. Ang matinis na tunog mula sa heart monitor ay nagsimulang pumuno sa
loob ng pribadong silid.

Si Giuseppe na noo'y kalalabas lamang ng washroom ay kaagad sanang lalapit sa

pasyente subalit napigil ito ng sunod-sunod na pagdatingan ng dalawa pang nurse at
doktor. What happened next was a blur. One minute the medical staffs were busy
checking on the patient's vitals and then the next they hurriedly took her out of
the private room.

Lutang ang diwa ni Giuseppe habang sinusuri ng mga doktor ang lagay ni CJ. Makaraan
ang ilang sandali ay nilapitan siya ni Dr. Marissa Oliveros upang ibalitang gising
na ang pasyente. 

"You may see your wife now. Unfortunately, hindi mo pa siya puwedeng makausap. In
fact, baka hindi ka pa niya makilala. She'll need physical and occupational therapy
to get her back on track."

"I understand," nakapagbasa-basa na siya ng ilang medical journals tungkol sa mga

comatose patients kaya naman meron na siyang idea sa kalagayan ni CJ. 

At walang kaso sa kanya kung hindi siya nito kaagad makilala. Ang importante'y
gumaling ito at bumalik sa maayos na kalusugan.

Mabagal na lumipas ang mga araw. Unlike in the movies, hindi ganoon kabilis ang
proseso ng paggaling ng isang pasyente mula sa comatose state. Kakailanganing
sumailalim ni CJ sa rehabilitasyon upang mapanumbalik sa normal ang kalusugan nito.

Isang buwan matapos gumising ni CJ ay nakakapagsalita na ito nang maayos. Sa mga

unang araw ay disoriented pa ito at tila isang paslit na bago pa lamang nag-aaral
tumingin sa tamang pokus at magsalita nang pautal. Kaya naman hindi muna nila ito
binigla sa kung ano ang relasyon nilang dalawa. Pasulpot-sulpot lamang kung
bumisita si Giuseppe at madalas ay kapag natutulog ang kanyang 'asawa'.

"Hi," nakangiting bati ni Giuseppe. May dala siyang isang pumpon ng mga pulang
rosas.

"Hello." Confusion and a mixture of awe and admiration crossed her face. "Who are
you?"

"My name is Albergio Giuseppe Duvall Galliardi."

"Galliardi?"

"Yes."
"My nurse calls me Mrs. Galliardi. How are we related to each other?"

"I'm your husband."

'

A/N:

Ooops, teka lang.

Pasintabi kung meron mang ilang pagkakamali o kakulangan sa medical history ni CJ

sa chapter na ito. Wala po akong background sa Medicine. Kung ano man ang mga
pinagsusulat ko rito ay base sa info's na ni-research ko on-line at input ng isang
kaibigan. Kung meron mang mga kakulangan, comment niyo lang. Mati-tengga na naman
po kasi ako sa chapter na ito kung tututukan ko nang husto ang pagri-research. And
to tell you the truth, iyon po ang nagpapatagal ng update ko^^

Anyways, don't be shy. Share your thoughts. Votes and follow will be much
appreciated also^^

Bb_Anastacia

Sleeping Memories
Sa Virgil, kung napansin niyo po--sa mga nakabasa na ng story ni Alexis--Jonas and
V were barely aware of Phantom's existence until later on. Iyon po ay dahil naging
inactive siya ng ilang taon bilang assassin after na mangyari ang road accident.

'

Chapter Nineteen

DALAWANG taon ang matuling lumipas matapos ang aksidente ni CJ. Daig pa niya ang
muling isinilang na kinailangan niyang aralin ang mga basic knowledge ng isang
individual. Mula sa pagmumulat ng mga mata at tamang pokus ng tingin, ang
pagsasalita at paglalakad. Isang taong mahigit siyang naratay at kinailangan niyang
sumailalim sa mahaba-habang physical therapy upang manumbalik sa normal function
ang kanyang katawan.

The recovery process was long and frustrating. But gradually, she recovered.
Malaking bagay ang suporta at pang-unawa ng kanyang 'asawa'. Na sa kabila ng mga
outburst niya ay nanatili sa tabi niya, umuunawa at sumusuporta.

Bagaman noong una ay duda pa si CJ kung asawa nga niya talaga ito. Hindi ordinaryo
ang taglay nitong kaguwapuhan. Para itong demigod na pinipilit makihalubilo sa mga
mortal. At isa lamang siyang ordinaryong babae para makaakit ng isang
extraordinaire male species. At lately na lamang niya naamin sa sarili na dahil
doon kung kaya't ilang beses siyang nagpalit ng physical therapist. Ayaw na ayaw
niyang may tumitingin nang malagkit sa kanyang asawa. Maging ang private nurse
niyang si Nicole Ann Sinda Ubas ay ilang beses niyang nasungitan dahil tila hindi
nito mapigilang titigan ang kanyang esposo sa tuwing nasa malapit lamang ito.

"Hello, hon. Ready to go home?"

"I'm ready as I'll ever be," kaytamis ng ngiting tugon ni CJ na kaagad kumapit sa
bisig ng kanyang asawa. Pinisil-pisil pa niya ang siksik nitong mga kalamnan sa
braso. Nakawilihan na niyang gawin iyon katulad ng madalas niyang pagkagat dito.
She developed an unusual habit after she recovered from coma. Dahil ayon kay
Giuseppe ay hindi naman niya dating ginagawa iyon. Normal daw iyon ayon sa doktor
niya. Gaya ng kung paanong limot din niya ang totoo niyang pagkatao. Kung sino siya
bago niya nakilala si Giuseppe at kung ano ang nangyari sa kanya nang araw na
maaksidente siya.

Simply put, naalog ang utak niya. Hindi man iyon nagkaroon ng permanent damage,
mukhng na-reformat iyon nang hindi sinasadya. But eventually, her brain will rewire
itself and everything will come back to her, according to Dr. Marissa Oliveros.
Including her lost memories. Hindi niya raw kailangang pilitin ang sarili dahil
isang araw ay parang bukal na kusang dadaloy iyong pabalik.

"Gusto mo bang mamasyal muna bago umuwi?"

"Yes, please?" parang batang nangunyapit sa braso ng asawa si CJ.

Tatlong taon ang lumipas sa kanyang buhay na hindi niya namalayan. Isang taon
siyang nakaratay at dalawang taon namang sumailalim sa rehabilitation upang
makapamuhay siya nang normal matapos ang aksidente. At iyon ang huling araw niya sa
ospital.

"Why are you staring at me like that?" naku-conscious na tanong niya nang matagpuan
itong titig na titig sa kanya.

"You've changed. And so far, I like the changes I'm seeing right now."

"Meaning?"

"You were kind of reserved."

"Ah, in other words, I was an uptight bitch with a jackfruit stuffed on her ass."

Mukhang nagulat ito sa sinabi niya.

"No?" she asked.

"Close but not quite."

"Don't worry. I won't take it against you kahit bumalik pa ang lahat ng alaala ko."

He chuckled before he pulled her close to his chest. Naramdaman ni CJ ang paglapat
ng mga labi nito sa ibabaw ng kanyang ulo.

"I love you," mahinang anas nito.

"I love you, too."

Ramdam niya nang tila matigilan ito.

Marahang bumaklas sa asawa si CJ at bahagyang tumiyad upang ipaikot ang mga braso
sa leeg nito.

"Let me guess. Hindi rin ako masyadong vocal sa pagsasabi ng feelings ko?"

"Yes."

"Well, I do. I do love you, Mr. Galliardi."

Muli siya nitong kinabig at niyakap nang mahigpit na mahigpit.

"I love you so much, Mrs. Galliardi. Always remember that."

"I will. Pero huwag mong masyadong higpitan ang yakap mo sa akin, baka hindi na ako
makahinga mabalo ka kaagad."

Kaagad naman nitong niluwagan ang pagkakayakap sa kanya.

"Let's go," wika nito at iginiya na siyang patungo sa naghihintay sa kanilang

sasakyan. "Saan mo gustong mamasyal?"

"Hmn, can we go sailing?"

"Of course. Anything you wish."

Pagkaupo nila sa backseat ay inutusan nito ang driver na ihatid sila sa marina.
Kaagad na inihilig ni CJ ang ulo sa balikat ng asawa. Mayamaya ay hindi siya
nakatiis at inamoy-amoy niya ang mabango nitong balat. Natuwa siya at naka-casual
tee lamang ito. Litaw na litaw ang namumurok na mga kalamnan sa punong-braso nito.
At parang biglang nanubig ang kanyang bagang.

"Giuseppe?"

"Yes, honey?"

"Puwedeng pakagat?"

"S-sure, hon. Go ahead."

***

NAKITA ni Giuseppe ang dagling pag-iwas ng tingin ng driver sa headview mirror. Ang
bodyguard naman niyang si Richard ay kaagad na ibinaba ang tingin at nagkunwaring
abala sa cellphone.

Naramdaman niya ang pagkiskis ng mga ngipin ni CJ sa kanyang punong-braso.

"Ang tigas. Relax your muscles a bit, hindi ko makagat," reklamo nito.

"'Yong braso ko na lang."

"Ayoko. Mas gusto ko 'yong deltoid muscle mo."

"Okay, okay," he tried to relax his muscles gaya ng nais nito.

Kung hindi lamang naratay sa aksidente si CJ ay iisipin niyang nagka-split

personality disorder ito. She seemed like a totally different person. She threw
tantrums at times. Sobrang selosa rin na kung minsan ay wala na sa lugar. Ibang-iba
na ito. Ngunit sa kaibuturan ng kanyang puso ay alam niyang ito pa rin ang babaing
minahal niya at patuloy na mamahalin kahit madalas ay parang ang hirap nitong
intindihin.

Napangiwi si Giuseppe nang maramdaman ang pagbaon ng mga ngipin ni CJ sa kanyang

balat. Masakit na mahapdi. Kung kailan akala niya ay matatanggal na ang kanyang
balat ay saka naman ito bumitaw sa pagkakakagat sa kanya.

Marahan niyang pinawalan ang kanina pa pinipigilang paghinga. Ibinaba ni CJ ang

manggas ng kanyang tee saka hinagod-hagod ang parteng may bakas ng mga ngipin nito.
Hinagkan-hagkan pa ang kanyang punong-braso na tila humihingi ito ng dispensa.
"I love you."

Sa isang iglap ay parang pinalis ang kirot na nararamdaman niya. CJ twined their
fingers and laid her head on his shoulder.

After a while, they reached the marina. Inalalayan niyang pababa ng sasakyan ang
asawa. Pinaiwan na lamang niya sa sasakyan ang driver. As soon as they were on
board, Richard maneuvered the yacht away from the marina.

    

***

NAKANGITING tumingala si CJ at dinama ang maalat-alat na dapyo ng hangin sa kanyang

mukha. Mahigpit siyang nakahawak sa handrail habang nakaalalay sa likuran niya ang
asawa. Kahit tiniyak ng doktor na fully recovered na siya physically ay madalas pa
ring mag-alala si Giuseppe na mawalan siya ng balanse.

Pumaikot ang isang braso nito sa kanyang beywang saka ipinatong ang baba sa kanyang
balikat. Naramdaman niya ang mainit na paypay ng hininga nito sa kanyang balat. May
naramdaman siyang kilabot na unti-unting naglakbay pababa sa kanyang gulugod.

Mula sa handrail ay napahawak siya sa brasong nakapaikot sa kanyang beywang.

Binakas niya ng daliri ang mga ugat sa likod ng kamay nito. He's rich but his hands
are those of a hardworking man.

"I have a question," aniya bago marahang pumihit paharap dito at ipinalibot ang
dalawang braso sa beywang nito.

"What is it?"

"You said I was kind of reserved. Which had me wondering, how was I like in bed?"

"Well," hindi kaagad ito nakasagot at nakita niya ang tila hirap nitong paglunok.

"Hindi ka na nakasagot. Ibig bang sabihin niyan ay ganoon din ako sa kama--malamig
at parang tuod?"

"Malamig? No. It's the opposite. But what's tuod mean?"

Napabungisngis siyang sumubsob sa dibdib nito.

"Hindi ko rin alam."

Inilapat nito ang mga labi sa kanyang sentido.

"Giuseppe?"

"Yes, honey?"

"When are we gonna have sex again?"

Natigilan ito at tila hirap na napalunok.

"Soon, I hope. And we're not gonna have sex, we'll make love."

"You are so sweet. Kaya siguro na-in love ako sa'yo nang husto," she rubbed her
nose on his chest.
It's been a while. Three years without physical intimacy--at least siya mula rito.
Kahit nakikita niya kung gaano ito ka-dedicated sa kanya ay hindi siya maniniwalang
nakapagtiis ito sa loob ng tatlong taon nang hindi nakikipag-sex sa iba.

"Tell me honestly. Did you have sex with other women while I was recuperating?"

"No."

"Liar."

He cupped her face and look her straight in the eyes.

"No. Not even once."

She blinked. Is he for real? Maiintindihan niya naman kung gumamit ito ng ibang
babae. After all, lalaki ito at may pisikal na pangangailangan. Pangangailangang
hindi niya matutugunan dahil nakaratay siya sa ospital. But she saw the sincerity
in his eyes. Hindi ito nagsisinungaling.

"You're the only one for me," sinserong sabi nito.

"I have another question."

"Ask away."

"Were you my first lover?"

"Yes."

Gumuhit ang maluwang na ngiti sa kanyang mga labi.

"I knew it." Mahigpit niyang naiyapos ang mga braso sa katawan ng asawa.

Walang kasiguruhan kung kelan magbabalik ang kanyang mga alaala. But having
Giuseppe for a husband, she wouldn't mind getting to know him with each passing
day.

'

A/N:

The human brain is still a mystery to the scientist. There were amazing stories of
people who woke up from comas. At isa roon ang kuwento ni Ben McMahon na mula sa
Australia. Nag-aral siya ng French at Mandarin pero hindi siya fluent o mahusay sa
pagsasalita ng mga nabanggit na lengguwahe. He was in a car accident which left him
comatose for a week. Nang magising siya ay hindi na siya marunong magsalita ng
English at ang tanging alam niyang lengguwahe ay Mandarin. May ilan pang kaso na
katulad ng kay Ben McMahon na nang magising ay nakaligtaan na ang primary language
at mas naging bihasa sa ibang wika. And then there is the amazing story of American
Michael Boatwright. Na nagising sa isang ospital sa California at nakakapagsalita
ng Swedish at sinasabing ang pangalan niya ay si Johan Ek. Pero bakit ko ba ito
ikinukuwento sa inyo?

Wala lang.

Happy New Year!!

Bb_Anastacia/Doreen Gabriel
Sneak A Peak
This is AJ's story--CJ's twin sister.

    

Nagtungo sa Thailand si AJ upang makalimot 

sa pagkamatay ng kasintahang si Kai. Doon ay nakilala niya si 

Keigo Chen. He calls her his dream girl dahil 

parati raw siyang laman ng panaginip nito. He chased her like a 

lovesick idiot. Dahilan upang makidnap siya at muling madawit sa 

mundong dati na niyang iniwan.

He was able to rescue her. Pero sa halip na ihatid siya nitong 

pauwi, isinama siya nito sa isang malayong isla upang magtago. 

Hindi raw ito makapapayag na muli silang magkalayo dahil 

pakakasalan pa siya nito. The audacity!

Subalit unti-unti, habang nakikilala niya si Keigo ay nahulog ang 

loob niya sa binata. Ngunit magagawa niya bang balikan ang 

madilim na mundo ng underworld upang makasama ito?

'

A/N:

Nagawa ko na ang Prologue nito. Kaya lang baka mabitin kayo. I'm currently revising
slash editing my old manuscripts kaya medyo mabagal ang mga updates ko.

Kung meron kayong mga katanungan o comment about the story, post it below^^

I always look forward to your comments and messages. Hindi man ako madalas
na nakakasagot pero umasa po kayong binabasa ko at touched ako sa mga mensahe niyo.

Happy new year sa inyong lahat. Muah, muah, tsup, tsup, hart, hart!!

Bb_Anastacia
Honeymoon Period
Chapter Twenty

THEY went sailing. Pagkatapos ng isang araw nilang paglalayag matapos niyang ma-
discharge ay hindi pa nakuntento roon si CJ. Hiniling niya sa asawa na kung maaari
ay magbakasyon muna ito sa trabaho at maglayag pa sila maski isang linggo. Bagay na
kaagad namang pinagbigyan ni Giuseppe. At parang second honeymoon na rin. Tutal
ayon dito ay wala pa silang maituturing na honeymoon. Samantalang kung tutuusin ay
hindi pa natatagalan mula nang sila'y maikasal nang diumano'y ma-kidnap siya at
maaksidente.

Sa tuwing may mababanggit na ditalye si Giuseppe na hindi niya maalala ay gustong-

gusto na ni CJ na alugin ang kanyang ulo para panumbalikin ang memorya. Pero ayon
na rin sa asawa ay hindi niya kailangang magmadali. Baka raw sa halip na makabuti
ay lalo lang iyong makasama sa kalusugan niya.

Kaya naman, in-enjoy na lamang niya ang sandaling sila'y magkasama. They both got a
nice tan after a few days in the sea. 

    

Ang tanging kasama nila sa yacht ay ang personal bodyguard ni Giuseppe na si

Richard. He seemed like a nice man. He manned the wheel and keeps to himself most
of the time.

"Want to join me?" ani Giuseppe na naglakad patungo sa gilid ng yate.

Kasalukuyan silang nakatigil malapit sa isang uninhabited island. Nasa bandang dulo
sila ng Luzon, ayon sa kanyang asawa. And along the way, ilang mga naggagandahang
beaches ang nadaanan nila.

Bago pa nasagot ni CJ ang imbitasyon ng asawa ay nag-dive na si Giuseppe. May

paghangang pinanood niya ang magilas nitong pagsisid. Napaka-atletiko ng
pangangatawan nito. Mabuti na lamang at hindi na niya kailangan pang bumalik ng
ospital. Sa dami kasi ng mga nurses na nagkakagusto rito ay baka mapaaway na siya.
Ganoon siya ka-possessive na asawa. Minsan pa nga ay nailalarawan niya ang sarili
na dinudukot ang mata ng mga kababaihang iyon dahil halos hubaran na nila sa tingin
ang mahal niyang esposo. Na marahil kung natagal-tagalan pa ay hindi imposibleng
mangyari.

Tinanggal ni CJ ang suot na cover up na katerno ng kanyang swimsuit. Eksaktong

umangat ang ulo ni Giuseppe mula sa pagsisid ay tumalon siya sa tubig. Mabilis
siyang lumangoy patungo sa kinaroroonan nito.

"You look absolutely fantastic," nakangiting salubong kay CJ ng asawa nang lumitaw
siya sa mismong harapan nito.

"So are you," malambing niyang ipinulupot ang mga braso sa leeg nito matapos hawiin
ang basang buhok sa kanyang mukha. "Naisip ko nga, siguro member ka ng swimming
team ng school niyo dati."

"Nah, I'm not really into sports."

"Hindi? E, ano ang extra-curricular activities mo--pambababae?"

Tumaas ang isang sulok ng bibig nito sa mapang-akit na ngiti. "I really love your
jealous streak."

"Talaga? Kahit parang medyo extreme?" ipinulupot ni CJ ang mga binti sa beywang ng
asawa.

"I like your extreme personality."

"Alin ang mas gusto mo: me before the accident or after?"

"I love them both because they're the same woman. You."

Parang lomobo ang puso ni CJ sa sagot ng asawa. Hindi niya tuloy napigilan ang
sarili nang isiksik ang mukha sa leeg nito at bahagya itong kagatin. Isang ungol
ang marahang kumawala sa mga labi ni Giuseppe. Inihagod niya ang dila sa bakas na
iniwan ng kanyang mga ngipin sa balat nito bago iyon siniil ng halik.
"I love you. I love you so much."

"I do, too, honey. To the moon and back."

Kusa niyang inihinang ang mga labi sa labi nito. Magaan lamang at puno ng pagsuyo.
Nakapaloob roon ang mga damdaming hindi na nila kailangang bigkasin sa isa't isa.
Nang sila'y magbaklas ay parang mga isdang naghabulan sila sa ilalim ng tubig. Sa
bawat pag-aabot ay mapusok na naglalapat ang kanilang mga labi.

Hanggang sa mapadako sila sa may tabi ng swim ladder. Ikinawit ni CJ ang dalawang
paa sa nakalubog na dulo niyon sa tubig habang nakaharap kay Giuseppe.

"Make love to me," aniyang ikinunyapit ang dalawang braso sa balikat ng asawa.

"Here?"

"Yep. Here."

"Ah, a-aren't you still sore?" tila may pag-aalangang tanong ng kabiyak.

They made love last night until dawn. Hindi iyon ang una nilang pagtatalik sapul
nang siya'y mabigyan ng clean bill of health. But last night was a little bit wild.
At least, she was. Bagaman naroon ang pananabik at init sa mga yakap at haplos ng
asawa, ramdam niya rin ang pag-aatubili nitong tumbasan ang init niya. 

"I'm not sore. But maybe you are," may bahid-panunuksong sabi ni CJ sa asawa.

Bilang tugon ay kinawit ni Giuseppe ang kanyang batok sa pamamagitan ng isa nitong
kamay at mainit na sinakop ang kanyang mga labi. The sun was about to set. It gives
them a beautiful background while they were kissing and making out in the water.
Ibinaba nito ang strap ng suot niyang bathing suit. Bumaba ang mga labi nito sa
kanyang baba at pagkatapos ay sa kanyang leeg. Siniil nito ng halik ang kanyang
balat, pababa hanggang sa kanyang dibdib. Lumubog ang ulo nito sa tubig upang
hanapin at angkinin ang kambal na perlas sa ituktok ng kanyang dibdib. Napaarko ang
likuran ni CJ sa pagdaloy ng nakakikiliting sensasyon sa bawat himaymay ng kanyang
laman.

Her husband never ceases to amaze her. He always goes out of his way to please her.
Nang muling lumitaw ang ulo nito sa ibabaw ng tubig ay masuyong kinalong ni CJ sa
pagitan ng dalawang palad ang mukha ng asawa at maalab itong hinagkan. Her hand
went down his chest, then to his washboard abs and lower between his muscular
thighs. She cupped his bulging arousal and rubbed him. Naramdaman niya ang
vibration ng ungol nito sa pagitan ng magkahinang nilang mga labi.

Hindi nakatiis na ipinasok ni CJ ang kamay sa pang-ibabang saplot ng asawa at

dinama ang magiting na simbolo nito. He's really well-endowed.  Na sa tuwing mag-
iisa ang kanilang mga katawan ay parang binabanat nang husto ang kanyang
pagkababae. 

His one hand fondled her breast while his other hand was holding the swim ladder
behind her. And then it went between her thighs and touch her there. Kasabay ng
pagbaba ng bibig nito sa kanyang leeg ay hinawi nito ang gilid ng kanyang bathing
suit. Isang singhap ang biglang umalpas sa kanyang mga labi nang sumilid ang mga
daliri nito sa gilid ng suot niyang pampaligo at sensuwal na hagurin ang kanyang
pagkababae.

Mahigpit siyang napahawak sa leeg ni Giuseppe nang mas maging mapanaliksik ang mga
daliri nito.
"I want to taste you," mahinang anas nito bago muling lumubog sa tubig.

She opened her legs wider to accommodate his questing mouth searching for her
precious pearl. She gasped for precious breath.  Pakiramdam niya ay hindi tubig ang
kinaroroonan nila ng mga sandaling iyon kundi lawa ng apoy. The heat was scorching,
consuming that it burns her to the core. 

"Giuseppe," nabigkas niya ang pangalan ng asawa nang magsimula siyang mangatal.

His hands and mouth worked on her, sending her over the edge of rapturous pleasure.
Isinubsob ni CJ ang mukha sa hugpungan ng balikat at leeg ni Giuseppe nang mahigpit
na pumalibot ang mga braso nito sa kanya.

Nang humupa ang pangangatal ng katawan niya ay inayos nito ang suot niyang swimsuit
bago siya inalalayang paakyat ng yate. Nang kapwa nakasampa na sila ay binuhat siya
nitong patungo sa kanilang cabin. And there, in the privacy of their room Giuseppe
made love to her. Not just once or twice. She lost count how many times he took her
to the zenith.

Nang sumapit ang gabi ay ipinasya nilang mag-camp sa isla. Kumpleto sila sa camping
gears at magkatulong iyong hinakot nina Richard at Giuseppe sa isla. Giuseppe set
up the tent which is good enough for three people. Pero dahil sa yate matutulog si
Richard, para lamang sa kanilang mag-asawa iyon.

Siya na ang nag-asikaso ng kanilang pagkain. Nag-ihaw siya ng isda at manok. May
kanin na rin sila at nakalagay iyon sa dahon ng saging. Nang makapagluto ay
magkasalo silang kumain habang nasa harapan ng siga.

"You know what, I kind of like this," aniya sa asawa habang kumakain. Ipinaghihimay
siya nito ng isda at sinusubuan.

"Like what?"

"Like this--simpleng pamumuhay. Malayo sa civilization, fresh food, safe from

pollution at malayo sa gulo."

"Hmn."

"What? You don't agree with me? Someday, I'm gonna buy a small island like this
one."

"And then what?"

"And then I'll live there for the rest of my life."

"Just you? Ayaw mo ba akong isama?"

"If you want, I'll save a special place for you."

"Great. Ibibili kita ng sarili mong isla and I'll name it after you."

"No, thank you. I want to buy an island with my own money."

"Fine. Just don't forget to reserve my special place."

"Never."

'
A/N:

Cute morning^^

One for the road.

Happy Monday!! 

Smile and the world will smile back. Don't forget to leave me some votes and
comments.

Bb_Anastacia

A Glimpse
Chapter Twenty One

PAGKATAPOS magpalipas ng isang gabi nina CJ at Giuseppe sa isla ay ipinasya nilang

i-explore ang kabuuan niyon. Katamtaman lamang ang laki ng isla. Mukhang maganda
rin ang lupa roon dahil sagana ito sa iba't ibang klase ng prutas at gulay na
namumunga. At naisip ni CJ, mukhang hindi magiging mahirap ang mamuhay roon. Bukod
sa mga halamang namumunga, meron ding maliit na batis sa pinakapusod ng isla na
maaaring pagkunan ng inumin.

    

"This place is like paradise," ani CJ.

At katulad sa paraiso, siyempre hindi mawawala ang ahas. 

Saglit lamang na tila ipinako si CJ sa kinatatayuan nang makita ang isang

makamandag na ahas na marahang gumagapang patungo sa kinatatayuan ni Giuseppe.
Awtomatikong dumako ang kamay niya sa patalim na nakasukbit sa kanyang beywang. Sa
isang kisapmata ay bumaon sa ulo ng ulupong ang patalim.
"What the fuck...!" gulat na mura ni Giuseppe pagkakita sa ahas na nagkikisay
ilang dangkal mula sa kinatatayuan nito

Suddenly, an image of a man with a knife embedded in his throat flashed inside her
head. Biglang gumiray si CJ sa kinatatayuan kasabay ng pagsigid ng matinding kirot
sa kanyang ulo.

"Honey!" maagap na natawid ni Giuseppe ang distansya sa pagitan nilang mag-asawa

bago pa man siya bumagsak. "What's wrong? Are you in pain, baby?"

Pinagpapawisan siya nang malamig. Ang kirot ay tila sumisigid sa kasuluk-sulukan ng

utak niya. Hinang-hina ang pakiramdam niya. Hindi niya halos maiangat ang mga kamay
sa labis na panghihina.

"Honey, say something," worried na hinaplos ni Giuseppe ang pawisang noo ng asawa.

"M-my head."

Mabilis na binuhat ni Giuseppe ang asawa. Halos magkandadulas-dulas ito sa

pagmamadaling makaalis sila sa pusod ng isla. Nakita ni CJ ang labis na pag-aalala
sa mukha ng kabiyak. Gumigiti ang butil-butil na pawis sa mukha nito. Ngunit tila
hindi nito iyon ang alintana.

"Giuseppe."

"Hush. Kailangan nating makabalik sa mainland."

"Honey, s-slow down."

"You need to see a doctor."

"I-I think I'm okay now. Medyo humuhupa na ang sakit."

"Are you sure?"

"Yes."

Huminto muna ito saglit at mataman siyang pinagmasdan, sinisiguro kung nagsasabi
siya ng totoo. Pero gaya ng sinabi niya, unti-unti ng humupa ang sakit.

"Ibaba mo na ako."

"Baka hindi mo pa kaya. Bubuhatin na lang kita."

"Kaya ko na," paniniyak niya upang ipanatag ito. Nag-aalala rin siya na baka
maaksidente silang pareho dahil medyo malumot at batuhan ang daang tinatahak nila.

Ibinaba naman siya ni Giuseppe. Gayunma'y nakaalalay pa rin ito sa kanya.

"Hindi ka ba nahihilo?"

"No. Maayos na ako."

"Siguro napagod ka lang."

"Ang totoo...m-may naalala ako," imporma ni CJ sa asawa.

Biglang natigilan si Giuseppe sa sinabi niya.

"May naaalala ka na?"

"It was just a glimpse. Isang eksena na bigla ring nawala."

"Anong klaseng eksena?"

"May nakita akong lalaki na may nakabaong patalim sa kanyang leeg."

Hindi ito nakatugon sa sinabi niya.

"Do you know anything about that?" she asked.

"What do you mean?"

"Have I killed someone?"

"No."

"S-sigurado ka?"

"Of course, honey. I'm sure of it," kinabig siya ng asawa sa dibdib nito.

"Pero 'yong lalaking nakita ko...?"

"Nakita mo ba mismo ang sarili mo na pinatay siya?"

"No, I..."

"There is your answer. Hindi mo siya pinatay at wala kang pinatay, okay?"

Pero paano nitong ipaliliwanag na ang pagkakabaon ng patalim sa leeg ng lalaking

iyon ay kaparis na kaparis ng ginawa niya sa ahas na muntik ng tumuklaw rito?

"Huwag mo ng masyadong isipin iyon," anito nang ikuwadro sa pagitan ng dalawang

palad ang mukha niya. "Baka sa sobrang pag-iisip mo ng kung anu-ano ay sumakit na
naman ang ulo mo."

Napahinga na lamang nang malalim si CJ. Siguro nga ay tama ang kanyang asawa. Isa
pa ay isa lamang siyang freelance photographer kaya ano ang malay niyang pumatay ng
tao?

Ayon kay Giuseppe ay nagkakilala sila nito sa Paris habang siya'y nagta-trabaho.
They met in a cafe, one thing lead to another and the next thing they knew, they
were in front of a judge getting married. It was a whirlwind romance. At bagaman
wala siyang matandaan maski na isang ditalye sa kanilanga kasal ay naniniwala
siya sa lahat ng sinabi nito.

"Let's go back to the yacht," ani Giuseppe.

Hindi na siya tumutol nang igiya nito sa daang tinahak nila kanina patungo sa
batis. Nang makabalik sila sa yate ay dagling iniutos ni Giuseppe kay Richard na
ibalik sila sa mainland. At sa kabila ng pagtutol ni CJ, iginiit pa rin ng kanyang
asawa na dalhin siya sa ospital upang ipasuri sa doctor.

Clear naman ang lahat ng mga pagsusuri sa kanya. Paranoid lang talaga ang kanyang
asawa. Kaunting kibot ay doktor kaagad. She hates the hospital. Tatlong taon ng
buhay niya ay sa ospital na halos uminog.
"Honey."

Ipiniksi ni CJ ang braso nang tangka siyang hawakan ng asawa.

"I already told you, I'm perfectly okay. Can't you understand that I'm so sick of
the sight of the hospital?"

"Honey, I was just worried."

"Worried, my ass!"

"CJ!"

Galit na nilingon ni CJ ang asawa at matatag na nakipagsukatan ng tingin dito.

"I can't bear to see you in pain. Can't you understand that? Kaya kung meron mang
problema o solusyon para maiwasang maulit iyon ay gusto kong malaman para hindi ka
mahirapan. Hindi mo alam kung gaano kahirap para sa akin ang makita kang nakaratay.
Na kahit gaano karami ang perang itapal ko sa mga doktor ay wala pa rin silang
magawa para mapagaling ka nang mabilis."

She was too angry to listen or to understand his point. Tuloy-tuloy siya sa
naghihintay nilang sasakyan at padabog na lumulan doon. May ilang saglit din ang
lumipas bago bumukas ang pinto sa tabi niya at pumasok doon si Giuseppe. Hindi niya
ito nilingon o sinulyapan man lang. Umuwi sila sa kanilang tinitirhan na walang
namamagitang pag-uusap. Manaka-naka ay naririnig niya ang marahas nitong
pagbuntong-hininga.

They live in a villa which is two hours away from the city. Giuseppe bought the
house after she woke up from the coma. Napaliligiran sila ng berdeng kapaligiran.
May malawak na orchard sa palibot ng villa. Pantay-tao ang nakapaligid ditong
concrete wall at state of the art ang security system. May apat silang kasambahay
sa bahay. Ang mag-asawang caretaker na sina Santiago at Norma at ang pamangkin ng
mga itong sina Lenita at Concha.

Pagdating sa villa ay dumiretso kaagad siya master's bedroom. Gabi na silang

nakauwi. Pagod siya at humihingi na ng pahinga ang pagal niyang katawan. Isa-isa
niyang hinubad ang suot na damit at nagbabad sa maligamgam na tubig sa bath tub.
Kasalukuyan na siyang nagbabanlaw nang katukin siya ng kasambahay na si Lenita
upang maghapunan. 

"Go away. I'm not hungry."

Matapos mag-shower ay dumiretso na siya ng higa sa kama. May dalawang oras na

siyang biling-baliktad sa kinahihigaan ngunit hindi pa rin pumapasok ng kuwarto si
Giuseppe. Sa kabilang banda, naisip ni CJ, bakit niya ba hinihintay ito?

Pinilit niya itong itaboy sa isipan. Pagod siya at gusto na niyang matulog. Pero
paano siyang matutulog kung ang nakasanayan niyang mainit-init na unan ay wala sa
kanyang tabi?

Inis na napabalikwas ng bangon si CJ.

Nasaaan na ba ang lalaking 'yon? Hinagip niya ang hinubad na roba at nagsimulang
magpalakad-lakad sa silid.

Hindi kaya tuluyan na itong nabuwisit sa kanya? Marahas niyang naisuklay ang mga
daliri sa buhok. Parehong maganda ang dalawang pamangkin ng mag-asawang katiwala
nila. At pansin niya, sa unang araw pa lang na makita ang mga ito ay medyo kakaiba
na ang paraan ng mga palihim na sulyap sa kanyang asawa.

Hindi kaya...? Bago pa niya nakumpleto ang iniisip ay halos liparin na niya ang
pinto upang lumabas ng silid.

"Hey, where's the fire?"

Muntik ng bumangga si CJ sa malapad na dibdib ng asawa nang pagbukas niya ng pinto

ay siya namang akmang pag-aabot nito sa seradura. Naunahan niya lang kaya sa halip
na handle ng pintuan ay braso niya ang nahawakan nito.

"Nagugutom ka na ba? Ipapainit ko ulit ang sa--hmm," nasarhan ang anumang sasabihin
ni Giuseppe nang mabilis na tumiyad si CJ at mainit na sakupin ang mga labi nito.

Bagama't nagulat ay kaagad namang rumesponde si Giuseppe sa mapusok na paghalik ng

asawa. Nang sila'y magbaklas pagkaraan ay kapwa sila naghahabol ng hininga.

"Am I forgiven?" tanong nito na kaagad pumalibot ang mga braso sa katawan ng
kabiyak.

"No. I should be the one apologizing. I'm sorry for being so irrational," aniya.

"You're forgiven," mahigpit siya nitong hinapit na ikinaangat ng mga paa niya sa
sahig.

"Saan ka galing, bakit ang tagal mo?" ipinulupot niya ang mga braso sa leeg nito.

"I was in the library, checking my messages."

"Hmn."

"Honey, I never once fooled around with anyone ever since I met you. Trust me."

Isiniksik niya ang ilong sa leeg nito. "I trust you. At sana hindi mabali ang
tiwalang 'yan, hubby. You know my temper."

"Of course, wife."

"I love you."

"I love you, too."

'

A/N:

Ang TRUST--bow. Kapag nabutas, chances are, baby ang magiging result.

Mooooooooaning Thursday!!

Don't forget to save this story to your reading list, oki doks??

Votes and comments^^

Bb_Anastacia
The Visitor
Chapter Twenty Two

HE came one fine afternoon. Don Salvatorre Galliardi, ang Papa ni Giuseppe. CJ just
got home from walking her dog in the orchard. Nasa Cebu si Giuseppe at gabi pa niya
ito ini-expect na makakabalik.

"Can I offer you anything to drink, Sir?"

"Just lemon water."

Inutusan niya ang isang kasambahay na ikuha ito ng inuming hinihingi nito.

"You don't really remember me, do you?" mataman siyang tiningnan ng may-edad na

don.

    

He's got a thick Italian accent. He looks imposing and full of authority. Kung
naiba lamang siguro siya ay masisilong siya sa personalidad nito.

"Perhaps we've met on several occasions after I married your son, Sir.
Unfortunately, I was in a car accident three years ago and I lost my memory."

"I know all about it. In fact, I visited you several times while you were in the
hospital."

"Oh." Walang nabanggit ang kanyang asawa tungkol sa pamilya nito na bumisita sa
kanya habang nasa ospital siya.

Alam niyang ulila na si Giuseppe sa ina at ang tanging pamilyang meron ito ay ang
ama at nakababatang kapatid na si Giovanni. He only saw them both in pictures kaya
kaagad niyang nakilala si Don Salvatorre pagkakita pa lang dito.

"My son probably never mentioned my visits because he's not aware that I dropped by
every now and then."

Napatango lang siya. She already had an idea that Giuseppe and his father were not
on good terms. He rarely mentions him in their conversations but he usually talks
about his younger brother.

Magalang na isinilbi ng maid ang inuming hiningi niya para sa don. Dinampot nito
ang inumin at saglit na naghari ang katahimikan.

"Are you happy?"

"I--ahm," medyo naguluhan siya sa tanong nito. O sa mas angkop na salita, nagtaka.
He sounds like a concerned father over the welfare of his own child.

"Are you happy with my son?"

"I am, Sir. I am very happy with him. He is a very loving and caring husband. If
you want to know if he's happy with me, too, I believe he is."

"Good, good. I'm happy to hear that. I'm glad it's working out for you and for
Giuseppe. You see, my son is--"

"What are you doing here?"

Pareho silang natigilan ni Don Salvatorre nang halos mag-echo sa buong kabahayan
ang tinig ng isang bagong dating. Si Giuseppe.

"Honey," sinalubong ni CJ ang asawa. Bagama't blangko ang mukha nito, nag-aalala
siya sa puwedeng mangyari sa paghaharap ng mag-ama. "You're early, hon."

"What is he doing here?"

"I just came to say hi and see how she's doing," tugon ni Don Salvatorre na
nagsimula ng tumayo sa kinauupuan.

"Please, just stay in your seat. It's almost time for dinner," pigil ni CJ sa don. 

She may have forgotten how it was like to have her own family but if it were up to
her, she would love to have dinner with her in-laws every once in a while.

"Sage."

"Bakit hindi muna kayo mag-usap? Pupunta lang ako ng kitchen para tingnan kung ano
ang niluluto nina Aling Norma," aniya sa asawa. At kay Don Salvatorre: "Please stay
and have dinner with us."

"Sure, my dear, if you must insist."

"I insist."

Medyo intimidating lamang sa una ang dating ng don. Pero sa paraan ng pakikipag-
usap nito sa kanya kanina, para bang matagal na silang magkakilala. And the way he
talked to her, it was so fatherlike. Posible kayang naging malapit siya sa ama ni
Giuseppe? Ngunit sa pagkakaalam niya ay hindi pa sila ganoon katagal na ikinasal.

Bigla ay may pumintig na kung ano sa sentido niya. Natutop niya ang ulo nang may
gumuhit doong sakit.

"Ma'am, ayos lang po ba kayo?" nilapitan si CJ ng isang kasambahay nang makita

nitong bahagyang gumiray ang among babae.

"A-ayos lang ako." Nang abutan siya nito ng tubig ay umiling lang siya. "Maluluto
na ba ang hapunan?"

"Opo, Ma'am. Maghahain na po ba kami?"

"Oo."

Alam na ng mga itong may bisita sila kung kaya't para sa tatlo ang inihain ng mga
ito.
"Dinner is ready," nakangiting anyaya ni CJ sa mag-ama na parehong walang imik nang
balikan niya sa sala.

Alam niyang labag sa kalooban ng asawa ang desisyon niyang manatili roon ang ama
nito. Ngunit wala itong magawa sa desisyon niya.

"I don't think I have a talent in the kitchen so I just let our cook do the
cooking."

"I'm quite good in that department. You should come and visit me in my house. I'll
cook for you."

"Well, why not?"

"No," matigas na tanggi ni Giuseppe.

"Hon--"

"No. And that's not open for discussion, Sage."

Itinikom na lang niya ang bibig.

Sa buong sandaling naghahapunan sila ay naging napakatahimik ng dining room. Ang

tanging maririnig ay ang ingay ng mga kubyertos. Matapos ang hapunan ay hindi na
rin nagtagal si Don Salvatorre. Bukod sa driver at bodyguard nito ay may kasama pa
itong escort na nakalulan sa isang bukod na sasakyan.

"If and when you need help or anything at all, you can reach me at this number,"
may ibinigay ito sa kanyang tarheta.

Tinanggap niya iyon.

"You can call me anytime."

"I will."

"You take care of yourself, okay?"

"You, too," wala siyang ideya sa trabaho nito o sa katayuan sa lipunan. Ngunit sa
palagay niya ay hindi basta-bastang tao ito para magkaroon ng maraming bodyguards.

Inihatid niya ng tanaw ang sasakyang kinalululanan ng don hanggang sa makalabas

iyon ng gate. Pumasok na siya sa kabahayan at hinanap ang asawa. Natagpuan niya ito
sa bar.

    

May tinitingnan itong peryodiko. Hindi niya lang sigurado kung nagbabasa ito o
sadyang malalim ang iniisip.

"Hey," ipinalibot niya ang mga braso sa beywang nito mula sa likuran.

Hindi kaagad ito lumingon katulad ng madalas nitong gawin kapag siya'y
naglalambing.

"Honey, huwag ka ng magalit. Ano ba ang masama kung bisitahin tayo ng Papa mo? Most
Filipino families are close-knit. At gusto ko lang namang simulang ayusin ang kung
anumang hindi-pagkakaunawaan sa pagitan niyo ng Papa mo."
"Well, it can't be fixed."

"Honey."

"Don't meddle in my family's affairs because you don't know a damn thing."

Natigilan siya.

"Your family's affairs, huh? I guess I'm not part of your family."

"CJ."

"I'll leave you to your drinking, then. Since I don't know a damn thing about your
family, might as well leave you to your brooding."

"CJ," mabilis siyang nahabol ni Giuseppe bago pa man niya marating ang hagdan. "I'm
sorry, I'm sorry, honey. It's not what I meant."

"Really? Magkaiba ba ang pagkakaintindi ko sa sinabi mo o mahina na rin ang English

comprehension ko?"

"Honey, honey, please," mahigpit siyang niyakap ng asawa upang hindi siya
makapiglas.

She stomped on his foot, move her head forward and slammed it back in full force.
Narinig niya ang mahinang  daing ng nasaktang asawa. Lumuwag ang pagkakahawak nito
sa kanya. Sinasabi ng utak niya na tama na, nakawala na siya gaya ng nais niya.
Ngunit parang may sariling isip ang katawan niya na kumilos. Gumalaw ang kanyang
mga kamay at paa. At sa sumunod na sandali basta na lamang lumipad ang kanyang paa
in full swing at lumapat iyon sa leeg ni Giuseppe. Bagsak ito sa sahig.

"Oh, fuck! Do you want to kill me?"

"Oh, my God," saka lamang parang nag-register sa utak ni CJ ang kanyang ginawa.
"I'm sorry, hon. Ikaw naman kasi."

Dinaluhan niya ito at mabilis na sinuri ang injury sa katawan.

"Hon, saan masakit? Patingin, alisin mo ang kamay mo."

"If you want to kill me, just say so. Iinom na lang ako ng lason para hindi ka na
mahirapan."

Tinampal niya ito sa tiyan.

"Ouch."

"Sorry," labas sa ilong na sabi niya. Inalis niya ang kamay nitong nakatakip sa
leeg na nasaktan. Namumula iyon. "Manang, pahinging cold compress. Can you stand up
o magpapatulong ako kay Richard para buhatin ka?"

He snorted as if he's offended by her suggestion. Inut-inot itong bumangon.

Tinulungan niya ito at isinampay ang isa nitong braso sa balikat niya. 

"Ma'am, heto na po ang hinihingi niyo," 'ika ng kasambahay na si Manang Norma.

"Pakisunod na lang sa kuwarto."

Pagdating sa master's bedroom ay dahan-dahan niyang inihiga sa kama ang asawa. Nang

makalabas ang kasambahay ay hinubaran niya ito ng pang-itaas na damit. Pahapyaw
niyang nahagod ng tingin ang katawan ng asawa. Daig pa nito ang nililok na marble.
Perpekto ang pagkakahulma ng bawat bahagi.

Dinampot niya ang cold compress at dinampian ang namumulang parte sa leeg at baba
ng asawa.

"Sorry," muli niyang paghingi ng paumanhin habang manaka-nakang idinidiin ang cold
compress sa balat ng asawa. Natitiyak niyang bukas ay mangingitim na iyon.

"You can kiss the pain away."

Kaagad niyang sinunod ang hiling ng asawa. Pinalibutan niya ng halik ang leeg at
baba nito.

"There, feeling better now?"

"Much better." Kinabig siya nito hanggang sa mapaibabaw siya sa dibdib ng asawa.

"By the way, alam mo bang marunong ako ng martial arts bago mo ako pinakasalan?"

"You're a half-Chinese, hon. You're a markswoman and you're good at almost

everything when it comes to self-defense."

"Hindi ka man lang nagdalawang-isip na pakasalan ako?"

"Why should I? I love you. Despite the possibility na magiging isang battered
husband ako ay pipiliin ko pa rin ang makasama ka sa habambuhay."

"Aww, you're very sweet," yumuko siya at hinagkan ang gitna ng dibdib ng asawa bago
inilapat ang pisngi roon.

"About what I said earlier, sorry. The rift between me and my father, I think it
will take a while before it mends. I don't want you to get involved because it's
something only me and my father can fix. Do you understand what I'm saying?"

Dahan-dahan lang siyang tumango. May mga gusot na hindi kailangan ng third party
para maayos. At isa pa, mag-ama ang mga ito. Anuman ang mangyari ay hindi mababago
ng kahit na ano ang katotohanang iyon.

Bahagya niyang iniangat ang sarili at hinagkan ang asawa. Mainit na naghinang ang
kanilang mga labi. 

"I miss you," anas nito nang saglit na magbaklas ang kanilang mga labi.

"Me, too," tumuwid siya sa ibabaw nito at pasaklang na naupo sa ibabaw ng tiyan ng
asawa. Hinubad niya ang suot na pang-itaas kasunod ang bra.

Awtomatikong kumubkob sa umbok ng magkabila niyang dibdib ang dalawang kamay nito.
He fondled her breasts and kneaded the turgid tips. Dahan-dahang dumausdos si CJ
hanggang sa kalagitnaan ng mga binti ni Giuseppe. She unbuckled his belt and pulled
down his trousers. Saglit siyang umalis sa ibabaw nito upang tanggalin ang suot na
pedal pushers. Mabilis namang sinipa ng kanyang asawa ang pang-ibabang kasuotan
nito. Nang muli siyang pumaibabaw sa asawa ay balat sa balat na nagtagpo ang
kanilang mga katawan.

Sabik na muling naglapat ang kanilang mga labi sa isang mainit na halik. She always
loves to be on top. And so does her husband. Saglit pa at napuno ng daing at ungol
nilang mag-asawa ang buong silid.
'

A/N:

Giuseppe is one in a million, don't you think? ^~^

Bb_Anastacia

The Voice
Chapter Twenty Three

"HONEY, when are we gonna go back to Paris?" malambing na iniyakap ni CJ ang

mga braso sa leeg ng asawa.

May binabasa itong dokumento nang lapitan niya. Kasama siya nito sa Cebu kung saan
nakabase ang shipbuilding business nito. And looks like his business is thriving.
Ang mga kliyente nito ay pawang mga mayayamang dayuhan. He designs and builds ship
that are really on top of the line. At nakapagmamalaking sa buong mundo,
pumapangatlo ang kompanya ng kanyang asawa sa mga nangungunang shipbuilders sa
paggawa ng mga luxury ship.

Dalawang taon na ang lumipas magmula nang lumabas siya ng hospital. Sa unang taon
ay sinubukan niyang ipagpatuloy ang kanyang trabaho. Ayaw niya naman kasing nasa
bahay lang at walang ginagawa. Pero sa katagalan ay hindi niya rin naipagpatuloy
ang pagta-trabaho dahil pakiramdam niya ay wala ang puso niya roon. Na para bang
estranghero sa kanya ang pagkuha ng mga litrato. Kaya naman nang paglaon ay tumigil
na lamang siya.

He asked her to become his assistant instead. Sa ganoon bukod sa parati raw siya
nitong nakakasama ay hindi pa siya maiinip na parati lamang na nasa bahay.
Tinanggihan niya ang offer ng asawa. Ganoon pa man, from time to time ay sumasama
siya rito sa trabaho. Sila ng aso niyang si Fishbone.
"I'd love to take you there, hon. Kaya lang napakarami kong nakalinyang projects.
Aside from that, Giovanni and I had some stuff to discuss."

Isa pa iyon sa napapansin niya. Lately ay napapadalas ang meeting nito at ng

bunsong kapatid na si Giovanni.

Napahinga siya nang malalim at inalis ang mga braso sa leeg ng asawa.

"Honey, please try to understand. Babawi ako, I promise."

"'Yan din ang sinabi mo sa akin, three months ago."

"Hon," binitiwan nito ang ginagawa at kaagad siyang nilapitan. "I mean it, okay.
We'll go skiing in Austria, in Alpbach."

"I don't wanna go in Austria. I want us to go back to Paris where we met. Baka
sakaling kapag bumalik ako sa mga lugar na dating pamilyar sa akin ay may ma-
refresh sa utak ko para bumalik ang aking mga alaala."

"Sage."

"You want us to start a family, remember? Puwes, hangga't hindi bumabalik

ang alaala ko ay ayaw ko munang magkaroon tayo ng anak."

Natigilan ito sa kanyang sinabi. Pagkuwa'y blangko ang ekspresyong ikinibit nito
ang dalawang mga balikat.

"That's fine with me. I will respect your decision."

"You must understand that I want us to have kids, too, hon. Pero paano tayo
magsisimula ng isang pamilya kung pakiramdam ko ay hindi buo ang aking pagkatao?"

Isang malalim na buntong-hininga ang pinawalan ng kanyang asawa bago siya nito
kinabig at hinapit sa dibdib.

"Shh, I understand. Pero sabi naman ng doktor mo ay babalik ng kusa ang iyong mga
alaala. Don't force yourself too hard. Baka makasama lang 'yan sa'yo."

"But it's been two years already. How long must I wait?"

"Patience, hon, patience." He caressed her back as if consoling her.

Gusto niyang makaramdam ng galit at pagrerebelde. Pero kung para kanino ay hindi
niya alam. Mali naman sigurong pagbuntunan niya ng galit ang asawa gayong ang
parating concern nito ay ang kalusugan niya. Minsan ay gusto na niyang ipabiyak ang
ulo. Naisip niya na baka nagkaroon ng realignment sa loob ng kanyang utak at nawala
sa tamang lugar ang mga piyesa. Funny, her doctor even said that her brain will
rewire itself when the right time comes.

"I need some fresh air. Maglalakad-lakad muna kami ni Fishbone."

"I'll ask Richard to come with you."

"No. I want to be alone."

"You don't need to talk to him. He will just shadow your footsteps."

"I can protect myself, hon. Besides, this is your territory. Sino naman ang
puwedeng manakit sa akin dito? Isa pa, kasama ko si Fishbone. He will protect me."
Fishbone is her three-year-old German Shepperd.

"Fishbone is too tamed for a German Shepperd."

"Shh, you'll hurt his feelings."

Parang nakakaunawang bahagyang umungol ang aso. Nasa sahig ito at nakadapa sa
mamahaling carpet ng opisina ni Giuseppe.

"Sorry, Fishbone. You better take good care of your Mommy, you hear?"

Parang nakakaunawang muling umungol ang aso. 

"Let's go, Fishbone. C'mon, boy."

Dagling tumayo ang aso. Kinabitan ito ni CJ ng leash. Hinagkan niya sa pisngi ang
asawa bago lumabas ng opisina.

A shipyard is hardly a place for a leisurely walk. Saan mang dako niya igala ang
mga mata ay sari-saring equipments ang nakikita niya. Nasa tabing-dagat ang
shipyard ngunit ang tanawing makikita ay ang naglalakihang skeletal frame ng mga
ginagawang sasakyang-pandagat.

    

"This way, Fishbone." Nilibang niya ang sarili sa pagtingin-tingin sa mga gumagawa.
Mahigit isandaang katao ang mga manggagawa ng kanyang asawa. At sa bilang na iyon
ay wala pa yatang lima ang babae.

She should be glad. At least hindi siya mag-aalalang kapag nalingat siya ay may
babaing lalandi sa kanyang asawa. Kahit ang assistant ng asawa niya ay lalaki. Si
Heintz. He looks stiff on the surface but he's really a nice guy. Nakakausap niya
ito paminsan-minsan. Ayon dito ang pangalan nito ay kinuha ng ina sa pangalan ng
catsup. Heintz can be amusing sometimes. Bagaman kapag nasa paligid lamang ang
kanyang asawa ay pormal ito at hindi masyadong nagsasalita.

Ang bodyguard naman ng kanyang asawa na si Richard ay tahimik. Masuwerte ng

maringgan niya ito ng limang kataga kapag nakakausap niya. Bagaman minsan kapag
tinatawag niya ang pangalan nito ay parang... parang may familiarity na hindi niya
maintindihan.

"Richard." Sinubukan niyang bigkasin ang pangalan nito nang ilang ulit. "Richard.
Richard."

"You're crazy. How can you fall for someone na hindi mo pa nakikita ang mukha?
Mabuti sana kung kasing-guwapo niya si Richard Gomez. Paano pala kung kamukha niya
si Richard Dreyfus?"  

"Eww. I bet he's better looking than Richard Gomez."  

Ang boses na iyon. Sa tuwing may magugunita siyang alaala ay may naririnig siyang
tinig ng dalawang babae. Ang isa ay natitiyak niyang sa kanya. Ngunit ang isa...?
Could it be her twin sister?

Ayon kay Giuseppe ay hindi na nito nakilala ang mga magulang niya dahil ulila na
siya bago pa man sila nagkakilala.
Napabuga siya ng hangin sa bibig. She really needs to go back to Paris. Pakiramdam
niya ay naroroon ang susi sa kanyang mga alaala.  Kung hindi man siya masamahan ng
asawa, siguro kahit siya na lang ang bumalik. Gagawin niya iyon hindi lang para sa
kanyang sarili kundi para na rin sa kanilang mag-asawa. She wants to start a family
with him, too. Ngunit paano siyang magsisimula ng bagong kabanata sa kanyang buhay
kung ang nakaraang kabanata ay blangko sa kanyang isipan?

It felt like a void. Na kahit ano ang gawin niya ay hindi basta-bastang mapupunan. 

"Ma'am CJ. Ipinapatawag na po kayo ni Sir. Oras na po ng pananghalian." Si Richard.

"Okay, susunod na ako."

Tumango lang ito at tumalikod na.

"Fishbone, come. Balik na tayo sa office ni Daddy."

Daddy. Mommy. Masarap sigurong marinig ang mga salitang iyon mula mismo sa kanilang
mga magiging anak. At hindi marahil masamang ideya kung magkakaroon sila ng anak na
kambal. At mangyayari lamang iyon sa sandaling bumalik na ang kanyang memorya.

I need to find my memories back. Soon. 

Iyon lamang ang nakikita niyang hadlang para makapagsimula sila ng isang buong
pamilya. Wala sa loob siyang napahawak sa impis na tiyan. She wonders how she would
look like with a baby growing in her tummy. Sabik na ang asawa niya na bumuo sila
ng pamilya. At ganoon din siya.

'

A/N:

Late update again^^

Sowy. Votes, comments and follow.

Kelan nga ba makakaalala si Phantom??

Stay glued, folks^^

Bb_Anastacia

Fragments
Chapter Twenty Four

"OHH, faster."

Ramdam ni CJ ang malakas na pag-uga ng kama sa bawat salpukan ng mga katawan nila
ng asawa. She could feel herself getting closer and closer to her peak. Giuseppe
was panting and groaning as he drove faster and deeper into her core. Pagdating sa
kama ay magkasundong-magkasundo ang mga katawan nilang mag-asawa. At duda siyang
mararanasan niya ang ganoong kasiyahan sa piling ng iba.

Only in his arms. In the arms of the man she loves.

"Oh, gad...!" mariing bumaon ang mga ngipin ni CJ sa balikat ni Giuseppe. Her eyes
rolled back as an overwhelming climax swept over her. Her body convulsed as she
wrapped her arms and legs around her husband's torso.

"Uhh...!" A helpless cry of release came out of his lips. Then she felt him
twitched and poured his hot load into her womb. 

"Oh, hon. That was thick."

He groaned as he buried his face against the silky strand of her hair.

Another three years had passed. They flew to Paris gaya ng pangako ng kanyang
asawa. Ngunit taliwas ng inaasahan niya, walang nangyari. Her memories remained
blank. Pakiramdam niya, lahat ng alaalang naka-imbak sa kanyang memorya ay ibig na
lamang manatiling nakabaon sa pinakatagong bahagi ng kanyang utak.

Sometimes she wonders if it was her brain's way of protecting her from a horrible
past. That may be, just maybe she went through a terrible ordeal that her brain
chose to bury it from the deepest corner of her head.

Nanginginig pa ang kanyang mga kalamnan nang marahang bumaklas ang mga braso at
binti sa katawan ng asawa. Patagilid itong nahiga sa tabi niya at hinapit siya sa
dibdib.

"Thank you," mahinang anas nito nang hagkan ang ibabaw ng ulo niya.

Nakangiting ikiniskis ni CJ ang ilong sa dibdib ng asawa. They both smell of sex
and sweat. And she loves sniffing his scent, it's highly erotic.

"You're welcome," tugon niya na hinagkan ang dibdib ng asawa.

After five years, she finally relented. Hindi naman sa nangungulit si Giuseppe.
Ngunit lumilipas ang panahon. At tulad nito ay gusto na rin niyang magkaanak.
Sayang naman ang lahi ng kanyang asawa kung hindi niya mapaparami.

"Are you sure you're ready, though?"

"You know you can't force me to do something I don't want."

He chuckled. "Ready for the next round, honey?"

"My limbs are still a little bit shaky but I think spooning is not a bad idea."

"No, not bad at all," banayad nitong sinakop ang kanyang mga labi.

Nagtalik ang kanilang mga dila at nagsanib ang kanilang mga hininga. He caressed
her breast, kneaded and fondled the pebbled tip. Napaungol siya. Marahan siyang
ipinihit patalikod ng asawa. He kissed her shoulder blade, then her neck. Nang
marahan nitong kagatin ang kanyang tenga ay napasinghap siya. Waring nang-aakit na
naglaro ang dila nito sa malambot na bahagi ng kanyang tenga.

Mabilis na muling nag-init ang kanyang katawan. Nang maglandas pababa ang isang
kamay ng asawa ay kusang naghiwalay ang mga hita ni CJ. Malayang nanaliksik sa puno
ng kanyang pagkababae ang ekspertong mga daliri nito. Napapikit siya at nakagat ang
ibabang labi sa pagitan ng pagpapaalab na ginagawa ng asawa sa kanyang katawan.

"Giuseppe..."

Inangat ni Giuseppe ang isa niyang binti nang bahagya itong bumangon mula sa
kanyang likuran. Pagkuwa'y inabot nito ang kanyang kamay at iginiya patungo sa
magiting nitong simbolo.

"Ahh, yes. Touch me, honey."

He caressed her thigh and leg while she rubbed his steely manhood.

"Ahh, that feels good. Take where you want me, hon."

Ikinawit niya ang isang binti sa beywang nito at dahan-dahang iginiya ang simbolo
nito sa sentro ng kanyang pagkababae. With a gentle thrust, his hardness entered
her from behind. Kapwa nila nahigit ang paghinga. Nang magsimula itong gumalaw ay
napaawang ang mga labi niya. Taas-babang naglakbay ang kamay ni Giuseppe sa katawan
niya. 

Sensuwal at walang pagmamadali. Sa bawat paghihiwalay at pagtatagpo ng kanilang mga

katawan ay parang idinuduyan sa alapaap ang kaluluwa ni CJ. Their bodies danced in
perfect rhythm. They were so in tuned. Kaya naman hindi nakapagtataka nang sabay
nilang marating ang kasukdulan.

"Amazing," pawisang nilingon ni CJ ang asawa.

"With you, it will always be amazing."

Napangiti siya. Ito man ay napangiti rin saka siya kinudlitan ng halik sa mga labi.

"I love you."

"I love you, too."

Mabilis na lumikwad ang mga araw. At sa kahilingan na rin ng asawa, muli silang
nagpakasal. At dahil wala siyang recollection sa una nilang kasal, kaagad na
pumayag si CJ. Ikinasal sila sa isang maliit na kapilya na malapit sa kanilang
bahay. 

    

The wedding was very simple yet solemn. Simpleng puting bestida lamang ang kanyang
suot at black pants at white long sleeve polo naman sa kanyang asawa. Ang mga taong
sumaksi sa okasyong iyon ay ang assistant ng kanyang asawa na si Heintz, ang
dalawang dalaga nilang kasambahay at ang bodyguard na si Richard. Na sinundan ng
maliit na salu-salo sa kanilang villa.

She realized, happiness is a choice. Ipinasya niyang huwag ng hukayin pa ang mga
nakabaon niyang alaala kung iyon din lang ang magiging hadlang upang makamit niya
ang kaligayahan sa piling ng kanyang asawa. And with each passing day, she had no
regrets. Mahal niya si Giuseppe at nakikita rin niya kung gaano siya nito kamahal.

Sa pagsasama nilang mag-asawa ay ilang bagay ang natuklasan ni CJ sa pamilya ng mga

Galliardi. Si Don Salvatorre Galliardi na ama ng mga ito ay isa palang Mafia don.
Bagama't hiwalay ang buhay ng don sa dalawang anak na lalaki, ang magkapatid man ay
may mga lihim na aktibidades na lingid sa kaalaman ng ama ng mga ito. 

Bunsod ng pagrerebelde, isang underground organization ang binuo ni Giovanni na

balak nitong gamitin pagdating ng araw upang mapabagsak sa kinauupuang trono ang
amang si Don Salvatorre. At kabilang ang kanyang asawa sa organisasyong iyon. Nang
tanungin ni CJ kung bakit kailangan pang umanib doon ng kanyang asawa, simple lang
ang naging sagot nito.
"To protect you."

"That's absurd. You're an honest businessman. And as far as I can see, you're a
fair man. You treat your employees well. At sa pagkakaalam ko rin ay wala ka namang
mabigat na atraso sa kahit na sino. O mali ba ako?" naninigurong tanong niya sa
asawa.

"I'm not protecting you from other people. I'm protecting you from my father."

"A-ano bang kalokohan ang sinasabi mo? Your father is a good man. Sa kabila ng
pangit na reputasyong nakakabit sa isang mafioso, sa nakikita ko ay mabuting tao
ang iyong ama. At isa pa, ano naman ang magiging interes niya sa akin? I'm a
nobody. Unless, meron kang itinatago sa akin. Meron ba?"

"Wala. Just trust me, okay?"

"Giuseppe..."

"Shh," kinabig siya ng asawa hanggang sa mapaupo siya sa kandungan nito.

"Hey, ang bigat ko na, ano ka ba?"

"Ano bang mabigat? You're lighter than a feather."

"Napakabolero mo talaga."

Pitong buwan na siyang buntis sa kanilang panganay. Hirap na siyang kumilos dahil
masyadong malaki ang kanyang tiyan. Akala nga nila noong una ay kambal. Pero nang
ipa-ultrasound naman nila ay isa lang. Lalaki. At napakalikot. Daig pa niya ang may
ipinagbubuntis na kiti-kiti.

Masuyo nitong hinagod ang kanyang tiyan bago yumuko at idinikit doon ang tenga.

"Hello, little boss. Huwag mong masyadong pahirapan si Mommy."

"Little boss?" amused na tanong ni CJ sa asawa.

"Mukhang nagmana sa'yo, kaya little boss."

"Ano? Hoy, hindi ako bossy, ha?"

"Right. If you say so, wife."

Bilang ganti sa pang-aasar nito ay kinagat niya ito sa balikat. Napaungol na lang
ang kanyang asawa. Bagama't hindi pa rin nawawala ang habit niya na pagkagat dito,
meron naman siyang binago kahit kaunti. Hindi na niya masyadong ibinabaon ang
ngipin sa balat. Naaawa na kasi siya rito. 

"Hon, may naisip na akong pangalan para kay little boss," di-kawasa'y wika ng
asawa.

"Ano?"

"Aeolus."

"How do you spell it?"

"A-e-o-l-u-s."
"Aelous. I don't like the sound of it. Ang sagwang pakinggan." Napangiwi siya.

"Bakit, ano ba ang tunog?"

"Subukan mong bigkasin."

Napakamot ito sa batok. "Okay, so how about Cy--C and Y, from your first name. It
means, master or lord."

"Hmn, why do I get the feeling na mukhang pinagbabalakan mo ng maging successor

d'yan sa underground organization niyo ang anak natin?"

"What? Of course not."

Makikipagtalo pa sana siya sa asawa nang biglang tumunog ang cellphone nito.

"It's Giovanni," wika nito.

Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa kandungan ng asawa. Sa tuwing mag-uusap ang

magkapatid ay binibigyan niya ng privacy ang mga ito. Kinuha niya ang kanyang
laptop at lumabas siya sa hardin.

Naisip niyang mukhang nag-i-effort nang husto ang asawa sa pag-iisip ng ipapangalan
sa kanilang panganay na anak. Nagsimula siyang mag-browse ng net para sa baby boy
names. Ayaw niya ng palasak. Gusto niya iyong medyo unique pero hindi naman
masagwang pakinggan.

Unang nahagip ng tingin niya ang mga pangalang nagsisimula sa A.

Aaren. Aaron. Accius. Adalard. Aeolus.

Saglit siyang tumigil sa pangalang iyon. God of the winds.

Kaso parang tunog anus. Nilampasan na niya iyon at dinismis.

Aidan. Aiken. Alastair. Tumigil ang mga mata niya sa huli.

"Alastair. Defends mankind, Gaelic variant of Alexander."

Alexander.

Alexander James Palomares Jr.

Isang mukha ang biglang nag-flash sa kanyang alaala. Isang mukha ng binatilyo. Na
pagdaka'y napalitan ng imahe ng isang lalaking nakasuot ng uniporment pang-
medisina. Then she saw a house. May lungkot at pangungulilang biglang bumaha sa
dibdib niya habang naglalandas sa alaala ang larawan ng bahay. Kilala niya ang
bahay na iyon.

Parang rolyo ng isang lumang film. Nagsimulang mag-flash ang bawat imahe. Mabagal
at paisa-isa. Hanggang sa unti-unti iyong bumilis. Pabilis nang pabilis.
Nakakagulat. Nakakahilo. Nakakabigla.

Bigla niyang natutop ang ulo nang umikot ang kanyang paligid. Ilang ulit siyang
lumunok ngunit parang nanuyo ang kanyang lalamunan sa halu-halong pagsulak ng
emosyon. Pagdaka'y bumaba ang kanyang kamay sa maumbok na tiyan.

"Dios ko."
'

A/N:

Okay, kaunting inhale-exhale.

Sumakit ang ulo ko sa mga kaguluhang ibinigay ko sa buhay ni Phantom.

Pakialalayan niyo muna si CJ at baka himatayin. Buntis pa naman. Bibili lang ako ng
palaman. 

Bb_Anastacia

PM-Pahabol na mensahe.

Huwag kalilimutan ang aking vitamins: votes and comments.

At oo nga pala, paki-save na rin ang story na ito sa inyong mga reading list or RL.
Kung hindi kalabisan, follow ka na rin ^___^
All Hell Broke Loose
Chapter Twenty Five

NANG tumayo si CJ ay bigla siyang gumiray. Naisapo niya ang kamay sa ilalim ng
tiyan. Bigla ay para siyang naging estranghero sa sariling katawan. Ang bigat ng
pakiramdam niya. Natutop niya ang bibig nang biglang sumikad ang kanyang sikmura.
Ni hindi niya nagawang makaalis sa kinatatayuan nang basta na lamang lumabas ang
lahat ng kinain niya mula almusal.

"Ma'am CJ, ayos lang po ba kayo?"

"Go...away," mahigpit siyang napahawak sa gilid ng mesa. Halos mamuti ang knuckles
niya sa pagsisikap na ibalanse ang sarili sa pagitan ng pagsusuka. Her legs become
wobbly and shaky.

Sinikap niyang paglabanan ang liyo. Her head is pounding and her heart beats
rapidly. Parang puzzle na mabilis na pinagtagni-tagni ng kanyang utak ang lahat ng
nangyari sa nakalipas na limang taon. Muling sumikad ang kanyang sikmura. Dahilan
upang halos manlupaypay siya sa kinatatayuan sa sunod-sunod na pagsuka.

"Honey."

Mula sa loob ng bahay ay lumabas ang nag-aalala niyang asawa.

Asawa. She wants to spit that word on his face.

"Hon--"

"Don't-you-dare-come-near-me. Or by God, I will slit your throat!"

"CJ...?"

Saglit na nagdaan ang pagtataka sa mukha ni Giuseppe. Pagtataka na kaagad napalitan

ng reyalisasyon.

"Yes. Naaalala ko na ang lahat. At alam ko na rin ang panloloko at pagsasamantalang

ginawa mo sa akin!"

Nakita ni CJ si Richard. Mabilis nitong pinaalis ang lahat ng katulong upang bigyan
sila ng privacy.
"CJ, please. Just hear me out. Kritikal ang kundisyon mo noon. The authorities were
hot on your trail. Kinailangan kong mag-isip ng paraan para maprotektahan ka."

"Protect me? Kasama ba sa proteksyong sinasabi mo ang pakasalan ako at buntisin?!"

Napako ito sa kinatatayuan at dagling bumaba ang tingin sa kanyang tiyan.

"I love you, you know that."

"No, hindi mo ako mahal. Dahil kung mahal mo ako ay hindi mo sasamantalahin na wala
ako sa tamang kaisipan para mapasunod sa lahat ng gusto mong mangyari! Kung
talagang mahal mo ako ay hindi mo ako hahayaang magdalantao!"

"That's unfair. Oo at hindi mo natatandaan kung sino ka, pero alam kong alam mo na
pareho nating desisyon ang batang ipinagbubuntis mo."

"Well, screw you! Sinadya mong ma-delay ang pagbabalik ng memorya ko para sa huli
ay wala akong mapagpilian kundi ang pumayag na magpabuntis sa'yo!"

Hindi ito kaagad nakasagot sa akusasyon niya.

"You brought me to Paris. Pero alinman sa mga lugar na pinagdalhan mo sa akin ay

hindi ko pa napupuntahan kaya paanong mati-trigger back ang mga nawala kong alaala?
Bukod doon ay sadya mo akong inilayo sa mga bagay na makapagpapaalala sa akin sa
dati kong buhay. You knew who I was even before I met you in Paris. Dahil ang taong
pinagkaka-utangan ko ng aking buhay ay walang iba kundi ang iyong ama."

"CJ."

"Masaya ka ba? Did you enjoy playing God with my life?" Mabilis na napakapit si CJ
sa mesa nang manlambot ang mga binti niya.

"CJ!" Inilang hakbang ni Giuseppe ang kanilang pagitan upang saluhin siya.

"Don't...touch me!" tinabig niya ang kamay ni Giuseppe bago pa man iyon madikit sa
kanya.

"Richard!"

Kaagad namang lumapit sa kanila ang bodyguard.

"Please, hon, please," maagap na sabi ni Giuseppe nang sa palagay nito ay

tatanggihan din niya ang tulong ng ibang tao. "Hayaan mong alalayan ka ni Richard.
Kung ayaw mong magpahawak sa akin, I won't, okay? Hayaan mong tulungan ka niya at
baka kung ano pa ang mangyari sa inyong mag-ina."

Nasapo niya ang kanyang tiyan nang biglang maglumikot ang sanggol na nasa loob
niyon. Napakagat-labi siya. Ang galit niya kay Giuseppe ay tila lalong nadoble.
Getting her pregnant puts her in a very vulnerable situation. Naka-plano na ang mga
gagawin niya. Pero ang lahat ng iyon ay kailangan niyang baguhin dahil sa pagdating
ng isang sanggol sa loob ng kanyang sinapupunan. She's back to square one.

"Honey..."

"Huwag m-mo akong tawaging... honey! I hate you," puno ng kombiksyong sabi niya.

Kung may nagdaan mang emosyon sa mukha ni Giuseppe ay hindi na niya iyon binigyang-
pansin. Ibinigay niya ang lahat ng kanyang tiwala rito. Pero sa huli ay sisirain
lang pala nito.

Hindi siya tumutol nang maingat siyang pangkuhin ni Richard at ipasok sa master's
bedroom.

"I remember everything now," ani CJ nang ilapag siya ng bodyguard sa kama. "That
was you, right?"

"Ma'am?"

"Ikaw 'yong lalaking nakabangga ko noon sa mall. Ang lalaking nakapulot ng aking
pitaka."

"Mas mabuti po kung pakikinggan niyo ang lahat ng paliwanag ni Sir Giuseppe."

"Bakit pa? He's a pathological liar." Nagkamali siya sa pagkakakilala rito noon.
Ang buong akala niya ay hindi nito magagawang magsinungaling sa kanya. Pero nawala
lang ang memorya niya ay napaikot na siya sa mga palad.

"Ginawa niya lang ang sa palagay niya ay makabubuti para sa inyo, Ma'am CJ."

"Kasama rin ba doon ang pambibilog niya sa ulo ko noong disisais anyos pa lamang
ako? Oh, I forgot. You were probably on it, too, right?"

"Sabihin ko man sa inyo ang naging partisipasyon ko sa lahat ng iyon ay hindi pa

rin sapat. Tanging si Sir Giuseppe lang ang makakapagbigay-linaw sa inyo ng lahat
ng mga nangyari."

Pagkatapos ng lahat ay parang mahirap na para sa kanya ang magtiwala pa kay

Giuseppe. Patung-patong ng kasinungalingan ang nilubid nito upang manipulahin siya.

Bago pa man sila nagkita uli ay buo na sa isipan niya ang mga gagawin. Tatapusin
niya ang misyong iniatang sa kanya ni Don Salvatorre--ang hanapin at isa-isang
patayin ang mga taong may atraso rito. Pagkatapos ay pagbabayarin naman niya si
Seung-Li sa atraso nito sa kanyang pamilya. Pero paano pa siya makakakilos nang
malaya ngayong may isang inosenteng buhay na pumipintig sa sinapupunan niya?

"Lalabas na po ako, Ma'am. Kung may kailangan kayo ay ipatawag niyo lang ako."

Hindi nagsalita si CJ nang tahimik na tunguhin ng bodyguard ang pinto. Kinalma niya
ang sarili at hinagod-hagod ang tiyan. Sa biglang bugso ng emosyon kanina ay tila
naapektuhan ang dinadala niya. Panay ang paglulumikot nito.

Hindi nagtagal at may kumatok sa labas ng pinto. Sa sumunod na sandali ay sumungaw

roon ang doktor niya. Meron siyang private OB-GYN, isang babaing doktor na
nangangalaga sa kalusugan niya at ng ipinagbubuntis na sanggol. 

Hindi siya tumutol nang lapitan nito at simulang eksaminin. Nagagalit man siya sa
sitwasyon ay hindi naman siya makapapayag na may mangyaring masama sa sanggol na
dinadala niya.

***

"HOW is she?" Tanong ni Giuseppe kay Dr. Estrella.

"She was just a little agitated and emotional at the moment. Which is completely
normal for pregnant women. Madaling uminit ang kanilang ulo at irrational. But all
in all, she and the baby are both okay."
Nakahinga nang maluwag si Giuseppe sa sinabi ng doktor. Ipinahatid niya ito sa
driver.

Balisang nagpalakad-lakad siya sa loob ng kanyang opisina. Dingding lamang ang

naghihiwalay sa kanilang mag-asawa ngunit pakiramdam niya ay milya-milya ang layo
nito na hindi niya puwedeng maabot.

Sinilip niya ito sa silid. Maliit na siwang lamang upang hindi nito mapansin.
Nakatagilid ito ng higa at marahang hinahagod ang tiyan. Alam niyang hirap na itong
humiga nang patihaya kaya parati itong nakatagilid. Gustong-gusto niya itong
lapitan at tanungin kung ano ang masakit dito. Madalas itong magreklamo ng leg
cramps. Pero natitiyak niyang kahit mamilipit ito sa sakit sa mga oras na iyon ay
hinding-hindi ito hihingi sa kanya ng tulong.

Wala siyang pinagsisisihan sa kanyang ginawa. At alam din niyang mangyayari ang
sandaling iyon. Kahit pa muling maulit ang mga nangyari ay gagawin niya pa rin ang
mga ginawa niya. CJ is everything to him. She is the very air he breathes. At lahat
ay gagawin niya, sukdulang banggain ang sariling ama upang maprotektahan ito.

'

Love is a never-ending stream.

It has a beginning, but never an ending.

'

A/N:

Mooooaning!! Friday update.

Short but meaningful, I hope^^

Drop a vote and comment.

Muah-muah!!

Bb_Anastacia

Pandemonium
Chapter Twenty-Six
NAALIMPUNGATAN si Giuseppe sa tunog ng chopper.

"Sir?"

Disoriented na iginala niya ang mga mata sa kanyang paligid. Dalawang hakbang mula
sa kinauupuan ay nakita niya ang nakatayong si Richard. Saka lamang niya na-
realized na nakatulog siya sa labas ng master's bedroom. Nakatulog siyang
nakasalampak sa sahig at parang guwardiyang nakabantay sa labas ng pinto ng silid.

Naihilamos niya ang dalawang palad sa mukha upang palisin ang nalalabing antok.

"What is going on? I heard a chopper."

"Dumating ho ang Papa niyo."

"What?" Naalerto ang lahat ng kanyang pandama. Mabilis na tumayo si Giuseppe at

inihanda ang sarili sa pakikipagtuos sa ama. "Ano ang kailangan niya? What is he
doing here?"

Tila sagot sa kanyang tanong, bumukas ang pinto ng master's bedroom at iniluwa
niyon ang nakabihis na si CJ.

"Hon..." May kung anong gumiyagis sa kanyang dibdib nang mapagmasdan ang asawa.

"I'm leaving."

"No."

"Hindi ko hinihingi ang pahintulot mo."

"CJ, let's talk about this."

"Wala na tayong dapat na pag-usapan. I had my own plans, my priorities. Pero binago
mo ang lahat ng iyon nang mabura ang aking memorya. And for that, I can't forgive
you."

"Magkakaanak na tayo. Asawa mo ako."

"Our marriage is null and void. And you know it."

Napipi si Giuseppe at wala kaagad nahagilap na tugon sa sinabi ni CJ.

"I don't care whether it's binding or not. You are my wife," saad niya sa matigas
na tinig. "And no court of law could ever change that."

"Right. 'Cause in your world, only your law matters."

"Yes. You're not going anywhere, CJ. Over my dead body."

"That can be arranged," malamig pa sa yelong tugon nito.

He opened his arms as if challenging her. Hindi siya natatakot mamatay kung iyon
ang tanging makapipigil dito. He knows what she's capable of.

"If you think I'd think twice killing you, think again."

"No, honey. I never once underestimated your capabilities. Do as you wish because
that's the only way you'll get out of this house."
Lumingon ito sa kanilang paligid na tila naghahanap ng bagay na puwedeng gawing
sandata.

"Richard," tawag niya sa bodyguard.

"Sir."

"Ibigay mo sa asawa ko ang iyong baril."

Nakita niya ang pag-aalinlangan sa mukha ng tauhan.

"Do it."

"Stop this foolishness, Giuseppe," walang anu-ano'y nag-echo sa kabahayan ang tinig

ng kanyang amang si Don Salvatorre. Sa likuran nito ay nakasunod ang under boss na
si Herman kasama ang ilan pang tauhan.

Halos magbaga ang mga mata ni Giuseppe nang pukulin ito ng tingin.

"Stay out of this, old man, before I forget that you are my father."

"Let CJ go. Keeping her against her will only do you both harm, not to mention the
welfare of my grandchild."

"Of course. Because you know what's good for her--what's good for everybody. But
this is my family. At wala kang karapatang panghimasukan ang buhay ng pamilya ko,"
ang huling bahagi ay sinabi niya sa wikang Italian.

"Ako ang tumawag kay Don Salvatorre," di-kawasa'y wika ng kanyang asawa. "At
desisyon ko ang sumama sa kanya."

"No."

What happened next was a pandemonium. Nang tangkaing lapitan ni Giuseppe si CJ ay

mabilis na rumesponde ang mga tauhan ng kanyang ama. He found himself pinned on the
floor with three of his father's men pinning him down from behind. Si Richard man
ay hindi nakakilos nang mabilis itong dis-armahan ni Herman at tutukan ng baril ng
dalawa pang tauhan.

"CJ!"

Walang anuman siyang nilampasan ng asawa at tuloy-tuloy na umalis. A part of him

broke into a million pieces.

"I will get you back, no matter what. Do you hear me?!" sinikap niyang abutin ng
tingin ang papalayong likuran ng asawa. Ngunit bahagya na niyang matinag ang
mahigpit na pagkakapigil ng mga tauhan ng kanyang ama. "Fuck! I will kill you all,
damn you!"

Sa sandaling makawala siya ay isa-isa niyang pagbabayarin ang mga ito sa ginawang
pagpigil sa kanya para sundan ang asawa. Ngunit habang iniisip ang bagay na iyon ay
naramdaman niyang may tumusok sa braso niya.

No. Shit.

Unti-unting nanlabo ang kanyang paningin.

"You take good care of my son, Richard," narinig pa niyang bilin ng ama bago
tuluyang nagdilim sa kanya ang lahat.

***

RAMDAM ni CJ ang tila napupunit na pakiramdam sa dibdib niya habang unti-unting

umaangat ang kinalululanang chopper. Ngunit pinilit niyang ignorahin iyon. There's
no turning back. Nakapagpasya na siya. Naramdaman niya ang paglulumikot ng nasa
loob ng kanyang tiyan. Kung nasa labas lamang siguro iyon, malamang nagwewelga na
ito sa harapan niya.

I'm sorry, little boss, tahimik niyang pagkausap sa batang dinadala.

Higit sa anupaman, mas matimbang pa rin sa kanya ang hangaring makapaghiganti kaysa
ang bumuo at magkaroon ng sariling pamilya. She lived for it. Iyon ang tanging
naging motibasyon niya upang mabuhay sa kabila ng mga pagsubok na pinagdaanan.

Nang lumapag ang chopper malapit sa mansion ni Don Salvatorre ay naisip ni CJ na

bumalik sa sarili niyang bahay. Mas komportable siyang mamuhay na mag-isa.

"Ipinahanda ko na ang magiging silid mo," ani Don Salvatorre sa wikang Italian.

"I'm not staying. I'm going back to my own house."

"But you're pregnant."

"I'm pregnant but I'm not invalid. I can take good care of myself."

"CJ--"

"Naparito lamang ako dahil meron akong ilang katanungan na gusto kong magkaroon ng
linaw."

"Okay, let's talk," nagtungo sila sa private den ng don. "Herman, leave us."

"But, Sir--"

"She's my daughter-in-law. I don't think she'll do anything to harm me."

Isang nagdududang tingin ang ibinigay sa kanya ni Herman bago nito tinungo ang
pinto. Ngunit parang walang napansing anuman si CJ.

"Maupo ka."

Nakasapo ang isang kamay ni CJ sa ilalim ng kanyang tiyan nang okupahin niya ang
guest chair sa harapan ng mesa.

"Did you know that I was acquainted with your son when you bought me at the
auction?"

"Yes. Siya mismo ang humiling sa akin na hanapin ka. To get you back at all cost."

"H-he knew what happened to me?"

"Yes."

Napaawang ang mga labi niya.

"How?"
"It's a long story. At sa palagay ko mas maganda kung sisimulan ko sa umpisa ang
lahat. My son had some abnormality in his brain that causes him to have some blank
spell when he's in rage. During one of those blank spell, he hit someone. That
person ended in a vegetative state. Six months later, the family of the victim
pulls the plug and soon after accused my son of killing theirs. Nagkaroon ng
imbestigasyon. Witnesses came and so on and so forth. The next thing we know, the
cops came and start digging in our backyard."

"Digging in your backyard--why?"

"Apparently, the cops said they received an anonymous tip saying that my son killed
more people. That he buried his victims in our backyard."

Napaawang ang mga labi ni CJ. Nahagod niya ang tiyan nang marahang gumalaw ang
munting buhay na naroroon.

"D-did they...?"

"Yes. There were at least three more bodies."

"Oh."

"My family had a terrible temper. But in my heart's of heart, I know my son is not
capable of killing someone without any valid reason. Or enough provocation."

"If he didn't kill those people, who did?"

"It was a set-up. They weren't after my son from the very beginning, they were
after me. I hired a private investigator to look into the case and got my son out
of the country. Dinala ko siya sa Pilipinas at itinago. At kung hindi ako
nagkakamali, iyon din ang panahong nagkakilala kayo ng anak ko."

"He introduced himself as Richard," ngayon ay nauunawaan na niya kung

bakit kinailangan nitong itago ang sarili sa kanya. It wasn't a lie. "H-how did he
know what happened to me?"

"Your father, Dr. Alexander James Palomares was his neurosurgeon."

"M-my Dad?"

"After the operation, plano na ni Giuseppe na pormal na magpakilala sa'yo. Bilang

preparasyon ay ipina-reserba niya ang isang private villa kung saan kayo
nagbakasyon."

"Oh, God."

"He blamed himself for what happened that day, CJ."

She sobbed. Masaganang luha ang tuloy-tuloy na umagos sa kanyang mga mata.

"As soon as I got you out, Giuseppe wanted to see you. Pero pinagbawalan ko siya at
pinabalik ng Italy upang linisin ang kanyang pangalan. It was a long court battle
and a series of a never-ending investigation. And for my own selfish reason, I had
you trained to become an assassin, to become a killing machine. Sinasabi ko sa
aking sarili na para rin sa kabutihan mo ang lahat ng 'yon upang pagdating ng araw
ay magamit mo ang lahat ng iyong matututunan upang tugusin ang mga taong
responsable sa nangyari sa iyong pamilya. Pero alam kong mali pa rin ang aking
ginawa. I'm sorry, I really am."
Walang tinig na umiling lang siya. Kahit gaano pa kahirap ang training na
pinagdaanan niya, ni minsan ay hindi siya nagreklamo. Dahil tulad ng sinabi ni Don
Salvatorre magagamit niya ang lahat ng iyon upang mapagbayad ang mga taong may
atraso sa kanyang pamilya.

"Now that you're pregnant, this changes everything. Kalimutan mo na kung anuman ang
naging kasunduan sa pagitan natin noon. Hindi ko mapapatawad ang aking sarili sa
sandaling may mangyari sa inyong dalawa ng aking apo."

"No, my condition doesn't change anything. I lived for it, I craved for the moment
to see that bastard at the end of my rifle begging for his life."

"CJ..."

"Siguro nga ay naglaho na sa inyo ang pagka-uhaw sa paghihiganti. Pero sa akin

kailanman ay hindi iyon mangyayari. Dahil sa tuwing ipipikit ko ang aking mga mata
ay malinaw kong nakikita ang aking ama, kung paano siyang pinatay nang walang
kalaban-laban ng hayop na 'yon."

"Hindi ko sinabing kalimutan na natin ang paghihiganti. Ang sinasabi ko lamang ay

ayaw ko ng isuong mo pa ang iyong sarili sa panganib. Gagawa ako ng paraan upang
mapagbayad ang mga taong 'yon. Kabilang na ang taong pumatay sa iyong ama."

"Gusto kong sa mga kamay ko siya mismo malagutan ng hininga. At ikaw na rin ang
nagsabi, ayaw mong kumuha ng contract killer dahil sa posibilidad na ma-trace back
sa'yo ang kontrata. It will put you in a very difficult situation. Those men were
high profiles."

Isang buntong-hininga ang marahang pinawalan ni Don Salvatorre.

"Alright, just don't do anything rash until you give birth, do you understand?"

"Perfectly."

'

A/N:

A very serious morning.

Kaway-kaway sa mga gising pa^^

Don't forget to drop a vote and leave a comment, oki doks??

Bb_Anastacia
Broken
Chapter Twenty Seven

NANG magkamalay si Giuseppe ay nagwala ito. Ibinato nito sa dingding ang lahat ng
bagay na mahawakan. Tahimik na saksi lamang sa lahat ng iyon ang bodyguard na si
Richard. Ni hindi siya nagtangkang pigilan ang amo. Kilala niya ito. At nauunawaan
din naman niya ang pinagdadaanan nito. Nasaksihan niya ang pagmamahal na inukol
nito kay CJ. Ni hindi ito nag-ukol ng atensyon sa ibang babae kahit madalas ay ito
na ang nilalapitan ng opposite sex.

Nang mapagod ay hinihingal na naupo sa sahig si Giuseppe. Nakapatong sa ibabaw ng

magkabila nitong tuhod ang braso. Nang makita ni Richard ang pagdurugo ng magkabila
nitong kamao ay alertong kumuha siya ng medicine kit at nilinis ang sugat nito at
binendahan.

"Alamin mo kung saan dinala ni Papa si CJ," walang buhay na sabi nito.

"Yes, Sir."

Pagtayo nito ay bahagya itong gumiray. Dagli itong inalalayan ni Richard.

"I'm okay, I'm okay." Itinaas nito ang dalawang kamay upang ipakitang ayos lang
ito.

Naaawang nasundan na lamang ito ng tingin ni Richard nang pumasok ng banyo. Nang sa
palagay niya ay wala naman itong gagawin na ikapapahamak nito ay iniwan na niya ang
amo. Tinawagan niya ang kaibigang si Desmond, isa sa mga tauhan ni Don Salvatorre.

"Mate, kumusta? Ano ang sitwasyon d'yan?"

"Kung ang itinatanong mong sitwasyon ay kung nandito ang asawa ni Sir Giuseppe,
umalis na siya."

"Ano?"

"Hindi rin siya nagtagal dito."

"Saan nagpunta?"

"Hindi ko alam, eh. Sila ang magkausap ni Big Boss. Ni hindi nga pinapasok si
Herman."

Isang lugar lang ang naisip ni Richard na puwede nitong puntahan. Ang bahay nito na
mukhang isang lumang warehouse na napalilibutan ng security cameras. Alam niya iyon
dahil minsan na silang nagtungo roon ni Giuseppe.

"Sige, mate. Salamat."

Matapos magpaalam sa kaibigan ay kumatok si Richard sa labas ng pinto ng master's

bedroom. Saglit pa at lumabas mula roon ang kanyang amo, nakapagbihis na ito ng
ibang damit.

"Where is she?"

"Sa palagay ko ho ay bumalik siya sa bahay niya, Sir."

"In her house? Why?"

"Iyon ho ang sabi ni Desmond. Pagkatapos nilang mag-usap ng Papa niyo ay umalis din
siya kaagad ng mansion."

"Let's go, then," wika nito.

Ipapaalala niya sanang bente-kuwatro oras ng walang laman ang sikmura nito ngunit
tuloy-tuloy na itong bumaba ng bahay.

"Fishbone, c'mon, boy."

Kasama ang aso na dumiretso ng garahe si Giuseppe. Napilitang magmadali si Richard

upang makahabol sa amo. Ipinagbukas niya ito ng pinto sa backseat. Naupo ito roon
kasama ng asong si Fishbone. Nang umusad ang sasakyana ay tahimik lamang ito. Hindi
niya alam kung ano ang mangyayari. Ngunit sa nakita niyang galit ni CJ bago ito
sumama kay Don Salvatorre ay lihim na lamang niyang napag-krus ang mga daliri na
sana ay kausapin ito ng babae.

Alam niyang dumarating ang ganoong phase sa buhay ng mga mag-asawa, ang pagkakaroon
ng matinding away. Pero alam niyang hindi isang pangkaraniwang babae ang
pinakasalan ng kanyang amo. Ang suyuin ang ganoong klase ng babae ay napakalaking
hamon para rito.

Makalipas ang halos tatlong oras ay itinigil ni Richard ang sasakyan sa tapat ng
isang mataas na bakod. Bago pa siya makaibis ng sasakyan para ipagbukas ito ng
pinto ay pinababa ni Giuseppe ang alagang aso.

"Fishbone, find Mommy."

***

TAHOL ng aso ang pumukaw sa pagbabasa ni CJ. Nakaupo siya sa reclining chair at

kasalukuyang nagpapaaraw sa sun deck ng kanyang bahay nang marinig niya ang ingay
mula sa gate at ang malakas na pagtahol. Kaagad siyang nagtungo sa monitor ng
kanyang security camera.

"Fishbone." Kaagad niyang nakilala ang kanyang aso. 

Kinakalampag nito ng mga paa ang dahon ng gate habang panay ang tahol. At hindi na
rin niya kailangang magtaka kung sino ang kasama nitong nagtungo roon. May
pangungulilang umahon sa kanyang dibdib nang makita niya ang lalaking umibis mula
sa backseat ng nakahimpil na black BMW. At tila hindi siya nag-iisa sa kanyang
nararamdaman. Gumalaw ang sanggol sa loob ng kanyang tiyan.

Bago pa niya naawat ang sarili ay tumaas ang kanyang kamay at diniinan ang isang
button upang bumukas ang gate. Mabilis na tumakbong papasok ang aso. Sumunod dito
si Giuseppe. Ang bodyguard nito ay nanatili na lamang sa sasakyan matapos itong
kausapin sandali ng amo.

Nang makapasok ang kanyang mga panauhin ay muling sumara ang gate. Naglakad siya
patungo sa front door upang pagbuksan ng pinto ang mga ito. Muntik na siyang
matumba nang sabik siyang dambahin ng alaga niya.

"Fishbone!" maagap itong hinawakan ni Giuseppe sa collar.

"I-it's okay."

May pangungulila sa mga matang hinayon siya ng tingin ng asawa.

Asawa. Sa isip ay malungkot-mapait na napangiti si CJ. Sinabi niya rito na walang

bisa ang kasal nila. Ngunit sa kaibuturan ng kanyang puso ay hindi siya
makapagsisinungaling sa sarili. Na hindi niya kailanman pagsisisihang taglayin ang
apelyido nito bilang Mrs. Albergio Giuseppe Galliardi.

"H-how are you?" tila may pag-aalangang tanong nito.

Nakita niya ang pagkuyom ng dalawa nitong kamao sa magkabilang tagiliran. Na para
bang may pinipigilan itong gawin. Noon niya napansin ang benda nito sa dalawang
kamao.

"W-what happened to your hand?"

"I...ahm, nothing." Parang batang nahuli sa kapilyuhan na ikinubli nito ang

dalawang kamay sa likuran.

Hindi na siya nag-isip nang tawirin ang distansyang nakapagitan sa kanilang dalawa
at abutin ang magkabila nitong kamay.

"Giu--" hindi niya natapos ang sasabihin nang basta na lamang pumaikot sa kanyang
katawan ang matitipuno nitong mga braso.

"I'm sorry."

Parang dam na biglang bumukal ang mga luha ni CJ. Ayaw niyang magpakita ng
kahinaan. Ayaw niyang ipakita rito na ganoon lamang nito kadaling matitibag ang
pader na ipinalibot niya sa sarili. Subalit dalawang kataga lang, bumigay na ang
emosyon niya. Nang isiksik ni Giuseppe ang mukha nito sa hugpungan ng leeg niya at
balikat ay hinayaan niya lang ito. Pansamantala ay gusto niyang namnamin ang
sandaling muling makulong sa mga bisig nito. Ang maramdaman ang init at pamilyar na
amoy.

Pero mayamaya lamang ay may napansin siya. Parang unti-unting bumibigat ang ulong
nakasiksik sa leeg niya.

"Giuseppe," marahang dumausdos ang mga braso nitong nakayapos sa katawan niya.
"Hey, Giuseppe."

Tinapik-tapik niya ang pisngi nito. Namumungay ang mga matang nagmulat ito. Nang
marahan itong bumaklas sa kanya ay bahagya itong gumiray. Napansin din niyang
namumutla ang mukha nito.
"What's wrong? May sakit ka ba?"

"Nahi...hilo ako." Iyon lang at parang kandila itong biglang naupos sa

kinatatayuan.

"Giuseppe!"

Tarantang tinawag ni CJ si Richard. Binuksan niya ang gate at pinapasok ito.

"Ma'am CJ?"

"Bigla siyang nawalan ng malay," itinuro niya ang asawa na nakahandusay sa sahig.

Kaagad namang dinaluhan ni Richard ang amo.

"Dito," itinuro ni CJ ang mahabang sofa at maayos na pinatas ang throw pillow roon
upang gawing unan ni Giuseppe.

Bagama't higit na mas matangkad si Giuseppe ay nagawa itong buhating mag-isa ni

Richard at ilapag sa mahabang upuan.

"What's wrong with him?" nag-aalalang tanong ni CJ sa bodyguard.

"Ah, palagay ko nalipasan siya ng gutom, Ma'am CJ."

"What?"

"Matindi ho kasi ang itinurok sa kanyang pampatulog. At nang magising naman ho siya
ay hindi na nakuhang kumain at..." nag-aalalang itinikom ni Richard ang bibig.

"Ano ang ginawa niya?" may pananalakab na tanong ni CJ sa lalaki.

"Nag--nagwala ho si Sir."

So, that explains the bandage, saloob-loob niya.

Tumayo siya at nagtungo ng kusina. Nagluto lamang siya ng congee for breakfast saka
niya sinamahan ng fresh fruits. Ang natira ay ininit niya at inihanda sa isang
serving bowl. Kung nalipasan ng gutom ang asawa, mainam ng light food muna ang
ipakain niya rito. Inilagay niya iyon sa tray kasama ang isang basong tubig at
basang bimpo.

Paglabas niya mula sa kusina ay tumayo na si Richard at nagpaalam na babalikan daw

nito ang kotse sa labas. Tumango na lang siya. Bagaman bago pa man siya naka-oo
rito ay mabilis na itong naglalakad patungo sa pinto na parang hinahabol ng kung
ano.

Napansin ni CJ na mukhang unti-unti ng bumalik ang normal na kulay ng asawa.

Gayunma'y nakapikit pa rin ito. Kinuha niya ang basang bimpo at pinunasan ito sa
mukha at leeg. Marahan itong nagmulat ng mata saka hinuli ang kanyang kamay.

"K-kumain ka na. Ipinaghanda kita ng pagkain."

Dahan-dahan itong bumangon. Kaagad naman niya itong inalalayan. Nang mapansin
niyang nanginginig ang mga kamay nito ay siya na ang umabot ng kutsara at sinubuan
ito. Hinihipan niya ang lugaw upang hindi ito mapaso.

"You cooked this?"

"Yes."

"It's delicious."

"'Yan lang ang alam kong lutuin."

Isang ngiti ang nagpaangat sa isang sulok ng mga labi nito. At may ilang saglit
siyang napatitig doon.

"Sage."

"Marunong ka ng ngumiti," wala sa loob niyang nasabi rito.

"Dahil sa'yo."

Parang may nagbara sa lalamunan niya sa sinabi nito.

"K-kain ka pa," muli niya itong sinubuan.

Habang pinapakain niya ito ay hindi na halos humiwalay ang mga mata nito sa kanya.
Oras lang naman ang nakalipas nang maghiwalay sila. Pero ang pangungulilang
nakikita niya sa mga mata nito ay dinaig pa ang sampung taon na hindi sila nagkita.

"Come back to me, please," may pagmamakaawang sabi nito.

"I can't."

"You can't or you will not?"

Isang tagpo ang sumagi sa alaala niya sa tanong nito.

"I can't."

"I'm glad you say that you can't instead of you will not."  

Ngayon ay nauunawaan na niya kung ano ang ibig nitong sabihin noon.

"I can't. Hangga't hindi ko napagbabayad ang taong pumaslang sa aking ama ay hindi
ko maibibigay nang buo ang aking sarili bilang isang asawa, at bilang isang ina. At
sana'y maunawaan mo 'yan."

May ilang sandaling pinakatitigan lamang nito ang kanyang mukha bago inabot ng
isang kamay ang kanyang pisngi at banayad na kinubkob.

"I love you, Mrs. Callia Jane Galliardi. At hindi ako magsasawang maghintay sa'yo
kahit abutin pa iyon ng mahabang panahon."

Tahimik na pumatak ang kanyang mga luha.

Nang abutin siya nito at banayad na paghinangin ang kanilang mga labi ay ipinikit
na lamang niya ang mga mata.

Mrs. Callia Jane Galliardi. It sounds very nice. Heck, it's perfect.

'

A/N:
Good moaning!! Kumusta naman??

Kaway sa mga naka-missed kay Phantom at sa kanyang honey-pie.

I'm feeling much better now.

Migraine is a curse, believe u me^^

Votes and comments. Mas masaya kung magpa-follow ka na rin.

Hehe. Did you see my bag??

Signing off--sleepy me.

Bb_Anastacia

So Near, Yet So Far

Chapter Twenty Eight

"AEOLUS Callum."

"What?" nilingon ni Giuseppe ang asawa.

"Aelous Callum. Hindi ba't 'yon ang gusto mong pangalan?"

"I-I like it. Callum is from Callia, right?"

"Yes."

"It sounds nice. Pero akala ko ba ayaw mo ng Aelous? Wala namang problema sa akin
kung ayaw mo 'yong gamitin."

"Gusto ko na rin. Hindi naman siya ganoon kasagwang pakinggan."

Natuwa siya sa sinabi nito.

Kinuha niya ang kamay ni CJ. Ngunit marahan itong bumitiw mula sa pagkakahawak
niya. Nanlumo siya at pinilit ignorahin iyon habang nakasunod sa paglalakad nito.
They were at the mall. Namimili sila ng baby clothes para sa kanilang anak. Araw na
lang ang binibilang nila at iluluwal na ni CJ ang kanilang panganay.

Naisuksok ni Giuseppe ang kamay sa bulsa ng kanyang pantalon para hindi siya
matuksong hawakan ulit ito. Patience, iyon ang ipinapaalala niya sa sarili. Mabuti
nga at kahit sinabi nitong hindi pa ito handang maging asawa niya ay pinapayagan
siya nitong dalawin ito anumang oras na gusto niya.

"Honey, I think this one will look good on you."

Walang interes na lumingon si CJ sa tinutukoy niya. Isa iyong maternity dress na

ang tela ay tila malambot na scarf.

"Giuseppe, malapit na akong manganak. Aanhin ko pa ang damit na 'yan? 'Yong mga
maternity dresses na huli mong binili para sa akin ay hindi ko pa halos nasusuot
lahat."

"Uh, right."

Nakita niya itong napahawak sa balakang sabay inhale-exhale.

"Hon, what's wrong?" nilapitan niya ito. Hindi niya malaman kung hahawakan ito o
hahagurin.

"Pagod na ako. Umuwi na muna tayo."

"Okay," kaagad niya itong inalalayan sa likuran. "Ayaw mo bang kumain muna? Puwede
ka rin namang magpahinga habang tayo'y kumakain."

Tila saglit nitong pinag-isipan ang suggestion niya bago marahang tumango.

"Okay. Mukhang nagugutom na nga rin si little boss."

Ang huli nitong sinabi ay nagpangiti sa kanya.

"Italian or Chinese?" aniya na pinilit hamigin ang sarili. Pagdating kay CJ, lahat
ng nasa loob niya ay nagiging mushy.

"Filipino."

Bahagyang tumaas ang isang sulok ng bibig niya sa sagot nito. Mabuti na lamang at
may malapit na restaurant ng Filipino cuisine sa kinatatayuan nila. Inalalayan ni
Giuseppe patungo roon ang asawa. Sumunod sa kanila ang bodyguard na si Richard
habang bitbit ang kanilang mga pinamili.

"Ano ang gusto mong kainin?"

"Relyenong pusit at nilagang baka."

Kaagad na in-order ni Giuseppe ang gustong pagkain ng asawa. Mahilig ito sa isda at
gulay. Pagdating naman sa karne ay mas gusto nito ang beef at chicken. Nitong mga
nakalipas na araw ay nag-cut down na ito sa kanin. Half-rice lang ito sa lunch
dahil tumaas na ang timbang nito at kailangang magbawas. Minsan kapag maaga siyang
dumarating sa bahay nito ay pinipilit niya itong bumangon para maglakad-lakad.
Katulad ngayon, kahit puwede namang iutos na lamang niya sa assistant ang pamimili
ay niyaya niya itong lumabas.

Hirap na itong kumilos at parating nagrereklamo na mabigat ang katawan. Ilang beses
na niyang sinubukang kumbinsihin ito na mag-sleepover siya para mas mabantayan niya
ito. Lalo pa nga at madalas itong magkaroon ng leg cramp. Pero bigo siyang
makumbinsi ito. Nasa speed dial naman daw nito ang kanyang number. Pakiramdam niya
ay sadya itong naglalagay ng distansya sa pagitan nila upang hindi siya masyadong
makalapit.

It was a little frustrating and a challenge at the same time. Pero ang parati
niyang ipinapaalala sa sarili ay kailangan pa niyang lawakan ang kanyang pang-
unawa. He's never been a very patient man. But when it comes to his wife,
nasusubukan ang haba ng pasensya niya.

At gaya ng madalas gawin, inasikaso muna ni Giuseppe ang pagkain ng asawa nang
maisilbi ang order nila.

"Kumain ka na rin," ani CJ. "Nangangayayat ka na. Napapabayaan mo na ang sarili

mo."
"As long as you're okay and our baby, ayos na ako."

"Giuseppe."

"Shh, eat. Sabi ko naman sa'yo, di ba? Therapeutic para sa akin ang asikasuhin ka."

"Well, I think it's not doing you any good. Nahuhulog ang katawan mo at mukhang
kulang na kulang ka na sa tulog."

    

"I'm fine. Trust me, okay? Just don't... don't shut me out."

Nakita niya ang malambot na ekspresyong nagdaan sa mukha nito. Gusto niyang abutin
ang mukha nito at hagurin iyon. Pero hindi siya sigurado kung magugustuhan nito
iyon. Sa mga nakalipas na araw ay daig pa niya ang naglalakad sa ibabaw ng marupok
na salamin. Na sa isang munting pagkakamali ay puwedeng mabasag o magkaroon ng
lamat at hindi na siya nito pahihintulutan pang makalapit.

Nang makitang magana itong kumain ay nagsimula na rin siyang sumubo. Noong una
siyang dumating ng Pilipinas ay hindi siya kumakain ng kanin. Pero nang lumaon ay
nasanay na rin siya. At sa loob ng halos fourteen years niya sa bansa, ay parang
hindi na siya kuntentong kumain nang walang kanin.

"How is it?"

"Delicious. Mukhang bago at hindi pangat."

"Pangat?"

"Pangatlong init."

"Silly." Bago pa niya naawat ang sarili ay napisil niya ang tongki ng ilong nito.

Nang gumuhit ang malawak na ngiti sa mga labi ng asawa ay para siyang nabunutan ng
tinik sa dibdib. Minsan ay kusang lumalabas ang pagiging witty nito.

"Ito rin, tikman mo," tinusok nito ng tinidor ang isang hiwa ng pinagpira-piraso
niyang relyenong pusit. "It's juicy. Hindi dry 'yong laman ng pusit so I figured
it's not pangat."

He chuckled. Habang nginunguya ang isinubo nito sa kanya ay napatango-tango siya.

Masarap nga at juicy ang pusit.

"Maybe we should, uh--" he stopped in mid-sentence when he realized what he was

about to say.

"What?"

    

"Nothing."

Bumuka ang bibig nito na parang may gustong sabihin. Ngunit sa huling sandali ay
itinikom na lang nito iyon at hindi na nagsalita.

"Ahm, I want some buko juice," wika nito.

Kinawayan niya ang tagasilbing nag-serve sa kanila at humingi ng dalawang basong
buko juice. Tahimik na nilang ipinagpatuloy ang pagkain hanggang sa sila'y matapos.

Nang maiuwi niya sa tinitirhan nito si CJ ay gabi na. He wants to stay and be with
her for the night because he's worried about her. Pero hindi niya alam kung paano
iyon sasabihin dito nang hindi nito bibigyan ng ibang kulay. Inihatid niya ito
hanggang sa kuwarto.

"You can leave my shopping bags there. Bukas ko na lamang ililigpit ang mga 'yan,"
ani CJ.

"Okay. Do you need help changing into your sleep wear?" Napansin niya kasing panay
ang himas nito sa balakang habang nakasalo ang isang kamay sa ilalim ng maumbok na
tiyan na para bang ito'y bigat na bigat.

Ngayon niya na-appreciate ang lahat ng sakripisyong pinagdaanan ng kanyang ina

upang mailuwal siya at ang kanyang bunsong kapatid sa mundong maliwanag. Hindi biro
ang maging isang babae at ang maging isang ina. Yet men always takes advantage of
their vulnerability.

"Puwede bang pakibaba ang pants ko?"

Nakasuot ito ng stretchable pants sa ilalim ng suot na maternity dress. Sa laki ng

tiyan nito ay hirap na itong yumuko.

"Sure. Ikukuha na rin ba kita ng bihisan mo?"

"Yes. It's in the closet."

Kumuha muna siya ng bihisan ni CJ bago lumapit dito. Nakatayo ito sa gilid ng kama
at sadyang naghihintay sa kanya.

"May I?"

Tumango ito. Itinaas niya ang laylayan ng suot nitong maternity dress hanggang sa
maabot niya ang garter ng suot nitong pants. Nakita niya ang marka ng garter sa
balat nito. Hindi niya napigilan ang sariling hagurin iyon. Pagkuwa'y hinatak
niyang pababa ang pants hanggang sa kalagitnaan ng mga hita nito.

"Sit down, hon."

Sumunod naman ito sa utos niya. Lumuhod siya
tela hanggang sa mahubad iyon. Pagkatapos ay
nito. Inangat niya ang suot nitong maternity
marinig na anumang pagtutol ay kaagad niyang
pantulog.
sa harapan ni CJ marahang hinatak ang
tumayo siya at kinuha ang pamalit
dress at hinubad. Nang wala siyang
isinunod ang pagbibihis dito ng

"Thank you."

"Do you want me to massage your feet and your legs?"

"Gagabihin ka na nang husto pauwi."

"Wala akong asawang naghihintay sa bahay. Naririto ang asawa ko, buntis, walang
ibang kasama. Sa palagay mo, importante sa akin kung anong oras man ako makauwi?"

Hindi ito nakaimik.

Maingat niyang pinagpatung-patong ang mga unan nito.

"Higa ka na. Aalis din ako kaagad kapag nakatulog ka na."

Isinandal nito ang likuran sa pinagpatung-patong niyang mga unan. Siya na ang
nagsampa ng dalawa nitong paa sa kama.

"There's a massaging oil in my drawer," itinuro ni CJ ang side table sa kanang side

ng kama. "My feet and legs felt sore."

"Don't worry, I'll take good care of it." Kaagad na hinila ni Giuseppe ang drawer
na itinuro ng asawa. Kinuha niya roon ang massaging oil na sinasabi nito.

Naglagay siya ng kaunti sa isang palad at pinagkuskos ang dalawang kamay bago iyon
ini-apply sa isa nitong talampakan. Marahan niyang minasahe ang paa nito. Banayad
niyang hinatak isa-isa ang mga daliri nito sa paa bago marahang pinisil ang
talampakan at sakong. Matapos sa isang paa ay lumipat naman siya sa kabila at
inulit ang kaparehong proseso.

Minamasahe niya ang mga binti nito nang mapansin niyang mukhang naiidlip na ang
asawa. Tinapos na niya ang pagmamasahe rito bago ito maingat na kinumutan. Hinagkan
niya ito sa noo. Tutunguhin na sana niya ang pinto nang maramdaman niya ang
paghawak ni CJ sa kanyang kamay.

"Stay."

Nilingon ito ni Giuseppe upang tiyaking hindi siya nagkamali ng dinig.

"Hon."

Dahan-dahan itong nagmulat ng mga mata.

"Dito ka na matulog."

Pakiramdam niya ay biglang bumukas ang pinto ng langit sa sinabi nito. Mabilis
niyang hinubad ang suot na leather jacket at hinagis na lang kung saan. Hinubad
niya ang suot na sapatos at medyas saka inalis sa pagkakaparagan ang suot na tee
bago sumukob sa kumot ng asawa.

"You can remove your jeans. I know you're not comfortable wearing anything in bed."

"Uh, are you sure?"

"It's not like we can do anything other than cuddling in my condition."

"Right," bumangon siya at naghubad ng pantalon at damit. Hindi na siya nagtanggal

ng boxers. 

Bago bumalik sa tabi ng asawa ay nag-text siya kay Richard na balikan na lamang
siya nito kinabukasan. CJ's house is well-eauipped kaya natitiyak niyang safe
silang mag-asawa sa loob para mangailangan pa ng bodyguard.

Dahan-dahan siyang nahiga sa tabi ni CJ.

"Hold me," mahinang anas nito.

Umayos siya ng higa at isinandal ang asawa sa kanyang dibdib. Ipinaikot niya ang
mga braso sa katawan nito at hinagkan ito sa sentido. 
"Sleep tight, hon. I love you."

'

A/N:

Good morning, hon^^

Matutulog na me.

Don't forget my vitamins.

Bb_Anastacia

Aeolus Callum I
Chapter Twenty Nine

INIHANDA ni CJ ang gamit na dadalhin sa ospital para sa kanyang panganganak.

Anumang oras ay maaari na siyang magsilang. Wala si Giuseppe. Gabi pa niya ito ini-
expect na makakabalik mula sa pakikipag-usap sa kapatid na si Giovanni. Atubili pa
itong iwanan siya dahil nakita nito ang vaginal discharge sa underwear niya nang
tulungan siya nitong magbihis. Magmula ng gabing patulugin niya ito sa bahay niya
ay nahirapan na siyang itaboy ito. Kaya ang sistema nila, ito ang nagpapaligo at
nagbibihis sa kanya. Katulad na lamang kaninang umaga bago nito natanggap ang tawag
ni Giovanni. 

Ayaw talaga nitong umalis dahil nag-aalala ito sa kanya. But she insisted because
he keeps on fussing around her. Baka mapaanak siya nang wala sa oras dahil
maya'tmaya ay nagtatanong ito kung ayos lang siya, kung wala siyang nararamdamang
kakatwa. He can be a nag. For the past five years they lived together as husband
and wife, she saw the gradual changes in him. Marunong na itong ngumiti at tumawa
nang kasabay ang mata. Unlike before, his eyes always hold that certain blankness
even though he's smiling.

Naramdaman ni CJ ang biglang paghilab at paninigas ng tiyan. Napahawak siya roon at

hinagod-hagod ang kaumbukan niyon. Mababa na ang tiyan niya, isa sa mga
palatandaang malapit na siyang magsilang.

"Easy there, little boss," pagkausap niya sa anak. Ilang beses siyang nag-inhale-
exhale. Hindi siya kinakabahang kumalabit ng gatilyo ngunit dito sa dinadala niya
ay abot-abot ang kanyang nerbiyos. 
May gumuhit na sakit sa kanyang likuran pababa. Napalunok siya at sinikap pa ring
payapain ang sarili. Inabot niya ang kanyang cellphone at idinayal ang isang
numero. May nararamdaman na siyang pamamasa sa pagitan ng kanyang mga hita. 

"Hello, Manong Timmy," aniya sa taxi driver na kausap sa kabilang linya. Ito ang
driver ng taksing nasakyan niya noon. She found his calling card in her car. Sa
tuwing kakailanganin niya ng driver ay ito ang tinatawagan niya.

Mabait ito at likas na matabil. Nang kumustahin nito ang 'asawa niyang taksil' ang
tanging sagot niya ay nagkaayos na sila. Na tahimik na ang kanilang pagsasama at
dinadala niya ang bunga ng kanilang pagmamahalan.

"Kailangan ko na po kayo ngayon dito, Manong Timmy. Sa palagay ko ay o-oras na,"

napakagat-labi siya nang maging pandalas na ang paghilab at paninigas ng kanyang
tiyan. 

"Aba'y ganoon po ba? Papariyan na ako, Ma'am." Mukhang may pasahero ito dahil
narinig niya itong humingi ng dispensa sa kausap bago iyon sinabihang bumaba dahil
diumano'y may emergency ito. "Thirty minutes ho, Ma'am, naririyan na ako."

"S-salamat ho."

Sinubukan niyang maglakad-lakad habang naghihintay.

"Little boss, huwag masyadong magmadali, anak, ha?" aniya habang hinihimas ang
tiyan. The pain is getting unbearably painful with each passing minute.

Tumunog ang kanyang cellphone.

"H-hello," napangiwi siya nang gumuhit ang matinding sakit sa ibabang bahagi ng
kanyang katawan.

"Hon, it's me. How are you doing?"

"G-Giuseppe, I-I think it's time."

"Time?"

"G-gusto ng lumabas ni little boss."

"Damn it! I really shouldn't have left you. I'm coming back home."

"Mag--" nahigit niya ang paghinga nang muling gumuhit ang matinding paghilab.

"Hon!"

"M-magkita na lang tayo sa o-ospital."

"I'm taking the chopper kaya mabilis lang ako."

"M-may susundo sa a-akin."

"Who?"

"The taxi driver I m-mentioned to you before," impit siyang napaungol nang halos
panawan siya ng ulirat sa pagguhit matinding sakit.

Narinig niya ang pagmumura ng asawa sa kabilang linya.

"I need a chopper. Now!" narinig niyang sigaw nito sa kung sino. "Hang in there,
honey. Papariyan na ako."

"I'll see you in the h-hospital. Manong Timmy is here," nakita niya ang paghimpil
ng taxi sa labas ng bakuran kaya kaagad niyang binuksan ang gate.

Hirap mang maglakad ay sinalubong na ni CJ ang pagdating ni Manong Timmy habang

bitbit ang mga kakailanganing gamit sa pagsisilang. Maingat siyang inalalayan ng
driver sa backseat ng taxi nito. Nang maayos na siyang nakaupo ay kaagad itong
lumigid sa driver seat at mabilis na pinatakbo ang sasakyan.

She already called her attending physician at naka-standby na ang mga ito sa
pagdating niya ng ospital. Alam na rin ng kanyang asawa kung saan siya manganganak
kaya natitiyak niyang doon na tutuloy ito.

Sa bawat pagguhit ng sakit ay parang gustong panawan ng malay ni CJ. Halfway thru
their journey, her water bag broke.

"P-pumutok na po ang p-panubigan ko, Manong Timmy. P-pakibilisan."

Bagama't mukhang nahintakutan ay pinaspasan nga ng driver ang pagpapatakbo.

Pagdating ng ospital ay kaagad silang sinalubong ng medical staff na naka-antabay.
Mabilis siyang inasikaso ng mga ito. Tila naging napakabagal ng mga sumunod ng
sandali.

Hindi tiyak ni CJ kung gaano katagal na siyang nagli-labor. Parang walang katapusan
ang hirap na pinagdadaanan niya. Sa nanlalabo na niyang kamalayan ay may narinig
siyang komosyon sa kanyang paligid. Pinilit niyang imulat ang mga mata sa kabila ng
pamimigat niyon. Hindi niya tiyak kung luha o pawis ang tumutulo sa gilid ng
kanyang mukha. O marahil ay ang kumbinasyon niyon.

"Sir, bawal ho kayo rito."

"I want to be with my wife."

Naramdaman niya ang paghawak ng kung sino sa kanyang kamay.

Giuseppe.

"I'm here, hon. Please bear with it, I'll stay with you. You can do it--we can do
it," nakita niya ang pag-aalala sa mukha nito. Pinahiran nito ang pawis na gumigiti
sa kanyang noo.

Mariin na naman siyang napakagat-labi. Sunod-sunod na ang paghilab. At hindi niya

alam kung hanggang kailan makakayanan iyon. Napakapit siya nang mahigpit sa mga
kamay na humahawak sa kanya.

"Relax and breath, Mrs. Galliardi. Easy, easy... yes, that's it. You are doing just
fine."

Napaungol siya sa isang napakahabang paghilab. Sa gitna ng paghihirap ay panay ang

bulong ng mga endearing words ni Giuseppe. Kahit hindi niya gaanong maintindihan ay
tila may kapangyarihan iyon na nakapagbigay ng lakas sa kanya.

"Push, Mrs. Galliardi, push! The baby's head is crowning," boses ng doktora.

"Come on, hon. Push," masuyong saad ng tinig sa ulunan niya.

"Ohh...!" pakiramdam niya ay hinihiwa ang ibabang bahagi ng kanyang katawan. Muli
siyang kumuha ng lakas sa kamay na mahigpit na nakahawak sa kanya kasabay ang
pagpapakawala ng todong ire. "Umph...!"

Kasunod noon ay narinig niya ang uha ng isang sanggol. Sa nagdidilim na niyang
kamalayan ay nakita niya ang isang sanggol na hawak ng doktorang nagpaanak sa
kanya.

Welcome to the world, Aelous Callum.

Naramdaman niya ang magaang na pagdampi ng mga labi ng asawa sa kanyang noo.

"I have never been so scared in my whole life, until now..." narinig niyang bulong
nito bago siya tuluyang iginupo ng pagod.

'

A/N:

Short update^^

Good mooaning.

I will try to update soon.

Bb_Anastacia

Aeolus Callum II
Chapter Thirty

NANG magising si CJ ay nasa loob na siya ng isang private suite. Ang unang
sumalubong sa paningin niya ay ang isang pumpon ng American red roses na nakapatong
sa bilog na mesa na nasa kaliwang panig ng silid. Kumakalat sa silid ang mabangong
amoy ng bulaklak kahalo ang amoy ng isang basket ng prutas na katabi nito.

Pagbiling niya ng mukha ay nakita niya si Giuseppe na nakayupyop sa gilid ng

kanyang kama, natutulog. May mabining pakiramdam na kumalat sa dibdib niya nang
makita itong hawak-hawak ang isa niyang kamay habang natutulog.

Natutukso na sana siyang haplusin ang mukha nito. Medyo haggard iyon at magaspang
na sa tumutubong stubbles. Binantayan marahil siya nito magdamag.

"Giuseppe."

Kumilos ito.

"Hon." Masuyo nitong pinisil ang palad niya bago tumayo at ginawaran siya ng halik
sa noo. "Good morning."
"Good morning."

"Nagugutom ka na ba?"

"Oo. Pero gusto ko munang makita si Aeolus."

"Dadalhin na siya rito ng nurse. Do you want some soup first para may laman ang
sikmura mo before you breastfeed our son?"

"Okay."

Hinayaan niya itong asikasuhin siya. Nakikita niya ang pagod at antok sa mukha
nito. Ngunit munti mang reklamo ay wala siyang narinig mula rito. Hustong makatapos
siyang kumain ay pumasok ang nurse dala ang kanilang anak.

Mabilis na nanungaw ang luha sa mga mata ni CJ nang maingat na ilapag ng nurse ang
sanggol sa kanyang braso. Pagkuwa'y nagpaalam na rin ito upang bigyan sila ng
privacy.

"Hello, little boss," magaan niyang hinagod ang mamula-mulang pisngi ng sanggol.
Pikit na pikit pa ang mga mata nito. 

Sa lahat ng facial features ni Giuseppe, gusto niyang makuha ng kanilang anak ang
mga mata ng tatay nito na kulay asul. Pero masyado pang maaga para masabi niya kung
namana nga ni Aeolus Callum ang mga mata ng ama.

"He's so beautiful. I think nakuha niya ang lips mo," ani Giuseppe habang nakamasid
sa kanilang mag-ina.

"You think so?"

"Yes."

"I hope mamana niya ang iyong mga mata."

"You like my eyes?"

"Among other things, yes."

He chuckled. "Perhaps we'll discuss the 'other things' after you recover from
giving birth."

Namula siya bago napairap sa asawa.

"Do you mind?"

"What?"

"Turn around, magpapadede ako."

"Are you kidding me? Nagkaanak na tayo at lahat--ugh, fine." Napilitan itong
tumalikod nang singkitan niya ng mga mata.

Kinalas niya ang nasa harapang tali ng suot na night gown para malayang mailabas
ang isa niyang dibdib. Bilang paghahanda sa panganganak ay nakapagbasa-basa na siya
tungkol sa pagbi-breastfeed. At alam niyang importante sa sanggol ang unang patak
ng kanyang gatas sa unang linggo ng pagsisilang niya rito. O iyong tinatawag na
colostrum. Mistula iyong safe vaccine na nagpo-protekta sa sanggol laban sa mga
harmful agents na puwedeng makasama sa kalusugan ng kanyang anak.
"You're a natural, hon."

"Perve," irap niya sa asawa nang sumampa ito ng kama at maupo sa may likuran niya.

"Sa'yo lang naman." Tumagilid ito ng higa sa likuran niya at itinukod ang siko sa
unan saka ipinatong ang ulo sa palad habang pinapanood ang pagpapadede niya sa
kanilang anak.

"Bakit hindi ka muna matulog? Mukhang pagod ka at inaantok."

"And missed the chance to watch you feed our son? No can do."

"Fine, suit yourself, Mr. Galliardi."

"I will, Mrs. Galliardi."

Lihim siyang napangiti sa ginamit nitong pantukoy sa kanya. Ipinagpatuloy niya lang
ang pagpapadede sa anak. Pagkaraan ng ilang saglit ay nilingon niya si Giuseppe.
Napangiti siya nang makitang naiidlip na ito.

Ayaw pa raw matulog, naaaliw na naisip ni CJ.

Hinawi niyang pataas ang alun-along buhok nito na bahagyang tumabing sa noo.
Pagkuwa'y muli na niyang ibinaling ang pansin sa anak.

Nang bumalik ang nurse upang kunin ang sanggol para mas makapagpahinga pa siya ay
tumanggi si CJ. Hindi siya inaantok at gusto pa niyang makasama ang anak. Nagpa-
assist na lamang siya sa nurse para mapadede niya sa kabilang dibdib si Aeolus.
Mabait naman ang nurse at very accommodating.

Habang nagpapadede ay banayad siyang humimig ng lullaby. She's not much of a

singer. Pero marahil para sa lahat ng sanggol, ang tinig ng inang nagluwal dito ang
pinakamalamyos na boses na maririnig nito. Ramdam niya nang mag-init ang mga mata
habang pinagmamasdan si Aeolus. May kung ano sa loob niya ang parang hinahagod ng
mainit na kamay. Bagay na nagpapaluha sa kanyang mga mata.

"Mommy loves you so much, Aeolus Callum," aniya. Marahan niyang inalis sa bibig
nito ang kanyang nipple nang tumigil na ito sa pagdede.

Nang maramdaman niya na may mga matang nakatitig sa kanya ay nag-angat siya ng
tingin. Hindi na siya nagulat nang matagpuan ang mga mata ni Giuseppe na matiim na
nakatitig sa kanya habang may malambot na ekspresyon. Nasa pagitan nila ang anak
habang pareho silang nakatagilid.

Parang lumaktaw ang pintig ng puso niya nang dahan-dahang tawirin ni Giuseppe ang
espasyong nakapagitan sa kanila at banayad na sakupin ang kanyang mga labi. Ilang
segundo ring tumagal iyon bago ito kusang lumayo sa kanya.

"Thank you for giving birth to our child," mahinang anas nito na may munting ngiti
sa mga labi. Saka marahang yumuko at hinagkan ang bumbunan ng kanilang anak.

She wanted to say something. Pero walang namutawing salita sa kanyang mga labi.
Pareho silang napatingin kay Aeolus nang mag-inat iyon at manulis ang nguso.
Napangiti siya. He looks so adorable.

"Marunong ka na bang magpalit ng diaper?" aniya kay Giuseppe.

"Uh, kailangan niya na bang magpalit?"

"Twice na siyang dumede. Chances are, basa na siya."

"Wait, I'll ring the nurse."

"Giuseppe."

"Right, sabi ko nga ako ang magpapalit ng diaper."

Sinupil ni CJ sa paglawak ang isang ngiti. Bumangon ito at naghalungkat sa mga

gamit ng bata. Siya naman ay tsinek ang diaper ng anak. Basa na nga ito at mukhang
may kaunting dumi na rin.

"Pakikuha na rin ng baby wipes."

Pagbalik ni Giuseppe sa kanilang mag-ina ay dala na nito ang mga hinihingi niya. At
dahil mukhang nangangapa pa nang husto ang asawa sa gagawin ay si CJ na ang kumilos
para linisan si Aeolus.

"Hon, is that a mole or dumi lang ni Aelous?"

Napatingin si CJ sa tinutukoy ni Giuseppe. Maingat niyang pinunasan ang duming

sinasabi nito. Na sa buong pagkamangha niya ay hindi talaga dumi kundi nunal. Buhay
na nunal na ibabaw ng genitalia ng kanilang anak.

"My God, it's a mole." Of all places, sa private area pa ng anak nila! At mukhang
may pinagmanahan ito sa kayamanang taglay kahit sanggol pa lamang.

"I don't recall having a mole in that area," anito.

"Wala talaga. Pero tulad mo ay mukhang mala--" she clamped her mouth shut nang ma-
realized kung saan patungo ang sagot niya.

At dahil likas na matalas ang utak ng esposo, kaagad nitong nakuha ang tinutumbok
ng mga pangungusap niya. Pilyo itong ngumisi.

"I know, right?"

'

A/N:

Another short update^^

As promised. 

Good moooaning.

Bb_Anastacia
Taken
Chapter Thirty One

"PAKISABI na lang na pasensya at medyo natagalan." Ibinigay ni CJ ang isang sobre

kay Richard upang ibigay kay Manong Timmy.

"Yes, Ma'am."

One week na siyang nasa ospital. At sa loob din ng mga araw na iyon ay noon pa
lamang niya maipapaabot sa pobreng driver ang bayad niya sa paghahatid sa kanya sa
pagamutan. Bagaman nang magkausap sila sa cellphone ay sinabi nitong ayos lang
naman dahil nauunawaan nito na nagkatarantahan na sila sa panganganak niya.

Nang makaalis si Richard ay nakapa ni CJ ang dibdib. Tumutulo na ang gatas niya. 

"Hon, kinuha ba ng nurse si Aelous?" aniya sa asawa matapos nitong makipag-usap sa

cellphone.

"Kanina habang nasa banyo ka. May blood test pa raw na kailangang gawin para sa
newborn screening."

"Pero tapos na ang newborn screening niya. Bakit hindi ipinaliwanag sa akin ng
nurse?" Sa kung anong dahilan ay may kabang dumagil sa dibdib niya. May sakit ba
ang anak niya?

Alam niya kung bakit isinasagawa ang newborn screening. Makikita kasi kaagad ng mga
doktor kung mayroong malubhang sakit ang bata. At kapag ganoon ay sisimulan kaagad
ng mga ito ang treatment upang hindi na lumala pa ang sakit. 

Dinagsa ng takot ang dibdib ni CJ sa isiping may malubhang sakit ang anak.

"Giuseppe, we need to see Dr. Estrella," worried na sabi ni CJ sa asawa. 

"Hon--"

"Now." Hindi na niya hinintay ang asawa at lumakad na siya patungo sa pinto.

"Honey, slow down," hinawakan siya ni Giuseppe sa braso.

Bagama't one week na siyang nakapanganak ay sariwa pa ang tahi niya.

"May sakit kaya si Aelous na hindi sinasabi sa atin ng doktor. He looks so healthy,
di ba?"

"Hon, relax. Hintayin natin kung ano ang magiging explanation ng doktor, okay?
Mahirap 'yong nagko-conclude ka kaagad. O, hayan na pala si Doc."

Nakasalubong nila ang doktora dahil eksaktong kalalabas lamang nito ng elevator.

"Doc, may sakit ba si Aelous?" hindi na nagpaligoy-ligoy pa si CJ sa pakikipag-usap

sa doktor.

"Sakit? What are you talking about? You are both healthy. In fact, anytime ay
puwede na kayong umuwi."

"Kung gano'n ay para saan 'yong blood test na gagawin sa kanya?"

Muli ay parang naguluhan ang doktora. Si Giuseppe ang nagpaliwanag dito.

"I'm not aware of that. As far as I know, lahat ng pagsusuri sa kalusugan ng mag-
ina ay tapos na. At kailangang may authorization mula sa akin bilang attending
doctor ni Mrs. Galliardi," nagpasintabi sa mag-asawa ang doktora at may tinawagan
sa cellphone nito. "Are you sure?"

Matapos ang tawag ay worried itong tumingin sa mag-asawa.

"Ano ang pangalan ng nurse na kumuha sa bata?"

"Jessica Azuncion."

"Dalawa ang nurse na naka-assign sa suite niyo, Mr. Galliardi. At hindi siya isa sa
mga 'yon."

"What are you talking about? Sinasabi mo bang may kumuha sa anak ko?" si CJ.

"Hindi pa tayo nakasisiguro sa bagay na 'yan, Mrs. Galliardi. But just the same, we
will alert the security personnel."

"You have security cameras all over the premises, right?"

"Yes, but not on the VIP floor--which include yours, Mr. Galliardi."

"Take me there."

"But it's off-limits to--"

"Now!"

Napapitlag ang doktora bago tarantang nagpatiuna patungo sa elevator. 

Parang literal na lomolobo ang ulo ni CJ sa mga nangyayari. At kung hindi siya
maagap na nahawakan ni Giuseppe ay kamuntikan na siyang dumausdos sa sahig ng lift.
Kinabig siya nito at mahigpit na niyakap.

"Everything's going to be okay. Aelous is safe, he's safe," mahinang anas nito sa
kanyang tenga.

Kanina pa lang, dapat ay alam na niyang may mali. Ina siya. Dapat ay nahulaan na
niyang may nangyayaring masama sa anak niya nang makaramdam siya ng kakatwa.
Mother's instinct. Every mother has it, it's like a built-in mechanism that
activates as soon as they give birth to their offspring.

Am I not really fitted to be a mother? buong panggigipuspos niyang naisip.

Sa mga sandaling iyon ay nakahanda siyang gawin ang kahit na ano mabalik lang nang
ligtas si Aelous. Ikamamatay niya kapag may nangyaring masama sa anak niya.

Mahigpit na kumapit si CJ sa kamay ni Giuseppe nang lumapag ang lift sa pakay

nilang floor. Her legs are wobbly and her tears are at bay. Pero sa halo-halong
damdamin ay hindi magkapuwang ang kanyang luha. Daig pa niya ang nasa gilid ng
bangin na sa isang munting pagkakamali ay puwede siyang mahulog at mamatay. 
Dinala sila ng doktora sa kinaroroonan ng CCTV Control Room. Mabilis na
ipinaliwanag ng doktora sa mga nangangasiwa ng control room ang kanilang pakay.
Kaagad naman itong nakipag-cooperate.

"There, that's her." Mabilis na nakilala ni Giuseppe ang babaing umibis sa ground
floor ng main building ng ospital.

"Oh, my God. Dala niya si Aelous." Nakilala ni CJ ang suot na baby bonnet ng
sanggol.

Tinawagan ni Giuseppe sa Richard at kaagad na inalerto. Ibinigay nito ang

deskripsyon ng babaing may dala sa kanilang anak. 

"Papunta siya sa likuran ng hospital, Richard. If you're in the parking lot, turn
right. You can catch up with her. Bababa ako riyan," binalingan ni Giuseppe ang
asawa. "Hon, stay here, okay? If you see anything suspicious, tawagan niyo kaagad
ako. May palagay akong hindi nag-iisa ang nurse na 'yon."

Iyon din ang palagay ni CJ. Lumabas na ng control room si Giuseppe. Siya naman ay
hindi halos inaalis ang tingin sa monitor. Natatakot siya na sa muling pagkurap ay
mawala na lamang ito sa paningin niya.

Palinga-linga ang babae na parang may hinahanap. Marahil ang mga kasabwat nito.
Just what the hell are they after--money? She will sell her soul to the devil just
to get her son back safe and sound. Mula sa kung saan ay sumulpot si Richard may
ilang dipa mula sa babae. Tinutukan nito iyon ng baril. Dahan-dahang humarap ang
babae rito. Ngunit biglang nanlaki ang mga mata ni CJ nang mula sa likuran ng
bodyguard ay may sumulpot na isang lalaki. May hawak iyong baril. Bago pa man
nakakilos si Richard ay dalawang putok ang bumuga mula sa baril ng estranghero.

"Oh, God!"

Hindi na nakatiis si CJ at dali-dali siyang lumabas ng control room. Tinangka

siyang habulin ni Dr. Estrella ngunit mabilis siyang nakalulan ng elevator.
Paglapag na paglapag ng ground floor ay tumakbo siya sa parking lot. Dinig na niya
ang putukan doon at may ilang guwardiya na rin ng pagamutan ang naroroon. Nakita
niya ang kanyang asawa na nakakubli sa isang sasakyan habang nakikipagpalitan ng
putok sa kung sino.

Damn it. Napamura siya nang maisip na wala siyang baril.

Nakita niya ang isang guwardiya na nakayukyok sa isang sulok. Palagay niya ay iyon
pa lamang ang unang sabak nito sa ganoong sitwasyon. Patunay ang panginginig ng
kamay nito habang hawak ang isang Austrian Glock. Hindi na nagdalawang-isip si CJ
nang lapitan ito at mabilis na patulugin sa isang karate chop at agawin dito ang
baril.

"Sage?!" gulat na napalingon si Giuseppe nang makitang may kapalitan ito ng

pagputok sa mga lalaking nasa black sedan.

"Where is she?" aniya sa asawa na ang tinutukoy ay ang nurse na kumuha sa kanilang
anak.

"She's with them."

"What?! Paano kung tamaan ng ligaw na bala ang anak natin?"

"I have a 20/30 vision."

"I don't care! Hindi ko ipakikipagsapalaran ang buhay ni Aelous," bago pa nakasagot
si Giuseppe ay nagsimula na siyang magpakubli-kubli sa ilang sasakyan na nakaparke
roon. Dinig niya ang pag-iyak ng anak. At parang dinudurog ang puso niya sa isiping
takot na takot ito sa mga putukang naririnig sa paligid. Don't worry, baby. Mommy
will save you.

Nang may dalawang sasakyan na lamang ang layo ni CJ mula sa black sedan ay sumigaw
siya.

"Huwag kayong magpapaputok!" ipinasok niya sa bulsa ng roba ang glock at mahigpit
na ibinuhol ang tali niyon upang maikubli ang baril. "Wala akong armas. Gusto kong
makipag-usap."

Nakakabingi ang tambol ng kanyang dibdib. Bigla ay naging napakatahimik ng paligid.

Dahan-dahan siyang tumayo mula sa pinagkukublihan habang nakataas ang dalawang
kamay.

"Please, anuman ang kailangan niyo ay ibibigay ko. Ibalik niyo lang sa akin ang
anak ko," pagmamakaawa niya.

Nakita ni CJ ang tatlong naka-ski mask. Base sa built at taas ay mga lalaki iyon.
Napapagitnaan ng mga ito ang nurse na may hawak sa sanggol. Medyo humina na ang
pag-iyak ng bata. Hindi tulad kanina na halos pumapalahaw na iyon.

"Please, nakikiusap ako. Parang awa niyo na, hindi ako magdedemanda at kalilimutan
ko ang--" nahigit ni CJ ang paghinga nang isa-isang bumagsak ang tatlong lalaki na
naka-ski mask. May bumaril sa mga ito! 

Tatakbuhin na sana niya ang kinatatayuan ng nagulantang na nurse nang makita niya
ang pagpulandit ng pulang mantsa sa ulo ng sanggol na hawak-hawak nito!

"No. Noooo...!"

'

A/N:

Don't hate me^^

RIP Aelous Callum.

Bb_Anastacia
A Mother's Grief
Chapter Thirty Two 

MISTULANG isang masamang bangungot. Sa isip ni CJ ay pabalik-balik ang eksena nang

paglagos ng bala sa ulo ng sanggol na siya ring tumagos sa dibdib ng nurse na
kumitil sa buhay nito. Para siyang napako sa kinatatayuan na hindi kaagad
nakakilos. Pagkuwa'y naramdaman niya ang pagguhit ng kirot sa kanyang kanang
balikat.

"CJ, dapa!" Bahagya ng rumehistro sa utak niya ang babala. Sinubukan niyang
ihakbang ang mga paa. Ngunit parang may mabigat na bagay na nakatali sa magkabila
niyang binti, hindi siya makahakbang.

Dalawang matipunong braso ang biglang sumunggab sa kanya. Sa sumunod na sandali ay

natagpuan niya ang sarili na nakadapa sa magaspang na flooring ng parking area.

Sinubukan niyang abutin ng tingin ang kinaroroonan ni Aelous. Ngunit halos balutin
na ng dugo ang lampin na nakabalot dito. Maging ang kulay puting baby bonnet na
nakabalot sa ulo nito ay hindi na puti ang kulay, kundi pula. Her hand reach out to
touch him. Ang damhin ang balat nito. Is he still warm? Baka pumipintig pa ang puso
ng kanyang anak. Kailangan niya itong madala sa mga doktor. Maybe the doctors can
still revive him.

Pinilit niyang magpumiglas mula sa mahigpit na pagkakayapos sa kanya ni Giuseppe.

Ngunit mahigpit nitong pinigilan ang kanyang mga braso at nagpagulong-sulong sila
sa semento hanggang sa makubli sila sa likuran ng delivery truck ng mga medical
supplies. Merong bumabaril sa kanila. Pero maging iyon ay halos hindi niya pansin.
Ang atensyon niya lamang ay nakapokus kay Aelous at sa nurse na ang mga braso'y
mahigpit pang nakayapos sa sanggol na nasa mga bisig nito. Dilat ang mga mata ng
babae ngunit wala ng buhay.

"Aelous..." Gusto niya itong abutin at muling kalungin sa kanyang mga braso. Ang
ipadama rito kung gaano niya ito kamahal.

"Shh, hush, hush," mahigpit siyang niyakap ni Giuseppe. Dama niya ang panginginig
ng mga kalamnan nito. Kung sa galit o matinding pamimighati sa pagkamatay ng
kanilang anak ay hindi niya alam.
Don Salvatorre's men came. Naroroon na rin ang mga pulis. Isa-isa na ring
nagdadatingan ang media kaya mabilis siyang tinakpan ni Giuseppe at ipinasok sa
loob ng ospital.

"Si Aelous..."

"I'll take good care of him. Kailangan mo munang magamot, may sugat ka."

She felt the stinging pain in her right arm. But it's nothing compared to the pain
that's tearing her heart to shreds.

"I'll live. See to Aelous first."

"Okay," ipinasa siya nito sa tauhan ng ama.

"I can walk," mabuway na protesta niya.

"Let him take you to the doctor, hon. Please, just please don't argue."

Noon lamang napagmasdang mabuti ni CJ ang mga mata nito. His eyes were misty.
Mariing magkalapat ang mga bagang na tila pinipigilan lamang na humulagpos ang
damdamin. Wala ng nagkapuwang na salita sa kanyang mga labi. Nang tumango siya at
ipikit ang mga mata ay masaganang bumukal ang kanyang mga luha. Naramdaman niya ang
banayad na pagpisil ni Giuseppe sa kanyang kamay. Nang muli niyang imulat ang mga
mata ay nakatalikod na ito.

Sa mga sandaling iyon ay nahiling ni CJ na sana ay siya na lang ang namatay. Na

sana ay siya na lang ang sumalo ng balang para sa kanyang anak. Dahil ano ang
kasalanan nito para patayin sa ganoong paraan? Wala pa itong muwang. He was an
innocent little angel. Suddenly, her body wracked by so much grief. Biglang
nagsikip ang kanyang paghinga at namanhid ang buo niyang katawan.

Tarantang isinugod ng tauhan ni Don Salvatorre si CJ sa emergency room. Mabilis

namang rumesponde ang mga manggagamot. What happened to her for the next twenty-
four hours was a blur.

***

SA nanginginig na kamay ay dahan-dahang inalis ni Giuseppe ang baby bonnet na

nakabalot sa ulo ng sanggol. Pakiwari niya ay biglang sumikad ang kanyang sikmura.
The baby's face was beyond recognition. Halos sabog ang kabuuan ng ulo nito. He
clenched his hands and howled like a wounded animal. He didn't even shed a tear
when his mother died. Subalit ng mga sandaling iyon ay tila isang dam ang nabuksan
sa kanyang mga mata. He feels so fucking helpless, useless. Sarili niyang anak ay
hindi niya nagawang protektahan.

Dahan-dahan niyang inabot ang lampin na nakabalot sa sanggol. Hindi niya alam kung
bakit. But a part of him refused to believe that his son is dead. Inalis niya ang
lampin.

"Sir, kung puwede ho sana ay huwag niyong galawin ang--"

"Fuck off!" galit na bulyaw ni Giuseppe sa pulis na nagtangkang pigilan siya sa

ginagawa. "Get him out of my face!"

Hinarangan ng mga tauhan ni Don Salvatorre ang mga pulis na nagtangkang lumapit sa
kanya. Itinuloy niya ang pagtatanggal ng lampin. Nakita niya ang isang ga-pisong
balat sa tuhod ng sanggol. Napakurap-kurap siya saka mariing pinahid ang luhang
nagpapalabo sa kanyang mga mata. Walang birthmark ang anak niya. At sa pagkakatanda
rin niya ay hindi pa ganoon kalaki si Aelous. Hindi pa ganoon ka-define ang mga
binti at braso. His son is only one-week old. Samantalang ang sanggol na hawak
niya...

Halos magiba ang rib cage ni Giuseppe nang tanggalin ang diaper na suot ng sanggol.
He searched the child's genetalia. Sa loob ng ilang saglit ay hindi siya kaagad
nakakilos. 

This is not my son, this is not Aelous!

Gusto niyang matuwa sa pagkakatuklas na hindi si Aelous ang sanggol. Subalit ang
malaking katanungan sa isip niya ay nasaan ang kanyang anak? Tulirong napatayo siya
at nagpalinga-linga sa paligid. Noon niya naalalang hagilapin si Richard. Duguan
ito at mukhang kritikal ang kundisyon habang buhat-buhat ng medical staff papasok
ng ospital.

Kaagad itong sinundan ni Giuseppe. Pinilit nitong imulat ang mga mata. Na nang
makita siya ay bahagyang umangat ang duguang kamay na tila may gustong sabihin.

"Sandali." Pigil niya sa dalawang lalaking may dala rito.

"Sir, kritikal ho ang kundisyon ng pasyente."

Kahit halatang nanghihina ay pinilit tanggalin ni Richard ang oxygen mask na nasa
bibig nito.

"He's safe... taxi. Don't... trust a-any...one."

"Richard."

Matapos sabihin iyon ay marahang hinigit ni Richard ang huling hininga. Sinubukan
itong muling i-revive ng isang doktor subalit huli na. Pakiramdam ni Giuseppe ay
isang parte ng katawan niya ang biglang naputol. He lost one of the most trusted
person he could ever have in his lifetime.

'

A/N:

Don't hate me, again^^

RIP Richard.

Bb_Anastacia

A Thread of Hope
Greetings!! Hello to @cazsadin and @shyr13 

'
Chapter Thirty-Three 

"HE'S safe... taxi. Don't... trust a-any...one."

Tulirong naihilamos ni Giuseppe ang isang palad sa mukha. Sinusubukan niyang

pagtagni-tagniin ang huling impormasyon na iniwan ni Richard bago ito nalagutan ng
hininga. When did the switch happened? At anong taxi ang tinutukoy nito? Isinakay
ba nito sa taksi ang kanyang anak upang mailayo sa peligro? Pero saang taksi?

Parang siraulong hinalughog niya ang buong parking lot sa paghahanap ng taxi.
Ngunit ni isa man ay wala siyang nakita roon. Sa huli'y saka pa lamang niya
naisipang bumalik sa CCTV Control Room. They probably captured something in the
CCTV footage. Iyon na lamang ang pag-asa niya upang matunton ang kinaroroonan ng
kanyang anak.

Subalit pagdating sa pakay na palapag ay parang muling gumuho ang mundo ni

Giuseppe. May barricade tape na nakahalang sa labas ng pinto.

"What's going on here?" aniya sa isang empleyadong napadaan.

"Patay na ho 'yong mga guwardiyang nangangasiwa sa loob."

Fuck.

Nang tangkain niyang tumawid sa police line ay kaagad siyang hinarang ng mga pulis
na nagbabantay sa crime scene. Ganoon pa man ay nasilip niya ang senaryo sa loob ng
control room. Parehong nakabulagta ang dalawang security personnel. And looks like
they were both executed by professional killers. Parehong sa pagitan ng mga mata
ang tama. Ang pag-asa niya na matutunton ang anak sa pamamagitan ng security
footage na makukuha ay kaagad na naglaho. Sira ang mga monitors at tila sadyang
winasak ang lahat ng mga apparatus na naroroon.

Don't trust anyone.

Noon niya naisip ang babalang sinabi sa kanya ni Richard. Alam kaya nito kung sino
ang mastermind sa pagpapadukot sa kanyang anak? Was it an inside job for an old
grudge? O dahil lamang sa pera? Alam niyang kasabay ng paglawak ng teritoryo ng
kanyang ama ay ang pagdami rin ng mga kaaway nito. Could it be one of them--or one
of his? 

Bagama't nalinis ni Giuseppe ang kanyang pangalan at na-acquit siya sa kanyang

kaso, hindi lingid sa kanya ang galit ng pamilya ng mga bangkay na natagpuan noon
sa loob ng kanilang bakuran. They had no one else to blame. At dahil sa pangalan
niya nadikit ang krimen, tila mas gusto na lamang ng mga ito na siya ang managot sa
pagkamatay ng kanilang mga kaanak upang magkaroon ng closure. Well, the law doesn't
work that way. Kailangan kapag haharap ka sa korte, meron kang pinanghahawakang
matibay na ebidensya. At malaking bagay ang nagawa ng advance na teknolohiya sa
pagsuri ng kaso niya para siya mapawalang-sala.

Pero sino ang nasa likod ng pagpapadukot sa kanyang anak?

He dialled Giovanni's number.

"Hey, bro. What's up?" sagot ng tila inaantok pang boses sa kabilang linya.

"Is there anyone you know with a top-notch investigating skill?"

"What is this about?"

"I can't tell you the details. Just get someone ASAP." Hindi na niya hinintay ang
sagot ng kapatid at tinapos na niya ang tawag.

Matapos iyon ay pinuntahan niya ang asawa upang alamin ang lagay nito. Naibalik na
ulit ito sa VIP suite. Nagamot na rin ang sugat nito sa balikat. Ayon sa nurse na
nagbabantay rito ay superficial lamang ang tama. Marahil kung hindi niya kaagad ito
nasunggaban ay natulad na rin ito sa nurse na kasamang namatay ng sanggol. 

Tulog si CJ. Tinurukan daw kasi ito ng pampakalma ng doktor dahil nagkaroon ito ng
emotional breakdown. Alam niyang matapang ang kanyang asawa. Ngunit ina pa rin ito.
And losing one's child is like losing a part of your whole being, it's an
unimaginable loss.

Masuyong ginagap ni Giuseppe ang dalawang kamay ni CJ. Kung posible niya lamang
kunin ang lahat ng sakit na pinagdadaanan nito ay ginawa na niya. He hates to see
her suffer more pain after everything she went through.

"Giuseppe."

Blangko ang mukhang nilingon niya ang tinig ng bagong dating. Si Don Salvatorre.
Tahimik na lumabas ang nurse at ang isang tauhan ng kanyang ama na nasa loob ng
suite. Napansin niya ang ilang gatla na tila nadagdag sa noo ng kanyang ama. He
wore the same expression that he had when his mother died. Gusto niya itong
sumbatan na kung hindi nito idinawit si CJ sa mundong kinabibilangan nito,
disinsana ay buhay pa ang kanilang anak--ang unang apo nito. Ngunit isa mang salita
ay walang lumabas sa kanyang bibig.

His son is not dead. Gayunma'y hindi siya nakasisigurong magiging ligtas ito kung
may makakaalam na buhay si Aelous. At alam niyang magiging unfair siya kay CJ. Pero
sa mga sandaling iyon ay hahayaan niya na lang muna itong ipagluksa ang kanilang
anak. Sa sandaling matagpuan niya si Aelous at matiyak ang kaligtasan nito, saka
niya sasabihin sa asawa ang mga nangyari.

"Titiyakin kong magbabayad ang sinumang gumawa nito sa aking apo," puno ng galit na
sabi ng kanyang ama.

"They're all dead," walang emosyong sabi niya rito. 

Kung meron mang dapat maningil sa taong nasa likod ng insidenteng iyon, iyon ay
walang iba kundi siya. At wala siyang intensyon na ibahagi sa kanyang ama ang lead
na pinanghahawakan niya. Hindi dahil sa wala siyang tiwala rito, kundi wala siyang
tiwala sa mga taong nakapaligid dito mismo. His son is alive. That last thread of
hope is enough for him to search for his child. Someone must have taken him by
accident. At bago pa ito matagpuan ng mga taong nasa likod ng pagbaril sa mga
kidnappers, dapat na siyang makagawa ng hakbang para mahanap ito.

Nag-vibrate ang kanyang cellphone. Maingat niyang inilapag ang kamay ni CJ at

hinagkan ito sa noo bago tahimik na lumabas ng suite para sagutin ang tawag. The
call was from an unregistered number.

"Hello?"

"Mr. Giuseppe Galliardi?"

"This is he."

"My name is Dalziel, your brother told me that you have some work for me, Sir."

"Yes. Can you meet me today?"

Kaagad na umoo ang kanyang kausap. Sinabi niya rito ang lugar kung saan sila
magkikita. Pagkatapos ay muli niyang tinawagan ang kapatid upang magpadala ito ng
taong magbabantay kay CJ. He said he'll be sending one of his best men, Leon.

***

NANG imulat ni CJ ang kanyang mga mata ay awtomatikong gumuhit ang kirot sa kanyang
dibdib. Was it all just a dream? Inut-inot siyang bumangon at iginala ang mga mata
sa paligid ng kinaroroonang suite. Kaagad siyang nilapitan ng nurse na nagbabantay
sa kanya.

"Where is my son?" paos na lumabas ang boses niya dahil sa tuyong-tuyong lalamunan.

"He's...he's in the morgue, Ma'am. I think Mr. Galliardi already made the
arrangement for--"

Mabilis na tinakpan ni CJ ang magkabilang tenga. Ang hinihiling niyang isang

masamang panaginip ay isa palang mapait na katotohanan. Hinablot niya ang bagay na
nakakabit sa kanya at bumaba ng kama.

"Ma'am, Ma'am, sandali lang po," hinarang siya ng nurse.

Medyo nanghihina pa siya dahil sa gamot na dumadaloy sa kanyang sistema. Gayunma'y

nagawa niyang tabigin ang nurse.

"Tulong!"

Mula sa labas ng suite ay isang lalaki ang pumasok. Bagong mukha. Kung tauhan ito
ni Don Salvatorre o pulis ay hindi siya sigurado.

"Ma'am, mas makabubuti ho kung bumalik na lang muna kayo sa higaan," malumanay na
saad nito.

"Get out of my way. I want to see my son."

"I was ordered to keep you in this room, to keep you safe."

"Screw your orders! Get out of my way or you'll be sorry."    

Umalis ito sa daan niya. Ngunit eksaktong matalikod siya ay mabilis nitong inabot
ang kanyang batok. May pinisil itong partikular na ugat doon na unti-unting
nagpawala ng kanyang malay. Sa nanlalabong paningin ay tinandaang mabuti ni CJ ang
mukha nito.

    

***

PABALIK na ng ospital si Giuseppe nang matanggap ang tawag ni Leon. Gising na si CJ

at nagpumilit diumano itong pumunta ng morgue upang makita ang mga labi ni Aelous.

"I'm afraid I did something that might have offended your wife, Sir," wika nito.

"Sinaktan mo ang asawa ko?"

"No, Sir. Pinatulog ko lamang siya."

"As long as you didn't lay a finger on her, we're good." Dahil hindi siya
makapapayag na saktan nang pisikal ng kahit na sino ang asawa niya.

Bagaman kung nasa maayos na kundisyon ang katawan nito, natitiyak niyang walang
sinuman ang basta-bastang makakahawak dito sa sandaling umigkas na ang mga kamay
nito at paa. Napahinga siya nang malalim at inutusan ang driver na bilisan ang
pagmamaneho. Bukod kay Dalziel at Leon, ipinadala rin ni Giovanni si Brax upang
maging bodyguard niya. Nalaman na nito ang nangyari kay Richard. Mabigat isiping
ang taong halos naging anino na niya ay mamamatay nang ganoon na lang.

Isang malaking kawalan ang pagkamatay nito. Hindi lang sa kanya, kundi lalong higit
sa pamilya nito. Muli ay isang malalim na paghinga ang hinigit niya upang
papagluwagin ang pagsisikip ng dibdib.

You will always be remembered, Richard... my dear friend.

'

A/N:

The Four. Kung nakalimutan niyo na sila, ipapaalala ko^^ kasi baka makalimutan ko
rin, hihi--tawang malandi.

1. Amir

2. Fakhry

3. Brax

4. Dalziel

Wala munang apelyido. At siyempre, may nakalimot na ba kay Leon? Watch out for
their cameo roles. 'Yong mga nagtataka kung sino sila, mga tauhan po sila ni
Giovanni Galliardi sa The Mafia's Bride.

Bb_Anastacia

Goodbye
Chapter Thirty-Four

HINAYAAN ni CJ sa tahimik na paglalandas ang mainit na butil ng mga luha sa

magkabila niyang pisngi.
This will be the last, pangako niya sa sarili. 

Ipinatong niya ang isang bungkos ng puting calla lily sa ibabaw ng munting ataul.

    

I love you so much, Aelous Callum. Lumipas man ang mahabang panahon ay hinding-
hindi ka mawawala sa puso ni Mommy, anak. I'm sorry I wasn't able to protect you.

Nang tabunan ng lupa ang maliit na ataul ay parang kasama na rin niyong tinabunan
ang puso ni CJ. A part of her died with Aelous. And she will never be the same
again. Nothing will ever be the same again. Life is so unfair to her. Una ay ang
kanyang pamilya, ngayon naman ay ang kanyang anak. Tila siya pinaglalaruan ng
kapalaran. 

Bakit napakahirap para sa kanya ang makamit ang isang ganap na kaligayahan? Is this
her karma? Wala ba talaga siyang karapatang maging masaya?

Nanatili siya sa sementeryo hanggang isa-isang mawala ang mga taong nakapaligid sa
kanya. Ang tanging nanatili sa tabi niya ay si Giuseppe. Sa buong sandaling balot
siya ng pamimighati habang pinanonood ang pagtatabon ng lupa sa munting ataul ay
nanatiling mahigpit na magkalapat ang kanilang mga palad. They were both wearing a
pair of dark sunglasses. Kapwa sila walang imik sa buong sandaling binabasbasan ng
pari ang mga labi ng kanilang anak. Ga-sino na rin niyang napag-ukulan ng pansin
ang mga taong nakiramay. Ang alam niya ay dumating si Giovanni, ang bunsong kapatid
ni Giuseppe. Ngunit hindi rin ito nagtagal at kaagad ding umalis kasabay ng ibang
nakiramay.

"I think it's going to rain. Let's go home," ani Giuseppe. His voice is low and a
little raspy na tila ito galing sa pag-iyak.

Tahimik siyang sumunod dito kahit labag pa sana sa loob niyang lisanin ang memorial

park. Ipinagbukas siya nito ng pinto ng kotse. May bago na ulit itong bodyguard, si
Brax. And the irony, siya na isang assassin ay meron na rin, ang lalaking
nagngangalang Leon. Hindi pa niya nakakalimutan ang ginawa nito sa kanya sa
ospital. Bagay na ipinapa-unawa sa kanya ng asawa na ginawa lamang ng bodyguard ang
bilin nito upang mapangalagaan siya.

She doesn't need anyone's protection. Especially not from a bodyguard since she's
more than capable of protecting herself from danger. Her only regret, she failed to
protect her son.

Mabilis na ipinukol ni CJ ang tingin sa labas ng sasakyan nang muli na namang mag-
init ang kanyang mga mata. She's not going to cry anymore. Her tears won't bring
back Aelous. Ang magagawa na lang niya ngayon ay ang lalo pang maging matatag para
sa sarili hanggang sa maipaghiganti niya ang sinapit ng kanyang pamilya.

Nang makita niyang papasok ang kanilang sinasakyan sa villa kung saan sila nagsama
ni Giuseppe ay saglit lamang siyang natigilan. Siguro nga ay mas maganda kung doon
na muna siya uuwi. Dahil sa bawat sulok ng bahay niya ay maaalala niya lang si
Aelous. Buo na sa isip niyang doon sila maninirahang mag-ina kaya naman inihanda na
niya ang buong bahay para sa pagdating nito. Pero hindi niya akalaing hahantong
lamang sa ganoon ang lahat.

"We're here."

Wala sa loob na iniabot ni CJ ang kamay kay Giuseppe nang abutin nito ang kamay
niya pagbaba nila ng sasakyan. 
"I'll get you something to eat."

"I'm not hungry." Mas gusto na lamang niya ang humiga at matulog.

"Just a few bites, hon. You haven't been eating much since--" he stopped in mid-
sentence and took a deep breath. Naihagod nito ang mga daliri sa alun-along buhok.

"Okay, let's eat." 

Napansin niyang ang laki na ng inihulog ng katawan nito. His face looks haggard at
kapansin-pansin ding naging defined ang mga buto nito sa bandang dibdib. Nang
magtanggal ito ng shades ay nakita niya ang pangangalumata nito. The death of their
child took a toll on them both.

Tahimik silang kumain. Latag na ang dilim nang magsimulang pumatak ang ulan. Tila
maging ang langit ay nakikiramay sa kanilang pagluluksa. Manaka-naka ay
sinusulyapan ni CJ ng tingin ang kasalo sa hapag. Tulad niya ay parang pinipilit
lamang nitong lunukin ang bawat subo. 

Pagkatapos nilang maghapunan ay may tinanggap itong tawag. Nauna na siyang pumanhik
sa kanilang silid. Nang iikot niya ang tingin sa buong kuwarto ay hindi
maitatangging na-missed niya ang lugar na iyon. Nang buksan ni CJ ang closet ay
nakita niyang kumpleto pa rin ang mga personal niyang gamit doon. Pumasok siya ng
banyo at naghilamos. Nang ma-preskuhan ay nagsuot lamang siya ng nakasanayan niyang
pantulog--racerback top at sweatpants. Nahiga na siya sa nakasanayan niyang puwesto
at ipinikit ang mga mata.

Hindi siya sigurado kung makakatulog siya kaagad. Sa nakalipas na mga araw ay
kinailangan pa niyang uminom ng pampatulog para lamang magkaroon ng mahimbing na
pahinga. Totoo, saglit siyang nakakatulog at natatakasan ang sakit. Pero paggising
niya ay parang lalo iyong naging maantak.

Subalit ng mga sandaling iyon sa kanyang pagkakahiga, ay may nadama siyang

kapanatagan. The feel and the smell of the sheets against her skin somehow give her
some sort of comfort, peace. 

Is this how it felt to be home?

Nang ipikit niya ang mga mata ay unti-unti siyang hinila ng antok.

***

TAHIMIK na pinagmasdan ni Giuseppe ang nahihimbing na asawa. Gusto niyang haplusin

ang mukha nito, ang masuyong hagkan ang mapupula nitong mga labi. Ngunit hindi niya
maatim na istorbohin ang tulog nito dahil alam niyang hirap itong makatulog.
Maingat na lamang niya itong kinumutan bago pumasok ng banyo at naligo. Matapos
maligo ay sandali siyang nanatili sa verandah upang pag-isipan ang report na
ibinigay sa kanya ni Dalziel.

Biktima lamang din si Jessica Asuncion. Her son was taken that day in exchange for
Aelous. Totoong empleyado ito ng ospital. Nasa billing section ito ng VIP floor
kung saan naka-admit ang kanyang mag-ina. 

"Mukhang nakaplano na ang pagdukot sa bata. At alam din nila kung sino ang mga
taong nakapaligid sa inyo para maisagawa ito."

Sa pag-iimbestiga ni Dalziel ay may nakuha itong kopya ng CCTV footage sa labas ng

ospital kung saan kita ang ibang anggulo ng mga pangyayari. Nakuha lamang nito iyon
mula sa labas ng isang pharmacy. Pero dahil medyo malayo ang footages, hindi
masyadong malinaw ang display resolution. At katulad ng sinabi ni Richard bago ito
nalagutan ng hininga, ligtas si Aelous. Matapos itong barilin ng lalaking kasama ng
nurse ay nakipagpalitan ang babae sa dala-dala nitong sanggol. At kahit mukhang
delikado ang tama ay nagawa pang makabangon ni Richard. Binaril nito ang lalaking
may dala kay Aelous. Isang lalaki ang lumapit dito at siyang pinagbigyan ni Richard
sa bata. Kung sino ang taong iyon para pagkatiwalaan ni Richard ng ganoon na lang
ay isang malaking palaisipan sa kanya.

Ang isa pang ipinag-aalala niya ay ang huling sinabi sa kanya ni Dalziel.

"May palagay akong alam na ng mga kidnappers na buhay ang bata at kung sino ang may
dala nito. They intentionally destroyed the CCTV footages inside the hospital and
eliminate all the people involved to cover their tracks."

Kung tama ang deduction ni Dalziel, hindi lang ang buhay ng anak niya ang nasa
panganib kundi maging ang taong pinagbigyan ni Richard sa bata.

Parang sasabog ang ulong naihagod ni Giuseppe ang mga daliri sa kanyang buhok. Sa
imbestigasyon ng mga pulis ay isang simpleng kaso ng kidnapping ang nangyari sa
kanyang anak. Aksidenteng napatay ng mga kidnappers ang bata nang masukol ang mga
ito ng pulis. At dahil nanlaban, wala ring nabuhay kahit na isa sa mga suspek. Case
closed.

Pero alam niyang hindi iyon ang totoong nangyari. At nangangamba siyang isipin na
posibleng may taong gumagalaw sa likod ng operasyong iyon upang mapagtakpan ang
katotohanan.

Natigilan siya nang may marinig na umuungol. Nang pakinggan niya iyong mabuti ay
na-realized niyang nanggagaling iyon sa master's bedroom.

"Aelous..."

Mabilis niyang nilapitan ang nananaginip na si CJ.

"Honey," hinaplos niya ang mukha nito. Kaagad na nabasa ng luha ang kanyang kamay.
"It's okay, honey, everything's going to be okay. I'll move heaven and earth to
find Aelous. I promise you that."

"Aelous..."

"Shh," kinabig niya ito sa kanyang dibdib. He cradled her close and rocked her
gently.

"Giuseppe."

"I'm here, hon. Go back to sleep, I'll watch over you."

Pinahiran nito ng dalawang kamay ang magkabilang pisngi.

"Have I been crying in my sleep?"

"Yes."

"Nagising ba kita?"

"No. Ang totoo ay matutulog pa lang ako," marahang hinawi ni Giuseppe ang ilang
hibla ng buhok na tumabing sa mukha ni CJ.

Tumaas ang kamay nito sa kanyang mukha at banayad na dinama ang kanyang pisngi. Her
fingertips traced the contour of his nose down to the bow of his lips. He took her
hand and kissed the heel of her palm.

"I love you," he whispered softly.

Gumuhit ang matamis na ngiti sa mga labi nito.

"I love you, too. Then, now and probably until my last dying breath."

"Sage..."

Inabot nito ang kanyang mga labi at nagsalo sila sa isang masuyong halik. It wasn't
sexual. It was tender, sweet and unadulterated. Pagkatapos ay inilapat nito ang
pisngi sa kanyang dibdib.

"Hon, what if one day you discovered that Aelous is still alive? How would you
feel?"

Dama niya na natigilan ito. "Alive? W-what do you mean?"

"What if--I mean, hypothetically. The authorities tend to make mistakes especially
when they're under pressure to deliver fast results. Paano kung hindi pala si
Aelous ang batang 'yon?"

Hindi kaagad ito nakasagot.

"Sage."

"Ako na siguro ang pinakamasayang nanay sa mundong ibabaw. Pero dahil alam kong
imposible ang sinasabi mo, gusto ko na lang isiping saan man siya naroroon ngayon
ay ligtas na siya sa anupamang bagay na puwedeng makasakit sa kanya. At isa pa,
gusto ko rin munang ipahinga ang puso ko. Kasi sa mga sandaling ito ay wasak na
wasak ako. I don't think I can take anymore pain, Giuseppe. Ayaw ko ng kumapit sa
isang huwad na pag-asa. Sa isang huwad na ilusyon na sa dulo ng masasakit na
pangyayari sa aking buhay ay mayroon pa ring naghihintay na happy ending."

Ang anupamang nais sabihin ni Giuseppe ay hindi na lamang niya itinuloy. Nang
yumugyog ang mga balikat ni CJ at impit na humikbi ay kinabig na lamang niya ito at
mahigpit na niyakap. At naisip niya, tama lamang ang desisyon niyang huwag na
munang ipagtapat dito ang mga bagay na natuklasan. Saka na, saka na kapag natagpuan
niya si Aelous at natiyak ang kaligtasan ng kanilang anak.

Sa isiping iyon ay nakatulog siya habang mahigpit na yakap ang asawa. Upang
magising kinabukasan na wala na ito sa kanyang tabi at ang tanging naiwan ay isang
maikling sulat ng pamamaalam.

I'm sorry.
My heart may be broken right now, but you're the thread that keeps it from falling
apart. They say time heals all wounds, I'm not sure about that. The pain is still
raw and seeing you next to me with each passing day is a constant reminder that I
lost the most precious thing a mother could ever have in this world.
Goodbye. I wish you well.

Forever yours,
Callia Jane

'

A/N:
May mga taong kapag nasaktan, mas pinipili na lang ang lumayo sa mga bagay o taong
lalong makakapagpaalala ng masasakit na pangyayari. Out of sight, out of mind, wika
nga. And base on my personal experience--naks, gumagano'n si author--pain is
bearable that way. 

Kaya kung may nakikita kayong nagtatapon o nagsusunog ng mga gamit na bigay ng
kanilang ex, hayaan niyo lang. Pero kung five carat na diamond ring 'yan o Porsche
na sasakyan, pigilan niyo. LMAO!!

Votes, comments and follow, pere meseye^^

Bb_Anastacia

The Phantom
Chapter Thirty-Five

WHAT if Aelous is still alive?

Mariing ipinikit ni CJ ang mga mata. Oftentimes she wishes it was all just a bad
dream. Na kapag natulog siya paggising niya ay mababalik siya sa ospital habang
kalong at pinagmamasdan ang anak. Pero alam niyang isang malaking kalokohan iyon.

Huminga siya ng malalim upang papagluwagin ang dibdib. Nasa rooftop siya ng isang
gusali. Mula sa kinatatayuan ay sinipat niya ang lugar kung saan siya nakatayo ng
araw na mabaril si Aelous. Whoever fired the shot that day, natitiyak niyang iyon
ang pinaka-kumbinyenteng lugar para sa tamang anggulo. Pero sino ang mga taong ito?
SWAT team o kasamahan ng mga kidnapper? But if they were member of the SWAT team,
why would they fire a shot at her and Giuseppe?

As soon as her emotions settled down her brain starts to work. At ngayo'y hindi
mapigilang magsulputan ng mga tanong sa kanyang isipan. If they were after money,
why would they kill an innocent child? Dahil ba nasukol ang mga ito gaya ng report
ng mga pulis? Pero sa dami ng mga anak-mayaman na nasa VIP floor, bakit si Aelous
pa? Sino ang magkakalakas-loob na banggain ang isang Don Salvatorre? Or was it
because of a personal grudge against the don?
Kung kaaway ang pag-uusapan ay alam niyang maraming kaaway si Don Salvatorre. Pero
sino sa mga ito ang posibleng utak ng pagpapadukot sa kanyang anak? Maaaring patay
na si Aelous, na ito ay biktima ng isang kidnapping. Pero natitiyak niyang hindi
simpleng kidnapping ang nangyari sa kanyang anak.

She scanned the area once again. She was about to leave when she spotted three
spent shell casings on the floor. Hindi kaagad iyon mapapansin dahil nasa ilalim
iyon ng isang tubo. Kaagad niya iyong dinampot.

Kumunot ang noo ni CJ. Tatlong bala mula sa dalawang magkaibang baril. Pamilyar
siya sa shell casing ng iba't ibang klaseng firearms. Ang dalawang shell casing ay
walang duda na mula sa isang .357 magnum habang ang isa ay mula sa sniper rifle.

What happened here? naguguluhang tanong niya sa sarili.

Isang tao lang ba ang may-ari ng magkaibang firearms na pinagmulan ng mga shell
casings? O mula iyon sa magkaibang tao? Was it from the shooter?

Ikinuyom niya sa isang kamay ang mga basyo ng bala. Natitiyak niyang nasa mga
basyong 'yon nakasalalay ang sagot sa nangyari sa kanyang anak. Nagsimula na siyang
maglakad pababa ng roof deck. Kaswal siyang naglakad patungo sa exit door. Hustong
makubli siya sa dahon ng pinto ay inilabas niya ang kanyang glock.

Five, four, three, two, one.

Bumukas ang pinto.

"Why are you following me?"

Rumehistro ang pagkagulat sa mukha ni Leon nang ang bumungad dito ay ang dulo ng
gatilyo ni CJ.

    

"Mrs. Galliardi."

"I don't need a watchdog. I'm more than capable of taking good care of myself."

"I was ordered to keep an eye on you."

"I am terminating your order. Go back to your master."

"I'm afraid I can't do that, Ma'am."

"Are you willing to sacrifice your life for that fucking order?"

"Ma'am--"

"I'm the last person you wanna mess up with, pretty boy."

"P-pretty boy?"

Lihim na napangiti si CJ nang makita ang pamumula ng buong mukha ng kausap. Sa

ilang araw na nakasama niya ito ay hindi pa niya ito nakitang kumunot ang noo o
nabahiran ng ngiti ang mga labi. Mistula itong sundalo na kung hindi sabihang
kumilos ay hindi titinag sa kinatatayuan. Now she knows that he's not a rock. Or a
block of ice.
"Hindi ko kailangan ng baby sitter para bantayan at pangalagaan ako sa lahat ng
oras. At alam 'yan ni Giuseppe. Kaya makakaalis ka na."

    

Hindi na ito hinintay pang muling magsalita ni CJ at ganap na niyang tinalikuran si

Leon. Nasa unang palapag na siya mula sa roof deck nang mapansin niyang nakabuntot
sa likuran niya ang bodyguard.

"Hindi pa rin ba malinaw sa'yo ang sinabi ko?" galit na baling niya rito.

"Uhm, dito rin po kasi ako dadaan."

Napahinga na lamang nang malalim si CJ. Pipihit na sana siya para talikuran ulit
ito nang may bigla siyang maalala.

"Ah, kung hindi ako nagkakamali ay may atraso ka sa akin."

"A-atraso?"

Sa isang mabilis na pagpihit ni CJ ay mabilis na lumipad ang isa niyang paa sa

hangin. Bago pa makailag si Leon ay komonekta na sa gilid ng mukha nito ang
mamahalin niyang leather boots. Bahagya itong sumuray sa pagkakatayo. Nang maibalik
nito ang balanse ay ilang ulit nitong naipilig ang ulo.

"Amanos," nakangising sabi niya rito.

***

TERIBLE, saloob-loob ni Leon.

Gayunma'y sa kabila ng pamamanhid ng kanang bahagi ng mukha ay hindi niya mapigilan

sa lalong pag-usbong ang nadaramang paghanga sa babae.

Yes, he's got a major crush on Mrs. Galliardi since day one. She looks so fragile
and delicate the first time he saw her. Subalit nang tudlain siya nito ng
nagbabagang tingin ng araw na iyon ay naisip niyang hindi ito kasinghina ng
nakikita niya. At mukhang hindi siya nagkamali sa opinyon niya.

Kinuwit niya ng dulo ng dila ang dugong pumuslit sa isang sulok ng kanyang mga
labi. He was caught off guard. Pero katulad ng sinabi nito, amanos na sila. Hindi
na siya nagtangkang sundan pa ito. Sa nakita niyang pag-survey nito kanina sa roof
deck ay naisip niyang hindi ito isang ordinaryong babae. Mukhang may kasanayan ito
para malaman kung ano ang hahanapin sa isang crime scene. And the fact that she's
aware of his presence despite his best effort to conceal himself takes a skill.

Walang ideya si Leon sa tunay na pagkatao ng asawa ni Giuseppe Galliardi. Ngunit

pagkatapos ng nangyari sa araw na iyon ay napukaw ang kanyang interes na kilalanin
ito.

Tumunog ang kanyang cellphone. Nang mabasa niya ang pangalan ng caller ay humugot
muna siya ng isang malalim na paghinga.

"Mr. Galliardi."

"Where is she, Leon?"

"Uh, she told me to back off, Sir."

Patlang.

"But if you want me to track her, I can--"

"No, forget it. I don't think you will find her."

"Sir?"

"She's in the wind. Tapos na rin ang trabaho mo, maaari ka ng bumalik kay Gio."

May nahimigan siyang lungkot sa tinig ng kausap. Gayunma'y wala siya sa posisyon
upang panghimasukan ang personal nitong buhay. Not that he's interested to
interfere, anyway. Para sa kanya ang lahat ng business dealings niya sa magkapatid
na Galliardi ay trabaho lang, walang personalan.

Callia Jane Galliardi. Who is she before she became Mrs. Galliardi? he thought.

Lumulan na siya ng lift. Sinikap niyang kitlin ang lumalagong interes sa babae.
Pero pagkatapos ng sinabi ni Giuseppe Galliardi ay parang lalong napukaw ang
kuryosidad niya.

She's in the wind.

Unless she's a ghost, she will be untraceable. At isa iyon sa mga espesyalidad ni
Leon, ang maghanap ng karayom sa dayami.

And they lived on with pain, suffering... and hope.

Chapter Thirty-Six

Four years later...

DUBAI, United Arab Emirates.

GIUSEPPE found his brother lying in the hospital. Naka-cast ang isa nitong binti at
nakabenda ang ulo dahil nabagok iyon nang humampas sa windshield. He wasn't wearing
his seatbelt when the car accident happened. Bukod doon ay lasing ito kaya wala sa
tamang huwisyo. Nakita niya rin ang ilang galos at pasa nito sa katawan. Nang
makita niya ang sports car na ginamit nito ay hindi pa halos siya makapaniwala nang
sabihin ng tauhan nitong si Jaime na ayos lang ang kanyang kapatid. Na ligtas ito
at walang malalang injury. Yuping-yupi ang unahan ng sasakyan na sinumang makakita
ay iisiping patay na ang driver na nagmamaneho niyon. Mabuti na lamang at sa
highway nangyari ang aksidente, wala itong nadisgrasyang bystander.

"Giuseppe." Mukhang natuwa ito pagkakita sa kanya. 

Nilapitan niya ito at binigyan ng malakas na batok.

"What the hell...!"

"Wake up, idiot. Babae lang 'yon."

"Speak for yourself, asshole. Aw, my head," natutop nito ang ulo.

"At least my wife loves me."

"Soon to be ex-wife."

"Says who. Hindi kami maghihiwalay. At kung meron mang magtatangkang maghiwalay sa
amin, ililibing ko nang buhay."

He just tsked. 

"Toughen up, will you? Either you face it like a man or get her out of your
system."

"Easier said."

"What do you think have I been doing all these years?"

"And how are you holding up so far? Kung mahal ka niya gaya ng sinasabi mo, bakit
hindi uli kayo magsimula? Bumuo ng bagong pamilya."

"It's complicated than you think, Gio. Hindi iyon ganoon kadali. I'll wait for her
for as long as it takes."

"And how's your sex life?"

Itinaas ni Giuseppe ang dalawang kamay.

"Gross."

"I'm a married man. And I took my vow seriously."

"Men can have sex without love, brother. I'm sure your wife won't take it against
you. Besides, hindi ka ba nag-aalalang baka kalawangin na 'yang kargada mo. And
worst, magkaroon na ng kalyo 'yang mga kamay mo. Hindi ka na rin makakapagguhit
dahil bigla ka ng naging pasmado."

"My hands are fine, thank you very much. But if memory serves, you started a game
plan. To take down Father and get his throne, remember? With your condition right
now, how are you going to do that, hm? Clear your head and start working on it.
Because only then I can have my wife back."

"Ano ang ibig mong sabihin?" he asked in Italian.

"Isa sa pinagkakatiwalaang tauhan ni Papa si CJ. Siya ang tenga at mata ni Papa sa
organisasyon. At higit kaninuman, mas may tiwala siya kay CJ kaysa kay Herman."

"You mean...?"

"She's an assassin, a shadow. Papa raised her since she was sixteen. Nakilala siya
ni Papa dahil sa akin. She was my girlfriend back then. But something
terrible happened to her and her family. I had to bargain with Papa to save her.
And I thought he did save her, but in the end he turned her into a cold-blooded
assassin."

"I'll be damn."

"So get your ass moving, alright?"

He salute him with his uninjured hand. Saglit pa silang nag-usap na magkapatid.

Sinabi niya ritong inayos na ng kanyang abogado ang gulong kinasangkutan nito.
Nakausap na rin niya ang attending physician nito at maaari na itong lumabas ng
ospital anumang araw sa susunod na linggo.

He decided to stay for a few days hanggang sa mai-release ito ng pagamutan at sabay
na silang umuwi.

"What are you doing here in Dubai, by the way--aside from banging your head on the
windshield?"

"Do you really want to know?"

"I'm asking you now, aren't I? So, yes. I want to know."

"I have some shipment coming for the underground auction next month."

"By air?"

"I was kind of hoping you brought one of your ships so we could ship them by water.
You know, the paperworks are not too tasking aside from the fact that they rarely
make inspections."

"How about pirates?"

"My boys can handle them."

"How many?"

"Just three shipping containers."

"Do I still need to ask what's in there?"

"Artifacts, limited edition luxury cars and some valuable piece of jewelry."

Napatangu-tango siya. Nagkalat ang mga contacts nito sa iba't ibang panig ng mundo
pagdating sa mga stolen goods. He buys the stolen items four times lower than it's
original price then sold it in the underground auction twice than it's market
value. And then the proceeds went to different charity institutions.

"You're like a modern Robinhood."

"Oh, please. You're making me blush."

He just chuckled. 

"By the way, where are you staying?"

"Downtown."

Downtown Dubai is a place where the richest people live. May sarili silang
apartment doon na binili ng kanilang ina noong nabubuhay pa ito. At isa sa mga
paboritong shopping cities ng kanilang ina ang Dubai.

Nang makita niyang matamlay na tumango ang kapatid ay nahulaan na niyang hindi ito
tumutuloy roon. Painful memories. Bagama't masakit din sa kanya ang pagkamatay ng
kanilang ina, doble iyon para kay Giovanni. 

Pagkuwa'y nagpaalam na siya rito.

***

DUBAI Al Ain Road. 

Tahimik na napamura si Phantom. Nahihirapan siyang takasan ang mga asungot na

bumubuntot sa kanya. Kahit anong tulin ng takbo niya at pagpapasikot-sikot ng daan,
nasusundan pa rin siya ng mga ito. Isang bagay lang ang pumasok sa isipan niya. May
tracking device na inilagay ang mga ito para masundan siya saanman siya magsuot.
Alin lang sa dalawa, ang kotseng gamit niya o ang bagay na ngayo'y nakabaon sa hita
niya.

Nang may madaanan siyang restaurant ay mabilis niyang kinabig ang sasakyan doon.
Mabilis siyang umibis ng sasakyan. At kahit iika-ika ay sinikap niyang lumakad ng
kaswal. Pumasok siya ng restaurant at pumuwesto sa lugar kung saan mao-obserbahan
niya ang kilos ng mga taong bumubuntot sa kanya. 

Hindi nga nagtagal at humimpil ang dalawang kotse sa tabi ng kanyang sasakyan.
Saglit lamang na ininspeksyon ng mga iyon kung bakante ang driver seat bago pumasok
ng restaurant. Hindi nalingid sa mapanuri niyang mga mata ang bagay na hawak-hawak
ng lalaking nauuna sa grupo ng pitong kalalakihang bumubuntot sa kanya. A GPS
Tracker. Kung ganoon ay tama ang hinuha niya. Nasa balang nakabaon sa hita niya ang
tracking bug na sinusundan ng mga ito.

Hindi na siya nag-aksaya ng oras at mabilis siyang naghanap ng restroom. Kahit saan
siya magsuot ay natitiyak niyang masusundan siya ng mga ito dahil nasa loob mismo
ng katawan niya ang tracking bug. Kaagad niyang nilaslas ang suot na pantalon.
Gamit ang kutsilyong nakasiksik sa suot niyang boots ay hiniwa niya ang medyo
malamang parte ng kanyang hita kung saan nakabaon ang bala. Halos mawalan siya ng
malay sa sakit. Pero tiniis niya iyon. Nasa balag ng alanganin ang buhay niya sa
sandaling masukol siya ng mga ito. Buti sana kung papatayin lang siya. Pero duda
siya roon. They want her alive.

Gamit ang daliri ay dinukot ni Phantom ang bala. Mariin niyang nakagat ang puluhan
ng patalim habang pinipilit niyang dukutin iyon. Ilang inhale-exhale ang pinawalan
niya habang sinisikap paglabanan ang liyong gusto ng kumain sa kamalayan. Nang
madukot ang bala ay kaagad niya iyong inihulog sa inidoro at nai-plush. Hinang-hina
siyang napaupo sa toilet bowl. Tama ang hula niya, may tracking device ang bala.
Kaiba ang yari niyon kumpara sa ibang bala.

One more to go, saisip niya.

Sapul nang mamatay si Monica ay mas naging mahirap para sa kanya ang misyong
tugisin ang mga taong may atraso kay Don Salvatorre. Karamihan kasi sa mga ito
bukod sa mga may-edad na ay kung saan-saang panig na ng mundo naroroon. Her last
target is Don Nicolas Garcia who now lives in Colombia. At kung nahirapan siyang
itumba ang isang Matteo Abaza, natitiyak niyang mas mahihirapan siya sa huling
target. Dahil si Don Nicolas Garcia ay isa sa mga major exporter ng heroin sa
Colombia.

Narinig niya ang tinig ng ilang kababaihang pumasok ng restroom. Bahagya siyang
sumilip sa pinto. Tatlo ang mga ito. Tiningnan niya ang laslas na pantalon at ang
patuloy na pagdurugo ng kanyang sugat. Kailangan niyang maampat iyon bago pa siya
tuluyang mawalan ng malay or worst mamatay sa blood loss. Kinuha niya ang isang
rolyo ng tissue at pinahiran ang paligid ng sugat. Ang natira ay ibinalot niya sa
kanyang hita.

Nang muli siyang sumilip sa pinto ng kinaroroonang cubicle ay nakita niyang pumasok
ng restroom ang dalawa sa tatlong babae. Naiwan ang isa habang nagre-retouch ng
make-up. Base sa foreign accent ng mga ito ay naisip niyang mga Australyano ang
tatlong babae.

Itinaas niya ang stretchable neckline ng suot na pang-itaas upang matakpan ang
lower part ng kanyang mukha bago lumabas ng cubicle. Bahagya lamang siyang
sinulyapan ng babae at nagpatuloy ito sa pag-aayos ng sarili. Bago pa ito
magkahinala sa intensyon niya ay binigyan niya ito ng karate chop sa batok na
kaagad na ikinawala nito ng malay. 

Mabilis siyang kumilos bago pa lumabas ang mga kasamahan nito. Hinubad niya ang
suot na jacket at pinalitan iyon ng long coat na hinubad niya mula sa babae.
Inilugay niya ang nakataling buhok at sinuot ang isang pares ng eyeglasses. Saglit
pa at kaswal lamang siyang naglakad palabas ng restaurant.

    

Nang may magdaang taxi ay mabilis niyang pinara iyon at nagpahatid sa downtown. She
badly needed medical attention. Pero hindi siya puwedeng pumunta ng ospital.
Gayunma'y may apartment ang mga Salvatorre sa Dubai Downtown at maaari siyang
pansamantalang tumuloy roon hanggang sa makabawi siya ng lakas.

Nang makababa ng taxi ay muntik ng bumagsak sa kinatatayuan si Phantom. She willed

herself from passing out. Lumapit siya sa front door at kaagad na in-enter ang
security code ng pinto. The entire house is protected by advanced security system,
CCTV, sensor and alarm. 

Nang makapasok ay kaagad siyang naghanap ng silid kung saan siya puwedeng
magpahinga. She's hungry and tired. Gayunma'y may caretaker si Don Salvatorre na
nagmamantine sa lugar na iyon. Tatawagan na lamang niya ito paggising niya. Sa mga
oras na iyon ang kailangan niya ay pahinga.

Hinubad niya ang suot na coat at halos literal niyang hilahin ang sarili patungo sa
malaking kama. Humihingi na ng pahinga ang kanyang katawan.

"Who are you?"

'

A/N:

Nahuhulaan niyo na ba kung ano ang mangyayari??

Congratulations, puwede na kayong magtayo ng kubol at manghula.

Dyowk!! Ito na ang pambawi ko ro'n sa accident publish, tsk. Alam ko, bitin na
naman. Sure update on Monday. Pero kapag sinipag ang brain cells ko, post ko kaagad
ang kasunod.

Votes and comments, oki doki??

Bb_Anastacia

Hope Springs Eternal

Chapter Thirty Seven

NASA loob ng shower si Giuseppe nang may marinig siyang kaluskos sa labas ng silid.
Mabilis niyang tinapos ang paliligo at maingat na lumabas ng shower. Nagtapi siya
ng tuwalya at kinuha ang isang 9mm na nakatago sa ilalim ng towel rack. Dahan-dahan
siyang sumilip sa pinto. Ang nakita niya ay likuran ng isang babae. Hinubad nito
ang suot na coat  bago halos pahilahod na tinungo ang kama. Kumabog ang dibdib
niya. Ganoon pa man ay gusto pa rin niyang makatiyak.

"Who are you?"

Natigilan ito bago dahan-dahang humarap sa kanya.

"Sage?"

"Giu...seppe." Gumiray ito sa kinatatayuan.

Bago pa ito tuluyang maupos ay mabilis na tinawid ni Giuseppe ang distansyang

nakapagitan sa kanilang mag-asawa at inalalayan ito.

"Honey," kaagad na dumako ang kanyang mga mata sa benda nito sa hita. Halos tigmak
na ng dugo iyon. 

Nang tingnan niya ang mukha ni CJ ay halos kakulay na ng papel ang mukha nito.
Dali-dali niya itong binuhat at inihiga sa kama. Mabigat ang bawat hugot nito ng
paghinga. At kahit centralized ang airconditioning ng silid ay kita niya ang
paggiti ng ga-munggong pawis sa mukha nito. Maingat niyang tinanggal ang bendang
nakabalot sa hita ng asawa. Bahagya na niyang napag-ukulan ng pansin ang bagay na
nakabenda rito. It was a roll of tissue. Pagkakita sa malalim na hiwa sa hita nito
ay kaagad siyang kumuha ng panlinis doon. 

Base sa sugat, naisip niyang kagagawan marahil nito iyon. At tila kumpirmasyon sa
naisip niya ang hunting knife na natagpuang nakasiksik sa hinubad niya ritong
boots. She was probably hit and she removed the bullet from her thigh. Gamit ang
isang matalas na gunting ay ginupit niya ang suot nitong pants upang malinis na
mabuti ang sugat nito. Dinig niya ang impit na ungol at singhap ni CJ habang
nililinis niyang mabuti ang sugat upang maiwasan ang impeksyon.

Mabuti na lamang at hindi na masyadong nagdurugo iyon. Matapos malinisan ay kaagad

niya iyong nilagyan ng antiseptic bago binendahan ng malinis na gasa. Pagkuwa'y
binalot niya ito ng makapal na comforter nang mapansin niya ang pangingiki nito.

"I'll get you some medicine," aniya bago mabilis na tumayo at bumalik ng banyo para
kumuha ng gamot sa medicine cabinet. 

Pagbalik ni Giuseppe ng silid ay may dala na siyang isang basong tubig at

painkiller.

"Here, hon. Drink this," maingat niyang ibinangon si CJ at tinulungan itong

makainom ng gamot. "There you go. Sleep and get some rest, I'll fix you something
to eat."

Kahit nanghihina ay tumaas ang kamay nito sa kanyang mukha.

"It's... you."

Napangiti siya. "Yes, honey. It's me."

He took her hand and kissed each finger.

"Sleep. I'm sure paggising mo ay magiging maayos na ang iyong pakiramdam."

A faint smile flickered across her lovely face. Muling yumuko si Giuseppe at
hinagkan sa noo ang asawa. Pagtayo niya ay biglang humulagpos ang tuwalyang
nakabuhol sa kanyang beywang dahil naipit ang laylayan niyon paghiga ni CJ.

"Ah, shit," his naked glory came into full view. "I'm sorry, hon. The towel
just..."

Napahinto siya sa pagsasalita nang mapansing nakapikit na ang kausap niya at parang
walang kamalay-malay sa bagay na kanyang pino-problema. Napailing na lang siya at
kaagad na naghagilap ng maisusuot sa luggage niya. 

Sa kabila ng sirkumstansyang nagdala sa kanila sa isa't isa sa mga oras na iyon ay

masaya pa rin siya na muli silang pinagtagpo ng pagkakataon. Nang makapagbihis ay
kaagad na siyang nagtungo sa kusina upang maipagluto ng makakain ang asawa. Bago pa
man siya nagtungo ng Dubai ay pina-abisuhan na niya ang kanilang caretaker na
linisin ang bahay at mag-stock na rin ng pagkain. Maselan kasi siya sa pagkain kaya
bihira  siyang um-order sa mga food delivery service. He prefers cooking his own
food. Bukod sa nare-relax siyang magluto ay masaya siyang ipinaghahanda ang mga
taong mahal niya.

Naglabas na siya ng mga sangkap at nagsimulang magprepara ng lulutuin. Sa sandaling

magising si CJ ay kakailanganin nito ng masustansyang pagkain upang makabawi kaagad
ng lakas.

    

Buhos ang atensyon ni Giuseppe sa ginagawa kaya bahagya na niyang napag-ukulan ng

pansin ang pagtunog ng cellphone. Nagpunas siya ng kamay at tiningnan kung sino ang
caller.

"Dalziel."

"I have some good news, Boss."

"I'm listening."

"Natagpuan ko na ang taxi driver sa video."

Ramdam ni Giuseppe nang lumaktaw ang pintig ng kanyang puso. Mahigpit siyang
napakapit sa gilid ng countertop.

"Sigurado ka bang siya na nga ang taong 'yon?" paniniyak pa niya. 

"One hundred percent positive, Boss."

"Okay. Uuwi ako ASAP."

Ang lakas ng pintig ng puso niya matapos ang tawag. Wala sa loob siyang napatingin
sa direksyon ng silid kung saan nakahiga ang kanyang asawa. Nahahati ang loob niya
kung sasabihin  dito ang impormasyong alam niya. Sa nakalipas na apat na taon ay
hindi siya tumigil sa pagpapahanap kay Aeolus. Sa wakas ay mukhang meron ng
positibong resulta.

***

MEDYO hazy ang pakiramdam ni CJ nang magmulat ng mga mata. Mataas ang lagnat niya.
Gayunma'y ligtas at panatag ang pakiramdam niya nang magisnan ang mukha ni Giuseppe
habang pinagyayaman siya. Binanyusan siya nito upang bumaba ang temperatura niya.
Pagkatapos ay binihisan siya ng sarili nitong kamiseta at sinubuan ng mainit na
soup.

Sa mga sandaling iyon ay naisip niyang wala ng pinakaligtas na lugar kundi sa mga
bisig ng kanyang asawa. Nang mahiga ito sa tabi niya ay mahigpit siyang yumakap
dito. He didn't ask her anything. He just kissed her forehead and hugged her
tenderly. Naisip niyang samantalahin na ang pagkakataong iyon na makasama ito.
Dahil sa sandaling bumuti ang pakiramdam niya ay kakailanganin na niyang lisanin
ang pook na iyon.

Matteo Abaza is the leader of a sex trafficking ring. He controls the whole
operation in the Middle East. Marami itong galamay. Ang mga kliyente nito ay mga
kilala at mayayamang tao. They kidnapped women, mostly white and blond. Pagkatapos
ay ibinebenta ng mga ito iyon sa sex slavery. And most of his clientele were either
royalties or billionaires. 

She had a hard time tracking down the remaining three on her hit list for the past
four years. Maging ang kahayupang ginawa ng mga ito sa kapatid ni Don Salvatorre ay
tila sadyang naibaon sa limot. Kinailangan pa niyang hukayin ang lahat ng mga
lumang records tungkol kay Martina Galliardi upang matunton ang tatlo sa pinakabata
sa mga nanghalay rito. Sina Pierre Durand, Matteo Abaza at Nicolas Garcia. Mukhang
sapul din nang mangyari ang krimen ay naghiwa-hiwalay ang mga ito at namuhay nang
malayo sa isa't isa. Na para bang sa paglimot ng mga ito sa isa't isa ay
matatalikuran din nila ang kasalanang kanilang ginawa.

Lahat ng pagkakautang ay may nakatakdang kabayaran, she thought.

At ang mga ganitong klase ng tao, lalo pa nga at mas higit pang naging masama sa
halip na magbago ay dapat lamang na hindi na hinahayaan pang mabuhay. She tracked
down Pierre Durand in Avignon two years after mourning from her son's tragic
demise. Isa itong kilalang negosyante sa bayang iyon at siya ring kasalukuyang
alkalde ng bayan. Hindi siya nahirapang makalapit dito dahil aktibo ito sa mga
charity events na ang proceeds ay deretsong napupunta sa sarili nitong bulsa. She
injected him a poisonous venom of box jelly when she shook hands with him. Thirty
minutes later he had a heart attack.

Nabili niya sa black market ang lason. Ang singsing na ginamit niya upang maiturok
dito ang lason ay isa sa mga specially-made niyang kagamitan. Plano niya sanang
gamitin ang ganoong istilo sa dalawang natitira pang target pero masyadong mahigpit
ang seguridad ng mga ito na maski ang langaw ay hindi makalapit.

Isang paraan lang ang naisip niya upang makalapit kay Mateo Abaza. Ang maging isa
sa mga biktima nito. Nagtagumpay siyang makapasok sa teritoryo nito. But locating
her target was the hardest part. Guwardiyado ito. Nang maisakatuparan niya ang
pagpatay rito ay nahuli siya sa akto ng kanang-kamay nito. Matindi ang sumunod na
paglalaban sa pagitan nilang dalawa. At bagaman nagawa niya itong malubhang
masugatan ay nabaril naman siya nito nang tumakas siya.

And apparently, the bullet that he used has a tracking device. Nabigo itong
maprotektahan ang boss nito kaya natitiyak niyang gagawin nito ang lahat upang
matunton ang kanyang kinaroroonan. At sa mga sandaling iyon, natitiyak niyang
kumikilos na ang mga galamay ni Mateo Abaza upang hanapin siya. And she can't risk
Giuseppe's life. Nawala na sa kanya si Aeolus, hindi siya makapapayag na pati ang
nag-iisang lalaking minahal niya ay mawala pa sa kanya.

***

NATUWA si Giuseppe nang maganang kumain ng agahan si CJ. Humupa na rin ang lagnat
nito kaya nakampante siyang ligtas na ito sa anumang impeksyon. Kung hindi bumaba
ang lagnat nito ay balak na sana niyang magpatawag ng doktor para masuri ito.
Mabuti na lamang at malakas ang resistensya ng kanyang asawa at mukhang sanay sa
mga ganoong sitwasyon.

"Gusto ko pang matulog at magpahinga," sabi nito matapos kumain.

"Of course, hon. I'll be out later, kailangan kong pumunta ng Port Rashid. May
gusto ka bang ipabili?"

"Pashmina Shawl."

"Okay. Would that be all?"

"You. Come home safe."

"I will," kinumutan niya ito at masuyong hinagkan sa labi bago lumabas ng silid.

Buo sa loob ni Giuseppe na madaratnan pa ito pag-uwi niya. Plano na rin niyang
sabihin dito ang tungkol kay Aeolus at sabay na silang babalik ng Pilipinas. Hindi
siya sigurado kung ano ang magiging reaksyon nito sa una. Posibleng magalit na
naman ito sa kanya. Pero sa huli ay alam niyang matutuwa ito sa kaalamang buhay pa
ang kanilang anak.
Ngunit pagbalik niya dala ang Pashmina shawl na hiniling nito, bakante na ang
silid. At muli katulad noong huli nilang paghihiwalay, tanging isang maikling sulat
ng pamamaalam ang iniwan nito sa kanya.

Laglag ang balikat na nakuyom na lamang ni Giuseppe ang mga palad. Marahil sa
susunod na magkita sila ay itatali na niya ito sa kama upang hindi na siya
matakasan. Napabuga na lamang siya ng hangin sa bibig.

"Until we meet again, my love..." malungkot niyang naibulong sa hangin.

'

A/N:

Hirap ma-in love sa isang Phantom^^

Masyadong mailap.

Sorna, honey. May misyon pa ang iyong honey-pie.

Nag-backread ako kaya hindi ko kaagad nai-post ang update. Kailangan kasing mag-
match ang mga infos. At may ilang loopholes akong napansin T_T baka mapansin niyo
rin, pakipansin. At ipa-pansin niyo sa akin. LOL!!

Votes and comments.

Sabi na nga ba, eh. Monday na talaga^^

Bb_Anastacia

Reunited
Chapter Thirty-Eight

"PROTEKTAHAN niyo ang bata... nasa panganib ang buhay niya. Sa sandaling maging
maayos na ang lahat, ibalik niyo siya kay Ma'am CJ."

Iyon ang mga huling pangungusap ni Richard na ibinilin nito kay Manong Timmy
matapos nitong ipagkatiwala sa singkuwenta anyos na taxi driver si Aeolus.

"Hindi ko ho intensyong itago sa inyo ang bata, Sir. Ilang beses ko hong sinubukang
makipag-ugnayan kay Ma'am CJ. Kaya lang hindi ko na siya makontak. Ang siste pa,
ilang beses hong nanganib ang buhay ko at ng aking pamilya sa mga taong tumutugis
sa akin. Alam kong layunin ng mga taong 'yon na kunin ang bata. Sa kagustuhan ko
hong mailayo sa peligro ang buhay namin pati na ang sanggol, minabuti ko hong
dalhin sila sa isang malayong isla."

Pigil ang emosyon ni Giuseppe habang pinakikinggan ang lahat ng sinasabi ng taxi
driver. Hindi niya pa ito personal na nakilala bagaman noong mga panahong lumipat
ng tirahan si CJ sa huling mga araw ng kabuwanan nito, madalas nitong mabanggit sa
kanya ang taxi driver na si Manong Timmy o Artemio Cuervo. Ito ang madalas na
kuning service noon ng asawa niya kapag may pre-natal check-up dahil hirap na itong
magmaneho sa laki ng tiyan. Wala siyang ideya na ito ang taong tinutukoy ni
Richard.

"He's safe... taxi. Don't... trust a-any...one."  

"Mailalarawan niyo ba ang hitsura ng mga taong humahabol sa inyo?" tanong ni

Dalziel.

"Mga mukha ho silang foreigner. Puti at medyo pahaba ang hugis ng mga mukha. Hindi
ko ho eksaktong maibibigay ang deskripsyon, pero kung makikita ko ulit sila ay
matatandaan ko."

Dalawang posibilidad lang ang naisip ni Giuseppe sa sinabi ni Manong Timmy, either
nasa loob ito ng organisasyong pinamumunuan ng kanyang ama o kalaban nito mismo.
Kaya naisip niya iyong una ay dahil sa huling mga pangungusap na binitiwan ni
Richard. Na huwag siyang magtitiwala sa kahit na sino.

Nang araw na makausap niya si Manong Timmy ay hindi na sila nag-aksaya ng sandali.
Lulan ng isang chopper ay kaagad silang lumipad patungo sa islang tinutukoy ni
Manong Timmy. Ang Isla Bulawan. Isa itong isla na nasa pagitan ng Batanes at
Babuyan Island.

"Pasensya na ho kayo, Sir, kung dulo na ng Pilipinas ang pinagdalhan ko sa inyong

anak. Mangyari ho kasi, sa tatlong beses na paglipat namin ng tirahan ay tatlong
beses din kaming nasundan ng mga humahabol sa amin. Kamuntik pa nga hong mabaril
'yong bunso kong si Natoy. Malayong kamag-anak lang ni Misis itong napuntahan namin
sa Isla Bulawan at walang nakakaalam sa mga kaibigan namin at kakilala sa Maynila.
Bakasakali nga lang ho ang paglipat namin dito, mabuti na lamang at may bakanteng
lupain 'yong tiyuhin ni Misis, pansamantala kaming nakitirik ng matitirhan."

"Huwag niyo hong alalahanin 'yon. Ang importante'y ligtas kayo, ligtas si Aeolus."

Siya pa nga ang dapat na humingi ng dispensa rito dahil ang dati'y mapayapang buhay
ng mga ito ay nagulo dahil sa pagkakasangkot sa buhay nila. Maging ang taksing
dating ipinamamasada ni Manong Timmy ay ibinenta nito para lamang hindi matunton ng
mga humahabol dito. At kaya lamang ito natagpuan ni Dalziel ay dahil bumalik ito sa
dating tirahan ni CJ. Kinutuban ang tauhan niya sa pakay ng lalaking ilang araw ng
pasilip-silip sa bahay kung kaya't binuntutan nito si Manong Timmy. At doon na nga
natuklasan ni Dalziel na ito ang lalaking pinagbigyan ni Richard kay Aeolus.

"Ano na ho ang ikinabubuhay niyo ngayon?"

"Pangingisda. Kapag may pasaka, nakikitulong-tulong din ako at 'yong bunso kong
anak. Ang asawa ko naman at anak kong dalaga, naghahayupan. Nag-aalaga ng baboy at
manok na ibinibenta sa bayan. May kaunti ho kasi kaming natira sa pinagbentahan ko
ng taxi. Ginamit naming pamuhunan sa kaunting ikabubuhay sa isla. Mabuti na lamang
at mukhang may dalang suwerte si Blue. Ni minsan man ay hindi pa kami sumala ng
kain ng tatlong beses isang araw. Madalas pa nga ay may bonus na miryenda mula sa
mga kapitbahay."

"Blue?"

"Eh, nakalimutan ko ho kasi ang pangalang ibinigay no'ng bodyguard niyo, Sir.
Gandang-ganda ang mga anak ko sa mata niya na kulay asul kaya, ayun. Iyon na ang
nakalakihan niyang pangalan. Tinawag namin siyang Blue. Blue Cuervo. Inako ng anak
kong si Nathalia ang pagiging ina ng bata para mailayo sa maraming tanong. Tutol pa
nga ho sana ang asawa ko dahil kadalagang tao ng anak ko ay biglang naging isang
dalagang-ina. Pero alanganin na rin ho naman sa edad naming mag-asawa ang magkaroon
pa ng anak. 'Ika naman ng anak ko, wala naman daw ho iyong kaso kung hindi man siya
makapag-asawa dahil doon. Wala na rin daw ho siyang balak mag-asawa kung may anak
siyang kasing-guwapo ni Blue," natatawa pa nitong idinugtong iyong huli.

"Ilang taon na ho ba 'yong anak niyo? May mga binata tayong kasama rito," magaan
ang tonong tanong ni Giuseppe.

Kasama niya ang dalawa sa The Four--sina Dalziel at Fakhry. Si Fakhry ang piloto ng
chopper katabi si Dalziel. At dahil may apat na taon na rin niyang nakakasama ang
mga ito, alam niyang pareho pang binata ang dalawa.

"Bente singko pa lang ang dalaga ko, Sir."

"Fakhry, how old are you?"

"Thirty-one, Sir. Single and very much available."

"Unfortunately, no one wants to claim, Sir," natatawang dugtong ni Dalziel.

"Hayufff ka, brod. Ilaglag kita sa chopper."

"How about you, Dalziel?"

"Twenty-nine, Sir. And yes, still single."

"Papiliin niyo na lang d'yan sa dalawa ang dalaga niyo, sagot ko na ang kasal.
Makabawi man lang sa abalang nagawa ko sa dalaga niyo."

Natawa si Manong Timmy sa biro niya.

Sa kabila ng pagbibiro ay parang may mga dagang naghahabulan sa dibdib ni Giuseppe.

Hindi siya sigurado kung ano ang magiging reaksyon ni Aeolus sa sandaling magkita
silang mag-ama. It's been four years. At sa nakalipas na apat na taon ay ibang tao
ang nakilala nitong magulang. Maramdaman kaya nito ang tinatawag na lukso ng dugo
sa sandaling magkita sila?

Sa ilang sandali pa at natanaw na nila ang pakay na isla.

    

Napatunayan ni Giuseppe na mahusay at maaasahan ang mga tauhang ibinigay sa kanya

ni Giovanni. Mahusay na piloto si Fakhry habang si Dalziel naman ay napatunayan
niyang matalas ang perception. Halos nawawalan na siya ng pag-asa na matutukoy pa
nila ang kinaroroonan ng taong may hawak kay Aeolus. Pero dahil sa ideya nito ay
natagpuan nila si Manong Timmy. Kinabitan nito ng CCTV ang harapan ng gate ng bahay
ni CJ kung saan ang visual feed ay naka-tap sa cellphone nito upang ma-monitor nito
kung may taong pupunta sa dating bahay ng kanyang asawa. Naniniwala raw kasi ito na
kung sinuman ang taong pinagbigyan ni Richard kay Aeolus ay natitiyak nitong kilala
siya o ang kanyang asawa. At natitiyak nitong ang taong iyon ay gagawa ng paraan
upang makipag-ugnayan sa kanya o kay CJ.

At hindi nga nagkabula ang sinabi ni Dalziel. Nang makita nito si Manong Timmy ay
kinutuban na kaagad ito.

Hustong lumapag ang chopper, ang mga dagang naghahabulan sa dibdib ni Giuseppe ay
tila naging mga kabayo.
Makilala kaya ako ng anak ko? Will he like me as his father? Iyon ang mga
katanungang halos magpasikip sa kanyang dibdib.

Napansin niya ang ilang taong nakatingin sa kanila nang maglakad sila kasunod ni
Manong Timmy. Nasa himpapawid pa lamang sila ay nakatawag na sila ng pansin sa
ilang naninirahan sa lugar.

"Malapit lang ho rito ang bahay namin, Sir," wika ni Manong Timmy.

Bahagya na siyang tumango sa tinuran nito. Halos mabingi na kasi siya sa dagundong
ng kanyang dibdib.

"Lolo!"

And there he was. Awtomatikong napahinto ang mga paa ni Giuseppe sa paglalakad.
Sampung dipa mula sa kanyang kinatatayuan ay nakita niya ang isang batang lalaki na
masayang tumatakbo pasalubong kay Manong Timmy.

"Blue!" 

Nagsikip ang kanyang dibdib at tila biglang nag-init ang kanyang mga mata nang
tuwang magpabuhat kay Manong Timmy ang bata. And yes, his eyes were blue, just like
his.

"I hope mamana niya ang iyong mga mata."

Nagbara ang kanyang lalamunan pagkaalala sa sinabi sa kanya dati ni CJ. Hindi nga
nabigo ang kanyang asawa sa hiniling nito. Kuhang-kuha ni Aeolus ang kulay ng
kanyang mga mata. Maliban yata sa kulay ng balat. Parang masyado itong maitim.

"Pasensya na, Sir. Napansin niyo sigurong medyo tutong, ano ho? Napakahilig ho kasi
nitong magbabad sa dagat at mamulot ng shell sa baybayin," apologetic na sabi ni
Manong Timmy nang humarap sa kanya habang buhat pa rin ang bata.

"Lolo, sino po sila?" inosenteng tanong ng paslit.

"Ah, apo, siya ang tatay mo."

"Tatay?"

"Oo. Nakikita mo ba ang kanyang mga mata?"

Mabuti na lamang at nagtanggal siya ng shades. Matamang tumitig sa kanya ang mga
mata ng bata. Nakasalamin doon ang kalituhan, ang pagtataka at kuryosidad.

"P-puwede ba kitang mabuhat?" his voice cracked. Halos mabiyak ang dibdib niya sa
samu'tsaring emosyon. Tuwa, pananabik, lungkot at nag-uumapaw na pagmamahal.

"Siya po ba ang asawa ni Nanay?"

"Ah, eh," naguluhan si Manong Timmy sa isasagot.

Pero bago pa man makabuo ng sagot ang matanda ay tumaas ang dalawang kamay ni
Aeolus. Malugod itong nagpabuhat sa ipinakilala ritong tatay.

"Oh, Dio," mahigpit na niyapos ni Giuseppe ang bata. "It's been so long, little
boss. I found you at last. I'm sure matutuwa ang Mommy mo kapag nakita ka."
"H-hindi po ako makahinga, Tatay."

Tatay?  Amused siyang napangiti. At kahit gustong-gusto pa niya itong yapusin nang
mahigpit ay napilitan siyang luwagan ang pagkakayakap dito. "Dad o di kaya ay
Daddy. Iyon ang itatawag mo sa akin."

"Daddy? Pero sabi ni Lolo, ikaw ang Tatay ko."

"Parang gano'n na rin 'yon."

Kumunot ang noo ng bata na parang naguluhan. At naisip ni Giuseppe, wala pa sa

tamang edad ang anak niya para maipa-unawa rito nang mabilis ang mga bagay-bagay.
Unti-unti, pasasaan ba at mauunawaan din nito na ang magulang na nakagisnan nito ay
hindi talaga ang totoong nagluwal dito.

"Pang?"

Nang mag-angat ng tingin ni Giuseppe ay nakita niya ang isang babae na lumapit kay
Manong Timmy. Maganda ito, bagama't simpleng-simple ang pananamit ay hindi
maikukubli ang magandang kurba ng pangangatawan nito.

"Nanay," kaagad na lumapit dito si Aeolus.

"Ah, Sir. Ito nga ho pala ang anak kong si Nathalia. Anak, siya ang tunay na tatay
ni Blue. Si Mr. Giuseppe Galliardi."

"M-maligayang pagdating po sa Isla Bulawan," parang nahihiyang wika nito.

"Hello."

Nagkamay sila ng dalaga. Ipinakilala niya rito ang dalawang kasama, sina Fakhry at
Dalziel. Kita niya sa mukha ng dalawang matinik na tauhan ni Giovanni ang paghanga
at tila hindi pagkapaniwala sa kagandahang kaharap nila. At kung hindi nagkakamali
ng basa si Giuseppe sa iniisip ng mga ito, humigit-kumulang ay kapareho lamang iyon
ng iniisip niya. Paanong ang isang maliit na lalaki na may manipis na bumbunan ay
nagkaanak ng isang mala-diyosang babae?

Ang sagot ay nalaman nila nang sumalubong din sa kanila ang isang magandang babae
na tila hindi nalalayo sa edad ni Manong Timmy.

"Si Salvacion nga ho pala, Sir, maybahay ko. Mahal, siya ang tatay ni Blue--este,
Ey-lus. Si Mr. Giuseppe Galliardi."

Tulad ng anak ay magalang na kinamayan ni Giuseppe ang ginang.

"Ah, parine na ho muna kayo sa bahay. Medyo mainit dito sa labas," tila
natatarantang yakag nito sa kanila.

Nakita ni Giuseppe na dagling kumapit sa kamay ni Nathalia ang bata. Gustong-gusto

mang buhatin ang anak at huwag ng pawalan, isinaalang-alang niya pa rin na kunin
muna ang tiwala nito hanggang sa mapalagay na ang loob ng anak. Mahaba-habang
panahon din ang apat na taon. Natitiyak niyang hindi basta-basta ang koneksyong
nabuo sa puso ng anak niya para sa mga taong nag-aruga rito. At sa nakikita niya ay
ganoon din ang pamilyang kumupkop dito. Tila inari na ngang miyembro ng pamilyang
'yon ang kanyang anak.

Pero hindi na muna mahalaga 'yon. Ang importante'y natagpuan na niya si Aeolus.
Natagpuan na niya ang anak nila ni CJ. At hindi na siya makapaghintay na magkita
ang kanyang mag-ina.

'

A/N:

Huwag niyong hanapin sa mapa ng Pilipinas ang Isla Bulawan. Kathang-isip lang siya,
'wag niyong seryosohin. Kung magkataon mang nag-i-exist 'yan purely coincidence^^

Finally, nagkita na ang mag-ama. 

What's next??

Reader: Abah, ewan ko sa'yo, author. Pake ko ba sa kumplikado mong utak. Nakikibasa
lang ako.

LOL!! Oo, nakikibasa ka lang, at libre pa. Baka gusto mong mag-vote or follow??

LMAO!!

Bb_Anastacia

Mother
A/N: 

Dito na siguro mag-uumpisa ang loopholes. Balak ko pong i-edit ang The Mafia's
Bride after I finished The Mafia's Wife. Paplantsahin ko kasi 'yong years na dumaan
before and after na maging assassin si Phantom hanggang sa time na
nagkapangasawahan na si Giovanni at Carly. May ilang scenes or chapters na mababago
sa TMB para mai-akma ko siya sa mga pangyayari sa TMW. Kaya huwag sana kayong
maguluhan. Kung may mga tanong kayo, post niyo lang sa comment box kasi baka ako
naguguluhan din^^ para kung hindi ko man masagot, at least hindi ako nag-iisang
naguguluhan, hehe.

'

Chapter Thirty-Nine

KATULAD ng sabi ni Manong Timmy ay napakahilig nga ni Aeolus na maligo sa dagat.

Mukhang namana nito ang pagkawili ni CJ sa tubig. Sa dalawang linggong pamamalagi
ni Giuseppe sa isla ay nasubaybayan niya nang husto ang anak. At mukhang nauunawaan
naman ng pamilya ni Manong Timmy, kusang nag-give way ang mga ito upang magkaroon
sila ng panahong mag-ama na kilalanin ang isa't isa. Parati silang magkasamang
kumakain, naliligo at natutulog. 

And speaking of paliligo, hubo't hubad kung mag-swimming ang anak niya sa dagat
kung kaya't nakita ni Giuseppe ang nunal nito sa pututoy. Biniro niya ito na sa
pagbabalik nila sa Maynila ay patutulian na niya ito.
"Ayoko, Daddy. Sabi ni Tito Natoy masakit 'yon. Magsasalawal na lang ako lagi para
hindi mapagkamalang sawa 'tong pututoy ko."

Napahalakhak si Giuseppe sa sinabi ng anak. Nayakap niya ito at pinupog ng halik.

"Sino ba ang nagsabing sawa 'yang pututoy mo?"

"'Yong mga kalaro ko. Kahit hindi pa raw ako tuli mukha ng sawa sa laki. Hindi
naman, di ba, Daddy?"

Parang nalulunod ang puso ni Giuseppe sa tuwa sa tuwing tutukuyin siya ng anak na
Daddy. 

"No, little boss. Pero alam mo bang asset natin 'yan?"

"Aset?"

"Asset," natatawang ginulo niya ang buhok ni Aeolus. "Paglaki mo tiyak pag-aagawan
ka ng mga chicks dahil d'yan."

"Chicks? Sisiw 'yon, eh. Niloloko mo naman ako, Daddy."

Muling napahalakhak si Giuseppe sa inosenteng sagot ng anak. Apat na taon na ito

kaya naturuan na ito ng nakagisnang ina ng ilang basic lesson na itinuturo sa
paaralan. Saulado na nga ng anak niya ang buong alphabet pati na ang tamang
pagbilang. And for that, he's very grateful with Nathalia. Bagaman hindi ito
humihingi ng kapalit sa lahat ng tulong na ginawa nito sa pag-aaruga kay Aeolus,
nakahanda siyang ipagkaloob sa buong mag-anak ang isang maalwang pamumuhay. Matapos
ang hirap at panganib na sinuong ng mga ito upang maprotektahan ang anak nila ni
CJ, tama lamang na ibalik niya sa mga ito ang gantimpalang nararapat.

"Natutuwa ho kaming mag-asawa sa offer niyo, Sir. Pero sa edad naming mag-asawa,
masaya na ho kaming mamuhay nang tahimik dito sa isla. Sariwa ang hangin at sariwa
ang mga pagkain," ani Manong Timmy nang masinsinan itong kausapin ni Giuseppe nang
alukin niya ito ng bahay at lupa sa lungsod. 

Balak niya rin itong bigyan ng dalawampung taxi. Naisip niya rin kasi ang edad ni
Manong Timmy. Dapat lang sigurong i-manage na lamang nito ang mga pampasadang
sasakyan kaysa ito pa ang mamasada.

"Paano ho ang mga anak niyo? Bata pa ho silang pareho and I'm sure mas gusto nila
ang manirahan sa siyudad."

"'Yong bunso ko, aminado ako, Sir, na tamad mag-aral. Pero sapul nang manirahan
kami rito at maranasan niyang mangisda at magsaka, nangako siya sa akin na kung
makababalik kami ng Maynila ay pagbubutihin na niya ang pag-aaral. Si Nathalia
naman, flexible 'yong anak kong 'yon. Kahit saan kami manirahan ay kayang-kaya
niyang mabuhay."

Ipinasya ni Giuseppe na ang magkapatid na lamang ang kausapin. Para sa mag-asawang

Artemio at Salvacion, naisip niyang ipaayos ang bahay ng mga ito yaman din lamang
na walang balak ang mag-asawa na lisanin ang isla. Bibigyan na rin niya si Manong
Timmy ng malaking bangkang pangisda at ng sariling lupa na puwede nitong sakahin.

Malaki ang utang na loob niya sa mag-anak. Kahit pa ibigay niya ang kalahati ng
kanyang yaman ay kulang pa rin sa pag-aarugang ginawa ng mga ito kay Aeolus.

"Talaga ho, Boss G? Puwede na kaming bumalik ng Maynila?" excited na saad ni Natoy
nang kausapin niya ito at ang kapatid na si Nathalia.

"Yes," lihim na napailing si Giuseppe sa pantukoy na ginamit ng binatilyo. 

Kahit anong insist niya sa mga ito na tawagin na lamang siyang Giuseppe ay
tumataginting na Boss G pa rin ang tawag ng mga ito sa kanya. At si Aeolus, mula sa
pangalang Blue ay napalitan na iyon ng tawag na little boss.

"With Aeolus gone in your care, I'm sure hindi na kayo guguluhin ng mga
taong naghahanap sa inyo kaya puwede na kayong mamuhay nang hindi nagtatago."

"I-isasama niyo na si Bl--ahm, si Aeolus?" si Nathalia.

"Yes. Gusto kong magkita na silang mag-ina. It's about time."

Nakita niya ang lungkot na nagdaan sa mukha ni Nathalia bago ito nagbaba ng tingin.

"I really appreciate what you did for my son. Isinakripisyo mo pa ang kalayaan mo
para lang magkaroon siya ng ina. Puwede kang humiling sa akin ng pabor na gusto mo
at kung kaya ko rin lang ay hindi ka magdadalawang-salita."

Umiling lang ito. "Hindi niyo na ako kailangang bayaran. Bukal sa loob ko ang pag-
aalaga at pagmamahal kay Aeolus."

"All the same, thank you," inabot niya ang kamay nito at marahang pinisil.

Namula ang magkabilang pisngi nito.

"Natawagan ko na ang assistant ko para sa bahay na puwede niyong lipatan anumang

oras na gusto niyong bumalik ng siyudad. Sinabi ko ring ang kunin niyang location
ay iyong malapit sa eskuwela just in case na gusto uling bumalik ni Natoy sa pag-
aaral."

"Gustong-gusto ko 'yan, Boss G. Makakabalik na ulit ako ng school, yes!" napasuntok

pa ito sa hangin sa tuwa.

Pinandilatan naman ito ni Nathalia na parang napapahiya sa inasal ng kapatid. 

"Maiwan ko muna kayong magkapatid. Pag-usapan niyo ang inyong mga plano," aniya.

Hinanap niya si Aeolus. Natagpuan niya ito sa baybayin habang nakikipaglaro kay
Dalziel.

"Daddy, puwede rin ba akong mag-aral bumaril?"

    

Hindi kaagad nakasagot si Giuseppe sa inosenteng tanong ng anak.

"Ahm, depende sa Mommy mo, little boss. We'll ask her. Kapag pumayag siya, ako
mismo ang magtuturo sa'yong bumaril."

"Talaga, Daddy?"

"Oo. Pangako."

"Tatanungin ko si Nanay."

Tatayo na sana ito sa kinauupuan para puntahan si Nathalia ngunit maagap itong
pinigilan ni Giuseppe. Binuhat niya ang anak. Naupo siya sa malaking driftwood at
kinalong ang anak. Si Dalziel ay bahagyang dumistansya sa kanila upang mapagsolo
silang mag-ama. Inilabas niya ang cellphone mula sa kanyang bulsa at nagsimulang
mag-scroll ng mga kuha roong larawan.

"Here. Nakikita mo ba ang baby na 'yan sa picture?" stolen shot iyon ng kanyang
mag-ina noong magsilang ang asawa. Si Aelous katabi ang natutulog na si CJ.
Dalawang araw pa lamang ito sa larawang iyon at balot na balot ng lampin. "That's
you, little boss. Ikaw at si Mommy."

Matamang pinakatitigan ni Aeolus ang larawan. Kinuha ni Giuseppe ang kamay ng anak
at iginiya ang daliri nito sa sa pag-i-scroll ng mga pictures. My treasure. Iyon
ang folder na naglalaman ng mga pictures ni CJ at ni Aeolus.

"Mommy."

"Yes, son. She's your mom, siya ang Mommy mo. At mahal na mahal ka niya."

"Bakit hindi mo siya kasama? Nasa Maynila ba siya, Daddy?"

"Uhm, she's... she's on a business trip, little boss. Nasa biyahe si Mommy. Hindi
niya kasi alam na narito ka. But you'll meet her. Soon."

***

COLOMBIA. Twenty-eight months later...

 Phantom survey the location of her target. Kahit yata umubos siya ng isang taon pa
sa pagpaplano kung paano mapapasok ang target ay hindi pa rin niya mapi-penetrate
ang loob ng bahay ni Nicholas Garcia. Mukhang talo pa nito ang presidente ng
America sa higpit ng seguridad na nakapalibot dito. Meron pang mga naka-standby na
sniper sa bubong ng mansion. Sa sandaling may makitang kahina-hinalang tao sa
paligid, they will be automatically shot on sight. No questions ask.

Ibababa na sana niya ang hawak na binoculars nang mapansin niya ang isang papalabas
na kulay itim na kotse. Sa ilang linggo na niyang pagmamanman sa mansion ay parati
niyang nakikita iyon doon. Twice a week iyon kung pumunta ng mansion. 

Hindi na nagdalawang-isip si Phantom at sinundan niya ang kotse. Humantong sa isang

brothel ang sasakyan. Nang umibis sa kotse ang isang babae ay nahulaan na niya kung
ano ang purpose ng bawat pagtungo ng sasakyan sa mansion. Base sa impormasyong
nakalap niya ay walang asawa si Don Nicholas Garcia. And she wonder why.

Pumasok siya ng brothel. Mukhang hindi pipitsuging bordello ang lugar na iyon.
Parang mga panindang nasa eskaparate ang mga babae. Na ang mga kasuotan ay wala na
halos tinakpan sa napaka-revealing na tabas at nipis ng tela.

Nagmasid-masid pa siya. Wala roon ang babaing nakita niya kanina. Natawag ang
pansin niya sa isang madilim na sulok ng brothel.

"Por favor, señora. Don't make me go back in there. He will kill me."

Agad niyang nakilala ang babae. Kung hindi siya nagkakamali, ang babaing kausap
nito ay ang namamahala sa establisyementong iyon. Paangil nitong pinagsalitaan ang
babae sa wikang Spanish. 

"Masuwerte ka kumpara sa mga kababaihang naririto dahil natipuhan ka ni Don

Nicholas. Kung ako sa'yo ay samantalahin mo na ang suwerteng 'yan dahil
pinagkalooban ka ng ganyang mukha. Alin, kung naiba-iba ka lamang sa mga
kababaihang napunta rito baka matagal ka ng laspag at pinagsawaan. Babalik ka sa
lugar na 'yon at tatanggapin mo ang lahat ng gagawin niya sa'yo, nagkakaintindihan
ba tayo?"

Pasimpleng nagbawi ng tingin si Phantom sa tagpong iyon nang marahas itong itulak
ng babae sa naka-standby na dalawang tauhan.

"Dalhin niyo sa taas at huwag pakainin," wika nito sa dalawang maskuladong lalaki.

"Si,señora."

Sa kanyang peripheral vision ay nakita ni Phantom nang halos kaladkarin ng dalawang

lalaki ang babae paakyat ng brothel. Sa pahapyaw na pagtingin niya sa paligid ay
wala siyang masyadong napansing security camera. Nilapitan siya ng Mamasang, ang
babaing kanina'y mabalasik na nakikipag-usap sa 'alaga' nito.

"Did you pick someone to your liking?" tanong nito na may matigas na accent.

Hindi lang mga lalaki ang naroroon at tumitingin sa mga kababaihang nasa
eskaparate. May ilan ding babae na tulad niya. Kaya mukhang hindi na nagtaka ang
Mamasang sa presensya ng isang katulad niya sa lugar na iyon. Gayunma'y may suot
siyang balatkayo upang walang maka-trace ng kanyang orihinal na hitsura.

"Yes, I like her," itinuro niya ang isang babaing petite na kamukha ni Penelope
Cruz.

"Excellent choice."

Nagsimula ang kanilang transaction. Para lamang siyang nasa loob ng fastfood, she
was asked if she prefers dine-in or take out. Kung take-out obligado siyang
magbigay ng karagdagang bayad. Pero hindi naman iyon ang pakay niya, kailangan
niyang makapasok sa loob at makausap ang babae.

"Your room upstairs will do," aniya sa pormal na tinig. 

She paid in cash. Matapos ang transaksyon ay umakyat sila ng babae sa ikalawang
palapag ng brothel.

"Do you want me to shower?" the girl asked in broken English.

Naisip ni Phantom, kung hindi siya binili ni Don Salvatorre sa auction ay hindi
malayong ganito rin ang naging kapalaran niya.

"Yes."

Ngunit hustong matalikod ang babae ay pinisil niya ang ugat sa likuran ng batok
nito. Nawalan ito ng malay. Lumabas siya ng silid at ikinandado ang pinto. Hinanap
niya ang kanyang pakay. Umakyat siya sa ikatlong palapag. Nakita niya ang dalawang
maskuladong lalaki na inutusan kanina ng Mamasang. Galing ang mga ito sa isang
silid. Mabilis siyang nagkubli hanggang sa makalampas ang mga ito. Nakita niyang
may security camera malapit sa silid na kinaroroonan ng pakay niya. And she
thought, mukhang importante kay Don Nicholas ang babaing pakay niya.

She took out her security camera jamming device. Pagkatapos ay dumiretso siya sa
nakasaradong silid. Nakahanda na ang gamit niya upang buksan ang naka-lock na
pinto. Pagpasok niya ay nadatnan niyang umiiyak ang babae sa isang sulok. Mayroon
itong mga pasa sa braso at binti.

"W-who are you?"

Saglit siyang tila napatigalgal nang mapagmasdan niya nang husto ang hitsura ng
babae. Kamukha ito ni Martina Galliardi, ang kapatid ni Don Salvatorre na ginahasa
ng grupo nina Don Nicholas Garcia!

'

A/N:

Hi-ho. Pasensya na sa mahabang bakasyon^^

Maikli na lang 'to, eh. Dami kasing detour nitong si Phantom.

Sa mga naiinip na, magbakasyon din muna kayo. LOL!!

Balitaan ko na lang kayo kapag ending na, haha!!

Bb_Anastacia

Monster
Chapter Forty

"WHAT'S your name?" banayad na tanong ni Phantom nang makabawi sa pagkagulat.

"F-Fernanda. W-who are you?"

"I'm... a friend."

"Friend?"

"How did you get here? Where are you from?"

"I came from Panama."

Sa pagitan ng pag-iyak ay ikinuwento nito sa kanya kung paano itong napunta sa

brothel. She was taken from her home by sex-traffickers four months ago. Nagising
na lang daw ito na nasa loob ng container van at itina-transfer palabas ng border.

Lahat ng bagong merchandise ay dumadaan diumano kay Don Nicholas bago mapunta sa
mga pangkaraniwang parukyano ng brothel na iyon. At sa kung anong rason, sa unang
beses pa lamang daw na nakita ito ng don ay nagkaroon na ito ng malaking interes
kay Fernanda. She became his exclusive pet.

"Noong una ay hindi ko maintindihan kung bakit?" wika nito sa salitang Spanish.
"Pero nakita ko 'yong video ng babae."

"Babae?"

Sunod-sunod ang naging tango nito, nakalarawan sa nanlalaking mga mata ang sindak.

"K-Kinunan nila ng video 'yong babae habang h-halinhinang ginagahasa."

"A snuff film?"

"Wala akong i-ideya kung ano ang tawag doon. P-pagkatapos nilang h-halayin ay p-
pinatay siya. Pinatay nila ang babae," nanginginig na nayakap ni Fernanda ang
sarili

"Kamukha mo ba ang babaing 'yon?"

Tumango ito habang tigmak ng luha ang mga mata. Kita ang labis nitong takot.

"I-I don't know who you are. But please, help me. Help me get out of here. I will
do anything you want. Just help me get out of this place," halos maglumuhod na sabi
nito sa kanya.

May awang naramdaman si Phantom para kay Fernanda.

"Kapag muli akong bumalik sa lugar na 'yon, natitiyak kong hindi na ako makakalabas
pa roon nang buhay," garalgal ang boses na sabi nito.

"Ano ang ibig mong sabihin?"

"Gusto niyang ire-enact ang n-nasa video."

Parang literal na nanlaki ang ulo ni Phantom. That loathesome bastard is a monster.
Hindi ito karapat-dapat na tawaging tao!

"How old are you?" halos bulong lamang niyang tanong dito.

"I'm fifteen but I'm turning sixteen soon."

Napatango-tango siya.

"May sasabihin ako sa'yo, nasa ganyang edad din ako nang malagay sa sitwasyong
kinalalagyan mo ngayon."

"I-isa ka ring...?"

"No. Sa kabutihang palad ay may nagligtas sa akin."

"Sino?"

"Ako. I had outside help pero ang nakatulong sa akin para matakasan ang kapalarang
kinalalagyan mo ngayon ay ang sarili ko mismo. Kailangan mong lakasan ang loob mo."

Nakita ni Phantom ang kalituhan sa mukha ni Fernanda.

"Kailangan mong bumalik sa mansion ni Don Nicholas Garcia."

Muling gumuhit ang takot sa mukha ng dalagita.

"I will be with you every step of the way, Fernanda."

"I-I don't understand."

"You will be my eyes. Don Nicholas Garcia's mansion is impenetrable. He even killed
the architect who designed his mansion to hide all the secrets he's hiding in
there."
"P-pulis ka ba?" may pag-asang kumislap sa mga mata nito.

Hindi niya gustong magsinungaling dito. Pero kung iyon lamang ang magpapalakas ng
loob nito ay gagawin niya. Tumango siya.

"Ano ang kailangan kong gawin?"

Ipinaliwanag ni CJ ang gusto niyang ipagawa sa dalagita. Ito ang gagamitin niya
upang ma-locate ang kanyang target. Muli itong babalik sa mansion ni Nicholas
Garcia sa susunod na araw. Sa misyong ito niya masusubukan ang bagong sandatang
ipinadala ni Don Salvatorre. Nalaman nitong nanganib ang buhay niya sa huling
target na kanyang itinumba. He sent her a specially made long range sniper rifle
with a thermal imaging scope. Sa pamamagitan niyon ay maaari niyang itumba ang
kanyang target nang hindi na kinakailangan pang lumapit dito.

"Lagi mo sanang tatandaan, Fernanda, na sa anumang laban ng buhay ang pinakamatatag

nating kakampi ay ang ating mga sarili. Lakasan mo ang loob mo at huwag kang
magpapadaig sa takot."

Bagama't nasa mukha pa rin ng dalagita ang takot, mababakas din sa mukha nito ang
determinasyon.

"Here, eat this," binigyan niya ito ng isang energy bar. Sagana iyon sa protina at
fiber. "I heard they're not going to feed you. This will at least sustain you for
the night."

"Thank you."

Matapos ang pag-uusap nila ni Fernanda ay binalikan niya ang babae sa silid. Tulog
pa rin ito. Nang ito'y magising ay disoriented itong nagtanong kung ano ang
nangyari.

"Whatever needs to happen," kaswal niyang sagot dito. "Why don't you sleep some
more? I already paid for your services for two more hours."

"Are you sure?"

"Sleep."

Parang maamong tupa na kaagad naman itong sumunod sa utos niya. Pilit na binalewala
ni Phantom ang kurot ng awa sa mga babaing nakakulong sa lugar na iyon. Kung may
magagawa lamang siya upang palayain ang lahat ng mga naroroon ay ginawa na niya.
But it will compromise her mission altogether. And she can't risk that.

Nang magising ang babae ay sabay na silang bumaba ng brothel. 

Bago ang nakatakdang araw ng pagbalik ni Fernanda sa mansion ni Nicholas Garcia ay

binalikan ni Phantom ang dalagita. Ibinigay niya rito ang dalawang maliit na
device. Ang isa'y micro-camera na nakalagay sa kuwintas na ipinasuot niya rito at
ang isa'y GPS tracker. 

"Kahit ano ang mangyari ay tiyakin mong maikakabit mo ito sa kahit aling parte ng
kanyang katawan, maliwanag ba?" aniyang ang tinutukoy ay ang GPS tracker.

Kaagad namang tumango ang dalagita. 

"Sa sandaling magawa mo ito ay lumayo ka sa kanya. And here," isang foldable pocket
knife ang ibinigay niya rito. "For survival, you can use anything as a weapon. But
for starters, you can use this."
"W-will I see you again?" her eyes were hopeful and begging.

"I will send some people to help you."

Nabalitaan niya ang tungkol sa isang UN goodwill ambassador na kasalukuyang

bumibisita sa Colombia, si Aisha Taimoor. Through anonymous tip, ipinadala niya
rito ang mga larawan ng mga babaing bihag ng brothel. Natitiyak niyang may magagawa
ito para sa mga kababaihang bihag ng sex slavery na ang karamihan ay nasa edad
disiotso pababa. After all, iyon naman ang adbokasiya nito. Ang iligtas at
protektahan ang mga bata at kababaihan sa anumang uri ng karahasan.

Nagpaalam na siya kay Fernanda. Kailangan na rin niyang maihanda ang mga gagamitin
niya para sa huling bahagi ng kanyang misyon. 

Eighteen hundred yards. Iyon ang pinakamalayong distansyang kailangan niya para sa
clear shot. Alam niyang marami ng operatives ang nag-iinit na itumba si Don
Nicholas Garcia. Pero maging ang drones ng mga ito sa himpapawid ay walang silbi.
Ganoon katinik ang depensa ng druglord sa loob ng mansion nito.

She's using a ghillie blanket to camouflage her presence.

    

Mahaba-habang sandali pa ang ipaghihintay niya bago magtakip-silim. But she can't
afford to lose her focus now, or her patience. She missed her husband. At totoo
pala iyong kasabihan. Absence makes the heart grew fonder. Maybe, just maybe they
can start all over again. Bagaman hindi siya nakipag-ugnayan dito matapos ang huli
nilang pagkikita sa Dubai, ay hindi ito kailanman nawaglit sa kanyang isipan. At
sana'y hindi pa huli ang lahat para sa kanila.

Nang tumunog ang kanyang GPS receiver ay nabalik sa kasalukuyan ang atensyon niya.
Fernanda is on the way. Nasa biyahe na ito at kasalukuyang lulan ng kotseng
naghahatid-sundo rito sa mansion ni Don Nicholas Garcia. Sa ilang sandali pa at
nakita niyang papasok na ang sasakyan sa loob ng malawak na bakuran ng mansion.
Nakita niya ang pandalas na pagpilipit ng dalagita sa mga daliri. Obvious na kabado
ito. And it was understandable. Nakita niya ang mga panakaw na sulyap dito ng
driver sa headview mirror. Parang may gusto itong sabihin sa dalagita na hindi nito
magawang ituloy. At naisip niya, naaawa rin kaya ito kay Fernanda?

Nang araw na makausap niya ang dalagita ay nakita niya ang mga pasa nito. Para
iyong mga bakas ng latigo. Hindi niya kayang ilarawan sa isip ang klase ng
kahayupang ginawa rito ni Nicholas Garcia. Lalo siyang nanggigil na paslangin ang
druglord.

Humimpil ang kotse sa front porch ng mansion. Umibis ang driver at pinagbuksan ng
pinto ang dalagita. 

"Vaya con Dios."

Bagama't halos bulong lamang ay malinaw na naunawaan ni Phantom ang mga katagang
ibinuka ng bibig ng driver. Tuloy-tuloy na pinapasok sa mansion ang dalagita. Medyo
nakahinga nang maluwag si Phantom nang hindi na ito i-body search ng mga guwardiya.
Marahil ay tiwala ang mga ito na dahil galing sa brothel ang dalagita, wala itong
dalang anumang sandata na puwedeng ikapahamak ng amo ng mga ito.

Nakikita niya ang lugar na dinadaanan ni Fernanda. Mistulang isang palasyo ang loob
ng mansion. Bawat sulok ay kita ang karangyaan. Mula sa mga mamahaling paintings at
mga kasangkapan hanggang sa de-klaseng carpeting. Maraming guwardya sa paligid ng
mansion. Ngunit pagdating sa loob ay mangilan-ngilan lamang ang tauhang nakakalat
sa paligid. Isang lalaki ang naghatid kay Fernanda sa ikalawang palapag ng mansion.
Kaagad na dumiretso ang mga ito sa pinaka-silid ng amo.

And there, Fernanda came face to face with the monster.

Kaagad na dinismis ng druglord ang tauhan  hustong makapasok ang dalagita. Nakahiga
ito sa kama at nakasuot ng roba. Bigotilyo ito at halos puti na ang buhok, nasa
mid-sixties at medyo usli na ang tiyan. Bumaba iyon ng kama. Boluntaryong napaurong
si Fernanda base sa pokus ng hidden camera na nakakabit sa suot nitong kuwintas.
Nakita ni Phantom nang gumuhit ang ngising-demonyo sa mga labi ng druglord. May
kinuha itong pantali sa ibabaw ng kama. Nang magsimula itong lumapit kay Fernanda
ay napaatras ang dalagita. Para namang ikinasiya pa iyon ng buhong. Sa bawat pag-
iwas ng dalagita ay parang lalo pa itong nasisiyahang makipagpatintero. At sa isang
maling pag-iwas ni Fernanda, mabilis itong nasunggaban ng druglord.

Napatili ang pobre at nagtangkang magpumiglas. Tiim ang mga labing sinipat ni
Phantom ang target sa imaging scope.

Damn it. 

Wala pa siyang clear shot. Kita niya ang signal na mula sa GPS tracker na dala ni
Fernanda. Ngunit sa sandaling pawalan niya ang kanyang bala ay posibleng madamay
ang dalagita. Tiningnan niya ang video feed sa maliit na mekanismong hawak niya.
Pilit na nagpupumiglas si Fernanda. Sa pagpupumiglas nito ay napansin niya ang
ilang bagay sa loob ng silid. Bukas ang malaking telebisyon doon at padaplis niyang
napahapyawan ang isang karumal-dumal na palabas nang saglit na matutok ang hidden
camera sa screen. Isa nga iyong snuff film. Ang video ng ginawang kahayupan ng
magkakaibigang Marcell, Tomasso de Lucca, Pierre Durand, Matteo Abaza at Nicholas
Garcia sa kapatid ni Don Salvatorre na si Martina.

Saglit siyang nawala sa focus. Tila naalimpungatan lamang siya nang marinig niya
ang paghiyaw ni Nicholas Garcia. Sinaksak ito ni Fernanda sa kamay. Nang makawala
ang dalagita ay kaagad itong lumayo sa lalaki. Muling ibinalik ni Phantom ang mga
mata sa imaging scope. Dumako ang mga daliri niya sa trigger ng sniper. Nang
matiyak na nasa safe distance si Fernanda ay walang pag-aatubiling kinalabit niya
ang trigger. Matuling humagibis ang bala, naglagos iyon sa makapal na pader at
direktang naglagos sa bungo ng target. Walang buhay na bumagsak ang bigating
druglord.

'

A/N:

Hindi po talaga si Martina si Fernanda. Kamukha lang. Kung nakalimutan niyo na, mas
matanda kay Don Salvatorre si Martina. Therefore, imposibleng 'yong sister niya ang
dalagita. Malinaw na po ba??

Ang mga nabanggit ditong pangalan, kung meron mang pagkakapareho sa reyalidad ay
mga pagkakataon po lamang. Although 'yong cases po talaga ng sex trafficking ay
talamak sa iba't ibang panig ng mundo. At nakakalungkot isipin na ang karamihan sa
mga biktima nila ay nasa edad 10-15 years old. The saddest part, 'yong ibang case
sa kanila ay mismong mga magulang pa ang nagbebenta sa kanilang mga anak. How I
wish na totoong nag-i-exist ang mga taong kagaya ni Phantom para burahin ang
ganitong klase ng pang-aabuso sa mga bata at kababaihan.

Anyways, late update itetch. Good moaning, signing off.

Bb_Anastacia
Trick or Treat
Chapter Forty-One

HUSTONG lumapag ang eroplanong kinalululanan ni Phantom ay tinawagan niya si Don

Salvatorre sa private line nito. Don Nicholas Garcia's death is already making
headlines in the international news. Ngunit hindi iyon ang pakay ng tawag niya sa
don. Meron siyang package para rito. Matapos masaksihan ang pagkamatay ng druglord
ay kinuha ni Fernanda ang kopya ng snuff film. Disimulado itong nakalabas ng
mansion bago pa man nagkamalay ang mga guwardya sa nangyari sa don.

Sa kasalukuyan ay nasa pangangalaga na ni Aisha Taimoor ang mga kababaihang biktima

ng sex trafficking sa brothel kabilang na si Fernanda. Bukod sa pagiging UN
ambassador ay isa rin itong social worker at activist para sa karapatan ng mga bata
at kababaihan. Nang lisanin ni Phantom ang Colombia ay medyo panatag na ang loob
niya.

Maliban sa isang bagay. Hindi niya alam kung tamang ibigay niya kay Don Salavatorre
ang package na dala-dala niya.

"CJ."

"Don Sal--"

"I'm your father-in-law, CJ. Formalities are uncalled for."

Tinanggap niya ang fatherly hug na ibinigay nito sa kanya bago naupo sa wicker set
na nasa sun deck ng rest house nito sa Batangas. Doon ito nakipagkita sa kanya
dahil gusto raw nitong lumanghap ng sariwang hangin.

"Where are your bodyguards?"

"I only brought Desmond with me."

Desmond. Kung hindi siya nagkakamali ay kaibigan ito ni Richard. May nakapa siyang
lungkot sa dibdib pagkaalala sa personal bodyguard ng kanyang asawa. Pero kaagad
ding nabalik ang concern niya sa biyenan.

"Hindi ba delikadong isa lamang ang kasama niyong bodyguard?" tanong niya rito sa
wikang Italian.

"Mas ligtas ang pakiramdam ko kung isa lamang ang taong nagbabantay sa akin. Isa pa
ay subok ko na ang katapatan ni Desmond. It's a shame that Richard was taken away
so soon. And so was my grandson..."

Malungkot siyang napatingin sa lake.

"Thank you. Alam kong kulang pa ang pasasalamat ko sa lahat ng ginawa mo. You put
your life on the line."

"I only keep my end of the bargain."

"All the same, thank you. Siyanga pala, here's all the information I can give you
about Seung-Li's whereabouts for the past years."

Kinuha ni CJ ang folder na ibinigay ni Don Salvatorre. Nakatala roon ang mga
aktibidades ni Seung-Li sa nakalipas na taon. At base sa nilalaman ng dossier,
marami-rami na itong koneksyon sa ilang opisyales ng gobyerno. At isa na roon ang
gobernador ng isang lalawigan.

"Alam kong may kasunduan tayo. Pero kung ako ang magpapasya, mas gusto ko sanang
bumalik ka na lamang sa anak ko. Ayusin niyo ang inyong pagsasama, muli kayong
bumuo ng pamilya. Tungkol kay Seung-Li, ako na ang bahala sa kanya."

"I love my husband. At kung hindi pa huli ang lahat para sa aming dalawa, gusto
kong bumuo ng pamilya kasama siya. Pero ang tungkol kay Seung-Li, pasensya na pero
sa mga kamay ko siya magbabayad."

Napatango-tango ang don. "Nauunawaan ko."

"By the way, I found something in Don Nicholas Garcia's possession."

"What is it?"

"A snuff film."

Halatang natigilan si Don Salvatorre sa sinabi niya.

"Where is it?"

"Hindi mo ba tatanungin kung sino ang tampok sa panooring 'yon?"

"My sister."

"You knew?"
"Namamasukang cleaning staff ang kapatid ko sa prestigious school na iyon kung saan
pumapasok ang mga nanggahasa sa kanya. At tuwing hapon ay sinusundo ko siya
paglabas ko ng eskuwela.Tinukso nila sa malaking pera ang kapatid ko para gumawa ng
isang porn movie. But as it turned out, it wasn't a porn film. They raped her and
mutilated her body afterwards. At habang ginagawa nila ang krimen ay kinukunan nila
iyon ng video na para bang isang kasiya-siyang bagay ang kanilang ginagawa. I saw
the whole thing, but I just stood there. Immobilized by the horror that was
happening in front of my eyes. I know that they filmed it, I didn't know that the
film actually existed after all these years."

Pagkatapos ng mga narinig ay naisip ni CJ na napakadali ng naging kamatayan nina

Nicholas Garcia matapos ang sinapit ni Martina sa kamay ng mga ito.

"So, where is it?"

"I... I burned it."

Matagal siyang tiningnan ng don. Pagkuwa'y tumango ito. "Thank you. I'll probably
do the same."

***

EIGHT months later...

Sinipat na mabuti ni Phantom sa imaging scope ang target. They were holding a
hostage. Isang hostage na napaka-importante sa kanya. Si Alexis, ang bunso niyang
kapatid. Hindi siya makapaniwala nang basta na lamang itong sumulpot sa bahay ni
Seung-Li. Napakapusok nito para pumasok sa kuta ng isang halimaw nang wala man lang
back-up. O wala nga ba? She saw him talking to an earpiece. Maaari na niyang
patayin ang mga goons na may hawak dito pagpasok pa lamang ng kapatid sa bakuran ni
Seung-Li. Ngunit ayaw niyang maalerto ang dimonyo. Dahil sa sandaling maalerto si
Seung-Li, natitiyak niyang mahihirapan na naman siyang hagilapin ito.

Dinala ng mga goons si Alexis sa isang bodega. Nang matakpan ang mga ito ng pader
ay instinct na lamang ang ginamit niya upang hulaan kung alin sa mga nasisipat niya
sa imaging scope si Alexis. Hindi nagtagal at lumabas na ang kanyang pakay.
Naglalakad itong kasama ng ilang tauhan patungo sa bodega. Hindi siya makakuha ng
clear shot upang barilin ito. Isang bala lang dapat at hindi siya puwedeng
magmintis hanggang sa maitumba niya ang ulupong.

Shit.

Nalito siya bigla sa posisyon ni Seung-Li pagpasok nito ng bodega. Nasaan na ito?
Nakikita niya ang galaw ng mga ito through thermal profile. Pero sino ang sino?
Nakita niya nang may inumang na baril ang isang nakatayong profile sa nakaupong
subject. Ang huli'y natitiyak niyang si Alexis! Kusang kumalabit ang daliri niya sa
trigger bago pa siya makapag-isip. Napamura na lang si Phantom nang humaginit ang
bala at maglagos sa dingding. As soon as the first shot was released, muling
humanda ang daliri niya sa trigger. Tinalo siya ng kanyang emosyon. Muli siyang
nagpaputok, at sa pagkakataong 'yon ay natiyak niyang naitumba niya ang target.
Ilang sunod-sunod na putok pa ang pinawalan niya hanggang sa matiyak niyang ubos na
ang mga goons ni Seung-Li.

Hindi nagtagal at isang lalaki ang nakita niyang umalalay sa kanyang kapatid. He
has a back-up, after all. Ngunit nang sipatin niya ang lagay ni Alexis ay mukhang
delikado ang lagay nito. Hindi siya nakatiis at sinundan niya ang mga ito sa
ospital kung saan dinala si Alexis. And there, she meet Jonas Kao. Or better known
as, The Grim Reaper. Natuklasan din niya na buhay ang kanyang ina ngunit nakatali
na ito sa wheelchair. At katulad ng sinabi ni Bao-Zhi, buhay si AJ, buhay ang
kanyang kakambal. But the irony, ang taong dapat ay kinamumuhian nito ay
ipinagluluksa nito ang naging kamatayan.

"You will stop following me if you know what's good for you," aniya kay Jonas Kao.

"Gee, I'm scared."

"I know who you are. If you care for him, tell him to stop looking for CJ."

"Why?"

"Because... she's already dead."

Iyon ang pakiramdam niya sa mga oras na iyon. Patay. Ano ang mabigat na kasalanan
ng kanyang pamilya para sapitin ang ganoon kalupit na kapalaran? Gusto niyang
lapitan ang kanyang ina, ang yakapin ito at sabihing buhay siya. Ngunit paano niya
gagawin iyon kung pakiramdam niya ay punong-puno ng dugo ang kanyang mga kamay?

Tapos na ang misyon niya sa buhay. And she thought, maybe it's the end of the line
for her, too.

Nabalitaan ni Don Salvatorre ang pagkamatay ni Seung-Li. Tinanong siya nito kung
ano ang pakiramdam niya.

"I feel like I had a lucid dream. In that dream, I killed the monster that's been
tormenting my sleep. Pero bakit gano'n? I feel empty. Bigla ay parang nawalan na ng
purpose ang buhay ko."

"Take a break."

Iyon nga ba ang kailangan niya?

***

"FUCK!"

NAPAILING si CJ nang matagpuan ang kanyang pakay. Salubong ang mga kilay at mukhang
bad mood si Giovanni nang makita niyang lumabas sa sasakyan nito.

"Rough night?"

"Sage."

"Long time no see, Alessandro."

"What are you doing here?" The expression on his face was a mixture of awe and
confusion.

"I came here to deliver a message. Be careful and watch your back."

"Who is it this time?"

"We're still gathering intel. Hindi pa kami nakasisiguro kung sino ang mga taong
ito." May banta sa seguridad nito kaya nakipagkita siya sa bunsong ni Don
Salvatorre.

Marahas itong napabuntong-hininga. "Talaga bang hindi ko puwedeng takasan ang

kanyang anino?"
"I've been asking the same thing..." wala sa loob na sabi niya. Bagaman magkaibang
bagay ang tinutukoy nila. Ito ay walang dudang si Don Salvatorre at siya, ang anino
ng trahedyang nangyari sa kanyang pamilya.

Napatingin si Alessandro sa kanya. "Do you really want to?"

"I wish, pero alam kong imposible."

"Paano kung sabihin ko sa'yong may paraan para makakalas ka?"

Napailing siya. "Kalimutan mo na lang ang sinabi ko."

"Sage."

"Forget it, okay? How about a drink. Your treat. Mabayaran man lang ang pagod ko sa
pagpunta rito."

"No problem. Come," ikiniling nito ang ulo sa direksyon ng malapit na bar.

Sabay silang pumasok sa loob. Giovanni ordered two Tequila and Tonic.

"You told me before that I reminded you of someone. Puwede ko bang malaman kung
sino ang taong 'yon?" anito nang i-serve ang kanilang inumin.

"Bakit?"

"You're an enigma, Sage. I want to know if there's a human being living behind that
cold facade or should I say--mask?"

Isang walang emosyong ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi.

"You remind me so much of my younger brother."

"I see. By the way, how old are you?"

"Why do you ask?" tinaasan niya ito ng kilay.

"Because if you happen to be in your forties, you're quite hot."

"Are you trying to hit on me, Alessandro Duvall?"

"I wouldn't dream of it," mabilis na sagot nito.

Natawa siya.

"By the way, alam mo bang ipina-reserve niya ang bar na ito para sa isang
bachelor's party?"

"Who...?"

"Do you still want me to spell it out for you?"

Nang maunawaan niya kung sino ang tinutukoy nito ay nagtiim ang kanyang mga labi.

"I don't think that's any of my concern," aniya. Pero sa loob ay gusto nang
komprontahin ang taong tinutukoy nito. Bachelor's party pala, huh? At bakit ito
magpapa-bachelor's party--ikakasal na ba ito? "I have to go."

Ang tila lutang niyang pakiramdam sa mga nakalipas na araw ay parang biglang
napukaw. Para siyang nasa limbo. Palutang-lutang. Pero dahil sa sinabi ni Giovanni
ay para siyang hinatak pabalik sa reyalidad.

May natagpuan na bang iba ang kanyang asawa? The thought sent a searing pain inside
her chest. Masisisi niya ba ito kung sakali man na nakatagpo na nga ito ng iba?
Mabilis na nag-init ang magkabilang sulok ng kanyang mga mata. She wants to
confront her husband right there and then. Pero sa estado ng emosyon niya sa mga
sandaling iyon ay baka kung ano ang magawa niya.

Umuwi siya sa kanyang bahay na naghihimagsik ang kalooban. Nakipag-debate pa siya

sa kanyang sarili kung tama bang puntahan niya ito ganoong dis-oras na ng gabi.

I'm his wife, katwiran niya sa isip. Kahit anong oras ay puwede ko siyang puntahan.
Bahay ko rin ang bahay niya.

Pero ikaw na rin ang nagsabi, di ba? Your marriage is null and void.

No, ako pa rin ang asawa niya. He said so himself.

Asawa? You left him. Kahit pa sabihing hindi siya nawawaglit sa isipan mo sa tuwing
magkakalayo kayo ay hindi pa rin sapat 'yon. He needs someone who will be there for
him. Not someone who will bail out on him when the going gets tough.

I didn't bail out on him. I was hurt.

And so was he. Hindi lang ikaw ang magulang ni Aeolus.

Nanlabo ang kanyang mga mata sa luha. 

    

Bago pa man siya makapag-isip ay muli niyang dinampot ang susi ng kanyang kotse at
dali-daling lumulan doon. Kailangan niyang makausap si Giuseppe bago pa siya
masiraan ng bait sa kaiisip kung nakakuha na ito ng babaing ipapalit sa kanya.
Aminado siyang may nagawa siyang pagkakamali. 

In less than two hours ay narating niya ang villa. Nang makita siya ng guwardiya ay
nakangiti itong pinagbuksan siya ng gate. Mabuti na lamang at mukhang hindi pa
nagpapalit ng mga tauhan si Giuseppe. Kilala pa rin siya ng mga ito.

"Good evening, Ma'am," bati sa kanya ng driver ng asawa. Iniabot niya rito ang susi
ng kanyang sasakyan upang maiayos nito iyon sa garahe.

"Good evening," kung gising pa ang driver ni Giuseppe, ibig bang sabihin ay gising
pa rin ang kanyang asawa? "Ah, kararating niyo lang ba?"

"Hindi ho pumasok si Sir."

Hindi pumasok? Sa pagkakaalam niya sa asawa ay workaholic ito. "Is he sick?"

"Naku, hindi ho, Ma'am. Kung hindi rin lang ho importante o nangangailangan ng
presence niya sa office ay hindi na siya umaalis ng bahay. Dito na ho niya madalas
na ginagawa ang trabaho."

Nakakapagtaka. Samantalang noong nagsasama pa sila, halos araw-araw ay bumibiyahe

ito patungong Cebu. Lalong lumago ang pagdududa niya. Nagpaalam na siya sa driver
at andap ang kaloobang dumiretso na siya sa loob ng bahay.

Napakatahimik. Kunsabagay ay halos maghahatinggabi na. Pagod siya sa biyahe at

nagugutom. Ang huling kain niya ay ang pasta na isinilbi sa kanya ni Don Salvatorre
bago siya nagpaalam dito. 

Umakyat siya sa ikalawang palapag ng bahay. Marahil ay natutulog na ito. Bago ang
master's bedroom ay madadaanan niya ang isang silid. Ang silid na dapat ay siyang
magiging silid ni Aeolus. Tumigil siya roon at marahang pinihit ang seradura.
Sisilipin lang niya ang nursery. Dati pa rin kaya ang ayos nito?

Ngunit sa huling sandali ay naduwag siya. Parang may pumisil sa puso niya sa
isiping hindi man lang iyon nagamit ng kanilang anak. Patalikod na sana siya nang
may marinig siyang kaluskos mula sa loob. Dahan-dahan siyang napalingon kasabay ng
pagbukas ng pinto.

"Mommy?"

'

A/N:

Sarap pumatay ng author. Haha!!

I'll work on the next chapter para hindi kayo mabitin. Sana matapos ko nang
mabilis--cross fingers. Baka paggising ko bukas may death threat na ako. LOL!!

Sorna. Alanganin kasi ang word count, aapaw sa isang chapter.

Pero kahit bad trip ka at gusto mo ng pumatay ng author, vote ka, ha?? Follow ka na
rin.

Mwah, mwah.

Bb_Anastacia

My name is Aeolus Callum

Hindi po nabaliktad ang 40 at 41. Nag-edit po kasi ako, nai-publish at unpublish ko
lang. Don't panic. LOL!!

'

Chapter Forty-Two

NAPAATRAS si CJ. Pinaglalaruan lamang ba siya ng kanyang imahinasyon? Nakatayo sa

bukas na pinto ang isang bata na ang edad ay naglalaro sa anim o pitong taong
gulang. Ang lakas ng kabog ng dibdib niya. The kid is like a small replica of her
husband. 

Unti-unting nanlaki ang kanyang mga mata. Replica?

Kinukusot ng bata ang isang mata nito habang nakatingin sa kanya.

"Mommy, umuwi ka na?"

Mommy? Hindi siya nakagalaw nang bigla siya nitong yapusin.

"I missed you, Mom."

"I-I'm not..." nagkabikig ang lalamunan ni CJ. 

Gusto niyang itulak ang bata sa isiping naipagkamali lamang siya nito sa tunay na
ina. Subalit parang mabigat sa loob niya ang ilayo ito. 

"S-sino ka?"

"It's me, Mommy. Hindi mo na po ba ako naaalala? My name is Aeolus Callum."

Para siyang biglang nanigas. Hindi magandang biro ang sinabi nito. At itutulak na
sana niyang palayo ang bata nang marinig niya ang boses ni Giuseppe.

"Sage, honey..." punong-puno ng pangungulila ang mga mata nito.

"W-who is this kid?" pumiyok ang tinig niya sa tanong.

"Just like he said, his name is Aeolus Callum."

"Kung ito ang paraan mo upang mapagtakpan ang pagtataksil mo sa akin, stop it,"
dahan-dahan niyang binaklas ang dalawang munting brasong nakayapos sa kanya.

"Mommy," gumuhit ang sakit sa mga mata ng bata nang tumingala ito sa kanya.

Asul ang mga mata nito. Kuhang-kuha ang kulay ng mga mata ni Giuseppe. At nang
lumatay ang pait doon matapos niya itong ilayo sa kanya ay parang gusto niya itong
hilahing pabalik at burahin ang sakit na idinulot niya rito.

Mauunawaan naman niya kung pinagtaksilan siya ng asawa nang umalis siya. Pero iyong
gamitin pa nito ang pangalan ng kanilang anak upang mapagtakpan lamang ang
kataksilang iyon ay parang hindi naman yata tama.

"Sinungaling ka, Daddy. H-hindi naman pala ako love ni M-Mommy."

"S-stop it. I am not your--"

"CJ."

Hindi niya nagawang tapusin ang sinasabi sa babala sa tinig ni Giuseppe.

"Bumalik ka na sa kuwarto mo, little boss. Pagod lang si Mommy. Mag-uusap muna
kami, okay?"

Nangingilid ang luhang pumasok na nga ng silid ang bata.

Napahawak si CJ sa gilid ng dingding nang biglang mangatog ang kanyang mga binti.
Nasapo niya ang tapat ng kanyang dibdib nang parang pinipiga iyon sa sakit. Hindi
niya maipaliwanag ang kanyang nararamdaman.

"S-start explaining," sa nagbabarang lalamunan ay sabi niya sa asawa.

"Let's talk in our room."

Sa sinabi nito ay mabilis siyang pumasok doon sa kabila ng pagbubungguan ng kanyang

mga tuhod. Nagpalinga-linga pa siya na parang may hinahanap.

"Wala akong ibang kasama rito. At maliban sa'yo, si Aeolus pa lang ang nakatabi
kong nahiga sa ating matrimonial bed," ani Giuseppe na tila nahuhulaan ang bagay na
tumatakbo sa isipan niya.
Naupo siya sa single seater na nasa isang panig ng silid.

"Start talking."

"Remember Manong Timmy?"

Saglit pa munang hinalughog ni CJ ang kanyang memorya sa pangalang nabanggit.

"What about him?"

"Siya ang kumupkop kay Aeolus matapos siyang mailigtas ni Richard sa mga
kidnappers."

"Hindi kita maintindihan. I saw him got shot right in front of my very eyes. Kaya
paano mong nasabi na siya ang anak ko?" gusto niyang humiyaw sa mga oras na iyon. 

She will give anything to have her son back and alive. Pero alam niyang imposibleng
mangyari iyon dahil kitang-kita niya mismo kung paano itong namatay. Pitong taon na
ang nakalipas. At walang araw na hindi niya ipinagluksa ang pagkamatay nito. Kaya
ano bang kalokohan ang sinasabi nito sa kanya?

"Hindi mo nakita ang CCTV footage pagkatapos na mabaril si Richard. Hindi siya
napuruhan at nagawa niyang maagaw si Aelous sa mga kidnappers. Ang sanggol na
nabaril ng araw na iyon ay anak mismo ng nurse. Her son was taken in exchange for
Aeolus. I checked the body myself, remember?"

Napipilan siya. Mekanikal na inanalisa ng utak niya ang lahat ng sinabi ni

Giuseppe.

"W-why didn't you tell me this sooner?" garalgal ang boses na tanong niya. Ang mga
mata'y masagana na ngayong dinadaluyan ng luha.

"I tried." 

"You should've tried harder!" napahagulhol siya sa kanyang mga palad.

Kinabig siya ni Giuseppe at mahigpit na ikinulong sa mga bisig nito. Gusto niyang
magalit dito. Ngunit alam niyang wala na rin namang mababago kahit ano pa ang
maging galit niya rito.

"Oh, my God. Ang anak ko," mabilis siyang kumalas kay Giuseppe at halos takbuhin
ang pinto palabas ng silid para puntahan si Aeolus. "Aeolus?"

Ngunit bakante na ang kama ng bata.

"Giuseppe!" natatarantang mabilis siyang napalabas ng silid. Natagpuan niya ang

asawa malapit sa may hagdan habang may kausap sa cellphone.

He put his forefinger in front of his lips as if telling her to be quiet.

"Okay, papunta na kami."

"Who was that?" usisa niya rito matapos ang pakikipag-usap sa cellphone.

"'Yong guard sa guardhouse. Naroroon si Aeolus."

"Ano?!" Mabilis siyang napasunod kay Giuseppe nang bumaba ito ng hagdan. Inabot
nito ang kanyang kamay at sabay silang lumabas ng bahay. "Ano ang ginagawa ng anak
ko sa guardhouse?"
"Maglalayas. Babalik na raw siya sa nanay niya."

Parang dinuro ng kunsensya si CJ. Kasalanan niya. Kung hindi sa naging reaksyon
niya kanina ay hindi maiisipang maglayas ng kanyang anak. Saglit pa at natanaw nila
ang guardhouse malapit sa gate ng villa.

"I'll talk to him first," ani Giuseppe.

"No. Mas maganda siguro kung ako na lang para makahingi ako ng dispensa sa naging
behavior ko kanina."

"Are you sure?"

"Yes."

Sinenyasan ni Giuseppe na lumabas na muna ang guwardya sa loob. Pumasok na si CJ.

Nag-unahan sa paggulong ang kanyang mga luha nang matagpuan niya ang anak na
nakaupo sa isang sulok ng maliit na guardhouse. Nakasubsob ang mukha nito sa
magkapatong na braso sa ibabaw ng mga tuhod. Dinig niya ang banayad na paghikbi
nito.

"I'm sorry."

Natigilan ito.

"I'm sorry, anak. I didn't know. All these years I thought... I t-thought you're--
oh, God! I'm sorry. Patawarin mo si Mommy. Mahal na mahal kita, anak. A part of me
died when I thought I lose you. I've been grieving for the past years dahil akala
ko wala ka na. Hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya ngayong nalaman kong buhay
ka. Na magkakasama na ulit tayo." Lumuhod siya sa tabi ng anak. Gusto niyang
hagurin ang alun-alon nitong buhok ngunit natatakot siya na baka kapag ginawa niya
iyon ay bigla itong tumakbo. " I love you, Aeolus Callum. Maniwala ka, anak. Mahal
na mahal kita. I'm sorry, I'm sorry. Naguguluhan pa rin ako sa lahat ng ito. But
all that matters now is you're here, you're alive."

"Mommy..."

Hindi napigilan ni CJ ang mapahagulhol nang mahigpit na yumapos ang mga braso ni
Aeolus sa kanyang leeg. Parang puputok ang puso niya sa sobra-sobrang kaligayahan.
The whole thing still felt surreal. Kung isang magandang panaginip lamang ang lahat
ng iyon ay hindi na niya gugustuhin pang magising.

"Mom, h-hindi na ako makahinga."

"I'm sorry," marahan niya itong inilayo. Ikinulong niya sa dalawang palad ang mukha
nito at pinagmasdan itong mabuti. Para talaga itong small replica ni Giuseppe.
Maliban sa lips, medyo manipis iyon kumpara sa hugis ng mga labi ng kanyang asawa.
"Napaka-guwapo mo, anak."

"Siyempre po. Mana ako kay Daddy."

Natawa siya habang binubukalan pa rin ng luha ang mga mata.

Tumaas ang dalawang kamay ni Aeolus sa kanyang mukha at tinuyo ang kanyang mga
luha.

"Matagal ka na po naming hinihintay ni Daddy, Mommy. Saan ka po nagpunta? Bakit ang

tagal mong bumalik?"

"M-may inayos lang si Mommy," nagbabara ang lalamunang sagot niya. "Pero hindi na
ako lalayo, anak. Hindi na."

"Promise?"

"I promise, baby."

"Mom, malaki na ako. Huwag ng baby, little boss na lang puwede?"

Muli siyang natawa saka ito pinupog ng halik sa mukha at leeg. Nakikiliting
napaghagikhik ito. Muling kinalong ni CJ sa dalawang palad ang mukha ni Aeolus.
Pinalis niya ng magkabilang thumb finger ang bakas ng luha sa magkabila nitong
pisngi.

"I'm sorry if you felt I rejected you earlier. Gusto kong burahin mo 'yon sa memory
mo, anak, ha? Mahal na mahal kita, Aeolus. Ikaw at ang Daddy mo, kayo ang buhay
ko."

"I love you, too, Mom."

Muli niyang kinabig ang anak at mahigpit itong niyakap. Impit siyang napahikbi.
Ramdam niya ang init ng munting katawan na nakabilanggo sa mga bisig niya. Ah,
marahil nga ay hindi lamang panaginip ang lahat ng iyon.

"Mommy, please stop crying."

"Hindi na, anak, hindi na." Mabilis na pinalis ni CJ ang luha sa magkabilang
pisngi. Pero kahit anong pahid niya ay patuloy sa pagtulo ang kanyang mga luha.

Tinulungan na siya ni Aeolus. Itinaas nito ang laylayan ng suot na pajama top at
pinahiran ang magkabila niyang pisngi. Pinipilit naman talaga niyang patahanin ang
sarili. Pero sa tagal na yata mula nang huling beses siyang umiyak ay naipon nang
husto ang kanyang mga luha at ngayon lamang nakawala.

"Dad, patahanin mo nga si Mommy," parang nagpapasaklolong sabi ni Aeolus sa ama.

Naupo sa tabi nila si Giuseppe.

"Happy lang kasi si Mommy. Pero kung gusto mo talagang mapatahan ko si Mommy, turn
around, okay? Huwag kang lilingon hangga't hindi ko sinasabi."

Tumalima naman si Aeolus sa utos ng ama.

Kahit nahuhulaan na ni CJ ang gagawin ni Giuseppe ay hinintay niya pa rin ang

hakbang na gagawin nito. Marahan nitong inabot ang kanyang mukha at dinampian ng
banayad na halik ang kanyang noo, talukap ng mga mata at pati ang namumulang tongki
ng kanyang ilong bago ubod ng banayad na sinakop ang kanyang mga labi.

God, she missed that. Na-missed niya ang mga labi nito at ang masuyong halik na
parati nitong iginagawad sa kanya. Masuyong halik na unti-unting magiging mainit at
mapusok. Mapaghanap, may pananabik. Kusang nangunyapit ang mga braso niya sa leeg
ni Giuseppe nang para na siyang malulunod sa pinagsasaluhan nilang halik. She
missed him, she missed everything about him. Tangay na tangay na siya ng mainit na
halik ng asawa nang may bigla siyang maalala.

Bigla niyang naitulak si Giuseppe.

"Hon?"

"Bakit ipina-reserve mo ang isang buong bar para sa bachelor's party? Mag-aasawa ka
na ba ulit?"

"Asawa? Bakit ako mag-aasawa ulit, eh, ikaw ang asawa ko?"

"Exactly! Kaya para saan 'yong bachelor's party na ipina-reserve mo, aber?"

"Bache--oh, that."

"Yes--that! You better have a good explanation about that, Albergio Giuseppe Duvall
Galliardi, or else." Bumaba ang mga mata niya sa pagitan ng mga hita nito.

Mabilis na natakpan ni Giuseppe ang harapan.

"Can I turn around now, Daddy?" si Aeolus.

Biglang lumambot ang mabalasik na ekspresyon ni CJ nang maalala ang anak.

"Let's go, Aeolus. Bumalik na tayo sa bahay," binuhat ni CJ ang bata at walang
lingon-likod na inilabas ito sa loob ng guardhouse at iniwan ang hindi kaagad
nakakilos na asawa.

"Mom, mabigat po ako. Huwag mo na akong buhatin. I can walk."

"Baby pa rin kita. Hangga't hindi ka pa tuli ay ikaw pa rin ang baby ko."

"Magpapatuli na po ako bukas, Mommy."

"Ano? Hindi puwede. Kapag twenty ka na saka ka na magpatuli."

"Pero sabi ni Daddy, puwede na. Atsaka kailangan daw ipa-check 'yong mole sa
pututoy ko, Mommy. Para kasing lumalaki."

Biglang nabahala si CJ sa sinabi ng anak. Ang alam niya, may mga nunal na
cancerous. At gaya ng pagkakatanda niya, may nunal nga sa genital nito si Aeolus.

"Nothing to worry, hon," ani Giuseppe na umakbay sa kanya.

Nakasunod kaagad ito. Palibhasa ang hahaba ng biyas. Kinuha nito sa kanya si Aeolus
at ito na ang nagbuhat sa bata habang nakaakbay ang isang braso sa balikat niya.

"I love you. And believe me, hon, may kalyo na ang mga kamay ko sa sobrang pagka-
missed ko sa'yo kaya huwag mong isiping maghahanap ako ng iba. Walang iba at hindi
magkakaroon ng iba."

Medyo naguluhan siya sa sinabi nito. Pero nang mag-sink in sa utak niya ang ibig
nitong sabihin ay namula nang husto ang buo niyang mukha!

"Marami kang kailangang ipaliwanag," sabi na lamang niya nang ikawit ang braso sa
beywang nito.

"Magpapaliwanag naman talaga ako sa'yo, hon. Ikaw pa ba. Makita ko lang na
magkasalubong ang mga kilay mo ay nanginginig na ang mga tuhod ko."

Natampal niya ito sa braso. Pagkuwa'y pinagsalikop niya ang kanilang mga daliri.
May init na lumukob sa kanyang puso nang makita niya ang suot nitong wedding ring.
Itinaas niya ang kamay nito at hinagkan ang likod ng palad.
"I love you, too."

'

A/N:

The end.

Sa dami ng natatanggap na death threat ni Author dahil sa mga nabibiting readers

ipinasya niyang kayo na lang daw ang magsulat ng mga hulihang chapters.

Charot!!

Hahaha!! Ito na yata ang pinaka-kumplikado kong plot. Kaya magtatayo na ako ng
sarili kong publishing house kung saan ako na rin ang editor. LMAO!!

Votes, comments and follow lang kayo. Libre 'yan, walang entrance fee. And no sign
up needed^^

Bb_Anastacia

Beautiful Days Part 1

Hay-lab-yu two, everyone!! Enebe, hindi pa ending. Naiinip na ba kayo, o may
lakad?? Sama ako. Haha!! Sinipag ako, kaya ako na ulit ang magtutuloy. Ako na ulit
ang magsusulat, ako na lang lagi. LMAO!!

'

Chapter Forty-Three

"APAT na taon ko ring hinanap si Aeolus. Itinago siya ng pamilya ni Manong Timmy sa

Isla Bulawan. Natunton lang namin ang kinaroroonan nila nang lumantad mismo si
Manong Timmy para hanapin ka. They were being chased by those people, ang mga taong
responsable sa pagdukot kay Aeolus."

Ni-review ni CJ ang mga security footage na nakuha ni Dalziel nang maganap ang
pagdukot kay Aeolus. Kaylaki ng sakripisyong ginawa ni Richard upang mailigtas si
Aeolus. At habambuhay niyang tatanawing utang na loob dito ang pagsasakripisyong
ginawa nito. Nakausap na rin niya ang buong pamilya ni Manong Timmy at
napasalamatan na niya ito lalo na si Nathalia. Nagpapasalamat siya dahil kahit
hindi kadugo ng mga ito ang kanyang anak ay hindi itinuring na iba. Manapa'y
minahal pa nga ng mga ito at inalagaang parang miyembro ng pamilya.

Maganda si Nathalia. At kung wala lamang itong asawa ay mapagseselosan niya ito.
Napakaganda kasi nito. Para itong younger version ni Marimar, ang Mexican
telenovela na naging big hit noon sa buong Pilipinas. Good thing she's married and
very much pregnant, too. Nalaman niyang isa sa mga tauhan ni Giovanni ang asawa
nito.

"I have a feeling that this whole thing was an inside job," ani CJ sa asawa.
"I think so, too. It could be one of ours or one on Papa's side."

"And I think whoever was behind this, that person wanted a domino effect."

"What?"

"Hurting Aeolus means hurting you. At kahit hindi magsalita si Don Salvatorre, alam
kong dinamdam niya ang nangyari sa kanyang unang apo. A perfect revenge, don't you
think?"

"A personal vendetta."

"Yes. Kaya palagay ko ay walang kinalaman dito ang mga kalaban niya sa negosyo. And
there's more," inilapag niya ang dalawang basyo ng balang natagpuan niya sa
roofdeck. "I found these. Nakuha ko ito sa lugar kung saan naka-posisyon ang
shooter nang araw na mangyari ang pamamaril sa parking lot. Magkaibang casing ng
baril. If you were the shooter, why would you used two different sets of gun?"

"Posibleng may nakakita sa kanya. At para mapagtakpan ang nangyari, binaril niya
ang taong ito."

"Or he was shot by the second shooter."

"A second shooter?"

"Binaril niya ang lahat ng involved sa pagkidnap kay Aeolus. Why? To cover their
tracks. Although hindi rin malayo ang anggulong may nakakita sa kanya habang
ginagawa ang pamamaril at napatay niya ang taong 'yon."

"Pero bakit ka pa gagamit ng ibang baril kung meron ka ng hawak na rifle?"

"Good question."

Kapwa sila saglit na napaisip.

"Mom, Dad. Aren't we going to bed yet?" Naputol ang pag-uusap nilang mag-asawa nang
lumapit sa kanila ang inaantok ng si Aeolus, kusot-kusot na naman ang mata.

Mabilis na inabot ni CJ ang kamay ng anak. "Baby, sabi ko naman sa'yo huwag mong
kukusutin ang mata mo. Baka ma-infect 'yan, sige ka."

"Mommy, hindi na nga po ako baby," dagling napasimangot ito nang buhatin niya at
kalungin.

"Baby pa kita kasi--"

"Dad, magpapatuli na ako bukas."

Pinandilatan ni CJ ang asawa. 

"Anak, bata ka pa. Next year na lang."

"Magpapatuli na lang ako kay Tatay."

"Sinong tatay? May iba ka pang tatay maliban sa Daddy mo?"

"Yes, Mommy. 'Yong asawa ni Nanay."

"Oh," oo nga naman. "No. Pagsasabihan ko sila na hindi pa puwede."

"Magpagawa ka na lang po kasi kay Daddy ng baby."

Napasinghap si CJ sa sinabi ng anak. Home schooled ito sapul nang iuwi ni Giuseppe
dahil nag-aalala ang kanyang asawa na baka may mangyari na naman kay Aeolus bago pa
man sila muling magkitang mag-ina. Kaya naman ang nakakahalubilo lamang ng bata
madalas ay ang tutor nito, mga bodyguards at mga kasambahay. 

"Who taught you that?"

"No one. Narinig ko lang po kay Tatay noong nililigawan niya pa si Nanay. Sabi
niya, igagawa niya ng baby si Nanay para hindi malungkot pag-alis ko. Kaya
magpagawa ka na lang po ng baby kay Daddy, Mommy. O kaya naman po, hiramin niyo na
lang 'yong magiging baby ni Nanay."

Muntik ng matampal ni CJ ang noo sa mga pinagsasabi ng kanyang anak. Magpipitong

taong gulang pa lang ba talaga ito? Si Giuseppe ay napailing-iling lang, may amused
na ngiti sa mga labi habang kinukusot ang isang mata. Mukhang pati mannerism ay
parehong-pareho ang kanyang mag-ama.

    

"Let's go to bed now, little boss," wika nito sa anak. "Hon, tulog na tayo. Igagawa
pa kita ng baby."

"Giuseppe, isa," namumulang pinanlakihan ng mga mata ni CJ ang asawa. Baka kung ano
na naman kasi ang marinig ni Aeolus.

"Hon, hindi pa ako nakakaisa. Palagi na lang bitin."

Tinakpan niya ang bibig ng asawa nang yumuko ito at buhatin si Aeolus. Pilyo lang
itong kumindat sa kanya habang may kakaibang kinang ang mga mata. Kinang na tila
nangangako ng sanlaksang kaligayahan. At aminado siyang parang biglang kiniliti ang
kanyang mga gulugod sa antisipasyon. 

Mula nang magkasama silang mag-anak ay parati ng sa silid nilang mag-asawa

natutulog si Aeolus kaya hindi masyadong makabuwelo ang mahal niyang esposo. Noong
minsan namang magkasabay sila sa paliligo, hindi pa man nagsisimula ang foreplay ay
kumakatok na si Aeolus sa labas ng banyo dahil nagugutom na raw ito.

"Can I sleep in my room, Mom?" namumungay na ang mga matang humilig ang ulo ni
Aeolus sa balikat ng ama habang karga ito ni Giuseppe.

"Ayaw mo na bang katabi si Mommy?" ang dami niyang na-missed na panahon sa paglaki
ng anak. Pero heto at bago pa lamang nilang kinikilala ang isa't isa ay mukhang
maaga ng magbibinata si Aeolus. Ayaw na ngang magpatawag ng baby.

"Ang likot po kasing matulog ni Daddy."

Makahulugan silang nagkatinginang mag-asawa. They tried spooning sa ilang gabing

magkakatabi silang natutulog. Pero mababaw kung matulog si Aeolus, kaunting galaw o
kaluskos ay kaagad nagigising. Kaya ang ending, pareho silang laging bitin. Naaawa
na nga rin siya sa asawa. Bakas niya sa mga mata nito ang pangungulila.

"Okay, you can sleep in your room," aniya.

Nang maibaba ito ni Giuseppe sa higaan nito ay pinagdasal muna ito ni CJ bago
pinahiga at kinumutan.
"I love you," aniya matapos itong hagkan sa noo.

"'Love you, too, Mom, Dad, 'night."

"Goodnight, little boss." Giuseppe turned off the lights before closing the door.

Nang mainit na dumapo ang mga mata nito kay CJ ay parang may pinag-usapang sabik na
nagdikit ang kanilang mga labi. Awtomatikong umakyat sa batok ni Giuseppe ang
dalawang kamay ni CJ. Isinandal siya nito sa dingding at parang uhaw na sinimsim
ang kanyang mga labi. Napaungol siya at malugod na iniawang ang bibig nang maging
mas mapanaliksik at malalim ang halik ng asawa.

Bumaba ang isang kamay nito sa kanyang puwetan at iniangat siya upang idiin ang
sarili sa kanya. Kusang umangat ang dalawang binti ni CJ at ipinulupot sa beywang
ni Giuseppe. Kumilos na rin ang isa niyang kamay at kinalas sa pagkakabutones ang
pang-itaas ng asawa bago iyon hinila mula sa pagkakaparagan sa suot na pantalon.
Muli siyang napaungol nang bumaba sa kanyang leeg ang mga labi nito. Sumuot na rin
ang kamay nito sa ilalim ng suot niyang blusa at dinama ang kaumbukan ng isa niyang
dibdib.

"H-hon, baka magising si A-Aeolus," singhap niya.

"Let's go to our room."

Mistula siyang koala na nakayapos ang mga braso at dalawang binti sa katawan ng
asawa habang ito ay mabilis na naglalakad papasok ng kanilang silid, nakasapo ang
isang kamay sa kanyang puwetan. Pabagsak na lumapat ang kanyang likod sa ibabaw ng
kama. Boluntaryong kumalas ang mga braso niya at binti sa katawan ng asawa. Kapwa
may pagmamadali silang naghubad ng kanilang mga saplot nang sila'y maghiwalay.

Nang mahubad ang huling saplot ay kagat-labing pinanood ni CJ ang paghuhubad ng

asawa. He's body is perfection. And that magnificent tool of pleasure between his
legs, it looks absolutely exquisite. Pagtaas ng tingin niya sa mukha ng asawa ay
nakita niyang tumaas ang isang sulok ng bibig nito sa nanunuksong ngiti.

"What now, Mrs. Galliardi? Igagawa na ba kita ng baby?"

Sinupil ni CJ sa paglawak ang isang malapad na ngiti nang lumapit ang kabiyak at
lumuhod sa pagitan ng mga hita niya. Sa totoo lang ay parang nawindang ang utak
niya hindi lang sa tanong kundi sa kaseryosohang nabakas niya sa mga mata ng asawa
habang nakatingin sa kanya.

"Honey, answer me. Sa pagkakatanda ko ay sinabi mo kay Aeolus na hindi ka na

lalayo. To be honest ay gusto ko uling magkaroon tayo ng anak. Gusto kong bumuo
tayo ng malaking pamilya. Puwede kaya, papayag ka ba?"

    

Napapikit si CJ bago marahang tumango. "Yes, yes."

Iyon lang at buong init na sinakop ni Giuseppe ang kanyang mga labi. May mga issue
pa silang kailangang i-resolve. Pero siguro naman ay maaayos nila iyon, maaayos
nila nang magkasama. Iniyakap niya ang mga braso sa likod ng asawa nang unti-unting
lumapat ang kanyang likod sa kama. Tinumbasan niya ng kapwa init ang mga halik
nito. Sumilid ang kanyang mga daliri sa alun-along hibla ng buhok nito nang unti-
unting mamaybay ang mga labi ni Giuseppe sa gilid ng kanyang mukha, sa panga, sa
tenga, pababa sa kanyang leeg. Napaungol siya nang mainit nitong siilin ang kanyang
balat patungo sa sentro ng kanyang dibdib. Pinatakan nito ng maliliit na halik ang
paligid ng kambal na kaumbukan. Naimpit niya ang mga singhap habang sabik nitong
sinisipsip ang magkabila niyang dunggot.

"Giu--seppe, ooh..." napaliyad siya nang kalungin nito sa magkabilang palad ang
kambal niyang kaumbukan. Nagpatuloy sa pagbaba ang mga labi nito hanggang sa
sapitin nito ang sentro ng kanyang kaselanan. "Ooh, honey."

Nahigit niya ang paghinga nang mainit nitong paglaanan ng atensyon ang pagkababae
niya.

"Giuseppe, Giuseppe," halos bumaon ang mga kuko niya sa anit ng asawa.

Halos limot na niya kung gaano kasarap ang aktong iyon hanggang sa muli siyang
mabilanggo sa mga bisig ng kanyang asawa.

"Aah," nanginig ang katawan niya nang balutin siya ng matinding luwalhati.

Inangat ni Giuseppe ang sarili at buong pagmamahal na tumunghay sa kanya.

"I love you."

"I love you, too."

Muli nitong inangkin ang kanyang mga labi saka dahan-dahang pinag-isa ang kanilang
mga katawan. Napaungol siya sa pagitan ng magkahinang nilang mga labi.

"So tight," anas nito bago pinatakan ng maliliit na halik ang kanyang mukha.

"L-lumaki ka lang yata," bahagyang nakangiwing sabi niya.

Nagkaroon ng tunog ang ngiti nito. Inabot niya ang tenga ng asawa at banayad iyong
kinagat. Napaungol ito. Marahan siyang gumalaw. Pinagdaop ni Giuseppe ang kanilang
mga palad. Sinabayan nito ang kanyang ritmo. Mahigpit na kumapit ang mga daliri ni
CJ sa magkabuhol nilang mga kamay ng asawa. Pabilis nang pabilis ang bawat
pagtatagpo ng kanilang mga katawan. At sa bawat pagtatagpo ay hindi matatawarang
kasiyahan ang halos magpaikot ng kanyang katinuan.

"Ooh, Sage..."

Nakagat ni CJ ang ibabang labi at impit na napadaing. She's getting close to her
peak. 

"G-Giuseppe..." napasinghap siya. 

She came once, twice while Giuseppe keeps on thrusting deeper, harder, propelling
her into another mind-blowing orgasm.

"Ooh, gad," he groaned as she felt his body trembled, filling her with his
overflowing love.

'

A/N:

Whew!! 'Kapagod.

Ending na ba?? Haha.

Nag-i-enjoy na yata ako. Paabutin natin hanggang 100 chapter. LOL!!

Hasta la vista. Follow lang kayo, libre lang po. Walang sign-up fee, haha.

Bb_Anastacia

Beautiful Days Part 2

Chapter Forty-Four

NATUTUWANG pinanood ni CJ ang mahusay na paglangoy ni Aeolus. Palibhasa lumaki ito

sa tabing-dagat kung kaya't maaga itong naturuang lumangoy ng mga taong nag-aruga
rito. Nasa Isla Bulawan silang mag-anak para magbakasyon. Welcome na welcome sila
sa bahay nina Manong Timmy na napag-alaman niyang si Giuseppe ang nagpagawa. Malaki
iyon bagaman simple lamang ang pagkakayari ayon na rin sa specifications ng mag-
asawa. Pinaghalong concrete at kahoy. Bukod sa bahay ay binigyan din ng
mapagkakakitaan ni Giuseppe ang mag-asawa. Ang dalawang anak ng mga ito na piniling
sa lungsod manirahan ay pinagkalooban naman ni Giuseppe ng sariling bahay,
dalawampung taksi at sampung unit ng paupahang apartment. At dahil mukhang masinop
naman ang mga ito sa pananalapi, sa palagay ni CJ ay higit na mapalalago ng mga ito
ang kabuhayang ipinagkalooob ng kanyang asawa.

Muling tinanaw ni CJ ang kinaroroonan ni Aeolus.

    

Napangiti siya nang makitang may kasama na ito sa paglangoy. Si Giuseppe. Nakita
niyang itinuro nito ang kinatatayuan niya. Parang nahuhulaan na niya kung ano ang
pinag-uusapan ng kanyang mag-ama. Naunang lumangoy si Aeolus. Nang marahil ay nasa
sampung dipa na ito ay saka pa lamang sumunod si Giuseppe.

Kaagad na naghanda ng maiinom si CJ. Natitiyak niyang pag-ahon ng kanyang mag-ama

sa dagat ay uhaw na uhaw ang mga ito. Saglit pa at narinig niya ang maingay na
lagaslaw ng tubig.

"Uh, not again," narinig niyang reklamo ni Aeolus mula sa kanyang likuran.

Paglingon niya ay umaahon na ang mag-ama. Tumatawang binuhat ni Giuseppe ang anak
at ipinasan sa balikat nito.

"If I were you, mas gagalingan ko pa ang pag-i-ensayo. Para next time ay matalo mo
na ako."

"I want to become a Navy SEAL, Daddy."

"A seal?"

"A Navy SEAL, Dad. Not a seal."

"Magkaiba ba 'yon?"

Nangingiti lang si CJ sa usapan ng kanyang mag-ama. Kumuha siya ng tuwalya at

ibinalot iyon kay Aeolus. Pagkuwa'y hinila ni Giuseppe ang isang beach chair at
iniupo roon ang anak.

"Of course, Dad."

"Aber nga, ano ang kaibahan nila?"

"A Navy SEAL is a maritime military, Daddy, while a seal is a carnivorous marine
mammal."

Nakaramdam ng pagmamalaki si CJ sa anak. Ang mga batang kasing-edad nito ay

natitiyak niyang wala pang idea sa mga ganoong bagay.

"Chicken barbecue or hotdog?" aniya.

"Chicken po, Mom. Thank you."

"You're welcome, ba--uhm, little boss," para sa kanya talaga ay baby pa ito. Pero
ayaw niyang sirain ang magandang mood nito kaya iniba na lang niya ang tawag. "You
want to become a Navy SEAL? Ayaw mo bang maging katulad ni Daddy?"

Kinabig siya ng asawa at pinaupo sa kandungan nito matapos niya itong ipaglagay ng
makakain sa malaking plato. Salo na sila roon dahil iyon naman kadalasan ang
nangyayari. Gustong-gusto nitong naglalambing at nagpapasubo.

"Nah," mabilis na umiling ang bata. "Daddy's work is a little, uh--"

"Be careful, son," ani Giuseppe na may babala sa tono.

Ikinubli ni CJ ang ngiti sa mga labi. Iniyapos niya ang isang braso sa leeg ng
asawa at umayos ng upo sa kandungan nito. Nagsimula na rin itong kumain. Pero mas
madalas ang subo sa kanya keysa sa sarili.

"I'm not as good as you when it comes to drawing, Daddy," ani Aeolus na tila pinag-
isipan talaga ang sagot bago nagsalita. "But I think I'm getting good in Mixed
Martial Arts. And next year, mag-aaral na rin akong bumaril, right, Mom?"

Tahimik munang nag-usap ang mga mata nilang mag-asawa bago siya tumango.

"Yes, little boss." 

Tulad ng ginawa ng kanyang mga magulang, habang bata pa ay iti-train na niya ang
anak sa self-defense. Hindi sa lahat ng oras ay mapo-protektahan nila itong mag-
asawa. Mabuti ng marunong ito sa iba't ibang klase ng self-defense upang
maipagtanggol ang sarili. Tiwala sila sa anak na hindi nito gagamitin sa anumang
kalokohan ang anumang matututunan nito dahil bata pa ay kakikitaan na ng disiplina.

Napag-usapan na rin nilang ipaalam na kina Don Salvatorre at Giovanni na buhay ang
kanilang anak. Natitiyak naman nilang hindi gagawa ng anumang bagay ang mga ito na
puwedeng ikapahamak ni Aeolus. Pero patatapusin muna nila ang issue kay Benidicto
Ang--lider ng isang sindikato. Sa kasalukuyan kasi ay may mainit na hidwaang
namamagitan sa dalawa dahil sa mga nasasakupang teritoryo. Ayaw na ayaw ni Don
Salvatorre na may nagaganap na drug deal sa mga teritoryo nito. Pero matigas si
Benidicto Ang at binali ang regulasyong inilatag ng don. Naging personal ang away
ng dalawa at nalagay sa panganib ang buhay ni Giovanni at ng kasintahan nito.
Bilang ganti ay dinukot niya ang anak ni Benidicto at iniwan sa gitna ng laot. At
kapalit nito ay ipinag-utos ni Benidicto Ang na pasabugin ang isang eroplano ng
Monarch Aviation International.

At sa paghahanap niya ng mga kasagutan sa nangyari kay Aeolus seven years ago, may
ilang bagay siyang natuklasan sa organisyon ni Don Salvatorre. May traydor sa loob
ng grupo nito. And from the look of things, nakikipagsabwatan ang mga taong 'yon
kay Benidicto Ang upang pabagsakin ang don. Batid niyang hindi solido ang mga
miyembro ng organisasyon na sa casino at underground money lending lamang umiikot
ang income. May ilan sa mga ito na gusto na ring pasukin ang drugs at prostitution.
Pero alam niyang hindi mangyayari 'yon hangga't buhay ang don.

"Hon."

"Hmn?"

"You're spacing out."

"Oh, 'sorry," kaagad niyang ibinuka ang bibig nang subuan siya nito ng isang cube
ng pakwan.

"Mommy, can we stay on the island for a few more days?"

"Gustong-gusto mo talaga rito, ha? Ipagpatayo ka na rin kaya namin ng bahay rito ng
Daddy mo?"

"May room naman ako sa bahay ni Lolo Timmy. Kayo rin naman po, di ba? We can always
stay in their house." 

Natawa na lang silang mag-asawa.

"Fine. We'll stay here for as long as you want."

"Really, Mom?"

Nagtatakang napatingin sa kanya ang asawa. Kinudlitan niya lang ito ng halik sa
labi.

"Yes, little boss."

"Great! Puwede na ulit akong makipaglaro sa mga kaibigan ko."

Nakaramdam ng awa si CJ para sa anak. Nang dahil sa pamilyang kinabibilangan nito

ay hindi mararanasan ng kanyang anak ang magkaroon ng ordinaryong buhay na kaparis
ng ibang bata.

"Finish your food first. Huwag kang magmadali at nguyain mong mabuti ang kinakain
mo."

Nauunawaan niya na sabik ito sa mga kalaro. Iyon ba namang twenty-four-seven ang
nakakahalubilo lamang nito ay ang mga bodyguards at mga katulong. Pagdating ng
Lunes hanggang Biyernes ay tutok naman ito sa pag-aaral. Mabuti nga at hindi pa
nakukulta ang utak nito sa sari-saring pinag-aaralan. Sagana ito sa mga makabagong
gadgets. Pero madali itong magsawa at mas gusto nito iyong mga active games na
pagpapawisan ito nang husto. Kaya para madagdagan ang pagkakalibangan nito ay
tinuruan na rin ito ng MMA nina Dalziel at Fakhry.

"Done."

"May laman pa ang bibig mo."

Kaagad nitong dinampot ang isang baso ng juice at mabilis iyong pinangalahati. 

"Finish," ngumanga pa ito upang ipakitang wala ng laman ang bibig.

Hindi na siya nagreklamo. Nakita na kasi nito ang ilang mga kaibigan sa baybayin
kaya atat na talagang makipaglaro.

"Marami pang foods dito. Yayain mo ang mga kaibigan mo."

"They're shy."

"Then bring it to them."

Napilitan itong bumalik at dinampot ang isang food container na may mga inihaw na
manok at hotdog. Kita ang kasabikan nito nang patakbong tunguhin ang kinaroroonan
ng mga kalaro.

"Ano ang iniisip mo kanina?" ani Giuseppe.

"Sa palagay ko ay magkakaroon ng madugong confrontation sa pagitan nina Don

Salvatorre at Benidicto Ang."

"Kaya ba pumayag kang mag-stay muna sa island?"

"Yes. Kailangan kong bumalik ng Manila para i-assist siya hanggang sa matapos ang
gulong ito. Anuman ang mangyari ay gusto kong napaliligiran si Aeolus ng mga taong
mapagkakatiwalaan natin."
"Don't say things like that, damn it."

Naramdaman niya ang paghigpit ng yakap nito sa kanyang beywang. 

"Giuseppe..."

"Walang anumang mangyayari. Babalik kang ligtas at ganoon din si Papa. Kailangan ko
pang tuparin ang request ni Aeolus. Ang igawa ka ng bagong baby."

Natatawang isiniksik niya ang mukha sa leeg ng asawa. Halos walang palya naman sila
kung magsiping na mag-asawa, walang pinipiling oras. Pero talagang hindi pa sila
nakakatiyempo. After killing Seung-Li, she found a new purpose. To be a good mother
and a loving wife. More than anything in this world, hinding-hindi niya ipagpapalit
ang kanyang mag-ama.

"I love you so much," bulong niya sa kabiyak.

"Ditto, honey."

Nang yumuko siya at kusang ihinang ang mga labi rito ay tila may desperasyon sa
naging tugon nito sa kanyang halik. Humagod ang isang kamay nito sa kanyang
balakang pababa sa kanyang pang-upo. Pinisil nito ang kaumbukan ng kanyang pang-upo
bago sumuot sa ilalim ng kanyang swimsuit.

"Hon," marahan siyang bumaklas. "Someone might see."

Probinsya ang kinaroroonan nila. Baka kapag may nakakita sa kanilang mag-asawa na
gumagawa ng milagro sa beach ay biglang maeskandalo ang mga tao roon. Mabuti sana
kung gabi, kaso tirik na tirik ang araw. At mukhang may nakatirik na rin sa kanyang
asawa. Ramdam niya iyon sa ilalim ng kanyang puwetan. 

"Let's go to our boat," halos paungol na sabi nito.

Yate ang sinakyan nila patungo sa isla. At nakadaong iyon sa di-kalayuan. Puwedeng-
puwede nilang languyin.

    

Nang akmang tatayo na ang asawa ay mabilis na hinagip ni CJ ang tuwalya na ginamit
ni Aeolus at itinapi sa beywang nito. Kapwa may pigil na ngiti sa kanilang mga labi
nang magkahawak-kamay silang lumusong sa tubig. Sandali muna silang naglunoy sa
tubig bago sumampa ng yate. But as soon as they were on board he took her lips and
kissed her ravenously. Grabe itong asawa niya, parang hindi aabutin ng bukas.

Ekspertong natalop nito ang suot niyang swimsuit. Hindi na sila umabot sa cabin.
Hinatak niyang na pababa ang suot na trunks ng asawa. Habang magkahinang ang
kanilang mga labi ay iginiya niya ang magiting na simbolo nito. In one single
stroke they become one. Sabay pa silang napaungol.

Marahang umugoy ang yate sa banayad na hampas ng alon. At si CJ ay parang inihehele

sa alapaap ng mga sensasyon. Patindi nang patindi. She reached orgasm one after
another. Giuseppe raised her legs up on his shoulders while thrusting deeper into
her core. She was on her third when Giuseppe held his breath and stopped thrusting
altogether.

"Ooh, gad."

She felt him twitched inside of her. A sound between a moan and a growl came out of
his lips before claiming hers for a gentle kiss.
'

A/N:

Hmn. Have a nice evening, folks^^

Follow me to the moon and back. Haha.

Bb_Anastacia

Bullets and Secrets

Chapter Forty-Five

CJ knocked twice on Giovanni's office door before she heard the faint sound of his
voice.

"Come in."

Binuksan niya ang pinto at pumasok sa loob ng opisina nito.

"Hey," iminuwestra nito ang guest chair.

"Hindi na. Hindi rin naman ako magtatagal. I only came here to give you this,"
iniabot niya rito ang isang dossier. "Those were unlisted properties of Charles
O'Marra. Chances are, sa isa sa mga 'yan niya itinatago si Carlotta."

"Thank you."

"I'm going now."

"Are you still looking for Herman?"

"Yes."

"Be careful."

"I will."

Tahimik niyang tinungo ang pinto at lumabas ng opisina nito. Gaya ng inaasahan
niya, madugo ang naging sagupaan sa pagitan ni Don Salvatorre at Benidicto Ang.
Napatay sa engkuwentro ang huli samantalang nalagay naman sa panganib ang
kasintahan ni Giovanni na si Carlotta. Nalaglag ang ipinagbubuntis nito. At sa
kasamaang-palad, nang iwanan saglit ni Giovanni ang nobya itinakas ito ng amang si
Charles O'Marra palabas ng bansa. Ngayo'y parang nawalan ng giya ang bayaw niya sa
paghahanap sa nawawalang nobya.

Siya sa kabilang banda ay hinahanap niya si Herman. Hindi lang para panagutin ito
sa pagtatraydor sa organisasyon kundi ang tanungin ito sa naging partisipasyon nito
sa pagdukot kay Aeolus. Natuklasan niyang ito ang nagmamay-ari ng isa sa dalawang
balang natagpuan niya sa roof deck, ang .357 magnum. Nasabi na niya kay Don
Salvatorre na buhay si Aeolus. Walang pagsidlan ang tuwa nito. Ngayong si Giovanni
na ang head ng organisasyon ay malaya na itong gawin ang lahat ng gusto nito.
Madalas din nitong makasama ang apo. At sa nakikita niya, unti-unti na ring naaayos
ang relasyon nito sa kanyang asawa.

Lumulan na siya sa kanyang kotse at bumiyaheng pauwi kung nasaan ang kanyang mag-
ama. Nami-miss na niya ang mga ito. After Herman, ititiklop niya na ang kabanatang
iyon sa kanyang buhay. Her family will be on top of her priorities.

"Bones, fetch."

Tahimik na pinanood ni CJ ang pakikipaglaro ni Aeolus sa alaga nitong German

Shepperd. Third generation na ang asong iyon mula kay Fishbone. Her dog died of old
age. Naabutan at naalagaan pa ito ni Aeolus ngunit hindi na rin nagtagal ang buhay.

"You are such a lazy bone, jeez," salubong ang mga kilay na sabi ni Aeolus nang
hindi man lang tuminag sa puwesto nito ang aso. "You know what, I should rename
you. Lazybone. Tama, 'yan na ang pangalan mo." Parang galit na sabi nito sa alaga.

Amused na napangiti si CJ. Pagkuwa'y nakita niyang tumaas ang mga tenga ng aso.
Lumingon ito sa direksyon niya at kumahol.

Nang mapalingon si Aeolus ay dagling nagliwanag ang mukha nito. "Mom!"

Parang lumipad ang lahat ng alalahanin niya nang tumakbo patungo sa kanya ang anak.
Nakasunod dito ang alagang aso na kumakawag ang buntot.

Mahigpit na nayakap ni CJ si Aeolus.

"I missed you so much, little boss."

"Me, too, Mom."

Binuhat niya ito at pinupog ng halik sa leeg. Tawa ito nang tawa, ang lakas kasi ng
kiliti nito sa leeg. Nang ibaba niya ito ay natutuwang niyuko niya ang aso na tila
humihingi rin ng atensyon.

"Hello, Bones--or should I also call you Lazybone?"

"Ang tamad-tamad n'yan, Mommy."

"Siguro kasi, anak, dahil ang taba-taba niya. Tingnan mo nga, o. Hindi na siya
mukhang German Shepperd, mukha na siyang inahing baboy. You should put her on a
diet."

"You'll hurt her feelings," di-kawasa'y wika ng isang tinig na nagpatibok ng

mabilis sa puso ni CJ.

May pangungulilang humaplos sa puso niya nang makita ang asawa na nakasandal sa
hamba ng pinto habang pinagmamasdan silang mag-ina.

"Hi, honey."
"Hello, stranger."

Sabay nilang tinawid ang distansyang nakapagitan sa kanila at kaagad na naglapat

ang mga labi sa isang mainit na halik.

      

"Ugh, guys. Get a room, please? There's a kid here," reklamo ni Aeolus.

Natatawang nagbaklas ang mag-asawa. Pinasan ni Giuseppe sa likuran si Aeolus at

inakbayan ang asawa bago sabay-sabay na silang pumasok sa loob ng villa.

Matapos maghapunan ay masaya silang nag-bonding na mag-anak sa game room. Ganoon

kadalasan ang routine ni CJ kapag umuuwi mula sa matagal-tagal na biyahe. Halos
three months din siyang nasa labas ng bansa sa paghahanap sa kinaroroonan ni
Herman. Pero mailap ito. He covered his tracks well. Maging si Don Salvatorre ay
wala ring ideya kung saan ito puwedeng magtago.

"Bed time."

"I'm not yet sleepy, Dad. One more game," hirit pa ni Aeolus.

"Bukas na ulit," ani CJ. "Weekend naman bukas, di ba?"

"But you'll be leaving again, Mom. I want to spend more time with you."

"Hindi ako aalis."

Mukhang hindi ito kumbinsido.

"Ako ang maghahatid sa'yo on your first day in school. I promise."

Mabilis na nagliwanag ang mukha ni Aeolus. Magwawalong taon na ito. Nag-take ito ng
exam sa isang private school. At dahil likas na madunong, papasok na itong grade-4
sa darating na pasukan. At iyon ay may dalawang buwan mula sa araw na iyon.

Nang tapikin ni Giuseppe ang likuran nito ay kaagad na nag-piggy back dito si
Aeolus.

"So, two months, huh?" paglabas nila ng silid ni Aeolus ay kaagad na pinangko si CJ
ng asawa at dinala sa master's bedroom.

Ibinaba siya nito sa gitna ng silid.

"Take off your clothes," kaagad na utos nito.

"Excited?" tudyo ni CJ sa kabiyak.

"We'll get to that, honey. Pero gusto ko munang makasiguro na wala kang sugat o
kahit na anong pasa sa katawan."

Alam niyang parati itong nag-aalala kapag umaalis siya. At para makampante ito na
walang masamang nangyari sa kanya, parati nitong ini-inspeksyon ang bawat
sentimetro pulgada ng kanyang katawan. At siyempre pa ang kasunod niyon ay
garantisadong isang mainit na pagtatalik.

      

Dahan-dahang hinubad ni CJ ang lahat ng saplot sa katawan. Nakikita niya ang apoy
ng pagnanasa sa mga mata ng asawa. Ngunit kakambal din niyon ang pag-aalala.
Masuyong dumampi ang mga kamay nito sa kanyang balat, binubusisi nang husto kung
kahit munting galos ay mayroon.

"What's this?" nakita nito ang maliit na hiwa sa kanyang daliri.

"Kanina lang 'yan. Tumulong kasi ako kay Manang paghihiwa ng rekado sa menudo. Alam
kong paborito 'yon ni Aeolus at gusto ko namang magkaroon ng participation sa
paghahanda kahit hindi ako ang magluluto."

"Tsk, next time, stay out of the kitchen."

"Oo na. Alam ko hindi ka bilib sa kalibre ko sa kusina."

"Of course not. Your congee is the best congee I have ever tasted in my whole life.
Naaalala mo pa ba?"

Napangiti siya. Nang magsimula itong maghubad ay napuno siya ng pananabik at

antisipasyon. Tuloy ay hindi na siya nakapagpigil at tinulungan na itong maghubad.

"Always the impatient one," panunukso nito.

Habang kinakalas ang belt nito ay bahagya siyang tumingkayad at inabot ang mga labi
ng asawa para sa maalab na halik. He supported her back and returned her kiss with
equal heat. Magkatulong nilang hinilang pababa ang suot nitong pantalon. At dahil
impatient siya gaya ng sabi nito, mahigpit niyang ipinulupot ang mga braso sa leeg
ng asawa saka kusang inangat ang sarili at ipinaikot ang dalawang binti sa beywang
nito.

"Make love to me now, hon," anas niya sa tenga nito bago iyon banayad na kinagat.

Sinalo nito ang magkabilang umbok ng kanyang puwetan at nagmamadaling naglakad

patungo sa naghihintay na kama.

"Wait, wait," marahang kumalas si Giuseppe at bahagyang inangat ang sarili. "We
need to talk first."

"Now?"

"Yes. Now."

Napasimangot siya. Tumawa lang ito at kinudlitan ng halik ang tongki ng kanyang
ilong.

"Fine, start talking."

Nahiga ito sa tabi niya saka siya pinaunan sa isa nitong braso.

"I'll be taking a long break from work while you're home."

Bagama't nagulat ay natuwa si CJ sa sinabi ni Giuseppe. "I'm happy to hear that."

"Actually, gusto kong paglaanan natin pareho ng panahon ang pagkakaroon ng anak.
We're both not getting any younger, hon."

"Pero si Herman..."

"Alam niyang mainit siya sa ngayon. I don't think he's that stupid to come out
while everyone is hot on his trail. Kapag lumamig ang sitwasyon, natitiyak kong
kusa siyang lalabas ng lungga niya. At habang nagpapalamig ng sitwasyon si Herman,
tayo naman ang araw-gabing magpapainit," nagtaas-baba pa ang mga kilay nito.

Natawa na lang siya sa kapilyuhan ng asawa. Kapag ganoon ang mood nito ay parang
naninibago siya sa dating Giuseppe na nakilala niya--blangko at hindi kababakasan
ng anumang emosyon ang mukha. Pero ngayon...

She smiled and cupped his cheek. "Okay."

Nakita niya ang katuwaan sa mukha nito.

"Can you promise me one thing?"

"Ano na naman?" kunwa'y reklamo niya.

"If and when you get pregnant, puwede bang ipagpaliban mo muna ang paghahanap kay
Herman? Alam kong personal ang atraso niya sa atin. And believe me, hon. Sa
sandaling malaman ko na siya mismo ang may pakana sa pagdukot kay Aeolus, ako mismo
ang papatay sa kanya. So for the meantime, let our men take care of that, okay?"

Inirapan niya ito. "Siyempre naman. Ano namang klase akong nanay kung isasapanganib
ko ang buhay ng magiging anak natin?"

"Good. Gawa na tayo ng baby."

Hindi niya napigilang mapahalakhak sa sinabi nito. Ngunit kaagad din siyang
natahimik nang paglapatin ni Giuseppe ang kanilang mga labi at halikan siya ng
malalim at maalab. Dagli itong pumaibabaw sa kanya at pinaghiwalay ang kanyang mga
hita. Hinaplos nito ang kanyang katawan hanggang sa tila literal siyang mag-apoy sa
labis na pangangailangan.

"Hmm," napaarko ang likuran ni CJ nang tanggapin ang kabuuan ng asawa.

Nang magsimula itong gumalaw sa sinaunang tugtugin ay buong lugod siyang tumugon.
Hindi nagtagal at sabay nilang inabot ang isang makapigtal-hiningang luwalhati.

Mabilis na lumikwad ang mga araw. Nasa ikalimang baytang na si Aeolus nang
matuklasan ni CJ na siya ay nagdadalantao. Home pregnancy test kit lamang ang
ginamit niya. Bagaman one hundred percent accurate naman daw iyon ay mas pinili
niya pa ring magtungo ng ospital para mas makasiguro. Bukod doon ay may gusto
siyang silipin sa ospital na pupuntahan. Ang nakababata niyang kapatid na si
Alexis. Pagkahatid kay Aeolus ay nagtungo na nga siya ng pagamutan.

Noong huling beses niyang makita ang kapatid ay mukhang masaya na ito sa pagiging
isang padre de familia. Nakita na rin niya ang asawa nitong si Emilia. They look so
good together. Ngayong muli na namang madadagdagan ang miyembro ng kanilang pamilya
ay pinag-iisipan na niyang magpakilala sa mga ito. Gustong-gusto na niyang muling
mayakap ang kanilang ina. Pati na ang kakambal niyang si AJ na ngayon ay
nagtataglay na ng ibang mukha.

Pero paano ba siyang magsisimula sa pagpapakilala sa mga ito? Hindi lang yata
isandaang beses niyang ni-rehearse sa isipan ang sasabihin sa mga ito.

"Hi, my name is Callia Jane. I am your long lost sister."

O kaya naman.

"Hi, Mom? Remember me? I'm Callia Jane, your daughter."

Pero sa tuwing inilalarawan niya sa isip ang mga senaryo ay para siyang
pinanlalamigan ng mga kamay. Kumakabog ang kanyang dibdib at daig pa niya ang
ipapasok sa lethal chamber. It felt strange dahil pamilya naman niya ang mga ito.
Ngunit matapos ang mahabang panahong pagkakahiwa-hiwalay ay naroon ang agam-agam
niya na maging estranghero na siya sa mga ito.

Humugot siya nang malalim na paghinga at pilit na pinalakas ang loob. Alam niya
kung nasaan ang opisina ni Alexis. Kung hindi siya nagkakamali ay may mataas na
posisyon ito sa ospital na iyon kung saan isa rin ito sa pinakamahusay na resident
doctor. Pababa na sana siya ng sasakyan nang mahagip ng kanyang tingin ang isang
pamilyar na mukha.

Si Dr. Estrella. Ang attending physician niya at siyang nagpaanak sa kanya kay
Aeolus.

What is she doing here? Lumipat na ba siya ng ospital?

Nasa doktora pa rin ang tingin niya nang akmang itutulak na niyang pabukas ang
pinto ng kanyang kotse nang makita niya ang isang lalaki na umibis mula sa sasakyan
ng doktora at lumapit dito. Para siyang natuklaw ng ahas na hindi kaagad nakakilos.
Ang lalaki'y walang iba kundi si Herman!

'

A/N:

Ang tagal na nga ng update naka-cliffhanger pa. Tsk, sarap kutusan ng author.

LOL!!

Siyanga pala, ako po si Doreen Gabriel ng PHR or Binibining Anastacia ng wattpad.

Ako rin po ang orihinal na author nitong story na binabasa mo. Para kasing nakita
ko na isineyb mo ang story/stories ko under different author. Ipapaalala ko lang
po. DG or Bb_Anastacia. Okay lang din kung sa reading list mo. Huwag mo lang
"ipaampon" ang stories ko sa "mas magagaling" at "mas paborito" mong author.
Offensive po iyon para sa aming mga writers dahil sa bawat obrang isinusulat namin
isang parte ng aming pagkatao ang nakatatak sa mga letra.

PEACE ON EARTH^^ napakainit.

Bb_Anastacia
Blood Ties
Special mention po kay Michelle Apang Ismael ^_^ thank you so much for the input.

'

Chapter Forty-Six

"H-HELP me..."

Muntik ng hindi maagapang masalo ni Alexis ang duguang babae na sumalubong sa kanya
pagbukas niya ng pinto.

"Help me... s-save my b-baby."

Bagama't nagulat ay umiral kay Alexis ang pagiging isang doktor. Mabilis niyang
binuhat ang duguan at walang malay na babae at dinala iyon sa emergency room. Hindi
niya alam kung bakit. Pero ang lakas-lakas ng kabog ng dibdib niya. 

"Doc, what happened?" tanong ng nurse na sumalubong sa kanya nang maingat niyang
ilapag ang pasyente sa stretcher.

"I...I'm not sure. Nakita ko lang siya paglabas ko kanina."

Off-duty na siya. Mabuti na lamang at may dumating kaagad na doktor para asikasuhin
ang pasyenteng dala niya. Nang itaas niya ang dalawang kamay ay puno iyon ng dugo
mula sa babae. Kita niya rin ang labis na panginginig niyon sa hindi niya
maunawaang dahilan. He's a freakin' surgeon, for Pete's sake! Bakit parang ngayon
pa siya tinubuan ng nerbiyos?

"The patient is pregnant," sabi niya kay Dr. Martinez habang inaasikaso nito ang
pasyente.

"Christ," mabilis nitong ipinahanda ang OR.

Nang makita niya ang dalawang gun shot wound sa tagiliran ng babae ay naunawaan
niya kung bakit. Delikado ang lagay ng pasyente. Sa dami ng dugong tumagas sa damit
nito ay natitiyak niyang pati ang sanggol na dinadala nito ay puwedeng malagay sa
peligro!

Walang mapagkakakilanlang ID sa katawan ang pasyente. Maliban sa suot nitong

wedding ring ay wala itong anumang identification card na posibleng makapagturo sa
immediate family nito. At dahil sa gun shot wound, obligado silang ipagbigay-alam
sa awtoridad ang tungkol dito. Subalit sa isang sulok ng isipan ni Alexis, paano
kung biktima ito at nasa panganib ang buhay? Or worst, paano kung sariling pamilya
nito mismo ang may kagagawan sa nangyari rito?

Maaaring pinangungunahan lang siya ng malikot na isipan dahil sa muntikan ng

mangyari noon sa asawa niyang si Emilia. Ngunit may isang parte ng kanyang pagkatao
ang tila nagbubulong sa kanyang kailangan niyang protektahan ang babaing ito.

***

NAIHAGOD ni Giuseppe ang dalawang palad sa mukha. Late na at wala pa rin ang
kanyang asawa. Nakailang tawag na rin siya rito ngunit unattended ang cellphone.
Nag-aalala na rin si Aeolus. Kapag may lakad kasi si CJ, kahit malapit lamang ay
nagpapaalam ito sa kanilang mag-ama. Nakausap pa niya ito kanina bago
magtanghalian. Nasa Cebu kasi siya dahil sa isang importanteng meeting. At bago ito
magpaalam sa kanya nag-request itong pasalubungan niya ng dried mangoes at Lechon
Cebu. Biniro niya pa nga ito na baka naglilihi na. Ang sagot nito ay labis na
nagpa-excite sa kanya.

"Who knows?" Then she ended the call. 

Nang subukan niyang muling tawagan ito ay hindi ito sumagot. Halos hatakin na niya
ang oras upang makabalik ng Manila. Something's telling him that he's about to hear
a good news from his wife. Ngunit pagdating niya ng bahay ay wala pa ito. At sa
halip ay ang nag-aalalang anak ang sumalubong sa kanya. Sinubukan niyang ipa-trace
kay Dalziel ang cellphone nito ngunit bigo ang tauhan. Para na naman itong bula na
naglaho sa kawalan.

Nagsisimula na naman ba itong kumilos para hanapin si Herman?

      

Gusto niyang sumama ang loob sa mga ginagawa ng asawa. Pero mas lamang ang pag-
aalala niya na hindi makapangibabaw ang kanyang inis.

"Dad, did you find Mom? Did you talk to her?" worried na tanong ni Aeolus.

"No, not yet, little boss. Pero tatawag 'yon, I'm sure she'll tell us where she is
right now." Inalis niya ang isang throw pillow sa tabi niya at pinaupo roon ang
anak.

Nakita niya itong hawak ang dibdib.

"What is it, son?"

"My... chest. It hurts, Dad."

"Nahihirapan ka bang huminga?"

"Hindi naman po."

"Try to breath in and breath out," tinuruan niya ito kung paano. "Again."

Ilang inhale-exhale ang ipinagawa niya kay Aeolus.

"How is it?"

"I'm okay. I feel better now."

"Good, good," kinabig ni Giuseppe ang anak at hinagod-hagod sa likod.

Naisip niyang tawagan si Giovanni upang humingi ng assistance dito. Ngunit alam
niyang kailangan  din nito ang mga tauhan sa paghahanap sa kinaroroonan ni
Carlotta.

"Dad?"

"Hm."

"Mom is okay, right?"

"Of course, of course she's okay. Why wouldn't she be?"

"She looks sick this morning."

"What do you mean?" 

"She was vomiting.  Sabi niya may nakain lang daw siyang hindi nakasundo ng kanyang
tiyan."

Napakuyom ang mga kamao ni Giuseppe. He's really going to tie his wife in bed when
she comes back. Halos natitiyak na niya sa kanyang sarili na nagdadalantao ito.

"Time for bed, little boss."

"Hihintayin ko po si Mommy."

"I'm sure naririto na siya paggising mo."

Napilitan itong sumama sa kanya. 

Nang makatulog si Aeolus ay pumasok siya sa silid nilang mag-asawa at dumiretso sa

loob ng banyo. It didn't take him long to find what he was looking for. Natagpuan
niya ang PT stick sa glass holder na pinaglalagyan ng sepilyo nilang mag-asawa.
Mariing napakuyom ang mga kamao niya sa ibabaw ng counter top.

Tinawagan niya ang dalawang tauhang available sa kanya. Sina Dalziel at Fakhry. 

"Search every fucking hospital and find my wife."

Two days later, naging laman ng balita ang pagkamatay ng OB-GYN na si Dr. Estrella
at ng isang banyagang lalaki na hinihinalang live-in partner nito. Sa initial
investigation ng mga pulis ay personal ang pakay ng mga salaring pumaslang sa
pareha dahil walang nagalaw sa mahahalagang kagamitan ng mga ito.

Nang mapanood ni Giuseppe ang balita ay hindi niya malaman kung makakahinga nang
maluwag o mas lalong mag-aalala. Ang banyagang live-in partner na tinukoy sa balita
ay walang iba kundi si Herman. Maraming katanungan ang umusbong sa utak niya. Si
Phantom ba ang pumatay sa mga ito? Kung may relasyon ang OB-GYN at si Herman,
nangangahulugan ba iyon na magkasabwat ang dalawa sa nangyaring pagdukot noon kay
Aeolus? Pero higit sa anupaman, nasaan na ang kanyang asawa?

Lalong kinain ng pag-aalala ang buong pagkatao niya.

Lumipas ang mga araw, linggo at buwan, walang trace na matagpuan ang mga tao niya
sa pagkawala ni CJ.

***

"SIGURADO ka ba na siya nga ang kapatid mo?"

Nakita ni Alexis ang halo-halong emosyon sa mukha ng inang si Michaela habang

pinagmamasdan ang babaing nakahimlay sa loob ng ICU. At nauunawaan niya ito. Sa
tagal na nitong gustong makita at makasama si CJ, kahit nasa harapan na nito ang
taong iyon ay parang hindi pa rin ito makapaniwala.

"Yes, she is. The DNA test proves it."

Dahil sa hindi maipaliwanag na pakiramdam para sa pasyente, naikuwento ni Alexis sa

asawang si Emilia ang tungkol sa misteryosang babae na dinala niya sa ER. Medyo
parang nagselos pa nga ito noong una. Pero nang sabihin niyang very platonic ang
nararamdaman niya ay bigla siya nitong inudyukan na magpagawa ng DNA analysis. Baka
raw kasi lukso ng dugo ang nararamdaman niya. Ni hindi na niya pinag-isipan ang
suggestion ng asawa, kaagad niyang kinunan ng DNA sample ang pasyente at ipina-
analyze iyon kasama ng DNA sample ni AJ. Three days later, he got the result.
They're DNA matched. Identical twins ang mga ito. And since they were fertilized in
the same egg, they have identical genetic profile.

"Is it really you, anak?" nanginginig ang mga kamay na inabot ni Michaela ang isang
kamay ng pasyente. 

Mabilis na iniwas ni Alexis ang tingin nang makita ang pagtulo ng masaganang luha
ng ina.

"What happened to her? Why is she still unconscious? And Lord, is she pregnant?"

"Yes, Mom. She's having twins, too."

"Oh," gulat na natutop ni Michaela ang bibig.

"Her condition is still critical, however, her vitals are getting stable.
Hopefully, bago siya magsilang ay gumanda na ang kondisyon niya. Sa tanong niyo
kung ano ang nangyari sa kanya, hindi pa rin ako sigurado. Si CJ lang ang
makasasagot sa tanong niyong 'yan."

"Is she married perhaps?" nakita niyang masusing pinagmamasdan ng ina ang mapusyaw
na marka sa left ring finger ni CJ--ang bakas ng pinag-alisan ng suot nitong
singsing.

"I think so. She's wearing a wedding band when I found her. Itinago ko muna for
safekeeping."

"Kung ganoon ay nasaan ang kanyang asawa? Sa mga oras na ganito dapat ay nasa tabi
niya ang kanyang asawa."

      

"I don't think he deserves to be with her. Dahil anong klase siyang asawa na hindi
niya man lang naprotektahn si CJ?"

"Well, we don't know half of her story."

Napahinga na lamang siya nang malalim at hindi na sinagot ang ina. Mula sa CCTV
footage ng ospital ay nakita niya ang inabandona nitong sasakyan. Natagpuan niya
rin doon ang ilang identification cards nito kaya alam niya na kung sino ang asawa
nito. Pero dahil hindi siya sigurado sa nangyari sa kapatid, minabuti niyang itago
muna si CJ. Nasa ICU ito ng St. Jude Hospital. Masinsinan niyang kinausap ang nurse
na nag-asikaso sa registration ng kapatid. She registered her under his name. At
dahil kaibigan niya ang attending physician nito, hindi na sila nagkaroon pa ng
mahabang usapan.

Gusto niyang komprontahin ang asawa ni CJ. Pero tulad nga ng sinabi ng kanyang ina,
hindi pa sila nakasisiguro sa naging buhay ng kapatid. Hihintayin niya munang
magkamalay ito. Sa sandaling malaman niyang ang mga Galliardi ang responsable sa
nangyari rito, hindi siya mangingiming kumitil ng buhay.

"Alexis."

Ang nababahalang tinig ng ina ang nagpabalik sa isip ni Alexis sa kasalukuyan.

Gumalaw ang mga daliri ni CJ. Nang tumaas ang tingin ni Alexis sa mukha ng pasyente
ay nakita niya ang unti-unting pagmumulat nito ng mga mata.

"Mom... Alex...is."
***

HUSTONG sampung buwan mula nang mawala at sukat ang asawang si CJ, isang tawag ang
natanggap ni Giuseppe.

"Hon, it's me. I want to come home..."

'

A/N:

Malapit na ba, malapit na??

Hehe. I'm sure, 'yan na naman ang tanong mo.

Sabi ko naman sa'yo, di ba, I'll notify you kapag ending na^^

In case you're wondering kung nasaan si AJ sa eksena, nagluluksa po siya sa

pagkamatay ni Kai.

Si Jonas, introvert masyado 'yon. Nagma-marathon ng One Piece. Binabalikan niya ang
mga past episodes at baka may mga loopholes din si Oda, haha!!

Sa tanong kung malapit na, yep. Unbeatable pa rin ang One Piece, hindi ko kayang
talunin ang record niya as one of the longest running anime series. Pero bakit ko
ba ikino-compare?? Hindi nga pala 'to anime, leche flan. Life story 'to ni author.
Haha!!

So, here it goes...

Bb_Anastacia

Questions and Family Reunion

Chapter Forty-Seven

"HON, it's me. I want to come home..."

Pinagmasdan ni Giuseppe ang payapang anyo ni CJ na natutulog. The minute he heard

her voice on the phone, his world stops from spinning. 
Ah, what gives her the right to sleep so peacefully like that? he thought. 

Gayong sa bawat sandaling wala ito sa kanyang tabi ay parang laging nakabitin sa
alambre ang kanyang paghinga dahil hindi niya alam kung ano ang nangyayari rito.
How did this five foot five woman wormed her way inside his heart and became the
center of his universe? Na kahit ilang beses na siyang iniwan ay wala pa ring
kapagurang naghihintay sa pagbabalik nito? Na kahit nasasaktan siya at nagdaramdam,
sa isang ngiti lamang ay nabubura na ang lahat?

"Honey..."

Iniwas niya ang mga mata at pinablangkong pilit ang emosyon sa mukha nang magmulat
ito.

"The doctor vouch for your clean bill of health. Puwede na tayong umuwi," aniya sa
malamig na tono. 

"Ahm, w-wala ka bang gustong itanong?"

"May mababago ba sa mga nangyari kung magtatanong ako? You defied my order, CJ, you
broke your promise. You put your life and our baby at risk."

"Babies."

"What?" parang bigla siyang natuliro sa sinabi nito.

"K-kambal ang anak natin. Identical twins, two girls."

He was stunned. Kambal? Kambal ang kanilang anak.

"You haven't seen them yet, have you?"

"No." 

Nang magtungo kasi siya ng ospital ang pangunahing nasa isip niya ay tiyaking
malusog ang kanyang mag-ina. Na malayo ang lagay ni CJ sa mga naiisip niyang
kritikal na kondisyon. Pero diyata at kambal ang isinilang nito?

"How are they? I want to see them."

"They're both healthy."

CJ ring for the nurse in her private ward. Hindi naman nagtagal at magkasunurang
dumating ang dalawang nurse dala ang mga sanggol.

Dama ni Giuseppe nang bahagyang manikip ang kanyang dibdib sa dagsa ng labis na
kaligayahan.

"Dio, they both look so beautiful."

Kaagad na nagpaalam ang dalawang nurse matapos mailapag ang kambal sa tabi ni CJ.

"Nasaan si Aeolus?"

"Nasa bahay. Patiently waiting for your return."

"I've missed him. And I've missed you. I'm sorry kung hindi kaagad ako nakabalik.
Alam kong napakarami ko ng pagkukulang sa inyong dalawa."
Hindi siya sumagot at pinanatili lang ang tingin sa mga anak.

"I didn't mean to break my promise, hon, I swear. Nagpunta ako sa ospital na
ito para magpa-check-up ng araw na iyon. Then I saw Herman and Dr. Estrella.
Sinundan ko sila. I wanted some answers that's why I followed them. Pero natunugan
ni Herman ang pagsunod ko at nahuli niya ako. He wanted to shoot me right there and
then. Pero sabi ko, tutal papatayin na rin lang niya ako gusto kong malaman kung
bakit nagawa ni Herman na traydorin si Papa at ipadukot si Aeolus. It was Dr.
Estrella's idea. Anak siya ng isang dating capo ni Don Salvatorre na nakulong at
napatay sa bilangguan. Nakipagrelasyon siya kay Herman at nakipagsabwatan dito
upang sirain ang organisasyon bilang ganti sa sinapit ng kanyang ama. Ngunit
mukhang hindi pa siya kuntento sa plano ng pagsira sa pamumuno ni Papa. Sinadya
niyang makalapit sa atin. Taking Aeolus was just an icing on the cake. Pero ang
totoo nilang puntirya ay si Papa. Gusto ni Dr. Estrella na maranasan ni Don
Salvatorre ang triple ng pagdurusang pinagdaanan ng kanyang ama."

Napatiim ang mga labi ni Giuseppe.

"How did you escape?"

"I-I fought with Herman. One thing led to another, I shot him. Dumating si Estrella
at binaril niya ako. I barely made it out alive. Napatay ko si Estrella at
dumiretso ako rito sa ospital para humingi ng tulong kay Alexis."

"Alexis?" nagsalubong ang mga kilay ni Giuseppe pagkabanggit sa pangalan ng isang

lalaki.

"My younger brother. He took care of me. At dahil hindi niya alam ang puno't dulo
ng mga nangyari, minabuti niyang itago muna ako at huwag ipaalam sa'yo ang nangyari
sa akin. I was in the ICU for several months. It was a miracle that I...ahm, the
twins and I survived. Nang magkamalay ako ay naisip kong magpalakas muna at maayos
na isilang ang kambal bago humarap sa'yo. I'm sorry. I'm so sorry, honey, dahil
naging padalus-dalos ako sa aking mga desisyon at inilagay sa panganib ang ating
mga anak. Pero pangako, hindi na mauulit ito. I will do everything to make it up to
you and to our children." 

"Umuwi na tayo," aniya.

Ngunit bago sila makalabas ng ospital ay dumating ang pamilya ni CJ--ang ina nitong
si Michaela kasama ang asawang si Duncan, si Dr. Alexander James Palomares at ang
maybahay nitong si Emilia at ang kakambal ng kanyang asawa, si Alessandra Jade.
Pero dahil malayo na ang hitsura ng huli sa kanyang asawa, walang mag-aakalang
kambal ang mga ito.

"My daughter told me so many things about you," ani Michaela. "Thank you. If it's
not for you, I don't know what's the worst thing that could've happened to her."

"I owed your late husband a great deal of gratitude, Ma'am."

Nang bumadha ang pagtataka sa mukha ng ginang ay ikinuwento ni Giuseppe ang brain
surgery na isinagawa ng namayapa nitong asawa sa kanya.

"And somehow I feel responsible for what happened to your family."

"No. What happened that day was a work of an evil man. Kahit nasaang parte pa kami
ng mundo, natitiyak kong mahahanap niya pa rin kami. And no one can stop him to
exact his revenge to our family."
Kung anuman ang ibig nitong sabihin ay hindi masyadong maliwanag sa kanya.

"Mom, mas mabuti siguro kung sa bahay na lang natin ipagpatuloy ang kuwentuhan. I
missed Aeolus. And I'm sure, excited na rin kayong makilala ang panganay niyong
apo," ani CJ. "Bakit hindi na lang kaya kayo sumama sa amin?"

"Aba'y hindi ba kami makaka-istorbo? I'm sure gusto muna ng asawa mo na masolo
kayong mag-iina," tugon ng ginang.

"We'll be happy to welcome you into our home, Ma'am."

***

"AKALAIN mo nga naman 'yon, ano? The man you've been secretly dating then, ay siya
pa palang mapapangasawa mo. It must be fate," nakangiting sabi ni AJ.

Inabot ni CJ ang kamay ng kakambal at isinalikop sa sariling palad. Bagama't

nakangiti ay mababanaag ang lungkot sa mga mata ng kapatid.

"Somewhere out there, there's a man waiting for you," aniya na bahagyang inihilig
ang ulo sa balikat nito. Ganoon sila nito mag-usap.

"He's already dead. At kasama niya ng namatay ang puso ko."

Dinunggol ni CJ ang balikat ng kakambal. "Don't talk like that. At huwag mong isara
ang puso mo sa posibilidad na makakatagpo ka pa ng ibang mamahalin. Isa pa, sa
palagay ko ay hindi rin gugustuhin ni Kai na ikulong mo ang iyong sarili sa kanyang
alaala. You're still young and beautiful."

"Beautiful? Hindi ako kokontra. Pero 'yong young," she laughed. "My biological
clock is ticking. Minsan ay gusto kong magalit kay Kai sa pagiging sobra niyang
conservative. He wants to save the best for last. He wants our first on our wedding
night to make it more special. Special, my ass. Kung alam ko lang na iiwan niya rin
ako kaagad, dapat noong unang beses pa lang kaming mag-kiss ay nagpabuntis na ako
sa kanya."

"Dapat kasi pinuwersa mo na," natatawang biro ni CJ sa kapatid.

"I really wish I did," buong kapaitan nitong tugon. Pagkuwa'y pilit nitong
pinasigla ang boses. "You have a very wonderful family. Treasure it, sis. Hindi ko
itatangging naiinggit ako sa inyo ni Alexis. Pero masaya ako, masaya ako na
natagpuan niyo ang mga taong makapagpapaligaya sa inyo."

Naiiyak na niyakap ni CJ ang kapatid.

"Tama na ang iyakan, ano ba?" saway ni Alexis.

Nagbaklas ang kambal at kapwa nagpahid ng luha. Sumingit sa pagitan nila si Alexis
at iniakbay ang magkabilang braso sa kanilang dalawa ni AJ.

"Akala ko hindi na darating ang araw na ito," nakangiting sabi nito.

Nakangiti bagaman naluluhang parehong humilig ang kambal sa dibdib ng bunsong

kapatid.

"I love you both," ani Alexis na may bahagyang kinig ang boses.

"We love you, too, Bunso."

Nang mapadako ang tingin nila sa ina na napaliligiran ng mga apo nito katabi ang
asawa ni Alexis, ay nakita nilang tahimik iyong nagpapahid ng luha habang
nakatingin sa kanilang magkakapatid.

Napapikit si CJ at taimtim na naidasal, na sana... sana ay wala ng unos na dumaan

sa kanilang buhay. Batid niyang hindi basta-bastang mahuhugasan ang bahid ng dugo
sa kanyang mga kamay lumipas man ang mahabang panahon. Pero hindi siya
magdadalawang-isip na muling bahiran ng dugo ang mga kamay kung para rin lang sa
kaligtasan ng kanyang pamilya.

***

"BAKA masyadong mawili sa buhat. Tulog na tulog na, o," ani CJ nang mapasukan ang
asawa sa silid ng kambal. Ipinaghehele nito si Zuri, ang bunso sa kambal habang ang
panganay na si Zoe ay nakadapa sa crib at himbing na himbing na ang tulog.

"I don't mind. I'm willing to be a full-time Dad. Para kapag naisip ulit ng Mommy
nila na ihalang ang katawan sa bala, at least may tatay silang palaging mananatili
sa kanilang tabi."

"That hurts."

"Good. Dahil wala pa 'yan sa kalingkingan ng nararamdaman ko sa tuwing mawawala ka

na lang na parang bula."

Bagama't mahina lamang ang pagkakasabi ni Giuseppe sa mga kataga ay halos

ikinatulig pa rin iyon ni CJ. Maingat nitong inilapag sa crib si Zuri. Nang matiyak
na komportable na ang kambal ay dinampot nito ang baby video monitor at tahimik na
lumabas ng silid. Parang dinurog ang puso ni CJ. One week ng ganoon ang pakikitungo
sa kanya ng asawa mula nang sila'y umuwi. Bagaman kapag kaharap sila ng pamilya
niya na halos araw-araw na nasa villa ay malambing ito sa kanya. Pero sa sandaling
wala na silang mga bisita, balik sa cold treatment. Ano kaya't sa villa niya na
yayaing tumira ang mga kapatid at ang Mommy niya? Marami naman silang available na
guest's room.

Ngunit mabilis din niyang ni-reject ang idea.

Kasalanan ko, amin niya sa sarili. Tama naman ito. Sa totoo lang ay daig pa ng
asawa niya ang may misis na sundalo. At hindi niya ito masisisi kung sumama man
nang husto ang loob sa kanya. Baka nga sa mga sandaling iyon ay pinagsisisihan na
nito ang pagpapakasal sa kanya. 

Sa naisip ay may bigla siyang maalala. Mabilis niyang sinundan si Giuseppe sa

kanilang silid. 

"What took you so long?"

      

Saglit siyang napatda pagkapasok ng silid. Nakagat niya paloob ang lower lip nang
mapagmasdan ang ayos ng asawa sa ibabaw ng kanilang kama. Mistula itong si David
Gandy na naka-pose, nakabukas ang suot na roba at nakalitaw ang suot na panloob at
talaga naman, hindi lang ang puso niya ang nalaglag sa matiim nitong pagkakatingin.

"A-akala ko tulog ka na." Napalunok siya, para kasing biglang nanuyo ang kanyang
lalamunan.

"Hindi ako makatulog. Ang tagal mo," ipinatong nito sa side table ang hawak na
baso. "Come to bed."
Aba, come to bed daw. Madali naman siyang kausap, excited pa nga.

"Remove your clothes."

Naudlot ang pag-akyat ni CJ ng kama.

"Don't put ideas inside my head. I just want to see the scars."

Napahinga na lang siya ng malalim atsaka isa-isang hinubad ang suot na damit.

      

Three months na rin mula nang isilang niya ang kambal. C-section dahil masyado pa
siyang mahina para sa normal delivery. Nasa dalawang buwan na ang ipinagbubuntis
niya nang maganap ang insidente sa pagitan nila nina Herman at Estrella. At bagaman
hilom na ang pilat sa kanyang tiyan, hindi pa siya komportableng ipakita sa asawa
ang ilang pagbabago sa kanyang katawan. Pakiramdam niya kasi ay medyo mataba siya
kumpara sa dati.

"I like the changes," sabi nito habang sinusuyod ng tingin ang kanyang kabuuan.

"I-I look fat."

"No, you look just perfect. You fill in the right places."

Nag-init ang mga pisngi niya nang mainit na tumutok ang mga mata nito sa kanyang
dibdib.

Tumaas ang kamay nito at pinaraanan ng daliri ang mga pilat na naiwan sa kanyang
katawan. Napapikit na lang siya sa dagsa ng mainit na sensasyon sa kanyang balat.
Nang maramdaman niyang pumalit ang mga labi nito sa mga daliring humahagod sa
kanyang mga pilat ay dahan-dahan siyang napamulat. Buong pagpapaubaya siyang
nagpatangay nang maingat siya nitong kabigin pahiga sa tabi nito. He kissed her
scars, one by one. At nang masuyo nitong hagkan ang kanyang mga labi ay kusang
tumulo ang kanyang mga luha.

"Sage..."

"I'm sorry, honey. Sorry talaga."

Binura nito sa pamamagitan ng halik ang kanyang mga luha. "I can forgive you
anyhting, honey, just don't die on me."

Napahikbi si CJ sabay yakap nang mahigpit sa asawa. "I love you, I love you so
much. At kahit pagbabayad-utang lang kay Daddy ang dahilan mo sa lahat ng ito,
masaya pa rin ako."

"What are you talking about?"

"Di ba iyon ang sabi mo kay Mommy?"

"Alangan namang sabihin ko sa kanyang noon pa man ay may relasyon na tayo? As far
as I know about Filipino cultures, konserbatibo at mahigpit ang mga magulang. Ayaw
ko namang masira ang image mo kay Mommy."

Natawa si CJ sa pagitan ng pag-iyak. "Aww, aren't you the sweetest."

Inayos nito ang kanyang higa at mahigpit siyang hinapit sa dibdib. Nang magsimula
itong magtanong tungkol sa kanyang pamilya ay ipinagtapat niya rito ang natuklasan
niya tungkol sa totoong pagkatao ng kanyang ina. Na anak ito ng isang triad kingpin
at ang nangyari sa kanyang pamilya ay bunsod ng paghihiganti.

"Hindi na ako aalis. From now on, I will be a full-time wife and mother to our
children. After what happened to my family, I have decided to keep a close watch on
our children. Natatakot akong maulit sa kambal ang nangyari kay Aeolus. Or
worst..."

"Shh. Walang mangyayari sa mga anak natin, sa'yo o sa akin, okay?"

Mahigpit siyang yumakap sa asawa at isiniksik ang sarili sa dibdib nito. Isipin pa
lang niya na may mangyayari sa sinuman sa kanyang mga anak o kay Giuseppe ay para
na siyang nanghihina.

"We'll protect our family. You and me. And this time, no more secrets. Hindi ka
puwedeng umalis nang hindi ko nalalaman. Maliwanag?"

"Maliwanag na maliwanag."

"I'll hold you to that."

"Nakahanda akong magpakadena kung 'yan ang ikakapanatag mo."

"Chains, huh?" a glint of mischief entered his eyes. 

"Uh-hm."

"How about a second chain to bind you to me for the rest of our lives?"

"Hon, are you...?"

"Let us renew our vows."

Nangislap ang mga mata ni CJ sa luha. "I would love to."

'

A/N:

Yey, kasalan na!!

Epilogue chapter is next, either Wednesday or Friday.

Wala ng hihirit lalo na at napakainit. It's AJ's time to shine. 

Bb_Anastacia
The beginning of our happily-ever-after
Epilogue

TATLONG buwan ang masusing ginugol nina AJ, Carly--asawa ni Giovanni at ng Mommy ni

CJ upang maihanda ang isang simple ngunit napaka-elegante at very solemn na kasal
nina Giuseppe at CJ. Piling mga kaibigan at miyembro lamang ng pamilya ang magiging
saksi sa napaka-importanteng okasyong iyon.

      

Gaganapin ang kasal sa back garden ng villa ganoon din ang reception. Si Alexis ang
maghahatid sa bride at si Aeolus naman ang magiging bestman ni Giuseppe.

Complete attendance ang pamilya ng magkabilang partido. Ang anumang hindi pagkaka-

unawaan sa pagitan ng mag-aamang Galliardi ay malaon ng naayos ng mga ito. Madalas
na maging bisita sa villa si Don Salvatorre. Minsan ay nakakasabay pa nitong
dumalaw ang Mommy ni CJ at ang asawang si Duncan. Parehong wiling-wili ang mga ito
sa kanilang mga apo. Maging ang buong pamilya ni Giovanni ay nawiwili ring pumasyal
sa villa. Malalaki na ang triplets ng mag-asawang Giovanni at Carly at madalas
maging bukambibig ng bunsong babae na gusto rin daw nito ng dalawang baby sisters
paris ng kambal.

      

Bagay na idinadaan lamang sa tawa ng mag-asawa. Kung si Carly ang masusunod ay

gusto pa nitong magbuntis. Ngunit pagkatapos ng lahat ng hirap na pinagdaanan nito
sa pagsisilang sa mga anak, si Giovanni na mismo ang umayaw. Ayaw na raw nitong
pagdaanan pa ng asawa ang panganib sa panganganak. Lalo pa nga at later on na
lamang nito natuklasan na may lahi palang triplets ang pamilya ng mga ito sa mother
side. Nang tanungin ni CJ ang asawa ay hindi rin daw nito iyon alam.

Everythinging is all set. Medyo mahaba-habang balitaktakan lamang ang nangyari sa

wedding gown na susuutin ng bride. Masyadong mahigpit ang bestman ng groom. Masyado
raw daring ang tabas ng damit.

"It's your wedding day, Mom. Hindi kayo rarampa sa catwalk. Maraming bisitang
lalaki, I don't want you flaunting too much skin."

"Wow, anak. Ganyan ka rin kaya kahigpit sa magiging bride mo kapag ikaw na ang
ikinasal?"
"Madre ang pakakasalan ko, Mommy."

"Magpapari ka?"

"Mom, hindi puwedeng magpakasal ang pari at madre."

"Eh, kasi sabi mo madre ang pakakasalan mo?"

"Puwede naman akong magtanan ng madre, di ba? For sure hindi 'yon magrereklamo
kapag sinabi kong mata niya lang ang nakalitaw kapag ikinasal kami."

"Mata lang talaga? Grabe ka, anak.  Hindi kaya masakal ang mapapangasawa mo sa
sobrang pagka-possessive mo. Possessive din ang Daddy mo, pero hindi naman
masyadong ganyan."

"Possessive lang naman kaming mga lalaki kapag mahal talaga namin ang babae."

Napasinghap si CJ sa sagot ng anak. "Aeolus, anak, can you remind me again kung
ilang taon ka na?"

"I'm nine years old, Mom. Why?"

"How come you know so much about these things, e, hindi ka pa nga...?"

"Tuli na ako, Mommy."

"What?"

"Yup. Last summer."

Napaawang na lang ang bibig ni CJ sa kawalan ng maisagot.

"I didn't tell you because it's supposed to be a guy's stuff. Girls are not
supposed to know."

"But I am your mother. I'm an exception to the rule."

"You weren't here, remember?" 

Kinain ng guilt ang puso ni CJ. 

"I'm sorry, anak," mahigpit na niyakap ni CJ si Aeolus. "This time, Mommy is not
going anywhere. Our family will be on top of my priorities. Ikaw, ang kambal at ang
Daddy mo."

"Promise?"

"I promise," hinagkan ni CJ ang bumbunan ng anak. "Now, can we please end this
discussion about my wedding gown? I like it. Ako mismo ang pumili ng design nito,"
umikot pa si CJ sa harapan ng anak upang ipakita ang magandang lapat niyon. Hindi
masyadong revealing sa harapan ngunit backless sa likod at hanggang beywang ang
cut.

      

"Masyadong kita ang likod niyo," salubong ang kilay na sabi nito.

"Matatakpan naman ng veil dahil lampas-beywang ang haba ng aking belo."

"Alin--'yong parang kulambo?"

Napangiti si CJ. "Hindi kulambo ang tawag doon, little boss. Veil."

"Parang gano'n na rin po 'yon. Ang nipis-nipis, wala rin namang matatakpan,"
nakasimangot na sabi nito.

Pinigilan ni CJ sa paglawak ang ngiti. Kung ganito ito kahigpit sa kanya, paano pa

kaya sa kambal? Nakikita niya kung gaano nito kamahal ang mga kapatid. Sa sandaling
magbinata at magdalaga ang mga anak niya, tiyak na magiging bantay-sarado ang
kanyang mga anak na babae. Lalo pa nga at malayo ang agwat ng edad ng mga ito.
Naalala niya tuloy si Alexis. Ganoon kadalasan ang reaksyon ng kapatid niya kapag
tumitingin sila ni AJ sa mga lalaking kaedaran nila noon. Parating naiinis na hindi
niya maintindihan.

"So, what do you suggest? Gahol na tayo sa oras kung ipagtatahi pa nila ako ng
bagong traje. Do you want me to walk down the aisle naked or..."

"Bahala na nga po kayo. You're almost naked in that wedding gown, anyway."

Napahalakhak si CJ sa sagot nito. Yumuko siya at pinupupog ng halik ang anak.

"Mom, stop."

"Ayaw mo na bang magpahalik dahil nagbibinata ka na?"

"Mom..."

"I love you, I love you, I love you. Hmm-muah!"

Then finally, comes the wedding day.

      

Higit pa sa expectations ni CJ ang kinalabasan ng effort ng kakambal niya at ni

Carly para i-transform ang malawak na likuran ng kanilang villa sa isang
napakagandang wedding venue. Ang Mommy naman niyang si Michaela ang nangasiwa sa
video at sound system kaya napakaganda lalo ng kinalabasan.

At siyempre pa, kung perfect ang setting ng kasal, kayguwapo at napakatikas din ng
kanyang groom sa suot nitong tuxedo. Na tinabihan pa ng napaka-pogi nitong bestman,
si Aeolus.

      

Hindi niya kailanman naisip na mangyayari pa sa kanyang buhay ang sandaling iyon.
Buo ng muli ang kanyang pamilya. Ang Mommy niya, si Alexis at si AJ. Na nadagdagan
pa ng mga bagong miyembro. At ngayo'y ang kanyang mag-aama. Sinulyapan niya ang
kambal na tig-isang buhat ng mag-asawang Carly at Giovanni bago lumipat sa mag-
amang naghihintay sa kanya malapit sa make-shift altar. Nag-init ang magkabilang
sulok ng kanyang mga mata sa labis na kaligayahan. Finally, it's the beginning of
their happily-ever-after.

ߎ I just swear
That I'll always be there
I give anything
And everything
And I will always care
Through weakness and strength
Happiness and sorrow
For better, for worse
I will love you
With every beat of my heartւ0ߎ

"Huwag kang iiyak. Masisira ang make-up mo," babala kay CJ ng kapatid na si Alexis
nang maghanda na sila sa hulihan ng pila.ւ

Pumapailanlang sa paligid ang napakagandang boses ng guest singer kasabay ng

pagpasok ng napakagandang maid of honor na si AJ. Kasunod nito ang triplets na anak
nina Giovanni at Carly na nagsasabog ng petals.

Pinisil ni CJ ang brasong kinakapitan niya. "Waterproof ang make-up ko. Ikaw, baka
wala kang panyo."

"Si Mommy kasi at si Emilia, iyak nang iyak. Parang gusto ko na ring maki-join,"
bagama't tonong-nagbibiro ay kapansin-pansin ang bahagyang paggaralgal ng boses
nito.

0ߎ From this moment life has begun

From this moment you are the one
Right beside you is where I belong
From this moment on
From this moment, I have been blessed
I live only, for your happiness
And for your love, I give my last breath
From this moment onւ0ߎ

Pigil na pigil lamang ni CJ ang emosyon habang nakatingin sa unahan.

ְߎ I give my hand to you with all my heart

I can't wait to live my life with you
ւI can't wait to start
You and I will never be apart
My dreams came true because of you
From this moment, as long as I live
I will love you, I promise you this
There is nothing, I wouldn't give
From this moment on 0ߎ

Kapwa pigil ang emosyong narating nila ang unahan kung nasaan naghihintay ang
groom. Mahigpit na nagkamay sina Alexis at Giuseppe bago siya iniabot dito ng
kapatid.

"Take good care of my sister. Kapag masyadong matigas ang ulo, tawagan mo lang ako.
Marami akong nakatabing tranquilizer."

Natawa ang groom. "I think I'll manage. But just in case, I'll put your name on my
speed dial."

Nagkakatawanang muling nagkamay ang mga ito. Nagsimula ang seremonya ng officiating
minister. Sa buong sandali ng seremonya ay parang puputok ang puso ni CJ sa sobrang
kaligayahan. Mahigpit na magkasalikop ang mga kamay nila ni Giuseppe. Manaka-naka
ay natatagpuan niya itong nakatitig sa kanya. Giving her a lopsided grin while his
eyes are sparkling and so full of love.
And then it was time for them to exchange vows. The tender look in his eyes when he
held her hand made her heart swell.ւ

"Sage, honey, our love is hardly a fairytale. I almost lost you twice, no, thrice
already. And believe me,not once did it cross my mind to have you chained to our
bed so I could keep you safe. But you're an independent woman, I fell in love with
you for being exactly who you are. I was a hard man, cold and reserved. You came
into my life and you taught me how to become the better version of myself. I know
there will be more obstacles and challenges in the future. But with you as my
partner, my other half and my love, we can weather all the storm. So, honey, take
this ring as a seal to our love. With God, friends and family as my witness, I
promise to cherish you, protect you, comfort you and stay faithful to you until my
last dying breath."

Tumulo ang luha ni CJ habang isinusuot ni Giuseppe ang singsing sa kanyang

palasinsingan. Ito man ay bahagya ring namamasa ang mga mata. Maging ang mga
sumaksi sa pag-iisang-dibdib na iyon ay hindi rin napigilan ang emosyon.

"Thank you for loving me, Albergio Giuseppe Galliardi," garalgal ang tinig na sabi
ni CJ. "Thank you for being my strength when life seems so unfair and I just want
to throw the towel in and call it quits.We've been through a lot. And yes, you have
my permission to put me in chains to keep me safe."

Sa bahaging iyon ay natawa ang ilang guests.

"I love you. I never once regretted meeting you back when I was just sixteen. I
know I said that guy was not worth remembering. But I think you know by now that it
was a lie. Meeting you again after all those years made me realize that I never
really stopped loving you. I fell for you even more as the years went by,
helplessly. I'm sorry for all those times that I have hurt you. It's just that
sometimes when you love someone so much, you think that leaving them would be the
best course of action. However, I know now that I'm wrong, so wrong. You've given
me so much that I'm afraid I could not give you back even half of it. But I will
try. I have a lifetime to prove to you just how much I love you. And if that's not
enough, I will find you in the next life," sunod-sunod na bumalong ang mga luha
niya.

Inabutan ni Aeolus ng panyo angama upang ipahid sa kanyang luha.

"Thank you, little boss. Honey, stop crying. Baka isipin ng mga bisita pinilit lang
kitang magpakasal," biro ni Giuseppe.

Natawa siya kasabay ng mga guests.

"Honey, take this ring as a seal to our love. With God, friends and family as my
witness, I promise my fidelity, my life, my heart, body and soul."

"Those whom God hath joined together, let no one put asunder. Groom, you may now
kiss the bride." pagtatapos ng officiating minister.

Itinaas ni Giuseppe ang belo at isinukob sa ulo nilang mag-asawa at buong init na
sinakop ang mga labi ni CJ.

Umugong ang palakpakan.

0ߎ You're the reason I believe in love

And you're the answer to my prayers from up above
All we need is just the two of us
My dreams came true because of you
From this moment, as long as I live
I will love you, I promise you this
There is nothing, I wouldn't give
From this moment, I will love you
As long as I live from this moment on ְߎ

Pinahid ni Giuseppe ang luhang naglandas sa magkabilang pisngi ng asawaւnang

maglayo ang kanilang mga labi.

"I love you," magkasabay nilang bigkas, kapwa may matamis na ngiti sa mga labi.

Hawak sa kamay ang panganay na si Aeolus ay masayang humarap sa mga bisita ang
bagong kasal. Their story hasn't ended yet, they were just about to begin their
happily-ever-after.

The End

'

A/N:

Dios mabalos po!!

Bitin?? Bakit walang honeymoon?? Tsk, kayo naman. Private na 'yon, haha!!

Magbabakasyon po muna aketch para may energy sa pagbubukas ng bagong story. First
of May sisimulan ko na ang story ni Jonas. Sino ang kanyang mapalad na heroine??

Abangan.

Bb_Anastacia