Prologue

Kailangan kong lumayo...

Magpakalayo..

Na hindi nila makikita kahit kailan..

Im sorry Yvo.. your always be my love and my hero.'

Yun ang message na nakasulat sa papel. Before I fold it, ay hinalikan ko muna ito.
Nagmarka ang kulay pula kong lipstick doon..

Kasabay ang pagtulo ng aking mga luha..

Someday, you'll gonna understand this.. someday. I guess this is goodbye... youre
always in my heart Yvo...

She sneak out in her room, at nagmamadaling tumakas wearing her bridal gown. Its
her wedding day at di sya pwedeng magpakasal.. marami pa syang pwedeng gawin sa
buhay nya.. Besides this marriage is all fake..

Kaya mabuti pang sa kasalan pa lang ay tapusin na ang lahat.

Tumakbo sya papunta sa exit ng hotel. Kahit nahihirapan sya sa suot nyang gown ay
kailangan nyang tumakbo. Palayo sa lugar na ito at kailanman ay di na babalik pa..

" Dylan, Im sorry ha.." Nakarating na ako sa kotseng nakapark doon.

" Its okay, Ella. Bilisan mo bago pa may makakita sa atin dito. "

Nasa driver seat na sya nakaupo at ano mang oras ay handa na itong magdrive
palayo.

Dali-dali akong pumasok sa kotse hawak-hawak ang mabigat at mahaba kong gown na
suot.

She have to out of this place.

Just breathe.. in and out.. ang hirap pala. Akala ko pag nagmamahal ako ganon lang
kadali maging masaya. Di pala. Ang sakit ay kapantay din ng ligaya.

Someday, maiintindihan din nila ang lahat kung bakit ko ginawa ang bagay na ito..
Nakatitig ako sa windshield ng kotse at naiiyak akong pinagmasdan ang kalakihang
hotel habang minamaneho ni Dyllan ang sasakyan palayo sa lugar na yon. Wala ng
atrasan. Di ko dapat ito ikatakot. Kaya kong mabuhay na wala sila, na wala sya.

'Goodbye Yvo'

Please Read:

This is my first story ever..

hahaha

I hope you guys support it. I know Im not that good writer..

Please dont judge it so bad, lol. This story is about finding true love.

So guys here are the following characters of the story.

Note: this story is currently on editing,.please read at your own risk...

Protagonist:

Ella Janielle Smith

Age: 23 years old

Features: Long black hair, mestisa, brown eyes and 5'4 in height.

She is a photographer.

Yvo MicHael Zamora

Age: 26 years old

Features: deep brown eyes, a striking good handsome aura, arrogant and dominant.
About 6'2 feet ang height.

CEO of Zamora's group of Companies.

Others;

( Regina and Lucas Zamora)- the couple, parents of Yvo and Mica, the foster parents
of their adopted children.

(Jamie Nathaniel Zamora)- adopted brother but bloody related to the family.

( Servo Zamora)- Yvo's cousin.

( Michaella Shayne Zamora)- Yvo's youngest sister.

( Stacey Lim- Zamora)- the beauty of envy, the adopted sister. And the black sheep
of the family.

(Brenda Jamisola)- Yvo's cousin but bestfriend of Stacey.

Naneth Faye Dela Cruz- Ella's bestfriend.

Dylan June Tan- Ella's business partner. A very good friend.

Alyssa Bernardo, Jason and Melody Smith, Jack Nicholson and a lot more...

I would not put all the characters are involved.Yun lang pong madalas mabanggit sa
story.

Sana may magbabasa man lang nito.. hahaha

thank you guys..

2014 Copyright All Rights Reserved.

©2014 BlonQueen

Ano man ang pagkakapareha o pagkakahawig ng kwento, pangalan, hayop lugar,

pangyayari at iba pang mga salita ay hindi sinasadya ng may akda. Ang gawang ito ay
hindi po kopya ng ibang libro o storya. Ito'y kathang isip lamang o produkto ng
imahinasyon.

SALAMAT.

Note: Be aware.This is not a perfect story. This is unedited version and expect any
typo and grammatical errors. I am open for constructive comments. Feel free to read
and votes if you want. Just send me your concern if you notice some mistakes. There
is no room for hates. Just enjoy reading.

One- Brothers

2014 Copyright All Rights Reserved.

©2014 BlonQueen

Ano man ang pagkakapareha o pagkakahawig ng kwento, pangalan, hayop lugar,

pangyayari at iba pang mga salita ay hindi sinasadya ng may akda. Ang gawang ito ay
hindi po kopya ng ibang libro o storya. Ito'y kathang isip lamang o produkto ng
imahinasyon.

SALAMAT.

Note: Be aware.This is not a perfect story. This is unedited version and expect any
typo and grammatical errors. I am open for constructive comments. Feel free to read
and votes if you want. Just send me your concern if you notice some mistakes. There
is no room for hating. Just enjoy reading.
***

Yvo POV

" Wow, ang sarap ah.. Si Mang Beth ba ang nagluto nito?"

Puna ko sa adobo. We are eating breakfast kasama sina Mom and Dad, of course my
siblings Jamie, Mica, and his cousin Servo.

" No, its Ella." Kaswal na sagot ni Dad. Lahat kami natigilan sa pagsubo.

" Ella?"

Jaime ask innocently.

One thing in my mind, si Ella lang naman ang nag-iisang inampon nila Mom and Dad na
malayong malayo sa amin. But malay ba namin na may kapangalan sya sa bahay na ito.
After all kararating lang namin kagabi from states. Baka bagong hired na kusinera.

" Don't tell me You forgot your sister?"

Parang naiinis na sagot ni Dad. Napatingin ako ng derecho sa gawi nya. Parang
biglang nagblink ang utak ko when I heard a word' sister'.

Oo nga pala parang di nag-eexist si Ella sa amin. We used to be closed before but
after the incident happened, we never talked again. The last time I saw her was
when I was fifteen years old and she was twelve. Sa states kasi ako pinatapos ng
highschool at nung nag college na ako, kami nina Jaime, Stacey including Mica ay
doon na kami nag-aral. Nagpaiwan sya sa Pinas and the last thing I heard about her
was nag-aral daw sya ng college sa London, a boarding school. Mom and Dad really
treat her like a precious gem, di ko mapigilang mainis. Pagkatapos nyang ipahamak
si Mica. Itinuturing pa rin sya nila ni Dad na isang inosenti.

" Oh..Ella, I almost forget her Dad. Where is she? Umuwi na pala sya from London?"

Mica rolled her eyes halatang ayaw pag-usapan si Ella. Si Servo naman ay walang
pakialam at nakikinig na lamang sa usapan.

" Nung isang araw pa sya umuwi. Maaga syang umalis ngayon, may photoshoot sya para
sa fund raising."

Sagot ni Mommy.

" Bakit Mom, nagmomodelling na ba sya?"

Natatawang tanong ni Servo. Nang-iinsulto, knowing Ella na di naman mahilig mag-

ayos. Nerdy nga ito.

" Dont you know that.. she graduated phorography in London with awards, best film
photographer in their unversity and may sarili na nga syang art gallery."

Mom said proudly.

I stop chewing at uminom ng tubig. Its not that I dont care but nasaktan lang
talaga ako sa nangyari noon. I thought Ella couldn't capable of doing such a thing
but hell yes, she hurted Mica so bad. I saw it with my two eyes. Tinulak nya ito sa
tree house at nagkaron ng maraming fractural injury si Mica after that.

" Nah.. that bitch."

Mica said in an irritated tone saka tumayo para umalis.

" Mica, di kita pinalaki para maging bastos. Sit down."

Matigas at punong-puno ng awtoridad na utos ni Dad. Everyone stops at nagkatinginan

na lamang kami. I remain silence. I understand my poor sister, they are close
before, magkasundo sa halos lahat ng bagay pero di namin alam kung bakit at paano
nya nagawang saktan si Mica ng ganun. I thought she was harmless. Ako pa naman
nagtatanggol sa kanya sa school pag binubully sya.

" Dad, paano nya nagagawang pag-usapan sya ng ganun as if nothing's happened to
me---"

" Stop it, Mica. Im sick about all your complained over and over again. Di natin
alam ang totoo kung sino talaga ang nagtulak sayo. "

Yumuko siya at rinig na rinig ko ang buntong hininga nito. He was frustrated about
it. He still believe that Ella couldn't do it. Mabait naman talaga si Ella, pero
nang mangyari ang yung pagkahulog ni Mica sa tree house, biglang gumuho ang tiwala
ko dito. I dont know. But I couldn't bear to trust her anymore.

" I need to go, Dad."

Mica said coldly. Walang emosyon.With that, she just walk out.

" Where's Stacey? Bakit di nyo kasama pag-uwi kagabi?"

Si mommy.

They dont treat Stacey like Ella.. Marebelde kasi ito, at madalas binubully si Ella
simula't sapol pa lang. Si Ella lang naman sana ang aampunin ng Haven's Orphanage,
but Stacey was begging na sumama sa amin and she cried like there's no tomorrow, my
parents both have a good heart kaya sinama at inalagaan ito. But it turned out to
be disaster.

" Tomorrow pa yata ang dating nila Dad, as usual lage naman silang nagpapahuli.
Kasabay yata nya si Brenda."

Jamie answered. Everyone was busy chewing their foods. Well masarap naman talaga
ang niluto.

Inuna pa kasi ang party kaysa ang umuwi. Kaya di sila nakasabay sa flight namin.

****

After our breakfast we decided to play billiards together with Servo and Jamie.
Servo is my couzin but her mom and Dad both died in accident, so sa amin na sya
lumaki at inampon na rin Dad. Kahit may sariling manmanahin naman sya sa parents
niya. My parents adopted Jamie cos my couzin cannot took care of him because she
had stage 4 breast cancer when Jamie age at six, anak sya ng pinsan ko sa
pagkadalaga at matagal na itong pumanaw. So they are still lucky to have my parents
with and I accepted them as real brothers. Jamie is 24, Servo is the same as Mica's
age, 22. So lahat kami konting-konti lang ang agwat. So Im the oldest, kaya ako ang
may hawak sa finance nilang lahat. Dad trusted me about that matters and Im doing a
training to become the next CEO of the company.

" Lets go some clubbing tonight, kuya."

Mahilig talaga si Servo sa party, drinking, or whatever that includes socilalizing

people.

" Oppss,katatapos mo lang mambabae. Yan ka na naman."

Tumira ako ulit and it shoot again. Well, magaling ako sa indoor games na ganito.

" Come on, the party is boring kapag walang hot chics."

He was smiling. Napakapilyo talaga ang isang 'to. Napapailing-iling na lamang ako.

****

Ella POV

Mula sa terasa, nakikita ko silang nakaupo sa gilid ng pool, nagtatawanan. Nakaupo

sila sa bench. Madilim ang kwarto ko kaya di nila ako makikita mula dito. Sinadya
ko talagang patayin ang ilaw dahil ayokong maaninag nila ako sa may kalayuan.

I saw Servo, sitting at the right side of Yvo. He was laughing and talking.Sa
lahat sya naman kasi ang pinakamakulit. Very fun kasama at mahilig sa adventure. Di
naman sila close noon pero di rin naman ito snob. He has appealing looks too that a
woman could not take her eyes off. He's aura is like a charming boy next door type.

Jamie was leaning at a bench. Slightly lay down his broad back. Sya ang
pinakasensible sa lahat. He will just talk if there'a point. Di ko sya masyadong
nagawang kilalanin noon dahil di naman ito halos kumikibo. He has that fierce
aura and his eyes is strikingly dangerous. A very much alluring but rage face.

And there, the familiar feelings, and the unexplainable beats of heart, my Yvo. He
is the man of God, I thought. My hero. A very authorative look. A strict and
gorgeously handsome one like an epitome of a Greek God. Oozing sex appeal but very
tipid lang kung ngumiti. Tahimik at di approachable. Animo'y mahal ang bawat
salita. Kahit nasa malayo ay kitang-kita ko ang kagwapohang adonis nito. Mas lalo
itong kumisig at mas lalong lumaki ang katawan. Lihim ko itong sinusubaybayan sa
Fb. We're friends in FACEBOOK, but I know di na ako kilala nito. Coz I already
change my name.

Alam kaya nila na I am not a Zamora anymore?

After I graduated highschool in Ateneo, my aunt Melody adopted me before I went to

college. Know why? Hindi sa dahil ko ayaw na maging anak ng isang Zamora. But I
insisted na wag ng makihati sa kayamanan ng pamilya dahil di naman talaga yun ang
kailangan ko. Only love and affection at naibigay naman yun ng buong-buo ng mag-
asawa. They're both loving and caring as a foster parents. Ginawa ko din ang magpa-
adopt sa ibang tao para di na ako kainggitan ng mga kapatid if ever lalong lalo na
si Stacey. At least they will be happy that I was no longer a Zamora anymore. Ang
mag-asawa ay against sa decision ko but I explained na wala namang masama o
magbabago dahil papel lang naman ang mag-iiba, di ang pagiging pamilya at
pagmamahal.

My mom Melody was the best of friends sa angkan ng mga Zamora. Her australian
husband can not produce offspring dahil sa mahina ang sperms cell nito at hindi
nagmamatured to be fertile, kaya wala silang naging anak kaya nag-ampon sila ng
twins.. si Rome and Ram, both boys. Dati pa lang nakagiliwan na ako ng mag-asawa.
Tuwing sumasama kasi ang loob ko noong highschool pa lang ay sila na ang takbuhan
ko dahil busy ang foster parents ko sa kanilang negosyo. Hanggang sa isang araw
nag-offer ito na doon na tumira. Close ko na rin masyado ang Kambal kaya masaya
akong nanirahan doon for almost three years of my life in Phil. They migrated in
London kaya naisipan kong sumama, but I have to be a family related. Melody is very
fond of me kaya she wants me to be legally daughter kaya pinilit nila ang mag-
asawang Zamora na pagbigyan ang hiling ko at the same time hiling na rin nila para
sa ikakabuti ng lahat. Mabuti na lang at napapayag sila Mom Regina at Dad Lucas.
At doon ako nagpatuloy ng college sa abroad. Umiiyak pa nga ang mommy Regina dahil
sa naging desisyon ko. Every year naman ay umuuwi ako ng Philippines, tinatayming
kong wala ang mga kapatid para di ako nito makasama. Everyone of them hated me.
Kaya di ako nagpapakita. Someday umaasa ako na kahit papano ay matatanggap din ako,
di man bilang kapatid, kundi bilang isang matinong tao.

I am now Ella Janielle Smith.

And I am happy about it.

My mom Regina and Daddy Lucas will have silver wedding next week kaya pinauwi
kaming lahat. I have no choice but to meet all of them. Stacey would be very
surprise to see me, ito pa naman ang may pakana ng lahat kung bakit kinamuhian ako
ni Yvo at Mica. Their real own son and daughter na naging close ko before ay nasira
lang lahat dahil sa aksidenteng yun na di naman ako ang gumawa. Pero ako ang
pinagbuntungan ng lahat except sina mom and Dad na di naniwala sa mga bintang nila
Stacey and the rest.The hurts the most is Yvo didn't believe me and accused na ako
ang nagtulak kay Mica sa tree house.

Til now.. isa pa rin akong nakakapasong bagay kung ituring ng mga kapatid ko. Mahal
ko naman ang mga ito..

And everyone's forget about me.

***please VOTE if you like the story***

THANK YOU..

Two- The Bullied Girl

I love the way she writes stories,, nabasa ko yung The runaway Bride nya,, and i
like it..

Ella POV/third person:

She turn around at the mirror. She has now a new, a no longer Ella before. A
successful "Ella" becomes stronger and more determined now. She smile wryly.

Kararating ko lang ng Philippines two days ago. Andito ako ngayon sa mansyon ng
isang Zamora. Kung saan lumaki akong may kahalong struggle, saya at lungkot. I was
eight years old when the family Zamora raised me. I was been bullied since then.
Nung nasa ampunan pa lamang ako ay lage akong tinutukso at inaaway dahil di ako
kumikibo. Umiiyak na lamang ako sa tabi. Kasabay ko sa ampunan si Stacey at ito ang
lageng nangungulo sa pag-aaway sa akin. Wala akong kakampi at walang gustong
makipagkaibigan sa akin dahil nilason ni Stacey ang utak ng mga kasabayan namin sa
ampunan.
Anak sya ng witch!'

Ahaha Kawawa naman sya, baka anak sya sa putok ng kawayan!'

Iniwan sya ng nanay nya sa ampunan dahil wala syang tatay! '

Pangit! Pangit ka Ella!'

Yun ang karamihang sigaw sa akin ng mga bata sa ampunan.. Immune na ako sa lahat ng
panlalait nila.

Swerte na ako dahil isa ako sa mga napiling ampunin ng mabuting tao. Ang mag-
asawang Regina at Lucas Zamora.

Fifteen years ago..

Isang event yun sa ampunan, fund raising event. Nagpakain sila at namigay ng
regalo. It was December. Everyone was happy except for her. Yakap-yakap nya ang
barbie doll nang lapitan sya ni Stacey.

" Hoy pangit! Akin na nga yang laruan mo"

At bigla nitong hinila ang yakap-yakap nyang laruan. Takot na takot sya, malaking
bata si Stacey. She was older 2 years sa kanya.

" Wag Stacey!" I felt hopeless nang hilain nito ang tanging laruang hawak nya.
Lahat ng laruan nya na binibigay ng mga nagdodonate sa sa ampunan ay sinisira nito.
She was crying when she saw her doll na tinapaktapakan nito. She felt hopeless at
the same time.

" Stacey, parang awa mo na.. "

Umiiyak na pagmamakaawa niya.

" Yan ang bagay sayo! Hmm!Dyan ka na nga!"

A devil smirk draw in her face. At saka nagmartsa ito palayo.

Naiwan syang umiiyak at niyakap na lamang nya ang sira-sira nyang barbie doll. She
was crying and crying nang may mapansin syang paa na nakatayo aa harapan nya.
Dahan-dahan syang tumingala. She stop, a cute boy about 11 years old frowning
with her. Pinunasan nya ang luha gamit ang kamay.

" Why are you crying?"

Then he saw the barbie doll na hawak nito. Napansin nyang sira na ito. Tanggal na
ang mga ibang parte ng katawan ng doll.

" Sino may gawa nyan?"

Yumuko lamang sya at di nagsalita.

" Come"

Inioffer nito ang kamay. Hinawakan nya ito at tumayo.

" Whats your name? "

He smiled.
" Ella"

She was shy. Matipid syang ngumiti dito. Pakiramdam naman nya na mabait ito.

" Lets play."

" You want to play with me?"

Nagtataka nyang tanong. Walang nais makipaglaro sa kanya dahil tinatakot ni Stacey.
Pero ang isang ito ay hindi sa ampunan nakatira. Dahil sa itsura at bihis pa lang
ay halatang anak mayaman. Isa siguro itong anak sa mga mayayamang nagdonate ng
orphanage.

"Ella, honey. "

Natauhan sya sa nang marinig ang boses na yun sa labas ng pinto. Bumalik ang
presence ng utak nya..

" Yes, mom." She opened the door, her mom is always been pretty evey now and then.
A sweet and soft spoken.

" Later on, darating yung photographer.. magkakaroon ng photoshoot, lahat kayo
magpaparticipate. Isa-isa kayong picturan in your own room at may piece of video
pa. Be prepare. You look good in your dress today."

Di parin ito nagbabago. Napaka pleasant. Tiningnan sya nito kabuuan at napapahanga
ito sa itsura nya. Sabagay lahat naman nagsasabi na ang ganda nya at ang laki ng
pinagbago nya from her childish look before.

" Okay mom.. Im ready na po."

Pagkatapos ng saglit na usapan, hinanda ko na ang sarili ko at mga susuotin sa

wedding nila mom and Dad ay nasa manequin. Magkakaroon daw ng konting tribute para
sa kasal nila. At kararating lang nila Stacey kaninang umaga kaya am sure naghanda
na rin sila.

O nga pala, may nakalimutang syang picturan sa garden. Kinuha nya ang proffesional
camera at bumababa sya sa garden.

" Hmm,, nice veiw"

Pwede na nya itong e-add sa collections nya.

She click and click the camera a lot more. At nang makontento na ay dali-dali syang
pumasok sa loob para e-edit ang mga yun.

Nakarinig sya ng tawanan sa may bandang sala. Bigla syang kinabahan. Alam nyang ang
Zamora brothers yon. Huminto sya sa entrance ng pinto. Nag-aalanganin syang
pumasok.This time, magkikita na talaga sila. Pero andun ang pinaghalong takot, kaba
at excitement sa isang special na lalaki sa buhay nya.

She holds her breath.

Bahala na!

Pumasok sya sa loob, hawak-hawak ang camera at ang sling nito ay nakakwintas sa
kanya. Porma pa lang para syang handa na sa isang photoshoot at sya ang
photographer. Sabagay yun naman talaga ang trabaho nya.
Lahat napatingin, huminto ang usapan nang makita sya. Parang huminto ang mundo
nila.

She stood there like a tree. Not moving a bit. Nagtataka sya sa mga facial reaction
nila.

Jamie watching her na nakanganga. Natulala.

Servo fell his jaw at the same time. Ewan kung tama ang hinala nya pero iba ang
tingin nito, there's admiration.

Lastly, Yvo.. tinititigan sya na parang kinikilala. Theres confusion between

attraction.

Anong problema nila?

" You must be the photographer?."

Servo broke the silence.

Mas lalo akong nagtaka. Blanko lang ang expression ko.

Di nila ako nakilala?

" Wow.. she's really pretty dude."

Mahina lang yung bulong ni Jamie pero narinig ko pa rin.

" I guess Miss, unahin mo na ang kwarto ko, naayos---

" I dont think so, mas inuna ni Manang Elsa ang pag-arrange ng room ko.. so I think
di pa tapos yung arrangement ng room mo."

Sabad ni Servo kay Jamie.

Ano ba pinagsasabi nila? Akala siguro nila ako yung naka appointment na
photographer today para sa gagawing tribute namin kina Mom and Dad.. Oo
photographer ako pero hindi naman ako ang gagawa, Dad wants us to enjoy this, not a
job. At ang higit na pinagtataka ko no one call her Ella.. not a bit of them
recognized me..

I feel pain... ang dali lang pala nila akong kalimutan..

I dont even exist..

" Ahmm... Im--"

Di ko magawang dugtungan, napakurap ako. Lahat sila naghihintay kung anong

sasabihin ko. ..

Paano ko ba sasabihin?

Servo is grinning at her like an idiot.

Jamie is waiting too..

Yvo, remain silent.. his face is expressionless but his eyes telling something
like... who is this?. There's confusion.. and desire.
I heard a woman's voice giggling and laughing sa taas ng hagdan. Nakikita ko na ang
paa nila pababa.. and before pa ako nila makita, I want to excused myself.

" Excuse me.."

Yun lang at nagmamadali akong lumabas. Natatakot ako kay Stacey baka awayin o
mambully na naman sya sa akin kaya mabilis akong umalis. I heard Servo said,
'wait!'

Di ako nag-abalang lumingon. Dumaan ako sa may likod. At dahil may sekretong daanan
doon papunta sa taas ng mansyon, napili kong doon dumaan papunta sa loob, kung saan
ang nakapuwesto ang kwarto ko...

Nakahinga lang ako ng maluwang nang makapasok na sa loob.. Ini-lock ko yun at

nanghihinang umupo sa kama...

They already forget me. That I was not the part of their lives as sister.

***please VOTE if you like the story*** thank you..

Three- Surprised

i LOVE THE CONCEPT OF mY hUSBAND KISSES,, ACTUALLY INUUMPISAHAN KO NA YUNG STORY

KAHIT HECTIC ANG SCHED, BASA BASA DIN PAG MAY TIME,, :))

(Third person POV and Ella)

After the the shoot and video tribute, nagmadali syang umalis ng mansyon. She has
to go to bond herself with her bestfriend. Her only companion ever since. Ang
lageng sinusumbungan nya ng kanyang feelings.

She even know that I was secretely inlove with my brother, Yvo. Kahit di kami
related through blood, I know we're still siblings.

" Dumating na ba sila? So how are they? Specially Yvo?"

Nagbe-bake ito ng cake. Old habbits are hard to die. Mahilig ito sa pastries. Kaya
nga nag-cullinary ito dahil mahilig sa pagluluto.

" They're fine I guess so." Walang gana kong sagot. Nakaupo ako sa tapat nya.
Minamasdan ang ginagawa nyang paghahalo-halo ng ingredients.

" Ano reaction nila makita ka? Okay naman ba ang pakikitungo nila sayo since
malaki na kayo?."

I sighed.

Dahilan na lingunin nya ako and giving me a confusion stare. Napayuko ako at di ko
maiwasang malungkot. Di naman nila ako nakilala. So paano ko masasabing cold parin
ang treatment nila? Inaasahan ko na yun, since di naman nila ako gusto maging
bahagi ng family.

" They saw me.. but, but di nila ako nakilala." Mapait akong napangiti.

" What? How come?" Nagtatakang tanong nito.

Ikinuwento ko sa kanya ang tagpo ng eksena kanina sa mansyon.

" Hay.. sabagay, its been 11 years na di ka nila nakita kaya ganun ang reaction
nila. Ako nga halos di kita almost nakilala when I first saw you. You really change
a lot, best. Mas gumanda ka. Di kana nila basta-basta mabu-bully."

" Hmmpp.. siguro nga. Di na rin ako papayag na tratuhin nila ako ng ganun, besides
were grown up now. Siguro naman nagmatured na sila."

Pinasok na nito sa oven ang hinulmang flour para maluto saka pumuwesto sa ng upo sa
harapan ko. Parang ready na ito sa mahabang kwentuhan.

" Im sure, yung boys Oo pero I bet si Stacey, napakatuso ng babaeng yun. Nagawa ka
nga nyang ipahamak noon. Mag-iingat ka talaga sa kanya best. She's a whore."

Natawa ako sa huling salita na sinabi nya. Sabagay totoo naman. Ang first boyfriend
kasi nito noon ay sinulot ni Stacey. Si Greg na playboy. Pero mabuti na nga
nangyari yun dahil di naman deserving si Greg para kay Naneth. Konting kalabit lang
ng isang malanding babae, bibigay na. Ahay mga lalaki nga naman di umiiwas sa
tukso.

" How about Yvo?"

That sounds curious and serious. Hindi sya nakakibo agad. Ano nga ba dapat nyang
sabihin? Well, sinusubaybayan nya si Yvo through Facebook at Twitter pero
napakaprivate naman kasi nito sa personal status kaya hanggang business lang ang
alam nya.

" I dont know." She stammered. Her heartbeats do somersault everytime mahahatak si
Yvo sa usapan. She still love him that much. And misses him a lot.

" You still love him, dont you?"

Hindi sya nakasagot at napatingin lamang sya ng derecho sa mga mata ng kaibigan.
She was taken aback about the question. Nagets naman agad nito ang di nya pagsagot.
Silence means yes. Ano pa nga ba?

" You should forget him. Masasaktan ka lang. Magkapatid kayo kahit di naman blood
related but you raised with them like a real one sibling."

Yeah I know it. Di naman ako umaasa na mamahalin din nya. I was just inlove with
him without knowing any reasons.

" Does they know that you're not Zamora anymore?"

" Di ko alam kung nasabi nila Mom and Dad."

" For sure, masaya sila na di kana Zamora if alam na nila or malalaman nila yung
totoo."

I smiled dryly. Oo tiyak yun. Baka nga magpaparty pa sila if malaman nila na
outside the family na sya.

" Wala na akong pakialam doon Best. Di ko kailangan ng apelyido nila as long as Mom
and Dad loves me. Masaya na ako besides andyan naman ang second foster parents ko,
Mommy Melody and Daddy Jason ay napakasupportive sa akin."

" Tama ka. Maraming nagmamahal ng totoo sayo."

Napangiti nitong sabi, tumayo ito para e'check ang bine-bake na cake.

" Best, may event pala para sa mga orphan children sa sat. Join me hah? Andun din
si Dyllan."

" What?! Bakit mo pa sinama ang sira-ulong yon!"

Naiinis nitong bulyaw sa akin. They met two years ago. At di sila magkasundo, ewan.
Lage na lang silang nag-aasaran. Lageng may debate. Nagcaclash ang personality
nila. Mabait naman si Dyllan kaya nga lang alaskador pero di sa akin, kay Naneth na
pikon at lageng kinokontra ang kaibigan ko. Lage ko silang sinasama sa mga charity
events na dinadaluhan ko everytime umuuwi ako dito sa Pinas.

" Best, mabait naman si Dyllan. At di pwedeng wala sya doon, sila kaya ang nag-
organize ng event. "

May catering business kasi sila Dyllan at madalas itong nacacater sa pinapagawa
nya, suki sila nito kaya ito ang dahilan na naging magkaibigan sila.

" Fine." Matigas ang pagkakasabi nito halatang nairita. Natawa na lamang ako.

" Oh ito luto na, tikman mo kung magustuhan mo yung lasa. Actually inimbento ko
lang yan."

Tumayo ako at nghiwa ng cake. Nasarapan ako sa pagsubo kaya nagthumbs up ako sa
kanya habang nginunguya ang kapiraso ng cake.

***

Pagkatapos ng mahabang usapan, nagpasya akong umuwi na dahil magcocompile ako ng

photos para sa event sa Saturday.

Tahimik ang bahay. Its almost 8pm kaya dapat nagkuwentuhan pa ang brothers sa
terasa or sa extension living room, kung saan madalas sila magtambay.
" Nasaan po ang mga Zamora brothers Manang Beth?"

Magalang nyang tanong dito sa katiwala. Nasanayan na nyang tawagin ng ganoon ang
magkakapatid, parang di na sya pamilya.

" Ay nagsialisan. Sumama kina Stacey at Brenda, may bachelors party daw. Ewan ko sa
mga batang yun."

Kaya pala, mahilig talaga sila sa night life. Mga bagay na di ko pa nararanasan sa
buhay. Pumasok ako sa loob ng kwarto at inumpisahan ko ang paggawa ng portfolio.
Mga photos nya since childhood at mga places na napupuntahan nya at mga part ng
bahay kung saan madalas syang magmuni-muni. Para to sa event, kung saan
magkukuwento ako tungkol sa buhay ko. Para sa mga aspirants na katulad nya, to
cheer those spirits na walang mga magulang.

Kinuha nya ang isang box ng photos at hawak hawak nya yun palabas ng kwarto, doon
sya macocomfile sa music room, yun kasi ang sanctuary nya. Sya lamang ang mahilig
sa music kaya sinadya ng Daddy nya na pagawaan sya ng ganun, may mga instruments
din like piano, guitars, at kung ano-ano pang klaseng string instrument. Ito naman
kasi ang habbit nya,ang arts and music

Nagmamadali syang lumabas nang bigla syang may mabangga kaya tumilapon ang ang box
na hawak nya.

" Ay!"

Nagulat sya nang makita kung sino ang nasa harapan nya...

****-*-*****

Please vote..thank you.

Four- Hide and Seek

NANGANGAPA PA AKO SA MUNDO NG WATTPAD,, HAHAHA, AT NAGUSTUHAN KO ANG PLOT NG STORY

NYA MY STUPID MISTAKE, AT NASA CHAPTER ONE NA AKO,, HAHA ANG HIRAP NG TIME KO EH,,
PERO ONE OF THESE DAYS MABABASA KO RIN LAHAT NG GOAL KO,,

( Ella POV/ third person's POV )

Nasulubong ko ang masama nyang tingin. We used to be closed before but natuldokan
yun dahil sa isang aksidenteng di ko naman ginawa.

" So you're here."

Tanging nasabi lang nito. Nakilala agad sya nito? How come ang mga brothers nya
hindi?

" M-mica.."

Mahina at nabubulol kong sabi. She glared at me, looking from head to toes. Di
parin pala nya ako napatawad. It hurts. Parang gusto kong umiyak at yakapin sya but
I know ipagtutulakan lang sya nito.

She crossed her arms.

" You should not be here. Pasalamat ka at mahal ka pa nila Mommy at Daddy."

Napatingin ito sa tumilapong mga pictures sa baba. Naalarma ako at dali-dali kong
pinulot isa-isa ang mga yon. May picture pa naman sya doon. Namalayan ko na lang na
umalis na sya palayo. Napahinto ako at pinagmasdan sya. Ang ganda na nya. Mas
lalong gumanda. Kung tutuusin one year lang naman ang gap nila. Mas older sya ng
isang taon dito. We have a lot in commons. Kaya nagkasundo kami dati. But nawala
yon dahil kay Stacey. At di nya alam ang totoong nangyari. Paano nga ba nya
sasabihin dito ang totoo?Would she believe her? Mahihirapan na syang maibalik pa
ang dati. But she will try to explain it too soon. Bago nya tuluyang lisanin ang
lugar na to after the wedding.

Nakarinig sya ng yapak sa hagdan. Naalarma sya lalo nang marinig nya ang boses,
parang marami sila.

' Nah I hate that party, sumasakit ang ulo ko.'

' Basta si Stacey nagyaya, nakakawalang gana. Parang wild parties ng mga slut'

Naririnig nya ang usapan at bago pa man ako makita, nagmamadali kong pinulot ang
mga photos sa abot ng makakaya. Papalapit ng papalapit ang mga hakbang kaya in
just one second, napatayo ako at kahit gustuhin ko mang pumasok sa loob ng music
room which is lalakarin ko pa ang mahabang hallway, di na ako nag-abala pa at
mabilis kong nabuksan ang pinto ng sariling kwarto at pumasok doon, nakita na ko
kasi ang paa na paliko sa hallway ng rooms naming nakahanay. At bago pa man ako
makita ay sing bilis pa ng kidlat na nakapihit sa doorknob at agarang pumasok sa
loob sabay lock sa pinto at nanghihinang napasandal na lamang dito.

Ang lakas ng bundol ng dibdib nya. Halos mabingi na sya sa sariling kaba. Bakit nga
ba nya pinagtataguan ang mga ito, o mas tamang sabihin na si Yvo? Dahil hindi pa
sya handa at natatakot sya na pagsalitaan ng di maganda, just like what Mica told
her a while ago. Kung di lang sya mahal ng Dad at Mom nila, am sure matagal na
syang na-kicked out sa pamamahay na ito.

She heard the footsteps stop. Di nya alam kung sino yun. Before she know it,
magkatabi lang pala sila ni Yvo ng kwarto at sa tapat nya ay sina Servo at Mica. Sa
kabilang hallway naman sila Jamie at Stacey. Sa kabilang likuan pa. So either sa
two lang ang nasa labas ng pintuan nya, si Yvo or si Servo lang,

'Night Bro."

Si Servo yun at saka nya narinig ang pagbukas at pagsara sa sa tapat ng kanyang
kwarto.

Walang kibo.

Dead air silence.

Maya-maya may nagbukas ng pinto sa kabilang kwarto and she heard it na nagsara.
Nagpalipas muna sya ng ilang minuto bago nagbukas ng pinto. She look at the
hallway, scan around kung may tao pa ba, tahimik at wala syang nakita, saka sya
lumabas at nagmamadaling pumunta sa music room...

***
Yvo POV

I stared at the picture na nakita sa labas ng pintuan kanina. She's so familiar.

She is amazingly stunning and alluring face, an innocent looks, like an angel.
Bahagya itong nakatagilid, a stolen shot na may hawak na camera. Her eyes is
expressive at kahit photo lang, alam nyang makakapal ang pilik mata nito. Its very
natural, walang bahid na make up. Her pinkish kissable lips ay nakakaakit halikan
at titigan.

Ang katamtamang tangos ng ilong, ang long and shiny hair nito naka one sided ay
napakaganda tingnan. Ang itsurang yun ay parang nakita na nya ito dati, di lang nya
matandaan.

One thing.

Think Yvo.

Right! She was the girl kanina... Yung photograper na akala namin ang gagawa ng
video at compilation ng photos.

Sino nga ba sya? At bakit andito sya sa bahay kanina?

Pagdating kasi ng photograper kanina, isang lalaki na nasa thirties na ata ay agad
na inusisa ni Servo, kung sino daw yung babaeng unang pumunta sa bahay na di man
lang nagawang magpakilala but wala daw itong alam kung sino yun at wala daw itong
pinadalang tauhan or staff sa agency nila.

Nakakapagtaka.

Kung wala sino kaya yon?

Baka nagkamali lang sya ng napuntahan. Tama. Kasi nung makita nya kami kanina,
punong-puno sya ng pagtataka sa reaction namin and she never bothered to talk at
nagmadaling lumabas. I tried to follow her but its too late dahil nakalabas na sya
ng bahay ng ganun kabilis kahit ang taas pa ng lalakarin bago makarating sa gate.
Baka nga may kotse at umalis na.Whatever. Pero nabo-bothered talaga sya since
nakita nya ito kanina. And why the hell would her picture na nandito sa bahay? Di
naman ito nagawang umakyat kanina. Baka naman she's the visitor of this home.
Maybe one of Mica's friend or.. blah, blah, blah.It doesnt matter.

He got a frame at nilagay nya ang picture doon. He smiled. Kung saang lupalop ka
man, Im sure magkikita parin tayo. He had that strong instinct. Ewan kung saan
nanggagaling ang instinct na yon, basta malakas ang pakiramdam nya.

He felt thirsty, kaya lumabas sya ng kwarto para kumuha ng maiinom. This is stupid,
kala nya isang bachelors party with their woman ang pinuntahan kanina. Pero ang
sagwa ng madatnan nya. Halos mga babae ay parang wala ng halos saplot na
nagsasayawan sa dance floor. We attend a lot of parties but not like that, subrang
wild. Kahit sa exposed sya sa liberated world,may kadesintehan pa naman syang
natitira sa sarili nya.

Umaakyat sya ng hagdan, dala ang isang basong tubig nang may marinig syang tunog ng
piano. Its from the music room.

Its Ella for sure.

Sya lang naman ang nag-iisang babae dito sa bahay na may sariling music room. Si
Mica naman ay gallery,mahilig ito sa paintings. Kami wala. We never do some kind of
weird things, in short wala kaming special talents. Wala kaming nakahiligang may
kinalaman sa world of music or arts. We're just doing some sports like basketball,
swimming, etc. And indoor games like chess and billiards. Lahat nun, meron sa
mansyong ito. May basketball court at mini bar for the family. At meron din kaming
golf club sa Mandaluyong. At mahilig din kaming mangabayo. Thats what Zamora
brothers do.

Parang may sariling isip ang mga paa ko kaya hinihila ako papunta sa music room.

There's a danger when loving somebody too much

And its sad when you know its your heart they can touch..

There's a reason why people dont stay what they are..

Baby sometimes love just ain't enough..

Ang ganda parin pala ng boses nito. It never change. As always, dati kasi malaya
syang nakakapasok sa loob ng room na ito, when they're still close. Madalas
nagpipiano ito habang kumakanta. Minsan naman naggiguitara. She enrolled herself in
a music club kaya natuto ito matugtog ng instrumento.

Nakasandal lamang sya sa wall habang nakikinig sa melodic voice nito. Marami itong
katangian na nagugustuhan ko sa isang babae. Kaya she's one of my crushes before
kahit alam kong mali. She is my sister for pete's sake! My parents adopted her
kahit di kami blood related but we are sister in law. Legal yon kaya di pwede
maging kami. Kaya nga ako pumayag mag-aral sa abroad coz I dont want to grow my
feelings for her. Mas mabuti ng ganito. Besides may nagawa itong kasalanan kay
Mica, which she chose not to explain to us kung bakit nya ginawa yon. Because of
that, we never talked again.

Kakatok na sana sya pero pinipigilan sya ng kabilang utak.

No.

I sighed.

Sisilipin ko na lang sya. Pinihit nya ang doorknob but its lock. Nakakafrustrate.

Godness!

Kakatok na lang ako. I wanna see 'Ella', its been a long time na rin since the last
time saw her and there's a strong urge that I had to see her right at this moment.

" Iho. "

Napalingon ako sa nagmumulang boses na yon. My beautiful mom, smiling at me.

Ibinaba ko ang kamay at saka lumapit sa kanya para halikan sya sa pisngi. She is
wearing a robe. Natawa ako nang biglang sumagi sa isipan ko na baka nagmake out
session sila ni Dad. Goodness! What a naughty thought. Theyre almost fifties for
God sake!

" Hmm.. what are you laughing at?"

Napangiti lang ako.I never answered her, baka masupalpal pa ako ng dis oras.

" Nothing." Nakangiti kong sabi.

" Wag mo muna storbohin si Ella, pag may ginagawa sya sa music room ayaw nyang
naiistorbo sya lalo na at di naman importante."

Di na ako nagtataka. Mahal nila si Ella eh pero ayoko rin namang mawala yung
pagmamahal na binibigay nila to her,sana lang maging fair pero it doesnt matter
kahit isa akong totoong Zamora, I had never been jealous with the love and the
attention that my parents give to my siblings.

" Okay Mom.. Anyway, I have to sleep. Maaga pa ako bukas."

I kissed her in her cheeks bago tumalikod. Tumango lang ito at ngumiti.

Kumusta na kaya siya?

Bulong nya sa sarili habang tinatahak ang hallway papunta sa kwarto.

****

I hope u guys vote and comments.

Pagpasensyahan nyu na..first time eh.. hahaha

Five- The Lovely Place

Ella POV

I stood up, napuyat ako kagabi. 12am na akong nakatulog. Gumawa pa kasi ako ng
speech. Ang hirap isulat ang buhay ko. Wala kasi akong maisulat. Puro emptiness
lang. Walang laman pero I know lahat ng tao may kanya-kanyang kwento.

Pagkatapos kong magshower ay bumaba na para mag-almusal.

" Good morning Manang Beth"

I used to be polite sa lahat ng tao dito sa mansyon kahit mga kawaksi pa iyon ng
Zamora.

" Gud murning, dai."

Matigas ang diction nya kaya parang bisaya pakinggan. Ilongga kasi si Manang Beth.
Laking Iloilo kaya ganito sya magsalita. She used to call me 'Inday short for
Dai'dahil lambing at endearment daw sa kanila yon, o di kaya'y Nene. Sounds
pamabata pero malalambing ang mga ilongga kaya okay lang. At malapit ako sa kanya
dahil mabait ito sa akin simula nang dumating ako sa mansyong ito. Ito nga umaalo
sa akin kapag inaaway ako ni Stacey noong mga bata pa lamang kami.

" Nasaan ho sila Manang?"

Nagtataka ako dahil ang tahimik ng bahay. Magulo kasi ang mansyon pag nagkatuwaan
ang magkakapatid.
" Namasyal sa golf club. Kasama ang Daddy mo."

" Ah ganon po ba."

Pagkatapos kong magbreakfast ay naisipan akong pumunta function hotel na pag-aari

ng Zamora. Kung saan lage nyang ginaganap ang charity event ng mga orphan kids. May
aayusin lamang ako.

" Good morning Ma'am."

Bati ng receptionist sa akin. Lahat ng staff ng hotel ay kilala na ako kaya lahat
ng nasasalubong ay binabati ako. Tanging ngiti at tango lang ang itinutugon ko.

" Mr. Herrera, sa Saturday wag kayo tatanggap ng customers sa main function hall
hah? May charity event tayo."

Kausap ko ang manager ng hotel.

" Yes, Ma'am."

Alam naman nilang adopted daughter ako ng Zamora dati. And Dad allows me use this
hotel kahit personal matters pa kaya walang problema. This is the lovely place for
my charity event. Perfect para sa mga bata. Para parin akong isang Zamora.
Nothing's change maliban sa kaperasong papel na adopted ako ng mag-asawang Smith.

Speaking of them, di ko pa pala sila natatawagan since kahapon. Mom Melody will be
disappointed, tampuhin pa naman yon. I miss the twins. Napangiti ako at dinukot ang
cellphone sa bag. I am dialling of Dad's number.

" Hi Dad, How are you there?"

Masigla kong tanong sa kanila. I heard's mommy shouted Dad to loudspeak the phone.

Nagkagulo ang kambal. Parang isang araw lang di nakatawag para na silang mababaliw
sa kakasigaw sa phone, kumusta na daw, inaaway ba raw ako.Napapatawa na lang ako sa
argument ng kambal na nag-uunahan sa kakatanong sa akin.Ganyan nila ako kamahal. Im
still thankful dahil blessed ako with them.

" Mom, once makabalik ako dyan I'll be---"

Ouch!

Nabangga ba ako sa pader?

Paano ba naman kasi, naglalakad ako sa hallway ng hotel na di tumitingin sa daanan.

Im so engrossed talking with them. Kaya ayon bumangga ako sa poste. Poste nga ba?
Posteng gumagalaw?

Sino naman kayang hero ang sumalo sa akin?

Napadilat ako.

Nagslow motion ang lahat. My eyes widen in shocked. At ganun din sya and there is
something about his gaze.

Grrrr...

Why did it has to be him?

My feelings is so unexplainable.

Surprised.

" Miss are you okay?"

He asked with concern. His eyes is full of something. Nangungusap. I saw a deep
emotion on it. Di ko maipaliwanag pero parang nagulat sya nang makita ako.

" Im fine."

Binawi ko ang tingin saka kumawala sa braso nya. Inayos ko yung sout kong dress.
Nakusot kasi.

" Kuya Yvo, ang tagal mo--"

Hindi nito natapos ang sasabihin nang makita ako. It was Servo and then I saw Jamie
coming over.

" Oh its you again?"

Nakangiting sabi ni Servo. Pilyong ngiti, yon ang nakikita ko. As usual, I rolled
my eyes upward. Ano ba ang mga lalaking to? Ang tatanga. Di man lang ako nakilala.

" Oh, hi Miss..Pwede ba malaman ang name mo?."

Jamie said with interest. Napatingin ako sa kanilang tatlo. They're wearing a
simple shirts and shorts. Halatang galing sa gala. At lahat sila ay strikingly
handsome. Sabi nga ni Manang Beth pumunta daw sila sa golf club pero anong ginagawa
nila dito?

" Are you okay?" Nagtatakang tanong ni Yvo nang mapansing nakatitig lang ako sa
kanila. Sinusuri. Bakit ba kasi lage silang magkasamang tatlo? Di ba sila
naghihiwalay? Sabagay, pag-aari din pala nila ang hotel na to kaya sila nandito.

" Yeah. Okay, thanks and Im sorry dahil nabangga kita."

Kaswal kong sabi, pinipilit kong wag mabulol at manginig dahil at this moment na
nasa harapan ko ang taong ito, nagiging abnormal ang heart beat ko at di ko na
naiintindihan tong nararamdaman ko.

" You know its okay,"

He smiled, I feel like Im blushing. Smile pa lang ang sexy na. Napatingin tuloy
ako sa broad chest nya. Lihim akong napalunok, tama bang pagnasaan ang kapatid?
Ahay.

" Hi Im Servo"

Gusto kong matawa dahil kumindat sya at binangga nya si Yvo sa tagiliran.

"Im Jamie."

Nakangising sabi nito. At pati ito nakisiksik sa harapan ko. Naiinis na tiningnan
sila ni Yvo.
Ano bang nangyayari?

Kung malalaman kaya nila na ako itong si Ella, ito ba ang magiging reaction nila?

" Dont mind him, he is Yvo, my personal assistant."

Servo is grinning like an idiot. Binatukan sya ni Yvo.

" Aray! Ito naman di mabiro."

Pinipigilan kong matawa sa pinagsasabi ni Servo kaya napangiti na lamang ako na

pinagmamasdan sila.

" And you?"

Servo and Jamie said in unison. Sabay lahad ng mga naglalakihang palad nila.
Napatingin ako sa kamay nila.

Nagsikuhan silang dalawa. Ano nangyayari sa kanila?

For God sake, Im your sister! Gusto kong isigaw yon.

" Boys!"

Lahat sila napalingon sa nagmumulang boses na yon. Naalarma ako, of course kilala
ko ang boses na yun. Its our Dad!

Oh no..This is not a good idea.

Alam kong papunta si Dad sa kinaroroonan namin, alam kong di nya ako nakita dahil
natabunan ako ng tatlong barako na ito. Kaya sinamantala ko iyon, at mabilis
tumalikod palayo. Halos takbuhin ko na ang hallway makalayo lang. Malapit na ako
sa elevator.

" Hey Miss! Wait!"

Di ko na alam kung sino sa dalawa ang tumawag, si Servo ba or si Jamie kasi kilala
ko naman ang boses ng secret love ko. I never turn my back, baka makita ako ni
Daddy. I press the button to the ground floor at agad na akong pumasok sa loob and
the last thing I saw was Yvo trying to catch the elevator's door but its too damn
too late. At hindi sya nakapasok. Thanks God! I know he's a bit frustrated dahil
yon ang huling nasulyapan ko sa mga mata nya.

My hearts do fast beating...

So loud.
****

Basag ang brain cells ko, Sorry..yun lang ang kinaya..

I need your vote guyz, thanks.

Six- Nightmare

I love her capture Heart,, Now ko lang nabasa,,

Ella POV/(third person's POV )

"Brenda, itulak natin sya. Bilis!"

It was Stacey. Nasa gilid sila ng pool sa sa mansyon. Takot na takot sya.
Naglalaro kasi syang mag-isa sa garden nang hilain sya ni Stacey papuntang pool.
Wala syang nagawa dahil wala syang lakas na lumaban dito, mas malakas ito sa kanya.
Kasama nito si Brenda ang pinsan namin. Madalas nya itong kalaro.

" Wag ate Brenda please.."

Umiiyak nyang nagmamakaawa. Di sya marunong lumangoy tiyak na malulunod sya pag
nahulog sya doon. Seven feet or more ang lalim ng pool dahil nasa kabilang garden
ang para sa kanilang pambata.

" Hmm,Bye Ella. See you in heaven."

An evil smirked registererd in her pretty face. Parehas talaga sila ni Stacey,
masama ang ugali. Di nya alam saan nagmana ang ugali nito mabait naman ang mga
Zamora at Jamisola na side ni mommy.

" Go! Brenda! Go! Kill her!"

Nagchecheer ito na parang nasa squad. My God, she was only ten that time at di nya
gustong mamatay nang wala sa oras. She have to see her real mother pa.

" No!"

Impit na sigaw ko bago ko naramdamanan ang malamig na tubig na sumakop sa buong

katawan ko. I tried to wave my hand, like a swimmer did when nasa tubig sila but it
does not help.

" Help! Tulungan nyo ako! Mo-mmy! Daddy."

I shouted for help, nakainum na ako ng tubig at pakiramdam ko hinihila na ang buong
katawan ko papunta sa ilalim. Nakita ko ang tawanan ng dalawang babae, si Stacey at
Brenda. I closed my eyes.This is the way God want me to end my life..Wala na ang
pag-asang makikita ko pa ang totoo kong Mommy...

" Ella! Ella!"

 I heard's Mica shouthing and crying. The last thing I knew was I felt a hand, grip
to my waist. And taking a hard to breathed. Pakiramdam ko pumasok at bumara sa
ilong ko yung tubig.

" Ella..hold on, this is kuya..please."

Naririnig ko ang boses na yun before I felt a soft thing on my lips.. He opened
and blow some air. Lutang na lutang ako pero I heard sounds sa paligid.

Crying, shouting..and calling my name.

End..

**

" Ahhh!!"

Napasigaw ako sabay balikwas ng bangon. Ilang beses na ba ako binabangungot ng

ganito? Siguro di na mabilang. Pero ngayong malaki na ako bibihira na lamang.
Pinagpawisan ako ng malamig. Napatingin ako sa alarm clock sa bedside, six in the
morning na pala. Bumangon ako para maghanda ng breakfast. Namiss ko magluto ulit.
Nung isang araw kasi ako ang humarap sa kusina.

Magluluto ako ng chopsuey, favorite kasi ni mommy ang veggies. Kaya di ito
tumataba. Maintain a healthy diet, yun ang lageng motto nito. And I cook adobo, ang
favorite ni Yvo. And of course pochero na gustong gusto ni Dad. Well since Mica
love to eat shrimp, naghanda na rin ako ng sweet and sour nyang paborito. Siguro,
okay na 'to. Habang nagluluto, umiinom ako ng kape. This is my habbit, may iniinum
while cooking.

Nagtimpla ako ng kape para kay Dad, kasi nga nakuha ko ang panlasa nya sa kape.
Ipinaakyat ko iyon kay Cora, ang batang maid na tagahatid at tagalinis ng kwarto
namin kung minsan. Si Manang Beth naman na naka-asigned sa kusina ay tinutulungan
ako sa pagprepara ng almusal.

Pagkatapos kong magluto, umakyat na ako sa kwarto para maligo. Nangangamoy usok ako
eh.

Habang nagpapatuyo ng buhok, may kumatok sa pinto.

" Ma'am, pinapatawag po kayo ng Don sa baba. Kailangan nyo po daw sumabay sa
almusal." Si Cora.

Napabuntung hininga ako. Si Daddy ang nagrerequest kaya I have no Choice para
makita silang lahat sa hapag kainan.

" Just tell them na susunod ako. Magbibihis lang ako sandali."

Nakarobe pa kasi ako, katatapos ko lang maligo. Tumalikod na ang maid at tinapos
ko ang pagboblow dry sa buhok.

I picked up a pink loose off shoulder shirt at nakainsert yun sa highways kong
short. Kaya kitang kita ang makinis at maputi kong legs. .Jump suit yung short ko
kaya ang sling nito ay nakababa,ang isa naman nasa taas nakasabit sa balikat ko.
And top it all, Im wearing my jimmy choo boots na two inches lang ang taas, I love
flats shoes kaya they are my best of friends to wear. Its comfortable and I dont
like high heels, nakakalitaw kasi. Im wearing these dahil pupunta ako ng orphanage
ngayon, magbabalot kami ng gifts for children.

Bumaba na ako ng hagdan..This is it. Makikita ko na sila. Wala ng atrasan. Sa lawak

ng mansyon kailangan ko pa maglakad papuntang dining hall, mga ilang steps din. I
stop at the open way, kaya nakikita ko silang kumakain. They're sweet and happy
family taking their foods. Kumpleto na sila kahit wala ako, its not that nagdadrama
ako pero syempre masarap sa pakiramdam na tanggap at mahal ka sa lahat ng members
ng family.

Si Mom and Dad ay nasa magkabilaang dulo. Si Servo at Jamie magkatabi, yun talaga
ang usual seats nila. Mica at Stacey ay magkatabi din. At ang banda kay Mommy ay si
Yvo. Si Daddy naman ay dapat doon ako sa katabing bakanteng upuan. Wala parin
palang umuupo sa kinauupuan ko. Lahat kasi kami may pwesto sa table.

Nakasandal lang ang tagiliran ko sa gilid ng door.. tinitingnan sila. Nakaharap sa

mesa, at di sinasadyang napuna ako ni Dad.

He smiled. I knew that, its me her favorite. I smiled back. Feeling relax kahit
kabado na.

" Oh, hija. Ano pang ginagawa mo dyan? Come join us. Sarap na sarap sila sa luto
mo."

I feel like my world stops spinning when each of them ay tumingin sa akin.

I paused.

*****

Uh-uh.. guys vote naman oh.thanks.

Seven- Meeting the Brothers

Ella POV

I paused.
The brothers staring me confusely. Si Mica, ay walang imik sa pagkain. I saw Stacey
glaring at me. Syempre Im her enemy kaya di nya talaga ako makalimutan. Mommy and
Daddy both have the same expression on their faces.

On other hand, I saw Servo and Jamie looking at me intensely. But I dont see
rejection on their amused faces. Siguro nag-iisip itong si Sev kung sino pa ako.
Jamie is not that type of man, na mahilig magkomento.

Yvo, have a serious look. Desire and confusion was written all over his face. At di
ko na sya pinagmasdan pa. Wala na akong pakialam kung ano na ang magiging trato
nila sa akin. I dont expect them naman to be nice with me.

" Hi morning Mom, Dad."

Lumapit ako at hinalikan silang dalawa. Umupo ako sa vacant seat tabi ni Dad.
Napapansin kong napapasunod sila ng tingin sa akin. Ano ba problema ng mga lalaking
to?

" Mom and Dad?"

It was Servo. Napatingin ako sa kanya. Kailan ba ito maging fast learner? Ang bobo
kasi.

" Why Servo, ayaw mo ba kaming tawagin ni Ella ng ganun? We are their parents."

Naiiritang sabi ni Dad. Naparoll ang mata ko. Servo didnt mean that, I knew it.
But Dad don't know na di nila ako nakilala agad. Gusto kong matawa.

" So she is Ella."

Finally nagets na. Napasulyap ako kay Yvo, tumaas ang isang kilay nito. Si Jamie
napangiti, at si Servo nagmumuni muni parin at parang ina-absorb pa ang
katotohanan. Nagulat ako nang biglang ibinagsak ni Stacey ang kutsara at tinidor
nya saka nabubuwesit na tumayo.

" Stacey!"

Dad shouted angrily.

" Duh, nawalan na ako ng gana Dad."

With one second, agad itong umalis nang walang pasabi.

" Until now, wala pa ring manners. I wonder how she managed herself in abroad."

Mom said in irritated tone. Umiling iling ito, tanda ng disagreement.

" Let her be. Kahit isa syang Zamora at nagpatuloy sya sa ganyang ugali, wala syang
mahihita sa akin kahit isang kusing."

Dad said with full of authority. Everyone paused for a while looking at him. Dad
has one word. Alam nila kung gaano kabait at katuso ito. Kaya walang kumakalaban sa
kanya. Nagpatuloy lang ako sa pagsubo ng pagkain.

Di ko maiwasang masulyapan si Yvo na minsan nahuhuli kong nakatingin sa akin.

Nakakailang. Im bothered. And the two boys always smiling at me. Di ko maiwasang
magtaka, simula nang makita nila ako, ganoon na sila. Pero nang malaman nilang ako
si Ella, I thought magbabago pakikitungo nila sa akin, di pala. May part ng puso ko
na masaya, syempre di na katulad ng dati na kung iwasan nila ako ay parang may
nakakahawang sakit. At least for now tanggap na nila ako just for respect.

" Saan nga pala ang punta mo ngayon iha?"

Our mom, asking me.

" Sa orphanage po, magbabalot ng gifts for kids."

Nakayuko lang ako.

" Sumabay ka na kay Yvo. Pupunta sya sa office today."

Its Dad.

Napa-angat ako ng ulo. Kaya ko naman mag-isa, saka may kotse naman ako.

" Dad, Im busy I have lots to catch up."

He declined. I felt sad at the same time. Ayaw nya parin sa akin.

" Im here, Ella. Dont worry. Sasamahan kita sa lakad mo."

Jamie offered seriously. Napatingin ako sa kanya ng bigla.

" Sama din ako. Wala din naman akong gagawin dito sa bahay."

Now its Servo. Ngumiti sya ng matamis. Napakunot noo lang ako. Seriously? Ang
babait lang hah? Ano kaya nakain ng mga ito?

" Kala ko ba mangangabayo kayo?"

Yvo glaring their brothers. Nakaramdam ako ng tensyon. May misunderstanding bang
nangyayari dito?.

" We change our mind, diba kuya Jamie? "

Parang nang-aasar na sabi ni Servo. Mabilis namang tumango si Jamie,

pinagkakaisahan ang kuya nila.

" Sasabay si Ella sa aken, you two get a car."

Matigas na sabi nito sabay tayo at nagwalk out.

Anong problema non? Kala ko ba busy sya? I saw Dad, smiling at napapailing and I
saw amusement in Mom's eyes. What the hell? I dont understand.

The two boys grinning looking at their kuya. This is an awkward silence.

***

I get my bag and camera before I walk out in my room. Pumunta na ako sa kotse kung
saan nakapark ito. Tainted ang kotse nito kaya sumakay na lang ako sa front seat
kahit nag-aalangan. Di sya kumibo na nakahawak lang sa manibela.

" Saang orphanage ka pupunta? Still Claveria at Pasig?"

He asked casually. Doon ako galing sa Haven's Home bago pa man ako naging Zamora.

" Yeah."
Im stammering, my God. Mas lalo yatang lumakas ang epekto nya sa akin. After all
these years,I thought nabawasan na yung feelings ko noon. Di parin pala.

" So your staying here in the Philippines for good?"

He glanced at my side, Im still looking forwadly. Naiilang akong makipag eye to eye
contact sa kanya.

" No."

Maiksi kong sagot.

He frowned. I dont know but I feel something na di nya nagustuhan ang sagot ko.

" So what are your plans?"

I smiled. This time napatingin ako sa kanya, just a quick glance then bumawi agad.

"I dont know. I feel like I dont belong here."

I never lied of my emotion except sa feelings ko for him. Napatingin ako sa

windsheild ng kotse.

" So iiwan mo ulit sina Mom and Dad?"

Sarkastikong tanong nito.

Galit? Para saan? Diba yun naman ang gusto nila? Ang wala ako.

" Leaving them is not an option, Yvo. But I have to do something. I know they
understands about it."

I never call him kuya because he didnt want to. Ayaw nga siguro nya ako maging
nakababatang kapatid.

He sighed.

Mahina at mapakla itong natawa. Di ko alam kung ano iniisip nito.

" You never changed, Ella. Your always running away from us."

Parang nalulungkot nitong sabi at may halong sumbat.

Oo dahil wala naman akong pwedeng lapitan sa kanila. Running away from them is my
escape of being hurt and devastated. I was always been bullied. It never changed
the fact, na ayaw nila sa akin. They never trust me na mabuti akong tao.
Napakababaw nila para husgahan ako sa bagay na kailanman di ko ginawa. My mom and
Dad is only an exception, nagpapasalamat parin ako kahit papano.

" Because that's my sanctuary. Running away from all of you, except Mom and Dad."

I said in a bitter way, naiiyak ako.

Napayuko, nanunubig mga mata ko. I blink and blink para di tumulo yon.

No.

Ella is stronger now.

Dont cry Ella.

Your not weak anymore.

Yun ang mga bulong ko sa sarili. I have to show myself na di na ako ang iyakin at
aping-api na Ella noon. Di na maaari.

" Really?"

Mapaklang natawa ito. Napailing-iling.

" Of course. Di nyo naman ako tanggap bilang kapatid. Diba dapat masaya na kayo na
wala na ako? Dont worry, Yvo after the silver wedding. You won't never see me
again. Ever."

Matigas kong pagkakasabi, not looking at him.

Magsasalita pa sana ito nang biglang may malakas na busina sa gilid ng kotse, sa
kabilang lane ng kalsada. May nakasabay kaming Ferrari. Parang hinahabol nito ang
sasakyan ni Yvo.

" Kuya! Ang bagal mo magdrive!"

Sigaw ni Servo nang bumukas ang windshield ng kotse.

" Hi, Ella! Baka gusto mong bumaba dyan at dito sumakay sa amin!?"

Hayy.. wala akong masabi, isa nga syang Zamora dahil sa pagkaadventurous nya.
Napailing na lang ako at napangiti sa kanila.

" Will you please get lost! One more Servo and I will take that car away from you!"

Takot silang lahat kay Yvo. Ito kasi ang humahawak ng pera nila. Pero parang si
Jamie may sarili na kasi nagtatrabaho na sya sa business nila Dad, while Servo is
nagtetraining pa lang.

" Look, its Jamie who'se driving!"

Naalarma naman ito. Medyo bumagal ang Ferrari at hinayaan na lang ang porsche ni
Yvo ang mauna. Oo nga pala malakas syang nagmaneho. Bakit di ko napansin yun
kanina? Masyado siguro akong natense na kami lang dalawa sa sasakyan. Damn! Ako pa
ba ito?

I heard a loud laughters sa nakasunod na sasakyan. Nagtatawanan ang dalawa. Naku

naman, ang isang to seryusong seryoso.. Lutang ako sa kanila. Ewan di na ako
nasanay na kasama silang lahat.

I saw him na parang singlalim pa ng Mariana's trench ang iniisip. Sa subrang deep
nito, di ko tuloy mahulaan kung ano iniisip nya.

He sighed.

Ano kaya problema nya ?..

***

**please vote if you like the story*** thanks..:)

.
Lutang ako... antok eh. Puyat ako kagabi.. haha

Vote naman uh..

Eight- The Day

Yvo POV

I cancel all my appointments today di naman ganon ka-importante yon. Mas gusto kong
mag-spend ng time kasama ang pamilya, specifically Ella. Naaaliw akong titigan sya
habang nagbibigay ng mga pagkain sa mga bata. I am really fond of her pero aloof
sya sa amin. Mas lalo kong nararamdaman ang pag-iiwas nya sa akin.

" Miss Smith, "

Napalingon ako sa lalaking tumawag kay Ella. Smith?

" Edward. Hi.."

Nakita ko silang nagbesohan, at kumulo ang dugo ko nang makitang hawakan nito ang
braso nya. Di sya aware na nanantsing na ang lalaki sa kanya. Kaya mabilis akong
lumapit, at hinila siya palapit sa akin.

" Yvo"

Natataranta nitong sabi nang hapitin ko ang baywang nya. I glare the man, name
Edward.

" Stop touching her!"

Mahina pero nagbabanta kong sabi. He startled. Di ko sya kilala pero sa klase ng
tingin nya, masasabi kong kilala nya ako.

" Im sorry, di ko alam na boyfriend ka pala ni Miss Smith."

Boyfriend? Miss Smith?

" Edward please excuse us. Im sorry."

She said in apologetic tone, hinila nya ako sa isang tabi kung saan wala masyadong
tao.
" Yvo, ano ba sa tingin ang ginagawa mo?"

" Can't you see na hinahawakan ka nya? Nagpapahipo ka naman."

Matigas kong sabi, lumaki ang bilugan nyang mga mata.

" Ano bang sinasabi mong hipo? "

Nagtataka nitong tanong, wari naiirita. Sa ganda ba naman nya, di ba sya aware?

" Ano ka ba, isa sya sa mga sponsor dito wag mo syang bastusin."

" Ako pa ngayon ang bastos? Sya itong nanghihipo sayo. Wala akong pakialam kung
sponsor sya dahil kaya kong palitan ang lahat ng dinonate nya kahit pa triple. Did
you get it?"

Natahimik sya. Napakamot ito sa noo. Nagpipigil.

" And why the hell she called you Miss Smith? Kailan mo pa kinakahiya na isa kang
Zamora?!"

Napatingin sya sa akin ng derecho. She looks somewhat proud of it.

" Di ba sinabi nila mommy sayo kung bakit isa na akong Smith ngayon?"

Napaawang ang bibig ko.What? Isa na syang Smith?! How come? Kanino galing ang
apelyidong yun?

" Ella!"

Lumapit si Servo, isa pa to disturbo. Wala ng ibang ginawa kundi ang mangulit at
magpapansin kay Ella.

" Bakit? "

" Natapos ko na assignment na pinapagawa mo. Pinapatawag ka ni Sister Anna."

Nakangiti ito, immature talaga.

" Okay,"

Sumulyap ito sa akin bago umalis. Sumunod si Servo. Naiwan akong nalilito.
Napahilamos ako sa sariling kamay tanda ng pagka-inis.

***

Pagkatapos ng feedings, at palaro ay namimigay na kami ng regalo. Nakakataba ng

puso na may napasaya kang mga bata. Noon pa man malapit na ako sa mga bata,
kadalasan kasi ako isinasama ni Mommy sa mga charity events. Kaya nga naging
kapatid nya si Ella. But today, nalilito ako dahil sa natuklasan ko.

Napangiti ako habang pinapanood syang nagbabasa ng story book sa mga bata. Si
Jamie at si Servo ay parang di napapagod sa kakaasikaso sa mga bata. Ako naman ay
nakamasid lang at lumalapit lang sa kanila pag may gusto akong ibigay o pasayahin
sila. Matuturing ko na isa na tong 'Best' of my days sa pagbakasyon ko sa sariling
bansa. Kailangan ko kasing tapusin ang training sa U.S para sa CEO dahil malapit na
magretire si Dad. For the meantime, ako ang president ng Company.
After a long tiring day. Umuwi na kami sa mansyon. Gaya ng nakagawian, sa akin
sumabay si Ella. Di ko na nagawang makipag-usap dahil napansin kong nakatulog na
pala sya sa byahe. Halatang napagod. Medyo nakaawang pa ang kissable lips nito.
Napapasulyap ako sa kanya na mahinang humihilik sa pagkakatulog. Nakasandal ito sa
kinauupuan at nakahilig ang ulo paharap sa akin. Di ko maiwasang mapangiti. Ang
ganda nya, paano nga ba di ko siya nakilala nang una namin itong nakita sa mansyon?
Subrang laki ng changes eh. She was 12 the last time I saw her. At lage pa syang
nakasalamin noon. Nakabrace ang ngipin at lageng nakapony tail ang mahabang buhok.
Although maganda naman ito, natatakpan lang sa sarili nyang aura. At nagdadalaga
pa lang ito kaya di nya naiimagine na ganito na sya ngayon. Stunning and beautiful.
Boyish ito manamit noon. Masasabi kong one of the boys, pero kilos babae sya.

Pagdating sa mansyon, di ko na sya ginising at binuhat ko na lamang sya papasok sa

loob.

" Oh, what happened to her?"

Nasalubong ko si Mommy sa hagdan.

" Nakatulog, napagod ata. Mom, pakibuksan na lang ng door nya sa kwarto. Ipapasok
ko sya sa loob."

Sumunod ito sa akin, alam kong nagla-lock ito ng kwarto kaya nagmamadaling kinuha
ni Mommy ang duplicate para buksan ito.

Dahan-dahan ko syang inilapag sa malambot nyang kama. Kinumutan ko sya at pinaandar

ang aircon. Pinagmasdan ko muna sya sandali bago napagpasyahang umalis. Pero
nahagilap ng mga mata ko ang frame sa maliit na table. Napangiti ako, till now
tinetreasure nya parin ang picture namin na malambing na magkayakap.Nasa likuran
ako, yakap ang waist nya at sya naman ay nakahawak lang sa braso ko. Pareho kaming
nakangiti sa harap ng camera. That was her 12 birthday before the incident happened
about Mica and her.

I'm secretely inlove with you...

Nabasa ko sa isang construction paper na nakadikit sa wall nya. Colorful ang

kwarto nito. She loves colors all around dahil yun daw ang nagpupuno sa black and
white nyang buhay. I know she wants to see her biological parents.

'Dont worry Yvo, after the silver wedding, You won't never see me again. ever'

Parang sirang plaka yun na paulit-ulit na umi-echo sa utak ko. Nakakatakot.

Nakakabahala.

I gave her a peck kiss on her lips bago tuluyang lumabas sa silid nito.

" Mom, I wanna ask something. *sigh* About Ella."

Napakunot noo ito at uminom muna ito ng gatas sa baso bago ako hinarap.

" What about her?"

Takang tanong nito. Umupo sya sa harapan ko. Nasa terrace kami ng masters bedroom
ng parents namin.

" Sabi nya isa na syang Smith. How? I mean why?"

" She did not tell you kung bakit?"

 Relax lang ito, kalmado. Nakaupo ito sa rocking chair.

" Hindi. I dont have to ask her. Sa inyo ko gusto malaman."

She sighed, humugot ito ng hangin bago nagsalita.

" Because she chose not to be Zamora anymore. Ayaw na nyang makihati sa inyo. In
short, para sa ikakatahimik nyong lahat. "

I dont understand.

" Aminin nyo man o hindi, kinalimutan nyo na si Ella. Dahil lang sa nangyari kay
Mica nagbago ang lahat, and I could not blame you hijo you're just being protective
to your sister. I do understand but giving her too much cold treatment is not
right. We tried to talk to her many times about Mica but she just only cried. I
knew Ella, she never lied to us. She never defended herself about the incident, she
was sorry for it but I had the very big feeling na may kinalaman si Stacey dito.
Ella didn't want to talk about it."

Mahabang esplika nito. Dahil sa sinabi ni Mommy, mas lalo akong nalito.

I sighed. Napayuko ako.

" And where did she get the surname Smith? "

" Remember your tita Melody and tito Jason,they adopted Ella. At her 16 birthday
saka kami pumayag na maging isang Smith sya. Nagkasakit ang Dad mo, pabalik balik
kami sa states para sa treatment nya. Nawalan kami ng time sa kanya. The Smith, was
really fond of her. Alam mo yan eversince, kung di lang namin naunahan ng Dad mo na
ampunin si Ella, sila na sana ang naging foster parents nya. Sila ang nagsilbing
mga magulang nya dahil binilin namin sya sa kanila. But when Ella, decided na wag
ng makihati sa inyo, she assured na walang magbabago. Gusto nya kasing sumama sa
kanila at doon mag-aral sa London. Pinagbigyan namin sya but yearly umuuwi sya dito
para magbakasyon sa amin at pinili rin nyang wag magpakita sa inyo for peace of
mind. "

I felt guilty somehow.. I felt pity at the same time. Napakawala pala naming
kwentang kapatid. Di naman namin alam ang totoo talagang nangyari. Oo I saw Ella sa
likod ni Mica bago nahulog ito pero andon rin si Stacey, she was crying ang asking
for help. At tinuro turo nya si Ella ang may kagagawan. At lahat kami ay kinamuhian
sya except Mom and Dad. Maybe because they are being reasonable. At kami, dahil mga
bata pa nagjump na ng conclusion. Pero pwede naman talagang magawa yun ni Ella
dahil at the time, nag-away sila ni Mica. Ewan what's the real thing about that
accident.

" Hijo, help us to back her in our family again."

Makahulugang sabi nito. Napakunot noo ako, nagtataka.

" How?" I asked.

" Marry her."

Boom!

Napalingon kaming dalawa sa nabasag na vase sa may bandang pinto.

There a woman, standing with the shocked in her face..

Stacey...

**please VOTE if you like the story**

..

Grabe ang hina ng wifi.. tsk tsk tsk

Nine- Charity Event

Ella POV

Nasa venue na ako, nagreready sa mga gaganaping intermission. Ang emcee ay nag-
uumpisa ng mag-announce ng mga programs. Andoon na lahat ng mga bata, sa ibat-ibang
ampunan galing. Actually si Mommy at ako ang nag-organized ng event na to. Since
mom is busy para sa kasal nila ni Dad next day ay ako ang nangulo dito. After ma-
set up ang lahat, dumating na ang mga sponsors. Lahat sila ay may mga perspective
places na. Nagpapractice ang mga bata sa presentation nila.

" Dyllan, ready na ang mga foods and beverages?"

I asked him while arranging the raffle gifts and prizes.

" Of course. Ako pa!"

Nagmamayabang nitong sagot. Parehas kaming photographer pero hands on parin ito sa
family business nila, ang catering at restaurants na pag-aari nila.

" Di ka pa naman mayabang nyan?"

Nakangiti kong pang-aasar dito.

" Best, saan ko pwedeng ilagay ito?"

Lumapit si Naneth, hawak ang isang malaking kahon na ang laman ay cake. Nagbigay
ito ng contribution sa negosyo nitong pastries.

" Doon sa may malaking mesa, best. Sa gitna."

" Andito ka pala dugyot!"

Nakangiting pambubulaska kay Naneth, alam kong ito na ang umpisa ng asaran nila.

" Mukha mo panget! Bushet!"

Tumalikod ito at inilapag ang cake kung saan ito sinabi kong ilagay. Humalakhak si
Dyllan.

" Lam mo Dyllan, kahit ngayon lang tigilan mo muna si Naneth. Ayokong ma-stress sa
inyung dalawa."

" Hayaan mo sya. Nakakaaliw kasi. ang sungit. "

Panay pa rin ang ngiti nito sa harapan ko.

" Ikaw talaga. Baka kayo pa magkatuluyan nyan." Madalas ko silang tuksuhing dalawa.

" Of course not! Ayoko ng masungit."

" Ikaw talaga--+"

Natigil ako sa pagsasalita nang biglang may humablot sa bewang ko. Kaya napalingon
ako bigla.

Him.

Masama ang tingin pero hindi sa akin. Kay Dyllan na animo handa na sa isang
patayan.

A murderer look.

Napalunok ako. Naaasiwa. Paano ba naman kasi, he is acting like a jealous

boyfriend.

" Stop.fooling.with.my.woman." It was hard at nagbabadya ng pagbabanta. Natawa si

Dyllan, sarcasm smile drawn in his face.

" Your woman? She is your sister, dude."

Diniinan nito ang salitang sister. Alam kong papatulan nito si Yvo.

The tension is building up. I can feel it in the air. Oh my God. What's happening?

" Of course not. She is Ella Jannielle Smith. And I am Zamora, we are not blood
related."

He smiled triumphantly. Like a kid who win in a game against his opponent.
Ano bang nangyayari kay Yvo? Abot-abot tuloy ang kaba ko sa dibdib. Para na akong
aatakehin sa puso.

Dyllan frowned, tumalikod ito sign of defeat. Natigilan lamang sya. Nagtataka kong
tinitigan si Yvo.

Hinawakan ako nito sa braso at nagpatianod na lamang akong napasabay sa paglalakad

palayo kung saan man ako dalhin nito.

" Ano bang nangyayari sayo Yvo? Di mo dapat ginawa yun. Dyllan is a very good
friend of mine."

Gusto ko itong pagalitan dahil sa mga inaasal akong wala sa lugar. Pumunta kami sa
likod ng function hall, na parang terasa.

Hinarap ko ito.

" He is flirting with you!"

Natigilan ako sa pagsigaw nya. Nakipagtitigan ako sa mga mata nya. I saw a rage of
anger o mas tamang sabihin jealousy. Ano ba kasi ang ikinagagalit nya?

" Of course n-not "

Nabubulol kong sabi dahil lumalapit sya sa akin, napapaatras ako. Kinakabahan.

Hanggang sa napapasandal ako sa matigas na bagay. Nakadikit na ang likod ko sa

wall. Ihinarang ang dalawang kamay nito sa magkabilaang gilid ko. Im cornered.
Inilapit nito ang mukha nya sa mukha ko, hanggang sa pakiramdam ko isang inches na
lang ang pagitan.

Naamoy ko ang mabangong hininga nya, at ang init ng hangin na kanyang hinihinga. I
could smell his men cologne na parang halimuyak sa paligid ko. My knees turn into
jelly. Oh God, I badly need support mabuti na lang naka-lean ako sa wall,
nagsisilbing suporta ko para di matumba. Nakakabingi ang fast rythm ng heartbeat
ko.

Wala akong ibang nakikita at naririnig kundi sya lang.

" Yvo" Mahina kong sabi, habol ang matinding kaba.

Di na ako nakapag-isip ng tuluyang hapitin ako sa bewang kasabay ang paglapat ng

labi nito sa labi ko. Nanlaki ang mga mata ko. Parang huminto ang ikot ng mundo ng
mga sandaling yon.

Para akong naestatwa at di ako makagalaw. Namanhid ang buo kong katawan and I feel
like there's butterflies in my stomach.

Ito na ba yung nababasa kong lovestory sa mga fictional books?

Wonderful.

He invaded my mouth and began to explore inside of it. He is my first kiss, we

accidentally kiss each other before but at this moment is kakaiba. He licked and
suck my lips and he even put his tongue inside like what they said french kiss do.
His warm and delicious taste of a kiss brought my fantasy becomes reality. I dont
know how to explain it but it tastes heaven. Mas masarap pa sa chocolate na
favorite ko.
The feeling is...

Understatement.

Sweet.

The kiss turns deep and passionate. Mas humigpit ang pagkakayakap nya sa bewang ko
and I did. Napakapit ako ng buong higpit sa batok nya, parang nagsisilbing lakas ko
sa mga oras na to, I'm enjoying savouring his kisses. I just can't get enough.

" Best tinatawag ka na ni Mo---"

Mabilis kong naitulak si Yvo, para kaming nabuhusan ng malamig na tubig. I saw
Naneth fell her jaw. Shocked. Nasa likod nya si Dyllan, nakanganga rin. Pakiramdam
ko namula ako ng parang kamatis sa hiya at sa di mapaliwanag na nararamdaman.

My lips are swollen from that kisses.

" Ehem.. sige sumunod ka na lang Ella, hinihintay kana ni Mother Ignacia."

Basag ni Dyllan sa katahimikan sabay hila kay Naneth palayo.

Dahan-dahan akong napatingin kay Yvo, he is smirking. May gana pa syang ngumiti
ngayong napahiya na ako.

Bushet talaga!

" Come."

Walang babalang hinawakan ako nito sa kamay at napasunod na lamang. Lutang ang
espirito ko at sana ibalik na sa katawan kong napapasunod lang sa lalaking ito.
God!

Awkward...

***

**please VOTE if you like the story***thanks :)

Guys, napagod ako sa kakababad ng Tv.. kaya sabog ako nito. Kain tayo popcorn.

Please share po..

Ten- Speech

Yvo POV

The event is getting successful. Kumanta si Ella as intermission at pati na rin si

Dyllan, duet. I felt jealous pero ayokong magpakita ng bagay na madidisappoint sya.
Its unreasonable. Pero di ko mapigilang mainis.

Pagkatapos nilang kumanta ay nag-umpisa na ang kainan.

" O nga pala ano gusto mong kainin?" Nakangiting tanong ni Ella sa akin. Im touched
dahil sa sweetness nito. Maalaga ito sa mga guest.
" You know what I want." Then I wink at her. She blushed, mas lalong lumawak ang
ngiti ko. Solong solo ko ang atensyon nya ngayon dahil wala si Servo at Jamie,
isinama ni Dad sa Cebu, may conference na dinaluhan.

" Oh eto. Kumain ka. " Idinulog nito ang isang buffet na pagkain. I smiled, alam na
alam nya ang ang gusto ko pagdating sa pagkain. She hand me a dessert.

" Thanks sweetheart."

Nakangiti kong pasalamat, kunot noo lang syang napatingin sa akin. My sweet Ella na
di ko pa nakikitang magalit o magwala. She is not stubborn, she is always good to
be true and I love her.

" Nasaan nga pala ang dalawa? Himala ngayon ko lang kayo nakitang nagkahiwalay."

" Sinama ni Dad sa Cebu. Mamaya uuwi na ang mga yon. Baka nga susunod sila dito eh.
Namiss mo agad sila?"

I saw her smiling, mas lalo akong naakit.

"Maybe, ang kukulit talaga nila eh."

I know na sister love ang binibigay nyang atensyon sa dalawa, di naman sa

naiinggit. Kaso nakakaselos talaga. Spoiler kasi ito, mapagmahal ika nga.

Tumulong syang nagserve, nakaka amused talaga syang babae. Maasikaso at maalaga.

" Ay!"

Nahulog nito ang goblet, kaya mabilis akong lumapit sa kanya.

" Are you okay?"

I asked, nakita ko ang pamumutla nya na nakatingin sa kanyang palad. Nasugatan sya,
oo nga pala she was afraid of blood. Nagmadali kong kinuha ang panyo, inikot at
tinali ko yun sa kamay nya.Para mawala ang pagdurugo.

" Di ka kasi nag-iingat. Iwanan mo na ang trabahong yan, di naman dapat yan ang
ginagawa mo."

Naiirita ako at may halong concern.

Umupo sya sa tabi ko at nanatiling walang imik. Di ko alam kung ano iniisip nya
pero, nagtataka ako sa mga kinikilos nya kung minsan.

" Ang susunod po nating speaker ay walang iba kundi si Miss Ella Janielle Smith.
But before that let us watch what she prepared. Here take a look at this
pictures."

Napatingin ako sa malaking screen sa stage. I saw her in a different shots at may
record na background music. Then the soft voice na recorded ay nag-umpisa ng e-
play.

" I was raised in an orphanage, I never had a chance na makilala ang ang biological
parents ko. And katulad po ng isang batang nangangarap ng buong pamilya, I am still
dreaming to meet my parents soon...

And then it came, the Zamora family adopted me when I was eight years old. I felt
blessed and at the same time happiness overwhelmed me. I have three brothers; Yvo,
Jamie and Servo and two amazing sisters Stacey and Mica...

Pero sa buhay natin, may mga dumarating na pagsubok. Naranasan ko rin pong mag-isa,
walang kasama at tao po lang ako nasasaktan din. I was bullied, and devastated.
I've been experiencing phobias and nightmares. But I was proud then that Im Zamora,
but may mga bagay at tao na talagang dumadaan lang sa buhay natin, na nagbibigay
aral at nagsisilbing inspirasyon para tayo'y lumaban. Ang family Smith ay isang
blessing in disguised sa akin. I dont want to mention here kung paano at kung bakit
ako naging isang Ella Janielle Smith ngayon. Ang masasabi ko lang po ay masaya at
blessed ako na may dalawa akong pamilya ngayon na mahal na mahal ko at nagmamahal
din sa akin. Ang paghihirap at pagmamahal ng pamilya ay naging dahilan na masasabi
kong successful ako ngayon.

I graduated photography at London in an excellent records, wow..thanks to Lord. I

love my profession and sadyang mahal na mahal ko ang mga bata lalo na ang walang
mga magulang kaya nagtayo po ako ng Fund raising charity works for homesless
children at salamat na rin sa tulong ng mga mabubuting puso at minamahal kong mga
kaibigan na walang sawang sumuporta at kasama sa pagbuo ng organisasyong ito. Di po
ito maitatayo kung wala sila. Sa dalawa kong pamilya, Zamora Family and Smith
Family, taos puso po akong nagpapasalamat sa walang sawang pagsuporta at pagmamahal
nyo sa akin. Wag po tayo mawalan ng pag-asa, may Dyos na gagabay sa bawat araw na
ating tinatahak. Believe in yourself and follow your dreams. ..yun lamang po,
maraming salamat.

It ends, natauhan na lamang ako nang biglang nawala ang light ng projector at
nagsipalakpakan ang mga tao.

Did I cry?

Tumulo na pala ang luha ko sa matamang pakikinig ng audio na yon. Im a man I

shouldn't be emotional as this. Naalala ko kasi kung paano namin sya tratuhin noon.
She really have a big heart. I saw her adolescence photos from the start, all
members of Zamora family and the Smith, her favorite places and favorite hobbies ay
nasa pictures din. Nung highschool photos nya, na di namin sya nakita ay lumabas
din ang mga yon. Lahat-lahat, ang dami nga talagang namiss namin sa kanya. Even her
unknown friends at mga pics nya sa London ay andoon. At ang mga masterpiece nya.
Hangang-hanga ako sa narating nya. I am very impressed. She is really beautiful and
have amazing personality.

I was bullied and devastated...

Ang sama naming magkakapatid. Di man lang namin sya nabigyan ng nararapat na
pagtrato at pagmamahal.

I've been experiencing phobias and nightmares..

Siguro yung tinulak sya nina Brenda at Stacey sa pool. Simula mangyari ang bagay na
yun ay nagkaroon sya ng takot sa swimming pool o dagat. She isolated herself,
afraid of being harm. At ako ang madalas comforter nya ng mga panahong yun.

Napalinga ako, di ko pala napansin na wala na si Ella sa tabi ko. I turn my back, I
saw Mom and Mica standing na nagpupunas sa kanilang mga mata. Nakahabol pa pala
sila from their appointment.

" Ladies and gentlemen, Nasaksihan po natin ang maladramang kwento ng kanyang
buhay. At hayaan po natin syang ipakilala ang kanyang sarili sa harapan natin
ngayon. Lets all welcome, the generous and founder of this charity events.. Miss
Ella Janielle Smith, a warm and round of applause guys."
Nahatak ang attensyon ko sa emcee on stage.

And then I saw her.

She walks gracefully paakyat sa hagdan.

She stood infront of the people... Nakafocus sa kanya ang light.

She is really beautiful --

Wow.. stunning---

Am gonna marry her someday---

Gusto kong suntukin ang negosyanteng nakatitig kay Ella na hangang hanga sa kanya.

Walang pwedeng magpakasal sa kanya kundi ako lang!

Damn!

Umaandar na naman ang possesiveness ko.

" Good evening po sa lahat."

Parang nagsilbing music yon sa pandinig ko nang marinig ang boses nya sa
microphone.

***please VOTE if you like the story..** THANKS.. ;)

SHARE po if nagustuhan nyo po ang story na tO..

Eleven- Drama Queen

gusto ko pa naman mga stories nya, tagal na ng huling update nya.

Ella POV
" Let me introduce myself to all of you, I am Ella Janielle Smith and in behalf of
my gratitude, buong puso po akong nagpapasalamat sa inyong tulong, suporta at
pagdalo sa event na ito. Marami po tayong mga bata ang napasaya at nabigyan ng
tulong. At kung hindi dahil po sa inyo di mangyayari ang event na ito. Again
maraming maraming salamat po. God bless us all the way!"

Halos maiiyak kong anunsyo sa
pero ayoko po ng drama or too
lang. From there, I saw Mommy
of me. And then, Mica. I know
nasaksihan.
lahat. Actually marami pa sana akong gustong sabihin
heavy na emosyon kaya I wanted to make it short na
happily watching me at masasabi kong she's so proud
she is emotional kaya medyo na-touch sya sa kanyang

Sa kaibuturan ng aking puso, nagpapasalamat talaga ako sa lahat dahil naging

posible ang event na ito. Masayang masaya akong makita ang bawat ngiti ng mga bata.
Matagal pa ako bago makabalik sa lugar na ito kaya gusto maging special ang
selebrasyong ito for a happy kids project.

***

" Bakit nagbalik ka pa!"

Mabilis akong hinablot sa kamay nang madaanan ko sya sa sala.

" Ano bang problema mo Stacey?"

Mahinahon kong tanong pero naiinis na rin ako. Sinubukan kong magtimpi. Huwag lang
niya akong e-provoke kundi talagang makakahanap siya ng kaaway. Iwinaksi ko ang ang
higpit na pagkakahawak nya sa braso ko. Im a grown up woman already, di na ako
makakapayag na api-apihin pa nya ulit. I wont never ever allow it to happen that
again.

" Ano, Ella! Lumalaban ka na!"

She mocked. And she laugh sarcasticly.

Hinarap ko sya. This time, nakipagtitigan ako sa kanya. Alam kong mas matangkad at
mas malaki ang pangangatawan nya pero meron akong 'baon' sa panahong ito.

" Bakit, Stacey? Sa tingin mo mananahimik na lang ako lage. Para malaman mo, di na
ako ang Ella na inaapi api mo noon. Lumugar ka! Kung ayaw mong lumabas yang totoong
kulo mo! Dahil baka magulat ka na lang sa subrang baho mo ay umaalingawngaw na
dito!"

Nagbabanta na ako. Di ako makapaniwala na ang tapang ko ng hinarap sya ngayon. Ang
iyakin at walang kibong Ella noon ay hindi na ngayon.

" How dare you!"

Kasabay ng umaalab nyang mga tingin itinaas nya ang kanyang kamay para sampalin
ako. I knew it, pero mabilis ko itong nasalo.

" Save it for yourself Stacey!"

Ubod lakas ko syang itinulak sa kamay kaya napaatras sya, to my surprised she lost
her balance at bigla syang napaupo sa sofa. Nanlaki ang mga mata nito, sa di
makapaniwalang reaction.

" Bitch."

Bulong ko kasabay ang pagwalk out, at ako ata ang nagulat nang makita silang
nakaline up sa hagdan. Servo, Mica, Yvo, Jamie. Lahat sila di makapaniwala sa
nakitang eksena. Shocked. Kung tutuusin kulang pa yon.

Di ko sila pinansin at nagmamadali akong umakyat papunta sa taas ng mansyon.

Third Person POV

Di sila makapaniwala. Dati rati kasi pag binubully ni Stacey si Ella ay tumatakbo
lang ito palayo habang umiiyak. Maswerte na lang kung nahuhuli ito ni Yvo inaaway o
di kaya isa sa mga parents nila. Namimihasa na talaga si Stacey, kung akala nila
sya pa rin ang dating Ella, ngayon di na pala. Matapang na si Ella, that serves her
right. Dapat lang na ipagtanggol nya ang sarili nya ngayon.

" Can't you see that?! Til now wala pa rin syang kwenta!"

Sambulat ni Stacey, pilit ipinapakita na di sya natinag.

" Stop it Stacey! "

Yvo shouted at her. Di ito nakatiis sa inaasal nya.

" Ang tinatawag mong walang kwenta ay masayang tumutulong sa mga nangangailangan,
while you having the time of your life, partying like an animal, gumasta at
maglaklak kasama mga barkada mo. You know what, tama sila Daddy you dont deserve to
be a Zamora!"

Lahat walang nakakibo, fear was registered in her face, shocked.

" How dare you Yvo! Mas kinampihan mo ang criminal na yon? Remember, she tried to
kill Mica. Dont tell me nakalimutan mo na ang bagay na yon!?"

Galit nitong bulyaw sa binata.

Tumakbo si Mica papunta sa taas, halatang di na nagustuhan ang diskusyon ng

magkakapatid.

" Wala pa tayong prof dun, Stacey."

Di na nakatiis si Jamie sa alitan ng dalawa.

" My God! But I saw it with my two eyes!"

Naghyhysterical na ito.

" Yeah, your two eyes. Pero wala naman kaming nakita. We dont know the whole truth.
Dahil kahit si Ella, di parin nagsasalita tungkol sa bagay na yun."

Napailing iling si Jamie. Tama. Yun ang totoo, ngayon na malaki na sila syempre
may sarili na silang isip para magconclude ng mga bagay bagay. Ngayon pa na
nakilala na nila si Ella.

" You were there Yvo! I know you saw it! Bakit di mo sabihin ang totoo!' "
The fake cries came out. Magaling sya for showing her crocodile tears. Yvo remain
silent, glaring at her. Nagkukuyom kamao at nagtitiim bagang. Parang anytime pwede
na ito sumabog.

*flashback*

"Yvo, I never do that.. please believe me. Di ko itinulak si Mica.. di ko sya

kayang saktan..'

Umiiyak ito habang sinasabi ang bagay na yon.

" Kung hindi ikaw.. Sino Ella?Sino ang gagawa nun kay Mica?"

Nang-uusig ang mga boses nito. Nagagalit.

Imbes na sumagot ito mas lalong lang itong umiyak na umiling iling.. Buhos na buhos
ang iyak nito, halos di tumitigil..

"Stop it, Stacey!"

Galit nyang sinigawan ito. Nag-iiyak iyakan kasi.

" Hayy.. drama queen. Come on kuya Jamie, Im tired."

Servo rolled his eyes. A bored face reaction. Alam na nila ang likaw ng bituka ni
Stacey, madalas nitong ginagawa sa harapan ng parents nila.

Nagsialisan na sila Jamie at Servo. Naiwan si Yvo at si Stacey.

" I am very disappointed of you,Stacey. I am expecting a lot BETTER from you. Pero
you already wasting your time spending money in a nonsense thing all the way! I
just want to remind you, na nasa akin pa rin ang access sa lahat ng pera na inilaan
ni Dad sayo! Kaya ngayon pa lang mag-isip ka na ng maayos kung ayaw mong putulin ko
lahat ng luho mo. "

He warned. Then he sighed heavily.

"I hope everything is clear."

He continued.

Saka mabilis itong pumanhik sa taas. Naiwan syang tulala, at di makapaniwala sa

inaasal ng lahat lalong lalo na si Yvo. Nagtataka sya kung ano ang pinakain ni Ella
sa kanila, why a sudden change of things? Parang bumabaligtad na yata ang
pagkakataon at di nya hahayaang mangyari ang bagay na yon. May alas pa syang hawak
laban kay Ella.

" May araw ka rin sa akin Ella. Humanda ka."

Napangiti sya. Sya ang hadlang sa mga plano ko. Sya at di ako papayag na makukuha
nya ang mga gusto ko. Hinding-hindi.
***

**please VOTE if you like the story**

Yan lang ang kinaya ng powers..

Thanks for reading..

Twelve- Wont Let You Go

Si jamie po ang nasa picture, not Yvo..

Yvo POV

Bukas na ang silver wedding nila Dad. I have to make a move para mapalapit ako kay
Ella. How I can accomplish the plan if wala man lang akong ginagawa to make Ella
stay? I cant bear to lose her with our family again. She's totally unpredictable.
She 'd rather be hurt than to share her thoughts with us.

We've been unfair to her in all these years. And I felt guilty for being such an
asshole for not treating her right. I shouldn't be too much judgmental. I lose my
trust and I feel awful seeing her like that.

" Hi. May lakad ka ngayon?"

She stop playing guitar when I approach her.

" Hmm. Why?"

She stood up and clean all the mess in her table.

" Gusto kitang isama. "

She look at me, frowning.

I smiled warmly. Yung tipong di nya ako matatanggihan. She blushed. And then,
avoiding her eyes.

She sighed.

" Why me? As far as I know, marami namang willing dyan."

Natawa ako. I never heard na nagtataray sya, this past few days umaakto na sya ng
mga bagay na di na namin inaasahan.

" And why not? Ikaw ang gusto kong makasama. Besides, matagal na rin na di tayo
nakapagbonding."

She look at me again. Nagtatanong ang mga mata nito pero sa pagiging mysterious nya
ay minsan di ko sya makuhang intindihin.

" So, I'll wait for you. I'll give you thirty minutes to prepare. Sa baba ako
maghihintay."

Kinindatan ko sya bago tinalikuran. At di sya nakaligtas when I saw her blushed.

Somehow napapaisip ako kung sino o anong lahi ang bioligical parents nya dahil isa
syang mestisa. Di mo makikita na sa kanya na pure Filipina. Maliban sa maitim nyang
buhok ay napakaganda din ng features nya. Noong kabataan nila, natatakpan kasi ang
kagandahan nito sa malalaking eyeglasses at lageng may braces. Di marunong mag-
ayos. Pero cute parin sya para sa akin. And now she looks stunning and breath
takingly beautiful. Si Stacey kasi ay half american, her Mom died when she was born
and she never had a chance na makilala ang parents nya. Thats what I knew sabi sa
ampunan. Maganda sya pero she's matured dahil lageng nakawear ng make up,
nagsasideline kasi ito ng modelling and maraming bisyo. Unike, Ella na napakasimple
in her own way and she looks younger than her age. I never knew about Ella, dahil
iniwan lang daw ito sa ampunan at hindi naman parents nito ang nagdala sa kanya
doon when she was a baby. Bakit ba may mga magulang na kayang iwan ang mga anak
nila? And I won't allow it to happen in my future children.

Wala pang thirty minutes ay nakikita ko na syang bumaba sa hagdan wearing a simple
summer dress. Napangiti ako at di ko mapigilang ma-attract at humanga sa kanya
again in her aura. She looks perfect for me. Very natural.

" Let's go."

Inalalayan ko sya palabas sa mansyon. Tipid lang syang ngumiti sa akin.

Tahimik lang kami while driving. We have some similarities when it comes to
attitude. Tahimik at kalmado. Di nagsasalita kapag walang may nag-uumpisa.

" Anong lugar ba madalas gusto mong puntahan kapag namamasyal ka?"

I broke the silence. I took a glance in her view.

" Hmm. Beach. I hate crowded places. I want peaceful and maginhawa sa pakiramdam. "

She answered without looking at me.

Doon ko sya ipapasyal sa gusto nyang lugar. I almost forgot that she's a lover of
nature kaya di ito tulad nila Stacey na mahilig sa walang kabuluhang bagay.

I buy all the necessary things to bring in that certain place. Junkfoods,
sandwiches, Donuts, and red wine. And her favorite orange juice in pack. Di naman
sya nagtatanong, she just shrugged at parang nahuhulaan na nya kung saan kami
pupunta.

Ella never ask. She just only ask if it bothers her alot. Very observant at pag sa
tingin nya nakukuha na ng sarili nya ang kahulugan ng isang bagay, yon na yon. I
notice her sometimes noon. Mag-oobserve and then let go if its unnecessary.

Dinala ko sya sa private resort na isa ring pag-aari ng Zamora clan. Wala masyadong
tao at may sarili syang place na walang pwedeng pumasok na iba.

Naglatag ako ng balabal sa buhangin at nilapag ang basket doon na naglalaman ng mga
pagkain.

" Tell me about your life in London."

Pag-uumpisa ko. I poured wine in two glasses and handed her the other one.

" Hey, wait nakakalasing ba to? You know I dont drink alcohol."

She examine the glass that she's holding. As if isa itong nakakalasong bagay.

" No, its not that alcohol what you think. Parang juice lang yan. It will not drawn
you gaya ng iniisip mo."

Nakangiti kong sagot. Na-aamuse ako sa pagiging inosenti nya.

She sip the glass of wine reluctantly. And then nilasa nya yon bago nilunok.

" Okay lang?"

I asked.

" Yeah. medyo mapait na matamis."

" See, it wont harm you."

Simula na yon para magkwentuhan kami and it feels comfortable and I admire her for
being a smart thinker. Mabilis nyang napopoint out ang mga sinasabi ko.

" Have you been inlove someone there in London?"

Nagkaroon ako ng interes sa personal nyang buhay. She stop biting the donuts and
napatingin sa akin. Saglit lang yon at biglang naging mailap ang mga mata nya.

" No. I never did...*sigh*.. I mean not in London." Humina ang boses nya at
malungkot syang napayuko. I got curious.. not in London but.. where? Did she?

" Ah so.. you were.. but not in London. Saan at sino?"

Bigla akong nanibago. I felt jealous.

" Let's not talk about it Yvo. Sometimes there are things na di talaga para sayo.
Somehow you have to learn from yourself to let go."

Oh. I never thought she could such think about that things. Let go? That's the
saddest and hardest thing to do. Tumingin sya sa malayo. Parang may inaalala.

" You broke up with him?" I asked again.Hinihila ako ng matinding curiousity.

Mahina syang natawa. Sounds bitter. Napayuko sya at nag-angat ulit ng ulo. Tumingin
ulit sa alon ng dagat.

" I never been into in a relationship, Yvo. I'd never had a chance to express my
feelings for him and he didn't know, and I think that's its always be. "

She's sad. And kung sino man ang lalaking yon, maswerte sya na may nagmamahal na
isang Ella sa kanya.
" That's stupid. How will you grant happiness if you wont fight with the one you
love? How will you know if he loves you or not if you dont give it a try?"

Di ko alam kung ano ang perception nya pagdating sa pag-big o pakikipagrelasyon.

Pero for me loving someone is worth fighting for.

" There are love stories are left to be untold. Sometimes somehow, its not always
to be told, to show or to fight. Coz I believe that there are bound by bounderies.
Everything has a limitation. *sigh* So that's it."

Makahulugan ang mga salitang binitawan nya pero di ko parin maintindihan. May mga
bagay na di ko ma-explain. Gusto pang magtanong pero wala din akong makuhang sagot.

" Sabagay. Everyone has a different kinds of perception. "

I only said. I look up and smiled.

" Yeah. Sort of. " Maiksi nitong sagot.

" Why did you chose photography? "

I suddenly asked and look at her.

" I want to put some life of those who exist but used to be unexistance. "

What? Is she referring to someone? Saglit akong napaisip pero ako na rin ang
nakasagot sa sarili kong tanong. Yeah. she is referring to herself. Exist but not
existed sa iba. Like us, nakalimutan namin sya sandali. Di ko maiwasang ma-guilty.

" Come, gusto ko makita ang sunset while walking in the sand."

Tumayo at nakangiting binalingan ako.

Tumayo na rin ako at masaya kaming naglakad sa dalampasigan while joking for
awhile. Ang sarap pala ng ganitong feeling. Yong wala kang iniisip kundi ang manood
sa paglubog ng araw. Magaan sa pakiramdam. Di ko man maibalik ang buong tiwala sa
kanya pero sana maibalik ang dating kami. Ang Ella na madalas akong lapitan at
kausapin. Ang masayahing nakikipag-usap at nagbibigay sa akin ng thank you card
everytime na pinagtatanggol ko sya sa nambubully sa kanya noon.. I miss her in
every way.

" After the wedding what are your plans?"

" I will find my real parents. Specifically my mother."

We were looking at the sun was about to set. Napatingin ako sa gawi nya mas
naaattract ako sa buhok nyang nililipad ng hangin. Nakatingin sya sa malayo. And I
know she still dreaming to know her biological parents. Sino ba ang hindi
gugustuhing makita ang taong naglabas sayo sa mundong ito? Natural lang ang bagay
na yon but to think about the thing na aalis sya at lalayo sa amin ay parang di ko
kakayanin. Where in fact kaya naman namin syang tulungang maghanap. I am Zamora at
pasasaan pa ba ang connection at power ng pamilya namin kung di namin sya magawang
tulungan?. Pero Im afraid that Ella will refuse it. I think mas pipiliin nya parin
ang second poster parents. Ang mga Smith. Tutal nagpa-adopt na rin naman sya sa
pamilyang yon.

" We can help you Ella."

 I offered.

" I dont want conflicts, Yvo. Dont worry I can do it. I just really have much time
to start it. Soon I will."

She smiled and then threw her head and shouted from the top of her lungs.

"Ohhhhh!!!!............"

At sinabayan ko syang sumigaw.

That's awesome. She laughed. And I felt so much joy hearing all her laughters in
the air.

And I realized this much.

At this moment.

I know I cant let her go.. .

I cant bare myself living without her. And I'm sorry Ella, I'll try my best as I
can at di kita hahayaang lumayo.

Never.

I wont let you go...

******--+-++-*********-----**--->

Na-delete yong drafts ko. Kaya ito lang ang inabot ng brain cells ko. Kaya
pagpasensyahan nyo na po.

*VOTE *

dont forget it..

Thirteen- The Secret Garden

Ella POV

Inaatake na naman ako ng insomnia. Ano kaya ang pwedeng gawin? Para di naman ako
nagmumukhang helpless sa kakatitig ng puting kisame while lying here in my soft
matress.
Im not in the mood para tumugtog ng instrument ngayon. Napatingin ako sa wall
clock. Its 11:45pm. Minuto na lang, midnight na. Tapos mag-uumaga na naman.

Bumangon ako sa kama at lumabas sa kwarto. Pumunta ako sa lugar na nakagawian ko.
My secret sanctuary. Sa garden kung saan may maliit na kubo doon na sinadya
talagang ipagawa ng Mom para sa akin. Di yon nakikita pag pumasok at umikot ka sa
buong labasan ng mansyon kung di mo sasadyain. Its like The secret Garden. Naka-
lock yon at sya lamang ang may susi at ang duplicate ay andun kay Mommy. Di mo
makikita ang maliit na gate dahil nabalutan yon ng vines plants.

Pumasok ako sa loob. Ini-on ko yung lampshade. Ganon parin ang itsura. May maliit
na higaan, mesa at mga iba pang kagamitan. Humiga ako doon sa kama at pinikit ang
mga mata.

......

" Ibalik mo sa akin yan, Stacey!"

I shouted her nang hablutin nito ang kwentas na hawak ko.

. Sabi ng madre na tumanggap sa akin sa orphanage sout-sout ko daw yong kwentas na

yon nung baby pa ako. Nung inampon na kami ng Zamora family, binigay na sa akin
lahat ang mga belongings na palatandaan sa pagkakakilanlan ng aking ina. A box na
naglalaman ng gamit, lampin na may naka-embroid na pangalang Ella Jannielle. Am
sure mama ko ang nagbigay ng pangalang yon. A small pretty doll na singliit lang ng
kamay. May naka-printed din na name ko. Lastly, a pure white gold necklace na may
pendant na flower at sa center non ay may nakalagay na Ella. Lahat ng yon ay
pinakaiingatan ko.

" Brenda, kunin mo yong box nya. Bilis!"

At to the rescue naman ang kaibigan nyang si Brenda at hinablot yon.

" Give it back, Brenda! Stacey akin na yan please... "

Im crying begging for her na ibalik ang mga precious things ko.

" In one condition, Ella." A devilish smile registered in her pretty face.

" Ano yun? "

I paused for a while. Pinunasan ko ang pisngi ko na basang basa ng luha.

" Itulak mo si Mica sa tree house. Di ko sya gusto, she's spoiled brat."

Nanlaki ang mga mata ko sa inutos nya. Kailanman di ko magagawa ang gusto nyang
mangyari. Hindi ako tuso. Hindi ko kaya.

" Stacey, no. Di ko kaya yon. Please utusan mo ako ng kahit na ano. Wag lang na
masasaktan ko si Mica."

" Well.. Ella, yon ang gusto ko! Kung di mo kayang gawin yon. Say goodbye to your
precious ..."
 Kasabay nun, nakangiti nitong itinaas ang kwentas at box.

" Say goodbye to your precious gem.. And, you have no idea how to search your
freaking mother. Just think about it Ella."

Nakangiti nitong sabi sabay malutong na halakhak. I swallowed hard. My eyes begun
to poured tears.

" Goodnight Ella.. Gawin mo na sa lalong madaling panahon. Lets go Brenda. "

At saka mabilis itong tumalikod dala-dala ang pinakamahalagang bagay na iniingatan

nya.

" Hahaha. Poor Ella.. Pathetic."

Pahabol ni Brenda at agad sumunod kay Stacey palabas ng kwarto.

Why did I forgot to lock the door? Hindi sana sila nakapasok at tangayin ang ang
gem ko. Im crying and crying for the whole night thinking on how I please Stacey
to get my things back. Its an evidence for finding my real mother. And I cant do
that to Mica kahit di pa nya ibigay ang precious things ko. I believe na makukuha
ko parin ang bagay na yon but not that way she wants.

" Hi Mica."

I greeted her when she entered in my music room.

She crossed her arms and pouted her lips. Masama ang loob nya dahil di ko sya
sinamahan sa panonood ng drama play ng Romeo and Juiet sa Convention. Favorite nya
ang shakespeare books, a love story of tragedy. At her age, she believes in
hopeless romantic stories. May journal practicum kasi kami non. And di ko nagawang
samahan ito.

" Im sorry Mica. Bawi na lang ako next time."

I made an apology.

" Hmmm.. matagal pa yong next time. "

And then she walked out. Tumayo ako at sinundan sya. Matagal sya amuin dahil nga
laking spoiled, only princess ng Zamora.

" Mica!"

Sinundan ko sya hanggang umakyat sya sa tree house. And I did too.

She is standing at the next door, watching the sky. Naabutan ko sya sa ganong
posisyon.

" Mica, sorry na.. babawi ako promise."

Hinihingal kong sabi. Lumapit ako sa kanya. And she leaned her shoulder in the
wall of an open door.

To my surprise lumapit si Stacey. Di ko sya namalayang umakyat din pala sya sa tree
house. Nilingon ko sya. Bigla akong kinabahan sa mga ngiti nya.

" Mica, dont believe her. She just only made an excuse para di sumama sayo. I saw
her dating with Mark in a movie world."
Nagulat ako sa sinabi nya. Mark is the ony one Mica's ultimate crush.

" What? You lied Ella?"

Mica was glaring. Parang maiiyak na ito sa sinabi ni Stacey na di naman totoo.
Mabilis akong napailing-iling.

" No Mica. Its not true."

Sunod-sunod na iling ang ginawa ko.

" Its true Mica. Kayang-kaya ka nya saktan."

She was convincing Mica to believe her.

" No.. no.. its not true.."

Napapaiyak na ako. Di ko alam kung maniniwala si Mica sa kanya but were on the
stage of having misunderstanding. Possible yon.

" Get out Ella. Give me some space."

She turned around at humarap sa labas ng pintuan..

Lumapit si Stacey at biglang kinuha ang kamay ko. At nilagay sa likod ni Mica.
Pagkatapos nun, itinulak nya ito gamit ang kamay ko. Sa subrang pagkabigla
nataranta ako.

" Micaaaaaaaa!!!!!"

Stacey shouted in a panic voice.

And di ako nakakilos sa pangyayari. Natulala ako saglit as I watched her small body
falling down, like a coconut falling from tree. A horror reaction was written all
over my face. Di ako nakakilos. Para akong ipinako sa kinatatayuan ko. My knees is
getting weaker.

Shocked was understatement.

Mica unconsciously lying her body on the ground. Tumakbo si Yvo papunta sa
kinahuhulugan nito.

From there, kitang-kita ko ang galit ni Yvo habang binubuhat ang katawan ng kapatid
niya.

Nanlabo ang mga paningin ko.. Parang lahat ng kilos at sigaw sa paligid ay
nagsilbing echo na lamang sa akin. I was lost with my own world. Namalayan ko na
lang na kanina pa pala tumutulo ang luha ko. Its overflowing in my cheeks like a
river.

" Daddy, Mommy. Tinulak ni Ella si Mica sa tree house. I saw it and I heard it na
nag-aaway sila."

Stacey is the best actress I've ever seen. She's crying as if her life depended on
it. Di ako nakakibo.
I saw Mom and Dad looking at me accusingly with the biggest shocked and question in
their eyes.

Im crying looking at them.

And there, Stacey smiling looking at me. She was hugging Mom, facing in my view.
And I saw my precious necklace that she's holding and giving me a warning look.
Trying to say 'dont talk or else I wont give it to you.'

Im losing my words and I run away from them.

I run and run until I reach my sanctuary..

End.

Di ko napansing tumutulo na pala ang luha ko habang inaalala ang nakaraan. Pinahid
ko yon at ipinikit ulit ang mga mata.

Unti-unti na ako hinila ng antok.. at tuluyan nang nakatulog.

Yvo POV

The wedding was about to start in one and half hour pero wala paring Ella. Mom and
Dad are panicking searching for her.

She wont leave. I knew. Lahat nakaayos na. Sya na lang ang kulang.

"Baka may pinuntahan lang sandali. Knowing her di naman nagpapaalam yon."

Its Mica, who said casually. Trying not to be irritated in front of our parents.

" Baka nakalimutang umuwi. Baka kasama yung Dyllan, nagdate sila and then doon na
natulog sa kanya."

' Servo got the hell out of me. Kaya tinutukan ko sya ng masamang tingin. He just
shrugged. I hate the way he delivered his instinct. Parang lageng out of knowledge,
where in fact di naman ito bobo.

" Nah. Bakit pa sya hihintayin? Di naman sya importante?"

Its Stacey na naiinis na rin. Nagwalk out sya at hinila si Brenda palabas sa
living room. Nasa bahay pa kami waiting Ella to come out.

Si mommy at si Daddy ay nagwoworry lang while talking softly.

" I think andito lang sya sa bahay. Nasa kwarto naman ang belongings nya. Ang
phone, her camera, and her stuff. Di nga sya naglock ng kwarto. At sa ganitong
sitwasyon I know she wont leave."

Napaisip ako sa suggestion ni Jamie. May point ito. Ano ba ang madalas tambayan
nya? Wala na ang tree house. Wala rin naman sya sa music room nya. Sa swing na nasa
garden, wala rin sya. Bukod doon wala na akong alam saan sya naglalagi sa mansyong
ito pag nandito kami sa bahay.

"Great! Come here Yvo."

Mom stood up and I can say may alam sya kung saan si Ella.

Hinila nya ako palabas ng living room. Making it fast while struggling in her
wedding gown. Pumunta sya sa master's bedroom at may dinukot sya sa kanyang drawer
and there's a small box. She opened it and she handed it to me.

" A key?"

I asked wondering what am I going to do with the key.

" Open the secret garden. She must be there. "

Nakangiti nitong sabi.

Mas lalong nagsalubong ang kilay ko sa sinabi nya. A secret garden?

She explained it to me on how I can make it there. I dont know about that place.
May pinagawa pala silang ganun and its exclusive for her. Wow.. Bakit parang ang
dami kong di alam?

Habang tinatahak ko ang daanan. I saw some orchids. An imported different kinds of
orchids. And there I saw a wall, covering with vines flowers. I thought it was the
boundery but Im wrong, may isang lot pa pala itong tinakpan lang ng mag
naggagandahang bulaklak.

Kinapa-kapa ko yon and I saw a small hole. Its a gate nang hawiin ko ang mga
bulaklak. Pinasok ko yong susi and it click, and the beautiful blooming flowers
inviting me in. I was overwhelmed for a moment. Di ako mahilig sa bulaklak pero
nang makita ko ang mga klase-klaseng bulaklak na bumungad sa akin ay napahanga ako
at nagkaroon ng interest.

Wow..amazing.

I walk and searching that kubo, as what Mom told me. From the corner of my eyes. I
saw it there sa bandang dulo na may mga white roses. At kung ano-ano pa na di ko na
mapangalanan.

Pumasok ako, as expected. I saw her there lying in bed. Sleeping softly and
peacefully. Her mouth is slightly open. I smiled. Napakaganda nya tingnan.
Mapayapa. And her lips is inviting me to kiss her. Umupo ako sa tabi ng kama at
dahan-dahang yumuko para nakawan sya ng halik.

Her soft and luscious lips is tempting me so bad. Kaya diniinan ko yon. Kalaunan,
gumalaw yung lips nya and with that, she response my kisses. Nakakalunod sa
pakiramdam. Lumalim ang halikang yon. Its a love with lust.

She's moaning while Im kissing her. Mas lalo akong uminit. Sensual and very
intimate.

We are kissing passionately. And when we stop, she open her eyes and looking at me
blankly... She blink and blink before she knew its reality. Bigla syang bumangon
and nagmasid sa palibot. Then, she touch her lips. Its swollen from a deep kiss
we've shared.
" Did we kiss?"

I was surprised when she asked that. I smirk playfully.

" Yeah. You forgot?"

Im grinning staring at her.

" Really?"

Sa di makapaniwalang tono nyang tanong

" You forgot? We just did. A Passionate kiss."

I teased. A wide smile plastered on my face.

She just blink na nakaawang lang ang labi. It stays for a moment bago sya nakahuma.

" Oh no! "

Bigla syang tumayo nang makita ang sout kong white suit.

" Tapos na ba ang kasal? "

Halos nagpapanic nyang tanong saken.

" No. "

Tumingin ako sa sout kong wristwatch.

" In less than 45 minutes the wedding will about to start."

I said.

" Come on!"

Hinawakan nya ako sa kamay at hinila palabas sa lugar na yon.

She asked some questions kung paano ako nakarating sa lugar na ito at kug ano-ano
pa. At sinagot ko naman ang lahat ng yon.

" Just wait."

Hinawakan ko sya sa kamay nang matapos nyang e-lock ang gate.

" What?" She snap.

I give her a naughty smile. And I suddenly hold her nape and ravish her luscious
lips.

Wala na syang nagawa kundi ang magpaubaya.....

**********+******-----------++-->

Hanggang dito na muna.. Next chapter will be more Yvo and Ella moments..

Its raining outside.. Sarap pag may kayakap.

I hope you guys support my story. Please.. VOTES..

Fourteen- Wedding Day!

Ella POV.

The wedding turn out so good. Perfect. Mga malalapit lang na kamag-anak ang dumalo
at mga kaibigan ng pamilya. Kahit sikat sila, nanatiling private ang selebrasyong
yon.

Garden Wedding ang naganap dahil silver weds naman yun for reaching 25 years of
marriage.

As I stared our parents dancing sweetly. Di ko mapigilang mainggit. Minsan Im

asking myself if ganun din ba ang future ko. Na masaya. At magkasama sa hirap at
ginhawa. Katulad nila Mom and Dad. Till death do us part ang marriage.

I remain silent sa tabi. Nagulat na lamang ako nang marinig ko ang pangalan ko, the
emcee anouncing my name to come over the stage to give them a piece of love song.
Kahit nag-aalalangan ako, pinagbigyan ko na. Seeing those mom and Dad smiles. How I
can I say no to them? Nakarinig ako ng bulung-bulongan sa paligid nang tumayo
ako.

-Sya na ba si Ella? Wow she looks stunning and beautiful-

-She changed a lot-

-Beautiful-

Sometimes nakalaflatter din marinig ang mga papuri ng ibang tao lalo na pag pamilya
mo. Nakakataba ng puso.

Nang makarating sa stage, sinabi ko sa mga nagtutugtog ng instruments ang

kakantahin ko. Naupo ako sa chair na nasa center ng stage.

I saw a pair of eyes admiring on me. Its a deep feelings na di ko maexplain. And
that familiar person none other than, Yvo. I smile at him.. And then music on the
background starts.. I hold the mic.

Its amazing how you can speak right through my heart

Without saying a word you can light up the dark

Try as I may I could never explain

What Im hear is you dont say a thing

He's gazing and smiling. And I couldn't avoid to look him in the eye. His face
remain casual but his eyes telling me something that I could not fathom.

The smile on your face let me know that you need me

There's a truth in your eyes saying you'll never leave me

The touch of your hand says you catch me

Whenever I fall .. You say it best

When you say nothing at all..

Sa kanya na ako nakatingin habang tinatapos ang kanta. Pakiramdam ko kasi sa kanya
ko sinasabi ang mga katagang yon.

And when the song ends. Nabingi lang ako sa palakpak ng crowd but my only thought
focus on him. She smiled widely and gave a round of applause. My heart beats
abnormally.

Lutang parin ako nang makababa ng stage. Dumerecho ako sa food table at kumuha ng
maiinom. Pakiramdam ko nanuyo ang lalamunan ko sa tensyon.

" You look good in your dress."

Napahawak ako sa dibdib nang marinig ang baritonong boses yon. Only to find out si
Dyllan lang pala, nakangiti at nang-aasar. Nilakihan kasi nito ang boses at iniba
kaya di ko agad nakilala. Dahil sa gulat nakangiti ko syang hinampas sa braso. Ako
ang nag-envite sa kanya dito. Pero di ko sya nakita kanina. Baka na-late lang.

" Where's Naneth?"

Tanong ko at hinarap sya, holding a glass of juice.

" Di makakapunta eh. Di ba tumawag sayo?"

" Diba sabi ko sayo sunduin mo. At sabay na sana kayo dito."

Naka-pout kong sabi at hinagod sya ng tingin.

" Nah, ginawa ko na kaya nga late ako. Nilalagnat. Mabuti na lang may kasama sya sa
condo, kundi di talaga ako makakapunta dito."

He's worried.

" Hmm.. sounds worried. Baka nagkakagusto ka na sa kanya."

Nakangiti kong pang-aasar. Bahagya kong nakita ang pamumula nya. Do men blush?
Just asking.

" No way. Di ako magkakagusto sa malditang yon."

Sagot nito na napakamot sa batok. Hinuhuli ko mga mata nya pero biglang naging
mailap.

" Talaga lang hah?"

Nakangiti kong tukso.

" Anyway. Kumusta na? Tuloy pa ba ang plano natin?"

Sunod-sunod akong tumango. Syempre tuloy na tuloy na yon. Hindi pwedeng hindi.
Dahil doon nakasalalay ang sagot sa mga tanong ko.

" Anong plano?"

Kapwa kaming natigilan at sabay na napalingon sa kanya. His murderer look is about
to explode. Di ko alam kung bakit ang sama nyang makatingin kay Dyllan sa tuwing
nag-uusap kami lage na lang syang umaakto ng di ko maintindihan.

Jealous?

Maybe pero bakit naman sya magseselos?

Maraming haka-haka kung bakit pero di ako ang tipong tao na nagcoconclude ng mga
bagay-bagay. Ayokong mag jump to conclusion. At higit sa lahat ayokong mag-assume.

" Its none of your business."

Nakakalokong sagot ni Dyllan. Kaya mabilis ko syang siniko sa tagiliran.

Yvo glared Dyllan. Alam ko na ang mga tingin na yon.

" Wala naman. Its a business trip."

Yun ang biglang lumabas sa bibig ko. Ayokong magpalitan na naman sila ng rude
words na ipinagtataka ko minsan.

" Business trip? with him? Kayo lang dalawa?"

Why he is acting like jealous? After all di ko naman sya boyfriend.

" Why? Di ba pwede?"

Pilyong ngiti ang sumilay sa labi nito. Kaya siniko ko sya ulit. Bakit ba itong si
Dyllan umaandar na naman ang pagiging mapang-asar? Alam kong ginu-good time nya
lang si Yvo.

Again, his face was about to shut. He clenched his jaw. At nakikita ko na ang
panggigigil nya sa galit. Namuo ang kanyang kamao at parang any moment now ay
susuntukin na nya si Dyllan.

" Halikana Yvo."

I broke the tension. Pinagpapawisan na ako ng malamig sa eksena. Natatakot ako

para kay Dyllan. Di pa naman sanay itong binibiro. Iba ang kinalakihan nito
compared to Dyllan. Di ito mahilig sa happenings. Mesteryosong tao at bipolar.

" Yvo. Ano ba? Anong problema mo?"

Nagtitimpi kong tanong.

" I dont want you to go that bastard whatever business trip you've had. Dont trust
him Ella. "

Nagsalubong lang lalo ang kilay ko sa mga sinabi nya. Problema nito? Parang lalapa
na ng aso.

" But he's a friend."

I insist. Wala kasi akong makitang matinong dahilan na ikinagagalit nya.

" I dont care. I dont like him and I dont fucking TRUST him. "

Pagkasabi non ay mabilis na itong umalis palayo. Naiwan syang natigilan at

sinundan na lang ito ng tingin.

" Well, well. How does it feels na pinag-aagawan ka ng lalaki?"

Stacey smiling at her. I dunno what's the reason kung bakit napaka kontrabida nito
sa lahat ng oras.

" Ikaw? How does it feels na nang-aagaw?"

Balik tanong ko sa kanya. Baka nakakalimutan nyang marami syang atraso sa lahat.
Lalong lalo na sa akin.

Namula sya sa galit. I knew it. Nanlaki ang mga mata nya.

" Matapang. Well I like it."

Mapakla itong tumawa. Enough na kami lang dalawa ang makarinig. Besides were on
the corner of the crowd.

" So? "

Tinaasan ko sya ng kilay. Wala paring nagbago sa kanya. Masama pa rin ang ugali.

" Wag mo akong susubukan Ella. Baka nakakalimutan mong nasa akin parin ang ---

" Dont worry di ko nakakalimutan yon. Di ko nakalimutang ikaw ang nagtulak kay Mica
sa tree house."

Madiin kong pagkasabi sa kanya. And she paled na parang tinuklaw ng ahas.

" Dont you dare try to--

" Ang ano, Stacey? Natatakot ka parin bang sabihin sa kanila ang totoo? Dont worry
kahit di ko sabihin sa kanila malalaman din nila ang baho mo."

Matapang ko syang sinagot. Nakita kong napapatingin na ang mga brothers sa amin sa
may di kalayuan.

Namula sya sa galit at kulang na lang sampalin nya ako, duraan o kahit ano pa mang
pananakit physically. Dahil ganun naman talaga sya. May brutality na itinatago sa
katawan.

" You freak! "

Di ito nakatiis at sinigawan ako. Kaya napalingon halos lahat sa amin.

I only smiled. Kalma lang ako sa reaksyon nya.

" You know what Stacey, nakakaawa ka. Dahil sa ugali mo walang magmamahal sayo ng
totoo."

Inayos ko ang sarili.

Sinugod nya ako, hahablutin sana ako pero dumaan ang waiter at tayming namang
natamaan nya ito kaya ang isang pitsel ng juice ay tumilapon sa boung mukha at
dibdib nya. Parang gusto kong tumalon sa tuwa.

" Shit! "

Sigaw nito. At lahat ng atensyon ng mga tao ay nasa kanya na. Buti nga sa kanya.

Pahiyang-pahiya sya. I just only smiled. At nanggigigil itong pumadyak at sinigawan

ang waiter na walang kamalay-malay.

Nakakatawa.

***

Mica POV

Nanghihina akong sumandal sa pader. Di ako makapaniwala sa narinig.

" Dont worry di ko nakakalimutan yon. Di ko nakakalimutang ikaw ang nagtulak kay
Mica sa tree house."

Halos mabingi ako nang marinig ang bagay na yon. Na-shocked talaga ako. So all
these years tinago ni Ella ang totoo. Si Stacey talaga ang nagtulak sa akin sa tree
house.

I am so much guilty for treating her bad. Masyado akong nanghusga at pinaniwalaan
si Stacey. Di ko man lang sya hinayaan magpaliwanag.

Di ko naiwasang ma-curious at makinig sa usapan nila. Kaya lumapit ako. Nagtago ako
sa may kurtina at nakinig. I heard everything.

I felt terrible. And at the same time I'm thankful na di pala kayang gawin ni Ella
sa akin ang bagay na yon. Noon pa man ay may pagdududa na ako pero ayoko namang
isipin pa ang bagay na yon. Until, nagkahiwalay kami ng landas. Nilayo ko ang
sarili sa kanya. But I miss her, aaminin ko yon. Nung nasa states na kami ay
sinusubukang makipag-close ni Stacey sa akin but it never work out. Dahil bitchy
sya. And Im not. Kuya Yvo is very protective, di ako hinahayaang lumabas ng walang
kasama. Bawal ang parties. Kaya lumaki akong may desiplina sa sarili. Nawala ang
pagka-brat ko noong nasa poder pa ako nila mom and Dad.

I sighed.

I have to talk to her.

She owe me an explaination. And I want my Ella back. My closest sister.

**********+*******-----+--+------->

VOTE po..

Fifteen- Telling the Truth

I felt bad when I review the last chaps. Ang daming typo errors at ang iksi ..
Nakulangan ako. Madalian kasi yon, And I just want to finish this more chaps coz
magiging busy na ako next week.
Maraming bookings eh...

Ella POV

Pagod ako. Di ko na tinapos ang selebrasyon sa venue at agad akong nagwalk out sa
reception. Nagtext nalang ako kay Mom na masakit ang ulo ko to excuse myself.

Tinawagan ko si Dyllan.

" Dyl, kailan tayo pupunta ng Davao?."

-" Ikaw? Bukas pwede na.- "

Sagot nito sa kabilang linya.

"Sige." Matamlay kong sagot.

Pagkatapos naming pag-usapan ang iba pang detalye ay agad ako nagpaalam para mag-
shower. Pupuntahan ko pa si Naneth para kumustahin. Maaga pa naman, 7pm pa lang.

I am currently fixing myself in front of the mirror nang makarinig ako ng katok sa
pinto. Baka isa sa mga katulong.

" M-mica."

Nagulat ako nang sya ang mapagbuksan ko ng pinto.

She's standing there at nang-aamo ang mukha. Feeling sorry at mapait syang ngumiti.

" Pasok ka."

Kahit punong-puno ng pagtataka nilawakan ko ang bukas ng pinto, enviting to in.

Mas lalo akong nabigla nang yakapin nya ako. Hindi agad ako nakakilos. Dahan-dahan
kong nilagay ang kamay sa likod nya.

Ano ba ang nangyari? Dont tell me napatawad na nya ako? Hmm posible. Pero bakit
naman diba?

" Im so sorry Ella.. sorry.."

Paulit-ulit nyang bulong habang humihikbi sa balikat ko. Dahan-dahan kong nilagay
ang kamay sa likod nya at hinimas-himas yon. Kung ano man ang pinagdadaanan nya
andito naman ako para tulungan sya. Pero bakit sa akin sya lumapit? Napatawad na ba
nya ako? Bakit? Kahit di ko maintindihan, masaya ako na niyayakap nya ako ngayon.

" Anong problema mo?"

I suddenly ask her nang harapin nya ako. Nagpunas sya ng luha gamit ang kanyang
kamay.

" Ella, I know na si Stacey ang nagtulak sa akin sa tree house. Bakit di mo sinabi
ang totoo sa amin Ella? Why did you hide the truth from us? "

May halong sakit at panunumbat nito. Humugot ako ng malalim na hininga bago sya
tiningnan sa mata.
" Im sorry Mica. Mahirap din sa akin ang bagay na pagbintangan sa kasalanang di ko
naman ginawa. But.. I have my reasons."

Tinutukan nya ako sa mata.

"I dont get it. Why?"

Malungkot na tanong nito. Andun pa rin ang malaking pagtataka.

" Halika maupo ka and I'll explain everything."

Hinila ko sya para maupo sa kama.

" I was young and naive that time. I was lost and its scared the hell out of me
nang makitang nahulog ka na wala naman akong nagawa to save you."

Nabasag ang boses ko at napayuko kasabay ang pagdaloy ng mga luhang matagal ko ng
pinipigilan.

Ayoko ng balikan ang mga alaalang yon. Isang bangungot at traumatic. Pero thankful
parin ako dahil nagawa ko pang mabuhay ng matino sa kabila ng pang-aapi at
pananakit ng ibang tao. Especially Stacey.

'" Stacey blackmailed me. Natatakot akong sabihin ang totoo dahil ayokong mas
lalong magkagulo."

Umiiyak ako habang dinedtalye ang lahat. Mom and Dad already gave Stacey a warning
na kapag nangyari pa ang ginawa nitong pananakit sa akin, she will eventually kick
out the family. Noon kasing inihulog sya sa pool na muntikan na syang malunod ay
ang pinakamalaking trahedyang naranasan nya at the age of ten. Simula non nanlabo
na ang pagmamahal ng kanilang parents kay Stacey at natatakot sya na baka sa huling
pagkakataon ay maaalis sya ng tuluyan sa bahay at babalik sa ampunan. She needs
love and decipline pero to think all of these years of sacrificing ay mas lalo lang
ata syang lumala. Mas naging tuso. At hanggang ngayon nasa kanya parin ang mga
precious belongings ko. Akala ko ibabalik nya sa akin pag di ko sya sinumbong pero
wala, sinabi lang nito na namisplace daw at di nya mahanap. And after that, the
rest was history.

" That bitch! Di na lang sana sya inampon. Masaya sana ang pamilya natin."

Nanggigigil nitong sabi nang marinig ang lahat.

" Hayaan mo na. Everything happens for a reason. "

Matipid akong napangiti.

Kung di inampon si Stacey siguro di nya makikilala ang Family Smith, di magiging
bahagi ng masayang buhay nya. I am a woman who always sees to the bright side of
life. For me mas maraming bagay pa ang mas mahalaga kaysa isipin ang mga masasakit
na alaala. There's no point of dwelling the past now. I've already move on. And
this time I am a fighter . Walang rason o lugar para hayaang api-apihin ako kahit
kanino man.

"Hanggang ngayon ba di parin nya binibigay sayo ang box mo? Baka tinago nya lang.
Hanapin kaya natin sa kwarto nya."

Magandang idea. Pero paano? I never invade someone's room or privacy...

At ayoko rin naman ng ganun pero kung iisipin ng mabuti walang mangyayari kung
maghihintay lang ako. I have to make a move besides sa akin naman talaga ang bagay
na yon. Tama si Mica.

" How?"

I asked.

"Dont worry. Ako ang bahala dyan. But we have to pretend na wala akong alam. For
sure pag nalaman nyang may alam ako sa totong nangyari mahihirapan na tayong bawiin
yon. Tuso si Stacey. Kilala na natin sya."

" Oo. Tama ka Mica. Your really a good sister to me. Andami lang nasayang na
panahon na maipakita ko ang pagmamahal ko sayo dahil sa takot ko."

Lumungkot ako sa isipang yon. She hugged me once again.

"Its okay. Nagkulang din ako. Nagkamali. Hinusgahan kita. My mind was set to hate
you and I was so wrong.. Im sorry Ella I should have talk to you. Sana di pa kita
kinamuhian."

Nagkapatawaran kami at walang mapaglagyan ang saya ko. Subrang saya ko. Kahit di na
nila malaman ang totoo. Ang mahalaga, nagkaayos na kami ni Mica. She's my sister.
And I still love her kahit nagalit sya sa akin noon.

Pagkatapos ng masinsinang usapan at ang emotional na tagpong yon ay sumama sya sa

akin sa condo ni Naneth.

***

(Yvo POV/ Third person's POV )

Im fucking out of my nerves. I cant forget the way Dyllan looks at Ella. He must
difinetly smitten with her. And I swear Im gonna kill that bastard. I dont want him
to get near to Ella. I need to move my plans faster. Baka maunahan ako. I will woo
her. Paano na lang ang kasal na inaasam ni Mommy? I cant back out the promised that
I've made.

" Where's Ella?"

I ask my mom. Umikot na ako sa loob ng bahay at wala parin sya. Sabi ng Manang Beth
umalis daw kaninang umaga at may dalang hand carry bag. Iniisip ko pa lang na
magkasama sila ng Dyllan na kaibigan nito ay di ko na maiwasang magselos.

" I dont know. Sabi nya may lalakarin lang daw syang importanteng bagay but she
didn't tell me where is it."

"Shit!"

Bulong ko. Kung ano-ano ng pumapasok sa utak ko. Kunot-noo lang na napatingin si
Mom sa akin. May bahid na pagtataka.

" Bakit? May problema ba?"

Nagtatakang tanong nito.

" Nothing, Mom."

Agad kong sagot. Taking away the glance.

Bumuntong hininga ito at hinawakan ako sa pisngi.

" Yvo. I hope magawa mo ito. Di ka naman mahirap mahalin. Im sure Ella will be
more secure if magkasama kayo. Do it for me, hijo. I love her at gusto kong di na
sya umalis at maging bahagi ng pamilya ulit."

Napatitig lang ako sa mga mata nito. I want her back too. Hindi dahil sa gusto ng
nanay ko. Kundi may special akong pagtingin dito.

Mahina lang akong napatango. Nagpaalam siyang magpahangin at pumunta na si terasa.

Nanatili akong nakatayo, tinatanaw ang ina palayo.

" Oh dear brother. How's the plan?"

Nilingon nya ang gawi sa nagmumulang boses na yon. Isang sarkastikong tanong na
galing kay Stacey. She is smirking while crossing her arms.

" Plan? What do you mean?

Nagtataka kong tanong. Naglakad sya palapit sa akin. Hinarap nya ako. An evil grin
in her face.

" Come on. I knew everything. Mom wants you to marry Ella. Paiibigan mo sya para
pakasalan ka. And then, she will be Zamora again. What a good play! "

Naniningkit ang mga mata ko sa narinig. Halos umakyat na sa ulo ang dugo ko.

" Its not what you think Stacey. I have my reasons and I dont care about that
fucking play you mean!"

Matigas kong sabi dito.

And whatever my reasons are, wala na syang karapatang alamin pa yon. I am Yvo, I
dont need to explain it to her.

" Really? Its revenge right?. I knew it. Good job Yvo. "

She smiled like she win the game. He clenched his jaw upon hearing those words.

Revenge? For what? Dahil kay Mica? Why would I do that?

Hindi ko na nagawang magsalita dahil agad itong nagwalk out. Wala naman akong
pakialam sa mga iisipin nito. Ang mahalaga sa akin ay si Ella. Sya lang ang
kailangan kong suyuin.

Habang naglalakad sya sa hallway, nakasalubong nya si Mica. Nakangiti habang

nagtetext sa kanyang cellphone.

" Kuya Yvo. Nakita mo si Stacey? "

Nagtaas sya ng kilay. Kailan pa hinahanap ni Mica si Stacey? Hindi naman sila
magkasundo.

" Nasa taas. "

Maikli kong sagot. Bigla akong napahinto nang makita ang screen ng phone nya. Its
Ella. Isang selfie picture at may kasamang lalaki. Agad namang napansin ni Mica na
nakita ko ang phone nya kaya mabilis itong umiwas pero bago pa man ito makaalis ay
hinablot ko na.

" Kuya! Give it back! Ano ka ba!"

Nagpapanic nitong hila sa kamay ko nang itaas ko yon at tiningnan.

--Selfie here in International Airport in Davao.--

Yon ang nakalagay na pic na shi-nare post via instagram. Crap! The guys is wearing
rye ban, at kilalang kilala nya ang ngiting yon. Its Dyllan at magkaakbay pa ang
dalawa.

" Your friends?"

Nagtataka kong tanong kay Mica. Dahil sa pagkakaalam ko di naman nito kinikibo si
Ella.

" Bakit ba! Natural! she's my sister. Akin na nga yan!"

Masungit nitong sagot at hinablot ang phone.

" Pakialamero."

Bulong nito bago umalis. Inirapan pa ako. Di na ako nakakibo at nagtataka na lang
na sinundan ko sya ng tingin. Are they communicating? Maybe nag-uusap na ang dalawa
kahit may atraso si Ella sa kapatid di malabong magkaayos sila tutal matagal na
ang pangyayaring yon. Maybe nakapagmove on na si Mica.

" Mica, sandali!"

Hinabol ko sya nang makaisip ng paraan kung paano ito sundan. Di talaga ako
mapakali na magkasama sila ng lalaking yon. God! Papatay talaga ako ng tao pag
nalaman kong they're dating.

" Why?"

Nagtataka nitong nilingon ako sa likod.

" Give me the exact place where Ella stays in Davao. I need it badly."

Desperado kong paghihingi ng favor. Bahala na. I have to see her.

" Bakit ko naman gagawin yon? Anong mapapala ko?"

Shit! Hanggang ngayon ang taray parin ng kapatid ko! Bakit ba ang sungit ng mga
babae?

" If you wont give it to me. Well lets see about your allowance. I'll take the
whole two months."

Pananakot ko sabay talikod sa kanya.

" Sige na nga! Your so unfair! "

I smirked. Alam ko na ang sikreto ng pagpapaamo nito.

" Good. "

Nakangiti kong harap nito.

" Duh."

Nababagot nitong reaksyon. She rolled her eyes upwards tanda ng pagkairita.

I just only smiled..

***********+***----***---------->

**please READ, VOTE, SHARE and leave comments if you want to.***

Thanks. :)

Next is.. Yvo will get Ella.

Sixteen- Stars Gazing

Nagustuhan ko mga stories nya,,

Ella POV

" Night Dyl. See you tomorrow."

Nakangiti kong sabi habang paliko sa suit ko. Sayang di kami nagtabi ng room. Wala
na kasing vacant dahil fully book na. Its summer here in Phil so maraming
bakasyonista.

" Night. Pupuntahan na lang kita 8am tom sa suit mo."

" Sure."

Pagkatapos non naghiwalay na kami ng landas.

Pagpasok ko ng suit agad akong pasalampak na umupo sa sofa. Its been a long tiring
day. Napakahirap din pala maghanap sa taong wala kang idea kung paano hahanapin.

Felipe Gomeri.

Di ko alam kung nag-eexist ang taong ito pero kailangan ko syang hanapin. Half of
me is out of this world dahil sa pagkatao kong di ko pa nalalaman. Nakapikit ako
habang nakasandal sa sofa.

Hmm.. Ohh . And oh why just fall in love again

Just one touch and then it happens everytime ...

And oh why just fall inlove again and when I do..

I cant help myself I fall in love with you---

Pakk!

Bigla akong napatayo sa lakas ng tunog na yon. Nahinto tuloy ako sa pagkanta.

God!
Nanayo ang balahibo ko nang maisip na may tao sa loob ng suit ko. I'm sure galing
sa kwarto yon. Abot-abot ang kaba na nararamdaman ko. Paano kung magnanakaw?
Imposebli dahil exclusive naman ang hotel na ito. Killer? Pero bakit andito sa suit
ko?

Dahan-dahan akong naglakad patungo sa silid. Pinihit ko ang doorknob at bumungad sa

akin ang dim-light ng ilaw sa loob. When I scan around malinis naman ang loob.
Walang nagkalat na gamit. Maayos pa naman ang arrangement nito. Ang narinig ko
lang ay ang lagaslas ng tubig sa shower room.

May magnanakaw bang naliligo muna bago magnakaw?

O baka naman visitor lang?

visitor ko?

Imposebli.

Tumigil na ang tubig at lalabas na sya ..Dahil sa takot tumalikod agad ako at dali-
daling tumungo sa pintuan.

"Where are you going?"

Oh.. .

Kilala ko ang boses na yon. Sya lang ang nagpaparamdam sa akin ng ganito tuwing
naririnig ko ang boses nya. God.. Hindi ako pwedeng magkamali...

Kaya humarap ako sa taong nasa likuran ko. .

Its really him.

Half naked standing in front of me. Kahit di masyadong maliwanag ang ilaw di
maikukubli ang ang tikas at tindig ng katawan nito.

I swallowed the lump of my throat.

Parang nakalunok ako ng buong tinapay at nahihirapang lumunok. Nanuyo ang lalamunan
ko kasabay non ang matinding kabog ng dibdib na ako mismo ay nabibingi na nito.

The mist of his body looks hot. And I cant help myself to stared to his delicious
body.

" Enjoying the view?" He smirked. An arrogant smile plasterred in his adoring
face.

Oh my God!

Napakurap ako, trying to hide the shame.. I gulped for a second and sighed.

" What are you doing here? "

I asked flatly. I am still wondering why he's inside of my suit na nakabook naman
ito para sa akin.

" Hmmm. Obviously, I was here for you."

He moved and went to the wardrobe area to look what to wear.

" What?! I mean why?"

Nagtataka kong tanong while staring at him. His broad back is cleanly exposing in
my clear two eyes. And I couldn't resist it but to stare.

" Stars Gazing."

What? Stars gazing? What was gotten in his mind to came here just to have a stars
Gazing?

" I dont get it."

Nanlaki ang mga mata ko ng mahulog ang towel nito sa sahig. Sinadya man o hindi its
damn too late para di makita ang hubad nyang katawan.

His flawless butt is exposing in my front.

" My God Yvo! What are you doing!"

I shouted him while covering my face with my both palm.

God! I can't believe this!

" Why?"

Patay mali nyang tanong.

Di ko alam kung he's dumb or genuine ba ang katangahan nya. Pero for God sake! He's
naked in front of me! Gosh ... Is he not being sensetive na naghuhubad sya sa
harapan ng isang babae?

" Your naked! Oh God."

I am almost in panic voice. Nasa mukha ko parin ang mga kamay ko.

His laugh roared inside the room. I cant help but to feel annoy with his manner. He
is really insensitive at this point. He is the first and only man na nakita kong
nakahubad.

"Im done baby. Come on."

And when I removed my hands in a reluctant way na nakatakip sa mukha ko, tumambad
sa akin ang itsura nyang naka faded pants and simple V-neck shirt which adds him
more look gorgeously handsome. I swallowed hard just to ease this tension. May
sariling utak ang mga mata ko coz I cant get enough to stared him. I hate this
feeling, enjoying the view of this man.

" Done?"

Pilyong ngiti ang sumilay sa labi nito.

" Tell me why you are here in my suit."

Inirapan ko sya. Kahit medyo dim sa loob ng kwarto halata parin ang mga facial
reaction nito.

" Pinuntahan kita dito obviously."

He said cooly.

" Really? How?"

Its full of sarcasm. This man is really giving me reasons to be annoy.

"Well I have my ways Ella. Anyway, Are you done with your dinner?"

" No need na. And please get another room."

I crossed my arms. Tinaasan ko sya ng kilay.

"Fully book na so I had no choice but to join here with you. Im not harmful Ella.
We've used to share our bedrooms before. Di kana dapat mahiya."

He is grinning and gave me a wink.

My hearts beats wildy the way he said that at sa mga kindat at ngiti nya pa lang
pamatay uhaw na. Dati kasi kabataan pa namin, madalas kami nagseshare ng kwarto. At
nagyayakapan pa minsan kung matulog. Pero my God, dati yon. Noon. Past is past no
need to return. Malalaki na kami at ang sagwa na ng sitwasyon. Isa parin akong ex-
sibling nito.

"Noon yon Yvo. Iba na ngayon. Malalaki na tayo."

Katwiran ko.

" Dah. Your are still the same Ella, what's wrong? What are you thinking?"

I rolled my eyes. Kailangan ko ba talagang eemphasize pa ang bagay na di na dapat o

ano ang tama?.

" What do you want me to do? Sleep at the lobby of the hotel?"

Pamimilosopo nito.

Di na lamang ako kumibo. I forgot na si Yvo ang kausap ko. Di sya ang taong
sumusuko. What he wants, he gets. And its useless kung makikipag-argue lamang ako
sa kanya. Kalaunan, napapayag ako nitong samahan syang magdinner.

But unexpectedly, di ako dinala sa restaurant o bunggang lugar na kung saan

luxurious ang ambience. Its in the rooftop of the hotel. Pero mas gusto ko ang
ganito. Mas sincere sa pakiramdam.

I was surprised nang makita ang arrangement sa taas. May tables na nakaset-up na
good for two. At may mga waiters na nakatayo ready to serve. And ang highlight sa
akin ay may mga musicians. Ready to play thier masterpiece. Candles lang ang
nagsisilbing ilaw sa lahat. At ang daming red roses petals na nakakalat sa floor,
hugis heart at ang nasa gitna nito ay ang mesa kung saan kami kakain.

Wow..

Parang date ng magkarelasyon kung saan magpopropose ang boyfriend. Nakakalula. And
I felt the burst of excitement. Kinilig ako na parang teenager. Hahayaan ko
munang mag-assume sa gabing ito. Di naman siguro kawalan ng pagkatao yon. He assist
me to sit down there. Sumunod lang ako. Im speechless. Ano nga ba ang masasabi ko?
Wala pa akong nakakadate or nakakasama sa dinner ng isang guy na ganito ang set-up.
Very romantic at nakakaflatter dahil of all the people out there, si Yvo pa na
pinakaasam-asam kong makasama. And Im so happy deep inside. I am still controling
my feelings. We used to be siblings kahit not flesh and blood but we were! And
nothing can change that.

" I want you to eat more. Look at yourself ang payat mo. Nagdidiet ka ba?"

Sinandukan ako nito ng pagkain sa plato habang kumakain.

"Of course not. Mataas lang siguro ang metabolism ko."

I reason out which is true. Di ako obsesssed sa figure gaya ng mga kababaihang
nangangarap magkaroon ng perpektong katawan.

" Hmm.. I love that song."

All of Me by John Legend.. was played in the background but its instrumental using
saxophone. Napatingin ako sa lalaking nagtutugtog ng saxophone. I love that
instrument. Meron din nagviviolin kaya mas lalong maganda pakinggan..

"Me too. Kenny G is one of my favorites and I love that guy playing saxophone."

Wala sa loob kong nasabi habang nakatingin doon.

" Stop staring him or else I'll stop him to play."

Tiningnan ko sya and tinaasan sya ng kilay. What was he's talking about? Minsan
gusto kong isipin na may gusto rin sya sa akin dahil sa pagiging possesive nito na
di ko maintindihan. Sya ang unang nagbaba ng tingin at ipinagpatuloy ang pagkain.

After the two instrumental song, a waiter hand me a very nice bouqet of flowers.
Hindi ko na kailangang magtaka o mag-alinlangan pa at magtanong kung sino o bakit
binigay. Lahat ng ito ay galing at kagagawan nya. Nakakakilig kung iisipin na
attracted sya sa akin. Pero I dont think so. Si Yvo pa na willing magbigay ng
romantic gesture. Swerte rin ng girlfriend nito at sa isipang yon, nakakaramdam na
ako ng jealous.

After the dinner, dinala nya ako sa kabilang side ng rooftop. Yung makikita mo ang
whole city of Davao. This place is amazing with HIM. Humawak ako sa harang na bakal
at tinanaw ang kagandahan sa baba. Ang mga ilaw na parang fireflies sa malayo ay
nagbibigay kulay sa paligid. Ang sarap titigan. Tumabi sya sa akin.

" Do you want to see the stars?"

He asked. Tumingin ako sa kanya. And his genuine smile suffocating me inside. I
nodded and smiled back.

" Come."

Hinawakan nya ako sa kamay at dinala sa dulo ng top at napansin ang malaking
telescope na nakatayo with a stand holding on it. Its amazing.

" Silipin mo. Ako ang mag-aadjust sa lens, sabihin mo lang."

Tumango lang ako, lose of my own world. Ginawa ko ang sinabi nya. Napapahanga ako
sa mga bituin na nagniningning sa kalangitan.

" I always caught you before looking at the stars. Its a kinda weird but I knew it
brings happiness in you."

Sinasabi nya habang nakatingin ako sa taas using that big telescope. I stop for a
while and took a glance at him.

" Yeah it is. "

Mahina kong pagkakasabi.

He is standing at ang dalawang kamay nya ay nasa magkabilang pants ng pocket.

Looking up, and I find it a little more sexy on him.

" Tell me. Ano ba ang nakikita at naiintindihan mo sa mga stars?"

He look at me and smiled. I caught his expressive piercing deep brown eyes. Its
telling me something deep than what he asked.

" Hmm. Look at the stars, they have different constellation. Just like us,
different lives .. like them we shine those people who doesnt want to look up with
the bright side of life. But there are people who remains constant and distant
themselves from the people they love."

Makahulugan kong sabi. Napayuko ako sandali. Naaalala ko naman ang mga mapapait na
karanasan. Di ko talaga maiwasan itanong kung bakit iniwan ako ng mga magulang ko.
Paano nila ako natiis?

" True. But the different is, stars dont die.. They still shine wherever and
whenever they were."

He agreed.

Sometimes napapaisip ako tungkol sa kanya. Wala naman syang mabigat na pinagdaanan
how come na nakakarelate sya minsan sa mga sinasabi ko.?

Is what they callled M.U?

Us m.u ? I don't think so.

Sabay kaming nagkatinginan. Di ko alam kung kukurap ako or iiwas pero huli na dahil
sa mga titig pa lang nito hinuhuli na ang loob ko. His eyes telling me something
that I could not fathom. Lumapit sya sa akin, not a bit breaking the eye to eye
contact. And this is the moment that I couldnt resist with. Gaya ng nakagawian, sa
kanya lang ang pamilyar na tibok ng puso ko ngayon at ang init na response na hatid
ng aking katawan tuwing naglalapat ang mga balat namin. He encircles his both arms
in my waist at hinapit ako. Di agad ako nakakibo o nakapagreact man lang. It feels
that my body betrayed me. My mind is shouting that this is so wrong, he's my
brother and I shouldn't love him the way woman do in thier lovers. I think its
unfair but my hearts telling me that this is where I belong. I belong in these
arms who gives me to feel more secured and giving me assurance that he won't hurt
me.
And in an instant, I feel his sweet and sensual lips on my own. Napapikit na lamang
ako dahil di ko magawang pigilan ang nararamdamang ito. He deepen the kiss and I am
so engross the moment we're sharing this wonderful kisses. I feel like there's
butterflies in my tummy. And my knees turn into jelly kaya napayakap ako sa batok
nya para kumuha ng lakas.

The kiss becomes more passionate. And Im lost. So lost..

He invade my mouth and put inside his tounge. Licking and sucking my lips makes me
weaker.

Im holding my breath. And I dont know where did I get this courage to response his
every kisses. His hand travelling at my back, caressing and touching it softly.
Hinigpitan ko ang pagkakayakap habang nakikipagragasan sa halik nya. Napasinghap
ako ng maramdamang may mainit na palad sa dibdib ko. He is massaging my breast
while kissing me hungrily. And my traitor body response his soft and hot touch. And
I feel something hard poke in my stomach. Nakaramadam ako ng malamig na bagay sa
likod. Nakasandal na pala ako sa harang na bakal na nagsisilbing sandalan ko sa
panghihina sa mga oras na ito..

Bumaba ang mga halik nya sa leeg ko. And his lips travelling it there. Hindi ko na
alam nang bigla kong maramdaman na he is sucking and licking my breast with his
luscious lips.

God! This is so wrong!

And he sucked my nipple like a hungry baby wanting some milk in her mother's
breast. While he's other hand caressing everywhere and it lands in my other breast,
massaging it and playing my nipple with his fingers.

Napakagat labi ako. Hindi dapat ganito.

He is my Brother!

With the thought of that bigla akong natauhan at ubod na lakas ko syang itinulak.

I was just so carried away with my emotions. And it felt so humilating for being
like this. Like a horny forty-year-old-virgin woman.

God wala akong pinagkaiba sa mga babaeng starving for sex.

Napaawang lang ang labi ko nang makita syang nabigla sa ginawa kong pagtulak sa
kanya.

" Im so-sorry Ella."

His stuttering voice broke the silence.

Para akong sinampal sa sinabi nya. Sorry? Ano yon? Sorry dahil Im lost and you give
in? Napakurap ako, my mind is trying to process his words.

Inayos ko ang damit ko sa harapan nya and he never talk like he cared. Like an
explanaition na , 'nagawa ko lang yon coz I have feelings for you'

Bakit nga ba ako aasa sa taong wala namang aasahan? Ang hina kong babae.
Nakakahiya.

" Ella--"
Pigil nya sa akin habang hinahawakan ang kamay ko nang aakmang aalis na ako. His
apologetic voice and eyes irritates me more.

" No its okay. Let's just forget about it. "

Malamig kong sabi trying to calm my voice from shaking. Coz I am about to cry when
I say that.

Binitawan nya ako at halos takbuhin ko na ang building sa bilis ng mga hakbang ko
makalayo lang sa lugar na'to.

Ang tanga mo Ella! Ang tanga tanga mo!

Naiinis kong bulyaw sa sarili habang umiiyak na naglalakad sa hallway ng hotel.

********-----*****--*+***------> ###***-- :)))

Paki click po mg VOTE if nagustuhan nyo. Thanks.

Seventeen- Devastated

i love the Romancing ice prince, ang concept at pagsulat ng storya,, i love it

Guys, Kahit kukonti lang kayo nagbabasa nito. Im still thankful dahil kahit papano
may pumansin nitong story ko.

Yvo POV

Para akong sinampal sa sinabi nyang.. "Let's just forget about it" Wala lang ba sa
kanya ang halikang yon? Not exactly halikan dahil lumapas kami doon. But wala
namang nangyari. Kung di nakapagpigil si Ella siguradong may mangyayari sa aming sa
tagpong yon. Na labag din sa kanyang kalooban.

He run his fingers through his hair in a frustrated way. He admitted that it was
his fault.
And I didnt respect her.

But nasaktan ako nang makitang nagsisisi ito? Natapakan ang ego ko sa mga sandaling
yon.

Napagpasyahan kong mag-check in ng ibang hotel. Di ko kayang makita syang ganito.

Nakukonsensya ako. .

I need to ease this feeling..

Kailangan kong uminom. Makalimutan lang sandali. Kaya dumaan muna ako sa bar.

" Hi.."

Di ako kumibo sa babaeng panay ang landi at bulong sa teynga ko while drinking my
beer. Di ko sya pinansin hanggang sa hawakan nito ang mukha ko at iniharap sa
akin.

A red lips and heavy make up woman seductively smiling at me. Nagtaas ako ng kilay
not even feeling the sparks within. Wala lang. She is biting her lips trying to
seduce me. Nah, It doesnt even work out. I dont feel her. Ibinalik ko ang atensyon
sa beer at hinayaan lamang syang halik-halikan ako sa leeg.

Hinila nya ako sa fire exit at walang kagana-gana lang akong nagpapaubaya. She
started licking my neck and her hands is busy taking off my shirt. She unbotton it
and began exploring my broad chest. Nag-iinit ang buong katawan ko sa ginawa nya,
I'm imagining Ella doing this to me gives me a lot of pleasures. Nakapikit lang
ako. Tumaas ulit ang labi nya at hinalikan ako sa labi. Ang lasang alak at
sigarilyo sa bunganga nya ay parang gusto kong masuka. Kung ganito lang ang
hahalikan ko, mas mainam nang wala. Kaya medyo itinulak ko sya para lubayan ang
labi ko. And she did. But her lips still kissing me everywhere. I can feel my
manhood is getting harder inside my pants. She's expert. And Im imagining Ella's
face while enjoying this woman's touch and kiss. She unzip my pants and suck my
deck right away while holding it moving up and down. Im aroused and lean my body on
the wall.

" Ohh baby.."

I moaned. And I heard the woman murmuring something. But I dont mind. Nakafocus ako
sa isipan ko kay Ella. Ohhh.. I love it Ella..

" Ella..ohh.. Im cumming.."

I said in a hoarsed voice. I'm enjoying it.

" What?"

The woman suddenly stop. Napaangat sya ng ulo sa pagkakaluhod, she's frowning.

Napadilat ako at natulala saglit. I'm expecting a soft face, without make up and
innocent smile. But this woman is some kind of a hungry vampire that ready to eat
him alive. He blink himself, it's blurred coz of different dim lights color all
around na nagsisilbing ilaw.

"Fuck!"
 I groaned in frustration then I fix myself as fast as I could.

" Hey its okay if you called me Ella--

" No. Sorry. I dont expect you to."

I said and zip my pants hassily. Im fvcked up with this situation.

" Hey!"

The woman was in panic. At nalilitong pinipigilan ako. Tumayo ito para hawakan ako
ulit pero I avoid myself from her and without a word I left her hanging. I know
nabitin ko sya and I dont care bigla ako nawalan ng gana nang makita sya. She's not
Ella. She's the only one I'm craving for, that I wanted the most to share intimate
moments with.

Di ako mapakali. I have to apologize with her. Whatever her decisions are it doesnt
even matter. But I have to tell this shit what Im feeling now. She dont deserve to
treat like what I used to. Like what I did on the rooftop.

I sighed.

Nagdadalawang isip akong buksan ang kwarto. Nasa loob na ako ng suit. Its already
past midnight kaya ayokong madisturbo sya. Kaya sa sofa na lamang ako pasalampak na
humiga. At itutulog ko na lang ito. Bukas ko na sya kakausapin.

***

Ella POV

Hmmm!

Di ako makatulog dahil sa nakita ko kanina. Pagkatapos nya akong halikan ng ganon
kanina di pa sya nakuntento at naghanap pa ng mapaparausan.

" Hey! Saan ka nagpunta? Galing ako sa suit mo. Pero lock at kinatok kita ng
kinatok. Kaya pala. Akala ko tulog kana."

It was Dyllan nang di sinasadyang magkasalubong kami sa elevator.

Napakurap lang ako. Ayokong mahalata nya na namamasa ang mga mata ko sa luha.

" Bakit nga pala? Ano kailangan mo?"

I asked him saka nag-iwas ng tingin.

" Hmm.. Umiiyak ka ba? Anong prolema?"

Napansin siguro nyang medyo namula mga mata ko.

"Napuwing lang ako. "

Pagdadahilan ko. Di na nya dapat malaman ang bagay na yon. Its too private and
personal. Nakakahiya.

" Ganon ba. Samahan mo ako sa bar sa baba. I want to drink before going to sleep.
Ganito kasi ako pag-inaatake ng insomnia.Tara. I know you dont drink, samahan mo
lang ako. Promise dalawang can ng beer lang iinumin ko. Pampatulog lang"

Nakangiti nitong pamimilit.

I can't say no to him. Malambing at mabait syang kaibigan kahit pa sabihin ng iba
na may pagkamayabang ito at alaskador. He's one of a kind.

" Sige"

I said in a reluctant.

This isn't the first time na nakapasok ako ng bar. But I dont drink, sinasama lang
ako ng mga kaibigan ko. I have lots of wholesome friends in London but sometimes
pag nagkakaron ng time nagkakayayaan, sumasama lang ako dahil sapilitan but they
respect if umaayaw ako sa alak. I tried it once to feed my curiousity, why do
people have to drink that alcohol na ang sama naman ng lasa?. And I found it when I
tried, its disgusting and very awful taste. And it gives headache after drinking
that freaking alcohol. Kaya di na ako uminom simula nang mangyari yon.

The dancefloor was loaded with the people who dance errotically like their lives
depended on it. Dyllan ordered beer and he sat at the stool on a counter table
side. Magkatabi kami. My eyes couldnt stop to scan around. From the corner of my
eyes, I saw a familiar back who's sitting at the table . Bigla akong kinutuban. Ang
suot nito na armani white t-shirt at faded pants.

" Yvo.."

Bulong ko sa sarili. Tumayo ako at nag-excuse kay Dyllan na pupunta lang sandali
sa restroom but sya talaga ang sadya kong lapitan. Napahinto ako nang biglang may
lumapit sa kanya. A sexy woman na halos kita na ang kaluluwa sa napakaiksing dress
na sout nito. Backless and Im sure halos labas na ang dibdib nito. Nagulat ako nang
halik-halikan nya si Yvo sa leeg. And that nerve! Stupid! Ang saya-saya siguro ng
pakiramdam nya sa ginagawa ng babae sa kanya. Hinila sya nito at napakawilling
naman nitong sumunod. Parang may sariling isip ang mga paa ko at nagawa ko pa
silang sundan. They entered in the fire exit at di man lang nagawang magsara ng
pinto at naglampungan agad! The woman was enjoying kissing the man I love.
Nakapikit lang si Yvo habang nakasandal sa wall at ini-enjoy every moment.

Napansin kong tumulo na pala ang luha ko habang nakamasid sa kanila. Ang sakit. Ang
sakit pala pag pinapaasa ka. No. Ako ang umasa. Hinalikan nya lang ako. At ako
itong tanga na nagpadala naman sa emosyon. Di naman nya ako niligawan. Di naman
ibig sabihin sa dinner na yun ay isang date na, he is sweet sa halos lahat ng
bagay. Bakit ko ba nakalimutang isa lang din ako sa mga binibigyan nya ng special
treatment o sadyang inisip ko lang na special ako sa kanya. Normal lang na halikan
nya ako, laking America eh. Liberated na sila.

Nagwalk out ako at hinila ko na si Dyllan palabas sa lugar na yon.

" Hey, Im not done yet."

Agaw nito nang hilain ko sya paalis sa stool.

" Let's go. Kung ayaw mo, mauna na ako."

Saka nababadtrip akong tinalikuran sya. Nagtataka naman syang sumunod sa akin.
Maaga akong nagising dahil ayokong magisnan nya ako dito sa hotel. Napagsabihan ko
na si Dyllan na aalis kami ng maaga. Nagulat na lang ako nang makita ko syang
nakahiga sa sofa. Sout parin ang damit nya kagabi. Sandali ko syang tinitigan. Ang
gwapo nya parin kahit mukhang puyat at hangover. Yung iba namang guy na nakikita
ko, ang panget sa umaga. Mukhang mabaho pa. Nakakasalamuha ko minsan sa dorm noon.
Pero sya kahit magsuot sya ng basahan, halatang high profile parin ang itsura.
Lumabas muna ako ng suit dahil ayokong madatnan nya ako dito. Kahit nakapantulog pa
ako. Wearing a hello kitty pajama. And extra size shirt. Doon ako mag-aalmusal kay
Dyllan.

After two hours...

Busog na busog ako, Dyllan is a good cook. Kaya nga nagkakasundo kami like Naneth
na mahilig din sa kusina.

" Where have you been?"

Isang malamig na boses ang sumalubong sa akin nang makapasok sa loob.

Tiningnan ko sya sa mata. He's cold stare and serious face was different. Di ko
mawari kung ano. Pero isa lang ang masasabi ko, galit sya.

" Kay Dyllan."

Mahina at mahinahon kung sagot. I am a self-controlled woman. Alam ko namang hindi

ako dapat manumbat. I dont have the right to do it.

" What? "

Mapakla itong natawa at napailing-iling habang hinihimas-himas ang baba.

Pinagmasdan ko sya. Halatang bagong ligo dahil sa bihis pa lang napak-fresh na

tingnan. Nagmomoist pa ng konti ang buhok nito. At nang-eengganyo ang bango nitong
men cologne. Ang sarap nyang yakapin at amuyin. Napalunok ako sandali.

" You sleep there?"

Nanunuyang tanong nito. Nagsalubong ang kilay ko. Doon ako natulog? What was he's
thinking about?

" Why? Do you care?"

Mataray kong sagot at nilagpasan sya pero ang bilis nitong hinablot ang kamay ko
kaya napalingon ako ng bigla. Ang nagbabadya nyang mga tingin ay nagbibigay sa akin
ng mas lalong pagtataka. Pero bakit ba siya umaasta na parang may karapatan siya sa
akin?

Tinaasan ko sya ng kilay. Sinalubong ko ang galit nito at tinitigan ko ang kamay
nya na nakahawak sa braso ko na halos bumaon na ang kamay nya dahil sa subrang
higpit ng pagkahawak. I give him the look saying, "bitiwan mo ako". Kaya binitiwan
nito kasabay ng paghinga ng malalim.

" I am just protecting you Ella."

He reason out like a brotherly tone.

Protecting? Talaga? May nagawa ba sya nung awayin ako ng lahat noon?

Gusto kong isumbat ang mga katagang yon pero nanatili lang ito sa utak ko.

" No need na Yvo. I am very much fine as you can see. I know what I'm doing. Dont
act as if you're my boyfriend."

Tinalikuran ko sya dahil alam kong medyo nabigla sya sinabi ko. Mas mabuti nang
prangkahan.

" I cared because you're my sister Ella. "

Mahinahon nyang pahabol sa akin.

Tumigil ako sa paglalakad nang magpahabol ito. Tama, kapatid lang nya ako. Kapatid
lang ang turing nya sa akin. What should I expect? Shame on you Ella!

"Im fine Yvo. I can take care of myself. Thanks for the concern."

Kinagat ko ang pang-ibabang labi trying to surpress my tears without turning

back.

Dali-dali akong pumasok sa kwarto at doon na inilabas ang luhang kanina ko pa

pinipigilan.

--+-++-----***********--------->

****please VOTE if you like the story**. Thanks :)

Eighten- Bipolar

I love the wanted baby maker concept and now binabasa ko na..

Yvo POV

Nang araw na yon ang huling araw na nagkita kami. Its been two days since nang mag-
usap kami sa hotel. Umuwi agad ako nun and I heard Mica na kakauwi pa lang daw nya
kahapon. It seems she's enjoying Dyllan's companion. Minsan kailangan ko ring mag-
lie low. I'm here in my penthouse in Makati. Nagpapalamig. Ayoko munang umuwi ng
mansyon.

Natigil lang ang pag-iisip ko ng kung anu-ano nang mag-ring ang phone ko. Tiningnan
ko ang screen. Its Mom.

" Hello Mom. "

Sagot ko.
-Hijo, umuwi ka muna dito. We have family gathering mamayang gabi. Darating sila
John and Vicky. Kailangan mong mag-attend. You know how they misses us," -

" Ok mom."

Kararating lang daw nila Tita Vicky. She's my aunt and her husband John my uncle
(mom's brother). They are Brenda's parents that living in Germany for good. Pero si
Brenda she choose to be away and live herself together with us in states.
Magbestfriend kasi sila ni Stacey. Parehas silang mga party goer.

**

May mga bagong car na nakapark sa garage pagpasok ko. Im sure andyan na sila.
Pagpasok ko pa lang sa loob ng bahay nakarinig na ako ng ingay sa may bandang
dining area. Doon na ako dumeritso.

" Yvo! My nephew is still gorgeous and handsome!"

Masayang bungad ni tito sa akin at nakangiti lang akong bumati sa kanya at tinapik
nya ang balikat ko. And I greeted all of them, his wife and my cousins.

" Yvo, its been a long time! Dude"

Its Darren, ang panganay na anak na kasing edad ko lang. Binati ko lang sya. He
give me a friendly punch in my shoulder.

" Kuya Yvo!"

Its Eliza, the youngest.

" Wow, dalaga ka na ha."

Nilapitan ko sya at saglit niyakap at ginulo gulo ang buhok.

" Oo naman. "

She pouted. Teenager na ito. The last time I saw her was she's was 13 years old.
Ngayon 18 na sya. Its been five years na rin.

Masaya ang hapag kainan. Nagkwentuhan. Si Jamie at Servo ang madalas kausap ni
Darren. Dahil sila naman talaga ang magkasundo. And si Mica at Eliza naman panay
ang chika, girl's talk ika nga. Si Brenda naman at si Stacey ang lageng magkaharap
as always. Mom and Dad and the rest talks about business. Ako nagsasalita lang
kapag kinakausap. And then I remember Ella. Nasaan pala sya? Kumpleto na sana kung
andito sya kasalo namin. Hanggang ngayon ba nilalayo parin nya ang sarili sa amin?
Im just wondering why she is not here.

" Where's Ella by the way."

Finally aunt Vicky asked loudly. Everyone stops and looking at her.

" She's busy doing her stuffs. Sana nga makaabot sya sa dinner."

Mom answered.

" Aha, Well. I've seen her exhibit in London last year when I visited there. She's
awesome. And she turn very beautiful grown up woman now."
Hangang hanga na sabi ni auntie. Gusto din nya si Ella.

" I agree, and ready to be laid."

Nakalalokong sang-ayon ni Servo kaya binatukan sya ni Jamie.

" Ouch! I was just joking kuya."

He pouted. Napakamot ito sa batok. And we laughed except Brenda and Stacey rolled
thier eyes, both have the same reaction. He's really out of nowhere sometimes when
he talk.

" And I heard she's doing great in helping orphan children."

Hirit ni Uncle John.

" Yeah, its really an honor. You know she's really helpful."

Mom happily agreed.

" And Im so proud having a daughter like her. Good heart and very obedient child."

Dad is so proud. I can feel it and I can see it.

" Duh.. she's not Zamora anymore, so she's not belong here. She's not one of the
family."

Stacey disagreed. Everyone looking at her intensely. Her sharp tounge botheres a
lot often times that's why everyone of us didn't like her.

" Stacey! Dont show your disrespect manner here. I did not raise you para maging
bastos!"

Dad echoed his voice in dining hall. Everyone feared by his wrath kaya walang
kumakalaban sa kanya.

" Its true! Why you just cant tell us that she's adopted with Mrs. Melody Smith! "

Stacey shouted. Di na ito nakatiis. Namula na ito sa inis.

Everybody except me widen their eyes in shocked. Alam kong wala pa silang alam
dito. Sa akin pa lang nasabi ni Mommy at narinig yun ni Stacey. Kaya di napigilang
e'voice out nito ang totoo. Mabilis itong nagwalk out at sumunod naman agad si
Brenda na halatang naiirita na sa takbo ng usapan.

" Why? Was she been kicked-out in this family?"

Aunt Vicky was hurt and concern to Ella.

"Dont tell us Mom that's because of what she did to Mica, is it?"

Jamie asked sadly.

" Oh.. poor Ella."

Segunda ni Servo at malungkot na napapailing.

I was remain silent at the whole time. Nanatili lang nakatoun ang mga mata ko sa
baba. Speechless.

" I'll explain."

Dad cut off all the acusations. And mommy is sobbing coz she's been accused of
those eyes looking at them.

Everyone listen Dad's explaination. He was sicked before at lage silang wala sa
bansa para magpagamot. Tinago nila ang totoo sa amin na nagkakaroon na pala ng
sacrifices ang mag-asawa habang nag-aaral sila sa states. Nagka-colon cancer si
Dad, at buti na lang naagapan. Even Ella didnt know about it dahil ayaw nilang mag-
alala kami sa kanila. Ang sinabi lang nila, busy sa negosyo. Tahimik lang ang lahat
sa pakikinig.

" Ella! You came."

Mica shouted. And she stood up and hug her. Minsan gusto kong isipin kung anong
dahilan bakit nagkakasundo sila ngayon. And Im happy about it.

She smiled lazily and kiss mom and Dad cheeks. At masayang masaya din syang niyakap
ni tita Vicky at magalang syang nakipagbeso beso kina uncle john.

" Wow.. ate Ella! Your really pretty! "

Eliza showing her biggest smile.

" Kaw din. I miss you."

Yumakap si Ella sa kanya ng mahigpit. Ito kasi ang doll ng lahat at si Ella lang
ang nakatiis sa pagka-maldita at spoiled brat na ito.

"Hi.. How are you been?"

Darren keep on staring at her like he is smitten to her. I can sense the way he
stares. And di ko nagustuhan yon.

" Hi, Im fine. How are you?"

She greeted and gave a light hug and kiss.

" Same as before, Ella."

Nakangiti nitong tugon habang titig na titig parin sa dalaga.

Naningkit ang mga mata ko habang tinitingnan sila. Inalalayan pa nito si Ella sa
pag-upo. There I saw her taking glance at me, and she avoid her eyes suddenly nang
magtama ang mga mata namin.

Natapos ang hapunan yon ng wala akong kakibo-kibo. Panay ang tawanan at kwentuhan
nila Ella at Darren na pati sila mom and Dad ay nakikisabay rin. Naiinis ako. Gusto
kong hilain si Ella palayo kay Darren. I know who he is, playboy and adventurous.
Baka maisipan pa nyang isama si Ella sa mga adventures nya like mountain climbing
or isama sa listahan ng mga babae nya. Ngayon pa na alam na ng lahat na di na sya
Zamora. And kahit papel na lang ay wala na talagang ugnayan. And I don't want that
idea na si Darren pa ang hihirit sa kanya.

" You seems enjoying with him."

Malamig kong sabi sa kanya nang magkasalubong kami sa hallway.

" Yeah I do."

Maikling sagot nito saka matipid na ngumiti. Umiwas agad sya ng tingin.

Biglang uminit ang ulo ko. Pero I know friendly gestures lang ang ipinapakita ni
Ella pero si Darren hindi at di sya aware doon. Napatiim bagang lang akong
nakatitig sa mukha nya.

" Anyway, where have you been?"

"May nilakad kami ni Dyllan--

" Dyllan again? What's with him na lage mo syang kasama?"

Hindi ko na napigilang e-voice out nang marinig ulit ang pangalang Dyllan.

Tiningnan nya ako, nagkasalubong ang mga kilay nito. Nagtataka. Nagbuntung hininga
sya at umiwas ng tingin. At mas lalo lamang akong nainis sa reaksyon nya. Ano
kahulugan ng mga ipinapakita nito? May relasyon na ba sila?

" May mga importanteng bagay lang kaming inaasikaso. I guess di mo na dapat inaalam
yon. Di ko pa masabi sa ngayon."

Hinagod ko ang ulo ko sa kamay at naiiritang sinuklay yon. And I gave her a
disgusting look. I cant help it but to feel jealous.

" Are you dating each other? The last time we talked about was you sleep with him.
And now magkasama na naman kayo. God, Ella!.."

I hissed.

" Of course not. We're just only friends. Bakit ka ba nagkakaganyan? Are you
jealous?"

Pak!

Asking about my jealousy is a slap on my ego. Shit.

" Hell no!"

Agad kong sagot but my mind says yes. Oh..

Her eyes become misty. And she blink right away. At nag-iba ang expression ng mukha
nya. Nawala na ang pagtataka but napalitan yon ng lungkot.

" Okay. I have nothing to explain then."

And she walk out.

" You know how much I cared--

" Yeah, I know. "

Sabi nito sabay lingon sa akin.

" I know you cared because Im your sister. But please I am not your sister anymore.
Im a grown up now. No need to worry. Thanks Yvo."
Malungkot nitong sabi at agad tumalikod, nagmamadaling naglakad palayo.

I felt sad of what she said. I know were not siblings anymore but Im happy about it
dahil anytime I can pursue to marry her. But the fact na iniisip nya na di na sya
parte ng pamilya, of course not. Sya parin ang Ella na tinuring naming kapatid, not
just as sisiter but I feel more than that.

And Im ready now.. To tell her .. what Im feeling.

****

Ella POV

Nagising ako na masakit ang ulo. Pagkatapos kasi ng dinner kagabi nagyaya sila
Jamie at Servo na mag-inuman ng kahit konti. Samantalang sila Tita Vicky and her
husband ay umuwi na kasama mga anak nila. Darren wants to stay kaya lang may
business transaction ito sa malayo kaya umalis na dahil may flight pa ito sa
madaling araw. Sumali na rin si Mica tutal nasa bahay lang naman. A family bar.
Napadami kasi ako ng shot kaya naman ang dali kong nalasing.

I look at the ceiling. Instead of pink, bakit color black?

" Oh!'

Bigla akong napabangon at tumingin sa palibot. And my head thump in agonizing pain.
Kinabahan ako. Its black and white furnitures and wall. Elegance and men's design.
And its familiar.

Very Familiar.

And there I saw my own picture inside the frame na nakadisplay sa bedside table.

Paano nakarating ang picture ko dito?

I look at myself. Kumpleto pa naman ang damit ko. Wala naman akong nararamdamang
sakit sa katawan. Nakahinga ako ng maluwang. Naalala ko kasi yong movie ni Scarlet
Johanson na LUCY. Nagparty sya, uminom tapos yon. Which is nagising sya na may
nilagay na kung anong bagay sa katawan niya. Di naman siguro ganon.

Oh. Stupid Ella.

Its weird thinking.. Then I scan again the room. Im sure nasa mansyon parin ako.
Either nasa guest room lang ako o isa sa kwarto ng mga kapatid. Isa lang ang taong
mahilig sa black and white and solemn ambience.

Its Yvo.

What happened ?

Nakaupo pa ako sa kama nang biglang bumukas ang pinto at nagulat ako ng iniluwal
'sya' doon.

" Good morning sunshine. Breakfast in bed."

Nakangiting bungad nito. May dala itong tray na naglalaman ng breakfast meal at may
nakapatong sa gilid ng bunch of pink roses.
Di agad ako nakakibo at tinitigan lamang sya. Saglit na nag-iisip. Why he have to
do such efforts?

My heart beats so fast. Di ko alam kung kinabahan ba ako sa ginagawa nya o kinilig
na naman ako gaya ng nakagawian pag naglalambing ito o nagbibigay ng sweet
gestures.

" Oh m-morning."

Paos at nagkandautal kong sabi. While wondering kung bakit ako nandito sa kwarto
nya at kung bakit pinagsisilbihan ako na parang asawa nya.

"Come on you have to eat. We have something to do."

Nakangiti nitong sabi sabay kindat. At kahit wala pa akong kinakain para na akong
mabibilaukan sa sariling laway dahil sa ginawa nya. I swallowed hard.

" You dont have to do this."

I said.

Di parin ako nakagalaw. Inilapag nito sa harapan ko ang tray. Kumulo ang tyan ko
nang makita ang ham, bacon, hotdogs and pancakes sa tray. What a good start in the
morning.

" I have to take a bath first. And after you eat this, please prepare yourself. May
lakad tayo."

He wink again.

I was just frowning. Pumasok na sya sa shower room at nagtataka lang akong sinundan
sya ng tingin.

What a bipolar man!

Kagabi galit syang humarap sa akin tapos ngayon ngingiti na parang walang nangyari.
The last thing I knew was nagkaroon kami ng discussion and then uminom ako kasama
mga kapatid ko. And then now, Im here in his bedroom taking breakfast. What's
next?

Saka ko muna iisipin ang nangyari kung bakit dito ako nakatulog kagabi at
tatanungin sya. I have to eat this first. Gutom na talaga eh. Sabi nga nya may
lakad kami then pagbibigyan ko sya pambawi sa paninilbihan nya sa akin ngayong
umaga.

This time lamon muna.

And I began to eat this breakfast happily.....

..

**********------****------------->>

********************""

Ang sarap ng ice cream guys. Hahaha kaya nagpause muna ako. mamaya ulit. Isisingit
ko sa oras.

Please VOTE if u like the story. Thanks.

Nineten- A Date

Im using mobile. Kaya walang dedication na iba but as usual Im gonna dedicate this
sa mga nagsusubaybay. Sa reader ko na si Ms. jeannie_84 thanks sa mga votes mo at
sa iba pa.. na di ko na-mention, thnx..

Ella POV

Pagkatapos kong kumain ay agad akong pumunta sa room ko at nag-umpisang nagprepara.

Pumasok ako sa shower room para maligo habang inaalala ang nangyari kagabi.

*flashback*

" I want more. Servo, Please.."

My voice is getting slurred and my eyes was about to fell. But I can take this.

" No Ella. Your drunk. "

Tanggi nito at inilayo ang baso na may lamang alak.

" Please! Give me that!"

Agaw ko ulit.

"Kuya Jamie, iakyat na lang natin si Ella sa kwarto. Sige na. Lasing na sya."

Pamimilit ni Mica.

Palibhasa di ito masyadong uminom. Kaya di ito nalasing. Ako naman na parang may
masakit na pinagdadaanan grabe makatunga ng alak. Naiinis ako dahil feeling ko wala
lang ako sa kanya. Naiinis din ako nang malamang nglihim sila Dad sa akin, sa amin.
Pero di naman ako galit doon. Kundi sa sarili ko na wala ng ibang ginawa kundi ang
mahalin sya at umasa kahit papano. I want this to end pero paano? Gusto ko syang
kalimutan kahit ngayon lang.

" That's enough, Ella. "

Napalingon ako sa boses na yon. Naniningkit ang mga mata nitong tinititigan ako.

" Oh hi Brother.. What's up?" Nakangiti kong sabi. Lasing na nga ako dahil ko na
masyadong maaninag ang itsura nya. Base sa boses nito, how would I forgot that? Si
Yvo lang naman ang nag-iisang boses na ganon.

" Mica, tama na yan. Kayong dalawa kung gusto nyong mamatay sa alak, wag nyo idamay
ang mga babaeng to.! "

Tumawa ako sa authority ng boses nya. I heard Servo murmuring something but di ko
masyadong narinig. Hinila ito ni Jamie paalis sa stool at inakbayan ito at sabay
silang umalis.

" Kuya Yvo. Mauna na ako. Take care Ella, hah. Night Ella. Next time wag ka ng
iinom. Napakadali mo kasing malasing." Anito at niyakap ako sandali saka tumalikod.
" Oh.. Night Baby Girl. Sabay tayo spa next time hah? I love what you said about
those feet kissers.. Hmm. " Nakangiti kong sabi. Tumango lang ito at tumawa saglit
saka tuluyang umalis.

" Oh..Yvo. My Yvo.. My dear. Why are you here? Do you CARE again?" Im getting
annoyed. I grab the bottle of brandy at tinunga yon, mabilis naman itong inagaw ni
Yvo itinabi sa malayo na di ko maabot.

" Ella that's enough. Halika na, hatid na kita kwarto mo." Hinawakan ako nito sa
kamay at hinila patayo. Malakas sya at napasunod nya ako.

" Oh my God Yvo.. Ang kj mo." I hissed but he grab me once again. At naglalakad
kami sa kahabaan ng pasilyo ng mansyon. Halos mabuwal na ako. At dahil nahihilo ako
halos di ko na maihakbang mga paa ko kaya na-out balance ako sa paglalakad. Sinalo
naman ako nito at di nakatiis binuhat nya ako paakyat sa hagdan. Umikot ang
paningin ko kasi feeling ko nakasakay ako sa isang sasakyan.

" Yvo.. I think..asddfghj." Kahit ako di ko na naiintindihan ang nga sinabi ko.

Di ito kumibo. At kalaunan he stop walking.

" Where's your key? Your room is locked."

" In my bag. " Lutang na lutang kong sagot.

" What? Where?" Di ko na sya sinagot. Nakapikit parin mga mata ko at mas lalo akong
sumiksik sa sa dibdib nya at sininghot ang subrang bango nyang pabango.

He sighed.

Then I heard a door a open. And when I feel like Im going to throw up something in
my mouth. Nahawakan ko ang bibig ko. I was about to blow it when he put me down
immediately and saka ako sumuka ng sumuka. Nakaupo ako sa gilid ng bowl at doon ko
binuhos ang lahat. Nakaramdam ako ng mainit na kamay na hinimas-himas ang likod
ko. And then pinunasan nya ang mukha ko. Pagkatapos non binuhat nya ako ulit and I
felt a soft matress in my back. And I feel soft thing covering in my body.

" Goodnight Ella."

" I love you...Yvo." I murmured half sleeping and half awake.

Nasabi ko talaga yon?

Pagkatapos non wala na akong maalala. And then nagising na lang ako isang umaga na
nasa kwarto nya at hinatiran ng pagkain..

Thats sweet. And I'm still that moment na naiintimidate sa mga inaasal nya. Oh
God.. Ito ba ang nagagawa ng pag-ibig? Yong di ka makatulog sa kakaisip sa kanya.
Yong di ka maka-get over sa mga sweet thoughts nya?.

Hayy.. Walang gusto sa akin si Yvo. Yun ang totoo. At ayoko ring mas lumawak pa ang
nararamdaman ko sa kanya. I'll be leaving soon..

***

" Saan tayo pupunta?" Nagtataka nyang tanong dito.

" Hmm. Sa Horse Riding club. Tuturuan kita mangabayo. How about that?"
Nakangiti nitong sabi, taking a glance in my side. Nagdadrive kasi ito.

" Wow.. I love it."

Nakangiti kong tugon. Naiisip ko pa lang ang saya-saya na siguro. Kaya bigla akong
na-excite. Di ko pa kasi nasubukan ang sumakay ng kabayo.

" I love it too."

Hmm. Ang ganda ng mood nya. Maaliwalas ang mukha at napakaliwanag sa akin ang araw
na ito. Di ko alam kung ano ang dahilan sa pagiging good mood nya pero masaya ako
dahil magkasama kami ngayon.

Pagpasok ko pa lang sa club ay umikot na ang paningin ko sa loob. Ang lawak at

laki ng area. May mga waiting places and wide garden. At sa kalayuan natanaw ko ang
racing area.

"Ella, come here kukuha tayo ng kabayo."

Napalingon ako sa gawi nya. Ang layo na pala ng nilakad ko. Mali siguro ang way ko.

" Okay. "

Bumalik ako sa kinaroroonan nya.

Hinawakan nya ang kamay ko at parang wala lang sa kanya na naglalakad kaming
magkaholding hands. Samantalang ako, nakakaramdam na ng mumunting kuryenta na
dumadaloy sa buo kong katawan. Ganito talaga ang feeling pag nagkakalapit kami ng
katawan. Kaya di ko maiwasang nakaw-nakawan ng sulyap ang kamay naming magkahawak.

" Kailan pa itong Horse Riding club?"

Kasi ang pagkakaalam ko golf club lang ang meron ang Zamora family.

" Hmm. Three years ago, bininta kay Dad ang club na ito kasi namatay na yong may-
ari at nagmigrate na ang pamilya nito sa Australia."

" Ganun ba."

Napapatingin lang ako sa paligid.

Sa kulungan I saw a lot of stallion. And natatakot ako sa itsura nito parang
sisipain ako. Kaya I stop.

" They wont harm you."

He smiled. Iniwan nya muna ako sa kinatatayuan ko at lumapit sya doon sa lalaki at
maya-maya may inilabas itong kabayo. It's all White horse kaya na-amazed ako.
Parang nakakita ako ng pegasus.

" This is Thunder, Ella. And he's my baby, thunder."

He's grinning.

" Baby?"

I asked na salubong ang kilay.

" Yes your my baby. Come on, touch him."

Hinimas himas nito ang leeg ni thunder. Nag-aalanganin akong lumapit o hawakan ang
kabayo.

" Sige na. Hindi naman ito nangangagat."

Lumapit ako at hinawaka yon. Mukhang maamo naman. Kaya medyo nawala ang kaba at
takot ko. Hinimas himas ko ito.

" Hi Thunder. How are you?"

Nakangiti kong kausap nito.

" Thunder, my baby wants to ride you kaya you have to be extra careful."

Again? Baby? Parang gusto kong batukan ang lalakeng to sa kakasabi ng Baby sa akin.

" Thunder, Im not his baby. Im Ella." Correction ko pero sa kabayo ako nakatingin.

" If she's not then hayaan mo syang mahulog."

Naka-pout na sabi nito sa kabayo kaya sinapak ko sya sa balikat. Tumawa lang ito ng
malakas.

" Ikaw talaga!"

Inirapan ko sya dahil sa sinabi nya. Paano kong maniwala ang kabayo sa kanya?
Kabayo pa naman nya ito.

" Syempre, mas inaalagaan ni thunder ang baby ko. Kaya you have to make him believe
that your worth to me just like him."

Nakangiting katwiran nito.

" So ang halaga ko ay sing halaga ng kabayo? Sa kabayo pa ako ihahambing."

Pagmamaktol ko sa kanya. Tumawa sya ng malakas. Inirapan ko lamang sya.

" Baby.. Your worth is incomparable. So dont think about it. Your priceless.."

I must difinitely choke by his words and smile. Its genuine and Im speechless about
it.

Agad akong umiwas sa makahulugan nyang mga ngiti at tingin. Again, I dont want to
ASSUME as what as I'm always convincing to myself.

Di ko alam kung paano ko iaakyat ang sarili kay thunder. Ang laki kasi nito.
Nagulat na lamang ako nang hawakan nya ang waist ko at walang kahirap-hirap na
iniakyat sa kabayo. Its effortless like Im weighing anything without pounds.

Nang makaakyat na kami sa kabayo. Napasinghap ako sa mainit nyang katawan na

nakadikit sa likod ko. Inaatake na naman ako ng kakaibang kiliti at kilig.

Tinuruan nya ako kung paano hawakan ang renda ng kabayo. Kung paano papatakbuhin.
Inayos ko ang sarili ko at doon na lamang nagconcentrate sa mga itinuturo nya.
Isinantabi ko muna ang awkward situation ko. Mabuti na lang at nakapants ako today
and fit sweater on top. Kaya comfortable sa katawan ikilos.

" Then if you want him to take it slow.. just hold this knot tightly and punch him
like this to give him warning. Then much better if you call his name by doing that.
He will automatically obey you. Get it?"

" I got it."

Sang-ayon ko while nodding my head.

Kung anu-ano pa mga sinabi nya. Nakuha ko naman at sinubukan namin. Tawa lang ako
ng tawa tuwing nagbebreak si Thunder. Minsan kinakabahan ako pag bigla syang
humihinto. Pero sabi ni Yvo, its okay lang daw dahil may mga ganun talagang
instinct ang kabayo pag di sila komporme napapahinto sila and then dapat alam mo
kung paano sila kukontrolin.

" Pwede na ba akong sumakay na ako lang mag-isa?"

Alanganin kong tanong.

" Yon ay kung di kana natatakot at kaya mo na syang dalhin. "

Sagot nito sa may bandang tenga ko. I can't help it to feel na makiliti sa mainit
na buga ng kanyang hininga kaya napapapikit ako kung minsan.

" Ah. Siguro mabait naman sya. Can I try?"

Actually kung patuloy kang matatakot di mo magagawa ang gusto mo.

So if its now or next time paano kung wala ng next time eh never na.. kailan pa?
This is just the first time I ride solo kaya I wanna try it.

" Sure you can. Wait kukuha ako ng isa pang kabayo. Para masundan kita habang
nagpapatakbo ka sa kanya."

Bumaba sya malapit sa kulungan ng mga kabayo at iniwan nya muna ako sa kabayo.
Nagstay lang kami ni Thunder. Na-curious ako at hinawakan ko yong renda. Ginawa ko
ang sinabi ni Yvo kanina. Pinalo ko sya sa pamamagitan ng tali. Nagulat si thunder
at kumaripas ng takbo.

" Ahhhhhh."

Bigla kong sigaw sa pagkagulat. Halos ma-out balance na ako sa pagkaupo sa likod
nya at nakakapit lang ako ng mahigpit sa tali. Goshh. Then nag flash sa akin ang
nakaraan...

" Stacey! Bitiwan mo ako!"

Takot na takot akong kumuwala sa kanya. Hinila nya ako papunta sa talahiban kung
saan may naghihintay na isang supot na palaka. Alam nya kasing takot na takot ako
sa mga palaka. Di ko rin alam kung bakit.

" Gift ko yan sayo Ella! Happy birthday."

Saka iniwagwag sa'akin ang isang supot ng palaka.

" Nooo!!.."

Sa tindi ng takot ko, naghysterical akong nagwawala sa talahiban, habang umiiyak.

Dahil nagsipag-akyatan na ang mga palaka sa dibdib ko. Tumalon ako, gumulong at
sinapak-sapak ko ang mga palakang nagtatalunan sa paa ko at sa iba ko pang katawan.
Hanggang sa nakatakbo ako at halos mamatay na si Stacey sa kakatawa non.
Nanginginig ako sa takot at pagkataranta kaya nahulog ako sa butas at napilayan ang
isang paa ko ng mga panahong yon..

Dumilat ako. I should not be afraid. Hindi naman palaka si Thunder. Mabait sya at
kaya ko syang kontrolin. Then hinawakan ko ang renda at sinabayan ang takbo nya. I
guide him and I shouted to slower. And thunder did. Napangiti ako at nakahinga ng
maluwag. Hanggang sa ini-enjoy ko ang sarili ko at hinatak ulit ang tali para
tumakbo sya ng matulin. And he obeyed. Napalingon ako nang makarinig ng sigaw sa
likod. I saw Yvo, riding a brown horse at hinahabol kami ni Thunder. Well, what if
makikipagkarera ako? I think kaya ko naman e-handle si Thunder.

Naaaliw ata ako sa takbo ng kabayo kaya di ko na pinapansin ang bilis ng takbo
nito.

" Ella you have to stop. May bandang bangin sa dulo nito. Wala tayo sa racing area!
" He shouted with his lungs out. Naabutan kasi ako nito at nagtapat kami ng takbo.
Halos magtabi na ang kabayo naming sakay.

Naalarma ako sa sinabi nya, kaya inutusan ko si thunder to take it slow, and then
slower til it stop. Inadjust ko rin ang tali gaya ng turo ni Yvo kanina. Kaya
huminto ito sa tabi at hinihingal akong yumakap sa likod ng kabayo. Pakiramdam ko
nagmarathon ako sa kahabaan ng Edsa.

" Ella. Jump!"

Utos nya. Bumaba ako kay thunder at tumalon gaya ng sabi nya.

Isang malakas na bisig ang nilandingan ng katawan ko. Nagulat na lang ako nang
magtama ang mga labi namin. Kaya nanlaki ang mga mata ko sa pagkabigla. Ganun din
sya. Pero kalaunan, pumikit sya at iginalaw ang labi nya. Kumapit ako sa batok nya
at nagpaubaya lamang sa ginagawa nya.

Rumaragasa ang tibok ng aking puso. Kaybilis ng kabog nito na parang ikabingi ko
na. At ramdam na ramdam ko na ang init na dumadaloy sa katawan ko nang mga oras na
ito. He's kissing me passionately. And I obligued with too much pleasure. I
responded his every move. Hi invaded my mouth and begun exploring it by his tounge.
Mas lalo akong napakapit sa kanya. Samantalang sya naman ay mahigpit lang na
nakayakap sa bewang ko at ang isang kamay nito ay nasa nape ko. Ganito lage ang
feeling pag naghahalikan kami. Ito ba talaga? Its irristable. I scolded myself for
being so stubborn. Ilang beses ko na bang sinabi sa sarili na wag magpadala sa
emosyon? Di na mabilang pero ito ngayon naulit na naman ang nangyayaring di ko ma-
control ang sariling nararamdaman. Mas natatakot ako sa sarili ko dahil di ko
magawang pigilan ang bugso ng damdamin at nakakatakot baka magising na lang ako
isang araw na di ko na kakayaning mawala sya.

Im so engrossed.

*Riiinnnnngggggggg

Natauhan kaming dalawa sa tunog na yon. Ewan ko ba kung cellphone ko o sa kanya

ang tumunog. Basta ako ang unang bumitiw at nahihiyang di makatingin sa kanya.
Dinukot nya ang cellphone sa kanyang bulsa at sinagot nya ang tawag. Nakatayo
lamang ako at kay thunder humarap.

" Im on a date. Don't disturb me."

Sabi nya kaya napalingon ako sa kanya. Pero he smiled at kumindat sa akin kaya
pinandilatan ko sya ng mga mata. He is really flirting with me.
Pagkatapos ng kausap nito sa phone. Hinarap nya ako at niyayang magkape. Wala naman
akong choice kundi pumayag na lang.

"Mom, cancelled thier honeymoon trip ni Dad. Next week na lang daw. Busy sa company
ngayon."

Sabi nya.

" Ah ganun ba. Mga ilang weeks din daw sila sa trip if natuloy na?"

" Di ko alam."

Maikling sagot nito.

Iniisip ko kasi na pag-umalis na ako na wala pa sila. Di naman pwedeng di ako

magpaalam sa kanila. Maybe bago sila aalis magpapaalam na ako. Tuloy na tuloy na
yong plano namin ni Dyllan.

"Any problem?"

Napansin nya siguro ang pananahimik ko. Kaya napakurap ako at tiningala sya.

" Wala naman."

Mahina kong sagot at iniwas ang tingin.

" Galing ng pagpapatakbo mo kanina kay thunder ah. Ikaw pa lang ang nakakapaamo sa
kanya ng ganun kabilis."

Sabi nitong may paghanga.

" Hmmm.. madali naman syang dalhin.."

Hinigop ko ang natitirang kape sa tasa.

" Yeah nafeel siguro nya na worth ka sa akin kaya naging mabait sya."

Nakangiti pa nitong sabi. I feel flattered. Hindi ko na pinansin pa mga sinabi nya.
Tumayo sya at inilahad ang kamay sa akin.

"Saan mo pa gustong pumunta? "

Tanong nito at tinanggap ang kamay nya.

" Hmmm"

Nag-iisip ako. Saan nga ba?

" Di ko alam eh. Ikaw ang bahala."

Dinala nya ako sa Movie world. Ito kasi ang madalas naming tambayan noong mga bata
pa kami. Mahilig kami manood ng sine. Kaya gagawin ulit namin yon. Namiss ko rin
ang childhood ko.

" Wow.. marami ng nagbago dito. Pero maganda parin ang ambience."

Nakangiti kong sabi habang nililibot ang buong paligid.

"Ngayon lang din ako nakapunta ulit dito. Ano gusto mo panoorin?"
 Tanong nya nang makapila na kami sa ticket booth.

Tumingin ako sa mga showing na movie. Gusto ko yong hollywood action or fantasy.
Ayoko manood ng lovestory. Baka antukin lang sya.

" Pwede lovestory. Dont worry, I wont be mind basta ikaw ang kasama ko."

Nakangiti nyang suhestyon.

" Yong mga pinoy comedy movie na lang para maiba."

Tutal, di naman madalas makapanood ng sariling atin. Kaya yon ang choice ko. .

Nagdala kami ng popcorn sa loob. Di pa nag-uumpisa ang palabas ay na nakahilig na

sya sa balikat ko at inamoy nya ang leeg ko.

" Yvo.."

Napasinghap ako sa ginagawa nya. Tumayo na ang mga balahibo ko.

" Ssshhh.. Baby. Hmm. Ang bango mo."

Bulong nito na nagbibigay ng kiliti sa katawan ko sa ginagawa nyang padampi

damping halik sa earlobe ko. I close my eyes tightly.

"What are you doing?..Stop it. God, we're in the public place."

Nagtitimpi kong saway sa kanya. Bakit ba sya nagkakaganito?

" I love it, Ella.. And I want you.. Gusto ko ulitin yong--

Di na nya natapos ang sasabihin nang bigla ko syang sikuhin sa tagiliran. Mabuti
na lang madilim ang palibot at tanging screen lang ang nagsisilbing liwanag sa
loob. Kundi siguradong kitang kita na ang pamumula ng buong mukha ko.

Natawa lang sya sa ginawa ko. Nanatili lang akong nakatingin sa harapan kahit di
naman doon ang concentration ko sa palabas.

" Please Yvo umayos ka. "

Binantaan ko na sya. Nakangisi syang tumingin sa akin.

" Okay, pero kiss muna..."

Nakanguso nyang pagmamakaawa and he's giving me a puppy eyes look. Oh my God, how
can I say no to that look? Wala sa sariling napangiti ako.

" Okay. Pero promise me you'll behave."

" Sure.." Ang laki ng ngiti nya. Parang nanalo sa sweepstakes.

Walang anu-ano ay hinalikan nya agad ako sa labi, at diniinan pa nya iyon kaya
tinulak ko na sya para pigilan. Baka madala na naman ang mokong at gawin ulit ang
halik na pinagsaluhan namin kanina. Iniisip ko pa lang ang tagpong yon, namumula na
ako sa hiya.

May childish acts din palang side si Yvo. Di ko kasi nakita ang pagka-playful nya
at ngayon unti-unti ko pa syang nakikilala. Subrang tahimik kasing tao. Di sya yong
tipong kikibuan ka agad. Kikilatisin ka muna bago sya magsalita. Perfectionist sya
in short.

May girlfriend kaya sya ngayon?

Natatakot kasi akong tanungin sya. Baka di ko kayanin ang isasagot nya. Oo may
girlfriend ako and I love her' Ang mga words pa lang na yon, ikakamatay na ng puso
ko. Ano pa kaya kung marinig ko mismo rito?.

Nagbehave naman sya sa buong palabas, but obviously he's boredoom. Panakaw-nakaw
lang sya ng halik sa noo ko, sa ulo o di kaya sa kamay ko na hawak hawak nya. Di ko
na sya pinansin baka maulit na naman pangungulit nito. Di ko naintindihan ang
pinanood. Nilipad ang utak ko kung saang lupalop kaya wala na ako sa huwisyo sa
panonood ng palabas.

Inakbayan nya ako habang palabas sa sinehan. Hinayaan ko na lang.

Then he kissed me in my cheeks again. Ohh.. we are like lovers gaya ng mga ibang
couples na sweet na sweet rin sa isat-isa. Pero kami hindi naman kami totoong
lovers.

" Ganyan ka ba talaga kalambing sa lahat?"

Panghuhula ko. Baka sakaling magsasabi syang may girlfriend sya or sasabihin nyang
special ako..like I'm not her sister.. pero sana hindi.

" No. Only you."

He answered. Kaya mabilis akong tumingin sa mukha nya.

" Yes.. only you. Gusto mo ba patunayan ko?"

Ulit nito nang makitang nagtatanong ang mga mata ko.

Patunayan? Paano? Maybe he will tell me again that I'm special because Im her
sister. Pero..

"Bakit?" Nauutal kong tanong.

Hinawakan nya ang kamay ko. At magka-holding hands na kaming naglalakad sa daanan.

" Because..your special to me Ella. And there's more than that. Let me prove it to
you first before I'll tell you anything.. You know I dont express it in words."

He explain habang nakatingin sa may kalayuan. At sumulyap sya sa akin at tiningnan

ako ng mabuti sa mga mata. Kaya napalunok ako. I saw a deep emotion on it.
Napaawang ang bibig ko, may gusto akong sabihin pero ayaw lumabas sa bibig ko.

Puzzled. You know I dont express it in words..

Meaningful ang mga salitang yon. Pero di ko kayang eexplain.

" Then, bukas let's have a date again.. "

He broke the silence and smiled sweetly. Para na akong matunaw sa ginagawa nya.

Date? Ito na pala yong date namin?

"Manood na naman ng sine tapos mangabayo? Ganun ka pala makikipagdate."

Wala sa loob kong nabitiwan ang mag salitang yon.

Natawa ito sa sinabi ko.

" Hmm... kahit ano, Ella basta kasama kita. Golf club tayo tomorrow. Ano pala gusto
mong gawin natin?"

Lumapit sya sa akin at hinapit ang bewang ko. Nataranta na naman ako kaya di ako
nakakibo nang ulitin na naman nito ang ginawang paghalik sa akin kanina.

Napapikit na lamang ako at ninanamnam ang sarap ng kanyang labi.

I just cant get enough.

" Tommorrow again, baby. Come on let's go home."

Sabi agad nito nang maghiwalay ang labi namin. Napakurap lang ako. Halatang
nabitin. Pilyo lamang syang napangiti.

Binuksan nito ang front seat ng porsche. At pumasok na lamang akong walang namutawi
sa bibig ko ni isang salita. Nakaka-speechless talaga si Yvo.

At excited na ako para sa date namin bukas....

****--********+*****---------+---->

VOTE please ...

Ngayon ko lang na-upload. Nawalan ng connection. Hmm..

Next chap.. maybe the proposal of Yvo.. abangan!

Twenty- Unexpected Proposal

I love the concept of The twisted Love....

Yvo POV

Sometimes, I have lots of questions about women's ideas in a relationship. Coz I

really dont know how or what makes them happy. I've been in a lot of relationships
with, but it wasn't serious at all. I've always put some rules. A rule that no
space for serious like they would act possesiveness and claim all the rights they
want. Sorry but I dont buy that kind of stupidness idea. Its really a stupid.

But with her, I couldn't think straight. Like all the space in my mind is very
occupied by her presence. I admit that I am attracted with her from the start,
since when we were young but I am expecting that I've already forgot her for not
seeing her for a very long time. I thought I was. But it NEVER did..

Like a big fat zero.

And now.. I am definitely asking myself, why? Its all flashing back in my stupid
memory about her, about we've shared a lot of times before. And.. then, I realized
that I was just setting my heart and mind na nakalimutan sya.

I must admit that I've LOVE her from the start. ..

" Jacq, Have you prepared already?"

I am asking my secretary/assistant sa set up ng dinner namin ni Ella.

" Yes, sir. Pati po ang mga musicians. And fireworks."

Sagot nito.

" Ok, good job."

I am here in a prestigious casino hotel in Manila, a corpo business, shares ng

Zamora clan. Isa kami sa nagmamay-ari nito. After sa golf clubbing namin kanina ni
Ella, we've decided to go home para makapagpahinga. I already told her about this,
na we are going to have a dinner. But I know she will be surprise coz di naman ito
ang inaasahan nya. I hope all of this efforts will be much worth it sa gagawin ko.
Knowing her, she have a lot of surprises of how to behave sometimes in every
situations. Its a bit odd. I can say na di ko pa talaga sya lubusang kilala. Ano
lang ba ang pinagsamahan ng childhood namin? She's matured now.

" Jacq, yong dress.. inihatid na ba sa kanya?"

Tanong ko ulit pagkatapos ng inspeksyon sa arrangement.

" Kakadeliver lang ho sir."

Agad na sagot nito at nag-umpisa na naman sa trabaho.

Umikot ang paningin ko sa kabuuan ng set-up. Its totally romantically beautiful. I

hope she will be impress pag makita nya ito. I love her compliments. It makes my
heart flatter triple. And now.. Im having a heart-and-mind tantrums pag may
nakikisawsaw. At hindi normal yon sa pagiging ako. I wasn't like this.. But with
Ella, everything is washing all away..the rules, the barriers... I am backtracking
of what I have set-in. At handa akong isantabi ang lahat for her. All I really want
is to make her mine. All mine.

****

Ella POV

" Ella, pinabibigay sayo."

Manang Beth hand me a square wrap by fancy wrapper with the big ribbon on top. Im
wondering to whom where it came from.

" Kanino po ito galing?"

Nagtataka kong tanong at tinanggap iyon.

" Di ko alam. Pina-deliver lang kanina."

Nagpaalam ito sandali at tumalikod na. Naiwan akong nagtataka.

She opened it. It's a red and black combination dress. Body-hugging at V-shape sa
front and backless sa likod. At black ang bawat lining ng all red out na dress.

My jaw was about to drop. Its very elegant and gives sophistication look when you
wear it. I swallowed hard. I haven't wear this kind of dress pa ever since. At isa
pa I dont have guts to wear it. Nakakalula. Itsura at tela pa lang nito ay halatang
mamahalin na. I'm sure mamumulubi ako pag itong mga damit na ganito ang bibilihin
ko. I don't really endure myself of spending too much money sa luho. Hindi ako
materialistic na kahit may pambili ako ay binibili agad. It is just a hypocrite
manner pag masyado kang showy at magastos sa walang worth na bagay. Luxurious life
is really isn't my type of living.

I notice a pink card. I know its a note.

Ella, My pleasure if you wear this tonight. Please be there. I'll wait for you.

Lovinlgy,

Yvo

Napasinghap ako ng mabasa ang nakasulat sa card. Somehow in my instinct, this is

totally different. Like what-the-hell-weird thing! Yvo isn't type of doing such an
efforts for just like ME. It's true.

Sino nga ba ako?

Ella.

Adopted sister but not now.

And why would he do this?

Guessing again. Im not stupid para di mahalata ang mga nangyayari. Ang point there
is, ayoko lang mag-assume. Ayoko mag-jump to conclusion. Ayokong umasa. Maraming
what ifs eh. Maraming pwedeng gawing rason. And the thing of expecting special
feelings for someone you are wishing for to give it back to you is the greatest
pain if its not granted. Pain for being too much assuming.

Pero this time, this moment I can feel it all through my veins yong sinasabi nilang
kilig to the bones. Ano pa nga ba? Yung di ka makapagsalita sa subrang reviting
feelings. Yung nalulula ka sa subrang taas ng excitement. Ito na yon eh. I can
sense it.

Tama na muna ang over thinking. I should not be late.

Inayos ko ang sarili ko sa harapsn ng salamin. Tapos ko ng maiblower ang long and
black shinny hair. Its one of my best asset. Maraming nagsasabi na nagparebond daw
ako. But Im not. Natural na talaga to. At subrang dali namang e-manage.

I wear the elegant dress. Napangiwi ako ng makita ang reflection ko sa salamin.
Hapit kasi sa katawan and di sa nagmamayabang but I have the body of what they
called perfect curves with all in the right places. Kaya kahit papaano, I should be
happy then. Kung katangkaran ko lang like Stacey I'm sure I can be a ramp model
too. But no things, I believe na di lahat ng meron ka ay minsan ginagamit din sa
ibang aspeto. This is just an optional thinking at wala sa bukabolaryo ko ang
pagiging MODELO. .. I know Im pretty but..ugh.

I put a masscara to enhance my long curvy thick eyelashes. A face powder and a
shades of pink lipstick. Im blooming I knew it. My natural pinky rossy cheeks wont
need a blush on anyway. My eyebrow is perfect shape for me, nilagyan ko lang ng
konting dark brown para medyo ma-emphasize. At sa lahat ng make ups, allergy ako sa
kahit anong brand ng eyeliner kaya ni isa wala ako non. I tried many times na
gumamit ng mga expensive eyeliners, kahit pencil or mapa-liquid eyeliner pa yon
pero wala talaga. Namamaga parin mga mata ko. Kaya for the safe, not to put
anything in my eyelid.

I wear a cute silver earings and I don't wear necklace. And the last thing I know
is mahilig ako sa wristwatch, kahit anong brand okay na pero this time I want to
wear my worth dollars wristwatch. A pair of high heels gucci. Mom bought it for me
pag nagkakaroon ng shopping spree sa London. I am reffering to my Mommy Melody. A
fashionist idealist.

I think I am perfect. Perfect for my aura.

Then I grab my purse at lumabas ng room. Sabi ni Yvo, may maghahatid daw sa akin
sa lugar kung saan kami magdidinner. Nasa penthouse pa kasi sya nagsestay. Kasi
loaded daw sya this past few days.

Pagbaba ko pa lang ng mansyon. Nakita ko na ang mga kapatid sa sala.

All their eyes was on me. Looking at me like a goddess na bumaba sa lupa.

Obviously, Jamie and Servo their jaw dropped. Their eyes is full of gratitude and
proud. A compliment.

Its overwhelming.

" You look so dashing with your dress Ella..."

Mica finally said, she broke the silence. Her lovely eyes is glittering with so
much joy. I just wear a simple smile to all of them.

" Ohh men! I'd rather kill kuya Yvo now for dating you out!"

It's Servo. Sino pa ba ang nagrereact ng ganoon kundi sya lang naman. Actually, in
papers.. couzin lang talaga sya ni Yvo pero nagbago ang ihip ng hangin inampon na
lamang siya ng tuluyan. But dahil wala ng mga magulang kapatid na ang turing ng
lahat sa kanya. Kahit sila Mom and Dad anak na rin ang pagtrato at pagmamahal sa
kanya as well as Jamie.

I rolled my eyes in response.

" I know Yvo. Malaya na sya sa gagawin nya. Legal na ang papers na pwede ng
pakasalan si Ella. Here in the Philippines we know na bawal talaga mag-asawa ng
kapatid kahit pa adopted ito."

Minsan pag nagsasalita si Jamie parang may pinaghuhugutan.Ang lalim nyang tao pero
di lang siya masyadong seryoso at suplado like Yvo na napaka-snob na tao.
And where that kasal came from?

And why such a marriage brought with us ni Yvo?.

Duhh Jamie!

" I dont know what are you talking about Jamie but you know I know it's a law.
Thanks for reminding. Lawyer ka ba?"

Pamimilosopo ko na nakangiti. Napailing iling syang natatawa.

" You'll understand if you go with him tonight. So enjoy the dinner Ella."

Sabi ulit nito. Ano daw? I'll understand if I go with him? Uh-uh.. Its all weird..
Naman! And why they know na magdidinner kami ni Yvo? Mga chismoso talaga ang mga
'to.

" Ella, kanina pa naghihintay ang driver sa labas. I think you must go. Dont mind
these two idiots!"

She's grinning facing the brothers.

" And you a bunch-minded-moron!"

Servo louder his voice. And they all laughed. Sinapak naman agad ito ni Mica.

Napapailing at natatawa lang akong lumabas ng mansyon. Kahit malalaki na di parin

nagbabago ang asaran at kulitan.

Nagulat ako na isa palang limo ang masasakyan ko. Anyway, kahit kabado ayoko namang
magpakita ng subrang kilig.

Pagdating ko sa magarang casino na yon, the girl escort me papasok sa loob ng

hotel. Nalulula ako sa subrang ganda at elegante. Kahit adopted ako, maganda din
naman ang buhay ko. Marangya. This is not the first time na makapasok sa garbosong
lugar o establisment o whatever do you called this but this one is different kasi
I'm having dinner with my Yvo.

May nakalagay sa door panel glass na reserved area at doon kami pumasok. Halos
mabilaukan na ako nang makita ang loob. And I was caught by a pair of eyes standing
sa gilid ng romantic table arrangements kung saan kami kakain.

God! Is this for real?

At this time, parang gusto kong sampalin ang sarili kung totoo ba itong nangyayari
sa harapan ko. Napako lang ako sa kinatatayuan at di ko alam kung saan galing ang
malamig na pawis na dumadampi sa noo ko kaya medyo napahawak ako doon at hinimas-
himas ito.

He is smiling habang papalapit sa kinatatayuan ko. Kaya ang abnormal na tibok ng

puso ko ay di ko na maintindihan. Naghaha- hypervintillate na ako. Tinitigan ko
lang ng maigi ang aura nya. Parang si Keannu Reeves lang ang dating. Wearing a
formal armani suit ay napaka-HOT nya tingnan.

I swallowed the lump in my throat.

" Flowers for you, baby."

Kaya pala ang dalawang kamay nya ay nasa likod dahil kinukubli ang hawak nitong
nagagandahang mga rosas.

Gusto ko kurutin ang sarili baka nananaginip lang ako.

Pero totoo na ito. Totoong-totoo..

Napaawang ang bibig ko. Lutang ako. At di na ako comfortable sa nangyayari. May
kakaiba talaga sa dinner na ito.

"Ella? Something wrong?"

He poke me coz Im losing of my trance. Then napasulyap ako sa kanya. He is frowning

pero parang natense sya. I can see it in his eyes.

" N-no.. T-thanks for the flowers."

Gosh, Im stuttering. I grab the flowers that he's holding.

" Your so beautiful Ella. I love what you wearing now."

Its full of compliments. Minsan gusto kong tanungin ang isang to kung sya ba ang
pumili nito. Kasi kasyang kasya talaga sa akin.

" Thank you."

Nalulula na ako.

He assist me to sit down on the chair sa tapat nya. And then I silently scan
around. Kami lang dalawa sa laki ng restaurant na ito. What is Yvo. Ayaw naman ito
ng maraming tao. Again the musicians starts singing.

" Are you okay?"

Nagtatakang tanong nito na may halong concern. Dahan-dahan lang akong tumango.

Kinikilig ako tagos sa buto pero tingin ko may pasabog ang gabing ito.. at ayoko
munang tapusin ang maliligayang sandali.

Lumapit na ang ang waiter at inihain na ang mga putahe na nakakatakam. Pagkain pa
lang alam kong napaka-sosyal na, syempre sa ambience pa lang ng buong resto. What
should I say then?

At nag-uumpisa na kaming kumain. Kapwa lang kami tahimik. Parang dalawa ata kaming
tensyonado. Kahit di ako komporme I feel like na nasa cloud nine. Yong very engross
ka at natutulala na lang sa kawalan.

" You want more?"

Tanong nito. Inaasikaso nya kasi ako na parang bata. Nakakatouch tuloy.

" This is enough. "

Nahihiya kong tugon.

Gusto kong pumadyak dahil pakiramdam ko nagche-cheer na ang puso ko sa ginagawa

nyang kasweetan.

Stop it Ella.
Sinasaway ko na ang sariling emosyon dahil ayaw kong mahalata nito na subrang happy
na ako.

" Bakit ang tahimik mo? Aren't you comfortable?. We can look for another place."

" No..no Yvo, this is surely enough and its beautiful. Its just that na di lang ako
sanay.."

Humina ang boses ko sa huling sinabi. Di talaga ako sanay. Kung tutuusin sya lang
naman ang naka-date ko ng ganito, subrang romantic.

" Hmm.. sabi mo eh. Do you have a good rest kanina?"

" Yeah.'

Nakangiti kong tango sa kanya.

Tinawag nya yong waiter. May sinenyas sya na something. Maya-maya, may dumating na
isa pang waiter at may dalang tray na tingin ko humingi na naman sya ng pagkain. Di
pa ba sya busog?

Inilapag yon sa harapan ko. Nakatakip pa ng aluminum can. Di ko alam kung bubuksan
ko ba o hindi dahil wala ng mapaglagyan ang tyan ko sa subrang busog.

Hindi ko muna pinansin at uminom lang ako ng juice. Nasulyapan ko sya na parang di
mapakali. Narinig ko pa na nagbuntong hininga sya. Para saan naman yon?

If I'm not comfortable well I can sense na ganoon din sya. What was this all about?

"Problem?"

Di ko napigilang itanong sa kanya. Di naman siguro pangingialam ang magkusa ng

pag-aalala.

" No.. Hmm, Ella. You know.. I mean di ako expressive in words na tao. But I have
to tell you something.''

Napalunok ako. Titig na titig sya sa mga mata ko. There's a soft voice in my ears
na di ko magawang di rin sya titigan. Para kasing may connection pag nagtatama ang
mga mata namin.

" Please open that one first."

Tinuro nito ang natatakpang pagkain sa mesa. Hmm. Baka magpapasubo. Naglalambing
siguro.

When I opened it di naman pagkain ang laman.Its a small red box na may nakataling
isang ribbonet. Napanganga ako. Nahuhulaan ko na ang mangyayari.

I'm sure he will ask me to be his girlfriend gaya ng mga nasa pelikula or baka a
gift lang. Again, wag assuming Ella.

Naglo-load pa ang utak ko.. di ako makapag-isip ng maayos pero kinuha ko ito dala
ng matinding curiousity.

" Open it."

He commanded.
Kahit nag-aalangan binuksan ko parin. Namangha ako sa laman.

A ring with a small diamond.

Ang mahal nito ah! Hala! Ang utak ko panay ang sigaw pero may bumara ata sa
lalamunan ko at biglang nanuyo na halos di ko na magawang magsalita.

I gulp in intense. I look at him with a questioning eyes. Confusion was written all
over my face.

" Ella."

Yon lang ang nasabi nya..

Tumayo ito at umikot papunta sa kinauupuan ko. Kinuha ang singsing at parang
nahuhulaan ko na ang gagawin nya. Then I heard a loud noise in my heart. Parang
may concert sa loob ng puso ko at nagiging errotic na ang tibok nito.

He kneel down. "Ella I dont know where I stand in your heart. And Im hoping that I
have a little space for it... "

He paused and then he swallowed hard.

Ako naman ay parang kandila lang na itinusok sa upuan. Naghihintay na matunaw sa

apoy.

Dug. Dug. Dug. Dug. As my hearts keeps beating fast.

" Will you be my wife?"

Literally, My jaw dropped and I was stunned.

And the song played on the background...

When theres no getting over that rainbow..

When my smallest of dreams won't come true..

I can take all the madness the world has to give...

But I won't last a day without you..

Napaawang ang bibig ko..

And now.. my eyes begun to moist with tears...

***

Will Ella say Yes or No? Abangan!

***-------****---*-**++++****---++ j++****-*****++-++-------->

VOTE po dyan.. Salamat.

Twenty One- Love and Fear

Gusto ko yong said i love You But I lied,, galing nya rin gumawa ng story,
amazing ..

Ella POV

" Will you marry me?"

Shocked.

Surprised.

A big surprised.

My heart stop.

I was taken aback by his question. Napaawang ang bibig ko and I heard a loud noise
in my heart. Its pumping so loud.. Would I die? Dahil pakiramdam ko di na ako
makahinga.

Nakaluhod sya at inilahad and singsing na matyagang naghihintay sa sagot kong

"Oo" .

Pero ito ba talaga ang gusto ko? Ang maging asawa nya at magiging ina ng mga anak
nito? Oo ito ang gusto ko walang duda yon pero ang tanong kung handa na ba ako..

Am I ready to marry him?

Bakit ito agad ang hiningi nya?! Di ko maintindihan. Di naman sa ayaw ko. Bakit
hindi girlfriend muna? Mahirap mag-commit sa isang bagay kung di ka sigurado. At
ito ang nararamdaman ko ngayon. Di ako sure sa kanya. Di ako sigurado kung kaya ko
na panghawakan ang desisyong makipagcommit sa isang tao. Sa bagay na di pa ako
handa. Kung pagmamahal ang pag-uusapan, walang duda na mahal ko sya. Mahal na
mahal. Pero di na nangangahulugang kaya ko ng magpatali.

Paano na lang ang mga pangarap ko? Pangarap na makita ang totoo kong mga magulang.

Takot.

Yun ang una kong nararamdaman. Duwag ako.

" Ella? .."

Tiningnan ko sya. Dahil I feel like my worlds stops spinning. Napaawang ang bibig
ko at di ko magawang ilabas ang gusto kong bitiwan.

He's scared too. Siguro dahil natatakot syang di ako pumayag. Pero parang mas
gumuhit ang sakit sa mga mata nito nang makitang nag-aalanganin ako. Natatakot at
di makapagsalita.

" Yvo.."

Mahina kong tawag sa kanya. Tumulo na ang luhang kanina ko pa pinipigilan.

Then he sighed heavily. At tumayo.

" So, you won't.. its okay."

Mapait ang mga tinig nito. Nakayuko lang ako. Mahinang humihikbi.

" Is there someone else you love?"

Again, that question broke me. Sya lang ang 'someone' na sinasabi nito na mahal ko.
Di ako nakakakibo.

" I understand. I'm sorry I thought you LOVE me too. But no.. your inlove with
someone. Sana tinanong man lang kita. My fault.."

Tumalikod sya. At tuluyan na akong umiyak at humagulhol.

"I'm sorry Yvo.. I'm sorry. I can't marry you.. I just can't."

My voice is broke from crying. Tiningala ko sya. Nakatalikod sya sa akin at laglag
ang mga balikat nito.

" No. Dont be sorry. I'm stupid.. for believing all by myself.."

He paused for a while. Pain and regrets ang nararamdaman nito.

" I thought you love me.. pero.. Ako lang pala."

He continued.
Then mabilis ang mga hakbang na umalis ito palayo. At humagulhol ulit ako. Isang
malakas na hagulhol na pati ang mga taong naka-witness sa paligid ay awang awa na
sa kakatingin sa akin. Pati sipon ko tumutulo na.

Mahal nya rin ako.

But I've already made up my choice. If its love, it can wait. I know that's a
stupidness thinking. Andyan na pinakawalan pa. Pero di ko magagawa ang mga plano ko
kung andyan sya. Di ko pa kaya. At alam kong someday maiintindihan din nila ito.
Maiintindihan rin ni Yvo.

Im sorry Yvo. Mahal kita pero di pa ako handang pakasalan ka.

***

Yvo POV

I drunk and drunk until mawalan na ako ng lakas at tamang huwisyo. I'm here at the
bar, drinking alone. Gusto kong magwala. Gusto kong pumatay ng tao. Ganito pala ang
feeling na nasasaktan ka. Yung pati ego mo tinapakan na. Pero that's not important.
Si Ella lang ang importante sa akin. Pero mahal nya si Dyllan. Hindi ako. At paano
nya nagawang tugunin ang bawat halik ko? Ganyan na ba sya ka-liberated ngayon? Ang
magpahalik ng wala lang?.

Di ko na nga talaga kilala si Ella. Umasa ako. Kasalanan ko rin dahil umasa ako sa
mga ipinapakita nya. Nung gabing naglasing sila ng mga kapatid ko.. She said she
love me. Pero ano ba ang katotohanan sa taong lasing? For me doon naman lumalabas
ang totoong nararamdaman. Pero.. duhh its over.

" Kuya Yvo!"

Hell! Ito na naman ang disturbo! Kinuha ni Servo ang hawak kong baso at inilayo
yon. Shit! Ayoko ng pakialamero.

" Why are you drinking too much? Come on. Did Ella declined your proposal?"

Parang ang saya pa nitong nagtanong. I glared at him at hinablot ang basong hawak
nito and ininom agad.

" Easy man.. You dont have to drink like its the end of the world. Get up!
Pinapakita mo lang na loser ka."

Then Jamie grab me para tumayo. Napikon ako sa sinabi nya. Loser? Oo loser talaga
ako! Pero kailangan ba talagang ipamukha ang bagay na yon?

" Shit! Wag nyo akong pakialaman kung ayaw nyong basagin ko yang mga mukha nyo!
Back off!"

I shouted at tiningnan ko sila. Nanlalabo ang mga paningin ko kaya di ko makita ang
facial reaction nila.

" Come on di ka na nga makatayo ng maayos. Kuya Jamie.. Let's get it on!"

Nakakalokong sabi ni Servo at naramdaman ko na lang ang mahihigpit na mga kamay na

humawak sa mga braso ko at kinaladkad ako palayo.

Shit! Ang lakas nila at di ko magawang manlaban. Panay lang ang pagmumura ko at
sigaw pero di nila ako binitiwan. Kumuwala ako pero useless lang dahil alam kong
lasing na ako at nawawalan na ng lakas. Patapon akong ipinasok sa backseat ng
sasakyan...

And now.. Its blurring hanggang sa tuluyan na akong walang naalala at tinangay na
ang isipan ko sa matinding pagod, antok at kalasingan...

Kinabukasan.

My head is throbbing in pain. Hangover that's it. Bumangon ako to drink something
hot pero I'm stink with alcohol kaya naisipan kong maligo muna.

Andito pala ako sa mansyon. Hmm, tama huli kong naalala ay sapilitan akong dinala
ng mga kapatid ko sa bar. Hayyy.. that's insane.

Then I remembered her. Duh, ayoko ng balikan ang depressive moment na yon. Its too
painful if you'd been refuse by your proposal. Bakit kasi ako dumerecho sa bagay na
yon? Di ko pa naman sya girlfriend. Ayoko ng bagay na pinapatagal tapos doon din
naman hahantong. Coz I believe that courtship takes forever. Bakit di na lang ihuli
ang bagay na yon? Kahit asawa mo na ang isang tao walang katapusang panunuyo din
naman ang gagawin.

Bumaba ako sa komedor at naabutan kong si Mica ang nasa mesa, kumakain ng mansanas
while drinking her favorite fresh milk.

" Hi kuya.. "

Masiglang bati nito. Di lang ako kumibo. At kumuha ako ng tasa para magkape. Ini-on
ko yung coffer maker.

"I know what happened last night. And Ella didnt mean it that way."

She talks again. Bumangon na naman ang inis ko sa sarili.

" Will you please stop talking about it? Its over."

Malamig kong tugon..

" Kanino nyo nalaman na nagpropose ako kay Ella? "

Nagtataka kong tanong at umupo sa mesa. Humagilap ako ng pwedeng kainin. My

stomache is growling in hunger. Uminom ako ng kape.

" Actually mas una pa namin nalaman ang proposal mo sa kanya kaysa kay Ella. Di
kasi sinasadyang nasabi ni Jacq ang tungkol doon. Then narinig pa ni kuya Jamie. "

She explain. Hay.. si Jacq talaga ang daldal. Nasabi ko lang naman sa kanya para
alam nya ang motiff ng arrangement sa dinner namin. Pero nabaliwala ang lahat ng
yon nang di tinanggap ni Ella ang proposal ko. Wala ng silbi ang subrang ganda ng
ambience kung wala din namang magandang nangyari.

" Anyway nasaan pala sya?"

Agad kong tanong dahil iniwan ko sya kagabi. Binalikan ko naman dahil nakukunsensya
ako pero sabi ng mga waiter umalis daw agad ito.
" Di sya umuwi kagabi eh. Di pa naman sya nagrereply sa mga text ko. Tinawagan ko
pero di naman sinasagot. Offline din sya sa Facebook at twitter."

Naningkit ang mga mata ko. Naiisip ko pa lang na pumunta sya kay Dyllan ay parang
gusto ko ng magwala at pumatay ng tao.

Nagbilang ako ng sampung beses para kalmahin ang sarili.

" Oh hijo. Andito ka pala. Kumusta na?"

Pumasok si mommy sa kusina. At umupo sa tabi nya.

Nah, I hate this. Yung pinag-uusapan ang failures. Yong lageng tinu-throwback ika
nga. Alam kong mangungusisa na naman ito. At ayoko ng paulit-ulit na nagkwe-kwento.
I hate it.

" Mica told me everything."

Concern nitong sabi. I glared Mica na umiwas lang ng tingin na nagkibit balikat
lang.

"Mom, it was nothing. "

Malamig kong tugon. Tumayo ako at nagwalk out palayo. Sinundan ako nito.

" Yvo, hijo. Don't be hopeless. Naguguluhan lang si Ella. Hayaan muna natin syang
mag-isip. "

Galit akong lumingon sa kanya.

" Mom, its over. Hindi ako ang mahal ni Ella. Please.. I want to end this
conversation. Give me a break."

Umakyat ako sa hagdanan.

" Yvo! Listen to me."

Hinabol ako ni Mommy hanggang sa makarating sa taas.

" Susuko ka na lang ba agad? I know you love her Yvo. Please be patient. Ganun
talaga. Kilala ko si Ella. Di sya nagpapadalos ng desisyon. Natakot lang sya kaya
di sya pumayag agad."

Mom is trying hard to convince me.

I sighed. And comb my hair using my fingers. Its really frustrating.

" Okay you have to help though.."

I finally spoke it. Di ko alam kung ano ang lugar ko sa puso nya. Wrong move, I
should be secure first before I propose to her. Pero it's too late masyado ata
akong kumpyansa sa ipinapakita nya sa akin. I thought kung ano ang nararamdaman ko
ganun din sya.

" Makakaasa ka sa akin Yvo. I'm your mom. Wala akong hangad kundi ang maging
masaya kayo."

Mom smiled sweetly.

Di ko alam kung ano ang ipinakain ni Ella sa kanila at mahal na mahal nila ito pero
nakikita ko naman kung bakit. Sadyang mabait talaga si Ella.

Pero yong nangyari kay Mica. Palaisipan parin sa akin hanggang ngayon.

God! I'm fvcked up!

******-*-*-----*****----+----++++-----+++++---++++----->

VOTE po..GBu!!

Twenty Two- Anger

I was amazed the way she wrote her stories lalo na sa SPG scenes,,hehe

Ella POV

Kailangan ko ng umuwi. Bukas o susunod na araw aalis na si Mommy at Daddy sa

honeymoon nila. Not sure pero kailangan ko ng magpakita sa bahay. Kahapon pa ako
naglagi dito sa condo ni Naneth. Di ko alam kung paano harapin ang mga tao sa pag-
uwi ko doon. Kagagaling lang ni Mica dito kaninang umaga at nagkwento sya about sa
mga disappointments ni Yvo. If I could reverse the time. I wouldn't go with that
dinner para walang nangyaring proposal. Di ko sana masasaktan si Yvo at kahit ako
nasaktan din naman. Pero di bale na nakasanayan ko na ang masaktan. Yun ang
kinalakihan ko noon. Unlike Yvo.

" So okay kana? Kaya mo ng magpakita? "

Its Naneth. Napakamaalalahanin talaga nito.

" Yeah, Neth. Thank you so much. Kailangan ko ng umuwi. Naiwan ko pa naman ang
phone sa bahay. Baka nawoworried na si Mommy."

Esplika ko.

She sighed," Hmm, okay. Okay lang yan Ella. Kaya mo yan. Di naman katapusan ng
mundo ni Yvo kung tumanggi ka man sa proposal nya. "

Tumayo sya at lumapit sa sofa kung saan nakahiga si Dyllan, enjoying watching Tv.

" Hoy, batugan! Bumangon ka nga dyan. Ihatid mo na si Ella sa mansyon."

Mataray nitong utos. Tila naman walang narinig ang binata at patuloy lang sa
pagtawa habang aliw na aliw sa kakapanood ng comedy cartoons. Naku si Dyllan may
itinatago din palang pagka-immature. Di mo aakalain sa isang businessman.

Nakangiti lang akong pinagmasdan silang dalawa. Sinigawan ulit ni Naneth at

bumangon itong kinakamot ang ulo.

" Pag ikaw ang magiging asawa ko. Naku magpapakamatay na lang ako! Ang ingay ng
bunganga mo."

Pagmamaktol nito at inirapan ang dalaga.

" Aba! Eh di pakamatay ka! Asa ka pa maging asawa kita. Loko-loko"

Pumalagpak ng tawa si Dyllan ng malakas. Yung parang wala ng bukas. Natatawa na rin
ako. Ang saya talaga nila tingnan. Bakit ba kasi nag-aasaran?

" Okay, bye wifey.. mwah!"

Malambing kuno na paalam ni Dyllan kay Naneth. And he gave a her a flying kiss with
matching a wink.

" Wifey in your face! Ewww Dyllan. Kaderi ka."

She glared at him. At naka-cross pa ang arms nito. Minsan gusto kong magtaka kung
bakit ang init ng dugo ni Naneth kay Dyllan. He is a good man kahit alaskador.
Believe naman ako sa ugali nya dahil marunong sya magdala. Di naman lahat ng tao
ganun ang ginagawa nya, ang mang-asar. Pikon din kasi itong si Naneth. Hayy..
sumasakit minsan ang ulo ko pag nag-dedebate sila.

Nagpaalam na ako kay Naneth at si Dyllan ang maghahatid sa akin pauwi ng mansyon.
Wala akong dalang kotse. Kasi last night sinundo naman ako sa bahay para sa dinner
namin ni Yvo.

Humugot ako ng malalim na hininga. Ang pait kasi kapag di sinasadyang makasakit ka
sa feelings ng iba. I've been too selfish pero di talaga pwede. Masisisira lang ang
plano ko pag may commitment ako sa isang tao.

" Alam mo, noong una pa lang alam ko ng may gusto na sayo yong tao. Kita mo naman
kung paano nya ako titigan at warningan pag nag-uusap tayo. Kung nakakamatay ang
mga tingin I'm sure matagal na akong naglupasay sa ginawa nya. "

Nag-uusap kami habang nagdadrive sya ng kotse. Napangiti ako sa sinabi nya. Tatlong
beses na kasi silang nagtagpo. Una doon sa orphanage. Pangalawa sa event, and then
sa silver wedding nila Mom and Dad. Ang init ng dugo nya kay Dyllan. Dahil nga
nagseselos. At last night lang na-confirm ang lahat.

" Possesive si Yvo, Dyllan. Overprotective din syang tao."

Depensa ko. Nakatingin lang ako sa harap.

" Sinabe mo pa. " He agreed.

Kung alam mo lang Dyllan na ikaw ang inaakala ni Yvo na mahal ko.

Gusto ko sabihin sa kanya ang mga salitang yon pero nanatili lamang sa utak ko.

" Bakit di ka pumayag na magpakasal sa kanya? Kung mahal mo naman sya."

Here we go, bakit nga ba? Alam ni Dyllan at Naneth ang lahat kaya minsan di nila
mapigilang mangusisa sa mga personal kong desisyon.

" Dyllan. Im not ready yet. Paano na lang yong mga plano natin?"

I glance at his posistion.

Lumingon din sya sa gawi ko at tumingin ulit sa harap.

" Pwede mo naman isama sya sa mga plano mo."

A good suggestion pero di sa ayoko kaya lang ayoko ng balakid at may kasama sa
pagbuo nito. Mahihirapan ako lalo. May pride din akong tao. Gusto kong gawin to na
wala ng tulong galing sa mga Zamora. Masyado na silang marami at malaking naitulong
sa akin. Isa pa, ayokong masaktan ang mga foster parents ko.

" Its too complicated Dyllan. Mahirap. "

Malungkot kong sagot at napatingin sa kawalan.

He just shrugged at di na nagkomento pa.

Natatakot din naman ako sa desisyong ito. Its like "fall between two stools''.
Theres a big possibilities na pwede akong mawalan in my both choices pero andito
na. Paninindigan ko na ang ginawa kong desisyon.

Tahimik lang ang byahe hanggang sa natatanaw ko na ang view ng kalakihang mansyon.

" So here we are. Mahaba pa ba ang lalakarin mo pagpasok mo ng gate?"

Tanong nito nang ihinto ang sasakyan sa tapat ng higanteng gate.

" Hindi naman. Gusto mo bang pumasok at magkape muna sa loob?"

Yaya ko at tinanggal ang seatbelt. Bumaba si Dyllan at agad umikot sa kotse para
pagbuksan ako. Natural na sa kanya ang pagiging gentleman. Nasanay na ako sa
gingawa nyang pagtrato ng ganoon sa akin. Halos sa lahat ng mga kababaihan nyang
kaibigan ay ganito ang turing nya sa pagkakaalam ko.

**

Yvo POV

I saw a car na huminto sa tapat ng gate. I dont think so its familiar. Nagdadrive
ako nang matanaw ko ito sa may di kalayuan. At nakita ko ang lalaking bumaba mula
sa driver's seat and I knew him. Umakyat agad ang dugo ko sa ulo. I don't expect I
would saw him there. Pinagbuksan nya ang nakasakay sa front seat. At nahuhulaan ko
na kung sino ang sakay nito..

She's smiling habang bumaba sa kotse. Damn! Ang ngiti na parang walang problema. At
ganun din ang kasama nitong lalaki. Di pa man masyadong nakalalapit ay bumosena na
ako ng sunod-sunod.

Galit na galit kong inihinto ang kotse sa tabi ng kotse nito.

" Ella! "

Sigaw ko.
Nakatingin silang dalawa sa akin. Maybe nagtataka. Walang gatol akong lumapit sa
kanila at hinablot ang braso nya.

" Hey! Wag namang--"

Hindi ko na pinatapos ang sasabihin nya at mabilis ko agad syang sinunggaban ng

isang malakas na suntok. Kaya nabuwal ito sa pagkakatayo.

" Yvo, no!"

Sigaw ni Ella nang hablutin ko ang kwelyo nya. Natataranta itong lumapit sa akin
para awatin.

" Sa susunod, kilalanin mo kung sino ang babanggain mo! Kung ayaw mong sirain ko
tuluyan yang pagmumukha mo!"

Pagbabanta ko sa kanya.

Dumurugo ang ilong nito at nagtatagis ang mga bagang dahil sa galit pero di ito
nagsalita at matalim lang ang mga mata nitong tinitigan ako.

" Yvo let go... please. Wag mo syang saktan. Wala syang kasalanan."

Natauhan ako nang makitang umiiyak na si Ella. Nagmamakaawa ito. Marahas kong
binitiwan si Dyllan at tumayo. Hinablot ko ulit si Ella sa braso at hinila papasok
sa loob ng aking kotse.

" Now I know why Ella didn't want to marry you coz your a bastard loser!"

Buong lakas na sigaw nito.

Shit! What a big slap in my ego!

I paused for a while at gusto ko syang sugurin ulit ito at bugbugin pero mahigpit
ang mga kamay ni Ella na pinipigilan ang mga braso ko. Kaya sinalubong ko na lang
ang mga nag-aapoy nitong galit. Sinuklian ko iyon at nagsukatan kami ng tingin.

" Dyllan umalis kana please.. Parang awa mo na."

Her eyes is pleading and she giving him in an apologetic look and voice.

Parang naintindihan naman ng lalaki ang ibig sabihin nito at mabilis na sumakay ng
kanyang kotse at pinaharurot ito palayo.

Pinasakay ko na sya sa kotse and when the automatic gate opened mabilis na
pinaandar ko iyon papasok sa loob ng mansyon.

This moment is full of rage. Matapos nya akong tanggihan sa proposal at doon sya
nagtatago sa lungga ng lalaking mahal nito. Napakalaking insulto yon sa pagkatao
ko. Matatanggap ko ang tanggihan ako pero ang matulog sya agad-agad sa lalaki nya
na walang opisyal na commitment ay isang kahangalan. I've already made an
investigation about Dyllan Tan. He's dating a lot of women. A playboy record. I
doubt Ella will be her one of his list na paglalaruan lang. At di ko matatanggap
yon. I'd rather take her against the will than to see her on that bastard suffering
in all his deceitful life. I cant imagine Ella having a wreckless future with him.
She deserves someone's better.

By hook or by crook I'll get her in any way. Shit! I hate this feeling!
Nagpupumiglas sya habang kinaladkad ko sya papunta sa kwarto. Tahimik ang mansyon
kaya walang nakakita sa amin sa ganoong ayos.

" Let me go Yvo! Please.. I'll explain!"

Pagwawala nito.

Explain again? Damn! Explain for loving someone? For loving that stupid-bastard? I
dont wanna hear it! Disgusting reasons.

Pasalampak ko syang itinulak sa malaking kama.

" Ella, Im so fucked up! I dont want to do this but you push me to the limit! "

Mabilis akong naghubad ng sout. Hinila ko ang necktie at itinapon yon. I unbotton
my long sleeves roughly.

" W-what are you doing?"

Im not sure kung ano ang reaction nya. But her eyes was so wide. Full alert and
shocked to describe with.

" Yvo, no. Pag-usapan natin to please. Wag ganito Yvo."

She's sounds so nervous. This time wala na akong ibang gustong gawin kundi ang
angkinin sya.

Mabilis akong pumaibabaw sa kanya and I summoned all my strenght to kiss her. Isang
halik na sa paraang nagpaparusa, poot at matinding panababik. She pushed me but di
tumalab yon.

I grab her dress out. At napunit yon nang walang ka-effort effort. Tumilapon ang
mga saplot nito sa sahig at tanging underwear na lang ang natitirang suot nito
habang magkadikit parin ang mga labi namin..

I grab her nape and massage her breast roughly. Ang init na ng buong katawan ko.
Epekto siguro sa gamot na pinainom sa akin ng babae kanina. Pero ganun pa man iba
na talaga ang hatid ng kiliti at sensual na binibigay ni Ella sa katawan ko. Noon
pa man may kakaibang magnet ng nag-uugnayan sa amin pag nagkakakalapit ang aming
katawan.

Di ko alam kung ano yong pinainun sa akin kanina. Dagdagan pa sa alak na ginawa
kong juice sa loob ng opisina.

" Yvo..."

Nanghihina nyang tawag dito.

***-***********-------------***-----+------+++++-------->>>

What do you want guys? May mangyari sa kanila or almost lang ? Do you think its too
early pa? My pleasure if u guys suggest. May mangyari o wala,mangyayari din naman
yung nasa prologue ng story ko.
Kaya suggest po dyan please.. hehe

I hope you VOTE in this chapter.

Pinutol ko muna kasi di ako kumporme sa eksena. Hahaha. Actually magpapractice pa

ako sa pag gawa ng "SPG" scenes. Kasi first time ko ang story na to.. hehe

I know its kinda short pagtyagaan nyu muna.

Twenty three- Love Between Lust

Ella POV

He strip my dress. Napunit yon at tumilapon sa sahig. And he remove my bra harshly.
Nanlaki ang mga mata ko. Ang lakas nito at bigla syang pumatong sa buo kong
katawan na tanging underwear na lang ang natitirang saplot. Hindi ako makagalaw
habang ang labi ko ko ay dinidiinan nya ng halik. Pinaparusahan. Wala akong ibang
naramdaman kundi galit sa buo nyang pagkatao.

Nalalasahan ko pa ang alak sa laway nito.

Was he drunk? Ganito ba sya pag nalalasing? I dont think so pero...

Nagulat na lamang ako nang bigla nyang hawakan ang dibdib ko at pinisil yon.
Napasinghap ako at itinutulak sya paalis pero ang lakas nito. Di ko magawang
tumugon sa mapangahas nyang halik. Mariin lamang akong napapikit. At tinitiis ang
pagraragasa nya ng halik sa labi ko. Pakiramdam ko mapupunit na ang lips ko sa
ginagawa nyang pagdiin at pagpasok ng kanyang dila sa loob nito.

Gusto kong sumigaw pero nanuyo ang lalamunan ko at tila namilipit ang dila ko at di
magawang magsalita. Bumaba ang labi nya sa leeg ko. At bumangon na naman ang
kakaibang kiliti na hatid non.

God. I have to stop him.

" Yvo.. No."

Bulong ko na napapakagat labi. Di ko na napigilan ang sarili at tumulo na pala ang

luha ko. Pakiramdam ko minamanipula nito ang buo kong pagkatao.

Napasinghap ako ng bumaba ang pa ang labi nito sa dibdib ko. Kaya di ko maiwasang
mapaungol. Im losing out of control. Ang dating mapangahas na halik nito ay
napalitan ng isang malumanay at sensual. Wala na ang galit at urge sa kanyang
pagkilos. His soft touch is giving me somewhat pleasures.

He sucked and licked my breast like there's no tomorrow. I'm moaning in pleasure.
Why I just cant get enough with him? And the more he kiss and touch me is the more
that I want. I feel like I'm in heaven in his soft and sensuous touch.

Nawawala na ako sa sarili dahil sa ginagawa nya.

" Oh baby.. I want you.. "

Paulit ulit nitong bulong while kissing me all over my body. I am biting my lower
lip to hide the voice na pilit kumakawala sa natatamasa kong kaligayahan.

Lust and Love.

He kissed me once again in my lips but this time wala na ang poot. He is kissing me
passionately. I feel the intensity of his touch and kiss. Nilaro laro ng daliri nya
ang nipples ko. Kaya mas lalo akong napapaungol. I'm really losing myself.

And I can feel something 'hard' that poking on my tummy. I know what it is but I
just couldn't imagine that it will go inside my .. mine.

He touch me everywhere. Until his hand stop it 'there'. He massage it at kahit may
sout akong panty ay tumatagos parin ang init ng kamay nya sa pagkababae ko.

God, I must be crazy for letting him humiliating my body. But it brings pleasurable
pain feeling.

I know I couldn't stop him as well as myself too.

Kahit pa ipagtulakan ko sya palayo. Alam kong di rin uubra. He's determined to
claim what he wants at yon ay ang pagkababae ko.

Then, as fast as I didn't notice, he already strip my panty and threw out somewhere
on the floor.. He rubbed my womanhood expertly. At yon palang ay parang mababaliw
na ako.

" Yvo..."

I moaned. He sucked my nipple again while his one finger enter in my hole sex. Pain
and pleasures intertwined at the same time. Kaya napasabunot ako sa buhok nya while
my other hand is touching everywhere in his muscled body..

" Your so wet baby.. "

His hoarse voice escaped.

He unbotton his jeans at nanlaki ang mga mata ko nang makita ang napakalaking bukol
sa ilalim ng brief nito. At sa itsura pa lang nito ay parang nagwawala na ito sa
loob, handa ng lumabas at mangagat.

GOodness!

What I'm gonna do?

I swallowed hard. He smiled playfully like 'Be ready coz I'm all yours tonight
baby.'

At kalaunan ay hinubad na nya ang huling saplot. Nakaluhod ito sa harapan ko.
Napanganga lang ako nang makita ang kabuuan nito.

My first time ever to see that.. that what they called dick instead of the right
term penis. Does it really hurts if its the first time? Why am I even asking to
myself na doon din naman papunta ang pangyayaring ito?.

" Scared? Baby.. I'll give you the most pleasurable orgasm than you expected."

He said naughtily.
I remained speechless. He stared at my body and its too late to realize that Im
already naked in front of him.

What a shame Ella! Stupid!

For that matter, ang bilis kong tinakpan ang katawan ko sa kumot pero that was
stupidness coz he already jump and grab me kaya di ako nakakibo nang biglang
itinaas ako nito sa katawan nya. Napakapit ako bigla sa kumot.

" Yvo! "

Tili ko when I feel him and I'm currently on his top now. This is awkward coz we
are both naked. I feel like Im so red of blushing like a ripe tomato.

" Baby your so hot, damn!"

His husky voice echoed in my mind.

Gosh Ella..

Then he grab my nape all over again and smash my lips with his. Nanlaki ulit ang
mga mata ko. Umikot ito kaya gumulong kami at pumailalim ulit ako. Ang kumot na
nakatakip sana sa katawan ko ay umikot yon at natakpan ang kalahating katawan ni
Yvo na pumaibabaw sa akin while our lips still entertwine. Kissing with so much
hunger and excitement.

" Yvo! Darling!"

We are in that position when a loud voice and foot steps coming over. Saglit kaming
natigilan, and our lips suddenly parted. We were both staring with our eyes wide
open.

Its Mom.

Coming in our room. No its Yvo's room.

And then she knocked once or twice. My mind was in panic but my body couldn't move.
So were in the moment gripping each others hand at the same time. He stared like a
broken piece of a man, trying to fix himself in a long-process. Like an internet
losing a connection. That keeps on loading the signal on. Andun kami sa isipang
pagbubuksan ba or wag na lang.

" Yvo, I'm gonna open it."

What!

Coz we are two idiots, losing the calmness and in panic mind but couldn't move out
our body that are still on that position in frozen. And in just one click, the door
open.

I thought the door was locked. Parang gusto kong sigawan si Yvo dahil nakalimutan
pala nito e-lock ang pinto.

Sabay kaming napalingon sa gawi ng pinto.

Mom's eyes was in wide shocked I swear it. I mean a total 'Shock' and Surprised. Na
pati ito ay di nagawang kumilos.
I wish the ground will open and swallow us to death. This is the most outrageous
thing happened in my whole damn life! Its terrible.

Kung nahuhulog ang panga ng isang tao. Literally, nahulog na at pwede ng pulutin
para ibalik. Yon mismo ang nakikita kong reaksyon ni Mommy.

" Yvo, Ella. I cannot tolerate this. Mag-usap tayo ngayon din!"

Her voice is full of rage in anger and disappointment.

Pagkatapos nyang sabihin yon ay agad itong lumabas at parang matanggal na ang pinto
sa padabog na pagsara nito.

It only means we have to explain it to her na wala ngang nangyari. What a shame! I
feel like I'm in a bad way! Poor, shameful, and so disgusting encountered.

Definitely, precisely, utterly, absolutely shameful! And all the 'ly' found in a
dictionary that describes a thing we're in situation 'now' ay kung pwede ko lang
iwasan at kalimutan ay ginawa ko na.

Nakakahiya.

Nagmamadali syang nagbihis at dahil napunit na ang damit ko sa ginawa nya

kinailangan ko pang magbihis sa aking kwarto.

Ayoko syang tingnan dahil mas lalo lamang akong naiinis. Kung di sya nagpadala sa
emosyon at galit o selos ay di mangyayari ang nakakahiyang bagay na ito. Pero higit
sa lahat, galit ako sa sarili ko dahil hinayaan ko ring tangayin ang sarili ko sa
nararamdaman para dito.

Eh sino ba ang di magagalit?

I and Yvo were siblings. Im her sister not that legality or through blood but
raised and used to be with. At ang Mommy pa ang nakakita sa amin ng ganoong ayos.
And I dont think so I deserve this. I been bullied, humiliated in front of people
but not this way. Not in my foster parent's home, at di katanggap tanggap yon para
sa akin.

" This is all your fault Yvo. And I swear to God, I am gonna hate you!"

I hissed. Di ko maiwasang sumbatan sya. She harsh me into this and I was such a
fool for letting those things to happen. My God.

Anyway for some many reasons I have to be thankful with Mom, kung di dahil sa kanya
my virginity would lose in just a snap of a fingers and that's sounds so easy. And
I hate that idea.

" But you enjoyed it. And I know you love that. "

He gave me a naughty smile. Namula ako. Di ko alam kung sa hiya o sa pagpapaala

niya sa nangyari. Ganon na siguro yon pero its his fault. I just only glared at
him.

Di na ako nakatiis at iniwan sya sa loob. Tahimik lamang syang sumunod sa akin at
nagpasipol sipol pa na akala mo wala lang nangyari at ako naman wala ng mapaglagyan
ang kaba sa takot na makausap ang mommy habang tinatahak ang hallway papunta sa
masters bedroom.

I knocked twice before I heard come in. At saka ko pinihit ang doorknob with
matching hugot hininga. Sumunod lang si Yvo at sya na ang nagsara ng pinto.

"Sit down both of you."

She said coldly.

Nakayuko lang ako at di makatingin ng deretso. Nakakahiya talaga ang nangyari. Di

ko alam kung saan hahantong ang usapan na ito pero sana lang mapatawad nya kami at
di magbago ang pagmamahal nya sa amin. Lalo na sa akin na sampid lang sa pamilyang
ito.

Magkatabi kaming naupo sa sofa. Yvo was so silent and could not talk. There's a
long silence or let's just say a kind of dead air.

Then I heard Mom's sighed.

" Di ko palalampasin ito. Dito sa pamamahay ko pa. Ano bang nakain nyong dalawa?"

Mariin akong napapikit. Ito na ang pakiramdam na ginigisa kana ng panunumbat.

" And you Yvo. Si Ella pa? sa kwarto mo pa? Pwede nyo naman sabihin sa akin na may
relasyon kayo. Bakit kailangan nyong ilihim?"

Again, I sighed. This is it. Palalayasin na ako. Gusto ko ng umiyak. Mamamaalam na

ako na aalis din naman ako sa Pinas sa susunod na araw. Ito na siguro ang tamang
pagkakataon. Nakakahiya.

Pero ang iniisip nitong may relasyon kami ay di totoo yon. Sa ayos ba naman nami
kanina imposebling di sya mag-isip na walang nangyari. Paano ko ba ipapaliwanag?

" Mom, what you saw is not what you think."

Yvo said. Bumuntong hininga ito. Ewan kung pagsisisi ba ang kahulugan non. Ang pait
lang sa pakiramdam.

" Then tell me."

Nanghahamon nitong tinig. Kaya nag-angat ako ng ulo at tiningnan sya. Halatang kay
Yvo nya binubunton ang galit.

" Whaetver happens Mom pananagutan ko naman si Ella."

I was surprised of what he said kaya tiningnan ko sya. Napamaang ako. Panagutan ang
alin?

" Then let's settle it. You'll marry Ella as soon as possible. Then that's final."

She stand up and grab her tea in table at tumungo sa terasa. At di man lang
hinintay ang opinyon ko. Ni hindi nga ako sinulyapan kung ano ang reaksyon ko.

My jaw fell, obviously Im shock!

Getting married? us?

No, no, no.. Hindi maaari.

Nagpoprotesta na ang utak ko at gusto kong magwala. Kaya tumayo ako at sinundan si
Mommy sa terrace.
"Mom, Im so sorry but Im not gonna marry him. Its not---"

" Ella, I've decided it already. I'm your Mom. Your my daughter and I know thats
the best for both of you."

She's serious. Humarap sya sa akin at ngayon ko lang sya nakitang ganito kaseryoso.
Napaawang ang labi ko. Di ako makahagilap ng tamang salita kung paano ko sasabihin
na wala talagang nangyari sa amin ni Yvo.

" Pero Mom. Mali ang iniisip nyo..."

Then I paused. Paano ba? Ano na lang iisipin nito kung sasabihin kong walang
nangyari sa amin pero kapwa kami hubad? Na naglalaro kami ng strip clothes? Na
naghaharutan lang kami at gusto lang naming maghubad under the piece of sheet. For
christ sake! If I'd explain any of it, she would definitely thinks that I'm a slut,
a player or a girl without manners.

" Mommy, wala bang ibang options? I mean, why marriage? Isn't too early for us? Why
not if it takes longer? I mean.."

I must insane for saying all of that. Okay let's just say na may relasyon na lang
kami for an instance. Para matapos na ang lahat.

"My God Ella! I could not believe it! Papayag ka na lang ba na wala kayong blessing
at gumagawa kayo ng ganyan?! For me di ako papayag. Paano na lang kung mabuntis
ka?"

She paused and sighed heavily.

" I hope its everything clear." Dugtong nya.

Napayuko at mariing napapikit. I give up. Desperada si Mommy. Napangiwi ako sa

binanggit niyang what if 'mabuntis' ako. Wala naman talagang nangyari pero di rin
nito maiintindihan at di ko rin maipaliwanag ng maayos. I was caught off guard.
Ayoko rin namang isipin nyang malandi ako.

I sighed grimly.

Everything seems so unclear. Sa naisip ay di ko maiwasang mainis. Ang sarap

talagang tadyakan ang pagkakataon. Gusto ko sisihin si Yvo. Pero mas gusto kong
sisihin ang sarili ko.

kasal?

Napalunok ako sa salitang yon. Kaya nga ako tumanggi sa marriage proposal ni Yvo
dahil di pa ako handa pero di ko inaasahang doon din ang kahahantungan ko.

I have to talk to him. Pero para sa ano? Pabor naman sa kanya ang pangyayaring ito.
Wala ng lugar sa sumbatan. Theres no use for crying over spilled milk.

Everything is in tangled. Naalala ko ang mga plano namin ni Dyllan. Paano na lamang
ba iyon? Pero sya na nga ang nagsabi na pwede ko naman syang isama sa mga plano ko.
Pero ang hirap naman.

Di ko na talaga alam ang gagawin ko.

" Yvo, we have to talk."

Naiinis ko syang hinarap sa sofa.

************--------->

VOTE naman guys, Love yah!

Twenty Four- Changes

Gusto ko talaga ang loving sebastian,, andaming SPG scenes,, hehe

Ella POV

Hinila ko sya sya papunta sa music room para mag-usap.

" Yvo, I cannot do this. You have to convince Mom na we have to stop this
nonsense!"

Ayoko talaga sa nangyayari. Di nararapat at di pa tamang panahon.

He looked at me straight. Gumagalaw ang kalamnan ng panga nya. Nagbabadya.

Nagtitimpi. Napalunok ako. Nagsisi ako kung bakit nabitiwan ko ang mga salitang
yon.

" What do you want me to do Ella? Tell her that your inlove with that bastard and
we just fucked like that?! Yan ba ang gusto mo?"

He said with anger.

Nanlaki ang mga mata ko. I dont expect it. Inlove with Dyllan? Matatanggap ko pa
yon pero ang salitang fucked!? My God! For the love of Jesus Christ di ko talaga
matatanggap ang salitang yon! Disrespectful and very uncivilised word.

" You know Yvo that nothing's happen to us! You sucks! and I--"

" Shut up will you!"

He shouted kaya natikom ko ang bibig ko. Nagsukatan kami ng tingin. Mata sa mata
ika nga. I can see a deep frustration in him.

Una syang bumitiw and he comb his hair through his fingers in a disgusting way.
Umikot sya sandali at nagtitimping bumaling sa akin.

" Are you even thinking Ella? Mom caught us on that position, naked in bed and if
she didnt came, there might be a big possibility happen to us. God Ella! We almost
had sex! What will you say to her? Tell me how will you explain it to mom?"

Nang-uuyam ang tinig nito. Punong puno ng sarcasm.

I was taken aback. I blink my eyes for a seconds and think again of what he just
said. Tama sya. Paano nga ba ipapaliwanag ang we almost had sex?
Namumuo na ang butil sa mga mata ko at napayuko ako. I feel so helpless.

" Remember, Mom had a heart failure. Ayokong bumalik pa ang sakit na yon. And Im
begging you.. even just for her, Ella. Kahit kay Mommy lang, pagbibigyan natin
sya."

Naging kalmado na ang boses nito. There's sadness and pain.

Inatake ako ng konsensya. Mom had a surpassed surgery when we're young. Kaya nga
nag-ampon ito ng marami dahil after giving birth of two children: Yvo and Mica she
was diagnosed of that illness. Pangarap nila ang maraming anak ni Dad. Pero dahil
sa sakit nito, di na pwede. Mahigpit na ipinagbabawal ng doktor. CS si Mom sa
dalawang anak dahil kulang sya sa hangin para umere.

I've been too selfish for thinking too much about myself and finding my biological
parents pero ang mga magulang na nagpalaki sa akin ay di ko man lang naisip. How
selfish I am.

" Dont worry I'm not gonna force you to love me. I'm never gonna beg for it. Let's
just say na magpapakasal tayo for this, and if it doesn't work out let's separate
by annulment since wala namang divorce dito sa Pilipinas. Please Ella, we are going
to do this for Mom. And one thing, binabawalan kitang makipagkita kay Dyllan from
now on."

Diniinan nito ang huling sinabi bago tuluyang umalis. Natameme lang ako habang
sinusundan sya ng tingin palabas ng silid. Tumulo na ang luhang kanina ko pa
pinipigilan.

Gusto ko syang habulin at yakapin para sabihing sya ang mahal ko. Pero di ko
magawa. Mahal nya ako at ayoko lamang syang umasa. Dahil kahit sa sarili ko
nahihirapan ako sa biglaang desisyon na ito. Gusto ko muna ng assurance. Paano ako
magtitiwala sa iba kung di ko kayang pagkatiwalaan ang sarili ko? Ang hirap din ng
dinanas ko. Nakahinga lang ako maluwang nang sumama ako sa London nina Mommy Melody
at Daddy Jason.

Halos iwasan ko sila buong buhay ko. Para lang makalimutan na nila ako at wala ng
alalahaning Ella pero di pala ganon kadali yon lalo na ngayon. Ang bilis ng
pangyayari. More than two weeks pa lang simula noong umuwi ako dito tapos ito na,
hahantong na sa kasalan.

Why not? Maybe marrying him is not so bad at all. Isa pa mahal ko naman ang
pakakasalan ko. Ang problema ko lang ay ang sarili ko. Di ko alam kung paano ko
dadalhin ang sarili sa bagay na di pa ako handa.

I have a lots of offer. Maraming naghihintay sakin sa production ng company sa

London. I'll be one of the hit-film maker team in photography if makabalik ako
doon. A modelling agency, etc. And most of all sa business na ibi-build up pa namin
ni Dyllan. Pero magbabago at maglalaho ang lahat ng mga yon sa isang iglap lang.

Pero accepting him with all my heart is a start of a good things may happen. Maybe
ito na nga siguro ang destiny ko. Maybe he'll be a part of my life searching what I
want to. Sabi nga nya if di magwowork out ay we can separate naman but for me ay
malabo yon. Dahil gagawin ko naman ang lahat na di ikakasira ng marriage coz for
me marriage is a sacred thing for a lifetime.

And this is it, I have to marry him. I have to accept changes in my life.
***

Yvo POV

Di ko alam kung matutuwa ba ako o magagalit dahil sa bilis ng pangyayari.

Nakatingin ako sa kawalan.

Nakahawak ang dalawang kamay ko sa harang ng terasa. Nag-iisip ng malalim.

I love her so much. I dont know if mabubuhay ba ako ng matino kung sakaling mawala
man sya sa buhay ko. Pero this is a chance. I should'nt give up.

" Mom, what if Ella cant love me back? "

I ask her with a sadden face. She smiled sweetly.

"Natutunan ang pagmamahal Yvo. Nabubuo ito nang di natin namamalayan. At sa

paglipas ng mga panahon. Magigising ka na lang sa katotohanang di na natin sila
kayang iwan. Di tayo mabubuhay ng maayos at masaya kung wala ang pagmamahal Yvo,
tandaan mo yan."

I remember what Mom said. Natututunan ang pagmamahal. Malay natin mamahalin ako ni
Ella di man ngayon pero sana bukas, makawala andon na. I dont know how long it it
takes time to love a person's back but somehow napapaisip rin ako na maaari namang
hindi nangyayari ang ganong bagay.

I dont want to eat me with bitterness. Life is all about trying. A good try. Kaya
may pag-asa pa. Gaya nga ng sabi nila habang may buhay may pag-asa.

Lumabas ako ng kwarto para magpahangin sa garden. Pero nakarinig ako ng mumunting
tinig. At alam kong nasa malapit lang yon. Nakaawang ang pinto ng kwarto ni Ella.
Kaya sumilip ako. I saw Mica and her talking seriously.

" Di ko pa kasi nakukuha, Ella. Hayaan mo I'll find a way. Ang hirap kasi hanapin
yong box. "

Its Mica.

" Its okay Mica. Mahahanap din natin yon. Pero ngayon nahihirapan talaga ako sa
biglaaang pangyayari. I cant imagine myself marrying with your brother."

She sounds so worried when I heard that.

" It's okay. Mabait naman si kuya. Paano na yong plano nyo ni Dyllan? Itutuloy nyo
pa ba yon?."

Bigla akong kinabahan sa binanggit ni Mica na plano nila Ella at Dyllan. Nanlamig
ako. Bumangon ang matinding kuryosidad sa utak ko.

" Di ko alam Mica. Siguro."

And when she answered that, I saw her sweet smiled. A pang of jealousy hit me.
Nakaharap sya banda sa may pintuan at si Mica naman ay nakatalikod sa gawi ko kaya
kitang kita ko ang reaksyon ng mukha nya. They are sitting in bed.

Natagpuan ko ang sarili na naglalakad palayo sa lugar na yon at wala sa sariling

naglalakad sa flowers garden.

Napakuyom ako. Plano? Anong plano? I have to be in a hurry. Kailangan na kaming

magpakasal sa lalo't madaling panahon. Di ko hahayaang mapunta siya bastardong yon!
Magkamatayan na. Kung kailangang pwersahan pwes gagawin ko. Kung mapupunta lang si
Ella sa matinong lalaki at di yong papalit palit ng babae linggo-linggo o buwan-
buwan ay di ako magkakaganito. I am very protective when it comes sa mga taong
mahal ko sa buhay.

And I won't let that happen.

****-**--**----+---------->

I know its short malapit na kasi ang twist ng story. Pagtyagaan nyo na muna. Next
chap maybe marami ng mga unexpected happenings..

VOTE po dyan!.Thank u..

Twenty Five- The start

Nabasa ko ang sneak peak ng Playful heart at pag nagkaron ng time, i will read it,,
:D

Ella POV

Postponed ang honeymoon trip nila Mommy at Daddy. Di ko alam kung bakit. Sabi nila
marami pa daw silang aasikasuhin pero I have the feeling na may kinalaman ito sa
kasal namin ni Yvo. At kagabi in our dinner Mom announce to our family sa upcoming
wedding. Except kay Mica everyone was in surprised. Everyone was happy about it
except Stacey. Wala syang sinabi. She only smiled pero natatakot ako sa klase ng
reaction nya. For the first time ever hindi sya nagreact sa announcement. Di ko
alam pero napaka-wicked nyang tipo na babae. Siguro malala pa sya sa mga nakikita
kong kontrabida sa mga teleserye. Just saying.. proven and tested na iyon, matagal
na.

I notice Yvo na masyado syang nanlalamig sa akin. Bipolar syang tao at wala na
akong panahon pa para intindihin sya. Alam ko sa mga susunod na araw mag-iiba na
naman ang mood nito.

Three days from now the engagement party will be held. And its official. Di ko
maiwasang ma-excite at matakot at the same time. Nakakabahala din dahil sa mga
ipinapakita ni Yvo sa akin lately.

" Mom, Im alright okay. So how are the twins?"

Nagising ako sa pambubulahaw ni mommy Melody sa phone. They already know about sa
pagpapakasal namin ni Yvo. Si Mommy Regina mismo ang namalita at nagvideo call pa
silang dalawa. Hayy..

" They're fine hija. Sunduin mo na lang kami bukas sa airport hah? Saka sleep well
baby. Dont tell me your pregnant you sounds bored and sleepy."

Sounds excited with her but for pete's sake! Sino ba ang di inaantok sa ganitong
oras? I rolled my eyes. Nakalimutan yata nitong magkaiba ang time zone ng London at
Philippines. Isa pa three weeks pa lang ako dito sa Pinas, buntis agad? Mommy
talaga napaka OA magreact. Besides wala pa namang namagitan sa amin ni Yvo. Tumawag
lang ito para tanungin kung okay lang ako. I appreciate that but halos sagarin
naman nito ang ang oras sa pangungumusta. Oh how I miss them. Kaya napangiti na
lang ako kahit nakapikit pa ang mata.

****

Nagtext si Naneth kung pwede ba daw kaming lumabas. Saglit akong nag-isip. Sabagay
ilang araw na akong di nakapagbonding sa kanya. Nang malaman nila Dyllan ang
kasalang magaganap di sila approved dito pero I told them everything about the real
situation except that 'scene' na were both naked caught by Mom. Kahit bestfriend ko
si Naneth, I put some limitation with it. Di ako ganun ka-vocal na tao. I only
explain about sa sickness ni Mom, etc. At nagsorry na ako kay Dyllan sa ginawang
pagsuntok ni Yvo sa kanya. Okay lang naman daw as long as di raw ako sasaktan nito.
Di sya makakarating sa engagement ko dahil nasa Hongkong sya. May dinaluhang
business transaction.

-Sige, magshopping tayo today.- I reply.

Nagbihis ako para gumala. Namiss ko si Yvo. Di ko na sya nakita since nung sa
dinner ng annoucement. Siguro busy sa trabaho. Di ko tuloy maintindihan ang
biglaang panlalamig nya.

Why Ella? What would you expect?

I scolded myself. Umaasa kasi ako na magiging okay ang lahat.

" Well, well.."

Napalingon ako sa gawing yon. Ginaya kasi nito si Angelina Jolie sa Malificent
movie ang paraan ng pagbanggit ng mga salitang yon. The-devil-girl no other than
Stacey.

" Congratulations Ella."

Ang laki ng ngiti nito. Alam kong kaplastikan yon that's why I never respond.
Instead, I crossed my arms facing her.

" So happy for you dear.. "

It was full of sarcasm. I knew it so I gave her a winning smile.

" Oh thank you Stacey."

Ganti ko. I dont want to argue on her over and over again. Hinagod ko muna sya ng
tingin, tinaasan ng kilay bago tinalikuran.

" Let's see Ella kung magiging masaya ka. Alam naman nating lahat kung ano ang
estado ng relasyon nyo. Its just a fix marriage. Wag kang pasisiguro."

Pahabol nya. I paused. At napapikit ako.

Tama sya fix marriage lang, pero mahal ako ni Yvo. Una sa lahat nagtapat sya bago
pa man maganap ang planong pagpapakasal. Only Mom knows about sa nakita nya sa
kwarto ni Yvo. I dont know kung nabanggit nya kay Daddy but tapos na yon. Kasalan
din naman ang hahantungan.

" Wala akong dapat ipaliwanag sayo Stacey. Kahit labas na ako sa pamilyang ito,
tandaan mo na magiging Zamora na ulit ako."

Nilingon ko sya at matamis na nginitian.

" And take note I'll be the wife soon of a multi-billioniaire's son.. Yvo, the
one who will take Dad's position and the next CEO of Zamora's companies. At isa
sya sa mga totoong tagapagmana. Hindi katulad ng iba dyan na nakikisampid lang."

Binigyan ko sya ng panalong ngiti. Sinadya kong e-emphasize ang salitang

nakikisampid para patamaan sya. And she paled when she heard that.

Alam ko na ang intensyon nya simula't sapol pa lang. Kayamanan at pera lang naman
ang habol nya sa pamilyang ito. Kaya wala akong pakialam kung nasusuya man sya sa
sinabi ko. Mas mabuti ng alam nya kung saan sya dapat lumugar. Wala akong
intensyong masama. Ang sa akin lang tigilan nya ako at mamuhay sya sa paraang gusto
nya. Ilang beses na akong nagparaya sa kanya. Ilang beses na akong di kumibo sa
pang-aapi nya noon. This time, lalaban na ako.

**

Stacey POV

No.

Ella is right. She's lucky to have Yvo. Nagdududa na rin ako sa inaakto nya kay
Ella. Maaaring nahuhulog na si Yvo sa kamandag nya. Sa inosenting effect pero may
tinatagong kalandian pala sa katawan. And I can't let her win. Lahat na lang kampi
sa kanya. Lahat na lang Ella. Rinding-rindi na ako sa kakapuri nila Mommy sa kanya.

Ella!

Ella!

Ella!.

Sawang sawa na ako sa pangalan nya! Kahit anong gawin ko di parin ako pinapansin.
Ano bang meron sa kanya na wala sa akin? Bakit sya gusto ng halos lahat ng tao?
Kung ganda ang pag-uusapan di naman ako madedehado ah. I have guts and talent too.
When I joined modelling, ni congratulations wala akong narinig kina Mom and Dad.
Nobody appreciates my achievements ever since. When I became champion in swimming
competition in both higschool and college wala ni sinong nag-attend ng awards ko.
I was ignored and still I am now. And I hate it so much. Lage na lang si Ella.
Kahit inampon na sya ng ibang mayamang pamilya si Ella parin ang lageng paborito.

I've tried to win Mica's heart para maging kasundo ko naman ang prinsesa ng Zamora
but it never worked out. Dahil isa sya sa mga susi ng aking tagumpay. Napapansin ko
na rin na parang nag-iiba na ang tratuhan nila ni Ella. Parang bumabalik sa dati.
Did Ella tell the truth? Pero wala namang ebidensya. Isa pa di ganun kadali
maniwala si Mica. She's wise and brat. Pero there's a big possibility na napatawad
na nya ito. Sabagay magkasundo naman sila dati. Kaya di imposebli yon.

At di ako makakapayag na maging hadlang sya sa gusto kong makamit. Magpapaampon ba

ako sa taong wala akong makukuha? I love their wealth. At kailangan ko munang
mawala si Ella sa landas bago ko isakatuparan ito.

Magbabait-baitan na naman ako pero kailangan munang syang mawala sa eksena para ako
naman ang bida.

Kinuha ko ang phone at tinawagan si Brenda. My partner in crime.

"Hello, Brenda may gagawin tayo. You need to help me this."

I am being desperate. But I don't want na ako ang magmumukhang kontrabida. Gaya ng
dati.

I smiled in triumph. Madali lang ang lahat. Kailangan ko lang baliktarin ang
sitwasyon.

I promise I'll destroy Ella's good image.

Iibahin ko na ang drama ngayon. Humanda kayong lahat!

-" Sounds exciting Stacey. You know how I love games." -

Brenda laugh a little on the other line. Kaya nga magkasundo kami dahil parehas
kami ng gusto sa buhay.

" Then let's start the game."

I smiled thinking about the plans.

Fun and exciting!

********----++++------------->

Akala ko isang boung araw ako makakapagsulat marami din pa lang disturbo. Ahay na
day-off to! Palpak! hahaha

Pamatay pagod na naman..

***VOTE please if u like this chapter****

Twenty Six- Reconciliation

Ella POV

Done shopping portion.

Nagshopping kaming tatlo ni Mica at Naneth. Naghanap kami ng masusuot ni Naneth sa

engagement party ko. We already have dress ni Mica. Mom pick a famous designer na
gumawa ng masusuot namin.

At sabi nila stress reliever daw ang pagsoshopping ng mga kababaihan. But for me,
di naman siguro lahat ng babae ganun. Kung di lang sila ang kasama ko I'm sure
sasakit ang ulo ko sa kakaikot ng lahat ng boutique dito sa mall. I enjoyed in
their companions. At ang ingay ni Mica, as usual ganun naman talaga sya. Si Naneth
naman kahit bago lang silang nagkalapit comfortable na sila sa isat-isa.

My stress reliever is travelling and taking pictures sa mga lugar at gusto kong
bagay. I know di sila makakarelate sa ganung gawain kaya di ko na sila idadamay sa
boring kong mundo.

And now we are here in Salon and Spa. Malimit lang ako sa ganitong place. Di talaga
ako mahilig. Nagpatreatment kami ng hair dahil si Mica dry na daw ang buhok nya sa
hair dye at si Naneth naman dry na sa rebonding. Colored at rebonded hair kasi
sila. Ako naman nadawit lang sa kanila. Kaya nagpa hair spa na lang ako tutal wala
namang problema sa buhok ko. Si Mica hair cellophane at vials daw ng Loreal at si
Naneth ay hair reborn kung tawagin. I dont really have an idea about that kaya
nanahimik na lang ako. Just go with the flow.

Gusto ko ang ambience ng place dahil solemn, halatang mayayaman lang ang maka-
afford sa ganitong klaseng salon. Si Mica pa, pag gumasta lubos-lubos. Mayaman
kasi, the only daughter of Zamora family. Actually libre nya ang lahat ng ito kaya
wala kaming choice kundi sang-ayonan ang lahat ng gusto nya. Hayyy.. iba talaga pag
spoiled brat pero like her parents or our parents she has a good heart too.
Hanggang ngayon di ko parin maiwasang mag-isip na di na talaga ako kabilang sa
pamilya kahit anak at kapatid parin naman ang turing nila sa akin. Well except
Stacey again. I sighed when I remembered na nagsagutan na naman kami kanina.
Somehow I felt pity for her. Nakakaawa sya dahil kulang sya sa motivation sa buhay
kaya lumaking maluho at walang disiplina. Kaya napaka-bitter nito.

" Ella, pag kasal na kayo ni Yvo. Syempre bubukod na kayo, diba? Saan nyo naman
gustong manirahan? Basta wag kayong masyadong lalayo sa Pilpinas hah?"

Pang-uususa ni Naneth. Nalungkot ako sa bahaging yon. Wala pa naman kasi kaming
napapag-usapan ni Yvo na ganung bagay.

" May penthouse naman si Kuya. I'm sure doon sila titira. And then magpapagawa sila
ng mansyon."

Agad na sagot ni Mica.

" Di pa naman namin napag-usapan ni Yvo tungkol doon. "

Malumanay kong sabat. Nakatingin ako sa beautician na nagkukuskos sa paa ko. We are
having foot spa. And manicure-pedicure pagkatapos.

" Ganun ba. Dapat pinag-uusapan nyo na yan. Sabagay. Bakit may engagement pa? Pwede
namang kasalan na agad diba? Sabi mo nga next month kasal nyo na. Weeks lang ang
pagitan ng engagement nyo ah. Yung iba nga inaabot ng taon ang kasal pagkatapos ng
engagement."
Segunda ni Naneth. Magkatabi-tabi kami ng foot spa chair.

I sighed at isinandal ang ulo sa sandalan at nagrelax. I have no time para isipin
pa ang bagay na yon. Fix marriage nga. Sila ang nagplano ng lahat. Ano bang
magagawa ko?

" Hnmm. Bahala na sila. Wala naman akong choice, diba?"

Nakapikit ako at nakataas ang ulo sa sandalan. Inaamoy ko ang aroma ng flowers
scented sa tubig na hinuhugas sa paa ko..

" Tama. Bakit mo iisipin yun?. Tutal naka-set na ang lahat. I know kuya Yvo, di
naman nya pababayaan si Ella. Mom wants to be the perfect wedding for them."

Mica agreed proudly.

" You are all wrong. Why perfect? Eh di naman sila nagdecide ng wedding. Sabihin na
nating mahal ni Yvo si Ella. Pero di sapat na dahilan yung settlement agad-agad
nuh. Dapat hinayaan munang kilalanin nila ang isat-isa."

Napangiti lang ako sa pag-aayaw ni Naneth. Di talaga ito magpapatalo. Opinionated

syang tao kaya kung ano gusto nya pinupush nya talaga.

" Of course not, Kilala na nila ang isat-isa. Ba't ba patatagalin kung doon lang
din naman ang kahahantungan. Ganun lang naman talaga ang pagsasama at
pakikipagrelasyon, trial and error lang yon. "

Si Mica.

Lihim akong napangiti sa diskusyon nila. Kanya kanya ng aspect at banat pero I
understand Naneth kung bakit ayaw niya sa biglaang kasalan. She is just very
protective although she gives her support naman and Mica is just so happy lang din
coz magiging bayaw na nya ako. Botong boto sya sa akin for her kuya.

Nakapikit lang ako at nakikinig sa kanilang usapan. Natigil lamang yon nang tumunog
ang phone ko. Kinuha ko ito sa bag. Number lang ang lumabas sa caller ID ko kaya
nagtataka kung sinagot ito.

" Hello. "

Im frowning while waiting the other line to speak.

Nakarinig ako ng buntung hininga. Kaya mas lalong ngsalubong ang kilay ko.

-" Where are you?" -

A cold tone voice. Sumikdo ang kaba ng puso ko. Isang tao lang ang nagpapatibok sa
sakin ng ganoon.

" I'm here in salon. "

Maiksi kong sagot. Trying to be casual.

-" Sinong kasama mo?"-

" Mica and Naneth."

-"Sige pupuntahan kita dyan. Wag ka munang umalis."-

He sighed again. Ano bang problema nito?

" Di pa naman kami tapos. Mamaya pa. Pupunta ka dito? Anong oras?"

-" Maya-maya. Sige just wait me there.-"

Di pa man ako naka-oo ay agad ng ini-off ang tawag nito. Kaya napabuntong hininga
na lamang ako. Ang labo talaga nyang tao.

After blower and everything ay nagbayad na si Mica sa casher. Tayming namang

dumating si Yvo.

" Wow ang gwapo .."

Narinig nyang bulong-bulungan ng mga baklang hairdresser nang pumasok ito sa loob.
Ang mga customer sa waiting area ay napahinto sa pagbabasa ng magazine at saglit na
tinitigan ang binata.

May nagpapacute at meron ding natutulala sa kakatingin sa kanya.

Hay.. iba talaga pag gwapo, lalo na pag mayaman tinitingala.

Nakatayo lang sya sa gilid at tinititigan ako. Nakakailang at nakakababa. Galit ba

sya na nagpapaganda ako? Nilapitan ko sya at ewan kung ano ang pumasok sa utak ko
dahil binigyan ko sya ng peck sa lips. Ngumiti ako slightly. Alam kong nabigla sya
pero mas nabigla ako sa ginawa ko kaya di ako makatingin ng deretso sa kanya. Ang
gusto ko lang naman ay ipakita na taken na sya sa mga babaeng nagpapacute sa kanya.

I'm blushing kaya di ako makatingin sa kanya. Nakakahiya, I caught him half smiling
and then he holds my waist showing possesively that he owns me. Kaya napaismid ang
mga mayayamang girls na nagpapacute sa kanya. Duh, I dont care! Sarap nga e-mop sa
floor mga pagmumukha nila eh. I wanna show the world na akin sya but di naman ako
ganun ka-obssesed kaya kahit ganito ay okay na lang.

" Mica, mauna na kami ni Ella. Kayo na lang bahala ni Naneth."

Ani Yvo.

" Sure kuya. Take good care for Ella."

Nakangiti nitong sagot at pilyang kumindat sa akin. Pinanlakihan ko na lamang sya

ng mga mata.

Tahimik kami ng sa boung byahe di ko alam kung saan ako dadalhin nito. Kapwa kami
nagmamasid ng palihim. Minsan nahuhuli ko syang tiningnan ako at agad din namang
umiiwas pag nagtatama ang mga mata namin. Nakakapraning din ang ganitong sitwasyon.

" Kumain ka na ba?"

Basag nya sa katahimikan.

" Di pa pero busog ako. "

Nakatingin ako sa windshield ng sasakyan.

Parang uulan. Kahit madilim na mas lalo namang kumulimlim ang langit. Uulan yata ng
malakas.

" You have to eat. Saan mo gustong kumain?"

Tanong ulit nito.

" Ikaw ang bahala."

Ayoko ng kumontra. Mahirap na baka umakyat na naman ang toyo sa utak nya at magalit
na naman pag nagdecline ako. Heavy pa naman ang mood nya.

Inihinto nito sa garbosong italian restaurant. Alam nya kasing mahilig ako sa
italian pasta. Kaya siguro dito nya ako dinala.

As usual napakatahimik na naman ang aura ng kainan. Dagdagan pa sa nakakabinging

katahimikan naming dalawa. Kaya mas lalo lang akong nawalan ng gana kahit paborito
ko pa ang kinakain kong garlic flavored pasta.

Hanggang sa matapos wala paring imik. Minsan gusto ko syang tanungin pero umuurong
ang dila ko. Gusto ko talaga syang komprontahin. Pero binalewala ko na lang.

Di nga ako nagkamali dahil paglabas namin ay ang lakas ng ulan. Kaya patakbo kaming
pumunta sa parking lot. Subrang ginaw ang lamig. Medyo basa na ako dahil sa ulan.

" Wear this."

Inikot nya ang jacket sa katawan ko. I feel warm at comfortable na ako.

" Thank you."

Nahihiya kong pasalamat at niyakap ko ang aking sarili.

" Welcome."

He said at saka ini-off ang aircon.

Matindi ang traffic dahil rush hour na kaya nastranded kami sa daan. Iba na talaga
ang Pinas, malakas na ulan lang babaha na agad. Para ng binagyo.

" We cannot go home this time. Mas lalo lang tayong aabutin ng matagal. Bumabaha na
ngayon ang daan."

"Hah? Paano na ngayon yan?"

Di ko maiwasang mag-alala sa sitwaston namin ngayon.

" Sa penthouse tayo tutuloy."

Sagot nito.

Oo nga pala muntik ko ng makalimutan mayamang uri pala itong mapapangasawa ko. Ibig
sabihin doon kami matutulog sa penthouse tonight. Dalawa lang kami? Kinagat ko ang
pangibabang labi sa naisip na magsasama kami sa loob ng isang kwarto. I mean
penthouse. Naalala ko kasi ang we almost had sex namin ni Yvo noong gabing nahuli
kami ni Mommy.

" Are you okay?"

He asked habang pinapark ang kotse sa basement.

" Oo"
Nabubulol kong sagot at saglit Ko syang sinulyapan sa gawi nya. He was frowning.

Umakyat na kami sa loob. Sa suit nya kung saan sya namamalagi sa mahigit dalawang
linggo nya dito sa Pilipinas.

" Dalawa ang rooms dito, dont worry kung yon ang iniisip mo."

Napansin nya kasing napaka-uneasy ko.

Binalewala ko na lang ang sinabi nya.

Umikot ang paningin ko sa kabuuan ng loob. Ang ganda. Subrang elegante at kahit di
ko mapangalanan ang mga klase ng kagamitan dito alam kong mamahalin ang lahat ng
mga ito. Panlalaki talaga ang disenyo. Black and white combination. Super classy
and clean ang ambience. Amoy panlalaki din ang loob pero di naman masakit sa ilong
ang amoy nito. Kahit ang furnitures at sofa black and white din. At may iilang grey
ang color ng wall. Then may mga abstract painting.

Pinahiram nya ako ng damit na masusuot dahil basa ang dress ko. Pinatuyo ko ito sa
loob ng banyo. Nilagay ko sa hanger. Hinapit ko ang sarili, Im wearing an over-
size white shirt. Syempre malaking tao si Yvo kaya ganito kalaki sa katawan ko ang
damit nya. Hanggang kalahati ng hita ko ang damit nya. Tinanggal ko na rin ang bra
para mas maging comfortable sa pakiramdam.

Wala ako sa sarili habang nakahiga sa malaki at malambot na kama. Andito ako sa
guest room. I realized na sadyang nakakapanis ng laway si Yvo kasama. Subrang
tahimik lalo na pag wala sa mood. Im wondering kung paano sya pinakikisamahan ng
mga ex girlfriends nito. Sa naisip nagpapasalamat ako na wala syang girlfriend
ngayon kundi mapipilitan akong di ituloy ang kasal. Ayoko ang ideyang nakakasakit
ako sa feelings ng ibang tao lalo na pag kapwa ko babae.

Bumangon ako para tumungo sa kusina. Naghahanap ang sikmura ko ng kape.

'Tulog na siguro sya' Bulong ko sa sarili habang tinatahak ang kusina.

Huminto ako nang makita syang nakaupo sa stool. Seryuso ang itsura nito habang
umiinom ng kape. Napansin siguro nito ang presensya ko kaya lumingon ito.

" Gising ka pa pala."

Mahina nyang sabi. Hinagod nya muna ang kabuuan ko at huminto yon sa parte ng
dibdib ko, kaya bigla akong naconscious. Wala nga pala akong suot na bra.
Pagkatapos, iniwas nito ang tingin at ibinaling sa tasa ng kape.

" Gusto ko ring magkape eh."

Kinakabahan kong sabi at lumapit sa bandang coffe maker. Ganito talaga ang
pakiramdam ko kapag malapit sa kanya.. Kalaunan magiging mag-asawa na kami at dapat
masanay na ako sa ganito.

I feel like theres a pair of eyes na nagmamasid sa akin habang nagtitimpla ng kape,
nakatalikod ako banda sa gawi nya.

Dead air silence.

Di ko mapigilang mainis. Bakit ba kasi di nya ako magawang kausapin kung nabo-
bothered sya sa sitwasyon namin? Siguro nga kailangan ko na syang kausapin tungkol
dito.
Nilingon ko sya. Sinadya ko talagang deriktahin sya sa mata. Tinitigan nya rin ako
pero di ko maintindihan ang klase ng mga tingin nito. Masyado syang misteryoso.

Sya ang unang bumawi ng pagkakatingin at agad tumayo. Ininom ang natitirang kape at
tumalikod.

" Goodnight. Wag kang magpuyat dahil may lakad tayo bukas."

Pabilin nya na di man lang nag-abalang lingunin ako.

" Yvo."

Tawag ko bago pa man sya makalayo. Ayoko ng ganito. Para kaming tanga at bingi na
parang walang pakialaman sa isa't-isa.

He stop walking pero di sya lumingon.

I sighed.

" May problema ba?"

I managed to ask. Dahan-dahan syang lumingon sa akin. His eyes is full of emotion
but his face remain expresionless. Sabi nga nila sa mata makikita ang totoong
damdamin.

He stun still. Ewan kung ano ang ikinatatahimik nito pero ugali nga talaga siguro
nya ang magtago ng sariling emosyon.

" Yvo ayoko ng ganito. Handa akong iurong ang kasal kung ayaw mo o napipilitan ka
lang. "

Humugot ako ng hangin dahil unti-unting bumibigat ang nararamdaman ko.

" Sabagay, naipit lang naman tayong dalawa sa sitwasyon na ito. Pero I just want to
remind you na ikaw ang humingi ng pabor that we will make this things work out.
Mahal ko rin si Mommy Yvo. Gusto kong malaman mo na sa desisyong ito, sya ang may
pinakamalaking part ng dahilan kung bakit ako pumayag. Sana nagkakaintindihan
tayo."

Di na ako nakapagtimpi at tuluyan ng umiyak sa harapan nya. Napayuko ako.

"Kung ganito lage. Mas mabuti pang wag na nating ituloy. Maiintindihan naman siguro
ni Mommy. At para wala ng gulo, aalis na lamang ako."

I continued.Then I meet his gaze. He froze. I saw him panic when I said those
words.

Tinakpan ko sa dalawang kamay ang mukha ko para itago ang pag-iyak.

Lumapit sya sa akin at niyakap agad ako. Humagulhol ako sa dibdib nya at mas lalo
naman nyang hinigpitan ang pagkakayakap sa akin.

" Ssshhh. Baby tahan na. Im sorry.. Im sorry.. I love you baby . I love you. I'm
just scared."

His husky voice makes my heart shake and turn my knees to jelly.

I'm touch. Mahal nga nya ako! Dapat nga siguro akong magsaya. Magpakasaya. Pero di
ako expressive sa nararamdaman ko. Niyakap ko lang sya ng subrang higpit. I'm
sniffing and I felt joy within. Natameme ako sa mga sinabi nya.

Hinawakan nya ang baba ko at itinaas ang mukha para magkatinginan kami. My heart
melt in his loving stares. Kaya wala sa sariling napangiti ako. Ibinaba nya ang
kanyang mukha at hinalikan ako sa noo. Ipinikit ko ang mga mata. I felt his lips
kissing me down til he met my lips there.

" Im scared baby na baka iwan mo ako. Please dont leave me."

Ang sarap pakinggan ng mga salitang yon.

"Yes I wont leave. I'll stay with you."

Nakangiti kong sabi. Masaya ako dahil nag-uumpisa na syang mag-open sa akin ng mga
bagay-bagay. At gusto kong manatili yon at lumawak pa para magkaintindihan at
magkaunawaan kami ng mabuti.

Nakatitig parin sya sa akin. Speechless.

Di na ako nakatiis at ako na mismo ang tumawid sa pagitan ng aming mga labi. Kaya
mas lalo syang naging agresibo and he smashed my lips with so much passion.

We are both kissing hungrily. Hinigpitan ko ang pagkakayakap sa leeg nya. And he
did too. Niyakap nya ako sa bewang and he pull me closer to him.

And All the time stop for both of us.. We forgot the world, anything. Basta para sa
akin kaming dalawa lang. Wala ng iba.

********--------------------->

This time madadala na kaya si Ella? May mangyayari na kaya?

I dedicate this chap to them:

Starnightlight

Scar1977

anniefeb

raine2225

caroljoy82

NotOrdinaryGal

thechamp123

at sa iba na di ko pa nailagay, marami pang chaps..doon ko na lang babanggitin.

thank u guys kahit undiscovered pa itong work ko, binabasa nyo parin .. hehehe

I hope you VOTE in this chap. Tnxx ;)

Twenty Seven- A Knockout in Engagement

Yvo POV
We are working it out.

I love her. Wala man syang direktang sinabi na mahal nya ako at least andyan sya at
ready akong mahalin. Maybe one of these days malay natin she will fall inlove with
me. After we reconciled last day, we treat each other like a madly inlove lovers.

And now finally, its our engagement. Im wearing this suit with tux, looks hot
bachelor that ready to tie a knot.

Pumasok ako sa loob ng kwarto ni Ella. Labas masok na ako sa kwarto nya at andito
na ako sa mansyon madalas para makasama sya.

There, she was wearing a pink carnation dress or gown,whatever you call it. It
brings elegance and sophisticated look on her. It perfectly shows her beautiful
curves na hanggang kalahati ng hita ang haba sa front at mahaba sa likod. V-shape
ang neckline nito at medyo litaw ang kanyang likod dahil backless ang design nito.
Her smooth skin was slightly exposed. She's stunning and breathtakingly beautiful
just the way she used to be.

" Hmm beautiful as ever."

Niyakap ko sya sa likod. At hinalik halikan ng mumunting halik sa kanyang leeg.

" Yvo, "

Napasinghap sya at napapikit. I smiled seeing her that, she's affected with what
I'm doing.

"Yes, baby."

I continue kissing her earlobe down to her pretty neck.

Humarap sya sa akin and she cupped my face. I'm frowning looking at her.

" Hmm.. pwede na natin gawin yan later ha? Wag ngayon masisira ang make up ko."

She pouted. And her eyes is shining.

" Oh.. really? Gagawin na natin?"

I swear I'm grinning like an idiot. Syempre baka pumayag na sya saka-sakali.

" Silly!"

She gave me a soft punch and laugh a little. Ang sarap pakinggan ang mga tawa nya.

" Kasasabi mo lang baby.."

Then I pouted. Nagtatampo. Mas lalo lang syang ngumiti sa akin. Then she cup my
face at inilapit ang mukha. Nagtama na ang matatangos naming ilong.

" Hmm.."

She's thinking what will she say. But she plant me some kisses in my nose down to
my lips.

I can't imagine Ella is so sweet like this. I could almost ravish her right there
and then but I know it will only break her trust, unless na lang if kasal na kami.
I can do whatever I want especially in intimate touch.

" What I mean is this. "

At ninakawan nya ako ng halik sa labi saka ngumiti.

" Tara na nga, baka makalimutan kong may party pa pala tayo."

Nakangiti kong akbay sa kanya palabas sa silid.

***

Ella POV

Everything is almost perfect except na lang sa Press.

Hindi ako sanay ng ganito. Yong pinag-uusapan ang personal na buhay. Kaya nga di ko
tinanggap ang offer na maging artista dahil gusto ko ng tahimik at may privacy.
Not like this na konting galaw sa lipunan, image agad ang pag-uusapan.

I have no choice again.

May sinabi ang pamilyang Zamora, one of the most famous family in business
industry. So parte na ang lahat na malagay sila sa news, press and paparazzi sa
kahit anong event o issue sa pamilyang ito. Mom and Dad wants to show the world
that we are a promising couple. At gusto pa nga nila na ang kasal namin ay maging
wedding of the year. For me, pride lang ang ganoon, syempre garboso dahil mayaman.
Ano naman ang magagawa ko? Ang importante mahal ko ang pakakasalan ko.

Gusto kong e-confess na mahal ko sya pero tingin ko di naman importante yon dahil
halata naman sa kilos ko. Action speaks louder than words ika nga.

Di ko narinig kung ano ang sinabi ng host sa harapan. Masyado akong nalula at
lutang sa party na ito. Ang dami kasing tao. Naramdaman ko na lang pinisil ni Yvo
ang palad ko at nakarinig na lamang ako ng malakas na palakpakan ng mga tao. Ina-
announce na pala na engaged na kami. Di ko man lang napansin.

Maraming bumati sa amin na di ko kilalang mga mayayamang tao sa antas ng lipunan.

Ngiti at tango lang ang ginaganti ko. Nakikipagkamay pa ang iba kay Yvo tapos
matching beso-beso pa. Gusto ko magroll ng mata, pero ang daming nagte-take ng mga
pictures sa aming dalawa together. Halos gusto ko ng pumikit at harangan ang mga
nagsisilawang mga flash ng camera pero tanging ngiti lang ang pwede kong gawin.
Kaya mas lalong humigpit ang hawak ko sa braso ng mapapangasawa ko.

After that revelation, I excused myself to breath. Nasosuffocate talaga ako sa

crowd. Halos di ako makahinga. Pumunta ako sa garden kung saan walang mga tao. Uupo
sana ako sa bench nang makapansin ng taong malungkot na nakaupo doon. Dahan-dahan
akong lumapit at kahit medyo dim ang light na nagrereflect doon sa lugar na yon,
naaaninag ko parin ang itsura nya.

She's a girl na nakaupo na parang wala sa sarili.

" Hi."

Nag-aalangan kong bati nang makalapit sa kinauupuan nya.

Nag-angat sya ng ulo. At nagtataka syang tiningnan ako. She's beautiful and have
that innocent looks na pwede mong pagkatiwalaan. Una akong ngumiti para maging
comfortable sya.
Kalaunan ngumiti din sya.

" Hello." Nahihiya nyang ganti.

" Pwede ba akong umupo sa tabi mo?"

Wala na kasing ibang mauupan. Mukha naman syang mabait.

" Oo naman."

Nakangiti nyang sagot. Then I took a seat immediately.

" Anyway I'm Ella. "

Pagpapakilala ko sabay lahad ng palad sa kanya.

" Oo ikaw yong ikakasal. Congrats nga pala sa engagement mo. I'm Zea."

Tinanggap nya ang pakikipagkamay ko and all I can say is her genuine smile.

" Salamat, Zea."

Napatingin ako sa kawalan at sumandal sa upuan.

" Ang dami kasing tao kaya nagpunta ako dito."

Dagdag ko.

" Ako nga rin eh. May claustrophobia kasi ako kaya di ako makahinga sa loob. Takot
ako sa crowded places."

She said at parang may inaalala ito. Kaya tiningnan ko sya. Parang ang pait ng
mukha nya. Mababakas ang kalungkutan sa mga mata nito.

" Ganun ba." Wala akong masabi.

At yon ang umpisa na magkwentunhan kami. Anak pala sya ni Mr. Chiongbian. One of
our sponsored sa fund raising. Akala ko isa lang ang anak nya na si Miss Trishia,
may bunso pa pala. Sabi nga nya di daw sya exposed sa social world. Minsan lang sya
sumasama sa mga gatherings and events ng mga may sinabi sa lipunan. Nakatagpo na
naman ako na maituturing kong kaibigan.

Natagalan ata kami ng kwentuhan ni Zea dahil kanina pa pala ako hinahanap ni Yvo.

" Where have you been? Almost one hour kang nawala ah."

Kahit naiinis halata parin ang concern ito. Bakit di daw kasi ako nagpaalam.
Nginitian ko na lamang sya at niyakap.

" Sorry, naaliw kasi ako sa kwentuhan namin ni Zea."

Nakangiti kong sabi habang yakap yakap sya sa tagiliran nya.

" Zea?"

Nagtataka nitong sabi at nawala ang inis.

He holds me in my waistline. Sabi nila lambing lang daw ang katapat ng mahal mo pag
nagtatampo o naiinis sila.

" A friend. Anak ni Mr. Edward Luis Chiongbian. " I answered. Lumiwanag na ang
mukha nya.

" Hmm.. Come on let's get some place."

At gumuhit ang pilyong ngiti sa labi nito. Pinandilatan ko sya ng mga mata.

" Tatapusin muna natin ang party. Engagement natin to Yvo."

Natawa ako sa reaksyon nya na parang bata dahil kumamot ito sa ulo at nagpout pa.
Ang cute lang tingnan.

" Halika. Nabusog ka ba kanina?"

" Not really. Ikaw ang gusto kong kainin."

He joked. Nagtawanan kami and I gave him a soft punch in his shoulder.

Hinila ko sya sa may table at pinaupo doon. Nagserve ako ng pagkaing gusto nya at
minsan nagkakasubuan pa kami na para bang kami lang ang nasa paligid at enjoy na
enjoy kaming dalawa sa kwentuhan. At minsan nauuwi pa sa tawanan.

Pagkatapos non, pumunta ako sa powder room para magretouch. Ang kulit kasi ni Yvo.
Hinila nya ako sa walang taong lugar at doon ako hinalik-halikan na parang wala ng
bukas. Hayy.. nasira tuloy ang lipstick ko.

" It seems your enjoying a lot, Ella."

Di ko na nilingon ang nagsalitang yon. Obviously nakikita ko na sya sa reflection

ng salamin. I rolled my eyeballs, wala akong gana para patulan sya ngayon. I never
talk, instead mas inabala ko ang sarili sa pag-aayos.

" Well di na ako magtataka. Basta mga mukhang pera, ganon talaga. Subrang kapal na
ng mukha."

She continued.

Ako pa ang mukhang pera ngayon?! Hah! Bahala sya sa iisipin nya wala akong
pakialam. Kinuha ko ang mascara sa pouch at nagretouch. Di ko talaga sya
papansinin. Ayokong sirain ang mood ko sa gabi ng aking engagement. No way!

" Well ganyan kana ba talaga Ella! You bitch! User!"

Sigaw nya sa pagbibingi-bingihan ko. Di ko parin sya pinansin.

Saglit ko syang sinulyapan at halos lumabas na ang usok nya sa ilong dahil sa
galit.

May isa pang pumasok sa loob. Si Brenda, at nakaka-sense na ako ng hindi maganda.
Ang ngiting demonyita nito ay di parin nagbabago.

" So Stacey ano ang dapat ginagawa sa mga taong freak?"

Dugtong nito at humalukipkip sa harapan ng salamin.

Hay naku ito na naman ang eksenang ganito. Naalala ko pa nang pagtulungan nila
akong itapon sa pool. At ayoko ng maranasan yon.
" Hmmm.. Well alam mo na. Give me that bag."

May maliit na pouch na binigay si Brenda kay Stacey at kinabahan ako don.

Inayos ko ang aking sarili at muling sumulyap sa salamin bago naisipang lumabas.
Pero hinarangan ako ni Brenda at Stacey sa may daanan. Kapwa sila nakangisi habang
hinahawakan ni Stacey ang gunting.

" Gusto kong gupit-gupitin yang long hair mo. Subrang haba na kasi at masyado nang
nakakairita tingnan."

Alam kong may ibang meaning ang pagkakasabi nang mga salitang yon pero naalarma na
ako.

Nakatingin ako sa gunting at alam kong matalim yon. Umakyat na ang dugo ko sa ulo
dahil subrang nakakarindi at nakakarami na sila sa akin at di ko na talaga
mapapayagan ito.

" I'm warning you Stacey, umalis ka sa dinadaanan ko."

I warned. Mahina lang yon pero may halong lamig at pagbabanta.

" Well, do you think Ella kaya mo kami?"

Nanghahamon at nakangiti nitong sabi na itinaas pa ang gunting at ginalaw galaw yon
sa kamay nya.

Sinalubong ko sya ng matalim na tingin. Si Brenda naman ay panay ang ngisi na

parang asong nakadrugs. What a freak for both of them!

" Hold her, Brenda. Dahil ngayon pa lang gusto ko ng sirain ang magandang gabi nya!
Go!"

Sigaw nito.

Umatras ako. Aakmang hahawakan ako nito nang bigla ko syang itinulak ng ubod ng
lakas at bumuwal ito, napaupo ito sa sahig. Sumigaw sya. Nanlaki ang mga mata ni
Stacey sa gulat.

" You bitch! freak!"

Nanggigigil nyang sigaw at sinugod ako. Pero alam ko na ang technique non. Nag-
aral ako martial arts for self defense sa London.

Hinawakan ko sya sa braso dahil may hawak syang gunting. Ayoko rin namang masaksak
din sya kaya tinapik ko ang kamay nya para mabitiwan ito. Hinablot nya ang buhok
ko at kasabay non binigyan ko sya ng upper cat at humiyaw ito sa sakit. Napaupo sya
sa sahig. Pero di pa ata sya nakontento at tumayo pa ito sabay hablot sa damit ko
kaya medyo tumabingi yon at tumambad ang strapless bra ko. Itinulak ko sya, pero
mabilis na lumapit si Brenda. To my awareness, I gave her an almost flying kick to
her side kaya tumilapon sya sahig. Di na sya nakatayo pa sa subrang pagkabagsak.
She crawl at sumandal sa wall at napangiwi sa sakit.

Nagulat ako ng bigla akong hinila ni Stacey. Her face declares too much anger and
determination para saktan ako. Ang mga mata nito ay nagbabanta na parang papatayin
na nya ako. I am losing out of my temper. Dahil sa samot-saring galit, pagkamuhi at
parang nagthrowback sa akin ang lahat ng ginawa nyang pananakit noon mas lalo
lamang akong lumakas loob na gantihan sya. And for once and for all, I gave her
knock out punch in her face for an ultimatum.

At parang nasa loob kami ng ring, a boxing game na tumilapon sya sa sahig dahil sa
knock out.

And the two were on the floor. Namimilipit sa sakit na tinamo.

Inayos ko ang pagkatabingi ng gown ko. Di ko napansin na nakagown pala ako, sa

binigay kong kick out kay Brenda.

Di ako makapaniwala na nagawa kong ipaglaban ang sarili sa ganitong paraan.

" Ella!"

Bigla akong napatingin sa may paanan mg pinto, kung saan nagmumula ang boses.

At nagulat ako nang makita ang nag-aalab na mga matang yon.

He's mad. At gusto kong matakot sa mga titig nito. Pero no, I shouldn't have. They
provoked me to hurt them.

Di lang pala si Yvo ang naroon. Kundi lahat sila.

Jamie, Servo and Mica.

Shocked was written all over on their faces.

" That's cool Ella! I couldnt imagine that your a well-trained boxer under Manny
Pacquiao, you win by knock-out!"

Servo break the silence and gave me two thumbs up sign. He's smiling for the win.
Oh idiot!

I caught Jamie smiled before he walk out. And Mica just only cover her mouth to
stop from laughing.

Only Yvo, didn't like the scenario.

Napahawak ako sa noo, I felt frustrated. I awe them an explaination.

Uh-uh! Oh men!

****************-------------->

VOTE guys,.. sorry nagmamadali ako, this chap is not that good.. ugh!

Let me know guyz what you think about Ella.

Twenty Eight- Forgiveness

Yvo POV

May tinatagong galing pala si Ella pagdating sa martial arts. Kitang-kita ko pa

kung paano nya sinuntok ng malakas si Stacey sa panga at ayon, bumuwal ito ng
walang kalaban-laban. And to Brenda na nakatikim ng sipa, I feel pity for both of
them. And I can say that they deserve it.
Well, that was one week ago. Ella told us the truth. And I understand kung bakit
nya nagawa ang bagay na yon. I still can't believe it that Stacy keep on bullying
her til now. They are already grown ups. For god sake! She's haven't reach yet the
level of maturity for acting and doing such a thing of bullying.

I laughed at my on thought, remembering how Ella fought for herself. Duhh, I must
say what a great job. But actually, there's one thing who botheres me a lot about
one-sided thought of what had happen. I just wish na mali ang hinala ko.

I glance on my wrist watch. Its been an hour na umalis si Ella, makikipagkita daw
sya kay Naneth. Siguro doon ko na sya sunduin mamaya.

" Are you falling for her Yvo? "

I suddenly turn my head at the back. There Stacy, was standing. A serious look and
expression in her eyes, was keep my mind wondering. Since that incident happen, she
never bothered herself to explain her side to us in which is gawain nya namang
depensahan ang sarili nya everytime na magkakaroon ng away sa pagitan nya at kay
Ella. Even Brenda just shrugged about that.

" What do you mean?" I asked.

She sighed. At yumuko. Ow? What is this drama all about?

" I just want to apologize of what had happen between me and Ella. Nagkasagutan
lang naman kami. You know like old times."

Mapait syang ngumiti.

Old times? Di naman sagutan ang nangyayari noon. It was intentionally a pure bully
to Ella. Minsan humahantong pa nga sa pisikal na pananakit kung di sya
nakakatitiis. Sometimes Im thinking, maybe.. you know just maybe may pshycological
problem sya. Or disorder kung bakit nagiging sadista sya kung minsan.

" Stacey alam naman nating lahat na ikaw ang nang-aaway kay Ella noon pa. Until
now, Stacey? Did you grow as a person? Your still acting like ten year old kid. Ano
bang nagawa ni Ella sayo at bakit mo sya tinatrato ng masama?"

Di ako nakatiis na isumbat sa kanya. Kung dati di ko sya magawang komprontahin but
now, I wouldn't allow anyone else to hurt her. She is my precious Ella, and soon
I'll be her husband kaya dapat lang na protektahan ko sya.

Her face softened. At para na syang maiiyak. At mas lalo akong nagtataka sa inaasal
niya. Usually kapag pinagtatanggol si Ella, nagwawala sya sa inis. Ngayon parang
iba na..

"Yvo. Im sorry. Sorry sa lahat ng nagawa ko. Alam ko namang mali. Sana mapatawad
nyo parin ako."

And now she's crying.

Natigilan lamang ako. Di ako makakibo. Is she sincere? Still I'm speechless seeing
how sorry she was.

I sighed.

" Stacey, kay Ella ka dapat humingi ng tawad. Hindi sa amin o kahit sino pa man."
Malumanay kong payo. Well if she's sincere I can say she really realize her
mistakes.

Mukha namang sincere sya sa paghingi ng tawad.

" I know, Yvo. I know. Sana lang kaya akong patawarin ni Ella. Sana di pa huli ang
lahat para magkasundo kami."

She still sobbing. Nagpunas sya ng luha.

" Okay I gotta go, Stacey. Its not too late. Mabait si Ella and I'm sure di ganon
ka-bato ang puso niya para di ka mapatawad."

" Thanks Yvo. I will."

She smiled. Wala na ang mataray at pagtataas ng kilay nito dati.

Tinalikuran ko na sya. Siguro may mga tao talagang matagal maka-realize. Like her,
dati kinakain sya ng matinding insecurities lalo na kay Ella and now Im hoping na
sana.. sana sincere talaga sya.

Magiging okay din ang lahat. I hope so.

***

Ella POV

Napagod ako sa ginawa namin ni Naneth kanina. Nagbake ng cake, gumawa ng mga
decorations. Mabuti na lang andun si Dyllan at tinulungan kami sa pagtanggal ng mga
old paintings. Si Naneth kasi, she wants something new designs in her condo. Kulang
na lang mapintura kami sa loob. Kaya lang may mga wallpapers naman na pwedeng
ikabit yon na ang ginawa namin kaso si Dyllan ang nastress, kasi sya ang halos
pinakabit namin. Kung alam lang nya na sya daw ang kakabit non, sana tumawag na
lang daw ng interior designer para sa pagdecorate sa loob ng kwarto kaya lang ayaw
namin. Naneth is very senti na tao, gusto nya yong walang taong involve sa
pagbabagong gusto nya maliban na lang sa mga friends nya. Gusto niya kasi yong
personal touch. Wala akong masabi kundi Ahayy..

Di ko na binanggit kay Yvo sa pagsundo nya kanina na andoon si Dyllan. Mahirap na

baka kung ano pa isipin nya. Ang one hour na paalam ko ay nahulog sa buong araw,
buti na lang di sya nagalit na sabihin kong nagdecorate kami ni Naneth. Ayaw na
ayaw pa naman nyang mapagod ako.

I cant avoid but to smile everytime Yvo cares a lot of me. He is really acting a
real fiancee. Not that acting, a genuine care I mean. He loves me and I'm so happy
and engross about it.

Nagising ako sa pag-iimagine when I heard a small knock on my door. Its nine in the
evening, who would that be? In this hour no one disturbs me kahit si Yvo. She knows
my curfew hours here in my room. Disiplinado akong tao kaya alam nya iyon.

I lazily stand up from bed at pinagbukasan kung sino ang kumakatok ng ganitong
oras.

I was stunned for a moment when I saw her without my expectation.

Pero iba ang itsura nya, nawala yung dating pang-uuyam. Yong mga ngiting may nais
ipahiwatig na di maganda, her death glares ay walang mababakas ngayon. Walang bahid
na kahit ano sa mukha nya kundi ang panglalambot ng expression nito.
" Ella can we talk?"

Malumanay at mahina ang pagkakasabi nito.

Natigilan lamang ako. Nahihiwagaan ako sa kanya. Mahina akong tumango, nilakihan ko
ang pagkakabukas ng pinto at pumasok sya sa loob ng kwarto. Sa tono ng pananalita
nya di naman siguro ako aawayin.

" Your room looks so beautiful Ella. Colorful and very classy."

Wala na ang dating pang-iinsulto sa boses nito.

I was surprised when I heard that. Of course kelan ba ako pinuri ng isang Stacey?
Not ever once in my whole life, ngayon lang. Ano bang nakain nya? Ni hindi nga kami
nag-usap simula nung nangyari sa powder room.

" Thanks." Malamig kong sagot.

Umikot ang paningin nya sa kabuuan ng kwarto ko at humarap sa akin. Nakangiti. A

friendly smile. Gusto kong ipilig ang sarili ko kung totoo ba itong nakikita kong
ngiti nya.

" Anong pag-uusapan natin Stacey? Kung tungkol ito sa nangyaring away natin, wala
na dapat tayong pag-usapan pa."

Diretsahan kong sabi. Nakahalukipkip ako sa harapan nya.

Dahan-dahan syang lumapit sa akin, hinawakan nya ang kamay ko. Nagulat ako pero di
ko naman hinila ang kamay ko sa pagkakahawak nya. Tiningnan ko lamang sya na
magkasalubong ang kilay na nagtataka.

Yumuko sya saglit then she sighed.

" Im sorry Ella, sa lahat-lahat."

And then she look at me with sincerity in her teary-eyes, I thought so.

Di ako nakakibo. Wala parin akong mahagilap na pwedeng itugma sa eksena ngayon.

" Ang sama-sama ko Ella. Sa lahat ng nagawa ko. I know its hard for you to forgive
me, but I'm so sorry. Di ko alam kung saan ako mag-uumpisa. Pero handa ako sa
magiging desisyon mo. Maiintindihan ko kung di mo man ako kayang patawarin."

At tuluyan na nga syang umiyak. Di ko alam kung maaawa ba ako o maiinis sa ginawa
nya pero sino ba naman ako para humusga sa nararamdaman niya ngayon? Maaaring gusto
nya lang akong pasakayin sa kunwaring paghihingi ng tawad. Or it can be sincere
talaga sya. Na baka narealize na nya ang lahat. And willing na syang yakapin ang
sarili sa pagbabago to start a new.

Siguro naman this time totoo na sya sa sarili niya. Pero my point is anong rason
ang nagtulak sa kanyang gawin ito? I mean ang humingi ng tawad. Wala sa personality
niya ang humingi ng sorry. Ni hind nga sya marunong rumespeto sa mga magulang
namin. Ito pa kaya?

" I admit, I've been too selfish before. Gusto ko ng magbago Ella. Ang hirap din
pala maging suwail na anak. Wala akong kwentang kapatid. Wala na akong ibang ginawa
kundi bigyan ang lahat ng tao ng sakit sa ulo.Yung panlalait ko sayo noon, pang-
aaway alam ko namang mali eh pero ang hirap magbago. Galit ako sa sarili ko dahil
di kita mapantayan pero its all wrong because of my insecurity and I'm so sorry
about it. For everything. Nakakapagod na ang ganito Ella. I'm sorry .. sorry."

Umiiyak sya habang sinasabi ang mga bagay na yon. Gusto ko ring umiyak pero ayoko
ng ganitong klaseng tagpo ng usapan. Kung sincere man sya o hindi tao lang din ako
para masaktan. Am I ready to forgive and forget? After all we've been through?
Besides there is no point of dwelling the past now.

Tumulo din ang luha ko at mabilis kong pinahid yon.

" Ella,. Sana you'll find forgiveness in your heart. I know I dont deserve to be
forgiven but I'm still willing to wait for it." She's sniffing.

Tiningnan ko sya sa mata. Wala akong mailabas na salita. Actually speechless parin
ako sa nangyari. Di ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya. She is begging for
forgiveness. And who am I to decline it?

To my response niyakap ko lang siya. Matagal ko na rin gusto syang yakapin pero
ngayon lang nagyari ito. Sana ito na ang ending ng misunderstanding namin. For
peace of mind and happiness, we have to reconcile and move on.

" I dont know Stacey, but we have to make things right for the both of us.."

Malumanay kong sabi na hinagod hagod ang kanyang likod. Trying to comfort her from
crying.

" Promise Ella. From now on, I'll be a good sister to you."

Napapikit lamang ako. This is gonna be okay. I knew it.

Sa buhay minsan kailangan mong magpatawad para maging masaya.

**************-------------->

I know its kinda short, next chap will be more Yvo and Ella's bonding moment. Kasi
malapit na ang twist over twist.. haha

As I said, unedited po lahat ng chapters, if mangalahati na ako I'll start editing

all of it.. so kindly read at your own risk. thanks po. :))

VOTE and leave comments will be much more appreciated.

Twenty Nine-Family Bonding

Ella POV

Everything is okay. Nagkaayos na kami ni Stacey finally. And Brenda starting to be

friend of me. Sino ba naman ako para magmataas? At least its getting better. About
Yvo, we're getting close and always together sa pag-aayos ng kasal namin.

Maybe ito nga ang destiny ko. Ang pamilyang ito na nagbibigay saya sa buhay ko.
Lalong lalo na si Yvo na lageng pinaparamdam sa akin ang pagmamahal nya. Siguro nga
kasabay ko sya sa pagtupad ng aking mga pangarap. Someday makikita ko rin ang
parents ko in time. Di pa ngayon.

" Yvo, okay na ba ang lahat? How about sa food tasting? Yong cakes sa kasal nyo?
What flavor?"

Excited pa si mom sa ikakasal. Kaya di ko maiwasang mapangiti.

Nasa villa kami ngayon ng Tagaytay. Zamora owns it at nasa terace kami ni Yvo nang
lapitan kami ni Mommy para lang mangusisa sa preparation ng kasal namin. Two weeks
from now ikakasal na kami. So excited about it.

Its 56th Dad's birthday. Kaya ang buong pamilya andito para sa isang selebrasyon.
Ang mga envited guest ay mga relatives lang na andito sa Pilipinas. Kasi ang iba na
nasa abroad ay di na nakapunta coz of time. Ganon na talaga ang mayayaman halos
wala ng oras sa ibang bagay dahil busy na sa kanilang kanya-kanyang negosyo. Kaya
naintindihan naman ni Daddy na di nakapunta ang iba sa exclusive birthday party
nya.

And andito rin sila Mom Melody and Dad Jason also the twins Rome and Ram. Di pa
kasi sila nakakauwi sa London after nung engagement namin ni Yvo last week.
Vacation leave daw to nila.

" Mom, chill. Relax. Kaya na namin ni Ella 'to. Next day pa ang food tasting. Let's
celebrate Dad's birthday first."

Yvo explained.

" Mom, tama si Yvo. Kami na ang bahala sa preparation."

Agree ko. I smiled pleasantly to them.

Sinulyapan ko si Yvo na matiwasay na nakangiti.

" Mommy, tawag kana ni Daddy. Magsasayawan daw kayo nila tita sa may bonfire. "

Tawag ni Stacey at lumapit sya sa kinaroroonan naming tatlo.

Napatingin kami sa kanya at pawang nakangiti. Obviously she was happily smiling to
us. Close na rin kasi sila ni Mom.

Inakbayan niya si Mommy. At gumanti rin si mom ng akbay sa kanya.

" Mom, wag mo na storbohin ang mga lovers dito. Let them be together, ikaw talaga."

She joked at tumawa lang si Mommy.

" Sige na nga. Tara Stacey. Maiwan na natin sila."

" Tara. Bye lovebirds, enjoy."

Nakangiti nyang sabi sabay makahulugang kindat bago tumalikod.

Ngumiti lamang ako at isinandal ang katawan kay Yvo.

Nagtatawanan pa sila habang naglalakad palayo. Ang saya talaga sa pakiramdam kapag
wala kang iniindang sama ng loob.

"Tara Sweetheart. Maglakad-lakad tayo sa beach."

Yaya nito.

" Tara."

Excited akong tumayo. At magkahawak kamay kaming bumaba sa terasa.

Nagkukuwentuhan kami habang naglalakad sa dalampasigan. Ang lamig na dala ng hangin

na dumadapo sa balat ay napakaginhawa sa pakiramdam.

" Ilan ba gusto mong maging anak?"

Di ko maiwasang itanong sa kanya. Darating din kami sa bagay na yon.

" A basketball team, how about that?"

He is grinning. Inirapan ko sya, subrang dami naman ata ang gusto nya.. Aso lang
ang peg?

" Ikaw kaya manganak noh. Ang dami kaya non."

Seriously? Sinapak ko sya sa braso.

Tawa lang sya ng tawa. Naglakad pa kami hanggang sa nakaabot kami sa isang cottage.

" Sa inyo rin 'to?"

I asked na naamazed sa subrang ganda ng desinyo. I love a kubo-style cottage.

Napakahomie kasi tingnan. I love an old fashion style.

" Yeah. Lahat ng nakikita mong space dito at cottages belongs to Zamora. Come pasok
tayo."

May inabot sya sa taas ng door at susi pala yon. Binuksan nya ang pinto. Switch on
nya ang light at bumungad sa paningin ko ang ganda ng looban nito.

May sofa na gawa ng na nakabarnished na kawayan pero may mga unan na foam made ang
nakalagay doon. At isang antique furnitures ang nasa loob.

" Ganda naman."

I only said habang hinahawakan ang mga antique souvenirs na nakalagay sa mesa.

" You wanna see the room?"

Yvo asked. Tumango ako at sumunod sa kanya.

I love the ceiling at kahit gawa sa kawayan na fully barnished ang kama it looks
cozy ambience dahil sa kotson na nasa ibabaw nito. Parang ifugao style yong
laylayan ng kobreng kama at cream ang kulay sa gitna. May lampshade na wood-
barnished design. At mga ibang antique furnitures din. At may mga high technology
parin naman na mga appliances.

Ini-off ni Yvo ang light and he turn on the lamp shade. Kaya dim na ang nasa loob.

" We can sleep here if you want."

He said. Nilingon ko sya at kahit dim sa loob naaaninag ko parin ang pilyong ngiti
nito.
Kinindatan nya ako. Kaya sumikdo ang kakaibang kaba sa dibdib ko. Parang may
binabalak. Naalala ko tuloy yong muntikang may mangyari sa amin.

" Ah.. ikaw."

Nagkakandabulol kong sagot. I try to swallow the lump of my throat. Para tuloy
akong nauuhaw.

Lumapit sya sa akin. Its like slowmo ang lahat. Di ako nakapalag ng bigla nyang
hapitin ang bewang ko at siniil ako ng maalab na halik.

Kahit sanay na akong hinahalikan niya di ko parin mapigilan ang kabahan everytime
our body's touch. Napasinghap ako at niyakap siya sa batok.

Di naman siguro masama ang magpaubaya sa sariling nararamdaman at kaligayahan.

*************--------------------------------------->

D:)

Thirty- Actions of Love

Ella POV
He cupped my breast while his other hand was holding my waist tightly. I'm so
engrossed with our kisses kaya kumapit ako ng mahigpit sa braso niya. I respond
every kisses he did.
Hanggang sa dumapo ang isang kamay niya sa undies ko. He massae it gently. Mas lalo
lang akong nag-init sa ginagawa nya. His lips is moving down to my earlobe. And he
licked the sensetive spot there na subrang nakakakiliti.
" Yvo" Wala sa sariling napabulong ako. Nakapikit ang mga mata ko habang dinadamdam
ang bawat halik nito.
Pinuno nya ng mga halik ang leeg ko. Down to my breast. Nahubad na pala ang see
through kong sout kaya nakalitaw ang two piece ko.
He unhook my bra and throw it somewhere. His hot lips brought so much sensations
down to my spine. He bend his body to reach my breast and he began sucking it.
Nanlupaypay ako sa ginagawa niya. And he slowly lay me down in a soft matress. And
when I feel it on my back napaliyad ako sa ginagawa niyang pagsipsip sa nipples ko.
I'm shivering in pleasures.
My hands are starting to explore his muscled body.
" Ella, I want you now."
His husky voice echoed in my ears. I'm losing out of control.
Mabilis kong natanggal ang printed polo shirt niya. I closed my eyes tightly
because he was so hunger to eat me whole. It's driving me insane. He inserted his
one finger to my hole (womanhood). Napaawang ang labi. I felt pain and pleasure at
the same time.
Kaybilis na lamang ng pangyayari at sa isang iglap ay natanggal na nito ang sout
kong thong. And he starts kissing me slowly down there. Halos umakyat na ang
eyeballs ko sa taas dahil sa ginagawa niya. Then he draw an "O" alphabet there with
his expert tounge.
Nakakabaliw.
Wala sa sariling sinabunutan ko siya sa ulo. There are millions of butterflies
dancing in my stomach. Kaya napaliyad liyad ako, screaming his name. At paulit
ulit nyang pinagnasaan ang pinakamaselang bahagi ng aking katawan. He licked,
sucked and kissed it over and over again. Until I feel something that I have to
reach out. I can't figure it out but I had the feeling na sasabog na ito ano mang
oras. And then it came. I shouted his name and I'm shaking in pleasures helplessly.
I was surprised when he licked the juices from my "sensitive' part. My body
collapsed on bed.
Oh God, It felt so exhausted. I thought I was going to die if di ko naabot ang
first orgasm ko. Gosh, so shame Ella. Pero di pa pala nagtatapos ang kaligayahan
doon.
I feel like I'm getting hotter and hotter. Habang paakyat ang ang mga labi nya sa
katawan ko ay nagmamadali kong hinubad ang sout nyang beach short. Nahawakan ko na
ito noon. Thats why I cant force myself to stop what I'm doing. I removed his boxer
and hold his big dick or whatever it is. Pakiramdam ko lumalaki ng lumalaki kaya I
move my hands back and forth to it. Ang init at nagbibigay kuryente sa bou kong
pagkatao. And he groaned. Ginaya ko lang naman yong nababasa kong books na
fictional about sa love scenes ng mga couples. And I can't believe myself exactly
doing this kind of masturbating. Its unbelievable but its real. So real.
" Ella.. Oh.. I love it."
Nakapikit niyang sabi. He parted my legs widely and voluntarily open it for him.
Without a single thought he inserted his big manhood.
" Yvo.. masakit."
Napapiyok ako sa sakit. I bite my lower lip at parang mabibiyak ang private part
ko.
" Ohh.. "
But he insist na ipasok ito. Kaya napasigaw ako sa sakit and he stop. Parang may
nabasag sa loob na nakaharang sa pagpasok ng kanyang big c*ck dito.
" You are.. virgin?"
Sa di makapaniwalang tanong nito. Nanlaki ang mga mata nya at tumango ako ng sunod-
sunod. His face became soften. He wipe my tears na di napigilang tumulo dahil sa
sakit.
" Oh.. Sorry sweetheart.. I dont know. I .. I thought.."
He was losing a word to express his concern. Naworry i, I know but it's too late.
His manhood still digging me there. But I can see the happiness drawn in his eyes.
"It's okay, do it please." I pleaded.
" Ella I can't stop.. Sweetheart I'm sorry." He start moving slowly.
" It's okay Yvo.. don't stop."
Ito na yon at wala ng atrasan.
Ramdam na ramdam ko ang paghahabol ng hininga naming dalawa. I am holding his back
tightly. Mabuti na lang I cutted my nails yesterday kaya di sya masusugatan sa
ginagawa ko.
We are moaning taking our breathe while his moving in and out in my hole. Nawala na
ang sakit at hapdi, napalitan yon ng nakakikiliting hatid sa katawan at kakaibang
sarap. Ito na siguro ang sinasabi nilang heaven. My friends in London teasing me
about being a virgin. And now I feel like a woman completely.
" Yvo.. Yvo."
Paulit ulit kong tawag while he's moving in and out with his shaft through my hole.
Pushing it harder and faster as he could. He is getting hot and I'm getting close
in climax.
" Oh baby your so tight.. I love you.. I love you, Ella.. Your so hot... "

His husky voice shaking me in. I saw him closing his eyes tightly and his was mouth
open like "O" in pleasures. Hinawakan niya ang hips ko para ipasok ng mas madiin pa
ang kanya. Nagugustuhan ko na ang pagiging wild niya. Napahawak ako sa sapin ng
kama in my both hands.
" I love you too,... Oh .. Yvo.. Yvo.. please."
I moaned when I feel something building me up. Napakagat labi ako.
" Say it baby.. say it.."
Sinalubong ko ang mga mata nyang punong-puno ng LUST and LOVE. It was deep but I
understand it. Pinagbigyan ko na nga ang sarili na magpatangay sa nararamdaman. At
alam kong di ko pagsisihan ang bagay na ito. Huli na ng marealize ko na ready na
pala ako. I'm exclusively his.
" Make it fast.. please,.. more Yvo. More.. Ohhh."
I know I'm being desperate but I love it.
My words give him courage to push his manhood harder and faster like there's no
tomorrow. Pakiramdam ko nagstretched yong butas ng pagkababae ko. Goodness sa laki
ba naman ng sa kanya.
" Ahhhhh...."
Halos mabaliw baliw na ako at kung saan ko na ibaling-baling ang ulo ko. Ito na
talaga. Nararamdaman ko na malapit ko ng maabot ang climax.. I'm shaking holding
him tightly while I'm moaning and screaming his name.
Apparently naabot ko na nga ulit ang langit in a second time around.
Kasabay no'n ang pagbilis ng galaw niya.
" I'm cumming baby.."
Holding his breath, he summoned all his strenght to pushed it harder and deeper. I
can feel his muscles na malapit ng malabasan. Naramdaman ko na lang ang paninigas
ng katawan niya then he deposit his liquid inside of me.
We collapsed each other after that. We are both breathless and panting in our
posistion. Basang basa kami ng pawis na parang galing sa isang jogging. His manhood
still inside of me. Nakakapagod but I was extremely satisfied after we did that.
Awesome.
He kissed my forehead down to my nose and lastly he met my lips.
" I want round two."
He smiled playfully at di na ako nakareact nang muli niya akong dumugin ng halik.
Again, through actions of love we did it enjoying ourselves making love hanggang sa
maubusan na kami ng lakas.
Sa gabing ito, amin ang mundo. Walang ibang pwedeng gawin kundi pagbigyan ang
sariling kaligayahan. It was entirely a mind blowing love making.

'**************--------------->

Finally, he mark Ella as his.

VOTE please if u like the story.. thanks po.

Thirty one- Understanding

Yvo POV

I'm so happy. I thought may namamagitan talaga sa kanila ni Dyllan. Pero ako pa
pala ang lalaki sa buhay nya. At ako lang yon wala ng iba I asure that. Nang gabing
pinagsaluhan namin ang di inaasahan pagganap at isa sa pinakamasayang nangyari sa
buhay ko. I'm so proud that she's completely mine.

We will be having our Food tasting today.

" Ella, let's go."

She was busy talking to her foster parents, the Smith.

Nakangiti syang lumingon sa akin. All I can see in her eyes is a bloom of love and
happiness.

" Wait, we will take some pictures of the twins. " Hawak nya ang camera.

Pumuwesto na ang kambal na nagkukulitan. Natatawa ako sa pagiging playful at

kakulitan nila. Madalas si Ella ang pinagbubuntungan. I understand them naman coz
they miss Ella so much. Ang close kasi nilang magkapatid.

" Yvo, come join us in our lunch."

Its tita Melody who spoke.

" No thanks tita, nagmamadali kasi kami ni Ella. Next time na lang." Nakangiti kong
sabi.

" Tita ka dyan. You can call me Mommy, magiging asawa ka rin naman ng anak ko."

" Sige po.. Mom."

Naaalangan kong sabi na nahihiya pa. Masasanay din ako.

" Ate, buy us pasalubong mamaya hah?"

The other twin said. I dont know kung sino sa kanila si Ram and Rome. Wala akong
matandaang pagkakaiba nila.

" Okay. What do you want guys? Doughnuts again?"

Si Ella.

The twins nod their heads in unison. Kailangan talaga sabay? Natatawa tuloy ako.

" Okay see you. Aalis na kami."

Sabay rin silang naghalikan sa pisngi ni Ella. Naaaliw ako, sana someday
magkakaanak din kami ni Ella ng kambal kung papalarin.

" Bye kuya Yvo. "

They wave their hands at ginulo ko ng sabay ang kanilang buhok ng aking dalawang
kamay.

" Always be a goodboy ha."

Nginitian ko sila bago lumabas sa bahay. Ella lives here simula noong nagstay sila
dito. At sa penthouse ulit ako. Umalis muna kasi si Ella sa mansyon dahil pinili
nyang manatili sa pamilya nya dito. Dahil tiyak na babalik sila ng London after ng
wedding namin.

Hinapit ko sya sa bewang at hinalikan sa noo. I just cant get enough with her.
Simula ng may mangyari sa amin sa Tagaytay, namihasa na akong ulit-ulitin yon.
Bigla tuloy akong na-addict sa kanya.

" Mamaya hah?"

Makahulugan kong lambing sa kanya. Sa penthouse kung saan madalas naming ginagawa.
Nilingon nya ako at tinaasan ng kilay while I am smiling widely.

" Hey! Ayoko. Meron ako ngayon. Ang pilyo mo."

Inirapan nya ako. But she's blushing.

Nagsad face naman ako. Kainis wrong timing talaga. Pero okay lang dahil malapit na
ang kasal at honeymoon na. Doon ko na lang ibubuhos ang panggigigil ko sa kanya.

" Oh bakit ganyan ang mukha mo?"

Tanong niya. I smiled, my innocent Ella minsan di makaintindi sa mood ng lalaki

kapag di napagbigyan.

Instead pinagbuksan ko sya ng pinto sa front seat. Pumasok na sya sa loob ng kotse.

" Kala ko makaisa na naman ako, di pa pala."

Ngingiti ngiti kong sabi at napakamot na lamang sa ulo.

***

Ella POV

Ang kulit talaga ni Yvo. Nagdahilan na lamang ako na meron ako ngayon dahil kung
hindi siguradong nagpatangay na naman ako sa gusto niyang mangyari.

Pagkatapos ng food tasting, sinama nya ako dito sa penthouse. Magpapadeliver na

lang daw muna kami ng food to eat sa lunch. Gusto nya daw akong masolo, ang pilyo
talaga. Pinagbigyan ko na baka magtampo na naman.

" Gutom ka na ba? Nagpadeliver na ako."

Umupo sya sa tabi ko. Umiling lang ako. Nagtetext kami ni Dyllan, he inform me if
matutuloy pa ba yong itatayong studio namin.

" Ella, sino ba katext mo? Your so serious. "

Usisa nya. Nilingon ko sya saglit pero binawi ko agad dahil nagtatype ako ng
message sa screen ng phone.

"Ah.."

Di ako makasagot dahil nakaconcentrate ako sa pagtetext. Isa pa si Dyllan yon, baka
magselos na naman sya.

" I'm talking to you."

Naiirita nitong boses kaya I paused at tiningnan sya. Mukhang iritable ang
sumalubong sa akin. Salubong lang ang kilay ko. Pero I'm thinking on what will I
say to him. Napaawang ang bibig ko.
I blink my eyes, trying to catch myself.. Ano ba ang dapat kong sabihin?. I do not
lie. Lalo na sa taong mahal ko.

Pero bago pa man ako nakasagot ay mabilis na nyang hinablot ang cellphone at
tiningnan ito. Di ko na inagaw and I let him read those text messages. Sabagay
dapat din nyang malaman ang mga personal ko pang buhay.

" So still communicating with him?"

May halong pait at paninibugho ito. Nagbuntong hininga pa sya. Itinabi nya ang
phone sa table.

I sighed.

" Yvo, Dyllan is a good friend of mine. I hope you understand."

Pagpapaunawa ko sa kanya.

Humarap sya sa akin. Seryoso ang mukha nito.

" I know but my point is.. may plano pala kayong partnership sa negosyo but you
never speak about it. Even just once." .

Napayuko ako. Of course I felt guilt about it. Di ko lang sya nabigyan ng chance or
nawala lang talaga sa isip ko na e-open up sa kanya ang bagay na yon. For me least
importance na ang tungkol doon.

" Yvo, di naman kasi ganun ka-importante yon. Dati oo pero it change so fast. Like
this sa pagpapakasal natin. Pero sasabihin ko rin naman sayo. Mabait si Dyllan,
Yvo. We're just friends"

I explained. Nanatili lamang syang nakatingin sa malayo.

Matipid syang ngumiti. Alam kong naintindihan niya pero syempre di mo maiaalis agad
ang tampo at selos.

" Yeah. I knew it."

Mahina nyang tugon.

Tumayo sya at naglakad papuntang dining area. Inayos nya ang mesa. Hinayaan ko na.
I got my phone on the table, nagreply ako kay Dyllan.

(Not sure this time Dyll, busy sa preparations sa kasal namin ni Yvo. I just want
you to know na matutuloy yon. But maybe it takes time pa, not now.)

Press send.

Napabuntong hininga ako. Nagring na ang doorbell. Binuksan ni Yvo. Dumating na pala
ang order naming lasagna pizza and heavy meals.

Tahimik lang kami habang kumakain. Seryoso ang mukha nito. Hanggang sa matapos sa
lunch walang ni isa nais magsalita. Pero he served me in every food na kinain ko.
Pinaglalagyan nya ako sa plate pero he didnt talk.

Ini-on nya ang flat screen tv, at namili sya ng movie sa external memory. Tumabi
ako sa gilid nya. I'll do the first move kaya niyakap ko sya sa tagiliran.
" Hmm Yvo.. Galit ka?"

Paglalambing ko. Umiling lamang sya. May naisip akong paraan paano sya paamuin.

I gave him a small kisses in his cheeks down to his neck. Napasinghap sya at
napapikit. Tumayo ako at umupo sa harapan nya. Facing him. I put my legs between
his waist and then I kiss his envitable lips. He put his arms around my waist and
we were kissing breathlessly. I put my arms in his and he pulls me closer to him
kaya mas lalo kong naramdaman ang pagnanasa nya at pag-iinit ng katawan.

He starts massaging my back at sa mga nakakapasong kamay nito nag-uumpisa na naman

ang di maipaliwanag na pakiramdam. He invaded my mouth by his tounge at nilaro laro
ang nasa loob non.

He moved his lips down to my earlobe, my neck and he licked his tounge over the
sensitive spot there. I'm moaning in pleasure.

Nahuhulog na ang strap ng bra ko and he massage my one breast while his other hand
seducing and touching my legs . Di na mailarawan ang porma ng sout kong dress.
Natanggal na kasi ang bawat strap nito and I'm half naked kissing by his lips. Nag-
uumpisa na ring maglakbay ang mga kamay ko sa loob ng kanyang damit. I hurriedly
move out his shirt and his pants is getting tight down there. Im sure nagwawala na
ang nasa loob nito.

" Ella, stop me or else I'll ravish you now."

He warned at alam kong nahihirapan na syang magpigil. I smell his sweer breath at
nakakikiliti pakinggan ang mga bulong niyang yon.

" Then do it now.."

Pilya akong napangiti. Nanghahamon. I bit my lower lip trying to seduce him
intensely. Ayoko rin namang magpigil.

Punong puno na sya ng pangangailangan but he's worried dahil nag-iisip syang
'meron' ako.

" But you have mens---"

" Ssshhh."

Di ko na sya pinatapos at nilagay ko ang daliri sa gitna ng lips nya.

" I want you to claim me now. No more buts."

I only said at smashed his lips all over again.

Everything was in rushed. I'm half naked without bra. He sucked and licked my
breast at gaya ng nakagawian he puts some kiss marks on it. My hands was busy
taking his pants off and I put my hand inside his brief . Napapikit sya and he
groaned. I moved down his brief kaya lumutang ang nagwawalang alaga nito. But he's
eager to claim me now. Kahit nag-aalanganin sya, hinawakan nya ang undies ko but
he's a bit surprised when he saw na wala naman pala.

He looked at me frowning, ngumiti ako sabay kindat sa kanya.

" Silly, sweetheart."

He smiled pero parang paparusahan nya ako. He enter his index finger inside kaya
napaungol ako. Pain and pleasure.

" Shit."

Napamura sya. Itinayo nya ako. While my both legs round on his hips. Ipinatong nya
ako sa may kahabaang table. Di na sya nakapaghintay pa, he enter his big deck
inside my tight hole at inumpisahan na nyang igalaw yon. He pushed it harder in and
out. And screaming his name at ganon din sya.

I cant believe it. Hes standing. My position was on the table, nakatukod ang
dalawang elbow ko. My legs parted widely while he's between on it moving so fast
passionately. That was really really hot.

I'm moaning in pleasures and my voice was unstopable calling his name. Pumikit
lamang sya while nakaawang ang bibig.

" Ella..."

Nagsilbing musika ang mga daing sa aking pandinig.

And we made love over and over again kahit saan pang sulok ng kanyang penthouse.

*********--------------------->

Di ko alam kung tama ba itong ginagawa ko.. hahaha.. it seems that Ella was so
mapagbigay na too much. haha

please leave comments and VOTE is much appreciated.

thank you for reading ;)))

Thirty two- Conflicts

Ella POV

Nasa mansyon kami ngayon ni Yvo. Dinalaw namin si Mommy. Ilang araw na lang
ikakasal na kami and I'm so excited about it. Di na ako makapaghintay.

" Hi Mica, kumusta ka naman dito? Namiss kita."

Nakangiti kong bati sa kanya. Andito kami sa sofa.

Umupo sya sa tapat ko.

" Ilang araw nga lang tayo di nagkita. Ito okay naman, bored lage. Anyway saan si
kuya Yvo?."

" Ayon nasa taas, iniwan ko muna sila ni Mommy. Saan nga pala si Stacey?"

Natanong ko. Parang busy kasi siya nitong mga nagdaang araw.

" Nakita ko sya doon sa living room sa itaas. Ella,talaga mga bang nagbago na sya?"
May bahid na pagdududa ang tanong niya. Napag-usapan na namin ito pero si Mica,
nagdududa parin. Binibigyan niya parin ng cold treatment si Stacey kahit
kinakaibigan na siya nito.

I sighed,"Mica bigyan natin sya ng chance. Pakiramdam ko sincere naman sya. Saka
malay mo magkasundo talaga kayo, just give her a chance."

She rolled her eyes upward. At pabagsak na sumandal sa sofa.

" Lam mo Ella, I had the feeling na bait-baitan lang yan si Stacey eh. I don't
know, pero di ko talaga feel ang pagbabago niya. Ewan. Feel ko kaplastikan lang ang
lahat. Have you notice?"

Seryoso niyang sabi.

Saglit akong nag-isip. Wala talaga akong bad vibes sa kanyang nararamdaman. Siguro
madali lang sa side ko ang magpatawad.

" Wala naman akong nafefeel na ganon kay Stacey. I don't know pero sa tingin ko
naman sincere sya."

I decline in her idea. Masama naman kasi manghusga.

" Akala mo lang yan. Pero anyway, wag na natin siyang pag-usapan. Kumusta na yong
plano niyo ni Dyllan. "

Umayos sya ng upo.

"Hoy sali ako dyan ha, you know naman how I love paintings. Pwede naman ako gumawa
ng sariling art piece."

Masigla niyang sabi. Halatang excited. Basta sa ganong usapan game na game sya.
Sumisigla. She's grinning.

" Oo naman. But not this time. Alam mo na busy pa. Pagbibigyan ko muna si Yvo ng
ilang weeks or months para makapalagayan sila ng loob ni Dyllan. Yong kuya mo
napakaseloso."

Nakangiti kong sabi.

Naaalala ko tuloy yong suntukan nila sa labas ng mansyon noong inihatid ako ni
Dyllan. At ayoko ng maulit yon.

" Hay naku si Kuya talaga. Panira ng moment. Magpapakasal na nga kayo di pa
nakuntento. "

Napaismid sya. Ngumiti lang ako. Madalas kasi niya asarin ang kuya nya kahit di
masyadong nagsasalita.

" Hayaan mo na."

O nga pala may lakad kami papunta sa flower shop. Gusto ko kasi mapuno ng tulips
ang venue ng kasal namin. May appointment pa kami ngayon.

" Mica, puntahan ko muna kuya mo sa itaas hah?"

Nagmamadali akong tumayo.

" Sige. " Tumango sya.

***

Dere-deretso sana ako sa master's bedroom nang maulinigan kong may nag-uusap sa may
library room. Dahan-dahan akong lumapit.

Bahagyang nakaawang ang pinto, bumangon ang curiousity ko. Sinilip ko ang gewang
doon at nakita kong si Yvo at Stacey ang nag-uusap.

" Yvo, bakit di mo sabihin sa kanya ang totoo na plano niyo talaga ni Mommy ang
itali si Ella sayo. Come on don't be selfish."

Its Stacey.

Kinabahan akong bigla. Nakikinig lang ako sa paanan ng pinto.

" Stacey its not yet the right time na sabihin sa kanya ang bagay na yan."

I heard Yvo said. Napapikit ako ng mariin.

" So hahayaan nyo na lang na lokohin si Ella, ganon ba? Yvo why you just can't tell
her na set-up lang ang lahat. You don't love Ella!" She shouted.

Parang piniga ang puso ko sa narinig na mga salita nito. Biglang tumulo ang luha
ko. Ang sakit kasi.

" Aminin mo na ang lahat Yvo. You and Mom connive just to get her back. Di ako
tanga. Narinig ko ang lahat kung ano ang usapan niyo. Then, you'll be happy.
Magpapakasal na kayo. And its scripted, alam ko yon. Poor Ella, niloloko lang ng
kanyang mapapangasawa."

Patuloy na pag-usig ni Stacey. Nagtakip ako ng bibig to stop from crying. Nag-
uunahan na ang luhang dumadaloy sa pisngi ko. Di na ako makahinga, my heart beat
was in riot.

Set-up? Scripted?

Di ko na kayang tiisin na narinig pa ang mga iba pang pag-usapan nila. Dahil
patakbo na akong lumisan sa lugar na yon.

**

Yvo POV

Kalalabas ko lang sa kwarto nila Mom and Dad, bababa na sana ako nang biglang may
sumulpot at humila sa kamay ko. Its Stacey at sapilitan akong dinala sa loob ng
Library.

" Yvo lets talk. "

Seryoso syang humarap sa akin. Naghalukipkip sya sa harapan ko. I frown.

" Tungkol saan?"

Nagtataka kong tanong.

" Kailan mo sasabihin kay Ella ang totoo?"

She asked again. Mas lalo lamang akong napuzzled.

" Come on Yvo don't be too playing safe. You know what I mean. Don't tell me you
already forget about the plans you made. Kayo ni Mommy."

She said. Doon na nagsink in sa utak ko ang sinabi nya.

I sighed at hinarap sya.

" Di na importante yon, Stacey."

Wala ng halaga ang bagay na yon, dahil tinotoo ko naman.

"Yvo, bakit di mo sabihin sa kanya ang totoo na plano nyo talaga ni Mommy ang itali
si Ella sayo. Come on don't be selfish."

Pangangaral niya sa akin. Napahilamos ako ng kamay, this conversations frustrate

me..

" Stacey its not yet the right time na sabihin sa kanya ang bagay na yan."

I disagreed. May tamang panahon para sabihin sa kanya ang totoo.

" So hahayaan nyo na lang na lokohin si Ella, ganon ba? Yvo why you just can't tell
her na set-up lang ang lahat. You don't love Ella!"

She shouted.

She's really acting an older sister. And who the hell she was to care about my
personal life! Shit! Bumangon ang inis ko sa kanya at sa usapang ito.

Nagpalakad lakad ako at napapasuklay na lang sa buhok through my fingers tanda ng

pagkairita.

" Aminin mo na ang lahat Yvo. You and Mom connive just to get her back. Di ako
tanga. Narinig ko ang lahat kung ano ang usapan niyo. Then, you'll be happy.
Magpapakasal na kayo. And its scripted, alam ko yon. Poor Ella, niloloko lang ng
kanyang mapapangasawa."

Panunumbat niya ulit. Natamaan ako, Oo. Pero di totoong panloloko yon. I lied, but
its white lies at mahal ko na si Ella noon pa. Wala siyang karapatang magconclude o
manumbat na wala syang alam.

I gritted my teeth. Nagkukuyom kamao. Naningkit ang mga mata ko. Galit ako, lalo na
sa sarili ko. Dahil kahit papaano may punto din sya. Alam kong concern sya kay
Ella. But its our damn life!

" Will you please shut up, Stacey! You have no right to accuse me with that! I love
her, kahit pinagplanuhan ni Mommy ang bagay na ito. Pero it happens coincidentally.
Mahal ko sya, naintindihan mo? Please stop accusing me. Sasabihin ko rin naman sa
kanya ang totoo. But not now."

I am being so frustrated this time.

Mapakla syang natawa. Di sya nagpatinag sa sinabi ko.

" Does Ella loves you?"

Tanong nya. Naghihintay siya ng ano mang sagot pero natameme ako bigla.
Bigla akong natigilan. Para akong binato sa ulo dahil di agad ako makapag-isip. I
paused for a while. Mahal nga ba ako ni Ella? Malamang dahil di naman nya ibibigay
ang sarili nya ng ganun lang kadali kung hindi. Oo sinasabi niya when we made love
pero hindi yong nagconfess sya kapag nag-uusap kami.

I sighed heavily.

" Di ka sigurado diba? What if si Dyllan talaga ang mahal niya? I saw them together
numerous times bago pa man ang planong magiging kasal niyo."

Seryosong sabi nito. Blangko lang akong nakatingin sa kanya. Wala akong masabi.

Napayuko ako. Maaaring tama si Stacey pero di naman sigurado ang lahat. Di nga ako
sure kung mahal ba talaga ako ni Ella. Pwede namang sinasakyan o pinipilit lang
niya ang sariling mahalin o pakisamahan ako. Pwede ring nag-uumpisa pa siyang
magkagusto sa akin. I don't know what to believe.

" I don't know. Pero I'll make her fall inlove with me."

Mariin kong pagkakasabi at di ko na sya hinintay na magsalita pa. Mabilis ko syang

tinalikuran at nagmamadaling lumabas.

Hinanap ko si Ella pero sabi ni Mica nagmamadali daw syang umalis. Bakit di man
lang niya ako nagawang hintayin. Umalis pa siyang di man lang nagpaalam.

I tried to call her but di sya ma-contact. Bigla tuloy akong nag-aalala.

******---------------------------->
.

Please VOTE guys.. and leave comments as well. :)))

Thirty Three- Comfort

Ella POV

Scripted...

Set-up...

Lahat pala ng ito plinano. Mabuti pa si Stacey kahit subrang laki at hirap ng
pinagdaanan namin may natitira pa pala siyang concern sa akin.

Iyak ako ng iyak sa harapan ni Naneth. Sinabi ko lahat sa kanya sa mga narinig kong
usapan nila Yvo at Stacey. Panay naman ang comfort nito. Hinimas himas nya ako sa
likod. Di ko talaga mapigilang umiyak. Pakiramdam ko pinagkaisahan nila ako. I
still can"t believe it na pati si Mommy ay involved dito. I trusted them so well
pero niloko nila ako.

" Tahan na Ella. Tama na. Kaya mo yan. Try to talk to them. Baka okay naman ang
intensyon nila."

I know Naneth is being positive kaya sinasabi nya ang mga bagay na ito. Na pwede
akong umasa.

Pero pakiramdam ko mali talaga eh. Its not fair lalong lalo na sa akin. Wala akong
alam sa mga pinaplano nila.

" Neth, I can't believe it. Kahit si Mommy. Wala naman akong ginagawang masama.
Bakit kailangang pagkaisahan nila ako?"

Puno ng hinanakit kong sambulat sa kanya. I wipe my tears slowly. I'm sure
namamaga na naman mga eyebags ko sa kakaiyak. At sing pula na ng kamatis ang ilong
ko.

" Malay mo, diba? Kabutihan talaga mostly ang intensyon ng magulang pero minsan di
nila alam na nakakasakit na pala sila. Try to talk to them. Your Mom and Yvo."

Malumanay niyang payo. Binigyan niya ulit ako ng tissue. Nangalahati na yong isang
roll ng tissue sa kakaiyak ko. Pahid dito, pahid doon. Nakikisabay na rin ang sipon
ko.

Tama si Naneth. I have to talk to them especially si Mommy. I don't know kay Yvo.
Natatakot akong kumprontahin siya baka mas lalo lang akong masaktan sa katotohanan.
Kailangan kong magpakatatag. Sabi nga nila the truth hurts kaya kung ano man ang
katotohanan ay dapat tanggapin ko. Kahit masakit. Okay lang.

" Not now, best. Kakausapin ko rin sila."

Sabi ko. Sumandal ako sa sofa. Tapos na akong umiyak. Gumaan na ng konti ang
pakiramdam kong bigat sa dibdib.

" Kelan pa? Six days from now kasal niyo na. Wag naman yong huli na ang lahat. "

Advice niya. Tiningnan ko sya at matipid syang ngumiti.

Humugot ako ng isang malalim na hininga. Ikakasal na pala ako kay Yvo. Bakit kung
saan malapit na sana ang kasal ay doon pa naging kumplikado? Hayy...

****

Nanatili muna ako sa condo ni Naneth hanggang sa gumabi. Nagmamadali akong bumangon
at kinuha ang phone sa shoulder bag. Naka-off pala ito kanina pa.

Nang buksan ko ito, I saw fifteen text messages and its all from Yvo. Nagbuntung
hininga muna ako bago inisa-isang basahin yon. Almost ang laman ng inbox ay kung
nasaan na daw ako nag-aalala na daw sya.

Sumakit lang lalo ang dibdib ko dahil di ko mapigilang maisip yong mga bonding
moment namin noon. Kung lahat ng yon ay pagkukunwari lang. Siguro I'm a big fat
stupid.

Natigil ang imahinasyon ko nang magring ang phone. Di ko pinansin nang sya ang nasa
caller ID non. Tumawag sya ulit. Siguro nakailang miss calls pa sya bago ko
naisipang sagutin. Nakakarindi na ang paulit-ulit na ringtone.

" Hello."

I tried to be casual. Medyo paos kasi ang boses ko

-Sweetheart, I've been calling you a hundred times pero out of coverage area ang
phone mo. Are you okay? Where are you now? Pumunta ako sa bahay niyo sabi ni Tita
Mel, wala ka raw. Nasaan kana ngayon?"

Sunod-sunod niyang tanong sa kabilang linya na puno ng pag-aalala.

Napatanga lang ako. Kung totoo lang sana ang lahat am sure abot langit na ang kilig
ko. Pero wala eh. Di ko naman talaga alam ang totoo.

I smiled bitterly, " Kina Naneth ako. I'm fine. Sorry lowbat ako kanina. Anway ikaw
na magsabi sa organizer na siya na ang bahala lahat. Pink and white tulips lang
okay na sa akin. Sige Yvo, I'm tired. Goodnight."

Narinig ko ang pagbuntong hininga niya. Para lang akong nakikipag-usap sa isang
kliyente.

" But Ella--"

"Next time na lang tayo mag-usap. Goodnight."

Putol ko sa sasabihin niya. Saka ko ini-off ang tawag.

Dahil ayokong mahalata nila na medyo paos ang boses ko from crying, nagtext na lang
ako kina Mommy Melody na di ako makakauwi ngayon at sa condo ni Naneth na ako
matutulog. Di naman sila mahigpit I know okay lang sa kanila ito.

Kinabukasan.

Nagising ako sa pambubulahaw ni Dyllan. This is our first met simula ng dumating
sya galing Hongkong.

" Wake up Sleepyhead! Come on. Magpractice ka na ng maagang gising. Magkakaroon ka

na ng husband dapat masanay kana."

Aba, pinangaralan pa ako. Nakangiti lang ako habang nakapikit parin ang mga mata.
Inaantok pa talaga ako. Napuyat ako sa kakaisip kay Yvo at sa lahat ng pwedeng
mangyari. Bumangon ako at umupo sa headboard.

" Tsey! Tigilan mo nga ako."

Binato ko sya ng unan. Tawa sya ng tawa. Inirapan ko sya.

" Alam mo maganda ka parin naman pala kahit namamaga ang eyebags mo."

Nakakaloko niyang sabi.

" Hoy tama na yan! Ella magbreakfast kana. "

Nakangiting bungad ni Naneth sa pintuan ng kwarto.

" My love, kasali ba ako sa breakfast na yan?"

Panimula ni Dyllan. Nakanguso pa. Sinupalpal naman siya nito ng hawak na tupperware
kaya natatawang hinarang na lang ni Dyllan ang kamay niya to protect himself.

" My love yang mukha mo!"

Natatawa na lamang akong pinanonood sila.

Nagsabay sabay na kami sa breakfast. Puro asaran at kulitan ang dalawa. Nakakasense
na ako sa kanila, parang M.U. na pero di pa maamin. Di kaya'y di lang talaga nila
alam dahil di sila aware sa isa't-isa? Pwede rin naman.

Pagkatapos ko kumain ay si Dyllan na ang napresinta na ihatid ako sa bahay. Syempre

di na ako humindi. Wala akong dalang sasakyan dahil sinusundo at hinahatid naman
ako ni Yvo kapag magkasama kami.

***

" Dyll, pasok ka muna sa loob. Baka gusto mong magmeryenda."

Yaya ko ng nasa labas na kami ng kotse.

" No,wag na. Kakakain lang natin ng breakfast ah meryenda agad."

Tumingala sya sa two storey home namin.

" How about coffe? or any na maiinum?"

Yaya ko ulit.

" Wag na. I'm full, wala ng mapaglagyan ang tyan ko. Ganda ng design na bahay nyo.
I love it."

Inikot niya ang mga mata sa palibot nito. Kaya pala nakatitig siya sa bahay.

" Salamat. You know naman, Architect si Dad. " Pagmamalaki ko.

" Oh sige Ella I have to go. May date pa kami ni My love. "

He winked. Bahagya pang diniinan nito ng salitang my love. At alam ko kung sino ang
tinutukoy nya. Kaya tumawa ako. Pilyo talaga.

Niyakap ko siya bago pumasok sa kanyang kotse. Nagwave ako sa kanya sa huling
sandali. Pinagmasdan ko lamang ang kotse habang palayo ng palayo. Tatalikod na
sana ako para pumasok sa loob nang makita ko ang babaeng may hawak na camera sa
tapat. At sa akin sya nakatingin, nakatayo sa kabilang kalsada katabi nya ang isang
itim na kotse. Nakakunot noo akong tumingin sa gawi nya.

Nagmamadali syang pumasok sa kotse nang mapansing nakatingin ako sa kanya. Di ko

maaninag ang mukha nya dahil nakasout sya ng cap at naka shades pa. Ohhh.. I just
shrugged myself at pumasok na sa loob ng gate. Ah baka isang photographer na
naghahanap ng magandang view. Like me, mahilig ako sa stolen shots lalo na pag
gusto ko ang anggulo.

**

Napuna ni Mommy na namamaga ang mga mata ko kaya inusisa niya ako. Syempre as a
concern mother ginagawa naman talaga yon. Nalungkot ako bigla nang maalala ko si
Mommy Regina. Di lang talaga ako makapaniwala na pati sya naisipan nyang gawin ang
bagay na ito, ang paibigin ako ni Yvo para makasal kami. Whatever the reasons are,
I don't know for me hindi acceptable yon, envovle na kasi ang panloloko. Mabuti man
o hindi ang intensyon nila.

" Anak sabihin mo sa akin kung may problema ka."

Concern niyang sabi at umupo siya sa harapan ko. .

Napayuko lang ako. Di malaman kung sasabihin ba o hindi. Pero dapat ko munang
sarilinin ang problemang ito. Ayokong lumaki ang issue.

" Is it about Yvo?"

She asked again. Tumingala ako at sinalubong ang mga mata niya. Nalilito talaga
ako.

Tumango lang ako ng dahan-dahan.

" Mom, Im afraid of this wedding. I'm scared of marriage."

Nahihikbi kong sabi. Napayuko ako. Iba ang kahulugan non at alam kong iba din ang
isasagot nuya.

Nagbuntong hininga siya. She caress my cheeks down to my shoulder. She smiled.

" Ganun talaga ang nararamdaman sa mga babaeng ikakasal na. Relax hija. Yvo is a
good man and he loves you. The way he looks at you is like his world revolves
around you. He cares to you a lot. So don't worry. Normal lang ang wedding
jitters."

Tama sya, if wala akong natuklasang totoo I would have think that possibility. That
he loves me so he cares a lot. Mas lalo lang akong nalito at natatakot.

Mahina ang akong tumango-tango. Dahil kung sasabihin ko sa kanya ang natuklasan ko
I'm sure mag-iiba na ang lahat. Napakaprotective pa naman niyang ina. Baka may
malaking posibilidad pa na di ituloy ang kasal. At this time, nabahiran na ng
lamat.

" Alam mo bang pumunta sya dito kahapon at nag-aalalang hinanap ka. Di ka raw niya
macontact.What happened Ella? Your having a misunderstanding with him?"

Tumango ako at nanatili lamang akong nakayuko. Pinahid ko ang luhang umaagos. Mom
caress me at my back. Sumandal ako sa balikat niya. She kissed me in my temple
like the way she used to. Soothing me in and it gives me so much comfort.

" Natural lang yan sa couple. Masanay kana at magkakasundo din kayo. Everything
will be alright. "

Kahit di ko masabi sa kanya ang totoo okay lang. Di rin naman niya ako papabayaan
whatever may happens.

*******-------------------->

VOTE guys if u like this chap. Thank u. ;)))

Thirty Four- Willingness

Ella POV

Umiiwas na ako kay Yvo. Nanlamig ako sa kanya. I don't know if nakakahalata na sya,
maybe but di naman sya nagrereact. I don't want to talk to him anyway coz of
nalaman ko last day.

Pero I need to talk Mommy. Kaya dumaan muna ako sa mansyon. Pupunta ako kay Naneth.
Subrang nalilito na talaga ako sa pangyayari.

Pagpasok ko sa mansyon si Stacey ang sumalubong sa akin.

" Hey, dapat di ka na masyadong gumagala. Alam mo na pamahiin. Three days na lang
kasal niyo na."

Ngumiti siya. Ngumiti din ako pero di umaabot sa mata ang saya.

" Oh what's wrong? "

Nakahalata siguro siyang di ako okay.

" Wala naman. Gusto ko lang makausap si Mommy."

Tinitigan nya ako. There's a weariness in her eyes.

" Natutulog yata. Uminom yon ng gamot kanina. Masakit daw ulo niya." Sabi nito.

"Ganun ba. Sige mamaya na lang siguro. Nasaan nga pala ang brothers? Si Mica?"
Naitanong ko.

" Gumala sila kasama si Yvo. Bakit di ba sya nagsabi sayo? Halika kwentuhan muna
tayo."

Hmm... di naman siguro sa di nagpaalam. Di ko lang talaga sya pinagtuunan ng pansin

nitong mga nagdaang araw.

Inakbayan ako nito paakyat sa taas. Medyo nakakailang lang dahil di ako sanay.
Ngayon lang kasi kami nagkalapit ever since.

Niyaya ako nitong magmeryenda. Nagpahanda sya ng pagkain kay Manang Beth. Sa living
room kami nagkwentuhan. Nakakaaliw pala syang kausap. Akala ko puro kaartehan lang
ang alam niya sa buhay.

" May naging girlfriend ba si Yvo sa states? Yong seryoso?"

Interesado kong tanong. Sumulyap sya saglit sa akin bago uminom ng juice.

" Ah meron. Si Nova. Akala ko nga sila parin eh. But no, when I found out na
magpapakasal na kayo."

Casual niyang sagot na bahagya syang nag-alangan.

Bigla akong kinabahan. Nakaramdam agad ako ng selos. Unexplainable pang of pain hit
me, kahit ikakasal na kami. I cant avoid of that insecurity. Natural yon dahil
we're just trap in this situation. Akala ko lahat ng sinabi ni Yvo ay totoo. Kahit
si Mommy ay sinadya din pala ang makasal kami. Napalitan ang isang maganda kong
inaakala ng pait nang marinig ang usapan nila ni Stacey at Yvo.

" Bakit mo naitanong? Ikaw di ka ba nagkaron?"

Naitanong niya sa biglaang pananahimik ko.

" Ah.. Kasi, gusto ko lang makasiguro kung ako lang ba talaga sa buhay niya."

Mahina kong sagot. Nakatingin ako sa baba. Di ko alam kung maiinis ba ako sa sarili
sa pagiging stupida o sadyang umaasa lang talaga ako sa bagay na wala namang
kasiguruhan.

Nagkibit balikat sya. At matipid na ngumiti.

" Eh ikaw? Wala ka bang naging boyfriend?"

Tanong nito.

"Wala eh." Umiling ako.

" Saan na nga pala yong girlfriend niya?"

Gusto ko pag-usapan ang nagngangalang Nova sa buhay ni Yvo.

"Di ko alam. Maybe nasa states. Half Filipina sya. Businesswoman sya sa abroad.
Minsan umuuwi din sya dito sa Philippines. Filipina kasi mama nya."

Kwento niya. It seems she knows everything. Bakit hindi? Eh magkasama nga naman
sila sa states nung nag-aaral pa sila nang ilang taon din. Besides mas close pa nga
sila compared to me. Ako lang kasi ang naiiba at nalayo sa kanila. At di na
nakapagtataka na may alam siya sa lihim na plano nina Mommy at Yvo.

" Ano nga pala sadya mo kay Mommy?"

Naitanong nito habang ngumunguya ng custard cake.

Di agad ako nakakibo. Ang hirap kasi ipaliwanag. Di ko naman direktang masabi ang
totoo. Napansin siguro nitong bigla akong nalungkot. Umayos sya ng upo at tiningnan
ako. Hinarap ako ng maayos.

" May problema ba? Okay lang kung di mo sabihin I'll understand."

She continued. Napalunok ako.

Namumuo na ang luha sa mga mata ko. Ang hirap din palang sarilinin na lang ang
hinanakit. I don't know if ito na ba talaga ang tamang panahon na itanong sa kanya
ang bagay na yon o hahayaan ko na lamang.

Di na ako nakapagpigil at umiyak na ako sa harapan niya. Lumapit naman sya at agad
akong niyakap.

" Sshh.. You can lean on me Ella. Makikinig ako kung gusto mag-Share."

Pang-aalo niya. Hinagod niya ang likod at buhok ko. I felt comfty with her.
Humikbi ako sa balikat niya.

" Alam kong may alam ka dito Stacey. Ano ba ang kasunduan nila Mommy at Yvo? What
is it about our coming wedding? Are all of these fake?" I asked bitterly.
She stared at me for a moment. Its all of symphaty in her eyes. Matagal din siyang
di nakapagsalita. And I'm waiting it like it breaks my world, to torn apart.

" Tell me all about it Stacey. Please.." I begged.

She sighed then turn her head down. Trying not to be frank that would probably hurt
me so much.

" Ella, I know I'm not in the right place to tell you all of these shit, I mean you
know sa kasal niyo. Hindi ako ang dapat na magsabi nito. But.. nakakakonsensya na
rin."

Yumuko sya saglit. Taking time how to say it straight to my face.

" I'm sorry Ella but its all fake."

Dugtong niya. Diniinan niya pa ang huling salitang binitiwan sa kanyang bibig.

I closed my eyes tightly at yumuko. I feel like a knife toring me apart. Ang sakit
marinig. Lahat lang pala ito ay pagkukunwari. Parang dinurog ang puso ko sa sinabi
nya.

" Kanino mo nalaman Ella?"

Naitanong niya. Tinitigan ko siya. Biglang naging mailap ang mga mata nito.

" Basta, di ko muna masabi. Di ko naman talaga alam ang lahat. Ang alam ko lang
ang kasunduan ni Mommy at Yvo tungkol dito."

I explained habang nakayuko.

Nagbuntong hininga sya at hinawakan niya ako sa kamay.

" I heard it. Mom was afraid that you might leave for good. To find your biological
parents, and it scared the hell out of her na aalis ka. May sakit si Mommy, at si
Yvo had no choice but to agreed the planned. *sigh* Yan lang ang alam ko Ella. I'm
sorry."

Malungkot niyang sabi habang nakayuko.

Tumulo na naman ang mga luha ko. Parang may bumabara sa lalamunan ko at di ako
makapagsalita. Wala ng mapaglagyan ang kaba ko at sakit na nararamdaman. Halo
halong emosyon. Takot, dismaya, and I'm broke. I'm betrayed and trap of this shit
situation.

" Aalis na ako, Stacey. Babalik na lang ako bukas."

Garagal na ang boses ko, pinipigilang wag bumuhos ang emosyon.

" Hmm.. Ella. Makikiusap sana ako na di mo sasabihin kanino man ang pinag-usapan
natin."

She's pleading and worried.

I sighed and I nodded to her slowly. Pinisil nya ang palad ko at gumanti ako ng
ngiti sa kanya. May angking kabutihan nga siguro ang tao. Di parin ako makapaniwala
na sya ang karamay ko ngayon.

" Makakaasa ka Stacey. "

Halos bulong kong response.

Nilisan ko ang mansyon na gulong gulo ang utak. Di ko alam kung paano sila
haharapin. Kung paano ko pakikitunguhan ang mga taong mahal ko na
pinagsinungalingan ako sa di ko inaasahang pagkakataon. Ang sakit pala. Mas masakit
pa sa naranasan kong pambubully sa akin noon. Mas masakit pa sa pag-snob and
pagdeadma nilang lahat sa akin noon. And to Stacey, she deserves to be forgiven.
Alam kong nagbago na siya. And I felt so broken and devastated. Niloko ako nila
Mommy at Yvo. Ang sakit lang. Ang sakit sakit pag ang taong mahal mo ang gumawa
sayo ng ganitong bagay.

Nanlabo ang lahat pinaniniwalaan ko kay Yvo. Napalitan lahat ng doubts. Di naman
talaga siguro niya ako mahal. Buti na lang di parin ako umaamin talaga sa kanya ng
harap-harapan that I've love him all my life, ever since. Paano kung mahal nya
parin ang Nova na yon? At napilitan lang sya sa kasal na ito just for Mom. Siya na
rin ang nagsabi sa akin na 'let's do it for Mom' dahil alam naman naming pareho na
she's sick and we don't want to disappoint her. So lahat pala planado. From that
proposal is all in the plan. Dahil di ako pumayag gumawa siya ng ibang paraan and
he trapped me to this set-up.

Panay ang iyak ko habang nagdadrive sa kalagitnaan ng highway. At muntikan ko pang

mabangga ang nagdadarive ng motor sa may intersection. Buti na lang nakapagpreno
ako. Di ko na lang pinansin ang pagmumura ng driver sa akin. Kasalanan ko naman.
Bigla akong kinabahan doon, akala ko madidisgrasya na talaga ako. Buti na lang God
never let that happen.

Ano ba ang dapat kong gawin?

Ipinarada ko ang kotse sa parking lot ng malaking simbahan. Pumasok ako sa loob at
doon pumuwesto sa harapan ng altar.

I prayed to the lord to help me all of these. To guide me on how things to make
right. Kung itutuloy ko ba ang kasal o hindi.

Pagkatapos kong magdasal ay naisipan kong kausapin si Naneth. Gusto ko syang

konsultahin tungkol dito. She's my bestfriend at isa siya mga maaasahan ko.

****

" Ang hirap naman ng sitwasyon mo Ella. If I were in your shoes I won't marry Yvo.
Alam naman natin na di totoo ang lahat."

Then she sighed at umiling-iling na lamang. Sinabi ko na sa kanya ang lahat ng

napag-usapan namin ni Stacey.

" Saka yang Stacey? Sure na ba talaga na nagbago na sya? Baka bida-bidahan ang
drama niya hah? I don't trust her best. Not once, not ever."

Halata sa expression ng mukha ang pagkadisgusto niya kay Stacey.

Pareho talaga sila ni Mica ng instinct pero like I've always said masama ang
manghusga at magconclude ng di maganda. Matipid akong ngumiti.

"Di naman siguro. Nung narinig ko sila ni Yvo na nag-uusap, wala naman silang alam
na andon ako."

Depensa ko sa ideya niya.

Magsasalita pa sana siya ng biglang nagring ang phone ko kaya kinuha ko ito sa bag
para sagutin.

Napabuntong hininga ako nang makita ang pangalan ni Yvo sa caller ID.

" Hello." Sagot ko.

I heard his heavy breathe, he sighed. Mga ilang minuto din bago sya kumibo.

-" Where are you?" -

Nasa malamig na tono niyang tanong. I frown..

" I'm here Naneth's condo."

Malumanay kong sagot.

Mapakla siyang natawa. May halong sarcasm. Nag-angat ako ng kilay.

-" Really? O magksama na naman kayo ni Dyllan."-

He mocked.

Here we go again. Gusto ko syang sigawan. Wala syang alam kung ano ang dinaramdam
ko ngayon. Nakakainis lang talaga na siya pa ang may ganang umakto na galit-
galitan.

" Di kami magkasama Yvo. Kung wala kang matinong sasabihin ibaba ko na 'to."

Nagtaray ako. Sino ba siya para gawin sa akin ito? Gusto ko siyang sumbatan pero
nagpigil talaga ako.

-"Susunduin kita dyan ngayon din."-

Pagkatapos sabihin yon ay agad na ini-off ang tawag. Di man lang nagpaalam ng
maayos. Sumasakit na naman ang dibdib ko.

Unti-unti ng lumalabo at nagiging complicated na ang lahat. And I'm really trying
to be okay kahit masakit na. Kahit pakiramdam ko na niloloko lang ako, I'm still
willing to try. Willing akong sumugal makasama lamang sya.

******------------------------>

Antok talaga ako.. anyway enjoy reading.

I hope you guys VOTE this chap. Thanks..

:D

Thirty Five- The Truth Hurts

Yvo POV

Ilang araw ko ng napapansin ang panlalamig niya. Wala ako sa mood para komprontahin
siya. The last, last day she walked out ay nakipagkita pala siya ni Dyllan. How
stupid I was. I thought it would be easy to love her and love me back. Akala ko
non, may importante lamang siyang inasikaso. At simula ng araw na yon, di na kami
nagkikita. Shit! Its been three days. Nagtiis ako para mapagbigyan sya ng oras para
makapag-isip. At ngayon andoon na naman sya ng sa condo ni Naneth kung saan ang
lugar na tagpuan nila ni Dyllan. What the hell! Am I too hard to make her love me?
Pity Yvo. Still wishing Ella would love me back inspite of this fix marriage.

Wala syang imik nang maabutan ko sya sa condo. Di siya kumibo. Basta't sumunod na
lamang siya silently. Nakakabinging katahimikan.

" If you had problems with me, sabihin mo. Ayoko ng cold treatment."

I spoke. I broke the silence between us. Nilingon niya ako. And I notice her
eyebags, nanlalalim ito at namamaga. Napabuntong hininga ako sa isipang nastress
siya gawa ng sitwasyon namin. Masyado ba siyang na-pressure?

" We'll talk some other time Yvo. I'm tired. I'm not in the mood para
makipagdiscussion sayo. Leave it."

She seriously said at pumikit, sumandal sya sa sandalan ng upuan.

I sighed heavily. Kitang kita sa mukha ko ang stress and disappointments na

dinadala nitong mga nakaraang araw, I swear.

God, I miss her so much. Instead na ihatid ko sya. Dinala ko muna sa penthouse.

Pagpasok pa lang sa suit ay agad ko syang hinablot at niyakap.

" Your not going anywhere with anyone else Ella. Your mine, exclusively mine. Get
it?"

Punong puno ng pagnanasa kong sabi at di na sya nakagalaw nang siilin ko sya ng
maalab na halik.

She was taken a back with what I said. Pero kalaunan, napayakap na rin siya and
respond the way I kissed her.

I hurriedly undress her and ravish her there.

" Yvo.. ah"

She's moaning while I'm on top with her moving fastly. Her long legs encircled on
my waist and her hands was in my nape. I'm sucking her breast while moving my force
on her. Digging her in and out. And when I reach the highest level of intensity in
our climax, I spilled my semens inside with her. We both climax each other with so
much satisfaction.
We made love breathlessly and passionately.

I rolled in bed with her. Kapwa kami pagod sa aming init na pinagsaluhan.

**

Nagising ako sa alarm clock. Natural na sa akin ang ng-aalarm ng alas syete ng
maaga o mas maaga pa sa oras na yan dahil ayokong nalelate sa office. Kahit boss
ako sa company, very desciplanarian akong tao especially when it comes to work.

Nagfile na pala ako ng leave kahapon. Supposed to be dapat last week pa nga eh,
dahil sa upcoming wedding namin ni Ella. Dahil na rin sa di ko maiwanan si Dad sa
loaded na work, kaya kahapon ko lang naipasa.

Speaking with my future wife. Magkasama pala kaming natulog kagabi. Oh I forgot,
where is she? Kaya halos patalon na akong bumangon sa kama. Magulo ang bed gawa ng
scenes namin kagabi.

Para akong sira-ulo sa kakangisi na wala namang nakakatawa. Baka nasa kusina,
ipinagluto ako. Dala ng curiosity kahit nakatapi ng towel ay sinubukan kong lumabas
sa kwarto kahit expected na sa pakiramdam ko na pinaghandaan ako ng food. Mostly
ganun naman talaga always ang ways ng sweetness ng mga babae sa fiance or sa asawa
nila.

Di mawala wala ang ngiti sa labi ko.

Napansin kong tahimik lang sa sala.

" Sweetheart... Ella, baby.."

Tuloy-tuloy ako sa kusina kung saan inaasahan kong andoon na siya.

Pero laking dismaya ko na lamang ng makitang walang katao-tao doon. Ni wala kang
makitang bahid na pagbabago sa ayos ng mga gamit sa pinaglagyan.

I felt rejection beyond pain.

Bakit sya umalis nang di man lang nagpaalam?

***

Ella POV

Maaga akong umalis sa penthouse ni Yvo. Malinaw sa akin na ginawa nya lamang akong
parausan. Di ko maiwasang magregret but though I know na kaagapay ng sakit ang pag-
ibig.

May kumatok sa pinto ko. 6:am pala akong umalis sa penthouse ni Yvo. At di
nagtataka si Mommy pag nag-oovernight ako sa ibang bahay, expected naman na kina
Yvo and Naneth lang ako nagse-stay. Dahil alam naman nyang nasa dalawa lang ang
choices ko pag di ako natutulog dito sa bahay.
Matamlay akong nagbukas ng pinto.

Isang ginang na malapad ang ngiting bumungad sa akin. And I do the same.

" Morning Mom.."

Naisambulat ko.

" I miss you Ella, di ka man lang dumadalaw sa mansyon."

Excited itong yumakap at humalik sa kanyang pisngi.

Pinatuloy ko siya sa loob. Pinuna niya ang wedding gown ko na sout ng isang
manequin.

" Perfect! This gown is so lovely. Tama nga ako na isang napakagaling na designer
si Belissa Besmountê."

Ang tinutukoy niya ay isang french-italian designer na sikat sa buong mundo kung
saan gawang Paris pa itong gown ko.

Cozy, elegant, extravagant wedding gown na pinagkasunduan ng two Mommies ko for the
bride. Sabi nga ni Naneth na nahawa sa pinsang bakla, ka-echusan at kaartehan lang
daw ang mga ganyan kamahal na masusout dahil ang importante naman mahal ka at mahal
mo ang taong pakakasalan sa harap ng simbahan. Tama nga naman, kung tutuusin
malaking halaga na yon para sa donation for raising fund and outreach program ng
mga bata at pamilyang nangangailangan ng tulong. Kaso mapilit sila, hinayaan ko na.
Once ka lang naman daw magpapakasal. Kaya sulitin na.

Napabuntong hininga ako sa ideyang magpapakasal sa taong mahal niyo ang isat-isa.
Sa akin walang duda, mahal ko talaga si Yvo. Pero sya, ewan ko lang. Ang labo ng
umasa. At talagang malabo siyang tao.

" Why that sad face? Aren't you excited about your wedding tomorrow? "

Mom notice when I just sat at the edge of my bed, watching her talking na wala sa
sarili.

Yumuko ako. Wala ako sa sariling napatitig sa borda ng kama.

" May problema ba?"

Umupo si Mommy sa harapan ko at hinawi ang buhok na tumatakip sa mukha ko.

I sighed.

" Mom, tell me about everything."

Mahina kong sabi saka direktang tumingin sa mga mata nya.

Napakurap siya wari iniisip kung ano ang ibig kong sabihin.

" Ano bang sinasabi mo?"

Nagtataka niyang tanong na nakakunot-noo pa.

" Totoo bang set-up lang lahat ng ito? Totoo bang nagkasundo kayo ni Yvo na makasal
ako sa kanya?"
Mangiyak ngiyak kong tanong. Basag na ang boses ko dahil sa sama ng loob.

She startled. Napaawang ang bibig nya sa tanong ko. Alam kong sa reaksyon niya pa
lang yon ay tama na ako. Napakurap siya saglit at hinawakan niya ang kamay ko.

" Hija, its not that--"

" So totoo nga?"

Agad kong putol sa explanation niya. Tumulo na ang luhang namumuo sa mga mata ko.

Napapikit siya ng mariin at yumuko. Mahina siyang tumango. Showing that she's
guilty with it.

" Paano niyo nagawa sa akin to, Mom? All my life I'd trusted you.. Wala akong ibang
hinangad kundi mahalin kayo ng higit pa sarili ko."

Tuluyan na akong nagbreakdown from crying, umiling iling ako habang umiiyak.

"I can't believe it na kahit ikaw kaya akong lokohin ng ganito."

Mahina kong sumbat na punong puno ng hinanakit. Di ko na napigilang mapahikbi. Ang

sakit lang kasi isipin na tinuring ko syang totoong ina pero niloko nila ako.

Bumuhos na ang emosyon nito at napaiyak na rin sa harapan ko.

" Ella, Hindi ko intensyon ang saktan ka o paglaruan ang damdamin mo. Sorry for
being selfish mother to you. Pero.. I've been missing you for my whole life, di
kita nakasama. Lage kang wala, once a year lang kitang nakikita pero limited pa.
Ilang beses kang umiwas sa amin. And I'm afraid na pag umalis ka this time, para
hanapin ang mga magulang mo ay tuluyan mo na kaming iwan. So scared, Ella..I'm
sorry.. sorry anak."

Buhos-buhos na ang luhang inilabas niya at mahinang napapahagulhol.

I was too much occupied of moving on from everything that I've went through with
this family. I was bullied. Criticism is more often than praised. Kaya nakalimutan
ko silang sandali when I live by myself in London. Kahit inampon ako ng ibang
pamilya, nagsikap din akong mabuhay. Lahat ng sustentong binibigay nila ay inipon
ko yon para makapagpatayo ng sariling charity foundation for homeless and abandon
kids.

" Ella, you know how much I love you. Kahit di kita tunay na anak itinuring kitang
akin, like my own flesh and blood. I'm sorry anak.. sana mapatawad mo ako."

Niyakap niya ako ng mahigpit.

Napahagulhol ako sa balikat niya. Kasalanan ko rin kung bakit naging ganito si
Mommy. Nagkulang ako, subrang pagkukulang. Dahil kung di dahil sa kanila, di rin
ako lumaki ng ganito.

" Mom, kahit mahanap ko pa ang biloligical parents ko. I will never leave all of
you like what you mean. Don't ever think about that, Mom. I love you as well as our
family. " I sobbed.

" Marrying Yvo isn't that bad, Ella. As a mother I want you have a secure life with
him. I've been thinking too much that your not a Zamora anymore, making you one of
our family legally will be beyond price. Yvo could be a worst person if he will end
up someone else. I want you both with each other. Mas panatag ang loob ko. Please
dont get me wrong. Napag-aaralan ang pagmamahal Ella. It'll grow as you once a
family with devotion and respect. "

She explained habang tumutulo ang luha. I remained speechless. Wala talaga akong
masabi. Huminahon na ako sa paghikbi.

Nakonsensya ako sa mga sinabi niya. Like Naneth advice, mothers knows best. Pero
minsan di maiiwasang nagiging compulsive sila, to the point na nakakasakit na sila
ng damdamin o nagiging OA na. At ganoon si Mommy. She just want the best for me.
For my own good. And for the better, maybe.

Humingi ako rin ako ng tawad. Nagkulang din ako. Nagkapatawaran kami sa isat-isa.

"Mom, paano kung di ko kayang pakasalan si Yvo? Would you hate me forever?"

Naitanong ko pagkatapos naming kumalma from crying.

She smiled," Of course not, Its still your choice hija. Whatever happens ako parin
ang magulang mo. "

Kinabig ako nito at hinalikan sa noo.

So ano man ang naumpisahan ngayon, ipagpatuloy na lang. Alam kong masakit mapasok
sa ganitong sitwasyon. The truth hurts ika nga. Bahala na lang. Kahit unsure na ako
sa lahat, I'll still do it for my Mom. Only for her.

Ikakasal na ako BUKAS....

*****------------------------->

Hmmm. What happens next?

VOTE is much appreciated po, tnx.

Thirty Six- Live A Little

Ella POV

" Magsashower party tayo! Yeheeyy!!" Sigaw ni Naneth. Kaya naman nagtakip ako ng
teynga sa ginagawa nya. Kanina pa kasi sya halos magwala sa excitement sa kasal ko
bukas. Hayy.. Kung alam lang nya. Di ko maiwasang magbuntong hininga.

" Can I join?" Mala-adonis na bungad ni Dyllan sa may pinto. As usual, andito kami
sa condo ni Naneth. Ang aming tambayan.

" Hey! You heard it right? Its shower party! Bawal ang men, doon ka kay Yvo
sumali." Pambabara nito at inirapan pa. Kelan pa kaya magkakasundo tong dalawa?

" Well, since di naman kami close makikijoin na lang ako sa inyo." He grinned.
Pabagsak syang umupo sa sofa.
" Ano ka!? Hindi pwede noh.. Andami kaya naming girls ikaw lang ang maiiba. Eh di
masisira ang party ni Ella.!" Nagpout pa ito and he glared him at the same.

" Nope." Nagtaas ng kilay si Dyllan. " Di pa naman ako nakatry sa ganitong party.
Why not kung papanoorin ko na lang kayo." He grinned again. I know inaasar nya lang
ito.

" Wow hah. Sabihin mo na lang kasing bakla ka. Bakit di ka na lang maglaglag!
Kunwari ka pa." She crossed her arms and rolled her eyes.

" What did you say!" Iritado at matigas na sabi nito. Nagsalubong ang kilay niya.
At gumalaw ang kanyang panga. Nagtatagis ang bagang. Nakita ko ang pamumutla ni
Naneth. Tiyak na nagsisisi itong nabitiwan ang mga salitang yon. She nibbled her
lip nervously.

" Ahmm... " Nabubulol na ito. Di na lang din ako kumibo. .

Tumayo si Dyllan. Dahan dahan itong lumapit sa kinaroroonan namin. At parang di ako
nakita, dahil dinaanan lang ako deretso kay Naneth na ipinako sa kanyang
kinatatayuan. Nanatili lang akong nakaupo sa sofa.

" You heard me, right? Bakla ka." Nagtaray tarayan pa nyang ulit. Dyos ko, patay na
talaga. Inulit pa alam namang napikon na yong tao. Alam kong natamaan ang ego nito
sa sinabi ni Naneth. Ang daldal kasi.

" Talaga lang hah? We'll see." Nanghahamong sabi nito.

Nagulat na lamang ako sa sunod na ginawa nya dahil bigla na lang nyang kinabig ito
and smashed her lips rapidly. Nalaglag ang panga ko sa ginawa nya. Para din pala
syang si Yvo pag nagagalit. Naniningil ng halik. Pinaparusahan sa ganoong paraan.
Kitang kita ko ang panlalaki sa mga mata ni Naneth. Halatang di nya inaasahang
halikan sya nito.

Oh my God! Ako yata ang nagblush at nahiya kaya lumabas na lamang ako para bigyan
sila ng space.

Naneth POV

Nanlaki mga mata ko sa biglaang paglapat ng mga labi nito sa akin. Gosh! I cant
breath, dahil sa kaba at di maipaliwanag na nararamdaman.

Natulala ako. Para akong kandila na itinurok at naghihintay na lang na maupos. My

god! My mind is in panic, my heart beats wildly. But I cant move. It seems that Im
beginning to enjoy this moment, this pleasures. He pulls me closer to him at
nakikiliti ako sa hatid ng pagkakalapat ng katawan namin.

He invaded my mouth and play my tounge with his. Nakakaliyo, nakakagayuma at

nakakatakam ang lips nya. Kaya dahan dahang gumalaw ang labi ko and savoured the
taste of his lips. I closed my eyes and I clung on him.

Gosh, I heard a sounds of moaning. Tama ba ako? Na sa akin nanggagaling ang ungol
na yon?

Nadala na ako sa sariling emosyon, kaya napayakap na rin ako sa kanya while his
hands massaging my back, to my waist and to my breast kaya mas lalo lamang akong
umungol. Gosh, mas lalo lamang akong nanginit sa ginagawa nya. Ever since di pa ako
nahahawakan da dibdib kanino man, only him.
Sa kalagitnaan, bigla na lamang nya akong binitiwan. Di ko inaasahan yon, nabitin
ako. I opened my eyes. At isang ngiting nanunuya at pantastiko ang sumalubong sa
akin. Bahagya pang nakaawang ang bibig ko sadyang di pa nakaget-over sa halik nya.
Namula ako sa subrang hiya. Am sure nagmumukha na akong red tomatoe sa pamumula.

Pinasadahan nya ako ng tingin at saka ngumiti na may halong sarcasm.

" Tell me, Am I gay?" He asked naughtily. I can see his smile, its a win-win ika
nga.

Napakurap ako, halos malaglag na ang panga ko sa tanong nya.

Tinalikuran nya ako pagkatapos nyang sabihin ang bagay na yon. Pinagmasdan ko ang
sarili. Napalunok na lamang ako nang makitang nahulog na pala ang isang strap ng
dress ko sa ginawa nya kanina. Gosh, what a shame. My lips are swollen, like a
hungry vampire.

Parang nais kong pagsisihan ang ginawang panghahamon sa pagkalalaki nya kanina.
Pero bakit parang nag-iba yata ang paningin ko sa kanya ngayon? Parang gusto ko
syang habulin at ulitin muli ang halikang yon.

Ipinilig ko ang ulo sa ideyang ganon, di na yata ako nakakapag-isip ng maayos.

Subrang nakakahiya. Huli na nang maalala si Ella, andito sya kanina. Im sure umalis
sya sa nasaksihang ginawa ni Dyllan. Mas lalo lang akong nanliit at nahiya sa
sarili.

Mica POV

I will gave this box kay Ella. Kahapon ko lang ito nakuha sa kwarto ni Stacey. Sa
kailaliman pa talaga kanyang old stack na mga damit ko pa ito nakalkal. Dios mio.

Di ko muna ito bubuksan, si Ella ang may karapatang magbukas nito dahil sa kanya
naman ito.

***

" Sa hotel ang shower party dahil doon din naman sya matutulog para derecho na sa
make up kinabukasan for her wedding." Sa Naneth kausap ko.

" Instead na ibang guy ang e-hire nating macho dancer, why not si Dyllan na lang.
Di rin naman siguro sya invited sa stag party ni kuya Yvo, You know.." Makahulugan
kong sabi. Biglang nag-iba ang estema ni Naneth, parang bigla syang nabalisa.

" No! Di pwede, awkward yon kay Dyllan at the same time kay Ella. They're friends
since then." She explained. Naging mailap yata ang mga mata nya. Napaka-uneasy nya
tingnan.

" Ganun ba, sige.." Medyo alanganin kong sang-ayon. Sabagay may point naman sya.

Nag-organize na kami sa shower party ni Ella. Yong mga wine drinks, gifts and a lot
more. Of course sa mga women na invited. I include everyone that Ive known. Yong
mga close friends lang naman ng family. And mga girls cousins. Anyaway, yong macho
dancer, sinabihan na naming wag masyadong daring. Napakawholesome na tao pa naman
ni Ella, not that conservative type pero di sya bold na tao. Mahinhin and pleasant.

" Ayaw ko ng wild na party Mica. Di ba pwedeng spa party ang gawin natin?" Wala pa
man, ay parang natatakot na ito sa magaganap.

" Spa party? What's that? Saan mo nakuha ang ideyang yan?" I rolled my eyeballs
upward. Its not time to relax, hello!? Kasal nya bukas at dapat sulitin na nya ang
huling araw na single sya.

" Diba meron namang ganoon? Like my friend in London. We just spent the night by
eating, beauty rest and spa..blah blah blah" She declined.

" Naku! Wag kang gumaya sa kanila nuh.. Live a little Ella, come on!" I almost in
hysteric.

Napakamot sya sa ulo. Wala na syang magagawa. Kami na ang gumawa ng lahat. Hahahaha

" You have to, this is your last day of being single! So cheer up!. kasal mo na
bukas you should enjoy the last day as a single of your life." Masigla kong pagche-
cheer up sa kanya.

" Okay fine.. Live a little." She agreed with smile.

***********-*************----->

Super antok ako, hehe.. Then let me know what ya' think!

VOTE po

.Thank you. :)

Thirty Seven- Surprised at the Party

Ella POV

Brenda, Stacey and the others dancing on the dancefloor errotically. Now I saw what
thier lives in the states. They're busy drinking and partying. Pati si Mica na di
naman talaga halos umiinom ay natatamaan na rin. Dahil panay ang sayaw at ang lakas
pa ng tawa nito. Si Naneth lageng nasa tabi ko. Parang disturb sya palagi. Di ko
nga napansin na nakikihalo sya sa ibang kababaihan. Siguro epekto sa 'kiss' ni
Dyllan. Hayy.. di siguro naka-get over. Bitter pa naman siya sa past relationship
niya.

Hinila ako ni Brenda at nilagyan ako ng panyo sa mata. Pinaupo nila ako sa isang
upuan at nag-umpisang eplay ang introduction ng careless whisper music. Nagtakip
ako ng bibig using my two hands. I heard them roaring and shouting with joy. I
swear there's something fun happening around me. Kaya napangiti ako. And then may
nagtanggal ng takip sa mata ko at isang maskuladong lalaki na nagdidirty dancing sa
harapan ko. Nalaglag ang panga ko sa nasaksihang eksena. What the heck!

He is tan colored man, malalaki ang muscles at messy hair. Dirty but hot good
looking one. He's topless at parang naligo ng mantika ang katawan niya.

Striking aura, kamukha niya si Derek Ramsay, a filipino actor pero dugong
foreigner. Pero di niya parin mapapalitan ang kagwapohan ni Yvo. Of course he's my
fiance and I'm stating a fact. Napangiti ako hindi dahil sa lalaking nagsasayaw
sa harapan ko kundi ang sa alaala ni Yvo. Naghiyawan ang mga tao nang lapitan ako
lalo nito. Kaya napatayo ako para umurong ng konti. Pero hinawakan niya ang bewang
ko kaya napaigting ako.

Gosh! I hate it. He smiled, ngiting pilyo at mas lalo lamang niyang inilapit ang
mukha niya sa akin. Kaya marahan ko siyang itinulak. Alam kong ginagawa niya lang
ang trabahong ito pero naaasiwa talaga ako. Gusto ko sumigaw ng 'yuck' but hell! It
would be offensive. Nag-effort pa naman sila sa party na ito.

" Oppss.. wag masyadong daring."

Si Mica at pinagsabihan yong macho dancer. Tumango naman ito.

Pagkatapos ng sayawang yon ay umexit na ako sa floor. Saka lang ako nakahinga ng
maluwang. Samot saring pabango at may halong pawis kasi ang naamoy ko doon. Maselan
pa naman ako sa foul odor.

Kinuha ko ang purse ko at lumapit sa table na may nakahilerang ibat-ibang alak.

Klase klaseng red wine at ladies drink ang nandoon. May mga tequilla din na
pakiramdam ko na nakakalasing kaya kumuha na lamang ako ng subrang mild na
maiinom.

" Neth, di ka umiinom? "

Naitanong ko. Inilahad ko sa kanya ang bote ng wine, ladies drink yon. Medyo
matamis ang lasa at di masyadong nakakalasing.

" Natatakot kasi akong malasing, kasi alam mo na.." Napangiwi sya.

Napaawang ang bibig ko at tumango tango na lang ako habang inaalala ang moment na
nalasing siya sa bar at nagwala. Nagmura sa kung sino-sinong makasalubong o makita
doon at nananantsing sa mga boys. Kaya nagkaron sya ng takot uminom ng alak. That
was two years ago.

" Pero wala namang boys dito. Saka andyan ka naman Ella. Siguro di naman ako
malasing nito."

Kahit nag-aalangan kinuha niya sa kamay ko ang bote ng wine.

" Oo naman, di ka pwedeng malasing. Remember kasal ko na tomorrow. Ayoko ng hang-

over na made of honor bukas."

Paalala ko while smiling. Umupo ako sa tabi niya.

" Excited ka na ba bukas? o mas tamang itanong na, ready ka na ba?"

She asked me. Kumuha siya ng baso at nagsalin ng alak saka nilagok ito.

Yumuko ako. I smiled bitterly. Sa totoo lang mas nangunguna ang takot at doubts
kaysa excitement. Pero ito na yon eh, wala ng atrasan.

" Siguro. Ewan, di ko alam."

Di talaga ako sure. Nakakalito parin.

" Naku mahirap yan. Magpapakasal ka sa taong di ka sigurado sa nararamdaman mo at

sa kanya, considering na ginigisa mo ang sarili mo sa nakakapasong bagay. "

Magaling talaga si Naneth magbigay payo. Which is may point naman talaga siya,
kahit ako pa ang magdedesisyon sa huli.

" Di ko talaga alam Neth eh. Paano kung mahal nya pa talaga yong past relationship
niya at napipilitan lang sya sa akin?"

Syempre nakakabahala din ang mag-isip.

" Ikuwento mo yan sa pagong baka sakaling pakinggan ka pa. Hay naku Ella,
nakakaasar ka din kung minsan eh. Ilang beses din kitang pinagsabihan."

Halatang naiirita ito, nilagok niya ang bote ng alak na di man lang iniindang pwede
siyang malasing sa ginagawa ni ya.

" Diba nga I told you to talk to him about that issue, bago pa man kayo ikasal.
Tita Regina admitted it to you right? Bakit di mo kinausap si Yvo? Alam mo naman
ang taong yon, di nagsasalita pag di mo inuunahan. And now your wedding is about to
start in less than 10 hours. So may chance pa ba na makakusap mo sya ng matino? Am
sure nagpaparty na yon doon kasama mga friends niya. Hay naku, ewan ko sayo."

Naglagok ulit ito sa bote. Naku, ginawa pa nyang juice in can ang alak. Alam nya
kasing di matapang ang lasa.

In her point tama siya. Kaya lang nangunguna talaga ang inferiority complex ko eh.
Ang hirap ipaliwanag pero nakalatakot din harapin ang katotohanan. Sumugal lang
naman ako saka sakaling tama ang mga hinala ko. Wala namang kasiguruhan sa mundo
pero I know its not an excuse to be unreasonable at times kahit alam mong may mali
o kulang sa sitwasyon. Ang bottom line lang naman is yung feelings namin sa isat-
isa. I don't know what's the real score between us. I know myself that I love him,
but siya ang di ako sigurado.

" Pero diba nga, sabi nila.. sa love parang game lang yon eh. You have to try to
win or to lose without even trying."

Pangungumbensi ko sa kanya.

Umiling-iling sya sa idea ko.

" Tsk tsk, Ella di ganon kadali yon. Di naman pagkain ang pag-aasawa na kung
isusubo mo ay pwede mong isuka kung di mo gusto ang lasa. Ganon lang yon."

Makahulugan niyang payo. Halatang nag-aalala siya para sa akin.

Natamaan ako don sa sinabi niya. Mas nakakapressure lang isipin. Ganon ko na ba
talaga kamahal si Yvo? Para tanggapin na lang ang maaaring mangyari sa marriage
namin? Siguro nga. Pagsisikapan ko namang e-work out ang marriage namin if ever.
Kasi ayoko naman ng hiwa-hiwalay na pamilya. Hayyy.. nakakapagod lang isipin.

Nag-excuse ako para pumunta sa restroom.

" You have to make it now. Huling baraha ko na 'to. Dahil kahit ilang beses ko na
siyang lihim na kinukumbensi, I know itutuloy niya parin. Naloloka na ako sa
kakaisip ng paraan. Nakuha mo ba?" Boses pa lang ay napakapamilyar na sa akin. Nasa
paanan ako ng pinto nang marinig ko buhat sa labas ang mga salitang yon.

Derecho lang ako sa pagpasok sa loob. At di nga ako nagkamali. I saw Stacey, may
kausap ito sa kanyang cellphone.

"Hi Stacey."

Nakangiti kong bungad.

" Hi.. Ikaw pala yan Ella."

Halatang nagulat ito. Nabubulol nitong baling, wari di ako inaasahang makita.
" Sino kausap mo? Parang galit ka ata."

Puna ko habang naghuhugas ng kamay sa faucet.

Parang namutla siya at naging mailap ang mga mata niya. Di makatingin sa akin ng
derecho.

" Ah.. wala, kaibigan ko lang sa states. Narinig mo pala."

Nabubulol niyang rason. Naninibago lang ako sa inaakto niya ngayon.

" Di naman lahat, yong mga huling sinabi mo lang."

Ngumiti ako sa kanya and she smiled back kahit parang di sya mapakali tingnan.
Maybe dahil nakainom, epekto siguro ng alak.

" Wala yon. Nakukulitan lang kasi ako sa kanya."

Rason niya. Nagpaalam na siyang lumabas. Tumango lang ako habang busy sa harapan ng
salamin.

Lalabas na sana siya nang biglang nagsalubong sila ni Naneth sa pintuan. Kaya
natigilan siya. Marahil dahil tinutukan siya ng masama nito.

" Wow, what a freak." Naneth said it to her face.

" Best, tama na yan."

Sita ko sa kanya. Ito na ang ikinakatakot ko eh, yong malasing na sya dahil
nagiging matalas ang pananalita niya sa mga di niya gustong tao.

" Excuse me."

Aakmang lalabas na si Stacey ngunit mabilis na hinablot ni Naneth ang braso niya
kaya sinalubong niya ito ng tingin.

" Stacey, mark my word. Kung nauto mo si Ella sa pagkukunwari mo, pwes ako hindi.
Hmm! Ambisyosa!"

Marahas niyang binitiwan ang braso nito. I saw Stacey's eyes soften. Hindi man lang
ito lumaban. Nakaramdam tuloy ako ng awa.

Kahit naman nakaranas ako ng matinding pambubully sa kanya noon di ko rin naman
gugustuhing maghihiganti. Ganito pala ang pakiramdam pag nakikita mong inaaapi ang
naging kaalitan mo noon. Di rin maganda sa pakiramdam lalo na sa sitwasyon niyang
di kumibo sa mga pinagsasabing salita ni Naneth laban sa kanya.

Inawat ko si Naneth at humingi na lang ako ng pasensya kay Stacey. Nauunawaan naman
daw nito dahil nakainom. Actually di pa naman slurred ang boses niya, so di pa nga
sya lasing. Kaya lang pag natamaan ng konti sa alak, mainit ang ulo niya. Madalas
nagmumura, minsan pa nga nagwawala.

Nagsiuwian na kami sa kanya-kanyang suit. Syempre yong iba nalasing na. Pinili kong
magsama kami ni Naneth sa iisang suit dahil ayoko ng walang kasama.

Napadaan si Dyllan, dahil nasa bar lang naman siya ng hotel na ito, sa second
floor. Kumuha kasi kami ng private functioning hall para sa shower party kaya
exclusive lang talaga sa mga girls guest ko.
" Di ka na ba papasok sa loob?"

Yaya ko nito sa kanya. Andito kami sa labas ng suit.

" Wag na, baka magwala na naman ang bampira sa loob." Natawa ako sa tinutukoy
niyang bampira. Syempre si Naneth lang naman ang pinapangalanan niya ng kung ano-
ano.

" Hayaan mo na. Saka nakainom. Ugali pa naman nyang magwala pag nalasing."
Explained ko.

"Really? Oh.."

Kunot-noo niyang tanong. Wari may kakaibang iniisip.

Nakangiti lang akong tumango tango.

" Anyway, I gotta go. Goodluck and best wishes in your wedding tomorrow. Oppsss.
mamaya pala, I almost forgot na 2am na pala. "

Nakangiti niyang sabi habang nakatingin sa kanyang sout na wriswatch.

" Salamat Dyllan."

I hugged him. At ganun din sya.

Medyo matagal tagal din kaming nagyakapan. Binulungan niya pa ako na "goodbye for
being single' na raw. Natawa lamang ako. Then he kissed me in my temple which is
sweet gestures niya sa friendship namin. Sanay na ako sa ganito. Napaka- natural
lang naman kasi sa amin yon. Naamoy ko pa nga ang alak na nainum nya. Galing kasi
sya sa birthdy ng kaibigan.

Pumasok na ako sa loob pagktapos niyang umalis. Naabutan kong naghuhumentaryo si

Naneth habang umiinom ng isang basong gatas. Ganun talaga siya bago matulog. May
insomnia kasi.

" Nakaalis na sya?"

Nakataas ang kanyang kilay.

Tumango na lamang ako.

" Ella, kanina pa yan nariring ang phone mo. Tingnan mo baka si Yvo yan." Anito
saka naghikab.

Nakalimutan kong echeck ang cellphone ko since kanina pa sa party. Baka nga tumawag
si Yvo.

Binuksan ko iyon. Nakareceive ako ng mga photos from unknown number.

Mga larawang naghahalikan, naglalampungan. Nanginig ako dahil kilalang kilala ko

ang lalaki na nasa mga larawang yon. May kayakap siyang babae, kaakbayan,
kahalikan. Di ako pwedeng magkamali.

No.

At ang masahol pa doon ay ang photo na, nasa iisang kama sila hubot hubad na
tanging kumot lang ang nakatakip sa kanilang hubad na katawan.

Kasabay ng malakas na pagsikdo ng aking dibdib ay ang pagtulo din ng malalaking

butil ng mga luha.

Bigla akong nanginig. Umurong ang mga kalamnan ko sa mga nakita. Di na ako
makahinga dahil sa paninikip ng dibdib.

And the last thing was a video.

Siya at ang babaeng kasama niya sa kama na nasa photo kanina, ay naghahalikan.
Pinasadahan siya ng halik sa babae sa topless niyang katawan. Sa leeg, sa dibdib at
iba pang bahagi ng upper part body. Si Yvo naman ay nakapikit lang at ninanamnam
ang bawat halik ng babaeng kalampungan nito. Nakarinig ako ng sigaw sa video sabing
'enjoy the night coz tomorrow you'll tie the knot'. I knew it ngayon lang 'to
nangyari. Its a stag Party.

Hinila ng babae si Yvo papasok sa loob ng silid... At pinagtulungan naman ito ng

kasamahang lalaki na sumama siya sa loob... then putol. Di ko na kinaya ang eksena,
nahulog ang phone ko sa may kalambutang carpet sa sahig.

No.. no.. no.. mali ang nakita mo Ella.

Pero sya yon eh, kitang kita ng dalawa kong mga mata sa mga larawang yon. At ang
masahol ay may video pang kasama.

Natutop ko ang bibig. Dahan-dahan akong napaluhod sa floor kasabay ang paghagulhol
ng malakas.

This is the biggest impact of my life. Nothing but a worst surprised.

**please VOTE if you like the story***

Thirty Eight- RunAway

Yvo POV

" Let's drink." Jamie hand me a glass of drinks.

" No.. pass muna, nakainom na ako at ayoko malasing in my own wedding." I grinned.

" Okay." He shrugged his shoulder and walked out.

Actually social drinker ako, ganoon naman talaga. But I don't really drink too
much. Hindi ko pa nararanasan ang maglupasay sa subrang kalasingan. Yong halos
hindi na makakilala ng tao sa subrang lasing. I'm not that type of man.

Pinagsabihan ko na sila na huwag guluhin ang party ko. Ayoko ng stripper, like what
they want. Nah, walang dating sa akin ang mga sinong sexy woman sa harapan ko
maliban sa my bride-to-be. I smiled when I remember her. Halos patayin na ako ng
matinding excitement sa kasal namin bukas. Halos hilahin ko na ang oras paumaga
para makita ko na siya sa harapan ng altar and I'm sure I'm gonna cherish that
moment.

" Come on, Yvo. You have to enjoy. Wag kang magmumokmok lang dyan sa tabi. This is
the last night of your life! "

Its Darren. Naamoy ko na ang alak sa kanyang hininga.

" Last night ka dyan! Ulol! ikakasal lang si kuya bukas. Di sya mamamatay."

Pumalagpak ng tawa si Servo. Here it goes, natawa na rin ako. Napaka-exaggerated

naman nilang mag-isip. Para bang kakatayin na ako bukas.

Nagtawanan ang lahat.

" Oh men! I need girls!"

It's Nicholas. My couzin who lives in abroad dahil wala daw rason manatili sa
Pilipinas. He hates the climate and almost everything kahit may dugong Filipino pa
sya.

" No way! Don't ruin my night."

Nakangiti kong singhal dito. Alam kong babaero ang isang ito. Lage na lang babae
ang hinahanap sa buhay.

Nag-umpisa na ang kanilang gimmick. Tutal kasal ko na bukas pinagbigyan ko na.

Pinaupo ako sa isang sofa, at tinakpan ng panyo ang aking mga mata. Everyone was
shouting and teasing.

Napailing iling na lamang ako sa ginagawa nilang kalokohan. Di ko pa man nakikita

ay nahuhulaan ko na ang pinanggagawa nila.

There it goes, isang balingkinitang babae ang nagsasayaw sa harapàn ko. Nagpaikot-
ikot pa sa kinauupuan ko. Lahat sila nagsigawan at nagtapunan ng alak. Hinayaan ko
na. May nag-abot sa akin ng isang cocktail drink. Ininom ko na para matigil na sa
pangungulit. Napatitig lang ako sa babaeng maharot na sumasayaw sa harapan ko.
Ella is the most sexiest woman that I've ever seen. And no one could replace her.

Sexy, morena, pero maganda. Exotic beauty ika nga. Fierce and she's smiling
seductively at my view. Nanghahamon ang mga titig nito. Napakunot-noo ako nang
makaramdam ng unti-unting pagkahilo. Parang lumalabo ang paningin ko sa palibot. I
glanced around at nagsisilbing echo na lamang ang naririnig kong sigawan at
hiyawan. Napakurap kurap ako, nakainom ako pero di pa ako lasing sigurado ako don.
Natamaan na yata ako dahil talagang ang labo na ng paningin ko. At nakaramdam ako
ng panghihina. Namumumoypoy ang mga kasukasuhan ko. Pakiramdam ko di na ako
makatayo.

I close my eyes, may naghubad ng damit ko at wala na akong lakas para pigilan yon.
Sinubukan kong dumilat pero umiikot ang paningin ko kaya nagpikit mata na lamang
ako. Matino pa naman ang utak ko kaya ramdam ko ang lapastangang labi na humahalik
sa aking dibdib, leeg, at kumandong pa sa akin. Gusto kong manulak at pigilan ito
pero di kaya ng katawan ko.

Mas lalong lumakas ang sigawan.

" Enjoy the night coz tomorrow you're going to tie the knot!"
Hindi ko na makilala kung kanino ang malakas na sigaw yon pero this is not good.
May mali dito.

Dahan akong itinayo at pinagtulungan pa akong itulak ng mga kasamahan sa babae

papunta sa kung saan man.

I heard a loud shut of the door. At bigla akong itinulak sa paanan ng kama. Kaya
nabuwal ako at napahiga sa malambot na bagay doon.

" Sleepwell pretty boy, coz tonight I'll make you mine.."

Yon ang kahuli-hulihang boses na narinig ko. Idinilat ko pa ang mga mata at
naaninag kong may pumasok sa loob at nag-usap sila ng babaeng naghila sa akin
papasok sa silid na ito.

At tuluyan na akong dinala ng karimlan...

**

Ella POV

" Hey Ella, I'm sure mamaya ka pa. Oh nga pala, ito yong box na hinahanap mo.
Kagabi ko pa sana ito ibinigay pero masyado kasi akong naaliw sa party kaya
nakalimutan ko. Ngayon ko lang naalala na magchecheck out na sa hotel."

Nakaroba pa ako nang pumasok sya sa loob ng suit. Kakatapos ko lang kasi maligo.

Bumangon ako at tinanggal ang cucumber na nakapatong sa mata ko. Magang maga kasi
ang eyebags ko sa kakaiyak kaninang madaling araw bago ako nalatulog ng kahit
konti. Dinampot ko ang box sa harapan.

" Saan mo pala 'to nakuha Mica?"

Sinulyapan ko sya at binuksan ito.

" Syempre sa kwarto ni Stacey. Check mo nga kung kompleto pa ang nasa loob."

Umupo sya sa harapan ko. Na-sense ko ang pagtitig niya sa akin. Napansin siguro
nito ang pamamaga ng mga mata ko.

" Ella, anong nangyari sayo? You cried? May problema ba?"

Nag-aalala niyang tanong.

I sighed at tiningnan siya. Wala na akong time pa para makipag-usap sa masasakit na

pangyayari. Ang tulad ko ay di nararapat kay Yvo. Di talaga pwede ang aming mundo.
Lageng may mataas na pader sa aming pagitan.

" Wala ito Mica. Siguro di lang nakatulog ng maayos."

Kumuwala ako ng isang malalim na paghinga. Yumuko ako ulit at wala sa sariling
kinakalkal ang laman ng box. Lutang ang utak ko at kung saan-saan lumilipad.

" I understand kung di mo pa kayang sabihin ang totoo. Pero Ella, wag mong
kalimutan na andito lang ako para sayo."

Hinawakan niya ang kamay ko at kunot-noo akong tinitigan nito. She looks worried
and confused at the same time.
Tumango lang ako, di ako makatingin sa kanya ng deretso. Inuusig kasi ako ng
katotohanan. Isa sya sa mga taong nagpakatotoo sa akin at nagpakita ng concern at
nagi-guilty ako sa isipang di ko kayang sabihin sa kanya ang totoo.

" So ano? Kumpleto ba?" Tanong niya.

" Hindi eh, yong kwentas lang ang wala."

Sagot ko. Isinara ko ang box at itinabi sa maliit na table.

" Ganun ba. Bawiin na lang natin kay Stacey yon. Sana di niya winala."

" Okay lang yon, Mica. Salamat nga pala. Nag-effort ka talaga."

Matipid akong ngumiti. Tumayo siya at niyakap ako. Kahit nabigla, gumanti din ako
ng yakap sa kanya.

" I know may problema ka. Kahit di ko alam kung ano man yon, I'm still wishing na
sana maging okay ang lahat. You'll be fine Ella."

Malumanay ang boses niya, I felt comfortable. Somehow greatful ako na nandyan siyaa
kahit alam kong may piangdadaanan ako ngayon.

" Thank you, Mica.."

Naibulong ko. This is getting heavier and emotional and I hate it.

I sighed. At namumuo na naman ang luha sa mga mata ko. Dapat matagal na itong
tapos. Hindi na dapat ako nakakaramdam ng ganito.

Umalis na si Mica at tulala parin ako sa kinatatayuan ko.

Lumabas na si Naneth sa shower room, nakasout siya ng puting roba at nag-aalala

itong tinitigan ako.

" So itutuloy mo parin? Ella wake up! Ngayon pa lang niloko kana.. How much more
kung matagal na kayo."

May halo ng galit siyang nararamdaman. I know concerned lang naman talaga siya.
Nakita niya sa phone ko nung humagulhol ako sa sahig. Tiningnan din nya ito at
nagmura pa nga sya ng ilang beses bago ako inalo sa kakaiyak. Di ko naman siya
masisisi na pagsabihan ako, pagalitan o mainis kay Yvo. Dahil nakita naman nya ang
totoong sitwasyon. And as real friend, natural lang na magalit sya. Natural lang
bilang isang kaibigan na mag-alala siya. Syempre ayaw din naman niyang masaktan
ako.

Yumuko ako, di makapagsalita. Balisa talaga ako ngayon.

I sighed.

" Ewan ko, Neth. Parang gusto kong isipin na ginagawa ko na lang to para kay Mommy.
Not for him. Ang sakit kasi isipin ang realidad."

Malungkot kong paliwanag.

" Hanggang kailan ka magsasakrapisyo Ella? Hanggang kailan mo iisipin ang sariling
kapakanan kaysa ibang tao? Paano ka makakapagmove on kung ganyan ka lage.? I'm not
saying na wag kang magpakasal sa kanya. Its up to you pero sana mahalin mo rin ang
sarili mo. Pero kung ano man ang desisyon mo... Rerespetuhin parin kita, you know
how much I care for you. And we're friends. Bestfriend rather."

Mahaba niyang payo. Naunawaan ko siya. Matipid lang akong ngumiti.

Dumating na ang make up artist. At lahat sila nakabihis at prepared na. Kabadong
kabado na ako.

" Wag kang malikot. Final retouch na ito, dont worry. Andoon na ang groom mo."

He joked. Kaya marahan akong natawa. Napansin nitong napaka-uneasy ko. Kanina pa
niya ako, sinasabihang wag maglikot. Hindi kasi ako mapakali.

Akala nya siguro masyado akong excited sa kasal at makita ang groom ko. Kung alam
lang niya ang totoo..

Humarap ako sa salamin. Ako lang yata ang bride na hindi masaya. Ngumiti ako, pero
hindi umabot sa mga mata ang saya. Pinaikot ako ng babaeng beautician na assistant
ng bakla. Isa sya sa prominenti at kilala sa bansa as veteran make up artist. I
only know his nickname "JESse".

" Alam mo parang malungkot ka, matamlay ka ata."

Concerned na puna ng beautician.

" Hindi naman.. Kinakabahan lang ako." I denied.

Pagkatapos ng maiprepare ang lahat. Ay nagsipag-alisan na ang iba. Nagtake pa ng

mga video and photos. Sabi ng ginang at ibang organizer sa labas na lang daw sila
maghihintay. Aalalayan kasi nila ako sa pagsakay ng bridal car dahil sa haba ng
gown ko.

Mag-isa na ako sa suit. Nakaharap ako sa harapan ng malaking salamin. Ang ganda ko,
subrang ganda pero hindi masaya sa araw mismo ng aking kasal.

Ito na ba talaga ang gusto ko? Ito ba ang magpapasaya ng lahat? Pinahid ko ang
mapangahas na luhang dumadaloy sa pisngi ko. Sabi ng bakla, water proof daw ang
make up na ginamit. Kaya pala di nasira ang itsura ko kahit panay na ang hikbi ko.

Tama si Naneth, kailangan ko munang mahalin ang sarili. Marami pa akong pangarap.
Mahal ko si Yvo pero mali ang sitwasyong ito, mali ang magpakasal na inumpisahan sa
maling plano. Isa pa niloko lang niya ako. Pinagkaisahan nila ako, yon ang totoo.
Mabuti man o hindi ang intensyon pero hindi dapat sa paraang ginawa nila akong
tanga. Bumangon sa dibdib ko ang galit nang balikan ang alaalang pinaasa nya ako.
Lahat nag-flashback... ang photos at video na patunay na niloko ako. Kanino man
nanggaling yon, siguradong concern lang siya sa akin. I don't wanna be blinded by
all his lies. Ayoko ng makiamot ng pagmamahal. Masaya na ako dapat eh. Sana di ko
hinayaang guluhin niya ang tahimik kong mundo. Wala ng lugar para sa awa. Higit sa
lahat, malaki na ako. Malakas na at kaya ko na ang sarili ko.

And I made up my mind..

Maiintindihan naman siguro ni Mommy kung di ako magpapakasal kay Yvo. Hindi ko kaya
eh.. hindi ko kakayanin ang mabuhay sa isang kasinungalingan.

Dinampot ko ang bag at nagmamadali kong kinuha ang cellphone sa loob nito.
Nanginginig ang kamay ko habang dina-dial ang number ni Dyllan. Sya lamang ang
maasahan ko.
Matagal tagal din nagring ang cellphone bago ito sinagot.

" Hello. Hey! Nasaan ka na? Andito na lahat ng tao sa simbahan. Kanina pa
naghihintay ang groom mo." Sagot nito sa kabilang linya.

Humupa na ako at buo na ang loob ko para gawin ang bagay na ito.

" Dyllan please.. kailangan kita. Ikaw lang ang makakatulong sa akin. I have to do
this,.."

Nagmamadali kong paliwanag habang napapasulyap sa may pintuan. Baka may kumatok.

" Tulong sa alin? Hey, ano bang nangyayari sayo.?"

Nalilito nitong sagot. Naiimagine ko na ang itsura niya ngayon. Am sure nagsalubong
na ang kilay nito at nag-aalala.

" Oo. Puntahan mo ako dito ngayon din. Wait me in the exit of this hotel. You know
where am I right?"

" Of course, five star hotel. But wait.. wait, I need an explanaition? What's the
meaning of this?---

" Please Dyllan, I need you now. I'll tell you later."

Putol ko sa iba pa niyang mga sasabihin.

" So, your running away?"

He concluded.

Napapikit ako. Buo na ang desisyon ko. Humugot ako ng hangin.

" Yes."

Matibay kong sagot.

**********--+--------->

**Again, ako po ay kumakatok sa inyo, to have VOTES and ..leave comments if you
want.

.. Thank you GuYZ.. mwaaahh****

Thirty Nine- Leaving All Behind

Ella POV

I gathered all my belongings. Yong box na pinakamahalaga para sa akin and my

personal stuffs like cameras, sketch pad, etc. They are all worth to me kaya lage
kong dala ang mga bagay na ito.
Sumulyap akong muli sa kalakihang suit room to make sure na wala akong naiwang
mahalagang bagay.

Kailangan kong lumayo...

Magpakalayo..

Na hindi nila makikita kahit kailan..

I'm sorry Yvo.. your always be my love and my hero.'

Yun ang message na nakasulat sa papel. Before I fold it, ay hinalikan ko muna ito.
Nagmarka ang kulay pula kong lipstick doon.. nilagay ko ang sulat sa maliit na box
at ipinasok sa bag.

Kasabay ang pagtulo ng aking mga luha..

Someday, you'll gonna understand this.. someday. I guess this is goodbye... you're
always in my heart Yvo...

I sneak out in her room, at nagmamadaling tumakas wearing my bridal gown. It's our
wedding day at di ako pwedeng magpakasal.. marami pa akong pwedeng gawin sa buhay..
Besides this marriage is all fake..

Kaya mabuti pang sa kasalan pa lang ay tapusin ko na ang lahat.

Tumakbo ajo papunta sa exit ng hotel. Kahit nahihirapan sa suot kong gown ay
kailangan kong tumakbo. Palayo sa lugar na ito at siguro kailanman ay di na babalik
pa..

" Dylan, I'm sorry ha.."

Nakarating na ako sa kotseng nakapark doon.

" It's okay, Ella. Bilisan mo bago pa may makakita sa atin dito. "

Nasa driver seat na sya nakaupo at ano mang oras ay handa na itong magdrive palayo.

Dali-dali akong pumasok sa kotse hawak-hawak ang mabigat at mahaba kong gown na
suot.

I have to be out of this place.

Just breathe.. in and out.. ang hirap pala. Akala ko kapag nagmamahal ay ganon lang
kadali maging masaya. Di pala. Ang sakit ay kapantay din ng ligaya.

Someday, maiintindihan din nila ang lahat kung bakit ko ginawa ang bagay na ito..
Nakatitig ako sa windshield ng kotse at naiiyak akong pinagmasdan ang kalakihang
hotel habang minamaneho ni Dyllan ang sasakyan palayo sa lugar na yon. Wala ng
atrasan. Di ko dapat ito ikatakot. Kaya kong mabuhay na wala sila, na wala sya.

'Goodbye Yvo'

**
Yvo POV

" Whoah, Yvo matatali kana and I cant believe it na of all the woman out there, si
Ella lang pala ang makakasalo ng kamalasan mo."

Biro ni Jamie at humagikhik pa ng malakas. I gave him a friendly punch in his

shoulder. Subrang laki na ng ngisi ko. Kararating ko lang dito sa simbahan, may
thirty minutes pa akong dapat hintayin bago makarating si Ella sa simbahan. At
exactly 9:30am ay andito na dapat sya at mag-uumpisa na ang mass ceremony. Napaaga
lang talaga ako. I don't wanna be late in my own wedding. Ayokong bride pa ang
maghintay sa akin dito, it should be me.

"What happened last night? Wala na akong matandaan? Ano bang ginawa nyo sa akin?
Nahilo na lang ako bigla."

Pag-iiba ko ng usapan.

"Servo find out na may nilagay na drugs sa ininom mo. You almost raped by that
fucking stripper! Goodness! Buti na lang nabukasan namin yong door. Mahirap na baka
magalaw ka, mga babaeng ganon ay madudumi. You know, prone na tayo sa HIV in
nowadays."

May point nitong sabi. Tama si Jamie. Hindi dapat kani-kanino lang pumapatol.
Mahirap na magkasakit.

" Kaya pala nanghihina na ako. I can't almost breathe and I can't move. Mabigat ang
pakiramdam ko sa katawan." I hissed.

Sino ba kasi ang may pakana ng gimmick na yon? Sinabihan ko na sila na hindi pwede
ang stripper. Ayoko. Naaalibadbaran ako.

" I told you na bawal ang stripper." I continued.

" Kaya nga nagtaka rin ako na may ganoon. I don't know sino ang may pakana non." He
shrugged and give me that confused look.

Nagsidatingan na ang mga ninong at ninang sa kasal. Big time people. The guests,
lahat may sinabi sa lipunan. May mga showbiz personality pa. At media, mga
reporters and they are ready to coverage the event. I'm sure malalagay pa sa isang
Time Magazine itong wedding namin ni Ella.

Padami ng padami na ang mga tao. They're taking photos on the red carpet. Si mommy
busy sa pag-eentertain sa bawat taong dumarating. Mula sa kalayuan natatanaw ko na
ang Smith Family. Ang kambal na si Ram and Rome, at ang mag-asawa. Nakipagbeso-beso
sila kay Mom and Dad.

Dumating na ang maid of honor si Naneth her bestfriend sabay si Dyllan. Oh, my
rival. But sadly for him ikakasal na kami ni Ella.

Nakita ko si Stacey na panay ang lakad, aligaga ito. May kausap lage sa phone. Mica
and Servo, busy taking thier selfies. On the other hand inaatake na ako ng subrang
kaba dahil sa excitement.

Napatingin ako sa oras, malapit na and supposed to be andito na sya.

" Mom, wala pa si Ella?"

Lumapit ako kay Mommy. Kausap niya ang isang senador, ninong sa kasal namin.
" Relax Yvo, baka na-traffic lang."

Nakangiti nitong sabi. She's so happy. Nakikita ko ang galak at kinang sa kanyang
mga mata.

I've waited more minutes pero wala parin. Pinagmasdan ko ang palibot. Nakita ko si
Dyllan sa kalayuan na seryosong seryoso sa kausap niya sa kanyang phone. Kunot-noo
lang akong nagmamasid sa kanya. Kung ako ang masusunod, di ko talaga sya iimbitahin
sa kasal na ito. Ewan ko ba kung bakit hanggang ngayon ay pinagseselosan ko parin
siya. Siguro ay dapat ko na rin syang kaibiganin, he's a friend of my bride to be
kaya I should be a decent and accept him as one of my friends too.

I'm waiting almost in an hour at kahit anino niya ay di ko padin siya nakikita.
Kinakabahan ako sa isipang baka nagback out sya at di niya ako siputin ngayon.

No, I shouldn't be negative. Darating suya. Kahit napapansin ko ang panlalamig niya
these past few days wala naman akong nakitang rason na aayaw na siya dito dahil
wala naman syang sinabi sa akin.

Hindi ako mapakali habang palakad lakad sa may banda ng altar. Nagsiupuan na ang
mga dumalo at andyan na rin ang pari. The photographer and others in media keep on
capturing thier cameras in every view and the guests.

I've waiting and waiting pero wala parin. Aligaga na ang halos lahat. Nag-aalala at
tinatawagan na nila si Ella. Naalarma na rin si Mommy. Kanina pa siya may
tinatawagan at di rin ito mapakali tulad ko.

The guests are wondering and watching me, thier eyeing me something like symphaty.
No, darating sya. Hindi ako bibiguin ni Ella, patuloy kong bulong sa sarili.

I heard a gossips around.

-Kawawa ang groom, parang di na darating ang bride nya.- I heard the woman said to
her mom. She's an actress.

-'I think di na talaga darating yong bride , I feel pity for the guy.'-

-" Baka nakipagtanan na yong bride sa iba."- Humagihik pa ang babae. Kaya matalim
ko itong tinitigan. Yumuko na lamang sya at itinikom ang bibig.

Mas lalo lamang uminit ang ulo ko at naiirita akong lumabas ng simbahan just to
breathe.

I got my phone from my pocket at tinawagan siya. Nagriring pero walang sumasagot.

" Yvo! "

Lumingon ako sa nagmumulang boses na iyon. It's Stacey. Kunot-noo akong humarap sa
kanya.

Humahangos itong lumalapit sa kinaroroonan ko.

" Yvo, di na makakarating si Ella."

Worried niyang sabi. He handed her cellphone to me.

Kahit nag-aalangan, kinuha ko ito at tiningnan.

Ang dami niyang photo. May nagyayakapan sila sa labas ng suit, suya at si Dyllan.
May isang morenong lalaki yumakap sa kanyang bewang. I think, sa shower party nila.
I felt rage of pain and anger. I scroll down..

down...

And there, she' wearing her bridal gown. May lalaki syang kahawak kamay, at di ako
nagkamali. Si Dyllan, kung ano man ang sout nito kanina na nakakulay puting suit ay
ganun din dito sa pictures.

" My friend saw them together riding a car, running away from you Yvo. I'm sorry
pero.. sa kabila ng lahat, pinili nya parin si Dyllan."

Habang sinasabi nIya iyon ay humihina sa dulo at nagsisilbing echo na paulit ulit
umaalingawngaw sa pandinig ko.

..pinili niya si Dyllan.

All I want to do is to knock him down and get Ella back.. She's mine.

Third Person's POV

Nagkukuyom suya ng kamao. Nag-aapoy sa galit. Umigting ang panga niya sa

nabalitaang dahilan na pag-iwan sa kanya ni Ella kasama si Dyllan. Gusto niya
pumatay ng tao sa mga sandaling ito. Halos paliparin na niya ang sasakyan patungo
sa kinaroroonan ng dalaga.

Na-trace niya ito sa GPS, through Google. Hinabol pa siya ng kanyang ina nang
sumakay siya sa kotse. Pinigilan siya nitong kumalma at hayaan na lamang si Ella
dahil tiyak na nalilito parin daw ito. Pero nagmistula syang bingi at punong puno
siya ng determinasyon na puntahan ito. Nagkaroon ng isang matinding eskandalo sa
history ng kanilang angkan. Who would have thought na ang isang Michael Yvo Zamora
ay di sinipot ng bride sa mismong araw ng kanilang kasal at sumama sa ibang lalaki?
Subrang nakakasira ng image iyon at nakakababa ng kanyang ego at pagkatao.

" Ella!"

He shouted. Nasa NAIA sila at palabas na ng bansa ito.

Lumingon ito at gumuhit ang pagkabigla sa kanyang magandang mukha. Shocked and
panic. Humigpit ang pagkakahawak nya sa kamay ni Dyllan.

Malayo pa sila sa crowd at iilan lang ang mga tao doon. He gritted his teeth at
hinablot ang braso nito. Kasabay ang matinding pagsuntok sa pisngi ni Dyllan.

Minura nya ang binata at binantaan. Naghahasik lang ang tingin si Dyllan sa kanya.
Marahas nitong pinahid ang dugo sa putok na labi.

Hinila niya si Ella palayo. Pero nagpupumiglas ito.

" Bitiwan mo ako Yvo! Please di ako sasama sayo! Let me go!"

Pilit siyang kumakawala sa mahigpit na paghawak nito.

" At kanino ka sasama? Kay Dyllan? How could you do this to me Ella?!"

He shouted at dinuro siya sa mukha.

Nanlaki ang mga mata nito.

" Yvo please I can't marry you. Don't make it hard for me, for us.. please."

She begged. At ramdam nIya ang sakit na tumatagos sa kanyang kalamnan.

" Why Ella? You put me in shame! Do you love him? Minahal mo rin ba ako?! Tell
me!"

Para na siyang nagwawala doon, at ang mga napapadaan ay napapatingin na sa kanila.

Sa kabilang dako, he's hoping that she would say she loves him.. Dahil kahit
manigas pa si Dyllan he would fight for her til the end. Kaya lang ang hirap kung
ayaw sayo ng tao. Hindi rin naman niya gugustuhing maapakan ang kanyang ego.

Naghihintay siya ng sagot dito. Halos habulin na niya ang kanyang hininga. Halo
halong emosyon. Pait, pagkabigo at konting pag-asa na sana sa kabila ng lahat ay
mahal din siya nito.

She blink for a second. At matatag siyang hinarap.

" I don't love you Yvo." Buong buo ang mga salitang yon. Hindi kayang sirain,
parang napakalakas.

I felt a hundred volts striking inside. Pain and heartbreak, heartaches..

Natulala ako sandali sa sinabi niya. Tumulo na lang bigla ang kanyang mga luhang
kanina pa nagbabadya.

Tinalikuran siya nito at patakbong umalis sa kanyang harapan. Hila-hila ang

kataasang bridal gown. Lumiit ang kanyang paningin, at wala sa sariling tiningnan
silang dalawa palayo at di man lang nag-abalang lingunin siya nito...

This is it, she don't love him and he will leave it all behind..

***********-+------------>

hmmm

.. Love stand by,.. You always have a home.

**please VOTE if you like the story**

Forty- A New Beginning, New Life

This is more on Ella POV..

Three years later..

Dallas, Texas
Lumalakas na ang sales namin sa business studio. Syempre pahirapan din nong umpisa
pa lang but now unti-unti na kami nagkakaroon ng maraming customers. Dumarami na
and so far okay na ang income at outcome ng business. Next season or next year
magtatayo kami ng branch sa New York.

Til now wala parin akong link kung saan ang mga magulang ko. Last year lang
nabalitaan ko kay Carlos, ang nag-iimbestiga sa paghahanap ng biological parents
ko, according to him isang nagngangalang Arrianna Balesteros ang aking ina.
Nakapag-asawa daw siya ng isang french citizen. At halos hinalungkat ko sa
facebook, twitter at google makilalala lang ang isang Arrianna Balesteros pero
inabot din ng isang taon sa paghahanap ng identity dahil karamihan di nagmamatch sa
sa hinahanap namin.

Felipe Gomeri

He was the one who brought me in Havens Orphanage when I was a baby. Siya ang
hinahanap ko noon na palipat lipat ng tirahan sa Philippines. And until now di ko
parin siya nahanap.

It's getting stressful. But I know in time, magiging okay din ang lahat. Mahahanap
ko parin ang nagluwal sa akin sa mundong ito.

May shoot pa pala akong dapat asikasuhin mamaya. May mga sarili na kaming
photograpers, pero hands on parin kami pareho ni Dyllan kapag kinakailangan. Nag-
uumpisa na rin ang art gallery ko last year so nagpu-pursue na ako ng paintings. At
sumasali na kami kapag may exhibit.

" Hello Neth, napatawag ka?"

Sagot ko sa landline number. Naiwan ko kasi ang phone sa bahay.

" Dyllan didn't answer his phone. Nasaan ba sya?"

Halatang iritado ang boses nito. Ganun talaga pag naglilihi. Napangiti ako.

" May business meeting. Mga five minutes na lang matatapos na siya." Nakangiti kong
sabi.

Pagkatapos nitong magpaalam ay ibinababa na nito ang phone.

About Dyllan-Naneth, they're happily together at nag-aasikaso na ng kasal nila.

Umalis si Naneth, sumama sa kanyang Daddy sa New Zealand and last year lang ito
umuwi. Nagtaka na nga lang ako after five months nalaman ko na lang na buntis na
pala sya. At si Dyllan ang ama, may nangyari daw sa kanila noong nagbirthday party
kami sa bahay. Goodness! Pero now happy naman sila, kaya lang she's wooing with
him. Kaya stressful si Dyllan nitong mga nakaraang araw dahil napaka-moody ni
Naneth at madalas napakademanding. Umiiyak pa kapag di napapabigyan.

Noong umalis ako papuntang States, may nakalaan na para sa aking tirahan dito with
the help of Dyllan. Hindi naman talaga siya sumama, after a month pa siya dumalaw
dito sa Texas. Kasi marami pa syang inaasikaso non. I live by myself and after five
months medyo humupa na ang scandal na kagagawan ko, na naglikha ng ingay sa
Philippine industry dahil isang matinik at mayamang icon ang tinakbuhan ko ng
kasal. That was the time na I start communicating with my family, the Smith of
course. And about Zamora, pinutol ko na ang anumang ugnayan sa kanila, hindi na ako
nakipag-usap sa kanila since I walked out and leave all of them. Alam kong kumalat
sa mga social media na nakipagtanan ako sa isang businessman, it was Dyllan of
course. Wala namang ni isa ang nagsalita sa issue, hanggang sa dahan-dahang nawala
iyon... naghilom at di ko na alam kung ano na ang buhay ni Yvo ngayon. Sinadya ko
talagang maging outdated sa kanya. I even deactivated my accounts and made na new
one. Lahat ng social media accounts ko ay deactivated.

***

I glanced at the mirror from head to toe. Andaming nagbago. My long and black hair
was gone and change to a big curls blond. Lampas balikat ang haba non at nagmumukha
na akong isang sopistikada. But I don't wear make ups, as usual a face powder and
light lipstick lang.

And about my personal life, its privacy. I won't talk about it. Only Dyllan and
Naneth knows in everything.

" Hi Ella, "

It's Brandon, my neighbor who jogs every morning in our subdivision.

" Hi."

Nakangiti kong ganti. He's very friendly and talkative.

Kumaway pa siya habang papalayo. I'm here in Cannoga Park Subdivison. Pagkatapos
ng isang taong pangungupahan naka-invest din ako ng bahay sa isang tahimik at
exclusive subdivision.

And Mom Melody is living here and the twins are in London kasama si Dad. Hini kasi
maiwan ang business doon sa London at si Mommy hindi ako maiwan dito dahil kay
Yesha. She needs more love and attention. Extra care is a must dahil napaka handful
pa sa edad niya.

***

" The presentation will be next week. Maraming sponsors ang darating. Ang 30% share
ay mapupunta sa Ella's Havens Foundation and the 70% of it ay para sa donation ng
calamity crisis sa Indonesia. So, we'll have to make the most out of it."

Dyllan explained it to me about sa program na ginawa namin for "Extend Your Help"
project. A small share is a big help to others. I never stop helping to those
people who badly needs help. Lalong lalo na ang mga bata na wala ng mga magulang at
mga inabandon na ng sariling parents nila.

I smiled with joy. Masaya ako na andaming namuna sa social media na ginawa naming
pages and blogs para sa extension of help.

" So how's the Ramp and Concert for a cause?"

I asked. Gaganapin sa Wilmount Colliseum ang rampahan ng mga models. Ibat-ibang

agency ang nakipagtulungan. Kahit nga Victoria's Secret models ay dadalo. Ibat-
ibang sikat na fashion designer ang maglalabas ng kani-kanilang outfits na
ipapasout sa mga models na irarampa. They can benifit and we do the same.

" Of course paubusan ng slot. Andaming kumuha sa VIP guests. At sold out na ang
tickets, imagine? Exposure pa sa Image Studio natin, malaking tulong pa sa mga
nangangailangan."

Dyllan face shows happiness and pride. Hindi ako nagkamali ng business partner.

" Absolutely, I'm so happy about it."

I grinned happily.

Ang saya naman kapag nakatulong ka ng kapwa.

" Here, nandyan ang list ng mga sponsors and VIP guests at mga amounts ng
donations. And take note, may mga upcoming pa. Who knows na dagdagan pa nila kapag
nakita nila kung gaano ka worth ang event and behind of it. "

He's smirking. Lately nagiging positive lage ang forwards niya sa life. And I knew
it, magiging Daddy na siya.

Matipid akong napangiti nang maaalala ang bagay na yon. Nakakalungkot isipin na
wala "siya" sa mga panahong dapat ay ginampanan niya.

Anyway, its okay. Look akways to the bright side of life. Theres no point of being
bitter, instead be thankful for the better things that I've been through. Ganun
talaga ang life.

Kumusta na kaya siya ngayon?

After we've talked, dumaan muna ako sa isang Bella Donna Pastries. Yesha's
favorite, the taste of thier cookies.

Napalinga ako sa bright city lights sa kahabaan Hanford Avenue. Mga naglalakihang
buildings and condominium reminds me in Makati, the place where Zamora family lives
there. I miss them so much. Si mommy Regina, kumusta na kaya? And Mica? Siguro
kinamumuhian nila akong lahat.

Nagpatuloy ako sa paglalakad sa gilid ng mga establishment sa kahabaan ng

Boulevard. Pinagsiklop ko sa kabilaang bulsa ng coat ang kamay, malamig na kahit
katatapos lang ng winter. Ganito naman talaga sa states, lalo na sa Florida when I
voluntered there in an outreach program. Dumugo talaga ang ilong ko sa subrang
lamig. Dapat nga sanay na ako kasi tumira naman ako ng London for how many years...

Patuloy lang ako sa paglalakad, palinga-linga. Malapit na kasi ako sa kinaroroonan

ng Bella Donna. Dito mayaman ka o mahirap, malaya kang nakakapaglakad sa lansangan.
Walang threat, wala kang iisiping may hohold up sayo sa daanan. Walang riding in
tandem na bumabaril baril sa kung sino gaya ng mga napapanood ko sa news Tv in
Philippines, dahil safe ka dito at nagkalat pa ang pulis sa bawat corner ng
streets. May nagbabantay ng CCTV. So mahuhuli talaga ang gagawa ng krimen. Ang may
mga bodyguards lang naman talaga dito ay yong mga mayayamang political na tao.Yong
di na talaga basta bastang big timers. Pero sa isang tulad ko, na karaniwang
negostante lang.. middle class, parang wala lang yan dito. You're free to walk by
the streets like hollywood actresses and actors.

Namiss ko tuloy ang Beverly Hills sa California. Madalas kami doon ni Dyllan kapag
may mga outing sa Image studios. Mga pictorials ng mga models.

Papasok na ako sa store nang biglang may bumangga sa tagiliran ko kaya napasigaw
ako dahil muntikan na akong mabuwal..

" Shit!"

Mura ng lalaki. Parang pamilyar yata ang boses nito...

He hold me in my waist at nagmura pa sya. When I glanced at him, nalaglag ang panga
ko. Hindi ko inaasahang makita siya dito.
****--*-**********-******---->

Forty One- The Prince of Cool

Ella POV

Literally my jaw dropped on the floor.

How the hell he's here? Napaawang din ang bibig niya at tinitigan ako before he
gave me that 'amazed' smile.

" Ella?"

In his unbelievable tone voice.

I smiled back. Godness, how I miss them so much. Hindi man kami close, but we never
fight ever since. Mailap but he's friendly.

" Oh.. Jamie, how have you been?! Handsome as hell right?"

Masaya kong pangungumusta at pamumuna.

And he's smirking widely.

" I'm so fine Ella. Nandito ka pala sa Texas? Hey, you awe me a treat!" He laughed
and I did.

Sa huli, kumain kami sa Mex-Tex Restaurant, a combination of Mexican and American

cuisine.

I ordered nachos with matching pitcher of margarita and green chilli stew, one of
the best pork stew in American's cuisine. Sinamahan ko na rin ng creamy fruits as
pair of desserts. Nag-order na rin sya ng mga gusto nyang kainin.

And we talked as if walang naganap na issue na ginawa ko noon.

" Anyway, how's life going? About your personal status."

Bigla niyang naitanong sa kalagitnaan ng aming topic about jobs and businesses.

I pauses for a while. Biglang pumasok sa utak ko ang tinatago kong lihim sa kanila.

" Ah.. good."

Nag-aalangan kong sagot. Matipid akong ngumiti at iniisip kung ano ang pwede kong
sabihin. Nag-angat siya ng ulo, he's frowning. Naghihintay ng matinong sagot mula
sa akin.

" I mean. Still fine and happy."

Dugtong ko. It's a mere fact that I'm super happy with my life right now. There's
a reason behind of it. Though, may kulang pero pilit kong pinupunan iyon.
" Ah.. "

Tango-tango nito. He sip a glass of chardonnay. I'm wondering kung bakit mahilig
sya sa white wine. Sabagay. Lalaki sya at mahilig sila sa mga medyo matapang na
lasa.

" Hindi ba kayo nagpakasal ni Dyllan?"

Seryoso nitong tanong at umayos ng upo sa kanyang kinauupuan.

Napamaang ako sandali at bahagyang napaawang ang bibig. Pinaprocess pa ng utak ko

ang tanong niya.

Baka nakalimutan mo Ella na lumabas sa media na nagtanan kayo ni Dyllan nang mag-
walked out ka sa kasal nyo ni Yvo? Singhal ng utak ko.

Napakurap ako. Muntik ko ng makalimutan na kami lang pala ang nakakaalam ng

katotohan. Wala silang alam. At wala ni sino man ang nagsalita sa issue. Still, sa
mata ng mga tao at ng mga Zamora, ako ang masama. Nagtaksil, sumama sa ibang lalaki
at sinaktan si Yvo. Kahit hindi totoo wala paring maniniwala dahil ako naman nang-
iwan sa ere. I was a runaway bride. Pero niloko din ako. Pero nanatiling lihim
lamang yon.

" No, we didn't marry yet."

Nagkakandabulol kong sagot. Nadulas yata ang dila ko. Yet? Oh no.. Naneth forgive
me. Mahina kong usal.

" It's been a long three years and yet wala parin? Bakit di pa kayo nagpakasal?
What the hell!? Nasa states naman kayo if hindi nagkasundo, you can file divorce.
Hindi naman ito Pilipinas na mahirap ma-annul agad at maraming proseso. "

Mahaba nitong litanya.

"Okay na ang ganito. Anyway ikaw kumusta ka na?"

Pag-iiba ko ng usapan. Naaasiwa ako sa isipang kami ni Dyllan where in the first
place fiance sya ng bestfriend ko. And I treat him like a brother.

Biglang nag-iba ang timpla ng mukha niya. Nawala ang ngiti at napalitan ng
kakaibang lungkot. Then he sighed heavily. Kaya nagsalubong ang kilay ko habang
pinagmamasdan ang pagdidilim ng mukha niya.

" I'm married. " Maiksi nitong sagot at yumuko. Ako naman itong natigilan at
pinagmasdan sya saglit habang sumusubo ng pagkain.

" Wow, I'm happy for you. Bakit di mo sya kasama ngayon?"

Bigla kong naibulalas. I smiled widely. Wow, may asawa na pala sya. Ang bilis lang
ng panahon.

" Hmm. We're separated.. I mean not that legaly separated."

Malungkot nyang sabi at tumingin sa malayo, wari may inaalala.

Dahan-dahang nawala ang ngiti sa labi ko. Kasal tapos hiwalay agad? Anong klaseng
pagsasama yon? Sa pagkakaalam ko isa syang dakilang single nang umalis ako, three
years pa lamang yon ah...Ganun kabilis?
" Hah? Kelan ka lang nagpakasal? Hiwalay agad? Single ka pa nung umalis ako ah."
Nasabi ko. Hindi talaga ako makapaniwala.

"I've married for two years now. A year ago, naghiwalay kami. She's a desperate
woman. I don't know, it happened so fast. Let's not talk about it."

Nawawalan ng gana niyang sabi.

Iniba ko na lamang ang usapan. He's here for a leave vacation at nag-asikaso sa
negosyo. Hindi niya exactly pinaliwanag sa akin ang totoo pero nakakahalata ako na
may mas malalim pa na dahilan yon. At maselan naman siyang tao dahil hindi niya
ipinasok si Yvo sa usapan. Nangumusta lang ako kay Mommy at kay Mica. They're okay
naman daw at si Stacey, nagtatrabaho na rin sa ZEG company. Mabuti naman at
ipinagpatuloy na niya ang magandang nasimulan.

Pagkatapos ng mahabang kwentuhan, nagpaalam na kami sa isa't-isa. May flight pa daw

sya mamayang madaling araw pauwi ng Pilipinas kaya hindi pwede ang magpuyat.

Matiwasay akong umuwi ng bahay. Andami na palang nangyari sa buhay nila simula nung
umalis ako. Same as Ella before. Lage na lang ako lumalayo sa kanila dahil tuwing
napapalapit ako sa buhay nila ay umiiba ang takbo ng kapalaran. The twist of fate.
I'm a big curse to them, that's how I think about it. So for the better for them,
I'd rather walk away kaysa makipaglapitan. Thankful parin naman ako kahit papano.
Dahil kung wala sila, walang magiging Yesha ngayon.

***

" Hi baby. Wow..nice dress."

I praised her dress happily. She has a lot in common with his father lalo na ang
ugaling mood swings nito.

" Up, up." Ang tinutukoy nya ay ang kargahin ko siya. Kaya binuhat ko ito at dinala
sa terrace.

Panay ang hawak niya sa kanyang laylayan ng damit. Ganun nga siguro ang ugali ng
baby. Ang saya saya niya kasi kapag pinupuri ko ang sout nya, which is nakasanayan
ko na rin.

She's just two years and three months old. Pero napaka-wide na ng utak nya,
pinaghalong English at Filipino language ang ginagamit ko sa kanya para hindi naman
sya totally Englisherang bata. Taglish, dahil gusto ko rin naman kilalanin niya ang
sariling wika.

Binigay ko siya kay Mommy. Kinandong niya ito.

"Come to mamita."

Pinuno nya ito halik sa pisngi. She giggled at tumawa na lamang ako. Sarap talaga
niyang laruin.

" Hija, wala ka bang planong bisitahin sila doon?"

Malumanay na tanong ni Mommy sa akin.

Kumuwala ako ng malalim na hininga. Minsan na niyang naitanong ang bagay na ito at
wala pa talaga sa plano ko ang bumisita sa Pilipinas.
" Siguro kapag ready na ako Mom."

Sagot ko at ngumiti sa harapan ni Yesha. Nilaro-laro ko ang kamay niya.

" Kelan pa? Matanda na si Regina. May sakit pa siya sa puso. Hindi naman sa nag-
iisip ako ng masama or disadvantage sa mga mangyayri pero anak, inalagaan ka nila.
Minahal, tinuring na tunay na anak. At masakit para sa kanila ang lumayo nang hindi
mo sinasabi sa kanila ang totoo."

Gumuhit ang pag-aalala sa mukha nito.

I cant blame her, kahit sya pinaglihiman ko rin sa totoong nangyari. When I became
pregnant two years ago, hindi ko sinabi until she found out when she surprised me
with a visit. I was eight months pregnant that time. As a parent, nagalit din sya.
Pinagsabihan niya ako tungkol sa pagsisinungaling. About sa pag-aakalang nagtanan
talaga kami ni Dyllan, sa rason kung bakit nagback out ako. Lahat ng iyon ay
nalaman niya. I felt sorry for it. And now siya na ang naging katuwang ko sa
pagpapalaki kay Yesha.

" Dada.. Dada.."

Sabay kaming sumulyap ni Mommy sa kanya tapos nagkatinginan kaming dalawa.

Bumitiw ako ng tingin at hungkag na tumingin sa malayo.

I sighed.

Masakit maalala ang nakaraan. Pero bahagi yon ng buhay. Lahat ng tao may mga
ganoong karanasan hindi nga lang magkakapareho. Pero I know, normal na sa life
cycle ang mabigo, madapa, tumayo, lumaban, manalo o maging talunan. That's how
people brought thierselves to live and may mga circumstances lang talaga na sadyang
hindi mo inaasahang mangyari.

" Yesha, needs a father."

Mom snapped out of my trance. I look at her, andoon ang hope at panghihinayang.

Lumanghap ako ng hangin bago nagsalita.

" Mom.. Hindi pa ako handa. I don't know pero natatakot ako kay Yvo. Masyado pang
maaga."

I explained. Hindi ko pa kaya ang mga panunumbat at ang e-confront sya sa mga
ginawa niyang panloloko noon.

" Mommy, Want pissa."

Yesha, sounds pissa ang pizza. Kaya ngumiti ako. Marunong na talaga magsalita ang
baby ko. Pwede na siyang magdemand na maiintindihan agad namin. Not naman lahat ng
words alam na nya o kaya na nyang banggitin. Yung mga easy lang at minsan not the
whole sentences, putol putol pa mga worda niya. Minsan yong tunog o dulo lang ng
salita ang kaya niyang sabihin. Madalas siya nagsasalita ng di ko masyadong ma-
gets. And she's always humming and singing kahit mali-mali ang mga lyrics. Mahilig
din sa music like me. Kaya subrang nakakaaliw na siya ngayon. Parang kelan lang
nang mailuwal ko siya sa mundo at ito na siya ngayon, malaki na at healthy pa.

" Okay. Nanny Loyda will get pizza for you."

I gently told her. Hinalikan ko pa ang noo niya.

Tinawag ko ang yaya nito at pinakuha ko sya ng piece of pizza. Anyway, Filipina ang
nanny ni Yesha. Sinadya talaga namin kumuha sa agency ng pinay na katulong kasi
madali mapagkatiwalaan sa gawaing bahay at pag-aalaga ng baby. At jockpot naman na
isang napakabait at maalalahanin si Loyda. Tinuturing namin siya bilang kapamilya.
Sinasahuran naman namin siya ng tama. Minsan subra pa as a bonus sa pinapakita
niyang kabutihan. At dito na namin siya pinapatira sa bahay para hindi na siya
kumuha ng transcient niya. Iba kasi patakaran dito at oras ang basehan sa sweldo
lalo na sa mga skill workers.

" What if Yvo will find out na may anak kayo? Anong gagawin mo? Baka nga--

" Mom, malabo mangyari yon. Nasa Texas ako at nasa Philippines sya. Hindi na kami
magkikita at isa pa wala naman kaming ugnayan. Tapos na yon." Putol ko sa mga
sasabihin niya.

I don't wanna be stubborn kaya lang ayokong mag-isip siya ng mga bagay na
complicated kahit wala namang mangyayari. Mom, wants Yvo to know the truth. Bakit
pa? Kaya ko namang buhayin si Yesha ng maginhawa. At isa pa, darating din naman ang
time na makilala ni Yesha yong ama. Ipapakilala ko rin sila sa isa't-isa in her own
perfect time. Yong maiintindihan na niya ang sitwasyon. Baby pa lang si Yesha, am
sure magiging complicated lang ang lahat na lumaki syang nakikita ang ama pero
hindi kami magkasama.

Pinaliwanag ko na kay Mommy ito ng paulit-paulit. Natatakot lamang sya sa

coincidence na baka bigla na lang umandar ang kapangyarihan ng mga Zamora at
kukunin daw ang anak ko kapag nalaman nilang may anak kami. Malabo yon dahil kahit
anong gawin nila, makikipagpatayan ako para kay Yesha. She's my life. I love her
more than my life, more than anything else.

I sighed.

***********-----+--------------->

***PLease VOTE if you like the story***

Forty Two- False Hope

Third Person/ Yvo POV

" Follow me Mr. Falcon."

Matigas na utos nito sa lalaking secretary bago pumasok sa office. Pabalang na

inilapag nito ng mga paper works sa desk ng empleyado.

" Right away, Sir."

Di magkanda-ugaga nitong sagot at tumayo para sumunod. Kumuha ito ng schedule

notes, para makasagot agad siya sa mga nais itatanong ng CEO. Hindi kasi niya
maiwasang kabahan kapag kaharap ito.

He leaned his back against the swivel chair at pinaikot-ikot ito habang may
binabasang papeles. Si Mr. Jonas Falcon, ang kanyang six months secretary standing
in front of his desk, patiently waiting sa mga sasabihin niya.
Napalunok lamang ang secretary. Dahil nahuhulaan na niya ang tensyon, typical na sa
kanya ang ganitong mood ng amo. Madalas itong galit, at minsan nanininghal pa ng
mga empleyado kahit wala namang ginawang hindi maganda sa trabaho.

" What's the schedule next week? I need to reschedule Mr.Chui appointment, mas may
importante akong kaharap bukas."

He said seriously, at abala parin sa binabasa.

" A presentation of Best dress of World Famous designer and concert for a cause,
Sir in Texas, this will be on Saturday and right after the presentation, may
konting concerts ng mga U.S bands."

Esplika nito. Tila memorize na ang mga sasabihin.

Nag-angat ito ng ulo at kunot-noo itong tiningnan ang kanyang secretary.

" Do I have to attend ? Its not that really important, as long as you send the
amount of donations to them, wala ng problema. Who organize that event anyway?"

Itinoun ko ulit ang mata sa papel.

" Under Image Studio Company ang organizer ng event. I forgot to ask Sir Servo, the
people behind of it. Sir nakabili na ho ng VIP tickets."

Paalala nito.

Nah, I don't bother. Hindi naman ganon kahalaga sa negosyo. Besides, mabuti namang
makatulong at pwede namang ipadala na lang ang pera (donations) sa account nito.

" Sir exposure din ho ito sa ZEG Company. Besides you required to attend as a
CEO--"

He paused nang itaas ko ang kamay sa mga sasabihin niya. I know he's trying to
convince me.

" Enough Mr. Falcon. You can leave now."

Mahigpit kong utos at agad naman itong tumalikod without a word.

Nagpatuloy ako sa trabaho. This is just an ordinary day. Who would forget the date
of the worst nightmare in my life? Lahat ng yon, pilit kong binubura sa utak, sa
alaala pero andoon parin ang sugat nito. Napatitig ako sa kawalan. Walang
pagbabago. Three years isn't enough to recover the pain. But I have to move on. May
taong naghihintay ng anumang kapalit sa pagmamahal ko. She's too kind para saktan
ng paulit-ulit. Matutunan ko rin siyang mahalin.

" Hey man! Too much for work, huh?"

Napakurap ako at nakatangang humarap sa taong biglang pumasok sa loob ng office

nang hindi man lang kumakatok.

Napailing ako. Jamie, Servo and Mica, yan ang trabaho nila. Ang paulit-ulit na
inisin at istorbohin ako nang wala sa oras.

" Tama na ang trabaho. You have to unwind. Come on. You have already a thousands of
wrinkles overflowing on your forehead man!" He teased.

Pabagsak na umupo ito sa sofa at nag number four. He picked a magazine at binuklat
buklat yon.

I rolled my eyes, " Shut up! I don't need your opinion."

Tumayo ako at nakapamulsang humarap malaking transparent na salamin ng building.

Dumidilim na kaya tanaw na tanaw mula dito ang bright city lights. Mga naglalakihan
at nagtataasang skycrapers ay kitang kita dito.

" Come on, cut the crap! Masyado kang workaholic." Sabi nito.

May pinagdadaanan din si Jamie, pero positive siyang tao though muntikan na rin
itong magpakamatay nang malamang nagcheat sa kanya ang asawa noon. Kaya sya mismo
ang nang-iwan nito sa U.S. Speaking of it. Kumusta ang lakad nya sa New York? Wala
man siyang sinasabi pero alam kong lihim nyang hinahanap ang asawa. Ako? No way.
Hindi ko ugaling sumunod sa mga taong ayaw sa akin. Hindi ko kayang magmakaawa sa
pag-ibig, that's bullcrap!

" Anyway, dumaan ako sa Texas. Servo told me na puntahan ang place na gaganapan ng
event. Its Image Studio, nakausap ko ang manager doon na si Miss Sassy Tan. She's
pretty and too young."

Nilingon ko ang nakangisi niyang mukha. Kelan pa siya naging playboy? Inirapan ko
ang pilyong ngiti nya.

" I'm expecting a good news about business, Jamie. Not that your stupidity to a
woman."

Seryoso kong sabi.

" Nah, what do you want me to do? Tumunganga na lang?"

Pamimilosopo nito.

" As if you already move on and get over with your wife."

Direkta kong sabi. He stiffened. Biglang nag-iba ang timpla ng kanyang mukha.

" Ex-wife, Yvo. "

Correction nito at umayos ng upo sa sofa.

Mapakla akong natawa sa sinabi nya. Tumatahimik talaga sIya kapag nadadawit sa
usapan ang asawa.

" Ex-wife? You can not file an annulment and yet ex-wife na? Let go Jamie. May mga
taong hindi para sayo kahit anong pilit mo."

As a matter of fact kong sabi.

Humarap ulit ako sa glass wall at nagbuntong hininga. Parang kelan lang. At ito
ngayon nagtothrowback na naman.

" Nagkita kami ni Ella sa Texas."

Bigla akong humarap sa kanya. Sumikdo ang kaba sa dibdib ko sa narinig.

Seryoso siyang nakaharap sa painting. Lumapit ako ng dahan-dahan at umupo sa tapat
niya. I'm getting interested.

" She's still single. Hindi pa sila nagpakasal ni Dyllan."

Dugtong nito.

Okay na sana ang first sentence. Pero nanlumo ako nang marining ang karugtong non.
Sila parin pala. Stay strong together. Oh? Bakit? Umaasa ka parin ba Yvo? Sigaw ng
kanyang utak. Iniwan ka nIya at sumama sa iba sa araw ng mismo ng kasal n'yo, Come
on Yvo. What do you expect? She betrayed you at pinaasa ka lang niya. Galit ng
singhal ng kanyang kabilang utak.

"She change a lot in her physical appearance. Still beautiful as she is, and still
Ella that I've known. Soft spoken, kind and--

" And a cheater."

Agaran kong dugtong sa mga pamumuri niya.

Tama bang purihin ang ganong tao? I believe everybody has its flaws, pero ang
panloloko ay isang napakalaking kagaguhan o kasiraan sa personlity ng isang tao.
Nature na ng tao yon. It's not that I'm too much judgmental or perfectionist pero
once a cheater always a cheater.

I heard he sighed. Tumayo ako at bumalik sa desk para tapusin ang gawain.

" May dahilan naman siguro kung bakit ginawa ni Ella yon. Who knows."

Sabi nitong pagdepensa.

" Who cares anyway." I continued.

Katahimikan.

" How could you defend her where in fact niloko ka rin ng asawa mo."
Basag ko sa katahimikan sa pagitan naming dalawa.

Hindi sya umimik. Pero I know he's thinking something. I don't know what it is, but
I understand his feelings. Pareho kaming niloko, minalas sa babaeng minahal o mas
tamang sabihin na minamahal. Coz I admit, I never stop hoping na someday she will
knock on my door. Begging for forgiveness and will realize the mess that she had
left.

" Iba si Ella at iba si Zea, Yvo. " Dugtong niya.

Tumayo ito at nakapamulsang humarap sa view ko. He's somewhat look bored and sad.
Parehas lang naman kami ng nararamdaman. Niloko, pinagtaksilan. Mga babaeng hindi
makontento. Mas malala lang ng konti sa kanya dahil mag-asawa na sila. Sa akin
naman magpapakasal na sana. Pero if ever we got married, hindi ko naman hahayaang
mangyari na may sumingit sa pagsasama namin.

" Anyway. Hindi ako makakasama sa Texas, for that event for a cause. Maraming naka-
assign na transactiom sa akin ngayon at next week. Kayo na lang siguro ni Servo.
Sasama ba si Stacey?"

Hindi ko man lamang sya inabalang sulyapan.

" I don't know kay Stacey. I think busy siya sa Finance Marketing coz I'd just
gave her a loaded works. Marami siyang kapalpakang project. And Servo deserves
promotion better."

I sighed. Lahat naman kami dumaan sa mababang posisyon kahit anak kami ng may-ari
ng company.

Kailangan talaga ng preseverance at dedication sa work para maging successful ang

business. Just two years ago lang ako naging CEO of ZEG company. Sa construction
firm naka-assign si Jamie dahil civil engineering naman ng natapos niya. Ako ang
namamahala sa lahat ng sangay at si Servo ang magiging executive assistant ko sa
lahat. And about Stacey, I know she's trying hard dahil nasa accounting siya pero
I'm planning na ilipat siya ng ibang department. She lose budgeting plans at hindi
maganda sa pakiramdam na doon ko siya inilagay. Next week, ilalagay ko siya sa
nababagay niyang department.

Si Mica, she has her own career. Not to mention na may Fashion Gallery siya. Ang
passion niya sa fine arts ay sa fashion dress niya itinoun. Hinayaan na lang namin
tutal iyon naman ang gusto niya.

" So, you must attend as CEO of ZEG company. Kailangan andoon ka."

" Pwede naman sigurong magpadala na lang ako ng representative. " Dugtong ko.

Inaayos ko ang compilation sa desk.

" You have to. Malay natin, magkikita kayo ni Ella sa Texas. Who knows about the
coincidence. Its not yet too late brother."

Matipid syang ngumiti when I look at him then he wink before he leave.

Nakatunganga lang akong nakatingin sa pintong pinaglabasan niya. May laman ng

huling sinabi nito. It's not yet too late? Maaari. Pero I never imagined he would
thought that it's nice to be back with someone you love but gives you so much
heartaches.

False Hope.

That's it. To insist your feelings with someone you love, and that someone can't
love you back coz she's loving with anyone else is a perfect recipe of hurtaches
and heartbreaks.

Stupid. And I don't wanna be that kind of stupidness! All I want is, she will beg
for me to love her back.

Shit! I want revenge but how? Sa three years ngayon lang ako nag-isip ng ganong
bagay. I sighed.

There's no point of turning back.

Jamie gave me that false hope instead of cheering me up. Pakiramdam ko may alam
siya. At hindi naman siya ang tipong tao na nagsasalita. He just let it happen.
Wala siyang pakialam.

I have to settle myself with her to stop this nonsense.

****-*********-*--------->

It seems that Yvo has special someone. What will happen?

Anyway, may battle of the band pa akong panonoorin .. :)

Enjoy reading ;)

**please VOTE if you like the story***

Forty Three- Yesha Marie Smith

Ella POV

" Want more?"

Malambing kong tanong habang pinapakain siya ng lunch.

Naubos na niya ang karaniwang kinakain niyang pagkain like rice and veges. Masyado
kasing malikot at madaling gutumin kaya sinasanay ko siya sa Filipino foods and
dishes.

" No, hotdog."

She pouted, and point her tiny finger to the plate that have bunch of hotdogs.

" Okay, Yesh. At your service. "

Masigla kong boses para ganahan suya lalong kumain. And she giggled.

Tinusok ko sa tinidor ang hotdog at binigay sa kanya. Magiliw naman nitong

tinanggap at tumakbo papunta sa harapan ng big HD flat screen tv. She loves to
watch Barney and Dora. As usual kids love that kind of cartoons.

She dance a floppy steps like a bird kaya nagkatawanan ang kambal. Kakarating lang
ni Ram and Rome kagabi from London, hindi raw kasi sila sumama sa outing ng school
dahil hindi rin naman daw nila maeenjoy. They're both fifteen years of age,
nagbibinata na nga at madalas pang nagkakaasaran. They miss Yesha so much kaya
pinili nilang magbakasyon dito ng isang linggo. Hindi sila makapag transfer dito ng
school dahil they're both outstanding varsity scholar in Oxford University. Mga
magagaling na batang football players sila and it amazed me.

Binuhat-buhat nila ito at inikot-ikot. Nalaglag ang hawak nitong hotdog sa fork.

"Ram, careful. Mahilo si Yesha sa ginagawa mo."

Sita ko sa kanila.

" Yeah, ate. Baba ka muna Yesh."

Panay ang sigaw ng baby ko at nakangiti lang akong pinagmamasdan sila.

Kinuha ni Rome si Yesha at kinandong ito. Kumakanta sila ng mga alphabet songs at
sumasabay naman si Yesha, with feelings pa. Ang cute talaga, emotera na at kung
makataas ng kanyang kilay akala mo isang mataray na professor.

Her eyes, nose and eyebrows got from his father. Nakuha nya ang lips ko at kulay ng
buhok. Chocolate dark brown hair. Mostly ang ugali nya lalo na pag nagtatantrums
sya ay kuhang kuha sa ama. Hayyy..
She reminds me a lot from his father. Dahil tuwing nagtatama ang mga mata namin,
pakiramdam ko 'siya' ang kaharap ko. Tinawag nga siya ni Mommy na girl version ni
Yvo. Totoo naman. Subrang cute niya at smart pa. Not like genius na may specialty
sa galing pero she is a fast learner, naughty, magaslaw kahit babae. Medyo hypher
kasi nung ipinagbubuntis ko siya walang araw na hindi ako kumakain ng dark
chocolates. She loves to write, and singing.

Pero pag nagagalit, 'pag inabot ng tantrums naku manang-mana sa ama. Nagwawala,
nagsisigaw kahit hindi sakto ang pagsasalita niya ng mga words basta maka voice out
lang. Kaya pinagsasabihan ko. Madalas pa nga siya mamewang sa mga classmates niya
sa nursery school. Meron naman kasing nursery for 2 years old. Malaking bata dahil
may pinagmamanahan nga talaga. Medyo chubby, at di naman nahuhuli sa classmates
niyang mga babies foreigner. And God, she's a snobber if hindi niya gusto ang
taong kaharap. Maldita talaga pero may kabaitan din naman dahil madalas siya mag-
share ng mga foods and dolls niya lalo na sa mga kaedad niya lang at mga playmates
nito sa school.

" Mom, tuya oh.. my phone."

Hinila nito ang laylayan ng damit ko at tinuro si Ram. Tuya means kuya. Bulol pa
kasi.

" Ram, give her the phone."

Salubong ang kilay ko na tiningnan ang nagtatawanang kambal. What's funny ba? At
anak ko pa ang pinagtripan ng mga kalokohan nila.

Busy ako sa pagtatype ng message sa loptop, gumagawa ako ng speech para sa upcoming
event.

" Ate kasi, she's talking to her phone like she's talking with her Daddy."

Nakangiting sabi ni Ram. Nag-angat ang kilay ko sa sinabi niya.

Yesha has a phone, yong water proof na Xperia. Hindi naman sa sinu-spoiled ko sya
kaya lang sinadya ko talaga yon dahil ang phone ko ang pinag-iinitan niya kapag
nakikita niyang hawak ko ito at may transaction akong ginagawa. Kaya ayon binilhan
ko siya ng para sa kanya, nagdownload ako ng mga games pambata doon. Wala namang
contact number na naka-save dun maliban sa akin. If ever na matsambang tumawag
siya, eh ako lang ang maiistorbo niya. Hindi rin naman nya madalas ito
pinaglalaruan. Kung gusto niya lang. Wala namang ibang laman ang phone na iyon
kundi mga eduacational games lang. Dati tab ang pinapagamit ko sa kanya kaya lang
ayaw niya dahil heavy daw at big. Gusto niya yong medyo malapad at di gaano
kalakihan. Inii-snob niya pa nga ang tab at kinukuha ang phone ko. Kitams? My
daughter is so demanding. In her two and three months old, namimili na at
nagdedemand?

" Mommy, talking to Dada."

She's grinning innocently.

Oh my God. Anong alam niya sa Daddy? Eh hindi ko naman sya tinuruan. Kahit kay
Dyllan uncle naman ang tawag niya or ninong. Siguro sa mga nakikita niyang mga bata
na sinasamahan ng mga Daddy nila sa school. Gosh. Yesha.

" Ahmm.. Really? What did he say to you?"

Sinabayan ko ang trip niya. Baby eh, wala naman silang alam sa pinagsasabi at sa
pinanggagawa nila.

" He'll be home soon.."

She smiles again. Napasinghap ako, ano ba itong pinagsasabi niya? Sino ba ang
nagturo sa kanya?

Tiningnan ko ng makahulugan si Ram at si Rome. And they both shrugged in unison.

"Don't look at me that way, I never spoke about her Dad."

Ram defended himself.

Dahil alam nIyang magagalit talaga ako if ever anyone of them telling Yesha about
her Dad. Ayokong guluhin ang inosenteng utak ni Yesha. Mga ilang taon na lang,
maiintindihan na niya ang sitwasyon. Magkakaroon na ng comparison sa mga makikita
at maririnig niya.

" Me too. Wala akong sinabi."

Dugtong ni Rome.

I sighed.

"Malay mo, its a sign ate. Na magkikita na kayo ni Kuya Yvo."

Ram teased me and he grin showing peace sign dahil alam naman nyang madali akong
mapikon.

" Yeah, absolutely. Who knows.."

Rome agreed. Isa pa to, nakiki-bad vibes din. Kaya inirapan ko sila pareho at
nagpatuloy sa pagharap sa anak ko na walang kamalay malay.

" Tapusin lang ito ni Mommy ha? and then we're going to play. Is it okay baby?"

Malambing kong pakiusap sa kanya.

" Hmm.. " Tumango ito at tila naiintindihan ako.

" akap." Itinaas nya ang dalawang kamay para yakapin ako.

Ngumiti ako at niyakap siya tapos hinalik-halikan. Day-off kasi ni Loyda ngayon,
kaya bantay bata ang drama ko today. Si mommy naman busy sa kusina dahil hindi pa
kami nakapag-lunch. Pinakain ko muna si Yesha.

Tinawag siya ng kambal at tumakbo ito papunta doon.

" Ello.. M'do, want burder and fries."

She said pretending na may katawag sa hawak nitong phone. Nakakunot-noo pa.
Namewang ito. Hay naku ang bossy talaga niyang bata.

Natawa na lamang ako sa napaka cute niyang boses. Ang burger ginawang burder, pina-
slang pa. Nawala na ang 'c' sa Macdo niya.

Umiling-iling na lang akong napapangiti at pinagpatuloy na ang ginagawa.

**
A sign? Hindi talaga mawala sa isip ko ang sinabi ni Ram tungkol sa 'sign'. Sana
naman hindi mangyayari ang kinatatakutan ko.

Pinatulog ko na si Yesha sa tabi ko. Hindi ako makatulog kaya nag-internet na

lamang ako sa phone.

I open my facebook, tiningnan ko ang mga notifications. I saw one friend request.
At nagulat ako na isang Jamie-Zea Zamora ang pangalan nito kaya ini-open ko yong
account. Wedding caption pa ang profile pic nito, siya at ang sinasabing asawa
nito. Parang pamilyar yong girl. I accept his friend request when I confirmed na
siya nga ang kapatid ko. Its a private account, syempre big time na tao.

He's online kaya nag message ako.

Me:

Hi.. How are you? Siya ba ang asawa mo?

He's typing..

Him:

Yup. Bakit Yesha ang name ng facebook account mo?

Muntik na akong mabilaukan sa tanong nya, buti na lang hindi kami magkaharap. Yon
din ipinagtataka ko, Yesha Marie Smith naman kasi ang name ng acount ko sa facebook
at twitter. Paano nya ako nahanap? Saka naka-private naman ako.

Me:

Wala lang para maiba. Sige, I have to sleep na. Goodnight Jamie. :)

Nagsend pa ako ng emoticons smile. Nagreply lang sya ng 'goodnight' din at hindi na
nagtanong pa. Obviously, I'm avoiding him sa mga itatanong niya.Pakiramdam ko kapag
nagsisinungaling ako mapapraning ako saglit.

Hay.. buhay nga naman.

***

Dyllan POV

" Kumusta ka dito kahapon?"

Tanong ko kay Sassy nang makapasok sa loob ng opinsina. Sya ang manager dito at
nag-uupdate sa mga customers ng studio.

" Okay lang kuya. "

Namungay pa ang mga mata nito at ang laki ng ngiti. Ano bang milagrong nangyayari?

" Oh bakit parang ang saya mo? Did you win sa karera?"

Puna ko. Mahilig kasi ito mangabayo at pumupusta ng karera sa stadium. Adventurous
woman kasi itong kapatid ko.

" Kuya naman, busy po ako. Hindi ako makakapagsugal this week."
She's grinning habang nagtatype sa kanyang laptop.

" And why that crazy face? Sinagot ka na ba ni Nathan?"

I'm pointing her ultimate crush. Isang modelo ng armanni suit at Vogue.

She threw her head and laughed loudly. Nasasanay na syang inaasar ko siya ng
ganoon. Sa almost one year niyang pagtatrabaho dito. Tumakas siya sa Pinas dahil sa
match making nila Mama at Papa. What is chinese, kailangan talaga ng mga reto-reto.
Fix or arranged marriage. Nah I hate it, that's why hindi ako nagstay ng
Philippines when they want me to date Sabrina, a heiress korean-chinese na anak ng
kasosyo ni Dad sa negosyo. Besides wala na silang magagawa dahil magpapakasal na
kami ni Naneth. Kalaunan papayag din sila.

Napangiti ako sa isipang magkakababy na kami. Ang saya sa pakiramdam. That's the
reason why I'm inspired now. At mahal ko si Naneth, no doubt. Noon pa man ngayon ko
lang naamin sa sarili.

" Anyway pumunta dito kahapon si Jamie Zamora. He's dashing kuya.. handsome, --"

" Wait, wait, wait.. sino?"

Parang nagsink in sa akin ang Zamora. Kunot noo ko siyang hinarap.

" Jamie Zamora. Bakit? Magkakilala kayo?"

Tanong nito.

" Sya ang kapatid ni Yvo. Anong ginagawa niya dito kahapon? "

Nagtataka talaga ako paano siya napadpad dito.

Natutop nya ang bibig sa narinig. Namutla ito. Nanlaki ang mga mata wari may
inaalalang bagay.

" You mean? Kapatid sya ni Yvo, na Daddy ni Yesha? Tama ba?"

Sa hindi makapaniwalang tanong nito.

" Oo. Ano nga ginagawa niya dito kahapon?"

Pilit kong tanong. Actually, ang akala ni Sassy ako ang ama ni Yesha.

" Ahmm. Wala. Nagtatanong lang sa event for a cause. You know isa sila sa mga
sponsors."

Hilaw niyang sabi. At nagpatuloy sa ginagawa. Nawala ang ngiti sa labi nito at
napalitan ng tensyon. She looks uneasy. Nagdududa tuloy ako kung may kapilyahan na
naman itong ginawa.

Pero nalaman na lang nya ang totoo kalaunan lalo na nang mabuntis ko si Naneth.
Isang malaking kahihiyan talaga ang pinasok ko noon. Pero naunawaan naman ng mga
magulang ko nang sabihin ko sa kanila ang totoo. Actually they want Ella for me.
Akala nga nila, ako ang ama ni Yesha. Nahirapan din kami sa pag-usad ng aming
family business dahil hinarang ng Zamora ang mga investors para mag-invest . I know
kagagawan yon ni Yvo. Inilihim ko iyon kay Ella noon dahil ayokong mastress sya sa
kanyang pagbubuntis. Nalaman na lang nya nang mga ilang buwan na si Yesha, at
pahirapan din kami sa pagtayo ng business noon, buti na lang tumulong ang mga Smith
sa marketing plan at financial support.
" So anong sabi mo?"

Pang-uusisa ko.

" Sinabi ko sa kanya na kayo ang may-ari. Tutal envited guest naman siya. Under ZEG
company sila, isa sa mga sponsor ng event."

Seryosong sabi nito. Nangalumbaba ito sa mesa at nilaro-laro ng mga daliri ang
ballpen.

" Sinabi mo kami ang may-ari? Ano reaksyon niya?" Gulat kong tanong.

I sighed. Sabagay, its been three years, siguro naman wala na silang pakialam sa
amin. Ang kinababahala ko lang kasi ay baka sirain na naman ni Yvo ang career ni
Ella. Masyado pa naman siyang tuso.

" Wala. Ano naman pakialam niya? Isa pa hindi naman siya si Yvo. I think mabait
naman siyang tao."

Rason nito. Tumayo ito at nag-ayos ng desk para umalis.

" Ang sakin lang naman baka malaman ni Yvo. Alam mo naman na kakaprogress lang ng
negosyo namin."

Paalala ko, hindi na lingid sa kaalaman nito ang ginawang panggigipit ng pamilyang
Zamora sa amin noon.

" No worries at all kuya, I'm sure that Yvo won't bother anymore. Matagal na ang
scandal na pinasok nyo kahit sabihin pa nating wala naman kayong ginagawang masama.
"

Hinablot nito ang bag at halatang nag-iwas sa usapan.

" Bye kuya, may birthday party pa akong dadaluhan. Sarriee.. I gotta go."

She wink at nagmamadaling lumabas sa pinto.

" Wait---

Hindi ko na sya nahabol dahil isang malakas na kalampag ng pinto ang sagot nito.

Shit!

**************---+++----------->

Kain tayo siomai. hehehe.

** please VOTE if you like the story***

Forty Four- Good Vibes

Yvo POV

"Where have you been this past few days?"

Naitanong ko habang nagsusurf sa google. I'm searching places na pwedeng galaan sa

Texas.

Dati nung nasa states kami, thrice lang ako nakagala sa state na ito. At hindi pa
kami nakapaglibot kasi part lang ng practicum yon ng school.

We're on the plane right now. At mga ilang oras pa kami darating doon.

" Spain. You know how I love basketball. Watched Gilas Fight, 4-1. Sayang hindi
nakapasok ang Philippines sa finals. "

Anito na updated sa larong basketball. Actually mahilig din naman ako sa sports,
lack of time lang.

" Better luck next time. Ganon talaga." I said.

" Its been 36 years din tayong hindi nakapasok sa FIBA, the last time was on 1978 I
think so. "

Sa hindi makaget over nitong sabi. Siguro nagkaroon na naman ng pustahan sa mga
kaibigan nito, ang laki kasi ng panghihinayang niya.

Umiling iling na lamang ako at natawa.

"Its okay, close fight lang naman lahat. Hindi nagkakalayo ang mga scores ng
laban."

I said, napapanood ko naman kasi sa live telecast sa tv ang game ng Gilas.

Tiniklop ko ang laptop at umayos ng upo. Gusto kong matulog. Ilang araw na rin
akong hindi nakakapagpahinga ng maayos.

Nakarating kami sa Texas ng matiwasay. Nagcheck in kami sa isang magarbong hotel.

Mamayang gabi pa ang event. Alas tres pa lng ng hapon.

" Mr. Falcon, naihanda mo na ba ang lahat ng mga kakailanganin mamayang gabi?"
Tanong ko.

Sinadya ko talagang isama siya dito nang hindi ako mahirapan sa kakaprepare ng mga
gamit. Sumasakit ang ulo ko kapag ako halos lahat ang kikilos. Sabagay makalawa
uuwi na kami ng Pilipinas. Bukas, mas kakailanganin ko siya dahil may katagpo akong
investors dito sa Texas. Mamayang gabi aatend kami sa event.

Hay naku loaded sa work.

" Oho, Sir. Handa na ang lahat." Masiglang sagot nito.

If I know, si Mr. Falcon mahilig sa travelling. Kaya siya nagpilit na pumunta ako
dito para makasama. Palibhasa bata pa. Apat na taon ang tanda ko sa kanya. He's
only 25, may itsura pero mailap sa mga babae. At nasasanay na akong 'hinu-Ho' nya
kahit nasa twenties pa naman ako. Nagmumukha tuloy akong matandang negosyante.
Pero di bale, makikita naman sa personal.
*Calling......

Tiningnan ko ang phone kung sino ang tumatawag. Si Alyssa. I sighed, minsan naiisip
ko kung paano ko siya hahawakan nang hindi ako makakaramdam ng awa.

" Hello." I answered casually.

"Dumating ka na? Hindi ka man lang tumatawag."

Malambing na boses nito sa kabilang linya.

I sighed again. Nakakakonsensya.

" I'm busy, kumusta ka dyan?"

Naitanong ko para may mapag-usapan lang. Ayoko siyang magtampo.

" Ito okay lang, nagluluto ng ulam. Miss na kita. Kelan ka uuwi?"

Napakamalumanay ng boses niya. At tuwing naririnig ko ito, may naalala akong tao.

"I don't know, maybe next day. Anyway, magpapahinga muna ako, Lyssa. Nakakapagod sa
byahe at mamaya may dadaluhan pa akong event."

I'm bored. At ayokong makipaglambingan sa kanya nang wala sa mood.

" Okay, Bye Honey. Ingat ka dyan. I love you.." Anito.

Hindi ako nakakibo sa huling sinabi niya. Hindi ko kayang suklian.

" Bye. Take care." Then, I hanged up the phone.

We been officially on for almost six months. And its getting serious. I've met her
after few months nang iwan ako ni Ella. Noong lage akong naglalasing dahil sa
pagkabigo, she's always there para kausapin ako. Siya ang nagtatyagang alagaan ako
at makabangon sa matinding failure. I've been always drunk at lage akong
pinagsasabihan ni Daddy. I'm lost, at magiging CEO na ako ng company dahil
magbibitiw na daw sya sa posisyon. At kailangan niya ng responsableng magte-take
over ng posisyon sa kumpanya. I'm pointing Jamie, pero tumanggi ito. Kalaunan,
naliwanagan ako and I have to move on. Learn to forget her, life must go on as they
always said. Pero para sa akin walang katapusang sakit iyon. But I have to. I'm
still young para sirain ang buhay ko. At hindi ako iniwan ni Alyssa. Lage syang
nasa tabi ko at handang masaktan para sa akin. Willing siyang maghintay na mahalin
ko siya kahit alam niyang hindi ko pa kayang buksan ang puso ko. Umabot ng ilang
taon. We been good friends then until I decided myself na magmahal kahit alam kong
hindi ako handa. At nang maging kami, nabubuksan muli ang pag-asa para maging
masaya at kalimutan na lamang ang nakaraan.

She loves me so much. And I can't afford her to lose. Alam kong may kulang. Hindi
ko pa kayang mahalin siya ng buong buo pero handa suyang maghintay sa pag-ibig ko.
Balakid man ang magmahal, I know everything will be okay. And I'm hoping that
someday matutunan ko rin siyang mahalin. It takes time but I know it'll happen
soon.

" Kuya! Punta tayo sa Marshall Restaurant. I'm hungry. "

Yaya ni Servo. Tuloy tuloy siyang pumasok sa suit ko.

" I'm tired, magpadeliver ka na lang ng food dito sa hotel."

Bored kong sabi.

Inihilig ko ang ulo sa sofa at pumikit. Itinaas ko ang paa sa maliit na mesa and I
crossed my arms.

" Kuya hindi ako mabubusog sa ganon. Come on get up! "

Tinapunan ako nito ng unan sa mukha. Naiirita kong tinapon sa kanya ang unan
pabalik. Tawa sya ng tawa.

Nagtagumpay itong napilit ako. Kaya andito kami sa restaurant na sinasabi niya. Its
wide and cozy ambience.

"I love here, Alexa told me to eat here at hindi ako nagkamali."

He said while his food. Andami niya talagang babae.

Garlic beef stew ang iniorder ko at ham and cheese burger. Kahit pangkaraniwan
naiiba ang burger ng states at mas special ito dito sa pabolosang restaurant.

" Oppss.. Kuya, look."

Puna ni Servo nang may makitang kung ano.

Tiningnan ko ang sinusundan ng kanyang mga mata. Nilingon ko ito. I saw man, na
medyo nakatagilid banda sa amin. He's holding a phone at may kausap ito sa kabilang
linya. Unti-unti kong nakikilala kong sino ito. He turned around, facing in our
view.

There, its him. Bumangon ang namumuong galit sa dibdib ko. I gritted my teeth and
clenched my jaw. Its been three years pero bahagi siya ng aking mapait na nakaraan.
Siya ang dahilan kung bakit ako iniwan ni Ella.

" Easy, your about to kill a bull kuya."

Servo snapped.

Kaya binaba ko ang spoon and fork na hawak. Tumingin ako sa ibang bahagi ng
restaurant. Uminom ako ng tubig to relax myself. Kumuha ako ng tissue at pinunasan
ang bibig. I lean at my chair forwardly.

Shit! This is disgusting.

" I thought you already move on. It's okay kuya, you have already ate Lyssa."

Servo said.

Inirapan ko siya. I gave him an irritated look.

" Don't mention Lyssa here. Will you please shut up? Make it fast. I'm tired."

Nawawalan kong ganang utos sa kanya.

I glance where I saw him. Pero hindi ko na siya nakita. Hinahanap ng mga mata ko
kung nasaan na siya sa loob ng restaurant at hindi ko na mahagilap. Nagbabakasakali
lang naman ako kung magkasama sila.

Naglakad kami sa kahabaan ng Boulevard. Unti-unti nang dumidilim. I saw lots of

people busy walking down the streets. Napaka peaceful ang lugar na ito.

Panay ang talak ni Servo at wala ako ni isang maintindihan sa mga kwento niya dahil
lumilipad ang utak ko.

Pumasok kami sa isang supermarket. Dahil may bibilhin daw siyang potato chips. Ewan
kung anong klase pero wala na ako sa huwisyo makinig sa mga pinagsasabi niya.

I saw a Filipina woman, carrying a cart with a baby girl. Siguro nasa mid tweenties
ito. Kunot noo akong tumingin sa bata. Hindi sila magkahawig kahit malayuan
naaninag ko parin ang magandang features ng baby. Siguro nasa two or three ang edad
nito.

Panay ang turo ng bata sa mga groceries pack at minsan kinukuha ito ng babae at
nilalagay sa cart. Nakaupo lang ang bata sa harapan ng cart at namimili sya sa mga
pack of crackers or chips na nasa loob din ng cart na inuupuan niya.

Lumapit ako. I don't know pero parang may sariling utak ang mga paa ko at kusa
itong naglalakad sa kinaroroonan nila.

"Yaya.. more.. oh!"

Natawa ako sa cute na boses nIya. Halatang nagpapractice pa lang ito sa

pagsasalita.

May tinuturo itong pack of jelly candies sa shelf.

" No, Yesh. Your Mom will be mad if we are going to buy that. Bawal sayo ang
candies."

Sita ng babae. Then I confirmed na hindi nga niya anak ito. Halata naman sa itsura
kasi mestisa ang bata at siya purong Filipina. Morena features at ni walang
katiting na hawig.

I come closer to them, at mas lalo kong nakikita ang mukha ng bata. She looks
familiar. Naka-side view ito at kitang kita ko ang matangos niyang ilong.

Dahan-dahan siyang tumingin sa akin at biglang sumikdo ang dibdib ko. Hindi ko alam
pero lumambot ako nang makita siya. She stared at me and she smiled. Ngumiti din
ako and I felt something joy.

Her smile and features looks so familiar. Magkapareha pa kami ng kulay ng mga mata.

" Hi.."

Hindi ko napigilang batiin siya.

" Ello.."

Bulol nitong ganti at panay parin ang ngiti. Nawawala tuloy ang bad mood ko.

" Yesha, wait lang ha.. I'll get some biscuits there. Wag malikot. Baka mahulog ka
sa cart."

Hindi man lang nag-abalang sulyapan ang bata at pumunta na ito sa shelf na may
naka-file na mga biscuits.

Nilapitan ko ang baby. Pakiramdam ko ang saya niyang kargahin.

" What's your name baby girl?"

Narinig ko ang name na binanggit ng yaya nito. Its Yesha. Pero gusto ko lang syang
tanungin.

"Yesha." She answered. Alam na alam niya ang tunog at tamang pagbigkas ng kanyang
pangalan kaya natawa ako ng konti.

" Up, up." Itinaas nya ang mga kamay. It only means magpapakuha sya. Bahagya akong
nag-alangan. Baka pagalitan ako ng yaya nito. I glanced at her yaya na busy sa
pamimili ng biscuit. Naaatempt akong kargahin ang baby kahit sandali lang.

" Up, up.." She pleaded. Hindi ko sya matanggihan. Nang-aakit itong kargahin ko.
Kaya kinuha ko siya at kinarga. She's healthy.

Lage syang nakangiti sa akin.

" Dada.. Dada.." Narinig kong sabi nuya.

" Your daughter looks like you, sir." Puna ng american saleslady.

Napaawang ang bibig ko. Gusto kong sabihin na hindi ko siya anak pero parang may
boses na pumipigil sa akin.

I smile to that lady as a respond before she leave.

Hinawak-hawakan ng baby ang mukha at ilong ko. Nakikiliti ako kaya tumatawa lang
ako sa ginagawa niya.

" Mommy.. " She said tapos tumawa. Siguro naalala niya ang nanay niya while doing
this to me.

" There you go. I've been looking for you for the whole time. Nandito ka lang pala,
kuya."

Lumingon ako kay Servo habang hawak si Yesha.

" Kaninong baby yan?"

Kunot noo niyang tanong. Tinitigan nya ang baby at nginitian. Tiningnan niya kaming
dalawa ng pabalik-balik.

" Super pretty. Magkahawig kayo kuya."

Pinisil niya ang pisngi nito. At namula naman yon kaya inilayo ko.

" Servo take your hands off. Kita mong namula na." Saway ko.

Tumawa ito at kumuha ng phone sa bulsa at pinicturan kami. Mga ilang selfies din
yon together with that cute baby.

" Yesha!"

Sabay kaming humarap sa nagmumulang boses na iyon.

Salubong ang kilay nyang tinitigan kami.

" Am sorry, nagkatuwaan lang kami ng baby mo. Ang cute kasi."
 Paumanhin ko at inilapit sa kanya ang bata.

Kinuha naman nito.

" Pasensya na talaga." Ulit ko.

" Its okay. Tara na Yesh.." Tipid syang ngumiti. Sinulyapan niya ako ulit at
nagtataka ang itsura nito bago umalis.

Yesha wave her hand at nakangiti ko rin siyang kinawayan. She giggled at mas lalo
lang akong napangiti.

Hindi na masama ang araw na ito. Ang gaan sa pakiramdam. Its a good vibes happened
today.

******---------------->

Sorry, wala po ako sa mood. pagtyagaan nyo na muna ito.

Not feeling good.

***Please VOTE if you like the story**** thank u ;)

Forty Five- The Night

Ella POV

Im wearing a black and white combination by Marcus Petterson, an American famous

designer. Simple lang sa front nito, turtle neck and a mermaid shape sa baba at
medyo mataas sa likod pero nasa likod ng gown ang highlight ng design. Open yon
hanggang sa balakang. My perfect curves show up gaya ng sinasabi ng karamihan.
Glamorosa, fabolosa at sopistakada ang mga katagang binitiwan ng latina-Filipina
Spain ambasador na isa rin sa mga sponsors ng event.

" Wow.. You look amazingly stunning Ella, Goshh.. "

It's Sassy. Namimilog pa mga mata at laglag panga nitong sabi.

I smile. My heart flutters every beautiful words they said. It's desiring and
adoring about my looks tonight. Masarap din pala ang minsang hinahangaan ka,
pinupuri though hindi naman ako sikat at gaya ng mga models na dumalo sa gabi ng
rampahan. Nakakataba ng puso at nakakadagdag ng confidence.

Pumasok ako sa backstage. Ipinakilala ako ng baklang American na isa sa naghohold

ng event. Lahat naman sila nakangiting binati ako. I am and Dyllan who organized
this event pero it wont be possible if walang mga sponsors.

I wave to them bago umalis. Each designers are busy preparing those dresses and
gowns na irarampa ng mga modelo. Ang iba exposure na rin at the same time bibenta
ang mga gawa nila, tatangkilikin at kikita pa sila. May percentage lang kami ng
konti for donation sa bawat bibili ng mga items na mabibinta tonight. Anway, hindi
na kawalan sa iba. Besides ang pondo ng mga nabiling tickets ay deretso sa mga
nasalanta ng calamity sa Indonesia at ang iba ay sa mga orphanage at organizations
na tumutulong sa mga nangangailangan.

Pinakita sa akin ng event planner ang mga list ng magaganap tonight. Hindi ko na
iniisa-isang basahin pa dahil ang advertising na namin ang bahala doon.

I walked to those people na nasa VIP seats. And all of them are ready and excited
to watch the distribution of the show. Si Dyllan naman ang nag-aasikaso ng mga big
time guests.

I looked at my gucci-watch-bracelet. Thirty minutes from now, mag-uumpisa na ang

show. I have to assured na okay na ang lahat. Inisa-isa ko ang mga taong naka-
aasign sa foods and drinks, giveaways, at sa head ng program. Si Yvette Mendez an
Asian Dj at Jonathan Seyfried, a hollywood Dj/model/actor ang napili naming
maghost ng event.

Everything was settled.

**

Yvo POV

I'm holding a goblet of wine, while watching the people around. Nakatayo ako sa
bandang likod kung saan dapat ang mga VIP guests. Tutal hindi pa naman nag-uumpisa,
I wanna relax first and observe all around.

Lots of people here ay hindi basta-basta. Believe din ako sa mga taong behind the
event na gumawa ng ideyang ito. Servo said, pahirapam daw noon ang campaign na ito
pero nang mangyari ang too much devastation brought by calamities sa Indonesia na
thousands of people vanished ay isang napakalaking dahilan para ma-engganyo ang mga
taong tumulong at makiisa sa event for a cause na ito. May benefits din naman sila
dahil malakas ang Image Studio and Advertising Agency na ito sa loob ng tatlong
taon pang naitayo. A big exposure din sa kanilang business and career. Ginawa nila
ang advertisement for free kapalit lang sa event for a cause. Kumbaga kukonti lang
ang mahihita nila while millions of dollars ang maipapalabas para sa donations.
Competitive sila and they are rising in a business industry.

" Wow, andaming chicks dito kuya." Nakangiting puna ni Servo. At sa bawat babaeng
napapadaan sa harapan namin ay kinikindatan niya.

Hindi ko siya pinansin. Bahala siya kung hakutin niya mga magagandang babae dito
huwag lamang niya akong bigyan ng sakit sa ulo.

I sip my drinks in a glass, from there across the crowded people na nakatayo, nag-
uusap at nagtatawanan I saw a beautiful back of a woman, na may magandang hubog ng
pangangatawan. Nakapuson ang blond hair nito, bagay sa sout niyang black and white
gown. It's shining and glittering style. Brought by elegance, stunning and sexy
with her sophisticated posture.

I bite my lower lip, stoping myself from urge to get closer to her. Isang tao lang
ang pwedeng magparamdam sa akin ng ganito. And why she looks so damn sexy on that
gown? Kung iisipin ilang beses na akong nakakakita ng mga ganong style na sout.
I've seen lots of ladies wearing that kind of sexy dress with all the perfect
curves at the right places but I never find them attracted. But this one, it hit
me directly with enthusiasm. I feel a familiar kind of admiration and excitement. I
wanted to see her face.

May kausap siyang lalaki, and that guy keep on smiling and staring her like a fresh
meat. I felt jealous. Oh! Stop it Yvo. Saway ko sa sarili nang makaramdam ng
paninibughong hindi naman dapat. Kelan pa ako nagseselos sa isang babaeng hindi ko
naman kilala? God, it's terrible.

She's holding a glass of wine and I find it very sexy. Every inch of her moves is
so damn hot! Na wala naman itong ibang kahulugan.

Umalis na yong lalaking kaharap niya. And I'm thankful, maybe hindi naman masamang
makilala siya o makausap. She looks so familiar. Ang mga tindig niya ay kuhang kuha
ni.. ni.. Napapikit ako ng mariin nang pumasok na naman siya sa aking utak. No, I
must stop imagining things that it can't be possible. It's not her for sure.

Stop it Yvo. Your thinking her again. Nagwagi ang matinding curiousity kong lapitan
siya at kilalanin. Nag-uumpisa na siyang maglakad palayo. Kaya nilakihan ko ang
mga hakbang para maabutan siya.

Shit!

Why am I even following her!?

Napamura ako sa sarili dahil sa napapasunod ako nito. Nag-eexcuse ako sa mga
taong bawat nadadaanan ko. At hindi ko man lang sya nilulubayan ng tingin. Lumingon
siya sa gilid at nakita ko ang kalahating mukha nito.

I stop.

Ella!?

It's her. Hindi ako pwedeng magkamali. And I realize that my heart was beating so
fast. I swallowed hard. Shit!

Bumaling ulit sya nilalakaran nya at umikot sa mga naglalakihang tao na nakaharang.
At bago pa man siya makalayo, may tila sariling utak na ang mga paa ko para sundan
siya.

Nagmamadali akong maabutan sya. May kung anong bagay na bumangga sa akin. Kaya
naiirita ko itong tiningnan.

" Oppss.. sorry pretty boy." She's smiling seductively. Napakunot noo ako nang
unti-unting makilala ang babae sa harapan.

A model of Victoria's Secret.

She licked her lips, trying to seduce me. But it didn't bother.

" Hey what's---"

" Oh, I'm sorry.. But I have to go." Nagmamadali kong putol sa sasabihin niya. At
nakatanga lamang siya nang iwan ko.

Hindi ko na sya mahagilap. Shit! Nasaan na ang babaeng yon? Palinga-linga ako sa
palibot. Paikot-ikot ako sa bulwagan ng stadium. I've seen a lot wearing black
gowns, pero hindi naman open ang back. At kung meron man na halos hawig ang style
sa sout niya, nilalapitan ko pero hindi naman siya ang nakikita ko.

Wala siyang katulad dahil alam kong siya yon. She's Ella. The extraordinary woman
that I've ever known .. Walang magbabago dun.

Simula non naging balisa na ako. Lumulutang na ang utak ko at hindi ko na pinansin
ang nagsasalitang host sa event. The show was about to start. At tinatawagan na ang
lahat para manood.

Napansin ko ang lalaking nakatayo sa gilid ng red carpet. It's him.My blood is
boiling everytime I saw him. Nagukuyom kamao ako nang makita ko siya. I can't help
it.

" So you're here. Mr. Tan." Anas ko nang tabihan ko siyang nakatayo.

Tiningnan niya ako and he's shocked na para bang nakakita ng isang multo but then
saglit lamang yon. I smirked. Umigting ang panga ko nang makitang dahan-dahan
suyang ngumiti. Parang natural lang naman sa kanya pero nanunuya ang dating sa akin
non.

" Of course I'm here with a purpose."

He answered at tumingin sa harapan.

Mapakla akong natawa. Hindi ko aakalain na pati itong exposure ay hinahangad pa

niya. Siguro masyado siyang naapektuhan noon sa ginawa kong paghihiganti. Pero
matagal na iyon at siguro nakabawi na sila. Hindi naman niya alam na humingi ng
tawad ang mama niya sa nagawa nilang pagtatanan ni Ella noon. Naawa ako, ayokong
lumubog sila sa hirap dahil wala namang kasalanan ang pamilya niya sa ginawa nito.

" And let's all welcome to the owners of Image Studio Production and the
organizers of this event who make it possible tonight. Mr. Dyllan June Tan and Ella
Janielle Smith. A warm and round of applause guys." Isang magiliw na anunsyo ng
host sa harapan.

At tumaginting ang maingay na palakpakan. Nalaglag ang panga ko sa narinig. Dyllan

smirked at me bago ito umakyat sa stage ng runway. Natigilan lamang ako.

Saka na nagsink sa akin ang lahat. Ang event. Si Dyllan..At si Ella. It's
confirmed, siya nga ang nakita ko kanina. Tiningnan ko ang stage and she's happily
smiling to the crowd. The media starts capturing her, ngumingiti din sya sa harapan
ng camera. She wave her hand at pakiramdam ko I've seen a reigning beauty queen.

I sighed.

She never changed. Breath takingly beautiful as always she is. Panghihinayang, pain
and hatred. Nanghihinayang ako kung bakit ko siya pinabayaang napunta sa iba. Pain
coz she choose him over me. Hatred dahil sa ginawa nilang panloloko sa akin. She
looks like an angel na bumaba galing sa langit pero nasa loob ang kulo nito. Looks
can be deceiving.

This is the start... I knew.

********-****+---------------->

Next chap is the continuation sa kanilang pagkikita.

***Vote please if u like the story***

Thanks guys..

Forty Six- Seasons of Madness

Ella POV

Tapos na ang speech. Pero I felt comfortable in my seat. Feeling ko may taong
nakatingin sa akin pero wala naman akong nakikita.

Inaliw ko na lang ang sarili na panoorin ang fashion show. Magkatabi kami ni Dyllan
at sa left side nya ay si Naneth and Im on the right. Until I realize that I have
to ease this uncomfortable feelings kaya nag-excuse ako para pumunta ng powder
room.

Im on a hurry, at hindi ko sinasadyang may mabanggang tao.

" Ouch!" Gulat na napasigaw ang Ginang.

" Oh Im so sorry.. Are you okay? Did I hurt you?" I blurted out when I saw a mid
forties woman. Hindi ko sinasadyang mabangga sya sa may likod.

She turned her head on me. I directly saw her in the eyes. At natulala ako. I felt
something electrified within. Ganoon din sya, she's somewhat look surprised and
more than that, I could say she's Pinay Beauty. Her features shows a morena
Filipina type but a beautiful stunning woman.

Parang may connection nang magtama ang mga mata namin. And theres a small attempt
of feelings that push me to hug her but I couldn't do it but to smile.

" Ahmm.. Im sorry, I didnt mean to---"

" Its okay Dear. Im not hurt anyway. You look familiar, have we meet before?" She
suddenly ask frowning on me. But she smile later on.

" Ah, I dont think so but I feel the same way too, By the way Im Ella Smith." Wala
naman akong maalalang circumstance na nagkakilala kami. But she really looks
familiar to me too. Nakangiti akong nagpakilala sa kanya habang nilalahad ang
palad.

" Ah.. So you are the one who made this through, Finally I meet you. Your idea of
these event is beyond measure. Your brilliant. Im Arrea Heusaff, one of the VIP
guest here. I heard your a Filipina? Am I right?" Rumehistro sa mukha nito ang
pagkamangha nang sabihin ko sa kanya kung sino ako. She's smiling at hindi nya pa
nabibitawan ang kamay ko. Genuine syang tao I know coz I can feel it.

Ang gaan ng loob ko sa kanya kaya ang sarap makipag-usap lalo pa't nararamdaman ko
ang kabaitan nyang pinapakita. Hindi ko maiwasang tingnan ang kamay nyang
nakahawak sa akin. Napansin niya kaya nahihiya nitong binitiwan ang kamay ko.

"Thank you. Ahm yeah I am, trully Filipina but used to live here in Texas. " I
answered honestly.

" So I guess marunong kang magtagalog?" She chuckled.

Napanganga ako sa gulat na makakapagsalita din pala sya ng Filipino/Tagalog sa

tamang accent nito.

" Of course I do. Wow.. I cant imagine you can speak tagalog fluently. I thought
your a Filipina who raised here." Nasabi ko na ang gusto kong sabihin sa umpisa.
That was my first impression.

" Oh dear.. Hindi ako dito lumaki. Come on, how about a small talk over there. I
hope it wont bother your time." Turo nito sa may bakanteng mesa sa may di kalayuan.

" Sure, my pleasure madamme." Sandali kong nakalimutan ang tensyon at uneasy
kanina. Kahit hindi ko naman maintindihan ang sarili kung bakit nagkakaganoon ang
pakiramdam ko.

" So nakapag-asawa ka pala ng French."

Naikuwento nya ang kanyang buhay. Isa syang OFW tapos sinuwerte sa buhay. Hindi daw
nya sukat akalain na makakapag-asawa sya ng isang mayaman. Isa sila sa mga may
pinakamalaking wine business sa France.

Ang buhay nga naman ng tao. Pag sinuswerte ka, hindi mo masasabi sa isang
pagkakataon lamang.

I sighed when I remember something.

" May mga anak na po kayo?" Naitanong ko. She stiffened. I dont know if may mali ba
sa tanong ko pero I notice na parang na-offend sya o nalungkot dito.

I heard she sighed. Nakatingin sya sa malayo. She lose for a moment.

" I have two kids with him. Both boys. And.. and one girl somewhere." She looked at
me with something was missing in her. Agony and pain was written in her deep brown
eyes if I am not mistaken.

" Hmm.. Nasaan na po sya ngayon?" Curious kong tanong. I dont know why it gathers
with interest in me but I can sense that this is something that I just have to
know, though I dont belong and I didnt even know in her own life.

Tumingin sya sa baba. Bakit parang ang lungkot nya sa bahaging yon? May mapait ba
syang naranasan noon sa buhay?

" She's in the Philippines I guess but--"

" Excuse me Madamme, Sir Heusaff has been looking for you for the whole the time."
Biglang singit ng isang foreigner. Siguro assistant or employee nya ito.

" Oh, I forgot." Nahawakan nya ang bibig nya, showing she forgot something thay
needs to do.

" Sorry I was just so carried away with our topic. Please excuse me Ella, Sana
magkausap pa tayo next time. I have to go, hija." Pasensya nito at hinalikan pa ako
sa pisngi.

" Sige po. I'll be expecting more next conversation from you." Sabi ko.

Nakangiti lang akong pinagmamasdan syang naglalakad palayo kasabay ang assistant
nito.

Tumayo ako para pumunta ng powder room. Kanina ko pa gusto tingnan ang sarili kaya
lang naaliw ako dun kay Madamme Arrea. Sabi nga nya, I shouldn't call her that
way. Madamme looks her old daw. Kaya much better, I'll call her by her name only.

Tumayo ako para umalis. Nagulat na lamang ako nang may nakitang taong nakatayo sa
harapan ko. Nagtatakang nag-angat ako ng mukha sa kaharap.

A shock expression stole on my face. Unfortunately, my jaw dropped. He remain

expressionless but his eyes declares 'hatred', intensity of an anger. Unti-unting
gumuhit ang mapanuyang ngiti sa kanyang labi.

Napakurap ako sa mga sandaling ito. How could I forgot this man standing in front
of me? His muscles flex, hindi ko alam kung makakaya ko pa bang magsalita. My mouth
went dry. How could I forgot his face that keeps on haunting me down every now and
then? It seems I've always seen him everyday coz Yesha reminds me a lot from him.
Iginala ko ang paningin sa kanyang buong mukha. His jaw still perfect for me but
now nakikita ko ang paggalaw ng mga kalamnan nito. Tanda siguro ng galit at
pagkamuhi. His perfect nose shows arrogance and his lips who shows smug smile right
now definitely brought senses to my whole universe. Alalang alala ko pa kung paano
gumagalaw ang labi nya sa buo kong katawan. That was intimate at parang nais akong
kilabutan. Hindi sa kung ano mang bagay kundi sa pagkakataong muling gustong
mahalikan ito. Pero everything was a blurred.

Lastly, his eyes.. torturing me whole one time. His mauve gray eyes haunting me
deeply. Napaawang ang bibig ko. I cleared the lump of my throat. My heart jolted in
riot and before I'd realize, nangurong na ang mga kalamnan ko. His stares jerked me
in. A cold sweat starting to drops. He'a damn hot god! But he's eyes express
coldness. Pakiramdam ko isa syang matayog na bakal na hindi kayang gupukin ninuman.

" So nice to meet you, Ella.. Its been a long time, oh not that quite.. wow what a
small world, right?" A voice with full of sarcasm blurted out.

Hindi agad ako nakakibo. Kinailangan pang bilangin ko ang mga daliri for me to
relax. My mistake coz I put him in shamed three years ago but that was stupidly his
damn fault. Niloko nya ako. Pero bakit pakiramdam ko ngayon ako itong may bigat na
kasalanang dinadala?

" Cant talk? Am I bothering you too much inside, pretty woman?" He continued and
the worst is he came closer to our distance. My nerves is getting flexed. But I
cant move!

" W-what are you doing here?!" Pumiyok ako. Gosh Ella, what happened to you? Wrong
question.

" What do you think. This is an event you made for a cause and what do you expect
me to be here? Precisely, the envited guest and sponsor. " He mocked. I sighed in
disbelief. Of course that's why he's here. He's a damn Zamora, he can be here.

"Are you reffering that question quite--".. He paused, maybe nakita nya ang pang-
aasim ng mukha ko.

" Hmm.. sorry, hindi ko nabasa ang mga envited at sponsors guest. " Pagtatama ko
para hindi na humaba ang usapan.

He released a damn-mocking-sarcasm smile. Shit! I thought tonight would be one of

the most special night of my life. Yong makatulong sa iba, sa pamamagitan nito but
I think may sabit pa. Hindi ko lubos akalain na magkikita kami sa ganitong paraan.

Humugot ako ng hangin.

" Nga pala, thank you for sharing your blessings in some other ways like this one.
Thank you for coming tonight. And I hope you enjoy it." Matipid akong ngumiti at
muntikan na akong mabilaukan sa pinagsasabi ko. Im out of nowhere with what I had
just said.

" Aha.. " Tumango tango ito na natatawa. Hindi ko alam kung sa katangahan ko ba
dahil sa sinabi ko or sadyang gusto nya lang manuya.

Tinalikuran ko na dahil wala ng mapaglagyan ng kaba ang aking dibdib.

"Thank You Ella." Pahabol nya. And I paused.

" For choosing him." Sinadya nitong tigasan ang boses at diinan ang huling salita.

Ano ba ang nais ipahiwatig nito? Hindi ko na sya inabalang lingunin pa at dere
deretso na akong naglakad palayo sa lugar na yon.

Nagpaalam na ako kina Dyllan para umuwi. Ayoko ng tapusin pa ang gabing ito na
andyan sya. Nagdahilan na lamang ako na masakit ang ulo at gusto kong
makapagpahinga.

***

Pero sa isang exclusive bar ako humantong. Hindi dahil sa gusto kong maglasing.
Gusto ko ang mapag-isa at aliwin ang sarili ko.

VIP member na kami ng bar na ito kaya may lugar na para sa amin talaga. Nag-order
ako ng tequilla. Painom-inom lang ng konti, I guess hindi naman masama ang uminom
hindi naman ako magpapakalasing.

I felt so disturbed. Hindi ko pa sya nakakalimutan alam ko yon, pero ang hirap pala
pag nagkita kayong hindi ka prepared.

'Thank You, Ella'

'For choosing him'

Para saan ang mga salitang yon? Salamat dahil iniwan mo ako? Dahil narealize ko na
hindi pala kita mahal. Ganon ba yon? Salamat dahil may mahal akong iba at hindi
dapat tayo magpakasal? I drink and drink once again in frustration. Siguro nga
nakalimutan na nya ako, hindi pala. Mali, wala syang kakalimutan dahil wala naman
talaga syang nararamdaman para sa akin noon. Kung ano man ang nakikita ko ngayon ay
bahagi lamang yon ng kanyang galit. Anger of dismay and frustration. Anger dahil
nasakatan ko ang ego nya as a Zamora. Napahiya sya sa ginawa kong pagtalikod sa
kanya sa kasal.

I sighed habang inikot ikot ang daliri sa baso. This man sucks in my life! But I
have to move on.

Yvo POV (or third person)

Shit that woman!

I am secretly observing her drinking all along by herself. Does she know what she's
doing? Hindi nya ba alam na pwede syang malasing sa ginagawa nya?

Im fucked up with this woman. She drunk and drunk a glass of tequilla. Kailan pa
syang natutong magpakalasing?

I've seen her a while ago, hurriedly walked out the coliseum. I thought he would go
home kaya sinundan ko sya. Sumakay sya ng taxi. But when the car stopped here,
hindi ko sya kayang pabayaan. She's just alone and Im afraid she would lose herself
from drinking too much and end up into something trouble or Someone would take
advantage of her drunkness.

I know affected sya sa pagkikita namin. How much more in me? Ako ang naagrabyado
nya, ako ang iniwan. Same as Ella before, she will just sit there, ignore and
controlled. Parang lahat ng ginagawa nya kontrolado at kailangang sarilinin ang
nararamdaman.

I drink of my liquor furiously. While my eyes gazing at her. Parang wala sya
sarili.

Damn!

What was happen to her? Ano bang nangyayari sa kanila ni Dyllan at bakit hindi pa
sila nagpakasal? I gritted my teeth nang pumasok sa utak ko ang mga what ifs..

What if niloloko lang sya nito? O ginagamit? Tiyak na hinding hindi ko sya
mapapatawad if sinasaktan nya si Ella. I swear I'll throw him somewhere he belongs
with, sa lugar kung saan na hindi nya inaasahan.

I stop imagining things when I saw a guy holding her arms tightly. At wala sa
huwisyo si Ella na hinihila ang kamay.

Shit!

I hurriedly went to her table and grab the collar of that damn man, who was holding
her arms at pinipilit sya nitong isama kung saan.

" What do you think you are doing man!? Do you want me to scratch your ass off!?" I
am really really pissed. Nagtatagis na ang mga bagang ko at gusto ko ng itapon ang
lalaking ito palayo kay Ella.

Shocked and feared registeted to his foreign face. I can smell the strong taste of
an alcohol. He's a bit drunk but I know he's man of a greenhorn that ready to catch
a woman as his prey tonight. A starved man from sex.

At si Ella pa ang kanyang napagtripan.

Dahil sa takot, mabilis itong umalis sa table at humingi pa ng pasensya bago

umalis.

" What do you think you're doing Lady!?" Galit na galit ko itong binalingan.

She chuckled. Is she finds my question was amusing?.

" Oh. Er... You look like, my dear Yvo.. my beloved." Her voice slurred but I can
clearly understood it. She laughed.

I stiffened. She must definitely drunk. Pero doon ako natigilan sa sinabi nya.
Beloved?

" Let's get out of here." He said in a hard tone, sabay hablot sa braso nito
palabas sa lugar na iyon.

" Hey, I dont go with a stranger." She shouted.

Yvo was determined to get her out if that bar. Pasalampak nya itong ipinasok sa
loob ng kanyang kotse.

He started the engine at napasinghap sya nang biglang hawakan sya nito sa braso.

" Hmmm... I love y-your eyes.." She said smiling to him. Namumungay na ang mga
mata. Tinitigan lamang sya nito na walang kibo.

" Your drunk, I drive you home."

Pinaharurot nito ang sasakyan. Hindi nya maiwasang sulyapan ito na nakapikit at
nakasandal sa upuan.

One thing, he dont even know kung saan ito ihahatid kaya napagpasyahan nyang sa
suit na lamang ito dalhin.

Dahan-dahan nya itong inilapag sa malambot na kama at wala sa loob na tinitigan.

Tinanggal nito ang sout nyang high heels.

I sighed.

How can she sleep better if she's wearing that uncomfortbale gown? Wala naman
akong mautusan kaya I decided myself to undress her. Sabagay, ilang beses ko na rin
naman syang nakitang nakahubad noon. Godness Yvo! Stupid! Your reminscing memories
with her again!

I can feel the heat between my cheeks. Ako ang nakauna sa kanya. Ako lang dapat at
wala ng iba. Pero sad to say, she's with someone. I sighed in frustration. I
removed her gown slowly and gently. She moaned.

Er.. Miss y-you.." A soft little voice came out from her pretty mouth. I licked my
lips to ease the dryness of it. Her luscious lips is so tempting. I fought the urge
to smash her damn red lips!

Silicon bra? Oh I dont know if thats what you call it. What Im seeing now, is
there's skintone colored silicon pasted in her breasts. Oh yeah, she's wearing a
backless gown. Siguro ganito nga ang ginagamit ng mga kababaihan.

Nah, I got my white shirt at sinuot sa kanya agad-agad to stop the temptation,
that's what Im feeling now. Itinaas ko ang kumot sa katawan nya. She's a sweet
vixen, very sweet one that Im hunger with lust and.. . maybe, just maybe.. love?

I kissed her forehead before I go out in her room.

*******------------->

Forty Seven- Danger Zone

'If reality strikes you on, you've lost too much fantasizing things"....

Ella POV

My head is throbbing in pain. Kaya umikot-ikot muna ako sa higaan. I smell an

unfamiliar scent.
Hmmm, Kelan pa nagchange si Mommy ng Fabcon? I murmured in myself habang pinipikit
pa ng mariin ang mga mata.

Dahan-dahan kong ibinuka ang mga mata at isang grey ceiling ang sumalubong sa
akin. I rubbed my eyes using the back of my hands. I felt like nahihilo pa. What I
have done?! Oh Shit!

Napabalikwas ako ng bangon nang maalala ang nangyari kagabi. I rubbed my eyes once
again. At maluwanag na sa paningin ko ang nakikita sa paligid.

Kaya pala unfamiliar sa akin ang lahat dahil hindi ko ito pamamahay. Suddenly my
fear strikes me in.. Realization comes over me.

Halatang elegante ang kwarto na ito. I checked myself and my eyes widen in shock
nang makita ang aking sout.

Oh hell!

I must definitely in someone's room. Gosh Ella, how could you be so careless!? Im a
wearing big plain shirt that owns by a man. Kinapa ko ang buong katawan at wala man
lang akong naramdamang sakit o mahagilap na sugat. This is absurd!

Tumayo ako at napahawak sa noo nang makaramdam ng kirot. This is my thrice

hangover ever. I've already made my promise not to drunk like this.

Did I throw up?

Hindi naman siguro. Nalalasing ako pero hindi ako masyadong nagsusuka. I glance at
the tiny table na nasa gilid ng malaking kobreng kama. I saw my bag there.

Oh.. My Yesha! Stupid Ella!

I hurriedly walk over there at kinalkal ang bag para kunin ang phone.
" So you're finally awake." It was a stern and an authorative voice of a man.
Sounds so familiar.

My heart beats riot inside for awhile. I wish my instinct would not be true. In
myself, may tao ng pumapasok sa utak ko. I paused, I swallowed hard and turn my
head on him. Unfortunately, minalas ako dahil hindi ako nagkamali, perhaps may
bahagi ng puso ko ang masaya nang magtama ang mga mata namin.

Oh Oh.. This is not a good.

His eyes telling something that I couldn't fathom. But his face shows nothing but
cold and arrogance.

" Yvo.." Parang labas tenga kong bulong. Nawawala ako sa sarili kapag kaharap ko
sya.

Til now ganoon parin ang epekto tuwing nakikita ko sya. Hindi na ako makahinga
dahil sa kaba. Naninikip ito at nagbabadya na nang pagsabog.

I tried to cleared the lump of my throat. Obviously, Im startling. I really dont

know what to do.

Naglalakbay ang mga mata ko sa buo nyang katawan. He's a wearing a sleeveless man
shirt. And its white, my favorite color for men.

God, he's hot!

Napatingin ako sa muscles nya. Hunk as ever but medyo lumaki lang ng konti ang
katawan nya. He looks matured (but still hot) and more dominant. Gumalaw ang adams
apple nya at napalunok ako sa bahaging yon. Why he's damn to be sexy!

Oh God..

" Done watching? Did you enjoy it?" He crossed his arms in a man's manner. Gumuhit
ang tabinging ngiti nito, showing his amusing and teasing smile.

Napaawang ang bibig ko sabay kurap. Nakakahiya. His question caught me off guard.
This is embarrassing. I tried to calm myself for doing such a stupid things.

I cant find any words. Kaya itinikop ko na lamang ang bibig.

" Are we just going to stand here, staring each other for the whole day? Come on,
sweetie I dont any have time for it." He mocked. Pakiramdam ko nagdidiwang ang
kalooban nya sa pagpapahiya sa akin ng ganito.

" Ahmm.. What am doing here? Where's my dress?" I dared myself to ask.

He just look at me, staring from head down to my breast. I know Im wearing
something inside of it but it feels like tumatagos doon ang mga titig nya. Hanggang
sa bumaba ang paningin nito sa labas kalahati kong hita. I suddenly become
conscious with his stares. Nag-iinit na ang mga pisngi ko sa kilig, hiya at
pananabik sa kanya.

I sighed. Hindi ko na kaya ito. Am sure nanginginig na ang mga kalamnan ko sa

pinaghalo halong emosyon. I dont know how to pretend emotions but I do control it,
pero this time it was wreck by this man na wala pa namang ginagawa.

" You passed out, for God sake Ella! Why are you so damn careless? Your a woman and
yet you dont know how to control yourself from too much drunk! You've been almost
rape with that bastard! If I didnt caught you, thanks to heaven, you must
definitely drown yourself someone else." He said furiously.

I dont know if he's concern or just being too arrogant for insulting me.

" Oh I dont know dear na concern ka pala. Oh thank you." I said with sarcam. I
rolled my eyeballs, showing irritation.

" I dont care about you, Ella. I just want you to know, its a normal for acting a
concern citizen sa mga taong wala na sa sarili." His stern voice tattooed in my
mind. Para na rin nyang sinabing pabaya akong babae, which is hindi naman talaga.
Nobody's perfect lahat nagkakamali. It was just, I was so carried away with my
emotions.

Ikaw rin din naman ang dahilan kung bakit ako nagkakaganon! My mind shouted.

" Sana pinabayaan mo na lang ako, nagkaron pa ako ng utang na loob sayo." I mocked.
Shit lang! Nakatulong nga labag naman sa kalooban.

" It doesn't matter. You have to eat your breakfast. Make it fast, I have an
appointment." It was full of authority.

Iniba na nito ang usapan at agad lumabas na walang pasabi. Naiwan akong tigagal.
Ano pa nga ba ang magagawa ko?

Ilang beses na akong tumanggi na ayoko ng magbreakfast pero mapilit sya at hindi
daw nya ako palalabasin ng suit nya kapag hindi ako kumakain. He never changed. He
is a man with full of authority and dominant.

" Saan ka umuuwi? Ihahatid kita." He said casually. Parang ibang tao lang ako the
way he talk. And it hurts me. Nasanay kasi ako noon na malambing ang boses nya.

" Ahmm..no I can manage. Thank you na lang." I disagreed. Bigla kasing pumasok si
Yesha sa utak ko. Natatakot ako baka magkita sila ng anak nya.

Sa isipang yon, bigla akong nakaramdam.ng guilt. I should have told him but...
no... Pagdating kay Yesha, maramot ako.

Pero wala na akong nagawa nang bigla na lang nya akong ipinasok sa kotse. Wala ng
silbi ang protesta. Once he said he will do it. At wala na akong magagawa pa kundi
ang pagbigyan sya. Sinabi ko sa kanya kung saan ako ihatid. Hindi sa subdivision
kundi sa apartment kong binili last year lang.

" Oh.. Are you and Tristan living together?" He asked habang nagdadrive. Kaya
nilingon ko ito. He' serious. Pero hindi sa tanong nito kundi sa pagmamaneho.

" No, I live with my own." Maliit na boses kong sagot. Isa pa itong guilty feeling.
Yung hayaan kong mag-isip sya na kami ni Tristan tapos buntis si Naneth at ikalasal
sa taong inaakala nyang ipinagpalit ko sa kanya.

I turned my head down. Tiningnan nya ako pero hindi ko na inabala ang sarili na
lingunin sya.

" Oh why, diba nga atat na atat kang iniwan ako sa kasal mismo natin just to be
with him."

Nilingon ko sya at kitang kita ko ang pagtatagis ng bagang nya. He's fury inside I
knew but he's controling it. Nasa daan ang mga mata nya pero it was rage. Alam kong
may laman ang mga salitang yon.

I never talk. Ayoko ng pag-usapan pa ang bagay na yon three years ago. It has been
done and there's no use of crying over spilled milk.

Silence dead air.

" Just drop me over there, " Tinuro ko ang lugar kung saan ako bababa.

Kinuha ko ang phone at tiningnan ang reply ni Mommy. Pasekreto akong nagtext kay
mommy kanina nangumusta lang ako kay Yesha. I explained to her later.

Hinatid pa nya ako sa loob ng apartment. Hinayaan ko na.

" Salamat. Nag-abala ka pa. " I said habang nasa pinto sya nakapamulsa at lihim na
nagmamasid sa loob ng aking apartment.

" I gotta go." Anito.

" Hindi ka muna magkakape?" I offered. Kahit may hindi pagkakaunawaan kami noon,
hindi masama ang makipagkaibigan. Yun ay kung okay lang sa kanya.

" No, thanks." Nilapitan ko sya para pagbuksan ng pinto pero bigla akong kinabig
nito sa bewang.

" Aw! " Napahiyaw ako sa gulat. Hinapit ako nito sa bewang.

He smiled na para bang nanunuya. Naglalakbay ang mga mata nito sa buo kong mukha.
Napasinghap ako sa kaba. My knees turn to jelly. At nagsisilbi syang suporta.

Natulala ako. I felt rage and intense in his stares. Pakiramdam ko unti-unti na
akong natutunaw. His face came closer to mine, only inch apart. Kaya napasinghap
ako. Umaalon na ang dibdib ko sa kaba at taranta.

Hahalikan nya ako? God, please dont.. But my heart saying a big YES. Im scared to
death. I might losen myself right at this moment if he's going to kiss me. This
isn't safe. This is danger. Its not the same situation before. I should be careful,
for losing the battle.

" I still love your lips.." His husky voice murmured between his teeth. I was
electrified.

Napapikit ako.

God! How can I resist this man in front of me?!

Nararamdaman ko ang init na buga ng kanyang hininga. Nararamdaman ko na ang kanyang

lips na dumikit sa akin.
Im waiting that he would crash his lips to mine..

Im waiting and....

waiting....

But there's no one. I open my eyes.

Isang mapanuya at nakakalokong ngiti ang sumalubong sa akin.

Napahiya ako.

..subrang pahiya.

" Same Ella as before.. Bye sweetie.. See you next time." He said between his
teasing smile. And he gave me a quick smack kiss on the lips before he leave.

I was left hanging and annoyed. Naiinis ako sa sarili ko dahil sa pagiging obvious.
Wala sa sariling napahawak ako sa labi na dinampian nya ng nakaw ngunit nagbigay ng
init nyang halik.
See You next time? Ano ang ibig sabihin non?

I must avoid him. He's not safe anymore. He could be the worst. My worst nightmare.
A danger zone, coz I know everytime he's near I'll be a loser again. Loser for
being such a stupid wanting him back and still loving him for years.

I might throw out the window all my priciples when it comes to him. I scoffed
myself for such so blown away with his presence. Gosh.. Im on the Danger Zone.

****-------------------->
Forty Eight- Saddest Part

"No matter how painful and stupid your decision has been,

as long as you can stand the consequences

it means that you made the

RiGHT CHOiCE"!

Yvo POV

Its been week since we've met in Texas. Since then, hindi ko na sya mawaglit sa
isipan.

I sighed.

It was as if, Im willing to stay at her side just to be with her though It wasn't
right. I still love her since the first time I laid my eyes on her and it never
changed.

" You still love her and you want her back?." Alyssa exclaimed.

We're here at terace, talking together. I dont want to keep secrets from her kaya
sinabi ko sa kanya ang pagkikita namin sa Texas.

There's pain with her voice when she spoke it. Nakatingin ako sa malayo. I dont
wanna hurt her, for God sake! Sya ang naging sandalan at karamay ko sa lahat ng
oras. She never leave me and in return, I should love her back. But how? My heart
was given to someone that I couldn't forget no matter how I insist myself to let
her go. This is shit!

" Of course not. I only want her for revenge. For leaving me and .. for putting me
in shamed." I spoke harder. I clenched my jaw.

Hindi ko parin nakakalimutan ang bagay na yon. Halos mamamatay na ako sa sakit at
mawalan ng deriksyon sa buhay.

" Still. .. you love her, hindi ka naman magkakaganyan kung nakalimutan mo na sya.
" She sighed.

Nilingon ko sya at kitang kita ko sa mga mata nya ang sakit at paninibughong
nararamdaman.

I come closer to her, at niyakap sya nang walang babala. Dahil sa awa na
nararamdaman ko sa kanya, kaya sya nandito sa akin ngayon.

" Please.. I dont want you to get hurt. Let me do this, I can recover soon.. I
promise." I murmured to her.

The pain and betrayal is still fresh. Pakiramdam ko may dapat pa akong e-settle sa
sarili bago ako magmahal ulit sa iba. But I cant let her go, she's been here at my
side for the whole time kaya hindi ko sya mabitiwan. Alam ko kung gaano kasakit
mawalan, at ayoko syang makaranas nito dahil lang sa kagagawan ko.

" Yvo, huli na ito. Pagbibigyan kita sa gusto mong gawin. And if you do, pumalpak
ka.. hinding-hindi na kita sasaluhin. Mark my word." She utter that words clearly.

I closed my eyes tightly. Ito na ang huli na sumugal pa ako. No, I mean to ensure
myself that I have to move on. Nalilito ako pero kailangan ko ng closure although
tinapos na nya ang lahat nung araw na iniwan nya ako. Til now, malabo parin sa akin
ang lahat.

Binitiwan nya ako at hinawakan ang baba ko para iharap sa kanya.

" You know how much I love you, Yvo. I'll do anything for you.. Just promise me, ..
Dont ever leave me." She whispered. I paused at stared for a moment.

Through ups and downs she never leave me, pero bakit hindi ko sya nagawang mahalin?
I sighed. Hindi ko maipapangako ang hindi sya iwanan pero ayoko rin syang masaktan.
To my response, hinalikan ko sya sa labi. It was passionate between lust.

She moaned and grab my nape. We are kissing intimately.

*Rinnnnggggg...

My phone rang kaya natigil kami sa ginagawa na mauuwi na sana sa mainit na

pagsasaluhan. Nasanay na ako kay Alyssa. We always make love everytime. Pero iba
parin.. may malaking kaibahan.

" Hello." I answered the phone. It was Servo.

" Kuya, punatahan mo kami dito sa St. Luke hospital right now. Si mommy isinugod
dito. She cant breathe." Natataranta nitong sabi.

" Okay- okay. Im coming." Kinabahan ako bigla.

Magkasama kami ni Alyssa na sumugod sa hospital. Hindi ako mapakali. Nagkaron ako
ng trauma sa nangyari kay Mom noon. I was twelve years old nang masaksihan kung
paano sya naglupasay sa harapan ko. That was the time, na inoperahan sya. And it
scared the hell out of me.

Naabutan ko si Mica, Jamie and Servo na nakabantay sa labas ng ICU room. Mom was
really in bad health condition.

" How's Mom? How is she?" Agad kong tanong kay Jamie na nakatayo sa gilid ng pinto.
Mica was crying at pinapatahan naman sya ni Servo. Si Dad nasa Malaysia, may
dinaluhang press conference as ambassador of UN here in Phil. Marahil wala pa syang
nalalaman sa nangyari.

" Her heart is so weak. Let's just listen to the Doctor afterwards." Jamie said
seriously. He leaned his body on the wall.

Nanlumo ako. Panay ang hawak ni Alyssa sa braso at pinipisil pisil nya ang kamay ko
to calm me down. Napasuklay ako sa ulo. Huwag naman sanang may mangyariqng hindi
maganda kay Mommy. God!

" Its okay, hon.. everything will be okay. Please calm down." She said.

Tumango ako na wala sa sarili. Lumapit si Mica sa akin.

" Kuya, Im sorry.. so sorry.." Niyakap ako nito ng subrang higpit. Hindi ko alam
kung bakit sya nagsosorry, ginantihan ko na lamang ito ng yakap.
" Sshhh.. Mica, its okay. Come on, she'll be fine." Hinagod ko ang kanyang likod.
She's sniffing.

" Mom and I had discussions.. and then.. I was .. " Humagulhol sya ulit. Unti-
unting nabuo sa utak ko ang sinabi nya. Nagkaroon ba sila ng hindi pagkakaunawaan
at hindi nakayanan ni Mommy ang sama ng loob?

" What happened? How's Mom?" Natatarantang tanong ni Stacey na halatang galing pa
sa office dahil sa sout nitong office uniform.

Jamie explained to her. Nanlulumo lamang syang nakaupo sa bench. Mica glared at
her.

" This is all your fault bitch! Get lose!" Sigaw ni Mica sa kanya. Namutla si
Stacey. Pero hindi sya lumaban. Nanatili lamang syang kalmado. I know she's hurt.
Whatever the issues are, wala ng dapat pang pag-awayan. What matters most is to
pray for Mom's condition.

." Mica stop it! We have no time to argue on this. Whatever happens, no one's
fault. Let's just pray for Mom." I hardly said. Lahat sila natigilan at napayuko.
Tumakbo si Mica palayo. And Stacey breakdown from crying.

I sighed. Hindi ito ang tamang panahon para pag-usapan at pag-awayan ang mga bagay-
bagay. Ang importante ngayon ay ang kalagayan ni Mommy.

Mica POV

I kneeled down in front of the altar. Andito ako sa chapel ng hospital. I am

praying silently for Mom recovery.

Unti-unti kong naalala ang nangyari kanina...

" Wow, enjoying too much? How's being a pass off as a good and well-bred daughter
of the family?" I mocked at her nang hindi sinasadyang magsalubong kami sa sala.

" Really? Well, what do you
BEST actress ng FAMAS? Kung
mapapala. Walang maniniwala
she's been pretending to be
syang pera.
think Mica? Am I that good actress? Pwede na bang pang
ako sayo manahimik ka na lang. Wala ka din namang
sayo." She showed a witch smile. So all the while,
good.. for her personal interest. I knew it. Mukha
" Wow.. Believe din ako sa kapal ng mukha mo! Stacey you are scheming bitch! Kung
umaasa ka sa mana ng mga Zamora? Well you have to crawl from dessert first, coz
I'll make it sure with you na.. wala kang mahihita!" I shouted with anger.

Naiinis na ako sa pagpapanggap nya! Subrang bigat! At nakakasawa na. Naririndi na

ako.

Her eyes widen and anytime soon maybe hindi sya makapagpigil and she would scratch
my face off.

" Enough Mica! Ate mo parin sya! Dont be rude young lady! Tigilan mo na si
Stacey." Mom blurted out. Naabutan nya kami dito sa salas.

Tiningnan ako ni Stacey. Andoon ang panunuya ng mga mata at bitchy smile nya.

" I know you dont like me, Mica. Please do respect me, Im still your elder sister."
She said in a soft and matured manner. Na akala mo isang ate na nagpipigil kunwari
ng galit at nagpapasensya sa nakababatang kapatid.

Napaawang ang bibig ko sa sinabi nya. Napakurap ako. Wow.. ang galing nya talaga
umarte sa harapan nilang lahat. Sino ba ang inuuto nya? Ako?

"Mom, goodnight. Aakyat na ako sa kwarto." She said at humalik sa pisngi ni Mommy
bago umakyat sa taas. Tinapunan nya ako ng isang nakakalokang ngiti bago nagmartsa
palayo.

" Lets talk Mica. What happened to you? Wala namang ginagawa si Stacey sayo?!" Mom
exclaimed.

" Really Mom? Kung alam mo lang ang totoo. She's a freaking bitch! She hurted me
and Ella." Galit kong bulyaw. Nagsasawa na ako sa kakatanggol nya kay Stacey
everytime we have an arguments.

" Mica, please.. Your always saying that na sinaktan ka ni Stacey at si Ella.. Wala
naman akong nakikita. For a christ sake! Long time ago was a part of her childhood.
She never meant to bully you nor Ella. We have to move on on that past! Let it
go." She said.

Tumulo ang luha ko. Hindi dahil sa pagtatanggol nya kundi sa mga panahong inilaan
kong galit kay Ella na hindi naman dapat. Tuwing nakikita ko ang tawa ni Stacey,
sumasariwa sa utak ko ang ginawa nya sa akin noon.

" Mom you dont know anything! My future had almost ruin, because of that bitch.
Alam mo kung ano ang nararamdaman ko ngayon?" Pumiyok ako at naluluhang tinuro ang
sarili. She stiffened.

." Hatred. I was sorry.. so sorry for Ella.. For hurting and despising her for the
the whole eleven years. Na sana, magkasama kami. Magkalaro, partners in crime.
Galit ako Mom, because I chose to loathe her than to listen to her. Masakit." Im
crying in front of her. Natigilan lamang sya at naluluha. Napailing iling ako.
Marahas kong pinunasan ang luha. I have to tell her the truth. I've been keeping
these for years.

" Ella never hurt me, she never was. And did you know how it hurts when I found out
the truth? Masakit. Si Ella na iniiwasan ng lahat, si Ella na tinatratong criminal,
si Ella na malayong malayo sa amin. Si Ella na nag-iisa. Inaatake parin ako ng
guilt at konsensya." I continued. Napailing iling ako. Ramdam ko ang sakit. Tang-
ina! Matagal ko ng inilihim ang bagay na ito para lang walang gulo.

" At alam mo kung ano ang totoo?! Si Stacey ang nagtulak sa akin sa tree house. Sya
ang may pakana ng lahat. Ginamit nya ang kahinaan ni Ella, she blackmailed her just
to cover the truth. And my poor dear sister, para wala ng gulo ang lahat she chose
to be hate and face all the hatred kaysa magkagulo pa ang lahat. Nagparaya sya Mom,
and how lucky she was na naampon ng mga Smith. You dont how it feels kung gaano
kasakit at itago sa inyo ang katotohanan." I cried. My tears wont stop from
falling. This is it.

Humagulhol si Mommy. She put her hands on her face and keep on crying.

" Bakit ngayon mo lang sinabi sa akin ito Mica?" Punong puno ng paghihinayang ang
boses nito.

" Dahil yon ang gusto ni Ella, Mom. Ayaw nya ng gulo. Pero nang malaman kong
nagkaisa kayo ni Yvo just to get her back is a wrong move Mom. I cant believe it,
alam mo kung bakit sya umalis? Dahil pakiramdam nya pinagkakaisahan sya. She feels
that you and Yvo, manipulating her for conniving that fix marriage. Yon ang totoo.
Nobody of you trusted her. Kaya sya umalis." I am sobbing while explaining to her
about the truth ..

Mas lalo syang umiyak nag sabihin ko ang bagay na yon. I dont care if she deserves
it or not. Panunumbat man pakinggan pero karapatan nilang malaman ang pagkakamaling
yon at maling desisyon para kay Ella.

" Masaya ako, na umalis sya at pinili nyang magkalayo.. coz its just the only way
to escape the madness and pain that she's feeling. Ngayon, si Ella na naman ang
nagmumukhang masama? Kasalanan nyo ni Yvo ang lahat kung bakit sya nagpakalayo! and
the worst is nakisawsaw na naman si Stacey!" Sinabi ko na ang lahat para maibsan
ang galit na nararamdan ko.

Napahawak si Mommy sa dibdib. Bigla akong naalarma.

" Mommy? Mom? Are you okay?" Nilapitan ko sya at namutla ako ng makitang umaakyat
ang eyeballs nya sa taas.

" God! Help Help! Mom! Kuya Servo! Kuya Jamie! Si Mommy..!!" I shouted in panic
habang hinahawakan syang nanlulumo sa sahig..

I cried. My fault dahil nagpadala ako sa emosyon. Shit! This is all my damn fault!
Forty Nine- Going Back Home

" Distance shows you who's worth keeping and whos worth letting go"....

Ella POV

" Ouch! " Gulat na gulat ako nang biglang mahulog ang baso.

Napatingin ako sa baba at nakakalat ang mga bubog sa sahig. Biglang sumikdo ang
kaba sa aking dibdib. Hindi ko alam kung saan nanggagaling ang kabang yun pero
nakakabalisa.

Mabilis namang iniligpit ni Loyda ang kalat. Natulala lamang ako.

" Mommy!" Sigaw ni Yesha na papalapit sa akin.

" Hi.. How's your day in School baby?" Narelieve ako nang makita ang anak ko na
masayang nakangiti bitbit ang Dora bag nya.

" Cher, taught me how to swim." I clearly understand her kahit medyo pautal utal
ang sinabi nya. Cher is a teacher. Hindi nya kasi mabanggit ng buo ang salita.

" Wow.. baby ko. Ang galing naman." Papuri ko.

Umupo ako upang magtama ang mukha namin. Biglang pumasok sa akin ang alaala na
matagal ko ng ibinaon. Isang masamang bagungot ng nakaraan. Nagkaron na ako ng
phobia sa pool dahil sa ginawa nila Stacey at Brenda sa akin noon, itinapon nila
ako at muntikan na akong mamatay. Kaya ayokong hindi matuto ang anak ko sa
paglangoy. Natatakot ako na ma-bully sya ng mga bata pagdating ng panahon. Self
defense is a must dahil walang ibang magtatanggol sayo kundi ang sarili mo. Ayokong
maranasan ng anak ko ang lahat ng hindi magandang karanasan ko noon.

Pagkatapos kong bihisan si Yesha ay nagtungo muna ako sa terasa para magpahangin.
Balisa ako. Hindi ko alam kung bakit o baka dala lang ng paranoid. Since nung
nagkita kami ni Yvo a week ago ay inaatake na ako ng kaba. Maliit lang ang mundo
gaya ng sabi nya. Paano kung malaman nya ang tungkol kay Yesha? Tama si Mommy,
maaaring kunin nya sa akin ang bata lalo pa't ipinagdadamot ko sa kanila si Yesha.

Kinakabahan parin ako sa di maintindihang nararamdaman. Nung mabasag ang baso,

pakiramdam ko isang masamang pangitain yon na may masamang mangyayari. Sana
nagkakamali lamang ako.

" You're thinking too much, dear. Stop it, okay? Nakakastress yan. Ayokong pati si
Yesha, nagtatanong ng pagbabago mo." She said.

Lumingon ako and I saw a worries plastered in her face. Alam nya ang pagkikita
namin ni Yvo sa event. At alam nyang doon ako nakatulog sa kanya. Sa totoo lang,
masarap ang feeling na may tao kang matatakbuhan sa oras na kailangan mo ng karamay
at kausap kaysa nung nag-iisa ako at sinusolo ang lahat ng daing sa buhay. Iba na
ngayon. At nagpapasalamat ako dun.

" Ewan ko ba Mom. I felt something was missing at kinakabahan ako. Pakiramdam ko
may nangyaring masama." Sumbong ko. Humarap ako sa kanya. Lumapit sya at hinawi ang
tumatabingi kong buhok sa mukha.

" Naku, wag kang mag-isip ng hindi maganda. Nakakastress yan. Is all about him
again?" Mom asked.

I sighed. Paranoid nga lang siguro ako. I must stop it. This is not good.

" No, Mom. Bothered lang siguro ako lately. I have to relax." I answered. Actually
I denied.

Mom smiled, "You have to, hindi nakakatulong sa health yan. Anyway, these past few
days, lage kong naririnig kay Yesha about her Dad. May kinukuwento ka ba sa kanya
about kay Yvo?" Tanong nito.

Napamaang ako. Wala naman akong binanggit tungkol sa Daddy nya.

" Mom, wala akong naremember sa na nagkwento ako sa kanya tungkol sa Daddy nya.
Hindi kaya, nakikita nya sa mga classmates nya ang tungkol sa pagkakaroon ng
Daddy?. You know naririnig nya siguro. A comparison. Alam mo na, bata." I
concluded.

Observant si Yesha, just like her father. At kapag narinig nya madalas nyang
binabanggit.

Mom smiled happily," Yeah. She's smart. Habang tumatagal lumelevel up na ang
undertstanding nya."
Napangiti ako sa ideyang yon. Tama. Matalino si Yesha. May pinagmamanahan. Hindi
naman talaga ako matalino, average lang. Ang ama nya ang matalino. Graduated at
Harvard University and awarded as outstanding student with an excellent grades.

" Ma'am Ella, may tawag ka galing sa Philippines. " Ani ni Loyda na nakatayo sa
gilid ng pinto.

" Ha? Sino?" Nagkatinginan kami ni Mommy. She shrugged.

Wala naman akong inaasahang tawag ngayon mula sa Pinas. Dati ang madalas kong
caller ay si Naneth lang naman kapag tinatamad sya mag-skype. At saka kung about sa
businesss ko, hindi directly yon dito sa personal contacts ko.

" Jamie Zamora daw.." She answered.

Agad akong lumapit sa telepono. Bakit sa landline sya tumawag?

" Hello, Jamie." Agad kong sagot sa kabilang linya.

" Hello, Ella.. I've been calling you for the nth times in your phone pero hindi mo
sinasagot. And the last call, parang bata ang nakasagot. " Mahabang paliwanag nito.

Napaawang ang bibig ko. It must be Yesha, pinakialaman na naman siguro ang phone
ko.

" Ah.. sorry na misplace ko kasi. Ah anak yon ng kaibigan ko na dumadalaw dito. " I
answered numbly.

Gosh was I too much defensive? Naku naman, wag naman sana syang makahalata.

" Ahmm.. Ella, I'd like to ask favor to you. Kung pwede lang sana." Lumungkot ang
boses nito. Nakaramdam ako ng kaba. Kakaibang kaba.

Hindi na ako magtatanong kung paano nya nakuha ang personal contacts ko. Ano ang
silbi ng pagiging Zamora kung wala kang koneksyon diba? I knew, right.

"Mom, had a heart attacked and she confines here in the hospital."

"Hah!?" Gulat kong naibulalas, ito na nga ba ang sinasabi kong masamang pangitain.
Godness!

" Mahinang-mahina sya Ella." Dugtong nito.

Inatake agad ako ng pinaghalo halong emosyon. Kaba at takot ang nangingibabaw sa
dibdib. At huli, konsensya. I closed my eyes tightly.

" Jamie.. how is she now?" Mangingiyak kong boses na tanong. Nanlalabo ang paningin
ko dahil sa luhang namumuo dito.

He sighed heavily, dinig na dinig ko yon sa kabilang linya.

" She's under therapy. Nagising na sya kanina.. at ang kauna-unahang pangalan na
binanggit nya ay..Ella. She must be missing you so much Ella." He said calmly ang
sadly.

My pretty conscience is attacking me now. Nakukuha ko na ang malaking pabor na

hinihingi nya. Ito na yon. A sign..of going back.. Going back to the place na
kinakakatakutan kong puntahan.
I sighed," Anong pabor ang hihingiin mo?" Derikta kong tanong. Kung ano man ito,
posibleng hindi rin ako makatanggi.

" Ella, Mom needs you here." He said.

" Jamie, I can promise you na makakapunta ako dyan. But not.. not that too long. "
Gusto ko ring makatulong sa pagpapagaling ni Mommy Regina. Bilang ina ko, may
malaking utang na loob din meron ako sa kanila. Alam kong hindi ko mababayaran yon,
pero bilang anak may isang konsiderasyon din dapat akong pwedeng gawin sa kanya.

" Ella, kahit hanggang sa gumaling lang si Mom. Please...?" Pagmamakaawa nito. Ito
ang malaking pagkakaiba nila ni Yvo. Marunong syang magplease ng tao kahit makikita
mong hindi sya approachable. Arogante at mayaman pero nilulugar naman.

" Okay, Jamie. Maybe by next day andyan na ako."

Wala din akong magagawa. Ang ganyang bagay ay hindi dapat tinatanggihan. Isa pa,
mahal ko rin si Mom. Kalimutan na ang nakaraan, kung ano man yon hindi na dapat pa
isipin.

After the short talked, hinanda ko na ang sarili. Coz I know ang taong
pinakaiiwasan ko ay makikita ko rin naman. I should ready myself to face all of
them especially him.

***

I packed all my necessary belongings.

" Mga ilang linggo ka doon?" Tanong ni Mommy habang tinutulungan ako sa pag-
iimpake.

" I dont know Mom. Siguro pag medyo okay na si Mommy. Alam mo naman, kailangan ko
rin syang alagaan. Nakausap ko na si Dyllan, at sya na ang bahala doon sa studio."
I zipped my bag up at itinabi sa gilid ng kama. Mamayang alas otso ng gabi pa ang
flight ko. I have three hours pa to prepare.

" Ganun ba. Sige magbihis kana."

Tumungo ako sa closet at namili ng pwedeng suotin.

" Mom si Yesha. Please.. pakibantayan ng maige. Im gonna miss her like hell! Ngayon
pa lang ako malalayo sa kanya ng ganun katagal." I sadly said.

" Ako na ang bahala sa kanya. Mag- skype na lang tayo kahit makailang beses pa sa
isang araw basta't may oras ka lang."

Humugot ako ng hangin. Ang hirap naman ng ganitong sitwasyon. Kawawa naman ang anak
ko, mamimiss namin pareho ang isa't isa. Lalo na ako, mababaliw ako pag hindi sya
nakikita. Kung pwede ko lang sana syang isama.

Pagdating namin ng airport mangiyak ngiyak kong pinuo ng halik si Yesha.

" Be a good girl to grandma, hah? I promise I'll go home soon and I'll buy more
gifts to you, would it be okay?" Hinaplos haplos ko ang buhok at pisngi nya.
Tiningnan nya muna ako at ngumiti habang tumango tango. May nais syang ipahiwatig.

" Bring me Daddy here." She said innocently and gave me an undying look and smile.

Ano yon? Laruan o pagkain lang?

Pumalagpak ng tawa si Ram. Isa pa 'to. Kung bakit nagpaiwan ito sa Texas, ay dahil
sa ginagawang study reports nya sa history. I gave him an annoying look. He shut
his mouth out and look somewhere else. Pati si Mommy ay nagtitimpi din itong huwag
matawa. Si Loyda naman ay nakangisi lang.

Naiinis ako. Ewan ko ba, ano bang nakikita ng anak ko at ganito sya mag-isip?.

" Okay. Mommy will leave na hah? Be a good girl? Promise to mommy." Itinaas ko ang
kamay para gayahin nya.

" Opo. " Mabilis na sagot nito. Natawa ako sa tagalog diction nya.

" Love you, Mommy. " She hug me and I hug her back. Hinalikan din nya ako.

Tumayo ako para magpaalam. Nagbilin pa ako kay Mommy tungkol sa mga pwede at hindi
pwede kay Yesha kahit alam kong alam na rin nya. Just over reacting dahil matagal
tagal din akong mawawala.

I wave my hands to them. Bago mawala sila sa paningin ko.

First class ang kinuha kong ticket. Nag-announce na ang flight attendant to fasten
our seatbelt dahil lilipad na ang eroplano.

Mahaba din ang byahe. Marami pang oras. Nagbasa ako ng mga pocketbooks to ease my
boredom.

Lumipas pa ang maraming oras. At unti-unti na akong kinakabahan. Sa takot na muli

kaming magkikita.

" You know what I like you, Ella." The boy spoke truthfully to the girl.

" I like you too, Yvo.. Your my knight in shining armour, right?" Her smiles
becomes widen with happiness and gratitude.

The boy picked a pink a single rose in the garden and gave it to her.

" Of course, From now onI'll be your hero. " He smiles and his deep mauve gray
eyes, declares love with promises.

" Promise?" The girl asks for assurance.

" I promise." He said seriously.

She stared him for a while and then gave an alluring smile like an angel.

" Then, let's have pinky swear!" Itinaas nito ang kalingkingang daliri para
mangako.

"Pinky swear!" He shouted. Nagdikit ang kanilang mga maliliit na daliri to sealed
the deal. Their fingers entertwined for a promise that they made.

Agad silang nagyakapan sa gitna ng halimuyak na hardin ng mansyon.

" Ohh! Shit!" Napamura ako nang makaramdam ng yogyog. Nakatulog pala ako at dinalaw
na naman ako ng isang panaginip. A dream of my childhood memories.

The airplane lands and its jolted me in. Gosh, arrival na pala sa NAIA. I watched
at the window. At nakikta ko na ang bahagi ng lawak ng airport. May nagbago lang
konting renovation. Pero ganun parin. Thanks God Im here in the Philippines safe
and sound. At last! After three years, nakatapak na ulit ako dito sa inaakalang
hindi na pwedeng makabalik.

This home-coming is a surprise. Sabi ni Jamie, kaming dalawa lang daw muna ang
makakaalam. Sya at si Mica ang nakarinig nang banggitin daw ni Mommy ang pangalan
ko.

Si Jamie na ang magsusundo sa akin sa dito. Alam nya kung anong araw at oras ako
darating.

Mula sa kalayuan natatanaw ko na ang pamilyar nyang anyo.

Tumayo sya para salubungin ako. Unti-unti kong nakikita ang tindig at itsura nya.
Napasinghap ako, ngayon ko lang talaga sya natitigan ng husto. Kasi nung nagkita
kami sa Texas, gabi naman yon at pawang kami nakasout ng coat. Ngayon na nakasout
lamang sya ng shirts and faded pants ay nakikita ko na ang angas nya.

His posture was so straight that every inch of him oozed arrogance and strong sex
appeal. Unti-unting gumuhit ang friendly nyang ngiti. Medyo kumisig sya ngayon.
Gwapong gwapo pero iba parin si Yvo for me! Hello! He's my ex fiance and the father
of my child kaya para sa akin, pinakamalakas ang appeal nya. No one will defeat him
unless na lang kung mainlove ako sa iba. But I think this time pag-aari nya parin
ang aking puso.

Ipinilig ko ang ulo sa paglipad ng isipan. Im imagining things again.

" Hi.." Bati ko na malapad ang ngiti.

" Welcome back to the Philippines!" He grinned. Tumawa lamang ako.

Kinuha nya ang maleta ko at sya ang naghila nito.

Inakbayan nya ako, showing a brotherly manner. We're not that close ever since pero
siguro ngayon magkakasundo kami. Just my vibes.
***********------------->

Pinutol ko muna kasi nahahabaan na ako.

**please VOTE the stiry if you like it.***

THANK YOU!! mwaahh..

Fifty- Stone Heart

"Feelings don't walk away, Only people do."....

Ella POV

Sa mansyon ako mananatili pansamantala. Nasa hospital pa si Mommy. Last last night
lang sya naka-confine and she needs more rest and therapy sa hospital bago makauwi.

Iginala ko ang paningin sa kabuuan ng kwarto. Ganun padin ang lahat. Ang kulay ng
ceiling, ang desinyo ng loob, pati na rin ang arrangement ng mga gamit. Nothing's
change.

I sighed at hinimas ang kobreng kama. I smiled, namiss kong humiga dito. Sabi ni
Jamie, magpapahinga daw muna ako bago puntahan si Mommy. Kailangan ko ng lakas.

Pabagsak akong nahiga sa kama, ang sarap sa likod ang lambot nito. Ipinikit ko ang
mga mata, to feel relax and relief from the exhausted long trip. Unti-unti nang
tinatanagay ako ng karimlan.

***

Naalimpungatan ako nang makarinig ng ingay sa labas.

Ano naman kaya yon?

I glanced at the wall clock, its 4:35pm. Oh.. nakatulog pala ako ng mahigit apat na
oras. I streched my arms and I tried to arch my breast. Inikot ikot ko ang leeg ko,
pakiramdam ko magkaka stiff neck ako nito. Pinihit ko ang door knob, mukhang ang
mga katiwala ng bahay ang gumagawa ng ingay sa may di kalayuang sala.

" Nakita ko talaga si Ma'am Ella kasama ni Sir Jamie. Kaninang tanghali." Narinig
ko sa isang may kabataang boses ng babae.

" Oh talaga? Baka namamalikmata ka lang? Imposebli naman yang sinasabi mo. Matagal
nang naglayas si Ma'am Ella. Diba nga sumama yon sa lalaki nya. Iniwan si Sir."
Sabi pa nung isa.

Isinara ko ang pinto. Pati mga ordinaryong tao alam ang balitang yon. Isang
malaking eskandalo ang nagawa ko pero only for 'public views and news' lang naman
ang maling balita. Ang totoo, kami lang din naman ang nakakaalam. Hayy.. buhay nga
naman pag kilala kang tao. Ganun ang papel ng mga Zamora, para lang ding mga
artista, andaming issues. Ang masaklap lang puro din naman walang katotohanan ang
nababalita.

I showered myself. Nanlalagkit ako dala ng mahabang byahe. I wear a simple floral
dress. Bukadkad sa baba nun kaya nagmumukhang teenager ako tingnan. Nilugay ko na
ang blond curly hair ko. Umaalon ang big curls nito sa likod. Kinuha ko ang
shoulder bag, dahil pupunta kami ng hospital ngayon ni Jamie. Maya-maya andito na
yon sa mansyon. May sariling penthouse na rin kasi ito.

I hurriedly walk out in my room.

" Ella! Is that you!?" Nilingon ko ang tumatawag na boses na yon.

" Mica!" I shouted in suprised.

Tumakbo ito para yakapin ako.

" Oh, how I miss you.. Ella." Niyakap ako nito ng mahigpit. Naluluha ko din syang
ginantihan.

" I miss you too.. Kumusta ka dito?" Kumalas sya ng yakap. Pinasadahan nya ako ng
tingin mula ulo pababa.

" Wow you look great! Ibang iba kana Ella. Mas lalo kang gumanda!" Namimilog ang
mga mata nito. I gazed at her.

" Kaw din naman. Mas lalo kang gumanda. " I replied.

Mas naging sopistikada sya tingnan. Ang medyo wavy nyang buhok ay pina-straight na
nya ito. Chestnut brown na ang kulay ng buhok nya at may highlights na white.

Mas matured na rin sya sa pananamit.

" Hey, how are you? Hindi ka man lang nakipagcommunicate sa akin." Ngumuso ito,
wari nagtatampo.

I took the opportunity to explained to her about the truth. Sinabi ko rin sa kanya
na hindi talaga naging kami ni Dyllan at maging hindi kailanman. Naniniwala naman
sya, kilala na nya ako at alam nyang hindi ako ganun kadesperada para gumawa ng
desisyon kung walang basehan.
" Kuya Yvo, didn't betrayed you, Ella. Sinabi ni Naneth sa akin ang dahilan kung
bakit ka umalis. At nung time na yon, I secretely invistigated that photos na
pinadala sayo." She said. Umayos sya ng pagkakaupo sa sofa.

I stiffened. Hindi ko alam kung magagalit ba ako o hindi sa sarili. I frown and
gave her a questioning stares.

" Ella, he was on drugs. I mean, nilagyan ng drugs yong ininom nya. I dont know
kung sino ang may pakana ng lahat. Siguro gusto ka nilang pagkatuwaan. I had the
feeling na si Stacey yon pero alam kong hindi ka lang din maniniwala. Hindi ko
sinabi 'to kay kuya na yon ang dahilan ng pag-alis mo. I know aside from that, mas
may malalim ka pang dahilan." Malumanay nyang paliwanag.

Napakurap ako. I shook my head. Tama si Mica, hindi lang naman ang dahilang yon ang
pag-alis ko. Maraming dahilan, hindi ako handa, hindi ako sigurado kung mahal ako
ni Yvo, naipit ako sa sitwasyon. At dumagdag na lamang ang gabing yon, ang gabing
inakala ko na pinagtaksilan ako. Narealize ko hindi naman talaga ganun ka-big deal
yon. Ang nararamdaman ko that time, was betrayal and pain. Betrayal dahil niloko
nila ako, pakiramdam ko pinaglalaruan nila ang damdamin ko. I dont wanna be
controlled by others. At isa pa, hindi ako sure kay Yvo. Alam ko namang lahat ng
bagay sa mundo ay walang kasiguruhan pero nang mga panahong yon ay gulong-gulo ang
utak ko. Hindi pa ako handang sumugal. Hindi ako makapag-isip ng maayos kung
magpapatali ako sa isang commitment.

" Hindi naman talaga yon ang dahilan Mica. Naduwag lang ako. Kung umatras lang ako
ng mas maaga. Sana.. sana kung hindi lang ako nagpadala, hindi sana mangyayari yon.
" I smiled bitterly. Kung maibabalik ko lang ang panahon.

Ngumiti sya, ngiting naiintindihan ako. Kinuha nya ang kamay ko at pinisil yon.

" Alam ko. I knew you Ella, hind ka gagawa ng desisyong alam mong ikakasama ng iba
at sa sarili mo. " Anito, niyakap nya ako.

Ang hina ko, masyado akong nag-iisip ng mga kalalabasan.

Nagpapasalamat parin ako kay Mica, dahil hindi sya nawalan ng tiwala sa akin.

Pinahid ko ang luha. This is getting emotional.

" Ella, get him back.. I know I have no right to tell you this pero.. nakita ko
kung gaano ka kamahal ni kuya. Nakita ko kung gaano sya kabigo at kalugmok nang
iwan mo sya. " She said. Napatitig ako sa mga mata nya. Alam kong nagsasabi sya ng
totoo dahil kailanman hindi marunong magsinungaling ang sinasabi ng mga mata. At
iyon ang nakikita ko sa hazel eyes nya.

Pero paano? Ang balikan sya ang pinakamahirap na gawin. Unang-una, I dont deserve
him. Im a coward. Hindi ko man lang sya nagawang pagkatiwalaan. Hindi ko man lang
sya ipinaglaban. Hindi ako sumugal. Binalot ako ng takot at pagdududa. I was
surrounded by my own insecurities. Im stupid. I am. Mahal nya ako at pinagdudahan
ko ito.

" I dont know Mica. I really dont know.. how or.. baka hindi na.." Unti-unting
humihina ang boses ko. I shook my head and wiped my tears.

" He turn into monster, Ella.. He almost died before. He was lost, and .. and
nakabangon lang sya ng paunti-unti.. dahil kay.." She sighed. Nag-angat ako ng
mukha. Nakatingin sya sa malayo. Gusto kong marinig ang huling sasabihin nya.

" Dahil kay Alyssa, bumangon sya. Pero.. I know ikaw parin ang mahal nya Ella.
Ikaw, wala ng iba. He just used someone to recover the pain of what he'd been
through. Pero walang nagbago.. he still loves you."

Napaawang ang bibig ko. May iba na sya? Yon ang nagsink in agad sa utak ko. I felt
jealous and pain

Pero sino ako na hindi nya kayang palitan? Bakit nakaramdam ako ng panghihinayang?
Diba ito naman ang gusto ko? Ang iwan at kalimutan sya... pero bakit hindi ko
makahinga ngayon? Naninikip ang dibdib ko sa sinabi nyang unti-unti syang
nakabangon dahil sa isang babae. Huli na para magsisi. Inaamin ko subrang laki ng
panghihinayang ko ngayon.

" Ella, get him back. Get the Stone heart back.." Desidido nitong sabi.

Wala akong maisagot. Nanatili kaming nakatingin sa isa't-isa. Nangungusap ang mga
mata nya. Alam ko kung ano kahulugan nito. Pero kaya ko ba? Handa ba ako?

Sa pag babalik kong ito, I know Im still inlove with him. .. Akala ko dala-dala ko
ang feelings na yon sa paglisan ko pero mali pala. Feelings would stay but people
do. Gaya ko, kahit saan ako baon ko parin ang sekretong pag-ibig na ito.
Mananatiling "Secret Love" kailanman.

" What are you doing here!?"The voice roared all over the living room.

It was bulky and loud that makes my heart jump in surprised.

Agad akong lumingon dito. Isang mapanuri at malamig na tingin ang sumalubong sa
akin. Nanikip bigla ang dibdib ko. Ang lakas ng kalabog nito!

" Yvo".. Halos bulong ko sa hangin.

Fifty One-Just Nothing

"The only way to make sense out ot change is to plunge into it, move with it."..
Ella POV

His words strip off my mind that I could have losen my presence. I derictly look
him deep in the eyes, I was losing behind my grip. I tried to push away the lump of
my throat.

My heart keeps on riot. I couldn't utter the right words to say.

Gumalaw ang adams apple nya at napalunok ako lalo sa bahaging yon. I find it more
sexy and dominant.

" I envited her to be here for Mom." Lahat kami napalingon sa boses na yon. Im
thankful that Jamie came up kasi kung hindi, mananatiling mute ako buong oras sa
kakatingin sa kanya.

I saw him frowning at Jamie, nagtatanong ang mga mata nito.

" Mom, needs her Yvo. She still part of the family. I envited her to help Mom's
recovery. " Seryosong sabi nito.

He sighed. Pakiramdam ko mabigat ang problemang dinadala nito. I fought the urge to
hug him. I felt pity for him somehow and Im miss him so much.

He never turned his back on me, tinatanaw ko na lang ng deretso ang likod nya
habang lumalakad palayo.

Pumunta na kami ng hospital. Panay ang chika ni Mica sa akin on the drive way.
Marami na pala syang achievements. May sarili na syang negosyo at successful na
ito.

Magkasabay kaming tatlo. Si Jamie ang nagdadrive ng porsche. Pagdating na ng

hospital, hindi ko maiwasang kabahan at maexcite at the same time. Sabik na sabik
akong makita si Mommy.

**

Im wiping my tears while looking at her lying in bed. Awang-awa ako sa hitsura nya.
Andami kasing nakasabit na apparatus sa katawan nya. Naka-oxygen ito and she's in a
deep slumber. Lumapit ako sa kanya.

I kissed her forehead. Oh God, How I miss her.. Umupo ako sa tabi nya, at hinawakan
ang kamay nya. Pinisil ko ito para maramdaman nyang andito na ako sa tabi nya.
Nagflashback na sa akin ang mga moments na inaalagaan nya ako noon. Mga moments na
magkasama kaming nagtatawanan, mga moments na kinu-comfort nya ako. Mga sandaling
masasaya at malulungkot na araw. Im sobbing in her front, asking forgiveness of
what had happened before. Sa mga nagawa kong kasalanan at kahihiyan sa pamilyang
ito.

" Mom.. Im sorry for everything. I know hindi na maibabalik ang nakaraan. Pero Im
begging your forgiveness... at sana mapatawad mo ako. " Marahan akong umiiyak.
Panay ang hagod ni Mica sa likod ko to comfort me.

Sabi ng doctor mamaya pa daw ito magigising.

" I love you so much Mom. I promise aalagaan kita dito." I continued.

After I confess, kahit hindi naman nya ako maririnig naisipan kong palitan ang mga
flowers sa vase. We are the same, mahilig kami sa mga bulaklak. It gives life and
peace. Iniwan na ako ni Mica and Jamie, may mga appointments pa silang dapat
asikasuhin.

Narinig kong pumihit ang door, hindi ko na nilingon ito baka isa sa mga nurses ni
Mommy.

Abala ako sa pag-aarange ng mga tulips. Nagtataka ako bakit hindi pa ito lumalapit
sa bed ni Mommy. Kaya nilingon ko sya.

Nagkatinginan kami, napaawang ang bibig ko. Hindi ko inaasahan na ibang tao ang
makikita ko. She's pretty with a long black hair. Simple, filipina-beauty at sa
tindig nito, masasabi mong isa syang modelo. Balingkinitan at morena. Either way,
an exotic beauty.

" Hi..." Alanganing bati nito saka matipid na ngumiti. Nagtataka ang mga tingin
nito.

" Oh.. hi.." Ganti ko rin, napaangat ang dalawa kong kilay, wari nagtatanong.
Hindi kami magkakilala pero bakit andito sya sa suit room ni Mommy?

" Anyway, Im Alyssa. Im Yvo's fiance." Nakangiting pakilala nito.

Fiance? I thought girldfriend pa lang? Jelousy slapped me suddenly. Her words had
just torn a giant strip off me, that creates pain of being darned jealous. It
struck me inside.

" Ah.. I see." Ngumiti ako. Nagseselos ako pero I dont have the right to be mad at
her.

" Im Ella anyway." Pakilala ko, and before I averted my eyes somewhere, I saw her
how surprised she was.

Alam kong alam na nya kung sino ako. Imposebli namang wala syang alam sa akin, na
sabi nga nya fiance na sya ni Yvo, according to her. Natigilan sya but I don't
bother myself to notice it.

" Have a seat. Madalas ka ba dito?" I started the conversation.

Umupo sya sa sofa sa bandang gilid. Patuloy lang ako sa ginagawa.

" Ahmm... medyo. "

Sinulyapan ko sya, nakita ko ang pag-aalangan nya. Siguro naiilang sya sa akin.
"Hmm.. ang ganda mo pala." Bulalas nito. Nagulat ako sa sinabi nya. I was expecting
a kinda hypocrite and highly profile woman that Yvo have. But this one, is
different. Tingin ko mabait sya. Yong tipong handang magparaya. Approachable syang
tao.

" Salamat. " She smiled pleasantly and I do the same.

" Mom, loves flowers. Ang laki nga ng garden nya sa mansyon." Umpisa ko ng usapan.
Para naman maging comfortable sya.

" Yeah, Yvo told me that. So, you'll be staying here for good." Sabi nito.

I took a glance at her, masinop lang sya sa pakikipag-usap. Madali naman syang
kaibiganin kaya lang nakakailang dahil pareho kami ng taong minamahal. Pero ang
pagkakaiba lang, past ako at present sya. Kaya kahit baliktarin pa ang lahat, talo
ako.

" Until... Mom will be okay. Two weeks for good. I think that's enough." I
answered.

Hinalikan ko si Mommy sa noo bago ako umupo sa sofa, sa tapat ng kinauupuan nya.

" I thought nandito si Yvo, kaya pumunta ako dito sa hospital. May usapan kasi
kaming dinner tonight."

Sa totoo lang wala na dapat akong pakialam. Pero nasasaktan ako kapag naririnig at
naiisip ko na magkasama sila. Siguro masaya sila sa isa't-isa. No doubt. At
bahagyang kinurot ang puso ko sa sinabi nya.

"Ganun ba." Kunwa'y hindi ko interesadong sagot. Itinuon ko ang mga mata sa
magazine kahit wala naman ang utak ko doon. Hindi talaga ako nagbabasa, lumilipad
ang utak ko.

Bumukas bigla ang pinto at sabay kaming napatingin dito. My heart somersault nang
magtama ang mga mata namin. Nagkasubukan kami ng mga tingin. Hindi ko sya makuha
pero ramdam ko na may laman ang mga titig nya. Medyo matagal yon, narinig kong
tumikhim si Alyssa kaya agad akong nagbawi ng tingin.

" Hon, kanina pa kita tinatawagan pero hindi kita ma-contact." Sa lambing na boses
nito. Tumayo sya at niyakap ito sabay halik. Gumanti din si Yvo.

Kahit sulyap lang ay piniga ang puso ko sa nakita. Itinoun ko ang atensyon kay
Mommy. Wala lang, hindi ako kumibo pero inabala ko ang sarili sa pagliligpit ng
gamit sa table.

Shit! Nanginginig ako. Pinagpapawisan ako ng malamig.

" Akala ko ba sabay tayong magdidinner." Narinig kong sabi ng babae.

Mariin akong napapikit, itinoun ko ang mga mata sa ibang deriksyon. Tumalikod ako
sa kanila.

Ayoko silang makitang naglalampungan. No, my heart was in trouble with pain. Ang
sakit pala makita ang mahal mo na masaya sa piling ng iba samantalang ako, hindi
parin nakakapag-move on.

" No, I have an appointment tonight. Maybe tomorrow if I have time. Im sorry, Hon..
Promise I'll make it up to you." He said sweetly.

Sumipa ang dibdib ko. Hindi na ako makahinga. Ewan, pero sadyang ang sakit lang
talaga.

Biglang tumunog ang phone ko kaya nawala saglit ang atensyon ko sa pakikinig ng
lambingan nila.

Nagtataka ako kung bakit ang contact number ni Yesha ang tumatawag. Siguro
nagdidial na naman ito. Napangiti ako habang hawak ang phone. Oo nga pala, I have
to see them through skype. Bumalik ang sigla ko ng maalala ang anak.

" Hello, Baby.. " Masigla kong sagot.

Tinapunan ko sya ng tingin at nahuli kong nakatingin sya sa akin. Nakita ko ang
paggalaw ng panga nya at paniningkit ng mga mata nito. Agad akong umiwas ng tingin.

" Mommy!.. go home na." Malambing na sagot nito sa phone.

Mas lalong lumapad ang ngiti ko.

" Baby, I have lots to do pa. Maybe---" Natigilan ako nang biglang may nag-aagawan
ng boses sa kabilang linya. I frown.

"Ate, are you free? Yesha wants to see you na.. " Ram said through the phone.

Sumulyap ako kay Yvo, I saw him gritted his teeth while his woman clung on him na
para bang anytime ay mawawala sya.

" Later na. Nasa hospital pa ako, Ram." I answered..

Nakita kong hinila sya ni Alyssa palabas ng silid.

" Sige ate, Yesha come here. Say I love you to Mommy." Ani ni Ram. Nakarinig ako ng
mga yapak at alam ko na kung sino yon. Kaya napangiti ako.

Si Yesha lang talaga ang nagpapasaya ng araw ko. Ang nagpapawi ng mga pagod at
katamlayan ko sa araw-araw.

" Mommy, I love you.. Take care there." Kahit bulol, malinaw sa akin ang mga
sinasabi nya.

" Okay baby I love you, Take care also there---

" Kahit nandito ka sa hospital nakikipaglandian ka parin."

Lumingon ako bigla sa matigas na boses yon. Kahit hindi ko pa sya nakikita, ramdam
ko na ang iritadong mukha nito.

I raised my eyebrow at him. Sino ba sya para sabihin sa akin yan? Bumangon ang inis
kong nararamdaman. Sinalubong ko ang mainit nyang mga tingin.

I sighed. Suko na ako. Mahirap sya kaharap. Iniwas ko ang mga mata.

" Okay, bye for now Ram. Take good care Ye.." Napahinto ako nang maalalang kaharap
ko pala ang ama ng anak ko. Nagbuga ako ng hangin to ease the tension.

" Ingat kayong lahat dyan, bye." Hindi ko na hinintay ang sagot sa kabilang linya,
I already hang up the phone. Inirapan ko sya before I decided to go out in this
place.

Nilampasan ko sya, pero mabilis nitong hinawakan ang braso ko kaya naiirita ko
syang hinarap sabay hila sa kamay ng marahas.

" What's wrong with you!?" Hindi ko napigilang bulyawan sya. Nakita ko ang mariin
nyang pagtitig sa akin. Nagkukuyom ito, nagpipigil. Umigting pa ang panga nya.

Kinalma ko ang sarili nang malingunan si Mommy na natutulog.

He smirked. Isang ngiting mapanuya.

" And now, hindi na pala si Dyllan, kundi isang Ram na. God Ella! I thought you
settle down yourself with him. Pero.. ang bilis mo." Sabi nito na may bahid na
pang-iinsulto. Frustrated nitong sinuklay ang ulo sa kanyang mga daliri.

Oh God! Forgive me to hate this bastard! I shouted in my mind.

" I dont have to explain it to you, Yvo. As far as I know matagal na tayong tapos."
Mariin kong sabi. Just to make it clear to him.

Ram and Dyllan? Mga lalaki ko? Oh God, ang babaw nyang mag-isip. Pero wala akong
dapat ipaliwanag sa kanya. We were certainly over.

He clenched his jaw at naningkit ang mga mata nya. I can see that he's fuming.

To my surprised, nanlaki ang mga mata ko nang maramdamang siniil nya ang labi ko
with his lips. It was full of rage, pinaparusahan ako sa pamamagitan ng halik nito.
Halos masugatan na ito sa tindi ng pagsalakay nya. He invaded my mouth and licked
his tongue between his passionate kisses. I felt overwhelmed. Nakakahilo ang mga
halik nito. My knees turn to jelly and I felt a hundred butterflies flurred in my
stomache. Nag-init ang buo kong katawan. I was definitely drown with my feelings.
Nakikiliti ako at nakukuryente sa ginagawa nya. I love this man, I really love him.

Sa sandaling ito, gusto ko munang pagbigyan ang sarili sa pananabik sa kanya. Gusto
ko munang kalimutan ang nakaraan. I grab his nape tightly and kiss him
passionately. He tightened his grip to my waist at nagsisilbing sandalan ko sya sa
panghihina.

I moaned, while we're kissing. Ang sarap sa pakiramdam na muli syang mahawakan,
mayakap at mahalikan sya ng ganito. How I miss his lips. Ang lakas ng kalabog ng
puso ko at naninikip ito sa subrang kaba. Pakiramdam ko sasabog na ako ano mang
oras. I can feel his possesivenes with his kisses, claiming my lips like he owns
me.
" Hon I forgot to----"

Para kaming binuhusan ng tubig nang biglang bumukas ang pinto.

The scene of we-were-kissing-passionately had made her in horror-shocked. Gumuhit

ang matinding sakit sa kanyang mukha. I admit, I am perfectly wrong this time, at
this moment. I felt like Im an invader with his beautiful life.

Si Yvo ay nanatiling nakatingin sa kanya. Pero walang mababakas na panghihinayang

sa mukha nito. Napaawang lang ang bibig ko. Hindi ako makatingin ng deretso kay
Alyssa. Napakurap ako. I wish the ground will open and swallow me whole just one
time.

Tumakbo ito palayo, while shes's sobbing. And Im stupidly out of my presence
staring at her running away from us.

" Lyssa!" He shouted. Kaya napatingin ako sa mukha nya.

Natauhan na lamang ako nang makitang hinabol nya ito at iniwan ako na parang wala
lang nangyari. What should I expect? Its his fiance and I am just nothing to him.
Just nothing.. and I have to accept that.. its not the same anymore.

Oh God...

" Ella.."
Bigla akong lumingon kay Mommy. I saw her smiling kahit kitang kita ko ang
panghihina sa itsura nito.

" Mom!"

******------------------->

**please VOTE if you like the story***-- Thank you, Guys!!

Fifty Two- Get Him Back

" Seek your happiness or let it go by flows of the water"____

Ella POV

I was high. I couldn't imagine myself having that kissing with him. My mind was
accumulated and contaminated by excitements to feel him that way, on that contrary
I was mortified. Nahuli kami ni Alyssa and I felt so terrible. Pakiramdam ko I was
an invader or a gate crasher in the party. I knew it was my fault also dahil
nagpatangay ako sa busgo ng damdamin..
At last nagising na rin si Mommy. I was crying when I asked forgiveness to her.
Ganun din sya humingi sa isang pagkakamali nya noon sa amin ni Yvo. Mali na ang
pangunahan ako sa bagay na buhay at desisyon ko ang sangkot.

Nagkita kita na ang lahat, including my brother Servo and of course Stacey. I felt
their warm welcome and Im so happy. Hindi man lang nila pinaramdam sa akin ang
nakakaraan. Nobody talks about the past and Im glad that nobody cares about it.

Dumating na rin si Daddy galing Malaysia at pati sya tuwang tuwa na nakita ako.
Madalas ko syang kasama dito sa hospital. Shifting lage kami ng oras sa pagbabantay
kay Mommy. Minsan pumapalit sina Servo, Jamie, Mica at minsan si Stacey. Napansin
kong nag-iiwasan si Stacey at Mica pero hinahayaan ko na.

About kay Yvo naman. Ilang araw ko na syang hindi nakikita dahil may business trip
ito sa labas ng bansa, somewhere in Europe daw at hindi ko na inalam pa.

Like everyday I used to, Im here in Mom's room talking to her for the whole entire
time and day. Next week sabi ng Doctor, madidischarge na sya sa hospital. Ang fast
kasi ng recovery nya dito at ako daw ang may pinakamalaking bahagi na nakatulong
doon.

" So, if I'll be okay here pwede ba akong bumisita sayo sa Texas, hija?" Malambing
na tanong ni Mommy sa akin.

" Of course, Mom." My facial expression change. I smiled to her softly. " I wont
close anymore my door to you Mommy.. I mean to all of you." My voice was getting
touchy and soft.

She smiled pleasantly. Bakas parin sa mukha nito ang labis na pagmamahal at
pagkamaunawain.

"I wish I'll be okay soon. So that, makakasama ako sa trip mo pauwing Texas." She
was sounded hopeful and desperate.

I smiled, " Dont talk about it Mom.. You'll be okay. Dont worry kasi kung hindi ka
makakapunta doon, ako ang uuwi dito para sayo. Pagaling ka muna Mommy, saka na ako
uuwi kung okay kana."

Maiintindihan rin naman ni Mommy ang pag-extend ko dito sa Pinas. Mahigit isang
linggo na ako dito at si Mommy lage ang inaasikaso ko.

" Im here!" The voice roared all over the room. It was Jamie who excitedly entered
inside with huge smile in his face.

May dala itong mga bulaklak at isang basket na prutas. Binati nya si Mommy at
hinalikan ito sa pisngi.

" Parating na dito si Yvo, dumating sya kanina. Nagkita kami sa office, may board
meeting pa syang tinatapos. Anyway Ella, kumusta ka dito? " Baling nito sa akin.

" Okay lang. Nag-eenjoy kasama si Mommy." Nakangiti kong sabi. Halatang bagong
paligo ito dahil mamasa masa ang buhok. May lakad ata.

" Kararating lang ni Yael, at birthday nya tonight. Sama ka, tutal si Daddy naman
ang magbabantay kay Mommy later eh." Yaya nito.

" Hah? Ah kasi... Ano--" Wala akong mahagilap na rason para umayaw. Sumulyap ako
kay Mommy wari nagpapatulong na wag pumayag. Pero ngumiti ito at tumango tila ba
pagsang-ayon kay Jamie.

" Hija, you have to enjoy yourself. Come on, Yael is your couzin. Besides kasama mo
naman sila Jamie. Your safe." Pag-uudyok nito.

" Ah eh.. paano ka?" I spoke in a weary.

" Darating ang Daddy mo. Huwag mo akong alalahanin, okay lang ako dito. Mag-enjoy
ka para worth naman ang pagbisita mo dito sa Pilipinas." Mom is convincing me to
come with our couzin's party.

I sighed. Sabagay hindi na masama ang pakikipaghalubilo sa mga taong matagal ko na

ring hindi nakikita at nakakasama.

Bumukas ang pinto, lilingunin ko sana nang biglang kinabig ako ni Jamie sabay lapit
ng kanyang mukha sa aking taynga.

" Dont worry, I'll be your saviour tonight. Let's see what will be his reaction."
Makahulugang bulong nito. Ano daw? Hindi ko maintindihan. Kaya napamaang akong
nakatingin sa kanya.

May narinig akong umubo sa likod ko kaya nilingon ko ito. I saw him wondering
looking at us, nagtatanong ang mga mata nito at palipat-lipat ang mata nya sa amin
ni Jamie. He was staring at Jamie's arms na nakaakbay sa balikat ko.

Patay mali lang si Jamie at tila enjoy na enjoy itong nakaakbay sa akin. Lumapit si
Yvo at tumapat sa amin, sa kabilang gilid sya ng bed ni Mommy. He kissed Mom's
cheeks at binati ito.

" Anyway, Yvo since andito kana.. aalis na muna kami ni Ella. Its Yael's birthday
party tonight. At isasama ko si Ella. You can come ig you want, pero hintayin mo
muna si Daddy dumating dito, right Ella?" Jamie budge me in my shoulder, kaya
napatingin ako sa kanya. Hindi ko maintindihan ang mga tingin nya pero kung ano
mang trip nito, I'll go with the flow. Jamie was smiling at me like, 'you have to
be with me'.
" Yeah.." I nodded in a reluctant way.

Bumaling ang tingin ko kay Yvo at halatang halata ang pagkadisgusto ng mukha nito.
Ewan kung ano ang ikinalulukot ng mukha nya pero kitang kita ko ang iritadong
tingin ang pinupukol nya kay Jamie. Parang gusto kong isipin na nagseselos sya.
Pero bakit naman diba?

" Oh really? And dating with Ella, ganun ba?" He mocked with sarcasm

How the hell that dating was involve? Napaawang ang bibig ko na nakatingin sa
kanya. I was puzzled and I saw Jamie's smiles becomes more widen. Pakiramdam ko
pinaiinggit nya si Yvo. I dont wanna assume based on what I observed but hindi
maiaalis sa akin ang feeling of being proximity to conclusions.

" Why not, Ella's single. Right Ella?" He said with full of confidence. Muntik na
akong mabilaukan sa sinabi nya. Kunot noo ko0 syang tinititigan.

I reviewed myself, and I when I took a glance at his side, he was nearly in anger.
Nakita ko ang paggalaw ng panga nya. Nanliit ang mga mata nitong nakatingin kay
Jamie. I swallowed hard. What was happening here?

" So tara na Ella, I dont wanna be late." Wala akong nagawa kundi tumango sa
paanyaya nya. Nagpaalam muna ako kay Mommy. Sinulyapan ko si Yvo at kitang kita ko
ang pag-flex ng muscles sa kanyang panga.

Was he mad?

Paglabas namin ng hospital, agad kong tinanong si Jamie.

" See, he's jealous. Siguro kung wala tayo sa hospital, kanina pa ako sinuntok nun.
" He released boyish grin and his pearl white teeth was showed.

" You dont have to do that. There's no use, matagal na kaming tapos. Isa pa,
engaged na sya kay Alyssa." I said. Im hurting nang maisip ang bagay na yun.
Napahalukipkip ako. My eyes is still focus on that street.

" Si Alyssa engage kay Yvo? How come? Wala namang sinasabing nagpropose si Yvo sa
kanya? Maybe she's just assuming things. Imposebli. I've known Yvo, he wont do such
a big things like that--"

"And why not? Tingin ko naman seryoso silang dalawa sa relasyon." I interrupted.
Yvo is so unpredictable and mysterious. Mga bagay syang ginagawa na nasusurpresa
kana lang. His words is precious kasi bibihira lang sya magsalita. In short,
napakahirap nya intindihin.

" No, I dont think so. Si Lyssa lang naman ang head over heels sa kanya but not
him." He pause sabay nakaw ng sulyap sa akin. " He still loves you Ella. What if
you'll give him a chance? I mean, ibalik ang dati. You cant deny the fact.. na
mahal mo pa sya." He said seriously. Saglit ko syang tinapunan ng tingin.
I know how much his words was gave me a pluck. Si Mica ganun din ang sinabi.
Nirereto ba nila ulit ako? Why all of them want me to back each other's arms?
Parang napakadali naman ata sabihin, pero the truth is masyado ng complicated.
Unang una andyan na ang present girlfriend nya. Secondly, nasa kanya ang desisyon
kung kailangan ba nyang mamili between me and Alyssa. But that's unpredictable.

I sighed.

" Wala kang alam Jamie." I spoked bitterly trying to hide the sadness and regrets
of what had happened.

" Of course I know half of it ,Ella." It was kinda sharp and hard. kaya nilingon ko
sya and gave him a puzzled look. What did he mean? Anong alam nya?

He took a glanced in my side, kinabahan ako sa sulyap nito. I had the feeling
that.. something. Sana nagkakamali lamang ako.

"Tell me more about Yesha." It was casual but it hit me like a bullet through my
hassle brain. My jaw droppped. Napakurap ako. How did he know?
" H-ha? An-anong alam mo kay Yesha? How the hell you know about my.. about my
daughter?" Nabubulol kong tanong. kelan nya pa nalaman ito?

He took a glanced at me at seryoso parin ang mukha nito, " Its you and Yvo's
daughter, Ella. " He corrected it.

I paled. And a lot possiblities of conflicts might happen that flash through my
mind. What if he would tell it to Yvo? I might die if he"ll get Yesha from me..
God, Im such a careless. I keep Yesha out of the public. Wala ni sino man ang
nakakaalam sa tunay kong pagkatao maliban kina Dyllan, Naneth and the Smith. My
staffs in studio never asked my personal status and info's.

" I have my source ,Ella. You know that. Im just wondering kung paano mo nakukuhang
hindi ipaalam kay Yvo ang totoo. They both deserved to know. You never grow up
with your real parents, and then,, ipinagdadamot mo sa bata ang karapatang makasama
at makilala ang ama nya."

It hurts, It was full blown of implicit. He's more than implying and I admit its
slapped me big time. I was strucked for a moment after I heard his a matter-of-
factly-words. Masakit sampalin ng isang katotohanan. He's more than that right..
coz I've made the choice of being such a selfish mother to our daughter. Ninakaw ko
ang mga sandaling dapat maranasan ni Yesha.

A childhood adolescence is more than anything but of happiness. Its the best thing
you can have in your life and once yo grow up you've realise that as a young or as
kid its the most valuable experience you have in your whole entire life. Coz, you
can laugh like you've never been happy before. You can dance and sings like you
feel your the best performer in the world. You dont think twice. Your not afraid
of mistakes but you cared too much of what can make you happy. Thats how kids think
of their cycles. And I never experience that. I grown up with a lot of fears and
doubts. I grown up with lots of insecurities and lack of self-confidence.

Tama si Jamie. Kailangan bang iparamdam ko kay Yesha ang mga bagay na maraming
pagkukulang? I dont want her to grow up with a questioning mind. She's observant
and and few years from now babatikusin na sya ng mga sariling katanungan.

" Jamie hindi ko sinasadyang huwag ipaalam ang totoo kay Yvo. Its just that, it
happens so fast and I cant go back for him." I know I am being sound defensive but
its true. Punong-puno ako ng kalituhan nang mga panahong yon. Hindi ko kayang
magpakita sa lahat ng taong naiwanan ko without even explaning everything. Kinakain
ako ng sariling takot at doubts.

" If Im Yvo, I would definitely loathe you for keeping my daughter. But thats a
life cycle. Sometimes hindi natin sinasadyang iparamdam sa mga taong mahalaga sa
atin ang mga bagay na nararanasan din natin. And thats how you made for Yesha.
Sabagay, she cant understands the situation yet coz of her age right now. But years
will come, mararanasan na rin nya ang mga naranasan mo noon kung patuloy mong
itatago sa kanya ang katotohanan. May point is, make a worth decisions now or else
you"ll regret it for the rest of your life."
Very well said.

Bottom line: Decisions take place after you'd regreted it or make the right thing
for my/our daughter's sake.
Silence.

Hindi ko aakalain na nakakapag-isip si Jamie ng ganito. At ngayon ko lang nakukuha

ang buo nyang pagkatao. He's a man of honor. Lage syang may punto, kalmado pero
matinik.

" Not everyone can produce their own offspring. Sometimes, kailangan pa nilang mag-
ampon para lang may kilalaning anak. Just like your family Smith. " He sighed after
he implied that, he thrown his eyes somwhere parang may inaalalang masakit na
nakaraan. Well, not saying na failure nga pala ang marriage nito.

" So your point is..?? '' I gave him the remark question. Sa mga sinasabi nya, alam
kung may nais syang iparating.

Nagbuga sya ng hangin wari may iniisip na malalim ngunit nakatoun lang ang mga mata
sa harapan while driving.

" Make him yours," He pause sabay sulyap sa gawi ko. " Or I'll tell him the truth
about yours and her daughter."

Laglag ang panga na tinutukan ko sya ng nakakatakot na tingin. Was that a

blackmailed?
" Are you blackmailing me Jamie?" My toned was getting harsh and sarcastic.

He twitched a fainted smile on his face before throwing me an despicable look.

" No. Im implying you to make the right choice or be ready for facing Yvo's wrath."
As a matter of fact nyang tono. And I was utterly shocked. Nanlamig ako sa sinabi
nya. I swear it scared the hell out of me.

Why they want me to get Yvo's back? That sounds desperate and pathetic. But no,
that gives me more courage to get what I owned.... I love him and I should fight
for it. But I need the only reason why they're doing this? And then happiness takes
over. Tama ba???

***

I love Jamie now...

*** please VOTE if you like the story.. Thanks you guys!!!***

Fifty Three- My Weakness

Yvo POV

F*ck!

Anong gusto niyang palabasin? Porke't iniwan niya na ang asawa ede-date na lang
niya si Ella ng ganun-ganun?

Shit! I dont want to go there in the party! Magmumukha lang akong pathetic. But..
no matter what I'd say and no matter how I'd think about it, my heart keeps nagging
and provoking me that don't let them together. I'm so darn jealous!

Ella is single? But in relationship, that's her status. Jamie is one of those
eligible man and tough, and its possible that Ella could have been attracted to
him. And I hate it, I don't easily get insecure with someone. I was born with
manifestation of hot and confidence. Just one mere look, women would die to be with
me. No words has spoken, and every woman would chase after me. I am fucking Yvo
Zamora, a CEO and a high profile icon and no need to be insecure. Pero pag dating
kay Ella, nawawala ang lahat ng standards ko sa sarili.
Kanina, gustong gusto ko sapakin si Jamie. Nagtitimpi lang ako dahil nasa hospital
kami. And that Ella, hindi man lang niya napapansin ang ginagawa ni Jamie. She's
not aware that Jamie is smitten to her. Oh God, everyone knows that we're not
siblings. Kaya hindi malabong magkagusto si Jamie kay Ella. You never can tell,
loves moves in mysterious ways. No, it cant be. Ella is mine, all mine. And by hook
or by crook, I'll get her from anyone else.

I sighed when I remember something few days ago.

" Paano mo nagawa sa akin ito Yvo?"

Sumbat ni Alyssa sa akin nang maabutan niya kami ni Ella naghahalikan sa loob ng
suit ni Mommy. Hinabol ko sya dito sa labas.

Hindi ako nakakibo. Its my damn fault! Nagpadala ako sa bugso ng damdamin. I didn't
mean it, balak ko lang naman talagang parusahan sya sa pamamagitan ng halik. I did
it that way and I'm stupid if I'll deny the fact na nagustuhan ko yon. She
responded it with so much pleasure, like she's missing me too much. Oh God, her
tender and luscious lips was still in my mind.. I just can't get over with it. Kung
hindi lamang sya biglang dumating siguro mas tumagal pa ang halikang yon.

" Now what! Titingnan mo na lang ba ako at wala kang sasabihin? Hah?!"

She shouted hysterically. Napakurap ako, she snapped out of my trance. Naiwan parin
ang isip ko sa loob. Kung saan ang mainit na tagpong yun. Tatlong taon ko din yung
inaasam asam na muling matikman.

Pero this time, the woman who was standing in front of me was a total opposite. I
don't understand in myself why I can't love her back na ginawa naman niya ang lahat
na mahalin ako ng lubos. Pero hindi ko talaga nabaling sa kanya ang pagmamahal na
binibiggay ko kay Ella. Not a single bit.

" I'm sorry.. I was just carried away,"

Napailing-iling ako wari humahagilap ng tamang sasabihin. I sighed heavily. I

thrown my gaze to the wide and busy streets. I can't find the words to explain it
to her about what I'm feelng now.

" Mamili ka Yvo,, ang taong nang-iwan at nanloko sayo.. o ang taong nandyan para
sayo sa lahat ng oras? Ang taong dumamay sayo sa mga panahong kailangan mo ng
kasama't karamay?"

And now she was giving me an option. I was definitely taken aback with the words
she came out. It was full of regrets and pain. Pero anong magagawa ko? I can only
love one person at a time. Ang masakit lang ay hindi ang babaeng kaharap at kasama
ko ngayon.

I turned my head down, I really dont how to answer her. I cannot look her in the
eyes coz I know its haunting me down there at natatakot ako na baka hindi ko
maiwasang masabi sa kanya ang katotohanan at masaktan ko lamang siya lalo.

" I'm sorry Lyssa, but I love her."

Parang bulong ko sa hangin. Wala sa sarili akong nakatingin sa ibaba, thinking too
much. Its getting worst, bumabalik ang lahat. Wala ding silbi ang tatlong taong
pagkawala niya dahil wala ding nangyari. Hindi talaga ako nakapag-move on.

" So ganun na lang yun? Kakalimutan mo ang pinagsamahan natin dahil sa kanya? Ang
tanga-tanga ko Yvo."

Napailing-iling nyang tinuturo ang sarili habang umiiyak. Nakatayo lang ako at
parang pinipiga ang sarili ko sa nakikita pero wala akong magagawa. I wanna hug
her, at ipaliwanag sa kanya ang katotohanan pero kinakain ako ng samu't saring
takot at emosyon.

"I love her Lyssa.. that I can't live without her." Dugtong ko. I know how painful
it may seem but there's no point of hiding it. Tutal nakita naman niya ang lahat
kanina.

I throw my head in the air. I comb my hair in a frustrated way. This is all shit! I
don't deserve this woman in front of me. Masyado ko na syang pinapahirapan. Habang
tumatagal mas lalo kong napapatunayan sa sarili na hindi ko sya masuklian ng buong-
buo at mas lalo lamang akong nagmumukhang gago!

" So you're breaking up with me ganun ba Yvo?"

She questioned me like it was the hardest part oh her life. My lips parted and I
tried to speak but my mind was occupied with different emotions.

( " Love is like a game Yvo. Sometimes you lose sometimes you win. But its all
about trying. You'll never know if you dont have a crack, a good fight rather." )

I remember that words came from my mother. She's the best adviser I'd ever known.
She's like a love guru, an expert of love relationships and everything.

(" For example, If you're in a battle or war. As a soldier how will you know if you
lose or die if you don't fight? So you have to give a good fight, a defense, an
armour to win the battle. But if you might lose, at least you're not a loser
anymore coz you did all your best to fight for it. Did you you understand it
Yvo?" )

It flashed through my mind, and it hits me big time. I'm such a coward man. It
echoed in my mind repeatedly and I'm standing here out of nowhere. I should give a
good fight. I should try all my best to win her heart again. Wala mang kasiguruhan
but I'm sure hindi ako magsisisi sa huli dahil lumaban ako. At iyon ang isinisigaw
ng utak at puso ko ngayon. Nagkakaisa, nagbubunyi at hindi na ako makatanggi pa.
This is all I've got in this situation right now. I have to make a move. Besides
its not yet too late. Its for the better. Lyssa didn't deserve me, mas lalo ko
lamang syang masasaktan if mananatili kaming ganito. Hindi ko kaya maging mesirable
sa buo kong buhay.

" Lyssa,.. Its hard. Nahihirapan din ako. but no matter what I do. I still love her
after all these years.. I can't love you back like the way you love me. I dont
deserve you. Your too much for me and I need time and space.."

Hindi ko alam kung saan nagmumula ang mga salitang yun pero kusa na lamang itong
lumabas sa bibig ko.

Her hand flapped in the air and landed into my face. Hindi ko na naramdaman ang
sakit ng sampal niya, lutang na ako. I remain steady at nakatingin lamang ang mukha
ko sa gilid kung saan dinala ng kamay niya sa pagsampal. I deserved that.
Napatingin ako sa kawalan.

" Pagsisisihan mo itong ginawa mo, Yvo. Mark my word coz i'll let your life like a
living hell!"

She shouted and laughed hysterically. I felt pity for her. Hindi naman sya
magkakaganito kung hindi dahil sa akin. Its all my damn fault! Awang awa ako habang
nakatitig sa kanya.

Marahas nyang pinahid ang luha at showed a wicked smile,

" Pagsisisihan mo 'to!"

She repeated it. Taas noo syang umalis sa harapan ko at nagmamadaling pumara ng
taxi. Nabigla ako sa inasal niya, she's calm and proper. Kaya ko sya nagustuhan
dahil she's more like Ella but now bigla akong nanibago sa bitchy mode niya. Still
can't avoid of thinking that this is all my fault.

The ring tone of my phone made me snapped out my trance. Dinukot ko ito sa bulsa
at sinagot.

" Hello."

I answered in a bored tone.

"Kuya! Where are you? Yael has been looking for you. You're fucking late!"

Servo almost shouted dahil sa ingay ng background music.

" Okay, I'm comming."

" Bilisan mo, nalalasing na si Ella dito!"

Sigaw niya at umigting ang panga ko sa narinig.

" What?!"

Gulat kong naismbulat. Nanariwa sa akin ang gabing nalasing siya sa event at
muntikan na syang mabastos ng lalaki. Napamura ako kasabay nun ang pagtawa ng
malakas ni Servo before he ended the call.

**

I hurriedly walked into the bar. Halos liparin ko na ang pagdadrive kanina
makarating lamang dito. I scanned my eyes all around at hindi ko pa sila nakikita.
Pumunta ako sa VIP seats, this bar is own by Nicholas Zamora Demezticus our cousin.

Max, Johann. Nicholas, Servo, Jamie, and the birthday boy Yael. They are all
sitting in a sofa with lots of girls in their sides. Except Jamie of course, hindi
naman ito mahilig sa babae. And I'm wondering where's Ella.

" Happy Birthday Man! At last you turned 27, You'll get your damn wealth from your
mother! Congrats."

I happily greeted him and threw a friendly punch in his shoulder. Nasa last will
and testament kasi nito na makukuha nya ang kanyang mana galing sa ina if he'll
turn at the age of 27.

" No bro, if I don't marry that fucking woman Saavedra."

He shouted in despair. Kaya ang lahat nagtawanan at napa-owww sa sinabi niya. I

grinned. So maliban pala dun, may fix marriage pang dapat tuparin. How pity he was.
I laughed at the thought about it. Paano kung hindi mo gusto ang mapapangasawa mo?
That was absurd.

I turn my eyes to Jamie, who is silently drinking his glass of tequilla. Nakatingin
lang ito sa baba. Wari ninanamnam ang lasa ng alak. I know the feeling of that
position, siguro iniisip na naman nito ang asawa.

" Find her Yvo. Kung ako ang makakita sa kanya tonight, I'll never let you near
her."

Makahulugan niyang sabi. Tumawa itong mahina. Nanliit ang mga mata ko sa sinabi
nya. Is he testing me about it? I know what he mean. Kaya mas lalo lamang akong
nairita sa kanya.

" Oh really? Anyway, I've seen your wife in New York few days ago. And she told me,
she will file an annulment for you. Goodluck!"

Patama ko sa kanya. This is it, ito lang naman ang kahinaan niya. Ang kanyang
asawa. Biglang umangat ang ulo niya sa sinabi ko. Nagsalubong ang kilay nito. He's
probably mad. Wala ni isa na nakapansin sa usapan namin dahil everyone's busy with
their flings. Agad ko syang tinalikuran at kitang kita ko ang pag-igting ng kanyang
panga.

Its true, in my business trip in New York few days ago. I've seen the different
Zea there. Hindi sya ang dating tipong lousy and quiet na babae noon. What I saw
was a woman with confidence and strong personality. Jamie never talked about how
they end up in separation. Mica told me that she heard a gossip na nagpabuntis si
Zea sa ibang lalaki. I don't know if its true or not pero tingin ko parang hindi
naman. I met her and I've seen how much she cared and love Jamie before. Nagtataka
nga ako kung bakit biglang nauwi sa ganun.

Where is she? Natatakot ako sa isipang nalasing na naman ito at may nagtetake
advantage na lalaking abusado sa kanya. Nakita ko si Mica sa dancefloor na sumasyaw
with her friends. Nilapitan ko ito at pinaalalahanan na huwag magpasubra. Hindi pa
naman ito nalalasing, pero mas mabuti nang maging aware. Sinabihan niya ako na nasa
restroom daw si Ella kahit hindi ko naman tinanong. Maybe she sensed that I'm
looking for her.

I excused myself from the crowd. Pupuntahan ko na sana siya sa restroom nang may
biglang yumakap sa likod ko. Its familiar smell and touch kaya nilingon ko ito. I
was a bit surprised when she happily smiling at me. Namumungay na ang mga mata nito
at namumula na ang mestisa niyang pisngi.

'' Hi dear .. Hmm.. I miss you, hindi mo ba ako sasamahan mag-enjoy tonight."

Her voice was getting slurred pero pakiramdam ko isang musika ang dating nito sa
pandinig ko. She grab my nape and kiss me abruptly on my lips. I was stanned for a
moment and without a sinle thought I encircled my arms on her waist. I love this
feeling kahit alam kong wala sya sa tamang huwisyo. Its not that I did a take
advantege to her weakness its just that I cannot resist her charms. A strong bond
of feeling that shouting me that this is where I belong with. She closed her eyes
and smiled. Halos magpapabuhat na ito sa bisig ko. She obssessively hugged me
tightly like she's afraid that I'm gonna lose her.

She pouted at mas lalo niyang isiniksik ang mukha sa aking dibdib. I felt so
complete. Itong kayakap ko ngayon ay ang pinakamasayang moment nangyari sa akin in
three years of emptiness.

" Dear, nahihilo ako."

Malambing niyang bulong. She always call me dear noon if naglalambing siya maliban
sa honey na endearment. Hinalikan ko ang tuktok ng kanyang ulo to feel her
gestures. Medyo nakakapagtaka lang dahil napakalambing niya tonight. Ewan kong dala
sa kalasingan, maybe not maybe yes. Pero kahit ano pa man, ang mahalaga nasa tabi
ko siya ngayon. Ako ang kasama niya in this kind of position. I feel her raging
heart and I admit ang lakas din ng heartbeat ko coz of this woman. She is my
weakness. My ever damn love of my life.

" Okay let's find a place for you to get rest. "

I said sweetly to her. Ang planong makipag-enjoy sa birthday celebrant ay naglaho

na parang bula dahil sa gabing ito, I've only seen her. My priority, my only one
attention that I can have with her.

''Hmm.."

She nodded at iniangat ang mukha. I'm a man pero nakakatunaw din pala ang mga
ganitong tingin sa isang babae lalo na kapag minamahal. She smiled pleasantly at
pinisil nya ang pisngi ko na parang nanggigigil. I chuckled. The feeling was mutual
and incredibly awesome. I took a peck kiss in her lips bago kami tuluyang umalis sa
lugar na iyon na magkasama..

Tonight I'll assure with her na ako lang ang mamahalin niya at kakalimutan na ang
nakaraan... She is my only one weakness.. and I'll get back what is mine.

**

Bukas na ang continuation sa kanilang moment.

**please VOTE if you like the story** Thank you guysss.. mwahh :D

Fifty Four- Back Each Others Arms

" When two have suffered to find each other, the bond is like steel. They find a
strong connections like they stir the deepest, darkest and desires in each other.
That's how soulmates do."______

Ella POV

" Hmmm.." Napaungol ako habang paikot-ikot sa bed. Ang bango naman ng higaan ko.
Medyo pamilyar ang amoy and I couldn't open my eyes coz I felt dizziness.

I tried to think what happened last night. I start to enumerate it.

Hmmm.. its Yael's birthday.. then I drunk with the newly friends of Mica. And
then.. I was a bit drunk.. then.. I hugged someone.. that! Ohh!?

I jumped off the bed and suddenly regreted it when I felt an agonizing thump in my
head.

Oh gosh! I rubbed my eyes and slowly open it. I'm facing in the mirror now. Nanlaki
ang mga mata ko ng makita ang hubad na katawan.

Ohshit! I'm naked! I was raped? No. I shouted from the top of my lungs. Tiyak na
hinding hindi ko mapapatawad ang taong gumawa sa akin nito.

Suddenly the door open, at laglag ang panga ko nang makita ang taong hindi ko
inaasahang makita ngayon.

" What happened? May masakit ba sayo?" Nag-aalala nitong tanong.

Lumapit sya at pinasadahan nya ako ng tingin. From the corner of his lips, I saw
how he twitched it with a silly smile. And before I realize it, I was standing here
NAKED in front of him!

Agad kong hinablot ang comforter from bed to cover my nakedness but I know its
fucking too late! Dahil nakita na nito ang kahubaran ko. Pero ito na lamang ang
tanging paraan na maitago ang naramdamang pagkapahiya.

" I've seen it a lot of times. You don't have to cover it like its your first
time." He said naughtily.

I swear my face becomes reddened as he threw that words. My lips parted in shamed
and I don't know what to say. I don't know how to react. Napatitig ako sandali sa
mukha nya at inaalala ang nangyari kagabi.

Then flashback suddenly came out...

" Hey, don't leave me here. I want you, I need you." I whispered and hugged him
more. Mas lalo kong isiniksik ang mukha sa kanyang leeg.

"Hmmm...really? You want me to sleep here beside you?" He asked gently while
soothing my hair sweetly. I nodded possesively to him.

He closed his face to mine and I could smell his sweet and warm breathe. I smiled
even more.

" You still my beloved Ella I ever known. Your so sweet and I'm dying to kiss you a
lot more. .." He whispered, alam kong hindi paako masyadong nalasing pero
nakakahilo na sa pakiramdam ang mga salitang yon.

Hindi na ako nakatiis at ako na mismo ang nagtawid sa pagitan ng aming labi. It
was soft and tender that I couldn't resist with. I love this man. I really really
love him that I couldn't keep myself away from him.

Naging mapusok at maalab ang halik na yon. Mas naging mapaghanap. I felt warm
within. An intense kiss. I felt the hunger from his kisses. He has still affects me
that much that coz me to drift my feelings high.

The familiar scent, touch and sensations shivering through my spine. I grabbed his
nape once more and let the flow begins.

" Still thinking about last night we've shared?" He spoke abruptly that turn my
eyes into him. Bumalik sa akin ang reality ngayong kaharap ko ang taong ito. Its
real, I thought I was just imagining things.

A naughty smile, a perfect shape of brows, a perfect flex of his jaw and a perfect
arrogance of his chin, how could I ever forgot all of that? Everything inch of him
oozed perfection for me. Bumaba ang tingin ko sa kanya, he's wearing a sleeveless
sando shirt that fitted in his body. I gulped. Why is he looks so hot?

" Ahh.. I was drunk.. and--" I stopped dahil unti-unti syang humahakbang papalapit
sa kinatatayuan ko.

" And?' He continued. Then, he hold my chin up para magkasalubong ang mga mata
namin. I felt a familiar connections of feelings. Its mutual and very intimidating.

I tried to force away the lump of my throat. Bakit ba ganito kalakas ang epekto nya
sa akin?

I feel like I was magnet to him. And I can't never look away. What a freaking but
undeniably striking situation?! My heart is raging fast that I could almost
breathe in and out.

" And we made love twice last night. Hmm..." He continued. Pakiramdam ko this is
the greatest but sweetest humiliation I'd ever had in my life. Oh come on, Ella.
Talk !

We made love? Great Ella! My mind mocking me about it.

Titig na titig parin ako sa mga mata nya. Yeah, a mind blowing sex or let's just
say its a reunited making love. Lalaki lang sya at ako ang unang nag-udyok sa kanya
para gawin ang bagay na yon.

" Still can't get over with it? Gusto mo ulitin natin?" It was a meant to be joke
but totohanan a question.
 Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nya. He chuckled. Not an insult laugh or making
fun of me but a teased one and that thought of I love it.

He encircled his arms to my waist. At hindi na ako nakatanggi pa nang biglang

salakayin nito ang aking labi.

Kaybilis nitong nahablot ang comforter and then parted my legs to his waist. I was
taken a back of it but I love the familiar feeling and our position now.

I grabbed his nape and succumbed the feeling without hesitation. Mag-iinarte pa ba
ako na may nangyari na sa amin? In fact may anak na nga kami. The thought of it
makes me worried, I should have tell it to him before he will find out. Jamie
warned me about this.

At hindi ko rin hahayaang lokohin siya ni Alyssa. Its positive, she's with the
other guy. Kung pera man ang habol nya kay Yvo or a black personal interest, I
won't let it happen. I love him at hindi ko sya hahayaang lokohin ninuman. Enough
na nang minsang iniwan ko sya. He don't deserve to be hurt. I did a mistake and
I'll never let it happen again, ang saktan sya.

This is all we've got. After three years we stiil have the strong bond, like steel.
We became soulmates then, and the feeling is mutual. After all, we've shared a
sweet memories. Its not that bad to face all the consequences. Besides this man,
who turn my world upside down deserves love and affection.

Nagpatangay na ako sa sariling damdamin.

He slowly put me down to a soft bed and kissed my neck down to my aching breast for
wanting him. His soft touch and lingering kisses makes me weak and lusting for him
more. I melted when he begun sucking and licking my nipple while his other hand
massaging the other breast. I arched my back to satisfy each other's pleasure. Wala
sa sariling sinabunutan ko ang ulo nya. I couldn't help it but to moaned loudly. He
pulled my hips and kissing me down there.

"Yvo.. Oh.. Please." I moaned. Napaliyad ako lalo sabay hablot sa kanya to start
the session.

" Relax.. Your so hot, baby. " His husky voice becomes more melodic to my ears. I
close my eyes tightly. I felt like I'm going to blow something. I'm being near to
climax.

" Oh shit! Your fucking wet there." He said while his index finger put inside my
sex. My stubborn voice came out that I groaned in so much pleasure.

" Yvo please...' I begged obsessively.

He took a glance in me, preferably a hot and seductive look. I'm losing a patience
to wait. Nanginginig na ako while he's busy licking mine and pushing and pulling
his finger in and out ragingly in my hole. He chuckled amusingly.

But to my dismay he paused for while and staring me like I was the only woman ever
he did it.

" Hmm.. Tel lme do you love this?" He asked. " Tell me you need me and beg for
this." He demanded.

" Please Yvo.." I begged harder. Hinuli ko any labi nya at hinalikan ito.
" I wanna hea rit.." He whispered then enter again his two fingers to mine..
Napaungol ako. I'm looking at him, begging to continue it.

" You want this? You need me Ella.. Hmm.. Am I the only man who can make you this?"
He asked once again.

" Yes! Please.. I want you, I need you please...Yvo." I know how desperate it may
seem but Gosh... I can't help it. I think I'm gonna die in frustration if he will
stop.

Sumilay ang pilyong ngiti sa labi nya. " Your mine, Ella. Mine." His possesive
words made me jump for joy.

" I'm yours.. All yours. " I responded. His smile shows satisfaction. Mabilis
nitong hinubad ang sout na sleeveless at short. Until the last piece was removed.
Napasinghap ako nang makita ang kanyang alaga na nagwawala na at ready na ito sa
matinding gyera.

He easily parted my legs and just a second nagawa na nitong ipasok sa loob ang
kanyang alaga. Napangiwi ako. Dahil medyo masakit pero ang kiliti nito ay masarap
sa pakiramdam.

At sabay kaming sumabay sa himig ng musika...

***

We made love once again before we ate our breakfast. He cooked for us. He's so
sweet. Ilang beses din nya akong sinubuan at pinagsilbihan. Hindi pa talaga kami
nakapag-usap ng maayos. Action speaks louder than words ika nga. And I guess this
means to back each others arms.

Dito nya pala ako dinala penthouse nya. After I showered myself naisipan kong
tawagan si mommy para kumustahin sila lalong lalo na ang anak. Malamang tulog na
ito sa mga oras ngayon. Thirteen hours ang difference between Philippines and
Dallas Texas, USA. Napatingin ako sa wall clock sa loob ng silid. Its 10am here,
so 11pm ngayon sa Texas. Hmm siguradong tulog na si Yesha.

Nag-usap kami sandali ni Mommy. Tulog na nga si Yesha. Mamaya ko na lang tatawagan
ulit. Video calls or Skype na lamang. Siguro ipapakita ko na sa video na magkasama
kami ng Daddy nya. I smiled.

" Matagal ka pa? Let's go? " Pumasok sya sa loob ng kwarto. Yumakap ito sa likod
ko. Kinikilig ako sa ginagawa nya and I giggled.

" Tara, my sasabihin nga pala ako sayo. Pero later na." Gusto ko syang surpresahin
tungkol kay Yesha. Sasabihin ko na sa kanya. Tutal karapatan naman nyang makilala
ang sariling anak. Ganun din ang baby namin. She deserves to know his father.

Namimilog ang mga mata nito kasabay ang pagsilay ng pilyong ngiti sa labi. Pinisil
ko ang ilong nya to erase the thought of something silly.. Namimihasa na talaga ang
lalaking ito. Nakailan na sya ngayon ah! Hmmm,, Napagod tuloy ako. Pero okay lang
masayang masaya naman ako. Walang kapantay yun at sya lamang ang lalaki sa buhay
ko.
" Napaka-naughty mo talaga. Basta mamaya may surprise ako sayo." Nakangiti kong
sabi.

" Talaga lang hah? Hmm.. I can't wait for it. " He's grinning like an idiot.

Tumawa ako sabay hampas sa balikat nya. Niyakap naman agad ako nito at hinalikan-
halikan.

At sana ito na talaga ang umpisa to fix our lives and conflicts noon. Sana nga wala
ng balakid pa. Sana...

***please VOTE if you like the story** Thankss,, :D

Fifty Five- Fall Into Pieces

Allysa POV

It was all planned. Ang pagkikita. Ang pakikipag-close at pag-aabang sa kanya. But
I never meant to fall in love with him. Masakit lang sa katotohanang planado namin
ni Stacey ang lahat.

I drunk a bottle of champagne. Life is tough and crappy. I have to get up and move
on in order to be more bearable. I stared the bottle grimly. This is it. The game
is over.

" Allysa, I heard you broke up with him. Nababaliw kana ba? You know how much he
loves Ella." Stacey spoke in disgust. Pinuntahan lang nya ako dito sa bar para
pagalitan at pagsalitaan ng kung ano-anung katangahan. I expected it, at ito na sya
ngayon.

" Oh Stacey let them be. Why don't you just stop and let them be together and be
happpy." I laughed the idea. Oh, bakit ko nga pala sya pagsasabihan? Paano na
lamang ang inaasam nyang mana sa mga Zamora,? Not good dahil kahit si Ella,
pinapakialaman pa nya na kung tutuusin outside the shares na ito ng wealth ng mga
Zamora. Well sabagay if pakasalan ni Yvo ang dalaga, magiging mas mayaman ito plus
ang mamanahin pa nito sa pamilyang Smith. What a lucky girl!

Actually I don't care to all of them kung hindi lang sa pera na ini-offer ni Stacey
sa akin hindi ko tutuparin ang iniutos nyang ito.

My mom badly needs a big amount of money for her operation in kidney and liver at
that time . Stacey was a friend and offered the money with a silver platter. But of
course lahat ng bagay sa mundo may kapalit. Kaya ayun, pero lintik na buhay ito!
Pati si Barron nagseselos na masyado kay Yvo. Natatakot ako sa maaaring gawin nya
dito. Druglord pa naman ang gagong yon. Hindi ko nga alam kung paano ako nainlove
sa gagong pusher na yon. Pero ganun talaga ang buhay.

At ito pa ang pinuproblema ko ngayon. Dahil nainlove na ata ako kay Yvo. This is
all a set of games and I have to play my dice expertly to win pero when I saw how
they kissed few days ago, its more pain and betrayal. Tanggap ko naman eh..na mahal
talaga ni Yvo si Ella kaya lang masakit talaga. Pero wala akong karapatang mag-
inarte dahil trabaho ko lang naman ang paibigin sya pero ako ang nainlove hindi si
Yvo.

" Anong nakakatawa sa sinabi ko, Lyssa! How can you say that to me!? Let them be
together and be happy? Of course not! Kaya nga kita inutusan na paibigin si Yvo
dahil dyan. Are you crazy?"

I smiled wryly. Yeah that's what I thought and how pity she was!

"Yeah he loves her so much. Walang nangyari sa tatlong taong pinagsamahan namin. So
ano pa bang laban ko?" I mocked sabay tungga sa bote ng alak.

" So you'll forget our deal? Its that what you mean? Remember, Lyssa. Ako ang
tumulong sa operasyon ng nanay mo! Not to add na sinasahuran pa kita." Namewang
sya sa harapan ko sabay hablot sa boteng hawak ko.

" Hey! Give me that!" Bawi ko sa bote na pilit nyang inilalayo sa akin.

" Pwede ba Lyssa huwag kang tanga! Sayang din ang perang mahuhuhot mo kay Yvo. Diba
ang target natin ay ang makasal kayo. And then, maghahatian tayo sa pera na
makukuha mo." She sounds so desperate about it.

Gusto kong isigaw sa kanya na life is not all about money. Pero its useless. Ang
isang katulad nya na hibang sa pera at bitterness sa buhay.

" Stacey bakit ba masyado kang obsessed sa achievements ng iba? You know I'm
tired. Kung gusto mo talaga ng pera eh di doon ka sa BDO Bank, manghold-up ka!
Hired a gunman. " Nakakaloko kong sabi sabay tawa. Natamaan na ako ng alak.
Lumalabo na ang paningin ko.

Her face was reddened in anger. Her freak manner is getting worst. She's always
look the other like her enemy and such a negative and sucker thinker!

"Let's talk again tomorrow. Your drunk. " Nagtitimpi nyang sabi.

Tumawag sya ng bouncer at may ibinulong dito. Ganun sya, ganun nya pinangangalagaan
ang image ko kuno dahil ayaw nyang masira ito para hindi magbago ang pagtingin ni
Yvo sa akin. That's bullshit! Kung hindi lang sa utang na loob, at pera na
binibigay nya which kailangan rin ng nanay ko at hindi ko talaga gagawin ang bagay
na ito. Duh! I'm tired saka na ako mag-iisip ng solusyon kung maayos na ang utak.
I'm broke! I'm falling into pieces. Tang-ina lang talaga tong si Stacey!

Nakakap agod din magpanggap. I love parties and wild life but not to the extent na
ikakasira ng buhay ko at makapanakit ng tao. I love my family, lalo na si nanay
kaya ko nagawa ang bagay na ito. Isang prim and proper woman and soft spoken like
Ella, yun ang papel ko in a pretending role.

After this, I knew gigising na lamang ako sa isang lugar na safe zone kung tawagin.
Lahat ng ginagawa ko ay may tagabantay at tagaprotekta para hindi magkaroon ng
issue kay Yvo. Daig ko pa ang artista na hinahabol ng paparazzi.

Pumunta ako sa dancefloor para sumayaw pero nagulat na lamang ako nang biglang
nakita ko si Barron na may kasamang babae papasok sa bar.

Bigla akong natigilan at napatayo lamang na parang tuod. Nagkukuyom ako habang
pinagmamasdan silang naglalampungan.

"F*ck you bitch! You bastard! I swear I'm gonna kill you.!"

I shouted with so much anger. Halos magwala na ako sa harapan nya. Namutla si
Barron at dahil sa galit ng babae, pinagsasampal nya si Barron at minura at umalis
itong nagpupoot sa galit.

"Gago ka! Walang hiya ka! Tang-ina mo! Wala kang karapatang gagohin ako! Dahil
palamunin lang kitang hayop ka!" Walang tigil kong mura sa kanya at pinagsusuntok
sya sa kanyang dibdib.

Lumikha na kami ng ingay sa high class na bar na ito. Lahat ng tao, halos
napatingin na sa amin.

Tinulak ako nito kaya napaupo ako sa sahig na walang kalaban laban. I cried
helplessly and I am trying to calm myself hopelessly.

"Bakit!? Sinong niloloko mo, hah!? Nagpapakahirap akong lunukin sang kababuyan mo
ikaw, nagpapakasarap sa pakikipaglampungan sa lalaki mo!" He pointed his finger to
me like I'm a dirty f*cking slut he slept with.

Napangiwi ako sa nararamdamang sakit sa balakang. Nanginginig ang kalamnan ko.

Hindi ko alam kung ano ang nangyayari at kung saan nagmumula ang sakit na ito.

Dumidilim na ang paningin ko at huli kong nasulyapan na may dugong umaagos sa binti
ko. I shouted in pain. Its unbearable pain. What's happening? I've seen how shock
Barron staring at me.

The place, the voice, becomes blurred. And I saw a lot of people around. Kasabay ng
sakit at panlalabo ng aking paningin ay kinain na ako ng kadiliman.

Yvo POV

I stormed myself in the hospital when someone told me that Alyssa confined her
there. I felt nervous and scared somehow. They didn't explain to me the whole
scenario or accident maybe basta ang sabi nila nagdurugo ito sa bar.

Was she attempted in suicide? Oh God, don't let it happen. Tuluyan na akong
kinakain ng kunsensya at pagkalito. The exact explanation there is, its all my
fault. Hindi naman sya magkakaganun kung hindi dahil sa akin.

" How is she, Doc?" I suddenly asked the Doctor nang makarating sa suit room nya.

Binalot ako ng subrang pag-aalala. She's there lying in bed ng walang malay. May
nakatusok sa kanyang mga apparatus at awang away ako sa situation nya.

" She needs rest and extra care for her condition. Bawal sa kanya ang alcohol,
stress and fatigue. For now, she's fine. Inumin nya lang ang mga gamot nya at
vitamins." Maaliwalas ang mukha nya habang sinasabi ang mga bagay yon na syang
ipinagtataka ko.

"I mean, Doc ano ho ba ang sakit nya?" Nagtataka kong tanong. Kinakabahan ako.
He smiled steadily, "No, wala syang sakit. She's just eight weeks pregnant."

My jaw dropped. Shock was understatement.

Sinalakay ako ng iba't ibang emosyon. Surprised. Disappointments and joy for having
a baby. Of course ako ang ama ng dinadala nya. Sino pa nga ba? Pero hindi ko
maiwasang mag-isip. Hindi ko kasi matandaan na pumaltos kami sa protection. I never
recall myself having sex with her without using protection. Frustrations and fear
was attacking me now. I couldn't think straight anymore.

" So your her boyfriend, she's single in her records." He snap. Napakurap ako at
hinarap syang nakakunot noo.

"Yeah. " Alanganin kong tango.

And everything was a blurr.

/***

Fifty Six - Broken

Ella POV

Its been an hour. Pero wala parin sya. I logged in in Skype para makita at makausap
ang anak. Actually, I'm here waiting for him to come.

"Hi baby Yesha! "

Kumaway ako sa video. Ang lawak ng pagkakangiti nito.

"Mommy! I miss you!" She blow me some kisses in the air. Mabilis ko namang sinalo
ang kiss nya at nilagay sa dibdib.

She giggled and I laughed even more. Oh... Nakakamiss naman gustong- gusto ko na
tuloy umuwi ng Texas.

"Mom, when will you go home?" She pouted. Hmmm.. Kahit medyo bulol ito, she's
striving to speak up clearly.

"Hmm..baby I'll just go home if mommy's done here. So you have to be kind and be a
good girl to grandma. Remember what I've told you about Santa ?" Paglalambing ko.
Kailangan ko talagang ipaintindi sa kanya coz I don't want her to get hassle with
the things she observes.

Her face becomes joyful. Her eyes widen in surprise and excitement.
"Yeah. I love that. Santa will give some gifts. And put it inside the sock." She
hardly spoke it so much exciting on her face.

"Yeah. Very good, Yesha." Nakangiti kong sabi.

"May mga awards sya sa school, Ella. Outstanding award for miss behave." May
pagmamalaking sabi ni Mommy. Proud Lola din.

"Wow, galing ng baby ko. " I said amusingly.

Yesha claps her hands at kumanta ito ng unfamiliar nursery rhimes na turo daw ng
teacher nila.

Hanggang sa natapos na lamang ang mahigit tatlong oras na usapan. Hindi parin
dumating si Yvo. I felt so disappointed. Nangako pa naman sya na darating sya dito
sa mansyon tonight.

Tinawagan ko si Jamie para hingin ang contact number nya. Di ko rin maiwasang mag-
alala. Baka nag-over time sa office. Nakakain na kaya ang mokong yun? Wala sa
sariling natawa ako.

Matagal tagal din nagring ang phone bago sinagot.

"Hello. " Parang pagod nitong sagot sa kabilang linya.

"Hello Dear. Hmm.. How are you? Bakit hindi ka nakapunta dito ngayon?" May bahid na
pagtatampo kong tanong.

He sighed.

Parang may problema yata sya ngayon. I'm worried.

"I'm here in the hospital." He paused. Napaawang ang bibig ko.

Magsasalita na sana ako nang bigla nyang sabihin na naospital si Alyssa.

I frowned. Bakit naman ? Kaya pala hindi sya nakarating dito dahil nandoon sya sa
babae nya. Ahay... Jealous strikes me badly.

"I cant leave here. Walang magbabantay sa kanya dito. I'm sorry, nawala sa isipan
ko. I'll make it up to you, sweetheart. I'm really, really sorry." Pinaghalong
lambing at pag-aalala nitong sabi.

Mariin akong napapikit. Bakit ba sa tuwing magkakaayos kami may darating na

conflict.

"I promise, sweety. I'm sorry.. I love you." Parang bata nyang sabi.

I tried to smile.

" Okay, basta hah?! I love you too.. I'll expect tomorrow." I pouted.

"I promise. I love you."

I sighed when I hang up the phone. Napakahirap naman nito. Sabi ni Yvo may nangyari
daw masama kay Alyssa sa bar. Hindi ko rin maiwasang magtaka. Baka naman naging
posessive na sya kay Yvo. Sabagay sabi ni Yvo hiniwalayan sya nito kaya medyo
nakahinga ako ng maluwang. Pero ngayon, nagtataka ako kung bakit nagkakaganito .
***

Its been three days since the last time we talk, nagkita kami kinabusan after what
happened. He never call anyway. I am really disappointed.

Well, naisipan kong puntahan siya sa kanyang office. I had the feeling thats
he's avoiding me. I wanted to talk to him regarding for Yesha. I don't want to
expect anymore. Maybe he realize that mas mahal nya si Alyssa sa akin. And about
that Alyssa's cheating, its for him to find out. Baka sabihin nilang masyado akong
mapapel and adamant to claim Yvo. Jamie have the evidences of Alyssa's personal
issue. Sila na bahalang mag-usap.

" Do you have an appointment to Sir Zamora, Ma'am?" The woman asked me formally in
her desk nang sabihin ko sa kanya na makikipag-usap ako kay Yvo.

"Actually its a surprise. Anyway I'm Ella Smith." Pakilala ko.

Nanlaki ang mga mata nya nang marinig ang pangalan ko. Maybe she know me. Oh..
Before I forgot sikat pala yung pag-iwan ko sa kanya during our wedding. Tinagurian
nga akong 'The Runaway Bride' sa mga tabloids.

"Ah ganun po ba, dito po sa kabilang hallway ang office ni Sir Yvo." Sabi nya sabay
turo sa office.

She was a bit fascinate in my aura.

I smiled, "Thank you."

The lounge area was adorned with elegance marbles and furniture. May isang malaking
pinto na may nakalagay na 'executive's office' sa bandang gilid. So this whole
floor is his area.

Actually I've been there when I was teen. Nung si Daddy pa ang nagmamanage ng
Zamora Group Companies. Marami ding nagbago. Nagkaroon ng konting renovation.

Lumapit ako sa pinto to knock. But I was kinda agitated, ewan kinakabahan akong
makita sya. Maybe its better to surprise him. Kung ano ba ang magiging reaction nya
kapag makita ako.

Pinihit ko ang door. Its not lock. Kaya dahan-dahan ko itong binuksan.

BANG!

Ako yata ang nasurpresa sa nakita.

Him kissing her on swivel chair. Laglag ang panga ko sa nakita. I felt a million
needles shutting in my heart. I couldn't hear anything but their moans of
pleasures. My eyes become misty.

Yvo is closing his eyes while that woman kissing him in his neck down to his chest.
My heart was twisted tightly. I couldn't breathe anymore.

One...

Two..

Three..
Flashback!

The last night that he was with the other girl, before our wedding day. That was
more than painful and betrayal and now it was flashing through my mind.

Over and over.

"Alyssa. Please.. Stop this." His voice was husky that I couldn't bear with pain.

"You know I'm craving for this, Yvo.. Let me do this.." She said persistently.
She's like a hunger vampire sucker!

Napaatras ako ng dahan-dahan. The tears is pouring down. There's a big lump
tightening in my throat. My stomach is going up like I was to blow a very painful
thing. A grip of pain that I'm feeling now.

Unluckily, my foot stamble on a carpeted floor. I'm losing my balance. Kaya bigla
akong napasandal sa pintuan at hindi ko sinasadyang mahila ang vase na nakapatong
sa gilid ng tokador sa may bandang pintuan. And it creates a defeaning sound.
Enough that much to alert them and stop of what they are doing.

Alyssa stood up hassily. And I saw how Yvo paled. Each of them was shocked.
Nagpalipat lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa.

I gritted my teeth. I tried to blink just to stop my tears that keeps on falling. I
summoned myself to stood up straightily. Marahas akong nagpahid ng luha sa mukha.
Its obvious that I'd suffered from silent sobbed. Basang basa kasi ang mukha ko sa
mga luhang kanina pa umaagos.

"Ella, I'll explain. Please..." Takot na takot na pagmamakaawa ni Yvo.

Mabilis syang lumapit sa akin. He tried to hold me pero mabilis kong iwinaksi ang
kamay nya.

"No need Yvo. I knew it. You love her. " Matapang kong sabi. Nanginginig na ang
boses ko. Gustong gusto ko ng humagulhol sa harapan nya but no..it would be
pathetic for me.

He stiffened. His face drawn a horror shock wearily. Gusto ko syang sigawan at
bulyawan. I don't deserve this kind of pain.

"I love you, Ella. I never love her.. Its just..." He paused, showing hesitation.

I'm waiting the other words that he will say..

"I'm pregnant Ella." Alyssa spoke up abruptly.

Agad ko syang tiningnan. I saw how she's hurting now. She looks worried and
distress. She's broke too after hearing those words from Yvo. But she is trying to
manage herself from it.
My mouth goes dry upon hearing those words. She's pregnant. Kaya pala subrang nag-
aalala si Yvo nang maospital sya. Wala akong laban. Pero mahal ko sya I know Yvo
loves me too. But do I have to fight for it or to sacrifice for the sake of that
baby she's carrying with?

Naisip ko ang sinabi ni Jamie. Niloloko nya si Yvo. But what if.. Hindi naman pala
totoo. Or let's just say, fifty-fifty chance. Kaya ko bang maging selfish once in a
while? I have daughter with him, and Yvo deserves to know. But this one is
different. It was as if, he wants to be part of the pregnancy from the beginning.
Pero ako, ipinagkanulo ko sa kanya ang bagay na sana'y nararapat.

Pero nanaig parin sa akin ang kunsensya. Litong lito na ako. I'm wrecked. I'm
broken again with the same man, with the same person that I thought I would spend
the rest of life with.

Yvo was begging me repeatedly. I was blankly staring at him. His voice echoed in my
mind that he loves me though..its failure again.

I run and run. Wala akong nakikita wala akong naririnig maliban sa aking pag-iyak..

Nakarating ako sa baba na wala sa sarili. Nanlalabo na ang paningin ko at hindi ko

na alam kung saan ako pupunta.

May humintong taxi sa harapan ko. At agad akong sumakay dito.

Sa loob ko na ibinuhos ang luha at hikbing kanina ko pa pinipigilan. Nagmistula na

akong bingi sa palibot.
"Saan po tayo Ma'am?" Nababahalang tanong ng taxi driver. He was staring me
wearily but I'm devastatingly and terribly broke. Like its my first time.

"Just drive," Nanginginig kong sagot.

Wala na akong ibang nararamdaman kundi sakit sa mga oras na ito.

***please vote if you like the story**

Thank you po. :)

Fifty Seven-Never Give Up

Ella POV

Natagpuan ko ang sarili sa isang exclusive beach resort. Nagpalakad lakad ako sa
isang dalampasigan. Naubus na ang luha ko sa kakaiyak kanina. Mabuti na lamang
mabait yung taxi driver at hinatid ako dito, at hinayaan lang akong umiyak sa taxi
nya for almost two hours. I paid him more than enough.

Whatever may happen, I should keep on going. The hurts and failure is just a part
of our lives. Yeah, a sort of failure.

That time was ..it felt like hard to breath, and even harder to swallow. My tears
couldn't stop rolling down my cheeks and my mouth was quivered involuntarily. So it
end up crying desperately and now its over. I'm calm and surpass the acts of
feeling hurt, just have to cried with it but the loneliness and heartbroken is
still here.. Deeply in my heart.

I sighed heavily. Nakatingin ako sa sunset. I remembered this, when we hang out
together. When he talked about beyond reality things. Its feels like this. I smiled
bitterly.

"Still thinking about something, honey?"

I turn my head quickly at my back upon hearing those words and familiarity of that
voice.

She's standing there smiling pleasantly, as if waiting for me to talk and recognize
her.

Unti-unting gumuhit ang ngiti sa labi ko. How could I forgot this kind hearted
woman? Her eyes is expressive as mine. Her familiar face that I think I've seen it
many times since then. The truth is I've met her once in our event in Texas.
"Oh.. Madam Heusaff! What a surprise to see you here!" Maluwang ang ngiti ko nang
sabihin ko ito.

May parte ng puso ko na nagsasabing makakahinga ako ng maluwang kapag nakakausap ko

sya. I just don't know why.

"Didn't I remind you already not to call me that way. It would be nice if you call
me tita Arra na lang." She said nicely.

I chuckled. I forgot pala. I gave her a recognize smile like'yeah I remember that!'

"Hmm..yeah, tita Arra. Masyado naman kasing informal. " Magalang kong sabi. Though
she's pure, but I can't avoid to think na malayo naman kasi ang agwat namin. Her
achievements and life status is a way too far from me. Kaya ginagalang ko sya.

"No, its okay. Hindi kana iba sa akin hija. How about a coffee? My treat." She said
genuinely.

I smiled, "Sure po." I nodded.

Ang gaan sa feeling nang sabihin niyang Hindi kana iba sa akin hija. Pakiramdam ko
napakalapit ko sa kanya. Like I'm one of her family.

We ended into a coffee shop nearby the beach. It's cozy ambience makes me
comfortable. Plus, the woman who's speaking in front of me happily. It was as if
were friends at the long time and now we're finally met after several years not
seeing each other. What a great thought! Kahit paano naibsan ang pait na
nararamdaman ko ngayon.

"I'm here for finding someone. I mean I'm looking this man after a long, long
years. " May pait sa boses nito nang sabihin niya ang mga salitang yon.

Kaya nag-angat ako ng ulo para tingnan sya. Nakatingin sya sa labas, tagos sa
transparent na glass wall. Sa nakikita ko ngayon, masasabi kong she's missing
someone na matagal ng nawalay sa kanya. Just a thought. Ganun din kasi ako minsan
kapag may inaalalang tao na namimiss ko.

"Hmm.. Nahanap niyo na po ba?" Bigla kong naitanong.

She looked at me sadly. "Not yet,hija."

"Kung may maitutulong lang po sana ako." Malungkot kong sabi. Gusto ko syang
damayan sa kung ano mang nararamdman nya ngayon.

"It's okay, Ella. There's the right time for that. But this time, I want to spend
time getting to know you more. Tell me about yourself, single ka ba? Or married?"
She asked a little bit eager.

I smiled of that thought, "I'm single.. Single Mom."

I'm proud of being a mommy. Yesha is my ultimate happiness.

"Ahh.. Not bad, hija. I've seen and encountered a lot of that. Our child or
children is our happiness in life." Inspired nyang sabi.

"Yeah. My top priority. She's a girl, two years old and half." I agreed smilingly.

Ngumiti sya sinabi ko.

"Anyway, where is her father?" Her next question makes me stiffened. Hindi ko
mapigilang lumungkot.

"Oh sorry,.. Its okay if you don't answer it." Bawi niya nang mapansing nag-iba ang
expression ko.

"No its okay. He's with another woman now."

And then it all starts there, nasabi ko na sa kanya ang lahat. That Yvo has preggy
fiance. And about Yesha, na hindi pa alam ng papa nya. And everything that I am
here for my mom's sickness. Ewan ko ba, pero pakiramdam ko napakasarap nyang
sumbungan ng problema. Mataman lang syang nakikinig sa akin. I'm glad she's here
and giving me an advices to do.

"Whatever it is, he deserves to know his daughter and at the same time Yesh too."
She said seriously.

I sighed I'm bit relief now. Yeah I knew that, they both deserves to know pero
hindi maiaalis same akin ang doubts and fears.

" Dont be selfish, at least in your daughter. She deserves to know his father." She
added, and I'm guilty.

Hinawakan nya ang kamay ko. My eyes is threatening to pour some tears. This is
getting emotional. But there's nothing wrong with it. She stared at me like she
know me for a very long time. I feel the familiar strong bond to us. She smiled
with understanding with my situation now. I feel so relieved now. Masaya lang din
sa pakiramdam na andito sya ngayon, kinu-comfort ako.

"I feel you. Pero mas okay yung wala kang guilt na iisipin. Kapag nasabi mo na,
bahala na sya kung ano ang gagawin nya. Does he loves you? Based on what you said,
I can sense na mahal ka ni Yvo. Kaya lang naipit sya sa sitwasyon. Why don't you
give him a chance to explain? Why don't you give a it try? Kung ano man ang
magiging kahihinatnan at least clear na ang lahat. You can't live peace like that
if you'll remain in your doubts. Masaktan ka man, its not bad as long as its settle
everything. Ella, be strong. Never give up."

No one has ever told me about that. No one, except her. Bakit sya kung magsalita at
tagos sa puso ko? Her words of wisdom makes so sense. At my expense, its real.
Napatitig ako sa mukha nya. She had that alluring face that you could say no to
her. She meant what she said and its more than.

Never Give Up...

Never give up...

Tama, bakit ako susuko sa isang bagay na hindi ko pa ipinaglalaban? Bakit ako
susuko kung wala akong napapatunayan? Masyado kong binabalot ang sarili sa pag-
aalinlangan. I should be brave then. I should fight for him, for us, for Yesha.

"Love bear all things. It endures everything. Kausapin mo sya. Tell him
everything.. That you love him and you have a daughter. I've been there hija."
Napayuko sya sabay hugot hininga.

Napatingin lamang ako sa kanya. Pinahid ko ang luhang bigla na lang tumulo. Relate
na relate ko kasi ang sinabi nya. Mahirap din pala sarilinin ang nararamdaman.

"When I was eighteen years old, I was madly in love with the man. The man that I
want to spend with the rest with my life with. Pero when I found out that he's
arrange marriage tosomeone. Bigla akong natakot. Isa lamang akong hamak na katulong
nila. Samantala ang mapapangasawa niya ay isang modelo, mayaman. He's an Irish.
Naglayas ako, umuwing Pilipinas. Hinanap nya ako. Nalaman ko na lang na di natuloy
ang kasal nya coz of me. And then one day.." She paused, taking breath hardly.
Nakatitig lamang ako sa kanya. Naghihintay sa sasabihin nya.

I swallowed hard. Kasi pakiramdam ko may pasabog ang huling sasabihin nya.

"Unti lone day, he died in an accident. You never can tell what will happen next.."
Pumiyok sya kasabay ang pagtulo ng luha nya.

I gulped. Mariin syang napapikit, nagpahid sya ng luha.

"Nagsisisi ako. Huli na ang lahat, he was devastated and drunk when he drove.
Buntis ako that time. Ang masakit lang namatay man lang syang hindi nya nalalamang
magkakaanak na kami. For the sake of our child, I have tyo move on. Hirap nahirap
ako noon. My mother was sick. And I have to work hard for my baby, for financial
and medicine support for my Mom. "

Napalunok ako. Maswerte parin pala ako. Hindi ako naghirap financially. I gave her
a tissue to wipe her tears. I just cant imagine about her painful experiences.
Paano sya nakasurvive? Dahil ba matapang sya? Or dahil she set in her mind na lahat
ng bagay kaya kung kakayanin?

"Pero its not yet the end. Iniwan ko muna ang anak sa isang may kayang pamilya.
Dahil kailangan kong kumayod. Pero that was the biggest mistake I'd ever made.
Dahil pagbalik ko, wala na ang mag-asawa. At hanggang ngayon patuloy ko parin
silang hinahanap. That's why I'm here Ella."

She's crying. Oh God I'm speechless. I hugged her immediately. Nawawala pala ang
anak nya, til now she's dying looking for her child.

After a short emotional confession. Napagpasyahan naming umalis na. The way she
talks it feels like she's my real mother.

"Ella, do what you think is right. Don't waste time and chances. Life is shorter
than you think. You only live once, so make the most out of it. You deserve to be
happy Ella. Never give up. Just fight. Don't forget that." She smiled pleasantly.
Hinagod nya ang pisngi ko and it feels so right. So good to be true. I love the
feeling. I think I found a newly comfort zone.

I smiled back. Her affections and care makes my heart melt. I deserve to be happy.

I have to fight for Yesha. And if Yvo trully loves me, I'll amend to him about
everything. Its not yet too late. Its the happiness for both of us.

***pleaseVOTE if you like the story**

Fifty Eight-The Truth

Yvo POV

I hassily stormed myself inside my office. I am really really pissed with myself. I
cant blame why she feel it that way. We're supposed to fix everything when a
problem was interrupted between the two of us. I knew its my fault for Alyssa. She
blackmailed me if ever I'll back to Ella, she will abort the baby which is nagging
my conscience to be a little considerate to her situation.

Napapikit akong napasandal sa swivel chair. Im facing this wide glass wall of my
office. Im blankly staring those skyscrapers.

"Yvo!'

That loud and hard baritone voice makes me face in front quickly. Jamie, stormed
himself inside the office unevitedly. His face is full of rage deeply as if he'll
eat me alive then. Umayos ako ng pagkakaupo.

"What's the news about marrying Alyssa? are you pursuing with that woman..again?'
He asked mockingly.

I frowned,"Where did you hear that? Of course not." I declined.

That idea made me stamble. Yeah, she's pregnant but its not enough reason to marry
her.

Then I saw how his face calm and relaxed upon hearing those words.

"Stacey told me that. Yvo, you can't marry her. If you'll do that, its like you
waste and throw all your hardwork in this company. Pera lang ang habol nya sayo."
Seryoso nyang sabi.

Napamaang ako. How can be he so judgemental to Alyssa?

"Jamie, how can you say that to her? You talk as if you knew her already before me.
Im pursuing her beacause she's carrying my child." Naiirita kong sabi. I gave him a
bewildered look.

He chuckled sarcasticly, like he knows something behind it. This converstion makes
me more confuse.

"How can you be so sure that the baby she's carrying with is your child?" That
words meant not to be question but stating a kind of justification mockingly. I
really dont understand where it leads this converstaion.

"Jamie what are you trying to say?. Will you please tell it to me directly?' I
asked impatiently. I dont like being on hanging and dying to know whats he's
pointing to.

May kinuha sya sa bulsa, its a phone and handed it to me immediately. Kinuha ko
agad ito na may pagtataka.

I stiffened when I saw a lot of photos, its Alyssa together with a guy. They're
kissing, hugging and smiling sweetly with each other. Each photo has a completed
detailed above. The date and hour. So theres nothing joke about it. The photos
captured two months ago and meron ding nung last week lang. Maraming iba't ibang
petsa. And the the familiar incidents three years ago flashing through my mind. It
was as if it happened yesterday. I'd pictured the memories of that time when an
unknown person sent me a lot of photos that Ella had another guy habang kami pa.

This one is different. the hurts was came from the past, hindi itong nakikita ko
ngayon. So everything was just a lame of betrayal. I was betrayed again, not the
same person but the same situation. I dont care about Alyssa if she's betraying me,
its just a fair play. Coz I dont love her, just pity or symphaty of what she've
done to me to recover the loss and pain. Pero panloloko lang din naman lahat. I
don't undersatand why Im experiencing this kind of deception in a relationship.
Kung si Ella handa akong magpatawad at tanggapin sa kabila ng lahat ng nagawa niya.
Coz I'd love her so much and its not enough the words to express it. Its more than
anything that I could'nt explain with.

"I investigated her, Yvo. That's her long time boyfriend. A druggie and convicted.
Lahat ng pinapakita niya sayo ay hindi totoo. She's a party goer, not what you seen
on her. She's pretending to be sweet, thoughtful and caring with you for the sake
of money. Her boyfriend admitted it to me last day. They're conniving each other. I
offered him a big amount of money to tell me the truth and he did without
hesitation. I dont know what kind of life they had. But Im sure the baby she's
carrying with is not yours."

I'm speechless. I don't know how to react. I don't know what to say. The anger
flared me in. I'll end all this shits. And they will pay for this, that damn guy
and his girlfriend Alyssa, I'll make it sure to them na nagkamali sila ng taong
niloko at pinaglaruan. I clenched my fist and regretting that Ive met someone like
her. The doubt what Im feeling for how many days about Alyssa's pregnancy has been
answered by these photos. Revealing about the truth makes me breath lively and
steadily. Ella has no reason to walk away or to intolerance of our situation now. I
must tell her the truth and beg to come back to me.

I closed my eyes tightly for thinking her how she mess up my mind. God, I miss her
so much.

"You better confronted your damn girlfriend for doing this. If she needs money then
give her enough just for her not to disturb you anyway. Or you can put them jail
together with his druggie addict boyfriend. They will definitely beg for their
ass." He said trutfully.

Hindi ko kayang ipakulong si Lyssa pero I can put her away from us. I sighed.

"Kahit niloko ako ni Alyssa, hindi ko sya kayang ipakulong sa sitwasyon nya ngayon.
You know she's struggling with her pregnancy." Nakikisimpatya kong sabi.

Jamie blow an irritated sigh in the air,"You know that kind of people are capable
of abducting those innocence. But its up to you."

"You know I hate doing this, to interfere other lives but I have to. Its my concern
and I can't let this happent to you and Ella. You're such a slow mover, Yvo." Then
he smiled sheepishly when he said that word 'slow' to me. Nanliit naman ang mga
mata ko sa sinabi nya.

"Enough for this," I sighed for relieving the the stress out. "I'd like to thank
you for doing this Jamie. I owe you big time, brother."

Ngumiti ako sabay tayo at tinapik sya sa balikat. He's grinning. Jamie is really a
good one kahit pa siguro hindi sya inampon nila Mom and Dad. Sinabi nya sa akin na
if hindi nya nakita si Alyssa na may kasamang ibang lalaki sa isang hotel, hindi
sya magkakaroon ng idea na imbistigahan ito. But he said, pwedeng may mga iba pang
taong sangkot dito. He's smartest way of thinking is he knows how to attack and
observe people at the exact time and situation. Nagulat nga ako na bigla na lang
ganito ang nangyari. I was occupied with my job, as a busninessman bachelor and as
the CEO of this company, I dont have time to do such a thing like the way Jamie
did. What he did is really awesome.

Umalis na si Jamie at naiwan akong maaliwalas ang isipan. And now handa na ako sa
lahat na mangyayari. I smiled as I'm dialling her number pero hindi sya ma-contact.
Siguro uuwi na lamanng ako ng mansyon. Baka sakaling makita ko sya doon.
*

Malalaki ang hakbang ko habang paakyat sa loob ng mansyon. Tinanong ko si Manang

Beth, sabi nito kararating lang daw ni Ella. I suddenly went to her room, I stop
when I heard a noise of laughing and giggling. I recognize that kind of laughs and
voice. Its Mica, alam na alam ko kasi kapag magkasama at magkausap sila ni Ella.
Para parin syang teenager na nanggigigil everytime she would share something about
with her crushes and etc to Ella. The door is slightly open, enough to see who's
inside the room. Enough to see them sitting in bed.

They're boh facing the laptop kasi nakikta ko ang gilid na bahagi nito. Nakangiti
akong nakatitig sa kanila. Particularly to my dear Ella. I decided to stand there
'til they will notice.

Ella POV

"Hi Yesha, its me your tita Mica. " Pakilala ni Mica kay Yesha sabay kaway sa
screen ng laptop.

It was accidentally she heard me talking to Mommy through the phone about Yesha. At
hindi na nya ako nilubayan sa kakatanong about my daughter. Hanggang sa inamin ko
na ang totoo. I thought magagalit sya, for keeping it secret to them, instead
niyaya nya agad akong mag-internet or to skype with them. Kaya heto sya katabi ko
talking to Yesha happily. Sabagay, kapag makausap ko si Yvo sasabihin ko rin naman
sa kanya ang totoo. Bahala na.

'Tita, hi." She smiled widely, twinkling in her eyes. She wave her hand excitedly
and blow us some kisses.

"Wow, how sweet. Ang ganda pala ng pamangkin ko. Manang mana kay kuya. Im sure kuya
Yvo will be more happy if malaman nyang may anak kayo." Naluluha niyang sabi at
hindi matanggal tanggal sa screen ang mga mata.

Matipid akong ngumiti sa sinabi nya." Manang mana talaga sa Daddy kahit ang ugali."
I agreed.

"Gives tita Mica a wonderful dance. Come on." Yaya niya kay Yesha. Tumayo naman
agad ito at nag-umpisa ng gumiling in front of the camera. We both laughed.

Pakiramdam ko may tao sa likuran ko kaya lumingon agad ako. Nanlaki ang mga mata ko
nang makita ang taong hindi ko inaasahan sa harapan ko. My jaw dropped and I
stiffened.

It wasn't only the bang of my heart pounding and beating so fast, it was also a
loud pang of gulit and after shock followed. Coz what Im seeing now is a filtering
of anger and dismay in his eyes, he gritted his teeth and I saw how he flexed his
muscles in his jaw. And after that disgusting look he gave, he thrown his eyes to
the screen where his daughter dancing happily. His anger eyes replace fond and
excitement. His expression become soften.

And now I understand, I paled. I can't breath. Napatingin ako kay Yesha and to him.
Mica laughed loudly and didn't even notice Yvo was here.

"Good job, little gir. I love that!" Mica exclaimed happily while clapping her
hands. And Yesha did too. and I was remain silent.
Natigil lamang si Mica nanga malingunan nya si Yvo sa likod, napaawang anag bibig
nito. At napatingin sya sa akin confusedly, I smiled her bitterly to recognize that
he saw it surprisingly. Tumango tango lamang sya habang si Yvo ay titig na titig
parin sa screen kung saan ang anak nya ay masayang nakangiti.

And I found out Yesha was staring to her Dad, amusingly.

"Mommy, is that Daddy?'

***continuation next chapter**

I hope you guys, VOTE and SHARE my story. You can leave comments as well.. Thank
you guys!

Fifty Nine-Facing the Wrath

Yvo POV

They were happily facing the laptop and laughed like they're fond with something. I
became curious.

"Hi Yesha, its me your tita Mica." I heard my sister said, her other hand wave to
the screen.

Tita? That's new.

I'm wondering kung sino ang kausap nila sa video ngayon.

I heard a soft, cute and amusing voice responded to Mica. I frowned. So I walk
slowly closer to them.

"Wow, how sweet. Ang ganda pala ng pamangkin ko. Manang mana kay kuya. I'm sure
Kuya Yvo will be more happy if malaman nyang may anak kayo." Her voice is lifted
with so much excitement.

I paled when I heard that. My heart is pounding so fast that I couldn't almost bear
to breathe. I swallowed hard. And the different emotions striking me vibrantly.

To feed with so much curiosity, I moved myself more and more closer to them.
Nasilip ko ang batang sinasabi ni Mica na anak namin ni Ella. And it feels so
right. Her face, nose and her profile is mine, my replica.

"Yeah, manang mana sa Daddy kàhit ugali." Ella agreed smilingly.

That cute little girl is very familiar to me. It feels that I've seen her before, I
just couldn't remember when, where or how. Its slowly downloading to my mind.

"Give tita Mica a wonderful dance. Come on." Anyaya ni Mica sa bata. She stand up
immediately and dancing happily as if it was her trademark to do. Oh God, she's
smart the way she carried herself and pose an expression on her face. I was rigidly
standing here na parang tinuka ng ahas.

My daughter.

"Wow good job little girl. "

Mica claps her hands greatfuly after she dance and did a signature pose. She's
awesome and fun. They laughed.

Then my heart and mind set conclusion. Pain, regrets and madness. It pain me to see
my daughter now that I wasn't part of her growing up by stages. Regrets coz I never
realize that Ella would be pregnant after we broke up Or she left me that time of
our wedding. And lastly, madness coz she hide it to me for three years. Oh God,
ilang beses kaming nagkita tapos hindi man lang nya sinabi sa akin ito.

Fuck!

How could she do this to me? Paano nya nagawang maging makasarili sa akin or sa
anak namin?

Ella turn her head back on me. I've seen her shock reaction of seeing me here
standing in front of her. I saw her bewildered and uneasy feeling flickered her
eyes quickly. I knew that kind of look and expression. She's guilty. I can sensed
it. Sino bang hindi magugulat sa ipinakita kong galit? I clenched my fist and
gritted my teeth. Frustration. Anger.

I watched my daughter, which is smiling looking at us. And I had the feeling that
she's staring at me. My face become soften. That face, that eyes, that kind of
smile are an assets she gets from me.

Then my head bang!

Yesha...

Yesha..

Yesha.

She's the baby girl na nakita ko sa grocery store sa Texas. Great! Tama, yun na
nga. Kinarga ko pa nga ito dahil sa hindi ko mapigilan ang sarili na laruin at
kausapin sya. Its because of luksong-dugo na sinasabi nila.

Kung pagtatagpuin ko ang lahat ng pangyayari, from the start. Hindi nga ako
nagkakamali. Sa grocery store where I saw Yesha at first, and sa event where I saw
Ella there. Its all from Texas.

Ella just shook her head and looking at me wearily. She turn her head to Yesha. And
then mine. But I just only stared my daughter like I'm thirsty to touch her face,
to hug her tightly and to rejoice the world that I have a pretty, lovely baby girl!

I was occupied. I just saw my daughter smiling at me with curiosity in her eyes and
excitement. Does baby understands verbally? Meron din ba silang tinatawag na
luksong dugo? Just a thought.

"Mommy is that Daddy?"

Her question makes me weak. Like I was flash to the world of fantasy towards
reality. I'm speechless for happiness. My heart flee of joy. And I couldn't afford
it.

Napansin ko si Mica na natutulala. She smells some trouble kaya nag-excuse ito kay
Ella na lumabas muna to give us privacy to talk.

We surely needs discussion regarding to this matter.

"Mommy!" Ulit ni Yesha nang di had nakasagot ang ina.

"Yes, baby? What's that again?" She asked nervously. She managed to wipe her
forehead for releasing a sweat of uneasiness.

"Mommy, Daddy uh.." She pouted pointing to me. That made me a reason to laugh.

May lumapit sa kanyang babae, and that is her nanny. I knew it dahil sya ang nakita
ko nung nag grocery ito kasama ang bata.

"Yeah she's your Daddy, baby. Diba I told you about a family stories like a
princess with King and Queen. A mommy and Daddy. So I'm your mommy and she's your
Daddy." Saby turo nya sa akin. Sinusubukan kong hulihin ang mga mata nya pero pilit
nyang iniiwas.

She's avoiding me to have eye-to-eye contact. Guilty.

Tumango ng sunod sunod si Yesha. Nanlalaki pa ang mga mata nito. I don't know if
she understands it, she's just too young. Pero like me I notice that she's
observant. Namimilipit pa nga dila nito kapag nagsasalita. Pero nagagawa ko namang
intindihin. A strong urge of feeling na gustong gusto ko syang yakapin is like your
waiting the chapters of the story to unfold because our situation now. I was
standing here the other side of the world, looking at her on the screen far away
from us. So I can't hug her or kiss her as of this moment.

"Yeaha, we have to go to school now. Your grandma can't come with you because she
had a stomachache." The woman look at the screen at nanlaki ang mga mata nya nang
makita ako.

"No, talk to Daddy first. Look uh.." She smiled innocently while pointing me here.

"Hi baby. Tomorrow, Daddy will be flying there in your home. So don't worry na hah?
You have to go to school first. We have plenty of time to chat later after your
class. Is that okay with my sweet little girl?" I'm glad na nakapagsalita na rin
ako sa wakas.

"Really? You'll fly? You can?"

Oh my!

She's really too young to understand. She thinks it literally. I laugh at her words
and that makes her wonder.

We talk and talk hanggang sa napilit sya ng kanyang yaya na mag-school na.
Nakalimutan ko lahat ng stress, pagod, puyat, boredom nang makausap ang anak. To
know that I have daughter with her is an unexplainable happinness and gratitude.

And now she will face my wrath for keeping it to me for three years.

Ella POV

"How could you do this to me? Sa lahat ng tao ako pa ang ginanito mo? You really
hate me that much to keep my daughter away from me for three years!? THREE YEARS,
Ella!" It was almost a shout pero madiin ang pagkabigkas sa bawat salita nito.

I breath hardly. This is it. I'm gonna face his anger for keeping it to him.

"Yvo, is not my intention. I'd wanted to tell it to you soon---"

"Then what?! Why? " Punong-puno ng hinanakit nitong sabi, sabay tawa ng panunuya.
He comb his hair by his fingers at nagapalakad lakad ito sa harapan ko.

Facepalm.

And then she face me again, " Do you ever feel like you've lost everything and you
broke into pieces and there's nowhere to hide to? Have you ever felt broke, Ella?"

His voice tremble when he said that.

I was taken aback. I did hurt him so much to the point na sinira nya ang kanyang
buhay dahil lang sa hindi ko sya pinagkatiwalaan. Iniwan ko sya na walang eksaktong
binigay na dahilan sa kanya.

"And you leave me hanging at nilagay sa kahihiyan ang pagkatao ko!" Dinuro nya ako.

I bit my lip hardly para pigilan ang luhang nagbabadya ng kumuwala. My eyes become
misty and my lips quivered in despair.

"Ang hindi ko matanggap ay sumama ka pa sa lalaki mo." He said without breaking our
eye to eye contact.

Alam Kong sasabog na sya sa galit, sa sama ng loob o kung ano pa man ang
nararamdaman nya. Then my tears starts pouring down on my cheeks involuntarily.

Masakit. Masakit din pala ipamukha saiyo ang bagay na pinaniwala mo sa kanya na isa
lamang kasinungalingan.

I lied. Sinabi kong mahal ko si Dylan, but its not true. At that time I have to
feed him lies just to get him away from me. It was all lie.

Pero hindi naman nya alam. What should I expect then? I was confused and I felt
betrayed at that time. I never trust him, because I was occupied with pain and
insecurities. I never trust him because I don't want to assume things that its
impossible for me to believe.

Aaminin kong mali ako pero lahat naman nag-umpisa sa isang pagkakamali. It feels
like it was forbidden to be happy with him, to be completely with him. Lageng may
conflict.

"I can accept everything, Ella. I can accept that you cheated me and be with anyone
else for as long as it can makes you happy. Then fine! Pero ang ipagdamot sa akin
ang anak ko will absolutely unforgivable. Ipinagkait mo sa akin ang karapatan ko
kay Yesha. Anong klaseng ina ka!?"

Sinuntok nya ang wall ng kwarto ko and I trembled in fear. Bumigay na ako at
tuluyan ng umiyak sa harapan nya. Hindi ko sya nakitang nagpalabas ng subrang galit
at dismaya, ngayon pa lang.

Sapol na sapol ang lahat ng sinabi niya. I'm selfish. I am selfish mother. Coz I
stole the chances that they could be together. Tama sya pero ang sakit lang
pakinggan dahil all these years pinaniwalaan nyang nanloko ako. Niloko ko sya,
sumama sa iba. Ginawa ko syang tanga. Pero its not true. And its my fault dahil
hindi ko sinabi sa kanya ang lahat, ang totoong dahilan lalong lalo na ang
nararamdaman ko sa kanya.

Humagulhol ako sa dalawang kamay habang nakaupo sa gilid ng kama.

"I'm sorry Yvo. I was just scared to let you know. Coz you might not believe it." I
managed to talk between my tears.

He laughed sarcastically. Hindi ko kayang salubungin sya sa kanyang galit kaya

hindi ko magawang tingnan ito.

"You scared dahil tingin mo hindi ako ang ama ng bata? How poor. I'm really really
disappointed. Hindi ikaw ang Ella na nakilala ko. Hindi ikaw ang taong minahal ko
noon."

His words stripped of me.

Minahal? Does it mean hindi na nya ako mahal ngayon? I wanted to shout at him what
I'm feeling for him and to tell him the truth about our past but I felt my throat
was restricted to talk. Nanunuyo ang lalamunan ko. At hindi ko na kayang magsalita
pa. Nilamon na ako ng pighati at pagsisisi.

"Sa ginawa mo sa akin noon, wala kang narinig sa akin Ella. Even in the publicity.
I never release an statement. I don't know where the photos came from pero sino
mang gumawa non. Its not my concern anyway. Ngayon lang ako nagsalita sayo." He
paused. He's straring me coldly as if he was about to blow a despair in the air.
But he remain calm. His cold stares makes me weak with all the senses in my body.

"Prepare tomorrow, we will be leaving to Texas." He said coldy when I stay

speechless after all the words he thrown me. I'm shuffling in everything. My mouth
went dry and I couldn't talk anymore.

Then he stormed himself outside the door. Umiyak lang ako ng umiyak. I can't
breathe.

Ito naman ang gusto ko sa umpisa pa lang para kamuhian niya ako. Pero ako rin yata
ang nasaktan. Ako itong tanga. Hindi ko man lang naisip ang magiging kahinatnan ng
mga pangyayari.

Its my fault.

**please VOTE if you like the story**

Pasensya na po sa mga typo errors, I'll just edit it kapag nagkaroon ng spare time.

Sixty- Meet The New One

Ella POV

We were on the plane right now.

Nag-aalangan akong sulyapan sya sa tabi. He's closing his eyes, while he's earphone
on. Ayoko namang mahuli nya ako na palihim ko syang sinusulyapan.

Nakasandal siya sa couch. He's not sleeping coz I've seen how his Adams apple move.
Napalunok ako. I admit I am not only lusting for him but also missing him so much
like I can freely hug and kiss him anytime I want. His perfect nose and face is
definitely sexy!

I sighed softly, enough not to hear him. Ayoko namang mahalata nya na kanina ko pa
siya tinititigan. I tried not to feel this strong intense towards for him, but
still hindi parin mawala wala.

"Stop staring sweety, or else you'll regret it." Its not that sweet nor sarcasm.
But its a warning with kilig factor on it.

I bit my lip shyly. Hindi parin niya ibinuka ang mga mata. Nakakahiya. Umayos ako
ng upo. Ibinaling ko na lang ang atensyon sa harapan.

Hmmp! Paano nya kaya nalaman yun!?

Siguro madalas sya manood ng mga paranormal movies, ang lakas kasi ng pakiramdam
niya eh.

Nagpaalam muna kami na kina Mom and Daddy na may aasikasuhin kaming importante sa
Texas. Pero we wanted to surprise them kaya hindi muna namin sinabi sa kanila na
may isang Yesha na apo nila. Kahit si Mica nakiki-ayon na rin. Alam kong alam na ni
Jamie pero hindi naman sya hilig makialam. Nagpapasalamat na rin ako. Kahit mali
ako ay nananatili parin ang respeto niya sa akin.

And about sa aming dalawa, malabo parin. Hindi ko nga alam kung paano ko sya
kakausapin dahil malamig pa din ang pakikitungo niya sa akin. Gusto ko sanang
magpaliwanag kaya lang nag-aalangan ako. Ayoko kasi ng wrong timing. Nung huli
kaming nag-usap, nung time na sinumbatan niya ako hindi talaga ako nakapagsalita ng
maayos nun. Natuyo na ang lalamunan ko at pinanghinaan na ako ng loob. Hinayaan ko
lang na ilabas niya ang lahat ng kanyang sama ng loob. Time will come, I'll explain
everything to him. But this time gusto ko muna syang pahupain sa galit. Bukod sa
moody siyang tao, ayoko namang guluhin pa ang isipan niya. Dahil hindi lang ako ang
pinuproblema niya ngayon. Buntis si Alyssa, kaya ayokong dumagdag pa sa kanyang
pasanin.

I sighed. I close my eyes tightly. I need a break. I want to see Yesha dahil alam
kong siya lamang ang makakapagpasaya sa akin ngayon. Her smiles makes me feel so
blessed. She's my ultimate happiness. I smiled of the thought.

I open my eyes and took a glance at him. And this man beside me is..my only one man
in my life. My love and used to be my hero.

Unti-unti ng nahuhulog ang mga mata ko dala ng tinding antok at pagod.

'Hmmmm..'

Napaungol ako sa sarap ng pakiramdam. Kaya mas lalo kong isiniksik ang ang mukha sa
mabango ngunit matigas na bagay na ito. Ang bango bango kasi. Hindi pa ako
nakuntento at nagawa ko pang yakapin. I feel like I'm heaven. I smiled pleasantly.

Yvo POV

I smiled when I watched her sleeping in my broad chest. And she encircled her hands
to me tightly. I gently presses her to mine. I kissed her temple and let her sleep
in a deep slamber.

Napaawang ang bibig niya. Natutukso tuloy akong halikan siya. I'm massaging her
sweet, luscious lips with my thumb. This woman makes me go crazy. I can't let her
go kahit sinasabi ng utak ko na masasaktan lamang ako. Niloko niya ako noon pero
handa akong tanggapin yun at ibaon sa limot. Its all in the past.. I love her so
much that I couldn't afford her to lose anymore. Lalo na ngayon na may anak na pala
kami.

I was mad when I found out na may anak na pala kami pero matagal niyang itinago. I
have the right to my baby and I should I know. Kung matagal ko lang sana ito
nalaman may posibildad na hindi kami naghiwalay. I wouldn't let my woman na mapunta
sa iba. But everything happens for a reason.

I sighed. I close my eyes after gave her a peck kiss on her lips.

And let myself sleep too with that position.

**

After several hours we are finally here in Texas. Makikita ko na rin ang anak sa
wakas. Tumatahip na ang dibdib ko sa excitement.

Pumasok kami sa isang exclusive subdivision.

"So Yesha is living here while you are in the apartment. Kasi hindi ka naman dito
nagpahatid noon." Sabi ko na nakatingin sa kanya.

Lumingon sya,"No, we are living together. Kasama si Mommy. Ginagamit ko lang yung
apartment if necessary."

I laughed sarcastically. So tama ako.

"So doon ka lang nagpahatid dahil gusto mo lang talaga na itago si Yesha sa akin.
Natatakot ka na makita ko sya." I mocked.

Hindi sya nakakibo. She shook her head, trying to hide her emotions.

She sighed heavily,"You don't know anything Yvo."

Mahinang boses niyang sabi.

Mas lalo lamang akong nairita sa sagot niya.

"Yeah I don't know anything because you hide it from me. Ella, I don't know what to
believe in you. You don't give me enough reasons and explanation."

I took a glance at her. Nakatingin siya sa windshield ng kotse.

Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya pero minsan gusto kong isipin na wala
talagang namagitan sa kanila ni Dyllan. Pero imposible rin. She is really acting so
strange that I could not fathom. As of this moment, I don't want to quarrel her. I
will just savour the moment na makikita at makakasama na ang anak ko.

Silence.

Bumaba na kami ng taxi sa tapat ng gate kung saan kami huminto. Im nervous. Ella
press the doorbell on. It ring often times before someone who open the gate. Dahil
maiksi at rehas ang stilo nito makikita dito ang taong lumabas sa pinto ng bahay.
Yesha's nanny.

" Loyda, si Yesha? Si mommy?" Agad na tanong ni Ella. I'm carrying the medium size
hand carry bag.
"They're watching TV, ma'am ."

Sagot nito. Sumulyap siya sa akin at alam kong nakikilala na niya ako.

Tuloy na tuloy na kaming pumasok. The house is not that big as our mansion in the
Philippines. Its just simple and elegant. Napaka-homey ng style nito.

The whole living room was adorned with differnt styles of vintages designs like
paintings and chandelier. Homey, classic and gawang hard wood ang mga furnitures.

"Sit here first. I'll get Yesha. Loyda, pakihanda naman ng meryenda. Tatawagin ko
lang sila Mommy. Just wait here." Ella said.

"Okay," Sumunod naman ang katulong.

Tumango lang ako. Pumasok sya sa may di kalayuang pinto. I'm tensed. I just can't
believe na may anak na ako at makikita ko na sya sa wakas.

I focus my eyes on that door, where Ella came in. Coz any minute from now, lalabas
na ang anak ko doon.

After 15 minutes of waiting, the door slowly open and.. Everything is a slow motion
when I saw my daughter smiling widely running to come with me. I froze. My world
stops spinning and I'm speechless.

"Daddy!"

And her voice echoed to my ears. I stand up immediately and scoop her in my arms. I
closed my eyes and hugged her tightly. It feels so right. Joy, happiness, proud.
That's what I'm feeling now. Its overwhelming.

Pinuno ko sya ng halik and she giggled. I wiped my tears... Its a tear of joy. She
talks a lot na hindi ko naiintindihan and that what makes us laugh!

Tita Melody, standing there smiling as she watched us. And Ella was crying softly.
Maybe she didn't expect it.

I'm so happy. I've just meet the new member of my family. And that's my daughter. A
very charming and lovable girl ever. And the prettiest girl I'd ever seen in my
whole life. She's worth more than my life and I'm so thankful that she came to us.

And we bond each other for the whole entire day...

***please VOTE if you like the story ** THANKS TO ALL THE READERS___ :)

Sixty One- A Man's Pride

EllaPOV

I'm smiling while watching them playing together. Yesha is really fond with his
father and as well as Yvo. They talk a lot, playing games and more. Hindi na ako
nangingistorbo pa sa bonding moment nila. Kumukuha lang ako ng pagkain tapos
binibigay sa kanilang dalawa. They're happily eating together. Panay ang suyo at
asikaso ni Yvo sa anak. Masyado ding makulit si Yesha at inuuto niya ang Daddy gaya
ng ginagawa niya sa amin.

Hindi na ako nakatiis at lumapit na ako sa kanila.

"Mommy! " Lumapit si Yesha sa akin at hinila ako paupo sa tabi nila.

"Let'splay Mommy." Binigyan niya ako ng bottle na laruan.

Mahilig kasi siya maglaro ng bottle in the Gennie. Yung kunwari magwish ka, tapos
ibibigay ng genie. At siya yung tutupad ng wish mo. She wear her hut para magmukha
siyang genie.

"Ano wish mo Mom?" She asked.

I smiled," Hmm I want a.. Cards." Nasulyapan ko kasi yung card na nakalagay sa box
niya.

"Hmm.. Your wish is my command!" She handed those fake tarot cards to me. And we
both clapped our hands.

"Daddy your turn. Your wish?" Her eyes is glittering in excitement. Sumulyap si Yvo
sa akin, ngumiti ako ng tipid sabay tango. Saglit na kunwaring nag-iisip ang ama.

"I want Yesha's kiss." He wink at my daughter.

Namimilog ang mga mata ni Yesha. He pouted to her and she crossed her arms sabay
iling, it means she neglected his wish.

"Gennie's kiss is not available." She pouted. Tumawa kaming dalawa ng sabay sa
sinabi niya.

"Then Daddy's wish won't be come true anymore?" Yvo asked as if he's nagtatampo.

Nagsalubong ang kilay ni Yesha. Wari may iniisip.

"Hmmm.. Mommy's kiss na lang." She said abruptly with her wide smiled on her face.

Nagkatinginan kami ni Yvo. Napaawang ang bibig ko. And I saw his eyes flickered
with unexplainable emotion. I can't figure it out. But I ignored the feeling of
being so exciting and expecting something, an overwhelming feelings.

"Hmm..where did you get that idea, Yesha?" I asked to ease the tension between us.

"I've seen Mommy and Daddy do kisses." She smiled.

Oh Gosh! She's really observant. Maybe nakikita niya sa mga parents ng classmates
niya.

Sumulyap ako kay Yvo and she smiled naughtily. Tila ba pabor sa kanya ang
pagkakataon. Gusto ko siyang irapan. Pero baka makita ni Yesha. Kaya pinigilan ko
na lang ang sarili. Baka maisip ni Yesha na inaaway ko ang tatay niya.

"Then fine. Go kiss me now Daddy." Pumikit na ako. I've waited seconds before a
soft lips land to my rossy cheeks. I tried to hide the disappointment. Akala ko
kasi sa lips niya ako hahalikan. But to my dismay, sa pisngi lang pala. Buti na
lang hind ako ngumuso, tiyak na mapapahiya ako ng doble.

When I open my eyes, I caught him staring at my face. I blinked my eyes and he
looked away. Nakita ko na may kakaiba sa titig niya. It was deep. Hindi ko mabigyan
ng kahulugan. I just ignored it.

"That's not a Mommy and Daddy kiss. It should be on lips." Napalingon kami ng sabay
sa boses na iyon. And we both laughed amusingly. she fold her arms and gave us
glares as if she's not agree with the way we kiss.

Nagkatinginan kami ni Yvo. I shrugged and smiled. We both have the same reaction.
Hindi ko alam kung saan niya nakukuha ang ideyang yun. She is really that smart.
Sabagay dito sa states, madalas PDA ang mga couples dito. Foreigners are liberted.
Kahit nga hindi magkrelasyon naglalampungan ng lantaran. So ito siguro ang mga
nakikita niya sa parents ng mga classmates niya.I can't blame her. She's observant
and she always talked a lot! Not kind of nossy but very observant lang talaga.

"So I guess, pagbibigyan na natin ang gusto ni Yesha." Nakangiti niyang sabi,
trying to tease me.

Inirapan ko siya,"Sabihin mo gusto mo not Yesha." I corrected him.

He chuckled. Yung tawang buong buo na walang halong kaplastikan. And then we kissed
a peck on our lips in front of our daughter. Bawal ang halik na matagal dahil rated
SPG kahit pa gustuhin naming dalawa, just a smack. Yesha claps her hand for
contentment.

"Daddy's wish just granted." She is grinning at sabay namin siyang hinalikan sa
pisngi. Nagkatinginan kami ni Yvo. Kitang kita ko sa mga mata ang kasiyahan nito.
Ang sarap pala sa pakiramdam na buo ang pamilya. At sana sa kabila ng lahat
magiging masaya kami pero malabo na siguro dahil may Alyssa na sa buhay niya.
Kawawa naman ang babae. Tutal ako sanay na sa ganitong bagay. Yong lihim na
nasasaktan.

I sighed of that thought.

" If I let my daugter na lumaki dito she is going to be a liberated woman." Yvo
said saby na napailing iling. Natawa lang ako. Posible yun pero depende parin yun
sa pagpapalaki ng mga magulang.

"Come on, matulog kana. We are going to have bonding together, so you need strenght
for tommorow." Yvo broke the silence between us.

"Really, Daddy? We'll go to Dysneland? Like we did with tito Dyllan and Mommy."
Namimilog na mga matang tanong ni Yesha.

Bigla namang natameme si Yvo when he heard Dyllan's name. Biglang rumihestro ang
lungkot at pagkadismaya sa mga mata nito pero nakangiti lang itong nakatingin sa
anak. Naiintindihan ko ang nararamdaman niya. Pero hindi naman dapat siya ma-
insecure kay Dyllan dahil siya lang naman ang kinilalang ama ni Yesha. At siya
talaga ang ama nito. Pero hindi talaga maiiwasan ang ganitong pakiramdam dahil
hindi naman niya nakasama ang anak simula nung ipinanganak ito unlike Dyllan. But
its a closed book anyway. Huwag ng buklatin pa.

"Tara na Yesha. We are going to sleep na." Tumayo na ako at binuhat siya.
"I want you and Daddy will be beside me when Im sleeping." She pouted, sumulyap ako
kay Yvo. Ngumiti siya ng tipid at tumango sa akin.

"Of course Daddy will be more delighted." He answered back. Itinaas niya ang kamay
kay Yvo. Dali-dali naman niya itong kinuha sa akin. Naghikab siya at sumandal sa
balikat ng ama. He caressed Yesha's back para patulugin ito. Lumabas na kami ng
playroom. Inayos ko ang kalakihang kama ng kwarto para higaan namin.

Kinarga niya pa ito ng kalahating oras, hinihele bago inilapag s gitna ng kama. At
tinitigan ang anak ng matagal. Lihim lang akong nagmamasid sa kanya.

Then he gently bend down and touch Yesha's face lovingly. I was touched with his
action. Syempre pinanghihinayangan ko ang pagkakataong hindi sila nagkasama. He
kissed his forehead.

"Your not going to sleep? Tabihan mo na siya." I spoked gently.

"Not yet." He replied not even breaking her eyes to her daughter who's sleeping
soundly.

"You want coffee? You wanna join me?" I envited him. Saka siya lumingon at dahan
dahang tumango.

We end up in terrace drinking coffe while talking casually like old times. I tried
not to topic our situatiuon right now. Nagkwento lang sya sa takbo ng business
nila. And I did too. Hindi ko na sinali si Dyllan sa topic hanggang sa kapwa kami
antukin at natulog na lang kami sa bawat gilid ni Yesha.

***

After three days of touring around the states ay nagbook na kami ng flight pauwi sa
Pilipinas para bukas. Panakaw nakaw lang ako sa pagpunta ng Studio. Ipinasyal lang
namin si Yesha together as a whole family. Maramdaman ma lang ng anak ko na buo
kami. Gusto ni Yvo na makasama ang anak sa Pilipinas kaya sasama kami ni Yesha doon
pansamantala. Syempre hahayaan ko munang makilala niya ang mga pamilya niya doon.
Tiyak na masusurpresa sila Daddy at Mommy.

Pinaimpake ko na ang mga gamit ni Yesha kay Loyda at ako na ang nagligpit ng mga
personal belongings ko.

"Mga ilang buwan ka doon hija?" Mom asked wearily. Natatakot kasi siya na baka
mapaano lang ako doon. Alam na niya kasi ang sitwasyon na may nabuntis si Yvo at
girlfriend nito. Sinabi ko na sa kanya ang totoo para hindi na siya mag-assume na
magkabaliakan man kami kung sakali. Nsasaktan siya sa sitwasyon ko kasi alam naman
niyang mahal na mahal ko pa ang ama ng anak ko.

"Sandali lang ako doon Mom. Siguro three months at balik na naman kami ni Yesha
dito. I'll just let them na makasama ang anak ko doon." Sabi ko habang busy sa
pagliligpit.

She sighed,"Mag-iingat kayo ni Yesha doon. Anyway, uuwi muna ako ng London.
Aasikasuhin ko muna ang kambal doon."

"Okay, Mom. " I smiled para mawala ang pag-aalala niya.

..

After I finished the preparing those laguages. Nagpaalam lang ako saglit sa kanila
para pumunta sa studio namin ni Dyllan. Nakipag-appointment na ako sa kanila ni
Naneth na makipagkita ngayon. Syempre flight na namin sa Philippines tomorrow para
makapagpaalam naman ako ng maayos.

"Hi, Best. Kumusta na ang pagbubuntis?" Bati ko nito sabay halik sa kanyang pisngi.

"Flip parin. Madalas akong bugbugin." Si Dyllan na ang sumagot. Tumawa ako at
palihim namang tinadyakan ni Naneth ang paa nito sa ilalim. Kaya napahiyaw siya
sakit. Inirapan siya ng buntis kaya mas lalo lamang akong humalakhak.

Umupo ako sa tapat nilang dalawa, andito lang kami sa cafiteria ng office.
Nagmamadali kasi ako. I haven't enough time pa para lumabas kami.

"Ang tagal mo sa Pinas ah. Ano nga pala yung sabi mo? Nagkabalikan na kayo ni Yvo?"
Dyllan asked while frowning.

Binatukan siya ni Naneth kaya napakamot na naman ito sa batok. Natatawa lang ako sa
panonood nilang dalawa.

"Nagkabalikan ka dyan. Ang sabi ko magkasama sila pumunta dito, dahil alam na ni
Yvo na may anak sila." Correction ni Naneth sa kanya. Kahit nasa Pinas ako still
keep in touch parin naman kasi kami kaya alam nito ang takbo ng buhay ko doon. Pero
syempre hindi ko na sinabi ang maseselang bagay like nung sa nangyari namin ni Yvo
intimately.

" Ah okay." He shrugged at busy lang sa pagnguya ng cookies. Napatitig tuloy ako.
Tingin ko siya yata ang naglilihi. I smlied to Naneth, ngumiti na lang din siya at
hinayaan na namin siyang kumain ng kumain at ipinagpatuloy na lamang namin ang
topic.

"Uuwi kami ng Pilipinas bukas. So kayo na muna ang bahala dito sa studio. I'll just
keep in touch to you guys." I sip my coffe, ganon parin ang lasa masarap sa
lalamunan. Kaya paborito ko ang kape dito eh.

"No problem, Ella. Basta iimbitahan mo lang kami sa kasal niyo ni Yvo." Dyllan
spoke at binatukan na naman siya ni Naneth. Napa-aray na lang ito.

"Tumahimik ka nga! Kasal agad yang sinasabi mo. Kita mong kumplikado ang sitwasyon
nila." Inirapan na naman niya ito. Napangiwi lang ito sa sakit.

"Honey naman eh, nagiging sadista kana. Nakakarami kana ah." He pouted at hinalikan
ito sa pisngi. Halatang inlove talaga si Dyllan sa bestfriend ko. Ang sweet nilang
dalawa at ang sarap panoorin ang LQ nila. Kailan kaya kami magiging ganyan ni Yvo?
Magkakaroon kaya kami ng moment na ganito? Nalungkot ako sa isipang yun.

"Magtatagal ka ba doon?" Katulad ni Mommy nag-aalala din ito. Ngumiti ako. There's
nothing to worry about it.

"Babalik din agad kami ni Yesha after three months. This is just vacation. May
karapatan din ang anak ko na makilala ang pamilya namin doon, makasama at she needs
more time to be with them." I explained.

Ngumiti siya ng matipid. Hinawakan niya ang kamay ko.

"I understand you, Ella. Basta mag-ingat ka lang doon. Lalong lalo na kay Stacey."
Nag-iba ang expression ng mukha niya nang banggitin niya ang pangalang 'Stacey'.
Sabagay may point siya kasi napansin ko ang panlalamig niya sa akin nung nasa
Philippines pa ako. Pero bahala na. Tutal hindi na niya ako basta basta maaapi
ngayon.

"Of course I will, salamat Best." Nagpapasalamat ako na may kaibigan akong katulad
nila na handang tumulong at umunawa sa akin.

"Hmmm.. ang sarap". Sabay kaming napalingon kay Dyllan. Nagtawanan kami sa facial
expression nito. Parang nareach kasi nito ang perfect orgasm habang kumakagat ng
doughnuts. Siya nga ang naglilihi.

Nag-excuse muna si Naneth dahil naiihi na naman. Ganun talaga ang buntis madalas
nakakaramdam ng pag-ihi. I experienced that too kay Yesha. Naiinis nga ako kasi
kahit nasa kalagitnaan ng gabi kailangan kong bumangon para lang mag-CR.

Pinagmasdan ko na lang siyang naglalakad papasok sa comfort room. Halata na ang

tiyan ni Naneth. Its four months. Kami na lang naiwan ni Dyllan sa mesa.
Pinagtawanan ko siya dahil nagmumukha na siya ng bata habang kumakain.

"Ito pa uh.." I handed my cookies to him. Umiling-iling siya habang punong puno ang
bunganga nito sa pagkain. He massaged her full tummy at tumawa ulit ako. Naloloka
talaga ako sa itsura niya ngayon.

"Yesha needs you now, you have to go home."

Sabay kaming napalingon ni Dyllan sa nagmumulang boses na yun. He's voice is cold
as ice and his face declares arrogance and raging inside. Umigting ang panga niya
and he clenched his fist. His face was about to murder someone.

Napakurap ako. Sinulyapan niya si Dyllan o mas tamang sabihin na he glared at him.
Dyllan was just remain calm at tinitigan din siya nito ng seryoso. Nagsukatan sila
ng tingin. Tumikhim ako para matigil silang dalawa. Bumalik ang mga mata niya sa
akin. He narrowed his eyes and with that cold stares to mine, he turn and walked
away.

I just realized that Yvo have really a talent to keep me stiffened and to stop all
my senses.

Was he jealous?

*please VOTE if you like the story**

Sixty Two-Love Takes Time

EllaPOV

"Bye grandma!" Yesha wave her hand to her lola for the last time. Mom wave her hand
back with a teary eyed.

Panay nga ang halik niya dito na para bang isang taon niya itong hindi makikita.

***

Emotional ang eksenang naganap nang ipakilala namin si Yesha sa buong pamilya.
Naiiyak si Mommy at si Daddy sa nadamang kasiyahan.

"Ang ganda ganda ng apo ko." Paulit-ulit na pagpuri ni Mommy kay Yesha habang
pinupuno ito ng halik sa buong mukha.

"Your really look like your father. A girl version of Yvo." Proud na sabi ni Dad.
Buhat buhat niya ito at giliw na giliw ito sa kakulitan at kabibuhan ng apo.

"Daddy looks like lolo. Daddy is more handsome." Pabulol bulol na sabi nito. Lahat
nagtawanan sa sinabi niya.

Kamukha talaga ni Yvo si Dad. Kaya lang syempre matanda na ito natural lang na
masabi ni Yesha ang bagay na yon. Mababakas parin naman sa tikas at tindig ni Dad
ang angas at kagwapohang taglay nito na pinaglipasan na ng panahon.

Sabay na dumating sila Servo at Mica. Pinatawag kasi ang lahat para sa
pagpapakilala ni Yesha.

"Wow.. She's awesome!" Amuse na paghanga ni Servo sa bata.

Si Mica ay hindi magka-ugaga sa kakausap kay Yesha. She's really fond of her. They
talk like they're friends for a long time. Everyone is happy with her. Magiliw kasi
si Yesha. Masayang nagmamasid lang kami ni Yvo sa kanila. Servo and Mica are like
immature when they're talking to Yesha.

"Hello everybody!"

Lahat kami napalingon sa boses na iyon. Stacey strikingly pose in the intrance. She
smiled. Not that kind of gratitude smile but a hypocrite one.

"What a family get together. Am I not that too late?" Her voice is full of
sarcasm. She smiled unpleasantly.

She raised her one eyebrow. Dumako ang tingin niya kay Yesha. Its a bit harshed and
rude look. Buti na lang at hindi nakatingin sa kanya ang bata. And then her eyes
goes to Yvo. She laughed sarcastically. Unwelcome ang pagtanggap niya sa anak
namin. I knew it.

"So she's the daughter of Yvo. Well, not bad. Congratulations for being a father
dear." It was unpleasant and plastic the way she said that.She paused and flip her
hair.

"I'm just wondering kung bakit mo pinabayaan ang BUNTIS mong girlfriend. At andito
ka nagpapakasaya sabastarda mong anak." She continued. She. emphasized the word
'buntis' which I admit I'm hurt.

"Stacey!" Dad suddenly retorted. His face form into flash of anger.

Inutusan ni Yvo si Servo na iakyat ang bata kasama si Mommy coz anytime soon maybe
magkakaroon ng kaunting sigawan. Knowing Stacey. She's the biggest destruction of
the family.

"Hindi bastarda ang anak ko, Stacey! Magdahan dahan ka sa pananalito mo!" Dinuro
siya ni Yvo sa mukha. Umakyat na rin ang dugo ko sa ulo. Matatanggap ko ang insulto
niya sa pagkatao ko pero huwag na huwag lang talaga si Yesha. I can't let her bully
or hurt my daughter. Never.

"What's happening here!?" Dad shouted out.

"Diba totoo naman Yvo! Paano mo nagagawang magpakasarap sa buhay kasama yang anak
mo kay Ella, where in fact you took her for granted while she's struggling with her
pregnancy with your child!"
Nanggagalaiti niyang sigaw kay Yvo. Namumula na ang mukha nito sa tindi ng galit.

Jamie and Mica both glaring at her. I saw Yvo clenched his jaw as well as his eyes
flash with so much anger. He gritted his teeth.

The drama was like one versus all. With one accord, she looks so pathetic.

"You don't know anything about us, Stacey! Huwag kang bastos lalong lalo na sa
harapan ng anak ko. Or else I might forget that you're a fucking Zamora!" He
blurted out furiously while pointing his finger on her face..

Her face turn to red in anger and she gritted her teeth.

"I am not the father of the baby she's carrying with if that's your concern.
Control your filthy mouth, Stacey. At least be a little exact. And mine your own
fucking life! Don'tever interfere my personal issues." After pointing it to her
with full of aghast he turn around and walked away. Nanlaki ang mga mata nito at
namutla sa sinabi ni Yvo.

I was frozen. Hindi siya ang ama ng dinadala ni Alyssa. Yon ang unang pumasok sa
utak ko. May bahagi ng puso ko ang nagdidiwang sa saya.

"Why do you care so much to Alyssa my dear sister? Is sheyour bestfriend?" Mica
intervened the discussions. She crossed her arms and rolled her eyes upward.

"Your really pathetic.. Duh, nonsense!" She continued and walked away.

"Did you and Alyssa have a monkey business?" Jamie was kinda stating but asking
with implicit. I don't get it what he means but there's something behind that
question.

She paled again, and I saw her eyes panicking in a weirdiest way. It was a
combination of fear and nervousness for that matter.

"Are you accusing me, Jamie?" She managed to ask defensively. Her eyes narrowed to
him angrily.

He smiled wryly,"I'm just asking Stacey. Don't panic."

Umalis na rin si Jamie. Dad run his finger through his hair in a frustrated way.
Nagpalakad lakad ito at galit na hinarap siya.

"Stacey what's happening to you? You are really a disappointment. If your

currentattitude won't change I'm sure it going to keep you nowhere!" Dad warned
her. Its true. His lips curved for such a frustrated gestures.

Stacey just remain standing clenching her fist of madness. She never change. I
thought tuloy tuloy na ang kanyang pagbabago. But no, it wasn't. Her personal
interest and selfish ambitions will always be the top of her priority. A rude,
bitter and hypocrite Stacey as I've known for a long time is always be. She's
always go against the grain of others. She's selfish and abjecting herself from
someone. And blame it to you if she's miserable. She's lucky enough to have a
poster parents like Mom and Dad. A generous, loving and understanding as parents to
us. This is a filthy rich family, dapat masaya na siya dahil nabibili na ang mga
luho niya but still umaandar talaga ang pagiging crab mentality niya. She's putting
herself in a hard way.
"Are you happy now, Ella!? Are you? Matutupad na ang mga pangarap!" She shouted and
then laughing out loud. Para na nga syang baliw sa ginagawa niya.

I sighed. She's worst. I tried to calm myself. She's goading me, provoking my
anger. And I hate it.

"I don't have time for your pretty nonsense mouth, Stacey." I scorned.

I turned my head and let her spit out her irrevocable words of her shits. I dont
care. She screeched like a mad person. Maybe she needs to admit herself in a mental
institution. She's a psycho and its getting worst.

I'm looking for Yvo. I need to talk to him.

I knocked the door in his room often times. Pero walang nagbukas. Pinihit ko ang
doorknob at hindi nakalock kaya dahan-dahan ko itong binuksan. Pumasok ako sa loob.

Nakatayo siya sa may terasa at nakatukod ang dalawang kamay nito sa harang.

Dahan-dahan akong lumapit. Alam kong nasense niyang may tao sa likod niya pero
hindi man lang ito nag-abalang lumingon. I fought the urge to hug him but my heart
was disobeying and I found myself hugging him tightly as I could.

I closed my eyes. I felt warm and comfort at the same time. The familiar scent of
him brings addiction to all my senses. Ramdam ko ang malakas na kabog ng aking
dibdib. My stomach knotted coz of excitement what I'm longing for years. I smell
him more.

"Are you okay?" I asked gently to him. I tried my sweetest voice as I could just to
show to him that I cared a lot for him.

He didn't even move a bit. And after how many seconds, I heard her breathe, a warm
and comfort sighed. And I pulled him closer to mine. I'll be okay mayakap ko lamang
siya.

He slowly turned around, he gently kissing all over my face. Still closing my eyes
and savour the feelings of ecstatic kisses. He encircled his arms to my waist and
pulled me closer to him. He put my hands to his nape and begun kissing my neck.

I moaned in pleasure. The feeling is mutual. Nakukuryente ako sa bawat dapo ng

kanyang malambot at mainit na labi. I press more my body to him. And he groaned. I
love it. I open my eyes staring to his loving face. I met his eyes and it was more
than anything. I felt so much love and affection. He move his lips and curled.. He
was about to say something but couldn't utter the right words to say. I smiled.

I cup his face lovingly.

"Its gonna be okay. Trust me, I love you so much.." My voice was silhouted with my
own feelings. It was a bit hoarsed and full of love.

He frowned but I can see the happiness glittering in his deep set eyes. He
swallowed hard. I could not take it anymore and move the distance between our faces
and smashed his lips hungrily. He was a bit surprised but then nagawa niyang
tugunin ito ng maalab at mainit na halik.

We kissed passionately.

Love grows and it only takes time. I love him with all my heart. Hindi man
maipapangako ang pag-ibig hanggang kailan pero it grows deeply in our heart that no
one can replace the way it is. Love takes time, hindi masasabi na ngayon o ang
bakas ng kahapon pero at least there's a new beggining. May bukas pa ika nga. May
bukas pa ang aming pagmamahalan...

I really really love this man...

*please VOTE if you like the story. **

Pagpasensyahan nyo na po ang mga typo errors and wrong grammars.. Blah blah..hehe
I'll just fix it I have spare time. Nawala yung ginawa kong chapter kagabi. Hindi
ko naman na-erase. Kaya ito lang ang kinaya.

Sixty Three- Let Bygones-be-Bygones

Ella POV

Life is so much to offer, life is beautiful that no matter how struggle it is

there's always hopes and light for us to move on and be thankful for everything.

I am half smiling while caressing his soft and shinny hair. We made love over and
over through the night until it felt tired for both of us and got us sleep hugging
each other for contentment. I plant some small and gentle kisses all over his face.
It seems that I can't get enough everytime to be with him.

"Hmmm,,," He move and pulled me closer to him. I chuckled with the possesive
gestures of his.

"Stop doing that sweety, or else buong araw tayo dito." He said between those
kisses.

Pumaibabaw siya sa akin at inumpisahan na naman akong kilitiin. He put his face in
my neck and leave a sweet bite there. Dahan-dahan ko siyang tinulak.

"Yvo, si Yesha. I have to make food for her." Nahihirapan kong sabi dahil sa
nakikiliti ako sa kamay niyang gumgagalaw sa sensetive part ng katawan ko. He's
really that maniac? Hay naku, kung hahayaan ko siya sa gusto niya wala akong
magagawang trabaho buong maghapon.

He stop what his doing at tinitigan ako. "She eats breakfast at this hour?"

Napasulyap ako sa wall clock, it's 7:30 am. Ito ang oras na naghahanap si Yesha
kadalasan ng mga luto ko. Hands on mother talaga ako sa kanya kahit pa busy ako sa
negosyo. That's how I rule myself as a parent and as a provider to her in
everything. But now, medyo mag-iiba ang takbo nito. Andyan na si Yvo. Marami ng
magbibigay sa kanya ng atensyon. Lalong lalo na si Mica. Speaking of her, andun
natulog sa kanya ang makulit niyang pamangkin. Hinayaan ko na, moment nilang lahat
makasama ang bata.

"Yeah, naghahanap talaga siya ng breakfast ng ganitong oras. Tapos magluluto pa

ako." I pouted. He smiled and gave me a quick kiss on the lips.

"Halika, I'll help you. Bukas sa penthouse na kayo ni Yesha titira. I dont like
here, wala tayong privacy dito." Then, he winked. May pilyong bahagi ang mga
ngiting binibigay nito at natawa na lang akong binato siya ng unan. Namimihasa na
talaga ang taong ito.

Hindi ko maiwasang titigan ang hubad niyang katawan . Epitome of a Greek God ang
itsura nito.

"I'll shower first." Sabi ko habang pinupulupot ang comforter sa katawan.

"Pinapahirapan mo lang ang sarili mo niyan, remove it. Thre's nothing to hide. I've
tasted every inch of your body there's nothing for you to be ashame off." Mabilis
niyang hinablot ang comfoter sa akin and here I am, standing in front of him naked.
My cheeks turn to bright red and it feels so shy.

"Yvo naman eh." Nanghihina kong sabi habang tinatakpan ang dibdib.

Tinitigan niya ako ng matagal, and I felt so awkward. Lumapit siya sa akin at
hinapit ang aking baywang.

"You're really beautiful. Ella. I can't get enough from it." Paos niyang bulong sa
taynga ko. He plants a small kisses down to my earlobe. Kaya napakapit ako sa
balikat niya.

"Yvo.. si Yesha."

Binuhat niya ako papuntang shower room. And he put my legs between his waist. And I
can feel his boner there. I am a litte bit horny in this position but I can't
deceive myself from my own emotion. Its not lust that it shouts but its LOVE. Kaya
nagpatangay na naman ako sa gusto niyang mangyari. Sabay kaming nagshower at siya
ang nagsabon ng katawan ko habang panakaw nakaw siya ng halik sa akin, sa kahit
saang parte ng aking katawan. And I did that too to him. Mainit parin sa
pakiramdam. And Im wanting more, I can't deny it.

"Does it hurts, sweety?" He managed to asked habang pinupuno ako ng halik sa leeg.
And his one hand is massaging my one breast. Wala na ako sa katinuan sa ginagawa
niya. Kahit ilang beses na niya itong ginagawa sa akin, hindi parin nawawala ang
matinding pangangailangan. Its driving me crazy.

"Hmm.. sweety, do you like it,, huh?" He groaned and put his finger on inside my
sex. Napamura ako sa ginawa niya and he chuckled.

"Please don't make it hard for me, Yvo.." Nahihirapan kong bulong. Itinaas ko ang
isang paa at nilambitin iyon sa kanyang bewang to make him freely to do what he
wants and what I need.

"Hmmm.. you love it?" His voice turns to ecstastic and Im so carried away.

" Oh yeah.. please.. please.." I begged.

Hindi pa siya nakuntento at bumaba ang mukha niya between my thigh and lick my
sensetive part there. I moaned in pleasures he's putting on. How I love this man so
much. Mas lalo akong napaungol when he entered his tongue inside and begun moving
it back an forth as fast as he could. I crumpled his hair at nanginginig na ako. Im
so close to climax. I am going reach the peck.

"Please.. please..". I beg more while moaning so loud and Im shaking. My knees is
getting weak.

"Let it go, sweety." His husky voice makes me more turn on.

And then it came. I breathe hardly. And he licked the juices there. Tumayo siya at
dali-daling pinatalikod ako to do his session but pinigilan ko siya. I look at him.

"I want to do my part. I want to taste you too." I insisted. I know how desperate
it may seem but I dont care. I want to give him that kind of pleasure too.

"You dont have to do that.." He sounds worried. I know he respect me but I'd love
to.

But I want it so much. Lumuhod ako. I hold his 'big deck' and put it inside my
mouth. Its so sweet. I move my pace slwoly first and he moaned. I close my eyes
tightly as I begun sucking his sex. I am licking it, sucking again as what he did
to mine. He holds my head and pulled closer to him. Nakatingin siya sa taas at
napaawang ang bibig niya like a big fat zero.

" Ahh.. sweety.. Ella.. Ohhh.." He moaned repeatedly while I'm moving so fast now
coz I can feel his erected muscles is about to blow his perfect orgasm. With just
seconds he did, he summoned his strenght and deposit his juices inside my mouth. It
tasted salty but its perfect.

"I love you." He murmured hoarsely.

Hindi pa kami nakuntento and we made love once again until we both felt very
exhausted to do more.

"Si Yesha!" Agad kong sabi sabay bangon sa kama. We jumped off the bed and get
dress fastly.

..

Sabay kaming nagluluto habang si Yesha andun kina Mommy and Daddy sa garden.
Binabantayan nila ito habang naglalaro. Para sa tanghalian na itong ginagawa namin.
Buti na lang inasikaso ni Mica si Yesha bago ito umalis sa trabaho. Hind na daw
kami inistorbo. Hay naku, nahihiya tuloy ako sa sarili ko. Sinisi ko sya at wala
siyang ibang reaction kundi tawanan ako at tuksuhin lang lalo.
"Yesha, here's your food." Tawag ko dito habang hinahain ang ratatouille dish. Its
a french cuisine, a combination of different veges. Pati sila Mommy and Daddy
pinaghainan ko na rin.

"Wow Mommy.." Namimilog ang mga mata nitong tumitig sa pagkain. Paborito kasi nito
ang gulay.

Dumating si Yvo dala ang tray na may lamang orange juice at kanin. kinuha ko na rin
ang desserts na bourbon-Pecan Tart with chocolate drizzle. Its actually a pecan pie
often purely sweet with no undertones, but the bourbon, molasses, and chocolate
toppings in this beautiful centerpiece dessert all add complexity of flavor. Gumawa
na rin ako ng fruit salad with creamy butter since Yvo and Dady had the same taste
of thier favorites desserts. Si mommy ay hindi naman talaga kahiligan sa dessert.
Kumakain lang siya kapag gusto niya, walang pnipili.

Marami na rin kong nalamang mga recipe dahil sa pagiging hands on Mom ko. Madalas
kasama ko ang cookbook sa buong araw na kapag nagsestay ako ng bahay for Yesha. But
though, dati pa talaga ako nahilig sa pagluluto kaya lang hindi ko kayang -eturn
down ang photography since its what I love the most ever since.

So we made the entire day happy and bonding moment. Nanood ng movies, kumain ng
kumain at naglaro kasama si Yesha. Si Yvo naman ay hindi na pumasok sa buong araw.
Sabi niya okay lang daw dahil boss naman siya. Sabagay, may point naman siya. He
can't say 'no' to our daughter.

**

Yvo POV

"Kiss Daddy, come on."

She happily pouted her lips to mine and kiss the peck of my lips and we both
laughed. Nakangiting nakasandal si Ella sa akin. Tumakbo si Yesha sa harapan ng
malaking HD flat screen tv para gayahin ang sayaw ng mga bata sa Elmo movie and do
the dance. Nagtawanan kami sa steppings nito.

"I love you, sweetheart." I murmured to her ear and kiss her cheeks. She's smiling
when she look at me and kiss me back at the top of my pointed nose.

"I love you more, Mr. Yvo Michael Zamora." Then she chuckled sweetly to my ears.
Parang slow motion sa akin ang lahat, the way she flipped her hair and threw her
head and laughed.

She kissed me again but in my lips. It was quick before she stand up and go to his
daughter. They are talking happily. Napatitig ako sa dalawang taong
pinakaimportante sa buong buhay ko. I smiled, the feeling is so overwhelming and I
can't explain the happiness and joy inside my heart.

That words "I Love You" is worth more than enough for me. It flatters to me so
much. She love me, I can feel it. I dont have to look for the literal of what I've
seen these past few days. Everytime I think about the past, kung paano niya ako
iniwan and didn't give me enough reasons, I can't avoid to feel the insecurity with
someone I used to be with ever since. And its Dyllan. Pero malinaw na sa akin ang
lahat. She loves me, kung ano man ang dahilan noon na iniwan niya ako. Kung pinili
man niya si Dyllan dahil minahal niya ito noon. It doesn't even matter to me now.
Im willing to accept everything we had before. Im willing to forgive and forget the
mistakes she did before. Coz I love her so much. I love her that I couldn't live
without her every single minute of my life. I'll let bygones be bygones. As I'm
watching her now laughing, talking and taking glances at me its all genuine. Its
all true. I won't give up on her no matter what.

I smiled nang magtama ang mag mata namin. Her expressive eyes was smiling and
shining. She mouthed to me a words and I frown. Kunwaring hindi ko alam at inirapan
niya ako. I chuckled. Inulit niya."Its I love you" and I mouthed her back an "I
love you too."

Ngumiti siya ng ubod ng tamis. And my heart melt. I thought I won't see that smiles
again. Naalala ko pa nung time na magkasama sila ni Dyllan sa caffeteria. Their
bonding is pure and really that sweet kahit alam kong wala na silang relasyon. But
the memories they've shared ay hindi ko maiwasang magselos ng subra but then again
its over. Its in the past and we have move on together so that we can be happy as
well.

I love her so much...

**please VOTE if you like the story**

Sixty Four- Insanity

Mica POV

"Actually Kuya, may bago tayong importer ng products."

I heard Kuya Servo talk on the other line. Kuya Yvo was on his day-off.

"She's currently here. Ini-entertain ni Stacey." Sabi ulit nito.

May kukunin lang sana ako dito. I'm one of the distributor of class painting here
in in the ZGC. Actually gumagawa rin ako ng interior designs. I have my own field
of business. Kaya lang syempre I am a Zamora and one of those who associates with
these business.

"Kuya aalis na lang muna ako. I have to a attend a meeting."

He wave his hand at tumango. Kausap niya parin si Kuya Yvo sa telephone.

Nauuhaw ako kaya naisipan kong dumaan sa cafeteria mismo ng building.

I saw the freaking bitch talking with someone, a guest maybe in this company. Or
siguro ito yung sinasabi nilang new investor ng company.

We owned a multi products na ini-export sa abroad like dry goods, and art peice
like paintings. May law firm din, construction company. We have shipping lines and
a lot more.

Na-curious ako. That woman was quite familiar. She's classy and decent.

"So you're one of the owners of wine company in France. How nice. I love it, I
wanna go there."

I heard Stacey said that. Ohh..

"Hi sister." I greeted her with a huge smile. Its a plastic way. I tried my best na
hindi mahalata ng kaharap nito.

I came closer to them. Lumingon din ang guest na kausap niya.

"Hi, madam. I'm Michaella Zamora." I introduce myself to her. I took a glance with
Stacey and I caught her na umismid sa akin. I just don't mind her. Tinanggap nito
ang pakikipagkamay ko and gave me a warm smile.

"Oh hello, nice to meet you dear. I'm Arrianna Heusaff, one of the investor here in
this company. You must be, a family member of the owners."

"Of course I am. Nice meeting you madam."

She's pleasing and kind. I can feel his generosity.

Naengganyo akong makipagkwentuhan sa kanya. I sat down and we made the whole
conversations fun and worth getting to know with each other. And Stacey was kinda
out of place because she's off topic. Wala siyang masyadong alam. In short bobita
siyang tao. Kaya pala nagkakaroon ng short sa finance management kasi walang alam
sa budgeting. Buti na lang nilipat siya sa construction department under Kuya
Jamie's company. Hindi na siya makareact. And I had the feeling na may ginagawa
siyang kabulastugan sa kumpanya.

Pagkatapos ng usapan, pumunta ako ng comfort room. I felt greasy kaya naglagay ako
ng powder sa mukha.

"Kahit kailan pakialamera ka talaga nuh. Bakit ka nakikisawsaw sa usapan ng iba?"

Nagpuputok ang butse niya nang makapasok sa loob. Natatawa akong naiiling iling na
lang.

"What's your problem ba Stacey?" I mocked while putting powder on my face.

"Ang saya siguro ng araw mo tuwing pinapahiya mo ako sa harapan ng ibang tao nuh."

Hinarap ko siya at nanggagalaiti ito sa galit. Humihingal pa ito. At itong ugali

niya ang hindi ko maintimdihan. Lahat ng tao tingin niya kakumpetensiya at kaaway
niya sa lahat ng bagay.

"Alam mo Stacey, tiniis ko ang lahat ng pagkukunwari mo ng ilang taon. Sorry pero
expired na ang drama mo. Lalo na ngayon na bumalik na si Ella. Stay away from her
or else si Kuya Yvo ang makakalaban mo. And worst baka tatanggalan ka pa ng mana ni
Daddy."

I warned her firmly. i had the point there at biglang nag-iba ang timpla ng itsura
nito. She gritted her teeth at tinutukan niya ako ng masama.

Hindi siya nakakibo. Aalis na sana ako nang biglang nahagilap ko ang kwentas na
sout nito.

Gaya ng sabi ni Ella, nawala daw ito dahil kinuha niya. Its pure white gold na may
pendant na flower, may nakalagay daw na 'Ella' sa gitna nito. Ito nga yun. Hindi ko
masyadong mabasa ang nakalagay sa pendant dahil medyo malayo. Am sure ito yung
kwentas na hinahanap ni Ella.

Napansin niyang nakatitig ako sa leeg niya. Bago pa man siya gumawa ng aksyon.
Bigla ko itong hinablot sa kanya.

"Shit! What are you doing Mica?!" Sigaw nito at nakangiti akong hinawakan ang
kwentas. Itinaas ko ito sa harapan niya.

"Its Ella's necklace, right?"

"That's mine, give it back!" Sinubukan niya itong hablutin sa akin. Pero mabilis
kong inilayo agad sa kanya ang hawak kong kwentas.

"This is not yours Stacey! I'll return it to Ella."

I almost yelled it to him.

Nanlaki ang mga mata nito. Nilagay ko ito sa bulsa ng sout kong jeans. Tinalikuran
ko agad siya pero hinablot nito ang buhok ko. Kaya napasigaw ako sa sakit.
Nahawakan ko ang collar ng damit niya. Hinila ko ito. Dahil medyo malaki siyang
babae kaysa sa akin nagawa niya akong hilain. Pero ayokong magpatalo.

Bumalik sa akin lahat ang eksenang nahulog ako sa treehouse. At siya ang may
kagagawan nun. Biglang bumalot sa akin ang tindi ng poot. Kaya nahila ko rin ang
buhok niya at ubod na lakas ko siyang sinampal sa mukha. Nabuwal kaming dalawa at
pumailalim siya sa akin sa sahig.

I took the opportunity to revenge of what she did to me.

"You bitch! I'll kill you! I will never ever forgive you! Your a murderer Stacey!
You tried to kill me! Itinulak mo ako sa treehouse at ito ang bagay sayo.!"

Sinampal ko siya ng magkabilaan sa pisngi ng pauli-ulit. Sumigaw siya at alam kong

na-shock siya sa sinabi ko. Namumula na ang psingi nito sa ginawa ko at wala akong
pakialam.

Nacorner ko na siya at sinira ko ang blouse niya. Natanggal ang mga butones ng
damit nito at lumantad ang sout niyang bra. Wala ng ibang tumatak sa isipan ko
kundi ang makaganti sa nagawa niyang kasalanan sa akin noon.

"This is for Ella!" Sigaw ko sabay sampal sa kanyang mukha na ubod ng lakas.

Gumanti din siya pero hindi ko ramdam ang sampal at sabunot niya sa akin dahil
walang ibang namutawi sa akin kundi ang sampalin siya, saktan ng paulit-ulit,
makaganti lang. My adrenaline rushing through my veins at wala na akong ibang
maramdamang sakit physically. All I want her to take this chance na iparamdam sa
kanya na nagkamali siya ng taong kinalaban.

"And this is for what you did to me, bitch!" Isang malakas na suntok any ginawa ko
sa bunganga niya at sumigaw siya, nagwawala. Hinila ko ang damit niya pababa.

Naupuan ko ang tyan niya kaya hindi niya magawang bumangon.

May nagbukas ng pinto at inawat kami. Si Kuya Servo at Kuya Jamie ang nag-awat,
andun din ang ibang mga staffs. Their faces was shock at hindi sila makapaniwala
na nag-away kami ng ganun. Halos nagbulungan ang ibang staffs na nakakita sa itsura
naming dalawa.

"What's happening here!" Dumagundong ang boses ni Kuya Jamie sa buong restroom.

"That bitch ang nag-umpisa!" Tinuro ko siya habang inaayos ang buhok ko.

Humihingal ito at tinakpan niya ang sarili. Inayos niya ang kanyang sirang blouse.
Binigyan sya ng blazer na isa sa mga tauhan na nakapanood sa amin. Galit parin ito
at hindi man lang nagpasalamat sa nagmagandang loob.

"Stop it Mica! You stole my necklace!" She shouted at me as if totoo where in fact
hindi naman niya pag-aari ito.
"Fvck you, Stacey! Kay Ella ito, its not yours. Dapat lang yan sayo! Kulang pa yan
sa ginawa mong pagtulak sa akin sa treehouse. Your a criminal!"

She stiffend. Nagulat din sila Kuya Jamie at Servo. At lumakas lalo ang bulung-
bulungan sa palibot.

"You deserve tha! Liar!" I shouted again. My brothers were looking at her frowning
on their faces.

Pero wala na akong pakialam. At least alam na nila ang totoo. She paled. And I
walked out in that place.

***

Stacey POV

"Kahit kailan bobita ka talaga, Alyssa!" Galit na galit ko siyang sinigawan sa

harapan ko. Pinuntahan ko siya sa kanyang apartment.

"Pwede ba Stacey, I'm tired. I don't have time to argue with you." Bored niyang
respond.

"Alam na ni Yvo na hindi siya ang ama ng dinadala mo. And the worst is, may anak
sila ni Ella! Talo kana Alyssa!"

Nangalumbaba lang siya sa harapan ko at tila ba walang narinig.

"Alyssa! Can you hear me!?" Ulit kong sigaw. What's happening all the people
around?

Sinulyapan niya ako at bumuntong hininga lang.

"I'm not the one who lose here. Its you. Its your game, your plan, and everything.
Wala na akong pakialam pa."

Umakyat ang dugo ko sa ulo ng marinig ang sinabi niya. Ano bang nangyayari sa
babaeng ito!?'

"Are you out of your mind? Remember Lyssa nakinabang ka rin. Kaya wag mo akong
pagsalitaan ng ganyan!"

Hindi siya maaaring sumuko. Ayokong mawala sa akin ang lahat. No, hindi maaari. Ang
pera, kayamanan ng mga Zamora ang pinakaaasam asam ko. Akin lang ang lahat ng iyun.
Wala ni sino man ang pwedeng tumalo sa akin.

"Stacey unti-unti ka ng sinisingil ng mga ginawa mo. Kahit kailan hindi ka

magtatagumpay dahil ginagawa mo pa lang, lumalagapak kana. Kaya tigilan mo---"

Hindi na niya nagawang tapusin dahil sinampal ko na siya ng ubod ng lakas.

"How dare you! Who are you anyway to say that to me? Your just a social climber who
wants to be one of us! Pinulot lang kita sa putikan! Walang hiya kang babae ka!
Wala kang utang na loob!" Dinuro ko siya.

She stood up at galit na hinarap ako.

"Its not my fault, Stacey! You offered it to me and I have no choice but to accept
it dahil sa nanay ko. Pero tiniis ko ang magpagamit sa ibang tao kahit pakiramdam
ko baboy akong tao dahil may utang na loob ako sayo. Huwag mo akong sagarin. Dahil
kung tutuusin matagal na akong bayad sayo!" Dinuro niya ako. Kumurap siya para
pigilan ang luhang namumuo sa mga mata niya.

Nanunuyang itong tumawa,"You know why your parents strive so hard to understand
you, Dahil may deperansya ka sa utak! Your crazy Stacey!"

"No! Its not true!" I shouted from the top of my lungs. Tinakpan ko ang teynga ko
dahil it echoed in my mind repeatedly. I hysterically murmuring words that I
couldn't understand.

"No..no.. no.." Paulit ulit kong sabi sa harapan niya na naiiyak. Im in hysteric.

"You are! I knew your darkest secret Stacey! Your therapy isn't working because you
push yourself from too much of illusion. At ikaw din ang gumagawa ng dahilan na
ikakabaliw mo ng tuluyan."

" No! No! Leave me alone! Get out!" I pointed the door to him. He smiled
triumphanyly and leave. Nagwawala ako and Im blurring. Andaming nagsasalita sa utak
ko and I can't control it. Hindi ako baliw. I'll kill of them for doing this to me!

flashback...

"Mommy, Im scared,, she's asking me too much questions that I dont understand."

Mom smiled at me soothing my hair gently.

"She won't harm you, darling. Just wait me here kakausapin ko lang ang Doctor
sandali."

I nodded reluctanly and suddenly got curious. She entered in a littel room there
and waited here. Im wondering why Mommy brought me here, okay naman ang pakiramdam
ko. Im smiling when I thought about Ella how she drawn in the pool. Hmmp.. dapat
lang sa kanya yun. Mang-aagaw siya.I can't let take away everything that I have
now.

After few minutes, nakaramdam ako ng pagkabagot. Pinuntahan ko ang kwarto na

pinasukan niya. I gently open the door to avoid not to disturb them.

"Doc, she's hurting someone. And Im afraid for Ella dahil madalas niya itong
binubully. I've tried so hard to understand her but nag-iiba talaga ang mga moves
niya at natatakot ako na makapanakit pa siya ng subra."

I heard Mom said to the lady wearing all white over all. That woman asking me too
much that not related to my school or in my life.

"Stacey have a psychological disorders, Ma'am."

When I heard she mention my name, I eventuyally got curious.

"Maybe she's expereincing trauma. And she's an attention seeker. Maybe hurting
someone would her refugee from being alone. Sabi nga niya sa interview, she's
afraid to be alone. She's afraid na masapawan ng atensyon."
"What should we do Doc?" Mom asked wearily.

"She needs theraphy. Both emotional and physical theraphy. May mga gamot akong
erereseta dito to calm herself. Coz if totolerate natin ang masamang gawain niya,
maiisip ng bata na okay lang sa lahat ang manakit ng kapwa. We should give her
enough treatment. Kausapin siya ng madalas. And Im afraid, na pwede siyang mabaliw
if patuloy niyang ginagawa ito. If she can't control herself with so much high
emtions like fidgeting, agatiated and hurting someone would definitely drive him
mental illness." Expalin nito and I paled when I heard that.

No, I can't accept it. I am normal, I dont have illness or disorders.

"I dont know her history, Doc. She's ten years old when I legally adopted her."
Mommy said.

"Sometimes, it is not about traumatic experience. Sometimes it came from right at

birth. Mental illness or disorders causes either suffering or an impaired ability
to function in ordinary life or disability, and which not developmentally or
socially normative. This is one ofe aspect of mental health. Sa ginagawa niya like
what you told me, hindi siya normal. It generally defined by a combination of how a
person feels, acts, thinks, or perceives. She needs diagnosis---"

"No! I am normal! I am not crazy! I hate you! I hate you!" I am crying hysterically
pointing that woman. Natigilan silang dalawa.

And I run and run away from them. I can't accept it. No, wala akong sakit...

I hate all of you.. I smiled bitterly.

Ella, Mica and Yvo..

Three of you will suffer at sisguraduhin kong hindi na kayo makakabangon pa at

makaisa sa akin.

**please VOTE if you like the story**

Sixty Five- New Life

Ella POV
"Hmm.. Kelan lang kayo nakabalik ng Pilipinas?"

Nakangiti kong tanong nang magkita kami sa Italliano Cuisine.

"Last day lang, busy kasi. We both decided na dito na lang magpakasal. Since
Philippines is our hometown."

Naneth answered me. Dyllan is possesively hugging her. They really both inlove with
each other.

"So, kelan ang kasal?"

"Next week na. This is private wedding. Ayoko ng media. Mga closest friends and
families lang ang invited guests."

"I really wanted to give her a big and grand wedding but she insist na pagkatapos
na lang manganak. Sabagay big preparations din. I don't want her to get stress with
her pregnancy." Dyllan spoke.

"Well that's good. May point kayo."

I sliced the steak using knife at isinubo ito. I smiled to them, they're both have
understanding sa halos lahat ng aspects. Kaya nagkakasundo sila.

"Kayo ni Yvo? Okay na ba?"

Interesadong tanong ni Naneth. I paused. I smiled to her. Actually the truth is,
were okay and I guess this is the start as a family.

"Sort of yes. I hope tuloy tuloy na."

"Naku siguraduhin mo na. Huwag mo na siyang pakawalan pa. Andami na ninyung time na
sinayang. Yesha deserves to have a complete and happy family."

Ngumiti ako. Kahit kailan hindi siya nagpakita ng negative sides about what I've
been through in my life. She always support my decisions. And most of all, hindi
nawawala ang kanyang respeto.

"Si Yesha, igala mo naman sa amin dito. We miss her so much."

Request nito. Nung first trimester ng pagbubuntis niya, pinaglilihian niya talaga
ang anak ko. Kaya noon madalas niya itong pinupuntahan sa bahay. Tapos minsan
sinasama nila sa pamamasyal at kumakain sa labas. Kaya malapit talaga ang loob ng
anak ko sa couple. Dyllan is good godfather too. Masyado siyang matiyaga sa
kakulitan ng anak ko. Yesha loves him so much.

"Sure. Tomorrow if I have time pupunta kami dito."

"Best, kumusta na nga pala si Mica? Its been a years nang huli kaming magkita."

Uminum ito ng juice. They're close kaya natural lang na maghanap siya kay Mica.

"Ayun okay naman. Successful na rin. Meron na siyang art gallery business. At the
same time distributor siya ng Zamora Company. Sister company na ang business niya
sa ZGC."
I explained.

"Nalilito ako. What's ZEG and ZGC? What makes the difference?"

Kunot-noo nitong tanong.

"Honey, ang ZEG ay ang Zamora Empire Group. This is the company where Yvo manage
all the deparments. Pero as CEO, hawak niya ang ZGC, Zamora Group of Companies. So
all the access should on the right process, kailangan dumaan kay Yvo ang lahat.
Before the project will do, it must needs an approval under the table of the CEO
and of course sa mga stockholders. You understood?"

Mahabang esplika ni Dyllan. Hindi ko na nagawang magsalita dahil sinabi na niya ang
lahat.

"Ah paano mo nalaman yan Hon? As if close kayo hah?"

Ngumuso ito kay Dyllan at natawa ako sa pamimilosopo nito.

"That's how business runs in the blood."

He winked. Inirapan naman siya ng buntis.

Tumawa lamang ako.

Yvo POV

"We need to talk, Lyssa."

Seryoso kong sabi nang pagbuksan ako nito ng pinto. She looks paled and dizzy. Her
swollen eye bags are darkened. At agnas ang itsura nito. Napatitig lang siya ng
matagal sa akin bago nagsalita.

"Hmm..come in."

Bored nitong sabi. Nilakihan niya ang pagbukas ng pinto. Inviting me to come
inside. Hindi pa kami nakapag-usap simula nung umalis ako papuntang Texas. Hanggang
sa nakabalik ako, hindi ko parin siya nakumpronta.

"How are you feeling now?"

Nawoworry kong tanong. She's not okay. I can see it.

"I'm fine Yvo. Thanks. What do you want? Coffee? Juice?"

Kaswal na tanong nito. I'm just wondering kung bakit ganito siya makitungo sa akin
ngayon. Cold, like I'm some kind of her old friend. She's my ex.

"No, I can't stay long. ".

I sighed. She looked at me, directing to my eyes and she smiled bitterly.

"I'm sorry Yvo. I know I lied to you. I had the big reason why I did that."

Her voice broke.

I take a breathe before I threw my head and look somewhere that I can turn to. Yeah
she lied pero hindi ako masyado nakaramdam ng galit. Dahil awa ang pumapaibabaw sa
dibdib ko.

"I wanna know everything Alyssa. Please don't feed me lies anymore. About the
father of your child, and the truth, why everything had gotten into this. Why
Alyssa? Naging masama ba ako sayo?"

Malumanay kong tanong na may halong panunumbat at panghihinayang. She shook her
head and begun to sob.

"Yvo, I'm sorry.. For everything. I didn't mean it. I was just.."

Natakpan niya ang mukha with her hands while sobbing softly. She's getting
emotional and I couldn't do anything about it. But somehow I can't help myself
thinking how her life miserable as this.

Lying about her pregnancy. Deceiving me for many years of being together through
ups and downs. Pero hindi pala totoo ang lahat.

I sighed.

"My mom was sick at the time. And I have no choice but to accept her offer because
its a big helpto my mom."

She continued between those tears. And I'm frowning looking at her. I don't get it.

"I'm sorry Yvo. But from the start. Scripted na ang lahat."

She look at me through the eyes. And I am become more puzzle.

"Nung nagkilala tayo sa bar, when I comforted you, cheered you, and everything are
all part of the drama."

"Why? I don't understand."

Mas lalo lang akong nalito.

She breakdown again and cried once more.

And then she revealed everything. I was aghast with the truth. I can't believe it.
I still can't believe it.

Stacey?

She to told me about her psychiatric illness. She offered money to her for the
operation of her mother and as an exchange, she have to make me fall for her. And
then what? Magpakasal kami at paghatian nila ang pera. That's absolutely
ridiculous.

Alyssa was about to surrender. And she blackmailed her again. She told me
everything about her druggie boyfriend na si Barron. Na ama ng dinadala niya
ngayon. She was sorry for it. And that guy ay nakulong nung isang araw dahil
nahuling nagsashabu sa isang exclusive bar.

Am willing to help her situation right now financially. She needs it for the baby.
Pinatawad ko na rin siya kahit mahirap. Dahil wala na rin akong magagawa dahil
tapos na iyon. And I have to move on for a new. For my daughter and Ella.

She even confessed to me na nagawa na niya akong mahalin ng tuluyan. Sya lang din
nahulog sa sarili niyang bitag.

So malinaw na sa akin ang lahat. Mom, never told us that she has a mental illness.
Kaya pala parang normal lang sa kanya ang manakit ng kapwa. Dahil may problema na
siya sa pag-iisip.

And I must warn all my family. Ilalayo ko si Ella at Yesha sa kanya.

Sa naisip, di ko maiwasang kabahan lalong lalo na para sa anak ko. Her tendency to
hurt someone would really unacceptable and unforgiven. Pero dahil may sayad siya sa
utak nagkakaroon ng excuse. And that's scary and we should avoid her. I must do an
action before its too late.

"Mom, kelan nyo pa alam ang lahat ng ito?"

Nagpalakad lakad ako sa loob ng kanyang silid. Nangusisa ako and its confirmed.
Matagal na nilang alam ni Daddy.

Mom looked at me wearily. She shook her head. At inaalala na naman ang nakaraan.

"Actually matagal na, nung twelve years old pa siya. Pinacheck up ko siya that time
na hinulog nila Brenda si Ella sa pool. And yeah, she's has a psychological
disorders."

I sighed, "Mom. Hindi ba nagamot ang sakit niya?"

"Pinipilit ko siyang pinainum noon. I don't know if til now tinutuloy niya parin
ang therapy. Akala ko nga magaling na siya nung tinanggap niya si Ella pero
now..she's worst Yvo."

Humugot ako ng hangin. Isa pa itong inaalala ko. Alyssa told me that kaya niya
sinisira si Ella sa akin dahil iniisip niya itong kaaway at kakumpetensya simula't
sapol. Kaya pala ganun kalaki ang galit niya kay Ella dahilitinatak niya sa kanyang
isipan na kaaway ito. And one thing there is she never want us na magkatuluyan
dahil ayaw niyang mapunta kay Ella ang ibang shares ng ari-arian ng Zamora. She's
really crazy. Nawawala na siya sa sariling katinuan. So far, yan lang ang alam ni
Lyssa na sinabi niya sa akin. And I dont know about the rest.

"Mom don't let her near to Yesha. She's crazy. She needs to admit in a mental
institution. Baka manakit pa siya ng subra-subra sa ibang tao. Lalo na kay Ella
dahil isiniksik na niya sa kanyang utak na kaaway ito. Dati pa sa ampunan binubully
na niya si Ella."

Nagbuga si Mom ng hangin bago uminum ng tea sa tasa. She's worried too. Kaya we
need to stop her or do something bago pa man siya makapanakit sa kahit sino.
Oh God..

"Daddy! Lola!"

Nakangiti kaming lumingon sa biglang pagbukas ng pinto.

Kasama nito si Mica at may dala silang cake.

I hurriedly scoop her. At hinalikan sa pisngi.

"I bring cake for Lola."

She's smiling happily. And my heart jump for joy. Now, I have a new life to cherish
every moment for life. She's my new life. My baby girl.

"Oh.. How sweet. I love you, darling."

Naluluhang sabi ni Mom. Tumayo agad ito at hinalik-halikan sa mukha. Yesha giggled
and laughed.

Inilapag ni Mica ang cake sa table at nakangiting humarap sa amin.

"Grabe si Yesha Kuya, ang kulit talaga." Anito na napapangiti.

"Where's Ella?"

Tanong ko sa kanya habang kinakarga karga ang bata na nakikipagharutan sa kanyang

Lola.

Naging malikot ang mga mata nito. I looked at her frowning.

"May pinuntahan lang na kaibigan. Kaya ako ang nagbantay kay Yesha."

She answered reluctantly.

"Mica, ipatawag mo sila Sev at Jamie. We have something na pag-uusapan. Ngayon na."

Nag-request na ang Queen ng family kaya kapag ganito ka-urgent at ang reyna ang
nagpatawag. Lahat dumadalo. My brothers can't say NO.

Everything will be okay...

****pleaseVOTE if you like the story***

Thank you,

Pagpasensyahan nyo na po ang mga typo errors and grammars.. I'll edit it if I have
time.

X. X.

Sixty Six- Not Good

Yvo POV

"What!? She's the one who pushed you on the tree house!"

Hindi ko makapaniwalang reaction kay Mica when I found na si Stacey pala ang
nagtulak sa kanya sa treehouse. All my life I've been believing all those lies,
that Ella did it to her. And I'm so fucked up with myself! I felt devastated dahil
hindi ko siya pinaniwalaan when I confronted her at that time. Im stupid coz I
never believe her. I was bound to believe other gossips than her. Pinagduduhan ko
sya at pinakamasakit pa ay iniwasan ko siya like she had a contagious disease that
will spread if I let myself closer to her. That's so absurd to think about it but
its true. Our closeness got ruin because of that Mica's accident. And we end up our
communications like she did the criminal case and abduction to us and it so damn
disappointed. I felt guilty suddenly to myself.

Oh my..poor Ella. I must listen to her.

"Its true. She pushed me and pointed Ella. She blackmailed her and the rest was
history.."

Mica snapped out of my trance.

"Oh shit!"

Wala sa sariling napamura ako. Nagpalakad lakad ako na para bang gusto kong
manuntok. Mailabas lang ang galit at pagkadismayang nararamdaman.

"She must confine in a mental institution. She's dangerous."

Sev said seriously. Everyone was so shocked and could not react rightfully. Their
just speechless and suggesting for the next action.

"I'll talk to her, sasabihin natin sa kanya ang nararapat." Mom suggested it.

"She didn't do her duties today. She's absent. I don't know where she is. These
last few days she's doing her job unprofessionally. Lately wala siya lage sa
sarili."

Jamie spoke. Under niya kasi si Stacey sa company.

"Basta ilayo natin si Yesha sa kanya. Last time matalas sya sa pagsasalita sa
harapan ng bata. Ayokong matrauma ang pamangkin ko sa kanya."

Hindi nakatiis na sabihin ni Mica. At mas lalo lang akong naalarma. She's right. I
don't want my daughter would involve in these mess. Hindi siya dapat makaramdam ng
takot o trauma. Walang dapat manakit sa anak ko. Wala.

"I'll take her somewhere in the states. Mas maganda ang treatment doon."

Malungkot na suhestyon ni Daddy. Syempre bilang magulang masakit sa kanila ang

nararanasan ng anak.

Mom was sobbing softly. Dad was comforting her.

After the long talk we decided to take the actions. Pinatrace ko ang lahat ng
accounts niya. Nag-utos kami ng mgagaling na mga imbestigador for that matter. And
I want everything is under control. Bago pa man mahuli ang lahat at maisip niya ang
mga masasamang plano, gagawa na ako ng mga alternative moves.

"I want you to follow her everywhere she goes and report to me immediately all
she's doing. Huwag ninyo syang sasaktan. Im warning you not to do stupid actions."

Mariin kong utos sa kay agent Barrinel. He's the one who's trusted with the Zamora
family. Ans he' tough, mabilis siya magtrabaho, malinis at magaling. Of course he's
an international agent. And we paid for dollars. That's why we hired him in
everything. Siya din pala ang inutusan ni Jamie para malaman ang kagagawan ni
Alyssa which is si Stacey lang din pala ang mastermind. This is bullshit. Buong
buhay na kami niloloko ng sakit niya, ng totoo niyang pagkatao. Paano namin siya
mabibigyan ng karampatang gamot kung nasa stage pa siya ng pagkalito at pagkawala
sa sarili? Tiyak na tatakas lang siya sa institution dahil for now puro
hallucination pa ang iniisip niya. Obsession for her plans and so on..

How can I save her? If lage siyang negative sa lahat ng bagay? Mom hired a
specialist or an expert psychiatrist to isolate her. Kasi malabo na talaga ang utak
niya.

Even Alyssa was scared dahil madalas daw ito magbanta sa buhay ng mag-ina ko at sa
buhay ng pamilya ko kung malalaman ang gawain niyang puro kasamaan. Oh god. She's
really losing with heself.

Ella POV

"Hmmm.. Where have you been?" Nagulat ako nang biglang may yumakap sa akin sa
likod.

"Kay Naneth. Ano pinag-usapan nyo kanina?"

Hinarap ko siya at niyakap sa kanyang batok. He gazed at me intensely.

I smiled,"Pagdating ko kasi ay nasa conference room kayo."

Inayos ko ang collar ng damit niya. Napakurap sya at matipid na ngumiti.

Well, kanina pagdating ko sabi ni Manang Beth nasa conference room sila ng
mansyon. The whole family.

"Ahmm.. I have to tell you something about Stacey, Ella."

He said. He pulled me closer to him and gave me a steamy kiss. I responded with so
much pleasure.

"Sweety. I'm sorry. I should have believe you.. I'm sorry."

He murmured huskily. Masyadong magkalapit ang mukha namin at dinig na dinig ko ang
sinabi niya. At ito ang aking ipinagtataka. Tiningnan ko siya, his eys soften and
worried.

"What are you saying?"

I asked in confusion. I'm frowning staring at him.

"I know everything. About Stacey. Na siya ang nagtulak kay Mica sa treehouse. I'm
sorry for not believing you. I should have trust you."

He's caressing my cheeks softly while telling those words.

"How did you know?". Nagtataka kong tanong.

"Yun ang pinag-usapan namin sa conference room kanina. And Mica revealed to me the
whole truth. Alam na ng lahat. Why did you hide it to us?" He asked na puno ng
hinanakit.

Sinabi ko na ang lahat. Pati ang pambabablackmail ni Stacey. And I was too young at
the time, very naive and traumtic sa akin ang lahat ng mga pananakit niya. Kaya
dahil sa takot ko nagawa kong ilihim sa kanila ang katotohanan. Dahil hindi lang
din naman ako ang maaapektuhan. Tuso siyang tao, she might hurt them and I'm so
scared to reveal the truth kaya nilihim ko ito sa kanila ng ilang taon. Just three
years ago, Mica accidentally found out tha truth and I'm thankful dahil positive
niyang tinanggap ito.

"Hey, its okay. Don't cry baby. I won't never let her to hurt you again. All my
life, wala akong nagawa para protektahan kita laban sa kanya but this time hindi ko
hahayaang mangyari na manakit pa siya sayo. Dahil ako ang makakalaban niya." He
comforted me when Im crying habang kinukwento sa kanya ang lahat ng ginawa nito sa
akin.

"Sssh.." He gently kiss my head and soothing my hair, caressing my back with the
best gestures and comforts that I had ever in my life.

I suddenly feel secured with it. Sa tinatagal tagal kong maramdaman ang ganitong
pakiramdam lalo na nung mga panahong nag-iisa ako ay ngayon pa lang nasagot at
nangyari ang lahat. He used to be my Knight in Shining armour before and I thought
it would last forever. Pero ganun talaga ang buhay may mga dadagsang pagsubok na
hindi mo inaasahan. And now, I couldn't believe it na andito na siya sa tabi ko
ngayon. Sinusumbungan ng mga pighati at sakit ng mga nakaraan na matagal ko ng
pinakatago tago. Even my Mom Medlody didn't know sa naranasan kong pang-aapi ni
Stacey. Coz I don''t want them to feel hatred with her because what I'd experienced
in her hands and being bullied.

He plants kisses on the top of my head. Niyayakap ko sya ng mahigpit.

"She's crazy Ella. Stacey ha a psychiatric illnes. Mom told us a while ago."
Agad akong nag-angat ng ulo sa sinabi niya. Napanganga ako sa pagkabigla. Is it
true? Nanatiling tanong ng utak ko. I look at him with the questioning eyes.

He sighed,"Its true. Pinacheck-up nila si Stacey noon. The time na hinulog ka nila
sa pool. And then they found out na may psychological disorders siya. She has a
tendency na manakit ng kapwa nang hindi niya alam ang ginagawa niya. The doctor
said, that kung sa umpisa pa lang may itinatak na siya sa utak niya like her
adversary or someone na kinaayawan niya noon pa hindi ito agad agad na nawawala
dahil itinanim na niya ang insecurities sarili niya. At kapag hindi siya nagamot,
yun na nga mas lalong na-eenhance ng utak niya ang gumawa ng mga masasama. And its
you, ang itinuring niyang kaaway sa umpisa pa lang. Kaya kapag nakita niyang
nalamangan mo sya like for instance sa attention of the family, your successful
life or whatever that she's feeling na nasapawan na siya, she will ruin it. I dont
know kung ano pa ang mga takbo ng utak niya ngayon. She's worst now."

Napatitig lang ako sa mukha niya, inaabsorb ang sinabi niya sa akin right at this
moment. Unti-unting nalilinawan ang utak ko kung bakit ganun na lamang ang galit
niya sa akin..

"Itulak mo si Mica sa treehouse. I dont like her, she's brat."

Umalingawngaw sa memory ko ang sinabi niyang yun. Does it mean inuumpisahan na rin
niyang kamuhian si Mica?

"Hindi ba siya pinagamot nila Mommy noon?" I asked wearily.

"She did a medicinal and also psychiatric treatment but it doesn't work out dahil
siguro inhinto niya nung nasa states kami nag-aral. Na-exposed kasi siya sa bad
influenced. I dont know about the rest Ella. Itinago nila to ni mommy at Daddy
dahil ayaw nilang maging abnormal ang takbo ng lahat. Coz if nalaman din natin agad
ang totoo, definitely we'll avoid her dahil sa mga tendency niyang gawin. She can
harm anyone of us."

Naputol ang pag-uusap namin dahil may tumawag sa phone nito.

"Mommy!"

She's walkingg fastly headed to us carrying a new barbie doll. Agad kong naisip na
sinuspolied na naman siya ng tita Mica niya.

Napangiti ako nang makita siyang papunta sa akin. I scooped her in my arms at nag-
umpisa na naman siyang magkwento sa kanyang pinangagawa.

"Tita Stacey gave this doll to me. Is it nice Mom?" Kalaunan nitong sabi.

Huminto sandali ang mundo ko. I paled at nagkatinginan kami ni Yvo. Narinig din
pala nito kaya tinapos agad ang tawag sa kanyang phone a lumapit agad sa amin.
Kiniuha niya si Yesha.

"When did she gave it to you?"

He asked Yesha casually at pinipilit itago ang kabang naramdaman. Lumingon siya sa
akin and we both have the same reaction with our faces. Scared and anxiety drawn in
his eyes. But of course we have to keep it for Yesha.

"She said we are going to have shopping tomorrow."

"NO!" Halos sabay naming tanggi ni Yvo. And she's frowning innocently.
Agad na kumalma si Yvo. He looked at her gently and lovingly. Nagtataka kasi si
Yesha sa reaction naming dalawa. And he explained to her na hindi pwede.

"Why? Dont you like her?" Inosenting tanong ulit nito.

"Its not that, baby. But tita stacey and lola we'll something to do tomorrow. Maybe
she forgot it kaya ka niya niyayang magshopping."

Ngumiti si Yesha tila ba naiintindihan na nito ang sinabi ng kanyang ama. She felt
contented now.

We have to feed her more alibis. Para hindi naman niya maisip na negative ang
pagtanggi namin sa kanya. And we are planning to go sa penthouse ni Yvo now dahil
ilalayo namin si Yesh sa kanya. Nakakatakot baka maisipan niyang lasunin ang anak
namin o kidnapin or whatever. Its a big no no.. No way! Ngayon pa na alam na namin
ang lahat.

Umuwi na pala siya sa mansyon ngayon. And we will sneak out together with Yvo.
Inutusan ni Yvo si Mica na ipaligpit ang aming mga gamit kay Manag Beth dahil aalis
na kami ngayon.

Kinakausap nila Mommy at Daddy si Stacey ngayon sa kwarto. Sabi ni Mica nakalapit
siya kay Yesha dahil pumasok siyang bigla sa kwarto nito at nagpanggap na parang
walang nangyari. Patay mali lang ang lahat at niyaya itong mamasyal bukas.
Pinangakuan ng kung anu-ano.

Natatakot tuloy ako. And even Manang Beth notice na nagpakanta kanta pa daw ito
habang umaakyat sa mansyon na para bang hibang sa sarili. Hayy... This is not good.
Sasama na kami ni Yvo sa penthouse nito.

And now Im so scared of the posibilities.

**please VOTE if you like the story.** THANKS.. :D

Sixty Seven- Blown Away

Yvo POV

"Mom I'm okay! Magaling na ako. Don't cha worry, I'm very much fine."

She assured casually like there's nothing wrong about herself. Mom and Dad
suggested her to continue her therapy at the states. But she declined and assure
them that's she's in good health now. Nothing pressure and no worries at all. And
that's ridiculous.

We doubt it. I saw them staring each other with the huge worried in their faces.
Stacey is acting normally.

Nakinig ako sa usapan nila sa kwarto nito. Pero I heard Stacey's voice like it was
a normal talk. And she even laughed amusingly. Alam kong ramdam din nila ang
pagdududa at tensyon nang makita ang reaction nito. Hindi talaga ito makumbensi.
"Are you sure? We're just worried to you Stacey. You need leave for vacation? I'll
let Erine accompany with you in anywhere you want to go."

I heard mom said to her. I can sense the biggest suspicious on her voice when she
said that.

Erine is Mom's secretary for how many years. She's trusted with our family
especially in a personal matter.

"Of course not. I won't kill myself for a boring trip vacation. I have something to
do in here. A mission."

Dahil hindi ko makita ang mukha niya sa kinatatayuan ko ngayon. Her voice is an
evidence of how she's happily saying those words. Hindi ko maiwasang maparanoid sa
sinabi niyang mission. Para bang may ibang kahulugan doon.

Wala talaga siya sa sariling katinuan the way she talks.

"Mom, Dad. Is that we're going to discuss it over and over again?"

She retorted again.

Umalis na ako at hindi ko na kinayang makinig sa kanila. Nakakapagod makinig sa mga

paliwanag niya sa interrogations nila Mommy. She's sick and I don't know how she'll
recover it if she continue her illusion. She needs treatment. But she neglected it
and won't cooperate. That's why I got interested to eavesdropped in their
discussion.

Nung isang araw kinausap lang siya nila Dad and until now they're convincing her to
undergo theraphy.. But still she declined and won't go further for her good. Lage
niyang sinsabi na okay na sya pero parang lutang naman sa sarili.

May inutusan akong mga guards or civilian police na nagbabantay sa penthouse

ngayon. I'm protecting my daughter and as well as Ella.

I thought Ella was here kaya pinuntahan ko na dito. Pero sabi Manang Beth, hindi
daw siya nagagawi dito. Kaya aalis na lamang ako. Nasa office ni Jamie si Yesha.
Gusto niya kasi itong makasama. I don't know na mahilig pala siya sa bata, I just
realized it now.

"Your looking at Ella here, right?"

Lumingon ako sa kanya. She's smiling delightedly. There's something wrong with that
smile. I can sense it.

Salubong ang kilay ko habang tinitingnan siya.

"How did you know?"

She chuckled. Ngumiti sya and crossed his arms.

"Well, well. Matagal na kayong magkakilala, magkasama and used to be siblings

before and yet hindi mo pa pala siya kilala."
Then she paused and plastered a smile on her face. Makahulugan sang sinabi niya
pero dalang dala na ako nito.

I sighed, "Hindi mo na ako mauuto, Stacey. I know what you're planning with. Sinabi
na sa akin ang lahat ni Alyssa."

I mocked and smiled wryly to her. She stunned and paled. Nawala ang kulay sa mukha
nito. She raised her chin and flipped her hair as her habit. But unti-unti ding
gumuhit ang kakaibang ngiti nito.

"Oh smart. I adored it. But you know what your weakness, Yvo?"

She said mockingly.

Dahan-dahan siyang lumapit sa akin. She's getting closer and I got alarmed. She
suddenly stop when we're few inches apart.

"But your dumb when it comes to her. Ella is on Naneth's condo right now. And
guess what? They're happily together with Dyllan. How pathetic you are, Yvo.."

She narrowed her eyes, looking at me intently.

Then she smiled and wink before she turned her back on me.. Napatingin lang ko sa
kanya na nagmartsa palayo.

I looked at my Rolex wristwatch, its getting late. We have a scheduled dinner

tonight. I have a big surprise for Ella.

She's crazy and I don't want to believe her but my mind is freaking out.

Shit.

Because I'm too damn frustrated with it. I stormed myself headed to the place where
she always stay before.

No.

I'm shaking my head for the nth time. Hindi ko kasi maiwasang maisip ang sinabi ni
Stacey.

I've caught Ella many times at that place before. I was thinking that its their
hide-out whenever they have met-up or a date.

Halos paliparin ko na ang sasakyan makarating lang sa lugar na yun.

Ella POV

Next day would be Dyllan and Naneth wedding. I'm so excited about it.

"Ilang beses ka ng pumunta dito pero di mo dinadala si Yesha."

May himig na pagtatampo ni Naneth nang pagbuksan ako nito ng pinto sa kanyang
condo.

"Sinama kasi ng tito Jamie niya. Hayaan mo na, moment nila makasama si Yesha.
Tutal lage mo naman nakakasama ang inaanak mo noon pa."

Paintindi ko. Kunway umismid lang siya at imupo ako sa sofa kung saan si Dyllan ay
nanonood ng movies.
This place is my sanctuary whenever I need someone to talk to. Kaya hindi rin ito
maibenta o maiwanan ni Naneth dahil marami na kaming masasayang memories na nagawa
dito. Well, true friendship won't last.

Nagkwentuhan kami like old times. Madalas pa nga nag-aaway ang couple dahil iniinis
ni Dyllan ito. Lage siyang sinasapak ni Naneth ng unan. Namiss ko ang cake na lage
niyang bine-bake noon para sa amin kaya napadami tuloy ang kinain ko. Pinagbalutan
pa ako nito na para kay Yesha.

At naikuwento ko rin sa kanya ang tungkol sa sakit ni Stacey. Pati yung panloloko
nila ni Alyssa.

"Sinasabi ko na nga ba't may sayad talaga sa utak ang babeng yan eh! Kaya ikaw mag-
ingat ka talaga. Naku!"

Galit nitong reaksyon habang nagliligpit ng kalat sa mesa.

"Hon, ang puso. Si baby.. Hinay-hinay lang."

Agad na sabat ni Dyllan sa asawa. Well kahit hindi pa sila kasal, para na talaga
silang mag-asawa kasi siyempre nagsasama na talaga sila sa iisang bubong. Like us
ni Yvo. We're together now but he still not proposing me yet. But to think about my
dear Yvo, he's a man with full of surprises. Malay natin. I smiled to that,
confident ako na mahal ako ni nito. Ilang beses na niya itong pinatunayan.

"Hoy! Nakikinig ka ba?"

Naneth snapped out of my trance.

"Hah?"

Bigla akong napatingin sa kanya at sunod-sunod akong tumango kahit hindi ko na alam
kung ano yung mga pinagsasabi niya a while ago.

When I look at my wristwatch, its time to go dahil may dinner pa kami ni Yvo.

"Best I have to go na. May lakad pa kami ni Yvo. We have dinner tonight."

Nakangiti kong sabi na halatang nasasabik mamaya.

"Well. Baka next year may new baby na naman ng mga Zamora. Good luck!"

Nakangiti din nitong sabi na may ibang kahulugan. At nag-init ang pisngi ko sa
sinabi niya. My cheeks were blushing.

"I hope its a baby boy."

Napalingon ako sa biro na may halong totohanan ni Dyllan. He's grinning like an
idiot looking at me. I rolled my eyes, trying to hide the emotion of what am
feeling now.

"Okay guys, I really have to go."

Kinuha ko na ang purse ko sa mesa.

"Hon, ihatid mo na sa baba si Ella."

"No, its okay." Tanggi ko.

"No. You have to. Delikado. Alam naman natin."

Alam kong concern talaga sila dahil sa sitwasyon ngayon. But masyado naman atang OA
ang pagiging protective nila. Hindi naman siguro gagawa talaga ng ganun kasama si
Stacey.

Mapilit talaga si Naneth. I kissed her goodbye then sabay na kaming lumabas sa unit
ni Dyllan.

Bukas magsashower party kami para kay Naneth. And I must talk to him. Hindi ko pa
pala naikukuwento sa kanya ito. Umiiwas lang naman kasi ako na mapag-usapan si
Dyllan dahil umiiba ang mood niya every time na nababanggit ang pangalan nito.
Ayokong ma-insecure na naman siya.

"Dyll, thank you so much hah.. Hmm, ingatan mo si Naneth."

"Ang sabihin mo, ako ang mag-ingat sa kanya. Kita mo naman kung paano siya nagiging
Manny Pacquiao."

Biro nito at nagtawanan kami sa sinabi niya.

"Lage na lang akong knock-out sa punch niya."

Natatawa nitong dugtong. I threw my head and laughed.

I gave him a friendly punch. And he chuckled.

"Shower party na bukas. So, sa kasal na tayo magkikita."

I'm smiling to him.

"Yeah. Sa wakas! Magiging married na ako."

He's grinning happily. I can feel the sincerety of his words. Its really an
overwhelming feeling of completeness and gratitude.

"Well, congratulations then."

Nakangiti ko siyang niyakap. This man deserves to love and to be loved. I'm so
happy for both of them.

I was about to break our position when someone holding and pulled me harshly and to
my utter-shock horror, I found Dyllan landed on the floor.

I cringed with sound, my hear beat and my pulse skyrocketed. Subrang bilis ng
pangyayari.

"You ass*ole! Stay away from Ella."

He shouted while pointing his finger to Dyllan, with a raging aura, and suddenly
his face flash of anger, ready to kill someone.

I momentarilly stunned and out of my trance.

Shit. Shit. Shit.

"Yvo! What's wrong with you!?"

I shouted angrily. I took a glance at Dyllan who were surprised with what he did.
Dahil sa malakas na suntok na tinamo nito, pumutok ang labi nito marahas na pinahid
ang dugo.

Lalapit sana ako nang bigla akong hinablot ni Yvo.

"Lets get out of here."

Mariin nitong sabi. Umigting ang panga nito at nagkukuyom kamao. Hinila ako nito
palayo. Nagwala ako sa mahigpit niyang pagkakahawak. Pero sadyang malakas talaga
ito at hindi niya ako binitiwan.

"Bitiwan mo ako!"

Sigaw ko. Nilingon ko si Dyllan. And I look at him apologetically. I was lost with
my words. And I don't know how to say sorry of what had happened.

I felt horrible. I'm going to ready myself to scold him. Dyllan didn't deserve it.
Ilang beses na niya itong sinaktan physically. Buti na lang at hindi ito lumalaban.
Shit.

And before I could react he threw me inside that car and bumb the door forcefully.

Oh God.

What was happening to this man?

***continuation next chap.**

Please VOTE if you like the story.___

THANKS.

Sixty Eight- Revelation of A Secret

Ella POV

"Ano bang problema mo, Yvo?!"

Galit kong bulyaw sa kanya nang makarating sa penthouse.

Frustrated itong nagsuklay ng kanyang kamay sa ulo. Napahilamos ito sa tindi ng

galit. Pero hindi ko maintindihan.

"Ella, I've tried to forget everything. Everything for what have you done. Pero
hanggang ngayon ba lolokohin mo pa ako!?"

He shouted at my face. At napaawang ang bibig ko. Napakurap ako. So all these years
pinaniwalaan niya na niloko ko siya?. Akala ko ba okay na ang lahat?

"Yvo.. Mali ang iniisip mo. Hindi kita niloloko. Kahit kailan hindi ko nagawa sayo
ang bagay na yun!"

Halos mapaiyak na ako nang sabihin ko sa kanya ang mga salitang yun.

Nagbabaga sa galit ang mga mata nito. Namumula at kulang na lang suntukin niya ako.
Pero I know he's not that cruel.

"Ella, nung pinili mo siya kaysa sa akin. Wala akong nagawa nun. Hindi kita
ipinaglaban. Sumama ka sa kanya and it breaks my heart into pieces. Kaya kong
kalimutan yun, pero ang dumihan ang pagkatao ko ngayon ay hinding hindi ko
matatanggap!"

PAK!

Sing-bilis ng kidlat na dumapo ang palad ko sa pisngi niya. I gritted my teeth.

Dinuro niya ako habang sinasabi niya ang mga katagang yun at hindi ko rin ito
matatanggap. Dahil kailanman hindi totoo ang binibintang niya sa akin. This is such
a worst! Akala ko okay na kami. Ganun na ba siya kakitid mag-isip?

Anger flash suddenly through his eyes. Umigting ang panga niya. Pero halatang
nagpipigil ito ng galit.

"Akala ko Yvo... Kilala mo na ako."

Pumiyok na ako. Tuluyan nang nahulog ang mga numumuong luha sa aking mga mata.
Marahas akong nagpahid sa pisngi.

Wala siyang alam kung ano ang dinanas ko. Ilang taon din akong nagtiis. Pinilit
kong lumayo, nag-give in ako para sa kanila. Pero ang sakit din pala. Na ang taong
nagmaliit sa akin ay ang tao pang minamahal ko.

"Dyllan and I are good friends. At hindi ko kailangang ulit-ulitin sa iyo yan!"

Umiyak na ako ng tuluyan. Ang pasaway kong luha ay hindi na humihinto sa pag-agos.
It really breaks my heart. After all these years... Sariwang-sariwa parin pala.

"Yvo.. I never stop loving you. Not even once."

Umiiyak kong sabi sa kanya. Pinahid ko ang patuloy na pag-agos ng luha. Napakurap
siya at biglang nanlambot ang itsura nito sa sinabi ko.

"I chose to leave because I felt like you used me. I felt like my life was
manipulated.. You were controlling in almost every decisions that I had.
Pinagkaisahan nyo akong lahat! Lahat Yvo! Lahat!"

I cried hyesterically. Nagpanic siya at agad na lumapit sa akin. Pero umatras ako.
Pinipilit niya akong hawakan pero tinatapik ko palayo ang kamay niya.

"Ella.. Sweetheart I'm sorry I was just carried away..Sorry."

He begged habang lumalapit sa akin pero lumalayo ako.

"Hindi lang ikaw ang nasaktan Yvo! Nasaktan din ako."

I stood up straight and trying to be strong.

Tinuro ko ang sarili habang sinisigaw ko sa kanya ang mga salitang yun. Mapakla
akong natawa at mapait na ngumiti sa kanya.

"All my life, lahat kayo nilayuan ako. Pakiramdam ko isa akong virus. Tinuring nyo
ako na para bang isang criminal. Tell me, how do I gain my trust in you? Kung sa
umpisa pa lang ay alam kong kinamumuhian nyo na ako. I chose to be away because I
felt so devastated Yvo.."
My voice broke.. Nagtakip ako ng kamay sa mukha. Hinayaan kong iiyak ang lahat ng
sama ng aking loob. Shit. Napamura ako sa sarili.

"And then dumating si Yesha. She's the greatest blessing that I have. She's my
everything. My life and my refugee. And somehow I'm still thankful that what we've
been through is just a trial dahil walang Yesha kung hindi nangyari yun. I don't
expect na babalik tayo sa ganito, being together but we don't trust each other.
Naghirap din ako Yvo..kung alam mo lang. Wala kang alam at kahit minsan hindi mo
sinubukang alamin. Paano kita mamahalin kung hindi mo ako kayang pagkatiwalaan?"

I said between those tears. It won't stop falling, I felt like an old Ella now.
Ang mga sakit na pilit kong kinalimutan sa mga nagdaang taon any unti-unti na
namang naungkat.

He stiffened and speechless.

"Kung iniisip mong niloko kita, sumama kay Dyllan. Its all lies. You know what sila
lang naman talaga ang nagmamahal sa akin, higit sa lahat nirerespeto ako. Oo mahal
ko siya bilang kaibigan Yvo. Kaibigan lang Yvo. I had never been into a
relationship except the father of my child and its YOU."

Dinuro ko ang daliri ko sa matigas niyang dibdib. Nakatayo lamang siya at tumutulo
ang kanyang luha sa lahat ng kanyang narinig. Para lang siyang binuhusan ng
malamig na tubig.

"Mahal kita Yvo. Mahal na mahal. Ano pa bang kulang!?"

Mapait kong tanong sa kanya. Nagsipaglandasan ang luha sa kanyang pisngi.

"Gago ka rin eh, binigay ko naman sayo ang lahat. Hindi pa ba sapat yon?"

I continued. Then I wiped the tears, and stop sniffing. I shook my head.

"I've tried so much to move on kahit alam kong mahirap. Hindi madali magtiwala.
Hindi madali na maranasan na kamuhian ng lahat. Pero pinilit kong bumangon.. Kung
ganito lage, tapusin na natin ito. Mas mabuti pang maghiwalay na lang tayo."

I tried so hard to tell those words.

Nakatingin ako sa mga mata niya nang bitiwan ko ang mga salitang yun. At nanlaki
ang mga mata nito.The shock horror drawn in his face.

Matatag akong nakatingin sa kanya at marahas akong nagpahid ng luha. Pero dahil sa
subrang bilis niya nagawa niya akong yakapin. He cried, apologizing of everything.
Para lang akong toud na nakatayo.

"I love you baby.. I'm sorry.. So sorry.. Mahal kita sa umpisa pa lang. I chose to
live in states. Its not because I hated you, but because hindi pwedeng maging tayo
dahil we were legally siblings at that time. Pero nung bumalik ako, and finally
your not a Zamora anymore. I took the chance to be with you. I proposed to you its
not because of Mom's intention. Its because I love you so much Ella. I love you.
Hindi ko kayang mawala ka pa sa akin. Please.. Dont leave me. Wag mo akong iwan.
Wag tayong maghiwalay."

I froze of what I've heard from him. Totally speechless. He cried, begging not to
leave or break up with him. Mahal niya ako sa umpisa pa lang. Kumalma ako. Parehas
lang kami. It was also my fault dahil hindi ko sinabi sa kanya ang totoo. Na mahal
ko siya. Binalot lang ako ng takot.

He gently cupped my face. His eyes are misty and I couldn't believe it that he
cried.

"Your my first love. The first time I laid my eyes on you, I know..I cant take away
that Love.. I'm sorry Ella,"

He kissed me in my forehead and I sighed in bliss.

I close my eyes and let it flows. My mind is still processing those words he said.

"Mahal din naman kita. I love you from the moment I saw you,"

I finally confessed it to him. I smiled to him gently. We are staring each other
like we have our own world. Like a fairytale with fantasy turn to reality. I felt
a thousands of butterflies flurred in my stomach.

"I lied because I think its the best way to do. Pero hindi tama na ang isang
pagkakamali ay susundan din ng mali." I choked.

I sob again. Namumuo na naman ang luha sa aking mga mata.

"Sshh.. It doesn't matter."

He put his finger to my lips. Hinalikan niya ang tuktok ng aking ilong. I close my
eyes and savour the feeling of it.

"No, let me tell you everything. Mahal kita nung mga bata pa tayo. But it remain
secret because I was your sister. And its against the law. But I'd love you, Yvo.
Ikaw lang din ang minamahal ko. Wala ng iba."

I smiled to him. And its the best talked that we have.

He smashed my lips. And then telling me those 'I love you' words between those
kisses. Natatawa na lamang ako sa inaasal niya.

Binuhat niya ako papuntang kwarto at nakalimutan namin sandali ang gagawing dinner.

From now on..

We won't break the promises of love. When the secret love was revealed all the
hestitations will vanish and all you have to do is to enjoy moment as the love
grows with each passing day.. Its beyond incomparable and inseparable feeling of
love and unity..

And we will cherish our love every moment of our lives....

***please VOTE if you like the story *** thank u.. :)

Sixty Nine- Romantic Proposal

Ella POV

We're here in the rooftop at Zamora Hotel. Having a romantic dinner. It makes my
heart flatter so much, na we're exactly on a date. Having sweet talks and fun or
enjoyable moments.

We talked about more on the past. Like, how we got on our highschool and college
experiences. We are having the time of our lives now. The feeling is mutual and
sensual. And its a great feeling all those childhood memories.

"You kissed me! Remember?"

Nakangiti kong sabi, nang mapag-usapan ang bonding namin noon.

"Hnmm.."

Kunwari ay nag-isip pa ito pero actually alam ko namang naalala niya. Kaya lang
kunwari denial pa ito. Hard to get kuno.

"Duh.."

I rolled my eyeballs. Then he chuckled. Amuse na amuse itong nakatingin sa akin.

"Of course. That was when I was fourteen years old."

Nakangiti nitong sagot sabay kindat. The big smile plastered on my face eventually.

"That's your first kiss right?"

Nanlaki ang mga mata ko. Grabee.. Naalala pa niya yun? Ako nga halos kinalimutan ko
na dahil wala din naman akong mapapala. Pero hindi ko naman sukat akalain na umabot
sa ganitong pangyayari. Well its a dream come true then.

"Hnmm.."

Ako naman itong nagpa-hard to get. Kunwari pa ako na nagbilang sa mga daliri kung
pang-ilan lang ba siya. Biglang nag-iba ang timpla ng mukha nito. Mukhang ngseselos
na.

"I'm your only man, right? Why are you counting your fingers? Is there anyone
else?"

Nagtatanong pero may halong iritasyon ang itsura nito. Parang gusto ko siyang
pagtawanan kaya lang ang sarap mang-asar. Kaya tiniis ko munang huwag matawa.
"Hmm.. Yeah, there's only you.. But then marami akong manliligaw. I've got on
London---"

Natigil ako nang bigla siyang tumayo at hinablot ako. Siniil ako nito ng mapusok at
mapaghanap na halik. Kumapit ako sa kanyang batok. Sinabayan ko ang agos ng musika.
Nagpatianod na ako sa sariling damdamin. The feeling is too intense to bare.
Matagal namin pinagsaluhàn ang mainit na halik.

"I love you, Yvo. From the start, your the only one I'd ever loved. And I'm
thankful na ganun ka rin. Ikaw lang ang nag-iisang lalaki sa buhay ko. Ikaw lang,
wala ng iba."

I smiled to him warmly, while touching softly with his lips with my fingers. He's
staring at me like I was the only woman with his life too. But it doesn't even
matter those he loved or in relationship in the past. What matters most is we are
here for each other. And ready to face all the challenges together with our lives.

"I love you Ella. I never love anyone else except you. You and our daughter is my
life and everything. Thank you for giving us Yesha. She's more than a fulfillment.
She's a blessing in disguise."

Emotional nitong sabi, at pinipigilan huwag maluha. Idinikit niya ang kanyang
mukha sa akin. We are now, nose-to-nose inches apart. We shared the intense gaze
that only two of us can understand.

Nagulat na lamang ako nang biglang naglabasan ang fireworks.

"Wow. ."

I stares to those fireworks display. This is awesome. Very beautiful and enchanting
lights up in the sky. Hindi ko maiwasang mapa-ooohhh sa galak. Then, I've seen
light lanterns up in the sky. Mas lalo lamang akong humanga.

To my surprise, may isang banderas na may mga nag-iilawang mga alphabets.. It's
slowly appearing each letters until it creates a word, then a sentence. Its
actually four words.

My jaw dropped nang mabasa ko ang kabuuang mensahe nito.

*WILL YOU MARRY ME?*

Then the song played on the background...

All of me.. Na.. Na..

Ohhh.. This is another heart melting and brain freezing moment. I was just totally
speechless.

I looked up to him. My eyes become misty. Napaawang ang bibig ko. His smiles, and
his eyes declares too much love. It becomes breatheir and breatheir emotions. This
is more than enough that I didn't asked.

Lumuhod siya and open the most expensive gold diamond ring I've ever seen. Na hindi
ko na magawang pangalanan.

"Sweetheart, nothing much flowery words to express how much I love you but all I
can promise is, I'll hold you forever for the rest of our lives, just let me in.
Will you marry me?"
Coz all of me, loves all of you

Love your curse and all your ages

All your perfect and imperfections...

He waited patiently with my answer.

"Yes! Yes! I love you too sweetheart ..I'll marry you.."

His eyes flickered an unexplainable happiness and excitement.

"Whoahh!"

He shouted at binuhat ako tapos pinaikot-ikot sa ere.

Give your all to me ...

I give my all to you..

You're my ending and beggining..

Even when I lose I'm winning ..

I'm now completely happy. I know we have so much steps to take along the journey
but as long as we're together there's nothing impossible.

***

Dumeretso kami sa suit nito and we made love. Not desperate love, hunger kiss or
anything we shared. Its more than an intimate moment.

Well, this is purely, entirely the most fulfilling moment we shared together.

"Hmm. Tomorrow, I'll be on Naneth's shower party."

Nakangiti kong sabi sa kanya. Nangunot naman ang noo nito.

"Ikakasal na siya? Kanino?"

Nagtatakang tanong nito. Ngumiti ako.

"Hmm Kay Dyllan."

Agad kong sagot. Halatang nagulat ito sa sinabi ko. Kaya mas lalo lamang naging
confuse ang tingin nito.

"They're together?"

Halos hindi makapaniwalang tanong nito.

"Yup! Its almost a year. Alam mo, noon pa lang MU na yan silang dalawa. Nung dito
pa ako sa Pilipinas."

His mood was now relieve. I mean at last nalaman na niya ang totoo. At iba din pala
ang feeling.

Mas lalo kong siniksik ang sarili sa kapwa naming hubad na katawan.
"Really? You know what, all I thought was you had an affair with Dyllan. Oh, how
disgusting of me! And I'm so sorry for that, sweety.. Sorry for being so stupid.."

He hold my chin and kiss me in my forehead.

"No, its not your fault. I should explain it to you. Pero alam mo na, I was totally
scared. "

My voice trailed off. And I couldn't bare to get too emotional. Andami kasing
nasayang. Nasayang na panahon at oras sa aming dalawa.

"No, I'm sorry. My fault that I was just scared too.. You know, mawala ka sakin and
I admit I was being too possesive and over reacted to jumped into conclusions kaya
masyado akong nagselos."

I kissed him, to stop this conversations. The feeling is so overwhelming.

"Nung buntis ka kay Yesha, mahirap ba?"

"Minsan, mahirap kasi maglihi. Tapos mag-isa lang ako. Si Dyllan lang halos
umaalalay sa akin. Kasi that time Naneth was in New Zealand."

I answered. Matipid siyang ngumiti.

"Hmm... How I wish I was there for you."

May himig na regrets at pait sa boses nito. Syempre sa pagkukulang din. But its my
fault too dahil hindi ko siya pinagbigyan. At hindi ko sinabi sa kanya ang totoo.

"Dyllan must be patient for you that time?"

He asked again, not on a jealous part but also insecurities pero ako din ang
nagtulak sa kanya na maramdaman ang bagay na yun.

"Hmm a bit. Kasi si Dyllan ang pinaghihirap ko sa lahat ng gusto ko. Alam mo na,
naglilihi."

Sagot ko. I took a glance at him, he close his eyes and sighed.

"I have to apologize for what I did to him. Oh.. I was so mean."

Napangiti ako. Well, kahit mataas ang pride marunong din naman pala siya mag-sorry.

"Well, you're going to attend in his stag party tomorrow. Para maging okay na ang
lahat. Mabait si Dyllan, he'll understand you sweetheart."

He nodded and kissed me once again.

"Let's sleep."

Nakangiti kong paanyaya. He's smirking now and I know behind that smirk.

"I want another round."

He winked. Pinandilatan ko siya ng mga mata sabay hampas sa kanyang braso. Ang
lakas pa ng tawa nito sabay hapit sa katawan ko at hinila papalapit sa kanya.

"Namimihasa kana.."
Inirapan ko siya. Patuloy lang sya sa pagtawa habang pinupuno ako ng halik sa
mukha.

Natatawa na rin ako sa kiliti na hatid ng ginagawa niya.

****please Vote If you like the story**

THANK YOU.. ;)

Seventy- Back Up Plan

Yvo POV

"I'm not here para manggulo."

Seryoso kong sabi nang makapasok sa stag party nito. Napatingin lang siya sa akin.
Wari hindi niya inaasahan ang sasabihin ko.

"I'm here to apologize everything. You know that I've never been nice to you from
the start."

I trailed off, I shook my head. Gaining enough strenght to be sorry for him.

"I just love Ella so much, to the point na nakakasakit na pala ako ng kapwa. I
admit na napakarami kong pagkakamali sa kanya at pagkakasala sa iyo. I don't know
where or how to start but I'm hoping that you would forgive me after all I've done
to you."

For my whole life, ngayon lang ako nagpakababa sa isang tao. Except Ella, hindi ako
kailanman humihingi ng despensa sa ibang tao. Kasalanan ko man o hindi, wala akong
pakialam. And now I realize how to put down my pride when its needed. Only Ella can
change my perception in life. She's the biggest reason kung bakit ko tinanggap sa
sarili ang malaking pagbabago.

He smiled. Tinapik niya ang balikat ko. Showing of his agreement na okay na sa
kanya.

"I understand you, dude. You know I just found out when I fall inlove with Naneth.
I know what you feels. Ella, is a wonderful woman. She's amazing. Kung nainlove
lang ako sa kanya, hinding-hindi ko talaga siya pakakawalan. Pero wala eh,
sayang.."

He laughed, I know its kinda joke but it makes sense though.

"Well, it only means hindi talaga siya para sa akin. You both deserved with each
other. She's like a sister to me. I admire her a lot, for being a strong woman.
What happened on the past between us, all the fiasco, and misinterpretation would
remain there. And same to you, I'm sorry too for being unfair."

I was surprised with everything he said. I don't look below the surface. I've been
too judgmental for seeing his shallowness. He's a good man. A good friend, and I
owe him a LOT for taking care of my precious Ella.

Subrang nagpadala ako sa galit. Binalot ako ng insecurities at selos. Nabulag ako
sa katotohanan.

"Thank you so much for taking care of my daughter and Ella. I owed you a lot."

"It's okay. Masaya ako na nakatulong sa kanya."

Simula nung nagkausap kami naging okay na ang lahat. Nakisali pa ako sa stag party
nito. Celebration of his last day as a 'single' .

And everything went right. Maybe we could start a good friendship then.

**-

Ella POV

"So okay na ang lahat?"

Tanong ko nang sagutin niya ang tawag sa phone. Naririnig ko sa background ang
ingay sa paligid nito. May mga erotic sounds at tawanan ng mga lalaki akong
naririnig sa kabilang linya.

"Sweetheart, huwag nyo masyadong lasingin si Dyllan hah? Baka ma-stress ang
buntis bukas sa kasal nila."

Paalala ko. Naku, pilyo pa naman si Dyllan baka makalimutang kasal na pala niya
bukas.

"Buntis? Who?"

Nagtatakang tanong nito. Oh, hindi ko pala nabangggit sa kanya na buntis si Naneth.

"Si Naneth, she's four months pregnant."

"Oh.. I see.. Okay."

"Oh baka makalimutan mo rin, wag pasubra. Ayokong nalalasing ka."

Malumanay kong pagkasabi sa kanya. He chuckled.

"Yes, boss. Ang caring naman ng sweetheart ko."

Paglalambing nito. Ang lawak na ng ngiti ko sa mukha. Para parin akong teenager
kung kiligin.

"Hmmm.. Talaga lang, hah? Walang girls dyan? Humanda ka sa akin kapag nalaman kung
meron."

Tumawa sya sa sinabi ko. Yung tawang may halong amusement.

"Bahala ka, maghahire kami ng macho dancer dito."

Pananakot ko. Biglang nahinto ang tawa nito. At napangisi ako, dahil naiimagine ko
na ang salubong niyang kilay kahit hindi ko siya nakikita ngayon.
"Okay, we're going home. Susunduin kita ngayon din."

Sa matigas nitong sabi. Narinig ko ang pagbuga niya ng hangin.

I rolled my eyeballs. Seloso as ever.

"Sweety you have to enjoy yourself there and have fun with---"

"No need. Susunduin kita and its final."

"Sweet--"

Tot tot tot..

He hang up the phone immediately. Napatitig na lamang ako sa cellphone nang babaan
ako nito ng tawag.

Wala sa sariling napangiti ako. Bipolar talaga. Seloso. Possesive pa. Pero syempre
dahil yun sa pagmamahal niya sa akin. Okay lang yun, masaya naman ang pagiging
ganun. Dahil mas feel ko ang love niya. Pakiramdam ko I'm the prettiest woman in
the world.

"Oy.. Ngingiti-ngiti na naman na mag-isa. Hmmm... Nakakasira talaga ng utak ang

pagiging in love."

Nakangiting puna ni Naneth sa akin. She crossed her arms and rolled her eyes
upward.

"Susunduin na daw niya ako. So mauna na siguro ako sa inyo ng uwi."

Hindi ko na pinansin ang sinabi niya. Tiyak na hindi lang ako titigilan sa kakaasar
nito.

"Ano!? Ito naman si Yvo, parang isang taon kayong naghiwalay. Panira ng moment."

Nagmamaktol nitong sabi, inirapan ako. I chuckled loudly.

"Andyan naman si Mica, saka hayaan mo na. Bumabawi eh. Ikaw naman.."

Pagdating ni Yvo, ay agad kaming umalis pagkatapos magpaalam kay Naneth.

Nilalambing ko pa siya ng konti dahil nagtampo. Sineryoso yong biro ko kanina.

Pupunta kami ng mansyon ngayon dahil susunduin pa namin si Yesha.

**

Alyssa POV

"Lyssa! You have to help me. Kailangan nating makuha si Yesha. Iyon lang ang
tanging paraan para makaganti ako kay Ella at Yvo."

Desperada nitong pakiusap sa akin. I shake my head. Nanlalaki ang mga mata nito sa
excitement. Tumatawa na parang nahihibang na sa kanyang intensyon. Tuluyan na nga
siyang nasiraan ng bait.
"Stacey, you don't have to do that. Let them be, ayusin mo na lang ang buhay mo."

Concern kong sabi habang napapatingin sa itsura niya ngayon. Hindi na siya kaaya-
ayang tingnan. Nawala na ang dating poise nito.

"Are you crazy!? Hindi pwede! Hindi sila pwedeng maging masaya. Unfair yun!
Naiintindihan mo ba? Hah?"

Napasabunot ito sa kanyang buhok at nagpapadyak na parang bata. Napaawang lang ang
bibig ko sa nakikita ko ngayon. Kung sana itinuloy niya ang therapy, hindi sana
siya matutuluyan ng ganito. Nawawala na siya sa sariling katinuan.

"Stacey you need to rest. Bumalik ka na lang sa susunod na araw. Kapag okay kana,
kapag okay na ang lahat."

"I'm fine! You will help me right?"

Naniningning ang mga mata nitong nakatingin sa akin. Wari para akong fairy
Godmother na tutupad sa wish niya. Tumango ako ng dahan-dahan para bigyan siya ng
pag-asa. Assurance na tutulungan ko siya pero taliwas lang sa inaasahan nito.

Tumawa ito ng malakas bago tuluyang umalis. Napatitig lang ako sa pinto kung saan
siya lumabas. Natigilan ako sandali. Mas lalo lamang akong nababahala.

Agad akong naalarma at naalala kong tawagan ang mga Zamora.

Kailangang malaman ito ni Yvo. Hindi pwedeng pati si Yesha idadamay niya. No, wala
silang kasalanan. Lalong lalo na ang anak nila. Plano niyang ipa-kidnap ang bata
para lang masaktan ang mag-asawa at makuha ang gusto niya. Ang bilyon-bilyong pera
ng mga Zamora ang pinakaaasam niyang makuha.

I have to call Yvo right away. Nanginginig akong nagdial ng number nito sa phone.

I have to do a back-up plan. Hindi siya pwedeng magtagumpay.

Nakakabahala at nakakatakot ang maaaring gawin nito.

Oh God.. She's crazy, she needs to confine in mental institution.

***please VOTE if you like the story***

THANK YOU..:)

Seventy One- Way Out

Ella POV

Hindi ako makapaniwala sa sinabi ni Alyssa. Balak na ipakidnap ni Stacey si Yesha.

When I heard that bad news I suddenly got panic. Yvo was so mad at that time. Wala
kaming choice kundi ipalayo dito si Yesha. Yung wala siyang idea kung saan makikita
ang bata.

"Mom, where are we going?"

Nagtatakang tanong nito nang makita niyang nililigpit ko ang mga iilang gamit niya.
Ilang oras na lang lilipad na kami palabas ng bansa.

"Hmmm, we are going to your grandma Melody in London. Just a one week vacation
lang, baby."

Malumanay kong sagot. Hindi ko naman pwedeng sabihin sa kanya ang totoo. Kaya
magdadahilan na lamang ako ng kung anu-ano.

"Hmm..with Daddy?"

Tiningnan ko siya. Her innocent face begging for something. I know na masyado na
siyang napapalapit sa kanyang ama. Pero kailangan naming gawin ito. I smiled to
her.

"Ihahatid ka namin ni Daddy kay Grandma and then babalik kami dito for the
meantime. Tapos susunduin ka na lang namin after maayos yung business ni Daddy mo."

Marahan kong pinisil ang pisngi niya at hinalikan sa noo.

"And then we are going to Disneyland right?"

Dugtong nito. Lumawak ang pagkakangiti nito sa mukha.

"Of course! We will."

"Yeheyy!!"

Nagtatatalon ito sa tuwa. Pumalapak pa ito, masayang masaya sa sinabi ko.

"But you have to be a good girl there."

I reminded her. Tumayo ako at namewang sa harapan niya like her boss.

"Promise, Mommy."

She raised her palm, showing her promise sign as kid.

"Sweety, bilisan natin. Baka mahuli tayo sa flight."

Dumungaw si Yvo sa pinto.

"Daddy!"

Tumakbo si Yesha papunta sa kanya at agad namang binuhat nito.

"Mabilis lang ito. Wait."

I zipped the bag at agad na nilagay ito sa tabi.

Pinakuha na namin sa driver ang mga gamit at nagkasabay na kaming tatlo na bumaba
sa mansyon.

Umiiyak pa si Mommy nang makitang paalis na kami. Syempre they love Yesha so much,
at subrang mamimis nila ang lahat ng kakulitan at kapilyahan nito.

"Baby take care there. I love you.. Just always call Lola, hah?"

Mangiyak-ngiyak nitong yakap sa bata. Akala mo mawawalay sa kanya ng matagal ang

apo.

"Lola, I'll be back soon after mommy and Daddy tour me in Disneyland. You wanna
join?"

Namimilog ang mga mata nitong sabi. Nakayakap ito sa kanyang lolo. Tumawa si Daddy
sa sinabi niya.

"Your Lola can't come because of artritis."

Nakangiting biro nito kaya pinandilatan siya ni Mommy. Nagtawanan kaming lahat.

"What's that po ba?"

Inosenting tanong into. I'm thankful na na-enhance na ang kanyang speech. At

naakapagsalita na siya ng medyo tamang accent and right words.

Yvo explained it to her. Tila naiintinihan naman nito. Pero sa pagkakaalam ko

walang artritis si Mommy. Mahilig lang talaga mang-asar si Daddy sa kanya na siyang
ikinatutuwa ng lahat.

Sumama si Mica sa paghatid sa airport. Sa private plane kami sasakay.

***

Pagkatapos ng mahabang byahe finally nakarating na kami sa London. Masayang masaya

si Mommy Melody at Dad Jason nang makita nila ang apo.

"Mom, kailangan namin iwan sandali si Yesha dito hanggat hindi pa naaayos ang
problema dun."

I sighed. Napatingin ako kay Yesha na masayang nakikipag-usap sa kambal.

Nagtatanong ang mga mata nitong nakatingin sa akin.

Nagkatinginan kami ni Yvo. Mom deserves to know. Tumango ako at sinabi namin sa
kanya ang totoo.
"Oh my God."

Shock nitong reaction at nagtakip ng kamay sa bunganga. Nagpanic agad si Mommy.

Knowing her she's really a protective mother. Kay Yesha pa kaya na naalagaan niya
ito simula pa lang na ipinanganak ko.

As a mother I'm being just being protective with my daughter too. Kaya napag-usapan
namin ni Yvo na ilayo muna si Yesha sa gulo. Ilayo sa mga mata ni Stacey, dahil
baka kung ano maisip niyang gawin sa bata kapag nakikita niya ito sa mansyon. Isa
pa, baka nga kung ano pang mangyaring masama. Sabi ni Yvo, naghired siya ng taong
sumusunod dito. Sana lang effective.

"I can't let it happen. Mabuti na lang at dinala niyo si Yesha dito. Oh my God,
kailangan na siyang ipagamot. What happened to her.?

Nag-aalalang reaction ni Mommy. Sinabi din kasi namin ang tungkol sa sakit niya.

"She undergo therapy before sabi ni Dad. Pero hindi nagwork out dahil tinigil niya.
Ewan ko pero ngayon lang kasi sinabi nila Mom sa amin."

Si Yvo na ang nagpaliwanag. Nagpalakad lakad naman si Mommy na parang may naiisip.

"She needs treatment immediately. Before it's too late. Kung hindi siya papayag sa
pagpapagamot. I guess kailangan na siyang pwersahin whether she like it or not.
Wala ng ibang paraan pa."

Seryoso nitong sabi na nagpalipat-lipat ang tingin sa aming dalawa. I glance at

Yvo, before I take a deep breathe.

"Yun na nga siguro ang gagawin nila Mommy at Daddy. Lately madalas siyang wala sa
mansyon. Wala din siya sa kanyang condo."

I replied. Hindi ko maiwasang malungkot sa naisip. Kahit naman naging kontrabida si

Stacey sa lahat ng ginagawa ko noon it doesn't mean na masaya ako sa nangyayari sa
buhay niya ngayon. I don't praise with misfortune of others even though may
kasalanan siya sa akin.

"Okay, let's talk it more later. Magpapahanda pa ako ng hapunan."

Nag-excuse si Mommy at pumunta sa kitchen area. She loves cooking. Napaka-multi

tasking kasi nito kaya maraming alam gawin.

"We have to go back tomorrow. You know marami pa tayong dapat gawin."

Sa tonong pagod nitong sabi. He smiled lazily. Lumapit ako at niyakap ko siya. Ang
sarap sa pakiramdam na siya ang kaagapay ko sa lahat ng suliranin na hinaharap
namin ngayon.

"Hmm.. Are you okay? You look tired baby?"

Kinintilan ko siya ng maliliit na halik sa mukha. He chuckled. And pulled me closer

to his body.

"Your really know my weakness, Sweety."

He murmured while kissing me back. Nanginit na naman ang pakiramdam ko sa ginagawa

niya.
Natigil lang kami sa ginagawa nang may marinig kaming tumikhim sa tabi.

"Get a room please.. "

Ram was standing there grinning while looking at us. Nagtawanan kami Ni Yvo.
Bahagya pa akong namula sa pagkapahiya. Nanginit pa ang pisngi ko.

"Oh.. Sorry."

Yvo shrugged his shoulder, smirking to him. Nanatili lang akong nakasiksik sa chest
nito. Ang bata pa ni Ram para makasaksi ng halikan and worst sa akin pa. I'm their
big sister I should be a good role model baka mas lalong lumala ang pagiging
liberated nila. Dumagdag pa ako.

Tumawag si Mommy at sabi nito nangyaya daw si Stacey na lumabas bukas ng gabi.
Hindi ko maiwasang kabahan. Baka kung ano na naman ang iniisip nito. Nagpaplano na
sila kung paano pwersahan itong ipagamot.

**

Servo POV

"Where have you been?"

I'm going upstairs when someone caught me with that question. So I turn my head
back, frowning at her.

She crossed her arms, raised her one eyebrow and then showing me a disgusting
stares.

Uh-uh?

"Why? What kind of question is that?"

"Well, I just want you to know. That we have a big day tomorrow. All of you here,
the family members are invited."

Walang kagatol-gatol nitong sabi. I know she's a bit crazy but that's bullcrap to
know!

"Oh..I see, what is that? A farewell party celebration for you?"

I'm grinning, making a joke. Maybe a celebration for being crazy. Oh that's
hilarious. But I don't wanna tease her anyway.

"Of course not! Farewell? Your retarded! Basta."

Naiirita nitong bulyaw sa akin. Nawala ang ngiti ko sa sinabi niya. Ako? Retarded?
Eh siya, baliw? Urghh.. Walang sense talaga ang babaeng ito.

"Okay."

I said in a bored tone. I was about to go up when she called me once again. So I
stop at nilingon na naman siya.
"I've never seen Yesha today. Anyway where is she? I wanna see her."

I paused. Thinking why she's interested with our niece. It's my first time to heard
from her. Sabi kanina ni Mica, lumipad daw ito sa London para ilayo sa kanya ang
pamangkin namin dahil sa masamang balak nito. I bet that's little bit absurd. Pero
syempre she's not normal and every time I seen her talking, laughing, socializing
to people ay nakikita ko na may something talagang hindi natural. It's getting
worst about losing herself. She's out of control sometimes. Napapadalas na nga
siguro ang minsan.

"They're in Morocco. If you want to see her, then you can go there."

With that words, mabilis akong umakyat sa hagdanan. Nakita ko kung gaano siya
nairita sa sinabi ko. But duh! I don't care. Yesha don't deserve her to be her
aunt.

I ignored every words she yelled at me. As if I care.

I'm tired to think all of these mess. Mabuti na lang si Brenda ay nagbago na at
sumama sa Germany together with her husband. May pagbabago din pala ang mga tao.
Buti na lang at hindi na siya nagpadala sa kabaliwan ni Stacey. Nakakaawa ang
sitwasyon nito.

I'm glad that Kuya and Ella have back each others arms. And Kuya Jamie.. Well,
still loving her wife kahit nagkahiwalay na sila. I don't wanna put myself into
danger. To love like them. I've seen how devastated their lives with that 'love'.
Except Kuya Yvo dahil worth it naman. Nagkabalikan na sila ni Ella at may anak pa
sila. Happy ending.

Oh! And I felt pity for kuya Jamie. I hope he finds a new love para makapag-move on
na...

Tsk.. Tsk.. Tsk..

**please VOTE if you like the story*** THANK YOU.. :)

Seventy Two-Real Identity

Ella POV

Napasulyap ako sa harapan ng salamin nang maisuot ko ang kwentas na binigay sa akin
ni Mica nung nakaraang linggo pa lang. Simula nung ibinigay niya sa akin ito ay
madalas ko ng sinusout. Inagaw niya daw ito kay Stacey nung nag-usap sila sa
restroom na nauwi sa matinding sabunutan. Hay.. Subrang nababahala na talaga ako
kay Stacey.

I smiled, while holding this flower pendant. This is from my mother. Hindi ko
maiwasang malungkot sa isipang wala parin akong link kung saan na ang mga totoo
kong mga magulang.

Lumabas ako ng kwarto dahil sasamahan ko si Mommy magpapacheck ngayon sa kanyang

Doctor. We have to monitor her health.

Nakita ko si Mommy na may kausap sa sala. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan nila
base na rin sa kanilang mga itsura. Pero ang babaeng kaharap nito ay masyadong
pamilyar. Hindi ko lang masyadong kita mula dito dahil nakaside view ito. At may
isang lalaki na medyo nasa fifties na yata, mukha namang mabait.

I suddenly got curious. Hindi ko naman ugaling makinig o makisali sa usapan. Pero
parang ipinako ang mga paa ko sa kinatatayuan at gusto kong panoorin na lang sila
dito.

Parang umiiyak yung bisita niya. At nakayuko si Mommy habang nagsasalita. Dahan-
dahan akong lumapit.

"I've lost her for twenty six years. And still looking for her all this time."

Biglang tumahip ang dibdib ko sa narinig. Ang boses na yon ay subrang familiar.
Sigurado akong kilala ko siya. Hindi ako pwedeng magkamali.

"Ako ang nag-iwan sa kanya sa ampunan. Dahil hindi na namin siya kayang alagaan.
Nagkasakit ang asawa ko nung mga panahong yun. Ibeninta lang siya sa amin ng ginang
sa halagang singko mel dahil wala daw silang pambili ng gamot."

Sabi ng matanda na nakayuko habang nagsasalita. Nakikinig lang si Mommy at yung

babae. There's a loud pounding in my chest. Kinutuban ako sa usapang ito.

"My poor wife, pay the bill at kinuha si Ella, dahil yun ang sabi ng ginang na
pangalan nito."

When I heard he mention my name, I think my world literally stop spinning. I felt
suddenly cold, and my jaw fell on the floor. I stiffened. And I don't know what to
do, how to react, or how to express my feelings now.

"But my wife suffered too much lungs cancer that time. Mahigit dalawang linggo pa
lang ang baby sa amin, nagdesisyon na akong iwan sandali siya ampunan. Kahit
kamuhian ako ng asawa ko, wala na akong magagawa pa dahil walang wala kami nun.
Pero nagkamali ako dahil yun mismo ang malaking dahilan ng maaga niyang pagkasawi."

He stopped at nagpahid ng luha. There's regret in his voice pero alam kong wala din
siyang magagawa noon, dahil yon mismo ang nakikita ko sa mga mata nito.
Ako ang baby na tinutukoy nito. Nakakasiguro ako yun, ako ang sinasabi nitong bata
na beninta ng singko mel para sa dahilang ipambili ng gamot. Para akong laruan na
pinagpasa-pasahan. I felt like my world starts crushing down.

"Ella!"

Nalingunan ako ni Mommy. I blink my eyes, dahil nanlalabo ito sa mga namumuong mga
luha. And finally when I look at them, my tears starts running down in my cheeks.
And to my surprise, the woman who has staring at me with so much conflicting
emotions in her eyes is the woman I never expect to be here right at this moment.

"Ella, anak.. She's your .."

Nahihirapang bigkas ni Mommy. She shook her head, and I'm waiting here like waiting
a centenial process of desperation.

"She's your real mother."

Walang kakurap-kurap na pahayag ni Mommy.

I felt a hammering pump in my chest at hindi na ako makahinga sa subrang

pagkabigla. I looked at her, na nagtakip ng kamay sa bunganga at humagulhol. Hindi
ko inaasahan ito. Hindi ko inaasahan na sa lahat ng tao sa mundo siya lang pala ang
nanay ko.

Surprised. Shock.

Yun ang unang naramadaman ko. At saya na may halong pagkalito. Humagulhol ito at
lumapit sa akin. Niyakap ako ng subrang higpit habang humihingi ng tawad sa kanyang
mga nagawa. Wala akong masabi. Ano ba ang dapat kong maramdaman?

**

Pinaliwanag niya sa akin ang lahat. Yung sinabi niyang nagkasakit ang nanay niya
(my Lola), iniwan sandali sa may kayang pamilya. Yung kapitbahay nila na medyo
mukhang pera. At sila ang nagbenta sa akin kay Mang Felipe Gomeri. Dahil sa
nagkasakit ang asawa nito at malala na ang sakit, iniwan ako nito sa ampunan. Ang
pagnanais nitong balikan ako ay may kasunod na dagok na naman sa kanyang buhay kaya
hindi nito naituloy dahil nagkasakit ito..dala ng matinding pangungulila sa
pagkamatay ng asawa. Until his son, sa ibang babae found him at sinama siya sa
states. I grew up in an orphanage until the Zamora family adopted me and accepted
the couple as their own daughter.

Hindi na nakita ni Mommy ang mag-asawang napag-iwanan sa akin pero last month
nakita niya ang anak nito. Nagmakaawa siya na ibalik ako o sabihin kung nasaan ako
ngayon pero patay na pala ang mag-asawa at ang tanging sabi nito ay ibinenta ako sa
isang Linda and Felipe Gomeri. Then mom used her money and influence as a multi-
billionaire business woman at agad na natagpuan ang taong nag-iwan sa akin sa
ampunan. The Havens Orphanage gave the records kung saan at kanino ako napunta.
That's why they are here.

Minsan hindi ko maiwasang maisip na mas masahol pa ang sinapit ko sa mga

teleseryeng buhay. Pero sadyang may mga pagkakataon talagang nangyayari na hindi
natin inaasahan tulad ng sa buhay ko ngayon. Everything is possible.
She's begging for forgiveness. And who am I to despise her? After all she's my real
mother. Hindi naman sinasadya ang lahat. It only happens for a reason. And I'm
still thankful because I found the biggest reason why it happened. And that's
Yesha. She's the answer in everything. And I couldn't ask for more. Ang mahalaga,
nag-effort ang tunay kong ina na ipahanap ako. She never stop. Until she found me.
Wala na akong mahihiling pa. Naikuwento na rin nito na patay na ang ama ko. He's an
Irish and died before I was born, Coz of accident. Kahit hindi ko pa siya nakikita,
andun parin ang lungkot sa nangyari sa kanya. Ang mahalaga alam ko na ang tunay na
identity ko. Knowing my biological mother is a blessing na ilang beses ko ring
hinihiling. Natupad na rin sa wakas!

She paused nung makita niya ang necklace na sout ko.

"Oh, dear.. That's necklace I gave for you right at your birth. You know what its
from your Dad. He gave it to me nung monthsary namin. Pinagawa niya yan. He even
wish na ang ELLA will be his daughter's name in the near future. Ella is from her
birth mother Ellandiel. So that's why I gave you a name Ella. Itinago ko yan sa
precious box mo nung iniwan kita, buti na lang walang nagkainteres na ungkatin
lahat ng gamit mo. Kung hindi baka pati yan nawala sa iyo."

Malambing niyang tugon while caressing my arms, my cheeks and soothing my hair. I
love the feeling. It feels so right. Kaya pala familiar siya sa akin nung una ko
siyang makita dahil may hawig pala kami. Kaya pala ang gaan ng pakiramdam ko sa
kanya dahil talaga nga palang magkadugo kami at ang saya saya sa pakiramdam.

Binigyan nila kami ng privacy para makapag-usap ng masinsinan.

"I never stop hoping na sana someday, I'll find you.. But then salamat sa Diyos at
natagpuan mo ako."

I smiled warmly to her. Inaabsorb ko parin ang katotohanan na siya ang ina ko na
namet ko ilang buwang nakalipas sa Texas, at nung time na inalo ako when I'm broke.

Coincidence brought you somewhere.

"I love you Ella, kahit kailan hindi ako sumuko na makita ka anak."

Naluluha nitong sabi. Napatitig lang ako sa kanyang mga mata. We have the same
eyes.

Tumulo ang luha ko at mahina kong pinahid ito. Tumingin ako sa baba at humugot ng
hangin.

"I love you too Mom.. Hindi mo lang alam kung gaano ko pinangarap na makita at
makilala kita."

I'm sobbing at niyakap ako nito. Hinagod niya ang likod ko, giving me a loving and
sweet gestures of comforts.

"Ella?!"

Lumingon ako at nakita ko si Yvo na nakatayo at nagtatakang napatingin sa aming

dalawa.

"Hmm.. Sweetheart come here."

Tumayo ako at sinalubong siya. I gave a him slight kiss and hug.

"Oh.. Mrs. Heusaff, you're here. Have a nice day to you."

Nagtataka ako kung bakit magkakikala sila. Kinamayan niya ang mama at binati rin
siya nito.

"Magkakilala kayo Sweety?"

Tanong ko sa kanya. Dumako ang tingin ko Kay mama na nagtataka. Ngumiti si Mommy
sa akin at tumango.

"Ako ang bagong investor ng ZGC darling."

Tumango-tango ako. Ahh.. Kaya pala. How lucky I am.

"Anyway, sweety. Meet my real mother."

Laglag ang panga nito nang sabihin ko sa kanya ang bagay na yun. He gave me a
confusing look. Nagpalipat lipat ang tingin niya sa aming dalawa. Tila nagpoprocess
pa ang utak nito sa sinabi ko.

"You mean..?"

"My biological mother. My birth Mom."

Agad kong dugtong. I'm smiling to him proudly.

"How the hell that happened?"

Sa tonong hindi makapaniwala nitong tanong.

And we explained to him everything. Naunawaan naman agad nito. Nagtanong siya ng
mga iilang bagay at masaya din siya dahil sa wakas natupad na ang pinakaasam-asam
ko.

Nag-usisa si mama sa kanyang apo. Sabik na sabik itong makita si Yesha. Sinabi
namin sa kanya ang totoong sitwasyon at problema ng pamilya para maintindihan nito.
Sa susunod na linggo sasamahan ko siya papuntang London. Ipapakilala ko siya kay
Yesha, at sa family Smith.

I'm so happy sa mga nangyayari ngayon sa buhay ko. At last dininig ang panalangin
ko. Siguro nga andami kong nagagawang magagandang bagay sa mundo para bigyan ako ni
Lord ng award na ganito. God is so good all the time.

***please VOTE if you like the story.** THANK YOU. :)

Seventy Three- Love Below the Surface

Ella POV

"Surprise!"

Sigaw nito nang tanggalin niya ang nakapiring sa mga mata ko.

Isang magarang bahay na hindi pa natatapos ang ibang parte sa pagkaka-construct.

Napaawang ang bibig ko.

This is so big, that a dozens of family can live here. It's so overwhelming.

"It's our home. Actually I bought this three years ago. Before we got married. And
its under contructions. Pero.."

He paused for a little while, he shook his head and then smiled. Alam ko, na
nahinto ito nung umalis ako.

"Like I said things won't work out gaya ng iniisip ko that time. And my fault
because I was so stupid--"

"Sshhh.. Enough for that."

Agad kong sabat. I smiled warmly to him, inuunawa ko kung ano man ang nangyari sa
nakaraan. It doesn't even matter.

"Ang mahalaga were together now. And no one can break us apart. Okay?"

Niyakap niya ako at hinalikan sa ulo ng ilang beses. I can feel his warm breathe.
And it deeply brought senses into my body.

Bumitiw siya at nakangiting hinarap ako.

"I want big home for us, build a big and happy family with you."

I can feel his sincerety. Ang boses into ay umalingawngaw sa puso ko. I wanna
scream from the the top of my lungs because of this wonderful life God given to me.
The emotions seemed to be electrifying everything around us. And it's so
overwhelming.

"I love you, Yvo."

Wala na akong ibang masabi pa. Yun na lamang ang tatlong katagang salita na kaya
kong banggitin at ang pangalan nito.

"And I love you more. So much more, Sweetheart."

Then we sealed by the over floating kisses. I'm so crazy in love with him. The
kissed was so enchanting. The relative silence between us filled in the air. We
just enjoying staring to our future home habang magkayakap.

Nasira lang ang moment nang biglang nagring ang phone ni Yvo. Sinagot niya ito.
Biglang nag-iba ang expression ng mukha nito. There's maybe something wrong in his
business.

May mga sinasabi siyang mga bagay na hindi ko maintindihan.

"We have to go home. Nagkaproblema ang finance department. I have to be there right
away."

Kalaunang sabi nito. Tumango lamang ako at mabilis kaming lumisan sa lugar na yun.

***

Yvo POV

"What! Saan napunta ang ilang milyong budget para sa Emperial Home?"

Gulat kong naitanong kay Mr. Falcon nang sabihing questionable ang nawawalang
budget ng departamento. Kamakailan lang naglabas ako ng full budget para sa patapos
na project tapos ito walang nangyari. Pumalpak ang project na matatapos sana
ngayong taon.

"Sir, tine-trace na po ngayon kung sino ang naghohold ng budget at kung paano
nawala."

Nakayuko nitong sabi. Ganito siya kapag may pinuproblema ako sa kumpanya. Natatakot
na masinghalan at mapagbuntungan ng galit. But I think that's being unreasonable.
Hindi ko na gagawin ang dating nakagawian.

"Okay. Just don't forget to inform me about it, sabihan mo si Servo na madaliin ang
pag-aasikaso. You can leave now."

Kalmado kong tugon. Nag-angat ito ng ulo at napamaang na nakatitig sa akin.

"What?"

I asked frowning at him. Bigla itong umiling-iling. He smiled. Taliwas sa inaasahan

ko.

"What's for that smile?"

Hindi ko maiwasang magtaka sa mga ipinapakita niya ngayon.

He smiled sheepishly.

"Iba po talaga ang nagagawa ng love. Hindi na po kayo stress. At hindi na po kayo
masungit. Walang high blood. Salamat kay Ma'am Ella."

Sa lawak ng pagkakangiti nito ay hindi ko lubos maisip na ang laki pala ng

ipinagbago ko.

"Tigilan mo nga ako. Just leave and do your job there."

Pinilit kong maging strikto pero I think it's not working. Coz I can sense that my
eyes is smiling even though I've tried so hard to hide the fond and happiness about
it. Nagkamot siya ng ulo at natatawang lumabas ng opisina.

Saka na ako ngumiti habang nakatingin sa pinto. Umiling iling na lamang ako. Time
goes by at hindi ko ma-imagine na ito na ako ngayon. Nakangiti, at masayang masaya
sa piling ng mahal at sa aming anak. It's fulfillment. And I felt so blessed.

I heard my phone ringing. Kaya mabilis kong sinagot ito.

Si mommy ang tumatawag.

"Hello, Mom."
- "Yvo, go home now. It's an emergency!" -

My heart flipped when I heard Mom's voice in panic. She's hysterical. I felt the
tightening grip in my stomach.

-"Now!" -

Sigaw nito nang hindi ako nakapagsalita agad. Nakarinig ako ng matinis na boses sa
kabilang linya, isang boses na babae bago pa man naputol ang tawag.

Dala ng tinding kaba at tensyon. Lumipad na ang espiritu ko habang nagmamaneho ng

sasakyan papunta sa mansyon.

**

Maraming police ang nasa labas ng mansyon at namutla na ako papasaok sa loob. My
adrenaline rushing through my veins and I couldn't think straight anymore.

Gumuho ang mundo ko sa nakitang eksena sa loob. Nanlamig ang buo kong katawan
kasabay ng pinaghalo-halong emosyon. Horror, shock and fears.

"Huwag nyo subukang lumapit kundi hindi ako magdadalwang isip na patayin ang
babaeng ito!"

At mas lalo akong natakot sa pagsigaw nito. Piniga ang puso ko sa babaeng
hinahawakan nito sa leeg at tinututukan ng baril.

***continuation next chap**

I hope you guys continue voting in my story. And leave comments as well.

**please SHARE**

Seventy Four-Traumatic

Ella POV

"Huwag nyo subukang lumapit kundi hindi ako magdadalawang isip na patayin ang
babaeng ito!"

To my shock-horror face, I suddenly got panic staring at Mica na nasasakal sa

pagkakahawak ng kamay nito. Umiiyak si Mica habang hino-hostage ni Stacey. Si Mommy
ay biglang nahimatay at mas lalo lamang kaming naging hysterical.

Nakapalibot na ang police at nasulyapan ko si Yvo na kakarating pa lamang galing sa

office. Kitang Kita ko ang takot at kaba sa itsura nito.
Isinugod na si Mommy ng ambulance. Sinabayan ito ni Dad.

Jamie was standing there kinakausap si Stacey. Nagmamakaawa ito at nakikiusap na

tigilan na ang ginagawa pero hangal na ito at wala na sa sariling katinuan para
makinig.

I close my eyes tightly. Napadaing ako sa Diyos. Humihingi ng tulong. I must have
to do something.

"Isa ka rin Jamie! Wala kang kwentang tao! Kaya ka iniwan ng asawa mo dahil sadista
ka! Isa ka rin sa mga lalaking gumagawa ng kawalang hiyaan!"

Sigaw niya dito. Gumuhit ang pait at galit sa mga mata ni Jamie nang marinig ang
mga pinagsasabi ni Stacey. He gritted his teeth at nagtitimpi na ito ng sa galit.
Isang tawang nakakaloka ang binitiwan nito. Yung ngiti at tawa ng isang evil witch.
Siya mismo ang sumasalamin sa character na yon. Nakakatakot.

"Stacey what do you want? I'll give all what you want pakawalan mo lang si Mica!"

Pagmamakaawa ni Yvo. She glared at him. Unti-unting gumuhit ang mapanuyang ngiti sa
labi nito gaya ng inaasahan ko.

"Isa ka pa, Yvo! Akala mo hindi ko alam na pinapasundan mo ako? Ang bobo mo!"

Tumawa na naman ito ng ubod ng lakas. Nagulat si Yvo sa sinabi niya, sumulyap siya
sa gawi ko at nagkatinginan kami. Ramdam namin sa bawat isa ang bumabalot na takot
at subrang pagkabahala.

"Ano? Nagulat ka? Matagal ko ng alam na pinagkakaisahan niyo akong lahat!"

Sigaw nito at mas lalong diniinan ang hawak na baril sa ulo ni Mica. Napasigaw kami
sa takot. Mas lalong umiiyak ito sa kinalalagyan. She looks so helpless, hopeless
and so vulnerable. Piniga ang puso ko sa nakikitang kalagayan ni Mica.

I'm crying, I know na ako lang naman ang kinamumuhian nito. Nadamay lang ang lahat.
At walang dapat ibang gumawa ng ibang paraan kundi ako lamang.

"Stacey, sa akin ka lang naman galit diba?"

Agaw ko sa atensyon niya. Saka siya lumingon sa akin. Dahan-dahan akong lumapit sa
gawi niya. At nagwawala siya habang hawak ang hostage. Bigla akong napahinto. Ang
mga pulis ay alerto sa kilos pero wala ni isang nag-attempt na lumapit dahil
kakalabitin nito ang gantilyo sa hawak na baril. Anytime soon there could be a big
possibility that Mica will die. At hindi ko kakayanin yon.

"Wag kayong lalapit!"

Hysterical nitong sigaw sa crowd. Nagpause ang lahat, taking their breathe. I
gasped in the air. Napalunok ako.

"Stacey ano bang gusto mo? Kung ako ang kailangan mo, ako na lang huwag lang si
Mica. Please.."

Umiiyak kong pagmamakaawa. Umiling-iling si Mica na nakatingin sa akin. Halatang

disgusto sa ano mang binabalak ko. Nagliwanag ang mukha ni Stacey sa sinabi ko.
Nanlaki ang mga mata nito at ngumiti. Isang nakakalokang ngiti ang gumuhit sa
kanyang labi.

"Oh dear Ella. Ang swerte mo, tatlo na ang mommy mo. Ikakasal ka na sa
pinakamamahal mong lalaki. May anak pa kayo ni Yvo. Sayang hindi ko siya nakita
this past few days. Anyway, I'm so happy for you! Malas mo lang dahil ako ang
naging kapatid mo!".

Nagsigawan ang lahat at dumadagundong ang malakas na boses niya at nahihibang na

pagtawa nito.

"Please Stacey! Don't hurt her. Ako na lang. Ako lang naman ang kailangan mo,
diba!?"

Desperada kong pakiusap sa kanya. I took a glance at Yvo who were shaking his head
in disbelief and disagreement.

"Lumapit ka Ella! Lapit!

Mas diniinan nito ang hawak na baril kay Mica. And everyone was in panic.

"Anak! Huwag! Parang awa mo na. Huwag mong gawin ito!"

Hysterical at umiiyak na pakiusap ni Mama. Kararating lang nito kasama si Servo.

Bakas sa mukha nito ang subrang takot at pag-aalala.

Marahas niyang itinulak si Mica at agad akong hinablot. Ako naman ang ginawa nitong
hostage. Nakita ko ang pamumutla ni Yvo. Pumikit ako at mariing nagdasal.
Ipapasadyos ko na lamang ang lahat ng ito.

Hinihila ako nito palayo, palabas ng gate. Hanggang sa dumako kami sa sa labas.
Pinaalis niya ang driver ng kotse at ipinasok niya ako sa loob.

"Just drive. Bilis!"

Itinutok niya ang baril sa mukha ko. Halos hindi na ako makahinga sa subrang kaba.

I start the engine and drove away. Tinutukan niya ako ng baril habang nagmamaneho.
Pasulyap sulyap siya sa likod at dinidiinan niya ang baril sa tagiliran ko.

Nakaset ang utak ko. Lumulutang at tila ume-echo na lamang ang mga tunog na
naririnig ko sa palibot. Isa lang ang kinakapitan ko sa lahat. Ang Diyos. Wala
akong ibang nararamdaman kundi ang pag-asang magiging okay ang lahat.

"Drive fast! Bilisan mo!"

Napapikit ako sa pagdidiin niya ng baril sa tagiliran ko. Sumulyap ako sa side
mirror. May kotseng nakasunod. I recognize the car, si Yvo ang nagmamay-ari nito.

Oh God..

Napasinghap ako. Ipinagdasasal ko na lamang na huwag siyang mapahamak. I've never

drive so fast like this before. I'm driving with full steam ahead. I'm not great in
speed. Medyo nahihilo na ako. Lumalabo na ang paningin ko.

And I'm so scared with this. Nanginginig na ang kamay ko. And I'm losing out of
control.

Shit. Shit. Shit.

Pagmumura ko nang mapansing nawawalan na ako ng self-control. Lumipad kasi ang utak
ko kay Yvo na pilit na hinahabol kami.

May mga pulis ding nakasunod. Wala na akong alam kung saang deriksyon na ang daang
tinatahak namin. Mabuti na lang malawak ang sementong daanan. Umabot na kami sa
isang tulay.

Tumingin ulit ako sa side mirror. At malapit na kami nitong abutan.

"Ba't ba ang bagal mo?! Malapit na tayong abutan!"

Nauntag ako sa sigaw nito kaya bigla kong natabig ang manibela. May nakasalubong
kaming truck at bigla kong inilihis ang kotse. .

And it turn out to be disaster dahil lumihis kami sa gilid ng tulay. Nanlaki ang
mga mata ko. Sinubukan kong magpreno pero huli na ang lahat. I close my eyes an let
this chances overflows.. Coz I don't have a choice.

"Mommy!"

It echoed in my mind repeatedly as I've remember her pretty face smiling at me,
waving her hand. Blowing some kisses and saying I love you to me.

Only one name entered in my mind..

Yesha..

***continuation next chap**

**please Read, Vote and Share**

Seventy Five- A Rainbow After The Rain

Yvo POV

To my utter shock face, I chase after her. I jumped off from a tall bridge to come
over and drive to the water just to rescue her. I've come to the point of losing
her again and I'm not strong enough to face the possibilities. So scared to know.
My turbulence fear popped up in my mind.

No.

I heard a defeaning sound around. And I only heard my heart beat jolting and
kicking so fast. This is entirely different fears that I've encountered for my
whole life. This is absolutely shit that could totally shut all my veins. I felt
rage and determined to save her.

I don't know how tall it is from the ground pero if the car is so close then it had
a possibility na hindi agad nakapasok ang tubig sa sasakyan.

I found the car, and when I looked at the front seat. There's only woman I found
there. It hit like a bullet through in my heart.
Walang malay si Stacey. Wala akong nakitang Ella. Binuksan ko ang door at hinablot
ang katawan nito. I dive fast as I could pataas. May mga rescuer sa tabi ng tubig
at agad nilang kinuha si Stacey sa akin.

"I have to go back."

"No, sir. May mga rescuer na po ang gagawa ng trabaho. Kailangan niyo po munang--"

"Tanga ka ba! I have to get my wife!"

I shouted angrily to the man wearing suit (like rescuer outfit). He paled and
shouted his men to search the whole area.

In my heart, she's my wife. There's no need of those papers that proof we had a
strong relationship as husband and wife. For me it's more than that and I have to
find her there. Bukas ang bintana at pinto ng kotse, kung wala siyang seatbelt
malamang tumilapon siya palabas ng sasakyan.

Bumalik ako sa ilalim ng tubig at umabot kami ng isang oras sa paghahanap at wala
kaming nakitang katawan sa ilalim.

I close my eyes tightly and summoned the feeling of loss. No, she's alive. And the
past slowly appearing in my mind. When Stacey and Brenda threw her in 8 feet water
in the pool when were kids. That was a nightmare. Hindi siya marunong lumangoy.
Thinking about that idea makes me shiver in fears. Frustrated akong napahilamos sa
kamay.

Oh God, where is she?

Nilawakan ang paghahanap. Naglakad ako sa tabi at sinusubaybay ang gilid ng may
kalalimang lawa sa pagitan ng malawak na ilog.

May nakita akong nakadapa sa gilid ng damuhan. I recognized the floral dress she
wears a while ago.

"Ella! Sweety!"

Umakyat ang adrenaline ko.

Sing bilis ako ng kidlat na nakalapit sa kanya. She's wet at sinuri ko ang buong
katawan niya paharap sa akin. She's unconscious but I don't see anything wound on
her body. I cupped her face and gently blown some air to her mouth.

I'm shaking in despair. I checked her pulse rate and still responses. She's alive!

"Hmm.. "

She moaned while moving her lips. And I felt so relieved.

"Oh baby.. Wake up."

My tears of joy streaming on my cheeks and I could no longer wait to hug her and
scoop her in my arms. I shouted to those rescuer and they run to my side.

***

I've walk pacing the patio while waiting to the Doctor to come out and gave us the
result about her.
"Shit you! What happened to the undercover agent!? I dont need an explanation for
now!"

I hang up the phone immediately when I receive a calls from the agency. The private
agent I hired was on disgrace few weeks ago due to car accident. At may ipinalit
silang wala masyadong alam kaya naisahan ni Stacey.

"Hey, relax. Everything will be okay."

Jamie notice me as I've encountered this very disturbing scenario. I sighed and
felt relief somehow. He's right. Mica was sobbing with her hands and Sev keeps on
comforting her. As Mom was confined here also, everyone is here and waiting the
tensions of test and result for both Ella and Stacey.

Her Mom was hyterical and she's here still crying quietly. I'm here standing and
gazing the door, waiting to someone who come out an give us all the necessary
result as we expected.

After few minutes, the door open invitingly and everyone of us stand up the notice.

Tita Arra asked the Doctor immediately after me. I can barely see all the tension
here. Afraid of bad news might to break out.

"Ella is very much fine. She just feel nausea due to her conditon. Nahilo lang siya
sa pangyayari. And stress fatigue, no fractural injuries, no internal damages.
Ahmm.. Aside from that, she's six weeks pregnant. Masuwerte siya at malakas ang
kapit ng bata, hindi siya nakunan."

My jaw fell, mouth wide open in surprise. and everyone burst out their happiness.
My heart flipped up for joy. Hindi ko maipaliwanag ang subrang saya na nadarama. I
wanna scream but my mind stuck up and couldn't get enough about the truth. It's so
entirely new hope and new life for the rest of us.

And our baby.. I'm so happy about it. I felt so delighted. It was as if I've found
the new door for a new beginning. Life is so beautiful.

"But..."

The doctor continued, looking each one of us. And we paused, I can feel the sense
of bad news that he about to say.

"About Stacey.."

Bigla akong napapikit nang banggitin nito ang pangalang Stacey. I almost forgot
her. I sighed. I know she's not okay. She left inside the car, unconsciously and in
danger. For some many reasons, I can't blame her. Her insanity and sick mind brings
her down. And we suffered too much too. But the point of she isn't normal was kinda
hurt and weary after all. I already dismissed the idea of losing her at this point.
After all kapatid parin namin siya, kapamilya.

"She's in comatose. And we set up an operation for her damage brain fractures."..

And so on.. That I don't understand that much medical terms and conditions. Each of
us saddened the situation of she'd been suffering to. It needs time to heal and
recover the accident. Even the Doctor said that she might die for any moment. But
there's always hope for that. The standing of her life is 50-50. There might be a
possibility that she could lose her life in the process of her operation soon. And
it's so damn frustrating anyway.
I'm engrossed with my baby with Ella, a new blessing and I'm thankful that she's so
fine. But to the other side of the incident, I felt pity for Stacey. Somehow, the
symphaty wasn't enough to ease person's conditions but doest it counts for a good
help though. In some other way again, we could help her to recover and move on for
the better life. I don't ever knew if she deserved it or not. Whatever it may seem,
always look to the brighter side of life. And that's how I role my life now.

***

Ella POV

I'm smiling while looking into his deep set eyes. It's warming and very beautiful
to see. Like I've seen our daughter through his gestures and facial expression. I
miss Yesha so much.

He's soothing my hair in a very sweet manner. He even caressing my cheeks, lips and
every inch of my face. He kissed my forehead, eyes, tip of my nose, lips and cheeks
as gentle as he can. He treat me like I'm fragile and handful gem. This is so good.
I mean it's the best of him. Perfectly beautiful and unexplainable feelings that I
had.

Coz it's more than happiness.

"Are you okay? Wala na bang masakit sayo? How are you feeling now?"

I smiled and laughed with that questions again and again.

Actually, kanina pa niya tinatanong ang bagay na yon. Nagsilabasan na lamang ang
lahat ng taong nag-aalala sa akin, ganun parin ang tanong niya. Siya ang nagpaiwan
at nanatiling nasa tabi ko.

They gave us privacy to talk privately.

"I told you I'm fine. I just felt dizzy and tired."

I answered smiling to him. He chuckled and steal a quick kiss on my lips.

"Hmm. That's normal coz we have a new blessing to come.". ..

Hah? Normal ang alin? Anong blessing?

I am looking at him frowning, confuse of what he said.

He's still smiling, sizzling with his soft laughters. I can sense that he is so
happy but I just don't get it. He took my hand and kissed it.

"Your pregnant sweetheart. Buti na lang hindi ka nakunan. Thank you so much for
adding a new life. I mean new member of our family. You really made me so happy."

And I'm speechless upon hearing those words. It's a totally a surprised with so
much intense of gratitude. It's empowering to my whole being.

O-M-G! Thank you Lord!

My eyes becomes misty. I feel so happy and completely blessed.

We hugged, we kissed and he shouted for joy. And I was left unspoken. Because I'm
so super blown away with happiness.

"Yvo, how's Stacey?"

Finally it blurted out. Ito ang gusto kong itanong sa umpisa pa lang. Hindi lang
ako nakahanap ng tyempo.

Biglang nag-iba ang timpla sa mukha nito. It was grief and I can feel it.

He shook his head and sighed.

"She's in comatose. Kailangan pa siyang operahan. At hindi pa sigurado kung

successful pa ang gagawing operasyon."

I sighed and close my eyes. Hindi ko maiwasang masaktan sa dinanas nito. Nobody
wants it but she needs prayer.. A lot of prayers.

"Anyway, sweetheart. How did you save your life?"

Naitanong nito. I looked up to him and my mind processing all the details I've been
through in that accident.

The fact that I can fight back for her wasn't a good strategy to save us or me.
Definitely even I knew how to protect myself I still don't want to do such things
as unplanned na ikakapahamak ng iba.

First, if I fought at the moment na hinostage niya ako, it might could have been
she would harm anyone else there. Natatakot akong makabaril siya ng ibang tao.

Secondly, when she let me drove the car, my intention was to go away from those
people and I already prepared myself how to get rid of her. Its on under the plans
but it came out disastrous and ended onto a tragic accident.

That was traumatic and even fall out of place.

When the car was about to fall, I unlock the door. From the start of driving I
forgot to fasten my seatbelt. So it happened na nahulog ako sa car.

I know how to swim dahil nag-aral ako sa abroad. Aminin kong nagkaron ako ng phobia
sa tubig it's because of what Stacey did to me. Pero I'd conquer my fears. Ayokong
patuloy akong lamunin ng takot.

When I felt na nahulog ako sa tubig, realization takes over. I don't wanna die as
early as this. Kaya I've strived hard to swim and find place to be safe. Hindi ko
na nagawang isalba si Stacey dahil I couldn't take any longer to stay in the
water. I felt dizzy and it makes me so nauseous. Nagawa kong tumabi bago nawalan ng
malay.

What was happened was a saving grace. It was rarely a blessing to me but a disgrace
with someone.

There's always a rainbow after the rain as everybody believes in that saying.

Hindi ko na namamalayang umiiyak na pala ako habang nagkukuwento kay Yvo. He was so
thoughtful enought to comfort me in anyway he could. He enlighten my mood and gives
me courage and hope that life is so much more to live because I was so devastated
after I knew of what had happened to Stacey.
I cried in loneliness for her. I know it's not my fault. But the mere fact that I
was part of her miserable life, part of her hatred was somehow a sudden regret. Coz
it came to this. If only I knew that she had sickness. I could have at least avoid
her entirely.

At ito buntis pala ako. Nagpapasalamat ako at nagawa kong isalba ang buhay ko dahil
may buhay din akong dinadala.

"Baby, enough. It's not your fault. What happened is just all the trials."

He said gently to my ears. And it's so comforting. I smiled to him and nodded
slowly.

Everything happens for a reason.

****please VOTE if you like the Story***

THANK YOU.. :)

Seventy Six-Love is in the Air

Ella POV

"Sweetheart, Ella. I fell inlove with you from the first time I saw you. From that
day, I know I couldn't live without you. Your my soulmate and everything. Ahmm.."

He shook his head, trying to sustain his emotion. I know it's getting emotional but
it's so good to be true.

Then he smile and looked straight through my eyes. He took my hand and inserted
the wedding ring on my finger.

"Today, I take you to be my lawfully wife, to be your partner for life.. Take this
ring as a symbol of our unity and my undying love for you. I promise that I'll be
faithful and worthy of your trust and love. Sweetheart, I love you, and respect you
in every way you deserved. I'll cherish you. And be here with you through ups and
down. For the rest of our lives.."

Hindi nakaligtas ang luhang tumulo sa mga mata nito. And I was too. I wiped the
tears and start my vows.

"Yvo, I know I've hurt you many times. Leaving you is a way of my escaped. But I
guess doing that was adding sentence to my life..."

I paused for a while, composing myself not to be emotional. I heard everyone's soft
laugh and he chuckled.
Then I continue. Nawala tuloy ako sa concentration.

" Sweetheart, take this ring as symbol of my love for you."

I took his hand and inserted the ring. At nahihilo ako. Hindi ko napigilang
maghikab sa harapan niya. And all of them laughed. Even the priest smiling to my
gestures. Oh, nag-uumpisa na naman ang morning sickness ko.

Then I looked up to him. I smiled, and he did. It was the most amusing smile I've
ever seen in his face.

"Ahmm.. I vow to honor you, cherish you, respect and love you for the rest of our
lives. Though I may not be the perfect wife that you want me to be. But still, all
I can promise is to stay with you no matter what happen. Gives you comfort, to
laugh and cry with you."

I took a deep breath and hikab again. And I don't know why people make it fun. Uh-
uh.. I can heard soft laughters again all around.

"Sweety, make it fast."

He murmured and winked at me. Then I do, I took a glance with the people around.
And I can barely see all their wide smiles on their faces. It was amusingly that
kind of smiles I get.

"I love you very much. And I'll love you more unconditionally and always be with
you for the rest of our lives."

Then the priest gives his final message. And all I can do is to still awake. Hindi
naman ako as in puyat, kaya lang talagang nakakaantok.

"For poorer and richer, till death do your part. I now pronounced you as husband
and wife. You may now kiss the bride."

Yun lamang ang narinig ko na sabi ng pari. I smiled to him, he open my veil.
Nagkatinginan kami. It was electrifying stares we made. The smiles plastered
happily both on our faces. And after few seconds, we kissed. It was gentle, soft
and intimacy.

The applause is roaring inside the church. Yes, we really made it through.

Taking pictures all together, posting their nicest selfies ever had are thrown
everywhere. Everyone greeted at us, giving us their finest advices and gratitudes.

Everyone was so happy.

I am really sleepy til the reception was over. Natatawa na lamang sila sa mga
inaasal ko.

***

I'm three months pregnant. And I'm suffering too much morning sickness.

"Mom, can I go to your honeymoon?"

Yesha approached me. The innocent smiles plastered on her face.

"Oh, baby. Come here I'll kiss you first."

Hindi naman niya kasi alam ang ginagawang honeymoon ng mag-asawa. All she knows
maybe is kind of get together like touring around in Disneyland. I explained to her
na hindi allowed ang baby sa honeymoon trip.

Binuhat ko siya at hinalik-halikan.

"Sweetheart, bawal ka magbuhat ng mabigat. Come to Daddy Yesha."

Kinuha niya ito. Talaga nga namang bumibigat si Yesha. I'm smiling habang
nakatingin sa mag-ama. May ibinulong ito sa kanyang anak.

Kahapon lang ang kasal namin. At next week pa kami tutungo sa Maldives para sa
aming honeymoon. Marami pa kasing aayusin si Yvo sa office. Ang hirap pala kapag
CEO ang asawa mo. Andaming inaatupag na paper works. Pero he knows how to adjust
his time naman. Kaya as his wife, I'm very supportive in everything for us, for him
and for our soon big happy family.

"Mommy, there's a baby in your tummy?"

Suddenly she asked. Nagkatinginan kami ni Yvo.

"Yeap. Sooner or later, magkakaroon kana ng brother or sister."

Nakangiti kong sagot sa kanya.

"Wow.. But.."

She frowned. Yan lage ang facial expression niya if it something bothering her.

"How? The baby will grow in your tummy?"

"Yeah, it will grow bigger and bigger and then pag ready na siya lumabas. She/He
will go out na."

Namimilog ang mga mata nito. Wari may iniisip.

"Like tita Naneth?"

She asked. I nodded immediately to feed her curriousity. Anyway, Naneth is eight
months pregnant. And everyone was excited for it.

"The baby will go out with your mouth, mommy? Like that?"

Nagkatawanan kami ni Yvo sa tanong niya. Bata pa talaga si Yesha. Marami pa siyang
walang alam. What is two years old and ten months. She's just too smart to asks too
many questions.

And we explained to her na hindi ganun. Paglaki niya maiintindihan na niya ang
lahat. Let's just take the time for her growing up stages. In her perfect time,
maiintindihàn din nito ang lahat.

Alam kong ano mang darating na hunos sa aming buhay ay kaya naming harapin ito.
Dahil wala ng mas titibay pa sa isang masaya at buong pamilya.

Love is in the Air.

**please VOTE if you like the story**

**next will be the Epilogue***

Thank you guys,..

Author's Note

First and foremost, as usual saying.. THANK YOU GUYS!! for supporting my story.

You really guys made me feel so happy.. It doesn't matter kung undiscovered itong
story. As long as may mga readers na paunti-unting nadidiskubre ang storya ko happy
na ako dun.

And to those who read chapter by chapter, salamat ng madami talaga sa inyo.
Restricted kasi ang THE SECRET LOVE. Kaya hindi na siya public. Sana may
makadiscover pang iba.

I hope susuportahan nyo ang sequel ng ZAMORA BROTHERS SERIES.

And now I'm currently writing the MARRYING THE DESPERADA ( Jamie Zamora and Zea
Chiongbian story)-- this story is all about fixing their marriage. Second chances
and discover about Jamie's attitude and a lot more. Mas worst pa daw siya ni Yvo
(as my cousin told me to).

At yung OPPOSITES DO DISTRACT (Servo and Georgia)- this is kinda different story.
Iba ang twist at iba ang type of characters. Saka medyo humurious. Anyway, sigway-
sigway lang naman ang updating ng story na to. Coz I'll be focusing on Jamie's
story after this TSL.

Thank you .. Thanks talaga. Hoping suportahan nyo parin ang ibang story ko.. Mwahh
Guys..

Lovelots from,

Jacee

(Epilogue next)

Epilogue

-Our deeds determine us, as much as we determine our deeds.......

___George Elliot___

***

Everything was so settled. We are going to have a picnic today. We always have
family bonding every Sunday. Pinag-uusapan na namin yan ni Yvo.

"Yullo, no! Don't eat that one. That's dirty."

He looked at me frowning. He's one year and six months old. He's holding his Dad's
necktie.

I scooped him in my arms at inilayo ko ang necktie ng Daddy niya. Sinampay kasi ni
Yvo sa crib niya. Kaya nakita tuloy tapos pinaglaruan.

Nagthumb suck na naman ito sa kamay.

"Hello Yullo. Come on, hurry up. Aalis na tayo."

Tuwang-tuwa naman ang baby sa biglaang pagsulpot ng kanyang Daddy. Iwinawagayway

nito ang mga kamay, nagpapakuha kay Yvo.

"Ohh, my baby.. So handsome, like Daddy."

I rolled my eyes when I heard that. Obviously, si Yullo ang resemblance niya. Well
si Yesha, hati kami ng pinagmanahan nito.

"Ohh, look Mommy Yullo oh.. She's mad coz I'm so pogi."

Pabulong kunwari niyang sabi pero halata namang pinaparinggan na naman ako. I
chuckled when I saw Yullo, na salubong ang kilay. Ang expression nito ay gwapong
gwapo like his father.

"Saan si Yesha?"

Maang kong tanong nang maalala ang panganay.

Ngumiti siya. Yung ngiting nagsasabing 'guess what, as usual doing her own
routine.'

I sighed. Si Yesha talaga, gustong gustong gayahin si Kendra (daughter of Chesca

Garcia, an actress).

"Then anong ginagawa niya ngayon?"

I asked curiously. Usually, she loves dancing, singing and acting. May plano
sigurong mag-artista which is kinaayawan ko pero if ever the chance comes and gusto
niya talaga. Well, I'll support her anyway with all the guardian for that matter.

"Look at the sala."

He pointed with his lips sa labas ng other side of living room. Anyway ito na yung
mansyon na pinagawa namin last year. Natapos na rin and of course we're living here
together.

Pinuntahan ko ang isa pang sala, where there are HD television, piano and other
stuffs. Meron din naman kaming music room for Yesha.

Andun sina Mommy Regina at Mama Arra. Masayang-masaya sa pinanggagawa ng apo. Well
Yesha knows how to belly dancing and singing. She's totally a talented baby doll.

Nakangiti akong nagmamasid sa kanyang pagsayaw sa harapan ng TV across her

grandmas.
"Lola, you have to dance Zumba."

Nagtawanan ang dalawang matanda.

I'm standing here at the doorway thinking all about this year.

I already met my brothers in My mom's side. They are Tuxc, Louie, and Joseph. All
of them are so nice to know. Napaka-humor nilang kausap.

And about Naneth-Dyllan. They're so happy together with their son, Coby. Nasa New
York sila ngayon. Natuloy kasi ang itinayong branch ng Image Studio. At sila halos
nagpapatakbo ng negosyo. Minsanan lang ako nakakacheck sa status ng business and
all those stuffs. Alam ko namang magaling sila kaya I trusted them so well for
that.

Jamie and Zea-they're doing an affair again. I mean parang inaayos na nila ang
kanilang marriage. Well, may anak naman sila. So I'm happy for them.

Servo is so whaterver parin. Remain single, happy go lucky as always. Although

magaling naman siya sa trabaho at may sarili na rin siyang negosyo. A resto bar,
and a fancy restaurants. Hindi ko na alam kung ilang branch na meron ang bars at
restaurant niya. He's so good at it.

About Mica she's engaged with her six months boyfriend na isang half French half
Thai-Filipino. Na-met niya ito nung photoshoot nila sa Paris.

Well about Brenda nagkaayos na rin kami. He's a good mother and wife. Hindi ko
aakalain na subrang nagbabago siya dahil sa lalaking minahal nito.

Lastly, si Stacey. She lost her memory and sadly, wala siya sa kanyang sarili.
Inilagay siya sa (mental institution) isang private place for her treatment. Hindi
naman siya literally na ihinalo sa mga baliw. Special treatment siya para madaling
gumaling.

And me, focus lage sa dalawang anak. At may balak pa si Yvo na dagdagan ang aming
mga supling. Well, why not kung healthy lang naman magbuntis ulit.

"Hmmm.. What are you thinking sweetheart?"

He murmured sabay halik sa leeg ko. Pinulupot niya ang kanyang kamay sa aking
katawan. He's in my back, hugging me sweetly.

"Hmm, wala. Happy lang ako sa lahat. I love you sweeheart."

Hinarap ko siya at hinalikan sa labi. He smiled at hinalik-halikan ako ulit.

"I love you more."

His husky voice makes me shiver through my spine. Ganun parin ang epekto niya sa
akin. His smell is so devine.

"Hmm, where's Yullo?"

Nahihirapan kong tanong habang patuloy siya sa kanyang ginagawa. Nakikiliti ako.

"Kay yaya Helena. Hmm."

He answered between those kisses. I'm really giving him a boner now. We were
already turn on of what we are doing.

"Mommy! Daddy won't leave you. So stop biting each other."

Para kaming binuhusan ng tubig sa biglang pag-eksena ni Yesha. We burst out

laughing together. And also Mommy and Mama who were happily watching us here. My
cheeks were so red. There's nothing to be ashamed off. They already knew how we
crazily in love with each other. And that's make us sense.

Yvo scooped her daughter na nagtatakang nakatingin sa aming reaction.

" Come on, let's have picnic!"

I shouted happily to them. And we headed together to the door to leave.

***THE END***

**continue voting guys..**

Thank you so much..