The Untouchable Beast

Synopsis
Para kay Nisyel Love, ang pinakamahalagang pag-aari niya sa mundo ay ang kanyang
kagandahan. Iyon kasi ang pinaka-da best na biyaya ang natanggap niya mula sa
Itaas. Itinuturing niyang "Dyosa ng Kagandahan" ang kanyang sarili.
Ngunit umobra kaya ang kagandahan niya kung makakaharap niya ang pinakamasungit na
lalaki na nakilala niya sa buong buhay niya? Ang malala pa ay magiging boss niya
ito. Ipinaglihi yata ito sa magkahalong ampalaya at sama ng loob. Para itong dragon
na nagkatawang tao at sa angking katangahan niya ay araw-araw yata siyang
mabubugahan ng apoy nito.
Would love be enough to tame the beast? The untouchable beast?
***
Cover by Coverymyst.
DISCLAIMER:
This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and
incidents are either the products of the author's imagination or used in a
fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual
events is purely coincidental.
All rights reserved. No part of this story may be reproduced, distributed, or
transmitted in any form or by any means, including printing, recording, or other
electronic or mechanical methods, without the prior written permission of the
author.
PLAGIARISM IS A CRIME!
♕GreatFairy♕
Overview
Inipit ko muna sa magkabilang tenga ang buhok na tumatabing sa aking mukha bago
pihitin ang pinto.
Pero napatigil ako nang mapagmasdan ko ang sarili ko sa makapal na tinted glassdoor
ng executive's office. Napansin kong parang nag-dry ang pinkish, kissable, heart-
shaped lips ko kaya binasa ko muna ito gamit ang laway ko.
Kelangan kong maging maganda sa interview ko with the CEO para matanggap agad ako.
Ang kagandahan ko lang kasi ang asset ko sa katawan. Hindi naman ako matalino,
hindi rin pang model ang height ko kasi average lang ako, mga 5'3'' siguro, at
lalong hindi ako mayaman. Kasi kung mayaman ako bakit pa ako mag-a-apply bilang
executive assistant dito 'di ba?
Ang sabi nila saksakan daw ng sungit ang CEO dito at pili lang ang mga taong
nakakalapit at nakakausap sa kanya. Ipinaglihi siguro sa sama ng loob kaya
masungit. Puwede ring pangit siguro siya kaya palaging mainit ang dugo sa tadhana.
Pero ang sabi nila, ayaw niya raw sa mga babae. Maswerte lang ako dahil nabigyan
ako ng tsansa na ma-interview at mapatunayan ang sarili ko.
Bakit kaya ayaw niya sa mga babae?
Aha!
Kabilang siya federasyon ng mga baklush kaya galit siya sa mga babae!
Siguro naiinggit siya kasi hindi siya puwedeng magladlad dahil isa siyang business
tycoon. Ayaw niya sigurong ipahiya ang parents niya. Ang bait niya palang bata,
tinitiis niya ang sariling kasiyahan para lang hindi mapahiya ang mga magulang
niya.
Tama! Ang galing ko talaga! Haay...
Pinasadahan ko ulit ng tingin ang aking kabuuan. Ang ganda ko talaga!
Ngumiti muna ako sa glassdoor bilang pasasalamat kasi ginawa ko siyang salamin bago
ito binuksan.
Wow!
Literal na napanganga ang kagandahan ko nang makapasok ako sa loob. Ang lawak lawak
at ang ganda.
Carpeted floor.
Mamahaling sosyal na venetial blinds.
Mukhang malambot na malambot na couch na pwedeng gawing higaan.
Naggagandahang abstract paintings na nakasabit sa makintab na dingding.
Makintab na mahogany table na may nakatalikod na lalaki na biglang humarap na

ikinalaglag ng panga ko.
Humarap!
Shet!
Sa sobrang gulat ko, natapilok ako sa carpeted floor kaya natumba ako.
Pesteng wedge to!
Ang sakit ng pwet ko!
"What are you doing there?" Anang baritonong boses na dahilan kung bakit ako
nakasalampak dito sa sahig.
"Ah... Eh.. Hehe. Pinulot ko lang po ang panga ko, nalaglag eh."
"What?!" Nagsalubong ang kanyang perpektong kilay at kumunot ang kanyang magandang
noo.
"A-ah.. Eh. Kwan...A-ah... Nakipagbeso po ako sa carpeted floor, wini-welcome niya

po ako eh. Hihi." Sana maniwala. Ang bobo mo talaga mag-isip ng palusot, Nisyel.
Maniniwala siya. *cross fingers*
"Are you talking sarcastic to me, lady?!"
Deeemn. Ang sungit!
"A-ah. H-hindi po. Hindi po," sagot ko na may kasamang pag iling-iling ng ulo.
Pero tama ba 'tong nakikita ko?
Ang CEO ay isang artista!
Ay hindi pala, isang model!
No. Not enough.

Isa siyang...
Isang Greek god!
Greek god?
Holy crap!
♕GreatFairy♕
TUB 1: I like you✔

"Magbayad ka na ng renta mo Nisyel!!" Napapitlag ako nang biglang sumigaw mula sa
labas ang landlady ko. Palibhasa walang asawa kaya masungit. Tsk.Tsk.
Dahil ayaw kong mai-stress ang kagandahan ko, pinasakan ko ng earphones ang
magkabilang tenga ko. Bakit ba kasi ang kulit niya? Ilang beses niya na akong
siningil sa araw na 'to. Panglimang beses na ata ngayon. Ang alam ko fifty-three pa
lang ang edad ni Lady Marianita slash Lady M pero parang matandang ulyanin na siya.
Bakit niya pinipilit magbigay ang taong walang maibigay? Hindi ba niya ba alam na
konti na lang ang magaganda ngayon sa mundo? Masyado niya akong inii-stress. Hindi
pa naman ako pwedeng mai-stress dahil isa akong endangered species. Kapag pumangit
ako sa sobrang stress baka manganib ang lahi ng mga susunod na henerasyon.
Kaya dapat kalma lang ang feslak ko. Kalma lang Nisyel.
Inhale... Exhale. No stress, less wrinkles.
Pero sadyang marami talagang manhid sa mundo dahil kahit naka-full volume na ang
mumurahin kong earphones, dinig na dinig ko pa rin ang sunod-sunod na pagkalampag
ni Lady M ng pinto.
"NISYEL! BUKSAN MO 'TONG PINTO AT HARAPIN MO 'KO! ASAN NA ANG BAYAD MO?!"
Huminga ako ng pagkalalim-lalim. Mga ten feet below the ground. I closed my
beautiful, tantalizing brown eyes. This is it! Para sa kapakanan ng isang
endangered species na kagaya ko.
"LADY M, WALA NGA HO AKONG PAMBAYAD! PERO MAY MEMO PLUS PO AKO DITO KUNG GUSTO NIYO
ITO NA LANG IBAYAD KO KASI NAGIGING ULYANIN NA KAYO. PANGLIMANG BESES NIYO NA 'TONG
PANININGIL NGAYONG ARAW! UNLI PO KAYO? UNLI?!"
Sandaling katahimikan ang namayani pagkatapos kong isigaw 'yon.
Deeeemn! My precious face! Sana hindi ako magka-wrinkles nito.
"Aba't! Hoy babae hindi ako ulyanin. Pinapaalalahanan lang kita para hindi mo
makalimutan. Aba'y tatlong buwan ka nang hindi nakabayad. Diosmiyo!"
"Hayaan niyo ho bukas gagawan ko ng paraan," medyo kalmado kong sagot dahil kumalma
na rin siya.
"Bukas na naman? Puro ka nalang bukas. Palagi na lang bukas. Kailan ba darating ang
bukas na 'yan?!" Madamdamin nitong saad.
"Lady M pinangakuan ba kayo ng ex niyo noon na napako?" Tanong ko na hindi pa rin
binubuksan ang pinto dahil wala naman akong maibibigay na pambayad.
Bigla na namang namayani ang katahimikan. Bumilang ako ng sampung segundo sa utak
ko pero wala pa rin nagsasalita mula sa labas.
Umalis na kaya si Lady M?
Dahan-dahan akong lumapit sa pinto at pinihit ito. Tumambad sa kagandahan ko ang

naninibughong mukha ni Lady M na parang nawalan ng Forever.
"Tinakbuhan niya ako sa araw ng kasal namin," puno ng hinanakit na untag nito.
Oh nose! Nawalan nga siya ng forever!
"Hayaan niyo na po 'yon Lady M. Mahahanap niyo rin ang forever niyo..." Tiningnan
niya ako nang masama.
"..sa tamang panahon," dagdag ko na lalong ikinaasim ng kanyang kulubot na mukha.

Mukha tuloy siyang ampalaya na kulubot ang balat.
"Walang forever!" aniya.
Bitter. Bagay talaga sa kanya ang titulong Walking Ampalaya. Bitter na nga kulubot
pa.
"Ang bitter niyo naman Lady M. Kaya ba tumandang dalaga kayo dahil nagrun away
groom 'yong ex niyo?"
Bigla na namang nagbago ang kanyang mukha. Mula sa maasim ay naging mapakla ito.
"Lady M?"
"Hindi ako bitter! Sadyang nasapak lang ako ng realidad. Ang forever na 'yan! Para
lang 'yan sa mga umaasa. Forever na umaasa! Lahat ng bagay may katapusan,"
madramang saad nito na ikinalaglag ng panga ko.
"Mali. Mali kayo Lady M," saad ko sabay iling iling ng ulo ko.
"May forever kaya, because forever manifests something that is eternal."
Shems! English yun! English!
"Heh! Tigilan mo ako Nisyel. Iniiba mo ang usapan eh. Ang bayad mo sa renta!"
Deeemn. Wala talaga akong lusot sa ampalayang 'to.
"Grabe ka naman, Lady M. Hindi naman sa ganoon. Babayaran naman kita eh. At saka
huwag kayong high blood, nagmumukha kayong ampalaya, promise! Tingnan niyo ako
parang kamatis sa sobrang kinis. Hindi ko kasi inii-stress ang sarili ko."
Bigla naman siyang natigilan at napahawak sa kanyang pisngi. Hmm. Effective ang
drama ko!
"Ganun ba?" Aniya. Tumango-tango naman ako na sinigurado kong nagmumukha akong
concerned sa kanya.
"Kailangan ko na yatang bumili ng stresstabs mamaya," mahinang bulong niya na dinig

na dinig ko.
Oh see? Ang galing-galing ko kaya pinalakpakan ko ang sarili ko sa isip ko. Hihihi.
Nice one Nisyel!
"Oh siya. Basta ang bayad mo ha? Pasalamat ka mukha kang anghel kaya nakokonsensya
akong paalisin ka dito. Baka hindi ako matanggap sa langit pag hinayaan kitang
magpalaboy-laboy ka sa daan."
"Huwag po kayong mag-alala kakausapin ko si San Pedro na magpapawelcome party sa

inyo," nakangiting saad ko.
"Ano?!"
"Wala po. Wala po. Ang sabi ko po salamat kasi concerned kayo sa'kin," sabi ko
sabay iling ng ulo ko.
"Basta bukas kahit kalahati manlang may maibabayad ka," paalala niya.
"Opo. Opo." Sabi ko at pumihit paharap sa pinto dahil tumalikod na rin si Lady M
para umalis. Pero bago 'yon--
"Lady M!" Tawag ko ulit sa kanya. Tumigil naman ito sa paglalakad at humarap
sa'kin.
"Ano na naman?" Untag niya.
"Huwag na po kayong mag-ulam ng ampalayang may itlog sa almusal." Nagsalubong na

naman ang kulubot nitong balat.
"Kamatis na lang po ang ilagay niyo sa itlog. Mas masarap po iyon, promise! At baka
sakaling maniwala kayong may forever," sabi ko at sumaludo sa kanya.
"ABA'T! NISYEL-!"
BLAG!
Sinarado ko agad ang pinto nang makapasok ako bago pa mahawaan ang kagandahan ko ng
wrinkles ni Lady M.
Phew! Congrats Nisyel! Lumusot ka na naman 'don. Galing galing!
Pinalakpakan ko muna ang sarili ko at ngumiti sa malaking salamin malapit sa pinto.

Dito ko talaga nilagay para makikita ko ang sarili ko bago ako lumabas sa maliit na
apartment ko.
Saan naman kaya ako kukuha ng pambayad ko bukas kay Lady M?
Stress free. Stress free dapat ang kagandahan ko kaya hindi ko muna iisipin ko.
Live like there's no tomorrow nga diba?
Inilibot ko ang paningin ko sa buong apartment ko para isipin kung ano ang gagawin.
Parang wala naman kasi malinis na ito. May pagkain na rin ako. Nasa ayos na rin ang
mga litrato ko na kuha 'nong graduation ko last month.
Sa paglikot ng magagandang mga mata ko ay napako ang mga ito sa maliit kong sofa.
Shems! Bakit ko ba nakalimutang basahin ito?

Mabilis akong umupo sa sofa at kinuha ang dyaryong binili ko kanina para matingnan
ang classfied ads. Kailangan ko palang maghanap ng trabaho.
Ito, ito. Suarez Group. Kailangan nila ng waitress sa isang restaurant.
Waitress?
No, no, no.
Hindi pala pang waitress ang beauty ko. Saka Business Management ang kurso ko,
parang hindi naman appropriate kaya nagscan pa ulit ako.
Salvatore Enterprises needs a driver.
Driver?!
Shet!
Lalong hindi pwede. At isa pa hindi naman ako marunong magdrive. Baka lumipad sa
bangin ang sasakyang idadrive ko. Napakalaking sayang pag namatay ako ng maaga.
Magluluksa ang mga kalahi kong dyosa.
Ano bang maganda dito? Parang wala namang kwenta 'tong nabili kong dyaryo.
Hmm. Kinakagat kagat ko ang labi ko habang naghahanap. Hanggang sa-
SDM EMPIRE IMMEDIATE HIRING!
SDM Empire is in need of Executive Assistant. Female. Preferably between 23 to 25

years old. A graduate of any Management courses and with pleasing personality.
Executive Assistant. Pwede.
Hmm. Puwede!
Mabilis kong kinopya ang addressee ng a-aplayan at saka lumabas ng apartment para
pumunta ng internet cafe sa labas at gumawa ng application letter.
TININGNAN ko ang aking kabuoan sa malaking salamin. Ngayong araw ako magpapasa ng
application letter at resume sa SDM Empire. Mukha talaga akong anghel. Tama nga si
Lady M.
Royal blue dress na hanggang tuhod ko ang haba at pinatungan ko ng puting cardigan.
Pinarisan ko rin ito ng puting pumps. Mabuti na lang nakabili ako ng mga ganito sa
UK. Pinasosyal na tawag sa ukay-ukay.
Breathe in.
Breathe out.
Inhale the good vibes.
Exhale the bad vibes.
Perpekto!
Ngumiti ako sa repleksyon ko bago tuluyang lumabas ng apartment bitbit ang folder
na may lamang credentials ko.
Nakangiti akong bumaba mula sa jeep. Ang galing! Malapit lang pala sa apartment ko
itong SDM Empire.
"Good morning Kuya Guard! Anong floor po 'yong HR?" Turan ko sa isang kuya guard na
nakabantay dito sa labas. Napamaang ang kagandahan ko nang biglang itong natulala
at ngumanga.
"Kuya Guard anong floor po 'yong HR kasi mag-aaply po ako," nakangiting sabi ko
ulit pero hindi pa rin siya kumurap. Lumingun-lingon ako sa likod ko baka sakaling
may makita akong apparition na dahilan ng pagkatulala niya pero wala naman.
Ang ta-talented naman ng mga gwardiya dito. Magaling maging estatwa.
"Kuya Guard? Yuhoo!" Kumaway-kaway ako sa harap niya para mapansin ako.
Eh?
Wala pa rin?
Inii-stress naman ako ng kuya guard na 'to. Napatingin ako sa hawak kong folder.
Hmm. *light bulb*
Hinawakan ko ito ng mahigpit para hindi malaglag ang mga laman at saka buong lakas
na pinukpok sa ulo ni kuya guard.
PAAAAKK!
"Aray!"
Sa wakas!
"Sorry po. Sorry po, kuya! Kayo kasi hindi niyo ako pinapansin. Nakatulala lang
kayo diyan."
"P-pasensya na po, Ma'am. Parang nakakita po kasi ako ng anghel," anito.
Anghel?
"May anghel dito kuya? Asan po? Asan?" Tarantang tanong ko.
"Kayo po. Mukha kayong anghel."
Ano daw?
"Talaga kuya? Sinabi niyo yan ah?"
"Oo naman po."
"Teka asan pala 'yong HR dito kuya? Mag-a-apply kasi ako."
"Ganun ba. Sa third floor po, Ma'am."
"Salamat po, kuya!"
"Walang anuman, Ma'am. Sana matanggap kayo."
Ngumiti muna ako kay kuya guard bago tuluyang pumasok.

Wow!
Nalaglag ang panga ko sa sobrang ganda ng lobby nila. Parang nasa hotel lang ako
pumasok. Halatang sosyalin talaga ang may-ari nito.
Pumasok na ako sa public elevator. Sosyal. Pati elevator may private at public din.
Bumungad sa akin ang medyo abalang mga empleyado pagkapasok ko ng HR.
"Ah. Good morning po! Mag-a-apply po sana ako. Kanino po ako pwedeng magpasa ng
application?" Tanong ko sa isang babae na parang nasa late 30's na ang edad. Medyo
natulala pa ito nang nabigla pero naka-recover din agad.
Namangha rin kaya siya sa alindog ko?
"Ganun ba. Sige sasamahan na lang kita kay Ma'am Amethyst. Siya kasi ang personal
na nagsi-screen ng mga applicants. Si Ma'am Amethyst pala ang asawa ng may-ari nito
at anak niya rin ang CEO."
Bigla akong kinabahan pero naalala kong hindi pala ako dapat matakot dahil isa
akong dyosa.
Pumasok kami sa isang pinto. Ito yata ang office ng HR Manager.
"Ma'am Amethyst, may walk-in applicant pala tayo," aniya sa babaeng nagbabasa ng
kung anu-anong papel. Pero literal na lumaki ang mga mata ko nang umangat siya ng
mukha.
Shems! Ang ganda niya!
Hindi halatang may edad na siya. Kalahi ko kaya siya?
"Good morning po!" Masiglang bati ko at puno ng confidence. Bahagya rin itong
nagulat nang makita ako.
"Good morning. Have a sit. Salamat Trish. You may go," aniya sa babaeng naghatid sa
akin.
Binigay ko sa kanya ang folder na hawak ko. Binasa niya ito habang nagsa-scan
sandali sa credential ko. Bahagya pa itong napatango tango habang naglilipat ng
pahina.
"So, you're an orphan before at nakapagtapos ka ng pag-aaral sa sariling sikap?"
"Opo," sagot ko.
"I like you."
"Ho?" Kumurap ako. Pero nalaglag ang panga ko sa kanyang sumunod na sinabi.
"I like you for my son."

Holy mother of like!
♕GreatFairy♕
TUB 2: Checklist✔
"Po?" Di-makapaniwalang tanong ko kay Ma'am Amethyst.
"I-i mean- I like you to be his assistant. You're very qualified for the position
Miss Borara."
"Borora po Ma'am," pagtatama ko sa kanya.
"Sorry, my bad. I mean, Miss Borora your records shows you're really a good person.
I really admire those people who can stand on their own kasi pinagdaanan ko na rin
'yan. And in your case, mas mahirap kasi sa ampunan ka pala lumaki at wala kang
alam sa tunay mong mga magulang." Medyo nalungkot naman ako nang marinig ko 'yon.
Magulang?
Wala ako no'n.
Hindi ko nga alam kung buhay pa sila eh.
Hindi ko alam kung ano ang itsura nila.
Hindi ko rin alam kung kanino ko minana ang maladyosang alindog ko.
Lumaki ako sa kalinga ng mga madre.
Lumaki akong naghahanap sa sarili ko hanggang ngayon.
Nakapagtapos ako ng pag-aaral sa sariling pagsisikap.
At makakahanap ako ng trabaho sa sarili kong sik--
Wait.
Bakit ba ako nagdadrama?
Tsk!
FAIRY CHECKLIST NO. 1:
Bawal ma stress at malungkot dahil baka tumubo ang wrinkles.
Shoot! Muntik ko nang makalimutan ang ginawa kong checklist.
"I'm sorry Miss Borara for-"
"Borora po."
"Yes, Miss Borora. Pasensya na talaga kung pinaalala ko pa sa'yo. It seems that you
don't want to talk about it." Ngumiti siya nang puno ng simpatya.
Shems! Ang ganda niya talaga. Para siyang diwata sa ganda.
Pero mas maganda parin ako dahil isa akong dyosa.
"Ayos lang po, Ma'am. Hindi po ako nalulungkot na mag-isa lang ako. Mas marami pong
dahilan para magsaya ako kaysa sa magluksa sa sitwasyon ko," nakangiti kong sagot.
Huwag kayo. Totoo naman eh. Ang isang endangered specie na kagaya ko ay hindi dapat
malungkot. Sayang ang biyayang kagandahang ibinigay sa'kin ng Diyos kung
magmumukmok lang ako sa tabi-tabi.
"Alam mo, gusto talaga kita. Unang kita ko pa lang sa'yo parang magaan na ata ang
loob ko sa'yo. Anyway, hindi na kita iinterbyuhin. Kasi para sa'kin, you are a
perfect candidate for the position. Ang anak ko na ang bahala sa'yo, siya naman ang
magiging amo mo eh. Marami nang nag-apply dito pero wala akong nagustuhan sa
kanila. Sa tingin ko malaki ang magiging papel mo sa buhay ng anak ko."
"Po?"
"I mean, sa tingin ko magugustuhan ka ng anak ko bilang assistant niya. This is

actually the first time na magha-hire kami ng babaeng assistant niya. Puro lalaki
ang mga nauna niyang assistants."
"Talaga po?"
"Yes. Ayaw kasi ng anak ko na mapalapit sa mga babae lalo na sa trabaho."
Hala!
"Eh, ibig sabihin po pag nagkataong matanggap ako, ako ang magiging pioneer sa lahi
ng mga babae bilang assistant niya?" Ang galing!
"Definitely, yes. Pero..." Bahagyang nag-alangang magsalita si Ma'am Amethyst.
"Pero ano po Ma'am?"
"Sa tingin ko kailangan mong mapa-impress ang anak ko. Lalo na't ayaw niya talaga
sa mga babae. Napilitan lang siyang tumanggap ngayon dahil sa kasunduan namin. I
told him to give this a try. And if you will fail, wala nang makakaapak na babae sa
office niya maliban sa akin."
Imposible! Baka pag nakita niya ang kadyosahan ko matutula din 'yon tulad ni kuya
guard.
"Bakit po ba ayaw niya sa mga babae Ma'am? Mysogynist po siya?"
Oh nose! Baka nga mysogynist siya. Mukhang sasabak sa beauty contest ang lola niyo.
"Of course he's not. He has reasons."
Reasons?
"Ano po 'yong reasons Ma'am?"
"It's for you to find out." Ngumiti siya nang makahulugan sa akin.
It's for me to find out daw.
Ibig sabihin mag-aala Detective Conan ako dito?

O di kaya?
Mag-aala Dora the Explorer ako?
Hindi ata pwede. Baka mapahamak ang perpektong kagandahan ko pag sumabak ako sa
adventure.
Ano ba yan! Hindi puwede.
FAIRY CHECKLIST NO. 2:
Ang dyosa ay walang inuurongan.
"Sige po, Ma'am. Aalamin ko po 'yon. Leave everything to me," confident kong saad.
Mukhang na-amuse naman si Ma'am Amethyst sa'kin.
"Anyway pwede ka nang pumunta ngayon sa executive floor. Ang anak ko na lang ang
mag-i-interview sa'yo. Tatawagan ko lang siya na parating ka."
Shems! Ngayon na?!
"As in ngayon po? Hindi kayo nagjo-joke Ma'am? Ngayon talaga?" Ngumiti naman siya
at tumango.
"Eh---Ma'am, hindi po ako prepared eh. Mag-a-apply lang po talaga ang pakay ko sana
ngayon."
"No worries. Just be yourself and everything will fall into places. Be confident
Miss Borara--"
"Borora po, Ma'am," pagtatama ko ulit. Bakit ba kasi ganun ang apelyido ko?
Nagiging burara tuloy ang tunog.
"Pasensya na ulit. Nisyel na lang ang itatawag ko sa'yo."
Ay better!
Tumango-tango ako sa kanya at ngumiti.
FAIRY CHECKLIST NO. 3
Be beautiful at all times.
Tama. Kayang-kaya ko 'to!
"Ok po, Ma'am. Thank you po!"
"Alright. Good luck sa'yo, Nisyel."
Good luck talaga sa'kin.
Lumabas na ako sa office ng HR pagkatapos kong sumaludo kay Ma'am Amethyst at

magpasalamat nang paulit-ulit.
Pumasok na ulit ako sa elevator pa-akyat. May nakakasabay din akong mga empleyado
na karaniwan ay mga lalaki. Naririnig ko rin ang mga bulung-bulongan na ayaw nga
talaga ng CEO sa mga babae. Binigyan pa nga ako ng warning ng isa sa mga kasabay
kong empleyado.
Hmp!
Wa pake!
I can do this.
Nakarating ako sa twenty-first floor na sobrang lawak. Overseeing din ang skycraper
mula dito.
Ang ganda-ganda ng chandeliers at ang lawak ng visitor's lounge. May konting

cubicles pero puro lalaki ang naroon na natulala nang makita ako.
Napansin ko ang glassdoor na pangalan sa itaas na Office of the Executive Officer.
Bitbit ang folder ko ay lumapit ako doon. Inipit ko muna sa magkabilang tenga ang
buhok na tumatabing sa aking mukha bago pihitin ang pinto.
Pero napatigil ako nang mapagmasdan ko ang sarili ko sa makapal na tinted glassdoor
ng executive's office. Napansin kong parang nag-dry ang pinkish, kissable, heart-
shaped lips ko kaya binasa ko muna ito gamit ang laway ko.
Kelangan kong maging maganda sa interview ko with the CEO para matanggap agad ako.
Ang kagandahan ko lang kasi ang asset ko sa katawan. Hindi naman ako matalino,
hindi rin pang model ang height ko kasi average lang ako, mga 5'3'' siguro, at
lalong hindi ako mayaman. Kasi kung mayaman ako bakit pa ako mag-a-apply bilang
executive assistant dito 'di ba?
Ang sabi nila saksakan daw ng sungit ang CEO dito at pili lang ang mga taong
nakakalapit at nakakausap sa kanya. Ipinaglihi siguro sa sama ng loob kaya
masungit. Pwede ring pangit siguro siya kaya palaging mainit ang dugo sa tadhana.
Pero ang sabi nila, ayaw niya raw sa mga babae. Maswerte lang ako dahil nabigyan
ako ng tsansa na ma-interview at mapatunayan ang sarili ko.
Bakit kaya ayaw niya sa mga babae?
Aha!
Kabilang siya federasyon ng mga baklush kaya galit siya sa mga babae!
Siguro naiinggit siya kasi hindi siya pwedeng magladlad dahil isa siyang business
tycoon. Ayaw niya sigurong ipahiya ang parents niya. Ang bait niya palang bata,
tinitiis niya ang sariling kasiyahan para lang hindi mapahiya ang mga magulang
niya.
Tama! Ang galing ko talaga! Haay...
Pinasadahan ko ulit ng tingin ang kabuuan ko. Ang ganda ko talaga!
Ngumiti muna ako sa glassdoor bilang pasasalamat kasi ginawa ko siyang salamin bago
ito binuksan.
Wow!
Literal na napanganga ang kagandahan ko nang makapasok ako sa loob. Ang lawak lawak
at ang ganda.
Carpeted floor.
Mamahaling sosyal na venetial blinds.
Mukhang malambot na malambot na couch na pwedeng gawing higaan.
Naggagandahang abstract paintings na nakasabit sa makintab na dingding.
Makintab na mahogany table na may nakatalikod na lalaki na biglang humarap na

Humarap!
Shet!
Sa sobrang gulat ko, natapilok ako sa carpeted floor kaya natumba ako.
Pesteng wedge to!
Ang sakit ng pwet ko!
"What are you doing there?" Anang baritonong boses na dahilan kung bakit ako
nakasalampak dito sa sahig.
"Ah... Eh.. Hehe. Pinulot ko lang po ang panga ko, nalaglag eh."
"What?!" Nagsalubong ang kanyang perpektong kilay at kumunot ang kanyang magandang
nuo.
"A-ah.. Eh. Kwan...A-ah... Nakipagbeso po ako sa carpeted floor, wini-welcome niya

po ako eh. Hihi." Sana maniwala. Ang bobo mo talaga mag-iisip ng palusot, Nisyel.
Maniniwala sana siya. *cross fingers*
"Are you talking sarcastic to me, lady?!"
Deeemn. Ang sungit!
"A-ah. H-hindi po. Hindi po," sagot ko na may kasamang pag iling-iling ng ulo.
Pero tama ba 'tong nakikita ko?
Ang CEO ay isang artista!
Ay hindi pala, isang model!
No. Not enough.
Isa siyang...
Isang Greek god!
Greek god?
Holy crap!
Tumayo ako mula sa pagkasalampak sa carpeted floor with full of confidence.
Nakita ko ang bahagyang pagkagulat at pagkaawang ng bibig niya nang mag-angat ako
ng mukha pero naka-recover din agad.
Tumikhim ako at umayos ng tayo.
"Good morning, Sir. I am Nisyel Love Borora, 23 years old and I am applying for
Executive Assistant," maladyosang pagpapakilala ko sa sarili ko.
Natigilan siya at pagkuwa'y--
"Sit," he said with a glint of intimidation.
Kala niya ha?
Never show you're intimidated by anyone.
Tama. Tama. Kahit isa siyang demigod hinding-hindi ako magpapa intimidate sa kanya.
Umupo siya sa kanyang executive chair kaya umupo na rin ako sa kaharap niyang
upuan. Bumabalandra pa sa mga mukha ko ang naka-display na designation niya.
SKEET ALVAN C. MIJARES

Chief Executive Officer
Nakatitig ako 'don nang hindi ko namalayan. Pero literal na nagising ang dyosang
diwa ko nang magsalita siya.
"Hand me your folder, Love."
What the?
Did he just call me love?
Bakit?
Why?
Bakit parang biglang may nagrambulan sa tiyan ko?
Don't tell me?
Natatae ako!
Oh crap!
Bakit ngayon pa?
♕GreatFairy♕
TUB 3: The Interview✔


Hala!
Anong nangyayari sa utak ko?
Bakit nagre-replay sa utak ko ang sinabi niya?
At bakit parang ayaw tumigil ng mga nagrarambolan sa tiyan ko?
May bulate na ba ako sa tiyan?
Tsk! Tsk! Ano ba 'tong naiisip ko.
Hindi binubulate ang isang dyosa.
Pinakaramdan ko ang aking sarili kung natatae ako pero hindi naman sumasakit ang
tiyan ko. Sadyang may nagrarambolan lang sa loob. Ang alam ko hindi naman ako gutom
ah.
Napakapa ako sa dibdib ko dahil parang biglang ring may nagrarambolan dito.
Huh?
Pumunta kaya sa dibdib ko ang iba mula sa tiyan ko?
Ito yata ang sinasabi nilang nagririgudon na puso.
"What's the matter?" Halos mahulog ako sa kinauupuan ko nang magsalita siya.
Nakakunot na naman ang noo niya at walang ka emo-emosyon ang kanyang mukha.
Pero...
What's the matter daw?
CEO ba talaga 'to?
Grade five pa lang itinuro na kaya 'yon.
Ah... Siguro absent siya nang itinuro 'yon ng teacher nila.
Umayos ako ng upo at ipinatong sa lap ko ang dalawang kamay ko. Ngumiti muna ako
bago nagsalita.
"Matter is anything that occupies space and has mass po," confident kong sagot.
Ang akala ko pang Miss Universe ang itinatanong sa interview 'yon pala pang grade
school lang. Buti na lang hindi ako absent no'ng itinuro 'yon.
"WHAT?!" Napapitlag ako sa lakas ng boses niya.
Mali ba?
Mali ba 'yong sagot ko?
Hindi kaya...
Tandang-tanda ko kaya na 'yon ang definition ng matter. Kahit hindi ako matalino,
matalas naman ang memory ko 'no.
"Sir, 'yon po talaga ang definition ng matter kahit tingnan niyo pa sa libro,"
nakataas kilay na sagot ko. Napahilot naman siya sa kanyang sentido.
"I have no time for crap, Miss."
Hala! One, two, three, four, five, six, seven.... seven. Lagpas limang salita 'yon!
Ngumiti ako sa walang ka ngiti-ngiting niyang mukha. Problema nito?
He looks handsome yet frustrated.
"Hand.me.your.folder," madiing saad niya at puno ng awtoridad. Mukhang nawawalan ng

pasensya. Napatingin naman ako sa folder ko na nasa kandungan ko. Ngali-ngaling
kinuha ko ito at ipinatong sa harap niya.
Binasa niya muna isa-isa ang laman ng folder. Seryoso ito habang naglilipat ng
pahina kaya nabigyan ako ng pagkakataong pagmasdan ang kanyang mukha.
Matangos na ilong. Check.
Mapupulang labi. Check.
Gray orbs. Check na check.
Perpektong hugis ng tenga. Pak na pak!
Malapad na dibdib. Sobrang pak na pak!
Teka....
May abs kaya siya?
Ang sabi kasi sa nababasa ko sa wattpad, 'yon ang pinakagusto ng mga babae sa
lalaki.
Ano bang meron sa abs na 'yan?
Mukhang excess fats lang naman 'yan na humilera sa tiyan.
Anyway, highway, I don't care about that abs. Basta maganda ako, 'yon ang
pinakamahalaga.
"Done checking me out?" Halos malaglag na naman ako sa inuupuan ko nang magsalita
siya. Mahilig yata siyang manggulat. Siguro natatawa 'yan sa utak niya dahil
nagugulat talaga ako.
"Opo, tapos na po. Eh kayo po tapos na kayong magbasa?" Kumunot na naman ang noo
niya at tiningnan ako na parang isa akong alien.
Alien?
Ang ganda ko namang alien.
"Why should I hire you?"
Ito na talaga. Huminga ako nang malalim at pumikit bago nagsalita.
.
.
"Eh kayo Sir bakit niyo nga ba ako ihahire?"
"WHAT?!!!"
"Joke lang po! Kayo naman ang Sir ang seryoso niyo kasi."
Napapikit siya sa frustration na mukhang may pinipigilang emosyon sa kanyang loob.
"I am a very motivated person and a fast learner although I am new to the business
world. I noticed in your posting that you are looking for an applicant with
pleasing personality and I guess my records could support that Sir. And I am
fervently willing and excited to work with SDM Empire as an executive assistant and
bring to you my highest level of commitment and enthusiasm for this exciting career
opportunity. I really think I am perfectly fit for this job, Sir."
Halos hiningal ako matapos kong magsalita. Grabe! Sinabi ko ba talaga lahat 'yon?
Ang galing galing mo, Nisyel. English 'yon ha? English! Isa ka nga talagang dyosa.
Nakatingin lang ito sa'kin at tumaas ang kilay niya. Siguro akala niya hindi ako
marunong mag-English. Kala niya ha, kahit gumraduate ako na walang honor marunong
din ako 'no.
"We'll call you."
"Sir?"
"I said you may go."
'Yon lang 'yon? Dalawang katanungan lang? What's the matter at why should I hire
you? Hindi niya ako iha-hot seat?
"Sigurado po kayo Sir? Wala na kayong itatanong?"
"Yes," walang ka emo-emosyon nitong sagot. Kailangan ko yata siyang pahiramin ng

libro kong Being Happy na sinulat ni Andrew Matthews.
"Tanggap na po ba ako Sir?" Napahilamos naman siya ng mukha at tiningnan ako nang
matalim kaya napaurong ako.
"We'll just call you," aniya.
We'll just call you?
Ibig sabihin hindi sigurado? Mukhang maho-hopia pa ako nito.
Madramang pinikit ko rin ang mata ko at huminga nang malalim.
"Alam niyo Sir, kung hindi ako tanggap, puwede niyo namang sabihin ngayon na. Hindi
'yong papaasahin niyo pa 'yong tao. Kaya hindi umuunlad ang Pilipinas eh, kasi puro
paasa ang mga tao. Sayang naman po ang pamasahe ko papunta dito kung walang
kasigurohan. At saka para may oras pa akong maghanap sa iba kung hindi ako tanggap
dito," madamdaming saad ko.
Tiningnan niya ako nang hindi makapaniwala. Wala pa rin itong kangiti-ngiti kahit
ang mga abuhing mata niya ay mukhang may itinatagong emosyon.
"Are you that rude to talk to your prospective employer?"

Holy crap!
Sampu! Sampung salita 'yon! Sabi nila matipid itong magsalita. Akala ko nga what
lang ang alam niyang salita eh. Kasi kanina pa siya what ng what.
"Syempre joke lang po ulit 'yon, Sir. Kayo naman. Tina-try ko lang po kung
malalagpasan ko ang acting skills ni Jennylyn Mercado. Take your time po."
Kumunot na naman ang noo nito. Paborito niya yatang gawin 'yon.
"You may leave."
Napabuntong hininga akong tumayo. Hindi yata umobra ang pagiging dyosa ko. Mukhang
mabibigo ko si Ma'am Amethyst. Mukhang forever na talagang woman hater itong anak
niya.
Naglakad na ako papunta sa pinto habang nakayuko. Pero bago ko pa man mapihit ang
pinto ay nagsalita siya.
"Love--"
Oh nose! Ayan na naman ang dibdib at tiyan ko. Ano ba talagang nangyayari? Pumihit
ako at nagtatakang humarap sa kanya.
"That was your second name, right?"
Ayan na naman, lagpas na naman siya sa limang salita.
"Ay opo, Sir." Oo nga pala, Nisyel Love nga pala ang pangalan ko. Akala ko talaga
kung ano na.
"You're hired."
"Po?!!"
"You're hired," pag-uulit niya.
Tinampal tampal ko ang aking maladyosang pisngi kung totoo ba talaga 'to.
But...
Holy sh*t!
This is not panaginip!
♕GreatFairy♕
TUB 4: One Minute✔

"Akala ko ba sabi mo gagawan mo ng paraan ngayon, asan na?" Halos magpanting ang
tenga ko sa ka ngalngal ni Lady M pagbungad ko pa lang sa pinto.
"Nagawan ko na nga ng paraan Lady M. Nakahanap na ako ng trabaho."

"Pero ang sabi mo kahit kalahati magbabayad ka ngayon. Pinaasa mo na naman ako
Nisyel!"
"Ooops! Ang wrinkles Lady M. Kalma. Kalma." Napatigil naman siya bigla at hinipo
ang kanyang kulubot na mukha.
"Yun na nga Lady M eh, hindi ako nakadilihensya kasi naghanap ako ng trabaho.
Executive Assistant po ako sa SDM Empire. Pag nakasweldo na ako, kahit mag-advance
payment pa ako sa inyo. Pinky promise." Ngumuso ako na parang tuta para maawa sa
akin si Lady M. Alam ko hindi ako matitiis nito.
"Talaga lang ha? Hindi ka pa nga nakakapagsimula sweldo na agad. Baka maging bato
na naman yan Nisyel,"aniya
"Lady M naman, akala ko ba fan kita. Hindi kayo naniniwalang may trabaho na ako? At
ito pa Lady M ha, twenty-five thousand ang starting salary. Take note Lady M,
starting pa lang yan, starting!" Namilog naman ang malaking mata nito.
"Talaga? Aba'y mabuti kung ganun. Akala ko forever ka nang hindi magbabayad ng
renta mo."
Ohmooo?
Did I hear it right?!
"Lady M! Wapak! Naniniwala na kayo sa FOREVER?!" Hinawakan ko siya sa magkabilang

braso at niyugyog dahil hindi ako makapaniwalang naniniwala na siya sa forever.
"Ano ka bang bata ka! Hoy! Huwag mo akong niyuyugyog nahihilo ako sa'yo!"
"Naku sorry po, sorry po! Hindi lang talaga ako makapaniwalang naniniwala na kayo
forever. Eeeeeeeh!" Pumalakpak ako at nagtatalon talon sa sobrang tuwa.
"Heh! Tigilan mo akong bata ka! Puro ka kalokohan."
"Ang KJ niyo talaga kahit kailan Lady M. Totoo naman ah. Teka matanong ko lang po,
ilang kilo ba ng kamatis ang nabili niyo at nagbago ang PANANAW niyo?" Natigilan
naman si Lady M sa tanong ko.
"Dalawang kilo lang. At tama ka masarap nga ang ginisang kamatis na may itlog."
"Talaga po?! Ay! You made the right decision, Lady M."
"Teka, sigurado ka bang kikinis ako pag kumain ako ng maraming kamatis?" Tiningnan
niya ako na parang tinatantiya kung nagsasabi ako ng totoo. Kaya binigyan ko siya
ng maladyosang sincere smile ko. Sigurado akong nagmumukha na naman akong santa.
"Oo naman po. Huwag po kayong mawalan ng pag-asa. Kikinis po kayo tulad ko,"
seryosong sabi ko at bahagyang ngumiti.
"Sabagay tama ka. Habang may buhay may pag-asa," aniya.
Pero....
Anong sabi niya?
Habang may buhay may pag-asa?
No, no, no...

"Aba'y doon ako hindi naniniwala, Lady M."
Kumunot naman ang noo niya at nagsalubong ang kanyang bagong kiskis na kilay.
"Ano?"
"Opo. Hindi po ako naniniwalang habang may buhay may pag-asa."
"Ano?! Niloloko mo ba akong bata ka?!"
"Totoo po--aray! Lady M ang precious ears ko! Huwag niyo akong pingutiiiiiiiiiin!"
Halos mapaiktad ako sa pagpingot ni Lady M sa tenga ko. Huhu. My gorgeous ears!
Deeemn!
"Niloloko mo kasi akong bata ka!"
"Teka lang po! Teka lang! Magpapaliwanag po ako. Pataposin niyo po muna akong
magsalita. Hindi pa po ako tapos," sabi ko habang nakahilig nang bahagya at
hinahawakan ang kamay niyang nakapingot sa tenga ko.
Napatigil naman siya at binitawan ang tenga ko. Oh nose! My ears!
"Lady M naman. Totoo naman pong hindi ako naniniwala 'don eh!"
"Niloloko mo yata akong bata ka eh! Ang mahal mahal ng kamatis tapos wala naman
pala akong pag-asang kuminis!" Hysterical na saad nito na halos lumabas ang
kulangot sa kanyang ilong.
"Teka lang po! Hindi ko po kayo niloloko Lady M. Pataposin niyo po muna kasi ako!"
Pinamewangan niya ako at tinaasan ng kilay. Nagmumukha tuloy sampayan ang kilay
niya sa sobrang nipis.
"Hindi ako naniniwalang ang mga nabubuhay lang ang may pag-asa. Lahat po meron.
Yung mga mababait na tao, malaki talaga ang pag-asa nila. Yung mga kriminal,
magnanakaw, panget, bakulaw, daga, ipis, uod, bacteria, may pag-asa po silang
lahat, tayong lahat. Pero siyempre pati po ang mga patay na may pag-asa pa rin."
Kumunot na naman ang noo nito na nagmukhang kasintaas ng Mt. Apo.
"Paano naman nagkaroon ng pag-asa ang mga taong patay na, aber?" Tanong nito.
"Siyempre po may pag-asa na silang multuhin at takutin ang mga may kasalanan sa
kanila. Hihi."
.
*BLAG!
"NISYEEEEEEEEEEL!!!!!"
Dinig na dinig ko pa ang pagsigaw ni Lady M ng magandang pangalan ko nang tumakbo

ako at sinarado ang pinto pagkatapos kong sabihin 'yon.
Phew! Nakalusot ka na naman 'don Nisyel! Haaaaay... Nakaka-overwhelm talaga ang
kagandahan ko.
Nang makita ko ang repleksyon ko sa malaking salamin ay agad akong ngumiti. Isang
malapad na malapad na ngiti.
May trabaho na ako! May trabaho na ako!!!!
Shet!
Hindi pa rin ako makapaniwalang natanggap ako. Akala ko kanina hindi uubra ang
kagandahan ko sa masungit na CEO na 'yon. Ay teka, teka, parang mali ata ako eh.
Believe in yourself you can.
Tama. Tama. Hindi ko susukuan at uurungan ang masungit na CEO na 'yon.
Para sa lahi ng mga dyosa! Aja! Fighting!
NAKANGITI akong nakaharap sa salamin na nasa ibabaw ng tukador. Maaga talaga akong
nagising para paghandaan ang pagpasok ko mamaya.
Hmmm...
A little lip gloss.
A little powder.
A little lotion.
A little make-up.
Make up?
Tsk, tsk, tsk!
Ang isang dyosa ay hindi nagmemake up.
Ibinalik ko sa ibabaw ng tukador ang binigay sa aking make-up ng kaibigan kong

jokla. Na-realize kong hindi ko na pala kailangang mag-make up dahil literal nang
namumula ang makinis kong kutis.
Malaki talaga ang naitulong sa akin ng kamatis.
Sinuklay ko ang aking V-shaped na buhok na umaalon sa dulo. Perfect! Wala man lang
itong split ends at shining black pa. Salamat sa mumurahin kong shampoo na
Palmolive. Isa na akong ganap na dyosa.
Nagsuot ako ng corporate fitted black skirt at tinirnuhan ng pink na blouse.

Pinatungan ko rin ito ng itim na blazer. At siyempre hindi mawawala ang itim na
high-heeled na sapatos. Sana hindi ako mangawit nito mamaya. Hindi pa naman ako
sanay sa matataas na takong, puro flat shoes lang kasi ang ginagamit ko. Baka
maulit na naman ang nangyari naman ang nangyari kahapon na natumba ako.
No, no, no, no.
Never ever give up.
Tama!
Walang urungan. Laban kung laban!
Lumabas na ako sa kwarto ko matapos kong pasadahan ng tingin ang kabuuan ko sa

napaka-honest kong salamin. Hihi. Honest kasi palagi niyang pinapamukha sa aking
dyosa ako.
Pagkababa ko ng first floor ng apartment ay naamoy ko kaagad ang ginisang kamatis.

Kina-career na talaga ni Lady M ang pagpapakinis ng kanyang mala-ampalaya niyang
mukha.
Pagkalabas ng gate ay pumara agad ako ng jeep patungong SDM Empire.
****
"Good morning mga Kuya Guard!" Ngumiti ako kina kuya guard pagkatapos ko silang
batiin.
"Good morning, Ma'am Angel. Kayo na ba 'yan?" Mangha-manghang tanong ni Kuya Guard
na pinukpok ko kahapon.
"Opo Kuya, ako nga. Natanggap ako. Pero hindi po Angel ang pangalan ko Kuya, Nisyel
po. Nisyel Love."
"Ganoon ba, akala ko Angel kasi mukha talaga kayong anghel, Ma'am. Pero maganda rin
pala ang pangalan niyo, bagay sa inyo, Ma'am." Pambihira naman 'tong si kuya,
bininyagan pa ako ng bagong pangalan. Tsaka hindi ako anghel 'no. Dyosa ako. Dyosa.
"Salamat po kuya ah? Una na po ako."
Tumango naman si kuya kaya tumalikod na ako papasok ng SDM. Pinagtitinginan naman
ako ng mga empleyado. Siguro ngayon lang sila nakakita ng dyosa na pumapasok sa
public elevator.
Pagkarating ko ng twenty-first floor ay agad akong nagtungo executive's office para

ayusin ito bago pa man dumating si sungit. Pero pagbukas ko ng magarang pinto ay
dumagundong sa pandinig ko ang sigaw ni sungit.
"This is useless! Get out!"
Nagbabaga ang tingin nito sa empleyadong lalaki na halos maiyak na. Grabe! Ang aga-
aga nagiging dragon na agad.
"GET THE H*LL OUT. NOW!" Tinuro pa nito ang pinto kaya napansin niya ang presensya
ko. Dali-dali namang lumabas ang kawawang empleyado. Hindi naman ako kaagad
nakagalaw sa kinatatayuan ko.
"And you!" Turo nito sa'kin.

"Ako Sir? Good morning, Sir! Hehe." Ngumiti ako nang pagkalapad lapad pero biglang
nabura nang dumagundong sa maladyosang tenga ko ang sigaw niya.
"YOU'RE LATE!!!"
Pagtingin ko sa orasan ay nanlaki ang aking mga mata.
8:31 na!
Holy mighty clock!
I'm one minute late!
♕GreatFairy♕
TUB 5: Punishment✔
"Teka, seryoso kayo Sir? Ita-type ko 'tong lahat?" Madamdaming saad ko kay Sir
Sungit pero pinanlisikan niya ako ng mata.
"Are you questioning me, Miss Borara?"
"Borora po. At opo Sir, tinatanong ko kung ita-type ko talaga 'to lahat? 828 pages
to Sir eh, puwedeng i-photocopy ko na lang?"
"Stop questioning and just do your job, Miss Borara."
"Sir, Borora nga po."
Seriously?! Last name basis na? The last time I checked, Love ang tawag niya sa'kin
ah. Nagka-temporary amnesia kaya si Sir sa sobrang ganda ko?
"YOU START TYPING THAT DAMN PAPERS OR I'LL FIRE YOU RIGHT NOW?!"
Napapitlag ako sa pagtaas ng boses niya kaya dali-dali akong humarap sa desktop na
nasa ibabaw ng table ko.
Deeemn!
"Sabi ko nga po ita-type na."
"I want soft copies of that, NOT photocopies, Miss Borara," untag pa nito bago ko
narinig ang pabalang na pagsarado ng pinto. May connecting door pala dito sa office
ng secretary patungong office niya. Yaman.
"Borora po! Kakasuhan ko kayo ng homicide. Minu-murder niyo ang apelyido ko!" Buong
tapang kong saad dahil alam kong hindi na niya ako naririnig. Sound proof kasi ang
office niya. Sosyalin.
Ang tindi niya ha. First day pa lang tinambakan na agad ako ng trabaho. Akala ko ba
schedule niya dapat ang aatupagin ko?
Ang kapal naman ng mukha niyang pahirapan ang isang endangered specie na kagaya ko!
Ang kapal, kapal niya talaga.
Kasing kapal nitong pinapa-encode niya!
Buti sana kung puro numbers ito eh, magagawan ko ng formula sa spreadsheet pero
company profile ito ng iba't ibang negosyo niya.
Kung iisipin, hindi naman talaga ako late. Siksikan lang kanina sa elevator kaya
ilang minuto din ang ginugol ko 'don. Isa pa, isang minuto lang naman akong late.
Kung makabigay ng trabaho parang wala ng bukas.
Aargh!
Napabuntong hininga na lang ako. Pero nang makita ko ang itsura ko sa desk mirror
na nasa tabi ng monitor ay bigla akong natauhan.
Bakit ba ako nagpapai-stress sa masungit na 'yon?
Masyado akong maganda para magpaapi. Humanda ka Sir Sungit. Tuturuan kita ng
leksyon!
HALOS maduling na ako sa kakaharap sa monitor. Ang sakit din ng likod ko. Twenty
pages pa nga lang pero parang mababali na ang leeg ko. Sumandal ako sa upuan ko at
nag-inat nang bigla na lang may nagsalita sa harap ko.
"Good morning. Is the CEO inside? I'm from Salvatore Group, and I'm the marketing
representative. I'm here to talk to Mr. Mijares in behalf of my boss, regarding our
business partnership proposal," dire-diretsong sabi ng babae na bigla na lang
bumalandra sa harap ko. Pinasadahan ko siya ng tingin. Hmm. Maganda siya.
Infairness.
"Do you have an appointment Ma'am?" Tanong ko at kinuha sa gilid ko ang schedule ni
Sir Sungit.
"Yes. It's under the name of Simone Salvatore," nakangiting sabi niya. Nginitian ko
na lang din siya dahil mukha namang mahinhin at mabait.
"Andito nga, Ma'am. Sige sasamahan ko kayo sa loob." Tumayo na ako at iginiya siya
sa pinto. Pinagbuksan ko na rin siya para makapasok dahil isa akong mabait at
mapagkumbabang dyosa.
Tumikhim muna ako para kunin ang atensyon ni Sir Sungit na tutok sa binabasa niyang
files.
"Excuse me Sir. Andito na po 'yong repres-"
"What the-! Who are you?!"
Pareho kaming napatigalgal ng babaeng kasama ko nang biglang itong tumayo at

nanlilisik ang mga matang nakatingin sa kasama ko.
"Sir siya po 'yong representative ng Salva-"
"The hell! You let her in?!"

"Sir siya po yung-"
"Dang it!" Malutong na mura nito at napahilot sa kanyang sintido.
Shet!
Bakit parang ang gwapo-gwapo niya sa paningin ko kahit nagsusungit siya?
What the-?
Kailan pa natutong lumandi ang isipan ko?
Tsk!
Ang isang dyosa ay hindi naglalandi kahit sa isip lang.
"Sir, may appointment po si-"
"The h*ll I care! You two get out!" Untag nito na halos ikapitlag ko. Tulala naman
ang kasama ko na parang natulos sa kanyang kinatatayuan.
"What are you waiting for? Get out!"
"Eh Sir ka-"
"NOW!!!"
Mabilis pa sa alas kwatrong lumabas kami ng pinto ng babaeng kasama ko na

nanginginig sa takot.
"Ayos ka lang Miss?" Tanong ko sa kanya dahil parang wala ito sa kanyang sarili at
gulat na gulat pa rin sa nangyari.
"A-ayos l- lang. Ayos lang ako. Hindi lang ako makapaniwala na ganoon pala siya.
Paano ka nakakatagal dito Miss?" Aniya.
"First day ko pa lang dito eh. Hindi ko pa alam kung kelan kakayanin ng beauty ko
ang kasungitan niya," sabi ko.
"Pero alam mo, Miss ang swerte mo pa rin kahit masungit 'yang boss mo." Pagkuwa'y
sabi niya nang matauhan na sa pagkagulat.
Huh?
"Kasi--shet! Ang gwapo niya!" Aniya na parang teenager na kinikilig. Binabawi ko na

ang sinabi kong mukha siyang mahinhin at mabait.
"Oh pa'no na 'yan, Miss? Ayaw ka palang makausap ni boss?"
"Hindi bale, sasabihin ko na lang kay Sir Simone na magpa-schedule ulit dahil busy
pa ang boss mo,"anito na parang walang nangyari.
"Oh sige, Miss. Bumalik ka na lang ulit kung hindi ka pa natuto," sabi ko pero
binulong ko na lang yung huli.
"Ha?"
"Wala Miss, sabi ko ingat ka."

"Sige ha. Salamat," aniya at umalis na.
Tinanaw ko na lang ang pagpasok niya sa elevator at umikot ako para makaupo sa
upuan ko. Pero hindi pa man ako nakakaupo ay biglang dumagundong ang baritonong
boses sa likod ko.
"Who the hell gave you the permission to bring that woman in my office, huh?"
Dahan-dahan akong lumingon at napakamot sa ulo. Nakita ko ang appointment logbook

sa mesa kaya kinuha ko ito at itinaas.
"E-eto po." Sabi ko at itinaas sa harap niya ang appointment logbook.
"WHAT?!" Di makapaniwalang untag nito at halos lumitid ang kanyang ugat sa galit.
Oh oh.
"May appointment nga po si Mr. Salvatore at siya ipinadalang repre-"
"Darn!" Napahilamos siya sa kanyang mukha at parang frustrated na nakatitig sa'kin.
"Totoo nga S-" Hindi ko natapos ang sasabihin ko nang bigla siyang pumasok sa
opisina niya.
"Why you gotta be so rude? Don't you know I'm human too..." Pakanta kanta akong
umupo ulit sa swivel chair ko. Akala ng masungit na 'yon mai-istress ako sa
kasungitan niya?
Never!
Ever!
Amen!
Bumalik na ulit ako sa ginagawa ko nang makaupo na ako. Akma kong pipindutin ang
keyboard nang biglang may bumagsak na folder sa harapan ko. Napamaang ako ngunit
dahan-dahan rin pumihit at tumingala.
"Make a power point presentation out of that. And I need it-" Tumingin ito sa
kanyang pambisig na relo.
"before 11:30," pagtatapos niya.
Pero nanlaki ang mga mata ko nang pagtingin ko sa oras na nasa monitor ay-
10 AM na!
Holy crap!
"Seryoso Sir? Eh hindi ko nga nakakalahati 'tong pinapa-en-"
"That's your punishment for ruining my day,"walang emosyon na saad nito.
Pero....
Whaaaaat?
Sinira ko raw ang araw niya?
"Hala! Ako Sir? Sinira ang araw niyo?" Maang na tanong ko at tinuro ang sarili ko.
Ngunit tiningnan lang niya ako nang masama.
"Do.it.or.else-" Madiing saad.
"Pero Sir-"
"Anak!"
Pareho kaming napalingon ni Sir Sungit nang biglang dumating si Ma'am Amethyst, ang
mommy niya.
"Good morning po," bati ko sa kanya.
"Good morning din Nisyel."
"Wait. What's going on here son? Pinapagalitan mo ba si Nisyel?"
"I won't if it's not because of her stupidity," walang emosyong untag nito.
Walanjo!
Ako pa?
Ako pa ngayon ang stupid?
Eh siya nga itong bigla-bigla na lang naninigaw eh.
"Pumasok ka na lang muna anak. Kakausapin ko lang muna si Nisyel," ani Ma'am
Amethyst na nakatingin sa'kin.
Humalik muna ito sa mommy niya bago pumasok sa loob. Hmm. May sweet bones din pala
itong masungit na 'to.
"Ano bang nangyari iha?" Pagkuwa'y tanong ni Ma'am Amethyst nang tuluyang makapasok
si Sir Sungit sa opisina niya.
Kinuwento ko kay Ma'am Amethyst ang lahat nang nangyari kanina. Simula sa pagka-
late ko, binigyan ako ng tambak na ita-type, dumating ang isang babae na ikinagalit
ng anak niya hanggang sa pinalabas kami.
Narinig ko ang pagbuntong hininga ni Ma'am Amethyst.
"Sorry, my bad, nakalimutan kong sabihin sa'yo na ayaw na ayaw ni Skeet na may iba
pang babae na pumapasok sa office niya maliban sa'kin at sa kapatid niya. Yun nga
lang hindi naman pumupunta dito ang kapatid niya."
"Po?!"
"Yes iha, pasensya na." Kaya pala parang papatay ito kanina pagkakita niya sa
babae.
"Eh bakit ho hindi siya nagalit ng una niya akong nakita sa opisina niya?" Tanong
ko.
"Dahil nga may kasunduan kami iha. At alam niya noon na darating ka."
Tumango-tango ako sa sinabi ni Ma'am Amethyst. Grabe! Saksakan pala ng sungit ang
anak niya!
"Ganun po ba, Ma'am? Puwede po ba akong magtanong?"
"Ano 'yon?"
"Sa'n niyo po ipinaglihi ang anak niyo?" Bigla namang napatawa at napailing si
Ma'am.
"Hmm. It's for you to find out iha," aniya.
"Na naman?"
May bago na naman akong misyon? Haaay...
Marami pa kaming napag-usapan ni Ma'am Amethyst pero nagpaalam na rin ito kaagad.
Bumalik na naman ako sa ginagawa ko pagka alis niya. Akmang hahawakan ko na ang
keyboard nang tumunog ang intercom.
"Yes Sir?"
"Coffee," malamig na saad niya.
"Kape ho?"
"NOW!"
Bigla akong nataranta at mabilis na tumayo. Ang sungit-sungit niya talaga kahit
kailan. Namumuro na talaga siya sa'kin. Pa'no ko ba tuturuan ng leksyon ang dragon
na 'yon?
Teka...
Kape?
Magpapatimpla siya ng kape?
Hihihi.
Humanda ka ngayon Sir Sungit!
♕GreatFairy♕
TUB 6: Payback Time✔

Kung sinuswerte ka nga naman. Kumpleto pala itong pantry eh, may coffee maker na,
marami pa ditong mga kung anu-anong ingredients. Para siguro kung gusto mong
magluto ng mga processed food. Parang mini-kitchen na pala itong pantry. Galante.
Nakita ko ang garapon na may asin kaya kinuha ko ito at binuksan. Tumalikod talaga
ako sa CCTV para hindi makita kung ano ang nilalagay ko sa mug.
Kung sana ay may ampalaya shake dito, 'yon nalang ang isi-serve ko sa kanya para
ma-realize niya kung gaano siya ka bitter at kasungit. Pero, ayos na rin pala 'tong
asin. Dinamihan ko talaga ang nilagay ko para ramdam na ramdam niya.
Napangisi ako nang malagyan ko na ng kapeng mula sa coffee maker ang mug na may
tatlong scoop ng asin. Ni-stir ko ito nang mabuti para matunaw ang asin nang
mapadako ang tingin ko sa isang lalagyan.
Chili Powder.
Hmm. Why not?
Kinuha ko ito at binudburan ang kape.
Hihihi.
Siguradong matutuwa siya nito.
Ini-stir ko ito ulit para hindi mahalatang may iba pa itong ingredients.
Pumasok na ulit ako sa opisina para maibigay sa kanya ang kape. Dumaan muna ako sa
table ko para kumuha ng sticky note at sinulatan ito.
A cup of coffee a day will keep the stress away☺
Oh 'di ba? Napaka-thoughtful ko talagang secretary. Hihihi.
Kumatok muna ako ng dalawang beses bago pumasok. Tutok na tutok pa rin ito sa
kanyang binabasa.
It's payback time!
"Sir, kape po."
Nag-angat naman siya ng tingin.
Pero napahawak ako sa dibdib ko nang bigla itong rumigudon ng magtama ang aming mga
mata.
Hala!
Kalma. Kalma Nisyel, kalma.
"Just place it here," walang ganang untag nito kaya inilapag ko ito sa table niya.
"May ipag-uutos pa po kayo Sir?"
"Nothing. You may leave," masungit na saad nito.
Sumaludo ako na parang Korean at tumalikod na. Lumabas ako pero nilagyan ko ng
maliit na siwang ang pinto. Binuksan ko ang cellphone ko at inihanda ang video
recorder.
Nakita kong tinitingnan nito ang kape kaya ini-on ko na ang start button ng video
recorder. Umiling-iling pa siya at kinuha ang sticky note at inilagay sa drawer
niya. Pero hindi 'yon ang nakagulantang sa kagandahan ko kundi...
Nakita ko siyang...
Ngumiti?
Ngumiti ang dragon kong boss?

Holy smile!
Totoo nga!
Ngumiti siya!
Bigla akong nakaramdam ng konsensya sa ginawa ko.
Pero....
No, no, no.
Ang sungit sungit niya kaya!
Pero....
Haaay...
Sige na nga. Babawiin ko na lang ang tinimpla kong kape.
Pinindot ko na muna ang stop button ng video recorder at inilagay sa bulsa ng

blazer ko ang cellphone. Binuksan ko nang tuluyan ang pinto para makapasok sa loob.
Ngunit nanlaki ang mga mata ko nang walang anu-anong ininom nito ang tinimpla kong
kape.
"Dang it!" Malutong na mura nito at biglang naibuga ang nainom niya.
Patay!
"S-sir? A-ayos lang po kayo?" Dali-dali ko siyang dinaluhan at kinuha ang mug at
inilapag sa gilid.
"WHAT DID YOU DO TO MY COFFEE?!"
Halos matapilok ako sa lakas ng sigaw niya na dumagundong sa buong opisina.
"P-po?"
"Darn it!" Namumula siya sa sobrang galit at parang kakainin ako nang buo.
"WHAT IS THIS AGAIN, MISS BORARA?!" Nanggagalaiting untag nito.
"Borora po. B-bakit po Sir?" Painosenteng tanong ko.
"LOOK WHAT YOU'VE DONE! STUPID!"
Ouch! Sa tanang buhay ko ngayon lang ako napagsabihang stupid ha. Napakagat labi na
lang ako. Galit na naman siya.
Pero dahil isa akong dyosa, biglang...
Hihihi...
"Sir, sorry na po." Nagmamakaawang untag ko at pinilit ang sarili ko na maiyak.

Ngumuso ako at nag-puppy eyes.
Bigla itong napalunok at nag-iwas ng tingin.

"Darn it!" Napahilamos ito sa mukha at parang hindi alam ang gagawin sa'kin.
"Fix.this.mess.and.I want.everything.clean.when I.come.back!" Madiing saad nito at

walang lingun-lingong lumabas ng pinto.
Hihihi.
It worked!
Galing galing mo talaga Nisyel!
*clap*clap*clap*
Dali-dali akong lumabas at kumuha ng pampunas sa pantry. Pinunasan ko muna ng wet

wipes bago pinunasan ng tissue ang kanyang mesa. Buti na lang hindi nadamay ang mga
papeles dahil naagapan agad ang mga ito. Kundi double dead meat ka talaga, Nisyel!
Bakit ba hindi ko naisip agad na magiging monster ulit siya pag matikman niya ang
kapeng tinimpla ko?
Hayaan na nga. Ang importante nakaganti ako. *evil smile*
Kinuha ko na rin ang mug at hinugasan sa pantry at ibinalik sa lalagyan nito bago
ipinagpatuloy ang power point presentation na ginagawa ko. Madali lang naman itong
gawin dahil humingi ako ng tulong kay Google.
Mag-aalas dose na pero hindi pa rin nakabalik si Sir Sungit. Natapos ko na ring
gawin ang presentation na pinagawa niya. Ang sabi niya kailangan matapos ko 'to
bago mag 11:30 pero hindi pa rin sumulpot ang anino niya.
Pinagtitripan yata ako ng dragon na 'yon eh. Kaya bakit ako nakonsensya sa ginawa
ko sa kape niya?
No.
Buti nga sa kanya 'yon.
Dahil ang sakit sakit na ng likod ko sa kaka-encode, sumandal muna ako sa swivel
chair at pumikit-pikit. Hindi naman niya siguro kailangan agad-agad 'tong pinapa-
encode niya. Tutal malapit na lang din naman ang lunch break. Hindi na rin naman
ako lalabas dahil may baon ako.
Tumingin-tingin ako sa cubicle ko nang mapadako ang tingin ko sa mga drawer. Ano
kayang laman ng mga 'to?
Binuksan ko ito at tumambad sa'kin ang mga nakaayos na files. Ngunit napadako ang
tingin ko sa business magazine na nakapatong sa mga folder. Kinuha ko ito at
sinarado ang drawer.
Hmm.
Ano bang maganda dito?
Natigilan ako nang paglipat ko ng pahina ay bumulaga sa'kin ang logo ng SDM Empire
at ang pangalan ni Sir Sungit.
SDM Empire's CEO has one of the individuals with the highest IQ ever recorded.
Weh?
Ipinagpatuloy ko ang pagbabasa dahil na-curious ako. Wala namang nakalagay na
litrato ni Sir Sungit. Marahil ay ayaw niyang kinukuhanan siya ng litrato.
Baka ayaw niya dahil trip niyang magselfie.
Tama!
May punto ka, Nisyel. Baka tinatago niya lang sa cellphone niya ang mga selfie
pictures niya at ina-upload niya ng palihim sa facebook.
Maka-stalk nga mamaya sa facebook.
Itinuloy ko na muna ang pagbabasa. Baka kasi marami akong mababasang impormasyon
dito.
June 28 pala ang birthday niya. Hmm. Sa makalawang buwan na pala dahil April
ngayon.
He was able to read when he was just 3 years old and able to play a piano.
Holy goodness gracious!
For real?
Ang galing-galing pala ng dragon na 'yon!
Mabilis kong binuksan ang facebook gamit ang Google Chrome sa desktop ko. Naglog-in
agad ako nang magbukas ito. Buti walang firewall ang social networks dito.
Magaling!
Tinaype ko sa search box ang pangalan ni Sir Sungit pero walang lumabas. Baka ibang
pangalan ang gamit niya. Subukan ko kaya sa account ni Ma'am Amethyst at hanapin sa
friend's list niya.
Mabilis kong tinipa ang pangalan ni Ma'am Amethyst at lumabas din naman kaagad ito.
Pero mukhang mahihirapan ako nito dahil libo-libo ang facebook friends niya.
Sa photos.
Tama, tama.
Binuksan ko ang album niya sakaling may nakatag na picture sa kanya. Marami akong
nakitang litrato. Isa na 'don ang mukhang family picture. Nasa gitna ang dalawang
babae, isa 'don si Ma'am Amethyst, ang isa naman ay kahawig niya. Ito siguro ang
sinasabi ni Ma'am na kapatid ni boss. Sa kanilang lima, si dragon lang ang walang
kangiti-ngiti.
Kahit sa picture masungit pa rin?
"What do you think you're doing?!"
Bigla akong napako nang marinig ko ang baritonong boses sa likod ko.
Holy shit!
Nandito na siya?
Bakit hindi ko napansin?

P.A.T.A.Y!!!
♕GreatFairy♕
TUB 7: Sticky Notes✔

"WHAT ARE YOU DOING?" Madiing pag-uulit nito na puno ng awtoridad.
Biglang nanindig ang lahat ng puwedeng tumindig sa buong katawan ko. Hindi ko na
nagawang i-minimize ang browser sa sobrang gulat.
Holy mother of facebook!
Patay ka ngayon, Nisyel.
Isip. Isip.
"Eh... Hehe.. K-kwan.." Napakamot ako sa ulo habang iniikot paharap sa kanya ang
swivel chair ko.
"Sir talaga. Para kayong sira. Kita niyo nang nagfi-facebook ako nagtatanong pa
kayo. Akala ko ba sabi sa magazine 180 ang IQ niyo," feeling close na sabi ko at
tinapik pa siya sa braso. Baka sakaling madala. Hihihi.
"WHAT?!" Tuluyan na akong napatayo sa kinauupuan ko nang bigla itong nagtransform

sa dragon.
I'm dead.
"Is that part of your job description, Miss Borara?!" Nagsalubong na naman ang mga
perpektong kilay nito at halatang gusto-gusto na niya akong sapakin. Subukan lang
niya dahil ipapakulong ko rin siya sa kaka-murder niya ng apelyido ko.
"Syempre naman po, Sir. Naghahanap kaya ako ng family picture niyo. Ipapaframe ko
po sana at idi-display 'don sa table niyo." Bravo! Bravo! Ang galing-galing mo
talaga Nisyel. Isa kang kabigha-bighaning dyosa. Ayan na.
3-
"WHAT?!" Sinasabi ko na nga ba, what na naman. Hindi ba pwedeng why na lang?
"Alam niyo Sir, gusto ko lang naman ma-inspire kayo eh. Baka sakaling mawala ang
pagkabugnutin niyo kung makikita mo 'yong family pic-"
"Dang!"
Kita niyo na? Siya na nga ang tinutulungan siya pa ang may ganang magmura.
"Bakit po Sir? Ayaw niyo ba sa family picture niyo? Gusto niyo ba 'yong selfie
pictures niyo na ico-collage k-"
"CUT THE CRAP, MISS BORARA!"
"Borora po Sir. B-O-R-O-R-A, ayan ini-spell ko na po ha?" Napahilot na naman siya

sa kanyang sentido.
"I don't give a damn about your surname. Just do your job or else-"
"I'll fire you right now," pagtatapos ko sa sasabihin niya. Tiningnan niya na naman
ako na parang hindi makapaniwala.
"Do you really want to lose your job in your first day, Miss Borara?" Dapat masanay
na yata akong minu-murder ang apelyido ko. Hindi lang isang beses niya itong
pinatay, hindi rin ito na double dead, chinap-chop na niya at ginawang giniling.
"Eh kayo Sir? Gusto niyo bang mawalan ng pinakamagandang secretary sa balat ng mga
dyosa?"
"What the-?"
"Siyempre po hindi Sir. Kayo talaga hindi na mabiro. Hindi niyo ba nakikita ang
oras Sir? It's 12:08, ibig sabihin Sir lunch break pa."
Napatingin naman ito sa kanyang pambisig na relo.
Oh? Ano ka ngayon Sir Sungit? Natameme ka rin.
"Just-" Namaywang siya gamit ang kaliwang kamay at napahilamos sa kanyang mukha ang
kabila.
"Just-" anitong muli.
"Just what, Sir?"
Shems! Napapa-english pa tuloy ako. Napatingin naman ito sa'kin habang nakapamewang
pa rin. Salubong na naman ang mga kilay nito na anumang oras ay magtutukaan na.
"Just do your job and stop wasting your time with those nonsense!" Nanggagalaiting
untag nito na parang sasabog sa sobrang inis.
Lesson learned:
Palaging inisin si Sir Sungit para mahaba ang kanyang sasabihin.
Man of few words daw?
Eh ilang beses na niya kaya akong binara at pinagalitan sa araw na 'to. First day
pa lang pero quotang-quota na yata ako.
"Masusunod po, kamahalan. Ngunit bago po 'yan, hayaan niyo munang lagyan ko ng
pagkain ang aking tiyan."
Sumaludo ako pagkatapos ng maikling tula na sinambit ko. Bigla namang tumalikod si
Sir
Sungit pero nasa sentido nito ang kanyang kanang kamay.
Anyare?
Hindi ko na lang muna pinansin si Sir. Kinuha ko muna sa loob ng bag ko ang baon
kong kanin at ulam at inilapag sa ibabaw ng mesa ko.
Akmang uupo na ako ulit nang mapansin kong hindi pa rin umaalis si Sir sa kanyang
kinatatayuan na malapit sa connecting door ng office niya.
"Sir?" Napalingon naman ito sa'kin pero nagitla ako nang mapansing namumula ang
kanyang mukha at parang may luha ang kanyang mga mata. Kinakagat kagat din nito ang
kanyang mga labi na parang may pinipigilan.
Hala!
Di kaya?
No.
Wala naman akong may natatandaang may nasabi akong nakakaiyak ah. Na-touch kaya
siya dahil concerned ako sa kanya?
Eh?
"Kain po tayo Sir." Inginuso ko sa kanya ang baon ko pero wala man lang itong
naging tugon. Tiningnan niya lang ako nang walang emosyon.
Ano kaya ang gagawin ko para ngumiti itong masungit na 'to?
Alam ko na!
Hmm.
Masubukan nga mamaya.
Dahil wala man lang reaksyon si Sir Sungit sa alok kong pagkain, binuksan ko na
lang ito at nagsimulang kumain. Bahala siya. Kung ayaw niya eh di mabuti. Wala
akong kahati sa estopadong manok na baon ko.
Sarap na sarap pa rin ako sa pagngunguya ng saging na sahog nitong manok nang
maramdaman kong may nakatitig sa'kin. Tumagilid ako para mahanap ito.
Pero napatigil sa ere ang akma kong pagsubo ulit nang magtama ang mga mata namin ni
Sir Sungit. Nakatingin ito sa akin na parang hinahalukay ang buong sistema ko.
Naiinggit siguro 'to sa pagkain ko. Gusto pa atang pilitin ko siya. Hmp. No way.
Paborito ko kaya 'to.
Pero....
"Saging Sir, gusto niyo?" Alok ko sa kanya. Ang isang dyosa ay mabait at
mapagkalinga sa kapwa kaya dapat ibahagi ko sa iba ang kung anumang meron ako.
"Don't talk when your mouth is full. Tss," masungit na tugon niya.
Eh bakit ba kasi niya ako tinititigan kung hindi siya naiinggit sa pagkain ko?
Aha!
"SIR!" Malakas kong tawag sa kanya nang makita kong pipihitin na nito ang pinto
papasok sa kanyang opisina. Napatigil naman ito at humarap sa akin pero wala pa
ring emosyon ang kanyang mukha.
"What?" Sinabi ko na nga ba. Favorite word niya talaga ang what.
"Kung ayaw niyo po sa selfie pics niyo eh di litrato ko na lang po ang ipapaframe
ko at ilagay 'don sa table niyo. Siguradong ngingiti kayo sa tuwing maki-"
"What did you say?" Anito na namumula. Pansin kong namula rin pati ang kanyang
tenga. Lumikot ang mga mata nito at tila naghahanap pa ng sasabihin.
"Ang sabi ko po litrato ko na lang ang ilalagay ko sa mesa niyo. Tutal isa naman
akong dyosa kaya-"
*BLAG!
Napaigtad ako nang bigla itong pumasok at sinara ng pagkalakas-lakas ang pinto.
Sungit!
Nagsu-suggest na nga ako para sa kaligayahan niya, siya pa ang may ganang magwalk
out. Ang drama naman ni Sir. Haay naku.
Hayaan na nga. Susubukan ko na lang mamaya ang technique ko. Tingnan natin kung
hindi siya ngingiti.
NAPANGITI ako nang matapos kong sulatan lahat ng heart-shaped na sticky notes na
nakita ko sa drawer. Buti na lang may ganito dito dahil magagamit ko ito sa misyon
ko.
Oplan pangitiin si Sir Sungit.
Hindi ko na muna ipinagpatuloy ang ini-encode ko dahil parang hindi naman ito
minamadali ni Sir. Pinag-iisipan ko pa kung paano ko mapapabasa 'to lahat kay Sir
gayong para yatang walang ganang lumabas sa kanyang opisina. Alas tres na ng hapon
pero wala pa rin itong naipag-utos sa'kin. Hindi ko pa nga naibigay ang flashdrive
na pinag-save-an ko ng power point presentation na pinagawa niya eh.
Napahikab ako nang maramdaman ko na para akong inaantok ngunit napaayos ako ng upo
nang biglang tumunog ang intercom.
Finally!
"Good af-"
"Flashdrive."
"Po?"
"Are you deaf?!" Iritang tanong nito sa kabilang linya.
"Sabi ko nga po dadalhin ko na d-"
*tooot*
Bigla kong nailayo sa tenga ko ang telepono nang bigla niya itong ibinagsak.
Hindi lang siya masungit, ang sama rin ng ugali niya. Hindi yata nakapag-aral ng
GMRC 'tong si Sir eh. Haaay...
Dinikit ko nang mabuti ang sticky note na color pink sa flashdrive na ibibigay ko
kay Sir. Nai-inspire talaga akong basahin ang ginawa ko kaya siguradong mai-inspire
din si Sir nito.
Ang pag-ngiti ay parang utot, mas maganda pag hindi pinipigilan.☺☺☺
Oh ha? Ang swerte naman ni Sir sa'kin. Gumagawa ako ng paraan para mapangiti siya.
Kumatok muna ako bago binuksan ang pinto. Nakayuko pa rin ito habang nagbabasa ng
laman ng folder. Hindi kaya siya nangangawit?
"Sir eto na po." Sabi ko sabay lapag sa kanyang mesa pero hindi man lang ito nag-
angat ng tingin.
"Sir?" Untag ko ulit dahil parang wala itong naririnig.
"Sir et-"
"Just put it there and leave!" Malamig na saad nito na hindi pa rin nag-angat ng
tingin.
Laglag ang balikat na tumalikod ako palabas. Paano na 'to? Hindi ko man lang
makikita ang reaksyon niya?
Pipihitin ko na sana ang pinto nang tinawag niya akong muli kaya dali-dali akong
humarap sa kanya.
"Sir? May ipag-uutos pa po kayo?"
"Give me a glass of cold water." Walang kangiti-ngiting saad nito.
Bigla naman akong nabuhayan ng loob. Kung sablay sa una, sisiguradong ngingiti na
siya sa susunod.
"Sandali lang po." Sumaludo ako at mabilis na lumabas para kumuha ng tubig sa
pantry. Napag-alaman ko kaninang exclusive lang pala sa executive officer itong
pantry.
Ipinatong ko sa maliit na platito ang isang basong tubig bago bumalik sa loob. Pero
kumuha muna ako ng isang sticky note na nasulatan ko at dinikit iyon sa platito at
ipinatong muli ang baso.
Hindi na ako kumatok pagpasok ko dahil naiwan ko palang half-open ang pinto kaya
dire-diretso ako sa loob.
Pero napatigil ako nang makitang hawak ni Sir Sungit ang sticky note na ginawa ko
at.....
Nakangiti siya!
Shet! Bakit parang biglang kumabog ang dibdib ko?
Pumikit ako para kumalma bago tumikhim para makuha ang kanyang atensyon.
"Sir, eto na po ang tubig niyo."
Hindi ko na hinintay ang sasabihin niya kaya ipinatong ko na lang ito sa harap
niya. Hindi ko na rin na tingnan ang reaksyon niya dahil nasa baso ang atensyon ko.
Kinuha agad nito ang baso at uminom pero hindi pa rin ako umaalis sa kanyang
harapan. Napansin siguro nito ang sticky note sa plato kaya kinuha niya ito at
tiningnan habang umiinom.
..Smiling is a sign that you're happy, but smiling alone is a sign that you're crazy.
Nanlaki ang kanyang mga mata at bigla nitong naibuga ang kanyang iniinom.
Tumalsik ang tubig sa mga papeles. Kasunod ay ang pagdagundong ng kanyang boses na
ikinapitlag ko.
"WHAT THE H*LL!"
♕GreatFairy♕
TUB 8: Monthsary✔
29 days later...
"This is useless! Repeat!" Halos mapatalon ako sa sobrang gulat nang biglang
dumagundong ang boses ni Sir D sa loob ng opisina.
Nakita ko naman ang pagkataranta ng Marketing Manager namin. Para itong tinakasan
ng dugo sa sobrang takot kay Sir D.
Sir Dragon slash Sir D, 'yon na ang tawag ko sa kanya kasi simula nang mabilaukan
siya ng tubig noong nakaraang buwan ay nagbago na ito.
Kung noon ay masungit siya, ngayon ay para siyang dragon na nagkatawang tao. Ay
hindi pala, nagkatawang demigod pala.
"B-but S-sir t-that's all we c-could g-give for now-"
"USE YOUR BRAIN! GOT IT?!" Nanggagalaiting bulyaw nito na halos lumabas ang
eyeballs niya. Tsk. Tsk. Malala na talaga ang dragon na'to.
"W-we d-did o-our best S-sir b-but-" nauutal na sago ng lalaking manager. Kawawa
naman si kuya, siya ang unang nabugahan ng apoy ng dragon ngayong araw.
"USELESS! GET OUT!!!"

Nataranta naman ang empleyado at dali-daling lumabas ng glass door. Tsk! Napailing
na lang ang kagandahan ko. Buti nakaabot ako ng isang buwan dito kahit araw-araw
niya rin akong binubugahan ng apoy.
Speaking of isang buwan, bukas na pala ang 30th day ko dito sa SDM Empire. Hmm. I
think there should be a celebration.
Bigla naman akong napaayos ng tayo nang biglang nagawi ang tingin ni Sir D sa
direksyon ko. Kasalukuyan kong inaayos ang mga confidential documents sa steel
cabinet dito sa loob ng office niya.
"My schedule, Miss Borara." Tipid na sabi niya. Apat na salita lang 'yan pero
naintindihan ko agad ang ibig niyang sabihin dahil dyosa ako at taglay ko ang
maladyosang common sense. Sanay na rin ako sa kaka-murder niya ng apelyido ko kahit
hindi naman talaga namamatay, bininyagan nga lang.
"Sandali lang po." Dali-dali akong lumabas at kinuha ang schedule niya sa ibabaw ng
table ko.
Pagpasok ko ulit sa loob ng opisina niya ay nakasimangot na ito ulit na para bang
inip na inip sa kahihintay sa'kin samantalang hindi naman yata umabot ng twenty
seconds ang pagkuha ko ng schedule niya, tsk.
"A-ah ito Sir. May signing of contract kayo with Simone Salvatore at 11:30am sa
Sebonne's Place, lunch meeting na rin po 'yon. At 1pm may business proposal meeting
kayo with Mr. Levine. May meeting din po kayo with the Board of Directors mag
2:30pm."
"Is that all?" Aniya na hindi nakatingin sa'kin. Busy ito sa kakabasa at kakapirma
ng mga nagtatangkasang vouchers at checks.
"Ah meron pa po." Napatigil naman ito sa pagpirma at bahagya akong tinapunan ng
tingin ngunit ibinalik din nito kaagad sa ginagawa ang kanyang mga mata.
"Mag 5pm po...." Natigilan naman ako. Ano nga ba ang pwede? Hmm.
Nag-angat ulit ito ng tingin habang hindi binibitawan ang kanyang ballpen.
"Mag 5 pm pwede na kayong umuwi. Hihi." Ngumiti ako na nagpapa-cute dahil alam kong
nakakahawa ang ngiti ko sabi ni Lady M.
Ngunit sadyang gawa talaga sa bato itong si Sir D dahil wala manlang itong reaksyon
at bumalik ulit sa kanyang ginagawa. Na para bang hindi manlang ako humirit. Ano ba
'yan. Corny yata ng joke ko. Hindi naman ako kumakain ng mais ah.
Binalikan ko na lang ang ginagawa ko at tinapos ito nang walang imik. Hindi ako
sanay sa ganito dahil ayaw kong napapalibutan ako ng nakakabinging katahimikan.
Malungkot kaya 'yon. Pero dahil mabait at masunurin akong secretary pinagtatiyagaan
ko na lang ang nakakabagot na opisina ni Sir D.
Lumabas na ulit ako ng office niya pagkatapos kong maligpit lahat ng files na in-
alpha ko sa steel cabinet. Kahit ganito ang scenario namin araw-araw ay parang
hindi pa rin ako sanay. Haay. Ang hirap talaga kapag bugnutin ang boss mo at bigla-
bigla na lang nagta-transform sa dragon kapag nagagalit.
Masyado itong perfectionist lalo na sa pagpapatakbo ng kompanya nila. Hindi na rin

bago sa'kin kung may nabubulyawan siyang empleyado dahil sa kapalpakan. Masyado nga
talagang matalino si boss dahil kahit isang pahina pa lang ng report ang nababasa
niya, alam niya kung may mali o wala. Kaya nga napaalis ang Finance Manager nung
nakaraan linggo dahil nagtangka daw itong magsabutahi ng bank accounts ng SDM
Empire. Kung paano nadiskubre ni Sir D ay hindi ko alam at wala rin akong balak na
alamin dahil baka bugahan pa ako ng apoy 'non pag malaman niyang nakiki-tsismis
ako.
Mabilis lumipas ang oras at pagtingin ko sa orasan ay 11:15 na. Napatingin ako sa
glass door nang bigla itong bumukas at iniluwa 'non si Sir D bitbit ang kanyang
attache case. May meeting nga pala siya. Naglakad lang ito ng diretso at nilagpasan
lang ako. Hindi manlang nagpaalam, tsk!
Ang sabi nila at ayon rin kay Google, kadalasan ang ginagawa ng secretary ay
sinasamahan ang boss sa meeting nito at nagti-take down notes o nagsi-steno, pero
iba kami. Hindi niya ako pinapasama at parang taga remind at taga-arrange lang ako
ng schedule niya, taga sagot ng telepono, at taga-file. Parang hindi na nga niya
kailangan ng secretary eh, dahil halos wala naman akong matinong nagagawa. Palagi
pa akong nabubulyawan.
Haay. Makapag-status na nga lang sa FB.
The dragon is out. My beauty is at rest.�

� ��
#sleepy
I clicked post. Ayan.
NAPANGITI ako nang matapos kong maihanda lahat ng dadalhin ko mamaya. Maaga talaga
akong nagising at nagpatulong kay Lady M na magluto. Siya ang nagluto ng carbonara
at ako naman sa adobong manok at beef steak. Nilagyan ko rin maraming toppings na
sliced onions para kunwari isang chef ang nagluto nito. Ganun din ang ginawa ko sa
adobo.
"Salamat, Lady M."
"O siya, sige na. Magbihis ka na at baka ma-late ka pa."
Tumango at mabilis na pumasok sa kwarto ko. Nagsuot ako ng black turtle neck na
fitted blouse at tucked-in na paldang puti at nagbelt din ng puti. Naglagay din ako
ng pulbo at lip tint para lalo akong gumanda. Hihi.
Pagkarating ko sa SDM ay dumiretso agad ako sa pantry para itago ang dala ko. Gusto
kong isurprise si Sir D mamaya, baka sakaling dito ko pa siya mapapangiti ulit.
Kahit binubugahan niya ako ng apoy araw-araw, hindi ako susuko. Mapapangiti ko rin
siya. Aja! Fighting!
***
"Sir tulungan niyo po ako. Ayaw ko ng pumunta ng pantry. May ipis 'don!" umiiyak na
saad ko kay Sir para maniwala. Ramdam ko ang pagtulo ng mga luha ko. Buti na lang
nakapagdala ako ng extrang sibuyas at hiniwa ko ito malapit sa mata ko kaya tumulo
talaga ang luha ko.
"Y-you're afraid of cockroach?" Untag nito na biglang lumambot ang kanyang mukha.
Nabuhayan ako ng loob. Iyak pa more Nisyel.
"O-opo Sir. Gumapang pa nga sa binti ko eh kaya bigla akong napatakbo dito. Ayaw ko
na talagang bumalik 'don. Baka mamatay ako pag inataki ako sa puso dahil may phobia
ako sa ipis." Muli kong pinatulo ang luha ko at ngumuso para magmakaawa. Bigla
naman itong napalunok at napaiwas ng tingin.
"How come? I told the maintenance to make sure-"
"Naku hindi po, meron po talaga! Ipapakita ko pa sa inyo kung saang banda."
Napabuntong hininga naman ito at pagkuwa'y tumayo. Hihihi.
And the best actress award goes to....
Nisyel Love Borora!
*clap*clap
Nai-imagine ko talagang nasa entablado ako at pinapalakpakan habang kinukuha ko ang

aking trophy. Hihi. Parang ang ganda 'non ah.
Ang totoo wala naman talaga akong nakitang ipis 'don dahil ang linis linis kaya ng
pantry. Pero totoong may phobia ako sa ipis. Nakakadiri kasi 'yon, pakiramdam ko
kakainin nila ako ng buhay sa tuwing makikita ko sila.
Sinamahan ko si Sir D sa loob ng cafeteria. Pagbukas na pagkabukas niya ng pinto

ay....
"Charaaaaaan! Surprise!"
"F*ck!" Napaiktad si Sir sa sigaw ko. Nagulat yata. Hihi.
"What the hell is this all about?" Salubong ang kilay nito at napahalukipkip.
"Sir talaga. Ayaw niyo ba sa surprise ko? Ako po nagluto lahat niyan." Sorry Lady
M, saka na kita bibigyan ng credits sa pagluto mo ng carbonara. Kailangan kong
pangitiin si Sir.
"Y-you did?" Aniya na mukhang gulat at....
may amusement sa kanyang mga mata?
Hihihi. Si Sir talaga nagustuhan din pala ang effort ko.
"Opo, kaya maupo na kayo at kakain tayo. Sagot ko ang lunch natin ngayon."
Nakangiting saad ko.
''Why?'' Naguguluhang saad nito.
''Ay Sir hindi niyo ba naaalala? Monthsary kaya natin ngayon!''
Nataranta ako nang bigla itong napaubo na parang nabulunan ng laway kaya dali-dali
akong kumuha ng tubig at binigay sa kanya.
''Ayos lang kayo Sir?''

''Y-yeah. But monthsaries are for couples only Love.'' Napailing ito at bigla itong
ngumiti pero hindi ko iyon pinansin dahil biglang tumalon ang puso ko.
Holyness! Tinawag niya ulit akong Love!
Napahawak ako sa dibdib ko dahil pakiramdam ko lalabas ang puso ko anumang oras.
Hala! Masama 'to. Malapit na ba akong mamatay?
Kalma Nisyel. Inhale. Exhale. Breathe in. Breathe out.
''Kayo talaga Sir. Wala namang batas sa Pilipinas na ang monthsary ay para sa
magjowa lang ah. Meron din kaya sa magkakaibigan. Pero sa atin naman, monthsary ng
unang araw na naging boss kita at assistant niyo ako.''
Napatango-tango naman ito habang nakaangat ang sulok ng kanyang labi na lalong
nagpakabog sa dibdib ko. Kelangan ko yatang magpacheck-up sa puso.
"Alright. Monthsary it is," sabi niya na nakangiti at umupo sa upuan. Pangdalawahan

lang ang mesa dito sa pantry at tamang-tama. Umupo na rin ako sa kabilang upuan at
binuksan ang mga natatakpang pagkain.
"W-what's that?" Biglang namutla si Sir D at parang biglang itong pinagpawisan

habang nakatingin sa beef steak at adobong manok.
"Adobong manok po at beef steak. Specialty ko 'to lahat Sir. Naku tikman niyo at
baka makakalimutan niyo ang pangalan niyo sa sobrang sarap," pagmamayabang ko at
ngumiti ng pagkalapad lapad. Ngunit walang nagbago sa reaksyon ni Sir. Para itong
tatakbo anumang oras habang nakatingin ito sa ulam na parang takot na takot.
"Sir hindi po kayo kakainin ng ulam. Kayo po ang kakain ng ulam. Bakit po parang
takot na takot kayo?" Tanong nito.
''N-nothing. I-i'm just s-surprised.'' Nauutal na untag nito. Hala! Bago 'to ah. Si
Sir nauutal. Siguro na overwhelm siya sa ginawa ko.
Pumikit ako at nag-usal ng munting dasal bilang pasasalamat bago sumandok ng kanin.
"Kain na po tayo Sir. Dinamihan ko talaga ang onions kasi po maraming benefits ito
sa katawan. Tulad na lang ng pagstable ng digestive system natin. Nagre-regulate
din ito ng blood sugar at nakakapag-improve ng immune system natin. Kaya po an
onion a day will keep the doctor away." Ngumiti ulit ako kay Sir at napalunok ulit
ito dahil nakita ko ang paggalaw ng adam's apple niya. At dahil mabait nga akong
assistant, sinandukan ko siya ng kanin at nilagyan ng ulam ang kanyang plato.
Dinamihan ko pa nga ang onions eh para healthy living siya.
Napangiti ako sa sunod-sunod na pagsubo ni Sir. Mukhang hindi na nga ito ngumunguya
eh. Masyado yatang nasarapan sa luto ko. Parang ayaw maubusan eh. Sunod-sunod din
ang pag-inom nito ng tubig. Gutom yata si Sir dahil tumagatak na talaga ang pawis
nito.
"Ito Sir. Tikman niyo 'tong carbonara. Masarap 'to." Inusod ko malapit sa kanya ang
lalagyan ng carbonara. Nakita ko naman ang pagkinang ng mata nito pagkakakita nito
sa carbonara.
"Thanks," Aniya.
Shet!
First time ulit 'to.
Nag-thank you siya!
"Oh ano? Masarap po diba?"
"Y-yeah," nakangiting sagot nito.
Ehmeeged! Ngumiti ulit siya! Tagumpay!
Pagkatapos naming kumain ay niligpit ko agad ang pinagkainan namin at nilagay sa

lababo para mahugasan.
Nasa gitna ako ng ginagawa ko nang bigla kong naramdaman na parang may kumikiliti
sa dulo ng hinlalaki ko sa paa kaya tiningnan ko ito.
Nanlaki ang mga mata ko at bigla kong nabitawan ang basong hawak ko. At...
"Aaaaaaaaah! Siiiiiiiiiir!"
"Dang it! What's wrong Love?" Nag-aalalang saad ni Sir D at lumapit sa'kin.
"Ipiiiiiiissssss!"
Mabilis pa sa alas kwatrong tumalon ako kay Sir at nagpakarga. Bridal style.
Huhuhu. Kanina ko lang sinabing may ipis dito ah pero nagkatotoo agad. Huhuhu.
Totoo nga talaga ang sinasabi nilang...
Be careful of what you wish for. Huhuhu...
♕GreatFairy♕
TUB 9: Leave Form✔

"Are you okay?" Nag-aalalang tanong ni Sir D habang karga-karga ako papasok sa
kanyang opisina.
Hindi ako nakasagot dahil parang ngayon lang nag-sink in sa utak ko ang posisyon
namin.
Am I hallucinating?
Karga-karga talaga ako ni Sir?
Holiness!
Napahawak ako sa aking dibdib nang bigla na namang bumilis ang tibok ng puso ko.
Kailangan ko na talagang magpa-check up sa doktor dahil baka may taning na ang
buhay ko nang hindi ko manlang namamalayan. Masama 'to. Masama.
Nanganganib ang lahi ng mga endangered species.
Hindi ko alam kung ano ang nagtulak sa aking isubsob ang mukha ko sa dibdib ni Sir
D. Ang alam ko lang, parang nakaramdam ako ng hiya.
Ngunit lalong nagulantang ang aking pagkadyosa ng marinig ko ang tibok ng puso ni
Sir D. Dikit na dikit kasi ang tenga ko sa kanyang dibdib.
Ang bilis din ng tibok ng puso niya!
Hala!
Di kaya?
Mamamatay na rin si Sir?!
Oh nose!
Hindi pwede.
Hinding-hindi dahil....
Sinimhot-simhot ko ang kanyang dibdib.
Ang bango niya!
Deeemn!
Nabubuang na yata ako.
Pero...
Pag mamamatay rin si Sir D, mababawasan ang lahi ng mga mababango. At siyempre
mababawasan ang lahi ng mga dragon sa mundo.
"You should have worn your shoes. Why are you wearing slippers anyway?"
Bigla akong natigilan nang tanungin ako ni Sir D pagkalapag niya sa akin sa couch.
Napatingin din ako sa mga paa ko at ngayon ko lang napagtantong nakatsinelas nga
ako.
Ngumuso ako habang nakayuko at nakatingin sa mga paa ko.
"Hinubad ko po kanina kasi naman Sir eh! Ang sakit sakit na ng paa ko. Napaltusan
na nga eh," pagmamaktol ko.
Walang anu-anong yumuko si Sir D at hinawakan ang paa ko at sinipat niya ito.
Nagitla ako nang makitang umigting ang panga nito pagkakita nito sa paltos ko.
Hala? Nagalit?
"S-sir? Galit po kayo?" Tiningala niya ako at nakita ko ang biglang paglambot ng
mukha niya.
"N-no. I'm not mad. It's just-"
"Po?"
"I-i'm pi-"
Napahilamos ito sa kanyang mukha at parang naghahanap ng sasabihin. Hala! Kanina pa

'to si Sir eh. Pansin kong parang naging ibang tao siya simula nang....
Natigilan ako.
Kailan nga ba?
Pinilit ko itong inalala at...
Aha!
Simula nang iyakan ko siya kanina para ipakita ang surprise ko!
Sinundan ko lang ng tingin si Sir D nang tumayo ito at parang may kinuha sa kanyang
drawer. Pagbalik nito ay may dala na itong alcohol.
Huwag niyang sasabihing lalagyan niya ng alcohol ang paltos ko!
Mabilis kong kinuha ang magazine sa ilalim ng center table at itinakip ito sa paa
ko.
"What are you doing?" Aniya na nakakunot ang kanyang noo.
"Parang awa niyo na, Sir! Huwag niyo pong lalagyan ng alcohol ang paltos ko. Ayaw
ko pa pong mamatay!" Mangiyak ngiyak na saad ko at tinakpan nang maigi ang aking
mga paa.
"I won't do that. C'mon, give it to me."
Wala akong nagawa nang bigla nitong kinuha ang magazine pagkatapos dali-dali itong
umupo sa couch at ipinatong ang mga paa ko sa kanyang kandungan. Naglagay ito ng
alcohol sa kanyang palad at....
Nilagay sa hinlalaki ko!
"The cockroach has gone here right?" Anito kaya tumango ako.
"Ang bait niyo rin pala Sir 'no? Hihihi," wala sa sariling komento ko kaya
natigilan si Sir.
"Stop overthinking. Tss," aniya.
Ay!
Beast mode na naman. Bipolar ata 'tong si Sir D eh. Minsan mabait pero kadalasan
masungit.
Literal akong napanganga nang walang anu-anong hinipan ni Sir D ang paltos ko sa
paa.
Holy crap!
"Does it still hurt?" Tanong niya.
Wala sa sariling napatango ako. Ngunit naramdaman ko ang pagtulo ng mainit na

likido sa aking mga mata.
Hala!
Bakit naiiyak ako?
Pinahid ko ito habang hindi nakatingin si Sir D pero may tumulo pa rin mula sa mga
mata ko. Hindi ko na napigilan ang paghikbi na ikinataranta ni Sir.
"W-what's wrong? Does it still hurt? Did I do something wrong?" Sunod-sunod na
tanong nito na puno ng pag-aalala.
Umiling iling ako at pinahid ang mga luha ko gamit ang likod ng dalawang kamay ko.
"Hey! Why are you crying?"
Eh?
Bakit nga ba?
"Wala po. Hihi. Naaawa lang po ako sa paa ko kasi nasaktan ng sapatos ko."
Napabuntong hininga naman si Sir at itinuloy ang paghilot hilot ng paa ko.
Kasi Sir D ito ang unang pagkakataon na may taong nag-aalala sa'kin liban sa mga
madreng kinagisnan ko.
Gusto ko sanang idagdag pero baka umiyak din si Sir. Magmumukha kaming timang pag
nagkataon.
Isa pa...
Ang isang dyosa ay hindi umiiyak. Magmumukha akong loser 'non. Ayaw ko namang
agawan ng korona ang yaya ni Angelina 'no.
"You better get rest," untag ni Sir at bigla akong binuhat. Ayan na naman ang
dibdib ko. Parang may nagrarambulan na naman sa loob. Kailangan ko na talagang
magpaalam kay Sir na a-absent ako bukas.
Dinala ako ni Sir D sa private room dito sa loob ng kanyang opisina at inilapag sa
kama. Yaman.
"Sir bakit po-"
"Stop asking and just sleep," ma-awtoridad na saad niya kaya napatakip ako ng
bibig.
"Sabi ko nga po matutulog na," sagot ko. Mahirap na baka bigla nalang mag-transform
itong si Sir.
Bigla kong naramdaman ang pagbigat ng talukap ko nang ipinikit ko ang aking mga
mata. Hanggang sa ang huling narinig ko na lang ay ang marahang pagsarado ng pinto
bago kinain ng dilim ang diwa ko.
NAGISING ako nang maramdaman kong nauuhaw ako. Bigla pa akong natigilan nang
nagising ako sa malambot na kama at malamig na silid ngunit ng maalala ko kung
nasaan ako ay nagtuloy tuloy ako sa pinto. Pero halos mapaigtad ako nang mabungaran
ko ang galit na galit na si Sir D habang nakaharap sa mga naka-unipormeng apat na
lalaki na sa tingin ko ay ilan sa mga maintenance dito sa 21st floor.
"IT'S BECAUSE YOU'RE ALL USELESS!"
"P-pasensya na p-po S-sir, d-doblehen nalang po namin ang siguridad s-sa

paglilinis," takot na takot na saad ng isang mama. Kawawa naman. Itong si Sir D
pinatulog lang ako at nag-transform kaagad.
Dali-dali akong nagmartsa palabas bago ko pa makuha ang atensyon ni Sir D, baka
bugahan din ako ng apoy mahirap na. Hindi naman niya ako napansin dahil nasa apat
na mama ang atensyon niya at nakatagilid ang posisyon niya sa connecting door ng
cubicle ko.
Uminom ako ng tubig mula sa tumbler ko dahil ayaw ko munang bumalik ng pantry. Baka
magkita pa kami ng ipis 'don mahirap na. Pagkatapos kong uminom ay kumuha ako ng
leave form sa cabinet at dali-dali akong nagfill up dito. Pagkatapos kong pirmahan
ay sumilip ako sa loob ng opisina ni Sir.
Ngunit napasubsob ako nang hindi sinasadyang naipasok ko ang katawan ko sa loob ng
biglang dumagundong ang galit na galit na boses ni Sir D.
"YOU'RE ALL FIRED!"
Napapikit ako nang maramdaman ko ang pagsakit ng noo kong tumama sa gilid ng pinto.
Huhuhu.
"What the h*ll are you doing there, Love?!"
Dali-dali akong nilapitan ni Sir D at binuhat papuntang couch.
"And you! What are you waiting for?! GET LOST!"
Gusto ko sanang pagsabihan si Sir D na huwag niyang sisantihin ang mga mamang
tagalinis ngunit hindi ko nagawa sa sobrang hapdi ng noo ko. Nakita ko na lang ang
sabay sabay na paglabas ng mga mama na bagsak ang balikat.
"Darn it! Look what you've done to your forehead!" Galit na saad ni Sir na may
bahid ng pag-alala. Lumabas ito at pagbalik nito'y may bitbit na itong cold
compress.
"Didn't I left you sleeping in my room? How did you get there? Tss," aniya habang
dinadampian ng cold compress ang aking nuo.
Ngunit bigla na namang nagrambulan ang mga kulisap sa aking dibdib nang tumama ang
kanyang hininga sa aking mukha.
Eh?
Napatingin ako sa hawak kong leave form at wala sa sariling inilahad ito sa harap
ni Sir D na ikinatigil niya.
"What's this?"
"Leave form po."
"Tss. I know. Why do you have this?" Kunot-noong tanong nito.
"A-absent po ako bukas."
"Why is that so?" untag nito at itinuloy ang kanyang ginagawa sa aking nuo.
"Magpapacheck up po ako." Napatigil ito at tiningnan ako nang bahagya.
"Does your feet still hurt?" Umiling-iling ako.

"Then why ar-"
"Eh kasi Sir malapit na akong mamatay!"
"WHAT?!" Biglang nagdilim ang mukha nito at hindi makapaniwalang tiningnan ako.
"Opo. Kailangan ko pong ipa-check up itong puso ko."
"W-why? Do you have heart disease? Why didn't you told me?!" Puno ng pag-aalalang
untag nito.
"Yun nga ang aalamin ko Sir eh. Kasi mukha yatang may sakit talaga ako. Bigla bigla
na lang kasing bumibilis ang tibok nito lalo na pag magkalapit tayo. Tulad ngayon
ang bilis-bilis ng tibok nito. Siguro may hereditary heart di-"
Napatigil ako nang maramdaman kong biglang nanahimik si Sir D at tumigil sa

pagdampi ng cold compress sa nuo ko.
Pumaling ang ulo ko para tingnan siya. Ngunit ganun na lang ang pagkagulantang ko
nang....
"Pft! Hahahahahaha..."
"Hahahahahaha..."
Holy crap!
Tumatawa ang dragon kong boss!
Magugunaw na ba ang mundo?!
Hindi lang basta tawa dahil hawak-hawak pa nito ang kanyang tiyan.
Di kaya?
May sumanib kay Sir D na masamang nilalang?
Napatingin ako sa loob ng buong opisina ngunit wala naman akong may napansing
kakaiba.
Bobo ka talaga, Nisyel. Malamang paano mo 'yan makikita kung nasa loob nga ng
katawan ni Sir D. Haaay...
Napatingin ako sa kanang kamay ko nang may maisip ako.
"Hahahahahaha..."
Lalo akong nanggigil nang hindi parin tumitigil sa kakatawa si Sir.

Sorry right hand, kailangan mo munang magtrabaho ngayon.
Pumikit ako nang mariin at saka huminga nang malalim.
*PAAAK!
Buong lakas na sampal ko kay Sir D na ikinapaling ng kanyang ulo kasunod ang
pagdagundong ng malutong nitong pagmumura.
"DANG IT!"
♕GreatFairy♕
TUB 10: Moment✔

"What was that for?" masungit na tanong niya habang napapahawak sa kanyang pisngi.
"Kayo na ba talaga 'yan Sir? Nawala na ang sumanib sa inyo?" tanong ko at sinipat
sipat ang kanyang mukha. Bumakat pa talaga ang sampal ko. Kaya pala parang napaltos
din ang palad ko. Pulang pula ito at parang lalabas ang dugo.
"Crazy. Tss. Give me your hand."
Eh?
Give me your hand daw?
Hihingin na ba ni Sir ang kamay ko para pakasalan? Pero hindi naman kami magjowa
ah. Ang alam ko, 'yon ang ginagawa ng jowang lalaki pag gusto na nitong pakasalan
ang babae.
"Eh diba hindi naman tayo magjowa Sir? Eh bakit niyo hihingin ang kamay ko?"
"You're overthinking again. Tss," masungit na saad nito.
"But someday I asdfghjkl-"
"Po?" Hindi ko na naintindihan ang huling sinabi niya dahil binulong niya lang ito
sa sarili niya.
May pagka ing-ing din pala ang dragon na 'to.
"Nothing. Just give me your hand and stop asking," walang emosyong sabit nito at
hinablot ang aking kamay. Para akong napapaso nang hinawakan nito ang aking kamay
at hinaplos ang aking palad gamit ang kanyang daliri. Gusto ko sanang kunin pabalik
ngunit mahigpit ang pagkahawak nito.
"Does this hurt?" Wala sa sariling napatango ako dahil mahapdi naman talaga ang
palad ko dahil manipis ito.
"It's your fault. Tss," nakabusangot na saad nito at hinipan ang aking palad.
Napapikit naman ako sa kakaibang damdaming lumulukob sa aking dibdib.
Hindi na yata ako normal.
"Kasalanan ko pa ngayon Sir? Eh ang kapal kaya ng mukha niyo, ang sakit tuloy ng
palad ko," nakangusong sagot ko habang nakatingin sa palad kong hinahaplos pa rin
ni Sir D gamit ang kanyang daliri.
Tiningnan niya naman ako nang masama na parang hindi katanggap-tanggap ang sinabi
ko. Kasalanan ko ba kung hindi niya ako inorient na matigas pala ang buto niya sa
mukha?
"Talkative. Tss."
Pagkatapos nitong haplus-haplosin ang palad ko ay ibinalik ulit nito ang ice pack
sa noo ko na sa tingin ko ay nagkaroon ng maliit na bukol.
Walang hiyang pinto kasi 'yon eh. May sakit na nga ako sa puso dumagdag pa ang
ginawa niya sa noo ko.
Pero teka...
"Sir pumapayag na po ba kayong mag-absent ako bukas?" Tanong ko at tiningala si Sir

D. Nakita ko naman ulit ang pag-iwas nito ng tingin sa aking mukha nang magtama ang
aming mga mata. Weird.
"I won't. I need you here tomorrow."
"I need you here tomorrow."
Eh?
Bakit parang kinikiliti na naman ang dibdib at tiyan ko?
May sakit nga talaga siguro ako. Pero ang sama-sama nitong dragon na 'to. Ayaw pa
akong payagan. Kung mamatay ako dahil sa sakit, siya ang unang mumultuhin ko. Kahit
sa pagligo niya sasamahan ko siya. Kapag iihi at dudumi siya sasamahan ko pa rin
siya.
Napangisi ako sa isiping iyon. Ano kaya ang itsura ni Sir kapag dumudumi siya ano?
O di kaya, paano kaya siya umiihi? Tumatayo kaya siya o umuupo sa bowl? Hihihi.
Baka naman may iba pa siyang style. Baka nag-i-isplit pala si Sir sa bowl. Ang
sarap niya sigurong kuhanan ng litrato at ipapaframe saka idi-display dito sa table
niya.
Hayaan na nga. Parang ang sarap din palang mamatay. Magagawa mo ang lahat ng gusto
mo. Invisible ka pa, walang makakita kung magnanakaw ka.
Pero... Di ba pag isa kang kaluluwa hindi mo mahahawakan ang mga bagay? Kaya paano
ako makakapagnakaw 'non?
Teka, bakit ba pagnanakaw ang naiisip ko? Masama iyon. Masama. Baka mapunta pa ako
sa impyerno pag nagkataon. Hindi ako pwedeng mapunta sa impyerno dahil isa akong
dyosa. Si Sir D dapat ang mapunta sa impyerno dahil masama siyang amo.
Oh wait...
"Sir kailangang payagan niyo po akong umabsent bukas dahil wala naman kayo dito."
Kumunot na naman ang noo nito at tiningnan ako na para akong astraunaut na
kakalapag lang mula sa kalawakan.
"What?" tanong nito.
"Eh di po ba magpapa check up din kayo bukas?"
"What the h*ll are you talking about?"
"Eh diba may sakit din kayo sa puso? Narinig ko kaya kanina na kakaiba din ang
tunog diyan sa dibdib niyo!" Ngumuso ako at biglang dinuro ang kanyang dibdib.
Nabitawan nito ang ice pack na hawak niya at biglang itinagilid ang kanyang mukha
kaya kitang kita ko ang pamumula ng kanyang tainga.
Hala!
"Sir! May allergy kayo sa'kin? Bakit hindi niyo agad sinabi?! Ang pula pula mo
tuloy. Kailangan mo ring pumunta ng doktor bukas. Mahirap na, baka last stage na
pala 'yan. Isang araw bigla ka na lang mamamatay."
"WHAT?!"
"Naku Sir kung ayaw mong maniwala bahala ka! Ikaw rin, pag mamamatay ka siguradong
sa impyerno ang bagsak niyo dahil ang sama-sama niyo!"
"The h*ll are you talking about this time?" Tiningnan niya ako nang matalim at
parang hindi makapaniwala.
"Ngayon naman itatanggi niyo pa? Kakasisanti niyo lang kaya ng apat na mamang
tagalinis. Kawawa naman sila, wala na silang makakain dahil nawalan ng trabaho."
"Because they're useless and stupid. They're not doing their job properly."
"Isang pagkakamali lang naman 'yon eh. Naku Sir kailangan niyong panoorin ang
pelikula nila Popoy at Bashang, nang maintindihan niyo ang ibig sabihin ng SECOND
CHANCE!" Nakataas kilay na saad ko na ikinailing ng ulo ni Sir D.
"You're too loud. Tss."
"And you're too sungit! Tss." Sagot ko na ikinatigil ni Sir. Pero nakita ko ulit
ang pag-angat ng sulok ng labi nito.
"Sir kung hindi niyo ako papayagan umabsent bukas, kayo ang unang mumultuhin ko pag
namatay ako!"
"As if I'm afraid. Tss."

"Bubulungan ko kayo habang natutulog kayo."
"The hell I care."
"Dadalawin ko kayo sa panaginip niyo."
"I don't care."
"Kikilitiin ko ang tenga niyo sa hatinggabi."
"I don't give a damn."
"Sasakalin ko kayo habang tulog na tulog na kayo."
"I'm not afraid."
"Yayakapin ko kayo nang mahigpit."
"I won't mind."
"Hahalikan kita nang hindi niyo nalalaman."
"I'll like it."
"Po?!"
"N-nothing. You're too noisy. Tss. Go back to work."
Naiwan akong nakanganga nang biglang tumalikod si Sir papasok sa kwarto na

tinulugan ko kanina.
Anyare 'don?
Tumayo ako mula sa couch at inilibot ang paningin ko.
Ano bang pwedeng gawin?
Napatingin din ako sa pinto ng kwartong pinasukan ni Sir.
Wala yata siyang balak lumabas pa 'don.
Napatingin naman ako sa laptop ni Sir.
Pagkakataon ko na 'to.
Baka nakabukas pa ang fb niya kaya pwede kong tingnan ang username niya para ma add
friend ko siya.
Lumapit ako sa kanyang mesa para makita ang kanyang ginagawa sa laptop niya.
Pagkapindot ko ng mouse ay biglang lumabas ang hindi ko inaasahang magagawa ni Sir.
Seriously?!
Is this true?
My goodness gracious!
♕GreatFairy♕
TUB 11: Operation-Ligaw✔

Literal na nanlaki ang aking mga mata at napawaang din ang aking mga bibig kaya
tinakpan ko ito gamit ang kaliwang kamay ko dahil baka pumasok ang hindi dapat
makapasok.
But...
Seriously?!
Ito pala ang pinagkakaabalahan ni Sir?
Walanjo!
Ang sungit-sungit niya sa mga empleyadong kukupad kupad sa pagtatrabaho pero nag-
go-google lang naman pala siya!
Tapos sa daming ng pwedeng i-search, ito pa? Magagamit ba niya 'to sa business?
HOW TO COURT A WOMAN
Bakit nagri-research si Sir tungkol sa panliligaw?
May liligawan ba siyang babae?
Napahawak ako sa dibdib ko nang bigla itong sumikip.
Parang nalulungkot ako sa isiping may liligawan si Sir D.
Bakit kaya?
Aha!
Tama. Tama.
Nalulungkot ako para sa mamalasing babae na liligawan ni Sir. Ang malas malas
talaga ng babaeng 'yon pagnagkataon.
Ako kaya? Kailan kaya ako makakakita ng liligawan?
At isa pa, paano ba manligaw ng lalaki?
Makapag-google nga mamaya.
Ini-scroll ko ang mouse para mabasa ang nakasulat sa article.
HOW TO COURT A WOMAN
1. Remember that courting is different from dating.
2. Determine yourself if you're ready to do it.
3. Understand the importance and benefits of courtship.
4. Be friend with the girl you want to court.

5. Know her family.
Ang duga talaga ni Sir D, kung makabulyaw siya 'don sa mga mamang tagalinis, akala
mo kung ginagawa niya talaga ang trabaho niya.
Eh wala ngang ka kwenta kwenta 'tong ginagawa niya eh. Naturingang genius, hindi
pala marunong manligaw 'tong si Sir! Tsk. Tsk.
"WHAT ARE YOU DOING?!"
"Ay! Palaka!"
Napaigtad ako nang biglang umalingawngaw ang baritonong boses ng dragon sa buong
opisina.
Napakagat labi ako at dahang-dahang lumingon.
And there. Standing furiusly with his jaw clenched and his hands balled in fists.
Sa sobrang kaba ko, hindi ko napansing napapa-english pala ako.
"Eh.. Hehe. S-sir kayo pala. Hehe.."
Wala sa sariling napakamot ako ng ulo ko.
Dead meat ka na naman Nisyel.
"WHAT ARE YOU DOING WITH MY LAPTOP?! DIDN'T I TOLD YOU TO GO BACK TO WORK?!"
Deeemn! Beast mode na naman si D!
Ayan kasi Nisyel nangingialam ng hindi dapat pakialaman eh!
"Magri-research lang po sana ako kung paano kinakatay ang isang dragon. Hihi."
"WHAT?!!!"
"Ay hindi po pala. Hihi. Magri-research po ako kung paano manligaw ng dragon para
umamo."
"D*mn woman!" Bulong ni Sir na rinig na rinig ko ngunit nagkunwari akong hindi ito
umabot sa aking pandinig. Napahilamos ito ng kanyang mukha at namumula na naman
siya sa galit.
Huhuhu. Wala yatang araw na hindi nagagalit 'tong dragon na 'to. Kani-kanina lang
nakangiti siya pero ngayon para siyang nagugutom na cannibal at kakainin ako nang
buong-buo anumang oras.
"Ayos lang kayo Sir? Hehe."
"DID I GAVE YOU THE AUTHORITY TO INVADE MY PERSONAL PROPERTY MISS BORARA?"
Nanggagaliiting untag nito pero hindi ako natinag. Kala niya ha. Sanay na kaya ako
sa pambubulyaw niya.
"Hihi. Kayo talaga Sir, nakikigamit lang eh. Ang damot niyo naman. Huwag kayong
mag-alala Sir, your secret is safe with me," seryosong sagot ko ngunit nakangiti.
Kumunot naman ang kanyang noo at tiningnan ako nang masama.
"Naku promise talaga Sir! Hinding-hindi ko ipagsasabi na hindi kayo marunong
manligaw," untag ko at itinaas ang aking kaliwang kamay na parang nanunumpa sa
watawat ng Pilipinas.
Ayaw ko ngang itaas ang kanang kamay ko kasi hindi naman ako sigurado kung
matutupad ko ang promise ko 'no.
"WHAT???!!!"
"Ayy torpe!!!" Literal akong napalundag sa lakas ng bulyaw ni Sir D. Pakiramdam ko

lumabas ang nagtatagong tutuli sa loob ng tenga ko.
"Naku wala po! Wala po! Ang sabi ko po wala akong nakita. Hihi."
"GET OUT!!!"
"Po?!"
"I.SAID.GET.OUT!!!"
Dali-dali naman akong lumapit sa pinto para lumabas pero napatigil ako nang may
naalala ako.
"Ay teka Sir. Time first muna ha?"
"WHAT?!" Bulyaw na naman nito na parang lalabas ang kanyang dila.
"Ang highblood niyo naman Sir. Chilax! Itatanong ko lang naman po kung saan ako
lalabas eh. Dito po ba sa office niyo o sa SDM building? Linawi-"
"DANG IT! GET LOST!!!"
"Sabi ko nga po lalabas na. Kayo talaga Sir masyado kayong excite-"
"NOW!!!!"
*BLAG!
Ibinagsak ko nang pagkalakas-lakas ang pinto para ramdam talaga ni Sir D ang
paglabas ko.
Hay naku. Hindi ko talaga maintindihan itong si D eh. Minsan ngumingiti, minsan
tumatawa pero KADALASAN galit sa mundo. Ang sarap niyang ipatapon sa Pluto.
Haaay. Kung hindi lang talaga ako mabait at mapagkumbabang assistant, matagal ko
nang inihulog ang dragon na 'yon sa building na 'to ng maintindihan niya ang ibig
sabihin ng pagpapakumbaba. Tamang tama dahil nandito kami sa 21st floor. *sigh*
Napatingin ako sa orasan nang bigla akong natauhan nang makita kong pasado alas
singko na pala. Ibig sabihin ay...
Uwian na!
Ni-shut down ko ang computer at ko inayos ang bag ko para umuwi.
Nang mabitbit ko na ang bag ko ay mabilis kong tinungo ang pinto para makapagpaalam
sa dragon.
"Bye Sir D! Tomorrow is another day!" Saad ko na ikinagulat ni Sir na mukhang busy
sa laptop niya.
Siguro itinuloy niya ang pagri-research niya.
"Dang!" Rinig kong bigkas niya bago ko tuluyang naisara muli ang pinto.
Ang ubod niya talaga ng sungit. Nagpapaalam naman ako ng maayos tapos damn ang
isasagot niya. Hindi niya ba napanood ang commercial ng biogesic na dapat ang
sabihin niya ay ingat!
Haaay....
Makauwi na nga.
They can imitate you
But they can't duplicate you
'Cause you've got something special
That makes me want to taste you
I want it all day long
I'm addicted like it's wrong
Pakanta kanta ako habang papasok sa apartment ko na may kasamang pakembot kembot ng
bewang nang bigla akong napatigil sa harap ng pinto.
Bakit hindi naka-locked?
Alam kong sinigurado ko talagang naka-locked ito kanina bago ako umalis ah.
Hindi kaya may nakapasok na magnanakaw dito?
Inihanda ko ang kamao ko at dahan-dahang pinihit ang pinto.
3-
"Itaas ang kamay at walang kikilos ng masama!" sabi ko pagkatapos kong mabuksan ang
pinto.
"Ay anong drama 'yan te? Kakarating mo lang may pa ganyan-ganyan ka ng da moves?"
"Waaaah! Maximo! I miss you!!!!" Mabilis kong dinamba ng yakap ang bestfriend ko
pagkakita ko sa kanya. Akala ko kung magnanakaw na, siya lang pala.
"Aba't! Hoy babae! Huwag mo akong mayakap-yakap! Walang hiya ka talaga kahit
kailan! Maxene ang pangalan ko hindi Maximo for Pete's sake!" Maarteng saad nito at
itinulak-tulak ako.
"Ambisyosa ka talaga! Hindi pa pumatak ang alas sais kaya Maximo ka pa ngayon.
5:45pm pa lang, hindi pa gabi!" Bulalas ko at binatukan ang baklang kaharap ko.
"Aray ateng! Whatever bakla! Basta Maxene ang pangalan ko, day and night!"
"Oo na, oo na. Maxene na kung Maxine. Pero mas bagay pa rin sa'yo ang Maximo."
"Che! Palibhasa maganda ka kaya inaapi-api mo lang ako. Lamang ka lang naman isang
paligo sa kagandahan ko."
"Asus! Umarte ka naman. Pasalubong ko asan na ha?"
"Nailagay ko na ho sa kwarto niyo mahal na reyna. At may kasalanan ka pa sa'kin."
"Ano na naman?"
"Bakit hindi mo sinabing sa SDM Empire ka pala nagtatrabaho? My goodness! Assistant

ka pala ng napakahot na Mijares na 'yon?!"
"Hindi mo naman natanong. At saka uy bakla paano mo naman nalamang hot si Sir?"
"Oh my! So agree ka ngang hot ang boss mo bakla? This is miracle! Nagdadalaga ka na
nga BFF!" Naghihysterical na saad nito at pumalakpak.
"Oo naman. Agree ako dyan BFF. Hindi lang siya hot. Sobrang hot na hot kasi araw-
araw siyang bumubuga ng apoy." Napatampal naman sa nuo ang BFF kong bakla.
"Wala ka na talagang future BFF. But anyway, hindi manlang ba nalaglag ang panty mo
sa sobrang gwapo ng boss mo?" Pagkuwa'y tanong nito na ikinakunot ng noo ko.
"Mahigpit ang garter ng panty ko bakla. At saka ano naman ang kung sobrang gwapo ng
dragon na 'yon? Ang sungit-sungit kaya niya. Ayaw nga niya akong payagang umabsent
bukas para magpacheck up eh." Kumunot naman ang noo ni BFF at pagkuwa'y sinipat ako
sa nuo at sa leeg.
"At bakit ka naman magpapa check up aber? Wala ka namang lagnat at mukhang healthy
ka naman!"
"Hindi BFF eh, may sakit ako sa puso."
"ANO?!"
"Oo, kasi palaging bumibilis ang tibok nito lalo na pag magkalapit kami ni Sir."
"Ano?! Oh no! BFF wala kang sakit sa puso."
"Huh?"
"Mukhang nagkakagusto ka na sa boss mo! Ehmeeged!" Naghihysterical na saad nito.
Pero...
Ano raw?
Ako? Nagkakagusto kay Sir D?
Walanjo!
MAAGA pa lang ay nakagayak na ako para makapasok sa trabaho. Hindi kasi ako halos
nakatulog sa sinabi ni BFF kahapon eh.
Nagkakagusto daw ako kay boss at wala akong sakit sa puso?
Posible kaya 'yon?
"Good morning Ma'am. Aga natin ngayon ah." Napatingin ako kay kuya guard na
nakangiting bumati sa akin kaya nginitian ko rin siya.
"Good morning din po kuya! Siyempre po para mabilis umangat ang ekonomiya ng
Pilipinas kailangan nating pumasok nang maaga," nakangiting sagot ko na ikinailing
ni kuya.
Papasok na sana ako sa building nang may maalala ako kaya pumihit ako paharap kay
kuya.
"Kuya, may itatanong po ako sa inyo."
"Ano po 'yon Ma'am?"
"Kuya, ano pong gagawin niyo kung may nagugustuhan kayong tao?" Kumunot ang noo ni
kuya ngunit sumagot naman.
"Eh depende ho 'yon Ma'am, pero kung ako siguro siyempre liligawan ko. Bakit po
Ma'am? May nagugustuhan ba kayo?"
"Ah, eh. Wala ho, wala ho. Salamat kuya ah? Sige pasok na ako."
Tumango naman si kuya kahit halatang hindi ito kumbinsido sa sagot ko.
Pero ang ibig bang sabihin niyan ay...
Kailangan kong ligawan si Sir dahil may gusto daw ako sa kanya?
Pagkarating ko sa office ko ay agad kong binuksan ang desktop ko. Sinilip ko ang
office ni Sir pero wala pa siya. Himala.
Binuksan ko ang google chrome at nagtype sa search box.
HOW TO COURT A GUY
First step: Be Mysterious. Do not show off that you're courting him. It's unusual.
Eh?
Paano ba 'yon gagawin?
Nasa gitna ako ng pag-iisip nang bigla nalang may lumapag ng isang bungkos ng
preskang tulips sa aking harapan.
Pag-angat ko ng tingin ay biglang sumalubong sa akin ang malalim na titig ni Sir D

na ikinatalon ng puso ko.
Holy goodness!
"G-good morning. F-flowers for you," nauutal na untag nito.

Anyare kay Sir?
Biglang akong napababa ng tingin kaya nadaanan ng mata ko ang monitor.
First step: Be mysterious.
"Okay," untag ko kay Sir at kinuha ang bulaklak para ilagay sa gilid ko. Ramdam ko
naman ang pagtitig sa'kin ni Sir na parang isa akong UFO.
Be mysterious nga diba? Kaya hindi ko siya dapat pansinin. Baka mahalata pa niyang
manliligaw ako sa kanya.
Binuksan ko ang schedule ni Sir para tingnan ang para sa araw na 'to nang mapansin
kong hindi pa rin umaalis si Sir D sa harapan ko.
"May ipag-uutos ba kayo Sir?" Napakurap naman ito na parang natauhan.
"N-nothing," aniya at mabilis na pumasok sa kanyang opisina.
Pagkaalis niya ay ni-copy paste ko ang niresearch ko at nagprint ng kopya nito.
Napangisi ako dahil naisagawa ko ang unang step nito. Kailangan maging consistent
ako.
Sa tuwing may inuutos si Sir ay ginagawa ko lang nang walang imik. Hindi ako
ngumingiti katulad ng nakagawian kong gawin na nginingitian siya.
Pasensya na Sir. Hindi mo pwedeng mahalata na manliligaw ako sa'yo.
I have to be mysterious.
Nang sumunod na araw ay ganun pa rin ako. Pinanindigan ko talaga ang pagiging
mysterious ko. Daig ko pa yata ang mambabarang nito eh.
Nabigla ako na pagkarating ko isang umaga sa opisina ay may nakalagay na chocolates

sa table ko.
Sino kaya ang naglagay nito?
"Did you like it?"
Napatigil ako nang marinig ang boses na 'yon sa likod ko.
"Sa inyo ho ito galing?"
"Yes," nakangiting sagot ni Sir D.
Be mysterious, Nisyel.
"Salamat," walang emosyong sagot ko at umupo sa swivel chair.
"What the hell is wrong with you woman?!" Napangiwi ako sa biglang pagtaas ng boses
ng dragon.
"Excuse me Sir?" Nakataas kilay at walang emosyong saad ko.
"Dang it!"
"WHY ARE YOU NOT SMILING ANYMORE?!" Nanggagalaiting bulyaw nito sa'kin na
Deeemn!
♕GreatFairy♕
TUB 12: Fallen✔

Napaawang ang aking mga labi at napakurap-kurap ako ng ilang beses.
Anyare kay D?
"Bakit Sir, hindi ba bagay sa'kin?"
Nagsalubong ang kanyang kilay at pinaningkitan niya ako ng kanyang mga mata.
"Unpredictable. Tss," nabuburyong saad nito. Naku huwag lang talaga magtagal sa
harapan ko ang dragon na 'to at baka mabuking pa ako. Hindi niya pwedeng mahalata
na manliligaw ako sa kanya.
"Ser Skeet good morning ho, narito na ang tutulong sa paglilipat ng mesa ni Ma'am
sa opisina niyo."
Pareho kaming napatingin sa mamang sumulpot sa aming likuran na may kasamang parang
miyembro ng goons.
"Good morning din po mga mama, sino ang maglilipat?" Tanong ko dahil mukha yatang
walang balak bumati itong katabi kong dragon.
"Alright, Kuya Nito."
Nagitla ako nang bigla nilang sinimulang pinagbubuhat ang mga gamit ko at iba pang
mga file boxes sa area ko papasok ng opisina ni D.
"Teka, teka lang mga kuya. Bakit niyo nililipat ang mga gamit ko?"
"Stop asking and follow me inside,"ma-awtoridad na utos ng dragon at nagpatiunang

pumasok sa loob ng opisina niya.
Wala na akong nagawa nang mailipat nilang lahat ang gamit ko sa loob ng executive's
office ni Sir D at pinalipat ako sa loob. Kahit kailan talaga ang hirap ispelingin
ng dragon na 'yon.
Bitbit ang handbag ko ay pumasok na ako sa loob. Sa totoo lang masyadong malawak
itong opisina niya, halos limang doble siguro ng sa'kin.
"Sir bakit niyo ba ako pinalipat dito? May multo ba dito at takot kayo?"
"Tss. Stop overthinking. I just want you close to me. I-i mean, you're more
accessible when you're here," aniya.
Napanganga naman ang dalawang mama na kakalapag lang ng mga filing box ko. Parang
nakakita sila ng alien sa katauhan ni Sir D. Weird.
Matapos nilang maisaayos ang lahat ay umupo na ako sa swivel chair ko. Nagpaalam na
rin silang dalawa kay Sir D.
Ano bang puwedeng gawin? Mukhang hindi naman kasi palautos itong dragon na 'to eh.
Napatingin ako sa planner ko na wala namang laman. Kinuha ko mula dito ang inipit
kong print out ng misyon ko.
Oplan ligawan ang dragon.
HOW TO COURT A GUY
Step 2: Get closer to him and always make him smile.
Hmm. Mukhang na-accomplish ko naman ang second step nang walang kahirap hirap. Si
Sir D pa nga ang nagpalipat sa'kin dito eh. Hindi lang kami close dahil close na
close na kami. Pero may isa pa pala, kailangan ko siyang pangitiin ulit tulad ng
dati.
Ano na naman kaya ang gagawin ko para ngumiti itong dragon na 'to? Baka matulad
lang sa dati na binulyawan ako nang wala sa oras.
Ano kaya kung sasayawan ko siya ng gangnam style?
Aixt! Hindi na ata uso 'yon. Isa pa magmumukha akong aso nun.
Twerk it like Miley kaya?
Hindi puwede.
Magmumukha akong tarsier.
Desert?
Haay...
Hindi rin ata puwede, magmumukha akong palaka.
Boduts na lang kaya?
Lalong hindi puwede, magmumukha akong unggoy na walang buntot. Tsk!
Haay. Ang hirap-hirap palang manligaw. Ang daming iisipin at ang daming gagawin.
Napatingin ulit ako sa hawak kong listahan.
Step 3: Make him fall for you. This is the toughest step in courting a guy, but
just be yourself and never ever pretend.
Haaay! Ano ba 'yan! Hindi ko pa nga alam kung paano ko pangingitiin itong masungit
na dragon na 'to, pa fall pa kaya? I'm doomed!
Eh kung kilitiin ko na lang kaya siya?
Hindi puwede. Baka ihulog pa ako no'n sa SDM building pag nagkataon.
Eh kung haharanahin ko na lang kaya siya?
Tapos kakantahan ko siya ng Sana kunin ka na ni Lord.

Puwede!
Bagay na bagay talaga 'yon sa kanya kasi ang sama ng ugali.
Ayy! Teka...
Walanjo! Hindi pala puwede!
Hindi pala siya puwedeng mamatay baka dumiretso sa impyerno ang kanyang kaluluwa
dahil sa sama ng ugali niya.
Kailangan muna pala niyang pagsisihan ang mga naging kasalanan niya.
Aixt!
What now?
Ano na ang gagawin ko para mapangiti siya?
Think. Think. Think.
Aha!
Alam ko na!
Pick up line na lang kaya?
Hihihi. Mukhang effective yata 'yon ah.
Tama!
Ngumisi ako na parang ursula sa naisip ko habang nakahawak sa aking baba ang kanang
kamay kong nakatukod sa mesa.
Haixt! Ang galing galing ko talaga. Hihihi.
"Pfft-! You look stupid."
Napatingin ako kay Sir D na nakatagilid ang kanyang posisyon sa direksyon ko.
Kumunot ang noo ko dahil nakita kong yumugyog ang balikat nito.
Ano na naman kaya ang nangyayari sa dragon na 'to?
Tumikhim ako para makuha ang kanyang atensyon. Mukhang effective naman dahil
napaayos ito ng upo.
"Sir? Gravity ka ba?"
Kumunot ang noo nito at tiningnan ako ng kakaiba.
"I'm a human. Stupid." Kita mo na? Ang bobo talaga minsan nitong si Sir eh. Hindi
ata updated sa trending activities 'to.
"Hay naku Sir, hindi ko alam kung paano kayo tinaguriang genius eh. Pick up line
nga lang hindi niyo magets eh!"
"Tss! Dang that smart mouth." Untag nito na hindi manlang ako tinapunan ng tingin.
"Sige na nga lang. Mabait akong dyosa kaya pagbibigyan ko kayo. Dapat ang isasagot
niyo sa tanong ko ay bakit. Gets niyo ba?"
"Tsk! Fine," walang ganang sagot nito.
"Sir, gravity ka ba?"
"Tsk. Why?"
"Naku Sir ang tigas talaga ng ulo niyo! Made of gold ba 'yan? Sinabi ng bakit ang
isasagot niyo eh!"
"What's the difference anyway?" Masungit na tugon nito.
"Tsk! Siyempre po magkaiba sila ng spelling! Haaay!" Naiinis na saad ko.
"Tss. I don't want to." Untag nito.
"Fine! Sige na nga! Pagbibigyan ko na kayo. Uulitin ko nalang!" Sarkastikong saad

ko.
"Tss."
"Why?"
"Kasi kahit gaano pa kataas ang lipad ko, bumabagsak pa rin ako nang dahil sa'yo
eh."
*Moment of silence*
*silence*
*silence*
*silence*
"Pft-"
Napangiti ako nang unti-unting umangat ang sulok ng labi ni Sir D hanggang sa
tuluyan na itong naging ngiti. Isang malaking ngiti ngunit namumula ang kanyang
tenga at napaiwas ng tingin sa'kin. Napakamot ito sa kanyang batok at umiling-
iling.
Hihihi.
Kahit kailan talaga ang galing galing ko. Effective eh!
"Ayy eto Sir. May isa pa." Tumingin naman ito sa'kin na ibig sabihin ay nakikinig
siya sa'kin. Maaliwalas ang mukha nito na animo'y nanalo sa pusoy.
"Sir, tao ka ba?" Tanong ko.
"Why?" Nakangiting sagot nito.

.
"Wala lang po. Akala ko kasi hayop kayo eh. Hehe."
"WHAT?!" Nawala ang ngiti nito at nagsalubong ang kanyang kilay.
"Jokies lang po! Kayo talaga Sir ang high niyo. Ngingiti na 'yan...uy...ngingiti
na. Ayie!"
Umiling-iling lang ito ngunit kalaunan ay napangiti na rin.
"Insane." Saad nito na nangingiti.
Step 2 success!
***
"What do you want to eat?" Tanong ni Sir pagsapit ng 11:30.
"Po?"
"What do you like to eat for lunch?" Anito na nakahawak sa awditibo.
"Ayy may baon po ako Sir. Huwag na po."
"But I want to eat with you today," mahinang bulong niya ngunit rinig na rinig ko.
"Sige po, pabili na lang kayo ng sa inyo tapos sasabay tayong kakain."
Napaisip naman ito at pagkuwa'y nagdial sa telepono.
Eksakto alas dose ng dumating ang order ni Sir D na mukhang pangdalawang tao yata
sa dami.
"Naku Sir, sana hindi niyo na ako binilhan. May baon naman po ako eh, sayang naman
po kung hindi ko 'to kakainin. Ang dami kayang nagugutom ngayon."
"Tss. Then let's eat all of that," aniya.
Wala na akong nagawa nang inayos nito ang mga pagkain sa ibabaw ng kanyang table.
Ang daming order ni Sir na hindi ko alam kung ano ang tawag dahil mukhang
mamahalin. Hindi ko napansin na naparami na rin pala ang kain ko.
Pagkatapos kumain ay inumpisahan kong balatan ang isang pirasong saging na dala ko.
Good for the heart daw ang saging kaya humingi talaga ako kanina kay Lady M nang
makita kong marami siyang saging.
"Sir oh, saging gusto niyo?" Ganyan naman tayong mga Pilipino 'di ba? Minsan kahit
sa kaloob looban natin ay ayaw nating mamahagi ng blessing ay nag-o-offer pa rin
tayo para kunwari gusto mo talagang mamigay.
Tulad ko ngayon. Ayaw ko naman sanang i-share 'tong saging ko pero kailangan dahil
mabait akong dyosa.
"You sure?" Untag ni Sir.
Walang hiya!
Hindi manlang tumanggi!
"Oo naman po."
"Thanks," aniya pagkatapos nitong kumagat sa saging na nakagatan ko na.
Syeti otso dyes!
Bakit biglang bumilis ang pintig ng puso ko?
*sigh
Huminga ako nang malalim sa isip ko at kinalma ang sarili ko. Napapansin kong
nagiging abnormal na yata itong puso ko sa tuwing magkalapit kami ni Sir D.
"Sir ha! Napapansin ko ha, ang bait niyo nitong mga nakaraang araw. Anong nakain
niyo?" Pagkuwa'y tanong ko pagkatapos naming maligpit ang kinainan namin. Iuutos pa
sana kanina ni Sir sa maintenance pero sinabi kong ang dali-dali namang gawin 'yon.
Surprisingly, tumulong pa siya sa pagliligpit.
"Tss," walang emosyong saad nito. Confirmed! Bipolar nga talaga ang dragon na 'to.
Ang bilis magpabago-bago ng mood eh.
"Alam niyo Sir kailangan niyo yatang mag-vitamin N araw-araw nang sa ganun ay
ngingiti din kayo araw-araw."
"Vitamin N?" Nawiwirduhang tanong nito.
"Opo. Vitamin Nisyel nang sa ganun ay masaya kayo at energetic araw-araw. Hihi."
Napatigil ako nang biglang nanahimik si Sir D. Parang may anghel na dumaan bigla ng
bumalot sa amin ang katahimikan.
Ngunit ng magsalita siya ay pakiramdam ko tumalon ang puso ko mula sa aking dibdib
at lumabas ang utak ko mula sa aking bungo...
"Masaya naman ako no'ng wala ka eh. Sumobra nga lang nang dumating ka," aniya.
*katahimikan
*katahimikan
*katahimikan
*katahimikan
*katahimikan
"Wapak! Sir! Nagtatagalog kayo!!!!"
Sa sobrang gulat at tuwa ko ay patalon kong dinamba ng yakap si Sir D kaya na out
of balance siya at natumba kami pareho. Naagapan niya ang ulo ko ngunit hindi ang
puwet ko.
Ang shaket!
"DANG!" Malutong na mura ni Sir na ngayon ay nakapatong sa ibabaw ko.
Ito na ba ang sinasabi ni Google na...
Make him fall for you?
Huhuhu.
Walang hiyang Google 'yon!
Hindi manlang ako inorient na masakit pala! Huhuhu.

♕GreatFairy♕
TUB 13: Stupid 2.0✔

"A-are you alright?" Nag-aalalang tanong ni Sir D matapos niya akong ibangun mula
sa sahig.
"Walanjo ka naman Sir eh. Ikaw kaya ang bumagsak at nasapol sa puwet! Mukha ba
akong alright ha? Mukha ba?!" Malakas na bulyaw ko kay Sir D habang tinitingnan
siya ng masama. Napalunok naman ito at mukha siyang...
...takot?
Eh?
Si Sir D takot sa'kin?
Hihihi.
Minsan lang 'to ha. Kaya dapat samantalahin mo na Nisyel. Siguro kabilugan ng buwan
mamayang gabi kaya nagkakaganito ang mabangis na dragon.
"S-sorry. I-i was too late to catch you," nauutal na untag nito.
Hihihi. Ang sarap panoorin ni Sir.
Pero ano daw?
Sorry?
Ngumisi ako sa isip ko. First time 'to! Nagso-sorry ang masungit kong boss!
"Sorry? Pagkatapos mo akong pinabayaang bumagsak at dinaganan yun lang ang

sasabihin mo?! Sorry?!"
Halos mautot ako sa kakapigil ng tawa nang makita ko siyang napalunok at napayuko.
Hihihi.
Hahakbang na sana ako para sa grand exit ko nang bigla akong napangiwi sa sakit ng
aking balakang. Kaya...
"Psst! Buhatin mo ako!" Utos ko sa kanya.
"O-okay. I'll take to you to the hospital," an'ya.
"Yun ang huwag na huwag mong gagawin! Hala buhatin mo ako at iupo sa swivel chair
dahil hindi ko magalaw ang katawan ko!"
Mabilis naman itong humakbang sa tabi ko at binuhat ako patungo sa...
"Sinabi ko bang sa swivel chair ko? Gusto ko doon!" Masungit na saad ko at tinuro
ang kanyang swivel chair.
Natigilan siya sandali pero halos magdiwang ako nang sumunod ito sa utos ko.
Matatakutin din pala itong si Sir D eh. Walang panama sa kadyosahan ko.
Napangiti ako nang maiupo na niya ako sa executive chair. Medyo masakit pa ang
balakang ko pero keribels lang.
Pinikit pikit ko ang aking mga mata na parang nananaginip. This is the moment of
truth! Sino ang mag-aakalang makakaupo ako sa upuan ng CEO at siya pa nagbuhat
sa'kin?
Pakiramdam ko ako ang boss dito eh. Natigilan ako nang maramdaman ko ang presensya
ni Sir D sa tabi ko kaya tiningnan ko siya.
"Oh? Anong tinatayo tayo mo diyan? Ipagtimpla mo ako ng kape!"
"Seriously?" Mahinang bulong nito.
"GIVE ME A COFFEE NOW!!!"
Hindi ko na nakita ang reaksyon niya dahil mabilis itong tumalikod at tinungo ang
pinto. Pagkalapat na pagkalapat ng pinto ay hindi ko napagilan ang sarili ko.
.
"Hahahahahahaha!"
"Hahahahahahaha!"
Halos gumulong ako sa kakatawa. Shet! Napahampas tuloy ang isang kamay ko sa mesa.
"Hahahahahahaha!"
"Hahahaha-"
"What's happening here? Nisyel are you okay? Bakit ka tumatawang mag-isa? At bakit
diyan ka nakaupo sa upuan ng boss mo?"
Nabigla ako sa susunod na tanong ni Ma'am Amethyst. At lalo akong nawindang nang
makita siyang nakatayo malapit sa glassdoor.
Deeemn!
"Ah.. eh. K-kwan. Ah-"
"Here's your coffee." Hindi ko na nagawang sumagot nang dire-diretsong pumasok si

Sir D mula sa connecting door ng opisina ng secretary at inilapag sa mesa ang kape.
Hindi nito napansin ang presensya ng kanyang mommy sa sobrang laki ng opisina.
Kitang-kita ko kung paano nanlaki ang mga mata ni Ma'am Amethyst at napawaang ang
kanyang mga bibig.
"Anything else?" Untag ni Sir D.
"Ah eh. Hehe. Kwan. Salamat po, Sir."
I'm dead!
"Ang cute niyong tingnan!" Nakangiting saad ni Ma'am Amethyst na ikinatigalgal ni

Sir D. Nanlaki ang mga mata nito nang makita ang kanyang mommy malapit sa pinto.
"M-mom?" Namumulang saad nito.
"Sorry. Naistorbo ko yata kayo. Pumunta lang ako dito para kamustahin sana kayo
pero mukhang okay na okay naman pala kayo," makahulugang wika ni Ma'am Amethyst at
ngumiti. Kitang kita ko ang kasiyahan sa mga ngiti niya.
"It's not what you think Mom-"
"You don't have to explain son, I clearly understand."
Lumapit ito sa amin at humalik sa pisngi ng anak niya. Nagbeso din ito sa akin at
tinapik pa ako sa likod.
"I gotta go. May date pa kami ng daddy mo," an'ya.
Ehh?
Si Ma'am Amethyst nagdi-date pa? Puwede ba 'yon?
"Mom I told you it's not wha-"
"Nah. I understand son. Napagdaanan ko rin yan. Sige na, aalis na ako."
"By the way, thank you Nisyel," anito bago tuluyang lumabas.
"Welcome po!" Sagot ko naman kahit hindi ko alam kung bakit siya nagta-thank you.
Siguro may saltik nga talaga ang pamilya nila.
"Tsk!" Narinig kong untag ni Sir D at parang hindi mapakali. Namumula pa rin ito
pati ang kanyang tenga.
"Are you alright?" Panggagaya ko sa tanong niya kanina. Kumunot ang noo niya at
tiningnan ako mula ulo hanggang paa.
"You're unbelievable!" Untag nito kaya napatingin din ako sa sarili ko mula ulo
hanggang paa. Nanlaki ang mga mata ko nang marealize kong nakatayo na pala ako.
"Hehe. Salamat sa kape Sir ah? Sige sibat na ako." Mabilis kong kinuha ang kape at
tinungo ang sarili kong swivel chair bago pa ako mabugahan ng apoy ng dragon dahil
inuto ko siyang hindi ko makagalaw ang katawan ko.
"Dang it!" Narinig kong mura niya nang makalayo na ako sa kanya.
Haaay. Muntik na 'yon ah.
Dahan-dahan kong ininom ang kape pagkatapos kong umupo sa upuan ko. Infairness, ang
sarap palang magtimpla ni Sir.
Tiningnan ko naman ang kinaruruonan niya. Nakaupo na ito at hinihilot hilot ang
kanyang sentido. Kawawa naman ang dragon na 'to, palagi na lang stressed.
Tiningnan ko ang listahan ko habang umiinom pa rin ng kape.
HOW TO COURT A GUY
Step 4: Show him you care for him but avoid being clingy.
Walang hiyang Google 'to, gagawin pa akong care giver. Malapit na talaga akong
sumuko sa panliligaw kay Sir eh. Ang hirap hirap naman ng pinapagawa sa'kin.
Paano ba kasing ipakita na nagki-care ako?
Napatingin ulit ako kay Sir na ganun pa rin ang ginagawa kaya tumayo ako at lumapit
sa kanya.
"Naku Sir masakit ba talaga ang ulo niyo? Sandali lang ha?"
Hindi ko na hinintay ang sagot ni Sir at mabilis na akong lumabas at tinungo ang
pantry. Kumuha ako ng paracetamol sa medicine kit at kumuha na rin ako ng isang
basong tubig.
"Sir inumin niyo ho ito para mawala ang sakit ng ulo niyo." Napanganga siya at
hindi makapaniwalang tiningnan ako pagkatapos kong ilapag ang isang tabletang
paracetamol at tubig sa kanyang harapan.
"Tss." Tiningnan niya muna ulit ako bago kinuha ang gamot at ininom ito.
Hindi manlang nag-thank you?
Pero di bale na nga. Ang importante ay...
Step 4 accomplished!
Kinuha ko na lang ulit ang baso at ibinalik sa pantry.
Bumalik na ulit ako sa puwesto ko at itinuloy ang pag-inom ng kape at ang ginagawa
ko.
HOW TO COURT A GUY
Step 5: If you have done all Steps from 1-4 but still no sign of affection from
him, do the move. CONFRONT HIM!
Eh?
For real?
Sabagay tama nga naman. Mabuti pa nga sigurong sabihin ko na kay Sir na nililigawan
ko siya.
"Sir?"
"Tss. Drop the formality. From now on stop calling me Sir." Untag ni Sir D.
"Ah okay po. Simula ngayon tatawagin ko na kayong D." Pormal na saad ko na
ikinakunot ng kanyang noo.
"Para po mas sosyal pakinggan. Alangan namang tawagin ko kayong dragon diba?"
"WHAT?!" Di makapaniwalang bulalas niya.
"Sabi ko nga po boss na lang. Sige po boss D. Hehe."
Tiningnan niya naman ako ng matalim at parang naiinis sa'kin.
"Tss. Are you too dumb to notice it? Stupid." Anito.
Ouch!
Makastupid naman 'tong si Sir.
Pakiramdam ko umakyat lahat ng dugo sa ulo ko.
Sumusobra na talaga siya!
Ilang beses niya na akong sinabihang stupid.
Tumayo ako at pumunta sa harap ng kanyang mesa.
"Ako? Stupid?!" Mangiyak ngiyak na saad ko at dinuro duro siya kaya napatayo na rin
siya.
"Alam ko na hindi ako kasing talino niyo pero dyosa naman ako kaya hindi ako
stupid! Naintindihan niyo ba?" Pinikit ko ang mga mata ko para tumulo ang mga luha
ko. Pandagdag effects sa linya ko.
"Alam niyo Sir, *sob* yun ang hirap sa inyo eh! *sob* Ang baba ng tingin niyo sa
aming mga mahihirap! *sob* Porke't mahirap lang kami, konting pagkakamali stupid
agad! Eh ikaw nga itong stupid eh! Lahat ginawa ko na! Pinangiti, pinatawa at
inalagaan na kita pero hindi mo pa rin alam na nililigawan kita! Hindi mo alam na
gusto kita!!!! STUPID!"
Napatigalgal si Sir D at mahabang katahimikan ang bumalot sa amin. Ngunit halos

tumambling ako at magpagulong gulong sa sinagot niya sa'kin.
.
.
"Dang it! I like you too, stupid!" Nakangiting saad nito at mabilis akong niyakap.
Laglag panga.
♕GreatFairy♕
TUB 14: DeeMee✔

"Ang ibig mong sabihin ay sinasagot mo na ako Sir?!" Di makapaniwalang tanong ko
kay Sir D habang yakap-yakap pa rin niya ako.
Tumawa ito ng mahina ngunit may tunog.
Iyon ba yung tinatawag nilang sexy laugh?
Hindi ko alam kung bakit pero naramdaman ko na naman ang mga kulisap sa aking tiyan
at ang kakaibang kabog ng dibdib ko.
"Pft!- Silly. Of course I won't do that."
Eh walang hiya naman pala 'tong dragon na 'to eh. Pinapaasa lang ako! Mabilis akong
kumalas sa pagkayakap at pinamewangan siya.
"Kung ganun ayaw niyo sa'kin? Akala ko ba you like me too?" Naiinis na untag ko at
tiningnan siya ng masama. Ramdam ko pa rin ang basang pisngi ko dahil sa acting ko
kanina.
"Tss. I'll court you."
Eh?
Hala!
"Weh? Di nga? Eh diba hindi kayo marunong manligaw? Nagre-research pa- aww!"
Napahawak ako sa ilong ko nang pinisil ito ni Sir D.
"Ang sama niyo Sir. Sa lahat ng puwedeng pisilin ang ilong ko pa. Saka sigurado ba
kayong liligawan niyo ako?"
"Yes."
"Talaga? Peksman? Mamatay ka man?"
Napailing-iling ito sa sinabi ko.
"You're too loud. Tsk. I'll court you, got question with that?"
Eh?
"Sabi ko nga po wala. Pero puwede ko kayong bastedin."
"WHAT?!" Nalaglag ang kanyang panga at nagtukaan ang kanyang kilay.
"Ah... Wala po. Wala po. Sabi ko po gusto ko na kayong sagutin." Napangiti naman
ito sa sinabi ko.
"...pagdating ng panahon." Dagdag ko na ikinasimangot ng kanyang mukha.
"Tss. As if I let you reject me." Anito na parang siguradong-sigurado.
"Waah! Sir huwag kayong ganyan nagwo-world war 3 ang mga bulate ko sa tiyan!"
Napatawa na naman ito at hinapit niya ako sa bewang. Hinawakan niya ako sa pisngi
gamit ang kabila niyang kamay.
"It never crossed my mind that I would fall for woman after all that had happened
to me." Seryosong untag nito at tiningnan ako sa mga mata. Hindi manlang siya
kumurap. Gusto pa ata niyang makipagtagisan sa akin sa paligsahan ng walang kurap
kurap.
"The more I restrain myself to like you, the more I fall for you. I fell for you
too fast, and I guess you already have this." Napakunot ang noo ko nang hinawakan
nito ang isang kamay ko at idinantay sa kanyang dibdib.
Oh nose!
"Sir? Bakit ang bilis-bilis din ng tibok nito?" Kinuha ko ang aking kamay mula dito
at inilipat ko ang isang tenga ko. Rinig na rinig ko ang tibok ng puso ni Sir.
"That's how it beats when I'm this close to you," malambing na saad nito ngunit
seryoso.
"Waah! Parehas pala tayo Sir D. Ganun din sa'kin eh."
Mabilis kong kinuha ang kanyang kamay at dinantay ito sa aking dibdib.
"Nararamdaman mo ba Sir D?"
"Sabi ko sa'yo eh parehas tayo-"
Eh?
Bakit biglang tumahimik si Sir D?

Tumingala ako para makita ang kanyang mukha ngunit ganoon na lang ang pagkagitla ko
nang makitang pulang-pula ang kanyang mukha. Nakita ko rin ang paggalaw ng adam's
apple niya.
"Hala! Ano nangyayari sa inyo Sir? Alin ang masakit? Kailangan ko na ba kayong
dalhin sa albularyo?" Sinapo ko ang kanyang magkabilang pisngi para masipat ang
kanyang mukha ngunit iniwas niya ang kanyang tingin.
"I-i'm fine. I'm fine." Anito.
"Sigurado kayo Sir ah? Baka binabarang na pala kayo ng hindi niyo nalalaman
kasalanan ko pa dahil ako palagi ang kasama niyo. Aba't mahirap na baka
mapagkamalan pa akong mambabarang. Aba'y hindi puwede 'yon dahil isa akong dyosa."
Tinaasan ko siya ng kilay.
"Tsk! You really never fail to ruin a moment, do you?" Untag nito at niyakap ulit
ako.
Aba! Aba! Aba!
"Namumuro ka na Sir ah! Kanina pa kayo yakap ng yakap. May bayad na 'to ah!"
Napatawa na naman siya at hinigpitan lalo ang yakap.
"I love to hold you like this. I don't know what happened to me but I'm addicted to
hug you. Did you cast a spell on me?"
Kumunot ang noo ko dahil wala na akong naiintindihan sa pinagsasabi ni Sir. Kanina
pa siya english ng english eh. Kala niya yata sa akin foreigner.
"Aba malay ko, Sir. Ang alam ko hindi naman ako magaling sa spelling eh."
Napatawa na naman siya at bumulong pero dahil yakap niya ako ay rinig na rinig ko.
"Darn it! I'm smitten."
Eh?
****
"Kayo ho ba ay walang planong umuwi? Kasi po ako namimiss ko na ang kwarto ko kaya
babush na po!"
Binitbit ko ang aking bag at akmang maglalakad na patungo ng pinto nang...
"Wait!" Untag ni Sir at mabilis itong tumayo.
"Ayy! Uuwi din pala kayo eh. Akala ko kasi dito kayo matutulog. Walanjo ka Sir.
Wala ka namang ginawa buong araw kundi titigan ako ah!"
Natigilan naman siya nang bahagya. Akala niya hindi ko alam na gumagalaw ang
eyeballs niya kanina? Halatang-halata kaya dahil pa sulyap-sulyap rin ako sa kanya
kanina. Hihihi.
"Let's go." Yun lang at hinawakan niya ako sa kamay saka marahang hinila palabas.
Napanganga ang lahat pagkakita nila sa amin ni Sir. Yung iba ay bahagya pang
natulala sa sobrang pagkagulat.
"B-bye Sir."
"Bye Sir."
"Goodbye po Sir."
Napatingin ako kay Sir D na hindi manlang pinansin ang mga sinabi ng mga empleyado.
Kahit kailan talaga ang sungit-sungit ng dragon na 'to.
"Bye po!" Ngumiti ako sa kanila at kumaway bago tuluyang nagsara ang private lift.
Pagkarating sa basement ay agad binigay ng mama na tinawag ni Sir D na Kuya Nito
ang susi ng sasakyan.
Hindi ko na narinig ang kanilang usapan dahil naipasok na ako ni Sir D sa kanyang
sasakyan. Mukhang may binibigay itong instruction kay Kuya Nito.
Anyway highway, hindi ko na sila pinansin dahil naagaw ang atensyon ko ng pamilyar
na bango dito sa loob ng sasakyan.
Kaamoy ni Sir D.
Pero teka lang Nisyel.
Bakit ka nandito sa loob ng sasakyan ng boss mo?
Napatampal ako sa noo ko nang maalalang uuwi na dapat ako.
Lalabas na sana ako nang bigla nalang akong napatigil.
"Where are you going?" Nakakunot noong tanong ni Sir D na kakapasok lang sa
driver's seat.
"Uuwi po siyempre. Tsk! Naiwan niyo ba yung common sense niyo sa office?"
"I'll drive you home."
Weh?
"Talaga Sir D! Eeeh! Yes!"
"Tss. How many times do I have to remind you to cut that formality? Stop calling me
Sir. Tss."
"Alam mo Sir ang gulo mong kausap. Ayaw mo ngang tawaging Sir, ayaw mo ring
tawaging Boss. Yung totoo Sir D?"
"Call me by my first name. Tss," anito na hindi pa rin pinapaandar ang sasakyan.
Nakahawak lang ito sa manibela.
First name ba kamo?
"Ayaw ko 'non Sir eh."
"W-why?"
"Palagi kayang lenten season yang mukha mo. Hindi bagay sa'yo ang pangalan niyo Sir
D."
"Sir D? You mean, daddy?"
"Kita niyo na? Mukha ba kayong daddy? Dragon kamo."
"Tss. I thought it was an endearment." Bulong niya pero dahil dyosa ako ay narinig
ko.
Pero teka...
Endearment?
*light bulb*
"Wapak! Puwede! Buti naisip mo yun! Hihihi. Dee."
Napangiti naman si Sir D sa kanyang narinig.
"I'll call you Mee then." Untag nito.
Pero... ano?
"Mee?"
"Mee as in mommy," sagot niya.
"Ang sama mo naman Dee eh! Mukha ba akong nanay ha? 'Tong gandang 'to?!"
"'Cause you will be the future mother of my children. Always remember that." Untag
nito saka tuluyang pinaandar ang sasakyan.
Ano raw?
***
Inihinto ni Dee ang sasakyan eksaktong sa harap ng apartment ko.

"Teka paano niyo nalaman itong address ko? Hindi ko naman sinabi ah! Kayo ah!
Stalker kayo 'no?"
"Tss, it's in your resume."
*tampal sa noo*
Oo nga pala! Nakasulat nga pala ang address ko 'don.
Dinedma lang ako ni Dee at lumabas ito ng sasakyan saka umikot at pinagbuksan ako
ng pinto. Ang bait.
"Salamat Dee ha? Sa uulitin. Hehe."
"Tss. I'll fetch you tomorrow."
"Sabado bukas Dee. Wala tayong pasok. Nakali-"
"We'll have a date."
Did I hear it right?
Magdi-date kami?
Gusto ko 'yon!
"Oo ba. Basta libre mo ah?"
Lumapit ako sa kanya at tinapik siya sa balikat saka pumihit ulit patungong gate
ngunit narinig ko pa ang pagtawa nito ng mahina.
Mga ilang hakbang na ako sa malapit sa gate nang mapansin kong hindi tumitinag sa
kanyang kinatatayuan si Dee.
"Dee?"
"Hmm?"
"Ahh. Wala, wala. Sabi ko papasok na ako. Ingat ha?"
Pipihitin ko na sana ang gate ng tinawag niya ako.
"M-mee?"
"Ano 'yon Dee?" Tumigil ako sa paglalakad at hinarap siya.
Napakamot ito sa batok at inilagay ang isang kamay niya sa kanyang bulsa.
"C-can I k-kiss you?" Anito.
Ah...
"'Yon lang ba? Aba, oo naman Dee-"
*tsup*
Eh?
Teka...
Kiss ba yung hiningi niya?
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng mabilis niya akong hinalikan sa tungki ng
ilong.
Waah!
Bakit parang ang init-init ng pisngi ko.
Mabilis akong pumasok at napasandal sa pader.
Napahawak ako sa aking ilong.
Eh!
First kiss ko 'yon!
"Oh? Anong nangyari diyan sa mukha mo Nisyel? Bakit pulang-pula yang mukha mo? At
sino yung naghatid sa'yo? Boyfriend mo ba 'yon?" Natigilan ako sa sunod-sunod na
tanong ni Lady M.
"Teka, teka, isa-isa lang po mahina ang kalaban. Una, namumula po ako kasi dyosa
ako. Pangalawa, boss ko po yung naghatid sa'kin. At pangatlo, hindi ko po siya
boyfriend, manliligaw pa lang."
"Ano?!"
"Babush po!"
Mabilis akong tumalikod papanhik ng second floor bago pa ako tatadtarin ng tanong
ni Lady M. Ang tsismosa talaga ng ampalayang 'yon kahit kailan.
***
Ilang beses na akong nagpabaling-baling sa aking higaan ngunit hindi ako makatulog.
Waah! Bakit paulit-ulit kong nakikita ang mukha ni Dee sa diwa ko?
Hindi kaya minamaligno niya ako?
Pipikit na sana ulit ako nang tumunog ang cellphone ko kaya inabot ko ito mula sa
tukador.
1 message received
Eh? From unknown number?
Good night Mee. I miss you already. Damn! Can't wait to see you tomorrow.
~Dee
Hala!
Halos mabitawan ko ang cellphone ko sa sobrang gulat ngunit mabilis akong nagtipa
ng reply.
Waah! Paano mo nalaman ang number ko Dee?
Send.
Pero...
Message not sent. Please check your balance.
Deeemn!
Wala pala akong load!
***
Napamulat ako ng mata nang maulinigan ko ang ingay sa hallway sa labas ng kwarto
ko. Nang tumingin ako sa maliit na wall clock ay 8:48 na pala ng umaga.
Ano kaya 'yon? Masakit pa naman ang ulo ko sa sobrang antok. Walang hiyang
cellphone kasi 'yon hindi ako pinatulog sa sobrang inis.
Wala sa sariling bumangon ako at tinungo ang pinto para matingnan ang nangyayari sa
labas. Pero biglang nagising ang diwa ko sa nabungaran ko sa labas. Si Lady M at
kuya Nito nagtatagisan ng tingin.
"Kasalanan mo ang lahat dahil inindian mo ako!" Nakapamewang na bulyaw ni Lady M
kay kuya Nito.
"Anong ako? Ikaw kaya ang hindi dumating sa araw ng kasal natin." Pangangatwiran ni
kuya Nito.
"Walang hiya ka! Pumuti kaya ang mga mata ko sa kahihintay sa'yo!" Nanggagalaiting
sagot ni Lady M na halatang kakagising lang dahil may muta pa ito sa mata.
"Sandali lang, Mahal. Ikaw kaya ang-"
"Huwag mo akong ma-mahal mahal diyan Marianito dahil hindi ako kinikilig!"
Namumulang saad ni Lady M.
Napakamot sa batok si Kuya Nito at mahabang katahimikan ang bumalot kaya...
*clap*clap*clap
Pareho silang napatingin sa'kin nang pumalakpak ako. Bahagya pang nanlaki ang mga
mata ni Lady M at biglang nataranta.
"Eh? Tapos na po?"
"Gising na po pala kayo Ma'am. May pinadala po si Sir Skeet. Suotin niyo raw 'yan.
Susunduin niya kayo mamaya-maya."
Inabot nito sa'kin ang dalawang pulang paper bag na dala niya.
Damit at sapatos?
"Salamat kuya ah? Sige po mag-aayos lang po ako."
Papasok na sana ako nang maalala ko si Lady M. Kaya...
"Lady M?"
"Oh?" Masungit na saad nito.
"Sabi ko sa inyo eh. The one that got away ang peg niyo ni Kuya Marianito. Pangalan
palang meant to be na talaga kayo. Hihi."
"NISYEEEEEEEEL!"
*BLAG!
Hihihi. Ang sarap talagang asarin ni Aling Marianita.
Nilapag ko muna ang paper bag sa higaan ko saka kinuha ang tuwalya ko at pumasok sa
banyo para gawin ang morning rituals ko.
Wow!
Napaawang ang aking mga bibig nang maisuot ko na ang damit na pinadala ni Dee.
Ang ganda!
Ang ganda ganda ko! Deemn!
Kulay ivory ito na tulip lacey dress na hanggang siko ang manggas. May kasama pa
itong brown high-heeled sandals na may ankle strap.
Umikot ikot ako sa harap ng malaking salamin.
Ang ganda mo talaga Nisyel.
Umikot ikot pa ako hanggang sa...
"Gorgeous."
Bigla akong natapilok nang mabungaran ko ang mukha ni Dee sa kwarto ko. Mabuti na
lang at maagap niya akong nasalo, kaya lang ay pareho kaming natumba at pumaibabaw
ako sa kanya.
At ang nakakagimbal ay...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Sapol na sapol ng kamay ko ang kanyang umbok sa gitna!
Holy treasure!!!!
♕GreatFairy♕
TUB 15: Trash Bin✔

Malaki.
Matigas.
Matikas.
Ang ahas.
Parang tumitibok din ito.
Diniin ko ang aking kamay para malaman ko kung mahaba ba ito pero...
"WHAT ARE YOU DOING?!"

"Aray!"
Napasapo ako sa aking noo ng biglang bumangon si Dee mula sa pagkahiga. Huhuhu. Ang
sama talaga ng ugali nito kahit kailan. Hindi manlang ako in-inform na babangon
siya. Nagkauntugan tuloy kami.
"Dee naman eh! Kitang hindi pa ako prepared tumayo ka na! Huhuhu. Ang tigas pa
naman ng bungo mo. Pag ako magkabukol, kakalbuhin talaga kita mula ulo hanggang
kuko! Huhuhu."
"Tss. Sorry."
Napapikit ako ng inilapit nito ang kanyang mukha sa aking noo at hinipan ito.
Hala!
Magic!
"Waah! Paano mo 'yon nagawa Dee? Bakit biglang nawala ang sakit? Part time magician
ka ba?"
Niyugyog ko siya sa magkabilang braso si Dee pero hindi manlang ito natinag.
Namamawis rin siya at ilang beses na napalunok.
"W-where's your bathroom?" Nahihirapang tanong nito.
Eh?
Hala!
*tampal sa noo*
"Andun oh." Turo ko sa tabi ng silid higaan ko.
Dali-dali naman itong pumasok doon ng walang lingun-lingon.
Kawawa naman si Dee. Dito pa naabutan ng LBM. Kung anu-ano kasing kinakain eh. Tsk!
"Dee! Walang flush diyan ah! May tabo naman diyan at balde. May iniwan din akong
alcohol diyan. Gamitin mo para mawala ang mikrobyo sa kamay mo. Sabong panlaba ang
gamitin mo sa paghugas ng kamay mo ah? Para mas matanggal ang amoy." Malakas na
sigaw ko ng masarado niya na ang pinto ng banyo.
Hindi na ito sumagot.
Tsk! Eng-eng ka din talaga Nisyel. Kitang nahihirapan na nga yung tao eh!
Naupo nalang ako sa luma kong sofa para hintayin si Dee. Awang-awa talaga ako sa
kanya. Ang hirap kayang ma-LBM. Alam ko kasi naranasan ko na rin 'yon minsan.
Haay...
Tinapik-tapik ko ang aking paa sa sahig habang naghihintay kay Dee.
1 minute.
2 minutes.
10 minutes.
12 minutes.
15 minutes.
Eh? 15 minutes na pala si Dee banyo pero hindi pa rin siya lumalabas.
"Dee?" Tawag ko pero walang sumagot.
Maya-maya ay may narinig akong ungol.
"Ooooh!"
Eh?
Kawawang Dee. Ang sakit talaga siguro ng tiyan niya kaya nahihirapan siyang umire.
Haaay. Ano kaya kung sabihin ko nalang sa kanya na huwag nalang ituloy itong date?
Baka hanap-hanapin niya ang inodoro kahit saan kami magpunta. Eh di hindi kami mag-
ienjoy 'non.
"Dee! Ilabas mo lang lahat ah? Ire mo lang! Kayang-kaya mo 'yan! Fighting!"
Pagpapalakas ko ng kanyang loob. Sumuntok pa ako sa hangin at ipinadyak ang isa
kong paa na parang nagchi-cheer. Baka kasi nagkatraffic ang mga pagkain sa kanyang
tiyan kaya ganun.
Hindi pa rin sumagot si Dee. Patuloy lang ito sa pag-ungol. Haay... pesteng LBM
kasi 'yan eh! Panira talaga ng date.
Pagkatapos ng ilang minuto ay lumabas na siya sa banyo.
"Ayos ka na ba Dee? Masakit pa ba ang tiyan mo? Nailabas mo ba lahat?" Sunod-sunod

na tanong ko na ikinakunot ng kanyang noo ngunit namumula siya.
"Y-yeah. I-i'm fine." Anito.
"Sigurado ka ba Dee? Huwag nalang kaya natin ituloy ang date. Sa tingin mo?"
Nagsalubong ang kilay nito at tila napamaang sa aking sinabi.
"Why the hell do we have to cancel our date?" Naguguluhang tanong nito.
Haaay.
*face palm*
"Diba nga masakit yang tiyan mo Dee? At saka... nga pala Dee mukhang kinakabahan
yata yang hidden treasure mo. Kasi kanina parang ang bilis ng pagtibok tibok niyan
ng mahawakan ko."
"Hidden treasure?" Napapantastikuhang tanong nito.
"Haay naku! Yang hidden treasure mo Dee. Yang birdie mo ba. Alam mo ang slow mo
talaga!"
"WHAT?!"
"Ayan ka na naman sa ka what-what mo eh. Bakit? Mali ba ako? Lumipat na ba ang puso
mo mula sa dibdib papuntang birdie mo kaya tumitibok tibok ito? Puwede ba 'yon?
Hindi ko naman naaalalang itinuro 'yon nung high school ah."
"DANG IT!"
Eh?
Bigla nalang ito napahilamos ng kanyang mukha at lalong namula ang kanyang mga
pisngi. Umabot na nga hanggang sa tenga niya.
"Haay naku! Ang hirap mo talagang kausapin Dee. Nasobrahan ka ata ng genius kasi
hindi mo nagi-gets ang mga sinasabi ko. Ang mabuti pa magpahinga ka nalang muna at
ikukuha lang kita ng gamot."
Mabilis akong tumalikod at pumunta ng silid ko para kumuha ng gamot ngunit ng

maalala kong hindi pala ako nakapag-stocked ng gamot para sa LBM ay bumalik nalang
ako sa sala.
"Sandali lang Dee ah? Baba lang ako kay Lady M, wala nga pala akong stock dito."
Sabi ko habang tinutungo ang main door.
"What the h*ll are you talking about?!"
*tampal ulit sa noo*
"Ayan ka na naman sa ka hell-hell mo Dee! Gustong-gusto mo talagang pumunta 'don

'ano? Alam mo Dee, kung gusto mo talagang pumunta ng hell, huwag mo akong idadamay.
Ayaw kong matusta ng apoy ang kagandahan ko. Sa heaven ako pupunta. Always remember
that! Isa pang hell diyan at iba-barbe-que na talaga kita! Maliwanag?!"
Napaurong naman ito ng pinagtaasan ko siya ng boses. Kinagat ko ang labi ko para
mapigilan ang pagtawa. Minsan talaga kailangang daanin sa paspasan itong si Dee eh.
"Hintayin mo ako dito, nagkakaintindihan ba tayo?!" Nakataas kilay at seryosong

saad ko habang nakapamewang.
"O-okay." Nauutal na sagot nito.
Hihihi.
Lumabas na ako ng pinto at dahan-dahang bumaba ng hagdan dahil sa taas ng takong ng

suot kong sandals.
Nang nasa ikalimang baitang na ako mula sa ibaba ng hagdan ay tinawag ko agad ang
pangalan ni Lady M.
"Lady M?"
Walang sumasagot.
"Lady M?"
Wala pa rin?
"Yuhoo! Lady M?" Tawag ko ulit habang humahakbang pababa.
Ganun nalang ang panlalaki ng mga mata ko ng makita ko si Lady M na....
.
.
Nakikipagtukaan kay Kuya Marianito!
Hawak-hawak ni Kuya Nito ang pisngi ni Lady M, at nakakapit naman si Lady M sa

batok ni Kuya Nito habang kinakain nila ang labi ng isa't isa.
Sa sobrang gulat ko ay hindi ko napigilang mapasigaw ng pagkalakas-lakas...
"AAAAAAHHHHH! SPG!!!!"
Gulat na gulat ang dalawa at napabitaw sa isa't isa saka sabay silang tumingin sa
kinaruruonan ko. Nanlalaki ang kanilang mga mata saka nagkatinginan silang pareho
bago sabay sigaw ng pagkalakas lakas rin.
"Aaaaahhhh/Aaaaahhhh!"
Sa sobrang gulat ko ulit ay na out balance ako kaya nalaglag ako at nagpagulong-
gulong sa hagdan.
Masakit!
Sobra-sobrang sakit!
Huhuhu.
Nakakadepress!
Nakakaistress!
Nakakainis!
Bakit kasi sa dinami dami ng puwedeng bagsakan ko ay yung BASURAHAN pa!
Huhuhu.
Buti sana kung paa ko lang, mapapatawad ko ang basurahan na 'to.
Pero hindi eh!
Dahil naunang pumasok ang ulo ko!
Walang hiya!
Huhuhu.
Para akong dinribol ng hagdan at ini-shoot sa basurahan!
Ang galing niya ah!
Pasok na pasok ang ulo ko eh!
Huhuhu.
Naramdaman ko ang pananakit ng katawan ko. Kasunod ng pagdagundong ng sigaw ni Dee.
"MEE!!!"
****
"So far wala naman kaming nakitang internal fractures sa kanyang katawan. Negative
din ang resulta ng CT scan niya. Kailangan lang niyang ipahinga ang sarili niya.
Impact lang yan ng pagkahulog niya kamo sa hagdan. Mabuti nalang pala at nasalo ng
trash bin ang ulo niya, kung hindi siguro ay may posibilidad na nabagok siya. But
in general, safe ho ang pasyente Mr. Mijares. Reresetahan ko nalang siya ng gamot
para madaling humilom ang mga bruises niya."
Tahimik lang akong nakikinig sa sinasabi ng doktor kay Dee. Puro tango lang naman
ang itinutugon nito sa doktor. Diretso lang ang tingin nito sa aking mga kamay na
hawak-hawak niya.
"Kung may katanungan pa kayo, puntahan mo lang ako sa office ko anytime. Anyways,
puwede ng lumabas ang pasyente mamaya." Ani ng doktor na tango lang ulit ang
itinugon niya.
Pipi na ba si Dee?
"I'll go ahead then."
"Thank you po Doc!" Untag ko dahil napipi na yata si Dee. Ngumiti naman si Doc bago
tuluyang lumabas ng private room ko.
Ang arte talaga nitong si Dee. Ikinuha talaga niya ako ng private room. Eh maayos
lang naman pala ako. Wala pa naman akong pambayad dahil in-advanced payment ko kay
Lady M sa apartment.
Bahala na nga.
Bubulungan ko nalang ang cashier mamaya na utang nalang muna.
"You scared the h*ll out of me."
Natigilan ako ng biglang nagsalita si Dee na seryoso ang mukha at hawak pa rin ang
kamay ko.
Akala ko napipi na 'to.
"Kasalanan ko pa? Sisihin mo kaya yung hagdan." Nakangusong sagot ko.
"You're too careless. Tss. I don't know what to do if something happened to you
Mee." Nag-aalalang saad nito at hinalikan ang likod ng kamay ko.
Eh?
Bakit parang kinikiliti na nanaman ang dibdib ko?
"Huwag kang mag-alala Dee, sa susunod lulunok muna ako ng bato at sisigaw ng Darna
bago ako mahulog." Tiningnan niya naman ako ng masama.
Hihihi.
Ang sarap talagang asarin ni Dee. Nagtatransform agad sa dragon. Namiss ko kaya
'to.
"Oh my! What happened to Nisyel son?!"

Pareho kaming napatingin ni Dee sa pinto ng bumukas ito at iniluwa nito sa Ma'am
Amethyst kasunod ang lalaking parang old version ni Dee.
May bitbit silang mga unan at malaking bag na sa tingin ko ay may lamang mga damit.
"Mom. Dad." Untag ni Dee.
Muling bumukas ang pinto at pumasok ang isang napakagandang babae at isang lalaki
na kamukhang-kamukha nito.
"Oh my gosh kuya! Anong nangyari sa girlfriend mo?!" Anito matapos mailapag ang
sandamakmak na prutas na dala niya. Ganun din ang lalaking kasama nito na may dala
ring sandamakmak na bulaklak.
Seriously?!
♕GreatFairy♕
TUB 16: His Family✔

"Waah! Kuya! Ang ganda-ganda ng girlfriend mo!" Nabigla kaming lahat ng dali-daling
inilapag ng babaeng maganda ang mga prutas na bitbit niya at mabilis akong dinampa
ng yakap kaya napabitaw si Dee sa aking kamay.
"Dang it, Gold! Get off her!" Bulyaw ni Dee sa babae at pilit nitong tinatanggal
ang pagkayakap sa'kin.
"Ang damot mo naman kuya! Ngayon nga lang ako nakakita ng human doll eh! Payakap
lang naman. Hindi ko naman siya aagawin sa'yo! Hmp!" Nakangusong untag nito at tila
iiyak.
Pero ano daw?
Human doll?
Ako? Human doll?
Kelan pa naging doll ang dyosang tulad ko?!
"Eh hehe... Hindi ako laruan ah. Dyosa ako. Dyosa ng mga endangered species." Untag
ko na ikinatigil nito. Narinig ko naman ang pagtawa ng tatlo maliban kay Dee.
Nag-angat ito ng tingin at sinipat ako sa mukha.
"Waah! Ang ganda din ng boses mo! Para kang anghel!" An'ya at niyakap ulit ako.
Hala!
Anghel?
Isa akong anghel?
Hmm.
Sa tingin ko magkakasundo kami ng babaeng ito.
"Sabagay. Puwede na rin pala akong maging anghel. May punto ka." Pagsang-ayon ko at
tumango tango bago ako bumangon ngunit pinigilan ako ni Ma'am Amethyst.
"Huwag ka munang gumalaw Nisyel baka makasama sa'yo." Anito.
Eh?
Ano daw?
Nagpalipat-lipat ang aking tingin sa kanilang lahat dahil hindi sila magkadaugaga
sa kakaayos ng kanilang mga dala.
Ramdam ko ang pag-aalala sa kanilang mga mukha, lalung-lalo na ni Ma'am Amethyst.
"Dito po kayo matutulog?"
Napatigil ito ng biglang akong nagtanong. Kunot nuong tiningnan niya ako at
pagkuwa'y bumaling ito kay Dee.
"Ikaw ba Skeet hindi mo babantayan dito si Nisyel mamayang gabi?" Untag nito na
ikinakunot lalo ng aking magandang noo.
"What?" Naguguluhang tanong ni Dee.
"O siya, ayos lang naman kung kami muna ng daddy mo ang magbabantay sa kanya
mamayang gabi. Magpahinga ka nalang at bukas ka nalang bumalik." Seryosong saad
nito.
"Ako rin mommy. Magbabantay ako sa girlfriend ni kuya." Singit ng babaeng maganda
na yumakap sa akin.
Nagpalipat-lipat ulit ang tingin ko sa kanila.
Teka, teka...
Girlfriend?
Ako ba ang tinutukoy niya?
Ang alam ko hindi ko pa naman jowa si Dee ah.
"Eh hehe. Kwan. Eh sabi po ng doktor puwede na daw po akong lumabas mamaya." Wika
ko.
"What?/Ano?/Talaga?" Sabay-sabay na untag nila Ma'am Amethyst, daddy ni Dee at ni

Gold.
"O-opo."
Napaface palm naman si Ma'am Amethyst.
"Hindi mo naman sinabi anak na maayos na pala siya. Dali-dali pa naman kaming
bumili ng gamit bago pumunta dito." Anito.
"Tss. It wasn't my fault Mom. You didn't let me finish. You just dropped the call."
Nabuburyong katwiran ni Dee.
"Hayaan na yan Mommy. Mabuti nga safe na itong si Ate Angel eh." Ani Gold.
"Ah hehe, Nisyel ang pangalan ko. Hindi Angel."

"Mukha po kasi kayong anghel eh. Pero mukha rin kayong doll. Pero bagay din sa'yo
ang pangalan mo. Kakaiba!"
"Kasi nga endangered species ako kaya pati pangalan kakaiba." Sagot ko. Napailing
naman si Ma'am Amethyst.
"Now I know." Mahinang untag ng daddy ni Dee at umiiling-iling pa na may kasamang

ngiti.
"I told you hubby." Sagot naman ni Ma'am Amethyst at humilig sa balikat ng asawa
nito.
Sweet.
"I'll just pay your bills. Stay here." Pagkuwa'y untag ni Dee. Hinawakan niya ako
sa kamay at marahan itong pinisil bago tuluyang umalis.
Bakit pakiramdam ko parang glue ang mga mata Dee kung makatingin sa'kin?
Yun ba yung naririnig ko palagi na malagkit na titig?
Nagulantang kaming lahat ng tumunog ang aking tiyan.
Hala!
"Waah! Hindi pa pala ako nakapagbreakfast!" Untag ko.
"Ano?! Ginugutom ka ni kuya?! 10 AM na kaya!" Naghihysterical na saad ni Gold.

Tahimik naman ang isang lalaki sa gilid.
"Kasalanan ng hagdan, hindi ako sinalo. Huhuhu. Ayan tuloy hindi na ako nakakain ng
almusal kasi dinala ako dito."
"Waah! Kawawa ka naman ate! Napaka talaga ni kuya." Naiinis na turan nito at
ngumuso.
Cute.
Siguro kabilang din itong si Gold sa mga endangered species kagaya ko.
"By the way ate, I forgot to introduce myself. My full name is Gold Reign Mijares
and this is my twin, Silver Rain." Turo nito sa lalaking kamukha niya.
"It's nice to finally meet you ate Nisyel." Nakangiting saad ng lalaki.
Weew.
Wafu!
"Anghel." Untag ko.
"Para kayong anghel na bumaba mula sa langit."
"Waah! Talaga?!" Hindi makapaniwalang untag ni Gold. Tumango tango ako at ngumiti
ng malapad kasi totoo namang maganda at gwapo sila.
"Eh di ibig sabihin na inloved ka kay kuya dahil mukha siyang anghel?" Tanong ni
Gold.
Eh?
Inloved?
Inloved ako kay Dee?
"Ah oo hehe. Isa siyang anghel..."
"...na tinubuan ng sungay."
Napatawa silang lahat sa sinabi ko. Hindi manlang nagalit?
"Ang mabuti pa lumabas nalang tayo para makakain na itong si ate Nisyel niyo."
Singit ni Ma'am Amethyst.
Ate niyo.
Ate niyo.
Ate niyo.
Eh?
Napahawak ako sa aking dibdib ng biglang bumilis ang tibok nito.
Ang sarap sa pandinig na tawagin akong ate at parang tanggap nila ako.
Haay. Huo nga pala. Kalahi ko nga pala itong si Gold kaya dapat ate ang itawag nito
sa'kin.
Pero...
"Hindi ko po jowa si Dee." Natigilan silang lahat at itinuon ang buong atensyon sa
akin.
"Dee?" Sabay-sabay nilang tanong at nagsipagkunutan ang kanilang noo.
"Opo. Hindi ko pa po jo-"
"Let's go."
Napatingin kaming lahat ng pumasok si Dee at dire-diretsong pumunta sa tabi ko.
"Uuwi na tayo Dee?" Umiling lang ito.
"Itutuloy natin yung date?"
"Nah. You need to rest Mee." Malambing na sagot nito.
"Kyaaah! Ang cute naman ng tawagan niyo. Dee at Mee! Yun ba ang hindi magjowa pero
may endearment?" Malakas na hiyaw ulit ni Gold.
"Naniniwala na talaga ako sa himala." Untag ni Silver na pasimpleng sumipol sa

tabi.
Kumunot naman ang aking noo dahil kanina ko pa sila hindi maintindihan.
"Teka lang anak." Pigil ni Ma'am Amethyst pagkatapos akong alalayan ni Dee na
makabangon.
"Ang mabuti pa sa bahay mo nalang dalhin si Nisyel para makapagpahinga siya anak.
Diba mag-isa lang siya sa apartment niya? Mas maaalagaan siya pag nasa bahay siya."
Sandaling natigilan si Dee at pagkuwa'y hinawakan ako sa kamay.
"Tama si mommy tsaka sa amin ka na sumabay ni kambal ate Nisyel." Magiliw na saad
ni Gold sa akin at hinawakan ako sa braso.
"Tss. She'll go with me." Malamig na saad ni Dee at malakas na pinalis ang kamay ni
Gold kaya napapiksi ito.
"Skeet!" Untag ni Ma'am Amethyst na may halong pagbabanta sa kanyang boses.
Napayuko si Gold at kitang-kita ko ang pagtulo ng luha sa kanyang mga mata. Ngayon
ko lang napatunayan na ang sama talaga ng ugali ng dragon na 'to. Ang bait-bait ng
kapatid niya inaaway. Buti nga siya may kapatid eh.
Mabilis kong binawi ang kamay ko mula kay Dee at niyakap si Gold. Hindi ko alam
kung bakit pero parang may nag-uudyok sa akin na gawin ito.
"Shh. Tahan na. Hindi puwedeng umiyak ang isang dyosa." Bulong ko sa kanya at
tinapik-tapik ang kanyang likod pero...
*sob*huk*sob*
Eh?
Yumugyog lalo ang balikat nito at naramdaman ko rin ang pagkabasa ng balikat ko.
"Hayaan mo, tuturuan nalang kita mamaya ng mga tips kung paano mapanatili ang ating
pagkadyosa." Bulong ko ulit at hinaplos haplos ang kanyang likod. Bigla nalang din
itong bumitaw sa yakap at hinawakan ako sa magkabilang braso.
"Talaga?!" Natutuwang saad nito.
Haay salamat tumahan rin. Itong si Dee kasi marunong magpaiyak pero hindi marunong
magpatahan. Tsk!
"Talagang-talaga!" Tumatangong saad ko at ngumiti ng pagkalapad-lapad. Hinawakan ko

siya sa magkabilang pisngi at pinahid ang kanyang mga luha.
"Aasahan ko 'yan ah?" Sabi nito at niyakap ulit ako. Napabitaw lang ulit ito ng
tumikhim ang kanyang kuya.
Humanda ka sa'kin mamaya Dee. Magtutuos tayo!
"Magconvoy nalang tayo." Suhestiyon ni Ma'am Amethyst.
"Ingat po kayo!" Tumango si Sir Stanley at ngumiti naman si Ma'am Amethyst bago
tuluyang pumasok sa kanilang sasakyan.
"Ingat kayo ate!" Nakangiting bilin ni Gold. Nakaramdam ako ng kasiyahan sa aking
dibdib dahil maaliwalas na ulit ang kanyang mukha.
"Kayo din!" Lumapit ulit ito sa akin at niyakap ako saka bumalik sa sasakyan ng
kanyang kambal.
Nagwave lang ako ulit bago pumasok sa sasakyan ni Dee. Hinayaan ko lang siyang
alalayan ako at hindi nagsalita.
Kinabit ko agad ang seatbelt pagkapasok ko. Huwag kayo, marunong na akong magkabit
nito.
Naramdaman kong tinitingnan ako ni Dee ng makapasok na ito sa sasakyan. Marahil ay

ikakabit niya sana sa'kin ang seatbelt tulad ng palagi niyang ginagawa.
Pinanatili kong blangko ang ekspresyon ng aking mukha at diretso ang tingin sa
daan. Bahala na kung magkakastiff neck ako basta hindi kami bati.
Naramdaman ko ulit ang pagtingin nito sa akin bago binuhay ang makina ng kanyang
sasakyan.
Kahit nangangalay na ang aking bibig sa kakatikom ay tiniis ko nalang. Hindi sana
ako sanay na hindi umaatungal pero kailangan kong turuan ng leksyon ang dragon na
'to.
"Are you hungry?" Pagkuwa'y tanong nito habang nagmamaneho. Nadagdagan tuloy ang
inis ko sa kanya. Siguro naiwan na naman ang common sense nito. Alam naman niyang
hindi ako nakapag-almusal magtatanong pa.
Katahimikan.
"Are you tired?" Maya-maya'y tanong ulit nito. Gusto ko siyang bulyawan kasi ang
slow niya! Argh!
Nakatikom lang ulit ang aking bibig at kunwaring hindi ko siya narinig.
"I'm talking to you. Are you deaf?" Saad ulit nito.
Playing deaf.
Silence.
"Why are you not talking? Are you mute?" Tanong ulit nito at binagalan ang
pagpapatakbo ng sasakyan.
Binuksan ko ang bag ko na nasa kandungan ko at kumuha ng sticky note at ballpen.

Palagi ko itong dala-dala dahil baka kailangan, at hindi nga ako nagkamali.
Sinulatan ko ang dalawang piraso nito at kinuha sa sticky note pad.
OUT OF ORDER.
Sinulat ko talaga na naka-capslock para madali niyang mabasa.
Idinikit ko ang isa sa kaliwang tenga ko at ang isa sa bibig ko. Ibinalik ko ulit
ang tingin ko sa kalsada at humalikipkip.
"What the h*ll!" Malutong na mura nito at mabilis na pinaharurot ang sasakyan.
"DANG IT!" Napapiksi ako sa paglakas ng boses nito. Ang bilis bilis din ng
pagpapatakbo nito ng sasakyan. Halos hindi ko na makita ang nadadaanan namin
hanggang sa....
.
.
*SCREEEEEEEEEEEECH!
♕GreatFairy♕
TUB 17: Real✔

*SCREEEEEEEEEEEEECH!
"Aaaaaaaahhhhhh!!!"
Napakapit ako ng mahigpit sa headrest ng bigla itong nagpreno ng sasakyan.
"Walang hiya ka talagang dragon ka! Kanina ka pa ah! Namumuro ka na talaga!

Argh!!!" Malakas na singhal ko sa kanya.
"Finally you've spoken up. Tss." Walang emosyong saad nito kaya tiningnan ko siya
ng masama. Dumikit tuloy sa ibabang labi ko ang sticky note ng bigla nalang akong
nagsalita.
"Ang hilig-hilig mong manggulat! Paano nalang pag inatake ako sa puso at maagang
mamatay ha?! Argh! Isasama talaga kita sa libingan ko! Nakakainis ka!" Nanlilisik
na bulyaw ko sa kanya pero hindi manlang ito natinag.
"Do you think I will let that happen? Tss. Stupid."
"Kita mo na! Ako pa ngayon ang stupid! Ikaw nga itong nang-away kay Gold na walang
dahilan eh. Stupido ka talaga kahit kailan! Ang sarap mong balatan!"
"I will always be with you wherever you go. Whatever you do. And hell no, even
death can't stop me." Seryosong sagot nito pero hindi nito binibitawan ang manibela
at diretso lang ang kanyang tingin sa daan.
"Ewan ko sa'yo! Hindi kita bati. Hindi ka ba marunong magbasa ha?! Out of order nga
itong bibig at tainga ko kinakausap mo pa ako! Ang sarap mong tirisin at ipakain sa
palaka!!! Augh!"
"Tss. Sorry." Nakayukong wika nito.
"Ano pa ang magagawa ng sorry mo kung nangyari na?!"
"I just can't take your silence. It's freaking the h*ll out of me." Anito at parang
nalungkot.
Awww!
Pero...
"Huwag kang magsorry sa'kin. Magsorry ka sa kapatid mo."
"And why should I? Tss."

"Why should I??? Seriously Dee? Eh pinaiyak mo lang naman siya! Ang bait-bait naman
niya at wala siyang ginagawang masama!"
"I can share everything that is mine except you. You will always be an exception
Mee." Anito at hinawakan ako sa kaliwang kamay at dinala sa kanyang labi.
Eh?
Napahawak ako sa aking dibdib dahil parang tatalon na naman ito palabas. Ang init
ng kanyang hininga sa knuckles ko.
"E-ewan ko sa'yo. Basta hindi pa rin tayo bati. Magsorry ka muna kay Gold."
Nakangusong saad ko at ibinaling ang aking paningin sa windshield.
"Why are you pushing me to apologize to her? I didn't done anything wrong."
Katwiran nito at nagsalubong ang kilay.
"Pinaiyak mo ang dyosa kaya isang malaking kasalanan yun. Gusto mo ba talaga
mapunta sa impyerno? Mainit dun at walang aircon!" Naiinis na sagot ko.
"How did you know? Have you been there?" Nakataas kilay na untag nito. Pinatitripan
yata ako ng dragon na 'to.
"Oo galing ako dun. Pero hindi ako bagay dun kaya pinalayas ako. Tsaka nakita ko
ang pangalan mo dun sa listahan ng mga iba-barbeque. Kaya kung ayaw mong matusta
magsorry ka sa kapatid mo! Kuha mo?!"
"Tss. How may I ever win an argument with you?" Hindi ko masyadong narinig ang
kanyang sinabi dahil bumubulong bulong ito.
"Anong binubulong bulong mo diyan? Bubuyog ka ba?!" Singhal ko sa kanya. Ang tigas-
tigas talaga ng bungo ng dragon na 'to.
"Tss. Nothing."
"Oh ano na? Magsosorry ka ba kay Gold o hihingi ng tawad?" Tiningnan niya naman ako
ng hindi makapaniwala.
"Tsk. Fine. As if I have a choice." Sumusukong saad nito at pinaandar ulit ang
sasakyan.
"Good." Dumikwatro ako at humalikipkip saka tinaasan siya ng kilay. Patingin tingin
naman ito sa'kin at nakita ko ang pagngiwi nito. Tsk!
***
"Wooow!"
Literal na napanganga ang aking bibig ng bumaba na kami sa saksakyan.
Isang malawak na bermuda grass na nakapalibot sa isang malaking aquarium ang unang
mapapansin sa harap ng bahay. Marmol ang inaapakan namin na may iba't ibang
designs. Combination ng blue at green dito sa labas.
"Waah! Ang daming isda!" Halos hindi ko matanggal ang aking paningin sa pabilog na
aquarium. May fountain ito sa gitna na dinadaluyan ng tubig. Ang colorful tingnan.
Parang ginto at pilak na lumalangoy ang mga isda. Nakakaaliw.
"Let's get inside." Nagpaakay lang ako kay Dee ng hinawakan niya ako sa braso para
pumasok. Hindi ko inaalis ang paningin ko sa aquarium habang naglalakad kaya
natapilok ako.
"Careful." Mabilis akong hinawakan ni Dee sa bewang bago pa ako matumba.
"Eh hehe. Dee puwedeng magselfie mamaya dun sa mga isda?" Tumawa naman ito ng
mahina sa tanong ko.
"Alright. But first you have to eat breakfast Mee, aren't you starving?"
Hay...
"Oo nga pala. Basta babalik tayo dito mamaya ah?" Tumango naman ito na nakangiti at
hinawakan ako sa bewang papasok sa loob.
"WOOOOOOOWWWW!"
Kung kanina ay napanganga ako sa ganda sa labas ngayon naman ay nalaglag ang panga
ko sa sobrang ganda ng loob ng mansyon.
Isang malawak na sala ang bumungad sa amin na unang mapapansin ay ang nangingintab
na chandeliers na parang snowflakes na magkarugtong. Maayos na maayos na nakakabit
ang sheer curtains sa glass window at malaking magkabilaan na sofa na napagitnaan
ang babasaging center table. Sa gilid na bahagi ay may spiral na hagdan pataas.
"What took you so long?" Napatingin kami kay Sir Stanley na biglang sumulpot.
"Si Dee po kasi nag-inarte pa eh."
"Tss."
Napatawa naman ang daddy niya sa amin at pagkuwa'y...
"Come on. Naghihintay na ang mommy mo at ang mga kapatid mo sa dining room."
Nagpatianod lang ako ng hinawakan ako ni Dee papasok daw sa dining room.
"Ate!"
"Nisyel!"
Sinalubong agad ako nila Ma'am Amethyst at Gold pagkarating namin sa malawak na
dining room. May chandelier din sa gitna na nakasentro sa mesa.
"Dito ka ate." Pinaghila niya ako ng upuan at tumabi sa akin. Nanlaki ang mga
eyeballs ko ng makitang ang daming pagkain kaya hindi ko na pinansin ang pag-upo ni
Dee sa tabi ko. Napapagitnaan nila ako ni Gold.
"Waah! Estopadong manok! Peyborit ko 'to!"
Napatawa silang lahat pero hindi ko sila pinansin. Nagsimulang magdasal na

pinangunahan ni Ma'am Amethyst at pagkatapos ay hindi na ako nagpatumpik tumpik pa.
Agad akong sumandok ng kanin at kumuha ng estopadong manok at sunod-sunod na
sumubo.
Gutom na talaga ako.
"Gutom ka nga talaga ate." Untag ni Gold pero patuloy lang ako sa pagsubo. Walang
hiya-hiya sa taong gutom.
Sarap na sarap ako sa pagkain ng maramdamam kong may nakatingin sa akin kaya
ibinaba ko muna ang kubyertos at inilibot ang aking paningin.
Ganun nalang ang pagkagulat ko ng lahat sila ay nakatingin sa akin at hindi pa nag-
uumpisang kumain.
Eh?
Tiningnan ko si Dee at ganun rin ito. Walang laman ang kanyang plato kaya kumuha
ako ng isang kutsarang kanin at nilagyan ng maliit na himay ng manok at isang ring-
shaped sliced na sibuyas.
"Dee, say aaah." Namula ito ngunit isinubo niya rin at nginuya. Ngumiti ito sa'kin
nang matapos niyang malunok ang isinubo ko.
Naniniwala na ako sa forever
Magmula nung makilala kita
Napatingin kaming lahat kay Silver ng sumipol ito at kumanta ng dalawang linya
ngunit nakayuko.
"Kailan ka pa natutong kumain ng onions kuya?" Pagkuwa'y tanong ni Gold na nasa

tabi ko.
"You surprised us son." Namamanghang saad ni Sir Stan ngunit siniko ito ni Ma'am
Amethyst.
"Oo nga naman kuya. Saksi kaya ako ng halos isumpa mo ang sibuyas. This is a
miracle!" Natatawang saad ni Silver. Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kanila dahil
pinandilatan din ito ni Ma'am Amethyst.
"Tss." Yun lang ang itinugon ni Dee at nagsimula na itong kumain.
"Bakit po? Kumakain naman talaga siya ng sibuyas ah. Kumakain kaya kaming magkasama
sa office." Untag ko ikinanlaki ng mga mata nila. Wierd.
Nagpatuloy nalang ako sa pagkain dahil gutom na gutom ako. Paminsan-minsan ay

sinusubuan ko si Dee at ganun din siya sa'kin. Kailangan kong magpakabait para
magsorry siya mamaya kay Gold.
Pagkatapos kumain ay inaya ko si Dee na magselfie sa mga isda pero hindi siya
pumayag. Mamaya nalang daw pagkatapos magpahinga. Inaya din sana ako ni Gold pero
hindi ito nakaangal sa kanyang kuya.
Pumasok kami ni Dee sa isang music room at manghang mangha ako sa dami ng piano sa
loob.
"Those are my collections. I bought them from different countries." Anito. Binilang
ko ito lahat. May maliit at may malakit. Forty-eight lahat!
"Eh? Natugtog mo na 'to lahat Dee?" Di makapaniwalang tanong ko. Ngumiti naman ito
at tumango.
"Dee?"
"Hmm?"
"Puwedeng tugtugan mo ako?"
"You sure?" Tumango ako at ngumiti.
"Come." Humarap ito sa isang mukhang bagong piano at pinaupo ako sa kanyang gilid.
Minamasdan ko lang siya ng magsimula itong tumugtog.
It's amazing how you

Can speak right to my heart.
Without saying a word
You can light up the dark.
Eh?
Wapak! Ang ganda ng boses niya!
Talentado din pala itong dragon na 'to. Cool!
Namangha ako dahil sa'kin na nakatutok ang mga mata nito at hindi sa keyboard.
Galing!
Nakatutok lang mga mata nito na parang kinakausap niya ako sa pamamagitan ng kanta.
Huh?
Nabubuang na yata ako
You say it best when you say nothing at all.

You say it best when you say nothing at all.
Pumalakpak ako ng matapos na ito sa pagtugtog.
"Waah! Dee puwede ka nang mag-audition sa PGT!"
"Tss."
Napatigil ako ng bigla itong nagseryoso.
"Mee?"
"Hmm?"
"I-i want to make this real. I-i mean... I mean..."
"Huh? Ano yun Dee?" Naguguluhang tanong ko dahil mukha itong natatae.
Di kaya na LBM na naman 'to?
Pero pakiramdam ko nalunok ko ang buong dila ko sa idinugtong nito.
.
.
"Will you be my girlfriend for real?"
Eh?
Is this for real? Wapak!
♕GreatFairy♕
TUB 18: Couple✔

Will you be my girlfriend for real?
Eh?
Kumurap-kurap ako ng labing-isang beses. Sinampal-sampal ko pa ang aking pisngi ng

ilang ulit kasi baka nasa encantadia lang pala ako at paniginip lang ang lahat
pero...
Wapak!
Nagising ang aking maladyosang diwa ng hinawakan nito ang aking mga kamay.
"I know I've promised you I'll court you, but I can't wait any longer Mee. Each
day, it feels like I'll lose my sanity because of this feelings."
"Eh..hehe.." Napakamot ako sa aking ulo. Ang seryoso naman ni Dee ngayon.
"I fell for you too fast and hard. I'm drowned with this love, and I don't know how
to swim back anymore. I am left with no choice but to breathe in it. I'm breathing
for you Mee. I love you so damn much!"
Huh?
Ano daw?
"Dee? Hehe... Wala bang tagalog version? Di ko gets. Hehe... Tsaka, hindi ba kayo
tinuruang magswimming nung college? P.E 102 kaya yun Dee." Maang na untag ko ngunit
kumunot ang kanyang noo at parang naging frustrated ito.
"Damn!" Malutong na mura nito.
Hala!
"Galit ka Dee?"
"No, no, no..." Sunod-sunod na iling nito at napahilamos ng kanyang mukha.
Napabitaw ito sa pagkakahawak sa akin at parang hindi ito mapakali. Napayuko ito at
inilagay ang kanyang isang kamay sa bulsa.
"M-mahal k-kita. M-mahal na m-mahal." Hirap na hirap na untag nito na nakayuko pa

rin. Namumula rin ang tenga nito at parang nanginginig kaya hinawakan ko siya.
"Ano ulit yun Dee? Ayosin mo kasi." Nakangusong saad ko at niyugyog siya.
"DANG IT! STUPID! I LOVE YOU AND I WANT TO BE YOUR BOYFRIEND!" Malakas na bulyaw
nito kaya napapitlag ako.
Kita niyo na? Kahit kailan talaga ang bastos ng dragon na 'to. Matino naman ang
tanong ko ah. Kailan pa naging stupid ang magtanong?
"NAGTATANONG LANG AKO KASI HINDI KITA NARINIG! DAPAT KASI PINALAGYAN MO NG
MEGAPHONE YANG BUNGANGA MO NG MADALI KITANG MARINIG! HUWAG MO RING SABIHING BINGI
AKO KASI KAKALINIS KO LANG KANINA NG TENGA KO! AT TSAKA HUWAG KA NGANG UMI-ENGLISH
ENGLISH KASI NANDITO TAYO SA PINAS! STUPIDO!!!" Hapong-hapo ako matapos kong isigaw
'yon sa kanyang pagmumukha.
"FVCK IT! MAHAL NA MAHAL KITA! TANGINA! SIMULA NGAYON GIRLFRIEND NA KITA SA AYAW AT
SA GUSTO MO!" Malakas na tugon nito na ikinatalon ko.
Pero... Ano daw?
Mahal niya ako?
Mahal na mahal niya ako?
At girlfriend niya na ako simula ngayon?
"Waah! Talaga Dee? Sinasagot mo na ako?!" Di makapaniwalang tanong ko at niyugyog

siya. Hihihi. Finally! Natauhan din ang dragon na 'to.
"Tsk! Stupid." Anito na naiiling at niyakap ako.
"Teka, teka..." Niluwagan naman nito ang pagkayakap sa'kin ngunit nakapulupot pa
rin ang kanyang braso sa aking katawan. Tumingala ako sa kanya at nagtagpo ang
aming mga mata dahil yumuko rin siya.
"Jowa na ba talaga kita Dee? As in talagang-talaga?!" Excited na tanong ko. Halos

lumipad naman ako na walang pakpak sa sobrang tuwa ng sunod-sunod itong tumango at
ngumiti.
"Eh di ibig sabihin nun, hindi mo na ako puwedeng utus-utosan Dee?"
"What?"
"Hep! Hep! Bawal magreklamo! Simula ngayon hindi mo na ako puwedeng alipustahin at
utusan-utosan kasi pag ginawa mo 'yon, hindi kita bati." Napatawa naman ito at
niyakap ako ng mahigpit kaya napasubsob ako sa kanyang dibdib.
*sniff*sniff
Bango!
"Anong brand ng perfume mo Dee? Ang bango!" Hindi ito sumagot at lalo lang
hinigpitan ang pagkayakap sa'kin. Naramdaman ko rin ang paghalik nito sa aking
tuktok kaya napapikit ng kusa ang aking mga mata.
Pakiramdam ko nagdigmaan ang mga kulisap sa aking tiyan ngunit hindi iyon nakaapaw
sa kakaibang saya na nararamdaman ko ngayon. Ang sarap-sarap sa pakiramdam na
makulong sa bisig ni Dee at parang ayaw ko ng bumitaw.
"I love you so much. I love you, I love you, I love you..." Sunod-sunod na wika
nito habang yakap pa rin ako.
"I love you too Dee." Nakapikit matang sagot ko. Ang bango-bango talaga ni Dee.
Kainggit. Ngunit halos sapakin ko siya sa mukha ng bigla itong bumitaw at hinawakan
ako sa magkabilang pisngi.
"Dee naman eh! Kitang nagmo-moment ako sa dib-"
"Come again?" Untag nito at tiningnan ako sa mga mata.
Huh?
"Say it again. I didn't hear it." Anito.
"Huh?"
"I want to hear it again Mee." Nagsusumamong saad nito.
"Ang ano nga kasi 'yon Dee?" Yamot na tanong ko. Nakakainis kasi gusto ko pa siyang
mayakap eh.
"Say you love me too, please?"
Eh?
Bago 'to ah.
"Marunong ka rin naman palang mag-please Dee. Akala ko kasi hindi mo rin napag-
aralan yun nung grade school. Hehe."
Napasimangot ito sa sinabi ko at pinisil na naman ang ilong ko.
"Aww! Dee naman eh!"
"I'm serious Mee." Anitong naiinis at parang nauubusan na ng pasensya.
"Say it again."
"I love you too Dee. Kahit palagi mo akong sinusungitan, love pa rin kita. Kahit
palaging lenten season yang mukha mo, ang gwapo gwapo mo pa rin. Kahit tinatawag mo
akong palagi na stupid, love na love na lov-"
Waaah!
Hindi ko na natapos ang aking makabagbag damdaming speech dahil walang anu-anong
dumampi sa aking mapang-akit na labi ang kanyang mapupula at malambot na labi.
Silence
Silence
Silence
Hindi ko nagawang makagalaw sa sobrang pagkagulat. Mulat na mulat ang aking mga
mata samantalang nakapikit naman si Dee.
10
11...
...15
16
17
18
Eh?
18 seconds?!
"I love you more than anything else Mee." Untag nito matapos ang halik. Kinulong
niya ang aking mukha gamit ang dalawa niyang kamay.
Ngayon ko lang nakita na ganito siya. Parang ang saya-saya niya kahit hindi naman
siya nakangiti. Eh? Puwede ba 'yon?
"You just made me the happiest man alive. I will never ever get tired of reminding
you everyday how much I love you."
"Weh? Promise 'yan ah?"
"I won't promise because I might break it." Napabitaw naman ako sa kanya dahil sa
kanyang sinabi. Ang labo naman niyang kausap! Haaay naku!
"Hey, listen first." Pinilit niya akong ikulong muli sa kanyang mga braso.
"I can't promise because I might do more than what I've promised."
Deeemn! Kinikilig ako!
"Talaga?!" Tumango-tango naman ito at ngumiti.
"Dee? Puwedeng magrequest?"
"What is it?" Nakangiting tugon nito at hinaplos haplos ang aking mukha.
Nagpuppy eyes ako at pinagdaop ang aking dalawang palad.
"Puwedeng isa pang kiss?"
"Pfft! Stop that Mee, I might lose control." Anito at hinalikan na naman ako sa
labi.
Hindi ko alam kung paano pero namalayan ko nalang na kusang pumikit ang aking mga
mata ng gumalaw ang kanyang mga labi na parang gustong niyang pumasok sa loob ng
aking bibig. Napahawak ako sa kanyang matigas na dibdib at humigpit ang
pagkapulupot ng kanyang kabilang kamay sa aking bewang samantalang ang isa ay sapo
ang aking kabilang pisngi.
Kusang bumuka ang aking bibig ng kinagat-kagat nito ang ibabang labi ko.
Syeti, otso, dyes!
Ang sarap!
Lalong lumalim ang aming paghalikan ngunit marahas akong napabitaw at nabalik sa
realidad nang may biglang bumagsak sa pinto ng music room.
BLAAAAG!
"Aray! Bakit mo ako tinulak bunso?!" Nasasaktang untag ni Silver na sapol-sapol ang
kanyang pang-upo.
"Eeeh! Sorry kambal hindi ko napigilan sa sobrang kilig eh! Peace!" Kinikilig na
tugon naman ni Gold na may hawak-hawak na camera ang kanang kamay niya at nagpeace
sign ito kay Silver gamit ang kabila.
Hala!
Kinukuhanan niya kami ng video!
"WHAT ARE YOU TWO DOING THERE?!!!" Nanggagalaiting bulyaw ni Dee at namumula ito sa
galit.
Patay!
Kumuyom ang kamao nito at nagtagis ang kanyang bagang.
Hala!
"Silver, Gold! Ano pang hinihintay niyo? Takboooo!" Napabangun naman bigla si
Silver.
"Thanks ate! Bibigyan kita ng kopya mamaya!" Kininditan pa ako ni Gold bago ito
kumaripas ng takbo.
"Bunso, wait!" Sapol na sapol pa rin ni Silver ang kanyang puwet habang paika-ika
itong tumakbo.
Napatingin ako kay Dee na nagtataas baba ang kanyang dibdib. Hahabulin pa sana niya
ang dalawa ngunit mabilis ko siyang niyakap bago pa siya makahakbang.
"Dang it!" Malutong na mura nito ngunit niyakap niya rin ako pabalik. Ang bilis
talaga magbago ng mood nito. Pinapanindigan niya talaga ang pagkadragon niya.
Haaay...
Maya-maya'y naging banayad na ang kanyang paghinga. Naramdaman ko ang pagsuklay

nito ng aking buhok gamit ang kanyang kamay at hinalikan niya ako sa tuktok.
"Bakit ka ba nagagalit Dee? Ang galing nga eh! May video tayo! Parang nagti-taping
lang tayo. Ikaw at ako bida. Hehe."
"Tss. You're unbelievable!" Anito at hinigpitan ulit ang pagkayakap sa akin na

parang ayaw niya akong bitawan. Hihihi. Gusto ko 'to!
"Hayaan mo Dee, hihingi ako ng kopya mamaya kay Gold at i-a-upload ko sa facebook.
I-add mo 'ko ha? Para mai-tag kita."
"What?!"
"Sabi ko nga huwag na lang Dee. Baka sumikat pa tayo kawawa naman ang mga artista,
mawawalan sila ng fans."
"Tsk! You're seriously thinking about that?"
"May sinasabi ba akong iniisip ko yun Dee? Ikaw lang kaya ang iniisip ko."
Katahimikan.
Katahimikan.
Katahimikan.
Huh? Bakit biglang natahimik si Dee?
"Dee?"
Nabigla ako ng yumugyog ang balikat nito habang nakasubsob ang kanyang baba sa
ibabaw ng ulo ko.
"Let me stay like this for a while Mee. Pfft! I can't help it. Damn!"
Huh?
Tumango-tango lang ako at hinayaan nalang siya kahit hindi ko naman talaga alam ang
nangyayari sa kanya.
Tanggap ko naman kahit ano pa si Dee eh. Kahit palagi nalang mainitin ang ulo niya
at minsan malabo siyang kausap, ayos lang iyon sa'kin. Kahit palagi niya akong
sinusungitan at binubulyawan wala akong pakialam. Handa naman akong gumawa ng para
pangitiin siya eh.
Kahit palagi siyang nagmumura at tinatawag akong stupid, tanggap na tanggap ko pa

rin siya.
Kasi totoo ang sinabi kong...
Mahal ko siya. Mahal na mahal.
♕GreatFairy♕
TUB 19: His Past✔

A/N: Uulitin ko lang po, Nisyel is pronounced as Ni-si-el. Nagkakaliwanagan po ba
tayo? Sana huwag po nating murder-in ang ating dyosang bida. Yun lang, salamat po.
Excited face pose. Click!
Happy face pose. Click!
Serious mode pose. Click!
Poker face pose. Click!
Smiling face pose. Click!
Laughing face pose. Click!
Wacky pose. Click!
"Dee, isa pa! Yung kitang-kita talaga ang mga isda ah?"
Click!
"Tss. That's enough. Let's get inside."
"Ang KJ mo naman Dee! Isang pose pa dali! Pang profile picture lang."
"Aish! Fine. Last one and we'll get inside."
Nagpose ako ulit at ngumiti ako ng maladyosang ngiti para sa bago kong profile
picture. Si Dee ang ginawa kong photographer. Hihihi. Ang galing kasi ng camera ni
Dee, lalo akong gumaganda.
"Dee, ikaw naman. Kukuhanan kita ng picture, dali! Magpose ka na!"
"That's enough Mee. Let's get inside. Come on."
"Sandali! Kung ayaw mong magpose, edi sasamahan nalang kita. Gagawin nating
background yung aquarium! Ayy! Gagawin nating cover photo!"
Napapalakpak ako sa sobrang excitement.
"Tss." Hindi ko pinansin ang nakabusangot na mukha Dee. Kanina pa kasi siya
nagyayayang pumasok sa loob ng mansyon dahil masyadong mainit dito sa labas.
"Pindutin mo na Dee, dali!"
Click!
Halos mapatalon ako sa sobrang tuwa ng matapos ang aming picture-taking. Ang galing
talaga!
"We have enough time to take pictures, not now. You really need to rest Mee."
Napatungo ako dahil ginamitan na naman niya ako ng ma-awtoridad nitong boses.
Haay... Ang bugnutin talaga nitong boyfriend ko.
Boyfriend ko�
Eh?
Bakit parang nakakakilig pakinggan?
Masubukan nga ang patience nito.
Inilahad nito sa'kin ang kanyang kamay para pumasok sa loob pero umiling ako at
itinago ang dalawang kamay ko sa aking likod.
"Aren't you coming inside?" Nabuburyong tanong nito pero umiling ulit ako.
"Tinatamad akong maglakad. Out of order ang mga paa ko." Walang emosyong tugon ko
at humalikipkip sa kanyang harapan.
"Aish! Fine!" Naiinis na saad nito at binuhat ako. Hihihi. Ito ang gusto ko eh.
Kumuyapit ako sa kanyang leeg at isiniksik ang aking mukha dito habang buhat-buhat
niya ako.
*Sniff*Sniff
Ang bango talaga ni Dee.
"What are you doing?" Anito.
"Pahingi naman ng pabango mo Dee. Gusto ko 'tong amoy mo eh."
"Tss. I love your scent and you don't have change it."
Eh?
***
"Oh? Tapos na kayo? Anong nangyari diyan kay Nisyel? Bakit buhat-buhat mo 'yan?"
Tanong ni Ma'am Amethyst na nakaupo sa sala kasama sila Sir Stan, Silver at Gold.
Parang may pinapanood sila sa laptop.
"Opo." Sagot ko at tumungo sa dibdib ni Dee.
"Aray! Walang hiyang mga langgam 'to nangangagat." Ani Silver na bahagyang
pinapadyak ang kanyang mga paa.
"Mommy pakitawagan naman si Doc Samonte oh. Kailangan kong magpacheck up Mom,
magkakadiabetes yata ako." Singit ni Gold na parang nagpipigil ng tawa.
Huh?
Anyare sa dalawa?
Hindi ko na pinansin dahil parang inaantok na nga ako. Napahikab pa ako sa dibdib
ni Dee.
Tiningnan ko si Sir Stan pero nakatingin ito kay Dee na parang nag-uusap sila gamit
ang mga mata. May ganun ba nun?
"Kung ganun magpahinga ka na iha. Nakahanda na ang guest room." Komento ni Ma'am
Amethyst.
"No need Mom. She's going to sleep in my room." Pagpoprotesta ni Dee habang buhat-
buhat pa rin ako.
"Ayy! Gusto ko 'yan. Babaeng pamangkin ang gusto ko Ate Nisyel ah?!" Kumunot ang
noo ko ng kinindatan ako ni Gold.
Huh? Ano raw? Gusto niya ng babaeng pamangkin?
"Ako nga rin eh. Gusto ko ng babae para palagi ko siyang aayusan at gagawing dyosa
tulad natin!" Nakangiting saad ko at pagkatapos ay humikab.
Nagtaka ako ng bumalot ang mahabang katahimikan ngunit naramdaman ko ang paggalaw
ng adam's apple ni Dee dahil nakadikit dito ang ulo ko.
Inangat ko ng tuluyan ang aking ulo para matingnan silang tatlo, ngunit halos
mahulog ako mula sa pagkakabuhat ni Dee ng sabay-sabay silang humagalpak ng tawa.
"Hahahahahahahaha!"
"Hahahahahahahaha!"
"Hahahahahahahaha!"
Huh?
"Damn it!" Mahinang mura ni Dee at nagsimula ng pumanhik sa hagdan. Hinayaan ko

nalang dahil parang bumibigat na talaga ang talukap ko lalo na at nakakaadik ang
amoy ni Dee.
Binuksan ni Dee ang kwartong katabi ng music room at itinulak gamit ang kanyang
paa.
Hindi ko na nagawang suriin ang kabuuan ng kwarto dahil antok na antok talaga ako.
Parang sleeping pills yata ang niresetang gamot ng doktor na 'yon eh.
Bahagyang napapikit ang aking mga mata ng tuluyan ko nang naramdaman ang malambot
na kama sa aking likod.
"Dee?" Inaantok na saad ko.
"Sleep now, Mee." Untag ni Dee at inayos ang aking pagkakahiga.
"Matutulog ako basta magsorry ka na kay Gold ah?" Bahagya kung binuksan ang kabila
kong mata para masilip ang kanyang mukha. Hindi na ako nagtaka ng makitang lukot na
naman ang mukha nito.
Akala niya yata nakalimutan ko ng pinaiyak niya si Gold.
"Dee! Uy!" Tinapik ko ang kanyang braso dahil parang nawala ito sa kanyang sarili.
"Sabi ko magsorry ka na kay Gold."
"Why are you insisting it anyway? Tss." Nakabusangot na tugon nito. Napahikab ulit
ako pero nagawa ko pa rin siyang sagutin.
"Eh kasi Dee hindi tamang ginaganun mo siya. Ang bait niya kaya, at isa pa kapatid
mo siya Dee, higit sa lahat, babae siya. Eh di para mo na rin akong inaaway nun
kasi magkalahi kami. Ikaw talaga Dee, minsan hindi ko talaga lubos maisip kung
bakit tinagurian kang genius eh. Ang bobo mo kaya minsan. Ang hirap mo ring
ispelingin. Tsk!" Nakangusong saad ko at humikab ulit.
"Does it matter to you if I didn't apologize to her?"
"Dee puwedeng huwag ka nalang mag-english? Gusto mo bang lumabas lahat ng dugo ko
sa ilong? Basta magso-sorry ka sa kanya kasi pag hindi, palalayasin kita dito sa
sarili mong pamamahay. Kuha mo?!"
"Tsk!" Iiling iling na saad nito.
"At saka maniniwala lang akong matalino ka nga kung magkakasundo na kayo."
Natigilan naman ito at pagkuwa'y nagsalita.
"Who say's I'm not? My IQ has been tested and proven. In fact, it's all over the
records and news." Mayabang na saad nito at itinaas ang kanyang kabilang kilay.
"Weh? Di nga Dee?"
Masubukan nga.
"Sige nga, kung matalino ka nga, one plus one?" Tanong ko at napahikab na naman.
"What?!" Nagsalubong ang kilay nito at di makapaniwalang tiningnan ako.
"Oh? Huwag mong sabihing one plus one lang hindi mo alam Dee?!" Di makapaniwalang
saad ko at napabangun.
"Tss, you're too naughty. Sleep now." Pautos na saad nito at iginaya ulit ako
pahiga pero...
"Eh sagutin mo nga muna kasi yung tanong ko Dee." Nakangusong sagot ko at pilit na
bumangon pero pinilit niya ulit akong inihiga.
"Seriously?! What are you really up to for asking me such a fool question?"
Napipikong saad nito at napapisil ng kanyang ilong.
"Kita mo na? Ang labo mo talagang kausap Dee. Simpleng tanong nga lang yun eh. Sige
ka, bababa nalang ako at hindi na matutulog."
Akmang babangun na ako ulit ng pinigilan niya ako.
"Aish! Fine!" Nabuburyong saad nito at napahilot ng kanyang sentido.
Hihihi. Bibigay din pala.

"Okay, Dee? One plus one?" Nakangiting tanong ko. Lukot na lukot naman ang kanyang
mukha at parang frustrated.
"Two." Walang emosyong sagot nito.
"Sinasabi ko na nga ba, hindi ka naman pala genius Dee." Iiling iling na komento ko
at nagtalukbong ng kumot. Ang lamig kasi dito sa loob ng kwarto niya.
"What?!" Di makapaniwalang saad nito.
"Eleven kaya yun Dee. Hindi mo alam?"
"Tsk! You're asking nonsense things. Now, sleep." Anito.
"Okay *yawn* Dee."
Ipinikit ko ang aking mga mata habang nasa ilalim ako ng kumot. Pero napamulat ulit
ako at sumilip sa kumot ng marinig ko ang mahinang bulong nito.
"How in the hell does one plus one becomes eleven? Tss."
"Haay... Ang slow mo talaga Dee. One plus one lang kaya ang tanong ko. Wala naman
akong sinabing equals di ba? Eh di ibig sabihin pagtabihin mo lang yung dalawang
one."
"WHAT?!!!"
"Oops! Ang boses pakihinaan. Matutulog na ang dyosa." Untag ko at ipinikit ulit ang
aking mga mata pero bago iyon ay nakita ko pang ngumiti siya.
"Dee? Yung sinabi ko ah? Magsosorry ka kay Gold." Inaantok at mahinang saad ko.
"Alright. Sleep tight my love." Mahinang bulong nito.
Naramdaman ko ang paghalik nito sa aking noo bago tuluyang nawala ang diwa ko.
***
Nagising ako na wala na si Dee sa loob ng kwarto ng inilibot ko ang aking paningin.
Ngayon ko lang napagmasdan na puro dark blue pala dito sa loob. Napatingin ako sa
side table ng makitang may frame doon at nakalagay ang picture ko.
Stolen shot to ah.
Nakahawak ako sa notepad at ballpen na nakaturo sa aking noo na waring nag-iisip.
Kelan pa naging stalker si Dee?
Napagdesisyunan kong bumaba nalang at tinawag si Dee pero walang sumagot. Dumiretso
ako sa kusina at naabutan ko doon si Ma'am Amethyst na parang may niluluto kaya
tumikhim ako para makuha ang kanyang atensyon.
"Oh gising ka na pala iha. Nagugutom ka na ba? Hindi ka pa nakapaglunch ah. Ayaw ka
namang ipagising kanina ni Skeet kaya ang sabi niya sasabayan ka nalang niya. Hindi
nalang siya kumain. Ang sweet ng anak ko ano?" Mahabang litanya nito.
"Ah hehe. Opo. Ang sweet nga po niya. Sweet na ampalaya. Ano po yang niluluto
niyo?" Pag-iiba ko ng usapan.
"Pancake lang naman to iha. Matagal-tagal na rin kasing hindi kami nakakain nito.
Andun sila lahat sa garden nag-uusap."
Tumango-tango naman ako at pagkuwa'y nagsalita siyang muli.
"Alam mo Nisyel, masaya ako at dumating ka sa buhay ng anak ko. Dahil sa'yo unti-
unting bumabalik ang dating siya."
"Po?"
"Alam mo noong bata palang siya, malambing yan at lapitin ng lahat ng tao.
Napakatalino niyang bata sa murang edad niya pero nagbago ang lahat ng muntikan na
siyang mapahamak. Pinagtangkaan ng isang malapit na kaibigan ang buhay niya.
Matinding trauma ang inabot niya kaya simula noon lumalayo ang loob niya sa mga
babae maliban sa'kin."
Mataman lang akong nakikinig kay Ma'am Amethyst. Ang lungkot pala ng buhay noon ni
Dee. Kawawa naman pala siya, ang bata-bata niya pa para pagtangkaan ang buhay niya.
"Nawala ang tiwala niya sa mga babae at nadala niya ito hanggang sa magbinata siya.
Ang akala ko wala ng pag-asa pero dumating sa buhay niya si Bianca, ang pinakaunang
babaeng pinansin niya. Unti-unting bumalik ang kanyang sigla dahil sa kanya.
Nabuhayan kami ng loob pero naging isang bangungot ang lahat ng niloko ng babaeng
iyon ang anak ko." Gumuhit ang lungkot sa mukha ni Ma'am Amethyst.
"Pera lang pala ang habol niya sa anak ko. Pinagnakawan pa niya ang kompanya. Kaya
simula noon biglang nagbago si Skeet. Dumoble ang pagkamasungit nito na kahit ang
kapatid niyang si Gold ay itinaboy niya. Malayo ang loob nito sa kapatid niya kaya
naaawa ako sa bunso namin kasi kahit anong pilit niyang abutin ang kuya niya,
malayo pa rin ang loob nito sa kanya."
Kaya pala inaaway niya si Gold.
"Kaya nung makita ko kung paano ka tinitingnan ng anak ko ay nabuhayan ulit ako ng
loob. You tamed the monster inside him Nisyel. Sana lang ay hindi mo siya
sasaktan."
Tumango ako at ngumiti ng totoo. Hinding-hindi ko sasaktan si Dee. Siya nga ang
palagi akong inaaway eh.
"Ahm Ma'am Amethyst?"
"From now on, call me mommy iha." Nakangiting saad nito.
Eh?
"Talaga po?" Naghi-hysterical na saad ko.
"Itinuturing ka na naming parte ng pamilyang ito iha, hindi dahil sa kasintahan ka

na ni Skeet, kundi dahil nakuha mo ang aming loob. Ang isang tulad mo ay nararapat
lang na bigyan ng isang pamilya." Maluha-luhang untag nito.
"Salamat po M-mommy!" Masayang saad ko.
"Better."
"Pero maaari ko po bang malaman kung sino yung malapit na kaibigan ninyong
nagtangka ng buhay ni Dee noon? Baka po kasi mutual friend pala natin sa FB, i-a-
unfriend ko po siya at iba-block. Hehe."
Malungkot na tumingin si Ma'am Amethyst sa kanyang niluluto.
"Si Andrea."
"Po?!"
"Ang childhood friend ng daddy Stan mo, si Andrea Pelaez."
Naramdaman ko ang biglang pagkurot ng aking dibdib.
Andrea Pelaez?
Bumilis ang tibok ng puso ko ng inulit ko ang pangalang iyon sa aking isip.
Bakit kaya?
♕GreatFairy♕
TUB 20: Bianca Demetria✔

"Dee, isama mo na kasi ako mamaya sa board meeting..." Nakangusong saad ko habang
nakasubsob ang aking mukha sa leeg ni Dee. Yakap-yakap niya akong nakakandong sa
kanya.
"Tss. You'll stay here, and that's final." May pinalidad na deklara nito kaya
nainis ako. Bakit ba kasi ayaw niya akong isama sa board meeting? Anong kwenta ko
bilang sekretarya niya? Haaay... Wala na nga akong masyadong ginagawa dito sa
office bukod sa pagtitimpla ng kape niya eh.
"Dee naman eh, isama mo na ako please? Promise hindi ako maglilikot dun. Gagawan pa
kita ng notes." Pangungulit ko at inamoy-amoy ang kanyang leeg. Bumigat naman ang
paghinga nito at napahigpit ang hawak nito sa aking bewang.
"S-stop it Mee or else I'll cancel all my appointments and be with you all day."
"Isama mo na kasi ako Dee. Gusto kong malaman kung anong nangyayari kapag nagbo-
board meeting." Pangungulit ko pa. Hihi. Alam ko bibigay din yan.
"Aish! You'll just wait for me here okay? There are bastards in that meeting, and I
don't want them to drool over you, do you understand?"
Napanguso ako. Ang hirap namang kumbinsihin ng dragon na 'to. Haaay....
Isa nalang. Last na talaga, at pag hindi pa siya papayag, matutulog nalang ako
dito.
Tumingala ako sa kanyang mukha at pinagdaop ko ang aking dalawang palad saka
nagpuppy eyes.
"Sige na Dee... Please, please? Pretty please?"
"You.will.stay.here." Matigas na saad nito at iniwas ang tingin sa'kin. Napabuntong

hininga tuloy ako.
"Magpapakabait naman ako Dee eh. Bakit ba ayaw mo akong payagan?"

"It's not about you, it's all about those bastards in the meeting."
Napabuntong hininga si Dee bago nagsalita.
"I won't stay longer there okay?"
"Dee naman eh! Hindi kaya kita naiintindihan. Ano naman ang kinalaman ko sa mga
bastards na sinasabi mo? Tsaka, may mga bastards ba na umaattend ng board meeting?"
"You just don't know how attractive and ravishing you are Mee. You just don't
know... So you will stay here and wait for me, okay?"
Eh?
Haay...
"Sige na nga. Basta pahiram ng cellphone mo ah? Magsi-selfie ako dito. Tsaka
pahiram na rin ng laptop ah?"
Tumango naman ito sa sinabi ko.
"Alright. Let's exchange phone then. You call me when something's went wrong, do
you get it?"
"Opo. Kuhang-kuha ko po." Itinaas ko ang dalawa kong kamay na parang nanunumpa.
"Pft! Silly. Just don't go anywhere else without my consent, okay?"
"Yes, daddy! Pambihira naman Dee eh, di ba pambata lang yung parent's consent?"
"Just follow what I told you to do, or else I-"
"Oo na nga po!" Pagsuko ko.
"Good."
Inayos ko ang pagkakaupo ko sa mga hita ni Dee at yumakap sa kanya. Naramdam ko

naman na nilalaro nito ang aking buhok. Napapikit ako at napahikab, nakakaantok rin
pala pag wala kang ginagawa.
"Are you sleepy?"
"Medyo. Kaw kasi eh, wala naman akong ginagawa dito. Balak mo ba akong gawing
display dito sa office mo Dee?"
"Nah. Didn't you told me I should stop commanding you?"
"Di naman yun ang ibig kong sabihin Dee eh." Napahikab ulit ako at napatingin sa
wall clock.
"Dee, 10:58 na oh. Diba 11AM ang board meeting mo?"
Umalis ako sa pagkakandong ni Dee at nag-inat ng sarili ko. Kinuha ko ang cellphone
ko sa ibabaw ng table ko at ibinigay ito sa kanya.
"Walang password yan Dee ah. Nga pala yung password mo sa cellphone at lap-"
"Your birthday." Putol nito sa sasabihin ko.

Huh?
"Pa'no mo nalaman ang birthday ko Dee?"
"I love you, that's why." Walang kaabog-abog na sagot nito.
Eh?
"I have to go. Don't forget to call me when something came up okay? I already told
Kuya Nito to buy our lunch." Bilin nito at hinalikan ako sa labi.
"My energizer kiss." Untag nito at hinalikan ulit ako ng mabilis saka humalik sa
aking noo.
"I love you Mee." Malambing na saad nito at hinalikan na naman ako sa labi.
*tsup*
"I love you too Dee." Napangiti ito ng hinalikan ko siya sa labi.
"Seems like I don't want to go to the board meeting anymore." Panunukso nito sa
akin at niyakap ako.
"Sabi sa'yo Dee eh, isama mo nalang ako."
"Nah. The meeting might end earlier if I catch a bastard drooling over my
territory. Do you want me to be a killer?"
Teka... Killer?
"Syempre ayaw ko nun Dee. Ayaw kong mapunta ka sa impyerno no. Eh di mawawalan ako
ng forever sa heaven." Napatawa naman ito ng mahina. Parang nag-ibang tao ngayon si
Dee. Ano kayang nakain nito kahapon? Bakit bigla nalang siyang lumambing?
"I think I really have to go before we end up cuddling in my private room."
"Sabi ko nga umalis ka na Dee. Ikaw kasi ang dami mo pang satsat."
*tsup*
Waah!
Nabigla ako ng hinalikan niya na naman ako sa labi bago lumabas,
Haay... ang duga niya talaga. Hindi manlang ako nakarespond ng kiss niya. Ang sarap
pa naman ng labi niya, parang menthol candy.
Eh?
Ang landi mo Nisyel!
Ano kaya ang magandang gawin dito?
Ang boring naman...
Magselfie na kaya ako?
In-enter ko ang birthday ko sa password. Hindi nga nagbibiro ang dragon na 'yon.
August 18 nga talaga ang password niya.
Napanganga ako ng bumungad sa akin ang natutulog kong mukha na wallpaper niya.
Kinuhanan niya pala ako ng picture ng hindi ko nalalaman.
Infairness... Ang ganda mo pa rin kahit natutulog ka Nisyel.
Wala sa sariling binuksan ko ang gallery niya ngunit lalo akong napanganga ng puro
pictures ko lang ang laman nito. Meron kaming kuha na natutulog ako at hinahalikan
niya ako sa ilong. Meron ring nangungulangot ako habang natutulog.
Waaah!
Walang hiyang dragon 'yon!
Sinubukan kong i-delete ngunit ayaw nitong madelete.
Password protected?
0818, enter.
Password incorrect. Try again.
Eh?
Mali?
Humanda ka talaga sa'kin mamayang dragon ka!
Halos mabitawan ko ang cellphone ng bigla itong tumunog.
Princess calling...
Eh? Kelan pa naging Princess ang pangalan ni Gold? Mukha niya kasi ang lumabas sa
screen.
Hihihi. Bati na sila!
"Hel-"
[Kuya! Nakita ko siya! Nakita ko talaga siya kani-kanina lang. Baka pumunta-]
"Sinong nakita mo Gold? Si Ate Nisyel mo ito."
[Ate?! Ikaw nga ba yan? Asan si kuya?]
"Nasa board meeting. Nagpalitan kami ng cellphone. Teka sino kamo yung nakita mo?"
[A-ah k-kwan. Kalimutan mo na 'yon ate. Wala lang naman, ang p-pinsan namin. Tama.
Yung pinsan namin.]
"Nagsisinungaling ka ano? Halata kaya sa boses mo. Sabihin mo na dali! Promise

sasabihin ko agad kay Dee."
[Basta ate huwag kang magagalit ha?]
"Bakit naman ako magagalit? Bumaba ba ang ekonomiya ng Pilipinas? Nakulong na ba

yung totoong kurakot?"
[Haha... Ate talaga.]

"Ano nga kasi?" Narinig ko ang paghinga ng malalim ni Gold sa kabilang linya.
[Y-yung ano kasi ate...]
"Yung?"
[Yung ex kasi ni kuya. I mean hindi niya pala ex kasi hindi naman official na
naging sila. Basta yung babaeng Bianca ang pangalan na niligawan dati ni kuya.]
"Ah... Si Bianca lang pala."
[Nakita ko siya kani-]
"Wait! Ano?! Si Bianca kamo?! Yung sinabi ni mommy Amethyst na kachurva dati ni Dee
na niloko lang siya at pinagperahan?!"
[Ay ate nadali mo! Pak na pak! Siya nga ang ibig kong sabihin.]
Patay!
"Eh ano? Inaway ka ba niya?"
[Hindi ate. Gusto ko lang sanang balaan si kuya kasi malakas ang kutob kong pupunta
siya diyan ngayon.]
"Oh nose!"
[Kaya ate bakuran mong mabuti si kuya ah? Baka mag-iinarte na naman yun sa harap ni
kuya at lokohin na naman siya.]
"Huwag kang mag-aala, uubusin ko muna lahat ng buhok niya mula ulo hanggang paa
bago pa siya makalapit sa kuya mo."
[Yan ang gusto ko sa'yo ate eh. Amasonang maganda!]
"Naman!"
[Basta ate mag-ingat ka rin ah? Hindi natin alam kung ano naman ang pakulo ng
babaeng yun. Bakit kasi bumalik pa siya?]
"Yun ang hindi ko alam. Siya nalang kaya ang tanungin mo kung bakit pa siya
bumalik. Siguro apo siya sa tuhod ni Douglas McArthur."
[Hayaan mo ate at aalamin ko. Magpapaalam na muna ako?]
"Okay. Babye. Ingat ah?"
[Bye Ate! Goodluck!]
Goodluck nga talaga sa'kin.
Huminga ako ng malalim ng maibaba ko na ang tawag. Napakislot ako ng may biglang
kumatok sa pinto.
Siya na kaya?
This is it.
Dahan-dahang bumukas ang pinto pagkatapos ng dalawang katok kaya huminga ulit ako
ng malalim bago magsalita.
"SINONG MAYSABING PUMASOK KA DITO SA LOOB NG TERITORYO KO?!!! UMALIS KA NGAYON DIN
KUNG AYAW MONG MAPALABAS DITO VIA EXPRESS LANE! IHUHULOG KITA MULA DITO SA 21ST
FLOOR O AALIS KA NANG TAHIMIK?!!!"
"Ma'am Nisyel?"
Eh?
"Kuya Nito kayo pala. Hehe."
"Bakit po kayo naninigaw? Ipapasok ko lang sana yung pinabili ni Ser Skeet na
pagkain."
"Ah wala po kuya. Nagpapraktis lang po ako para sa audition ko sa PBB. Balak ko
pong sumali dun eh. Hehe."
"Ah ganun ba. Sabagay. Bagay nga sa'yong mag-artista kasi ang ganda-ganda mo. Tiyak
sisikat ka kaagad."
"Talaga kuya?"
"Naman Ma'am."
"Salamat po ah! Tsaka salamat din dito sa pagkain."
"Walang anuman Ma'am. Sige aalis na po ako."
"Sige kuya."
Inayos ko muna ang dalang pagkain ni Kuya Nito bago bumalik ng swivel chair. Hindi
ko namalayang naiwan ko palang nasa dulo ng mesa ang cellphone kaya nahulog ito at
nagkahiwa-hiwalay.
Waah!
I'm dead!
Dali-dali akong yumuko at pinulot isa-isa. Ngunit nasa kalagitnaan ako ng pamumulot
ng naulinigan kong bumukas ulit ang pinto at narinig ko ang tunog ng takong ng
sapatos.
Hala!
"Hey Miss where's your boss? Tell him I want to talk to him!" Ma-awtoridad na utos
ng boses.
Di kaya eto na yung Bianca?
Ipinagpatuloy ko ang aking ginagawa at hindi siya pinansin. Neknek niya!
"Hoy! Hampas-lumpa kinakausap kita! Nasaan ang boss mo? At ano ang ginagawa mo
diyan sa puwesto niya?!" Malakas na bulyaw nito.
Ano raw?
Hampas-lupa?
Hampas-lupa pala ah... Ihahampas talaga kita makikita mo.
Dahan-dahan akong tumayo habang nakakuyom ang aking kamao. Nakayuko ako kaya dahan-
dahan kong inangat ang aking mukha para makita siya ngunit....
"Waaah!!!!"
"Bingbing?/Nelnel?" Sabay na wika namin ng makilala ang isa't isa.
"BFF!/BFF!" Sabay ulit naming wika.
Mabilis akong umikot at sinalubong siya ng yakap.
"Ikaw na nga ba talaga yan BFF?" Tanong nito sa'kin.
"Oo nga ako nga 'to. Ang tagal mong hindi bumalik ng ampunan simula nang may nag-
ampon sa'yo ah. Miss na miss na kita BFF!" Maluha-luhang saad ko at niyakap siya ng
mahigpit.
"Miss na miss rin kita BFF. Pasensya ka na. Marami kasing nangyari kaya hindi kita
nadalaw sa ampunan." Sagot nito at niyakap rin ako ng mahigpit.
"Ang ganda-ganda mo na BFF. Hindi ka na bungi. Saka pasensya na kung nabulyawan

kita ah? Hindi kasi kita nakilala agad eh." Untag nito ng pareho kaming humiwalay
sa yakap.
"Ikaw rin kaya, ang ganda-ganda mo. Pati damit mo ang sosyalin." Puna ko sa suot
nito. Ang ganda-ganda talaga ng BFF ko. Pero maganda din ako kaya nga BFF kami eh.
"Teka, huwag mong sabihing dito ka nagtatrabaho?" Tanong nito.
"Dito nga BFF. Executive Assistant ako dito. Ikaw? Bakit nga pala napadpad dito?"
"A-ah k-kasi..."
Hindi na natapos ni BFF ang sasabihin niya ng umalingangaw ang baritonong boses
mula sa pinto.
"WHAT ARE YOU DOING HERE, BIANCA???!!!"
"S-skeet?" Nanginginig na turan ni BFF.

"LEAVE!!!!" Malakas na bulyaw ni Dee at puno ng galit ang kanyang mga mata. Para
itong papatay anumang oras kaya pareho kaming napaatras ni BFF.
"I SAID, LEAVE AND NEVER COME BACK BIANCA!!!!"
Bianca?
Si BFF at si Bianca ay iisa?
♕GreatFairy♕
TUB 21: Mad✔

Bigla akong napatda sa aking narinig. Pakiramdam ko may sumabog na bomba sa aking
harapan.
Eh?
Ang OA naman nun Nisyel, bomba talaga? Hindi puwedeng balloon lang muna?
Pero...
Seriously?
Ang Bianca na tinutukoy pala nila ay ang BFF kong si Bingbing?
Parang naaalog yata ang utak ko sa nalaman ko.
Nagawa ba talaga ni Bingbing na lokohin si Dee noon?
Hindi.
Hindi ako naniniwalang magagawa yun ni BFF nang walang mabigat na dahilan.
Pero...
Siguro ay narito si BFF para magsorry kay Dee.
Tama.
"Kailangan nating mag-usap Skeet." Matatag na wika ni BFF at puno ng determinasyon

ang kanyang mukha. Pero pareho kaming napakislot ng sumigaw si Dee.
"OUT!!!"
"Dee naman eh. Hindi siya bingi at naririnig ka niya kaya hindi mo kailangang
sumigaw. Narito siya para magsorry sa'yo."
"Di ba BFF magso-sorry ka naman talaga sa kanya? Sumang-ayon ka nalang baka pareho
tayong lilipad palabas ng SDM Building." Mahinang bulong ko kay BFF.
"You are out of this, Nisyel." Ma-awtoridad na pahayag ni Dee.
Pero, tama ba ang pagkakarinig ko?
Tinawag niya akong Nisyel?

Hindi niya ako tinawag na Mee?
Galit ba siya kasi BFF ko si Bingbing?
Bigla akong napatungo ngunit pareho kaming napatalon ni BFF ng dumagundong na naman
ang baritono nitong boses.
"WHAT ARE YOU WAITING FOR? GET OUT! NOW!!!"
"BFF!" Hindi ko na nahawakan si Bingbing nang mabilis itong lumabas ng opisina at

hindi manlang ako nilingon.
Naiwan akong gulong-gulo ang aking isip at hindi ko alam ang aking gagawin.
Mahabang katahimikan ang bumalot sa amin ni Dee. Ramdam ko ang mabigat nitong
paghinga kahit malaki ang distansyang nakapagitan sa amin.
Dahan-dahan kong ipinaling ang aking ulo para mapagmasdan siya.
Ngunit parang gusto kong tumakbo palabas ng opisina nang tuluyang magtagpo ang
aming mga mata.
Galit siya.
Napakagat ako sa aking ibabang labi.
"Galit ka din sa'kin, Dee?" Malungkot na tanong ko habang nakayuko.
Hindi siya sumagot ngunit naramdaman ko ang paglapit nito sa direksyon ko.
Eh?
Papalabasin niya rin ba ako tulad ni BFF?
Hindi. Hindi ako lalabas kahit palalabasin niya ako.
Paano kung kakaladkarin niya ako?
Hala!
Ayan na! Malapit na siya. Malapit na malapit.
Ipinikit ko ang aking mga mata at humawak ng mahigpit sa gilid ng mesa para hindi
niya ako makaladkad.
"What the h*ll did you do to my phone?" Tanong nito.
Huh?
Napamulat ako ng aking mga mata at ganun nalang ang pagkataranta ko ng makitang
pinupulot nito ang cover at battery ng kanyang cellphone mula sa sahig.
"Eh hehe... K-kwan... Hehe... Dee..." Wala sa sariling napakamot ako sa aking ulo.
Dead meat na naman ako!
"Aba malay ko diyan Dee. Kasalanan ko ba kung hindi muna lumunok ng bato yang
cellphone mo bago siya tumalon mula sa table mo? Akala yata niya siya si Lastik
Man. Tsk! Tsk!"
"What?"
"Ah hehe... May sinabi ba ako Dee? Ang sabi ko napagkamalan ng cellphone mong dagat
ang sahig kaya lumangoy siya. Nakikiuso kasi summer."
"WHAT THE-!"
Bigla akong napaurong ng tiningnan niya ako ng masama.
Kaya...
"GALIT KA?! NAGAGALIT KA?!" Malakas na singhal ko sa kanya.
Biglang umamo ang mukha nito at napalunok.
"Of course not." Anito at mabilis akong niyakap.
"Sorry na Dee. Hindi ko naman sinasadyang mahulog yan eh." Nakangusong saad ko at
gumanti ng yakap sa kanya.
"Shh. It's okay. I'll just buy a new one." Mahinahong saad nito at hinaplos ang
aking buhok.
"Nga pala Dee, may sasabihin ako sa'yo." Untag ko matapos naming maghiwalay sa
yakap.
"What is it?"
"Ano kasi Dee... Si Bianca at si Bingbing na B-"
"Stop." Mariing putol nito sa sasabihin ko.
"I don't want to hear that name again, do you understand?"
Napilitang tumango ako dahil sa kakaibang intensidad ng kanyang pananalita. Na

parang hindi puwedeng kontrahin ang kanyang sinasabi.
Paano na si BFF?
"Let's eat. I'm starving." Tumango ako at nagpatiunang umupo.
I'm sorry BFF. Hayaan mo gagawa ako ng paraan para makausap mo si Dee.
Haaay...
Bakit kasi humantong sa ganito ang lahat?
Bakit kasi nagawa 'yon ni BFF kay Dee?
Ano kaya ang dahilan niya?
****
KINABUKASAN....
Preskong hangin, malulutong na tawa at tili ng mga bata ang sumalubong sa akin
pagkapasok ko ng Hope for Tomorrow Orphanage.
"Ate Nisyel!" Sabay-sabay na tili ng mga bubwit ng mapansin nila ang aking
presensya.
Nakakamiss.
"Momoy! Mimay! Ditdit!" Mabilis silang lumapit sa akin at yumakap.
"Namiss ka namin ate!" Komento ni Mimay na nakakuyapit sa laylayan ko. Nagmukha

tuloy akong nanay na iniwan ng asawa.
"Namiss ko rin kayo. Nga pala may pasalubong ako sa inyo!" Itinaas ko ang dalawang
plastic na bitbit ko sa kanang kamay.
"Wow! May bago na naman kaming damit!"
"Aba'y siyempre naman! Dapat palagi kayong magaganda at gwapo."
Napangiti ako ng makitang nag-uunahan silang buksang ang kani-kanilang mga

pasalubong. Parang kami lang noong mga bata pa kami.
"Mabuti at napadalaw ka Nisyel. Namimiss ka na nila dito." Magiliw na wika ni

Mother Henna.
"Mother Hen!" Mabilis akong yumakap sa kanya. Ma. Henna talaga ang buo niya
pangalan pero nakasanayan na naming tawagin siyang Mother Hen para sosyal.
"Batang 'to. Lalo kang gumanda ah. Siguro maganda ang napasukan mong trabaho ano?"
Puna nito na ikinangiti ko.
"Ayy hindi lang trabaho ang nasungkit ko Mother Hen, kasi may boylet na ako
ngayon!"
"Talaga?! Aba'y dapat dinala mo dito ng makilala naman namin." Masayang tugon nito.
Si Mother Hen ang tumayong nanay namin noon ni BFF dito sa ampunan.
"May trabaho ho eh. Hayaan niyo po dadalhin ko siya dito sa Sabado. Saglit lang
naman ho ako dito kasi may pasok pa ako. Hindi nga ho ako nakapagpaalam na mali-
late ako eh."
"Ganun ba. Sige puwede naman sa Sabado para malibang ang mga bata. Nga pala nandito
si Bianc-"
"Nelnel?" Napalingun ako ng marinig ang pamilyar na boses na tumawag sa palayaw ko

nung bata pa ako.
"Bingbing!" Mabilis kong dinamba ng yakap si BFF.
"Mabuti at nagkita tayo dito BFF. Pasensya ka na kahapon kay Dee ah? Nasapian lang
yun ng masamang espiritu." Pagpapalubag ko ng kanyang loob. Kawawa naman ang BFF ko
nabugahan ng apoy ng dragon kahapon.
"Dee? Tinawag mong Dee si Skeet? So hindi nga nagkamali ang pandinig ko kahapon."
Pagkukumpirma nito.
Lumayo kami ng konti kay Mother Hen para makapag-usap. Umupo kami sa magkatabing
swing na palaging inuupuan namin noon.
"Kelan pa naging kayo?"

Ako lang ba o may himig ng hinanakit ang boses ni BFF?
"Tatlong linggo palang kami BFF. Ewan ko nga kung bakit nagkagusto ako sa nilalang
na 'yon, eh araw-araw kayang may dalaw ang dragon na 'yon'"
"Bagay kayo." Mahinang komento nito.
"Talaga BFF?"
"Oo naman. Hindi na baleng nahuli ako ng dating kung ikaw naman ang nakasungkit ng
puso niya BFF. Masaya ako para sa'yo..... para sa inyong dalawa."
Hala!
"BFF naman eh! Bakit ka umiiyak kung masaya nga?" Natatarantang tanong ko dahil
bigla nalang tumulo ang kanyang mga luha.
"Bakit ganun BFF? Masaya naman ako para sa inyong dalawa pero nasasaktan rin ako?
Mahal ko nga siya. Mahal na mahal ko pa rin si Skeet." Lalo akong nataranta ng
humagulgol sa iyak si BFF.
Huh?!
"Sorry na BFF, hindi ko alam na may past chuchu pala kayo ni Dee... Pero.... pero
mahal ko rin siya." Malungkot na saad ko at napayuko.
"A-ayos lang BFF." Hinawakan nito ang aking mga kamay at itinukod ang kanyang paa
sa lupa para hindi gumalaw ang swing.
"Kasalanan ko naman BFF eh. Kasalanan ko naman kung bakit siya nawala sa'kin." Puno
ng pagsisisi na wika nito at lalong umiyak.
Kawawa naman si Bingbing.
"BFF hindi kita naiintindihan eh, ikuwento mo nga sa'kin kung ano talaga ang nagawa
mong kasalanan. Huwag kang mag-alala tutulungan kita. Di ba partners in crime tayo
noon?"
Napahawak ito ng mahigpit sa aking mga kamay at huminga ng malalim bago simulan ang
kanyang kuwento.
"Ang ibig mong sabihin ay hindi mo ginustong lokohin si Dee noon BFF?!" Di
makapaniwalang tanong ko ng matapos kong marinig ang kanyang kuwento.
"Wala na akong ibang naisip na paraan BFF eh. Kailangan na kailangan ko ng pera
noon para mapiyansahan ang foster father ko na nakulong sa kasalanang hindi niya
naman nagawa. Kaya nakipagsabwatan ako kay Mrs. Pelaez na pagnakawan ang kompanya
nila. Madali ko namang nagawa dahil internal auditor ako noon sa SDM Empire. Hindi
ko naman alam na hahantong sa ganito ang lahat BFF eh."
"Eh sino ba kasi ang Mrs. Pelaez na 'yon BFF? Bakit ka nakipagsabwatan sa kanya?"
Nagtatakang tanong ko.
Pelaez?
Asan ko nga ba narinig yun?
"Hindi ko din alam BFF eh, basta ang alam ko lang malaki ang galit niya sa mga
Mijares." Nanlulumong sagot ni BFF.
Haay...
Ano ba 'tong si BFF. Kakakita nga lang namin pagkatapos ng pitong taon, bibigyan pa
ako ng stress. Kaloka.
"Bingbing naman eh! Bakit ka naman nakipagsabwatan sa taong hindi mo masyadong

kilala? At saka, marami namang paraan para mapalaya ang tatay mo di ba? Bakit yun
pa ang naisip mong solusyon? Nakakaistress ka, promise!"
"Pasensya na BFF. Kaya nga gusto kong makausap si Skeet eh, para makahingi ako ng
tawad sa kanya."
"Hayaan na BFF. Gagawan natin ng paraan para kausapin ka ng dragon na 'yon. Mabait
naman yun minsan eh, at saka-wait! BFF anong oras na?!"
"10:08 na."
P.A.T.A.Y!
"BFF kailangan nating magmadali! Siguradong hinahanap na ako ni Dee. Hindi pa naman
ako nakapagpaalam." Natatarantang wika ko habang hinahalungkat ang aking bag para
kunin ang cellphone ko ngunit ganun nalang ang panlulumo ko ng hindi ko ito
matagpuan.
Waaah!
Nakalimutan ko sa apartment!
"BFF?"
"Sumama ka nalang sa'kin. Kakausapin ko si Dee para kausapin ka."
"Eh kasi BFF b-baka..." Nag-aalangang untag nito.
"Huwag kang mag-alala BFF. Akong bahala sa'yo." Ngumiti ako para mabuhayan siya ng
loob.
"S-sige. Susubukan ko ulit siyang kausapin."
Magka-abresyete kaming nagpaalam kay Mother Hen at sa mga bata. Nagulat ako ng may
sasakyan palang dala si BFF kaya mabilis naming narating ang SDM.
Hindi namin pinansin ang nagtitinginang mga empleyado pagpasok namin ng building.
Yung iba ay nagtatanong pa kung bakit late ako pero ang sagot ko ay...
"Kompanya ito at hindi presinto kaya hindi ko kailangang magpaliwanag."
"Pft! Pambihira ka talaga BFF. Kinakabahan na nga ako nagawa mo pang humirit ng
ganyan!" Iiling na wika ni Bingbing kaya ngumisi at nagthumbs nalang ako sa kanya.
"Dito ka nalang muna sa visitor's lounge BFF. Sisilipin ko muna si Dee."
"O-okay. Kinakabahan ako BFF eh." Kabadong saad nito kaya hinawakan ko siya sa
kamay.
"Huwag kang mag-alala gagawa ako ng paraan para kausapin ka niya kaya stay put ka
muna dito ah?"
Kinakabahang tumango si BFF kaya ngumiti ulit ako sa kanya bago pumihit paharap sa
executive's office ngunit hindi ko inaasahang bubungad ang galit na galit na mukha
ni Dee pagharap ko.
"WHERE THE H*LL HAVE YOU BEEN AND WHAT IS THAT BITCH DOING HERE AGAIN!" Galit na
galit na bulyaw nito.
"S-skeet gusto ko lang naman humingi ng tawad sa naga-"
"GET LOST BEFORE I CHANGE MY MIND AND DRAG YOU OUT OF HERE!" Madiing wika nito kay
BFF at walang anu-anong hinatak ako papasok ng kanyang opisina.
Pabalibag nitong isinara ang pinto kaya nagulat ako.
"D-dee naman eh. Pakinggan mo naman yung tao. Humihingi na ng sorry sa'yo eh."
"Stop it. I don't care about that bitch. She's not worth my time." Malamig na saad
nito.
"Pero Dee kawawa naman si-"
"Enough." Anito na walang emosyon.
"Dee gusto niya lang namang magpaliwanag na wala siyang kasala-"
"SHUT UP!"
Napatalon ako sa biglang pagtaas ng kanyang boses at malakas nitong hinampas ang
kanyang mesa kaya tumilapon ang file tray na nilalagyan ng mga dokumentong
pipirmahan niya.
Kakaibang aura ang bumabalot sa kanya ngayon. Parang hindi ako ang kaharap niya sa
tono ng sigaw niya.
Dumaan ang kirot sa aking dibdib. Nanginig ang aking mga tuhod at naramdaman ko ang
pag-iinit ng sulok ng aking mga mata.
Itong ang unang pagkakataong sinigawan niya ako sa ganung tono.
Galit na galit siya.
Napakagat ako sa aking ibabang labi at yumuko kaya kitang-kita ko ang pagbagsak ng
isang butil ng aking luha sa sahig.
Nasasaktan ako.
♕GreatFairy♕
TUB 22: Unveiled✔
"I'm sorry, sorry... Sorry Mee. Shh.." Natatarantang wika ni Dee at niyakap ako ng
mahigpit. Naramdaman kong parang nagtataas-baba ang kanyang dibdib.
"Ikaw *sob* kasi Dee eh *sob* ayaw mong makinig *sob* sa'kin, *sob* gusto ko lang
naman *sob* na magkaayos kayo *sob* ni BFF eh *sob*." Untag ko habang nakasubsob sa
kanyang dibdib.
"BFF?" Naguguluhang tanong nito.
"Ayaw mo bang *sob* maniwala? *sob* Siya ang BFF kong *sob* hindi nagpakita sa'kin
*sob* ng pitong *sob* taon *sob*."
"WHAT?!"
"*sob* Galit ka? *sob*"
"No, no, no... Of course not! I'm not mad at you Mee. I won't and I can't. I love
you. Shh... stop crying please?"
Eh?
"Promise? Hindi ka na galit?" Pagkukumpirma ko at humiwalay sa yakap. Pinahid ko

ang aking mga luha gamit ang likod ng dalawa kong kamay.
"Promise, I'm not. You just made me worried Mee. You weren't in your apartment when
I went there to fetch you. I called you for I don't know how many times but I found
out that you left your phone there. I asked your landlady but she told me you left
early. You can't blame me though, you made me so worried about you, Mee."
Pagpapaliwanag nito habang sapo ang aking mukha. Tinititigan niya ako ng diretso sa
mga mata.
Balak yatang maglaro ni Dee ng tomato dance.
"S-sorry na Dee. Nakalimutan ko kasing magpaalam na dadalaw ako sa Orphanage eh.

Tsaka hindi ko namalayan ang oras ng magkausap kami ni BFF."
"Okay. It's okay. Now that you're here, I'm relieved. Just please don't do that
again Mee. You'll be the death of me." Malambing na saad ni Dee at niyakap na naman
ako.
"Hayaan mo sa Sabado isasama kita 'don Dee. Namimiss ko na kasi sila 'don. Tsaka
sila lang kasi ang nakagisnan kong pamilya."
"Is that so?"
Tumango ako at lalong isiniksik ang aking ulo sa dibdib ni Dee. Naramdaman kong
hinaplos nito ang aking likod. Hihihi.
Heaven!
Confirmed na confirmed ko na talaga na bipolar itong boyfriend kong dragon. Kanina-

kanina lang parang kakainin niya ako ng buhay pero ngayon ang lambing-lambing niya.
Sana lang ay magkaayos na sila ni BFF. Sana kausapin niya na si Bingbing para happy
ever after na kami. Speaking of BFF...
"Waaah! Dee! Si BFF pala!"

Mabilis akong kumalas sa pagkayakap at tinungo ang pinto ngunit nanlumo ako ng
matagpuang wala na si BFF sa visitor's lounge.
"Tss. She already left." Turan ni Dee na nakasunod pala sa'king likod. Pinamewangan
ko siya at tiningnan ng masama.
"Kasalanan mo 'tong dragon ka! Bakit kasi pinaalis mo siya?! Alam mo bang sinayang
mo ang oras niya at energy?! Ang arte mo kasi eh! Magso-sorry na nga yung tao
dinededma mo pa! Yung totoo Dee? Nagpapakipot ka ba o nagpapabebe lang?!" Naiinis
na bulyaw ko sa kanya. Namumuro na kasi talaga siya. Ang dami niya pang kadramahan
sa buhay. Kung kinausap niya lang sana at pinakinggan si BFF eh di sana happy
ending na kami. Tsk!
"Do you think it's easy as you think it is? You don't know the whole story Mee, so
stop nagging me out." Walang emosyong tugon nito at parang nagtitimpi.
Siya pa?
Siya pa ngayon ang nagtitimpi?
"Alam ko kaya. Kinuwento na sa'kin ni BFF. Hindi niya naman sinasadyang

makipagsabwatan kay Mrs- Perez ba 'yon?"
"Pelaez." Komento ni Dee at biglang nagdilim ang kanyang mukha.
"Yun nga! Pelaez! Pa'no mo nalaman yun Dee? Pinakulong mo na ba yung Pelaez na
yun?"
Umiling-iling si Dee ngunit nagtatagis ang kanyang bagang.
"Pelaez-" Nang-uuyam na turan nito.
"I despise that family." Galit na wika nito habang nakatingin sa kawalan.
Napakapa ako sa aking dibdib.
Bakit ganun?
Bakit parang nalulungkot ako?
Kinuha ko ang kanang kamay ni Dee at iginaya siya papasok ng opisina. Pinaupo ko
siya sa couch at tumabi ako sa kanya. Tiningnan ko siya ng seryoso habang hawak-
hawak ko ang kanyang kamay.
"Alam mo Dee, ang turo sa'min ni Mother Hen, hindi daw magandang nagtatanim tayo ng
galit sa ating kapwa. Ang sabi niya rin, mas malungkot daw ang buhay ng mga taong
hindi marunong magpatawad, kasi kinakain ng galit ang puso nila. Hindi ko lang alam
kung paano kinakain ng galit ang puso, kung nginunguya ba niya o diretsong
nilulunok lahat. Hindi ko kasi ma figure out eh."
"Pft!" Tiningnan ko ng masama si Dee dahil parang nagpipigil ito ng tawa.
"Anong nakakatawa? Seryoso ako!"
"Pft- nothing. Go ahead."
"Yun nga. Ang sabi ni Mother Hen, kung ang Diyos nga nagpapatawad, tayo pa kaya?
Isang kasalanan daw ang magtanim tayo ng galit sa kapwa. At ang pagkakaalam ko Dee,
ang taong maraming kasalanan ay napupunta sa impyerno. At yun ang ayaw kong
mangyari. Kasi paano nalang pag tumanda na tayo tapos magkakasakit at mamatay,
tapos sa langit ako mapupunta kasi mabait ako at ikaw naman sa impyerno. Eh di
magkabilang mundo ang peg natin."
"WHAT?!"
"Kita mo na? Nag-iexplain lang ako nagagalit ka na. Gusto mo ba talagang mapunta ka
sa impyerno Dee? Ayaw mo ba akong makasama sa heaven? Paano nalang ang forever
natin? Eh di hindi yun mabibigyan ng hustisya!" Naghi-hysterical na saad ko at
niyugyog si Dee sa magkabilang braso.
"Tss. You're really unpredictable. I'm always surprised with what comes out from
this pretty head of yours, but I always end up loving you deeper and deeper and
deeper. I love you Mee." Malambing na saad nito at hinalikan ako sa ulo.
"I love you too Dee. Kakausapin mo na si BFF ah?"
Halos mapatalon ako sa tuwa ng malambing itong ngumiti at tumango.
"Waaah! Promise yun Dee ah? Magha-heart talk heart talk kayo ni BFF ah? Basta heart
talk lang, huwag mong ibigay ang heart mo kasi akin na yan eh." Napatawa siya ng
mahina at kinabig ako.
"You already owned my heart the first time I laid my eyes on you." Malambing na
sabi nito at namumungay ang kanyang mga mata.
Eh!!!!
"Weh? Di nga Dee? Eh bakit sinisigaw-sigawan mo ako nung unang tapak ko sa office
mo?" Nakataas kilay na tanong ko. Akala niya hindi ko naaalalang binulyawan niya
ako nung interview ha.
"Tss. That was just for a show."
Eh?!
Haay... Ang gulo talagang kausap ni Dee.
Hayaan na nga, ang mahalaga kakausapin niya na si BFF at nakikinita ko nang

magbabati sila. Hihihi.
"Alam mo Dee kawawa naman ang BFF ko. Alam mo bang napilitan lang siyang gumawa ng
kasalanan dahil nakulong ang tatay niya? Siguro mahal na mahal niya ang tatay niya
ano? Kaya napilitan siyang makipagsabwatan kay Mrs. Pelaez. Ano kayang pakiramdam
ng may tatay ano?"
Isinandal ko ang aking ulo sa balikat ni Dee habang nilalaro ang kanyang kamay.
"Do you want me find your parents?" Pagkuwa'y tanong nito.
Huh?
Parents?
"Gagawin mo yun Dee?"
"I will do anything for you, Mee."

Huh?
"Pero baka mahirapan ka lang Dee. Ang laki kaya ng mundo. At saka masaya na ako
ngayon no. Kung pagtatagpuin ng tadhana ang landas namin eh di masaya, pero kung
hindi, marami akong dahilan para manatili akong masaya."
"And I believe I'm the main reason why you're happy." Nakangiting saad nito.
Main reason?
Siya?
"Hindi rin Dee. Slight lang. Hehe." Nagsalubong ang kilay nito at parang na
disappoint.
"May tatlong malaking dahilan kasi ako kung bakit masaya ako kahit mag-isa akong
lumaki."
"And?"
"Una, dyosa ako, kaya bawal malungkot."
"Pangalawa, maganda ako kaya bawal sumimangot."
"At pangatlo, masayahin akong dyosa kaya dapat palagi akong masaya."
"Seriously?" Mahinang bulong ni Dee.
"Naman Dee! Kelan pa ako nagbiro sa'yo?"
"Tss."
***
"I'll see you tomorrow. Sleep tight my love." Parang magic na napapikit ang aking
mga mata ng dumampi ang labi ni Dee sa aking mga labi.
Habol-habol ko ang aking hininga ng maghiwalay ang aming mga labi. Ang hirap din
palang humalik parang nauubos ang oxygen sa aking katawan.
"Good night Dee."
"Good night Mee. I love you so much!" Hinalikan niya ulit ako sa noo bago lumabas
ng apartment.
Napangiti akong tumungo sa aking higaan. Nagulat ako ng pagdating namin kanina ay
bagung-bago at malambot na ang aking kama. May aircon na rin sa loob ng kwarto ko
at hindi na ako magtitiis sa electrican fan.
Hihihi.
Love na love talaga ako ng dragon na 'yon. Akalain mo 'yon, kanina pag-alis ko,
sira-sira pa ang sofa ko sala, pero pag-uwi ko, bago na ang lahat. Mula sa
refrigerator, washing machine, at mga kitchen tools, hanggang sa sofa, aircon, at
kama.
Pinipilit akong patirahin ni Dee at ni Ma'am Amethyst sa kanilang bahay, pero

siyempre tumanggi ako. Nakakahiya naman ata 'yon. Hindi ko pa naman asawa si Dee
eh, at saka ayaw kong mamiss si Lady M. Kahit palaging byernes santo ang mukha ng
kulubot na 'yon, mahal ako 'non no. Kaya pinaayos ni Dee ang aking apartment para
komportable raw ako.
Napakislot ako ng higa ng tumunog ang aking cellphone.
1 message received
Sender: Mother Hen
[Iha kailangan mong pumunta dito bukas. Pumunta dito ang mag-asawang nagdala sa'yo
noon dito. Yung mag-asawang Borora. Sana makapunta ka. Hiningi nila ang address mo
pero wala akong naibigay kasi hindi ko alam. Sana makapunta ka, mukhang importante
ang sadya nila sa'yo.]
Sinalakay ng kaba ang aking dibdib.
Hinahanap ako ng mga magulang ko?!
Pero bakit ngayon lang nila ako hinanap?
Pagkatapos ng dalawampu't tatlong taon, ngayon lang nila naisipang hanapin ako?
Hindi ko sila naiintindihan, bakit pa nila ako ibinigay sa ampunan kung hahanapin
din naman pala nila ako?
Haaay...
Ang arte mo Nisyel...
Baka naman wala silang pampamasahe sa jeep para hanapin ka? Di ba nga kaya ka
pinaampon dahil mahirap lang sila?
Compose Message
To: Mother Hen
Sige po. Pupunta po ako.
Sent.
Hindi ako masyadong nakatulog sa sobrang pag-iisip sa aking mga magulang.
Kinabukasan maaga akong bumangon kahit antok na antok pa ako.
Compose Message
To: Dee
Good morning Dee! Huwag mo na akong sunduin, mali-late na naman ako. Pinapapunta
ako ni Mother Hen sa Orphanage.
Hindi ko pa man naibabalik ang cellphone ko ng tumunog ito.
Dee Calling...
"Dee?"
[Wait for me I'll go with you.]

"Ay huwag na Dee, keribels ko na 'to. At saka di ba may nakaschedule kang meeting
sa Norweigian investor natin? Sandali lang naman ako promise!"
[No, I can cancel the meeting for you Mee.]
"Ayan ka na naman eh. Ayos nga lang ako Dee. Malapit lang naman dito ang bahay-
ampunan eh."
[But-]
"Huwag nang mag but, but diyan kasi paalis na ako Dee." Narinig ko ang pagbuntong
hininga nito sa kabilang linya.
[You sure?]
"Oo naman Dee. Wala ka bang bilib sa'kin?"
[Alright. Just send me the address of that orphanage. I will send Kuya Nito to
fetch you there, okay?]
"Okay Dee."
[Please take care. I love you Mee.]
"Ano ba 'yan Dee, kinilig ako. Sige na nga, I love you too na nga. Ingat ka din
ah?"
[Of course, I will.]
Dali-dali akong nag-ayos at umalis ng apartment para puntahan ang orphanage.

Nagpadala ng text message si Mother Hen na nandun na daw sila maagang-maaga pa.
"Mother Hen!"
"Nisyel! Mabuti at nakarating ka anak. Nandun sila sa loob kanina pa naghihintay."
Parang binundol ng kaba ang aking dibdib habang akay-akay ako ni Mother Hen papasok
sa loob.
Kalma Nisyel. Kalma. Kalma.
Breath out.
Breath in.
Eh?
Baliktad yata.
Breath in.
Breath out.
Stomach in.
Chest out.
"Nandito na si Nisyel Mr. and Mrs. Borora."

"Magandang umaga sa'yo iha." Bati ng babaeng nakaupo sa sofa.
Hala!
Susmeryosep!
Mahabaging santo ng mga dyosa!
Sila?
Sila ba talaga ang mga magulang ko?
Bakit?
Bakit ang layu-layo ng mga mukha nila sa aking mukha?
Yung may katandaan na lalaki ay kulubot ang balat na parang binilad sa araw. Mata
lang ang maputi sa kanya. Nakakasilaw din ang noo nitong malapad. Ang babae naman
ay maputi nga pero malaki naman ang ilong. Malaki pa sa ilong ni Bakekang.
"Eh hehe... good morning din po sa inyo."
"Maupo ka iha. Ako si Tibo at ito naman ang asawa kong si Imelda."
Naupo ako sa kaharap na sofa at nagpaalam naman si Mother Hen na aasikasuhin niya
muna ang mga bata.
"Hindi na kami magpaligoy-ligoy pa iha. Malayo pa ang binyahe namin para makarating
rito. Narito kami para sabihin sa'yo ang katotohanan... na hindi kami ang iyong mga
magulang." Walang ka abog-abog na wika ni Mang Tibo.
"Po?!"
"Oo iha, hindi kami ang tunay mong mga magulang. Ibinilin ka lamang sa amin ng
tunay mong ina." Komento ni Aleng Imelda.
"Ah eh hehe... Obvious nga po."
"Ano?/Ano?"
"Ah...eh.. Ang sabi ko po, sino po ba yung tunay kong mga magulang?"
"A-anak? Anak ko?" Bigla akong napalingun sa babaeng sumulpot mula sa aming likod.
Kahit may edad na ay maganda pa rin siya. Maputi rin siya katulad ko.
Hindi ako nakagalaw ng unti-unti siyang lumapit sa akin. Samu't saring emosyon ang
aking nararamdan.
Kaba. Pagkalito. At pagkabigla.
Ngunit lalo akong napatda at parang pinagsakluban ng planeta sa sumunod na sinabi

ni Mang Tibo.
.
.
"Siya... Siya ang iyong tunay na ina Nisyel..."
"...si Ma'am Andrea Pelaez."
♕GreatFairy♕
TUB 23: Torn✔

"Siya... Siya ang iyong tunay na ina Nisyel..."
"...si Ma'am Andrea Pelaez."
"T-tunay k-kong i-ina?" Nauutal na tanong ko.
"Oo. Ako nga Nisyel. Ako ang tunay mong ina."
"A-andrea? Andrea Pelaez ang pangalan niyo?"
Naluluha itong tumango sa akin ngunit nakangiti. Umupo ito sa tabi ko at hinigit
ako para yakapin.
Bakit ganun?
Bakit kusang lumalabas ang mga luha sa aking mga mata?
Pakiramdam ko nag-uumapaw sa saya ang aking dibdib.
Sa wakas ay may matatawag na akong Mama.
Sa wakas may mayayakap na akong ina.
Sa wakas natagpuan ko na ang pinagmulan ng aking pagkadyosa.
"Kay tagal kong nangulila sa'yo anak ko." Naiiyak na sambit nito habang hinahaplos
ang aking buhok.
Pinikit ko ang aking mga mata.
Kahit ngayon lang, gusto ko munang damhin ang pakiramdam na mayakap ang aking ina.
Bahala na. Bahala na kung ano ang kahihitnan ng lahat ng ito. Bahala na kung
kinamumuhian siya ng lalaking mahal ko. Ang mahalaga nandito na siya ngayon. Ang
mahalaga ay yakap-yakap ko siya sa sandaling ito.
Ilang minutong tumagal ang aming yakapan bago kami kumalas sa isa't isa.
"Teka. Sigurado po ba kayong kayo talaga ang nanay ko? Eh bakit mas maganda ako sa
inyo?"
Napatawa siya sa tanong ko, ganun din si Mang Tibo at si Aling Imelda.
"Manang-mana ka sa iyong ama. Kamukhang-kamukha mo siya." Anito at sinapo ang aking

magkabilang pisngi.
"Ama? Asan po ang aking tatay?"
"Hindi ko alam anak. Iniwan niya ako simula ng nalaman niyang nakulong ako."
"N-nakulong ho kayo? Hindi kayo nag-abroad? Kaya ba ninyo ako pinamigay kasi
nakulong kayo?"
"Mahabang kuwento anak pero huwag kang mag-aalala, ipapaliwanag ko sa'yo ang lahat.
Pero tandaan mong hindi kita pinamigay tulad ng inaakala mo. Kinailangan ko lang
gawin 'yon para sa kapakanan mo."
Napatungo ako sa aking narinig. Kawawa naman pala ang Mama ko.
"Alam mo ang saya-saya ko ngayon anak. Kasi nakikita kong lumaki kang maganda at
mabait tulad ng aking inaasahan noon." Napaiyak rin ako ng tuluyan ng umiiyak
siyang nakatitig sa aking kabuuan.
"Ang saya-saya ko rin po M-mama."
Lalong tumulo ang kanyang mga luha at niyakap na naman ako.
"Ulitin mo nga anak. Gustong-gusto kong marinig ang tawag mo sa'kin." Wika nito.
"Mama... Mama ko."
"Salamat. Salamat anak ko."
Ang drama pala ni Mama. Mas malala pa siya kay BFF. Nahahawa tuloy ako sa pagiging
iyakin niya. Hindi siya tumigil sa kakaiyak habang yakap-yakap ako.
"Tahan na po Mama. Nasasayang ang luha niyo eh. Bababa ang inflation rate."
Napatawa na naman sila at pagkatapos ay bumitaw na rin kami sa yakap.
"Teka lang po. Eh bakit po Borora ang apelyido ko? Hindi po tulad ng sa inyo? Ilang
beses na tuloy na-murder ang pangalan ko."
"Sinadya naming i-rehistro ka sa ganung pangalan dahil baka magtaka ang ibang tao
kung bakit iba ang apelyido mo iha. Isa pa, hindi na rin namin naisangguni iyon kay
Ma'am Andrea dahil hindi namin siya nalapitan simula ng makulong ulit siya."
Mahabang paliwanag ni Mang Tibo.
Pero.... huh?
Ano daw?
Nakulong ulit?
Lalong gumulo ang aking utak. Nahalata siguro ni Mama kaya nagsalita siya.
"Ipapaliwanag ko sa'yo anak, pero kailangan kitang dalhin sa bahay para

magkaintindihan tayo." Wala sa sariling napatango ako at tumayo.
Nagpasalamat si Mama kina Mang Tibo at Aling Imelda bago nagpaalam ang mga ito.
Masayang-masaya naman si Mother Hen ng sinabi namin sa kanya ang tungkol kay Mama.
"Maraming salamat sa pag-gabay at pagpapalaki ninyo kay Nisyel, Sister Henna.

Habang buhay kong tatanawin itong utang na loob sa inyo." Magiliw na saad ni Mama
kay Mother Hen.
"Walang anuman iyon Mrs. Pelaez. Palaging bukas ang tahanang ito sa sinumang
nangangailan ng kalinga. Masaya rin kami na naging parte ng tahanang ito si Nisyel.
Malaki ang naging papel niya sa pagbigay ng inspirasyon sa mga batang hindi pinalad
na mabigyan ng isang pamilya. Isa pa, pamilya kami dito. Isang malaking pamilya."
Ngumiti si Mama at tuluyan kaming nagpaalam. Sumakay kami ng taxi at bumaba sa

harap ng di kalakihang bungalow na bahay ngunit maraming nakapalibot na bulaklak sa
paligid. Mukhang bagong gawa lang ito dahil hindi natapos ang pagpintura sa pader
nito. Medyo preska rin ang kawayang ginamit bilang gate.
"Pasensya ka na anak. Hindi ko pa natapos ipagawa itong bahay kasi naubos ang
savings ko. Pero nag-iipon naman ako para mapaganda ito." Ani Mama habang
ipinapasok ang susi sa door knob.
"Ayos lang po Mama. Maganda nga dito eh. Ang daming bulaklak. Mahilig po ba kayo sa
bulaklak?" Nakita kong lumungkot ang mukha niya.
"Sa lola mo ang mga 'yan anak. Ang mga 'yan lang kasi ang naisalba namin noon sa
aming bahay."
Bumungad sa akin ang isang maliit na sala na may sofa na gawa sa kawayan, maliit na
TV, dvd, at isang speaker. May mga picture frames din na nakadisplay sa tabi ng TV.
"Maupo ka muna anak. Kukuha lang ako ng maiinom natin."
"Sige po."
Inilibot ko ang aking paningin ng nagtungo si Mama sa kusina. May dalawa pang silid
na nakakonekta dito sa sala na natatakpan lang ng pink na kurtina. Simply lang pero
maaliwalas ang kabuuan ng bahay.
Ganun pa man ay nararamdaman kong parang malungkot ang bahay na ito.
Tumayo ako at kinuha ang picture frame na nasa tabi ng TV.
Family picture.
Kahit hindi na ako magtanong ay batid kong si Mama ang nasa gitna na inaakbayan ng
isang mag-asawa. Kung hindi ako nagkakamali, ang mga ito ang lolo at lola ko dahil
kamukha ni Mama ang babae.
"That was our family picture nung bata pa ako anak." Ani Mama pagkatapos ilapag ang
tray na may lamang dalawang baso ng juice sa center table na gawa rin sa kawayan.
"Asan na po sila Mama?" Bigla na namang nagbago ang mukha ni Mama. Parang galit.
"Mama?" Huminga siya ng malalim at naupo.
"Maupo ka anak." Umupo ako sa kaharap ng upuan habang hawak pa rin ang picture
frame na may family picture nila.
"Wala na sila anak. Wala na ang lolo at lola mo." Malungkot na saad nito.
"Po?"
"Inataki sa puso si Daddy ng dahil sa pagbagsak ng kompanya namin noon na

pinabagsak ng mga Mijares."
Biglang bumilis ang tibok ng aking puso ng marinig ang apelyido ni Dee ngunit hindi
ako nagsalita. Pinakinggan ko lang mga sumusunod na sinabi ni Mama.
"Nagsimula ang alitan ng aming pamilya ng pinagtangkaan ko ang buhay ng kanilang

panganay na anak."
Si Dee.
Naalala ko na. Iyon ang kuwento ni Mommy Amethyst. So tama nga.
"Pero hindi ko naman sinasadya yun anak. Nadala lang ako ng aking emosyon ng makita
ko ang Amethyst na 'yon. Ang babaeng iyon ang dahilan kung bakit nawala ang kuya
mo."
Huh?!
"May kuya pa ho ako?" Di makapaniwalang tanong ko.
"Oo anak. Pero nang dahil sa Amethyst na 'yon, nawala siya. At hindi ko iyon
matanggap kaya nawala ako sa aking pag-iisip at nabaliw. Kaya dinala ako ng lolo at
lola mo sa Amerika para doon ipagamot."
Si Mommy Amethyst ang dahilan ng pagkawala ni kuya? Imposible. Magagawa niya ba

'yon? Ang bait-bait niya kaya.
"Doon ko nakilala ang iyong Papa. Isa siyang doktor. Siya rin ang doktor ko ng mga
panahon iyon. Dahil sa kanya, unti-unti akong gumaling. Mga limang taon rin ang
itinagal ko doon sa Amerika. At sa loob ng limang taon iyon ay nahulog ang loob ko
sa kanya. Hanggang sa nagkarelasyon kami."
"Masayang-masaya noon ang lolo at lola mo dahil tuluyan na akong gumaling. Dito
sila sa Pilipinas ng mga panahong nagpapagamot ako dahil hindi maiwan-iwan ni Daddy
ang negosyo."
"Ibig pong sabihin po ay mayaman pala kayo noon?" Tanong ko. Ngumiti naman si Mama
at ngumiti ng mapait.
"Sumama sa akin ang Papa mo ng bumalik ako dito sa Pilipinas. Ipinagbubuntis na

pala kita ng mga panahong iyon. Huli ko na nalaman."
"Ipinakilala ko ang iyong Papa kila Daddy at Mommy. Masaya kami dahil tanggap nila
siya. Matalik na magkaibigan ang pamilya namin noon at ang mga Mijares. Sa
katunayan, childhood bestfriend ko ang nag-iisa nilang anak, si Stanley Drew
Mijares. Nagkagusto rin ako sa kanya noon pero hindi niya ako gusto."
Ibig sabihin love triangle pala noon sila Mama, Mommy Amethyst, at Daddy Stan?
Eh?
Mala-telenobela pala ang peg nila noon.
"Pero nagbago ang lahat ng bumalik ang Amethyst na 'yon. Bumalik ang lahat ng sakit
ng pagkawala ng kuya mo sa'kin. Lalo na ng makita kong masaya sila at may anak
silang lalaki. Si Skeet Alvan Mijares, ang kanilang panganay."
"Kinain ako ng galit ko kaya pinagtangkaan ko buhay ng kanilang anak. Iwinala ko

siya at pinagtangkaang sagasaan."
Napatutop ako sa aking bibig sa rebelasyon ni Mama. Tama nga ang sinabi ni Mommy
Amethyst.
"Pero kinain ako ng konsensya ko ng makitang umiiyak ang bata. Pero huli na ang
lahat. Mabuti nalang may sumagip sa kanya. Ang ama ng kuya mo, si Justine. Itinulak
niya ang bata kaya siya ang nasagasaan."
"Ipinakulong ako ng mga Mijares at doon nagsimula ang pagkasira ng pagkakaibigan ng

aming pamilya. Pinakiusapan sila nina Mommy at Daddy na iurong ang kaso ngunit
hindi sila nakinig."
"Galit na galit naman sa'kin ang Papa mo noon. Paano ko raw nagawang magtangka ng
buhay ng inosenteng bata. Ang akala ko kakampi ko ang Papa mo, pero hindi pala.
Iniwan niya ako at hindi na nagpakita pa simula ng makulong ako."
Naramdaman kong tumulo na naman ang aking mga luha habang nakikinig kay Mama. Ang
hirap pala ng pinagdaanan niya.
"Nang nasa kulungan ako ay nadiskubre kong buntis pala ako noon kaya gumawa ako ng
paraan para makatakas. Nanglinlang ako ng isang pulis kaya natakas ako ng walang
kahirap-hirap. Hanggang sa napadpad ako sa probinsya nila Tibo at Imelda. Wala
silang anak kaya tinulungan nila ako. Hindi ko nagawang umuwi ng bahay dahil alam
kong pinaghahanap ako ng mga awtoridad."
"Pinalad marahil ako dahil nagawa kong magtago sa loob ng isang taon. Ang akala ko
noon nakalimutan na ng lahat na isa akong pugante kaya nagbakasakali akong umuwi ng
bahay. Tatlong buwan ka palang noon ng iniwan kita kina Tibo at Imelda. Ang sabi ko
kasi, paano kita mabibigyan ng magandang buhay kung wala akong trabaho at pera.
Kaya ang sabi ko noon sa kanila alagaan ka muna nila dahil babalikan kita."
"Pero hindi ko natupad ang pangako kong babalikan kita anak dahil hinuli ako ng mga
pulis. Nakulong ako at nagdagdagan ng ilang taon ang sentensya ko. Dalawampung taon
akong nakulong. Sinubukan nila Mommy at Daddy na bayaran ang mga pulis para
mapalaya ako pero bigo sila. Masyadong mayaman ang mga Mijares at marami silang
koneksyon."
Eh?
"Kaya sa sobrang galit ni mommy, pinagtangkaan niyang nakawan ng pera ang mga
Mijares at pabagsakin ang kanilang kompanya."
At si BFF ang kinuntsaba noon ni lola?
"Pero masyadong matalino ang anak nilang si Skeet. Hindi namin alam kung paano niya
nadiskubre. Nagulat nalang ako ng ipinasok din ng mga pulis si Mama sa kulungan."
Genius nga kasi Dee. May pagkadetective pala ang dragon na 'yon.
"Hindi kinaya ni Daddy ang nangyari. Lalo na't gumawa ng paraan ang Skeet na 'yon
para mapabagsak ang kompanya, kaya inataki sa puso si Daddy at namatay. Si Mommy
naman ay hindi matanggap na nakakulong siya kaya nagpakamatay siya sa loob ng selda
nito. Inagaw niya ang baril ng isang pulis at binaril ang sariling ulo."
Napahikbi ako sa aking narinig.
Bakit ganun?
Bakit nasasaktan rin ako?
"Nitong taon lang bumaba ang senstensya sa'kin anak. Wala na rin akong nabalikang
pagmamay-ari ng pamilya dahil kinuha lahat ng bangko. Yung maliit na trust fund ko
ang ginamit ko para makapagsimula ulit. Pero hindi ganun kadali dahil marami palang
utang ang Daddy. Kaya itong pinatayo ko ng bahay ang natira."
"Pinuntahan ko din sila Tibo at Imelda para kunin ka. Noong una ay nagalit ako sa
kanila dahil dinala ka nila sa ampunan. Pero hindi ko naman sila masisisi, mahirap
lang sila."
"Hayaan niyo ho Mama, ipapadala natin sa MMK ang story niyo para magkapera tayo."
Napatawa si Mama at pagkuwa'y niyakap na naman ako.
Ngunit pareho kaming napatigil kaming pareho ng tumunog ang cellphone.
Oh shoot!
Nakalimutan kong magtext kay Dee.
1 message received
From: Dee
Where are you, Mee?!
Eh?!
Anong isasagot ko? Halos mabitawan ko ang cellphone ko ng bigla itong tumunog.
Dee calling.....
Sasagutin ko ba?
Waaah! Anong sasabihin ko?
♕GreatFairy♕
TUB 24: Denied✔

"Bakit hindi mo sinasagot ang tawag na 'yan, anak? Baka importante."
Eh?
Napakagat ako sa aking ibabang labi at nagpalipat-lipat ang aking tingin sa

cellphone ko at kay Mama.
Tumigil ang pagring ng cellphone ko ngunit tumunog ulit ito.
Dee calling....
Deeemn!
Anong gagawin ko?
Isip, isip Nisyel.
"Anak?"
Waaah!
Sa sobrang taranta ko pinatay ko nalang ang cellphone.
Bahala na.
"Oh? Bakit mo pinatay anak?" Tanong ni Mama.
"Ah hehe... Hindi naman po importante yun Ma."
"Sigurado ka? Bakit? Sino ba yung tumawag sa'yo?" Tanong pa nito na parang hindi
kumbinsido.
"Ah hehe... Wala ho 'yon. Stalker ko lang po. Hindi ko nga alam kung paano niya na
naman nakuha ang bagong number ko eh. Haaay ang hirap talaga pag masyado kang
maganda Ma ano? Ang dami kong stalker, nakakabanas na nga po minsan eh."
Pagsisinungaling ko.
Waaah!
Papa God sana po huwag Niyo akong tanggihan sa langit pag mamatay ako kahit na
nagsinungaling ako.
"Sabagay. Kahit ako nga ay gandang-ganda rin sa'yo anak. Hindi na ako magtataka
kung ang daming nahuhumaling sa'yo." Nakangiting turan ni Mama.
"Oo nga po eh. Pati nga po ang mga aso at pusa ni Lady M sa apartment napapatahimik
sa tuwing dumadaan ang kagandahan ko eh... Hehe..."
Napatawa si Mama at hinaplos ang aking buhok.
Huhuhu. Napakasinungaling mo talaga Nisyel!
Hindi kaya totoong tumatahimik ang aso't pusa ni Lady M sa tuwing dumadaan ako.
Kinakahol at tinitingnan kaya ako nila ng masama. Naiinggit siguro sa beauty ko.
Deeemn!
Mukhahang sasamahan ko yata sa impyerno si Dee.
Hindi puwede.
Ayaw kong tumira sa impyerno forever 'no.
"Hindi ko inakalang matatanggap mo ako ng ganun kadali anak. Ang akala ko

kinamumuhian mo ako pagkatapos kitang iniwan at pinabayaan." Naluluhang saad ni
Mama.
Huh?
"Bakit naman po ako magagalit? Di ba po hindi magandang nagtatanim tayo ng galit

lalo na sa mga magulang? Kasi ayaw ko pong mapunta sa impyerno ng dahil sa galit.
At saka di ba po tapos na ang lahat ng iyon? Ang importante ay nandito na kayo
Mama." Nakangiting sagot ko at yumakap ng patagilid sa kanya.
"Ang suwerte ko naman at binigyan Niya ako ng pinakamabait at pinakamagandang anak

sa buong mundo." Magiliw niyang saad.
"Naman Ma!"
At pareho kaming natawa.
Papa God bigyan Niyo po ako ng lakas ng loob para magtapat kay Mama. Huhuhu. Hindi
po ako sanay magsinungaling at ayaw ko pong mapunta sa impyerno.
Sasabihin ko ba kay Mama na ang pamilya nagpakulong sa kanya at ang

pinagtatrabahuhan ko ay iisa?
Pero baka magalit siya?
Pero baka mas magagalit siya pag hindi ko agad sasabihin.
Pero paano kung ayaw niya at paghihiwalayin niya kami ni Dee? Di ba 'yon ang
kadalasang nangyayari sa mga teleserye?
Hindi ko kaya.
Mami-miss ko ng sobra ang dragon na 'yon pag pinaghiwalay kami ni Mama.
Pero di ba walang sekretong hindi nabubunyag?
Mahal ko si Dee.
Pero mahal ko rin si Mama.
Haaay... Ano ba talaga?
Napabuntong hininga nalang ako. Ano ba yan! Nai-istress ako.
"Oh? Ang lalim 'nun anak ah. May problema ba?" Pagkuwa'y tanong ni Mama.
Eh?
Sasabihin ko ba o hindi?
Pero baka maghalo ang balat sa tinalupan.
Haaay...
"Mama... M-may sasabihin po sana ako eh." Kagat-labing saad ko.
Wish me luck!
"Ano ang sasabihin mo anak?"
"B-boyfriend p-po."
Deemn! Paano ba 'to?
"Ang ibig mo bang sabihin ay may boyfriend ka na anak?" Nahihiyang tumango ako na
ikinatawa ni Mama.
"Hindi naman ako nagulat pa doon anak. Sinong hindi mahuhumaling sa alindog mong
'yan. Teka, sino naman ang masuwerteng lalaki na nakasungkit ng puso mo?" Nagagalak
na tanong ni Mama.
Napatungo naman ako. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula.
"E-eh... M-mama... Hindi ko naman po sinasadya eh."
"Huh? Bakit anak?" Kunot-noong tanong nito.
"Promise! Hindi ko po talaga sinasadya at wala po akong kaalam-alam." Nakataas-

kamay na untag ko.
"Bakit ba anak? Ano ba 'yang sinasabi mo?" Naguguluhang tanong nito.
"SiSkeetAlvanMijarespoangboyfriendko." Mabilis na wika ko kaya lalong kumunot ang

noo ni Mama.
Haaay... Paano ba 'to?
"Bagalan mo kasi anak. Hindi kita naiintindihan eh."
"Basta Mama huwag po kayong magagalit ha?"
Napabuntong hininga naman si Mama.
"Bakit naman ako magagalit anak?"
"Basta po magpromise kayong hindi kayo magagalit."
"Oo na. Pangako hindi ako magagalit anak. Sabihin mo na."
Pumikit ako ng mariin at huminga ng malalim.
"S-si.... A-ano po kasi.... Ang b-boyfriend ko po ay s-si...."
"Si?" Turan ni Mama na naghihintay ng sasabihin ko.
Waaah!
Hindi ko kaya!
Huhuhu...
"Hindi ko po sinasadya Mama... pero boyfriend ko po si S-skeet Alvan Mijares..."
Eh?
Bakit ko 'yon sinasabi?!
Pinagmisdan ko ang reaksyon ni Mama kahit natatakot ako.
Nakaawang ang mga bibig nito at laglag ang kanyang mga panga. Nanlalaki rin ang
kanyang mga mata.
Silence.
.
Silence.
Silence.
Ganun pa rin ang reaksyon ni Mama pagkatapos ng mahabang katahimikan. Nakaperfect

"O" pa ang kanyang mga bibig kaya hinawakan ko ito para isarado. Baka kasi pasukan
ng kung anu-anong insekto mula sa paligid.
Sa ganun lang kumurap si Mama at natauhan. Pagkuwa'y...
"Nagbibiro ka lang anak di ba?" Turan nito at parang bumigat ang kanyang paghinga.
Sumeryoso rin ang kanyang mukha.
"Sorry po Mama pero hindi po ako nagbibiro." Umiiling-iling na sagot ko.
Napabitaw si Mama sa pagkahawak sa akin at napahawak sa kanyang sentido.
"Bakit? Bakit siya pa anak?" Nag-umpisang tumulo ang kanyang mga luha at para
siyang nasasaktan.
"M-mahal ko po siya Mama eh. Hindi ko naman po alam ang tungkol sa inyo eh."
Nakatungong sagot ko.
"Hiwalayan mo siya anak." Pagkuwa'y wika niya na puno ng awtoridad.
Umiling-iling ako. Hindi ko kaya. Hindi talaga.
"M-mahal ko po siya Mama eh. At alam kong mahal niya rin ako."
"Pero sasaktan ka lang niya anak. Lalo na pag malaman niyang kadugo kita. Hiwalayan
mo siya habang maaga pa. Siya ang dahilan kung bakit namatay ang lolo at lola mo.
Maaatim mo bang makasama ang taong sumira sa pamilya natin?"
"Hindi ho Mama. Hindi ko siya hihiwalayan. Mahal ko po siya. Pasensya na po."
Mabilis akong tumayo at lumabas ng bahay ni Mama.
"Anak! Sandali!" Narinig kong tawag ni Mama pero hindi ko siya pinakinggan.
Mabilis kong pinara ang taxing dumaan at sumakay.
I'm sorry Mama. Hindi ko magagawang hiwalayan si Dee.
"Kuya sa SDM Empire po." Turan ko sa mamang driver.
Mabilis akong kumuha ng 200 pesos sa wallet ko pagkarating namin sa harap ng SDM.
"Keep the change nalang po kuya."
"Salamat po Ma'am."
Mabilis akong tumakbo papasok ng building. Hindi ko na pinansin ang pagbubulong-

bulongan ng mga empleyado. Tinungo ko ang private elevator para mabilis akong
makarating ng 21st floor.
Lakad takbo ang ginawa ko pagkabukas ng elevator. Nakita kong lumabas ng kanyang
opisina si Dee bitbit ang kanyang cellphone at parang galit kaya mabilis ko siyang
dinamba ng yakap at umiyak sa kanyang dibdib.
"Mee? Hey. What's wrong? Why are you crying? And where have you been?" Sunod-sunod
na tanong nito at pilit akong pinapaharap sa kanya ngunit hinigpitan ko ang yakap
para hindi niya matanggal.
"Tell me what's wrong Mee? You're making worried." Nag-aalalang wika nito at
tinugon ang aking yakap. Naramdaman kong hinalikan niya ako sa ulo at hinaplos ang
aking likod na parang pinapatahan ako.
Bakit kasi pinipilit ni Mama na hiwalayan ko siya. Hinding-hindi ko gagawin yun

kahit magalit siya sa'kin. Mahal ko si Dee. Mahal na mahal. Ang gulo naman ni Mama,
bakit ba niya ako pinapaiyak? Ayaw niya bang sumaya ako?
Mahabang katahimikan ang namayani at tanging paghikbi ko lang ang maririnig.

Hinayaan nalang ako ni Dee na umiyak sa kanyang dibdib. Paminsan-minsan niya akong
hinahalikan sa tuktok at hinihimas-himas ang aking likod.
Sa tagal ng pagkayakap ko kay Dee ay naramdaman kong nangalay ang aking binti kaya
unti-unting lumuwag ang pagkayakap ko sa kanya. Di pa man ako nakakalas ay
naramdaman ko ang paglutang ko sa ere.
Binuhat ako ni Dee papasok ng kanyang opisina at dinala sa private room. Ini-locked
niya ang pinto at inilapag ako sa kama.
"Now tell me what the h*ll happened to you Mee. Did somebody hurt you?" Umiling
lang ako at hindi nagsalita.
"Then why were you crying? Kuya Nito told me you left the orphanage with someone.
Was that the reason why you cried when you came? And why the hell did you turned
your phone off? You scared me" Pagsesermon nito kaya napatungo ako.
"Galit ka?" Kagat-labing tanong ko.
"Yes. I'm mad because I thought something happened to you." Naiinis na saad nito.
Umangat ako ng tingin at hinawakan siya sa panga saka hinalikan siya ng mabilis sa
labi.
*tsup*
"Galit ka pa rin?" Pagkuwa'y tanong ko ulit.
"Yes." Anito kaya hinawakan ko naman siya sa baba at hinalikan ng mga tatlong
segundo sa labi.
"Galit ka pa rin ba?" Tanong ko na naman.
"Yes." Nakangising sagot nito.
Eh?
"Ang duga mo naman Dee eh!" Hinawakan ko siya ng mahigpit sa ilong at pinisil.
"Aww! Yhet gho of mhy nhos Mee!" Napatawa ako ng marinig ang pagkangungo niya.
"Ang duga mo kasing dragon ka. Inuuto mo naman ako eh. Gusto mo lang yata ng
halik." Nakangusong saad ko at pinakawalan ang kanyang ilong.
"Are you going to tell me now why you cried?" Pagkuwa'y tanong nito at sumeryoso
ang kanyang mukha.
Bigla akong sinalakay ng kaba at naumid ang aking dila.
"Wala naman Dee. Natakot kasi ako ng makita ka kaninang lumabas ng office mo na
galit na galit kaya inunahan na kita. Hehe..." Natigilan naman ito at bahagyang
napabuntong hininga.
"D-did I scare you?" Malungkot na tanong nito.
"Oo Dee eh. Nakakatakot kaya ang itsura mo kanina. Para kang bomba na sasabog."
Sana patawarin ako ni Lord nito. Huhuhu. Ilang beses na yata akong nagsinungaling
sa araw na 'to.
"I'm sorry. I was just worried when Kuya Nito told me that he can't find you in the
orphanage. I tried calling you but you turned your phone off. I didn't know what to
do Mee. I thought something came up."
Waah!
Bigla akong na-guilty ng makitang parang frustrated si Dee.
"Sorry na Dee. Nandun lang kaya ako. Baka nagkasalisi lang kami ni Kuya Nito.
Promise hindi na yun mauulit."
Nakahinga ako ng maluwag ng ngumiti siya at niyakap ako.
Pagkatapos ng mahabang yakapan ay lumabas kami ng kwarto. Umupo siya sa kanyang

swivel chair at kinandong ako. Kinuha niya ang suklay mula sa bag ko at sinuklay
ang buhok kong nagkabuhol-buhol.
Naisip kong dalasan ko kaya ang pag-iiyak iyak para palagi akong susuklayan ng
buhok ni Dee. Hihihi.
Binabasa basa ko naman ang mga papeles sa kanyang mesa habang sinusuklayan niya ako
hanggang sa aksidente kong nabuksan ang isang brown na folder.
Parang tinambol ng kaba ang aking dibdib ng makita ang litrato ni Mama dito.
Bakit may ganito si Dee?

Anong binabalak niya?
Napansin niya marahil na natigilan ako kaya tumigil rin siya sa pagsusuklay ng
aking buhok.
"What's the matter?" Untag nito.
"Dee bakit ka may litrato ni Mam- Ang ibig kong sabihin bakit ka may litrato ni
Andrea Pelaez?" Kinakabahang tanong ko.
"Just don't mind that Mee. Why? Do you know her?"
Oo, Mama ko siya Dee.
Gusto ko sanang isagot pero...
"W-wala naman Dee. Hindi ko siya kilala. Ngayon ko nga lang nakita yan eh.
Naikwento kasi sa'kin ni Mommy Amethyst na pinagtangkaan ng babaeng yan ang buhay
mo noon." Pagsisinungaling ko.
"Yeah. She did." Nakatiim-bagang na sagot nito.
Kailangan ko na yatang ikumpisal ang pagkasinungaling ko. Haaay...
×××××××××××××××××××××××××
A/N: Happy birthday to my friend Aziltash! Gumagawa po siya ng book cover, just pm
her. Ang galing po niya promise!
♕GreatFairy♕
TUB 25: Confrontation✔

Tatlong araw na ang nakalipas simula ng tinakbuhan ko si Mama sa kanyang bahay.
Kamusta na kaya siya?
Hinahanap niya kaya ako?
Alam niya kaya itong address ng apartment ko?
Malamang, hindi. Wala namang ibang mapagtatanungan 'yon eh.
Mabuti na rin sigurong hindi muna kami magkikita ni Mama. Baka ipagpipilitan niya
lang ulit na hiwalayan ko si Dee.
Si Dee.
Isa pang bumabagabag sa isip ko ang pagsisinungaling ko sa kanya. Paano kaya pag
malamang niyang Mama ko ang nagtangka noon sa buhay niya?
Haaay...
Ano ba 'tong buhay ko?
Hindi naman ako nagkakaganito dati ah.

Mahal ko ang boyfriend ko pero ayaw sa kanya ng Mama ko. Ang saklap.
Teka nga lang...
Bakit ba nagdadrama na naman itong utak ko?
Erase. Erase.
Huwag mong iisipin ang problema mo Nisyel, baka tubuan ka ng wrinkles sa singit.
Haaay...
Oo nga naman. Bakit pinoproblema ko ang problema? Bahala siya sa problema niya!
Napatigil ako sa pagmuni-muni ng tumunog ang aking cellphone.
Dee Calling...
Eh?
"Dee? Bakit ka napatawag? Gabi na ah?"
[I miss you.]
Hihihi. Tengene. Kinikilig ang balahibo ko!
"Talaga Dee? You miss me?"
[So much.]
Waaah!
Ano ba 'yan! Napatalon ako sa sobrang kilig.
"Ako kasi Dee hindi kita nami-miss eh... Hehe."
[W-why?]
"Eh kasi miss na miss na miss na miss kita kahit buong araw tayong magkasama
kanina. Hehe... Ang landi ko 'no?"
Narinig ko ang pagtawa nito sa kabilang linya.
[What are you doing there?]
"Eto Dee kausap ka. Bakit ikaw anong ginagawa mo diyan? Hindi ka pa ba matutulog?"
[I'm here.]
Huh?
"Ano 'yon Dee?"
[I'm here outside your apartment.]
Hala!
Mabilis kong tinungo ang bintana at binuksan. Totoo nga! Nakasandal siya sa kanyang
kotse habang nasa tenga ang isa niyang kamay at nakapamulsa naman ang kabila.
Ang wafu talaga ng dragon na 'to kahit gabi. Kitang-kita talaga ang tangos ng
kanyang ilong dahil sa liwanag ng street lights.
Pinatay ko ang tawag at mabilis akong lumabas ng kwarto saka bumaba.
"Dee."
Nakita kong mabilis niyang ibinulsa ang kanyang cellphone at sinunggaban ako ng
yakap.
"Teka, bakit hindi ka pa nakabihis? At saka kailan ka pa narito?" Pag-uusisa ko sa

kanya. Suot-suot niya pa rin kasi ang damit niya kanina sa opisina.
Teka....
"Hindi ka na naman umuwi pagkahatid mo sa'kin kanina?"
Tumawa lang ito at hinigpitan ang pagkayakap sa'kin.
"Dee naman eh! Siguro hindi ka pa nakapaghapunan ano?"
"Tss. It's not important, as long as I can hug you like this. I miss you so much
Mee." Malambing na saad nito at sinakop ang aking mga labi.
Awtomatikong napapikit ang aking mga mata ng pinalalim nito ang halik.
A sweet, torrid kiss under the street light tuloy ang peg namin.
Hihihi. Kung pagkain lang siguro ang labi ni Dee kanina ko pa 'to naubos. Ang sarap
eh. Deeemn!
"Did I disturb your sleep?" Namumungay na tanong nito pagkatapos ng halik.

Magkaharap kami at nakapulupot ang kanyang mga braso sa aking bewang.
"Hindi pa naman ako natutulog Dee eh. Halika na nga, kumain ka muna ng hapunan."
"Alright. I changed my mind. I want to eat you instead." Nakakalokong wika nito
habang nakakapit pa rin sa bewang.
Pero...
Ano daw?
Waaah!
Bigla akong napakalas sa kanya.
"Dee naman eh! Huwag mong sabihing descendant ka ni Edward Cullen! Waaah! Huwag ang
precious blood ko!" Naghihysterical na saad ko pero tinawanan niya lang ako.
"Pft! Silly. Let's get inside. I'll tuck you to bed." Anito.
Magkahawak-kamay kaming pumasok ni Dee sa apartment. Bigla ko ring naramdaman ang

antok kaya napahikab ako habang paakyat kami.
"May natira pa akong shrimp sa ref Dee. Sandali iinitin ko lang ah, para makakain
ka." Humihikab na wika ko pagkapasok namin sa loob.
"Don't bother. I can handle it myself. You need to sleep now, Mee."
Wala na akong nagawa ng inakay niya ako sa loob ng kwarto at pinahiga sa kama.
"Sigurado kang ikaw na ang bahala Dee ah? Ikaw kasi ang hilig mong magbantay diyan
sa labas. Sana sinabi mo nalang kung mag-aaply kang guwardiya sasabihin ko kay
Lady-"
Waah!
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng sinunggaban niya ako ng halik.
Hindi ko napigilang mapaungol dahil parang nag-iba ang paraan ng paghalik niya.
Parang bumibigat ang kanyang paghinga.
Eh!
Bumaba ang kanyang halik sa aking baba patungo sa aking leeg. Parang kinikiliti ako
pero napaliyad ako sa kakaibang sensasyong nararamdaman ko.
Wait! Kapeng mainit!
Bakit hindi umaalis si Dee sa aking leeg?
Ito na ba 'yong sinabi niyang kakainin niya ako?
Kakagatin niya na ba ako sa leeg at sisipsipin ang aking dugo?
Inipon ko ang puwersa ko at buong lakas siyang tinulak.
BLAAAG!
"What the?!
"Waaah! Sorry... Sorry Dee! Ikaw kasi eh! Nangangain ka ng leeg. Paano nalang pag
maubos ang dugo ko at mamatay? Hindi puwede yun 'no, hindi ko pa nakumpisal ang mga
kasalanan ko eh." Nakalabing wika ko at tinulungan siyang tumayo mula sa
pagkakabagsak niya sa sahig.
"Tss. You lost your senses again." Nabuburyong saad nito at pinahiga na naman ako
sa kama.
"Ako pa ngayo-"
"Sleep." Ma-awtoridad na wika nito.
"Ayaw ko na Dee. Baka kasi kagatin mo na naman ang leeg ko habang natutulog ako
eh."
"I won't do that. Sleep now or do you want me to sleep with you?"
"Sabi ko nga Dee matutulog na ako. Hehe... Basta promise huwag kang kikilos ng
masama ah?"
Napatawa na naman siya at nakita kong parang na-aamuse siya.
"Promise, I'll behave." Nakangiting wika nito kaya napahinga ako ng maluwag.
"Good night Dee."

"Good night my love. Sleep tight." Malambing na tugon nito.
Marahang haplos sa aking buhok ang huli kong naramdaman bago nilukob ng dilim ang
aking paningin.
* * *
KINABUKASAN...
Naalimpungatan ako sa paulit-ulit na alarm ng cellphone ko. Kinapa ko ito sa side

table at pinatay habang nakapikit ang aking mga mata.
5 minutes pa.
Ang sarap pa naman ng panaginip ko. Gusto ko pa sanang madugtungan yun eh.
Naghahalikan daw kami ni Dee sa ilalim ng street light.
Naghahalikan?
Waah!
Bigla ako napabalikwas ng bangun ng maalala ko si Dee.
Anong oras kaya siya umuwi kagabi?
Pupungas-pungas akong lumabas ng kwarto at tinungo ang kusina para maghilamos.
Ngunit napatigil ako ng mapansin ang natatakpan sa mesa at may nakadikit na sticky
note.
Good morning my world! Eat your breakfast and drink your milk. I'll be back to
fetch you. --Dee
Huh?
Binuksan ko ang takip at bumungad sa akin ang bagong luto na itlog, hotdog at
bacon. May isang baso rin ng bagong timpla na gatas sa tabi ng mga ito at mainit
pa.
Kakaalis lang ba ni Dee?
Siya ba nagluto ng lahat ng ito?
Dito ba siya natulog at hindi umuwi kagabi?
Hayaan na nga. Tatanungin ko nalang siya mamaya.
Dahil nakahanda na naman pala ang almusal ko ay dumiretso nalang ako sa banyo para
maligo.
Eksaktong alas otso ng matapos akong kumain at narinig ko ang pagtunog ng sasakyan
sa ibaba.
Bitbit ang bag ay mabilis akong bumaba ng apartment.
"Good morning Dee!" Patalon akong sumalubong sa kanya at yumakap.
"Good morning. How's your sleep?" Tanong nito habang binubuksan ang pinto ng kotse
sa passenger seat.
"Maayos sana Dee eh. Ang ganda ng panaginip ko. Nagtutukuan daw tayo sa ilalim ng
street light. Nag-eenjoy sana ako eh, dakilang epal nga lang ang alarm. Nagising
tuloy ako." Nakangusong saad ko pagkaupo ko sa loob ng sasakyan.
"Pft!"
Eh?
Minsan talaga ang labo ni Dee. Magtatanong tapos tatawanan lang pala ako.
Nangingiti itong umikot sa sasakyan at umupo sa driver seat. Hinayaan ko nalang,
baka kasi napasukan na naman ng hangin ang ulo niya. Alam kong lilipas din naman
yun.
"Did you eat your breakfast?"
"Oo naman. Ang sarap kaya ng mga nakahain kanina sa mesa. Ikaw ba nagluto lahat
nun?"
"Who else will?"
"Sabi ko nga, obvious namang ikaw ang nagluto nun Dee. Hehe..."
Teka...
"Dee pahiram ng cellphone mo ah?" Hindi ko na hinintay pa ang sagot niya at kinuha
ko nalang ito sa dashboard ng sasakyan. Wala naman itong imik at ikinabit lang ang
seatbelt sa'kin.
"Dee ngiti ka muna." Itinutok ko sa mukha namin ang cellphone.
Click!
"Ayan. Infairness lalo kang gumagwapo pag ngumingiti ka Dee. Hihi."
"Tss." Kunwari pa 'tong si Dee. Gustong-gusto rin naman niyang magselfie kasama ako
eh.
Wala akong ginagawa kundi ang magselfie habang nagdadrive si Dee patungong SDM
Empire. Punung-puno na nga ng pictures ko ang gallery niya eh. Hihi. Panaka-naka ko
rin siyang kinukuhanan ng picture habang nagdadrive siya pero nahuhuli niya ako
kaya itinututok ko nalang uli sa sarili ko ang camera.
Sa sobrang aliw ko sa pagsi-selfie ay hindi ko namalayang nasa harap na pala kami

ng SDM. Natauhan lang ako ng bumukas ang pinto sa gilid ko kaya bumaba na ako at
ibinalik kay Dee ang kanyang cellphone.
Kumunot ang noo ko dahil hindi nito itinigil ang kotse sa parking lot.
"I have an early meeting with the Thai investor but I'll be back right away, okay?
Just wait for me in the office." Anito at ginawaran ako ng halik sa labi.
"Okay Dee. Ingat ka ah?" Tumango ito at hinalikan ako sa noo bago pumasok ng
sasakyan. Binuksan pa nito ang bintana at kumaway bago pinaandar ang sasakyan.
Pumihit ako paharap ng SDM building ng tuluyan ng nawala sa paningin ko ang kotse
ni Dee ngunit mga nakangiting mukha ng mga kuya guard ang bumungad sa akin pagharap
ko.
"Ang swerte-swerte niyo talaga Ma'am Nisyel, ang sweet sa inyo ni Sir Skeet."
"Oo nga Ma'am, bagay na bagay talaga kayong dalawa. Sino ang mag-aakalang mapa-ibig
ninyo si Sir ng ganun kadali."
Eh?
"Naku mga kuya salamat sa inyo ah? Subukan niyong tumaya sa lotto baka suwertehen
rin kayo. Hehe."
Nagsitawanan naman ang mga kuya guard at nagpaalam na ako sa kanila para pumanhik.
Puro nakangiti ang mga empleyadong nakakasabay ko sa elevator.
"Naku Nisyel baka malaman ni Sir Skeet na dito ka nakikisabay sa public elevator
magagalit yun." Wika ni Trisha na taga HR department.
"Hindi rin. Takot kaya sa'kin ang dragon na 'yon. At saka ayaw ko ngang magsolo
flight sa private lift."
"Kaya botong-boto kami sa'yo para kay Sir Skeet eh dahil ang ganda-ganda mo na,
saksakan ka pa ng bait. Hindi na ako nagtataka kung bakit na inloved sa'yo si Sir
eh!" Nakangiting wika naman ni Antonette.
Ngumiti lang ako sa kanila kasi wala na akong masasabi. Totoo naman kasi lahat ng
sinasabi nila. Hihi. Fans kaya ng loveteam namin ni Dee ang lahat ng empleyado
dito, mapababae man o lalaki.
Nanood nalang ako ng TV pagkarating ko ng opisina ni Dee. Wala naman kasi akong
gagawin habang naghihintay sa kanya eh.
Paminsan-minsan ay may tumatawag din sa telepono. Kadalasan ay mga kliyenteng

nagpapaschedule ng meeting.
Halos isa't kalahating oras na akong nakahilata sa couch habang nanonood ng TV ng

bigla nalang akong nagulat nang marahas na bumukas ang pinto ng opisina.
"Mama?!"
"Nasaan ang Mijares na 'yan? Babawiin kita sa kanya anak!"
Bigla akong nataranta ng makitang galit na galit si Mama na nakapamaywang sa pinto.
"Mama anong ginagawa niyo dito? Paano po kayo nakapasok?"
"Hindi na importante kung paano ako nakapasok. Nandito ako para kunin ka sa puder
ng walang hiyang Mijares na 'yan! Nasaan siya? Nasaan?!" Galit na galit na untag
nito.
"Mama huminahon ho kayo. Wala dito si Dee, nasa meeting siya."
"Eh di mabuti kung ganun. Halika na anak, sumama ka sa'kin. Uuwi tayo ng bahay."
Patay! Paano na 'to?!
"Mama sasama po ako sa in-"
Hindi ko na nagawang tapusin ang sasabihin ko ng biglang dumagundong ang

napakalamig na boses mula sa pinto.
Kung nakakamatay lang ang tingin marahil ay bumulagta na ako sa aking kinatatayuan.
Malamig na malamig ang ipinupukol nitong tingin sa akin at wala ring ka emo-
emosyon.
.
"So she's your mother. Huh, I thought you don't know her."
Nanlaki ang aking mga mata at hindi ako nakagalaw.
Hindi.
Hindi ito totoo di ba?
Nanaginip lang ako di ba?
NANDITO NA SI DEE!!!
♕GreatFairy♕
TUB 26: Sorry✔

"D-dee..."
"I can't believe you lied to me." Malamig na saad nito at parang hinahalukay niya
ang buong sistema ko sa paraan ng kanyang pagtitig.
"D-dee m-magpapaliwana-"
"Why am I surprised anyway? Women are of the same skin. I just can't believe I was
fooled... What a hopeless, terrible liar bitch." Nang-uuyam na wika nito.
Pakiramdam ko tinusok ng milyon-milyong punyal ang aking dibdib sa kanyang sinabi.
"Wala kang karapatang insultuhin ang anak ko! Kukunin ko siya sa puder mo!" Galit
na wika ni Mama at akmang susugurin ng sampal si Dee kaya mabilis ko siyang
hinawakan sa braso.
"Tama na Mama."
"You can bring your daughter Mrs. Pelaez and I don't want to see your faces inside
my territory when I come back." Malamig na saad ni Dee bago tumalikod.
"Dee sandali!" Tawag ko sa kanya at hinabol siya ngunit hindi manlang ito lumingon.
Dire-diretso itong pumasok ng private lift.
"Dee!!!!"
"Tama na anak. Umuwi na tayo."
"Pero Mama kailangan ko siyang makausap. Magpapaliwanag ako sa kanya." Nanginginig

na saad ko. Pakiramdam ko lumambot ang lahat ng buto-buto ko sa katawan.
Hindi ko kaya.
Hindi ko kayang nagagalit sa'kin si Dee.
Kailangan ko siyang makausap.
Kailangang ipagtapat ko sa kanya na hindi ko ginustong magsinungaling.
"Hindi siya nararapat sa'yo anak. Kailangan mong tanggapin 'yon."
Sunod-sunod akong umiling.
Hindi ko iyon matatanggap.
"Hindi Mama. Soulmate namin ang isa't isa. Kaya kami lang ang nararapat."
Nagsimulang bumalong ang mainit na likido sa aking mga mata hanggang sa naramdaman
ko ang masaganang pagdaloy ng mga ito sa aking magkabilang pisngi.
Pero wala akong pakialam. Kailangan kong sundan si Dee. Alam ko hindi ako matitiis
'non.
Magpapacute at magpa-puppy eyes ako sa harap niya para kausapin niya ako.
"Tama na anak. Hindi mo ba narinig ang sinabi niya? Ayaw ka na niyang makita."
Mahinahong wika ni Mama na ikinakirot ng aking dibdib.
"Hindi ako naniniwala. Nagbibiro lang siya Mama. Mahal ako 'non. Palagi niya kayang
sinasabi yun sa akin." Natatawang saad ko habang umiiyak.
Pinahid ko ang aking mga luha pati ang aking sipon na naki-epal sa aking pag-iyak.
"Pasensya na Mama, pero hindi kita masusunod. Kailangan kong sabihin sa kanya na
hindi ko siya niloloko."
"Anak!"
Hindi ko pinansin si Mama. Lakad-takbo akong pumasok ng public elevator para sundan
siya.
Hindi ko inalintana ang mga usiserang empleyado na nakasabay ko sa elevator.

Tinatanong nila kung bakit ako umiiyak pero hindi ko sila pinansin.
Dire-diretso akong lumabas pagkalapag ng elevator sa ground floor.
Tumakbo ako palabas ng lobby. Natatarantang tinawag ako ng mga kuya guard pero
dinedma ko sila. Tinungo ko ang parking lot para hanapin ang sasakyan ni Dee pero
wala na doon.
Baka umuwi.
Mabilis kong tinakbo ang daan para mag-abang ng taxi ngunit narealize kong wala
pala akong dalang pera. Naiwan ko pala ang bag ko sa opisina.
Nanghihinang napaluhod ako sa gilid ng daan.
Pambihira. Nagmumukha yata akong pulubi nito.
Bakit ba kasi nagmamadali ako? Hindi naman siguro lalabas ng Pilipinas ang dragon
na 'yon.
"BFF?"
Napaangat ako ng tingin ng makita ang dalawang pares ng sapatos sa aking harapan.
"Anong ginagawa mo dito sa gilid? Ang init-init nakaluhod ka diyan!"
"G-galit siya. Galit siya sa'kin BFF. Galit siya sa'kin!"
"Sinong galit? Teka tumayo ka nga muna." Inalalayan akong tumayo ni BFF kasi parang
napako ang tuhod ko sa semento.
"Ang akala niya niloko siya pero hindi. Hindi ko siya niloko BFF!" Bakit ganun?
Parang nagmistulang ilog ang aking mga mata dahil ayaw tumigil sa pagtulo ang aking
mga luha.
"Si Skeet ba ang tinutukoy mo?" Nanlulumong tumango ako kay BFF.
"S-sinungaling daw ako. Di ba BFF hindi totoo yun? Di ba hindi ako sinungaling?
Hindi ko naman sinasadya BFF eh. Hindi ko naman sinasadyang magsinungaling sa
kanya. Bakit hindi niya ako pinakinggan?"
"Shh... Tahan na BFF. Baka nagpapalamig lang siya ng kanyang ulo. Hayaan mo muna
siya." Niyakap ako ni BFF kaya lalo akong napahagulgol.
"Anak tara na." Pareho kaming napalingon ni BFF kay Mama.
"Ma'am Andrea?/Bianca?" Sabay na wika ni BFF at Mama sa isa't isa.
"K-kayo ang M-ama ni Nelnel?"

"Ako nga. Magkakilala pala kayo ng anak ko."
Nakita kong parang namutla si BFF at di-makapaniwalang nagpalipat-lipat ang kanyang

paningin sa aming dalawa ni Mama.
"M-magbestfriend p-po kami." Nauutal na wika ni BFF.
"Ganun ba? Kay liit nga naman ng mundo." Komento ni Mama.
Hindi ko na nagawang mag-usisa kung bakit sila magkakilala dahil lutang ang aking
utak.
Bakit ba ang lupit ng tadhana sa'kin? Nagpapakabait naman ako ah.
Si Dee. Bakit parang ibang tao siya kanina?
Bakit parang nandidiri siya habang nakatingin sa'kin?
Dahan-dahan kong inihakbang ang aking mga paa para tahakin ang daang maaring
pinuntahan ni Dee. Ngunit nakatatlong hakbang palang ako ng hinawakan ako ni Mama
sa braso.
"Umuwi na tayo anak." May simpatyang saad nito ngunit umiling ako.
"Hindi Mama, susundan ko si Dee. Sigurado akong kakausapin din ako 'non dahil hindi
niya ako matitiis. Mahal niya ako."
"Hindi anak. Hindi ka niya mahal. Kung mahal ka niya eh di sana hinayaan ka muna
niyang magpaliwanag. Pero anong ginawa niya? Itinaboy ka niya anak! Ayaw na niya
sa'yo. Hindi ka niya totoong mahal!"
Bigla akong napatigil at napatda sa aking kinatatayuan.
Hindi ako totoong mahal ni Dee?
Kaya ba ayaw niya akong makita?
Kaya ba ipinamigay niya ako kay Mama?
Lalong bumalong ang mga luha sa aking mga mata. Nanlalabo na rin ang aking paningin
ng dahil sa luha.
"H-hindi niya ako t-totoong m-mahal?"
"Oo anak kaya tara na. Sumama ka sa'kin."
Hinayaan ko nalang si Mama na akayin ako. Pinagbuksan niya ako ng pinto ng taxing
pinara ni BFF. Sumakay kami at naiwan si BFF pero hindi ko na nagawang magpaalam sa
kanya.
Hindi ako tumigil sa kakaiyak habang nasa taxi kami. Tahimik lang naman si Mama na
hinahagod-hagod ang aking likod.
Bakit ganito?
Bakit ang sakit-sakit ng aking dibdib?
Pinigilan ko ang sarili kong humagulgol dahil nakakahiya kay Kuyang taxi driver
ngunit hindi ko napigilan.
Walang hiya! Ang sarap palang mag-moment sa loob ng taxi.
Hindi ko na nasubaybayan kung paano kami nakarating sa harap ng bahay ni Mama.

Natauhan lang ako ng pinagbuksan pa niya ako ng pinto ng taxi.
Parang robot lang akong naglalakad papasok ng kanyang bahay. Hawak-hawak niya ako
sa kaliwang kamay na parang isa akong bata.
"Ito ang magiging kwarto mo. Magpahinga ka muna anak." Tumango lang ako at naupo sa
manipis na kama. Napabuntong hininga naman si Mama.
"Hayaan mo na yun, anak. Makakalimutan mo rin siya. Nandito na si Mama para hindi
ka na mag-iisa. Mahal na mahal kita anak, at hindi ako makakapayag na sasaktan ka
ng Mijares na 'yon." Puno ng simpatyang wika nito.
Pero nasasaktan na ako Mama.
Gusto ko sanang idugtong ngunit pinili ko nalang manahimik.
Humiga ako sa kama at ipinikit ang aking mga mata. At dahil nananakit ang aking mga
mata sa sobrang pag-iyak ay nakatulog agad ako.
Nagising ako sa malakas na pagpatak ng ulan sa bubong. Mababa at manipis lang ang
kisame kaya maririnig mo talaga ang bawat patak na nagmimistulang maliliit na bato
na tumatama sa bubong.
Alas singko ng hapon na pala ng tingnan ko ang oras sa maliit na bilog na wall
clock.
Ang tagal ko rin palang natulog. Hindi ako nakapag-agahan ngunit hindi ako
nakaramdam ng gutom.
Ang lungkot. Napakalungkot.
Naisipan kong itext si Dee para magsorry pero naalala kong hindi ko nga pala
nabalikan sa opisina ang bag at cellphone ko.
Niyakap ko ang dalawa kong binti at isinubsob ang aking mukha sa ibabaw ng dalawa
kong tuhod.
Ano ba 'tong mga mata ko. Nakikisabay rin sa pagluksa ng kalangitan.
******
KINABUKASAN....
Naalimpungatan ako sa sobrang pagkalam ng aking sikmura. Hindi nga pala ako
nakakain kahapon, nagtulog-tulogan rin ako kagabi ng ginising ako ni Mama para
kumain ng hapunan.
Tumila na rin ang ulan.
Naramdaman ko ang panginginig ng tuhod ko sa sobrang gutom kaya pinilit kong

bumangon.
Bakit ba kasi nag-inarte pa ako kagabi? Haaay....

Tinungo ko ang pinto at kinapa ang switch ng ilaw. Alas sais palang ng umaga.
Lumabas ako at tinungo ang kusina para maghanap ng puwedeng kainin. Sana meron.
Nagdiwang ang aking sikmura ng makitang may malamig na kanin sa loob ng rice
cooker. Natira siguro kagabi. Binuksan ko ang maliit na refrigerator at tumambad sa
akin ang piniritong isda sa loob mg mangkok. Tamang-tama.
Kumuha ako ng maraming kanin at isang isda. Hinugasan ko muna ang aking mga kamay.
Mas masarap kasing magkamay kapag pritong isda ang ulam.
Malamig na kanin at malamig na malamig na piniritong isda. Pak na pak sa malamig

kong umaga. Haaay...
Wala naman akong nakitang oven o heater kaya kinain ko nalang sa sobrang pagkagutom
ko.
Tumulo ang aking mga luha ng manuot sa lalamunan ko ang malamig na kanin at isda.
Walang hiya! Naiiyak ako sa sobrang tuwa. Sunod-sunod na pagsubo ang aking ginawa
na parang wala ng bukas. Muntik pa akong mabilaukan pero pinagpag ko lang ang aking
batok.
Dali-dali akong kumuha ng tubig pagkatapos kong kumain. Bahagya pang sumakit ang
aking tiyan. Marahil ay hindi maganda ang pagkikita ng pagkain at mga anaconda sa
aking tiyan.
Ano na ang gagawin ko ngayon?
Kailangan makausap ko ngayon si Dee kahit anong mangyari.
Pero wala akong perang pampasahe. Siguradong hindi naman ako bibigyan ni Mama.
Napatingin ako sa ibabaw ng ref.
Eh?
Wallet!
Napangisi ako.
Salamat angels ah? Salamat sa tulong niyo.
Kumuha ako ng isandaan at mabilis na ibinulsa. Wala sa sariling napatingin ako sa

kabuuan ko. Ganun pa rin pala ang damit ko simula kahapon.
Inamoy-amoy ko ang aking sarili. Mabango pa rin naman.
Nagtip toe ako patungo sa main door dahil baka magising si Mama ngunit...
"Saan ka pupunta anak?"
Waaah! Ano ba 'yan! Ang malas ko naman.
"Pupuntahan ko po si Dee at susubukan ko siyang kausapin." Kalmadong wika ko habang

nakahawak sa door knob.
"Hindi anak. Hindi ka maaaring pumunta pa doon. Dito ka lang." Nagtitimping wika ni
Mama.
Breath in.
Breath out.
Kaya mo 'yan Nisyel.
Mabilis kong pinihit ang door knob at tumakbo palabas.
Halos mapatalon ako sa tuwa ng makitang may paparating na taxi kaya mabilis ko
itong pinara.
Nakita ko namang hinahabol ako ni Mama ngunit nakahinga ako ng maluwag ng umandar
na ang taxi.
Mabuti nalang at hindi traffic kaya mabilis na nakarating ang taxi sa harap ng SDM
Empire. Eighty-nine pesos lang din ang binayaran ko.
Dali-dali akong bumaba pagkatapos kong makuha ang aking sukli at tumalilis papasok
ng building ngunit...
"Ma'am Nisyel hindi po kayo puwedeng pumasok." Wika ni Kuya Guard na humarang sa
aking harapan.
Huh?
"Nangtitrip ka ba kuya? Bakit hindi ako puwedeng pumasok eh dito ako nagtatrabaho?"
"Kabilin-bilinan ho ni Sir Skeet na huwag na huwag kayong papasukin pati ang nanay
niyo. Pasensya na po sumusunod lang kami ipinag-uutos." Malungkot na saad ni kuya.
Naramdaman ko na naman ang pagkirot ng aking dibdib.
"Bakit daw kuya? Ang alam ko healthy naman ako at walang nakakahawang sakit ah."
"Yun nga ipinagtataka namin Ma'am eh. Kahapon lang ang sweet-sweet ni Sir sa inyo
pero ngayon ayaw na kayong papasukin dito. Pero wala naman po kaming magagawa. Ayaw
naming mawalan ng trabaho kaya pasensya na ho."
Nanlumo ako at nag-umpisa na namang mamuo ang luha sa aking mga mata.
"A-ayos lang po mga kuya. Hihintayin ko nalang siya."
Nanginginig ang aking mga binti habang tinatahak ang parking lot.
Kaya mo 'yan Nisyel. Di ba isa kang dyosa? Kaya huwag kang susuko!
Naupo ako sa gilid at nangalumbaba. Tiniis ko rin ang mga nangangagat na lamok.
Kailangan makausap ko siya kahit anong mangyayari. No retreat. No surrender.
Isang oras din ang lumipas bago ko natanaw ang kanyang sasakyan kaya dali-daling
akong tumayo.
Ang gwapo talaga ni Dee.
Isang gray na armani suit ang kanyang suot at may suot rin siyang aviators. Malawak
ang parking lot kaya hindi niya agad ako agad napansin.
"Dee!"
Mabilis ko siyang sinunggaban ng yakap pagkatapos niyang masarado ang pinto ng

kanyang kotse.
"GET OFF." Malamig niyang saad at pilit tinatanggal ang nakapulupot kong mga kamay
ngunit hinigpitan ko lalo ang yakap.
"Sorry na Dee. Sorry na... Bati na tayo, please?" Umiiyak na saad ko.
"I SAID GET OFF ME." Tiim-bagang na wika nito.
"Anak bakit ba ang tigas ng ulo mo? Huwag kang magmakaawa sa Mijares na 'yan."
Narinig kong wika ng boses mula sa aking likod.
Sinundan pala ako ni Mama.
"Hindi! Di ba Dee bati na tayo?" Ngunit isang malamig na tingin lang ang ipinukol
sa akin ni Dee matapos niyang matanggal ang aking mga kamay sa kanyang katawan.
"Dee-"
"ENOUGH!" Napatalon ako sa pagtaas ng kanyang boses.
"Tara na anak." Iwinaksi ko si Mama at humakbang paatras. Pinaglipat-lipat ko ang

aking paningin sa kanilang dalawa habang umiiyak.
"Ang daya niyo! Ang daya-daya niyo! Bakit ba hindi kayo magkasundo?! Hirap na hirap
na ako! Kung ayaw niyong magkasundo eh di huwag! Bahala kayo sa mga buhay ninyo!
Ayaw ko ng mai-stress! Ayaw ko na talaga! I QUIT!!!" Madamdaming bulyaw ko sa
kanilang dalawa bago tumakbo.
Ayaw ko na.
Ayaw ko na sa kanila.
Babalik nalang ako sa ampunan.
Tama.
Babalik nalang ako sa totoong tinuring akong pamilya.

Tumatakbo akong tumawid sa kalsada at nanlalabo ang aking paningin sa sobrang pag-
iyak kaya hindi ko namalayan ang pag-ugong ng dumadaang truck...
SCREEEEEEEEEEECH!
"Mahabaging Diyos! Ang babae! Ang babae!"
Sigawan ng mga tao sa paligid ang huli kong narinig bago nagdilim ang aking
paningin.
* * *
IMPORTANT NOTE: The rest of the chapters were made private because of some explicit
content. Exclusive for followers only. If you want to read until the end, follow
these steps: Remove the story from your library then follow my profile. After that,
add the story again. You can unfollow afterwards. Thank you!
Or... Pag hindi pa rin umobra, remove the story then log out your account. Patayin
ang cellphone at on ulit. Log in your account again then add the story again.
♕GreatFairy♕
TUB 27: Tears✔

AMETHYST'S POV (Skeet's Mom)
Galos-galos na katawan.
Putok ang mga labi.
Naliligo sa sariling dugo.
Hindi ko napigilang mapaiyak matapos naming makausap ang saksi sa pagkakabundol kay
Nisyel. Kusang sumuko ang driver ng truck matapos ang hindi sinasadyang aksidente.
Ang sabi ng mga nakasaksi naka-green daw ang traffic lights kaya walang kasalanan
ang driver dahil bigla nalang sumulpot si Nisyel sa gitna ng kalsada.
Parang nadudurog ang aking puso ng makita siya kanina na walang malay na nakahimlay
sa stretcher habang ipinapasok sa emergency room.
Bakit kailangang mangyari ito sa kanya?
Anong kasalanan niya para parusahan siya ng ganito ng pagkakataon?
Si Nisyel na walang ginawa kundi ang magpakita ng kabutihan sa kanyang kapwa.
Napapangiti niya ang sinumang nasa paligid niya.
Maaaliw ka sa tuwing kakausapin mo siya.
Masayahin siyang babae sa kabila ng pinagdaanan niya.
Marami kang matutunan sa kanya kahit sa simpleng biro niya.
Unang kita ko palang sa kanya nahulog na agad na ang loob ko dito.
Napakadali niyang mahalin.
Dahil sa kanya nagkasundo ang aking mga anak.
Dahil sa kanya muling bumalik ang dating Skeet Alvan ng aming pamilya.
Dahil sa kanya nakita ko ang iba't ibang emosyon ng aking anak.
Napangiti at napatawa niya si Skeet, higit sa lahat napaiyak niya ito.
"DANG IT!"
"THIS ALL MY FAULT!"
Napahikbi ako habang pinagmamasdan si Skeet na paroo't parito sa harap ng pinto ng

emergency room. Napapasabunot ito sa kanyang buhok at umiiyak.
Umiiyak ang anak ko. Sinisi niya ang kanyang sarili sa nangyari kay Nisyel.
Ito ang kauna-unahang pagkakataong muli ko siyang nakitang umiiyak sa loob ng

mahigit dalawampung taon.
"This is all my fault! This is all my fault!" Paulit-ulit na sambit nito habang
umiiyak. Parang sinaksak ng paulit-ulit ang aking dibdib na masaksihang naghihirap
ang kalooban ng aking anak.
"Tama na Kuya, malalagpasan 'to ni Ate. Malalagpasan niya 'to." Umiiyak na sambit
ni Gold at niyakap ang kanyang kuya.
Gusto ko sanang matuwa na nakikita kong magkalapit na ang dalawa pero sa maling
pagkakataon pa. My son looks so weak and devasted.
Napatingin ako kay Andrea na nakapangalumbaba sa sahig at nakasandal sa pader ng

ER. Tulala ito ngunit masaganang umaagos ang mga luha sa kanyang mga mata. Hanggang
ngayon hindi ko pa rin lubos maisip na siya ang ina ni Nisyel.
Hindi ko alam kung ano ang nagtulak sa akin pero nilapitan ko siya at ginaya ang
kanyang posisyon. Niyakap ko siya at isinandal ang kanyang ulo sa aking balikat.
Isa rin akong ina at alam ko kung ano ang pakiramdam na nasa panganib ang sarili
mong anak.
"Ang sama-sama ko. Ang sama-sama kong ina!" Impit na wika nito sa gitna ng kanyang
paghikbi.
"K-kasalanan ko ito! Sana ako nalang! Sana ako nalang ang nabangga! Sana ako
nalang!" Humagulgol ito at gumanti sa akin ng yakap.
"Tatagan mo ang loob mo Andrea. Manalig tayo sa Itaas. Hindi Niya pababayaan si
Nisyel." Pag-aalo ko sa kanya sa gitna ng aking pag-iyak.
"N-natatakot ako! Natatakot ako Amethyst. Baka... baka iwan ako ng anak ko. H-hindi
ko iyon kakayanin! H-hindi ko kaya! Kasalanan ko kasi 'to lahat. S-sana hinayaan ko
nalang siya. S-sana hindi ko nalang siya kinuha kay Skeet."
Umiling-iling ako.
Magsisi ka man Andrea, hindi mo na maibabalik ang lahat.
GOLD'S POV (Skeet's sister)
Parang bombang sumabog sa gitna naming lahat ng malaman namin kaninang nabundol ng
ten-wheeler truck si ate Nisyel.
Nasa mall kami ni mommy 'non at nasa Cebu naman sina daddy at kambal kaya hindi
sila nakarating. Nabigla nalang kami ng tumawag si kuya habang umiiyak at sinabing
nandito siya sa Suarez Medical Center.
I felt like my heart stopped beating when I saw her lying in a stretcher covered
with so much blood.
Walang tigil sa pagluha ang aking mga mata habang yakap-yakap ko si Kuya Skeet.
Higit kaninuman alam naming siya ang pinaka nasasaktan. Puno ng katanungan ang
aming isip kung paano humantong sa ganito ang lahat.
Ngayon ko lang din nakitang umiyak si kuya. Wala siyang pakialam kahit nagmumukha
na siyang basang sisiw. Pulang-pula ang kanyang mukha hanggang leeg. Naghahalo na
rin ang kanyang pawis at mga luha. Duguan ang kanyang damit dahil siya mismo ang
nagdala kay ate Nisyel dito sa ospital. Ang sabi nila sa harap daw mismo ng company
nabundol si ate.
Ramdam ko ang panginginig ni kuya. Ang lakas-lakas din ng tibok ng puso niya. Alam
kong sundol sa langit ang kabang nararamdaman niya ngayon.
Papa God sana po tulungan Niyo si ate Nisyel. Hindi po namin kakayanin kung
mawawala siya.
Mahal ko si ate Nisyel, hindi dahil girlfriend siya ni kuya. Mahal ko siya bilang
siya. Pinaramdam niya sa akin ang pagmamahal ng isang ate kahit sandaling panahon
palang kami nagkakilala at nagkasama.
Hindi ko tuloy mapigilang itanong sa sarili ko, bakit si ate Nisyel?
Bakit sa bilyon-bilyong tao siya pa?
Wala naman siyang nagawang masama para parusahan siya ng ganito. Ang bait-bait nga
niya at masayahin. Kahit sa ibang pagkakataon kami nagkakilala alam kong mahuhulog
pa din ang loob ko sa kanya. Hindi mahirap mahalin si ate dahil wala na yata akong
mapipintas sa kanya. Bukod sa taglay niyang kagandahan ay ubod din siya ng bait.
Naalala ko ang unang araw na niyakap niya ako dahil inaway ako ni kuya Skeet. Yun
ang pinakaunang pagkakataon na nakaramdam ako ng kakampi. I know Mom and Dad loves
us all at wala silang pinapanigan sa amin kaya hindi nila alam kung ano ang
nararamdaman ko sa tuwing niri-reject ako ni kuya.
Hindi ko rin alam kung anong ginawa ni ate Nisyel ngunit nabigla nalang ako isang
araw na kinatok ako ni kuya Skeet sa aking silid at sinunggaban ng yakap. Iyon din
ang kauna-unahang pagkakataong kinausap niya ako na kaming dalawa lang.
I'm very sorry princess.
Hindi ko makakalimutan ang araw na 'yon. Ang araw na humingi ng sorry sa'kin si
kuya. Tinawag pa niya akong princess. Si daddy at kambal lang kasi ang tumatawag sa
akin ng ganun.
Alam kong malaki ang naging papel ni ate sa pagbabago ni kuya. Noon madalas siyang
nasa business trip o di kaya tumambay sa penthouse niya at malimit lang umuuwi sa
mansyon. Ngunit nang dahil kay ate Nisyel nagbago ang lahat. Natuto siyang makitawa
sa usapan at nakita ko rin kung gaano niya kamahal sa ate.
Sa tuwing dinadala niya si ate Nisyel sa mansyon ay parang may fiesta. Maraming
handa at niri-request niya palagi sa mga katulong na iluto ang mga paborito ni ate.
Kahit matakaw kumain si ate ay nakakatuwa siya. Yung tipong mawiwili ka sa
kakatitig sa kanya habang kumakain siya. Kaya nga palagi kong nahuhuli si kuya na
nakatitig kay ate at wala sa sariling ngumingiti.
Hindi nga nagtagal ang paboritong pagkain ni ate Nisyel na estopadong manok ay
naging paborito na rin ng buong pamilya. Natutunan ko rin sa kanya kung paano
kumain na nagkakamay. And it was really fun.
Kung totoo ngang may anghel na bumaba sa lupa ay masasabi kong si ate Nisyel ang
anghel na ibinigay sa amin. Binago niya lahat. Binago niya ang aming pamilya.
She made us realize the real meaning of love. And she herself is a living symbol of
love.
Sa tuwing naalala ko ang araw na unang kumain ng onions si kuya Skeet ay gusto kong
magpagulong-gulong sa kakatawa. Kitang-kita ko kung paano siya ngumiwi noon pero
ipinakita niya pa rin ang perpektong ngiti niya kay ate Nisyel.
Pinakasusumpa ni kuya ang sibuyas dahil ayaw niya raw ng amoy nito. Ang sabi nga ni
mommy nung bata pa raw si kuya ay nagkulong daw ito sa banyo ng school dahil nakita
niya ang picture ng sibuyas sa chart.
Sa maikling panahon ay nakita ko kung gaano niya kamahal si ate Nisyel. Handa
siyang gawin ang lahat.
Pero bakit ganun?
Kung sino pa ang pinaka importanteng tao sa buhay mo ay 'yon pa ang pilit inaagaw
sa'yo ng traidor na tadhana?
Sabay-sabay kaming napatayo ng bumukas ang pinto ng emergency room at lumabas ang
doktor at sandamakmak na nurses na akay-akay ang walang malay na si ate Nisyel.
"W-what's happening Doc?" Natatarantang tanong ni mommy. Si kuya naman ay pilit

nilalapitan ang stretcher ni ate Nisyel ngunit hinaharang siya ng mga nurses.
Maraming nakakabit kay ate at may oxygen din.
"DANG IT! LET ME HOLD MY GIRLFRIEND!" Umiiyak na sigaw ni kuya at nakikisiksik sa

mga nurses kaya hinuli ko siya at niyakap siya mula sa likod.
"Kuya huminahon ka."
"She lost a lot of blood and we need to transfer her to the ICU. Masyadong kritikal
ang kalagayan ng pasyente, don't bother about the blood, may available namang type
B na dugo sa blood bank. The patient needs to undergo several tests, lalo na sa
kanyang ulo. Ang kailangan niyo lang gawin ay manalangin na sana makipagcooperate
ang katawan ng pasyente. Excuse us, nagmamadali kami." Ani ng doktor at
nagmamadaling sinundan ang mga nurses na nagdala kay ate.
Loud gasps filled the hospital's hallway. Napabitaw ako sa pagkayakap kay kuya
dahil biglang nanginginig ang aking katawan.
It can't be?!
"AAAAHHHH!"
"Diyos ko! Anak!"
Nataranta si mommy ng malakas na sinuntok ni kuya ang pader kaya bumusawit ang dugo
mula sa kanyang mga kamay.
"DAMN IT!"
Hindi pa nakuntento sa kuya, pinagsisipa niya ang mga upuan kaya tumaob ang mga ito
kahit gawa sa steel.
"A-anak huminahon ka..."
"I can't lose her mom! I can't!" Parang bata na umiiyak si kuya at sumubsob sa
balikat ni mommy.
"Hindi siya mawawala anak. Manalig ka."
BLAAAG!
Napakislot kaming lahat ng biglang natumba si tita Andrea.
"Andrea!"
Mabilis na dinaluhan ni mommy si tita na nahimatay. Hindi ko nagawang lumapit

bagkus ay unti-unting humakbang ang aking mga paa.
Tumalikod ako at tinahak ang chapel ng hospital.
Papa God parang awa Niyo na oh. Tulungan Niyo naman si ate Nisyel. Bigyan Niyo po
siya ng lakas para lumaban. Kailangan siya ni kuya, kailangan namin siyang lahat.
Napakabuti niyang tao kaya bigyan Niyo naman po kami ng pagkakataong masuklian ang
lahat ng kabutihan niya. Hayaan Niyo naman po kaming ipakita sa kanya kung gaano
namin siya kamahal. Bigyan Niyo po kami ng pagkakataong makasama siya. Iligtas Niyo
po siya sa kapahamakan. Maraming salamat po.
BIANCA'S POV
Taranta akong nagmaneho papuntang hospital ng mabalitaan ko mula sa mga empleyado

ng SDM Empire na nabundol daw si BFF.
Ang bilis-bilis ng tibok ng puso ko. Namamawis rin ang aking mga kamay. Hindi ko
alam kung paano ako nakarating na buhay sa hospital sa sobrang panginginig ng
katawan ko. Agad akong nagtungo ng information para magtanong.
"Miss si Nisyel Love Borora?" Nagitla ako ng umiling-iling ang babae bago sumagot.
"Nasa ICU ho Ma'am."
Nanlaki ang aking mga mata at natutop ko ang aking mga bibig.
No!
BFF naman eh!
Dali-dali kong tinungo ang ICU at naabutan ko sa labas si Skeet at Gold na parehong
umiiyak.
"A-anong nangyari? Anong nangyari sa BFF ko?" Tanong ko sa nanginginig na boses.
Walang sumagot sa akin. Biglang tumayo si Skeet at umalis. Sinipa pa nito ang
upuang nadaanan niya kaya tumalsik. Tiningnan lang ako ni Gold at umiling habang
umiiyak.
Sumilip ako sa glass window ng ICU. Ngunit halos hindi ko makita si BFF na
pinagkukumpulan ng maraming doctor at nurses.
Niri-revive siya!
Parang piniga ang aking dibdib.
Bakit?
Bakit si BFF pa?
ANDREA'S POV
Nagising ako na puro puti ang aking nakikita.
"Kamusta na ang pakiramdam mo?" Napatingin ako sa pinanggalingan ng boses.
"A-amethyst?" Bumuntong hininga ito. Namamaga ang kanyang mga mata.
"Nahimatay ka kanina ng makita siya." Bigla akong napabangun sa hospital bed.
"Ang anak ko! N-nasaan na ang anak ko?!"
"N-nasa ICU na siya Andrea."
"K-kailangan ko siyang puntahan. K-kailangan ako ng anak ko."
"Sigurado ka bang maayos na ang pakiramdam mo?"
Tinanguan ko si Amethyst at tumayo ngunit bago kami lumabas ay hinawakan niya ang
aking kamay.
"Magpakatatag ka Andrea. Magpakatatag ka para sa anak mo."

"Maraming salamat Amethyst dahil sa kabila ng lahat tinutulungan mo pa rin ako."
"Huwag na muna nating pag-usapan ang nakaraan Andrea. Ang mahalaga ngayon ay ang
kaligtasan ni Nisyel."
Sabay naming tinungo ang ICU kung saan may kalalabas lang na doktor.
"Who's the immediate family of the patient?"
"Ako ho ang ina niya doc."
"Kailangan niyong pirmahan ang waiver na 'to Misis. Nagkaroon ng internal bleeding
ang ulo ng pasyente dulot ng malakas na pagkakabagok nito at may nakita rin kaming
mga bubog sa kanyang mga mata. Kaya kailangan niyang sumailalim ng dalawang
operasyon. And we need an eye donor as soon as possible."
"WHAT?!!!" Tumaas ang boses ni Skeet na kakarating lang.
"Gusto ko lang kayong paalalahanan bago niyo pirmahan ang waiver na 'yan. Kritikal
ang kalagayan ng pasyente dahil sa tinamo niyang impact ng aksidente. The patient
has only 50 percent survival. Ibig sabihin ay hindi tayo makakasigurado kung
magiging successful ang operation." Mahabang paliwanag ng doktor.
"THEN DO EVERYTHING TO SAVE HER LIFE!" Malakas na sigaw ni Skeet bago sinakal ang
doktor.
♕GreatFairy♕
TUB 28: Regrets✔

Wishing something you shoudn't have done and brooding over the things you supposed
to have done instead, is called regret. -greatfairy
SKEET'S POV
I don't trust women. Nah. Scratch that, I despise them. They're nothing but a
disguised witch ready to trick men.
But my mom will always be an exception, she's amazing just the way she is. My
sister is a brat and I don't like her.
Women are clever and pretentious and I will never let myself fall for their traps
again. No. Not ever.
But I never thought I would eat my own words. Definitely I was choked by them.
Everything else changed when she came to my life.
She's my world, my everything. She put up every broken piece of me. She filled the
emptiness in my heart. She changed me completely into a different person,
definitely a better person.
Her smile completes my every day. Her laugh made me leave everything behind and
live like there's no tomorrow. She is an epitome of innocence and beauty.
She's an angel literally sent from above to love me. She's my heart, the air I
breathe, my love, my Nisyel.
The first time I saw her, she already captured my heart. She was looking at her
reflection in the tinted glass door of my office, I find her stupid though. Isn't
she aware that I can see her from the inside? But I felt my heart beat fast when I
got to see her closer. She's not just an angel, she's a goddess for damn sake!
I tried to suppress my feelings for her, but I failed. And that was the sweetest
failure I ever had. I chained my heart but she is like a living key that unchained
it easily and fastly.
My love for her is a whirlwind, I fell for her too fast and too hard.
Alam niyo Sir, *sob* yun ang hirap sa inyo eh! *sob* Ang baba ng tingin niyo sa
inalagaan kita pero hindi mo pa rin alam na nililigawan kita! Hindi mo alam na
gusto kita!!!! STUPID!
I couldn't restrain myself from smiling every time I remember the day she confess
her feelings for me. That was an unexpected revelation from her. She's too
innocent, yet straight forward.
I felt like flying without wings when she said she loves me too.
But I hate how destiny plays our fate. It messed up everything about us. Why of all
people, she happened to be the bestfriend of the woman I loathe the most? Worst is,
she happened to be a part of the family I despise to the core since I was young.
"Dee bakit ka may litrato ni Mam- Ang ibig kong sabihin bakit ka may litrato ni
Andrea Pelaez?" She asked out of the blue.
"Just don't mind that Mee. Why? Do you know her?"
"W-wala naman Dee. Hindi ko siya kilala. Ngayon ko nga lang nakita yan eh.
Naikwento kasi sa'kin ni Mommy Amethyst na pinagtangkaan ng babaeng yan ang buhay
mo noon." She answered nervously. I wonder why.
"Yeah. She did." I answered through gritted teeth. I cannot forgive the Pelaez' for
messing up with my family. Not even in a single chance.
She's my weakness and I can't bear to see her cry, it kills me. But when I
discovered her terrible lies, I lost my senses. I thought she's real and pure but
she lied to me! It fvcking damn hurts!
Was she just toying over me all this time?
Did she plan to make me fall for her and dump me like a useless trash after she's
done playing my feelings?
She's a con artist! How could she!
The thought of her fooling me all along breaks me into tiniest pieces.
I thought she's different.
I thought she's innocent.
I thought she's a decent woman.

But it turned out to be the otherwise.
"D-dee..." she uttered nervously while staring at me. Her lips are trembling in
fear. Yeah, she should be.
"I can't believe you lied to me."
"D-dee m-magpapaliwana-" I cut her off.
"Why am I surprised anyway? Women are of the same skin. I just can't believe I was
fooled... What a hopeless, terrible liar bitch." I felt a stab in my heart when I
see hurt written over her face. But no, she's an extraordinary con artist. I won't
let myself fall for her tricks.
"Wala kang karapatang insultuhin ang anak ko! Kukunin ko siya sa puder mo!"
"Tama na Mama." I looked away when she held her mother.
"You can bring your daughter Mrs. Pelaez and I don't want to see your faces inside
my territory when I come back." I said coldly and turned my back from them. The
sight of them together is suffocating and it slowly kills me, too painful and
unbearable.
"Dee sandali!" I heard her called me from behind. I wanted to go back and hug her
tight but I didn't. I'm hurt. Terribly hurt.
She's my kryptonite. I love her so much but it's too painful to be with her.
I let myself drowned from alcohol to forget everything but it was totally useless.
Whether what state my mind is, she never leaves my mind. She has totally invaded my
whole being. I am the colony and she is the heartless colonizer.
But I realized I am not a Mijares for nothing. I am strong and nobody dares to mess
against me.
She's just a mere woman and I can forget about her, well I have to.
I banned her from my company. That way I can easily forget about her, as well as I
could get even from her.
But who am I fooling around?
I can see her face in every corner of my office.
The way she smile, laugh, and even the way her brows raise whenever she's thinking
about random things.
I feel empty. Too much silence is too deafening.
Damn! Should I fvcking change an office now?
No. It sounds coward.
I will never show to her I'm affected. I won't let my guards down.
But I realize I am just fooling myself.
"Dee!"
I was taken a back when she suddenly appeared out of nowhere. I wasn't able to
prepare when she grabbed me into hug. I closed my eyes for a second. Damn! I missed
her!
"GET OFF." I said sternly and tried to get her hands off my body. But she is too
persistent. She even hugged me tightier, and it feels so good. But I have to
control myself before I lose my sanity and drag her into my office.
"Sorry na Dee. Sorry na... Bati na tayo, please?" I felt a pang on my chest when I
see her cry.
"I SAID GET OFF ME." I said almost losing my senses.
"Anak bakit ba ang tigas ng ulo mo? Huwag kang magmakaawa sa Mijares na 'yan."
Her bitch mother suddenly came up.
"Hindi! Di ba Dee bati na tayo?" She whined like a child.
"Dee-"
"ENOUGH!" I said through heavy breath. I should get away with her right now.
Thankfully, I was able to get her grip off my body.
"Tara na anak."
But I was surprised when she stepped back while her tears flow freely from her
eyes.
"Ang daya niyo! Ang daya-daya niyo! Bakit ba hindi kayo magkasundo?! Hirap na hirap
na ako! Kung ayaw niyong magkasundo eh di huwag! Bahala kayo sa mga buhay ninyo!
Ayaw ko ng mai-stress! Ayaw ko na talaga! I QUIT!!!" She exclaimed nonchalantly. I
can see how desperate she is.
I was stunned for a while when she ran away.
SCREEEEEEEEEEECH!
"Mahabaging Diyos! Ang babae! Ang babae!"
I witnessed how that fvcking truck hit her helpless body.
That moment I lose my breath, my heart tightened.
I felt like the world collapsed.
Trembling in fear, I ran to see her.
"Mee! Please wake up my love!" But I've got no response from her. My heart is
pounding too fast and I can almost hear it.
No, no, no. This can't be!
I can't lose her!
"Please, please hold on my love. I'll bring you to the hospital." But I was like
talking to a stone.
I never knew how I was able to reach the hospital.
Damn it!
This all my fault!
I'm an asshole!
I'm a dumbass!
Only if I just listened to her.
Only if I have just accepted her sorry.
Only if I have just talked to her.
Only if I have just hugged her, she wouldn't have ran away.
DANG ONLY IF'S!!!
How stupid I am to ignore her!
She wouldn't be here in this hospital fighting for her life.
She wouldn't be suffering from those pains.
I couldn't forgive myself if I lose her!
I'm sorry... I'm really sorry Mee! Please hold on my love. I can't live without you
Mee. I would rather die if I lose you. I love you so much... I'm sorry...
"Kailangan niyong pirmahan ang waiver na 'to Misis. Nagkaroon ng internal bleeding
ang ulo ng pasyente dulot ng malakas na pagkakabagok nito at may nakita rin kaming
mga bubog sa kanyang mga mata. Kaya kailangan niyang sumailalim ng dalawang
operasyon. And we need an eye donor as soon as possible."
"WHAT?!!!" My voice raised upon hearing what the doctor said.
"Gusto ko lang kayong paalalahanan bago niyo pirmahan ang waiver na 'yan. Kritikal
ang kalagayan ng pasyente dahil sa tinamo niyang impact ng aksidente. The patient
has only 50 percent survival. Ibig sabihin ay hindi tayo makakasigurado kung
magiging successful ang operation."
How dare he?
"THEN DO EVERYTHING TO SAVE HER LIFE!" I shouted before I held his neck.
"Skeet!/Kuya!"
"YOU SAVE MY GIRLFRIEND'S LIFE OR ELSE I WILL BURN THIS HOSPITAL, GOT THAT?!"
"W-we w-will d-do e-everything we can Mr. Mijares."
I gave him a daggering look before I release his neck.
My beloved Nisyel needs me.
She needs my eyes.

If that what it takes her to forgive me.
I would give up everything for her.
I love her. I really love her... more than my life.
♕GreatFairy♕
TUB 29: Life Support✔

SKEET'S POV
If I could only take her place in that hospital bed, I would never hesitate to do
it. Seeing her in that state rips my heart.
Why does it has to be her?
Is this my karma?
Is this what I get from hurting her?
If this just a dream I will force myself to wake up and never sleep again.
But my heartbeat says it all. She is in critical, and it hurts that I can't do
anything to lessen her sufferings.
I want to shout. I want to yell the world for letting this happen to her but I
always end up blaming myself again and again.
"Doc may improvement na ba?" Mom asked the doctor who got out from the ICU.
"Sinasalinan na siya ng dugo sa ngayon Mrs. Mijares. Ang magandang balita ay may
nagvolunteer na magiging eye donor ng pasyente."
"Talaga po Doc? Sino naman po?" Gold asked almost hysterically. Her eyes were still
red from crying. I know she loves Nisyel as well, and I'm too blind to notice that
before.
"She is actually a friend of mine. Sad to say she is a dying cancer patient. Do you
happen to know Adrianna Colleen Pelaez?"
Adrianna Colleen Pelaez.
The name sounds familiar. I just can't remember her.
Tss. It's not important whether I know her or not anyway. I want to thank her for
such generosity. But still I would willingly give my eyes to my Nisyel if she
didn't happen to donate hers.
"Kilala mo ba siya Andrea?" Suddenly Mom asked my Nisyel's mother. I don't want to
talk to her yet. I hate her but it doesn't change the fact that she's my beloved's
mother. Maybe eventually I could fix things about us, but definitely not now.
"Andrea?"
"Ayos ka lang ba Andrea? Natulala ka. Kilala mo ba yung Adrianna Colleen Pelaez?"
"O-oo. A-anak siya ni daddy sa labas."
Mom gasp in surprise. I don't want to hear their story anyway. I only think about
my Nisyel. Dang it! I miss her already.
"M-may kapatid ka pa pala. Akala ko mag-isa ka lang."
"Mahabang istorya Amethyst eh, hindi ko lang akalaing may sakit pala siya. Ang alam
ko bata pa siya, kasing edad lang yata ni Nisyel. Noong mga panahong nakulong kasi
kami ni mommy ay nambabae si daddy."
"Kung ganun dapat pala natin siyang pasalamatan sa pagbibigay niya ng kanyang mga
mata kay Nisyel."
"Doc maaari ko bang puntahan ang kinaruruonan ng kapatid ko?"
"Sure. This way Mrs. Pelaez."
******
"We will do everything we can. Pero inuulit ko, we cannot guarantee the full
success of this operation. Apektado ang utak ng pasyente dahil sa internal
bleeding. It's either she will not survive the operation or she will survive but
she will lost her memory forever. Worst is, if she will survive the operation, may
posibilidad ding babalik sa pagkabata ang kanyang isip. Let's just pray for her
survival. 'Yon lang, excuse us."
"FVCK!!!"
"Mahabaging Diyos!"
"Magtiwala tayo sa Itaas apo. 'Yon ang kailangan ngayon ng girlfriend mo.
Naniniwala akong hindi niya ito pababayaan. Magtiwala ka." Grandma said in the
midst of her tears. They just arrived from a vacation.
"W-what if she.... Dang it! I can't let her go. I can't! I'll die if I'll lose her
grandma."
"Huminahon ka apo. Hindi makakatulong ang pagwawala mo sa kalagayan niya."
I am walking back and forth outside the operating room. It's been six hours yet
nobody gets out of the room.
Please... Please hold on my love. I'm waiting for you. We haven't had our first
date right?
There's no way I'll gonna let her go. No way.
"Pumirmi ka naman kuya oh. Nahihilo na ako sa'yo." Gold exclaimed irritably.
"How could I calm down when my girlfriend is fighting for her life right now? Huh!
It's been six hours yet nobody gets out of that room! Now tell me how could I stay
calm when I don't have a dang idea what's going on inside that room?! You don't
understand me because you're not on my shoes! Dang it!"
"Skeet! You don't have to cuss at your sister! For Pete's sake malaki na kayo!
Hindi na kayo mga bata! Hindi kayo nakakatulong sa sitwasyon!"
"Mom she-"
"Shut up Skeet! Pinapalala mo lang ang sitwasyon."
"Pareho lang naman *sob* tayong nag-aalala *sob*kay ate Nisyel kuya eh. *sob*Kung
iisipin kasalanan mo naman kung bakit nandito si ate! Pinabayaan mo kasi siya!"
"Gold huwag kang ganyan sa kuya mo, ano ba?"
I was taken a back. She's right. It's all my fucking fault!
"I-i'm sorry princess. I didn't meant to-"
"Naiintindihan naman kita kuya eh. Pasensya na rin. Mahal ko din si ate kuya at
abot langit din ang pag-aalala ko sa kanya."
How could I forget? Everybody loves my Nisyel.
"Where's the family of Miss Borora?"
I don't understand what I'm feeling when the operating room's door finally opened.
"How's my girlfriend?!" I asked nervously.
But my heart beats fast when the doctor moved his head disapprovingly.
"WHAT HAPPENED TO MY GIRLFRIEND? TELL ME!"
"Skeet!"
"We did everything we can but I'm sorry... Successful ang eye operation niya pero
kumalat na talaga sa utak niya ang dugo. Life support nalang ang bumubuhay sa
kanya. Hindi nagrerespond ang katawan niya sa-"
"STOP! I DON'T WANT TO HEAR IT ANYMORE! GET LOST!"
"Aaaaaah! Sh*t!"
"Anak tama na. Hindi pa humihilom ang sugat sa mga kamay mo huwag mo nang dagdagan
pa."
I don't care about my wounds. My heart is wounded anyway.
"I don't believe him, Mom! My Nisyel is a strong woman and she won't leave me
right? She won't." My voice cracked. Could there be any worse than this?
ANDREA'S POV
Ang anak ko!
Hindi maaari! Mabubuhay siya.
"H-hindi totoo 'yan! Anong klaseng mga doktor kayo?! Bakit hindi niyo magawang
iligtas ang anak ko?!"
"Tita Andrea..."
"Gold anong klaseng mga doktor sila? Mga wala silang kwenta."
"Tita...."
"Di ba malakas ang anak ko? Hindi siya puwedeng mawala. Hihingi pa ako ng tawad sa
kanya. Sasabihin ko sa kanyang pumapayag na ako sa relasyon nila ng kuya mo.
Hahanapin pa namin ang Papa niya eh. Hahanapin pa namin, pero bakit?"
"Tita tama na..."
Umiling-iling ako. Nanghihina ang aking mga tuhod. Pakiramdam ko pinagsakluban ako
ng langit at lupa.
Bakit ganun ang tadhana?
Hindi niya ba hahayaang makasama ko ang anak ko?
Matagal na panahon kong pinagtiisan na hindi siya makasama.
Bibigyan ko pa siya ng kumpletong pamilya.
Bakit ba ang lupit ng pagkakataon?
Ganun na ba ako kasama noon para parusahan niya ako ng ganito?
Pinagsisisihan ko naman ang lahat ah. Pinagsisisihan at pinagbayaran ko na ang

lahat ng nagawa ko.
"Hindi ako naniniwala sa mga doktor na 'yon Gold. Di ba mabait na bata naman ang
aking anak? Hindi siya pababayaan ng Diyos di ba?"
Sobrang hina na ng pakiramdam ko at parang bibigay na ang katawan ko anumang oras.

Hindi ko kakayaning mawala siya. Ano pang silbi ng buhay ko kung wala naman ang
aking anak.
"Hindi siya puwedeng mawala. Hindi! Siya nalang meron ako! Siya nalang!"
Lalo akong nanghina ng puro iyak lang ang itinugon nila sa'kin.
Sumilip ako sa operating room kasunod ni Skeet ngunit para akong pinapatay ng
paunti-unti sa aking nakikita.
Nakabenda ang kanyang buong ulo at mukha at maraming aparatus na nakakabit sa

kanyang katawan.
"Love please?" Walang tigil sa pagtulo ang aking mga luha habang pinagmamasdan si
Skeet na umiiyak sa tabi ng aking anak. Para siyang gusgusing bata na nagwawala
dahil iniwan ng ina.
"Do you want me to say sorry to your Mom? I'll do it right away. Just... Just don't
leave me like this Mee... I can't!"
"Do you want me to eat a lot of onions? I can bear its awful odor..."
"Do you want me to buy all your favorites?"
"Or do you want me to speak Tagalog? Di ba gusto mo 'yon love? Di ba palagi mong
sinasabi 'yon sa'kin? Di ba ayaw mong nag-ienglish ako? Ayan nagtatagalog na ako
Mee. Gumising ka na please?"
Kumawala ang malakas na hikbi sa aking bibig.

Bakit hindi ko agad nakita ang pagmamahal niya sa aking anak?
Kung hindi ba ako dumating sa kanilang buhay ay hindi humantong sa ganito ang anak
ko?
Kasalanan ko ang lahat ng ito. Kasalanan ko.
Sana nakuntento nalang ako na tingnan mula sa malayo ang aking anak.
Sana hindi ko nalang ginambala ang kanilang relasyon.
Kung sana nanahimik nalang ako, hindi pa sana nasaktan ang anak ko.
Hindi sana siya naaksidente.
Hindi sana siya nag-aagaw buhay.
Madaming sana...
Pero hindi ko na maibabalik lahat.
Nagkamali ako.
Pero sana ako nalang ang pinarusahan at hindi ang anak ko. Masyado pa siyang bata
at marami pa siyang dapat maranasan sa buhay.
SANA...
Sana ako nalang ang namamatay.
A/N: Adrianna Colleen Pelaez' story on the Wrath of His Revenge.
♕GreatFairy♕
TUB 30: Holding on✔

Sixteen months later....
SKEET'S POV
Hi Love!
Happy, happy birthday! Masaya ka ba ngayon? I hope you are. Magugustuhan mo kaya
ang regalo ko? I hope you would. Kailan ka pa ba magigising? Sana ngayon na. Miss
na miss na miss na kita. Araw-araw kitang ninanakawan ng halik pero hindi ka pa rin
nagigising. Aish! Gustong-gusto mo bang ninanakawan kita ng halik Love? Ang sabi
nila maaaring magaling na raw ang mga mata mo. Gusto ko sanang makita Love pero
tulog mantika ka yata. Mahigit isang taon ka ng tulog, hindi pa ba nangangalay yang
likod mo? Sana gumising ka na para mabasa mo lahat ng love notes ko sa'yo. I love
you so much Mee...
-Dee
Three hundred eighty-seventh love note.
Three hundred eighty-seventh american rose.
Three hundred eighty-seventh stolen kiss.
Three hundred eighty-seventh day.
Everybody says I should let her go but I can't and I will never let her go.
Dito lang siya dapat sa tabi ko, nakikita at nahahawakan ko. Araw-araw ko pang
ninanakawan ng halik itong mahal ko.
"Love alam mo bang binili ko nalang itong buong hospital mula kay Tito Caleb? Balak
mo kasi yatang tumira dito eh. Aish! But I won't mind though, sasamahan pa rin
kita. Dinala ko na nga pati ang office ko dito. I want to be the first person you
will see when you wake up."
I brush her soft, silky hair. Ang ganda talaga ng mahal ko. Lalo siyang pumuti sa
pananatili niya dito sa ospital.
"Ang sabi nila dapat pinakawalan na daw kita Love. Nahihirapan ka na daw kasi.
Sampung buwan ka kasing naka-life support. But I didn't gave up, I know you
wouldn't leave me hanging. See? Bumalik na ang heartbeat mo. Wala nang life
support. Kahit matulog ka dito ng ilang taon babantayan pa rin kita. Pero huwag mo
namang paabutin ng sampung taon Love, papakasalan pa kita at aanakan."
They almost gave up few months ago when her heartbeat stopped. But I held her on.
Her heartbeat returned but she remained comatose until now.
'Nong mga panahong nawala ang heartbeat niya para akong inilibing ng buhay.
Isinumpa ko ang tadhana. Bakit pilit niyang inaagaw sa'kin ang mahal ko?
Kung may katawang-tao lang si kamatayan ay papatayin ko siya. Wala siyang

karapatang kunin sa'kin ang pinakamamahal ko.
I also changed her bed into king-sized one para magkasya kaming dalawa. Dito na rin
ako tumitira. Ayaw kong umuwi ng bahay kasi ayaw kong mawala sa aking paningin ang
mahal ko.
"Love, alam mo bang ginupitan nila ang buhok mo 'nong inoperahan ka? Nagalit ako
nun pero wala akong nagawa. Di bale na, tumubo pa rin naman ang buhok mo eh, ang
haba na nga."
I sounded like a fool talking to an unconscious person, but the hell I care? I know
she's hearing everything that I say to her.
Siguro nga totoo ang sinasabi nilang baliw na raw ako pero wala akong pakialam kung
ang kinababaliwan ko ay ang babaeng mahal na mahal ko.
Kahit anong mangyari ay babantayan ko siya at hinding-hindi ko siya iiwan. Just a

thought of her leaving me is too painful. I'm going crazy. Mababaliw ako kung
mawawala siya. Kahit pumuti ang buhok ko sa kahihintay hanggang sa gumising siya ay
gagawin ko. Ganun ko siya kamahal. At kahit sa kamatayan ay susundan ko pa rin
siya.
"Love, you know what? Maayos na kami ng Mama mo. Kinausap ko na siya at pinatawad.
Di ba gusto mo 'yon. I also reconcilled with your bestfriend, Bianca. Pero huwag
kang magseselos dun ah? Sinabi ko sa kanya kung gaano kita kamahal. Sinabi ko ring
baliw na baliw na ako sa'yo. Kailan ka ba kasi magigising? Gustong-gusto ko ng
makita ang mga ngiti mo, gusto ko ng marinig ulit ang tawa mo. Gusto ko na kitang
kantahan ulit. Aish! Ilang ulit ko na yatang sasabihin sa'yong miss na miss na kita
Mee... Sobra!"
I trace her nose down to her soft lips. Sa araw-araw ko itong ginagawa hindi pa rin
ako nagsasawang titigan ang mahal ko.
"Alam mo Mee, memorized ko na itong mukha mo. Kahit yata nakapikit ako kayang-kaya
kitang i-drawing. Do you know why? It's because I'm genius." I chuckled when I
remembered something.
"Sabi ko magsorry ka na kay Gold."
"Why are you insisting it anyway? Tss."
"Eh kasi Dee hindi tamang ginaganun mo siya. Ang bait niya kaya, at isa pa kapatid
mo siya Dee, higit sa lahat, babae siya. Eh di para mo na rin akong inaaway nun
kasi magkalahi kami. Ikaw talaga Dee, minsan hindi ko talaga lubos maisip kung
bakit tinagurian kang genius eh. Ang bobo mo kaya minsan. Ang hirap mo ring
ispelingin. Tsk!"
"Everybody believes I'm genius. Nag top one ako sa engineering board exam and I was
also got the highest rank and score ever recorded in CPA board exam. Ikaw lang yata
ang hindi naniniwalang genius itong napakagwapong boyfriend mo love eh. Pero kahit
hindi ka naniniwalang genius ako, mahal na mahal na mahal pa rin kita. You're
right, I'm not genius, nagiging bobo kasi ako pagdating sa'yo. Isn't it funny?"
I realized love is too powerful. Nagiging bobo ang taong matalino dahil sa
pagmamahal. Nagiging tuso ang taong mapurol ang utak. Nagiging baliw ang taong
pinakamatino, and vice versa.
"Love alam mo bang marunong din akong mag-gitara? Though I'm more expert on
keyboards but I play a guitar as well. Didn't I tell you I can do everything for
you? Do you want me to sing for you?"
I got my guitar from the connecting room and sat beside her again. I kissed the tip
of her nose before I started strumming my guitar.
I want you to stay. Never go away from me Stay forever. But now, now that you're
gone. All I can do is pray for you. To be here beside me again
My tears sprang. Pinagsisihan ko lahat ng ginawa ko. I regret pushing her away. I
love this woman very much. She tamed my dark side. She owns my heart. My
everything.
I want you to stay never go away from me... Stay forever. I want to stay but I have
to go my way...
"Happy birthday Mee... I love you so much!"

Just I finished singing a song my tears started to fall again. Gusto ko nang
mahagkan ang mahal ko na hindi natutulog. I badly want to feel the way she respond
to my kisses. I want to feel her hugging me back when I'm hugging her. I want her
to sit on my lap while I'm combing her hair. I want to hear her voice. I want to
hear her sweet laughter. I miss everything about her!
"Love please wake up. I miss you so much and I think I'm going crazy!"
"Anak." I was startled when Mom hugged me from behind.
"Mom, I miss her. I miss her so much!" I don't care if I look like a crybaby in
front of my mom.
"I know, son... I know. We miss her as well. We miss her... so much."
I once thought of killing myself too, so we can be together. But I realized she
might wake up yet I'm gone.
"Huwag kang sumuko anak. Di ba hindi ka nga sumuko noong may life support pa siya?
Ngayon ka pa ba susuko kung kailan may pag-asa ng magising siya?"
"I'm sorry Mom... Masakit na kasi dito." I pointed my chest while crying to my Mom.
"How long will I have to wait for her?"
"Magtiwala tayo sa kanya at sa Itaas anak. Hangga't pasasaan ba'y maririnig din ng
langit ang hiling nating ibalik siya."
Mom is right. I will never gave up, I can't even if I wanted to.
Love naramdaman mo na ba yung pakiramdam na gusto ng sumuko ng buong sistema mo

pero ayaw ng puso mo? That is how I feel right now. Ang hirap na kasi talagang
tiisin ng pagkamiss ko sa'yo. Para akong pinapatay sa araw-araw na hindi ka
nagigising.
Bigyan mo naman ako ng petsa kung hanggang kailan ako maghihintay para hindi ako
umasa.
Sana dalawin mo rin ako sa panaginip ko.
Kahit sa panaginip lang Mee, gusto kitang makausap.
♕GreatFairy♕
TUB 31: Married✔

SKEET'S POV
"Mee, aalis muna ako ha? Don't worry I'll be back in an hour. May bibilhin lang ako
at aayusin. Pababantayan muna kita kay mommy at kay Gold. Your mom will be here
later as well."
*tsup*
I kiss her lips and the tip of her nose. My lovely girlfriend and soon-to-be wife.
"Sa'n ka ba talaga pupunta kuya? Himala 'to ah! Ang akala ko kahit isang minuto
lang ayaw mong malayo kay ate Nisyel?"
"Tss. Stop asking and just do what I say."
"Pero kuya sagutin mo muna ang tanong ko! Saan ka pupunta? Siguro mambabae ka 'no?
Nagsasawa ka na bang bantayan si-"
"WHAT?!"
"Joke lang kuya! Alam ko namang loves na loves mo si ate Nis-"
"Enough princess!"
"Sabi ko nga kuya tatahimik na. O siya umalis ka na baka magbago pa ang isip ko.
Ako ng bahala sa reyna mo. Pupunta din naman mamaya si mommy at tita Andrea dito."
I kiss her again before leaving the room.
I can't wait any longer. Gusto ko ng matali sa'kin ang mahal ko kahit hindi pa rin
siya nagigising.
I opened my mobile to call Tito Shawn. He's my mom's younger brother na abogado na
ngayon. Nakatatlong ring pa bago niya sinagot.
[Ano ang maipaglilingkod ko sa baliw kong pamangkin?] natatawang bungad nito sa

kabilang linya. Tss.
"Tss. Are the papers ready?"
[Teka. Itutuloy mo talaga yun? Pero hindi pa siya nagigising di ba?]
"I can't wait to change her surname. Mabuti nga 'yon para wala na siyang kawala."
[Tsk! Tsk! Pinapinindigan mo talaga na baliw ka na pamangkin. Paano mo pakakasalan

ang taong walang malay?]
"I don't care, basta makasal na kami ngayong araw mismo. I will forge her signature
para marehistro agad ang marriage certificate namin."
Tito Shawn laughed from the other line. I'm not kidding around. I will marry her
today para sabay sa kanyang birthday ang aming magiging wedding anniversary. Bahala
na kung magagalit siya sa'kin pag gumising na siya. Wala na rin naman siyang kawala
dahil asawa ko na siya. Pakakasalan ko naman siya sa kahit saang simbahan pag
gumising na siya. If I need to marry her every year, hindi ako magsasawa.
But I wish she would wake up sooner.
[Kakaiba ka talaga pamangkin. Sige ihahatid ko nalang diyan ngayon. Dadaanan ko

nalang din ang kaibigan kong judge. Sandali, alam ba 'to ng nanay niya?]
I sighed.
"I'll talk to her now. I gotta hang up now Tito. Just wait for me in the hospital."
I went directly to a friend I requested to buy wedding rings for me.
"Ang suwerte naman ng soon-to-be wife mo dude." Ashton laughed at me as handed me

the velvet box containing the ring.
"Thanks for this bro." Tinapik ko ang kanyang balikat. I know may pinagdadaanan din
ang ulupung na 'to ngayon. Hindi lang siya nagkukuwento, I'm pretty sure babae rin
ang problema nito. Ashton is my business partner and eventually became a friend of
mine.
"Hindi mo manlang ba ako iimbitahin sa kasal mo? Pambihira ka dude! Inutus-utusan

mo pa akong bumili ng singsing mo pero hindi mo rin pala ako iimbitahin." he joked
but his eyes are sad. I know there is really something about him.
"Why? Are you even available if invite you to my wedding?"
He became silent. Pain is visible in his eyes.
"Maghahanap pa ako ng nawawalang diyamante eh! Ang hirap talaga maghanap ng taong
ayaw magpahanap. Tsk!" His jaw clenched. This man looks terrible as I am.
"Do you want me to help you find that person? I have connections bro." I offered
him.
"May connections din ako, dude. Di na kailangan, salamat nalang. I know you have
problems on your own."
"Yeah. We both suck."
"We're totally messed up. Tsk!"
I smiled as I hold the 32-carat diamond wedding ring Ashton bought from Australia.
I'm pretty sure this will perfectly fit her beautiful ring finger.
GOLD'S POV
Haay...
Umupo ako sa tabi ni ate Nisyel pagkaalis ni kuya. Nagtataka talaga kung sa'n
pupunta ang masungit na 'yon.
"Haay... Paano mo kaya nagustuhan si kuya Skeet, ate? Eh ang sungit-sungit kaya
'non. Hindi ako nagtataka kung paano ka nagustuhan ni kuya kasi kahit ako parang
natotomboy na sa'yo eh. Pero siya? Duda talaga ako, siguro may nilagay siyang love
potion sa pagkain mo noon, o di kaya sa inumin. What do you think?"
Hinawakan ko ang kanyang kamay at pinaglaruan. Ang sabi kasi sa amin ng doktor
dapat kinakausap ang pasyente kahit wala itong malay. Active naman daw kasi ang
subconscious ng pasyenteng naka-comatose kaya naririnig niya pag kinakausap siya.
"Alam mo ba ate, isang taon at apat na buwan ka ng natutulog. Siguro ang haba-haba
ng panaginip mo 'no? Napapanaginipan mo kaya kami? Alam mo bang miss na miss ka na
ng lahat? Lahat ng empleyado ng SDM palaging tinatanong kung kamusta ka na daw."
"Graduate na kami ni kambal nung nakaraang buwan. Alam mo bang marami ng nangyari
sa loob ng mahigit isang taon na tulog ka?"
"Magpapakasal na sana sila Lady M at Kuya Nito pero hindi nila itinuloy kasi
hinihintay nilang magising ka. Ang sabi ni Lady M gagawin ka daw nilang maid of
honor kasi number one fan ka daw ng loveteam nila."
Nag-umpisa na namang tumulo ang aking mga luha. Hindi ko talaga mapigilang umiyak
sa tuwing kinakausap ko siya na natutulog.
"Nainis nga si kuya Nito kay Lady M eh. Gusto niya na raw ituloy ang naudlot nilang
kasal noon pero hindi talaga pumayag si Lady M, hihintayin ka daw niya, baka daw
kasi magtampo ka."
"Kinuwento rin sa amin ni tita Andrea ang lahat bago nangyari ang aksidente sa'yo.
Alam mo bang isang buwan kong hindi pinansin si kuya Skeet? Nagpabebe pa kasi,
naaksidente ka tuloy.."
Ibinaba ko ang kanyang kamay at idinantay ko ang aking dalawang braso sa edge ng
kama saka ipinatong ang aking baba.
"Nagdonate din si kuya Skeet ng limang milyon sa ampunang pinanggalingan mo daw.

Nagulat nga ako eh, orphan ka pala noon ate. Hindi kasi halata sa'yo eh. Ang kwela
mong kausap at parang walang problema. Paano mo kaya nagagawa 'yon?"
"Kailan ka ba magigising ate? Para masaya na ulit ang lahat. Trip mo bang
magpakasleeping beauty ate? Pero di ba palagi ka namang hinahalikan ni kuya Skeet?
Bakit hindi ka pa rin nagigising?"
"Ang dami na nga ng love notes mo sa board dito sa loob ng kwarto mo eh. Araw-araw
ding naglalagay ng american rose dito si kuya. Mahilig ka daw kasi sa bulaklak na
maraming petals. Siguro naglalaro ka ng he loves me, he loves me not ano?"
Nanlaki ang aking mga mata nang biglang gumalaw ang hintuturo ni ate Nisyel.
Kumurap kurap ako ng ilang beses pero hindi na ulit gumalaw.
"Ate? Ate gising ka na ba? Ate narinig mo ba lahat ng sinabi ko? Gumalaw ka nga
ulit ate! Hindi ako namamalikmata di ba? Gumalaw ka talaga?!" naghi-hysterical na
saad ko at tinapik si ate pero hindi na ito ulit gumalaw.
"What the hell happened?"
"Gold anong nangyayari?"
"Anong nangyayari sa anak ko?"
Napatigil ako ng bumukas ang pinto at sunud-sunod na pumasok sila kuya Skeet, mommy
, at tita Andrea. Kasunod si tito Shawn at isa pang hindi ko kilala.
"Kuya gumalaw siya! Gumalaw ang hintuturo ni ate Nisyel!" umiiyak at naghi-
hysterical na saad ko sa kanila.
"S-she did?" Bumalong ang mga luha ni kuya at mabilis na nilapitan si ate.
"Is it true, Mee? Gumalaw ka raw? Are you already awake?"
Napaiyak ako. Hindi na ulit gumalaw si ate. Pero kitang-kita ko talaga kanina.
"S-sandali tatawag ako ng doktor."
Natatarantang lumabas si tita Andrea para tumawag ng doktor.
"Baka naman namamalikmata ka lang anak?"
Umiling-iling ako.
"No, mommy. Kitang-kitang ko talagang gumalaw ang hintuturo niya."
"Mee... wake up please? Gusto kong makitang magaling ka na." nagmamakaawang untag
ni kuya habang hawak-hawak ang kamay ni ate Nisyel.
Pumasok ang doktor kasama ni tita Andrea at lumapit ito sa tabi ni ate Nisyel at
pinulsuhan ito.
"Normal ang pulse rate niya, pati na rin ang kanyang hearbeat. Maybe her
subconscious has been triggered kapag kinakausap siya. That's a good sign. Maaaring
umepekto ang mga gamot na nireseta sa kanya. In no time, baka magising na ang
pasyente. This is a miracle dahil sa kabila ng brain damaged na natamo niya ay
nakasurvive siya."
"Salamat po Doc."
"Walang anuman Mrs. Pelaez, just approach me in my office pag may ipinakita ulit na
senyales ang pasyente."
"Sige Doc. Maraming salamat ulit." Ani mommy.
Huminga ako ng malalim pagkalabas ng doktor. Nagkatinginan kaming lahat at sabay na

ngumiti sa isa't isa.
"Ano? Itutuloy pa ba natin ang kasal?" pagbasag ni tito Shawn ng katahimikan na

ikinanlaki ng mga mata ko.
"Sinong ikakasal?"
Nagulat ako ng lumapit ang kasamang lalaki ni tito Shawn sa tabi ni ate Nisyel at
kuya Skeet. Nakaformal attire ito.
"Waah! Magpapakasal kayo kuya? Ano 'to joke?!"
Lalo akong nagulat ng ngumiti lang sina mommy at tita Andrea at parang aliw na aliw
pa sa kanilang nakikita. Sinimulan ng judge 'kuno' ang seremonyas. Madali lang
naman at walang madaming satsat. Wala ring pangaral at puro katanungan lang naman.
Ano kayang pumasok sa utak ni kuya at pinakasalan si ate Nisyel na natutulog?
Pinagmamasdan ko lang siya habang umiiyak na sinusuot nito ang singsing sa kamay ni
ate. Hawak-hawak ni mommy ang camera na kumukuha ng video.
Di ko akalaing may pagka ala-romantiko din pala itong si kuya. Siguro kung
nagigising lang si ate magrereklamo na yan.
"By the virtue of the power vested upon me by the law of Republic of the
Philippines, I now pronounce you as Mr. and Mrs. Skeet Alvan Mijares.
Congratulations!"
"You may now kiss your bride Mr. Mijares."
Dahan-dahang bumaba ang mukha ni kuya at masuyong hinalikan si ate Nisyel sa labi.
Tumulo ang mainit na likido mula sa aking mga mata. Shet! Nakakaiyak silang
tingnan. Napatingin ako kay tita Andrea at mommy na nagyayakapan habang parehong
may luha ang kanilang mga mata.
Ngunit malakas na singhap ang kumawala sa aming lahat ng biglang bumangon si ate
Nisyel pagkatapos siyang halikan ni kuya.
"Waah! Sino ka? Bakit mo ako hinalikan?! Magnanakaw ka ng halik!" Bulyaw nito kay
kuya.
Inilibot nito ang kanyang paningin sa buong silid at humiyaw.

"Waah! Bakit malaki itong kama ko at ang ganda pa?! Nasa dreamland ba ako? At saka
bakit ang ganda nitong kwarto ko?"
*pak*pak*
Tinapik-tapik nito ang kanyang magkabilang pisngi na parang kinukumpirma kung

nananaginip nga siya.
"Aray! Masakit! Hindi nga ako nananaginip, totoo 'to! Pero... paano ako napunta
dito?" Bigla nitong binalingan si kuya na nakatulala.
"Mga kidnapper kayo 'no?! Balak niyo akong ipa-ransome! FYI wala akong pera! Mukha
lang akong mayaman dahil isa akong dyosa! Pero wala talagang laman ang aking bulsa!
Wala nga akong pambayad ng apartment kay Lady M eh! Pambihira naman kayo oh!"
napapalatak na saad nito na ikinalaglag ng aming mga panga.
Anong nangyayari kay Ate Nisyel?
♕GreatFairy♕
TUB 32: Retrograde✔

There is sacredness in tears. They are not the mark of weakness, but of power. They
speak more eloquently than ten thousand tongues. They are messengers of
overwhelming grief... and unspeakable love. -W. Irving
GOLD'S POV
(continuation)
Mahabang katahimikan ang namayani.
Napaawang ang aking mga labi ganun din si tita Andrea at si mommy.
"Y-you're just kidding right? Y-you remember us right?" kinakabahang saad ni kuya
at nagsimulang bumalong ang kanyang mga mata.
"Huh? Anong pinagsasabi mo mamang kidnaper?" napapalatak na saad ni ate Nisyel at

sinipat ng maigi ang mukha ni kuya.
"Teka.. Kidnaper ka ba talaga kuya? Eh? Bakit ang gwapo mo? Mukha ka namang desente
at maayos naman ang pananamit mo. Naglevel up na ba ngayon ang mga kidnaper?
Sosyalin ah! Di ba ang kidnaper ay parang lider ng mga goons? Makapal ang balbas at
oily ang mukha?" takang-taka na wika nito na parang hindi niya talaga kilala ang
lahat ng nasa paligid niya.
"L-love... It's me. D-don't you remember me?"
"Wapak! Kidnaper ka nga at stalker pa! Paano mo nalaman ang second name ko kuya?
Siguro matagal mo na akong inaabangan sa kan-"
Tuluyang tumulo ang mga luha ni kuya at mabilis nitong kinulong sa kanyang braso si
ate Nisyel.
"A-anak? H-hindi mo ba kami naaalala? A-ako ang mama mo." naiiyak na saad ni tita
Andrea at nilapitan si ate Nisyel na yakap-yakap ni kuya.
Kunot na kunot ang noo ni ate at parang masyado itong naguguluhan.
"N-naalala? Ibig bang sabihin may Alzheimer's disease ako? Magkakilala na ba tayo?
Imposible! Wala naman akong kakilalang iba ah." iiling-iling na wika nito at pilit
kumakawala sa bisig ni kuya ngunit lalong hinigpitan ng huli ang pagkayakap sa
kanya.
"S-sandali, tatawagin ko ulit si Doc." natatarantang wika ni mommy at mabilis na

lumabas.
Nilapitan ko sila at umupo sa tabi ni tita Andrea.
"Ate naman eh! Di ba nagbibiro ka lang? Naaalala mo ako di ba? Naaalala mo kami?"
naiiyak na saad ko sa kanya ngunit umiling lang muli ang kanyang ulo.
"Bakit kayo umiiyak? Hindi ko naman kayo inaaway ah." sabi pa nito.
Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. Napakasaya ko na gumising na siya
ngunit masakit palang wala siyang naaalala. Awang-awa ako kay kuya dahil kitang-
kita kong nasasaktan siya. Sino ba naman ang hindi masasaktan na pagkatapos ng
lahat ng pinagdaanan niyang pag-aalaga kay ate Nisyel ay hindi siya nito naaalala
paggising niya. It's clear crystal that she's having an amnesia.
"Waah! Kuyang kidnaper na stalker bakit mo 'ko niyayakap? Nagagandahan ka ba

sa'kin? Hehe.. sige na nga hahayaan na kita total mabango ka naman." inosenteng
wika nito at tinapik-tapik si kuya sa likod.
Pumasok ang doctor kasama ni mommy na tahimik na lumuluha.
"B-bakit ganun doc? Bakit hindi niya kami naaalala?" umiiyak na tanong ni tita
Andrea.
"Ah... iha may nararamdaman ka bang pagkahilo o anumang masakit sa ulo mo?"
pagkuwa'y tanong ng doktor kay ate Nisyel na kakakalas lang sa yakap ni kuya.
"Sakit ng ulo? Bakit naman sasakit ang ulo ko? Hindi ko naman ini-istress ang
sarili ko ah. At saka, sino ba kayo?" naguguluhang tanong nito.
"Ate siya si Doctor Ramos, ang doktor mo." mahinahong wika ko.
"Weh? Di nga? Doktor ho kayo? Eh bakit mukha kayong si dugong na nagsuot ng lab
gown?" nakataas kilay na tanong nito.
"Pft!" napalingon ako kay tito Shawn na nagpipigil ng tawa.
Awkward na ngumiti naman si Dr. Ramos. Napangiti na rin ako, si ate talaga, mahigit
isang taong natulog pero hindi pa rin nagbabago. Wala pa ring preno ang kanyang
bibig kung makapagsalita.
"Joke lang po doc! Mukha lang pala kayong mambabarang... hehe. Hindi naman
masyadong malayo di ba?"
Umiling-iling nalang si doc sa kapilyahan niya. Haay... si ate talaga. Kung pikonin
lang siguro ang kaharap niya kanina pa 'to nabigwasan eh.
"Iha, naaalala mo ba kung ano ang pangalan mo?" puno ng simpatyang tanong ni Dr.
Ramos.
"Siyempre naman po! Bakit ko naman hindi maaalala ang napakandang pangalan ko pwera
lang sa apelyido ko. Akala ko po ba doctor ko kayo sabi nila? Bakit hindi niyo ako
nakikilala?" kunot-noong tanong nito.
"Alright. So isa pang katanungan, anong petsa ngayon?" tanong muli ni doc na
ikinasimangot ni ate Nisyel.
"Ang wierd naman ng mga tanong mo doc, mukha ba akong calendar? Haay..." Bahagya pa
nitong tinampal ang kanyang noo na parang naiinis.
"JOKE LANG PO ULIT! Hehe. April 1, 2014 po ngayon kaya ko kayo binibiro kasi April
fools' day ngayon doc, hindi mo ba alam 'yon doc?" inosenteng komento nito at
humikab.
Nagkatinginan naman kaming lahat. Laglag ang balikat ni kuya

Skeet. Bakit hindi naaalala ni ate?
August 18, 2015 na ngayon.
Tumikhim si doc at nagsulat sa kanyang clip board.
"Huling katanungan iha, saan ka nagtatrabaho at ano ang trabaho mo?"
"Wala pa ho akong trabaho doc eh. Mag-aaply po sana ako sa SDM Empire bukas eh, may
immediate hiring daw kasi sila ng executive assistant. Kaya utang lang muna ang
hospital bills ko doc ah? Isa pa, hindi ko naman alam kung paano ako napunta dito
eh. Ang huling naaalala ko eh natutulog ako sa apartment." napakamot ito sa kanyang
batok.
Ibig sabihin wala siyang naaalala simula ng pumasok siya sa company?
Tumango ang doctor at tiningnan kami.
"Mrs. Pelaez, Mr. Mijares, I think we need to talk in my office right away." ani ng
doktor at kinausap sandali si ate Nisyel bago lumabas.
Hinalikan muna ni kuya ang noo ni ate bago tumalikod kaya kitang-kita ko ang
pamumula ng mukha ni ate.
Nagba-blush ba siya?
SKEET'S POV
I thought I would hug her the moment she'll open her eyes. I thought I would cry in
so much happiness for finally she woke up.
I just thought, but...
I was speechless.
It damn hurts! Why doesn't she remember me?
"The patient is having a retrograde amnesia."
"A-ano ho 'yon doc? Bakit wala siyang naaalala tungkol sa'min?" tita Andrea asked.
I know she's hurting too.
"Ang retrograde amnesia ay usually nangyayari sa pasyenteng nakaranas ng cranial

trauma dulot ng malakas na pagkakabagok ng ulo. We actually anticipated before na
magkakaroon ng epekto sa utak niya ang tinamo niya noong nakaraang taon. Kung
iisipin ay masuwerte pa ang pasyente na retrograde amnesia lang ang epekto nito sa
kanya, ibig sabihin ay may specific period of time siyang hindi naaalala na
pangyayari sa buhay niya. Mostly, patient with retrograde amnesia does not remember
recent happenings before the accident. In her case, hindi niya kayo nakilala dahil
marahil ay kasama kayo sa pangyayari sa buhay bago siya naaksidente."
"Is there any chance she would remember us?" I asked desperately. My poor wife.
"Oo naman. Bibigyan ko siya ng reseta para diyan. Kailangan ko lang ng

participation niyo. Kailangan niyo lang siyang ilapit sa mga bagay, lugar o kung
ano pa man na makakapagpa-alala sa kanya ng nakaraan. Wala naman akong nakitang
injury pa sa kanya, so anytime puwede ng lumabas ang pasyente, but she still have
to visit for a regular check up."
"Sige ho doc, salamat."
I left the doctor's office without any word. I don't know what to do anymore.
Bumalik ako sa kwarto ng mahal ko. I won't give up, I will do everything to make
her remember me.
Naabutan ko siyang kausap ng kapatid ko. I miss the way she talks like that.
"Ibig sabihin ay jowa ko pala yung kuya mo? Pero bakit wala akong naaalala?" she
whined like a child.
"Oo ate, pero ngayon mag-asawa na kayo kasi pinakasalan ka ni kuya habang natutulog
ka." Gold answered. I decided to look at them and remained silent. They didn't even
noticed I entered the room.
"Talaga? Asawa ko na yung pogi mong kuya? Kaya ba may napakagandang singsing sa
daliri ko? Gaano ba kalala ang aksidenteng yun at hindi ko kayo maalala?"
"Mahabang kuwento ate eh, si kuya nalang ang magkukuwento sa'yo. Basta nabundol ka
ng malaking truck at nabagok ang ulo mo kaya wala kang naaalala. Amnesia ang tawag
'don ate."
"Amnesia? May amnesia ako? Puwede ba 'yon? Di ba sa TV lang nangyayari 'yon? Lakas
palang makateleserye ng buhay ko."
"Huwag kag mag-alala ate, mahal ka namin at mahal na mahal ka ni kuya kaya nandito
lang kami sa tabi mo." Gold held her hands and smiled.
"Talaga? Mahal ako ng kuya mo? Waaah! Kinikilig ako!" tumawa ako kaya nakuha ko ang
atensyon nila.
"Waah! Jowa andyan ka pala!"
I approached her and sat beside her. I held her face and made her look at me.
"I love you so much my love."
"Eh! Ano ba yan? Kinikilig ako jowa!" I chuckled.

"You used to call me Dee."
"Talaga? Tinatawag kitang ganun? Ano naman ang tawag mo sa'kin?"
"Mee."
"Ang cute pala natin. Hehe.. Pero di ba jowa naman kita D-dee? Puwedeng magpabuhat?
Gusto kong makakita ng puno. Pretty please?"
I gulped. My wife really looks adorable when she pouts.
Hindi ako susuko.
Nakaya ko ngang hintayin siya ng mahigit isang taon, ngayon pa ba? Dang that
retrograde amnesia! I don't care if she doesn't remember me anymore. I will build
new memories with her. Ang mahalaga gising na siya at mayayakap ko ng walang
sagabal.
I will let my love for her remind her how much I love her...
Even if it breaks my heart.
I just wish she remember how much she loves me before.
I just wish...
♕GreatFairy♕
TUB 33: Naughty✔

"Waah! Ang ganda naman dito Dee!" halos mapalundag ako sa sobrang excitement. Ang
ganda kasi ng pinagdalhan sa'kin ni Dee.
"Careful Mee... you might get hurt," malambing niyang sabi habang ibinababa ako.
Dinala niya ako sa isang park sa gitna ng bundok. Hindi pa sana ako puwedeng mag-
travel sabi ng doktor pero dahil dyosa ako, pumayag siya.
Binuhat pa niya ako kanina mula third floor ng hospital hanggang sa maisakay niya
ako sa kotse. Gusto ko kasing makakita ng puno kaya dinala niya ako dito sa
Adventure Park.
Maraming puno sa paligid at may iba't ibang adventure activities na puwedeng gawin
ng mga dumadayo. Mayroong zipline, rapelling, target shooting at kung anu-ano pang
pakulo.
Idinipa ko ang aking dalawang kamay at ipinikit ang aking mga mata. Hinayaan kong
liparin ng hangin ang aking buhok para magmukha akong cute na dyosa.
Maya maya'y naramdaman ko ang pagyakap ni Dee mula sa likod ko.
"I miss hugging you like this." bulong nito sa puno ng tenga ko.
Hihihi. Ang sweet talaga ng dragon na 'to.

Haay... sinasabi ko na nga ba, ang bobo nitong si Dee. Hindi manlang niya
nahalatang wala talaga akong amnesia. Balak ko lang kasi siyang turuan ng leksyon.
Nagtatampo pa rin ako sa kanila ni Mama.
Naaalala ko lahat at kung paano ako naaksidente. Kanina pa kaya ako nagising ng
kinantahan niya ako, dilat na dilat nga ang mga mata ko 'non eh, kaya lang sa mga
kamay ko naman siya nakatingin. Hindi ko nga alam kung bakit niya iniiyakan ang mga
kamay ko eh.
Naisipan kong magpanggap na may amnesia kasi 'yon ang kadalasang nakikita ko sa
pelikula. Kapag naaaksidente ang isang bida, nagkaka-amnesia ito.
Hindi ko nga akalaing mahigit isang taon na pala akong naka-comatose. Buti nalang
ang galing magstory telling ni Gold kaya marami akong nalaman. Muntik pa nga niya
akong mabuko eh. Pa'no kasi biglang kumati ang singit ko kanina kaya muntik ko na
itong kamutin sa harapan ni Gold.
Magbabati rin pala sila Mama pinahirapan pa nila ako. Ang sakit kaya ng ulo ko
'nong nabundol ako. Buti nalang nabuhay pa ako 'don.
"Do you like it?" tanong Dee habang nakasubsob ang kanyang baba sa aking balikat.
Naaamoy ko tuloy ang kanyang hininga.
"Oo naman. Palagi ba tayong pumupunta noon dito?" balik-tanong ko sa kanya. Baka
kasi mahalata niyang wala talaga akong amnesia eh.
"Nah. It's my first time to bring you here. My friend owns this." sagot nito habang
inaamoy-amoy ang aking leeg.
Haay... Ang sarap palang magpanggap na may amnesia, ang sweet, sweet ng dragon na
'to sa'kin. Nakalibre pa ako ng tsansing!
"Ganun ka ba talaga kausap? Dapat english?" kinunutan ko siya ng noo kahit hindi
naman niya nakikita ang aking mukha kasi nga nakatalikod ako sa kanya. Tumawa naman
siya ng mahina.
Mga isang oras din kaming nagtagal sa Adventure Park bago ako nagyayang umuwi.
Pinagmamasdan ko lang ang paligid habang si Dee naman ay panay ang dutdot ng
kanyang cellphone kahit nakayakap sa'kin. Nagpabuhat din ako ng isakay na ako sa
kotse siyempre nagpapabebe nga ako di ba?
"Kaninong bahay 'to Dee?" patay-malisyang tanong ko ng pumasok ang sasakyan sa

Mijares mansion. Pinagbuksan niya rin ako ng pinto pagkababa niya.
"Come and you'll see." nakangiting saad nito at inilahad ang kanyang kamay. Ngumiti
naman ako at tinanggap ito. Pero...
"P-puwede ba ulit akong m-magpabuhat?" kunwari ay nahihiyang wika ko at yumuko.

Tingnan natin ngayon kung hindi ka mapipikong dragon ka. Nyahahaha!
"As you wish my love." malambing na saad nito at binuhat ako.
Hmm... Hindi manlang siya nainis? Kanina pa kaya ako nagpapabuhat.
Ano kaya ang gagawin ko para mainis sa'kin ang dragon na 'to?
Mamaya na nga lang.
Isiniksik ko nalang aking mukha sa kanyang leeg. Nakakaadik talaga ng amoy ng jowa
ko.
Kumunot ang noo ko dahil parang ang tahimik ng mansyon. Inangat ko ang aking mukha
para tingnan ang loob nito ngunit nanlaki ang aking mga sa sobrang pagkagulat.
HAPPY BIRTHDAY AND WELCOME BACK NISYEL!
Napakalaking tarpaulin ang bumulaga sa akin pag-angat ko ng tingin kaya bigla akong
bumaba mula sa pagkakabuhat ni Dee. May selfie picture ko pa itong nakangiti.
"Happy birthday anak!"
"Happy birthday daughter-in-law!"
"Happy birthday ate!"
"Happy birthday BFF!"
"Happy birthday apo!"
"Happy birthday Nisyel!"
Sabay -sabay nila akong binati lahat. Maliban kila mommy Amethyst, daddy Stan, Gold
at Silver ay nandito din si Mama, si BFF, si Lady M at kuya Nito. Mayroon ding
dalawang matanda na parang kamukha ni daddy Stan yung isa.
"Waah! Ginulat niyo naman ako!" inilibot ko ang aking paningin para kunwari
pinagmamasdan ko sila. Kinunot kunot ko rin ang aking noo para magmukha akong
naguguluhan.
Unang lumapit sa'kin si BFF at niyakap ako.
"BFF ako 'to, si Bingbing. Naaalala mo ba?" anito.
"Bingbing?" kunot-noong tanong ko. Waah! Walang hiya! Napapasubo talaga ang acting
skills ko ngayon!
"Oo... yung BFF mo na nasa ampunan. Naaalala mo ba?"
"Ahh....." tumango-tango ako.
Ngumiti ito ng pagkalapad lapad pero...
"P-pasensya na ha? H-hindi kasi kita naaalala eh."
Biglang nabura ang kanyang ngiti at bumagsak ang kanyang balikat.
Aww! Sorry BFF baka kasi hindi ko mapigilang sabihin sa'yo na nagpapanggap lang
ako. Madaldal ka pa naman, baka mabuko pa ako ng wala sa oras. Haay...
"G-ganun ba? O-okay lang BFF. Siguradong maaalala mo rin kami pag gumaling ka na."
maluha-luhang wika nito.
"Ah hehe... oo nga. Huwag kayong mag-alala marami akong memo plus gold sa
apartment. Ano kaya kong inumin ko 'yon ng sabay-sabay ano? Para sabay-sabay ko rin
kayong maalala."
"Ha?" sabay-sabay na wika nila.

"Ah ang sabi ko po huwag po tayong mawalan ng pag-asa."
"Ah..." sabay-sabay rin silang tumango.
Biglang akong hinapit ni Dee sa bewang at saka hinalikan sa noo.
"By the way love, this is grandma Tamara and grandpa Travis." pagpapakilala niya ng
dalawang matanda na nakangiti sa'kin.
"Welcome to the family iha! Happy birthday na rin!" nakangiting wika ng babae at
niyakap ako. Ngumiti naman sa'kin ang grandpa Travis ni Dee.
"Salamat po."
"Hindi mo kailangang magpasalamat apo. Napakasaya naming lahat na sa wakas ay

nagising ka na. Pasensya ka na din at hindi masyadong engrande ang party mo. Ayaw
kasi ni Skeet na mapagod ka eh." magiliw na wika nito pagkakalas ng yakap.
"Naku, ayos lang po! Ang importante ay mahalaga..."
"Ano 'yon apo?"
"Ang sabi ko po masaya na po ako na narito ang malalapit na tao sa'min ni Dee."
Ngumiti silang lahat at isa-isang akong niyakap mula kay Gold.
"Happy birthday anak. Patawarin mo 'ko sa lahat ng nagawa ko. Hindi sinasadya 'yon
ni Mama." lumuluhang wika ni Mama habang yakap-yakap ako.
"Kung ano man po 'yon, okay na po. Mag-move on na po tayo M-mama." napangiti si
Mama at hinagkan ako sa noo.
"Napakasuwerte ko naman at binigyan ako ng Diyos ng napakabait na anak."
"Naman Mama. Hulog po kasi ako ng langit. Hehe..." tumawa silang lahat at magiliw
akong tinitingnan. Ramdam ko ang saya-saya nila.
"Sa wakas matutuloy na ang kasal namin ni mahal dahil gumising ka na Ma'am Nisyel!"
masayang wika ni kuya Nito na ikinatawa ng lahat.
"Wapak! Matutuloy na ang kasal niyo Lady M?! Waah! Saan kayo magha-honeymoon? Ibig
sabihin mada-divirginize ka na?! Ilang anak po ang gagawin niyo? Normal delivery ba
o caesarian?" sunod-sunod na tanong ko na ikinatigalgal ni Lady M at bigla siyang
namula.
"Huwag mo namang biglain ang mahal ko Ma'am Nisyel, nagba-blush tuloy." komento ni
kuya Nito at inakbayan si Lady
M. Ang shweet-shweet!
"Heh! Tigilan mo ako Marianito!" singhal ni Lady M at siniko si kuya Nito. Kahit
kelan talaga pakipot itong kulubot na 'to.
"Nga pala... happy birthday Nisyel. Ikaw ang maid of honor ko sa kasal ah?"
nakangiting wika ni Lady M.
"Oo naman po! Game na game po ako Lady M. Hindi yata ako makakapayag na tatanda at
mamatay kayong virgin! Sayang ho 'yon!" napapalatak na saad ko na ikinanlaki ng mga
mata ni Lady M.
"Ate i-blow mo na 'yong kandila sa cake mo." pag-iiba ni Gold ng usapan at inilahad
ang isang chocolate cake.
"Mag-wish ka muna anak."
Ipinikit ko ang aking mga mata at malakas na sinambit ang natatanging wish ko...
"Sana po ay mamahalin ako ni Dee forever." narinig kong tumawa silang lahat.
"Your wish is forever granted my love." malambing na wika ni Dee at mabilis akong
hinalikan sa labi. Tsarap!
"Salamat Dee ah?"
"Nah. Thank you for waking up. You just don't know how happy I am love. And I
promise to give you my best and everything that I can. I won't make you cry
anymore, love."
Weh?
Masubukan nga.
"Dee?"
"Hmm?"
"Di ba gagawin mo lahat para sa'kin?"
"I would do anything for you, love."
Eh?
"Gusto ko sanang sayawan mo ako ng boduts Dee na nakahubad. I mean 'yong pang-itaas
lang pala. Tapos kukuhanan kita ng vid-"
"WHAT?!" biglang tumaas ang kanyang boses kaya napayuko ako.
"A-ayaw m-mo ba?" ginaralgal ko ang aking boses at pinikit ng mariin ang aking mga
mata kaya tumulo ang aking mga luha.
"Of course I will do it, love. I will do it. Just don't cry please... Shh.."
natatarantang wika nito at niyakap ako.
"A-ayos lang naman *sob* kung ayaw mo *sob* Dee eh. Si kuya Nito nalang." pinilit
kong iiwas ang aking mukha sa kanya para magmumukha akong nasasaktan.
"Teka, bakit ako? Si Sir Stan nalang. Magaling magboduts 'yan." natatarantang wika
ni Kuya Nito.
"Tss. Kaya mo na 'yon anak." turan ni daddy Stan kay Dee.
"A-ayaw naman po niya eh. Hindi naman niya yata ako mahal." kagat-labing saad ko at
pinatulo ulit ang aking mga luha. Hihihi. Ang galing ko talagang umarte.
"Of course I love you Mee... It's just that..."
"Ano? Hindi mo kayang gawin kasi hindi mo naman talaga ako mahal! Sinungaling ka!"
madamdaming saad ko at pumalahaw ng iyak.
"No, no, no. Gagawin ko na love. Tahan na please?" nagmamakaawang wika nito at
ikinulong ako sa kanyang mga braso. Mihihi... Heaven!
"Talaga? Gagawin mo na?"
"Y-yes. Gagawin ko na love." nakangiwing saad nito.
"Napipilitan ka lang yata eh! Huwag na nga lang..."
"No. I want my queen to be happy kaya gagawin ko na love, okay?" ngumiti siya ng
pagkalapad-lapad kaya napangiti na rin ako. Gagawin din pala ang dami pang satsat.
Pinahirapan pa akong umarte.
Mabilis na kinuha ni Gold ang kanyang laptop at nagpatugtog nito.
Hinubad ko ang polo ni Dee at kinuha ang kanyang cellphone.
This is going to be fun!
Nag-umpisa ang tugtog at kasabay 'non ang pag-indak ni Dee. Itinutok ko naman ang
video recorder sa kanya.
"Sh*t! Ayaw ko nang mag-asawa. Ayaw kong matulad sa'yo kuya!" malakas na kantiyaw
ni Silver at tumawa.
Napatawa kaming lahat ng biglang sumayaw na parang unggoy si Dee. Naka-lean ang
kanyang mga binti at umaatras abante ang kanyang pang-upo.
"Bagay pala sa'yong mag-unggoy unggoyan kuya!" natatawang saad ni Gold at pumadyak
padyak.
Maya-maya'y bigla ring naghubad ng damit si kuya Nito at sinabayan si Dee.
"Ang saya nito!"
"Wooh! Kakaiba ka talaga kuya. Walang hiya!" tumatawang saad ulit ni Silver.
"Hahahahahahahahaha!"
Sabay-sabay kaming tumawa habang pinagmamasdan ang dalawang sumasayaw.
"Are you happy now?" malambing na untag ni Dee pagkatapos ng sayaw. Tumutulo rin
ang kanyang pawis kaya pinahid ko ito.
"Oo naman. Salamat Dee ah?"
Paano kaya kung malaman niyang wala talaga akong amnesia?
Magagalit kaya siya?
Ngunit nagulat ako ng bigla niya akong binuhat ng bridal style at pumanhik sa taas.
"Kuya, ang cheap naman ng honeymoon mo sa kwarto mo lang!" narinig ko pang kantiyaw
ni Silver bago kami tuluyang nakarating sa taas.
Binuksan niya ang kanyang kwarto kahit buhat-buhat niya ako at maingat na inilapag
sa kama.
Ini-locked niya muna ang pinto saka bumalik sa kama at kinaibabawan ako.
"Now I want to get my reward." nang-aakit na saad nito at sinakop ang aking mga
labi.
Waah! Mukhang gusto ko ng reward na 'to!
♕GreatFairy♕
TUB 34: Caught✔

"Aray! Dahan-dahan naman Dee!" naiinis na singhal ko kay Dee.
"Sorry, sorry. Do I have to pull this over" nag-aalalang tanong nito.
"Sige nga, bunutin mo nga muna at ipasok ulit. Pambihira naman oh, sa entrance pa
nga lang ang sakit na, ano pa kaya kung naipasok mo na 'yan lahat?!"
Naramdaman ko namang dahan-dahan niya itong binunot kaya nakahinga ako nang
maluwag. Huminga ako nang malalim para humugot ng lakas ng loob.
"Ipapasok ko na ulit Mee," deklara nito.
"Okay, dahan-dahanin mo lang ah?"
"Alright. I'll be gentle, love. Ready?"
"Ready na ready, Dee!"
Ipinikit ko ng mariin ang aking mga mata nang maramdaman kong ipinasok niya itong
muli ngunit--
"ARAAAY! DEE NAMAN EH! DI BA SINABI KONG DAHAN-DAHAN LANG! PAGKA TALAGA DUMANAK ANG
DUGO DITO, IPAPADILA KO SA'YO! MAKIKITA MO!" malakas na bulyaw ko sa kanya dahil
ipinasok niya ito nang buong-buo.
"Sorry love... Sorry. To tell you honestly, this is my first time to do this,"
mahinahong sagot niya.
Kaya naman pala...
Pero... weh?
"Talaga Dee? Ako ang pinaka-unang babae na sinuotan mo ng hikaw?" di-makapaniwalang

tanong ko.
"Y-yeah." Napakamot ito sa kanyang batok. Kawawa naman ng dragon na 'to, napag-
iwanan ng kabihasnan.
"Sige na nga, ilagay mo na yung lock ng earrings ko Dee. Pambihira talaga, thirty
minutes mo na yang ginagawa ngayon mo lang naipasok. Ang sakit pa ng tenga ko."
"Sorry na love," nakangusong wika nito at yumakap sa bewang ko.

"Ok na... Medyo nawala na naman ang sakit eh."
Totoo namang ang tagal-tagal niyang isuot sa'kin ang hikaw eh. Tinanggal kasi ito
ng mga doktor noong inoperahan daw ako.
Dalawang linggo na ang nakalipas magmula nang lumabas ako ng hospital. At sa araw-
araw na 'yon ay hands on sa pag-aalaga sa'kin si Dee kahit pa may trabaho siya.
Dito na rin ako nakatira sa mansyon dahil mag-asawa na raw kami. Balak nga sana ni
Dee na lumipat kami sa penthouse niya pero hindi pumayag si grandma dahil wala daw
akong makakasama pag nasa trabaho si Dee. Ayaw nilang katulong daw ang mag-aalaga
sa'kin.
Ang bait talaga ng pamilya ni Dee. Pakiramdam ko nga baby ako e, kasi ayaw nila
akong mapabayaan. Palagi akong niri-remind na uminom ng gamot at vitamins. Kaya nga
minsan gusto ko nang umamin na wala talaga akong amnesia , e kaso nauunahan ako ng
hiya. Haay...
"What are you thinking?" tanong nito habang nakalingkis pa rin sa katawan ko.
"Wala naman Dee. Iniisip ko lang na i-upload sa facebook at youtube 'yong video ng
sayaw mo 'nong birthday ko. Siguradong magti-trending 'yon. Hehe..."
"What the-!"
"Joke lang po! Ayaw ko ngang pagpiyestahan ng ibang babae yang abs mo. Private
property ko kaya ang mga 'yan." Napatawa siya nang mahina at tumayo.
"Of course, I'm all yours my love," malambing na saad niya.
"Talaga lang ah? Kasi I'm all yours din eh, unfair naman kung hindi ka akin di ba?"
tinaasan ko siya ng kilay ngunit tinawanan lang niya ulit ako.
"Come. I have a surprise for you Mee," anitong nakalahad ang kamay kaya tumayo na
rin ako.
Bumaba kami sa sala at doon ay nakita ko si Mama na kausap si mommy Amethyst at

daddy Stan. May isa ring nakatalikod sa amin na hindi ko nakikilala.
"Mama?" mahinang wika ko na ikinalingun nilang lahat.
"Anak nandito ka na pala. May sorpresa sana kami sa'yo eh."
"Waah! Talaga Mama?! Ano po 'yon?" Sinalakay ng excitement ang aking dibdib.
"Anak di ba nangako ako sa'yo noon na hahanapin ko siya? Narito na siya anak."
Kumunot ang aking noo sa sinabi ni Mama.
"Anak, siya si Anthony, ang papa mo," turo nito sa may edad na lalaki na katabi
niya.
Bigla akong nanigas sa aking kinatatayuan.
Walang hiya! Surprise nga! Hindi ako prepared eh!
"A-anak?" wika ng lalaki at nilapitan ako. Kamukha-kamukha ko talaga siya kahit may
edad na ang kanyang itsura.
Matangos rin ang kanyang ilong tulad ng sa'kin. Mahaba ang kanyang pilik-mata na
perpektong nakakurba at manipis at namumulang labi na hugis puso. Pati ang hugis ng
kanyang kilay ay kuhang-kuha ko rin.
Huminga ako nang malalim at mariing kinalma ang aking sarili.
"Bakit bumalik ka pa?! Hindi kita kailangan! Masaya na ako, masaya na kami kahit
wala ka pa! Pero bakit nagpakita ka pa?! Ang kapal naman ng pagmumukha mo! Bumalik
ka nalang sa pinanggalingan mo kung ayaw mong ipatapon kita sa kangkungan!"
madramang bulyaw ko sa kanya na ikinatigil nilang lahat. Niyakap din ako ni Dee na
parang pinapakalma ako.
"A-anak... P-patawarin mo sana ako. Hindi ko alam anak. Patawad..." nagsusumamong

wika ng nagpakilalang papa ko raw. Umiiyak na rin si Mama at nangungusap ang mga
matang nakatingin sa'kin, kaya naman...
"Joke lang po! Hehe... Papasa na ho ba akong kontrabida? Bagay ho ba sa'kin?"

napapalatak na tanong ko sa kanila. Narinig ko naman ang sabay-sabay nilang
pagbitaw ng pinipigilang hininga.
"A-anak?" wika ulit ng aking papa kaya dali-daling akong bumitaw kay Dee at dinamba
siya ng yakap.
"A-anak ko!" aniya at tinugon ang aking yakap.
"Waaah! Kaya pala ang ganda-ganda ko kasi napakagwapo niyo rin Papa! Salamat sa
genes niyo ah?" masayang wika ko habang yakap-yakap ko siya.
Narinig ko ang pagtawa nilang lahat pati na rin ni Dee. Nakita kong umiiling na
nangingiti si daddy Stan at niyakap si mommy Amethyst na parang nabunutan ng tinik.
Ilang segundo din kaming nagyakapan ni Papa bago bumitaw sa isa't isa. Hinawakan
niya ako sa magkabilang pisngi at masuyong tiningnan.
"Tama nga ang iyong Mama. Ang ganda-ganda mo anak at napakabait mo pa."
"Aba'y tumpak na tumpak kayo Papa! Kaya nga tinawag akong endangered species, di
ba? Kasi mag-isa lang ako sa mundo."
"Ibig bang sabihin nito ay hindi ka galit sa'kin anak?" tanong ni Papa.
"Bakit naman po ako magagalit? Kung may pagkakamali man po kayong nagawa ay likas
lang ho iyon sa tao. Sayang ang panahon kung mag-gagalit galitan pa ho ako di ba?
At saka di ba ho wala naman tayong mapapala kung uungkatin pa natin ang nakaraan?
Ang mahalaga ho ay narito na kayo para ituloy ang naudlot ninyong forever ni Mama,
di ba po Mama?"
Napatingin kaming lahat kay Mama na tahimik lang at biglang namula. Hihihi.
Kinikilig ang isang 'to.
"Mama, di ba po?" pag-uulit ko.
"Aah.... eh..." nauutal na wika niya.
"Oh kita niyo na Papa? The one that got away din pala ang peg ninyo ni Mama tulad
nila kuya Nito at Lady M. Di ba narito kayo para ligawan ulit si Mama?"
Tumikhim si Papa at tiningnan si Mama.
"Of course, anak. Nakahanda akong pakasalan ang Mama mo anumang oras kung hahayaan
niya lang akong pumasok ulit sa buhay niya."
"Ay! Oo na 'yan Papa. Papayag na 'yan. Sayang ang oras oh. Ang tanda-tanda niyo na
kaya para magdrama," napapalatak na saad ko at pinaghugpong ang kanilang mga kamay.
"Oh ayan ho. Pag-usapan niyo ho kung kelan kayo magpapakasal. Pati na rin ang
venue, motiff at kung ilang bisita ang gusto niyo. Idetalye niyo nalang ho sa amin
pag tapos na kayong mag-usap."
Napakamot sa kanyang batok si Papa ngunit hindi niya naman binitiwan ang kamay ni
Mama bagkus ay hinigpitan pa ang pagkakahawak nito.
"Tara na Dee. Buhatin mo na ako paakyat. Tatapusin ko nalang yung ginagawa ko."
"Huh?" naguguluhang untag ni Dee. Tiningnan ko naman silang lahat ngunit parehong
nakangiti ang kanilang mga mukhang nakatingin sa akin.
"Ang sabi ko buhatin mo na ako, Dee!"
Napatampal ako sa aking noo at di-makapaniwalang tiningnan si Dee.
"Ang kupad-kupad mo talaga kahit kailan! CEO ka ba talaga?!"
"Sabi ko nga Mee bubuhatin na kita," nakangiwing wika nito at binuhat ako papanhik
ng spiral staircase pero bago 'yon ay nilingon ko muna sila Mama.
"Ma! Pa! Bilisan niyong mag-usap ah? Magba-bonding pa tayo eh!"
Napangiti ako ng nag-thumbs up sa'kin si Papa.
"You're really unbelievable. Tsk! Tsk!" komento ng dragon kong jowa habang karga-
karga ako.
"May sinasabi ka?!" masungit na singhal ko sa kanya. Alam ko kasing pagod siya at
inaantok dahil nakatambak ang kanyang trabaho lalo na at may ginagawa silang
internal auditing ngayon sa opisina.
"Nothing. Ang sabi ko ang suwerte ko naman at nakapag-asawa ako ng endangered

species," malambing na saad nito kaya napangiti ako.
Marahan niya akong inilapag sa kama pagkapasok namin ng kuwarto at nahiga ito.
"Dee pahiram ulit ng laptop mo ah? Itutuloy ko lang ang ginagawa kong story sa
wattpad," pagpapaalam ko kahit nakapikit na siya.
"Story?" bigla itong napadilat at tiningnan ako.
"Oo. Ginagawa ko kasi ang love story nating dalawa. Ang dami na ngang reads kahit
hindi pa tapos eh," nakangiting wika ko at binuksan ang laptop niya.
"Why? Do you want to be a writer?" tanong niya at bumangon saka dumungaw rin sa
laptop.
"Hindi naman Dee. Gusto ko lang ibahagi sa iba yung love story natin. Ikaw ba
kailan mo 'ko aayaing magpakasal sa simbahan Dee? Malapit na 'to mag-epilogue eh,
hindi mo pa rin ako niyayaya. Di ba ganun dapat 'yon? Ang kasal sa ending palagi.
Ang ganda kaya ng title ng story natin, Nisyel: Ang Dyosang Sekretarya. Oh di ba
ang ganda? Sinong mag-aakalang isa lang akong dakilang assistant mo noon na palagi
mong binubulyawan at inuutus-utusan pero asawa mo na ngayon. Nilagay ko nga dito sa
Chapter 3 ang mga tanong mo 'nung interview eh, what's the matter at why should I
hire you. Nilagay ko rin ang unang araw na napangiti kita pati ang pinaka-unang
araw na kumain ka ng sibuyas. Pati na rin ang pagliligawan natin ay idinitalye ko
na rin. Tsaka pati na rin 'yong first date sana natin na hindi natuloy dahil
nahulog ako sa hagdan at dinala sa hospital. Pati na rin yung pagpapaalis mo sa'kin
sa SDM Empire nang malaman mo ang tungkol kay Mama kasi akala mo niloko kita.
Hanggang sa naaksidente ako at nacomatose nang mahigit isang taon,.." mahabang wika
ko at pumalakpak.
"Oh di ba parang telenobela ang--"
Natigilan ako nang biglang tumahimik si Dee at nakatingin sa akin nang malamig.
"So you remember everything and you didn't lose your memory all this time?" walang
emosyong wika nito.
Napatutop ako sa aking bibig nang maalala ang lahat ng aking sinabi.
Waah!
Walang hiyang bibig 'to!
My amnesia nga pala ako!
Ang tanga-tanga ko!
I'm D.E.A.D!!!
♕GreatFairy♕
TUB 35: Surprise✔

24 days later..
"Dee eto pa oh. Say ahh..."
"Busog na ako. Excuse me."
Napakagat ako sa aking ibabang labi nang umalis si Dee sa hapag kainan kaya
napatigil sa ere ang hawak-hawak kong kutsara na may lamang pagkain na isusubo ko
sana sa kanya.
"Hindi pa rin ba kayo bati ni kuya Skeet, ate?" pagkuwa'y tanong ni Silver na
kaharap ko sa hapag. Iniling-iling ko ang aking ulo at ibinaba ang kutsarang hawak
ko.
"Hayaan mo ate, gusto lang yata ni kuyang lambingin mo siya. Alam mo naman si kuya
magulo ang utak," ani Gold at hinimas-himas ang aking likod.
Tumango-tango na lang ako kahit na sa totoo lang ay gusto ko nang magtampo kay Dee.
Tatlong linggo na niya kaya akong hindi pinapansin. Humingi na naman ako ng sorry
sa kanya ah.
"Nawalan na rin ako ng gana. Akyat na 'ko ha?"
"Ate--"
Hindi ko na lang pinansin ang pagtawag ng dalawa at tinalikuran ko sila sa dining

room. Tinungo ko ang sala para pumanhik ng hagdan ngunit nakasalubong ko si Dee na
nakabihis at pababa ng hagdan.
"Saan ka pupunta Dee? Walang opisina ngayon ah," turan ko na ikinatigil niya.
Inaayos nito ang pagkakatupi sa siko ng light pink na polong suot niya habang
pababa ng hagdan.
"Mag-oovertime ka ba Dee?" tanong kong muli ngunit tiningnan niya lang ako at hindi
sumagot. Blangko ang kanyang mukha kaya ang hirap niyang basahin.
"Dee!" malakas na tawag ko ngunit nilagpasan niya lang ako.
Aalis na naman siya kahit linggo?
Napabuntong hininga ako at umupo na lang ng hagdan.
Kailan kaya ako papansinin at kakausapin ni Dee? Miss na miss ko na siya. Halos
hindi na kasi kami magkita kahit na nasa iisang bahay at kwarto lang kami.
Araw-araw ay gabing-gabi na siya umuuwi kaya nakakatulog ako sa sobrang paghihintay

sa kanya. Pagkagising ko naman sa umaga ay wala ng ni anino niya dahil maaga daw
siyang umaalis sabi ng mga katulong.
"Bahala ka sa buhay mong dragon ka! Ang sungit mo! Hmp!"
Inirapan ko ang litrato niyang walang kangiti-ngiti sa tabi ng TV saka umakyat ng

hagdan.
Haaay... Bakit ba kasi ako nakapag-asawa ng pinakasupladong tao sa mundo? Ayan

tuloy kawawa ang kagandahan ko. Tsk!
Nahiga nalang ulit ako sa kama dahil wala naman akong gagawin. Hindi naman ako
pinapayagang umalis na walang kasama baka daw kasi mapahamak ako. Ang OA talaga ng
mga tao dito, nabuburyo na kaya ako dito sa bahay.
Balak ba nila akong gawing bagoong?
Haay....
Saan kaya pumunta ang dragon na 'yon?
Ang bastos talaga ng ugali ng isang 'yon. Kinakausap hindi sumasagot. Umaalis nang
hindi rin nagpapaalam.
Namumuro na talaga siya sa'kin. Kahit ang mga damit na inihahanda kong susuotin
niya araw-araw pang opisina ay hindi niya sinusuot.
Ganun na ba siya kagalit sa'kin?
Eh bakit sila Mama hindi naman nagalit nang malaman nilang wala naman talaga akong
amnesia? Natuwa pa nga sila eh, lalo na si Gold.
Galit ba siya kasi inuto ko siya?

Galit ba siya kasi nagpabebe ako sa kanya?
Siya nga kahit hindi siya humingi ng sorry sa'kin 'nung inaway niya ako noon ay
pinapansin ko pa rin siya.
Hindi nga ako nagalit noon nang hindi sila nagkasundo ni Mama eh.
Ang duga talaga ni Dee. Ang arte-arte pa niya. Nagpapakipot pa siya, akala niya
yata bagay sa kanya.
Eh kung lalayasan ko kaya siya? Makikita niya!
Ano kaya ang gagawin ko para kausapin na ako ng dragon na 'yon?
Hmm...
*light bulb*
Tinungo ko ang office niya dito sa bahay at kumuha ng isang letter sized bondpaper
'tsaka nag-umpisang sumulat.
Dee,
Sana mabasa mo itong huling habilin ko sa'yo. Mukha namang ayaw mo na sa'kin eh,
hindi mo na kasi ako pinapansin. Ayaw mo namang tanggapin ang sorry ko kaya hindi
na ulit ako magso-sorry sa'yo. Neknek mo! Sa mga oras na 'to ay marahil nasa
lansangan na ako at nagpakalat-kalat. Maghahanap nalang ulit ako ng truck na
bubundol sa'kin para tuluyan na akong magka-amnesia. Siguro masaya ka na ngayong
wala na ako sa pamamahay mo. Huwag kang mag-aalala kasi tanggap ko naman na hindi
ikaw ang forever ko. Maghahanap na lang ako ng mas gwapo, mas macho, mas yummy at
mas mabait kaysa sa'yo. Kahit masakit sa dibdib titiisin ko para sa kaligayan mo.
Bahala ka na sa buhay mong dragon ka! Ayaw ko na talaga! Happy birthday at Merry
Christmas na lang para susunod na taon. Paalam.
P.S. Hinding-hindi kita mami-miss. Hmp!
Ang dyosa mong asawa,

Mee
Tiniklop ko ito nang mabuti at ipinatong sa ibabaw ng kama para madali niyang
makita.
Dali-dali kong kinuha ang lahat ng damit ko sa closet at inilagay sa dalawang

maleta. Tagatak ang aking pawis dahil ang dami ko palang damit na binili ni Dee.
Nang masarado ko na ang mga maleta ay itinago ko ang mga ito sa ilalim ng kama.
Kinuha ko ang pink kong back pack at nagtiptoe pababa ng hagdan. Binitbit ko na rin
ang laptop ni Dee para may mapaglilibangan ako.
Nasa kwarto na kaya sina Gold at Silver?
Sumilip ako sa komedor at napangisi ako nang makitang wala ng katao-tao doon. Wala
ring katulong.
Hihihi. Kung sini-suwerte ka nga naman.
Mabilis akong tumungo ng kusina at kumuha ng pagkain sa fridge. Pinuno ko ng

chocolates ang aking bag at kumuha rin ako ng softdrinks in can.
Nagmumukha na yata akong akyat bahay nito.
Di bale na. Ang mahalaga ay hindi ako magugutom.
Dumaan ako sa back door at tinungo ang tree house na nasa likod ng mansyon.
Alam kong hindi nila maiisip na pupunta ako dito dahil hindi naman talaga ako
pumupunta dito. Kay Silver kasi ang lungga na 'to at sinadya niya daw talagang
ipagawa.
Sosyalin pala itong tree house ni Silver. May malambot na kama at flat screen TV
din pala dito. Hindi mahahalata sa labas kasi gawa ito sa pawid at nipa.
Ano naman ang gagawin ko dito buong araw?
Makapagfacebook na nga lang muna. Papalitan ko nalang kaya yung status ko.
Relationship status: from married to separated.
SAVE.
Nagscroll lang ako sa newsfeed nang may nagpopped na notification.
Gold Reign Mijares commented on your status.
Gold Reign Mijares: Waah! Ate bakit?! Anyare?
Nisyel Dyosa: Hiwalay na kami eh. Walang forever.��
Tumingin tingin nalang ulit ako sa newsfeed dahil wala naman akong magawa. Binuksan
ko ang isa ferrero at kumagat nang maliit.
Natigilan ako nang biglang may nagpopped sa chat box.
Gold Reign Mijares: Ate nasaan ka? Bakit wala ang mga damit mo sa kwarto niyo ni
kuya? Ate lagot kami nito eh!
Waah! Mabilis akong naglogged-out at pinatay ang laptop. Mahirap na baka mabuko
nila ako.
Makapagbasa na nga lang ng story sa wattpad.
Ano kayang magandang basahin dito?
Hmm...
Ah eto--
"Aaah!"
Muntik ko ng maitapon ang aking cellphone nang tumunog ito.
Gold calling....
Deemn!
Dali-dali ko itong pinatay at tinanggal ang baterya.
Wooh! Muntik na 'yon ah!

Dahil wala naman akong magawa ay kumain na lang ako ng chocolate at uminom ng
softdrinks.
Ang boring naman pala dito.
Bakit ba dito ko pa naisipang pumunta?
Haaay...
Makatulog na nga lang. Siguro naman paggising ko ay darating din si Dee at

hahanapin ako. At siyempre pag hahanapin niya ako ay papansin niya na ako. Mihihi.
*yaaaawn*
Dahil sa sobrang boring ay nakatulog agad ako.
* * *
"Pambihira naman 'tong si ate oh, pinag-alala pa tayong lahat dito lang pala
nagtatago."
"Hayaan na nga kambal. Mabuti nga hindi 'yan lumabas ng mansyon eh. Lagot tayo kay
kuya pag nagkataon, masisira ang plano niya."
"Ang tagal naman niyang magising. Kung gisingin nalang kaya natin siya nang
masimulan na ang pag-aayos sa kanya."
Naalimpungatan ako sa mga boses na nagbubulongan. Marahan akong dumilat at nanlaki

ang aking mga mata nang makita si Gold at Silver na nakaupo sa sofa.
"Waah! Paano niyo nalamang nandito ako?!" bulalas ko na ikinatigil nilang dalawa.
Napansin ko rin na may kasama silang dalawang bakla.
"Pft!"
"Nakita ka namin sa CCTV camera ate," natatawang wika ni Silver.
"CCTV? Meron 'non dito?"
"Buti na lang pala may CCTV dito kundi lagot kami kay kuya eh. Muntik na kaya
magwala yun kanina nang tinawagan namin siya at sinabing naglayas ka," umiiling-
iling na wika ni Gold.
Weh?
"Talaga?"
Hihihi. Sinasabi ko na nga ba effective ang pagdadrama ko.
"Teka, bakit ganyan ang ayos niyong dalawa at saka sino naman sila?" inginuso ko
ang dalawang bakla na tulalang nakatingin sa'kin.
"Sila ang mag-aayos sa'yo ate. May party tayong pupuntahan ngayon. Nandun na si
kuya, at ang sabi niya isasama ka namin."
Ano daw?
"Party? As in yung party na pang mayaman?" excited na tanong ko.

"A-ah oo ate. Yun nga, pak na pak. Kaya tumayo ka na diyan at lumipat sa bahay nang
maayosan ka na kasi naghihintay na si kuya."
Mabilis kaming lumipat ng bahay. Naligo ako ng parang kidlat sa bilis at ibinlower
ang aking buhok.
"Mga ateng puwede niyo na akong ayusan," nakangiting wika ko sa kanilang dalawa.
"Ay! Hindi mo naman pala kailangan pang ayusan at lagyan ng kolorete sissy dahil
ang ganda-ganda mo na!" napapalatak na saad ng isang bakla.
"Correctness sissy kaya yung buhok mo nalang ang aayusin namin," wika naman ng isa.
Napangiti ako sa kanilang sinabi. Napaka-honest naman ng dalawang 'to. Hihi.
Nagpaalam na sina Gold at Silver na magbibihis lang at babalikan nalang nila ako.
Nilagyan na lang nila ng powder ang aking mukha at lip gloss ang aking bibig para
hindi daw masira ang natural beauty ko. Nilugay na lang nila ang aking buhok at
nilagyan ng hair crown na pabilog na may disenyong bulaklak.
"Waah! Bakit ganyan ang gown ko? Bakit hindi pink o red, o di naman ay itim?" gulat
na tanong ko nang inilabas nila ang gown.
Full length na white flowing gown ito na kumikintab dahil silk. Tube din ito at may
naka-sequenced na silver beads.
"A-ah ano kasi ateng... y-yung theme kasi ng party na pupuntahan mo ay parang
fairies kaya ganyan ang gown mo."
"Aah..." tumango-tango ako. Nakaka excite naman ng party na 'yon. Nai-excite na rin
akong makita si Dee. Miss na miss ko na kasi siya eh.
"Sissy ang mabuti pa, isuot mo na 'tong gown kasi baka nagsisimula na ang party."
Pumasok ako ng banyo at isinuot ang gown. Buti na lang puwedeng gawing strapless
ang aking bra kaya hindi na ako nahirapan maghanap.
Lumabas ako ng banyo at umikot-ikot sa harap ng malaking salamin. Hihihi. Ang

galing naman, fit na fit sa'kin yung gown.
"Waah! Sissy! Mukha kang engkatada ng kagandahan!" pumapalakpak na wika ng isang

bakla na si Wenny.
"Talaga?"
"Ay! Talagang-talaga! Siguradong lalaki ang mata ng gro--"
"Ano yun ateng?"
"Aah... I mean siguradong lalaki ang mga mata ng mga aattend ng party."
Hihi. Tama sila. Bagay na bagay sa akin itong gown. Mukhang pang-engkantada.
"Waaah! Ate ang ganda-ganda mo! Huhuhu... Kambal ikaw nalang ang tumabi sa kanya
naiinsecure ako!" naghihysterical na saad ni Gold na bumaba sa hagdan.
"Ano ka ba sisteret! Ang ganda-ganda mo nga rin diyan sa royal blue mong gown eh!"
"Pero mas maganda ka pa rin ate. Inubos mo na yata ang biyaya ng kagandahan sa
mundo eh," nakalabing wika nito.
"Tss. Tara na nga kambal, naghihintay na silang lahat 'don. Napaparanoid na rin si
kuya." sambit Silver na napakagwapo sa suot nitong gray suit.
"Ang ganda-ganda mo nga ate. Siguradong tutulo ang laway ni kuya pag nakita ka
niya," nakangiting wika pa nito na ikinanlaki ng tenga ko.
"Hehe... salamat ah? Ang honest niyo talaga!"
Sumakay kami ng isang puting limousine na nangingintab pa. Ang sosyalin talaga ng
mga Mijares.
Kumunot ang aking noo nang tumigil ang limousine sa isang...
Garden?
Huh?
"Teka, teka... Sigurado ba kayong ito yung venue ng party?" kunot-noong tanong ko
ngunit ngumiti lang sila pareho at inalalayan na ako pababa.
"Relax ka lang ate, this is your big day kaya dapat confident ka," makahulugang
untag ni Gold.
Pero... huh?
"What took you so long?" nagulat ako nang biglang sumulpot sina Mama at Papa.
"Waah! Anong ginagawa niyo dito Papa?"
"It's your wedding day anak. Come. Kanina pa naghihintay ang groom mo."
"ANO?!"
Nanlaki ang aking mga mata sa tinuran ni Mama.
Kasal?
Ako?
Ikakasal?
"Mama naman eh! Bakit hindi niyo naman sinabi? Surprise ba 'to? 'Tsaka nasaan na
yung boquet ko?" sunod-sunod na tanong ko ngunit para akong hinahabol sa sobrang
kaba.
Ang bilis-bilis ng tibok ng puso ko.
Gulat.
Excitement.
Kasiyahan.
Hindi ko na maintindihan ang aking nararamdaman.
"Eto anak."
Huh?
"Aanhin ko naman ang wand na yan Mama?"
Napakunot ang aking noo nang inilahad sa akin ni Mama ang isang gold na wand na may
disensyong mga bulaklak. Kumikintab rin ito dahil sa kulay.
"Ang wand na yan ang magsisilbing boquet mo ate. Fairyland nga kasi ang theme ng
wedding niyo ni kuya," nakangiting singit ni Gold.
Waaah!
Ang duga naman nila!
Bakit hindi manlang ako na orient?!
♕GreatFairy♕
TUB 36: The Wedding ✔

Lalong kumabog nang malakas ang aking dibdib sa sobrang kaba. Parang may mga
kabayong nag-uunahan sa loob nito.
Bumukas ang gate na punung-puno ng puting bulaklak. Para siyang lagusan patungo sa
isang paraiso na karaniwang nakikita ko sa fantasy.
"Mama parang nagkaka-cold feet yata ako," bulong ko kay Mama na nakahawak sa kanang
braso ko, nasa kaliwa naman si Papa.
"Relax anak. Masyado kang maganda para kabahan. Di ba ang isang dyosa ay hindi
kinakabahan? Nakalimutan mo na ba?"
Oo nga 'no!
"Pero Mama, Papa hawakan niyo akong mabuti ah? Baka matapilok ako dito, uuwi talaga
ako kahit hindi pa nag-uumpisa ang kasal." kinakabahang wika ko dahil sa totoo lang
ay nanginginig na rin pati ang tuhod ko.
Nagsimula kaming humakbang at pumainlang ang instrumental na kanta na hindi

pamilyar sa aking pandinig ngunit masarap itong pakinggan. Angel of Mine.
When I first saw you I already knew

There was something inside of you
Lahat ng mga mata ay nakatutok sa amin at nakangiti. Kanya-kanya silang may hawak
na camera.
Something I thought that I would never find

Angel of mine
Kusang tumulo ang aking mga luha. Ganito pala ang pakiramdam na naglalakad ka sa
gitna ng maraming tao. Pakiramdam ko ako ang pinakamaganda sa buong mundo ngayon.
Nakikita ko ang pagkamangha sa kanilang mga mata. Ang ilan sa kanila ay hindi ko
kilala, siguro mga kaibigan ito ng mga Mijares.
Isa-isa kong tiningnan ang mga bisita nasa kaliwa at kanan ng aisle. Lahat ng mga
babae ay nakasuot ng royal blue na gown katulad ng kay Gold kanina, iba't iba nga
lang ang disenyo. May tig-iisang tangkay din sila ng puting bulaklak sa kanilang
tenga. Para silang mga fairies. Ang mga lalaki naman ay nakasuot ng gray suit.
Napangiti ako habang patuloy na tumutulo ang aking mga luha lalung-lalo na nang
makita ko si mommy Amethyst at si grandma na nagpupunas ng kani-kanilang mga luha.
Ngunit lalo akong naiyak nang mapadako ang aking mga mata sa taong naghihintay sa
akin sa dulo. Napakagwapo niya sa suot niyang puting suit. Titig na titig siya sa
akin at nakangiti habang naglalakad ako. Biglang nawala ang lahat ng inis na
naramdaman ko sa kanya nang hindi niya ako pinansin ng tatlong linggo.
Kaya pala palagi siyang umaalis ng maaga sa mansyon at gabing-gabi na umuuwi. Akala
ko galit na galit siya sa'kin kasi palagi niya akong sinusungitan at ini-isnob.
Ang duga talaga ng dragon na 'to, hindi manlang ako in-orient na may sorpresa pala
siya, ayan tuloy nasayang ang effort ko sa paglalayas. Nakakapagod kaya maglagay ng
mga damit sa maleta. Buti nalang pala sa tree house lang ako pumunta kahit ang
boring doon.
Para akong nahihipnotismo sa kanyang mga titig. Siguro may anting-anting itong si
Dee, hindi ko matanggal ang mga mata ko sa kanya eh. Nakuha niya tuloy ang atensyon
ng ibang tao na narito, siguro ngayon lang nila nakitang ngumingiti ang isang 'to.
Pagkadating sa dulo ay humalik si Dee kay Mama. Parang kailan lang galit na galit
sa isa't isa ang mga ito. Nag-man-to man hug naman sila ni Papa.
"Please take care of our gem, son," wika ni Papa habang inaabot ang aking kamay kay
Dee.
"I will, more than anything else Sir," sagot naman ni Dee at kinuha ang aking
kamay. Napangiti naman sina Papa at Mama at sabay nila ako niyakap at hinalikan
bago tinungo ang kanilang puwesto.
Akma akong alalayan ni Dee para pumunta sa harap ng pari pero...
"Time first muna father ah? Miss na miss ko na 'tong dragon na 'to eh. Payakap
muna, one minute lang," wika ko at mabilis na yumakap kay Dee. Hinigpitan ko na din
para hindi na siya makaangal. Narinig kong tumawa ang mga bisita pati na rin sina
Dee at father pero hindi ko sila pinansin. Tatlong linggo ko na kayang hindi
nayayakap ang dragon na 'to.
"You miss me that much?" narinig kong tanong ni Dee at hinalikan ako sa ulo.
"Ayy hindi. Hindi kita nami-miss Dee! Kahit tatlong linggo mo na akong hindi
pinapansin!" sarkastikong wika ko at inangat ang aking mukha.
"Sorry... I was just busy preparing all of these. I love you Mee..." aniya.
Sumubsob na lang ulit ako sa kanyang dibdib at nagcount down ako hanggang isang
minuto bago bumitaw.
"Father ituloy na po natin ang seremonyas bago pa mag-iba ang isip ng aking groom
at gawin akong jilted bride, mahirap na," wika ko at ako na mismo ang humatak kay
Dee para makaupo sa harap ni father. Tumawa na naman ang lahat pati si father.
"My dearest brothers and sisters in Christ, we are gathered here today to witness
the unity of this man and woman in this holy matrimony. To be lawfully joined
together in the will and in the grace of love by God."
Nag-umpisang magsalita si father at pansin kong buong-buo ang atensyon ni Dee dito.
Nilaro-laro ko nalang ang buttones sa dulo ng kanyang suit gamit ang kanan kong
kamay, hawak-hawak niya kasi ang aking kaliwa.
"If anyone here has reasons why not this man and woman be lawfully joined together,
speak now or hereafter will forever keep thy peace."
Tumahimik ang paligid at humigpit ang pagkakahawak ni Dee sa aking kamay. Hindi pa
siya nakuntento at kinulong pa niya ito gamit ang dalawa niyang kamay. Hihihi...
Kinakabahan ang isang 'to. Ako kasi hindi ako natatakot, ramdam ko kasing siya na
talaga ang ibinigay sa'kin ng Diyos.
Pagkatapos ng ilang sandaling katahimikan ay itinuloy ni father ang kanyang

pagsasalita at narinig ko naman ang paghinga ni Dee ng malalim na parang nabunutan
ng tinik.
Tinigilan ko ang paglalaro ng butones ni Dee at pinagmasdan ang wand na hawak ko.
May crown ito sa dulo at may maliit na disensyong bulaklak. Feel na feel ko
talagang fairy god mother ako kasi ako lang ang meron nito ngayon. Tumingala ako sa
langit at pumikit saka umusal ng pasasalamat sa aking isip.
Salamat po Papa God dahil ibinigay Ninyo sa akin ang higit pa sa kahilingan ko. Ang
saya-saya ko ngayong araw. Totoo nga ang sinasabi nilang pagkatapos ng lungkot ay
saya. Nalungkot po ako ng sobra nang hindi ako pinansin ni Dee ng mahigit tatlong
linggo pero sobrang saya ko ngayon kasi may surprise pala siya. I love You Papa
God! Araw-araw Niyo talaga akong binibigyan ng blessings, lalo na sa tuwing
gigising ako sa umaga ay nakikita ko ang napakaganda kong mukha sa salamin. Kaya
kahit mag-isa lang ako sa buhay ko noon ay masaya pa rin ako kasi hindi Niyo ako
pinabayaan. Sana makita rin ng ibang tao dito sa mundo ang mga blessings na
ibinibigay Ninyo sa araw-araw nilang pamumuhay. At sana masaya rin sila tulad ko.
Nang dumilat ako ay muntik na akong mahulog sa kinauupuan ko dahil nakatunghay pala
ang pagmumukha ni Dee sa akin. Maya-maya'y pinatayo kami ni father.
"Skeet Alvan Mijares, do you take Nisyel Love Borara to be-
"Father, Borora po, hindi Borara," pagtatama ko kay father. Pambihira naman oh,
palagi nalang minu-murder ang apelyido ko. Sana pumayag na lang akong palitan ito
ng Pelaez eh.
Tumawa ang mga tao sa likod at humingi ng pasensya si father at muling nagsalita.
"Skeet Alvan Mijares, do you take Nisyel Love Borora to be your lawfully wedded
wife in this sacred bond of holy matrimony? To honor and keep her through tough
times, in sickness and in health, in sorrow and in happiness, for richer and for
poorer, for better or for worse, to love and cherish her 'till death do you part?"
"I do, father," nakangiting wika ni Dee at hinalikan ang likod ng aking kamay.
"Nisyel Love Borara, do you--"
*tampal sa noo*
"Father ah! Ang ulyanin niyo talaga, sinabi ng Borora at hindi Borara. Magkaiba ho
'yon eh, B-O-R-O-R-A, ayan po ini-spell ko na. Nagkakaintindihan ba tayo dito
father?"
Napakamot naman sa kanyang ulo si father. Tumawa na naman ang tao si likod.
"Pft!" siniko ko si Dee ng tumawa rin ito. Kawawa naman si father.
"Umayos ka nga Dee!" mahinang bulong ko sa kanya at pinanlisikan ko siya ng mata

kaya tumahimik ito.
"Pasensya na iha, ang hirap kasing i-pronounce ng apelyido mo," ani father.
"Ayos lang ho yun father, mabait akong nilalang kaya pinapatawad ko na ho kayo.
Sige na ho, take two."
Tumikhim muli si father at nagsalita.
"Nisyel Love BORORA, do you take Skeet Alvan Mijares to be your lawfully wedded
husband in this sacred bond of holy matrimony? To honor and keep him through tough
poorer, for better or for worse, to love and cherish him 'till death do you part?"
wika ni father at pinagdidiinan pa ang apelyido ko na parang naiinis.
"Galit ho kayo father? Galit?" napapalatak na tanong ko sa kanya.
"Mukha ba akong galit iha?" mahinahong tanong nito.
"Hindi po, hindi po... Peace po! hehe.."
Tumikhim si Dee na parang naiinip.
"Eheeem.."
"Saan na nga tayo iha?" tanong ni father.
"Hindi ko nga din alam kung saang banda ng Pilipinas ang garden na to fa--- uhmmm"
hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng tinakpan ni Dee ang aking bibig. Naaamoy ko
tuloy ang matapang niyang pabango.
"Nisyel Love Borora, do you take Skeet Alvan Mijares to be your lawfully wedded
pag-uulit ni father.
"I-- achuu!"
"Miss Borora?"
"Achuu!"
"Time first po father, pause muna. Si Dee kasi eh, ang tapang ng pabango sa kamay
niya. Nababahing tuloy ak-- achuu!" Nagtawanan na naman ang mga tao sa likod. Ang
sama naman nila, nababahing na nga ako pagtatawanan pa.
"Tss," nabuburyong untag ni Dee.
"Achuu!" Huminga ako ng malalim at tinanggap ang panyong inilahad ni Dee.
"Father, okay na po. Take three po!" napakamot na naman si father sa kanyang ulo at
naiiling na tiningnan ako ngunit nakangiti siya.
"Nisyel Love Borora, do you take Skeet Alvan Mijares to be your lawfully wedded
"Ayy! Tinatanong pa ho ba yan? I do na I do po father!" napangiti naman si father

at itinuloy ang seremonyas.
"Friends and children of God let us hear their vows for each other."
Teka.... vows!
Waah!!!! Hindi nga pala ako prepared dahil surprise wedding 'to! Ang duga kasi ni
Dee eh! Sana inabisuhan nalang ako eh di sana nakapagtanong ako ng vows kay Google!
Haay...
"I never knew what love was until you came into my life..." pagsisimula ni Dee na
titig na titig sa akin.
Agree ako diyan... bobo kasi siya eh.
"You were like a star that fell from the sky too fast, and hit the ground hard and
deep. I am deeply drowned in so much love with you Mee. You're the air I breath,
the water I'm thirst about. Before you came to my life, I thought I was a perfect
man, with the looks, the money, the fame, I got it all. But everything changed when
you came, I feel incomplete without you... and that moment, I realized, you would
be my better half. I will never ever get tired of reminding how much I love you
everyday..." pumiyok ang boses ni Dee na parang naiiyak.
"Nisyel Love Borora, I promise to love and hold you, cherish and honor you until I
take my last breath. I promise to be the best husband for you and a father to our
future kids. Please wear this ring as a symbol of my eternal love and faith for
you. I love you so much, Mee."
Isinuot nito sa aking daliring ang isang singsing na ngayon ko lang yata nakita sa
tanang buhay ko. Gold ito na may nakapatong na tear shape na pula.
Itinutok sa'kin ni father ang mikropono kaya nagulat ako. Waah! Paktay! Hindi ko
nga pala alam ang sasabihin ko! Deeemn!
"Ah hehe... father puwedeng maikli lang? Hindi ako prepared eh. Ang akala ko nga
party ng mga mayayaman ang pupuntahan ko eh. Yun pala kasal ko!"
Napangiti si father at tumango. Hihihi. Ang bait talaga ni father, hindi tulad ni
Dee, ang sungit.
Huminga ako ng malalim bago nagsalita.
"Dee hehe... Mahal na mahal kita, mula ulo hanggang kuko." Nagtawanan na naman ang
mga tao sa likod, feeling yata nila nanonood sila ng comedy show. Tsk!
"Isuot mo 'tong singsing bilang simbolo ng forever natin. Huwag na huwag mong
iwawala ah? Kasi mukhang mamahalin eh. Saan mo ba 'to binili?" Napalingon ako ng
humagalpak ng tawa si Silver pero nakita kong binatukan ito ni BFF.
"Pft!"
Isinuot ko ang singsing sa kanyang daliri. Nakangiti naman siya at titig na titig
sa akin. Naku-conscious tuloy ako.
"For as much as both of you cast your vows for each other in the presence of our
dearly God and these witnesses, you, Skeet Alvan Mijares and Nisyel Love Borora are
binded together by your eternal covenant. Behold and live your vows for each other.
May our God will cast upon you His blessings and guide your marriage for as long as
you both shall live. And in the power vested upon me by God, I now pronounced you,
husband and wife."
"You may now kiss the bride."
Napapikit ako ng maramdaman ko ang labi ni Dee sa aking mga labi. Kanina ko pa
talaga hinihintay ang part na 'to eh.
"Finally... I love you so much Mee." malambing na sabi nito pagkatapos ng halik.
Nagpalakpakan naman ang mga tao sa paligid.
"I love you too Dee--uhmm" sinakop niya na naman ang aking labi kaya naghiyawan ang
mga narito.
Nagpicture taking muna kami ng halos isang oras dahil nagpakuha ako ng selfie na
iba't ibang pose. Lahat din ng mga bisita ay may picture kasama kami ni Dee.
*****
-RECEPTION-
"Huwag masyadong mahigpit princess, baka madapa 'yan." saway ni Dee kay Gold dahil
nilagyan nila ako ng piring.
"Hindi naman mahigpit kuya eh, huwag kang mag-alala ibabalik naming ligtas ang
reyna mo." narinig kong sagot ni Gold.
"Ate pag sinabi kong ikot ay umikot ka ha? Tsaka ituro mo ang wand mo sa kahit
saang direksyon." tumango-tango ako kay Gold. Piniringan kasi nila ako para maipasa
ko ang wand ko katulad ng iba na itatapon ang boquet at sinasalo ng mga dalaga.
Hindi ko nga alam kung ano ang pumasok sa utak ni Gold at ito ang naisipan niyang
pakulo eh. Nasa gitna daw ako at pinapalibutan ng mga dalaga.
"1... 2... 3. Ate ikot na!"
Umikot ako at bumilang ng sampu bago tumigil saka itinuro sa harap ko ang wand.
"Sinasabi ko na nga ba, wala na talagang atrasan 'to. Tayo na ang susunod na
ikakasal mahal!" narinig kong hiyaw ni Kuya Nito kaya tinanggal ko ang piring sa
aking mata.
Ganun nalang ang pagkagulat ko ng si Lady M pala ang naituro ko.
Wadapak!
A/N: Nakaprivate ang Chapter 37 dahil may BS. Remove the story from your library
then follow me first then add the story again. Puwede mo rin akong i-unfollow
pagkatapos. Thanks!
♕GreatFairy♕
TUB 37: First Night

WARNING! SPG content. Please read at your own risk. No troller please...
"Ano bang pinagkakaabalahan mo diyan sa laptop? Is that even important?" Muntik na

akong mapatalon ng lumabas si Dee mula sa banyo.
Ang bango!
"A-ah... wala naman, Dee. Nag-status lang ako sa fb... hehe"
"You sure?"
"Oo naman, Dee! Sure na sure! "
Pasimple kong ini-shut down ang laptop at inilagay sa gilid. Buti na lang nai-
screen shot ko agad at nai-bluetooth sa cellphone ko ang ni-research ko.
FIVE WAYS TO SATISFY YOUR HUSBAND DURING YOUR FIRST NIGHT
1. Show him you're happy for marrying him.
Siguro naman alam na ni Dee na masaya ako di ba? Napatingin ako sa kanya habang
unti-unti nitong tinatanggal ang bath robe sa kanyang katawan.
Pero paano ko kaya maipapakita sa kanyang masaya ako?
Hmm...
Aah.....
"Dee?" Tawag ko sa kanya. Humarap ito bigla kaya kitang-kita ko ang eight packs abs
niya. Wahaaaaw!
"Yes, Mee?"
Huminga ako nang malalim at saka inipon ang lakas ko....
"Hahahahahaha!"
"Hahahahahaha!"
"Hahahahahaha!"
"Hahaha---uhmm"
Napaungol ako nang bigla akong sinunggaban ng halik ni Dee. Ang sarap talaga!
Pinikit ko ang aking mga mata para namnamin ang kanyang mga labi.
"What are you laughing at, love?" tanong nito na namumungay ang kanyang mga mata.
"Ah hehe... Wala naman, Dee. Masaya lang ako kasi napangasawa kita. Ibig sabihin
akin na rin ang mga 'to for free." Hinawakan ko ang kanyang abs at tinampal-tampal
ang kanyang V-line. Hihihi. Ang sarap palang hawakan nito, bakit ngayon ko lang na-
realized?
"Stop tempting me, love or else I will take you right now, even if you haven't
taken a bath yet" anito sa namamaos na boses.
Waaah! Speaking of paligo, hindi pa nga pala ako nakaligo!
Mabilis akong lumayo kay Dee saka kinuha ang bath robe at pumasok sa banyo.
Binitbit ko na rin ang cellphone ko pagpasok ko. Mahirap na, baka pakialaman pa
niya ito 'no.
2. Be sweet to him, call him with endearment.
Hindi naman ata 'to kailangang i-accomplish eh. May endearment na kaya kami.
Ito, ito...
3. Be naturally fresh. Do not put anything in your body after bath. Your husband
might want to smell your natural scent.
Huh?
Ibig sabihin hindi na ako maglo-lotion pagkatapos kong maligo? Hindi na rin ako
mag-a-apply ng pabango. Eh di ibig sabihin hindi ko rin magagamit ang ibinigay
sa'kin ni mommy Amethyst na imported perfume! Hayy..
Umupo muna ako sa bowl para tapusin ang binabasa ko, at para na rin mapaghandaan ko
ito.
4. Be accessible. Wear sexy lingerie to look seductive. Lacy underwears are

recommended. The more revealing you are, the more seductive you look.
Waaah!
Wala naman akong sexy na mga underwears eh! Patay tayo nito pareng google! Buti
sana kung may t-back akong panty eh. Hindi naman kasi ako mahilig 'don.
Think.
Think.
Think.
Aha! Alam ko na!
Hihihi. Ang galing-galing ko talaga mag-isip! Masubukan nga mamaya...
5. Make sure you look hot in his eyes. Make him drool over your body. Looking hot
will make him want to taste every inch of your skin.
Huh? Ano ba 'tong si pareng google, tinuturuan yata ako nitong maging manyak eh!
Ang halay naman ng step na 'to! Tsk!
Pero hindi bale na ang importante mapasaya ko ngayon si Dee sa unang gabi namin
bilang mag-asawa.
Tama.
Hindi ako dapat mawalan ng lakas ng loob. Oo nga naman, ano pa ang silbi ng
pagiging dyosa ko kung hindi ko naman mapapasaya ang aking asawa di ba?
Inilagay ko sa ibabaw ng flash ng bowl ang cellphone ko para hindi mabasa saka
hinila ang shower curtain at tinanggal ang lahat ng damit ko.
Napapikit ako nang dumaloy sa katawan ko ang tubig mula sa shower. Ang yaman talaga
ni Dee, ang laki-laki ng banyo niya dito sa kanyang penthouse. Dito kasi muna kami
tumuloy bago tumulak ng Europe sa makalawa para mag-honeymoon. Excited na nga ako
eh kasi sa wakas makakasakay na ako ng eroplano.
Nag-apply ako ng shampoo at sabon sa aking katawan habang pakanta-kanta. Hanggang

ngayon hindi pa rin ako makapaniwalang asawa ko na ang dragon kong boss noon.
Sabagay, mukha naman kasing pang-mayaman ang beauty ko eh kaya hindi na rin siguro
lugi si Dee. Quits na rin siguro kami.
Binalot ko ng tuwalya ang basa kong buhok saka isinuot sa katawan ko ang bath robe.
This is it! Malaking pusit! Huminga ako ng napakalalim bago pinihit ang pinto ng
banyo.
Naabutan ko siyang nakasandal sa headboard ng kama na hawak-hawak ang remote ng TV.

Mukhang naramdaman niya ang paglabas ko ng banyo kaya napatingin ito sa akin.
Nakita ko ang pagtaas-baba ng adam's apple niya habang nakatingin sa'kin.
Tinungo ko ang closet at kumuha ng isang bra at panty saka binuksan ang drawer ng
vanity table.
"Dee, wala ka bang gunting dito?" tanong ko habang iniisa-isa ang laman ng drawer.
Puro lang naman mga susi ito at mga pabango eh.
"Why? What are you gonna do with the scissor?" balik tanong nito. Nakatalikod ako
sa kanya kaya hindi ko alam kung nakakunot na naman ang kanyang noo.
"Basta. Pahiram lang, huwag ng maraming tanong Dee. Para rin naman 'to sa
kaligayahan mo ang gagawin ko."
"What?!"
"A-ah... Ang sabi ko Dee pahiram ng gunting mo kasi may gugupitin lang ako."
Napangiti ako ng may nakita akong maliit na gunting. Puwede na rin siguro ito.
"Mee, where--"
Hindi ko na narinig ang tanong ni Dee dahil pumasok ulit ako sa banyo.
Ginupit ko ang magkabilang gilid ng likod ng panty kong itim para magmukha siyang
T-back. Nasasayangan pa nga sana ako pero iniisip ko na lang na para ito sa
kaligayahan ni Dee. Ginupitan ko rin ang brassiere kong itim at nilagyan ng mga
maliliit na butas. Wala itong foam sa loob kaya hindi nagkandabuhol-buhol ang
paggupit ko.
Hinubad ko ang bathrobe ko at isinuot ang customized kong bikini. Hihihi. Buti na
lang magaling akong gumawa ng diskarte sa panahon ng kagipitan tulad nito.
Perfect!
May malaking salamin dito sa loob ng banyo kaya kitang-kita ko ang aking kabuuan.
Dahil maputi ang aking balat ay bumagay talaga sa'kin ang kulay ng bra at panty ko.
Tumagilid ako ng bahagya para makita ang pang-upo ko. Napangiti na naman ako dahil
sakto lang ang pagkagupit ko ng panty, T-back na T-back talaga ang dating nito.
Humarap ulit ako sa salamin at ngumiti sa repleksyon ko. Ngunit napadako ang
paningin ko sa kaliwa kong dibdib dahil lumalabas ang n*pple ko sa butas.
Waah! Bakit ganun?! Mukha tuloy namimintana ang n*pple ko. Saktong-sakto sa butas
eh! Bakit kasi hindi ko muna isinuot to kanina bago ko ginawan ng mga butas-butas?
Tsk!
Sige na nga lang, sabi naman ni pareng google ay...
The more revealing you are, the more seductive you look.
Oo nga naman. Di ba 'yon naman ang turo ni google? Napatingin ako sa kanan kong
dibdib dahil tago ang n*pple ko dito. Malayo kasi siya sa mga butas na ginawa ko
eh.
Hmm...
Isip. Isip.
Bakit nga ba hindi?
Inangat ko ng bahagya ang bra at ginupitan ang sentro nito na sakto lang din sa
n*pple ko.
Napangisi ako nang mai-hooked kong muli ang aking bra. Hindi lang kaliwang n*pple
ko ang namimintana ngayon kundi magkabila na. Hihihi. Na-emphasized nga sila kasi
pink ang mga ito.
Isinuot ko ulit ang bath robe sa aking katawan at lumabas ng banyo. Naabutan ko si
Dee na pinipindot pindot ang remote pero hindi naman ito nanonood. Mukha rin itong
naiinip at hindi maganda ang timpla ng kanyang mukha.
Ibinalik ko sa drawer ng vanity table ang gunting at kinuha ang suklay. Umupo ako
sa harap nito at sinuklay ang aking buhok. Pero nasa gitna palang ako ng
pagsusuklay ng inagaw ni Dee ang suklay mula sa aking mga kamay at ipinagpatuloy
ang aking ginagawa.
"Do you really love to keep me waiting?" nabuburyong tanong nito habang
sinusuklayan ang aking buhok.
"Bakit Dee? Naiinip ka na ba? Hindi mo ba alam ang kasabihang PATIENCE IS A

VIRTUE?" naiinis na bulyaw ko sa kanya.
"Hindi mo rin ba alam ang kasabihang TIME IS GOLD?" singhal nito sa akin pabalik.
Ehhh?
Ang gulo nga 'no? Hayy...

Patience is a virtue but time is gold.
Naramdaman kong umalis si Dee sa aking likod pero bumalik din agad bitbit ang isang
blower.
Ibinlower nito ang aking buhok at sinuklay ulit pagkatapos. Hinawakan niya ako sa
magkabilang balikat habang nakatalikod ako sa kanya.
"Now I can have you," namamaos na wika nito.
"Y-yes Dee, you can have me and I can have you. We can have each other... hehe..."
Tumayo ako at humarap sa kanya. Hindi ko alam kung anong nangyari ngunit bigla na
lang uminit ang aking pakiramdam ng magtagpo ang aming mga mata.
Hinawakan niya ako sa magkabilang pisngi at kinain ang aking mga labi. Kusang
pumikit ang aking mga mata nang maramdaman ko ang malalambot niyang mga labi.
Ipinatong ko ang aking mga kamay sa kanyang dibdib dahil hindi ko maabot ang
kanyang batok. Ang hirap talaga pag pinagkaitan ka ng katangkaran.
"Mee..."
"Dee..."
Nakakalunod ang bawat halik na iginagawad niya sa'kin kaya hindi ko napigilang
mapaungol. Naging malikot rin ang kanyang kamay, unti-unti nitong tinatanggal ang
pagkakatali ng aking bath robe hanggang sa tuluyan na itong nahubad.
"What the hell happened to your underwear?" kunot-noong tanong nito at tiningnan
ako mula ulo hanggang paa. Ilang beses din itong napalunok ng sunod-sunod.
"Eh? Hehe... Ayaw mo ba, Dee? Sorry ah? Wala kasi akong lacy na panty at bra eh."
"What?"
"Wala Dee, sabi kasi ni pareng google magsuot ako ng lacy underwears eh, pero wala
naman akong mga ganun kaya binutasan ko nalang at ginupitan itong bra at pan--ayy!"
Napatili ako nang bigla niya akong binuhat at pinahiga sa kama. Hinubad nito ang
kanyang boxer shorts at brief na lang ang natira. Halatang-halata tuloy ang kanyang
bukol. Sumampa ito sa kama at kumaibabaw sa akin.
Waaah!!!!
Ito na ba talaga 'yon?
"Magju-jugjugan na ba tayo Dee?"
"Pft!"
Eh? Napakunot ang aking noo ng isinubsob nito ang kanyang ulo sa aking balikat at
tumawa.
"Dee?"
"Wait. Let me finish this first Mee," sabi niya at tumawa ulit.
Ano kayang nangyayari kay Dee?

Ahh... siguro sobrang saya rin niya kasi mag-asawa na kami sa wakas.
"Damn innocense. Pft!" aniyang muli.
Hayy... Ang sarap pala sa pakiramdam na nakakapagpasaya ka ng tao, lalo na ng taong

mahal na mahal mo. Sana ganito nalang kami habang buhay.
Pagkatapos ng ilang minuto ay tumigil na sa pagtawa si Dee. Inangat niya ang

kanyang ulo mula sa aking balikat at tiningnan ako sa mata.
"I love you so damn much Mee," malambing na sabi nito at bumaba ang kanyang
paningin sa aking mga labi.
"Mahal na mahal din---uhmm"
Sinakop na naman nito ang aking mga labi sa una ay dahan-dahan lang ngunit mga
ilang sandali pa'y naging mabilis na ang paraan ng kanyang halik.
"Open your mouth Mee."
"Ha? Bakit--" hindi na ako nakapagsalita ng ipinasok nito ang kanyang dila sa loob.
Ginagalugad niya ito na parang may hinahanap.
Mabilis. Mapusok. Mapanghanap.
Bumaba ang kanyang mga labi sa aking baba at leeg. Napaliyad ako sa sobrang sarap
ng sensasyong nararamdaman ko.
Hindi ko na alam kung paano nagawang tanggalin ni Dee ang aking bra at panty,
namalayan ko na lang na wala na ang mga ito sa aking katawan.
"You are really beautiful inside and out, love." Wika niya at sinakop na naman ang
aking mga labi.
Huh?
Bumaba ang kanyang mga labi sa aking leeg hanggang dibdib. Isinubo niya sa kanyang
bibig ang aking kaliwang dibdib at ang isa naman hinihimas niya ng kanyang kamay.
Huh? Hanggang sa jugjugan ba naman ang bobo pa rin si Dee?
Bakit parang sarap na sarap pa siya habang dinidede ang aking dibdib?
Eh?
"Dee, wala pang gatas 'yan, bakit mo sinisipsip? Ang bobo mo talaga! Kitang wala pa
tayong anak eh, paano magkakaroon ng gatas 'yan?!" singhal ko sa kanya at hinawakan
ang kanyang buhok para makita ko ang kanyang mukha.
"Damn!"
Eh?
"Let me pleasure you, my love." namamaos na wika nito at ipinagpatuloy lang ang
kanyang ginagawa. Bumaba pa ito hanggang tiyan at hanggang sa...
Waah! Sa perlas ng silanganan ko!!!

Napapikit ako ng dinilaan niya ito. Ganito pala kasarap 'yon, sana noon pa ginawa
na namin 'to ni Dee.
"D-dee... Ang sarap, ituloy mo lang 'yan." Tinapik-tapik ko pa ang kanyang ulo na
para siyang aso. Hindi ko na kasi maabot ang kanyang likod eh.
Napaliyad at napapikit ako ng ilang beses habang kinakain niya ang aking perlas.
Ang galing! Parang nag-iexercise na rin ako sa lagay na 'to, ang sarap pa.
Maya-maya ay biglang nanginig ang aking tuhod na parang may gustong kumawala sa
akin.
"Dee..."
"Let it go Mee, it's okay. Let it go..." malambing na wika ni Dee.
Naramdaman ko ang paglabas ng katas sa akin na ininom ni Dee.
Eh?
"Dee?"
"You taste more delicious than what I expected, Mee." Sabi pa nito matapos niyang
masipsip lahat.
Pagkatapos ng kanyang ginawa ay ipinosisyon niya ang kanyang sarili sa ibabaw ko.
Kitang-kita ko ang mahaba at malaki niyang ahas na nakahandang tuklawin ako anumang
oras.
"This may hurt for a while, love. But don't worry I'll be gentle, okay?" Tumango
ako kasi hindi ko naman naintindihan ang ibig niyang sabihin. Maya-maya'y dahan-
dahan niya itong ipinasok sa aking perlas.
"Aaaaahhhhh!"
"Shh... sorry, sorry, love. Don't worry the pain will be gone in a while, okay?"
tumango na naman ako. Sobrang sakit kasi ng nararamdaman ko, parang may napunit sa
loob ng aking perlas. Nanatili kami sa ganung posisyon ng ilang segundo pagkatapos
ay gumalaw-galaw si Dee. Nagtaas-baba siya sa ibabaw ko na parang nagpu-push up.
"Aaahhh... I love you, Mee." Untag nito na nakapikit habang nagpu-push up pa rin.
Pagkatapos ng ilang sandali ay biglang nawala ang sakit at napalitan ito ng

kakaibang sarap. Nagpabaling-baling sa magkabilang direksyon ang aking ulo sa
sobrang sarap ng nararamdaman ko.
"Waah! Heaven! Sige pa Dee, isagad mo pa!" Wika ko.
"Dee!"
"Mee!"
Sabay naming inabot ang langit ng tagumpay at kaligayahan ng marating namin ang
sukdulan. Hindi kinuha ni Dee ang kanyang ahas sa aking perlas bagkus ay
ipinagpalit niya ang aming posisyon. Ako na naman ang nasa ibabaw niya. Nakapalibot
naman sa bewang ko ang kanyang mga braso.
"Did you like it?" tanong nito at kinuha ang mga buhok na tumatabing sa aking
mukha.
"Ayy! Hindi lang like Dee, like na like. Ang sarap pala talaga ano? Sana noon pa
natin 'to ginawa."
"Pft!"
Eh?
"Anong nakakatawa Dee?"
"Nothing. Do you want a round two?" tanong nito.
"Round two?"
"Yeah."
"Siyempre naman! Kahit hanggang round 12 pa, game ako!" masayang wika ko at
sinunggaban siya ng halik.
Hindi nga kami nakatulog magdamag dahil tinotoo ni Dee na hanggang round twelve.
Knock out tuloy kaming dalawa kinabukasan. Huhuhu.
Narealized ko ding....
Puwede palang marating ang langit kahit hindi ka pa namamatay...
♕GreatFairy♕
TUB 38: Mrs. Mijares
"Sige na Dee... Sama mo na ako, please?"
"No."
"Please... please? Pretty please?"
"Nah. Stay here, love. I already told Manang Sonia to watch over you."
Napanguso ako at napapadyak ng paa sa inis. Ayaw kasi akong isama ni Dee sa opisina
niya. Hindi ko nga alam kung bakit eh.
"Bakit ba ayaw mo akong isama Dee? Hindi naman ako maglilikot 'don eh" nakangusong
wika ko at hinila ang dulo ng kanyang necktie.
"You'll just get bored there Mee and I don't want you to get tired. So, stay here
and wait for me, okay?"
"Uupo lang naman ako 'don Dee eh kaya hindi naman ako mapapagod. Sige na kasi.
Promise, hindi kita iistorbohin sa trabaho. Please?"
Nabuntong hininga si Dee at hinawakan ako sa mukha.

"Why do you insist to go with me, anyway?" tanong nito.
"Siyempre para masigurado kong hindi ka lalapitan ng mga linta," pabulong kong
wika.
"What?!"
"A-ah... ang sabi ko Dee ayaw kitang mamiss, lalo na ni baby," palusot ko. Hihi.
Hinawakan nito ang aking tiyan na hindi pa halata ang umbok at ibinaba ang kanyang
mukha para halikan ito.
"Why can't I refuse to my two babies?" anitong nakangiti.
"Alright. Isasama na kita."
"YES!!!"
Napalundag ako sa tuwa at mabilis na yumakap kay Dee. Nagulat siya kaya muntik na
kaming matumba.
"Careful, Mee... Tsk! Now I really wanted you to come with me nang mabantayan kita"
seryosong wika nito habang inaalalayan ako sa bewang.
Napanguso ako at mabilis na humiwalay sa kanya.
"Sandali lang Dee, magbibis lang a---"
"Nah. Let me dress you, love" malambing na wika nito at iginiya ako sa harap ng
closet.
Mula ng maging mag-asawa kami Dee ay palaging siya ang nagpapalit ng damit sa'kin.
Siyempre libre tsansing na 'yon para sa kanya pero ayos lang dahil gustong-gusto ko
naman. Hihi.
"Magso-short nalang ako Dee ah? Hindi naman maiipit si baby kasi--"
"Nah... You're going to wear this" maawtoridad na wika nito at kinuha ang kulay
peach na maxi dress.
"Dee di ba sa opisina lang naman tayo? Luh? Hindi naman tayo magsisimba ah?"
nakangusong saad ko ng inumpisahan nitong tanggalin ang suot kong pambahay.
"Stop whining, Mee. You're going to wear this or else--"
"Sige na nga, susuotin na po mahal na hari."
"Pft! Stop pouting it's tempting, love..."
Huh?
Naramdaman kong binuksan nito ang magic zipper ng suot kong dress. Kahit dito sa
bahay ay pinagdi-dress ako ni Dee. Ang dami-dami niya ngang binili na dress eh,
halos nasakop na nito ang closet namin. Ang wierd talaga ng trip ng mga tulad
niyang dragon.
Nilalaro-laro ko ang aking kuko habang ibinababa ni Dee ang aking damit. Ngunit
napatigil ako ng bigla nitong yakapin ang hubad kong katawan. Tanging underwears
nalang ang suot ko dahil nahubad niya na pala ang damit ko.
"D-dee..."
Napapikit ako ng sinimulan nitong kagat-kagatin ang aking leeg. Gumapang din ang
kanyang kanang kamay patungo sa kaliwang dibdib ko.
Huwag niyang sabihing magsi-sex nalang kami buong araw at hindi na papasok ng
opisina?
Ayy! Gusto ko 'yon! Hihihi.
Maya-maya'y ipinaharap niya ako sa kanya at sinakop ang aking mga labi. Inilagay
niya ang kanyang kanang kamay sa batok ko at pumulupot naman sa bewang ko ang
kabila bilang suporta. Nai-imagine ko tuloy na ang hot naming tingnan.
"Nagbago na ba isip mo Dee? Hindi ka na ba papasok at magsi-sex nalang tayo buong

araw--uhmm," napaungol ako ng ipasok nito ang kanyang dila sa loob na parang may
ginagalugad. Alam kong french kiss ang tawag dito dahil ni-research ko ito sa
google tapos napanood ko pa sa youtube kung paano ginagawa.
"You really are a tease, Mee," namamaos na wika nito habang kinakagat ang aking
leeg. Sanay na akong ganito kami sa tuwing binibihisan niya ako. Palaging tumatagal
ng kalahating oras sa pagsusuot ng damit dahil ang daming extra curricular
activities ni Dee.
"Sabihin mo lang Dee kung gusto mo ulit tayong maglaro ng basketball ah? Masaya
kaya yun, ikaw ang player tapos ako ang ring, o di ba masaya yun?"
"Damn!"
Tumigil si Dee sa paghalik sa aking leeg at isinuot na sa'kin ang dress na napili
niya. Tsk! Sayang talaga, akala ko makakaakyat na ulit ako sa langit. Hayy...
"Let me fix your hair before I lose my senses love," anito.
Hinigit ako ni Dee at pinaupo sa kanyang mga hita saka inumpisahang suklayin ang
buhok ko. Hinalikan pa niya ito bago yun ginawa. Sarap!
Bumaba na kami at pumasok sa sasakyan. Sa backseat kami umupo dahil si Kuya Nito
ang magdadrive. Ayaw kasi ni Dee na may kahati ako sa atensyon niya habang nasa
loob kami ng sasakyan. Malikot daw kasi ako. Tsk! Ako pa ang tinuro eh siya nga ang
malikot eh, binobosohan niya ako habang nagdadrive.
"Good morning Sir, Ma'am!"
"Good morning Sir at Ma'am Nisyel!"
"Good morning Sir! Good morning Ma'am!"
Napangiti ako sa sunod-sunod na pagbati ng mga empleyado pagkapasok namin sa SDM.

Yung iba ay mga ka-close ko pa noon.
"Good morning din!" nagagalak na sagot ko. Nakakamiss din pala ang mga tao dito.
"Uy Dee, magbati ka naman pabalik" mahinang bulong ko sa napakagwapo kong asawa.
Ang seryoso niya kasi eh.
"Tss" oh? Kitams?

"Isa," pagbabanta ko sa kanya at diniin ang daliri ko sa kanyang palad. Magkahawak
kamay kasi kami at nasa harap na ng private lift.
Wala siyang nagawa at tumigil muna saka humarap sa mga empleyado.
"Morning," labas sa ilong na saad nito at hinatak ako papasok ng elevator. Ang
sungit na sweet naman nitong asawa ko kasi kahit sa loob ng elevator niyayakap ako.
Hihihi.
"Kaya hindi ako naniniwalang ang mga superhero lang ang nagtatransform eh kasi ikaw
palaging nagtatransform Dee."
"Do you hate the way I did, love?"
"Hindi naman sa ganun Dee, gusto ko kasi lagi kang nakangiti."
"But my smile only belongs to you Mee... all of me" nakangiting wika nito at
hinalikan ako sa tuktok. Sweet.
TING!
Bumukas ang elevator hudyat na nasa 21st floor na kami. Bumukad sa akin ang malawak
na area para sa mga empleyado. Anim na cubicle ang nandito, dinagdagan pala. May
babae na ring na-assign dito siyempre sa kagustuhan ko. Unfair kasi sa iba na
deserving na dapat narito. Noon kasi ay puro lalaki lang ang nandito.
Sabay-sabay silang bumati sa'min kaya nginitian ko sila at bumati rin. Ganun din
ang ginawa ni Dee na siyempre utos ko na naman.
"Dee wala pa ba ang assistant mo?" tanong ko ng mapansing wala pang katao-tao ang
secretary's desk.
"Tsk! Late again. Remind me to fire her later."
"Huwag naman Dee baka na traffic lang" katwiran ko. Baka kasi may importanteng
ginawa lang yung sekretarya niya. Naiintindihan ko naman kasi minsan ko na ring
pinagdaanan yun.
"Nah. I don't care about her excuses. I will fire her--"
"Hep! Nakalimutan mo ba Dee? Di ba noon nali-late din ako? Intindihin mo nalang

yung tao basta ang mahalaga ginagawa niya ang responsibilidad niya," sermon ko sa
kanya. Napabuntong hininga ito at hinila ako papasok sa loob ng opisina niya.
"Fine. I won't fire her," sumusukong saad nito pagkapasok namin sa loob. Napangiti
ako. Napakamasunurin talaga ni Dee sa'kin.
May sarili akong table dito sa loob at pinagawan pa ako ni Dee ng swivel chair na
tulad ng sa kanya at may sarili rin akong laptop dito. Hinatid pa ako ni Dee sa
mesa ko saka bumalik sa kanyang table. Inilabas din ang table na dati kong
ginagamit dito nung sekretarya palang niya ako. Gusto ko sanang ipagpatuloy yun
kaso ayaw ni Dee na mapagod daw kami ni baby. Dalawang buwang buntis kasi ako.
Binuksan ko ang laptop at naglog-in sa facebook kasi wala naman akong gagawin tsaka
nangako ako kay Dee na hindi ako maglilikot 'no.
Maya-maya'y bumukas ang pinto na konektado sa assistant's office at iniluwa nun ang
secretary yata ni Dee. Nagbago ba ang sekretarya ni Dee?
Napanganga ako ng mapagtanto ko ang kanyang kabuuan. Nakasuot ito ng see-through na
puting long sleeves at pink na mini-skirt o matatawag bang miniskirt ang paldang
hanggang puno ng hita lang? Nakasuot din ito ng pink na pumps na five inches yata.
"Good morning Sir! Sorry I'm late, traffic kasi eh," maarteng saad nito at hindi pa
yata napapansin ang presensya ko.
"Get my schedule and next time don't be late Miss Magtulis" ma-awtoridad na wika ni
Dee at hindi manlang niya ito tinapunan ng tingin.
"Yes, Sir."
Pinigil ko ang aking hininga na baka lingunin ito ni Dee pero hindi ito nangyari
kaya napahinga ako ng maluwag ng lumabas na ito. Parang ayaw ko kasi sa babaeng
yun.
Mabilis kong kinuha ang cellphone ko sa bag at nagtipa ng mensahe.
To: Gold
Dyosa kong hipag, kailangan ko ng sampung Filipiηana dress. A.S.A.P!!! Dalhin mo

dito sa office ni Dee.
Sent!
"Are you okay?"
Natigilan ako ng magsalita si Dee.
"A-ah.... Oo naman Dee!" nakangiting sagot ko. Baka kasi mahalata niyang naiinis
ako sa sekretarya niya.
Tumunog ang message alert tone at nagflash ang pangalan ni Gold.
Gold:
Bakit ate? Sige na nga dyan nalang muna ako didiretso. Tamang-tama kakabili ko lang
kahapon ng mga saya.
Napakunot naman ang noo ko. Bumili si Gold ng mga saya kahapon? Aanhin naman niya
kaya? Hindi bale na ang mahalaga may maibigay ako sa sekretarya ni Dee na si Miss
Magtulis. Kawawa naman kasi siya, masyadong naapektuhan ng economic crisis kaya
pati sa damit nagtitipid.
Itinuloy ko nalang ang aking ginagawa sa laptop habang naghihintay kay Gold.
Pagkatapos ng kalahating oras ay nagtanong ulit si Dee.
"Are you sure you're okay Mee? Do you need anything? Juice or water--"
"Sige Dee, juice nalang," putol ko sa kanya. Pero wrong move yata yun dahil mabilis
nitong tinawagan ang kanyang sekretarya.
"Bring me one glass of juice Miss Magtulis," anito at mabilis na ibinaba ang
intercom. Waah! Papasok na naman dito ang papaya na yun!
Hindi nga ako nagkamali dahil maya-maya'y pumasok ito bitbit ang isang baso ng
orange juice. Kumikembot kembot pa ang bewang nito habang papalapit kay Dee at sa
sobrang taas ng heels niya ay gumegewang-gewang ang kanyang dibdib.
"You're juice Sir," nagulat si Dee sa kanya kaya natapon ang juice sa damit niya.
"What the hell?!" galit na untag ni Dee. Nataranta ito at mabilis na pinunasan ng
panyo ang dibdib ni Dee habang paulit-ulit na nagso-sorry.
"Sorry po, sorry."
Uminit ang aking dugo ng dumampi ang kanyang kamay sa dibdib ni Dee kaya tumayo na
ako at lumapit sa kanila.
"Ako na," mataray na wika ko. Mukhang nagulat pa ito ng makita ako. Pinulot nito
ang basong nasa sahig na sa kabutihang palad ay hindi nabasag dahil carpeted.
Ngunit nanlaki ang aking mga mata ng tumuwad ito sa harapan ni Dee habang dahan-
dahang pinupulot nito ang baso. Kitang-kita tuloy ang kanyang puwet at naka T-back
lang yata siya. Lalong kumulo ang aking dugo at pakiramdam ko umakyat na talaga
lahat sa aking ulo.
Bumukas ang pinto at iniluwa nun si Gold.
"Ate, ito na ang tugon mo. Aanhin mo ba ang mga 'to---"
Hindi ko siya pinatapos at kinuha ko na ito sa kanyang mga kamay saka hinarap ang
ampalaya.
"Labas!" bulyaw ko sa kanya.
"Excuse me?" mataray na sagot nito. Aba! Aba! Aba!
"Hoy malanding hitad na nagkatawang tao walang hiya ka! Naawa pa naman sana ako
sa'yo dahil naapektuhan ka ng pagbaba ng ekonomiya ng Pilipinas pero hindi pala
dapat! O ayan!" itinapon ko sa kanya ang lahat ng damit. Hinawakan ako ni Dee pero
iwinaksi ko siya.
"Donation ko yan sa'yong linta ka! Hindi ka na nahiya sa damit mong yan! Tingnan mo
ang dibdib mo na parang papaya sa laki! Mga biik ba ang dumidede dyan at parang
aabot na hanggang bewang mo?! Sa akin kasi si Dee lang!" Nanlaki ang kanyang mga
mata at napatingin sa kanyang mga dibdib.
"O ano? Lalabas ka ba o lalabas?" maanghang na bulyaw ko sa kanya.
Nalaglag ang kanyang panga at napanganga naman si Gold. Si Dee naman ay pinipigilan
ang kanyang tawa.
"Pft!"
_________
greatfairy
TUB 39: Finale

"Bakit nangangamoy masangsang na panty ang office mo Dee?! Siguro may linta kang
dinala dito 'no?!"
"What?!"
"Anong what?!"
*sniff*sniff
"Meron talaga eh! Napakasama mo Dee! *sob* Porke't lumaki na ang tiyan ko
ipinagpalit mo na ako sa higad!"
"Wait-- where did that idea come from? I'm not cheating on you Mee. Tss!"
Hindi ko pinansin si Dee. Ipinagpatuloy ko ang paghahanap sa nangangamoy na panty.

Hindi ko nga alam kung bakit ang lakas ng pang-amoy ko eh. Siguro ito na yung
sinasabi ni Mama na epekto ng pagbubuntis. Tinungo ko ang private room niya at
naghanap ngunit wala akong nakita kaya lumabas nalang ulit ako. Nakasunod naman ito
sa'kin na parang aso.
Binuksan ko lahat ng mga drawers niya baka sakaling may makita ako. At hindi nga
ako nagkamali.
Pero....
"Teka, ito ang nawawala kong bra at panty sa laundry ah. Bakit nandito sa drawer mo
Dee?!!!" hindi makapaniwalang tanong ko. Napakamot ito sa kanyang batok.
"Walang hiya ka Dee! Muntik ko pang mapagkamalan si Manang Sonia na kinuha niya ang
mga 'to tapos ikaw lang pala ang kumuha!"
"Sorry" wika nito.
"Anong sorry? At saka bakit mo ba dinala ang undies ko dito? Hindi pa naman to
nalalabhan ah. Balak mo ba tong suotin? Nababakla ka na ba--"
"Of course not! Tss. I just want to smell you every minute, that's why."
"ANO?!"
"What's wrong with bringing my wife's underwears in my office? I just can't get
enough of you Mee."
"Pero mabaho to Dee!"
"Hindi naman ah. Ang bango pa nga, kaamoy mo." Ngumisi ito pagkatapos niyang
simhutin ang panty ko na parang adik. Tsk!
"Seriously? Anong natira mo Dee?" kunot noong tanong ko.
"Juice."
"Juice?"
"Yeah. Nesfruta" namamaos na wika nito at sinakmal ang aking perlas ng silanganan.
Walang anu-anong binuhat niya ako at dinala sa private room. Maingat niya akong
inilapag sa kama at kumaibabaw sa'kin. Nakatukod sa magkabilang gilid ko ang
kanyang mga braso para suportahan ang kanyang bigat.
"Nararamdaman mo ba ang nararamdaman ko Mee?" tanong nito. Titig na titig ito sa

aking mukha at parang naglalaway.
"Oo naman... Parang kaysarap maglaro ng basketball."
"Alright. Magpapawis muna tayo," anito at mabilis na sinakop ang aking mga labi.
Nirvana! Shet!
Nakatatlong game kami ni Dee ng basketball. Siyempre, as usual siya ang panalo. Ang
dami niya kasing nai-shoot.
*****
"Take care, okay?"
Tumango ako sa paulit-ulit na bilin ni Dee. Pupunta kasi kami ng mall ni Gold
ngayon.
"Kuya naman. Huwag kang mag-alala, hindi ko naman papabayaan si ate eh. At saka,
kasama naman namin si Kuya Nito, siya ang magdadrive" singit ni Gold na mukhang
naiinip na.
"Tss. Just make sure hindi yan matitisod," bilin ulit ni Dee na ikinanguso ni Gold.
Kanina pa kasi kami dapat umalis kaso parang nanay itong asawa ko. Ang dami niyang
bilin na does and dont's samantalang sa mall lang naman kami tutungo ni Gold.
"Ang kulit mo kuya! Sinabi nang ako na ang bahala! Ano? Mamimili ka, isasama ko si
ate o mabuburyo siya sa kahihintay sa'yo dito? Di ba may meeting ka ngayon sa anak
ng business partner mong taga Norway?"
"Oo nga Dee! Promise mag-iingat kami ni baby" untag ko at itinaas ang aking kanang
kamay.
Alanganing tumango si Dee at niyakap ako. Hinalikan din niya ang aking ulo at
hinimas ang aking likod.
"I'll see you later, okay? Kumain ka agad pag gutumin ka. Huwag ka ring lalayo kay
Gold" anito habang yakap ako.
"Opo kamahalan. Basta huwag ka ring magpapasok ng linta dito ah?" Natawa ito at
hinigpitan ang yakap. Nakita kong umikot ang mga mata ni Gold. Isang maalab na
halik sa labi ang iginawad ni Dee sa'kin bago ako pakawalan. Hindi na nahiya sa
kapatid niya. Buti nalang makapal ang mukha ko kaya hindi ako nailang.
Inihatid pa kami ni Dee sa sasakyan saka bumalik sa opisina. Bumaba kami sa mall na
pagmamay-ari rin nila Dee. Dumiretso agad kami sa department store at todo alalay
naman sa'kin si Gold. Tinupad talaga ang bilin ng kuya niya!
"Teka bakit puro Filipiniana dress ang kinukuha mo Gold? Aanhin mo ba ang mga yan?"
nagtatakang tanong ko. Noong isang buwan kasi bumili rin siya ng marami nito.
"Kailangan ate eh, para pansinin na ako ni pangga."
Ano raw?
"Sinong pangga?" Tumigil naman ito at pagkuwa'y nagningning ang kanyang mga mata.
"Si pangga... siya ang destiny ko."
"Ano?!"
"Oo ate. Wait lang ah, isusukat ko lang ang mga to."
Sumunod nalang ako sa kanya sa harap ng fitting room. Dala niya ang dalawang
Filipiniana dress na light blue at green. Maya-maya'y lumabas ito.
"What do you think ate?" Tiningnan ko naman siya mula ulo hanggang paa.
"Bumili kaya tayo ng artificial na balat tsaka lagyan natin ng foam ang katawan
mo." Kumunot ang kanyang noo sa suhestyon ko.
"Bakit ate?"
"Para Imelda Marcos talaga ang dating mo." Napasimangot naman ito sa aking sinabi.
Totoo naman eh. Hindi ko nga alam ang trip nitong babaeng to.
"Ito kasi ang gusto ni pangga eh, dalagang Pilipina daw."
Huh?
"Ang choosy naman pala ng destiny mo. Teka... hindi kaya reincarnation yun ni
Marcos?!"
"Ate naman eh! Basta kailangan kong bumili ng iba't ibang Filipiniana dress,"
determinadong saad nito. Tumango nalang ako at tinulungan siya sa pagpili. Baka
kasi magtampo siya at pauwiin ako.
Sa huli ay pitong Filipiniana dress ang binili ni Gold. Dumiretso rin kami sa
jewelry boutique at bumili ng mga pares na alahas. Nakakagutom pero masaya naman.
Binilhan niya rin ako ng bagong maternity dress.
"Ihahatid ko lang muna ang mga to sa sasakyan Ma'am, mauna na kayong kumain," ani
kuya Nito. Bitbit nito ang aming mga pinamili.
"Sige kuya, sa restaurant nalang kami maghihintay. Sabay nalang tayo kakain" paalam
ni Gold.
Pumasok kami sa isang seafood restaurant na palagi naming kinakainan ni Dee.

Maraming customer sa loob at panay mga mayayaman. Masarap kasi ang luto nila dito.
Spacious din sa loob at may fountain sa gitna.
"Dito tayo ate."
Umupo kami sa pang-apatang upuan at hinintay ang waiter na papalapit. Pagkatapos

naming umorder ay inilibot-libot ko muna ang aking paningin sa loob ng restaurant
habang naghihintay. Ngunit hindi ko inaasahan ang aking nakita.
Pakiramdam ko nagcirculate ang lahat ng dugo ko mula paa papuntang ulo. Nag-iinit
ang sulok ng aking mga mata. Umigting ang aking panga at nanginig ang aking tuhod.
Galit ako. Galit na galit.
Bakit dito pa?
Bakit ngayon pa?
Bakit siya pa?
How could he do this to me?!!!
Si Dee.
Ang walang hiyang asawa ko! Napakalandi! Kitang-kita ko kung paano niya nginitian
ang babaeng kausap niya. Ang kapal ng pagmumukha niyang mambabae! Buti sana kung
kasing ganda ko ang pinili niya, eh wala pa yun sa kalingkingan ko. Pandak ito
ngunit halos lumuwa na ang kanyang dibdib sa suot nitong silk na dress.
"Ate what's wrong?"
Hindi ko pinansin si Gold bagkus ay diri-diretso akong tumayo at tinungo ang

kanilang kinaruruonan. Kitang-kita ko pa ang pagtayo nila pareho at naghawakan ng
kamay. Handshake bang matawag ang mahigit limang segundo?
Mabibigat ang hakbang kong lumapit sa kanila at walang anu-anong tinulak ang babae
kaya natumba ito sa sahig.
"What the hell?!" malutong na mura ni Dee. Pero hindi ko siya pinansin. Naningkit
ang aking mga matang tiningan ang lintang natumba sa sahig.
"What the hell is wrong with you bitch?" Sigaw ng babae.
"Huwag mo akong ma-english english! Nasa Pinas ka! Ang kapal ng pagmumukha mong
landiin ang asawa ko! Mukha ka namang tipaklong na nagkatawang tao!" sigaw ko
pabalik. Hinawakan ako ni Dee ngunit itinulak ko siya. Nagiging malakas pa naman
ako pag galit ako.
"What? What are you talking about?!" kunot noong tanong ng babae na nakalupiga sa
sahig. Wala akong pakialam kung maraming nakatingin. Galit ako.
"Ah gusto mo ba english? Okay... I said you're face is too thick! You look like a
snail... ah hindi pala... you look like a pig!" Tama kaya ang english ko?
"Ate tama na." Hinawakan ako ni Gold sa braso at pinatayo naman ni Dee ang linta
kaya lalong kumulo ang dugo ko.
"Kita mo na ang ipinagpalit ng kuya mo sa'kin? Ang panget panget. Mukha siyang
biik!"
"Ate hindi siya babae ni kuya, anak yan ng business partner ni kuya na taga
Norway," mahinahong wika ni Gold. Natigilan naman ako at tiningnan si Dee na ngayon
ay madilim ang mukha.
"Pasensya na kuya. Ako na ang bahala kay ate." Nagpatianod nalang ako nang hatakin
ni Gold ang aking braso. Hindi na namin nagawang kumain at dumiretso nalang ng
sasakyan.
*****
"Waah! Gold patay ako mamaya kay Dee! Hindi ko naman alam na yun pala ang ka-
appointment niya eh!" Naghi-hysterical na saad ko kay Gold. Nandito na kami sa
bahay namin ni Dee. Malapit na rin ito sa Mijares mansion.
"Ikaw kasi ate eh. Sugod ka lang ng sugod. Hayy..." Napabuntong hininga si Gold
kaya lalo akong kinabahan. Maya-maya'y tumunog ang kanyang cellphone.
"Yes dad? Ah opo, opo. Kasama ko siya ngayon, andito sa bahay nila kuya. What?!
Okay, okay... relax dad. Sige po, ako nang bahala sa kanya. Okay dad, I love you.
Bye..."
"Si daddy Stan ba yun?" kinakabahang tanong ko.
"Oo ate. Nalaman na nila agad ang nangyari. Galit na galit daw ang ka-business
partner nila kuya ng malaman nito ang nangyari sa anak niya. Siguro nagsumbong
kaagad ang babaeng yun, balak daw nilang magfile ng kaso laban sa'yo pero
pinakiusapan ni kuya kaya ang nangyari eh-- nagpull out sila sa kontrata. Sayang
nga eh, two billion pa naman ang investment nun sa kompanya."
Nanlaki ang aking mga mata at natutop ko ang aking mga bibig. Waah! Patay na talaga
ako nito. Huhuhu.
"E-eh... galit ba si Dee sa'kin?" Umiling si Gold.
"Hindi ko alam ate eh. Hindi ka naman siguro matitiis ni kuya." Ramdam ko ang
lungkot sa boses niya.
Maghapon akong lutang sa nangyari. Habang papalapit ng papalapit ang hapon ay lalo
akong kinakabahan. Siguradong galit sa'kin si Dee. Ngunit pasado alas sais na ay
hindi pa rin siya dumadating. Kadalasan kasi ay pasado alas singko nasa bahay na
siya.
Umabot na ng alas otso ng gabi ay wala pa rin siya kaya kumain nalang ako. Gutom na
din kasi si baby.
"Magpahinga ka na anak, ako na ang bahala dito." Ngumiti ako ng malungkot kay
Manang Sonia. First time kasing hindi namin kasabay kumain si Dee.
Pagpasok ng master's bedroom ay tinungo ko agad ang banyo para maglinis ng katawan.
Ilang beses na din akong humikab sa sobrang antok, antukin kasi ako simula ng
mabuntis.
Malungkot akong humiga sa kama at pilit nilalabanan ang antok. Gusto ko kasing
hintayin si Dee eh. Ngunit masyadong mabigat ang aking talukap kaya hindi ko
namalayang nakatulog pala ako...
Nagising ako na walang Dee sa tabi ko. Hindi ba siya umuwi? Siguro galit talaga
sa'kin si Dee. Bumaba nalang ako pagkatapos kong mag-ayos ng buhok.
"Manang, si Dee po?" tanong ko kay Manang Sonia.
"Ayy! Maagang umalis anak eh. Hindi nga nakakain ng almusal."
"Po?"
"Oo. Ewan ko nga sa batang yun. Nagtataka nga ako na hindi kayo sabay bumaba eh. Di
ba palagi ka niyang hinihintay na magising bago siya pumasok ng opisina?"
Nalungkot ako sa tinuran ni Manang. Totoo kasi yun. Ngayon lang kami nagkaganito.
Hindi ko nga naramdaman ang pag-uwi niya kagabi eh. Sa kuwarto kaya siya natulog?
"Hayaan niyo na Manang, busy kasi ngayon sa opisina. Dadalhan ko nalang siya ng
almusal. Pakibalutan nalang po, maliligo lang ako. Pati na rin po ako, sasabayan ko
nalang siya sa almusal."
"O siya sige... Tamang-tama, mainit pa tong mga niluto ko."
Pagkatapos maligo at magbihis ay bumaba na ako saka nagpaalam kay Manang Sonia. Si
kuya Nito rin ang nagpapasok ng almusal sa sasakyan. Malapit lang naman ang SDM
kaya nakarating agad kami.
"Kuya Nito mauna ka nalang po sa bahay. Sasabay nalang ako mamaya kay Dee.
Hihintayin ko nalang siya."
"Sigurado ka ba Ma'am? Baka mainip kayo dun."

"Naku hindi po kuya. At saka may bedroom naman sa opisina ni Dee kaya puwede din
akong matulog dun."
"Sige. Kayo ang bahala Ma'am. Ihahatid ko nalang kayo sa opisina ni Ser. Ako na ang
magdadala ng almusal niyo."
"Sige ho."
Binati kaagad ako ng mga empleyado pagkapasok ko kaya binati ko rin sila.
Pagkarating namin sa huling palapag ay kitang-kita ko ang pagkabalisa ng mga
empleyado.
"Good morning Mr. Enchero, andyan pa ba si Dee?" bati ko sa secretary.
"Yes Ma'am. Andyan pa po pero mamaya-maya na rin ang meeting niya."
Tumango ako at pumasok sa loob pagkatapos kong kunin kay kuya Nito ang almusal.
Nadatnan ko si Dee na seryoso at tutok sa kanyang binabasa.
"Dee! Hindi ka raw nag-almusal kaya dinalhan kita."
Inilapag ko ang almusal at dali-daling pumunta sa gilid niya at yumakap sa kanya.
"I miss you Dee... bakit hindi mo ako hinintay kanina?"
Nalungkot ako ng hindi ito sumagot. Bumigat lang ang kanyang paghinga ngunit hindi
niya tinugon ang yakap ko. Maya-maya'y dumungaw sa pinto ang kanyang sekretarya
kaya kumalas ako sa yakap.
"Sir, your meeting will start in 3 minutes," anito.
Napanganga ako ng tumayo si Dee at hindi ako pinansin. Patay! Galit nga siya
sa'kin!
Napabuntong hininga nalang ako. Maya-maya'y dumungaw na naman ang sekretarya ni

Dee.
"Ma'am, ang sabi po ni Sir nakakain na siya ng almusal sa restaurant. Kainin niyo
nalang daw po at huwag kayong magpagutom."
Tumango ako at malungkot na tiningnan ang dala kong almusal. Bigla nalang akong
nawalan ng gana. Pero sayang naman ng pagkain, isa pa, nag-effort pa naman nito si
Manang Sonia.
Bigla akong napangiti at tumayo. Binitbit ko ang almusal at saka lumabas ng opisina
ni Dee. Abala ang mga empleyado kaya hindi nila ako napansin.
Pumara nalang ako ng taxi pagkalabas ng building. Sana pala hindi ko nalang pinauwi
si kuya Nito para mas madali. Hindi bale na, nadala ko naman ang wallet ko maliban
sa cellphone ko na sinadya kong iniwan sa bahay kasi akala ko tatambay ako sa
office ni Dee.
"Mga kids gusto niyo ba ng pagkain?"
Mabilis na lumapit sa'kin ang tatlong mapapayat na bata at gusgusin.
"Talaga po ate ganda? Pagkain yang dala mo?" Nagningning ang mga mata ng isa sa
kanila. Ngumiti ako at tumango.
"Tamang-tama po kasi gutom na gutom na po kami." Naku! Kawawa naman ng mga street
children na to.
"Teka, bago kayo kumain, magpakilala muna kayo sa'kin."
"Ako po si Maring" sabi ng batang babae na mahaba ang buhok.
"Ako naman po si Mutya" pagpapakilala ng isa na bilugan ang mata. Maganda sana kaso
payat.
"Ako naman po si Alvin" ani ng batang lalaki.
"Ako naman si ate Nisyel niyo. Sige na, kumain na kayo."
Napangiti ako ng maubos nilang lahat ang pagkain. Buti nalang dinamihan ni Manang
ang pinadala niyang pagkain. Binilhan ko na rin sila ng tubig sa isang maglalako.
"Ate, bakit po parang malaki ang tiyan niyo?" Pagkuwa'y tanong ni Mutya.
"Buntis kasi ako."
"Aah..." sabay-sabay nilang wika.
"Teka, nasan na ba ang magulang niyo at pakalat-kalat kayo dito sa parke?"
"Hindi po namin alam kasi palagi silang wala sa bahay tsaka wala naman pong bigas
na sasaingin sa bahay" turan ni Alvin.
"Ibig sabihin hindi kayo nag-aaral?"
"Hindi po, wala kasing pera," ani Maring.
"Eh kung ganun ano pala ang ginagawa niyo?"
Ngumiti sila at pagkuwa'y dinala ako sa isang bakanteng bahagi ng parke na may
upuan.
"Ano ang mga yan?" tanong ko sa kanila. Marami kasing mga ginupit na balat ng iba't
ibang chichirya.
"Gumagawa po kami ng kurtina gamit ng mga ito," sagot ni Mutya.
"Huh? Paano?"
"Gusto niyo po ba turuan namin kayo?"
Bigla akong naexcite kaya mabilis akong sumang-ayon. Ginawa naming pyramid ang mga
strips ng chichirya hanggang sa nakarami kami. Madali lang naman dahil parang
naglalaro ka lang.
Kumain kami sa malapit na karenderya pagsapit ng tanghali at pagkatapos ay bumalik

ulit kami sa aming ginagawa. Grabe. Ang gagaling nilang gumawa at ang bilis pa.
Naiinggit tuloy ako sa kanila. Ilang beses kaming nag-unahan at ang unang makasampu
ay sasayaw at palagi akong talo pero dahil buntis ako ay kumanta nalang ako.
Hapon na ng mapuno namin ang sisidlan. Tinuhog nila ito isa-isa at pinagdugtong
dugtong gamit ang sinulid at karayom. Ginawa itong parang kurtina sa haba.
"Ang galing!" Napapalakpak ako sa sobrang pagkamangha. Nakagawa na kasi kami ng
dalawang window curtain.
"Ang galing natin, puwede na natin tong ibenta," masayang wika ni Mutya.
"Teka... ibenta?"
"Opo ate Nisyel, ibebenta natin to tig-iisang daan ang isa kaya two hundred ang
pera natin. Ibig sabihin, singkwenta kada isa sa'ting apat."
"Puwedeng ako nalang bumili nito?"
"Talaga ate?!"
"Oo naman!"
"Ang dami mo namang pera ate."
"Huwag kayong mag-alala bibilhin ko palagi ang gawa ninyo. Babalik ako dito sa
susunod."
"Talaga ate?! Maraming salamat po!"
Ngumiti ako sa kanila ng pagkalapad-lapad at binigyan ng tiglilimang daan kada isa.

Ang sarap pala sa pakiramdam na makapagpasaya ng mga batang kagaya nila.
"Ate manood tayo ng sunset, maganda dito."
Totoo nga ang sinabi nila na kitang-kita ang paglubog ng araw dito. Ang ganda-
ganda. Sayang wala akong dalang camera.
"Mga kids kailangan ko nang umuwi ah? Mag-gagabi na pala." Bigla naman silang
nalungkot kaya isa-isa ko silang niyakap.
"Babalik ako, okay?"
"Ingat ka ate ha?"
"Sige. Salamat. Uwi na kayo ha?"
"Opo ate," sabay-sabay nilang sagot.
Masaya akong sumakay ng taxi bitbit ang gawa naming recycled na kurtina. Hindi ko
tuloy napansing gabi na. Siguradong hinahanap na ako sa bahay. Sana hindi pa
nakauwi si Dee. Siguradong lagot ako nito pag nagkataon, galit pa naman yun sa'kin.
Haay.
"Manong bakit po ang traffic?" kunot noong tanong ko kay manong driver ng mapansing
hindi umuusad ang mga sasakyan.
"May nagkabanggan po kasi sa intersection Ma'am kaya iisang lane lang ang
nagagamit."
Napabuntong-hininga nalang ako. Kung minamalas ka nga naman oh. Mahigit kalahating
oras din ang itinagal namin bago malagpasan ang intersection. Pagtingin ko sa
wristwatch ko ay 7:55 na. Patay!
Napakagat labi nalang ako. Abot langit ang kaba ko habang papasok ng subdivision
ang taxi. Ngunit bigla akong nataranta ng tumirik ang sasakyan.
"Kuya ano pong nangyayari?"
"May nag-over heat po yata Ma'am, pasensya na po. Hindi ko na po kayo sisingilin ng
pamasahe. Hanggang dito nalang po yata kayo."
"Naku kuya ayos nalang po. Sa isang kanto lang naman po ang bahay. Lalakarin ko
nalang. Ito po ang pamasahe."
"Ma'am nakakahiya naman po sa inyo."
"Naku kuya hindi ka mabubuhay sa mundo kung mahiyain ka kaya matuto kayong kapalan
ang mukha niyo. Ayos ba?"
Napakamot naman si Kuya sa batok at pagkuwa'y tinanggap ang pera at nagpasalamat.

Mabilis kong nilakad ang kabilang kanto patungong bahay.
Kumunot ang aking noo nang maabutang madaming sasakyan sa harap ng bahay. Mayroon
ring police patrol car. Nakabukas ang gate na malaki. Sa back door ako dumaan
patungong kusina para hindi ako mapansin. Walang ring tao sa kusina kaya ngumisi
ako ng matagumpay. Hihihi.
Naabutan ko sila daddy Stan, mommy Amethyst, Mama, Papa, at Gold. Umiiyak ang
tatlong babae kaya kumunot ang aking noo. Si Dee naman ay paikot-ikot at hindi
mapakali. May kausap din silang dalawang police.
Hindi kaya...
Makukulong si Dee!!!
Hindi puwede!
Tumulo ang aking mga luha sa isiping makukulong si Dee. Hindi talaga puwede.
Mabilis akong lumapit sa dalawang mamang pulis at lumuhod sa kanilang harapan.
"Mamang pulis parang awa niyo na po huwag niyong ikukulong si Dee--"
"The fvck!"
Eh?
Napatigil ako ng bigla akong hinatak ni Dee at niyakap ako ng mahigpit.
"Where have you been, Love?" tanong nito habang yakap-yakap ako. Pinugpog din nito
ng halik ang aking ulo at hinigpitan pa lalo ang yakap. Ramdam ko tuloy ang mabilis
na tibok ng puso niya.
"Anak san ka ba galing? Pinag-alala mo kaming lahat," umiiyak na tanong ni Mama.
"A-ah... e-eh... Sa park po Ma. Ibinigay ko yung dala kong pagkain, sayang kasi eh.
Akala ko kasi hindi pa naka almusal si Dee kaya dinalhan ko siya. Yun po pala
nakakain na siya. Nalibang po ako sa mga bata kaya hindi ko namalayan ang oras."
"Sorry Love... Sorry, okay?" nanginginig na wika ni Dee. Para itong kinakabahan at
takot na takot.
"H-hindi ka na galit sa'kin Dee? Sorry kahapon ha? Hindi ko naman alam na kasosyo
mo pala yun sa negosyo. Nawala tuloy ang investme--"
"Shh... Let's not talk about it okay? You are more important than anything. I could
lose everything but not you, Mee" madamdaming wika nito.
Napatili ako ng bigla niya nalang akong binuhat bridal style at dinala sa kuwarto.
Nagprotesta pa sana ako ngunit itinaboy kami nila Mama papanhik.
"You scared me to death, Mee" wika ni Dee pagkarating namin sa kuwarto. Lumamlam
ang kanyang mga matang nakatitig sa akin.
"Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko pag may nangyaring masama sa'yo. You just
don't know how many times I cursed myself for ignoring you this morning," anito at
sinakop ang aking labi.
Siyempre hindi ko na sasabihin kung paano namin narating ang langit.
♕GreatFairy♕
Epilogue
"Ang halik mo... namimiss ko! Ang halik mo... namimiss ko... Bakit iniwan mo ako?
Oooh...oooh...."
"Nasasaktan ako oh baby.. sa tuwing nakikita ka... Naninibugho ako oh baby... pag
may kasama kang iba..''"
"Sige pa baby, birit pa!"
"Pagkat ikaw ang tanging laman ng aking mundo, ng aking puso, ng aking buhaaaaaay!
Ang halik mo! Namimiss ko! Ang halik mo...."
Napapalakpak ako sa tuwa. Ang galing-galing talaga ng baby Pinky ko. Kaya love na
love ko 'to eh.
"Kayong dalawa, makinig nga kayo kay Light Pink. Anong klaseng mga judge kayo?
Nagtatakip ng tenga," turan ko sa kambal na krayola. Tanggap ko nang tawagin silang
krayola kasi naisip kong tama nga naman si Dee. Pero bagay talaga sa kanila ang
kani-kanilang mga pangalan.
"Mommy hindi naman siya kumakanta eh, puro sigaw lang," maktol ni Dark Red.
Napakasupportive talaga nilang kapatid kay Baby Pinky. Haay...
Nagpa-praktis kaming bumirit kasi isasali ko siya sa the voice kids. Buti nalang sa
akin nagmana itong bunso namin. Luging-lugi na kaya ako sa panganay na kambal kasi
kay Dee silang dalawa nagmana, pati ugali kuhang-kuha nilang dalawa. Kaya nga sila
ang magkasundo eh.
"What's the noise all about? And why are you two, covering your ears?" Napatigil
kaming lahat at napatingin sa pinto. Waah! Dumating na si Dee!
"Daddy!/Dee!" Sabay-sabay naming sigaw at tumakbo palapit sa kanya. Nanlumo ako

nang maunahan na naman ako ng tatlo, huhu. Palagi nalang akong nauunahan. Ang
bibilis nilang tumakbo kaya sila ang naunang yumakap.
Huhuhu. Sila ba ang asawa? Sila ba?

"Hey, you three, enough. Let me hug your mom," wika ni Dee habang yakap-yakap ang
tatlo.
"Mga kids narinig niyo yun? Ako naman. Awat na."
"Mamaya ka na Mom, katabi mo naman si Daddy sa bed eh," nakalabing sagot ni Dark
Blue.
"Oo nga, palagi ka ring hina-hug ni Daddy kahit sa kitchen," dugtong ni Dark Red at
lumambitin pa lalo sa leeg ni Dee.
"Oo nga, palagi rin kayong sabay maligo sa bathroom."
Waaah! Pati ba naman si baby Pinky! Wala na akong kakampi.
Huhuhu. Mga anak ko ba talaga sila? Bakit nila ako inaapi?
"Okay enough, kids. Go back to your rooms now."
"Dad!/Daddy!/Dad!"
"Enough, okay? I have surprise for you in your rooms."
"Waah! Talaga Daddy?"
"Thanks Dad!"
"I love you Daddy!"
Napangisi ako nang nag-uunahan silang lumabas ng kwarto namin Dee. Ang galing
talagang dumiskarte ng asawa ko.
"Hey, miss me?" mapang-akit na tanong ni Dee at niyakap ako. Kahit eight years na
kaming kasal, hindi pa rin siya nagbabago. Napakasweet pa rin niya kaya love na
love ko siya eh.
"I miss you, Dee..." sagot ko at pikit-matang gumanti ng yakap. Ang sarap talaga sa
pakiramdam na mayakap siya.
"What happened to our room?" Pagkuwa'y tanong nito at inilibot ang paningin sa
buong kwarto. Waah! Nakalimutan kong magligpit kasi naglaro kami ng bahay-bahayan
kanina.
"Dee ah! Inosente ako ha! Ipalinis mo dun sa mga krayola. Sila ang nagkalat dito,
promise!" untag ko at isinubsob ang aking mukha sa kanyang dibdib.
"Pft! Silly... I know ikaw ang may pasimuno ng lahat. Why didn't you let them play
in the playroom?"
Huh?
"Eh kasi Dee--uhmm..."
Napapikit ako nang sinakop nito ang aking mga labi. Hindi na ako nagpatumpik-tumpik
pa at tinugon agad ito. Hindi pa rin talaga nagbabago ang mga labi niya, ang
lambot-lambot pa rin. Nakakaadik nga eh.
Pagkatapos ng napakatagal na halikan namin ay tinanggal ko ang kanyang necktie at

hinubad ang kanyang mga damit, saka kumuha ng pampalit. Ganito ang set up namin
araw-araw.
Maya-maya'y sunod-sunod na namang pumasok ang mga krayola sa kwarto. Unang pumasok
sa Dark Red na nakabusangot ang mukha at si Dark Blue na salubong ang mga kilay.
"Daddy, baliktad na naman ulit ang pasalubong mo. Didn't I told you na blue dapat
ang kulay ng toys ko? Bakit red na naman yung binili niyo?" maktol ni Baby Dark Red
at ipinakita ang remote controlled toy car na kulay red.
"Oh sorry baby, just switch with your twin, okay?" Suhestiyon ni Dee at niyakap ako
mula sa likod. Si Baby Blue naman ay tahimik lang ngunit hindi maipinta ang mukha.
"But it has already name on it."
"Why don't you go ask Dark Blue to switch with your toy, right Blue?" untag ni Dee
at binalingan si Baby Dark Blue ngunit ngumuso lang ito at parang iiyak na.
"Oh? Anong problema?" tanong ko ngunit umiling lang ito.
"Mom? Dad? Can we just switch names instead? Kuya Dark Blue likes color red very
much while I like blue," desperadong tanong ni Baby Dark Red.
"No. Hindi puwede."
"But Mom--"
"Sana nung nasa tiyan ko palang kayo sinabi niyo na agad na palit nalang kayo ng
pangalan."
"Pft! Love, let me handle this, okay?" sabi ni Dee at iginaya palabas ang dalawa.
Siguro ay kakausapin niya.
Identical twin sina Baby Dark Blue at Dark Red at tanging nunal lang sa batok ang
pinagkaiba nila. May nunal kasi sa batok si Baby Dark Blue. Pero mas madali silang
makilala sa ugali. Si Baby Dark Blue kasi masyadong tahimik sa harap ng maraming
tao. Si Baby Dark Red naman madaldal nga pero suplado naman at palaging masungit.
Hayy... pinaghatian yata nilang dalawa ang ugali ni Dee.
"Mom..." Napatingin ako sa pinto ng pumasok si Baby Pinky na sambakol din ang
mukha.
"Oh? Bakit ang asim ng mukha mo Baby Pinky?"
"Dad bought me a white hair crown again. Didn't I tell him that he should always
buy pink ones?" Waah! Si Dee talaga, napaka makakalimutin. Hayy. Kawawa naman ng
mga crayon babies ko.
"Baka out of stock lang yung mga pink na hair crown, baby..."
"But Mom, I wouldn't be Pinky anymore if I have white hair crown."
"Eh di pag naka white ka, si Whitey muna ang pangalan mo."
"Mom!"
"Joke! Huwag kang mag-alala baby, magpapabili nalang ulit tayo sa Tita Gold mo ng
pink hair crown para may pandagdag ka sa collection mo."
"Really, Mom?"
"Oo naman!"
"Thank you, Mommy. I love you, and Daddy too," sabi nito at yumakap sa'kin. Buti
nalang madaling aluin itong si Baby Pinky, hindi tulad ng mga kuya niya. Siya yata
ang nakamana ng katalinuhan ni Dee kasi kahit four years old lang siya, mabilis na
siyang magsulat at magbasa. Magaling din siyang magplay ng piano.
Makalipas ang ilang sandali ay pumasok na si Dee sa aming dalawa na nakangiti. Ano
na naman kaya ang ginawa niya para paamuin ang kambal na krayola?
***
"Babies dito niyo ilagay ang mga balloons, dali! Baka magising ang daddy niyo.
Hindi pa tayo tapos," bulong ko sa kanila at nagtiptoe patungo sa gilid ng kama.
Baka kasi magising agad si Dee.
"Mom? How about this?" Mahinang tanong ni Baby Dark Red at itinaas ang kanyang
regalo para sa daddy niya. Inginuso ko naman ang vanity table.
"Ready na ba kayo?" Tumango silang tatlo kaya buong lakas kong pinalo ang takip ng
kaldero para magising si Dee. At hindi nga ako nagkamali dahil bumalikwas ito ng
bangun at muntik nang mapamura.
"What the--"
"You're the best daddy in the world. Happy father's day!" sabay-sabay naming wika
at lumundag sa kama.
Wala na talaga akong mahihiling pa. Mahal na mahal ko silang lahat kahit pare-
pareho silang mga bugnutin.
"I love you, Dee..." bulong ko at yumakap sa kanya.
"I love you even more, Mee... and the kids. I love you all beyond compare... Thank
you for all of these, and for coming into my life" seryosong wika ni Dee at
hinalikan sa noo.
"We love you too Daddy!" Sabay-sabay na wika ng mga krayola at kasunod ay...
Isang napakainit na family hug.
---THE END---
Plugging: May kuwento na po si Light Pink, ang title ay Pinky Pinky Pink. Nasa
profile ko na po. Bali ang utak ni Pinky ay pinagsamang Skeet at Nisyel. Paki-add
na lang po kung gusto niyong mabasa. Thank you!
♕GreatFairy♕
Announcement
This is not an update but an announcement.
I will be writing Skeet's Point-of-View starting chapter 1 instead of special

chapters. Parang one-sided kasi siya kaya gusto kong gawan. Ilalagay ko lahat ng
mga naiisip niya mula simula ng kuwentong ito.
TANONG: Susuportahan niyo pa rin ba? Comment down⬇
Maraming salamat po!
His Side: 1
"Just give this a try son, if this fails I promise not to interfere with your
decisions anymore. Please?" I sighed frustratedly. Mom is too persistent. She won't
stop unless pagbigyan ko siya. I don't understand why she desperately wants me to
have a female secretary when in fact she knows about my issues with women.
"Mom I already told you I won't--"
"Anak, please? Just this once," she said pleadingly. Mom really knows I can't
refuse her.
"Fine Mom. Just make sure hindi siya tatanga-tanga."
"Salamat anak! Don't worry ako mismo ang mag-iinterview para masigurado kong matino
ang magiging secretary mo." She smiled triumphantly. I envy dad for having mom.
She's a perfect woman for me. And I promise I will never get married unless I found
someone like her.
I hate women except my mom. I don't like my sister, Gold either, she's too
irritable. She's a spoiled brat at mahilig pakialaman ang buhay ng may buhay.
*****
I used to be an early person. Eversince I took over dad's position, everything

changed in the company. I fired all incompetent employees, all of them were women.
Pero ang ibang magagaling at may edad na ay ipinalipat ko sa ibang department na
hindi direktang nagrereport sa'kin. I just don't want to work with any woman after
that bitch used me to steal money from my company. Bianca.
I was about to sign another check when my cellphone rang.
"Mom."
[Anak may napili na ako. Actually parating na siya dyan. I'm pretty sure
magugustuhan mo siya!]
I shook my head. Hindi halatang excited si mommy.
"You sure mom?"
[Oo naman, wala ka bang tiwala sa psychological technique ng mommy mo?]
"Of course I trust you mom. I am just getting curious how she looks like."
[See her yourself, son.]
Kahit hindi ko siya nakikita, I know Mom is grinning right now. Her voice says it
all.
I bid goodbye to mom ang fixed my hair. I don't know why but my instinct tells me
to do so. I leaned on my chair and settled my eyes on the glass door. T*ngina.
Muntik pa akong mahulog sa upuan ng biglang lumitaw ang pigura ng isang babae mula
doon. I held my breath when she was about to open the door pero biglang tumigil.
The glass door is tinted kaya kitang-kita ko dito sa loob ang nangyayari sa labas.
Wierd but my heart started to palpitate. Not that I have a heart disease.
Excitement. Yes, I felt excited seeing an angel about to enter my office. Kumunot
ang kanyang kilay at dinilaan ang kanyang bibig. Damn! Wala sa sariling napadila
din ako sa sariling bibig. T*ngina! Sinasabayan ko ba siya? This is not me!
Tumayo ako at humarap sa skycraper. I need to calm my myself. Women are all witch
disguised in angel's body. Hindi ko hahayaang makontrol ng babaeng ito ang sistema
ko. I should not let my guards down.
Naramdaman ko ang pagbukas glass door pero hindi muna ako humarap. A lovely, divine
scent filled my nostrils when she entered. Smells like vanilla. T*ngina! Ang bango!
Get a hold of yourself Skeet. She's just a woman. Weak and powerless.
I made sure I looked intimidating when I turned my back to face her. But I didn't
expect what happened next.
.
She fell on the floor.
I almost ran to help her up but I didn't. She should understand that I dominate
here.
"What the hell are you doing there?" I asked trying to sound intimidating. Thanks
heavens I didn't stutter. I almost lost my senses when she lift her face. Nakita ko
tuloy ang napakaganda at napakaamo niyang mukha. Damn!
"A-ah... Eh.. Hehe. Pinulot ko lang po ang panga ko, nalaglag eh," she answered out
of the blue. Her voice even sounds like an angel.
"What?!" I know my brows creased right now.
"A-ah.. Eh. Kwan... A-ah... Nakipagbeso po ako sa carpeted floor, wini-welcome niya
po ako eh. Hihi."
"Are you talking sarcastic to me, lady?!" T*ngina. Ano bang tingin sa'kin ng
babaeng to, bata?
"A-ah. H-hindi po. Hindi po." She answered while shaking her head.
Nagulat pa ako ng nakatayo na siya at humarap sa'kin. F*cking hell! May igaganda pa
pala siya.
"Good morning Sir. I am Nisyel Love Borora, 23 years old and I am applying for
Executive Assistant."
"Sit." I managed to answer. I can feel the irregular beating of my heart. And this
is bad, really bad. Even her name suits her. Nisyel Love. Her name sounds like an
endearment to me.
"Hand me your folder, Love." Bago ko pa napigilan ang sarili ko ay nasabi ko na

pala. Did I just called her Love? T*ngina talaga. Sana hindi niya nahalata ang
paglambing ng boses ko. Pero mukhang nahalata nga niya dahil nanlaki ang kanyang
mga mata at natulala. F*cking shit! Ang sexy niyang matulala.
"What's the matter?" I asked as if I didn't know anything. Mukhang natauhan naman
ito dahil umayos siya ng upo. She even smiled before answering me. Kung hindi lang
dahil sa istupidang sagot niya ay natulala pa sana ako sa pagngiti niya.
"Matter is anything that occupy space and has mass po."
"WHAT?!" T*ngina. Mauubos ang dugo ko sa babaeng 'to.
"Sir 'yon po talaga ang definition ng matter kahit tingnan niyo pa sa libro," she
insisted inosently. Hindi ko matukoy kung pinipilosopo niya ako o inosente nga
talaga siya. I massaged my temple to calm myself.
"I have no time for crap Miss," I declared frustratedly. Mukha yatang walang muwang
dahil ngumiti pa ito. Kakaiba talaga. Tsk!
"Hand.me.your.folder." I said in my most authoritative voice to catch her senses.
I scanned her credentials when she finally handed her folder. Mukhang wala namang
kainte-interes dito. Sigurado ba si mommy na kaya nitong maging assistant ko?
Ultimong college algebra, 3.0 ang grade ng tiningnan ko ang transcript niya. Nagka
flat 1.0 siyang grade pero sa NSTP pa. Pft! P*cha! Nababaliw na yata si mommy.
I continued scanning her credentials pero nararamdaman kong tinititigan niya ako. I
smirked.
"Done checking me out?" She almost fell from her sit when I suddenly spoke. Lahat
yata ng anggulo ay maganda siya. Ang ganda niya rin kasing magulat. T*angina.
Hindi ko inasahan ang sagot niya sa'kin.
"Opo tapos na po. Eh kayo po tapos na kayong magbasa?" Pft! Umamin pa talagang
sinusuri niya ako. Kinunot ko ang aking noo para mapigilan ang pagtawa. This girl
is amazingly beautiful inside and out.
"Why should I hire you?" I asked in a formal tone.
"Eh kayo Sir bakit niyo nga ba ako ihahire?"
"WHAT?!!!" F*cking shit. Kung hindi lang 'to maganda nasapak ko na 'to kanina pa.
"Joke lang po! Kayo naman Sir, ang seryoso niyo kasi." I groaned to stop myself
from smiling.
"I am a very motivated person and a fast learner although I am new to the business
world. I noticed in your posting that you are looking for an applicant with
pleasing personality and I guess my records could support that Sir. And I am
fervently willing and excited to work with SDM Empire as an executive assistant and
bring to you my highest level of commitment and enthusiasm for this exciting career
opportunity. I really think I am perfectly fit for this job Sir."
Matino din pala tong kausap. Akala ko puro kalokohan lang ang laman ng utak niya.
T*ngina. Kanina ko pa talaga gustong tumawa kung wala lang siya sa harapan ko.
Kailangan ko siyang mapaalis bago pa ako sumabog dito at tumawa. As much as I
wanted her to stay pero hindi puwede. I have to control myself.
"We'll call you." I finally said to end the interview.
"Alam niyo Sir, kung hindi ako tanggap, pwede niyo namang sabihin ngayon na. Hindi
'yong papaasahin niyo pa 'yong tao. Kaya hindi umuunlad ang Pilipinas eh, kasi puro
paasa ang mga tao. Sayang naman po ang pamasahe ko papunta dito kung walang
kasigurohan. At saka para may oras pa akong maghanap sa iba kung hindi ako tanggap
dito" madamdaming saad ko.
I stared at her unbelievably. Okay. She has a point but I didn't expect what she
just said.
"Are you that rude to talk to your prospective employer?" I asked trying to hide a
smile. She got a smart mouth. Damn.
"Syempre joke lang po ulit 'yon Sir. Kayo naman. Tinatry ko lang po kung
malalagpasan ko ang acting skills ni Jennylyn Mercado. Take your time po."
Pft! T*ngina. Joke pala yun. Kaya pala natatawa ako. Thanks heavens, napigilan ko.
I really have to let her go before I burst out laughing.
"You may leave." I finally said. But my heart twisted when her eyes gleamed
sadness. Kaya bago pa siya makalabas ng pinto ay tinawag ko siya.
"Love--" Her eyes widen.
"That was your second name right?"
"Ay opo Sir." She nodded as if she realized something. Maybe she thought it was an
endearment. And I actually mean it that way.
"You're hired."
"Po?!"
"You're hired."
Her eyes widen in surprised. She even slapped her own face. I groaned heavily.
Pagkalabas na pagkalabas niya ng pinto ay hindi ko na napigilan pa ang aking

sarili.
"Hahahahahahahahaha"
T*ngina. Nakakatawa talaga.
I laugh hard alone in my office. But when I realized I looked like a fool, I
stopped. Pero t*ngina, ang sarap palang tumawa mag-isa. It's so relieving.
Such an amazing woman.
But there's something I realized more than that.

Damn!
Did I just fell inlove at first sight?
Holy f*cking shit!
×××××××××××××
Sorry for the obscene words I used in Skeet's character. It has to be that way. I
hope you understand.
__________
greatfairy
His Side: 2
5:59 am.
I shook my head. I never thought I could enter my office as early as this. I used
to arrive at 7:00 am regularly, exactly one and a half hour advanced from the
beginning of office hours at 8:30.
Am I that excited to see her?
Damn! What's happening to me?
Though I didn't sleep well last night, I managed to wake up earlier than my wake
up-routine. I brought her resume at home. Wala naman akong ginawa kundi titigan ang
litrato niya.
6:15.
6:30.
7:20.
Hindi ko maalis ang mga mata ko sa relo. Aish! Bakit hindi pa siya dumadating?
Connectado sa isang PC ko ang CCTV sa office ng executive assistant kaya malalaman
ko kung dumating na ba siya o hindi.
7:25.
7:50.
8:02.
Muli kong tiningnan ang CCTV ngunit wala pa ring bakas ng kanyang presensya. What
took her so long? Kumunot ang aking noo, kadalasan pag first day ng empleyado dito,
alas otso palang ay narito na para siyempre magpa-impress.
Habang papalapit ng papalapit ang 8:30 ay lalong bumibilis ang tibok ng puso ko.
Aish! Hindi maganda 'to. I should not let that woman ruin my system. She will bring
no good to me.
T*ngina! Hindi ko parin maiwasang mag-alala para sa kanya. I brushed my hair to

calm myself. Baka na traffic lang siya.
8:28.
Napatayo ako nang may kumatok pero biglang uminit ang ulo ko nang mapagsino ito.
"G-good morning S-sir. Ito na po ang Aging ng lahat ng Account Receivables natin as
of today."
I immediately opened it. Pero biglang uminit ang ulo ko ng hindi tumugma ang
kabuuan ng lahat ng subtotals sa nakalagay na amount sa grand total.
"This is bullshit! Get out!" T*ngina. Mga walang kuwenta. Ang aga-aga pinapainit
ang ulo ko.
"GET THE HELL OUT. NOW!" I pointed the door angrily but I was startled when I saw
the woman I've been wanting to see. She look gorgeous in her pink blouse with a
blazer on top. Sa sobrang pag-alala ko sa kanya hindi ko na din napigilan ang
sarili kong sigawan siya.
"And you!"
"Ako Sir? Good morning Sir! Hehe." I suppress myself to smile with her greetings.
"YOU'RE LATE!!!" Her eyes went wide and immediately gazed at the clock. She's one
minute late for f*cking sake. I could fire her right away but I can't.
I'm not stupid to realized that I've fallen for her instantly. Kahit kahapon lang
kami nagkita. But I'm afraid she would take advantage of my feelings if ever she'll
know about this. So I act normally as I can. As her boss, of course. She is still a
woman. And women will always be women, bitches hidden in angelic faces.
She's too loud. Reklamador at walang preno. First day palang niya sa trabaho pero
nakatanggap agad siya ng parusa sa'kin. I gave her an 828-pages files to encode
kahit hindi ko naman kailangan.
"YOU START TYPING THAT DAMN PAPERS OR I'LL FIRE YOU RIGHT NOW?!" Bigla pa akong
nakosensya nang magulat siya sa pagsigaw ko. Pero hindi ko naman puwedeng bawiin
ang sinabi ko.
"Sabi ko nga po itatype na."
"I want soft copies of that, NOT photocopies Miss Borara." I declared emphasizing
the word, not. Sinadya ko ring murder-in ang apelyido niya para maasar siya.
Napangiti ako nang mapagmasdan ang pagkunot ng kanyang noo habang kaharap ang
computer niya. Parang may binubulong-bulong din siya. She's not even aware na may
security camera sa harapan niya. Stupid woman.
Hindi ko makakalimutan ang unang araw niya sa trabaho dahil ilang beses niyang
pinainit ang aking ulo. T*ngina! Hindi ba siya na orient ni mommy na ayaw kong may
pumapasok na babae sa opisina ko? I was surprised when she barged at my office with
a woman. Nadagdagan tuloy ang init ng ulo ko kaya nasigawan ko naman siya.
Dinagdagan ko rin ang trabaho niya. Tingnan natin kung hanggang saan ang pasensya
niya. Siguradong lalabas din ang tunay nitong ugali.
Tingnan natin kung hindi uusok ang ilong niya sa kasungitan ko.
"Coffee."
"Kape ho?"
"NOW!" T*ngina. Iyon ang pinakaayaw ko sa lahat eh. Tatanga-tanga. Sinabi nang
kape, uulitin pa ang sinasabi ko.
"Sir kape po."
"Just place it here," I declared without looking at her.
"May ipag-uutos pa po kayo Sir?"
"Nothing. You may leave."
I smiled when I saw the note she attached in the mug.
A cup of coffee a day will keep the stress away.☺
Kahit ang english niya pang-elementary. T*ngina. But I admit, ginanahan akong
inumin ang tinimpla niya. I wonder how it tastes, siguro masarap. But I realized it
when I finally took a sip from it.
"The fvck!" Naibuga ko ito nang wala sa oras. T*ngina. Anong klaseng kape 'tong
tinimpla niya? Napakapakla at napakaanghang, hindi ko maintindihan ang lasa.
"S-sir? A-ayos lang po kayo?" Nagulat ako nang bigla siyang sumulpot at dinaluhan
ako. Hindi pa pala siya nakaalis.
"WHAT THE HELL DID YOU DO TO MY COFFEE?!"
"P-po?"
"Fvck!" This woman is really breaking a record in her first day. She's getting into
my nerves! Shit!
"WHAT IS THIS AGAIN MISS BORARA?!" T*ngina. Ngayon ko lang napagtantong ang pangit
pala ng apelyido niya.
"Borora po. B-bakit po Sir?" She tried to look innocent.
"LOOK WHAT YOU'VE DONE! STUPID!"
"Sir, sorry na po" she pouted and her face turned red na parang iiyak.
"Damn it!" Ang sarap niyang halikan. T*ngina. Kailangan kong magpahangin muna sa
labas baka hindi ko mapigilan ang sarili ko.
"Fix.this.mess.and.I.want.everything.clean.when.I.come.back," I said emphasizing

each word. I really hate it when my table gets messy.
I settled myself on the rooftop. I really have to get a hold of my self. Ayaw kong
mahulog sa bitag ng babaeng 'yon. This is tough. Ngayon lang ako nakatagpo ng
babaeng katulad niya. She look innocent in all angles, kahit sa pananalita niya.
Nawawala ako sa sarili ko sa tuwing kaharap ko siya.
Damn it! I am indeed inlove with her. And I can't take my heart back anymore.
I went back to my office after an hour. Dumaan ako sa connecting door para makita
kung ano ang ginagawa niya, and I was surprised to see her browsing my family
pictures on facebook kaya sinita ko siya.
"WHAT THE HELL ARE YOU DOING?"

"Eh... Hehe... K-kwan..." She unconsciously scratch her head, looking for an
answer. She looks cute when she's tense.
"Sir talaga. Para kayong sira. Kita niyo nang nagfi-facebook ako nagtatanong pa
kayo pa kayo. Akala ko ba sabi sa magazine 190 ang IQ niyo."
"WHAT?!" T*ngina talaga! Muntik na akong mabilaukan ng sarili kong laway sa

kahibangan niya. Kung hindi ko lang 'to mahal kanina ko pa 'to nabigwasan.
Nauwi sa pagtatalo ang aming usapan at sa huli siya ang panalo. Damn it! This is
the first time I eat my own words for goodness sake.
How in the hell am I going to tell her that I love her? Mukhang wala ngang alam yun
sa pag-ibig. Tss. I wonder if she ever had a boyfriend. Sana wala pa.
Ang pag-ngiti ay parang utot, mas maganda pag hindi pinipigilan.☺☺☺
I smiled seeing a sticky note attached on the flashdrive. Ngayon ko lang 'to
napansin. Inutusan ko din siyang kumuha ng malamig na tubig.
Kailangan ko yatang panindigan muna kung ang ipinapakita ko sa kanya. Aalamin ko

muna kung may pagtingin din siya sa'kin before I make a move to woo her. I smiled.
That's it.
I got excited when I noticed another sticky note under the glass of water so I read
it while drinking.
..Smiling is a sign that you're happy, but smiling alone is a sign that you're crazy.
"WHAT THE HELL!"
Pumasok ang tubig sa ngalangala ko at lumabas sa ilong. Put*ngina talaga!
Mababaliw ako sa babaeng 'to!
Kailangan kong makakahanap ng mapapatay ngayon mismo bago ko pa makalimutang mahal

ko siya at matiris ko siya ng wala sa oras. Damn!
A/N: Sa mga silent readers diyan, sana magvote naman kayo, malaking bagay na yun
sa'kin. Salamat and Peace!
__________
greatfairy
His Side: 3
I don't know how I managed to hide my feelings for her. It's been almost a month
since she worked with me as my assistant. Araw-araw sinusungitan ko siya para lang
maitago ang tunay kong nararamdaman para sa kanya. But at the end of the day, I
always find myself loving her deeper and deeper. She's just so perfect for me kahit
tatanga-tanga siya at palagi akong binibigyan ng kunsumisyon. I don't know how,
when and why but I always catch myself smiling because of her stupidity.
"Sir tulungan niyo po ako. Ayaw ko nang pumunta ng pantry. May ipis 'don." I was
startled when she barged at my office, crying. Aish! I hate to see her crying, it
literally breaks my heart.
"Y-you're afraid of cockroach?" Damn it! I really can't bear to see her cry.
Namumula ang kanyang pisngi at ilong. She looks like a baby. And I'm tempted to
touch her cheeks but I suppressed myself from doing it.
"O-opo Sir. Gumapang pa nga sa binti ko eh kaya bigla akong napatakbo dito. Ayaw ko
na talagang bumalik 'don. Baka mamatay ako pag inataki ako sa puso dahil may phobia
ako sa ipis." I gulped hard when another teardrop fell from her eyes. I am really
tempted to hug her and tell her that everything's going to be fine as long as she's
with me.
"How come? I told the maintenance to make sure--"
"Naku hindi po, meron po talaga! Ipapakita ko pa sa inyo kung saang banda," she
said cutting me off. I sighed. Nagliwanag naman ang kanyang mukha nang tumayo ako.
Anong magagawa ko? Lakas ng tama ko sa babaeng 'to, no matter how I tried not to
fall for her.
Handa na akong itaya ang puso ko sa babaeng 'to.
I hate women but my love for her is stronger than my hatred. Harder than my broken
heart, and deeper than the trauma I've got before.
"Charaaaaaan! Surprise!"
"Fvck!" Muntik na akong mapatalon sa pagkagulat. I didn't realize na nasa pantry na

pala kami.
"What the hell is this all about?" I asked sternly.
"Sir talaga. Ayaw niyo ba sa surprise ko? Ako po nagluto lahat niyan"
"Y-you did?" Parang may humaplos sa dibdib ko. T*ngina. Hulog na hulog na ako sa
babaeng 'to.
"Opo, kaya maupo na kayo at kakain tayo. Sagot ko ang lunch natin ngayon." She
smiled that melted my heart even more. But I still wonder why she did this.
"Why?" I asked.
"Ay Sir hindi niyo naaalala? Monthsary kaya natin ngayon." What?! T*ngina!
Nabilaukan ako ng sarili kong laway sa sagot niya.
"Ayos lang kayo Sir?" She asked after giving me a glass of water.
"Y-yeah. But monthsaries are for couples only Love." I shook my head but I can't
help but to smile. I really wonder what comes in her mind.
"Kayo talaga Sir. Wala namang batas sa Pilipinas na ang monthsary ay para sa
magjowa lang ah. Meron din kaya sa magkakaibigan. Pero sa atin naman, monthsary ng
unang araw na naging boss kita at assistant niyo ako." I nodded my head in
approval. She has a point. Madumi lang talaga ang utak ko. Tss.
"Alright. Monthsary it is." I smiled again. Umupo ako sa kaharap na upuan. I feel
so elated she did this for me.
"W-what's that?" T*ngina! Parang gusto kong tumakbo palabas nang makita ko ang
nakahain sa harapan ko. F*cking onions!
"Adobong manok po at beef steak. Specialty ko 'to lahat Sir. Naku tikman niyo at
baka makakalimutan niyo ang pangalan niyo sa sobrang sarap," she said happily.
Parang gusto ko siya gilitan sa leeg. Kung hindi ko lang 'to mahal.
"Sir hindi po kayo kakainin ng ulam. Kayo po ang kakain ng ulam. Bakit po parang
takot na takot kayo?" Kumunot ang kanyang noo.
"N-nothing. I-i'm just s-surprised." T*ngina! Sana makalabas ako dito ng buhay.
Parang gusto kong itapon lahat ng nakahain sa harapan ko, but I can't. Ayaw kong
malaman niyang kinususuklaman ko ang sibuyas. Mababad-shot ako sa kanya. And the
thing is, I don't want to spoil the moment.
"Kain na po tayo Sir. Dinamihan ko talaga ang onions kasi po maraming benefits ito
sa katawan. Tulad nalang ng pagstable ng digestive system natin. Nagre-regulate din
ito ng blood sugar at nakakapag-improve ng immune system natin. Kaya po an onion a
day will keep the doctor away."
Napalunok ako ng ilang beses. Why do f*cking onions have to exist in this world?!
Pinilit kong ngumiti kahit sukang-suka na ako. Natutuwa sana ako na pinaglagyan pa
niya ako ng pagkain sa plato kung hindi lang sana sa sibuyas. I despise onions
since I was a kid. I don't know why but I just don't like it just the way it is.
Damn it! Dinamihan pa niya ang nilagay na sibuyas!
I breath heavily. Para sa p*tanginang pag-ibig kakayin ko. Naglagay ako ng isang
pirasong hiwa ng sibuyas at dinamihan ang kanin para hindi ko masyadong malasahan.
A piece of onion with three spoons of rice. Muntik pa akong mabulunan dahil hindi
ko nginuya at diretsong nilunok. T*anginang sibuyas, maaga akong mamamatay pag
nagkataon. Dire-diretso akong uminom ng tubig para hindi ako mabilaukan. F*cking
shit! Para akong nakikipaghabulan sa pagkain. She smiled triumphantly. Maybe she
thinks I like the food that much. Hell no! Mabuti nalang may carbonara siyang
inihain. I love pasta very much. This could compensate the f*cking onions in my
stomach.
*****
"Fvck! Look what you've done to your forehead!"
"Didn't I left you sleeping in my room? How did you get there? Tss." I'm so pissed
with those f*cking maintenance team. How could they be so careless ? Kung hindi
dahil sa katangahan nila hindi mapapahamak ang mahal ko sa ipis na yun. Nagkabukol
tuloy siya sa noo.
"What's this?" I asked as she handed me a leave form.
"Leave form po," she answered as-a-matter of factly.
"Tss. I know. Why do you have this?"
"A-absent po ako bukas."
"Why is that so?"
"Magpapacheck up po ako." Napatigil ako sa pagdampi ng cold compress sa kanyang

noo.
"Does your feet still hurt?" She just shook her head in response, na ikinakunot ng
noo ko.
"Then why ar-"
"Eh kasi Sir malapit na akong mamatay!"

"WHAT?!" T*ngina! Kumuyom ang kamao ko sa sagot niya.
"Opo. Kailangan ko pong ipa-check up itong puso ko." Bigla akong binalot ng kaba.
May sakit siya? Hindi pwede!
"W-why? Do you have heart disease? Why didn't you told me?!" I asked hysterically.
Hindi ko matanggap na may sakit siya.
But my jaw literally dropped with next thing she said...
"Yun nga ang aalamin ko Sir eh. Kasi mukha yatang may sakit talaga ako. Bigla bigla
nalang kasing bumibilis ang tibok nito lalo pag magkalapit tayo. Tulad ngayon ang
bilis bilis ng tibok nito. Siguro may hereditary heart di-"
"Pft! Hahahahahaha..."
"Hahahahahaha..."
I burst out laughing. T*ngina. Siya na talaga. Pinaglihi ba sa pagong ang babaeng
'to? Ang slow niya! Utak-pagong! She's unbelievable. Tsk!
"Hahahahahaha...--"
PAAK!
"WHAT THE FVCK!" Natigil ang pagtawa ko nang bigla niya akong sinampal.
"What was that for?"
"Kayo na ba talaga 'yan Sir? Nawala na ang sumanib sa inyo?" She asked out of the
blue. She's crazy and I'm insane over her.
"Crazy. Tss. Give me your hand." Manipis ang palad niya kaya hindi ko maiwasang
mag-alala. Malakas pa naman ang pagkasampal niya sa pisngi ko. Hindi nga ako
nagkamali dahil pulang-pula ang kanyang palad.
"Eh diba hindi naman tayo magjowa Sir? Eh bakit niyo hihingin ang kamay ko?"
"You're overthinking again. Tss."
"But someday I will forcefully ask your hand to marry me." I said whispering the
last part.
"Po?"
"Nothing. Just give me your hand and stop asking."
"Does this hurt?" She nod her head in reponse.
"It's your fault. Tss." Kung hindi ba naman tanga, sinampal ako ng pagkalakas-
lakas.
"Kasalanan ko pa ngayon Sir? Eh ang kapal kaya ng mukha niyo, ang sakit tuloy ng
palad ko." She really want to win an argument everytime. Tsk!
"Talkative. Tss." But I can't help but to grin in my mind. So I have some effects
on her, huh? Kung ganun may pag-asa pala ako. T*ngina! Para akong tanga na
ngumingiti sa utak ko.
"Sir pumapayag na po ba kayong mag-absent ako bukas?" I avoid her gaze to hide my
smile. Kinikilig pa rin yata ako. T*ngina!
"I won't. I need you here tomorrow." I said and continued pressing the icepack on
her forehead.
"Sir kailangang payagan niyo po akong umabsent bukas dahil wala naman kayo dito."
"What?"
"Eh di po ba magpapa check up din kayo bukas?"
"What the hell are you talking about?"
"Eh diba may sakit din kayo sa puso? Narinig ko kaya kanina na kakaiba din ang
tunog diyan sa dibdib niyo!" She pouted while pointing at my chest. Damn it! Hindi
ko na alam kung anong anong gagawin ko sa utak nito. Ipapa-opera ko kaya nang
tumino naman?
"Sir! May allergy kayo sa'kin? Bakit hindi niyo agad sinabi?! Ang pula pula mo
tuloy. Kailangan mo ring pumunta ng doktor bukas. Mahirap na, baka last stage na
pala 'yan. Isang araw bigla ka nalang mamamatay."
"WHAT?!"
"Naku Sir kung ayaw mong maniwala bahala ka! Ikaw rin, pag mamamatay ka siguradong
sa impyerno ang bagsak niyo dahil ang sama-sama niyo!"
"The hell are you talking about this time?" She's stupid but she's cute.
"Ngayon naman itatangi niyo pa? Kakasisanti niyo lang kaya ng apat na mamang
tagalinis. Kawawa naman sila, wala na silang makakain dahil nawalan ng trabaho."
"Because they're useless stupid bullshit. They're not doing their job properly."
"Isang pagkakamali lang naman 'yon eh. Naku Sir kailangan niyong panoorin ang
pelikula nila Popoy at Bashang, nang maintindihan niyo ang ibig sabihin ng SECOND
CHANCE!" Tinaasan pa ako ng kilay. Now she's even cuter.
"You're too loud. Tss."
"And you're too sungit! Tss." Bibigwasan ko talaga 'to pag di ako makapagpigil.
"Sir kung hindi niyo ako papayagan umabsent bukas, kayo ang unang mumultuhin ko pag
namatay ako!"
"As if I'm afraid. Tss."
"Bubulungan ko kayo habang natutulog kayo."
"The hell I care."
"Dadalawin ko kayo sa panaginip niyo."
"I don't care."
"Kikilitiin ko ang tenga niyo sa hatinggabi."
"I don't give a damn."

"Sasakalin ko kayo habang tulog na tulog na kayo."
"I'm not afraid."
"Yayakapin ko kayo ng mahigpit."
"I won't mind."
"Hahalikan kita nang hindi niyo nalalaman."
"I'll like it."
"Po?!"
"N-nothing. You're too noisy. Tss. Go back to work." Tumayo ako at pumasok ng
private room. F*cking shit! Muntik na akong mabuko.
Lalong nag-init ang ulo ko nang mabungaran ko siya na nakadungaw sa laptop ko

pagkalabas ng kwarto ko. Ang resulta, nasigawan ko na naman tuloy siya pero para
siyang pinaglihi sa bato. Ang manhid-manhid. Nagawa pang ngumiti kahit
pinapagalitan na siya. She's amazingly crazy. Damn woman!
****
I grinned mentally as I enter my private lift. Siguradong late na naman siya.
Knowing her, ang tigas ng ulo at masyadong pasaway. Good thing may nakita akong
bukas na flower shop kanina. I already have decided to woo her. Hindi na ako
makakapaghintay pa, I really want her to be officially mine, sooner than the
soonest.
I thought mali-late siya but I was surprised to see her on her area. Seryosong-
seryoso pa siyang nakatitig sa PC niya. Ano na naman kaya ang pumapasok sa utak
nito? Sinalakay ako ng takot at kaba. T*ngina. Paano ba mag-abot ng bulaklak sa
babae?
"G-good morning. F-flowers for you." I cursed myself at the back of my mind.
Kailan pa ako natutong mautal?
"Okay," malamig na saad niya na ikinagulat ko. Hindi manlang ako binate pabalik.
Yun lang yun? Wala manlang thank you? Unbelievable, tsk!
"May ipag-uutos ba kayo Sir?" natauhan ako nang magsalita siya. What the hell
happened to her? Nakakapanibago ang pagiigng seryoso niya.
"N-nothing." I decided to enter office to hide my disappointment. Hindi niya ba

nagustuhan ang bulaklak? Nahahalata niya bang liligawan ko siya kaya nilalayo niya
ang loob niya sa'kin? F*ck! The thought is killing me. Maybe she's just not in the
mood. Yeah. Right.
The next day I brought her flower again pero sa mga sumunod pang mga araw ay
dinalhan ko siya ng chocolates. Pero laking gulat ko na ganun pa rin ang reaksyon
niya sa tuwing may ibinibigay ako sa kanya, seryoso at malamig ang tingin sa'kin.
Nagsimula akong mag-alala. Baka may nagugustuhan na siyang iba kaya hindi niya ako
pinapansin. T*ngina. Hinding-hindi ako makakapayag. Akin lang siya!
"Did you like it?"
"Sa inyo ho ito galing?"

"Yes." I smiled but it faded again when she answered me coldly.
"Salamat." T*ngina! Hindi na pupuwede 'to sa'kin. Ilang araw na akong nagpaparamdam
sa kanya pero hindi pa rin niya ako tinatanong kung bakit ko 'to ginagawa.
Napakatanga niya kaya hindi na talaga ako nakatiis.
"What the fvck is wrong with you woman?!" Napangiwi ito nang sumigaw ako.
Nakonsensya pa tuloy ako.
"Excuse me Sir?" Nakataas kilay at malamig na sagot nito. Lalo tuloy uminit ang ulo
ko.
"WHY THE HELL ARE YOU NOT SMILING ANYMORE?!" Her jaw dropped. That's it. Kailangan
ko na siguro siyang daanin sa dahas.
"Bakit Sir, hindi ba bagay sa'kin?" inosenteng tanong nito na tila walang nangyari.
Ang sarap niyang sugurin ng halik. T*ngina talaga!
"Unpredictable. Tss."
Pinalipat ko sa loob ng office ko ang table niya para palagi ko siyang nakikita at
mababantayan ko. Ang tanga pa naman niya kaya hindi puwedeng pabayaan. And I always
want to stare at beautiful face. Nagprotesta pa sana siya pero ginamitan ko ng
kasungitan ko.
"Sir bakit niyo ba ako pinalipat dito? May multo ba dito at takot kayo?"
"Tss. Stop overthinking. I just want you close to me. I-i mean, you're more
accessible when you're here." Pero bakit ibang accessible ang pumapasok sa utak ko?
Damn!
Pero nagkamali yata ako ng desisyon dahil wala akong nagagawa. Nagkukunwari akong
busy pero hindi ko matanggal ang paningin ko sa kanya. Ang sarap niyang titigan.
Parang baliw na minsan ngingiti sa kawalan tapos nangungulangot. Pft!
***
"Sir? Gravity ka ba?" I was startled when she asked out of the blue.
"I'm a human. Stupid." Tsk! I'm pretty sure she's thinking another stupid thoughts.
"Hay naku Sir, hindi ko alam kung paano kayo tinaguriang genius eh. Pick up line
nga lang hindi niyo magets eh!"
"Tss! Damn that smart mouth."
"Sige na nga lang. Mabait akong dyosa kaya pagbibigyan ko kayo. Dapat ang isasagot
niyo sa tanong ko ay bakit. Gets niyo ba?"
"Tsk! Fine."
"Tsk. Why?"
"Naku Sir ang tigas talaga ng ulo niyo! Made of gold ba 'yan? Sinabi ng bakit ang
isasagot niyo eh!"
"What's the difference anyway?"

"Tsk! Siyempre po magkaiba sila ng spelling! Haaay!" Pft! Nadali ako dun ah.
"Tss. I don't want to."
"Fine! Sige na nga! Pagbibigyan ko na kayo. Uulitin ko nalang!"
"Tss."
"Why?"
"Kasi kahit gaano pa kataas ang lipad ko, bumabagsak pa rin ako ng dahil sa'yo eh."
Pft! T*ngina! Puwede palang kiligin sa corny-ing banat na yun.
"Ayy eto Sir. May isa pa." I smiled. She really never failed to amaze me.
"Sir, tao ka ba?"
"Why?"
"Wala lang po. Akala ko kasi hayop kayo eh. Hehe."
"WHAT?!"
"Jokies lang po! Kayo talaga Sir ang high niyo. Ngingiti na 'yan...uy...ngingiti
na. Ayie!"
"Insane." Pft! I really love this woman in front of me.
***
"Sir?"
"Tss. Drop the formality. From now on stop calling me Sir." Naiinis ako sa tuwing
tinatawag niya akong Sir. I really wanted to hear the way she speak my name.
"Ah okay po. Simula ngayon tatawagin ko na kayong D."
"Para po mas sosyal pakinggan. Alangan namang tawagin ko kayong dragon diba?"
"WHAT?!"
"Sabi ko nga po boss na lang. Sige po boss D. Hehe." I glared at her.
"Tss. Are you too dumb to notice it? Stupid." Bigla siyang nanahimik pero nagulat
ako nang tumayo siya at dinuro ako.
"Ako? Stupid?!" I was taken a back. Sinalakay ako ng takot nang makitang naiiyak
siya. Damn it! I got her offended.
"Alam ko na hindi ako kasing talino niyo pero dyosa naman ako kaya hindi ako
stupid! Naintindihan niyo ba?" Bigla akong nataranta ng tumulo ng tuluyan ang
kanyang mga luha.
"Alam niyo Sir, *sob* yun ang hirap sa inyo eh! *sob* Ang baba ng tingin niyo sa
inalagaan kita pero hindi mo pa rin alam na nililigawan kita! Hindi mo alam na
gusto kita!!!! STUPID!"
Napatigalgal ako sa aking narinig. T*ngina! I never anticipated to hear those words
from her. Parang tumalon ang aking dibdib sa tuwa kaya hindi ko na talaga napigilan
ang sarili ko...
"Damn it! I like you too, stupid!" I said smiling and lovingly enveloped her in my
arms. Goodness! It really feel so good to hug her. Too addicting... Too
intoxicating...
__________
greatfairy
His Side: 4
I don't know how long I've been checking my reflection in front of the mirror. It's
my first time to feel conscious about my looks. I am really acting weird... but
it's even weirder knowing that I'm happy about my weirdness.
Pft! What am I talking about? Insane...
One last look and I stormed out of my room. Glad, nobody's around. Mom will surely
tease me if she ever see me like this. I can't help it. I am f*cking excited to
date her.
"Kuya Nito, naibigay niyo ba?"
"Oo, Ser Skeet. Nagbibihis na si Ma'am Nisyel sa loob."
I tapped Kuya Nito's shoulder as a sign of thanking him, then I immediately entered
her apartment. My jaw dropped when I finally got to see her looking at her
reflection on the mirror. Hindi nga ako nagkamali, the lacey dress really suits
her. She really got a lovely back, but she didn't notice my presence yet. She just
kept on turning around in front of the mirror.
"Gorgeous" I said that caused her to almost fell on the floor in surprise. I
immediately catch her before she fell but I lost my balance... causing us both to
fell on the floor... with her on top of me.
Pero t*ngina lang! Hindi ko inakalang masapol ng kamay niya ang alaga ko. I groaned
heavily. She'll be the death of me. Nagulat pa ako nang bigla niya ito pinisil kaya
napabangon ako bigla.
"WHAT THE FVCK!"
"Aray!"
"Dee naman eh! Kitang hindi pa ako prepared tumayo ka na! Huhuhu. Ang tigas pa
naman ng bungo mo. Pag ako magkabukol, kakalbuhin talaga kita mula ulo hanggang
kuko! Huhuhu."
"Tss. Sorry." Hinipan ko ang kanyang noo sa sobrang pagkabalisa. My buddy is

literally standing in its glory right now. Damn it!
"Waah! Paano mo 'yon nagawa Dee? Bakit biglang nawala ang sakit? Part time magician
ka ba?"
"W-where's your bathroom?" I managed to asked, ignoring her nonsense question.

"Andun oh." I immediately entered the small bathroom she pointed out. Hindi ko na
pinansin ang pahabol niyang sigaw.
"Dee! Walang flush diyan ah! May tabo naman diyan at balde. May iniwan din akong
alcohol diyan. Gamitin mo para mawala ang mikrobyo sa kamay mo. Sabong panlaba ang
gamitin mo sa paghugas ng kamay mo ah? Para mas matanggal ang amoy."
Magagahasa ko talaga nang wala sa oras ang babaeng yun. T*ngina!
"Tumahimik ka kung ayaw mong magahasa kita!" gusto ko sanang isigaw pabalik.
Mamamatay ako sa sakit sa puson!
I can't believe my buddy would respond that fast in just her simple touch. Now I
wonder how does it feel to be inside her. Shit! What am I thinking?
It took few minutes for me to calm my buddy. Thanks to her underwear hanging inside
her bathroom. Madali kong natapos.
"Ayos ka na ba Dee? Masakit pa ba ang tiyan mo? Nailabas mo ba lahat?" she asked
innocently when I finally came out.
"Y-yeah. I-i'm fine." Pft! Siguradong iba na naman sa utak nito. She is driving me
crazy. Geez!
"Sigurado ka ba Dee? Huwag nalang kaya natin ituloy ang date. Sa tingin mo?"
"Why the hell do we have to cancel our date?"
"Diba nga masakit yang tiyan mo Dee? At saka... nga pala Dee mukhang kinakabahan
yata yang hidden treasure mo. Kasi kanina parang ang bilis ng pagtibok tibok niyan
ng mahawakan ko."
"Hidden treasure?"
"Haay naku! Yang hidden treasure mo Dee. Yang birdie mo ba. Alam mo ang slow mo
talaga!"
"WHAT?!"
I should remind myself to buy a bunch of duct tape so I can seal her f*cking loud,
smart mouth. Pft! She's really unbelievable!
"Ayan ka na naman sa ka what-what mo eh. Bakit? Mali ba ako? Lumipat na ba ang puso
mo mula sa dibdib papuntang birdie mo kaya tumitibok tibok ito? Puwede ba 'yon?
Hindi ko naman naaalalang itinuro 'yon nung high school ah."
"DAMN!" Mabobobo talaga ako sa baliw na 'to!
"Haay naku! Ang hirap mo talagang kausapin Dee. Nasobrahan ka ata ng genius kasi
hindi mo nagi-gets ang mga sinasabi ko. Ang mabuti pa magpahinga ka nalang muna at
ikukuha lang kita ng gamot."
Geez! Bakit ba na inloved ako sa abnormal na babaeng 'to?!
"Sandali lang Dee ah? Baba lang ako kay Lady M, wala nga pala akong stock dito."
"What the hell are you talking about?!"
"Ayan ka na naman sa ka hell-hell mo Dee! Gustong-gusto mo talagang pumunta 'don

'ano? Alam mo Dee, kung gusto mo talagang pumunta ng hell, huwag mo akong idadamay.
Ayaw kong matusta ng apoy ang kagandahan ko. Sa heaven ako pupunta. Always remember
that! Isa pang hell diyan at iba-barbe-que na talaga kita! Maliwanag?!"
"Hintayin mo ako dito, nagkakaintindihan ba tayo?!"
"O-okay." Wala na akong nagawa. Mukha kasing galit na naman siya, hindi pa matuloy
ang first date namin pag hindi ko siya sinunod.
I smiled after remembering those memories I've shared with my lovely wife.
Everything was worth the risk when it comes to her. I risk my heart and my pride,
and I didn't regret any single moment of it. And I thank the heaven for bringing
her to my life.
Seeing her swollen tummy makes me fall inlove with her over and over again. How
can't I? Pregnancy really looks good on her. Lalo siyang gumaganda. Kahit konting
tawa lang at inis namumula agad ang kanyang pisngi. Kaya kahit sagad na sagad na
ang pasensya ko sa kakulitan niya hindi ko pa rin magawang magalit sa kanya. Palagi
niya nalang akong pinagtitripan at binibuwisit.
I still remember those days when I woke up with a feeding bottle in my mouth. Worst
is, may laman itong suka na may sili. Minsan naman nagigising ako na puro drawing
ng pentel pen ang aking mukha. Ginawa ba namang drawing book ang katawan ko. Halos
sakalin ko siya sa sobrang inis, but I ended up kissing her instead. Dinadaan ko
nalang sa halik ang panggigigil ko sa kanya.
Waking up each morning with her at my side is beyond perfect. I smiled again and
traced her pointed nose. Kanina pa ako nagising but I didn't bother to get up. Ayaw
kong istorbohin ang mahimbing niyang pagtulog sa braso ko. I never thought I could
be this happy. Kung may mahihiling man ako yun ay ang makasama ko siya ng matagal
at malagpasan namin ang mga pagsubok na darating.
Kahit siya pa ang pinaka-abnormal na babae sa mundo, mahal na mahal ko siya. I

smiled again when her eyes slowly opened. And I am literally hipnotized when our
gaze met.
"Good morning Dee..." she said huskily. Geez! How I love her bedroom voice.
"Good morning, love..." I kissed her delicate lips and then down to her tummy.
"Good morning crayons..." I said referring to our two babies inside her tummy.
"Dee naman eh! Ang aga-aga binabadtrip mo'ko! Hindi nga krayola ang mga anak natin!
Kainis ka!" Singhal niya at sinapok ako sa ulo.
"Aww!"
"Buti nga sa'yo! Hmp!"
"What? Aren't their names say it all?" I teased. Kambal na lalaki ang anak namin.
At hindi pa man naipanganak may pangalan na sila, courtesy of my wife.
"Hay naku Dee! Magbasa ka kaya ng wattpad para malaman mo ang mga astig na
pangalan... Ang ganda naman ng mga names ng babies natin ah!" she whined. Palagi
niyang pinapaalala sa'kin ang mga pangalang gusto niya para sa aming mga anak.
"Basta, ang unang lalabas sa kanilang dalawa ay papangalanan nating Dark Blue
Mijares at ang huli ay Dark Red Mijares, oh di ba ang galing!" I shook my head in
disbelief. Hindi naman ako makakatanggi. Sana lang huwag akong sumbatan ng mga anak
ko tungkol sa mga pangalan nila balang araw.
"D-dee... Manganganak na yata ako!"
"Aaaaah!"
F*ck! Taranta akong bumangun nang bigla itong namimilipit sa sakit. My eyes widen
in surprised when I saw her thighs.
Her water bag just broke! Damn!
__________
greatfairy
ACKNOWLEDGMENT
Marahil ay nagtataka kayo kung bakit biglang nawala ang ilang chapters hanggang
ending ng story. Ito po ay dahil ginawa kung PRIVATE (Ibig sabihin exclusive for my
followers only.) Bakit ko ginawang private? Hindi po ito pagpapabebe lang o
anupaman. Pasensya po talaga, kasi kinailangan ko lang gawin hangga't hindi ko pa
natapos i-edit. Meron po kasing mga explicit contents, "F" words, etc sa mga
chapters na iyon. Restriction po iyon ng Wattpad. Ibabalik ko naman po sa public
once I'm done editing.
If you want to read until the end, follow these steps:
Remove the story from your library then follow my profile. After that, add the
story again. You can unfollow afterwards. Thank you!
Or... Pag hindi pa rin umobra, remove the story then log out your account. Patayin
ang cellphone at on ulit. Log in your account again then add the story. Siguradong
makikita mo na ang buong story. Iyon lamang po, huwag kayong mainis sa'kin.
Sumusunod lamang po ako sa rules. SALAMAT!
ACKNOWLEDGMENT
I want to take this opportunity to thank the following who helped me a lot
throughout my journey.
God. For the guidance and the grace of wisdom He has given me. Sa mga panahong
pigang-piga na ang utak ko ay hindi Niya ako pinabayaan.
@Aziltash. For the amazing book covers she designed for my stories. Thumbs up for
you girl! Saludo ako sa galing mo, keep it up! Hoping for more covers from you in
the future☺
Readers & Followers. Of course kayo ang naging inspirasyon ko sa paggawa ng story
na 'to. Dahil sa mga votes, comments, pm's niyo na nagsasabing nagustuhan niyo ang
TUB ay lalo akong nabuhayan ng loob. Though paminsan-minsan ay napi-pressure ako sa
consistent demands na, 'update please', 'author kelan next update?', 'author ang
tagal ng update', 'miss A please update asap'. Minsan sabi ko sarili ko, sige
kunwari robot nalang ako na hindi kakain at magtatrabaho, magsusulat nalang ako
forever. Nyahahaha! Pero syempre mahal ko kayo 'no, kaya nga pinagbibigyan ko kayo
palagi eh.
Sana may natutunan kayo sa kuwento ng #DeeMee tandem. Noong una akala ko mahalaga
ang number of reads but later on narealized kong hindi pala. Kasi kahit gaano pa
kadami ang reads ay kukonti lang naman yung naging totoo talaga sa'kin, yung
nagmotivate sa'kin na ipagpatuloy ko lang ang kung anuman ang ginagawa ko. Aaminin
kong natutuwa ako kapag nadagdagan ang number of reads ko araw-araw pero mas masaya
ako pag madaming votes at comments. At para sa'kin, pag completed na ang story ay
masasabi kong trophy ko na 'yon sa sarili ko kasi nakatapos ako ng isang nobela.
Frequently Asked Questions:
1. Author may book 2 po ba?
Meron po, ang title ay The Longest Night. Fantasy version po 'yon.
3. May special chapters po ba?
Definitely yes! Meron as majority requested. Meron na nga. Haha.
4. Inspired ba 'to ng MHIAMB?
NO. Walang MAFIA dito. Hindi ako marunong humawak ng baril (bang! bang!) Si Nisyel
ay hindi slow. Siya po ay inosente lang at walang bahid ng malisya ang utak.
Kumbaga po ay prangka lang siya at walang preno ang bibig. I hope you see the
difference. NISYEL is NISYEL. This story is actually relevant to real life gaya ng
TBK, nilagyan ko lang ng twist. May anak po kasi ang officemate ko na sobrang
talino, 3 years old palang ang galing ng magpiano. But of course, I'm a fan of ate
YanaJin.
5. Bakit hindi naging antagonist sina Andrea at Bianca?
Kasi sa totoong buhay wala naman ganung tao di ba? Na literal na kontrabida sa
buhay mo, sa ibang lugar siguro meron pero sa mundo ko kasi wala nyahahaha. At isa
pa, gusto ko pong i-emphasize ang aral ng kuwento, ang pangyayari sa ating buhay at
ang kasiyahan natin ay nasa sa atin. IT'S ALL ABOUT YOUR CHOICES.
6. Bakit ganoon ang personality ng ating bida?
From the very start, nakalagay na po na lumaki si Nisyel sa piling ng mga madre sa
isang ampunan. That explains her innocent, yet frank personality.
7. Bakit ang ganda ko?
Refer to the whole story. Hahahahaha
Note: SALAMAT SA VOTES!
Lastly, nais ko lang pong ulitin, Nisyel is pronounced as Ni-si-el.
Please check out my other stories too:
1. Wrath of his Revenge (complete)
2. The Billionaire's Kryptonite (complete)

3. The Scorned Lover (complete)
4. Stalking Agent Pilak (on-going)
5. Pinky Pinky Pink (Teen Fiction & on-going)
6. Tormented Heart (SOON)
Facebook: GreatFairy WP
FB Page: Fairydise
FB group: FAIRYNATICS
Twitter: PinkMijares
IG: greatfairy (inactive: need admin hahaha)
MARAMING, MARAMING SALAMAT PO ULIT!
Ang Reynang Walang Hari at Kaharian,
♕GreatFairy♕
BOOK 2
[Edited]
Book 2: Fantasy Version.
BLURB:
Paano kung biglang bumagyo, kumulog, at kumidlat? At bigla na lang nagising si

Nisyel sa isang mundong puno ng mahika? Ang malala pa, pinamumunuan ang mundong
iyon ng kanyang asawang si Dee.
Magagawa kaya niyang paibigin ang hari na nagiging dragon? Magagawa kaya niyang
sungkitin ang puso nitong nakalimot?
Abangan...
***
August 9, 2016, 2:05 PM
Ito po ay Survey lamang.
Marami kasi akong nababasa tungkol sa Self-Publishing. Pero siyempre para maging
successful ito, dapat may target market ang author. Kung sakali po ba na i-self
publish ko ang story na 'to ay susuportahan niyo?
If published, the story revised edition will include but not limited to the
following:
1. Magdadagdag ako ng ibang scenes tungkol sa married life nila at pati na rin ang
POV ni Skeet.
2. Ang lahat ng o-order ay lalagyan ko ng maikling dedication at signature sa libro

siyempre.
3. Shout outs galing sa'kin. Yey!
Pero...
Alam naman po nating ang self-publish eh may kamahalan. Kasi po di ba magbabayad pa

ako sa editor at sa cover illustrator kaya idadagdag po iyon sa price ng libro.
Kung wala pong tatangkilik magpapaprint pa rin po ako nito pero isang copy lang.
Gusto ko kasing may katunayan ang copyright ko sa story ko. At bilang souvenir na
rin. Probably, I will push for the book version of my stories (self-published).
May target number po ako sa magre-response. Kung aabot po iyon doon in one week,
itutuloy ko po ang self-publishing. Sa uulitin, ito po ay survey lamang. Kung
maaari po mag-comment ang willing sumuporta. Maraming-maraming salamat po ulit!
I would also like to thank you all for bringing The Untouchable Beast to Hot list
mula nang ginawa ko siya. Nakakataba po ng puso. Hindi ko akalaing maraming
magmamahal sa DeeMee Couple. Love you all!
P. S. Salamat sa mga sweet messages niyo sa TSL. Hi New readers and followers!
-greatfairy

The Untouchable Beast

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

The Untouchable Beast

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Synopsis

Bakit kaya ayaw niya sa mga babae?

Pinasadahan ko ulit ng tingin ang aking kabuuan. Ang ganda ko talaga!

Mamahaling sosyal na venetial blinds.

Mukhang malambot na malambot na couch na pwedeng gawing higaan.

Naggagandahang abstract paintings na nakasabit sa makintab na dingding.

Makintab na mahogany table na may nakatalikod na lalaki na biglang humarap na

Pesteng wedge to!

Ang sakit ng pwet ko!

"A-ah.. Eh. Kwan...A-ah... Nakipagbeso po ako sa carpeted floor, wini-welcome niya

"Are you talking sarcastic to me, lady?!"

Deeemn. Ang sungit!

Pero tama ba 'tong nakikita ko?

Ang CEO ay isang artista!

Ay hindi pala, isang model!

No. Not enough.

Isang Greek god!

TUB 1: I like you✔

Inhale... Exhale. No stress, less wrinkles.

Sandaling katahimikan ang namayani pagkatapos kong isigaw 'yon.

Deeeemn! My precious face! Sana hindi ako magka-wrinkles nito.

Umalis na kaya si Lady M?

Dahan-dahan akong lumapit sa pinto at pinihit ito. Tumambad sa kagandahan ko ang

Oh nose! Nawalan nga siya ng forever!

"..sa tamang panahon," dagdag ko na lalong ikinaasim ng kanyang kulubot na mukha.

"Walang forever!" aniya.

"May forever kaya, because forever manifests something that is eternal."

Shems! English yun! English!

Deeemn. Wala talaga akong lusot sa ampalayang 'to.

"Kailangan ko na yatang bumili ng stresstabs mamaya," mahinang bulong niya na dinig

"Huwag po kayong mag-alala kakausapin ko si San Pedro na magpapawelcome party sa

"Ano na naman?" Untag niya.

"Huwag na po kayong mag-ulam ng ampalayang may itlog sa almusal." Nagsalubong na

Phew! Congrats Nisyel! Lumusot ka na naman 'don. Galing galing!

Pinalakpakan ko muna ang sarili ko at ngumiti sa malaking salamin malapit sa pinto.

Saan naman kaya ako kukuha ng pambayad ko bukas kay Lady M?

Live like there's no tomorrow nga diba?

Shems! Bakit ko ba nakalimutang basahin ito?

Ito, ito. Suarez Group. Kailangan nila ng waitress sa isang restaurant.

No, no, no.

Salvatore Enterprises needs a driver.

Hmm. Kinakagat kagat ko ang labi ko habang naghahanap. Hanggang sa-

SDM EMPIRE IMMEDIATE HIRING!

SDM Empire is in need of Executive Assistant. Female. Preferably between 23 to 25

Executive Assistant. Pwede.

Inhale the good vibes.

Exhale the bad vibes.

Ang ta-talented naman ng mga gwardiya dito. Magaling maging estatwa.

Hmm. *light bulb*

"P-pasensya na po, Ma'am. Parang nakakita po kasi ako ng anghel," anito.

"Kayo po. Mukha kayong anghel."

"Talaga kuya? Sinabi niyo yan ah?"

"Oo naman po."

"Teka asan pala 'yong HR dito kuya? Mag-a-apply kasi ako."

"Ganun ba. Sa third floor po, Ma'am."

"Salamat po, kuya!"

"Walang anuman, Ma'am. Sana matanggap kayo."

Ngumiti muna ako kay kuya guard bago tuluyang pumasok.

Bumungad sa akin ang medyo abalang mga empleyado pagkapasok ko ng HR.

Namangha rin kaya siya sa alindog ko?

Pumasok kami sa isang pinto. Ito yata ang office ng HR Manager.

Shems! Ang ganda niya!

Hindi halatang may edad na siya. Kalahi ko kaya siya?

"So, you're an orphan before at nakapagtapos ka ng pag-aaral sa sariling sikap?"

Hmm. light bulb