Doctor's Secret Affair {Completed)

ti Weng Cipriano

2.9K 31.4K

FOLLOW READ

Desperado na si Danica na makahanap ng pera para

sa operasyon ng inang naaksidente. In a club, she met Zandra Albano whom she asked
for half a million for a one-night stand. Zandra laughed at her and told her
he can get it for free with other women, but agreed to pay her anyway. Pagkatapos
ng kahihiyan at pagkawala ng alak sa sistema niya kinabukasan ay ipinangako niyang
hinding hindi na muling magpapakita sa binata.

But fate has a weird way of circling back over paths that meant to cross. Nang
kunin siya ng amang doktor para maging sekretarya nito ay nagkita silang muli.
lsa na
rin doktor si Zandra at kasa-kasama ng ama sa mga operasyon nito sa ospital.
Never did he know that she is Dr. Marco Solivan's daughter outside marriage.
Ang pagkakalapit nilang mag-ama ay naipagkamalan nitong secret affair nilang
dalawa.

"Be my lover Danica. Marco is a married man. Kung pera lang ang habol mo sa
kanya'y kaya kong ibigay." Wika nito ng alukin siyang itira sa condo ng binata.
Ngunit ang masakit ay alam niyang ito lang ang plano nito.

She would only be his secret affair.

LIST 31 Episodes >

Chapter 1

Muting sinipat ni Danica ang sarili sa salamin bago

lumabas ng apartment. Lahat ng kaba, takot at

pag-aalinlangan ay kailangan niyang itapon sa mga panahong ito. Nasa ospital ang
Mama Silvia niya at kailangang maoperahan kaagad kung hindi ay baka hindi na ito
makalakad. Noong isang araw ay nabangga
ito ng humaharurot na Ford Expedition ngunit dahil walang kasama angina ay hindi
ito nasaklolohan kaagad nang takbuhan ng nakabangga. Hindi malinaw sa cctv footage
ang plaka ng sasakyan kaya wala silang mahahabol sa gastusin sa pagpapagamot. Ang
paa nito
ang napuruhan at kailangang operahan para maisalba at hindi manganib ang paglakad
nito. They need two hundred fifty thousand kasama na ang anim na buwang theraphy.
At dahil hindi rin ito makakapag hanapbuhay ay wala silang panggastos dahilsiya'y
nag-aaral pa lamang.

She sighed in desperation. Matagal na silang hindi lumalapit sa mga kamag-anak ng

ina sa Batangas mula nang ipinagbuntis siya nito sa isang lalaking
may-asawa. Marco Solivan, ito ang pangalan ng ama ayon kay Silvia. Nakilala ito
ng ina sa isang medical mission sa kanilang bayan, ngunit kahit nalamang nabuntis
nito si Silvia ay iniwan din sila dahil kasal na ito at may dalawa ng anak sa
Maynila. Noong pinanganak siya'y literal na walang tumayong amasa kanya kaya ang
gamit niyang apeliyido ay sa ina. Siya ngayon ay si Danica Martha Gamboa.

Noong matapos siya ng high school ay namasukan

siyang sales lady sa isang sikat na department store sa

Maynila at kinuha niya angina mula sa Batangas para may makasama sa apartment.
Nakilala at naging malapit na kaibigan niya si Lizette na kalaunan ay tumigilsa
pagtatrabaho sa mall at nauwi sa pagiging escort girl. Hindi niya ito masisisi,
anim pa ang naiwan nitong kapatid sa Leyte na lahat ay pinapaaral nito bukod pa
sa mga gastusin nitong pansarili dito sa Maynila. Dahil sa trabaho nito ngayon,
kahit ito man ay nakakapag-aral na rin sa kolehiyo. Life needs money to live it.

Katulad niya, na ngayon ay nangangailangan ng malaking halaga para mabuhay angina.

Dalawang taon na ang nakaraan nang pilitin niya angina na sabihin kung sino ang
tunay niyang ama. Inabot nito ang calling card na naninilaw na sa kalumaan. Naroon
ang pangalan ng doktor, ospital na pinagtatrabahuhan at ang telepono nito.
Ngunit dahil labingwalong taon na ang nakaraan ay iba na ang Iahat ng detalyeng
nakasulat doon. Ang sabi ng ospital na pinagtanungan niya ay lumipat na ito sa St.
Luke's sa Quezon City at sa Makati Medical Center.

Sinubukan niyang puntahan ang ospitalsa Quezon City na binigay ng receptionist at

naabutan nga doon ang ama. Pagkatapos magpa appointment dahil sa akalang pasyente
siya ay nakausap niya ito ngunit hiniling niya na makausap ito ng sarilinan.
Nagpakilala siyang anak ni Silvia Gamboa. Nung una'y nabigla ito ngunit sa huli
ay niyakap siya at humingi ng tawad sa kanya.

Hindi man lubos na napatawad ay tinanggap nito ang alok na tulong na pag-aralin
siya sa kolehiyo. Yun man lang daw ay makabawi ito sa kanilang mag-ina. Bwan bwan
ay nagpupunta siya sa opisina nito para

makuha ang pang tuition at allowance niya. lpinakiusap

naman ng ama n sana'y maging lihim pa rin ang lahat. Maysakit sa puso ang asawa
nito at ayaw niyang magkaroon ng anumang gulo oras na malamang may anak ito sa
labas. At wala siyang magawa kundi pumayag dahil wala na rin naman siyang magagawa.
Ginamit na lang niya ang sirkumstansyang iyon para makatapos pa rin ng pag-aaral at
maiahon silang
mag-ina sa hirap.

Sinubukan niyang humingi ng tulong sa ama ngayong nasa ospitalangina ngunit ang
sabi ng sekretarya nito ay nasa Amerika si Marco para sa operasyon ng asawang may
sakit sa puso. In short, mataatagalan ito doon. At umaandar na ang pamamalagi ng
ina sa ospital at kailangan din ng agaraang operasyon nito.

"Desperate time calls for desperate measures, Dani." Wika ni Lizette sa kanya ng
makita ang
pag-aalinlangan niya. "Alam kong hindi ka sanay sa ganitong trabaho. Pero isipin
mona lang ang kapakanan ng Mama mo. Saan ka kukuha ng ganoong halaga sa loob ng
bente kwatro oras?"

Muli niyang silipat ang sarili. Ibang iba ang itsura niya ngayon. Leather
pants and leather jacket,ang pang-itaas niya'y itim rin na sleeveless blouse; tila
nagluluksa siya ngayon para sa sarili sa kalagayan niya. Pero ang mukha ay may
makapal na makeup at
pulang-pulang lipstick, at pinakulot ang buhok gamit ang plantsa. Lahat ng iyon ay
ipinagamit ni Lizette sa kanya.

"Huwag kang mag-alala,ang makakasama natin ngayon ay batang mayaman at hindi mga
DOM. Sinabi ko na kay Brandon na magdala ng kaibigang matino pero abot langit ang
yaman." Ang Brandon na tinutukoy

nito'y isang batang businessman na regular na

kumukuha sa kaibigan kapag may mga lakad sa club. May girlfriend ang Brandon na ito
ngunit tumitikim pa rin ng babaeng 'escort girls' katulad ni Lizette.

Nag taxi sila papunta sa club na mahigit isang oras ang layo mula sa inuupahang
apartment sa Quezon City. Alas dyes nang gabi ngunit matrapik pa din kaya halos
mag aalas dose na sila nakarating sa Club. Tulad ng inaasahan ay maraming tao sa
loob, maraming mga kabataang nagsasayaw sa gitna ng dance floor,mausok dahil sa
sigarilyo at amoy alak ang mga taong nandoon.

Pagpasok nila 'y pinagtitinginan sila na hindi naman niya ikinagulat. High school
pa lang siya'y alam niyang asset niya na ang magandang mukha at kutis. Nakuha niya
iyon kay Marco na isang half-american. Nakita niyang may lumapit na isang lalaki sa
kanila at nagpakilala sa kanya. Pinisil ni Lizette ang kamay niya
at binulungang tanggapin iyon pero magpaalam kaagad dahil mayroon na silang ka-
date. Sinunod nya ito at nakipagkamay sa lalaki kahit kung makangisi ito'y
tila manyakis sa kanto. Nagpaalam siya ng maayos saka hinila na siya ng kaibigan
papasok pa ng club. Napabuntung hininga siya, paano kung ganoon ang lalaking
imimeetup niya rito ngayon? Kahit yata bayaran siya ng limang milyon hindi niya
magagawang sumama doon.

lginiya siya ni Lizette sa bar counter at umorder ito ng dalawang shotglass. Hindi
niya alam kung ano ang tawag doon dahil hindi naman siya sanay uminom.
"Drink this." Inabot sa kanya ni Lizette ang isa at ang isa'y nilagok ng tuloy
tuloy. "Kailangan mo yan dahil tingin ko'y kanina ka pa nanginginig sa takot.
You'll meet a lot of those in this club. Huwag kang papasindak." Tinitigan
niya ang hawak saka agad na

nilagok. Agad naramdaman ang guhit sa lalamunan at

bahagyang umikot ang paningin.

"Ano ba tong pinainom mo sa kin? " pagalit niyang

sabi.

"Pampalakas ng loob at pampakapal ng mukha.

Tara na andun sila sa dulo." Hinila siya nitong muli at

tumapat sila sa dalawang lalaking nakaupo sa couch sa dulo ng club.

"Hi! Brandon, meet my friend Dani. Dani meet my friend Brandon," pakilala niya
kanilang dalawa. Ang kasama nitong lalaki ay nakatingin lang sa kanila.
"Hi! I didn't know you have a gorgeous friend. Available din ba yan?" tanong nito.

"Hindi siya para sayo g*go," sagot nito sa lalaki ng pabiro. "Ginawa mo pa akong
bugaw. Anyway, is this your friend?"

"Ah, yes. Meet Zandro,single and ready to mingle." Tumawa ito. lnilahad naman nito
ang kamay kay Lizette at sa kanya.
"I'm Zandro," wika nito at tamad na ngumiti pagkatapos ay umupong muli na tila
wala naman sa mood makipagusap.
Umupo si Lizette sa tabi ni Brandon at ang naiwan na lang na bakanteng espasyo ay
ang sa tabi ni Zandro. Sinenyasan siya ni Lizette na umupo kaya tumabi na rin siya
dito. lnabutan siya kaagad ng inumin ni Lizette at nagbigay ng warning look na
inumin iyon. Another shotglass. Nilagok niya iyong muli.
"You look familiar," wika ng kaibigan kay Zandro. "He poses for magazines. A rich
man, a model, and
a doctor," sagot ni Brandon.

"Oh, good catch," wika ni Lizette at nakita niya ang pang uuyam na ngiti nito sa
kaibigan. Pagkatapos ay

tumayo ito at lumipat sa bar counter at humingi ng

inumin sa bar tender. Hinintay nilang makabalik ito'y hindi ito bumalik bagkus ay
uminom itong mag-isa at talaga palang iniwan sila.

"Suplado naman yung dinaIa mo," wika ni Lizette kay Brandon.

"Actually hindi ko siya dinala dito. His brother owns this place at nang tinanong
ko kung nasan siya'y itinuro niya ang club na ito. Maybe he's not interested,"
sagot
nito.

Pinanghinaan siya ng loob. Wala naman pala siyang

mapapala sa pagpunta niya ngayon dito. Akala niya 'y masosolusyunan niya na ang
problema sa pera.

Nagsimula nang magharutan ang dalawang kaharap at naiirita sya sa ginagawa ng mga
ito na tila wala siya roon. Kunsabagay ay halos Iahat ng magkakapareha doon ay
walang ginawa kundi maglingkisan. Yumuko siya at muling nahagip ang isa pang
shotglass na hindi ginalaw ni Lizette, nilagok niyang muli at nakaramdam siya ng
hilo. sumandal siya at pumikit.

"Aakyat lang kami sa VIP room, ikaw na ang bahala kay Mr. Suplado." Bulong ng
kaibigan saka umalis kasama ni Brandon at umakyat sa ikalawang palapag ng club.
Napasapo siya sa noo at nadismaya. Kung uuwi siya'y tuluyan niya nang isinuko ang
kaligtasan ng Mama Silvia niya.

Chapter 2
Napalingon si Zandro sa konaroroonan ng babae, nakayuko ito at sapo ang ulo na tila
may malaking suliraning dala. Napamura siya sa sarili.

Nang tinawagan siya ni Brandon kanina 'y wala itong sinabing may kasama itong
babae, though he knew Brandon as a certified womanizer, at lagi naman
itong may kasamang babae pag nandito sa club. Ngunit ang magdala pa ng babae para
sa kanya ang ikinagulat niya. At hindi lang babae. !sang magandang babae.
She doesn't look like one of those girls na nagpapabayad kapalit ng serbisyong
sekswal. She looked innocent and shy. Ni hindi niya ito narinig nagsalita. But her
presence alone makes his blood boil lalo kaninang nagkadikit ang mga siko nila
nang umupo
ito sa tabi niya. That's why he had to walk away. Kung baguhan pa ito sa pag i-
escort ay ayaw niyang masama sa listahan nito. Hindi naman siya katulad ni
Brandon.

Nang muli siyang lumingon ay magisa pa rin ito. Malamang iniwan na ito nina Brandon
para pumunta sa VIP room ng club. Tangka niyang aalisin ang tingin sa dalaga nang
mahagip naman ng tingin ang lalaking papalapit dito. !sang congressman na mahilig
sa mga bata. Muli siyang napamura at agad bumalik sa pwesto ng babae. Bago pa ito
naiabot ang pakikipagkamay sa congressman ay nahapit na niya ang bewang nito at
alam niyang nagulat ang dalaga. Tinanggap pa rin naman nito ang kamay ng lalaki
pero umalis din agad ang congressman nang makitang kasama siya nito.
Nagulat si Danica sa inasal ni Zandro at agad

umahon ang init sa katawan niya nang lumapat ang

matipuno nitong braso sa bewang niya. Alam niyang lasing na siya dahil mula
kanina'y nakaka limang shotglass na yata siya. Tama si Lizette, nakakapagbigay ng
lakas ng loob ang epekto ng alak. She reminded herself again why she is in this
goddam place after all.
"Your arms are on my waist Mister whoever you are. At bakit mo itinaboy ang gustong
makipagkilala sa
akin?" Tinigasan niya ang boses at tinitigan ito sa mata.

May kung anong karisma naman yata ito dahilsiya rin ang nagbaba ng tingin. Tumaas
ang kilay nito nang hindi na siya muling nakapagsalita.
"Where's your consistency?" tanong nito at umupo sa harap niya. Naasiwa siya sa
pagkakatitig nito na mukhang walang balak ibaling sa iba ang mata. Aaminin niya
malakas ang personalidad nito, the most
handsome man she has ever met, but intimidating at the

same time. At kung totoong mayaman ito ay sana'y willing maglabas ng pera. At
least hindi niya pagsisisihan ag isang gabing ipagkakaloob niya ang sarili kung
ganito naman kalakas ang atraksyon. Kung sakala mang pumayag ito.

"Umalis ka na kanina, what made you comeback?" Pinagkrus niya ang mga hita at
muling nakipagtitigan
dito. It's showtime, aniya sa sarili.

"Well, you got me curious. You look like a

sixteen-year-old girl at hindi ka bagay sa Iugar na ito." "First, I'm nineteen
already. At saan ako sa tingin
mo naroroon dapat?"

"What's your name again?" "Danica."

"So why are you here?" deretso nitong tanong sa

kanya na hindi niya kaagad nasagot. Ang akala niya'y

ang katulad ni Brandon ang makaka meetup niya, naghahanap ng one night stand at
hindi na itatanong kung bakit siya naroon. Sa inaasal ni Zandro ngayon ay hindi ito
pumapatol sa mga bayarang babae. Malamang may girlfriend o asawa na ito.

"I need money," matapat niyang sagot. Hindi naman sila magkakilala kaya 't bahala
na ito kung ano ang gusto nitong isipin. Mag aala una na ng madaling araw pero wala
pang nangyayari sa mga plano niya. "Are you willing to pay?"
Tila naman inaasahan na nito ang sasabihin niya. "I

thought so. Anong kapalit?" "One night with me." "How much?"
"Five hundred thousand."

lsang malakas na tawa ang pinakawalan nito na ikinainsulto niya. Lumapit ang waiter
at may inabot na ladies drink, nang tanungin niya kung kanino ay itinuro nito ang
lalaking lumapit kanina. Gusto niyang manghilakbot nang kumindat pa ito sa kanya
ngunit inilabas niya ang pinakamatamis niyang ngiti. Nakita niyang naningkit ang
mata ni Zandro.
"Half a million..." Mahina nitong sabi at tumayo para lumapit sa tabi niya at
humarap. Gusto niyang umatras pero magmumukha lang siyang tanga, dahil iyon naman
talaga ang pakay niya. Kailangan niyang maakit ito at pumayag na magbayad sa
kanya.
"That's a lot, when I can even get it for free. Alam mo ba kung ilang kababaihan
dito ang gustong makaulayaw ako kahit isang gabi lang?" Pinaglandas nito ang
daliri sa leeg niya at pinaningigan siya ng tuhod. Ang hininga nito'y umaabot sa
pisngi siya at

nagdudulot ng kakaibang pakiramdam. Marahil ay dala

ng alak, kaya tila nagugustuhan niya ang ginagawa nito.

"You don't even know how to flirt with a man, how

can I expect you to please me in bed? And you want me to pay half a million?"
"Then get out of my way. I will find someone who is willing," matapang niyang
sagot.

"Sino? Yung congressman na iyon? Believe me, babe, hindi ka sanay sa mga
ganoong tao. Alam kong alam mo ang asset moat maaakit mo sinuman dito. But he
will eat you alive,at hindi mo magagawang
kumawala kapag nagkataon." "Problema ko na yun, Mister."
"Zandro," pagtatama nito sa kanya. "If you are going to fill my bed, you should
at least know my name."

"So pumapayag ka na?'' Ngumiti ito at halos gusto niyang matunaw. Pero wala sa
plano niya ang maakit dito gaano man kalakas ang dating nito sa kanya.
"My place or yours?" tanong nito. "Cash or check?"
"Then it's my place. Nasa condo ang cheke ko." "Paano ako nakakasigurong
magbabayad ka?'' "Wala pa akong nilokong tao sa tanang buhay ko at
wala kang choice kundi magtiwala." Tumayo ito at

hinatak ang kamay niya. Mabilis silang nakalabas ng club at nakasakay sa kotse
nito sa parking.

Sa daan ay halos walang nagsasalita sa kanila. Tahimik lang itong nagmamaneho at

siya'y nakatingin lang sa labas. Ala una pasado na at habang humahaba angoras na
kasama niya ang Ialaking ito'y lumalalim ang atraksyon nito sa kanya. And
she can't afford to get

attached to this man. Kai langang pagkatapos n g isang

gabi na ito ay hind i na si la muting magkita kahit ano pa

ang

.
mangyan.

Chapter 3

Malaki ang condo nito sa Makati na nasa ika dalawampung palapag at tanaw roon ang
buong siyudad. Kumpleto sa kagamitan na halatang mamahalin lahat. Nang tinanggal
nito ang butones sa
polo nito ay tumambad sa kanya ang mabalahibo nitong dibdib. Napalunok siya at
iniwas ang tingin dito.

"You should start kissing me, kailangan kong masulit ang kalahating milyon," wika
nito na nagbukas ng alak at naglagay ng Iaman sa dalawang kopita. lnabot nito ang
isa sa kanya na agad niyang ininom. sa kalagayan niya ngayo'y kailangan niya ng
maraming
alak.

"Easy," wika naman nito ng makitang nilagok niya

lahat ng Iaman at nanghingi pa ulit. "Baka naman imbes na masulit kita'y

tulugan mo lang ako." Pumasok ito sa silid sandali at ng paglabas nito'y dala na
ang cheke. Tinitigan niya iyon saka isinilid sa bag. Kahit paano'y nasolusyunan na
ang isa niyang problema.

Pero ang pangalawa'y hindi pa; kung paano siya magbabayad sa lalaki kung ni halik
ay wala pa siyang karanasan.

Nakatayo ito sa harap niya na tila naghihintay kung ano ang susunod niyang
gagawin. She tiptoead and reach for his lips, ngunit dahil matangkad ito'y
ikinawit pa niya ang braso para ito yumuko. Nang mailapat ang mga labi sa binata
ay hindi ito kumilos. Hindi rin ito tumugon. Huminto siya at bumitaw sa leeg
nito.
"I can't believe that after I paid you a big amount I

still have to teach you things you should do," pagalit

niyong sabi. Hinawakan nito ang baba niya at ito mismo

ang humalik sa kanya sa marahas na paraan habang ang kamay ay mabilis na pumalibot
sa bewang niya.

Lumalim ang halik nito na agad niyang tinugon sa paraang alam niya. His kisses went
rough and wild, his hands started to explore her body. Sandali itong nagtanggal ng
pang itaas saka muli siyang hinalikan. Naramdaman niyang bahagya siyang inangat
nito habang walang tigilsa paghalik,hanggang sa maramdaman niyang inihiga siya nito
sa malambot na kama.

Bumaba ang halik nito sa leeg niya habang ang kamay nito'y naglakbay sa ilalim ng
damit niya. Nang tinanggal nito angjacket at blouse niya ay hindi siya tumutol.
She need to surrender her body to him as they have agreed. Ang nakapagtataka
'y ang pagtugon ng sariling katawan. She was never as bold as she is right now. Ang
kamay niya 'y gumawa ng sariling paglalakbay sa dibdib ng binata.

"That's it, Danica, touch me," paanas nitong sabi saka bumaba ang bibig sa
dibdi niya. She arched her body when she felt his steel hand to her belly, and down
to unzip her pants. Tumaas muli ang halik nito ngunit dumako lang sa tenga niya
habang nagsinsimulang pumasok sa garter ng underwear niya.
She went still. His hand is caressing her inner being and she felt ashamed. She
tried to remove his hand but he was persistent. At kahit hindi niya maamin ay
gusto niya ang ipinaparanas nito sa kanya.

"It's okay, Danica. Sundin mo ang nararamdaman mo. Moan louder. Scream if you may,"
wika nito habang hindi tumitigil sa pagdama sa kanya. Habang tumatagal ay
lalo siyang napapakapit sa leeg nito, wala siyang tigil sa pagsabunot sa buhok ng
binata. Nang tila
malapit na siya sa sukdulan ay tumigil ito at tuluyang

hinubad ang Iahat ng suot niya sa katawan.

She was hot and in need, na isinisi niya sa alak. Nang daganan siya ng binata at
pumusisyon sa ibabaw niya'y handa na siyang ipagkaloob ang sarili dito. Nothing
really matters now but the man on top of her, giving her absolute pleasure and
unexplainable emotions.

Ngunit ng may naramdamang sakit sa tangka nitong pagpasok ay natilihan siya.

Hanggang sa !along dumadagdag ang sakit habang tumatagal.
"I can't stop right now, babe, it's too late," wika nito at nagpatuloy sa
ginagawa. Wala siyang nagawa kundi tanggapin iyon dahiliyon ang kapalit ng ibinayad
nito. Patuloy ang paglandas ng luha niya hanggang sa tuluyan nitong mapuno
ang ibabang bahagi ng kanyang katawan. Gumalaw ito paunti unti hanggang sa tingin
nitong kaya niya na. Makalipas ang ilang sandali ay bumilis na ang galaw nito
hanggang sa maabot ang sukdulan. Nang matapos ay ibinagsak nito ang katawan sa
tabi niya.

Kinuha niya ang kumot at itinakip sa katawan habang pinipilit na huwag umiyak. Wala
na ang alak sa katawan niya at gising na gising ang diwa niya.
"I'll make it up to you I promise," wika nito at niyakap siya ng binata. Wala pa
ngang kalahating oras ay sinimilan siya nitong halikan muli hanggang sa muli
siyang matangay. Sa pangalawang pagkakataon ay wala

na ang sakit, at totoong bumawi ito. Nakatulog na ang binata pero siya'y hinintay
na lang ang mag umaga para makaalis na. lpinangako niyang hinding hindi na sila
magkikita pang muli.

Alas singko ng umaga nang bumangon siya ay isa

isang isinuot muli ang damit na nakakalat sa sahig.

Pagbaba niya'y madilim pa halos ang paligid. Pumara siya ng taxi at nagpahatid sa
apartment sa Quezon City.

Pagdating niya ng apartment ay pinilit niyang matulog. Hindi niya na kailangang

balikan ang mga nangyari. Wala siyang dapat pagsisihan. Nang pumasok sa isip ang
mukha ng binata ay ipinilig niya ang ulo.
Wala siyang karapatang mangarap na magkagusto ito sa kanya dahilisa siyang bayarang
babae sa paningin nito.

Nang sa tingin niya'y hindi na siya makakatulog ay naghanda na lang siya ng gamit
at nagpasyang maagang pumunta sa ospital. Habang nasa daan ay sinubukan niyang
tawagan si Lizette na noo'y pauwi pa lang din sa bahay nito. Sinabi niyang anuman
ang mangyari ay
hindi siya nito ituturo kung saan siya naroon. Tama na ang isang gabi. Hindi siya
tutulad sa kaibigan na ginawa nang trabaho ang ganoong gawain.

ldineposit niya agad ang cheke dahil tatlong araw pa iyon bago papasok sa account
niya. Hindi niya gustong withdrawhin ng personal dahil tatawagan ng banko ang
binata at malalaman nito kung nasaan siya.
Chapter 4

Kanina pa naghihintay si Zandro sa tawag ni Brandon ngunit hanggang ngayon ay wala

pa ring balita. Gusto niyang malaman kung tagasaan ang babaeng nakasama niya
kanina dahil paggising niya ng alas syete'y wala na ito. Damn that girl, walang
kaalam alam sa pakikipagtalik pero heto at pinagbayad pa siya ng kalahating milyon.

And the worst thing is he was rea ly taken by her charm!

"Huwag mo nang pag-aksayahan ng oras hanapin ang babaeng iyon, Zan," wika ni
Brandon kanina sa telepono. "She's pretty alright, but girls like her shouldn't be
treated seriously. Pera lang ang habol sa iyo ng mga yan."

Which he refused to believed. Virgin pa ang isang iyon at walang karanasan kahit sa
paghalik. And it turns him on which is odd. Thinking that he was the one who taught
her the art of making love made him proud, at marami pa sana siyang ituturo dito
kung hindi lang ito biglang naglaho ngayon.
"Lizette refused to tell anything about that girl. One-night-stand lang talaga ang
habol ng babaeng iyon," dagdag pa nito.
Nang wala ng balitang natanggap kay Brandon ay nagpasya na siyang maligo dahil may
internship pa siya sa St. Lukes. He sighed in frustration. Kahit sa pagligo niya'y
naiisip niya ang babae. And thinking of her makes his groin ache and his blood
boil a hundred degree. Kung bakit ganoon ang epekto nito sa kanya ay hindi

niya alam. She could be a witch or something, o baka

nagayuma siya. Kagabi lang ay wala siyang balak

patulan ito pero heto't natangayan pa siya ng kalahating milyon!

Pahablot niyang kinuha ang twalya sa rack at mabilis na nagbihis. Naalala niyang
wala nga pala si Doctor Solivan ngayon dahilnasa Amerika pa ito. Hindi na siya
nagkape at bumaba nasa parking, pilit na kinakalimutan ang mukha ni Danica. He
didn't even get her last name, o kung tagasaan ito o kung bakit nito kailangan ng
ganoon kalaking halaga.
He never run out of women in his life. Silang tatlong magkakapatid ay biniyayaan ng
Diyos ng magagandang kataingan; kakisigan, magandang katawan, at pera. Though two
of his brothers are now happily married
with their own beautifulwives, siya ay malayo pa sa isip

ang responsibilidad at pag-aasawa. At hindi pa yata dumadating ang babaeng

magpapaibig sa kanya katulad ng nangyari sa dalawa niyang kapatid. Noon akala
niya 'y inlove na siya kay Fatima, isang newcomer sa modeling industry. But he got
bored after three months of being together. Then he thought he was inlove with
Rica, but the same thing happened. Hindi niya alam kung paano panatilihin ang spark
sa isang pagsasama kapag matagal na ang isang relasyon. He later realized that he
doesn't need a long term
relationship. Baka hindi para sa kanya ang salitang iyon. He can get and bed any
woman he wanted anyway.

"Good morning, Ms. Beth," wika niya sa seretarya ni Doctor Solivan. Bata pa ito at
isa sa mga nagpapakita ng interes sa kanya. Maganda rin naman ito, pero wala
itong epekto sa kanya kahit pa halos lumuwa na ang dibdib nito sa suot na masikip
na blouse. While Danica turns him on even the way she run her fingers through

her hair.

"Doctor Albano?" Nagulat pa siya nang mapansing napatulala siya sa kaharap.

lnihilamos niya ang kamay sa mukha at lihim na nagmura.

Damn that woman!

Pumasok siya sa opisina ni Doctor Solivan at pilit iwinaglit ang dalaga sa isip.

lsinara ni Danica ang pintuan ng apartment nang makuha ang kahuli hulihang gamit
doon. Matapos ang halos isang bwan nitong pamamalagi sa ospitalay iuuwi niya angina
sa Batangas para doon tuluyang magpagaling. Hindi niya ito mababantayan dito dahil
nag-aaralsiya at maghapon siyang wala sa bahay. Halos patapos na rin naman ang
pasok niya sa unibersidad pero balak niyang magtrabaho sa fast food chain para
kumita kahit paano. Ang perang kinita niya sa pakikipag one-night stand niya kay
Zandro ay dapat niyang tipirin dahil para iyon sa Mama niya. Hindi niya gugustuhing
bumalik sa ganoong trabaho. She was lucky to have Zandro as her benefactor for a
night, desente naman ito kahit paano. Pero bayaran pa rin siyang maituturing at
hindi niya kayang harapin ang mga titig nito pagkatapos ng lahat. Nalaman niya mula
kay Lizette na hinahanap siya nito, ngunit kabilin bilinan niya sa kaibigan na
huwag siyang ituturo kahit ano pang mangyari.

Pagdating sa Batangas ay agad niyang kinausap ang inupahan niyang nurse na

magbabantay sa ina sa loob ng anim na bwan habang nagte theraphy ito. Ang

bahay nilang iyon sa Batangas ay luma na at matagal

nang hindi natitirhan mula nang samahan siya ng ina sa

Maynila. Bahay pa ito ng Lola niya, pero dahil

nakapag-asawa ang mga tiyahin niya ng mayayaman ay walang naiwan doon para tumira
dahil maliit lang iyon at nasa liblib pa.

"Babalik ka ba agad sa Maynila, Danica?" tanong ng ina habang inaayos niya ang
gamit nito at inilagay sa tokador.

"Sa isang araw na ho, maghahanap kasi ako ng trabaho habang walang pasok sa
universidad."

"Pasensya na ka dahil sa kalagayan ko'y !along bumigat ang pasanin mo anak. Kapag
gumaling ako'y babawi ako sayo."

"Dati naman akong nagtatrabaho kapag walang pasok, Ma, nakakainip naman kasi sa
bahay lang," katwiran niya. "Basta't magpagaling ho kayo okay na ho sa akin." Hindi
na rin naman niya gustong magtrabaho angina kahit pa gumaling na ito ng tuluyan.
Nasa singkwenta na rin naman kasi ito. Mas makakabuti dito ang hangin sa probinsya.
Pagbalik niya sa Quezon City
ay sa boarding house na ang tuloy niya. Nanghihinayang din kasi siya sa buwanang
renta ng bahay nila dati na three thousand five hundred, ngayong walang hanapbuhay
angina ay hindi niya iyon kayang bayaran.

Nagtungo siya sa sariling silid na ipinalinis niya sa isang kamag-anak bago sila
umuwi dito. Maliit lang naman ang bahay nilang iyon at dalawa lang ang silid.
Maliit din ang lupaing iyon pero pwede namang pagtaniman ng mga gulay ng ina kapag
naiinip ito. lpinikit niya ang mga mata at sinubukang matulog. liang araw nang
gumugulo sa isip niya ang mukha ni Zandro. Kahit ang mga halik at haplos nito'y
binabalikan niya

minsan. Hindi niya akalaing maapektuhan siya ng

ganoon.
Chapter 5

Sunod sunod na ring sa cellphone niya ang nagpagising kay Danica. Tamad na sinagot
niya iyon habang ang mata'y nakapikit pa.

"I've been calling you for half an hour, Dani. Are you still sleeping?" tila
pagalit na wika ng sa kabilang linya. Si Johnson iyon, ang manager sa fastfood na
pinagtatrabahuhan niya sa halos dalawang taon. Ito ang nag suhestyon sa kanya na
tawagin lang sya sa ganoong pangalan kahit pa nasa trabaho sila.

"It's too early, Johns, alas dos pa ang shift ko." "That's why I am calling you,
wala si Lydia ngayon
at kailangan mong pumasok ng maaga," wika nito.

Napamura siya ng lihim. Masakit pa ang ulo niya dahil sa paglabas nila kagabi ng
mga kaibigan at alas dos na siyang nakauwi.
"I can't, Johns, wala pa akong tulog halos. Alam mong nag celebrate kami ng mga
kaibigan ko." Noong isang araw pa natapos ang graduation ceremony nila. Nagtapos
siya ng BS Management. Sa isang araw naman ay uuwi siya ng Batangas para makasama
angina at doon magsi celebrate. Kahit paano'y unti unti na silang
napapalapit muli sa mga kamag-anak doon at hinihintay sya ng mga pinsan niya sa
susunod na araw.
"You know you're a candidate for a management trainee, you need to show good
performance, babe." Nilambingan nito ang boses saka nagpaalam na ibaba na ang
telepono. Napasapo na lang sa noo. Tuwing maririnig ang salitang 'babe' ay si
Zandro ang pumapasok sa isip niya. Why do men call babe when

they have their own name?

Padabog siyang bumangon sa double deck na kama saka kinuha ang twalyang nakasabit
sa ulunan niya. Kung hindi lang si Johnson ang mismong tumawag sa kanya ay hindi
talaga sya papasok ng maaga. Ito kasi ang General Manager at co-owner ng
pinapasukan niyang fastfood chain. Sa halos dalawang taon niya
doon ay mabilis niya itong nakagaanan ng loob. It's obvious that he likes her.
Madalas itong magpahaging na hindi niya binibigyang pansin. Wala siyang balak
makipagrelasyon kaninuman. Una ay gusto niyang mapakapgtapos ng pag-aaral.
Pangalawa ay hindi pa rin niya makalimutan si Zandro.

Gumawa muna siya ng matapang na kape para magising ang diwa. Apat silang
nangungupahan sa boarding house na iyon na lahat ay nag-aaral pa. Maliit lang ang
bahay na iyon at sa tabi ng kama ay naroon na rin ang mesang kainan at sa kabilang
sulok ang lalabo at
c.r.

Mabilis siyang naligo saka isinuot ang uniporme.

lsang sakay lang sa jeep ang layo ng boarding house at pinapasukang trabaho.
Ngayong tapos na siya ay pwede na siyang mag-apply bilang manager kaya kailangan
din niyang magapakitang gilas sa may-ari. Though Johnson speaks highly of her, ayaw
naman niyang mabigyan ng malisya na kaya siya mapopromote ay dahil may gusto
ito sa kanya.

Pagdating niya sa work station ay kaagad naman naging abala sa kabila ng puyat.
Naging twelve hours ang duty niya dahil kulang sila sa staff.
"lhahatid na kita." Wika ni Johnson na tila naghintay talaga sa kanya.
Nakasandalito sa kotse habang nakapamulsa ang kamay. Ang ibang crew ay

kanya kanyang paalam na rin dito.

"No need, Johns, hindi naman na mahirap sumakay dahil wala ng pasok ang mga
estudyante."
"I just want to drink coffee, samahan mo ako." Binuksan na nito ang passenger's
side kaya sumakay na n�n s�1ya.
Bata pa si Johnson,nasa trenta y singko pa lang. At dahil mayaman ang pamilya at
mahilig pumasok sa
kung ano anong negosyo ay nakapagpundar na rin ng

mga

. .
an-anan.

Ipinark nito ang sasakyan sa isang sikat na

coffeeshop sa may EDSA. Nang hawakan nito ang braso

niya ay hindi siya tumanggi. Ang mga ganoong gestures nito ay kinasanayan niya na
mula nang magtrabaho siya sa kumpanya nito.

Umorder siya ng matapang na kape para mapanatiling gising ang dugo. Halos alas onse
nang gabi at ang gusto lang niya sa mga oras na ito ay ihiga ang sarili sa kama at
matulog ng dose oras. Hindi rin biro ang pagsabayin ang trabaho at pag-aaral at
ngayong wala na siyang pasok sa eskwelahan ay balak niyang bumawi ng tulog.

"Siguro naman ngayon ay pwede na akong manligaw, Dani." Nakaupo ito sa tabi niya
imbes nasa harap. Hindi naman siya naiilang dahil araw araw naman halos niya itong
kasama sa trabaho.

"Wala pa sa isip ko ang mga bagay na yan Johns." "Oh c'mon, Dani, are you rejecting
me already? Van
na lang ang naririnig ko sayo palagi," tila pagtatampo

nito.

"Boss kita, Johns, ayokong haluan ng ibang bagay

ang relasyon natin," matapat niyang sabi. That's the safest answer she can give at
least. Pero hindi talaga
niya nakikita ang sarili na kahalikan ito. She laughed

silently. Kung bakit iyon ang batayan niya sa pakikipag relasyon ay hindi niya
alam. Zandro was a good kisser but that didn't mean he was into a serious
relationship. Pero mahirap yatang makipagrelasyon kung wala kang maramdamang
excitement kapag hinalikan ka niya.

"I am not giving up. Kung sa tingin mo'y hindi ka pa handa maghihintay ako."

"Lumalakad angoras Johns, baka hindi lang talaga ako ang para sayo."
"May boyfriend kana ba?'' "Alam mong wala pa."
"Baka inililihim mo lang? Alam kong marami ang

nanliligaw sa'yo sa university."

"Sasabihin ko naman kung meron. At kung meron nga, bakit ko naman ililihim?"
"Then there's no reason that I should stop. lsang araw magkakagusto ka rin sa kin."

Ngumiti na lang siya dito saka nagyaya ng umuwi. Habang nasa sasakyan ay saka niya
naisipang buksan ang telepono. Nagulat siya ng makita ang apat na miscalls doon,
kilala nya ang landline na nakaregister sa screen.

Ang opisina ni Marco Solivan.

"Pwede na baakong pumasok ng second shift bukas?" tanong niya kay Johnson.

"Yes. Papasok nasi Lydia bukas. Why?" "May lakad lang ako sa umaga." Hindi niya
idinetalye dito kung ano iyon. Sa napakatagalna

panahon ay pinanatili niya ang sikreto nilang mag-ama kahit pa tinustusan nito ang
pag-aaral niya. At kahit hindi naman ito kilala ni Johnson ay mas pinili niyang
huwag na lang ikwento dito o kahit kanino ang tungkol

sa buhay niya.

"Sure, as long as papasok ka sa hapon. Alam mo namang hindi buo ang araw ko kapag
hindi kita nakikita." Muli siyang natawa sa sinabi nito.

Yours Since Yesterday

Jennifer Bernard
Once they were best friends. Now they're from two different worlds. Zoe
Bellini's...

Chapter 6

Maaga siyang nagpunta sa St. Luke's kinabukasan. Alam niyang alas otso hanggang
alas dose lang naman ang schedule ni Marco doon at sa hapon naman ay sa Makati
Med. Eksaktong alas otso ay nandoon na siya ngunit may dalawa nang nauna sa pila.
Umupo siya sa waiting area at matyagang naghintay.

Nang tinawag na siya ng sekretarya ay pumasok siya sa opisina ni Marco. lsinara

ng doktor ang pinto saka agad yumakap sa kanya.

"Congratulations, Danica, I'm proud of you." Gumanti naman siya ng yakap sa ama at
ngumiti.
"Thanks, Marco, salamat sa tulong mo." Nakasanayan na nilang tawagin ang isa 't
isa sa unang pangalan upang hindi magkaroon ng pagkakataon na madulas siya o ito at
marinig ng iba. She knows her secretary and other hospital staff knows his wife
and kids. sa tagal na ni Marco bilang Neurosurgeon doon ay magkakapamilya na rin
ang turingan ng mga ito. Madalas din ay bumibisita ang asawa nito doon at mga anak.
And they can't take any chances of getting caught.

"I wish Bea is like you," ang bunsong anak nito ang tinutukoy. "Mas matanda siya
sayo perc di pa rin tapes ng pag-aaral. Matapos mag
advertising, management, cosmetology at kung ano ano pa." Naiiling na lang ito
habang naiisip ang anak.

"Ganoon ho talaga siguro kapag maraming pera para mag-aral. Ako'y kailangan
kong samantalahin ang nag-iisang pagkakataon na makatapos ako." May himig
pagbibiro ang sinabi niyang iyon.

"Kahit sa maraming bagay ay talagang magkaiba

kayo. Siguro dahil lumaki silang lahat ay nabibili ng pera, they don't realize the
value of money and hardwork. Buti na lang at nasa amerika na ang isa kong anak at
nakapag-asawa doon."

"Bakit nyo nga ho pala ako pinapunta dito?"

"I want you to work for me." Nagulat siya dahil hindi niya iyon inaasahan. Bwan
bwan ay dinadalaw niya ito ngunit bilang isang pasyente upang hindi magkaroon ng
mga hinala ang makakakita sa kanilang dalawa.

"Matanda na ako, Danica. Malaki ang pagkukulang ko sa'yo at kahit paano'y gusto
kong bumawi."

"Napagtapos nyo na ho ako."

"Responsibilidad iyon, Dani. Pero bilang mag-ama ay hindi tayo magkakilala. I

don't even know your
favorite food. Kung dito ka magtatrabaho'y mapapalapit tayo sa isat-isa. Sana'y
hindi pa naman huli para maging ama sayo."
"Kung ako ang tatanungin ay sapat nasa akin kung ano ang meron tayo, Marco. Sa
maikling panahon ay nakita ko ang kabutihan mo, at kung bakit napamahal si Mama
sa'yo. And I promise to visit you regularly katulad ng dati."

"I wish to spend more time with you,Dani. Nitong nakaraang bwan ay palagi na kaming
nagtatalo ni Bea sa maraming bagay. Matigas ang ulo ng batang yun at
hindi ko na alam kung anong gagawin ko. While you

bring sunshine to me, lahat ng bagay sayo ay simple lang, at lahat may kabuluhan.
Kapag ganitong edad ay hindi mona nais ang madalas na pagtatalo lalo sa mahal mo sa
buhay."

Tila lumamlam ang mukha nito habang

ikinukwento ang relasyon nito ngayon sa anak. Kung

anuman ang pinagtatalunan ng dalawa ay hindi niya na dapat itanong. Pero kung may
magagawa siya para mapagaan ang kalagayan nito'y pwede naman niyang pagbigyan.
"Pero may secretary na ho kayo."

"Beth is leaving by the end of the month. Nakahanda na ang ticket niya papuntang
Canada dahil nandun ang parents niya. It's better if you can start immediately.
"Magpapaalam pa ho ako sa boss ko. l'lllet you know when."

Sa labas ay kanina pa din naghihintay si Zandro. Naka dalawang pasyente na siyang

pinuntahan sa loob ng ospital at ididiscuss niya ito kay Marco pero ang sabi ng
sekretarya ay naka lock ang pinto. Na nakapagtataka dahil hindi naman ito nagsasara
ng opisina kapag may pasyente.
"Matagal na ba ang pasyenteng sa loob?"

"May kalahating oras na." Tinignan niya ang relong pambisig at saka naiinip na
umupo sa receiving chair ng opisina nito. Alas onse na, alas dos ang flight nita ng
pamilya papuntang Malaysia at hindi siya kailangang mahuli. Malayo ang Quezon City
sa airport at kung
traffic pa sa EDSA ay baka maiwanan pa siya.

"You look impatient," sita ni Beth nang makitang hindi maipinta ang mukha niya.
"I am. I have to catch a flight at two o'clock at importante ang ipagkakausap ko
kay Marco."
"Maganda at sexy ang kausap niya ngayon, no wonder naka-locked ang pinto." Alam
niya kung ano ang ibig niyong sabihin.
"Marco is over seventy years old, Beth. Don't you

think he's too old for that? lsa pa'y hindi niya magagawa

kay Belinda iyon." Ang asawa nito ang tinutukoy niya. "But this one has a
different charm. Sa loob ng
dalawang taon ko dito'y bwan bwan siyang nandito at

!aging closed-door ang meeting nila. I know she's not

Marco's patient dahil wala itong file dito sa opisina." Napakunot siya ng noo.
"Bakit hindi ko yata alam
yan?" Nagsimula siya bilang isang intern at assistant ni

Marco at ngayon ay kalahati nang pasyente ni Marco ay siya ang nagro-rounds.

lkinukonsulta na lang niya ang ilang bagay na hindi niya kayang desisyunan tulad
ngayon.

"Hindi ka naman madalas dito kung hindi mo lang kailangang makausap si Marco.
At tulad ng sabi ko kanina, !aging closed-door ang meeting kapag ang babaeng
iyon ang nasa loob, pagkatapos ay mabilis ding umaalis."

"You got me curious but I really have to go." Ang sabi ni Beth ay pangatalong
pasyente pa lang ang nasa loob na iyon at may apat pang nakapila ngunit alas onse
na. Lumabas siya ng opisina ni Marco saka tumuloy sa katapat na elevator.
Habang naghihintay na bumukas iyon ay palinga linga pa siya nagbabakasakaling
lumabas ang doktor at makausap man lang niya kahit sandali. Wala pa siyang isang
minutong nakatayo doon ay lumabas si Marco kasama ang babaeng kasama nito. Tila
siya na estatwa nang makilala ang babae. He wouldn't have mistaken her for someone
else. Ang tindig at kilos nito'y !aging bumabalik sa kanyang balintataw kahit
lumipas na ang dalawang taon. Nakita niyang kausap ng mga ito si Beth, at
hindi rin nakaligtas sa kanya ang kamay ni Marco na nasa bewang ni Danica.

Damn that woman!

Nang bumukas ang pinto ng elevator ay napilitan siyang sumakay. Bumilis ang kalabog
ng dibdib niya at umiinit ang dugo niya sa nakita. When he thought Danica was
different from other women, tila mas masahol pa pala ito sa pagkaka akala niya.
"Maganda at sexy ang kausap niya ngayon, no wonder naka-locked ang pinto.."

Halos matanggal ang pinto ng kotse sa lakas ng pagkakasarado niya sa sports car
dahil sa init ng ulo, ni hindi niya na nai-discuss kay Marco ang dalawang
pasyenteng dinalaw niya ngayong umaga. Paharurot siyang umalis sa parking at
mabilis na pinatakbo ang kotse hanggang marating ang airport.
Chapter 7

"I can't let you go, Dani. Alam mong hindi lang ang trabaho mo dito ang inaalok ko
sayo. I want you to be my girl. Tapos magre-resign ka?''

"It's important, Johns, hindi ko pa masabi sa ngayon. Pero malaki ang utang na loob
ko dun dahilsiya ang nagpa-aral sa akin." Wala siyang maidahilan kaya yun na lang
ang nasabi niya. Halos umusok naman sa galit si Johnson dahil isa rin naman siyang
asset sa kumpanya bukod pa sa nanliligaw ito sa kanya.
"Can I still visit you there?" tanong nito nang sa tingin nito'y hindi rin naman na
siya mapipigilan.
"Of course, as long as it's off office hours. Magkaibigan tayo wala namang mababago
dun."
"I still can't believe you're leaving this soon." Tumayo ito sa mesa saka tamad na
naglakad palabas ng opisina nito. "Pwede pa rin naman siguro kitang ihatid
mamaya." Ngumiti siya at sumunod na dito para lumabas. Bukas ay uwi niya sa
Batangas at dalawang araw siya roon. Sumatutal ay last day niya na ngayon dito.
Pagkalabas niya'y agad niyang tinawagan si Beth
na magrereport na siya sa Lunes.

Kinabukasan ay maaga rin siyang bumyahe patungong Batangas. Nasa tatlong oras din
ang paglalakabay niya mula sa Quezon City hanggang sa bayan ng Agoncillo. Excited
siyang makita angina at ibalita na magtatrabaho siya para sa ama.

Alas dyes ng umaga ng dumating siya sa bahay sa Agoncillo. May inihanda angina na
maliit na salo-salo para sa selebrasyon ng pagtatapos niya at naroon ang

ilang pinsan niyang halos kasing edad din niya. Si Susie

ay isa nang teacher sa baryo nila at si Maribeth ay isa namang sekretarya ni Mayor
sa munisipyo.

"Buti ka pa, Danica, malakas ang loob mo, akalain mo eh mag-isa ka lang naninirahan
sa Maynila," wika ni Susie sa puntong Batangas. Sa kanilang magpipinsan ay siya
lang ang naglakas ng loob na mamuhay sa Maynila. Kahit kung tutuusin ay dalawang
oras lang ay Paranaque na, hindi ito sinubukang puntahan ng mga ito. Sapat na sa
kanila ang bayan ng Agoncillo.

"Mahirap din ang buhay sa Maynila, mausok, matraffic, at Iahat doon binabayaran."
Mula ng gumaling angina at muling makalakad ay nagsimula itong magtanim ng mga
gulay sa bakuran, na kalauna 'y naging hanapbuhay nito doon. lkinatuwa naman niya
iyon dahil nalilibang angina at hindi siya nagsisisi na inuwi nya ito doon.
Bagama't madalas ay hiniling niyang sana'y kasama niya pa rin ito sa bahay kapag
umuuwi galing sa trabaho tulad ng dati.

Nang matapos ang salo-salo at nagsiuwi na ang mga pinsan niya'y saka niya ipinaalam
sa ina ang pagtatrabaho sa opisina ng ama.
"Hindi ko alam kung matutuwa ako o malulungkot anak. Alam kong nakapag desisyon ka
na. Yun nga lamang e natatakot ako para sa 'yo."
"Bakit naman ho? Magaan lang naman ang trabaho dun, Ma."

"Matapobre ang napangasawa ng Papa mo, Dani. Kapag nalaman nila ang tungkol sayo ay
hindi mangingimi ang mga iyon na palayasin ka at ilayo kay Marco."

"Aiam ko naman ho yun, 'Ma. Pero matanda nasi

Papa at gusto ko rin siyang makasama kahit man lang sa

opisina." Napailing na lang si Sylvia sa desisyon niya.

"Basta't huwag kang papayag na aapihin ka nila ha. Wala ako doon para damayan ka
kapag may mga problema ka. Mag-iingat ka palagi, Danica."

Niyakap niya angina at binigyan niya ng assurance na hindi niya pababayaan ang
sarili. At alam niyang hindi rin naman siya pababayaan ni Marco.

Linggo ng hapon nang bumalik siya sa Maynila. Kung sa dati pa siya nagtatrabaho ay
Lunes pa sana siya luluwas dahilhapon pa ang pasok niya. Pero kung sa St. Luke's na
ay kailangan niyang alas sais umalis dahil hindi niya kabisado ang traffic sa lugar
na iyon.

Maaga naman siyang nakarating sa ospital kinabukasan. Nauna pa siyang dumating kay
Beth. Pagdating nito'y hindi man lang siya nito binati pero ngumiti pa rin naman
siya rito. Nang makapasok silang dalawa sa opisina ni Marco ay hindi rin ito nag
alok ng upuan. She obviously doesn't like her, but she doesn't mind. Kung hanggang
katapusan na lang ang babaeng
ito'y tatlong linggo lang siyang magtitiis. She can handle

it.

lniabot niya ang resume dito para sa files niya kung

kakailanganin pa iyon. At syempre, hindi niya kailangang ilagay ang pangalan ng

ama. Hindi naman iyon binasa ni Beth kundi inilagay lang sa drawer.
"Hindi naman araw araw ang schedule ni Doctor Solivan dito, pero kapag wala siya'y
nariyan si Doctor Albano. Tuwing umaga lang may mga pasyente pero hanggang alas
singko ang pasok mo dahil marami din ang tumatawag para sa mga inquiries," pormal
nitong sabi. Wala pa naman siyang maisip na itatanong kaya hindi na muna siya
nagsalita. ltinuro sa kanya ang mga files at iba pang mahahalagang bagay. Alas otso
y media

nang dumating si Marco at agad humalik sa noo niya

pagdating na ikinagulat ni Beth. Kahit si Marco ay nabigla dahil nakalimutan nitong

nasa labas sila ng mismong opisina nito.

"Papasukin mona ang unang pasyente, Beth," utos nito sa sekretarya na agad namang
tumalima.
Matalim ang mga tinging ipinupukol sa kanya ni Beth. Pagdating ng lunch break ay
umalis na si Marco at wala siyang nakasabay kumain sa canteen ng ospital. Namiss
niyang bigla ang dating pinagtatrabahuhan, wala siyang nadamang ganito sa mga
kasamahan. lmportante sa kanila ang pakikisama at respeto sa
katrabaho kahit pa ang iba 'y halos hindi pa nakakatapos ng pag-aaral.

Tinapos niya ang pagkain saka bumalik sa opisina. Sa isang araw pa ang batik ni
Marco dahil sa Makati Med naman ang schedule nito bukas, ang dapat na nasa St.
Luke's sa Martes at nasa Malaysia pa raw para sa dalawang bwang bakasyon.

lsinandal niya ang likod sa upuan at pumikit kahit sampung minuto lang. Mas
nakakapagod pa yata ang pagkakaroon ng kasama sa trabaho na katulad ni Beth kesa sa
maghapon niyang paikot ikot sa kitchen ng fastfood chain. Pero wala na siyang
magagawa dahil andito na siya.

lsang mahinang katok ang narinig niya at agad siyang nagmulat ng mata. lsang gwapo
at batang doktor ang sumungaw dala ang isang folder.
"Hi, is Doctor Solivan still here?" tanong nito. "Umalis nasi Doctor Solivan, Doc
Dennis," wika ni
Beth mula sa likod ng batang doktor. "Hanggang alas

dose lang ang clinic niya dito."

"Oh. Hi, Beth! May pasyente lang akong

ire-recommend sa kanya. Can you just give him this? 11 lniabot nito ang dalang
folder at si Beth naman ay ngumiti ng napakatamis. Akala niya'y aalis na ang doktor
ngunit sa halip ay nakipagkilala sa kanya.
11 l'm Dennis Padua, nasa kabilang pinto lang ako. I

guess you're Doctor Solivan's new secretary.

11Ves. Danica Gamboa,pakilala niya sa sarili.

11 Kaka-start ko lang ngayon.11

11Glad to meet you, Danica. Ako'y ilang bwan pa lang din dito. But my father is
working here for more than ten years; he's a good friend of Doctor Solivan.11

Ngumiti lang siya dito hanggang sa nagpaalam na ito. Hindi nakaligtas sa kanya ang
muling pagsimangot ni Beth. Pumikit na lang siya ulit dahil may sampung minuto pa
naman siyang break.

Chapter 8
Alas sais ay nag-rounds nasi Zandro dahil dalawang linggo siyang nasa bakasyon. He
was supposed to leave Malaysia early pero hindi pumayag angina. Sa Malaysia nag
celebrate ng ikasampung kaarawan ni Jayzee na anak ng kuyang si Zane kasama rin
ang pamilya Rusco. At sa panahong nasa Malaysia siya ay muting ginulo ng isang
babae ang isip niya.

Just like she did two years ago when she left him and took his goddam five hundred
thousand pesos.

Balak niyang usisain muli si Beth kung kelan ang batik ng babaeng iyon sa clinic
ni Marco. He was intrigued. Sa pagkakakwento ni Beth ay tila may namamagitan kay
Marco at sa babaeng iyon. Marco is rich, no doubt about it. Pero hindi pa rin
siya makapaniwalang kayang patulan ni Danica ang matandang doktor, not unless she
needed another half a million.
A gold digger b*tch.

Eksaktong alas otso ay nagpasya siyang umakyat sa opisina ni Marco para makibalita
sa mga pasyenteng hindi niya nabisita habang nasa Malaysia siya. Dahil sa salaming
dingding, malayo pa lang ay natanaw niya na ang babaeng muting gumugulo sa isip
niya. Napako siya sa kinatatayuan. She was elegant-looking in her white uniform, na
kahit nakatalikod ay sumisigaw sa sex appeal.
Is she working for Marco now?.

Tumikhim siya saka bumati kay Beth. Nakita niyang nagulat ito sa presensya nya at
bahagyang

namula ang pisngi nito, saka mabilis na tumalikod na

tila may aayusing files sa cabinet. Napakunot noo siya. "Is she working
here?" tanong niya kay Beth at
mata lang nito ang sumagot sa kanya na tila hindi nito

gusto ang babae. "Since when?"

"Since two weeks ago," tamad pang sagot nito.

"I didn't know. Akala ko'y pasyente siya ni Marco?" "Hindi ko rin alam. Doctor
Solivan instantly hired
her. Pagpasok niya'y saka pa lang niya dinala ang

resume niya."

"Lakas ha," sarkastiko niyang wika saka tumayo at lumapit dito. "Hi, I am
Zandro Albano. Since Doctor
Solivan hired you, we'll be working together also." Tinanggap naman nito nag
pakikipagkamay niya ngunit saglit lang na tila ito napaso.
"Danica Gamboa," mahina nitong sagot. "Nandyan na basi Doc? " tanong niya kay
Beth.
Muli siyang bumalik sa pagkakaupo pero ang mata'y

hindi inaalis kay Danica.

"Wala pa. Pero parating na iyon," sagot pa rin ni

Beth. Si Danica naman ay akmang lalabas ng pinto.

" Pupunta muna ako sa washroom," paalam nito kay

Beth habang ang mata 'y panay ang iwas sa kanya.

"She is beautiful, isn't she?" wika ni Beth pagkaalis ni Danica. Hindi niya
iyon sinagot. "Alam mo bang humalik pa sa noo niya si Doc nung unang araw niya
dito? Hindi rin nila itinatago ang pagiging close sa

isa't-isa," dagdag pa nito. Tila nanibugho naman siya sa sinabing iyon ng

sekretarya na agad inignora.
"So, you're really leaving," pag-iiba niya sa usapan. Kung bakit hindi niya
gustong marinig ang ugnayan ng babaeng iyon kay Marco ay hindi niya tiyak.
"Nakahanda na ang ticket ko. I can't delay it

anymore."

"So how is she when it comes to work?"

"In fairness to her, maayos nang magtrabaho. Madali siyang turuan dahilhindi
paulit-ulit."

"Pwede ko bang tignan ang resume niya? ' Kinuha ng sekretarya ang folder nito na
nasa cabinet. Bukod sa management graduate ito at nagtrabaho ng matagalsa isang
fastfood chain ay wala nang ibang nakasulat doon. Ang magulang nito'y nasa Batangas
at nakatira lang ito sa boarding house.

lbinalik niya kay Beth ang files nito. liang sandali pa'y dumating nasi Marco.
"How's your vacation?"

"It went fine. So, you have a new secretary, a beautiful one, huh!" May halong biro
niya sa matandang doktor.
"You know we're not getting any younger, Zandro, we need someone like her to keep
our young mind stay with us. Where is she?" tanong nito kay Beth pero bago pa ito
makasagot ay sumungaw na ito sa pinto.

Malayo ang itsura nito noong gabing ipinakilala siya ni Lizette sa kanya. Kung noon
ay nababalutan ng kolorete ang mukha nito. ngayon ay napakasimple lang nito sa
manipis na lipstick at kaunting blush-on at nakalugay lang ang lagpas balikat na
buhok. But the thought of her on his bed one enchanted midnight, or
dawn rather, makes his groin ache. lpinilig niya ang ulo
. .
sa na1s1p.

"Good morning, Marco." Naningkit ang mga mata niya sa pagbati nito sa doktor sa
unang pangalan. Beth calls Marco Doctor Solivan, at kahit siya'y hindi niya ito
tinatawag na Marco kapag nasa harap ng ibang tao. Sa kaswal na pananalita nito'y
nakumpirma lang niya ang
sinabi ni Beth na matagal na ngang magkakilala ang

dalawa.

"Good morning, Dani, I need coffee please." Pumasok ito sa sariling silid at
sumunod siya para idiscuss ang kalagayan ng mga pasyenteng dinalaw niya ngayong
umaga.
"Where did you get her?" tanong niya na ang tinutukoy ay si Danica.
"She's an old friend's daughter. Nangailangan ng trabaho kaya tinanggap ko."

"Pero ang sabi ni Beth ay dati na iyang dumadalaw dito."

"Paminsan minsan kapag may ikokonsulta, but nothing serious. Why?"

Nagkibit balikat siya para huwag ipahalatang kanina pa siya naliligalig sa

presensya nito. Maya maya'y pumasok ito at may dalang dalawang tasa ng kape.

"Dani, have you met Doctor Zandro Albano? Kapag wala ako'y siya ang nagro-rounds sa
mga pasyente, so you will also work for him."

"Hi, Mr. Albano," kaswal ba bati nito.

"Call me Zandro. If you call Doctor Solivan in his first name then you can do the
same with me. I'm not that old after all." Ngumiti lang ito saka mabilis na
nagpaalam. Bumaling naman siya kay Marco para idiscuss na ang pakay dito dahil may
nga naghihintay pang pasyente sa labas.

Paglabas niya sa opisina ni Marco ay wala sa Beth sa pwesto nito at si Danica ang
nakaupo doon.
"So, it's a small world after all." Ngumiti lang ito saka muting ibinaling ang mga
mata sa folder na hawak.
"What time are you going out?"

Chapter 8 5/5

"Alas singko."

"lhahatid kita pauwi," wika niya na agad namang tinutulan nito. Umupo siya sa
gilid ng mesa at tinitigan ang bawat kilos nito.
"M-may susundo nasa akin."

"Sino? Another lover of yours?" may pang-uuyam niyang wika.

"I don't have a lover," sagot nito at nakita niya ang panginginig ng kamay nito
habang may sinusulat.

"Sabihin mo sa kung sinuman ang susundo sayo na huwag ng tumuloy. I'll pick you up
at exactly five o'clock." Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa mesa at hindi na
hinintay ang sagot nito. Tinungo niya ang pinto palabas.
Yours Since Yesterday

Jennifer Bernard

Once they were best friends. Now they're from two different worlds. Zoe
Bellini's...

Chapter 9

Pagkalabas ni Zandro ay saka lang nakahinga ng maluwag si Danica. Hindi niya

akalaing magku-krus muli ang landas nilang dalawa matapos ang dalawang taon. Kung
alam lang niyang dito ito nagtatrabaho ay hindi niya tatanggapin ang alok ng ama na
magtrabaho sa kanya. Their paths shouldn't cross again. Wala siyang mukhang
ihaharap dito. At sa mga lihim na sulyap nito
sa kanya kanina'y hindi iilang beses niyang nakita ang panguuyam sa mga mata nito.
And she can't stand it. Kahit ang pag-uusap nita kanina ni Beth sa harap niya'y
hindi niya nagustuhan.

Malayo ang itsura nito ngayon sa puting kasuotan at may nakasabit na stethoscope sa
leeg - the most handsome doctor she has ever seen. Matipuno ang mga braso at
malalim ang mga mata kung tumingin. Mula kaninang pagpasok nito ay hindi na tumigil
ang kabog
ng dibdib niya at kailangan pa niyang pumunta sa washroom para kalmahin ang
sarili. Ngayong mapapadalas ang pagkikita nita ay kinakatakutan niya iyon. He
was in her dreams almost every night after they had a one-night stand. At kahit
hanggang ngayon ay naiisip pa niya ang binata dahil sa takas ng atraksyong dulot
nito. Kung hindi lang niya pinairal ang matinong kaisipan ay muli siyang babalik
sa club na iyon kung
saan siya dinala ni Lizette para muting makasama ito. But she was glad school and
work kept her insanity intact, kung hindi ay napariwara na siyang tuluyan.

And now what? Kaya pa ba niyang panaigin ang matinong kaisipan?

Maghapon siyang balisa at napansin iyon ni Beth.

Kung naging mabuti sana siyang kaibigan nito ay baka nahingahan niya na ito ng
problema, but she was distant and cold most of the times. She misses Lizette.
Sinadya niyang huwag makipag konunikasyon dito mula nang mangyari ang gabing iyon.
Naging abala na rin siya sa pag-aaralat trabaho na nakatulong sa kanya para
makalimot. But now she really needs a friend. Alas tres ay kinuha niya ang
cellphone sa bag at lumabas ng silid. Nagbago siya ng number pero nakarecord pa rin
doon ang telepono ni Lizette at umaasang ito pa rin ang gamit ng kaibigan.
Naka limang ring pa yata bago sumagot ang sa kabilang linya. She sighed in
relief.
"Danica?! Oh God where have you been!" Hindi niya alam kung galit ito o natuwa na
tumawag siya sa takas ng boses nito nang magpakilala siya.
"Kumusta ka na?''

"Eto buhay pa rin. Bruha ka bakit pati ako pinagtaguan mo? Asan ka ngayon?"
"Andito ako sa St. Luke's nagtatrabaho, mag three weeks na. lkaw saan ka?''

"Dito pa rin sa dati kong apartment. Meet naman tayo minsan na-miss kitang bruha
ka." Natawa siya sa sinabi nito pero masaya siyang muli silang nagkausap.

"Sa Sabado pupuntahan kita dyan," pangako niya sa kaibigan. Saka niya na
ikukuwento ang tungkolkay Zandro dahil gumaan naman na ang pakiramdam niya.
Pagkatapos nilang magkumustahan ay nagpaalam na siya rito.

Eksaktong alas singko ay nakita niya na si Zandro na nakatayo sa pinto habang

nakapamulsa ang mga kamay. Naka denim pants na rin ito at V-neck tshirt na
hapit sa katawan. Kahit gusto niyang tumanggi sa

pagsama dito'y mukha naming hindi ito mapipigilan.

Pagkatapos niyang iligpit ang mga gamit ay sinusian ang pinto ng silid. Si Beth ay
madalas na umuuwi na ng alas tres mula nang magtrabaho siya doon.

Hindi nagsasalita ang binata habang papunta sila sa parking hanggang sa makaalis
sila sa compound ng ospital. Sa liit ng sports car nito ay tila hindi siya
makahinga lalo at pumupuno sa loob niyon ang pabango ng binata. A dangerous scent
that brings panic to her senses and something else.

"Where do you live?" tanong nito makalipas ang halos sampung minuto.

"Sa Balintawak," sagot niya.

"I saw your resume and I wonder what you did with the money kung sa boarding house
ka lang nakatira.
You could've at least leased an apartment."

Hindi siya sumagot. Wala siyang balak ipagkausap dito ang tungkol sa buhay niya
dahil hindi naman sila magkaibigan.

lniliko nito ang sasakyan sa isang fine dining restaurant sa Timog Avenue. Nang
magtanggal ito ng seatbelt ay kumunot ang noo niya. Kanina'y ito na ang nagdesisyon
na ihahatid siya at icancel ang sinumang dapat ay susundo sa kanya. Ngayon naman
ay walang sabi sabing kakain pala sila sa restaurant. Hindi ba alam ng lalaking ito
na gusto niyang umiwas?

"Hindi mo ba tatanungin kung gusto kong kumain? It seems that you decide whatever
you want without even asking me."
"Because I don't take no for an answer."

Hindi siya nagsalita at nakahalukipkip ang mga braso na tila wala siyang balak
lumabas ng kotse. lsinandal naman ni Zandro ang likod sa upuan at

bumuntung hininga bago nagsalita.

"Look, I saw how shock you were when you saw me this morning,you were so conscious.
We will be
working hand in hand in the next few days, at gusto ko lang mapalagay ang loob mo
sa akin." Pinindot nito ang seatbelt niya para lumuwag iyon. "Aiam kong Iahat ng
empleyado ay ganoon ang pakiramdam sa unang mga linggo sa trabaho. Unless there's
another reason why you're trembling like that." Kung ano ang ibig nitong
sabihin ay hindi niya alam. Napilitan siyang alisin ang seatbelt sa katawan saka
lumabas sa kotse. Hindi nito kailangang malaman na iba ang dahilan nang
panginginig ng mga tuhod niya mula pa kaninang umaga.

Habang naglalakad papasok sa restaurant ay nakahawak ito sa likod ng baywang

niya. His body is closer and his breath touches her hair, na tila sinasadya nito
ang pagkakalapit nila. Her senses overworked pero pilit pinaglalabanan ang kaba.
"What's your order?" "Sandwich at juice na lang."
Nang makaorder ito sa waiter ay muling bumaling sa kanya ang binata.
"Paano mo nakilala si Marco?" tanong nito sa kanya. lsa sa mga tanong na
gusto niyang iwasan.
"Sa kakilala lang. Then he mentioned that Beth is leaving by next week already."

"Kung sa Balintawak ka nakatira'y bakit hindi ka lumipat ng mas malapit sa ospital?

Tutal bedspacer ka lang naman."

"Okay pa naman ako sa tinitirhan

ko, nakapalagayan ko na rin ng loob ang mga ka boardmate ko."

Nang dumating ang order nila'y nagsimula na

silang kumain. Halos hindi niya malunok ang sandwich na inorder dahil sa presensya
ng binata. Sana'y alak na lang pala ang inorder niya imbes na juice. Kailangan
niya ng pampakalma.

"Relax," wika nito na tila nababasa ang nasa isip niya. "I only eat the food that's
infront of me, not the lady no matter how lovely she is," seryosong wika nito.
Hindi naman siya sumagot.

Mabilis niyang inubos ang sandwich na hindi niya alam kung natunawan ba siya o
hindi. Habang siya'y nagrerebulosyon ang didib, si Zandro naman ay tila
kalmadong kalmado hanggang sa makabalik sila ng sasakyan at maihatid siya sa
boarding house.

"Salamat," wika niya pagbaba niya ng sasakyan

nito.

"Sweetdreams, babe." Pahabolnitong sabi bago

niya mabuksan ang gate. Umalis na rin ang sasakyan

nito bago pa man siya makapasok ng tuluyan.

Chapter 10

Kinabukasan ay maaga ulit si Zandro sa opisina at kasama nila ni Beth na

naghihintay kay Marco. Pinilit niyang kalmahin ang sarili at maging kaswal sa harap
nito. Pagdating ni Marco ay agad nagusap ang dalawa sa silid ng ama, inasikaso
naman niya ang mga pasyenteng naghihintay sa waiting area.

Alas onse ay dumating ang asawa at anak ni Marco. Both women are sophisticated and
classy in their own way. Matanda na rin ang asawa nito, mas matanda sa Mama niya.
Si Bea naman ay halatang mataray at matapobre. Tuloy-tuloy itong pumasok sa opisina
ng ama kahit may pasyente pa itong kausap.

"Huwag mo ng pakialaman kung ano ang gustong gawin ng anak ni Doctor Solivan,"
paalala ni Beth sa kanya sa mahinang tono. "Aawayin ka lang niyan," pabulong
pa nitong sabi. Nakita niyang lumabas muli ang babae at nakasimangot na tila inip
na inip. Nang dumating si Zandro ay nagbago ang anyo nito at nagpakawala ng matamis
na ngiti.
"Hello, babe. Glad to see you. May lunch kami nila

Dad, wanna come?''

"Sure. But I still have two patients to attend to." lkinawit ni Bea ang braso nito
sa binata at inihilig ang ulo. lniwas niya ang tingin dahil sa hindi
maipaliwanag na kirot sa dibdib.
"I will wait. Sasabay na lang ako sa kotse mo, kahit mauna na sila Mom sa
Aberdeen Court."

Lumabas ang huling pasyente ni Marco at lumabas na rin ang ama dala ang gamit nito.
Sinalubong ang

asawa ng halik saka bumaling sa anak.

"Bea, meet my new secretary, Danica."

"Good morning, Ms. Bea," bati niya ngunit hindi naman siya pinansin dahil ang
tingin nito'y nakatuon
kay Zandro. Nang mapatingin siya sa binata ay nagtama ang kanilang mga mata. Una
siyang nagbaba ng tingin saka ibinalik sa mesa ang atensyon.

Agad ding umalis ang mag-asawa at si Bea naman ay nakasunod kay Zandro. Nagkunwari
naman siyang abala sa trabaho at hindi na tinapunan pa ng tingin ang mga umalis.

"Ang swerte ni Bea no? Ang gwapo ni Doctor Albano." Hindi niya alam siya ang
kausap nito dahil ngayon lang ito nagsalita sa kanya ng walang kinalaman sa
trabaho. Pag-angat niya ng mukha ay sa kanya ito nakatingin.

"May relasyon ba sila?" kunyari ay kaswal niyang tanong.

"Sa tingin ko. Hindi itinatago ang pagkagusto ni Bea kay Doctor Albano. At alam mo
naman ang mayayaman, karaniwan nang pinagkakasundo ang mga anak. Noong nakaraan ay
nagkaroon ng dinner ang pamilya ni Doctor Albano at Doctor Solivan."

"Maganda naman si Bea at bagay sila ni Zan� Doctor Albano." Kung bakit tila
nahirapan siyang
lumunok pagkatapos ng sinabi ay hindi niya alam. "Pero mas maganda ka," wika nito
sa kanya na
ikinagulat niya. "Aiam mo bang kahit akoy nagkagusto

kay Doctor Albano? Pero kahit maghubad yata ako sa harap niya 'y walang
epekto."
Ngumiti siya dito at tinitigan. Beth is somehow attractive if you are up with a
modern kind of beauty. Marunong kasi itong mag-ayos at aral ang pagkaka

makeup sa mukha. But there's nothing extra ordinary.

Bea is far prettier than her.

"Napapansin ko na ang mga lihim na sulyap ni Doctor Albano sayo kahapon pa. Aaminin
ko na intimidate ako sa ganda mo unang araw pa lang na sinabi ni Doctor Solivan na
ikaw ang papalit sa akin."
"I'm sorry."

"Wala ka namang dapat ihingi ng tawad. Pero gusto ko lang ipaalala sayo, mahirap
kalabanin si Bea. Kahit ang tatay niya hindi siya masupil. Kaya kung gusto mo ng
tahimik na buhay, stay away from Doctor Albano."
"Huwag kang mag-alala hindi ko kakalimutan yan." Ngumiti siya rito bagama't may
alinlangan sa dibdib. Mahirap iwasan ang tulad ni Zandro, lalo kung ito ang panay
ang lapit sa kanya.

Tumunog ang telepono niya ata agad niya iyong binuksan. Si Johnson ang nagtext at
sinabing susunduin siya nito para sa isang dinner. Agad siyang pumayag para mawala
sa sistema niya ang presensya ni Zandro.

Pagdating ng alas singko ay naghihintay nasi Johnson sa parking area. Nang makita
siya ay agad binuksan ang passenger's side, bumeso ito bago siya tuluyang
makasakay. Hindi nakataas ang salamin ng kotse kaya't tanaw niya ang mga naroong
pauwi na rin na may dalang sasakyan. The parking is almost full at marami ang taong
paroo't parito na karamihan ay staff ng ospital. But her eyes caught one particular
built and stare that she wouldn't forget in a million years. Agad umahon ang kaba
sa dibdib niya. Zandro is staring at her with his face dim as if in anger. Hindi
siya ngumiti dahil hindi rin ito ngumiti. lbinaling niya ang atensyon kay Johnson
at sinabing itaas na ang salamin ng
bintana. Hindi na siya muling lumingon sa kinaroroonan

ni Zandro hanggang sa tuluyang makalabas ang kotse sa

compound ng ospital.

"Where do you wanna eat?" tanong ni Johnson sa kanya. Naalala niyang muli si
Zandro. Johnson tries to please her at all times, kung ano ang gusto niya'y siyang
sinusunod nito. While Zandro decides on his own whether she likes it or not. Funny
but she finds Johnson's gestures boring and plain while Zandro's domineering acts
excites and thrilled her even more.

"Kahit saan," sagot niya. Kinumusta niya ang kumpanya nito at ang mga dating
kasamahan dahil wala naman silang ibang mapaguusapan.

Mula sa parking lot ay pabagsak na isinara ni Zandro ang pintuan ng sports car at
maingay na pinaandar ang makina nito. Kanina pa siya nagmamadali na makabalik para
abutan si Danica pero rna-traffic sa Quezon Avenue kanina at nagpasama pa si Bea na
pumunta sa dentist nito. He cursed silently. Buong maghapon ay nasa isip niya si
Danica pero heto at may sundo palang iba. Another rich man on the line.
Sa tuwing nasa opisina siya ni Marco ay mataktika niyang pinagmamasdan ang dalawa.
He sees nothing. Mas napansin pa niya ang pag-iwas nito ng tingin sa kanya kanina
nang iangkla ni Bea ang braso nito sa kanya. There was something in her eyes that
he couldn't fathom. And he wanted to secure her that nothing was going on between
him and Bea. Not for him at least. Yayayain sana niya itong mag dinner muli pero
naunahan na siya ng iba and he want to hate her for

being promiscuous.

Bea is open about her feelings for him, kahit si

Marco ay gusto nitong mapangasawa niya ang anak if only to discipline her. She was
a rich man's daughter, spoiled brat and self-centered. Hindi niya gusto ang mga
ganoong babae pero pinakikisamahan niya alang alang na lang kay Marco who was good
to him from the moment he entered medical school.

Sa inis ay nagpasya siyang sa mansyon ng mga magulang umuwi. Alas otso na siya
halos nakarating dahil sa traffic sa EDSA. Pagdating niya'y naroon si Ezekeil at
Hannah kalaro ang anak nasi Ethan na sampung taong gulang na rin at si Zanya na
nasa tatlong taong gulang. Si Zane at Selena ay sa Greenhills umuuwi sa mansyon ng
mga Rusco.

"Naghapunan kana ba?" tanong ni Hannah nang makitang sa mini bar sya tumuloy.
Tamad siyang umiling at umupo sa sofa habang hawak ang basong may lamang alak.
"Who's the lucky woman?" tanong ni Ezekeil at narinig niya ang mahinang
pagtawa ni Hannah.
"Why do you think it's because of a woman?"

"Oh c'mon, Zandro, we have the same blood that runs through our veins. Ganyang
ganyan ako noong akala ko'y may ibang tinatanging lalaki si Hannah bukod sa akin.
At kahit si Zane kay Selena ay ganoon din. We think that alcohol is the best
company when our hearts are broken. So, who's the lucky woman?"

"My heart's not broken, my ego maybe," pagtatama

n1ya.

"Is it Bea?" lsang pagak na tawa ang pinakawalan

"Sa tingin mo ba'y maglalasing ako dahil sa

babaeng yun?"

"Yeah, I don't think so. Pero wala akong alam na

ibang nauugnay sayo ngayon kundi siya. Kahit ang mga modelong dini-date mo dati
hindi mona napagkaabalahang kausapin man lang. What happened to the most handsome
doctor in the universe? That woman must be beautiful. Pwede na bang
ilinya kina Selena at Hannah? "

Tumawa siya ng mapait saka muling nilagok ang huling Iaman ng baso. Yes, she's
strikingly beautiful, wika niya sa sarili. Kung sa ganda ay higit na maganda
sa dalawa sa paningin niya. Pero kung ang pag-uusapan ay ang pamantayang moral ay
hindi niya masagot.

Nagpaalam na siya sa mag-asawa na aakyat na ng silid. Hindi niya gustong pag-

usapan pa ang babaeng ngayon ay may kasamang ibang lalaki.

Chapter 11

Kinabukasan ay hindi dumaan sa opisina ni Marco si Zandro at kahit paano'y

nalungkot siya. Magkasama sila ni Bea kahapon at halatang nagkakamabutihan ang
dalawa. They good look together, and their social status are of the same level.
Kahit kailan ay hindi naman siya na insecure sa katayuan niya sa buhay.
Kung hindi lang naman nanganib ang buhay ng ina dati ay hindi siya maghahangad ng
malaking pera. Kaya nyang mamuhay
ng simple lang at kaya niyang magbanat ng buto para sa sarili. Pero ngayon ay
hiniling niyang sana 'y nabuhay
sila ng marangya, kahit paano'y kaya niyang makipagsabayan sa tulad ni Bea.
Pinuno niya ng hangin ang dibdib saka ibinaling sa iba ang atensyon. Mali ang
maghangad sa kung ano ang ibinigay ng Diyos. At mali ang maghangad siya ng higit
pa kay Zandro.
Pagdating ng tanghali ay lumabas si Marco data na ang mga gamit nito. Hindi na
pumasok si Beth sa huli nitong dalawang araw dapat dahil kabisado naman na daw niya
ang trabaho. Umupo si Marco sa upuang nasa harap ng table niya saka tila pagod na
isinandal ang likod.

"Gusto mo bang kumain muna? " nag-aalala nyang tanong. "You look tired Marco."

"Yes, I am tired, Dani. Kagabi ay hindi umuwi magdamag si Bea at hanggang umalis
ako'y wala pa siya."

"May problema ba kayo ni Bea?"

"Matigas ang ulo ng batang iyon. She's into drugs

this past few months and I want her to stay in the house
to be monitored." Nagulat siya sa ibinunyag nito. Kahit paano'y may awa
siyang naramdaman sa kapatid sa ama.

"Paano nangyari iyon? "

"Her ex-boyfriend is a gang leader in their university. Tinuruan niyang gumamit si

Bea hanggang sa malaman namin ay lulong na siya. They broke up last year but Bea 's
drug addiction became worst. At kami ang sinisisi niya hanggang ngayon dahil
lumaki siyang wala kaming parati sa tabi niya. And I guess she's right
to blame me."

Ngumiti siya sa ama saka nagsalita. "Ako'y

lumaking ni anino mo ay hindi ko nasilayan. My life went fine. I held on to that

one faded calling card that you left my mother, hanggang sa matagpuan kita. Don't
be too hard on yourself, Marco. Siya ang may kagustuhan noon."

"Kung sila ni Zandro ang magkakatuluyan ay mapapanatag ang loob ko. Zandro is a
good man and he can tame Bea. She adores that man so much that she's willing to
give up everything for him."

May kung anong sakit ang tumusok sa dibdib niya sa sinabi ng ama pero hindi siya
nagpahalata.

"How are you coping with your job?" pag-iiba nito ng topic.

"Okay naman, minsan lang ay namimiss ko ang dati kong trabaho. Umaga pa lang ay
pagod na ang katawan sa paroo't parito sa kitchen."

Tumingin ito sa relong pambisig saka may kinuhang isang maliit na box sa bag nito.

"As much as I want to have lunch with you, naghihintay si Belinda sa bahay para
sabay kaming

mananghalian." Inabot nito ang kahon sa kanya.

"Ano 'to?" "Open it."

Pagbukas niya'y isa iyong gold necklace na ang pendant ay kumikinang na bato.

"This is expensive, Marco, hindi ko rin naman maisisuot dahil sa boarding house
lang ako nakatira. Baka maiwala ko lang to."

"Then keep it in a safe place. 0 kaya dito mo isuot sa opisina. It's a late
graduation gift na ngayon ko lang nabigyan ng oras. Belinda will ask if she finds
out kaya kay ipinabili ko kay Beth bago siya umalis."
"Thank you."

"0 siya, aalis na ako. Mag lunch ka na rin, it's past twelve already." Tumayo ito
at lumabas na ng silid. Muli niyang tinitigan ang kwintas na regalo ng ama saka
isinuot at tinitigan sa salamin.

"Hrmmm..." Napapitlag pa siya ng makita si Zandro na nakahalukipkip ang mga braso

at nakasandal sa may pinto.
"Beautiful necklace, it must be expensive knowing Marco's taste with jewelries."
Kung bakit tila may panunutya sa salita nito ay alam naman na niya.
"Bakit ka nandito?"

"To ask you to have lunch with me."

"Really, Doctor Albano? Since you are asking now, you must be willing to accept no
for an answer." Hindi niya gusto ang madilim nitong tingin kapag napapadako sa
kwintas niyang suot.
"Of course. Just give me a valid answer." "Wala akong ganang kumain."
"Because Marco refused to have lunch with you?"

Napatingin siya sa kaharap at tinitigan ito. For sure

hindi naman nito narinig na niyaya niyang mag-lunch si

Marco kanina.

"Anong kinalaman ni Marco sa pagtanggi kong sumama ng lunch date sayo?"

"I didn't say it's a date. But if you want to call it a date then it's a date."
His smiles showed a silly grin and amusement are in his eyes.

Napapikit siya sa inis. Nang muli siyang tumingin dito'y nakatitig pa rin ito sa
kanya at ang mata'y tila naaaliw na nakikitang naiinis siya.

"I love your eyes. They're burning fire when you're angry. I wonder how they look
like when--" Tumigil
ito at ibinitin ang anumang sasabihin.

"Bakit hindi mo ituloy?" hamon niya rito.

"Never mind. Aalamin ko rin yan sa mga susunod na araw. Shall we?"

Napilitan siyang kunin ang bag at sumama dito. Sa isang pizza house siya nito
dinala na malapit lang sa pinapasukang ospital.

"Sino yung kasama mo kahapon?" kaswal nitong tanong habang kumakain sila.
"Dati kong boss."

"You real y want to mingle with rich men huh." Tinitigan niya ito ng masama at
inilapag ang pizzang hawak na dala sa pinggan. Sa isang saglit ay nawalan siya ng
ganang kumain.
"Dinala mo ba ako dito para insultuhin?" "I'm sorry, it's not what I mean."
"It's what you mean, Zandro. Alam kong may kinalaman ito sa nangyari sa atin two
years ago. Okay,
let's say I want to associate myself with rich men.

lpapaalala ko lang sayo na hindi ako lumalapit sayo

ngayon. At huwag kang mag-alala dahil hinding hindi kita isasama sa listahan ko."

"Really? Hindi ba't ako ang unang una sa listahan mo? Hindi ko lang naisip na
kaya mong pumatol sa kasintada ni Marco."
Doon na nagpantig ang tenga niya at hindi na naitago ang galit sa pang iinsulto
nito. Pinunasan niya ng tissue ng gilid ng bibig saka uminom ng juice. Kumuha siya
ng isanlibo sa wallet at inilapag iyon sa mesa. "Thank you for the lunch Doctor
Albano, have a
good day." Mabilis siyang tumayo saka nagmamadaling tinungo ang pinto. Agad naman
itong nagiwan sa waiter ng bayad saka nagmadali ding lumabas para habulin

"I'm sorry, I meant it as a joke."

"Hindi ako nakikipagbiruan sayo, Zandro. And I

don't think you mean it as a joke either."

"I know and I'm sorry. Please get in the car." "Jeep lang ang kaya ng bulsa ko
ngayon dahil
mahal ang lunch na pinagdalhan mo sa akin."

Nanghinayang siya sa isanlibong iniwan niya sa mesa kanina. "Leave me alone I

don't need another insult from you."

"Hindi na mauulit, I promise."

"It's okay, Zandro, alam ko naman kung saan nanggaling ang ganyan mong konklusyon
sa akin. I just want you to leave me alone." Nang may paparating na jeep ay agad
niyang pinara at wala nang nagawa ang binata kundi sumakay sa kotse mag-isa. Nang
makalayo ang jeep ay saka niya pinaglandas ang mga luha na kanina pa kinikimkim.

' 1
\
...

: .T, .

Yours Since Yesterday

Jennifer Bernard

,-;i.

Jl.Uti'""j':.'') .

' ;r,.,/4(7
"- .
JENNI FER BERNAR D
Once they were best friends. Now they're
from two different worlds. Zoe Bellini's...

Chapter 12

Agad niyang tinawagan ang manager ng banko kung saan niya idineposit ang ibinayad
ni Zandro sa kanya two years ago. Umabot ng two hundred thousand ang bill nila sa
ospital kaya may natitira pang three hundred thousand. Ang ibinayad niya sa
theraphy ng ina ay galing nasa allowance na binibigay ng ama noon. Hindi niya alam
kung bakit talagang hindi niya ginastos ang perang iyon para sa ibang bagay,
darating pala siya sa ganitong sitwasyon.

Pinakiusapan niya ang manager na gawin iyong manager's check dahil sa importanteng
kailangan niyang bayaran. Kilala niya ang manager dahil kaibigan iyon ni Johnson at
iyon din ang bankong gamit ng kumpanya ni Johnson. Matapos ang isang oras na
paghihintay ay pabalik na siyang muli sa ospital. Alas dos y media na siya dumating
roon pero dahil wala namang appointment sa hapon ay wala na rin naman
siyang gagawin kundi ang paminsan minsang telephone calls at kaunting recordings.

lpinikit niya ang mata at sumandal sa swivel chair dahil sa pagod. Sa dati niyang
trabaho ay nakakagod din naman pero hindi siya nahapo ng ganito. She was enjoying
her job and the people she was working with. Gusto niya ng sumuko at bitawan ang
posisyon ito. Getting involve with Zandro takes her all energy away.

"Tell me how to make it up to you," wika ng baritonong boses na hindi nya na

gustong marinig. Agad bumangon ang galit sa dibdib niya.

"Leaving me at peace will do," sagot niya nang hindi

iminumulat ang mga mata. Naramdaman niyang

lumakad ito palapit at umupo sa gilid ng mesa malapit sa kanya. His fingers ran
through her hair then massage her nape. Napalunok siya. Nang hindi ito tumigil ay
nagmulat siya ng mata ngunit napapikit muli nang lumapat ang labi nito sa kanya.
She was lost for a moment. Masuyo ang halik na iyon sa una hanggang sa lumalim at
naging mapusok. Hindi niya alam kung gaano iyon katagal at kung saan banda siya
tumugon. She had been dreaming for this to happen again.

"Am I now forgiven?" tanong nito nang tapusin ang halik at tila napahiya nman
siya.
"Umalis kana, Zandro."

"lhahatid kita mamaya. Huwag kang magpapasundo kahit kanino," pag-uutos nito.
Nang tumunog ang telepono nito'y agad naman nitong sinagot. Alam niyang si Bea
ang kausap nito at tila nagpapasama kung saan na tinanggihan naman nito. May sakit
na dagling dumaan sa dibdib niya ngunit pinalitan niya iyon ng galit. It is
wrong to get involved with him, kapatid niya si Bea at sila ang gusto ni Marco na
magkatuluyan.

"Puntahan mona si Bea, naghihintay siya sayo," wika niya ng matapos itong
makipagusap. Naningkit ang mag mata nito sa sinabi niya. Nang maalala niya ang
manager's check na pinagawa ay binuksan ang bag at inabot iyon sa binate na
ikinagalit naman nito.

"I said I'm sorry, parusahan mo ako kung ano ang makakagaan sa loob mo. Pero hindi
ko binabawi ang naibigay ko na."

"Kunin mona yan, Zandro, nagkamali lang akong

ikaw ang lapitan. Kung nandito lang si Marco noon- "

"Damn you Danica, alam kong may mahalagang bagay kang pinaglaanan niyan. You were a
virgin when I took you. You don't do it just for money."

"Don't patronize me, Zandro, dahil natapos mona akong insultuhin nang paulit-ulit.
Totoong may relasyon kami ni Marco. I love him and I will not leave him. Kya
ako nandito para sa kanya."

"Be my lover, Danica." "What?!"

"Marco is a married man. Kung pera lang ang habol mo sa kanya'y kaya kong
ibigay."

"Sinong ang maysabing pera lang ang habol ko sa kanya?"

"Kaya ka ba tumugon sa mga halik ko kanina? He's old and I don't think kaya
niyang makipagsabayan sa
init mo. You were a virgin then, but you responded with equal passion kahit wala
kang karanasan. At kahit kanina'y napatunayan kong ganoon pa rin ang pagganggap mo
sa mga halik ko."
"There's no doubt that you're an attractive man, Zandro. Pero tulad ng sinabi ko'y
mahal kosi Marco. Si Bea ang pagtuunan mo ng pansin."
Matalim ang tinging ipinukol sa kanya ng binata at umaahon ang dibdib nito sa
galit. Pagkatapos ay walang sabi sabing lumabas ito ng pinto.

Halos alas singko na pero gusto pa niyang hilahin angoras para makaalis na siya sa
opisina. She needed a pillow and a blanket to comfort her. Tila nawalan siya
ng kaibigan ngayon dahil mag-isa lang siya sa opisinang ito. Hindi naman siya
makadalaw sa dating mga katrabaho dahil alam niyang abala ang mga iyon kapag
ganitong oras. Hindi rin niya masabi ang saloobin kay

Johnson okay Marco. It seems like she has to deal with

her problem alone.

lsang katok ang nagpabalik sa diwa niya at bumungad naman ang mukha ng isang doktor
na dating nagpakilala sa kanyang si Dennis Padua.

"Hi, pauwi kana ba?''

"May fifteen minutes pa." Pilit siyang nagpakawala ng isang ngiti.

"Can I invite you for a coffee?"

She sighed in frustration. Ito nanaman ang isa pang magpapagulo sa katahimikan
niya. She wanted to run away from this place and not to associate herself from
anyone anymore. Tama na ang isang Zandro,quotang quota na sya ngayong araw.
"I'm sorry, Doc. I'm not feeling well pasensya na." "It's okay. Some other time
maybe?"
Napilitan siyang tumango. Nang tumalikod ito ay akala niyang matatahimik na siya
ngunit sa likod pala nito ang IaIaking gusto niyang iwasan.

"Kung masama ang pakiramdam mo'y ihahatid na kita."

"Didn't I tell you to leave me alone?" lnayos niya ang bag at niligpit ang iba
pang gamit sa mesa. Ang
kwintas niya 'y inilagay din niya sa drawer saka iyon
. .
SlnUSJan.

"Hindi ka gaanong nakakain kanina. We can drop by at Me Donalds to grab something

to eat," masuyong wika nito sa mababang tono. Hindi nito pinapansin ang pagsusungit
niya.
"Please, Zandro, kung gusto mong maayos ang pagiging magkatrabaho natin just leave
me alone. Hindi natin kailangang maging magkaibigan."

Hindi ito sumagot bagama't hindi rin ito umalis. At

nakita nya ang dumaang lungkot sa mga mata nito na kahit paano'y nakunsensya siya.
He saved her mother's
life after all. Hindi siya napunta sa masamang tao noong mga panahon na iyon.
lniligtas pa nga siya nito sa congressman na nagpakilala sa kanya sa club na
kalaunan ay naeskandalo dahil sa pag molestya ng isang menor de edad.

But it is better not to be close with him again. "See you tomorrow, Doctor Albano."
Tumayo siya
saka sinusian ang opisina ni Marco sa tuloy tuloy na

lumakad patungong elevator. Hanggang sa makasakay siya ay nanatili ito sa

pagkakatayo roon at nakatanaw sa kanya.

Hanggang sa boarding house ay dala dala niya ang bigat sa dibdib. Ngayon niya
naramdaman ang pag-iisa. Tinawagan niya angina para kumustahin at para maibsan ang
lungkot.

Kinabukasan ay naroong muli si Zandro. Pagkagaling niya sa waiting area kung saan
naroon ang mga pasyente ay may capuccino sa table niya. Ito man ay may dalang kape
na hinihigop habang naghihintay kay Marco. Hindi siya umiimik at kunyaring abala sa
trabaho. Kahit tapunan ito ng tingin ay hindi niya
.
gmawa.

Nang dumating si Marco ay nagusap ang dalawa tungkol sa status ng mga pasyente.
Alas onse naman ng biglang dumating si Bea at tuloy tuloy sa opisina ng ama. Nang
mainip ay umupo sa harap niya.
"You're beautiful, no doubt Dad hired you instantly," wika nito na ikinagulat niya.

"Paalis nasi Beth kaya kailangan na ng kapalit," katwiran niya.

"Madalas basi Zandro dito?"

Nagkibit balikat siya. Hindi niya alam kung para saan ang mga tanong nito. Maya
maya'y lumabas ang ama.
"I'm hungry, Dad, where's Zandro?"

"Baka hindi pa tapos umikot sa mga pasyente. Come with us, Danica, we're having
lunch nearby. Makakabalik ka din kaagad."

"Hindi na Marco, may canteen naman sa ibaba. Masakit ang ulo ko gusto kong umidlip
mamaya," pagdadahilan niya. Hindi niya gusto ang

tingin ni Bea, at hindi rin niya gustong makitang kasama ito ni Zandro.

"C'mon, Danica, don't be rude. My father is inviting you." Nasa pinto nasi Zandro
at nakatingin na ito sa kanya na tila naghihintay ng sagot.
"It's fine Bea, baka kailangan niyang magpahinga. Tayo na at nadyan nasi Zandro,"
wika ng ama.

"Oh. Hi, babe!" Agad itong tumayo at yumakap sa binata. Nakita rin niyang
hinaplos nito ang mukha ni Zandro bagama't ang mata ng binata at nakapako sa kanya.

Si Marco ay nag-aalala sa kanya at sinalat siya sa noo. "Are you okay? You look
unwell," tanong nito. Totoong masakit ang ulo niya kanina pa dahil sa hindi
maayos na pagtulog kagabi bukod pa sa hindi maayos na pagkain mula pa kahapon.
"Masakit lang ang ulo ko but I'll be fine."

"Mauna na kayo, Zandro," wika ni Marco sa binata. "Susunod na ako."

"Dad,let her take paracetamol no need to worry so much." Bea rolled her eyes with
irritation.

"Papahatiran na lang kita ng pagkain dito," wika

naman ng amasa kanya.

"Sus, ang arte," wika ni Bea habang papalayo ngunit umabot pa din sa pandinig niya.
Ang kamay nito'y nakasukbit pa rin kay Zandro at naninibugho siya. But she has to
dismiss that feeling right away.

Bumaba siya sa canteen para kumain sandali pagkatapos ay agad ding umakyat.
 Pagdating niya'y naroon si Marco at may dalang pagkain.
"Thanks, Marco, hindi ka na sana nag-abala."

"Nag-aalala ako sa 'yo. Pagkatapos mong kumain ay ihahatid kita sa inyo. I want to
know where you live at least."

"Nandyan si Bea, baka kung ano ang isipin niya." "She suggested it kaya huwag ka ng
mag-alala.
Kumain ka muna saka tayo aalis."

"Kumain na ako sa canteen. luuwi ko na lang yan." lnayos niya ang gamit saka
nilock ang mga drawers. Kailangan nga niyang umuwi dahillalong sumasama ang
pakiramdam niya. Not because of lack of sleep or food, pero sa kaalamang kasama ni
Zandro ngayon ang kapatid sa ama.

Chapter 13

Kinabukasan ay maaga si Zandro sa opisina ni Marco, hindi araw ng schedule nito sa

St. Luke's kaya mag-isa lang si Danica. Pagdating niya ay kausap nito si Dennis na
isa ring batang doktor. Umahon ang selos sa dibdib niya. Danica is charming and
beautiful and sexy at lahat na yata nang pwedeng iugnay na salita dito, except
innocent, because he took that away from her two years ago. Gayunpama'y halos lahat
na yata ng lalaki ay maaakit dito. At kasama na siya roon.

Kahapon pa nya dala dala ang selos sa dibdib niya nang balikan ito ni Marco para
ihatid sa bahay dahil masama ang pakiramdam nito. Bea suggested it actually para
mapagsolo silang dalawa. Nang maiwan sila ni Marco sa restaurant ay hindi na ito
tumigilng kakalingkis sa kanya na ikinainis pa nito dahil hindi siya tumutugon. He
actually sent her home early at sinabing may iba siyang lakad kahapon.

Nakita niyang paalis nasi Dennis kaya't tumuloy na siya. Nakita niyang hawak nito
ang telepono at may kinausap. Nang makita siya'y agad itong umiwas ng tingin. He
sat on the chair infront of her and stare at her while was talking on the phone. Sa
pagkakaintindi niya'y angina nito ang kausap, pero umahon ang koryusidad nang
marinig ang pangalan ni Marco. Her mother might know about her affair with him and
he instantly got jealous. Mabilis namang nagpaalam sa kausap si Danica nang
mahalatang magtatagal siya doon.
"Anong kailangan mo, Doctor Albano?" Pormal na wika nito. Ngumiti naman siya ng
matamis. He should
be mad at her after admitting her secret affair with

Marco sa kabila ng pagiging pamilyado nito, but there's this urge within him to be
wanting to be with her all the time. Siguro'y tulad siya ni Marco na nahuhumaling
dito.

"Good morning." lsang irap naman ang pinakawalan nito na kahit iyon ay maganda sa
kanya. Lahat na yata ng galaw ng babaeng ito ay may dalang mahika.

"Alam mong wala si Marco ngayon hindi ba?''

"Yes. At hindi naman si Marco ang ipinunta ko dito." "So what is it?" Sinalubong
nito ang tingin niya and
they meet eye to eye. Nasa mga mata pa rin nito ang

galit na data nito kahapon pa.

"Noong una'y nagdududa ako sa sinabi ni Beth na may relasyon kayo ni Marco. I don't
understand how a young woman like you could like someone like Marco. Pero nakita
ko kung paano ka niya alagaan kahapon at nakita ko sa mga mata niya ang totoong
concern sayo."

"Hindi ko alam kung saan patungo ang sinasabi mong iyan Zandro. Pero kung balak mo
pa rin akong insultuhin ay huwag mo nang ituloy. Your words don't matter anymore."

"I still want you to be my girl. Marco cannot pull out money that easy dahil
nandyan si Belinda at makikita niya iyon. Papayag akong makihati kay Marco sayo, he
can't give you enough time and energy anyway, while I can give you all that and
more. I can even give you a condo and a car, at kung ano pa ang naisin mo."

"Paano naman yung nais kong tigilan mona ako?" Naniningkit ang mga mata nito sa
inis. Tumayo ito at
itinukod ang dalawang kamay sa mesa at tinitigan siya.

"I am sick and tired of your insults, Zandro. Mas kaya ko pang patulan ang Dennis
na yun o ang dati kong boss

kesa sayo," madiin nitong sabi. Nakita niyang namumula

na ang mukha nito sa galit. Tumayo rin siya para salibungin ang mukha nito.

"Sa tingin mo papayag ang dalawang yun na makihati kay Marco? No sweetheart, while
I can allow you that." Bumaba ang mukha niya at siniil ito ng halik. She wiggled
and tried to push him away but he was strong and he was holding her neck. Nang
lumalim pa ang halik niya'y nawala ang panlalaban nito kaya niluwagan niya ang
pagkakahawak sa leeg nito. Now he was caressing her nape and a soft moan escape her
throat. "Accept my proposal and be my girl, Danica. Alam nating dalawa na kung
wala tayo dito'y mauuwi tayo sa pagtatalik. I bet Marco cannot give you that.
He can't even kiss you here."

"Umalis kana, Zandro," wika nito habang sapo ang mukha at umupong muli sa swivel
chair. Siya'y naman ang nakatukod sa mesa at nakatunghay sa dalaga.

"May problema ba, Zandro?" Biglang sumungaw si Bea na ikinagulat nilang dalawa.
Si Danica ay agad umayos ng upo at nagbukas ng folder para ibaling sa
dito ang atensyon.

" Nothing. Why are you here?" naiirita niyang tanong.

"Dinadalaw ka." Nakita ni Danica na inayos ni Bea ang kwelyo niya at muli itong
umiwas ng tingin sa kanya. "Let's have dinner later, gusto ni Mommy na matikman
mo yung bagong recipe niya."
"I have a meeting with my family tonight, Bea." "Then I'll come with you, matagal
ko na ring hindi
nadadalaw si Tita Armida. Babalik ako ng alas singko."

Tumingkayad ito at humalik sa labi niya saka mabilis ding umalis. lsang pilit na
ngiti ang pinakawalan niya.

"From one woman to another, aren't we the same

Zandro? Lagi mong iniinsulto ang pagkatao ko gayung ganun ka din. Why don't you
just marry Bea and offer everything to her instead to me?"

"Wala kaming relasyon ni Bea, hindi ko lang siya maitaboy dahilsa pakiusap ni
Marco. She's having a depression. She's sick."

"Regardless, Zandro. Hindi ako papayag sa mga proposalmo. At kung may depression si
Bea'y mas Ialong hindi mo dapat siya niloloko."
"I told you wala kaming relasyon. It is you that I am offering my commitment."
"Commitment? You called that secret affair a commitment? How noble Zandro, but no.
Sapat nasa akin si Marco."

"Pag-isipan mo--"

"Have a good day. Naghihintay na ang mga pasyente mo," pagtataboy niya dito.
Tumalim naman ang tingin ng binata sa kanya sabay talikod at lumabas ng silid.

Nang makaalis si Zandro ay saka lang nakahinga ng maayos si Danica. Pinanindigan

niya nang may relasyon sila ni Marco at iyon na rin ang pinaniwalaan ng binata. And
now he was offering her to be his mistress also. Ganun na ba kababa ang moral niya?
He is single,yes. At walang masama kung patulan niya ang proposal nito.
But his intension wasn't a serious relationship. A kept
woman. Ang ibahay siya kapalit ng pangangailangan nito.

Muting sumagi sa isip ang itsura ng dalawa kanina.

She could tell that Bea loves Zandro, or obsessed with him. At kung totoong may
depression ito'y Ialong hindi niya dapat patulan si Zandro. Magagalit si Marco sa

kanya dahil mas may kakayahan siyang mag-isip ng

tama kaysa kay Bea. And Marco pictured Beato be

Zandro's wife already.

She would add complication to their situation even more.

Chapter 14

Mula nang alukin siya ng indecent proposal ni Zandro ay iniwasan niya na ito sa
lahat ng pagkakataon. Hindi na dapat maulit pa ang mga sandaling nakakalimot sya sa
mga halik nito. Kung tutuusin ay pwede niyang tanggapin ang alok nito, pero
pagkatapos ay ano? llulubog lang niya ang sarili sa kumunoy. He thought she's
a slut,but she wouldn't allow him to treat her as such. Tama na ang isang gabing
nagpakababa
siya dahilsa matinding pangangailangan.

"I'm glad you're doing great at your work," papuri ni Marco sa kanya. Tapos na ang
huling pasyente nito at maagang natapos. Nakaupo siya sa armrest ng
executive chair nito at hinahaplos ang kamay na kulubot

nasa katandaan. She wished she has more time to spend with her father, ito lang
ang pinakamalapit na kamag-anak na meron siya ngayon.
"Magaan lang ang trabaho, Marco,hindi naman kailangan ng special skills." Naging
kaibigan na rin niya ang mga pamilya ng mga pasyenteng laging bumibisita para sa
check-up ng kanilang kaanak. Kahit paano'y nag enjoy na rin siya sa ginagawa, at
nagagawa niyang iwasan si Zandro sa ganoong paraan.
"Your PR is a skill itself, Dani. Hindi lahat ay kasing accomodating mo. My
patients are so fond of you. If you wish to study again sabihin mo lang. You could
be a
good Pediatrician or a Nurse, alam kong hindi lang

hanggang dyan ang kakahayan mo."

"No need, Marco, okay na ako sa trabaho ko." "May binili akong bahay sa Quezon
City. It's an

small apartment, mas malapit dito kesa sa tinitirhan mo

ngayon. lpapangalan ko yun sayo para sa inyo ni Silvia." Hindi niya alam kung dapat
niyang tanggapin iyon
mula sa ama. Bilang isang anak ay may karapatan siya,

pero kung makakagulo lang sa pamilya nito ay huwag na lang.

"Kapag nalaman ni Belinda'y magkakagulo lang, Marco. Sapat nasa akin kung ano ang
meron tayo. Ang mahalaga'y nakakasama kita."

"It is my obligation, huwag mo ng tanggihan. Marami akong pagkukulang sayo.

Sinamantala kong nasa Hongkong ang mag-ina ko at pinapabilis ko nasa abogado ang
paglilipat sa pangalan mo."

lsang mahinang katok ang nagpabaling sa kanya sa pintuan at nakita niyang nakatayo
roon si Zandro. His face is unreadable, but he wasn't looking at her. Mas nakatoon
ang mata nito sa kamay niyang hawak pa rin ang kamay ni Marco. Napatayo siya sa
pagkakaupo sa armrest at nagpaalam kay Marco na babalik nasa pwesto.

Matagal nagusap ang dalawa, nang lumabas ay niyaya siya ni Marco na sa labas
kakain. Wala ang
mag-ina nito kaya pumayag na rin siya. It would be the first time to have lunch
with her father.

Na hindi niya inaasahang kasama rin pala si

Zandro.

Ang restaurant pa sa Quezon Avenue ang naisipang puntahan ni Marco at naka sunod
lang ang sasakyan ni Zandro. Tulad ng dati ay iniiwasan pa rin niya itong makausap
kung wala namang kinalaman sa trabaho. Si Marco ay panay ang asikaso sa kanya sa
pagkain at alam niyang naroon ang mapanuring mata ni Zandro sa bawat kilos nila.
She's enjoying it actually, lalo kapag

dumidilim ang mukha nito kapag ipinapatong niya ang

kamay sa balikat ng ama, o kapag sadya niyang idinidikit ang katawan dito.

Pero pagkatapos kumain ay nagpaalam na ang ama na pupunta sa abodago, hindi man
niya masabi ay alam niyang tungkol ito sa apartment na ibinibigay sa kanya. Alam
nitong babalik si Zandro sa ospital kaya ipinapasabay siya nito sa binata. Hindi
niya magawang mag protesta dahil hindi naman alam ni Marco ang tensyon sa pagitan
nilang dalawa.

"Sa akin pa rin ang bagsak mo, sweetheart." Nakangisi ito sa kanya habang pasakay
siya sa nakabukas na passenger's seat. Umirap lang siya dito at
itinuon ang mata sa mga taong nagdadaan. Tahimik lang siya ng sumakay ito.
Naramdaman niya ang kamay nitong tila gumuhit sa dibdib niya nang ito ang mag ayos
ng seatbelt niya. Alam niyang sinasadya iyon ng binata.
"You accepted Marco's apartment but refused my offer of a condo, huh."

"Apartment is a better investment," wika niya na ikinahalakhak nito.

"Hindi ko alam na praktikal ka pala. I can buy you five apartments sweetheart.
Kahit samahan pa kitang mamili ng style na gusto mo."

"Are you competing with Marco?"

"No, I know I am better than him. But I am serious, may kakausapin akong ahente
kahit mamaya ay pwede nating puntahan."

"Kay Marco lang ko tatanggap ng kahit na ano, Zandro."

"Five o'clock. At sabihin mo sa Dennis na yan na tigil tigilan ang
pangangapitbahay sayo." Hindi na siya sumagot sa pamimilit nito at ipinikit niya
ang mata. Wala

siyang balak makipagtalo at lalong wala siyang balak

tanggapin sa anumang iaalok ko nito.

Naramdaman niyang huminto ang sasakyan at sabay ng pagmulat niya ng mata ay ang
papalapit na mukha ni Zandro. Sa dulo ng parking ito nag park at nakaharap sa pader
ang sasakyan. Hinawakan nito ang mukha niya ay siniil muli ng halik na ikinabigla
niya. He kissed her with a force, with longing, and tenderness at the same time.
Napahawak ang isa niyang kamay sa pinto ng kotse at ang isang kamay ay sa leather
seat. Kung bakit sa tuwing hahalikan siya nito'y nawawala lahat ng pagtanggi niya.

Lumipat ang halik nito sa pisngi at tenga niya habang ang kamay nito'y dumako sa
dibdib niya. Massaging and playing while her clothes are still on. Bumaba ang halik
nito sa leeg niya at napayakap siya sa
likod nito. Nang may makitang paparating na tao papunta sa katabing sasakyan ay
agad niya itong
itinulak. Kapwa sila hinihingal nang maghiwalay. Ang lalaki sa kabilang kotse ay
sumakay na at umalis palayo doon.

"May apat na pasyente lang ako ngayong hapon, we'll find a place for you and we'll
have dinner tonight," masuyo nitong wika.

"Oh please..." Napapikit siya sa mga nangyari. "There's no turning back,

sweetheart, there's
something between us that we can't explain.

Napatunayan natin 'yan kanina lang."

"What is it? Lust?" Lumapit ito sa kanya at inilapit ang mukha. Nang akala aniya'y
hahalikan siyang muli ay nagpigil siya ng hininga. Pero hindi lumapat ang labi
nito, sa halip ay inalis lang nito ang seatbelt niya.

"Kahit ano pa yan, Danica, panghahawakan ko pa

rin," wika nito saka binuksan ang pinto at bumaba.

lnihatid siya nito hanggang sa opisina ni Marco. Pagpasok niya ng pinto ay kinabig
siya nito at muling hinalikan. Bago pa siya makatugon o makapanlaban ay huminto na
ito.

"Five o'clock, sweetheart," wika nito bago tumalikod at iniwan siyang nakaawang ang
mga labi.
Yours Since Yesterday

Jennifer Bernard

Once they were best friends. Now they're f rom two different worlds. Zoe
Bellini's...

Chapter 15

lbinagsak niya ang sarili sa swivel chair at natulala. Obviously she has feelings
for Zandro, more than lust itself, it's something else. Pero hibang siya kapag
umasa ng higit pa roon. Hindi niya masisisi si Zandro kung ganoon kababa ang
pagtingin nito sa kanya.

A secret affair. Yun lang naman ang hinihingi nito, wala nang iba.

Alas singko ay naroon na nga ito. He was wearing casual outfit; a beige denim at
bluish gray polo na nakatupi hanggang siko. He was breathtakingly handsome. At
kung palagi siyang sasama dito'y hindi malayong tuluyan siyang malulubog sa
kumunoy.
"Don't stare like that, sweetheart, I may ravish you here right now." Binitbit ng
isang kamay nito ang shoulder bag niya habang ang isa ay hawak ang isa niyang
kamay.
Nang mapadaan sila sa may guard ay sumaludo ito kay Zandro ng nakangiti.

"Hi, Doc! Ang ganda pong kasama nyo bagay na bagay po kayo."

"Huwag kayong maingay, Kuya, baka kiligin ang kasama ko." He winked at her and she
can't help but smile. Binuksan nito ang passenger's seat at sumakay siya saka nito
inabot ang shoulder bag niya.
"There's a property in West Avenue and there's also in Diliman,pili ka kung alin
ang mas convenient sayo," wika nito habang paalis sila sa compound ng ospital.
"I don't need anything,Zandro." She paused for a
moment. Kanina'y masaya na siya kahit hawak lang nito

ang kamay niya. Hindi niya kailangan ang anumang materyal na bagay mula dito.
Give me something Marco cannot give..

Like love?lpinilig niya ang ulo. Hindi niya maisasatinig iyon. Tatanggapin niya
kung ano lang ang kaya nitong ibigay.
lniharap nito ang mukha sa kanya, his eyes were full of tenderness. lyon lang ay
sapat na.
"May problema ba?''

"Saka na lang tayo maghanap. I'd rather eat and watch a movie." She smiled. Ayaw
niyang mabahiran ng anupaman ang nangyayari ngayon. Alam niya sa sarili niyang
hindi pera ang habol niya dito.
"Are you sure? Or we can buy a car. Oh no, huwag yun. Hindi kita maihahatid at
masusundo." Bawi nito at napangiti siya. "Gutom ka na ba?''

"I had coffee"

'
Nang matanaw nito ang McDonalds ay nag drive

thru ito ng hamburger at juice pagkatapos ay tuloy tuloy sa pagmamaneho. lba ang
tinatahak nila kaya naisipan niyang magtanong.
"Where are we going?"

"llalayo na kita kay Marco," sagot nito habang panay ang lingon sa kanya ng
nakangiti.

"Ang cute mo," wika niya na hindi rin mapalis ang ngiti. Alam niyang maraming
kumplikasyon sa pagpayag niya sa gusto ni Zandro; si Bea na unang una. Pero gusto
niyang namnamin angoras nato para sa sarili niya.
Let tomorrow take care of itself.

Hinawakan ni Zandro ang isang kamay niya saka

hinalikan ang palad, hindi nito binitawan at hinayaang

ang isang kamay lang ang nasa manibela.

"Subuan mo naman ako ng hamburger," tudyo nito. Pilit niyang inalis ang kamay saka
inabot ang hamburger dito.

"0 ayan kumain ka, kung saan saan kasi nakahawak."

Tumawa ito ng malakas.

"Ang sweet mo." Saka napilitan itong buksan ang burger at kumain. Siya'y ang french
fries lang ang hinarap.
"Gusto ko rin ng french fries." Tudyo ulit nito. Umirap siyang muli pero
sinubuan ang binata.
"Hindi ka talaga susuko ano?"

"Kung sumuko ako'y hindi kita kasama ngayon. Patience is a virtue, sweetheart."
Hindi na siya sumagot bagama't puno ng galak ang puso niya.

Malayo na ang nalalakbay nila pero hindi niya alam kung saan sila patungo.
Makalipas ang dalawang oras ay narating nila ang Antipolo. lpinark nito ang kotse
sa isang high end restaurant saka siya pinagbuksan. The place is breathtakingly
beautiful. Hindi yata maubos ubos ang galak sa dibdib niya ngayong araw.

Pumasok sila sa loob at kinausap ang manager na kakilala nito. Matapos nilang
tignan ang menu ay umorder na ang binata pagkatapos ay hinila ang kamay niya
palabas sa kabilang pinto kung saan tanaw ang buong lungsod ng Antipolo. Malamig
ang hangin kaya napahalukipkip siya, ang buhok niya'y hinahayaan niyang tumatabing
sa mukha niya. Mula sa likod ay yumakap naman sa kanya si Zandro, keeping her warm
and taking all her worries away.

"You smell like roses," bulong nito sa tenga niya na

nagpakilig sa kanya. Hinalikan siya sa pisngi saka

ipinatong ang ulo sa balikat niya. "Bagong pitas olanta na?"

He laughed hard and her heart laughed harder. "Fresh roses, sweetheart, the rare
one. Your fragrance is
like a drug to me, it makes me feel better and keeping my blood alive."

"Hindi kana nawalan ng papuri, Zandro, minsan hindi ko alam kung maniniwala pa
ako," nakangiti niyang sabi.

"Ngayon lang ako naging romantic, sweetheart, madalas ay napipipi ako sayo. You're
always pushing me away when Ijust want to be close to you like this."

Naalala niya si Bea at Marco pero agad itinaboy sa isip. Ayaw niyang sirain ang
ganda ng gabi sa mga alalahanin.

"Hindi mo sinabing may date tayo, hindi man lang ako nakapagsuot ng magandang
damit."
"You're still the most beautiful woman kahit ano pa ang suot mo. At kapag sinabi ko
sayo'y baka tumutolka pa. Come, let's eat." lnakay siya nito sa pang dalawahang
mesa.
That night was perfect. Good food, overlooking view, and a romantic handsome date.
Alas onse na siya nito naihatid sa boarding house.

Mula noon ay araw araw na siya nitong sinusundo. Wala silang pinagusapan na kahit
na ano. Hindi rin niya tinanggap ang alok nito na tumingin na sila ng apartment na
malilipatan.

lsang araw pagkahatid sa kanya sa opisina ay humalik ito.

"Don't do it again,Zandro. Baka may makakita at makarating kay Marco."

"Kung ako lang ay gusto kong sabihin sa kanya,

sweetheart. Don't you think it's time-"

"Please, Zandro..." pakiusap niya. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman ni
Marco kung malaman nitong siya ang ka relasyon ni Zandro at hindi si Bea. Kung
relasyon mang maituturing ang meron sila ng binata.

"And don't forget to call me by name," pahabol niya. "I understand." Kung lungkot
ang nabanaag niya sa
mga mata nito ay hindi niya matiyak. Gusto niyang

sabihing mahal niya ito pero natatakot siyang hindi ganoon ang damdamin nito sa
kanya.

Sa tanghali ay hiniling ni Zandro nasa labas sila kumain. Pagkatapos ng rounds niya
sa hapon ay sa opisina ni Marco na rin ito namamalagi at hinahatid siya nito sa
boarding house paguwi.
"Bea 's asking about you, Zandro," umabot sa pandinig niya ang sinabing iyon ng ama
habang nasa labas ang mga ito ng opisina ni Marco. Kakatapos lang ng huling
pasyente ng ama.
"You know we are good friends, Doctor Solivan, I want to stay that way." Sumulyap
ito sa kanya ngunit umiwas siya ng tingin.
"Umaasa kami ni Julio na kayo ang magkakatuluyan. Tinatanong niya ako kung kelan
mamamanhikan iho. Kahit si Bea ay umaasang kayo ang magkakatuluyan. But anyway,
darating kami sa anibersaryo ng Albano Corp. Sana'y mapagusapan na natin ang
tungkol sa inyong dalawa."

Nang umalis ang ama ay naiwan sila ni Zandro. "Well?" Umupo ito sa gilid ng mesa
malapit sa
kanya. "I dare you now, Danica. Tell Marco about us or

else I will push through my engagement with Bea."

Nagulat siya sa sinabi nito. Masasaktan si Marco

kapag nalaman nitong inahas niya sa kapatid si Zandro. Siya naman ang masasaktan
kapag tuluyang ibinaling ni Zandro ang pagtingin kay Bea.
"Next month is Albano's Anniversary at inaasahan nilang kami ni Bea ang magkasamang
dadalo. You
better decide, Danica." Bumuntung hininga ito saka wala

ng sabi sabing umalis. Nagsisikip naman ang dibdib

.
n1ya.

Dalawang bwan na silang palihim na lumalabas ng

binata at hindi niya na alam ang pakiramdam na wala

ito sa buhay niya. Hindi man binabanggit na mahal siya ni Zandro ay sapat nasa
kanya ang kung ano ang meron siIa.
Chapter 16

lsang araw na wala si Marco ay biglang dumating si Bea kasama ni Zandro at isang
sampal ang pinakawalan nito sa kanya. Sa pagkabigla ay hindi siya nakakilos. Kahit
ang binate ay nagulat sa inasal ni Bea at agad
iniharang ang katawan.

"My mother got a mild attack because of you!! Anong relasyon meron ka sa Daddy ko
ha??"
"A-anong sinasabi mo?"

"Do you think kaya nyong itago sa amin? I know something's going on the moment
Dad hired you all of a sudden. And now he bought an apartment to give to you."
Paroo't parito si Bea sa opisina habang nanggigigil sa galit. Si Zandro ay
nakaharang pa rin baka sakaling muli siyang sugurin ni Bea. Ang mga tao sa labas
ay nakatingin dahil sa ingay na gawa nga kapatid sa ama.
"You bitch! Slut! And a whore!!!" "Stop it, Bea!" warning ni Zandro.
"I will scold that bitch as long as I want para malaman ng lahat ang kalandian ng
babaeng 'yan!" Nang akma siyang susugurin ulit ay pumagitna kaagad si Zandro at
iniharang muli ang katawan. Pinilit nitong
lumabas sila ni Bea para mailayo sa kanya. Siya'y

tuluyang napahagulgol sa sama ng loob at kahihiyan.

lnihatid na ni Zandro si Bea hanggang sa bahay ng mga Solivan at inalam ang

kalagayan ni Belinda. Mabuti naman na ang kalagayan nito ayon sa doktor. But Bea
was still furious.

"I will make sure she'll be fired right away," banta

nito. Wala siyang masabi para mapagaan ang loob nito dahil hawak nito ang lahat ng
papeles ng apartment ni Danica. The lawyer forgot to be cautious of its
confidentiality kaya nakaabot iyon kay Belinda. Marco's face was gloomy. Tila may
pader sa pagitan ng
mag-asawa.

Bumalik siya sa opisina ni Marco at inabutan pa ding umiiyak si Danica. Niyakap

niya ito at inalo. "You should go home and rest." Kinuha niya ang bag nito at
pinalagay doon ang gamit.

"I want to talk to Marco please," pakiusap nito sa kanya ngunit umiling siya.
"The couple are not in talking terms right now. Mapapalala nito ang sitwasyon kapag
nalamang kinausap mo pa. Bea wanted you fired but no one will take over your place.
Pero naghahanap na sila ng ipapalit sayo."
"Sana'y hindi ko na lang tinanggap ang apartment..." wika nito sa pagitan ng
paghikbi.

Yumuko si Zandro at hinawakan ang mga kamay niya. "Marco is a married man, Danica.
Alam mong dadating ka sa puntong ganito. Kalimutan mona siya."
Hindi siya makasagot. Gusto niyang makausap ang ama bago siya makagawa ng desisyon,
ngunit tama si Zandro. Lalo lang gugulo ang sitwasyon. Pagkatapos ayusin ang gamit
ay inihatid na siya ni Zandro.

Kinabukasan ay hindi na siya pumasok dahil wala naming abiso sa kanya si Marco. Si
Bea ay walang tigil
sa katatawag sa kanya para murahin. Zandro was right, Bea is sick. Gusto niyang
makausap muna si Marco para
linisin ang pangalan niya pero hindi ito tumatawag.

Kahit si Zandro ay hindi na rin nagpaparamdam mula

nang ihatid siya nito dalawang araw na ang nakakaraan.

Makalipas ang dalawang araw ay pinuntahan siya ni

Marco sa boarding house.

"Kumusta si Belinda?" tanong niya sa ama. "Okay na siya, Dani. But Bea is still
mad at me." "I'm sorry, Marco, sana'y hindi na ako pumayag sa
apartment na binibigay mo."

"Ako ang may kasalanan, Dani, don't blame yourself. Pero may ipapakiusap ako sayo
na walang makakaalam ng totoong relasyon natin alang alang kay Bea."

"lnisip na nilang may affair tayo, Marco, hindi ba 't mas magaan namang tanggapin
na anak mo lang ako sa labas? Matagal nang panahon naman ang nangyari sa inyo ni
Mama. Kung yaman lang ay wala naman akong habol alam mo yan."

"I know, Dani. But Bea will be devastated. She's undergoing depression right now,
lalo't tila lumalayo na si Zandro sa kanya. At kung malalaman niyang may iba akong
anak na babae ay hindi ko alam kung ano ang mararamdaman niya."

Hindi siya makapaniwala sa mga narinig sa ama. But maybe he was right. Intruder
siya sa buhay nito. Pero minsan ay gusto niyang kahit paano'y panindigan man lang
siya nito. Kahit sa ganitong pagkakataon man lang.
"Then I guess it's goodbye, Marco. I apologize for causing chaos in your family."

"Huwag mong sabihin yan. I know I've not been a good father to you and I'm sorry."

Tumango siya at dahilwala ng iba pang sasabihin ay nagpaalam na sya rito.

lmbes na magmukmok muli ay pinasya niyang

dumalaw sa dati niyang pinapasukan at kinumusta ang mga dating kasama sa trabaho.
Namiss nya ang mga ito, makukulit pero masayang kasama.

"Hey, babe! Saan ko utang ang pagdalaw mong ito?" biro ni Johnson ng makita siya.

"Bawal na bang dumalaw?" ganting biro niya. "Bawal kung dadalaw ka lang, pero kung
babalik ka
na'y welcome na welcome ka dito." Ngumiti siya rito at

kahit paano'y naibsan ang sakit na nararamdaman niya. Tila ang pagpapaalam niya sa
ama kanina ay ang huli nilang pagkikita. And she also misses Zandro so much. It's
been two days and he never showed up. Baka
naayos na nito at ni Marco ang tungkol sa kanila ni Bea.

Her half-sister was lucky to have both of men that she wanted.
"You look sad. Tara labas tayo." Kinuha ni Johnson ang susi saka pinasakay siya sa
kotse nito. Dinala siya nito sa isang bar at umorder ng mahinang klase ng beer.

"linom ka ba? Mukhang mabigat yang dinadala mo." Hindi siya sumagot bagkus ay
kinuha ang isa saka dinala sa labi. "Huwag mong sabihing lovelife ang problema mo,
magseselos ako."

"Magseselos nga ba? I heard something a while ago about this Samantha girl." Tudyo
niya dito. Si Samantha ay bago pa lang sa kumpanya at bago nitong nililigawan ayon
sa mga dating kasamahan.
"lkaw eh, iniwan mo ko."

"Mas bubuti ang kinabukasan mo kay Samantha, maniwala ka sa akin."

"Pero tama baakong lovelife ang dahilan ng kalungkutang nakikita ko sayo?"

"Sort of. Uuwi rin ako ng Batangas bukas kaya

bumisita na ako ngayon." Naalala niya ang sinabi ng ina

na huwag siyang papayag na apihin ng pamilya ni Marco. "Kung ako na lang sana ang
pinili mo wala kang
problemang ganyan ngayon."

"Huwag ka ng manghinayang, Johns, kumplikado ang buhay ko kaya hindi na kita

idinamay."

"Well, nandito naman ako palagi kung kailangan mo ako. At kung gusto mong bumalik
sa trabaho ay welcome ka anytime."
"Salamat, Johns, pag-iisipan ko."

Naka limang bote rin siya ng beer pero nasa isip pa rin niya si Marco at Zandro.
Alas nueve na siya naihatid
ni Johnson sa apartment. Bigla siyang kinabahan ng makita ang sasakyan ni Zandro
na naka park sa kabilang gilid ng kalsada. Nakasandal ang binata sa hood ng
kotse na naaabutan ng ilaw na nanggagaling sa poste. Pagbaba niya'y agad siyang
tumawid sa kinaroroonan nito. Gusto niyang yakapin ang binata at umiyak sa mga
bisig nito ngunit madilim ang anyo nito paglapit niya.

"Anong ginagawa mo dito? " tanong niya nang makalapit dito. Dalawang araw itong
hindi nagpakita pero ito pa ang galit ang anyo ngayon.

"Alas sais pa ako nandito, your phone can't be reached, wala ka sa boarding house
at ngayong dumating ka'y lasing ka pal" Mataas ang boses nito at nagtitimpi ng
galit.

lsang sarkastikong ngiti ang pinakawalan niya. Pagkatapos ay ang pagak na tawa.
"Ano to? Unang una hindi ko sinabing maghintay ka ng ilang oras. Umuwi ka na o
bumalik ka kay Bea." Tumalikod siya ngunit agad nahagip ni Zandro ang braso niya
at iniharap dito. Ang labi niya'y awtomatikong lumapat sa labi nito at siniil siya
ng mapusok na halik. Na tila binabawi nito ang ilang

araw na nawala. Da ta ng alak ay agad nag init ang

pakiramdam niya.

Umabot ng dalawang minuto ang halik na iyon bago siya nito binitawan.
"Pack your things, sa condo ka muna habang wala ka pang plano.'�

"Uuwi na lang ako ng Batangas, Zandro. Bukas ang byahe ko:�

"Great!" Nagpameywang ito at tumalikod sandali at pagharap ay naroon ang galit sa

mga mata nito. "Pumayag akong maging kahati si Marco, ngayong iniwan ka niya iiwan
mo rin ako? Didn�t you agree to have an affair with me too?"

Affair... A secret affair na inoffer nita sa kanya.

"Magwawalang lalo si Bea kapag nalaman niya ang tungkol sa atin:�

"I don�t care about Bea or Marco or anyone else. Kukunin mo ba ang gamit moo
sasakay kang walang gamitt�

Hindi na siya nakipagtalo at kinuha ang gamit sa boarding house. Kalahating oras
bago siya bumaba data ang isang maleta at ang shoulder bag. Saka niya na babalikan
ang iba kapag uuwi na siya sa Batangas. Kinuha ni Zandro ang maleta sa kanya at
inilagay sa compartment.

"Bakit kasama mo ang lalaking iyon? " seryoso pa ding tanong nito nang hindi siya
nililingon. Nakatuon ang tingin nito sa daan.
"I need someone to talk to..:�halos pabulong niyang sabi sabay pikit at sumandal sa
leather seat ng sasakyan nito. Pagod na siyang mag-isip at pagod na siyang
makipagtalo.
Kinuha nito ang kaliwang kamay niya saka
hinagkan. 11 l'm sorry, gating ako sa dalawang araw na

conference sa Davao dahil hindi makakadalo si Marco dahil hindi pa maayos ang
kalagayan ni Belinda. Hindi ako nakapag paalam dahil hindi kita makontak. 11

11 Hindi ako tinitigilan ni Bea kaya kailangan kong magpalit ng number.

11And you didn't even text me. Nawala lang si Marco pati ako iwinala mona rin,11
tila panunumbat nito. Hindi na siya sumagot. Oras na malaman ni Bea ang tungkol sa
kanila'y mawawala rin naman ang binata sa kanya.
11Sa condo ni Ezekeil kita ihahatid, he's my brother. Matagal na siyang hindi
umuuwi doon mula nang
mag-asawa siya. Bea knows my condo and she might

find you there.11

Tila !along sumakit ang ulo niya. Pinanindigan nito ang pagiging kept woman niya.
At siya naman ay sunod sunuran lang.

Chapter 17

Malayo ang condo na sinasabi ni Zandro, halos nasa boundary na ng Paranaque. At

dahil sa haba ng byahe ay nakatulog siya sa sasakyan. Halik ng binata ang gumising
sa kanya.

"We're here," wika nito. May kadiliman ang parteng iyon sa parking ng condo.
"Sigurado ka bang uminom lang kayo ng lalaking iyon?"
Umahon ang inis sa dibdib niya sa tanong na iyon. Akala yata nito'y patollang siya
ng patol kung
kani-kaninong lalaki.

"Dapat sa motel mona lang ako dinala, Zandro, at alamin mo ang sinasabi mo."
"I'm sorry."

"As usual." Padabog niyang binuksan at isinara ang pinto ng kotse at mabilis niyang
kinuha ang maleta sa compartmet na agad namang kinuha sa kanya ng binata. Hindi
niya mapigilang mapaiyak sa inis na pilit niyang ikinubli. Sa elevator napansin ng
binata ang pag-iyak niya. Yumakap ito at hinalikan siya sa noo.

Malaki ang condo at malinis pa rin kahit sinasabi nitong hindi ito natitirhan. lisa
lang ang silid pero malaki ang living room at may sofa bed.

"You can use the room para mas komportable ka," wika ni Zandro nang sa sofa bed
siya umupo. "Swan bwan ay may naglilinis naman dito at wala ng gamit si Ezekeil
dito kaya pwede mong ilagay ang mga gamit
mo."

Tumango siya saka inikot ang paningin. Nang

makita ang palabas sa balkonahe ay tinungo niya iyon.

The view is beautiful and the place is quiet and peaceful. Hindi katulad ng
sitwasyon niya ngayon.

Yumakap si Zandro sa kanya ng mahigpit, at ramdam niya ang init ng katawan nito na
bumalot sa katawan niya.

"Hindi ko akalaing mababanaag ko ang lungkot sa mga mata mo mula nang maghiwalay
kayo ni Marco. Do you love him that much that even I can't replace him in your
heart?"

Hindi siya sumagot. Magkaiba ang pagmamahal na sinasabi nito para kay Marco at para
sa binata, pero hindi niya itinama iyon. Hindi niya alam kung saan
patungo ang relasyon nila ngayon at pinagtatakpan lang ng sitwasyon nila ni Marco
ang totoong damdamin niya kay Zandro. To save her face in the future.

"Malalim na ang gabi. Maaga pa ang pasok mo bukas." Kumalas siya sa pagkakayakap
nito at pumasok sa loob ng condo.

Sumunod naman ito at kinuha ang maleta niya at ipinasok sa kwarto. Ito ang nag-
ayos doon ng mga gamit niya sa cabinet. sumandalsiya sa hamba ng pinto at
pinagmasdan lang ang ginagawa nito.
"May mga restaurant sa ibaba na bukas bente kwatro oras. Oorder na lang ako ng
pagkain ngayon dahil baka inaantok ka na."

"You should go home, Zan. Okay na ako dito." Lumapit ito sa kanya at hinapit siya
sa bewang saka
pinisil siya sa ilong.

"Thank God you called me,Zan. Only families and friends call me that. At huwag ka
nang tumanggi na umorder ako ng pagkain dahil alas sais pa 'ko nakatayo sa poste ng
meralco."

Napahiya siya nang ma-realize iyon. "I'm sorry."

Makalipas ang ilang sandali ay dumating na ang inorder nitong pagkain.

"Huwag ka munang uuwi sa inyo, hintayin mo ako sa Sabado. I'll go with you," wika
nito habang kumakain
sila.

"Gusto kong maghanap ng ibang trabaho." Hindi

niya gustong dalhin si Zandro sa Batangas, hindi niya gustong lumalim hanggang doon
ang pakikipag relasyon niya dito. Kung kakayanin niya'y aalis din agad siya sa
kinalalagyan niya ngayon. No woman wanted to be kept and be a mistress.

"Bakit hindi mo muna i-enjoy na wala kang

trabaho? Don't worry about your expenses, I will provide for you from now on."

"I will provide for myself,Zandro. Tama na ang pagpapatira mo sa akin dito."
"Don't argue with me."

"Huwag mo namang pababain ang pagkatao ko." "It's not what I mean."
lbinaba niya ang hawak na kutsara at tinidor. She wanted to scream and cry and run
away.
"Pagkatapos mong kumain ay umuwi ka na, Zandro."

"Kapag kay Marco galing ay malugod mong tinatanggap. Bakit sa akin laging may
issue?"

"Marco didn't provide for me."

"He sent you to school for four years, Danica!" Hindi nito napigilan ang pagtaas ng
boses sa sinabi niyang iyon. At nagtaka siya kung paano nito nalaman.
"Bea told me everything. Kinalkal nila ang koneksyon nyong dalawa at nakita nila
ang mga

pagwiwidthraw ni Marco bwan bwan. The couple only

has two bank accounts sweetheart, at pareho pang joint account. Lahat ng income ni
Marco ay dumadaan kay Belinda pero ngayon lang nila napag kaabalahang
i-backtrack ang mga expenses ni Marco."

"K-kailan mo nalaman?"

"This afternoon, bago ako magpunta sa boarding house mo. By noway malamang
nagkakagulo na ulit ang mag-asawa."

Napasapo siya sa ulo sa problemang dinala niya sa pamilya ni Marco. Her father is
old, Belinda has a heart problem,and Bea has depression. Hindi niya mapapatawad
kapag may nangyari isa man sa pamilya ng ama.

"What puzzled me was that one night that you came to me for a half a million. I
know Marco won't be able to widthraw such amount nang hindi malalaman ni Benilda.
But I want to know why you needed that money then?"

"Ayokong pagusapan, Zandro. Malaki na ang gulong ginawa ko sa pamilya ni Marco,

hindi kita gustong idamay."
"Damn, Danica! Do I have to wreck your neck to tell me the truth?" Tumayo ito at
nakapamewang na tumayo sa may pinto. Puno ng galit ang mukha nito at tumataas baba
ang dibdib nito sa pagpigil ng galit. She decided to tell him half of the truth.

"My mother was hit by a car, kailangan niyang maoperahan kung hindi ay hindi
maisasalba ang mga paa niya. lniwan na lang siya basta ng nakabangga sa kalsada."
Lumambot ang mukha nito at lumapit muli sa kanya. ltinayo siya mula sa upuan at
niyakap.

"I'm sorry, I lost my temper." Kumalas siya sa

pagkakayakap nito pagkatapos. "How is she?"

"Okay na. Your money saved her life, hindi pa kita napapasalamatan."
"You don't need to. I can't imagine what you've been through, at ipinagpapasalamat
kong sa akin ka dinaIa ng pagkakataon. But that was two years ago sweetheart.
Dalawang taon ka nang nasa kolehiyo noon, dalawang taon ka ng pinag aaral ni
Marco."
"So?"

"You were a virgin, hindi ko nakakalimutan iyon." Pinamulahan siya ng mukha at

pilit umiwas ngunit ibinalik siya ni Zandro sa kinatatayuan niya. "You didn't even
know how to kiss." He grinned, a playful smile showed on his face.

"Huwag mo nang ipaalala sa akin 'yon Zandro." Pilit niyang iniwas ang tingin sa
mukha nito.
"I can't believe Marco didn't kiss you, didn't take

you to bed." Gusto niyang manghilakbot sa mga sinasabi nito. If he only knew.
"While I tasted you, took all of you..." lnilapit nito ang mukha sa kanya at
ramdam niya ang init ng hininga nito. Kahit siya'y umiinit ang pakiramdam sa
pagkakadikit ng kanilang mga katawan. "Your mouth still breaths alcohol sweetheart
and I'm getting intoxicated right now."

He claimed his lips with tenderness and she responded quickly. Nakalimutan niya
agad ang mga agam agam na kanina'y gumugulo sa kanya. ltinaas niya ang mga kamay
sa leeg ni Zandro at binuhat naman siya nito papasok ng silid at inihiga sa kama.
Muli siyang hinalikan at unti unti nang naglalakbay ang mga kamay

nito pababa sa dibdib niya. Nang pumasok ang kamay

nito sa loob ng blouse niya'y napahigit siya ng hininga. She hadn't forgetten the
feeling of intimacy with this man, but now feels like the first time after a long
time.

Bumaba ang mga halik nito sa leeg niya habang patuloy na hinuhubog ng mga kamay ang
dibdib niya. ltinaas nito ang damit niya para hubarin at muling bumaba para hagkan
ang dibdib niya. His lips claimed one breast and massage the other, pumikit siya sa
sensayong dulot niyon. Muling naglandas ang isang kamay nito sa iba pang bahagi ng
kanyang katawan, grabbed and unbuttoned her jeans. Kung paano nito nahubad ng hindi
tumitigil sa paghalik sa dibdib niya ay hindi niya alam. The room was cold but he
covered her body with his. Nang damhin nito ang pagkakababae niya'y natilihan siya.
Then he stroked his hands and heat flowed over her body. Huminto ito sa paghalik sa
dibdib niya at umangat sa mukha niya. He stare at her while he slided his hand
inside her underwear. Pumikit siya para itago ang hiyang nararamdaman. He played
his fingers inside, torturing her with sensation that she can't explain. Alam
niyang nakatingin pa rin ito sa mukha niya para tignan kung paano siya nilulukob ng
pagnanasa.
"Moan louder sweetheart.. say only my name.." He kissed her on her earlobe that she
felt the
ecstasy.

"Zandro..."

Bumilis ang paglaro ng kamay nito sa pagitan ng hita niya at naliliyo siya. Bigla
itong tumigil at mabilis na naghubad ng pang itaas at pantalon, leaving his briefs
on. Pagkatapos ay agad ding umibabaw sa kanya at muli siyang hinalikan.

Naglakabay ang kamay niya sa dibdib nito, nilaro

ang mumunting buhok doon. He kissed her hard and his

hand moved again the inner of her thighs. She parted her legs, giving him full
access. Bumaba nman ang halik nito hanggang tumigil doon, muli siyang nilukob ng
pinaghalong hiya at sensasyon.

Umangat muli ang mukha nito para muli siyang hagkan sa labi. He held her hand and
guided her to touch his maleness. He was hot and hard. She slided her hand and
played a little while, he groaned in satisfaction.

"You're making me crazy, sweetheart.." ltinaas na nito ang mga kamay niya at
pinagparte ang mga hita. He positioned himself and kissed her hard. He entwined
their fingers as he started to enter, in a slow motion, until she took him whole.

"You're still tight. I can't believe no man had ever touched you sweetheart," halos
pabulong nitong sabi.
"Get off me, Zandro, lagi mona lang bang susukatin ang pagkatao ko?" pagalit
niyang wika.
"I didn't mean to offend you my love. You don't know how that means to me."

Nang akma niyang itutulak ito'y muli siya nitong hinalikan at ang kamay ay humaplos
sa dibdib niya. Sensation consumed her again when he started to thrust, slow at
the start until he moved faster. And faster. Hindi niya alam kung saan ipipilig
ang ulo hanggang sa tila kakapusin na siya ng hininga. Nakipagsabayan siya
sa galaw nito hanggang sa maabot nita ang dako pa roon.
"Remind me to lock the doors later, sweetheart, natatakot akong paggising ko'y
wala ka na ulit," wika nito bago ibinagsak ang sarili sa kama.
"Na para namang may takas pa kong lumabas

ngayon,Zandro," pagalit nitong wika saka ibinalot ang

puting kumot sa katawan. Tumawa ito ng malakas. "We're even,sweetheart. You didn't
know how you
made my knees weak." Niyakap siya ni Zandro at

isinuksok ang ulo sa buhok niya.

Yours Since Yesterday

Jennifer Bernard

Once they were best friends. Now they're from two different worlds. Zoe
Bellini's...

Chapter 18

Maagang gumising si Danica para maghanda ng makakain. Walang taman ang ref at naka-
off pa ito. Bumalik siya sa silid para kunin ang wallet, alas sais na ng umaga at
mamay maya 'y aalis nasi Zandro para pumasok sa ospitalsa Quezon City. She should
at least prepare breakfast for them.

Bumaba siya sa building ng condo at

naglakad-lakad, halos lahat ng kainan doon ay bukas na. Pinili niya ang isang
chinese cuisine at umorder. Pagkatapos ng bente minutes ay paakyat na siya data ang
pagkain.

Tulog pa rin si Zandro pagbalik niya sa silid. Sumandalsiya sa hamba ng pinto at

pinagmasdan ang malapad na likod nito dahilnakadapa itong natutulog. Broad
shoulders, toned muscles, whiskers, deep-set brown eyes; ngayon lang niya
napagmasdan ang lahat ng katangiang pisikalnito. Her heart overflowed with
love just by staring at him, na hindi niya magagawa kung gising ito. His
personality is even more attractive: domineering, arrogant, but tender and sweet at
the
same time. Hindi nakapagtatakang nagiging sunod-sunuran sya sa mga desisyon nito
para sa kanilang dalawa.

Gumalaw ito sa pagkakahiga kaya bigla siyang tumalikod para pumunta sa komedor.
lnilagay sa plato ang pinamiling pagkain at nagtimpla ng kape.
lnihahanda niya na ang mesa ng biglang yumakap si Zandro mula sa likod niya,
planting soft kisses on her earlobe.

"I know you were staring at me a while ago, bakit

hindi mona lang ako tinabihan? " bulong nito ng may pilyong mga ngiti.

"lniisip ko kung gigisingin na ba kita o hahayaan pa kitang matulog."

"Liar..." Gumapang ang kamay nito patungo sa

dibdib niya at agad nanulay ang init sa katawan niya. "Akala ko'y wala ka ulit
paggising ko. I miss you already."

"Wala pang halos dalawang oras, Zandro." Ang tinutukoy niya'y ang pagtatalik nila
kani kanina lang. He took her again at dawn, and she was still sore until now.

"Yet, I can't get enough of you."

"Malayo angSt. Luke's dito, you should leave early." Kumalas siya sa yakap nito at
inabot ang ginawa niyang kape para sa kanilang dalawa.

"Anong plano mo ngayong araw?"

"Mag-gogrocery lang siguro, at maghahanap ng trabaho."

"Dadaan ako sa bahay mamaya para kumuha ng gamit so I will be late."

"Pwede mo bang makumusta si Marco?" Tumaas ito ng tingin at tinitigan siya.

Pagkatapos ay ibinalik sa pagkain ang atensyon.
"Can you just forget him?"

"I'm not seeing him anymore, Zandro. Gusto ko lang malaman kung okay siya."
"Okay."

Dumaan muna si Zandro sa mansyon para doon magbihis. Nasa komedor si Ezekeil at
Hannah pagdating

"Sa condo ko na rin ba ikaw natulog?" "Yes. Kukuha lang ako ng ibang gamit.''

"What are your plans for her? Don't tell me you'll

just live together? Trenta kana, Zandro, why don't you consider being married kung
magkasama na rin naman kayo sa iisang bubong? Give her a ring if she deserves
�It.II

Hindi siya sumagot. Obviously, he wanted Danica to

be in his life forever. Tila ito may gayumang dala at hindi na nawala sa sistema
niya mula pa noong una nya itong nakasama. Two years did nothing to forget her.
Pero ang puso nito ay nakapako pa kay Marco that he can't compete. And he hated
himself for falling in love with another man's mistress.
"Bakit hindi mo siya dalhin sa anibersaryo ng

Albano Corp.?" suhestyon naman ni Hannah.

"I can't. The Solivans will be there, you know how they wanted me to marry Bea."

"Saan mo ba nakilala ang babaeng ibinahay mo Zandro? Can we meet her?" tanong pa
rin ni Ezekeil. Tumalikod na siya para tapusin ang pag-uusap tungkol kay Danica.
"I'll tell you soon," sagot niya habang paakyat ng hagdan.

Nagdala lang siya ng pang isang linggong gamit dahil malapit lang naman ang condo
ni Ezekeil sa mansyon. Alas otso na nang makaalis siya sa bahay ng mga magulang.

Pagdating niya sa ospitalay pinuntahan muna niya ang opisina ni Marco at naabutan
ito doon pati nasi Bea. Ito muna ang tumayong sekretarya ng ama na
ipinagtaka niya. At dahil kaibigan na halos Iahat ni

Danica ang mga pasyente doon ay hinahanap ng mga ito ang dalaga na !along
ikinagagalit ni Bea.

Pumasok siya sa opisina ni Marco at hinintay niyang

matapos ang pakikipagusap nito sa isang pasyente.

Napansin nito ang kalungkutan sa mukha at paminsan minsang pagkahapo.

"Are you okay? ' Tumango naman ito at tumanaw sa bintana habang wala pang pumapasok
na susunod na pasyente.
"How's Belinda?"

"She's okay now, but Bea's inconsolable."

"She looks fine." Paminsan minsan itong naiirita sa ibang pasyente pero ganoon na
ito dati pa. Kung paano ito napapayag na magtrabaho sa ama ngayon ay hindi niya
alam.
"What's your plan with Bea Zandro? Kaya siya pumayag na pumalit sa pwesto ni Danica
ay para mapalapit sayo."

So there's your answer; wika niya sa sarili.

"I've got a lot of things on my mind right now. You should rest early, you don't
look well."

"Kung maaari sana'y kumustahin mo si Danica, Zandro, I want to make sure she's
fine." Naningkit ang mga mata niya sa pakiusap nito.
"You're not giving up on her do you?"

"She's a fine woman, I am proud of what she'd become." Hindi nito lantarang sinagot
ang tanong niya.

"Take good care of your wife and daughter, Marco, kalimutan mona si Danica."
Lumabas siya sa silid nito para putulin na ang anumang pakikibalita nito kay
Danica.

"Let's go out for dinner, Zandro, I made a reservation at Aberdeen Court."

"May lakad ako mamayang hapon Bea. Some other time."

"Nasabi ko na kay Mommy na pupunta ka. I just

want to take her out for a dinner. You know, after all this mess that Danica did to
my family."

"Okay, pero hindi rin ako magtatagal.

Kukumustahin ko lang si Tita Belinda." lsang malapad na ngiti ang pinakawalan nito
sa kanya. She knows he can't say no to her mother. Belinda is her mother's
bestfriend during college. Dahilan para ipagkasundo silang dalawa ni Bea ngayon, na
tinututulan ng puso't isip niya.

Pagdating ng tanghali ay sumabay pang mag lunch si Bea sa kanya. Panay ang lapit
nito sa katawan at hagod sa kanyang likod. He hated it but he had to be polite.

Pagdating ng hapon ay maaga siyang pumunta sa Aberdeen Court kung saan ang dinner
na sinasabi ni Bea. Belinda was there already but Bea's nowhere in sight. Kahit si
Marco ay wala doon.
"Hi, Tita!" Humalik siya sa pisngi nito at ito'y ganun din sa kanya. "Kanina ka
pa?''
"I just arrived, lho. How are you?"

"I'm fine. I heard about what happened."

"Yeah, I can't believe Marco will do that to me. Pero hindi ko siya masisisi kung
palay ang lumalapit sa manok. You know how girls are today."

Hindi niya sinalungat iyon dahil mali naman talaga ang pakikipag relasyon ni Danica
kay Marco. But hearing bad things about Danica from other people also hurts
him.

"Okay na kayo ni Uncle? I saw him this morning, he

looked unwell."

"Dahil sa babaeng iyon, lho. Sinira niya ang magandang samahan naming mag-asawa.
But anyway, let's talk about you and Bea. Gusto ng Mama mona

i-announce ang engagement nyo sa anibersaryo ng

Albano Corp."

"Let's not rush things, Tita, I still have other plans. It's better if Bea would
concentrate on other things first."

"Meaning, wala pa rin kayong balak magpakasal?" "I guess so. Wala pa sa isip ko ang
pag-aasawa." Nakita niyang nagbago ang mood nito sa lantaran
niyang pagtanggi kay Bea kaya iniba niya na nag usapan.
Makalipas ang isang oras ay wala pa rin ang anak nito. liang beses niyang tinawagan
si Bea sa telepono at lagging sinasabing parating na.

lnabot pang alas otso y media bago ito nakarating, at nang magtangka siyang
magpaalam ay pinakiusapan naman siya ni Belinda. Wala siyang nagawa kundi tapusin
ang dinner na inabot pa ng dalawang oras.

Chapter 19

Alas dose na 'y wala pa si Zandro kaya pumasok na siya sa silid para matulog. Pero
hindi pa rin siya dalawin ng antok. Gusto niyang malaman ang kalagayan ng ama kaya
hindi siya mapakali kanina pa.

Umaga siya nag grocery at nakapagluto na siya ng hapunan. Pero dahil sa mga
aalalahanin ay hindi rin siya gaanong nakakain. Napagka abalahan niyang halungkatin
ang facebook niya matapos ang ilang panahon na naging abala siya sa trabaho.
Sinubukan din niyang hanapin kung may facebook account si Zandro. Wala siyang
nakitang official account nito pero nagulat siya sa mga larawang tumambad sa
kanya. He poses for a magazine, and endorsed some men products. Narinig nya na ito
dati kay Brandon noong una silang nagkita sa club. Nakita rin niya ang ibang
kapatid nito na paminsan minsan ding suma-sideline sa modeling. But when she digs
deeper, she found out that Zandro's family owned an airline company and some
famous hotels in the country.

Kabi-kabila ang mga babaeng nauugnay dito kasama nasi Bea ayun na rin sa mga
larawang tumambad sa kanya. At kung gusto ng mga pamilya nito na sila ang
magkatuluyan ay hindi malayong
mangyaring mananatili na lang siyang kept woman. A

secret affair.

Narinig niya ang pagbukas at pagsara ng pinto kaya nagkunyari na siyang tulog.
Makalipas ang ilang minuto ay pumasok na ito ng silid at tumabi sa kanya sa kama.
Sinamyo nito ang buhok niya saka niyakap. llang sandali

pa'y narinig niya na ang mahinang paghilik nito.

Nagpasya na rin siyang matulog habang yakap siya ng binata.

Naramdaman niyang may humahalik sa leeg niya at naglalakbay na kamay sa katawan
niya. Alas kwatro pa lang ng umaga nang matanaw niya ang nakasabit na digital clock
sa dingding. Zandro wants to make love to her so she turned around and meet his
face. Nauwi sa mga labi niya ang mga halik nito at kinubabawan siya nito ng
tuluyan. Nakipagpaligsahan siya sa paghalik at pagdama sa binata. Wala na ang
inhibisyon at
pag-aalinlangan. She surrended herself completely. "Ang sabi mo'y mali-late ka lang
ng uwi, inumaga
ka na." Wika niya dito makalipas ang maiinit na sandali.

Nakaunan siya sa braso ng binata ay nakayakap ito sa bewang niya.

"Yeah, sobrang traffic sa EDSA." Sagot nito. "So, how's Marco?"

"He's fine. Si Bea ang pansamantalang pumalit sayo."

Nanibugho siya sa kaalamang si Bea ang !aging kasama ng binata ngayon sa ospital.
"Let's not talk about them from now on. Anong pinagka abalahan mo maghapon? I
didn't get your number kaya di kita matawagan." May himig galit na wika nito.

"Nag grocery lang ako at nagluto. Mamaya pa lang ako maghahanap ng trabaho."
"Maaga akong aalis, matulog ka ulit." Kumalas ito sa pagkakayakap sa kanya at
bumangon. Kinuha nito ang twalya sa rack at nagtungo sa shower. Bumangon naman siya
para maghanda ng almusal. Five thirty pa lang ng umaga.

Pagkatapos niyang magluto ay umupo siya sa sofa

at nanood ng balita sa umaga habang hinihintay lumabas ng silid si Zandro. Sa

center table ay nahagip ng mata niya ang telepono nito. sa kyuryusidad ay kinuha
niya ito at binasa ang mensaheng hindi pa nabubukaan ng binata.
'Thanks for staying at dinner tonight, see you again tomorrow. Meet me at
Pancake House at seven thirty."

Mula kay Bea ang mensahe. Nakita rin niya ang ilang beses na tawag mismo ni Zandro
sa dalaga. Naninikip ang dibdib niya sa selos. Zandro never mentioned that he was
with Bea last night. But she didn't have the right to question him dahil hindi
naman malinaw kung ano ang relasyon nilang dalawa.

ltinuon niya ang atensyon sa tv pero wala doon ang isip niya kundi ang kaisipang
magkasama ang dalawa kagabi. Hanggang alas singko lang ang schedule nito sa
ospital, minsan ay mas maaga pa, pero inabot ito ng ala una pag-uwi. And knowing
Bea's obsession with Zandro, hindi malayong may nangyayari sa dalawa.

"What's wrong?" Hindi napigilan ni Zandro ang mainis nang makitang tila paiyak
si Danica gayung nanonood lang naman ito ng tv. "Were you thinking about Marco
again? I told you he's fine."

"Kumain kana, baka ma-late ka matraffic sa EDSA." Tumayo ito at nagtungo sa mesa.
Naglagay ng kanin at ulam sa dalawang pinggan. Tahimik lang silang kumain.
Si Zandro ay nagtaka sa biglaang pagbago ng mood ni Danica. Hanggang sa makaalis
siya sa condo ay kumibo dili ito kaya't nawala na rin siya sa mood. Humalik lang
siya sa pisngi nito bago umalis. Pagdating sa ospital at binisita agad niya ang mga
pasyente para maibaling sa iba ang atensyon at tuluyang mawala ang
inis. Alas otso nang tumawag si Bea sa telepono na agad

niyang sinagot.

"I've been waiting for thirty minutes, Zandro, where are you?"

"Maaga akong nag rounds, mamaya pa ako aakyat sa opisina. Why?"

"Didn't you receive my text?" "What text?"
"Never mind." lbinaba na nito ang telepono dahil sa inis sa kanya na hindi niya
alam kung bakit. Binuksan niya ang mga messages at naroon ang mensahe nito na hindi
niya na pinagka abalahang buksan kagabi. Pero bukas na ito ngayon.
Pumasok sa isip niya ang naluluhang mukha ni Danica kanina habang nanonood ng tv.
Ang telepono niya'y nasa center table. Could it be that she read the message and
that made her gloomy this morning?
He made love to her before they got off the bed and she was very responsive. Wala
sa anyo nito ang lungkot. She even made an early breakfast. Pero paglabas nya ng
silid galing sa pagligo ay nag-iba ang mood nito. Hindi
rin ito gaanong nagsasalita kung hindi lang matatanong

kaninang kumakain sila.

He cursed himself. Hindi niya binanggit na magkasama sila kagabi ni Bea. The worst
was he thought that it was about Marco kaya ito malungkot kanina. Sa inis niya 'y
nakalimutan niyang kuhanin ang bagong cellphone number nito.

May limang pasyente lang siya sa araw na ito. Nagpasya siyang huwag na lang umakyat
sa opisina ni Marco para makaiwas kay Bea.

Sa condo ay nagligpit sa kusina si Danica pagkaalis ni Zandro. Gusto niyang umalis

ng maaga para

maghanap ng trabaho. Kanina'y may dalawa siyang

nakitang hiring na malapit lang sa condo, halos walking distance lang. Agad siyang
nagbihis ng business attire at kinuha ang dalawang resume na dati pa niyang ginawa.
Plano nya dati pa ang mag apply sa iba kung hindi siya palaring maging management
trainee sa kumpanya ni Johnson, which she doubt dahilito ang nag recommend sa
kanya. Pero dahil dadaan pa rin sya sa regular
process ng hiring sa food chain ay naghanda pa rin siya ng plan B niya. Hindi pa
nakasulat doon ang pagtatrabaho niya sa ospital at mas gusto niyang huwag na lang
isama.

Nagpasa sya ng application sa isang food chain doon. Papunta pa lang siya sa isa pa
nang tumawag si Johnson.

"Akala ko'y babalik ka nasa store. Kailangan ko pa rin ng management trainee, Dani.
Baka naman pwedeng bumalik ka na."

"I'm actually jobless right now, Johns, pero malayo na ang area ko."

"Why? Wala ka nasa Quezon City?" "Sa Paranaque na ako ngayon."

"Then you can work in Pasay Branch." Sushestyon

nito. "I just need you back, I miss you."

Napangiti siya sa sinabi nito. More than anything else, Johnson is her good friend.
Walang dahilan para iwasan niya ito.

"Sige, mas malapit lang naman ang Pasay dito." Tila pagpayag niya.
"Let's meet there, andyan ako by two o'clock."

Chapter 20

Nalibang siyang kasama ni Johnson at namiss niya ang company nito. Pagkatapos
niyang magpasa ng resume sa branch nito sa Pasay ay nagyaya itong mag coffee.
Dadaan pa sa maraming proseso ang application niya dahil hindi na simpleng crew ang
posisyong inaplayan niya.

"Bakit biglaan yata ang paglipat mo?" Tanong nito sa kanya na hindi niya alam
kung paano sasagutin.

"It's complicated, huwag na lang nating pag-usapan. How are you and Samantha?"
"Okay lang. We're into getting-to-know-each-other pa lang naman. She's not like
you."
"What do you mean? Unfair naman yata na ikumpara mo siya sa akin."
"I can't help it. Siguro masyado pang maaga para sa aming dalawa."

"Matanda kana, Johnson, mag-asawa kana please lang." Biro niya

"E ikaw eh, kung sana sinagot mona ko kahit sa susunod na bwan magpapakasal tayo."
Nagkatawanan sila sa sinabi nito. Ganoon naman silang magbiruan dati pa at
hindi niya binibigyan ng kahulugan.

Naglibot pa sila sa mall kaya't alas singko na sila naghiwalay. Hindi na siya
pumayag na magpahatid sa binata dahil ayaw niyang malaman nito kung saan siya
nakatira. lbinigay na lang niya ang bagong number dito para sa update ng
application niya. lsang high-end condo ang pinagdalhan sa kanya ni Zandro at

magtataka ito kung bakit siya doon umuuwi ngayon.

Ang nasa resume niya'y ang address pa rin sa boarding house.

At dahilmatrapik ay inabot pa siya ng isang oras bago nakarating sa condo. Maaga pa

naman at makakapagluto pa siya bago dumating si Zandro kung sakaling dumating ito
ng maaga. Which she doubted dahilmalamang si Bea nanaman ang kasama nito. Muting
gumuhit ang sakit sa dibdib niya ngunit agad niyang inignora. Dapat na siyang
masanay na ganoon ang buhay ng isang tulad niya.
lnilabas niya ang susi sa bag paglabas niya ng elevator, nasa pinto naman siya ng
condo nang tumawag si Johnson.

"Kanina pa ako tumatawag, what took you so long?"

"Matraffic na pabalik ko, pero nakauwi na ako ngayon. Update me kung deny or
approve pala alam kong maghanap ng ibang trabaho." Wika niya.

"As if naman ma dedeny ka pa, Dani, ipapasara ko ang branch na yun kung hindi ka
tinanggap." Napangiti siya sa sinabi nito saka nagpaalam nasa kausap. lnilapag niya
ang bag sa sofa at sinindihan ang ilaw.

"So, you were with someone." Napapitlag pa siya nang magsalita si Zandro mula sa
komedor. Madilim ang parteng iyon ng bahay dahil halos pagabi na.

"Si Johnson yun, nag apply ako sa branch niya sa

Pasay. Maaga ka yata? Wala kang dinner sa Iabas?" "Wala na bang ibang kumpanya sa
Pilipinas at sa
kanya mo pa rin gustong magtrabaho?" Hindi nito

pinansin ang mga tanong niya.

"Well, nagpasa ako sa isang kumpanya na malapit dito. Then he called me if I'm
still available to work in

QC Branch. Since malayo, nirecommend nya ako sa

Pasay Branch. Mas komportable ako sa mga fastfood chain dahil kabisado ko na ang
trabaho, at matagalko nang kaibigan si Johnson. May kailangan ka pa bang malaman?"
Sarkastikong wika niya. Umahon ang inis sa kanya dahil sa pakikipag dinner
nito kagabi kay Bea pero heto't siya pa ang ini interrogate.

Naghubad siya ng sapatos at blazer saka tumuloy sa silid. Sumunod si Zandro at

sumandal sa hamba ng pinto habang siya 'y nagpapalit ng damit.

"Aabot ba ng alas sais ang pagpasa ng application?" She rolled her eyes in
irritation. Nagtungo siya sa
komedor para maghanap ng maluluto. Nahagip ng mata

niya ang bungkos ng bulaklak sa dining table pero hindi

. . .
n1ya pmansm.

"Nag-coffee kami pagkatapos at nagkwentuhan." "Did you enjoy her company?"

"Yes."

Isang tanong isang sagot lang ang ginawa niya. Naglabas siya ng chicken breast sa
freezer at nilagyan ng tubig dahil matigas pa dahil sa yelo.
"Don't bother to cook, sa labas tayo kakain."

"I'd rather eat homecooked food. Bakit hindi si Bea ang niyaya mong mag dinner?"
Nakita niya ang pagngiti nito at kinuha ang bulaklak sa mesa at iniabot sa kanya.
Sumandal siya sa kitchen counter habang nasa harap niya ang binata da ta ang
bungkos ng bulaklak. lnangat nito ang baba niya at titigan sa mata.
"Para saan yan?"

"For a lovely lady who woke up early just to make breakfast for me."

"I also made dinner last night."

"I know. I'm sorry I didn't tell you. Ayoko na lang na pag awayan natin yun."
"So if I went out to dinner with someone else mas mabuting huwag na lang sabihin
sa'yo?"
"That's not what I mean."

"I know what you mean, Zandro. Wala akong karapatang magtanong sa mga affairs mo,
I'm just one of them."

"Stop it, Dani, I said I'm sorry."

Tumalikod sya rito para itago ang namumuong luha ngunit iniharap siya nito kaagad
at siniii siya ng mapusok na halik. At dahil tuluyang tumulo ang luha niya'y
nalasahan ito ng binata. Tumigilito sa paghalik
at pinunasan ang pisngi niya.

"Alas tres pa ako nandito, I avoided Bea the whole day. Tatawagan sana kita hindi
mo naman binigay yung number mo. Buti pa ang Johnson na yun natatawagan
ka."

"lkaw pa talaga ang nagtatampo ha," Muli siyang

tumalikod at hinarap ang manok na nakababad sa tubig. Yumakap ito sa likod niya.

"Magbihis kana lang ulit, sa labas tayo kakain. Ayokong mapagod ka."

"Baka ayaw mo lang ng luto ko?"

"lkaw nga kinakain ko luto mo pa kaya." Wika nitong may pilyong ngiti at
pinamulahan siya ng mukha. Hinapit siyang muli nito pero pilit siyang kumawala.
"Magbibihis na ko." Natatawang sabi niya at tinungo ang silid.
lsang beige sunday dress ang sinuot niya na halos hindi pa umabot sa tuhod,
exposing her slender legs.

Naglagay ng kaunting makeup at inilugay lang ang

buhok.

"Lovely." Papuri ni Zandro nang lumabas siya ng

silid.
"Bea's lovelier."

"There's no point to compare, sweetheart. Inside

and out you're beautiful, she doesn't even come close."

"Binobola mo nanaman ako." Pairap niyang sabi pero nakangiti. Hindi niya
magawang magalit ng matagal kay Zandro lalo kung puro papuri ang sinasabi
nito.

Naglakad lakad sila sa mall na malapit sa condo at

sa buong oras na iyon ay hawak nito ang kamay niya.

Yours Since Yesterday

Jennifer Bernard

Once they were best friends. Now they're from two different worlds. Zoe
Bellini's...

Chapter 21

"lniiwasan mo ba ako, Zandro? ' Bungad ni Bea sa kanya nang magkita sila sa parking
area ng ospital. Seven thirty pa lang ng umaga at masyadong maaga para sa ganitong
diskusyon.
"I am a busy person, Bea, and honestly we are not dating. You can date someone
else." Mahinahon niyang sabi. Hindi niya gustong gumawa ng eksena ang dalaga sa
ospital, na hindi malayong mangyari dahil kilala niya
ito.

"Oh, yeah? Si Auntie Armida ang mismong

kumausap kay Mommy sa engagement natin, you know that."

Alam niya iyon. Gustong gusto na ng Mama niyang mag-asawa na siya tulad ng dalawa
pa niyang kapatid na masaya ngayon sa kani kanilang mga asawa. Para
daw matigil na ang kabi kabilang pakikipag relasyon nya na hindi naman nagtatagal.
"Don't worry about it, I will talk to my mother tonight." Lumakad na siya papasok
ng building para matapos na ang pakikipagusap dito.

Umakyat muna sya sa opisina ni Marco ay nadatnan itong nakatanaw sa bintana. Wala
pang alas otso kaya 't hindi pa ito tumatanggap ng pasyente.

"May balita ka ba kay, Danica?" Bungad nito sa kanya. Umiwas siya ng tingin.

"Kalimutan mona si Danica, I think she's moving on now. How's Auntie Belinda?"

"She's fine." Tamad itong umupo sa swivel chair

nito. lnilapit niya ang mga concerns ng mga pasyente

para hindi na ito muling mang ungkat ng anumang tungkol kay Danica. Wala pang
bente minutes ay
lumabas na siya ng silid nito.

Nang mapagmasdan niya si Bea sa table nito'y nakita niya ang kwintas na bigay ni
Marco kay Danica.

"That necklace looks familiar." Hindi niya lantarang sinabi na kay Danica iyon.
"Well, nakita ko ito sa drawer. I know this is

Danica's but since my father gave it to him, technically it should be returned to

us."

"Danica can afford to buy her own jewelry, Bea." "Of course. Pero kasama sa mga
unwanted
expenses ni Daddy ang isang kwintas na nagkakahalaga

ng singkwenta mil. At dahil ang pangalan ng kahon nito at ang nasa credit card ni
Daddy ay pareho, I guess this is it."

Napabuntung hininga siya. Nakikita niyang hinuhubad ni Danica iyon bago lumabas
ng opisina. She must have forgotten to bring it with her. And he was glad that she
did.

"I should go." Wika niya kag Bea at tinungo ang pinto.
"We're having a dinner with your mother on Saturday night, Zandro. I think you
should come." Matamis nitong ngiti sa kanya. Hindi siya sumagot at tuloy tuloy na
lumabas ng pinto.
Pagkatapos ng rounds niya ng alas tres ay dumaan siya sa isangjewelry store. lsang
Tiffany necklace with turquiose pendant ang binili niya na doble ang halaga sa
binili ni Marco. Excited siyang umuwi para ipakita iyon
sa dalaga.

"This is expensive, Zandro, alam mo namang ayoko

ng tumanggap ng anupaman dahil hindi ko naman

kailangan." lbinalik nito sa kanya ang kahon na ikinainis

.
n1ya.

"Can you just appreciate it? Mas madali bang

tanggapin kung galing kay Marco? This isn't the first time you rejected my gift,
Danica." Kinuha niya ang kahon at pabagsak na inilapag na lang sa estante. Sa inis
niya'y gusto niyang mag walk out. Kinuha niya ang mga maruming damit saka
inilagay sa paper bag para malabhan ng katulong. "lhahatid ko muna ito sa bahay."

sa daan ay naiinis pa rin siya. Pagdating niya sa mansyon ay agad naman siyang
sinalubong ng ina.

"Ano itong nabalitaan ko kay Ezekeil na may inuwi kang babae sa condo niya?"

"Just a friend, Ma." Humalik siya sa pisngi ng ina saka inabot sa katulong ang mga
labahin.
"You never run out of 'friends' Zandro. Kailan ka ba mag seseryoso? Bea is waiting,
I'm sure you can be a great couple."

"lsa yan sa ipinunta ko dito. Will you stop setting me up with her? I am not
interested with Bea. Sa ginagawa nyo'y lalo lang siyang umaasa sa wala."

"But I want her to be your wife kesa naman sa kung sinu-sinong babae dyan. Tulad
niyan, pumayag na sumama sa'yo sa condo gayong ang sabi mo'y magkaibigan lang
kayo."
"Special friend 'Ma." He winked at her mother.

"I don't like her. May dinner tayo sa Manila Penn sa sabado at naroon si Bea at
Belinda. Nalaman ko kay Belinda na may tampuhan silang mag-asawa. I can't believe
Marco would cheat on her."

Napabuntung hininga siya sa narinig sa ina. Hindi nito kailangang malaman nasi
Danica ang babaeng

tinutukoy nito, kung hindi ay ipipilit nitong lalo na

pakasalan niya si Bea.

"I should go now, Ma, hinatid ko lang ang mga damit ko."
"You will be there on Saturday, Zandro, mapapahiya ako sa mga Solivan!" Pahabol
nito sa kanya habang nagmamaniobra siya ng sasakyan.

"I can't, Ma, I have a date that night." Ngumiti siya at nagpaalam bago tuluyang
makalabas ng gate ng mansyon.

Sa condo ay nakaupo sa eggchair si Danica sa may balkonahe at tinatanaw ang

papalubog ng araw. Alas singko umalis ang binata pauwi sa bahay ng mga magulang
dahil sa inis sa kanya. Pero talagang hindi niya kayang tanggapin ang anumang
ibibigay nito lalo kung malaki ang katumbas na halaga. She's living with
him because he wanted to be with him, not the material

things that he would give her. Mayaman si Zandro at hindi naman nakapagtatakang
mamahalin ang mga ireregalo nito. He is a generous lover. Pero ayaw niyang
pagkatapos ng lahat ng ito'y aakusahan siya ng pamilya nito na isa siyang gold-
digger, o materialistic.

"Malamig na dito sa labas." Masuyo
ito kaagad.
"lsa sa mga dahilan kaya iniwan ko
hindi pera ang habol ko kay Marco.
gifts?"
"No." Lumapit ito sa barandilya ng
Marco and I have in common when it
nitong wika. Hindi niya namalayang nakabalik na
ang kwintas na iyon sa opisina ay para ipakitang
Did I make an impression that I want expensive
balkonahe at ipinatong ang mga kamay. "But maybe
comes to you. We want to give you the best."

"But the best doesn't have to be expensive.

Ayokong mabahiran ang pagsama ko sayo na pera lang

ang habol ko."

Lumapit ito sa kanya at hinila kamay niya para tumayo rin sa may barandilya. "I
know. Pero mahirap magpanggap na kuripot, sweetheart. Kung sa mga kaibigan ko lang
nagagawa kong magregalo ng mamahaling alahas, bakit hindi sa taong nagpapasaya sa
akin?"

"Nagreregalo ka sa mga kaibigan mo ng alahas?" Naningkit ang mga mata niya. Tumawa
naman ang binata sa naging reaksyon niya.

"Mas napansin mo pa talaga yung sinabi kong nagreregalo ako ng mga alahas kesa sa
ikaw ang nagpapasaya sa akin. But anyway, dati pa yun. Hindi pa tayo magkakilala.
At hwag mong pagselosan yun, wala pa ring tatalo sayo. Kalahating milyon sa isang
gabi at ako pa ang nagturo." Tila napahiya naman siya nang maalala ang una nilang
pagtatalik.

"Ah ganun? lsinasauli ko na nga sayo yung binayad mo, 'di ba?"

"Kahit isoli mo pa, damaged had been done sweetheart, hinahanap hanap ko na."
Niyakap na siya nito at nagsimulang paglandasin ang daliri sa leeg niya,
tracing her collarbone.

"Hindi ba ako ang lugi noon? Hanggang ngayon nagbabayad pa rin ako?" A playful
smile showed on her
lips and Zandro barked a laughter. Masaya siyang naayos kaagad ang tampuhan nilang
dalawa.
Pagpasok nila sa loob ay muting inabot sa kanya ang kwintas.

"Hindi ka ba talaga papaawat?"

"Kung hindi mo isusuot yan, ibibigay ko yan kay

Bea bukas na bukas din." Panakot nito. Alam niyang

pinagseselosan niya si Bea kaya ginamit niya ito para

mapasunod siya.

"That is blackmail!" Kinuha niya ang kahon saka inilabas ang kwintas. lsinuot naman
nito sa kanya.
"Beautiful."

"Thank you. Last mona to Zandro, I don't need material things."

"I am actually thinking of buying you a car." "Zandro!"

"Just kidding. Ang kj mo alam mo ba yun?"

"Ako naman ang pinaka magandang kj sa buong mundo." lsang malutong na halakhak
ang pinakawalan
nito.

"You bet, sweetheart."

Chapter 22

Dalawang araw matapos niyang magpasa ng application sa kumpanya ni Johnson ay

tinawagan siya nito na maaari na siyang magsimula ngayong araw. May agam-agam
naman si Zandro sa pagtatrabaho niya dito.

"Can you just stay in the house? Ayaw mo kasing tanggapin ang perang binibigay
ko sayo. You don't need to work." Wika nito habang nagbibihis papasok sa ospital.
Siya'y alas dyes pa ang pagrereport sa bagong papasukan.
"Zan, nag-usap na tayo tungkol dito."

"I'm jealous of that jerk, you know that. Ayokong may ibang lalaking malapit sayo
bukod sa akin. Nawala nga sa eksena si Marco ang mukong na yun naman ang
pumalit."

"Una, walang dapat pagselosan. Pangalawa, he's not a jerk, kaibigan ko yun."
"Susunduin kita mamaya, and don't say no." "Okay. Pero eight pa ang out ko, I can't
cook for
dinner."

"E di ikaw ang kakainin ko." "Zandro!"

Humalakhak ito na inirapan naman niya. "Andaming makakainan sa ibaba, sweetheart,
siguraduhin mo lang na ako ang laging kasama mo sa

dinner." Humalik na ito sa kanya bago lumabas ng condo. Nagligpit siya sa

kusina at naglinis sa condo bago naghanda para sa pagpasok. Excited siyang
makapagtrabahong muli, mahirap tumambay sa bahay

Chapter 22 2/5

maghapon dahil naiisip lang niya ang mga suliraning tinatakasan. Gustong gusto
niyang magtanong kay Zandro kung kumusta ang ama pero binibigyan nito ng
kahulugan.

Nine thirty ay nasa branch na siya sa Pasay, naroon na rin si Johnson at chine-
check ang sales ng store.

"Finally, you're in my arms again." Biro nito. lpinakilala siya nito sa mga
crew doon na malugod naman siyang winelcome.

"Van po ba yung sinasabi nyong gusto niyong maging girlfriend, Sir?" Pabirong
tanong ng isang kasamahan. "Ang ganda nga po talaga."

"Huwag kayong maniwala dyan. Nasa Quezon City branch ang girlfriend niyan."
Tumawa naman ito at mga kasamahan.

"Honestly, Dani, I'm glad you're back." "Me too, Johns, na-miss ko ang ganitong
environment. Magulo pero masaya."

"You bet, guguluhuhin ko talaga ang buhay mo." Biro nito.

Nalibang na sya sa maghapong pagtatrabaho at hindi niya napagkaabalahang tignan ang

telepono. Breaktime niya ng alas dos saka lang niya na nakita ang
limang miscalls ni Zandro. Agad niya itong tinawagan pero si Bea ang sumagot at
bigla siyang kinabahan kaya naibaba agad ang cellphone. Umahon din ang selos sa
dibdib niya. Bakit hawak ni Bea ang telepono nito?

Muli niyang isinilid ang telepono sa bag at nagmadaling kumain. At dahilsa hindi
maalis na inis sa dibdib ay nawalan siya ng gana. Hanggang sa sunduin siya ni
Zandro ay naroon pa rin ang inis niya.
"You were not answering my calls." Sita nito sa kanya.
"Busy ako sa kitchen, alas dos na ako nagkaroon ng

time." Hindi na ito sumagot, gusto naman niyang

itanong kung bakit hawak ni Bea ang telepono niya. "So how's Bea?" Sa halip ay
itinanong niya. "She's fine." Kaswal lang naman nitong sagot. "Anong oras kayo
magkasama?"
Tinitigan siya nito at umiwas siya ng tingin. "Hindi basi Marco ang kukumustahin
mo?"

"Sabi mo nga he has a wife, bakit ko pa siya kukumustahin?"

"Glad you know." Lalo siyang nainis nang hindi nito sinagot ang tanong niya.
"Bakit nasa kanya ang telepono mo kanina? Where is that 'I avoided her the
whole day' na sinasabi mo?"

Tila nagulat naman ito sa sinabi niya.

"We were at Dr. Reyes' clinic, Marco had a mild attack that time."

"What!?" Umahon ang kaba sa dibdib niya, at awa para sa ama. "Kumusta siya?"

"He's okay. He just needed some rest."

Hindi na siya sumagot bagama't nasa dibdib ang pag-aalala sa ama. lnabot ni Zandro
ang kamay niya at hinawakan ito habang nagda drive. Pinilit naman niyang alisin sa
isip ang kalagayan ng ama para hindi mainis si Zandro. Palinga-linga ito sa kanya
mula nang ibalita nito ang nangyari kay Marco.

"Okay lang ba sayo kung ganito lagi ang oras ng dinner natin?"

"Walang problema sa akin, I can have sandwich while waiting for you. lkaw ang mas
inaalala ko."

"Bukas magluluto ako ng maaga para i-init na lang pagdating natin. Mas mahal pa
tong kinain natin sa

suswelduhin ko." Tumawa si Zandro sa sinabi niya.

"Now you know why I just want you to stay at home."

"Hmmp.. Ayoko nga. Sa bahay lang ako maghapon e di nabaliw naman ako kakaisip na
magkasama kayo ni Bea sa ospital."

"Mmmm.. I like that. Masarap pala kapag

nagseselos ka." Umirap siya dito at pinisil naman nito

. . .
ang p1sng1 n1ya.

"Mas masarap pa sa luto ko?" Muli itong tumawa ng malakas.

"I like your sense of humor, sweetheart. Kung ang ibang babae walang ginawa kundi
magpacute at magpa impress, ikaw natural lang."
"Why do I have this feeling na lagi mong sinusukat ang mga kilos ko? Lagi mo ba
akong kinukumpara sa naging past girlfriends mo?"
"I'm sorry, I didn't mean to. Nabibigyan ko lang ng katwiran kung bakit iba ka sa
karamihan. It was supposed to be a compliment not the other way around."

Nasa kalagitnaan sila ng pagkain ng may lumapit sa kanilang mag-asawa.

"Hey! So, you are the mysterious girl that Zandro was hiding from us." Wika ng
lalaki na pamilyar ang mukha sa kanya. Naalala niyang isa ito sa mga kapatid nito
na nagmomodelo din.
"Hi! I'm Ezekeil, Zandro's handsome brother." lnabot nito ang kamay sa kanya na
agad naman niyang tinanggap at ipinakilala ang sarili. Nakipagkamay din ang asawa
nito na isa ring modele.
"No wonder ibinahay ka agad niya, you're beautiful!" Nagbigay naman ng warming
look si Zando

sa kapatid.

"Bakit hindi mo siya ipakilala kina Mama? I'm sure kapag nakilala nila si Danica,
magbabago ang isip nun na ipakasal ka kay Bea."
"Bakit ba ginagambala niyo ang dinner date namin? Is there any other restaurant
out there?" Nakangiting wika ni Zandro sa mag-asawa at sumenyas na umalis na.
Natatawa namang tumayo si Ezekeilat asawa nito.

"Kung ako sayo isa-shutgun wedding ko na yang si Zandro nang makapag-asawa na."
Kumindat ito sa kanya bago nagpaalam. Ngumiti lang siya sa dalawa.

Pagkaalis nila Ezekeil ay hindi na siya umimik. Hinihintay niyang sagutin ni Zandro
kanina nang tanungin ng kapatid kung bakit hindi siya pinapakilala sa ina nito'y
hindi naman ito sumagot. Kahit paano'y may kirot sa puso niya. Now she has
learned not to expect anything.
"Are you okay?" Nag-aalalang tanong nito sa kanya. lsang tipid na ngiti ang
isinagot niya.

Chapter 23

Parating pa lang siya sa parking area ng ospital ay natanaw niya nasi Bea na
naghihintay sa kotse nito. She was obviously waiting for him. Nang makita siya'y
agad pinatay ang sigarilyong hawak at itinapon sa kung saan. One thing that he
hates is a woman who smokes.
Pagpatay pa lang niya ng makina ay nakita niya nang papalapit si Bea na
nakasimangot. He hated early confrontation but it seemed that he cannot avoid it
now.

Pagbaba niya'y isang sampalang idinapo ng palad nito sa kanya.

"So, you're dating Danica!" Namumula ang mukha nito sa galit. lniwas niya ang
mukha dito ngunit tuloy tuloy itong nagsalita. "Did Dad know about this?"

"I don't know what you're talking about." Chineck niya nga mga lock ng sasakyan
habang nakasunod sa kanya si Bea na galit na galit pa rin.
"Una, ang Daddy ko! Now, it's you! Ganoon ba talaga kalandi ang babaing iyon?"
"Saan mo ba nakuha ang kaisipang iyan?"

lnilabas nito ang cellphone at ipinakita ang larawan ng dinner nila kagabi.
"Ide-deny mo pa ba?''

"First of all, wala tayong relasyon, Bea. I can date whoever I want."

"Fine! Pero hindi ang Danica na yun! She ruined our family, Zandro, in case you
forgot."
"Hindi na sila nagkikita ng Daddy mo. Whatever they had is over."

"Of course! But I'm not finished with her yet!

Pupuntahan ko sya kahit saan siya magtago. I will sue her for having an affair with
my father!"

"You will not do that, Bea.

"Watch me Zandro. You know what? Hindi ba magandang timing ngayon na i-anunsyo ang
engagement natin? That'll be fun!"

"Stop it! Walang engagement na magaganap!" Sa pagkakataong iyon ay nawalan na siya

ng pagtitimpi. But Bea's unstoppable. Tila hindi nito naririnig ang sinasabi niya.

"Auntie Armida will hear about this. I bet you, Zandro, ipapakasal tayo nun sa
lalong madaling panahon."

"Don't do this, Bea, please.."

"See you later my, future husband." Nakanigiti pa nitong wika habang papalayo sa
kanya. Kung ano ang nasa isip nito'y hindi niya alam, pero nangangamba siya para
kay Danica.

He sighed in frustration. Malaking kaguluhan kapag nalaman ng ina niyang isang

mistress ni Marco ang itinatago niya sa bahay ni Ezekeil. Tamasi Bea, mas lalo
nitong mapapadali ang engagement nilang dalawa.

Dahil kailangan niyang makausap si Marco ay napilitan siyang akyatin ang opisina
nito. Sinalubong
siya ng mapang akit na ngiti ni Bea na hindi niya
. .
pmansm.
"Hi, future husband! I wonder where you are hiding Danica. Tumawag ako sa
receptionist ng condo mo pero matagalka na raw hindi umuuwi doon."

"It's not your business anymore, Bea."

"It is babe. We're soon to be engaged right?" "I told you, that willnever happen."

"Dahil kay Danica? Tsk tsk tsk.. I didn't know you

like second hand. Hindi natin alam kung ilang beses siyang nagpagamit kay Daddy."

Gusto niyang salungatin ang sinabi nito ngunit nagpasyang hindi na lang. She won't
hear it anyway. Pero alam niyang malinis na babae si Danica,he was the only one in
her life. Walang ibang nakalapit dito. Except Marco. The image of her holding
Marco's hand one afternoon came to mind. lpinilig niya ang ulo para kalimutan iyon.
They never went into more intimate anyway.

"Ano kaya ang mararamdaman ni Danica kapag nalaman niya ang engagement natin?
Kunsabagay, sanay nga pala siyang maging kept woman." Wika nito na tila kausap na
lang ang sarili. Umalis siya sa harap nito at tinungo ang opisina ni Marco.

Nang makausap niya ang matandang doktor ay alam niyang hindi pa nito alam ang mga
sinasabi ni Danica kanina. Maaaring hindi nito gustong ipaalam sa ama upang hindi
nito puntahan si Danica.

Maghapon siyang hindi mapakali kaya maaga niyang tinapos ang pagbisita sa mga
pasyente saka tinungo ang opisina ni Ezekeil. He has known his brother the most
sensible man compares to him and Zane. Pagdating niya sa opisina nito'y agad niyang
tinungo ang estante kung saan naka display ang nga alak na collection nito. He
chose the hard one.

"Hey hey hey, those are my collections. Kung gusto mong mag lasing may mini bar sa
bahay."
"I need a drink as well as someone I could talk to." Umupo siya sa couch nasa
gilid ng opisina nito habang hawak ang alak na binuksan. He was drinking straight
from the bottle.

"I guess it has something to do with Danica. Ano

bang problema?" Tanong nito nang hindi siya sumagot. "She's Marco's secret affair."
"What!?"

"You heard me."

"Narinig ko kay Mama na nagkagulo ang

mag-asawa dahil sa isang babae na sinusustentuhan ni Marco. Seeing her last night,
mukhang hindi naman siya ganoong babae."

"She was."

"Then you're in trouble. Kapag nalaman ng mga

Solivan-"

"Bea knew already. Someone sent her a picture of us last night. And she's using it
to speed up our engagement."
"Honestly I don't like Bea for you. She's so demanding and inconsiderate to other
people. Spoiled-brat kid."

"Yeah, right. But Mama's so fond of her." "So, what's your plan?''
Nagkibit balikat siya.

"lwanan mona si Danica, Zandro. Find someone else."

"I can't"

"Ang nagdidikta ba sa sagot mong iyan ay ang puso moo ang nasa pagitan ng mga hita
mo?"
Hindi rin niya alam ang sagot. Obviously he wanted her in his bed. Walang gabing
hindi niya ito inangkin mula nang dalhin niya ito sa condo ni Ezekeil.
"I guess you're inlove with her." "How so?"
"Napakarami mo nang ikinamang babae, Zandro,

sa ating tatlo ay pumapangalawa ka kay Zane. Pero

hindi ka nagulo kahit isa man lang sa mga iyon. And seeing you troubled like this,
it's not just lust."

"So ano ang solusyon sa problema ko?"

"Fight for her. If you think she's worth it, marry

"She's inlove with Marco."

"Paano mong nasabi? I saw how she looked at you last night. At nang isuhestyon
namin na ipakilala mo siya sa bahay at hindi ka sumagot ay lumamlam ang mga mata
niya. We don't know what happened between them and Marco. Sa tingin mo ba'y malalim
ang relasyong meron sila?"

"Bukod sa pinag-aral siya ni Marco sa kolehiyo at ginawang sekretarya pagkatapos ay

wala na akong alam na iba pang malalim nilang samahan. They didn't live together."

"Hindi ba sila nagkaron ng anak?"

"They never had an intimate relationship kung pagbabasehan ay ang mga napapansin ko
sa ospital noong siya pa ang sekretarya ni Marco. She was a virgin when I first
took her. And that was two years ago."
"Two years ago?!"

"Yeah. Kasama siya ni Brandon na pumunta sa club ni Zane isang gabi, because she
needed money to save her mother from an accident."

"And you were taken by the beautiful face." It was a statement.

"Not at first. Lumayo ako nung nalaman kong tila siya binubugaw ng kasama ni
Brandon. I can bed a woman without paying a cent. Pero nang lapitan siya ng kung
sino sinong lalaki sa club ay nabahala ako. She
was naive, innocent - hindi sanay sa ganoong gawain."

"Pero bakit sinamantala mo ang pagkakataon?

Kahit paano'y pinagsamantalahan mo ang sitwasyon niya."

"What can I do? I'm not a saint, Zek."

"I understand. She's lovely and charming. Marahil ay dala ng pangangailangan kaya
niya nagawang pumatol kay Marco. So, what now?"
"I don't know."

"Hannah was living with her boy friend in Singapore, Zan. But that didn't stop me
from wanting her and marrying her. lpinagpasalamat ko pa rin naman na malinis
siyang babae at mali ako sa pagkakakilala ko sa kanya. But the point is, the past
doesn't define anyone. May mga sitwasyon lang tayong kailangan nating kumapit sa
patalim. Hindi kaya itinadhana
kayong magkitang muli pagkatapos ng dalawang taon? " "What is this? Another
Ezekeil and Hannah in the
making?" Ang kapatid at asawa nito ay nagkahiwalay

din at muting nagtagpo makalipas ng dalawang taon. "Magdesisyon ka na, Zan. Don't
keep her like a
mistress like Marco did. You're single and you can marry

her."

"Kung sana'y ganun kadali. Bea was so furious

when she found out I was hiding Danica from them. Nagbanta pa siyang ipapakulong
ito dahil sa pakikiapid kay Marco."

"Then, that's the hardest part." Wika ni Ezekeil na tila hindi rin alam kung ano
ang gagawin.
Hanggang sa makaalis ng opisina si Zandro ay gulo pa n� n ang 1s1p n1� ya.

' 1
\
...

: .T, .

Yours Since Yesterday

Jennifer Bernard

,-;i.

Jl.Uti'""j':.'') .

' ;r,.,/4(7
"- .
JENNI FER BERNAR D

Once they were best friends. Now they're

from two different worlds. Zoe Bellini's...

Chapter 24

Paalis na siya sa compound ng Albano Corp. nang tawagan siya ng ina.

"I'm at Resorts World, Zandro, we're having dinner with your Papa. Matagal ka
naming hindi nakakasalo sa hapunan." Tila may pangungunsensyang wika nito sa
kanya. Alas sais pa lang naman at alas otso pa ang labas ni Danica sa trabaho.

"Okay, Ma, I will be there in fifteen minutes." Pagdating niya'y laking gulat niya
nang naroon din
si Bea, Belinda at Marco. Bumati siya sa mga ito.

"What is this, Ma?" Mahina nitong tanong sa ina. Kahit paano'y kumabog ang
dibdib nya nang makita roon si Bea at pamilya nito.
"We're just celebrating Marco and Belinda's reconciliation, lho. Mabuti at hindi
naman malaki ang naidulot na pinsala ng babaeng iyon sa relasyon nilang dalawa."

lsang pilit na ngiti ang pinakawalan niya. Si Bea ay hindi inaalis ang tingin sa
kanya.

"I'm happy for you, Mom and Dad," wika nito sa harap nilang lahat. "I hope Zandro
and I could also survive whatever temptation that comes our way, right babe?"

Hindi siya nakasagot lalo nang may magkislapang camera na nakapalibot sa kanila. He
closed his eyes to hide his anger. He was being set-up. Ang alam niya'y sa Sabado
pa ang dinner ng pamilya sa mga Solivan,at wala siyang balak daluhan iyon.
"Saan ka ba umuuwi ngayon, babe? Can I drop by

at your place?"

"Sa condo ni Ezekeil,Bea." Nahigit niya ang hininga nang sabihin ng ina iyon. He
knows Bea would not stop until she gets her revenge with Danica. Muli naming
nagsalita angina. "Pero hindi magandang pumupunta ang babae sa bahay ng
mapapangasawa nya, lha. By the way, why don't we talk about your engagement
tonight? Para tuluyan na tayong maging balae Belinda."

"That sounds great, Armida." Pagsang-ayon ni

Belinda.

"Sang-ayon din ako Auntie." Wika rin ni Bea. "I'm sorry to interrupt, Ma, Auntie
Belinda, but
honestly I am seeing someone else." Walang gatol

niyang wika. "I'm actually picking her up in half an hour."Kung nagulat ang lahat
sa sinabi niya ay hindi
niya matukoy pero nakita niya ang pamumula ng mukha ni Bea, at ang pigil na galit.
"Zandro, sit down." Wika ng amana tila inignora ang sinabi niya. "Kung anuman ang
hindi nyo pagkakaunawaan ni Bea ay pag-usapan niya. And it is rude to walk away,
nakaharap ang pamilya ng fiancee
mo."

He was caught off guard. Napilitan siyang bumalik

sa kinauupuan dahil gumagawa na sila ng ingay sa restaurant na yun. And media were
scattered everywhere. Alam niyang pakana iyon ni Bea.

Nag message sya kay Danica na kung malate sya ng dating ay hintayin pa rin siya.

"We can discuss minor details of your wedding Bea." Angina nito ang nagsalita. "I
know you want it to be prefect right?"

"Kami na lang ang mag-uusap niyan, Auntie, hindi

ba, babe? 11 Sinakyan niya ang palabas ito at nakita niya

ang matalim nitong tingin. 11You still have medications, we can finish that, then
we'llpush through with our plans.

11What medication?Tanong ng ina. He waited Bea

to answer the question pero nakita nito ang pagiwas at panginginig nito. Her mother
doesn't know Bea's depression and drug addiction. Sa kanya lang nabanggit iyon ni
Marco. Hindi man niya gusting ipaalaam sa ina
ay hinihingi na ng pagkakataon.

11She's taking pills, Armida, you know these women today. Gusto lagi ng
pampapayat.11 Sagot ng ina nito para pagtakpan ang anak.

11You're figure is just fine, lha. But anyway, kayo ang bahala kung gusto niyong
kayo muna ang mag-usap ang tungkolsa kasal. But I hope within this year. Trenta
anyos kana, Zandro.11
nzane married at thirty five, Ma.11

11At talagang paabutin mo sa ganoon bago ka magpakasal?11

11Just kidding, Ma, but I'm sure Bea can wait. Right, babe?11

Nakita niya nag pag-irap nito at pagiwas ng tingin hanggang sa matapos silang
kumain. Hindi siya tumikim alin man sa pagkaing nakahain doon. Tsaa lang ang
inilaman niya sa sikmura. Seven thirty nang magpaalam siyang muli sa mga ito.

11AS much as I've enjoyed tonight, I really have to go. Goodnight, Doctor Solivan,
Aunt Belinda and Bea.11
Humalik din siya sa ina bago tumayo.

Narinig pa niya ang pagpigil ng ina sa kanya ngunit tuloy tuloy na siyang lumabas
ng restaurant. Kung
mata-traffic pa siya'y paghihintayin pa nya ng kalahating

oras si Danica. Paharurot niyang pinaandar ang sports

car.

Pagdating niya sa pinagtatrabahuhan ni Danica ay

nakatayo na ito at nakasandal sa koste ni Johnson. Naningkit ang mga mata niya sa
pagkakadikit ng dalawa. Johson is standing beside her, his one arm stretched na
tila nakaakbay sa balikat ng dalaga pero hindi naman dahil sa itaas ng kotse
nakalapag ang braso nito. But they were an inch closer and he was sure that guy can
smell Danica 's breath by that distance.
Bumusina siya na ikinalingon sa kanya ng dalaga. Agad naman itong nagpaalam sa
kausap, at nagulat siyang muli nang bumeso ang lalaki na halos tumama pa sa labi ni
Danica.

Hindi niya itinago ang pagsimangot nang sumakay ito. Kumukulo ang dugo niya kung
tutuusin.

"Bakit ka na-late? Traffic ba?'' Kaswal naman na tanong ni Danica.

"I had a dinner with Mama ang Papa." "So, kumain ka na."
"No. Kakain tayo dahil hindi ka pa rin kumakain." "May pagkain naman sa bahay i-
initin ko na lang.
Para makauwi na tayo."

"Sinabi kong kakain tayo, hindi ba? "

"Nag meryenda naman kami ni Johnson, kung

busog ka nal

y----II

"So, you had dinner with him. Kalahating oras lang

naman akong na-late ah!"

"Bakit ba ang init ng ulo mo?" "I saw him almost kissed you!"
"Bakit hindi ka bumaba kanina at sinuntok yung tao? Bakit sa akin ka nagagalit?"

"Because you were so close to him, giving him the

hint that it's okay to kiss you!" "Anong sinabi mo?"

"Aiam mong may gusto yung tao sayo, you should have at least the decency to keep a
distance!"

"So, I'm not decent afterall?" "It's not what I meant."

"Make it clear, Zandro. What exactly do you mean?'' "Never mind. Since kumain
naman na kayo ng
Johnson na iyon uuwi na lang tayo dahil kahit hindi

naman ako kumain talaga sa dinner na iyon ay busog ka na rin naman."

Kung kanina'y pataasan sila ng boses, ngayon ay tila walang gustong magsalita.
Nakita niya ang pag-iwas ng tingin ni Danica pero hindi nakaligtas sa kanya ang
pagtulo ng luha nito. He cursed himself silently. He lost his temper when they saw
them together,and that the two were together the whole day. Kahit sa pagkain ay
magkasama sila.

lniliko niya ang sasakyan sa isang restaurant na malapit na sa condo ni Ezekeil.

"Gusto ko nang magpahinga Zandro."

"I'm sorry, I lost my temper. Tiniis kong huwag kumain kanina dahil gusto kong
sabay tayo mag-dinner."

"You're thirty minutes late, maghapon akong paikot-ikot sa trabaho kong nakatayo.
We didn't have the privilege to sit down for a while and rest like you do. Siguro
naman hindi kalabisan kung kumain ako ng sandwich?"

"Kaya nga sabi ko tumigil kana di ba? Bakit kasi mapilit ka pa sa trabaho mong
iyan?"
"Because I see my worth. Na kahit doon man lang

may dignidad pa ako sa sarili ko. It's not easy to be

someone's secret affair, Zandro..." She almost whispered the last sentence.

"You are worthy to me. You are important to me." "Can we just go home?" Pumikit ito
at sumandal sa
leather seat. May mumunting luhang pinipigilan nitong

pumatak. Pinaandar niya ang kotse at tinahak ang daan

.
pauwr.
Chapter 25

Nauna na siyang bumaba ng kotse saka tuloy tuloy na tinungo ang elevator. Nang
abutan siya ni Zandro ay agad nitong hinawakan ang kamay niya habang bumababa pa
lang ang elevator. Wala pa rin siyang imik hanggang sa makapasok sila ng condo.
"Hey.. I'm sorry." lniharap siya nito sa kanya at

itinapat ang mukha nito hangga't hindi siya tumitingin. "Huwag ka ng magalit.
Nagselos lang ako."
"linitin ko muna ang ulam." lwas niya ngunit sa halip na bitawan siya'y
siniillang siya ng mapusok na halik. Hindi siya tumugon pero ikinangiti pa iyon ng
binata.

"Tignan ko nga kung hanggang saan yang pagmamatigas mo..." Pilyo nitong wika.
lsa isa nitong tinanggal ang butones ng uniform niya habang hinahalikan siya sa
leeg. Nang matanggal ng tuluyan pati ang bra niya 'y bumaba pa ang halik nito
hanggang angkinin nito ang dibdib niya. Sucking and licking one breast from
another. Napahawak siya sa ulo nito at tuluyang natunaw ang galit kay Zandro.

lniatras siya niyo sa dingding para hindi siya mawalan ng panimbang. Bumaba ang
kamay nito para tanggalin ang skirt niya at pumaloob ang kamay sa underwear niya.
Napahigit siya ng hininga nang maglaro ang mga daliri nito habang humahalik pa rin
sa dibdib niya. Napasabunot na siya sa ulo nito dahilsa
sensasyon. Umangat ang ulo nito at tumapat sa mukha

"Now, will you kiss me back?"

Siya na ang humalik dito at ipinasok ang dila sa

bibig ng binata tulad ng ginagawa nito. Binuhat siya ng binata at dinaIa sa silid
ngunit sa halip na siya ang
inihiga ay ang sarili nito. Making her on top of him. Patuloy pa rin ito sa
pagdama sa kanya, dahilan para maging mapusok siya sa mga oras na iyon. She
started to kiss him and her hand made its own exploration. Mula sa dibdib ay bumaba
ang mga kamay niya. Nang mahawakan ang nasa pagitan ng mga hita nito ay
napamura ito. Tumigil siya na kunyari ay nagulat.
"Hindi mo gusto?"
"Sh*t, Danica, why did you stop?" "Hindi mo gusto."
"I love it, sweetheart, do it often." Nang humalakhak siya'y alam nitong
sinasabik lang niya ito. "You little tease.."

Bumaba ang halik niya sa dibdib nito at nagtagal doon. She heard him cursed and
moaned at the same time. Bumaba pa ang halik niya hanggang dumako sa bagay na
nilalaro ng mga kamay niya kanina. She licked and sucked, while Zandro kept on
screaming her name. Nang hindi na nito kaya ang nararamdaman ay pinagpalit nito ang
pwesto nila at sya naman ang nasa ilalim. Nagpaligsahan sila sa ginagawang paghalik
at pagdama sa isa't-isa hanggang angkinin siya nito ng tuluyan.
"I never knew that dessert is best eaten before the main course." Wika nito
habang nakayakap sa kanya. "You were wild back there my love. Natututo ka na."
Nakangiting wika pa rin nito.
"Ginagalit mo ko eh."

"Remind me to piss you off again tomorrow, sweetheart."

"Loko!" Siniko niya ito sa tyan. "Baka akala mo

hindi na ako galit. May pa decency-decency ka pang nalalaman." Irap niya dito. Muli
siyang hinapit at parang batang ipinatong ang balikat sa balikat niya.
"I'm sorry. I don't even like myself when I'm jealous. Ewan ko ba pagdating sayo
nawawala ako sa katwiran. Did you drug me?"

"Binola mo pa ako. Kumain na tayo dahil umiinit nanaman ang ulo ko."
Sa restaurant sa building na lang sila kumain ng hapunan. Pagbalik sa unit ay agad
nakatulog ang dalaga dahilna rin sa pagod sa maghapong pagtatrabaho sa fastfood
chain.
He was staring at her while she was quietly lying on the bed. Kahit magdaan pa
yata ang ilang taon ay hindi niya pagsasawaang pagmasdan ito.
'It's not easy to be someone's secret affair Zandra..'

Hindi niya makalimutan ang anyo nito kanina nang sinabi nito ang mga salitang iyon.
She thought that he doesn't value her kaya ganitong set-up lang ang ibinigay niya
sa dalaga. Aaminin niyang hindi niya inakalang aabot sila ng ganito katagal.
He thought that after a while mawawala din ang kung anong damdamin niya
dito. He was wrong. Sa araw-araw na kasama niya ito

ay !along sumisidhi ang damdaming iyon. He becomes possessive of her. He wanted

to giver her everything. If he could giver her the world, then he would.

Ngayong alam na ni Bea na magkasama sila 'y hindi malabong magkakagulo. Kailangan
niyang kausapin si Danica bukas.

Narinig niyang may tumatawag sa telepono niya na nasa sala. Lumabas siya ng silid
para sagutin iyon. Kumunot ang noo niya nang makitang number iyon ng

Mama niya.

"Nasa condo ka ba ni Ezekeil?" "Yes Ma, why?"

"lwanan mona ang babaeng iyan Zandro, stop
playing games!"

"What are you talking about?" Hindi nakaligtas sa kanya ang mataas na boses
ng ina. He knew Bea told her already.
"That girl was Marco's secret affair! How could you do this? Que horror!"
"It's not what you think, Ma. Don't believe everything that Bea says."
"Kahit pa anong sabihin mo gold digger pa din ang babaeng iyan! For all you know
kaya yan sumama sayo dahil alam niyang mayaman ka!"

"She's not! lpapakilala ko sya sa inyo one of these days."

"No, Zandro! Stop that stupidity. Bumalik kana dito sa bahay at palayasin mo yang
babaeng yan sa condo ni Ezekeil!"

"Ma.."

"Don't try me, Zandro, hinding-hindi ko matatanggap ang babaeng yan dito sa
pamamahay ko!"
Napasapo siya sa ulo nang tapusin ng ina ang pakikipagusap. Kung sa kanya'y wala
namang problema kung magsasama sila ng ganito. Pero kung malalaman
ni Danica na hindi pabor angina sa kanya ay baka lumayo ito.

Bumalik siya sa silid at niyakap ang dalaga na masarap pa rin ang tulog. Sinikap
niyang matulog da ta ang mga alalahaning mahirap lutasin.

Kinabukasan ay maagang gumising si Danica para

ipagluto ng agahan si Zandro. He loves to eat in the

morning. Habang nakasalang ang adobong tuna ay binuksan niya ang tv para magising
ang diwa. Wala pang alas sais at halos alas onse na siya nakatulog kagabi. Nanibago
din ang katawan niya dahil sa mahabang panahon ay nasanay na rin siyang nakaupo
lang sa trabaho.

Nagulat siyang talaga nang tumambad ang mukha ni Zandro at Bea kasama ang mga
pamilya nito sa isang showbiz segment. Kilala niya ang suot nito at kagabi lang
iyon. lba't ibang anggulo ang kuha sa mga larawan ngunit bakas ang kasiyahan sa
dalawang panig. They just announced their wedding engagement.

Hindi niya namalayang puno na ng luha ang kanyang mga mata. Hindi ipinagtapat ni
Zandro na ang ka-dinner niya kagabi ay pati ang pamilya ni Bea. And her father was
also there. Hanggang sa natapos ang balitang iyon ay hindi pa rin siya tumitigil sa
pag-iyak.

Pinilit pa rin niyang makaluto ng agahan kahit hilam nang luha ang kanyang mga
mata. Zandro will be marrying Bea and she will be forever Zandro's secret affair.
Kung tatapusin na ng binata ang pagsasama nila oras na makasalito ay hindi niya
alam. Pero nararapat nga na matapos na. Hindi siya papayag na tuluyan siyang
ilublob sa kumunoy kung kaya pa naman niyang
i-ahon ang sarili. Pumayag siya sa gusto nito dahilwala

pa naman itong commitment. Pero ibang usapan kapag kasal na ito.

What hurts is that she hope for Zandro to fall in love with her. lsa syang halang
dahil wala namang
ipinangako ang binata na kahit na ano. Akala niya'y

sapat na kung ano ang meron sila. They were happy. But now they have to end.

"Are you crying?" Napapitlag siya nag marinig ang

boses ni Zandro. Hindi niya kayang itago ang pamamaga ng mata dahil kanina pa
siya umiiyak.
"I guess lying is our best assets, isn't it?" "Danica..."

Chapter 26

She composed herself and hides the pain. Pinunasan niya ang pisngi saka pilit
pinigilan ang mga luha. "Nakahanda na ang agahan, kumain kana."
"Danica..."

"Congratulations on your engagement. How inconsiderate, Zandro, you announced it

to the world but didn't even bother to tell me yourself. Wala ba akong karapatang
malaman iyon? "

"It was a setup dinner, Danica. Kahit kailan ay hindi ako pumayag sa engagement na
iyon. It was Bea's plan."

"Why are you telling me these now?" Sarkastikong wika niya. Ang awa kanina sa
sarili ay napalitan ng galit sa kaharap ngayon.
"Because that's the truth."

"The truth is that you are getting married and I should leave you. No matter what
you think of me, married man isn't my cup of tea Zandro."

"Oh, yeah? Marco is married, Danica. How about that."

Hindi niya gustong ipagkausap ang tungkol sa kanila ni Marco. It won't matter
anyway.
"Goodbye, Zandro."

"No! You will stay here with me, Danica!" Pasigaw nitong sabi na sumunod sa
kanya sa silid.
Kinuha niya ang maleta at isa isang ipinasok ang mga gamit. Pinilit niyang huwag
umiyak. Naubos na rin naman ang luha niya kanina pa.
"I'm telling you you're not going anywhere!"

Kinuha niya ang mga gamit at isa isang ibinalik sa

cabinet. Muli niya itong kinuha pero ibinabalik nitong muli.

"Stop it, Zandro! Ayoko na!''

Huminto ito saka sandali siyang tinitigan. Pagkatapos ay tumanaw sa bintana. Nakita
niya ang paglamlam ng mga mata nito. He was also about to cry, tumingala ito para
pigilan ang luha.

"I am willing to fight for you pero napakadali mo akong sukuan."

"Ano ba ang dapat ipaglaban,Zandro? Ano ba ang meron tayo?"

"You are my life, Danica. lsipin pa lang na hindi kita madadatnan kapag uuwi ako'y
tila kakapusan ako ng
hininga. I am happy with you. But you are unfair.. So

�
a1r

...II

"Ako pa ang hindi patas sa sitwasyon natin

ngayon?"

"Whatever you and Marco had for so many years kept me hanging on air, Danica. Hindi
madaling ipaliwanag sa pamilya ko na ang minahal kong babae ay mistress ng isang
kaibigan ng pamilya. I know you're not a promiscuous woman. Lamang ay mahirap
ipaintindi iyon sa kanila. And I was asking for a little time until I get
everything in place. But now your giving up on me."

"Y-you love me?" Sa napakahaba ng sinabi nito'y hindi nakaligtas sa pandinig niya
iyon.
"Hindi ko ba naipararamdam sayo?"

"In so many ways, yes. But hearing it from you now makes a difference."

"I love you, Danica. Kaya ako pumayag na kahati ni

Marco noon pa."

May humaplos sa dibdib niya sa sinabing iyon ni

Zandro. He loved her all along. Akala niya'y siya lang ang nagmamahal.

"Mahal din kita, Zandro, you don't know how. Pero kung panahon ang hinihingi mo'y
tila naunahan ka na ni Bea."

"I don't care about, Bea. I only care about you. About us. My mother doesn't
approve our relationship, kaya hindi kita madala sa bahay dahil ayokong masaktan
ka."

"Gaya ng nasasaktan ako ngayon?" "What I am asking is a little more time.."

Lumapit ito sa kanya at yumakap. Nararamdaman niyang kahit ito ay nasasaktan
ngayon.
"Please don't leave me..."

"Can I request you something?" "What is it?"

"I want to talk to Marco.." Kumalas ito sa kanya at muling gumuhit ang galit sa mga
mata nito.
"What for?"

"Just this one, Zandro. Gusto ko ring i-ayos ang lahat sa ating dalawa. You were
asking me for a commitment, weren't you?"

"Ano ang kinalaman ni Marco sa atin."

"Malalaman mo rin, Zan. I need to talk to him first." "The last time you saw each
other Belinda got a
heart attack Danica."

"Hindi nila kailangang malaman."

Muli itong tumingin sa kanya saka naiiling na tinungo ang banyo dala ang twalya.
"Maliligo lang ako, Danica, don't dare to escape." Ngumiti siya at muling inayos
ang pagkakasalansan

ng mga damit sa cabinet na basta na lang ibinalik ni

Zandro kanina. Masaya siyang marinig sa binata na mahal siya nito at hindi ito
pumayag na maghiwalay sila.

Kailangan niyang makausap si Marco para ipaalam na sasabihin niya na ang totoo. Bea
would be devastated but she also has to be happy. Matagal na rin siyang nagtiis na
iniisip ng iba na isa siyang mistress
nito.

Paglabas ni Zandro ay sabay silang nag breakfast.

Kahit paano'y naayos naman agad nila ang problemang ginawa ni Bea.

"Are you sure about meeting Marco again? Bea planned to sue you for having an
affair with his father, sweetheart." Wika ni Zandro habang nag-aayos nasa salamin.

"Don't worry about me, Zandro, kaya ko silang harapin kahit saang korte."

Manghang tinitigan siyang muli ni Zandro bago tuluyang lumabas ng bahay.

"Matutunaw na ako sa titig mo, Zandro, mata-traffic ka pa sa EDSA kapag hindi ka pa

umalis."

"I love you, sweetheart." Muli siyang siniil ng halik. "I love you too."
"Would you consider calling me sweetheart, or my love, or mahal ko?"

"Ang corni mo, Doctor Albano."

"Ang kj mo soon to be, Mrs. Albano."

Humalakhak siya at si Zandro naman ang umirap. Nang isara niya ang pinto ng unit ay
hindi mapalis ang ngiti sa labi niya. Zandro finally loved her!

Naglinis siya sa kusina at inihanda ang mga gamit para pumasok. Mugto pa ang mga
mata niya pero

matatakpan na iyon ng makeup at eyeglasses. Mamaya

ay babalitaan siya ni Zandro kung kelan sila pwede makitang mag-ama.

She wanted to surprise him. Na ang totoong relasyon nila ni Marco ay relasyong
mag-ama at hindi tulad ng iniisip nito.

Nakaligo na siya at nakabihis nang tumunog ang door bell. lbinaba niya ang hawak
na concealer at blush on at tinungo ang pinto. Pagbukas niya'y siyang pagpasok ni
Bea na galit na galit. May kasama itong isang ginang na hindi niya alam kung ina
nito o ina ni Zandro.

"Bea.." lsang sampal ang pinakawalan nito na halos ikamanhid ng panga niya. Sa
pagkabigla ay hindi siya nakakilos. Nahihiya siya sa kasama nito dahil wala siyang
balak makipag away sa kapatid sa ama.
"You bitch!" Tuluyan na siyang sinugod nito at sunod sunod na sinabunutan at
pinagsasampal. Sinubukan ng kasama nito na awatin sila ngunit malakas si Bea dala
na rin ng matinding galit.
"Stop it, Bea!" Pilit niyang protektahan ang sarili pero halos nakasubsob na siya
sa sahig. Bea wouldn't stop. Namamanhid na ang mukha niya sa mga sampal nito at
pananabunot. She was catching her breath. Ni hindi niya na magawang igalaw ang mga
braso para ipanangga sa pag atake nito.

"You deserve to die, Danica! Pagkatapos ng Daddy kosi Zandro naman? You can't do
that to me!"

"Stop it, Bea! Hindi naman lumalaban si Danica!" Wika ng kasama nito. Pinilit
niyang tumayo dahil sandaling tumigil ito sa pag atake sa kanya. Masakit ang
katawan niya pagbangon. Nang mahagip ng mga mata nito na nakatayo na siya'y agad
siyang sinunggaban ulit

Chapter 26 6/6

at iniuntog ang ulo sa dingding.

Namanhid ang buo niyang katawan. There's blood on her face, she saw it when she
wiped some liquid that was running from her head. Nanghilakbot siya sa mga
nangyayari. She heard the woman screamed in horror, then ran outside. Lumalabo na
ang paningin niya pero pilit niyang ina-aninag ang mga tao para humingi ng tulong.
Si Bea ay tumakbo na palabas. She tried to walk and asked for help. The woman
walked inside and tried to talk to her. She barely hear anything. Then there's more
blood and the sudden pain in her head. Then she can't move. She doesn't want to die
but she find it hard to breath. In her hazy memory, Zandro's face appeared.
Then she fainted.

Yours Since Yesterday

Jennifer Bernard

Once they were best friends. Now they're from two different worlds. Zoe
Bellini's...

Chapter 27

Halos paliparin ni Zandro ang sports car para puntahan angina at si Danica sa
Paranaque Medical Center. Hindi malinaw ang nangyari dahilwalang tigil angina sa
pag-iyak na kinailangang turukan ng pampatulog para kumalma. Tinawagan niya si
Ezekeil dahil ito ang malapit sa Iugar, na sinundan naman ng asawa nito. Ayun kay
Hannah, niyaya ni Bea ang kanyang ina para kausapin si Danica at magpaparaya ito
kung totoong nagmamahalan sila. Kung ano ang nangyari sa condo ay walang
makapagsasabi. But Danica suffered head injury, her mother was crying
nonstop, and Bea is nowhere to be found. Tinawagan na rin ni Ezekeil si Belinda at
Marco dahil sa nangyari.

Pagdating niya sa ospital ay agad pinuntahan si Danica pero nasa operating room
dahilsa mga tinamong injury. Pinuntahan niya muna angina ngunit tulog ito dahil sa
itinurok na gamot.

Agad siyang nagpakilalang doktor para makapasok sa operating room kung saan naroon
si Danica. Nanginginig ang mga kamay niya nang makita ang kalagayan nito. Blood
stains were on her uniform na hinubad ng nurse para palitan ito ng hospital gown.
Wala itong malay nang dalhin ito ng mga sumaklolo sa condo at hanggang ngayon ay
hindi pa nagkakamalay.

"Hang on, sweetheart.. I'm here for you.." Wika niya dito sa nanlalabong paningin
dahilsa hindi mapigilang luha. He never cried in his entire life until now. At
hindi niya lubos maisip kung paano napunta ang babaeng minamahal sa ganitong
kalagayan. They were happy

when he left the condo. She was smiling and full of

energy, now she was lying on hospital bed with all her bruises in her arms and
unconcious.

"There is a slight injury in her scalp, Doctor Albano, few stitches would be
necessary. We are still waiting for the result of her CT scan. Vital signs are
okay, but she remains unconcious."

"Please do everything to save her. Gusto ko ring suriin lahat ng resulta ng tests
niya." Tumango naman ang resident doctor na naroon. Kinuha niya sa nurse ang lahat
ng impormasyon ultimo blood pressure at temperature nito.
Nang dumating ang resulta ng CT Scan ay agad niya itong tinignan. Wala namang
internal damage kaya't nagpatuloy na ang mga ito para matahi na ang sugat sa scalp
na siyang sanhi ng pagdurugo sa ulo nito. She was beaten on her arm and it showed
on her fair skin. Mga pasang nangingitim na. Kahit ang pisngi nito'y may bakas ng
pananakit. He couldn't imagine what she had been through with Bea 's outrage.
Sana'y nabalaan niya
ito o naprotektahan para hindi ito umabot sa ganitong kalagayan.

Matapos ang mahigit apat na oras ay inilagi nasi Danica sa private room nito. She
was still unconcious that made Zandro worried about her. She should be awaken
within twenty four hours. Kung hindi ay malalagay sa panganib ang kalagayan nito.
"She'll be fine,Zandro." Wika ni Ezekeil sa bunsong kapatid nang makita ang pag-
aalala sa kanya. Mula nang ipasok ito sa private room ay hindi na nito binitawan
ang kamay ng dalaga. Hindi pa rin ito kumakain dahil

gusto nitong naroon ito kapag nagkamalay si Danica. "I can't believe Bea would do
such things. At

sinama pa si Mama." Wika ni Ezekeil.

"She's sick. One of the reasons why I don't wanna marry her."
"Nagkamalay na raw ang Mama, gusto mo bang kausapin? Tumaas ang blood pressure niya
kaya't hindi pa siya nakakapunta dito. But she wanted to know what happened to
Danica."

Napilitan siyang puntahan ito para alamin ang kalagayan nito at kung ano ang
nagyari. Pagpasok niya'y muli itong napaiyak. Hinintay muna niyang kumalma ito bago
nagsalita.

"I'm sorry, Zandro, hindi ko alam na gagawin iyon ni Bea. She said she just wanted
to talk to her. Na kung totoong nagmamahalan kayo'y magpaparaya siya." Wika nito sa
pagitan ng paghikbi. Hinaplos niya ang likod nito para aluhin. "When we entered the
room, I saw how she attacked Danica. Nakita ko ang mabalasik niyang anyo. I tried
to stop her but I couldn't. Tila inipon niya ang lahat ng takas para tuluyang
mapasubsob si Danica sa sahig."

He closed his eyes for the pain that he felt for Danica. Hindi niya gustong isipin
ang pinagdaanan nitong hirap sa isang babaeng maysakit na depresyon.
"Hindi siya lumaban. All those times, she just asked Beato stop. Hanggang iuntog ni
Bea ang ulo nito sa dingding ng walang kalaban laban. Then she saw blood on her
hands, she started to panic. Kahit ako'y nabigla. Hanggang sa sumigaw na ako sa
labas para humingi ng tulong. Si Bea ay tumakbo na palabas para takasan ang ginawa.
Bumalik ako sa loob para tulungan siya pero habang kinakausap ko siya 'y tuluyan na
siyang nawalan ng malay."

He was speechless for seconds. Worries and fears consumed him. Kung nagkamali ng
bagsak si Danica at

napasama ay maaari itong ma comma. Though CT scans

showed no damage on her brain, ayaw pa rin niyang pakasiguro. Lalo at unresponsive
pa rin ito kahit nakalipat na ng silid.
"I swear I could kill Bea for doing this." Nagtatagis ang bagang niya sa
galit.
"Zandro.." Lumapit si Ezekeil at tinapik siya sa balikat.

"Hindi ko alam kung anong gagawin ko kapag tuluyang may nangyari kay Danica. She's
my life. I've never been happier and contented. Na makita ko lang siya 'y sapat
na." Wika niya habang inaalala ang magandang mukha nito, nakangiti at nakatitig
sa kanya.

"Patawarin mo ako anak. Alam kong malaki ang partisipasyon ko sa nagawang ito ni
Bea. I wanted you
to marry her lalo nang sinabi niyang si Danica ang dating kalaguyo ng kanyang ama.
Na kaya siya pumatolay
para makapanghuthot ng pera kay Marco. Hindi ko matanggap pati ikaw ay nahumaling
sa kanya."

"In a way yes, magkalaguyo nga siguro ang tawag sa aming dalawa dahil ibinahay ko
siya na wala akong ipinagako kundi ang bigyan siya ng mga materyal na bagay.
But she's a fine woman Ma. Sa kabila ng pagpayag niyang iyon ay hindi siya
tumanggap ng kahit na ano. She even buys her own grocery in the house. Ang kaisa
isa ko pa lang nabibili sa kanya ay isang kwintas na pinag awayan pa namin para
lang tanggapin niya." Muting pumatak ang luha sabay ng isang mapait na ngiti.
"Bago ako umalis ng bahay kanina ay balak niyang kausapin si Marco para daw
maitama ang mga pagkakamali at maiayos ang relasyon naming dalawa. Kung ano ang
ibig niyang sabihin ay hindi ko alam. But I was planning to bring her to the house
and introduce

her to all of you and beg you to accept her."

"Naniniwala akong mabuti siyang babae. When I saw her attacked by Bea I know she
could've fought back. Bea could be bigger than her pero kaya niyang
lumaban. Ang ipinagtataka ko'y walang galit sa mukha niya kahit paulit ulit na
siyang sinasampal ni Bea."

"She saw our engagement this morning that Bea announced on national tv. Alam kong
ginawa niya iyon para saktan si Danica dahil alam niyang may namamagitan sa amin
ngayon. Pinili niyang magparaya pero hindi ako pumayag. I can't let her go. I want
her in my life forever."

"Nariyan na ang mga Solivan, Zandro." Mula sa pinto ay sumungaw si Hannah. Agad
siyang tumayo para puntahan ang silid ni Danica.
"I want to go with you, Zandro." Wika ng ina. lnalalayan naman ito ni Ezekeil
hanggang sa kabilang
silid.

Nagdilim ang mukha niya ng makitang yumakap si

Marco kay Danica na noo'y wala pa ring malay. Belinda was standing next to her
husband. Nakita niyang yumuyugyog ang balikat ng matandang doktor dahilsa pag-
iyak. Naririnig din niyang paulit-ulit itong humihingi ng tawad.

Nang matapos ang pag-iyak ay inayos nito ang sarili bagama't hawak pa rin ang kamay
ni Danica.

"You're done with her Marco, anak nyo ang may kagagawan kaya siya nandyan at wala
pa ring malay."

"Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may mangyaring masama sa kanya." lsang
masamang tingin ang ipinukol niya dito.

"Walang mangyayaring masama sa kanya." Nagsisikip ang dibdib niya sa kaisipang baka
hindi

Chapter 27 6/6

magkamalay si Danica sa loob ng isang araw. "But I

swear I will get Bea in jail because of this."

"Aiam kong kaya ni Bea ang gawin ang ganitong bagay kaya natakot ako, na naging
dahilan para itago ang tungkol kay Danica. Nagpanggap kaming magkakilala
lamang, nang sa gayun ay magawa naming maging malapit sa isa't-isa nang walang
nagugulo. But I wished I could have done the right thing." Muting nagtagis nag mga
bagang niya sa mga sinabi nito. He wanted to punch his face at ibunton sa matanda
ang galit niya dito at kay Bea. Wala silang karapatan para gawin ito sa babaeng
kanyang minamahal.

"Walang tama sa naging relasyon nyo, Doctor Solivan. There's no point of thinking
what could've been."

"She's my daughter, Zandro...". Lahat ay napalingon at napaawang ang mga labi sa

sinabing iyon ni Marco. Siya naman ay napako sa kinatatayuan at napahigit ang
hininga.
Chapter 28

"Linawin mo ang sinasabi mo, Marco!" Tumataas baba ang dibdib niya sa galit,
pagkabigla at kaba. Ayaw niyang kumurap hangga't hindi ito muling nagsalita.
"Four years ago when she entered my office and acted as a patient. Nang
magkausap kami'y saka siya nagpakilala. She's my daughter outside my marriage,
Zandro, I had an affair with Silvia when we had medical mission in Batangas years
ago. Alam kong nabuntis ko sya pero pinili kong lumayo at kalimutan ang nangyari."
Tumigil ito sa pagsasalita at tila pinuno ng hangin ang dibdib. Pagkuwa'y
nagpatuloy ito. "Nang lumapit siya sa akin ay ang gusto lang niya 'y makapag-aral
ng kolehiyo. Hindi sila matulungan ng mga kamag-anak ni Silvia dahil mula nang
mabuntis ito'y lumayo ang mga kapatid nito sa kanya. Somehow I felt
irresponsible for not being a good provider for her. Kahit man lang sustento sa
pagpapalaki sa kanya'y wala akong naiambag. Gusto ko siyang pag-aralin sa
pinakamagandang eskwelahan pero tumanggi siya. Na
naging pabor sa akin dahil hindi ko gustong mapansin ni Belinda ang pagtaas ng mga
gastusin ko. Kung ano lang ang babayaran niya sa eskwelahan ay iyon lang ang
kinukuha niya sa akin. She was earning for herself, nagtrabaho siya para sa
pangangailangan nila ni Silvia. And I was the proudest father when she
finished her college. Gusto ko siyang ipagmalaki, pero nauunawaan niyang
kailangan naming maging sekreto ang Iahat. Belinda has a heart problem while Bea
has depression."

Huminga siya ng malalim at muling tinitigan si

Danica. Gusto niyang pagalitan ito sa pagiging

mapagbigay sa lahat ng bagay. She could've gotten more from Marco, pero simpleng
pagkilala lang mula sa ama ay sapat na. And he felt the guilt for thinking worst
about her all those times.

"Kung naipaliwanag niyo lang ang lahat, maaaring hindi nangyari ang lahat ng ito."
He could throw all the blame at Marco, but somehow he understands the
situation. liang beses ding naoperahan si Belinda sa sakit nito sa puso.

"Hindi ko alam kung ano ang tamang gawin noong mga panahon na iyon, Zandro. I am
also worried about my wife."

Hindi siya nagsalita. Danica chose to compromise with her father at wala siyang
karapatang sisihin ang sinuman dahil wala siya sa sitwasyon ng mga ito. But
his heart is broken seeing the love of her life suffered all

the consequences after all her sacrifices. Na tila ba ito lang ang pinarusahan sa
lahat ng iyon.

"Minsan naiisip kong karma sa akin ang lahat ng ito dahil tinalikuran ko sila. I
gave everything to Bea; atensyon, pagmamahal, pera.. pero napariwara pa rin siya.
She turned into drugs, she were never contented even she could buy anything she
wanted. Samantalang si Danica ay halos hindi matulog sa kakatrabaho para lang
mabuhay ng maayos. They were so different in so many ways, araw at gabi ang
kaibahan. Gusto ko mang ipakilala sila bilang magkapatid ay alam kong lalo lang
makadadagdag sa depresyon ni Bea."

Lahat ng tao doon ay walang gustong magsalita. Walang tigil si Marco kapupunas ng
luhang naglalandas sa pisngi habang nakatingin pa rin sa anak. Si Belinda

ay nakatayo lang sa tabi ng asawa, marahil ay

napag-usapan na ng dalawa ang mga bagay na iyon dahil tahimik lang ito habang
nagsasalita si Marco.

Now he understood why she requested to talk to Marco this morming. His heart run
out of breath for the love and admiration for Danica. Ang mga sakripisyo nito para
sa ama, at sa kanya sa mga matatalim na salitang nabitawan niya sa pag-aakalang may
relasyon ito at si Marco.

"I was so jealous of you. Kahit kailan ay hindi niya itinago sa akin ang pagmamahal
niya sayo."

"Minahalniya ako sa kabila ng lahat ng

pagkukulang ko sa kanya. Hindi ko siya nakitaan ng galit o panunumbat kahit

minsan."

"And I love her that much na pumayag akong maging kahati mo noong buong akala ko'y
may namamagitan sa inyong dalawa." Pag-amin niya.

"Bakit hindi mo siya pinanindigan? You could have told me." lbinalik niyang
muli ang matalim na tingin kay Marco na kani lang ay nawala na. Damn this man for
asking him why, when he himself did the same thing.
Ito ang unang nawalan ng paninindigan sa anak. Sa huli

ay sinagot pa rin niya ang tanong nito.

"Tulad mo'y naduwag din ako. Hindi ko matanggap na ang babaeng mahal ko ay may
kalaguyo at kaibigan pa ng pamilya." Halos gumagaralgalna ang boses niya
sa samut-saring emosyon. "When I hinted that you have

an affair with her, gusto kong ilayo siya sayo. But she was avoiding me all the
time. Nagawa ko lang siyang ilayo sayo nung minsang sinugod na siya ni Bea dahil
nalaman nila ang pagbibigay mo ng apartment sa kanya. She accepted to live with me
on my terms. And those were the happiest days of my life."
"Sana'y mapatawad ako ni Danica."

"I'm sorry, Doctor Solivan, but I intend to press charges at Bea for doing this to
her." Tumingin din siya kay Belinda na yumuko at iniwas ang tingin sa kanya.

"Nauunawaan ko, Zandro. At nagpapasalamat ako sa pagmamahal mo sa anak ko."

Tumitig siya dito bago tumango sa huli. He stillis

Danica's father.

Nagpaalam na ang mag-asawa at nangakong makikipagtulungan para mahanap si Bea para

mapanagot sa ginawa nito. Umupo siya sa gilid ng hospital bed at tinitigan si
Danica na puro aparato sa katawan. She's stable and yet still unconcious.

"Wake up, sweetheart.. don't make me wait like this.. you're killing me.."

Hinawakan niya ang braso nitong may nangingitim na pasa. Umaahon ang galit sa
dibdib niya sa bawat madaanan ng mata. Now he knew why didn't fight back. Bea is
her half-sister. Marahil ay siya ring dahilan
kaya nang malaman ang engagement nila kanina'y agad

itong nagparaya. Not because she doesn't love him, but because she was too kind and
too generous for other people. Na kaya niyang magparaya kahit nasasaktan
ang sarili.

"When you wake up I will teach you how to love yourself,my love. Something you
haven't done for a long time."

"Now I know why she's so special to you, Zandro." Wika ng ina.

"She is, Ma. Kung hindi niyo pa rin siya matatanggap bilang manugang ay ewan ko na
lang." Hinaluan niya ng biro ang himig sa ina na kanina pa rin mabigat ang
pakiramdam sa mga nasaksihan. He

doesn't want her mother to put blame on herself. Kahit

alam niyang hindi ito pabor kay Danica noong una'y hindi naman nito nanaising
saktan ito.

"I would even prepare a grand wedding for you, Zandro. I am grateful for her for
finally make my youngest son came to his senses. Gusto kong makita ang kislap sa
mga mata mo tuwing tititigan ang asawa tulad ni Zane at Ezekeil." Nakangiti
nitong wika. Niyakap niya angina at sandaling kumuha ng
takas. "She'll be fine,son. Gigising din yan maya maya.

We will pray for her fastest recovery." "Thank you, Ma."

Chapter 29

"Kumain ka muna, Zandro. Hindi ka man lang tumikim ng kahit ano maliban sa kape
kaninang alas tres." Wika ni Ezekeil na hindi rin umaalis sa ospital
mula nang dumating kaninang umaga. Alas sais na pero hindi pa rin nagkakamalay si
Danica.
"What have I done to suffer like this? Naturingang Neurosurgeon ako pero wala
akong magawa sa kalagayan ng babaeng mahal ko."
"Lahat tayo'y dumadaan sa pagsubok, Zan. Naniniwala akong itinadhana kayo sa isa't
isa dahillagi kang nadyan sa mga pagkakataong kailangan niya ng makakapitan. Just
like you did two years ago. Have faith and hold on to that love you have for her."

Umupo siya sa gilid ng kama ni Danica. Naalala niya ang una nilang pagkikita sa
club. She was shy and hesitant. Hindi nakaligtas sa kanya ang pagkasindak sa mata
nito sa mga lalaking gustong lumapit at nagpakilala, though she was trying to be
brave because she needed money for her mother. Pero nang siya na
ang lumapit dito'y nakita niya ang kapanatagan kapag tinititigan niya ito. She
trusted him.

Dumating si Zane at asawa nitong si Selena. Muling sumikip ang dibdib niya sa
suportang ibinibigay ng pamilya.

"I wish I could have introduced her to all of you before, hindi sa ganito niyang
kalagayan." Tuluyan nang pumatak ang luhang pilit niyang pinipigilan. Muli niyang
hinawakan ang kamay ni Danica at sandaling gumalaw ang isang daliri nito.

He frozed. Tumayo siya mula sa kama at tinitigan

ang kamay nito. Hindi niya gustong huminga ng mga sandaling iyon, ni kumurap ay
hindi niya ginawa.
"Move your fingers, sweetheart. C'mon!"

Lumapit ang dalawang kapatid at pinagmasdan din ang dalaga.

"She's trying to open her eyes, Zandro!" Wika ni

Ezekeil. lnangat niya ang mukha dito at hinalikan. "Open your eyes, sweetheart.
I'm here. Look at
me." Muling nagunahan ang mga luha niya sa mata

ngunit hindi niya iyon pinahid. His one hand was holding hers and the other was
touching her face, trying to awaken her senses with his touch and his voice. Nang
tuluyang dumilat si Danica ay tuluyang yumugyog ang balikat niya sa pag-iyak ng
kagalakan.
"I called the nurse to assist you," Wika ni Zane at tinapik siya sa balikat. lnayos
niya sarili at umayos sa pagkakatayo. Kailangan niyang suriin ang dalaga. Dumating
naman ang nurse at maya maya ay ang resident doctor nito.

Okay naman ang vital signs nito bagama 't hindi pa ito nagsasalita. She smiled at
him and that was all that matters at that moment. He held her hand and kissed
her forehead. Nakita niyang naglandas ang luha nito na agad naman niyang
pinahid.

"Welcome back my love.." Muling naghilam sa luha ang kanyang mga mata. He was
crying but he was happy. She is back into his arms.

Nang rna-check niya na maayos na ang kalagayan nito ay isa isa niya nang tinanggal
ang mga aparato nito sa katawan.

"Z-zan..." Pinilit nitong magsalita.

"Move your fingers." He commanded. lginalaw

naman niya iyon at unti unti ring inangat ang braso na

tinulungan niya sa simula. lpinilig nito ang ulo at tila nakaramdam ng kaunting
sakit na ikinapikit nito.

"Kung kaya kong akuin ang sakit ay ginawa ko na, Dani. You don't deserve any of
these."

Muli naman itong ngumiti na tila sinasabing okay lang ito.

"You have few stiches on your head, but you shouldn't feel any pain dahil sa gamot
na itinurok sayo. May iba bang masakit sayo?" Umiling naman ito.

Makalipas pa ang ilang oras ay unti unti na rin itong naka-recover. lpinakilala
niya na ang mga taong naroon; Zane and Selena, and Ezekeiland Hannah na una na
nitong nakilala.

Alas dyes ng gabi nang magsi-uwian ang mga ito. Naiwan siya para bantayan ang
dalaga. Doon lang niya napagkaabalahang kumain nang masigurong ligtas nasi Danica.
Kinabukasan ay muting dumalaw angina nang malamang nagkamalay na ito. Armida hugged
her and cried at her shoulder. Humingi ito ng tawad sa mga
.
nangyan.

"I will wait for you at our house, Danica. I already told Zandro na doon ka iuwi
para doon tuluyang magpagaling. Sa tingin ko'y hindi naman gugustuhin nitong anak
ko na mawalay pa sayo." Natatawang wika ng ina, ngumiti naman si Danica na
ikinatuwa niya. Maayos na ang kalagayan nito at maayos na ang sitwasyon nilang
dalawa sa pamilya nya. Kahit ang ama ay aprobado ang relasyon nilang dalawa. Wala
na siyang mahihiling pa.

Nang makaalis angina ay muli itong humiga sa kama na tila nahahapo. Alam niyang
epekto pa rin iyon

ng gamot na iniinom ng dalaga para sa mabilis na

recovery nito.

"Mamamatay yata ako sa sakit sa puso sayo, sweetheart. Mula ng mahalin kita 'y
lahat na yata naramdaman ko na; sakit, takot, pangamba, saya, at kung ano-ano pa."
"I'm glad you finally admitted that you love me. Akala ko'y mananatili na lang
akong secret affair mo." Ngumuso ito bagama 't nakangiti.
"It's your fault,sweetheart. If you told me that Marco is your father, sa bahay na
kita dinala mula pa nung una at hindi sa condo ni Ezekeil."
"You know he's my father? " Gulat na tanong nito. "He was here yesterday. Sinabi
niya sa amin kung
paano at kung bakit nanatiling lihim ang lahat. Hindi ko

lang maintindihan kung bakit ka pumayag sa lahat ng iyon."

"Nung lumapit ako sa kanya 'y ang gusto ko lang ang makapagtapos ng pag-aaral.
suntok sa bwan iyon dahil hindi ko alam kung kikilalanin niya ako bilang
anak. sa kalaunan ay natutunan ko na rin siyang mahalin bilang ama kahit hindi ko
naman siya nakilala habang lumalaki ako. But since I am illegitimate, hindi na ako
naghangad ng higit pa roon. Sapat na ang pinag aral niya ako at tinanggap bilang
isang anak."

"I can't believe you were forgiving and generous that much, Dani. May karapatan ka
sa kung ano ang meron si Marco."

"He is old, Zan, yet he wasn't happy. His wife has a heart problem and Bea has drug
addiction. Ano pa ba ang mahihiling ko? Kahit salat ako sa materyal na bagay ay
masaya ako. The only time that I regretted for not being rich was when you and Bea
got engaged. Kung

kaya ko lang makipagsabayan ng yaman ay hihilingin

kong ako ang piliin mo."

"I chose you, sweetheart,hundred times. Even when you wanted to turn your back at
me. I can't imagine my life without you by my side."

"Thank you. And I love you, Zandro."

"When are you going to call me sweerheart?" Tila pagalit nitong sabi.
"I love you, sweetheart." Ulit nito at yumakap sa kanya. Pagkuwa'y kumalas siya
at muting tinanong.
"Bakit hindi ka lumaban kay Bea? Hindi man kayo magkapareho ng takas pero hindi
mo dadanasin ang ganoon kung naipagtanggol mo ang sarili mo. And Mama could help
you stop her." Matagalito bago sumagot.

"First, Bea is my half-sister, at alam kong may pinagdadaanan siyang depresyon.

Second, when I saw the woman beside her, I know she's your mother. Hindi ko
gustong makita niyang isa akong basagulero o eskandalosong babae. Nasa unang
pagkikita namin ay nakikipag-away ako."
"Oh, sweetheart... how could you be such a

kind-hearted person? It's not being basagulero when you only want to defend
yourself. Parang hindi ko gustong ihiwalay ka sa akin mula ngayon."
May kumatok sa pinto at bumungad ang mukha ni Marco. Nakita niya ang agad na
pagbagsak ng luha ni Danica ng makita ang ama.
"Is it okay if I stay here?" Pabulong niyang tanong dito. "I promise I won't say
anything. I just want to be beside you." Tumango naman ito saka muting bumaling sa
ama.

"How are you, Dani?" Hinawakan nito ang kamay

ng dalaga at ipinatong naman ni Danica ang isa pang

kamay sa ama.

"I'm better now, Marco."

"Patawarin mo ako anak, dahil sa pagiging duwag ko'y na-kompromiso ang kaligtasan
mo. Ni hindi man lang kita naprotektahan."

"It's okay,hindi mo kagustuhan ang mga nangyari. How's Belinda?"

"She's fine. Napatawad na rin niya ako sa lahat ng ito bagama't nag-aalala siya
kung nasaan na si Bea ngayon. Hindi pa rin siya nahahanap ng mga pulis." Tumango
naman si Danica.

"Hindi ko akalaing ang dalawa kong anak ay magmamahal sa iisang lalaki." Wika
nito at sandaling tumingin sa kanya. "But have I known that you two are inlove
with each other, hindi ko na sana pinilit pa si Bea kay Zandro. Somehow, we helped
her to become obsessed with him."

"She needs medical help, Marco. It's not too late for her."Tumango ang ama nito at
sandaling nagpunas ng luha sa mata. Kung para kay Danica o para kay Bea ang luhang
iyon ay hindi niya alam.
"Can you call me Papa from now on? If it's not too much to ask, Dani."

Ngumiti si Danica sa ama. "Sure, Papa."

Yumakap muli si Marco sa dalaga at sandaling pinakawalan ang kinikimkim na damdamin
para sa anak. Muting naghilam ng luha ang mga mata nito.

"lnaprobahan na ni Belinda ang apartment na dapat ay matagal ko nang ibinigay

sayo."

"Hindi na kailangan, Papa," Pagtanggi ni Danica. "Wala rin naming titira doon
kung sakali."

ko."

"Para sa Mama Silvia mo, o para sa magiging apo

Sa huli ay napapayag na rin itong tanggapin ang

apartment na bigay ni Marco. Pagkalipas ng ilang

sandali ay nagpaalam na ito sa anak at nangakong dadalaw muli sa kanya pag-uwi nila
sa mansyon.

"How are you feeling?" Tanong niya sa dalaga nang makaalis ang ama.

"Feeling better. Hindi ko akalaing darating ang araw na kikilalanin niya ako bilang
isang anak."

"There's always a right time for everything, sweetheart. Tulad nang kung paano tayo
nagkakilala dati at muling pinagtagpo ngayon."

"Hindi ko rin akalaing magkikita tayong muli, Zan. lpinangako ko dati na hinding
hindi magtatagpo ang mga landas natin. Hindi ko alam kung ano ang iniisip mo sa
akin nang mga panahon na iyon."

"Niligalig mo ako, Dani. I searched for you pero ayaw ibigay ni Lizette and anumang
detalye tungkol sayo. Hindi iilang beses kong inasam na bumalik ka sa club para
balikan ako."

"I want to. Pero kailangan kong pairalin ang matinong kaisipan."
"And you succeeded. Samantalang ako'y tila luko-luko na hindi ko magawang ibaling
sa iba ang pagtingin ko sayo."

Kinuha nito ang kamay niya at pinagsalikop ang mga daliri.

"Wala akong naging boyfriend, Zandro. Naiwan mo sa puso ko ang mga katangiang gusto
kong mahalin balang araw kapag handa na ako. Pero walang nakapantay noon, at hindi
ko kayang magmahalng iba."

"Then why did you keep pushing me away?"

"Dahil ayokong malaman kung gaano kaliit ang

tingin mo sa akin pagkatapos kong magpabayad. When you offered me a secret affair,
it only confirmed that you were not serious about me."

"Not serious about you? Really, Danica? Pumayag pa nga ako kahit kahati lang ni
Marco hindi ba?'' Tila pagalit niyang sabi. "I wanted to be a part of your life.
Kahit kalahati lang nun ang kaya mong ibigay."
"Please understand, Zandro. Hindi madali ang mga pinagdaanan kong insekyuridad."

"Ano pa nga ba Danica. Kaya mula ngayo'y hindi na talaga kita ihihiwalay sa akin.
Ayokong mag-isip ka pa ng kung ano-ano mula ngayon."
"You bet. Hindi na talaga ako hihiwalay sayo mula ngayon. And I demand you to marry
me, Doctor Zandro Albano." lsang malutong na tawa ang pinakawalan niya.
"Nakahanda na ang kasal natin nakaratay ka pa lang sa ospital kahapon, sweetheart.
Mama and the rest of the girls in the family is preparing for it. We'll have
the grandest wedding in few months time."
"Grandest?! Civil wedding will do, Zandro. Ayoko ng maraming bisita."
"Talk to your soon to be mother-in-law, sweetheart, pero sa palagay ko'y hindi mo
iyon maaawat."

Yours Since Yesterday

Jennifer Bernard

Once they were best friends. Now they're from two different worlds. Zoe
Bellini's...

Chapter 30

Kinabukasan ay inasikaso ni Hannah ang release paper niya at nang araw ding iyon
ay lumabas na sila ng ospital. Sa bahay ng mga magulang ni Zandro ay
naghihintay ang lahat para sa paguwi nila. May munting salo-salo na inihanda
angina ng binata. At habang nasa hapag kainan ay nakumpirma niyang nakatakda na
ang kasal nilang dalawa anim na bwan mula ngayon.

Pagdating ng gabi ay umuwi na ang mag-asawang Zane at Selena kasama ang dalawang
anak ng mga ito. Nakatunghay siya sa mga bituin sa langit habang nasa balkonahe
nang yumakap si Zandro sa kanya at ipinatong ang ulo sa balikat niya.
"What were you thinking?"

"Hindi ako makapaniwala na ako ang nandito at kapiling mo ngayon at hindi si Bea."
Kumunot ang noo nito at sumeryoso ang mukha.
"I never imagined myself getting romantically involve with Bea. Kung hindi ikaw ang
nandito ay wala nang iba pa, sweetheart. Tara nasa loob malamig na dito sa labas."

"Mag-uusap pa kami ni Mama tungkolsa mga detalye ng kasalZandro."

"Bukas na kayo magusap gusto kong matulog. Dalawang gabi na akong puyat,
sweetheart, kahit pa akitin mo ako ngayo'y hindi na yata uubra." Wika niya

"Talaga ba?'' lsang pilyong ngiti ang pinakawalan nito at pinaglandas ang kamay
sa mabalahibo niyang dibdib. Agad umahon ang init at antisipasyon ngunit agad
niyang inignora. Hindi naman huminto ang dalaga

sa paglandas ng kamay sa dibdib niya pababa ng pusod

at mas ibinaba pa. Bago pa umabot sa boxer shorts niya at itinaas muli ang kamay sa
dibdib niya.

"Don't temp me, Dani, you too need to rest." "Okay." Lumakad ito sa kama at
hinubad and
robang suot. Agad umahon ang init sa katawan niya

nang makita ang manipis nitong pantulog. Humiga ito at itinaas ang kumot hanggang
sa dibdib nito at nagpasyang matulog. Siya naman ngayon ang hindi mapakali dahil
sa pag-iinit ng katawan ngunit nagdadalawang isip kung gigisingin o hahayaan na lng
itong matulog. Sa huli ay ginising niya ito. "Dani..."
"Mmm.."

"Kaya ko pala kahit maging tatlong gabi pa akong walang tulog."

"Akala ko ba'y antok na antok ka na." Sagot nito nang hindi pa rin siya
nililingon. lniharap niyang muli ito sa kanya at siniil ng mapusok na halik.
"Binuhay mong muli ang dugo ko, sweetheart."

"I just ran my fingers through your chest. Andali mong bumigay Zandro."

"Pansin mo ba? Sa club pa lang two years ago ay bumigay na ako, sweetheart.
Kahit yata buong Iaman ng bank accounts ko noon maibibigay ko sayo." lsang
matunog na tawa naman ang pumuno sa silid na iyon.

Kinabukasan ay kailangan ng pumasok ni Zandro sa ospital dahil dalawang araw na

itong hindi nakapasok. Pag-uwi nito'y may dalawang regalo itong inabot sa kanya.
Dalawang maliit na kahon na ang isa'y nahulaan niya nang engagement ring, ang
isang kahon ay puti pero may pulang ribbon.

Una niyang binuksan ang kahon na pula at

tumambad sa kanya ang isang singsing. Agad kinuha ni

Zandro at isinuot sa kanya.

"Hindi mo ba ako tatanungin ng 'will you marry me'?" Kunyari ay may tampo sa tinig
niya.

"No. I demand you to marry me, Dani, I should've married you two years ago kung
hindi ka lang basta na lang nawalang parang bula." Tila pagalit na wika nito
ngunit alam niyang nagbibiro ito. Nagbago rin naman agad ang anyo nito at masuyo
siyang hinagkan. "I love you, my future wife."
"Ano naman itong isa? " "Open it."
Pagbukas niya'y isang susi ang laman niyon. "May kailangan pa ba akong buksan?
Hindi ba 't
nakapasok na ako sa puso mo?" Dinaan niya sa biro ang

kagalakan. He never failed to shower her gifts. Nitong umaga ay may bungkos na
bulaklak paggising niya.

"I know. At hindi mo kailangan ng susi para makapasok sa puso ko sweetheart, just
one kiss and you'll sweep me off my feet. Look at the window. That's what
that key is for." Ngumiti siya saka tumanaw sa
bintana at nagulat nang makita kung para saan ang
. .
susmg 1yon.

A mini cooper.

"You know I hate expensive gifts, Zan."

"I know. But your future husband, aside from drop-dead gorgeous, is also a wealthy
man."
"Hindi ka rin mayabang, Doctor Albano." Tumawa ito ng malakas saka siya hinapit
at hinagkan sa noo.
"You were too generous to other people my love, to the point that you forget what
you deserve. Kaya ako nandito para punuan ang pagpapahalaga mo sa sarili na minsan
ay nakakalimutan mo."

"How can you be so understanding?"

"Since I met you, sweetheart."

"Hey lovebirds, Doctor Solivan and his wife is here already." Wika ni Hannah
mula sa nakaawang na pinto.

"Thanks, Hannah."

"Bea is still missing, Dani. Naniniwala akong hindi naman nita itinatago. May
warrant of arrest na siya."

"Zan.. kung pwede ay huwag na lang natin ituloy ang kaso. I know this is hard for
you because you want her to pay for what she did. Pero okay naman na ako. And there
are more reasons why I wanted to drop the case."

"Tulad ng?"

"First, she is my sister and she is sick. Mas kailangan niya ng atensyong
medikalkesa anupaman. Pangalawa, baka makasama kay Tita Belinda. Sobra sobra naman
na ang natanggap kong biyaya. I guess forgiveness doesn't hurt that much, does it?"

lsang malalim na buntung hininga ang ginawa ni

Zandro bago tumango.

"Minsan ay hindi ko maintindihan ang mga pamantayan mo sa buhay, Dani. Sometimes I

wonder how do I deserve someone like you."
"Because we are meant for each other, my love. Tara nasa ibaba, naghihintay na sina
Papa."
Pagbaba nila 'y naroon din angina ni Zandro at narinig niyang pinaguusapan ng mga
ito ang nalalapit nilang kasal. Nang makita siya ng ama ay mabilis na
sumalubong at mahigpit siyang niyakap.
"Masaya akong maayos na ang kalagayan mo, lha, at muli humihingi kami ng tawad sa
ginawa ni Bea." Wika ni Belinda.

"Wala ho kayong dapat ihingi ng tawad, kung

mahahanap ho si Bea 'y dapat ho siyang tuluyang maipagamot.laatras ho namin ang

kaso sa kanya."
"Salamat, Danica." Naluluhang wika ni Belinda. Alam niyang mahirap din ang
pinagdadaanan nito ngayon lalo at hindi pa nahahanap si Bea.
"Tara nasa hardin at nang mapag-usapan na rin natin ang kasal ng dalawang ito."
Excited na wika ng ina ni Zandro na siyang laging abala sa preparasyon ng
kasal. "Bukas pa dadating ang Mama ni Danica para masukatan ng damit." Ang
driver ng pamilya na ang sumundo dito pero nagsabi angina na bukas pa ito
makakaalis ng bahay dahil sa buyer ng mga gulay nito.

"Would you like to guess how expensive your wedding gown is?" Bulong ni Zandro
sa kanya habang papunta ang lahat sa hardin kung saan nakahanda ang munting salo
salo.

"I don't wanna know Zandro. Alam mong hindi ko makokontra si Mama."

"You'll get used to it, sweetheart, you will marry one of the billionnaires in the
country."

"Nasan yung drop-dead gorgeous?" Tudyo niya. "Hindi ko na sinabi, alam mo naman
na hindi ba?''
Tumawa siya ng malakas na ikinalingon ng lahat sa

kanila.

"I didn't know your son is a conceited man, Mama, paano ba ako napa-oo dito?"

"Don't make stories, Danica, ikaw ang lumapit sa akin at unang nagpakilala
remember? Napilitan lang naman talaga akong sumama sayo tapos ayaw mo nang
humiwalay." Kumindat si Zandro at umirap naman siya.

"Hindi ka nag-iisa Zandro, kahit ako'y napilitan ding paaminin ni Hannah para
magpakasal sa kanya."

Wika naman ni Ezekeil na ikinairap ng asawa nito

habang nagtatawanan ang lahat.

"How can you forget my story? Ako ang unang unang napilitang magpakasalsa
ating tatlo." Pagmamalaki naman ni Zane.
"Naku magsitigil nga kayong tatlo. Nagpapayabangan kayo pero pag iniwan kayo ng
mga asawa niyo'y para kayong mga batang uhugin
magsi-iyak." Nagtawanan ang Iahat sa sinabi ni Armida.

Napuno naman ng masayang kwentuhan ang dinner at lahat ay excited sa pagpapakasal

ng dalawa na gaganapin matapos ang anim na bwan sa Albano Hotel.

Chapter 31

THIS IS AN EXCERPT FOR THE NEXT SERIES:

"Are you ready, sweetheart?" Tanong ni Zandro sa asawa na kanina pa paikot ikot sa
salamin.

"Do I look fine?" Tila may pag aalinlangan nitong wika habang nakatingin pa rin sa
salamin. She was wearing a v-neck ruffled offwhite gown para sa ika labindalawang
anibersaryo nila ng kasal.

"You still look stunning, sweetheart. Sa tuwing tinititigan kita'y hindi pa rin
nawawala lahat ng pagtatangi ko sayo. And thank you for giving me wonderful
children." Wika nito at saka siya sin ii i ng mapusok na halik.

Bata pa naman siya,at thirty eight five old ay kaya pa niyang makipagsabayan sa mga
kabataan sa pagrampa sa runway. Nang makasal kasi sila ni Zandro ay nahikayat
siyang mag part time sa modeling katulad nina Selena at Hannah.

Pagbaba nila sa hardin ay naroon na ang buong pamilya at ilang piling kaibigan.
Sinalubong sila ng palakpakan at yakap mula sa bawat isang naroon. Sandaling
pumagitna si Zandro sa lawn at nagbigay ng munting mensahe.

"Good evening, families and friends, thank you for coming tonight as we celebrate
our twelve wonderful years as Mr. and Mrs. Zandro Albano." Ginagap niya ang kamay
ng asawa at masuyong hinalikan bago muting
itinuon ang atensyon sa mga taong naroon. "We have

survived storms and God has given us four wonderful children."

"Cheers to more wonderful years together!" ltinaas

ni Zane ang kopita at sumunod ang iba pang naroon. "And to more successfulAlbano
young men and women."

Umupo sila sa isang pahabang mesa kung saan naroon ang mag-asawang Julio at
Armida, Zane at Selena, Ezekeil at Hannah,at angina ni Danica na si Silvia. Naroon
din ang mag-asawang Marco at Belinda at si Bea na nakahanap ng bagong pagibig.
Gumaling na ito mula sa depresyon matapos ang matagal na panahong pabalik balik
sa rehab center.

"Time flies faster that we thought," wika ni Ezekeil. "Ethan and Jayzee are now
becoming like Zane when it comes to managing businesses." Si Ethan, na anak ni
Ezekeil at Hannah, at si Jayzee na anak ni Zane at Selena, ay unti unti nang
nahahasa sa pagpapatakbo sa
iba't ibang negosyo ng Albano. Both men are now twenty nine years old.
"While your second child is a spoiled brat kid who always chase danger, Ezekeil."
Wika naman ni Zane. Ang anak nilang si Zanya ay isang car racer na tila laging
nakikipaghabulan kay kamatayan sa race track.
"At walang balak mag-asawa ang isang iyon. Hindi ko alam kung anong mali sa
pagpapalaki namin." Tila lumungkot naman ang mukha nito na nilingon ang anak na
nasa kabilang mesa kasama ng mga pinsan nito.

"While Elize is the darling of the press, Ezekeil. Lahat ng tao'y kinagigiliwan ang
batang iyan." Wika naman ni Armida nang nakangiti.

Tatlo na ang anak nina Zane at Selena; si Jayzee, Stacey at Laurenti. Si Ezekeil at
Hannah naman ay may Zanya, Elize at Renzo bukod pa kay Ethan.

Zandro and Dani have four children; Duncan,

Danzel, Drake and the only girlAdriana.

"But I am afraid Ethan is now distant to his siblings. May problema ba ang batang
iyon, Ezekeil? " Tanong ng ina sa kanya na hindi niya sinagot. He looked at Zane
and his brother refused to meet his eyes. Alam nilang dalawa ang problema ng
panganay niyang iyon, but Zane's wife has no idea-yet. Pero alam nilang isang araw
ay kailangan nilang pag-usapan iyon.

Ethan is Zane's son with Haley. Kung paanong sa kanya ipinaako ng yumaong hipag ay
hindi niya rin alam. Pagkatapos nilang malaman iyon ay ipinaalam niya kaagad sa
kapatid. Ethan is truly an Albano. Ngunit sa halip na matuwa ay tila nagrerebelde
ito ngayon.
And Selena didn't know all of it. Haley had a one-night stand with Zane, ngunit
nang malamang nagbunga iyon ay nakatakda na ang kasal nito kay Selena.

"I will talk to him one of these days, Mama." Sagot niya sa ina. And Zane would
have to talk to him too, saad niya sa sarili.

Si Ethan nang mga sandaling iyon ay tumayo at tinungo ang dulong bahagi ng patio
kung saan hindi na halos naabot ng ilaw. Nagsindi ng sigarilyo ay pinaglaruan ang
usok nito. Mula nang malaman ang tungkolsa tunay niyang pagkatao ay tila may
nagrerebelde sa dibdib niya. And he hated himself for feeling that way, dahil hindi
naman nagkulang ang Daddy Ezekeil at Mommy Hannah niya sa
pagpaparamdam ng walang katumbas na pagmamahal, pati na rin ng inaakala niyang mga
kapatid.
"Hello, loverboy." lsang anino ang nagpapitlag sa kanya mula sa malalim na pag-
iisip. He groaned in frustration dahil sa pag gambala nito sa katahimikan

n1�

ya.

"Why do you keep on bothering me,Marga?"

Naiirita niyang tanong. Marga is Margaux' twenty two

year old daughter na lantaran kung magpakita ng interes sa kanya. Nagbiro pa ito sa
Daddy Ezekeil niya kung maaari silang magkatuluyan, na agad niyang tinutulan. Marga
is one adorable woman, that's fine. Pero hindi
niya gusto ang mga babaeng agresibo at lantaran kung magpahayag ng pagkagusto sa
lalaki. He always adores how her Mommy Hannah brought his two sisters Zanya and
Elize to be a fine young lady of today. Though Zanya acted like a boy, dahil lumaki
itong puro barako nang mga panahon na iyon, hindi naman ito kasing agresibo ng
isang ito.

Nakita niya ang anino nitong papalapit sa kanya at ang pabango nito'y agad pumasok
sa ilong niya na nagdulot ng kung anong pakiramdam. He was avoiding Marga since her
teenage years dahil noon pa ito nagpapahayag ng pagka crush sa kanya, but now he is
alone with her in the middle of the dark and with his alcohol and a cigarette on
his hand. Kung bakit kumakabog ang dibdib niya ay hindi niya alam.

"And why do you keep on walking away?" Nakatayo na ito sa harap niya at lalo niyang
nasasamyo ang amoy nito. It was like a drug to him.

"Bumalik ka nasa loob, Marga." Wika niya sa mababang tono.

"Are you afraid of me,Ethan?"

Tumawa siya ng pagak. Hinaluan niya ng may pang uuyam. "Why should I be afraid of
you?"

"Because I can make you fallin love with me."

"I admit you are one desirable woman, Marga, and you can turn me on right now. But
I don't want to be

associated with promiscuous woman like you na walang

ginawa kundi ilapit ang sarili sa mga lalaki."

"Sayo ko lang inilalapit ang sarili ko." Kung may gumuhit na sakit sa tinig niyang
iyon ay hindi niya alam. He doesn't care.

"I don't like you."

"Just one kiss, loverboy." Halos paanas nitong sabi na halos hindi dumaan sa
pandinig niya. Ngunit kung paano iyon nagdulot ng init sa kanyang katawan ay hindi
pa rin niya maintindihan. He had never been close
to her as he is right now, and she was tickling his senses. Naaamoy din niya ang
alak sa hininga nito dahil sa talagang inilalapit nito ang mukha sa kanya.
"Don't bring me to the edge where we will both regret later young lady. Hindi mo
gugustuhin ang mangyayari."
"Just one kiss, Ethan, kung talagang hindi mo pa rin ako gusto'y hinding hindi na
kita gagambalin."

"What made you think nasa isang halik ay magkakagusto ako sayo?"
"Hindi ba?''

"I will never." "Then prove it." "No."

"You're afraid. "Afraid of what?"
"Na matalo kita. Na kapag nahalikan mo ako'y bibigay rin ang damdamin mo sa akin."

"I don't have feelings for you, Marga." "Hindi ako aalis dito nang hindi mo
napapatunayan, Ethan. Kiss me and we will find out.

Kapag huminto ka sa paghalik, hinding hindi na kita

gagambalain. Pero kapag nagtagal sa isang minuto ang

halik na iyon, then you will be my boyfriend from now on."

"I didn't know you're that crazy."

"Just shut up and kiss me."

Hinawakan niya ang likod ng ulo nito at siniii ng halik dahil hindi rin naman ito
titigil. lkinawit naman nito ang mga kamay sa leeg niya at tumugon sa kung paanong
paraan. She doesn't know how to kiss, na buong akala niya'y eksperto na sa
larangang iyon.
Lumalim na ang halik niya at naghahanap ng tugon. Ang kamay niya'y nagsimulang
maglakbay sa likod ng dalaga habang patuloy pa rin siya sa paghalik.
He should stop. Pero tila may bato balaning humihila sa kanya para idikit ang
katawan kay Marga. Her lips are sweet and her breath smells a mixture of mint and
wine. lpinasok niya ang kamay sa blouse nito ay nagsimulang maghanap. Her skin is
smooth and soft and he is burning. Tila tumataas ang temperatura niya habang
tumatagal. Nang ilapat ng dalaga ang kamay sa dibdib niya'y lalo siyang nawala sa
matinong kaisipan. Nang ibinaba niya ang mukha sa dibdib nitong halos nakalantad
niya ay inilayo nito ang sarili.
"You're my boyfriend now, Ethan. Nanalo ako sayo." Wika nito na habol din ang
hininga. Napamura sya sa
sarili. He wanted her right here, right now. Kung

paanong nadala siya sa panunukso nito ay hindi nya lubos maisip.

"Kalokahan. Hindi mo ako makukuha sa isang pustahan, Marga." Pagalit niyang sabi.
"You're an honorable man, Ethan. Huwag mong sabihing wala kang isang salita."
"Fine. Pero sisiguraduhin kong ibi-break mo din ako
sa loob lang ng isang linggo."

"Oh, no. That will never happen. I will make you fall in love with me instead."
Pinaglandas nito ang mga daliri aa dibdib niya saka naglakad pabalik sa hardin.
"Damn!" Mura niya sa sarili. He just lost a bet because of one kiss. At
nakapagtatakang gusto niyang mas higit pa doon ang mangyari kung hindi lang ito
mismong lumayo. At ngayo'y galit siya sa sarili sa pagkawala sa sandaling katinuan.
He never liked her at ngayon ay tinalo pa siya sa isang pustahan.

"I'll be your worst boyfriend, Marga, I bet you

that." Kung hamon niya iyon sa dalaga o sa sarili niya ay hindi niya alam. Lumakad
siyang pabalik sa party at iniwasan ang tingin nito.

10:09 �� �I

0.04
';'KB/S

Doctor's Secret Affair (Co...

UPDATING

- This is the latest update -

Waiting for Her Mate

Claire White
Saige is one of the few white wolves in existence,
she has loved her family the most but she lost all ...