One Hot Vacation [TO BE PUBLISHED!

]
by RaceDarwin

[WARNING: R18]

INAKALA ni Yumi na para sa kanya ang engagement ring na nakita niya sa apartment ng
nobyo niyang si Chris. Ngunit gayon na lang ang pagkabasag ng kanyang puso ng
malaman na hindi pala para sa kanya ang singsing kundi sa ibang babae!

Umabot sa kaalaman ng kanyang mabait na boss na si Mr. Evanson Neiderost ang

heartbreak na naranasan niya kaya binigyan siya nito ng isang buwang bakasyon sa
rest house nito sa probinsya. Ikinasiya niya ang bagay na iyon. Perfect timing ang
magkaroon ng bakasyon upang matakasan niya ang sakit at kahihiyan na idinulot sa
kanya ng dating nobyo.

Sa pagbabakasyon niya sa rest house ng kanyang boss ay nakilala niya si Evans

Neiderost, ang nag-iisang apo ng kanyang amo.

Gwapo, matipuno at malikot sa babae. Iyon ang unang impresyon niya sa lalaki ng
maabutan niya itong nakikipaghalikan sa dalawang babae na halos wala ng saplot sa
katawan sa loob ng resthouse.

Hindi na sana niya gustong ipagpatuloy ang bakasyon nang malaman niyang ito ang
makakasama niya sa bahay. Dahil bukod sa hindi maganda ang impresyon niya sa
lalaki, hindi rin niya gusto ang paraan ng pagtingin nito sa kanya tuwing
magkakasalubong sila.

At sa unang gabi ng kaniyang pananatili roon ay hindi nito itinago ang pagnanasa sa
kanya. Ginapang siya ng walanghiya!

At ang alibi nito: Nagkamali lang daw ito ng napasukang kwarto.

Kung ganoon, bakit siya niyakap at hinalikan nito?

At bakit naman niya nagustuhan ang yakap at halik nito?

=================

One Hot Vacation

This story is for mature readers. Hangga't maaga ay pinapaalalahanan ko na kayo na

naglalaman ng mga bagay ng pang-adult ang story na to. Ayaw kong ma-disappoint ang
kung sino mang inosente kung malalaman nila ang itinatakbo ng kwentong 'to.

TEASER

INAKALA ni Yumi na para sa kanya ang engagement ring na nakita niya sa apartment ng
nobyo niyang si Chris. Ngunit gayon na lang ang pagkabasag ng kanyang puso ng
malaman na hindi pala para sa kanya ang singsing kundi sa ibang babae!
Umabot sa kaalaman ng kanyang mabait na boss na si Mr. Evanson Neiderost ang
heartbreak na naranasan niya kaya binigyan siya nito ng isang buwang bakasyon sa
rest house nito sa probinsya. Ikinasiya niya ang bagay na iyon. Perfect timing ang
magkaroon ng bakasyon upang matakasan niya ang sakit at kahihiyan na idinulot sa
kanya ng dating nobyo.

Sa pagbabakasyon niya sa rest house ng kanyang boss ay nakilala niya si Evans

Neiderost, ang nag-iisang apo ng kanyang amo.

Gwapo, matipuno at malikot sa babae. Iyon ang unang impresyon niya sa lalaki ng
maabutan niya itong nakikipaghalikan sa dalawang babae na halos wala ng saplot sa
katawan sa loob ng resthouse.

Hindi na sana niya gustong ipagpatuloy ang bakasyon nang malaman niyang ito ang
makakasama niya sa bahay. Dahil bukod sa hindi maganda ang impresyon niya sa
lalaki, hindi rin niya gusto ang paraan ng pagtingin nito sa kanya tuwing
magkakasalubong sila.

At sa unang gabi ng kaniyang pananatili roon ay hindi nito itinago ang pagnanasa sa
kanya. Ginapang siya ng walanghiya!

At ang alibi nito: Nagkamali lang daw ito ng napasukang kwarto.

Kung ganoon, bakit siya niyakap at hinalikan nito?

At bakit naman niya nagustuhan ang yakap at halik nito

=================

Chapter One

Author's Note: Please look at the MEDIA, para may ideya kayo kung para sa inyo
talaga ang story na ito. Thank you!

CHAPTER ONE

"OKAY KA LANG?"

Mabilis na ipinahid ni Yumi ang mga luhang naglandas sa kanyang pisngi nang
marinig ang tanong na iyon ni Mandy, ang kanyang bestfriend. Humarap siya dito at
pilit na ngumiti dito.

"O-oo. Okay lang ako," sagot niya at pinagtuunan ng pansin ang pagkain sa harapan.
Kinagat niya ang fried chicken. Hindi niya malasahan iyon.
Pinakatitigan siya ni Mandy. "No, you're not okay. Namumula ang mata mo, parang
galing sa magdamag na pag-iyak. Tapos, nangingitim din ang palibot ng mata mo,
girl. Kulang na lang ang buhaghag na buhok sa 'yo at mukhang ka ng bruha, Yumi!
Anong nangyari sa 'yo?"

Hindi siya sumagot.

"Nag-away ba kayo ni Chris?" nag-aalalang tanong pa nito.

Mapait na ngumiti siya. Magaling nga kung away lang, pero hindi.

Ramdam uli niya ang pagtutubig ng mata.

Tumingin siya sa paligid. Nasa cafeteria siya ng mga oras na iyon kasama si Mandie.
Lunch break nila. Maraming mga kapwa ka-trabaho siya na naroroon din. Nakakahiya
kung may makikita sa kanya na mukhang miserable at umiiyak. Magmumukha siyang
timang. Nakakahiya iyon, lalo na at halos lahat ng mga employee ng Neiderost
Holdings ay alam ang relasyon niya sa junior accountant ng kompanya na si Chris
Lee.

"Hindi kami nag-away, Mands... Truth is, wala na kami." bahagya pa siyang pumiyok
sa huling sinabi.

Nabitawan nito ang kutsara at tinidor dahil sa sinabi niya. Namimilog ang mga mata
nitong nakatutok sa kanya. "Huh? A-akala ko ba may plano pa kayong pagpapakasal? At
saka, ikaw rin ang nagsabi sa akin na may nakita kang diamond ring sa apartment ni
Chris? A-anong nangyari? Paki-explain."

"A-akal ko lang pala iyon.. Akala ko lang 'yon, Mands." Pigil niya ang sariling
mapaiyak na naman. "All this time, ako lang pala iyong umaasa na kasal ang
patutunguhan ng relasyon namin. Ako lang pala iyong nag-e-expect." Tumulo ng tulyan
ang mga luha sa kanyang mata.

"Hindi ko maintindihan, girl. Ang i-ibig mo bang sabihin ay hindi ka gustong

pakasalan ni Chris?"

Lumuluhang tumango siya.

"Then, para kanino 'yong diamond ring?" Natigilan ito. "Oh my.. Don't tell me.. May
ibang babae siya?"

"Y-yes."

"At iyon ang papakasalan niya?"

"Y-yes."

"Aww.." Bumakas ang awa at simpatya sa mukha ng kaibigan. Hinawakan nito ang mga
kamay niya na nakapatong sa mesa. Hindi na niya namalayan pa ang pag-alpas ng mga
luha. Tuluyan ng dumaloy ang emosyon niya.

Inabutan siya ng kaibigan ng panyo. Ginamit niya iyon upang tuyuin ang mukha.ng
basa ng luha. Mabuti na lang at may kaibigan siyang naiintindihan ang nararamdaman
niya at nakakaunawa sa kanya. At handang damayan siya.

Nang mga sandaling iyon ay masama pa rin ang loob niya. Ramdam pa rin niya ang
sakit sa puso niya. Hanggang ngayon ay basag na basag iyon dulot ng panloloko sa
kanya ng nobyo. Para siyang mahihimatay sa sakit at kirot na ginawa nito sa kanya.
Now she fully understand why other woman really cried over their ex. Ganoon pala
talaga ang feeling.

Ang sakit.

Ang sakit sakit.

Chris was her boyfriend for three years. Nakilala niya ito sa Neiderost Holdings
ng bago pa lamang siya roon bilang empleyado. She can still the first day she saw
him. Gwapo, matipuno at matangkad si Chris. Ito ang kabuuan ng lalaking hinahanap
niya. Ito rin ang nakikita niyang hero sa mala-happy ending niyang love story.
Naging crush niya ang binata nang minsan siya nitong nginitian at kinindatan ng
magkasalubong sila sa hallway. Na naging love ng magsimula itong manligaw sa kanya.
She really thought she was the right man for her. The prince she was waiting..

Nanikip ang dibdib niya.

Last night was like a terrible nightmare for her.

Akala niya ay iyon na ang pinakamagandang gabi. Nang tumawag sa kanya si Chris
kagabi at pinapupunta siya nito sa Italian Restaurant na madalas nilang puntahan ay
binundol kaagad siya ng kasiyahan. Nagsuot pa siya ng magandang bestida at nag-make
up talaga upang maging maganda siya para sa gabing iyon. Buo ang paniniwala niya sa
kanyang isip na iyon ang gabi na magpo-propose sa kanya ang nobyo. Nakita kasi niya
ang isang diamong ring sa apartment nito noong isang araw.

Sigurado siyang para sa kanya iyon.

Ngunit hindi pala.

Nang magpunta siya sa sinabing lugar ni Chris, sinalubong siya ng mga hiyawan at
palakpakan. At nakita niya sa stage ang nobyo. Nakaluhod ito sa harap ng isang
magandang babae, at may hawak hawak na singsing. Kilala niya ang babae.
Iyon ang anak ng Vice President ng Neiderost Holding. Si Lani Del Rosario ang
babaeng iyon, isang sikat na socialite at modelo. Nakikita niya ito minsan sa
commercial ng mga alak at shampoo.

Napasinghap siya ng magsalita si Chris at marinig ang sinabi nito kay Lani.

"Will you marry me?"

Napahawak siya noon sa dibdib. Hindi siya makapaniwala sa eksenang nasasaksihan. Si

Chris, ang nobyo niya ay nagpo-propose sa ibang babae? Nanlambot siya ng umu-oo si
Lani at nagyakapan ang dalawa. Nakakabinging hiyawan ang narinig niya. Ngunit ang
puso niya ay basag.

Basag na basag.

Pakiramdam niya ay mamamatay siya sa sakit na nararamdaman. Paano iyon nagawa sa

kanya ni Chris? Paano nito nagawang lokohin siya at ipagpalit sa iba? Paano nito
nagawang tawagan siya at papuntahin pa roon? Ipinamukha lang nito sa kanya ang
panloloko nito. Ipinamukha lang nito sa kanya ang isang pinakamasakit na eksena.

Napakasakit ng ginawa nito. She felt like being stabbed upon watching the two of
them. Lumuluhang umalis siya sa lugar na iyon at nagpakalunod sa sakit at pait na
nararamdaman sa kanyang bahay. Magdamag niyang iniyakan si Chris at ang ginawa
nitong panloloko sa kanya.

"Yumi, stop crying.. I know you're still hurting at this moment but please, huwag
dito sa cafeteria. Marami ng nakatingin sa 'yo, oh. And right now, alam kong
curious na ang mga iyan kung bakit ka umiiyak. Sigurong aabot pa sa kaalaman ng
first rate moron mong ex ang drama mo ngayon. Dali, alis na tayo. Sa restroom mo na
lang 'yan ipagpatuloy."

Napatigil siya sa pag-iyak. May punto si Mandy. Maaaring may makapag-ulit pa niyon
kay Chris. At malamang, pag-tawanan pa siya ng lintik na iyon.

Magkapanabay na lumabas silang dalawa ni Mandy sa cafeteria. Ngunit tinamaan siya

ng lintik na malas. O sadyang tadhana na ang gumawa upang magkasalubong sila ni
Chris.

Iniiwas niya ang tingin dito. Mas lalo siyang nasasaktan, lalo na at kaakbay pa
takaga nito si Lani. Matangkad, meztisa at talagang maganda si Lani. Kaya hindi na
kataka-taka na pinalitan kaagad siya ni Chris.

"Hi, Yumi." bati ni Chris ng makita siya. Tila wala lang dito ang ginawa sa kanyang
pananakit ng damdamin. Isang nanunuyang ngiti pa ang nakapagkit sa labi nito. "How
are you?"
"I'm good," malamig na sagot niya at nilagpasan ito.

"AYOS KA NA BA?" tanong ni Mandy sa kanya.

Nasa restroom sila upang doon niya ipagpatuloy ang paglalabas ang sama ng loob.
Lintik na luha din niya at hindi maubos ubos. Hindi niya mapigil ang emosyon.
naiinis na nga siya sa sarili.

"Oo. Okay na siguro ako," saad niya sa kaibigan. Nahihiya na siya sa kaibigan.
Isinali pa niya ito sa ka-dramahan niya. Masyado siyang nagiging emosyonal.

"Sige. Bumalik ka na sa work mo, girl. Huwag mo na lang masyadong paka-isipan pa

ang damuhong iyon. Masasaktan ka lang. At alam mo, hindi siya worth it para sa mga
luha mo. Kita mo naman kanina, parang balewala lang sa kanya ang nararamdaman mo."
Tumango siya dito. " Mas mabuting kalimutan mo na lang siya, Yumi. Just move on and
start a new love life. Makakahanap ka pa ng much deserving sa pag-ibig mo. He don't
deserve your love. At malay mo, ha. Mas gwapo, mas matipuno at mas mayaman ang
mahanap mo. Sa kanya mo ibigay ang love 'yan. Sa ganda mong 'yan, hindi imposibleng
makahanap ka ng makakahigit sa kanya.! Ikaw yata ang pinay version ni Scarlett
Johansson!"

Bahagya siyang napatawa sa sinabi nito. "Sige na.. Nambola ka pa. Okay na ako."

Bumalik na siya sa mesa niya. Bago sila magkahiwalay ni Mandy ay nagpasalamat siya
dito. Ang laking tulong ng may bestfriend sa buhay. May nagpapagaan sa dinadala sa
dibdib niya kahit na gaano pa kabigat iyon.

Nagsimula na siyang mag-trabaho. Mabibigat ang mga kamay na nagtitipa siya sa

keyboard ng computer niya. Ilang beses siyang bumuntong hininga. Bigla niyang
naiisip si Chris kahit sabihin pa niya sa sariling 'wag nang pakaisipan pa ang
lalaking iyon. Hindi siya makakatapos sa trabaho kapag ganoong maya't maya siyang
na-di-distract. She couldn't concentrate on her work.

She can't focus.

Hindi maaari iyon. Pihadong mase-sermunan siya ng kanyang boss.

But that's impossible. Mabait sa kanya si Mr. Neiderost. Sa loob ng tatlong taon na
pagta-trabaho niya sa matandang may ari ng Neiderost Holdings ay wala siyang
natatandaang na-sermunan siya nito o napagalitan dahil sa trabaho. At kung meron
man ay mga paalala lang iyon sa kanya. Ang totoo nga niyan ay gustong gusto siya ng
butihing matanda. Sa lahat kasi ng mga naging sekretarya nito, siya lamang ang
tanging nakasundo nito. Idagdag pa ang kaalamang siya lamang ang tumagal bilang
sekretarya nito. Ayon mismo iyon sa matanda.

Kaya nga nahihiya siya ngayon kung sakaling malaman nitong di siya makapag-focus sa
work. Nakakahiya kasi alam niyang mataas ang expectations nito sa kakayahan niya.
Ngayon lang kung tutuusin nangyari sa kanya iyon. Ang mawalan ng pokus sa trabaho
ang isa sa mga never pang nangyari sa kanya. Kung may dapat sigurong sisihin kung
bakit siya nasa kalagayang iyon ngayon ay walang iba kundi si Chris Lee.

Ang lintik na ex niyang iyon! Kasalanan nito kung bakit siya nawawalan ng focus sa
work. Kung di sana nito sinaktan at binigo ang damdamin niya ay hindi siya
masasaktan ng ganoon. Akala siguro ng lalaking iyon ay hindi masakit ang ginawa
nito.

Muli, parang maiiyak na naman siya. Humugot siya ng malalim na hininga. At pilit na
nag-focus sa harap ng computer.

"Miss Rosales?" Napaigtad si Yumi sa kinauupuan. Bigla siyang napa-ayos ng upo ng

makilala ang boses na iyon. Nag-angat siya ng mukha at sinalubong siya ng
nakangiting si Mr. Evanson Neiderost.

"Sir, good afternoon po." Tumayo siya upang magbigay galang dito. "May ipapagawa po
ba kayo?" magalang na tanong niya.

"Wala naman, hija. Actually, kanina pa akong nakatayo dito at pinagmamasdan ka

lang. Hindi mo lang siguro ako napapansin kasi parang ang lalim ng iniisip mo. You
look distracted. Halata sa mukha mo na di ka makapag-focus sa tina-trabaho mo."

Napayuko siya. "S-sorry po, Sir."

"Okay lang 'yan, hija. Mukhang depressed ka talaga. You look pale." Pinagmasdan
siya nito, parang sinusuri ang mukha niya. "Suggestion ko lamang, maglagay ka ng
lipstick at concealer. Pagkatapos, sumunod ka sa aking private office."

Tumango siya. "Yes, Sir."

Sinundan niya ito ng tingin sa pagpasok nito sa pribadong opisina nito. Talagang
napakabait sa kanya ng butihing matanda. Kung iba siguro ang amo niya, pihadong
napagalitan na siya sa pagiging distracted niya.

Kinuha niya ang make-up kit sa bag at naglagay ng concealer sa palibot ng mata.
Tama si Mandy, nangingitim nga ang palibot niyon at halatang halata ng sinumang
makakakita sa kanya. Parang ilang gabi siyang nagpuyat sa asta ng mukha niya.

Sinisi niya sa isip si Chris. Ito lang naman kasi ang dahilan kung bakit siya
nagkakaganoon!

Naglagay na rin siya ng lipstick. Kulay rosas ang ini-apply niya para simple ngunit
presentable ang dating. Pagkatapos ay pumasok na siya sa pribadong opisina ni Mr.
Neiderost nang matapos mag-ayos sa sarili.
Isang ngiti ang sumilay sa labi nito ng makita siya. "You look better now. Take a
sit."

Umupo siya, "Thank you, Sir."

"So, wala na talaga kayo ni Mr. Lee." anitong tinutukoy si Chris.

Napamaang siya. "Paano niyo po nalaman, Sir?" nagtataka niyang tanong.

"Narinig ko lang na pinag-uusapan sa tabi-tabi. I thought it was just rumor until i

saw you looking miserable. And i just recieve a news na magpapakasal na sila ng
anak na babae ni Mr. Del Rosario."

Napayuko siya, "Opo."

"So, that's explains why you're acting so distracted." Bumuntong hininga ito.
"Matagal na rin kitang empleyado, hija. Tatlong taon ka ng nagtata-trabaho sa akin.
Ngayon lang kita nakitang nagkaganyan. And now it makes sense. And i admit na
naaapektuhan din ako sa nakikita kong sakit at lungkot sa mga mata mo. You don't
deserve to be hurt. Alam kong napabait mo, iha, at matagal ko na iyong napatunayan.
You know, parang anak na rin naman kita kaya ayaw kong nakikita kitang ganyan."

She was touch by her boss' words for her. Nangilid ang luha niya. Kinurap-kurap
niya ang mga mata upang hindi tumulo ang luha mula doon.

"S-salamat po, Sir. Nahihiya nga po ako sa inyo. Ayaw ko sana na biguan ang mga
expectations n'yo sa akin. B-but, Sir, i'm so sorry kasi di ko maiwasan ang
masaktan. Hindi ko maiwasan ang maapektuhan sa ginawa ni Chris. Masakit po."
Pumiyok siya sa huling sinabi. "But anyway, that's just life. Mahirap, but i need
to accept the fact that we are no longer together." Pinigilan niya ang pagtutubig
ng mata. Hangga't maaari ayaw niyang magpakita ng kahinaan sa harap ng kanyang
boss. Nakakahiya naman na mag'drama sa harap ni Mr. Neiderost.

"Aww.. I know, hija. And i fully understand your situation. Kapag nagmahal tayo ay
hindi maiiwasan na masaktan o mabigo. Hindi rin maiiwasan na maapektuhan pati ang
ibang bagay na ginagawa natin tulad ng mga trabaho. Because not all the time, we
can control are emotions. Darating ang sandaling hindi natin mako-kontrol ang ating
mga emosyon. But remember, time heals all the pain on our hearts, Kahit gaano pa
kasakit, kahit gaano pa kasaklap ang pinagdaanan nating problema ay mabubura din
ito sa bawat araw na nadaan." mahabang litanya ng matandang amo. Bahagyang gumaan
ang pakiramdam niya sa mga salita nito. Tango lang ang tanging pagtungon niya
bilang pagsang-ayon sa mga sinabi nito.

"Gusto mo na bang makalimot, hija?"

"Po?" Nabigla siya sa sinabi nito.

"Gusto mo bang makalimutan sa lalong madaling panahon ang ginawa sa 'yo ni Chris?"

"S-syempre naman po." Gusto naman talaga niyang makapag-move on. Gusto niyang
makalimutan na si Chris at ang pangloloko nito sa kanya. Siya ang lubos na
mahihirapan kung di niya malalagpasan ang heartache na ipinaranas ng dating nobyo.

"Kung ganoon, siguro susundin mo ang suhestyon ka na magbakasyon ka."

Namilog ang kanyang mata. "Ho? Nagbibiro po ba kayo?"

Ngumiti ito. "Hindi ako nagbibiro, hija. I'm serious. Take a vacation. Atleast for
one month. Makakatulong ang bakasyon sa sitwasyon mo ngayon. At mula ng magtrabaho
ka sa akin ay hindi ka pa humihingi ng bakasyon. I think this is the right time
that you take a vacation. Ipini-prisinta ko na sa iyon ang rest house ko sa
Batangas."

Hindi niya mapigilan ang tumulo ang luha sa kasiyahan. Nakaka-overwhelm ang
pagmamalasakit ng butihing matanda sa kanya.

"Sir, thank you po! Pero paano po ang trabaho ko dito?" naalala niyang itanong
dito.

"Huwag mo ng alalaahanin iyon, hija. Nandyan naman si Ms. Gracey para pumalit sa
pwesto mo." anitong tinutukoy ang kanyang assistant secretary.

Napangiti siya. "Salamat po ng marami, Sir."

"Your welcome. Open na open ang rest house ko para sa 'yo. I'm sure you will love
it here. You will surely love the beach and the farm. Ipapahatid na rin kita sa isa
kong driver para di ka na mahirapan na mag-commute papunta doon. And about sa
makakasama mo sa bahay, nandoon ang apo ko. Siya ang magsisilbing tourist guide mo
doon. Bukas na bukas rin ay magbakasyon ka na. Wala ka ng dapat isipin sa maiiwan
mong trabaho.

Nagpasalamat uli siya dito. At bago siya lumabas ng opisina nito ay nakangiti na
siya ng hindi mabigat ang dibdib niya. Matagal na rin niyang pangarap ang makapag-
bakasyon. A vacation for one month is not bad. Gusto rin naman niya ang makapag-
pahinga mula sa work. And perfect timing for her to heal her heartbreak.

"ANG swerte mo naman, oy!" tila naiinggit na sabi ni Mandy sa kanya nang banggitin
niya dito ang tungkol sa pagbabakasyon niya sa rest house ni Mr. Neiderost.
Naglalakad na sila noon palabas ng building. "Mabuti ka pa, makakapag-bakasyon na.
Ako nga, stress na stress sa trabaho ko!"

Maikling tinawanan lang niya ito. "Mas maswerte ka pa rin naman, Mandy! Hindi mo pa
nararanasan ang heartbreak. Stress sa trabaho, madali lang 'yon na solusyunan."

"Ay, tama ka, friend. Pero kakainggit ka pa rin. Sa rest house pa talaga ni Mr.
Neiderost. Isang buwan ka doon, mantakin mo 'yon. Pa-swimming-swimming ka lang, pa-
higa-higa. Ako kaya kailan?"

"Hintayin mong magka-heartbreak ka tulad ko," pagbibiro niya sa kaibigan.

Agad-agad na umiling ito. "Ay, naku kahit hindi na ako makapag-bakasyon. No, thanks
na lang!"

Sabay silang nagtawanan.

Natigil iyon ng dumaan sa harapan nila si Chris at Lani. Biglang nawala ang ngiti
sa labi niya habang sinusundan niya ng tingin ang dalawa na sobrang sweet na
naglalakad magkasama. Hindi sinasadyang napatingin sa kanya si Chris. Binigyan lang
siya nito ng nanunuyang ngiti.

Iniiwas niya ang tingin dito. Naramdaman niya ang pamilyar na kirot at hapdi sa
kanyang dibdib. Pinilit niyang indahin iyon. Tumingin siya kay Mandy at nginitian
lang ito para pagtakpan ang sakit na biglang naramdaman. "Ayos lang 'yon." sabi
niya.

"He was really a jerk, do you know that?"

"Hayaan mo na siya. Buhay na niya iyon."

Sumimangot ito, masama ang tingin kay Chris. "Kapag ikaw nakahanap ng mas gwapo
dyan, dalhin mo kaagad dito at ipamukha sa lintik na 'yan, ha. Maghanap ka doon ng
gwapo, tapos syutain mo kaagad."

"Syutain talaga?"

"Oo. Kung pwede nga, asawahin mo pa."

Nagtatawanang nagpatuloy na silang maglakad.

INIGNORA ni Evans ang malakas na ring ng kanyang cellphone sa living room.

Hinayaan niya iyong tumigil. Kasalukuyan kasi siyang nasa isang mainit na session
kasama ang magandang anak ng konsehal ng kanilang bayan. He held the woman's face
and pumped faster and harder at her mouth. Naging responsive naman ang bibig ng
baba na nakaluhod sa kanyang harapan at tila nagpapaalipin sa kanya.

"Yeah! That's it, babe.. Yes.. Oh, suck it!"

She did what he said. Her lips sucked the head of his shaft, deeply sucking him.
Oh, fuck man! She had talented lips and it was driving him like a wild beast.

Kinuha niya sa side table ang condom at pinilas niya ang lalagyan niyon gamit ang
ngipin. He was so ready to fire her now. Iniabot niya kay Alona ang condom at ito
ang pinagsuot niya ng proteksyon sa kanyang "kahandaan". She smiled at him wickedly
and hear her say, "Are you ready to nail me, big boy?"

"Yes! How about you, babe? Are you ready to be nailed?"

"Ohh, yess!"

"Okay. Lemme see.." He reach out to touch her pussy and put a finger on it. Umungol
ang babae nang pumasok ang isang daliri niya. His finger rubbing, seeking and
finding her own river of lust. "Oh, yesss! Evans! Evans! Ohh...!" pang-ungol nito.

Hinalikan niya ito ng mariin, torrid.

"What do you want, babe? Say it to me."

"I want you, Evans. I want you to rock inside me..!"

Ipinilig niya ang ulo, namimilyo ang ngiti sa labi. "What did you say? I can't hear
you. Say it louder. And beg for it."

"I want you, Evans! Please, fuck me now..!"

Inihiga niya ito at mabilis na kinubabawan. Hindi na rin siya makapagpigil pa. He
want to get this pretty woman nailed. Ikiniskis muna niya sa pagkababae nito ang
kanyang kahandaan bago lumusong. Napapikit siya.

Oh, she was really wet. Naging madulas ang daanan kaya hindi siya nahirapan pa. He
began pumping into her, dragging his shaft in and out of her creamy folds. Nailing
her had and fast. Todo ang pag-ungol ng dalaga. Bigay na bigay ito sa kasiyahang
idinudulot ng paglalabas-masok ng kanyang pagkalalaki.

Alona was beautiful, mestiza and has a body like a sexy model who covers for men's
magazines. Matagal na niya itong kilala. Anak ito ng isang konsehal sa kanilang
bayan at lagi niya itong nakikita kasi suki ito ng coffee shop na pag-aari niya.
Ngunit hindi niya ito nobya. Wala siyang anumang commitment sa dalaga at wala
siyang balak na makipag-commit dito o sa kahit sinong babae. She offer herself to
him selflessly and he was not a monk to reject a beautiful and sexy woman like her.

Alona was good at bed. She was not just a good cock sucker, she also knows how to
treat a man in bed. At hindi iilang beses na ipinalasap nito iyon sa kanya.
"Oohh, Evans, faster! Please, faster!"

Binilisan niya ang pag-ulos. Malapit na rin niyang marating ang kasukdulan...

Nang mag-ring ulit ang kanyang cellphone. Fuck! Bakit ba hindi niya naisipan niyang
patayin ang lintik na bagay iyon? Nakakawala ng konsentrasyon sa ginagawa niyang
pag-ulos. Kung kailan malapit na siya, saka tutunog muli. Bakit kaya hindi muna
siya parausin ng kung sinuman na caller iyon?

Hinayaan niyang tumigil ang cellphone niya sa pag-ring. Maya-maya ay lumakas ang
ungol ni Alona na naging sigaw pa ng marating nito ang climax. He pumped harder,
pushing faster. And then, he come so hard and releasing the incredible tension
within him. Hingal na hingal na bumagsak siya sa tabi nito.

"Oh, fuck! That was great!" sambit niya habang nakapikit. Tagaktak ang kanyang
pawis sa noo, leeg, dibdib, likod, tiyan at sa iba pa niyang katawan. He took off
the condom a inihagis na lang niya iyon kung saan.

"Yes, you were great, Evans." Yumakap sa kanya si Alona at umunan sa kanyang braso.

Napangiti siya. Ofcourse, he knew he satisfy her.

Nag-ring muli ang kanyang cellphone sa ikatlong pagkakataon. "Teka lang, sasagutin
ko nga muna 'yon." aniya sa dalaga at tumayo mula sa kama. Hindi na siya nag-
abalang magsuot ng kasuotan. He padded naked at the living room and picked up his
cellphone, not looking at the name register at the screen. "Hello?!" halos pasigaw
na niyang sagot sa tumatawag.

"Lower your voice, grandson. You are not just talking to a friend."

Napangiwi siya. Ang kanyang Lolo Evanson pala lang ang tumatawag. "Hello, 'Lo. Good
afternoon po. Bakit kayo napatawag?"

"Sagutin mo muna ang tanong ko. Bakit hindi mo sinasagot ang tawag ng Lolo mo?"

"Ah.. eh.. Kasi may ginagawa po ako." pagdadahilan niya. Kung kaharap siya nito,
siguradong hindi siya makakapag-dahilan pa. Heto nga at hubad pa siya at tagaktak
ang pawis sa buong katawan. Madali dito na mahaluan kung ano na namang klase ng
'gawin' ang ginawa niya. Lalo pa't alam nito kung gaano siya kalikot pagdating sa
babae. High school pa yata siya ay nakakatikim na siya ng mura dito tuwing
nababalitaan nito ang kalikutan niya sa babae. Kapwa namatay sa aksidente sa
Amerika ang kanyang mga magulang noong siyam na taong gulang siya. Ang kanyang Lolo
na ang nag-alaga sa kanya at pumalit sa pwesto ng kanyang mga magulang. Wala na rin
naman noon ang kanyang Lola Estrella dahil sa sakit na breast cancer. Kaya ito lang
mag-isa ang guardian niya.
"At gaano kahalaga ang bagay na ginagawa mo para hindi sagutin ang tawag ko? Answer
me honestly, Evans. May babae ka na naman ba'ng dinala dyan sa rest house ko?"

"W-wala po!" pagtanggi kaagad niya kahit totoo naman na may dinala siya rest house
nito. Hindi nga lang dinala, ikinama pa. Ngunit hindi niya iyon sasabihin dito
kundi makakatikim siya ng punishment sa lolo niya. Ayaw na ayaw kasi nito na
nakikipagtalik siya sa kung sino-sino. Baka daw mahawahan siya ng sakit kung
sakaling merong sakit ang nadali niya. Ilang beses na naman niyang idinahilan na
hindi niya nakakaligtaan na gumamit ng proteksyon tuwing nakikipag-laban sa kama.
Pero mas lalo lang siyang napipingot sa tenga. Ang tingin pa rin yata sa kanya ng
Lolo niya ay ang batang si Evans na inaalagan nito kaya gamoon na lang ito maging
over-protective sa kanya. Hindi nito makitang malaki na siya. Six feet and two
inches na nga ang tangkad niya at twenty-seven years old na siya, pero parang bata
pa rin siya nito kung manduhan. Ang saklap!

"Eh, ano ba'ng ginagawa mo?" tanong pa ng abuela niya.

"Nagtatabas ho, 'Lo. Madamo na ho kasi ang harapan ng rest house nyo kaya naisipan
kong tabasan. Baka mamaya magkaroon na ng ahas dito sa inyo." pagdadahilan niya.

"Ikaw, nagtatabas pa? Hindi ba may caretaker na dyan? At di ba, dapat ay nasa
coffee shop mo ikaw nag-aasikaso o kaya sa farm na iniregalo ko sa iyo?"

"Eh, may sakit ho ang caretaker natin."

Mukhang naniwala naman ang kanyang Lolo. "Sige, sige. Tumawag lang naman ako para
ipaalam sa 'yo na darating dyan ang sekretarya ko. Dyan ko siya sa rest hoise
pagbabakasyonin. Pinagpapahinga ko lang kasi kakatapos lang niya ng relasyon sa
kanyang nobyo. Stressed kaya pinagbakasyon ko."

Biglang tumaas ang antena niya sa narinig. "Secretary n'yo? 'Yong maganda?"

"Oo, maganda 'yon. Pero huwag mong lilikutin iyon, kundi lagot sa aking bata ka."

Nagkamot siya ng ulo. "Lo, hindi na naman ako bata, eh. Ilang beses ko ba naman
sasabihin na binata na ako. Gwapong binata na 'tong apo mo. Kaya 'wag ka ng magtaka
kung marami 'tong chicks."

"Heh! Basta huwag mo 'yong gagawin chick mo, mapipingot kitang bata ka. At huwag ka
ring magdadala ng babae dyan sa rest house ko. Baka mamaya pati kwarto ko, eh,
gawin nyo'ng playground."

"Oo nga po, Lo."

"Siguraduhin mo lang na wala kang dinadala dyan, ha.."

"Oo nga po sabi, Lo."

Ngunit biglang nagsalita si Alona sa malakas na boses. "Evans, bilisan mo naman

dyan! May round two pa tayo, babe, eh!"

Napangiwi siya. Lagot kang bata ka!

"At wala ka palang dinadalang babae dyan, ha. Sino 'yon?!"

Naku po! Iyan na nga! "Kapitbahay, Lo."

"Kapitbahay?! Wala naman tayong kapitbahay!"

"Ay, tv po pala." palusot pa niya.

"TV? Eh, bakit pangalan mo ang tinawag?"

"Kapangalan ko po!"

"Nagpapalusot ka pa, bata ka! Huling huli ka na. Hintayin mo lang na magkaroon ako
ng oras na makapunta dyan, makakatikim ka sa akin ng pingot! Sige, bye. Basta
darating dyan si Ms. Rosales. Ikaw na ang mag-asikaso sa lahat ng kailangan niya
dyan. Maayos?"

"Ayos ho, Lo."

Nakahinga siya ng maluwag nang mawala na ito sa linya. Para siyang sumabak sa
gyera. Kahit kailan talaga, hindi siya makalusot-lusot sa Lolo niya. Pero kahit
ganoon naman, alam niyang mahal na mahal siya nito. Over-protective lang talaga ito
pagdating sa kanya. Siya na lamang daw kasi ang naiwan dito. Kinuha na dito ng
Diyos ang kanyang Lolo at ang kanyang Papa.

Napabuntong-hininga siya. Kasabay ng pagguhit ng ngiti sa labi niya. Dadating daw

ang sekretarya nito. Isang beses lang niya nakita ang sekretarya nito at masasabi
niyang isa sa pinakamagandang babae na nakita niya ay dalagang iyon. Tuloy
nakalimutan na niya ang second round nila ni Alona, mas na-excite siya na makita
ang sekretarya ng kanyang Lolo.

=================

Chapter Two

Chapter Two
 GIGIL NA GIGIL na inimpake ni Yumi ang kanyang mga gamit. Pinaghalong galit at
pagkainis ang nararamdaman niya. Kakatapos lang ng tumawag sa kanya ng magaling
niyang ex. Pinasasabing dumalo daw siya official engagement party nito.

At nang tinanggihan niya ang paanyaya nito, binanatan siya nito ng litanyang, "Di
ka pa rin ba nakakapag'move on?"

Tuloy parang gusto niyang makipagkita ngayon din sa magaling na lalaking iyon at
saksakin ito ng ice pick sa mukha. Nagiging bayolente siya sa kayabangan at sa
pagiging insensitive ng hinayupak na 'yon. How could he invite her to his official
engagement party with Lani. Hindi pa nga naghihilom ang sakit na idinulot nito sa
kanya. Kung makapagsalita sa kanya ang tinamaan ng magaling ay parang isang taon na
ang nakalipas mula ng lokohin siya nito at pagmukhain na isang tanga. Nangangalaiti
siya habang inilalagay ang mga gamit na dadalhin niya sa kanyang pagbabakasyon.
Mabuti na lamang at talagang mabait sa kanya ang amo niya. Kahit papaano ay
makakapag-relaxed siya. Makakalayo siya sa demonyito niyang ex at sa mga
officemates niyang nagsisimula na na pagtsismisan ang nangyari sa kanya. Hay, kapag
nga naman minamalas at nagkaroon pa siya ng mga tsismosang officemates. Kanina
lang kasi ay nagbukas siya ng kanyang facebook account. Bumulaga sa kanya ang post
ng isang officemate niya na naglalaman ng paninira sa kanya. Sabi sa post nito,
deserved lang daw niya ang ipagpalit siya ni Chris sa ibang babae kasi masyado daw
siyang maarte at sipsip sa boss.

Napapamura na lang siya sa kanyang sarili kapag nababasa niya ang mga comments sa
thread na 'yon. Akala yata ng mga ito ay hindi niya mababasa ang post dahil hindi
naman niya tunay na pangalan ang naregister sa account na ginagamit niya. Well, she
don't care kung anuman ang sabihin sa kanya ng mga iyon. Bahala ang mga tinamaan ng
pagka-chikadora na gumawa ng issue at magpakasayang ng oras sa pagtsi-tsismisan
tungkol sa kanya. Hindi naman siya mapagkakakitaan ng mga ito.

Ngayon, she was ready for her one month vacation. Susulitin niya ang kanyang
bakasyon at kakalimutan muna ang mga kinakaharap na problema.

Mga ilang saglit pa ay nakasakay na siya ng bus patungo sa San Juan, Batangas.
Iyon ang lugar kung saan siya magbabakasyon. Ibinigay sa kanya ni Mr, Neiderost ang
address ng bahay bakasyunan nito. Magpapahatid na kamang siya sa tricycle kapag
nakababa na sa bayan ng San Juan.

Mga ilang oras siyang nag-byahe. Ang ginawa lang niya ay ang tumingin sa labas at
ang mag-isip. She has always been thinking. Siya yata ‘yong taong hindi napapagod
sa pag-iisip. At ngayon ay laman ng kanyang isip ay si Chris.

Nasasaktan pa rin kasi siya sa ginawa nito sa kanya. Madali sana niyang
matatanggap kung nagpaliwanag ito sa kanya. Ngunit hindi nito ginawa iyon. Instead,
pinahiya pa siya nito at pinagmukhang kaawa-awa sa paningin ng iba.

Parang ayaw na yata niya ang magmahal ulit. She’s getting afraid to be hurt by the
man she will love again. Magaling sana kung ang lalaking sunod niyang mahanap ay
katulad ng kanyang ama. His father—Raphael has been a real gentleman to his mother,
Olivia. Ang ama na yata niya ang pinaka-perpektong lalaki sa mundo. She and her
mother was the living testament to that. Kung sakaling makakatagpo siya ng isang
lalaking pwedeng mahalin niya, sisiguraduhin niyang hahanapin muna niya ang mga
katangian ng kanyang ama. Hindi na ulit siya papatol sa isang katulad ni Chris. She
really learned a lesson from that annoying jerk, thanks to him.

Mahigit apat na oras yata siya sa byahe bago makarating sa bayan ng San Juan.
Pumara kaagad siya ng tricycle at nagpahatid sa address na ibinigay sa kanya ng
butihing amo. Siguro ay mahigit twenty minutes bago siya itinigil ng tricycle
driver sa harap ng isang malaking gate. Dumukot siya ng pera sa wallet at nagbayad
dito.

“Keep the change,” aniya ng susuklian sana siya nito.

“Salamat po ng marami, Ma’am.”

Tipid na ngumiti siya.

May isang matandang lalaki ang nakita niyang nagbukas ng gate at nakangiting
sinalubong siya. “Kayo po ba ang empleyado ni Sir Evanson? Miss Yumi?”

She nodded. “Ako nga po.”

“Ay, ako po si Ading. Ang caretaker sa bahay. Pasok po kayo, Ma’am.” Niluwagan
nito ang gate at pumasok siya. Sinalubong siya ng masarap na simoy ng hangin na
para bang wine-welcome siya ng lugar na iyon.

She smiled. Na-miss niya ang ganoong klase ng hangin, malinis at presko. Hindi
niya maiwasang maihambing iyon sa hanging naalanghap sa kamaynilaan.

Umagapay sa kanya ang matandang caretaker at itinuro sa kanya kung saan ang rest
house na tutuluyan niya. Tumango lang siya dito at nagpasalamat. After that,
nilubayan na siya nito at may gagawin pa daw ito sa hardin. Mag-isa niyang tinahak
ang pathway papunta sa kulay putting rest house. Hindi talaga masama na tinanggap
niya ang alok ni Mr. Neiderost na magbakasyon sa lugar nito. Napakasarap ng
atmosphere at tamang-tama sa sitwasyon niya ngayon. Mabilis siyang makakalimot sa
kasalukuyang problema.

Pagtuntong niya sa harap ng bahay ay napakunot ang kanyang noo ng makarinig siya
ng malala nding hagikhikan at tila ungol ng isang lalaki. She couldn’t help but
notice that the man has a sexy moan.

Dahan-dahan niyang binuksan ang pinto para lang manlaki ang mata at maeskandalo sa
kanyang nakita. Napatili siya!
 EVANS was having a very sexy moment with two hot babes when he was shocked by a
very loud scream of a woman in front of the door. Bigla siyang napatayo dahilan
upang bumagsak sa paanan niya si Elle at mawalan ng balance si Cass sa tabi niya,
sumunod din itong bumagsak sa sahig. Napatili ang dalawa.

Hindi niya nakuhang daluhan ang mga ito dahil lumipad kaagad ang kanyang tingin sa
babaeng nakatayo sa harap ng pinto. Tumitili pa rin ito.

Lumapit siya sa babae—na nakilala niya agad. Ito ang sekretarya ng kanyang Lolo at
ang binanggit kahapon ng huli na magbabakasyon sa resthouse na iyon. Humakbang siya
palapit ngunit bigla itong nagtatakbo palayo habang sinisigaw ang salitang,
“bastos.”

“What the fuck?!” nasambit niya, at biglang tumingin sa sarili. And there, he
realized he was just wearing his boxer shorts. At talaga nga naman na may dahilan
ito upang magtitili dahil bakat na bakat sa kanyang boxer ang kanyang nahuhuminding
na sandata.

Napamura siya.

Pagkatapos ay narinig naman niya ang dalawang babae sa kanyang likod na panay ang
mura din.

“Grabe, ang sakit noon, Evans! Parang nabali yata ang balakang ko at nag-flat ang
puwet ko,. Dyosko, ilang mamahaling pills pa ang ininom ko para mapatambok ‘to,
pagkatapos ay mapa-flat lang sa isang bagsakan? Pakshet!” mura ni Elle na sinundan
naman ng kaibigan nitong si Cass.

“Ganoon din sa ‘kin, Elle. Nakaka-shet lang! Ang sarap sarap ng tsuktsukan natin
dito, nagambala pa ng isang babae. Who’s that bitch ba, Evans?”

Isinarado niya ang pinto at tumingin sa mga ito. “Please, Cass. Don’t call her
names. Empleyado siya ni Lolo at pare-pareho tayong yari kapag umabot sa kaalaman
niya ang nakita ng kanyang sekretarya.” But now, he would bet na nakarating na sa
kanyang abuela ang nakita ng babae. Malamang nagawa na ito ng tawag at
nakapagsumbong. Napahawak siya sa sentido.

He’s dead.

Pinaalis na niya ang dalawang babae at mabilis na nagtungo sa kwartong ino-okupa

para magbihis. Pagkatapos magbihis ay kaagad siyang lumabas. Nakasalubong niya sa
kanyang paglabas ang caretaker na si Mang Ading. Mukhang balak din siya nitong
puntahan.

“Evans, hijo, ano ba’ng nangyari? Nakita kong nagtitili ‘yong bisita ng Lolo mo,
mukhang may nasaksihang kahindik-hindik sa loob ng bahay.”
 Gusto niyang tumutol sa salitang ginamit ng matanda. Kahindik-hindik? Anong
kahindik-hindik sa makakita ng isang gwapo at makisig na lalaki tulad niya na
pinagpe-pyestahan ng dalawang maganda at seksing babae ang machong katawan?

“Wala po ‘yon. Nakakita lang siguro ng daga.”

“Daga? E, bakit sinabi sa ‘kin na may bastos daw siyang nakita sa loob?”

“Nag-se-sex ho kasi ‘yong dalawang dagang nakita kaya ganoon,” palusot niya.

“Dalawang daga na nagtatalik? Mahabaging diyos! Aba’y ngayon ko lang nalaman na may
mga nagtatalik na palang daga sa resthouse!”

Hindi niya pinansin ang tila nakakita ng himala sa mukha ng caretaker. Minsan
talaga ay ang bilis nitong maniwala. Tinanong na lang niya ito. “Saan ho ba
nagpunta ‘yong babae?”

“Si Yumi?”

Yumi pala ang pangalan. What a sexy name.

Tumango siya. Itinuro nito ang tabi ng gate. At nakita nga niya ang dalaga na
nakatayo sa tabi ng gate at may kausap sa cellphone. Naku po! Nagsusumbong na nga
ang binibini!

Nagpasalamat siya sa matanda bago iwan ito at mabilis na tinakbo ang kinaroroonan
ng dalaga. Napatingin ito sa kanya ng tumigil siya sa harapan nito. Unti-unting
nanlaki ang mga mata nito. Mabilis na nagpa-alam ito sa kausap sa mobile phone at
pagkatapos ay dinuro siya. “You!”

Itinuro niya ang sarili. “Me?”

“Yes! Sino ka at gumagawa ka ng kahalayan sa loob ng resthouse ni Sir?”

“Kahalayan? Anong kahalayan sa ginagawa ko doon? I’m just having fun with two
pretty and sexy girls there. Wala akong nakikitang kahalayan doon.”

“Oh, really? Eh, ano pala ‘yong nakita ko? Halos doon na kayo sa sofa gumawa ng
milagro, tapos sasabihin mo wala kayong ginagawang kahalayan? E, halos mga wala na
kayong suot. Isusumbong ko talaga kayo kay Sir! Ginawa n’yo pang motel ‘yong
resthouse nung matanda!” sigaw nito at animo’y tatawagan nga ang kanyang Lolo. His
eyes widen.

“No, you won’t do that!”

Nakakalokong ngumiti ito. “Oh, yes, I will.”

Mabilis na inagaw niya ang cellphone nito.

“What the—Ibigay mo sa akin ‘yan!” Lumapit ito sa kanya at pilit na inaagaw ang
cellphone nito.

Pinatay niya ang cellphone at itinaas niya sa ere para hindi nito maabot. Ewan lang
niya kung maabot nito ‘yon. Matangkad siya kumpara sa babae na nasa 5’4 lang yata
ang height. 6’1 ang height niya. Yes. He was that tall.

“Ano ba? Cellphone ko ‘yan, ibigay mo sa akin!”

“Ayaw ko nga.”

“At bakit? Ayaw mong isumbong kita?

“Yes.”

“Bah, dapat lang na malaman ni Sir na may nagaganap na kahalayan sa resthouse

niya!”

“That’s not kahalayan.”

“Ewan ko sa ‘yo! Basta ibigay mo sa akin ang phone ko!”

“Mangako ka muna.”

“Ng ano?” “Na hindi mo ako isusumbong kay Lolo.”

“Wait, what? Apo ka niya?”

Tumango ito. “Yes. Hindi ba obvious?”

Napatigil ito sa pag-abot at napatitig sa kanya. Nailang siya sa pagkakatitig nito

sa kanya. Para bang may kung anong nakita ito sa kanya na hindi niya malaman.
Idagdag pa ang mga mata nitong animo’y handa siyang sermunan. But then, he couldn’t
help noticing that she have a pair of sexy beautiful eyes. Color brown ang mga
iyon.

Maganda ang hugis ng mukha nito at maganda ang pagkakatango ng ilong nito. Maganda
rin ang pagkaka-arko ng kilay nito na parang nagpapaalala sa kanya sa isang
Hollywood actress na hindi niya matandaan ang pangalan. And her lips were pouty and
pinkish. He also find it so.. sexy. Parang kaysarap matikman ang labi nito. Kahit
magdamag pang halikan niya ito ay tila hindi siya magsasawa at baka ma-obssessed pa
siya.

“Hindi obvious,” sagot nito habang nakatitig pa rin sa kanya.

Ngumisi siya. “I know. Mas gwapo kasi ako kay Lolo, macho pa.” Hindi niya
napigilang pagmamayabang.

Napanganga ito.

“Ano? Mangako ka’ng wala kang sasabihin kay Lolo tungkol doon sa nakita mo at
ibibigay ko sa ‘yo itong cellphone mo.”

“S-sige. Hindi na ako magsusumbong.”

“Good.” Iniabot na niya dito ang cellphone nito. Inilagay naman nito iyon agad sa
bulsa nito.

“By the way, hindi pa nga pala tayo pormal na nagkakakilla. I’m Evans.”

Inabot nito ang kamay niya. “Yumi.”

Ngumiti siya ng matamis. “Nice to meet you,” aniyang hindi pa rin binibitawan ang
kamay nito. Ang sarap haplusin ang malambot nitong kamay. Pinisil-pisil pa niya.

He saw her eyes widen. Dahil siguro sa ginawa niya. Agad-agad ay nagbawi ito ng
kamay.

“N-nice to meet you, too.”

INILAPAG ni Yumi ang dala niyang malaking bag sa ibabaw ng kama. Pagkatapos ay
tinanggal niya ang kanyang sapatos at medyas, saka pabagsak na humiga sa kama.
Nandoon siya sa kwartong ibinigay sa kanya ni Evans na gagamitin niya for the whole
vacation.

She felt tiredness. Siguro ay dahil sa haba ng byahe niya papunta doon. Idagdag pa
ang pakikipagharap niya sa apo ng kanyang butihing amo. Hindi niya alam kung
matutuwa siya sa lalaking ‘yon o hindi. Pakiramdam niya ay bad vibes ang dating sa
kanya ng magaling na lalaki. Biglang lumitaw sa kanyang alaala ang natagpuang
eksena kanina. Parang bumalik sa eksenang iyon at buhusan ang mga ito ng isang
timbang holy water, saka bubudburan ng asin. Dyosko, hindi niya inakalang sa unang
beses na pagtapak pa lang niya sa lugar na iyon ay ganoon na kaagad ang
masasaksihan niya. Nagbigay iyon ng masamang impresyon tungkol sa lalaki. Parang
wala itong ipinagkaiba sa ex-boyfriend niyang si Chris. Evans was a certified
playboy, a womanizer. Hindi maikakaila ang bagay na iyon sa kanyang nakita.

Hindi siya makapaniwalang ito ang apo na tinutukoy ni Mr. Neiderost. Ang alam niya
ay nag-iisa lamang ang apo nito. Ibig sabihin ang lalaking iyon ang makakasama niya
sa bahay!

Oh my god. Kung kanina ay tuwang-tuwa siya na magbakasyon doon, ngayon ay parang

ayaw na niyang ituloy ang bakasyon. Lalo na at si Evans pa ang makakasama niya.
Baka sa mga araw na makasama niya ito sa bahay na iyon ay may mga mas
nakakaeskandalong tagpo pa siyang masasaksihan. Naku, huwag naman sana. Her
innocence might get ruined by that playboy.

Hindi niya namalayang nakatulog na pala siya.

Nagising na lang siya sa malalakas na katok sa pinto. Then she heard his husky
voice, “Yumi? Are you okay there?”

Inaantok na bumangon siya at pinagbuksan ito ng pinto. “Hey,” aniya. Balewala sa

kanya kung gulo-gulo ang kanyang buhok ng harapin ito. Hindi pa rin siya
nakakapagpalit ng suot.

“Natulog ka?” he asked.

“Yeah. Bakit ba?”

“Wala lang. Na-curious ako kung bakit hindi ka lumalabas ng kwarto mo.”

Nagkibit-balikat siya.

“I’m sure nagugutom ka na. Tara, mag-meryenda tayo sa kusina.” Hinawakan nito ang
kamay niya at hinila siya palabas ng kwarto. Nagpatianod na lang siya dahil
nagugutom na din siya. Naalala niyang hindi pa nga pala siya nakakakain ng
tanghalian. Biscuit lang ang kinain niya sa bus.

Pagdating nila sa kusina ay may nakahanda ng lutong sopas sa lamesa.

“Sinong nagluto niyan?” tanong niya.

Ngumiti ito at itinuro ang sarili. “Ako.”

Napataas ang kilay niya. “Ikaw? Nagluluto ka?” hindi makapaniwalang tanong niya.
 “Oo naman. Ano naman ang tingin mo sa akin? Walang alam sa kusina?”

“Most of the man I know ay walang alam sa kusina,” sagot niya at saka naghila ng
upuan.

“Well, ibahin mo ako. Marami akong alam sa kusina at ipapatikim ko ang lahat ng
mga putahe ko sa ‘yo. I’m sure hindi ka magsisising nagbakasyon.”

Sana nga.

Hindi na siya sumagot. Nagsimula na siyang kumain. Infairness, may ipinagmamalaki

nga ang mokong. Masarap ang sopas na niluto niya. Parang ayaw niyang maniwala na
ito ang nagluto noon.

Bigla tuloy niyang naalala ang kanyang ama. Masarap din itong magluto. Sabi ng
kanyang ina, iyon ang isa sa mga dahilan kung bakit na-inlove ito sa kanyang ama.
Ngayon ay may bar and restaurant na ang mga magulang na pinagkakabuhayan sa
kanilang probinsya sa Laguna. Dinarayo iyon ng marami kaya naman malakas ang kita
ng mga magulang niya.

“Ano, masarap ba?”

Ngumiti siya. “Yes.”

“Salamat naman. Ipagluluto pa ulit kita sa susunod. Huwag mo lang akong isusumbong
kay Lolo, ha?”

Napaubo siya. Nabigla siya sa sinabi nito. Agad naman siya nitong inabutan ng
tubig. “Salamat,” aniya. Pagkatapos uminom ay tinanong kaagad niya ito, “Bakit
parang takot na takot ka yata sa Lolo mo kapag nagsumbong ako tungkol doon sa
nakita ko kanina? Dapat lang naman na sabihin ko sa kanya ‘yung nangyari.”

Nanlaki ang mata nito. “Huwag! Parang awa mo na, huwag mong sasabihin, please?”

Napakunot-noo siya. “Bakit ba?”

“Lagot na naman ako doon.”

“Ah, I get it.” Napangisi siya habang napatingin dito. Hindi niya akalain nasa
paglaking tao nito ay ang Lolo lang nito ang katapat. Pinigilan niya ang
mapahagikhik.

Pagkatapos niyang mag-meryenda ay bumalik ulit siya sa kwartong ino-okupa at

kumuha ng mga gamit na gagamitin niya upang maligo. Kailangan na rin kasi niyang
maligo. Pakiramdam niya ay may mga alikabok na nakadikit sa kanyang balat. Lumabas
siya ng kwarto na nakatapis na lang ng twalya at dala ang kanyang mga gamit tulad
ng sabon at shampoo. Nagbaon na talaga siya ng mga gamit na gagamitin sa buong
bakasyon niya para hindi na siya maghanap kapag nangailangan.

Nang malapit na siya sa banyo ay narinig niya ang lagaslas ng tubig mula sa
shower. Si Evans siguro ang naliligo. Naunahan siya ng kumag. Siguro ay may lakad
ito. Napa-yes siya. Mukhang masosolo niya ang lugar at di siya mag-aalangan
kumilos.

Ngunit sa hindi malamang dahilan ay biglang lumitaw sa isang bahagi ng isipan niya
ang itsura ni Evans sa loob ng banyo.

Si Evans, walang saplot, dumadaloy ang tubig sa matipuno nitong dibdib, sa six-
pack abs nitong matigas pababa sa kahandaan nito...

Napalunok siya. She suddenly felt her skin so hot, her breasts were heavy and
aching. And she felt something creamy flow between her thighs. Nakagat niya ang
labi at mariin siyang napapakikit.

Pakiramdam niya ay nanghihina ang mga tuhod niya sa biglang itinakbo ng kanyang
isipan. She felt the raging heat at the flesh between her legs.

Bumukas ang pinto ng banyo.

Iniluwa noon si Evans. Napatigil ito at tila naestatwang napatitig sa kanya.

Tanging isang putting twalya lamang ang nakatapis sa pang-ibabang bahagi ng katawan
nito. Pareho lang silang twalya lang ang nakatapis sa katawan.

But she couldn’t help staring at him. Nakalimutan ba niyang sabihin na ubod ito ng
gwapo? Hindi pa yata. Nakakabuhay ng lahat ng senses ang kagwapuhan nito. Kung
papasok ito sa mundo ng showbiz ay maraming artista itong patataubin. Mahihiyang
tumabi dito si Gerald Anderson at Sam Milby.

Nasabi na rin ba niyang mukha itong modelo ng mga international brand ng

underwear? With his golden skin, rippling muscles, perfect sculptured six-pack abs,
every woman would feel their knees weakened at the sight of him. Tumutulo sa
matipunong pangangatawan nito ang tubig mula sa basang buhok nito. Mukha itong
sireno na tumapak sa lupa pagkatapos magkaroon ng mga paa.

Mapang-akit.

Iyon ang deskripsyon na maiibigay niya sa binata. Lalo na ang mga mata nitong
parang namumungay habang nakatingin sa kanya. She felt creamy desires flow between
the folds of her sex. Nanginginig na humugot siya ng hinina.
 A smile curved on his lips. Ngunit para sa kanya ay napaka-sexy ng ngiti nito.
Makes her want to kiss him at the moment. Parang gusto niyang iuntog ang ulo sa
pader.

“Hi. Liligo ka na?”

“Y-yes..” Tila tuyong-tuyo ang kanyang lalamunan. “U-uh, s-sige..”

Nilagpasan na niya ito at mabilis ang hakbang na nagtungo sa banyo. Isinara kaagad
niya ang pinto at tila habol-habol ang hininga na sumandal sa pader ng banyo.

She felt as if she joined a marathon.

Ano ba’ng nangyayari sa kanya? Bigla-bigla ay nakaramdam siya ng ganoong

pakiramdam? Ano ba’ng tawag doon?

Pagnanasa?

=================

Chapter Three

CHAPTER THREE

SHE was re-reading her favorite novel na binaon pa talaga niya para may mabasa
nang tumawag sa kanya ang butihing boss niya. Nangungumusta ito tungkol sa unang
araw niya sa bahay-bakasyunan nito.

“Maayos naman po, Sir. Tama po kaya. Maganda nga dito sa lugar niyo. Nakaka-relax
ang atmosphere,” sagot niya dito.

“Nakakain ka na ba ng dinner, hija?” tanong nito.

“Opo. Dinalhan po ako ni Mang Lumen ng masarap ng pang-ulam dito sa bahay. Tapos
ako na po ang nagsaing ng kanin.”

“Good. Mag-enjoy ka lang, hija. Just be free to tell me kung anong mga kailangan
at gusto mo dyan, ha? At magsabi ka rin sa apo ko ng mga gusto mong puntahan. Teka,
nandyan ba si Evans? Kasabay mo ba siyang nag-dinner?”

“Actually, hindi po. Hindi ko rin po alam kung saan siya nagpunta.”

“Huh? Hindi ba siya nagpaalam man lang sa ‘yo?”

 “Hindi po.” At saka, sino nga ba siya para magpaalam sa kanya ang kumag na ‘yon?
She don’t care kung saan pa ito pumunta.

Walang siyang care.

“Talagang bata ‘yon. Siguro, nambababae na naman ang lintik na ‘yon. Ilang beses
ko ng pinagsabihan na huwag masyadong maging malikot sa babae, baka mamaya
karmahin! Tsk, tsk. Hija, pasensya ka na sa apo ko kung may magagawa man ‘yang
kabalastugan, ha? Kapag may ginawa ‘yan sa ‘yo, let me know. Ako ang makakaharap
n’on.”

Napangiti siya. “Sige po.”

May ilan po itong itinanong sa kanya at pawing sinagot niya. Minutes later ay
ibinaba na niya ang cellphone ng matapos ang tawag. Ipinagpatuloy na ulit niya ang
pagbabasa. Hindi niya namalayan ang oras. Pagtingin niya sa kanyang orasan ay alas
dies y media na pala.

Inihinto na niya ang pagbabasa at itinabi na ang libro sa kanyang bag. Hindi niya
maiwasan na maisip si Evans. Gabing-gabi na pero wala pa rin ang kumag na ‘yon.
Saan kaya nagpunta ang lalaking ‘yon?

Kanina nga ay hindi niya namalayan ang pag-alis nito. Nasa banyo kasi siya at
nagpakababad sa ilalim ng shower, inaalis ang init na nararamdaman. Mahigit isang
oras yata siyang nanatili sa banyo. She didn’t know why she feels so hot all of a
sudden.

She can’t explain why she suddenly think of those crazyness a while ago. Parang
nahipnotismo siya at nawala sa sarili. Maybe, nawala talaga siya sa kanyang sarili
kanina. Bigla-bigla kasi siyang nakaramdam ng ganoong klaseng pag-iinit. Naguluhan
siya sa itinakbo ng utak niya. Why? Why did she feel like that towards to the man
that she just met? Eh, kay Chris nga ay bilang lang ang beses na nakadama siya ng
ganoon, And take note: hindi pa siya umaabot sa kalokahang nagpapakababad siya sa
tubig ng mahigit isang oras para lang bumalik sa dating temperatura ang kanyang
katawan. But to Evans, naging mabagsik ang init na sumalakay sa kanyang buong
sistema. Binalot ng makamandag na pagnanasa ang kanyang pagkatao ng mahigit isang
oras. Nakita lang niya itong nakatapis lang ng twalya ay para na siyang natigang
bigla.

Eh, nakita na nga niya itong bakat na bakat ang buhay na buhay na alaga sa loob ng
boxer shorts nito, pero sa imbes na maapektuhan ang kanyang damdamin ay nagtitili
pa siya. Marahil ay dala lang ng gulat ang kanyang pagtitili. Ikaw ba naman na
isang virgin—inosente ang makakakita ng isang lalaking may kandong na nga na
babaeng kahalikan ay may isang pang babae sa gilid na lumalandi dito. Bigla siyang
nakadama ng inis sa dalawang babae. Ang lalandi! Pero buti nga at nahulog sa sahig.
Makakati, eh?

Nagpasya na siyang matulog. Maikling shorts at manipis na sando ang suot niya.
Wala siyang suot na bra sa pagtulog. Nakaugalian na niya iyon mula noong high
school. Sinuklay muna niya ang buhok ng ilang beses at saka, humiga para matulog.

HULING gabi na ng lamay ng kaibigan ng tiyuhin ng kaibigan niyang si Mackross.

Pumanaw ang Tito nito dahil sa atake sa puso at bukas ay ililibing na. Naroroon si
Evans upang makiramay. Katabi niyang nakaupo sa silya si Mackross kasama ang iba pa
nilang kaibigan tulad ni Raf, Channing, Sean at Tyler.

Mayamaya ay may mga dumating na babae—magagandang babae na nakapagpatanggal ng

boredom nilang magkakaibigan. Hindi nila mapigilan ang magpalitan ng nakakalokong
ngisi. Pare-pareho kasi silang magkakaibigan na malikot sa babae. Actually ay lahat
sila ay nagkakasundo pagdating sa bagay na iyon. Sama-sama sila sa kanilang mga
kapilyuhan sa babae. And take note; they always do the sharing when it comes to
women. Alam niyang lagot na naman siya sa kanyang Lolo Evanson kapag nakaabot sa
kaalaman nito ang tungkol sa bagay na iyon. Katakot-takot na sermon ang aabutin
niya.

They had decided to play truth or dare. Magaganda ang mga kasama nilang babae—na
sigurado siyang dayo lang sa lugar na ‘yon. Bonus pa ng nagseseksihan ang mga ito.
Tiyak na isa o dalawa sa mga babaeng kasama nila ang makakasama niya mamayang gabi
sa kanyang kama. Ngunit agad niyang naalala na hindi nga pala siya nag-iisa sa
bahay. Nandoon ang nagbabakasyong sekretarya ng kanyang Lolo Evanson na si Yumi.
Baka tuluyan na itong magsumbong sa abuela niya kapag nagdala siya doon ng babae.
Imposibleng hindi marinig ng dalaga ang milagro na nangyayari sa kanyang kwarto
kung magkatabi lang naman sila ng inu-okupang silid.

Nanghihinayang siya, Pero ipapalamang na lang muna niya sa kanyang mga kaibigan
ang swerte. May next time pa naman.

Agad din naman siyang na-bored sa laro nila kaya nagpasya na siyang umalis.
Nagpaalam siya ng maayos kay Mackross at sa pamilya nito at saka, umalis na siya.
Dumaan muna siya sa isang tindahan at bumili ng isang bote ng beer para mainom bago
siya matulog.

Pagkauwi niya ay napansin niyang patay na ang ilaw sa loob ng bahay. Ang buhay na
ilaw na lang ay sa labas. Pumasok siya sa loob ng kabahayan at binuhay ang ilaw.
Sigurado natutulog na ngayon ang dalaga sa kwarto nito.

Nagtungo kaagad siya sa kanyang kwarto upang magpalit ng kasuotan. Isang kulay
putig boxer lang ang sinuot niya. Hindi na siya nag-suot pa ng t-shirt, dagdag
labahin lang sa kanya iyon. Oo, siya ang naglalaba ng kanyang mga damit. Hindi na
niya iyon inaasa sa iba. Tutal kaya naman niyang gawin dahil may washing machine.
Pero kung walang washing machine, kaya pa siya mapaglaba gamit ang kamay.

Palabas na siya ng kwarto ng tumunog ang kanyang cellphone. Dinampot niya iyon sa
ibabaw ng kanyang side table at sinagot ang tawag. “Hello, Lo? Gabi na, ah. Gising
pa kayo?”
 “Oo. May tinatapos lang ako.”

“Bukas nyo na tapusin ‘yan. Masama sa ‘yo ang mapuyat.”

“Kung ganoon pala, bakit ka pa gising? Saan ka ba nanggaling? I ask Yumi pero sabi
niya ay wala ka daw sa bahay.”

“Yes, Lo. Pumunta kasi ako sa lamay ng tiyuhin kong si Mackross. Ngayon na ang
huling gabi.”

“Ah, ganoon ba? Sa sunod na umalis ka, ipagsama mo naman si Yumi, ha. Para hindi
nakakahiya sa kanya na iniiwan mo siyang mag-isa. Responsibilidad mo ngayon si
Yumi. Kaya malalagot ka sa akin kapag bigla yang umuwi dito.”

“Sure, ‘Lo.”

“Sige, sige. Goodnight. Matulog ka na.”

“Goodnight din po.”

Pagkatapos niyon ay naputol na ang tawag. Humugot siya ng hininga at lumabas ng

kanyang kwarto. Nagtungo siya sa mini bar kung saan niya ipinatong ang beer.
Nagsimula niyang ininom iyong mag-isa. Mayamaya ay naubos niya ang laman ng beer.
Nagpasya na siyang matulog. Babalik na sana siya sa kanyang kwarto ng mapadaan
siya sa kwarto ni Yumi. Hindi niya alam kung anong pumasok sa utak niya upang
buksan ang pinto nito. The door was not lock. Madali niyang nabuksan ang pinto.

Bumungad sa kanyang paningin si Yumi, nakahiga at tila nang-aakit na dyosa sa

pagkakahiga nito. His stubborn eyes feasted on her mouth-watering legs. Hindi niya
napigilan ang tila pagkabuhay ng isang bahagi ng kanyang katawan habang
pinagmamasdan ang dalaga.

Parang nanuyo ang lalamunan niya. Those legs can surely make him grew alive in
just a seconds.

Pumasok siya sa silid at lumapit sa dalaga. He didn’t know what he was thinking.
Basta nakaramdam lang siya na parang gusto niyang mapagmasdan pa ito sa malapitan.
Buhay ang lamp shade sa side table kaya malinaw sa kanyang mga mata na tanging ang
manipis na sando lang ang suot nito pang itaas. He can almost see her nipples. Such
a seduction.

Nanginginig na humugot siya ng hininga at saka umupo sa tabi ng kama. He fervently

touch her legs. She was soft, so feminine. Napaka-sarap haplusin ng legs nito.
Bigla niyang naitanong sa sarili, ano kaya ang sabong gamit nito?
 Nanggigigil siyang pisilin ang mga binti ng dalaga at ipadaan ang labi niya doon.
If he could really kiss her on her legs, he would do. Ngunit bakit magsisigaw ito
kapag nagising. At mayari pa siya sa kanyang Lolo. Ano na lang ang sasabihin nito
sa kanya? Ginagapang niya ang sekretarya nito? Hell! Pinagmamasdan lang naman niya.

Hindi lang simpleng pagmamasid ang nararamdaman niya. Inside him, pinagnanasaan na
niya ito. Oh, he cannot deny that. Right at the moment, he was having a massive
hard-on while just looking at her. Samu’t saring eksena tuloy ang nabubuo sa
kanyang utak.

Si Yumi, nasa ilalim niya, umuungol habang nakapulupot sa beywang niya ang mga
binti nito. And he was pumping fast inside her..

Parang tinotorture siya ng sariling utak. Nagpasya siyang tumayo na at lumabas ng

silid. Iyon a tingin niya ang dapat niyang mabuting gawin. Kasi baka hindi na
talaga siya makapagpigil at kung anong magawa niya sa ilalim ng impluwensya ng alak
at pagnanasa.

Palapit na siya sa pinto ng silid ng marinig niyang kumilos ang dalaga at mula sa
bibig nito ay lumabas ang paungol na tawag sa kanyang pangalan. “Evans... K-kiss
me..”

Iyon ang tila nagpabago ng isipan niya na lumabas. Pumihit siya pabalik sa kama,
parang naubos na ang pagtitimpi sa init na biglang lumukob sa kanya..

YUMI was dreaming of something erotic.

Sa kanyang panaginip ay kasama daw niya si Evans sa kanyang kwarto, nakatitig

lamang sa isa’t isa. Hindi siya nakatiis at tinawag niya ang binata. She ask him to
kiss her at sinunod naman siya nito. Lumalim ang halik nilang dalawa. Naramdaman
niyang bumitiw ito sa labi niya at bumaba upang halikan siya sa leeg. Tinanggal
nito ang kanyang saplot pang-itaas at kinulong sa labi nito ang kanyang malulusog
na dibdib..

The feeling was heaven.. Parang totoong nangyayari, parang totoo ang kaganapang
iyon.

Bigla siyang nagmulat. At na-realize niyang totoo nga ang nangyayari!

Wala siyang saplot pang-itaas at kung anong nangyayari sa kanyang panaginip ay

iyon din ang nangyayari ng sandaling iyon. At nasa ibabaw niya si Evans!

Nagtitili siya!
 “SHIT!” nagulat na mura niya ng marinig ang maka-basag eardrums na tili ng dalaga.
Tinigil niya ang ginagawa at maagap na tinakpan niya ang bibig ng dalaga. “Bakit ka
ba tumitili?” tanong kaagad niya.

Pinayagan niyang alisin nito ang kamay niya sa bibig nito sa pag-aakalang sasagot
ito sa kanya. Ngunit ipinagpatuloy pala nito ang pagtili! Napamura siya. Kahit alam
niyang walang ibang makakarinig sa tili nito, tinakpan pa rin niya ang bibig nito.
Naririndi ang tenga niya at parang may balak itong basagin ang kanyang eardrums.

Hindi niya alam kung anong ipinagtitili nito. Para bang nagapang ito ng manyakis o
ng rapist. Hindi niya alam na isang makabasag-tenga na tili ang matatanggap niya sa
pagsunod s autos nito na halikan niya ito. The way she acted ay parang nagising ito
sa isang masamang panaginip.

“Bakit mo ba tinatakpan ang bibig ko?!” angil nito ng tanggalin ang kamay niya sa
bibig nito. Akmang kakagatin pa nga nito ang kanyang kamay kung di niya hinayaan
ito.

“Eh, bakit nga ba?”

“Bullshit ka! Bakit mo ako pinagsasamantalahan habang natutulog ako.”

Nagsalubong ang kanyang kilay. “N-natutulog ka?”

“Obviously, oo. Pero ginambala mo ang tulog ko dahil... dahil ginapang mo ako!” He
would bet that at the moment ay nag-iinit na ang pisngi nito.

Namilog ang kanyang mga mata. Natutulog? Meaning, hindi ito gising ng marinig
niyang inutusan siya nitong halikan niya ito? Napalunok siya. She must be dreaming
kaya lang nito nasabi ‘yon! At siya naman ay ginawa ang ipinag-utos nito at lumabis
pa nga dahil hinubad niya ang suot nitong pang-itaas!

Nasapo niya ang noo. He’s dead!

“I.. I-I’m sorry..”

“Too late for that! Nasaan ang sando ko?” paangil na tanong nito. Kinuha niya iyon
kung saan niya naitapon. Inabot niya iyon sa dalaga. Ang sama ng tingin nito sa
kanya nang kunin nito iyon. Tumalikod ito sa kanya at hindi niya mapigilang hagudin
ng tingin ang magandang likuran nito. Nice back.

Nahuli siya n itong nakatingin ng humarap uli ito sa kanya. Hindi pa rin nagbabago
ang paraan nito ng tingin sa kanya. Masama pa rin.
 “Yumi, i-im sorry. N-nagkamali lamang kasi ako ng pasok ng kwarto. Akala ko—”

“Asus! Mga alibi mo! ‘Wag mong idahilan na nagkamali ka lang ng pasok ng kwarto.
Bah, anong ibig mong sabihin, may babae din sa loob ng kwarto mo at naghihintay na
magapang? Magpapalusot ka pa! At huwag mong sabihin na hindi mo ako nakilala. Iyan
nga at may ilaw pa!” Itinuro nito ang lamp shade sa side table. Nandidilat ang mga
mata nito sa kanya.

“Sorry na nga. Hindi ko naman sinadya.”

“Hindi mo sinasadya? At gagawin mo pa akong shonga! Kung di mo sinasadya, bakit

hinubad mo pa ang sando ko at itinapon mo sa isang tabi! Kuu.. makikita mo,
isusumbong kita sa Lolo mo!”

Siya naman itong nanlaki ang mata. Lagot na talaga siya! “Huwag! Please, hayaan
mong mag-sorry ako sa ‘yo o kaya ay bumawi ako. Jus t don’t tell him about this.
Please?”

“Tse. Isusumbong kita. At kapag di ka pa lumabas ay ngayon din ay tatawagan ko ang

Lolo mo at sasabihin ang ginawa mo sa akin. Ewan ko lang kapag di ka nakatikim ng
sermon!”

Agad-agad ay lumabas siya ng kwarto. Evans, you are really dead!

INIS na bumalik sa pagtulog si Yumi.

“Hah! Akala ba niya ay papaniwalaan ko ang palusot niya? Luko-luko talaga!” inis
na sabi niya sa sarili. Bukas ay sasabihin niya sa Lolo nito ang ginawa nito sa
kanya. Hindi niya palalampasin ang ginawa nito.

But then, hindi niya napigilang hawakan ang kanyang labi. Tila ramdam pa rin niya
sa kanyang labi ang naiwang bakas ng kapang-ahasan nito. Aminin man niya o hindi,
napakasarap nitong humalik.

Naiinis lang siya sa kapang-ahasan nito. Kakikilala pa lang nila ay nagsamantala

na agad ito. Masasabi niyang nagawa nito iyon dahil nakainom ito. Lasa at amoy niya
ang alak sa bibig nito. Big turn-off sa kanya ang mga lalaking mahilig uminom. Pero
hindi niya iyon naramdaman the moment na tumama sa pang-amoy niya ang amoy-alak na
hininga nito. Infact, nagustuhan pa niya. Nakadagdag pa nga sa ka-macho-han nito
iyon.

Pinalis niya si Evans sa kanyang utak. Pinadudumi lang ng damuhong iyon ang
kanyang kainosentehan! Hindi kasi niya napipigilan ang pag-iinit ng pisngi lalo na
ng maalala na hindi lang ang mga labi niya ang pinagpala ng mga labi nito kundi
pati na ang dibdib niya!

Oh em gee! Parang gusto na niyang umalis sa lugar na iyon. Baka next time ay
maulit pa ang pangyayaring ‘yon at baka bumigay na siya. Dyosko, day!

ALAS CINCO y media ay gising na si Yumi. Lumabas siya sa kanyang kwarto at

nagtungo sa banyo. Paglabas niya ng banyo ay naamoy kaagad niya ang tila
pinipritong hotdog. Nanggagaling iyon sa kusina. Nagtungo siya roon at naabutan
niya si Evans na siyang nagpi-prito ng hotdog. Ngunit hindi iyon ang nakakuha ng
atensyon niya kundi ang katawan nito. Paano ba naman hindi siya maiinis dito? Lagi
na lang gusto nitong ipakita ang katawan. Tanging boxers lang ang suot nito. The
one na suot nito kagabi ng may ‘nangyari’ sa kanila.

Kunot-noo na hinagod niya ito ng tingin. Hindi naman niya ito masisisi kung gusto
nitong laging ibalandra ang katawan. Napakaganda naman talaga ng katawan nito at
talagang may ipagmamalaki. Naisip niya, hindi naman ganoon kaganda ang katawan ng
ex-boyfriend niyang si Chris. Infact, wala nga itong abs at tila hindi man lang
ganoon kaganda ang hubog ng katawan nito. Tama lang. Hindi katulad kay Evans.
Siksik ang laman at matipuno talaga. Parang ‘yong katawan ng mga Mexican models na
nagmo-model ng underwear.

Tila naramdaman ng binata na may nakamasid dito kaya napalingon ito. Mabilis
naman siyang nakapagbawi ng tingin sa katawan nito.

“Hi, good morning. How was your sleep?” nakangiting tanong nito, then pinatay ang
microwave.

“Good. Ang lamig pala dito,” aniyang pinakaswal ang boses. Pilit na binalewala ang
malakas na hatak ng katawan nito sa kanyang paningin. Hangga’t maaari ay hindi siya
titingin dito para hindi maakit.

“Malamig talaga, lalo na ngayon. Kaya nga lagi akong nagigising ng ganitong oras.
Nagluto na ako ng almusal natin.” Inilagay nito sa isang plato ang mga piniritong
hootdog. May pritong itlog na rin na nakalagay sa isang plato at sinangag na kanin.
May pandesal pa.

“Saan ka bumili ng pandesal?” tanong niya.

“Dyan lang sa malapit na bakery.”

“Lumabas ka ng ganyan lang ang suot mo?”

“Huh? No.” Tumawa ito, “Nagsuot lang ako ng basketball shorts ng lumabas.”
 “E, bakit ganyan pa rin ang suot mo?”

“Sa loob lang naman ng bahay, e.”

Tumaas ang kilay niya. “Sa loob nga lang ng bahay, but you should remember na may
kasama kang babae dito. You shouldn’t just wear like that.”

“Okay, gagawin ko ‘yan sa sunod. But can we talk about last night?”

“What about it?”

“Pwede bang i-sekreto mo muna ‘yon? Can you please not tell it to my grandfather?”

“Bakit naman? May karapatan naman akong mag-sumbong, ah. It’s your fault. Dapat
harapin mo ang consequence ng ginawa mo. Hindi nakakatuwa ‘yon,” sermon niya sa
lalaki.

Humugo ito ng malalim na hininga. “I know, I know. Kaya nga humihingi na ako sa
‘yo ng tawad. Pero sana huwag mo ng mabanggit pa kay Lolo. Please?” nagsusumamo
itong tumingin sa kanya. Parang maamong aso na nagpapaawa sa amo.

Hindi niya maiwasang maguluhan. Bakit ba ganoon na lang ang takot nito sa Lolo
nito? Malaki na ito at matanda na para matakot pa sa sermon na matatanggap sa
abuela. May mga kakilala siya na balewala lang sa mga iyon ang masermunan ng Lolo
at Lola. Hindi pa natatakot na ulitin ang ginawa. But this man—Evans seems to be
afraid of his grandfather. Bakit kaya?

“Ano ba ang ikinakatakot mo? Kapag nasermunan ka, tanggapin mo.”

“No, it’s not like that. Ayaw kong magalit si Lolo. Okay sa akin ang masermunan
niya, but I don’t want him to get mad at me. Dalawa na lang kami na magkadugo sa
mundo. Ayaw ko naman na magdulot pa ako sa kanya ng masama. Kaya hangga’t maaari I
always keep my activities secret. Alam kong magagalit ‘yon, maliban na lang kapag
gusto niya ‘yong mga ginagawa ko. Iyon ang hindi ko itinatago.”

Napatango-tango siya. Hindi maiwasang humanga sa binata. So, he was really a

concerned grandson to his grandfather. How sweet. Bilang lang ang alam niyang
ganoon. Ngayon ay naiintindihan na niya kung bakit ganoon ito.

Ngumiti siya. “Okay. Hindi ko na sasabihin sa kanya. But, huwag mo na uulitin ang
ginawa mo kagabi, okay?”

“Okay!” Ngumiti ito ng malapad. “Paano ba ‘yan? Mag-almusal na tayo.”

“Sige.”
Nakangiting naghila siya ng upuan at nagsimula ng kumain kasama ang binata.

=================

Chapter Four

Chapter Four

MULA sa binabasang pocketbook ay nag-angat si Yumi ng mukha. Nakatayo sa harapan

niya si Evans, naka-porma—hindi ‘yong porma na akala mo ay aakyat ng ligaw, kundi
‘yong porma na akala mo ay isang actor ng isang Mexican telenovela na may-ari ng
isang rancho.

Hapit na t-shirt na kulay itim, kupas na maong at boots ang suot nito. Nakatawag
sa kanyang pansin ang pagkakaroon nito ng hikaw sa isang tenga. Labis na nakadagdag
iyon sa taglay nitong kakisigan. Kumikinang na yata ito sa kagwapuhan. Idagdag pang
napaka-sexy tingnan nito sa paraan kung paano nito nguyain ang chewing gum.

Dyosko, wala pa siyang lalaki na nakikita na sexy tingnan kapag may chewing gum sa
bibig maliban sa mala-adonis na kakisigang nasa harapan niya. Pakiramdam niya’y
nabubusog siya kapag tinititigan ito.

“Ano?” aniya sa lalaki na nakatayo lang sa kanyang harapan at wala yatang balak
magsalita.

“Sasama ka ba?”

Nagsalubong ang kilay niya. “Saan naman?”

“Sa libing.”

“Libing? Sinong ililibing?,” pinasadahan niya ito ng tingin; mula ulo hanggang paa
at muling nagsalita, “Ikaw?”

“Grabe ka. Kung ililibing na ako ngayon, e di hindi mo na siguro ako nakakaharap
ngayon?”

“Bakit naman, may sixth sense ako. Pwede pa rin kita makaharap kahit patay ka na,”
seryosong wika niya. Napamulagat naman ito, mukhang naniwala kaagad.

“May sixth sense ka?”

 “Oo. May multong bakla nga sa harapan mo ngayon, nakaluhod.”

“Ha? A-anong ginagawa?”

“Binubuksan ang zipper mo, gusto yatang mag-Chupa chups.”

“What?!” Tumingin ito sa harapan ng kupas na pantalon nito, dali-daling hinawakan

ang zipper at tinakpan ang kamay.

Hindik na hindik ang mukha nito at saka muling tumingin sa kanya, “Kung nakikita
mo pa rin ang baklitang multo na ‘yon, pakisabi tigilan niya ako! Wala siyang
mahihita, ubos na kanina!”

Natutop niya ang bibig, ngunit hindi niya napigilan ang mapahagalpak sa tawa.
Akalain ba niyang naniniwala ito sa multo?

Sa inilaki-laki nitong tao ay naniniwala pa ito sa multo? At grabe, sinakayan

talaga siya at paniwalang-paniwala na may multong bakla na nakaluhod sa harapan
nito. Ang lakas ng tawa niya.

“What are you laughing at?” inis na tanong nito, nakahawak pa rin sa harapan nito.
Na para bang may papakialam nga sa “puri” nito. Juice ko! Mauubusan yata siya ng
hininga sa kakatawa dito.

“Sinong hindi matatawa sa ‘yo? Naniwala ka naman na beking ghost dyan sa harapan
mo? Syempre, nagbibiro lang ako!”

Naningkit ang mga mata nito. “You are just joking?!”

“Uhh, yeah?”

“At naniwala naman ako agad?”

“Uhh, obviously.”

Natampal nito ang noo. Hindi naman ito galit, napangiti pa nga ito. “You got me
there.”

She thought he would get mad. But he smiled. That’s a good thing. ‘Yong ibang
lalaki kapag naisahan o kaya ay napagtripan, iinit kaagad ang ulo at magagalit,
pero hindi ito. Ayos lang dito. Infact, he didn’t just smile. He also laughed.

“So, sasama ka ba?” tanong nito pagkatapos ang mahabang tawanan na namagitan.
 “Hmm.. Ngayon na ba?” she asked.

“Yes. But you still have time to prepare and get dress. Ano, sama ka na,”
pangungumbinse nito.

At dahil effective naman ang pangungumbinse nito, plus napatawa siya nito ay
pumayag na siyang sumama. Thirty minutes later, sakay na sila sa pick-up nito at
nagda-drive ito patungo sa sementeryo. Napag-alaman niya na tiyuhin pala ng
kaibigan nito ang namatay at hindi naman pala nito kaano-ano.

Pagkatapos nila manggaling sa libing ay pumunta sila nito sa isang coffee shop.
Raf’s bakeshop and café ang pangalan. “Two Coffee Jelly and two Tres Leche,” anito
sa waitress na lumapit.

Maganda ang atmosphere sa loob ng coffee shop. Very cosy. Maganda ang pagkaka-
decorate ng kabuuang lugar. Kaya, siguro maraming lovers siyang nakikitang nagde-
date sa lugar na iyon ng inilibot niya ang tingin. Bigla siyang nakaramdam ng
bahagyang pagka-asiwa. Sila kaya ni Evans?

No. No.No! Kulang na lang ay umiling siya ng sunod-sunod. Baka magtaka si Evans
kapag ginawa niya iyon. Bakit ba sumagi sa isip niya iyon? Katatapos lang kaya niya
sa isang relasyon. Dapat naman siguro na mag-lie low muna siya sa relationships at
commitments. Masakit pa rin sa dibdib niya ang ginawa ni Chris tuwing naaalala
niya.

At teka, bakit ba siya nag-iisip na naman ng mga bagay tungkol sa relasyon at sa

ex niya? Walang kinalaman doon si Evans. Wala siyang balak na kumuha na naman ng
batong ipupokpok sa kanyang ulo.

Nagulat na lang siya ng biglang pumitik sa harapan niya si Evans. “Hey!”

“Bakit?” tanong niya, nagulat.

“Kanina pa kita kinakausap. Di ka namamansin.”

“Nagsasalita ka ba?” tanong pa niya.

Natawa ito. “Syempre naman. Kanina pa nga ako dito nagsasalita. Ikaw itong di
nakikinig.”

Hindi siguro niya narinig ang sinabi nito dahil sa lalim ng iniisip niya. Next
time, din na nga siya mag-iisip ng kung ano-ano.

“So, ano bang sinasabi mo?” tanong niya sa binata.

 “Tinatanong kita kung may boyfriend ka na.”

“Boyfriend? Wala na ako n’on.” Naku naman, bakit iyon pa ang naisipang itanong ng
mokong na ito? Wala bang mas magandang pag-usapan bukod doon? Pwede naman na
itanong nito kung ilan na ang naging boyfriend niya?

“Ah, wala? Sa ganda mong ‘yan?”

Nagtaas siya ng kilay. “Kapag ba maganda, required na dapat ay may boyfriend?”

“Hindi naman. Nagtatanong lang. So, kabe-break lang sa boyfriend? Kaya

nagbakasyon? Kasi brokenhearted?” Nakakaloko ang ngiti nito. Kaya, sinamaan niya
ito ng tingin.

“Hindi ka rin tsismoso, ano? Kalalaki mong tao, tsikadoro ka.”

Ngumisi lang ito. “You should tell that to Lolo. Siya ang nagbanggit sa akin n’on.”

“E, di mag-Lolo nga kayo.” Napahagikhik siya. Nai-tsismis na din pala ng butihing
amo niya ang tungkol sa pagiging brokenheart niya sa apo nito. Kaya nagtataka siya.
Bakit tinanong pa nito kung may boyfriend siya kung alam pala nitong kaka-break
lang niya sa kanyang boyfriend—ex boyfriend?

Hindi na niya iyon nagawang itanong dito. Dumating na kasi ang order nito para sa
kanila. Habang nagme-meryenda ay parehas lang silang tahimik. Hindi naman akward
ang moment. Mayamaya ay nagsalita ito. “So, single ka na pala?”

“Oo. Bakit mo natanong?” nakangiti niyang tanong. “Hmm.. May pag-asa pala ako kung
ganoon?”

Nabura ang ngiti niya sa tanong nito. “Pag-asa para saan?”

“Kung sakaling manligaw ako.”

“Hmm.. Wala.”

“Bakit naman wala agad? Hindi pa nga ako nanliligaw, basted na agad?”

“E, sa wala ka talagang pag-asa. Hindi kita type.”

Napamulagat ang binata. “H-hindi mo ako type?”

 Ngumiti siya. “Yes. Hindi ko type ang mga playboy, womanizer, palikero at kahit
ano pang tawag sa lahi mo.”

“Sino bang nagsabi na playboy ako?”

“Wala pa naman. Pero halata na sa mukha mo. Para kasing may nakasulat dyan sa noo
mo na ‘Playboy Ako’.”

“May nakasulat sa noo ko?”

“Parang.”

“Ah, pero mali ka. Hindi ako playboy.”

“Naman.”

“Oo, maniwala ka.”

“Ang hirap maniwala sa ‘yo.”

“Bakit naman? Hindi nga ako nambababae.” Hindi ito nakangiti, ngunit nagniningning
naman sa kapilyuhan ang mga mata nito.

Ngumisi siya. “Naku, h’wag kang ganyan. Hahaba ‘yang ilong mo, sige ka.”

“Palikero ba talaga ang tingin mo sa akin?”

“Oo. Totoo naman, di ba?”

Umiling ang binata. “Hindi ako babaero, pilyo lang.”

“Ngek. Pagiging pilyo lang ba ‘yong nakita ko kahapon?” amused na tanong niya
dito. Ang galing naman talaga nitong magpalusot.

“Oo. Pilyo lang talaga ako.”

“I don’t believe you. You’re a playboy, huwag mo na itanggi ‘yon. Sige ka, hahaba
‘yang ilong mo,” she joked.

“Actually, hindi naman ilong ko ang nahaba.” Makahulugang ngumiti ito. Muntikan na
siyang mabulunan ng kanyang kinakain. Uminom siya at pagkatapos ay sinamaan ito ng
tingin.
 “And what do you mean by that?” “Wala. Nakaka-green ba?” kumindat pa ito sa kanya.
Ngalingali niyang itog sapukin, kundi nga lang libre nito ang kinakain niya.

“SAAN mo ba balak mamasyal dito sa amin?” tanong ni Evans habang nasa daan pauwi
sa kanila.

“Sa gubatan,” pabarang sagot niya. Wala siya sa mood makipag-lokohan dito. Kanina
pa kasi nakapaskil ang nakakalokong ngiti sa labi nito mula ng umalis sila sa
coffee shop na pinuntahan nila. Nasa utak pa rin yata nito ang joke nito kanina.
Grabe, akala yata nito ay hindi niya gets kung anong sinasabi nito kanina. She
pretended as if she was not affected by his joke. Talaga naman kasing nakaka-green
ang sinabi nito. Hindi na lang siya sumagot, ayaw niya kasi magsinungaling. Basta
ramdam niya ang pag-iinit ng kanyang pisngi. Pilyo talaga ang kumag na ‘to!

“Wow. Gubatan? Nice. Gusto mo samahan kita?”

“Ayaw ko. Baka kung ano pa ang gawin mo sa ‘kin sa gubatan,” pataray niyang wika.

Ang lakas ng tawa nito. “At ano naman ang naisip mong gagawin ko sa ‘yo.”

“Gagapangin,” prangkang sagot niya.

Lalong lumakas ang tawa nito. Siya naman ay nag-init ang pisngi. Why did the heck
she said that? Tuloy ay dahilan na naman ito para pagtawanan siya.

“Stop laughing. Walang nakakatawa sa sinabi ko.”

“I can’t help it. Bakit naman kita gagapangin? At sa gubatan pa?”

Tumaas ang kilay niya. “Bakit? Hindi ba nagawa mo na sa akin ‘yan kagabi? Gusto mo
isumbong kita sa Lolo mo?”

Natakot naman ata agad ito. Base sa panlalaki ng mata. “Joke lang naman. Di ka na
mabiro.”

Ngumisi siya. Alam na niya kung ano ang laging ipapanakot sa lalaking ito kapag
nasa “kagipitan” na. Mwa-ha-ha!

“Pero seryoso, saan mo balak mamasyal dito sa amin?” tanong nito mayamaya.
 “Hmm.. Mamasyal? Siguro, okay na sa akin ang maligo sa dagat.”

“Tamang tama. Malapit lang ang rest house sa dagat. Gusto mo ngayon na tayo
pumunta doon?”

“Ngayon na? Hmm.. Pwede bang mamaya na lang pahapon? Kasi tingnan mo naman ang
araw ko, ang taas. Baka masunog ang balat ko sa init.”

“Eh, di mag-lagay ka ng sunblock.”

“Mamaya na lang talaga. Di ko bet magbabad sa initan habang nasa tubig. Pati ang
alam ko mas masarap kapag hapon na.”

“Oo nga. Masarap kapag pahapon na. Marami pang tao. Masaya pa. So, mamaya na tayo
pumunta doon?”

Na-excite siya. “Oo, mamaya na. Tatapusin ko rin muna ang binabasa ko.”

“Yes. Magluluto na rin ako ng tanghalian natin.” Hindi pa kasi sila

nagtatanghalian. “What do you want for lunch? Bopis? Adobo? Afritada?”

“Hmm.. None of the above. Bicol Express ang gusto ko,” pag-demand niya. Gusto
niyang tawanan ang sarili dahil parang senorita siya kung makaasta. Well, bisita
naman siya. Walang masama.

“Sure,” pagpayag nito.

Napatanga siya.

Isang kindat ang ibinigay nito sa kanya.

BIGLANG natakam si Yumi ng masilayan niya ang lutong Bicol Express ni Evans.
Parang bigla siyang nagutom. Itinago na niya ang binabasang pocketbook at
tinulungan ang binata sa paghahain.

“Kumain na tayo.” Sabay pa silang umupo. “Ako na,” anito nang sasandok sana siya
ng kanin.

“Ang dami naman,” komento niya ng marami itong nilagay sa kanyang plato. “Baka
naman masira ang figure ko niyan.”
 “Don’t worry. Sexy ka pa rin naman sa paningin ko kahit tumaba ka,” kumindat pa
ang kumag sa kanya.

“Loko-loko. Kumain na nga lang tayo. “ Ngunit hindi niya napigilan ang pag-atake
ng kilig sa kanyang dibdib kahit na sabihin pa niya sa sariling nambobola lang ito.
Hindi naman siguro siya bato na hindi makaramdam ng kilig kapag sinabihan ng ganoon
nito.

“Ang galing mo nga magluto. Favorite ko na yata ang luto mo,” hindi niya
napigilang komento pagkatapos nilang kumain. And take note, hindi na yata kain ang
ginawa niya. Lamon na! Ha-ha! Paano ba naman kasi, napakasarap pala nito magluto.
Bigla tuloy niyang naalala ang kanyang ama. Ganoon din ito kasarap magluto. Naisip
niya, hindi lang pala ito yummy, pati luto nito yummy din!

“Salamat naman at nagustuhan mo,” nakangiting sabi nito. “Paano ba ‘yan,

siguradong hahanapin mo lagi ang luto ko?”

“Hmm.. Habang nandito ako, syempre, ikaw ang magiging cook ko. Naku, tataba yata
ako dito.” Tumawa siya.

“Oo. Tataba ka talaga. Lalo na sa pagmamahal ko.”

Nabura ang ngiti niya sa sinabi nito. Pekeng umubo siya at pinaseryoso ang mukha.
“’Wag mo nga akong banatan ng ganyan. Baka di ako matunawan.”

“Don’t worry. Titigan mo lang ako, matutunaw na ang puso mo.”

“Heh! Tumigil ka nga.” Nag-iinit ang pisngi na tumayo siya. “Ayan, dahil bisita
ako, ikaw ang magligpit ng pinagkainan natin.”

“Sure, my love.”

“Tse! Mag-imis ka na.” Tinalikuran niya ito para itago ang pamumula ng kanyang
pisngi. My love daw? Ulol!

“Ngiti muna dyan, para ganahan akong mag-imis,” hirit pa nito.

“Hala, tantanan mo ako, Evans.” Di ka nakakatuwa, nakakakilig ka na!

Seriously, kinilig talaga siya sa lumalabas na salita sa matamis nitong dila. Kung
bakit naman kasi tinamaan ng sobrang kagwapuhan ang lalaking ‘yon. Hindi lang yata
ka-gwapuhan ang nasalo nitong biyaya mula sa itaas, kundi pati ang kakayahan magpa-
kilig sa isang brokenhearted girl ay nakuha na nito.

Hay, Evans, why so gwapo kasi?

=================

Chapter Five

Chapter Five

ALAS tres y media ng pumunta sila ni Evans sa dagat. Hindi naman malayo iyon sa
rest house. Actually, ilang minutong lakad lang naman at nakarating agad sila.
Tuwang-tuwa siya ng masilayan niya ang dagat. Ang ganda kasi ng kulay niyon—asul na
parang kulay ng kalangitan. Ang linaw din ng tubig, kitang kita niya ang mga
maliliit na bato sa ilalim. At ang buhangin ay parang buhangin sa Boracay, maputi
at pinong pino. She love the place. Perfect for a vacation.

“Wow! Ang ganda dito,” nabibighaning sabi niya.

Tumabi sa kanya si Evans. “Maganda talaga dito. Kaya nga, maraming turista ang
nagpupunta dito at bumabalik pa nga minsan. It’s a good thing na talagang dito ka
pinag-bakasyon ni Lolo. Mag-eenjoy ka talaga.”

Ngumiti siya dito. “Oo nga. I’m just so thankful na may boss akong tulad niya. May
dala ka bang cellphone dyan?”

“Bakit?”

“Pipicturan ko lang sana itong place.”

Dinukot nito ang cellphone sa bulsa at iniabot sa kanya. “Eto, o.”

“Uy, hanep. Ganda ng cellphone mo, ah.”

“Bigay sa akin ‘yan ni Lolo.”

“Ah, Lolo’s boy ka no?”

“You can say that. Spoiled ako kay Lolo sa lahat. Hindi nga lang sa pambababae—
Ooops, wala kang narinig.”

Inirapan niya ito. “Tsk, hindi mo na kailangang madulas para hindi ko malaman ang
tungkol sa bagay na’yan.” Hinanap niya ang camera sa cellphone nito, cli-ni-ck at
kinuhanan ng larawan ang magandang anyo ng karagatan. Tamang tama ang magandang
sikat ng araw. Naisama iyon sa kuha niya. Pinakatitigan niya ang larawan. Baka
kapag naipost niya iyon sa kanyang instagram ay mainggit lalo ang kanyang kaibigang
si Mandy.
 “May instagram ka ba?” tanong sa kanya ni Evans mayamaya.

Tumingin siya dito. “Meron. Bakit mo natanong?”

“Wala akong account doon, e.”

“Ano ngayon? May Facebook naman.”

“Wala din ako noon.”

“O, problema ko ba ngayon ‘yon?”

“Oo. Ipagawa mo ako, please?”

“Sige, sige. Grabe kang lalaki ka. Hindi ka naman mukhang taga-bundok, pero wala
ka pa ring FB hanggang ngayon. Sabagay, may mga tao naman na wala talagang Facebook
account. Mamaya ipagagawa kita. Sana lang malakas ang signal dito ng internet ko.”

“Malakas ‘yan. Selfie nga tayo.”

Maang siyang napatingin sa binata. “Selfie?”

“Yes. Hindi naman siguro bawal. Bawal ba?”

“H-hindi naman.” Nakangiti itong tumabi sa kanya. Bahagya siyang nakaramdam ng

pagkailang sa biglang pagtabi nito. Ang bango naman kasi nito. Lalaking lalaki ang
amoy. Tuloy parang gusto niyang isiksik ang mukha sa leeg at katawan nito upang
amoy-amuyin. Grabe, naaadik siya sa amoy ni Evans. Kasi naman, why so bango?

“Bagay na bagay pala tayo, eh.” Komento nito pagkatapos makita ang selfie nilang
dalawa sa cellphone nito. His hot breath touch her face.

“Hindi naman.. masyado.”

“Bagay kaya. Pwede pala tayo na maging mag-nobyo. Tayo na lang kaya?”

“Loko.” Tinawanan niya ang biglaang pagbanat nito sa kanya ng ganoong linya. Gusto
talaga niyang isipin na totoo ang mga naririnig niya dito. Ngunit malakas talaga
ang hinala niyang paraan lang nito iyon ng pambobola sa kanya.

“Isa pa ngang selfie dyan.”

 “Hala, ayaw ko na.”

“Bilis na. Minsan lang namaan ‘to. Para may remembrance ako kapag tapos na ang
bakasyon mo.”

“Sige na nga.” Nag-selfie ulit sila, paulit-ulit. Ngunit hindi niya inaasahan ang
ginawa nito sa huling pag-click niya sa cellphone. Bigla kasi siya nitong hinalikan
sa pisngi at nahuli iyon sa camera! My goodness!

“B-bakit mo ginawa ‘yon?” namimilog ang mga mata niyang tanong sa binata.

Ngumuso ito. “Ano? ‘Yong kiss sa cheeks?”

“Iyon nga. Bakit mo ginawa ‘yon?”

“Trip ko lang. Bakit, wala naman sigurong masama doon. Ang masama ay kung
hinalikan ko ‘yan,” ngumuso ito sa tapat ng bibig niya. Bigla niyang inilayo ang
mukha. Baka kasi bigla nitong mahalikan ang labi niya.

“W-wala. Wala naman akong sinabi.”

Ngumisi ito, nakakaloko. “Ganoon naman pala, eh. Basta mamaya i-upload mo ‘yan sa
FB mo. So, tayo mag-swimming. May dala ka bang swimsuit o suot mo na?”

“Huh, wala. Hindi ako nagsuot noon.”

“Bakit?” mukha itong na-disappoint. “Wala kang dalang swimsuit? Dapat sinabi mo sa
akin. Para naibili kita kanina sa bayan.”

Nagtaas siya ng kilay. “I don’t need that. Ito ang suot ko. Hindi naman ako
nagsusuot ng ganoon kapag nasa publikong lugar.” “Unti lang naman ang tao dito.
Dapat di ka na nahiya.”

Ngumiti siya. “Hindi naman talaga ako mahiyain. Nagwo-worry lang ako ng baka may
manggapang sa akin dito sa dagat kapag nakita ang sexyness ko.”

Napatanga ito.

INIWANAN ni Yumi si Evans sa tabing dagat at siya ay nagsimulang maligo na.

Tuwang-tuwa talaga siya sa kulay ng tubig. Ang linaw, ang linis pa. Parang gusto
niyang magbabad doon hanggang mamayang gabi. Ngayon lang siya nag-enjoy ng ganoon.
Kapag kasi may company outing sila ay hindi siya gaanong nag-eenjoy maligo sa
dagat. Kasi bukod sa tinatamad siyang lumabas ng kwarto ay mas gusto pa niyang
magbasa ng pocketbook habang nakahiga sa kama. Ganoon pa rin siya kahit noong sila
na ni Chris.

Pag-ahon niya sa tubig ay nakita niya si Evans na may kausap na babae—magandang

babae sa tayo nila kanina. The woman look so pretty. Straight ang buhok at kulay
brown. Maliit ang mukha at napansin niyang kahawig nito ang sexy model na si Ellen
Adarna. The woman was also sexy, ‘yong tipong nagpo-pose sa FHM magazine. Halatang
nakikipag-flirt ito kay Evans, base sa nakikitang niyang pagpalo nito ng malandi sa
matipunong dibdib ng binata.

Nagsalubong ang kilay niya nang yakapin nito si Evans at halikan sa labi. What the
hell?

Kaagad na iniiwas niya ang tingin sa dalawa. They were kissing in public. Parang
gusto niyang mahiya sa ginagawa ng dalawa. Tumalikod na lang siya at ipinagpatuloy
ang good time sa pags-swimming. Pero pakiramdam niya ay nanggigigil siya. Naiinis
siya sa babaeng humalik sa binata. At naiinis din siya kay Evans. Lantaran talaga
makipaglandian ang lalaking iyon. Kung saan saan yata nito niraraos ang ganoong
klase ng pangangailangan. Hindi na siya nagtataka kung makabuntis na lang ito isang
araw.

Hay, naiinis siya. Gusto niyang hilahin ang buhok ng babaing iyon at ilublob sa
dagat ang mukha. Shucks! Nagiging bayolente na yata siya? Whatever. Hindi man lang
nahiya ang lalaking iyon na baka makita niya itong nakikipaglandian. Tsk, palikero
talaga ang walanghiya.

Muli siyang lumingon sa pwesto ng dalawa. Ngunit parang bulang naglaho ang mga ito
at nawala na lang basta. Napakunot-noo siya.

Where did they go?

“ALONA, ano ba’ng ginagawa mo dito?” tanong ni Evans kay Alona nang hilahin niya
ito sa isang kubo malayo-layo sa tabing-dagat. Ayaw niya na makita sila ni Yumi,
baka kung anong isipin nitong masama lalo pa at bigla na lang siyang hinalikan ni
Alona kanina.

“Ano pa? 'E, di binibisita ka. Ano pa?” matamis ang ngiting sagot nito at saka,
ipinulupot ang kamay sa kanyang batok.

“Papaano mo nalaman kung nasaan ako?” tanong pa niya. Inalis niya ang mga kamay
nito sa kanyang batok ngunit hindi ito pumayag. She still insisted. Hinayaan na
lang niya ito at hinintay ang sagot nito.

“Simple. Tinanong ko doon sa panot na caretaker n’yo.”

Napakunot-noo siya sa deskripsyon nito sa katiwala ng kanyang abuela. “Panot? Si
Mang Ading? Hindi naman, ah? Malapad lang ang noon g matanda at mataas ang hairline
pero hindi pa naman ‘yon panot.”

“Ah, whatever. Basta tinanong ko lang sa kanya kung saan ka pumunta.” Pinaikot pa
nito ang mga mata at inilapit ang mukha sa kanya. Kulang na lamang ay maglapat ang
kanilang mga labi. And then, she look at him seductively. “Dito ka lang pala
nagpunta. Di mo man lang ako ipinagsasama.”

“Because I’m with someone.”

“Sino? Iyong babaeng tinititigan mo kanina?”

Napakunot-noo siya. “Y-yes... How did you know?”

“Because you’re so obvious.”

Obvious? Hindi naman lantaran niya tinititigan kanina ang dalaga. Well, inaamin
niya na hindi niya kanina napigilan ang sariling pakatitigan ang dalaga. Hindi niya
alam kung bakit parang gustong-gusto niya ang matitigan ito at ang masilayan ang
magandang ngiti nito. She was so beautiful. Hindi nakakasawa ang ganda nito because
she has a classic beauty. Kahit yata magdamag niya itong pakatitigan ay hinding
hindi siya magsasawa.

“Kaya ka pala hindi sumasagot sa tawag ko at mga text messages ko ay dahil may
bagong apple of the eye ka na ulit, ha.”

“Oh, she’s not.”

“Really?” hindi makapaniwalang sabi nito/

“Yes. She was just my grandfather’s secretary.”

“E, anong ginagawa niya dito?”

“Nagbabakasyon. Binigyan siya ng one month vacation ni Lolo dito sa atin. Sa bahay
siya tumutuloy.”

Tumaas ang kilay nito. “Magkasama kayo sa bahay?”

“Yes. But ofcourse, magkaiba kami ng kwartong tinutuluyan.”

“Hindi ka naman ba nate-temp na pasukin siya sa kwarto niya?”

 “Ha? O-ofcourse, not.” That’s a lie. Dahil kagabi nga ay pinuntahan niya ang
dalaga sa kwarto nito and there, muntikan na may mangyari sa kanila. Tuloy biglang
sumiksik sa kanyang alaala ang ginawa niyang paghalik nito. The taste of her lips..
and the taste of her nipples. It was sensually delicious.

“Really?” sarkastikong anito. “Bago yata ‘yon. Napakagandang babae niya para
balewalain mo siya ng basta-basta.”

“She was my grandfather’ secretary, Alona.”

“And so? You’re a certified playboy, Evans. You always get what you want. Si
Consuelo nga na sobrang konserbatibo ay nakuha mo, ‘yon pa kayang sekretarya lang
ng Lolo mo?” Pakiramdam niya ay nanigas siya mula sa kinatatayuan dahil sa
pangalang binanggit nito. Consuelo..

“Yumi is not just like any girl, Alona.”

“Exactly. Hindi lang din naman basta na babae si Consuela, di ba?”

“Alam mo walang patutunguhan ang usapan natin na ito, Alona. Mabuti pa umalis ka
na lang—”

“Not so fast, big boy. Remember may utang ka pa sa akin.”

“Utang? Wala akong natatandaan na naging utang ko sa ‘yo, Alona.”

“Uh-uh-uh.. Mayroon kaya.”

“Ano?”

“Last time we fucked, binitin mo ako. So, you have to pay me one more fuck.”

Napasinghap siya ng dumako ang isang kamay nito sa kanyang harapan. Damang-dama
niya ang init ng palad nito sa kanyang harapan dahil naka-basketball shorts siya.
“Alona.. we can’t—”

“Yes, we can.” She kissed him on her lips, wildly. And then, he felt her hand
inside his underwear. Naging mapang-ahas ito at kinulong nito ang kanyang kahandaan
sa palad nito. Binalot ng init ang kanyang katawan. When he was in that situation
ay hindi niya napipigilan ang sariling mag-init. He was just a man, iyon ang
dahilan niya. Lalo pa at napaka-eksperto ng kamay ng babae.

At nang lumuhod ito sa harapan niya at ikulong sa labi ang kanyang kahandaan ay
hindi na siya nakatanggi pa...
=================

Chapter Six

Chapter Six

INIS NA INIS na bumalik sa bahay si Yumi.

Bakit ba siya hindi maiinis? Iniwan lang naman siya ng dapat ay kasama niya.
Siguro ay sumama doon sa mala-Ellen Adarna na beauty na babaeng kahalikan nito.
Grabe, hindi talaga nahiya sa ‘kin! Lantaran na makipaglandian, lantaran pa siyang
iniwanang mag-isa sa tabing dagat!

Eh, bakit ba siya mahihiya sa ‘yo? Ano ka ba niya? Sabat naman ng atribidang utak
niya.

Bakit nga ba mahihiya sa kanya ang binata? Sa simula pa lang naman ay hindi na ito
nahiya sa kanya. Napakahalay na pang-we-welcome pa nga ang ibinigay nito sa kanya!

Humugot siya ng hininga. Hindi niya mawari kung bakit siya inis na inis ng
sandaling iyon. Wala naman dapat siyang ikainis, eh. Kasi unang una, hindi naman
sila ‘friends’ ni Evans at wala silang intimate na relasyon. Kaya wala siyang dapat
ikainis. Kung umakto kasi siya ng sandaling iyon ay para siyang girlfriend nito na
pinagtataksilan.

Nakakahiya ka, Yumi, sabi niya sa sarili.

Nagtungo agad siya sa banyo para maglinis sa sarili. Nanlalagkit ang kanyang
katawan dahil sa pagligo sa dagat. At parang may mga buhangin na nakakapit sa
kanyang katawan. Hinubad niya ang kanyang mga saplot sa katawan at itinapat ang
sarili sa ilalim ng shower. Binuhay niya iyon at hinayaang umagos sa katawan niya
ang tubig.

Sa paraang iyon ay naibsan ang kanyang pagkainis. Dapat pala iignora na lamang
niya ang presensya ni Evans lagi para hindi siya naiinis dahil dito. At bakit ba
niya papansinin ito? Hindi naman siya pumunta doon para sa lalaking iyon. She was
having a vacation. A vacation for her to heal her heartbroken heart and relax.
Dapat nga hindi siya masyadong naglalapit sa lalaking ito.

Makamandang ito.

Yes, the word ‘makamandag’ is the better word description for Evans. Ang taglay
nitong kakisigan ang tinutukoy niyang makamandag.
 Nakaka-alarma nga na nakakaramdam dito ng pagnanasa na hindi naman dapat dahil
kakakilala lang niya dito kahapon. Kung hindi niya matututunan ang ignorahin ito ay
baka mahulog siya sa kamandag nito. Iyon ang dapat niya ipangamba.

Hindi niya hawak ang puso. Baka isang araw paggising niya ay mamalayan na lang
niyang hulog na hulog na ang loob niya sa binata. Damn, Yumi! Kagagaling mo lang sa
heartbreak, panibagong heartbreak na naman yata ang gusto mong maranasan!

Geez, hindi naman siya maiinlove sa binata, eh.

Never.

Itaga pa niya sa perpektong abs nito.

Mayamaya ay naisipan na niyang patayin ang shower at lumabas ng banyo. Ngunit

bigla niyang naalala na hindi siya nakapagdala ng twalya! Shit!

Nakalimutan niya ang kumuha n’on bago siya pumasok sa loob ng banyo. Di bale, wala
pa naman siguro si Evans kaya pu-pwedeng siyang lumabas ng banyo kahit walang
saplot sa katawan. Kinuha niya ang kanyang mga saplot sa katawan na nakasabit at
saka binuksan ang pinto ng banyo. She was so sure na walang makakakita sa kanya sa
ganoong itsura.

Ngunit tinamaan siya ng malas. Dahil nakaka-isang hakbang pa lamang siya palabas
ay bigla namang bumukas ang pinto at bumuluga si Evans. Napatalon ito sa gulat ng
makita ang itsura niya at siya naman ay nadulas dahil sa biglaang pagpapakita nito!

Napatili siya. Maagap na lumapit ito sa kanya at dinaluhan siya, pero pagkalapit
nito sa kanya ay sa dibdib niya kaagad na ngunit malakas na pinalo niya ang kamay
nito. “Bastos! Don’t touch me.”

“I’m not touching you!”

“Then, why did you touch my boobs?!” paangil na wika niya upang itago ang
kahihiyan. But oh em gee, parang gusto niyang magsisigaw sa sobrang kahihiyan! She
was just caught naked!

Naked!

Wala pang lalaking nakakita sa kanyang kahubdan. Ito lang, ito lang!

He grinned like a naughty school boy. “Err.. I just feel like touching it. Are you
okay?”

“No! Obviously, no! Nakita mo na na nadulas ako, tatanong mo pa ako kung okay lang
ba ako? Syempre, hindi! At lalong hindi, dahil nakita mo ako!” Pasigaw na niyang
wika at tinakpa ang sarili. Ngunit tila nabato balaning nakatutok ang mata ng
binata sa kanyang dibdib. Labis na nag-init ang kanyang pisngi at sinaway ito sa
nanghihina ngunit nangangatal na tinig. “Can you please stop looking at my boobs?!”

Nagbawi na ito ng tingin ngunit hindi maitatanggi sa labi nito ang isang pilyong
ngiti at ang pagniningning ng mga mata nito sa kapilyuhan. “Okay, I’ll give you
you’re privacy.” Tumayo na ito at tumalikod. “But next time, huwag kang gaganyan
kapag nandito ka sa loob ng bahay. Baka hindi ko na mapigilan pa ang sarili ko.”

Iyon lang at iniwan siya nito.

NAMUMULA PA RIN ang pisngi niya na lumabas ng kwarto. Nasa sala si Evans, nanonood
ng tv. Naramdaman yata nito ang prensensya niya at lumingon ito sa kinatatayuan
niya. “Halika.. Manuod tayo. Maganda ang palabas, o.”

Tumingin siya sa pinapanood nito. Nag-angat siya ng kilay. “Tom and Jerry?
Nanonood ka niyan?”

“Ano bang nakita mo?”

“Tom and Jerry. Nanonood ka niyan?”

“Yes. Actually, favorite ko ang cartoon niyan. Iyan ang madalas naming na
pinapanood namin ni Lolo noon kapag hindi siya busy sa trabaho sa opisina.”

Tumango-tango siya. Ngunit di pa rin siya lumapit sa binata. Sariwa pa kasi sa

kanyang isipan ang kahihiyang naranasan niya kanina. Pangako, hindi na talaga niya
kakalimutan ang agdala ng tuwalya kapag maliligo sa banyo. Ayaw na niyang maranasan
ang kakahiyan tulad ng nangyari kanina.

Napalunok siya ng tumitig sa kanya si Evans. Napansin yata nito ang pagkailang na
nadarama niya para dito. Hindi naman niya masisisi ang sariling mailing dito. Ikaw
kaya ang makitaan ng katawan? Ewan na lang kapag di nakaramdam ng hiya.

“Bakit nakatayo ka lang dyan? Di mo ba ako tatabihan? Halika, manood tayo. I’m
sure magugustuhan mo rin ito.”

“Uhh.. H-hindi. Ayos lang ako dito. Don’t mind me. Manood ka lang dyan. Papasok na
lang uli ako sa kwarto.” She tried to smile at him. Tumalikod na siya, ngunit may
kakayahan yata itong magteleport at nasa likod na agad niya ito at hawak ang
kanyang kamay.

“Yumi..”
 “A-ano?” tanong niya dito. Binawi niya ang kamay mula sa pagkakakulong sa kamay
nito ngunit hindi nito pinakawalan iyon. He was holding her hand tightly. Tumitig
ito sa kanya, iniiwas naman niya ang mga mata dito. Sa ginawa niyang iyon ay
siguradong ramdam na ramdam nito ang pagiging ilang niya.

“Bakit parang naiilang ka sa akin?” tanong nito. Ang sarap nitong batukan. Parang
clueless ito kung anong dahilan ng ipinagkakaganoon niya. Duh, kung di lang
kasalanan ang manakit ng gwapo, nagawa na niya.

“Sinong hindi maiilang? P-pagkatapos mong makita ang kabuuan ko, sa tingin mo,
bakit hindi ako maiilang sa ‘yo?”

Ngumisi ito. Inirapan lang niya ito ngunit ganoon pa rin ang tayo nila. Hawak hawak
nito ang isang kamay niya, na para bang wala itong balak na bitawan siya. Geez. Ang
sarap ng pakiramdam na hawak hawak nito ang kamay niya. Parang ang gaan gaan ng
pakiramdam niya.

“Ano ngayon ang mayroon doon? Iyon lang ang dahilan ng pagkailang mo sa akin?”

Maang na napatingin siya dito. “Iyon lang? Akala mo ba napakaliit na bagay lamang
non?”

“Wala namang ibang nangyari, di ba? Nakita ko lang ang boobs mo, pero not your...
you know. Tinakpan mo kasi ng mga kasuotan mo. Sayang!” Ngali-ngaling batukan niya
ito.

“Napaka-manyakis mo talaga. For your information, hindi mo lang nakita ang dibdib
ko. Hinawakan mo pa, you pervert!”

“Hinawakan ko ba? Yes, pero saglit lang. Sayang!”Hindi na siya nakatiis at sinapok
na nya ang binata. “What the—Bakit mo ako sinapok?”

“Because you deserved it, pervert!”

Pinalo niya ang kamay nito para mabitawan siya. “Ouch!”

Iyon lang at pumasok na siya sa kanyang kwarto. Hindi siya galit, naiinis lang.
Sino bang hindi maiinis sa isang tulad nito? Para tuloy gusto niyang tumawag ng
isang batalyong bakla at ipahalay ang lalaking ‘yon!

Hmp!
NANG MULI siyang lumabas sa kanyang kwarto ay wala na si Evans sa loob ng bahay.
Hindi na siya nagtaka kung bakit ito lumabas ng bahay. May ideya na siya kung bakit
ito lumabas ng bahay. Siguro ay pupuntahan nito ang mga babae nito at
magpapakalunod sa sarap. Ganoon naman talaga ang mga babaero kapag nalabas ng
bahay. Syempre, nambababae ang mga ito.

Nakaismid na tinungo niya ang kusina. Makakain na lang. Nagugutom na kasi siya.
Nakakagutom pala talaga ang magkulong ng kahit isang oras sa loob ng kwaro.
Naramdaman niya iyon kahit na tutok na tutok siya sa kanyang binabasa. Mabuti na
lang at maganda ang binabasa niyang nobela ni Mandie Lee. Fireworks and You ang
pamagat.

NANG MULI siyang lumabas sa kanyang kwarto ay wala na si Evans sa loob ng bahay.
Hindi na siya nagtaka kung bakit ito lumabas ng bahay. May ideya na siya kung bakit
ito lumabas ng bahay. Siguro ay pupuntahan nito ang mga babae nito at
magpapakalunod sa sarap. Ganoon naman talaga ang mga babaero kapag nalabas ng
bahay. Syempre, nambababae ang mga ito.

Nakaismid na tinungo niya ang kusina. Makakain na lang. Nagugutom na kasi siya.
Nakakagutom pala talaga ang magkulong ng kahit isang oras sa loob ng kwaro.
Naramdaman niya iyon kahit na tutok na tutok siya sa kanyang binabasa. Mabuti na
lang at maganda ang binabasa niyang nobela ni Mandie Lee. Fireworks and You ang
pamagat. Inabot siya hanggang eight o’clock sa pagbabasa.

Pagdating niya sa kusina ay may nakita na siyang nakahain na pagkain. May

nakalagay doon na note.

Dinampot niya ang kapirasong papel at binasa. “Sorry sa nangyari kanina. ‘Yan ang
peace offering ko.”

Walang pangalan sa dulo ng note ngunit nahihinuha na niyang galing iyon kay Evans.
Sinulyapan niya ang ga nakahaing pagkain. Wow.

Infainess, marunong naman palang humingi ng sorry sa kanya ang mokong. But it
doesn’t change the fact that he already touch her boobs.

Duh, bakit ba ang sensitive niya? Humingi na nga ng sorry ang tao, may peace
offering pa. Bakit din a lang kaya siya mag-move on?

Yeah, tama. Mag-move on na lamang siya.

Napangiti siya at nagsimula ng kumain.

=================
Chapter Seven

Chapter Seven

NAPAKUNOT-NOO si Yumi nang biglang may iabot na isang stem ng rose sa kanya Evan
habang naglalakad sila sa tabi ng dagat. Ginising pa nga siya nito ng madaling-araw
para daw maabutan nila ang pagsikat nga araw.

Tsk, kung maka-akto ang kumag ay parang walang nangyari kahapon. Friendly na
friendly ang tono nito at walang halong kapilyuhan o panunudyo. Sabagay, kailangan
nitong maging mabait sa kanya. Dahil kapag napuno siya sa mga kapilyuhan nito sa
kanya ay baka maisumbong na talaga niya ito sa Lolo nito. Gosh, ngayon lang talaga
niya nalaman na may napaka-pilyong apo si Mr. Neiderost. Kung alam niya sa umpisa
pa lang na may pilyong apo ito na nakatira sa bahay bakasyunan nito, naku, hindi na
sana siya tumuloy. Mas gugustuhin niyang maghapong nakaharap sa computer at
nagtitipa sa keyboard kesa ang makasama ang isang sobrang mapanudyo ngunit mapang-
akit na nilalang sa katauhan ni Evans.

"Para saan 'to?" tanong niya kay Evans. Tumingin pa siya sa rose sabay tingin ulit
sa gwapong mukha nito. Natatamaan ng bahagyang liwanag ang mukha nito kaya kahit na
may kadiliman sa tayo nila ay nakikita pa rin niya ang kagwapuhan nito. Minsan
talaga may mga taong pinalad na makakuha ng magandang genes. Isang example na si
Evans. Mapadilim man o liwanag, sobrang gwaping pa rin. She thought she will never
get tired seeing his male beauty.

"Peace offering."

"Peace offering?" May peace offering na ito na ibinigay sa kanya kagabi. Ito ang
nagluto ng masarap na Adobo na natikman niya kagabi. For a vacationer, she is so
lucky. May napakagaling niyang cook kahit saksakan ng kapilyuhan. At kalandian,
dagdag ng kanyang isip.

"Yeah. Naisip ko kasi na baka nakakagawa na talaga ako ng mga bagay na nakakapag-
offend sa 'yo. Kahit ang intensyon ko lang naman ay i-entertain ka."

"I-entertain ako? Ano ka, comedian? Clown?"

Napakamot ito sa batok. "I just want to make you happy. Baka kasi matuwa ka--"

"Matuwa? Duh. Sinong matutuwa doon sa mga pinaggagawa mo?"

"I know now na hindi ako nakakatuwa. Kaya nga nagso-sorry na ako at may peace
offering pa. Promise, hindi na ako uulit."

Umismid siya. "'Wag ka na mangako. Basta ang ipangako mo ay maging mabait ka."

"Ang hirap yatang gawin niyan."

 "At anong ikinahirap sa pagiging mabait?"

"Born to be naughty and wild kasi ako," nakakalokong sabi nito na ikinalukot ng
kanyang mukha. Oh, well, halata naman na born to be naughty and wild ito. Saksi na
siya sa kalokohan nito kahit na ilang araw pa lang niya ito nakikilala. "Pero para
sa 'yo susubukan kong magpakabait."

"Good."

"Para good shot na ako sa 'yo."

"Tse."

Bakit ka nga pala biglang nawala na lang dito sa dagat kahapon? Bumalik ako dito
pero wala ka na," tanong nito. Naalala tuloy niya kahapon ito na may kahalikang
babae. Napaismid siya at ipinagpatuloy ang paglalakad. Naramdaman niyang nakasunod
ito sa kanya.

"Paanong hindi ako aalis? Bigla ka na lang din nawala. Alangan naman na mag-isa
lang ako. Para naman akong nagsosolo."

"Ahm.. May bigla kasi akong inasikaso, hindi ako nakapagpaalam agad sa 'yo. Urgent
situation." Obviously, nagsisinungaling ang tinamaan ng lintik.

"Urgent situation talaga, ha? Ginawa mo pa akong bulag na shonga. Para namang
hindi ko nakita ang pakikipaghalikan mo doon sa isang babae na bigla na lang
sumulpot sa kung saang parte ng buhanginan. Pero infairness, ang ganda nung girl.
Kahawig ni Ellen Adarna. Lemme guess, isa rin 'yon sa collection mo ng hot babes
ano?"

Napakamot ito sa batok. "Nakita mo pala 'yon.." tila nahihiya pang sabi nito. Ay,
marunong din pala itong mahiya?

"Syempre, may mata ako. At sukat ba naman na doon pa sa pwestong pinagiwanan ko sa

'yo kayo maghalikan? Malamang na makikita ko talaga."

"Sorry about that. That's Alona, one of my flings."

Umasik ang mukha niya. So, Alona is the name of the girl, huh? Infairness, bagay
dito ang pangalan nito.

"No need to say sorry. Next time huwag ka na lang lantaran makipaglandian."
 "Makipaglandian? Hindi naman. Sila itong lumalapit sa akin. Kasalanan ko bang
bentang-benta sa kanila ang kagwapuhan ko?"

"Ang humble mo talaga!"

"At kasalanan ko bang sila itong pupunta sa harap ko at biglang manghahalik? Alam
kong masarap ang labi ko para ma-adik sila ng husto--"

"Ang humble mo nga naman talaga."

"Totoo naman, eh. Gusto mo tikman mo pa ang labi ko para malaman mo na nagsasabi
ako ng totoo."

"Isumbong kaya kita sa Lolo mo?" Pinandilatan niya ito.

"Sabi ko nga."

Nagpatuloy sila sa paglalakad hanggang sa nagsimula na na sumikat ang araw sa

silangan. Napakaganda noon. Para sa kanya, napaka-espesyal ng tanawing 'yon. She
never appreciate sunrise until that moment. Noon, kapag nakikita niya ang pagsikat
ng araw ay balewala lang sa kanya iyon. Ngunit nang sandaling iyon ay tila may kung
anong meron doon na nagdala ng kasiyahan sa kanya. She don't know kung ano iyon.
Basta ang alam niya, happiness filled her heart at the moment. Hiniling niya na
sana ganoon na lang lagi. Araw-araw niyang pagmamasdan ang pagsikat ng araw sa
silangan. Para maging maganda agad ang umaga niya.

"Ang ganda, di ba?" Napalingon siya kay Evans na nakatitig din sa tinitingnan
niya, namamangha din tulad niya. "I always go here just to see this magnificent
view. Ito lagi ang starter ng araw ko."

Tumango-tango siya. She could only agree. Kahit siya ay gugustuhin na din yata na
araw-araw ay pumunta doon.

Isang oras silang naglagi doon. Nang naglakad na sila pabalik sa bahay ay
nakasalubong nila ang isang babaeng nagdya-jogging na nakasuot lang ng maikling
shorts at sando na hait na hapit sa magandang hubog ng katawan nito. And guess
what? The woman is straightly looking at Evans. Maliwanag na kaya nalaman niya na
nakatingin lang talaga ito kay Evans. Ang mata nito ay talagang nakatutok lang sa
binata. Nang lumagpas ito sa kanila ay nakita niyang sinundan pa ng tingin ni Evans
ang babae. Animo'y nabato balani. "Consuelo.." Narinig niya mula sa bibig ng
binata, Bagaman mahina lang ang pagkakasabi nito ay napakalinaw niyon sa kanyang
pandinig.

Consuelo? She's sure na ang babaeng lumagpas lang sa kanila ang tinutukoy nito. At
sino naman si Consuelo sa buhay nito?
 "SINO 'yong babaeng nakasalubong natin kanina? Kilala mo?" tanong agad niya kay
Evans. Nag-aalmusal na sila. Syempre pa, ito na naman ang naghanda ng breakfast
nila. Same breakfast lang sa kahapon, but very special. Bakit special? Kasi macho
ang nagluto.

"Sino?"

"'Yong babaeng nakasalubong natin noong pauwi na tayo. I'm sure you remember her.
Duh. Isa lang naman ang babaeng nakasalubng natin. Tinawag mo pa ngang Consuelo."

Napalunok ito. He suddenly looked speechless. But that was impossible. Si Evans,
speechless?

"Ah, i-iyon ba? W-wala. N-nakilala ko lang 'yon dati."

"Former flings?"

"No. Former girlfriend."

Nagulat siya. "Oh. Hindi halatang mag-ex kayo. Parang hindi kasi kayo magkakilala
nung nagkasalubong kayo. Parang wala lang. May bitterness ba?"

"Ha? Ako, bitter?"

Tumango siya. Kaagad na umiling ito. "Wala, ah. Sa part ko, wala. Sa part niya,
meron."

Tumaas ang kilay niya ng gumana na naman ang tinatago nitong "ka-humble-an".

Ngumisi ito ng nakakaloko. "Di ka naniniwala? Bah, kahit naman sinong babae
magiging bitter kapag hiniwalayan ko sila."

Pumalakpak siya. "Ang humble mo talaga. Ikaw na, ikaw na! Bow na me sa 'yo,"
sarkastikong wika niya. Ang hangin talaga ng kumag ito. Sarap lang sakalin.

Tumawa ito. "Kumain na nga lang tayo."

"Oo nga. Baka sa kayabangan mo lang ako mabusog."

NAGSALUBONG ang kilay ni Yumi nang marinig ang matinis na tinig na may halong
kalandian sa labas ng banyo. Naliligo siya nang mga sandaling iyon. Narinig pa niya
ang boses ni Evans na pinapaalis ang mga ito.

"Ano ba, Evans? Ba't mo naman kami papaalisin? Ayaw mo bang mapaligaya ka namin
ngayon."

Halos mapangiwi na siya sa malanding pagsasalita ng babae. Grabe, siya ang

nahihiya sa pagsasalita nito. Kulang na lang ay umungol ito sa pagsasalita.

"Oo nga, Evans. May dala naman kaming condom. Kahit doon na lang tayo sa kusina
mag-make out!"

Ay, grabe! Kinilabutan niya. Ang lalandi nga ng mga babaeng iyon. Pati kusina,
hindi nakaligtas sa kahalayan ng mga ito. Narinig niyang parang sinaway ni Evans
ang dalawang babae.

"Cass, Elle, hindi na ako pwede," sabi ni Evans.

"Ha? Bakit?"

"Exclusive ka na ba? Wala ka namang girlfriend, ah?"

"May girlfriend na ako ngayon," pahayag pa ng binata.

Tila napasabay pa siya ng pag-"huwaat" ng dalawang babae.

"Yes. I do have a girlfriend."

May girlfriend na si Evans? Pero sino? Sa isang linggo na halos magkasama sila ni
Evans ay wala pang ibang babae na sinasabi iyong girlfriend nito. Imposible naman
na si Alona dahil kinumpirma na naman sa kanya ni Evans na hindi naman nito
girlfriend ang babaeng iyon. Fling lang nito iyon. Malabo naman na nagkabalikan ito
at si Consuelo. Dahil kahit na nakikita niya ito tuwing nagdya-jogging sila ni
Evans sa umaga ay hindi naman niya napapansin na nagkakaigihan na uli ang dalawa.
Kaya ang malaking tanong sa isip niya ng oras na iyon ay sino ang girlfriend nito?
Iyon din ang tanong ng dalawang babae sa binata.

"Si Yumi. Si Yumi ang girlfriend ko."

Tila nanigas siya sa kanyang kinatatayuan. Parang kandilang natulos siya. Siya?
Siya ang girlfriend ni Evans? Paano nangyari 'yon? Naging girlfriend siya nito ng
ito lamang ang nakakaalam? Hindi niya alam kung matutuwa ba o magagalit sa narinig
sa binata. Bakit siya? Bakit siya ang ipinakilala nitong girlfriend?
 Mabilis niyang tinapos ang pagliligo at nagtapi ng twalya bago lumabas ng banyo.
Lumarawan ang gulat sa mukha ng dalawang babae ng makita siya.

"Siya?!" magkasabay na sabi ng dalawang babae. Gulat na gulat ang mga ito,
nanlalaki pa ang mga mata at parang lalabas na ang eyeballs sa pagkamulagat. At
kung makaturo ang mga ito sa kanya ay parang gumawa siya ng isang krimen at siya
ang kriminal na itinuturo!

Sinamaan niya ng tingin ang dalawa. Mamatay kayo sa tingin ko!!!!

Parang natakot na napaurong ang dalawa. Siguro, nakita ng mga ito sa kanya ang
isang ala-tigreng manlalapa. Geez, manlalapa talaga, Yumi?

Naramdaman niyang umakbay sa kanya si Evans. "Yes, si Yumi ang girlfriend ko.
Kaya, girls, hindi na ako pwede. Marami pa namang iba dyan. Taken na ako, eh. Kung
patuloy kayong pupunta dito, baka lapain nya kayo ng buhay."

"Hi-hindi ba siya marunong mag-share?"

"Hindi, eh. Sa Facebook lang daw 'yon."

Anong pinagsasabi ng mga ito? At pati Facebook ay nadamay?

"O-okay. A-aalis na kami. Mukha ngang manlalapa 'yang girlfriend mo."

"Anong manlalapa? Lalapain ko talaga kayo! Anong tingin n'yo sa akin, tigre?"

Hahabulin pa sana niya ang dalawang babae kaso mukhang natakot na at nagtatakbo
palabas with matching sigaw na parang cast ng Wrong Turn. Mga shonga, paano nga
pala niya mahahabol ang mga ito? 'E, nakatapis lang pala siya ng tuwalya. Baka
mamaya matanggal pa ang pagkakatapis ng twalya niya at tubuan na naman ng pagnanasa
sa kanya si Evans. And speaking f Evans, hinarap niya ito. Pero syempre, tinanggal
muna niya ang kamay nitong nakaakbay sa kanya. Sinuswerte na naman ang kumag na
ito. May paakbay-akbay pang nalalaman.

"Anong sinabi mo sa mga 'yon?" tanong niya sa binata.

"Sinabi ko? Sabi ko, girlfriend kita." Matamis na ngumiti ito.

"Bakit mo sinabi 'yon? Hindi naman kita boyfriend, ah. Ambisosyo ka."

"Sinabi ko lang 'yon para tantanan nila ako. Ayoko na kasing mambabae. Gusto ko ng
magpaka-good boy. At saka, baka magalit si Lolo kapag may milagro na naman akong
ginawa dito sa bahay."
 "Talaga lang! E, grabe naman kasi 'yang mga naging babae mo. Pati kusina gusto
gawing sexground!"

"Sexground?" Tumawa ito.

"Oo! Bah, akala mo ba tama 'yon? Hindi. Hindi dapat ginagawang sexground ang
kusina. Grabeng kahalayan na nun!"

"Ganoon?"

"Ganern!"

Tumatawang ginaya nito ang sinabi niya. "Oo, ganern."

Napatawa siya. Pero mayamaya ay napatigil siya. Hindi na kasi ito tumatawa at
nakatingin lang sa mukha niya.

"A-anong tinitingin mo?" Kinapa niya ang mukha.

"You're beautiful." Titig na titig sa kanya na sabi nito. Napalunok siya at nag-
init ang pisngi.

"And you look more beautiful when blushing."

Mas lalo yatang nag-init ang pisngi niya sa papuri nito. Gosh, bakit ba nito
sinasabi ang bagay na 'yon? She couldn't help blushing. Ano ba'ng nakain nito at
pinapapapula nito ang pisngi niya?

"M-magbibihis na ako," sabi na lang niya. Pumunta siya sa kanyang silid at mabilis
na isinara ang pinto. Ang bilis ng tibok ng puso niya. What the heck? Ngayon lang
tumibok ng ganoon ang puso niya. Grabe ang pagtatambol na nangyayari sa dibdib
niya.

Napabuga siya ng hangin. Hala, ano ba naman 'yan? Pati puso niya nagiging abnoy na
rin.

=================

Chapter Eight
Chapter Eight

NAGPAKITA na naman ng abs ang loko, sa loob loob ni Yumi habang palihim na
tinitingnan si Evans na palakad-lakad sa sala habang may kausap sa cellphone. Hindi
niya marinig ng husay ang sinasabi nito dahil pabulong itong magsalita sa kausap
nito at may pinapanood din siyang palabas sa TV.

Maganda man ang palabas na pinapanood niya, hindi niya iyon lubos na maintindihan.
Nadi-distract kasi siya sa itsura ngayon ni Evans. Naka-suot lang ng boxer shorts
na kulay itim ang kumag. At napakahirap ignorahin nito kapag ganito lang ang suot
nito. Hindi naman niya magawang sawayin ito dahil kagigising lamang nito. Malalim
na kasi ng umuwi ito kagabi galing sa farm nito. Yes, may farm ang binata. At
kahapon lang niya nalaman iyon nang magpaalam ito na may mahalaga itong ta-
trabahuhin. Akala nga niya ay wala talaga itong trabahong pinagkakaabalahan. Mukha
kasi itong easy-go-lucky at parang umaasa lang sa Lolo nito. Hindi rin niya ito
nakikitang lumalabas ng bahay sa loob ng dalawang linggo na naroon siya. Kung
nasaan siya ay nandoon din ito.

"Gusto kasi kitang makasama lagi."

Iyon ang dahilan nito nang tanungin niya kung bakit nito hindi inaasikaso ang mga
negosyo nito. Bukod sa farm nito, may dalawang coffee shops pala itong pinapatakbo.
Isa na nakatayo sa bayan at isa sa Laiya kung saan maraming turistang dumadayo
dahil sa magagandang beaches. Hindi niya alam din pala sa pagne-negosyo ang lalaki.

At ngayon, sigurado siyang tungkol sa negosyo nito ang pinag-uusapan nito at ng

kausap nito sa cellphone. Hindi naman ito mukhang galit, parang may sinermunan
lang. Salubong ang kilay nito habang patuloy na nakikipag-usap. Mas lalo yata itong
nagmukhang gwapo at kaakit-akit sa paningin niya. Kapag nabuka ang bibig nito ay
parang gusto niyang halikan ang mapupulang labi nito.

He looked so handsome ang gorgeous. Bagay na bagay dito ang may hikaw sa isang
tenga. Ang lakas ng sex appeal nito. Ayaw man niya aminin, nabubuhay ang nakatagong
hormones sa katawan niya sa kakisigang taglay nito. Saan ba'ng kaharian ito nagmula
at ganoon na lang kalakas ang dating nito?

Hindi niya napapansing sinasamantala na pala niya ang pagkakataon na busy ito sa
kausap nito at tinititigan na niya pati ang katawan nito pababa!

Gosh, sino bang babae ang makakapagpigil na hindi ito titigan? Lalo na kung
tuwang-tuwa ang kanyang mga mata na pag-pyestahan ang matipunong dibdib at matigas
na tiyan nito! Pak na pak ang six pack abs nito! At ang mga biceps nito, pak na pak
din. Wala pa siyang lalaki na nakita na may napakalaking biceps tulad ng kay Evans.
Kahit ang ex niya ay walang ganoon ka-yummy na biceps. Parang kayang kaya siya
nitong ibalya kahit na anong pwesto.

You're crazy, Yumi. Wag ka na nga tumingin sa kumag na 'yan at ng di ka

nadedemonyo.
 Nag-iwas siya ng tingin ng bigla itong tumingin sa gawi niya.

Hindi siya sigurado kung nakita nito ang ginawa niyang pagtitig dito, pero sana ay
hindi. Nakakahiya kung sakali. Ibinalik niya

"Sige, sige.. Pupunta na lang ako dyan mamaya.. Bye."

Nakita niya niya sa sulok ng kanyang mata na lumapit sa kanya ang binata. Automatic
na napasinghap siya ng malanghap niya ang panlalaking pabango nito. Grabe, kahit
bagong gising, yummy pa rin ang amoy.

"Hi," sabi nito nang tumabi sa kanya. Pakiramdam niya'y naamoy din niya ang
mabangong hininga nito. Ang swabe...

Naku naman, Lord! Bakit ba naman pinagpala mo masyado ang hombreng to? Unti na
lang... Unting-unti na lang..

Bakit? Anong gagawin mo, Yumi? Re-reypin mo na siya?

No!

Wala naman sa kanyang utak ang mang-rape ng lalaki! Juice ko! Kahit na
pinagnanasahan na yata niya ang lalaking ito--Wait, pinagnanasahan? Pakiramdam niya
ay lumakas ang pagtibok ng kanyang dibdib.

Hindi pwede mangyari 'yon.

Siya, inlust sa lalaking ito? Oh no, lintik na hormones naman 'yan! Hindi niya
pinansin si Evans. Sa halip, nagkunwari siyang engrossed sa pinapanood.

Geez, kailan ka pa na-engrossed sa panonood ng Dora, The Explorer? tanong ng isang

bahagi ng kanyang isipan.

"Suplada. Hindi namamansin." narinig niyang wika ni Evans.

Tumingin siya dito, saglit lang. Hindi kasi niya makayanan ang tingnan ito ng
diretso sa mga mata. Paano ba niya magagawa iyon kung may mga mata ito na parang
nang-hihipnotismo, nang-aakit.

Naku, Lord, ilayo mo po ako sa tuksooooo!

"Wag ako ang kulitin mo, Evans. Di ba, may trabaho kang dapat na inaasikaso? Bakit
hindi kaya iyon ang pagtuunan mo ng pansin?"
"May mga katiwala naman ako na mahusay na gumagawa noon kapag wala ako. At saka,
alam naman nila na may ibang bagay pa akong tina-trabaho." sabi nito na diniinan pa
talaga ang pagkakasabi ng huling salita.

"At anong iba mo pang tina-trabaho? Lemme guess... Babae?"

"Correct."

"Sinabi na. Basta ikaw, hindi na ako mag-eexpect na mag-aayos ka."

Malakas na tumawa ito. "Uy, kung makapagsalita naman ang binibini parang nasira
ako, ah."

Umismid siya. "Hindi ba? Sira ka naman talaga."

"That's not true. Matino na ako ngayon. Kita mo naman nagbabagong buhay na ako."

"Naman."

"At ano naman ang ikinabagong-buhay mo?"

"Hindi na ako mambababae."

"Talaga? Hirap naman paniwalaan niyan."

"Bakit naman mahirap paniwalaan? Hindi pa nga nagiging tayo, nahihirapan ka ng

maniwala sa akin."

Napaubo siya sa biglang pagbanat nito ng ganoong linya. Pinukol niya ito ng
matalim na tingin. ngunit nginitian lamang siya nito.

"Bakit ganyan ka makatingin? Ano, sasagutin mo na ako?" nakangising sabi nio.

Ngalingali siyang sapukin ito.

"Ambisosyo ka talaga. Huwag ka nga umasa na magkakatoon ng tayo. Hindi ako napatol
sa katulad mo."

Napatanga ito. "Ha? What the... You mean, lesbian ka at sa babae ka napatol? Ganoon
ba?"

"Loko! Hindi ako lesbian!"

 "Salamat naman." parang nakahinga ng maluwag na sabi nito. "Akala ko, lesbian ka
na. Alam mo naman, uso ang ganyan ngayon."

"Heh! Umalis ka na nga. Nakaka-istorbo ka lang sa pinapanood ko," pagtataboy niya

dito. Actually, hindi naman talaga siya na-iistorbo dahil hindi naman siya nanonood
talaga. Duh! Dora, The Explorer kaya ang palabas. Ano siya, bata?

"Ako, nakaka-istorbo? Hindi naman. Nakaka-distract lang. He-he!" Hindi niya alam
kung para saan ang pagtawa nito. Tumingin siya sa binata, nakataas ang kilay.

"Excuse me. Hindi ako nadi-distract sa 'yo."

"Talaga? Kaya pala..."

"Kaya pala?" Nakapagkit sa labi ng binata ang isang makahulugang ngiti. Nakadama
siya ng bahagyang kaba sa ngiting iyon. Hindi niya alam kung bakit basta bigla lang
niya iyong naramdaman sa ngiti nito. Juice ko, hindi naman sana nakahalata ang
hinayupak na 'to.

"Kaya pala muntikan na akong matunaw kanina."

"Ano?"

"Akala mo ba hindi kita napapansin kanina? 'Yong mga titig mo sa akin kanina?
Malagkit. Ramdam ko, baka akala mo hindi. Tutunawin mo na yata kanina ako. Lalo na
'yang pagtingin mo sa abs ko, sa biceps ko, sa dibdib ko at sa--alam mo na."

Nanlaki ang mga mata niya, parang luluwa na ang eyeballs. Ngising-ngisi naman si
Evans. Nagningning sa kapilyuhan ang mga mata.

"Ano, itatanggi mo ba? Okay lang na itanggi mo ngayon. Basta tandaan mo sa

susunod, malakas ang pakiramdam ko kapag may nagnanasa sa akin." Kinindatan siya
nito, pagkatapos ay tumayo at ngising-ngisi na pumasok sa kwarto nito. Naiwan
siyang napanganga at pulang-pula ang mukha.

Hiyang-hiya siya. Geez, hindi na niya uli titingnan ito tuwing akala niya ay hindi
siya nito pansin!

"BAKIT ka nakasimangot?"

Inirapan ni Yumi si Evans sa tanong na 'yon. Mukha naman itong takang-taka.

Nilagpasan niya ito. Nasa labas kasi siya at nagpapahangin. Ang init kasi sa loob
ng bahay. Sakto naman na lumabas din si Evans at tinabihan niya. Pero hindi niya
ito pinapansin at sinimangutan pa.

Hinding-hindi siya maka-move on sa nangyari kanina. Hiyang-hiya pa rin siya.

Pakiramdam niya ay pinagtatawanan siya nito dahil doon. At talagang ipinagdiinan p
nitong pinagnanasaan niya ito. Napatigil siya sa paghakbang ng hagilapin nito ang
kamay niya. Pinihit siya nito paharap dito. "Bakit ba?" paasik na tanong niya.

"Bakit nakasimangot ka ng makita ako?"

"Tinatanong pa ba 'yon?"

"Oo. Hindi ko naman natatandaan na may ginawa ako sa 'yong masama."

Wala ka ngang ginagawang masama sa akin, pero ikaw ang dahilan kung bakit nagiging
abnormal na naman ang tibok ng puso ko, lintik ka!

"Bitawan mo ako. Wala kang pakialam kung nakasimangot ako," pagtataray pa niya.
Daig pa niya ang may dalaw kung makapagtaray. E, kasi naman iyon lang ang paraan na
naisip niya upang maitago ang pagkapahiya pa ring nararamdaman niya.

"May pakialam ako. Pakiramdam ko may kinalaman na naman ako dyan sa pagsimangot
mo."

"Bakit? Nababahala ka? Baka isumbong kita sa Lolo mo? Don't worry, unti na lamang
isusumbong na talaga kita."

Inaasahan niyang makikita niya ang pagkabahala sa mukha nito ngunit wala siyang
nakitang bakas na nabahala ito. Infact, ngumiti pa ito ng nakakaloko. Nagtaka siya.
Anong nangyari?

"Go ahead. Isumbong muna ako."

Sinamaan niya ito ng tingin. "Isusumbong na talaga kita." Binawi niya ang kamay
dito at padabog na pumasok sa loob ng bahay. Ang kapal talaga ng mukha ng kumag na
'yon. Akala niya siguro nananakot ako. Huh! Tototohanin ko na talaga ngayon ng
makita niya ang hinahanap niya. Lagot ang kumag na 'yon ngayon!

Pagkapasok na pagkapasok niya sa loob ng kwaro ay hinagilap agad niya ang kanyang
cellphone. Then, she hit the speed dial.

"Hello, Sir."

"Hello, Yumi. Bakit ka napatawag?"

 "Si Evans po kasi.." pagsisimula niya.

"Anong meron sa apo ko? May LQ ba kayo?"

Nalaglag ang panga niya. "LQ?"

"Hindi ba MU na daw kayo ng apo ko. Iyn ang sabi niya sa akin. Huwag ko muna daw
sabihin sa 'yo baka mahiya ka daw bigka sa akin, hija."

"MU?" Syempre, nabigla siya. MU na daw sila. As in Mutual Understanding. Juice ko,
ano bang pinagsasabi ng kumag na iyon sa Lolo nito?

"Oo, hija. Sabi niya, nagkakamabutihan na daw kayo. Mabuti naman kung ganoon.
Hindi na ako mahihirapan na magpatino sa kanya. Alam ko na ngayon kung sino ang
katapat ng pilyo kong apo. I know magbabago na 'yon ngayon, lalo na at mukhang
nahanap na niya ang babaeng magiging dahilan upang magseryoso siya."

Napatanga siya. Nagkakamabutihan? Seriously, totoo ba ang mga narinig niya? Sinabi
iyon ni Evans sa Lolo nito? Hindi siya makapaniwala.

Matagal nang wala sa linya si Mr. Neiderost ngunit nanatili pa rin siyang
nakatanga sa kinatatayuan. Mayamaya ay lumabas siya sa kwarto. Haharapin niya ang
kumag na 'yon at kokomprontahin. Kaya pala ganoon na lang kalakas ngayon ang loob
nito at hindi nababahala kung sakaling magsumbong na siya sa Lolo nito. Pinaniwala
pala nito ang huli na mag-MU na sila.

Geez, naniwala naman ang boss niya sa "napaka-pilyong" apo nito? Napakagaling
talaga gumawa ng kumag na iyon ng kwento. Pati Lolo nito, nagawa nitong mapaniwala.
Wala siyang ka-alam-alam na may ka-MU na pala siya! Grabe talaga ang lalaking iyon.
Masasakal talaga niya iyon ng wala sa oras.

Nagulat siya ng bumalik siya sa pwesto ni Evans ng iwan niya ito kanina ay hindi
na ito nag-iisa. May kasama na ito.

Si Consuelo, ang ex-girlfriend nito. Napatigil siya sa paghakbang at napatutok na

lang ang paningin sa dalawang mukhang may seryosong pinag-uusapan. Nag-kubli siya
para hindi siya makita ng mga ito. Ano naman kaya ang pinaguusapan ng dalawang ito?
piping tanong niya sa sarili. Nakita pa niyang ngumiti ng bahagya si Evans.
Nagkamot pa ito sa batok na parang nahihiya. Napakunot-noo siya. Ang itsura nito ay
parang isang teenager na nakikipag-usap sa crush nitong babae. Mukha itong nagpapa-
cute. Kainis lang.

At pakiramdam din niya ay naiinis siya kay Consuelo. Mukha kasing nagpapa-cute din
ito. Idagdag pang ang ikli-ikli ng shorts nito at hapit na hapit pa ang sando na
suot nito. Kita pa ang cleavage. Ano ba 'yan? Nagsuot pa ng damit, kulang na nga
lang ay lumuwa ang suso.
 Insecure ka lang, anang kanyang atribidang utak.

No! Tanggi niya. Bakit siya maiinsecure? Di hamak naman na mas maganda siya kay
Consuelo.

Pero aminin man niya o hindi, talagang maganda si Consuelo. Maganda rin ang hubog
ng katawan. Hindi na kataka-taka kung muling mahulog si Evans dito. Looking at
them, ang sweet sweet ng mga ito. Nagpapalitan ng matatamis na ngiti at ng
makakahulugang tingin. Tinalikuran na lang niya ang mga ito at bumalik sa loob ng
kwarto. Hijdi niya alam ngunit parang may bahagyang kirot siyang naramdaman sa
dibdib. Kung para saan iyon, hindi niya alam.

Humiga siya sa kama at nagpakawala ng malalim na hininga.

NAKATULOG si Yumi. Hindi niya namalayan iyon at gabi na siya ng magising.

Tiningnan niya ang orasan. Saktong mag aalas-otso na ng gabi. Tumayo siya sa kama
at nag-inat. Palabas pa lamang siya ng kanyang silid ng marinig niya ang tawa ng
isang babae mula sa sala. Napatigil siya, nagsalubong ang kilay. Sino namang babae
ang kalandian ng kumag na 'yon at sa bahay pa talaga dinala?

Lumabas siya ng silid at pumunta sa sala. Muntikan na lumuwa ang eyeballs niya sa
eksenang nasaksihan. Magkadikit na magkadikit si Evans at Consuelo. Parang sawang
nakakapit ang babae sa katawan ni Evans. At ang kumag, mukhang tuwang-tuwa pa. Wala
itong pang-itaas. Bilad na bilad ang matipunong katawan nito. Boxers lang ang
tanging saplot sa katawan. Nagtatawanan ang dalawa habang may pinapanood na romance
comedy film. May ilang bote din ng Tanduay Ice sa maliit na mesang kaharap ng mga
ito. Malinaw na nagkakasiyahan nga ang dalawa.

Parang kidlat na rumatsada paitaas ang kanyang blood pressure. Biglang sumakit ang
kanyang ulo sa hindi maipaliwanag na pagkayamot. Mabibigat ang hakbang na tu alikod
siya sa mga ito. Baka makakaistorbo lang siya sa kasiyahan ng mga ito.

Nagtungo siya sa kusina. Naghanap ng makakain. Ngunit kahit kumakalam amg kanyang
sikmura ay parang wala siyang gana kumain. How could that happen?

Hindi pwedeng mag-skip siya ng pagkain. Masama iyon sa kalusugan niya.

Habang kumakain pinipilit niyang ignorahin ang tawanan at halakhakan na

nanggagaling sa sala. Mabilis na ipinagpatuloy niya ang pagkain. Pagkatapos ay nag-
toothbrush.

Saka lang siya napansin ni Evans ng dumaan siya sa mga ito papumta sa kanya g
kwarto. Parang nahuli ng syota ang akto nito na mabili na humiwalay kay Consuelo.
Tumayo ito.
 "O, Yumi, gising ka na pala. Kinakatok kita kanina sa kwarto mo, hindi ka naman
sumasagot. So, i assume na tulog ka kaya di na kita ginising kanina para
maghapunan. Anyways, may nakahain naman doon sa mesa."

Kaswal na tumingin siya dito. "Kumain na ako. Thank you."

"That's good. Uhh, gusto mo bang sumabay sa amin manood? May drinks din--"

"No, may binabasa pa akong libro sa loob ng kwarto. Kayo na lang. Enjoy," putol
niya sa sinasabi nito. Mabilis na tumalikod siya at magtungo na sa kanyang kwarto.

That man is really a womanizer. Sabi nito, nagbabago na ito. But it seems na
hanggang salita lamang ito. Hindi naman nito ginagawa kung anong ang sinabi nito.
And to think na sinabi pa nito sa kanya kanina na hindi na ito mambababae kapag
naging sila. Napaka-bolero talaga. Naiinis siya kay Evans. Sobra.

Now, hindi na niya kailangan pang itanong o magtanong kay Evans. Nagkakaigihan na
siguro uli ito at si Consuelo.

Ano bang ipinahihimutok mo dyan kung sakaling sila na nga? Ano ka ba ni Evans?
Hindi ka naman niya girlfriend para umastang parang girlfriend niya na
pinagtaksilan?

Para siyang binuhusan ng natunaw na yelo sa ulo.

Ano nga ba siya ni Evans? Wala naman silang relason, di ba? Apo lang ito ng boss
niya at kasalukuyang kasama sa bahay. Wala silang relasyon maliban doon. Pero bakit
siya naiinis ng ganoon? Bakit parang.. nagseselos siya?

Hindi maaari iyon.

Hindi siya nagseselos.

That is so crazy of her. Bakit siya magseselos? Wala naman siyang gusto kay Evans.

Akala mo lang wala! Pero meron, meron, meron! anang kanyang atribidang utak.

She hardly swallowed at the thought. Siya, may gusto kay Evans? Biglang lumakas
ang tibok ng puso niya. At tila naririnig niya ang malakas na pag-oo ng kanyang
puso.

Parang gusto niyang magbigti ng oras na 'yon.

 No way! Hindi pwedeng mangyari 'yon!

=================

Chapter Nine

Chapter Nine

NAGDESISYON si Yumi na huwag na lamang pansinin pa si Evans. Wala naman dapat

talaga siyang pakialam sa binata sa umpisa pa lamang. Isa pa, hindi na niya
nagugustuhan ang nararamdaman niya habang patagal ng patagal na nakakasalamuha niya
ito.Hindi na niya dapat pang i-entertain kung anuman ang nadarama niya para kay
Evans. Madali naman iyon ignorahin. Matalino daw siya sabi ng kanyang mga magulang.
Kaya ang talinong iyon ang dapat niyang pairalin. Dahil kung patuloy niyang
ieentertain ang feelings na nadarama niya para sa binata, baka isa na namang
panibagong heartbreak ang kanyang maranasan. She wouldn't let herself fall for
Evans. Para na rin siyang kumuha ng batong ipupokpok sa ulo niya.Nang mga sumunod
na araw ay todo ang pag-ignora niya sa presensya nito. Todo-iwas siya tuwing
nakakasalubong niya ito sa loob o sa labas man ng bahay. Pinanindigan talaga niya
ang kanyang desisyon na huwag na itong pansinin pa. Iyon ang alam niyang makakabuti
sa kanya kaya ginagawa niya ang bagay na iyon.Wala siyang galit na nararamdaman
dito. Nahihiya pa nga siya. Baka kung ano-ano na ang iniisip nitong dahilan kung
bakit hindi na niya ito kinikibo man lang o pinapansin.Napapabuntong-hininga na
lang siya.Nang hapon iyon ay wala si Evans sa bahay. Kanina pa itong umaga wala sa
bahay. Hindi naman niya makuhang magtanong sa caretaker ng bahay kung saan ito
nagpunta. Sino ba siya para magtanong kung nasaan ang binata? Bahala ito kung saan
man ito pumunta. She would make a bet na kasama na naman nito si Consuelo. Simula
ng gabing makita niyang nagkakasiyahan ang dalawa sa sala ay lagi na niyang
nakikitang magkasama ang dalawa. Truth is, mula umaga hanggang hapon ay kadikit na
ng binata si Consuelo. Ewan niya sa dalawa kung sino ang buntot ng buntot. Basta
laging magkasama ang mga ito. At nagkakasiyahan.Tulad na lang kahapon. Magkasama
pala ang dalawa na pumunta sa Laiya. Kalagitnaan na nga ng gabi ng makauwi si
Evans. Narinig pa niyang sumisipol si Evans. Alam niya iyon kasi nasa pinto siya at
nakikinig kung may kasama ito. It seems like inihatid muna nito si Consuelo bago
umuwi.Ano pa nga ba? Mukha namang nagkabalikan na sila, eh.Alam niya, hindi dapat
siya nakikialam. Kung anuman ang namamagitan sa dalawa ay labas siya doon. She
shouldn't care.Pero tinamaan na yata siya ng pagka-pakialamera.Bakit nga ba siya
nakikialam? Kahit kailan ay hindi siya nangialam ng love life ng iba. Ngayon
lang.Insecure ba siya? Naiinggit? O.. nagseselos?Hell, no!Kung hindi siya
nagseselos, bakit tuwing nakikita niyang magkasama si Consuelo at Evans ay parang
gusto niyang hilahin palayo ang una sa huli? Bakit gusto niyang siya lamang ang
nakadikit kay Evans at nananaginip pa nga sa gabi na magkatabing natutulog,
magkayakap?No, no, no... pagtanggi ng utak niya.Hindi totoo 'yun. Parte lamang iyon
ng pilya niyang utak.Napatigil siya sa pag-iisip ng marinig niya ang ugong ng
pagparada ng isang sasakyan sa tapat ng bahay. Alam niyang hindi si Evans ang
dumating. Alam niya ang tunog ng makina ng pick-up ng binata.Tumayo siya mula sa
sofa at tinungo ang pinto ng may kumatok doon. Isang nakangiting lalaki ang
nabungaran niya.Infact, hindi lang basta lalaki. Gwapo at matipunong lalaki pa. Sa
tantiya niya ay nasa anim na talampakan ito at higit pa. May kakaibang taglay na
sex appeal ang lalaki. Siguro ay dahil sa mga mata nitong kulay light brown at sa
mapuputi at pantay pantay nitong ngipin na nakikita tuwing ngumingiti. Tulad ni
Evans ay may hikaw din ito sa isang tenga na nakadagdag sa kakisigan nito.Tumigil
siya sa pag-aaral sa pisikal na anyo nito. Naaalala niya ang lalaki. Isa ito sa mga
kaibigan ni Evans na nakita niya noong sinama siya ng huli na makipaglibing sa Tito
ng kaibigan nito. Hindi lang niya maalala ang pangalan ng lalaking kaharap."Hi,
ganda. Si Evans?" nakangiti pa ring sabi nito. "Wala siya dito." kaswal na sabi
niya."Pwede ko bang malaman kung nasaan siya, ganda?" Hindi niya alam kung tunay
ang nakita niyang pagkislap sa mga mata nito. Saglit lang kasi iyon at nawala din
agad.“Hindi. Dahil hindi ko naman alam kung saan siya pumunta.” Napasimangot siya
ng maalala na naman si Evans. Pero ano ba ang pake niya sa mokong na ‘yon? She
shouldn’t care for him. Nakakasira lang ng mood.“Ah, ganoon ba?” Ngumiti ito ng
pagkatamis tamis. Di tuloy niya maiwasan isiping inaakit siya nito sa ngiting iyon.
Pero bakit naman siya nito aakitin? Por que ngumiti lang ang lalaki ng matamis sa
kanya, inaakit na agad? Di ba pwedeng nagpapa-cute muna? Patawa.“Ganoon nga. Bakit
ba? May kailangan ka sa kanya?” tanong niya dito.“Wala naman sana. Yayayain ko lang
sanang lumabas.”Ano daw? Yayayain lumabas? Namimilog ang matang tumingin sya sa
gwapong mukha nito. “I am Pogay ka?” tanong niya dito. Nakaramdam siya ng
panghihinayang habang pinasadahan uli ito ng tingin. Sayang naman kung beki ito.
Gwapo at macho pa naman. Ganda ng lahi nito kung sakali.Napakunot noo ito. “Ano?”
“Sabi ko, kung bakla ka ba?”Napasinghap ito at nag-ayos ng tayo. Marahas ang
singhap na pinakawalan nito. Naningkit ang mga matang tumingin sa kanya. Bahagya
siyang nakadama ng kaba. Mukha itong na-offend. Naku, naka-offend pa yata siya ng
inosenteng nilalang. Lagot ka, Yumi.“Hindi ako bakla, ganda.” Kahit parang galit na
ang boses nito ay tinawag pa rin siya nito ganda. Naks naman.“Ay, sorry. Kasi sabi
mo yayayain mong lumabas si Evans. Na-misunderstood ko lang.”Nahihiyang ngumiti
siya dito. Nakakahiya! Tinanong niya kung bakla ang isang straight na lalaki!“Ayos
lang ‘yon, ganda. So, sino lang ang kasama mo dito?” Tumingin ito sa loob ng
bahay.“Ako lang.” Naalala niyang papasukin ito. Niluwangan niya ang pinto. “Pasok
ka.”Pumasok nga ito. Naamoy niya ang mabangong panlalaking pabango nito. Grabe,
pati amoy yummy. Hindi niya maiwasan ang mapapikit sa amoy nito. Parang si Evans
lang ang amoy nito. Very sexy smell.“Uhh, kukuha muna kita ng inumin, ha?”Pinigilan
siya nito. “No. Don’t bother yourself, ganda,” nakangiting sabi nito.“Ba’t mo ba
ako tinatawag na ganda. Hindi naman ‘yon ang pangalan ko,”“Maganda ka kasi.”Oh my
god. Feeling niya pati ang kanyang talampakan ay nag-blush sa sinabi nito. Bah, ang
haba ng hair niya!“You’re blushing. Mas gumaganda ka lalo.”Isang pamatay na linya
pa ang pakawalan nito, siguradong pati anit niya ay magba-blush na.

“Huwag mo kasi ako tawagin ng ganda. Automatic na namumula ang pisngi ko kapag
tinatawag akong ganda. Just call me Yumi.”Ngumiti ito. Tuloy nakita na naman niya
ang mapuputi at pantay pantay na ngipin nito. Inay ko po, killer smile naman ang
isang to!“Ganoon ba ‘yon?”“Oo. Kaya tawagin mo na lang ako sa tunay kong
pangalan.”“Ayoko. Mas gusto ko ang ganda. Bagay na bagay sa ‘yo.” Kumindat ito sa
kanya.Sa halip na mainis sa kapreskohan nito, naaliw pa siya. Ewan niya kung bakit.
Basta nakakatuwa ang lalaki.“Ano nga uli ang pangalan mo?”“Mackross. Pero pwede mo
akong tawaging ‘mahal ko’.” Kumindat uli ito sa kanya.Namumula ang pisngi na natawa
siya. “Joker ka, alam mo ‘yon.”“Hindi. Ang alam ko pogi ako.”Napahagikhik siya.
“Ikaw na nga.”“Nagbabakasyon ka, di ba?”Tumango siya. “Ba’t mo natanong?” “Wala
lang. Hanggang kailan ang bakasyon mo?”“Isang buwang bakasyon lang.”“Ah.. Nasubukan
mo na bang maglibot sa buong bayan?”“Hindi pa. Pero nakapunta na ako sa dagat. Dyan
lang sa malapit. Gusto ko sanang maglibot kaso wala akong kasama. Baka maligaw
ako.”“Pwede mo akong kasama. If you don’t mind.”“Talaga? Pero.. Baka naman maka-
abala ako sa ‘yo.”“No. I’m willing to accompany you. Kahit saan mo gustong
mamasyal, sasamahan kita.”Nakakaakit ang offer nito. Dahil ang totoo, gusto rin
naman niya ang maglibot sa buong bayan. Pero ngayon lang niya nakilala itong si
Mackross. Oo, kaibigan ito ni Evans pero hindi siya sigurado kung ano ang pagkatao
nito. Mamaya pagtangkaan pa siya nito ng masama. Magaling na ‘yong nagsisiguradong
malayo sa kapahamakan.But looking at him.. Hindi naman ito ‘yong tipo ng lalaki na
nasa isip niya. Hindi naman siguro ito mapagsamantala. Duh, ang gwapo nito. Pang-
mexican telenovela ang kagwapuhan nito. Imposibleng magsamantala ito dahil baka
babae pa ang magsamantala dito. Baka nga sa dami ng babaeng naghabol dito ay nanawa
na ito. Sabi nga ng kanyang Mama, nakakaumay ang kumain ng maraming
tsokalate.“Uhh.. Sige. Pero pwede bang bukas na lang?”“Bakit naman?” “Wala pa kasi
si Evans. Magpapaalam muna ako sa kanya.”“Huh? Bakit naman? Alam naman siguro niya
na nagbabakasyon ka.”“Oo nga. Pero baka hanapin niya bigla ako.”Ngumiti ito. “I
understand. Pero pwede ba kitang yayain na magkape?”“Err..”“C’mon, saglit lang
tayo. May dala naman akong sasakyan, e.”“S-sige. Pero saglit lang, ha?”“Good. Let’s
go.”Ngumiti ulit ito. Ayan na naman ang killer smile niya.Sumama siya kay Mackross.

“SHIT.” nasambit ni Evans nang tingnan niya kung sa screen ng kanyang cellphone
kung sino ang tumatawag. Hinayaan niya iyong mag-ring ng magring. He can’t answer
phone calls when he is driving. Isa pa, hindi niya gustong sagutin ang tawag na
iyon.Kagagaling lang niya sa farm na ibinigay sa kanya ng Lolo Evanson niya.
Inasikaso niya ang pagpapaanak ng isa sa mga inahing baka niya sa farm. Kanina pa
nga siyang madaling araw doon. Alas tres ng umaga ay pumunta na siya doon dahil na
nga sa inahing baka na manganganak.Nang muling tumunog ang cellphone niya ay
pinatay na niya iyon. Nakukulitan na siya kay Consuelo. Lagi itong buntot ng buntot
sa kanya. Hindi naman niya ito girlfriend para bumuntot ito sa kanya na para bang
kasintahan niya ito. Tulad na lang kahapon, sumama pa ito sa kanya sa Laiya. Hindi
naman niya ito dapat kasama, pero nagpilit na sumama ito. Naiinis siya sa
papapakita na naman nito ng interes sa kanya kahit na nilinaw niya dito na hanggang
pakikipagkaibigan lang ang maiibigay niya dito.Dati na niyang girlfriend si
Consuelo. Nagusuhan niya ito sa pagiging malambing. Ngunit nakipag-break siya dito
ng maging possessive ito sa kanya ay ng magsimulang ipagbawal sa kanya ang mga
bagay na ginagawa niya tulad ng pagsama sa mga kaibigan niya na lumabas. Nagiging
mapaghinala na lagi ito. Lagi siyang tinatanong kung may babae siyang iba.Iyon ang
dahilan ng pakikipaghiwalay niya dito. Ngayon naman ay nakipag-ayos ito sa kanya.
Hindi na daw nito uulitin ang ugali nito. Pero sinabi niyang hanggang kaibigan na
lamang ang maiibigay niya dito. Pumayag naman ito.

Pero mukhang gusto nitong maging higit pa rin sa kaibigan ang relasyon nila.
Sinubukan siya nitong akitin kahapon. Pinaghahalikan at niyakap siya nito kahapon
ng mapag-solo sila sa kubo. Hindi lang iyon, she also tried touching and tasting
him. Mabilis pa nitong hinubo ang pantalon niya at balak na isubo ang kanyang
pagkalalaki. Kung hindi lang malakas ang pagpipigil niya kahapon ay siguro nadala
na siya sa pang-aakit nito.But no. May gusto na siyang iba ngayon. Kung anuman ang
namagitan sa kanila ni Consuelo noon ay nakabaon na iyon sa lupa. Hanggang kaibigan
na lang talaga ang kaya niyang ibigay dito. Pero kung uulitin nito ang ginawa
kahapon, baka iwasan na niya ito at pagtaguan.Napabuntong-hininga siya.May isa pa
pala siyang problema.

Si Yumi. Napapansin niyang hindi na siya iniimikan o kinikibo ng dalaga. Kapag

nakakasalubong nga niya ito ay ilag ito sa kanya. Nagtataka siya kung bakit ganoon
kalamig ngayon ang trato sa kanya. Hindi niya maintindihan kung bakit bigla itong
nagkaganoon. Noong isang araw nga ay nagbiruan pa sila.
 Hindi tuloy niya maiwasang isipin na may ginawa siya dito na maaaring ikasama nito
ng loob. Pero kahit na anong pag-isip ang gawin niya ay wala siyang matandaan na
ginawa dito. Hinahayaan na lang muna niya ito. Pasasaan ba at iimik din uli ito sa
kanya. Malapit na siya sa bahay ng makasalubong niya ang sasakyan ng kaibigang si
Mackross. Napakunot noo siya. Parang sa bahay ito nanggaling. Hindi siya
sigurado. Nang lumagpas ang sasakyan nito ay parang napansin niyang may kasama
itong babae sa passenger seat.Kamukha ni Yumi.

Imposible. Hindi pa naman nagkakakilala ang dalawang iyon. Imposibleng si Yumi ang
nakita niyang kasama ni Mackross. Ngunit pagdating niya sa bahay ay hindi niya
nakita si Yumi doon. Tinanong niya si Mang Ading.“Bakit wala si Yumi sa bahay?
Nakita nyo ba kung saan siya nagpunta?”“Ah, si Yumi ba? Nakita ko silang umalis
noong kaibigan mong si Mackross.”Napamulagat siya. “Si Mackross?”“Oo. Nakita ko
sila. Kakaalis lang nila, ah. Di mo ba sila nakasalubong?”Naningkit ang mga mata
niya. Napatiim bagang.

Bullshit ka, Mackross.

=================

Chapter Ten

Chapter Ten

HINDI lang pala gwapo, batid din ni Yumi na malakas ang humor ni Mackross. Kanina
pa siya nito napapatawa sa mga jokes nito. Nandoon siya sa coffee shop na pag-aari
ni Evans. Actually, kanina pa siya nagbabakasali na makikita niya doon ang lalaki.
Baka kasi nandoon ito, pero mukhang wala sa lugar na iyon ang hinahanap ng mata
niya.Hay, ano bang klaseng negosyante ang lalaking ‘yon? Hindi man lang binibisita
ang negosyo. Puro pakikipaglandian kasi ang inaatupag. Tsk, tsk!“Sinong hinahanap
mo?”

“Huh?” Bigla siyang napatingin kay Mackross.“Tinatanong kita. Sinong hinahanap mo?
Kanina ko pa kasing napapansin na parang may hinahanap ka”“Ah, wala ‘yon.” Pero di
rin siya nakatiis. “Si Evans ba, sadyang hindi siya ang nagmamanage nitong negosyo
niya at may ibang gumagawa non?”“No. Siya lang ang nagmamanage nito. Pero may
pinagkakatiwalaan siya kapag hindi siya pumapasok. Why? Siya ba ang kanina mo pang
hinahanap?”

Ang bilis ng iling niya. “Ay, hindi. Naitanong ko lang,” sabay higop sa kanyang
choco latte.

Obviously, she lied. Ang totoo ay gustong gusto na niyang makita si Evans. Kahit
naman naiinis siya sa lalaking iyon, hindi pa rin niya mapigilan ang nararamdaman
atraksyon dito.

Ewan ba niya. Feeling niya, may kung anong kakaibang damdamin na ang sumisibol sa
dibdib niya. Parang halaman iyon na tumutubo, lumalaki at namumulaklak.She don’t
know how to name that feeling. Naguguluhan siya, sa totoo lang. How could she feel
something like that? As if she knew Evans a long time ago? Kasi kung ‘yong bagay na
nasa isip niya ang pagbabasehan niya para pangalanan ang nararamdaman niya, parang
ang hirap niyon paniwalaan. Parang ang bilis kasi.“Sabi mo, e.” nginitian siya ni
Mackross.

Seriously, he has the sexiest smile she had ever seen. But Evans has the hottest
smile.

Bakit ba niya laging ikinukumpara si Evans sa kahit sinong lalaki na kilala niya o
nakilala niya? Come to think of it, kahit sa walang hiyang dating nobyo niya ay
ikinumpara niya si Evans.

Why, Yumi, why?

“So, anong status n’yo ni Evans ngayon?”Nagulantang siya sa tanong na iyon ni

Mackross. She was not expecting him to ask her that question. “Ha? Ah, e bakit mo
naman naitanong ‘yan?” Ay, gaga. Di ba, oo at hindi lang naman ang dapat na isagot
mo?“I just wonder, hindi ba kayo nagkaka-developan? I mean, the two of you live in
just one house.”“Hindi naman ako nakatira doon. Nagbabakasyon lang.”“Kahit na.
Hindi n’yo pa rin maiiwasan ang magkaroong ng something. So, ano?”Naiilang siya sa
titig nito.

Grabe, parang kaya nitong basahin ang utak niya.“Intrigero ka pala.” nasabi na
lang niya. Ano ba? Sa hindi niya magawang sagutin ang tanong nito. She can’t say
no. Lolokohin lang niya ang sarili niya kung humindi siya.“Hindi naman. Nagtatanong
lang.”“Ganoon na rin ‘yon.”Tumawa ito. Gosh, sa paningin niya parang ito yata ang
commercial model ng Close Up. “Well, I just want to know kung may magiging karibal
ba ako kung sakali.”Natigilan siya. “A-ano?”Hinawakan nito ang kamay niya. Bigla
bigla ay hindi niya malaman kung babawian ba niya ang kamay o hahayaan ito. “You’re
a beautiful woman, Yumi. Hindi mo naman siguro ako masisisi kung balakin ko ang
ligawin ka?”“Pare, ilang beses mo na ‘yang nagamit. Laos na ‘yan. Bago-baguhin mo
naman.”Parehas silang napatingin sa nagsalita. Muntikan na siyang mapasinghap ng
makita ang lalaking nakatayo sa tabi nila. Sa taglay na kakisigan, parang gusto
niyang panggigilan ito. Diyos ko. Pinaulanan mo yata ng kagwapuhan ang hombreng to.

Tila nagulat naman si Mackross sa biglang pagsulpot ni Evans. Well, kahit din
naman siya ay nagulat rin sa pagsulpot ng lalaki. Hindi lang nagulat, napatulala
pa. Kahit yata medyo pawisin ito ng sandaling iyon ay parang kaysarap pa rin nitong
amoy-amuyin.“Mukhang nagkakasiyahan kayo, ah. Nagkakabolahan pa.” Hindi mawari ni
Yumi kung tama bang may halong galit o sermon ang boses ni Evans habang sinasabi
iyon. Napapansin rin niyang bahagyang naniningkit ang seryosong mata nito habang
nakatingin sa kanilang dalawa ni Mackross.

Tumingin sa kanya si Mackross, pagkatapos ay kay Evans. “Hindi naman, pare. Niyaya
ko lang si Yumi dito sa coffee shop mo. Tutal nag-iisa lang naman siya sa bahay
noong pumunta ako kanina.”“Ah,” tumango tango si Evans.

Tumingin ito sa kanya. Parang nag-uusig ang tingin nito. Iniiwas niya ang mata dito
at tumingin naman kay Mackross. She fake a smile. Siya lang ba ang tila
nakakaramdam ng kakaibang tensyon sa pagitan nilang tatlo? O baka naman guni-guni
lang niya iyon?Kumuha ng isang upuan si Evans at umupo. Nagtawag ito ng waiter at
umorder ng isang kape. “So, anong sinasabi mo kanina, pare?” tanong nito.“Wala
naman, pare. Sa amin na lang ‘yon ni Ganda.”“Sinong Ganda? Ito?” Itinuro pa siya ni
Evans, parang hindi pa makapaniwala. Tuloy parang gusto niyang upakan ito. Sinasabi
ba nitong hindi siya maganda?“Oo, pare. Bakit? Bagay naman sa kanya ang pangalang
ganda, di ba?”

Tumitig pa sa kanya si Mackross. The way the man looked at her, she felt like she
was the most beautiful woman in the universe. Parang gusto niyang paghahalikan sa
pisngi si Mackross. Atleast, aminado ito na talagang nagagandahan ito sa kanya.
Samantalang ‘yong isa dyan..“Hindi. Hindi bagay sa kanya ang Ganda.”Napasimangot
siya sa sinabi ni Evans. Ang sarap lang ingudngod ng mukha nito sa mesa.

Siya, hindi bagay na tawaging Ganda? Baka ipagsigawan niya sa madla kung paano siya
pinagtangkaang gapangin nito! Pero kahihiyan rin niya iyon kung sakali kaya ‘wag na
lang.Biglang napatawa si Mackross. Sisimangutan din niya sana ito, kung hindi lang
niya narinig ang sinabi nito. “Pare naman. Anong na nangyari sa mata mo? Hindi mo
ba nakikita ang kagandahan ni Yumi?” Shet! Buti pa talaga si Mackross. Alam na
maganda siya.“Bakit? Nagagandahan ka ba?”“Oo naman.”“Oo nga naman. Liligawan mo ba
kung hindi?”Natameme si Mackross. “B-bakit bawal ba?”“Hindi naman. Baka lang kasi
magkamali ka ng nabibingwit.”

Hindi niya napigilang sumabat. “Teka nga,” Parehong tumuon ang tingin sa kanya ng
dalawa. “Kung makapag-usap kayo, parang wala ako dito. Hoy, Evans, sinasabi mo bang
pangit ako?”“Hindi. Ikaw ang nagsabi niyan.”“Ah, kaya pala kinokontra mo itong
kaibigan mo?”“Ikaw rin ang may sabi niyan.”“Malamang ako ang nagsalita!”“Hindi
naman talaga bagay sa ‘yo ang tawag na Ganda.”“E, ano kung hindi ‘yon?”“Mahal
ko.”“Woah.” Napasipol si Mackross, sabay palakpak ng mahina. “Alam na.”

Siya naman ay parang natulalang napatingin kay Evans. He was intently looking at
her. Na para bang may balak itong titigan siya ng buong araw. She felt her cheeks
hot. Ngayon lang niya naranasan ang ganoong titig mula sa isang lalaki. Ngayon lang
niya naranasan ang ganoon kainit na titig.Napalunok siya. Umiwas ng titig sa
lalaki. “Puro ka talaga kalokohan.” pilit niyang pinakaswal ang boses.“I’m not
kidding.” seryosong sabi ni Evans. Juice ko, Evans! Paano ba kita iignorahin niyan?

“So, pare.. Sinu-suggest mo ba sa akin na iyon ang itawag ko kay Yumi? Mahal ko?”
si Mackross.“Akala ko ba may girlfriend ka?”“Ako? Wala, ah.”“Eh, sino si
Catherine?”Nagkibit balikat si Mackross at hindi nakaimik. Na-curious din siya.
Pero mukhang walang balak ang lalaki na sagutin si Evans. Napansin pa niyang naging
mailap ang mga mata nito. Kunwari’y tumingin ito sa relo nito at saka tumingin sa
kanila. “Aba, kailangan ko na palang umalis. May importante pa akong aayusin. It’s
nice meeting you, Ganda. Tutal nandito na naman ang bodyguard, este si Evans,
iiwanan na kita sa kanya.” Makahulugang sumulyap pa ito sa binata at nakakalokong
ngumisi. Nang umalis ito ay naiwan siyang nakakunot-noo.Ano daw? Si Evans,
bodyguard?Hindi niya maiwasang mapailing. Ang weird. Hindi niya makuha ang ibig
nitong sabihin.“Bakit ka naman sumama kay Mackross?”Lumipad ang tingin niya sa
kasama. Hinihigop na nito ang in-order na kape. “Ha?” Naalala niya, hindi na nga
pala niya dito pinapansin. Iyon ang ginagawa niya ng mga nakaraang araw, kaya
parang naninibago siya na kausapin ito.“Bakit kako sumama ka sa kaibigan ko? Hindi
mo pa masyadong kilala ‘yong tao, tapos sumama ka agad? Pambihira ka naman. Paano
kung hindi katiwa-tiwala ang nasamahan mo?” nanenermon ang tinig nito at iyon ang
hindi niya maintindihan. Pakialam ba nito kung sumama siya kay Mackross?“Bakit
naman hindi magiging katiwa-tiwala? Kaibigan mo naman ‘yon!”“Ano ngayon kung
kaibigan ko? The fact na isa pa naman siyang estranghero sa ‘yo, dapat ay hindi ka
basta basta nasama, lalo at hindi mo pa naman kilala. Paano kung sa ibang lugar ka
niya dinala?”Napakunot-noo siya sa tanong nito. Bakit ba ito nag-iisip ng kung ano-
ano? Hindi pa ba sapat na makita naman siya nitong maayos?

At teka nga, may napapansin siya kanina pa sa kilos nito, eh. Para bang iritado
ito. Hindi niya alam kung kanino ito naiirita. Halata na iyon sa mukha nito nang
sumabat sa kanilang pag-uusap kanina ni Mackross. Daig pa nito ang nagseselos.

Dream on, Yumi.

Bumuntong-hininga siya. Walang saysay ang pakikipag-usap niya dito. Tumayo na

siya.“Saan ka pupunta?” tanong ni Evans.

Sumimangot siya. “Uuwi na.” Kanina ang saya-saya niya. Good vibes kanina, ngayon ay
bad vibes na.

Walang dapat sisihin kundi ang lalaking humihigop ngayon ng kape. Kuu, kasarap kung
biglang kumulo ang iniinom nitong kape.“Sandali lang. Hintayin mo na ako. Tatapusin
ko lang ‘to at sabay na tayong uuwi.”“Bakit pa? Kaya ko naman sigurong umuna na.
Sasakay lang ng tricycle.”

“Makulit ka. Hintayin mo na nga lang sabi ako. Hindi rin katiwa-tiwala sa panahon
ngayon ang mga tricycle drivers. Oo nga, may ibang pumapasada para maghanap buhay.
Pero mayroong iba na kaya pumapasada ay para makapang-samantala ng dalaga.”

“Tsk. Matagal ko ng alam ‘yan. Don’t worry, walang magtatangka sa akin. Hindi naman
ako maganda.”“Dyan ka nagkakamali. Kahit hindi maganda, basta nagpa-panty,
pinapatos na ng mga walanghiya.”

Marahas na napabuga siya ng hangin. Hindi dahil sa mga walanghiyang nananamantala,

kundi dahil sa statement nito “kahit hindi maganda”.

Aba’t talagang sinasabi nga nitong pangit siya!“So, kahit bakla pala pwedeng ma-
rape?”“Bakla? Wala naman akong sinabi na..”“Sinabi mo. Sabi mo, basta naka-panty,
eh. May kilala akong mga judeng na nagsusuot ng panty, minsan nga T-back pa.”

Napakamot ito sa ulo. Kapagkuwa’y napangiti. “Sige na nga. Pero syempre, tuwa na
lang ng bakla kapag na-rape. Hindi na kakailanganin bumayad.” Humagikhik pa
ito.Napaikot ang mga mata niya. Nakasimangot kanina, tapos biglang tatawa? Hay, ano
ba namang espirito meron ang lalaking ito.“Hindi ka pa ba tapos? Gusto ko na
umuwi.” sabi na lang niya.“Huwag na lang muna pala tayong umuwi.”Napamulagat siya
kay Evans. “Ano?”“Dito na lang muna tayo.”“At bakit naman?!” napalakas yata ang
boses niya kaya may naglingunan sa pwesto nila. Hininaan niya ang boses. “Bakit pa
tayo magpapatagal dito? Uwing-uwi na ako.”“Dito na muna tayo. Baka kapag nasa bahay
na, hindi ka na ulit mamansin. Kaya dito na muna tayo. Atleast, dito masosolo kita.
Ayos ba?” Pilyong kinindatan siya nito.
At parang ang pakiramdam niya, nalaglag ang puso niya sa sahig.

=================

Chapter Eleven

Chapter Eleven

“H-HINDI ako nakikipagbiruan sa ‘yo, Evans.” sabi ni Yumi. Pinigilan pa niya ang
boses na manginig habang nakatitig dito. Namimilyo ang ngiting nasa labi nito.“Sino
bang may sabing nagbibiro ako? Hindi rin naman ako nagbibiro, ah.”“B-bakit?”

“Anong ‘bakit’?”“Bakit hindi pa tayo uuwi?”Napakamot ito sa ulo. “Nakikinig ka ba

sa sinabi ko kanina o sadyang makakalimutin ka lang?”“Narinig ko. Hindi ako
bingi.”“Malamang. Makakausap ba kita kung hindi?”“Hindi ako nagbibiro, Evans.”
seryosong sabi niya. “Bakit nga?”“Kailangan ko bang mag-explain?”“Kailangan talaga.
Gusto mo akong mag-stay kasama mo? Aba, dapat bigyan mo ako ng magandang rason kung
bakit.”“Dahil ilang araw mo na akong hindi pinapansin.”So, iyon pala ang
dahilan?“Ano naman kung hindi kita pinapansin ng ilang araw? Hindi naman siguro
kawalan sa ‘yo kung di kita pansinin. Ang dami namang naghahanap ng pansin mo.
Bakit hindi mo sa kanila ibigay ang atensyon mo. Isa pa, nandyan naman ang
girlfriend mo.”Nagsalubong ang kilay nito. “Girlfriend?”“Si Consuelo. Hindi ba
girlfriend mo ‘yon?”Umiling si Evans. “Naging girlfriend ko lang siya. Ex-
girlfriend. Pero matagal na ‘yon at wala akong balak na makipagbalikan sa
kanya.”“Tsk. Kunwari ka pa dyan. Narinig kita noong isang araw.” aniya sabay ismid.
Magsisinungaling pa talaga ang tinamaan ng kulog.“Anong narinig mo?”“Kumakanta
ka.”“Kumakanta?” parang matatawa ang itsura nito. “Oo. Parinig na parinig ko. Nasa
banyo ka pa nga noon.”“Anong kinakanta ko?”“Muli.”“Muli? ‘Yon ba ‘yong ‘Muling
ibalik ang tamis ng pag-ibig’?” pakantang sabi nito.“’Yon na nga ‘yon. Pasalamat ka
hindi umulan noong kumanta ka.”“So, you’re telling me that i’m not good at
singing?”

“Wow. English! Oo, ganoon na nga. Tulad na lang ng pagsasabi mong hindi ako
maganda.” Napasimangot siya ng maalala ang bagay na iyon. Then, she heard him
laugh.“Wala naman akong sinasabing ganoon.”“Ganoon na rin ‘yon.” Hindi naman dapat
niya ituring na big deal ang bagay na ‘yon. But still, she was hurt by the fact na
hindi ito nagagandahan sa kanya. Ewan ba niya kung bakit nasaktan siya. Maybe
because she want him to call him pretty or to see her as a beautiful woman. Tuloy
parang naiinsecure siya sa hitsura niya sa hindi malamang dahilan. Hindi naman siya
ganoon dati.

She don’t care if the rest of the world call him ugly. She didn’t care, she didn’t
felt insecure. Ngayon lang niya naramdaman na dapat ay hindi ganoon. Na dapat ay
may pakialam siya sa sarili niya, sa mukha niya at sa katawan niya.“At dahil doon
naiinis ka sa akin?”“Aba, syempre. Parang sinabi mo na rin na pangit ang nanay
ko.”“I didn’t say you’re not beautiful.”She didn’t answer. Nabigla siya ng hawakan
nito ang kamay niya ng walang pasabi. Napatingin siya sa kamay nilang magkakonekta.
Parang may milyong boltahe ng kuryente ang dumaloy sa kanyang katawan. Nakakaliti
ang pakiramdam.. Maiinit at nagdadala ng kakaibang saya.Parang ayaw niyang alisin
ang kamay nito na nakahawak sa kamay niya. She just wanted him to hold her hand
like forever.

Shit. Ano bang pinag-iisip niya? At ano ba iyong nararamdaman niya? Nagiging
abnormal na nga yata siya. Kahit ang puso niya ay tila abnormal na rin. Ang lakas
ng tibok at parang kakapusin siya ng hininga.“You’re beautiful, Yumi. But ofcourse,
i don’t want anyone calling you endearment like Mackross did.”“H-hindi naman
endearment ‘yon..”“Para sa ‘yo, hindi. Pero sa kaibigan ko, oo. Halata naman na may
gusto siya sa ‘yo. The way he looked at you, it is not just admiration. It was like
obsession. He wanted you. And i don’t want any man looking at you like that. Gusto
ko ako lang.”Napalunok siya. Parang nag-iinit ang pakiramdam niya ng pumisil-pisil
pa ang kamay ni Evans sa kanya. Sinabayan pa ng mainit na titig nito. Shet! Ano
bang ibig sabihin nito?Hindi siya makapagsalita. She don’t know what to say. At ang
akward na ng nararamdaman niya.O baka siya lang ang nakakaramdam ng ganoon. Kasi si
Evans panay ang titig sa kanya. Hindi niya gustong bigyan ng kahulugan ang pagtitig
nito sa kanya, pero lantaran na! She could see fire on his eyes. Fire of desire.
Kung hindi siya nagkakamali.Geez. May “fire of desire” pa talaga siyang nalalaman.
Hindi na lang sabihing apoy ng pagnanasa!

Bago pa siya masunog sa init na nararamdaman ay binawi na niya ang kamay kay
Evans. “Enough. Umuwi na talaga tayo.” Tumayo na siya.“But--”“Sige na, umuwi na
tayo. Kung ayaw mo, ako na lang ang mauuna. Gusto ko rin matulog kahit isang oras
lang.”He let out a deep sigh. “Sabi mo, e.” Tumayo na rin ito. Sabay pa silang
lumabas ng coffee shop. Pero bago ‘yon, may kinausap lang saglit si Evans na staff
doon.

Pagkalabas nila ng coffee shop ay nakasalubong naman nila si Consuelo. The woman
was wearing a dark make up on her face. Daig pa nito ang sasayaw sa bar. Ganoon din
ang dress nito na color black. Hapit na hapit sa katawan nito.Parang sumobra na
yata sa pagpapaganda ang babaeng ito, sa loob loob niya. Sa sobrang pagpapaganda
parang napapangiwi siya. Naka-six-inch heels pa talaga ang bruha.“Hi, Evans!” bati
nito ng makasalubong sila. Yumakap at humalik pa ito sa pisngi ng binata. Napaismid
siya. Sabi ni Evans, wala namang relasyon ito sa babae. Pero bakit nagpapayakap at
halik ito?“Consuelo. Anong ginagawa mo dito?”“Dahil sa ‘yo. Inaabangan talaga kita.
Magpapasama sana ako sa ‘yo sa birthday party ng friend ko sa Rosario. Pwede mo
naman akong i-escort tutal wala ka na namang ginagawa.”“Huh? Ah, may ginagawa pa
ako.”“Ano naman ‘yon?” Tumingin si Consuelo sa kanya. Nakita niyang bahagyang
tumaas ang kilay nito at umirap pa sa kanya. “I’m sure wala ka ng ginagawa ngayon.
Minsan lang naman ako magpapasama sa ‘yo. Friends naman tayo, right?”Si Evans naman
ang tumingin sa kanya. Parang humihingi ito sa kanya ng saklolo. She tried to
ignore him.“Evans, samahan mo na naman ako, please? I’m sure wala namang magagalit
kung sasamahan mo ako.” Tumingin ulit ang bruha sa kanya. This time ay may
nanunuyang ngiti na sa labi nito.Tuloy parang nanggigil siyang sabunutan ito. Ano
ba ang itinitingin-tingin nito ng ganoon? Parang nang-iinsulto!Hindi na niya
napigilan ang bibig na sumabat. “Miss, excuse me lang, ha.”

Hinarap niya ito.“What?” maarteng sabi nito. Ang sarap talaga sabunutan ang
bruha.“Pwede makiusap? Tantanan mo na ang paglalandi sa boyfriend ko. Give respect
to her girlfriend.”“Girlfriend ka niya?” Nagtaas pa ng kilay, sabay tingin sa
kanya; mula ulo hanggang paa. Mas lalo siyang nangalaiti sa hindi malamang
dahilan.“Yes. Girlfriend niya ako. Kaya may karapatan naman ako kung hindi ko siya
papayagan na samahan ka. Bakit? Ano ka ba ng boyfriend ko? Di ba, ex-girlfriend
lang?”Nakita niyang namula ang mukha nito at nanlaki ang mga mata. “How dare you!”
“Ex ka lang kaya wag kang feeling, ha? Huwag ka rin masyadong malandi. Baka di kita
matantiya. Ingudngud na kita sa lupa. Itsura mo. Parang dinugo ang labi sa red
lipstick.” Mas lalong namula ang mukha nito, pati tenga namula din.Sobra talaga
siyang naiinis sa babae kahit hindi naman big deal dati sa kanya kung may tumingin
man sa kanya ng katulad ng ginawa nito kanina. Si Evans naman ang hinarap niya.
Ngumiti siya dito.“Mahal ko, ihatid mo na nga ako sa bahay. Di ba, may gagawin pa
tayo?” pina-sweet pa niya ang boses. “Bilis na, mahal ko. Ihatid mo na ako. Now
na.”

“ANONG iningingiti mo dyan?” naiiritang tanong ni Yumi kay Evans. Nakakaloko na

kasi ang ngiting kanina pang nakapaskil sa mukha nito. Nasa bahay na sila ngayon at
nanonood siya ng isang TV series sa cable.Tumabi sa kanya si Evans na
nakangiti.“I’m just so happy.”Sumulyap siya dito at nakita niyang nakatitig ito sa
kanya. Hindi niya kaya ang makipagtitigan dito ng ganoong klase ng titig kaya sa TV
na lang siya nakipagtitigan.“At bakit ka naman happy?”“Because you’re my girlfriend
now. And i’m your boyfriend.”“Ano?!” “Di ba, ikaw mismo ang nag-confirm na tayo na?
Remember what you told to Consuelo. Boyfriend mo na ako.” He chucked. Lumapit pa
ito sa kanya at inakbayan pa siya.

Hindi siya makapagsalita. Hindi niya alam kung bakit nasabi niya ang mga iyon
kanina kahit hindi totoo. Marahil nadala lamang siya sa sobrang inis niya kay
Consuelo kaya niya nasabi ang mga iyon.

Ngayon lang nangyari na nagtaray siya ng ganoon. Binalikan niya ang mga sinabi
kanina at para siyang nakaramdam ng pagkapahiya.Why did she say those things? Wala
namang katotohanan.

Inalis niya ang kamay niya Evans sa balikat niya at itinulak ito palayo sa kanya.
“Loko. Walang tayo. Sinabi ko lang ‘yon para hindi ka na niya guluhin pa. Halata
namang ayaw mo sa kanya, eh.”‘So, naniniwala ka na na hindi kami nagkabalikan?”“Oo
na. Pero siya halatang gustong makipagbalikan sa ‘yo. Kaya hindi nakakapagtaka kung
bakit nag-effort siyang mag-suot ng ganoon at mag-make up ng todo kahit kainitan.
Gusto niyang mapansin mo siya. Juice ko, ano bang klaseng babae ‘yon. Siya pang
naghahabol sa lalaki.”“Ikaw ba hindi naghabol ng lalaki?” tanong nito at muli
siyang inakbayan.“Ano ba?” sabi niya at inalis ang kamay nito sa balikat niya.
“Syempre, hindi ako naghahabol ng lalaki. Sila ang naghahabol sa akin!” Hindi niya
ma-imagine ang sarili na maghahabol sa lalaki. Like seriously? Kababaeng tao tapos
maghahabol sa lalaki?Hindi naman siguro niya ibababa ang sarili niya sa ganoon.
Naniniwala siyang may darating sa kanya at hindi na niya kailangang maghabol. Hindi
niya kailangang ipagpilitan ang sarili niya sa lalaking ayaw naman siya. Kaya nga
noong niloko siya ni Chris, hindi na siya naghabol pa. At hindi na rin siya humingi
ng paliwanag. Kung ano ang nakita ng mata niya, iyon na ‘yon. No need to listen for
explanations.“Okay, okay! Pero ano ‘yong narinig ko kanina? ‘Yong pagtawag mong
Mahal ko?” hirit pa ng binata.Nagkibit balikat siya. “Imagination mo lang
‘yon.”“No. I don’t believe gawa gawa lang ‘yon ng imagination ko. Sinabi mo ‘yon,
eh. Umamin ka!”Kinuha niya ang remote at padabog na pinatay ang TV. Humarap siya
kay Evans. “Fine! Oo, sinabi ko iyon. Pero para sa ‘yo naman ‘yon. Sa tingin mo,
kung hindi ako nagpanggap na girlfriend mo, nasaan ka na ngayon? Baka nadala ka na
ng bruha!”Tumaas ang isang sulok ng labi nito. “Bruha?”“Oo. Yung ex mo, bruha.
Akala ko pa man din conservative ‘yon, pero bakit nagmukhang dancer sa bar ngayon?
Nagdalaga na?”Nagulat siya ng humalakhak ito. Tinatawanan ba siya nito? Hindi ba
nito nakitang seryosong seryoso siya sa pagpapaliwanag tapos tatawanan lamang siya
nito? Kainis. Kinuha niya ang unan sa tabi at malakas na inihampas dito.

Napatigil ito, pero mayamaya ay tumawa na naman. Pinaghahampas uli niya ito ng
unan.

“Stapet!” biglang sigaw nito sa gitna ng pagtawa.Pinigilan niya ang

matawa.“Anong ‘stapet’ na sinabi mo dyan?”

“Sabi ko, tumigil ka na.”Ngumisi siya. “Ayaw ko nga.”“Ayaw mo? O, sige lang.
Ipagpatuloy mo, pero maghuhubad muna ako.” Sinumulan nitong tanggalin ang shirt
nito.Juice ko!

Ang abs, nakakapaglaway! Pero hindi lang pala shirt ang huhubadin nito.

May balak pa ito hubadin ang short nito! Waaa! Inay ko po!

Napatayo siya sa sofa at mabilis na tumakbo sa kanyang kwarto. Narinig niya ang
malakas na tawa nito. Pilyo talaga ang kumag!Pero bakit siya napapangiti?Aminin man
niya o hindi, naaaliw siya ng kapilyuhan nito. At dahil doon, hindi niya maiwasan
ang hangaan ito. Hindi lang paghanga, kinikilig din siya na hindi niya magawang
aminin sa sarili.

Napabuntong hininga siya.

Oh, Evans, Evans, Evans.. Why so charming kasi?

NAG-RING ang cellphone ni Evans. Noong una ay hindi muna niya iyon in-accept.
Kilala na niya kung sino ang caller. Ofcourse, he was looking at the screen of his
mobile phone and staring at the wallpaper of a beautiful woman.Hahayaan na sana
niyang mag-ring iyon ng magring hanggang sa mapagod ang ‘bruha’. Natawa siya sa
naisip na tawag sa caller. Iyon ang tinawag ni Yumi sa ex-girlfriend niyang si
Consuelo kanina.Hindi niya natiis at in-accept na niya ang tawag. “Hello.”“So,
girlfriend mo na pala siya.” he could hear the bitterness on her voice.“Yes.”
walang pag-aalangan na sagot niya.“Ah, o-okay. I just thought she was just
pretending to be your girlfriend. But now, you confirmed it...”“Consuelo.”“I will
try to move on.”“You should, really. Kung anong meron sa atin noon, ibaon mo na
lang sa limot. Just accept that the two of us are over, Consuelo.” Narinig niya ang
malalim na buntong hininga ng dalaga sa kabilang linya. Akala niya wala na ito sa
kabilang linya ng mamayani ang katahimikan. Pero mayamaya ay nagsalita ito.“I can’t
forget you, Evans... Mahal na mahal na mahal pa rin kita hanggang ngayon. And i
don’t think i would get over you.” pagkasabi niyon ay nawala na ito sa linya.

Mabuti naman.Nakadama siya ng awa sa dalaga, It’s not his problem if she could not
get over with him. Nasa babae kung pipiliting kalimutan na siya o hindi. Wala na
siyang pakialam dahil tinapos na naman niya ang relasyon dito ng maayos. Matagal ng
tapos ang relasyon niya sa babaeng iyon. Hindi na dapat umasa pa sa kanya na
makikipag balikan siya.

Dahil ang puso niya, may iba ng itinitibok.

He couldn’t help but smile.

=================

Chapter Twelve

Chapter Twelve

NAISIPAN ni Yumi na tulungan si Evans sa pagluluto ng hapunan nila kaya lumabas

siya sa kanyang kwarto. Papunta pa lang siya sa kusina ay naririnig na niya ang
paggagayat ni Evans ng karne.

Muntikan na lumuwa ang mata niya ng maabutan ang lalaki na tanging naka-boxer
short lamang. Oo nga, nakita na niya ito sa ganoong suot.

Pero diyos ko naman! Huwag naman ulitin pa!

Hindi pa rin siya sanay na nakakakita ng adan--machong adan na halos wala ng

saplot. Pinangangapusan siya ng hininga!

Kung ganito na naman si Evans, baka laging lumuwa ang eyeballs niya.

Tumikhim siya para kunin ang atensyon nito. Ngunit hindi ito lumingon sa kanya.
Seryoso lang sa ginawa ang mamang macho.Hmm.. Himala. Parang hindi man lang
naramdaman ang presence ko.“Bakit ang tagal mo sa kwarto mo?”

Ay, napansin naman pala.

“Nag-facebook lang ako.”“Nag-facebook ka lang? Ang tagal naman.”“Sadyang ganoon.

May ka-chat ako, e.”Tumigil ito sa ginagawa at tumingin sa kanya. “Sino? Lalaki
ba?”Napakunot noo siya sa klase ng pagtatanong ni Evans. “Ha? Oo. ‘Yong kaklase ko
dati noong high school. Nangungumusta lang.”“Ah, naging syota mo?”“Syota? Uy,
hindi. Hello? High school pa kaya ako noon. Wala pa sa isip ko ang kumerengkeng
noon.”

Hindi nagkomento ang “mamang macho”. Itinuloy nito ang ginagawa. Seryoso, hindi ba
ito naiilang sa kanya na ganoon lang ang suot nito?

Hay, sabagay... Kapag may katawan ba naman na tulad nito, mahihiya pa bang
ibandera.

Lumapit siya dito. “Anong lulutuin mo?”“Adobo sana. Ano bang gusto mo?” saglit
itong sumulyap sa kanya, nakangiti.Napatitig siya dito.

“Adobo. Gusto mo ba ng assistance?”“Hindi na. Kaya ko na ‘to.”“Sige. Papanoorin na

lang kita.” Ngumiti lang ito sa kanya. Bahagya siyang nagtataka sa kilos at
pananalita nito. Parang nabawasan yata ang kadaldalan nito at parang walang
kalokohang lumabas sa bibig. Hmm..

She smell something fishy.Tumingin siya kay Evans. Seryosong seryoso ito. Ngayon
lang niya narealize na ang gwapo pa rin pala nito kapag hindi man lang ngumingiti.
She imagined him being in his Lolo’s position. Siguro ang daming magpapatayan para
lang mapapunta sa pwesto niya bilang secretary nito.

But ofcourse, she wouldn’t let other woman stole her position!“Na-upload mo na ba
ang picture natin?”“Picture?”“’Yong picture natin sa dagat. Hindi mo na
natatandaan?”“Ah, ‘yong selfie?” He nodded. “Hindi ko pa inu-upload.”“Bakit naman?”

Bakit nga? Nahihiya siyang i-upload ‘yon. Wala siyang lakas ng loob na i-post iyon
sa Facebook. Malaki ang chance na makita ng kanyang mga ka-officemates ang picture
na ‘yon nila ni Evans. She was too shy to post it on social media.“Na-delete na,
e.” pagdadahilan niya. “Na-format kasi ang phone ko kahapon kaya nawala lahat ng
mga files ko.”“Okay. Ipapa-develop ko sana ‘yon.” Tila bumagsak ang balikat nito.

She felt guilty. Hindi naman totoong na-format ang cellphone niya. It’s just her
reason para hindi ito mangulit pa tungkol doon. Nasa cellphone pa rin niya ang
picture at wallpaper pa nga niya!Kaya hindi pwedeng mahawakan nito ang cellphone
niya. Tiyak buking kaagad siya sa kasinungalingan niya.

“Nasaan ko nga inilagay ang magic sarap?” mayamaya’y tanong ni Evans.“Ako.

Hahanapin ko.” pag-piprisinta “Sige, sige. Salamat. Tingnan mo na lang dyan sa
cabinet.”

Ngunit habang naghahanap siya sa cabinet ay biglang namatay ang ilaw.“Shit! Nagka-
brown out pa! Muntikan pang mataga ang kamay ko.”

Bigla siyang nag-alala para kay Evans. “Ano? Nasugatan ka ba?”

“Hindi naman. Muntikan lang. Buti naiiwas ko ang kamay ko. Lintik na brown out!”
Narinig niya ang mahinang pagmumura nito.

“May kandila ka ba dito?” tanong niya. Sumabay pa ang pagkawala ng kuryente. Hindi
nila makikita ang lulutuin nila kung wala silang ilaw.

“O-oo. Nandyan naman sa ilalim.”“Saang ilalim?”“Di ba, may cabinet din dyan sa
ibaba? Nandoon ang kandila, sa tingin ko. Ewan ko rin hindi ko naman naaalalang
gumamit noon.”

Narinig niya ang yabag ni Evans palapit sa kanya. Umupo siya upang kapain ang
kandila. Nahirapan pa siyang kumapa dahil hindi niya alam kung saan siya kakapa.
Nagpatuloy siya sa ginagawa kahit wala atalaga siyang makita.

And then, dumapo ang kamay niya sa parang hugis kandila. Pinisil pa niya iyon.
Parang may narinig siyang nag-“ohhh”. Hindi niya iyon pinansin.Ang sosyal ng
kandila, may tela pang nakatakip!

“Evans! Nahanap ko na ang kandila!” with matching himas at pisil, hinila niya ang
‘kandila’ sa pag-aakalang iyon na nga ‘yon.

But she was suprised, when she heard Evans saying, “Yumi.. Hindi ‘yan ang kandila.
Ibang kandila na ‘yan, eh.”

“W-what?” Napakunot-noo pa siya. “So, ano itong nahahawakan ko?” Muli niya iyong
pinisil. Napansin niya ang kakaibang uri ng tigas ng kandila.

Parang may init na nanggagaling doon. “T-that’s my cock.” parang kinakapusan ito
ng hininga. “And you’re holding on it.”

Tila napaso na inalis niya ang kamay niya sa ‘kandila’. Maling akala lang pala
niya iyon. She thought it was the candle. My goodness!Naramdaman niya ang kanyang
pamumula.“S-sorry... H-hindi ko a-alam.. A-akala ko ano, eh.” Nagkandautal-utal
siya sa pagpapaliwanag.“Ayos lang. Hindi mo naman alam. Pero ang problema, ginalit
mo.”“Huh?”“Hold it again. And feel it.” tila namamaos ang boses nito at parang
nagdadala iyon ng ibayong init na pumapasok sa kanya katawan.Napalunok siya. “E-
excuse me?”“Please.. Hold it, Yumi. I want you hold it again. One more time,
please..!”Marahas na napahugot siya ng hangin. Totoo ba ang naririnig? Is he really
asking her to touch his..

Napalunok uli siya. Oh, God. Oh, God. Oh, God. She felt as if she was burning at
the moment. Her heart was pounding so fast. So fast that she was having problems
with breathing.Ay, ang exxage naman niyon.

“Yumi.. please.” parang nagsusumamo ang boses nito. Para itong bata na nanghihingi
ng ice cream sa ina. Ang kaibahan lang. Hindi ice cream ang hinihingi ni Evans. He
was asking her to touch his cock! Shet!Napakurap siya.

“B-bakit ko naman gagawin ang ipinapagawa mo? Am i oblige to do that?” bahagya

pang nanginig ang boses niya. She was trying hard to control the growing desire
inside her body. What he want her to do was so tempting. Pinipigilan niya ang
sariling sumunod dahil pakiramdam niya ay gagawa siya ng isang forbidden na
task.“Yes, you are oblige, Yumi. Kasalanan mo kung bakit nagalit ‘yan.” he was
gritting his teeth. Parang nanggigigil ito sa isang bagay.

Oh my. Galit ba ito? Parang galit ang boses nito. Parang nauubusan ng pasensya.“B-
bakit ba nagalit agad?” tanong pa niya.“Dahil hinawakan mo!”“At kapag hinawakan,
nagagalit agad? Agad agad?! Ang bilis naman maubusan ng pasensya niyang alaga
mo.”“Nanay ko. Ganyan talaga ‘yan. Kaya kailangang hawakan mo uli para hindi na
magalit!”

Muli na naman siyang napalunok. Shit naman, Yumi. Hawakan mo na kasi ulit para
matapos na agad!

Hindi niya alam kung ano ang nagtulak sa kanya upang iangat ang kanyang kamay.
Hindi niya nakikita kung saan ang kanyang hahawakan dahil madilim. Ngunit tila may
kung anong humahatak sa kanya upang mahawakan niya ang ‘bagay’ na iyon.

“Aaahhh...” narinig niyang ungol ni Evans. Saglit siyang natigilan. Iniisip niya
kung tama ba ang ginagawa niya. But seconds later, her hand make a move. Bigla
niyang ibinaba ang boxer ni Evans. Hindi niya inisip ‘yon, basta na lang niya
naramdaman na gawin ang bagay na ‘yon.

Malaya niyang nadama sa kanyang kamay ang buhay na buhay na pagkalalaki ng binata.
It was hot and very hard. Sunod sunod na paglunok ang ginawa niya. Pinagpapawisan
na din siya ng malapot.

But, oh God. It felt good to hold him. Really, really good. Parang hawak niya ang
kaligayahan nito. Pakiaramdam niya ay nakasalalay sa kanya ang bagay na ‘yon.

So, she started massaging his manhood. Bawat galaw ng kamay niya, bawat pagtaas at
pagbaba ay may ungol na lumalabas sa bibig nito. Hindi niya mapigilan ang
mapangiti. She know she’s doing it right. She’s doing good.

The moans coming from his mouth became louder and louder. It was like music on her
ears. The thought that she was giving him pleasure that he need makes her happy.
Yes, she was happy of what she is doing at the moment. Wala siyang pakialam kung
masama ba ang ginagawa niya o kung nakakahiya ba ‘yon. Ang iniisip lang niya ay ang
mapaligaya si Evans sa ginagawa niya.

Kasabay ng malakas na ungol na pinakawalan ni Evans ay tila pagsambulat ng iniipon

nitong init.

Napatili siya.She felt like there’s something hot liquid coming from him shot her
face!

Dinama niya iyon gamit ang kanyang kamay. Napangiwi siya. May idea na siya kung
ano ang ‘hot liquid’ na ‘yon.

“Shit ka naman, Evans.” mahinang mura niya sa binata habang pinahid niya iyon. Para
din siyang natauhan. Noon niya na-realize kung ano ang ginawa niya.

Napamura ulit siya.“God! That was great, Yumi.”

Great? Paano nakaraos ka sa ginawa ko, sa loob loob na lang niya.

Ngayon siya nakaramdam ng pagkapahiya. Pagkapahiya sa ginawa niya. Papaano niya

nagawa iyon?

At bakit niya nagawa iyon? Para bang nawala ang kahihiyan niya sa katawan. But one
part of her doesn’t regret what she did. Natutuwa pa nga ang parteng iyon ng
pagkatao niya. How could she regret the thing that also makes her happy?

Naramdaman niyang umupo si Evans sa tabi. Didistansya sana siya mula sa binata
ngunit bigla naman siyang niyakap nito. Nagulat siya sa yakap na iyon.It was not
just a simple hug. May kakaibang emosyon na napukaw ang yakap nito sa
kanya.“Bakit?” tanong niya kay Evans pagkaraan ng ilang sadndali. Hindi pa rin siya
nito binibitawan. He was still hugging her. Just hugging. Nagsimula na siyang
magtaka. Bakit naman siya niyakap nito?“Hoy, Evans! Ano ba?” She tried to free
herself from his possesive arms. But he won’t let her.“Yakap lang naman. Huwag ka
ng pumalag.” Hinigpitan pa nito ang yakap at para bang wala ng balak na pakawalan
siya.“Makayakap ka naman. Tagal tagal. Di mo na yata ako pahihingahin.” But deep
inside, nagugustuhan na rin niya iyon. He was no shirt and the feel of his mighty
shirtless body gives her a tickling sensation all over her. Oo, nakakakiliti.
Kulang na nga lang kumanta siya ng ‘Huwag dyan, huwag dyan.. May kiliti ako dyan,
huwag dyan.’Pero syempre, ibang klaseng kiliti ang dating sa kanya ng init na
nagmumula sa katawan nito. Dati rati iniisip niya kung ano ang pakiramdam ng may
kayakap na lalaki na nagma-may ari ng matipunong katawan. Ngayon alam na niya kung
ano ang pakiramdam. Lihim siyang napangiti. It felt heavenly good.Then, she heard
him chuckled. “Gusto mo rin naman. Don’t lie to me. Nagugustuhan mo din
naman.” Mabuti na lamang at walang ilaw. Hindi nito makikita ang pamumula ng mukha
niya.“Tse. Assuming ka. Bitawan mo na lang kaya ako?”“Huwag naman. Gusto ko ang
tayo nating ‘to.”“Bakit? May balak ka na naman bang gawin sa akin?”He chuckled
again and she felt a soft vibration through his chest. She realized she love
hearing his laugh. Tila may hatid iyong saya sa kanya.“Bakit? May ine-expect ka pa
bang ipapagawa ko sa ‘yo?” makahulugang sabi nito at binuntutan ng pilyong tawa.
Nahampas niya ito.“Evans!”

Salamat talaga at walang power, kundi makikita na naman nito kung paano siya mag-
blush! Geez!“What? You like me?”“H-hindi, ah.”“Really?”“Ano ba, Evans? Hindi nga,
di ba? Bakit ba ang kulit mo?”“Because i like you.”“What did you say?” Kahit na
maliwanag na narinig niya ang sinabi nito ay para pa rin siyang nabingi. Nagbibiro
ba ito?“I said i like you.”“No, you don’t.”Narinig niya na bumuntong-hininga ito.
“Yes.”Napapikit siya. Ngunit dinugtungan pa nito ang sinabi.“Maybe i just don’t
like you.”‘Anong ibig mong sabihin?”“Maybe what i feel for you is more than like.
More than the desire i felt when i look at you. Maybe there’s something bigger,
something strong feeling that i can’t put a name.”

Anong ibig nitong sabihin? Hindi lang daw siya nito gusto? Eh, ano?Kinapa niya ang
kanyang dibdib. Ang lakas ng tibok niyon. Ramdam na ramdam niya ang lakas ng pintig
ng kanyang puso. Why? Why is he telling those things?“Sinasabi mo lang ba ‘yan para
mayroon kang may maidahilan?”“Maidahilan saan? Sa ginawa natin? Ofcourse, not.
Sinasabi ko ito dahil gusto kong malaman mo ang nararamdaman ko. Gusto kong
ipagtapat sa ‘yo na hindi lang isang simpleng babae ang tingin ko sa ‘yo. I want
you to be aware that i want you, i desire you. And i want to have you.”
Shit. Pinagnanasaan nga niya ako.

“’Yong ginawa natin, huwag mong sabihin na hindi mo nagustuhan? Because it

wouldn’t happen if you don’t want it to happen, too.”

She couldn’t speak.

She was speechless.

Parang gusto din nitong mag-confess siya. Parang gusto din nito ang umamin siya.

No, hindi siya aamin.

The feeling is not mutual. Hindi niya rin ito gusto. Nadala lamang siya sa nangyari
kanina. Iyon lang ‘yon. Tumayo siya.

Kasabay ng pagtayo niya ay biglang nagkaroon ng power. Coincidence? Nabuhay ang

ilaw sa kusina. Tumayo na din si Evans. Pawisan ang buong katawan nito.
Nangingintab ang matipunong dibdib. Iniwasan niya ang mapatingin sa mga mata nito.

He was looking at her in a way na parang may gusto pa itong sabihin, may gusto
pang ipagtapat. And ofcourse, there’s still a glint of desire on his eyes the way
he look at her.

Humakbang siya palayo ng kusina.Tinawag siya nito. Hindi siya lumingon. Nagtitimpi
siya.Hindi sa galit.

Kundi sa bugso ng pagnanasang nagsisimulang umalipin sa katawan niya.

Shit. May gamot ba doon?

=================

Chapter Thirteen

Chapter Thirteen

PAGKAPASOK na pagkapasok ni Yumi sa kanyang kwarto ay hinagilap kaagad niya ang

alcohol sa kanyang bag. Binuhusan niya ang kanyang kamay. Pakiramdam niya ay nag-
iwan ng bakas doon si Evans. She still felt his c*ck on her hand.

Oo, ganoon katindi ang pag-iwan ng bakas ni Evans. Pakiramdam niya ay hawak pa rin
niya ang bagay na iyon. Napasandal siya sa dingding ng kanyang kwarto at mariing
napapikit.

Hindi talaga siya makapaniwalang nagawa niya iyon. Noon lang niya naranasang gawin
iyon sa isang lalaki. Eh, hindi pa nga niya nagawa ang bagay na iyon sa kanyang
dating nobyo. Sabagay, hindi naman siya pumapayag kapag sinasabi ng dating nobyo na
may mangyari sa kanila kahit foreplay lang. Kahit pa na laging idinadahilan nito sa
kanya na dapat lang daw na nagkakaroon ng sexual intercourse ang magnobyo.

She let out a long, deep sigh.Ano pa ba ang magagawa niya? Nagawa na niya ang
bagay na iyon.Hindi naman siya nagsisisi, nahihiya lamang.

Lumabas ulit siya sa kanyang kwarto. Nagtungo siya sa sala at nanood na lang sa
TV. She tried to disturb her mind from the thoughts that keep on dwelling one her
head. But she can’t.

Nananariwa sa kanyang alaala ang ginawa niya. Para pala siyang ‘nakipaglaro’ sa
apoy. Hindi nga lang apoy ang nilaro niya gamit ang kanyang kamay.

Mayamaya ay narinig niya ang yabag ni Evans palapit sa kanya. Nagkunwari siyang
tutok na tutok sa pinapanood at hindi ito napapansin. Tumabi sa kanya ang kumag.

“Dinner is ready.”Nagkibit balikat siya at kaswal na tumango. “Mauna ka na kumain.

Mamaya na ako.”“Sabay na tayo.”“May pinapanood pa ako.”“Galit ka ba sa
akin?”“Hindi. Nanonood pa ako. Mauna ka na.” pilit niyang pinakaswal ang boses at
pinigilan ang mag-stammer.Narinig niya ang pagpapakawala nito ng buntong hininga.
“Galit ka nga sa akin.”“Hindi nga ako galit sa ‘yo. Nanood pa ako--”“Ng Spongebob
Squarepants?”

Natigilan siya. Tama ito. Spongebob Squarepants ang pinapanood niya. Dahil sa iba
ang tinatakbo ng isip, hindi na rumehistro sa kanya kung ano ba talaga ang
kunwaring pinapanood. Nag-init ang kanyang pisngi.

“Ano ba’ng paki mo? Sa ito ang gusto kong panoodin.” pagalit ang boses na sabi
niya. Kinuha niya ang remote at inilipat sa Thrill.“O, akala ko ba si Spongebob ang
gusto mong panoodin?” nagtatakang tanong nito.“Tapos na.”“Huh? Hindi pa naman.”
Tuluyan na siyang nainis at hinarap ito.“Evans, ano bang gusto mo?”

Napansin niya ang suot nitong T-shirt. May nakatatak doon na malalaking salita na
“FREE TOUCH”. Kung hindi niya ito kaharap ay baka natutop na niya ang kanyang
bibig. Dios mio, nahawakan ko na po. Ang laki nga. Ang laki talaga.

“Sabay na tayong mag-dinner.”Umiwas siya ng tingin mula kay Evans. Balik uli ang
mata sa TV screen. Dahil sa damit nito, naalala na naman niya. Letse.“Mauna ka na.
Susunod na lang ako mayamaya.”“Gusto ko nga sabay na tayo. Hindi ako gaganahan
kumain kapag hindi ka kasabay.” Naramdaman uli niya ang pag-iinit ng pisngi dahil
sa sinabi nito. Hindi niya alam kung bakit kinilig siya.“A-anong tingin mo sa akin?
Appetizer?”He chuckled. “Parang ganoon na nga. Kaya sumabay ka na sa akin. Please?”
Ayaw niyang tumingin sa kumag. Baka mag-puppy eyes pa ito. Sayang naman ang gandang
lalaki kung magmumukhang tuta.

Sa huli, pumayag na rin siya. Hindi naman niya kayang paghindian pa ito. Ewan ba
niya. Kahit sino yata hindi kayang mag-say no dito. Mahihiya siguro sa kagwapuhan
nito.

“AKO na.” narinig niyang pagpiprisinta ni Evans mula sa kanyang likuran niya.
Huhugusan na sana niya ang kanilang pinagkainan.“Hindi. Ako na.”“Sige.”Ngunit hindi
ito umalis sa kanyang likuran. Nararamdaman niya ang malakas na presensya nito.
Nang lingunin niya ito ay nandoon nga lang ito. Nakatayo at matamang nakatitig sa
kanya. Binawi agad niya ang tingin dito. Napakainit ng titig nito sa kanya. Hindi
niya alam kung ano ang nasa isip nito o kung ano ang tumatakbo sa utak nito habang
nakatitig sa kanya ng ganoon.She wanted to know what’s on his mind. Kung may
kapangyarihan lang sana siyang mabasa kung ano ang iniisip nito.

Ipinagpatuloy niya ang ginagawa ng tahimik. Kahit na hindi siya tantanan ng

maiinit na titig ni Evans. Gusto niyang magsalita upang i-distract ito sa ginagawa.
Ngunit wala namang lumabas mula sa kanyang bibig. Darn!“May konseksyon pa ba kayo
ng ex-boyfriend mo?”“Huh? Bakit mo naman naitanong?”“I just wanted to know. Matapos
n’yo maghiwalay nagkakausap pa ba kayo?” tanong pa nito.“Hindi na. Hindi kami nag-
usap.”“What do you mean? Wala kayong official break up?”Nag-isip siya. Wala nga
pala silang official break-up. Pero kailangan pa ba ‘yon? May iba na naman itong
inalok ng kasal. May iba itong gustong makasama at hindi siya ‘yon. Kaya, ano pa ba
kung walang official break up?“Parang ganoon na nga.” sagot niya.‘E, di papaano
pala kapag naging tayo na? May magiging sagabal pa.”Muntikan niyang maibagsak ang
plato na kasalukuyang sinasabon. Binitiwan niya iyon at humarap siya ay Evans.
Napatitig siya dito. Sigurado siyang larawan pa rin ang gulat sa kanyang
mukha.“Anong sabi mo?”Matamis na ngumiti si Evans. “Huwag mong sabihin na hindi mo
narinig ang sinabi ko? Hahalikan kita dyan.” may halo pang pagbabanta na sabi
nito.Napakurap siya. Namimilyo ang kislap sa mga mata ni Evans. She was speechless
as she stare at him. Ano ba ang ipinahihiwatig ng lalaking ‘to sa kanya?“At bakit
ganyan makatingin sa akin ang binibining maganda?” nakakalokong sabi nito.

Hindi siya sumagot.“Nagagwapuhan ba sa akin ang binibing maganda?’ hirit pa ng

kumag. “Ala’y gusto yata mahalikan ng binibining maganda. Teka nga.”

“Ooops!” pagpigil niya sa paglapit nito. “Wag kang lalapit. Dyan ka lang.”

Malakas na tumawa si Evans. “Natakot ka no?”“Hindi. Hindi ako natatakot sa gagawin

mo.”“Talaga? Hindi ka natatakot? Then, why don’t you let me be close to you?”“B-
basta! Stay put ka lang dyan at huwag kang dadais sa akin.”“And why is that?”Bakit
nga ba? Ano naman nga kung makalapit ito sa kanya?“Ah, basta dyan ka lang. At bakit
ba kailangan mo akong panoorin pa sa ginagawa ko? Hindi ba pwedeng doon ka na lang
sa sala at manood? Inaabala mo pa ako.”Ngumisi ito. “Mas maganda ka pala kasi kapag
nakatalikod.”Tila nag-init ang ulo niya sa sinabi nito. “Sinasabi mo bang hindi ako
maganda kapag nakaharap? Ganoon ba?”
 “Well, hindi naman ganoon. Masarap ka kasi titigan kapag nakatalikod. Pero mali
din pala ako. Mas masarap ka tingnan kapag nakaharap.” nakakalokong hinagod nito ng
tingin ang kanyang dibdib. Nanlaki ang mga mata niya sa paraan nito ng pagtitig
doon. What the..!

“Bastos!” Idinawdaw niya ang kamay sa pinggan na may sabon at iwinisik sa mukha
nito. Nagulat ito at di nakakilos. Hindi pa siya nakuntento at inihilamos niya sa
mukha nito ang kamay na basang basa sa sabon.Muntikan na siyang matawa ng
bumusangot ang mukha nito. Hihilamusin pa sana niya ulit ang mukha nito nang
umangal na ito. “Tama na!”

Natawa na siya sa pagkakabusangot ng mukha nito. Minsan na talaga naku-cute-an

siya dito kapag ito naman ang naiinis niya.Kumuha ito ng panyo sa bulsa at pinahid
ang mukha nito. Ang pinipigilan niyang malakas na tawa ay pinakawalan na niya.

“So, katawa-tawa na pala sa ‘yo ang ginawa mo?”Natatawang umiling siya. “Hindi pa
masyado.”Seryoso ang mukha nito. Tapos, biglang ngumiti na parang may naisip na
kalokohan. Kapilyuhan.She didin’t expected his next move. Hinila nito ang kamay
palapit dito dahilan upang madala siya. Nagdikit ang kanilang mga katawan ng
pumulupot ang kamay nito sa kanyang beywang. Napaamang siya.“Ano, tatawanan mo pa
ako?” puno ng kapilyuhan ang mga mata nito ng sandaling iyon. But there was a glint
of desire on it. At hindi nito iyon maitatanggi dahil naramdaman agad niya sa
kanyang puson ang nag-uumigting na pagkalalaki nito.“B-bitawan mo ako.” iyon lang
ang nasabi niya. Para siyang kandilang natulos sa kinauupuan. She can’t
move.Ngumiti ito. And oh, God. Parang nakaka-inlove ang ngiti nito ng sandaling
iyon. Matagal na niyang alam na maganda at nakakaakit ang ngiti ni Evans, pero
hindi niya aakalaing dadating siya sa puntong mahuhulog sa kamandag ng ngiti nito.

“Paano kung ayaw kitang bitawan? Paano kung gusto kong akin ka na lang at dito ka
na lang sa akin habambuhay? Paano ‘yon? Papalag ka ba?” idiniin pa nito ang katawan
niya sa katawan nito. Nakakaliyo ang sensasyon na nararamdaman niya sa pagkakalapit
nila. Para siyang sinisilaban. Silang dalawa. Daig pa ang may apoy na tumutupok sa
katawan nila.

“H-hindi.” Hindi niya alam kung ano ang pumasok sa kanyang utak. Hindi niya alam
kung ano ang nagtulak sa kanya upang tila pumayag na magpa-angkin dito.

Nawala ang pilyong ngiti sa labi ni Evans. Napalitan ng isang seryosong mukha at
pares ng matang naglalagablab sa pagnanasa.

Oh, no. Alam niya ang klase ng titig na iyon ng binata. Alam na alam niya. Pero
hindi siya nakaramdam ng takot. What she feel was excitement. Sa kung ano ang
gagawin nito.

“K-kung hahalikan kita ngayon.. Papalag ka ba?” tanong pa ng binata. Ilang pulgada
lang ang pagitan ng kanilang mga mukha. She held his breath but her heart was
beating so fast. She felt strangely exhilarated. Napatingin siya sa labi nito.

Napalunok siya. “H-hindi.”

Tila ang sagot niya ang naging hudyat upang bumaba ang mukha nito upang halikan
siya. His mouth descended on hers slowly, licking the seams of her lips gently,
prying them open. Then, he darted his tongue inside her mouth as he deepened the
kiss. He devoured her mouth, sucking her lips hungrily.

Umangat ang kamay nito papunta sa kanyang mukha at banayad na hinaplos ang pisngi
niya. She almost felt the tenderness and love with his kiss. It was almost magical.
Kahit parang ang pakiramdam niya ay nasa apoy sila.

She felt her body alive and warm. At ganoon din si Evans. Yes, she can feel his
arousal on her. Nakikiliti siya sa kakaibang init na nagmumula dito. His hard
manhood makes her more excited of what is about to happen.

A moaned came out of her mouth when his hand moves to cup one full breast. Damn,
his hand felt good at her softness. Mas nag-umigting ang pagkalalaki nito sa
kanyang pusod. Tila gusto na noon kumawala mula sa kinakukublian.

“Evans...” she groaned like she was going to die. Parang hindi na malinaw ang
paningin niya at sigurado siyang kulay kamatis na ang kanyang pisngi. Ramdam niyang
basa na ang kanyang labi sa halik ni Evans.

She knew he really wanted her. He really, really wanted to take her at the moment.
Pruweba na doon ang nahuhumindig nitong sandata.May naririnig siyang matinis na
tunog. Nanggagaling iyon sa sala. Noong una ay hindi niya iyon pinansin ngunit
pilit na emeentra iyon sa nlalabuang kamalayan niya.Kumilos siya at bahagyang
itinulak si Evans. “S-sandali..” pag-awat niya sa binata na tila wala ng balak na
tigilan ang kanyang labi. “E-evans, sandali.. May tumatawag.”

Napamura ito. Tila labag sa loob nito ang bitawan siya. Nasa mga mata pa rin nito
ang kagustuhan na maangkin siya. Lumayo ito sa kanya at tinungo ang sala.

Napabuntong hininga siya. God, what was she doing? Ano ba sa palagay niya ang
iniisip niya?But she like it.

Gusto niya ang mainit na halik na namagitan sa kanila ni Evans. It was not her
first kiss with Evans. But it was the most wonderful, mindblowing kiss she had.
Parang hindi siya makapaniwala na ganoon pala kasarap ang halik. She never thought
a kiss from Evans would make her feel so alive.

So womanly.Nang bigla niyang maalala na may gawain pa pala siyang ginagawa. Hindi
pa pala niya natatapos hugasan ang mga plato!Napabuntong huininga uli siya at
hinarap ang ginagawa.

HINDI makatulog si Evans nang gabing iyon. He was so horny. He wanted to get laid.
Pwede niyang tawagin si Cass o kaya si Elle but he don’t want to fuck other woman.
He only want her. F*ck!Nababaliw na yata siya.

Bakit kailangan pa niya pagnasaan ang sekretarya ng kanyang Lolo? What was he
thinking? Ang dami namang ibang babae dyan. But why Yumi?Bumangon siya sa kanyang
kama at lumabas ng kanyang silid. Hindi rin naman siya makatulog. Nagdiretso siya
sa kusina para magtimpla ng gatas.

Muli niyang naalala ang nangyari kanina sa pagitan nila ni Yumi at par uli siyang
sinisilaban sa pagnanasa. Madaling nagrespond ang katawan niya lalo na ang bagay sa
pagitan ng kanyang hita.

Napailing siya. Maybe he should atleast masturbate. But that’s bullshit. Matagal
na yang hindi ginagawa iyon. Seventeen years old yata siya ng huli siyang
magsarili. Mula ng maranasan niya ang ibang klase ng kaligayahan sa piling isang
eba ay hindi na niya ginagamit ang kanyang kamay.

What’s the use of masturbating, if there are many willing p*ssy around him.

Pero mukhang magagawa niya ang bagay na matagal na niyang di nagagawa. At dahil
‘yon sa isang babae na nagpapabuhay lagi ng kanyang dugo.

Siguro, kung hindi tumawag ang kanyang abuelo kanina ay may nangyari na sa kanila
ng dalaga. Napa-tsk siya.

Tumawag ang Lolo Evanson niya kanina para lamang kumustahin sila ni Yumi. Naalala
niyang sinabi pala niya dito na MU na sila ng dalaga. Hindi niya napigilan
mapangiti. He didn’t know what he was thinking kung bakit nasabi niya iyon sa
kanyang abuelo. Kahit wala namang katotohanan ay sinabi niya. And his grandfather
did believe on it.

Napapailing siya.

Pero mayamaya ay napabuntong hininga siya.

Well, sana nga. Sana nga pareho sila ng nararamdaman. He was hoping that the
feeling was mutual between him and Yumi.

=================

Chapter Fourteen

Chapter Fourteen

TINANGHALI ng gising si Yumi kinabukasan. Mataas na ng araw ng bumangon siya sa

kama niya. Hindi siya nakatulog ng husay kagabi. Nahirapan siyang antukin. Kung ano
ano kasi ang inisip niya kaya di siya makatulog.

Tahimik ang buong bahay ng lumabas siya sa kanyang kwarto. Parang siya lang yata
ang tao. Wala si Evans. Nagtungo siya sa banyo upang mag-ayos ng sarili. Pagkatapos
ay pumunta siya sa kusina. May nakahain na doon na almusal para sa kanya.

Dinampot niya ang maliit na papel na nakatupi sa ibabaw ng mesa.

Good morning, beautiful.

Evans.

Napatikwas ang kilay niya sa nabasa. Akala ba niya hindi bagay sa kanya ang
tawaging ganda? In-english lang naman nito at ginawang beautiful. But still,
napangiti pa rin siya. Nag-prepare kasi ang binata ng breakfast para sa kanya.
Hindi na niya kailangan na maghanap ng aalmusalin.

Nagsimula na siyang kumain ng almusal. Hindi niya maiwasang hanapin si Evans.

Nagtaka siya kung saan ito pumunta. Mukhang kanina pa nakaalis ng bahay ang lalaki.
Hindi kaya nasa tabing dagat ito? O baka naman nagj-jogging ito.Nagkibit balikat
siya.

Bakit ba niya hinahanap pa si Evans? Magpapakita din naman ang kumag na ‘yon
mamaya. Mabuti nga iyong hindi niya muna ito makikita o hindi muna sila
magkakaharap. Hindi niya alam kung paano niya ito papakitunguhan pagkatapos ng
nangyari kagabi.Kahit halik lamang ang namagitan sa kanila ay parang nahihiya
siyang makaharap ito.

Wala pa silang ginagawa na mas matindi doon pero pakiramdam niya ay hindi niya
maitatago ang pamumula kung sakaling magkakaharap sila. Because she know that the
kiss they shared was not just a simple kiss. It was an intimate, steamy and
mindblowing kiss. Na kung walang teleponong tumunog ay umabot na sila sa mapusok na
pagtatalik doon mismo sa kusina.

She sighed and continue to eat her breakfast.

NAGWAWALIS siya sa loob ng bahay ng marinig ni Yumi ang ugong ng pagparada ng

sasakyan. Bigla siyang nakaramdam ng excitement sa dibdib. Mabilis na tinapos niya
ang pagwawalis at tiningnan ang sarili sa salamin. Bahagya siyang nabigla ng makita
niya ang repleksyon niya sa salamin.

Namumula na agad ang kanyang pisngi at pati na ang kanyang labi. Ikinabigla rin
niya ang nakikitang kinang sa kanyang mga mata. Oh, God. Bakit parang mukha yata
siyang dalagitang inlove?

Napatungo siya at nakagat ang ibabang labi niya. Nararamdaman din niya ang mabilis
na tibok ng kanyang puso. What the hell? Ang tibok ng puso niya maikukumpara sa
babaeng nakita ang kanyang crush o boyfriend. Bakit ganoon? May boyfriend ba siya?
Wala.

Sino naman ang magiging nobyo? Kakahiwalay nga lang niya sa kanyang boyfriend.
Dapat magmukha siyang brokenhearted kesa sa mukhang inlove. Nagtaka siya.

Naka-move on na ba siya? Tapos na ba ang nararamdaman niyang sakit sa paghihiwalay

nila ni Chris?

Dali dali siyang umalis sa harap ng salamin ng may kumatok sa pinto. At first, she
thought it was Evans. Kaya nagmamadali siya.

Ngunit gayon na lang ang disappointment na naramdaman niya ng si Mackross ang

pagbuksan niya ng pinto.“Good morning, Ganda.” nakangiting bati ng gwapong binata
ng makita siya.“Good morning, Mackross.” kaswal na bati niya dito. Disappointed
siya. Sa hindi maipaliwanag na dahilan ay nakaramdam siya ng disappointment. Akala
kasi niya..“Pwede bang pumasok, Ganda?”

Napakurap siya. Saka lang niya naalala na hindi pa pala niya napapapasok ang
binata. “S-sorry. Pasok ka nga pala.” Niluwagan niya ang bukas ng pinto. “Bakit ka
nga pala napadalaw?” sabay tanong niya.“I just want to see you again. Bitin kasi
ang pag-uusap natin kahapon.”

Tumango siya. Napansin niyang may itinatago ito sa likuran. “Ano ‘yan?” usisa
niya.“Ah, eto ba?” Inilabas nito ang tatlong long stemmed pink roses. “Para sa
‘yo.”

Nag-atubili pa siyang tanggapin iyon sa binata. Bakit naman siya bibigyan nito ng
bulaklak? At tatlong pink roses pa. Di ba, I Love You ang ibig sabihin ng tatlong
roses?“Akin ba talaga ‘to?” tanong pa niya ng tanggapin na ang bulaklak. Bahagyang
inamoy pa niya iyon.

In all fairness, ang fresh ng amoy. Bagong bago pa, base sa nalanghap niyang bango
ng bulaklak.

Umupo sila sa sofa, magkaharap.“Bakit mo nga pala ako binigyan nito?” tanong niya
kay Mackross, ang tinutukoy niya ay ang pink roses na hawak hawak pa rin
niya.“Gusto ko lang. Bakit? Wala naman sigurong magagalit.”

Naisip niya agad si Evans. Pakiramdam niya magagalit ang isang ‘yon kapag nalaman
na binigyan siya ni Mackross ng bulaklak. Naalala niya ang mukha nito kahapon ng
makita sila ni Mackross sa pag-aari nitong coffee shop.Siguro, itatago na lang niya
ang bulaklak na iyon para hindi makita ni Evans. Dahil kapag nakita iyon ni Evans,
kokomprontahin na naman siya nito.
“Why? Inaalala mo ba si Evans?”“Ah, h-hindi naman. Baka lang kasi
magalit..”Napakunot-noo si Mackross. “Bakit naman magagalit? Hindi ka pa naman niya
girlfriend, di ba?”

Umiling siya.“So, may pag-asa pala na maging girlfriend ka niya.”“Huh? A-anong

ibig mong sabihin?” Hindi kaya nakakahalata na ito? At ano naman ang mahahalata
nito? Napalunok siya. Kung tumitig ang kaharap parang nababasa nito ang laman ng
utak niya.

“Mukhang kasing nababahala ka kapag nalaman ni Evans na binigyan kita ng bulaklak.

Di ba, tama ako?” Nanunudyo ang ngiti ni Mackross at tila may ibig ipahiwatig.

Muli siyang napalunok. Napatungo siya at nakagat ang ibabang labi sa kawalan ng
isasagot. Ano ba ang isasagot niya?“Don’t worry. Wala na naman ako balak na ligawan
ka. Alam ko naman na matatalo lang din ako sa huli. I know that you don’t like
me... Like the way you like Evans.”

Napatingin siya sa mukha ng lalaki, bahagyang nanlaki ang mga mata.“H-ha? Wala
naman ako--.”“You don’t need to say that you like Evans, Ganda. Sa klase pa lang ng
pagtingin mo sa kanya, madaling malaman na may gusto ka sa kaibigan ko. And i
forget, nag-blush ka rin ng kainaman kahapon. Maybe, my friend doesn’t notice that
but i do.” binuntutan pa nito ng nanunudyong tawa ang sinabi.

Sigurado siyang parang kulay na ng kamatis ang kanyang pisngi dahil sa pinagsasabi
ng kaharap. Hindi siya makaimik. Kahit di niya aminin sa sarili, totoo ang sinabi
ni Mackross. Nabuko siya ng lalaki. Napansin na nito kung ano ang tunay na
nararamdaman niya kay Evans.

Yes, she like Evans. And she wouldn’t dare deny it now to herself.

“So, dito naman kayong dalawa nagde-date? Sa teritoryo ko pa.”

Napapikit siya, sabay hilot sa noo. Naku po. The King is one the house now.

Nang tumingin siya sa may pinto ay nakatayo si Evans malapit sa pinto at

nakapameywang. Malamig ang titig nito sa kanilang dalawa ni Mackross.

At inaasahan na niya iyon. Ganoon na ganoon din ang mukha nito kahapon ng makita
silang dalawa ni Mackross.

“Ikaw.” Tinuro nito si Mackross.“Ako?” sagot ng kaharap."Oo, ikaw nga. Ano na naman
ang ginagawa mo dito?” Na kay Mackross ang tingin ni Evans. Mabuti naman. Parang
hindi kasi niya kakayanin kung sa kanya nakatuon ang malamig na titig nito.“Ah,
Pare. Magpapaliwanag ako. Binibisita ko lang naman si Ganda. Wala naman masama.
Lalaki ako, babae siya. Bagay kami.” Tumawa pa ang lalaki. Para tuloy gusto niyang
sapukin ito. Mukha na ngang galit si Evans, tapos hihiritan pa nito ng ganoong
linya at tawa.“At sino ang nagbigay sa ‘yo ng pahintulot na pumunta dito?” malamig
ang boses ng binata. Napansin niyang parang nagtitimpi ito. Nagtitimpi saan?“Pare,
para saan pa? Di ba, pinapayagan mo naman ako lagi na pumunta dito?”“Wala akong
natatandaan.” Humakbang ito palapit sa kanila.“Naman? Nagka-chicks ka lang dito.
Nakalimutan mo na na magkaibigan tayo. Teka, saan mo ako dadalhin?”

Kahit siya ay nagulat sa ginawa ni Evans. Hinila nito si Mackross at ipinagtulakan

palabas ng bahay. Tiningnan siya ni Evans na nagbababala na huwag siyang sumunod sa
mga ito. Kaya doon na lang sa kinauupuan niya tinanaw ng tingin ang dalawa. Parinig
din naman niya ang pinag-uusapan ng dalawa.

“Papauwiin na kita. Baka mamaya nakakaabala na si Yumi sa ‘yo.”“Hindi. Ayos lang.

Di naman ako busy, Pare.”“Hindi. Alam ko busy ka. Kaya, uwi uwi din pag may
time.”“Pare naman. Minsan lang ako umakyat ng ligaw. Papauwiin mo kaagad ako? Alam
mo bang ito ang first time ko?”“Alam ko. Pero hindi kayo bagay ni Yumi kaya tumigil
ka na sa panliligaw kuno mo.”“At sino sa tingin mo ang bagay kay Yumi? Ikaw?”
Nakakalokong tumawa si Mackross.“Bakit? May angal ka? Upakan kita dyan, eh.”“Aalis
na nga.”“Dapat lang.”“I-kiss mo na lang ako kay Ganda, ha?”“Suntok, gusto mo?”“Ah,
Pare. Bahala ka. Sarap mo din naman ‘yon.” sinabayan pa ni Mackross ng tawa ang
sinabi.

Namula siya sa sinabi ng lalaki.

Mayamaya ay pumasok na ulit sa loob si Evans. Iniwasan niya ang mapatingin dito.
Nagkunwari siyang hindi ito nakikita.“Kay Mackross ba galing mga ‘yan?”“Huh?” Nag-
angat siya ng tingin. Nakita niyang sa kamay niya ito nakatingin. Saka niya
naalalang hawak pala niya ang tatlong rosas na bigay ni Mackross.“Oo. Sa kanya nga
ito galing.”

Naningkit ang mga mata nito. “Bakit mo tinanggap?” Umupo ito sa sofa, katabi
niya.“Bakit ko naman hindi tatanggapin? E, binigay nga.”“Kahit na. Hindi mo rin
sinunod ang paalala ko na huwag kang magpapapasok ng tao dito sa bahay
basta.”“Kaibigan mo naman ‘yon, ah. Papapasukin ko ba kung hindi?”“Pinipilosopo mo
ba ako?” may panganib sa tono ng boses nito.

Dumistansya siya ng kaunti sa binata. Lapit na lapit kasi ito. Baka mamaya kung ano
na naman ang mangyari. Pero lumapit ulit sa kanya si Evans. Dios mio. Nananadya ang
kumag.“Hindi. Bakit naman kita pipilosopohin? Saka, pwede bang lumayo-layo ka sa
akin?” Tinaasan siya nito ng kilay. “Please?”Sa halip na sundin siya nito ay
lumapit pa ito sa kanya. Hanggang sa wala na siyang maisudan. “Evans!”“Ano?”
mukhang natatawa ito.

Inis na tumayo siya pero bigla siyang hinila pabalik ni Evans. Ngunit sa halip na
sa sofa maglanding ang pang-upo niya ay sa kandungan siya nito napaupo!

Her eyes widen in shock.

He grinned. “Mas maganda ang tayong ito, para makapag-usap tayo ng husay. We really
need to talk, Yumi.”Uh-uh. Sa tingin niya, hindi siya makakaintindi sa pag-uusapan
nila kung ganoon ang tayo nilang dalawa ni Evans. Daig pa nila ang magnobyo na
sobrang maglampungan!

“A-anong pag-uusapan natin, Evans?” She tried to feel comfortable at their

position. Pero pakiramdam niya sobra siyang naiilang. Kasi pakiramdam niya ay may
matigas na mainit na bagay siyang nararamdaman.

At pamilyar siya doon.

“About last night...”“Evans.. There’s nothing to talk about.” Alam niyang uungkatin
nito ang tungkol doon para pag-usapan nila. Pero hindi niya kayang pag-usapan ‘yon.
Baka kapag pinag-usapan nila iyon ay maulit pa. Dahil para silang posporo at gas.
Kapag pinagsama ay nagreresulta ng apoy.

“Meron. Alam ko na big deal iyon para sa ‘yo. At huwag mong itanggi sa akin ang
bagay na ‘yon. Alam natin pareho na kagagaling mo lang sa isang nasirang
relasyon.”“But i have move on, Evans. Wala na akong nararamdaman pa kay Chris.
Natanggap ko na na nangyari ‘yon sa amin. Kaya, please.. Wag mo na ungkatin
pa.”“Naka-move on ka na?”“Fortunately, oo.”“So, there is a chance na maging open ka
ulit para sa isang relasyon?”Nagsalubong ang kilay niya. “Bakit mo
naitanong?”Iniiwas nito bigla ang tingin. “W-wala.”

Bumuntong-hininga siya. “Were both adults, Evans. Kung ano man ang nangyari sa atin
kagabi, let’s just ignore and forget about it.”

“What? Bakit ko naman kalilimutan na lang basta ang nangyari kagabi? Hindi ko
gagawin ‘yon!” pagalit na sabi nito. Nagulat siya sa pagtataas nito ng boses.

Sinubukan niyang umalis mula sa kandungan nito, pero hindi siya nito hinayaang
makaalis. Niyakap siya nito at biglang siniil ng isang mapusok na halik sa labi.
Labis niyang ikinagulat ang biglang pananalakay ng labi nito.

Napapikit siya sa pag-atake ng masarap at nakakaliyong sensasyon. Hindi niya

magawang itulak ito para patigilin ito sa paghalik sa kanya. Sa halip, tinugon niya
sa mas mainit na paraan ang mga halik nito. Her body betray her.

Isang halik lang nito, pakiramdam niya ay tama ito. Tama ito na hindi dapat
kalimutan at ignorahin na lang nila basta ang nangyari. Because she can’t also
forget the sweet sensation she felt when he kissed her.

“See? Tuwing hinahalikan kita, ikaw na rin ang sumusuko sa akin. It’s because you
have the hots for me. And i also have that thing for you, sweeheart.” sabi ni Evans
sa pagitan ng paghalik nito sa kanya.

She just nodded. Hindi niya makuhang magsalita. Nanlalabo na naman ang isip niya.
Iyon ang epekto sa kanya ng halik ni Evans. She cannot think clearly.

Muli nitong ipinagpatuloy ang paghalik sa kanya. Mas mainit. Mas marubdob. Puno ng
pananabik. Naramdaman niya na umangat ang katawan niya sa ere. And the next thing
she felt was she’s lying on his bed. Hindi na niya namalayan kung paano siya nito
nadala doon ng ganoon kabilis.

Nasa ibabaw niya ito at patuloy na hinahalikan siya. He was kissing her, touching
her, and arousing every nerve ending in her body. She drowsily returned his kisses
and opened her mouth so he could explore the inner crevices further.

She was on so much fire. Tulad ng nararamdaman niya kapag malapit si Evans. Her
skin felt so hot and covered with a film of sweat. Oh, God. Labis labis na init na
ang nararamdaman niya. Damang dama niya ang init ng kamay ni Evans sa kanyang
dibdib.

And then, realization hits her!

She was naked!Already naked!

Hindi niya namalayang nahubadan na pala siya ni Evans. Akala niya ay tanging halik
pa lang ang nagagawa nito sa kanya. But there she was, fully naked and lying on his
bed!

“E-evans..” Itinukod niya ang kamay sa matipunong dibdib nito. Wala na rin itong
saplot. Naisip niya, ganoon ba talaga ito kabilis sa bagay na iyon? Ni hindi niya
namalayan kung paano nito nahubad ang saplot niya at paano din nito natanggal ang
kasuotan nito.

“What? Don’t tell me ngayon ka pa aatras? Napunit ko na ang panty mo.”

Oh, God! “Mahal ang panty ko. Bakit mo pinunit?”

Pilyong ngumisi si Evans. “Don’t worry. Papalitan ko ‘yon once we get this thing
finished.”

He kissed her again. This time his kiss was almost wild and wet and invading her
senses. Then his lips travelled down her neck, leaving a trail of fire. Naramdaman
pa niya ang paglapat ng dila nito, nanunudyo.. At pagkatapos ay ang dunggot ng
dibdib niya ang pinagtuunan ng labi nito, laving her nipples one after the other.

The mighty feeling of sensation that’s invading her system was new to her.
Naglalandas ang makapangyarihang sensasyon na iyon sa kaibuturan ng kanyang
pagkababae. She gasped as he continue what he’s doing to her. Ang lakas na ng ungol
na pinapakawalan niya.

Gusto niyang patigilin si Evans ngunit ipinagkanulo ng katawan niya ang kanyang
utak. Hindi niya kayang itanggi pa na nagugustuhan niya ang mga halik nito at
willing na sinasagot niya ang mga halik nito.Napaliyad siya nang bumaba pa ang labi
ni Evans.. His lips were on her belly now, plundering her navel.. At bumaba sa
parte ng katawan niya kung saan naghahanap ng kalinga.

She felt his fingers on her moist flesh, slowly touching her, exploring her..
Every fold, every curve. Kulang na lang ay maubusan siya ng hangin sa ginagawa
nito.

Iminulat niya ang kanyang mga mata at sakto namang nakita niya ito na ibinaba ang
mukha. Her eyes widen and a loud moaned came out from her mouth as he feast his
lips on her most private part!

Lalo siyang napaliyad sa kama dala ng kaligayang biglang nanalakay sa kanyang

pagkababae. “E-evans.. Oh, Evans!”Wala siyang ideya na ganoon katindi ang
kaligayahang mararamdaman niya. Akala niya noon ay ang lalaki lang ang nakakaramdam
ng kaligayahan sa ganoong bagay..

Until now...

HE was so hard, so full, so near to bursting. Pakiramdam niya ay mararating na

niya ang kasukdulan. Oh, damn it! Nagsisimula pa lang si Yumi. At hindi pa siya
tapos na bigyan kalinga ang bagay sa pagitan ng hita nito. She tasted so damn good,
so sweet and heady. He couldn’t get enough with her. He could go on tasting her
forever.Narinig niya ang malakas na ungol nito. Sa loob loob niya ay napangiti
siya. She want what he was doing to her. And that gave him the confidence to go
on..

“Evans.. Please.. Oh! I can’t take it anymore. Please..!”

He felt very good upon hearing her obvious need for him, for him to take her. He
knew she was close to coming.. And he wanted to come inside her when he did. In a
fluid motion, he stood on the bed. He wanted to be inside her so badly. Nakita niya
ang pamimilog ng mata ni Yumi. Napako ang mata nito sa kanyang pagkalalaki, parang
nagulat. She looked innocent as she stared at his male warrior.

Napangisi siya. He took her hand and wrapped it around his straining warrior. Mas
lalong namilog ang mga mata nito. Pero sandali lang iyon. Her fingers starts
caressing him gently, katulad ng ginawa nito kagabi sa kanya. And like the first
time she did that to him, he went crazy.Pakiramdam niya ay ilang minuto ay
mararating na niya ang kasukdulan. So, he stopped her. Pinaghiwalay niya ang hita
nito at pumuwesto sa pagitan ng hita nito.

“Tell me what you want, my love.. Tell me..”

“Y-YOU. I want you, Evans.. Please!” pagsusumamo niya sa binata. She want him to
take her so badly. Narinig niya ang mahinang pag-ungol mula dito and then, she felt
him probing her entrance. She was ready to recieve him. She lifted her lips in
frenzied invitation.

And she felt him drove inside her..

Sa una ay nakaramdam siya ng sakit, kirot. But the pain disappeared and get over
quickly. The blinding moment of riveting pleasure took over her system, and more
pleasure came as he started pumping inside her, filling and stretching her to
bursting, pushing deep and hard inside her till she thought she would die from it
all.

Hinawakan nito ang kamay niya at dinala patungo sa labi nito. Nagmulat siya ng
mata. Nakita niyang hinalikan nito ang kanyang kamay. Her eyes pooled with tears.
Hindi niya alam kung bakit. She felt as if he was promising something.. Something
like love and faithfullness. She smiled sweetly.

Naramdaman niyang bumilis ang pag-ulos nito sa kanya. She felt comfortable now.
Willingly, sinalubong niya ang ulos nito na unti-unting bumibilis, dumidiin..
Pakiramdam niya ay may napakasarap na sensasyog namumuo sa kanyang katawan,
something she never felt and experienced. Unti pang ulos nito ay naramdaman na niya
ang rumaragasang resulta ng pagsasanib ng kanilang katawan She screamed as she
reached her climax. At the peak of her pleasure, narinig naman niya ang malakas na
pagpapakawala ni Evans ng ungol. He grasped her hips so tightly for the final
thrust. She felt the hot liquid of his come inside her womb.

Bumagsak ito sa kanyang ibabaw.

“Yumi...” mahinang sambit nito sa kanyang tenga pagkatapos ng ilang sandali na

lumipas. He kissed his cheeks. Ramdam niya ang pamumula pa rin ng kanyang mukha.
Bahagyang humupa ang init na nararamdaman niya. Hawak pa rin ni Evans ang kanyang
kamay, maingat at masuyo. Tila hindi nito mabitaw-bitawan iyon. She like
that.Tumingin siya sa mukha nito. Sakto naman na nakatingin rin ito sa kanya.

Nagtitigan sila, ngunit walang salitang namutawi sa kanilang labi.This man had
given her the pleasure she knew she will never forget. The experience that will
never be erase from her memory. Ipinikit niya ang mga mata. Hindi niya namalayan na
nakatulog na siya dahil sa pagod.

And when she wake up, muli siyang inangkin nito. He make love to her gently, so
sweetly. Hindi iilang beses na narating niya ang kasukdulan.

Ah, ang saya niya.

=================

Chapter Fifteen
Chapter Fifteen

THE reflection of the woman infront of her was even more beautiful.. More
blooming. Namumula ang pisngi ng babaeng kaharap niya sa salamin. Her eyes were
shining so brightly. Na kapag may tumitig sa mga mata nito ay mahahawa sa sayang
makikita.

Napangiti si Yumi sa harap ng salamin sa loob ng banyo. Kahapon ng tingnan niya

ang sarili niya sa salamin ay napansin na niya ang kakaibang kinang sa kanyang mga
mata.

Pero ngayon.. Pagkatapos ng nangyari sa kanilang dalawa ni Evans ay mapapansin na

mas nagkaroon ng buhay at kinang sa kanyang mata. Idagdag na namumula ang pisngi
niya na higit pa kesa sa napansin niya kahapon.

Binalikan niya sa isip ang nangyari kahapon.She and Evans made love yesterday. She
can’t tell if what happened between them is just a plain sex. Because if it was she
would going to protest. Bakit? Ipinaramdam ni Evans sa kanya ang isang bagay na
nagbigay sa kanya ng sobrang kaligayahan, sobrang kasiyahan.

Ipinaramdam nito ang isang uri ng luwalhating noon lang niya naramdaman.Hindi niya
masasabing sex lang ang nangyari sa kanila. It was making love.

Yes, it was.May kumatok sa pinto ng banyo. Kasunod niyon ay bigla na lamang iyong
bumukas. Napatili siya. Wala kasi siyang saplot. She was about to take a bath and
she forgot to lock the door. Hindi niya alam kung ano ang unang tatakpan; ang
dibdib ba o ang pagkababae niya.

“Sssh. Ano bang itinitili mo?” sabi ni Evans. Pumasok ito sa loob ng banyo at
isinara ang pinto. He had a naughty smile on his face. “You don’t have to hide your
naked body from me, love. Nakita ko na ‘yan.” Nakatapi ng tuwalya ang ibabang
bahagi ng katawan nito. Obvious na makikisabay itong maligo sa kanya. Excitement
rushed through her body.“Paano ako di titili? Basta ka na lang pumasok. Kamalayan
ko ba na ikaw lang pala.” Pero di pa rin siya komportable sa titig nito sa kanyang
katawan. He is giving her a look like he want to take her there. Naku po. Parang
may balak ito na doon pa sila sa banyo mag-acrobat.“Don’t worry, love. Mula ngayon
hindi na ako papayag na may ibang lalaki na pumasok o pumunta dito sa loob ng
bahay. Well, except kay Mang Ading. Pero baka hindi ko pa rin siya payagan muna na
pumasok dito kapag nandito tayong dalawa.”“Bakit naman?”“Because i want us to have
our privacy. So, we can make love every minute, every hour, every day...” Ngumiti
ito, namimilyo. “How’s that?”Napanganga siya, unable to speak. Is he dead serious?
He would make love to her every minute, every hour and everyday? Jusko, baka di
niya kayanin ‘yon!“Teka lang, Evans, ha. Teka lang.” Napalunok siya, sunod sunod.
“H-hindi naman por que may nangyari na sa atin, di mo na ako titigilan. Grabe na
naman ‘yon. Wala pa nga tayong relasyon.”“Sinong maysabi? Hindi ba’t pinag-usapan
natin ang tungkol dyan kagabi?”Nagsalubong ang kilay niya. “Huh? May pinag-usapan
tayo tungkol doon?”

“Yes. And don’t tell me nakalimutan mo na. I would be extemely insulted kapag
sinabi mong nakalimutan mong pinag-usapan natin ang tungkol sa bagay na iyon.”
 Pilit niyang inalala sa isipan kung may pinag-usapan nga ba sila. At naalala niya,
may sinasabi nga pala ito sa kanya kagabi habang nakahiga silang dalawa sa kama
niya. Kakatapos lang nila noon manood ng movie na magkasama.

At nagdesisyon silang magtabi na lang matulog. Tutal may nangyari na naman sa

kanila. And the idea of sleeping with him was very appealing to her.

Ngunit may natatandaan siyang hindi maintindihan ang sinasabi nito dahil habang
nagsasalita ito ay panay naman ang paglalakbay ng kamay nito sa hita niya.

So, paano nga niya maiintindi ang sinasabi nito kung nadi-distract siya sa malikot
na kamay nito? Kaya siguro, oo na lang siya ng oo kahit di niya naiintindihan ang
sinasabi nito!

Naman, Yumi!“So, naalala mo na ba?”Tumango siya bilang sagot sa tanong ni Evans.

Pagkatapos ay inirapan ito. “P-paano ko naman maiintindihan ang sinasabi mo, you
were touching me on my legs. Sa tingin mo, makakapag-isip ako ng matino kapag
ginagawa mo ‘yon?”

Ngumisi si Evans. “Kung ganoon, inaamin mo na naaapektuhan ka sa mga ginagawa kong

pang-aakit?”“H-hindi naman ‘yon ang sinasabi ko.”“Pero ganoon na rin ‘yon. Now, i
know what to do kung sakali may hingin ako sa ‘yong pabor at kailangan ko ang
approval mo.”Pinandilatan niya ito. “Don’t dare do that next time!”“Oh, yeah,
yeah.” He rolled his eyes and she found that sexy for him. Hindi niya napigilan ang
mapangiti. Para siyang nanggigil sa boyfriend niya.

Yes, boyfriend na niya ito. At wala siyang nakakapang pagtutol sa isip at damdamin
niya. Maybe, she also wanted him.

She cupped his face and kissed him. Nang una ay kunwari pang nabigla ang kumag,
pero sinagot rin naman nito ang halik niya sa mas mapusok at mas nakakapigil
hiningang halik.

Her hand move to remove his towel. Sagabal lang iyon sa gagawin nila. And then, he
grasped her hips and brought their bodies together without breaking the
kiss.Napakapit siya sa matipunong balikat nito.

Oh, God. She was too lucky to have him. He was so macho, so damn sexy man. Dinama
ng isa niyang kamay ang ma-muscle na biceps nito, sunod ay ang matipuno nitong
dibdib.

Her fingers move to touch his one nipple. Pinanggigilan niya iyon habang lumalalim
ang halik sa pagitan nila. Isinandal siya nito sa dingding ng banyo and started
pumping inside her, pushing deeper and harder inside her. “Oh, Evans...!”“Y-yumi,
oh..”Mayamaya ay sabay nilang narating ang kasukdulan. With loud moans. Pagkatapos
noon ay saka na sila naligo.
“HORSEBACK RIDING?”“Yes, love.” sagot ni Evans habang nagmamaneho, papunta sila
ngayon sa farm nito. “Iyon ang uso sa mga kabinataan dito sa San Juan. Hindi ko pa
yata naiku-kwento sa ‘yo, pero marami ditong farm at marami ding kabayo dito.”“Wow.
Talaga lang? Bakit ngayon mo lang sinabi sa akin?”“Ngayon ko lang naalala. At paano
ko din sasabihin sa ‘yo, may ilang araw mo nga akong di pinansin.”Naalala niya
iyon. Pero hindi niya inintindi ang sinabi nito. Sa kinukwento nito lang siya
interesado. Mahilig pala sa kabayo si Evans. Bata pa lang pala ito ay nag-aral na
ito ng horseback riding.

Interesting.

Gusto tuloy niya na makita itong nakasakay ng kabayo nito. At syempre pa, she want
to see him wearing the cowboy outfit. Sigurado siyang bagay sa binata ang magsuot
ng ganoon. Mas lalong titingkad ang kakisigan nito at babagay pa sa matipuno nitong
pangangatawan.Tuloy parang nakakaramdam siya ng pag-iinit sa pag-iimagine pa lang
nito na nakasuot ng cowboy outfit.

Geez. Ang hot naman kasi ng kumag. Hindi niya maiwasan ang makadama ng ganoon
dito. And she was sure that she’s not the only woman would felt like that to Evans.
Nandyan ang mga naging babae nito. Past ex-girlfriends and admirers. Ang mga iyon,
nakakasigurado siyang nahumaling kay Evans ng todo.

Example na si Consuelo na mukhang hindi maka-move on. Kanina lang ay nagpadala ito
ng text message kay Evans na aksidenteng nabasa niya dahil hawak niya ang cellphone
ng nobyo. Nag-hello lang ang bruha kay Evans noong una, pero ang sumunod na text ay
humihingi naman ng favor na makipagkita si Evans dito. Sa Laiya daw.

Sa inis niya ay binura niya ang message at ang number ni Consuelo sa phone contacts
ng nobyo. She didn’t want Evans to stay connected to that woman. Hindi niya
mapigilan ang magselos agad. Oo, inaamin niyang nagseselos siya.

Meron na siyang karapatan. She was his girlfriend. Present girlfriend. Hindi niya
sinabi kay Evans na nagtext si Consuelo. Ayaw niyang masira pa ang sweet moments
nila.Pagkarating nila sa farm ni Evans ay bumaba na sila ng sasakyan. Humanga naman
siya sa lawak ng farm. Sabi ng nobyo, small farm lang, pero sa nakikita niya hindi
naman.

Napag-alaman niyang regalo ang farm na iyon ng abuelo nito dito. Napangiti siya.
Mukhang mahal na mahal si Evans ng abuelo nito. Proof na doon ang pagiging lolo’s
boy nito.

Muntikan na siyang mapa-hagikhik. Siya lang naman ang nakakalam ng bagay na iyon,
wala na daw iba. Iyon ang sabi ni Evans.Sabagay, hindi naman halata sa lalaki. Sino
bang mag-aakala na may pagka-lolo’s boy ito?

Muli, parang gusto niyang mapahagikhik. Pinigilan lang niya dahil baka magtaka si
Evans. Sinarili na lamang niya ang iniisip.Pumunta sila sa mga kwadra.

Nakita niya na may mga ilang kalalakihan ang abalang-bala na nagta-trabaho kahit
kainitang-kainitan. Ang init nga ng panahon kaya nag-suot siya ng shades para naman
hindi siya masyadong masilaw sa sinag ng araw. Ganoon din si Evans. Kaya naman,
nakakalaglag panty na naman ang kumag.

Hay, hindi kaya ito nakakaranas ng pogi problems? Naisaloob niya.

Mga ilang saglit pa ay nakita na niya ang mahal nitong alagang kabayo. Kulay brown
iyon. Matikas ang tindig ng kabayo. Parang natatakot tuloy siya na lumapit.
Naikwento sa kanya dati ng isang ka-officemate na nananadyak daw ang kabayo. Aba,
sayang naman ang ganda niya kung tatadyakan lang ng isang kabayo, nuh?

Dumistansya siya ng kaunti sa alaga ni Evans. ‘Yong sakto lang na hindi siya
maaabot kapag biglang “nagkatadyakan” nga. Mahirap na.

“So, anong pangalan ng kabayo mo, Evans?” bigla niyang naitanong habang
pinagmamasdan niya kung paano suklayin ng nobyo ang alaga nito.

Saglit na tumigil si Evans sa ginagawa at tumingin sa kanya, nakangiti.

“Brownie.”“B-brownie?” hindi niya malaman kung matatawa dito. Hindi naman ito
mukhang nagbibiro, pero nakakatawa. “Wala ka na bang ibang maisip na
maipangalan?”“Bakit naman? Maayos naman ang pangalan niya. Bagay na bagay kay
Brownie ang pangalan niya. Di ba, Brownie?”Nailagay niya ang daliri sa labi,
pinipigilan ang matawa. “Anong maayos sa pangalan niya? Ano ba ‘yang kabayo mo?
Aso? ‘Yong kapitbahay ko sa ipuupahan kong bahay sa Maynila, may asong alaga.
Brownie ang pangalan.”“Bakit Brownie?”“Malamang kulay brown. Ikaw ba, bakit
‘brownie’ ang ipinangalan mo dyan?” “Because of it’s color. Wala naman akong maisip
na maipangalan. I don’t want to use other names.”“Ah, okay.” Tumango tango siya at
pinanood si Evans habang hinahagod nito ang buhok ng alaga na pinaghalong kulay
brown at itim.“M-may naisakay ka ba dyang babae? I mean, naisakay mo na ba dyan ang
ibang naging girlfriend mo?” naalala niyang itanong. Curious lang siya
malaman.Umiling si Evans. “Wala pa.” sagot nito at tumingin sa kanya. “Bakit mo
naman natanong?”“Curious lang. Bakit wala pa?”

"Ayaw ni brownie. Brownie seems to dislike women. He just want me or other men to
ride on him.”“Ay, bakla ang alaga mo!”

Natawa si Evans. Humakbang para lumapit sa kanya. Pinisil nito ang kanyang ilong.
“Silly. Papaano naman na pati kabayo ay nabakla na din?”“Pwede ‘yon. Kung gusto
nyang kabayo mo ay lalaki lamang. E, di bakla nga.”“That’s not true. A horse can’t
be a gay. Maybe, ayaw lang niya sa mga babaeng flirt. I admit, i love to flirt with
flirt women before.”

“Ah, magaling. Hindi nagmana sa amo.”

Ang lakas ng tawa nito. Kapagkuwan ay hinila siya at hinalikan sa labi. Bumitaw ito
pagkaraan ng ilang segundo. “Gusto mo bang sakyan si Brownie?”“Ay, no thanks.
Kasasabi mo lang, ayaw niya sa babae. Eh, kung ibalibang ako niyan?”“Silly. That
wouldn’t happen. Kasama mo naman ako. I’m sure Brownie likes you. See? Hindi siya
nag-aalma.”“Paano di pa ko sinasakyan.”“No. C’mon, trust me. Hindi ko rin naman
papayagan na saktan ka ni Brownie.”Hinila siya nito palapit saalaga nitong kabayo.
Kinabahan siya at nakaramdam ng takot. Kumapit siya kay Evans. Naku, kapag may
nangyari sa kanya o ginawa sa kanya ang kabayo nito, pareho niyang gagawing tapa
ang mag-amo!“Ano? Huwag kang matakot. I’ll be here for you, love.” Napansin niya
ang endearment nito na ginagamit sa kanya.

Love..Oh, Gosh. Ang sarap pakinggan sa tenga ng pagtawag nito sa kanya ng ganoon.
The fear she feels suddenly disappear. Hindi niya alam kung paano siya nakasakay sa
kabayo ni Evans. Basta natagpuan na lamang niya ang sarili na nakasakay doon kasama
si Evans. Pinapatakbo na nito ang alaga palabas ng farm. Tama lang ang bilis ng
takbo, hindi nakakatakot ang bilis. Mukhang hindi nga galit sa kanya ang kabayo,
hindi man lang kasi nagpakita ng pagka-dsigusto.Oh, well.. Siguro, nakakakilala ng
tunay na maganda. He-he!“What do you think, love?” tanong ni Evans.“Ayos lang.
First time ko ito.”“Really? Hindi pa ba ginagawa sa ‘yo ng ex-boyfriends mo ang
ganito?”“Hindi pa. Wala naman silang kabayo. Hello? Di uso ang kabayo sa Maynila.
Kalesa ang meron doon. Sa probinsya naman namin, mas uso ang kalabaw at kariton.
Kaya, no. Hindi ko pa nararanasan ang horseback riding.”“That’s good to know.
Masaya akong ako pa lang ang nakakagawa nito para sa ‘yo.”Napangiti siya. Yes, she
was happy, too.

Yumakap siya mula sa likuran ng binata. He was so masculine. Parang ramdam niya
ang abs ng binata. Pasimpleng kinapa-kapa niya ang tiyan nito. Narinig niya ang
tawa ni Evans na parang nakikiliti. “Oh, please... Wag mo akong kilitiin. May
kiliti ako dyan.”Natawa siya, “Talaga? Di ko alam. Di rin naman kita
kinikiliti.”“So, ano ‘yang ginagawa mo?”“Pinanggigilan ang abs mo. Bakit ba?”“Ah,
wala. Ipagpatuloy mo lang ‘yan, mahal ko.”

Oh, Gosh! Nag-init ang kanyang pisngi, pati pisngi yata ng puwet niya ay ramdam
niyang nag-init.“Mahal ko” naman ang tawag nito sa kanya. Oh. Em. Gee. Parang gusto
niyang maglulundag. Kung hindi lang niya siya nakasakay sa kabayo nito ay baka
nagawa na niya sa biglang pag-atake ng kilig sa kanyang sistema.

Evans, Evans. Evans. Why so nakakakilig ka?At sa sobrang kilig, niyakap na lang
niya ito, with matching ‘kapa’ sa abs nito.

Ay, teh. Ang sarap ng feeling.

SA PAMAMASYAL nila ni Evans sakay ni Brownie, ang kabayong may mala-asong

pangalan, ay nakilala niya si Sean. Ang ubod din naman ng gwapo na kaibigan ni
Evans.

Napaisip nga siya, sadya bang gwapo ang mga lalaki sa lugar na iyon? Wala kasing
maipipintas kay Sean. Kung gwapo si Mackross. Aba’y di papahuli si Sean.

But ofcourse, mas gwapo pa rin si Evans kay Mackross at Sean. May angking
kakisigan si Evans na hindi nakakasawa. Kahit titigan ng matagal, mas lalo pang
gumagwapo.

Hindi niya lang alam kay Sean. Hindi naman kasi niya tinititigan ang lalaki. Nang
saglit nga lang siyang tumingin sa lalaki at sabihan itong “pogi” ay ang sama
kaagad ng tingin sa kanya ni Evans. Masama bang pumuri ng istura ng tao ngayon?
Tsk.

Seloso nga ang kumag.

Ang dahilan kung bakit nila nakilala si Sean ay dahil sa pagkakadaan nila sa mga
puno ng santol. Bigla siyang natakam pagkakita sa maraming bunga ng puno. Matagal-
tagal na rin siyang hindi nakakatikim nu’n. And she felt like she’s craving for
that fruit.

Nagpapakuha siya kay Evans ng bunga noon, pero sinabi nito na hindi pwede. Mayroon
daw may-ari ng mga santol at baka mapagalitan sila kapag kumuha ito kahit isa.
Sakto naman na dumating ang may-ari niyon.

Si Sean.

So, sa lalaki siya nanghingi kahit di naman niya ito ka-close. Binalewala niya ang
tingin sa kanya ni Evans.“Hi, pogi. Pwede bang humingi ng santol? Kahit limang
piraso lang.” Ngumiti pa siya ng matamis sa lalaki. Kahit di niya kakilala ito,
nilakasan niya ang loob.

Ngumiti sa kanya si Sean. “Sige, sige. Teka, ano ka ba nitong kaibigan ko?” ang
tinutukoy ay si Evans.“I’m her girlfriend.”“Ah,” tumango-tango ito, bagkus ay
tumingin kay Evans. “So, ikaw siguro si Ganda. Naikwento ka na sa akin ni Mackross.
Akala ko pangalan mo lang ‘yong ganda. Hindi pala.”“Ha?”“Maganda ka pala talaga.”
titig na titig sa kanya ang lalaki, may mumunting ngiti sa labi nito.Mula sa likod,
narinig niyang tumikhim si Evans. “Sean, back off and stop staring at my
girlfriend.”“Pare naman. Masama bang tumingin? Hanggang tingin lang naman. Pangako,
di ako manunulot ng pag-aari ng iba.” binuntutan pa nito ng tawa ang sinabi. Nang
tumingin siya kay Evans ay nakataas ang sulok ng labi nito.“Talaga? Di ka nanunulot
ng girlfriend ng iba? Eh, bakit kayo nag-aaway ng big brother mo ngayon?” Natigilan
si Sean. “Paano mo nalaman?”Si Evans naman ang tumawa ng nakakaloko.Napailing-iling
siya. Di na niya napigilang sumabat. “Uhm, Evans. Pwede na daw kumuha ng santol.
Bilis, ikuha mo na ako.”“Ha? Bakit ako?”“Aba, ikaw ang boyfriend ko. Dapat lang na
ikuha mo ako. Kung ayaw mo naman, pwede naman siguro itong friend mo.” Tumingin
siya kay Sean. “Hi, pwede mo ba--”“Wag na, wag na. Ako na.”“'O, gagawin din naman
pala.”“Oo na nga.”

“Wala ka pala, Pare sa syota mo. Under ka.” Tumawa si Sean at narinig niya ang mura
dito ni Evans.

Natatawang napailing siya.

=================

Chapter Sixteen

Chapter Sixteen

TUWANG-TUWA si Yumi nang umuwi na sila ni Evans. May sampung santol ang laman ng
supot na dala niya. Ang balak niya ay sa bahay niya kakainin habang nagbabasa o
nanonood siya ng pelikula ng kasama si Evans. She like watching films with him.
Hindi pa nararanasan ang manood ng romance na movie kasama ang ex-boyfriend niya.
Hindi rin niya alam kung bakit.

May mga DVD collections naman sa bahay kaya makakapamili siya ng kung anong
panonoorin. Katulad ng ginawa nila ni Evans noong isang araw.

Nilagyan niya ng sili ang asin na nakalagay sa plato at pinirat pa ng maigi gamit
ang kutsara.“Maanghang na ‘yan. Wag mo na piratin, mahal ko.” sabi ni Evans na
nagbabalat ng santol na hiningi nila sa kaibigan nito.

Muli, kinilig siya sa endearment na ginamit nito. Ewan niya kung bakit mas
kinikilig siya sa endearment na ‘yon kahit na alam niyang masyado ng gamit ang
endearment na ‘yon,“Hindi. Mas masarap kapag maanghang. Ayaw mo ba ng
maanghang?”“No. Mas gusto ko nga ‘yon. But i was thinking na baka maanghangan
ko.”Natawa siya. “Bakit? Lalagyan ko ba ng sili kung takot akong
maanghangan?”Binitawan nito ang binabalatan at natatawang lumapit sa kanya. Niyakap
siya nito mula sa likuran at isiniksik ang mukha sa kanyang buhok. “Hmm.. Ang cute
cute mo talaga.”“Maka-cute ka dyan. Akala ko ba maganda ako?”He chuckled. “Yes, you
are beautiful. Pero minsan nanggigigil ako sa ‘yo?”“Uh-uh.. At anong panggigigil
‘yang nararamdaman mo sa akin?” panunudyo niya. Well, hindi na nito iyon kailangan
sagutin. She felt his arousal against her back. Oh, boy. The mighty warrior is
alive again.“Alam kong alam mo na ‘yon, mahal ko.”

Ofcourse. Hindi pwedeng hindi niya malaman iyon dahil sadyang idinidikit at
ipinaparamdam sa kanya ni Evans ang buhay na buhay nitong pagkalalaki. Hindi niya
alam kung bakit ang dali nitong ma-turn on. She just wondered kung ano ang bagay na
ginagawa niya upang mag-umigting ang pagnanasa nito sa kanya.

Napapikit siya ng dumako ang dalawang kamay ni Evans sa kanyang dibdib, sumasapo
at gumagawa ng ritmo ang kamay nito. “E-evans..” Napapasinghap siya sa ginagawa ng
nobyo. It felt so good, so sensual. Muli na namang binubuhay ni Evans ang
nakatagong init sa kanyang katawan.

And he did.

Nabitawan niya ang kutsara at napasandal kay Evans. His powerful arms wrapped
around her as she felt the small burning heat becoming a big one. His lips left a
trail on her neck, and sucking it like a hungry and wild beast. Mariin siyang
napapikit kasabay ng pagpapakawala ng ungol.
 Then, she felt his one hand move to remove her shirt. Tinulungan niya ito at siya
na mismo ang naghubad ng pang-itaas niya. Ito na ang nagtanggal ng hook ng kanyang
brassiere at pagkatapos, pinihit siya nito paharap. His eyes went dark as he stared
at her full breasts. Sinapo nito ng palad ang mga ‘yon at ikinulong sa kanyang
kamay. Napapikit siya, umuungol ng malakas. Oh, God. Oh, God. Oh, God.

He bent his head, cupping her breast wih his palm and licked the globe. And later
on, he was sucking her nipple deep on his mouth. It felt unbelievably awesome!
Parang hindi niya makayanan ang panlalambot ng katawan dulot ng nakakabighaning
sarap na na umaalipin sa kanya. He went to her other breast, doing the same thing.

Hinawakan niya ang likod ng ulo ni Evans at idiniin pa lalo sa kanyang dibdib. It
felt like she want him to do that forever. Hindi siya magsasawang gawin nito sa
kanya ang bagay na iyon. He lifted her and make her sit on the table.

His lips went lower, down her abdomen and her legs. Once again, she felt the
familiar incredible tension within her. Pinaghiwalay nito ang kanyang mga hita. And
then, she felt his lips on her womanhood, kissing, licking, sucking.“Evans... Oh!
Please... Evans..!” ipinagdiinan pa niya ang mukha nito, asking his tongue to go
deeper. Hindi siya binigo ng nobyo. Oh my, muli niyang naramdaman ang pamilyar na
saya sa pagpapala nito. Pakiramdam niya ay natutunaw ang kanyang buto sa ginagawa
nito.“Oh, Evans..” she moaned aloud as he inserted his finger between her thighs,
teasing and touching her until she moaned very loud and almost screamed. “Oh, God.
Evans, oh..!” She tangled her fingers in his hair as she reached her climax. She
cried out as she came. Nakakawindang ang pakiramdam niya.

Nakakawala ng ulirat. Ngunit kakaibang saya at kaligayahan ang nararamdaman niya sa

dibdib.

Then, he let go of her. Ito naman ang nagtanggal ng saplot nito sa katawan. Wala
itong itinira. Oh, Lord. To see a him stripping his clothes off , makes her inner
thighs pooled with heat and anticipation. He was so sexy, so gorgeous, so
handsome.Nasasabik na siya na maramdaman uli ito sa kanya. She want him to make
love to her, now. She waited for his entrance, her womanhood wet in need.

He positioned his mighty warrior at the entrance to her wet and needy womanhood
adn drove inside her. He expected him to be rough because of the hunger she saw on
his eyes. At the moment, he look like a wild predator. But she was suprised of the
tenderness she felt when he drove iside her.

Sa bawat paglabas masok nito sa loob nito ay hindi lang puno ng senswal, kundi ng
pagmamahal, masuyong pagmamahal. And that makes her heart love him more.But he want
him to go faster, deeper inside. She spread her legs wider. “Evans.. F-faster..
Please, oh..”

Tila ang mga salitang iyon ang hinihintay ni Evans na sabihin niya para mas maging
mapusok ang bawat ang galaw nito. He dugged his fingers into her hips and pumped
hard, rolling his hips over hers as he ground against her. Muli niyang naramdaman
ang pangalawang pagdating niya sa kasukdulan.
 She was panting hard, moaning loud as she reach for her second climax. And then,
she come, releasing that had built up until she came. Hindi nagtagal ay sumunod si
Evans sa kanya. He was groaning loud and clear, almost like a music on her ears.

Napangiti siya. She cupped his face and kissed him. “T-that was great,
Evans.”“Really? Well, expect more from me, love.” naghahabol ng hininga na sabi
nito.“Ofcourse, i will.” nangingiting sabi niya. “But next time, don’t do it
again.”“What?”“Huwag mo uling gagawin ang ginawa natin dito. Sa kusina mo pa talaga
ako inano. Pilyo ka talaga. Ano kayang sasabihin ng lolo mo kapag nalaman niya ang
pinaggagawa natin?”“Baka matuwa ‘yon. Magkaka-apo na siya.”“Heh! Wala sa usapan
‘yon.”“I know. Pero pwede isa pa?”Namilog ang kanyang mga mata. “Ano? Kaya mo
pa?”“Syempre. Mandirigma yata ‘to.” pagkasabi niyon ay naramdaman niya ang
pagkabuhay ng “mandirigma” nito na handa na naman sa pangalawang laban. Jusme!At sa
ipangalawang pagkakataon ay napuno ng kanilang mga ungol ang kusina. Alam niya,
dama niya..

That they will last longer.

“HINDI KA ba naiinip dito sa probinsya?”“Hmm.. Minsan. Pero masarap naman ang buhay
dito sa probinsya at maraming bagay ang mas masarap gawin dito kesa sa city.” sagot
ni Evans, nakahiga ito sa kanyang binti at nakatingala sa kanyang mukha. Nasa
ilalim sila ngayon ng malaking puno ng acacia na matatagpuan malapit lang sa bahay.

Masarap ang simoy ng hangin doon kaya niyakag niya ang nobyo na doon sila
tumambay. Preskong presko ang pakiramdam at tila hindi mainit ang panahon sa ilalim
ng puno. Naglatag lang sila ng makapal na kumot doon. Nakaupo lang siya habang
hinahagod ang manipis ngunit malambot na buhok ni Evans. “Bakit mo naman
natanong?” “Naisip ko lang itanong. Mukha kasing kuntento ka na dito sa
probinsya.”“Yes, i am. Pero napunta din naman ako sa Manila. Doon din naman ako
lumaki. But i love staying here. Hindi lang dahil may business ako dito, but
because this place captured me.”“Ah,” maliit na tumango siya. Tumitig siya sa mukha
ni Evans. Bigla niyang naalala ang kanyang ex-boyfriend na si Chris. Hindi naman
magkamukha ang mga ito, hindi rin pareho ang hulma ng mukha at katawan ng dalawa.
Ang naalala lang niya ay ang naging relasyon nila ng lalaki. Hindi niya masasabing
naging komportable at masaya siya sa relasyon nila ni Chris. Wala nga siyang
matandaan ngayon na magandang memory nila ng dating nobyo.

Kumpara sa kanila ni Evans.. Sa relasyon na meron sila ng lalaki, higit naman na

may mga naipundar silang magandang alaala sa isa’t isa.Kahit na maikli pa lang ang
ipinagsasama nila ni Evans, masasabi niyang sobrang saya siya sa mga nararanasan
niya kasama ito.

Naroon na sabay silang gumigising tuwing umaga sa iisang kama at naglalakad patungo
sa tabing dagat. They would swim together.

Mag-aalmusal sila na si Evans ang naghanda habang siya ay pinapanood lang ito.
Hindi nito gusto na siya ang gumawa noon. Mas gusto daw nitong ito ang gumagawa
noon para sa kanya. Nang tanungin niya ito kung bakit. Ang naging sagot nito, “Ano
pa? E, di para malagyan ng gayuma ang mga kakainin mo. Para mas lalo kang mainlove
sa akin. How’s that, mahal ko?”

Kulang na lang ay maglupasay siya sa kilig tuwing naaalala niya ang sinabi nito.
Dangan nga lang at magmumukha siyang lukaret. Ididaan na lang niya sa pangiti-ngiti
ang sobrang kilig na nararamdaman.

And then, sabay silang manonood ng paborito niyang TV series sa sala. It’s her
turn para umunan sa balikat nito and he would let her do that. Kahit pa two hours
sila sa ganoong tayo. Kahit hindi nito gusto ang pinapanood niya ay sige pa rin
ito. Hindi naman daw ang palabas ang iniintindi nito, kundi siya na nakaunan dito.
He said he want her to do that always.

Ang tinutukoy nito ay ang pag-unan niya sa balikat nito. And she really, really
found appreciate that he’s willing to lend his shoulders for her.

And in the afternoon, pupunta sila sa farm, isasakay siya nito kay Brownie at
mamamasyal sila sa kung saan saan. Nakilala na nga niya ang ilang kaibigan ni
Evans. Si Sean, Channing, Mackross at pati ‘yong modelo ng Bench na si Raf ay
nakilala niya. Na-starstruck pa siya sa lalaki at napatulala.

Why not? Naging celebrity crush niya ang lalaki two years ago. Ginawa pa nga
niyang wallpaper ang pictures ni Raf at pati ang mga posters nito ay dinikit niya
sa kanyang kwarto.

Pero hindi siya masyadong nakapag-fangirling. Nakasimangot na kasi si Evans sa

kanya ng tumingin siya dito. Balak pa naman sana niya na makapagpa-picture kasama
ang lalaki, pero hindi na niya nagawa.

Nagyakag na si Evans. Hanggang pagdating ng bahay ay nakasimangot ito. Naalala pa

niya ang naging pag-uusap nila bilang pagkompronta sa nobyo...

“Bakit ka ba nakasimangot?” tanong niya sa binata.“May gusto ka ba kay Raf?” balik

tanong nito na ikinagulat niya.“A-ako?”“Oo. I saw you. Kung makangiti ka at kung
makatingin ka parang tutunawin mo na ‘yung tao.” Sinamaan siya nito ng tingin.“N-
nag-fa-fangirling lang naman ako. Bakit mo ba binibigyan ng kahulugan ‘yon?”“I-iyon
lang?”“Oo. Kaya, bakit ka ba nakasimangot dyan? Para ‘yon lang. Ano ba ang gusto
mo?”“Your attention.”“A-ano?”“I want you to just look at me. Ako lang. Gusto kong
ako lang ang lalaking titingnan mo ng may paghanga. Ako lang ang gusto mong
tawaging gwapo o kahit anong papuri. I don’t want you to stare to any man. Iyon ang
gusto ko. Call me selfish but i want you to be just mine. Only mine.”

Sa halip na makadama siya ng inis at pagkairita dahil sa pagiging seloso nito at

possessive sa kanya. Aba’y kinilig pa siya. Saan pa ba siya makakakuha ng ganoong
klase ng nobyo?

Aware siya sa pagiging seloso nito at kaya niyang tanggapin iyon. Dahil ganoon din
naman siya kapag naaalala niya si Consuelo at ang mga naging girlfriends nito dati.
=================

Chapter Seventeen

Chapter Seventeen

NAGPAALAM si Evans kay Yumi na may aasikasuhin ito sa bayan. Ipinagsasama siya
nito ngunit hindi na siya sumama. Alam niyang may kinalaman sa negosyo ang
aasikasuhin nito. Bahagya siyang nakaramdam ng guilt.

Nitong mga nagdaang araw hindi na naiintindi ni Evans masyado ang mga trabaho
nito. Konti lang ang oras na naiilaan nito para sa mga responsibilidad nitong gawin
mula ng magkaroon sila sa relasyon. Ayaw naman niya na mapabayaan nito ang trabaho
nito. Ayaw niyang sa kanya lang nakatutok ang buo nitong atensyon dahil may mga
mahalaga rin naman na bagay ang dapat nitong pagtuunan.

Naiwan siyang mag-isa sa bahay. Ang ginawa niya ay nagbukas na lamang siya ng
kanyang facebook account at nagbrowse sa newsfeed. May isang thread ang kumuha ng
kanyang atensyon. Namilog ang mata niya habang binabasa ang status na ipinost ng
isa niyang ka-opisina.

Oh em gee! Hindi na tuloy ang kasal ni Lani at Chris!

At nakumpirma niya na totoo ang post na iyon nang mabasa niya ang mga komento sa
thread na pawang employee sa Neiderost Holdings. Nagtataka ang mga iyon,
nagtatanong kung bakit. Kahit siya ay napapatanong.

Bakit hindi matutuloy ang kasal ni Chris at Lani? Akala ba niya gusto nito si
Lani? Kaya nga nito inalok ang babae ng kasal at hindi siya?

Nasa pag-iisip siya ng ganoon ng may nag-doorbell. Mabilis na bumangon siya sa

kama, pero natigilan din. Naalala niya ang sinabi ni Evans.

“Kapag may ibang tao sa labas na hindi mo naman kakilala, huwag mong
papasukin.”“Paano kung kaibigan mo?”“Mas lalong huwag na huwag mong papapasukin.
Baka kung ano pa... Basta! Don’t let them in. Nagkakaintindihan ba tayo?”

Naku, paano ‘yan? Sabi huwag daw papapasukin. Well, hindi naman niya papapasukin.
Pagbubuksan lang siguro.“Hi.” Nagulat siya sa babaeng napagbuksan.

It’s not Consuelo. It’s...“S-sino ka?” tanong niya, nakatitig sa magandang mukha
nito. The woman looked familiar to her. Nakita na niya ito. Yes. Nakita na talaga
niya ito. Hindi lang niya maalala.“I’m Alona. Evan’s past fling.”“Oh.” Pinigilan
niya ang mapanganga. Sa isip isip niya, hindi man lang ito nag-alinlangan na
magpakilala ito bilang “past fling” ni Evans. But she was thankful that the woman
was honest to her. Atleast, she was just a past to Evans at alam nito iyon.
 Matamis na ngumiti ang babae. “Mukhang nagulat ka. Don’t worry. Wala naman kaming
naging relasyon. What we had was just sex. And i hope hindi mo naman masamain ang
bagay na ‘yon.”Kakaiba ang tabil ng bibig ng babae. She talked like sex is not a
big deal. Pero sabagay, sex lang nga naman ‘yon, not making love.

“Okay. What do you want?”“Uh, i’m looking for Evans. Nandyan ba siya?” Sumilip ito
sa loob ng bahay. Tila hinahanap ng mata ang binata.“W-wala. Wala siya
dito.”“Ganoon ba?”“Yes. May inaasikaso siya.”“Okay. Ano nga pala ang name
mo?”“Yumi.”“Yumi? As in Mayumi?” Tumingin ito sa kanya mula ulo hanggang paa.
Maiinsulto sana siya kung hindi lang ito ngumiti sabay sabing, “Bagay sa ‘yo.
Flawless, sexy and beautiful.”“T-thank you.”“Your welcome.”“Ay, pasok ka nga pala
muna.”“Pwede ba?”“Oo naman.” Nakakahiya naman kasi kung di rin niya papapasukin ang
babae. Napakawalang manners naman na kausapin lang niya ito sa pinto. At mukha
namang mabait ito kahit na alam niyang may namagitan na din dito at kay Evans.
Nagulat siya na hindi siya nakadama ng inis sa babae. Bagkus ay parang magaan pa
ang loob niya dito. Hindi niya maipaliwanag kung bakit.

Iniwanan muna niya ito sa sala at nagtungo sa kusina upang ipagtimpla ng juice.
Nang bumalik siya sa sala ay nakita niyang nakangiti ito. Inilapag niya sa harap
nito ang isang baso ng juice.“Salamat.” Ngumiti siya.“Bakit mo nga pala hinahanap
si Evans?”“Ah, wala lang. Napapunta lang ako dito. Magpapaalam na kasi ako na
pupunta na sa California.”“California?”“Yes. May boyfriend ako na gusto na akong
pakasalan at balak niya na doon ako itira. American nga pala ang boyfriend ko.
Nakilala ko lang sa internet at nameet sa Maynila two weeks ago.”“Two weeks ago?”
Ang bilis naman. Sabagay, mabilis din sila ni Evans. Wala pang tatlong linggo,
naging intimate na sila sa isa’t isa.Tumango ito. “Ang bilis no? Pero gwapo naman
siya. Blonde at may abs.” Humagikhik ito. “Pero mas gwapo pa rin si Evans.”“I
agree.” nasabi na lang niya basta kahit di pa man niya nakikita ang boyfriend na
tinutukoy nito. Para sa kanya, wala na ang mas gagwapo pa sa kanyang boyfriend. Ito
lamang ang pinakagwapo sa kanyang paningin. Lihim siyang napangiti at kinilig.“May
itatanong lang ako sa ‘yo, Yumi. Pero huwag kang magagalit, ha?” medyo seryoso ang
pananalita ng babae.“Okay. Di ako magagalit.” Ngumiti pa siya.“Boyfriend mo ba si
Evans?”“Y-yes.”Namilog ang mata nito. “T-talaga? Pero akala ko...” parang bigla
itong naguluhan.“Akala mo ano?”Parang nag-aalangan itong sabihin ang nasa utak.
“Akala ko may relasyon na ulit sila ni Consuelo.”Nagsalubong ang kilay niya. “H-ha?
Bakit naman?”“Baka magalit ka.”“Hindi. Promise. Bakit mo naman naisip ‘yon?”“Nakita
ko kasi sila noong isang araw.”Napalunok siya, kasabay ng pagdaan ng pamilyar na
damdamin tuwing naririnig niya ang pangalan ni Consuelo. “A-anong ginagawa
nila?”“Nag-uusap lang naman sila. Seryoso. Kung hindi ako nagkakamali two days ago
noong nakita ko silang nag-uusap sa isang resto dyan sa bayan. Sakto lang naman na
napadaan ako doon noong nakita ko sila. Akala ko nga sila na ulit. Kasi narinig ko
rin na parang... Parang buntis na si Consuelo.”Malakas na napasinghap siya. Bigla
siyang nakaramdam ng paninikip ng dibdib sa narinig. “B-buntis?”

Si Consuelo.. Buntis?

“Oo. Iyon ang narinig kong usapan. At sana huwag ka ring magagalit... Kasi parang
ang parinig ko..”Oh, please.. Please don’t say it. Gusto sana niyang sabihin sa
babae. Dahil may clue na siya, may hinala na siya sa sasabihin ng kaharap.
“Si Evans ang ama.”

“EVANS...”

“Bakit, mahal ko?”“Pwede ba tayong mag-usap?” nag-aalangan pa na tanong ni Yumi

habang pinapanood si Evans na nagsusuot ng t-shirt. Tumingin ito sa kanya habang
nag-spray ng pabango sa katawan. Humahalimuyak ang panlalaking pabango nito sa loob
ng kwarto.“Ngayon na?”“Bakit may pupuntahan ka ba?” tanong uli niya. Nakabihis ito
na parang aalis.“Oo. May inuman sa bahay ni Channing. Pasensya na hindi kita
pwedeng isama. Puro lalaki kami doon, e.” Saglit lang itong tumingin sa kanya. Sa
salamin ito nakatingin habang sinusuklay ang buhok.“O-okay lang.”“Bakit ba, mahal?
May sasabihin ka?”“W-wala na pala.”“Sige. Aalis na ako.” Lumapit ito sa kanya at
humalik. “Mag-ingat ka dito, ha? Isara mo ng maigi ang pinto at mga bintana. Huwag
ka na rin lumabas. Gabi na.”“S-sige. Mag-ingat ka rin. Wag kang
papagabi.”Nakangiting tumango ito.Nang umalis ito ay nakatanaw lang siya sa
papalayong sasakyan nito mula sa bintana. Saka lamang niya pinakawalan ang luhang
kanina pang nagbabantang tumulo. Kanina pa niya gustong umiyak pero pinipigilan
lang niya iyon dahil ayaw niyang ipakita kay Evans ang mga luhang iyon. She don’t
want him to see her crying.Tatlong araw na mula ng malaman niya kay Alona ang
tungkol sa pagbubuntis ni Consuelo at si Evans daw ang ama. Ang tanging konsolasyon
niya na hindi ‘yon totoo ay ang salitang ‘daw’. It only means na hindi pa
kumpirmado ang bagay na iyon. Nagbabakasakali siya na hindi si Evans ang ama ng
ipinagbubuntis ng babae.Pero may napansin siya sa nobyo. Paalis-alis na ito ng
bahay. Nagpapaalam ito sa kanya pero hindi na siya nito ipinagsasama sa lakad nito.
Ang dahilan ay baka mapagod lang siya dahil may nilalakad ito. Hindi lang niya
matanong kung saan ito pupunta.Kung si Consuelo ba ang nilalakad nito.. Ang
pinupuntahan nito. Hindi niya mapigilan ang maghinala. She was too confused.Hindi
pa nga niya natatanong si Evans tungkol sa bagay na iyon. She’s not ready to hear
his answer. Baka masaktan siya ng labis. Pero sana rumor lang ang balitang iyon.
Sana walang katotohanan.Hindi siya makatulog ng gabing iyon. Kaya, sa sala na lang
siya muna at nanood ng TV habang hinihintay ang pagdating ni Evans. Kahit buhay ang
TV at maganda ang palabas, walang pumasok sa utak niya, hindi rin niya maintindihan
ang pinapanood. Paano ba? Lipad ang utak niya. Kung ano ano ang iniisip. Gulong
gulo. Kahit ang emosyon sa dibdib niya ay gulong gulo.Matagal siyang naghintay kay
Evans. Patingin tingin siya sa orasan. Apat na oras na mula ng umalis ito. Hindi pa
rin ito bumabalik. Malapit na ang mag-umaga.Naisipan niya ang tawagan ito sa
cellphone nito. Ngunit nakapatay iyon. Hindi niya ma-contact. Inilapag na lang uli
niya ang kanyang cellphone at itinutok ang mga mata sa TV.Hindi niya namalayan na
nakatulog na siya sa sofa. Umaga na ng magising siya. Nakalimutan niyang buhay pa
rin ang TV. Pinatay niya iyon.Tumayo si Yumi, pupungas-pungas. Nagtungo siya sa
banyo para maghilamos at mag-ayos na rin. Hindi pa rin dumadating si Evans.Nasaan
na kaya ito?Pagkalabas niya ng banyo ay kinuha kaagad niya ang cellphone at
tinawagan ang lalaki. Hindi ito sumasagot ng una. Pero sa pagdalawang pagtawag niya
ay sinagot na nito iyon. But she didn’t expect to hear a woman’s voice on the other
line.“Hello?”Napatulala siya. Boses ni Consuelo ang nasa kabilang linya!“B-bakit
ikaw ang sumagot sa cellphone ni Evans?” tanong niya sa halos pabulong na
boses.“Simple. Dito siya natulog sa bahay ko. May problema ba doon?”Napasinghap
siya, kasabay ng tila paninikip ng dibdib. Bakit? Bakit siya natulog sa bahay mo?
Ano.. Anong ginawa n’yo?“B-bakit siya dyan natulog?” sa wakas ay nasabi niya
matapos ang ilang segundong pagka-blanko.“Anong bakit? Bakit nga ba?”“Sagutin mo
ang tanong ko ng maayos.” Umupo siya sa sofa. Hindi niya kakayanin ang tumayo dahil
ramdam niya ang sobrang paglalambot ng tuhod. Bukod doon, nanginginig ang buo
niyang katawan.Kinailangan niya ang umupo.“Pumunta siya dito kagabi. Binisita niya
ako. And then, we made love all night. Ang sarap nga, e. Magiging kambal pa yata
ang anak ko.”“H-hindi totoo ang sinabi mo.”“Hindi kita pinipilit na maniwala.
Anyway, kung hinahanap mo si Evans ngayon, nasa banyo siya. Naliligo. Gusto mo bang
makausap?”

Tumulo ang luha sa kanyang mga mata. Naririnig niya sa backround ng kabilang linya
na nakabukas ang shower at parang may naliligo. Malinaw na kasama nga nito si Evans
sa buong gabi.

She knew Consuelo is not lying.Hindi nga umuwi si Evans. So, ibig sabihin na kay
Consuelo pala ito pumunta at hindi sa mga kaibigan nito tulad ng dahilan nito sa
kanya.Nagsinungaling ang lalaki sa kanya.

Ngayon, sigurado na siya. Nalinawan na siya. May katotohanan ang sinabi ni Alona sa
kanya.

Nagkikita si Evans at si Consuelo. At nagbubuntis na ang huli.Hindi niya nakayanan

ang pagbuhos ng emosyon sa kanyang dibdib.

Napaiyak siya..Umiyak siya na parang may nawala sa kanya.. Na parang namatayan

siya. She cried hard. Until there was no tears falling from her eyes. Ang
sakit..Ang sakit, sakit.

Doble ang sakit na nararamdaman niya ngayon kesa noong niloko siya ni Chris at
ipinagpalit sa iba. Mas matindi ang nararamdaman niyang sakit ngayon. Parang
pinipiraso ang dibdib niya.. Parang hinihiwa sa maliliit na gayat ang puso niya..
Para siyang naapakan sa ulo.

Why, Evans? Why?

Bakit nito sa kanya nagawa ang ganoon? Bakit hindi nito sinabi sa kanya na may
namamagitan na dito at sa ex nito? Bakit hindi ito naging matapat sa kanya? Bakit
nito kailangang magtago sa kanya na buntis na ang isa pang babae nito?

Why did he make her believe na siya lang? Na siya lang ang babaeng gusto nito?

Ibinato niya ang kanyang cellphone. Tumama iyon sa matigas na pader at narinig
niya ang pagkakabasag ng screen niyon. Ngunit wala siyang pakialam.

Masakit na masakit ang dibdib niya at parang lalamunin siya ng sakit na

nararamdam.

Niyakap niya ang unan sa tabi niya na parang kumukuha doon ng lakas.
Nanlalambot siya, nasasaktan at higit sa lahat nagdurusa na parang isang masaklap
na trahedya ang sinapit niya..

=================

Chapter Eighteen

Chapter Eighteen

“MAHAL KO, umiyak ka ba?”

Iyon ang tanong ni Evans sa kanya nang makita siya nito na bagong paligo. Kahit
nagbabad na siya sa banyo sa loob ng isang oras ay hindi pa din niya maitatanggi na
galing siya sa matinding pag-iyak.Tumingin siya kay Evans. Malamig ang tingin niya
sa gwapong mukha nito. Lumalim ang pagkakakunot-noo nito.

“Mahal, bakit ganyan ka makatingin?” Hindi niya sinagot ang tanong nito bagkus ay
tinanong ito. Diretso sa mga mata.“Saan ka pumunta kagabi?”“H-ha? Di ba, nagpaalam
na ako sa ‘yo kung saan ako pumunta?”“Saan ka pumunta kagabi?” ulit niya sa kanyang
tanong, madiin at may bahid ng demand. Demand na magsabi ito ng totoo. Ang maging
matapat sa kanya. Hindi na siya makikipaglokohan dito. She realized now that he was
just fooling her, playing with her feelings all the time.“K-kina Channing.. B-bakit
ka ba nagtatanong ng ganyan?” tumitig ito sa kanyang mukha.

Nag-iwas siya ng tingin. “At bakit ka umiyak?”Tumalikod siya. “W-wala.”

Huwag mo akong pansinin. Doon ka na lang sa Consuelo mo. Huwag sa ‘kin.. Huwag sa
‘kin na naging palipas oras mo lang. Doon ka sa ina ng magiging anak mo...

Pigil na pigil niya ang emosyon. Pati na ang luha niya ay pinipigilan niya kahit
ramdam niya ang pamamasa ng kanyang mata at nagbabanta na ang pagtulo ng mga
iyon..She want to be strong as long as she can. She want to look so strong that she
will look unaffected..

“Yumi.”So, Yumi na ngayon.

Hindi na siya tinawag nito sa endearment na palagi nitong ginagamit sa

kanya. Nasaan na ang ‘mahal ko’? Na kay Consuelo na?Napangiti siya ng mapait.
Parang may kutsilyong sumasaksak sa kanyang dibdib. Wala na.. Wala na talaga. Alam
na niya... alam na niya ang totoo.Hindi siya lumingon. Pumasok siya sa kanyang
kwarto at ini-lock ang pinto. Sa loob ng kwarto pinakawalan niya ang pinipigilang
luha.Habang nagbibihis ay tumutulo ang luha niya. Hindi niya iyon mapigilan. Kusa
iyong tumutulo at parang hindi nauubos iyon kahit na anong pagtatahan niya sa
sarili. Umiiyak na nga siya mula kanina. Hanggang ngayon ay ganoon pa rin.Kung
pwede nga lang na turuan niya ang puso na huwag masaktan at magpaapekto, naturuan
na niya. Pagkatapos magbihis ay nag-empake na siya ng kanyang mga gamit. Inilagay
na niya ang mga gamit at damit niya sa malaking bag niya.Kanina pa niya pinag-
isipan iyon. Kanina pa niya pinag-isipan na umalis. Aalis na siya doon. Babalik na
siya sa Maynila.Bakit ba niya napag-isipan pa na tanggapin ang alok ni Mr.
Neiderost na magbakasyon siya sa lugar na ito? Ngayon pinagsisisihan niya ang bagay
na iyon. Pinagsisisihan niya na nagbakasyon pa siya. Pwede naman siguro siyang sa
kanilang bayan na lang magbakasyon.Ngayon ito ang napala niya. Another heartache.
Pumunta siya sa lugar na ‘yon ng may dinaranas na heartache mula kay Chris. Pero
heto siya ngayon, isa na naman na heartache ang kinakaharap. Mas malala iyon dahil
sobra niyang minahal si Evans.. Mas masakit.

Kahit na sandali lang kung ituturing dahil sa napakaikling panahon na magkasama

sila ay minahal na niya ito ng sobra sobra.

Oo, mahal na mahal niya si Evans at wala siyang pag-aalinlangan na aaminin iyon
kahit sino ang magtanong sa kanya. Tawagin na siyang tanga, pero iyon ang totoo.

But some things were really not meant to be.Napaigtad siya ng may kumatok sa
pinto. Pinabayaan niya iyon. Sinundan pa iyon ng malalakas na katok. Di pa rin niya
ito pinagbuksan ng pinto. Tuloy tuloy lamang siya sa kanyang ginagawa.Ngunit
mayamaya ay bumukas ang pinto. Katatapos lang niya na mag-empake ng gamit at handa
ng umalis. Hinagilap kaagad niya ang itim na salamin at mabilis na isinuot iyon
upang takpan ang kanyang mata na namamaga sa walang tigil na pag-iyak.

“Sa susunod huwag mo akong pagsasaraduhan ng pinto, mahal.” seryosong sabi ni

Evans, ngunit larawan ang pag-aalala sa mukha nito. Nakikita niya iyon sa mga mata
nito. Pinili niyang ignorahin ang presensya ng binata kahit napakalakas ng epekto
nito sa kanya. He was tall and masculine. Papaanong hindi lalakas ang presensya
nito? Idagdag pa na ito ang pinakagwapong nakilala niya.At ito rin ang lalaking
minahal niya ngunit binigo lang siya. Kung gaano niya kabilis na minahal ito,
ganoon din kabilis na saktan siya nito.

Tila natigilan si Evans nang makita ang mga gamit niya na nakapatas na sa malaking
bag. Sunod sunod ang tanong nito.“A-anong ginagawa mo?”“Saan ka pupunta?”“Aalis ka
na?”

Maang na nakatingin ito sa kanya.Marahang tumango siya. Hindi siya tumitingin sa

mga mata nito. Hindi niya kaya... Hindi niya kaya ang makita ang mga mata nito..It
makes her remember the times when he looked at her with tenderness.. with love.

Tinatagan niya ang mga tuhod. Pakiramdam niya’y matutumba siya kapag nagpadala
siya sa panlalambot. Ikinuyom niya ang kanyang kamao. Hindi iyon ang oras para
magpakita siya ng kahinaan. It’s not the perfect time to show him her weak side.
Dapat ipakita niya na kahit nasasaktan siya at nadudurog ang puso niya ay mukha pa
rin siyang malakas. Dapat ibangon pa rin niya ang kanyang pride. Hindi siya dapat
maging mahina.

Not now.

“B-bakit?”“Anong bakit?”“Bakit ka aalis?”Hindi niya alam kung anong isasagot. Bakit

nga ba siya aalis?“Answer me, please.”“T-tapos na ang bakasyon ko.”“I-i don’t
believe you.. Di ba, kasasabi mo lang kahapon na may limang araw ka pa para
manatili dito? Di ba? Sinabi mo ‘yon, Yumi. Sinabi mo--”Napapikit siya, mariin at
pigil ang emosyon. “Tama ka. Sinabi ko ‘yon. P-pero wala ng silbi na manatili pa
ako dito.”

Napakurap ang lalaki. “A-anong ibig mong sabihin? Bakit wala ng silbi pa na mag-
stay ka dito? Hindi ba may relasyon na tayo? So, what do you mean? Aalis ka na?
Iiwan mo na ako?” Dumais ito sa kanya at mariing hinawakan ang kanyang balikat.

“Y-Yumi.. Sagutin mo ako. B-bakit ka na aalis?”Mahirap na sagutin ang katanungan ni

Evans. Hindi niya kayang sabihin na nalaman na niya ang katotohanan. That would
made her the most pathetic woman. Wala siya sa kondisyon upang komprontahin ang
binata. Baka mapaiyak lang siya.

Baka maglupasay lang siya ng iyak dahil sa sobrang emosyon na kinikimkim niya sa
kanyang dibdib. Sobra na siyang naaawa sa sarili niya. Sobra na siyang
magpapakatanga kung pipiliin pa rin niya ang manatili sa tabi nito kahit na alam na
niya kung ano ang ginawa nitong panloloko sa kanya. Sobra ng katangahan kung
gugustuhin pa rin niya ang ipagpatuloy na magmahal sa lalaking ito.

Tama na. Tama na siguro ang naniwala siya. Tama na siguro ang nagpakatanga siya.
Tama na siguro ang saglit na kaligayahang natamo niya. Tama na ang sakit na
nararamdaman niya. Tama na.. Tama na..

Isipin naman niya ang pride niya.Ang pride niya na parang pamintang dinudurog.
Kung ang puso man niya ngayon ay nagdurugo, hindi na dapat madawit pa ang pride
niya. Kahit iyon man lang ang maitira sa kanya. At iyon nga ang gagawin niya.“N-
nakikipagbalikan na sa ‘kin si Chris..” nakatungong sabi niya, hindi tumitingin sa
mga mata ng lalaki.“A-ano?!”“Oo. Nakikipagbalikan na siya sa akin, Evans. Di ba,
siya lang naman ang dahilan kung bakit kinailangan ko mag-bakasyon? Siya lang naman
ang puno’t dulo kung bakit kailangan ko muna mamahinga. Ngayon, nakikipagbalikan na
siya sa ‘kin. Tinanong niya ako kung handa ko daw ba siyang tanggapin ulit sa buhay
ko at..” Huminto siya.“At ano? Don’t tell me that you said..”“Yes. I said
yes.”Kitang kita niya ang pagbakas ng pinagsamang sakit at pait sa mga mata ni
Evans. Parang napasong bumitaw ito sa kanya. Siya naman ay hindi malaman kung anong
gagawin, kung anong mararamdaman sa kasinungalingan na sinabi niya. Tila nanghihina
ang anyo ni Evans. Nang oras na iyon ay parang mas lalong pinipiga ang kanyang
puso.Tama ba ang ginawa niya? Tama ba ang ginawa niyang pagsasabi ng isang bagay na
alam niyang magsasalba sa pride niya kahit alam niyang makakasakit rin sa kanya?
But he fooled you.Itinaas niya ang kanyang mukha. She tried to look at his eyes.
Pero tila lalo siyang nasasaktan. Her heart hurts.Gusto niyang magsalita.
Magpaliwanag. Sabihin na sinasabi lang niya iyon dahil sinaktan siya nito at gusto
lang niyang i-save ang kanyang pride. But no words came out of her mouth. And that
is the most difficult situation she had ever encounter. Parang namamanhid ang
kanyang katawan.“N-nakipagbalikan ka sa kanya?”Ibayong lakas ng loob ang kinuha
niya upang makatango. Kung alam lang nito.. Kung alam lang ni Evans kung gaano
kahirap sa kanya ang gawin ang bagay na ‘yon. But still she choose to save her
pride and tell a lie that she knew would hurt him.“W-what about us?”She didn’t
reply.“Don’t tell me that there’s no us, Yumi. Hindi mo maitatanggi na may
namagitan sa atin. Na naging tayo. Na naging akin ka. Don’t ever deny that.”“W-wag
kang mag-alala, Evans. Hindi ko ide-deny ‘yon. Alam naman ni Chris. At handa pa rin
naman niya akong tanggapin kahit ganoon.” She fake a smile. “Paano ba ‘yan?
Kailangan ko na umalis. Salamat sa oras at panahon, Evans.” Binitbit na niya ang
malaking bag.Hindi nakatinag ang lalaki sa sinabi niya. Hindi umiibo na nakatitig
lang sa kawalan habang nilalagpasan na niya ito. Pigil na pigil niya ang sarili na
yakapin ito mula sa likod. She wanted to hug him and kiss him and tell him how much
she love him. But the only thing that stopping her from doing what her heart wants
is her pride.

Nasa pinto na siya ng marinig niya si Evans na tinawag ang kanyang pangalan.Dahan
dahan siyang humarap. Palapit sa kanya ang binata, tila nanghihina ang anyo nito.
At nang tumingin siya sa mga mata nito, parang gustong tumulo ng kanyang luha.
Gusto niyang sabihin sa sarili na dinadaya lang siya ng kanyang mga mata. May
luhang tumakas sa mata ni Evans. Napakurap siya. Why?“P-pwede bang humingi ako ng
isang pabor sa ‘yo bago ka umalis, Yumi?” punong puno ng emosyon ang boses nito.“A-
ano ‘yon?”

“Pwede bang humingi ako ng isang halik sa ‘yo? K-kahit limang segundo lang.
Maramdaman ko man lang ang labi mo sa akin kahit sa huling pagkakataon. P-pwede
ba?”

Parang may bumara sa lalamunan niya dahil sa sinabi nito. Hindi nito hinintay ang
sagot niya, dumais ito sa kanya at hinawakan ang kanyang pisngi. Hindi niya alam
kung ilang segundo siya nito tinitigan bago naglapat ang kanilang mga labi.

Mabilis lang ang halik na iyon ngunit nag-iwan pa rin sa kanya ng napakalakas na
epekto ang paghalik nito. Parang gusto niyang magbago ng isip.Pero buo na ang pasya
niya. Buo na ang pasya niya na umalis at ipagpatuloy ang buhay niya bago niya
nakilala si Evans.

Sa kanyang pag-alis ay hindi siya lumilingon. Ayaw niyang bigla na lang tumulo ang
luhang kinikimkim. Saka lang niya iyon pinakawalan nang sakay na siya ng bus. Doon
niya pinakawalan ang mga luhang tila di maubos ubos.

Muli siyang nagmahal. Ngunit muli din siyang nasaktan.

=================

Chapter Nineteen

Chapter Nineteen

SA KAKAIYAK ni Yumi ay halos hindi na niya namalayan na nakatulog na siya sa

byahe. At sa sarap ng tulog niya muntikan pa siyang lumagpas sa kanyang
destinasyon.

How funny.

Nasa Maynila na uli siya. Isa lang ang ibig sabihin noon. Balik na siya sa dati
niyang buhay. Kailangan na niyang bumalik sa kanyang trabaho. Pero sigurado siya,
magtataka ang kanyang boss kapag pumasok agad siya bukas. Pihadong magtatanong ito
kung bakit bumalik agad siya. Hindi pa naman tapos ang kanyang bakasyon. Hindi niya
alam kung anong isasagot niya at kung paano siya magpapaliwang sa butihing amo.
 Nagpakawala siya ng malalim na buntong-hininga. Dumaan muna siya sa isang resto
para kumain. Nang umalis siya sa bahay kanina ay wala pa nga palang laman ang
kanyang tiyan. Hindi na niya naalala ang kumain. Palibhasa parang wala din siyang
gana.

Kailangan lang talaga malamanan ang tiyan niya.Halos hindi na din niya namalayan
kung paano siya sunod na nakarating sa inuupahan niyang bahay. Para siyang robot na
basta na lang nakarating doon na hindi namamalayan ng kanyang utak. Naglalakad pero
wala sa ginagawa ang isip. Parang lipad ang isip niya. Nasaan na ba ang utak niya?
Naiwan na din kina Evans?

Nakuha na nga nito ang puso niya, pati ba naman iyon ay aangkinin din nito?

Tila pagod na pagod na humiga siya sa kama. Pagkahiga ay sunod sunod na buntong-
hininga ang ginawa niya.

What now? Tanong niya sa kanyang sarili. She felt so empty. So hollow. Ngayon lang
niya naramdaman ang ganoong katinding kahunghagan. Parang gusto niyang
bumalik.Bumalik kung saan naiwan niya ang kanyang puso.

Pero para saan pa at babalik siya doon? She left and there’s no way of turning
back. Panindigan niya ang ginawa niya. Pinili niya iyon. Pinili niya ang huwag na
hingan ng paliwanag si Evans sa pag-aakalang di madadagdagan ang sakit na
nararamdaman niya. Ngunit mas masakit pala ang hindi mo man lang marinig kung ano
ang gusto mong marinig.

She sighed again.

EVANS was on his fifth beer when he heard the voice of his friend Mackross.
Sinasaway siya nito. Nginisian lang niya ang kaibigan na naglalaro ng Temple Run sa
cellphone nito. Tinawagan niya at pinapunta sa bahay pero ang nangyari ay siya pa
rin ang mag-isang uminom at pinapanood lang siya nito at pinapakinggan.“Sa tingin
mo, bakit ako iniwan ni Yumi? Bakit mas ginusto pa niyang balikan ‘yong tarantado
niyang ex?” tanong niya sa kaibigan habang nilalaklak ang laman ng bote.Nagkibit
balikat si Mackross. “Hindi ko alam. Wala naman akong alam sa nangyari sa inyo.”

Mahabang katahimikan.

“A-ano bang ginawa ko?”“Ewan ko.” Pinatay nito ang cellphone at tumingin sa kanya.
“Sa tingin ko, may di kayo pagkakaintindihan na hindi n’yo napag-uusapan. Iyon ang
dapat mong ayusin. Pero siguro, talagang mas mahal niya ‘yong ex niya.”“I don’t
believe you. Mas mahal niya ako. Alam ko. Ramdam ko ‘yon.”“Paano mo naman
nasabi?”“Sinasabi niya ‘yon kapag may nangyayari sa ‘min.”Namilog ang mga mata
nito. “Ibig mong sabihin...”“Oo. Mayroon na. And i’m her first.”Matagal ang
sandaling lumipas bago nakaimik si Mackross. “K-kung ganoon pala.. Bakit sa tingin
mo iniwan ka pa? I mean, ipinagpalit sa kanyang past?”“H-hindi ko alam.”“Baka
naman...” Tumingin ito sa kanya, may nanunudyong ngiti. Nakadama siya ng biglang
pagkainis sa paraan nito ng pagtingin sa kanya.“Ano?” iritadong tanong niya.“Baka
pumalya ka sa performance mo?”“That’s bullshit! Bakit naman ako papalya? I know
that i have the ability to satisfy women. I can make them come countless times,
damnit!” Halos mabasag na ang coffee table sa harapan nila ng malakas na hampasin
niya iyon.“Whoa! Kalma lang, p’re! Nagbibiro lang naman ako.”“This is not the right
time to joke me, Mackross. Tulungan mo naman ako!”“Anong gagawin ko? Ako ang
magmamakaawa sa kanya para balikan ka? E, hindi ko nga alam kung ano talaga ang
nangyari?”“Hindi ba kayo nagkakausap?”“Hindi!”“Bakit?”“Anong bakit? E, pinagbantaan
mo akong bubugbugin kapag lumapit ulit sa kanya?” Saka niya naalala na pinagsabihan
nga pala niya ang kaibigan na huwag lalapit sa dalaga. Kahit ang kausapin ay huwag
gagawin.

Sa sobrang pagseselos niya tuwing nakikita niyang tila nagkakamabutihan ang dalawa
ay pinagbantaan pa niya ang kaibigan. Tinungga ulit niya ang bote ng beer.

Wala ng mas miserableng lalaki sa mundo maliban sa kanya. Iyon ang nararamdaman
niya ng oras na iyon. Nawala sa kanya ang babaeng gusto lang niyang makasama. He
felt so hollow.

Hindi niya akalain na ganoon ang mararamdaman niya nang tuluyan na itong nawala sa
paningin niya. Hindi niya ito hinabol sa pag-aakalang magiging maayos din para sa
kanya ang pakikipagkalas nito sa kanya para balikan ang dating nobyo nito. Ngunit
nagkamali siya.

“Bakit ba hindi mo tawagan? Subukan mo lang.”“W-wala akong lakas ng loob.”“Ngayon

ka pa nawalan ng lakas ng loob? Nagapang mo nga agad noong babago pa lang na
nagbabakasyon dito?”“Pare naman.”“Listen, Evans. Kung mahal mo, dapat ipaglaban mo.
Hindi por que sinabi niyang makikipagbalikan na siya sa ex niya, papayag ka na lang
basta! Aba, nasaan ang bayag mo nun?”“Nasa loob ng brief?”“Umayos ka!”“Umayos ka
rin! Kailan pa ako naghabol sa babae at ipinagsiksikan ang sarili ko sa isang tao
na ayaw naman sa akin?”

Napailing-iling si Mackross. “Listen, pare. Ganyan sadya ang nagmamahal. Dapat

angkinin mo ang iyo. Hindi naman paghahabol ang tawag doon. Pag-aangkin. Kung alam
mo na mahal ka pa rin naman ni Yumi, dapat lang na angkinin mo ang iyo. Teka,
nasaan ba ang cellphone mo? Bakit hindi mo tawagan?”

Kinapa niya ang bulsa ng kanyang pantalon ang cellphone. Nagsalubong ang kilay niya
ng wala siyang makapa sa bulsa. “Nasaan na ‘yon?”Kunot-noong tumingin sa kanya si
Mackross. “Ang alin?”“Ang cellphone ko.” Tumayo siya at naghanap. “Nasa bulsa ko
lang ‘yon.” Sigurado siyang nasa bulsa lang niya iyon. Hindi naman niya iyon
hinahawakan kapag wala siyang kailangan tawagan o i-text.“Nawawala? Kailan mo ba
huling ginamit ‘yon?”“Kagabi. Dala ko pa nga sa bahay nina Channing, di ba? Nag-
iinuman pa tayo kagabi.”“Sandali. Hindi ba dumating si Consuelo kagabi doon at
hiniram ang cellphone mo? Makikitawag lang daw?”

Napatingin siya kay Mackross.

 BORED NA BORED si Yumi na mag-isa lang sa loob ng bahay. Naisipan niyang tawagan
si Mandy. May pasok ito kaya alam niyang maaaring hindi nito masagot ang tawag
niya. Pero laking tuwa niya ng sumagot ito.“Hello?”“K-kumusta na?”“Yumi! Magaling
naman at napatawag ka.” masigla ang boses ng kaibigan, tulad pa rin ng dati. “Ang
tagal mo ring hindi nagparamdam. Mula nang nagbakasyon ka hindi ka na natawag.
Kumusta naman dyan?”Heto, brokenhearted. Na naman. “Ah.. Nandito na ulit ako sa
Manila.”“What? Akala ko ba nagbabakasyon ka kina Sir sa Batangas? Pinag-uusapan ka
nga dito sa office, eh. Ang swerte mo daw. Pero bakit umuwi ka na agad? Di pa naman
tapos ang one month vacation mo?”“Long story, eh.” Long story nga ba? Di ba, short
story lang? Nakilala niya si Evans, natutong umibig dito at pagkatapos ay nasaktan.
And that’s the end of the story. Pero bakit tila kay haba ng istorya nila?“Oh my..
May problema ka ba? Para kasing ang tamlay ng boses mo. Mas matamlay kesa nung
babago pa lang kayong maghiwalay ni Chris.”

Napangiti siya ng mapait. Napansin pala ng kaibigan niya ang boses niya. Ikaw ba
naman ang masaktan ng todo? Ewan na lang kung hindi maging matamlay ang pagsasalita
mo. But seriously, mas masakit nga ang nararamdaman niya ngayon. Parang mas
matamlay siya.“Hello? Yumi, nandyan ka pa ba?”“Oo, nandito pa ako.” sagot niya.“M-
may problema ba?”Tatanggi sana siya ngunit hindi rin naman siya makakapgsinungaling
sa kaibigan. “O-oo.”“D'yos ko. Hindi ka pa ba nakakaget-over kay Chris? Teka, may
kinalaman ka ba sa paghihiwalay ni Chris at Lani? Confirmed na hindi na tuloy ang
kasal nila. Lahat ng tao sa office ay iyon ang pinag-uusapan. Pati pangalan mo
nabanggit na.”“Wala akong kinalaman sa nangyari sa kanila. At matagal na akong
nakapag-move on kay Chris. Wala na akong pakialam pa sa kanya. Sa kanilang dalawa
ni Lani.” binigyang diin pa niya ang huling pangungusap.

Kung magkikita sila ngayon ni Chris, baka wala na nga siyang maramdaman para dito
kahit paghanga. Wala ng appeal sa kanya ang lalaki. Nag-fade na. At hinding hindi
siya makakaramdam ng bitter sa nasirang relasyon niya.“Oh. Kung ganoon pala, bakit
may problema ka? Hindi ba related sa love life ang problem mo ngayon?”“Related pa
rin.”“Oh my.”“Kaya kung pwede magkita tayo.”“Sure, pero pwede bang mamaya na? Kapag
tapos na ang work ko. Kinda busy kasi. Pero kung hindi ko lang talaga kailangan
tapusin itong ginagawa ko, tatakas ako para maka-tsika ka.”Natawa siya, mahina at
walang kulay.Walang saya.“Sige. Nandito naman ako sa bahay ko. Mag-text ka lang o
tumawag kapag dadating ka na.”“Okay. Ingat ka dyan.”

Nagpakawala siya ng buntong hininga ng matapos ang tawag. Inilapag niya sa mesa ang
kanyang cellphone at tinitigan ang screen. Isang mapait na ngiti ang sumilay sa
kanyang labi habang nakatitig doon. Si Evans lang naman ang naka-wallpaper sa
cellphone niya.Kanina pa niya pinag-iisipan na burahin at palitan ang wallpaper,
pero di kaya ng puso niya na mawala ‘yon.

Hay.

“BAKIT mo ginawa ‘yon?” pigil na pigil ni Evans ang huwag sigawan ang babae sa
kanyang harapan. Nakakuyom ang kanyang kamao tanda na nagtitimpi siya na huwag
magpakita kung gaano siya nagagalit. Kung gaano naghihimagsik ang loob niya.“E-
evans..”“Sumagot ka. Bakit mo ginawa ‘yon? Alam mo ba kung ano ang nangyari dahil
sa kagagawan mo?”“E-evans naman..”“Just answer me.”“M-mahal kita.” sagot ng kausap.
“Mahal kita kaya ko nagawa ang bagay na ‘yon. I just love you soo much.” Tinangka
nitong yakapin siya ngunit agad na dumistansya siya.“I-iyon lang?”

“Oo. Mahal na mahal kita, Evans.”“Sorry. But i don’t love you. Wala akong ni
katiting na pagmamahal sa ‘yo, Consuelo.”Lumarawan ang sakit at pait sa mukha ng
dalaga, pero wala siyang pakialam. “Sa ginawa mo, isa lang ang pinatunayan mo.
Hindi ka totong nagmamahal.”“H-huh?”“Dahil kung totoo kang nagmamahal, hindi mo
kailangan na sirain ang isang magandang relasyon. Ang totoong nagmamahal ay handang
masaktan at tumanggap ng pagkatalo. But you did not. Gumawa ka ng isang bagay na
ikakasira namin.”“Ginawa ko lang naman yon dahil mahal kita, Evans! Mahal
kita!”“Hindi. Hindi mo ginawa yon dahil mahal mo ako. Ginawa mo ‘yon dahil sakim
ka. You’re selfish. At nakakaawa ang mga taong tulad mo.”

Iyon lang at tinalikuran niya ang babae. Pinuntahan niya ang bahay nito para kunin
ang cellphone niya na hiniram nito kagabi. Hindi lang ‘yon ang dahilan. Pinuntahan
din niya ang babae upang komprontahin.

Ngayon ay malinaw na sa kanya kung bakit nagkaganoon si Yumi. Kung bakit tila
nanlamig na din ito sa kanya. Kung bakit humantong sa ganoon ang relasyon nila.

Pumasok siya sa loob ng kanyang sasakyan at pinasibad iyon pabalik sa kanila.

Hindi na masyadong mabigat ang dibdib niya. Dahil alam niya na wala sa kanya ang
problema. Pero kailangan pa rin niya na makausap ang dalaga.

Pagdating niya sa bahay ay tinawagan niya si Yumi. Pero hindi nito sinasagot ang
mga tawag niya. Sadyang pinagpapatayan siya.

Mahal ko, sagutin mo naman ako.

PAGDATING na pagdating ni Mandy sa bahay niya ay nagkwento agad siya tungkol sa

problema niya. Walang patid ang pagtulo ng luha niya habang nagkukwento. Habag na
habag sa kanya ang kaibigan. Mukhang anumang sandali ay tutulo na rin ang luha
nito.“Nagsisisi ka ba?” tanong ni Mandy pagkatapos niyang magkwento.

Umiling siya. “Kung ang tinatanong mo ay kung nagsisisi ako na minahal ko siya,
hindi ang sagot ko.”

She love him so much that she doesn’t regret any moment of loving him. Kung may
pinagsisisihan man siya ay yon ay hindi man lang niya nasabi kung gaano kalaki ang
pagmamahal niya para dito.

“So, paano na kayo? Talagang ‘the end’ na ang love story n’yo? Kasi kung ako ang
tatanungin, sayang naman. Dapat ipinaglaban mo siya.”“Kahit alam ko na magmumukha
lang akong kaawa-awa sa huli?”“Eh, ano naman? Atleast, ipinaglaban mo dahil mahal
mo. Hindi ka naman gagawa na ikakahiya mo rin sa huli, di ba? Ipapakita mo lang na
mahal mo siya. Na hindi ka susuko agad sa kanya. But in your case, sumuko ka
kaagad. Hindi mo pa nga naririnig ang side ni Evans.”

Napabuntong hininga si Mandy. “Tapos, gumawa ka pa ng kasinungalingan. Grabe ka,

friend, ha?”

“N-natatakot lang naman ako, eh.”“Ano bang nakakatakot doon? Natatakot kang
masaktan kapag narinig mo ang side niya? Di ba, mas maigi ‘yon? Madali kang
makakapag-move on kung sakali. Malinaw na sa ‘yo ang lahat.”Natahimik siya. May
punto si Mandy. Dapat ay ginawa niya ang mga sinabi nito. Dapat hindi muna siya
gumawa ng isang desisyon tulad ng ginawa niya.

Ang tanda na niya, pero parang immature siya. Tuloy gusto niyang batukan ang
sarili.

“Hay. Buti na lang di pa ako na-inlove. Parang ayaw ko tuloy maranasan ‘yan mga
kagagahan mo.”“Mandy.”“Ano?”“Sa tingin mo, minahal ba ako ni Evans?”“Base sa kwento
mo, sa tingin ko mahal ka niya. Ikaw lang ‘tong gaga na hindi mo yata nararamdaman
iyon.”“Maka-gaga ka naman. Pinapunta kita dito para pagaanin ang loob ko.”“Ikaw
kasi. Ulam na, naging bato pa! Paano ngayon kapag tinanong ka ni Sir? Anong
isasagot mo? Dapat magpaliwanag ka doon.”

Natigil ito sa pagsasalita ng mag-ring ang cellphone niya. Tiningnan niya ang
screen at nakitang si Evans ang tumatawag. Pinatay niya iyon.“Sino ‘yon?” usisa ni
Mandy.“Si Evans..”Nanlaki ang mata nito. “Ay, bakit hindi mo sinagot?”Bumuntong-
hininga siya. “Hindi pa ko handang kausapin siya.”“Ay, ano ka naman, Yumi!
Bakit?”“Anong bakit? Syempre, masakit pa. Saka ko na lang siya kakausapin kapag
malakas na uli ako. Kapag makokontrol ko na ang emosyon ko. Baka kasi mapaiyak ako
kapag narinig ko ang boses niya.” Sigurado siya doon. Ngayon pa lang kasi,
maimagine lang niya kung paano magsalita si Evans, kung gaano to ka-sweet sa kanya
ay sapat na upang mapaiyak siya.

“Oo nga. Umiiyak ka na ulit, eh. Miss mo na ‘no?”“Oo. S-sobra.” Tumayo si Mandy.
Napatingala siya dito. “S-saan ka pupunta?”

“Bibili ako ng beer. Masarap daw maglasing kapag brokenhearted. Sigurado akong di
mo pa nasusubukan ‘yon. Kaya, bibili ako dyan sa mini store para masubukan mo
naman.”

“Pero ayaw kong maglasing..”

“Wag kang KJ. Minsan lang naman ‘to. Di ka magsisisi, promise.”

=================

Chapter Twenty

Chapter Twenty
 MASAKIT ang ulo ni Yumi pagkagising kinabukasan. Parang hinahalukay ng limang pusa
ang kanyang ulo. Tila idinuduyan siya ng paulit-ulit.

Grabe, ganito pala talaga kasama ang epekto ng naglalasing.Bumangon siya sa kama
at hinilot ang sentindo. Sinubukan niya ang tumayo, pero parang babagsak din siya
sa kama dahil sa pagkahilo.

Pumikit lang siya saglit. At pagkatapos ay nagmulat ulit. Nagtungo siya sa kusina
para mag-timpla ng kape. May nakita siyang note sa ref.

May almusal ka na dyan. Binili ko sa bakery kanina.PS: Ganda ng performance mo

kagabi. Idol!The Beautiful Bestfriend, Mandy

The beautiful bestfriend? Huh? Lakas mag-joke. At teka, anong performance ang
tinutukoy ng lukaret na ito? Inalala niya kung anong mga pinaggawagawa niya kagabi.

Wala siyang maalala maliban sa naglasing siya. Inudyukan kasi siya ni Mandy na
maglasing. Wala naman sa isip niya ang uminom o tumikim ng alak, pero dahil sa
sobrang makulit si Mandy ay napainom siya ng wala sa oras.

Parang may hindi maganda. Wala siyang maalalang performance na tinutukoy ng

kaibigan. Iyon lang ang hirap kapag naglasing. Walang maalala kinabukasan. Tsk,
tsk.

Hindi kaya may pinaggagawa ito sa kanya habang lasing siya?Imposible. Lukaret man
ang kaibigan niyang iyon, hindi naman marunong iyon gumawa ng kalukahan sa kanya.

Pero bakit nga kaya siya nito inudyukan kagabi na maglasing?

“HOY, MANDY.”Agad na itinago ni Mandy ang cellphone niya ng marinig niya ang boses
ng officemate niyang si Aisa. Katabi lang niya ito ng cubicle. Ini-off kaagad niya
ang cellphone at ibinulsa.

“Ano?” Tumingin siya sa officemate.

“Kanina ka pa dyan utas na utas sa kakatawa. Ano ba’ng itinatawa mo?”

“Wala. May nakakatawang quotes lang na ipinasa sa ‘kin ‘yong textmate ko.”
pagsisinungaling niya. Kinuha niya ang bote ng mineral water at uminom.“Weh? Parang
may pinapanood ka, e. Sino ba ‘yong kumakanta ng Sana'y Magbalik dyan sa cellphone
mo?”
 Muntikan na niyang maibuga ang iniinom. Pinigil niya ang tumawa. “W-wala! Recorded
voice lang ‘yon, ano ka ba?”“Ah, 'kala ko kung ano na.” Ngumiti ito. “At teka nga
pala, may panibago na namang tsika!”“Sure kang bago? Baka tungkol na naman kay
Chris ‘yan. Ay, ayaw ko marinig ang tsika na ‘yan.”“He-he! Mali ka, gaga.”“Maka-
gaga ‘to. Hampasin kaya kita ng wrecking ball?” Pinandilatan niya ito, pero
tinawanan lang siya ni Aisa.“Ay, ‘wag naman, 'day. Ilalaan ko pa ‘yon para sa apo
ni Mr. Neiderost.”“Asus. Asa ka naman.” Babalewalain sana niya ang sinabi nito ng
biglang manlaki ang mga mata niya. “Ano’ng sinabi mo? Apo ni Sir?”Kinikilig na
tumango ito. “Oo! Iyon nga ang latest na tsika. May nakakita sa apo ni Sir
Neiderost na dumating kanina dito sa office. At ang tsika, makalaglag panty daw!”

Namilog ang mga mata niya. “Talaga? Makalaglag panty ang apo ni Sir?!”

Napatingin sa kanya ang ilang officemates niya at kasabay niyon ay nagsilapitan pa

ang mga ito. Tila interesado sa topic.“Ay, oo. Ang gwapo talaga. Nakita ko nga
kanina.” sabat ng isang officemate niya na kilala sa pagiging malapitin sa lalaki.
“Parang nanginig ang nipples ko! Parang ang sarap niya!”

Napasinghap ang mga nakarinig sa babae. Si Mandy naman ay tumaas ang sulok ng
labi. Parang kay sarap ingudngud ang mukha sa pader, sa isip isip niya habang
napatingin sa babae.

Sunod sunod pa ang mga sumabat. Halatang nagkaroon agad ng crush sa apo ni Mr.
Neiderost. Hindi lang crush, may mga nagnasa pa sa lalaki. Napapailing na lang
siya.

Kung alam lang ng mga babaeng iyon kung ano ang status ng lalaki, baka tumigil na
sa pangangarap ang mga ito. Kung ang kaibigan nga niya ay sumuko agad kaya basag na
basag ngayon ang puso. Napabuntong-hininga siya ng maalala ang itsura ni Yumi
kagabi. Ngunit napangiti ulit ng sumagi sa alaala niya kung ano ang pinaggagawa
nito.

Napahawak siya sa kanyang baba. Hmm.. So, nasa opisina na pala ang lalaking dahilan
ng pagiging brokenhearted ng kaibigan niya. Tila may bombilyang umilaw sa kanyang
utak.

HINDI na nagulat ang abuelo ni Evans nang tumuntong siya sa loob ng opisina nito.
Tila natuwa pa ito pagkakita sa kanya. Ngiting ngiti ito na pinapasok siya.“Evans..
What brought you here? Nagsisimula na bang maghimala ang langit?” nagbibiro ang
tono nito. Hindi niya mapigilan ang mapangiti.“Hindi pa naman, 'Lo.”“Ah, sabi ko
nga. Maupo ka.” itinuro nito ang upuan sa harapan. “Kumusta kayo ni Ms. Rosales?”
Di pa siya nakakaupo, nabanggit na agad nito ‘yon.Tumikhim siya. “H-hindi n’yo ba
alam, 'Lo?”“Ang alin? Kung ang tinutukoy mo ay ‘yong tungkol sa relasyon n’yo, alam
ko ‘yon. Alam na alam.” nanunudyo ang ngiti ng kanyang abuelo. “Hindi ko lang alam
kung seryoso ka ba? But i hope you’re serious with her. Ako ang makakalaban mo
kapag nalaman ko na sinaktan mo ang sekretarya ko.”

Lagot.

Napakamot sa batok si Evans. Pero inosente naman siya, wala siyang kasalanan at
hindi niya kayang saktan si Yumi.“Don’t worry, 'Lo. Seryoso ang relasyon ko sa
kanya.”“Mabuti naman kung ganoon. I like Mr. Rosales for you. Kung katulad ba niya
ang makakarelasyon mo, sigurado akong magtitino ka na. Bukod sa maganda, matalino
pa. Wala na akong nakikitang dahilan para di ka magseryoso sa kanya.”

Tumango siya bilang pagsang-ayon. Tama ang kanyang abuelo. Iyon na nga ang
ginagawa niya, nagseseryoso na siya. Hindi rin naman niya nakikita ang sarili
kasama ang ibang babae. Si Yumi lang.

Handa na siyang i-give up ang kangang pagiging isang binata para dito. He love
her, so much. And he would die to be with her again. Hindi siya naniniwalang
binalikan nito ang ex nito. Malakas ang pakiramdam niya na nagsinungaling lang ang
dalaga. She lied to him just to get even with him. Naniwala agad ito sa gawa-gawang
kwento ni Consuelo. But he can’t blame her.

Kaya nga, umalis kaagad siya kanina sa San Juan at nagtungo sa lugar na iyon.
Gusto na niyang makita si Yumi. He missed her like crazy. Ang isang araw pala na
hindi ito makita ay nakakabaliw. Hindi na siya sanay na hindi ito makikita ng
kanyang mga mata. Gusto niya, bawat minuto ay makita ito. He must be crazy, crazy
for her.

“Kung ganoon, anong ipinunta mo dito?” tanong ng abuelo niya.

“I want Yumi back to me.”

Nagsalubong ang kilay nito. “A-ano? Akala ko ba ayos na ang relasyon n’yo?”“Umalis
siya kahapon sa bahay. Nakipaghiwalay siya sa akin at sinabing nakipagbalikan na sa
kanyang ex. Sa walanghiyang ex niya.”

Nanlaki ang mga mata ng matanda. “N-nagkabalikan na sila?”

“That’s her reason of breaking up with me. But i don’t believe her, 'Lo. I think,
sinabi lang niya iyon upang pasakitan din ako. Akala niya nakabuntis ako ng ibang
babae. Nalaman ko kahapon na gumagawa ng kwento ‘yong ex ko, si Consuelo. That’s
why i want to Yumi.” parang humihingi ng saklolo na tumingin siya sa kanyang
abuelo. “Gusto kong magpaliwanag, 'Lo. And i want her to be mine again.”

Matagal siyang tinitigan nito. “You really do?”

“Yes, 'Lo.”
A smile broke on his grandfather’s face. “Kung ganoon ang situation, handa akong
tulungan ka. But promise me one thing.”

“Ano po ‘yon?” “Magpakasal na din kayo pagkatapos.”

Napangiti siya. Kahit hindi nito iyon sabihin, handa na talaga siyang pakasalan si
Yumi at itali sa kanya upang wala ng kawala.

DINAMPOT ni Yumi ang cellphone sa ibabaw ng coffee table sa sala. Nagbabasa siya
ng PHR book ng favorite author niyang si Mandie Lee ng tumunog iyon. Dalawang araw
na siyang tambay sa loob ng bahay niya at pagbabasa lang ang libangan upang hindi
mabagot.

Pinindot niya ang accept button. “Hello?” aniya na hindi inaalis ang tingin sa
binabasa. Hindi na nga siya nag-abalang tumingin kung sinong tumatawag.

“Y-yumi.”Natigilan siya at awtomatikong dumako ang mata sa screen ng cellphone.

Si Chris ang tumatawag. Naalala niya hindi nga pala siya nagpalit ng numero. Iyon
pa rin ang cellphone number niya kahit noong sila pa nito. Bakit naman kaya ito
napatawag?

“Chris.” Naisip niyang pagpatayan ito, pero parang ang bastos naman kung gagawin
niya iyon. “Why?”

“P-pwede ba tayong magkita ngayon?” tila nag-aalangan na sabi nito.

“Hindi.” sagot agad niya. Ano siya, hilo? Di pa naman siya nababaliw para
makipagkita sa lalaki matapos siya nito saktan at lokohin.

“Please?”

“Pwede ba tantanan mo na ako? Tapos na tayo, Chris. Wala na. Kaya bakit ka pa ba
natawag?” asik niya sa dating nobyo. Hindi niya maintindihan kung para saan pa at
natawag pa ang lalaki.

Kung hihingi ito ng tawad, hindi na nito kailangan pang gawin iyon. There’s
nothing to forgive. Ayos na sa kaniya ang nangyari sa relasyon nila. Tanggap na
niya iyon at hindi naman niya gugustuhin ang magkimkim pa ng galit sa lalaki.
Parang bitter lang ang peg niya kapag ginawa niya iyon.

“Yumi, please. I want to talk to you right now. Let me talk you personally. Let’s
meet now.”“Chris--”“Yumi, i’m begging you. For old times sake.”
 Nagpakawala siya ng buntong-hininga at pumayag na. Mukhang desperado na talaga
itong makausap siya. Kung tungkol saan, hindi niya alam. Pero naaawa na siya sa
dating nobyo. Ang boses kasi nito nakakaawa. Hindi naman ganoon dati ang lalaki
kapag kausap siya.

Sa isang coffee shop sila nagkita ni Chris. Doon sa dati nilang pinagkakapehan
tuwing nagkikita sila at tuwing pagkatapos ng trabaho sa opisina. Malapit din kasi
iyon sa building ng Neiderost Holdings.Tama ang sinabi ni Yumi sa sarili na kapag
nagkitang muli sila ng dating nobyo ay wala na siyang mararamdamang atraksyon dito.
Hindi na ito ‘yong Chris na kapag tinitingnan niya ay napapahanga siya ng sobra sa
kagwapuhan.

In her eyes, he does not look attractive anymore. Hindi na gwapo at malakas ang
appeal. May kinalaman siguro ang tibok ng puso niya roon.

Ito kasi ang itinitibok ng puso niya noon kaya ang gwapo nito sa paningin niya.
Ngayong iba na ang itinitibok ng puso niya, iba na ang pinakagwapong lalaki sa
paningin niya.

At ang lalaking ‘yon, sa kinamalas-malasan ay magiging ama na at pag-aari ng iba.

Nakakapang-hinayang.

Well, dapat ay mag-move on na siya. Dapat nga siguro, aniya sa isip.Lumarawan ang
tuwa sa mukha ni Chris nang makita siya. Lumapit siya sa binata, may banayad na
ngiti sa labi na lagi niyang inilalaan sa isang old friend.

“So, para saan ang pakikipagkita mo sa ‘kin, Chris?” tanong niya dito pagkaupo.
She looked at him. Mukhang miserable ang mukha nito, walang kulay at daig pa ang
hindi natutulog ng ilang araw. She wondered why he looked like that. May kinalaman
siguro sa paghihiwalay nito at ni Lani.Hay, ang bilis pala talaga ng karma.

“N-naghiwalay na kami ni Lani.” sagot nito.

Napakunot-noo siya. “And?” Anong kinalaman nun sa pakikipagkita nito sa kanya?

“Malaya na ulit ako.” nabigla siya ng kuhanin nito ang kamay niya at hawakan.
Namilog ang kanyang mga mata. “I’m single again. Pwede na ulit natin ipagpatuloy
ang relasyon natin, Yumi.”

Napanganga siya.

Nagpatuloy naman sa pagsasalita ang lalaki. Sinamantala ang pagka-blanko niya.

“Alam kong nasaktan kita sa ginawa kong pagpo-propose ng kasal kay Lani. Pero ikaw
talaga ang mahal ko. Kaya lang naman ako nakipag-relasyon kay Lani kasi akala ko
magiging masaya ako sa kanya at matutupad ko ang pangarap ko na tumaas pa ang
posisyon ko sa kompanya. Pero akala ko lang pala ‘yon. Hindi naman pala niya ako
matutulungan at nakita ko pa kung gaano kasama ang ugali niya. She’s demanding and
mean. Hindi ganoon ang gusto ko. Alam ko magiging impiyerno lang ang buong buhay ko
kung matutuloy ang kasal namin. That’s why i decided to break up with her. At kaya
kita kinakausap ngayon ay para...”

Hindi na niya pinatapos magsalita si Chris. Mabilis na tumayo siya at namumula sa

inis ang pisngi na hinarap ito. “Stop, Chris! Ayoko. Ayoko na.”“Yumi. Ayaw mo na ba
sa akin?”“Ayaw na ayaw!” halos mapasigaw na niyang sabi. Madiin pa ang pagkakasabi
niya upang iparating dito na wala na siyang balak pa na makipagbalikan dito. Anong
tingin nito sa kanya? Isang bagay lang na babalikan kapag ayaw na nito sa isa?

Napakurap si Chris, tila hindi makapaniwala sa sinagot nita. Nagtatanong ang mga
mata nito.

“Ano? Alam mo, napatawad na kita sa ginawa mo sa akin, Chris. Tinaggap ko ng

maluwag ang ginawa mo. Pero itong ginagawa mo ngayon? Iniinsulto mo ako. Ginagawa
mo akong tanga.”

“But that’s not my intention..”“Marahil hindi mo intensyon ‘yon, pero ‘yon ang
ginagawa mo.”

Napatungo ito. “I-i’m sorry..”

“Sorry din, Chris. But hindi mangyayari kung anong gusto mong mangyari. You can’t
have me again. I know it’s disappointing. But i really can’t choose to be with you
again. My heart doesn’t love you anymore.” Pagkasabi niyon ay lumabas na siya ng
coffee shop.

Tumayo siya sa tabi ng kalsada at nag-abang ng taxi. Hindi sinasadyang dumako ang
tingin niya sa nakaparadang itim na kotse sa kabilang bahagi ng kalsada. Nakabukas
ang bintana ng kotse at kitang-kita kung sino ang nasa loob niyon.

Parang nanigas ang katawan niya nang masalubong niya ang titig ng pamilyar na
lalaki.

Hindi lang ito pamilyar, kilalang-kilala niya ang lalaki. At parang gusto niyang
magtatakbo palayo sa lugar na iyon para mawala siya sa paningin nito.

Mali.

Mas nangingibabaw ang pagkagusto niya na lumiban sa kalsada at lumapit sa lalaki

upang maibsan ang ilang gabi na sobra siyang nangulila dito. Pero hindi siya
makaibo sa kinatatayuan.

Nakatingin lamang siya dito.

Parang gustong tumulo ang mga luha niya. She missed him..

She missed him so much. Pinipigilan niya ang huwag itong maalala sa gabi. Ngunit
hindi niya maitatanggi na bawat oras na dumaraan ay pangalan nito ang isinisigaw ng
puso niya. Bawat oras ay mukha nito ang nakikita niya.She want to touch him.. Oh,
God. She badly want to touch him. But something was stopping her.

Hindi niya alam kung ilang minuto silang nagtititigan lang. Naputol lang ang eye
contact nila ng maty tumigil na taxi sa harapan niya at kailangan na niyang
sumakay.

Gusto sana niyang ipahinto ang sasakyan upang hindi mawala sa paningin niya si
Evans ngunit bakit niya gagawin ‘yon?

Naramdaman niyang basa ang kanyang pisngi. Hindi niya namalayang tumutulo na pala
ang kanyang mga luha. Kumuha siya ng panyo at pinahid iyon. Huminga siya ng malalim
at tumingin sa labas ng bintana ng sasakyan.

Kapagkuwan ay nagsalubong ang kilay.Bakit nasa Maynila si Evans? Anong ginagawa ng

lalaki sa syudad? Hindi kaya pumunta ito para sa kanya?

Hindi. Hindi. 'Wag kang masyadong assuming, Yumi. Sabi niya sa kanyang sarili.
Baka kaya naman binibisita nito ang abuelo kaya ito nandoon.

Sinang-ayunan niya ang sarili. Malabo naman na habulin pa siya nito. Masakit man
isipin ngunit alam niyang hindi siya malaking kawalan sa lalaki.

May Consuelo pa ito kaya hindi siya magiging malaking isipin para dito upang
habulin pa siya. Isa pa, tinanggap naman agad nito ang pakikipaghiwalay niya at
dahilan. Iyon ang magpapatunay na hindi siya ang dahilan upang lumuwas ito.

Pagkarating niya sa bahay ay nagtungo kaagad siya sa kanyang kwarto at doon niya
pinakawalan ang hindi yata nauubos na luha niya.

Oh, God. Bakit ba ang malas niya pagdating sa usaping pag-ibig? Wala ba siyang
karapatang maging maligaya at magkaroon man lang ng happy ending?

Napatigil siya sa pag-iyak ng marinig niya ang malakas na doorbell mula sa labas
ng pinto. Tumayo kaagad siya at pinunasan ang kanyang mga luha.

Para hindi masyadong halata na galing siya sa pag-iyak ay naghilamos pa siya. Baka
si Mandy ang nasa labas. Kantyawan na naman siya nito tulad ng ginawa nito kahapon
ng bisitahin siya. Galing din siya sa pag-iyak kahapon at eksakto naman na dumating
ito.

Sa imbes na i-comfort siya, ayun, tinawanan pa siya at kinantahan ng “Sana’y

Magbalik.” Ang sarap tirisin ng lukaret na ‘yon. Para kasing may ibig sabihin ito
kapag kinakanta iyon sa harapan niya. Tila may ipinaaalala sa kanya. Paborito din
kasi niya ang nasabing kanta.

Nanlaki ang mata niya ng hindi si Mandy ang napagbuksan niya kundi ang lalaking
dahilan kaya siya umiiyak ngayon..

“Evans...”

=================

Chapter Twenty One

Chapter Twenty One

ANG makita ulit ng malapitan ang maganda mukha ng dalaga ay nagbibigay kay Evans
ng sobrang pananabik upang halikan at yakapin ito. Ngunit kailangan niyang
magpigil. Kailangan muna niyang makausap ng masinsinan si Yumi. Kailangan niyang
linawin ang lahat dito. Kailangan na itama ang maling akala nito.

Ang maling inpormasyon na sinabi ni Consuelo dito.

“A-anong ginagawa mo dito?” tanong ng dalaga. Namumugto ang mga mata nito. Galing
siguro sa pag-iyak. His heart clenched.

Madamdaming tumingin siya dito. “L-let’s talk, love.”

Umiwas ito ng tingin sa kanya. “Para saan pa? Nag-usap na tayo bago ako umalis, di
ba? So, bakit pa tayo mag-uusap? Umuwi ka na, Evans. Wala na akong panahon sa mga
ganyang bagay.”

“I don’t believe you.”

Napamata ito sa kanya. “Excuse me?”

“Hindi ako naniniwalang nagkabalikan kayo ng ex mo.”

“So, nakita mo kaming nag-usap? Nandoon ka rin, ano? Pinakinggan mo ang pag-uusap
namin. How dare you!”

“Pwede mo bang papasukin mo muna ako para makapag-usap tayo ng maayos?”

Tila nag-aalangan pa itong papasukin siya. Pero di rin naman ito nakatiis na hindi
siya papasukin. Malinis ang loob ng bahay. Simple lang at halata na isang babae ang
nakatira. Tila naaamoy niya sa paligid ang mabangong amoy ng dalaga.

Oh, God. He want to live there. Ofcourse, with her.

Napangiti siya sa itinakbo ng utak. Nakita ni Yumi ang ngiti niya. Isang
nakakamatay na irap ang inani niya sa dalaga. Mas lalong lumuwang ang ngiti niya.
Naalala niya ang unang beses na ginawa sa kanya iyon ng dalaga.

And it felt good to see her do that again.

Because he missed her so much. If he could only kissed her..

And take her right there.

“Can you please stop smiling like that?”

“Like what?”

“Like you’re thinking of something naughty about me!”

“Paano kung ‘yon nga ang iniisip ko ngayon? Magagalit ka ba?” Pinapungay pa niya
ang mga mata. He want to see her reaction.

Mukha itong nagulat sa sinabi niya, pero biglang namula ang pisngi. “L-lumayas ka
na nga sa pamamahay ko!” malakas na sigaw nito sa inis. O baka sa pagkapahiya. Good
thing she stammered.

Ramdam niyang naapektuhan ito sa sinabi niya. Dahil tulad niya, nami-miss din siya
nito ng sobra. Alam niya iyon. Nakikita niya iyon sa mga mata nito nang
magkatitigan sila kanina sa harap ng isang coffee shop malapit sa opisina. Hindi
nito maitatanggi iyon dahil ganoon din siya sa dalaga.

Ganoon din siya tumingin dito.

May pananabik.

Hindi na siya mag-aaksaya ng oras. Kailangan na nilang magkalinawan nito.

Lumapit siya sa dalaga at isinandal ito sa likod ng pinto. “Ayaw ko. Hindi ako
aalis dito, mahal ko, hangga’t hindi tayo nagkakalinawan. Hangga’t di ka nagsasabi
ng totoo. Hindi rin ako aalis dito nang hindi ka ulit nagiging akin.”
He looked into her eyes with all the love he felt for her. Lumarawan ulit ang gulat
sa mukha ni Yumi. Tila hindiapaghandaan ang sinabi niya. Tears pooled in her eyes.

Hindi na niya nakayanan na pigilan ang kanina pang gusto niyang gawin nang makita
ang dalaga.

His lips landed on her lips and kissed her like he want to it forever...

ANG LAHAT ng lungkot, sakit at kahungkagan na naramdaman niya nitong mga nakaraang
araw ay parang naibsan sa halik ni Evans. Tila iyon lang ang gamot upang tumigil
ang nararamdaman niyang sakit sa pagkawala nito sa kanya..

Ang mainit na halik ng binata ang tila bumuhay muli sa katawang tao niya.

This pas few days was the most miserable days. Para siyang patay na walang kabuhay-
buhay ang bawat bagay na ginagawa niya.

Ngunit ngayon... The feeling of kissing him was like living her life again. Her
heart is beating so good.

Hindi niya napigilan ang pagdaloy ng luha sa kanyang mata at humawak sa batok nito
upang lalong lumalim ang halik na namamagitan sa kanila.

Parang ayaw niyang matapos ang halik... She returned his kisses.

Ngunit mayamaya ay naramdaman niyang humiwalay ang labi ni Evans sa kanya. Noon
siya nagmulat ng mata. Sinalubong niya ang mata nitong nakatitig sa kanya.

“You’re crying..” sambit nito. “I’m sorry, love.” Niyakap siya nito. Tuloy tuloy
ang pag-agos ng kanyang luha.

Oh, God. Bakit ba napaka-iyakin niya? Lagi na lang bumubuhos ang kanyang emosyon
kapag may nararamdaman siya, saya man o lungkot.

Ngunit sa tingin niya ay may magandang bagay din na naitutulong ang pagiging
iyakin niya. Nailalabas niya kung ano man ang nasa dibdib niya. Kahit hindi siya
magsalita o sabihin kung anong nararamdaman niya ay magsasalita na para sa kanya
ang mga luha niya.

At nang mga oras na iyon ay umiiyak siya. Hindi dahil nasasaktan siya, kundi dahil
nasisiyahan siya. Nakaramdam ng kakaibang saya na noon lang niya naramdaman. It
felt good to be wrapped on his arms.
 Bumitiw si Evans at hinawakan ang kanyang pisngi. Pinahid nito ang mga luhang
naglandas sa kanyang pisngi at diretsong tumitig sa kanyang mga mata. Tulad niya ay
may pangungulila din siyang nakikita sa mga mata nito.

Para saan? Bakit ito nagkakaganito sa kanya?

Hindi ba dapat ay makahinga na ito ng maluwag dahil hindi na nito kailangan pang
ipaliwanag ang nangyari kay Consuelo? Hindi na siya magiging pabigat dito. Magiging
malaya na ito mula sa kanya.

Pero iyon ba talaga ang gusto mo? Tanong ng isang bahagi ng utak niya.

Hindi, matapat na sagot niya sa isip.

She want him. She need him. She love him. Ang gusto niya ay sa kanya lang ang
binata. Kanya lang. Wala ng iba.

Ngunit may responsibilidad ito bilang isang ama sa anak ni..

“Yumi, please don’t cry. Bigyan mo ako ng chance na magpaliwanag at bigyan ng linaw
ang maling akala mo.”

Bahagyang nagsalubong ang kilay niya sa sinabi ni Evans. Hindi niya nakuha ang
“maling akala” na tinutukoy nito. Ano ang maling inakala niya?“It’s not true na
buntis si Consuelo tulad ng ipinamamalita niya.”“A-ano?” labis niyang ikinabigla
ang sinabi ng lalaki. Hindi totoo?Hindi totoong buntis si Consuelo?! Parag gusto
niyang isigaw ang katanungang iyon, pero mas nangibabaw ang pagiging speechless
niya. Hindi siya nakahuma sa kinatatayuan. Para siyang kandilang natulos.“You heard
it right, love. Hindi siya buntis. Hindi totoo ang balitang sinabi niya sa ‘yo. She
was just so desperate to have me. Gusto niyang sirain ang relasyon na meron tayo sa
pagpapakalat ng balitang tulad noon.”

“K-kung ganoon, h-hindi ka magiging... Isang ama?”Umiling si Evans, may ngiti sa

labi. “Hindi. At naniniwala akong hindi ako magiging ama kung sakaling buntis nga
siya dahil wala namang nangyayari sa aming dalawa. Kung ano man ang namagitan sa
amin, it’s all in the past now.

Matagal ng tapos at hindi na madudugtungan pa.”

Napakurap siya. Tila nagbabanta na namang tumulo ang kanyang luha. Nang sandaling
iyon ay parang gusto niyang magdiwang sa saya. Pero may isang bagay pa siyang
gustong linawin.

“Pero bakit si Consuelo ang sumagot nung tinawagan kita noong umaga na hindi ka
nakauwi sa bahay. Sabi mo sa bahay ka ni Channing galing, pero bakit nasa kanya ang
cellphone mo?”
Hinding hindi yata niya malimutan ang mga sinabi ni Consuelo. Tuwing maaalala niya
ang mga sinabi ng babae, parang nahihiwa ang kanyang puso.

She can’t imagine Evans making love with another woman. Alam niyang malikot ito sa
babae pero gusto niyang mabago na nito iyon.

“Ah, iyon ba? Si Consuelo din ang may pakana nun. Pumunta siya sa bahay ni Channing
noong gabi na nag-iinuman kami. Kasama ko syempre ang mga kaibigan ko nung pumunta
siya. Hiniram niya ang cellphone ko at di ko na maalalang kunin ulit iyon. Di ko
naman alam na gagamitin lang pala niya iyon para sa plano niyang sirain tayo.”

Lumunok ito at pinisil ang kanyang mukha. “I thought i really lost you, Yumi.
Aaminin kong nasaktan ako ng sinabi mo na mas pinili mo ang ex mo sa akin. Hinayaan
kitang makipagbalikan sa kanya. Hindi dahil sumuko ako agad. Kundi dahil gusto kong
maging masaya ka. Kung iyon ang ikakasiya mo, anong dahilan upang pigilan kita?”

“Oh, Evans.. S-sinabi ko lang naman ‘yon sa ‘yo para maging patas lang tayo. I only
lied just to get even with you,” maikling paliwanag niya.

Ngumiti ang binata. “I know that, love. Nalaman ko ‘yun ng malaman ko ang ginawa ni
Consuelo.”

Napangiti na siya. Mahigpit na niyakap niya si Evans. She felt so happy. Ngayon ay
malinaw na sa kanya ang lahat. Parang nawala bigla ang bigat sa kanyang dibdib.
Napawi ang kalungkot na naramdaman niya. Nawala lahat ng pagdududa kay Evans.

Ang pakiramdam ngayon niya ay tulad ng itsura ng langit kapag natapos ang mabigat
at malakas na pag-ulan.

Magaan.

“May gusto pa akong marinig sa ‘yo, mahal.” mayamaya ay narinig niyang tanong ni
Evans. Magkayakap lang sila at nakatayo.

Hindi bumibitiw na tumingala siya sa gwapong mukha ng binata. “Ano ‘yon?”

“Mahal mo pa ba ako?”

Matamis na ngumiti siya. “Mahal na mahal.”

Ngumiti ito at kinintalan siya ng halik sa labi. “Mahal na mahal din kita. At wala
akong ibang mamahalin kundi ikaw lang, Yumi.”
“Promise?”

“Promise.” at niyakap siya nito ng mas mahigpit.

Ang yakap na tila nangangako ng habambuhay na kaligayahan sa piling nito.

“I’M JUST wondering.. Bakit ngayon mo lang ako kinausap, Evans?” tanong ni Yumi
kay Evans. Nasa sala na sila at nanonood ng palabas sa tv. Nakaupo siya at nakaunan
ito sa binti niya. Gustong gusto niya kapag ginagawa nito iyon. Napakalambing
talaga nito. “Bakit hindi pa noong nalaman mo agad ang ginawa ni Consuelo?”

“Natatakot ako, eh.”

“Natatakot? Ikaw pa? Maniwala ako sa ‘yo.”

“Di nga. Natatakot ako.”

“Bakit naman?”

“Baka di mo ako pakinggan. Baka galit ka pa sa akin. Dapat nga magpapatulong ako
kay Lolo na makapagpaliwanag sa ‘yo, pero may nagbigay na sa akin ng lakas ng loob
para kausapin ka.” makahulugang ngumiti ang binata. Parang magnet na nagsalubong
ang kilay niya.

“Sino naman ang nagpalakas ng loob sa ‘yo?”

“’Yong bestfriend mo daw. Well, i’m sure na kaibigan mo ‘yon.”

Isa kaagad ang taong naisip niya. “Si Mandy?” Ang lukaret lang naman na ‘yon ang
pinamalapit niyang kaibigan at itinuturing na bestfriend.

Tumango si Evans. Tumaas ang kilay niya. “Paano ka niya nakilala na ikaw si Evans?”

“Di ko rin alam. Basta lumapit siya sa akin noong pumunta ako kahapon sa office.”

“Talaga lang?” Hindi niya alam kung paano nakilala ni Mandy si Evans sa mukha. “Eh,
paano ka naman niya binigyan ng lakas ng loob? May sinabi ba siya?”

Kuu.. Makukutusan niya ang babaeng iyon kapag nakita niya iyon. Baka kung ano ano
ang pinagsasabi nito kay Evans. Ngayon pa lang nangangati na siyang kurutin sa
singit ang kaibigan.
“Wala siyang sinabi.”

“Ah, mabuti naman.” Ligtas ka sa kurot sa singit, Mandy.

“Pero may ibinigay siya sa akin.”

“Ano naman? Lakas ng loob?” nakangising sabi niya.

“Hindi.” Pinantayan ng binata ang ngisi niya, may dinukot sa bulsa ng pantalon at
inalabas ang cellphone. Nagpipindot ito, pagkatapos ay iniabot sa kanya ang
cellphone. Nagtatakang inabot niya iyon. “Para saan ‘to?”

“I-play mo.”

“Baka scandal ‘to, ha.”

Makahulugang ngumiti ito, “Parang ganoon na nga. But don’t worry it’s not too
scandalous. I-play mo na.”

Kunot-noong pinindot niya ang play button sa screen ng cellphone nito. At ano naman
kaya ang ipapanood nitong video sa kanya?

Gayon na lang ang panlalaki ng kanyang mga mata ng mapanood ang nilalaman ng video
na pinanood sa kanya ng binata!

Dahil ang laman ng video ay siya lang naman. Kumakanta ng Sana’y Magbalik ni Jovit
at umiiyak! Nakatingin siya sa camera na obvious na kinuhanan ni Mandy!

“Aww... Masakit ba, besh?”

“Tinatanong pa ba ‘yon? Syempre, masaket! Letshe!” lasing na lasing na sabi niya.

“Lintik na lalaki ‘yon! Papaibigin ako, tapos mambubuntis lang pala ng iba?! Sha
tingin mo, di ‘yon masaket? Ha? Ha?”

“Hmm.. Ewan ko sa ‘yo, besh.” pa-cute pa ang pagbabanggit nito ng salitang “besh”.
“Di pa naman ako naiinlove, eh. Ano ba ang nararamdaman mo? Pwede bang gawin mong
detailed ang pagkukwento mo sa nararamdaman mo, pwease?”

“Ano bang gusto mong marinig? De ba, sinabi ko ng masaket?”

“Ay, ang taray mo naman, besh. Ganyan ba ang brokenhearted? Parang nireregla!
Hihi!”
“Tumigil ka nga! Kasalanan mo to, eh. Pinainom mo ako ng alak. Nakakailang baso na
ba ako?”

“Hmm.. Sampu?”

“Hanooo?!”

“Hmm.. Di ko bilang, eh. Pwede bang mag-request?”

“Ano?”

“Pwede bang kumanta ka?”

“Ng ano?”

“Ng favorite song mo, syempre! Tapos, i-dedicate mo kay Evans. Hihi!”

“Letshe talaga! Sige, sige.” Tumayo siya, parang matutumba na, sabay kanta ng
kanyang favorite song na Sana’y Magbalik...

Nagbukas sarado ang bibig niya. Naghahagilap ng sasabihin. Daig pa kasi niya ang
nakapanood ng scandal at literal na scandal talaga ang tingin niya sa napanood! May
palagay siyang namumula na ang kanyang pisngi sa sobrang pagkapahiya.

Ngayon ay malinaw na sa kanya kung bakit siya pinainom ni Mandy at hinayaang

magpakalasing. Iyon pala ang plano nito. Ang i-video ang mga kalukahan niya kapag
wala na siya sa kanyang sarili. Hindi pala, iyon na siya. Kailangan lang niya ang
malasing para masabi niya kung ano talaga ang nararamdaman niya. At si Mandy ang
naging susi para doon!

D’yos ko po! Makukurot pa rin niya sa singit si Mandy. Napatingin siya kay Evans
ng marinig niya ang malakas na halakhak nito. Obviously, tinatawanan siya nito.

Inihampas niya sa noo nito ang cellphone. Napa-aray ang binata.

Inis na inis siya dito. Pinagtatawanan kasi siya niya nito, hiyang hiya na nga
siya.

“Ano pang tinatawa mo dyan? Tuwang tuwa ka 'no? Siguro, palakpak ang tenga mo.
Kaya pala lakas loob na sumugod ka pa dito.” Sa inis niya ay tumayo siya at
nagmartsa papunta sa kanyang kwarto. Pero bago pa siya makalayo sa binata ay
nahawakan na siya nito sa pulsuhan at nahila pabalik.
 Napaupo siya sa kandungan ni Evans.

Pumaikot ang isang braso nito sa kanyang katawan. Nang magpumiglas siya ay
ipinilipit nito ang isang braso sa kanyang likuran. Nanlaki ang mga mata niya.

“You..!”

“Ano?” nakangisi ito. “Papalag ka?” nanunudyo ang tono nito.

“Oo! Bakit? Matapos mo akong pagtawanan may payakap-yakap ka pang nalalaman!”

“Hindi naman kita pinagtatawanan, mahal.”

“E, ano ‘yong ginagawa mo kanina?” asik pa niya.

“Err.. Laughing?”

“Luko-luko! In-english mo lang naman, ‘yon pa rin ‘yon!”

“Fine! But i’m not laughing at you. I’m laughing at myself.”

Napakunot-noo siya. “At bakit naman, aber?”

“Dahil kinikilig ako sa ginawa mo.”

“Oo at hindi ko ‘yon itinatanggi. Kahit lalaki din naman ako, nakakaramdam ako ng
kilig. Sino bang may sabi na bawal kiligin ang isang lalaki.”

Namilog ang mga mata niya sa gulat. Si Evans, kinikilig? Parang ang hirap
paniwalaan noon, pero narinig niya iyon mula sa bibig nito. Hindi tuloy niya
mapigilan ang mapangiti. “Talaga?”

“Yeah. And i’m sure, kapag ako ang nasa video at kumakanta tulad ng ginawa mo,
kikiligin ka rin. Tama ba?”

Nakangiting tumango siya. Ngunit nabura ang ngiti niya ng maramdaman ang matigas na
bagay sa kanyang pang-upo. Nag-uumigting sa tigas ang bagay na ‘yon. Napansin
niyang namimilyo na ang ngiti ni Evans at may bahid na ng mainit na pagnanasa ang
paraan nito ng pagtitig sa kanya. Parang alam na niya kung para saan ang tingin
nito.

“Evans..”
“Hmm?”

“R-ramdam ko ‘yun.”

“Ngayon? Ayaw mo ba, hmm?” tila namamaos ang boses nito.

“H-hindi naman ako umaayaw, ah..”

“So, you mean?”

Pilya siyang ngumiti. “We can make love here. In my sofa.”

Napangiti ang binata. “Good.” wika nito at inangkin na ang kanyang labi sa
mapangahas at nang-aangkin na paraan. Mapagbigay na tinugon niya ang mga labi nito.
His hands move to undress her. Parang atat na ata na itong mahubaran siya dahil
bigla na lang nitong pinunit ang panty niya at inihagis iyon kung saan. Napangisi
ito nang hawakan nito ang kanyang pagkababae.

Tinaasan niya ito ng kilay. “Bakit ka ganyan makangiti? Namiss mo?”

“Hell, yeah. You’re wet for me, love. I like it.”

Kahit nagawa na nito iyon sa kanya ay di pa rin niya napigilan ang mag-init ang
pisngi. “Kailangan bang pansinin pa ‘yon?”

“Yes. Para alam ko kung handa ka na ba sa akin. Pero tatanungin ulit kita, are you
ready for me?”

Tumitig siya sa binata. “Yes.”

Later on, they were both moaning and whispering each other’s name as they reach
their climax. She was the one who’s driving and riding on his cock. Nasa kanya ang
kontrol at labis siyang nagagalak na hawak niya ang kaligayahan ng nobyo. At alam
niyang nag-eenjoy ito base na rin sa reaction nito.

“E-evans.. I-i’m coming.. Ohhh...!” she began pumping faster, harder.

Maririnig ang pag-iisa ng kanilang katawan sa silid.

“Yeah? Malapit na rin ako, mahal.”

At nang pareho nilang marating ang kasukdulan ay parang iyon ang unang beses na
marating nila ang ganoong kaligayahan. Walang piho na mas magiging masaya, makulay
at kapana-panabik ang mga susunod na araw na magkapiling sila. Yumakap siya dito,
ganoon din ang binata..

Napangiti siya.

Ah, ang saya ng life.

The End

Quote Ni Race: "Aanhin pa ang pagpa-panty kung pupunitin lagi ni Evans."

***

Thank you for reading. Dito na po ito magtatapos. Ang Book 2 niya at kwento naman
ni Mandy. Kaya, kelangan nyo abangan yon. At abangan nyo rin ang kwento ng mga
kaibigan ni Evans na supaaah hot. Dahil supaaah hot din ang mga story nila!

=================

Epilogue- Evans, The Panty Ripper

Epilogue

Before anything else, i would love to thank all my readers for this story. Isang
malaking break sa writing career ko ang pagsusulat sa kwento ni Evans at Yumi.
Dahil unang una, si Chris Evans ang imaginary character ko for Evans.

Hindi naman obvious, ano?

Pangalawa, request ito ni Ate Yumi Sagara ng My Special Valentine o mas kilala din
bilang si Mandie Lee ng Precious Hearts Romances at Red Room. Hindi pala to
request, nadala lang ako sa puwersahan. Ha-ha!
Syempre, joke yon, no? Ako nga lang ang natawa.

Pangatlo, malaking pressure sakin ang pagsusulat sa kwento nila. Dahil kahit buo na
sa isipan ko kung paano ko isusulat ang kwento ay nahihirapan pa din ako dahil sa
maraming story ang sumusulpot sa utak ko habang isinusulat ang One Hot Vacation.
Tulad na lang ng My Ex’s Pretend Wife, Midnight Pleasures, Last Night of Innocence
at marami pang iba. Nasa utak ko ang mga kwentong yan kahit na busy pa rin ako kay
Evans.

Humahaba na ang pulong. Gusto ko lang magpasalamat ng sobra. Isinulat ko to noong

April at ngayon ay big success na ang nakamit nito.

Bakit big success?

Kasi TO-BE PUBLISHED na ang story na ‘to ng LIB, pero sure ako na sa RED ROOM to
mapapapunta kasi erotic ang genre nito. Actually, hindi ko pa alam na approved ang
One Hot Vacation. Nalaman ko lang nang may dumating na delivery man ng LBC sa tapat
ng bahay namin para sa documents ng pagbebenta ko ng story na ‘to.

About the Epilogue...

Wala talagang epilogue. Paasa lang ang title, haha! Pasensya na po.

Inaasahan ko na may bibili ng One Hot Vacation book kapag nareleased na to sa

market. Just make sure na hindi kayo minor, ha?

Okay hanggang dito na lang ang speech ni Race Darwin.

Abangan nyo na lang din ang mga eksena ni Yumi at Evans sa story ni Mandy na
pinamagatang...

“One Wild Vacation”

Soon to be posted at Wattpad. Anyway, may one-shot ako. Pakibasa na lang sa ibaba.
Pagkatapos n’yo mabasa ‘yan, ‘wag nyo sana i-bash ang author.

***

"PANTY WRECKER"

Evans: Mahal ko..

Yumi. Bakit?
Evans: Magkano ang panty ngayon?

Yumi: Bakit mo naman natanong? Bibili ka?

Evans: Yes.

Yumi: Oh my God. Huwag mong sabihin na balak mo pang magladlad ngayong ikakasal na
tayo? Wag mong subukan, Evans! Ipapabitin kita sa Lolo mo ng patiwarik, sige ka!

Evans: Sa gwapo kong to, maglaladlad pa ako? No way!

Yumi: E, bakit mo ba natanong kung magkano ang panty ngayon?

Evans: *Ngumisi* Para kasing gusto kong punitin ang suot mo ngayon. Papalitan ko na
lang.

Yumi: *Nanlaki ang mata* Evans!

Evans: Ano?

Yumi: Napaka-panty ripper mo talaga!

Evans: *Humalakhak* Whatever. Pahalik nga. *Tsup.*

***Race Darwin: So, therefore, i conclude. Evans Neiderost is the one and only
Wattpad’s Panty Ripper. Proud Noypi!

Itaas ang Green Flag!