The Mafia's Bride

That Night
Chapter One

L'ALBERGIO  Hotel. Penthouse Suite, eight o'clock.

Mabilis na itinikom ni Carlotta ang nanginginig na kamay. Ilang saglit pa muna

siyang nag-atubili sa harapan ng handle bago pikit-matang inabot iyon. Deep inside,
she was silently hoping that the door was locked. Ngunit ang ga-hiblang pag-asang
kinakapitan niya ay mistulang marupok na sinulid na kaagad naputol nang pagpihit
niya ng seradura ay kaagad iyong bumukas.

As soon as you enter the suite, I want you to strip for me.

Mariing naipikit ni Carlotta ang mga mata.

The room will be shrouded in semi-darkness. When you hear the soft background music
playing, I want you to dance while taking your clothes off.

Kahit nanliliit at may nadaramang pagrerebelde ay wala siyang ibang mapagpipilian

kundi ang sundin ang lahat ng instructions na nakasulat sa natanggap niyang mensahe
mula kay Giovanni Galliardi. Ang lalaking nakatakdang umangkin sa kanya sa gabing
iyon.

He said he wanted to sample the goods before he sign the actual purchase
agreement. 

The feeling was so degrading, demeaning. Ngunit alam niyang wala siyang ibang
mapagpipilian kundi ang sumunod. Sa sandaling tumanggi siya ay posibleng mapahamak
hindi lang siya kundi ang kanyang buong pamilya.

Gusto niyang umiyak, ang tumakbo at takasan ang lahat ng iyon. Ngunit alam niyang
wala siyang ibang masusulingan. Matakasan man niya ang sitwasyon, alam niyang hindi
niya matatakasan ang kanyang kunsensya.

Narinig ni Carlotta ang pag-ilanlang ng malamyos na musika. Isang malalim na

buntong-hininga ang pinawalan niya bago dumako ang kamay sa likuran ng suot na
bestida upang ibaba ang zipper niyon. She was wearing a tight-fitting red dress na
ang haba ay abot lamang hanggang sa kalagitnaan ng kanyang hita. May katerno iyong
kulay pula ring sapatos na ang takong ay five inches ang taas. Nakalugay ang alun-
alon at kulay-mais niyang buhok na lampas-balikat.

Ang lahat ng ayos niya sa gabing iyon ay ayon sa preferences ni Giovanni Galiardi.
Maging ang lahat ng suot niya magmula sa itim na pares ng lace underwear hanggang
sa suot niyang sapatos at bestida ay pawang galing dito.

"Take off your clothes."

Kamuntik ng mapatalon sa gulat si Carlotta nang may magsalita sa isang panig ng

silid. Sinikap niyang aninagin ang bultong nakaupo malapit sa french doors subalit
hindi niya mahitsurahan ang ditalye. Halos silhouette lamang nito ang naaaninagan
niya.

"Don't make me repeat myself."

Mariing pinagtiim ni Carlotta ang mga labi. Ngali-ngaling bulyawan ang lalaki at
sabihing hindi siya bingi. Pero ang anumang pagrerebeldeng nadarama ay pinilit na
lamang niyang isantabi. Wala siya sa posisyon upang magreklamo at sumuway sa bawat
naisin nito.

Dahan-dahan niyang ibinaba ang tirante ng suot na bestida. Habang ginagawa iyon ay
sinimulan niyang umindayog nang marahan sa saliw ng mabagal na musika. Hindi siya
kasinghusay ng bestfriend niyang si Belinda sa pagsayaw. Gayunma'y kaya niyang
umindak kahit na papaano nang ayon sa tugtog.

Pinadausdos niyang pababa sa kanyang beywang ang damit. Kung hindi sa

nahihiwatigang impatience ng lalaking kasama sa silid ay ibig niya pa sanang
patagalin sa katawan ang suot na bestida. Sa sandali kasing mahubad niya iyon ay
para na rin siyang hubo't hubad sa suot niyang pares ng underwear. Ang suot niyang
bra ay parang kulambo lamang na ipinangsuporta sa kambal na kaumbukan ng kanyang
dibdib. Samantalang ang katerno niyong V-string panty ay wala naman halos tinakpan
maliban sa makipot na lagusan ng kanyang pagkababae.

"Drop it."

Napilitan si Carlotta na bitiwan ang damit at hayaan iyong dumausdos sa kanyang

katawan.

"Touch your body while you move."

Napalunok siya. Kahit sukal na sukal sa kalooban ay napilitan siyang sundin ang
ipinapagawa nito.

"Imagine yourself making out with someone while you dance."

Someone? Isang mukha ang biglang nagkahugis sa kanyang imahinasyon.  Paano nga kaya
ang pakiramdam kung ang mga kamay nito ang humahagod sa kanyang kabuuan? Kung ang
mga labi nito ang ngayo'y naglalandas sa kanyang katawan sa halip na ang kanyang
mga kamay?

Napasinghap siya nang may init na magsimulang mamuo sa kanyang kaibuturan. Maharot
na naglandas ang kanyang mga kamay, ang isa ay sa leeg habang ang isa'y pababa sa
pagitan ng kanyang dibdib, pababa sa kanyang tiyan at pababa pa. Sa pagitan ng
lahat ng iyon ay malantik na gumigiling ang kanyang katawan. She was gyrating and
undulating her hips like she was in a sexual act. 

Ahh, para que pa at naging isang sikat na erotic writer ang isang Calixta Monroe
kung hindi niya magagampanan ang mapangahas at senswal na karakter ng mga tauhan
niya sa kanyang mga nobela?

Habang patuloy na gumigiling ang balakang ay inabot niya ang hook na nakapuwesto sa
harapan ng kanyang bra. Nang makalas iyon ay tumalikod siya at bahagyang ikiniling
ang ulo na parang nang-aakit. Hinayaan niyang dumausdos sa magkabilang balikat ang
strap at pagkatapos ay pinabayaan niya iyong bumagsak sa sahig. 

Isang maliit na boses ang nagsasabi sa kanyang tigilan ang kanyang ginagawa at
lisanin na ang pook na iyon. Pero pinili niyang patahimikin iyon at huwag
pakinggan. The sooner she get it over with, the sooner she can leave that place.

"Turn around. I want to see you."

Napahinga siya nang malalim bago marahang pumihit sa direksyon ng pinanggalingan ng

tinig. Ramdam niya ang mainit na tinging humahagod sa kanyang kabuuan. Nag-init ang
kanyang mga pisngi ngunit binalewala niya iyon. Isinuklay niya ang mga daliri sa
buhok habang malantik na iginigiling ang mga balakang. Pagkatapos ay dahan-dahan
niyang pinaglandas ang isang palad sa gilid ng kanyang mukha pababa sa kanyang leeg
at dibdib. She bit her bottom lip while touching and kneading her breasts.  
Sa isip niya ay ibang kamay ang humahagod ng mga iyon. Ibang daliri ang pumipisil
sa kambal na butil. Dumausdos ang kanyang mga kamay sa magkabilang gilid ng kanyang
balakang upang ibaba ang nalalabing saplot sa katawan.

Ngunit bago niya nagawa iyon ay narinig niya ang tinig ng lalaki.

"Leave it on. Get into bed and lay down."

Sinulyapan ni Carlotta ang kamang tinutukoy ng lalaki. Hindi na siya nag-isip. Sa

pagitan ng panginginig ng kanyang mga binti ay tinungo niya iyon. Maingat niyang
hinubad ang suot na stilettos bago sumampa sa ibabaw ng kama. Napakalaki niyon.
Kahit yata anim na tao ay puwedeng matulog doon, may space pa.

Narinig niya ang kaluskos ng paghuhubad ng lalaki ng damit. Mariing naipikit ni

Carlota ang mga mata. Halos pigil niya ang paghinga nang maramdaman ang bahagyang
paglundo ng kama sa may tagiliran niya.

Bagama't inihanda na niya ang sarili para sa nakatakdang maganap sa gabing iyon, ay
hayun siya at halos bumaliktad pa rin ang sikmura sa sobrang kaba.

Hindi napigilan ni Carlotta ang mapapitlag nang maramdaman ang pagsayad ng kamay ng
lalaki sa kanyang balat.

I'm sorry, gusto niyang sabihin sa takot na baka ma-offend ito. Pero ang dalawang
katagang 'yon ay nanatili lamang sa isipan niya at hindi numulas sa bibig.

Naramdaman niya ang pagsayad ng kamay nito sa
ang mga mata. Ngunit sa alalahaning magkaroon
makita ang mukha ng lalaki ay nanatili siyang
kanyag leeg. Parang nanunuksong naglandas ang
sa pagitan ng kanyang dibdib.
kanyang mukha. Gusto niyang imulat
siya ng violent reaction sa sandaling
nakapikit. Bumaba ang kamay nito sa
daliri nito sa kanyang balat pababa

Marahang umalon ang dibdib ni Carlotta sa malalim na paghinga. Against her own
freewill, may init na nagsimulang magningas sa pagitan ng kanyang mga hita.
Pagdaka'y naramdaman niyang dumapo ang kamay nito sa kaumbukan ng isa niyang
dibdib. Banayad nitong pinisil iyon na tila nananantiya...o nag-oobserba? She could
feel him staring down at her face, watching her reaction. Saglit pa at naramdaman
niya ang pagbaba ng bibig nito sa kabila niyang dibdib. Sinikap niyang paglabanan
ang impulse na muling mapaigtad. Kasabay ng banayad nitong pagsipsip doon ay
minasahe ng isa nitong kamay ang kabila niyang dibdib. Inimpit niya ang singhap na
muntik ng kumawala sa kanyang bibig. Ginawa nito ang kaparehong proseso sa kabila.
Gently sucking, nibbling and fondling her. She tried to control her breathing, to
remain passive; but to no avail. 

Her feet curled up. The growing moisture between her thighs starts to bother her.
Parang hindi na mapakali ang katawan niya. Then his lips left her nipple to trail
kisses between the valley of her breasts up to her neck, her ear, up to her close
eye lids, to the tip of her nose before claiming her lips for a kiss.

She tried to keep her eyes tightly shut; but there was something vaguely familiar
about the way he kissed. Or was it just her imagination playing tricks on her?

Imposible.

Magaan at walang pagmamadali ang paraan ng paghalik nito. Waring naninimbang,

naghihintay. Nang umawang ang kanyang mga labi upang suminghap ng hangin ay nadama
niya ang padaplis na pagsayad ng dila nito sa kanyang upper lip. Kakatwa man,
ngunit waring nagdulot iyon ng kakaibang sensasyon. When he slid his tongue between
her teeth, she allowed him further access.

Hindi nagtagal at kusa na siyang tumutugon dito ng mainit na halik. Habang maalab
na magkahinang ang kanilang mga labi ay marahang sumilid ang mga daliri nito sa
kanyang buhok. He worked his hands into her unruly strands, massaging her scalp,
rubbing her slender neck.

Ohh, it was heavenly.

Dahan-dahan, idinilat ni Carlotta ang kanyang mga mata. Gusto niyang magtiwala na
ang lalaking kaparis nito na may kakayahang maging ganoon kabanayad ay hindi
kasingsama ng reputasyon ni Don Salvatorre.

Napakurap-kurap siya. Sa loob ng ilang saglit ay naisip ni Carlotta na

pinaglalaruan lamang siya ng malamlam na liwanag sa kanilang paligid.

"Were you thinking about me while touching yourself a while ago?"

"I-ikaw?!"

"Were you expecting someone else?"

"Ikaw si G-Giovanni Galliardi?"

"In flesh and blood."

Sa puntong iyon ay hindi na lamang siya nakapagsalita sa labis na gulat. Matutuwa

ba siya sa bagong inihain sa kanya ng tadhana...o lalong magagalit?

'

A/N:

Give me some feed backs!!

Lots of'em, if you please^~^

At paki-save na rin sa inyong reading list ang story na ito para wala kayong ma-
missed na update. 

Grazie!!

Bb_Anastacia

1/30/2017
World of Fiction
Dear Readers,

Once again, dadalhin ko kayo sa mundo ng underground organized crime--my favorite

side of fiction. Ang mundo ng mga mafioso. Pero katulad po sa kasaysayan ni Virgil,
ang lahat ng mababasa niyo rito ay kathang-isip lamang at pawang kalokohan ng
malikot na imahinasyon ni Author   ^_________^

What to expect from this story?

A lot of twist and turn.

Steamy?  We'll see(^^,)

Bloody? Most probably.

Romantic? Absolutely.

Action? Yes. 

Kung anuman ang definition mo ng action, yes pa rin--->evil grin insert here.

Sa mga nakabasa na ng Virgil, may ilang characters po dito na lalabas mula sa

librong 'yon. 

Kung itatanong niyo kung gaano kadalas ang updates, depende.

Kapag motivated si Author at sinapian ng kasipagan pinakamarami na ang tatlong

updates sa loob ng isang linggo Monday-Wednesday-Friday. Kapag sinisipag lang every
Monday at Friday. Actually, sa mga ganoong araw po talaga ang update ng mga on-
going stories ko. So, kung tinatamad kang mag-abang ng MWF, check niyo na lang kada
Lunes at Biyernes

Capisci??

Kung may tanong po kayo, comment niyo lang sa ibaba. Hindi po ako nangangagat,
promise.

Yours truly,

Bb_Anastacia/Doreen Gabrielphr

My Brother
Chapter Two

TWO months earlier...

Hangos na umibis ng taxi si Carly sa tapat ng isang kilalang casino. As usual,

nasangkot na naman sa isang gulo ang nakatatandang kapatid na si Tyron at ngayon ay
kailangan niyang tulungan upang hindi tuluyang makulong. Or worst, ang mabaon nang
buhay sa ilalim ng lupa.

Huling-huli na ito, saloob-loob ng dalaga. Ngunit ilang beses na nga ba niyang

sinabi iyon sa sarili? Hindi na niya mabilang. Dahil sa tuwing malalagay ito sa
gipit na sitwasyon ay hindi niya rin matiis. 

Sabi ng kanilang ama ay tigilan na niya ang pagsaklolo kay Tyron sa tuwing
malalagay ito sa gulo nang sa gayon daw ay magtanda. Sinubukan niyang gawin iyon
noong minsan. Ang iparanas ditong matulog sa loob ng selda dahil sa tinakbuhang
utang sa sugal. Pero sa huli ay parang nadagdagan lang ang galit ng kapatid sa
kanya.

Simula pagkabata ay galit na ito sa kanya. Labindalawang taong gulang siya nang
iuwi siya ng kanyang Papa Franz sa tahanan ng mga ito. Pamangkin siya bale ng
kinikilalang ama. Namatay sa isang shipwreck ang kanyang tunay na ina na bunsong
kapatid nito. At dahil wala naman siyang nakagisnang ama, ang nag-iisang kapatid ng
ina ang kumupkop sa kanya. Na kalauna'y legal siyang in-adopt bilang anak.

Wala siyang mairereklamo sa mga kinikilalang magulang dahil parehong mabait ang mga
ito. Lalong-lalo na ang kanyang Papa Franz. Ang tanging naging problema niya sa
pagtira sa mga ito ay ang hayagang animosidad ng nag-iisang anak ng mag-asawa na si
Tyron. Kahit anong giit ng mga magulang na kilalanin siyang nakababatang kapatid ay
hindi kailanman nito iyon ginawa. Sutil ito at masyadong matigas ang ulo. Ilang
beses siya nitong ginawan ng kalokohan. Subalit sa bawat kalokohang gawin nito ay
doble ang natatanggap nitong parusa sa kanilang ama. Ang hindi niya alam, sa bawat
parusang 'yon ay lalo namang naiipon ang galit nito sa kanya.

Nabalik ang isip ni Carlotta sa kasalukuyan nang sukat bumangga ang katawan niya sa
kasalubong. Sa pagmamadali niyang makarating kaagad sa opisina ng nangangasiwa sa
casinong iyon ay nakabangga niya ang isang lalaki na tila kagagaling lang din sa
loob ng pakay na lugar.

"Naku, sorry po, sorry," mabilis siyang humingi ng dispensa nang mapagtantong ang
nakabangga niya ay medyo may-edad na.

Ang gamit nitong cane ay bumagsak sa mismong harapan niya. Mabilis niya iyong
dinampot at ibinigay rito sa pangambang matumba ito sa kawalan ng suporta.

"Ayos lang ho ba kayo?" nang ma-realized na ang kausap niya ay kahawig ni Joe
Mantegna ay biglang napaisip si Carlotta. Mukha itong foreigner. At siguro kaya ito
nakatitig sa kanya habang siya'y nagsasalita ay dahil hindi siya nito
naiintindihan. "I am so sorry. Are you okay?"

"Si. I mean, yes. Yes, I'm okay. How about you? Aren't you hurt?"

"Oh, no, no. I'm alright. I'm as strong as an ox, no need to worry."

Tila amused na napangiti ang may-edad na lalaki sa kanyang sinabi.

"Uh, I have to go now. Again, I'm sorry."

Bahagya lang itong kumiling at ngumiti. "Va bene così."

Kung anuman ang ibig sabihin niyon ay wala na siyang oras pa para alamin. May
hinahabol siyang tao. At kailangang maabutan niya ang taong 'yon bago umalis. Ayon
sa nakausap niya ay nasa nakatataas na ang pagpapasya sa kaso ng kanyang kapatid.
Magbabakasakali lamang siya kung madadala pa ito sa pakiusapan. Ngunit kung hindi
na ay wala na siyang magagawa, hahayaan na lamang niyang makalaboso si Tyron.
Tutal, mukhang doon talaga ito nababagay dahil hindi na nagtanda. Paulit-ulit na
lang siyang inilalagay sa alanganin.

"Excuse me. Saan dito ang opisina ng manager?"

Isang maskuladong lalaki ang kaagad na lumapit kay Carlotta. Sinuyod siya niyon ng
tingin mula ulo hanggang paa.
"Sino ka at ano ang sadya mo sa manager?"

"A-ako si Carlotta Madrigal. Naparito ako upang makausap ang manager niyo tungkol
sa kapatid kong si Tyron Madrigal."

Minsan pa siyang hinayon ng tingin ng lalaki. Gusto na niyang mapikon dito dahil
tila may X-ray vision ang paraan ng pagkakatingin nito sa buo niyang katawan.
Kulang na lang ay i-strip search siya. Pagkuwa'y tumango ito sa direksyon ng isang
nakapinid na pinto.

Kinakabahang napahugot siya ng malalim na hininga.

I can do this. Para kay Mama, saloob-loob ng dalaga. Sa tuwing aaregluhin niya ang
gulong ginawa ng kanyang Kuya Tyron ay iyon parati ang iniisip niya. Alang-alang sa
babaing nag-aruga at nagpalaki sa kanya kung kaya't ginagawa niya ang lahat ng
iyon. 

Kumatok siya sa pinto nang dalawang beses. Kahit walang narinig na tugon mula sa
loob ay pinihit niya ang seradura. Nakita niya ang isang lalaki na nakaupo sa
likuran ng isang malaking desk. Bahagyang nakakunot ang noo niyon habang may kausap
sa telepono.

***

"GIVE her whatever she needs."

"I understand, Capo."

Nang matiyak na malinaw na naunawaan ng kausap ang instruksyon na ibinigay rito ay

tinapos na ng Caporegime ang pakikipag-usap sa telepono.

"It's done, Sir," balita nito sa matangkad na lalaking nakatayo sa labas ng isang
itim na SUV. Heavily tinted iyon at bulletproofed. 

Ang kausap ng Caporegime ay nasa late forties na ang edad. Matikas at commanding
ang aura. Ito si Herman Gazzo, ang tumatayong underboss ni Don Salvatore Galliardi,
pinuno ng isang mafia family na naka-base sa Pilipinas.

"Good. I want you to give me a complete report about that girl ASAP."

"Yes, Sir." Bagaman mukhang nagtaka ang Caporegime sa utos ay hindi ito nagtanong o
nagpahayag ng saloobin.

 Tumalikod na si Herman at pumasok sa loob ng SUV. Saglit pa at umusad na iyong

paalis sa vicinity ng Quattro Assi Casino.

"I gave the order according to your instructions, Don Salvatore," ani Herman sa
may-edad na lalaking nakaupo sa backseat.

The older man seemed to be in deep thought habang magkapatong ang dalawang kamay sa
ibabaw ng hawak nitong tungkod.

"Good, good."

"Maaari ko bang malaman kung ano ang interes niyo sa kanya?" maingat at naninimbang
na tanong ni Herman sa wikang Italyano.

"All in good time, boy. All in good time."

Hindi niya gustong isipin na personal ang interes ng Big Boss sa babaing nakabangga
nito kanina. Dahil bagama't matagal na itong balo ay hindi ito kailanman nakipag-
relasyon sa mga babaing mas bata sa edad na kuwarenta anyos. 

"I want you to watch over that girl. Anything related to her, report to me."

"Will do, Sir."

***

"BILIB talaga ako sa kalibre mo pagdating sa pakikipag-negotiate. Akalain mo 'yon,

pati ang Quattro Assi na balitang hawak ng isang mafia ay magawa mong kumbinsihing
i-absuwelto ang atraso ko?" nasa tinig niTyron ang pinaghalu-halong pagkamangha,
relief, tuwa at panunuya. "Tell me, little sis. Ginamit mo ba sa kanila ang pamatay
mong karinyo?"

"Hindi ko alam kung ano ang ibig mong sabihin. Pero ito lang ang tinitiyak ko
sa'yo, Kuya Tyron. Huling-huli na ito. Sa susunod na masangkot ka pa sa gulo na
kaparis nito, you're on your own."

"Whatever."

Kinawayan nito ang isang paparating na taxi. Ngitngit na pinanood niya lang itong
sumakay sa humintong sasakyan.

"What are you still standing there for? Do you want to stay there and decomposed."

"I'm considering it," nagngingitngit na sagot niya rito. Minsan, kahit ano ang buti
ng ipakita niya rito sa huli ay hindi pa rin nito ma-appreciate. 

Gaya na lamang niyon, iniligtas na niya ito sa kalaboso at kulang na lang kanina ay
manikluhod siya sa kausap upang hindi ito ipakulong heto at tila pinagmamalakihan
pa siya. Na para bang utang na loob pa niyang tinulungan ito.

"In that case, bayaran mo na lang ang taxi para makauwi na ako. I'm tired and I'm
hungry."

Mapaklang napangiti si Carlotta sa sinabi ng kapatid. Tired and hungry? Kung hindi
nakapagpigil sa sarili ay tatanungin niya sana ito kung ano ba ang pinagkaka-
abalahan nito para ito magreklamo ng pagod. Hungry? Siguro nga. Sa laki ba naman ng
katawan nito, daig pa ang patabaing baboy. Buti pa nga 'yong baboy, may pakinabang.
Ito, ilang piyesta na ang dumaan hindi pa rin nila makatay.

Pikon na pikong binuksan niya ang pinto sa tabi ng driver ng taxi. Baka hindi siya
makapagpigil, sipain niya itong palabas ng sasakyan.

Kuu.

"Saan po tayo, Ma'am?" tanong ng taxi driver.

Sinabi niya ang address ng kanilang tirahan. Matagal na niyang gustong bumukod ng
bahay. Kung hindi lamang sa iresponsableng kapatid na parating sakit ng ulo ng mga
magulang, malaon na sana siyang nakalipat sa condo na malapit sa itinayo nilang bar
ng kaibigang si Belinda.

Their business is doing well. At natitiyak niyang isa iyon sa ipinagsisintir ng

kanyang Kuya Tyron. Nang umungot ito ng puhunan sa kanilang ama upang magsimula ng
bagong negosyo ay hindi ito pinagbigyan. Ngunit nang siya ang humingi ng
karagdagang puhunan para sa itinayo nilang bar ay hindi siya nagdalawang-salita. 

Pagdating sa pera ay alam niyang mas may tiwala sa kanya ang ama kumpara kay Tyron.
At hindi naman niya ito masisisi dahil ilang negosyo na rin ang sinimulan ng
kanyang kapatid na pawang nauwi sa pagkalugi. Maging ang maliit na jewelry store na
pinagkakalibangan ng kanilang ina ay bumagsak nang ipagkatiwala nito iyon sa
kanyang Kuya Tyron. Ngayon tuloy ay dalang-dala na ang kanilang ama. Sa halip na
ipaubaya rito ang pangangasiwa sa kanilang garment factory ay ginawa na lamang
itong suwelduhang empleyado.

Napahinga siya nang malalim. Nang sulyapan niya ang kasama sa backseat ng taxi ay
napailing siya. Nakanganga na ito habang naghihilik.

Walang-wala sa hinagap ni Carlotta na dahil dito ay magkakaroon ng malaking

pagbabago sa kanyang buhay...

'

A/N:

Hello^~^

Once again, I would like to remind everyone to save this story to their reading
list para wala kayong ma-missed na update. Sa mga interesado sa story ng bestfriend
ni Carlotta na si Belinda, check niyo na lang ang Chains of Passion Book 3 Velvety
Flame. Kumpleto na po 'yon kaya lang maraming private chapters due to mature
contents. Yep, rated-SPG siya and not suitable for very young readers.

At dahil sinipag ako, here's another update for you, dear readers.

Don't forget to drop your votes and comments.

Grazie!!

Bb_Anastacia

The Deal
Chapter Three
"HELLO!"

Mabilis na inilayo ni Don Salvatorre ang receiver sa halos pabulyaw na sagot mula
sa kabilang linya.

"Giovanni, it's me, your father."

Narinig niya ang pag-ungol ng kausap. Obviously he wasn't please to hear his voice.

"What do you want?" malamig nitong tanong sa kanya.

"Hindi ba ako puwedeng tumawag para kumustahin ka?" anang don sa wikang Italyano.

Tumawa ito, pagak. "That's so unlike you, father. Stop beating around the bush and
get to the point."

"I found your bride."

"You what?!"

"You heard me."

"What the hell are you talking about?"

Ibig mangiti ng don sa nakikini-kinita nitong pagsasalubong ng kilay ng bunsong

anak.

"Kung gusto mong makuha ang fifty percent ng Monarch Aviation International ay
nakahanda akong ipagkaloob ito sa'yo. Ngunit kapalit nito ay gusto kong pakasalan
mo ang babaing napili kong maging asawa mo."

"Is this some kind of a joke?"

"Joke? Sa palagay mo ay gagawin kong biro ang ganito kaseryosong bagay?"

Hula ng don ay natigilan ang kausap sa kabilang linya.

"I will give you twenty-four hours to think about it."

"No."

"Are you sure?"

Patlang.

"Okay. Mukhang nagkamali ako ng taong kinausap. I will discuss this matter to
Giuseppe, instead. Natitiyak kong magiging interesado ang kapatid mo sa aking
business proposal dahil magiging kumbinyente sa negosyo niya ang pagkakaroon ng
full control sa isang air charter service company."

Narinig niya ang mahinang pagmumura ng anak sa kabilang linya. Lihim na nagdiwang
ang kalooban ng don. Sa dalawang anak na lalaki, ang bunsong si Giovanni ang
madaling basahin ang niloloob. Hindi kaparis ni Giuseppe. Ang kanyang panganay na
anak ay daig pa ang selyadong file na hindi maaaring buksan kung hindi mo alam ang
password. Bagaman duda siya kung i-entertain man lang nito ang proposal niya.

"Fine. Give me at least one week to think about it."

"How about I give you forty-eight hours."

"We're talking about a lifetime of commitment here, father. Hindi madali para sa
akin ang isuko ang kalayaan ko."

"Ah, lalong hindi madali para sa akin ang ibigay sa'yo ang MAI nang ganoon na
lamang. After all, it holds so many memories between me and your mother."

Madalas niyang mabanggit dito noon na sa loob ng Cessna ito nabuo. His late wife
Anna was an aviation enthusiast. On their tenth wedding anniversary, binili niya
ang isang air charter service company sa Sicily para rito. A few years later, hindi
niya akalaing ang simpleng pagkawili ng asawa sa eroplano ay mauuwi sa seryosong
dedikasyon para mapalago nito ang isang maliit na kompanya ng maliliit na
eroplano. 

Thirty-three years later, walang mag-aakala na ang isang maliit na air charter
service company na may labinlimang maliliit na eroplano ay isa na ngayong higanteng
kompanya sa aviation market. Nang mamatay ang asawa ay awtomatikong napunta sa
kanya ang fifty percent ng kompanya. Ang natitirang singkuwenta porsiyento ay
nahati-hati sa apat. Tig-sampung porsiyento sa dalawang nakababatang kapatid ni
Anna at parehong labinlimang porsiyento sa dalawa nilang anak.

Alam niya kung gaano kahalaga kay Giovanni ang MAI. Dahil tulad ng kanyang yumaong
asawa, namana nito ang pasinasyon ng ina sa eroplano. Sa katunayan ay isa itong
mahusay at lisensyadong piloto. He even served in the Italian Air Force for two
years. 

"Damn it," narinig niyang mahinang pagmumura ng anak sa kabilang linya.

Sa nahihimigang frustration ng anak ay lihim na nakadama ng pagbubunyi si Don

Salvatorre. Batid niyang hindi ang pagiging binata ang ayaw isuko ni Giovanni,
kundi ang alaala ng una nitong nobya. He was supposed to get married three years
ago. Subalit natuklasan ng mga magulang ng nobya nito kung sino ang ama ni
Giovanni. Hindi natuloy ang kasal ng dalawa. 

Subalit ang mas masaklap, sa halip na ipaglaban ang nobyo ay tumakas ang nobya ng
kanyang anak at nagpakasal sa iba. Sa nakalipas na tatlong taon, pakiwari ni Don
Salvatorre ay naging katulad na ng mga eroplanong pinalilipad nito ang kanyang
bunsong anak. Mekanikal. Bagama't humihinga ay tila hindi normal.

Kung kapasyahan niya lamang ang masusunod, malaon na niyang idinispatsa ang pamilya
ng dating nobya ng kanyang anak. Natitiyak niyang ni bakas ng anino ng mga ito ay
hindi matatagpuan ng kahit na sino. Ngunit mahigpit ang pakiusap sa kanya ni
Giovanni, hayaan na lamang niya ang lahat.

He's maybe a don, ngunit pagdating sa kanyang mga anak ay katulad pa rin siya ng
ibang ordinaryong magulang. Malambot ang puso. Ngunit siyempre ay tanging siya
lamang ang nakakaalam ng bagay na iyon. At hangga't maaari sinisikap niyang
idistansya ang sarili sa mga ito upang hindi sila masyadong mahantad sa peligro.

"Okay. I'll give you a ring after two days," di-kawasa'y narinig niyang pahayag ni
Giovanni makaraan ang ilang saglit.

"Mabuti."

Matapos ang pakikipag-usap sa telepono ay masusing pinagtuunan ng pansin ni Don

Salvatorre ang nakalapag na dossier sa kanyang mesa.

Carlotta Madrigal.
Mukhang iyon na ang tamang panahon upang magbayad siya ng kanyang utang. Sa naiisip
niyang plano ay para siyang pumatay ng dalawang ibon sa isang pukol.

Idinayal niya ang numero ng kanyang Capo Bastone.

"Herman, ibig kong tiyakin mong mababaon sa pagkakautang si Tyron Madrigal. Kahit
magkanong halaga ay ibigay mo. Ngunit tiyakin mong ang bawat transaksyon ay selyado
at pirmado. Ayaw kong magkaroon ng butas ang aking mga plano..."

***

HIMALA, saloob-loob ni Carlotta. Sa loob ng dalawang linggong iyon ay wala siyang

natanggap na tawag mula sa kanyang Kuya Tyron. Tinablan kaya siya sa mga sinabi ko
sa kanya?

Ngunit siya na rin ang sumansala sa kanyang naiisip. Sa kapal ng katawan nito,
imposibleng tablan ito ng hiya sa mga sinabi niya.

Her brother is the perfect embodiment of the seven deadly sins. 

Kasalukuyan siyang nagpupunas ng mga glasswares nang may pumasok na isang matangkad
na lalaki sa bar. Mukhang hindi ito isa sa mga regulars nila. At bagaman hindi ito
masasabing guwapo, stand-out ang presensya nito sa karamihan.

"Good evening, Sir. Welcome to Buccaneer's Bar. What can I get you?" magiliw na
bati niya rito nang maupo ito sa bar stool.

"You."

"E-excuse me?"

"I'm here to collect a debt."

"T-teka, teka sandali. Baka ho nagkakamali kayo ng taong pakay."

"Your name is Carlotta Madrigal, correct?"

"Y-yes. Pero--"

"At ikaw ang nakababatang kapatid ni Tyron Madrigal."

Nang marinig ang pangalan ng kapatid ay parang biglang nanghina ang kanyang mga
tuhod.

"H-how much is it this time?" halos hindi maglagos sa lalamunan niya ang tanong.

"Five million."

Sa isip ay mabilis na nagkuwenta si Carlotta kung magkano ang laman ng kanyang bank
account. Ngunit tila nag-malfunction ang utak niya sa sumunod na sinabi ng kausap.

"...in US dollars."

Muntik na siyang gumiray sa kinatatayuan.

Five million US dollars?! Kahit ibenta niya ang kaluluwa sa mga oras na iyon, isama
na ang kanyang mga minudensya ay imposibleng makalikom siya ng ganoong halaga!

Pero bago pa tuluyang lamunin ng panic ang buong sistema ay hiningian niya ito ng
pruweba ng pagkakautang ni Tyron. At tila naman inaasahan na iyon ng lalaki kung
kaya't inilabas nito mula sa loob ng suot na dark suit ang isang nakasobreng
dokumento. Pagkatapos ay inilatag ng lalaki ang dalawang piraso ng papel sa ibabaw
ng bar counter.

Nginigan ang mga kamay na pinasadahan niya iyon ng tingin.

"N-no. T-this can't be legal."

"In the underground world, the word legal is a one-way street, Miss Madrigal. When
my Boss says it's legal, it is legal even if the world says otherwise."

"W-what do you mean?"

"Your brother owed Don Salvatorre Galliardi. He's a man you don't wanna mess up
with if you value your life."

Hindi ang sinabi ng lalaki ang nagdulot ng takot kay Carlotta kundi ang katiyakang
nabasa niya sa mga mata ng lalaki. Katiyakang anumang oras ay maaari siya nitong
iligpit kapag iniutos ng Boss.

"I-it says here that we still have at least one month to raise the money," aniyang
nakatingin sa nakalatag na dokumento.

"Yes. Plus twenty-five percent interest."

"What?!" 

Bakit ba pakiramdam niya sa bawat segundong kausap niya ang lalaking ito ay unti-
unti siyang lumulubog sa kumunoy?

"C-can I ask you something?"

"Go ahead."

"What's he gonna do to me if...i-if we fail to pay him on time?"

"You will become his bride."

'

A/N:

Until next week^~^

Don't forget your votes and comments.

Dios Mabalos!!

Bb_Anastacia
The Truth
Chapter Four

"WHY?"

Nagitla si Tyron nang biglang magliwanag ang buong living room pagpasok nito ng
bahay. 

"Carly? You almost gave me a heart attack."

Sarkastikong natawa si Carlotta sa sinabi ng kapatid.

"Heart attack? At ako, ano sa palagay mo ang naging reaksyon ko nang makaharap ko
ang tauhan ni Don Salvatorre?"

"Lower your voice. Baka marinig ka nina Papa," pigil ang pagtataas ng boses na sabi
nito.

Sadyang inabangan niya ang pag-uwi nito. Humingi siya ng isang gabing pahinga kay
Belinda upang komprontahin si Tyron. At sa totoo lang ay kanina pa siya nanggigigil
habang hinihintay ito. Sa pagkakataong 'yon ay hindi na siya magtitimpi. Sobra na.
Apaw na apaw na. 'Yong mga nakaraang atraso nito ay napatawad niya. Pero dito sa
huli, kahit yata maabo na ito sa hukay ay hindi niya pa rin ito mapapatawad.

"Why?" muling pag-uulit niya sa tanong. Hindi niya pinansin ang panlalaki ng mga
mata nito na parang pinaaalalahanan siyang babaan ang boses.

Wala na siyang pakialam kahit malaman pa iyon ng kanilang mga magulang. Mientras na
itinatago niya ang mga kalokohan nito ay lalo naman itong lumalala. Mas mabuti
ngang magkaalaman na sila. Dahil sa mga sandaling iyon ay ga-hanip na lamang ang
tingin niya kay Tyron. Ito na yata ang pinakawalang-hiya sa lahat ng walanghiya na
nabubuhay sa mundong ibabaw.

"Dahil hindi kita kapatid. Pasalamat ka pa nga dahil kung hindi sa pamilyang ito ay
wala kang bubong na masisilungan."

"Tinatanaw kong malaking utang na loob ang lahat ng 'yon, Tyron. At habang ako'y
nabubuhay ay patuloy kong tatanawing utang na loob ang pagpapalaki at pag-aarugang
ibinigay sa akin nina Papa at Mama. Pero ikaw, kahit na kailan ay hindi ko
obligasyong saluhin ang mga kalokohang ginagawa mo dahil lang may utang na loob ako
sa mga taong nagluwal sa'yo. At higit sa lahat, wala kang karapatang ipamigay ang
buhay ko nang ganoon na lang!"

"Tama lang 'yan sa'yo dahil wala kang lugar sa pamilyang ito! Sampid ka lang dito.
Matagal na kitang gustong idispatsa, napakagaling mo lang magpalapad ng papel kina
Papa. Palagi na lang ikaw ang magaling, ikaw ang tama."

"Ano ang nangyayari rito?" dumagundong ang boses ng kanilang ama sa buong
kabahayan.

Dumungaw mula sa balustrahe ng second floor ang kanilang mga magulang. Mukhang
parehong nabulahaw ang tulog ng mga ito sa palitan nila ng maaanghang na salita.

"Mga batang ito. Hindi na ba kayo nahiya? Aba'y umaabot na sa mga kapitbahay ang
ingay niyo,"  worried namang saad ng kanilang ina.

"Tyron, ano na naman bang kaguluhan ito?"

"Of course. Sino pa nga naman ang pagmumulan. Right, 'Pa?" sarkastikong sagot ni
Tyron sa ama.

"Kinakausap kita nang matino kaya sagutin mo ako!"

"Bakit hindi niyo tanungin ang paborito niyong anak?" sadya nitong binigyan ng
emphasis ang katagang anak.

"Carly, what is going on?" tanong ng kanilang ina.

"Si Kuya Tyron, nagkakautang ng halagang limang milyon sa Quattro Assi Casino," sa
pagitan ng naglalatang na poot sa dibdib ay hindi halos lumabas sa bibig ni
Carlotta ang mga kataga.

"Limang milyon?! Por Dios, por Santo, Tyron!" nababaghang reaction ng kanilang ina.

"Quattro Assi ba 'kamo?" para namang biglang nahintakutan ang kanilang ama.

"Opo, Papa. Kuya Tyron owed them five million. Not just in peso but in US dollar."

Nakita ni Carlotta nang biglang gumiray ang kanilang ina. Mabuti na lamang at
nakakapit ito sa balustrade.

"You worthless piece of crap," mabilis na nakababa mula sa itaas ng bahay ang
kanilang ama at mistulang nagngangalit na torong inatake si Tyron. "Wala ka
talagang kuwenta! Kahit kelan, puro sakit na lang ng ulo ang ibinibigay mo!"

Sunod-sunod na sapak at suntok ang ibinigay ni Franz sa panganay na anak. Noon

lamang nakita ni Carlotta na nagalit nang ganoon ang kinagisnang ama. Kahit anong
ilag at salag ni Tyron ay walang silbi rito. Bawat mahagip ng kamao ay inuupakan
nito ng suntok. 

Nang mapatid ang paa ni Tyron sa carpet ay patihaya itong bumagsak sa sahig. Ang
buong akala ni Carlotta ay tatantanan na ito ng ama. Ngunit nagpatuloy lang ito sa
pagsuntok. Sa katunayan ay parang mas naging solid pa ang tama ng mga suntok nito
dahil nakabulagta sa sahig ang target.

Duguan at hindi na halos maimulat ni Tyron ang mga mata nang nahahapong tumigil si
Franz.

"Alam mo ba kung ano ang gulong pinasok mo, walanghiya ka?" galit na galit na sabi
nito sa pagitan ng paghingal. "That casino is being controlled by the most
notorious mafia in Asia. At sa sandaling hindi ka makapagbayad sa takdang oras na
ibinigay nila, uubusin nila ang buong pamilya mo."

"That's not...g-gonna happen. They only want her," sa kabila ng hirap na pagkilos
dahil sa mga tinamong bugbog ay nagawa pa siyang ituro ni Tyron.

"Ano ang ibig mong sabihin?"

"Binigyan nila ako ng kopya ng kontratang nilagdaan ni Kuya Tyron," ibinigay ni

Carlotta sa ama ang nabanggit na kontrata.

Kahit bahagyang nakapikit dahil walang suot na reading glasses ay pinasadahan ng

basa ni Franz ang hawak na papel. Sa huli ay galit na nilamukos nito iyon.

"This is not legal."

"Iyon din and sinabi ko, Papa. Pero dahil malawak ang network nila, sa mga oras na
ito ay maaaring may nagmamatyag na sa atin. Ni hindi tayo puwedeng lumapit sa mga
pulis dahil baka kung ano ang gawin nila."

"Then how are we going to pay them? Ang bahay na ito o kahit ang garment factory ay
hindi sasapat para makalikom tayo ng sapat na halaga."

"I don't think we can raise the money..." nanggigipuspos man ay pinilit
magpakatatag ni Carlotta. "Wala akong nakikitang ibang solusyon kundi ang sumunod
sa hinihingi nila."
"Anak..."

"Can't you just let her go, for Pete's sake! Pinalaki niyo naman siya at inalagaan.
Maano kung sa ganitong paraan niya tayo babayaran sa lahat ng pagkalingang
ipinagkaloob niyo sa kanya?"

Mabilis na dinampot ni Franz ang suot na pambahay na tsinelas. Iyon 'yong yari sa
alpombra na ang goma sa ilalim ay makapal at matigas. Akala ni Carlotta ay kung ano
lamang ang gagawin ng ama. Nagulat na lang siya nang sukat ihampas nito iyon nang
paulit-ulit sa bibig ni Tyron hanggang sa halos tuluyan na iyong magsara.

"Sa mga oras na ito ay patay ka na para sa akin, walanghiya ka. At makinig kang
mabuti sa lahat ng sasabihin ko. Kung meron mang mga taong dapat na tumanaw ng
utang na loob dito, iyon ay walang iba kundi tayo. Ikaw, ako at ang Mama mo! Oo
nga't tayo ang kinagisnan niyang pamilya, kami ng Mama mo ang nagpaaral at
nagpalaki sa kanya. Pero ni minsan ba ay naisip mo kung saan nanggaling ang lahat
ng salaping pumasok sa pamamahay na ito? Ang lahat ng 'yon ay mula sa naiwang
kabuhayan ng kanyang ina."

Pare-pareho silang natahimik.

"I'm sorry, Carly. Hindi ko gustong sa ganitong paraan mo pa malaman ang lahat.
Nang masawi ang Mommy mo ay sa akin niya ipinagkatiwala ang lahat. Your house, your
mother's jewelry, her personal bank account and even your trust fund. At nanliliit
man akong aminin sa'yo ang totoo, pero nagamit ko na halos ang lahat ng iyon upang
maisalba ang nalulugmok naming kabuhayan."

"Alam ko po."

"A-ano?"

"Bago namatay si Mommy ay may iniwan siya sa aking sulat. Isang sulat na
matatanggap ko pagsapit ng aking ikalabingwalong kaarawan. It's like she already
predicted that she won't be there by the time I reach my eighteenth birthday.
Sinabi niyang ipinagkatiwala niya sa'yo ang lahat ng naiwan niyang mga ari-arian.
Na kahit ano ang mangyari ay hindi ako dapat mag-alala dahil kayo na ang bahala sa
lahat."

"Kung ganoon ay bakit ni minsan ay hindi ka nagtanong? O nagalit kaya?"

"Bakit ko naman po gagawin 'yon? Isa ho tayong pamilya, di ba? Anak niyo ako. At
bilang isang anak, nakita ko kung paano niyo pinagsikapang maibigay sa akin ang
lahat."

Biglang napaluha si Franz sa mga sinabi niya.

"I'm sorry. I wasn't good enough to be your father. Hindi kita na-protektahan sa
walanghiyang ito."

"No, Papa. You are more than enough. Kayo ni Mama. And everything's going to be
okay..."

***

EVERYTHING'S going to be okay. 

Pfft. 

Kaydaling sabihin ngunit kapag ganoong siya na lamang mag-isa ay binabalot siya ng
takot. Matapos ang mainit na komprontasyon ng gabing iyon ay sinikap na ibalik ni
Carlotta ang buhay sa normal. Writer by day, bar owner slash bartender by night.
Sad to say, iyong pangalawang katauhan lamang ang nagawa niyang gampanan. Ang
kanyang alter ego ay parang biglang naglaho. Hindi siya makabuo ng nobela. Masyado
siyang tensyonado sa pakiramdam na parang laging may nagmamatyag sa mga kilos niya.

Oo nga't buo na sa loob niyang maging bride ng kung sino mang Poncio Pilatong Don
Salvatorre Galliardi na 'yon alang-alang sa pamilya, pero madalas ay naroroon pa
rin ang takot.

Pero sino nga ba si Don Salvatorre Galliardi?

At dahil magulo ang takbo ng utak para magsulat, sinubukan niyang mag-browse sa net
tungkol sa taong sinasabi nilang pinaka-Big Boss ng mga Mafia sa Asya. Bagaman sa
pagkakaalam niya ang mga ganoong organized crime group ay karamihang nasa Europe at
parteng Amerika. 

Ahh, pakialam ko ba kung saang lupalop pa sila nagmula at kung nasaan ang sentro ng
kanilang operasyon?

 Nagsimula siyang magbasa ng mga lumabas na impormasyon sa search niya. Manaka-naka

ay umaarko ang kanyang kilay. Walang tumpak na information kung ilang taon na si
Don Salvatorre. It was either between fifty to seventy. Wala rin itong picture.
Purong Italyano ito at nagsimulang maging miyembro ng Mafia sa batang edad na
disiotso. Diumano'y pinatay nito ang previous boss ng organization kung kaya't ito
na ngayon ang kinikilalang don.

'Yong ibang impormasyon ay pinahapyawan na lamang niya ng basa. Until something

caught her eye. Ang tinaguriang mabalasik na lider ng Mafia ay mayroong kakulangan
sa pagkalalaki. He has erectile dysfunction!

Oh, dear. 

Is this good...or bad?

And come to think of it. Posible kayang iyon ang dahilan kaya siya ang hiningi
nitong kapalit sa pagkakautang ni Tyron? Gagamitin ba siya nitong panakip-butas
upang mapagtakpan ang kakulangan sa pagkalalaki? After all, he's the head of the
crime family. Malaking kabawasan sa awtoridad nito kung ang dala-dala nitong
bombilya ay hindi umiilaw.

Kung totoo nga iyon, may dahilan siyang magsaya at magdiwang. Kaso, paano kung
hingian siya nito ng anak? Wala naman sigurong ganoon ka-generous na tao na
magbibitaw ng halagang limang milyong dolyar para lang magkaroon ng pang-display na
asawa, ano?

At ang tanong, paano sila bubuo? Pipilitin ba siya nitong pailawin ang pundido
nitong bombilya?

'

A/N:

(^___________________________^)

Bb_Anastacia
Alessandro Duvall
Chapter Five

NANGINGITI si Carlotta habang nailalarawang-diwa ang nangyayari sa loob ng stock

room. Natitiyak niyang kung malalaman ni Belinda ang tumatakbo ngayon sa isipan
niya ay maaakusahan siya nitong pervert. Mabuti na lamang at sadyang makapal ang
dingding ng stock room, kung hindi'y magkakaroon sana ng special sound effects ang
buong bar.

"Excuse me, puwede bang magtanong?"

Nang mag-angat ng tingin si Carlotta upang sagutin ang baritonong tinig ay

nakapaskil na kaagad sa mga labi niya ang customary smile para sa mga kustomer ng
bar. Pero ang ngiti niyang iyon ay saglit na na-freeze. Ang garter ng panty niya ay
bigla yatang lumuwag at ngayo'y nanganganib na malaglag sa kanyang paanan!

Oh, my goodness, gracious, great balls of fire. Sino ba ang lalaking ito at
masyadong naliligalig ang aking mga obaryo?

"Hey," ipinitik-pitik ng lalaki ang mga daliri sa harapan niya.

Para namang biglang naalimpungatan ang kanyang diwa. 

"Y-yes?"

"I was looking for someone," wika nito sa buo at makalusaw-butong boses.

"Someone? Meron ba siyang pangalan?" kung hindi niya ito narinig kaninang mag-
Tagalog ay iisipin niyang isa itong foreigner. Isang foreigner na mistulang replica
ni Thor.

At ang replicang iyon ay bahagyang nagsalpukana ang mga kilay na tila nainis sa
kanyang tanong.

"I'm looking for Carlotta Madrigal."

Kahit guwapo ang kaharap ay kaagad na nagkalampagan ang mga warning bells sa utak
ni Carlotta. Isa na naman bang loan collector itong kaharap niya?

"Bakit mo siya hinahanap?" puno ng pagdududang tanong niya rito.

"I don't think that's any of your concern, lady."

Hindi niya napigilan sa pag-arko ang isang kilay. Suplado.

"Paano kung sabihin ko sa'yong hindi mo siya makikita kung hindi mo sasabihin sa
akin kung ano ang iyong pakay?"

Matagal siyang tinitigan ng kausap. Pagkatapos ay biglang nag-iba ang ekspresyon ng

mukha nito.

"Wait. Don't tell me--I'll be damn. Ikaw si Carlotta?"

Napamaang siya sa reaksyon nito. 

"O, e, ano naman ngayon kung ako nga ang Carlotta'ng hinahanap mo, aber?" huli na
para mag-deny pa siya. Isa pa, mukhang matalas ang radar ng isang 'to para mapaikot
niya. "Pero, teka nga. Sino ka ba?"

"Ako si Alessandro Duvall. Simula sa araw na ito ay magiging anino mo ako."

"Baaa-ket?"

"Because you are Giovanni Galliardi's bride. Obligasyon ko ang bantayan at

kilalanin ka."

"Baaa-ket?"

"Sabihin na lang nating personal assistant niya ako."

Magtatanong pa sana siya ng isa pang baaa-ket nang ma-realized niyang may binanggit
itong pangalan. Ngunit bago pa siya makapagsimulang magtanong ay nag-umpisa na ring
dumagsa ang mga kustomer sa bar. At dahil kasalukuyang busy ang kaibigan niya sa
loob ng stock room, wala siyang ibang maaasahang magtimpla ng cocktail drinks para
sa kanilang mga parukyano maliban sa kanyang sarili.

"Make yourself at home," ang tanging nasabi niya kay Alessandro Duvall nang isa-isa
ng dumating ang order.

Bahagya lang kumiling ang ulo ng lalaki na parang sinasabing bahala na ito sa
sarili nito.

Saglit pa at naging napaka-abala na ni Carlotta. Hindi halos siya magkandaugaga sa

paggawa ng drinks para sa mga kustomer. Kahit may iba pa silang tauhan, kapag
ganoong dagsa ang tao sa bar ay suwerte ng makapagpahinga siya ng sampung minuto.

Nang sulyapan niya sa kinatatayuan nito si Alessandro Duvall ay wala na ang lalaki.
Nang tanungin niya ang bouncer nilang si Murphy kung napansin nito ang lalaking
kausap niya bago dumagsa ang mga parukyano, ay iling lang ang naisagot nito. Pero
kung tama ang pagkaalala niya sa sinabi nito kanina na magiging anino niya ito,
marahil ay nasa tabi-tabi lang ang lalaki. Nagmamasid.

Pero sino ba talaga ito at bakit kailangan pa siya nitong bantayan? At higit sa
lahat, sino naman itong si Giovanni Galliardi? 

***

SA kabilang dako ay tahimik lang na nagmamasid si Alessandro habang manaka-nakang

lumalagok ng isang bote ng beer. Hanggang tatlong bote lang ang maximum niya kaya
paunti-unti lang ang kanyang inom. Aside from that, nasa teritoryo na siya ngayon
ni Don Salvatorre Galliardi. Sa mundong ginagalawan nito ay hindi siya nakasisiguro
kung sino ang mga kalaban at sino ang mga kakampi.
Itinuon niyang muli ang pansin sa babaing nakatoka sa bar.

Tsk. Just what did that old man see in her? saloob-loob niya.

Giovanni Galliardi has a penchant for the super model type of women. Paanong naisip
ni Don Salvatorre na papasa sa panlasa ng anak nito ang babaing nakikita niya? Pero
siya na rin ang sumansala sa sarili. Hindi ganoon kasimpleng mag-isip ang don. 

Don Salvatorre is a very complex man. Hindi ito gumagawa ng isang desisyon dahil
kailangan o dahil iyon ang tama. Lahat ng desisyon nito ay kalkulado at may
basehan. At kailangan niyang malaman kung ano 'yon...

***

KINAWAYAN ni Carlotta ang papaalis na si Murphy. Bantulot pa itong iwan siya

pagkasara nila ng bar nang makita nito si Alessandro na nakatayo sa isang bahagi ng
parking lot. Sa isang hindi masyadong bihasa ang mga mata ay hindi kaagad ito
mapapansin. But Murphy used to be in the force kaya matalas ito sa mga ganoon
bagay. Umalis lamang ito sa tungkulin dahil hindi na raw nito kayang ikubli ang
tunay na pagkatao sa likod ng barakong uniporme.

Nakita ni Carlotta sa peripheral vision ang papalapit na si Alessandro. Kanina niya

pa rin gustong makausap ito. Napakarami niyang tanong na gustong malaman dito.
Partikular ang tungkol sa pangalang Giovanni Galliardi. How did she become his
intended bride all of a sudden when she thought she was marrying Don Salvatorre?

Yep, she already accepted her fate. Wala rin namang silbing umasa pa siya na
magkakaroon ng pagbabago sa kanyang sitwasyon. She might as well get used to it.
Malibang sa pagkakataong 'yon ay naguguluhan siya. Ano ba talaga ang pangalan ng
groom niya?

"Kailangan mo ng pera?" takang tiningnan ni Carlotta ang kamay ni Alessandro na

nakalahad sa harapan niya.

"I'm asking for your car keys."

Napasimangot siya. "Bakit?"

"Will you cut it out? Puro ka bakit."

"E, sa kailangan kong magtanong ng bakit, ano ang magagawa mo? Bakit kasi hindi mo
na lang sagutin nang diretso ang tanong ko?" hayun na naman ang kanyang bakit. 

"Let's get you home first and I'll answer all your questions. Capisci?"

"Excuse me?"

Sa halip na sumagot kinuha nito mula sa kamay niya ang hawak niyang susi. Itinutok
nito ang key fob sa parking lot to locate her car. Pagkatapos ay basta na lang
nitong hinagip ang kanyang braso, binuksan ang pinto para sa kanya saka siya nai-
deposito sa passenger seat na animo isang sako lamang ng bigas. Hindi pa man niya
naikakabit ang kanyang seatbelt ay umarangkada na ang sasakyan sa kalsada.

"Hoy! Puwede bang maghinay-hinay ka naman sa pagmamaneho? Ang bata-bata ko pa para

mamatay. Ni hindi pa nga ako nakakatikim ng luto ng Dios!"

Nang bagalan nito ang pagmamaneho ay nakahinga siya nang maluwag. Grabe ang lakas
ng tibok ng puso niya! Nang lingunin niya ito para galit na sitahin ay napansin
niyang parang mailap ang mga mata nito at panay ang sipat sa side mirror ng kanyang
sasakyan.

"M-may sumusunod ba sa atin?" kabadong tanong niya sa kasama.

"Yes."

"Kung gano'n ay iligaw mo na muna. Huwag mo muna akong i-diretso sa bahay."

"Sigurado ka?"

"Kasasabi ko pa lang, di ba?" pinandilatan niya ito ng mga mata.

"I have a better idea."

"Ano?"

"I'll take you to my place. Walang sinuman ang nakakaalam ng lugar na 'yon."

Bigla siyang napa-side glance dito. "I...hardly know you."

Napangisi ito. "Hindi ba't mas exciting 'yon sa inyong mga babae?"

"Sino ang nagsabi?"

Ngumisi lang ulit ito. "Totoo ba?"

"Totoo ang alin?"

"Na hindi ka pa nakakatikim ng luto ng Dios?"

Oh, shit. Parang sinilaban ang mga pisngi niya nang bigla iyong mamula. Kung bakit
ba naman kasi napaka-taklesa niya?

"I'm sure, Giovanni will be interested to hear that."

"Just who the heck is this Giovanni Galliardi that you kept on mentioning, anyway?"

"He is Don Salvatorre's youngest son. The don bought you to become Giovanni
Galliardi's bride."

Bought? Ang sagwang pakinggan pero wala siyang magagawa dahil iyon naman talaga ang
totoo. Halos literal siyang ibinenta ni Tyron bilang kabayaran sa malaking
pagkakautang nito sa casino.

"How old is he?"

"Who?"

"Your boss, si Giovanni Galliardi."

"Uh, he's thirty-three."

Kung konsolasyon mang maituturing, at least hindi pa naman pala hukluban ang
lalaking pakakasalan niya.

Always look at the bright side, Carlotta, malungkot niyang paalala sa sarili.
Always look at the bright side.

'
A/N:

To be honest, ito na yata ang pinakamabilis na pace na nagawa kong update. 

Can I have one vote one comment??

Say, a quid pro quo??

Bb_Anastacia

My Bodyguard
Chapter Six

TWO hours later from the city, ipinasok ni Alessandro ang kotse sa isang semi-rough
road. Isang matangkad at matipunong lalaki ang nagbukas sa kanila ng gate pagdating
sa dulo ng baku-bakong kalsada. Pagpasok nila ay bumungad kay Carlotta ang isang
modern sprawling bungalow na napaliligiran ng mataas na bakod. For a fleeting
moment, may takot na umusbong sa kailaliman ng kanyang sikmura. Paano pala kung
nagpanggap lamang ang lalaking kasama niya? Paano kung hindi naman ito totoong
related sa mga Galliardi at nilapitan lamang siya upang gamitin laban sa mga ito?

Shit. Minsan ang hirap maging writer.

Lahat na ng pinaka-morbid na idea ay pumasok sa utak niya. Kung bakit naman kasi
pinaniwalaan niya ang lahat ng impormasyong sinabi nito. Palibhasa makatulig-matris
ang kaguwapuhan, hindi na gumana ang mga brain cells niya. Paano na lang kung bigla
siya nitong katayin doon. Or worst, gamiting sex object sa isang orgy.

Malapit na siyang mag-hyperventilate sa mga naiisip nang iabot sa kanya ni

Alessandro ang orihinal na dokumentong nilagdaan ni Tyron. 

"Oh," confirmed, totoo ang lahat ng sinabi nito sa kanya.

"Let's go. Tawagan mo na rin ang parents mo o kung sino man ang mag-aalala sa'yo
kung hindi ka makakauwi ngayon para ma-inform sila na nasa mabuti kang kalagayan,"
sabi nito bago umibis ng kotse.

"G-good idea," sumunod na siya pagbaba nito.

"Wait here. May kakausapin lang ako."

Bago pa man siya maka-oo ay nakatalikod na ito. Nakita niyang nilapitan nito ang
lalaking nagbukas sa kanila ng gate kanina. Hindi na niya pinansin ang mga ito at
tinawagan na nga ang ama. Sinabi na lamang niya na magkasama sila ng kaibigang si
Belinda at doon na siya matutulog sa bahay nito. Panatag naman ang loob ng Papa
niya. Wala na itong sinabing anupaman.

"Everything okay?" ani Alessandro.

"No."

"What do you mean? May nangyari ba sa bahay niyo?"

"Hindi 'yon ang ibig kong sabihin. Sino 'yong mga taong sumusunod sa atin kanina?"

"I'm not sure. Maaaring kalaban ni Don Salvatorre sa negosyo, mga investigative
journalists or police."

"Mga ganoong klase ng tao ang nagmamatyag sa kanya?"

"Yup. Come in."

Sumunod siya rito nang ipagbukas siya ng pinto ng bahay. Maganda rin ang loob
niyon. Katulad sa labas ay moderno ang interior bagaman minimalist ang pagkaka-
disenyo ng mga kagamitan.

"Sa'yo ba ang bahay na ito?" aniya, out of curiosity.

"Not really, kay Giovanni."

Nagulat siya. "He lives in the Philippines?"

"Most of his life, yes. He's a dual citizenship holder."

"May Filipino blood siya?"

"Sa mother's side."

"Naririto ba siya?" kung bakit parang bigla siyang na-conscious ay hindi niya
maintindihan.

"No. He's in Italy taking care of his mother's legacy."

"Oh. Ahm, ano ba ang trabaho niya?"

"He's a pilot. He is also the current CEO of Monarch Aviation International."

"Monarch Aviation?" saan nga ba niya narinig iyon? Nang maalala ay bigla siyang
napasinghap. 

Monarch Aviation International is an aviation services provider that provides

aircraft lease and charter services all over the world! Hindi basta-bastang
milyonaryo ang mapapangasawa niya, he's a billionaire!

Nang mapatingin siya sa kausap ay tila pinag-aaralan nito ang paghahali-halili ng

emosyon sa mukha niya. Mabilis niyang hinamig ang sarili. Baka iniisip nito mukha
siyang pera.

"So, who will you be?" pag-iiba niya ng paksa.

"Like I told you earlier, I will be your shadow. In short, I will be your
bodyguard."

Isang walang tinig na ah ang tanging naibuka ng bibig niya.

"Do you have a picture of him?" iniligid ni Carlotta ang mga mata sa kabuuan ng
bahay. Naghahanap ng larawan o family picture kaya ng lalaki na puwede niyang
pagbasehan kung ano ang hitsura ng mapapangasawa. 

Hindi naman siya naghahangad ng sobrang guwapo. Tama na 'yong kasing-guwapo ng

lalaking nakatayo malapit sa kanyang tagiliran. Na habang magkabuhol ang mga braso
sa tapat ng dibdib ay bahagyang humakab sa katawan ang suot na puting tee. Tuloy ay
naglalaro na sa kanyang imahinasyon kung gaano katigas ang mga muscles nito sa
tiyan. Six kaya 'yon o eight?

Mabilis niyang naitakip ang dalawang palad sa mukha nang bigla iyong mag-init.

Shittt! Ang landi mo talaga, Calixta Monroe!

Pero teka, ibig bang sabihin nito ay makakapagsulat na ulit siya? Meron na siyang
object of desire para makahabi ng bagong nobela na kikiliti sa imahinasyon ng
kanyang mga avid readers.

Heck, why not, choc-nut. He looks delish I could imagine him all night long.

She was grinning from ear to ear nang hindi sinasadyang mapabaling ang tingin niya
kay Alessandro. There was an odd look on his face when she caught him staring at
her. Tila alanganing nawi-werduhan na nai-intriga sa inia-akto niya.

"Hungry?" he asked.

"Oo," mabilis niyang sagot.

"Kaya pala."

"Kaya pala ano?"

"You were drooling."

Napasinghap siya sabay hipo sa magkabilang sulok ng kanyang bibig. Masyado bang
obvious na pinagnanasaan niya ito?

"Hindi naman, eh," parang gusto niyang damputin ang suot na wedge at ibato kay
Alessandro. 

Ang hudas may gana pang ngumiti na parang aliw na aliw sa reaksyon niya.

Pasaway. Tumutulo raw ang laway ko? Grr.

"Have a seat and make yourself at home. Titingnan ko kung may inihandang pagkain si
Jaime."

"Bilisan mo," sa inis ay nasabi niya.

Akala ni Carlotta ay magagalit ito. Pero sa halip ay ngumisi lang ito nang
makalaglag-panty sabay curtsy.

Lihim siyang napakagat-labi. Kung ganitong klase ng lalaki ang makakasama niya
araw-araw, delikadong mapagtaksilan niya ang kanyang mapapangasawa hindi pa man
sila nakakasal. Tsk, tsk, tsk. Sa isip ay nai-imagine na ni Carlotta ang gagawin sa
kanya ni Don Salvatorre. Ipapalibing siya nito nang buhay.

"The food is ready, Your Highness."

Nakaingos siyang tumayo. Ang balak ay lampasan ito, pero sa ikalawang hakbang ay
bigla siyang natapilok! Buti na lang at alerto ang magiting niyang bodyguard,
naagapan siyang masalo bago pa man siya lumagpak. Ang kaso ay bigla siya nitong
itinuwid ng tayo, napasubsob tuloy siya sa dibdib nito.

Ay, panalo. Ang tigas at ang bango...ng kanyang dibdib.

"Ehem. Kamahalan, tsansing na yata ang ginagawa niyo."

Sa gulat ay biglang naitulak ni Carlotta si Alessandro. Hula niya ay namumula ang

mukha niya dahil para na iyong sinisilaban sa init. Gayunma'y sinikap niyang bawiin
ang composure at taas-noong lumakad sa direksyon ng inaakalang dining room.

"Right this way, Your Highness," mula sa likuran niya ay iginiya siya ni Alessandro
pakanan.

Tila sadya namang naghihintay sa kanila ang isang lalaki sa komedor. Naalala niya,
ito rin ang lalaking nagbukas kanina ng gate nang sila'y dumating.

"Siyanga pala, siya si Jaime. Siya ang katiwala ni Giovanni."

"Ikinagagalak ko pong makilala kayo, Ma'am," magalang na sabi ni Jaime.

Nginitian ni Carlotta ang lalaki. Naaaliw siya sa hitsura nito. He's tall and very
masculine. Moreno ang kulay at may katawang pang-Wrestler. Ang suot nitong
bulaklaking apron ay parang masyadong alanganin dito. Bigla niya tuloy naalala si
Murphy. Magka-tribu kaya ang mga ito?

Nang umpisahang maghain ni Jaime ay ibinaling ni Carlotta ang isipan sa ibang

bagay. 

"I have a question," aniya kay Alessandro.

"By all means, ask away."

"First things first, bakit tayo sinusundan ng mga taong 'yon kanina? Kung tutuusin
naman ay hindi pa ako maituturing na opisyal na parte ng mga Galliardi, di ba? Kaya
ano ang magiging interes sa akin ng mga kalaban ni Don Salvatorre sa negosyo, or ng
mga investigative journalist at ng mga pulis."

"Who knows? Maybe somebody already leaked an information to them about you."

"In short, puwedeng manganib ang buhay ko?"

"That depends," wika nitong nagsimula ng kumain.

"Hayan ka na naman, eh. Puwede bang kapag nagpaliwanag ka, ituloy-tuloy mo na. Para
kang teledrama, parating may cliffhanger. Tapos magagalit ka kapag nagtatanong
ako."

"Depende kung gaano kataas ang value mo kay Don Salvatorre. If you're at least
worth twenty-five percent, you have a reason to worry."

Napaawang ang bibig ni Carlotta sa sagot nito. "G-gano'n? E, ilang porsiyento naman
ang para sa mga anak niya?"

"About the same."

"Ows? Paano mo namang nasabi?"

"He wasn't there most of their lives."

"Dahil lang isa siyang absentee father, hindi na niya pinahahalagahan ang kanyang
mga anak, gano'n? That's going a little overboard, don't you think? Ano ba ang
malay mo sa nilalaman ng puso at isipan ng isang kagaya ni Don Salvatorre? Mga
hayop nga, marunong mahalin at pahalagahan ang mga anak nila, si Don Salvatorre pa
kaya? Tao pa rin naman 'yon, I'm sure."

"You asked, I answered. But you know what, you are right. I'm not in the position
to argue the point. May tanong ka pa ba?"

Natigilan siya. She saw something flashed in his eyes. Was it anger?

"Ah, i-iisipin ko pa," para kasing nag-evaporate bigla 'yong mga tanong na naiisip
niya kanina.

"Then, if you'll excuse me. I'm full, ihahanda ko na ang magiging kuwarto mo."

Wala siyang nasabi nang tumayo na nga ito at umalis. Nang mapatingin siya kay Jaime
ay parang humihingi ng dispensa ang ekspresyon sa mukha nito.

Kunwa'y balewalang nagkibit-balikat na lamang siya at ngumiti. At dahil nagugutom

na siya, ang pagkain na lang ang pinagtuunan niya ng pansin. Kasehodang maparami
ang carbs niya, magyo-yoga na lang siya pagkagising.

"Matanong ko nga pala. Ilang taon ka na?"

"Twenty-eight po, Ma'am."

"Ah," napangiti siya. Akala niya kasi ay mas matanda ito sa kanya. Tutukuyin niya
sanang Kuya. "Ang sarap ng luto mo, ha?"

"Salamat po. Pero 'yong iba ho sa mga nai-serve ko ay luto ni Mamang. Tino-thaw ko
na lang kapag kakain kami ni Sir. Mas gusto niya ho kasi ang luto ni Mamang."

"Sir? You mean si Alessandro?"

"A, eh. Siya nga ho. K-kapag wala po si Sir Giovanni ay parang siya na rin ang amo
ko."

"I see. Matagal na ba siyang assistant ni Giovanni?"

"Matagal na po. Sa katunayan ay parehong-pareho po sila ng ugali."

"Temperamental?"

"Ahm, medyo po."

Lihim siyang napangiwi. Ito kaya 'yong tipo ng temperamental na bigla na lang
nananapak? Bigla niyang naipilig ang ulo.

Inakupooo, huwag naman sana...

'

A/N:

A quid pro quo.

Salamat sa inyong mga votes and comments.

Ipagpatuloy.

Bb_Anastacia

My Hero
Chapter Seven

BAKIT ba ako nakipagtalo sa lalaking 'yon? pagmulat na pagmulat ng mga mata ay iyon
kaagad ang pumasok sa isipan ni Carlotta.

Kung tutuusin nga naman ay hindi niya kilala si Don Salvatorre. Samantalang ito,
baka ilang beses ng nakabungguang-siko ang kilabot na don kaya ganoon na lamang ang
nahiwatigan niyang bigat ng loob nito sa kanyang future father in-law.

Future father in law, huh? biglang umasim ang ekspresyon ni Carlotta. Bumaba na

siya ng kama at nag-inat. 

Napakarami ng kinain niya kagabi. Kailangan niyang mag-burn ng calories. Dahil kung
hindi ay magmumukhang bloated na naman siyang tiyak. Ang bilis niya kasing tumaba.
Hindi naman niya maawat ang sariling kumain nang kumain.

At dahil wala ang kanyang yoga mat, inilatag niya ang tuwalyang ibinigay sa kanya
kagabi ni Jaime. Hindi rin siya nakasuot ng proper attire, ang suot niya ay kulay
gray na t-shirt na ang haba ay abot lamang sa kalagitnaan ng kanyang hita. Hindi
siya sigurado kung kanino iyon. Ibinigay iyon sa kanya ni Jaime kasama ng towel
upang may pamalit siya sa suot kagabi. Pero hindi bale na, kailangan niyang gawin
ang regular yoga stretches upang mapanatiling maganda ang katawan lalo na at
malapit na siyang mag-trenta. Ang hirap kasing mag-maintain ng magandang figure
habang nagkaka-edad.

She starts with her upper body warm up, inhale-exhale. Then she proceeds with her
yoga stretches. She was so absorbed in own world kaya hindi niya namalayan nang
marahang umawang ang pinto...

***

ANG tangkang pagkatok ni Alessandro sa pinto ng silid na ginagamit ni Carlotta ay

hindi natuloy nang sa unang paglapat pa lamang ng mga knuckles niya roon ay
awtomatiko iyong umawang. And voila, ang unang sumalubong sa kanya ay ang nakatuwad
nitong puwetan. Sa loob ng tatlumpung segundo ay waring napagkit ang mga paa niya
sa kinatatayuan habang hindi maawat sa paglalakbay ang mga mata sa mahahaba at
mahugis na pares ng mga legs na nakakonekta sa bilugan at matambok nitong puwet.

Oh, fuck.

Nang una niyang makita si Carlotta Madrigal ay hindi niya kailanman naisip na
ganito kaganda ang katawan nito. She wears baggy clothes. Maging ang mukha nito ay
hindi mo masasabing exceptional dahil kung meron mang natatanging features sa mga
iyon ay ikinukubli ito ng suot nitong salamin. Ngunit ngayong nakapikit ito habang
pinagpapawisan at nagkukulay-rosas ang mga pisngi ay biglang nagbago ang kanyang
opinyon. She's lovely.

Nang may marinig na papalapit na yabag ay mabilis na pumihit patalikod si

Alessandro sa kaaya-ayang tanawin. Pakiramdam niya ay nabuhay ang lahat ng dugo
niya sa katawan ng mga oras na iyon.

Fuck, I need to get laid.

"Sir, si--"

"Natutulog pa siya," ipinihit niyang pabalik sa direksyon ng komedor si Jaime.

Katulad ng madalas mangyari, nakasuot na naman ito ng bulaklaking apron. "Well you
take this off? Jeez, masakit sa mata."

Dali-dali namang hinubad ni Jaime ang suot nitong apron.

***

PINAGPAGAN ni Carlotta ang ginamit na tuwalya. Ang sarap sa pakiramdam ng

pinagpapawisan matapos ang mahaba-habang pag-i-ehersisyo. Noon niya napansin ang
nakaawang na pinto.

Shit. Naiwan ko bang bukas ang pinto pagkatapos kong magbanyo?

Wala kasing banyo sa loob ng ginagamit niyang guest room. Kaya nang makaramdam siya
ng panunubig bandang papaumaga ay kinailangan pa niyang lumabas ng silid. Ang kaso,
mukhang hindi niya nailapat ang pinto bago siya bumalik sa pagtulog. Paano na lang
kung habang nag-i-ehersisyo siya ay may nakasilip pala roon?
Naalala niya ang kanyang hitsura. Baka habang tutuwad-tuwad siya ay may nanonood
pala sa kanya nang hindi niya namamalayan. Parehong lalaki pa naman ang mga kasama
niya. Dahan-dahan siyang lumapit sa may pinto at maingat na sumilip sa labas.
Walang tao. Gayunma'y naroon ang hindi panatag na pakiramdam.

Tss. Your imagination is running wild again, Carly, saway niya sa sarili.

Nagligpit na siya ng kanyang hinigaan atsaka nagtapi ng tuwalya. Bitbit ang kanyang
bag ay dumiretso siya sa kanugnog na banyo ng ginagamit na kuwarto. Mabuti na
lamang at parati siyang may baong pantyliner. Pansamantala ay iyon na lamang muna
ang gagamitin niya. Kung nalaman niya lang na makikitulog siya sa ibang bahay,
nakapagdala man lang sana siya kahit isang piraso ng underwear. 

Napansin niya ang isang selyadong bath soap at pambabaing shampoo at conditioner.
Wala sa loob na napangiti siya nang maisip na pinagka-abalahan siyang ipaghanda ni
Jaime. Mukhang sa dalawang lalaki ay mas una niyang makakasundo ito kaysa kay
Alessandro. Naturingang bodyguard niya ay masyadong brusko at presko kung
makitungo. Kapag nakakuha siya ng tamang tiyempo ay pagsasabihan niya ito.

Hubo't hubad siyang tumapat sa dutsa. May kinse minutos na yata siyang nag-i-enjoy
sa maligamgam na buhos ng shower nang marinig niya ang katok sa labas ng banyo.

"Hurry up. Your breakfast is getting cold," tinig ni Alessandro sa likod ng pinto.

Yamot na naitirik ni Carlotta ang mga mata. Sa lahat ng kinaiinisan niya ay 'yong
nai-istorbo ang kanyang paliligo.

"I don't care kahit magyelo pa siya sa lamig," nababanas niyang sagot dito.
Istorbo.

"Okay."

Nang marinig ang papalayo nitong yabag ay ipinagpatuloy niya ang paliligo. She took
her time. Wala siyang pakialam kung meron mang naghihintay. Sagrado para sa kanya
ang paliligo nang dalawang beses sa loob ng isang araw, partikular sa umaga.
Pakiramdam niya kasi ay hindi siya ganap na nagigising kapag hindi nasasayaran ng
tubig ang kanyang balat.

Forty-five minutes later ay bihis na siyang lumabas ng banyo, nakabilot sa ulo ang
ginamit na tuwalya upang hindi tumulo sa damit ang tubig mula sa basang buhok.

"May palagay akong kahit mag-brown out mamaya ay makikita ka pa rin sa dilim."

Nang lingunin ni Carlotta ang nagsalita ay napasimangot siya. Mukhang kalalabas

lang din ng banyo ni Alessandro. Paligo na ito at nakabihis ng kupasing maong na
ang tastas ay mukhang hindi iyong nauuso sa kasalukuyan kundi sadyang pinaglumaan
na ng panahon. As usual, he's wearing a tee. This time, it was dark blue. Bagay na
bagay rito. Lalo itong nagmukhang barakong barako.

Tubig na lang ang kulang at puwede ko na siyang pakuluan, pilyang sumagi sa isipan
niya. 

"Eat your breakfast while I see to your car," wika ni Alessandro na akmang
patalikod na nang mabilis niyang tawagin.

"Ah, I have a question."

Muli itong pumihit paharap sa kanya. "Fire away."

"Between the two of us, who is the boss?"

"Excuse me?"

"Kung tama ang pagkaka-unawa ko, ipinadala ka ni Giovanni bilang bodyguard ko,
correct?"

Tingin ni Carlotta ay biglang na-blangko ang ekspresyon ng kausap. "Yes."

"In that case, don't order me around like you're my boss. Are we clear?"

"Crystal."

Napataas ang isang kilay ni Carlotta nang makita niyang gumalaw ang mga facial
muscles ng kausap. Kung tama ang palagay niya, hindi ito tina-tratong empleyado ni
Giovanni kaya ganoon na lamang ito kung makitungo sa kanya. 

Puwes, don't me!

"May ipag-uutos ho ba kayo, Kamahalan?"

Sa kabila ng obvious sarcasm sa tono ng pagtatanong ni Alessandro ay hindi magawang

magalit ni Carlotta. Sa katunayan ay gusto niyang maaliw sa pagkakakunot ng noo
nito at sa nakikitang pagpintig ng facial muscles sa kaliwang jaw. 

For a mere bodyguard, Alessandro Duvall is proving to be a very arrogant man.

Mukhang hindi ito sanay ng dino-domina.

"Wala na. You may go," tila balewalang pagdi-dismiss niya rito.

Sa pagka-aliw niya ay bahagya pa itong yumukod na tila nagbibigay-galang sa isang

maharlika. Saloob-loob ng dalaga ay lihim siyang natatawa.

"Ma'am, kailangan niyo ho ba ng hair dryer?"

Muntik ng mahalikan ni Carlotta sa tuwa si Jaime nang makita ang hawak-hawak nito.

"Naku, thank you. You're really a heaven sent, Jaime."

"Wala pong anuman, Ma'am. Gusto niyo ho bang initin ko ang almusal niyo habang
nagpapatuyo kayo ng buhok?"

"May prutas ba kayo d'yan? Puwede na sa akin kahit dalawang pirasong saging. Sa
daan ko na lang kakainin. Nagmamadali ng umalis ang kasama ko."

"Lakatan ho. Ayos lang ho ba 'yon, Ma'am?"

"Perfect."

Hindi nga nagtagal at pabalik na sila ng lungsod lulan ng kanyang kotse. Tahimik
lang at sulyapan-dili siya ni Alessandro. Kunwa'y hindi apektadong kain lang siya
nang kain ng lakatan. Isang piling ang ipinabaon sa kanya ni Jaime. Napaka-
thoughtful talaga ng tauhang iyon ni Giovanni. Hindi tulad ng kasama niya ngayon.
Daig pa niya ang may kasamang malamig na marble statue. Nagsalita lang ito nang
kailanganin na nitong humingi ng direksyon kung saan siya nakatira.

And looks like he's got a good head above his shoulders. Kaydali nitong nasundan
ang directions niya.
Pagdating niya ng bahay ay isang bisita ang hindi niya inaasahang naghihintay sa
kanya. Si Janine. Ngunit bago pa man niya ito naharap ay nakita niyang pababa mula
sa itaas ng kanilang bahay ang kapatid na si Tyron. May hinahakot itong mga gamit.

"Hold it right there," mabilis siyang humarang sa daraanan nito.

Tulad ng sinabi ng amang si Franz, tuluyan na nitong pinalayas ng bahay si Tyron.

Ngunit sa mga oras na iyon hula ni Carlotta ay wala roong pareho ang kanyang mga
magulang kung kaya't sumalisi ito.

"Get out of my way kung ayaw mong masaktan," babala nito.

"Subukan mo lang," matapang niyang sagot dito.

"Hah! Matapang ka na ngayon, ha? Sino ang ipinagmamalaki mo--si Don Salvatorre
Galliardi?"

"Wala akong ipinagmamagaling na kahit na sino. Malinaw ang bilin ni Papa, lalayas
ka sa pamamahay na ito na walang bitbit na kahit na ano."

"Mga gamit ko lang ang kinukuha ko!"

"Sa nakikita ko ay hindi 'yan sa'yo. Especially that painting," mabilis nitong
ikinubli sa likuran ang painting na tinutukoy niya. 

Maliit lamang iyon. Ngunit dahil kilalang pintor ang gumuhit, ang estimated prize
niyon sa market ay hindi bababa sa isandaang libong piso.

"Stop me if you can."

At talaga naman gayak niyang pigilan ito kasehodang para siyang bumangga sa pader
nang mula sa kanyang likuran ay magsalita si Alessandro.

"What is going on here?"

Sa biglang bugso ng galit ay nakalimutan niyang may bodyguard na nga pala siya.

"'Yang taong 'yan ay isang magnanakaw. Kung puwede'y pakihagis sa labas. Isa siyang
malaking kalat dito sa loob ng bahay."

"You bitch!" 

Inagaw niya mula sa mga kamay ni Tyron ang mga bitbit nito. Si Alessandro naman ay
hindi na naghintay ng pangalawang utos, sa kabila ng lapad ng pangangatawan ni
Tyron ay nagawa nito iyong bitbiting palabas ng bahay.

"Tandaan mo ito. Babalikan kita!" matapang na banta ni Tyron bago nito pinaharurot
ang segunda manong Volkswagen beetle. 

Gigil na nasundan na lamang ito ng tingin ni Carlotta.

"Pasensya na po kayo, Ma'am Carly. Hindi namin siya napigilan," hinging-paumanhin

ng pinakamatanda nilang kasambahay.

"Ayos lang po 'yon, 'Nay Zeny. Pakibalik na lang po sa dating ayos itong mga kinuha
ni Kuya Tyron."

Katulong ang iba pang kasambahay ay mabilis na naligpit ang kalat na iniwan ni
Tyron sa sala.

"I think I came at a bad time," narinig niyang sabi ni Janine. "Sa ibang araw na
lang tayo mag-usap, Carly. Aalis na ako."

Ibig man niyang pigilan ang kaibigan ay wala na nga siyang nagawa kundi ang
tumango. Bad timing talaga. Dahil sa mga sandaling iyon pakiramdam niya ay biglang
piniga ang kanyang lakas sa katatapos na engkuwentro kay Tyron.

Hanggang kailan kaya ito magiging tinik sa kanyang lalamunan?

"Are you okay?" di-kawasa'y narinig niyang tanong ni Alessandro.

"Yes. Yes, I'm okay. Thank you."

"Don't mention it. I'm just doing my job."

'

A/N:

Don't forget to leave your votes and comments!!

Thanks mucho^^

Bb_Anastacia

My friend, Belinda
Chapter Eight

"WE'RE here," binuksan ni Alessandro ang pinto ng kotse para kay Carlotta.

Sandaling hinayon ng tingin ng dalaga ang labas ng establishment bago umibis ng

kotse.

"Carly, I don't want you to fight my own battles. Kaya ko siyang harapin."  

Napahinga siya nang malalim. Hindi sana siya makikialam sa problema sa pagitan nina
Janine at Belinda kung hindi niya lang alam na nahihirapan na ang huli at posibleng
maipit ang batang si Yanna Rain. Being an adopted child herself, alam niyang hindi
magiging madali ang sitwasyong pagdadaanan nito. Partikular kung buo sa isipan ng
bata na si Belinda ang nanay nito at hindi ibang tao. Pagkatapos ay may bigla na
lang susulpot na ibang tao at babawiin ito. Natitiyak niyang malilito ang bata sa
sandaling maharap ito sa ganoong sitwasyon.

"Why don't you come inside? Mainit dito sa labas," aniya kay Alessandro.

"Of course, Your Highness."

Naitirik na lamang niya ang mga mata sa pantukoy na ginamit ni Alessandro. Anyway,
she was getting used to it. Kahit may halong sarcasm ay kakatwang parang masarap
pakinggan. Humingi siya ng dalawang separate table. Mabuti na lamang at walang
masyadong reservations. Magkalapit na mesa ang nakuha niya para sa kanila ni
Alessandro. She ordered two cappuccinos for them. Ngunit ang para rito ay
pinapalitan nito ng black.

"Are you nervous?"

Carlotta was barely aware that she was being watched. Bahagya niyang nilingon si
Alessandro. Ang buong akala niya ay nasa likuran niya ito. Iyon pala ay lumipat sa
gawing kaliwa niya at mataman siyang pinagmamasdan sa pagitan ng pagsimsim nito ng
kape.

"No, I'm not. Why should I?"

"Then you should stop crumpling the table napkin. It will make you look nervous."

Crumpling? Nang mapansin niya ang bagay sa kanyang kandungan ay noon niya lamang
na-realized na tama ang sinabi nito.

Kaagad niyang inayos iyon at inunat ang pagkakatupi.

"Carly?" Nakita ni Carlotta ang bakas ng pagtataka sa mukha ni Janine nang makita
siya nitong naghihintay sa loob ng Bourgeois Patisserie and Cafe.

"Have a seat, Janine," she composed herself at pormal na itinuro sa taong katagpo
ang kaharap na upuan.

Hindi na siya nag-abalang um-order pa dahil mukhang hindi rin naman magtatagal ang
usapan nilang iyon.

"W-where is Billie?" mailap na gumala ang mga mata nito sa paligid.

Bagay na nauunawaan niya kung bakit. Nang i-text niya ito matapos ang pag-uusap
nila ni Belinda ay ginamit niya ang pangalan ng kaibigan upang personal na
makipagkita rito.

"Gusto niya sanang siya ang personal na makipag-usap sa'yo; but I advised her not
to."

"Bakit?" biglang tumigas ang ekspresyon ng mukha ni Janine. "Alam mong sa pagitan
lamang naming dalawa ang usaping ito, Carly. Hindi ka na dapat makialam."

"May pakialam ako dahil isang napakabuting kaibigan ni Billie para saktan mo ng
ganito. Hindi mo man lang ba naisip ang lahat ng tulong at sakripisyong ginawa niya
para sa'yo?"

"Puwes, nakahanda akong bayaran siya."

Natawa siya sa sinabi nito, pagak. "'Yong pera, oo. Madali mo sigurong maibibigay
'yon. Pero 'yong puyat, pagod at pagmamahal na ibinuhos ni Billie sa bata sa loob
ng mahigit tatlong taon, sa palagay mo ba mababayaran mo 'yon?"

"You don't understand."

"You think so? Isa lang naman ang malinaw sa akin, Janine. Makasarili ka. Walang
ibang mahalaga sa'yo kundi ang pansarili mong kaligayahan."

"Hindi totoo 'yan. Ayaw ko ring masira ang pagkakaibigan nating tatlo. Kaya lang w-
wala na akong kakayahang magkaanak, Carly. I've had three consecutive miscarriages.
Ayon sa doktor ay imposible na akong muling magdalantao dahil masyado ng manipis
ang aking bahay-bata. And my marriage is on the rocks. John is open for adoption to
save our marriage. Naisip ko ring ito na ang chance ko para makabawi sa lahat ng
naging pagkukulang ko kay Yanna kaya naman..."

"Iyon lang ba talaga ang dahilan--gusto mong makabawi? Hindi kaya dahil hindi ka
komportableng mag-ampon ng ibang bata kaya ang anak mong ngayon ay iba na ang
kinikilalang ina ay gusto mong bawiin sa taong nag-aruga sa kanya? Ngayon mo
sabihin sa aking hindi ka makasarili."

"Carly."

"Tigilan mo na ang lahat ng
pagmamahal d'yan sa puso mo
huwag mo na silang guluhin.
ikaw ang dapat na makaunawa
Billie."
ito, Janine. Kung kahit katiting ay may natitira kang
para sa batang iniwan mong parang kuting kay Billie,
Mahal na mahal ni Belinda si Yanna. Higit kaninuman,
kung bakit sa kanya halos umiikot ang buhay ngayon ni

Napaluha si Janine sa mga palad nito. Hinayaan lang ito ni Carly na umiyak,
inabutan pa niya ito ng tissue.

"I'm scared, Carly. P-paano kung ito ang k-karma ko sa pagtalikod sa aking
responsibilidad kay Yanna?"

"Then you have to face it head on. At kung talagang pinagsisisihan mo ang lahat,
huwag niyo ng paabutin pa sa korte ang usaping ito, Janine. Dahil higit kanino man,
si Yanna ang masasaktan sa lahat ng ito."

Nawalan ng imik ang kausap niya. Sa isip ni Carlotta, sana lang ay matauhan ito sa
lahat ng mga sinabi niya.

"Gusto kong magkausap kami ni Billie," pagdaka ay sabi nito.

"What for? Kung pagbabantaan mo na naman siya, mas mabuti pa ngang sa husgado na
lang kayo magkita. At ngayon pa lang sinasabi ko sa'yo, Janine, ibibigay ko ang
lahat ng suportang kakailanganin ni Billie. May it be legal...or not."

"Spoken like the future Mrs. Galliardi, huh?" sarkastikong sabi ni Janine.

Hindi na siya nagulat kung paano nitong nalaman ang tungkol doon.

"Hindi ko kailangan ang impluwensya ng kahit na sino, Janine. Alam mo 'yan."

"I just wanna talk to her. Para maisaayos na rin ang dokumento ng adoption papers
ni Yanna."

"If this is just a trick, Janine, I'm telling you--"

"No. Totoo naman ang lahat ng sinabi mo, eh. Naging makasarili ako, sarili ko lang
ang inisip ko."

Matamang pinagmasdan ni Carlotta ang kaharap, pilit binabasa ang katotohanan ng

sinabi nito.

"Alam ba ni Mitch?"

Umiling ito. "I only used him to rattle Billie. I know that she's wary of him.
Naisip kong kapag ginamit ko ang presensya ni Mitch ay hindi na ako mahihirapang
kumbinsihin siya at ibalik na lang sa akin si Yanna."

"Don't underestimate a mother's love, Janine. Dahil hindi man nanggaling sa

sinapupunan ni Billie si Yanna, natitiyak kong hindi niya basta-bastang isusuko
sa'yo ang bata."

"I know," tingin niya ay lalong bumalong ang mga luha nito. May nararamdaman man
siyang awa kay Janine, alam niyang hindi iyon ang kailangan nito sa mga sandaling
iyon.

Marahil ay nagsisisi na ito sa pag-abandona sa sarili nitong anak. Hindi nagtagal

at nagpaalam na rin sila sa isa't isa.

"You handled yourself well, Mrs. Giovanni Galliardi to-be."

Tumayo na siya at hindi na nakipag-usap pa rito. Dumiretso na siya sa naghihintay

nilang sasakyan at hinayaan itong ipagbukas siya ng pinto atsaka tahimik na naupo
sa backseat.

"Saan ho tayo, Kamahalan?"

"Sa bahay."

***

"YOUR bodyguard?" napamaang ang ama ni Carlotta nang malaman nitong ang lalaking
madalas niyang kasama ay bodyguard niya.

"Yes, 'Pa. Ipinadala siya ng mapapangasawa ko para pangalagaan ako."

"Pangalagaan? O para tiyaking hindi ka makakatakas?"

Carlotta shrugged her shoulders. Iyon din ang naisip niya noong una. Posibleng si
Don Salvatorre mismo ang nagpadala rito upang tiyaking hindi siya gagawa ng anuman
upang tumakas.

"I don't think I can escape, anyway. Isipin ko pa lang na may mangyayari sa inyo ni
Mama ay sapat na para panghinaan ako ng loob."

"Ibinilin ko sa mga katulong na huwag ng papapasukin sa pamamahay na ito si Tyron.

Ni anino ng lalaking 'yon ay ayaw ko ng makita sa tahanang ito. Magmula ngayon ay
isa na lamang ang aking anak."

Nang tingnan ni Carlotta ang inang si Laura ay nabakas niya sa mukha nito ang
pagtutol. At kahit parang may gusto itong sabihin ay hindi ito nagsalita ni ga-
putok.

Lumabas na siya ng silid upang hayaang mapagsolo ang mga magulang. Sa buong
panahong nakilala niya ang mga ito ay hindi pa niya nakitang magtalo ang dalawa sa
harapan nilang magkapatid. Parating pribado kung mag-usap ang mga ito.

Natanaw niya si Alessandro na may kausap sa cellphone. Nakatayo ito malapit sa

pool. Naisip niya, siguro ay nagbibigay ito ng report sa boss nito. Naramdaman
marahil nito na may nakatingin dito, marahan itong lumingon. Nagdaop ang kanilang
mga mata. Sa kung anong dahilan ay tumahip nang pagkabilis-bilis ang dibdib niya! 

Aminado siyang physically attracted sa lalaking ito. Pero iyong humigit pa roon ang
nararamdaman niya ay hindi puwede.
***

"SO, what can you say about her?" tanong ng kausap ni Alessandro sa kabilang linya.
"Anything special or extra-ordinary?"

"Special?" tantiya ng binata ay may labindalawang dipa ang layo niya mula sa
kinatatayuan ni Carlotta. She was curiously eyeing him, her brows were slightly
furrowed. "She's very just and loyal. Feisty. A very loving friend, too."

"Loyal, huh?"

"I know, right? Exactly the right person who won't bail out on you when the going
gets tough."

Narinig niya ang mahinang pagtawa ng kausap sa kabilang linya. "For me, a warm bed
and a willing body are enough to get me through the night."

"You haven't broken that one yet?"

"I don't mind. You know I always love the challenge."

He just chuckled.

"Any extra-ordinary attributes?"

"One word. Contortionist."

"Whoa! I'll marry her in a heartbeat, bud."

Tatawa-tawang tinapos ni Alessandro ang tawag kahit nagsasalita pa ang kausap.

Nakita niyang pumihit ng patalikod si Carlotta. Noon niya lamang napagtuunan ng
pansin ang bihis nito. She's wearing a pair of skinny jeans that fits her like a
second skin. Bigla ay nag-flash sa utak niya ang tagpong nakita niya habang ito'y
nakatuwad at nag-i-ehersisyo.

He let out some expletives and turned his back. 

'

A/N:

'Till Friday, fellas!!

Votes and comments^^

Bb_Anastacia

Tequila
Chapter Nine

ANG sama ng tingin ni Carlotta sa mga babaing nakapaligid kay Alessandro.

Bodyguard kuno, pero pulos pambababae lang naman ang inaatupag ng hudas. Hmp!

Hindi niya alam kung anong masamang espiritu ang sumapi sa kanya. Ang bote ng
Tequila na ginagamit niyang panghalo sa mga cocktails ay tinungga niya nang
tinungga. Mabuti na lamang at naroroon si Belinda. Na kahit mukhang lutang ang diwa
ay maayos na nagagampanan ang mga gawain sa bar. Nang medyo liyo na ang kanyang
pakiramdam ay nagpasintabi siya rito na lalabas lang sandali upang sumagap ng
hangin.

Lumabas siya sa parking lot at dumiretso sa kanyang kotse. Hinubad niya ang suot na
apron at binuksan ang ilang butones ng suot na long sleeve polo habang pinapaypayan
ang sarili ng hawak na apron.

"Heto, inumin mo."

Dagling umangat ang talukap ng mga mata ni Carlotta nang marinig ang pamilyar na
boses. Lasing na yata talaga siya dahil hindi niya man lang namalayan ang paglapit
ni Alessandro.

Kaagad nitong inokupa ang passenger seat bago pa niya nasabihang huwag lumapit
dahil nai-imbiyerna siya sa pagmumukha nito. Masyadong chick-magnet. Tsk.

"Puwede ko bang makausap ang boss mo?" out of the blue ay sabi niya rito.

"Bakit?"

"Kailangan bang may dahilan para kausapin ko siya?" banas niyang sagot dito.

"He's a very busy man. Kahit ang kapatid niya na nag-iisang taong mahalaga sa kanya
ay kumukuha pa ng appointment para makausap siya."

"Ah, gano'n? Okay, tutal mukhang ikaw ang bukod-tanging hindi nangangailangan ng
appointment para makipag-usap sa kanya, ito ang sabihin mo, ha? I WANT A NEW
BODYGUARD. Gusto na kitang palitan. Capisci?"

"May I ask why?"

Pinaningkitan niya ng mga mata si Alessandro. Impertinente talaga ang hudas! May
gana pa siyang ngitian nang makalusaw...thong.

"Because..."

"Because?"

"Because you're incompetent."

"Incompetent how, Your Highness?" hayun na naman ang pagtukoy nito sa kanya. Hindi
niya matiyak kung sarcasm o fondness ang nahihimigan niya sa likod ng pagbigkas
nito sa dalawang kataga.

"Why don't you define incompetent para malaman mo kung paano kang naging
incompetent?"

"Uhm, I forgot my phone. Can I borrow yours?"

"Bakit?"

"Aalamin ko ang meaning ng incompetent."

"Aargh!"

Inabot nito ang kanyang kamay at inilagay roon ang isang bote ng malamig na mineral
water.

"Drink it. Para bumaba ang tama mo."

"Hindi ako lasing."

"Then why are you acting irrational?"

"Because I'm pissed!"

"Kanino?"

"Hindi pa ba obvious?" angil niya rito. Hindi niya alam kung sadyang manhid ito o
nagpapatay-malisya lang. "Naiinis ako sa'yo."

Natigilan ito sa sinabi niya.

"Naiinis ako sa'yo kasi..." you are way too hot to handle, too delicious to resist.

Bago pa niya naawat ang sarili ay mabilis niya itong kinawit sa leeg at mariing
inilapat dito ang kanyang mga labi. 

She tried to deepen the kiss. But when he just sat there stiff and unresponsive,
she pulled away. Handa na niyang pangatwiranan na dala lamang ng alak kaya siya
umaktong parang isang sex-starved cougar nang bigla siyang kabigin ni Alessandro sa
batok.

"Para sa isang sikat na erotic writer, you are not much of an experienced kisser,
Calixta Monroe. Allow me to give you some pointers."

When his lips swiftly swoop down on hers, her knees went weak. His lips was firm
yet surprisingly warm and tantalizing. Tila nayanig ang kanyang mundo nang sakupin
nito ang kanyang mga labi. He tasted like beer and mint. And he was neither rough
nor gentle, he kissed her with ardent expertise and sureness of a man who knew
exactly what he was doing. His tongue slipped between her teeth and sought hers for
a sensual play. Tongue hockey, her friends called it. Isang ungol ang kusang
lumabas sa kanyang mga labi nang mainit na rin siyang tumugon.

She'd been kissed before. At akala niya ay natikman na niya ang isa sa
pinakamasarap na halik mula sa kanyang ikalawang semi-boyfriend way back on her
second year in college. Pero da fudge! Wala pala iyong binatbat sa halik ng isang
Alessandro Duvall. Walang dudang isa itong eksperto sa larangang iyon. Nakakalimot
ng huwisyo ang halik nito. Nakakawala ng inhibisyon. 

Para itong Tequila.

Mainit.

Nakakapaso.

Nakakalango.

But most of all, his kiss made her very, very hot and wet.

"Ohh," parang sa isang nagdidiliryo ang hiningang umalpas sa kanyang mga labi nang
saglit nitong pawalan ang kanyang bibig. 

And right there and then she wished there was a bed close at hand. Wala na siyang
pakialam kung pagkatapos ng lahat ng iyon ay ipalibing siya nang buhay ni Don
Salvatorre dahil pinagtaksilan niya ang anak nito hindi pa man sila nakakasal. O
kahit ipakain pa siya nito sa mga pating.

"Carly, Carly."

Ang pag-uulap ng kamalayan ni Carlotta ay pinukaw ni Alessandro.

"Let's stop. This is not right."

Laglag ang panga niya. Ang anumang pag-iinit na nararamdaman niya ng mga sandaling
iyon ay parang biglang binuhusan ng malamig na tubig.

"Hey."

"Don't hey me. Asshole."

"Wha...?"

"Get out of the car," nagmamadali siyang umalis sa kandungan nito. Da fudge! How
the heck did he do that? Sa buong sandaling magkahinang ang mga labi nila ay nagawa
siya nitong iangat mula sa driver seat nang hindi niya man lang namamalayan?

Ninja moves!

"Carly."

"Get-out-of-the-fucking-car. Now!"

Tiim ang mga labing lumabas ng sasakyan si Alessandro. Malakas niyang kinabig
pasara ang pinto sabay lock sa mga ito.

Napabuga ng hangin si Carlotta. Nang itaas niya ang dalawang kamay ay nakita niyang
nginigan ang mga iyon.

Shit, shit, shit!

Sa lahat ng kagagahang puwede niyang gawin ay bakit iyon pa? Pahamak kasi ang alak
na 'yon. Tama. Lasing lang siya. Nang masipa niya ang bote ng tubig sa paanan niya
ay mabilis niya iyong kinuha. Iyon iyong galing kay Alessandro. Napasimangot siya.
Binuksan niya ang bote at sa isang tungga at inubos niya ang laman.

Nagpalipas lang siya ng thirty minutes. Nang sa palagay niya ay kaya na niyang i-
handle ang sarili nang hindi magba-buckle ay bumaba na siya ng kotse. Hindi na siya
nagulat nang makitang naroroon lamang si Alessandro. Nakasandal sa kotse niya
habang nakahalukipkip ang mga braso sa dibdib.

"I was just drunk, okay? Don't make a big deal out of it," aniya. Gustong
palakpakan ni Carlotta ang sarili dahil hindi siya nag-stammer.

"Sure."

'

A/N:
Makita ko lang na maraming votes at comments, sulit na ang effort kong mag-update^^

So don't forget. A quid pro quo.

Votes and comments.

Comments and votes^^

I hope that's not too much to ask.

Bb_Anastacia

The Morning After

Chapter Ten

NAGISING si Carlotta kinabukasan na nangingitim ang paligid ng mga mata tanda ng

kakulangan sa tulog. May ilang sandali niyang pinakatitigan ang repleksyon sa
salamin. 

"You're crazy," aniya sa sariling imahen. "Simula ngayon ay huwag na huwag ka ng

iinom ng alak. Nagkakaintindihan ba tayo?"

Parang maamong tupa na tumango-tango ang kanyang repleksyon.

"Kahit gaano pa siya ka-guwapo, bodyguard mo siya at hindi puwedeng pagnasaan.

Paano na lang kapag nakarating sa mapapangasawa mo ang kagagahan mong 'yon kagabi,
Carlotta Madrigal, aber? Wala kang kahihiyan."

Habang sinasabi iyon sa sarili ay parang gusto niyang lumubog sa kinatatayuan.

Nailapat niya ang noo sa ibabaw ng dresser at ilang ulit na naiuntog iyon doon.

Kung magiging matapat siya sa kanyang sarili, alam niyang walang kinalaman ang alak
sa ginawa niya kay Alessandro. Talaga lang sa unang araw pa lang na nakilala niya
ito ay kakaiba na ang panghatak nito sa kanya. Binigyan lang siya ng tapang ng alak
para magawa niya ang kapangahasang iyon dito.

"Ahh, tama na. Lesson learned. Erase. Stop dwelling on it. Move on."

Mabilis niyang ipinusod ang buhok atsaka naglatag ng kanyang yoga mat. Magme-
meditate siya for thirty minutes upang mawala ang lahat ng bumabagabag sa kanya.
Kailangan niya ng malinaw na isipan dahil may deadline siya. Kailangan na niyang
isumite ang ikatlong libro. She already had two books published in US, both were
erotic romance and best sellers. Pero dahil sa kaabalahan niya sa bar nitong mga
nakalipas na buwan ay parating naaantala ang pagtatapos niya sa libro. She must
admit, kasama sa mga dahilan kaya hindi niya matapos-tapos iyon ay dahil nawala ang
kanyang drive. Para siyang gripo na biglang nawalan ng tubig.

And last week, her agent called. Marami na raw ang nag-aabang na muling makabasa ng
kanyang libro. At gaya ng madalas nitong sabihin sa kanya: "Strike while the iron
is hot."

Samantalahin daw na mainit-init pa ang pangalan niya sa best seller stand. Sa dami
ng mga nagsusulputang magagaling na erotic romance writer ay mapalad siya na
nabigyan ng pagkakataong malathala ang kanyang akda sa international market. She
started her writing career during college, freelance. At nang mangibang-bansa sila
ni Belinda four years ago, sinubukan niya kung papasa ang mga nobela niya sa mga
banyaga. And as the saying goes, the rest was history.

"Para sa isang sikat na erotic writer, you are not much of an experienced kisser,
Calixta Monroe. Allow me to give you some pointers."  

Tukso namang sa gitna ng pagmi-meditate niya ay nag-echo ang mga pangungusap na

iyon ni Alessandro. Nawala ang pokus niya sa ginagawa. Ilang ulit niyang sinubukang
ibalik ang konsentrasyon pero nawala na talaga.

Noon niya narinig ang katok mula sa labas ng kanyang silid.

"Carly, naririto na si Alessandro," boses ng Mama niya.

Sa narinig ay domoble na naman ang bilis ng pintig ng kanyang puso.

"Ah, k-kayo na po muna ang bahala, 'Ma. Hindi niyo naman siya kailangang estimahing
bisita. Bababa na lang po ako."

"Sige."

Iyon lang at narinig na niya ang papalayong yabag ng ina.

Ilang beses na napahugot ng paghinga si Carlotta upang papagluwagin ang pagbubuhol-

buhol ng kanyang bituka. Gusto na niyang mainis sa sarili. Dumaan siya sa
adolescent period pero hindi naman siya naging ganito. 

Yamot na itinigil na lamang niya ang ginagawa atsaka mabilis na naghubad. Nagpalit
siya ng two-piece swimsuit. Sandali niya lang binistahan ang ayos sa salamin bago
isinampay sa balikat ang isang puting towel robe. Magsu-swimming na lang siya para
tuloy maarawan. Bago lumabas ng silid ay nagsuot siya ng shades upang walang
makapansin sa panlalalim ng kanyang mga mata.

***

MUNTIK ng maibuga ni Alessandro ang iniinom na kape nang makitang mistulang

modelong naglalakad pababa ng hagdan si Carlotta. 

"Good morning," aniyang kaagad napatayo mula sa kinauupuan. Nakasuot ito ng malapad
na shades kaya hindi niya mabasa kung ano ang reaksyon nito pagkakita sa kanya.

"Good morning," tipid nitong tugon bago siya nilampasan.

Parang na-magnet ang kanyang mga mata na kusang sumunod sa mahubog nitong balakang
at pang-upo. Sa maikling sandali ring iyon ay parang nagmarka na sa utak niya ang
perpektong hubog ng katawan nito. Maliit na beywang, mahahaba at mahubog na legs,
bilugang pang-upo at mga dibdib na sa tantiya niya ay saktong-sakto lang sa
malalaki niyang mga kamay.

Nang ma-realized ang tumakbo sa isipan ay mabilis niyang naipilig ang ulo. Tila
bigla ring sumikip ang puldilyo ng kanyang pantalon.

"Uh, crap. Behave, little bud."

Narinig niya ang papalapit na yabag mula sa komedor. Si Mrs. Laura Madrigal, ang
Mama ni Carlotta.

"Masama ang puro kape lang sa almusal. Kung nagugutom ka ay maraming pagkain sa
komedor, magpahain ka na lang sa mga katulong. Si Carly naman ay bihirang kumain ng
heavy breakfast, madalas ay tama na sa kanya ang fruits," anang ginang.

"Katatapos ko lang hong mag-agahan. Ayos na ho itong kape sa akin."

"Ikaw ang bahala. Mauuna na ako sa inyo."

"Sige ho."

Akala niya ay lalabasin nito sa pool si Carlotta para magpaalam. Ngunit tinanaw
lang nito mula sa bukas na french doors ang lumalangoy na dalaga at tumalikod na.

There was something off about the older woman. Hindi niya lang alam kung paano
iyong bibigyan ng pangalan. Gayunma'y ipinagkibit-balikat na lang niya iyon at
hindi na masyadong pinag-isipan. Ang concern lang naman niya roon ay si Carlotta.
The rest of her family was no concern to him.

Bago muling naupo ay tinanaw ni Alessandro si Carlotta sa pool. Paupo na sana ulit
siya nang mapansing parang hirap itong lumangoy. Hindi na siya nag-isip at mabilis
na ibinaba ang puswelo ng kape sa center table bago tumakbo sa may poolside.

"Carly!"

Pagkakita nito sa kanya ay kaagad itong sumigaw.

"H-help me!"

Sa narinig ay kaagad siyang tumalon ng pool. Nang makalapit dito ay kinapitan niya
ito sa beywang at inilangoy patungo sa mababaw na bahagi. Nang makapa niya ang
hagdan paakyat ay binuhat niya ito. Hindi halos maipinta ang mukha ni Carly habang
mariing nakakagat-labi. At parang nahuhulaan na niya kung ano ang nangyayari rito.
Leg cramps. Ibinaba niya ito sa lounging chair at kaagad na sinuri ang magkabila
nitong binti. 

"Oh, God. Ang sakittt..."

"Shh, try to relax. It's gonna be okay," hinilot niya ang kaliwa nitong binti kung
saan nakita niya ang paninigas ng mga kalamnan nito. 

Matiyaga niya iyong ginawa hanggang sa unti-unti iyong manumbalik sa normal.

"Thank you," narinig niyang sabi ni Carlotta sa medyo paos na tinig.

Sasagot sana siyang balewala lamang iyon nang mapansin niyang wala sa ayos ang
bikini top nito. Her left nipple was playing peek-a-boo.

"Oh," dagling napag-krus ng dalaga ang mga braso nito sa dibdib saka tarantang
inayos ang harapan ng bikini top.

Siya naman ay mabilis na tumayo at tinalikuran ito. Alertong gumala ang mga mata sa
isiping baka may lihim na nanonood sa kanila.

"P-papasok na ako sa loob," narinig niyang sabi mula sa kanyang likuran.

"Kaya mo na bang maglakad?"

"I-I think so. Uhm, may baon ka bang bihisan. Kung wala ay--"

"I brought my own car. Iyon na lang ang sakyan natin pagpasok mo sa bar. Well, that
is kung ayos lang sa'yo...Kamahalan."

"Of course."

"May dala rin akong damit doon kaya makikigamit na lang ako ng banyo."

"Sure, no problem. Maraming banyo dito sa ground floor. Magtanong ka na lang sa mga
maids. Magsa-shower lang ako."

"Okay."

Pagtayo ni Carlotta ay bahagya itong gumiray. Alerto itong sinaklolohan ni

Alessandro.

"Sa palagay ko ay hindi mo pa kaya," bago pa ito makapagreklamo ay pinangko na niya

ito sa kanyang mga bisig.

Nakita ni Alessandro ang pagkukulay-makopa ng mga pisngi nito. Hirap siyang

napalunok nang dumako ang mga mata niya sa mga labi ng dalaga. Tuksong lumarawan sa
isipan niya ang kulay ng nipple nito habang nakatingin siya sa mga iyon. Tahimik
siyang napamura dahil nagsimulang maging malikot ang kanyang imahinasyon. And
before he gave in to his urges, binuhat na niya papasok ng bahay si Carlotta.
Diretso sa ikalawang palapag ng bahay hanggang sa loob ng silid nito.

"I-I can take it from here," wika nito nang ibaba niya.

"Gusto mo bang itawag kita ng maid para may mag-assist sa'yo?"

"No, ayos na ako. Really, I'm okay. Magbihis ka na rin. Basang-basa ka rin, eh."

"Uh, right. Nabasa ko na ang kuwarto mo. Sige, lalabas na ako."

"Thanks again."

Bahagya lang niyang ikiniling ang ulo at lumabas na ng silid.

Maghapon halos hindi lumabas ng silid nito si Carlotta. Nang tanungin niya ang maid
na naghatid ng pagkain nito kung ayos lang ang dalaga, maayos naman daw. Busy lang
dahil nagsusulat. Medyo nakampante siya.

Nang sumapit ang ikalima ng hapon ay bumaba na si Carlotta. Aalis na sila.

       

She's wearing baggy clothes again, he noticed. Mukhang ang istilo nito ng pananamit
ay naka-depende sa mood. Nakapusod ang mahabang buhok nito in a messy fashion at
nakasuot ito ng shades.
"Is this your car?" tanong nito nang ipagbukas niya ng pinto sa nakaparadang Hummer
sa driveway.

"A, yes. Kung hindi ka komportable..."

"I like it. Parang ikaw."

"You like me?"

"No, I mean. Y-your car. Parang ikaw, rugged. It fits your personality."

Sinupil niya ang isang ngiti nang paandarin ang sasakyan.

"I was talking about your car," parang napipikong sabi nito.

"I know, I know."

"Tss."

Nakita niya ang pagsimangot nito. Bigla niya tuloy na-imagine ang isang limang
taong gulang na batang Carlotta.

"Eyes on the road. Baka mabangga tayo." 

"Don't worry, Your Highness, you are in good hands."

"I'm beginning to doubt that," matabang na tugon nito.

"Care to elaborate?"

Itinikom lang nito ang bibig at hindi na nagsalita pa. Ipinagkibit-balikat niya
iyon at nagkonsentra na lamang sa pagmamaneho.

'

A/N:

Salamat sa maraming votes at comments. Mwahugssss!!

Harinawang magpatuloy para mas nakakaganang mag-update.

Once again, paki-save sa reading list niyo ang story na ito. Share niyo na rin sa
inyong mga friendship.

Sala-much!!

Bb_Anastacia

G. Galliardi
Chapter Eleven

NAKITA ni Carlotta ang malungkot na pagtanaw ni Belinda sa hulihan ng papalayong

sasakyan ni Terrence.

"Haay, naku. Belinda Joyce Margarette Santillan, hanggang kailan mo ba pagtataguan

'yong tao?" hindi nakatiis na sabi niya mula sa likuran nito.
"Hindi ko siya pinagtataguan," nagulat na sabi nito.

"E, ano pala 'yang ginagawa mo?" nakataas ang isang kilay na tanong niya.

"It's over."

"Bakit, meron ba kayong nasimulan?"

Sa halip na sumagot ay tinalikuran siya nito at pumasok na sa loob ng Buccaneer's

Bar.

"You know what, you should talk it over with him. Hindi 'yong gumagawa ka na kaagad
ng sarili mong conclusion."

"Easy for you to say. What's that on your neck, 'yan ba ang fashion trend ngayon--
hickeys?"

Mabilis niyang natakpan ang leeg kasabay ang pamumula. Shit. Bakit ba hindi niya
man lang naalalang tsekin ang leeg niya kanina bago siya pumasok? Medyo malabo sa
isip niya ang eksena kagabi kung paanong nakarating sa leeg niya ang mga labi ni
Alessandro. Pero more or less ay hinagkan nga siya nito roon.

"Tsk, tsk, tsk," nang-iinis na pinaningkitan siya nito ng mga mata. "Who's the
lucky guy?"

"Nobody." Hindi pa niya nasasabi rito ang tungkol kay Alessandro. As far as
everyone knows, Alessandro is just one of their regular customers.

"Nobody? I don't think so. Knowing you, he must be somebody to get access to
your...neck."

Inirapan lang niya ito.

"Gusto mo lang iligaw ang topic kaya ako ang gusto mong isalang sa hot seat?"
nakalabing sagot niya.

"Hindi, 'no?" tanggi nito.

"Puwede ba, huwag muna ako ang pagtuunan mo ng pansin? Ayusin mo muna ang problema
niyo ni Terrence," nakairap niyang sabi dito nang mahuli niya itong matamang
nakatingin.

"Wala kaming problema. Because as far as I'm concerned, tapos na ang kung anumang
nag-uugnay sa aming dalawa."

"Well, apparently hindi niya alam 'yon. At sana'y maging fair ka naman sa kanya.
Hear him first before you shut him out."

Hindi ito umimik at tahimik na naman siyang tinalikuran. Pinili niyang magsawalang-
kibo na lang din at hinarap ang ibang gawain. Hindi niya ito puwedeng diktahan sa
mga bagay na dapat nitong gawin dahil personal iyon. Ang tanging magagawa niya ay
manatili sa tabi nito. Ang maging sandalan nito kapag kailangan na nito ng balikat
na maiiyakan.

Across the bar, nagkasalubong ang mga mata nila ni Alessandro. Umiinom ito ng beer.
His first bottle for the night. Hindi niya gustong isipin na habang sumisimsim ito
ng alak ay ang mga labi niya ang naiisip nito. Dahil siya ay aminadong iyon ang
laman ng isipan niya habang pinapanood ito.
She tore her gaze away from her bodyguard. Baka kung ano na namang kabalbalan ang
bigla niyang maisip at tuluyan na niya itong magahasa.

"Carly," tinawag siya ni Belinda. "Someone wants to book us on Friday. 'Yong

supposedly ay weekend special natin ay gusto nilang gawing isang private affair for
a bachelor's party. What do you think?"

"How many people?"

"Thirty people at most."

"Were they expecting hardcore stuff? Striptease, you know and the likes."

"Nah, they want the usual."

"Then if you're okay with it, I'm okay with it, too."

"Great."

Nakita ni Carlotta na may isinulat si Belinda sa memo pad na hawak. Kinuha niya ang
papel mula rito sa pag-aakalang nagkamali lang siya ng basa. Ngunit kamuntik ng
lumuwa ang kanyang mga mata nang makita niya ang nakasulat doon. G. Galliardi.

"O, bakit para kang natuklaw ng ahas d'yan?" sita sa kanya ng kaibigan.

Sa halip na magsalita ay itinuro niya ang nakasulat sa memo.

"G. Galliardi."

Lihim siyang napakagat-labi. Totoo nga ang nakasulat.

"S-siya ba ang nagpa-reserved?"

"It was his secretary, I believe."

"Para kanino 'yong bachelor's party?"

Tiningnan siya ni Belinda na para bang ang nagsasalita sa harapan nito ay isang
mentally handicapped. 

"Yeah, yeah, I know. Obviously it's for Mr. Galliardi," sagot niya sa sariling
tanong.

"What's wrong with you? Did Mr. Hickey sucked your brain, too?" may pananalakab na
tanong nito.

"Grabe. Ano 'yon zombie?"

"Is he?"

"Sasabihin ko rin naman sa'yo. Pero bago 'yon, gusto kong magkaayos muna kayo ni
Terrence."

"Which means, never."

"Come on, don't be such a pessimist," muntik na niyang maibulalas na siya nga ay
mas malala pa ang problema kaysa rito. At least ito, puso lang ang pino-problema.
Samantalang siya, puso at katinuan. Isang pagkakamali mula sa panig niya ay posible
niyang ikapahamak pati na ng mga mahal niya sa buhay.

***

TAKANG nag-angat ng tingin si Alessandro mula sa papel na inilapag ni Carlotta sa

kanyang harapan.

"Do you know anything about this?"

Binasa niya ang nakasulat sa papel.

G. Galliardi, bachelor's party. Friday 10 pm 'til 2 am.

Unti-unting suminsin ang kunot sa kanyang noo.

"Well?" tila inip na tanong ni Carlotta.

"I don't know anything about this."

"What is he trying to pull here, huh?"

Iyon din ang iniisip niya. Ano ba ang pumasok sa kukote nito at ginawa nito ang
gano'n?

"If you'll excuse me. Tatawagan ko siya," lumabas siya ng bar at dumiretso sa
kanyang sasakyan.

Tinawagan niya ang nag-iisang numero sa kanyang speed dial. Nagri-ring sa kabilang
linya ngunit walang sumasagot.

"C'mon, pick up."

Ilang ulit niyang inulit ang pagtawag. After several tries, he gave up. May palagay
siyang naka-divert ang kanyang tawag.  Ganoon kadalasan ang ginagawa nito kapag
umiiwas na kausapin siya.

"Fuck!" Hindi niya alam kung ano ang binabalak nito. Kung minsan ay para itong si
Don Salvatorre, unpredictable ang mga ginagawa.

Padarag niyang binuksan ang pinto ng sasakyan at pabagsak din iyong isinara.

"Rough night?"

Isang maganda at seksing babae ang nakita ni Alessandro na nakatayo ilang dipa mula
sa kanya.

"Sage."

"Long time no see, Alessandro."

"What are you doing here?" kung matutuwa o maaalarma sa biglang pagsulpot ng babae
roon ay hindi siya sigurado. 

Dalawang bagay lang naman kasi ang parating hatid nito. Masama o mabuting balita.

"I came here to deliver a message. Be careful and watch your back."

I knew it. "Who is it this time?"

"We're still gathering intel. Hindi pa kami nakasisiguro kung sino ang mga taong
ito."

Marahas siyang napabuntong-hininga at sa mahinang tinig naibulalas niya. "Talaga

bang hindi ko puwedeng takasan ang kanyang anino?"

"I've been asking the same thing..."

Napatingin si Alessandro sa kausap. "Do you really want to?"

"I wish, pero alam kong imposible."

"Paano kung sabihin ko sa'yong may paraan para makakalas ka?"

Napailing ito. "Kalimutan mo na lang ang sinabi ko."

"Sage."

"Forget it, okay? How about a drink. Your treat. Mabayaran man lang ang pagod ko sa
pagpunta rito."

"No problem. Come," ikiniling niya ang ulo sa direksyon ng Buccaneer's Bar.

Sabay silang pumasok sa loob. Hindi si Carlotta ang nakatoka sa bar counter kundi
ang kaibigan nito. He ordered two Tequila and Tonic.

"You told me before that I reminded you of someone. Puwede ko bang malaman kung
sino ang taong 'yon?" aniya nang i-serve ang kanilang inumin.

"Bakit?"

"You're an enigma, Sage. I want to know if there's a human being living behind that
cold facade or should I say--mask?"

Isang walang emosyong ngiti ang sumilay sa mga labi ng babae.

"You remind me so much of my younger brother."

"I see. By the way, how old are you?"

"Why do you ask?"

"Because if you happen to be in your forties, you're quite hot."

"Are you trying to hit on me, Alessandro Duvall?"

"I wouldn't dream of it."

Natawa ito, pagak.

"By the way, alam mo bang ipina-reserve niya ang bar na ito para sa isang
bachelor's party?"

"Who...?"

"Do you still want me to spell it out for you?"

Nang maunawaan nito kung sino ang tinutukoy niya ay waring literal na nagyelo ang
facial expression nito.
"I don't think that's any of my concern," buong kalamigang sabi nito.

Ibig niyang mapangiti sa tugon ng kausap. Pero waring nasemento ang kanyang mga
labi nang masulyapan niya sa isang sulok ng kanyang mga mata ang naniningkit na mga
mata ni Carlotta. Halos nahuhulaan na niya kung ano ang naglalarong ideya sa utak
nito. At pupusta siyang sa mga sandaling iyon ay naiinis na naman ito sa kanya.

"I have to go," narinig niyang sabi ng kanyang kasama sa bar.

Bago pa siya naka-oo ay tumalikod na ito at humalo sa ibang parukyano sa bar. Sa

sumunod na sandali ay walang anuman itong nawala sa kanyang paningin.

Her reputation precedes her, he thought. The Phantom indeed. 

Katulad ng alyas nito, mistula itong aparisyon na basta na lamang naglalaho sa

sandaling magawa na nito ang nakaatang na misyon.

"You're enjoying the night, I see," nagpapasaring na sabi sa kanya ni Carlotta nang
kunin nito ang wala ng lamang baso sa ibabaw ng bar.

"Well, I--err, as a matter of fact, yes. Yes, I am."

Hantaran itong napaismid sa kanya. Tipid siyang napangiti.

'

A/N:

Sa mga nakabasa na kay Virgil, good for you. May idea na kayo kung sino si Phantom.
Sa mga hindi pa, abangan niyo na lang ang mga susunod na kabanata.

Some secrets will be revealed all in good time. Kung sino si Phantom at kung ano
ang kaugnayan niya sa mga Galliardi.

Huwag ipagdamot ang inyong mga votes at comments. Bakasakaling mas sipagin pa ako,
i-post ko kaagad ang susunod na update^^

Bb_Anastacia

Bachelor's Party
Chapter Twelve
"I'M already bleeding here."

Nakakunot ang noong tiningnan ni Carlotta si Alessandro.

"You've been shooting daggers, if you must know," wika nitong hindi lumilingon sa
kanya mula sa pagmamaneho.

May ilang araw na rin ang nakalipas magmula nang makita niya ito sa bar na may
kasamang maganda at tsinitang babae. Kausapin-dili niya ito pagkatapos ng gabing
iyon. Ginamit niyang excuse ang pagsusulat at puspusang pag-i-ensayo upang hindi
sila mapahiya sa gaganaping bachelor's party sa Buccaneer's Bar.

"Puwede mo ba akong bigyan ng idea kung ano ang hitsura ng boss mo?" di-kawasa'y
tanong niya kay Alessandro. "I'm sure may idea na siya kung ano ang hitsura ko.
Pero siya, ni anino niya ay hindi ko pa nakikita. Mamaya nagkabanggaan na pala kami
hindi man lang ako aware na siya na pala 'yong mapapangasawa ko."

"Will it matter kung anuman ang hitsura niya?"

Natigilan siya. "No. No, I guess not. Besides, it's not like I have a choice,
right?"

"If it will make you feel better, he's not exactly an eye sore."

"That's very comforting," maasim niyang tugon.

Patlang. Saglit na namayani sa pagitan nila ang katahimikan.

"Hindi pa kita nakitang nag-perform. Will you be performing tonight?"

"Will he expect me to? After all, I'm his bride. Normally, the bride-to-be is off-
limits to this kind of affair. Pero dahil hindi naman normal ang mga pangyayari sa
pagitan naming dalawa, hindi ko alam kung ano ang dapat kong i-expect. Hindi pa rin
ba kayo nagkakausap?"

Banayad itong umiling. Pagkuwa'y nakita niyang suminsin ang mga kilay nito na
parang may iniisip nang malalim. Ipinagkibit-balikat na lang niya iyon. Mula sa mga
oras na iyon ay kailangan na niyang idistansya ang sarili kay Alessandro. Dapat na
niyang kitlin ang anumang nadaramang atraksyon para rito. Bukod sa hindi tama dahil
naka-kompromiso na siya, mukha ring hindi matitibag ang loyalty ng binata kay
Giovanni.

Hanggang sa makarating sila ng Buccaneer's Bar ay wala na uling namagitang usapan

sa kanilang dalawa. Sa labas ay nakita ni Carlotta ang mga regular patrons nila.
Marami sa mga ito ang halatang disappointed dahil eksklusibo lamang para sa iilan
ang pagpasok sa bar para sa gabing iyon. May ilan sa mga ito ang nagpupumilit pa
sanang pumasok. Pero dahil mahigpit ang kanilang security, walang makalusot.

Nakita niya ang paghimpil ng ilang mga de-klaseng sasakyan. Pawang mga may
sinasabing modelo ang isa-isang humimpil sa parking space na nakalaan sa mga VIP's.
Jaguar, Maserati, Bently, Porsche and wait, did she really saw a Lincoln 2016
pulled over their parking area? Pangarap niya sanang bumili ng ganoong modelo. Kung
hindi lang dahil sa pasaway na si Tyron. Mabilis niyang naipilig ang ulo para
burahin ang nakakagigil na imahe ng kapatid.

"Do you know any of these men?" aniya sa kasama.

"Some of them."
"Who are they?"

"Business associates. Hindi pa ba tayo bababa?"

"No. Gusto ko siyang makita," nanghaba ang leeg niya sa pagsipat sa bawat bumababa
ng sasakyan at pumapasok ng bar. "Is he here yet?"

"Nope."

"How about that guy?" itinuro niya ang isang lalaking naka-business attire na
umibis mula sa isang Mercedes Benz.

"No."

"E, 'yong isang 'yon?" 

"No."

Nakita niya ang paghimpil ng isang black SUV sa katabi nilang reserved slot. Sa
kung anong dahilan ay kumabog nang husto ang dibdib niya. Ito na kaya ang taong
hinihintay niya? 

Halos mabitin ang paghinga ni Carlotta nang umibis ang isang maskuladong lalaki na
naka-black suit. Parang iyong mga secret service bodyguard na nakikita niyang
madalas na nakapaligid sa presidente ng America. Nakita niya iyong binuksan ang
pinto ng sasakyan sa backseat.

Ito na kaya siya? Halos idikit niya ang mukha sa tinted na bintana ng Hummer ni
Alessandro upang makita nang husto ang kabuuan ng taong pababa ng sasakyan.

"Hindi siya 'yan," narinig na lang niyang sabi ni Alessandro.

Nang lingunin niya ito ay busy ito sa kung anong binabasang text sa cellphone.

"At paano ka namang nakasiguro na hindi nga siya 'yon? Hindi ka naman nakatingin."

"Because I know, okay?"

Mataman niya itong tiningnan. Ibinigay nito sa kanya ang hawak na cellphone.

That bachelor's party is not for me. I only made the arrangement for a friend.

"Let's go, Your Highness. Mukhang magsisimula na ang party sa loob."

Parang lutang ang pakiramdam na hinayaan niya lamang si Alessandro na akayin siya
papasok ng bar. Katulad ng sinabi nito, magsisimula na ang party. At dahil kasama
siya sa magpi-perform, sadyang naghihintay na ang mga kasama niya sa kanya.

"Sorry, Carly. I sprained my ankle," ani Belinda. "Hindi ako makakasali sa

performance ngayong gabi."

"Oh," she was a little disappointed. Dahil bagama't saulado naman niya ang inensayo
nilang routine ay mas confident siya kapag kasama si Belinda.

"Relax, okay? You'll do just fine,"wika nito."Ako na ang bahala sa bar."

"S-sure. Besides, we have our main dancer here," aniya sa kaibigan na ang tinutukoy
ay ang madalas nilang kontratahing exotic dancer na si Heather. Bagaman medyo
mataas kung sumingil ito ay sulit na sulit naman ang bayad nila dahil mahusay
talaga itong mag-entertain ng mga kustomer.  Ganoon din ang dalawa nilang regular
na sina Riley at Paige. 

"Kumpleto na ang mga guests. So, ladies," hudyat ni Belinda na iminuwestra ang
ibabaw ng bar.

Humugot ng isang pagkalalim-lalim na paghinga si Carlotta. Hindi niya alam kung

bakit masyado siyang kinakabahan. Gayong kung tutuusin naman ay hindi iyon ang
unang pagkakataon na gagawin niya iyon. 

Bahagyang nag-dim ang ilaw. Sa ilalim ng suot na zip-up coat ay nakahanda na ang
dark angel costume ni Carlotta. Complete with black wings and a black halo. Na
tinernuhan niya ng suot na four-inch high-heels.

Sadya nilang binago ang setting ng bar para lumuwag ang area at upang makakilos
nang maayos ang tatlumpung barako na kanilang guests. Giovanni wasn't there,
according to Alessandro. He only made the arrangement for his friend. Isang pabor
ayon dito. Gayunman, sa kabila ng kaalamang wala roon ang lalaki ay todo pa rin ang
kabog ng kanyang dibdib.

"Places, girls," narinig niyang anas ni Heather.

Inihanda na niya ang sarili. Hindi niya maipaliwanag ang pakiramdam na tila may mga
matang nakasubaybay sa kanya. O imahinasyon niya lamang ba iyon?

Namatay ang ilaw sa buong bar. Nang muling sumindi iyon ay nasa ibabaw na ng bar
ang apat na babae sa pangunguna ni Heather. Tumayo at kaagad na naghiyawan ang mga
kalalakihan. Sa unang tingin ay mukhang mga kagalang-galang na negosyante ang mga
ito. Ngunit nang makita na ang apat na babae sa ibabaw ng bar ay lumabas din ang
totoong kulay ng isang barako. Naghalo ang sipol at hiyawan ng mga ito. At halos
natitiyak ni Carlotta na seventy-five percent ng mga kalalakihang humihiyaw roon ay
nakatuon ang pansin kay Heather na talaga namang nakakapukaw ng libido ang alindog.
Ang suot nito ay isang dominatrix costume--knee-length boots, faux leather corset
dress, a mask and a whip. Samantalang sina Riley at Paige ay naka-bunny at cop
costume.

Pumailanlang ang maharot na tugtog. Muling naghiyawan at nagkanya-kanyang sipol ang

mga kalalakihan nang magsimula na silang sumayaw...

***

SI Giovanni na tahimik lamang na nanonood sa isang bahagi ng bar ay marahang

napaunat sa kinauupuan. Sa unang tingin ang kauna-unahang mapapansin ay ang babaing
naka-dominatrix costume. Sure, napakaganda nito. Voluptuous body. Parang iyong
katawan ni Kim Kardashian noong hindi pa ito masyadong retokado. Subalit ang mga
mata niya ay kaagad na natuon sa babaing naka-dark angel costume. 

Carlotta.

Pare-parehong magaganda ang apat na babae. They were all sexy with a hot body to
boot. Pero may kakaibang panghalina ang dark angel. Or was it just her costume?

"Damn, those legs are so freakin' hot," narinig niyang reaksyon mula sa unahan
niya.

"I know right. Wala akong itulak-kabigin sa apat na 'yan. Pero napakaganda talaga
ng legs ng isang 'yon," sang-ayon ng katabi nito.
Hindi napigilan ni Giovanni ang pagsasalpukan ng mga kilay nang maisip niya kung
sino ang tinutukoy ng dalawa.

"Which one?" he asked.

"The dark angel. I want to take her home and bang her all night long."

"You try taking that one and you're dead."

Parehong hindi nakapagsalita ang dalawang lalaki. Nang lumingon ang mga ito sa
kinauupuan ni Giovanni ay wala na ang binata.

***

PAWISAN at medyo hinihingal na si Carlotta. Bagama't hindi kasama sa usapan nila

ang mag-i-strip ang sinuman sa mga dancer, ay kailangan nilang bumaba ng bar
counter at makihalubilo sa mga guests. Partikular sa lalaking ikakasal na siyang
dahilan ng selebrasyong iyon. 

Sa pangunguna ni Heather ay bumaba ito. Kitang-kita niya ang tila pananabik at

pagkatakam sa mata ng mga kalalakihan habang umiimbay ang balakang ng mahusay na
exotic dancer. Heather flirted with some of them but her focus directed on the
bachelor who was seated at the center of the bar. Sumunod na rin sina Riley at
Paige. Urong-sulong ang kanyang mga paa kung susunod sa mga ito. They were doing a
lap dance, for Pete's sake! At bagaman kasama na iyon sa napag-usapan ay parang
hindi niya kaya. Noong araw ng ensayo ay napakadali lamang. Pero ngayong nasa
aktuwal na...

Ang balak na paghakbang ni Carlotta ay hindi niya naituloy nang may basta na lamang
humagip sa pulsuhan niya. Before she could utter a single word, he took her hand
and pulled her inside their dressing room.

'

A/N:

^___________________^

Votes and comments, don't forget!!

Sino kaya ang humila kay Carlotta??

Bb_Anastacia

The Package
Chapter Thirteen

"JUST what the hell do you think you're doing?" galit na bungad ni Alessandro nang
sa wakas ay makausap ang taong may pakana sa nangyayaring bachelor's party sa loob
ng Buccaneer's Bar.

Isang malutong na tawa ang narinig niya sa kabilang linya.

"Sorry, bud. I couldn't resist."

"Fuck off."

"What can I do? I'm bored."

"Try bungee jumping for a change. Bakasakaling luminaw ang takbo ng utak mo."

"Nah. I know a better way to kill time. Promise, last na 'to."

"Ano ang ibig mong sabihin?"

"I asked someone to drop a package inside your car. Give it to her."

"My car, huh?" isang tao lang ang alam niyang puwedeng pakialaman ang sasakyan niya
nang hindi tutunog ang alarm na naka-install doon connected to his phone. "You know
what, instead of messing up with me, why don't you try to negotiate with the old
man."

"About what?"

"About Phantom. She wants out."

"And do you think the old man will let her? I don't think so. She's too valuable
for him."

"How about you?"

"That's the main reason why I don't want to talk to him. I don't want to let her
go."

"Has anyone told you what a selfish bastard you are?"

"At least not in front of my face."

He tsked. 

"'Gotta go. I'll see you, when I see you."

Nang mawala ang kausap sa kabilang linya ay bumalik na siya sa loob ng bar...

***

NAIPIKSI ni Carlotta ang braso saka galit na pinukol ng tingin si Alessandro.

"Ano ba sa palagay mo ang ginagawa mo, ha?" aniya rito nang hilahin na lang siya
basta papasok sa loob ng dressing room.

"Would you rather have this place dismantled?"

"Excuse me?"

"Put this on," sa halip na sumagot ay ibinigay nito sa kanya ang hinubad niya
kaninang zip-up coat.

Hindi niya iyon tinanggap at sa halip ay naghalukipkip sa harapan nito. Umaalon ang
kanyang dibdib sa timping inis. Nang bumaba ang mga mata nito sa kanyang cleavage
ay saka lamang niya naalala kung gaano ka-provocative ang kanyang bihis. Gusto
niyang mailang sa paraan ng paghagod nito ng tingin sa kabuuan niya. Ngunit itinaas
niya ang kanyang noo at matapang na sinalubong ang mga mata nito.
E, ano kung nagpi-piyesta ang mga mata nito sa dibdib niya? Mukha namang kahit
maghubo't hubad siya sa harapan nito ay hindi siya nito papatusin. Kaya para que pa
ang modesty?

Pero ito ang hindi nakatiis. Hinawakan nito ang isa niyang braso at isinuksok sa
mahabang sleeve ng coat. Una ang kanan bago ang kaliwa.

"Alessandro, kailangan ko pang--" nahigit niya ang paghinga nang marahas na tumaas
ang zipper ng coat hanggang sa leeg niya.

"There. Giovanni wants you to stay in this room until the party's over." 

"What?!"

"He's not comfortable seeing you butt naked in front of his business colleagues."

"If that's what he wants, he should've told me earlier. Hindi iyong kung kelan
naroroon na ako sa labas ay saka pa siya mag-i-inertia. Pero teka, hindi ba't sabi
mo ay hindi siya pupunta? Where is he?"

"Nakaalis na."

Naglapat ang kanyang mga labi. Hindi siya makapapayag na hindi ito makausap.
Mabilis siyang humakbang patungo sa pinto. Pero bago pa niya mahawakan ang door
knob ay hinagip siya ni Alessandro sa beywang. At dahil masyadong mataas ang suot
niyang heels, nawalan siya ng balanse at kamuntikan na namang lumagapak sa sahig!
At katulad noong una, naagapan siya nitong masalo bago pa man siya bumagsak.

"You always seem to fall whenever I'm around."

"Good thing you're a good catch...I mean, catcher."

"You think so?"

Hindi niya sinagot iyon at sa halip ay dumiretso siya ng tayo at idinistansya ang
sarili rito. Nangako siyang kikitlin na ang anumang nadarama para kay Alessandro.
At iyon mismo ang gagawin niya.

"Sabihin mo nga sa akin. Iniiwasan niya ba ako?"

"No. Bakit mo naman naisip 'yan?"

"Why? He was here, for friggin's sake. Masyado bang malaking kaabalahan para sa
kanya ang kausapin ako kahit isang minuto?"

"No. I'm sure he had his reasons."

"Whatever. Anyway, mas mabuti na rin siguro ito. Less expectations, less
disappointments, right? Hindi ko alam kung bakit umaasa ako ng isang normal na
relasyon sa pagitan naming dalawa. I guess it's too much to ask considering how
this all started."

"Carly..."

"You can leave me now. Hindi ako lalabas dito hanggang sa matapos ang bachelor's
party. That was his order, right?"

"Yes."
"Please, leave. I want to be alone."

Tila bantulot itong sundin ang sinabi niya.

"You can lock the door if you want to make sure I won't come out of this room to
entertain his business colleagues."

"Okay. I'll be right outside if you need me."

Isinandal niya ang likod sa locker saka padausdos na naupo sa sahig. Walang upuan
doon kaya sa sahig na lamang siya naupo. Niyakap niya ang mga binti atsaka
ipinatong doon ang kanyang ulo. Dinig niya ang maharot na musika sa bar at ang
nagkakasiyahang hiyawan ng mga lalaki roon. Sa isip ay ini-imagine na lamang niya
kung ano ang nangyayari. Hindi naman siya interesadong sumali at ipakipagsapalarang
pisilin at hipuin ang kanyang katawan. Because chances are, that's very likely to
happen.

I wish I have my laptop with me, she thought. Dumukot siya sa loob ng kanyang coat.
Napangiti siya nang makapa ang kanyang cellphone. Natuwa siya nang makitang full
batt pa ito.

She opened it and starts scrolling for a particular game apps. Nang makita ang
pakay ay kaagad siyang umayos ng upo.

Zombie tsunami.

***

NANG isa-isa ng maglabasan ang mga lalaki sa bar ay binalikan ni Alessandro si

Carlotta sa dressing room. Halatang masama ang loob nito nang iwanan niya. Sa
tingin pa nga niya ay parang maiiyak na ito kanina kaya napilitan siyang iwanan
itong mag-isa. Nang marahan niyang buksan ang pinto ay inaasahan niya ang isang
nagmamarakulyo at hindi maipinta ang mukhang Carlotta. Ngunit malayo roon ang
nakita niya. Buhos na buhos ang konsentrasyon nito sa kung anong pinagkaka-abalahan
sa cellphone.

"Carly, it's time to go."

Ngunit parang walang narinig na hindi ito tuminag sa pagkakaupo sa sahig. Para
itong bata na naka-Indian sit doon at tutok na tutok ang mga mata sa cellphone.
Nakakunot pa ang noo na para bang life and death ang pinabubuhusan nito ng
konsentrasyon.

"Your Highness..."

"Ugh, nalaglag ang mga zombies ko. Malapit na akong maka-one hundred, eh."

"All this time, you were just playing with your phone?" maang na tanong niya.

"O, e ano ang ini-expect mong gagawin ko habang naghihintay na matapos ang
bachelor's party sa bar? Help me up," iniabot nito sa kanya ang isang kamay.

Kinuha niya iyon at banayad itong hinila patayo.

"Aww. Namamanhid yata ang mga binti ko."

"Stand still. Hihilutin ko," lumuhod siya sa harapan nito. "Take off your shoes.
Kaya siguro namanhid dahil kanina ka pa nakaupo hindi ka man lang naghubad ng
sapatos."

Kumapit ito sa magkabilang balikat niya habang hinuhubaran niya ng sapatos. Minsan
ay nakakabilib talaga ang mga babae. They're the only creatures who can wear a pair
of deadly weapons and get away with it. Hindi niya maawat ang sariling hagurin ng
tingin ang mga legs nito. Wala itong suot na stockings kaya kitang-kita kung gaano
kaganda ang mga iyon. They were long, shapely and very silky smooth. 

"You're drooling," narinig niyang sabi nito.

"Can you blame me?"

Namula ang mga pisngi nito. Napangiti siya. He was massaging her calf when the door
opened.

"OMG. Censored," wika ng isang babae mula sa likuran niya.

"Loka, come in, ladies. Paalis na rin kami," ani Carlotta. "Alessandro, ayos na."

Tumayo siya mula sa pagkakaluhod.

"'Yong shoes ko."

"Huwag mo ng isuot. Bubuhatin na lang kita."

Pinutol ang pag-uusap nila ng ilang pagtikhim.

"Oh, by the way, this is my best friend, Belinda Joyce Margaret Santillan. And of
course, our amazing dancers, Heather, Riley and Paige. Ladies, meet Alessandro
Duvall, my bodyguard."

Kinamayan niya ang apat na babae.

"Bongga ka, Madam. Sinong maharlika ang nabingwit mo?" tanong ng babaing naka-bunny
costume.

"The son of Odin."

Sabay-sabay na napa-ohh ang mga ito. Si Belinda ay waring naghihintay ng mahabang

paliwanag mula sa kaibigan.

"I'll explain it to you soon," ani Carlotta rito.

"Make sure you will."

Kaagad ng ipiningki ni Carlotta ang pisngi sa kaibigan at nagpaalam na sa mga ito.

Mabilis namang yumuko si Alessandro at pinangko ang dalaga bago pa ito
makapagprotesta.

"K-kaya kong maglakad, ano ka ba?"

"Hindi ka naman mabigat kaya ayos lang."

Walang anumang nilampasan ni Alessandro ang wari'y may pagtatakang ekspresyon ng

dalawang bouncer na nakaantabay sa entrance ng bar. Si Carlotta ay parang
nahihiyang iniuklo ang ulo sa kanyang dibdib. 

Binuksan niya ang pinto ng kanyang Hummer sa passenger side habang mahigpit na
nakapulupot ang mga braso ng dalaga sa kanyang leeg. Ilalapag na sana niya ito sa
upuan nang mapansin nila ang nakapatong doong kahon.

"What's that?" ani Carlotta.

"I think it's for you."

***

KINALONG ni Carlotta ang box. Sa labas ng kahon ay may nakadikit na sobre. Binuksan
niya iyon at may pagtatakang binasa ang nakapaloob doong sulat.

Your one month extension is almost over. I would like to sample the goods before I
sign the actual purchase agreement. G.

Litong napaawang ang mga labi niya. 

"What is it?"

Tinangka niyang itago kay Alessandro ang sulat. Sa kung anong dahilan ay nahihiya
siyang ipabasa rito ang nakapaloob doong mensahe. Pero bago pa niya mailayo iyon
dito ay nakuha na nito ang papel. 

Narinig niya ang mahina nitong pagmumura bago nagtiim ang mga labi. Parang
napipikong hindi niya maintindihan ang ekspresyon sa mukha nito. 

"A-akina 'yan. Ayos lang sa akin," pilit nagpapakatatag na sabi niya. Not that she
thinks he would give a friggin' care about her. "I already prepared myself for
this. Kung sa ganoong paraan niya kami unang gustong magkakilala, so be it. He has
the upper hand, after all."

At gaano man kalaki ang pagrerebelde sa kalooban niya, batid niyang wala siyang
magagawa kundi tanggapin ang itinakda sa kanya ng kapalaran.

'

A/N:

Hindi ko na kayo ibibitin. Promise^^

Nalalapit na ang kanilang pagtatagpo.

Huwag kalilimutan ang aking vitamins para ako'y sipagin. 

Votes and comments!!

Huwag ding kalilimutang i-save ang story na ito sa inyong reading list, oki? At
reminder na rin po pala. Hindi ako si author na ganito at si author na ganyan para
i-save niyo ang mga stories ko under their names. Medyo nakaka-offend lang po kasi.
Peace. No hate. Inilalabas ko lang po ang aking saloobin at mahirap na, baka ako'y
kabagan.

Bb_Anastacia

Lies and Deceit

Chapter Fourteen

INILADLAD ni Carlotta ang damit na laman ng natanggap na box. Kung dapat siyang
matuwa o kabahan na hindi iyon isang sexy lingerie ay hindi niya alam. It was a red
mini dress. Ang haba ay abot lamang sa kanyang mid-thigh at ang sukat niyon ay
natitiyak niyang hahakab nang husto sa kanyang katawan. May kasama iyong sapatos na
ganoon din ang kulay. Ang taas ng takong ay mas mataas pa sa suot niya noong gabi
ng bachelor's party. Ililigpit na sana niya ang box nang mapansin niyang may kasama
iyong maliit na kahon. When she noticed the signature pink box, she could almost
guess what was in it. A pair of sexy underwear.

Para siyang napapasong mabilis na nabitiwan iyon matapos na buksan. Nag-init ang
magkabila niyang pisngi bago siya pinanlamigan ng katawan. Sure, she wears sexy
undergarments and lingeries, too. Pero ang isiping binili iyon ng mapapangasawa
para sa isang intimate na sandali sa kanilang pagitan ay nagdudulot ng ligalig sa
buo niyang katawan. And the fact that she doesn't know what he looks like was
enough to make her cringe. Paano kung sinabi lamang sa kanya ni Alessandro na hindi
ito mukhang eye sore upang ipanatag ang kalooban niya?

Tiniinan niya ang magkabilang sentido atsaka ipinilig-pilig ang ulo.

Enough overthinking, pagkausap niya sa sarili.

Binuksan niya ang sulat at muli  iyong binasa.

I would like to sample the goods...

Napangiwi siya. Ano ba ang palagay nito sa kanya--pagkain o inumin na puwedeng

tikman? Gusto niyang makaramdam ng awa sa sarili. Sa mga sandaling iyon ay masahol
pa sa isang bayarang-babae ang kanyang pakiramdam. Ang kaibahan niya lamang, siya
ay binili upang maging asawa. She just couldn't help wondering why it had to be
her. O nagkataon lamang ba na nagkaroon ng malaking pagkakautang sa casino ang
kapatid niya?

Her future looks bleak. 

Napahinga siya nang malalim. Isa-isa niyang ibinalik sa box ang laman niyon at saka
inilagay sa kanyang closet. She took out her MacBook at nagsimulang mag-type. Sa
kabila ng mga gumugulo sa isipan ay kataka-takang diretso siyang nakapagsulat.

Nang mag-angat siya ng tingin ay tirik na ang araw sa labas. Saka niya lang din
naramdaman ang pangangawit ng leeg at likod. Halos tapos na ang kanyang libro.
Three chapters na lang ang natitira. Marahil ay puwede na niya iyong matapos
kinabukasan.

Patibuwal siyang nahiga sa kama. Hindi siya sigurado kung gaano katagal siyang
naidlip, nang bumangon siya ay parang ang bigat ng kanyang ulo. Bumangon na siya at
naligo. Pagbaba niya ng bahay ay hindi niya kaagad nakita si Alessandro. Ayon sa
maid ay nasa garahe ito at inaayos ang sasakyan ng kanyang ama. Gusto niyang
puntahan ito ngunit kaagad niyang inawat ang sarili. Kumain na lamang siya.
Pagkatapos ay uminom ng Aspirin upang mawala ang pamimigat ng pakiramdam.

***

CURIOUS si Alessandro kung ano ang laman ng box na natanggap ni Carlotta. Pero
dahil pinid na pinid ang mga labi at mukhang bad mood ang dalaga nang sumakay sa
sasakyan niya ay tahimik na lamang siyang nagmaneho para ihatid ito sa Buccaneer's
Bar. Manaka-naka ay hindi niya ito mapigilang hagurin ng tingin. She's wearing a
white long sleeve top and a tattered denim shorts na ang iksi ay kita na halos ang
kuyukot. Kitang-kita tuloy ang napakaganda nitong mga legs. At dahil nakasuot ito
ng malapad na shades, hula niya ay hindi ito nakatulog nang maayos. Lalo siyang
nginatngat ng kuryosidad sa laman ng box.
"Ahm, did you sleep well last night?" hindi nakatiis niyang tanong.

"Is that part of your job?"

"Yes. Everything that concerns you is part of my job."

Hindi siya sigurado kung ngiti o ismid ang nakita niyang gumuhit sa mga labi nito.

"I slept well."

Nang dumating sila sa bar ay may naghihintay ritong mga bisita. Dalawang lalaki
iyon. Hindi nalingid sa kanya ang paghagod ng tingin ng mga ito sa kabuuan ni
Carlotta. Hindi kaagad siya um-order ng inumin gaya ng madalas mangyari.  Naupo
lang siya sa kanyang regular na puwesto at tahimik na nag-orserba.

***

"NICCOLO," tinanggap ni Carlotta ang mahigpit na yakap na isinalubong sa kanya ng

ex-semi boyfriend niya noong college.

Semi lang ang tawag nila sa kanilang relasyon dahil hindi naman naging opisyal na
sila. And come to think of it, may dugo nga rin pala itong Italian. At kaya hindi
siya nag-commit dito ay sa kadahilanang masyado itong palikero. Bukod doon ay
nagkaproblema ang mga dokumento nito at kinailangan nitong bumalik ng Italy. Hindi
ito masyadong kilala ni Belinda dahil hindi naman ito masyadong nagtagal sa
kanilang barkada. Parang saling-pusa lang ito sa kanilang grupo dahil sa best
friend nitong si Bradley.

"It's been a while," wika nitong hinagod siya ng tingin. "And, wow. You look
absolutely hot."

"Thank you. Hindi mo na ako kailangang bolahin. Oops, marunong ka pa bang mag-
Tagalog?"

"Oo naman."

Nang tumikhim ang mga kasama nila ay nagkatawanan na lamang sila. Para nga namang
sila lamang dalawa ang naroroon. Ipinakilala niya rito ang matalik na kaibigan.

"Sino nga pala 'yong lalaking kasama mo?" wala ng ligoy na tanong ni Niccolo.
Ganoon naman talaga ito, prangka.

"Ah, my bodyguard."

"Bodyguard? Bakit may threat ba sa buhay mo?" tanong ni Bradley. Ito ang kasama ni
Niccolo na nadatnan niyang naghihintay sa bar.

"Ahm, hindi naman. It's a long story," aniya para hindi na lamang humaba pa ang
usapan tungkol kay Alessandro. "A, ano nga pala ang gusto niyong inumin? On the
house."

"Nah, we'll pay," ani Bradley. "Pero mukhang may personal na sadya itong kaibigan
ko sa'yo."

Nakita niyang parang namula ang mga punong tenga ni Niccolo.

"C'mon, man. Say it."

"Ahm, I would like to invite you to fly with me."

"Fly?"

"His father bought him an amphibian plane. At gusto niyang--"

"Enough, man," tinakpan ni Niccolo ang bibig ng kausap. "I can take it from here.
Gusto ko sanang ikaw ang una kong maging pasahero."

"Oh," hindi niya alam kung ano ang magiging reaksyon sa sinabi nito. "W-when?"

"On Sunday?"

"This coming Sunday?"

"Yes."

Natilihan siya. Kung hindi siya nagkakamali ng bilang ng araw, iyon din ang
eksaktong araw ng katapusan ng palugit sa nilagdaang kontrata ni Tyron.

"I-I'll think about it."

"You are not yet committed, are you?"

Nakita ni Carlotta na hindi lang si Niccolo ang naghihintay ng sagot niya. Ganoon
din sina Belinda at Bradley.

"Uh, what made you think that?" itinaas niya ang kaliwang kamay. "See? No ring,
yet."

Tingin niya ay nakahinga nang maluwag si Niccolo. Nagpasintabi siya sa mga ito na
pupunta sa stock room para kumuha ng panghalo sa inuming nais niyang i-serve sa mga
ito. Hindi niya inaasahang susundan siya roon ni Niccolo.

"Nic--" pagkasarang-pagkasara ng pinto sa likuran nila ay kaagad siya nitong

hinatak at siniil ng halik.

Napasinghap siya. At bagaman nagulat sa kapangahasan nito ay hinayaan niya ito

saglit na hagkan siya. Pinakiramdaman din niya ang sarili kung naroroon pa rin ang
atraksyon na naramdaman niya rito noon.

"God, I've missed you so much, Carly," tila daing na sabi nito matapos putulin ang
halik.

"Kung talagang na-missed mo ako ay bakit wala akong natanggap maski isang tawag o
sulat mula sa'yo?"

"I've been so busy. Aral-trabaho. I barely had time to socialize. Kinailangan kong
patunayan kay Daddy na karapat-dapat akong maging tagapagmana niya."

Tumango siya. Ang totoo ay hindi na importante sa kanya kung ano ang rason nito. Sa
palagay niya ay nakakapit pa rin si Niccolo sa pantalon ng kanyang ama. Ito ang isa
sa ini-ayaw niya rito noon. He can't commit hangga't walang approval ng ama nito.

"I heard you dance well like Belinda," wika nito na tila nagkaroon ng kakaibang
kinang ang mga mata. "Ang totoo ay birthday ko sa Linggo. Sana ay hindi mo pa
nakakalimutan."

"Oo nga pala. Happy birthday in advance."

"Thanks. Can you do a private dance performance for me?"

"Dance performance?"

"Yeah. I'm ready to commit now, Carly. Plano ko sanang gawing pribado ang
celebration ng birthday ko. Just you and me. Puwede pa ba nating ituloy kung saan
tayo nagtapos?"

Sa loob ng ilang saglit ay naisip ni Carlotta na ipagtapat kay Niccolo ang

kinakaharap na problema. Pero sa huli ay hindi niya ginawa. Natitiyak niyang wala
itong tulong na magagawa para sa kanya. Malungkot siyang napangiti nang sapuhin ang
mukha nito. Sayang. Marahil kung napaaga lamang ito ng kaunti ay hindi siya
masasangkot sa gulong ginawa ni Tyron.

"Sorry, Nico. I lied."

"What do you mean?"

"I'm already committed."

***

MATAPOS ang pag-uusap nina Carlotta at Niccolo ay hindi na ito nagtagal sa bar.
Nagpaalam na ito at ang kaibigang si Bradley. Nang magkaroon ng pagkakataon ay
ipinagtapat ni Carlotta ang lahat kay Belinda. Mula sa maikling relasyon sa pagitan
nila dati ni Niccolo hanggang sa kinakaharap niyang sitwasyon.

"My, God, Carly. Bakit hindi mo kaagad sinabi sa akin? I know some people in high
places and I can--"

"Shh. I'm sure you have. And I'm sure they have, too."

"Carly, kung pera ang kailangan mo ay puwede kitang pahiramin. At kung hindi man
sasapat 'yon ay puwede tayong lumapit sa iba nating kaibigan."

Malungkot siyang napangiti sa sinabi ni Belinda. Pagdating sa pera ay alam niyang

hindi iyon issue sa pagitan nila. Pero pagdating sa iba ay malabo silang makalikom
maski isang milyon. Besides, hindi naman niya maaatim na makita ang kaibigan niya
na naghihirap. Lalo pa at may anak ito na kailangang suportahan.

"I'm okay, Billie. Don't worry."

"Don't worry? Are you crazy? These people are no joke, Carlotta Madrigal. Sigurado
ka bang ipakakasal ka lang ng Don Salvatorre na 'yon sa anak niya? Baka naman may
iba pa silang binabalak sa'yo, ha?"

Mahigpit niyang kinabig ang kaibigan.

"I'm the writer here. Masyadong wild ang imagination mo."

"I'm worried, idiot."

"Thank you, idiot."

"Seriously, though..."

"I'm okay, silly."

"Have you meet this person?"

"Not yet. But I think, it will be soon."

At tila nga tiniyap ang sinabi niya kay Belinda. Pagkaupong-pagkaupo niya sa
sasakyan ni Alessandro ay inilapag nito sa kandungan niya ang sulat mula kay
Giovanni.

L'Albergio Hotel. Penthouse Suite, eight o'clock.

Ang araw na nakasaad doon ay ang araw mismo ng pagtatapos ng palugit sa kontrata.

"The instructions are already there," ani Alessandro. "You'll know what to do."

Will I? napakagat-labi siya.

'

A/N:

Until Friday, folks!!

Sana marami ulit votes at comments para nakaka-inspire mag-update^^

Bb_Anastacia

Charade
Chapter Fifteen

"GOOD morning, Ma'am."

"Jaime," nagulat si Carlotta nang paggising niya kinabukasan ay hindi si Alessandro

ang madatnan niyang naghihintay sa kanya. "What are you doing here?"

"Ako raw ho muna ang magbabantay at magmamaneho para sa inyo."

"N-nasaan si A-Alessandro?"

"Ipinatawag ho siya ni Don Salvatorre."

Napatango siya at hindi na nagtanong pa.

"May lakad ho ba tayo, Ma'am?"

"Mamayang gabi pa."

Nasabi na niya kay Belinda na pansamantala siyang hindi makakapasok sa bar. At ayos
lang naman iyon dito.

"Take as much time as you need," ang tanging sabi nito sa kanya. Pambawi raw nito
sa mga bakasyong ibinigay niya.

"By the way, alam mo ba kung paano pumunta sa L'Albergio Hotel?" tanong niya kay
Jaime.

"Yes, Ma'am."

"Alam mo kung saan 'yon?" Bagaman minsan na niyang narinig ang pangalan ng naturang
hotel ay hindi pa siya nakarating doon.

"Opo. Doon ho nakatira si Sir Giovanni."

"Oh." Hindi na niya dapat ikinagulat iyon. He's rich. He can live wherever he damn
pleases.

Binalikan ni Carlotta ang isinusulat
matulog kaso dalawang oras na siyang
nakakathang mga salita. Naka-pattern
mangyayari. Pero may mga pagkakataon
ideya.
na libro. Sinubukan niya sanang magsulat bago
nakatitig sa monitor ay wala pa rin siyang
na sa utak niya kung ano ang mga susunod na
talaga na sadyang mahirap hugutin ang mga

Makalipas ang isang oras na hindi pa rin gumagana ang utak niya, isinara niya ang
MacBook. It was pointless trying. Sasakit lang ang ulo niya at hindi magiging
satisfying ang ending ng ginagawa niyang nobela.

Binasa niya ang sulat na ibinigay sa kanya ni Alessandro. Kahit parang ibig
mangurong ng balat niya sa mga nakasulat doong instructions ay sinikap niya iyong
tandaan word for word. Hindi niya alam kung saan na napunta ang oras. Nang muli
siyang mag-angat ng tingin at sulyapan ang oras sa kanyang night table clock ay
mag-iika-apat na ng hapon. She decided to take a long bath. Nang hindi makuntento
sa shower ay nagbabad siya sa bath tub. Hinaluan niya iyon ng maraming lavender
oil. It works for her every time she's stressed out.

Quarter to six, she came out of the bathroom. Halos kulubot na ang kanyang balat sa
pagkakababad sa tubig. May ilang sandali niyang pinagmasdan ang sarili sa vanity
mirror. Ilang oras na lang at hindi na siya virgin. Mapakla siyang napangiti. Hindi
niya isinuko ang kanyang virginity kay Niccolo dahil sa isang romantic notion na
gusto niyang sa first night nila ng kanyang mapapangasawa mangyari iyon. She wants
it to be special.

Special my ass!

Heto at ipagkakaloob niya ang sarili sa isang lalaki na hindi pa niya nakikilala sa
buong buhay niya. If it was any consolation, that man is going to marry her.

Tama. Iyon na lamang ang dapat niyang isipin. Kasalukuyang wala sa bahay ang mga
magulang niya. Naimbitahan ang mga itong magbakasyon sa Palawan. It was a one-week
long vacation. At sa tagal na ring walang bakasyon ng mga ito, siya na mismo ang
nagtulak sa mga magulang na umalis.
Inihanda na niya ang sarili. Hindi siya sigurado kung gaano kalayo ang hotel.
Isinuot niya ang pares ng sexy underwear na kasama ng damit. Nang makitang wala rin
naman halos iyong tinakpan ay muntik na niya iyong hubarin. Pinaalalahanan niya ang
sariling huwag ng mag-inarte. Sa loob ng ilang oras ay nakatakdang maganap ang
isang malaking pagbabago sa kanyang buhay. Matapos maglagay ng make up ay isinuot
niya ang pulang mini-dress. Tila iyon sadyang inihulma sa kanyang katawan. Sukat na
sukat. At gaya ng hula niya, ang haba niyon ay hanggang mid-thigh niya lamang.
Panghuli ay ang stiletto.

Good thing her parents weren't there to see her that evening. Pihadong mahabang
explanation ang mangyayari kung makikita ng mga ito ang ayos niya.

Lady in red.

Ilang ulit niyang binistahan ang sarili sa harapan ng full-length mirror. Maliban
sa nakikita niyang worried lines sa kanyang mukha, masasabi niyang halos perpekto
ang apply niya ng kanyang make-up.

Chin up, girl. You can do this.

Nang bumaba siya ng bahay ay halos lumuwa ang mga mata ni Jaime. Hindi kaagad ito
nakapagsalita. Maging ang mga kasambahay nila ay manghang-mangha sa transformation
na ginawa niya sa sarili. Bihira naman kasi siyang magbihis nang ganoon. Bukod sa
masyadong daring ang tabas ng damit ay hindi niya masyadong gusto ang kulay ng
pula. Bagaman marami ang nagsasabing bagay na bagay sa kanya ang red dahil sa
maputi at makinis niyang balat.

"A-aalis na ho ba tayo, Ma'am?"

"Kailangang nasa hotel ako ng eight. Hindi ba tayo mali-late o masyadong mapapaaga
kung aalis na tayo ngayon?"

Sandaling sinipat ni Jaime ang suot nitong relo.

"Hindi ho, Ma'am. Eksakto lang."

"Then, let's go."

Sa halip na Hummer, ang sasakyang naghihintay sa kanila sa driveway ay isang black

sedan. Mabilis na umikot si Jaime sa driver's seat nang makitang maayos ng nakaupo
si Carlotta sa backseat.

"Kailan pa siya umuwi ng Pilipinas?"

"Ah, e. M-may isang linggo na rin po siguro, Ma'am."

"How come you don't know?"

"Eh, k-kasi po--"

"Of course, si Alessandro lamang ang direktang nagre-report sa kanya."

"Ganoon na nga po, Ma'am."

Hindi na siya nagsalita pa. Hiniling niyang magkaroon sana ng lindol o kahit na
anong kalamidad upang hindi na sila makarating sa kanilang paroroonan. Pero hindi
iyon nangyari. Sa halip ay matiwasay silang nakarating sa L'Albergio Hotel. Kahit
trapik ay hindi niya man lang naramdaman dahil mahusay humanap ng malulusutang
eskinita ang kanyang driver.
"Naririto na po tayo."

Ramdam ni Carlotta na parang may pumiga sa sikmura niya.

"Sasamahan ko na po kayo sa private lift."

"Private lift?"

"Opo. Doon po dumadaan si Sir para hindi na niya kailangan pang dumaan sa reception
at makipagsiksikan sa ibang hotel guests. This way po, Ma'am."

Tahimik na lamang siyang sumunod kay Jaime. Mukhang kilala na ito roon dahil
tinanguan lang ito ng ilang empleyado at hindi sinita nang tuluy-tuloy silang
magtungo sa pribadong elevator na sinasabi nito.

"Hanggang dito na lang po ako, Ma'am," ani Jaime nang bumukas ang lift.

"Ha?"

"Pindutin niyo lang po 'yong penthouse floor. Iisa lang naman po ang paroroonan
niyan, ang suite ni Sir Giovanni."

"S-sige. Salamat," nang pumasok si Carlotta sa lift at sumara ang pinto niyon ay
nadoble ang kalabugan sa dibdib niya. I can do this.

***

BAGO pa man umakyat ng penthouse si Carlotta ay nakaabang na si Giovanni. Hindi

niya alam kung anong kabaliwan ang pumasok sa isip niya upang ipagawa rito ang mga
instructions na isinulat niya. O nainis siya dahil nakita niya itong nagkulong sa
loob ng stock room kasama ang lalaking mukhang mestisong butiki?

She's mine. I own her. Nobody has the fucking right to touch her but me.

And then he saw her entered the suite. Pinindot niya ang katabing remote control
para sa music. Napalunok siya nang makita itong magsimulang maghubad habang banayad
na sinasabayan ng katawan ang mabagal na music.

The room was shrouded in semi-darkness.

"Take off your clothes," may iritasyon sa tinig na sabi niya nang makitang tila ito
nag-aatubiling maghubad.

Nakita niyang para itong nagulantang at pilit na inaninag ang kanyang kinauupuan.

"Don't make me repeat myself."

Nakita ni Giovanni ang pagtitiim ng mga labi nito. Napangiti siya. He liked it
about her. Her spunk and gutsy character.

Dahan-dahan nitong ibinaba ang tirante ng suot na bestida. Habang ginagawa iyon ay
sinimulan nitong umindayog nang marahan sa saliw ng mabagal na musika. Pinadausdos
nitong pababa sa beywang ang damit.

"Drop it," naiinip na sabi niya.

Tila napilitan si Carlotta na binitiwan ang damit at hayaan iyong dumausdos sa

katawan.
"Touch your body while you move."

Kahit mukhang napipilitan ay sumunod ito sa utos.

"Imagine yourself making out with someone while you dance."

Mukhang saglit itong natigilan. Pagkuwa'y marahan nitong inihagod ang mga kamay sa
katawan. The sight was highly erotic he starts to get uncomfortable in his seat.

Maharot na naglandas ang mga kamay ni Carlotta sa sariling katawan, sa leeg habang
ang isa'y pababa sa pagitan ng dibdib, pababa sa tiyan at pababa pa. Sa pagitan ng
lahat ng iyon ay malantik na gumigiling ang katawan nito. She was gyrating and
undulating her hips like she was having a blast in a sexual act.

Damn hot.

Habang patuloy na gumigiling ang balakang nito ay nakita niya itong nagtanggal ng
bra. Nang makalas iyon ay tumalikod ito at bahagyang ikiniling ang ulo na parang
nang-aakit. Dumausdos sa magkabilang balikat nito ang strap at pagkatapos ay
pinabayaan nito iyong bumagsak sa sahig.

"Turn around. I want to see you."

Marahan itong pumihit sa direksyon niya. His mouth went dry and the monster between
his thighs starts to hurt, it wants some action. Ang katawang nasa harapan niya
ngayon ay masasabi niyang perpekto. Especially her breasts, malaki ang mga iyon at
parang heneral na proud na nakatayo.

Isinuklay nito ang mga daliri sa buhok habang malantik na iginigiling ang mga
balakang. Pagkatapos ay dahan-dahang pinaglandas ang isang palad sa gilid ng mukha
pababa sa leeg at dibdib. She bit her bottom lip while touching and kneading her
breasts. Dumausdos ang mga kamay nito sa magkabilang gilid ng balakang upang ibaba
ang nalalabing saplot sa katawan.

"Leave it on. Get into bed and lay down."

Nakita niyang sumulyap ito sa kinaroroonan ng kama. Saglit lamang itong tila nag-
alinlangan bago humakbang patungo roon. Hinubad nito ang suot na sapatos bago
sumampa sa ibabaw ng kama. He took off his own clothes and joined her on the bed.
Nakita niyang mariing nakapikit ang mga mata nito at tila pigil na pigil ang
paghinga. Nang marahan niyang pasayarin ang kamay sa balat nito ay kagyat itong
napapitlag. Tensyonado ito at nauunawaan niya kung bakit. Muli niyang pinasayad ang
kamay sa mukha nito. Gusto niyang imulat nito ang mga mata ngunit nanatiling
nakapikit ito. His hand went to her neck, marahang naglandas ang kanyang mga daliri
sa balat nito pababa sa pagitan ng dibdib.

Marahang umalon ang dibdib ni Carlotta sa malalim na paghinga. Dumapo ang kamay
niya sa kaumbukan ng isa nitong dibdib. They perfectly fit his hand. Yumuko siya at
inangkin ang tuktok ng kabila nitong dibdib at the same time he starts fondling her
other breast. Inulit niya ang kaparehong proseso sa kabila nitong dibdib. Sucking,
nibbling and fondling her amazing breast. Damn, he couldn't seem to get enough.
Nang makita niya ang malalim na pag-alon ng tiyan nito ay marahang gumuhit ang
ngiti sa kanyang mga labi. Pansumandali niyang iniwan ang tuktok ng dibdib nito
saka naglakbay pataas ang kanyang mga labi. Sa leeg, tenga at sa ibabaw ng
nakapikit nitong mga talukap pababa sa tongki ng ilong bago ganap na inangkin ang
naghihintay nitong mga labi.

Magaan at walang pagmamadali. Nang bahagya iyong umawang upang suminghap ng hangin
ay padaplis niyang pinasayad ang dila sa upper lip nito. And when he slid his
tongue between her teeth, she allowed him further access.

Hindi nagtagal at naramdaman niyang kusa na itong tumutugon. Marahang sumilid ang
mga daliri niya sa buhok nito. He worked his hands into her unruly strands,
massaging her scalp, rubbing her slender neck before pulling her closer to deepen
the kiss.

Dahan-dahang iminulat ni Carlotta ang mga mata nang maghiwalay ang kanilang mga
labi. Napakurap-kurap ito nang magdaop ang kanilang mga mata.

"Were you thinking about me while touching yourself a while ago?" or you were
thinking of that malnourished gecko?

"I-ikaw?!"

"Were you expecting someone else?"Tandang-tanda pa niya kung paanong nagkulong ito
at ang lalaking 'yon sa loob ng stock room. Kung tumagal pa ng isang minuto ang mga
ito roon ay gigibain na sana niya ang pinto.

"Ikaw si G-Giovanni Galliardi?"

"In flesh and blood."

Hindi ito nakapagsalita. Nakita niya ang pagsasalimbayan ng halu-halong damdamin sa

mukha nito.

"All this time you were just toying with me?"

"My name is Alessandro Giovanni Duvall-Galliardi. Alessandro Duvall is my

grandfather's name. Ginagamit ko ang pangalan niya bilang alias. Iyon din ang
ikalawang identity ko dahil--"

Huli na nang makita niyang tumaas ang kanang kamao ni Carlotta at lumipad sa
kanyang mukha!

'

A/N:

Any violent reaction??

^_______________^

Votes and comments, lovely people!! Ang madamot hindi lovely.

Hahaha!!

By the way Bb means Binibini, oki? So it's Binibining Anastacia^^

Bb_Anastacia

PS

The upcoming chapter will be in private due to some explicit scenes. Oki doks?
Update on Monday stay tuned^~^
A Night of Passion
A/N:
Ang title talaga dapat ng chapter na 'to ay GAHASAIN SI ALESSANDRO GIOVANNI.
hahahaha!! kaya lang baka mawindang si watty. So, para medyo may finesse, A NIGHT
OF PASSION na lang.

'

Chapter Sixteen

DAIG pa ni Giovanni ang nakakita ng libo-libong kuwitis.

"What the fuck?! What did you do that for?" kaagad niyang pinigilan ang dalawang
kamay ni Carlotta at sinuspinde sa magkabilang tagiliran nito.

"Kulang pa 'yan sa ginawa mo sa akin, walanghiya ka! Alam mo bang halos mawindang
ang utak ko sa kaiisip sa lalaking nagngangalang Giovanni Galliardi? Iyon pala ikaw
lang 'yon! Ikaw na puwede namang magpakilala sa akin sa normal na paraan pero bakit
kinailangan mo pang magpanggap? Bakit kailangan mo akong paikutin sa mga
kasinungalingan mo? Masaya ka ba na paglaruan ako, na pasakayin sa mga drama mo,
ha?! Paano kung nagkabaliktad tayo ng sitwasyon? Matutuwa ka kaya? And you're
asking me what I did that for?!"

Humihingal itong tumigil.

"Finish?" sarcastic niyang tanong. "For your information, even if our situation got
reversed, there's no way in hell my brother would sell me to save his own fucking
ass."

***

NATILIHAN si Carlotta sa sinabi ni Giovanni alias Alessandro. Ah, mali. Pangalan

nga rin pala nito iyon. Alessandro Giovanni Duvall-Galliardi. Muntikan na siyang
mapaismid. Deep inside ay nakaramdam siya ng pinong tundo sa katatapos lamang
nitong sabihin. Na kung nagkapalit sila ng sitwasyon ay hindi ito ipagbibili ng
kapatid nito para isalba ang sarili. Kung ganoon ay mapalad ito sa pagkakaroon ng
isang mabait at ulirang kapatid, sarkastiko niyang naisip. At malas niya dahil ang
natapat sa kanyang Kuya ay isang nuknukan nang walang kuwenta at hindi siya
kailanman itinuring na miyembro ng kanilang pamilya.

"I never told you who I was for a lot of reasons. Napakaraming lihim na kaaway ng
aking ama. Bilang proteksyon sa aming magkapatid, gumagamit kami ng second
identity. But looks like someone already leaked that information so I had to
pretend I am your bodyguard, instead."

"And looks like you had a helluva time pretending my bodyguard you forgot to
mention you are my intended groom."

"I wanted to get to know you without telling you who I was."

"Why? So, you could toy with me? So, you could play with my emotions and--hmpf!"
nandilat ang mga mata ni Carlotta nang sukat bigla na lang takpan ng mga labi ni
Giovanni ang kanyang bibig at mariin siyang kuyumusin ng halik!

Nagpapasag siya. Ngunit bukod sa bahagyang nadadaganan ni Giovanni ang ibabang

bahagi ng kanyang katawan ay pigil-pigil din nito ang dalawa niyang kamay sa
magkabila niyang tagiliran. Mientras siyang pumapalag lalong humihigpit ang
pagkakahawak nito sa kanyang palapulsuhan. Humahapdi na ang kanyang balat at
nagsisimula na siyang maging uncomfortable sa matigas na bagay na bumubundol sa
kanyang harapan.
Tumigil siya sa pagpupumiglas. Unti-unti ay gumaan din ang paraan ng paghalik ni
Giovanni sa kanya. When his tongue probed her partially opened mouth she groaned.
She returned his kiss with wild abandonment. Kusang sumalubong ang kanyang dila at
mainit na nakipag-eskrimahan dito. Naramdaman niya ang pagluwag ng mga kamay nito
sa palapulsuhan niya hanggang sa tuluyang bumitaw iyon at sapuhin ang kaumbukan ng
isa niyang dibdib.

Nakulong sa lalamunan niya ang isang ungol. Umarko ang likod niya na parang lalo
pang iniaalay sa pagpapala nito ang kanyang dibdib. Saglit pa at pinawalan na rin
nito ang kabila niyang palapulsuhan. Iyon na ang pagkakataon niya. His guard was
down. Maaari na niya itong itulak at tuhurin  sa pagitan ng hita.

Tumaas ang dalawa niyang kamay. Pero sa halip na itulak ito ay sumilid ang kanyang
mga daliri sa buhok nito habang ang isa niyang kamay ay mistulang may sariling isip
na pumaikot sa leeg ni Giovanni. At ang kanyang mga tuhod...ahh, kusa iyong
humiwalay nang pumagitna ito roon. Mukhang hindi na niya kontrolado ang sariling
katawan. Sa bawat hagod at dampi ng mga kamay at labi ng kaniig ay kusa iyong
tumutugon, buong pusong nagpapaubaya. At tila may natagpuan kaagad na paboritong
lugar ang bibig ni Giovanni. Her breasts. Halos sambahin nito ang kanyang dibdib.
Naroong halinhinang sipsipin ang magkabilang dunggot, hagurin ang kabuuan o di kaya
ay isubsob ang mukha sa pagitan niyon habang inaamoy ang kanyang balat.

"You smell wonderful," anas nito.

Gusto niya sanang isagot na halos dalawang oras siyang nakababad sa bath tub kaya
ganoon. Pero natitiyak niyang ungol ang lalabas sa kanyang bibig. 

Her nipples were throbbing and felt a little sore nang sa wakas ay tantanan nito
ang mga iyon. Saglit pa at nagsimulang maglandas ang mga labi nito sa kanyang
tiyan. Pinaikutan nito ng dila ang munting balon ng kanyang belly button. Ang mga
daliri niya sa buhok ni Giovanni ay bumukas-sara sa pagitan ng mainit na paghagod
ng dila nito sa kanyang pusod. Ah, ano ba ang meron sa pusod niya at parang siyang-
siya ang dila nito roon?

Pagkuwa'y naramdaman niya ang dahan-dahang pag-usad ng bibig nito pababa sa ibabaw
ng kanyang pagkababae.

Napakagat-labi si Carlotta nang maramdaman ang dapyo ng mainit nitong hininga sa

harapan ng kanyang kaselanan. Kahit may suot pa siyang panty, pakiramdam niya ay
parang wala rin dahil manipis pa yata sa kulambo ang tela niyon. And then she felt
his nose nuzzling her slit against the flimsy material.

Shit! He was sniffing her private area! At nang tila hindi na ito makuntento,
hinawi nito ang munting saplot at balat sa balat na lumapat ang ilong at bibig nito
sa kanyang kaangkinan.

Hindi na virgin ang utak niya pagdating sa mga sexual acts. Sa katunayan kahit
hindi siya active participant sa aktong 'yon ay sagana siya sa impormasyon tungkol
doon dahil sa kanyang mga isinusulat. Pero iba pala iyong siya mismo ang gumaganap
sa akto kaysa iyong ini-imagine niya lamang ang mga eksena. Nakakawindang pala
talaga ng katinuan. Lalo pa nga at ang lalaking nagpapainit sa kanya ay halatang
may kasanayan sa larangang iyon. At malamang kung inaaral sa university ang
pakikipag-sex, may doctorate degree na ito. He knows exactly where to push the
right buttons and when to push them. And at that moment, his tongue was doing
wonders with her very swollen button. Licking and sucking her flesh that she almost
came.

Mayamaya ay pumantay ito sa kanya. Mainit na siniil ang kanyang mga labi. His mouth
had a different flavor, her flavor. At kakatwang parang mas nag-init ang katawan
niya nang malasahan ang kanyang sarili sa mga labi nito. Mapusok siyang
nakipaglaban ng halikan kay Giovanni. Hinuli niya ang dila nito at sinipsip.
Napaungol ito sa ginawa niya. 

Habang magkalapat ang kanilang mga labi ay abala ang mga kamay nila sa isa't isa.
Siya ay hindi magkandatuto sa paghagod sa likod nito at harapan. Kahit hindi niya
masyadong nabistahan ang katawan nito dahil sa malamlam na liwanag sa silid, ramdam
naman niya kung gaano katigas ang mga muscles nito sa tiyan. Halatang alaga nito sa
gym ang katawan.

Awtomatikong napaliyad ang kanyang katawan nang maramdaman niya ang isang kamay ni
Giovanni na sumapo sa kanyang kaselanan. Bahagya ng rumehistro sa utak niya ang
pagbababa nito ng huling saplot sa kanyang katawan. Her flesh was already aroused
and throbbing. At nang magsimulang maging mapanaliksik ang mga daliri nito roon ay
nahigit niya ang kanyang paghinga. He's playing with her little button of nerve
endings. And when he slipped a finger inside her, she threw her head back and
moaned.

At higit pang lumakas ang kanyang mga ungol nang magsimula iyong maglabas-masok sa
kanyang kaibuturan. Halos mapasigaw siya sa tuwing may makakanti itong sensitibong
spot sa front wall ng kanyang kaangkinan. He was rubbing it in counteract with his
thumb working on her very sensitive clit. 

"Ohh, ohh," hindi niya mapigilan sa paglakas ang kanyang mga halinghing. Papalapit
na siya. At hindi na niya ito makakayang pigilan pa. "Ohh, shittt! Gio-
vannnnnnnn...ni!"

Nginigan pa halos ang buo niyang katawan nang itaas ni Giovanni ang dalawa niyang
binti at bumaba ang bibig nito sa kanyang kaangkinan.

"Oh, shittt...!" hindi niya napigilan sa pagtirik ang mga mata nang maramdaman ang
bibig nito roon, licking her dry. "Giovan-niiiii."

Ahh, nasaan na iyong babaing kanina lamang ay nanggagalaiti rito sa galit? Sa mga
sandaling iyon na kasalukuyan niyang nilalasap ang nakaliliyong luwalhati sa mga
bisig ni Giovanni ay pansamantala niyang nakalimutan ang ilang bagay.

Nang muli siya nitong hagkan ay kusang kumawit ang mga braso niya sa batok nito. At
nang pumagitna ito sa kanyang mga hita ay kusa niyang iniawang ang mga iyon. She
was half-curious and half-excited to know the size of his package when her hand
went lower at the juncture of his thighs.

Oh, shit! Biglang namilog ang kanyang mga mata. Hindi kaya literal na mawasak ang
obaryo ko sa laki ng isang 'to?

"Relax," narinig niyang bulong ni Giovanni. "You told me you're a virgin, right?"

Wala sa loob siyang napatango. "I-I wasn't lying."

"I know you weren't."

"O-oh?"

"Relax and let me handle this, okay?"

Napakagat-labi siya at tumango.

Naramdaman ni Carlota na may inabot ito sa side table. Mayamaya pa ay may kung ano
itong ipinatak sa balat niya.
Oil? panghuhula niya. 

At mukhang tama siya dahil sa sumunod na sandali ay madulas na naglandas ang mga
kamay nito sa katawan niya. Mula sa kanyang dibdib, pababa sa kanyang tiyan
hanggang sa hugpungan ng kanyang mga hita.

"Ohh, ahh, Giovanni," the pad of his thumb was rubbing her clit. At halos mahibang-
hibang na naman siya nang muling pasukin ng daliri nito ang kanyang kaangkinan.
Noong una'y isa lamang iyon pagkuwa'y nadagdagan ng isa. "Ohh, hmn."

Nagkaroon ng nginig ang malalim niyang paghinga. Nagsimulang maghabulan ang pintig
ng kanyang puso. Napaungol siya. Pabilis nang pabilis ang paglabas-masok ng mga
daliri nito. Malapit na naman siya. Malapit na.

"Ahhh...!" napaliyad siya nang maabot ang rurok.

Naghahabol pa siya ng hininga nang maramdaman niya ang matigas na bagay na

nagsimulang manghimasok sa pribadong teritoryo ng kanyang katawan. Bahagya siyang
napayuko kahit halos nginigan pa ang kanyang mga kalamnan. Upang muli ring mapahiga
nang maramdaman ang inisyal na sakit.

Shit. Gaano ba ito kalaki at pakiramdam niya kahit may sapat na lubrication ay
parang hinahati pa rin ang katawan niya sa sakit?

Mariing nakapikit ang mga mata niya sa puntong iyon. Kaya nagulat na lang siya nang
maramdaman ang mga labi ni Giovanni sa talukap ng kanyang mga mata. Napadilat siya.
Nang bumaba ang mga labi nito at  siilin siya ng halik ay nagsimula siyang mag-
relax. Sinikap niyang ituon ang isipan sa mga labi nito. At kung kelan sa akala
niya ay nakasagad na ay bigla siyang napaigik nang sukat bigla itong sumulong.

Napakuyom ang mga kamay ni Carlotta at parang gusto na namang sapukin si Giovanni!

"Shh, baby, I'm sorry, I'm sorry."

Napakagat-labi siya sa sakit. Nang mamalayan ni Carlotta ay tumutulo na ang mga

luha niya. Parang nataranta si Giovanni. Hindi ito magkandatuto sa pagpunas ng mga
luha.

"Do you want me to stop?" parang pinagsakluban ng langit at lupa ang ekspresyon
nito.

Kung matatawa o lalong maiiyak sa kanilang sitwasyon ay hindi niya alam.

"Kaya ko," aniya. Awa rito ang nangibabaw sa kanya.

"Are you sure?"

"Kung ayaw mo, e di huwag."

Bigla itong yumuko at siniil siya ng halik. Naramdaman niya ang dalawang kamay nito
sa ibabaw ng kanyang dibdib. Pinigilan niya ang mapadaing nang magsimula itong
gumalaw. Marahan lamang at para itong ingat na ingat. It felt like torture. At
gusto na lamang niyang makatapos ito, hindi na bale siya.

Hindi nga nagtagal at bigla itong tumigil sa ibabaw niya. She heard him groaned
before she felt him twitched right inside her.

"G-Giovanni?" did he just come inside her?

Narinig niya ang mahina nitong pagmumura bago ito umalis sa ibabaw niya.

"Are you okay?" baling nito sa kanya.

"I-I guess?"

Bumaba ito ng kama. Siya naman ay kaagad na naghagilap ng kumot. Saglit pa at

bumaha ang liwanag. Sandali niya lamang napaglaanan ng pansin ang magandang
interior ng suite. Ang tingin niya kasi ay kaagad na napokus sa lalaking ngayon ay
papalapit sa kama. At que horror malalaos dito ang mga lalaking napapanood niya
dati sa kanyang collection of porn! Namumula ang mukhang nag-iwas pa siya kunwari
ng tingin nang maupo ito sa gilid ng kama at hilahin ang kumot na kipit niya sa
dibdib.

"Uy, t-teka."

"Lay still."

Nang makita ni Carlotta ang plangganitang hawak nito at bimpo ay napahiga na lang
siya. Napahinga siya nang malalim nang maramdaman niya ang pagdampi ng mainit-init
na bimpo sa pagitan ng kanyang mga hita. Buong ingat siya nitong pinunasan.
Pagkatapos ay pinaayos siya nito ng higa at kinumutan. Nang muli niyang ipikit ang
mga mata ay umaga na siyang nagising.

Ang unang tumambad sa kanya ay ang black eye ni Giovanni sa kaliwang mata.

'

A/N:

Votes and comments para sa gusto ng update on Wednesday^^

Lots of'em, pretty please?

Bb_Anastacia

Sweet Arrogant
A/N:
It was never my intention na "ibitin" ang story na ito. Talaga lang po na
nagkasakit ako. Imagine yourselves na ayaw ng lumayo sa lababo dahil pati intestine
niyo gusto ng lumabas. I will spare you the details. 'Yong iba kasi wagas
makapag-"demand" ng update. Okay lang naman po sa akin 'yon, kaso talaga lang
bedridden ako starting Tuesday last week. Sana po basahin niyo rin ang mga
notifications ko kapag hindi ako nakakapag-update para malaman niyo kung ano ba ang
nangyari. Kasi hindi naman po ako bigla na lang naglalaho nang walang paalam. If
you noticed, nilagyan ko po ng date ang starting ng story na ito para ma-motivate
ako na tapusin siya nang mabilis. Kaso may mga pangyayari po talaga na hindi
inaasahan. Hindi naman kasi nai-schedule ang sakit. Basta na lang siya dumarating.
Sumabay pa ng ka-flip-an ang laptop ko. Kaga-galing ko lang kaya pasensya na sa
kaunting rant. 'Yan po siguro ang side effects ng antibiotic.
'

Chapter Seventeen

NANG sa palagay ni Carlotta ay magigising na si Giovanni, mabilis niyang ipinikit

na muli ang mga mata. Nagkunwari siyang natutulog pa. Narinig niya ang pag-ungol ng
katabi. Hindi iyong ungol na kaparis ng ginawa niya kagabi na nasasarapan. Ang
ungol nito ay parang nasasaktan. Bahagya niyang idinilat ang isang mata. Napangiwi
siya nang makitang sapo nito ang part ng matang may black eye.

"I know you're awake. Bumangon ka na at magluto ng breakfast."

Bigla siyang napadilat ng mga mata. Si Giovanni ay bumaba na ng kama. Inu-inot na

rin siyang kumilos. Kahit ang totoo ay parang binugbog ang buong katawan niya.
Especially her lower part. Even her breasts felt tender and sore. Daig pa niya ang
nag-breastfeed ng sanggol sa buong magdamag.

"Holy shit! Fuck, fuck, fuck!"

Napangiwi si Carlotta nang marinig ang sunud-sunod na murang pinawalan ni Giovanni.

Hula niya ay nakita na nito ang resulta ng kanyang super punch. Hinanap niya ang
kanyang mga hinubad. Ang bra niya ay buo pa ngunit ang kanyang panty ay kalunos-
lunos ang sinapit na kapalaran. Wasak ang net.

Kipit-kipit niya sa dibdib ang kumot nang malingunan niya si Giovanni. Galit ang
tingin nito sa kanya. Napanguso lang siya. Pasalamat nga ito at iyon lang ang
iniinda nitong sakit sa katawan. Subukan kaya nitong lumagay sa sitwasyon niya.
Nananakit ang mga pribadong parte ng kanyang katawan at nanlalambot pa ang kanyang
mga binti. And to make matters worse, wala siyang maisusuot na panty.

"Here. Isuot mo na muna ito."

Nang lingunin niya ang ibinibigay ni Giovanni ay nakita niya ang isang puting towel
robe. Aabutin na sana niya iyon ngunit bigla nito iyong binawi.

"Come here."

"Bakit?"

"Hindi ba puwedeng sumunod ka na lang?"

"Bakit kasi hindi mo na lang iabot?"

"Susunod ka ba o hindi?"

Kahit iika-ikang maglakad ay napilitang lumapit si Carlotta.

"What's wrong?" nakakunot ang noong tanong nito.

"Ano'ng what's wrong?"

"Why are you limping?"

"Itinatanong mo pa talaga?"

Parang saglit munang nag-loading ang utak ni Giovanni bago nito naunawaan ang ibig
niyang sabihin.

"Oh, I see."
Napasimangot siya sa reaksyon nito.

"Arms up," sabi nito sabay ladlad ng hawak na robe.

"A-ayoko nga. Akina kasi, ako na."

"Now."

Napilitan siyang itaas ang mga braso sa galit nitong tono. Nabitiwan niya ang hawak
na kumot at dumausdos iyon pababa sa kanyang paanan. Para itong natuklaw ng ahas na
napatingin sa kanyang kahubaran.

"G-Giovanni, 'yong robe."

Napabuntong-hininga ito bago isinuot sa kanya ang roba.

"T-thank you. Kaya lang napakalaki naman nito," para siyang sanggol na ibinalot sa
lampin.

"Would you rather walk around naked?"

"No," she snorted.

"Do you want to take a bath?"

"O-oo sana. Kaya lang sabi mo di ba, magluto ako?"

"I'll do it." Yumuko ito sabay buhat sa kanya.

"G-Giovanni?!"

"You're limping. Dadalhin lang kita sa banyo."

Itinikom na lamang niya ang kanyang bibig. Ibinaba siya nito sa loob na ng banyo.

"S-salamat."

Akala niya ay iiwanan na siya nito. Pero binuksan nito ang bath tub faucet at
sinimulang punuin ng tubig ang tub.

"I think this is the right temperature. It will help you relieve your sore
muscles."

"I-I think, I can manage. Thanks."

"Call me if you need anything."

"I will," sabi na lamang niya para lumabas na ito.

"I mean it."

"I said, I will," pinandilatan niya ito ng mga mata.

He chuckled.

Nang mapag-isa ay kaagad na hinubad ni Carlotta ang suot na robe at sumampa na ng

tub. Halos mapaso pa siya sa init ng tubig. Pero hindi nagtagal at guminhawa nga
ang kanyang pakiramdam sa ilang saglit na pagkakalublob doon. Nakatulong ang mainit
na tubig upang maibsan ang lahat ng sumasakit sa kanya. Especially the tender spot
between her thighs.

Nang lumamig ang tubig sa tub ay saka siya nag-shower. At dahil wala siyang ibang
puwedeng isuot, balik ulit siya sa napakalaking towel robe. Paglabas niya ng banyo
ay muntik pa siyang mabangga sa upuan na nakaharang sa pinto. May nakapatong doong
puting t-shirt at boxers. Hindi na niya kailangang hulaan kung kanino iyon.
Somehow, na-appreciate niya ang gesture ni Giovanni.

He's not that bad, she thought.

Maliban sa pagkukunwaring ginawa nito ay wala na siyang ibang masasabi. Well, he's
dominant sometimes. Arogante rin at medyo bossy, but tolerable. Isinuot na niya
iyon. Medyo maluwag lang sa kanya ang boxers. Pero naisip niya, saglit lang naman
niyang isusuot iyon at uuwi na siya pagkakain.

Lumabas na siya ng banyo. Napahalukipkip siya nang mapansing nakasaludo ang kanyang
mga nipples.

My bra!

Hinanap ni Carlotta ang kanyang mga hinubad. Nakita niya iyon sa ibabaw ng kama.
Pero nang hanapin niya ang kanyang mga underwear ay wala roon. Nakita niya si
Giovanni na may kausap sa cellphone habang hawak ang kanyang--underwear?!

"That's why I'm asking you where? I don't want you ordering personal stuff for my
future wife."

Kaagad siyang nagmartsang palapit dito at hinablot ang dalawang kapiranggot na

tela. Pero bago pa niya naabot iyon ay kaagad na itinaas ni Giovanni ang kamay na
may tangan-tangan ng kanyang mga panloob!

"Giovanni! Give me back my underwear this instant!"

***

NARINIG ni Giovanni ang malutong na halakhak sa kabilang linya.

"And here I thought my name sounds ludicrous. But hearing your name coming out of
that sweet pretty little thing over there, it sounded like a name suited for a
dog."

"Shut up, Albergio Giuseppe Galliardi. Tell me where I can order this stuff."

"Hindi mo alam?"

"Tatanungin ba kita kung alam ko? Besides, sa pagitan nating dalawa ikaw lang naman
ang pervert na mahilig magregalo ng underwear sa kanyang mga babae. I bet, puro
underwear ang ibinibigay mo kay Sage kaya hindi ka maka-score," pinanlalakihan na
siya ng mga mata ni Carlotta ngunit hindi niya lang ito pinapansin.

"Hah! That's what you think."

"You scored?"

Pilit na inaabot sa kanya ni Carlotta ang mga panloob nito ngunit panay lang ang
iwas niya. Namumula na ito sa timping inis sa kanya.

"I don't kiss and tell. That's a gentleman's number one rule," wika ng kausap niya.
"Whatever, bro. Hindi rin naman ako maniniwala kahit sabihin mong naka-score ka nga
kay Sage."

"Suit yourself. And have a good day," tinapos na ng kausap niya ang tawag. Palagay
niya ay napikon ito sa kanyang sinabi.

Lihim na nagdiwang ang kalooban ni Giovanni. Nakaganti na rin siya sa mga

kalokohang ginawa nito sa kanya. Nang tingnan niya si Carlotta ay halos magpang-
abot na ang nguso nito at ilong dahil sa timping inis. Nakakuyom na naman ang mga
kamao nito. Kung hindi siya mag-iingat, posibleng madoble ang kanyang black eye.

"Uh, that was my brother, by the way. He's the one responsible for the bachelor's
party. In case you two meet, sa kanya mo na lang ibigay ang kaparis nito," sabay
turo niya sa black eye sa kaliwang mata.

"My undies," inilahad nito ang isang kamay na para bang wala siyang sinabi.

"Wala ka rin namang tatakpan sa mga ito kaya bakit mo pa isusuot?" Speaking of
tatakpan. He noticed her nipples were in full salute.

Nang mapansin ni Carlotta kung saan siya nakatingin ay mabilis itong naghalukipkip.

"I was trying to order you a new pair," aniya.

Para itong natigilan sa kanyang sinabi.

"Don't bother," sabi nito pagkaraan.

"Why not? 'Yong magaling kong kapatid ang nagpadala nito sa'yo. At hindi ako
komportableng nireregaluhan ng ibang lalaki ang aking mapapangasawa. And another
thing, ayaw ko ng makita ang mukhang butiking lalaking 'yon na aali-aligid sa'yo,
nagkakaintindihan ba tayo?"

"Mukhang butiki?" para itong naguluhan sa sinabi niya.

"The guy who invited you to fly with him, remember?"

"Oh, si Niccolo?"

"I don't care who he is as long as he keeps his hands off you."

"N-nagseselos ka ba?"

"Selos?" pakahol siyang natawa sa sinabi nito. "That's not in my vocabulary, babe.
What's mine, is mine. I don't share."

'

A/N:

Daming author's note ni author, tss.

Pasensya naman, tiyagain mo ng basahin. Na-missed ko kayo kahit 'yong iba sa inyo
pasaway. Haha!! But seriously, special sa akin ang mga followers ko. Kita niyo
naman at exclusive lang sa inyo ang mga "masasabaw" na chapter.

Bigyan niyo ako ng maraming-maraming vitamins, ha?

Votes and comments!!

Comments and votes!!

Bb_Anastacia

In Peril
A/N:

Chapters 19, 20, 21 & 22 are now in private due to its mature contents. Ayaw ko
lang po na maglahong parang bula ang pinaghirapan kong trabaho dahil ini-report ng
mga "very concerned citizen". Naranasan ko na pong mareport ang isa kong story--
Frenemies with Benefits--buti na lang po hindi siya bastang inalis. To read the
private chapters: 

1. FOLLOW, log out, log in. 

2. Remove the story from your Reading List or Library. 

3. Refresh wattpad page then add the story--The Mafia's Bride--to your Reading List
or Library.

'

Chapter Eighteen

"WHAT'S mine is mine. I don't share."

Napasimangot si Carlotta nang tila mag-echo ang mga salitang 'yon sa lahat ng sulok
ng isipan niya. Kahit nasa hapag-kainan ay hindi niya mapigilang magkukot ang loob.
Siguro kung sinabi nitong nagseselos ito kaya nito nasabi iyon ay baka natuwa pa
siya at kinilig. Pero sa ipinahayag ni Giovanni ay para na rin nitong sinabi na isa
siyang laruan na binili ng ama, na wala itong intensyong ipahiram sa iba.

"I know you said you don't eat heavy breakfast. Kaya ang inihanda ko lang ay toast,
bacon and eggs. I have some apples and banana if--"
"Gusto ko ng umuwi," biglang singit niya bago pa man matapos ni Giovanni ang
sinasabi.

"Without an underwear?"

Mariin siyang napapikit sa sinabi nito.

"Magpapasundo ako kay Billie."

"Billy-who?" mabilis na nagsalubong ang mga kilay nito.

"My best friend Belinda," gustong mapikon ni Carlotta sa kausap. Iniisip yatang
lalaki ang tinukoy niyang pangalan.

"You can't leave yet."

"And why not?" Sasabihin niya sanang nakuha na nito ang gusto sa kanya kaya ano pa
ang kailangan nito. 

Tikim lang naman ang usapan nila, di ba? Balak na ba siya nitong gawing full meal
course?

"May kausap akong jewelry designer na gagawa ng engagement ring mo."

"A-ano?" nabingi yata siya sa sinabi nito. Hindi niya inaasahan iyon. Matutuwa na
sana siya, kaso...

"Para sa susunod na may magtanong sa'yo kung committed ka na ay mayroon kang

maipapakitang pruweba."

Ayun, 'yon pala ang dahilan. Napaismid siya. Gusto lang siya nitong lagyan ng
personal property seal. Parang tuta, nilalagyan ng collar para malamang may
nagmamay-ari at hindi na kunin ng iba.

"Eat and don't play with your food."

"Anong oras ba darating 'yong jewelry designer?" nakatikwas ang ngusong tanong
niya, hindi inintindi ang pagpuna nito sa kanyang pagkain.

"Mamayang hapon."

"Hindi ba puwedeng ipare-schedule na lang? Hindi ako komportableng walang

underwear," pinagkrus niya ang mga binti sa ilalim ng mesa.

Bahagya itong kumiling at sinipat siya ng tingin.

"You don't look bad."

Nag-init ang kanyang mga pisngi nang makita niya kung saan nakatutok ang mga mata
nito. Sa kanyang dibdib. Iniharang niya ang isang braso sa kanyang harapan sabay
irap dito. Naiinis siya dahil mukhang nag-i-enjoy ito sa kanyang predikamento. Ang
kanya namang mga nipples, daig pa ang mga kadete na laging nakasaludo sa kanilang
commanding officer.

Tss.

"Stop pouting."
Sa halip na pakinggan ang sinabi ni Giovanni ay lalo pa siyang sumimangot.
Nakakayamot. Puwede naman kasing...

Her train of thoughts froze nang sukat tumayo si Giovanni at mabilis na dumukwang
sa mesa at sinakop ang kanyang mga labi. Nagsalubong sa gitna ang mga eyeballs ni
Carlotta habang binibigyan siya ni Giovanni ng isang full mouth kiss. Windang na
windang ang mga brain cells niya nang tapusin nito ang halik.

"Huwag kang sisimangot kapag nasa harapan ng pagkain," anito sabay upo na parang
walang kabagay-bagay ang ginawa nitong paghalik sa kanya.

Samantalang siya ay parang biglang nayanig ang mundo. Wala sa loob niyang nadampot
ang toast at kinagat. Paano niya kayang palilipasin ang oras habang hinihintay ang
jewelry designer na kausap nito? Pero higit sa lahat...

"Paano akong haharap sa bisita mo na ganito lang ang bihis ko?"

"I'll be filling their coffers. Your look is the least of their concern."

Parang gusto niya itong batuhin ng tinidor. Hindi ba nito naiintindihan kung ano
ang punto niya?

"Don't worry, they're sending a female designer."

"And that should make me feel better, huh?"

"Yup. Like I said, you're mine. And I cannot allow any man to see you like that."

Hindi niya alam kung matutuwa ba siya o maiinis sa katatapos lamang nitong
ipahayag. Para sa isang taong wala sa bokabularyo ang salitang selos, hindi kaya
masyado naman itong OA sa pagka-possessive?

Natapos silang kumain na pakiramdam ni Carlotta ay hindi naman nasayaran ng pagkain

ang kanyang tiyan.

"I have a video conference in thirty minutes. Kung naiinip ka ay puwede kang maligo
sa pool," binuksan ni Giovanni ang sliding door palabas ng verandah.

Napasinghap siya nang tumambad sa kanya ang napakagandang pool. Pa-kuwadrado iyon
na may pabilog na jacuzzi sa kabilang dulo. Overlooking at kitang-kita ang view ng
buong siyudad. Naaakit na sana siyang lumusong. Kaya lang naalala niyang wala
siyang puwedeng isuot na swimwear. Napasimangot na naman siya.

"Skinny dipping? No, thank you," pipihit na sana siyang papasok nang mapansin niya
ang isang helicopter na tila papalapit sa kanila.

Bisita kaya ito ni Giovanni? Nang makita niyang naglabas ng mahabang baril ang
dalawang lalaking lulan niyon pagtapat sa kanila ay nasagot ang tanong sa isipan
niya!

"Dapa!"

Halos mabingi si Carlotta nang umalingawngaw ang sunod-sunod na putok ng baril.

Pagapang siyang hinila ni Giovanni upang maikubli sa umuulang bala. Nang makakubli
sila ay nangangatog siyang napayakap kay Giovanni.

"Shh, it's okay, it's okay."

Bahagya na niyang mawawaan ang pagpapakalma nito sa kanya sa gitna ng mga putok.
Gumapang na muli si Giovanni patungo sa ilalim ng isang corner table. May kung ano
itong dinukot sa ilalim. Nang makita niyang baril iyon ay dagling namilog ang
kanyang mga mata.

"Giovanni."

"Stay here. Kahit ano ang mangyari ay manatili ka lang na nakadapa."

Bago pa man siya nakasagot ay nakagapang na itong palayo sa kanya. Mariin niyang
tinakpan ang magkabilang tenga nang magsimula itong makipagpalitan ng putok sa mga
lalaking nasa helicopter. Sa sagutan ng mga putok ay daig pa niya ang nasa gitna ng
giyera. Halos mangatal ang buo niyang katawan sa takot. Mayamaya pa ay biglang
tumahimik ang paligid. Hindi muna siya kumilos sa kanyang puwesto. Nang marinig
niya ang papalayong ingay ng helicopter ay saka pa lamang siya tuminag sa
pagkakadapa.

Narinig niya ang ilang mahihinang mura na pinawalan ni Giovanni. Lumapit ito sa
kanya at tinulungan siyang makatayo.

"Are you alright?"

"A-a-ayos lang," nauutal niyang sagot. Nanginginig ang kanyang mga binti kaya
hinayaan niya na lang si Giovanni na buhatin siya dahil hindi halos siya
makahakbang sa sobrang pangangatog ng kanyang mga tuhod.

First time niya ang makaranas nang ganoon. Hindi naman siya nerbiyosa, pero Dios
mio, hindi niya kailanman pinangarap malagay sa gitna ng mga nagsasalimbayang bala.

"May s-sugat ka," napansin niya ang galos sa noo ni Giovanni matapos siya nitong
ilapag sa ibabaw ng kama. Sa kuwarto siya nito itinuloy.

"Wala ito. Nadaplisan lang ako ng bubog na tumalsik mula sa salamin. Ikaw, may
masakit ba sa'yo?" sinimulan nitong inspeksyonin ang katawan niya. "May galos ka sa
tuhod."

"Oh," sa sobrang takot niya kanina ay hindi na niya masyadong napag-ukulan ng

pansin kung nasaktan ba siya o ano. Ngayong sinabi sa kanya ni Giovanni ay saka
lamang nag-register sa utak niya ang hapdi.

"Wait here, may tatawagan lang ako."

Tumango lang siya. Umupo siya at tiningnan ang galos sa tuhod. Mababaw lang naman
at sa palagay niya ay hindi masyadong mag-iiwan ng peklat.

Mayamaya ay bumalik sa silid si Giovanni. May dala itong robe na kaagad isinuot sa
kanya.

"Kaya mo na bang maglakad?" tanong ni pagdaka.

"O-oo. Kaya ko na."

"Good. Let's go."

"Iuuwi mo na ako?" bigla siyang natuwa.

"No. Pero dadaan tayo sa bahay niyo para kunin ang mga documents mo."

"Documents?" napasunod na lang siya rito nang hagipin nito ang kanyang kamay.
Napansin niya ang baril na nakasuksok sa likuran nito. Nakaramdam na naman siya ng
nerbiyos.

"Passport and the likes."

"Bakit?"

"Isasama kita pabalik ng Italy."

"Why?"

Sinamaan siya nito ng tingin. Aba, normal lang naman siguro na magtanong siya.

"It's not safe here," tipid nitong sagot.

Nasa tapat na sila ng elevator. Pagbukas niyon ay nakita niya si Jaime.

"Sir," nang tumingin ito sa kanya ay gumuhit kaagad ang guilt sa mukha nito.

Pumasok na sila sa private lift ni Giovanni.

"Mabait ako kaya hindi kita kakagatin," pabirong parunggit niya kay Jaime.
Nauunawaan niyang ang loyalty nito ay nakakiling kay Giovanni. And she's not taking
it against him.

"Nadala mo ba ang ipinakukuha ko?" ani Giovanni kay Jaime.

"Yes, Sir. Naroroon na po sa loob ng kotse."

Saglit pa at nasa basement parking na sila ng hotel. Apat na lalaki ang naghihintay
sa kanila roon na pawang mga mukhang miyembro ng secret service. Kaagad na
nagbigay-galang ang mga ito sa kanyang kasama.

"What are they doing here?" baling ni Giovanni kay Jaime.

"A, nakarating na ho kay Don Salvatorre ang nangyari."

Agad-agad? sa isip ni Carlotta.

"Ipinadala ho kami ni Don Salvatorre para tiyakin ang inyong kaligtasan, Sir."

"Really? At nasaan kayo habang tinatadtad kami kanina ng bala?"

Pare-parehong hindi nakaimik ang apat na lalaki. Gustong maawa ni Carlotta sa mga
ito dahil parang unfair naman na magalit sa kanila si Giovanni.

Walang kibong iginiya siya ni Giovanni sa tapat ng isang kotse, binuksan ni Jaime
ang backseat door para sa kanya.

"Stay here, kakausapin ko lang sila."

Tahimik na lamang siyang pumasok ng kotse. Si Jaime ay nanatili sa labas ng

sasakyan habang si Giovanni ay mukhang sinasabon na naman ang apat na lalaki. At
dahil saradong-sarado ang sasakyan, hindi niya marinig kung ano ang sinasabi nito
sa mga lalaki. Yukong-yuko ang mga iyon na parang pinitpit na luya. Ngayon niya
napatunayang may pagka-temperamental nga ito. Hindi nagtagal at nakita niyang
pabalik na ito ng sasakyan, madilim ang mukha. Kapag ganoon ang ekspresyon nito ay
mistula siyang makahiya na napapatiklop.

'Katakot.
"Incompetent bastards," galit na sabi nito nang okupahin ang bakanteng upuan sa
tabi niya.

Hindi napigilan ni Carlotta ang mapapitlag nang malakas nitong ibagsak ang pinto ng
sasakyan.

"B-bakit ka ba g-galit na galit? I'm sure hindi naman nila..." her voice trailed
off nang samaan na naman siya nito ng tingin.

"Wherever I am or my brother, hindi kami nawawalan ng bantay. At nagagalit ako

dahil kahit isa walang dumalo sa atin habang niraratrat tayo ng bala."

Napakagat-labi siya. 

Kaya naman pala.

Pumasok na rin ng kotse si Jaime at naupo sa harapan ng driver's seat. Bago nito
binuhay ang sasakyan ay may kinuha itong box sa katabing upuan.

"Sir, ito po 'yong ipinakukuha niyo."

Kinuha iyon ni Giovanni at binuksan. Nang makita ni Carlotta ang laman niyon ay
napaiwas siya ng tingin. Mukhang nagkaroon na siya ng aversion sa baril. Pero hindi
niya mapigilang bumilib sa mapapangasawa niya. Parang sanay na sanay itong
makipagbarilan. 

"Are you okay?"

Nang lingunin niya ang katabi ay wala na ang madilim na ekspresyon sa mukha nito.
Itinabi na rin nito ang baril kaya parang lumuwag ang kanyang paghinga.

"Yes, I'm okay."

'

A/N:

Show me some love and vitamins^^

Bb_Anastacia

Love is Danger, Love is Pleasure

Chapter Nineteen 
"SIGURO naman, ngayon ay seseryosohin mo na ako, Don Salvatorre," wika ng nasa
kabilang linya sa lengguwaheng Italian.

"Benidicto," banayad na bigkas ni Don Salvatorre sa pangalan ng kausap.

Kabaliktaran ng poot na nagngangalit sa kalooban ng don. "Is this your way of
waging war? I hope you're ready to back it up."

Si Benidicto ay isang tiwalag na miyembro ng triad, may one-third blood itong

Italian. Ang sentro ng negosyo nito ay illegal drugs at human trafficking. Dalawa
sa pinakaayaw niyang pasuking negosyo.

"War? Ang gusto ko lang naman, Don Salvatorre ay hayaan mo ang mga bata ko na
magsagawa ng transaksyon sa teritoryo mo nang hindi pinakikialaman ng mga tauhan
mo. Wala naman kaming intensyong manakop, eh. Pero kung aabot tayo sa ganoon ay
alam mong nakahanda ako. Your six capos is nothing compare to my own private army."

Gustong matawa ni Don Salvatorre sa sinabi ng kausap. Wala itong ideya na ang isa
niyang capo ay katumbas lamang ng ipinagmamalaki nitong private army. Pero dahil
hindi niya kailanman naging ugali ang ipagmalaki ang kanyang kakayahan, itinikom na
lamang niya ang kanyang bibig.

"I don't tolerate drug transactions in my premises or in any of my territories,

Benidicto. Sa susunod na makita ko ang anino ng mga tauhan mo sa teritoryo ko ay
asahan mong hindi na sila makakalabas nang buhay. And by the way, 'yong tangkang
ginawa mo sa buhay ng anak ko ay asahan mong mayroong kapalit," hindi na hinintay
pa ng don na makasagot ang kausap at kaagad ng pinatay ang tawag.

A tooth for a tooth.

"Herman, call Phantom. I have a job for her."

"Right away, Don Salvatorre."

***

NAGTAKA si Carlotta nang utusan ni Giovanni si Jaime na ipasok sa basement parking

ng isang mall ang kanilang sinasakyan. Akala niya ay mamimili sila kaya ito nagyaya
roon. Lilipat lang pala sila ng ibang sasakyan. Eksaktong nakalipat sila sa isang
two-seat sports car nang makita nila ang pagdating ng dalawang SUV na nagsisilbi
nilang escort. Sila iyong apat na lalaking nasabon ni Giovanni.

"Bakit tayo lumipat ng sasakyan?" aniya na napadako ang tingin sa insignia na nasa
gitna ng manibela. Is this a Porsche Cayman S?

"Hindi ako komportable na may nakabuntot na parang aso."

"E, paano kung masundan na naman tayo n'ong mga b-bumaril sa atin kanina?"

"Relax. Hindi nila tayo masusundan. Mas magiging takaw-pansin pa nga tayo sa mga
'yon kapag merong nakabuntot sa atin."

Hindi na lang siya nagkomento.

Nakita nilang lumabas ng kotseng sinakyan nila kanina si Jaime. Nanigarilyo ito
saglit malayo sa kotse na parang nagpapalipas ito ng oras. Nakita niyang umibis
mula sa isang SUV ang isa sa apat na lalaki. Nag-usap ang dalawa.

"What's Jaime doing?"

"He's probably telling them we're having a lover's spat and we need a few minutes
of privacy."

"I bet hindi lang ito ang unang pagkakataon na ginawa niyo ang gimik na ito."

"It worked before. Let's just hope it works again."

Mayamaya pa ay bumalik na ng sasakyan si Jaime. Hindi nagtagal at pinatakbo nito

ang sasakyan palabas ng basement. Kaagad na bumuntot dito ang dalawang SUV sa pag-
aakalang nasa loob pa sila ng sasakyan ni Giovanni. Heavily tinted kasi ang
sasakyan kaya walang ideya ang mga ito na wala namang pasahero si Jaime. Naghintay
lamang sila ng ilang sandali at pagkatapos ay sila naman ang lumabas ng basement
parking area. They headed in the opposite direction.

"See? The coast is clear," dagling pinasibad ni Giovanni ang kanilang sinasakyan.

Nahigit ni Carlotta ang paghinga at mahigpit na napakapit sa kinauupuan.

"Slow down! For heaven's sake, Giovanni. Wala tayo sa loob ng race track."

"Nakatikim ka na ng luto ng Dios, di ba?" parang nakakalokong nag-side glance ito

sa kanya bagaman nag-menor naman.

Napairap siya rito kasabay ang pamumula ng mukha. Naalala niya pa 'yon?

Napahalakhak ito sa buong pagkagulat niya. In fairness, ang sarap pakinggan ng tawa
nito. Malutong. Masarap isawsaw sa suka na may siling labuyo dahil para iyong
Lapid's Chicharon.

"Madalas mo bang tinatakasan ang mga bodyguards mo?"

"Medyo. I hate being watched. Mula nang ipanganak ako ay parati ng may nakabuntot
na bodyguard sa akin kahit saan ako magpunta. And believed me, natakasan man natin
ang mga 'yon, matutunton pa rin tayo ng isa sa mga tauhan ng aking ama. It's just a
matter of time. Sometimes I wonder if my father implanted a GPS on my ass."

Napangiti si Carlotta sa huli nitong sinabi.

Hindi nagtagal at nakarating na rin sila sa kinalakihan niyang tahanan. Parang

gusto niyang halikan ang pintuan ng kanilang bahay dahil nakauwi pa siya nang
buhay. It was the most unforgettable day of her life. And probably the longest,
too.

Parang takang-taka ang kanilang mga kasambahay nang makita ang ayos niya pagdating.
Umalis nga naman siyang posturang-postura at ngayon ay umuwing nakasuot ng
napakalaking robe na halatang hindi kanya.

Dumiretso na siya sa kanyang silid. Hindi na niya nilingon ang kasama. Bahala na
itong estimahin ang sarili. Gusto niya ulit maligo. Pagkapasok na pagkapasok ng
silid ay kaagad siyang naghubad ng mga suot, diretso pasok sa banyo.

Tantiya ni Carlotta ay may bente minutos na siyang nasa loob ng banyo nang may
kumatok sa pinto.

"Sandali lang," tugon niya sa pag-aakalang maid lamang ang kumakatok.

Matapos mag-shower ay pinahapyawan niya lamang na tuyuin ng tuwalya ang buhok saka
hinagip ang terry robe sa hook at isinuot. Paglabas niya ng banyo ay napatda siya
nang makitang prenteng nakaupo sa harapan ng kanyang dresser si Giovanni.

"W-what are you doing here?"

Hindi nalingid sa kanya ang masidhing emosyong nagdaan sa mga mata nito nang
hagurin siya ng tingin. 

"No wonder you smell wonderful. Mukhang libangan mo ang maligo."

Iningusan niya lang ito. Nang maalala niya ang galos sa noo ni Giovanni ay muli
siyang pumasok ng banyo at kumuha ng gamot at band-aid para sa sugat nito.

"Sit still," aniya habang tinitingnang mabuti ang sugat. Ayon dito ay nadaplisan
ito ng bubog kaya naman kuntodo check siya at baka may naligaw roon maski ga-
buhangin na bubog.

"Ouch. Ginagamot mo ba ako o tino-torture?"

"Ang OA mo. Tinitingnan ko lang at baka may tumalsik na maliit na bubog."

Tumahimik ito. Nang sulyapan niya ng tingin ang kanyang pasyente ay nalaman niya
kung bakit nanahimik itong bigla. Nakatutok ang mga mata nito sa kanyang cleavage.
At hindi nalingid sa kanya ang ilang beses nitong paglunok na para itong natatakam
sa isang masarap na pagkain.

Nang lagyan niya ng band-aid ang sugat nito ay sadya niyang diniinan ang paglapat.

"Ouch!"

"Ang tapang mong makipagbarilan sa mga goons kanina, pero 'yan lang ay napa--"
napasinghap siya nang bigla siya nitong kabigin sa beywang at iupo sa sariling
kandungan. "Giovanni."

"Your turn. 'Yong galos mo naman ang gagamutin ko. Let's see, kanan ba o kaliwa?"
hinawi nito ang laylayan ng suot niyang knee-length terry robe.

"'Yong galos ko ba talaga ang hinahanap mo o gusto mo lang akong talupan?" hindi
niya napigilang ibulalas.

"Of course."

"Of course what?"

"Of course para gamutin ang galos mo."

Kinuha nito ang antiseptic na ginamit niya at nilagyan ang kanyang sugat.

"Hindi na kailangan ng band-aid. Galos lang naman," aniya nang kukuha sana ito para
ilagay sa tuhod niya.

"Okay."

She was about to get off from his lap nang humigpit ang pagkakapulupot ng isang
braso nito sa kanyang beywang.

"G-Giovanni," isang ungol ang sunod na numulas sa bibig niya nang mabilis na
sakupin ni Giovanni ang kanyang mga labi.

Pumasok ang isang kamay nito sa loob ng kanyang robe at kaagad na kinubkob ang
kaumbukan ng isa niyang dibdib. She wasn't wearing anything underneath kaya malaya
nitong nasapol ang isa niyang nipple.

"Hmn." Nang dumiin ang paraan ng paghalik ni Giovanni ay kusang umawang ang kanyang
mga labi. Nanghimasok ang dila nito at mapusok na gumalugad sa loob ng kanyang
bibig.

Isip niya'y gustong tumutol, pero taksil ang katawan niya na kaagad nadarang sa
mapusok na halik at mainit na kamay na humahaplos sa kanyang katawan.

Kaagad na napasinghap ng hangin si Carlotta nang pawalan ni Giovanni ang mga labi
niya at dumako iyon sa kurba ng kanyang leeg. 

"I should bottle you up, you smell so good," bulong nito sa pagitan ng pagsimsim sa
kanyang balat.

Sa kabila ng darang na pakiramdam ay napangiti siya. Ang mga labi nito ay hindi
lang mahusay humalik kundi matamis ding magsalita. At habang abala ang bibig nito
sa pagtikim sa balat niya ay busy explorer naman ang mga kamay nito sa paglilimayon
sa katawan niya. 

Nang bumaba ang mga labi ni Giovanni sa punong dibdib ni Carlotta ay saka niya lang
napansing nakalas na nito ang sash ng suot niyang robe. Napapikit siya at kusang
sumilid ang mga daliri sa buhok ng kasuyo nang angkinin nito ang isang tuktok ng
kanyang dibdib. Inawat niya sa pagtakas ang isang mahabang daing nang halili nitong
sipsipin ang magkabilang dunggot. Parang kagabi lamang ay ganoon din ang ginawa
nito. Mistula itong bagong silang na sanggol na uhaw na uhaw sa gatas ng ina.

Kusang naghiwalay ang mga tuhod niya nang dumapo roon ang isang kamay ni Giovanni.
Banayad niyong pinisil ang kanyang hita bago umusad patungo sa pakay. Napasinghap
siya kasunod ang malalim na pag-ungol nang sumayad ang mga daliri nito sa kanyang
pagkababae. She could tell that she's already wet down there. At masasabi niyang
pareho na silang darang dahil damang-dama niya ang matigas na bagay na kanyang
nauupuan.

"Masakit pa ba?" anas nito sa pagitan ng pagsuri sa kaangkinan niya. His fingers
are busy now exploring  the velvety folds of her flesh, rubbing the center of her
nerve endings.

"A-a little, but bearable," nahigit niya ang paghinga nang maramdaman niya ang
daliri nito. Gaining entrance at the portal of her womanhood. "G-Giovanni..."

Sinakop nito ang mga labi niya kasabay nang banayad na paglabas-masok ng daliri
nito sa kanyang kaibuturan. Para siyang malulunod na mahigpit na napayakap sa batok
ni Giovanni. She was getting close. Kasabay ng ritmo ng daliri nito ay kusang
umindayog ang balakang niya, sinasalubong ang bawat ulos nito. Hindi nagtagal at
tila kakapusin ng hangin na bumaklas siya at kagat-labing napaungol. Her body shook
as she reached the blinding pinnacle of ecstasy.

Naghahabol pa siya ng paghinga nang buhatin siya ni Giovanni at ilapag sa ibabaw ng

kanyang kama. Nang magsimula itong mag-alis ng sariling saplot ay magkahalong
apprehension at pananabik ang kanyang nadama. Parang nanuyo ang lalamunan niya
habang isa-isang nalalaglag sa sahig ang mga saplot nito. At nang tanggalin nito
ang nalalabing saplot sa katawan ay muntik na siyang mapaantada.

Que barbaridad! He's freakin' huge!

'
A/N:

Update either Monday or Wednesday next week. I have an upcoming event on March 25
kaya hindi ako sigurado kung magagawa ko ang update for Monday. Kita-kits na lang
sa mga interesadong makipag-meet and greet sa akin^^

Bb_Anastacia

Insatiable
Chapter Twenty One

NAALIMPUNGATAN si Carlotta sa malamig na likidong pumapatak sa mukha niya. Pagmulat

niya ay ang mukha ni Giovanni ang kaagad na tumambad sa kanya. His hair was
dripping wet. Mukhang kalalabas lang nito ng banyo. At ang tubig na pumapatak sa
kanya ay mula sa buhok nito.

"Wala bang tuwalya?" aniya na pinalis ng magkabilang kamay ang basa sa kanyang
mukha.

Sa halip na sagutin siya ay itinukod nito ang dalawang kamay sa kama. Ang isa'y sa
may gawing ulunan niya at ang isa ay sa tagiliran.

"Time for round three."

Napaungol siya sa sinabi nito.

"Hindi pa ba tayo kakain?" kahit hindi tumitingin sa orasan ay may palagay siyang
past lunch na.

"Kakain siyempre. Kakainin muna kita at kakainin mo rin ako," mahalay na sagot
nito.

Kahit parang kiniliti ang gulugod niya sa sinabi nito ay kaagad na nagkulay-kamatis
ang kanyang mukha.
"Masarap ka ba?" Tanong niya na may kahalayan din.

"Oo naman. Mabango pa."

Aba, at may sales talk pa talaga? Nakagat niya ang lower lip upang awatin sa
paglawak ang ngiti. 

Tumaas ang dalawa niyang kamay. Ang isa'y lumingkis sa leeg nito habang ang isa'y
mapanuksong pinaraan ang hintuturo sa mga labi nito pababa sa lalamunan at dibdib.
Naudlot iyong magpatuloy nang mapagmasdan niyang mabuti ang katawan nito. Parang
gusto na niyang maglaway. Nang angkinin siya ni Giovanni sa penthouse suite ay
hindi niya napagmasdan na mabuti ang katawan nito. Pero ngayon, sa liwanag ng araw
ay malaya niyang nabistahan kung gaano kaganda ang built nito.

Eight pack abs, ang tigas, mula sa pinagmamasdang abs ay dumaplis ang kanyang
tingin sa pagitan ng mga hita nito. Napangiwi siya. Ganito ba talaga kalaki ang mga
European size?

Hanggang sa mga sandaling iyon ay parang medyo namamanhid pa ang kanyang hiyas.
Masikip lang ba talaga siya o masyado lang itong malaki?

"Baka matunaw 'yan. Hindi mo na matikman."

Ang hintuturo niya na nasa ibabaw ng dibdib nito ay nagpatuloy sa naudlot na

paglalandas pababa. Dama niya ang pagsingaw ng init sa katawan ni Giovanni kahit
mamasa-masa pa iyon sa tubig.

"Puwede bang, ladies first?" aniyang dahan-dahang dumausdos ang kamay patungo sa
magiting nitong simbolo.

"Sigurado ka?"

"Uh-huh. Ako muna ang kakain sa'yo," maharot niyang sabi sabay tulak dito pahiga sa
tabi niya.

Hindi ito komontra o tumutol. 

Inilapat niya ang dalawang palad sa ibabaw ng dibdib ni Giovanni. Yumuko siya at
magaan lamang na pinadaan ang bibig sa ibabaw ng labi nito pababa sa baba. Bahagya
niyang kinagat iyon bago pinadaplisan ng hagod ng dila. Nang bumaba ang bibig niya
sa lalamunan nito ay naramdaman niya ang pagdulas ng kumot na tumatabing sa
kahubdan. Nabalunbon iyon sa kanyang kandungan. Tila magnet na kaagad napagkit sa
dibdib niya ang isang kamay ni Giovanni. Kaagad na umungos ang nipple niya nang
hagurin nito iyon ng thumb finger. Napaungol siya nang magsimulang gumuhit ang init
pababa sa kanyang puson.

"Lean over," anas ni Giovanni, bahagya ng nag-uulap ang mga mata sa pagnanasa.

Nahulaan ni Carlotta kung ano ang gusto nitong gawin nang mapansin niya ang mainit
nitong tingin sa mayaman niyang dibdib. At dahil gusto rin naman niya ang nais
nito, bahagya nga niyang idinukwang ang sarili hanggang sa tumapat sa bibig nito
ang kanyang dibdib. Parang sanggol na nasabik sa gatas si Giovanni nang abutin ng
bibig ang nakaungos na nipple at sipsipin. Napasinghap siya sa biglang dagsa ng
kiliti patungo sa sentro ng kanyang pagkababae.

"G-Giovanni."

Nang hindi makuntento sa isa ay lumipat ito sa kabila. Halos higupin nito ang
kabuuan ng kanyang dibdib. Salitan nitong pinaikutan ng dila ang kanyang nipple
bago banayad na kinagat at sinipsip.

"Shiiiit," napaarko ang kanyang likod sa pinaghalong sakit at sarap. 

Nang sa wakas ay tantanan nito ang dibdib niya ay para ng namamanhid ang kanyang
mga nipples. Bilang ganti ay yumuko siya at ginaya ang ginawa ni Giovanni.
Pinalibutan niya ng mumunting halik ang paligid ng nipples nito, manaka-nakang
padaplisan ng dulo ng dila saka iyon kinagat-kagat at sinipsip. Napaangat ito sa
pagkakahiga sabay ungol. Sumilid ang mga daliri nito sa hibla ng kanyang buhok.
Umikom-bumuka iyon doon habang ipinagpapatuloy niya ang kanyang ginagawa. Dinig
niya ang malalim nitong paghinga. Pagkuwa'y bumaba ang direksyon ng kanyang bibig.
Sinundan niya ang kanal na naghihiwalay sa mga abs nito patungo sa pusod.

Tuluyan ng inalis ni Carlotta ang kumot na nakabalunbon sa kanya. Nakakasagabal

kasi iyon sa kilos niya. Nang mapadako ang tingin niya sa bahagyang nakaangat na
simbolo ng pagkalalaki nito ay hindi niya napigilang mapalunok. Nerbiyos o
pagkasabik ay hindi siya sigurado. Will it fit her mouth?

There's only one way to find out, naisip niya bago hinawakan ang nag-uumigting na
pagkalalaki ni Giovanni. 

Mainit iyon at pumipintig. Nagsimula siyang hagurin iyon pataas-pababa, marahan

lamang at parang nananantiya dahil hindi siya sigurado kung ano ang makasisiya
rito. Panakaw niyang sinulyapan ng tingin ang kaniig. He looks as though he's high
on something. Mabigat na rin ang paraan nito ng paghugot ng hininga.

"Carly..."

Napakagat-labi siya sa paraan ng pagbigkas nito sa kanyang pangalan, ang sexy.

Medyo malat na may bahagyang katal.

Iniangat niya ang sarili at pasaklang na naupo sa ibabaw ng mga hita nito. Tuluyan
na niyang itinapon ang inhibisyon. Natitiyak niyang hindi niya ito kayang i-deep
throat, gayunma'y may nabasa siyang technique na gusto niyang i-apply kung totoong
masisiyahan ito. 

She tightens her grip on the base of his shaft before she wraps her mouth on top
just a bit below his frenulum.

"Ahh, baby..."

Tila musika sa kanyang pandinig ang pasinghap nitong pagtukoy sa kanya. At talaga
naman, ang sexy ng boses nito. Naghahatid iyon ng kiliti sa bawat himaymay ng
kanyang mga kalamnan. Sinimulan niyang itaas-baba ang bibig sa ituktok ng simbolo
nito kasabay ang ritmo ng kamay niyang nakahawak dito. Habang ginagawa iyon ay
nakatingin siya rito. Parang lalong nag-ulap ang mga mata ni Giovanni sa arousal.
Kita niya ang pag-alon ng abs nito sa ilang malalim na paghugot ng hininga.

Bahagya itong bumangon at muling sumilid ang mga daliri sa kanyang buhok. Itinaas
nito iyon upang walang sagabal sa panonood nito sa kanya. Umungol siya, nilangkapan
niya ng landi ang pagtaas-baba ng bibig sa simbolo nito. Bagay na parang ikinasiya
nito. Using the tip of her tongue, pinaikot niya iyon sa ituktok, alternately
sucking the head while moaning.

"Tesoro...!"

Bahagya na niyang napag-ukulan ng pansin ang itinawag nito sa kanya. Buhos na buhos
ang kanyang konsentrasyon sa ginagawa. She was enjoying it. Sa ilang ulit niyang
pagtaas-baba ay bahagya niyang ikinipot ang bibig saka banayad na ikiniskis ang
ngipin kasunod ang mainit niyang dila.

"Oh, fuck!" Dama niya na parang biglang nanigas ang buong katawan nito.

At dahil first time niya lamang na gawin iyon, hindi niya alam na lalabasan na si
Giovanni kung hindi pa ito mabilis na bumangon at inangat ang kanyang ulo. Kaagad
nitong sinakop ang kanyang mga labi. Kasunod niyon  ay naramdaman niya ang mainit-
init na pagsabog ng katas nito sa kanyang tiyan.

Kapwa sila napaungol habang magkahinang pa rin ang kanilang mga labi. Nang sila'y
magbaklas ay dagli nitong inabot ang tissue box sa side table ng kanyang kama.
Kumuha ito ng ilang pirasong tissue at pinunasan ang semilya nitong sumabog sa
tiyan at dibdib niya.

***

THAT may not be the best blowjob he ever had. Ngunit sa lahat ng babaing nakatalik
ni Giovanni, si Carlotta pa lamang ang bukod-tanging mabilis na nakapukaw ng
pagnanasa niya. Noong gabing lasing ito at hagkan siya ay muntik ng bumigay ang
kontrol niya. Naisip niya lang na hindi komportable para rito na angkinin niya ito
sa loob ng sasakyan.

He's never been this considerate with his previous lovers, but with Carlotta, his
best and worse comes out. At katulad ng sinabi niya rito, hindi siya seloso. Pero
pagdating dito ay nagiging possessive siya.

Napapantastikuhang itinabi ni Giovanni ang tissue box bago inabot si Carlotta at

mapusok na hinagkan. With her, he can't seem to get enough. Mula sa mga labi nito
ay naglakbay ang kanyang bibig pababa sa leeg nito at dibdib. Iginiya niya itong
pahiga habang hindi humihiwalay rito ang kanyang bibig. He loves the taste and
smell of her skin, especially that sweet smelling flavor between her thighs. She
tastes so good like the sweetest, richest red wine fermented for a couple of
generations. No pun intended. At nalalango siya sa lasa at amoy nito.

Muli ay hinagkan niya ito sa mga labi, mariin, mapusok. Nanghimasok ang dila niya
sa loob ng bibig nito, searching for her tongue. Nang matagpuan iyon ay sinipsip
niya at hindi pinawalan. Napaungol ito. Habang abala siya sa pagsipsip sa dila nito
ay hinaplos niya at minasahe ang magkabila nitong dibdib. His thumbs flicked the
two pebbled tip of her breasts. 

Nang pawalan niya ang mga labi ni Carlotta ay napahigit ito ng hininga. Muling
tumahak pababa ang kanyang mga labi. Maingat niyang pinatakan ng mumunting halik
ang magkabilang dibdib nito nang mapansin niya ang mga pulang marka sa paligid ng
magkabila nitong nipples. He didn't mean to be rough with her a while back, he just
couldn't help it. Her racks were the loveliest pair he'd ever seen so far. And he
fought the urge to sucked and nipped them. Natitiyak niyang masasaktan si Carlotta.
Ipinagpatuloy niya na lang ang paglalandas ng mga labi patungo sa tiyan nito.
Saglit siyang tumigil sa belly button nito at sinungkal-sungkal iyon ng kanyang
dila.

Napaarko ang likod ni Carlotta kasaliw ang impit nitong paghalinghing. Gustong-
gusto niya ang tunog na nililikha ng mga ungol nito. It sounds raspy, sexy and very
arousing. Humaplos ang isa niyang kamay sa balakang nito, banayad na pumisil bago
dumako sa pagitan ng nakabuka nitong mga hita.

"Ohh, Giovanni."

Pinakapabortio niya sa lahat kapag binibigkas nito ang pangalan niya sa pagitan ng
pag-ungol. Kumuha siya ng dalawang unan. Pinagpatong niya iyon at bahagyang
iniangat ang pang-upo ni Carlotta upang ipailalim doon ang dalawang unan.

"Gio--"

"Shh," he gave her a quick peck on the lips. "You're gonna love it, trust me."

Isang piping pagsang-ayon ang nakita niya sa mga mata nito. Ipinuwesto niya ang
sarili sa pagitan ng mga hita ni Carlotta. Pinasayad niya ang dalawang kamay sa
magkabilang gilid ng punong-hita bago iyon dumako sa ilalim ng bilugan nitong mga
pang-upo. Banayad niya iyong pinisil saka pataas-babang humagod sa magkabila nitong
balakang. Then slowly, he kissed his way down her hairless mound.

"Oh," he heard her soft catch of breath.

Slowly, gently, he licked her slit from the bottom to the top. At nang makita
niyang unti-unti ng namamasa ang bukana nito ay magaslaw na naglaro roon ang
kanyang dila. Manaka-naka ay sinusulyapan niya ito. Pinapanood siya nito sa pagitan
ng namimigat na talukap ng mga mata at malalim na paghugot ng hininga. Using both
thumbs on either side of her pussy lips, he spread her velvety folds as he
continued to latch on her flesh.

"Oh, gaaad," mahinang daing ni Carlotta. Mariing kumuyom ang isang kamay nito sa
bed sheets habang ang isa'y mahigpit na napakapit  sa buhok niya.

Gamit ang gitnang daliri ay ipinasok niya iyon sa lagusan nito. At habang salitang
sinisipsip at dinidilaan ang kaselanan ng kaniig ay hinagod niya ang sensitibong
spot sa kaibuturan nito. Marahas na nahigit ni Carlotta ang paghinga. Ang mga
daliri nito na nakakapit sa buhok niya ay mariing bumaon sa kanyang anit. Sa halip
na magreklamo ay lalo pa niyang pinagbuti ang pagsipsip, pagdila at paghagod sa
kaselanan nito.

Sunod-sunod na ang mga daing at halinghing ni Carlotta. Dinagdagan niya ang

daliring nakabaon sa lagusan nito at inilabas-masok iyon. Imboluntaryong gumalaw
ang balakang nito at sinalubong ang bawat ulos niya. At dahil masyado na itong
restless, hinayaan na lamang niyang ang mga daliri niya ang magpaligaya rito.
Kasalit ng paglabas-masok ng daliri niya ay pinaikot niya ang thumb finger sa naka-
ungos at sensitibo nitong ubod.

"Giovanni, Giovanni. Oh, ohh, ohh, gaaaad!" sa tugatog ng kasukdulan ay malakas na

napasigaw si Carlotta.

'

A/N:

Some people say that coffee is synonymous to sex (ಠ‿↼)

To my fellow coffee addicts here, I think they'll understand why.

Huwag kaliligtaan ang aking kape, este vitamins: votes and comments^^

Follow niyo na rin ako para mas masaya (ღ˘⌣˘ღ)

Bb_Anastacia
Tremble
Chapter Twenty Two

CARLOTTA'S knees become wobbly after reaching one powerful climax after another.
Her clit was super sensitive that when Giovanni grazed it with his lips, she
flinched. He allowed her a couple of minutes to rest. Nang unti-unti ng kumalma ang
kanyang paghinga ay isa-isang inalis ni Giovanni ang unan sa ilalim niya. Kinabig
siya nito sa magkabilang gilid ng kanyang balakang habang nakaluhod ito sa pagitan
ng kanyang mga hita. Pinadaplisan nito ng hagod ng hinlalaki ang ubod ng kanyang
pagkababae. Nahigit niya ang paghinga sa matinding sensasyong nadama.

Itinaas ni Giovanni ang isa niyang binti at hinagkan ang likod ng kanyang tuhod
bago iyon ikinawit sa isa nitong balikat. Naramdaman niya ang matigas nitong
simbolo sa bukana ng kanyang kaselanan. At nang ganap nitong ipasok iyon sa kanyang
pagkababae ay dahan-dahan niyang pinawalan ang pinipigilang paghinga. It barely
hurts. And there was this delicious feeling of fullness. Na nang magsimulang
gumalaw ang kaniig ay hindi niya maalaman kung paanong pipigilan ang mga
halinghing.

It felt good, sooo good.

"Ohh," bawat ulos ni Giovanni ay sumasabay ang kanyang mga ungol.

Yumuko ito at hinagkan siya sa mga labi. Imboluntaryong gumiling ang kanyang
balakang, sinasalubong na niya ang bawat ulos nito. Parang iyon lamang ang
hinihintay ni Giovanni, bumilis ang pag-urong-sulong nito sa kanyang madulas na
lagusan.

Nakagat ni Carlotta ang ibabang labi sa papaigting na tensyon sa kanyang

kaibuturan. At muli'y nahigit niya ang paghinga nang humagod ang hinlalaki ni
Giovanni sa nakaungos na butil ng kanyang pagkababae. Sinasabayan nito ng hagod ang
bawat pagsulong. Napaliyad siya kasabay ang pagtirik ng mga mata.

Iniangat ni Giovanni ang isa pa niyang binti at ikinawit sa kabila nitong balikat.

"Oh, shit," mahinang mura niya. Tila mas tumindi pa ang nadarama niyang tensyon. Sa
bawat ulos ni Giovanni ay nakakanti nito ang kanyang G-spot. "Ohh,
Giovanni...Giovanniii."

"Are you getting close?" may bahagyang hingal na tanong ng kaniig sa pagitan ng
malalim at mababaw na pag-ulos.

"Yes, yes. Oh, gaad!"

Sa muling pag-ulos ni Giovanni ay nahigit bigla ni Carlotta ang paghinga. Kasabay

ng marahan nitong pagbaon sa kaibuturan niya ay mariin niyang naipikit ang mga
mata. Napaarko ang kanyang katawan kasunod ng matinding tensyon na bumalot sa
kanya. Na tila lalo pang pinaigting nang maramdaman niya ang mainit na likidong
pumuno sa kaibuturan niya.

"Carly..." Giovanni's body shook on top of her while moaning her name.

She was too weak to move. Parang lahat ng lakas niya ay piniga sa katatapos lang
nilang pagniniig. Pagkuwa'y umalis sa ibabaw niya si Giovanni. Dinig pa niya ang
malalim nitong paghinga habang nakahiga sa tabi niya.

"I know you're hungry. I'll get you something to eat while you freshen up."

Nang bahagyang lumundo ang kama pagbangon ni Giovanni ay tumagilid siya at dumapa.
Pinanood niya ito habang nagbibihis. Nang malingunan siya nito ay nakangisi itong
yumuko at hinagkan siya nang mariin sa labi. Sinapo nito ng isang kamay ang kanyang
dibdib at marahang hinaplos.
Napaungol siya ng pagpo-protesta.

"Giovanni, I'm sore and very, very hungry--for food."

He chuckled. Hinaplos nito ng hinlalaki ang kanyang labi at lumabas na ito ng

silid.

Sa kabila ng panlalambot ng mga kalamnan ni Carlotta sa pinagsamang gutom at pagod

ay bumangon na siya upang magbanyo. Muntikan pa siyang gumiray nang humakbang. 

And oh, my goodness gracious great balls of fire. My vajayjay is so full, nang
yukuin niya ang sarili ay nakita niya ang pagtagas ng katas doon.

Napangiwi siya nang maisip na iyon ang semilya ni Giovanni na inilabas nito sa loob
niya kanina. Balak ba siya nitong buntisin kaagad?

Habang nasa ilalim ng shower ay naisip niyang tanungin ito tungkol doon. Kung siya
kasi ang tatanungin ay ayaw niya sana munang magdalantao. Natatakot siyang
magbuntis at manganak, sa totoo lang. Bilib siya sa mga babaing kaylalakas ng loob
na magdalantao at magsilang ng bata nang halos taun-taon. Pero, por Dios. Ini-
imagine niya pa lang ang sarili niya habang nagli-labor ay para na siyang
hihimatayin.

"The food is here, Your Highness," si Giovanni mula sa labas ng banyo.

"Coming." Binilot niya ng tuwalya ang basang buhok at muling nagsuot ng robe.

Inihanda ni Giovanni ang kanilang pagkain sa mesa na nasa makalabas ng kanyang

terrace. Kaagad siya nitong ipinaghila ng upuan at sinilbihan ng pagkain.

"Thank you," aniya.

Nagsimula na silang kumain. Paminsan-minsan ay nahuhuli niya itong nakatitig sa

kanya.

"S-stop that," namumulang saway niya rito.

"Ayoko nga. Besides, ngayon ko lang napatunayang totoo pala 'yon."

"Totoo ang alin?"

"That an orgasm gives a woman a youthful glow."

Bigla siyang nasamid sa sinabi nito.

Kaagad namang tumayo si Giovanni at hinagod ang kanyang likuran. Inihit siya ng
ubo. Ang sakit-sakit na ng dibdib ni Carlotta nang matigil siya sa pag-ubo.
Inabutan siya ni Giovanni ng isang basong tubig.

Ang sama ng tingin niya rito nang bumalik ito sa sariling upuan. Hindi niya naawat
ang sariling simangutan ito. Bagay na isang malaking pagkakamali. Bigla ba naman
itong dumukwang at sinakop ang kanyang mga labi. Nagkandaduling na naman tuloy siya
nang tapusin nito ang halik.

"I told you, bawal sumimangot sa harapan ng pagkain."

"At bawal magsalita ng bastos sa harapan ng pagkain," ganti niya.

"Bastos ba 'yong sinabi ko?" inosenteng tanong nito.

"Ay, hindi. Malaswa lang," itinuloy na niya ang pagkain. 

Mag-i-empake pa nga pala siya, bigla niyang naalala.

"By the way, I don't have a  Schengen Visa," naalala niya. 

She's never been to Europe. Bagaman napag-usapan nila ni Billie na lilibutin ang
Europa ay hindi na sila nagkaroon ng pagkakataon dahil masyado na silang natutok sa
Buccaneer's.

"I'll take good care of it."

***

HABANG nag-i-empake ng mga personal na gamit si Carlotta ay busy naman si Giovanni

sa pakikipag-usap sa cellphone. Ibinigay niya rito ang kanyang mga documents. Noong
una ay nahulaan niyang si Jaime ang kausap nito, inaalam kung nailigaw na ang
kanilang mga escort. Matapos ang unang tawag ay narinig niya itong nagsalita sa
ibang lengguwahe. Mukhang iba na ang kausap nito. He's using a very authoritative
tone, mentioning her name twice while he scanned the information on her passport.

"Quanto tempo? Una settimana?"

Hindi napigilan ni Carlotta na lingunin si Giovanni nang makita niyang

nagsasalubong ang mga kilay nito. Kahit nagdidilim ang mukha nito kapag ganoong
halos magkabuhol na ang mga kilay ay ang guwapo-guwapo pa rin nitong tingnan.

"Okay, capisco."

Nang makita niyang tapos na ang tawag nito ay ibinalik niya ang atensyon sa kanyang
ginagawa.

"Hindi mo kailangang magdala ng maraming damit," sabi nito habang nakatingin sa

luggage bag niya. 

Katamtaman lamang ang laki niyon. Pero dahil mataktika siya sa pag-i-empake ay
napagkasya niya roon ang anim na pares niyang damit. At siyempre ang pinaka-
importante sa lahat, ang isang dosena niyang undies at toiletries. Sa buong buhay
niya ay hinding-hindi niya makakalimutan iyong sandaling nasa receiving end siya ng
bala at walang suot na underwear.

The shooting incident was already a horrifying experience. Ngunit iyong ideya na
matatagpuan ang malamig niyang bangkay na wala ni isang panloob ay mas kakila-
kilabot na isipin para sa kanya.

'

A/N:

Nabasa ko lang kaya share ko na rin sa inyo para naman hindi lang pulos
"naughtiness" at "hotness" ang matutunan niyo.

Five health benefits of orgasm:

1. Keeps your blood's proper circulation

2. It's a form of cardiovascular activity

3. It relieves stress

4. Gives you a healthy glow-->nakakaganda raw^^

5. It increases your emotional confidence and intelligence

Pak, ganern. 

As for me, votes, comments and follow healthy na ako(ง '͈౪'͈)ว

Bb_Anastacia
Pre-honeymoon?
Chapter Twenty Three

"FASTEN your seat belt, Your Highness."

Tahimik na sinunod ni Carlotta ang sinabi ni Giovanni pagkaupo sa passenger seat ng

kotse nito. Hindi na siya nagtanong kung saan sila pupunta. Bago sila umalis ay
tinawagan niya si Billie at sinabing ito na muna ang bahala sa kanilang bar.
Matapos iyon ay kinuha ni Giovanni ang kanyang cellphone at pinatay. Hanggang doon
na lang daw muna ang pakikipag-ugnayan niya sa mga taong malalapit sa kanya. Sa
sandaling makaalis na raw sila ng bansa ay saka na ulit siya nito pahihintulutang
kontakin ang kanyang pamilya at mga kaibigan.

One week tops. Iyon na raw ang pinakamatagal upang maisaayos ang kanyang mga
dokumento. Bagay na ikinagulat niya. Sa pagkakaalam niya ay matagal-tagal na
proseso ang mga ganoong papeles. Pero naisip niya, komo may pera at koneksyon
nadaan nito sa paspasan ang lahat. 

Hindi siya sigurado kung sino ang kausap nito kanina. Pero kung sino man ang taong
'yon, natitiyak niyang may katungkulan ito to pull some strings. 

Medyo papadilim na nang muli nilang tahakin ang kalsada. At dahil alalay lamang ang
pagpapatakbo ni Giovanni ng sasakyan, parang ipinaghehele ang pakiramdam ni
Carlotta. Unti-unting namigat ang talukap ng kanyang mga mata.

Nang muli siyang magmulat ng mata ay maliwanag na ang kanyang paligid. She also
noticed that she is no longer inside Giovanni's car. Sa halip ay komportable siyang
nakahiga sa ibabaw ng kama. Pero bakit parang lumalangoy ang pakiramdam niya?

Kahit may hinala na si Carlotta kung saan siya naroroon ay bumaba siya ng kama at
sumilip sa bintana ng kinaroroonang silid. At hindi nga siya nagkamali, nasa gitna
sila ng dagat. And looks like she's inside the cabin of a luxury yacht.

       

Lumabas siya ng silid at hinanap ang kanyang kasama. Pero saglit niyang nakalimutan
ang paghahanap kay Giovanni nang mapagmasdan niya kung gaano kaganda ang interior
ng kinaroroonang yate. Ang unang bumungad sa kanya ay ang spacious lounging area na
may malaking flat teevee screen at mini-bar. Kanugnog niyon ang dining area at
kitchen. Kung hindi sa manaka-nakang pag-sway ng sahig ay maiisip niyang nasa loob
lamang siya ng isang condo unit.

Nakaramdam siya ng pagkalam ng sikmura. Napansin niya ang isang piling ng lakatan
sa ibabaw ng dining table. Sa ilalim niyon ay may napansin siyang nakaipit na
sulat.

'Gone fishing. If you're hungry, eat some banana. Or if you feel like cooking, the
kitchen is at your disposal. G.

Kumuha muna siya ng isang saging bago pumasok ng kusina para tingnan kung ano ang
puwede niyang iluto. Mukha lang siyang walang alam sa kusina, pero mula nang
magkaisip siya ay nakawilihan na niyang magluto. Hindi kasi mahilig mangusina ang
kanyang Mama Laura. Palibhasa galing ito sa isang buena familia kaya halos wala
itong alam na gawaing-bahay. Hindi tulad ng kanyang ina o ng kanyang Papa Franz na
parehong nagmula sa isang payak na pamilya. Na kaya lamang nakapagpundar ng mga
kabuhayan ay dahil sa kanilang pagsusumikap.

Saglit pa at busy na siya sa pagluluto. Kumpleto ang kusina ng yacht sa mga

kasangkapan. At nang buksan niya ang ref, full stock din iyon mula sa mga fresh
veggies at meat. Nagluto siya ng sweet and sour chicken adobo. At habang
pinalalambot ang ulam, isinabay na niya ang pagsalang ng kanin sa rice cooker.
Napansin niyang pagkaing-Pinoy ang taste ni Giovanni, mahilig ito sa kanin.

***

PAGSAMPA ni Giovanni ng yate, ang unang sumalubong sa pang-amoy niya ay ang

mabangong aroma ng adobo. Parang biglang kumalam ang kanyang sikmura sa halos
dalawang oras na pagsisid sa ilalim ng dagat upang makahuli ng sariwang isda. Na-
missed na rin kasi niya ang kumain nang hindi frozen.

Dahan-dahang bumagal ang paglalakad niya papasok ng kitchen. Nakatalikod sa

direksyon niya si Carlotta. Nakapusod ang buhok nito at may ilang ligaw na hibla na
nakalaylay sa makinis nitong leeg at batok. She's wearing a sleeveless top and a
cropped pants. Hakab sa bilugang pang-upo nito ang pants dahil sa malambot niyong
tela.

He felt the stirring of his manhood. Sa isip ay tahimik siyang napaungol. Kung
kanina'y sikmura niya ang nagugutom, ngayon ay ibang pagkagutom na ang kanyang
nararamdaman. Ang himbing ng tulog nito kahapon habang patungo sila sa marina.
Naisip niyang nahapo ito nang husto dahil kahit nang buhatin niya ito patungo sa
yate ay ni hindi man lang nagising. Kaya nang ilapag niya ito sa master's cabin ay
hinayaan na niya itong matulog magdamag. Bagaman isang parte ng katawan niya ang
humihiyaw ng pangangailangan ay pinili niyang huwag iyong pakinggan.

Tumikhim si Giovanni upang tawagin ang pansin ni Carlotta. Hindi siya nabigong
makita ang pagkagulat nito nang malingunan siya ilang dipa mula rito.

"Oh. H-how long have you been standing there?"

"Hmn, about fifteen minutes?" hindi nalingid sa kanya ang paghagod nito ng tingin
sa kanyang katawan. He was topless. Pagka-ahon niya ng dagat ay hinubad niya
hanggang beywang ang suot na scuba diving suit.

"Ahm, m-may nahuli ka bang isda?" nakita niya ang pagkukulay-rosas ng mga pisngi
nito.

Right there and then ay gusto na niyang tawirin ang distansyang naghihiwalay sa
kanilang dalawa at kuyumusin ng halik ang mapupula nitong mga labi.

"Isa lang, a medium-size mackerel and a lobster."

"Lobster? Talaga?" nangislap ang mga mata nito na parang biglang na-excite sa
kanyang balita.

Kusang tumaas ang magkabilang sulok ng kanyang mga labi sa naaaliw na ngiti.
"Yes. You can see it for yourself," ikiniling niya ang ulo sa labas kung saan niya
iniwan ang cooler na pinaglagyan ng nahuling isda.

Mabilis na tinanggal ni Carlotta ang suot na apron. Nang mapadaan ito sa tabi niya
ay hindi niya naawat ang isang braso na kawitin ito sa beywang. Isang mahinang
singhap ang numulas sa mga labi ni Carly nang sabik niya itong hagkan. Mabilis na
sumisid ang kanyang dila upang tikman ang tamis sa loob ng bibig nito. 

"Hmn," nagsaliw ang kanilang mga ungol.

Kung paano siyang nalalango sa lasa ng pagkababae nito ay tila ganoon din ang
epekto ng mga labi nito sa kanya. Ahh, why couldn't he seem to get enough of her?
Was it because she was the first virgin he had ever taken after two decades?

That's bullshit, kontra ng isip niya. 

Lumaki siya at nagkaisip sa isang liberated na bansa. At kahit pa sabihing may

isang porsiyento ng dugong Pilipino sa kanyang mga ugat ay hindi niya kailanman
binigyang-importansya ang ganoong mga bagay. Marahang gumapang ang isa niyang kamay
sa ilalim ng top ni Carlotta, hinaplos niya ang balat nito sa tiyan pataas sa rib
cage. Napasinghap ito ng hangin nang sapuhin niya ang isa nitong dibdib at hagurin
ng thumb finger ang isang korona.

"Giovanni."

"Let me just have a taste. I miss these babies," tumaas na rin ang isa pa niyang
kamay upang sapuhin ang kabila nitong dibdib.

Napangiti siya nang kumapit ang mga kamay ni Carlotta sa magkabila niyang balikat,
tila nagpapaubaya.

Mainit na tumahak pababa ang kanyang mga labi pababa sa leeg nito. May palagay
siyang hindi pa ito naliligo mula nang magising. But what the heck, her natural
scent made him hornier. Eksperto niyang tinanggal ang bra nito. Good thing it was
strapless. Walang naging hadlang para ganap niya iyong matanggal.

Sabik niyang isinubsob ang mukha sa pagitan ng dibdib nito habang sapo niya iyon sa
magkabilang kamay. May ilang sandali siyang nagpakasawang simsimin ang amoy nito
roon bago sabik na isinubo ang isa niyong tuktok.

"Giovanni," dagling sumilid sa hibla ng kanyang buhok ang mga daliri ni Carlotta
nang paikutan niya ng dila ang isa nitong dunggot. Banayad niya iyong sinipsip
kasabay ng pagmasahe ng isang kamay sa kabila. 

Palitan niyang sinipsip ang magkabila nitong korona. Halos wala siyang kasawaan.
Pagkuwa'y magkadikit niya iyong ikinuwadro sa dalawang palad at pinagmasdan.
Tayong-tayo ang magkabila nitong nipple. Tinakpan niya ng magkabilang thumb finger
ang dalawang kulay rosas na korona at bahagya iyong pinalubog. Napaungol si Carly. 

Isang ideya ang biglang naisip ni Giovanni habang pinagmamasdan ang malusog na
dibdib ng kanyang mapapangasawa. Gayunma'y sinarili na lamang niya iyon. Ibinaba
niya ang suot nitong top at pakudlit itong hinagkan sa labi bago dinampot ang
hinubad niya ritong bra.

"Later."

"W-what?"

"You heard me, sweet," may panunudyong sabi niya rito habang pinapanood itong
magsuot ng bra. "Turn around, ako na ang magkakabit. Tutal ako naman ang
nagtanggal."

Umirap lang ito sa kanya sabay talikod.

"Why are we here? O, mayroon ba tayong ibang pupuntahan?" tanong nito.

"I bought a small island. Doon muna tayo habang naghihintay na maayos ang mga
documents mo. Walang ibang nakakaalam no'n kaya sigurado akong walang makakatunton
sa atin doon mula sa mga kaaway ni Papa."

"I see."

"And while we're on the island, we'll have our pre-luna di mielle."

***

LUNA de miel lang ang naintindihan ni Carlotta sa lahat ng sinabi ni Giovanni. In

Spanish, it means honeymoon. Nang ganap iyong tumimo sa utak ng dalaga ay biglang
namilog ang kanyang mga mata. Bago pa niya ito matanong kung customary ba sa mga
ito ang nauuna ang honeymoon bago ang kasal, ay nakatalikod na ito at pasipol-sipol
na pumasok sa tinulugan niyang silid.

'

A/N:

Pre-honeymoon. Uy, excited ヽ(^o^)丿

Heto ang aking munting tula para sa inyo dear readers:

Poor Carly-baby 

Mukhang mauuna talaga ang baby.

Kawawa naman ang kanyang vajayjay.

Si Fafa Giovanni kasi.

His tuut-tuut is so malaki.

At sa'yo mahal kong mambabasa,

Kalimutan na ang lahat huwag lang ang aking regular na bitamina.

Votes, comments at follow.

Masaya na si ako.

LMAO!!

 A Blessed Holy Week, everyone. Next Monday na ang update, ha? Pahinga rin at
kaunting reflection. Tek-ker!!

Bb_Anastacia
Seasick
Chapter Twenty Four

"WOW, it's so big. Paano mong nahuli 'yan?" manghang tanong ni Carlotta nang makita
ang lobster na nahuli ni Giovanni. Halos kasinlaki iyon ng mga punong-braso nito. 

"Meron akong lobster trap, inihulog ko kagabi. Nang tingnan ko kanina, voila. We'll
have lobster salad for dinner."

"Aww, ang galing," hindi niya naawat ang sariling abutin ang isang pisngi nito.
Para siyang nanay na tuwang-tuwa sa accomplishment ng kanyang anak.

Para namang natigilan si Giovanni sa ginawa niya. Babawiin na sana niya ang kamay
mula sa pisngi nito nang sakluban nito iyon ng sariling kamay at dalhin sa tapat ng
bibig, hinagkan nito ang gitna ng kanyang palad. Parang kinuryente ang pakiramdam
niya sa ginawa nito.

"I'm hungry."

Nang makita ni Carlotta ang masidhing ekspresyon sa mga mata ni Giovanni ay naisip
niyang ibang gutom ang tinutukoy nito. Pahablot niyang binawi ang kamay sabay tayo.

"Let's go. Kumain na tayo at nagugutom na rin ako," nagpatiuna na siya rito.
Nakakailang hakbang na siya nang biglang makaramdam ng liyo.

Napakapit siya sa bar stool.

"Carly?" naramdaman niya ang kamay ni Giovanni sa kanyang likod. "What's wrong?"

"I feel dizzy."

"Seasick?"

"I-I guess," never pa naman kasi siyang nagbakasyon na nakasakay ng yate o bumiyahe
ng pa-barko. 

Madalas ay by plane sila kung mag-travel ng mga kaibigan niya o di kaya ay by land.
Nang maramdaman niyang parang lumalangoy ang paligid ay ipinikit niya ang mga mata.

"Uh, poor baby," yumuko si Giovanni at ikinawit ang isa niyang braso sa leeg nito
bago siya pinangko. "And here I thought you would love to go on a Caribbean cruise
after our wedding."

"Ugh, scratch that."

Narinig niya ang mahina nitong pagtawa. Mayamaya pa ay naramdaman niya ang paglapat
ng kanyang likod sa ibabaw ng kama.

"I'll get you something to eat."

"I don't think I can eat anything right now. I feel like throwing up," natutop niya
ang bibig.

Muli siyang binuhat ni Giovanni at dinala sa loob ng banyo. Ibinaba siya nito sa
tabi ng lavatory sink habang naka-alalay ang isang braso sa kanyang beywang.
Dumuwal siya pero wala naman siyang mailabas. Ramdam niya ang pamamawis ng malamig.
Hindi niya maintindihan kung nilalamig ba siya o naiinitan. Pinagpapawisan siya
pero ang lamig-lamig ng pawis na lumalabas sa kanya.

Banayad na hinagod ni Giovanni ang kanyang likod habang umikom-bumuka lang ang
kanyang bibig.

"Oh, God. I think I'm going to die," hinang-hina ang pakiramdam niya. Halos isandal
na niya ang buong bigat kay Giovanni.

"Shut up," banayad na saway nito sa kanya, natatawa. "I won't let you die. I will
stay by your side and take care of you, alright?"

Isang nahihilong saludo ang ibinigay niya rito.

"Do you want to stay in bed? Ikukuha na lang kita ng bucket."

"That would be gross."

"Ganyan ba ang sasabihin mo sa akin kung nagkapalit tayo ng sitwasyon?"

Napangiwi siya at hindi kaagad nakakibo. Nakakakilig isipin na kahit hindi pa sila
opisyal na naikakasal ay parang asawa na ang pag-aasikaso nito sa kanya. 

Muli siyang binuhat ni Giovanni at ibinalik sa kama.

"Wait just a sec. I'll get you a bucket."

Ungol na lang ang tanging naitugon ni Carlotta. Gusto niya sanang matulog para
mabawasan ang nararamdamang liyo. Pero ganoong hindi pa siya natatagalan mula nang
gumising ay mahihirapan na siyang makatulog.

Oh, God, nanghihinang daing niya. 

Hindi niya malaman kung paanong posisyon ang gagawin niyang higa. Bukod sa umiikot
na pakiramdam ay literal pang gumagalaw ang kanyang paligid. Kasalukuyan na kasing
tumatakbo ang yate. Ang yateng sinasakyan nila ay may autopilot system, the perks
of being rich. Noon niya lang nalaman na hindi lang pala eroplano ang may autopilot
kundi maging ang mga luxury yachts din. 

***

NAMUMUTLA at mistulang lantang gulay si Carlotta. Alalang-alala na rito si Giovanni

at gusto na sanang idaong ang yate sa pinakamalapit na port. Pero masyado na silang
malayo sa kabihasnan. At kung hindi siya nagkakamali ng kalkulasyon, sa loob lamang
ng dalawang oras ay mararating na nila ang isla.

Matiyagang pinunasan niya ito ng maligamgam na bimpo. Ang lamig-lamig ng balat

nito. Hindi niya malaman kung kakalungin ito o hahayaan lang na nakahiga. Ilang
beses na itong panay ang duwal pero wala namang mailabas.

"Try to eat something," pangungumbinsi niya rito. Sinubukan niya itong subuan ng
tinapay.

Natuwa siya nang tanggapin nito iyon at sinimulang nguyain. Pero mayamaya lamang ay
napaungol ito, iniluwa ang nasa bibig. Maagap niyang isinahod doon ang bucket.

"How about some rice porridge?"

"Ayaw. Dito ka lang, please?" buong lambing na sabi nito.

May kung anong parang nalusaw sa loob ng dibdib ni Giovanni. Humiga siya sa tabi
nito at banayad itong kinabig sa kanyang dibdib.

"You smell like sunshine," mahinang anas nito habang nakapikit. Her hands curled on
his chest habang ang ilong ay nakabaon sa kanyang leeg.
Napangiti siya at sinamyo ang ituktok ng bumbunan nito. Ilang minuto pagkaraan ay
narinig niya ang mabini nitong paghinga. Kumilos siya at sinilip ito. She's
sleeping like a baby. 

Maingat siyang bumangon at kumuha ng unan bilang pamalit sa binakanteng puwesto.

Hindi niya tiyak kung ano ang nag-udyok sa kanya para yumuko at hagkan ito sa noo
bago tahimik na lumabas ng cabin. Anuman ang nararamdaman niya kay Carly ay hindi
niya muna gustong bigyan ng pangalan. Malibang sa mga sandaling iyon ay masaya
siya. Masaya siya na makaramdam ulit ng ganoong klase ng emosyon.

***

NAGISING si Carlotta na nakasandal sa dibdib ni Giovanni. Wala na rin siya sa loob

ng cabin. Sa halip ay nasa deck sila at nakaupo sa reclining chair habang nakayakap
ang mga braso nito sa kanyang beywang.

Napaka-romantic ng kanilang setting. Nakaharap sila sa papalubog na araw.

       

"Kumusta na ang pakiramdam mo?"

"Medyo nahihilo pa rin ako," pero mukhang nakabuti sa kanya ang paglalabas nito sa
kanya sa deck. Nakakaginhawa ng pakiramdam ang malamig na dapyo ng hanging-dagat sa
kanyang mukha.

"Siyanga pala, ipinagluto kita ng--"

Hindi natapos ni Giovanni ang sinasabi at kaagad na sumipa ang kanyang sikmura.
Para siyang nai-eject patayo sabay takbo sa gilid ng yate. Awtomatiko namang
umalalay sa kanya ang binata at hinagod ang kanyang likod. Sa ilang beses niyang
pagduwal ay may lumabas din sa bibig niya. Hula niya ay iyong saging na kinain niya
paggising. Hinang-hina siyang napasandal sa mga bisig na nakasuporta sa kanya.

Pagkuwa'y naramdaman niya ang paglapat ng basang bimpo sa mukha niya. Pinunasan ni
Giovanni ang kanyang bibig. Pagkatapos ay kinabig siya nitong pasandal sa dibdib.

"Better?"

"Yes, much, much better," nang makasuka siya gumaan ang kanyang pakiramdam. Isama
pa roon ang masarap na pakiramdam na makulong sa matitipunong braso ng lalaking
nasa likuran niya. 

Napangiti siya sa naisip.

"Malapit na ba tayo?" tanong niya.

"Yes. Natatanaw mo ba ang islang 'yon?" itinuro nito ang silhouette ng isla sa
kanilang unahan.

"Ay, good. Makakatapak na rin ako sa lupa."

Natawa ito sa sinabi niya.

"Hindi ka ba talaga sanay bumiyahe sa dagat?"

"Nope. Mahilohin talaga ako, eh. Dati nga, maski sa school bus nahihilo ako. Pero
kalaunan, nasanay na rin."
"How about on planes?"

"Wala akong problemang bumiyahe by plane. Feeling ko nga sa plane ako iniri ng
nanay ko," may ngiting sabi niya.

"Really? Ako naman sa plane daw nabuo."

"Ano?"

"Yes, walang halong biro. Iyon ang madalas na sabihin sa akin ng parents ko,
especially my father. Parati niyang sinasabi sa akin na nakuha ko ang karamihan sa
ugali ni Mama, including her passion for planes."

May nahimigan siyang lungkot at pait sa tinig nito nang mabanggit ang mga magulang,
partikular ang ina.

"Ahm, nasa Italy ba ang Mama mo?"

"Nope. She died a long time ago. Shipwreck."

"Oh, pareho pala tayo. Ganoon din ang Mommy ko."

'

A/N:

Medyo naka-relate ako rito. Kasi noong time na nagkasakit ako, mansanas at tubig
lang talaga ang tinatanggap ng sikmura ko. Imagine-in niyo 'yon ng one week. Halos
gumagapang na ako papunta sa lababo. Tsk, napilitan tuloy magpaalam ang mga "baby
fats" ko. LMAO!

Bb_Anastacia

Fire Island
Chapter Twenty Five

"WELCOME to Fire Island."

Inilahad ni Giovanni ang kamay sa islang nasa harapan nila.

       

"Why Fire Island?" tanong ni Carlotta.

"The previous owner named it after the fire tree. Kapag panahon kasi ng
pamumulaklak ng fire tree ay para raw naglalagablab na apoy ang buong isla mula sa
malayo."

"I bet it's a very spectacular sight."

"That's what they told me. Especially from up there," itinuro nito ang himpapawid.
"Next time, I will take you here with my Seawind 300C."

Hula niya ay isa sa mga private planes nito iyon. Napangiti siya at may naramdamang
kilig sa isiping hindi pa man sila tuluyang nakakababa ng isla ay iniisip na kaagad
nitong bumalik sila roon nang magkasama. For sure, kapag dumating ang araw na iyon
ay iinom na siya ng sangkaterbang Bonamine para hindi masira ang mga moments nila
together.

Nang makadaong sila ay iniwan siya sandali ni Giovanni.

Finally, land, saloob-loob niya habang sinisikap balewalain ang nadaramang liyo.

"Ready?"

"I was born ready."

He chuckled then smiled sexily. Hinagkan nito ang tongki ng kanyang ilong bago
yumuko at maingat siyang binuhat.

Lihim siyang napabuntong-hininga sa nakakalunod na pakiramdam na ibinibigay nito sa

kanya. Sana ay parati itong ganoon kalambing sa kanya kahit wala siyang sakit.
Minsan kasi ay lumalabas ang pagka-arogante nito at brusko.

Isinakay siya ni Giovanni sa isang maliit na speed boat. Nakita niyang nakalulan na
rin doon ang ilan nilang bagahe. Babalikan na lang daw nito ang iba pa kapag naka-
settle na siya sa loob ng bahay.

Pagdaong nila sa isang maliit na pantalan ay naglabas ng flashlight si Giovanni.

Halos napakadilim ng buong isla. Anino lamang halos ng mga puno ang nakikita niya.
Nang lumapat ang mga paa ni Carlotta sa board planks ay bahagya pa siyang gumiray.

"Ayos ka lang ba?" tanong ni Giovanni na dagling umalalay sa kanya.

"Oo. Medyo wobbly pa ang mga binti ko pero sa palagay ko ay kaya ko ng maglakad."

Binigyan siya nito ng isa pang flashlight.

"It's not that far, so just follow my lead, okay?"

"Okay."

Isinukbit ni Giovanni ang isang camping bag, binitbit sa isang kamay ang suitcase
niya at sa isang kamay ay ang flashlight. Nagsimula na silang maglakad. Mabuti na
lamang at patag ang nilalakaran nila mula sa pantalan. Pino at maputing buhangin
ang naaapakan niya na kalauna'y naging pebbles at katamtamang laki ng mga bato.

Hindi nagtagal at nakarating sila sa harapan ng isang beach cottage. Hindi pa niya
gaanong mahitsurahan ang pagkakayari niyon malibang may sun deck sa harapan at may
ilang upuan.

"Wait here while I check the generator."

Mahinang okay lang ang naisagot niya. Hindi masabing takot siya sa dilim. At kahit
pinipigilan ang sarili ay isang imahe ng babaing may matatalas na ngipin at kuko
ang lumitaw sa imagination niya. Lumilipad iyon na kalahati lamang ang katawan at--
biglang nagliwanag ang kanyang paligid.

Saglit pa siyang nasilaw sa liwanag bago niya napagmasdan ang kabuuan ng isang
napakagandang tropical beach house.

"Wow. This place is so lovely," bulalas niya.

Naisip na kaagad niya ang mga nobelang puwede niyang matapos doon. Napaka-ideal ng
lugar para magsulat. Napaka-peaceful ng paligid. Ang mahinang hampas ng alon at
huni ng mga panggabing hayop ay daig pa ang orchestra sa kanyang pandinig.

"Natutuwa ako at mukhang nagustuhan mo ang lugar," sabi ni Giovanni

"I love it. I wish we can stay here much longer."

"Are you sure?"

"Uh-hmn. I want to finish my novel here."

"Okay."

"Okay as in A-okay?"

Ang luwang ng ngiti ni Giovanni. 

"Okay as in A-okay."

Napairit siya sabay damba ng yakap dito. Pumunit sa katahimikan ng paligid ang
barakong halakhak ni Giovanni. Hinapit siya nito habang mahigpit na nakapulupot ang
mga braso niya sa leeg ng binata.

"You're very easy to please," anito nang ilapag siya.

"Huwag mo na lang ulit akong isasakay sa yacht."

"No problem. Kapag gusto mo ng umalis ay magpasundo na lang tayo sa chopper."

"Yey."

Napangiti ito. Hanggang sa ang ngiti nito ay unti-unting mabura habang napuputol
ang distansya sa kanilang mga labi. Pero nang ga-hibla na lamang ang lapit nila ay
mabilis niyang naiharang ang isang kamay sa bibig.

"Amoy suka ako," nako-conscious niyang sabi.

"I don't mind."

"But I do," baka ma-turn off ito sa kanya hindi na siya halikan ulit. Ang sarap-
sarap pa naman nitong humalik.

"Fine. Dito na lang," yumuko ito at isinubsob ang ilong sa V-line ng kanyang
dibdib.

Napahagikhik siya nang singhutin nito ang kanyang balat. Pagkatapos ay niyakap siya
nito nang mahigpit.

Haay, sarap mahilo kung ganito kaguwapo at ka-macho ang yayakap sa'yo, pilyang
saloob-loob ni Carlotta.

"Dito ka muna. Hahakutin ko lang ang mga gamit natin."

"Aye, aye, Captain."

Pinisil nito ang ilong niya bago pumihit pabalik sa pantalan. Habang naghihintay
kay Giovanni ay humanap siya ng magandang puwesto. Nakita niya ang isang rattan sun
lounger na may malambot na padding. Kaagad siyang naakit na humiga roon. Napansin
niyang malinis ang lugar, may mga almohadon na bilog at kuwadrado sa mga lounging
chair na mukhang kapapalit lang. Maging ang mga nakatanim na halaman sa paso ay
mukhang alaga.

Nang makabalik si Giovanni ay tinanong niya ito kung regular itong nagtutungo sa
isla dahil mukhang malinis ang buong bahay.

"Hindi. Pero may caretaker ako na bumibisita rito twice a month. At kung hindi ako
nagkakamali, kahapon ay naka-schedule siyang maglinis dito."

"Oh, that explains it."

Kung namangha siya sa ganda ng beach house sa labas, mas nagandahan siya pagdating
sa loob. Malalaking sliding window ang bintana na yari sa capiz shell, ang mga
haligi at trusses ay kahoy, walang kisame, makinis na semento ang sahig na mukhang
alaga sa floorwax dahil sa kinis at kintab. At katulad ng sprawling bungalow house
nito na pinagdalhan sa kanya noong una silang magkakilala, minimal din ang mga
kagamitan sa loob. Walang mga unnecessary furnitures.

"If you want to freshen up and rest, the master's bedroom is this way."

Sumunod siya kay Giovanni sa silid na tinutukoy nito. As expected, mga necessity
lamang na furniture ang naroroon. Malaking kama na may manipis na mosquito net,
malaking kabinet, desk, night lamp at isang upuan. Nang makita niya ang isang pinto
sa bandang kaliwa ay nahulaan niyang iyon marahil ang banyo. 

Pumasok siya roon at natuwa siya sa nakita. A little rustic on the side, pero
kumpleto mula sa shower at bath tub.

"Puwede ka na bang kumain?" sumungaw sa pinto ng banyo ang ulo ni Giovanni. "Uh, I
knew it. You like this particular part of the house, huh? The shower is my
favorite. Para kang naliligo sa ilalim ng patak ng ulan."

"I can't wait to try it."

"Wait for me. I'll scrub your back," pilyong nagbaba-taas ang mga kilay nito.

Namula siya. "Hindi puwede. Magluto ka na at maliligo akong mag-isa."

"Ayaw mo ng libreng hilod?"

"Ayaw," dahil pihadong hindi hilod ang gagawin nito sa kanya.

"Hindi nga? Last chance."

"Heh. Magluto ka na," itinulak na niya ito palabas ng banyo. "Sarapan mo, ha?"

"Masarap naman talaga akong magluto. Tumitirik pa nga ang mga mata mo sa--"

Tinampal niya ito sa bibig. Pulang-pula ang kanyang mukha.

"Tumahimik ka!"

Ang lapad ng ngiti nito, kumikinang sa kapilyuhan ang mga mata.

"Later, babe."

"Later ka d'yan." Nanlalata pa nga siya.

Pero hustong mailapat ni Carlotta ang pinto ng banyo ay may naramdaman siyang kung
anong kiliti sa kanyang gulugod. And did he just call her babe?

Napangiti siya.

'

A/N:

Kunwari ay ayaw totoo'y gusto.

Tsk. Pre-honeymoon na kaya? 

Hehe.

Don't forget my regular vitamins.

Votes and comments, mga babe. Follow niyo na rin ako para happy together^^

Bb_Anastacia

Unanswered Questions
Chapter Twenty Six

NILAPITAN ni Giovanni si Carlotta at kaagad na niyakap mula sa likuran. Katatapos

lang nilang maghapunan. At natutuwa siyang mukhang nasiyahan ito sa niluto niya. He
nuzzled her neck habang ang dalawang kamay ay kaagad na naglumikot sa ilalim ng
blouse nito.

"G-Giovanni?" marahan itong kumalas sa kanya. "Nanlalambot pa ang mga binti ko

at--"

"Fine," kaagad siyang kumalas dito at tumalikod.

"Giovanni."

"I said, fine. Alright?" I'm not fine, I'm horny. Fuck.

Hindi naman siya dating ganoon. Na kung puwede'y oras-oras ay gustong makipagtalik.
He's starting to feel like a sex-starved maniac. Bagaman nauunawaan naman niya ang
dahilan ng pagtanggi nito ay hindi niya mapigilan ang makadama ng iritasyon.
He cursed silently.

"Giovanni."

Parang walang narinig na lumabas na lang siya ng bahay at baka kung ano pa ang
magawa niya. Hindi pa siya namuwersa ng babae sa buong buhay niya. Tuloy-tuloy
siyang lumabas sa dalampasigan. Gusto niyang mainis sa pagtanggi ni Carly, pero mas
naiinis siya sa kanyang sarili. He took off his clothes. Wala siyang itinira maski
isa saka lumusong sa dagat. Pinagod niya ang sarili at nagpabalik-balik sa
paglangoy. Nang mapagod ay sumampa siya sa pantalan at patihayang ibinagsak ang
sarili roon. Ipinailalim niya ang dalawang kamay sa ulo. Napatitig siya sa buwan,
para iyong nahihiyang nakakubli sa ulap.

He feels so fucking horny. He wanted to blame the seafood stew that he cooked for
dinner. Kasabihang nakakapagpataas iyon ng libido.

Looks like it's not just some fuckin' old wives' tale, he thought. At isang buhay
na ebidensya ang nagngangalit niyang kargada na puwede ng pagtayuan ng tolda.

Marahas siyang napabuntong-hininga sabay bangon. Tinanaw niya ang kinadadaungan ng

yate. Nag-dive siya sa tubig at nilangoy ang kinaroroonan ng yacht. Malayo-layo rin
ang nilangoy niya kayo halos kapusin siya ng hangin bago niya iyon narating. Habol
niya ang paghinga nang umakyat sa aft deck. Kaagad siyang dumiretso sa bar. Hindi
alintana ang kahubaran, nagsimula siyang uminom ng alak. Napapikit siya nang
gumuhit ang init sa kanyang lalamunan. After a couple of shots ay nagtungo siya sa
control room. Tinawagan niya si Jaime. Pinaghahanap na raw sila ng mga tauhan ng
kanyang ama.

Natutuwa siya sa isiping nagkakagulo na ang mga tauhan ni Don Salvatorre sa

paghahanap sa kanya. Hindi niya alam kung ano ang layunin ng kanyang ama sa pagpili
nito kay Carlotta para maging asawa niya. Pero kung anuman ang pina-plano nito,
titiyakin niyang hindi ito magtatagumpay.

Matanda na siya para magrebelde sa kanyang ama. Ngunit mayroon siyang kimkim na
galit dito na hindi niya mailabas. Galit na umusbong nang masawi ang kanyang ina.
Galit na nagtulak sa kanya upang pasukin ang mundong kinamumuhian niya. The world
of organized crime, the mafia. Ibig niyang higitan pa ang kung ano ang narating ng
isang Don Salvatorre. Ang agawin ang trono nito balang-araw.

Alam ng kapatid niya ang tungkol doon. Sa katunayan ay kabilang ito sa

organisasyong binuo niya sampung taon na ang nakakaraan. More than two years ago,
nakatakda na siyang magpakasal sa babaing mahal niya, kay Marcella. Unfortunately,
natuklasan ng mga magulang nito na anak siya ni Don Salvatorre. Hindi natuloy ang
kanilang kasal.

Nakahanda na sana siyang manikluhod. Ang ipaglaban ang babaing mahal niya
kasehodang gumamit siya ng coercion. Ngunit nakita niya ang takot at pag-
aalinlangan sa mga mata ng nobya. Hindi nito kakayaning mabuhay sa mundong
ginagalawan niya. Sumagi sa kanyang alaala ang mukha ng ina. Then reality hits him.
Maaatim niya bang idawit si Marcella sa mapanganib na mundong kinabibilangan niya?
At kung iyong kaalaman na isang mafia boss ang kanyang ama ay halos magpanginig na
rito sa takot, how much more kung malalaman nitong hindi rin siya naiiba?

Masakit man ay kinailangan niya itong bitiwan. Mahal na mahal niya ito para
iparanas dito ang buhay na pinagdaanan ng kanyang ina. Always on the look-out.
Walang kalayaang kumilos nang mag-isa, walang privacy. At higit sa lahat, walang
kapanatagan ng isip. Madalas nitong sabihin sa kanyang ama na minsan ay natatakot
itong matulog sa pangambang paggising nito ay kulang na ang kanyang pamilya.
No. Hindi niya kaya ang ganoong buhay para kay Marcella. Ngunit sa isang saglit ng
kabaliwan ay binigyan niya ito ng pagkakataong mamili. Ang manatili sa tabi niya at
ipaglaban ang kanilang pagmamahalan kahit na ano ang mangyari o ang maghiwalay at
sumunod sa kagustuhan ng mga magulang nito? Ngunit mas pinili ni Marcella ang huli.
Two months later, prior to their supposedly wedding day, Marcella eloped with her
ex. Lumipad ang mga ito patungong America at doon nagpakasal.

Masakit? Sobra.

Pakiramdam ni Giovanni ay nawala ang kalahating bahagi ng kanyang pagkatao. He

tried to drown his pain with wine and women. Then one night, after he almost died
in a freak accident, Giuseppe came. Binatukan siya ng panganay na kapatid. Tahimik
na siraulo ang kapatid niya. Hayun at halos mabalda siya sa natamong injury ay
nagawa pa siya nitong batukan.

Pero salamat na rin dito, mukhang nang dahil sa ginawa nito ay literal na naalog
ang kanyang utak. Bigla siyang naalimpungatan sa mga kabaliwang pinaggagawa niya.
He moved on and didn't look back since that day.

And now...? Napabuntong-hininga siya nang malalim bago naihilamos ang dalawang
palad sa mukha. Carlotta is like a hurricane causing havoc inside his system.
Malabo pa rin sa kanya kung ano ang layunin ni Don Salvatorre sa pagpili rito para
sa kanya. Balak kaya nitong gamitin ang dalaga upang makontrol siya? Dahil sa
kabila ng pagpayag nitong isuko sa kanya ang MAI ay duda siyang bukal sa kalooban
nito iyon.

May ilang sandali pa siyang nanatili sa yate. Malalim na ang gabi nang ipasya
niyang lumangoy pabalik sa pampang. Binalikan niya ang mga hinubad na damit at
isinuot. Pagpasok niya ng bahay ay nadatnan niya si Carlotta na nakahiga sa sofa.
Mukhang nakatulog ito habang naghihintay sa kanya. Saglit niya itong pinagmasdan.
Hinawi niya ang ilang hibla ng buhok na tumabing sa mukha nito.

Mukha itong maamo at hindi makapatay-langaw kapag tulog. Pero alam niyang mapandaya
ang kainosentehang 'yon. Sariwa pa sa kanyang alaala kung gaano kalakas itong
sumuntok.

Hindi niya naawat ang mapangiti-mapailing sa sumaging alaala. Yumuko siya at

maingat itong binuhat para dalhin sa kuwarto.

"Giovanni..." naalimpungatan ito habang buhat-buhat niya.

"Shh, go back to sleep."

"Hindi ka na galit?"

"Hindi naman ako galit."

Isang hindi-naniniwalang-tingin ang ibinigay nito sa kanya.

"Hindi nga ako galit. Go back to sleep bago pa ako tuluyang magalit."

"And what are you gonna do kapag nagalit ka? Are you gonna spank me, hmn?"

Hindi makapaniwalang tingin ang ibinigay ni Giovanni kay Carlotta. Sinusubukan ba

talaga nito ang pagtitimpi niya? Para namang nanunuksong biglang gumuhit sa
imahinasyon niya ang imahen nilang dalawa habang ito'y nakatuwad at pinapalo niya
ang mabilog nitong puwet.
Shit!

"Gio--" hindi natapos ni Carlotta ang pagbigkas sa pangalan niya at ibinagsak niya
ito sa kama. "Aww."

Malambot naman ang kama kaya alam niyang hindi ito nasaktan.

"Go back to sleep, woman. Or else..."

"Or else, what?"

"Ugh!" hindi niya sinagot iyon at frustrated na tinalikuran ang dalaga atsaka
dumiretso sa banyo. Damn it.

Dapat talaga sa yate na lang siya natulog. Muli siyang naghubad at padaskol na
inihagis ang mga hinubaran sa hamper. Pagkuwa'y hubo't hubad siyang tumapat sa
dutsa. Nagsasabon siya ng katawan nang marinig niya ang pagbukas ng pinto ng banyo.
Hindi na siya nag-abalang sumilip sa pinto ng frosted glass shower enclosure,
itinuloy niya lang ang pagbabanlaw ng tubig-alat sa kanyang katawan. Nang matapos
ay lumabas siya ng shower at akmang kukuha ng tuwalya sa towel rack nang saglit na
mabitin ang kamay.

Si Carly, nasa tapat ng sink at nagsesepilyo. Suot nito ang isa sa mga t-shirt niya
na ang haba ng laylayan ay abot lamang sa kalagitnaan ng mabibilog nitong hita.
Bahagya itong dumukwang para magmumog. Napalunok siya nang masilip ang panty nito.

"Oh, don't mind me. Just do your thing, I'm done."

"Carly..."

"Yes, babe? You need some help drying yourself up?" mapanuksong nagtaas-baba ang
tingin nito sa kanyang katawan.

"Carly, I will count to three. At kapag hindi ka pa--"

"Three."

In two strides ay natawid ni Giovanni ang espasyo sa pagitan nila ni Carlotta.

Sabik niyang sinakop ang mga labi nito sa isang napakainit na halik. Tinalo pa niya
iyong mga preso na kaytagal na nakulong at lumabas na tigang.

"Next time, don't tease me so hard," anas niya rito nang mainit na bumaba ang
kanyang mga labi sa leeg ni Carly.

His hands made a quick tour inside her shirt. Wala itong suot na bra. Sabik agad na
naglaro ang mga daliri niya sa mga nipples nito at bahagya iyong pinisil.

"Oh, I-I wasn't teasinggg. I just want t-to tell you earlier to l-let me rest,
ohhh. That feels nice, suck them."

"Say please."

"Please?"

Dagli niyang itinaas ang suot nitong t-shirt at inihagis kung saan bago sinapo ang
bilugang pang-upo ng dalaga at isinampa iyon sa countertop.

Perfect, he thought. Ipinalibot niya ang magkabilang kamay sa kabuuan ng dibdib

nito, iyong dulo lamang ng kulay-rosas nitong mga nipples ang nakalitaw saka iyon
salitang sinipsip.

"Gio," sumilid ang mga daliri ni Carlotta sa kanyang buhok kasabay ang pag-ungol.

He really loves her breasts. They're perfectly coned with rosy cherries on top.
Marahang pumisil ang isa niyang kamay sa tagiliran nito pababa sa balakang hanggang
sa makapa niya ang gilid ng panty nito.

"Be c-careful with my underwear. It's very delicate," wika nito nang dahan-dahan na
niyang ibaba iyon.

"Bakit kasi bumibili ka ng marurupok na underwear?" reklamo ni Giovanni habang

maingat na ibinababa sa mga binti nito ang kakarampot na lacy material.

"They're not marupok, they're very comfortable to wear."

He doesn't wear panties so he wouldn't know. Tsk.

Nang mahubad iyon dito ay ikinuyom niya sa isang kamao ang malambot na panloob bago
iyon dinala sa tapat ng ilong at sinamyo.

"It smells delicious."

Nakita niyang nagkulay-rosas ang magkabilang cheekbones ni Carly. Pagkuwa'y

lumamlam ang mga mata nito sabay kagat-labi. Umayos ito ng upo sa countertop saka
itinaas ang dalawang paa sa gilid niyon. Opening herself to him.

"Do you want a taste?"

His throat went dry while his mouth watered at the very delicious treat right in
front of him...

'

A/N:

Whoa. Time-out.

Tsk. Alam ko, meron na naman d'yang magrereklamo ng bitin.

Next update is on Monday. And I promised you, it will be very explosive.

Votes and comments and save this story to your reading list.

Sala-much.

Bb_Anastacia
Unexpected Visitor
Chapter Twenty Nine

GIOVANNI heard the faint sound of an aircraft in the middle of the night. Maingat
siyang bumaba ng kama upang hindi magising si Carlotta. Inayos niya rin ang kumot
nito atsaka walang ingay na nagbihis. Mukhang meron silang dumating na panauhin.

Kinapa niya ang baril na nasa ilalim ng bureau. Tsinek niya muna kung kumpleto ang
bala niyon bago isinuksok sa likuran ng suot na pantalon. Maingat siyang lumabas ng
silid at nakiramdam. Hindi siya sigurado kung kakampi o kaaway ang dumating.
Gayunma'y isang tao lang ang nakakaalam ng kanyang location. Si Jaime. At tiwala
siya rito na hindi siya nito basta-bastang ipagkakanulo.

Matalas na sumuyod ang kanyang mga mata sa dilim. Madilim ang buong bahay at
tanging malamlam na lamp shade lamang sa kanilang silid ang nakabukas na ilaw.
Lumapit siya sa gilid ng bintana at sumilip sa labas. No movements. Sa kabila ng
kanyang taas at pangangatawan ay mistulang may sa pusa siyang kumilos. Walang ingay
siyang nakalabas ng bahay.

He was about to search the whole ground when he saw the familiar figure sitting
comfortably on the front deck of his house.

"What the...?"

"Hello to you too, Alessandro Giovanni Duvall-Galliardi."

"Sage?" Ah, dapat pa ba siyang magulat sa babaing ito? "What the heck are you doing
in my turf, Phantom?"

"Uh, so am I unwelcome now?"

"You didn't threaten my guy, did you?"

"Your lackey? No. I only told him I'll put a bullet between his eyes. Not using a
gun, mind you. Instead I'll drill a hole between his brows and insert a 9mm bullet
on his frontal lobe."

Halos nailalarawan na niya sa isip ang hitsura ni Jaime habang sinasabi iyon dito
ni Phantom. Her reputation as an assassin is enough to make an average man shake in
fear.  

"Right, you didn't threaten him," malamyang sagot niya rito.

"I don't make threats, Alessandro. I deliver."

"Okay. Let's stop beating around the bush. You found me, you can go back to my old
man and tell him I'm safe."

"I didn't come here for that. There's an on-going war between your father and
Benidicto Ang."

"I can protect myself kung iyon lamang ang inaalala niyo."
"Alam ko. Dahil ang aninong gusto mong takasan dati ay siya na ring anino na
sumusunod sa'yo ngayon."

Matagal na napatingin si Giovanni sa kausap. "Gaano katagal mo ng alam?"

"Long enough."

"How about my father?"

"As far as he knows, you hated everything related to his organization."

Napabuntong-hininga siya bago naupo sa katabing lounging chair ni Phantom.

"Kung ganoon ay ano ang ipinarito mo?"

"Gusto kong tulungan mo si Don Salvatorre."

Gilalas na nilingon ni Giovanni ang kausap.

"Is this your idea of a joke?"

Sa halip na sagutin siya ay iba ang sinabi nito sa halip.

"Ang isang puno, kahit gaano pa katibay kung may anay na sumisira sa loob, ay hindi
rin magtatagal at unti-unti siyang mabubuwal."

"May traydor sa organisasyon ni Papa. Iyon ba ang gusto mong sabihin?"

"Yes."

"Then why don't you eliminate this person? That's your job, remember? My father
trusts you with his life more than he would trusts me or Giuseppe."

"Do I hint jealousy?"

"No. We both know that for a fact, Sage."

She chuckled.

"You love and respect my old man despite the kind of life he gave you. Na kahit
gusto mo ng iwan siya ay hindi mo magawa."

Ang hindi nito pagtugon ay tila kumpirmasyon lamang sa sinabi niya.

"Who is the bastard that wants to bring down the great Don Salvatorre, Sage?"

"I've been suspecting one of his capos. But when I dig deeper, duda akong isang
capo lamang ang involved."

"How about Herman?"

"His under boss?"

"Yes. Who else would benefit the most if they succeed in eliminating my father?"

Tila malalim na pinag-isipan ni Phantom ang kanyang sinabi.

"He's been with the don for as long as I could remember," parang sa sarili lamang
na sabi nito.
"Loyalty can be bought, Sage, especially if the price is to become the next don."

"I will look into it. Oh, by the way. You lose one plane today," kaswal na kaswal
na sabi nito.

"What did you say?!"

"Kinuha ko ang anak ni Benidicto sa utos ni Don Salvatorre bilang ganti sa ginawa
niyang pagtatangka sa buhay mo. I left him in the middle of the Pacific Ocean at
hinayaan siya roong magpalutang-lutang sa loob ng tatlong araw."

"You...killed his son?"

"Barely. And FYI, bago ka pa tubuan ng kunsensya para sa anak ni Benidicto, I want
you to know that he already raped two minors."

"Damn. Dapat ay tinuluyan mo na lang na ipakain sa mga pating."

"Iyon din ang naisip ko."

Napisil ni Giovanni ang likuran ng batok. "What's this got to do with my plane?"

"Bilang ganti sa nangyari sa kanyang anak ay inutusan niya ang kanyang tauhan na
pasabugin ang isa sa iyong mga eroplano. Luckily, no one got hurt. Unfortunately
for you, it was a Cessna Denali."

"Son of a...b-tch!" gigil na mura ng binata. "I will hunt his fucking ass myself."

"Now that I think about it, how come he knows so much about you?"

Natigilan din si Giovanni sa tanong ni Phantom.

"There must be a mole," he said.

"There's definitely one. And that person knows your father very well."

Parang iisa ang naiisip nila nang sabay pa silang magkatinginan.

"Fuck," he muttered.

"The question is, how are we gonna prove it to Don Salvatorre?"

"We won't. The snake reveals themselves at the time they thought most opportune."

"Alam kong malalim ang kinikimkim mong sama ng loob kay Don Salvatorre. Pero sana
isantabi mo muna 'yon hanggang sa matapos ang gusot sa pagitan nila ni Benidicto."

"Hindi mo kailangang sabihin sa akin 'yan, Sage. Dahil kung meron mang
magpapabagsak sa aking ama, iyon ay walang iba kundi ako."

Matagal na napatitig sa kanya si Phantom. Tila tinitimbang ang sinabi niya.

"As long as you don't kill Don Salvatorre, I'm fine with that. But if you ever harm
a single hair on his head, I will be your worst nightmare."

"And that's not a threat, right?" he smirked.

"No."
"Fine. Do what you have to do and I'll do what I've been set out to do all my
life--without harming a single hair on his head, of course. I'll deal with
Benidicto. After what he did to my plane, this has become personal."

"Ako na ang bahalang maglinis ng basura sa loob ng organisasyon."

***

NANG magising si Carlotta ay mataas na ang araw. Wala na rin si Giovanni sa kanyang
tabi. May naririnig siyang ingay mula sa labas ng beach house. Parang ingay ng
isang aircraft. Isa-isa niyang pinulot ang mga nagkalat na damit sa sahig at
nagsimulang magbihis. Kasalukuyan niyang ipinupusod ang kanyang buhok nang biglang
bumukas ang pinto ng silid at pumasok si Giovanni na may dalang umuusok na mug.
Nahulaan niya kaagad na kape iyon base sa mabangong aroma ng freshly-brewed coffee
bean.

"I'm glad you're awake. Here's your coffee. We'll be flying back to mainland in
about," tiningnan nito ang suot na diver's watch. "Thirty minutes."

"Oh," kinuha niya ang coffee mug mula rito.

"You've finished your book, right?"

"Uh-hmn."

"Good. Something came up kaya mapapaaga ang balik natin kaysa inaasahan."

"Tutuloy na ba tayo ng Italy?"

"Not yet."

"May nangyari ba?" hindi siya sigurado kung sasagot ito pero nagtanong pa rin siya.

"It's about my father. He's in a tight fix, so..." his voice trailed off as if that
should explain everything.

"Oh, okay."

"By the way, kumuha ako ng dalawang personal bodyguard para magbantay sa'yo."

"Bakit pa? I'm just an insignificant being and I--" naputol ang sasabihin niya nang
sukat ikulong ni Giovanni sa malapad nitong mga kamay ang kanyang mukha.

"You are not insignificant. You are very precious because you are my bride."

Na-freeze si Carlotta sa kanyang kinatatayuan. Gusto niyang kiligin sa isiping

mayroon iyong ibang kahulugan. Pero meron nga ba? O siya lang ang nag-iisip niyon?

"You're thirty minutes is running. Grab everything you need. Maaari pa naman tayong
bumalik dito kaya kung may maiiwan ka mang gamit ay magagamit mo pa rin pagbalik
natin."

"I'll just finish my coffee."

"Okay," tinungo na nito ang pinto at lumabas ng silid.

Inikot niya ang tingin sa kabuuan ng silid. Parang bumigat ang dibdib niya sa
isiping iiwan na niya ang lugar na iyon. Ang lugar na naging saksi sa paulit-ulit
niyang pagsusuko ng lahat-lahat sa kanya kay Giovanni.

Sinikap niyang itaboy ang mabigat na pakiramdam at sinimulang iligpit ang kanyang
mga gamit. Paglabas niya ay kinuha ni Giovanni ang bitbit niyang bag at iginiya na
siyang pasakay ng helicopter.

Nang magsimulang umangat ang sinasakyan nila ay parang isang bahagi niya ang naiwan
sa isla.

"You really liked it there, huh?"

Tango lang ang naitugon niya sa tanong ni Giovanni. Strange. Pero kelan pa siya
naging melodramatic?

'

A/N:

I'll be taking a few days break to edit this story and to iron some details.

Next update will be next week, oki doks?

No trivia^^

Bb_Anastacia

The Life of a Mafia's Bride

Chapter Thirty

MASAYANG pinanood ni Carlotta ang reunion nina Billie at Terrence. Nakikita niya
kung gaano kasaya ang matalik na kaibigan. At natutuwa siya para rito. She deserves
it. Pagkatapos ng lahat ng hirap at pagdurusang pinagdaanan nito, panahon na para
ito naman ay sumaya.

Pagkatapos nilang manggaling ni Giovanni sa isla ay pasikreto nilang inihanda ng

Mommy ni Billie at ng kanyang mga kaibigan ang birthday celebration nito. Sa labis
na pagmumukmok ng kaibigan niya, maski ang sariling kaarawan nito ay nakaligtaan
na.

Nakita niyang naglabas ng isang maliit na kahita si Terrence. And just like in the
romantic movies, Billie's face lit up when she saw the ring. Isinuot ni Terrence
ang singsing sa kaliwang palasinsingan ng kaibigan niya. Kasunod niyon ay muling
nagpalakpakan ang mga guests. Sumunod ang makulay na fireworks,  the latter was
Terrence's idea.

Wala sa loob na napatingin si Carlotta sa sariling daliri. Hanggang sa mga oras na

iyon ay wala pa rin siyang suot na singsing. May dalawang linggo na rin ang
nakakaraan magmula nang ihatid siya ni Giovanni sa bahay nila. Their place is now
heavily guarded to her parents annoyance. Nakabalik na rin ang mga ito mula sa
kanilang bakasyon. At kahit mukhang gustong maghisterya ng kanyang ina sa mga naka-
dark suit niyang bodyguards ay wala itong magawa. O kahit nang magsimulang kabitan
ng security cameras ang paligid ng bahay nila ay hindi nakaangal ang parents niya.

Sinabi niya na lamang na para rin naman sa kaligtasan nila ang ginagawa ng mga ito.
Sa loob ng dalawang linggo na wala si Giovanni ay dalawang beses pa lamang silang
nagkakausap. Nag-aalala na siya rito. Ano kaya ang ginagawa nito sa nakalipas na
mga araw? 

She missed him terribly. At ngayong pinagmamasdan niya ang sweetness nina Belinda
at Terrence, may naramdaman siyang bahagyang inggit.

Kumpara sa kanya ay mas maituturing pang normal ang naging simula ng mga ito.
Habang siya ay parang plot sa pelikula ang kanyang drama. Giovanni was a virtual
stranger when he came into her life. What soon followed was like a roller-coaster
ride of raw passion and desire. She wants a relationship that will last for a
lifetime. The question is, will she have it?

"Carly?"

"Niccolo?" hindi niya natatandaang imbitado ito sa okasyong iyon. After all, hindi
naman ito maituturing na parte ng kanilang barkada.

"Sorry, I sort of gate crashed."

"Yeah, you sort of did," amused niyang sagot dito.

Napakamot ito sa batok. She used to think that he looks so adorable every time he
does that. Pero ngayon...?

It's because you've seen better, you've had better, she thought.

"Ahm, about the last time we talked. Is it true?"

"Yes."

Nang bumaba ang tingin nito sa kanyang left hand ay muntikan na niyang itago ang
kamay.

"We haven't formally announced it yet. And you know me, I'm not really into
jewelries," ang huli'y idinugtong niya lamang bilang depensa kung bakit wala pa
siyang suot na engagement ring.

"Who's the lucky guy?"

"Uh--"

"Excuse me ho, Ma'am. May tawag po kayo," anang kanyang bodyguard sabay abot ng
cellphone nito.

"Tawag?" nagtaka siya. May cellphone naman siya, bakit sa cellphone pa ng bodyguard
niya nakikitawag ang...? 

"Haven't I made myself clear enough?"

Muntik ng mabitiwan ni Carlotta ang cellphone nang marinig ang halos paangil na
boses ni Giovanni mula sa kabilang linya.

"G-Gio."

"Why are you hanging with that gecko again?"

"Gec--oh!" Nang mapatingin siya kay Niccolo ay kaagad niyang naunawaan kung sino
ang tinutukoy ng kausap. "I--ahm, where are you?"

Sa halip na sagutin ito ay ibinaling na lamang niya rito ang tanong.

"Is that your boyfriend?" ani Niccolo.

Sasagot pa lamang siya ng oo ay sumingit na ang boses ni Giovanni sa kabilang

linya.

"Tell him I am not your boyfriend. I am your fiance. Fidanzato."

"Giovanni--"

"Tell him now or I will shoot him."

Shoot him? Namilog ang kanyang mga mata nang makita niya ang kulay pulang laser
mark sa pagitan ng mga mata ni Niccolo!

"One, two..."

"He's not my boyfriend," pabiglang sabi niya kay Niccolo. "I mean, he doesn't wanna
be referred to as my boyfriend. He's my fiancé."

"Oh, I see."

"Tell him to get out of my sight or I will ask your bodyguards to drag him by the
neck," dagdag pang sabi ni Giovanni.

Gusto ng manggigil ni Carlotta sa kausap. Ano ba ang problema nito?

"Nico, will you excuse me, please? I have to take this call in private."

Halatang labag sa kalooban ng lalaki ang iwanan siya. Pero wala na rin itong nagawa
kundi ang malungkot na tumango at lumayo.

"So, where are you? And why are you spying on me?" inilibot niya ang paningin sa
kinaroroonan nilang resort-hotel kung saan ginaganap ang kaarawan ni Belinda.

"I am not spying on you. I'm hunting boars."

"Ano? Ako ba'y niloloko mo?"

"'Course not. I'm going to marry you, remember?"

Anong klaseng sagot 'yon?

"You look stunning, by the way."

Ang anumang inis na gustong ibulalas ni Calotta ay hindi niya naituloy pagkatapos
ng sinabi nito. Ang suot niya'y halter dress na above the knee ang haba, midnight
blue and a pair of sexy stilettos.

"T-thank you. When will I see you again?"

"You missed me?"

Nakagat niya ang ibabang labi upang pigilan sa paglawak ang isang ngiti.

"Uhm, maybe?"

"I do."

"What?"

"I miss you."

Saglit na parang lumaktaw ang pintig ng puso niya. Muling umikot ang paningin niya
sa paligid. Nasaan ba kasi ito?

"Turn around. I want to look at your face when I'm talking to you."

Dahan-dahan siyang pumihit gaya ng sinabi nito. And there, sa itaas ng isang
malaking gusali may kung anong nagbubulong sa kanya na naroroon ang lalaking
dalawang linggo na niyang nami-missed.

"Ano ang ginagawa mo sa lugar na 'yan?"

"I told you, I'm hunting boars."

Naitirik na lamang niya ang mga mata sa sinabi nito. Hindi na siya nag-urirat pa.
Marahil ay parte ng nagustuhan niya kay Giovanni ay 'yong aura of mystery nito.

"By the way, I want you to wear something nice--just like that one you're wearing--
tomorrow."

"Why?"

"I will take you out to dinner."

"Oh, o-okay."

"And..."

"Ano pa?"
"My father will join us."

Isang walang tinig na oh ang tanging naibuka ng kanyang mga labi.

"I have to go. Susunduin kita ng ala-siyete ng gabi, okay?"

"Uh-hmn."

"Bye."

"B-bye."

***

"EVERYONE in position?" baling ni Giovanni kay Jaime matapos na ihagis dito ang
ginamit na cellphone.

"Yes, Sir. They're waiting for your order."

"Good."

Sa nakalipas na dalawang linggo ay wala siyang ibang ginawa kundi ang manmanan at
pilayin ang mga transaksyon ni Benidicto. Pinasabog nito ang Cessna Denali niya na
nagkakahalaga ng kulang limang milyong dolyares. Puwes, babawiin niya rito ang
halaga ng eroplanong 'yon kasama na ang interest.

Nagtatago na si Benidicto Ang. Ang balita niya ay nasa Macau ito at kasalukuyang
nagpapalamig sa casino nito roon. Naisip niyang hindi rin ito makapagtatago nang
matagal. Dahil sa sandaling isa-isa ng maubos ang ipinagmamalaki nitong dami ng mga
tauhan ay unti-unti na ring liliit ang mundo nitong ginagalawan.

"Dumating na ang kanilang merchandise," ani Jaime, may hawak itong night vision
binoculars.  

Sinipat niya sa lente ang target. Dalawa lang ang kasama niya, ang sniper na si
Leon and of course, Jaime. Sa ibaba ay mayroon siyang apat na tauhan para sa plano
nilang ambush sa gaganaping transaction sa pier. Mabuti na lamang at medyo malayo
iyon sa kinaroroonan ni Carlotta. Malayang makagagalaw ang mga tauhan niya nang
wala siyang aalalahanin.

"Commencing operation, gentlemen," aniya sa earpiece. 

He's a Mafia Boss just like his father. Ngunit ang malaking kaibahan nilang dalawa,
hindi siya nakukuntentong nakaupo lamang sa kanyang trono at nag-uutos.

Nakita niyang nagsimula ng kumilos ang kanyang apat na tauhan. They were all well-
trained in close combat. Ang dalawa'y nakaabang sa port samantalang ang dalawa ay
palihim ng nakasampa sa fishing vessel kung saan isasakay ang mga kababaihang
dadalhin sa mga kalapit na bansa sa Asya upang gawing sex workers.

Ang papel nilang dalawa ni Leon ay suportahan ang apat na nasa field sa sandaling
magipit ang mga ito at malagay sa alanganin. Nang huminto ang isang kulay puting
close van sa pier ay nagsimula na ang kanilang operasyon. Magkatulong na itinumba
ng dalawa sa port ang mga goons na may dala sa mga babae. Nagkapalitan ng putok ang
mga ito nang makita ng mga goons sa fishing vessel ang nangyari.

Nagkanya-kanya na silang asinta ni Leon. Kung hindi patay ay agaw-buhay ang bawat
matamaan niya. He hates taking advantage of the weak and the less fortunate people.
Kaya naman kahit sinundan niya ang yapak ng kanyang ama ay hindi niya kailanman
naisip na magsamantala ng mahihirap. Giuseppe jokingly said to him once that he's
like the modern Robin Hood. They robbed and conned the affluent societies upang
meron silang maipamahagi sa mga mas nangangailangan.

"Mission accomplished, we have the money," narinig niyang sabi ng kanyang tauhan. 

Nakita niya itong hawak ang isang atache case mula sa lower deck ng fishing vessel.
"Good job."

"Sir, paano 'tong mga babae?" tanong ng isa sa dalawang tauhan niya na nasa port.

"Ilan ba ang mga 'yan?"

"Mahigit dalawampu, Boss--dalawampu't tatlo."

"Tanungin mo kung gusto ng umuwi o magtrabaho," alam niyang ang iba sa mga ito ay
nabiktima dahil sa pangakong magandang trabaho. "'Yong gustong umuwi, ihatid niyo
at bigyan ng pera. Iyon namang gustong magtrabaho, dalhin niyo sa L'Albergio
Hotel."

"Areglado, Boss."

"Boss, puwede bang mag-uwi ng isa?" tanong ng pinaka-makalokohan sa apat. Si

Fulgoso.

Half-Black American at half-Filipino ito. Ex-Navy SEAL at may kaunting hawig kay
Wesley Snipes. Mukha itong nakakatakot kung titingnan lalo na at bato-bato ang
pangangatawan. But he's a softie, matinik sa laban at walang inuurungan--maliban sa
misis nito.

"No problem. Huwag ka lang magpapabugbog sa misis mo."

"Sabi ko nga, Boss, hindi puwede," biglang bawi ni Fulgoso. "Ito kasing si Brax,
makulit."

"Ulol!" sagot no'ng tinukoy. "Ikaw itong nakakita lang ng legs, tumutulo na agad
ang laway."

Sukat nang marinig ang salitang legs ay biglang naalala ni Giovanni na tawagan si
Carly.

"Where are you?" bungad niya sa dalaga.

"Pauwi na."

"Sino ang kasama mo?"

"My bodyguards, obviously," sarkastikong tugon nito.

Napangiti siya. Para na niyang nakikita ang pagsimangot nito at pagsasalpukan ng

mga kilay.

"I'll see you tomorrow. Take care."

Narinig niya ang malalim na buntong-hininga nito sa kabilang linya. "Uh-hmn, ikaw
rin."

Magtatanong pa sana siya kung bakit mukha itong matamlay pero hindi niya na lang
itinuloy. Tinapos na niya ang tawag.

"Leon, kayo na ang bahalang magligpit ng mga kalat. May pupuntahan lang ako."

"Yes, Boss."

'

A/N:

Wala uling trivia.

Bb_Anastacia

Don Salvatorre Galliardi

Chapter Thirty-One

"Y-YOU'RE here. I thought you said, seven o'clock," pakiwari ni Carlotta ay may
kumalabog sa dibdib niya pagkakita kay Giovanni.

She noticed that he had a haircut. And if possible, he looks hotter, sexier.

       

"Hindi ba ako puwedeng pumunta nang mas maaga dahil na-missed kita?" wika nitong
bahagyang tumaas ang isang sulok ng bibig sa simpatikong ngiti.
Dama ni Carlotta nang tumaas ang temperature sa kanyang mukha. She must be
blushing. At ano nga ulit ang sinabi nito--he missed her?

Kung siya ay pasimple lamang itong hinagod ng tingin sa suot nitong gray suit at
black undershirt, ito ay hindi ikinubli ang mainit na paghagod ng mga mata sa
kanyang kabuuan.

"I hope I'm not too flashy or too casual?" medyo naiilang na tanong niya. 

Ang suot niya kasi ay simpleng V-neck, mini-dress with a three-fourth sleeve. Kulay
itim iyon na may manipis na chain belt, emphasizing her tiny waist. She opted for a
simple elegance, not-too-sexy, not-too-casual, either, since they'll be dining with
his father.

"No. You look absolutely perfect."

"And I couldn't agree more," ang tinig ng nagsalita ay mula sa may pinto.

"Papa, Mama," dumating na ang mga magulang niya mula sa garment factory.

"Good evening, Sir, Ma'am," magalang na bati ni Giovanni sa mga bagong dating.

"Good evening. Tama lang pala ang dating namin at mukhang paalis na kayo," ani
Franz.

"Yes, Sir."

Humalik muna si Carlotta sa mga magulang bago nagpasintabi sa mga ito para balikan
sa kuwarto ang kanyang hand purse. Pagbalik niya ay hindi na rin sila nagtagal at
kaagad na silang nagpaalam sa kanyang mga magulang.

Nang ipagbukas siya ni Giovanni ng pinto ng sasakyan nito ay nagtaka siya nang
sabihan nitong magpaiwan na lamang ang dalawa niyang bodyguards. Puwede raw mag-
relax ang mga ito sa gabing iyon.

Medyo nakahinga siya nang maluwag. Sa loob ng dalawang linggong nakalipas na

parating may bodyguard na nakabuntot sa kanya ay para na siyang nasasakal. Hindi
siya makakilos nang malaya. Pero saglit lamang ang relief na naramdaman niya, dahil
paglabas nila ay isang lalaking naka-leather jacket at nakasakay sa superbike ang
escort nila. Giovanni introduced him as Leon. When he took off his helmet, she was
taken aback. Ang guwapo!

"Uh-hrm," biglang tumikhim si Giovanni.

Nangingiting nagbawi ng tingin si Carlotta. Si Leon ay matipid lamang na tumango

saka muling nagsuot ng helmet.

"He doesn't talk much, huh?" aniya sa kasama.

"And why would you want him to talk?"

"Wala lang. Parang feel ko lang kasing makipag-close sa kanya."

Sinamaan siya ng tingin ni Giovanni. Napangiti lang siya.

Habang nagmamaneho ay may dinukot ito mula sa inside pocket ng suot na suit.

"For you."
Natigilan siya sa bagay na inilapag nito sa kanyang kandungan.

"A-ano 'to?" maang na tanong niya kahit halos nahuhulaan na niyang singsing ang
laman ng maliit na pelus box.

"Candy," sarcastic na sagot nito.

"Sungit," kahit natutuwa ay nakaramdam din siya ng disappointment. 

She was at least expecting a romantic proposal. Pero siya na rin ang nagpaalala sa
sarili. There wasn't anything romantic going on between them so why would she
expect something that doesn't exist?

Pinilit niyang lunukin ang pait sa kanyang lalamunan at binuksan na ang kahita.
Hindi siya nabigong makita ang isang mamahaling singsing. It was a princess cut
diamond set in a white gold band. Isinuot niya iyon sa kanyang palasinsingan sa
kaliwa.

It fits perfectly. But it would have been nice if Giovanni was the one who put the
ring on her finger.

Tumingin siya sa labas upang ikubli ang isang mapait na ngiti sa mga labi.

"You don't like it?" di-kawasa'y untag ni Giovanni.

"I like it. Maganda. Nakuha mo ang eksaktong sukat ng daliri ko."

"Sinukat ko habang natutulog ka."

"Oh, kaya pala."

"Kagabi ko lang nakuha mula sa jewelry designer."

Tumango lang siya. Hindi naman nito kailangang magpaliwanag na tila ba hinihingi
niya iyon dito.

"So, that makes us official."

"Official?"

"Yes. We'll get married as soon as I tidied things up."

"Saan tayo magpapakasal?"

"Saan mo ba gusto?"

Bigla siyang napalingon sa kausap.

"Bakit parang nagulat ka?"

"You're letting me decide?"

"Oo naman. Although we can also get married in Italy."

"Dito na lang. Para at least sigurado akong makakarating ang lahat ng mga kaibigan
ko."

"Okay."
Natuwa siya.

"Iyon ba ang iniisip mo kanina?"

"K-kanina?" nagulat siya na aware ito sa nangyayari sa kanya.

"Yes. Akala ko nga tatalon ka na sa labas ng bintana."

"Tss," inirapan niya ito sabay simangot. "It was nothing."

Hindi na ito nagpumilit pang magtanong. Hanggang sa makarating sila sa isang high-
end restaurant ay kapwa sila nanatiling tahimik.

She's meeting Don Salvatorre Galliardi for the very first time. Sa isip ay
sinusubukan ni Carlotta na iguhit kung ano ang hitsura ng don. Magkahawig kaya ito
at si Giovanni?

"I took after my mother in case you're wondering if I look anything like my
father," ani Giovanni.

Inalalayan siya nito sa siko pagpasok nila ng restaurant. Napansin niyang parang
kakaiba ang paraan ng pagtanggap sa kanila ng mga empleyado roon pagpasok na
pagpasok pa lamang. Sobrang galang na kulang na lang ay ipaglatag sila ng red
carpet habang naglalakad patungo sa naka-reserba sa kanilang mesa.

"Ah, finally. You're here."

"Carly, meet my father. Don Salvatorre Galliardi."

"It's--err, I think," may ilang saglit na napatitig si Carlotta sa may-edad na

lalaking nakasuot pa ng apron. He must be in his late sixties, with salt and pepper
hair and Italian features.

"My father personally prepared and cooked our dinner to show his cooking prowess--
Italian style."

"Ahm, I'm sorry. I know it's rude to stare, but...h-have we met before, Sir?"
madalas ay natatandaan niya ang hitsura ng isang tao ngunit ang pangalan at
insidente kung saan niya nakita ang taong 'yon ay madalas niyang makalimutan.

"Yes. We accidentally bumped into each other while you were rushing into Quattro
Assi Casino."

"Oh," naalala niya 'yong tungkod. Tama. Iyon ang talagang tumatak sa utak niya
dahil sa pambihirang disenyo ng hawakan niyon, mukhang antique. Pero diyata at...?

"I'm happy to finally meet you, Carlotta," inabot nito ang kanyang kamay at
hinagkan ang likuran ng kanyang palad.

Dapat ay makaramdam siya ng disgusto rito o kaya ay takot. Dahil ang kaharap niya
ay ang taong nanggipit at naging banta sa kapanatagan ng isip niya. Ngunit malayo
roon ang pakiramdam niya sa taong kaharap. Sabi nila, ang mga mata raw ng isang tao
ang salamin sa kanyang kaluluwa. Masama ang reputasyon ni Don Salvatorre. No, hindi
lang pala bastang masama. Nakakatakot. Pero bakit hindi niya makita sa mga mata
nito ang isang maitim at buktot na tao? 

"Please, have a seat," maginoo siya nitong ipinaghila ng upuan.

"Thank you, Sir."

"Uh-uh. You should start calling me Papa from now on since you are already part of
our family," wika ni Don Salvatorre.

Tumango lamang si Carlotta. Si Giovanni ay napansin niyang tila pinag-aaralan ang

kilos ng ama. Nang mapansin nitong nakatingin siya ay biglang na-blangko ang mukha
nito.

Saglit pa at isang lalaking naka-unipormeng pang-waiter ang lumapit sa kanilang

mesa habang tulak-tulak ang isang trolley. May ibang diners din doon. May ilang
pareha pa nga siyang nakita na mga mukhang artista. Malibang ang puwesto nila ay
tila nakabukod sa karamihan, may privacy. At kung hindi siya nagkakamali ng hula,
pawang bodyguards ni Don Salvatorre ang ilang kalalakihang nakikita niyang
nagmamasid sa paligid.

"Here is my specialty. I hope you like it," ani Don Salvatorre nang ilapag nito ang
isang plato sa kanyang harapan. "Brasato al Barolo. It was my late wife's
favorite."

Narinig niya ang pagtikhim ni Giovanni. Ngunit parang walang anumang napansin na
nagpatuloy si Don Salvatorre sa pag-i-estima sa kanya.

"C'mon, have a bite. If you don't like it, I have prepared two more dishes that you
can choose from."

Nang ilapag pa lamang ng don ang pagkain sa harapan niya ay natakam na siya sa amoy
niyon. At sa pang-aamuki na rin nito, pumiraso nga siya roon ng bite size atsaka
iyon isinubo.

"Hmn, very delicious," malambot at napakalinamnam. Kumutsara siya ng mashed potato.

"This is perfect, I love it."

Mukhang nasiyahan ang don sa reaksyon niya.

"You might want to try these, too. Chicken Tetrazzini--Giovanni's favorite. And
this is Shrimp Primavera."

"In case you forgot, father, I came here to eat, too," tila hindi na nakatiis na
angal ni Giovanni.

Hindi maalaman ni Carlotta kung matatawa o maninibago sa kasama.

"Be careful around this son of mine," kunwa'y pabulong na sabi ni Don Salvatorre sa
kanya. "He has a jealous streak."

"Very funny, Papa."

Sinupil ni Carlotta ang isang naaaliw na ngiti.

Wari'y amused namang tinanguan ni Don Salvatorre ang tagasilbi upang i-serve na ang
pagkain ng binata. Tahimik itong nag-umpisang kumain. Sila ni Don Salvatorre ay
nagsimulang mag-usap na tila ba hindi iyon ang unang pagkakataon na sila ay
nagkita. Kataka-takang kaybilis niyang naging komportable rito. Kung hindi sa
masamang reputasyon na nabasa niya tungkol sa don ay iisipin niyang isa lamang
itong ordinaryong tao na kaparis ng kanyang Papa Franz, isang mabuting ama. At may
palagay siyang isang malaking misunderstanding lamang ang nahihiwatigan niyang sama
ng loob dito ni Giovanni.
For a fleeting moment ay nagdaan sa isip ni Carlotta ang tanungin ang don kung
bakit siya ang napili nitong mapangasawa ng anak na si Giovanni. Natitiyak niyang
maraming babae ang magkakandarapang pakasalan ang anak nito despite his bad
reputation. Kaya bakit siya? O nagkataon lamang ba ang lahat?

Malalim niyang pinag-iisipan ang tungkol doon nang makita niya ang isang lalaki na
naglalakad papalapit sa kanilang mesa. Kaagad itong nilapitan ng isa sa mga
lalaking napansin niyang nagmamasid sa paligid kanina. Nakumpirma lamang ang hinala
niya na bodyguard nga ang mga ito ni Don Salvatorre.

"Let me pass. I need to talk to your boss."

Kapwa naagaw ang pansin ng mag-ama sa lalaki.

"Is that Charles O'Marra?" si Giovanni.

Bahagyang napakunot ang noo ni Carlotta. Parang narinig na niya ang pangalang 'yon.

Charles O'Marra.

"Wait, don't tell me you're laundering money to that guy?" maang na tanong ni
Giovanni sa ama, pabulong.

"Zip it, Giovanni. You don't know a damn thing," mabilis na nagpunas ng bibig ang
don. Ngunit bago tumayo ay nagpasintabi ito kay Carlotta. "If you'll excuse me, my
dear, this won't be long." 

Tinanguan ni Don Salvatorre ang lalaking pumipigil doon sa lalaking tinukoy ni

Giovanni sa pangalang Charles O'Marra.

"Where is Monica? Where did you hide her?"

Monica? Napakunot ang noo niya at tiningnan ang lalaki.

"What is it? Do you know him?" tanong ni Giovanni.

"I-I'm not sure. Sino ba siya?"

"You don't know him? He's a business mogul, the current chairperson and CEO of the
second largest food and beverage business in the world."

Lalong lumalim ang kunot sa noo ni Carlotta.

Monica. 

Was it just a coincidence that the person he was looking for had the same name as
her late mother?

'

A/N:

Don't forget to leave your votes and comments^^

Kapag sinipag, another update will be posted on Friday.

Sala-much!!
Bb_Anastacia

Monica Palermo
Chapter Thirty Two

"CAN you excuse me for a sec?" ani Giovanni kay Carlotta nang makitang lumiko ang
kanyang ama sa pasilyo patungo sa pribadong opisina nito kasama si Charles O'Marra.

Bagama't parang nagtataka ay napatango na lamang si Carly nang tumayo siya.

"I won't be long," aniya na hinagkan ito sa tuktok ng ulo. "Finish your food."

Kaswal na naglakad si Giovanni patungo sa opisina ng ama. Nang makita niya ang
dalawang bodyguard nito sa labas ng pinto ay sinenyasan niyang umalis muna ang mga
ito roon. Idinikit niya ang tenga sa pinto. Wala siyang marinig sa pinag-uusapan sa
loob. Tahimik siyang napamura. Soundproofed nga pala karamihan ang opisina ng
kanyang ama. Pinihit niya ang seradura ng pinto, naka-lock.

Disimuladong nagpalinga-linga siya sa paligid bago inilabas ang kanyang pitaka at

kinuha mula roon ang kanyang credit card. It looks so easy in the movies. Pero may
technique iyon para umubra. Bahagya niyang kinabig pakaliwa ang pinto saka isinipit
sa latch plate ang credit card at dahan-dahang in-slide iyon hanggang mahagip niya
ang latch. Maingat niyang ini-awang ang pinto.

Nasilip niya ang kanyang ama na nakaupo sa harapan ng desk nito habang si Charles
O'Marra ay mukhang pilit lamang nagpapakinahon sa harapan ng don. Malinaw na niyang
naririnig ang boses ng mga ito. They were speaking in Italian. Sa pagkakaalam niya
tungkol kay Mr. O'Marra, isa itong half-Irish. It's very interesting to know that
he also speaks Italian.

"Nagsisinungaling ka," wika nito sa kanyang ama sa lengguwaheng Italyano.

"Iyon ang totoo, Charles. Namatay siya kasama ng aking asawa. Kung hindi ka
naniniwala ay maaari mong makita ang list of casualties ng luxury ship na sinakyan
nila ni Anna."

Natigilan si Giovanni. Sino ang pinag-uusapan ng mga ito?

"Monica is not dead."

Monica. That's right, Charles O'Marra mentioned that name earlier. Pero sino bang
Monica ang...?

His train of thoughts froze. Isang Monica lamang ang kilala niya, si Monica
Palermo. His father's bimbo!

Ngunit bakit ito hinahanap ni Charles O'Marra? Ano ang kaugnayan nito sa mayamang
negosyante?

"Gawa-gawa mo lamang ang lahat ng iyan para hindi ko na siya hanapin pa. Ibalik mo
na siya sa akin, Salvatorre. I will never give her up kahit ilang panahon pa ang
lumipas."

"I'm sorry, Charles. Pero wala akong Monica na maibibigay sa'yo dahil katulad ng
sinabi ko, she's dead."

"Liar!"

Nagulat si Giovanni nang galit na sunggaban ni Charles ang kanyang ama at suntukin!
Ngunit ang mas ikinagulat niya ay hinayaan lamang nito ang negosyante hanggang sa
mahapo iyon at nanggipuspos na napaupo sa guest chair. Nakita niya ang pagyugyog ng
mga balikat ng mayamang negosyante habang nakasubsob ito sa dalawang kamay. 

Dahan-dahan niyang muling inilapat ang pinto. Sapat na ang narinig niya. Bumalik na
siya sa kanilang mesa.

"Done?" aniya sa kasintahan. Nang tingnan niya ang plato nito ay halos simot na ang
pagkain doon. "Mukhang nagustuhan mo ang luto ni Papa."

"Oo naman. Napakasarap. Sa kanya ba ang restaurant na 'to?"

"Yup."

"Really? I was just guessing."

"Congratulations, puwede ka ng magtayo ng kubol para manghula."

Napasimangot ito. At iyon naman talaga ang hinihintay niya, mabilis niyang
dinukwang ang mga labi nito at mainit na hinagkan. Kung hindi pa siya nito
pasimpleng kinurot ay hindi pa niya ito titigilan. Pulang-pula ang buong mukha ni
Carlotta nang maghiwalay ang kanilang mga labi. Ang talim ng tingin nito sa kanya
at anhin na lamang ay tusukin siya ng hawak nitong tinidor.

Nginisihan niya lang ito. He missed her and he missed kissing her. 

Nakita ni Giovanni ang paglabas ng kanyang ama kasabay si Charles O'Marra. Mukhang
paalis na ang negosyante. Mayamaya lamang ay bumalik na rin sa kanilang mesa ang
don.

"I'm sorry about that," paghingi nito ng dispensa kay Carly.

"What was that all about? Bakit niya hinahanap si Monica?" ang huli'y sinabi niya
sa wikang Italian.

"Not now, Giovanni."

"Why not, father? Ikaw na rin ang nagsabi, bahagi na ng pamilya si Carlotta."
"Now is not the right time to discuss these matters."

"She was your bimbo, right?" parang walang narinig na pagpapatuloy niya.
"Pinagsabay niya ba kayo ni Charles O'Marra?"

"Enough!"

Mukhang nagulantang si Carlotta sa outburst ng kanyang ama. Maging ang ibang diners
ay napasulyap sa dako nila.

"Be careful with your words, Giovanni. You don't know her. Isa siyang mabuti at
disenteng babae."

"Mas mabuti at disente ba siya kay Mama kaya ilang beses ng nagmuntikang masira ang
inyong pagsasama?"

"Dinner is over," nagpunas ito ng bibig saka binalingan si Carly at humingi ng

dispensa sa dalaga. "Let's have dinner again when my son remember to bring his
table manners."

Muli nitong hinagkan ang likuran ng palad ni Carlotta atsaka umalis.

He left him there seething in anger. Kaparis din noon. Kapag nasusukol ito ng mga
tanong ng kanyang ina ay basta na lamang nitong tatapusin sa ganoong sistema ang
usapan at saka aalis.

***

"FUCK!"

Napangiwi si Carlotta nang sipain ni Giovanni ang  gulong ng sasakyan nito paglabas
nila ng parking lot. Mukhang may idea na siya kung saan nagmumula ang galit nito.
His father had an affair to the woman named Monica. Pero hindi ba't normal naman
ang mga ganoon lalo pa nga at isang mafioso ang ama nito?

Tila pilit nitong pinakalma ang sarili bago siya ipinagbukas ng pinto.

"Mind telling me about it?" alanganin niyang tanong nang akmang bubuhayin na nito
ang sasakyan.

Isang malalim na buntong-hininga ang pinawalan nito saka sumandal sa headrest ng

upuan. Ang mga kamay nito ay mahigpit na kumapit sa manibela na parang gusto iyong
pigain sa galit.

"I was sixteen years old nang masaksihan ko ang pinakamalalang away ng aking mga
magulang. Gusto ng makipaghiwalay ni Mama dahil hindi na niya matagalan ang mga
bali-balitang may ibinabahay na babae si Papa. She knew that my father had women,
here and there. It came with the territory, after all. Pero ang ibahay pa niya ito
at tratuhing tila asawa ay hindi matatanggap ni Mama. Alam kong buo na sa loob ni
Mama ang makipaghiwalay kay Papa. I'm not sure what happened though, because one
week after that she changed her mind. And the next thing I knew, she left with
Monica on a Caribbean Cruise."

"Have you met this Monica?"

"No. Minsan ay gusto kong isipin na buhay pa siya. Na kagagawan nila ni Papa ang
pagkamatay ni Mama para tuluyan na silang magsama. Pero sa nakalipas na mga taon ay
hindi ko na alam kung ano ang iisipin ko. Malibang ang pabagsakin siya sa
kinalalagyan niyang trono."

"Giovanni..."

"To be honest ay hindi ko alam kung bakit ikaw ang pinili ni Papa para pakasalan
ko. Ginamit niya pa ang MAI para pilitin ako."

Gusto niyang masaktan sa sinabi nito. Pero siya man ay nagtataka rin sa kanilang
set-up. Nasisiguro niyang hindi lang ang kanyang Kuya Tyron ang nagkaroon ng ganoon
kalaking atraso sa don. Pero bakit siya? Ano ang meron sa kanya?

"Giovanni, alam mo ba kung ano ang buong pangalan ni Monica?"

"My father's bimbo?"

"Y-yes."

"Monica Palermo."

Pakiramdam ni Carlotta ay tinakasan ng kulay ang buo niyang mukha sa sinabi nito.
Dahil si Monica Palermo ay walang iba kung hindi ang tunay niyang ina!

Nasapo niya ang tiyan nang biglang mag-rebolusyon iyon. Pakiramdam niya ay masusuka
siya sa biglang dagsa ng halu-halong emosyon.

"Are you alright?"

"Y-yes. Can we go now, please? Biglang sumakit ang ulo ko."

"Okay."

'

A/N:

Next update on Monday^^

Can I have 200 votes for a faster update??

Bb_Anastacia
Charles O'Marra
A/N:

Guys, my group na po ako. Search for Bb_Anastacia's Lair if you want to strike a
conversation with me or share your thoughts about my stories. I'll be waiting^^

'

Chapter Thirty Three

"DITO na lang kayo," ani Carlotta sa dalawang bodyguards nang umibis siya ng
sasakyan.

Nakita niya ang pagtutol sa mukha ng mga ito.

"I'm safe here, okay?" gustong mainis na sabi niya sa mga ito.

Nasa loob sila ng isang pribadong sementeryo. Dadalawin niya ang puntod ng kanyang
ina. Kapag may mga pagkakataong gusto niyang mapag-isa ay pumupunta lang siya roon.
Kapag sobrang inis na siya kay Tyron at wala siyang ibang mapaghingahan ng sama ng
loob ay sa puntod ng ina siya tahimik na umiiyak.

Pero isa nga bang masamang babae ang kanyang ina? Totoo bang querida ito ni Don
Salvatorre kaparis ng sabi ni Giovanni? Ah, kung sana'y buhay pa ito sa mga
sandaling iyon para matanong niya ito tungkol sa mga bagay na gumugulo sa isipan
niya. Hindi pa man, parang nakikita na niya ang galit ni Giovanni sa sandaling
matuklasan nito na anak siya ng babaing labis nitong kinasusuklaman. At halos
natitiyak niya rin na walang mangyayaring kasal sa kanilang pagitan.

Sa isiping iyon ay biglang nagsikip ang kanyang dibdib. Sa maikling panahon na

nakilala niya ito ay buong puso niyang ibinigay rito ang lahat. Wala man lang
siyang itinira para sa kanyang sarili. At hindi niya alam kung ano ang gagawin niya
sa sandaling kamuhian siya nito kaparis ng pagkamuhi nito sa kanyang ina.

Naglalakad siya patungo sa puntod ng ina nang mapansin niya ang isang lalaking
nakatayo roon. Hindi niya kaagad ito nakilala hanggang sa may sampung dipa na
lamang ang layo niya rito. Si Charles O'Marra.

Ano ang ginagawa nito sa harapan ng puntod ng kanyang ina?

Nang humarap ito at makita siya ay parang nagulat din ito. Bumaba ang tingin nito
sa hawak niyang puting rosas. It was her mother's favorite flower. Nang bumaba ang
tingin niya sa puntod ay nakita niya roon ang kaparehong kulay ng mga rosas na
tangan niya.

Lalong dumagsa ang mga katanungan sa isipan niya. Sino ang lalaking ito sa buhay ng
kanyang ina?

"You must be her daughter," wika nito.

"Yes," gusto sanang idugtong ni Carlotta ang isang tanong: Who are you and how are
you related to my late mother? Ngunit naawat niya ang sarili nang makita niya ang
tila pamamasa ng mga mata nito. Bagay na mabilis nitong ikinubli sa pagsusuot ng
sunglasses.

"I'm Charles O'Marra," wika nitong naglahad ng kamay. "Monica used to be my

executive assistant."
"Carlotta. Carlotta Madrigal."

"She...re-married?" parang nagulat na tanong nito.

"No. My Uncle--her older brother adopted me when my mother died."

"Oh, right. I forgot, her maiden name was Madrigal. She took her late husband's
name when she married Gaston Palermo. She was a widow when she...h-how old are you,
by the way?"

Nagtataka man sa bigla-bigla nitong pagtatanong ay sumagot pa rin siya.

"Twenty-nine. I'll be turning thirty next month."

"I...I see," tingin niya ay bigla itong gumiray.

"Are you okay, Sir?"

"Y-yes. I guess I'm not used to the weather here yet."

Hindi naman masyadong mainit ang panahon dahil hapon na, naisip ng dalaga. Pero
siguro nga, sa kaparis nitong sanay sa malamig na klima ang ganoong temperatura ay
nakakapanibago para rito.

Nagpasintabi itong mauuna na sa kanya. Tumango lang siya at inihatid na ito ng

tanaw hanggang sa naghihintay nitong sasakyan.

***

"JONAS, I want you to dig every bit of information I need to know about Carlotta
Madrigal," ani Charles O'Marra sa kinuhang bodyguard.

"You're forgetting that I am a hired killer, Mr. O'Marra. Not your errand boy."

"I'll double your fees. Don't kill Salvatorre just yet. I still have some questions
that need clarification."

"Fine with me," tugon ni Jonas, ang tinatawag na Grim Reaper.

***

ILANG araw na pinag-isipan ni Carlotta kung tama ang gagawin niya. Urong-sulong
siya sa kanyang desisyon. Pero habang pinatatagal niya ang lahat ay siya rin naman
ang nahihirapan. At ang mga tanong niya ay mananatiling tanong lamang hangga't
hindi niya iyon inilalapit sa taong may hawak sa mga kasagutang hinahanap niya.

Gumayak na siya bago pa man muling panghinaan ng loob.

"Saan ho tayo, Ma'am."

"Kay Don Salvatorre."

Napamaang ang mga bodyguards niya. Gayunma'y tumalima ang mga ito. Nasa restaurant
si Don Salvatorre, ang Italian Restaurant kung saan sila nag-dinner ni Giovanni
kasama ito.

"Carlotta, this is a very pleasant surprise, my dear."

Kaagad siya nitong iginiya sa sitting area sa loob ng opisina nito. Nagpakuha ito
ng miryenda sa isang tauhan nito. Diumano ay ang especialty ng restaurant. Gusto
sana niyang sabihin na hindi na nito kailangang magpakaabala dahil hindi rin naman
siya magtatagal. Ayaw niyang makarating kay Giovanni na nagtungo siya roon dahil
natitiyak niyang magtatanong ito.

"Is my son treating you well?" he asked with an Italian accent.

Ngumiti siya at tumango. "Yes, Sir."

"I told you, you should start calling me Papa. The wedding is just a formality, we
are soon going to be a family."

"Papa kung ganoon," napangiti siya. 

Bagaman sa loob niya ay may nararamdaman siyang panlulumo. May pakiramdam siyang
makakasundo niya ito. Sa kabila ng masama nitong reputasyon ay magaan ang loob niya
sa don. Ngunit pagkatapos ng natuklasan niya...

"I came here because I know you are the only person who can answer my questions
about my mother."

Tingin niya ay saglit na natigilan ang don.

"Giovanni told me about Monica Palermo. Is it true?"

"That boy," umiling-iling ito, tila nanlulumo. "Monica is a friend. A very dear
friend. Nakilala ko siya noong mga panahong kailangang-kailangan niya ng
proteksyon. I was also at my wit's end handling some business matters during that
time."

Bahagya na niyang pinansin ang pagsasalita nito ng Tagalog. Bagaman hindi niya
itatangging nagulat siya.

Napangiti si Don Salvatorre. 

"Your mother taught me her language among other things. At isa sa mga bagay na
itinuro niya sa akin ay ang huwag ipakita ang lahat ng aking kakayahan lalo na sa
aking mga kaaway. I always have the advantage when people assumed I can't speak and
understand their language."

Alam niyang matalino ang kanyang ina. Bukod doon ay alam niya ring likas na malakas
ang loob nito.

"Sanggol ka pa lamang nang una kitang makita."

"Sabi niyo ay nakilala niyo ang aking ina ng mga panahong kailangang-kailangan niya
ng proteksyon. Proteksyon mula kanino?"

"Your father."

"M-my father?"

"From his family, to be precise."

"I-I don't understand. Sa pagkakaalam ko ay patay na ang aking ama bago pa man ako
isinilang."

"Gaston Palermo is not your biological father."

Tila isang panibagong bomba ang sumabog sa pandinig ni Carlotta.

"W-who?" halos hindi maglagos sa lalamunan niya ang tanong.

"It's Charles O'Marra."

Napaawang ang mga labi niya. Kung tatawa o maghihisterya sa katatapos niya lamang
marinig ay hindi niya alam. She was stunned. Speechless. Nakakamanghang marinig na
ang mga bagay na inakala niyang totoo ay isa palang malaking kasinungalingan.

"Charles was married to a very influential woman in America--Estelle O'Marra. She

was a philanthropist turned governor of Washington. She used all the necessary
means to bury her husband's indiscretion makaiwas lamang sa malaking eskandalo ang
kanyang pamilya."

"H-he didn't know anything about me, did he?" aniyang ang tinutukoy ay ang kanyang
biological father.

"No. Hindi niya alam na nagdadalantao si Monica nang mag-resign ito sa kanyang
kompanya. His late wife learned about it, though. Sa pangambang gumawa ng eskandalo
ang iyong ina ay tinugis nila kayong parang hayop. Monica went underground to
escaped Estelle O'Marra's clutches. Noon kami nagkakilala. She had nowhere else to
go kaya nakipagsapalaran siya sa mundo ng mga lobo. I don't know what it was about
her. But from the moment our eyes met, I thought I found my female version. She's
tough. Hindi niya inuurungan ang anumang hamong ibinabato sa kanya ng kapalaran."

Natutop ni Carlotta ang ulo. Pakiramdam niya ay bigla siyang nahilo sa mga
rebelasyong natuklasan niya.

***

NG mga sandaling 'yon ay nasa labas ng opisina ni Don Salvatorre si Giovanni. Nang
malaman nito sa bodyguard ni Carlotta na nagtungo roon ang dalaga ay kaagad siyang
sumunod. Hindi maganda ang kutob niya sa pagtungo nito roon. At hindi nga siya
nagkamali. Dahil akmang itutulak na lamang niya ang bahagyang nakaawang na pinto ay
naulinigan niya ang pag-uusap ni Carlotta at ng kanyang ama.

Saglit siyang napatigalgal sa kinatatayuan nang marinig niya ang lahat. Hindi siya
makapaniwala na ang babaing napili ng kanyang ama upang ipakasal sa kanya ay anak
ng babaing kinasusuklaman niya!

For a while, he felt numb. Parang may biglang pumisil sa baga niya. Daig pa niya
ang sinikmuraan na hindi kaagad siya nakabawi ng paghinga.

Fuck! 

Pakiramdam niya ay iginisa siya ng kanyang ama sa sarili niyang mantika. Nagtiim
ang kanyang mga labi at nagngalit ang kanyang mga bagang. He was about to barge in
when his cellphone rang. Mabilis niyang sinagot iyon at dali-daling umalis mula
roon.

"Hello."

"Boss, Benidicto just landed ten minutes ago. Palagay ko ay titipunin niya ang
lahat ng natitira niyang mga tauhan," ani Brax sa kabilang linya.

"I'll meet you, guys, in fifteen minutes."

"Copy that."

Pilit na pinakalma ni Giovanni ang sarili bago lumulan sa kanyang sasakyan. He will
deal with his father later...

***

"MASAMA ba ang pakiramdam mo, hija?"

"A-ayos lang po ako," sagot ni Carlotta sa nag-aalalang tanong ni Don Salvatorre.

"Namumutla ka."

"Wala po ito. N-nagulat lang ako," ngunit ang totoo ay parang biglang hinalukay ang
sikmura niya. Nanlalamig siya pero pilit niya lang pinaglalabanan ang nararamdaman.
"Please, tell me honestly. Wala ba talaga kayong naging relasyon ni Mama maliban sa
pagiging magkaibigan?"

Ngumiti si Don Salvatorre bago marahang umiling.

"Isang malaking lihim ang ugnayan naming dalawa. Sa labas ay isa lamang siyang
simpleng sekretarya. Ngunit ang totoo, siya ang aking Consigliere."

"Consig--a what?"

"Consigliere, my advisor."

Napaawang ang mga labi niya.

"We had to keep it a secret to protect my reputation. You see, sa organisasyong

kinabibilangan ko ay napaka-importante ng machismo. Kailangan kong panatilihin ang
aking awtorisasyon bilang isang matapang, kinatatakutan at kilabot na don. Masisira
ang reputasyon ko kung matutuklasan ng lahat na ang mga desisyon ko ay mula sa
isang babae."

Nakaka-unawang tumango si Carlotta. Wala siyang ideya sa mga nangyayari noon. Bukod
sa bata pa siya, sa boarding school na halos siya nagkaisip. Bihira niyang makasama
nang matagal ang kanyang ina. Madalas ay kapag may okasyon lamang o di kaya kapag
bakasyon siya sa eskuwela. Wala siyang idea na ang buhay nilang mag-ina ay ganoon
kasalimuot.

"Your mother sent you to a boarding school to protect you."

Somehow ay naisip na niya iyon pagkatapos ng lahat ng natuklasan niya tungkol sa

kanyang ina.

Nang dumating ang ipinakuhang miryenda ni Don Salvatorre sa tauhan nito ay

sinaluhan muna niya ang don bago siya nagpaalam ditong uuwi.

"You take care, okay?"

"I will, P-Papa," tila nagkabikig ang lalamunan niya nang bigkasin ang huling
kataga. Pakiramdam niya kasi ay iyon na rin ang magiging huli...
At War
Chapter Thirty Four

"ALPHA, Delta, Bravo, Foxtrot," tukoy ni Giovanni sa apat na tauhan. Nakakalat na

ang mga ito sa kuta ni Benidicto Ang.

"In position, Boss," magkakasunod na tugon ng mga ito.

Pagkatapos niyang pulungin ang mga tauhan ay napagpasyahan niyang lusubin na ang
teritoryo ni Benidicto. Hindi na siya makapaghintay na tapusin ito upang harapin
naman pagkatapos ang amang si Don Salvatorre.

His special team consists of five people. Leon, the highly-trained sniper and intel
and The Four--Amir, Dalziel, Brax at Fakhry alias Fulgoso. Pare-parehong may
military background ang mga ito. He personally handpicked them. Ipinapatawag niya
lamang ang mga ito kapag crucial ang sitwasyon.

"I already have a visual, Boss," report ni Jaime habang nakasilip sa hawak na
binoculars at ini-scan ang paligid.

Sa isang luma at abandonadong junk yard kasalukuyang nagkukuta ang mga nalalabing
tauhan ni Benidicto. At base sa impormasyong napag-alaman ni Leon sa pag-uusap ng
mga ito, darating doon si Benidicto upang muling patatagin ang grupo. Ilang sandali
pa at nakita niya ang pag-alimbukay ng alikabok mula sa rough road. Dalawang van
ang nakita niyang paparating, nasa likuran nito ang isang kulay itim na kotse.

Sinipat ni Giovanni sa lente ng sniper rifle ang mga sakay ng van. Pawang mga
armadong kalalakihan iyon. Sasabihin niya sana kay Leon na asintahin ang gulong
no'ng nasa gitnang van at siya naman ang aasinta sa nauuna, nang mapansin niyang
mukhang may sakay na bihag ang mga ito.

"Stand by, gentlemen," aniya sa military earpiece. "I think they have a hostage."

"Five teenage girls," tugon ni Leon.

Tahimik na napamura si Giovanni sa narinig. Nasa mas kumbinyenteng posisyon si Leon

kaya malinaw nitong nakikita ang mga nakasakay sa van. Bukod pa sa halos matakpan
ng alikabok ang vista niya sa target.

"You heard that, gentlemen. They have five hostages."

"Copy that."

"Another thing, Boss," si Leon.

"What is it?"

"I think Benidicto brought mercenaries."

"Interesting," matabang na sabi ni Amir.

"How many?" si Dalziel.

"Thirty people, give or take thirty-three to thirty-four, including their drivers."

"Any sign of Benidicto?" ani Giovanni.

"None. I don't have a visual on the last car."

Nakita niyang pumasok sa loob ng lumang warehouse ang tatlong sasakyan. Nasa one
thousand yards ang layo nila ni Jaime mula sa junk yard. They were both wearing
ghillie suits. Naka-puwesto sila sa ibabaw ng mataas na burol na nakapaligid sa
abandonadong junk yard. For an untrained eye, hindi sila basta-bastang mapapansin
sa kanilang kinalalagyan. Maliban na lamang kung mahusay sa kanilang trabaho ang
mga tauhang nakuha ni Benidicto.

Magkasunurang bumukas ang dalawang van at umibis mula roon ang mga armadong
kalalakihan. Pakaladkad na pinababa ng mga ito ang limang kabataang babaing bihag.

Nang mawala ang dating nangungunang sindikato ng organ-trade na si Seung-Li,

sinalong lahat ni Benidicto ang lahat ng illegal na transaksyon nito--from human
trafficking to illegal drugs. At bagaman hindi nangingialam ang kanyang ama sa mga
ganoong operasyon, ay mahigpit nitong ipinagbabawal ang transaksyon ng mga naturang
illegal activities sa loob ng sariling teritoryo. At nauunawaan niyang dahil doon
kung kaya't nagkaroon ng malaking hidwaan sa pagitan ng kanyang ama at ni
Benidicto. And despite their differences, sang-ayon siya sa kanyang ama.

"Still no sign of Benidicto, Boss," ani Leon.

"I don't think he's coming. He's a coward. May palagay akong nagpadala siya ng
representative para kumatawan sa kanya."

"What's your order, Boss?" si Fakhry.

"Isolate the girls," tugon niya sa tauhan. "As soon as they are all safe, no holds
barred, gentlemen."

"Affirmative."

"Spread out. Leon, light the fireworks."

Pinasabog ni Leon ang isang sasakyan bilang distraction. Gitlang nagkanya-kanyang

hanap ng mapagkukublihan ang mga goons ni Benidicto. Dapit-hapon pa lamang, hindi
pa masyadong lumulubog ang araw. Gayunma'y hindi naging hadlang ang liwanag upang
malayang makagalaw ang kanyang mga tauhan. They moved with adept precision and
accuracy. Sigurado ang bawat tama. He's still honing his own shooting skill. At
bagaman hindi pa niya mapapantayan ang kalibre ni Leon pagdating sa markmanship,
mahusay na rin ang kalibre niya sa long-distance shooting.

Pinanood niya sa lente ang pagpupulasan ng mga goons. 

Mercenaries, my ass, saloob-loob ni Giovanni habang inaasintang isa-isa ang bawat
mahagip ng paningin niya. 

Hindi sila kasinghusay ng inaakala niya, parang mga baguhang sundalo na isinalang
sa giyera ang mga ito. Tarantang nagpupulasan, hindi maalaman kung saan susuling.

Dati ay nangingimi pa siyang basta pumatay. Ngunit pagkatapos ng mga natuklasan

niya tungkol sa kahayupang ginagawa ng mga ito sa mga biktima, nawala ang pag-
aatubili niya. He steals and conned people. Pero ang mga taong 'yon ay natitiyak
niyang hindi masyadong iindahin ang pinsalang ginawa niya dahil malalim ang
kanilang mga bulsa, marami silang mapagkukunan ng financial resources. 

Pero ang nakawin ang buhay ng ibang
o i-harvest ang lamanloob at ibenta
kanyang palagay ay hindi na tao ang
klaseng nilalang, dapat ay binubura
Partikular ang pinuno ng mga ito.
tao at isadlak sa hindi makataong pang-aalipin
sa black market na animo'y por kilong baboy, sa
mga gumagawa niyon. Halimaw. At ang mga ganoong
na at hindi na hinahayaan pang mabuhay.

"Hanapin niyo ang representative na ipinadala ni Benidicto. I need to find his

boss."

"Copy that."

Sa ilang saglit pa at kitang-kita ni Giovanni ang palitan ng mga putok. Confident

siya sa kakayahan ng kanyang mga tauhan. Kaya naman hindi siya nag-aalalang may
masasaktan sa mga ito.

"Ligtas na ang kanilang mga bihag, Boss," report ni Brax makalipas ang ilang
sandali.

Manaka-naka ay may putukan pa ring maririnig sa loob ng lumang warehouse.

"See to their safety."

"Copy that."

"Natagpuan ko na ang taong puwedeng magturo sa atin ng kinaroroonan ni Benidicto,

Boss," report ni Fakhry.

"Pakantahin mo na."

"Mukhang minus one ang hanap nito, Boss."

"I don't care how you do it, Foxtrot, as long as I get the result."

"Roger that."

***

LIGTAS na nakauwi ang limang kabataang babae na dinukot ng mga tauhan ni Benidicto.
Sa pahapyaw na pagkukuwento ng mga ito, narinig nila diumano na balak silang dalhin
ng mga dumukot sa kanila sa Sabah. At bagaman walang ideya ang mga ito sa gagawin
sa kanila, halos nahuhulaan na ni Giovanni na pagta-trabahuhin ang mga ito roon
bilang sex workers. Sa ilang mga tourist destinations sa Asia ay karamihan ng
dinadala ang mga kabataang paris ng mga ito upang ikalakal sa mga dayuhang turista
na hayok sa laman.

As for Benidicto, may sa palos ang lalaki. Matapos itong ikanta ng tauhan
nito ay mabilis itong nakatakas bago pa man nila ito maabutan sa hideout nito.
Gayunma'y hindi na ito basta-bastang makapagtatago. Nasa wanted list na ito ng
Interpol. Masyado kasi itong naging reckless sa mga operations nito. Kaydaling
nalunod sa kapangyarihan, marami tuloy ang nabulabog. Pati siyang nananahimik ay
pinakialaman nito. Pinasabog pa ang kanyang eroplano.

Isinantabi na niya ang isyu tungkol kay Benidicto. Kung tama ang kalkulasyon
ni Leon, sa loob ng linggong iyon ay madadakip na ito ng Interpol. Inatasan niya
ang kanyang mga tauhan na magbakasyon na muna. Ipapatawag na lang niya ang mga ito
kapag kinailangan.

Meanwhile, kailangan na nilang magkaharap na mag-ama. Hindi na niya puwedeng

ipagpaliban ang pakikipag-usap dito. Apat na araw pagkatapos ng natuklasan niya ay
muli siyang nagtungo sa restaurant nito. Tila tiniyap naman ng pagkakataon na
kumakain ito ng pananghalian habang kasalo si Carlotta.

"Well, well. Isn't this a lovely day to have a family lunch?"

"G-Giovanni," halatang nagulat si Carly nang makita siya.

"You seem surprised to see me...babe."

"N-not really. Your father invited me. Tinatawagan nga sana kita para
makasalo ka namin."

Alam niya ang tungkol sa tawag. But he chose to ignore it. Hindi pa siya
sigurado kung ano ang desisyon niya pagdating dito. Pero ngayong nakaharap niya ito
kasama ang kanyang ama...

Isang malalim na buntong-hininga ang pinawalan niya bago naupo sa katabing

upuan ni Carlotta.

"Puwes, naririto na ako. Is there something you want to tell me?"

Isang tila naaalangang ngiti ang sumilay sa mga labi nito bago nag-iwas ng
tingin sa kanya.

May pait siyang naramdaman nang mapatingin sa kamay nito na nasusuotan ng

singsing. Umubos din siya ng bente-kuwatro oras ng pag-iisip ng babagay na cut ng
diamond sa mga daliri nito. Iyon pala...saglitsiyang napapikit sa galit na biglang
nanariwa sa dibdib niya.

"Did you missed me?" di-kawasa'y numulas sa mga labi niya. Maging siya ay
nagulat na lumabas iyon sa sariling bibig.

Parang naaasiwa itong tumingin sa kanyang ama bago sa kanya.

"O-of course. Pero mukhang masyado kang busy na hindi mo man lang ako
naalalang tawagan," may himig-hinampong sabi nito.

Tumikhimang kanyang ama.

"Would you like some privacy?" wika nitong nagpalipat-lipat ang tingin sa
kanilang dalawa ni Carlotta.

"No, father. I want you to hear it first hand. I am cancelling the wedding."

"What madness are you babbling about, Giovanni?"

 Hindi niya pinansin ang galit ng kanyang ama. Nakita niya ang sakit na
rumehistro sa mukha ni Carlotta. Ngunit saglit na saglit lamang iyon. Tingin pa nga
niya ay parang hindi man lang ito nagulat sa katatapos niya pa lamang ipahayag.

"Do you honestly think that you can fool me, father?" sarkastiko niyang nginisihan
ang kanyang ama. "I don't give a fucking care whether you want to give up MAI or
not. I'd die first before you trick me into marrying your bimbo's daughter."

'

A/N:

Do drop by and visit my lair.

Bb_Anastacia's Lair

In The Line of Fire

Chapter Thirty Five

PAKIRAMDAM ni Carlotta ay dinudurog nang pino ang puso niya. Nagsikip ang kanyang
dibdib, nagbantang tumulo ang kanyang mga luha. But she refused to let it fall.
Hindi siya lumaking mahina, hindi siya pinalaking mahina. Pinilit niyang lunukin
ang pait na gustong umahon mula sa kanyang lalamunan. 

Alam niya kung saan nagmumula ang galit ni Giovanni. At nauunawaan niya iyon. At
wala rin siyang balak na ituwid ang mali nitong akala sa relasyong nag-uugnay sa
kanyang ina at kay Don Salvatorre. Because the fact still remains, ideya ng Mama
niya ang bakasyong naging sanhi ng maagang kamatayan ng ina nito. At ayaw niyang sa
tuwing makikita siya ni Giovanni ay maaalala nito sa kanya ang kanyang ina. Hindi
niya kakayaning makita sa tuwi na ang pagkasuklam sa mga mata nito.

"You have no idea what you're talking about, Giovanni," matigas na wika ng don.

"Really, father. Enlighten me, will you?"

"There's no need to go into details," aniya saka hinubad ang suot na singsing at
inilapag sa ibabaw ng mesa. 

Parang piniga ang puso niya nang alisin iyon mula sa kanyang daliri. Not once did
they speak about love. Kung kahit minsan man lang sana ay sinabi nitong may
pagtingin ito sa kanya, baka sakali. Baka sakaling maisip niyang ipaglaban ang
nararamdaman niya para rito. Pero alam naman nila pareho kung ano lamang ang nag-
ugnay sa kanila simula't sapul. Lust, sexual chemistry. Maliban doon ay wala ng iba
pa.

Tiningnan ni Giovanni ang singsing na inilapag niya sa mesa.

"Keep it," anito.

"No, you keep it. It's a symbol of commitment. And since you already broke off our
engagement, it's only fitting that you take it back," gusto niyang batiin ang
sarili dahil hindi nabasag ang kanyang boses, napigilan niya sa pagbukal ang
kanyang mga luha. 

"If you insist."

Parang walang kabagay-bagay na kinuha nito ang singsing at ibinulsa.

At kay Don Salvatorre aniya, "I'm sorry, Sir. Looks like you failed in your first
endeavor to play cupid."

Giovanni scoffed at her last remark. "Cupid, my ass. You should've known better
than to set up this stupid match, Papa. And what exactly were you thinking? Did you
think that by marrying me to your lover's daughter, you can relive your past with
her?"

"Do you know how absurd you sound just now, Giovanni?" tanong ni Don Salvatorre sa
anak sa mapanganib na tono.

Sa isip ni Carlotta, kung siya ang nasa katayuan ni Giovanni ng mga sandaling iyon,
baka pinanlalamigan na siya ng pawis sa takot. Ngunit ni munting indikasyon na
natigatig ito sa ama ay wala siyang mabakas sa mukha ng binata.

"Call it whatever you like, father. But even if hell freezes over, I am not
marrying your bimbo's daughter. So you can kiss your fucking matchmaking idea
goodbye."

Naramdaman ni Carlotta ang pagguhit ng pinong kirot sa kanyang dibdib. Subalit

pinilit niyang ignorahin iyon at sinikap pamanhirin ang kalooban hanggang sa
makahanap siya ng pagkakataong makaalis.

Marahang nagpunas ng bibig ang don bago muling nagsalita. 

"Be sure to taste your words before you spit them out, son, you may have to take
them back sooner or later."

"I highly doubt it."

The older man just chuckled and smiled bitterly.

Kinuha ni Carlotta ang sandaling iyon upang magpaalam na sa don. Anumang sandali,
pakiramdam niya ay sasabog na ang kanyang dibdib. Sa bawat minutong lumilipas ay
parang hindi na niya makakayanan ang sakit.

"Don Salvatorre, if you'll excuse me. I think I need to take my leave now.
Regarding my brother's gambling debt, I will try to--"

Pinutol ng don ang iba pa niyang sasabihin sa pagkumpas nito ng isang kamay.

"Forget it. You don't owe me anything," wika nito.

Tatayo na sana siya para pasalamatan ito nang biglang magsalita si Giovanni.

"That's right, you don't owe him anything, sweetheart. Because by now, Quattro Assi
Casino is under my control."
"What madness are you spouting again, Giovanni?"

"Your kingdom is crumbling down, father. It's about time you relinquished your
position to me," malamig na tugon ni Giovanni sa don. "As for you, sweetheart, you
will serve me in any way I ask--wherever and whenever I damn well please until you
paid the last penny your brother owed the casino."

Parang saglit na na-blangko ang utak ni Carlotta sa narinig. Hindi kaagad siya
nakapagsalita o nakakilos habang pino-proseso ng utak niya ang katatapos lamang
ipahayag ni Giovanni. Nang makabawi ay dahan-dahan niyang tinapunan ito ng malamig
na tingin.

"Fat chance, Mr. Galliardi. I'd rather walk down the streets naked than to serve
you."

Mukhang nagulat ito sa sagot niya. Kung inaasahan nitong magkukumahog siyang
tanggapin ang puwestong balak nitong paglagyan sa kanya, well he had another thing
coming. She had had enough browbeating all her life. Kung kinakailangang maglakad
siya nang hubo't hubad sa kalye upang mabayaran ito ay gagawin niya. Hindi siya
nangahas mangutang sa mga kaibigan niya dati, pero sa pagkakataong 'yon ay
gagamitin niya ang lahat ng koneksyong meron siya maisampal lang sa mukha nito ang
kabayaran sa pagkakautang ni Tyron.

Nang tumingin siya kay Don Salvatorre ay hindi nalingid sa kanya ang munting ngiti
sa mga labi ng don. Mukhang natuwa ito sa ginawa niya.

"I guess this is goodbye," aniya rito.

"Looks like it is, my dear."

Nang tumayo ito at yakapin siya ay tumugon siya ng kapwa higpit.

"Take care," anang don.

"You, too, Sir."

Tumalikod na siya at nagsimulang maglakad palabas ng restaurant.

"Carlotta, san--dapa!"

Napakabilis ng mga pangyayari. Sa isang saglit ay naglalakad siyang palabas ng

restaurant, sa sumunod na sandali namalayan na lang niyang nakadapa na siya sa
sahig at kino-cover-an ni Giovanni!

"A-ano ang nangyayari?"

Nakakabinging putukan ng baril ang sumagot sa tanong niya. Hinaklit siya ni

Giovanni sa beywang at ikinubling kasama nito sa likuran ng mga nakatagilid na
mesa. May hawak na itong baril at nakikipagpalitan ng putok sa mga bumabaril sa
kanila. Ganoon din si Don Salvatorre. At namangha siya nang matuklasang ang tungkod
nito ay isa palang baril!

Hindi niya masyadong makita ang buong kaganapan sa restaurant. Dinig niya ang
tilian at pagkakagulo ng mga kustomer na kasalukuyang kumakain doon. Nasilip niya
ang ilang sugatang nakahandusay sa sahig.

"Oh, God," feeling niya ay nasa gitna na naman siya ng giyera. 

Mariing tinakpan ni Carlotta ang magkabilang tenga. Para na siyang mabibingi sa
malakas na putukan sa magkabilang panig. Kung isa rin siguro siya sa mga
nakikipagbarilan doon ay malilito siya kung sino ang kalaban at kung sino ang
kakampi.

Nakita niyang umalalay kay Don Salvatorre ang mga bodyguards nito.

"Giovanni, this way," tawag ng don sa anak.

Hinila siya ni Giovanni patungo sa pinagkukublihan ni Don Salvatorre. 

"Phantom is already out there, we'll just have to hang on a little bit," anang don.
"Are you alright, Carly?"

Gusto niyang sumagot ng oo pero nagsimula siyang makaramdam ng kakatwa. At takot.

Oh, God. No, nanlaki ang mga mata niya nang mapatungo at makita ang pulang likido
na umaagos sa pagitan ng kanyang mga hita!

"Oh, Dio. Are you pregnant?"

Hindi na niya nasagot ang tanong ni Don Salvatorre nang makita niya ang gulantang
na ekspresyon ni Giovanni habang sinusundan ng tingin ang dugong umaagos sa binti
niya. Parang biglang pinanawan ng kulay ang buong mukha nito.

"B-buntis ka?"

Isang banayad na tango ang tanging naisagot niya. Six weeks, ayon sa doktor. She
had a home pregnancy test a few days ago. Binalak niyang ibalita iyon kay Giovanni
pagkatapos niyang manggaling kanina sa doktor. Ngunit pagkatapos ng pag-uusap nila
kanina, naisip niyang itago na lamang dito ang lahat. Pero hindi niya rin pala
maitatago dahil ngayon ay nanganganib na malaglag ang ipinagbubuntis niya!

"Papa, cover me."

Napasinghap siya nang mabilis siyang buhatin ni Giovanni.

"You heard your new boss," ani Don Salvatore sa mga bodyguards nito. "Make sure
they get out of here safe and unharmed."

"Yes, Boss."

"Hang on, Carly. Dadalhin kita sa ospital."

Naiiyak siya sa pinagsamang takot at pag-aalala para sa batang ipinagbubuntis niya

nang suungin nila ang salubungan ng mga bala palabas ng restaurant. Nanlaki ang mga
mata niya sa takot nang makita niyang humaging ang isang bala sa gilid ng mukha ni
Giovanni!

"Gio--"

"Shh, close your eyes and cover your ears. I won't let anything happen to you or to
our baby."

Inimpit niya ang hikbi nang makita niyang umagos ang dugo mula sa sugat nito.
Ngunit parang balewala lamang iyon kay Giovanni. Kita niya ang pag-iigtingan ng mga
facial muscles nito. Ramdam niya ang panginginig ng mga kalamnan nito habang buhat-
buhat siya.
"I need a car!" sigaw nito sa isang tauhan.

Medyo nanlalabo na ang kamalayan niya sa mga nangyayari. Nasapo niya ang kanyang
tiyan na para bang sa pamamagitan niyon ay matitiyak niyang walang mangyayaring
masama sa kanyang dinadala.

Narinig niya ang paangil na paghimpil ng isang sasakyan. Kasunod niyon ay ang
pabalandrang pagbukas ng pinto.

"Get in."

"Who are you?" tinig ni Giovanni.

Hindi na halos niya mapaglabanan ang pamimigat ng talukap ng kanyang mga mata. 

Ah, ano ba ang nangyayari sa akin?

"My name is Jonas Kao. I'm a friend of a friend. Kung gusto mong mailigtas ang
buhay ng girlfriend mo, magtitiwala ka sa akin."

Tila walang ibang mapagpilian si Giovanni kundi ang magtiwala sa sinabi ng

estranghero. Pagkaupong-pagkaupo ni Giovanni ay kaagad na umarangkada ang sasakyan.
Naramdaman niya ang mahigpit na pagyakap nito sa kanya habang kalong-kalong siya sa
kandungan.

"You'll be okay, sweetheart. Just hang on."

She tried to reach his face. Ang sabihin dito na magiging maayos lang siya. Pero
unti-unti ng nagdilim sa kanya ang lahat...

'
A/N:

Don't forget to visit my FB group, guys!!  Bb_Anastacia's Lair

Leave me some votes and comments^^

Sala-much!!

Judgement Day
Chapter Thirty Six

PAGDATING ng ospital ay kaagad na inasikaso ng mga doktor si Carlotta. Pakiramdam

ni Giovanni ay namamanhid ang buo niyang katawan habang hopeless na pinapanood ang
ginagawa ng mga doktor sa walang malay na dalaga.

"Sir, you're bleeding. Would you like to--"

"No," mabilis na sansala ni Giovanni sa lumapit na nurse. "I'm okay."

Nang magsimula itong magtanong ay mekanikal niyang sinagot ang lahat. Kung ano ang
relasyon niya sa pasyente at kung ano ang nangyari rito.

Ilang beses na ring nalagay sa peligro ang buhay niya. Ngunit kalahati man ng takot
na bumabayo sa dibdib niya ng mga sandaling iyon ay hindi niya naramdaman para sa
sarili. Parang puputok ang ulo niya sa labis na pag-aalala. He never hated anyone
as much as he hates himself in that moment. For once in his life ay bigla siyang
natuliro. Hindi niya alam kung ano ang gagawin sa sarili sa sandaling may mangyari
sa kanyang mag-ina.

If he had the power to turn back the hands of time, babaguhin niya ang lahat ng
nangyari sa loob ng araw na iyon.

"How is she?"

Nang mag-angat siya ng tingin ay nakita niya ang kanyang ama ilang dipa ang layo
mula sa kinauupuan niya. Halos pumuno sa buong waiting area ang dami ng mga
kabuntot nitong bodyguards. 'Yong iba roon ay kasama na niya pagdating pa lamang ng
ospital, hindi niya lang pinag-ukulan ng pansin.

Marahas niyang naihagod ang mga daliri sa buhok. Nakaupo siya habang sapu-sapo ng
dalawang kamay ang ulo nang madatnan siya ng kanyang ama.

"Kasalukuyan na siyang ginagamot ng mga doktor," tugon niya sa bahaw na tinig.

Tumayo siya at nagsimulang magpalakad-lakad. Naupo si Don Salvatorre sa katabi ng

binakante niyang upuan.

"Benidicto is dead. Siya ang responsable sa nangyaring pamamaril kanina."

Mariing nagtagis ang mga bagang ni Giovanni sa narinig. Pinansin ng kanyang ama ang
sugat niya sa mukha, dapat daw ay ipagamot niya iyon. Ngunit parang walang narinig
na inignora niya lamang iyon. Hangga't hindi niya nalalaman ang kalagayan ng
kanyang mag-ina ay hindi siya mapapanatag.

Sa ilang saglit pa ay lumabas ang doktor na sumuri kay Carlotta.

"I'm her fiance. Kumusta ang lagay niya?"

"I'm afraid I have some bad news. She lost the baby."

Pakiramdam ni Giovanni ay nayanig ang kanyang paligid. Napakapit siya sa dingding

ng corridor. Umiling siya, hindi kayang tanggapin ng kalooban niya ang katatapos
lamang ipahayag ng doktor.

"How about the patient?" tanong ni Don Salvatorre. "Is she okay?"

"Yes, Sir. She's awake. You may see her now."

"Does she know?" hindi halos naglagos sa lalamunan ni Giovanni ang tanong. Walang
malay si Carlotta nang ipasok kanina sa emergency room kaya hindi siya sigurado
kung aware ito sa ginawang procedure ng mga doktor.

"Yes."

"I want to see her."

***

DALAWANG butil ng mainit na luha ang magkasunurang naglandas sa magkabilang pisngi

ni Carlotta. Mabilis niyang pinalis ang mga iyon nang bumukas ang pinto at sumungaw
si Giovanni.

Naupo ito sa tabi niya at kaagad na ginagap ang kanyang kamay at dinala sa mga
labi. Nakita niya ang pamumula ng mga mata nito na waring nagpipigil lamang na
palayain ang emosyon.

"Kumusta na ang pakiramdam mo? Are you in pain?" he asked in a worried tone.

Malungkot siyang ngumiti at umiling. Nakikita niya ang lungkot at pait sa mga mata
nito. Hula niya ay repleksyon lamang iyon ng kanyang nararamdaman. Pinawalan niya
ang kamay mula sa pagkakahawak nito at banayad iyong inihagod sa hapis nitong
mukha. Gusto niyang memoryahin ang lahat ng ditalye sa mukha nito. Dahil mami-
missed niyang tiyak ang mukhang iyon sa matagal-tagal na panahon.

"May sugat ka. Baka ma-infect, ipagamot mo muna bago ka umuwi," aniya sa malat na
boses.

"I'm not going anywhere. Dito lang ako sa tabi mo. Sabay tayong lalabas ng
ospital."

Biglang nagbara ang kanyang lalamunan sa matinding emosyon. Parang gusto niyang
mapangiti nang mapakla. Nasaan na ang lalaking kanina lamang ay sukdol-langit ang
galit sa kanya?

Ipinikit niya ang mga mata at pinilit ignorahin ang tila mga mumunting bubog na
nakabaon sa dibdib niya. Masakit isiping nagsanga lamang ang kanilang mga landas
para masaktan at maghiwalay sa dakong huli sapagkat hindi sila nakalaan para sa
isa't isa.

Naramdaman niya ang banayad na pagdampi ng mga labi ni Giovanni sa talukap ng

kanyang mga mata.

"I'm sorry for hurting you..." he said tenderly as he kissed the back of her hands.

Me, too.

Hindi siya sigurado kung tama ang desisyong gagawin niya. Pero sa kasalukuyang
sitwasyon, iyon ang sa palagay niya ay makabubuti para sa kanilang dalawa.

Nakita niyang yumuko ito at may dinukot sa bulsa. Her engagement ring. Biglang
namasa ang kanyang mga mata.

"I want you to keep this. This is yours, and this, too," dinala nito ang kanyang
kamay sa tapat ng sarili nitong dibdib. "It's all yours."

"Giovanni..." sa kawalan ng ibang masasabi ay tumulo na lang ang kanyang mga luha.
"Shh, don't cry. Baka makasama sa'yo."Tinuyo nito sa pamamagitan ng halik ang
kanyang mga luha. "I want you to forget everything that happened today. Alam kong
imposible ang hinihiling ko, pero sana makalimutan mo ang lahat ng masasakit na
nangyari ngayon."

Tumango lang siya. Gusto niyang sabihin na napatawad na niya ito hindi pa man ito
humihingi ng sorry sa kanya. She slipped the ring back on her left ring finger.

"You don't have to wear it if you don't want to. Gusto kong isuot mo 'yan kapag
napatawad mo na ako."

Malungkot siyang ngumiti at muling inabot ang mukha nito.

"It's for safekeeping," aniya. "Ipagamot mo na 'yang sugat mo. Baka maging peklat
'yan, mababawasan ang kaguwapuhan mo."

Tila bantulot pa itong sundin ang sinabi niya.

"Go. Mukhang kailangan mo na ring magpalit ng damit," pagtataboy niya rito.

Tiningnan ni Giovanni ang sarili. May bahid ng dugo ang suot nito. Dugong galing sa
kanya at sa sugat nito.

"I'm a mess."

"Yes you are. Go."

"Tatawagan ko na lamang si Jaime para ikuha ako ng bihisan."

"I'll be fine. Umuwi ka na muna at magbihis. Mag-shower ka na rin para mawala ang
amoy ng pulbura sa iyong katawan," ngumiti siya at pinigilang sumungaw ang luha
habang itinataboy ito.

Waring natigilan ito at may ilang sandaling napatitig sa kanya.

"B-bakit mo ako tinitingnan nang ganyan?" Nahulaan na ba nito ang binabalak niya?

"I guess you can't stand the sight of me, huh?"

Napakurap-kurap siya. "Gio--"

"No matter. I will do everything to earn your forgiveness. And your love," yumuko
ito at masuyo siyang hinagkan sa mga labi.

She kissed him back. Pigil ang paghikbi.

"I won't be long," wika nito nang maghiwalay ang kanilang mga labi at marahang
hagurin iyon.

Tumango lang siya.

Nang makalabas ito ng silid ay nahagod niya ang kanyang tiyan.

I'm sorry, baby.

***

"ANY last words, gentlemen?" inikutan ni Phantom ang dalawang lalaking nakaluhod.
Parehong nakatali ang kamay ng mga ito mula sa likuran.
They were both conscious but too weak to fight their fate because of the poison she
managed to slip into their food to immobilized them.

"Hinimok lamang kami ni Herman," wika ng isa sa wikang Italian.

Nakakaunawa at nakakapagsalita si Phantom ng limang lengguwahe bukod sa English at

Talagalog. French, Italian, Spanish, Mandarin Chinese at Nihongo. Bahagi iyon ng
kasanayang dapat niyang matutunan upang maging epektibong tagapagmasid ng isang Don
Salvatorre.

Ang dalawang lalaki ay parehong capo. At sa bibig na rin mismo ng mga ito
nanggaling, Herman instigated everything to overthrown the current don. Ganoon pa
man, alam ng mga ito ang parusa sa mga traydor. Kamatayan. Herman on the other hand
had managed to escape. Sinamantala nito ang pag-atake ni Benidicto sa restaurant ni
Don Salvatorre upang tumakas. Natuklasan nito ang ginawa niyang pag-iimbestiga sa
mga capo kung kaya't nakakilos na ito bago pa man niya makompronta. 

Nang i-report niya kay Don Salvatorre ang mga natuklasan niya ay sinabi nitong may
duda na rin daw ito sa underboss nitong dakong huli. Ang hindi lamang daw nito
inaasahan ay malaki na ang pinsalang nagawa ng lalaki sa organisasyon bago pa man
ito nakagawa ng hakbang. 

Herman is a cunning bastard. May palagay si Phantom na nakipagsabwatan ito kay

Benidicto upang mapadali ang pagdidispatsa sa don. But none of those matters now,
ani Don Salvatorre. Ipakikilala nito si Giovanni sa lahat ng capo bilang successor.
Bagama't ikinagulat niya na ganoon na lamang kadali nitong isusuko ang lahat ay
hindi niya kinuwestyon ang kapasyahan ng don.

"This is not the kind of life I imagined for my son, especially my youngest. And
yet there he was, pinasok niya ang mundong ginagalawan ko upang mapabagsak lamang
ako. Impressive, don't you think?" 

Ngunit tila taliwas sa isang impressed na magulang ang lungkot at panghihinayang na

nabanaag ni Phantom sa mukha ng don.

"I am setting you free, Phantom. Go back to your family."

Humigpit ang hawak niya sa baril kasabay ng pagbabalik ng isip niya sa kasalukuyan.
Nakikita niya ang pagsisisi sa mukha ng dalawang capo. Pero huli na ang lahat.
Saisang saglit ay nagdaan sa isip niya ang mukha ng kanyang ama nang iputok niya
ang baril sa ulo ng dalawang capo. Walang buhay na bumagsak ang mga ito. Summary
execution style. 

It was already considered a gesture of goodwill. Fast and almost painless. Dahil
kung pag-uusapan ang iba't ibang brutal na pamamaraan ng pagpaslang sa mga traydor
sa loob ng ganoong organisasyon, natitiyak hindi gugustuhin ng sinuman sa dalawa
ang ibaon nang buhay o di kaya ay ang ipatapon sa pusod ng dagat nang may nakakabit
na ball and chain.

Tinalikuran na niya ang mga ito at walang anumang iniwan ang mga bangkay.

Lulan na siya ng kanyang kotse nang tumunog ang kanyang cellphone. Si Giovanni.

"She's gone, Sage. Please find her for me..."

'

A/N:
'Yong mga nagagalit d'yan kay Fafa Gio, I'm sure natutuwa na kayo^^

Votes and comments.

Bb_Anastacia

Missing
Chapter Thirty Seven

NATIGILAN si Jonas nang makita ang babaing prenteng nakaupo sa paborito niyang
wicker chair sa harapan ng malaking flat teevee screen. Sa isip ay lihim siyang
napabuntong-hininga. He's looking forward to watch One Piece Gold without any
interruption. Pero mukhang mauudlot pa iyon sa pagdating ng isang hindi inaasahang
panauhin.

"Phantom. To whom do I owe the pleasure of your presence in my humble abode?" he

asked in a dry tone.

"Where is she?"

"Excuse me?"

"Nasaan si Carlotta Madrigal?"

"What made you think na alam ko kung nasaan siya?"

"You're working for Charles O'Marra--her father. He's powerful enough to make
anyone disappear under radar."

"I worked for him. Past tense. So I have no idea what you're talking about,"
bagaman kung gagamitan siya ng lie detector test sa mga oras na iyon ay siguradong
mabubuko siya.

Nakita niyang naglabas ito ng G26. Tahimik siyang napamura nang kabitan nito iyon
ng suppressor.

Haist, bakit ba masyadong mainit itong kapatid ni V?

"Now, I will ask you again? Where is Carlotta Madrigal?" itinaas nito ang hawak na
baril at iniumang sa kanya.

Tantiya niya ay may limang hakbang ang distansya nila sa isa't isa. Ang kanyang
glock ay naka-tape sa ilalim ng kanyang coffee table kung saan nakapatong ang knee-
length boots ni Phantom. Na ang matutulis na takong ay puwede ng kasuhan ng illegal
possession of deadly weapon. May palagay siyang bago pa niya matakbo ang
pinakamalapit na baril sa kinatatayuan niya ay tadtad na siya ng bala.

"Alam mo bang malulungkot ang kapatid mo kapag may nangyari sa akin?" Damn.
Malulungkot ba talaga si V kapag may nangyari sa akin?

Now that he thinks about it, meron kaya maski isa na magluluksa kapag nawala siya?
His ex-wife barely cares whether his alive or dead. At ang anak naman niya ay duda
siya kung natatandaan pa ang kanyang mukha.

"Don't worry, he will be busy to start his own family. You won't be missed."
"So you're watching over little bro, huh?"

"Stop buying time, Mr. Grim Reaper. Answer me."

"I don't know."

Tahimik na humaging ang isang bala sa ibabaw ng kanyang ulo. Naramdaman niya ang
pagdaan ng mainit na tingga sa pagitan ng mga hibla ng kanyang buhok.

Shit.

"The next bullet will be lodged between your eyes. Where is she?"

"Jonas, naririyan ka ba?" 

Bago pa niya nasagot iyon ay may kumatok sa kanyang pinto. Si Rocky, ang kapitbahay
niyang saksakan ng kulit at usisera.

"Hoy, alam kong naririyan ka. Ang daya mo, alam kong ngayon ka manonood no'ng One
Piece Gold. Panood naman, may dala akong pop corn atsaka isang litrong soft
drinks." 

Nakita niya ang tila pagtatalo ng isip ni Phantom habang hindi inaalis ang tingin
sa kanya.

"Sagot ko na rin ang lunch at dinner mo. Oissst," patuloy na pangungulit ni Rocky
sa labas ng kanyang unit.

Marahan niyang pinawalan ang pinipigilang paghinga nang ibaba ni Phantom ang hawak
na baril.

"Consider this as some kind of payment for taking good care of my little brother,"
wika nito nang itago ang baril sa ilalim ng suot na leather jacket at isinuot ang
itim na sunglasses.

Kaswal itong naglakad palabas ng kanyang pinto na parang walang anumang nangyari.
Nakita niya ang gulat na reaksyon ni Rocky pagkakita rito.

"Ah, pasensya na. May bisita ka pala," hinging-paumanhin ng makulit niyang

kapitbahay.

Tuloy-tuloy lang na lumakad si Phantom.

"Wah, jowa mo 'yon? Ang ganda, parang model ang wankata."

"Pumasok ka na," aniya. Nahimas niya ang tapat ng dibdib, ang bilis ng tibok ng
puso niya. Akala niya talaga katapusan niya na kanina. "Salamat."

"Saan? Mukha nga'ng naka-istorbo ako, eh."

Ginulo niya ang buhok nito saka inagaw rito ang malaking bowl ng pop corn. Wala
itong kamalay-malay na sinagip nito ang ang buhay niya sa hindi sinasadyang
pagkakataon.

"Isalang mo na," aniya rito at pumuwesto na sa kanyang paboritong upuan.

Tila balak pa nitong mang-urirat, hindi na lamang itinuloy.

Siya ang tumulong kay Mr. O'Marra upang maitakas ang anak nito sa ospital. At dahil
sa ospital kung saan nagtatrabaho si V niya dinala ang pasyente, hiningi na rin
niya ang tulong nito upang patagong mailabas doon si Carlotta. At may palagay
siyang mabilis na napagtagni-tagni ni Phantom ang lahat ng iyon para maisip nitong
may alam siya sa kinaroroonan ng nawawalang pasyente.

Nasa isang pribadong isla si Carlotta kasama ang isang mahusay na medical team
upang i-monitor ang maselang lagay ng pagbubuntis nito. Hindi siya sigurado kung
ano ang atraso ni Don Salvatorre kay Charles O'Marra para bayaran siya nito ng
kalahating milyong dolyares para itumba ang don. Isang tahimik na tagapagmasid
lamang siya sa lahat ng iyon hanggang sa iutos ng mayamang negosyante na tuluyan na
niyang iligpit ang bantog na big boss ng Mafia.

Nang magsimula na ang palabas ay itinaboy na niya ang mga isipin.

***

GALIT na ibinato ni Giovanni sa dingding ang bote ng Jack Daniels. Lumikha iyon ng
nakakangilong ingay. Isang buwan ang matuling lumipas magmula nang mawala na lamang
na parang bula si Carlotta sa pinagdalhan niyang ospital. Maging ang mga hospital
personnel ay walang maibigay na paliwanag sa kanya kung paanong naglaho na lamang
nang ganoon ang pasyente ng mga ito. Parang gusto niyang magwala ng mga oras na
iyon. Ngunit pinigilan siya ng kanyang ama, anito ay kailangan niyang maging
mahinahon. They searched the whole premises but there was no sign of her.

Daig pa niya ang nasa impiyerno sa nakalipas na mga araw. Parang isang bahagi ng
katawan niya ang nawala at ngayon ay hindi makapag-function nang maayos ang buo
niyang sistema.

God damn it!

Muli niyang ibinato ang natitirang dalawang bote na parehong wala ng laman. Kung
nahulaan niya lang ang tumatakbo sa utak ni Carlotta ng mga oras na iyon, dapat
sana ay nai-kadena na niya ito sa katawan niya. O di kaya ay hindi niya ito iniwan
ng araw na iyon kahit ipinagtulakan pa siya.

Tiniinan niya ang magbilang sulok ng mga mata nang maramdaman niya ang pag-iinit
niyon.

Fuck!

Dinamdam niya rin ang pagkawala ni Marcella, pero hindi ganito na sa bawat araw ay
para siyang pinapatay.

Where are you, Carly?

May palagay ang kanyang ama na si Charles O'Marra ang kumuha rito. Ganoon din ang
opinyon ni Phantom. At maraming nagkalat na property ang bilyonaryong negosyante
para maitago nito sa alinman sa mga iyon si Carly. Idagdag pa roon na maraming
koneksyon si O'Marra sa mga may matataas na posisyon sa gobyerno. Puwede nitong
gamitin ang mga koneksyong iyon upang maitago ang paglabas at pagpasok ni Carlotta
sa isang bansa.

Ang tanong na paulit-ulit na gumugulo sa isipan niya ay kung kusang-loob ba na

sumama si Carly sa ama nito o pinilit lamang ito ni Charles? Mabigat sa loob na
tanggapin iyong una ngunit kung kapasyahan ni Carly ang pansamantalang lumayo ay
mauunawaan niya. Pero kung dahil lamang iyon sa kagustuhan ni Charles, isang
malaking pagkakamali ang ginawa nito. Hindi siya mananahimik lamang sa isang sulok
para hayaan itong kunin ang pinaka-importanteng tao sa buhay niya.
"Get your act together if you want to get her back," wika ni Don Salvatorre.

Isang mapait na ngiti ang sumilay sa mga labi ni Giovanni. Binuksan niya ang huling
bote ng Jack Daniels na may laman.

"Why, Papa? Bakit mo nagawang lokohin si Mama?" malungkot niyang tanong nang
diretsong tumungga ng alak mula sa bote. Bahagya siyang napangiwi nang gumuhit ang
init sa kanyang lalamunan.

Wala pa halos laman ang sikmura niya. Agahan, tanghalian at hapunan na niya ang
alak simula nang mawala si Carly.

Parang gusto niyang mapahalakhak nang mapakla.

Mawala. Ang sakit isiping hindi na niya ito makikita kahit na kailan.

"I'll tell you everything when you're sober enough to listen."

"Save it, father. It doesn't matter now," tugon niya sa bahaw na tono. "I love her,
no matter what."

"I'm...happy to hear that. Pero dapat ay sa kanya mo sabihin 'yan. Find her, Gio.
You are my son, you can do anything you put your mind to."

'

A/N:

Good luck, Gio baby!! Fighting. LMAO!!

Votes and comments. 

Follow ka na rin para happy together. Hindi naman ako nangangagat^^

Bb_Anastacia

Time Skip
Chapter Thirty Eight

"MR. O'MARRA."

"Galliardi," malamig pa sa klima ng Antartica ang pagbating ibinalik ni Charles kay

Giovanni.

Sa sampung beses na humingi siya ng appointment sa sekretarya nito upang makausap

niya nang personal ang mayamang negosyante, sa ikalabing-isang balik pa lamang siya
nabigyan ng pagkakataong makaharap ang lalaki.

"I'm sure you are well aware that I own two private planes, Galliardi. Kaya hindi
ko maunawaan kung ano ang posibleng dahilan ng ipinarito ng CEO ng MAI," ang huling
mga pangungusap ay sinabi nito sa wikang Italian.

"Alam kong isa kang abalang tao, Mr. O'Marra, kaya hindi ko na pahahabain pa ang
ating pag-uusap. Nasaan si Carly? I want her back."

The older man chuckled. "I know who you are and I admire your guts. I failed to
protect her mother, I will not repeat the same mistake to my daughter. Nakahanda
akong magbayad kahit doble ng pagkakautang ni Tyron sa casino. Sabihin mo sa akin
kung magkano ang halagang kailangan mo."

"I don't need your money. All I need is Carly. Ibalik mo na siya sa akin."

"You're making a big mistake if you think I am keeping her against her will."

Natigilan siya.

"Desisyon ng anak ko ang magpakalayo-layo sa'yo."

Ikinagulat niya ang sinabi nito. "You're lying..."

"You think so?"

"Yes!" Ngunit pakiramdam niya ay literal na piniga ang kanyang puso sa ipinahayag
ni Charles. 

Sabi niya dati mauunawaan niya kung ipinasya man ni Carly ang pansamantalang
lumayo. Pero bakit gano'n? Bakit parang ang hirap tanggapin? Malaki ang kasalanan
niya at aminado siya roon. Pero kailangan ba talaga nito ang lumayo? Hindi ba
puwedeng parusahan na lang siya nito sa ibang paraan?

"Stop looking for my daughter. She doesn't wanna have anything to do with you
anymore."

"Let her say it to my face, then. Ilabas mo siya."

"After she almost lost," Charles stopped in mid-sentence. "After she almost died, I
don't trust you anywhere near my daughter. Kung meron kang nararamdaman maski
katiting na pagtingin para sa aking anak, layuan mo siya. Huwag mo na siyang
hanapin pa kahit na kailan."

"I'm afraid I can't do that. You never give up looking for Monica after all those
years, what makes you think I will give up on Carly?"

"You're a gangster, that's why."

"And you're a married man. Which is worse? Isang mayamang may pananagutan na ngunit
walang kakayahang protektahan ang babaing mahal niya o isang gangster na kaparis ko
na malaya at nakahandang gawin ang lahat para sa babaing mahal niya?"

"Get out of my office, Galliardi. I don't want to see your face ever again."

"You will have to get used to it because you will keep on seeing this face until I
find her again."
"Then good luck with that."

Tumaas ang isang sulok ng bibig ni Giovanni. "I'll take that as a challenge, Mr.
O'Marra."

Bahagya lang kumiling ang ulo ni Charles. 

Pagkalabas na pagkalabas niya ng O'Marra Building ay tinawagan niya ang kanyang mga
tauhan.

Nang araw ring iyon ay dalawang luxury car ang nawala kay Charles O'Marra.
Napailing na lang ang mayamang negosyante at hindi na ipinagbigay-alam pa sa mga
awtoridad ang nangyari. Natitiyak din naman nitong walang mangyayari. Isa pa ay
hindi iyon malaking kabawasan sa kayamanan nito.

***

"ANY news, Leon?" tanong ni Giovanni sa twenty-four-seven na nagmo-monitor kay

Charles O'Marra. They even used wire tapping to monitor his calls.

And it's been what--six months?

"Nothing out of the ordinary, Boss. All of his calls were business-related, even
his trips abroad."

Parang gustong sipain ni Giovanni ang upuang haharang-harang sa kanyang harapan.

Nagtagis ang kanyang mga bagang dala ng matinding frustration. Competent ang mga
tauhan niya, especially Leon. Posible kayang mas advanced ang teknolohiyang gamit
ni Charles upang i-counteract ang surveillance na ginagawa ng mga tauhan niya rito?
O may mga tauhan din ito na gumagawa ng countermeasures para rito?

Marahas niyang nahagod ng mga daliri ang buhok. Kung puwede niya lamang halughugin
ang lahat ng private properties na nasa pangalan ni Charles ay ipinagawa na niya sa
kanyang mga tauhan. Pero napakarami ng mga iyon. Idagdag pang hindi lahat ng
properties ay nasa pangalan nito.

Uh, fuck!

"Boss, I think they are using counter-surveillance detector."

"Then do something about it, damn it!"

"On it."

Bagot na naihagis ni Giovanni ang ginamit na cellphone sa mesa. Nahagod niya ng

isang kamay ang batok habang tulirong nagpalakad-lakad sa kanyang opisina. 

Narinig niya ang dalawang sunod na katok mula sa labas ng kanyang opisina.

"Come in."

Bumukas ang pinto at iniluwal niyon si Phantom.

"Hey," iminuwestra niya rito ang guest chair.

"Hindi na. Hindi rin naman ako magtatagal. I only came here to give you this," may
iniabot ito sa kanyang dossier. "Those were unlisted properties of Charles O'Marra.
Chances are, sa isa sa mga 'yan niya itinatago si Carlotta."
"Thank you."

"I'm going now."

"Are you still looking for Herman?"

"Yes."

"Be careful."

"I will."

Iyon lang at tahimik na itong umalis ng kanyang opisina.

Binasa niya ang report na ibinigay ni Phantom. Sa walong property na nakatala roon
ay may tatlong private island doon na nabanggit. One in Seychelles, in Maldives and
in Hawaii. Kung siya si Charles, sa isa sa mga iyon niya itatago si Carly.

Mabilis niyang kinontak si Leon. "Leon, may biyahe bang naka-schedule si O'Marra sa
alinman sa tatlong ito: Maldives, Hawaii and Seychelles?"

"There's one, Boss--in Maldives."

"When?"

"Today."

***

"DAD," tuwang sasalubong sana si Carlotta sa pagdating ni Charles ngunit maagap

siyang sinenyasan ng ama na manatili na lamang na nakaupo.

Nasa last trimester na siya. Kung hindi siguro siya active sa kanyang mga yoga
stretches, malamang manas na manas na siya. Ang bigat-bigat na rin ng kanyang
pakiramdam at madalas ay hirap na siyang kumilos. Ang laki-laki kasi ng kanyang
tiyan. Sa tuwing sisipatin niya ang sarili sa harapan ng salamin, pakiwari niya ay
bigla na lang iyong sasambulat. 

Morbid talaga madalas ang takbo ng utak niya. Minsan ay madrama rin, lalo na kapag
naiisip niya si Giovanni. Kumusta na kaya ito? Nalulungkot din kaya itong katulad
niya sa kanilang pagkakalayo? O nagagalit na naman katulad ng madalas mangyari
kapag hindi umayon sa gusto nito ang mga inaasahan nitong maganap?

And will he still finds her desirable despite her current figure? Napapangiwi siya
kapag naiisip iyon. Malabo siguro.

"Is something the matter, honey?" worried na tanong ni Charles nang makita marahil
ang nakangiwi niyang ekspresyon.

"Oh, it's nothing, Dad. I'm perfectly alright," minsan ay OA mag-alala ang tatay
niya, kaunting kibot ay nakatawag kaagad ng doktor. "How's your flight?"

"Good." Hinagkan siya nito sa noo bago naupo sa katabi niyang upuan sa open deck ng
vacation house nito sa isang private island sa Maldives.

Kaagad niya itong ipinakuha ng malamig na maiinom sa maid.

"What's that?" tukoy niya sa malaking paper bag na dala nito.

"For you."

"For me?" curious niyang sinilip ang laman ng paper bag. "Oh."

Ang luwang ng ngiti niya. It was a backrest pillow.

"Thank you, Daddy."

"Anything for your comfort. Here, let me help you," kinuha nito ang backrest pillow
at inilagay sa likuran niya.

Maiksi lamang ang anim na buwan para kilalanin nila ang isa't isa. Pero para sa
dalawang taong pinag-uugnay ng dugo, hindi naging hadlang ang panahon at distansya
para maunawaan at tanggapin nila ang isa't isa. Pipilitin daw nitong bawiin ang
dalawampu't siyam na taong utang nito sa kanya. Bukod sa pagbibigay sa kanya ng mga
materyal na bagay, dama niyang mahal siya ng kanyang ama. 

Madalas din ay kung anu-ano ang dala nitong gamit para sa mga anak niya. Yes, mga.
Dahil hindi lang isa ang sanggol na isisilang niya. At hindi pa man naisisilang ang
mga ito ay spoiled na nang husto sa kanilang Lolo. Halos mapuno na ang nursery sa
napakaraming gamit at mga laruan na natitiyak niyang hindi naman magagamit kaagad.

Tatlong taon ng patay ang asawa nito. Walang biological children ang mga ito dahil
baog si Estelle O'Marra. Ang anak ng mga ito ay adopted, isang lalaki na nasa mid-
twenties at madalas daw na maging sakit ng ulo.

Twice a month ito kung bumisita sa kanya. Hindi nga lang pare-pareho ang araw dahil
may palagay raw itong may nagmamatyag sa mga kilos nito. Na walang dudang mga
tauhan ni Giovanni.  

Nag-alala siya noong unang mabanggit ng kanyang ama ang pagkawala ng dalawang
luxury cars nito. Bagaman hindi nito sinabing si Giovanni ang responsable sa
nangyari ay malakas ang hinala niyang may kinalaman doon ang binata. At nito lamang
nakaraang buwan, naantala ang isang shipment na hinihintay ng kanyang ama.

Bagaman ipinapakita nitong balewala lamang dito ang pamemerhuwisyong ginagawa ni

Giovanni, hindi niya maiwasang mag-alala sa mga bagay na puwede pang mangyari.
Hanggang saan ang kayang i-tolerate ng kanyang ama? At hanggang kailan  iyon
gagawin ni Giovanni? Para rin naman dito ang ginawa niyang paglayo. Bakit kung
makaakto ito ay parang apektadong-apektado ito sa kanyang pag-alis? Mahal niya ito
kaya mas pinili niyang lumayo.

Alam niya kung ano ang umiiral dito. Guilt. Guilt sa pag-aakalang nawala ang
kanilang anak. Naisip niya, kung dahil lang din doon mabubuo ang kanilang relasyon
mas mabuti pang huwag na lang silang magpatuloy.

Nahigit niya ang paghinga nang biglang humilab ang kanyang tiyan. Marahan siyang
nag-inhale-exhale. Pilit pinakalma ang mabilis na pagkabog ng dibdib nang
maramdaman niya ang pagguhit ng sakit sa kanyang likuran.

"Carly?"

"D-Dad..." 

"What's wrong?"

"I-I think it's t-time."

"But you are not due yet," dinig niya ang panic sa boses ng ama.
"I-I know. D-Dad, I'm scared," pandalas na ang paghilab ng kanyang tiyan.

"Shh, try to relax. Daddy's here." Pinatunog nito ang bell para i-alert ang buong
medical staff na naka-antabay sa kanyang kondisyon.

Sa pagitan ng takot at paghilab ng tiyan ay tahimik na tumulo ang kanyang luha.

Nahiling niyang sana ay naroroon si Giovanni. Na sana ay katuwang niya ito habang
iniluluwal niya ang kanilang mga anak.

"You'll be fine, honey," pinunasan ng Daddy niya ang luha sa kanyang mga mata.
"You'll be fine. Just hold my hand, I won't leave you. I promise."

Mariing nakagat ni Carlotta ang ibabang labi nang muling gumuhit ang mahabang
paghilab sa kanyang tiyan. Sa ilang saglit pa at mabilis na nagsikilos ang buong
medical team. Bahagya na niyang namalayan ang mga sumunod na sandali. Malibang
habang inaasikaso siya ng mga doktor ay nanatili sa tabi niya ang kanyang ama.
Mahigpit na hawak ang kanyang kamay.

'

A/N:

Advance happy father's day to all Dads out there^^

Missing my own father...

Bb_Anastacia

Triple Treat
Chapter Thirty Nine

Two years later...

"GIANNA Monique!"
Kitang-kita ni Carlotta nang ibuhos ng bunso sa triplets niyang anak ang gatas sa
ulo ng dalawang kapatid na lalaki. Tumawa lang si Salvador Von na inihilamos pa sa
mukha ang gatas samantalang si Charlemagne ay nagsimulang lumabi na parang
papalahaw na ng iyak.

Narinig niya ang paghalakhak ng amang si Charles sabay dampot sa pilya niyang anak.
Alam kasi nitong pagagalitan na naman niya si Gianna. Sa tatlo ay ito ang madalas
magpasakit ng kanyang ulo. Ubod ng pilya at mukhang minana ang lahat ng ugali ng
ama, may temper. Kapag hindi sumang-ayon sa gusto nito ang dalawang kapatid ay
kaagad na nagagalit. Bata pa ay bratty na. Napaka-bully rin, paborito nitong
paiyakin si Charlemagne. 

Nag-aalala siya sa ugali ng kanyang anak na babae kaysa sa dalawang lalaki. Baka
kapag pumasok na ito ng eskuwela ay araw-araw siyang ipatawag ng guro dahil
parating sangkot sa gulo.

"Anna bad," humihikbing sumbong sa kanya ni Charlemagne nang lapitan niya ito at
punasan ng bimpo ang gatas na tumulo sa buo nitong mukha.

"Shh, she's your baby sister, remember?" kahit ubod ng pilya ay madalas niyang
ipaalala sa dalawang anak na lalaki na parating unawain at pagpasensiyahan ang
bunsong kapatid ng mga ito.

Umisod palapit si Salvador Von at inakbayan ang kapatid na para itong nang-aalo. Sa
tatlo ay bilib siya sa disposisyon ng kanyang panganay. At hindi niya maiwasang
maalala rito si Don Salvatorre. Bata pa lang ay kinakikitaan na niya ito ng
kakaibang taglay na awtoridad. Bagay na madalas magpaalala sa kanya sa don.
Charlemagne on the other hand is the brightest among the three. Kahit isang beses
niya lamang ituro rito ang isang bagay ay mabilis nitong matandaan. Ito rin ang
pinakaunang natutong maglakad at magsalita sa magkakapatid.

Sa pagitan nila ng Daddy niya, mas excited pa ito na makitang magsimulang pumasok
ng eskuwela ang triplets. Halos natitiyak daw nito na genius ang isa sa tatlo
nitong apo. Nangingiting sinimulan na niyang linisin ang mga anak. Kahit may tig-
iisang yaya ang mga ito ay siya pa rin ang personal na nag-aasikaso sa mga bata
kapag hindi rin lang siya nagsusulat.

She almost died giving birth to her three children by C-section. Kamuntikan na ring
malagay sa peligro ang buhay ng bunso sa triplets kung hindi siya kaagad na
inilipad ng medical chopper patungo sa mainland. Mabuti na lamang at naagapan
silang mag-ina ng mga doktor, pareho silang nakaligtas.

At habang nanganganib ang buhay niya sa pagsisilang sa kanilang triplets, ang

magaling na si Giovanni ay kung anu-anong pami-merhuwisyo sa kanyang ama ang
ginagawa at kaliwa't kanan ang nadadawit na babae. 

Nito lamang nakaraang linggo ay nawala ang limited edition BMW Superbike ni
Justin--ang adopted son ng kanyang ama. Kahit ayon kay Charles ay ayos lamang iyon
upang maturuan ng leksyon ang anak nito sa paggastos ng perang hindi naman
pinaghihirapan ay hindi niya iyon magawang bastang balewalain. And no, she's not
jealous. Hindi siya nagseselos sa mga babaing maya't maya niyang nakikitang
nakasabit sa mga braso ni Giovanni sa mga social functions na dinadaluhan nito.

Six months ago lamang ay nakunan pa ito ng paparazzi na nakikipag-dinner sa

Hollywood starlet na si Camilla Richards. Tapos kamukat-mukat niya, pagbukas niya
ng telebisyon kagabi ay nakita niya ang mga stolen moments nito kasama ang
supermodel na si Tatiana Pollack.

Buwisit na lalaking 'yon! 

Mukhang tapos na ito sa obsesyong hanapin siya. Kaya naman sinabi ni Carlotta sa
amang si Charles na marahil ay panahon na para siya humantad at balikan ang dati
niyang buhay. She left her friends and family to stay away from Giovanni. Nagtiis
siyang hindi makita at makausap ang mga ito. Dahil kahit paano ay inakala niyang
dinamdam din nito ang paglayo niya kaya't ayaw nitong tantanan ang paghahanap kung
saan siya itinago ng ama. Iyon naman pala ay mukhang nasanggi niya lang ang ego
nito.

Hindi pabor ang Daddy niya sa kanyang desisyon. Pero nakapagpasya na siya, hindi na
siya magtatagong mistulang kriminal. Siya na rin ang sisingil kay Giovanni sa lahat
ng atrasong ginawa nito sa kanyang ama. Noong isang taon niya lamang nalaman na ito
na ngayon ang humalili sa posisyon ng amang si Don Salvatorre.

Isa ring concern niya, gusto niyang damayan ang mga magulang na nag-aruga sa kanya.
Dahil bagama't pinutol niya ang komunikasyon sa pagitan nila ay may itinalagang tao
ang Daddy niya upang mag-report sa kanya nang nangyayari sa mga ito. Ang huling
balita niya ay kailangang sumailalim sa isang by-pass operation ni Laura. Matagal
na palang maselan ang kalagayan nito, itinago lang ng mga magulang sa kanya. 

Nag-offer si Charles ng tulong para sa isang mahusay na facility. Ito na raw ang
bahala sa lahat at wala ng kailangang intindihin ang mga magulang niya. As for
Tyron, nakakulong ito for attempted arson. Tinangka nitong sunugin ang isang maliit
na gambling house nang hindi ito pahintulutang makapaglaro dahil nga sa patung-
patong na utang. Naisip niyang tulungan ito. Subalit ang tulong na naisip niya para
rito ay ang hayaan itong manatili sa kulungan upang magtanda. Sa sandaling lumaya
ito ay ipapasok niya ito sa rehabilitation center para sa mga taong may gambling
addiction.

Sa kabila ng mga ginawa nito sa kanya ay gusto niya pa ring tulungan ito alang-
alang sa kinagisnan niyang mga magulang. Pero taliwas ng tulong na ginawa niya
noong una, hindi niya ito sasagipin sa kalaboso. Hindi ito tumino sa kabila ng mga
kabutihang ipinakita niya rito. Perhaps he needs to learn the hard way.

As for Giovanni, hindi pa niya alam kung ano ang gagawin niya rito sa sandaling
makaharap niya ito. He's really pissing her off big time.

***

"STOP," inawat ni Giovanni sa paglilimayon ang mga kamay ni Tatiana. Papasok na

iyon sa harapan ng suot niyang pantalon. Inihatid niya lamang ito sa suite nito
matapos ang kanilang well-publicized date.

"Isn't this what you came here for, darling?"

"No," firm niyang sagot. Dahil tulad ng kapatid niyang si Giuseppe ay gusto niyang
maging matapat sa babaing napili na niyang pakasalan. "I already told you, Tatiana,
this is just purely business."

Nagusot ang magandang mukha ng sikat na ramp model. "Whatever. Get out."

Mabilis na itinaas ni Giovanni ang zipper niyang nabuksan na ni Tatiana bago

tinungo ang pinto.

"By the way, you will be well-compensated."

"I'd expect no less, darling. If I can't fuck you, at least send me something that
is worth my time."
Ikiniling niya lang ang ulo at lumabas na ng suite.

Habang lulan ng lift pababa ng hotel ay tumunog ang kanyang cellphone.

"I found her."

Tila saglit na tumigil ang pintig ng puso ni Giovanni sa report ni Leon.

"Where?"

"Seychelles."

"Keep your eyes on her. Whatever happens, don't let her out of your sight."

"Understood."

Isang nanginginig na paghinga ang marahang kumawala sa bibig ni Giovanni. Napahawak

siya sa magkabilang tuhod nang pakiramdam niya ay biglang manghina ang mga iyon.

Napailing siya. Huminga siya nang malalim at pinuno ng hangin ang dibdib. Nang
sumalubong sa kanya ang malamig na hanging panggabi ng Sioux Falls ay marahang
gumuhit ang ngiti sa kanyang mga labi. Two years. 

When he went to Maldives two years ago, the place he found was an isolated island.
Wala ni isa mang naninirahan sa isla ayon na rin sa pagtatanung-tanong nila. Bago
pa lamang daw idi-develop ang lugar na iyon ng nakabili. Na walang iba kundi si
Charles O'Marra.

Kung hindi siya nagkakamali ng assessment sa takbo ng utak ni O'Marra, may palagay
siyang ginamit lamang nitong decoy ang isla upang i-divert ang atensyon niya. 

Dalawang taon. No, it's more than two years already. Bagama't parang katumbas na
iyon ng dalawang dekada ay sinikap niyang tiisin ang galit, pangungulila, lungkot
at sakit na mapawalay sa babaing mahal niya. He had to be patient, to play it
according to O'Marra's way so he bides his time.

Sinadya niyang idawit ang sarili sa kung sino-sinong celebrity upang ipakita kay
O'Marra na kinalimutan na niya ang anak nito. Na wala na siyang interes na hanapin
pa si Carly. Ngunit ang totoo ay humahanap lamang siya ng isang magandang
pagkakataon. Isang pagkakataon na kusa nitong ilantad si Carly. O ito mismo ang
lumantad upang harapin siya...

Isang ngiti ang unti-unting sumilay sa mga labi ni Giovanni. Knowing his precious
bride, she will definitely skewer him with those undress-me -eyes for dating other
women.

My Runaway Bride
Chapter Forty

"MAMA."

Gulat na nag-angat ng tingin si Laura nang iluwa ng pinto ang bagong dating na si
Carlotta.
"Carlotta, w-what are you doing here?" nakasuot na ito ng patient gown dahil
inihahanda na ito para ipasok sa OR.

"Mama," maluha-luhang wika ni Carlotta nang mahigpit na yakapin ang kinagisnang

ina. "Pasensya na kung ngayon lang ako nagpakita sa inyo."

"Hindi mo kailangang humingi ng paumanhin," naluluha ring sabi ni Laura nang

magbaklas ito at si Carlotta.

Niyaya nitong maupo ang anak habang mahigpit na magkahawak ang kanilang mga kamay. 

Sa buong panahong nakilala ni Carlotta ang kinagisnang ina, Laura was either polite
or civil to her. Bihirang-bihira niya itong kakitaan ng affection. Sa katagalan ay
inunawa na lamang niya ito at sa murang isip ay inakalang natural na iyong parte ng
personality nito. Malibang sa pagkakataong iyon ay tila nagkaroon ng malaking
pagbabago rito. She looked more...humane? At tama ba ang nakikita niya?

Laura Madrigal's eyes were misty. At sa pagitan ng kislap ng mga luha ay may
nababanaag na siya roong emosyon.

"Mr. O'Marra, I mean--your father explained everything to us. Kaya alam namin at
nauunawaan ang iyong sitwasyon. Kinailangan mong magtago at manatili sa proteksyon
ng iyong ama dahil na rin sa panggigipit ng mga taong pinagkakautangan ni Tyron."

"Mama."

"I'm sorry, Carlotta."

Sa lahat ng puwede niyang marinig mula kay Laura, ay ang dalawang katagang 'yon ang
kahuli-hulihang ini-expect niya.

"Mama, whatever it is you're sorry for, it's already forgiven."

Umiling ito sabay abot sa kanyang kamay.

"You are the perfect daughter any parent would love to have. But I tried so hard
not to love you because doing so would mean betrayal to my own son."

Hindi kaagad nakasagot si Carlotta sa sinabi ng ina.

"Alam kong hindi tama at alam kong unfair. Pero mientras mong ipinakikita sa amin
ng Papa mo ang lahat ng magaganda mong katangian bilang isang huwarang anak, ay
lalo namang nabibigyang-diin ang mga kakulangan ni Tyron."

"I-I didn't know, 'Ma. Hindi ko po sinasadya. Sinikap kong maging isang mabuting
anak dahil utang ko sa inyo ni Papa ang pagkupkop sa akin. I  tried to be the best
daughter that you can be proud of dahil alam kong iyon din ang gusto ni Mommy. Pero
hindi ko alam na sa ginagawa ko pala ay nasasaktan ko kayo, nasasaktan ko si Kuya
Tyron."

"No, no. Hindi iyon gano'n, anak. I'm sorry if I sound like I'm putting the blame
on you. It's not your fault, it's my fault."

"Mama."

"Siguro kung mas nasubaybayan ko pa si Tyron, siguro ay hindi magkakaganoon ang

kapatid mo."
Niyakap na muli ni Carlotta ang ina at hinagod ang likuran nito.

"Mama, huwag na po nating pag-usapan ang mga bagay na hindi na natin mababago sa
nakaraan. Ang isipin po natin ay ang paggaling niyo."

Nasa ganoon silang kalagayan nang bumukas ang pinto at pumasok ang kanyang amang si
Franz. 

"What is this?"

"Papa," kaagad na yumakap si Carlotta rito nang bumaklas siya mula sa ina. "How
have you been? You looked thinner than the last time I saw you."

"You mean, hindi na ako guwapo?"

Nagkatawanan sila. Bihirang-bihira lamang magbiro ang kanyang ama. Madalas ay

seryoso talaga ito. 

"Guwapo ka pa rin, Papa."

"Kumusta nga pala ang mga bata? Excited na kami ng Mama mo na makita sila."

"They're good, Papa. Kapag na-discharge na po si Mama ay doon ko kayo dadalhin. I

can't bring them in public yet."

"Of course, ingatan mo ang mga apo ko. Hindi natin alam kung ano ang puwedeng gawin
ng mga taong 'yon kapag natuklasan nila ang tungkol sa mga bata."

"Yes, Papa."

Hindi nagtagal at dumating na ang private nurse na nag-aasikaso sa kanyang ina. 

Nanatili siya sa ospital hanggang sa matapos ang operasyon at ilipat ng ICU si

Laura. Kailangang i-monitor ang vital signs nito. The operation was a success
according to her doctors. Kung hindi magkakaroon ng kumplikasyon ay maaari na raw
ma-discharge ang pasyente sa loob ng isang linggo.

At dahil VIP patient ang kanyang ina sa hospital na iyon, sa isang suite
pansamantalang mananatili ang kanyang ama habang hinihintay ang recovery ng
pasyente.

Sa ikalawang araw niya sa ospital ay itinaboy na siya ni Franz. Kaya naman daw nito
ang sarili. Hindi raw siya dapat mag-alala.

"Umuwi ka na muna. Baka hinihintay ka na ng mga bata," wika pa nito.

Tumango lang siya sa sinabi ng ama. Pero ang totoo ay may appointment din siya sa
araw na iyon. Magkikita sila ng kanyang agent. Bago ang araw ng operasyon ni Laura
ay nakipag-set na siya ng appointment kay Kifu Andrews, ang kanyang agent.

Matagal-tagal na rin kasi mula nang ma-release ang huli niyang libro. At ngayong
muli siyang maglalabas ng bagong akda ay gusto ni Kifu na isabay na roon ang
booksigning niya. She agreed of course. Nai-anunsyo rin niya sa kanyang website ang
tungkol doon. Makikipagkita siya kay Kifu upang i-finalized ang ditalye at ang
pagdadausan ng event.

Nagpaalam na siya sa kanyang ama. Hangga't hindi pa tapos ang mga kailangan niyang
ayusin sa mainland ay hindi pa siya puwedeng bumalik sa isla. Kailangan din muna
niyang makaharap si Giovanni. Wala naman siyang balak na itago rito sa habampanahon
ang tungkol sa kanilang mga anak. Pero hangga't hindi niya nasasabi rito ang
tungkol sa triplets ay mas safe kung hindi muna magkakaroon ng idea si Giovanni
tugkol sa mga bata.

***

KIFU Andrews. At first, Giovanni thought Carly's agent is a guy. Ngunit nagkamali
siya. Dahil ang babaing kausap ni Carly ay isang babae na mukhang nasa early
thirties.

At si Carly, tila lalo itong gumanda sa huling pagkakatanda niya. Nakasuot ito ng
mahabang bestida. Na ang malambot na tela ay sumusunod sa hubog ng maganda nitong
katawan. Her hair was tied in a messy bun. Nevertheless, she looks like a goddess.
He could snatch her right there and then and no one will be the wiser.

Ngunit pagbibigyan niya muna ito na pansamantalang makasama ang mga magulang.
Nauunawaan niyang nasa maselang kondisyon ang ina nitong si Laura. Bukod doon ay
aware siya sa book signing event na inihahanda ni Carly sa tulong na rin ng agent
nito. She posted it on her website.

Halos dalawang taon ding nanahimik ang website nito. He keeps tab on her website
dahil naisip niyang isa rin iyon sa paraan upang matunton niya ito. At hindi nga
siya nagkamali. Patience is indeed a virtue...

***

MABILIS na naisaayos ni Kifu ang event. Natuwa si Carly dahil kahit papaano ay
maraming pumunta. She was having apprehensions, of course. Pero ang lahat ng iyon
ay napawi nang makita niya ang mahabang pila ng mga readers niya. Ayon kay Kifu,
maaga pa lamang ay nakapila na ang mga ito.

Natuwa siyang makipag-interact nang personal sa mga readers niya. Kahit erotic ang
tema ng mga libro niya ay nakakatuwang na-appreciate ito nang husto ng mga readers.
Ang iba'y natuwa dahil nakatulong daw ang libro niya upang mag-improve ang sex life
ng mga ito.

Funny.

Ang iba naman ay kakaiba raw ang kilig na dala ng mga nobela niya. Ang mga ganoong
papuri, bukod sa nakakataba ng puso ay very rewarding.

"Can you sign this for me?"

Her back froze. Ang kamay niyang may hawak na ball pen ay waring biglang napagkit
sa mesa.

"G-Giovanni." Kumabog nang husto ang dibdib niya.

"How have you been, my runaway bride?"

Bagama't mahina lamang ang pagkakasabi niyon ni Giovanni ay napasinghap si Carly.

Inikot niya ang tingin sa mga taong nakapila at sa mga nakapaligid sa kanya.

Mabuti na lamang at mukhang walang masyadong nakarinig sa sinabi nito. 'Yong iba ay
busy sa pakikipagkuwentuhan at 'yong iba naman ay mukhang starstruck sa
pagkakatingin sa kanya.

Mailap na gumala ang tingin niya sa paghahanap ng kanyang mga bodyguards. May
dalawang bodyguard na itinalaga ang kanyang ama para magbantay sa kanya. 
"Don't bother looking for your bodyguards, sweetheart," bahagyang yumuko si
Giovanni hanggang sa magpantay ang kanilang mga mukha. "They're in good hands."

"A-ano ang ginawa mo sa kanila?" nanlalaki ang mga matang tanong niya.

"Wala. Pa. Be a good girl, finish what you came here for. Sign this book, after
that I'll wait for you in that cafe," ikiniling nito ang ulo sa malapit na coffee
shop. "Don't try anything funny, sweet. Baka magsisi ka."

Mariing naglapat ang mga labi ni Carly sabay dampot sa librong inilapag ni Giovanni
sa kanyang harapan.

In bold letters she wrote: FUCK YOU!

Nang makita nito iyon ay napangisi lang ito.

"We will, baby. Soon," dinampot nito ang libro at kaswal na umalis na parang walang
anumang nangyaring kakatwa.

Naningkit ang mga mata ni Carlotta. Kung hindi lamang sa mahabang pila ng mga
readers na dumalo sa event na iyon, baka umalis na siya roon upang harapin si
Giovanni.

Ang walanghiya! Siya na nga itong may atraso sa akin, siya pa ang may ganang
magbanta. Makikita niya! gigil na saloob-loob ng dalaga habang nakakuyom ang mga
kamay.

His Wicked Ways

Chapter Forty One

KUNG posibleng bumuga ng bala ang mga mata ni Carly, may palagay si Giovanni na
kanina pa siya natadtad at bumulagta sa harapan nito. Grabe ang talas ng
pagkakatingin. Ipinaghila niya ito ng upuan pero sa halip na maupo roon ay umiba
ito ng puwesto. Ipinagkibit-balikat niya lang iyon at muling naupo sa harapan nito.

       

"What can I get you?" he asked in a very casual tone. Pero sa totoo lang ay daig pa
niya ang pasmado ang kamay na kanina pa pinagpapawisan ang palad sa kabila ng
malamig naman ang airconditioning sa loob ng cafe.

They were in LA. At sa buwang iyon ay mainit talaga ang panahon. Pero walang
kinalaman ang panahon sa pakiramdam niya na tila siya nakasalang sa electric chair.
Mahigpit niyang inihawak ang kamay sa armrest ng upuan upang hindi ito sunggaban at
yakapin nang mahigpit na mahigpit upang hindi na makawala. He couldn't wait to be
with her once again. Kung nababasa lamang nito ang tumatakbo sa isipan niya ng mga
sandaling iyon, pihadong kakaripas na naman ito ng takbo papalayo sa kanya.

"Don't bother. Hindi rin naman ako magtatagal. Nasaan ang mga bodyguards ko?"

Pinigil niya sa paglawak ang isang naaaliw na ngiti.

Cold and collected. He liked it. Sinenyasan niya ang waiter at um-order dito ng
dalawang Caffe Americano.

"Giovanni," tila mauubusan ng pasensyang sabi nito nang makatalikod ang waiter.

Lihim siyang napangiti. He missed it. The way she called his name--especially in
throes of passion. Mainit niyang tinagpo ang mga mata nito.

Napasinghap si Carly na tila napaso sabay iwas ng tingin sa kanya. Napangiti siya
nang makita ang pamumula ng mga pisngi nito. May epekto pa rin siya rito. At ang
kaalamang iyon ay nagdudulot sa kanya ng kasiyahan, ng pag-asa.

"My bodyguards. Pawalan mo na sila." 

"What do you need them for? Natatakot ka ba sa akin?" he asked challengingly. She
may looked different on the surface, but if she was still the same girl he used to
know she won't back down.

She is very sassy and dauntless. His bride.

"Psh. Kahit ikaw pa ang pinakamapangyarihang Mafia Boss sa buong mundo, hindi mo
ako basta-bastang matatakot. Ilabas mo ang mga bodyguards ko, Giovanni. Kailangan
ko ng umuwi."

"Kung hindi ka natatakot sa akin, bakit ka nagtago? Bakit bigla kang nawala?"

"Hindi ako nagtago. And obviously, hindi ako nawala. Two years ago--"

"Three years, almost three fucking years, Carly. Don't ever forget that,"
pinipigilan niyang kumawala ang kanyang temper. Pero iyong parang balewala lamang
dito ang pagkakalayo nila ng ganoon katagal samantalang siya ay halos bilang na
bilang niya ang mga araw na nagdaan sa loob ng mga panahong iyon ay labis na
nakakapagalit sa kanya.

She made a snorting sound and gave him a sullen look. 

"As if you care."

Napamaang siya sa sinabi nito.

"Excuse me?"

"Kung makapagsalita ka ay parang apektadong-apektado ka sa mga nangyari."

"Bakit? Ano ba ang palagay mo sa akin--bato?"

Nag-isang linya ang mga labi nito at matalim siyang tiningnan. Pagkuwa'y
napabuntong-hininga ito at umiwas sa kanya ng tingin.

"I left dahil sa palagay ko ay kailangan natin pareho ng panahon para analisahin
ang sitwasyon. Ikaw na rin mismo ang nagsabi, hindi mo ako gusto. And the fact na
anak ako ng babaing kinamumuhian mo ay lalo ng hindi mo gugustuhing matali sa akin
nang habambuhay."

"You left without even hearing my side."

"I left because that was the best course of action for both of us."

"No. You left because you're a coward."

Napaawang ang bibig nito sa sinabi niya.

"Alam kong galit ka sa akin. At alam ko rin na sinisisi mo ako sa pagkawala ng baby
natin."

"I... I didn't say that."

"But you wanted to."

Pinanlakihan siya nito ng mga mata. "No. Then and now ay hindi kita sinisisi sa mga
nangyari, okay?"

Nabasa niya ang sincerity sa mga mata nito.

"I'm happy to hear that."

Isinilbi ng waiter ang in-order niya.

Habang umiinom ng kape ay bumaba ang tingin ni Giovanni sa dalawang kamay ni Carly.

"Nasaan ang singsing na ibinigay ko sa'yo?"

Halatang natigilan ito sa tanong niya.

"N-naiwan ko sa bahay."

May pinong kirot siyang naramdaman sa isiping hindi na nito isinusuot ang
engagement ring na ibinigay niya.

"Bakit hindi mo isinusuot? Meron ka na bang boyfriend?" The thought made him so
furious. Iniisip pa lamang niya kung sino ang lalaking 'yon ay parang gusto na niya
itong balatan nang buhay.

"W-wala akong boyfriend."

"Then, are you seeing someone?" Napigil niya ang paghinga sa loob ng ilang segundo
bago ito marahang umiling.

Tila siya nabunutan ng malaking tinik sa dibdib.

"Ibabalik ko na lang sa'yo ang singsing," wika nito matapos uminom ng kape.

"Bakit, hinihingi ko ba?"

Tinikwasan siya nito ng mga labi. Kumibot-kibot iyon na parang kayrami nitong
gustong sabihin. Bago pa niya naawat ang sarili ay mabilis siyang dumukwang sa mesa
at sinakop ang mga labi nito. Parang literal na tumigil sa paggalaw ang oras.
Mainit niyang sinakop ang mga labi ni Carly. Wala siyang pakialam kung nasa publiko
man silang lugar. Isa pa ay nasa bansa sila ng mga Puti, hindi big deal sa mga ito
ang makakita ng parehang naghahalikan sa publikong lugar.

Napilitan siyang pawalan si Carly nang bahagya siya nitong itulak. Pulang-pula ang
buong mukha nito habang bahagyang namamantal ang mga labi dahil sa kanyang halik.

"We still have that chemistry, haven't we?" pilyong tudyo niya rito.

"E-ewan ko sa'yo."

"Wala pa ring tatalo sa tamis ng mga labi mo."

"Puwede bang huwag mo akong bolahin, Giovanni. Ilabas mo na ang mga bodyguards ko.
And one more thing, tantanan mo na ang pami-merhuwisyo sa Daddy ko."

Sa isang saglit ay naisip niyang itanggi ang akusasyon nito. Pero naisip niyang
malabo niya itong mapapaniwala.

"Titigilan ko lang ang Daddy mo kung babalik ka sa akin."

"Bakit, nagsawa ka na ba sa mga babaing karelasyon mo?"

"Nagseselos ka ba?"

"Nagseselos? Hah! Kahit mangolekta ka pa ng isang libong babae ay wala akong

pakialam. Tigilan mo na ang Daddy ko. Tapos."

"Talaga?"

"Talaga."

"Too, bad. Ikaw lang ang gusto ko."

Parang napipi ito sa sinabi niya.

"Mahirap bang paniwalaan 'yon?" Malamlam ang mga matang tinitigan niya ito.

"K-kung hindi ko alam na kung sinu-sinong babae ang kinakalantari mo, b-baka
maniwala pa ako sa'yo."

"I never slept with anyone of them."

"Tell that to the marines!"

"I'll tell it to one of my men, isa sa kanila ay ex-marine," pilyong sabi nito.

"Ugh! This conversation is over, Giovanni. Kung ayaw mong ilabas ang mga bodyguards
ko ay sa presinto na lang tayo magkita. Bibigyan kita ng dose oras para magpasya,"
mabilis itong tumayo sabay dampot ng bag.

"You still owe me, you know. Five million US dollars plus twenty-five percent
interest. Hindi pa kasama roon ang tubo sa nakalipas na halos tatlong taon."

Napatda ito sa akmang pagwo-walk out.

"Babayaran kita," matigas ang tinig na sabi nito. 

"Ah, of course. You'll ask Daddy to give you the money, how convenient."

Tila biglang nag-apoy ang mga mata nito nang balikan siya ng tingin.

"Wala kang pakialam kung saan man ako kukuha ng ipambabayad ko sa'yo. Ang
mahalaga'y babayaran kita."

"Puwes, hindi ko tatanggapin ang perang galing sa tatay mo. Ikaw ang kabayarang
gusto ko. Tapos ang usapan."

Hindi kaagad ito nakakilos sa kinatatayuan nito. At sinamantala niya ang

pagkakataong 'yon para sunggaban ito at muling angkinin ang mga labi. Hindi niya
ito nilubayan hanggang sa kusa itong tumugon sa mainit niyang halik. 
Her eyes were almost dilated nang maghiwalay ang kanilang mga labi. Mabilis siyang
naglabas ng ilang bills bago ito hinagip sa pulsuhan at hinigit itong palabas ng
cafe patungo sa kinahihimpilan ng kanyang sasakyan.

"W-wait. What do you think you're doing?" Tila naalimpungatang tanong nito nang
agad siyang umikot sa driver's seat matapos na ikabit dito ang seat belt.

"This is kidnap, sweetheart. So, buckle up."

Abducted
Chapter Forty Two

"YOU can't do this, Gio!" Protesta ni Carly nang matuling pasibarin ni Giovanni ang
sasakyan.

"I'm already doing it, sweetheart. Just chill and enjoy the ride."
Napasinghap ito nang higit niya pang tulinan ang takbo.

"Naka-schedule na ang uwi ko. Mag-aalala si Daddy kapag hindi ako nakauwi sa araw
na sinabi ko sa kanya."

"What are you--a teenager?"

"Giovanni!"

"What?!" Ibig ng mapikon ni Giovanni kaya nagtaas na rin siya ng boses.

Bigla nitong natutop ang sentido. Dahan-dahan siyang nag-menor nang ma-realized
kung ano ang nangyayari rito.

"W-what did you do?" Bahagyang nanlaki ang mga mata nito nang tumingin sa kanya.

"What do you mean?" Patay-malisya niyang tanong.

"D-did you...?" May hinalang unti-unting rumehistro sa mga mata nito. "Y-you
drugged me?"

"You think so?"

Tinangka pa sanang muling magsalita ni Carlotta ngunit tuluyan ng pumikit ang

namimigat na talukap ng mga mata nito. Marahang nag-menor si Giovanni at inihimpil
sa isang tabi ang sasakyan. Napangiti siya nang magtanggal ng seat belt upang iayos
sa pagkakaupo si Carly. Bahagyang lumungayngay ang ulo nito nang basta na lamang
itong makatulog.

"Sorry, baby. I need to take precautionary measures in case you want to play
Houdini again," anas niya sa nahihimbing na dalaga.

May binayaran siyang tao sa loob ng cafe upang lagyan ng pampatulog ang kapeng
isinilbi rito. Ilang sandali muna niyang pinagsawa ang mga mata upang pagmasdan
ito. Hanggang sa mga sandaling iyon ay hindi pa rin siya makapaniwala na kasama na
niya ito. Hinawi niyang paipit sa likuran ng tenga ang ilang hibla ng buhok na
tumabing sa mukha nito. He caressed her face, brushing his knuckles against her
cheek.

"I won't let you go this time, Carly. I promise you that."

Umayos na siya sa harapan ng manibela at muling pinatakbo ang sasakyan. Isang

paraan lang ang naiisip niya upang hindi na ito makaalpas pa sa kanya.

***

NAGISING si Carlotta sa isang hindi pamilyar na silid. Nang maalala kung sino ang
huli niyang kasama bago siya nawalan ng malay ay kaagad na naningkit ang kanyang
mga mata.

Ang walanghiyang lalaking 'yon!

Kaagad siyang bumangon. Ngunit kaagad din siyang napabalik ng higa nang dumausdos
ang kumot na nakatabing sa kanya at matuklasang wala siya ni isang saplot!

Giovanni! Ngitngit na naisaloob ni Carlotta.

Iniligid niya ang mga mata sa apat na sulok ng silid. There was no sign of
Giovanni. Mukhang nag-iisa lang siya roon. Kinipit niya sa dibdib ang kumot at
dagling bumangon. Naghalughog siya sa loob ng silid. Halos natitiyak niyang kay
Giovanni ang silid na iyon. Hindi niya makita ang kanyang damit. Naghanap siya ng
damit na puwedeng maisuot. Isang puting longsleeve ang tanging natagpuan niya sa
closet. 

Tumiim ang mga labi ng dalaga sa isiping tila sinadya ni Giovanni ang paglalagay sa
kanya sa silid na iyon na wala ni ano. Natitiyak niya rin na wala roon ang kanyang
bag. Paano niyang matatawagan ang kanyang ama? Mag-aalala itong tiyak. Kailangang
makausap niya ito hanggang sa makumbinsi niya si Giovanni na pawalan na siya. At
ang mga anak niya. Sanay si Charlemagne na naririnig ang boses niya bago matulog.
Sa tatlo ay ito ang pinakamalambing sa kanya. 

Nasa mansion sa Beverly Hills ang triplets kasama ng kanyang ama. At kung hindi
siya mag-iingat, matutuklasan ni Giovanni ang tungkol sa mga bata.

Kinuha niya ang longsleeve sa closet at isinuot. Mabuti na iyon kaysa kumot ang
nakabilot sa kanya. Nalanghap niya ang pamilyar na amoy sa damit. It was Giovanni's
scent. Inamoy niya ang kuwelyo niyon. It smells so good. Pinaghalong amoy ng
cologne at natural na amoy ng may-ari. Napapikit siya nang balutin ng pamilyar na
init ang kanyang katawan.

It's been a while, she thought. At hindi niya itatangging every once in a while ay
hinahanap din niya ang init na iyon. Isang uri ng init na alam niyang si Giovanni
lamang ang makapapawi.

Ipinilig niya ang ulo. Naiinis pa rin siya sa ginawa nito.

"Carly."

Napatuwid ang kanyang likod sa tinig mula sa kanyang likuran. Naghanap siya ng
bagay na maipanghahambalos dito o kaya ay maipambabato. Nakita niya ang isang
decorative ornament na malapit sa kanya. Hindi na siya nag-isip nang damputin iyon
at ibato rito.

"What the hell...!"

Ang isa ay nasundan ng isa, at isa  pa. Hanggang sa magsunod-sunod iyon. Bawat
maliit na bagay na mahawakan niya ay ibinabato niya rito. Buwisit na lalaki,
nakakainis!

"Carly, stop it!"

Ngunit parang walang narinig na nagpatuloy lang siya sa pambabato rito.

"Enough!"

Sa isang iglap para itong quarterback na bigla siyang sinugod at sinunggaban sa

beywang. Parang biglang hinugot ang kanyang paghinga. Nabitiwan niya ang hawak na
mababasaging vase. Sa sumunod na sandali ay bumagsak ang likuran niya sa ibabaw ng
kama. Hindi pa siya nakakabawi ng paghinga nang idagan ni Giovanni ang buong bigat
nito sa kanya. 

Napasinghap siya. Sinubukan niyang itulak itong palayo ngunit hindi man lang ito
natinag. Tumaas ang kanyang kamay para suntukin ito kaparis ng ginawa niya dati.
Pero parang nahulaan nito na gagawin niya iyon. Mabilis nitong ginapi ang dalawa
niyang kamay at sinuspinde sa kanyang ulunan.

"You are really pissing me off. Let go," may warning na sabi niya rito.
Parang nakakaloko lang itong ngumisi sa kanya. Pagkuwa'y bumaba ang tingin nito sa
breast pocket ng suot niya. Noon niya lang napansin na may laman pala iyon. His
tie. Kinuha nito iyon at iginapos ang dalawa niyang kamay.

"Giovanni!"

Kahit anong pagpupumiglas niya ay wala siyang laban sa lakas at bigat nito.

"There," satisfied nitong sabi nang secured na maitali ang kurbata sa dalawa niyang
palapulsuhan.

Pero kung sa akala ni Giovanni ay masisiraan siya ng loob, nagkakamali ito. Ibinayo
niya sa likuran nito ang magkabuhol niyang kamao. Namumula ang mukhang mabilis
itong bumangon. He straddled her hips and reach for his belt. Tinanggal nito iyon
sa pamamagitan ng isang kamay habang pigil-pigil ng kabila ang dalawa niyang kamay
sa kanyang ulunan. As soon as he removed his belt, he hooked it on her tied wrist
and attach it to the bed post.

Napaawang ang mga labi niya sa hindi pagkapaniwala. She felt a sudden twinge of
fear. Ngunit kasabay niyon ay may kung anong excitement na mabilis na rumagasa sa
kanyang blood stream.

His face looks harsh and menacing. His chest was heaving as though he ran a couple
of miles.

"G-Gio--" hindi niya natapos ang pagbigkas sa pangalan nito nang marahas na bumaba
ang mga labi nito sa kanyang bibig.

Nakulong ang singhap sa kanyang lalamunan nang mapusok nitong angkinin ang kanyang
mga labi. His kiss was harsh, ravenous and consuming. His tongue forced his way
inside her mouth and entwined it with hers for a heated play. Hindi niya naawat sa
pag-ahon ang isang malalim na ungol. Sa kabila ng tila mapagparusang halik ay
mistulang likidong apoy na rumagasa ang nakaliliyong sensasyon sa bawat himaymay ng
kanyang laman.

Nang pawalan ni Giovanni ang kanyang mga labi ay tila nalulunod na napasinghap siya
ng hangin. Dinig niya ang marahas nitong paghinga nang bumaba ang mga labi nito sa
kanyang tenga. His tongue brushed against the soft rim of her ear, causing her
breath to catch. Samantalang abala ang bibig nito sa pagtikim sa kanyang balat ay
palitang gumala ang dalawa nitong kamay sa kanyang katawan. At dahil wala siyang
suot na underwear, balat sa balat na dinama nito ang kanyang katawan sa ilalim ng
suot niyang longsleeve.

"G-Gio..."

Muli nitong binalikan ang kanyang mga labi. He alternately nipped and sucked them.
That when he pulled away, her lips felt sore and thick.

Nang lumuhod ito habang pasaklang na nakaibabaw sa kanya, ay hinubad nito ang suot
na tee-shirt. Muntik na siyang mapabuntong-hininga nang mahantad sa kanya ang
maganda nitong katawan. 

Oh, those washboard abs and triceps.  Her mouth almost watered at the sight of his
gorgeous body.

Pagkatapos ay inabot nito ang laylayan ng suot niya. Ang sumunod nitong ginawa ay
malakas niyang ikinasinghap. Marahas nitong hinatak ang tela hanggang sa
magtalsikan sa kung saan-saang direksyon ang butones niyon! Nanlalaki pa ang
kanyang mga mata nang kubkubin nito ang magkabila niyang dibdib at walang pag-
iingat na pigain.

"Oh!" Napakagat-labi siya sa sakit. Sakit na kaagad natakpan ng nakaliliyong sarap

nang bumaba ang bibig nito at paikutan ng dila at sipsipin ang isang dunggot. "G-
Giovanniii..."

Imboluntaryo sanang bababa ang kanyang mga kamay upang ibaon ang mga daliri sa
buhok nito. Ngunit napakuyom na lamang ang kanyang mga daliri nang ma-realized na
nakatali ang kanyang mga kamay.

Palitang sinipsip ni Giovanni ang kanyang mga nipples. At kung dati pa'y gustong-
gusto nito ang mayaman niyang hinaharap, ngayon ay tila walang kasawaan itong
sinasamba iyon. Manaka-naka ay pumipisil ang kamay nito sa kanyang tagiliran,
balakang at hita. Nang mamaybay pababa ang mga labi nito sa kanyang tiyan ay unti-
unting lumalim ang kanyang paghinga. Her toes curled and uncurled in anticipation.

Bahagya ng nagdaan sa isip ni Carlotta ang pilat sa kanyang tiyan dahil sa C-

section. Mahusay ang mga doktor na nagpaanak sa kanya. Walang naiwang bakas doon
ang pagsisilang niya sa triplets. At dahil likas naman siyang maalaga sa katawan,
natitiyak niyang wala halos ipinagbago ang kanyang pangangatawan kahit nagsilang na
siya ng tatlo.

"Ungh," napaungol siya nang maramdaman ang isang kamay ni Giovanni sa puno ng
kanyang pagkababae.

Kinubkob nito ang kanyang kaselanan bago sinuri ng mga daliri ang nag-aalab na
laman.

"Oh!"

With deliberate ease, he grazed his fingers along her moist slit. Nahigit niya ang
paghinga. Baba-taas na humagod ang daliri nito kanyang sa pagkababae. And when he
slid a finger between her damp folds, her eyes automatically rolled in intense
pleasure. 

Oh, gaaad. It feels so darn good.  

Nang marahan iyong maglabas-masok sa kanya ay napadaing siya. Halos mabingi siya sa
malakas na pintig ng kanyang puso. At nang unti-unting bumilis iyon ay namaluktot
nang husto ang mga daliri niya sa paa.

"Oh, gad. Giovanni, Giovanni," halos mahibang-hibang na siya.

His digit keeps on pistoning in and out of her flesh while his thumb rubbed her
clit.

"Gio-vanniii...!"

Ramdam niya nang wari'y saglit na masuspinde ang kanyang paghinga bago iyon binaha
ng nakaliliyong luwalhati nang yumuko si Giovanni at sakupin ng bibig ang
pumipintig niyang hiyas.

"Oh, gaaad...!"

Pakiwari ni Carlotta ay literal siyang iniakyat sa glorya nang siilin ni Giovanni

ang kanyang pagkababae habang pigil-pigil nito ang dalawa niyang binti.

Wave after wave of nauseating pleasure wracked her body. At sa loob ng ilang
segundo ay tila literal na huminto ang kanyang paghinga. It was unbelievably
wonderful. A pure bliss...

'

A/N:

Ahem. Huwag pakatitigan ang image.

^_____________________________^

Bb_Anastacia

Bedded
Chapter Forty Three

CARLOTTA'S  limbs were still trembling from the aftershock of her climax when
Giovanni untied her wrists.

"I'm sorry, baby," hinagkan nito ang magkabila niyang pulsuhan. 

Namumula iyon at pakiramdam niya ay bahagyang nanghahapdi. But she couldn't care
less. Her body is still in a euphoric state. Bawat himaymay ng kanyang laman ay
nanginginig pa sa nakaliliyong dulot ng luwalhating ipinalasap sa kanya ni
Giovanni. Maging ang pintig ng kanyang puso ay hindi pa nanunumbalik sa normal.

Pabugso-bugso pa ang kanyang paghinga nang magtagpo ang kanilang mga mata. He was
alternately kissing her wrist. Sensually, hotly, until it reaches the heel of her
palm. 

"Gio..."

He brushed his tongue against her palm. Pagkuwa'y siniil nito ng halik ang gitna ng
kanyang palad. Marahan siyang napasinghap. Then one by one, he starts licking and
sucking her fingers. Habang ginagawa nito iyon ay matamang nakatitig ito sa kanya.
And the way he stared at her made her feel so hot all over again.

Nang yumuko ito at abutin ang kanyang mga labi ay may pananabik niya iyong
sinalubong. She nipped his lower lip and in turn he nipped her upper lip. Their
tongue brushed and entwined for a heated play.

"Carly," anas nito sa pagitan ng mainit nilang paghahalikan.

At parang isang matamis na musika iyon sa pandinig ni Carlotta. Na sinasabayan ng

naghahabol nilang hininga at mahihinang ungol at daing. Sabik na gumalugad ang mga
kamay niya sa kabuuan nito. Sumuot ang mga daliri niya sa maikli nitong buhok
pababa sa batok. Hindi niya mapigilan sa pagpisil sa matitigas nitong mga kalamnan
ang kanyang mga kamay. His body is absolutely gorgeous.
Hinayaan lang siya ni Giovanni na galugarin ang buong katawan nito. Nagpatuloy ito
sa paghalik sa kanya. Mula sa kanyang mga labi ay hinagkan nito ang tongki ng
kanyang ilong, ang talukap ng kanyang mga mata, noo at sentido. Nang bumaba ang mga
labi nito sa kanyang punong-tenga ay bahagya siyang napahalinghing.

Tumaas ang dalawang binti niya sa magkabilang tagiliran ni Giovanni. Kumikiskis sa

harapan niya ang matigas na kayo ng suot nitong pantalon. Dumako ang kamay niya sa
harapan nito. Kasabay ng pagpasok ng kamay niya sa loob ng pantalon ng kaniig ay
sabay nitong sinapo ang kaumbukan ng magkabila niyang dibdib. Sabay pa halos silang
napasinghap ng hangin.

Sabay nitong piniga ang kanyang dibdib bago ito yumuko at haliling pinaikutan ng
dila ang magkabilang tuktok.

"Ohh..." Habang maliyo-liyo siya sa sarap ng ginagawa ng kamay nito at bibig sa

kanyang dibdib ay sinapol niya ng kamay ang kahabaan nito. Baba-taas niya itong
dinama sa pagitan ng suot nitong boxers.

"Ah, baby," Giovanni moaned while sucking and fondling her breasts.

"Take off your jeans," may bahagyang katal na bulong niya. "I want to feel you, all
of you..."

Mabilis muna siyang siniil ng halik ni Giovanni bago ito lumayo sa kanya at
naghubad ng suot na pantalon. Siya naman ay tinanggal niya ang suot na longsleeve--
or at least what's left of it. She could no longer deny it. Nasasabik na siyang
muling madama ang kahandaan nito. To feel its pulsating hardness between her palms.

Napalunok siya nang mahantad sa kanyang paningin ang kabuuan nito.

Was he always this big?

Marahan siyang napahugot ng hininga bago marahan din iyong pinawalan. Sa pakiwari
ni Carlotta, kahit pa siya nanganak nang normal sa triplets ay mahihirapan pa rin
siyang tanggapin ang kabuuan nito. And it's been what--almost three years?

He must have seen the horrified expression on her face. Lumuhod ito sa pagitan ng
mga hita niya.

"Relax, sweetheart. I won't hurt you."

Nagtaas siya ng tingin hanggang sa magdaop ang kanilang mga mata. There was a
gentle expression on his face when he reached down and cupped her face.

"I promise."

"I-I can manage."

"Sure?"

"I am not some kind of a fucking porcelain, Giovanni Galliardi, so get on with it."

Nakita niya ang pagsilay ng munting ngiti sa isang sulok ng mga labi nito bago siya
muling hinagkan. Mainit siyang tumugon, may pananabik. He kissed her urgently,
thoroughly and with so much heat that she felt her lips were about to combust. 

Bumaba ang isang kamay nito sa kanyang tiyan. Hinagod nito ang kanyang balat na
tila ito nagmamasahe. Pagkuwa'y dumako ang hinlalaki nito sa kanyang pusod,
pinaikutan nito iyon ng hagod. Banayad niyang nahigit ang paghinga. It was highly
erotic. Kung ang ibang babae'y may erogenous zone sa arm pit, siya ay nasa pusod.
Nakikiliti siya na nasasarapan sa ginagawa nito.

Mula sa kanyang mga labi ay mainit na naglakbay ang bibig ni Giovanni sa kanyang
leeg. He alternately sucked and nipped her skin. From her navel, his hand inch
closer at the apex of her thighs. At nang ganap nitong sapuhin ang kanyang
kaselanan ay imboluntrayong napaarko ang kanyang likod.

"Ahh," her toes curled as his fingers gently stroked the slick folds of her flesh. 

Ekspertong humagod ang hinlalaki nito sa ubod ng kanyang pagkababae. Hindi niya
mapigilan sa pagkiwal ang kanyang balakang. Ang init na katatapos lamang humupa sa
kaibuturan niya ay muling umaalab, mas masidhi, mas maapoy. At nang bumaba ang
bibig nito sa kanyang dibdib ay marahan niyang nahigit ang paghinga. Sinabayan nito
ng banayad na kagat at sipsip sa nipple ang paikot na paghagod ng daliri sa ubod
niya.

"Ohh, gad. Gio, Gio," hindi mapakaling kumiwal ang katawan niya.

She's wet and very much arouse. Inabot niya ang kahandaan nito at baba-taas na
hinagod iyon. He feels so warm and hard. The veiny underside of his shaft felt
exquisite in her hand. She wonder how it would feel to have it rubbing between her
slick folds. To feel it's veiny texture against her pussy lips.

"Put me where you want me, baby," anas ni Giovanni na tila nasusundan ang tumatakbo
sa isipan niya.

Hindi na nito kailangan pang magdalawang-salita. She eagerly complied.

"Ohh," halos sabay pa silang napaungol.

Kusa niyang tinaas ang dalawang binti habang ito ay nakatukod ang dalawang kamay sa
magkabila niyang tagiliran. Mabagal itong nagtaas-baba. Napahalinghing siya at
kusang tumirik ang mga mga mata sa kakaibang luwalhating idinudulot ng
pagkikiskisan ng mga kaselanan nila.

"Ohh, gad," malalim na daing niya.

Mabagal at may bahagyang diin ang bawat kiskis kaya damang-dama niya ang
nakaliliyong sarap. At bawat taas-baba nitong hagod ay dumudunggol ang ulo ng
kahandaan nito sa nakaungos niyang perlas. 

"Oh, gad. I'm c-close," nangangatal ang boses na sabi niya.

"It's okay, baby, let go."

Nahigit niya ang paghinga. After several blissful strokes, she came crashing over
the edge.

"Oh, Gio, Gio...!"

Yumuko ito at banayad na inangkin ang mga labi niya. Kumawit ang mga braso ni
Carlotta sa leeg nito at tinugon ang halik. Pagkuwa'y bahagya nitong iniangat ang
sarili. Tila humihingi ng permiso ang tinging ibinigay nito sa kanya. Nang
maunawaan niya kung para saan iyon ay napaawang na lamang ang mga labi niya. In one
fluid stroke, he entered her slick, swollen folds.
           

"Ah."

He filled her. Saglit na parang nabitin ang kanyang paghinga. Napapikit siya.
Parang nakakapanibago. She felt so full, but in a delicious way.

"Are you okay?" May bahagyang paos ang tinig na tanong ni Giovanni. Nakatukod ang
magkabilang siko nito sa magkabilang tabi ng kanyang ulo. 

His hands gently cradled her face. Waring may pag-aalala sa mga mata nito habang
matamang nakatitig sa kanya.

Napangiti siya saka kusang inabot ang mga labi nito.

"I'm more than okay."

Iyon lang at parang pinalis ang worried lines sa noo nito.

"Now, move and make me go crazy," aniya rito.

"With pleasure, sweetheart."

He moved gently, slowly as if he's savoring every second of it.

Hindi mapigilan ni Carlotta ang mapaawang ang mga labi sa bawat hugot-baon nito.
Damang-dama niya ang kabuuan nito. And it felt so delicious, tantalizingly hot.
With each thrust her mind reeled in excruciating pleasure.

"Ohh," tumaas ang mga kamay niya sa likuran nito. Kusang kumawit ang mga binti niya
sa beywang ni Giovanni. Nagsisimula na uli siyang mabalot ng nakaliliyong sarap.
"Gio..."

"I'm getting there, baby..."

Muli nitong ikinuwadro sa dalawang palad ang kanyang mukha. Nakita niya nang unti-
unting mag-ulap ang mga mata nito. Nahigit niya ang paghinga. Naramdaman niya ang
bahagyang pagbilis ng tempo ng mga galaw nito. Nagsimulang mangatal ang kanyang
paghinga.

"Gio..."

"Carly," his breath hitched.

Isa, dalawang mabagal na pag-ulos pa at naramdaman niya ang pagbuhos ng init sa

kanyang kaibuturan. Isang malalim at mahabang ungol ang kumawala sa mga labi ni
Giovanni.

Napasinghap si Carlotta sa biglang dagsa ng makapigtal-hiningang luwalhati sa

kanyang katawan. It was indescribably glorious...

Halos lutang pa ang kaluluwa niya nang marinig niya ang tatlong kataga na numulas
sa mga labi ni Giovanni.

"I love you."

'
A/N:

Oh, huwag ng balik-balikan ng tingin ang gif.

Isang pasada lang.

^__________________________^

Bb_Anastacia
Sneak A Peek

Callia Jane or better known as The Phantom was trained to kill, 

to be someone's killing machine.

Not how to feel.

And absolutely not to fall in love.

Pero ano ang gagawin niya kung isang umaga ay 

magising na lang siyang may asawa?

   

'

A/N:

This is the sneak preview of Phantom's Story.

Sino siya bilang isang babae, bilang isang kapatid at bilang isang anak?

May kakayahan bang magmahal ang isang katulad niya na nabuhay sa gatilyo?

May karapatan ba siyang magmahal at mahalin katulad ng isang ordinaryong babae?

Soon...

Guys, let me know your thoughts about this story.

Bb_Anastacia

A Series of Surprises
Chapter Forty Six

KINUSOT ni Carlotta ang mga mata. Nagisnan niya si Giovanni na matamang nakatitig
sa kanya.

"Good morning." Sumandal siya sa headboard ng kama habang kipit sa tapat ng dibdib
ang kumot.
They spend another night in the hotel. Her limbs felt a little sore due to their
excessive lovemaking. She's not complaining though. Halos tatlong taon silang
nawalay sa isa't isa. Not to mention they're newlyweds. Normal lang siguro na
sulitin nila ang mga panahong nawala sa kanila.

"Have you had breakfast?" Tanong niya nang hindi nito ibalik ang kanyang pagbati. 

Hindi siya sigurado kung sadyang malalim lang ang iniisip nito o masama ang gising.
Mukhang bagong paligo na rin ito bagaman mukhang natuyo na ang buhok. May hawak
itong cellphone at suot nito ang itim na robe na provided ng hotel.

Naisip niya, kanina pa siguro ito gising at pinagmamasdan siya habang natutulog.
Gusto niyang kiligin sa isiping hindi nito maialis ang tingin sa kanya. Pero ang
kilig niya ay napalitan ng kaba. Mayroong kakaiba sa paraan ng mga tingin nito.

"Get dress. The chopper is already waiting."

"C-chopper?"

"We'll be flying to our new home," wika nito na nagsimulang maghubad at magbihis.

Iniiwas niya ang tingin dito at bumaba na rin ng kama para magbihis. Ang personal
luggage niya ay mula pa sa hotel na dati niyang tinutuluyan nang siya'y mag-book
signing. Nang araw na kidnap-in siya ni Giovanni ay ipinakuha nito sa mga tauhan
ang mga personal effects niya. At nang araw na ikasal sila ay tumawag lang ito sa
personal shopper nito para sa damit niya.

Nang muli siyang lumingon dito ay bihis na ito. His face was unreadable. At 'yong
kaba ni Carlotta ay tila lalong nadoble nang magtama ang kanilang mga mata. Malamig
at tila pinag-aaralan nito ang bawat kilos niya.

"You only have ten minutes."

"Can I take a bath first?"

"Ten minutes."

Napasimangot siya. Obviously it's a no. Alam naman nito kung gaano siya katagal
maligo tapos sasabihan siya nito ng ten minutes.

Ano kaya ang problema niya? Hindi niya gusto ang nararamdaman pero parang may hindi
tama.

Kung gaano ito kainit magdamag ay siya namang biglang inilamig nito pagsikat ng
araw. Posible kayang may natanggap itong tawag na hindi nito nagustuhan?

Iyon lang ang plausible na naiisip niya sa mga oras na iyon. Maliban na lang kung
natuklasan na nito ang lihim niya.

Bigla siyang parang natulos sa kinatatayuan saka dahan-dahang nilingon si Giovanni.

Nakatalikod ito sa kanya at may kausap sa cellphone.

"We'll be there in less than twenty minutes. Make sure they're comfortable."

Sino ang they na tinutukoy nito?

"You only have seven minutes," hindi lumilingong sabi ni Giovanni matapos ang
pakikipag-usap nito sa cellphone.
At na-realized niya, nakatingin ito sa kaharap na glass wall kung saan nakikita ang
kanyang reflection. She didn't want to feel intimidated, but she's intimidated
nonetheless. Dali-dali siyang tumalikod at nagtungo sa banyo. Naghilamos lang siya
atsaka nagbihis ng camisole top at skinny jeans. Wala na siyang oras para i-style
pa nang maayos ang kanyang buhok kaya ipinusod na lamang niya iyon in a messy bun
fashion.

Paglabas niya ng banyo ay saglit siyang hinayon ng tingin ng asawa. Nakita niya ang
paggalaw ng facial muscles nito bago lumapit sa overnight bag at inilabas mula roon
ang isang black leather jacket.

"Put this on."

"Mainit ang pa--"

"Now!"

Nagrerebelde ang kaloobang hinablot niya mula rito ang jacket saka isinuot.

"Let's go."

Tahimik na lang siyang sumunod dito nang lumabas ito sa kanilang suite. Bitbit nito
ang kanilang mga gamit. Sumakay sila sa elevator patungo sa rooftop ng hotel kung
saan merong helipad. At katulad ng sabi ng asawa, naroon nga at naghihintay sa
kanila ang isang kulay itim na chopper.

May dalawang lalaki na naghihintay sa kanila roon. Bahagyang yumukod ang mga ito sa
kanila ni Giovanni bago kinuha ang kanilang mga bagahe. Wala ng namagitang anumang
pag-uusap. Sa sumunod na sandali ay sumahimpapawid na ang sinasakyan nila. 

Walang sinabi sa kanya si Giovanni kung saan ang bahay na tinutukoy nito. Ngunit
nang mapansin niya kung saan ang tinutumbok nilang destinasyon ay nagsimulang
lumago ang kaba sa kanyang dibdib. They were heading to Benedict Canyon! Isa iyon
sa itinuturing na pinakapribadong neighborhood sa buong Beverly Hills kung saan
nakatayo ang mansion ng kanyang ama.

"Y-you bought a house here?"

"Yes. I'm sure you want to be close to your father."

"Y-you knew?"

"I know. Everything."

"E-everything?"

He didn't respond. Nang lumapag ang chopper ay hindi na sila nagkaroon pa ng

pagkakataong mag-usap. Bumaba ito at ni hindi man lang nag-abalang alalayan siya.
Tinulungan siya ng isa sa dalawang tauhan nito.

"Thank you."

Their personal belongings were taken by a couple of uniformed maids. Her father's
mansion is very grand compare to the one right in front of her. It was an imposing
Mediterranean inspired mansion. A well hand-crafted grand staircase and a huge
crystal chandelier greets her upon entering the reception hall.

Inikot ni Carlotta ang tingin sa paligid. Habang abala siya sa pagmamasid sa

kanyang paligid ay nagsimulang humanay ang mga naka-unipormeng kasambahay. Mula
butler hanggang cook. Isa-isang nagpakilala ang mga ito. Ipinakilala siya ni
Giovanni bilang asawa sa lahat ng staff. Matapos iyon ay isa-isa ng nagpasintabi
ang mga ito.

"I would like to see the entire house," may excitement na sabi niya.

Bahagya lang kumiling ang ulo ng kanyang asawa. "Sure."

Paakyat na sila sa second floor nang tumunog ang kanyang cellphone. Napatingin sa
kanya si Giovanni nang hindi niya kaagad sagutin iyon. 

"Answer it. It must be important."

From time to time habang magkasama sila ni Giovanni sa mga nakalipas na araw ay
palihim siyang tumatawag sa kanyang ama para makausap ang mga anak. Kagabi lang
siya hindi nakatawag kaya malamang nag-worry ito.

"H-hello, Daddy."

Hindi niya kaagad naintindihan ang sinasabi ng kanyang ama kaya ipinaulit niya ang
sinabi nito.

"The triplets are missing including their nannies."

Kamuntik na niyang mabitiwan ang cellphone.

"W-when?" Halos pangapusan siya ng hininga nang mapatingin siya kay Giovanni. His
eyes were menacingly cold as he stares back at her.

I know. Everything. Iyon ba ang tinutukoy nito kanina?

"I think I know who took them," wika pa ng kanyang ama sa kabilang linya."I will
move heaven and earth to punish that bastard."

"I think I know where they are, Daddy. Don't worry, I'm sure they're okay. I'll
call you again."

"Carlotta."

"Everything's going to be okay, Daddy. Let me handle this." Tinapos na niya ang
tawag bago pa makapag-protesta ang kanyang ama. 

Problema niya iyon kaya siya lang din ang makakaayos ng lahat.

"Where are they?"

"Who?"

"My children."

"Your children? Funny, they look a bit like me. So, I guess they are mine, too."

"Gio--"

"Follow me."

Ngayon ay malinaw na sa kanya ang galit na nakikita sa mga mata nito. Bagaman
inihanda na ni Carlotta ang sarili roon ay hindi niya mapigilang makaramdam ng
takot sa maaaring gawin ni Giovanni. 

Wala sa loob na nahawakan niya ang suot na wedding ring. With her husband's temper
ay nauunawaan niyang nagkokontrol lamang ito ng galit.

Dalawang silid ang nilampasan nila bago sila tumapat sa isang double door bedroom.
Sabay na binuksan ni Giovanni ang pinto. And there they were, her triplets. Tila at
home na at home na naglalaro sa loob ng malaking silid na iyon sa gitna ng mga
nagkalat na laruan.

"Momma!" Si Salvador Von ang unang nakapansin sa kanya at ito ang unang tumakbo
para sumalubong.

Nang mapalingon si Charlemagne ay nakita niya ang kaagad na paglabi nito bago
tumayo mula sa paglalaro ng toy train at lumapit na rin sa kanya. Kaagad siyang
lumuhod upang yakapin ang mga ito. Na-missed niyang makasama ang mga anak.

"You can leave us," ani Giovanni sa tatlong yaya at dalawang lalaki na naroroon.
Hula niya ay bodyguards iyong dalawa.

Tinanguan lang ni Carly ang tatlong yaya ng triplets.

"Who aw you?" Nakapameywang na tanong ni Gianna sa hindi nakikilalang ama. Nakatayo

ito ng may isang dipa mula kay Giovanni. Ni munting pagkatigatig ay hindi mababakas
sa mukha ng paslit habang walang kurap na nakatingala sa kausap.

Nag-init ang magkabilang sulok ng mga mata ni Carlotta habang pinagmamasdan ang
kanyang mag-ama. Nakita niya ang ilang ulit na paggalaw ng Adam's apple ni Giovanni
na parang nahihirapang maghagilap ng salita. Pagkuwa'y marahan nitong iniluhod ang
isang tuhod upang makapantay ang anak.

***

"MY name is Alessandro Giovanni Duvall-Galliardi. I'm your D-Daddy," Giovanni's

voice croaked. Kanina pa niya pinaglalabanan ang pagbuhos ng emosyon.

Nang i-report ni Leon ang natuklasan nito tungkol sa naging whereabouts ni Carlotta
sa nakalipas na tatlong taon ay nalaman nito ang tungkol sa mga bata. At nang
matanggap niya ang larawang ipinadala ng tauhan ay halu-halo ang kanyang naging
emosyon. Tuwa, lungkot, galit at panghihinayang. Tuwa dahil hindi naman pala
nalaglag ang batang dinadala ni Carly--na hindi lang isa, kundi tatlo. Tatlo.
Lungkot at panghihinayang dahil wala siya sa tabi nito at hindi niya nakita ang
pagluluwal sa kanyang mga anak at ang paglaki ng mga ito. At galit. Galit na kung
hindi niya kokontrolin ay baka kung ano ang magawa niya.

Paanong nagawa ni Carlotta sa kanya ang ganoong bagay?

"Yow not my Dadda."

"W-what?"

"Si Daddy kasi ang nakasanayan nilang tawaging Daddy or Dadda," ani Carly.

"Then do something about it," malamig niyang tugon dito. "Explain it to my children
that I am their father."

"Gianna, princess. Come here." 

Sa halip na sumunod sa pagtawag ng ina ay matiim siyang tinitigan ng anak.

Bahagyang naningkit ang mga mata nito habang kumikibot-kibot ang mapupulang mga
labi.

"Aw you weally my Poppa?"

Saglit na napaawang ang kanyang mga labi bago namasa ang kanyang mga mata. 

"Yes," itinaas niya ang kanyang kamay. "I'm your Papa."

It felt like ages before she made a move and took his hand. Biglang nanikip ang
dibdib ni Giovanni kasunod ang pagtakas ng dalawang butil ng luha sa kanyang mga
mata. Mahigpit niyang kinabig sa kanyang dibdib ang anak. He almost forgot how
delicate and small the little frame he was holding.

"'Can't breath, Poppa."

"Oh, I'm sorry, sweetie. I'm sorry. Papa is just a little overwhelmed."

"Ow-wemb?"

Natawa siya sa bulol nitong pagsasalita. Nang lingunin niya ang dalawang batang
lalaki sa tabi ni Carly ay nakita niya ang tila kalituhan sa mukha ng mga ito.
Again, he wants to hate Carly for that. Kung hindi ito lumayo at nagtago sa kanya
ay hindi malalagay sa ganoong sitwasyon ang kanilang mga anak. Nalilito at
nagtataka.

"Is he weally aw Poppa, Momma?" Tanong ng unang bata na tumakbo kanina kay Carly.

Hindi siya sigurado kung ito si Salvador Von o si Charlemagne. His two little boys
really look alike. It's hard to tell which is which.

"Yes, sweetheart. He's your Papa. Come on. You, too, can give him a hug like your
little sister did."

"'Tis okay, Sal. Come," tila nang-aamuking inilahad ni Gianna ang kamay sa kapatid.

Saglit lamang na parang nag-atubili si Sal. Pagkuwa'y tiyak ang mga hakbang na
nagsimula itong lumakad palapit sa kanya. Nang huminto ito sa tapat niya ay
naglahad ito ng isang kamay.

"My name is Salvador Von."

"Oh, God," parang muling nagsikip ang kanyang dibdib. His stance reminds him so
much of his father. No wonder Carlotta named him after Don Salvatorre.

"Don't cwy, Poppa. Dadda taid, boys don't cwy," parang matandang sabi nito.

Pigil ang emosyong kinabig niya ang anak. Nang tingnan niya ang batang mahigpit na
nakayakap kay Carlotta ay nahulaan na niyang ito si Charlemagne. Kumpara sa
dalawang kapatid ay mukhang maki-ina ito.

"He's aloof and a little bit shy," parang nagpapaliwanag na sabi ni Carlotta.

Nang subukan niyang ilahad dito ang isang kamay ay lalong nagsumiksik si
Charlemagne sa dibdib ng ina.

"Gio--" 
He flinched nang tangkain siyang hawakan ni Carlotta.

"Don't. Sa galit na nararamdaman ko ngayon ay mas mabuting huwag mo muna akong

hawakan," sinabi niya iyon sa lengguwaheng natitiyak hindi pa masyadong abot ng
isipan ng mga bata. Baka nga ni hindi marunong mag-Tagalog ang mga ito.

Tiniinan niya ang magkabilang sulok ng mga mata nang magsimula iyong mag-init. Nang
makita niya ang pangingilid ng luha ni Carly ay kaagad siyang nag-iwas ng tingin.
Hindi siya dapat maapektuhan ng  mga luha nito. Not yet.

"I'm sorry."

Truly, Madly, Deeply

Chapter Forty Seven

"WE'RE okay, Daddy," pilit pinasisigla ang tinig na sabi ni Carlotta sa ama sa
kabilang linya.

One week na siyang hindi kinakausap ni Giovanni. Sa loob ng pitong araw na iyon ay
wala itong ibang ginawa kundi ang makipag-bonding sa triplets. Mukhang bumabawi ito
nang husto sa mga anak. At hindi naman niya ito masisisi. Halos tatlong taon ang
ipinagkait niya rito. Madalas ay natatagpuan niya itong pinagmamasdan ang mga anak
na tila may pagkamangha. At kahit natutulog ang mga bata ay naroong hagkan at
yakapin na para bang tinitiyak na hindi ilusyon ang tatlong munting nilalang na
nasa harapan nito.

Sa unang araw lamang naging indifferent si Charlemagne. Sa sumunod na araw ay unti-

unti rin itong napalagay sa ama. At gusto niyang bumilib sa asawa, kaybilis nitong
na-identify ang kaibahan ng dalawang anak na lalaki. Wala kasi halos pagkakaiba ang
pisikal na hitsura nina Sal at Charlemagne. Kahit yaya ng mga ito ay hirap na
tukuyin kung sino ang sino lalo kapag sinusumpong ng kapilyuhan ang dalawang bata.
Pero si Giovanni, kahit yata nakapikit ay kaydali nitong matukoy kung sino si Sal
at kung sino Charlemagne. As for Gianna, it's quite obvious na Papa's girl ito. Ito
ang parating nakadikit kay Giovanni.
Gusto niyang magselos. Kahit kasi kasama siya sa bonding ng mag-aama, parang bigla
siyang naitsa-puwera sa eksena. Kung dati ay siya lang ang bida sa buhay ng mga
ito, ngayon ay mukhang isa na lamang siyang dakilang extra.

"How is he treating you?" Untag ng tinig ni Charles na nagpabalik sa isip ni

Carlotta.

"Just... okay," she tried to shrug her shoulders to delude herself that she is okay
but her eyes watered. 

Ayaw niyang magsumbong sa kanyang ama. He can't always fix her problems. At hindi
naman tama na sa tuwing may problema siya ay tatakbo siyang umiiyak dito. Hindi
siya iyon. She wasn't built that way. Isa pa ay may asawa na siya. At ang mga
suliraning pang-mag-asawa ay dapat na sa pagitan lamang ng magkapareha.

"I'm fine, Daddy. How are you? I hope you're not skipping meals again," pag-iiba
niya ng topic.

"I'm good. And no, I'm not skipping meals. Your dear Miss Goodman makes sure of
that. I miss you and my grandchildren. When can I see them? Can I come and visit?
After all, we're living in the same neighborhood," ang huling mga pangungusap ay
tila maasim na lumabas sa bibig nito.

Nang matuklasan ng Daddy niya na malapit lamang dito ang bahay na binili ni
Giovanni, ang initial reaction nito ay paano raw pinahintulutang makabili ng
property roon ang kanyang asawa. He's a gangster. Napangiwi na lang siya. Minsan ay
may pagka-snob talaga ang tatay niya. Isang ugali na nakikita niya minsan kay
Charlemagne.

"I'll talk to Giovanni about it, Daddy. We'll see you soon."

"I hope so. Or else I will post a petition to BCA to kick him out of the
neighborhood."

"Daddy," natawa si Carlotta dahil parang batang nagmamaktol ang kanyang ama.

"I mean it, honey. I don't wanna be excluded from my grandchildren's life like I
did from the time you were born."

"That's not gonna happen, Daddy. I promise."

Titiyakin niyang hindi mangyayari ang pinangangambahan ng kanyang ama. Malaki ang
kasalanan niya kay Giovanni. At aminado siya roon. Pero hindi siya makapapayag na
magkawatak-watak ang kanyang pamilya. She made an impulsive decision back then.
Kung kinakailangang paulit-ulit siyang humingi ng tawad dito ay gagawin niya
mapatawad lang siya ng asawa.

Tahimik siyang pumasok sa playroom. Ang nadatnan niyang eksena roon ay nagpangiti
sa kanya. Tulog na tulog ang tiplets pati na ang tatay ng mga ito. Nakadapa si
Gianna sa dibdib ni Giovanni. Si Charlemagne ay nakaunan sa kanang braso ng ama
habang si Salvador Von ay nakayakap sa kaliwang binti. 

Biglang nag-init ang magkabilang sulok ng kanyang mga mata habang pinagmamasdan ang
kanyang mag-aama. They look so adorable. Inilabas niya ang kanyang cellphone at
kinunan ng picture ang mga ito. Hindi niya napansing naka-on pala ang kanyang
flash. Nang i-click niya ang capture button ay biglang nagliwanag, naalimpungatan
si Giovanni.
"What the heck are you doing?" Mahinang sita nito sa kanya.

"'Sorry. Ang ganda niyo kasing tingnan. Nangangalay ka na ba?" Lumuhod siya sa tabi
nito para bahagyang iangat si Charlemagne.

"Careful, baka magising."

May tuwa siyang biglang naramdaman. Sa loob ng isang linggo ay hindi siya nito
kinausap kahit na isang salita. Magandang senyales na iyon.

"Kaya mo ba siyang buhatin?" Tila may pag-aalalang tanong nito.

Nag-aalangang napangiwi si Carlotta. Medyo overweight ang triplets para sa edad ng

mga ito. Kaya nga ito tig-iisa ng yaya dahil nahihirapan siyang magbuhat.

"Kakayanin," aniya. 

"Wait. Hold him for a sec. Uunahin ko muna ang aking prinsesa," walang kahirap-
hirap itong bumangon habang yakap si Gianna. Maingat nitong kinalas ang braso ni
Salvador Von na nakayakap sa kaliwang binti nito.

Kanugnog lamang ng playroom ang silid ng mga bata. Bukod ang silid ni Gianna habang
magkasama naman sa silid sina Sal at Charlemagne. Mayamaya pa ay bumalik na si
Giovanni. Binuhat nito si Charlemagne pagkatapos ay saka nito binalikan si Sal.

Habang inaasikaso ni Giovanni ang mga anak ay nagligpit naman siya ng kalat ng mga
ito. Ang dami-daming laruan. Mukha ng toy store ang playroom sa dami ng laruang
binili ni Giovanni para sa mga bata. Dadamputin niya sana ang paboritong stuffed
toy ni Charlemagne nang may maapakan siyang matulis na bagay. 

"Aww," she was walking barefoot dahil mahigpit na ipinagbabawal ng kanyang asawa
ang pagpasok sa playroom ng naka-tsinelas o sapatos.

Napaupo siya sa play mat habang hawak ang paang nasaktan.

"Let me see."

Hindi niya namalayan, nasa likuran niya lang pala si Giovanni. Sumalampak ito ng
upo sa sahig habang nakaharap sa kanya. Inabot nito ang kanyang paa. Wala namang
sugat pero may kaunting dugo na namuo kaya marahan nitong minasahe ng thumb finger
ang bahaging nasaktan.

"Ano ba ang nakatusok sa'yo?"

"I think it's the dinosaur."

"We should throw it away."

"Bakit kasi bumibili ka ng ganoong laruan?"

"E, 'yon ang gusto ni Charlemagne. Gusto yatang maging paleon--uhm, ano nga ang
tawag do'n sa mga naghuhukay ng mga buto ng dinosaurs?"

"Paleontologist. And they are not diggers, babe. They're scientists, they study
fossils."

"What did you just call me?"

"Uh," mabilis niyang nakagat ang lower lip. Masyado ba siyang na-carried away sa
conversation nila na inakala niyang ayos na ang lahat?

"Say it again."

"B-babe?" Gusto niyang kabahan sa matiim na tinging ibinibigay nito sa kanya.

Napapikit si Giovanni saka ito yumuko ito at pinagdaiti ang kanilang mga noo. Dama
ni Carlotta nang tila magkaroon ng drum festival sa loob ng dibdib niya. Atubili pa
siya nang tumaas ang dalawa niyang kamay at sapuhin ito sa magkabilang pisngi.

"Sorry na," biglang nabasag ang kanyang boses at tumulo ang kanyang luha. "I tried
to tell you, kaya lang natakot ako kasi..."

Hindi na niya natapos ang sinasabi dahil tinalo na siya ng emosyon. Bumuhos na nang
husto ang kanyang mga luha. Nang kabigin siya ni Giovanni ay napahagulhol na lang
siya sa dibdib nito.

"I should hate you. Punish you a little, make you suffer the same pain I felt when
I discovered about the triplets."

Napahikbi siya.

"Pero paano kita parurusahan kung ganyang nakikita kitang umiiyak ay para ko na
ring pinarurusahan ang sarili ko?"

Lalong napalakas ang iyak niya. How did she get so lucky marrying the sweetest guy
in the planet?

"I love you, I love you, so much," naiyakap niya ang dalawang braso sa leeg ng
asawa.

"I do, too. Truly, madly, deeply," he cupped her face and took her lips for a deep,
tongue kiss.

Kapwa sila napaungol nang maging mas mapusok at mainit ang pinagsasaluhan nilang
halik. At dahil kasalukuyang nagsi-siyesta ang triplets, sabik nilang pinalaya ang
mga damdamin. Dahan-dahan siyang inihiga ni Giovanni habang magkalapat pa rin ang
kanilang mga labi. Ang isang kamay nito ay dumako sa ilalim ng suot niyang palda.
Hinaplos nito ang kanyang balat mula sa kanyang binti, tuhod at pataas sa tagiliran
ng kanyang hita.

"I missed you. The past week was a torture," ungol nito sa pagitan ng paghalik.

"Me, too."

"And you're going to pay for that."

"With pleasure."

Muling naglapat ang kanilang mga labi. Their tongues intertwined for a heated kiss.
Dumako ang isang kamay ni Giovanni sa pagitan ng kanyang mga hita. He cupped her
mound and traced her slit with the tip of his fingers.

Napahinga siya nang malalim nang magsimulang mag-alab ang kanyang pagkababae.

"Hmn. Gio, maybe we should, uhm," napakiwal ang katawan niya nang pumasok sa loob
ng panty niya ang kamay ng asawa. Balat sa balat nitong hinagod ang kaselanan niya.
"Gio--oh, my God...!"
"What aw you doing with Momma?"

Giovanni froze on top of her. Habang si Carlotta ay namimilog ang mga matang
nakatingin sa batang nakatayo malapit sa ulunan niya. Si Gianna, gising na! At
hindi ito nag-iisa, naroroon din si Charlemagne na bahagya pang kinukusot ang mga
mata.

"Poppa?" Si Charlemagne.

"Uh, CPR?" Medyo nakangiwing sagot ni Giovanni sa naguguluhang mukha ng mga anak.

Natatawang tinampal ito ni Carlotta.

"Why is yow hand undey Momma's skit?" Inosenteng tanong ni Gianna.

Parehong nalito ang mag-asawa kung ano ang isasagot.

"There's a bug," mabilis na sagot ni Carlotta. Pasimple niyang pinalis ang kamay ni
Giovanni na nakasuot pa sa loob ng kanyang panty. "Papa took it."

"Can I see it?" Si Sal, nagising na rin.

Kinuyom ni Giovanni ang kamay na galing sa ilalim ng palda ng asawa atsaka mabilis
na tumayo.

"No, you can't see it, bud. It looks so scary. Stay here with your Mama while I
throw it away, okay?" At kay Carlotta, anito: "Babe, take over. I need to take a
cold shower."

"Poppa," hahabol sana si Gianna ngunit mabilis itong pinigilan ni Carly.

"I'll be right back, princess," ani Giovanni na dali-daling tinungo ang pinto.

Pinigilan ni Carlotta ang mapahalakhak dahil napansin niya ang bahagyang pamumukol
sa harapan ng asawa.

"Who wants chocolate cookies?" Bigla niyang naalala na baka gutom na ang mga anak.

"Me!" Chorus na sagot ng tatlong bata.

"Okay. Let's go and raid the kitchen," Carly rung the bell for the nannies.
Paglabas nila ng playroom ay nakaabang na ang mga ito.

Sa sumunod na sandali ay napuno na ng ingay ng tatlong bata ang komedor. Doon na

sila sinundan ni Giovanni na bagong paligo. Kaagad itong lumapit sa kanya at
bumulong.

"Lagot ka sa akin mamaya. Titiyakin ko rin na mahigpit na nakakandado ang lahat ng

pinto."

"Tutulungan pa kita."

Kapwa may ngiting naglapat ang kanilang mga labi.

"CPR again?" Reaksyon ni Charlemagne.

Nagkatawanan silang mag-asawa. Pati ang mga kasambahay na naroroon ay naaaliw na

natawa sa inosenteng komento ng bata.
"I love you," she mouthed the words to her husband.

"I love you, too."

Parang puputok sa kaligayahan ang puso ni Carlotta ng mga oras na iyon. Akala niya
talaga ay matitiis siya ng asawa.

"I can forgive you anything, wife. Maliban ang ipagpalit ako sa iba," wika nito na
tila nahuhulaan ang tumatakbo sa isipan niya.

"I thought you're not the jealous type."

"It's a different matter when it comes to you."

Umingos na lang kunwari siya. Pero deep inside, parang kinikiliti ang puso niya sa
kilig.

Ah, who would have thought. Na nang dahil sa kalokohang pinaggagawa ng kanyang Kuya
Tyron ay matatagpuan niya ang kanyang one and only true love?

Their Happily Ever-After

Epilogue

CHRISTMAS Eve.

It was a very tense dinner. Kung hindi dahil sa triplets, natitiyak ni Carlotta na
magiging napakatahimik ng malaking komedor. She invited her father to celebrate
Christmas Eve with them at ganoon din si Don Salvatorre. It's quite obvious that
they despise each other. Kulang na lang ay mag-spark ang hangin sa tuwing
magtatagpo ang kanilang mga mata. 

Malalim talagang magtanim ng galit ang kanyang ama. Kahit kay Giovanni, nakikipag-
usap man ito sa asawa niya ay parating civil lamang, may nakahalang na pader.
Iginigiit din nito na pakasalan siyang muli ng en grande. Kahit ito na raw ang
gumastos.

Bilang ma-pride na mafioso, siyempre tumanggi ang asawa niya. Balak naman daw
talaga nitong pakasalan siya ulit. At iyon ay sa Pilipinas kung saan walang
diborsyo. At mariin nitong idinugtong na hindi kailangang gumastos ni isang sentimo
ng kanyang ama. Her father just snorted, of course.

After Christmas ay sa Pilipinas naman sila magse-celebrate ng New Year. Sa piling

ng kinalakhan niyang mga magulang. Pagkatapos ng Bagong Taon ay saka nila
paplanuhin ang kanilang church wedding. May napili na silang petsa. As for the
wedding details, excited na ang best friend niyang si Belinda na planuhin ito.

"Kids, time for bed," lampas ng ala-una at tapos na ring magbukas ng tigdadalawang
regalo ang mga bata na bigay ng kanilang mga Lolo.

Iyon ang kundisyon ni Carlotta sa mga ito. Si Charlemagne ay namimigat na ang

talukap ng mga mata ngunit pinipilit pa ring sabayan ang pagka-hyper ni Gianna.
Ganoon din si Sal, panay na ang hikab.

"One more, Mama," humihirit pang sabi ng kanilang prinsesita habang nakataas ang
dalawang hintuturo. 

Hindi na ito masyadong bulol at marami na ring alam na vocabulary words.

'Negotiator' na rin. Kahit may inilatag na siyang rules ay makikipagtawaran pa ito
at hahanap ng lusot para masunod ang gusto.

"Its past bedtime, sweetheart. No more. Tomorrow, you can open all the gifts,"
aniya.

"But 'tis already morning, Mama."

Parehong natawa ang dalawang abuelo sa katwiran ng apo. Nang magkatinginan sila ni
Giovanni ay napangiti rin ito. Pinandilatan ni Carlotta ang asawa.

"Uh, Gianna, princess. What's our number one household rules?" Paalala ni Giovanni
sa bunsong babae.

"Papa is the ruler but Mama is the boss."

"Good. Now when Mama says its time for bed, that's not negotiable."

Nanghaba ang nguso ni Gianna. Para hindi na humaba ang diskusyon ay nilapitan na
ito ni Giovanni.

"Say night-night to Dadda and Lolo."

Isa-isang lumapit at humalik sa dalawang abuelo ang mga bata. Nagpasintabi muna si
Carlota at Giovanni sa mga magulang upang patulugin ang tatlong anak. Si Giovanni
ang nakatokang magpatulog kay Gianna dahil may 'dance portion' pa ang mga ito.
Nasanay ng ipinaghehele ng ama kaya nakakatulog lamang ito kapag isinayaw ni
Giovanni.

Sa dalawang anak na lalaki ay walang problemang magpatulog si Carly. Kapag parehong

antok na ang dalawang bata, malapat lang ang likod ay nakakatulog na ang mga ito.

"Night-night, Mama," malambing na wika ni Charlemagne nang yumakap at humalik sa

ina.

"Night-night, sweetheart."

Matapos hagkan ito sa noo at kumutan ay lumipat naman si Carly kay Sal.

"Good night, Mama."

"Good night, my little man."

Saglit lamang ang ipinaghintay niya at kaagad ng nakatulog ang mga ito. Maingat
niyang inilapat ang pinto atsaka sumilip sa silid ni Gianna. Napangiti siya.
Nagpapatulugan pa rin ang kanyang mag-ama. Tahimik siyang umalis para tingnan kung
kumusta naman ang Daddy niya at ang kanyang biyenan. Ngunit pagbalik niya ng family
room ay parehong wala na ang mga ito roon. Napailing na lang siya sa isiping
parehong hindi nakatagal ang mga ito sa presensya ng isa't isa kaya marahil pumasok
na rin sa silid na ibinigay niya sa mga ito.

Dumiretso na lang siya sa kuwarto nilang mag-asawa. She took a quick shower,
brushed her teeth and slipped into her negligee. After her nightly ritual, kinuha
niya mula sa drawer ng kanyang dresser ang regalong inihanda niya para sa asawa.
Isa iyong limited edition Rolex watch.
Nang marinig niyang bumukas ang pinto ng master's bedroom ay mabilis niyang
ikinubli ang naka-gift wrap na box.

"Success?" aniya.

"Success," nakangising sagot nito. "What's that you're hiding behind your back?"

"Surprise. Go take a shower first."

"Mabaho na ba ako?" inamoy-amoy pa nito ang sarili.

"Silly. Just go and take a shower, okay? I have a homemade whipped cream and
chilled grapes."

"Hmn, sounds kinky," pilyong nagtaas-baba ang mga kilay nito.

Isang mapang-akit na ngiti lang ang ibinigay ni Carlotta sa asawa. Nakita niya ang
pagkinang ng mga mata nito habang mainit siyang hinahayon ng tingin. Papasok na
sana ito sa banyo nang muli itong pumihit paharap sa kanya.

"Your gift is on the top drawer of the right bedside table."

"Gift?" parang biglang umilaw ang mga mata niya.

Ngumiti lang si Giovanni at pumasok na ng banyo.

Nang buksan ni Carlotta ang drawer ay namangha siya sa nakita. Sa loob ng drawer ay
nakita niya ang pamilyar na logo ng isang kilalang jewelry brand. At mas lalo
siyang namangha nang buksan iyon at tumambad sa kanya ang isang Harry Winston
necklace.

       

"Oh, my God. This is so," napakagat-labi siya. "Extravagant."

Hindi siya sa mahilig sa alahas. Pero dahil sa Daddy niya at kay Giovanni, dumarami
na ang koleksyon niya ng alahas. Ipinagpagawa pa siya ng private vault ng kanyang
asawa dahil sobrang valuable ang halaga ng mga alahas na nasa pag-iingat niya.

"Nagustuhan mo ba?" narinig niyang tanong ng kanyang asawa na kalalabas lamang ng

banyo.

"I love it."

"I want you to wear it without your clothes on."

"Seryoso ka?"

"Oo naman," a glint of mischief entered his eyes as he surveyed her from head to
toe.

"Okay. Help me put this on," ibinigay niya rito ang kahon ng alahas.

Kinuha iyon ni Giovanni at isinuot sa kanya. Pagkatapos ay ipinihit siyang paharap.

"Beautiful."

"How about if I removed this?" ibinaba niya ang tirante ng suot na pantulog.
"Enchanting," kaagad na bumaba ang tingin nito sa mayaman niyang dibdib. Kahit may
anak na sila ay hindi pa rin masyadong nagbabago ang tayo ng mga iyon.

Dahan-dahan niyang pinadausdos hanggang sa ibaba ang manipis na pantulog. At dahil

ang gusto ng asawa niya ay ang kuwintas lamang ang kanyang suot, ibinaba na rin
niya ang kanyang panloob.

"Well?"

"Very tempting," wika nito sa maaligasgas na tinig. Nasulyapan nito ang kanyang
homemade whipped cream sa side table kasama ng pinalamig niyang ubas.

Kumuwit ito ng cream at ipinahid sa kanyang mga labi. Pagkuwa'y yumuko ito, gamit
ang dulo ng dila ay pinalis ang matamis na cream sa paligid ng kanyang bibig. Nang
umawang ang kanyang mga labi ay nagtalik ang kanilang mga dila, mapusok silang
nagsalo sa isang halik. Kapwa sila napaungol habang mainit na ginagalugad ang bibig
ng isa't isa.

Muli nitong pinahiran ng whipped cream ang kanyang balat pababa sa kanyang leeg,
patungo sa pagitan ng kanyang dibdib. Mainit nito iyong sinundan ng mga labi at
pasiil na tinikman ang kanyang balat.

"Hmn," napakagat-labi siya nang palibutan nito ng cream ang magkabila niyang
nipples. 

Napasinghap siya nang sakupin nito ang isang tuktok at pagulungin doon ang isang
malamig na ubas. He popped the grape while sucking and nipping her nipple.
Napaungol siya sabay arko ng likuran. 

It felt nice...ahh, better than nice, she thought.

Inabot niya ang tuwalyang nakatapi sa beywang ni Giovanni. She grabbed his semi-
erect member and starts pumping him. Napaungol ang kanyang asawa. Inilapat niya ang
dalawang kamay sa dibdib nito at itinulak ito patungo sa kanilang matrimonial bed.

"My turn," she said as she straddles his thighs. 

Kinuha niya rito ang whipped cream at ubas. Pinalibutan niya ang bibig nito at
panga kaparis ng ginagawa niya kapag ito'y kanyang inaahitan. Using the tip of her
tongue and lips, she licked the cream off his skin bit by bit. Sumubo siya ng ubas
at inilagay iyon sa pagitan ng mga ngipin bago yumuko. Giovanni bit the succulent
fruit before taking her lips. Nagsalo sila sa matamis na katas ng prutas.

Kumuwit siya ng whipped cream at pinalibutan ang eight-pack abs nito.

"Yummy," pilyang sabi niya habang pinagmamasdan ang mahusay niyang artwork.

"Make sure you'll clean it off."

"No problem, babe," she leaned down and starts licking him clean inch by
pleasurable inch.

Giovanni groaned in pleasure. Nang tumigil siya ilang pulgada mula sa kahandaan
nito ay umungol ito ng pagpo-protesta. Sumubo siya ng dalawang pirasong ubas bago
yumuko at sinakop ang ulo ng pagkalalaki nito. His hips bucked as she rolled the
icy cold fruit on top of his engorged length.

"Ohh, fuck. Baby..."

Her head bobbed up and down, alternately nibbling and sucking his flesh.

"Babe, enough," Giovanni took the rein and pinned her on the bed. Nawalan na rin ng
silbi ang whipped cream at grapes nang mapusok nitong salakayin ang kanyang mga
labi. Hinuli nito ang kanyang dila at maalab na sinipsip.

"Uhmn..."

Pagkuwa'y dahan-dahan siya nitong pinihit padapa. He nipped her shoulder blades
then kissed his way down the small of her back. Then he slipped a hand between her
thighs. She moaned when he found her slick folds and starts rubbing her, feeling
her. Nang bahagya siya nitong iangat ay boluntaryo siyang napaluhod. Soon his
fingers was replaced by his tongue.

"Ohh," napahalinghing siya sa dulot ng mainit nitong dila sa kanyang kaselanan. At

nang sakupin nito ang kanyang ubod ay tila umikot ang kanyang huwisyo sa masarap na
sensasyong idinulot niyon. "Giooo..."

Her knees went weak when he slipped his tongue between her hot, wet sheath. Mariin
niyang nakuyumos ang bedsheets kasunod ang malalim na pag-ungol. She wants more,
much, much more.

"Come inside me now," may bahagyang katal na sabi niya sa asawa.

"Say, please," tudyo ni Giovanni nang hapitin siya sa beywang.

"Please, oh!" imboluntaryong tumirik ang mga mata niya nang maghugpong ang kanilang
mga katawan.

He rarely takes her from behind because of his size. At kapag ganoon ay parating
kontrolado lamang ang mga ulos nito. Bagay na tila lalong nagpapasidhi sa kanilang
pagtatalik. Soon, they were both panting and gasping for precious breath as they
reached the zenith.

Nang manumbalik sa normal ang kanilang paghinga ay kinuha ni Carlotta ang regalong
inihanda para asawa.

"Merry Christmas."

"Wow." Binasa ni Giovanni ang naka-engraved sa ilalim. "With love, Carly."

"Like it?"

"I love it." Kinudlitan siya nito ng halik sa noo.

Hinubad niya ang suot na kuwintas at maingat iyong ibinalik sa box.

"This is probably worth millions," aniya habang hinihipo ang tampok na malaking
yellow gemstone sa gitna.

"I don't mind spending if it's for you."

Kuntentong inihilig ni Carlotta ang sarili sa dibdib ng asawa nang kabigin siya
nito. Her life is already complete. Hindi maituturing na perpekto ang lalaking
pinakasalan niya, pero kahit ganoon ay tanggap niya ito--imperfections and all. 

Nang hagkan siya ni Giovanni ay buong puso siyang tumugon. At noon niya lang ganap
na naunawaan. Home is not a place. Right there, in his arms. That's where her home
will always be, for the rest of their lives...
The End

'

A/N:

This is it, pancit!!

At wala ng hihirit.

This is not goodbye. Magkakaroon po sila ng "cameo roles" so just wait for it, oki
doks??

I hope you enjoyed reading this story as much as I enjoyed writing it.

Bb_Anastacia

7/24/17