Owning Her Innocence (Completed)

by RaceDarwin

Callante Fontanilla was hot. Dayum hot. But for some reason, galit si Kira sa
lalaki na forever kapitbahay na yata niya. Wala naman itong kasalanan sa kanya at
wala rin siyang dapat na ika-bitter. Maybe, she just hated him for being a playboy.
Lahat na yata ng magagandang babae sa kanilang lugar ay naakit na nito at nadala sa
kama.

Kahit na lantaran ang pagpapakita nito ng pagkagusto sa kanya ay hindi siya

pumapatol. Ang pumatol sa isang lalaking walang kakuntentuhan sa isang babae ang
pinaka-aayawan niya.

Kaya naman nang magtaksil sa kanya ang boyfriend niyang si Jiro at mambuntis ito
ng iba, gayon na lang ang sakit at pagkadismaya niya. Nagpakalasing siya sa isang
bar, nagpakagaga.

Kinaumagahan ay natagpuan na lang niya ang sarili sa isang kama. Kasama ang
lalaking pinaka-aayawan niya.

Si Callante, nakayakap sa beywang niya at may ngising tagumpay sa labi.

"Akin ka na ngayon."

=================

Teaser

Teaser

Alam ni Kira kung anong tipo ng lalaki ang kapitbahay niyang si Callante
Fontanilla. Kilala ito bilang bad boy sa lugar nila at kalevel ni Calvin Matsunaga
sa pagiging babaero. Kaya nga kahit kailan ay hindi siya pumatol sa lalaki kahit na
lantaran ang pagpapakita nito ng pagkagusto sa kanya. At kahit pa araw-araw nitong
idinidisplay ang maskulado at kataka-takam na katawan sa kanya ay hindi siya
tatablan ng pang-aakit nito.

 Isa pa, bakit siya papatol sa lalaki? May gwapo siyang nobyo at nagpaplano na
silang magpakasal.

 Ngunit mapaglaro ang tadhana. Nakabuntis ang boyfriend niya at nakipaghiwalay sa

kanya. Dala marahil ng sakit sa ginawa nito at panghihinayang sa tatlong taon na
pagiging magkasintahan sila, nagpakalasing siya. Todo-todo.
 Kinaumagahan, natagpuan niya ang sariling walang saplot sa tabi ng lalaking kahit
kailan ay hindi niya pinapangarap na makakuha sa kainosentehan niya..

  "Itinatanggi mo na hindi mo ako type, pero halos tawagin mo na lahat ng santo sa

ginagawa ko sa 'yo kagabi. Answer me, Kira. May itinatago ka bang pagnanasa para sa
akin?" naglalaro ang kapilyuhan sa kulay asul nitong mga mata at pakiramdam niya ay
biglang may bumara sa lalamunan niya.

 Paano niya sasagutin ng maayos ang tanong nito gayong damang-dama niya ang
paghaplos ng naghuhumindig na pagkalalaki nito sa hita niya.

ABANGAN!

Like OHI facebook page: www.facebook.com/OwningKira

=================

Prologue

 "SHIT." Mahinang napamura si Shakira--o mas kilala sa pangalang Kira. Nasa

kalagitnaan na siya ng paglalakad pauwi sa bahay nila mula sa eskuwelahan nang
maalala niya ang journal niya sa English. Kakailanganin niya iyon mamaya para sa
assignment nila sa naturang subject.

 Wala siyang ibang choice kundi bumalik sa pinapasukan niya. Oh, great. Hingal na
hingal na siya sa paglalakad, 'tapos kailangan pa niyang bumalik sa school para sa
journal niya. Ayaw naman niyang gumastos para sa pamasahe. Sa dami ng projects at
requirement sa pag-aaral niya, kailangan niyang mag-doble tipid sa pera niya.
Nahihiya naman siyang humingi ng pera sa magulang niya. Hindi naman sila mayaman.
 Isang housemaid ang mama niya at construction worker naman ang papa niya. Hanggang
kaya ni Kira, nagtitipid siya para hindi maya't maya siyang humihingi ng pambili ng
mga kailangan niya sa school.

 Doble kayod na nga ang ginagawa ng magulang niya para mapagtapos siya ng pag-
aaral. Lalo pa ngayon na malapit na ang graduation nila.

 Napabuntong-hininga si Kira.

 Alam niya ang hirap ng mga magulang niya para mapagtapos siya. Kaya nga nagsisikap
siyang mag-aral ng mabuti at mabigyan ng matataas na grades ang magulang niya. Iyon
lang ang alam niyang dahilan para maramdaman ng mga ito na nagsisikap din siya para
sa pamilya nila, at para na din sa kinabukasan niya.

 Kapag nagtapos siya na may honor, siguradong may makukuha siyang scholarship. At
bawas gastos din 'yon kapag tumuntong siya sa kolehiyo. Malaking tulong na din 'yon
para sa magulang niya. Siguradong magiging mas proud pa ang mga ito sa kanya.

 Napangiti siya. Inspired na binilisan niya ang lakad pabalik sa eskuwelahan.

Pagdating niya sa gate ng school ay nagtatakang tumingin sa kanya ang guard.

 "O, 'neng, bakit bumalik ka pa?"

Pagod na nginitian ni Kira ang sekyu. "Nakalimutan ko po kasi ang english journal
ko sa classroom. Kailangan ko lang po na makuha iyon ngayon."

 "Sige, bukas pa naman siguro ang classroom n'yo. May meeting pa din naman ang mga
teacher."

Tumango siya, pagkatapos ay mabilis na tumakbo patungo sa classroom nila. Nasa

third floor pa iyon. Kahit hingal na hingal na siya sa kakatakbo at tumutulo na ang
pawis sa noo niya, pinilit niyang makarating doon. Napansin niyang wala ng katao-
tao ng makarating siya sa third floor. Walang maririnig na ingay kahit ano. Puwede
ng setting ng isang korean horror movie. Hindi naman siya matatakutin kaya wala
lang sa kanya kahit pa mag-isa na lang siya doon.

 Ngunit gayon na lamang ang pagkakalaglag ng panga niya ng pagdating niya sa

classroom ay naabutan niya ang isang malaswang eksena sa pagitan ng kaklase niyang
si Millen at sa nobyo nitong varsity player na si Callante. Naghahalikan ang dalawa
habang nagtataas-baba si Millen sa kandungan ng nobyo.

 "Uhhh... Hon, sige pa. Sige pa, oohhh.."

 Napasinghap si Kira. Hindi niya alam kung ano ang gagawin. Oo, wala pa siyang alam
sa kamunduhan. Pero hindi naman siya mangmang para hindi malaman kung ano ang
ginagawa ng dalawa.

 Natagpuan na lang niya ang sarili na umuurong. Nanginginig ang daliri niya at
nanlalambot ang tuhod niya sa nakikita. Masidhi ang pagpipigil niya na tumili. Alam
ni Kira na sa oras na gawin niya iyon ay makukuha niya ang atensyon ng dalawa. At
ayaw niyang mangyari 'yon. Siya ang nahihiya. Baka akusahan pa siya na mamboboso sa
mga ito!

 Mas pinili na lang niya ang lumabas ng tahimik. Paglabas ni Kira, mabilis na
kumaripas siya ng takbo hanggang sa makarating siya sa kanilang bahay. Nakalimutan
na niya ang tungkol sa naiwanan na English journal. Hanggang sa pagtulog ay hindi
maalis sa isip niya ang nakita. Parang isang eksena sa pelikula na nag-play iyon ng
paulit-ulit sa isipan niya. Hindi pa tuloy siya makatulog.

 "Hay, naku naman, Kira! Wag mo na pakaisipin ang nakita mo. Please lang! May
report ka pa sa Science bukas!"

 Pero hindi siya tinantanan ng isiping 'yon buong gabi. Tuloy, hindi niya maayos na
nagawa ang report sa Science kinabukasan. Dumagdag pa na nakakuha siya ng mababang
score sa assignment niya sa English dahil minadali lang niya ang paggawa nun.

 Mahina siyang napamura habang tinitingnan ang mababang score niya. "Kasalanan 'to
ng dalawang 'yon, eh. Nakaka-buwisit!" Inis na humugot siya ng buntong-hininga.

 "Mukhang badtrip na badtrip tayo, ah."

Napasinghap na lumingon si Kira sa nagsalita. And then, she saw him. Ang dahilan
kung bakit hindi siya nakapag-report ng maayos sa Science at mababang score niya sa
English.

 Si Callante Fontanilla--o mas kilala sa pangalan na Callan. Ang nag-iisang campus
bad boy at captain ball ng larong basketball sa school nila. Mahirap na hindi ito
mapansin, lalo na ang mga mata nito na kulay asul at nakakaloko kung tumingin.
Kaklase niya ito at alam niya kung gaano ito kalikot sa mga babae. Kahapon nga ay
mas nalaman niya kung gaano ito "kalikot".

 Inis na inirapan ni Kira si Callan. "Badtrip talaga ako. Kaya lumayo-layo ka kung
ayaw mong ikaw ang makatikim ng pagkainis ko."

 Humalakhak ang binata. "Kahit kailan talaga ay suplada ka, Kira. Alam mo ba 'yon?"

 "Hindi ko alam 'yon. Thanks for reminding me." Tinalikuran niya ito at inayos na
niya ang mga gamit niya. Mamaya ay labasan na at kailangan niyang umuwi agad para
makatulong sa mama niya sa paglalaba.

 Sa halip na tigilan siya ni Callan dahil sa pagsusuplada niya, umupo pa ito sa
tabi niya at pinakatitigan siya. "Bakit ba parang ang lalim ng pinaghuhugutan mong
inis sa akin, Kira? Ano ba'ng ginawa ko sa 'yo?"

 Napatiim-bagang siya. "Wala kang paki kung inis ako sa 'yo. At bakit mo ba
tinatanong pa ang bagay na 'yan? Wala ka bang malanding babae kaya ako ang
kinakausap mo?" iritadong tanong niya dito.

 Noon pa man ay inis na talaga si Kira sa lalaki. Hindi niya alam kung bakit. Hindi
rin niya maintindihan kung bakit mas gusto niya itong pagtarayan. Siguro, likas
lang na ayaw niya sa taong mayayabang. Iyon kasi ang tingin niya kay Callante.

 Isang mayabang na lalaki. Por que mayaman ito at may sinabi sa lahat ng bagay,
pakiramdam nito ay may karapatan na itong magyabang.

 Hindi lang pala ito mayabang, malikot din ito sa babae at ubod ng pagiging
palikero. Grade five pa lang sila ay may nililigawan na ang walanghiya. Ngayon nga
na high school na sila ay hindi na mabilang ang mga naging nobya nito. Subalit
hindi na siya nagtataka kung bakit marami itong nauuto. Gwapong binata si Callante.
Malaking bulas at bagaman teenager pa lang ay matipuno na ang pangangatawan nito.
Tila sadyang hinubog para makipagtalik. Hay, naku.

 "Baka naman nagseselos ka lang sa mga babaeng pinagtutuunan ko ng pansin kaya

naiinis ka sa akin? Hmmm."

 "Ano? Ako, nagseselos? Ayos ka lang?" Dinuro niya ito. "Hoy, Callante Fontanilla!
Para sabihin ko sa 'yo, wala akong gusto sa 'yo. Kahit maubos pa ang lalaki sa
mundo, hindi ako papatol sa tulad mo. Magsasarili na lang ako kesa patulan ka.
Naiintindihan mo?!"

 Saglit na natigilan ang lalaki. Akala niya ay magagalit ito. Pero mas lalong
dumagdag ang pagkainis niya dito nang malakas na humalakhak pa ang walanghiya.
Nanggigigil na lumabas na lang siya ng classroom.

 Baka masampal na niya ito ng tuluyan.

 Inakala ni Kira na tatantanan na siya ng lalaki. Ngunit hindi pa pala. Dahil

habang naglalakad siya pauwi sa bahay nila ay nakasunod ito sa kanya sakay ng
monster ducati nito. Oo, anak mayaman si Callante at sunod ito sa luho. Kahit na
anong gustuhin nito, madali nitong nakukuha.

 Hindi tulad niya. Kailangan pa niyang mag-ipon ng isang buwan para lang mabili ang
damit na gusto niya.

 "Hi, Kira." nakakalokong bati ng binata. "Gusto mong sumabay?"

Sumimangot siya. "No, thanks." Mas gugustuhin pa niyang maglakad kesa sa umangkas
sa motor ng binata.

 "Bilis na. Nakakapagod din maglakad, akala mo." pagpipilit pa nito. "Don't worry.
Hindi naman ako magpapabayad."

 "Huwag na nga. Ang kulit mo din, ano? At teka nga, di ba, may girlfriend ka? Bakit
di na lang 'yon ang iangkas mo?"

 "Naihatid ko na si Millen kanina. Naka-iscor pa nga ako."

Muntikan na siyang matisod sa sinabi ng binata. Pinukol niya ito ng nakamamatay na

irap.

 "Wala ka din talagang kahihiyan no? Talagang sinasabi mo pa yan sa akin. Hindi ka
na nga nahiya sa ginawa n'yong dalawa kahapon!" Huli na para mabawi ni Kira ang
sinabi. Nadulas na siya. Malas lang niya, naintindihan agad ni Callan ang ibig
niyang sabihin.

 "Wait. Nakita mo kami sa classroom kahapon?" tanong nito.

Shit. Mabilis na nag-init ang pisngi niya. "Ewan ko!" Binilisan niya ang lakad para
tantanan na siya nito.

 "Ah, ikaw nga siguro 'yon. 'Kala mo siguro hindi ko napansin na parang may
nanonood ng live show namin kahapon, ah?" abot hanggang tenga ang ngisi nito.

 "Bwisit! Talagang proud ka pa!"

Humalakhak ito. "I don't know what to say. Hindi ko alam na mamboboso ka pala,
Kira."

 "Ano?" Magkahalo ang galit at inis na hinarap niya ito. "For your information,
hindi ko kayo binobosohan! Nagkataon lang na may kailangan akong balikan kahapon. I
need to get my english journal, pero hindi ko na nakuha na 'yon dahil sa inyo ni
Millen!"

 "A-huh? Dapat ba akong maniwala?"

 "E, di wag kang maniwala kung ayaw mo! You know, you should be thankful at hindi
ko kayo ni-report sa adviser natin. Dahil kung ginawa ko 'yon, siguradong hindi
kayo makaka-graduate!"

 Pagkatapos niyon ay binilisan na niya ang takbo. Pero nanatiling nakasunod pa rin
sa kanya si Callante.
 "Puwede bang huwag mo na ako sundan!" sigaw niya. "Wag kang mag-alala. Wala akong
balak na isumbong kayo!"

 Nakakalokong ngumisi ito. "Wag ka din mag-alala, Kira. Di rin kita sinusundan."

 "Ows? Talaga lang, ha?"

 "Oo. Nakalimutan mo yatang magkapitbahay lang tayo mula pa noon."

Namula ang pisngi niya, napahiya. Oo nga pala. Baby pa lang sila, magkapitbahay na
sila ni Callante. At sa bahay ng mga ito nagtatrabaho ang kanyang mahal na ina.

 Argh. May araw ka rin sa akin, Callante.

***

 This is my new story. Sana abangan n'yo rin at suportahan. Comments! :)

=================

Chapter One

Chapter One

 “KIRA, sweetheart. I’m really sorry, pero hindi na ako makakasipot sa usapan
natin.”

 “Oh? Bakit hindi na naman?”

 “Paperworks. May hinahabol akong deadline at kailangan na kailangan ko na itong

tapusin. I’m sorry, sweetheart. Pangako, babawi ako sa ‘yo sa oras na matapos ko na
ang lahat ng humahadlang sa date natin. Okay?”

 Inintindi ni Kira ang mga dahilan ng nobyo niyang si Jiro kahit na labis-labis na
ang pagtatampong nararamdaman niya dito. Anniversary nila kagabi bilang
magkasintahan. Dapat ay pinagdidiwang nila iyon ng magkasama, nagde-date sa isang
mamahaling restaurant. Three years na sila ng nobyo.

 Kung tutuusin ay napakatagal na ng relasyon nila kumpara sa ibang mag-jowa na wala

pang kalahating taon ay naghihiwalay na. Masuwerte sila ni Jiro na nakatagal sila
ng tatlong taon. 
 Ngunit sa bawat pagdaan ng araw napapansin ni Kira na tila unti-unting nawawalan
ng oras sa kanya ang nobyo. Hindi naman ito ganoon dati. Kahit sangkatutak ang
trabaho nito sa opisina ay nagagawa pa nito na isingit ang date nila. Nagagawa pa
nitong tawagan siya ng mahabang oras.

 Hindi tulad ngayon.

 Kung hindi siya ang tatawag dito, hindi siya nito maaalala.

 Hindi alam ni Kira kung bakit parang nararamdaman niya na nababalewala na siya ni
Jiro. May hinalang nabubuo sa dibdib niya, ngunit ayaw niyang bigyan iyon ng ibang
kahulugan. Alam niyang hindi ganoong uri ng lalaki ang nobyo niya. Kaya nga sinagot
niya ito noon. Sa lahat ng lalaking nakilala niya, si Jiro ang pinakamatino.

 Alam niyang malabo na magloko ito. Siya lang ang nasa puso nito at wala ng iba pa.

 Bumangon siya sa kama at tinawagan ang nobyo. Nang hindi ito sumagot ay itinext na
lang niya ito. 

Good morning, sweetheart! Busy ka pa rin ba mamaya? 

 Natutulog pa ito panigurado kaya hindi na siya naghintay na magreply agad ito.
Lumabas muna siya sa bahay para mag-jogging. Naka-ugalian na niyang gawin ang bagay
na ‘yon para mas gumanda ang kalusugan niya.

 At saka iyon ang bilin sa kanya ng doctor niya para hindi madaling ma-stress. Sa
dami ng kailangan niyang asikasuhin sa resto, dapat din niyang ingatan ang
kalusugan niya.

 Napangiti si Kira nang dumampi sa kanyang mukha ang malamig na simoy ng pang-
umagang hangin. What a beautiful mor---.

 “Mukhang maganda ang gising ng binibini.”

 Awtomatikong nawala ang ngiti ni Kira nang marinig ang boses na ‘yon. Lumipad ang
tingin niya sa lalaking nakatayo malapit sa kanya. Bad morning, nasabi niya sa
sarili. The man is no other than Callante Fontanilla, ang blue-eyed devil niyang
kapitbahay forever.

 Umasim ang mukha na pinadaanan niya ito ng tingin. Wala na namang pang-itaas ang
mokong kaya nakabalandra na naman sa kanya ang matipunong pangangatawan nito.
Walang araw yata na hindi niya ito nakikitang walang pang-itaas. Malapit na nga
niyang masaulo ang bawat sulok ng katawan ni Callan.

 And damn those hard muscles!

Tuwing kaharap niya ito, pakiramdam niya ay nanliliit siya.

 “Ingat lang sa pagtitig. Baka matunaw ako n’yan.”

Tumaas ang kilay ni Kira sa nakakalokong ngisi na gumuhit sa labi ni Callante.

Sinalubong niya ang kulay asul na mga mata nito at pinameywangan. “Sa totoo lang,
hindi ako ang dapat na sinasabihan mo n’yan.”

 “And why?”

 “Dahil hindi naman kita tinitingnan ng malagkit gaya ng mga babae mo na kung saan-
saan mo lang napupulot, Callan. At kung ayaw mo na may natitig sa ‘yo, magsuot ka
ng damit.”

 Nginitian niya ito at nagsimula nang tumakbo. Bago pa tuluyan siyang mawala sa
mood. Ayaw na ayaw talaga niya ang nakakausap si Callante. Pakiwari niya ay walang
matinong patutunguhan ang mga pag-uusap nila. Minsan na niyang natagpuan ang sarili
kasama ang lalaki sa barangay hall.

 Mula pa noon ay inis na inis na siya sa lalaki. Hindi niya alam kung ano ang
malala na ginawa nito sa kanya para mainis siya ng ganoon dito.

 Parang gusto lagi niyang burahin ang mukha nito, lalo na kung lantaran itong
nakikipaglandian sa mga babae nito sa harap ng bahay nito. Magkaharap ang kanilang
bahay kaya tuwing nakabukas ang bintana niya. Ang nakakainis pa sa lalaking ito,
hindi yata alam ang salitang privacy.

 Aba, minsan na niya itong nakita na naghuhubad sa loob ng kuwarto nito. Saktong
napasilip siya sa bintana nito na kaharap lang ng kwarto niya. At ang nangyari,
nakita niya ang hindi dapat makita! Ang malala pa, nakita siya ng lalaki na
nakatingin dito. Nagawa pa siyang kindatan ng hudyo!

 Hanggang ngayon kapag naalala niya, parang nag-aapoy sa init ang mukha niya.
Dalawang buwan na ang nakakaraan mula ng mangyari iyon, pero siya itong hindi maka-
move on.

 Naramdaman ni Kira ang pagsabay sa kanya ni Callante. Tanginang lalaki to. Hindi
talaga siya nito lulubayan hangga't hindi siya nito nakikitang asar talo. Pinukol
niya ng matalim na tingin si Callante.

 "Agang-aga, bakit ba ang init ng ulo mo, babe?"

 "Don't call me babe, Callante. I'm not your babe." madiing sabi niya.
Ngumisi lamang ang binata. "Ayos, kanta 'yon ni Lady Gaga, di ba? Fan ka pala?"
anito na sinundan ng pagkanta ng "Alejandro".

 Napabuga ng hangin si Shakira, nagsimulang manggigil sa inis.

 Tumigil siya sa pagtakbo at hinarap ulit ang lalaki.

 "Ano bang problema mo sa buhay, Fontanilla?"

 "Problema ko? Wala naman. Baka ikaw, may problema d'yan." Then, he chuckled.
Napatiim-bagang si Kira. "Tungkol ba sa love life? Or sex life? Puwede mo akong
kausapin 'dyan. O hingan ng payo kung paano magkakaroon ng healthy sex life."

 Nagsalubong ang kilay niya. "That's bullshit! Kung may problema ako sa love life
ko, wala ka na doong pakialam!"

 "E, sa sex life?" namimilyong tanong nito.

Nag-init ang pisngi niya. "Wala ka rin doong pakialam!"

 Malakas na humalakhak si Callante. "Hindi naman sa gusto kong makialam. Nag-aalala

lang ako sa 'yo. Ayaw lang kitang nakikitang ganyan."

 Naningkit ang mga mata ni Kira. "Anong gusto mong sabihin? Anong ganyan?"

 "You know what i mean, babe."

 "Sinasabi ko sa 'yo, don't call me babe."

 "E, di sweetheart na lang."

 "I'm not your sweetheart. Alam mo, Callan, kung wala kang malandi--" Pinutol ni
Callante ang balak niyang sabihin.

 "Look, Kira. I'm not flirting with you, okay? I'm just worried. Lagi na lang
mainit ang ulo mo kapag nakikita ako. Ano ba ang kasalanan na nagawa ko sa 'yo?
Wala naman, di ba?"

 Natameme siya. Mga ilang segundo ang lumipas bago niya magawang makapagbitaw ng
salita. "Okay. Wala ka na bang ibang sasabihin?"

 "Meron pa."
 "Ano 'yon?"

 "I saw your boyfriend last night... with another woman."

Pekeng tumawa si Kira, malakas. Seryoso ang mukha ng binata, ngunit hindi niya
magawang maniwala.

 "Bakit ka tumatawa?"

 "Bakit hindi? Hindi ba joke 'yon?"

 "I'm not joking, Kira."

She laughed again. "Alam mo, Callan. Minsan nakakatawa ka. Madalas nakakairita. May
tiwala ako sa boyfriend ko. Kumpara sa 'yo, matinong lalaki 'yon at hindi
magloloko. Kaya huwag mo siyang sirain sa akin. Dahil hinding-hindi ako maniniwala
sa mga pakulo mo. Okay? Good morning."

 Pagkatapos ay nilagpasan na niya ito. Walang dahilan para maniwala siya sa

pinagsasabi ni Callan. Kung meron man siya na dapat pagkatiwalaan, si Jiro lang
'yon. Wala ng iba.

 Bago pa siya tuluyang makalayo ay narinig niyang nagsalita ulit ito. "Nanakawan ka
na, hindi mo pa alam."

 Napakunot-noo si Kira.  Anong ibig nitong sabihin?

=================

Chapter Two

 PAGPASOK ni Kira sa loob ng bahay niya ay tiningnan agad niya kung kompleto ba ang
mga gamit niya. Tumatak sa isip niya ang makahulugang sinabi ni Callante. Ano naman
ang mananakaw sa kanya? Almost twenty minutes siyang nag-check kung nasa may
nawawala ba na mahalagang gamit niya na hindi niya nalalaman. Subalit tumigil din
siya. Hindi lang dahil sa wala naman siyang napapansin na nawawala, kundi napapagod
na siyang maghanap.

 Goodness! Puro kalokohan talaga ang lintik na lalaking 'yon. Wala namang nananakaw
sa kanyang gamit. Napaisip siya. Ano kaya ang ibig sabihin ni Callante?
 Tumigil siya.

 Nag-isip ng husay.

 Hanggang sa pumasok sa kanyang isip ang mga panty niya na nakasampay sa likod ng
bahay niya, Patakbong nagtungo siya sa sampayan at halos lumuwa ang mata niya ng
hindi niya makita doon ang limang Victoria Secret panties niya na padala pa galing
sa U.S ng kaibigan niyang nakapag-asawa ng American citizen. Naaalala niya na
isinampay niya iyon kahapon.

 Oh, no! Hindi 'to puwede! Mamahaling brand iyon at pinaka-iingatan pa ni Kira.
Sinong maaaring kumuha ng mga iyon? Nagsasara naman siya ng gate niya. Minsan
naiiwan niyang bukas, pero saglit lang at hindi naman nagtatagal.

Mabilis na pinagana niya ang isip niya. Iisa lang ang taong rumehistro sa isip
niya.

 Si Callan! "Ang lalaking 'yon." Naningkit ang mga mata niya."Ang bwisit na 'yon
ang kumuha ng panty ko!" Nakatiim-bagang na lumabas ng gate si Kira. Hindi siya
papayag na hindi nito ibalik ang Victoria Secret panties niya.

 Naabutan niya ang lalaki sa harap ng bahay. May kinakausap itong matangkad na
lalaki na pamilyar sa kanya. He must be Andrew Hidalgo. Kaibigan ni Callante na
nakikita rin niyang kasama palagi ni Calvin Matsunaga. Ang mga tinaguriang
magigiting na palikero sa kanilang bayan.

 "Callan!" pasigaw na tawag niya sa pangalan nito.

Magkasabay na lumingon sa kanya ang dalawang lalaki. May pagtataka sa mukha ng mga
ito. Mas lalo siyang nanggigil sa inis. Kaya nang makalapit siya ay hinayaan niyang
umigkas ang palad sa mukha nito. Napanganga ang kaibigan nitong si Andrew si ginawa
niya. "Whoa."

 "The f-ck?" salubong ang kilay na sambit ni Callan. "Why did you slap me?"

 "That's what you get from stealing my VS panties!"

 "What the f-ck."

 Dinuro niya ito sa mukha. "Wag mo ko mamura-mura! Ilabas mo ang panty ko! Ilabas
mo kung ayaw mong ipa-barangay kita!" galit na galit na sambit niya.

  Nalaglag ang panga ni Callante habang kumawala ang malakas na tawa sa bibig ni
Andrew. "Ano, hindi mo isasauli? Sige, doon tayo mag-usap sa barangay hall!"
 ILANG BESES na si Callante napagbintangan sa mga bagay na hindi niya ginawa. Lalo
na ng mga nagiging girlfriend niya. He was always accused of being a cheater.
Tuwing hindi siya nakakapagreply ng mabilis sa girlfriend niya, aakusahan siyang
may ibang babae na pinaliligaya kahit ang totoo ay busy siya sa trabaho. He was a
policeman. Hindi man halata sa kanyang mukha, Ngunit iyon ang totoo.

 Likas sa trabaho niya ang maging busy. Kaya hindi niya maintindihan kung bakit
hindi makaunawa ang mga nagiging girlfriend niya. He was always been faithful.

 Kapag nakipaghiwalay na sa kanya ang girlfriend niya, he would just sleep with
other pretty woman. 'Pag hindi niya natipuhan ang babaeng iyon, tinitigalan na rin
niya ang pakikipagtalik dito at maghahanap na ng ibang babae. And that made him a
playboy.

 Hindi siya natatakot sa kung anuman ang isipin ng ibang tao tungkol sa kanya. He
believe that the fear of what others may think might prevent you from reaching your
full potential, and from enjoying life to the fullest. Tinatawanan nga lang niya
kapag naririnig niya na pinag-uusapan siya bilang isang pulis na malikot sa babae.
It is clear that he doesn't give a damn about them.

 Subalit ang pang-aakusa na natanggap niya ngayon habang kausap si Andrew ay isa sa
hindi niya malilimutan. 'Tang-ina, ngayon lang siya naakusahang magnanakaw ng panty
ng isang babae!

 Naguguluhang tumingin si Callan kay Kira. Malinaw ang galit sa mukha nito. "Wait,
why are you accusing me of stealing your panties? May patunay ka?"

 "Wala! Pero sa bibig mo na rin kanina nanggaling na nanakawan ako at hindi ko pa

alam. At noon ko lang naalala na nawawala sa sampayan ang mga underwear ko! Letse
ka! Galing pang U.S. 'yon!" Nanggigigil na sabi nito at tila gustong burahin ang
mukha niya.

 "But i didn't steal your panties!" Ibang bagay ang tinutukoy niya. She
misunderstood him. Goddamn it.

 "Kung ganoon, paano mo ipapaliwanag ang pagkawala ng panty ko?" asik nito.

 "Aba, ewan ko sa 'yo."

Tumawa si Andrew na nandoon lang at saksi sa pang-aakusa ni Kira. "Baka naman

kinuha mo talaga, Callan. Parang hindi kita kilala."

 "Shut up, Andrew."

Tumingin dito sa Kira. "Sa tingin mo, ang kaibigan mo ang salarin, di ba?"

 Ngumisi ang kaibigan niya. "Maybe yes, maybe no. Depende sa sitwasyon."

 "Paanong depende sa sitwasyon?"

 "Ewan ko rin. Malay ko ba kung may nangyayari sa inyo. Baka naman pinagnanasahan
ka nitong kaibigan ko kaya kinuha ang mga underwear mo?"

 Sa hindi malamang dahilan ay napangisi si Callante.

 Namimilog ang mga mata na bumalik ang tingin sa kanya ni Kira. "P-Pinagnanasahan
mo ako?"

 "Well..." Bumaba ang tingin niya sa dibdib nito. Matagal na niyang kapitbahay si
Kira at ngayon lang niya napansin ang magandang hulma ng dibdib nito. Parang gusto
niyang kainggitan ang suot nitong panloob na yumayakap sa malulusog nitong dibdib.
He felt a rush of heat within him as he stared at her boobs. "Hmm.. Pwede na."

 At muli niyang naramdaman ang marahas na paglapat ng palad nito sa pisngi niya.
"May araw ka rin sa akin!" Tumalikod na ang dalaga at bumalik sa bahay niya na
nagmumura.

 Hindi niya mapigilan ang pag-alpas ng tawa.

Nakitawa rin si Andrew. "Bro, Can you tell me what just happened? Did you
really...?"

 "Pati ba naman ikaw, Andrew? If i want to steal her underwear, gusto kong ako
mismo ang magtatanggal nun sa katawan niya. So i can see her reaction." Makahulugan
ang ngisi ni Callan sa labi na tinanaw niya si Kira na padabog na sinara ang pinto
nito.

 INIS NA INIS si Kira. Hindi lang kay Callan, kundi pati sa kanyang sarili. When he
stared at her chest, she immediately felt heat rise within her. Nag-iinit ang
pisngi niya at hindi niya iyon mapigilan.

 What the hell, Kira? His lustful stare made her body shiver with desire. Damn him!
Ninakaw na nga nito ang mga underwear niya, minamanyak pa siya nito. Palalagpasin
niya iyon ngayon. But she will make sure na makakaganti siya sa lintik na 'yon.

 Dinukot niya ang cellphone at tiningnan kung nagreply na si Jiro. Nalaglag ang
balikat niya ng wala man lang itong reply sa text niya.
 She let out a sigh.

 Maybe he was still sleeping. He was tired from work. Nauunawaan naman ni Kira na
may trabaho ang nobyo niya na kailangan nitong tapusin. But still, hindi man lang
ba siya nito naaalala na i-text? Napawi ang inis niya kay Callan at pumalit ang
hinanakit sa dibdib niya.

 Ibinulsa ni Kira ang cellphone niya at nagtungo sa kwarto niya. Isinarado niya ang
punto. Papasok na sana siya sa banyo nang matigilan siya ng may mahagip ang mata
niya sa likod ng pinto.

 Namilog ang mga ni Kira nang makita kung ano ang nakasabit doon. Nandoon ang mga
underwear niya!

 At saka lang niya naalala na naipasok nga pala niya iyon kagabi. Bigla siyang
inatake ng hiya. Shet, nakapagbintang pa siya ng ibang tao.

 ***

 #AngNawawalangPanty

=================

Chapter Three

 “ONE, TWO, THREE... Asawa ni Juan. Araw gabi, walang panty..”

 Napatigil si Kira sa akmang pagpasok sa kotse niya nang marinig niya ang boses na
iyon ni Callan. Marahas na lumingon siya at nakita niya ang lalaki na kumakanta
habang nililinisan ang kotse nito.

 “Nang-aasar ka ba?” Hindi naman ito kumakanta kanina. Pero nang lumabas siya ng
gate, bigla na lamang ito kumanta na parang nagpaparinig sa kanya.

 Ngayon lang ulit niya ito pinansin buhat ng mapagbintangan niya itong nagnakaw ng
Victoria Secret panties niya. Naging busy siya sa pagmamanage ng bar and restaurant
niya. Ilang araw na din kasing absent ang manager niya na si Amy. Hindi niya alam
kung ano na ang nangyayari sa lukaret at biglaan ang pag-absent. Bukod sa pagiging
manager ng babae, itinuturing din niya itong kaibigan.

 Tumingin sa kanya si Callan. Nakakaloko ang ngiti na nakapaskil sa labi nito.

“Mukha ba akong nang-aasar, bebe ko?”

 “Ano’ng bebe ko ka d’yan! Umayos ka!” Ayaw niyang masira ang magandang umaga niya
kaya pumasok na siya sa kotse niya at binuhay ang makina.

 Lumapit ito sa bintana ng kotse niya at sinilip siya. “Ano naman ang kailangan
mo?” asik ni Kira sa lalaki.

 He grinned mischievously. “Nothing. Just want to ask if you’re okay.”

 “Oh, i’m okay, Callan. Thanks for asking.” puno ng sarcasm na sagot niya. Walang
siyang balak na i-entertain ang lalaki. Ayaw nga niya na kausapin ito. Subalit
hindi niya malaman kung bakit kahit naiinis siya dito natatagpuan pa rin niya ang
sarili na pinapatulan ang pang-aasar ng binata.

 “Kumusta naman si Jiro?”

 “He’s alive and still breathing.”

 “Ah, akala ko pinatay mo.” He chuckled, and it felt like a sensual vibration
inside her chest.

 “At bakit ko naman papatayin, aber? Mahal ko ang boyfriend ko. Infact, nagpaplano
na nga kami ng kasal.”

 Tumaas ang sulok ng labi ni Callan sa sinabi niya. “Really? Baka naman ikaw lang
ang nakakaalam ng planon pagpapakasal niyo?”

 “Bwisit!” Pinigilan niya ang sariling abutin ang leeg ng lalaki para sakalin.
“Hindi kita pinipilit na maniwala. Kung ayaw mo maniwala, e di huwag. Palibhasa ang
bitter bitter mo. Kailan ka ba huling uminom ng ampalaya juice?”

 “I have nothing to be bitter, Kira baby. Kahit wala akong girlfriend, hindi pa
naman ako natitigang. Hindi tulad ng iba d’yan. May love life nga, tigang naman
pagdating sa sex.”

 “Putangina ka, ah! Pinatatamaan mo ba 'ko?”

 “Bakit tigang ka ba?”

 “Tangina! Umalis-alis ka sa daan ko! Sasagasaan kita!”

 Malakas at malutong na tumatawa si Callan habang tumakbo papalayo sa kanya at

bumalik sa tapat ng bahay nito. Inis na pinasibad niya ang kotse para mapalayo na
sa lalaki. Nanggigigil na kumawala ang malutong na mura sa bibig niya. Hindi siya
ang uri ng babae na palamura. Pero kapag si Callan ang kaharap niya, parang nauubos
ang pasensya niya.

 Ang walanghiyang ‘yon! Inaakusahan ba siya nitong tigang?

 Oo, aminado siyang wala siyang sex life. At the age of twenty-six, she was still a
virgin woman.

 Hindi pa niya pinapayagan si Jiro na kuhanin ang pagkababae niya. Ilang beses na
siyang inaya ni Jiro na magtalik sila. At sa tuwing ginagawa nito ‘yon, tumatanggi
siya at idinadahilan niya na gusto niyang gawin iyon sa tamang panahon.

 Alam ni Kira sa puso niya na si Jiro na ang tamang lalaki para umangkin sa kanya.
Subalit naniniwala siya na hindi pa tamang panahon para ibigay niya ang pagkabirhen
niya sa nobyo. At siguro ang tamang panahon na ‘yon ay kapag kasal na sila. Handa
niyang ibigay ang hinihiling ng lalaki sa gabi pagkatapos ng kasal nila.

 Napawi ang inis niya kay Callan nang maalala ang pagkikita nila ni Jiro kagabi.
Nagpunta sila sa isang Japanese inspired restaurant. Nag-date sila kagabi bilang
pambawi nito sa hindi pagsipot sa anniversary nila. Kung ano-ano ang
pinagkuwentuhan nila. About her business, and then his work. Hanggang sa napunta
ang usapan nila sa pagpapakasal. Three years na sila ni Jiro at sa tingin ni Kira
ay nakilala na nila ang isa’t isa kaya tama lang siguro kung mapag-usapan na nila
ang tungkol sa bagay na ‘yon.

 Kinukulit na din kasi siya ng kanyang mga magulang na mag-asawa na para magkaroon
na ng apo ang mga ito. Siya lamang kasi ang nag-iisang anak kaya natural na mag-
asam ang Mama at Papa niya ng apo sa kanya. Hindi na rin siya bumabata.

 Subalit napansin niya si Jiro na natigilan at nawalan ng imik noong nagsasalita na

siya tungkol sa kasal. She remember asking him if he was okay.

 And then, he answered, “Oo naman. Pagod lang ako sa work ngayon kaya medyo
nahihilo pa rin ako.”

 Hindi niya mapigilan maawa sa nobyo. Alam naman niya ang hirap ng maraming trabaho
na tinatapos. Halos lahat ng tao ay nakakaranas ng pagod. Sa awa niya kay Jiro,
nag-aya na siya umalis. Nagpahatid lang siya dito at pagkatapos ay umuwi na din ang
binata.

 “ANO ba ang nangyayari kay Amy?” hindi na ni Kira napigilan magtanong sa kanyang
mga empleyado tungkol sa manager niya. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ito
pinapasok. Almost four days na itong hindi nagpapakita sa kanya.
 Nagsisimula na siyang magtaka. Para ding si Jiro ang kaibigan, kung hindi ite-text
ay hindi rin magte-text. Ang gaganda ng mga cellphone, tapos hindi naman ginagamit.
Aysus!

 “Ma’am Kira, baka naman po may sakit si Amy?” sagot ng empleyado niyang si Dina.

Napakunot-noo siya. “May sakit? Kung ganoon bakit hindi man lang nagsasabi? Ano ba
ang tingin niya sa akin, manghuhula?” “Baka nga, Ma’am. Ang laki ng earings n’yo,
eh. Bilog na bilog.”

 “Tse! This is called fashion. Ikinagaganda ko ang malalaking earings. Pero kung
gusto mong mahulaan, akin na ang kamay mo.”

 “Sige, Ma’am.”

 Hinawakan niya ang kamay ng empleyado at ipinikit ang mga mata. “Nahuhulaan kong
magkaka-asawa ka.”

 “Gwapo ba, Ma’am?”

 “Hindi.” Ngumisi siya at umasim naman ang mukha ng empleyado niya.

 “Ay, naku, Ma’am. Itigil n’yo na ang panghuhula. Balik na lang ako sa work.”

 “Sabay ganoon?”

 Bumalik na din siya sa trabaho niya. Pero hindi siya mapakali dahil kay Amy. Bakit
kaya hindi nagpapakita ang babaeng iyon? Ilang beses na niya itong itinext pero
hindi ito nagrereply.

 Hindi na siya nakatiis.

 Lumabas siya sa restaurant niya at nagtungo sa kotse niya. Mayamaya lang ay nasa
daan na siya patungo sa apartment ni Amy. Ilang minuto lang ay nandoon na siya sa
tapat ng tinitirhan nito. Hawak ang cellphone sa isang kamay niya, bumaba siya ng
kotse.

 Kumatok siya sa pinto ng bahay. “Amy?” Tatlong beses siyang tumawag, ngunit walang
sumasagot sa kanya. Nagtaka pa siya na hindi naka-lock ang pinto ng babae nang
tangkain niyang buksan iyon.

 Binuksan niya ang pinto at humakbang patungo sa loob ng bahay.

 Pagtapak pa lang niya sa loob ay bigla siyang nakaramdam ng pagdagundong sa dibdib

niya. She had never felt that before. Kinakabahan siya sa isang bagay na hindi
maintindihan. Bawat hakbang niya ay kumakabog ng husto ang dibdib niya. “A-Amy?”

 Nagsalubong ang kilay niya nang makarinig siya ng pamilyar na mga anas at ungol sa
loob ng isang silid. Palakas iyon ng palakas. Gusto niyang umurong dahil may ideya
na siya sa nangyayari sa isang silid na tinapatan niya.

 But she can’t. She just can’t.

 Pakiwari niya ay kailangan niyang buksan ang pinto ng silid ni Amy. She swallowed
hard. Her heart beating fast. Naririnig niya sa labas ng pinto ang tunog ng pag-
iisa ng katawan ng dalawang tao sa silid na ‘yon.

 And then, she opened the door..

 Parang isang nakakahindik na eksena sa pelikula ang bumungad kay Kira. She saw
Amy. Walang saplot sa katawan na nakasakay ito sa hubad na katawan ng isang
matipunong lalaki. Erotikong tumatalbog ang malulusog na dibdib habang nagtataas-
baba sa ibabaw ng pamilyar na lalaki..

 “F uck, Amy.. You’re doing good, baby.”

 “Oohh, Jiro, F uck me.. Oohhh! Yes!”

 Tila may kustilyong tumarak sa kanyang dibdib. Bumagsak ang cellphone ni Kira sa
sahig kasabay ng pagbagsak ng mga luha sa pisngi niya... Gumawa ng ingay ang
pagbagsak ng cellphone niya sa sahig dahilan upang kapwa mapalingon sa kanyang
kinatatayuan ang dalawa.

 “K-Kira?”

=================

Chapter Four

 “MGA WALANGHIYA!”

 Hindi napigilan ni Kira ang bugso ng damdamin. Sinugod niya ang dalawa. Marahas na
lumapat ang palad niya sa mukha ni Amy. Napatili ang babae nang pagsasampalin niya
ito. “Malandi ka!” puno ng galit at hinanakit na sigaw ni Kira. “Malandi kang babae
ka!”
 Dala ng galit, tila hindi na niya alam kung sobra na bang masakit ang ginawa niya.
Totoo na ‘yong sinasabi nila. 'Pag nagdilim ang paningin mo sa galit, literal na
magdidilim nga. It’s not just a figure of speech. Jiro and Amy was no longer human
in her eyes. The two of them were like a dark form.

 Dahil magkadugtong ang katawan ng dalawa, parehong hindi nakapalag ang mga ito sa
marahas na paggalaw ng kamay niya. The need to hurt them physically is so strong.
Mabilis na namuo ang masidhing galit sa dibdib niya. She could feel her heart
breaking from the pain that she feels.

 Marahas na hinagip niya ang buhok ni Amy at sinabunutan ito. Sa lakas ng

pagsabunot niya ay napahiwalay ito kay Jiro at natumba sa sahig. Tumitili na
nagmakaawa sa kanya si Amy. "Kira, tama na, please! Pag-usapan natin 'to.
Nasasaktan ako!"

Muli, sinampal niya ito. "Ahhh!" tili ng babae.

 "Hayup ka, Amy! I trusted you! Bilang kaibigan, ibinigay ko ang tiwala ko sa 'yo!
Naging maganda ang pagturing ko sa 'yo. Pero ito ang igaganti mo sa akin? How dare
you!" Umaagos ang luha sa pisngi niya nang sandaling iyon at wala siyang paki kung
magmukha siyang kaawa-awang nilalang na nasasaktan. Then, she felt Jiro's hands on
her arms, trying to control her anger. Itinaboy niya ang kamay ni Jiro at hindi
inalis ang mata kay Amy.

 "I'm sorry, Kira. Hindi ko sinasadyang saktan ka."

She let out a frustrated cry. "Putangina naman, Amy! Halos buong buhay ko nang
narinig ang linyang 'yan sa mga teleserye!"

 "Kira, stop please." narinig niyang pagpigil sa kanya ni Jiro mula sa likod niya.
Hinarap niya ang nobyo--kung nobyo pa nga niya itong maituturing pagkatapos nang
nasaksihan niyang pagtataksil nito. Kumirot ang sakit sa dibdib niya, tila marahang
pinipilas ang puso niya.

 She slapped him. Hard. "W-why... W-why did you do that to me?"

 Napatungo si Jiro, tila hindi nito alam kung paano magsasalita, magpapaliwanag sa
kanya. May saplot na sa ibabang bahagi ng katawan nito.

 Mariing ipinikit niya ang mga mata. Ang sakit na nararamdaman niya ay parang lason
na kumakalat sa buong katawan ng dalaga.

 "Answer me. Why did you do cheat?"

 "I.. I love her." sagot nito pagkatapos ang ilang sandali. "I love Amy, Kira."
 "M-Mahal mo siya?" Napakurap si Kira, pagkatapos ay suminghot. "Eh, a-ako?"

 "Mahal kita, Kira. Mahal kita, pero mas mahal ko na si Amy. Ibinigay niya sa akin
ang lahat ng pangangailangan ko bilang babae. She made me feel like i'm a real man.
Mas nararamdaman ko na lalaking-lalaki ako kapag si Amy ang kasama ko. Taliwas sa
nararamdaman ko kapag kasama kita. I'm sorry. I'm sorry, i didn't mean to hurt you,
Kira."

 Akala niya ay yayakapin siya nito. Ngunit gayon na lang ang sakit na lumukob sa
buong pagkatao niya nang lagpasan siya nito at yinakap si Amy na umiiyak pa rin.
Hindi niya alam na mas magiging masakit ang naging pag-amin ni Jiro kesa sa nakita
niyang pagtataksil nito.

 "Ang sakit, Jiro.." Kitang-kita niya kung paano ikulong ni Jiro sa yakap si Amy.
He hugged her like he was protecting Amy from her.

 "Anong masakit, babe?" masuyong tanong ng lalaki.

 "Ang tiyan ko.."

Napakunot-noo si Kira. Bakit sasakit ang tiyan nito, eh, sinabunutan lang naman
niya ito?

"What do you mean?" Jiro asked gently.

 "I'm sorry, i didn't tell you. Natatakot kasi ako sa magiging reaksyon mo.."

 "Amy, what's wrong?"

 "I'm pregnant.."

Bomba. Ang rebelasyon ni Amy ay parang bomba na sumabog sa harapan ni Kira. Malakas
na napasinghap siya at muling namuo ang luha sa mga mata niya. Hindi na niya
nakayanan ang tagpong iyon at tumakbo siya palabas ng apartment.

 Kahit nanlalambot ang tuhod ay nagawa niyang makarating sa kotse niya na

nakaparada sa harap ng apartment nito. At kahit nanlalabo ang mga mata, napansin
niya ang kotse ni Jiro na nakaparada din. Ngayon lang niya napansin 'yon doon.

 Mas lalo siyang napaiyak. Damn him! Damn Amy! Pinagkatiwalaan niya ang dalawang
iyon. Lalo na si Amy. Itinuring niya itong matalik na kaibigan. Hindi niya lubos
akalain na ito pa ang babaeng aahas sa kanya At ngayon na nalaman niya na buntis
ito, isa lang ang narealize niya.

 Matagal na ang relasyon na namamagitan sa dalawa. At matagal na rin siyang

niloloko ni Jiro. She never thought that Jiro could do that to her. Ang huling
bagay na iniisip niyang gagawin ng lalaki ay ang pagtaksilan siya.

 Nakilala niya ito bilang isang matinong lalaki. Hindi marunong matukso sa ibang
babae. Tapat kung magmahal.

 But she was so wrong.

Maling-mali siya ng pagkakakilala sa lalaki.

 "MMMM... Your lips taste so good on my lips, Callan. Ang sarap mo.."

 Callan grinned wickedly as the babe ravished his lips. The woman was like a wild
cat, hungry for a man's kiss. Sinapo niya ang pang-upo ng babae na nakakandong sa
kanya at hinimas iyon. Humalinghing ang babae sa sarap.

 "Ooohh, sige pa, Callan.. Himasin mo 'ko."

 "Like this?" he cupped her ass like the way he touch a woman's boobs. Maganda ang
hubog ng puwitan nito. Matambok at napakasarap hawakan. Nanggigigil na pinalo niya
ang puwitan nito.

 "Ahhh!" malanding umungol ito at kinagat ang ibabang labi, nang-aakit. "Ang sarap
mo pumalo, Callan. Masarap ka rin sigurong bumayo."

 Kumislap sa kapilyuhan ang mga mata ni Callan. "Hmm.. I think so. Natatakot lang
ako para sa 'yo."

 "Ay, bakit naman, Callan?"

 "Baka hindi ka na makalakad kapag tinira na kita."

Kinilig na humagikhik ang babae. Malanding pinalo nito ang maskuladong dibdib niya.
"Ikaw talaga, pogi. Gaano ba kalaki ang baril mo? Madami ba magpaputok 'yan?"

 "Bakit hindi mo sukatin?" Dinala niya ang kamay nito sa tapat ng pagkalalaki niya.
Kusang gumalaw ang kamay ng babae upang sapuhin ang umbok sa pantalon niya.

 "Hindi mo masusukat 'yan kung sasapuhin mo. Pulled it out."

 Binuksan nito ang zipper ng pantalon niya at inilabas mula doon ang naghuhumindig
na sandata niya.  Malakas na napasinghap ang babae. "Oh my gosh! Ang laki nga!"
Nakita niya ang paglunok nito habang nakapako ang mga mata sa matigas na
pagkalalaki niya. Kahit madilim sa bahaging kinaroroonan nila, nakikita pa rin nito
iyon dahil sa malilikot na ilaw na tumatama sa kanilang katawan.

 "What can you say, honey?"

 "A-Ang laki nga." komento nito. "Sigurado ka bang buhay pa ang mga babaeng nadala
mo sa kama?"

 "Why did you ask?"

 "Ang laki kasi. A-hi-hi! Infairness, mukhang masarap isubo."

 Napangisi si Callan. Muli niyang ipinasok ang pagkalalaki sa loob ng underwear

niya at isinara ang zipper. Nagtaka ang babaeng nakakandong sa kanya. There was a
hint of disappointment on her face.

 "Ay, bakit mo ipinasok? Ilabas mo ulit."

 "Hmm.. Laters, honey." Hinalikan ulit niya ito. Mapusok na tumugon ang babae sa
mainit na halik niya. Nalasahan niya ang alak sa labi nito. The woman was just
eighteen years old. Subalit kung tumugon ito sa pagnanasa tila alam na alam na nito
ang lahat ng kamunduhan. Hindi lang ang babaeng ito ang tanging babae sa bar na
'yon ang ekspertong nakikipaglandian sa lalaking tulad niya na nandoon. May mga
kasamahan din itong naroroon na mga mukha pang bata pero ekspertong
nakikipaglaplapan sa mga customer doon.

 Mas lalong tumama ang kutob ni Callan. He didn't came there to have real fun.
Pumunta siya doon para sa isang trabaho.

 Iminulat niya ang mata at hinagip ng tingin ang kapartner niya sa misyon na 'yon.
Nakita niya si Diego. Nagsalubong ang tingin niya. Sinenyasan siya nito.

 Mga ilang sandali ay nagkagulo na sa night bar na kinaroroonan nila. Inaresto nila
ang mga babae na nagbebenta ng katawan sa bar na iyon. May nakapagtip sa kanilang
team na may mga menor de edad ang pumupunta doon at nag-aalok ng sex kapalit ng
malaking halaga ng pera.

 Iyon ang dahilan kung bakit napansin niya na parang ang babata pa ng mukha ng mga
pumapasok doon. Hindi lamang katawan ang binebenta ng ibang babae, nagbebenta rin
ng droga sa mga lalaking naakit ng mga ito.

 "Bitawan niyo ako! Ano ba! Hindi nga ako pokpok! Makipagtalik nga sa boyfriend ko,
hindi ko magawa! Magbenta pa ba ng katawan!"
 Nakikipag-usap si Callan kay Diego tungkol sa success ng operation nila nang
makuha ng isang babaeng nagwawalang lasing ang atensyon niya. Nalingon sila ni
Diego sa babae na pinoposasan ng kanyang mga tauhan.

 Naningkit ang mga mata niya ng makilala ang babae. "K-Kira?"

 "Sino bang amo n'yong mga hinayupak kayo? 'Pag ganyang heartbroken ako,
makakapatay ako!"

Itutuloy..

=================

Chapter Five

 AWTOMATIKONG gumuhit ang ngiti sa labi ni Callante habang nakamasid kay Kira na
pilit na humakawala sa mga tauhan niya.

 "Kilala mo?" tanong ni Diego McIntosh, ang partner niya sa trabaho na half Irish.
Like him, Diego also has a pair of piercing blue eyes. Tuwing nakakasama niya ito
sa mga event, napapagkamalan sillang magkapatid. Ang kanilang asul na mga mata ang
pinagbabasehan ng ibang tao na magkapatid sila.

 Nakangiting bumaling siya kay Diego. "Oo, kapitbahay ko 'yan."

 "Prosti?"

 "No. Ofcourse not. Matino at matalinong babae 'yan." Kahit ubod ng pagiging
manhid. Sa isip na lang niya itinuloy ang gustong sabihin. Magtaka pa si Diego
kapag narinig ang sasabihin niya.

 "Eh, bakit nandito?"

Makahulugang ngumiti siya dito. "I think i know the reason." Nagpaalam siya sa
lalaki at humakbang papunta kay Kira na nagwawala sa pagkakahawak dito ng mga
tauhan niya.

 "Mga hayup kayo! Kapag may nangyaring di maganda sa akin, mayayari kayo! Babangon
ako at dudurugin ko kayo! Kasama ng ex ko at kaibigan ko, letse!" Hindi alam ng mga
tauhan niya kung matatawa ba o hindi. Kahit siya ay nagpipigil ng mapahagalpak ng
tawa.
 Lumapit siya sa mga ito. Sinenyasan niya ang mga tauhan at tinanguan. "Kilala ko
'yan. Hindi siya sa mga babaeng iyon." Ang sinabi niya ang naging senyales upang
bitawan ng mga ito si Kira. Kahit may kadiliman sa bahaging iyon ng bar ay nakikita
niya ay nahuhulaan niya ang pamumula ng mukha ng dalaga. Alam na alam ni Callante
na kapag nagagalit ito o naiinis, namumula ang magkabilang pisngi nito. Hindi na
siya bago doon. He grew up with her. Hindi man sila close, pero walang araw na
hindi niya ito nakikita.

 "Kira." he called her. Bumaling ito sa kanya at tumutok ang mga mata sa mukha
niya. He could felt the anger in her eyes. May pinagdadaanan ito, alam niya ang
bagay na 'yon. Naningkit ang mata na tinuro siya nito.

 "Teka, kilala kita, ah."

 "You really know me." Base sa tono ng boses ni Kira, lasing na ito. Napailing
siya. Hindi niya alam kung maaawa o hindi. Mas pinili na lang niya na iwasan na
huwag maawa dito. She didn't deserved to be cheated on.

 "Oo nga. Saan nga ba tayo nagkita?"

 "I'm your neighbor. Remember?" Mukhang wala na yata ito sa huwisyo. Naamoy niya
ang alak sa bibig nito at masasabi niyang kanina pa ito nagpapakalasing.

 Muli siyang napailing. "You're drunk. I think you should go home now, Kira. Hindi
maganda sa isang babae ang naglalasing ng mag-isa at pumupunta sa mga ganitong
lugar na walang kasama. Inilalapit mo ang sarili mo sa panganib."

 "Oh, please. Wala na akong paki kung mapahamak pa ako. Magaling pa nga na mamatay
na ako."

 "Huh? Ayaw mo makulong, pero gusto mo mamatay? Uh-uh. Sa tingin ko kailangan mo na

talagang umuwi." Hinawakan niya ito sa braso. Pumalag ito.

 "Letse ka! Huwag na huwag mo akong dadalhin sa prisinto!"

 "Huwag kang mag-alala. Hindi kita dadalhin doon. Iuuwi na kita sa bahay mo."

 Dahil mas malaki siya, hindi na ito nakapalag pa. Siguro ay naliliyo na ang
dalaga. Pasuray-suray na ito habang naglalakad. Kinailangan pa niya ang hawakan ito
ng mahigpit.

 Nang hindi na siya makatiis, binuhat na niya ito sa kanyang balikat. Lasing na
lasing nga ang babae. Ilan bang bote ng alak ang nilaklak nito? May plano ba itong
magpakamatay? Mabuti na lang at nandoon siya.

 Ayaw niyang isipin ang maaaring nangyari dito kung wala siya roon. Ang mundo ay
puno ng mga taong mapagsamantala sa mga mahihina. Wala itong kasama na naglasing.
Malaki ang tsansa na may isang lalaki na lumapit dito at samantalahin ang
pagpapakalunod nito sa alak.

 Napailing si Callan.

 Binalaan na naman niya ito. Sinabihan niya ito tungkol sa nobyo nito. Subalit
nagbingi-bingihan ito at pinalagpas lang sa tenga ang sinabi niya. Maybe, she
really love that bastard. She's willing to be an idiot for that man. Love is really
blind. Minsan hindi na nakikita ang mga pagkukulang ng taong minamahal mo.

 Ipinasok niya ang dalaga sa kotse niya na nakaparada. Hindi na siya nakapagpaalam
ng maayos sa mga kasamahan niya. Ite-text na lang niya ang mga ito pagkadating sa
bahay. Sa ngayon ang responsibilidad niya na iuwi ang dalaga sa bahay nito. Sumakay
na rin siya sa kotse niya at pinasibad iyon.

 Mahinang umungol si Kira. "J-Jiro.."

Napasimangot si Callan. "Kahit tawagin mo ang pangalan ng nobyo mong manloloko,

hindi na 'yon babalik sa 'yo. Walang kayong forever."

 "Jiro ko.."

 "Hindi nga 'yon babalik. Para lang 'yang cellphone 'pag nanakaw sa 'yo sa
Baclaran. Hindi na bumabalik."

 "Jiro.. Ako na lang ulit.. Ako na lang ulit ang mahalin mo."

 Marahas na bumuga ng hangin si Callan. "Kulit mo naman kasi, Kira. Di na nga 'yon
babalik kahit gamitan mo pa ng Bea Alonzo acting lines." sabi niya. Alam niyang
hindi nito maririnig o kaya maaalala ang mga sasabihin niya kaya lakas loob na
niyang sinasabi ang mga 'yon. Ayaw niyang maawa sa dalaga.

 It was also her fault. Nagtanga-tangahan ito sa nobyo nito kahit ang daming
senyales na ang nagsasabi dito na may kalokohang ginagawa ang kasintahan.

 Napangiwi siya ng magsimulang umiyak ang lasing. Parang humapdi ang sikmura niya
sa bawat pag-iyak nito. Tumatagos sa dibdib niya ang iyak nito na kalaunan ay
naging hagulhol. It was a cry of misery. Ang paghihirap na nasa dibdib nito ay
nararamdaman niya.

 Napatiim-bagang si Callan. He hate to see a woman crying like that. It made his
chest hurt.

 "B-Bakit? Ano ba'ng ginawa ko para maging ganito kasakit ang paghihiwalay namin?
Why they do this to me?" Humagulhol ito ng iyak. "Why did they hurt me like this?
Sana pinatay na lang nila ako."

 "Maybe, things happen for a reason." he said. "In the first place, it's your
fault, Kira. Oo, kasalanan mo 'yan dahil nagmahal ka sa isang lalaki na lolokohin
ka lang. Kasalanan mo na nagmahal ka ng sobra-sobra dahilan upang di ka magtira ng
pagmamahal mo sa sarili mo. Kasalanan mo din na nagtiwala ka ng sobra sa kanya.
Dahil sa tiwalang 'yan, di mo na tiningnan pa 'yong mga bagay na sensyales na
masasaktan ka rin balang-araw."

 "Mali ba ang magtiwala?"

 "Hindi ko sinasabi na mali ang magtiwala. Mali lang ang taong napagkatiwalaan mo.
O sabihin na natin na labis mong ibinigay ang tiwala mo para sa iisang tao na hindi
mo na naalalang bigyan ng tiwala 'yong ibang tao na maaaring may pagmamahal din sa
'yo."

 Sa gilid ng mata niya ay yumugyog ang balikat ng dalaga at muling umiyak. He
wanted to stop her from crying. Subalit hindi niya ito mapipigilan. Unang-una,
basag na basag ang puso nito. Pangalawa, lasing ito at natural lamang na lumabas
ang lahat ng sakit na nararamdaman nito sa pamamagitan ng pag-iyak.

 Damn, he hate seeing her cry because of that bastard!

Itinigil niya ang kotse sa harap ng bahay niya. "Look, Kira." Bumaling siya sa
dalaga. Hinawakan ang magkabilang balikat nito at iniharap sa kanya. "Alam kong
maaaring makalimutan mo din itong sasabihin ko bukas. But i think you should move
on. Hindi makakatulong sa 'yo kung patuloy mong pahihirapan ang sarili mo sa pag-
iisip sa lalaking sinaktan ka lang sa bandang huli. You don't deserved to be
cheated on. Your tears don't deserve that man. Kalimutan mo na lang siya."

 "I ngant!" Umiiyak na sigaw ng dalaga.

 "What did you say?"

 "I can't! I love him! Babawiin ko siya!"

Napailing si Callan. "You're impossible, Kira." Pinagtaksilan na ito lahat lahat ng

boyfriend nito, ngunit mahal pa nito ang tinamaan ng lintik at balak pang bawiin?
Goddamn it. She must be really crazy for that man. Napatiim-bagang siya.

 "No. You're going to forget that man." Inilapit niya ang mukha dito, "And you're
gonna be mine, Kira" Then, his lips met hers in a hot, wet kiss.

=================
Chapter Six

Babala: Ang inyong mababasa ay hindi angkop sa mga inosenteng kaisipan na tulad ng

isip ng awtor na ito. Huwag gagawin sa loob ng bahay. Sa labas na lang.

 WALA na siguro si Kira sa kanyang sarili. The man was kissing her right now.
Inaangkin nito ang labi niya sa paraan na walang ibang lalaki ang nakagawa niyon.
Ang mainit at basang labi nito ay mapusok na gumagalaw sa labi nito.

 Mas lalo siyang naliliyo sa halik na ipinalalasap nito sa kanya. Ah, napakasarap
humalik ng lalaking ito. She was experiencing a different kind of kiss. Wala siyang
mapagkumparahan ng halik na iyon. Kahit kay Jiro na isang taksil.

 “Mmm.. Ohh..” she groaned, her lips was being ravished by this man. Ang sarap, ang
sarap sarap..

 She must be out of her mind. Sa imbes na itulak niya ang lalaki palayo sa kanya,
nagawa pa niyang ikawit ang braso sa leeg nito at tugunin ang maiinit na halik
nito. Tila sila gasolina na naglingas sa kaunting apoy.

 Gawd, his lips taste minty and utterly male. Parang kidlat na tumama sa kanyang
mga ugat ang init na walang-katulad. His tongue plundered her mouth passionately.
That made her body quivered in passion and heat she never knew she would felt.

 She could feel her bones melting with his hot kisses. Pakiramdam niya ay hindi
niya kakayanin ang mawalay ang labi nito sa labi niya. The pleasure she felt at
moment was incomparable. Hinila siya ng lalaki paupo sa kandungan nito, ang mga
hita niya ay nasa magkabilang balakang nito.

 Wala na siyang pakialam kung sino ang lalaking hinahalikan niya. Marami-rami
siyang alak na nainom. Matindi na talaga ang tama niya. But she couldn’t blame
herself.

 Labis siyang nasaktan sa ginawa ng dalawang taong mahalaga sa buhay niya, at ang
unang pumasok sa isip niya ay lunurin ang sarili sa alak.

 Nang umalis siya sa apartment ni Amy, nagtungo agad siya sa isang bar na hindi
naman niya alam. Basta kung saan may alak, doon agad siya pumunta.

 Hindi niya namalayan kung naka-ilang oras siyang nagpakalasing sa lugar. Ibinuhos
niya ang sama ng loob sa pag-inom, pagpapakalunod sa sakit na nararamdaman..
Subalit naabala siya nang nagsimulang magkagulo sa bar na pinuntahan niya, at may
mga lalaking humawak sa kanyang braso at dinadakip siya...

 Muling bumalik ang isip niya sa kasalukuyang nangyayari nang maramdaman niya ang
mariing paghawak ng kamay ng lalaki sa kanyang pang-upo at idikit nang mas mariin
sa mainit na katawan nito. She let out a long moan when she felt his huge arousal
against her belly.
 Oh, God. It was big and hard, she could tell by the feel of it. She bit her bottom
lips as she rubbed her softness against the huge, hard bulge in his pants.

 “Ahh, Kira.. Ang sarap niyang ginagawa mo.” pag-ungol ng lalaking patuloy na
humahalik sa kanya. Napakasarap sa pandinig ng lalaking-lalaking boses nito. Tila
natutunaw ng boses nito ang lahat ng galit na namayani sa puso niya kanina.
“Ahhh... Tang-na, lalabasan agad ako sa ginagawa mo.. Stop, honey.”

 She didn’t stop from rubbing her tenderness against him. Mas lalo siyang gumiling
sa ibabaw nito, dinadama ang mainit at matigas na bagay sa loob ng pantalon ng
lalaki. Goddamn it. She had never been like that. Gustong-gusto niya ang ginagawa
at nararamdaman. It made her body alive, sexy, wild and liberated..

 She was acting like a wild slut, hungry for a man’s glorious shaft.

 Masidhi ang pangangailan na nananalaytay sa mga ugat niya nang sandaling iyon.
Tumutugon ang katawan niya sa init ng katawan ng lalaki. She need him..

 She need him to give her the pleasure she want, the need to be f-ck..

 The thing between her legs quivered at the feel of his huge bulge. “Stop, Kira..
Ahh.. Stop it, honey.. Kapag hindi ka tumigil, maaaring labasan agad ako..” Subalit
hindi siya tumigil. Pinaghusay pa niya lalo ang paggiling sa ibabaw nito, tila
sumasabay sa maharot at malanding tugtugin.

 After a few minutes, she heard him let out a harsh groan.

 “Aaaahhh! F-ck, honey! I told you stop! But you didn’t. Sh-t, i can’t believe
this. I came with my pants on!”

 Malakas pang napamura ito. But she chose to ignore him. Ipinasok niya ang kamay sa
loob ng shirt ng lalaki at dinama ang matigas na kalamnan nito.

 God, he was damn sexy. Nararamdaman niya ang six-pack abs nito at ang tigas niyon.
It felt good under her palms. Tumaas ang palad niya patungo sa matipunong dibdib
nito. She tease his n ipples, squeezing it with her two fingers. Nakakaliyo ang
sarap na nararanasan niya sa pagdama sa lalaking ito.

 Ah, ngayon pa lang siya nakahawak ng ganito kamachong katawan.. At parang ayaw na
niyang tigilan ito.

 Naramdaman niya ang kamay ng lalaki sa kanyang braso. Mariing hinawakan iyon at
tinanggal mula sa pagdama niya sa matikas na katawan nito. Umungol siya bilang
pagprotesta. “D-Don’t..”
 “You are a naughty girl, honey. Hayaan mo na ako ang gumawa ng mga bagay-bagay.”
he whisped in her ears, his hot breath touching her neck. Natagpuan niya ang sarili
na tumatango lang sa binata. Binuksan nito ang pinto ng kotse at buhat-buhat na
inilabas siya. Isinarado nito ang pinto at binuhat siya hanggang sa makapasok sa
loob ng bahay nito.

  Pagkapasok pa lang nila doon ay lumapat na agad ang labi nito sa kanya kasabay ng
pagpunit nito sa suot niyang blusa. Umalpas ang ungol niya sa mga labi nito,
dumadaloy ang dugo niya sa kanyang ulo at nagbibigay iyon sa kanya ng nakakaliyong
pakiramdam.

 Dumapo ang malamig na hangin sa kanyang balat at doon niya napagtanto na wala na
sa kanyang katawan ang blusa niya. Nasa ibaba na iyon ng paanan niya kasama ng
nagkalat na butones.

 Oh, God. Ano bang klaseng nilalang ang humahalik sa kanya ngayon? Hindi ba ito
marunong magdahan-dahan at pinunit pa ang blusa niya? She felt his hunger as he
ravished her mouth.

 Humigpit ang hawak nito sa kanya. Naramdaman niya ang lalong pagdiin ng katawan
nito sa kanya, ang pagrahas ng halik nito sa labi niya at pagbaon ng kuko nito sa
buhok niya. With the way he kissed her, it felt like he’s caging and owning her.
Tila ayaw siyang pakawalan.

 Pinantayan niya ang pananabik na ipinapadama nito sa kanya. Ikinawit niya ang
braso sa batok nito, hinila ang binata upang dumiin pa ang labi nito. Nakakalasing
ang lasa ng labi nito, nakakabaliw.

 Ibinuka niya ang labi para mas bigyan ito ng daan sa pag-angkin sa bibig niya.
Allowing her to completely brand her with his taste. Narinig niyang nagsalita ang
lalaki sa pagitan ng paghalik sa kanya.

 “Oohh, honey. Your lips taste so sweet. I could kiss you forever..” Kanina pa niya
napapansin na pamilyar ang boses ng lalaki. Nagpakilala na ito sa kanya kanina
bilang kapitbahay nito, but still she couldn’t remember him. May ganito ba siyang
kagwapo at kasarap humalik na kapitbahay?

 Wala naman.

 Wala. Maliban sa lalaking labis niyang kinaiinisan. Ugh, hindi naman gwapo ‘yon,
eh. Malakas lang ang appeal. She told herself. Pero mukha ding masarap ang isang
‘yon. Katawan pa lang, yummy na.

 Lihim siyang napahagikhik sa kapilyahan. Lasing na lasing na siya at hindi na niya

napigilan ang pagdaloy ng mga pilyang isipin sa utak niya.

 Wala nang makapipigil sa kanya na maging sobrang pilya. Her body was too aroused,
and the desire she felt was too heightened to stop now.

 “I really like you, honey. I really, really do.” the man said, and then his hands
reached for her breasts. Namalayan na lang din niya na wala na siyang brassiere.
Sh-t, ang bilis naman yata ng kamay ng lalaking ito.

 Napaungol siya at napaliyad nang simulan nitong haplusin ang dibdib niya sa
mapagpalang palad ng lalaki. Pinaglarun at pinagsawa nito sa init ng kamay nito ang
malulusog na dibdib niya.

 Pagkatapos niyon ay gumapang ang kamay nito patungo sa kanyang beywang, sa kanyang
balakang at sa kanyang hita. Sa isang iglap ay nahubad nito ang kanyang huling
saplot sa katawan. Wala na siyang masabi sa lalaking ito. Ang bilis nitong
tanggalan siya ng saplot sa katawan.

 Her lips parted when his hand found her softness. Awtomatikong kumawala ang ungol
sa labi niya nang haplusin nito ang bahaging iyon ng katawan niya at ihagod ang
isang daliri sa bukana ng lagusan niya.

 “Aaahhh.. Ang s-sarap niyan..”Tinukso-tukso ng dulo ng daliri nito ang linya ng

kaangkinan niya, pagkatapos ay humagod pa ang palad nito. Oh, God. This is
something new. She felt her wetness against his calloused palm.

 Pumintig ang kaangkinan niya sa bawat paghagod na ginagawa nito, and suddenly she
imagined his head buried between her legs; his mighty tongue playing and lashing
her c unt until she screamed in orgasm. Napasabunot siya sa lalaki.

 “Ohh, hon.. Eat me..”

Napatigil ito sa ginagawa nito at naramdaman niya ang pagtitig ng lalaki sa mukha
niya. “What did you say?”

 “Eat me.. Eat my p-ssy.”

 Gumuhit ang pilyong ngiti sa labi nito. Nanlalabo ang tingin niya.

 Marahil sa kalasingan? O dahil sa sarap na nararanasan? Basta ang alam niya ay

pamilyar sa kanya ang mukha ng lalaki.

 Naisip niya si Callan. But that was impossible. Callan would never look at her the
way he look at other woman. Walang-wala siya sa mga babaeng nagugustuhan nito. He
will never like her because she’s not super sexy and pretty. She’s just a normal
woman. Itinatak na niya sa utak niya na ang uri ni Callan ay hindi niya dapat
pangarapin.

 Subalit minsan hindi niya maiwasan. Ayaw man niyang aminin, ngunit gwapo talaga
ang lalaking ‘yon.

 His piercing blue eyes could melt every bone in her body every time he looked at
her. That was the kind of effect he have for her. Subalit hindi niya kailanman iyon
ipapaalam kahit kanino...

 Sinapo ng lalaki ang pang-upo niya at iniangat. Dinala siya nito sa couch at inupo
doon. “You want me to eat you, huh? Okay, then. I will eat you and i will not stop
until you’re shaking, honey.”

to be continued..

 100 comments for next chapter!

=================

Chapter Seven

Babala: Ang kabanatang ito ay pagpapatuloy ng kainosentehan ng awtor. Huwag

gagayahin.

 PUMUWESTO ang ulo ng lalaki sa pagitan ng hita niya. She opened her legs widely
for him, allowing him to taste her sweetness.

 Napasingap si Kira, kasabay pagtama ng mainit na hininga ng lalaki sa pagkababae

niya. “Oh my..!” She saw blinding colors as his hot wet tongue roughly played with
her pussy. Bumaon ang kanyang mga daliri sa likod ng buhok nito at mas lalong
idiniin ang mukha nito sa pagkababae niya.

 Masunurin ang lalaki. Pinaligaya nga siya nito at parang mawawalan siya ng ulirat
sa bawat paggalaw ng dila nito.

 Her s-x throbbed with unbearable need and desire as he continue to plunder her
wetness with his soft tongue. The sensation made her delirious.

 Marahas na kumakawala ang ungol sa labi ni Kira at mga ilang saglit lamang ay
nagsimulang mabuhay ang tensyon sa katawan niya. The pleasure build fast inside
her, and like a thunder, her climax hit her hard.

 Tila niyanig ang mundo niya sa pag-abot niya sa kasukdulan. He made her come for
the first time. Her head fell back and she panted for air. That was wild and crazy.
It almost made her unconcious. Hindi pa humuhupa ang katawan niya sa sarap na
naranasan nang magsimulang maghubad sa harap niya ang lalaki.
 She couldn’t help but watched him stripping..

 HINDI NA kaya pang magpigil ni Callante. He wanted her now. Kung hindi pa niya
maisasagawa ang nais ng katawan, mababaliw na siya sa pagnanasa. Kung siya lang ang
masusunod, sa kotse pa lang ay siguradong humihiyaw na ito sa sarap. Sigurado din
na hindi na sila aabot sa loob ng bahay niya at sa sasakyan na lang niya ito
inangkin ng paulit-ulit.

 Subalit hindi pa rin niya matanggap na narating niya ang kasukdulan habang
nakakandong ito sa kanya at nanunuksong gumigiling sa ibabaw ng namumukol na
pantalon niya. Noon lang nangyari sa kanya ang bagay na iyon and he will surely
remember the moment he came hard in his pants. Noon lang niya naramdaman ang ganoon
katinding pagnanasa. It wasn’t just pure l ust. What he feel was more than that.

 Awtomatikong gumuhit ang ngiti sa labi niya nang makita na nakapako sa kanya ang
mga mata ng dalaga. She was stunned. Tila ngayon lamang ito nakakita ng lalaking
naghuhubad sa harap nito.

 Damn, she looked so innocent. She was really innocent. Her lips tasted like she’s
telling him how innocent she was.

 Pagkahubad na pagkahubad niya sa huling saplot ng katawan niya ay muli niya itong
niyakap, hinalikan sa bibig at sinapo ang malulusog na dibdib nito. Parang noong
isang araw lang ay iniisip niya kung ano ang pakiramdam na makulong ang kamay niya
sa dibdib nito. And now, he was experiencing it. He was enjoying every moment,
every taste of her..

 He moaned when she reached for his shaft. Napasinghap ito habang nakakulong sa
kamay nito ang kahandaan niya. “Gawd.. Ang laki naman nito.”

 He grinned wickedly. “The last time i measured it umabot sa walong pulgada ang
sukat niyan.”

Napalunok nito at namula ang pisngi. Namamasa at namumula ang labi nito. Hindi siya
nakatiis at muli niyang hinalikan ito. He don’t want to f-ck her in his couch.
Hindi siya komportable na angkinin ang dalaga doon. He want it to be special for
them..

 Dinala niya ito sa kuwarto niya at idineposito sa kama..

 NARAMDAMAN ni Kira ang paglapat ng likod niya sa kutson. Patuloy ang pag-angkin ng
lalaki sa labi niya habang minamasahe ng isang kamay nito ang dibdib niya at ang
isang kamay naman nito para sa pagkababae niya.

 Kahit nakapikit siya ay nararamdaman niya ang init ng titig nito sa kanya.
Naliliyo na talaga siya sa iba’t ibang emosyon na nararamdaman niya. Damang-dama na
niya ang epekto ng alak sa katawan niya.

 Gusto na niyang ipahinga ang utak at tumulog. But something inside her that’s
keeping her awake. Sapat na ang nag-aapoy na pagnanasa upang magising ang kamalayan
niya. Lalo na ang nagliliyab sa init na matipunong katawan na nakapatong sa kanya.
Ngayon ay mas damang-dama niya ang matigas na kalamnan ng lalaki.

 He was well-tone and perfectly sculptured. Tila alagang-alaga ito sa ehersisyo.
Ang tigas ng muscles nito. Masarap ang makulong sa yakap nito at parang gusto niya
na habambuhay na iyon. Plus the fact that he smell good. Maskuladong-maskulado ang
dating ng amoy ng hubad na katawan nito.

 Napaungol si Kira nang maramdaman ang buhay na kahandaan ng lalaki na dumantay sa

pagitan ng hita. The feel of his naked hardness against her swollen flesh was hot,
hard and delicious. Halos tumirik ang mata sa sensasyon na dala niyon.

 Ibinuka nito ang mga hita niya, mas maluwang upang ipuwesto nito ang kahandaan sa
pagitan ng hita niya. He pushed his hips hard and he was inside her. Subalit
malakas na kumawala ang sigaw sa bibig ng dalaga. Naramdaman niya ang pagkapunit ng
kung ano sa loob niya.

 “Aaahhh!” Damn, it hurts. Tila saglit na nawala ang pagkaliyo niya at kalasingan.
Bumaon ang mga daliri niya sa matipunong balikat ng lalaki. His shaft was like a
rod of burning steel.

 “Shit!” Napamura ang lalaki. “I’m sorry, honey! I didn’t know.. F-ck.. You didn’t
tell me you were a virgin.”

 She bit her lips to stifle a whimper. She was trying to relax her body and embrace
the pain. Hindi na ngayon siya isang birhen. She was now a complete woman. Iminulat
niya ang mga mata at sinalubong niya ang pamilyar na mga asul na mata. By the look
in his face, lumarawan ang guilt sa mukha nito. And she knew why..

 “Don’t be.. It’s okay..”

 “Masakit pa ba?”

 “Unti na lang.. Just.. Just do it.”

Tumango ito, pagkatapos ay siniil siya ng halik. Unti-unti na itong gumalaw,

banayad at nag-iingat. He was suck a tease. Her wet walls clamped around his eight-
inches length, trying to suck him.
 Napaungol si Kira nang maramdaman niya ang paggapang sa sarap sa sistema niya.
Napawi na ang sakit na naramdaman niya sa pagkawala ng pagkabirhen. She tried to
raise her hips. Bumaon ang pagkalalaki nito sa kanya.

 Pleasure gripped her as he pushed harder. Nilulukob ng masarap at nanaakit na

sensasyon ang katawan niya sa bawat pag-ulos nito.

She let out a whimper. “Aaahhh, sige pa. Ang sarap. Bilisan mo pa...”

Tila naging senyales ang sinabi niya para sa lalaki upang bumilis ang pagbayo nito
sa ibabaw niya. Nawala na ang pag-iingat mga galaw.

 Dumaloy ang init sa mga ugat niya at halos kapusin siya ng hininga. Ilang sandali
pa ay sinasalubong na niya ang bawat pag-ulos nito.

 He growled, pumping into her with steady, hard strokes. Sa ligayang hatid ng pag-
iisa ng katawan nila ay parang mawawalan na yata siya ng malay. This is the
pleasure that she wanted. She love the way his masculine body humped above her, and
as he move in and out of her.

 “Aaaaahh! Sige pa, sige pa!” she was almost screaming in delight. Tumatalbog na
ang malulusog na dibdib niya habang dumidiin at rumarahas ang pag-ulos sa kanya ng
lalaki. Nararamdaman niya na halos umabot na sa pinahangganan ng lagusan niya ang
pagkalalaki nito. He was that huge. Goodness!

 Ibinuka pa niya ng mas maluwang ang mga hita. Nakapikit na naramdaman niya ang
pamumuo ng sarap sa pagkababae niya. At naramdaman ni Kira ang matamis at
nakakapanlambot ng tuhod na pag-abot niya sa kasukdulan.

 Umalingawngaw ang sigaw niya sa buong silid ng marating niya iyon. Ang sunod
niyang naramdaman ay ang panginginig ng matipunong katawan ng lalaki sa ibabaw
niya. He started humping his hips faster, and when he reached his peak.

 Nangangatal ang hininga na ibinaon nito ang mukha sa leeg niya habang ipinupunla
ang resulta ng pagtatalik nila sa kaloob-looban niya.

 With that, she close her eyes. Subalit bago siya makatulog, lumitaw sa kanyang
isip ang pares ng kulay asul na mga mata na puno ng intensidad..

***

 Itutuloy..

Abangan ang mangyayari kinabukasan sa kanilang dalawa. 150 comments for next
chapter.

=================

Chapter Eight

 TILA gustong magsisi ni Kira sa ginawa niyang pagpapakalasing kagabi. Hindi dahil
sa nararamdaman niyang sakit sa ulo. Mas may higit pa doon. Gumalaw ang lalaki sa
tabi niya. Nakatalikod ito sa kanya habang siya ay nakaupo, yakap ang sarili.

 She bit her bottom lip. My god, what have she done last night? Bakit siya umabot
sa ganito? She didn’t wished to commit one night stand with some stranger. The only
thing she just wish is to forget Jiro and Amy. Ang nakitang malaswang eksena sa
pagitan ng dalawa at ang tila bombang rebelasyon ni Amy na buntis na ito. Iyon ang
hiniling niya na makalimutan.

 But what happened last night? Ipinilig niya ang ulo at pilit na inalala ang mga
nangyari kagabi. Nagpapakalunod lang naman siya sa mga alak at ang bawat natabi sa
kanya ay tinataboy niya. At mga ilang saglit ay may mga pulis na dumadakip sa
kanya. Nagpumilit pa nga siyang kumawala at tinulungan siya ng isang lalaki.

 Wait.

 The man was familiar last night. Kahit lasing siya ay tumatak pa sa isipin niya
ang sinabi ng lalaki. Nagpakilala pa itong kapitbahay niya! Namimilog ang mga mata
na dumapo ang tingin niya sa matipunong likod ng lalaki. Darn! She better stop
giving compliments about this man.

 Unti-unting gumalaw ang lalaki.

 And when she saw finally the man’s face... “'Tang-ina.” Muntikan na siyang
mapatalon mula sa kama.

 Oh, no.. This can’t be happening! Nasapo niya ang bibig sa pagpipigil na mapatili.
Hindik na tinitigan niya ang mukha ng lalaking katabi niya sa kama. Gusto niyang
tumingala sa langit at isigaw ang katagang, “Bakit siya pa, Lord?!”

 Kung totoo nga na mapaglaro ang tadhana gusto na niyang isipin na pinaglalaruan
nga siya niyon. Sa lahat ng lalaking makaka-one night stand niya, si Callan pa.

 Si Callante na labis niyang kinaiinisan!

 Oh, Goddamn it. Kung alam lang niya na higit pa sa sakit ng ulo ang mararanasan
niya sa pagpapakalunod kahapon sa alak, mas pinili na lamang sana niya ang
magkulong sa bahay niya! Muling gumalaw si Callan.

 This time, he opened his eyes slowly. Sinalubong niya ang kulay asul na mga mata
ng lalaki, at halos matunaw na siya sa klase ng titig na ibinigay nito sa kanya.

 “Good morning, honey.” bati nito, at bumangon. Nag-init ang mukha niya ng lumapat
ang labi nito sa isang pisngi niya at halikan siya. Para siyang natulos sa
kinauupuan, hindi niya magawang makaibo.

 Her mind was telling her to move and stay away from him. Subalit may isang bahagi
din ng isip niya ang natutukso, nasasarapan sa halik na ibinigay nito sa kanya at
parang gusto pang magpahalik ng matagal.

 Napasinghap si Kira nang isiksik nito ang mukha sa leeg nito at bumulong. “Still
sore, honey?” he asked, tenderly. Masuyong hinalikan siya ng lalaki sa hubad na
balikat niya.

 Sa paraan nito ng paghalik sa kanya, parang tunay na nobya siya nito at totoong
nag-aalala sa nararamdaman niya ngayon dahil sa nangyari kagabi.

 Napalunok ang dalaga. “I-I’m okay.” tugon niya. Ngunit nararamdaman niya ang hapdi
sa pagitan ng mga hita niya. Sigurado si Kira na hindi siya komportableng
makakalakad mamaya. Ngayon pa lang ay nakikita na niya ang sariling paika-ika
habang naglalakad sa tabi ng daan. O kaya baka kailanganin pa niya ng wheelchair.

 Napangiwi si Kira. Hindi niya kailanman inisip na ang pagkabirhen niya ay

maaangkin ng lalaking mula pa noon ay kinaiinisan na niya. She never see that
coming.

 Napatiim-bagang si Kira. Parang isang clip sa pelikula na nag-play sa isip niya

ang mga nangyari kagabi.. Mula sa nakita niyang pagtataksil ng nobyo at kaibigan
niya.. Hanggang sa pagpunta niya sa isang bar kung saan nagpakalunod siya sa pag-
inom ng alak, at sa pagsama niya kay Callan... Malinaw sa isip niya ang nangyari sa
pagitan nila ng lalaki

 She wanted to shout a loud curse.

 But she can’t..

 Walang mura na umalpas sa dibdib niya.

 Tila naramdaman ni Callan ang tensyon sa katawan niya. “Hey, what’s wrong?”
 Iniangat niya ang mukha sa lalaki. “Everything! Lahat ng nangyari sa atin kagabi
ay mali!” Nagsalubong ang kilay nito at napatiim-bagang. “What are you saying?”

 “Don’t you understand? I wasn’t thinking last night, Callan! Hindi ko alam kung
ano ang ginagawa ko kagabi. I was drunk!”

 “Yes, you are. Lasing na lasing ka kagabi. But that doesn’t mean, wala ka ng alam
sa nangyayari sa paligid mo, Kira. Nalalasing din ako. But i’m still aware of
what’s happening around me. Huwag mo sabihin sa akin na hindi mo alam kung anong
nangyayari sa atin kagabi. Malinaw sa alaala ko ang naging pagtugon ng katawan mo
sa mga halik ko.”

 “Okay! Let’s just say na wala akong kontrol sa sarili ko kagabi. Nangyari ang
hindi dapat mangyari dahil nawalan ako ng kontrol sa katawan ko. If i was thinking
clearly last night, hindi mangyayari ‘yon dahil hindi naman ikaw ang mahal ko!”

 Dumilim ang mukha ng lalaki. Napasinghap si Kira at tila gusto niyang maglaho na
parang bula. His jaw was clenched, and his blue eyes looked so murderous. Ngayon
lamang niya nakitang ganoon kung tumingin ang lalaki. Ganoon pala ang mga mata nito
kapag galit ito, tila matingkad na bughaw na apoy ang mga iyon.

 Sinubukan niyang dumistansya ngunit mabilis na hinawakan nito ang braso niya ang
hinila palapit sa hubad at matipunong katawan nito. Napayakap siya sa lalaki, ang
kamay nito ay pumulupot sa beywang niya at ikinukulong siya sa bisig nito.

 Kumot lamang ang tanging tumatakip sa kanilang katawan at nang mahila iyon pababa
ay parang gusto niyang takpan ang mukha sa kahihiyan. Inabot ni Kira ang kumot
subalit mabilis na naagaw ni Callan iyon at inihagis sa ibaba ng kama.

 “Callan!”

 Sumilay ang mayabang na ngiti sa labi nito. “What? May angal ka?” Bumaba ang mata
nito sa dibdib niya at tumigil doon. Nagkaroon si Kira ng ideya kung ano ang
feeling ng matitigan ni Superman sa boobs. With his naughty blue eyes staring, she
could feel her n ipples becoming hard.

 “Stop it.” Namumula na ang magkabilang pisngi niya at nakakasigurado siya na kung
haharap siya sa salamin ay makikita niya ang epekto ni Callan sa kanya.

 Damnation! Hindi niya alam na dadating siya sa puntong iyon. Makikita ng lalaking
pinaka-kinaiinisan niya ang halos lahat ng parte ng katawan niya. At ang malala pa,
hindi lamang nito nakita ang pribadong parte niya. Natikman pa siya nito!

 “You can’t stop me, Kira, honey.” Inabot ng kamay nito ang dibdib niya at sinapo
iyon sa palad niya. Pinigil niya ang mapungol ng magsimula itong paglaruan ito.
Upang pagtakpan ang sarap na nararamdaman niya, itinago niya iyon sa pamamagitan ng
matalim na sulyap kay Callan.
 “Stop it.” madiing wika niya.

A sensual smile curled on his lips. “Bakit hindi? Akin ka na ngayon.”

 Halos lumuwa ang mata ni Shakira sa sinabi ni Callan. “Anong sinabi mo? I’m
yours?” Nakaka-insultong tumawa ang dalaga. “Ipapaaala ko lang sa ‘yo, isang gabi
lang ang namagitan sa atin. Walang ibang ibig sabihin ‘yon. We had s-x, yes. Pero
hanggang doon lang ‘yon!”

 “Oh, really?” Naningkit ang mata ng lalaki sa galit. “Is that the reason why
you’re begging me to eat your p-ssy?”

 Her cheeks burned at the explicit of his words. “Pervert!”

 “And now you’re calling me pervert?” Those sensual lips mocked her. Sukdulan na
ang inis sa dibdib ni Kira. Itinulak niya ito para makawala sa yakap nito.

 But Callan is a strong man. Sa halip na makaalis siya sa yakap nito, napasubsob pa
siya sa maskuladong dibdib nito na ilang taon yatang hinulma ng apoy at init para
maging ganoon katigas.

 Mariin siyang napapikit nang maramdaman niya ang paggapang ng kamay nito pababa sa
pagitan ng hita niya.

 She could feel her p-ssy quivering in pleasure. Oh, God. Gusto niyang pagsabihan
ang parte na ‘yon na huwag tumugon sa paghaplos ng palad nito. Ayaw niyang matukso
sa lalaking ito. Ayaw niyang mas lalong lumala ang isang gabing pagkakamali niya.

 Hinagip niya ang kamay ni Callan. “Don’t touch me.”

 “And why not, honey?”

 “Hindi kita type.”

Nang-uuyam na tumawa ang binata. “Lagi mo na lang sinasabi ‘yan.”

 Nagsalubong ang kilay ng dalaga. Parang gusto niyang sampalin ang mayabang na
ngisi sa labi nito. “Anong gusto mong sabihin?”

 Napasinghap siya ng mariin nitong sapuhin ang malulusog na dibdib niya. The feel
of her soft body against his hard muscles made her gasped for air. Maang na
napatitig siya sa mga mata nito.
 “Itinatanggi mo na hindi mo ako type, pero halos tawagin mo na lahat ng santo sa
ginagawa ko sa ‘yo kagabi. Answer me, Kira. May itinatago ka bang pagnanasa para sa
akin?” naglalaro ang kapilyuhan sa kulay asul na mata ni Callante at pakiwari niya
ay may biglang bumara sa lalamunan niya.

 Napalunok si Kira. Hindi makasagot.

 Damn him. How could she answer his question when she could feel his male hardness
throbbing against her legs? Hiling lang niya maging abo na siya para hindi na niya
nararanasan ang panunuksong iyon. Kung kaya lang niya na magteleport, siguro ay
nasa loob na siya ng banyo niya sa kwarto at nagbababad sa malamig na tubig.

 “Answer me, honey. May pagnanasa ka talaga sa akin no?”

Nanginginig ang boses na nagsalita si Kira. “Wala akong dapat na aminin sa ‘yo,
Callan. Si Jiro ang mahal ko.”

 Nakita niya ang paglaho ng kapilyuhan sa ngiti at mata ni Callan sa linyang

binitawan niya. Daig pa nito ang binuhusan ng malamig na tubig sa mukha. Sa isang
iglap, nakawala na siya sa bisig nito. Pinigilan niya ang sariling tumingin sa
lalaki.

 “Kung puwede lang, kalimutan na lamang natin ang nangyari kagabi. It was just s-x,
Callan. Wala ng iba pang kahulugan ‘yon.”

 Tiim-bagang na tumango ito. Inabot ang mga saplot niya sa katawan na kinuha pa
nito sa sala nito. Nanlaki pa ang mata niya ng makitang punit ang blusa niya at
tanggal ang mga butones niyon. Kahit ang hanggang-tuhod na skirt niya ay may punit
din, gayundin ang Victoria Secret na panty at bra niya!

 “Huwag kang mag-alala. I will pay all the damages.” malamig na saad nito,
pagkatapos ay walang saplot sa katawan na nagtungo sa banyo. Narinig niya ang
paglagaslas ng tubig. Nagsimula na siyang magdamit. Katapat lang naman nito ang
bahay niya kaya saglit lang siyang magtitiis sa punit na damit niya.

 Nang matapos siya ay mabilis na umalis na siya sa bahay nito. Sa hindi malamang
dahilan, naramdaman niya ang pamilyar na pagbigat ng dibdib niya..

***

 200 comments for next chapter, ladies. Thanks for supporting Callan's story. :)

=================
Chapter Nine

 “I’M OKAY, 'Ma. I don’t have problem right now. 'Wag na kayo mag-alala sa akin ni
Papa.” nakangiting sabi niya sa kanyang ina na tumawag ng hapon na iyon sa telepono
niya sa bahay.

 “Sigurado ka?”

 “Yes, 'Ma. There’s nothing to worry about. I’m really okay.”

 “Sabi mo ‘yan, ha? Nag-aalala lang naman kami ng Papa mo dito sa bahay.
Tinatawagan ka namin kagabi, pero ring lang ng ring ang cellphone mo. Akala namin
kung napa-ano ka na. Magdamag tuloy akong di makatulog.”

 Namasa ang mata ni Kira at parang may bumara sa lalamunan niya. Naramdaman niya
ang paninikip ng dibdib.

 “Salamat, 'Ma. I’m sorry kung nag-alala kayo. Dapat nga ako pa ang tumatawag sa
inyo.Naging busy lang po ako kaya di ko na naalalang i-check ang cellphone ko.”
Naalala niya na nailaglag niya ang cellphone sa bahay ni Amy nang mahuli niya itong
nakikipagtalik sa nobyo niya. Hindi na niya naalalang kunin iyon dahil sa pagkagulo
ng isipan niya. She was totally hurt and she didn’t know what she was doing with
herself. Tuloy nangyari ang isang bagay na hindi dapat.

 Lumitaw ang anyo ni Callan sa isip niya. His jaw clenched, and his blue eyes
looked so dark. Hanggang ngayon ay nararamdaman pa rin niya sa kanyang katawan ang
mga haplos nito, tila tumatak na iyon sa balat niya. Sa ilang oras na nagbabad siya
sa bath tub niya sa loob ng banyo, hindi pa rin napawi niyon ang init ng palad nito
na humahaplos sa dibdib nito patungo sa kaangkinan niya..

 Naputol ang pag-iisip niya nang magpapaalam na sa kanya ang ina.

 “O, sige, anak. Puputulin ko na ang tawag. Basta mag-iingat ka d’yan lagi, ha?”

Tumango siya na parang kaharap niya ang ina. “Yes, Ma. Kayo rin po.”

 “Sige, salamat. Ikumusta mo na rin ako kay Jiro.” Napawi ang ngiti niya sa
pangalan na binanggit ng ina. Wala na ito sa kabilang linya subalit nakatulala pa
rin siya.

 What now? Tanong niya sa sarili.

 Ano na ang gagawin niya? After what she discovered about Jiro's unfaithfulness,
tila hindi na niya alam kung ano ang sunod na mangyayari sa buhay niya.
 Umupo siya sa gilid ng kama niya. Until now she could feel her heart aching.
Mahirap ang hindi maalala ang sandali na nahuli niya ang dalawa sa akto. It was the
most heartbreaking scene she had ever saw. Subalit mas masakit ang linyang
binitawan ni Jiro ng komprontahin na niya ito.

 “Mahal kita, Kira. Mahal kita, pero mas mahal ko na si Amy. Ibinigay niya sa akin
ang lahat ng pangangailangan ko bilang babae. She made me feel like i'm a real man.
Mas nararamdaman ko na lalaking-lalaki ako kapag si Amy ang kasama ko. Taliwas sa
nararamdaman ko kapag kasama kita. I'm sorry. I'm sorry, i didn't mean to hurt you,
Kira.”

 Napakasakit ng sinabi nito. Humapdi ang sikmura niya at puno ng bitterness na

tumawa siya. Umalingawngaw ang tawa niya na walang sigla at puno ng lungkot. She
must be in hell now. Dahil sa sakit na ipinalasap sa kanya ng nobyo na labis niyang
minahal, pakiwari niya’y pinatay na nito ang puso niya.

 Dahil sa s-x, pinagtaksilan siya nito?
lalaki sa isang babae, bakit laging s-x
ang pagmamahal niya dito? Hindi ba nito
sarili niya? Kinailangan pa talaga nito
niya!
What the eff. Kapag nagtaksil ang isang
ang nagiging dahilan niyon? Hindi ba sapat
kayang maghintay para ibigay niya dito ang
na pagtaksilan siya at patulan ang kaibigan

 At ang haliparot na kaibigan naman niya ay may pagnanasa pala sa nobyo niya. “Mga
hayop sila!”

 Yayakapin na sana niya ang sarili at handa na ibuhos ang lahat ng sakit na naipon
sa dibdib niya nang tila umalingawngaw ang boses ni Callan sa utak niya. “...Hindi
makakatulong sa ‘yo kung patuloy mong pahihirapan ang sarili mo sa pag-iisip sa
lalaking sinaktan ka lang sa bandang huli. You don’t deserved to be cheated on.
Your tears don’t deserve that man. Kalimutan mo na lang siya.”

Natigilan siya. His calm advice hit her head like a thunder.

 Callan was right. Hindi niya dapat sinasayang mga luha niya para sa maling tao.
Tama na ang mga luhang sinayang niya kahapon sa pag-iyak. Pinahid niya ang mga
luhang umagos sa pisngi niya.

 Tumayo siya sa harap ng malaking salamin sa loob ng kuwarto. Tinitigan niya sa

sarili doon.

 Walang siyang ginawang masama kahit kailan laban sa kapwa niya. She was a good
daughter to her parents. Sa katunayan, simula ng makapagtapos siya ng pag-aaral sa
kolehiyo. Tuloy-tuloy ang suwerteng dumating sa buhay nilang mag-anak.

 Nakapagpatayo sila ng isang bahay sa Palawan kung saan talaga gustong manirahan
ulit ng mga magulang niya. Doon naman talaga nakatira ang mga ito dati. Umalis lang
para maghanap ng trabaho sa ibang lugar at umasenso. Siya naman ay napamahal na sa
San Jose kaya hindi na siya lumipat pa. Isa pa, nandoon niya naitayo ang business
niya kaya wala pa siyang balak ngayon na tumira sa Palawan kasama ng magulang.
Naiintindihan naman ng mga ito ang bagay na ‘yon at natutuwa pa nga sa kanya.

 Marunong daw siyang tumayo ng mag-isa at kakayanin niyang buhayin ang sarili kahit
wala ang sustento ng mga ito. She was an example of a strong girl. Iyon ang
kadalasang sabihin ng mga advisers at prof niya noon. At sa nangyari ngayon sa
relasyon nila ni Jiro, dapat niyang maging matapang. Dapat niyang harapin iyon ng
hindi lumuluha.

 Hindi siya naging cum laude noon para maging luhaan sa pag-ibig at magmukhang
kaawa-awa sa harap ng ibang tao.

 Kung ayaw na sa kanya ni Jiro, e di magpakasaya ito sa kandungan ni Amy. Hindi na

rin niya kailangan ang lalaki. Siguro, nakatadhana na malaman niya ang pagtataksil
nito. Para ngayon pa lang, matutunan na niya na hindi dapat siya masyadong
nagtitiwala sa isang lalaki.

They are all the same.

Manloloko. Taksil. At katawan lang ang habol sa isang babae.

 Napalingon siya sa bintana niya. Nakahawi ang kurtina niya at mula doon at
natatanaw niya si Callante na nakatalikod. Sa malamlam na sinag ng araw na tumatama
sa loob ng silid ng binata, mas naging kaakit-akit titigan ang likod nito na tila
nililok ng mabuti sa ilalim ng araw. His muscles look harder.

 Damn, it’s hard not to stare at his sexy back. Nasa harap din ito ng salamin nito
at parang may ginagawa ito.

 Lumapit siya sa bintana at tinitigan ng mabuti kung ano ang ginagawa nito. Parang
nagtataas-baba ang kamay nito sa pagitan ng hita nito.

 Halos lumuwa ang mata ni Kira nang marealize niya ang ginagawa ng hudyo! Anak ng
tinapa! Nagsasarili ito sa tapat ng salamin!

 Parang napako ang mga mata niya sa ginagawa ng lalaki. Hindi siya makaibo sa
kinatatayuan niya. Nanaig ang kuryosidad sa katawan niya. Sh-t, Kira. What the hell
are you doing? Watching a man f-ck himself?

 Sa hindi malamang dahilan, parang gusto niyang puntahan ito sa silid nito at
tulungan ito sa ginagawa nito. She wanted to touch him and feel his male hardness
as she stroke him.. She could still remember the way he humped his muscline body
above her.

 Suddenly, she imagined herself curling her fingers around his hard shaft.
Naramdaman ni Kira ang pagguhit ng init sa pagitan ng hita niya, gumapang ang apoy
sa balat ng dalaga at parang gusto niyang alisin ang lahat ng saplot sa katawan.

 Tila gusto niyang tawagin ang lalaki at ulitin nito ang pagpapaligaya sa kanya.
Gusto ulit niyang maramdaman ang kamunduhan na ipinatikim nito sa kanya kagabi. She
want him to lick and eat her again.

 Tama ang lalaki. Kahit lasing siya kagabi, aware siya sa nangyayari. Subalit hindi
niya alam na si Callan pala ang lalaking katalik niya. Natatandaan niya ang paraan
nito ng pagsipsip sa pagkababae niya, ang panunudyo at paglalaro ng dila nito
habang pinaliligaya siya. The experience was unforgettable.

 Para siyang binuhusan ng malamig na tubig nang mapalingon si Callan sa kanya.

Kumalat ang kulay sa pisngi niya kasabay ng mabilis na pagtago. But it was too
late. Alam niyang nakita na siya nito na pinapanood ito habang pinaliligaya ang
sarili.

 The worst thing was, hinihimas niya ang dibdib habang pinapanood ito. At alam
niyang naabutan siya nito sa tagpong iyon.

 Diyos ko, Kira. Nakakahiya ka!

***

 Ang bilis n'yo mag-comment. Same ulit and kota for comments and i'll update. Love
you all!

=================

Chapter Ten

 DAHIL sa kahihiyan na naramdaman ni Kira, hindi siya madaling nakatulog ng gabing

iyon. Laman ng isip niya si Callan. Okupado ng lalaki ang buong atensyon niya kahit
wala ito sa harap niya. Ang letseng lalaki ‘yon. Siguro’y sinadya nitong gawin ang
bagay na ‘yon para maakit siyang panoorin ito at madala siya sa ginagawa nito.

 It was clear that he want her on his bed again. Kahit hindi nito sinasabi ay
nakikita niya ang maigting na pagnanasa sa mga mata nito.

 His blue eyes. There’s something about his blue eyes that she wanted to know.
Matagal na niyang kilala si Callan, pero masasabi niyang minsan lang niya ito
makausap. Hindi naman kasi niya ito iniimikan kahit na nagsasalita ito sa harap
niya.

 Well, minsan lang. Kapag wala siya sa mood ay nakakatugon sa mga pang-aasar nito.

 Ngunit may isang beses na hindi siya makalimutan na naging engkuwentro niya kay
Callan noong high school sila. Iyon ay noon panahon na papalapit na ang JS prom
nila sa school. Parang isang maikling eksena sa telebisyon na lumitaw sa isip niya
ang pangyayaring iyon...

 Nakaugalian na ni Kira ang gumawa ng assignment niya sa school cafeteria tuwing

break time. Naroon siya sa sulok at tahimik na nagsusulat. Hindi siya ang tipo ng
estudyante na sinasayang ang oras sa pakikipagtsismisan sa mga kaklase niya tungkol
sa kung sino-sino.

 Time is gold for her. Kaya nang oras na iyon, inuutik-utik na niyang tapusin ang
assignment niya sa Mathematics. Twenty items din iyon at mahabang sagutan para sa
mga kaklase niya. Ngunit para kay Kira, madali lamang iyon. Mathematics was her
favorite subject. Mas active siya sa klaseng iyon kesa sa English na second
favorite subject naman niya.

 Sa kalagitnaan ng pagsasagot ni Kira sa assignment niya, naramdaman niya ang pag-
upo ng isang matangkad na lalaki sa tabi niya. Hindi pa man niya naiaangat ang
tingin sa mukha ng katabi ay kilala na niya kung sino ito. His sexy and masculine
scent was obviously telling her who he is.

 Tinaasan lang niya ito ng kilay at hindi nagsalita. She was focused in answering
math problems and the last thing she want is to be distracted by this boy. Alam
niya na sa oras ibuka niya ang kanyang bibig, hindi na iyon titigil hanggang sa
magdebatehan na naman sila ng lalaking ito sa mga walang kasaysayang bagay.

 “Hello, Kira.” bati nito at ngitian siya ng pinakamatamis na yatang ngiti nito.

 “Hi,” she replied shortly. Ibinalik na ulit niya ang atensyon sa ginagawa at
inignora na ang lalaki. Subalit hindi niya magawang tuluyan na balewalain ang
presensya nito sa tabi niya. Si Callan ay isang uri ng tao na mahirap ignorahin at
hindi pansinin. Yes, it’s very hard not to notice Callan. Humahalik sa ilong niya
ang matapang na panlalaking amoy nito. Idagdag pa na tila mainit na sinag ng araw
ang titig ng kulay asul na mga mata nito sa mukha niya.

 Hindi na nakatiis si Kira at hinarap na ang binata. “Look, Callan. Kung may
kailangan kang sabihin sa akin, tell me now. I don’t want someone disturbing me
while i’m busy doing my---” Hindi pa siya tapos magsalita ng bumuka ang bibig nito
at putulin ang mga sinasabi niya. “Kira, can you be my date to prom?”

 “W-what?” nautal na sambit ni Kira, hindi niya alam kung tama ba ang naparinig
niya o nangangarap lang siya ng gising.

 “I’m asking you to be my date to prom. Puwede bang ikaw ang babaeng makasama ko sa
gabing ‘yon, Kira?”

 Napanganga ang dalaga at hindi makapaniwala sa narinig niya. Si Callante

Fontanilla, ang pinakagwapo at sikat na lalaki sa campus nila ay inaaya siyang
maging date sa dadating na JS prom? Kahit sinong babae ang alukin nito ng inaalok
nito sa kanya ngayon ay siguradong papayag. Why, Callan was an ideal man for all of
the girls in the campus. Gwapo, matangkad, matipuno, mayaman.

 Plus, his piercing blue eyes never failed to seduce a girl. Halos lahat ng
kababaihan ay nahuhulog sa mga mata nitong nakaka-inlove naman talaga kung titigan.

 “W-why me?” she asked, stammering. Tuluyan ng nakuha ng lalaki ang atensyon niya
mula sa sinasagutang assignment.

 Ngumiti si Callan sa kanya. “Why not? You’re pretty.”

 “No, we know that’s not true.. Binobola mo naman ako n’yan.”

 “Believe me, Kira. You’re a pretty girl. Sa totoo nga, ilang beses na akong
tinutukso ng mga kabarkada ko na ligawan ka. They find you very pretty, at
natatakot nga ako na baka maunahan nila ako na ayain ka bilang date sa JS.”

 She felt her cheeks burned with what he said. Ayaw man niyang aminin subalit
kinikilig siya. Kahit saksakan ng yabang si Callan ay nagagawa pa rin nito na
pakiligin siya ng todo. Sagad sa buto.

 “Totoo ba ‘yang sinasabi mo?” Parang ayaw kasi niyang paniwalan ang sinasabi ng
lalaki. Unang-una, ang mga magulang nito ay amo ng kanyang ina. Dakilang katulong
ang kanyang ina sa mala-mansyon na bahay nina Callan. Pangalawa, ang alam niya ay
in a relationship pa rin ito kay Millen. Pero malay ba niya kung hiwalay na ang mga
ito. Hindi naman kasi siya tsismosa.

 “Oo naman. Bakit naman ako magsisinungaling? Ang totoo nga niyan, nahihiya ako na
kausapin ka.”

 “B-bakit?”

 “Dahil alam ko naman na hindi maganda ang impresyon mo sa akin. Madalas din na
inis ka sa akin at hanggang ngayon, nahihiya pa rin ako dahil ikaw pa ang nakakita
ng ginawa namin ni Millen sa classroom n’yo noon.”

 “Wala na ‘yon. Ilang buwan na naman mula ng mangyari ‘yon. Nakalimutan ko na ang
bagay na ‘yon. At bakit ka sa akin mahihiya? Ginusto mo naman ‘yon at labas ako sa
ginawa n’yo ni Millen.”

 Napangiti si Callan.“Kung ganoon ba, pumapayag ka na maging date ko sa JS prom?”

Saglit na nag-isip si Kira. Aaminin niyang may mga pagkakataon na naiinis siya kay
Callan. Nakakainis naman kasi ang kayabangan nito. Kapag nakikita niya itong nadaan
sa tapat ng classroom nila, nakapaskil sa labi nito ang mayabang na ngiti at parang
feeling artista ito. Well, mukha naman talaga itong artistahin.

 Tumingin siya kay Callan. May pag-asam sa kulay asul na mata nito habang nakatitig
sa mukha niya. Pakiramdam ni Kira ay napakaganda niya nang sandaling ‘yon. She felt
like she was Cinderella and her Prince Charming is Callan. Handa na siyang isagot
ang matamis na “oo” ng biglang may palad na marahas na lumapat sa pisngi niya.
Hindi lamang siya ang nagulat, pati si Callan ay gulat na napatingin sa sumampal sa
kanya.

 Walang iba kundi si Millen. Ang pinakamagandang babae sa classroom nila na siyang
dating nobya ni Callan.

 “Bakit mo ako sinampal?” she almost shouted at her. Walang sinuman ang may
karapatan na sumampal sa kanya. Hindi nga siya masaktan ng ina niya. Ito pang
kaklase niya na hindi naman niya kaano-ano? Nagpigil lamang siya na sampalin din
ito.

Nakuha na ng ginawang pagsampal ni Millen sa kanya ang atensyon ng ibang

estudyanteng naroroon din sa cafeteria. Hindi man niya ilibot ang tingin sa
paligid, ramdam na niya ang nag-uusisang tingin ng ibang estudyante.

 “Because you deserve it! Malandi ka! Inagaw mo sa akin si Callan!”

 Napatayo si Kira. “Ano?” Maang na napatingin siya sa binata na salubong ang kilay
at confused na nakatingin kay Millen.

 “Inagaw mo sa akin si Callan, Kira. Ikaw ang dahilan kung bakit siya
nakikipaghiwalay sa akin ngayon! May relasyon na kayo habang kami pa. Talandi!”
Pagkatapos niyon ay umiiyak na tumakbo ito palabas ng cafeteria.

 Napasinghap siya sa sinabi nito. Nang tumingin siya kay Callan ay nakita niya ang
apolegetic na tingin nito na para bang humihingi ito ng sorry.

 And then, realization hits her. Nakipaglapit lang si Callan sa kanya ngayon para
magmukhang siya ang babaeng ipinalit nito kay Millen at para mahiwalayan na nito
ang babae.

 Nag-init ang mata niya. Naghalo-halo ang pagkadismaya, pagkapahiya at galit sa

dibdib niya. Umugong ang tsismisan sa lugar na ‘yon. Mabilis na itinabi niya ang
mga gamit sa bag.

 “Kira, don’t believe her.”

Sinampal niya ito. “Hindi ka talaga dapat pagkatiwalaan, Callante. Hindi ka lang
mayabang, manloloko ka pa.”

 Umalis na rin siya sa lugar na ‘yon kahit damang-dama niya ang tingin ng mga kapwa
estudyante niya. Siguradong kakalat ang nangyari sa buong campus at pagpipiyestahan
siya ng mga tsismosa.

Not that she care about what other people think of her.

 Subalit sa nangyari, nagmukha siyang mang-aagaw ng nobyo kahit hindi naman totoo.
Mataas pa naman ang respeto sa kanya ng mga kaklase at guro niya. Pero ngayon,
nakakasiguro siyang iniisip na ng mga ito na hindi siya nalalayo sa uri ni Millen.

 At kasalanan iyon ni Callan.

 ILANG beses na humingi si Callante noon ng tawad sa kanya tungkol sa nangyari.

Pinatawad naman niya ito. Ayaw rin kasi niya na umabot sa kaalaman ng mga magulang
niya na may ganoong nangyari sa pagitan nila ni Callan. Halos isang linggo lang din
naman tumagal ang tsismis na ‘yon kaya pinagbigyan na niya ang lalaki.

 Basta nadala na siya sa lalaki. Tuwing tatangkain nitong makipaglapit sa kanya,

tinatarayan at sinusupladahan na agad niya ito. Hindi na siya nagpadala pa sa
matatamis nitong ngiti. Dahil alam ni Kira na sa oras na madala ulit siya sa
matamis nitong ngiti, maaaring mangyari ulit ang nangyari noon. Muntikan na siyang
pumayag na maging date nito sa JS prom.

 Tapos biglang may sasampal sa kanya at aakusahan siyang malandi. Ewan na lang niya
kung sino ang hindi madala. Hindi na siya muling nagtiwala kay Callan pagkatapos ng
nangyaring ‘yon.

 Bumuntong-hininga siya. At ngayon, may nangyari naman sa pagitan nila ni Callan.

For her, that was just a mistake. Isang gabi ng pagkakamali niya. Hindi dapat iyon
nangyari kung hindi siya lasing.

 Nagkataon lang talaga na wala siyang kontrol sa sarili dahilan para maangkin siya
nito at makuha ang virginity niya na matagal niyang inangatan. Subalit kahit
ganoon, hindi niya maiwasang tanungin ang sarili nya. Bakit wala siyang maramdamang
pagsisisi na naibigay niya iyon kay Callan?

 Iyon ang tanong na kahit sa sarili niya ay hindi niya masagot.

***
 Grabe, aware ba kayo na ang bilis umabot sa kota ng comments? Pinaliligaya n'yo
ako sa pagiging excited n'yo.  Haha! Dahil d'yan, may regalo akong hot scene sa
next update!

=================

Chapter Eleven

  NAKASANAYAN na ni Kira ang gumising ng maaga. Four thirty pa lang ng umaga ay

nakabangon na siya sa kama niya at malinis na ang kanyang kwarto. Kumakain muna
siya ng umagahan bago lumabas ng bahay at magsimulang mag-jogging. She have a
healthy lifestyle. 

 Hindi siya tulad ng ibang babae na tanghali na gumigising. Siya talaga ay

gumigising ng maaga para bago mag-alas siyete ay nasa daan na siya patungo sa
Shakira’s. Maaga sila nagbubukas. Sa mga oras kasi na ‘yon ay may pumupunta na sa
kanila for breakfast. Kaya ang mga empleyado niya ay kailangan na madaling-araw pa
lang ay nandoon na. Iba-ibang klaseng putahe ang sine-serve nila.

 Si Amy noon ang nagmamanage ng restaurant niya sa tuwing hindi siya nakakapunta
agad. Ngayon na alam na niya ang lihim na relasyon ni Amy sa boyfriend niya, sa
tingin niya ay wala na itong rason pa para magtrabaho sa kanya. Hindi na rin niya
ito maituturing pa bilang isang kaibigan. Kung hindi lang siguro siya nagtanga-
tangahan. Baka matagal na niyang nalaman na ang ahas ay wala sa gubat, kundi nasa
tabi lang niya.

 Nang umagang iyon ay nilinis agad niya ang kuwarto niya at pagkatapos ay nagtungo
sa kusina para mag-init ng tubig na pang-kape niya. Napakunot-noo siya ng marinig
ang sunod-sunod na katok sa pinto ng bahay niya habang naghihintay siyang kumulo
ang pinaiinitan niya. Tumingin siya sa hugis bilog na orasan na nakasabit sa
dingding malapit sa TV niya. The clock showed that it was five-thirty seven in the
morning.

 Para malaman kung sino ang kumakatok, nagtungo siya sa pintuan at binuksan iyon.
Gayon na lamang ang pagkabigla niya nang makita si Callan. Muntikan na siyang
pangapusan ng hininga.

 Nakasandong itim ito na humahapit sa maskulado nitong pangangatawan at basketball

shorts ang pambaba nito. Pawisan ang lalaki at parang kaybango pa rin nitong
titigan. She tried not to stare at him. Itinatak niya sa isip na hindi siya dapat
magpadala sa nakakaakit na pisikal nitong anyo. Pero 'tang-na lang, he could make
her stare at him.

 Itinaas ni Kira ang kilay, paraan upang pagtakpan ang nararamdaman na paghanga sa
lalaki.

 “Good morning, Kira.” nakangiting bati nito, napakatamis ng ngiting iyon at

napakahirap balewalain.

 “Anong kailangan mo?” kunwari’y iritang tanong niya.

 “Uh, puwede ba’ng makahingi ng mainit na tubig?”

Tuluyan na talagang umangat ang kilay ni Kira. Napansin niya ang mug na hawak nito.
“At pumunta ka pa talaga dito para manghingi ng mainit na tubig? Hindi ba puwedeng
magpakulo ka ng sa ‘yo?”

 “Naubusan na ng laman ang---”

 “Ang mga palusot mo talaga.” Gusto niyang isipin na pumapara-paraan lang ang
lalaking ito. Pero bakit naman nito gagawin ‘yon? Para namang napakaganda niyang
babae. “Ang lapit-lapit ng coffee shop. Puwede ka namang pumunta doon tutal nag-
jogging ka na rin naman.”

 Nagkamot ito ng batok. “Gipit ako ngayon, eh. Ang mahal pa ng bilihin.”

Pinanlakihan niya ito ng mata. “Lokohin mo pa ako!” Mas mayaman pa sa kanya ang
lalaki.

 Natawa ito. “Pasuyo naman, honey.”

 “Don’t call me honey. One night stand can’t change that i’m still taken.”

 “Taken by who? By your cheating ex-boyfriend? Ang boyfriend mo na ipinagpalit ka

sa isang babae na nangyaring kaibigan mo?” nang-uuyam ang ngisi nito.

 Her jaw clenched, and she tried not to look affected by his words. “Wala kang
pakialam kung isang taksil ang boyfriend ko. Baka nakakalimutan mo, isa ka ring
taksil na boyfriend, di ba?”

 Napakunot-noo si Callan. “What are you talking about?”

Napangisi si Kira. “Ang bilis mo naman makalimot, Callan.” Nakataas ang kilay na
tinitigan niya ang mukha nito. His blue eyes looked so confused. Base sa ekspresyon
ng mukha nito, malinaw na hindi nito naaalala ang pangyayaring ‘yon.

 Ang pangyayari na inanyayahan siya nito na maging date sa JS prom habang may
relasyon pa pala ito sa kaklase niyang si Millen. She couldn’t forget that.
Pagkapahiya ang naramdaman niya noon sa mga nakasaksi sa eksena na ‘yon.

 “Hindi ko maalala. Care to tell me---”

 “Huwag na.” Inabot niya ang mug nito. “Ikukuha na kita ng mainit na tubig. D’yan
ka lang.” sabi niya dito nang tangkain nitong sundan siya sa kusina. Mabilis na
sinalinan niya ng kumukulong tubig ang mug nito. At nagtaka pa siya na wala pa
palang kape ang mug nito na dala nito. Napakamot siya sa batok. Ayaw naman niyang
maging madamot kaya pinagtimpla na lang niya ito. Matutong magbigay sa mga tagong
“gipit.”

 Ay, naku, naku. Ang lalaking iyon talaga. Hindi siya naniniwalang gipit ito. Sa
totoo ay napakayaman ng lalaking ito. He is not just a police officer.

 Callan is also a businessman. Tumutulong ito sa upang mapalago pa ang family

business ng mga ito sa San Jose, San Juan at Rosario. Nagkalat ang malalaking beach
resorts ng mga ito. Bukod doon ay involved din ang mga Fontanilla sa paggawa ng
masasarap na alak na idini-distribute hindi lang sa buong bansa kundi pati sa
Malaysia at Thailand.

 Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya lubos maisip na kung bakit sa dinami-dami ng
kayamanan ng lalaking ito ay nananatili pa ring simple ang buhay nito. Hindi tulad
ng ibang lalaki na mayaman, si Callan ay hindi mo agad na masasabi na ubod ng
yaman.

 Oo, mamahalin ang kotse na nakikita niyang dala nito minsan. Pero hindi nito iyon
laging ipinapagkalandakan sa mga kaibigan nito o sa ibang tao. Minsan nga lang
nitong gamitin iyon. Kadalasan ay naka-motor lang ito kapag may pinupuntahan.

 And she was still wondering kung bakit naging pulis ito. Nang malaman niya na
magpupulis ito, hindi lang siya ang nagulat. Pati yata ang mga kaibigan nito ay
napanganga na lang ng makita na itong naka-uniform na pang-pulis. Isipin mo, ang
isang bad boy at palikerong tulad ni Callan ay magpupulis? Subalit sino ba siya
para husgahan si Callan. Lahat ng tao ay may kanya-kanyang pangarap. Nagkataon lang
na ‘yong pangarap ni Callan ay sabihin na natin na.. labis na kasindak-sindak.

 Napapitlag si Kira nang maramdaman niyang may tao na sa likod niya. Paglingon niya
ay nakita niya si Callan na nakatayo sa likuran niya. Nahuli niya itong nakatitig
sa pang-upo niya.

 “Hoy!”

Parang natauhan na nag-angat ito ng mukha. “Bakit?”

 “Anong bakit? Kung saan-saan ka tumitingin na manyak ka. Di ba, sabi ko maghintay
ka sa labas?”
 “Naiinip akong maghintay. At saka, wala naman akong gagawing masama sa ‘yo.”
Sumilay ang pilyong ngisi sa labi nito.

 Inirapan niya ang binata at inabot dito ang coffee mug. “Ayan, pinagtimpla na din
kita ng kape. Baka sabihin mo napakadamot kong kapitbahay.” “Nah. Alam ko naman na
mapagbigay kang kapitbahay.” binigyang diin pa nito ang salitang mapagbigay, at
saka hinipan ang mainit na kape. She gritted her teeth. Kahit hindi nito diretsong
sabihin, alam niya kung ano ang tinutukoy nito. Humugot siya ng malalim na hininga.

 “Okay. Callan, puwede bang humingi ako sa ‘yo ng pabor?” she smiled at him, parang
nakikipag-kaibigan.

Nag-angat ito ng mukha. “Ano ‘yon?”

 “Puwede bang kalimutan na lang natin ‘yong nangyari? Alam mo na. Pareho naman
siguro natin na hindi ginusto ‘yon. Lasing ako noon at wala akong kontrol sa
ginagawa ko. And maybe, nawalan ka rin ng kontrol sa sarili mo. Pareho lang tayo na
may kasalanan at mas makakabuti kung ibaon na lang natin sa limot ‘yon. Puwede ba?”

 Mahinahon ang boses ni Kira habang sinasabi iyon. She use good words for him to
understand her. She wants peace with him. Kasalanan rin siguro niya kung bakit may
nangyari sa kanila. Kung hindi ba naman siya isa’t kalahating gaga na nagpalunod-
lunod pa sa alak.

 Ngunit hindi niya alam kung ano pa ang mali sa sinabi niya. Nakita niya ang unti-
unting pagdilim ng anyo ng binata. His blue eyes looked so murderous again. Parang
hindi nito nagustuhan ang sinabi niya.

 Kumatok ang kaba sa dibdib niya, napalunok siya. “B-Bakit ganyan ka makatingin? M-
May sinabi ba akong masama?”

 Hindi inaalis ang tingin sa kanya na ibinaba ni Callan ang mug sa kalapit na mesa
at humakbang palapit sa kanya. Bago pa niya magawang makaurong, nahapit na nito ang
beywang niya at mariing idinikit sa katawan nito.

 Napasinghap si Kira. “C-Callan..” Lapit na lapit ang mukha nito sa mukha niya at
kulang na lang ay maglapat ang labi nito. Dumagundong ang dibdib niya sa kaba.
Hindi siya sanay na ganito ang lalaki. He acted like he was being cheated by his
girlfriend. Nagliliyab sa galit ang kulay asul na mga mata nito. Nanginginig na ang
tuhod niya sa inaakto nito. “Callan, bitawan mo ako. Ano ba’ng sinabi kong masama?”
Nakikiusap ang tinig niya. Hindi niya alam kung bakit tila umurong ang pagtataray
niya na laging ipinapakita sa lalaki.

 “Lahat.”

 “A-Anong lahat?”
 “Lahat ng sinabi mo. I don’t like what you said. At ngayon pa lang di na ako
pumapayag na kalimutan ‘yon. Handa kitang panagutan.”

 “A-ano? Pero bakit? Callan, hindi mo kailangan na panagutan ako! What we did was
really a mistake!”

 “Ano ba ang mali sa ginawa natin, Kira? Walang mali sa ginawa natin. Hindi ako
naniniwala na hindi mo nagustuhan ‘yon. Malinaw sa alaala ko ang pagtugon mo sa mga
halik ko. It was clear to me that you enjoyed every moment of what we did. You
don’t have to deny it to me. Ano ba ang ikinakatakot mo pa? Wala na naman kayo ng
nobyo mong taksil.”

 “Wag mong sabihin ‘yan!”

 Nang-uuyam na ngumiti si Callan sa kanya habang ang mga kamay nito ay hawak ang
magkabilang braso niya. “Hindi mo pa rin ba nakukuha, Kira? Your boyfriend doesn’t
want you anymore. Ang lalaking lagi mong ipinagmamalaki mo sa akin bilang matinong
nobyo ay nanakaw na sa ‘yo ng kaibigan mo. At nakakasigurado ako na mas may tsansa
pa na maiharap agad ng dati mong nobyo ang kaibigan mo sa altar kesa sa ‘yo.”

 “P utangina mo!” hindi na ni Kira napigilan ang pag-alpas ng malutong na mura sa
bibig niya.

The sensual smile on his face mocked her. “Why, honey? Masakit ba na marinig ang
katotohanan?”

 Namasa ang mata niya sa luha. “Ano ba ang kailangan mo sa ‘kin, huh? Bakit
kailangan mo pa’ng sabihin ang mga ‘yan?”

 “Ayaw mo ba’ng marinig ang katotohanan mula sa akin? It’s your fault, Kira.
Masyado kang naniwala sa lalaking ‘yan. See? Nasaktan ka ngayon.”

 Tuluyan ng bumagsak ang luha sa pisngi niya. “Kailangan mo pa bang ulitin ‘yan,
Callan? Kailangan mo pa ba na ipamukha sa akin na naging tanga ako?” Sinuntok niya
ito sa dibdib. “Akala mo ba hindi masakit, ha? Ikaw kaya ang lumagay sa puwesto ko!
Ikaw ba, anong mararamdaman mo kapag nalaman mong nagloloko ang taong inisip mong
makakasama mo na habambuhay?”

 Tinitigan lamang siya ng lalaki. Pagak na tumawa si Kira. “Bakit nga pala ikaw ang
tinatanong ko niyan? Syempre, hindi mo alam. Manloloko ka rin, eh. Mas hindi ka
dapat pagkatiwalaaan. Dahil ikaw ang lalaking walang paki sa nararamdaman ng isang
babae. Wala kang pakialam kahit nasasaktan na siya!”

 Napabitaw sa kanya ang lalaki. “H-hindi totoo ‘yan.”

 “Talaga lang? Huwag mo ako linlangin, Callan. Ikaw ang tipo ng lalaki na walang
malasakit sa kapwa! You don’t even care about my feelings!”
 Napatiim-bagang ang binata. And there was a hint of pain in his eyes. “Okay.
Paniwalaan mo kung ano ang gusto mong paniwalaan. But i just want to say that i
care.. Y-You just don’t care to notice.”

 MAY ILANG minuto na mula ng umalis sa harapan ni Kira si Callan. Ngunit nandoon pa
siya siya sa kinatatayuan niya kanina, nakatulala sa kawalan. Parang sirang plaka
na nagpaulit-ulit sa kanyang isipan ang sinabi ni Callan.

 “But i just want to say that i care.. Y-You just don’t care to notice.”

 Oh, God. Ikinulong niya sa palad ang mukha at naguguluhan na umupo. Hindi lang ang
sinabi ni Callan ang laman ng isip niya, kundi pati na rin ang sakit na bumalatay
sa mukha nito sa masasakit na sinabi niya. Bakit ito masasaktan? Alam niya na wala
naman talagang pakialam si Callan sa kanya. He was a selfish man. Sinasamantala
nito ang pagtataksil ng boyfriend niya para maakit siya nito at muling madala sa
kama.

 Humugot siya ng mahaba at malalim na hininga. She better stop thinking about
Callan. Walang maitutulong sa kanya ang pag-iisip tungkol sa lalaki. One night
stand is just one night stand. Walang ibang kahulugan iyon. Ipinaalala niya sa
sarili na mas may mahalaga pa siyang bagay na dapat harapin.

***

 Wala palang hot scene muna. Mainit pa ulo ni Kira. haha!

=================

Chapter Twelve

 KIRA took a long, deep breath as she step out of her car. Dalawang araw na
paghahanda ang kinailangan niya para harapin ulit ang dalawang taong bumasag sa
puso niya. She need to fix herself first bago kausapin ang mga ito.

 Nagpunta siya kahapon sa parlor para magpaguhit at magpaayos ng buhok. Sabi nila,
kapag ang isang babae ay brokenhearted ang unang pumapasok sa isip nila ay
magkaroon ng new look. At napatunayan niyang tama iyon. Sinigurado ni Kira na hindi
siya magmumukhang kaawa-awa kahit na ang totoo ay siya naman talaga ang sinaktan.

 Kumatok siya sa pinto ng apartment ni Amy. Mga ilang saglit pa ay bumukas iyon at
bumungad ang “ahas”. Lumarawan agad ang takot at tensyon sa mukha ng babae. “K-
Kira.”

 Matamis na ngumiti siya sa babae. “Hi, Amy. Puwede ba’ng pumasok?”

 Tila mas lalong natakot ang babae sa ngiti niya. Kita niya sa mukha nito ang
pagdadalawang-isip kung papasukin ba siya o hindi. “W-Wala naman dito si Jiro, eh.”

 “Oh. Hindi naman siya ang ipinunta ko dito, dear. Kung siya lang ang hanap ko, di
sana dumiretso na ako sa opisina niya o kaya sa condo niya, di ba?”

 Napalunok ito. “Oo nga pala. S-sige, pasok ka.”

Niluwangan nito ang pinto at pinapasok siya. Parang senyorita na umupo siya sa
couch nito. “Last time na pumunta ako dito naiwanan ko ‘yong cellphone ko. Puwede
ko bang makuha?”

 “Oo naman. Sandali lang.” Pumasok ito sa kuwarto nito at pagbalik ay dala na nito
ang cellphone niya. Inabot niya iyon. Mabuti na lamang at hindi nabasag ang screen
niyon. May unting gasgas lang.

 “Iyan lang ba ang ipinunta mo dito, Kira?”

Umangat ang tingin niya kay Amy. Wala na ang pekeng matamis na ngiti niya sa labi.
“Hindi. Sa tingin mo ba pupunta pa ako dito kung itong cellphone lang ang gusto
kong makuha? Ofcourse not. Kaya kong bumili ng mas mahal pa dito.”

 “K-Kung ganoon.. Ano ba ang ipinunta mo? Kung aawayin mo ulit ako, please huwag na
Kira. Buntis ako. Hindi makakabuti para sa akin kung---”

 “Hindi ko tinatanong kung buntis kang gaga ka. Wala akong pakialam sa dinadala mo
kahit duguin ka pa dito. Karma mo na siguro ‘yon kapag nangyari ‘yon.” Tumayo siya
at nilapitan ito. Pinag-aralan niya ang mukha nito at napagtanto niya na sa una pa
lang ay di na dapat siya nagtiwala ito. Arko pa lang ng kilay nito ay nagsusumigaw
na ng kalandian.

 “Look, Kira. Alam kong nasaktan ka sa nalaman. Pero hindi namin sinasadya ‘yon,
Jiro. Hindi naman sinasadya na mahulog sa isa’t isa habang may relasyon pa kayo.”

 “You don’t need to explain, Amy. Hindi ko hinihingi ang rason mo. Nandito lang ako
para tingnan ang kung gaano ka kasaya.”

 Napatanga ito.

 “Naagaw mo na sa akin si Jiro. Ibinibigay ko siya sa ‘yo ngayon. I just realized

hindi lang naman siya ang nag-iisang lalaki sa mundo. Kung gaganti ako sa inyong
dalawa, magiging senyales lang ‘yon na isa akong mahinang tao. At hindi na ako si
Shakira kung magiging mahina ako.” Humugot siya ng hininga. “I just hope you will
be happy now. Kasi alam mo, Amy.. Hindi habambuhay ang kaligayahan ng isang taong
kinailangan na manakit ng kapwa niya para lang makuha ang gusto niya.”

 Tila nawalan ng kulay ang mukha ni Amy sa sinabi niya.

 “Pero huwag ka muna mag-alala ngayon. I-enjoy mo lang ang happiness na ‘yan habang
nasa iyo pa.”

 Lumabas na siya sa apartment nito at sumakay sa kotse niya. Nakasalubong pa niya

ang kotse ni Jiro sa daan. Hindi niya alam kung bakit napangisi siya. Siguro dahil
alam niya na nakita siya ng lalaki. Malamang nag-aalala na ito para kay Amy.

 At hindi nga siya nagkamali. That night, Jiro called her. “What did you to her,
Kira? Bakit umiiyak si Amy nang datnan ko kanina?”

 Kumakain siya ng oras na iyon at pinilit niyang maging kalmado sa pagsagot. “Ewan
ko sa kanya. Baka ganoon talaga ang epekto ng pagbubuntis. Nagiging emotional.”

 “Nagiging emotional? Hindi umiiyak si Amy basta-basta lang.”

 “Eh, anong gusto mo na palabasin? Na ako ang salarin sa pag-iyak ng second jowa
turned real jowa mo?” puno ng sarcasm na wika ni Kira, kung ano-ano pa ang
naimbento niyang salita. Cool na cool lang siya habang ang kausap niya sa telepono
ay boses nag-aalburuto na.

 “Bakit hindi? Nakita kita na nanggaling sa apartment niya. I have this gut feeling
na may ginawa ka o sinabi sa kanya para di siya tumigil sa pag-iyak. Heto nga siya
at nagkukulong sa kuwarto. Ayaw akong kausapin!”

 Tumigil siya sa pagkain at nagsalita. “Look, it’s not my problem if she doesn’t
want to talk to you right now. Ang kapal din naman ng pagmumukha mo na ako pa ang
komprontahin mo sa problema n’yo ni Amy. Tandaan mo na may kasalanan ka sa akin.”

 “Ayun na nga! May kasalanan ako sa ‘yo kaya gusto mo akong gantihan sa pamamagitan
nito. Kira naman, mag-move on ka na sa akin!”

 “P-tang-na. Aba’t ang kapal mo din para sabihin sa akin’yan no? Kahit di mo
sabihin magmo-move on talaga ako sa ‘yo. Anong tingin mo sa akin, patay na patay sa
‘yo?”

 “Bakit hindi ba?”

 “Aba’t tang-na ka nga talaga.” Hindi lang niya masabi dito. Pero parang gusto pa
niyang magpasalamat sa mapaglarong tadhana na nagloko ang boyfriend niya.
Pagkatapos ng nangyari sa kanila ni Callan, dumating ang isang realisasyon sa isip
niya.

 Na maliit pala ang pututoy ng ex-boyfriend niya.

 Hindi niya lubos maisip kung paano nasarapan si Amy doon.

 “Alam kong malaki ang kasalanan namin sa ‘yo ni Amy. But please, i’m begging you.
Don’t do something that will hurt her. She’s pregnant and i don’t wa---”

 Hindi niya pinatapos ang lalaki sa sasabihin nito. “Look, Jiro. Kinuha ko lang ang
cellphone ko na naiwan sa bahay niya. Kung anuman ang dahilan ng pagda-drama niya,
labas na ako doon. Huwag mong sabihin na patay na patay ako sa ‘yo. Baka totohanin
ko nga ‘yan at patayin kita.”

 Hindi ito nakasagot kaya pinutol na niya ang tawag nito. Pagkatapos kumain ay
nagtoothbrush muna siya bago pumasok sa kuwarto. Dahil hindi kaagad siya dalawin ng
antok, binuksan niya ang bintana at tumingin sa langit.

 Noong bata siya buo na ang gabi niya tuwing makakakita siya ng maraming bituin sa
langit. Iba ang nagiging epekto sa dibdib niya kapag nakikita niya na maraming
nagkikislapang bituin. Nakakagaan ng pakiramdam. Kahit gaano pa kahirap ang buhay
nila noon, nakakalimutan niya iyon masilip lang ang napakagandang tanawin sa
langit.

 Subalit nang gabing ‘yon ay madilim ang kalangitan. Wala ang mga nagkikislapang
bituin na gusto niyang makita. Parang bumigat ang pakiramdam ni Kira.

 Isasara na sana niya ang bintana nang dumating naman ang sasakyan ni Callan. Ayaw
man niya na makita ang lalaki ngunit hindi niya mapigilan na tanawin ito mula sa
kinatatayuan niya. Bumaba ang binata sa kotse nito.

 Bagay na bagay talaga dito ang uniform nito. Sabagay, hindi naman niya itong
nakita na hindi binagayan ng suot nito. Kahit ano yata ang isuot ng lalaki, babagay
pa rin iyon sa matipuno nitong pangangatawan.

 Habang pinagmamasdan ito, hindi niya maiwasan na mapansin na tila pagod na pagod
ang binata. Siguro nga ay pagod na pagod si Callan. Mahirap din naman kasi ang
maging pulis. Pero pansin lang ni Kira. Sa lahat ng pulis na nakita niya, si
Callante ang walang bilbil at hindi mukhang iniwanan sa kusina. Ito lang yata ang
pulis na nakita niyang maskulado.

 Kaya hindi na niya masisisi kung mas marami ang babaeng humahanga dito ngayon kesa
noon. Siguro ay naramdaman ni Callan na may nakamasid nito.

 Lumingon ito sa gawi niya.

 Her cheeks burned when Callan smiled at her. May kung ano sa ngiti nito na tila
nagpainit ng labis sa pisngi niya. Kira felt the rush of heat within her. Ang
malamig na dampi ng hangin sa balat niya ay hindi nakatulong upang pawiin ang init
na biglang lumukob sa katawan niya. Ang ngiting ibinigay sa kanya ni Callan ay
nagbigay ng masarap na kilabot sa kabuuan niya.

 Takte naman! Kinikilig ba siya?

No, Kira, No!

 Pero bakit ganoon? Dinaig pa niya ang teenage girl na halos mangisay dahil sa
ngiti nito?

 Umalis na siya sa bintana at mabilis na isinara iyon. Nahiga na siya sa kama at

natulog na.

***

 Gusto ko lang maghello sa lahat ng sumusuporta sa #TeamCARA, lalo na kay Shakira

at Themarie. At pati na sa super bait kong admin na si Eun. Ang ganda mo, te.
*sabay suka* Hahaha!

=================

Chapter Thirteen

 NAGING ABALA si Kira sa restaurant niya ng mga sumunod na araw. Nakatulong ang
pagtutok niya sa kanyang negosyo para makalimutan niya ang lahat ng tungkol kay
Jiro at Amy. Sa bawat pagdaan ng araw ay nakalimutan din niya ang sakit na ginawa
ng dalawa. Nang magtanong ang magulang niya tungkol sa lalaki.

 Naging tapat siya sa mga ito. Sinabi niya ang totoo na nahuli niya si Jiro sa akto
ng pagtataksil sa kanya. Natural lang na galit ang maging unang reaksyon ng mga
magulang niya, lalo na ang kanyang ama. Kung nandoon lang daw ito sa tabi niya baka
nasugod na nito ang lalaki at binugbog. Kinalma na lang niya ang mga ito sa
pagsasabi na okay na siya. Yes, she was really okay now.

 Ganoon pala talaga kapag heartbroken ka. Subukan mo na huwag isipin ang sakit na
idinulot sa ‘yo ng lalaking nanakit sa ‘yo at awtomatikong mapapawi iyon sa dibdib
mo. And then, you will just wake up one morning na hindi mo na siya maiisip pa at
hindi mo na mararamdaman kung gaano man kasakit ang nangyari.
 In short, kung pursigido talagang mag-move on, makakamit ‘yon.

 Kaya lang siguro may mga babaeng hindi maka-move on sa kanilang ex-boyfriend ay
dahil sa ayaw pa nilang pakawalan ang alaala ng mga ‘yon.

 But come to think of it, bakit sa tatlong taon na magkarelasyon sila ni Jiro hindi
man lang sumagi sa alaala niya ang mga masasayang sandali nila? Bakit wala siyang
maala-ala na special moment nilang dalawa? Hindi tuloy niya mapigilan na
kuwestiyunin ang sarili.

 Did she really love Jiro o nadala lang siya sa ideya na ito ang lalaking nararapat
sa kanya?

 Napapitlag si Kira at awtomatikong natigil sa pag-iisip nang marinig ang mga katok
sa maliit na opisina niya. “Bukas ‘yan.”

 Bumungad ang ulo ng isa sa mga empleyado niya.

 “Ano ‘yon?” she asked.

 “Ma’am, may naghahanap po sa inyo.”

 “Sino daw?”

 “Hindi po sinabi ang pangalan. Basta boyfriend n’yo daw.”

Halos lumuwa ang mata ni Kira. “B-Boyfriend?” Aba’t sino naman ang hudyong
magpapakilalang boyfriend niya?

 Kinikilig na tumango ang empleyado niya. “Ang gwapo pala niya, Ma’am!
Nakakapanginig ng pempem ang kagwapuhan! Piercing blue eyes pa!”

 Blue eyes? Isa lang ang lalaking pumasok sa isip ni Kira sa deskripsyon ng
empleyado niya sa lalaking nagpakilalang boyfriend niya. Naningkit ang mga mata ng
dalaga.

 Callante Fontanilla.

 Hindi nga nagkamali ng hinala si Kira. Si Callan nga ang nagpakilalang boyfriend
niya sa kanyang empleyado. Nakita niya itong nakaupo sa isang sulok at matamang
naghihintay. Mabibilis ang hakbang na lumapit si Kira sa binata. “What are you
doing here?”

 Nag-angat ito ng mukha. “Hello, Kira. It’s nice to see you here.”
She almost rolled her eyes. “Oh. It’s nice to see you, too.” puno ng sarcasm na
sabi ni Kira. “Teka, alam mo ba kung sino ang may-ari nitong pinasukan mo?”

 Naningkit ang mata ni Callan at parang nag-isip pa. “Hmm.. Someone tell me na ubod
daw ng ganda ang may-ari nitong restaurant. I just don’t remember her name. Kilala
mo ba?”

 “Oo, kilala ko kung sino. Bakit?”

 “Balak ko sanang ligawan.”

Umangat ang isang kilay niya. “Tatawa na ba ako sa joke mo?”

 Ngumisi ang binata. “E, di tumawa ka. Hindi naman ako nagbibiro.”

 “Seriously, Callan. What are you doing here?” Ilang araw din niya itong hindi
masyadong nakita. Malamang ay may pinagkakaabalahan din ito.

 “Baka kakain?” sarkastikong sagot nito. “Teka, sasabihin ko na ang order ko.”

 “Oy, hindi ako waiter dito.”

 “Ow? Oo nga pala. Ikaw ang guard. Ang tapang mo kasi.” Mahinang tumawa ito at
ngali-ngaling tuktukan niya ito. Kung hindi lang ito customer at isang pulis, baka
natuktukan na niya nga ito. Kaso naka-uniporme ito at ayaw man niyang aminin
subalit kagalang-galang ito nang sandaling iyon.

 “Hindi ako ang guard. Umayos ka nga.”

 “Oo na, oo na. Ikaw ‘yong cashier.”

 “Callan..”

 “Ah, hindi ba? Baka ikaw ‘yong dishwasher?” patuloy na pang-aasar nito.

Naningkit ang mata ni Kira. “Fontanilla, umayos ka!” mariing saway niya. “Ano ba
talaga ang kailangan mo dito?”

 “Kakain.”

 “Sinong kakainin mo?” Ang sarili naman niya ang tila gusto niyang tuktukan. Mali
ang ginamit niyang pag-tanong. Ang “ano” ay naging “sino”. At aware siya na iba ang
dating ng tanong nito.

 Ubod ng kapilyuhan na ngumiti si Callan kasabay ng pagkislap ng pagnanasa sa mata

nito. “Kung sabihin ko kung sino ang gusto kong kainin, baka masampal pa ako.”

 Sh-t. Bakit ba kasi ang hilig niyang makapag-bitaw ng words na double meaning.
“Ugh, forget that. Ano ba talagang gusto mo? I don’t believe wala kang ibang agenda
sa pagpunta dito. Sinabi mo pa nga sa empleyado ko na girlfriend mo ako!”

 “And what’s the problem with that? Ayaw mo nun. Di ka masasabihan na bitter pa
rin--”

 “Stop.” Umupo siya sa kaharap na sila nito. “Ano ba talaga?”

 “Magaling umupo ka. Now, we can talk. Pero mas maganda kung kakain muna tayo.”
Hindi na niya napigilan si Callan ng tumawag ito ng waiter at umorder ng pagkain
para sa kanila. Iniwasan niya ang nagtatakang tingin sa kanya ng empleyado niya at
masama ang tingin na ipinukol sa binata. She didn’t know what he truly wants from
her. Kaya kinalma niya ang sarili hanggang sa hindi pa natatapos umorder si Callan.

 Humarap ito sa kanya mayamaya. May matagumpay na ngiti sa labi nito. “Hayaan mo na
ako ngayon na makasabay ka sa pagkain. Minsan lang naman na mangyayari ito.”

 She raised a brow. “So.. ‘Yan ang dahilan mo sa pagpunta dito?”

Tumango si Callan. “Yeah. I just want to have luch with you.”

 Hindi niya mapigilan ang mapanganga. Suddenly she was speechless. Hindi niya alam
kung ano ang sasabihin.

 “Matagal ko na gustong yayain ka na mag-lunch. Pero hindi ko ‘yon noon magawa

dahil may nobyo ka at alam ko naman na tatanggihan mo lang din ako. So now i think,
hindi ka na makakahindi sa akin.” He winked at her and she felt her body shivered
with his words. Pulang-pula na siguro ang mukha niya sa kilig na kumakalat sa
kabuuan niya.

 “O, huwag kang kiligin d’yan. Libre mo naman 'to, eh.”

 Tila isang drum ng malamig na tubig ang bumuhos sa kanyang katawan dahil sa sinabi
ni Callan. Sa labis na inis, malakas na tinadyakan niya ito. Napasipol ito at
kumalat ang kulay sa mukha.

 “Peste. Dapat lang ‘yan sa ‘yo.” Panira ng kilig ang hudyo! Siya pa pala ang
manlilibre dito. “Kung ako pa pala ang manlilibre, aalis na ako.” Tatayo na sana
siya nang pigilan ni Callan ang braso niya.
 “Don’t. That was just a joke.”

 “Well, that’s not funny.” asik niya sa lalaki. Humingi ito ng pasensya at
pinagbigyan niya ito. “Ano ba kasi ang pumasok sa isip mo, Callan? Bakit bigla-
bigla ka?”

 “Dapat ba dinadahan-dahan muna?”

 “Seryoso ako, ha. Huwag mong haluan ng kamanyakan kung ayaw mong iwanan kita
dito.”

He grinned wickedly. “Wala naman akong ibig sabihin doon sa dahan-dahan, ah?
Greenminded ka lang yata, eh.”

 “Hindi ako greenminded. Sadyang manyak ka lang.”

 “Well, i’m guilty. But i just want to let you know that you’re the reason behind
my dirty thoughts.”

 Nalaglag ang panga ni Kira. Parang ayaw niyang paniwalaan ang sinabi nito. She’s
the reason behind his dirty thoughts? What the hell did she do? Bago pa niya
magawang makapag-react sa sinabi ni Callan ay dumating na ang inorder nitong
pagkain nila.

 Inanyayahan na siya nitong kumain. Tuloy nakaramdam siya ng gutom. Hindi pa kasi
siya kumakain ng tanghalian. Inuuna muna niyang tapusin ang ginagawa sa tapat ng
computer niya bago kumain. Kung hindi pa dumating si Callante, hindi pa niya
maaalala na hindi pa siya nagtatanghalian.

 “Kumusta naman itong business mo? Maganda ba ang takbo?” seryosong tanong ng
binata habang kumakain sila.

 She nodded. “Awa ng Diyos maganda naman ang takbo at hindi ako nalulugi.”

 “Malaki na siguro ang naiipon mo.”

 “Oo. Kahit buwan-buwan akong nagpapadala kina Mama, hindi nauubos ang ipon ko para
sa sarili ko. Gagamitin ko rin naman ‘yon sa isa pang business.”

 “What business?”

 “Balak ko pa kasi na magtayo ng bar.” Noon pa niya binabalak iyon. Pero ang gusto
muna niya ay mag-ipon pa at palaguin ang Shakira’s. Kasama sa mga plano niya na
bilhin ang lote sa tabi ng Shakira para gawing bar.

 Sa ngayon kasi ay hindi pa niya mabibili ‘yon dahil hindi pa kaya ng budget niya.
She just wished na hindi siya maunahan.

 “That’s a good idea, Kira. Plano ko rin nga na magtayo ng bar malapit dito.”

 Umangat ang kilay niya. “Really? May plano ka pang ganoon, eh ang dami mo na
yatang inaasikaso sa family business n’yo? Plus the fact that you are a police
officer. Hindi ka naman yata nagpapakalunod sa trabaho, ano?”

 Nakangiting umiling. “Hindi naman. Nasa dugo na namin ang pagiging negosyante.
Bata pa lang ako tinuruan na ako ni Papa kung papaano maghandle ng negosyo. If
you’re going to think of it, masasabi mo nga na mahirap. Pero sa akin, nasanay na
ako kung papaano ko imamanage ang oras ko.”

 “Bakit ba hindi mo na lang i-give up ang pagiging police officer mo? Sa totoo
lang, mas delikado ‘yang propesyon mo kesa sa maghandle ng family business n’yo.”

 Gumuhit ang ngiti sa labi ni Callan. “Interesado ka na ba sa buhay ko, Kira?”

She rolled her eyes. “Asa ka. Nagtatanong lang ako kung ano-ano na ang ina-assume
mo. Ofcourse, i just want to know. Alam kasi Callan, hindi ko lubos isipin na
magiging pulis ka.”

 “Why?”

 “Dahil sa impresyon ko sa ‘yo at reputasyon mo bilang palikero.”

 “I’m not a playboy, honey. I don’t play with women.”

 “Well, that’s hard to believe.” Ngumisi siya. “So, saan ka ba nagpa-plano

magpatayo ng bar?” pag-iiba niya ng usapan. Ayaw niyang maungkat pa ang hindi dapat
maungkat. Gusto niyang makalimutan ang gabing iyon na may nangyari sa kanila ng
binata. Pero aminado siya na mahirap kalimutan ang nangyari ng gabing iyon. Tila
nakatatak na sa katawan niya ang bawat bakas ng labi ni Callan, lalo na ang tamis
ng halik nito sa pagitan ng hita niya. That one night was hard to forget. At
nararamdaman niya na hindi na yata niya makakalimutan pa ‘yon. Pero kailangan
niyang magpatay malisya.

 “Hmm.. Sekreto pa kung saan. Pero nabili ko na ang lote at nasa akin na ang
titulo.”

 “C’mon. Kahit malaman ko kung saan, hindi naman kita kakaribalin.” Ano ba naman
ang laban niya kay Callan pagdating sa pagnenegosyo?
 “Talaga? D’yan lang ako sa tabi ng Shakira’s.”

 Muntikan na mabilaukan ng pagkain si Kira. Nanlalaki ang mga mata at di

makapaniwalang tumingin kay Callan.

 “Oh my God.”

***

 Sa mga mahilig magcomment kahit walang kota, para po sa inyo ang update na ito.
Natutuwa ako sa pagiging active n'yo sa comment box at sa ganitong paraan, alam
kong masusuklian ko kayo. Hello pala kay Cristy Bagongtuli, Kimmy Chan, Kim
McIntosh, at Kim McCantot. Hahaha. (Yis, nakaganti din sa wakas! Ahihi.)

=================

Chapter Fourteen

 “WHY ARE you looking at me like that?” magkahalo ang amusement at pagtataka sa
boses ni Callan. “May nasabi akong hindi maganda sa pandinig mo?”

 Nakatanga pa rin si Kira kay Callan. She can’t believe. Oh, God. She really can’t
believe it. Naunahan na siya ni Callan sa pagbili sa lote na binabalak niyang
patayuan ng bar!

 “S-Seryoso ka talaga, Callan?”

 “Saan?”

 “Sa sinasabi mo.. ‘Yong tungkol sa lote d’yan sa tabi. N-Nabili mo na?”

 He nodded. “Yes. Nakuha ko na nga ang titulo last week. At tinatapos ko lang ang
pinakamahalagang operation sa trabaho ko, at saka ko pagtutuunan ng pansin ang
tungkol sa bar. Madali na naman ‘yon dahil nasa akin na ang titulo ng lupa.”

 “Pero...”

 “Pero ano?” Amused na ngumiti ang lalaki. “Bakit parang hindi mo nagustuhan na
nabili ko ang lote sa kabila?”
 “Because that’s mine.”

 Nagsalubong ang kilay ni Callan. Huli na para mapagtanto ni Kira na nasabi niya
ang dapat ay sa isip lang niya.

 “Anong ibig mong sabihin?”

 “Ano kasi.. Ang lote din na ‘yon ang binabalak kong bilhin 'pag nakaipon na ako.”

 Sumilay ang isang makahulugang ngiti sa labi ng binata. “Ganoon ba? Puwede naman
tayo maging magkasosyo sa bar na binabalak mo. In that way, hindi mo na
poproblemahin kung saan ka pagtatayuan mo. At alam mo na din siguro na negosyo ng
pamilya namin ang paggawa ng masasarap na alak, di ba?”

 Napatango si Kira. “Pag-iisipan ko muna ang tungkol d’yan.”

 Nabigla siya ng kunin nito ang kamay niya at hawakan iyon. “Hindi ka magsisisi sa
offer ko, Kira. I can promise you that i’ll be a good business partner.”

 HANGGANG ngayon ay hindi pa rin mapaniwalaan ni Kira na nakasabay niyang kumain ng

tanghalian si Callan. Ang lalaking halos buong buhay niyang kinaiinisan. At mas
lalong hindi siya makapaniwala na inalok siya nitong maging business partner.

 Ipinilig niya ang ulo. Gusto talaga niya na siya ang makakuha ng lote sa tabi ng
Shakira’s. Buo na sa utak niya ang planong pagpapatayo ng bar. Pero hindi pa sapat
ang ipon niya sa bangko para matupad ang planong ‘yon.

 Nakakaakit ang alok sa kanya ni Callante. Kung wala lamang nakapagitan sa kanila,
nakakasigurado siyang kanina pa niya itong tinawagan at pumayag na. Pero pareho
nilang alam ng lalaki na may bagay na nakapagitan sa kanila.

 The next day, pumunta sa bahay niya ang lalaki. Humahalimuyak ang gamit na pabango
ng lalaki nang bumungad ito sa pintuan. Para siyang inaakit ng amoy ng katawan nito
at hinahalina sa isang nakakatuksong sedaksyon. Kinalma niya ang sarili at pilit
nilabanan ang init na biglang dumaloy sa mga ugat niya. Inignora din niya ang lakas
ng presensya nito nang sandaling ‘yon. It’s really hard not to admit that Callan is
such a very sexy guy. Matindi ang pagpipigil niya sa sarili upang huwag itong
pagmasdan at pakatitigan.

 "What do you need?" pilit pinakaswal na tanong ni Shakira sa binata. Hindi niya
alam kung nananadya ba ang lalaking ito na hindi magsuot ng t-shirt o kaya sando.
Oo, sanay na siyang nakakakita ng lalaking walang pang-itaas. Halos lahat naman ng
nasa village nila ay walang pang-itaas tuwing lumalabas sa umaga ng kani-kanilang
bahay.
 Subalit hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit iba ang epekto sa kanya
kapag walang pang-itaas si Callan. Or maybe, hindi ito tulad ng ibang lalaki na may
bilbil o kaya di naman kagandahan ang katawan.

 Siguro, ganoon nga, sabi niya sa sarili.

 "Wala naman. Gusto ko lang malaman kung gising ka na."

Umangat ang kilay niya. "O, ngayon?"

 "Wala naman. Nakapag-almusal ka na ba?" tanong nito.

 "Hindi pa. Maliligo pa lang ako." Napakunot-noo na si Kira. "At teka nga, ano ba
ang kailangan mo sa 'kin, Callan?"

 Ngumisi ang binata. "Kung sabihin kong ikaw ang kailangan ko, papayag ka ba'ng
magpa-angkin?"

 Halos lumuwa ang mata niya sa sinabi ng lalaki. "Ano'ng kabaliwan ang pinagsasabi
mo d'yan? Umalis ka na nga lang." Isasara na sana niya ang pinto ng humarang ito
doon.

 "Wait." pigil nito sa kanya. "Hayaan mo akong kausapin ka."

 "Heh! Tigilan mo 'ko, Fontanilla!" Kung di pa niya alam, lalandiin lang siya ng
lalaking ito. At hindi siya papayag na magpalandi. Kagagaling lamang niya sa isang
relasyon na inakala niyang panghabambuhay. Kung maaari lang ay magpapahinga muna
siya sa love life. Mahirap din ang buhay love life. Bukod sa masakit sa puso,
nakakaagaw pa ng atensyon na dapat ay sa negosyo na lang niya ilaan.

 Pinigilan ulit ni Callan siya mula sa pagsasara ng pinto. Dahil mas malaki ito sa
kanya at mas malakas, hindi niya nagawang pagsarhan ito. Naiinis na hinampas na
lang niya ang matipunong dibib nito. Wow, infairness.. Masarap.

 Malandi! sigaw ng isang bahagi ng utak niya sa kanya.

 "Callan, ano ba?"

 "Mag-usap nga muna tayo. Bakit ba highblood ka agad sa akin? Di naman kita inaano
d'yan, ah?"

 "Eh, ayaw nga kitang makausap. Ayaw rin kitang makita, masilayan at magunita."
 "Aba ang lalim natin, ah?"

 "Sadya!" angil niya. "Umalis ka na."

 Nagsalubong ang kilay ni Callan. "Bakit ba ang taray-taray mo pagdating sa akin?

Pagkatapos mo akong matikman, susupladahan mo na ako?"

 Nag-init ng husto ang pisngi niya sa sinabi ng lalaki at hindi niya nagawang
makaimik sa pagkabigla.

 He grinned at her. "And now, you're speechless. Nakakakonsensya ba, babe? 'Yong
feeling na matapos mo siyang paligayahin, bigla ka na lang pagsusupladahan?"

 Napalunok siya. Tila biglang inukit sa isipan niya ang pangyayari ng gabing 'yon.
Mula sa night bar papunta sa bahay nito.. The hot kiss they shared was intense,
magical and enchanting. Ang paglingas ng apoy sa kanilang katawan habang
nakakandong siya sa lalaki at tila sumasabay ang balakang niya sa isang malanding
tugtugin.

 Mas lalong sumiklab sa kanyang isipin ang isang imahe. Si Callan, nasa ibabaw
niya, walang saplot sa katawan at mariing nagpapakawala ng ulos sa pagitan ng hita
niya. Pawisan ang kanilang mga katawan habang nagtatalik.. The image in her head
was sweaty, hot, and hundred percent  pure animalistic lust.

 Damnation!

"T-Tigilan mo ako, Callan. Hindi ka nakakatuwa."

 "Yeah, i know." Parang pinaikutan pa siya nito ng mata. Nakamamatay ang tingin na
ibinigay niya sa lalaki. Sa lahat ng lalaking nakilala niya, ito na yata ang lalaki
na mahilig mang-asar at manira ng araw. Idagdag pa na isa itong pulis.

 "Wala ka na ba'ng ibang gagawin kundi sirain ang araw ko?"

 "Look, Kira. I didn't want to ruin your beautiful day. Bakit ko naman gagawin 'yon
sa isang napakagandang dalaga tulad mo, di ba?"

 "Ah, gano'n? Kung iniisip mo na mabobola mo 'ko, hindi nagana sa akin 'yan. Alis."

 "Wait."

 "Kung di ka pa aalis ngayon, mapipilitan ako na ipabarangay ka."

 "Agad-agad?"
 "Oo, at wala akong paki kung isa ka pang pulis."

 Sa imbes na umalis ito sa harapan niya ay nginitian pa siya nito ng pagkatamis-
tamis. "No. You wouldn't do that after you hear my offer."

 Kira rolled her eyes. "Alam ko na kung anong offer 'yan. But sad to say, napag-
isipan kong huwag na makipagsosyo sa 'yo."

  Sumilay ang makahulugang ngiti sa labi ni Callan. "Well, that's not my offer,"

 Muli, parang magnet na nagsalubong ang kilay niya. "Eh, ano pala?"

 "Ibinebenta ko na sa 'yo ang lote sa murang halaga." wika nito dahilan para
manlaki ang mata niya.

 "Totoo?" di makapaniwalang sambit niya.

He nodded. "But in one condition.."

 ***

  Itutuloy..

#TeamHugotBaon

=================

Chapter Fifteen

“WHAT condition?”

 Nakamulagat pa rin si Kira kay Callan. Dinagundong ng pananabik at kaba ang dibdib
niya. Pananabik dahil sa offer nito. Kaba para sa kung ano man ang kondisyon na
hingin nito. Hindi niya maitago sa binata ang pagnanasa niya sa lote sa tabi ng
Shakira’s.

 Gustong-gusto niya na maangkin ang lote na iyon. Kahit kailan ay di pa siya naging
desperado na makuha ang mga bagay na ginugusto niya. Ngunit nang sandaling iyon ay
tila nais niyang gawin lahat ng kondisyon na hingin ni Callan para maibenta nito sa
kanya ang loteng ‘yon sa murang halaga.

 “Puwede ba muna akong pumasok? Gusto kong mapag-usapan natin ng maayos ang tungkol
sa bagay na ‘yon.”

 “O-Okay.” Napalunok siya nang bumaba ang mata niya sa maskuladong pangangatawan
nito. Sa tingin ni Kira ay hindi siya makakapag-isip ng ayos kung mag-uusap sila na
wala itong pang-itaas. Tila nananariwa sa isipan niya ang nangyari ng gabing iyon
tuwing nakikita niya ang katawan nito na paarang nililok ng apoy at init para
maging ganoon katigas.

 “Puwede ba’ng magdamit ka muna bago tayo mag-usap?”

 He made a delicious chuckle that sent seductive heat through her body. Parang may
bumara sa lalamunan ni Kira at napalunok siya. Hindi niya alam kung paraan ba ‘yon
ng pang-aakit ni Callan o sadyang ganoon lang talaga ang tunog ng tawa nito.

 “Well, if that’s what you want..” Nakangiti ang kulay asul na mga mata nito na
tumingin sa kanya. Muntikan na malaglag ang puso niya sa paraan ng pagtingin nito.
Oh, gawd. Those blue eyes could melt her. “Give me five minutes. Babalik lang ako
sa bahay para magdamit.”

 Tumango si Kira. “H-Hihintayin kita.”

 He flashed a mischievous smile before leaving her. Nang mawala na ito sa paningin
niya ay tila lumuwag ang dibdib niya at nakahinga na siya. Ngunit kahit nawala man
saglit si Callan sa harap niya, naiwan pa rin nito ang mabangong amoy nito. Geez.

 Pagbalik ni Callan ay may pang-itaas na ito na tila yumayakap sa matipuno nitong

katawan. Parang nakikita pa rin niya na wala itong pang-itaas dahil hapit na hapit
iyon. His shirt couldn’t hide the well-defined muscles of his torso. Simple lang
gumayak si Callan. Pero masasabi niya na ang kawalan nito ng kaartehan sa pananamit
ang nagpatingkad sa pagkalalaki nito.

 Lihim na napabuntong-hininga si Kira. Hindi niya mapigilan ang sarili na hindi

magbigay ng magagandang komplimento sa lalaki. Wala naman kasi siyang mahanap na
malalait kay Callan. He was a supermodel handsome. Iyong kahit makita lang niya sa
magazine ang litrato nito ay mapapatili na siya at mapupugpog ng halik ang page ng
magazine.

 Mabilis na tumibok ang puso ni Kira at hindi niya alam kung paano pigilan iyon.
And she hated that feeling.

 Nagtungo sila ni Callan sa kanyang sala at umupo sa kulay rosas na sofa,

magkaharap.

 “Sigurado ka ba talaga na ibebenta mo sa akin ‘yong lote? O baka nakikisabay ka

lang sa April Fools?” Umangat ang kilay niya ng ngumisi ito.

 “Bakit naman kita lolokohin? No, Kira. I’m not kidding. I’m serious.” “Kung
ganoon, ibebenta mo na talaga sa akin ‘yong lote?”

 “Yes, and that’s serious.”

Napatango siya. “So, puwede ko na ba malaman kung ano ang kondisyon mo?” tanong ni
Kira.

 "Be my girlfriend."

 Nalaglag ang panga ng dalaga sa sinabi ng lalaki. Saglit na tumigil ang mundo niya
sa pag-ikot, at ang mata niya ay ilang segundong tumutok sa kulay asul na mga
matang nakatitig rin sa kanya.

 "A-Are you serious?" Halos dumagundong ang boses niya sa buong kabahayan
pagkatapos umukit sa utak niya kung ano ang sinabi ng lalaki.

 "I'm damn serious, Kira." seryosong sagot ng lalaki. And true enough, walang
halong kapilyuhan ang mukha nito. Sa totoo nga ay parang spotlight na nakatutok
lang sa kanya ang mga mata nito at hindi niya malaman kung nagbibiro ba ito.
"That's my condition. So, nasa iyo ang desisyon kung tatanggapin mo o tatanggihan.
But if you're going to accept my condition, baka hindi ko na lang ibenta sa 'yo ang
lote."

 "What? Teka, teka, teka.. Bakit parang baligtad naman yata? Kapag tinanggap ko ang
offer, di mo na ibebenta sa akin? Hindi ba dapat kapag tumanggi lang ako?"

 Nakita ni Kira ang pagkislap ng kapilyuhan sa mga mata ni Callan. "Well.. Kung
papayag kang maging nobya ko, baka ibigay ko na lang sa 'yo ang lote. Kung hindi
naman... Hmm, siguro pagtatayuan ko na lang 'yon ng restaurant."

 "At kakaribalin mo pa ako, gano'n?"

 Tumango si Callan at mas lalong tumingkad ang ngisi nitong nagpapahiwatig ng

kapilyuhan. Halos lumuwa ang mata ng dalaga sa sinabi ng binata.

 "Walanghiya ka! May balak ka'ng gawin talaga 'yon?"

 "Oo naman. When it comes to business, dapat maging matalino tayo. May kompetisyon
sa lahat ng bagay, Kira. Sa tingin mo, kapag naging magkaribal tayo sa negosyo,
sino sa atin ang mananalo?"

 Naningkit ang mata ng dalaga. Alam niya kung ano ang ibig sabihin ni Callan. Mas
nauna sa kanya ang lalaki sa pagnenegosyo. Nahawakan na nito ang kompanya ng mga
ito at nagkaroon ng mas maraming kaalaman pagdating sa pagpapalago ng isang
negosyo. Naniniwala si Kira na kahit mas matalino siya sa lalaki noong nag-aaral pa
sila, mas makakalamang pa rin sa kanya si Callan. Sa kanilang dalawa, mas maraming
alam si Callan kung paano maka-akit ng mga customer. Puwedeng-puwede siya nitong
matalo kapag ginamit nito ang looks and charm nito.

 Maisip pa lang niya na malulugi siya dahil sa kasakiman ng lalaking ito, parang
kumukulo na sa inis ang utak niya. Ofcourse, he won't let him bring her down! Hindi
siya makakapayag na mawala lang ang mga pinaghirapan niya. At hindi rin siya
papayag na si Callan pa ang maging dahilan para maagaw nito ang pangarap niya.

 "So, what's your decision, honey?"

She gritted her teeth and shot him a deadly stare. "Don't call me honey. Hindi pa
ako nakakapagdesisyon."

 "Kung ako sa 'yo, magdesisyon ka na. Hindi ka naman mahihirapan maging girlfriend
ko."

 "Oh, really? Callan, sa tingin mo ba matutuwa ako na maging nobya mo?" Nginitian
niya ito ng nakakaloko, na para bang sinasabi na hindi ito kaakit-akit.

 Sinungaling, bulong ng isip niya.

 "Bakit hindi? Masarap ako magmahal. Hindi ka rin malulugi sa akin dahil hindi mo
na kailangan magsarili sa kuwarto mo kung sakali."

 "Jerk."

 "You can call me jerk, honey. Or anything you want. But i just want to tell that
this jerk owned your virginity.. Kahit na sabihin mo na wala akong karapatan sa 'yo
o kaya sabihin mo na hindi ako ang lalaki na tipo mo. You can't still change the
fact that i'm the only man who owns your innocence." he said, and it sent a chill
down to her spine--in a seductive way.

 At nang ngumiti ito sa kanya, tila naramdaman ni Kira kung paano ang matunaw sa
ngiti ni Superman. That smile almost melt her on the spot and she hated the way her
heart skipped a bit.

 Mahinang napamura si Kira. Iniiwas niya ang tingin kay Callan at sa mahinang boses
ay nagsalita. "O-Okay. If that's your condition, pag-iisipan ko ng mabuti."

 He nodded at her. "Pag-isipan mo ng mabuti." Tumingin ito sa relos nito at muling
tumingin sa kanya. "Kailangan ko na umalis. May duty pa ako."
 "Sige."

 Sabay silang tumayo. Inihatid niya ang lalaki hanggang sa pinto, may unting
distansya sa pagitan nila. Kung maaari lang ay ayaw niyang payagan ang sarili na
mapalapit dito ng husto. Hindi maaari. Hindi puwede. Ayaw niyang maakit ng tuluyan.

 "May kailangan ka pa bang sabihin?" tanong niya nang huminto ito at lumingon sa
kanya.

 Umangat ang isang sulok ng labi ni Callan. "Oo."

 "Ano 'yon?"

 "Naisip ko, kung tutuusin hindi ko na dapat 'to ginagawa."

 "Anong ibig mo'ng sabihin?"

 "Dapat hindi na kita inaalok pa na maging nobya ko, Kira. Dahil noong gabing 'yon,
malinaw na malinaw na sa akin ka na."

 Napatanga si Kira.

 "But maybe my father is always right. Pinaghihirapan ang mga bagay na gusto mong
makuha." With that, tumalikod na ito sa kanya at nagsimulang maglakad pabalik sa
bahay nito.

 "MA'AM, kanina pa kayong paikot-ikot sa paglalakad. Nakakaliyo din kayong

pagmasdan. Ano po ba'ng problema?"

 Napalingon si Kira sa isang crew na kanina pa pala siyang pinagmamasdan. Magsasara

na sila at ang ibang staff ay nakauwi na. Hindi pa siya makaalis dahil ang iba ay
hindi pa tapos maglinis. Bago sila umuuwi ay sinisigurado niya na malinis ang loob
ng restaurant para pagbalik kinabukasan ay hindi masyadong madaming kalat ang
lilinisin.

 Kanina pa siyang paikot-ikot, lutang ang isip. Iisa lang ang lalaking dahilan ng
pinagkakaganoon niya.

 Walang iba kundi ang lalaki na may mga asul na mata.

 Bumuntong-hininga si Kira at tumingin sa crew niya na si Cadyuth. Minsan lang niya

bigkasin ang pangalan ng binabaeng empleyado. Tuwing binibigkas niya ang pangalan
nito ay naaasiwa siya.

 "Cadyuth, may tanong ako sa 'yo."

 "Ano pa 'yon, Madam?"

 "Kapag ba may lalaking nag-alok sa 'yo na gusto ka niyang maging nobya, papayag ka
ba?"

 "Aba, syempre naman po! Pangarap yan ng mga beki!"

 "Ay, oo nga pala." Napakamot siya sa batok. Mali ang tanong niya. "Ganito. Kapag
ba may nagsabi sa 'yong lalaki na gusto ka niyang maging nobya, anong ibig sabihin
no'n?"

 "'Yon lang?" Tiningnan siya ng beki na parang nawiwirduhan ito sa tanong niya.

 "Oo, 'yon lang. Bakit? May problema ba sa tanong ko?"

 "Eh, Ma'am. Ang manhid n'yo naman yata para di malaman kung ano ang ibig sabihin
kapag gusto ka ng isang lalaki na gawing nobya."

Nagsalubong ang kilay niya. "Ako pa ang manhid?" Sa tinagal-tagal niya sa mundong
ibabaw, ngayon lang siya nasabihang manhid.

 "Aba, oho. Dahil kapag gusto ka ng isang lalaki na maging nobya, wala na iyong
ibang ibig sabihin maliban sa may pagnanasa siya sa 'yo, o matagal ka na niyang
mahal."

 Nalunok si Kira. "O-okay." Walang sabi-sabi na tumalikod siya dito at nagtungo sa

opisina niya. That's bullsh-it. Imposible.

 Siya, matagal ng mahal ni Callan? Hah! Mas maniniwala siyang may pagnanasa ito sa
kanya kesa sa mahal siya nito. Kilala niya si Callan. Halos buong buhay na niya
itong nakikita. Sa tinagal-tagal ng panahon na naging kapitbahay niya ito, alam na
niya kung ano itong klase ng lalaki.

 Yes, he was hot. Dayum hot.

But he was a dangerous beast. Isang uri ng lalaki na kapag minahal mo ay masasaktan
ka lang.

***
 Hi to my beautiful readers! Sorry kung matagal ang update. Ahihi. Muah! *

=================

Chapter Sixteen

 DAHIL sa sinabi ni Cadyuth---Juice ko, ano kaya kung simulan na lang niya tawagin
na Cad ang beking empleyado at huwag na lang dugtungan? Sa totoo lang, iba talaga
ang dating sa utak ni Kira ang pangalan nito. It made her green, goodness!

 So, dahil sa sinabi ng beki, napag-isip isip ni Kira na baka nga isa siyang
manhid. But how? Hindi naman siya manhid. Isa siya sa pinakamatalinong estudyante
sa klase nila noong high school, ayon sa kanyang Math teacher.

 Pero sabagay. Tulad nga ng sabi ng kanyang adviser noon, hindi lahat ng problema
ay nabibigyang solusyon ng kaalaman. Some problems are solved by human’s feelings.
Malakas ang kapangyarihan ng damdamin ng isang tao.

 Ayaw man niyang aminin sa sarili ngunit noon pa man ay nararamdaman na niya na may
kakaiba sa paraan ng pagtingin sa kanya ni Callan. Her heart’s beating fast with
the way Callan stared at her way back in high school.

 Subalit kahit nararamdaman niya ang kapirasong pagtingin na ‘yon ng binata sa

kanya, mas pinili niya ang ignorahin ito. She chose to ignore him, to ignore what
she truly feels about Callan. Palagi niya sinasabi sa sarili na ‘yon ang tama, iyon
ang nararapat. Inilalayo niya ang sarili sa lalaki sa tuwing lumalapit ito. Inilayo
niya ang damdamin sa binata at ibinaling ang atensyon sa ibang lalaki para
makalimutan niya kung ano ang nagsisimula pa lang sumibol sa dibdib niya. Itinatak
niya sa isipan na hindi si Callan ang uri ng lalaki na gugustuhin niyang mahalin.
She always remind herself that to love him is to gamble.

 Alam niyang masakit ang magmahal kaya inisip niya na ang dapat niyang mahalin ay
‘yong lalaking simple lang. Basta matalino, responsable at may pinag-aralan ay
puwede na sa kanya.

 Kaya nang dumating si Jiro sa buhay niya at simulang manligaw sa kanya, walang
kiyemeng sinagot niya ito.

 Malinaw pa rin sa alaala niya ang unang date nila bilang magkasintahan. Dinala
siya nito sa isang kilala at mamahaling Italian inspired restaurant kung saan
kumain sila at nagsaya. Jiro came from a wealthy family.

 She could tell that Jiro is also a good looking man. He’s not supermodel handsome.
Pero may katangian ito ng isang lalaki na parang laging bagong paligo. Hindi
nakakasawa ang mukha, lalo na kapag ngumingiti ito. Lumalabas ang angking
kakisigan.
 Ngunit may bahagi pa rin ng isip niya ang nagkukumpara sa lalaki kay Callan. Until
now she still didn’t understand kung paanong naikukumpara niya minsan ang dating
nobyo sa mokong na ‘yon. Yes, Callan was handsome. Alright. Very handsome.

 But he’s not her type. He is not the kind of man who will take her seriously. Kung
hindi niya alam ay kaliwa’t kanan ang babaeng dinadala nito sa bahay nito. Isa
itong pulis at mas lalo iyong nagpatingkad sa pagkalalaki nito, dahilan para mas
dumami ang babaeng naaakit nito.

 Bago umuwi ay dumaan siya sa isang night bar. Then, she had a few drinks. Well, a
little too much. Masyado kasi siyang napainom habang ang isip niya ay naglalakbay.
Halos malunod siya sa mga isipin na may kinalaman kay Callan. Pinag-iisipan niya ng
husto ang kondisyon na ibinigay nito sa kanya. Nakaakit ang lote na handa nitong
ibenta sa kanya.. Ibigay pala sa kanya. Iyon ay kung papayag siya.

 Humugot si Kira ng malalim na buntong-hininga at hinilot ang sentido niya.

Nagsisimula na umepekto sa kanya ang inumin. Nag-iwan siya ng bayad sa counter.
Then, she started walking away. Mabibigat ang hakbang na dalaga na nagtungo sa
parking area at saka sumakay sa kanyang kotse.

 Tahimik na nagmamaneho si Kira nang mapansin niya ang pagtigil ng isang kotse sa
tabi niya. Sa hindi malamang dahilan ay bumaling ang tingin niya sa katabing kotse
at gayon na lamang ang pagkabigla niya ng makilala ang nagmamaneho niyon.

 “Callante..” naibulong niya. As usual, he was handsome. Her heart began beating
fast, at pakiramdam niya ay kakapusin siya ng hininga. Oh, God, no. She don’t like
him, but why her heart is thumping like that? She wasn’t supposed to be feeling
like that.

 Ano ba’ng nangyayari sa ‘yo, Kira? Umaakto ka na parang na-miss mo siya, ano ba?
Pagkausap niya sa sarili.

 Marahil ay naramdaman ng lalaki ay mainit na titig niya. Napalingon si Callan sa

kanya. Ilang segundo lang itong natigilan. He flashed a conceited smile and
playfully winked at her. Tila may malamig na tubig ang sumaboy sa mukha niya at
natauhan na inalis dito ang tingin. 

 Napatiim-bagang na inapakan ni Kira ang silinyador at walang kiyemeng pinatakbo ng

mabilis ang kotse nang mag- “go” signal na ang traffic light. Hindi niya naisip ang
panganib na maaaring makasalubong niya sa paraan ng pagpapatakbo niya. Ang nasa
isip lamang niya ay mawala si Callan sa paningin niya. To see him right now will
not help her think clearly. Nakatulong ang epekto ng alak upang tumaas ang tiwala
niya sa sarili. Sumulyap siya sa rearview mirror at nakita niyang nakasunod pa rin
sa kanyang kotse ang binata.

 Damn it. She wanted to think that he was following her.. And he is stalking her.
But why would he do that? At bigla, naalala niya ang sinabi ni Cadyuth--Natigilan
si Kira. It should be Cad na nga pala. Again, she could feel her chest heaving
violently as she felt her body burned with desire.
 Gawd, what the heck was wrong with her? Hindi niya dapat maramdaman iyon. Hindi
dapat! Pinabilis pa niya ang takbo ng kanyang kotse tulad ng bilis ng pagtibok ng
puso niya. Tila nawala ang pagkaliyo sa kakaibang pananabik na naramdaman niya.
Nang muli siyang sumulyap sa rearview mirror, hindi na niya nakita pa si Callan na
nasunod sa kanya. Lumayo na ang distansya nito sa kanya.

 Pakiwari ni Kira ay nakahinga na siya ng maluwag. Great, napapangiting sambit niya

sa sarili. Kaya naman pala niya itong pakainin ng alikabok, eh. Inakala ni Kira na
tuluyan na siyang nakalayo sa binata. Subalit gayon na lamang ang pagkabigla niya
nang makitang umuna na ito sa kanya.

 Hindi lang iyon ang nagpagulantang kay Kira. Ngayon lang niya napansin ang ilaw sa
ibabaw ng kotse nito. She could feel blood draining from her face. Goddamn it! How
could he forget that Callan was a police officer? Humarang ito sa daraanan niya
kaya magkasabay na itinigil nila ang sasakyan. Bumaba ang lalaki mula sa kotse nito
at lumapit sa kanya. He knock on her car’s window.

 Oh, great. Now she’s totally screwed.

Mariin ipinikit niya ang mga mata bago ibinaba ang bintana.

 “Hello. Good evening, Miss.” bati nito sa kanya. She could feel his dark blue eyes
staring at her face and she chose not to look at him. Oh, God. Ano ba kasing
kagagahan ang nainom niya at hindi niya naalala na isa nga pala itong pulis!
Nakipagkarerahan pa siya dito, at nakalimutan niyang nakainom pa siya. She was
totally screwed!

 Kira tried to pretend cool and calm, but her trembling lips betrayed her. “W-
What’s the problem, S-Sir?” hindi niya maiwasan ang panginginig ng boses. Hindi pa
rin siya tumitingin dito. Tuloy parang nakikita niya sa gilid ng kanyang mata ang
pagguhit ng pilyong ngisi sa labi nito.

 “You’re driving the maximum speed limit, Miss. Kindly step out of your car and
spread your legs.”

 Kira’s eyes widened. “The f-ck?” He can’t do this to her!

He flashed a mischievous grin on his face. “I’m serious, Miss. You’re beating the
red light and you were speeding...” Naningkit ang mata nito. “At mukhang naka-inom
ka pa.”

 “I was not," pagtanggi ni Kira. Pagkatapos ay itinikom niya ang bibig upang hindi
nito malanghap ang alak sa bibig niya.

 Naningkit ang mga mata ni Callan. "You can't fool me, Kira. Naaamoy ko ang alak sa
bibig mo. Now, kindly step out of the vehicle."
 "This is bullshit." Pakiramdam ni Kira ay naging kriminal pa siya sa ginawa niya
at sa paraan ng pagpapalabas sa kanya ni Callan sa kotse niya. She wanted to shout
in frustration. Kasalanan rin naman niya. Kung hindi ba siya isa't kalahating gaga
at nagawa pa niyang makipagkarera sa pulis na ito. "Hindi ba puwedeng bigyan mo na
lang ako ng ticket. This is my first offense lang naman, baka naman puwedeng---"

 "Just get out for your goddamned car, Kira." puno ng awtoridad ang boses ni Callan
at mukhang hindi na ito nakikipaglaro sa kanya. "Baka hindi mo magustuhan kapag ako
mismo ang kumuha sa 'yo d'yan sa kotse mo."

 "Huwag mo akong takutin, Callan. Hindi uubra 'yan sa akin kahit pulis ka pa."

He gave her a warning smile. "I'm giving you one minute to step out of your car.
Kapag hindi mo pa ako sinunod, i have no choice but to bring you in my place. And
you'll spend the rest of your night with me."

 Nag-init ang mukha ni Kira at nanlaki ang mata niya. "Oh, no.. You're not serious,
Callan."

 "I'm damn serious here, Kira. Now, do what i say or---"

Hindi na niya pinatapos pa na magsalita si Callan at lumabas na siya agad-agad.

Hindi niya gugustuhin na totohanin ng binata ang babala sa kanya.

 "Nakukuha ka din pala sa pananakot, eh." nakangising sabi ng binata nang makalabas
na siya sa kotse niya.

 She glared at him. A deadly one. "F-ck you." mariing mura niya sa lalaki.
Kinabahan siya sa babala nito. Alam niya na ang tinutukoy nitong "place" ay ang
presinto. His evil smirk told her that.

 "Oh.. Honey.. You know that i'll rather f-ck you."

 She let out a disgusted sigh. "Napakabastos mo talaga. Ano ba talaga ang problema
mo sa akin?" She was sure that he wanted to piss her off. First offense lang naman
niya, pero sa halip na bigyan na lamang siya nito ng ticket ay pinababa pa siya sa
sasakyan.

 Asshole. Now she was totally mad and angry. Kung hindi lamang ito gwapo, baka
nasakal na talaga niya ito.

 "I don't really have a problem with you. Ikaw itong may problema. Bakit ang bilis
mong magpatakbo? At bakit lasing ka na naman?"
 "Hindi ako lasing!"

 "Ah, talaga? Ako pa ang lokohin mo?" Umangat ang isang sulok ng labi ni Callan at
nag-uuyam na tinitigan siya. Nagtimpi na siya. Parang gusto na talaga niya itong
sakalin.

 Iritado na tumingin siya sa binata. "Ano ba talaga, Callan? Why don't you just let
me?"

 "Why would i? Ang bilis ng pagpapatakbo ng sasakyan mo at nakainom ka pa. Paano

kung mapahamak ka sa daan? Now, answer me. Paano kung maaksidente ka dahil d'yan sa
ginagawa mo? Why are you doing this? Hindi mo pa rin ba matanggap na ipinagpalit ka
na ng mahal mong Jiro sa kaibigan mo kaya nagtatangka ka ng magpakamatay? Is that
it?"

 "What the heck? Ako, magpapakamatay? Are you crazy?" Napailing siya. "Hindi ako
makapaniwalang narinig ko 'yan mula sa 'yo. Hindi ko alam kung saan mo napulot ang
ideya na si Jiro ang dahilan kung bakit ako uminom ng alak. But i'm gonna tell you
this, wala na akong pakialam pa sa hudyong 'yon. Kung aware ka sa mga babaeng hindi
maka-move on sa taksil na mga nobyo nila na maliit lang naman ang pututoy, puwes
huwag mo akong ihilera sa kanila!"

 Saglit na natigilan si Callan at napangisi na tumingin sa kanya. "Maliit ba

talaga?"

 "Buwisit!" Nakuha pa talaga nito ang magbiro. Tila sasabog na nga siya sa inis,
tapos makukuha pa nito ang ngumisi ng ganoon. But goddamn it, hindi niya maikakaila
sa sarili na nakakapagpabilis ng tibok ng puso niya ang kapirasong ngisi nito. It
almost made her breathless.

 "Pero seryoso, maliit talaga?"

 "Gago ka! Di mo ba ako narinig?"

 "Weh? Nakita mo? Bosera pala ang bebe ko, akalain mo 'yon." Pagkatapos ay
humalakhak ito na tila walang bukas. Ngunit hindi ang nakakalokong tawa nito ang
nakaagaw ng pansin niya kundi ang paraan nito ng pagtawag sa kanya.

 He called her "bebe ko", at tila nais pa niyang marinig ulit na tawagin siya ng
lalaki sa ganoong endearment. Damn, Kira! Kailan ka pa naging corny? Kung noon ay
mas gugustuhin pa niya na tawagin siya nito sa buong pangalan, ngayon naman ay
parang napakasarap sa pandinig ng pagtawag nito sa kanya.

 "Hindi ako bosera no. Sadya lang na mapaglaro ang tadhana at nakita ko sila ni Amy
na.." She stopped mid-sentence. "Huwag na natin pag-usapan 'yon. Nahuli ko sila sa
akto. At naka-move on na ako sa kanila ngayon. Ang mga taong nanakit ng kapwa nila
ay hindi dapat pinag-aaksayahan ng bakante sa isipan."
 "Oy, hugot."

 "Hayup ka. Ano na ba? Tatayo lang ako dito habang inuusisa mo ang love life ko?"
asik ni Kira sa binata.

 "Bakit hindi?" Lumapit pa ito sa kanya at sumandal sa kotse niya. "So, let's talk
about you and your very gorgeous neighborhood."

 Nagsalubong ang kilay ni Kira. Ano daw?

 "Tell me.. Ilang beses mo na ba'ng pinagnasahan ang gwapo mong kapitbahay.. Ano
nga ulit ang pangalan niya? Callante? Balita ko gwapo daw 'yon? Hot and yummy?"

 Hindi na niya napigilan ang sarili. Nabatukan na niya si Callan. "Sira ka ba! Ano
'to, buhatan ng bangko?"

 "Makasapok ka naman. Ikulong na kaya kita."

 "At ano na naman ang kasalanan ko, aber?" Tuluyan ng nawala ang pagkaliyo na
nararamdaman ni Kira. Unti-unting nabubuhay ang dugo niya habang kausap si Callan.
"Huwag na nga natin pahabain pa ang usapan na 'to. Just me a ticket. Alam kong
first offense ko pa lang 'to, Callan."

 Ngumisi ito. "Paano kung gusto kitang ipakulong?"

 "Ipakulong agad-agad?"

  Callan just gave her a meaningful stare. Inabutan na siya nito ng ticket at
pinpasok na ulit siya nito sa kotse niya na sinunod agad niya. Sumilip ito sa
bintana niya. "Huwag mo na ulit gawin ang ginawa mo kanina. Ayaw ko na ipinapahamak
mo ang sarili mo ulit."

 She rolled her eyes. "Yes, Sir." sarkastikong sagot niya. Kulang na lang ay matawa
siya sa kaseryosohan ng binata.

 "Seryoso ako, Kira. Seryoso ang lahat ng sinasabi ko sa 'yo kaya dapat pag-isipan
mo ng mabuti. Dahil sa sunod na gawin mo 'yong ginawa mo, ikukulong na talaga
kita.. Ikukulong kita sa teritoryo ko at aangkinin kita ng paulit-ulit.."

 Napalunok si Kira. His fingertips brushed the thin line of her lips and her skin
broke up in goosebumps.

 "Pakaisipan mo rin ng mabuti ang tungkol sa kondisyon ko, Kira. Ipinapangako ko na

wala kang pagsisisihan."
 "Pa-paano kung tumanggi ako?" Hindi siya handa kung ang pagiging nobya nito ang
kondisyon. She don't know why. Kinakabahan siya. Bumaba ang daliri ni Callan sa
baba niya at hinaplos iyon, saka inaangat para magsalubong ang mga mata nila.

 "Then, papatayuan ko rin ng restaurant ang loteng 'yon at kakaribalin kita.

Gagamitin ko ang kakayahan ko, ang koneksyon ko sa ibang tao para mas umangat ang
negosyo ko. At alam mo na naman siguro ang sunod na mangyayari, di ba?" His warm
breath blew against her cheek, and she felt a wave of pleasurable heat rise within
her.

 Tila natuyuan ng lalamunan si Kira at dumagundong sa hindi maipaliwanag na dahilan

ang dibdib niya. But she was sure she's not scared.. Parang mas nakakaramdam pa
siya ng kakaibang pananabik.. at pangangailangan na dapat matugunan.

 Ilang segundong sinalubong niya ang matiim na titig nito, bago niya magawang
mapaandar muli ang kotse at walang sabi-sabing pinasibad iyon. Sumulyap siya sa
rearview at nakita niya si Callan, nakatayo at nakatanaw sa papalayong kotse niya.
Naramdaman niya ang paglukob ng init sa buong katawan niya, at para siyang
tinutupok ang apoy dahil sa mga sinabi ng binata na tumatak ng husto sa utak niya.

 Oh, God, No. She should not be affected.. She should not be affected! Her body is
burning with the desire that reminds her of Callan's burning blue eyes. Umukit sa
utak niya ang isang linya na tiyak na magpapaulit-ulit sa isipan niya bago matulog.

  "Ikukulong kita sa teritoryo ko at aangkinin kita ng paulit-ulit.."

 Nakagat ni Kira ang ibabang labi. Pagkarating niya sa bahay ay mabilis na nagtungo
siya sa banyo, hinubad ang lahat ng saplot sa katawan at hinayaan na bumuhos ang
tubig sa kabuuan niya mula sa dutsa..

 Ayaw man niyang aminin subalit naging parte na ng buong pagkatao niya ang gabi na
may namagitan sa kanila ni Callan. Pilit niyang ipinapaala-ala sa sarili na ang
gabing 'yon ay balewala lang. One steamy night with him is just nothing but a
moment of pure animalistic lust.

 Kung ganoon, bakit hindi ito malimutan? Bakit hanggang ngayon tila nararamdaman pa
rin niya sa kanyang balat ang lahat ng ginawa nila?

 Hindi kaya may pagnanasa na rin siyang nararamdaman kay Callan?

***

 Ang pinakamataas na rank na yata na naabot ni Callan sa General Fiction ay #4. At

ngayon na naabot niya ang Top 5, nagpapasalamat ako ng sobra sa lahat. Sana lang ay
sipagin kayo sa comment box lalo na at mahaba rin ang update na ito.
 Hello kay Xiao_kuji, ImMayeh13, Bluemari, Jacobsmistress, and ShiBeasty! :))

=================

Chapter Seventeen

KUNG hindi pa yata tumawag kay Kira ang kanyang ina, hindi niya maaalala na mahal
na araw nga pala. Masyado siyang nakatutok sa mga naging pangyayari sa buhay niya
at nakalimutan na niya na may balak nga pala siya na umuwi sa Palawan para makasama
ang mga magulang sa araw na 'yon.

Abot-abot ang paghingi niya ng paumanhin sa kanyang ina sa nasira niyang pangako
habang kausap ito sa telepono. "Ma, sorry talaga. Nawala sa isip ko na uuwi nga
pala dapat ako."

"Ayos lang 'yon, 'nak. Naiintindihan ka naman namin ng papa mo. Alam rin naman
namin na masyado ka pang abala sa negosyo mo. Basta 'wag mo kakalimutan alagaan ang
sarili mo d'yan, ha? Wala kami ng Papa mo para tingnan ka o alagaan ka."

She smiled. "Yes, Ma. Thank you."

"At huwag mo na rin papakaisipin pa 'yong loko-loko mong dating kasintahan. Ang
mga ganoong tipo ng lalaki, ibinabaon sa hukay," may halong pagbibiro na sabi ng
ina niya.

Natawa si Kira. "Mas matindi ka pala, 'Ma. Ibabaon talaga sa hukay." Palabiro
talaga talaga ang ina niya. Palibhasa lumaki ito na masiyahin kahit hirap ang
buhay.

 Her mother's name is Reina, and her father is Rico. Ang love story na yata ng mga
magulang niya ay pinakamagandang story na narinig ni Kira. Nagkakilala ang mga ito
dahil sa pagiging emplayado sa mga Fontanilla. Naging malapit na magkaibigan muna
bago maging magkasintahan. Kaya siguro kahit gaano pa ang hirap na naranasan nila,
hindi ang mga ito basta-basta nag-aaway. Kapag may sakit nga noon ang papa niya,
nakikita niya kung gaano nagpapanic ang mama niya sa sobrang pag-aalala.

Handa itong magpuyat mabantayan lang ang papa niya hanggang sa bumuti ang
pakiramdam.

Ang mga magulang niya ay naging dahilan upang mapagtanto niya na hindi kailanman
kailangan ng kayamanan para maging masaya ang isang pamilya. Hindi kailanman naging
batayan ng isang masayang tahanan ang karangyaan ng isang bahay. Ang kahulugan ng
tahanan ay malayong-malayo sa kahulugan ng bahay. Dahil ang isang bahay na puno ng
pagmamahal ay maaaring tawaging tahanan. Ngunit kapag ang isang bagay ay walang
pagmamahalan sa mga nakatira doon, hindi iyon matatawag na tahanan.
 Pagkatapos niyang makausap ang ina sa telepono ay nagtungo na siya sa banyo para
maligo. Habang naliligo ay pinag-iisipan niya kung pupunta siya ngayon sa Shakira's
o hindi. Pakiwari ni Kira ay wala siyang gana na lumabas ngayon ng bahay. Parang
mas gusto niyang humiga buong maghapon at magbasa ng romance books o manood ng
romantic movies. Hindi naman siguro masama kung magpahinga muna siya ng isang araw.
Tutal may pumalit na naman kay Amy bilang manager at si Cad na ang naging assistant
niya sa kanyang opisina.

Nasa kalagitnaan siya ng pagliligo nang marinig niya ang sunod-sunod na katok mula
sa pintuan. Awtomatikong nagsalubong ang kilay ng dalaga, lalo na ng marinig niya
ang pamilyar na boses ng isang lalaki.

"Kira, open the goddamned door!" galit na galit ang tinig ng lalaking 'yon habang
binubugbog na yata sa pagkatok ang pinto niya.

Jiro? Lihim na sambit niya nang makilala ang boses nito. Nagdadalawang-isip si
Kira kung lalabasan ba niya ang lalaki. Hindi niya alam kung ano ang kailangan sa
kanya ng lalaking iyon o kung ano na naman ang gusto nitong sabihin sa kanya. Tapos
na sila ng lalaki. Ang kataksilan nito ang mismong tumapos ng relasyon nila. So,
what the heck was he doing here?

Mabilis na inabot niya ang tuwalya at itinapis sa katawan, saka lumabas ng banyo.

"Kira, lumabas ka d'yan! Kausapin mo ako!" galit na sigaw ni Jiro mula sa labas.

Napaurong siya sa takot. Kahit ano pa ang tapang niya, kinakabahan pa rin siya
lalo na kapag may isang lalaking galit na galit na magsisisigaw sa harap ng bahay
niya.

She swallowed hard when she felt the growing tension inside her chest. Lakas-loob
na sumagot siya sa lalaki, pero hindi niya binubuksan ang pinto. "Ano ba'ng
kailangan mo?" Kira tried to keep calm.

"Papasukin mo ako!"

"Jiro, sabihin mo muna kung ano ang kailangan mo sa akin bago kita papasukin."
Subalit wala talaga siyang balak na papasukin ang lalaki. She don't trust him.
Hindi siya nakakasigurado kung wala itong balak na saktan siya o gawan ng masama.

"Putang-na! Papasukin mo ako! Saka tayo mag-usap!"

Mariing napapikit si Kira sa galit na galit na boses ni Jiro. Ano ba ang problema
ng lalaking ito at bigla biglang nasugod sa bahay niya?

"Putang-na, lumabas ka nga d'yan!"

 Nagsimulang mangatal ang tuhod niya ng pinagsusuntok nito ang pinto niya. Napatili
pa siya ng basagin nito ang isang bintana niya sa pamamagitan ng pagbato doon.

Nagsimula na talaga siyang makaramdam ng takot. Mabilis na tinumbok niya ang

hagdan paakyat sa kwarto niya at ikinulong doon. Hinagilap niya ang cellphone para
tumawag ng pulis. Ngunit natigilan siya ng makarinig siya ng sunod-sunod na putok
ng baril.

Kira could feel her blood draining from her face when she heard that. Nanuyo ang
lalamunan niya sa kaba at sunod-sunod ang pagtatambol sa dibdib niya. Nilukob ng
takot ang kabuuan niya at ang tanging naisip niya ay ang yumuko at takpan ang
kanyang tenga. Halos mangiyak-ngiyak na siya sa takot. She was silently praying for
her safety.

Oh, Lord. Ano ba ang ginawa niya para sumugod doon si Jiro? What did she do to
make him mad and angry? Wala na siyang pakialam dito. Kahit pa maging masaya ito sa
piling ni Amy. She let him go. And she totally move on. Hindi naman siya
nanggugulo.

But why?

Napaiyak si Kira sa takot. Bumilis pa ang tibok ng puso niya nang marinig niya ang
mabibilis na yabag paakyat sa kwarto niya. Bumukas ang pinto at tuluyan na siyang
napaiyak sa takot.

Subalit natigilan si Kira nang maramdaman niya ang mainit na katawan na yumakap sa
kanya mula sa likuran.

Nakulong siya sa matipunong bisig ng isang lalaki at nalanghap niya ang pamilyar
na amoy na siyang tanging nakaakit sa kanya.

"Baby, you're safe now.." bulong ng lalaki sa tenga niya. Naramdaman niya ang
paninigas ng katawan nang makilala ang boses nito. Lumingon siya at nakumpirma niya
ang hinala.

"Callan.." Napakurap siya. "W-What are you doing here?" Naka-boxer shorts lang ito
at walang pang-itaas. Tulad niya ay mukha kagagaling lamang nito sa banyo.

"I saved you from that bastard. Nasa banyo ako nang marinig ko ang ginagawa niyang
paggiba sa pinto mo, pati na ang pagbato niya sa bintana mo. Ano ba ang nangyari?"

"I don't know. I mean, hindi ko rin alam kung bakit nagwawala ang isang 'yon at
biglang sumugod dito."

"Kailan ba kayo huling nagkausap?"

 "Noong isang araw lang.. Tumawag siya sa akin noon tungkol kay Amy. Pero
pagkatapos no'n, hindi ko na siya kinakausap pa. I even deleted his number on my
phone. I had no idea kung bakit galit na galit na pumunta 'yon dito." Pero may
hinala si Kira na si Amy na naman ang dahilan kung bakit galit na galit na sumugod
ang dating nobyo sa bahay niya. Baka nag-drama na naman ang tinamaan ng kalandian
at siya na naman ang sinisi. Lintik naman talaga.

"Well, it seems to me na may hindi pa kayo pagkakaunawaang dalawa. Amoy alak ang
dating nobyo mo at mukhang wala pang tulog. Kung hindi ako nagpaputok ng baril baka
hindi 'yon umalis sa tapat ng bahay mo at magwala pa."

"Sa 'yo nanggaling ang mga putok na 'yon?" maang na napatingin siya sa binata.

Marahang tumango si Callan.

"Pero di ba, hindi ka puwedeng magpaputok ng baril basta-basta?"

He heaved a sigh. "Don't worry about that. Ako na ang bahalang magpaliwanag na
superior ko. I just did that for you, Kira."

"Pero hindi mo na dapat ginawa 'yon. Dahil sa akin, madadamay ka pa."

"Sabi ko nga, huwag ka na mag-alala para sa akin. I know what i'm doing. And you
should know that I'm willing to do anything for your safety. Kung hindi ko ginawa
'yon, baka napakahamak ka na sa kamay ng gagong 'yon. Hindi mo alam na mas marahas
ang mga galit na lasing. Babae ka at wala kang laban sa gagong nobyo mo."

"Dating nobyo," pagtatama niya. "Hiwalay na kami at kinalimutan ko na siya."

She wanted to thank Callan. Ngunit hindi niya alam kung papaano magpapasalamat sa
lalaki. Pakiramdam niya ay lagi itong naroon sa tabi niya kapag napapahamak siya o
mayroong mangyayari sa kanya na hindi maganda. He could really be the next
Superman. O kaya Captain America.

"I know."

She caught the naughty grin on Callan's face. "Why are you grinning like that?"
magkasalubong ang kilay na tanong niya, pagkatapos ay bahagyang lumayo sa lalaki.
Tila tumaas ang atmospera sa loob ng kuwarto niya kung saan sila naroroon.

Tumayo na si Kira at hinawakan ng mahigpit ang towel na siyang takip lamang niya
sa katawan. Tumutulo pa ang tubig sa kanyang katawan mula sa buhok niya at gayon
din si Callan.

Nakagat niya ang ibabang labi nang makita ang kabuuan ng binata. Tila naestatwang
napatitig siya kay Callan. Maikli at manipis lang ang boxer na suot nito at halos
nakikita niya ang bagay na bumabakat doon.

Damn, this is not good. Naaamoy niya ang sensuwal na init sa hangin sa silid niya
at kakaiba ang nagiging reaksyon ng mga ugat niya sa katawan.

Kung kanina ay si Jiro ang dahilan ng pangangatal ng mga tuhod niya. Ngayon naman
si Callan ang nagpapanginig doon. Pero hindi tulad kanina, hindi takot ang
nararamdaman niya.

Sinalubong niya ang titig ni Callan, kumikinang iyon sa pagnanasa at pakiramdam ni

Kira ay matutunaw siya. Her pebbling n-pples would be damned, she was totally
affected by his lustful stare. Nanigas ang tuktok ng magkabilang dibdib ni Kira.
Humigpit ang hawak niya sa tuwalya. Iyon na lamang ang takip niya sa katawan. Kung
mahuhubad iyon sa kanya, lalantad sa harapan ni Callan ang kahubdan niya. A rush of
hot, delicious cream of desire flowed between her legs when an image popped inside
her head. The image was the same image that hunt her every night in her dreams.

Tumikhim si Kira para takpan ang nararamdaman niyang pag-iinit ng katawan. "So, i
guess, ikaw ang nagpaalis kay Jiro."

"Oo. Takot lang no'n sa akin." mayabang na sabi nito, hindi pa rin inaalis ang
titig sa kanya.

Sinamaan niya ito ng tingin. "Gago. Kahit sino naman ay matatakot sa putok ng
baril."

"Yes, baby.. But i do believe na hindi ka natatakot sa baril ko. Infact, nasubukan
mo na nga na paputukin ang baril kong 'yon."

Napakunot-noo ang dalaga. "What do you mean?"

Humakbang ito palapit sa kanya. Tinangka niyang umurong ngunit sinalubong ang
likod niya ng malamig na dingding. Mahinang napamura si Kira.

"Huwag kang lalapit.."Nginisian lang siya ng binata at nagpatuloy na lumapit

hanggang sa ma-corner na siya nito.

Isinandal siya nito sa dingding at hinawakan ang magkabilang braso niya, iniangat
iyon sa ibabaw ng ulo niya.

Nahigit niya ang hininga. "A-anong gagawin mo sa akin, Callan?"

Wala siyang nakuhang sagot dito.

Dahil mabilis na bumaba ang labi nito sa labi niya at inangkin iyon sa isang
masarap at makapagpigil-hiningang halik..

***

Nako, pinahirapan ako ni Wattpad sa pag-update. Dapat kanina pa tong umaga, pero
dahil may problema yata sya sa akin. Nagtiis ako na ilipat sa phone ang update.
*grin*

Kaya kaya ang 300 comments for next update? Pag umabot agad ang kota, bukas ipopost
ko din ang next chap. Ahihi!

=================

Chapter Eighteen

Warning: Ang kabanatang ito ay medyo nakakapaso. Gabay ng sariling kamay ang
kailangan.

***

 THE first touch of his lips against hers was like a bomb explosion. Parang isang
pagsabog ang naganap at nagdulot iyon ng isang malaking apoy sa pagitan nila ni
Callan. Her room’s temperature raised ten degrees in an instant.

 Hindi makapalag si Kira sa pag-angkin ng bibig ng binata sa kanya. Mahigpit ang

hawak ng kamay nito sa ulunan niya at dahil mas malakas ito sa kanya, she had no
choice but to accept his hot, delicious kisses.

 Her already wet thighs felt even more wet with the way he ravished her mouth.
Naranasan na niya ang mahalikan ng dating nobyo na si Jiro, pero hindi iyon kasing
tindi ng paraan ng paghalik sa kanya ng binata.

 Callan knew everything. He knew what she craved, and he knew what she never had
all these years.

 His lips were moving, sucking and kissing her like he was offering everything to
her. Ang mga halik nito ay tila nangangako ng isang masarap, mainit at
makapagpigil-hiningang pagtatalik. Isang mainit na pangako na ipinararating sa
pamamagitan ng mga halik nito. Her lips parted and she gasped for air. “Ohh..”

 Binitawan ni Callan ang labi niya, at ibinaba ang kanyang mga kamay. But still,
she wouldn’t be able to move he place his hands on her side. Naglalagablab ang apoy
sa mga mata ng binata, tila nasusunog siya sa init ng titig nito sa kanya. She
could feel her cheeks burned in desire.
 “Do you what you’re doing to me, Kira?” he asked, she felt his hot breath against
her neck and it sent a wave of delicious chill down her spine. Napalunok si Kira at
ibinaba ang tingin.

 “N-No.” she answered, her voice was quivering.

 “You’re making me horny everytime i see you.” he said huskily. Napanganga si Kira.
Bago pa siya makapag-react, ipinagpatuloy muli nito ang gustong sabihin. “I’d never
wanted a woman more than you, Kira. I always wanted you. You’re the only woman that
could set my body on fire. But you... You always ignore me. You build a wall around
yourself, at alam mo kung ano ang masaklap? You never gave me a chance, And you
never look at me the way i look at you.”

 Mas lalong natahimik si Kira sa mga narinig niya kay Callan. He wanted her, he
always wanted her! Ngunit hindi niya alam kung paano magre-react. Tila kandilang
itinulos sa kinatatayuan ang katawan niya. And she just stared at him. Hindi
makapaniwala sa narinig.

 “Say something, Kira. Huwag mo akong pagmukhaing tanga dito na naghihintay lang sa
isasagot mo.” Bahagyang tumalim ang mga mata nito.

 “I-I don’t know what to say, Callan.. I really don’t know.” Iniiwas niya ang titig
dito.

Mapait na ngumiti ang binata. “Or maybe.. You really never notice me. You never
cared for me.” he said with bitterness, and it make her stomach with such pain.

 Napakurap ang dalaga. “That’s not true, Callan. Hindi mo lang alam, pero ikaw ang
lagi kong napapansin. Kung hindi kita napapansin, sa tingin mo papatulan ko ang
lahat ng pang-aasar at paninira ng araw ko mula pa noon? Hindi. Kung wala akong
paki sa ‘yo, hindi sana kita kinakausap.”

 “Kung ganoon, bakit mas pinili mo siya noon sa akin?”

 “A-Ano ba ang pinagsasabi mo, Callan?” Nagsimula na siyang maguluhan. Ano ba ang
gusto nitong sabihin sa kanya? Bakit hindi pa siya nito diretsahin?

 “Huwag kang mag-maang maangan. Sinubukan kitang ligawan noon, Kira. Bago mo pa
nakilala si Jiro, nagparamdam na ako sa ‘yo ng interes. Mas nauna ako sa kanya na
makilala ka, pero siya pa na estranghero lang ang binigyan mo ng pagkakataon na
makapasok sa puso mo.” May hinanakit sa naglalagablab na mga mata ni Callante at
naramdaman niya ang paninigas ng katawan.

 Oo, naaalala pa niya ‘yong panahon na lumalapit ito sa kanya tuwing lalabas siya
ng bahay para pumunta na sa Shakira’s. Pati na ‘yong mga araw na lalapit ito at
tatanungin siya kung kailan ba siya libreng lumabas. Tumatanggi agad siya at hindi
ito tinatapunan man lang ng tingin sa takot na mapalapit dito.
 “From the start, you are unfair to me, Kira. Huwag na huwag mo itanggi ang bagay
na ‘yon sa akin.”

 Tila sumakit ang ulo ng dalaga. Pakiwari niya ay isang nobyong galit na galit si
Callan na kinokompronta siya at hinihingan ng paliwanag. Napahilamos siya sa mukha.

 “Alam mo, hindi ko alam kung ano ang iisipin ko, Callan. Kung uungkatin mo ang
nangyari noon, baka hindi mo magustuhan ang isasagot ko sa ‘yo. Yes, maybe you’re
right about me building a wall between us. Ginawa ko ‘yan noong mga panahon na ikaw
ang dahilan para mapahiya ako sa ibang tao. Di ako naniniwalang nakalimutan mo na
‘yon dahil ako, kahit lumabo pa ang momrya ay hinding-hinding ko makakalimutan
‘yon.”

 Napatiim-bagang ang lalaki. “Alright. You can do that. But still, may kailangan pa
rin tayong pag-usapan.” Ngumisi ito ng makahulugan sa kanya.

 “Tungkol saan na naman?”

 “About us.”

Nagpakawala ng tawa si Kira, isang nakakalokong tawa. “About us? But there’s no
us.”

 “Oo, alam kong wala pang tayo. Pero pasasaan ba’t magiging akin ka rin.” He shot
her a lustful stare. Hindi pa rin humihina ang apoy na binuo ni Callan sa katawan
niya. She could still feel the burning desire inside her flesh, the delicious heat
flowing between her legs.

 At saka lang niya naalala na hindi pa nga pala siya nakakapagbihis. And he was
inside her room, she could see the line of his erection in his boxers. Gusto niyang
magtitili ngayon dahil sa bakat na pagkalalaki nito. But she couldn’t take her eyes
off his manhood that was poking through his boxers. In all fairness, his huge bulge
was a sight to behold.

 “Now that you’re staring at it, mas lalo mo akong binabaliw, Kira.” he said,
huskily. Nang iangat niya dito ang tingin ay bigla na lamang siya nitong hinapit at
muling ikinulong sa matipunong bisig nito.

 She screamed!

Binuhat siya nito at muli siyang napatili ng ibinagsak siya nito sa kanyang kama,
at walang sabi-sabing kinubabawan siya. Ngayon ay mas nararamdaman niya ang
katigasan ng bagay sa pagitan ng hita nito sa kanyang puson. God, he was huge!

 “Stop screaming, Kira. Baka sabihin ng mga kapitbahay natin, hinahalay na kita.”
 “Bakit? Hindi ba ‘yon ang gagawin mo sa akin?”

 “Well, i will not force you to make love with me. Kung may mangyayari man sa atin,
sisiguraduhin kong masasarapan ka din.”

 “Bwisit! Pakawalan mo ako, Callan. You’re not funny.” Wala pa’ng ginagawa sa kanya
si Callan, ngunit parang kinakapos na siya ng hininga. Bumaba ang mukha ng binata
sa kanyang leeg at parang hinaplos ng nagbabagang hangin ang kanyang leeg dahil sa
mainit na pagdampi ng hininga nito.

 Before she could react, she felt his hand on her leg. Marahang humahaplos ang
kamay ni Callan at nakaramdam siya ng kakaibang kiliti. Kahit babae siya, malakas
rin siyang tumulak. Kung itutulak niya si Callan, makakaalis ito sa ibabaw niya.

 But for some reason, she couldn’t push him away. Para bang nadala siya sa
hipnotismo ng nang-aakit na mga mata ni Callan at mga haplos nitong nagpapaliyab ng
husto sa kanyang katawan.

 Lasing siya noong may nangyari sa kanya kaya hindi niya matandaan ng eksakto kung
ano-ano ang mga naramdaman niya habang magkadampi ang kanilang mga katawan. Pero
ngayon na malinaw ang isip niya, buhay na buhay ang halos lahat ng pandama niya.

 Umaga pa lang nang oras na ‘yon ngunit tila tanghali na sa init na lumulukob sa
buong pagkatao niya. She gasped when he palmed her breasts. Hindi hadlang ang
tuwalyang nakatakip sa katawan niya upang hindi niya maramdaman ang init ng palad
nito.

 Her body was on fire again, her n-pples hard and straining against the soft cotton
of her towel. Hindi na niya maipagkakaila na kanina pang naglalawa ang pagkababae
niya at naghihintay lang na bigyang-ligaya iyon ni Callan.

 The thought of what he could do to her almost made her come. Umalpas ang maikli at
mahinang ungol sa labi niya nang gumapang ang kamay ni Callan sa hita niya paakyat
sa pagitan ng hita niya. She gasped when his hot palm cupped her soft, delicious
tenderness.

 “O-Oh, God..” she let out a soft moan when she felt his middle finger rubbing
against her. “Callan.. Huwag d’yan.. P-pleaase..” Mahinang protesta ni Kira.
Pakiramdam niya ay sasabog na siya sa sobrang init. Marahang minamasahe nito ang
ibabaw ng pagkababae niya at tinutudyo ng daliri nito ang entrada niyon.

 Iniangat ni Callan ang mukha sa kanya at ngumisi. “May sinasabi ka ba?” He

continue to rub her cl-t with a little pressure, and she couldn’t help form moaning
softly.

 “Stop this.. Ohh..” He stop rubbing her softness. Matiim na tinitigan siya nito.
 “And why would i do that, Kira? Maliit na ang pasensya ko, Kira. Nandito ka at
gusto kitang angkinin. This is the time for me to claim you as my woman. I’ll be
taking you. Wala ng makakapigil sa akin.” He smirked. “At hindi mo na rin ako
mapipigilan pa, di ba? Just think about what would happened to your business if you
say no to me. Think, baby. Think.”

 Napalunok ang dalaga. Hindi na nito kailangan pa’ng sabihin pa ‘yon. Nakikita na
niya ang mangyayari sa hinaharap kung magiging karibal niya ito sa negosyo.
Mahihila siya pababa habang aangat pa rin ito. She need to use her head. Hindi niya
dapat hayaan na mangyari ang kinatatakutan niya.

 “Okay, i’m saying yes now. But i will be your girlfriend for just one month.”

 “One month?”

 “Yes, Callan. Let’s see kung magkakasundo tayo sa loob ng isang buwan. Kung hindi
mangyari ‘yon, maghihiwalay tayo and we will just forget about us.”

 Umangat ang isang sulok ng labi niya. “It’s a deal with me. Pero kung ‘yon ang
gusto mo, may karagdagan akong kondisyon.”

 Nagsalubong ang kilay niya. “Ano ‘yon?”

 “Sa loob ng isang buwan na magiging nobya kita, susundin mo ang lahat ng gusto
kong mangyari. Dahil ganoon din naman ang gagawin ko kung sakaling may gusto ka.
But i’m gonna tell you this, sa oras na maging akin ka, akin na talaga. You’ll stay
with me and you are mine. If i want to f-ck you, i’ll have you in any way and any
time i want. Is that clear?”

 Napalunok si Kira. It was just one month. It will not be forever. Hindi
habangbuhay ay maangkin siya nito. She will just give herself a chance to get laid
and threw all her inhibitions. Panahon na rin siguro upang matikman niya kung gaano
kasarap ang sumuko sa kailaliman ng mga pagnanasa nila sa katawan.

 Just for a month.

 She would give herself a phenomenal and greatest s-x of her life. Wala naman
sigurong kapahamakan ang maidudulot sa kanya kung hahayaan niya ang sarili na
maging maligaya kahit saglit?

 Hindi naman niya isusuko ang lahat sa lalaking ito. Ibibigay lamang niya ang gusto
nito kapalit ng pangarap niya.

Tumango si Kira. “Yes, Callan. Take me now.”

***

 Ang sisipag nila mag-comment, o. 300 lang ang hiningi, umabot pa sa 450 plus. Yang
totoo, tigang din kayo? Hahaha! :p

=================

Chapter Nineteen

 “TAKE ME NOW.”

 Pagkabigkas na pagkabigkas pa lang ni Kira ng mga salitang ‘yon, agad niyang

natagpuan ang sariling walang saplot. Napasinghap siya. Kung paano nito natanggal
agad ang tuwalya sa kanyang katawan, hindi na niya gustong malaman. He could really
move fast.

 Napasinghap siya nang maramdaman niya ang paglalapat ng mga nag-aapoy nilang
katawan. His body feels deliciously hot against her. Nag-init ang pisngi ni Kira ng
maalala na sa kanilang dalawa, siya ang hubad na hubad at tila nagpipiyesta ang
bawat sulok ng katawan niya sa pakiramdam na nakapatong sa kanya ang isang lalaki
na may mala-adonis na kakisigan.

 Sinalubong ni Kira ang tila matingkad na bughaw na apoy ang kulay asul na mga mata
nito. His piercing blue eyes could melt her right now, and with the way he stared
at her she could feel her body starting to burned with uncontrollable hunger, need
and desire. Her heart began to pound so hard.

 “Wala na itong bawian.” he said, huskily. “Kung iniisip mo na bawiin ang sagot mo,
huli na. Hindi na kita papakawalan pa, Kira.”

 Nanginginig na tumango ang dalaga. “Yes. T-This is just for a month, right?”

Gumuhit ang makahulugang ngiti sa labi ni Callan at kumislap sa matinding pagnanasa

ang mga mata nito. “Let’s see. Malay natin magustuhan mo pa at gawin nating
totohanan 'to.”

 Napaawang ang labi niya at sinamalantala iyon ng binata. Bumaba ang mukha nito at
inangkin ang labi niya sa isang mapusok na halik. He slid his tongue inside her
mouth and played with hers, he was flooding her mouth with the taste of mint and
spice. Nalulunod siya sa masarap na sensasyon ng pagtatalik ng kanilang mga labi.
He really taste so manly and attractive. The delicious scent of his hot breath
against her face felt so good.

 Umalpas ang impit na ungol sa labi niya at pikit-matang tinutugon ang bawat galaw
ng labi nito at indak ng dila nito sa loob ng bibig niya. “Uuuhhm...”
 Hinapit nito ang beywang niya at mas lalo pang pinalalim ang halik na namamagitan
sa kanila. Her soft body was pressed against his hard-rock body, her br*asts
crushed against his solid muscles. Nagsimulang maging mapang-ahas ang kamay ni
Callan. Dumapo iyon sa pagitan ng hita niya at marahang hinaplos. Sumilay ang isang
ngiti sa labi nito at parang may tumutok na sinag ng araw sa mukha niya.

 “You’re wet for me, Kira. You can’t deny it.”

 Nag-init lalo ang pakiramdam ng dalaga. Parang kuryente na mabilis dumaloy sa mga
ugat niya ang nakakaakit na tunog ng boses nito. She felt the burning ache between
her legs when he tried to insert his one finger inside her. Her lips parted and she
inhaled sharply.

 Goddamn it. The feel of his calloused hand against her s-x made her wetness burned
in heat for more. Lalaking-lalaki ang paraan ng paghaplos ni Callan sa pagkababae
niya.

 “Ahhh!” Napaungol siya ng tuluyan niyang maramdaman ang pagbaon ng isang daliri
nito sa pagkababae niya, nanginig ang buong sistema niya sa pagsugod ng kakaibang
init sa pagitan ng mga hita niya. Muling ikinulong ng binata ang bibig niya sa
isang mainit na halik. Naglaho sa bibig nito ang mga impit na ungol niya.

 Halos tumirik ang mga mata ni Kira ng magsimula ng gumalaw ang daliri nito sa loob
niya at pinaglaruan iyon sa pamamagitan ng pagklalabas-masok. She could feel her
heavy br-asts aching with his finger’s movements. Nagbigay iyon ng masarap at
nakakaliyong sensasyon sa kabuuan niya. Naramdaman niya ang isang kamay nito na
humagod paakyat sa dibdib niya. His hand scrape over her breasts, she could feel
his other hand squeezing and massaging him.

 Pikit-matang kumawala ang mararahan at impit na ungol sa labi niya habang

hinahayaan niya si Callan na damhin ang bawat bahagi ng katawan niya. Mayamaya ay
bumaba ang ulo nito sa dibdib niya. Saglit na pinagtuunan iyon ng pansin, marahang
sinipsip ang magkabilang tuktok at saka nagpatuloy na halikan ang ibabang bahagi ng
katawan niya. Nagtanim ito ng maliliit na halik sa puson niya pababa sa kung saan
talaga ang gustong tumbukin nito.

 “C-Callan!” Naisigaw niya ang pangalan nito nang padaanan nito ng halik ang
gitnang bahagi ng katawan niya. Hindi niya napigilan ang pagbuhos ng mainit na
emosyon sa unang pagdampi pa lang ng labi nito doon. Hindi ito nakuntento, inilabas
ang dila at pinadaanan ng mabining pagtikim ang bukana niyon.

 Umangat ang katawan niya mula sa pagkakalapat sa kama. Tila naabot agad niya ang
rurok. Nangininig ang katawan niya pagkatapos niyang marating ang kasukdulan.
Hinang-hina na napapikit siya. Goodness, she couldn’t believe it. Dati rati tuwing
nagsasarili siya, kailangan pa niya ng mahigit limang minuto bago maabot ang
orgasm. But now..

 Sandali lamang na lumapat ang labi at dila ni Callan sa pagkababae niya, naabot
agad niya ang gusto niyang marating. That was just incredibly good.
 Naimulat ni Kira ang mata ng marinig niya ang mahinang tawa mula kay Callan. “What
are laughing at?”

 Umangat ang isang kilay nito at pinagpantay ang mukha nila. “I didn’t see that
coming so fast, honey.”

 Nag-init ang pisngi niya. Nakaramdam siya ng konting pagkapahiya. “I-I just lost
my control..” tangkang pagpapaliwanag niya pero pinigilan siya nito.

 “Hindi mo kailangan magpaliwanag sa akin. Truth is, i am very flattered. Now i

know i can make you come within seconds, huh?”

 She felt her cheeks burned at his words. Ngunit hindi niya magawang umangal dahil
alam niyang totoo naman ang sinabi nito. He could make her come easily. Sa klase ng
epekto nito sa kanya, hindi imposible iyon. Hindi naman niya masisisi ang sarili.
Lusting over him is normal. She gotta admit that he was really an attractive guy.
At ngayon na tuluyan na niyang isinuko ang sarili dito sa loob ng isang buwan, wala
naman sigurong masama kung pagbbigyan niya ang sarili na lumandi at magpadala sa
tukso ng pagnanasa.

 Matagal na tinitigan siya ni Callan, tila kinakabisado nito ang bawat anggulo at
sulok ng mukha niya. Hindi siya nakatiis na hindi ito sitahin.

 “Titig na titig ka sa mukha ko. Ano ba’ng problema?”

 “Nothing. I just thought that i’m the luckiest guy on earth right now.”

 “And why is that?”

 He smiled, he looks like an angel at the moment. Parang biglang bumukas ang langit
at nag-awitan ang mga anghel. Letse, kagagaling lamang nila sa isang mainit at
mapusok na session, tapos bigla niyang isisingit ang langit at mga anghel?

 “I’m lucky because i have you now. Akin ka na ngayon, Kira.” Bumaba ang mukha nito
at may panunudyong inilapat ang labi sa labi niya. Mamamatay na yata siya sa
paulit-ulit na paghalik nito sa kanya. Napapasobra naman yata. Ganoon na ba kalaki
ang pagnanasa nito sa kanya mula noon at parang gusto nitong maya’t mayang tikman
ang labi niya? Dama pa rin niya ang paninikit ng boxers nito. Wala ba itong balak
na ilabas ang bagay na gusto ng kumawala?

 At teka nga, bakit ba parang atat naman yata siyang ilabas nito ang “bagay” na
‘yon? Lihim na tinaasan niya ng kilay ang sarili. Pasimpleng malandi.

Nagtaka siya ng biglang tumayo si Callan at mahinang napamura. “Shit.”

 “What’s the problem?”

 “May duty pa nga pala ako ngayon. Damn it. I’m already late.”

Nakagat niya ang ibabang-labi. “So.. Kailangan mo umalis?”

 Tumango ito, pagkatapos ay bumuntong-hininga. “I really need to go. Hindi ako

puwedeng um-absent, lalo na ngayon.”

 She nodded. “I understand. Umalis ka na, papasok na din ako sa trabaho.” Mukhang
kailangan niyang i-distract ang sarili mula dito kahit saglit. Di sinasadyang
nasulyapan niya ang harapan ni Callan. Bigla ay parang gusto niyang mapakanta ng
“Sayang..”.

 Geez, Kira. Stop it. Nagiging manyak na yata siya. O baka sadyang nabitin lang.

 “Kung ganoon, susunduin kita mamaya sa Shakira’s para sabay na tayong umuwi,
okay?”

 “O-Okay.”

 “And before i leave, i’m reminding you na hindi mo na puwedeng bawiin ang sagot
mo. You’re mine for a month. Understand?” maawtoridad ang boses ng binata at parang
istriktong nobyo na ang boses nito ngayon.

 Tumango na lang siya. Iang buwan lang naman ang itatagal ng relasyon nila. At
mabilis lang ang isang buwan.

 Bago ito umalis ay muli siya nitong hinalikan, pagkuwan ay may kapilyuhang
nginisian. “Laters, baby.” sabi nito at tuluyan ng nawala sa harapan niya. Naiwan
si Kira na napanganga.

 Na-ChristianGreyZone ba siya?

 HANGGANG ng oras na ‘yon ay para pa ring sinisilaban sa init ang katawan ni

Callan. He leaned against his car. He could still feel her soft naked body against
his hard-rock body. Tila umuukit sa kanyang isipan ang nangyari kaninang umaga.
Memorado pa rin niya sa loob ng utak niya ang naging pagtugon ng katawan ni Kira sa
kanya, ang handang pagpapaubaya nito sa kanya.. Ang mga ungol nito na tila musika
sa pandinig ay naroroon sa isip niya at kanina pa niyang inuulit-ulit pakinggan...

 He was still hard and aching. God, kung wala lang siyang kontrol sa sarili baka
kanina pa niya iyong nailabas at pinagtaas-baba ang kamay niya.. Just to release
the tight throbbing inside him.

 Iniangat niya ang kamay sa ilong. He could still smell Kira’s sweet musky scent
that lingered on her finger. He groaned and mentally cursed his work. Kung wala
lamang siyang trabaho sa araw niya ay baka natuloy kung ano ang binabalak niyang
gawin sa dalaga.

 He would love to f-ck her and feel his shaft around her wet walls. Mainit na nga
ang panahon. Ngunit mas lalo pang pinag-iinit ng mga alaala ni Kira ang katawan
niya. Parang gusto na niyang pabilisin ng oras para masundo na niya si Kira sa
trabaho nito. And then, he would take her home and make love with her, all night.

 He will not stop until she was shaking and begging him to stop from taking her.
And he will remind himself not to wear a condom later. Napangisi siya sa biglang
naisip. He could imagine Kira carrying his baby. That would be great.

 “Callan!”

 Napalingon si Callan sa tumawag sa kanya. Nakita niya ang papalapit na si Diego.

May dala-dala itong isang box ng pizza. “Magmeryenda muna tayo.”

 Tumango siya at sinaluhan ito. Saglit niyang nakalimutan si Kira nang makita na
tila malalim ang iniisip ni Diego. Matagal na niya itong partner sa mga operation
nila. Itinuturing na rin niya itong kapatid at kaibigan sa loob ng ilang taon na
magkasama sila sa trabaho.

 “Bakit parang natahimik ka yata bigla? May problema ba?”

 Diego looked at him. Then, he inhaled sharply. “I saw her again.”

 Ilang segundong natigilan si Callan, pagkatapos ay napatango. He didn’t know what

to feel for his friend. Alam niya kung sino ang tinutukoy nito. Alam din niya kung
ano ang nangyari sa relasyon nito sa unang babaeng minahal nito. Minsan ay hindi
nito napipigilan na hindi maalala ang babaeng iyon kaya naikukwento nito sa kanya
ang mga alaala nito kasama ang dating nobya.

 Napabuntong-hininga si Callan. In some ways, magkatulad sila ni Diego. Magkatulad

sila sa aspeto ng pagmamahal sa isang babae. Sana lang ay maayos na maisakatuparan
niya ang kanyang mga balak... With the woman he wanted and loved since he was
fifteen years old. Hindi siya papayag at hindi siya titigil hangga’t hindi ito
tuluyang nahuhulog sa kanya.
 NAPASIMANGOT si Kira pagtingin niya sa wall clock na nakasabit sa dingding ng
opisina niya. Alas-tres pa lang ng hapon. At hindi na niya maitago ang pagkairita.
Bakit ba ang tagal dumating ng gabi? Kanina pa siyang bagot na bagot. Inip na inip
habang paikot-ikot lang naman siya sa loob ng opisina at iritang naghihintay sa
pagdaan ng alas-siyete ng gabi. Sa totoo lang wala naman siyang ginagawa mula pa
noong dumating siya sa Shakira’s. Nandoon lamang siya sa kanyang opisina at nag-
iimagine.

 Napaismid siya.

Inutusan niya ang sarili na kumalma. Umupo ang dalaga sa swivel chair niya at
humugot ng isang malalim na buntong-hininga.

 What the heck was her problem? Hindi naman siya ganoon dati, ah? Pagdating sa
Shakira’s ay puro trabaho ang laman ng isip niya. Sa negosyo lamang niya nakatuon
ang isip niya at hindi sa isang lalaki na hinihintay niyang dumating doon at
sunduin siya para makipag-rak na.

 Napahilamos siya sa mukha. Letseng Cadyuth ‘yon. Doon niya natutunan ang salitang
“makipag-rak na” at parang gusto niyang tuktukan ang beki sa pagbabanggit ng mga
nakakaeskadong terms.

 Pero wala namang masama? Doon din naman sila didiretso ni Callan sa oras na
magkita ulit sila.

 Sige lang, Kira. Walang masama sa gusto mo. Isang buwan ka lang naman na
makikipag-rakrakan sa kapitbahay mong yummy. Sulitin mo na ang hotdog ni mamang
pulis. Rak lang ng rak! Bulong ng malanding kaluluwa niya sa kanya.

 Muli siyang napahilamos sa mukha. Pagkatapos ay napailing. Hay, Jusko, Kira!

Maghunos dili ka! Bulong naman ng matinong kaluluwa niya.

 She doesn’t know what to feel at the moment. Masyado na yata siyang nagiging
malandi ngayong araw. That’s not her. Marahas na humugot siya ng hininga at umayos
ng upo. Ipinikit niya ang mga mata at nag-isip ng matino.

 Hindi niya type si Callan, okay? Hindi talaga niya type ang lalaki. Siguro, may
unti siyang pagnanasa? Pero hindi talaga niya ito type. Itaga man matigas na six-
pack ng binata na tila nililok ng marmol.

 Ay, naku. Ayan ka na naman, Kira!

 She better stop thinking his shirtless body. Dahil sa naiisip niya kung gaano ito
pinagpala sa ganda ng katawan nito, parang nadedemonyo ang utak niya sa pag-iisip
ng kung ano-ano. Ito nga siya at mababaliw na yata.

 Napailing ulit siya.

 Hindi na yata niya maitatanggi sa sarili. Hindi na maipagkakaila ang nararamdaman
niya kay Callan. The strong and powerful feeling for him was starting to rise
again. Ang damdamin na matagal niyang ikulong sa dibdib at ibinaon sa limot ng
matagal na panahon ay isa-isa na namang kumakawala. Matagal na tinikis niya ang
damdamin na ‘yon. Matagal na ikinubli niya iyon sa kailalim ng puso niya upang
hindi na mangibabaw pa.

 And guess what? Sa nangyari kaninang umaga, sa itinakbo ng pag-uusap nila ni

Callan ay muli na namang bumubukas ang damdamin na ‘yon. Callan still had the key
to unlocking that strong desire within her. She tried to avoid him, to ignore his
presence.

 Subalit nagawa pa rin talaga nitong makapasok muli sa buhay niya. Sa loob ng ilang
araw, unti-unting nakagawa ang lalaki ng mga paraan para makalapit sa kanya. Kahit
anong iwas niya, tila lagi itong naroroon sa tabi niya.

 Ngayong pumayag na siya sa gusto ng lalaki, hindi na siya makakaiwas pa.

Willingly, ibibigay niya ang sarili niya sa lalaki sa loob ng isang buwan. Yes, she
will be his girlfriend for one month. Pareho naman silang makikinabang doon.
Kailangan lamang siguro ni Kira na mag-ingat.

 Kailangan niyang bantayan ang puso niya upang hindi mahulog sa kung ano man ang
iba pang binabalak sa kanya ni Callan. He was not good for her heart. He’s a
dangerous beast. Minsan na siyang nahulog sa mga ngiti nito at nasaktan lang siya.
She will not let herself fall for him again.

 This is stupid, she told herself. Hindi dapat siya nag-aaksaya ng oras sa pag-
iisip kay Callan. Inutusan niya ang sariling pagtuunan na lang ng pansin ang
trabaho.

 Mayamaya ay narinig niya ang sunod-sunod na katok mula sa likod ng pinto ng

opisina niya. “Bukas 'yan!” Hindi siya nag-abalang mag-angat ng tingin. Kung hindi
pa niya nalanghap ang pamilyar na amoy ng panlalaking pabango, hindi pa siya
mapapatingin sa pumasok.

 Napamaang siya ng makita si Callan. “Oh..” She swallowed hard, at pinaalalahanan

ang sarili na huminga ng ayos. Para siyang kakapusin ng hininga ng makita ito. She
was speechless.

 “Hindi pa sana ako papayagan ng isa mong empleyado na puntahan ka dito sa opisina.
So, nagpumilit na lang ako at sinabi kong nobyo mo ako.”

 “Bakit mo na naman sinabi ‘yon?”

Tumaas ang isang sulok ng labi nito. “Why not, you’re mine now. Remember?”
 Napapikit siya kasabay ng pasimpleng paghagod sa noo niya. “Oo nga pala.” How
could she forget about that?

 “Saan ka ba nanggaling, Callan?”

 “Sa puso mo.”

 Napalunok si Kira, nabigla siya sa sinagot ng binata. Pakiramdam niya ay tinutukan

ng spotlight ang mukha niya. Tumikhim si Kira para pagtakpan ang pag-atake ng
nakakakiliting sensasyon sa mga ugat niya. “L-Lumang style na ‘yan. Wala bang
bago?” Nginisian siya nito. “I know, baby. But i just want to know, bakit parang
umeepekto pa rin sa ‘yo?”

 “Make-up lang ‘yan. Asa ka.” Pinanlakihan niya ito ng mata. Humalakhak si Callan.
Napakasarap niyon sa pandinig. Tila nabura ang pagkabagot na naramdaman niya mula
pa kanina sa siglang nakapaloob sa tinig nito. Hindi niya mapigilan mapangiti.

 “Ano ba’ng oras ka aalis?”

 “Actually, i’m waiting for you. Nangako ka na susunduin mo ako, di ba?”

 “Oo. Gusto mo bang kumain muna tayo bago umalis?”

Umiling siya at tumayo. “Doon na lang tayo sa bahay kumain.” Kinuha niya ang
shoulder bag niya at magkapanabay na lumabas sila sa opisina niya. Nakita niya ang
ilang empleyado niya na napatingin sa kanila, lalo na kay Callan. Kinikilig na
napangiti ang mga ito. She almost rolled her eyes. Ganoon talaga ang epekto ni
Callan sa mga nakakakita dito. Kahit sino, mapababae man o binabae, kikiligin ng
todo.

 Parang ikaw lang noon.

Ipinilig niya ang ulo.

***

 Sorry, tumagal ang update. Nabasa kasi kahapon ang phone ko. Kaya nilagay ko muna
siya sa bigasan. Tapos nabubuhay naman ngayon kaso hindi siya matouch. Ayaw
matouch. :(

=================

Chapter Twenty
 NAGLUTO si Kira ng steak at chicken salad para sa hapunan nila ni Callante. Doon
kakain ang lalaki at sa tingin niya iyon ang mas madaling lutuin. Mabuti na lamang
at pinapunta niya ito sa sala para panoodin muna ng isang Thai movie. Hindi
makakatulong sa kanya kung nandoon ito sa kusina at pinapanood siyang magluto.

 Bahagya na nga nahimasmasan ang kanyang katawan. Tuwing naroon ito sa tabi niya
para siyang sinisilaban sa init. Dinaig pa nila ang posporo at gasolina, pag
pinagtabi ay nagliliyab.

 “Maganda ang palabas. Hindi ka ba manonood?”

Muntikan na siyang mapalundag sa gulat nang magsalita sa likod niya si Callan. She
didn’t notice him there. Humarap siya sa lalaki. “Kanina ka pa ba d’yan sa likuran
ko?”

 Kunot-noong umiling ito. “No. Ano naman ang gagawin ko habang nasa likuran mo kung
kanina pa ako dito?”

 “Well..” Iniwas niya ang mata. Marami itong puwedeng gawin habang nasa likuran
niya ito. He could give her a hug.. Or he could took her from behind. Nag-init ang
pisngi niya sa itinakbo ng isip.

 Ipinilig nito ang ulo at tinitigan siya. “Matagal pa ba ‘yang niluluto mo?”

 “Patapos na ‘to. Ano nga ulit ang sinasabi mo kanina?”

 “Tungkol doon sa pinapanood ko. Maganda. Funny and entertaining. Baka hindi muna
tayo manood bago kumain?” Hinawakan siya nito sa braso. Pinigilan niya ito.

 “Huwag na. Tinatamad akong manood ngayon, eh. How about kung kumain na tayo?
Patapos na ito. Kanina pa akong nagugutom.”

 “Oh, sure. Kung ‘yon ang gusto mo.” Binigyan siya nito ng nakakatunaw na ngiti.
That almost took her breath away. Di niya napigilan ang pagbilis ng tibok ng puso,
parang naririnig niya ang pagdagundong niyon sa dibdib niya.

 Tumalikod na siya dito at nagsimulang maghain. Hindi niya alam pero ang akward ng
atmospera sa pagitan nila ni Callan habang kumakain. Wala sa kanilang umiimik at
talagang nakakaasiwa nga. Pakiramdam niya ay may libo-libong langgam sa pang-upo
niya habang nakatitig ito sa kanya.

 Teka, kumakain ito pero sa kanya nakatutok ang mga mata nito. Iniisip ba ng binata
na siya ang kinakain nito? A sensual image popped on her head. Si Callan, habang
nakasubsob ang mukha sa pagitan ng hita niya. His lips kissing her there, his
ruthless tongue was plundering her lips down there. Dahil sa imaheng iyon,
pakiramdam niya ay isa siyang takure na may lamang tubig na pinaiinitan sa kalan.

 “Why?”

Lumipad ang tingin niya kay Callan. “H-huh?”

 “You’re obviously blushing while eating. I’m asking you why?” His eyes were hard
and cool as he stared at her. May kakaibang laglablab ng apoy ang nakikita niya sa
mga mata nito.

 “W-Wala.” pagtanggi niya. “Nasasarapan lang ako.”

 “Sa akin?”

Mas pinag-init ng sinabi nito ang kanyang pisngi. “Gago, hindi. Sa pagkain ako
nasasarapan.” Pero puwede ring dahil sa mga titig mo. Sinarili na lang niya ‘yon.
Hinding-hindi niya iyon sasabihin dito. Nunca na umamin siya.

 “So, it will be just for one month.” mayamaya’y sabi nito.

 “Yes, Callan. Just for a month.”

 “Why?”

 “Anong ‘why?’?”

 “Why just give me one month to own you? Hindi ba puwedeng akin ka na lang talaga?
Huh?”

Muntikan na siyang masamid sa sinabi nito. “Are you really serious, Callan?” Until
now she couldn’t believe that he had something for her. Parang ayaw niyang
paniwalaan ang mga sinasabi nito. Gusto pa rin niyang malaman kung ano talaga ang
tunay na intensyon ng lalaki sa kanya.

 “If not serious with what i said, bakit sa tingin mo nag-aaksaya pa ako ng oras na
kasama ka gayong makukuha ko naman na maghanap ng ibang babae ng walang kahirap-
hirap? Think about it, Kira. Remember that i can find a willing p-ssy to f-ck if i
just want to get laid.”

 Naningkit ang mga mata niya. “If you’re looking for a willing p-ssy, then you’re
not looking for a girlfriend. You’re looking for a girl to f-ck, am i right,
Callan?”
 “Yes.”

 “Then, why would you love to f-ck me?”

Matagal na tinitigan siya nito sa mga mata bago nagsalita. “Because i desire you.
And when a man desires a woman, that means something.”

 “Something what? Something like lust?” Nang-uuyam na tumawa si Kira. “Nalilibugan

ka lang, Callan. That’s it. But you don’t love me. That’s impossible. You’re not
the kind of man that would love a woman.” O mas tamang sabihin na hindi ito ang
tipo ng lalaki na mamahalin siya ng totoo. Yeah, she was sure of she said.

 Hindi niya alam kung bakit ngayon ay hindi siya kumbinsido sa mga narinig niya
kaninang umaga sa binata. Marahil ay wala itong patunay na may katotohanan ang mga
sinabi nito.

 His jaw was clenched tightly as he stared at her. His blue eyes were dark and
cold. Napalunok na inabot niya ang isang baso ng tubig at uminom. Tila natuyo ang
lalamunan niya sa tingin ng lalaki.

 “Okay.” sambit nito. “Kung ‘yan ang pinaniniwalaan mo, hindi kita pipigilan, Kira.
Just want to remind you that action speaks louder than voice.” Inabot nito ang baso
na ininuman niya at siyang ginamit din para doon ito uminom. Hindi niya pinigilan
ito. What’s the big deal with indirect kiss? Mas higit pa nga doon ang namagitan sa
kanila ni Callan. “Basta magiging nobya kita sa loob ng isang buwan.”

 “Malinaw na sa akin ang tungkol doon. I will be your girlfriend for a month.
Kapalit ng pagbebenta mo sa akin ng lote katabi ng Shakira’s sa mas murang halaga.”

 Tumango ito. “Kumain muna tayo, saka natin ulit pag-usapan ang bagay na ‘yon.”

 Hindi na nga siya nagsalita pa. Pagkatapos ng sampung minuto ay tapos na silang
kumain at nailigpit na din niya ang mga pinagkainan. Ipinagpatuloy nila ang pag-
uusap.

 “Kung tutuusin, puwedeng hindi ka na maglabas ng pera para makuha mo ang loteng
‘yon, Kira.”

 “What do you mean by that? Ibibigay mo na lang sa akin ‘yon? Adik ka ba?”

 “Pulis ako, Kira. At ako ang humuhuli sa mga nag-aadik. Kaya iwasan mo ang ma-adik
sa akin, baka hulihin kita.” anito at binigyan siya ng nakakalokong ngisi.

 “Bwisit.” Tinadyakan niya ang paa nito sa ilalim ng mesa. Humalakhak ang lalaki.
Kahit napakasarap sa pandinig ng tunog ng tawa nito, she force herself not to
smile. Pinigilan niya ang mapangiti dahil ayaw niya itong bigyan ng satisfaction.
Pero di niya maiwasan na pakatitigan ito. Mas lalong nadadagdagan ang lakas ng
appeal nito kapag nakatawa ito at nakikita niya ang mapuputing ngipin nito.

 She shook her head.

 “Hindi ba lugi ako?”

 “Bakit ka naman malulugi, aber?”

 “Isang buwan ka lang magiging akin.” Pumatalak ito. “Tapos, ibebenta ko lang sa
‘yo ng mura ang lote ‘yon?”

 Umangat ang isang sulok ng labi niya. “Well, Mr. Fontanilla, ikaw ang nag-alok sa
akin. Ikaw ang lumapit at hindi ako. At sa ‘yo na rin nanggaling na hindi ko na
puwedeng bawiin ang sagot ko. Kung nanghihinayang ka na ibenta sa akin ang loteng
‘yon, sasabihin ko rin sa ‘yo ang sinabi mo. Wala ng bawian, Callan.”

 Gumuhit ang matagumpay na ngisi sa labi nito. “Kung ganoon, pareho nating
papanindigan ang usapan?”

 “Ganoon na nga.”

 “Okay then. Undress.”

Nanlaki ang mata niya. “E-Excuse me?”

 “Malinaw ang narinig mo, Kira. Maghubad ka.”

 “Why the hell would i do that? Maghuhubad ako kung kailan ko gusto!”

 “Pero malinaw ang usapan natin. You would anything for me. Because i’m your
boyfriend. Ano pa ba ang ikinahihiya mo? Nakita ko na ang lahat ng natatakpan ng
mga saplot mo. And i even tasted every inch of your sweet c*nt. Now, i want you to
undress. Now.” maawtoridad na wika nito.

 Nakipagsukatan siya ng tingin sa lalaki. Ngunit mahirap makipagtitigan sa isang

lalaki na may nakakahipnotismong mga mata. She find herself being hypnotized.
“Fine!”

 At nagsimula na siyang maghubad.

***
 Itutuloy..

'Yong cellphone ko, parang si Kira ngayon. Nagiinarte. Ayaw magpatouch. :( Sarap
ibaon sa bigasan.

=================

Chapter Twenty One

SINIMULANG hubadin ni Kira ang suot niya. Sa una ay nag-aalangan pa siya. Hindi
niya mapigilan ang pag-atake ng hiya. Ang maghubad sa harap ng isang lalaki ang
huling bagay na naisip niyang gagawin.

"Wala na bang ibibilis 'yan?" naiinip na wika ni Callan habang pinapanood siya sa
ginagawang pag-aalis ng saplot. Mababakas sa mga mata nito ang pananabik. She
wanted to laugh.

"Callan, seriously. You looked like a h-rny teenager."

Umangat ang isang sulok ng labi ng binata. "Bullsh1t. I'm damn h*rny, Kira. And if
you don't do it faster, ako mismo ang maghuhubad sa 'yo." He folded his arms across
his well-muscled chest and gave her a naughty grin.

Pinigilan niya ang paikutin ang mga mata. She hated Callante Fontanilla right now.
She hated the fact that he had this much control over her.

Paanong hindi man lang ito nagpapakita na apektado ito sa mangyayari sa kanila
habang siya ay nangangatal na ang mga tuhod? Her tender wetness started to quiver
and her n-pples hardened. She was so goddamned hot. Tila sasabog na siya sa init.

How dare him! He could made her feel like a wild cat, made her body screamed for
hot s3x. Iyon ang unang pagkakataon na naramdaman niya na parang gusto niyang
mayakap at makulong sa mainit na romansa ng isang matipunong lalaki na tulad ni
Callan.

She undid the buttons of her blouse. Dahan-dahang hinubad iyon sa katawan niya
habang sinasalubong niya ang mainit na titig ng lalaki. The fire of his eyes made
every inch of her skin burned with desire. Hindi niya alam kung bakit sa halip na
bilisan niya ang paghuhubad ay binabagalan pa niya.

Maybe, she just wanted to tease him. And she succeeded. She love the way his
nostrils flared and his eyes burned in anticipation. Kapag ganoong nag-aalab sa
apoy sa pagnanasa ang kulay asul nitong mata, mas lalo itong gumagwapo sa paningin
niya. Hindi tulad ng ibang lalaki na nagmumukha ng manyak sa sobrang pagnanasa.
Pagkatapos niyang matanggal ang blouse niya ay hindi na nakatiis na tumayo si
Callan at hinapit siya. Napasinghap siya. "C-Callan.."

Blue eyes. He was burning with desire she felt his need to take her now. Naging
mabilis si Callan. Namalayan na lamang ni Kira na lumilipad na sa ere ang mga
saplot niya, punit-punit. Her eyes widened but Callan seems to look unaffected!
"What?" he asked her, nakataas ang isang sulok ng labi nito.

"Not again, Callan!"

"I'm going to replace it, honey."

"Hindi mo pa nga binabayaran 'yong sinira mo!" Nakakalimutan niya iyong ipaalala
dito dahil kapag nagkikita naman sila ay iba ang nagiging takbo ng usapan nila. At
ang panty na winarak nito ay mas lalo lamang magpapainit ng mga bagay-bagay sa
pagitan nila.

"If you're going to ask me, you look better when you're naked, honey."

Nag-init ang pisngi niya. "Manyak ka kasi!"

"Or maybe, i always admire your delicious body, Kira." he said, huskily. Napanganga
siya. Lumapat ang labi nito sa kanyang labi at tila binura ng masarap na halik nito
ang lahat ng bagay na umiikot sa isipan niya. Binuhat siya nito at inilapag sa
mesa, hindi pinuputol ang pag-iisa ng kanilang labi.

Naglakbay ang kamay nito sa hita niya at pinaghiwalay iyon. Bumitaw ito sa kanya.
Then, his gaze roamed over her naked flesh. Dumaloy ang libo-libong koryente sa mga
ugat niya at nanabik sa paraan ng pagtitig ni Callan sa pagkababae niya. Her body
reacted in the same way as if he would touch or lick her there.

"Would you believe if i tell you had the prettiest c*nt? Can't believe to be this
lucky." Bumaba ang mukha nito sa bahaging iyon ng katawan niya. Napasinghap siya ng
lumapat ang labi nito sa kaangkinan niya. "C-Callan.. W-Wait!"

Umangat ang tingin nito sa kanya ngunit hindi hinihiwalayan ng labi nito ang bagay
sa pagitan ng hiya niya. Oh, God! Legal ba talaga sa mundong ibabaw ang ganito
kagwapong nilalang?

His lustful stare could melt her as well his moving lips against her wet flesh.
That made her forget what she wants to say. Umalpas ang malakas na ungol sa labi
niya at mariing napapikit.

Halos mabaliw si Kira sa sarap sa pananalanta ng labi at dila nito. Nagtataas-baba

ang dibdib ng dalaga sa sayang pumupuno doon, ang kaligayan na nararamdaman niya ay
walang kapantay. Ang sarap na ipinaparanas ni Callan ay walang katulad. She
couldn't imagine other man doing that s-xual activity to her. She can only imagine
Callan tasting her. Mabilis na namuo ang tensyon sa katawan ni Kira. A wave of
pleasure rise within her as he continue to lick, suck and taste her. Nakadama siya
ng panggigigil sa binata at inipit niya ang ulo nito sa pagitan ng hita niya. Not
wanting him to stop until she was shaking from her climax. Nang maabot niya ang
kasukdulan, halos mawalan siya ng malay.

Iminulat niya ang mga mata pagkatapos ng ilang sandali. Callan was now unzipping
his pants. He looked definitely hot and sexy doing that. Wala sa isip na
nakapagsalita siya. "Gusto mo ng tulong?" Huli na para mapagtanto ni Kira ang
sinabi niya. Mabilis na kumalat ang kulay sa mukha niya.

He grinned wickedly. "Yes, please."

Napahiya man ang dalaga sa sarili, hindi na rin naman niya mababawi ang sinabi.
Bakit hindi pa niya sagadin ang kalandian, eh, magiging panandalian lang naman
'yon? Mabilis lang ang isang buwan. Pagkatapos nu'n ay babalik na ulit sila sa dati
nilang pamumuhay.

She grabbed her bottom lip with her teeth as she reached for his zipper. Hindi niya
mapigilan ang panginginig ng kamay.

Damn it, Kira. Tutulungan mo lang siyang ibaba ang zipper niya. He's not going to
bite your hand!

Pero hindi nakatulong ang isiping 'yon para matanggal ang panginginig ng kamay
niya. Mas lalong lumakas ang tensyon. Parang malakas na bagyo na sinasalanta ang
buong pagkatao niya. Dahan-dahan niyang ibinaba ang zipper nito.

She could feel the heat of his c-ck inside his underwear. Nanuyo ang lalamunan
niya dahilan para mapalunok siya. May parte ng isip niya ang nagbubulong na hawakan
ang bagay na 'yon, nanunukso na dalhin iyon sa bibig niya upang tikman ang
pagkalalaki nito.

"Don't be scared to give it a try, Kira." he said as if he could read what's on her
mind. "I will be so lucky if you would do it for me." May pananabik na kumislap sa
mga mata ni Callan at bigla niyang naramdaman na ayaw niyang biguin ang lalaki.
Nanaig ang init ng pagnanasa na dumadaloy ngayon sa mga ugat niya. The desire to
taste him and to feel his manhood on her tongue was making her mind go crazy.
Nagliliyab na ang katawan niya sa samu't saring kapilyahan na naiisip niya. She
wanted him.. She wanted his every inch on her mouth. Gee, he was maddening!

Hindi na niya nilabanan pa ang sarili. Ginawa niya kung ano ang mas nananaig sa
isip niya. God, she had never imagine she would do this. Namamawis ang palad na
ibinaba niya ang pantalon nito kasabay ng huli nitong saplot. Parang may sariling
buhay na sumaludo ang alaga ng pulis sa kanya. "Oh my, God."

Napalunok si Kira ng makita iyon ng malapitan. Naramdaman niya ang panunuyo ng

lalamunan. He was big, beautiful.. Huge. Ngayon ay sumagi ang kaba sa dibdib niya
ng maalala ang gabi kung saan nakuha ni Callan ang pagkabirhen niya. How did she
take this hugeness inside her? She was sure she's a virgin that night. Wala pang
lalaking nakakaangkin sa kanya bukod kay Callan.

"Stop it."

"I can't."

"Why not?"

"You're big." Long and thick, the tip was wide and silky. Hindi niya napigilan ang
sarili. She bit her bottom lip as she looked at it. Her p-ssy throbbed as she smell
his masculine scent of perfume. "How did you put that thing inside me?"

"Simply because your p-ssy was made for my c-ck."

She shivered at the possessiveness of his voice. Tila tumatagos sa kabuuan niya ang
matiim na titig nito at natagpuan niya ang sarili na bumaba sa mesa. Dinala siya sa
sahig, nakaluhod sa harapan nito. Napalunok siya sa kaba. Magagawa ba niya ang
gustong mangyari nito? This would be her first time to suck a man's hardness.

"Don't stare at it, honey. Suck it."

She quivered at his authoritive command. Wala itong kaalam-alam kung anong
ginagawa nito sa kanya, kung ano'ng epekto ng utos nito sa kabuuan niya, lalo na sa
pagitan ng hita niya. Hinawakan nito ang likod ng ulo niya at inilapit sa harapan
nito. With his free hand, he grasped his manhood. Inilapat nito ang ulo ng
pagkalalaki sa labi niya. She could feel the drops of liquid pearling at the tip of
his hard maleness.

God, he gave her another goosebumps. It turned it on. Tuluyan ng nawala ang pag-
aalinlangan niya, ang pagdadalawang isip kung pipigilan niya si Callan.

Inabot niya ang pagkalalaki nito. Nanginginig ang kamay niya at namamawis ang palad
niya. Nang iniangat niya ang tingin kay Callan, she saw the hunger and passion
reflected in his eyes.

"Suck me, honey."

Hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa. With eagerness, she took his throbbing male
hardness on her mouth. She enveloped the head between her lips and she started to
lick him.

Buong pagnanasa na pinaligaya niya ito habang nagsisimula na itong gumalaw. Mula
sa marahang paglalabas-masok, nagkaroon ng ibayong bilis at diin ang pag-ulos nito
sa bibig niya. The need to pleasure him rise within her as she drag him with her to
heights of insatiable need.

Wicked hunger consumed her.

Kumawala ang tinitimping ungol ni Callan kasabay ng nararamdaman niyang pamumuo ng

masarap na kilabot sa katawan niya. "F-ck, Kira!" he groaned, and she take him
deeper. Swallow him like she was in control.

Oo, hindi siya papayag na ito ang kumontrol sa kanya. Sa laro nilang 'yon,
sisiguraduhin niya na siya ang masusunod. She will be his master.

Callan pumped harder into her mouth, feeding her with every inch of his glorious c-
ck, all the way to her throat. Bumaon ang mga daliri ni Callan sa buhok niya,
malakas at marahas na umuungol habang hinahayaan siyang ibigay ang pagpapaligaya na
hinahanap nito.

He was groaning like a cave man and that made her p-ssy aching with the need to be
filled.

Mga ilang sandali lamang ay naramdaman ni Kira ang marahas na paghigit ni Callan ng
alaga nito sa mga labi niya, at hinigit siya patayo. He covered her mouth with a
harsh kiss, making her groaned with pleasure. And then, his big warm hands cupped
her m0unds.

Kumawala ang ungol sa labi niya. "I want you," mahinang ungol nito sa tenga niya at
hinawakan ang beywang niya, mahigpit. "I want you now, Kira." Tila may bolta-
boltaheng koryente ang umarko sa katawan niya ng dilaan nito ang leeg nito,
pagkatapos ay pinihit siya patalikod. Napahawak siya sa sa mesa at kusang iniliyad
ang pang-upo.

Hindi man siya lumingon, alam na niya kung ano ang binabalak ni Callan. She could
feel the fire coming from his body. There's always been a fire between them. A
flame waiting for a spark. At ngayon ang tamang panahon para magpakasasa silang
dalawa sa pagnanasa na noon pa man ay nandoon na sa kanilang mga katawan.

"Spread for me."

His voice was rough on her skin. Nanginginig na ibinuka niya ang mga hita.
Ipinosisyon nito ang sarili sa likod niya, humaplos ang nahuhumindig na kahabaan sa
entrada ng kaangkinan niya.

"I'm going to take you hard, Kira. Gusto mo 'yon, hindi ba?"

Nanunuyo ang lalamunan na lumunok si Kira bago sumagot. "Yes, Callan. Take me hard.
F-ck me."
Without warning, he plunged inside her with one hard thrust!

=================

Chapter Twenty Two

CHRIST! She was tight, unbelievably tight. Alam ni Callan na siya ang unang lalaki
na umangkin sa pagkabirhen ni Kira. At a kabila ng kaalaman na 'yon, parang isa pa
ring baguhan ang dalaga sa pag-angkin niya. Napakasikip pa rin nito at tila
nagbibigay ng masarap na kilabot sa mga ugat niya ang kasikipan nito.

"Oohh.. Callan."

"Did i hurt you?" tanong niya at banayad na tinataniman ng maiinit na halik ang
batok nito. He was big and he knew it. Sa sobrang pagnanasa niya, halos nakalimutan
na niya na ito pa nga lang pala ang pangalawang pagkakataon na mag-iisa ang
kanilang katawan. He forget to take her slow..

"N-No," her voice quivered. "I'm okay.. Just take me. I want you to take me hard,
Callan."

"S-Sigurado ka ba? You want me to take you.. Hard?"

She nodded. "I need you, Callan.. I need this. Take me now."

Electricity sizzled through his body. He needed her, too. He needed every inch of
her, every touch. Muli niyang hinawakan ang beywang ng dalaga at nagsimulang
gumalaw mula sa likod nito. Hinugot niya ang sarili at muling ibinaon. Kapwa
kumakawala ang pinpigilang ungol sa mga bibig nila habang pinag-iisa niya ang
kanilang mga katawan.

Nag-iinit ang sensuwalidad sa atmospera hanggang sa maramdaman ni Callan na pareho

na silang nagliliyab sa apoy ni Kira.

The feel of her p-ssy quivering around him could drive his sane mind crazy. Alam
na alam ng dalaga kung papaano siya nito babaliwin, kung paano nito pagliyabin ang
katawan niya. Bumilis ang pag-ulos niya, bawat pagbayo niya ay mas lalong
nagpapatingkad ng masarap na sensasyon. He could feel her sweet juices around his
plunging manhood.

"Kira, sweet honey." he moaned, his hips moving faster, harder.

 "Ooohh! Callan, yes.... yes, yes!"

Ibinuka pa nito ng husto ang hita kahit na nakatalikod ito. As if she was allowing
him to f-ck her faster, deeper, and harder. Nararamdaman na ni Callan ang namumuo
at umaangat na tensyon sa loob ni Kira. He knew the pleasure was starting to brew
in her womb. He felt her body tightened as he took her with determination.

"Ohh.. F-ck! Sige pa, Callan. Sige pa, oohh!" halos punuin na ng malalakas na
ungol ng dalaga ang kusina nito at mariing sinasalubong na nito ang bawat pagbaon
niya.

Pikit-matang tinatanggap ang pagkalalaki niyang nananalata sa kaangkinan nito.

Hinawakan niya ang buhok nito at hinila iyon upang sumandal ito sa kanya. Tiningnan
ang reaksyon nito. Ang magandang mukha nito ay larawan ng isang babae na
naliligayahan sa kandungan ng lalaking nagmamahal dito. He rammed into her, letting
her reach for her climax.

Papalapit na ang dalaga na maabot ang kasukdulan ng biglang may kapilyuhan na

sumulpot sa isipan niya.

Without warning, he stop moving inside her.

"The f-ck. Why the hell did you stop?" may galit ang boses ni Kira at salubong ang
kilay na lumingon sa kanya. Malinaw ang apoy na nakikita niya sa mga mata nito, ang
nagliliyab na pagnanasa na tumutupok sa buong pagkatao ng dalaga. He knew it. He
knew Kira had the hots for him.

May ideya na siya noon na iyon ang dahilan kung bakit panay ang pag-iwas nito sa
kanya. She was afraid of him.. She was afraid she might fall for him.

Natatakot ito na mawala ang kontrol at pagpipigil nito sa oras na mapalapit sa

kanya. Noon pa man ay may ideya na si Callan. Pero ayaw niyang ipilit ang sarili sa
dalaga dahil natatakot din siya na mas lalong lumayo ito sa kanya sa oras na gawin
niya 'yon.

"Beg," he said, his blue eyes burning in lust. "I want you to beg."

Namimilog ang mata na nahigit nito ang hininga. "A-Are you s-serious?!"

"Yeah, i am. Now, beg."

"That's bullsh-t!"

Ngumisi si Callan. "If you want me to take you the way you wanted, it would be in
my condition, Kira. If i want you to beg, you have to do it."
 Napakurap ang dalaga, hindi makapaniwala. Nagbukas-sara ang nakakaakit na labi
nito, mamula-mula iyon ng sandaling 'yon dahil sa masidhing pagpapalitan nila ng
halik kanina. Parang gusto ulit niyang matikman ang labing 'yon.

Hinawakan niya ang baba nito, at mariing inilapat niya ang labi doon. Kira
groaned, and then, his hands came down hard on her expose bare behind spanking the
left cheeks.

"Aaahh!"

Nakita niya ang mabilis na pamumula ng pang-upo ng dalaga. Mas lalong umigting ang
pagnanasa niya para dito. He spanked the right one and it automatically glowed red.

"F-ck. You have beautiful bottom, honey." bulong niya sa tenga nito. He was like a
mad man right now. Baliw na baliw na siya sa dalaga at hindi na niya kaya pa ang
magtimpi.

Hinawakan niya ang buong kahabaan at muling itinutok ang armas sa tapat nito.
Pinatuwad niya ito upang mas lalong mabigyang daan ang masidhing pag-angkin niya
dito.

He poked his head on her wet slit. Naramdaman niya ang pagiging handa nito sa
kanya. He was about to ram his hardness into her with one strong thrust, but he
stop. Naalala niya na may dapat pa palang gawin si Kira na hindi pa nito sinusunod.
Pumasok sa isip niya ang tuksuhin ito at patidin ang natitira pang pagtitimpi sa
katawan.

"Beg, Kira. Beg me what you want." Sinalubong niya ang mga mata nito. The flame on
her eyes, the burning desire could melt him right now.

"F-ck me," she almost whispered. "F-ck me hard, make me come. Please, Callan. Take
me!"

He smiled, seductively and tweak her n-pples. "Yes, baby."

Sa isang malakas na ulos, ibinaon niya ang buong pagkalalaki sa kaangkinan nito.
Kapwa kumawala ang ungol sa kanilang mga labi. Isa pang ulos ang pinakawalan ni
Callan at halos mangatal ang katawan niya sa pagguhit ng pasarap na kilabot sa
kabuuan niya.

"Aaahhh. Tangina, Kira," ungol ng binata, hinugot ang pagkalalaki nito at muling
ibinaon. "Ang sarap, oohhh!"
 "Oh my, Callan.. Oohh! Sige pa, sige..!"

Gritting his teeth, he continue to f-ck her with all his strenght. Her br3asts
were pounding as he slammed his body against her. Umuuga ang mesa sa bawat pagbaon
at paghugot niya mula sa likod ni Kira.

They were both panting hard as he thrust his entire length in hard and brutal way.

Goddamn it, she was really tight and it was maddening him! Ilang beses na niyang
naranasan ang posisyon na 'yon sa ibang babae, subalit ang nararanasan ng binata
ngayon ay hindi lamang tulak ng pagnanasa. It was not pure l ust. He was totally
losing his control. Si Kira lang ang nag-iisang babae na kaya siyang baliwin ng
ganoon katindi. Parang isang malakas na bagyo na namuo ang sarap at tensyon sa
pagkalalaki niya. Pawisan ang katawan at hapong-hapo na hinila niya si Kira upang
sumandal sa kanya.

Inilapit niya ang bibig sa tenga ni Kira. "Am i hurting you?" he asked her softly
while his hard monstrous c-ck pistoned in and out of her tight tenderness. He could
feel her squeezing and quivering around him, her

Sa nanginginig na boses ay sumagot ang dalaga, "N-No.. You're not. I love it.. I
love your way of f-cking me."

Napangiti si Callan. "Glad to know that." Iniangat niya ang dalaga at pinihit
paharap sa kanya. Hindi inaalis ang pagkakabaon sa pagitan ng hita nito, binuhat
niya si Kira at sa ganoong posisyon niya muling inangkin ito.

Nagsimulang lumakas ang bawat ungol ni Kira na siyang sinasabayan na bawat

pagsugod dito. Napakagaan nito, napakalambot ng katawan habang buhat niya.
Tumatalbog ang malulusog na dibdib nito habang patuloy ang masidhing pag-angkin sa
dalaga. Inabot ng labi niya ang isang bundok at agresibong sinipsip ang tuktok
niyon.

"Uuhmmm.. C-Callan!" Kumapit ang kamay ni Kira sa buhok niya at sinabunutan siya,
dalang-dala ito sa kanyang mga ginagawa. Alam niyang nababaliw na ito sa mga
pinaggagawa niya.

Tama lang 'yon.

Sa loob ng ilang taon, binaliw din siya nito. Binaliw sa kakaisip kung paano niya
ito mapapaamo, kung paano maangkin at kung paano ito maging pag-aari niya. He
promise to himself that he would own her and no one will stop him for doing that
now.

"Oohh my, God! Callan, i'm coming!"

"Come for me, hon."

And she did. Her sweet juices gushed out and dripped off his shaft. Hindi siya
tumigil. Mas lalo pang sumidhi ang pangangailangan niya na maangkin ito.

Titiyakin niya na bago niya marating ang kasukdulan, hahanap-hanapin siya ni Kira.
Na kahit dumating ang sunod na umaga, mararamdaman pa rin nito ang pag-angkin niya.
Mag-iiwan siya ng marka sa dalaga. Isang palatandaan na wala ng ibang lalaki ang
magkakaroon ng karapatan na hawakan ito, halikan at angkinin. Nasa kanya ang lahat
ng karapatan na 'yon mula ngayon at hindi na siya makakapapaayag na may ibang
lalaki ang makalapit dito.

He will always be her man.

With all his mighty, he shoved his hard-rock c-ck into her. Doon na napatid ang
pagpipigil niya. He growled as he shot his hot load into her sweet tenderness,
plunging deeply. Marahang kinagat niya ang balikat ng dalaga habang ibinabaon niya
ang resulta ng pag-iisa nila sa kaloob-looban nito.

"OH, GOD!"

Napahilamos si Kira sa pawisang mukha at binundol agad ng kaba ang dibdib.

"What's wrong?" Callan asked while planting soft kisses on her neck. Nasa sala na
sila, nakaupo sa sofa. At tila wala yatang balak na pakawalan siya. Hanggang ngayon
ay nakabaon pa rin sa kaibuturan niya ang pagkalalaki nito.

Ang nakakabigla lang ay ang kaalaman na hindi yata ito napapagod. He was still
hard and throbbing inside her.

Napapalunok na tumingin si Kira kay Callan. "We.. We did not use protection!"

Sa halip na mabakasan ng takot at pangamba ang mukha nito, nabigla si Kira ng

matamis na ngumiti pa si Callan. "And now?"

Pinanlakihan niya ito ng mata. "Gago ka ba? Baka magbuntis ako sa ginawa natin!"

"Well?"

"CALLAN! Seryoso ako!"

Tumaas ang isang sulok ng labi nito. "You have nothing to worry about, Kira. Kung
magbuntis ka man, pananagutan kita. I will be a loving father, and if you accept me
as your man, i will also be a loving husband to you."

Nalaglag ang panga ni Kira. Tinitigan niya ang mukha nito at nakita niyang seryoso
ito sa mga sinabi. Di-makapaniwalang napailing ang dalaga.

"No.. No.. No. Hindi kasama sa usapan natin ang bagay na 'yon."

Ngumisi si Callan, ngunit may kasamang talim ang ngising iyon. "Oo, maaaring walang
sa usapan natin ang bagay na 'yon. But if you got pregnant, we have no choice.
Kailangan natin harapin ang bagay na 'yon ng magkasama at hindi ko hahayaan na
harapin mo 'yon ng mag-isa."

"But—"

"No buts, Kira. You're mine now and you have duties to fulfill to me. Akin ka sa
ayaw mo o sa gusto mo." puno ng determinasyon na sabi nito at walang sabi-sabing
muling gumalaw sa pagitan ng hita niya.

Napanganga siya. "Oh my.." He started moving fast and deep inside her. Wala na
siyang magawa upang pigilan ito. Dahil sa totoo lang, may katotohanan ang sinabi
nito. Sa ayaw man niya o sa gusto, maaangkin siya nito. And she was just a woman,
too weak for his seductions.

"You will be mine, Kira. Remember that," he whispered on her ears as he took her
again..

***

=================

Chapter Twenty Three

KIRA must be out of her mind. Pagkatapos ng nangyari sa kanila ni Callan ng gabing
'yon at pagkatapos ng napag-usapan nila, nagawa pa niyang makatulog ng mahimbing
habang nakaunan sa matipunong dibdib nito. At pakiramdam niya ay 'yon na ang
kanyang pinakamasarap na tulog sa buong buhay niya.

 Nagising pa siya kaninang umaga sa pagpapaligaya ni Callan. His head was buried on
her thighs, his lips moving against her p-ssy lips, sucking and tasting her. Oh,
yes. He was having her as his breakfast. Hindi na rin niya ipagkakaila sa sarili na
hindi siya nasarapan. Hindi na siya magpapaipokrita. Si Callan lang ang kauna-
unahang lalaki na nagpalasap sa kanya ng ganoong karanasan. At hindi pumapasok sa
isip niya na may iba pang lalaki ang hahayaan niya na gawin sa kanya ang bagay na
'yon.

 Oh my. Nababaliw na nga yata siya.

Inutusan niya ang sariling alalahanin na isang buwan lang sila ni Callan. Hindi
rin sila magtatagal dahil ang usapan nila ay isang buwan lang.

Ipinikit niya ang mga mata habang nakasandal sa dingding ng banyo niya. Malayang
umaagos sa kahubdan niya ang tubig na nagmumula sa dutsa. She couldn't deny the
fact she was worried.

 Worried and afraid.

May isang bagay siyang ikinakatakot sa pakikipaglapit niya kay Callan. Isang bagay
na ayaw niyang maranasan. Yes, he was a great lover. He could give her the big O.
But there was always more than that.

Always.

Napahilamos siya sa mukha. Gawd. Stop thinking, Kira. Mas lalo siyang naguguluhan
kapag nag-iisip siya. Kailangan lang niya ng distraction.

Yes, that's what she needed.

Biglang bumukas ang pinto ng banyo at mula doon ay bumungad si Callan. Nanlaki ang
mga mata niya.

"What the f-ck are you doing here?" nanlalaki ang matang tanong niya. Naka-uniform
na si Callan. Pinigilan niya ang sarili na titigan ito at hangaan sa kakisigan
nito. Goodness, he was such a gorgeous jaw-droppingly police officer.

"Magpapaalam lang ako." kaswal na sagot nito, may ngisi sa labi habang
pinapasadahan nito ng tingin ang kahubdan niya. Nag-init ang pisngi ni Kira sa
paraan ni Callan ng pagtitig sa katawan niya. His eyes burning with passion.
"You're wet."
 "Ofcourse, i am. Naliligo ako, hindi ba obvious?" pagtataray niya kunwari upang
pagtakpan ang nararamdaman niyang pagkapahiya. Mabilis na inabot niya ang tuwalya
at itinapis sa hubad na katawan. Hindi pa rin siya komportable kapag tinititigan
siya ni Callan ng ganoon. Lalo na ngayon na hubad siya. Pakiwari niya ay matutunaw
siya na parang yelo sa init ng tingin nito.

 Napangisi si Callan sa ginawa niyang pagtatapis ng tuwalya. "Bakit ba ayaw mong

nakikita ko ang katawan ko? I'm not going to eat you."

 "Oh, really? The last time i check you're eating my p-ssy while i'm still
sleeping."

 "Ibang bagay na 'yon, Kira. That's me being a good lover to you. Huwag mo na
ikaila na hindi mo 'yon nagugustuhan dahil halos hindi mo na pakawalan ang ulo—-"

 "CALLAN!" saway niya sa lalaki, pulang-pula ang pisngi sa hiya. "Ano ba ang
ipinunta mo dito? Bakit di ka pa umaalis?"

 He grinned wickedly. "Magpapaalam lang ako."

 "Iyon lang?"

 "Oo, bakit? Wala ba akong karapatan na magpaalam sa nobya ko?"

Mabuti na lamang ay mabilis na inagapan niya ang sarili na hindi mapanganga. She
was shocked with what he said. What the hell? Magpapaalam lang ito sa kanya kaya
nag-effort pa itong dumaan muna sa bahay niya?

 Lumunok si Kira para mapigilan ang panunuyo ng lalamunan. "O-Okay. You can go now.
Take care."

 "That's not what i want to get from you, honey."

Nagsalubong ang kilay niya. "Ano ba dapat?"

 "Kiss."

Napatanga si Kira. "A-Ano?"

 "Come on, honey. Give your boyfriend a kiss. Ang lagay ba na ito ay papayag akong
umalis na hindi man lang nakakahalik?" ubod ng kapilyuhan na saad nito at
kinindatan pa siya. Pakiramdam niya ay hindi lang pisngi niya ang nag-iinit ng
sandaling 'yon. Kahit ang bagay sa pagitan ng hita niya ay nag-iinit na. Mahinang
napamura ang dalaga.
 Wala namang mangyayari kung mag-iinarte pa siya. Nagawa nga niyang mahalikan ang
bagay sa harapan ni Callan, magpapakipot pa ba siya?

 Lumapit siya kay Callan at hinalikan ito sa labi, mabilis lang at marahan. Subalit
hindi niya inaasahan ng hapitin nito ang beywang niya at buhatin siya palabas sa
banyo. Natagpuan niya ang sarili na nakasandal sa dingding habang sinasalakay ng
masasarap na sensasyon ang katawan niya sa halik na ipinagkakaloob ni Callan.

Mariin at mapusok ang halik nito, tila walang balak na tigilan ang labi niya. She
felt his desire, his need for the taste of her lips. Ikinawit niya ang kamay sa
leeg nito at tinugon ang pananalanta ng labi nito.

 She groaned when he remove her towel. She couldn't stop him. He was kissing her
like he was a cave man. His lips were hard, agressive and hungry. Ipinasok nito ang
dila sa loob ng bibig niya at nakipagtalik sa dila niya. Habang ang mga kamay nito
ay humihimas sa pang-upo niya, mariing hinahaplos..

 "Oohh, C-Callan!" she moaned with delight. Then, she heard the sound of his
zipper. Naramdaman niya ang pagpukol ng ulo ng sandata nito sa pagitan ng hita
niya. Sa isang malakas at mariing bayo, nasa loob na niya ang binata. Humigpit ang
hawak niya sa likod niya.

Damn, he felt good inside her. His big monstrous manhood could made her feel so
desirable, so delicious. Walang pagdadahan sa naging paggalaw ni Callan sa loob
niya. He powered inside her and took her with all his strength. He covered every
inch of her flesh.

 Mas lalong pinag-alab ang buong kamalayan niya sa kaalaman na naka-uniform si

Callan habang siya ay walang anumang saplot. Nakababa lang ang zipper ng binata
habang walang humpay ang pag-ulos nito. Nakikita niya sa kanyang isipan kung ano
ang itsura nila ni Callan nang sandaling 'yon. She trembled at the thought.

 He was really a master of knowing what would arouse her. Knowing what she was
craving..

 She moaned and let out a sigh. Nararamdaman na niya ang pamumuo ng tensyon sa
pagkababae niya habang patuloy itong bumabayo. The big O built like a hurricane,
and seconds later she came... She came hard while screaming his name.

 He didn't stop ramming his hard c-ck inside her. Pakiwari ni Kira ay kakailanganin
niyang gumamit ng wheelchair pagkatapos ng pag-iisa nila ngayon. Gawd! Bawat
pagsugod ng pagkalalaki nito ay may kakaibang diin, may sarap na dala ang bawat
indayog ng katawan nito.

 Iminulat nya ang mga mata at sinalubong ang naglalablab na pares ng kulay asul na
mga mata ni Callan. Namumula ang mukha nito. He was about to come. She knew that
kind of look. Umandar ang kapilyahan ni Kira. Inabot ng labi niya ang leeg nito at
hinalikan iyon, agresibo at puno ng kapilyahan. Marahas na umungol ito at mas lalo
siyang ginanahan na iwanan ng marka ang leeg nito. That way makakaganti siya dahil
may marka din sa leeg niya dahil sa kagagawan ng lalaking ito.

 Magaling ba kung sa leeg lang siya minarkahan nito. Kaso hindi. Pati singit niya
ay meron!

 "Damn, Kira! Ugghh!" Callan came hard inside her. He was still ramming his
hardness between her until his hot load of come ran down her leg! Nakagat niya ang
ibabang labi ng bitawan siya ni Callan at isuksuk nito ang mukha sa leeg niya. He
stayed there for minutes. Pareho silang hapong-hapo, habol-habol ang hininga at
tila galing sa mahabang pagtakbo.

 He chuckled on her neck. "God. Babe, that was hot."

 Kinurot niya ito sa tagiliran. "You're one horny man, Callan. Dumaan ka lang pala
dito para doon." may inis na wika niya.

 "Err.." Napakamot ito sa batok. "That's not true. I just want to kiss you and—"

 Umismid siya. "Sus. Palusot mo pa. Ayan, naka-score ka na. Puwede ka ng umalis."

 "Seriously, Kira. Hindi 'yon ang dahilan kung bakit dumaan ako dito. Gusto lang
magpaalam. Because i'll be gone for two days, honey."

 "Aalis ka?"

 May lungkot na tumango si Callan. "May operation kami."

 "A-ah, okay." Hindi niya alam kung bakit parang nalungkot siya at nadismaya. He
will be gone for two days. Pero teka, bakit naman siya madidismaya at malulungkot?
That's only two days! Goodness, mabilis lamang ang dalawang araw!

 "That's why i want you to behave."

 "Excuse me?"

Hinawakan ni Callan ang baba niya at may pagbababala sa mata nito. "I want you to
behave while i'm gone. Baka naman may manligaw agad sa 'yo at—"

 "Callan!"

 "Nagsisigurado lang naman ako. Hindi lingid sa kaalaman ko na may nagpapalipad-

hangin sa 'yo kahit kayo pa ni Jiro noon. Ano nga ulit ang pangalan nu'n?"
 "Si Allan?"

 Tumango ito. "Nakikita ko pa 'yon hanggang ngayon sa Shakira's."

 Napakunot-noo si Kira. "Seryoso ka ba? Eh, lumadlad na 'yon ngayon."

 "Kahit na. Malay ko ba kung pagpapanggap lang 'yon para makipaglapit sa 'yo."

 "Callan naman! Mukha ba akong pumapatol sa lumadlad na?"

He smirked. "Hindi naman. Sa lagay mo ba'ng 'yan, may iba pang lalaki na
makakalapit sa 'yo? Wala na, Kira. You're mine now."

 Tumikhim si Kira. Nilabanan niya ang matunaw sa mga salita niya. "J-Just remember
our relationship is just for a month, Callan. Kaya huwag ka umasa."

 Ngumisi si Callan, makahulugang tinitigan siya. "Hindi ako marunong umasa, Kira.
But let me remind you, mahilig akong manigurado at mahilig din ako na gumawa ng
paraan sa mga bagay na gusto kong makuha."

=================

Chapter Twenty Four

MAYBE, two days without Callan will be an advantage for her. Mas magkaroon siya ng
time para mapag-isipan kung tama ba ang ginagawa niya o nakikipaglokohan lang din
siya sa sarili niya. Hanggang ngayon ay naririnig pa rin niya sa likod ng isip ang
boses ni Callan.

 Damn him. Damn Callante Fontanilla. Hindi ngayon siya makapagtrabaho kakaisip sa
hinayupak na 'yon. Mas lalo siyang di makapag-isip ng ayos kapag naaalala niya ang
nakakabaliw na pag-angkin nito sa kanya bago ito umalis. She blushed deep pink as
she recalled how he had just f-cked her this morning. It was intense, hot and wild.
Hindi mawala sa isipan niya ang nangyaring 'yon kahit na ano pa ang pag-concentrate
na gawin niya.

 And the worst part of it, hindi rin niya malimutan ang sinabi nito sa kanya na
mahilig daw itong magsigurado. Anong ibig sabihin nito sa sinabi?

 Natigil ang pag-iisip niya ng marinig niya ang pagtawag ni Themarie sa kanya.
 "Kira."

 Tumingin siya sa bagong manager ng Shakira's. Tulad noong high school pa lang
sila, hindi pa rin nito nababago ang hair style nito.Her hair was still wavy and
long. Bumagay sa kulay brown nitong mga mata. Naging kaibigan din niya ito noon at
lagi pang kasama sa mga school activities.

 "Bakit?" tanong ni Kira ng makalapit ang dalaga.

 "May kanina pang naghahanap sa 'yo doon sa labas. Lalaki. Gusto ka daw kausapin."

 Nagsalubong ang kilay ni Kira. "S-Sino naman daw?"

 "Di sinabi ang pangalan, eh. Magaling pa puntahan mo na lang." Makerengkeng na

nginitian siya nito. "Infairness, ha? Ang daming gwapong nagkakagusto sa 'yo."

 Natatawang pinaikutan niya ito ng mata. "Geez. Marami nga'ng gwapong nanliligaw,
ewan lang kung matitino ba lahat 'yon."

 "Chos! Matino naman si Callan, ah?"

Napakunot-noo siya. "Anong kinalaman ni Callan dito?"

 "H-Ha? E, di ba nanliligaw sa 'yo 'yon noon?"

 "Noon? Joke ba 'yan?" Maikling tumawa siya. "Never na nanligaw sa akin ang lokong
'yon no."

 "Seriously?"

 "Yes." Amused na tumingin siya kay Themarie. "Bakit, ano bang akala mo?"

Nagtataka itong tumingin sa kanya. "Akala ko niligawan ka niya kasi..."

 She laughed. "Are you kidding me, Thems? Hindi. Hindi niya ako niligawan. Never."

 "O-Okay." Tila may gusto pa itong sabihin sa kanya.

 "Sige, titingnan ko lang muna kung sino 'yong naghahanap sa akin." Tumalikod na
siya at lumabas.

 Hindi niya mapigilan ang mapangiti ng mapait habang pinapaulit-ulit sa isipan ang
sinabi ni Themarie.

 Totoo naman 'yong sinabi niya. Hindi siya kailanman niligawan ni Callan. Kahit ang
magpalipad hangin ay hindi nito ginawa sa kanya. Kaya nga hindi pa rin niya
magawang paniwalaan ang sinabi ni Callan na binalak nitong ligawan siya noon.

 Kung totoo man 'yon, sana naramdaman man lang niya. Sana hindi siya ngayon nagba-
baka sakali at hindi nagtatanong sa sarili kung ano ang tunay na intensyon nito.

 Isang lalaki ang nakita niyang naghihintay sa kanya sa labas. Matangkad ito at
tama lang ang hulma ng katawan. Natigilan ang dalaga at ilang segundong natigilan.
The man was familiar.

 Samantala, nakangiting tinititigan siya ng lalaki. "Hi, Kira. Remember me?"

 Lumapit siya dito. "Oh, wait.. You are... Oh my God! Hunt? Ikaw ba 'yan?"

 "Well.. Mukhang hindi mo na yata talaga ako natatandaan?" may pagbibiro sa

baritonong boses nito.

Kasabay ng pamimilog ng mata ni Kira ay ang paglapad ng ngiti niya. "Ikaw nga!"

 Natatawang sumalubong si Hunt sa kanya. He was her blockmate during when she was
in college! Natatandaan niya na ito ang lagi niyang nakakasabay tuwing nakain siya
sa cafeteria at taga-libre niya. Jesus! How could she forget him? Hunt was her male
bestfriend!

 Hindi makapaniwalang tinitigan niya si Hunt ng yakapin siya nito. "Goodness, ang
laki ng ipinagbago mo, Hunt! Hindi ka na payatot at ang tangkad-tangkad mo pa!"

 "And you looked prettier now, Kira. Nawala na ang mga bilbil mo."

 "Oy! Excuse me lang, ha? At kelan naman ako nagka-bilbil, aber?" Malakas na tawa
ang itinugon ng binata at pabirong inirapan niya ito. "Hmp. Por que may macho ka na
ngayon. Tanda ko pa noon parang kawayan ka lang, eh."

Nginisian siya ni Hunt. "Oh, well. I guess, people change."

"Yeah, yeah. Pero mukhang di ka pa naman nagbago."

"Gwapo pa rin ba?"

"Tse, mayabang pa ka pa rin!"

Nagtawanan sila. Inaya niya si Hunt na kumain muna sa loob. Habang kumakain ay
nalaman niya na nanggaling pa ito sa Gumaca, Quezon. Umuwi lang ito para sa isang
family reunion.

Masaya siya na makausap uli si Hunt. Bigla niyang na-miss ang mga araw tuwing
kasama niya ito noon. He was a nice guy. A good friend and good listener. Tuwing
may problema siya, ito halos ang nakakasalo niya sa kanyang mga problema.

Halos isang dalawang oras silang nag-usap ni Hunt. Hindi na niya namalayan ang
oras dahil sa haba ng kwentuhan nila. Pati ang mga kalokohan nila noong nasa
kolehiyo sila ay kanilang napag-usapan.

"So, ano na ngayon ang ginagawa mo?"

"I am an Ophthalmologist at St. Lukes."

"Oh, really? Ang dami sigurong mata na lumilinaw kapag nakikita ka, ano?"

He chuckled. "Silly. Ikaw ba? Ang dami bang nabubusog kapag nakikita ka?"

Natawa si Kira. "Geez! Wag ka nga, Hunt!"

"I mean, seriously.. May boyfriend ka na ba?" Nakita niyang tila kumislap ang mata
nito at inilapit ang mukha sa kanya.

Biglang nag-init ang pisngi ni Kira nang maalala si Callan.

"Come on, Kira. Huwag ka na mahiyang umamin sa akin. Ano, meron ka na ba?"

"Err.. Yes."

"G-Good for you." Maikling tumango si Hunt. "What's his name?"

"Callante Fontanilla. H-He's a police officer."

Muli itong tumango at sumubo. Napansin niya na parang biglang lumaylay ang balikat
ni Hunt. Ngunit hindi na lang siya nagtanong.

"Ikaw ba, may girlfriend na rin?"

Matipid na nginitian siya ng binata. "As of now, i'm single."

 "Ngek. Bakit naman? Wala ka pa ba'ng natitipuhan? O baka naman choosy ka rin?"

"Hindi naman sa ganoon. I'm not ready for commitments and relationships. But i'm
dating. Inuuna ko pa lang sa ngayon ang trabaho ko. Work and family," wika nito.

May pagkakatulad sila ni Hunt sa bagay na 'yon. Trabaho at pamilya din kasi ang
inuna niya. Naisip niya noon na hindi naman minamadali ang mga bagay tulad ng
pagkakaroon ng nobyo o kaya pag-aasawa. Patience is a virtue. Nakakapaghintay naman
siya at alam niya na may tamang panahon para sa pag-ibig.

Pero ngayon, bigla niyang napagtanto na hindi na rin siya bumabata. At hindi niya
nakakalimutan na may nobyo na siya ngayon.

She let out a long, deep sigh.

PAGKATAPOS ng halos tatlong oras na pag-uusap nila ni Hunt, nagpaalam na ito sa

kanya. Kailangan pa daw nitong sunduin ang pamangkin nito sa pinapasukang private
school. Bago ito tuluyang umalis, kinuha nito ang number niya at inaaya siya na
lumabas minsan. Pumayag naman siya. Hindi naman siguro mamasamain ni Callan 'yon.
Hunt was just a friend.

Nang makaalis na ang lalaki ay siya namang paglapit ni Cadyuth, este Cad. Tila
nakangising bulldog na lumapit ito sa kanya.

"Ay, nako, Ma'am! Kanina pa akong ihing-ihi sa kagwapuhan nung kausap n'yo. Ano'ng
pangalan niya?" kinikilig na tanong nito sa kanya, kumikislap ang mata habang
nakatanaw sa papalayong kotse ni Hunt.

"Kahit sabihin ko ang pangalan sa 'yo, wala kang pag-asa. Hindi ka nun papatulan."

"Aray naman, Ma'am Kira! Wag kayo magsalita ng ganyan. Di mo pa yata nakikita sa
facebook 'yong beki na nakapag-jowa ng gwapong hombre. Nako, kapag nakita n'yo,
mabibitter kayo."

Napakunot-noo si Kira. "Bakit naman ako magiging bitter? Di ko naman sila kilala?"

"Eh, kasi ang pangit nung beki, tapos pinatulan siya nung hunk na may mala-Nick
Bateman na mukha!"

"'Yon lang? Sa akin, wala lang 'yan. Kung naniniwala ka sa fairytales, wala kang
dapat ika-bitter sa mga ganyang balita. Alam mo naman siguro ang kuwento ng The
Beauty and The Beast, di ba? Minahal ni Belle 'yong Beast kahit ganoon ang panlabas
na kaanyuan niya. Katulad lang ng mga nangyayari sa panahon ngayon, hindi lahat ng
pag-ibig ay nabubuo dahil sa kagandahan ng panlabas na anyo."

Pagkatapos niyang magsalita, bigla na lamang humalakhak si Cad. Napasimangot si

Kira. "Ano naman ang itinatawa mo d'yan?"

"Ang lalim ng hugot mo, Ma'am! Ikaw na!"

She rolled her eyes. "Ewan ko sa 'yo. Magtrabaho ka na lang, baka maisipan pa
kitang sesantihin."

Agad-agad naman itong umalis sa harapan niya. Pumihit siya patalikod upang
magtungo sa opisina niya ng biglang tumunog ang cellphone niya. Mula sa bulsa ay
kinuha niya 'yon.

Bumungad sa kanya ang pangalan ni Callan na nakarehistrong numero na tumatawag sa

kanya. Bigla siyang nakaramdam ng pagtuyo ng lalamunan. Bakit naman tumatawag ang
isang 'to? Akala ba niya ay magiging abala ito dahil sa operation ng team nito sa
Cam Sur? Walang pagdadalawang-isip na sinagot niya ang lalaki.

"Callan," aniya ng sagutin ang tawag nito.

"Kira." seryosong sambit nito sa pangalan niya.

"Bakit napatawag ka yata? May problema ba?"

"Bakit parang ayaw mo yatang tinatawagan kita?" may halong pagkairita na sagot ng
binata sa kabilang linya.

Nalukot ang mukha ni Kira. "Ha? Sumagot ka nga ng ayos. Bakit ka nga napatawag? May
mahalaga ka bang sasabihin sa akin?"

"Wala naman. I just want to hear your voice."

"Iyon lang ang dahilan mo sa pagtawag?" Napailing siya. "Hibang ka na naman,

Callan."

"Yes, i am. Gusto ko na nga umalis dito at bumalik d'yan. I need to see you
again.. To touch and taste every inch of your body. F-ck. I think you're bewitching
me." She could see his sensual grin right now.

Nahigit ni Kira ang hininga. Jesus! She felt a heat rise within her core, burning
her neck and tinting her cheeks.
 Tila biglang pinasok ng mainit na sinag ng araw ang loob ng restaurant at
nilulukob ng init niyon ang katawan niya. She was deeply aroused by his sensual
words. Dahilan upang halos takbuhin na niya ang maliit na opisina niya sa itaas.
Nang makapasok doon ay nagkulong siya habang nasa tapat ng tenga niya ang
cellphone.

"Goodness, Callan! What are you doing?"

He let out a delicious chuckle. "Wala naman akong ginagawa sa 'yo, ah?"

"Bullsh-t! You're practically seducing me with your words right now."

"Kung ganoon, tumatalab pala?"

Napahilamos siya sa mukha. F-ck. Sinasabi na nga ba niya. "Busy pa ako, Callan.
Mamaya ka na lang makipag-usap sa akin."

"Hindi. Mag-uusap tayo. Sabihin mo sa akin kung anong suot mo ngayon."

"At bakit ko naman sasabihin, aber? Pati, nasaan ka ba ngayon?"

"Nasa loob ako ng kotse ko ngayon."

"And you're not working?"

"No, honey. I'm just rubbing my hard d-ck while thinking of how would it feel if
took you inside my car.."

Oh my. Nahigit ni Kira ang hininga at napaupo sa maliit na sofa sa loob ng opisina
niya. She wet her lips and swallowed hard.. Sa maikling sandali, mabilis na dumaloy
ang libo-libong boltahe ng koryente sa mga ugat niya. Nagsimulang bumilis ang
paghinga niya.

"C-Callan.."

"Where are you now, hon?"

Kumabog ang dibdib niya. "N-Nasa opisina ako. Bakit mo natanong?"

"Good. Now i want you to remove your underwear..."

Itutuloy..

=================

Chapter Twenty Five

MUNTIKAN nang maibagsak ni Kira ang kanyang cellphone sa sinabi ni Callan. Mabuti
na lamang ay naagapan niyang hawakan iyon ng mahigpit at pinanlabanan ang biglang
panlalambot ng mga buto. "A-Ano kamo?" di makapaniwalang bulalas ng dalaga.

 Mula sa kabilang linya, narinig niya ang malakas na halakhak ni Callan. "Kidding!"

She gritted her teeth when she realized he was just toying her. "Buwisit ka talaga!
Nagawa mo pa akong paglaruan! Ano bang kailangan mo?" tanong niya. 

Ang katawan niya ay hindi pa rin nakarecover sa mga salitang namutawi sa bibig
nito kanina. His delicious chuckle sent shivers through her body.

 "Oh, i just want to hear your voice, honey. Bakit ba napakainit ng ulo mo?"

 "Sa tingin mo, sinong hindi maiinis sa mga pinagsasabi mo kanina?" Para dito,
biro-biro lang 'yon. Pero para sa kanya, hindi 'yon magandang biro. Hanggang ng
oras na 'yon ay malakas pa rin ang pagkabog ng dibdib niya. Nanginginig na humigit
ulit siya ng hininga. Hindi na niya mabilang kung ilang beses niyang ginawa 'yon.

 "Nagbibiro lang naman ako. Gusto lang kitang kumustahin."

 "Wala pang eight hours na hindi tayo nagkikita, kukumustahin mo na agad ako.
Nasaan ka ba talaga ngayon?"

 "Nandito pa rin sa Cam Sur. Nakahiga sa ilalim ng puno."

 "Tsk. Akala ko ba may operation kayo? Eh, bakit parang nagbabakasyon ka lang
d'yan?"

She heard him laughed. "Hindi ba puwedeng nagpapahinga lang ako, bebe ko?"

 "Yuck! Tigilan mo nga ang pagtawag sa akin ng ganyan. Ano tayo, teenager pa rin?"
Ngunit hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit napangiti siya. Naloloka na
yata siya. Kahit alam niyang nang-aasar lang ito, natatagpuan pa rin niya ang
sariling nakangiti. Mabuti na lamang at hindi siya nito nakikita ng sandaling 'yon.

 "Wala namang masama kung hindi na tayo teenager. That's just unfair to us. May mga
ginagawa rin naman ang teenager na ginagawa ng mga tulad natin."

 Umangat ang kilay niya. "At ano-ano naman 'yon, aber?"

 "Tulad na lang ng mga kabataan na sa hagdan pa nagpaparaos."

 "Callan! Ang bibig mo!" napahumindig na sabi ni Kira. Tila naeskandalo sa sinabi
ng nobyo.

 "What?" natatawang wika nito. "Hindi ba totoo naman na may nangyaring ganoon? May
video pa nga. Gusto mong panoorin natin paminsan-minsan."

 "Yuck! Ayoko nga! Hindi ako nanonood ng ganyan 'no!"

 "Hindi ka pa nanonood ng p0rn?" nakakalokong tanong nito.

Nag-init ang pisngi niya sa tanong nito. "Well.. M-Minsan lang."

 Malakas ang naging tawa ni Callan sa kabilang linya. Nainis siya. "Kung di ka pa
titigil kakatawa, papatayin ko na 'tong cellphone ko. Sinasayang mo lang oras ko.
Tinatawanan mo lang din naman ako."

 But for some reason, hindi maitatanggi ni Kira na nasasarapan siya sa tuwing
naririnig ang tawa ni Callan. Puno ng sigla ang tawa nito at parang walang
pinoproblema sa buhay. May positibong outlook ito sa buhay at hindi yata niya ito
nakitaan ng pagkalungkot at pagiging negatibo.  "Kumain ka na ba?" tanong nito
kapagkuwan.

"Oo naman, ikaw ba?"

"Hindi pa ako nagugutom."

"Kaya di ka pa kumakain ng tanghalian?"

"Oo. Mahirap kumain kapag di gutom."

"Geez! Kahit di ka nagugutom, kumain ka pa rin, Callan. Magaling kung tambay ka

lang sa kanto. But you're a working man. May operation kayo at kailangan mong
kumain para malakas lagi ang katawan mo." Kung nakikita lang niya ito ngayon,
masasapak niya ang binata. Hindi maganda sa katawan ng tao ang nagpapaliban ng
pagkain. Iyon ang itinuro sa kanya ng magulang niya. Kaya nga kahit wala siyang
ulam noon, kumakain siya ng kanin.

 "Okay, babe. Ikaw na ang nagsabi, eh."

 "Tss. At kung hindi pala kita sinabihan, hindi ka kakain. Sige, kumain ka na. Mag-
ingat ka d'yan."

 "Yes, i will. Tatawag ulit ako mamaya, ha?"

 "Sure, basta siguraduhin mo na tatawag ka lang kapag may free time ka. Baka naman
tumawag ka sa kalagitnaan ng operation n'yo."

 "Will remember that, hon. I love you." 

Bago pa siya makapagreact ay pinutol na nito ang tawag. Napanganga siya sa huling
sinabi nito. Hindi naman siguro siya nagkamali ng naparinig, hindi ba?

 Napalunok siya at pinilit balewalain ang mabilis na pintig ng puso. Ngunit buong
araw siyang halos hindi nakapag-isip ng tuwid dahil sa huling sinabi nito. Kung
hindi pa niya pinaalalahanan ang sarili na kailangan niyang magtrabaho ay hindi pa
siya kikilos.

SAGLIT lang na tumawag si Callan kinagabihan. Overtime ito sa trabaho at siya naman
ay nagdahilan na inaantok na kaya pareho silang nagkasundo na sa sunod na umaga na
lamang mag-usap. Pinag-aaralan niyang mabuti ang negosyo na itatayo sa tabi ng
Shakira's.

 Wala pa sa pangalan niya ngayon ang lote. Hindi pa naaayos ang proseso ng
paglilipat sa kanya ang property ng loteng 'yon dahil hindi pa nila napag-uusapan
kung magkano nito iyon ipagbibili sa kanya. Ngunit inaasahan niya na tutupad si
Callan sa kasunduan nila. Nauna na siyang tumupad sa kanilang usapan.

 She was his girlfriend now.

 His girlfriend for just one month.

Humugot siya ng malalim na hininga. Bigla ay nagtaka siya kung bakit pumayag si
Callan na isang buwan lang siyang magiging nobya nito. Kung tutuusin ay napaka-
unfair ng kondisyon niya. Hindi biro ang presyo ng loteng ipagbibili nito sa kanya
sa murang halaga. Sinong lalaki ang papayag sa ganoong kondisyon, di ba?
Nakakasigurado siya na walang lalaking papayag sa isnag one-month relationship
kapalit sa murang pagbebenta ng lote nito.
 Pero bakit pumayag si Callan? Oo, tahasan na ang pagpapakita nito ng matinding
pagkagusto sa kanya. Hindi na siya manhid para hindi maramdaman na may pagtingin si
Callan sa kanya. Bagaman hindi niya iyon mapaniwalaan noon. Ngayon ay napag-isip
isip niya na hindi ito nagloloko o nagbibiro lamang. Kanina ay sinabihan siya nito
ng "i love you", at aaminin niya na hanggang ngayon ay hindi pa rin siya maka-get
over.

 Hindi siya baguhan sa pagsasabi ng isang lalaki ng ganoon sa kanya. Lagi siyang
sinasabihan ni Jiro ng mga ganoong linya sa tuwing magtatapos na ang tawagan nila o
kaya ihahatid na siya nito. And guess what? Parang dumadaan lang sa tenga niya ang
ganoong klaseng line. Kinilig siya, pero mababaw lang.

 At hindi niya alam kung bakit nang si Callan na ang nagsabi ng linyang 'yon, sagad
sa buto ang naramdaman niyang kilig. Hindi siya makapag-isip sa ibang bagay. Sa
loob ng ilang oras ay ang lalaki lang ang nasa isip niya at tila sirang plaka na
nagpaulit-ulit sa utak niya ang sinabi nito.

 Mariin siyang napapikit. Gusto na niyang makatulog ngunit ayaw siyang patulugin ng
mga isipin na may kinalaman sa lalaki. Sa totoo lang ay parang gusto niya itong
makita at mahaplos ang mukha nito.. O di kaya ay marinig ang boses nito habang
binibigkas nito ang pangalan niya na ubod ng sensuwalidad.

 Nahilamos niya ang mukha. Goodness! Gusto na niyang isipin na kinukulam siya ni
Callan. Pero alam niyang imposible 'yon.

Dahil sa kanilang dalawa ng binata, baka siya pa ang lumabas na nangkukulam dito
para magkagusto ito sa kanya!

 TANGHALI na nang magising si Kira kinabukasan. Naibagsak pa niya ang alarm clock
dahil walang tigil ang panggigising nito sa kanya mula pa kaninang umaga. Kung
hindi pa niya naramdaman ang sinag ng araw na pumapasok mula sa bintana niya, hindi
pa niya makukuhang bumangon.

 Alas-dose na rin siya nakatulog kagabi.

Humihikab na dinampot niya ang cellphone sa side table at binuhay iyon. Napakunot-
noo siya ng makatanggap ng text kay Jiro. Tuloy naalala niya ang pagsugod nito sa
bahay niya noong isang araw.

 Alam kong natakot kita noong isang araw. Gusto kong humingi ng pasensya sa 'yo.
But please, sana kausapin mo ako mamaya. Pupuntahin kita ulit mamaya pag 'tapos na
ako sa work.

 Lumalim ang pagkakakunot ng noo niya sa nabasang text ng dating nobyo. 

 Ano pa ba ang kailangan nito? Last time na nagpakita ito sa bahay niya, tinakot
siya nito ng sobra. Mukhang stressed na stressed ito at tila nakainom pa. Noon lang
niyang nakitang nagwala ng ganoon si Jiro. Sa takot niya ay nagkulong siya sa
kuwarto niya at to the rescue naman si Callan. Hindi niya tuloy nalaman kung anong
dahilan ng pagwawala ng dating nobyo.

 Nagtype siya para mag-reply. Sige.

HINDI lamang halata sa mukha niya ngunit kanina pang mainit ang ulo ni Callan.
Bukod sa maalinsangan na panahon sa kinaroroonan nila, wala pang signal ang
cellphone niya. Tuloy ay hindi niya magawang matawagan o mai-text si Kira.

 He missed her terribly. Kagabi niya ito huling nakausap at wala pang sampung
minuto. Kailangan kasi niya ang mag-focus sa operation ng team nila. Hindi sila
puwedeng mabigo dahil ang misyon nilang 'yon ay ang mahuli ang isang malaking
sindikato na nagkukuta sa liblib na bayan ng Camarines Sur. Ilang oras din ang
naging byahe nila patungo doon. Dumagdag sa init ng ulo niya ang mga lamok na
kanina pa niyang hinahataw ngunit hindi maubos-ubos ang pumapapak sa kanya. Marami
silang pulis sa team na 'yon, pero siya lang yata ang pinapapak.

 'Pag minamalas ka nga naman.

 Inis na nagpakawala siya ng buntong-hininga. Pagkatapos ay pinaalalahanan ang

sarili na maging kalmado lang. Hindi maaari sa propesyon niya ang pagiging mainitin
ng ulo lalo na kung may ganoon silang kalaki na operation.

Napansin ni Diego ang pagkainis niya. "Pare, kalma ka lang. Ano ba'ng problema?"
Sa mga ka-team niya, ito lang ang nakakakilala sa kanya lalo na sa mga ganoong
sitwasyon.

 "Walang signal ang Globe, eh. Pucha."

Nakakalokong ngumisi ito. "O, akala ko ba abot ang mundo?"

 "'Langya, kahapon nakakatawag naman ako kay Kira. Ngayon, hindi na. Lintik na
'yan." Bumaling siya sa kaibigan. "Sa 'yo ba, meron?"

 "Meron namang signal."

 "Yon naman pala, eh." Napangiti si Callan. "Pahiram muna ng cellphone mo.
Tatawagan ko lang si Kira." Kanina pa niyang gustong kausapin ang nobya. Hindi siya
mapakali hangga't di niya naririnig ang boses nito.

 "Naku, pare. Signal lang ang meron, pero walang load." Natatawa pang sabi nito.

Napakamot siya sa batok. "Tang-nang cellphone 'yan. Ba't di mo na lang itapon?"

 Tinawanan lang ni Diego ang pagkainis niya.

***

Itutuloy..

=================

Chapter Twenty Six

INAASAHAN ni Kira na tatawag sa kanya si Callan ng gabing 'yon. Halos buong araw
na hindi siya nakakatanggap kahit isang text mula sa binata. Nagsisimula na siyang
mainis. Gaano ba ito kabusy at kahit makagawa man lang ng maikling text message ay
hindi nito magawa?

Pagkatapos niyang kumain ay nagtungo siya sa harap ng TV at nanood na lang ng

horror movie sa Thrill. Pinipilit na lang niyang aliwin ang sarili para maiwasang
isipin si Callan. Ngunit hindi na siya nakatiis.

Nang dumating ang alas nuebe at hindi pa ito tumatawag sa kanya. Siya na ang
nagkusang tumawag dito. Pero gayon na lang ang pagkadismaya niya ng hindi niya ito
ma-reached.

Letse! Nagpunta lang ito sa Cam Sur para sa operation ng team nito, hindi na niya
ito ma-reach?! Ngali-ngali niyang maibato ang hawak na cellphone. Kung hindi lang
'yon mamahalin, baka napuruhan na niya.

Inis na pinatay na lang niya ang TV, pagkatapos ay umakyat na patungo sa silid
niya. Itutulog na lang niya ang nararamdaman na inis. Hindi niya alam kung anong
nangyari sa kanya. Bigla-bigla ay parang nainis siya na hindi tumatawag si Callan
sa kanya. Kung umakto siya ay dinaig pa niya ang maybahay na hindi inuuwian ng
asawa.
 She couldn't deny the fact that she missed him. Dalawang araw pa lang niya itong
hindi nakikita. Ngunit parang isang linggo na itong nawawala sa paningin niya.
Hindi siya sanay na hindi nakikita si Callan.

Syempre, halos buong buhay niya itong naging kapitbahay.

Naging kasambahay ang ina niya sa bahay ng mga magulang nito mula noong elementary
hanggang kolehiyo siya. Araw-araw niyang nakikita si Callan at dinaig pa nila ang
aso't pusa sa tuwing magkikita. Mabuti na nga lang ay nanatiling lihim sa mga
magulang nila ang madalas na pagbabangayan nila.

Pero nagtataka siya. Bakit pa ito lumipat ng bahay? Hindi naman ito sa tapat ng
bahay niya talaga nakatira noon. Noong mabili niya 'yong bahay na tinitirahan niya
'yon, kasabay din niya na lumipat si Callan.

Malinaw at detalyado pa rin alaala niya 'yong araw na nalaman niya na magiging
kapitbahay na naman niya ang lalaki...

 "Anong ginagawa mo d'yan?" bulalas ni Kira nang makita niya si Callan sa tapat ng
bahay niya. 

Nililinisan nito ang nakaparadang kotse sa harap ng isang bagong bahay. Naka-sando
at basektball shorts ang lalaki at hindi niya niya maiwasang pasadahan ng tingin
ang perpektong hulma ng katawan nito.

"Hi, Kira." matamis ang ngiti na bati nito sa kanya. Nagsalubong ang kilay niya.

"Don't tell me d'yan ka na nakatira?"

Tumango ito at muntikan na malaglag ang panga niya. Paanong nangyari 'yon? Ang
buong akala niya ay may condo unit na itong nabili. Iyon ang narinig niya sa
kanyang ina. Pero bakit bumili pa ito ng panibagong bahay? Hindi makapaniwalang
napatitig siya sa lalaki.

"Kira naman, alam kong matagal ka nang gwapong-gwapo sa akin. Huwag mo naman
ipahalata."

"Heh! Hindi kita tinititigan 'no!"

"Kung ganoon, bakit hindi maalis ang tingin mo sa mukha ko?" nanunuksong sabi
nito.
 "Hindi lang ako makapaniwala na magiging kapitbahay na naman kita."

"Ah, hindi ka makapaniwala na araw-araw mo na naman masisilayan ang kagwapuhan

ko?"

Sinamaan niya ito ng tingin. Ngunit tinawanan lang siya ni Callan. Kung ibang
lalaki ito, nakakatiyak siya na hindi siya nito mabibiro pa sa talim ng tingin na
ipinupukol niya dito.

"Hindi lang ako makapaniwala na araw-araw na naman akong mabubuwisit sa pagmumukha

mo 'no." Itinigil nito ang paglilinis sa kotse at hinarap siya.

"Sus. Bakit hindi mo na lang kaya aminin na matagal ka ng may pagnanasa sa akin?"
Pagsabi niyon ay bigla na lamang nitong hinubad ang damit, dahilan para tumambad sa
kanya ang matipunong katawan nito na tinitilian ng maraming babae sa kanilang
lugar! 

Namilog ang mata niya.

"Walanghiya ka talaga!" Ngali-ngali siyang kumuha ng bato para batuhin ito. "Alam
mo kahit na maghubad ka pa d'yan, hinding-hindi ako magnanasa sa 'yong eps ka!"

"Talaga? Tingnan nga natin." At sinubukan naman nitong ibaba ang suot nitong
basketball shorts. 

Doon na siya napatakbo sa loob ng bahay niya habang isinisigaw ang pagkainis dito.

HINDI mapigilan ni Kira ang pagsilay ng ngiti sa labi niya habang inaalala ang
eksenang 'yon. Sa dinami-dami ng mga alaala ni Kira sa isip niya, ang mga eksena na
kasama niya si Callan ang halos hindi niya makalimutan. Pagdating sa binata, laging
detalyado at malinaw pa rin ang mga alaala niya dito.

Mula noon hanggang ngayon, hindi pa rin nabago ang ugali nito. Maloko pa rin ang
lalaki. Ngunit kaya na naman niyang tanggapin 'yon. Hindi naman ito tulad ng ibang
lalaki, eh. Si Callan ay nag-mature sa pagdaan ng panahon. Mula sa pisikal na anyo
nito hanggang sa paraan nito ng paghahandle ng mga malalaking bagay.

Kung immature ba ito, magiging isang mahusay na pulis ba ito at isang matagumpay na
negosyante? Sa tingin niya ay hindi.

Pero naiinis pa rin siya sa hindi pagte-text nito sa kanya ngayon. She wanted to
know if he's just okay. Sa klase ng trabaho nito, posible na mapahamak ito. Hindi
niya gustong isipin na may mangyayaring masama sa binata.
 Napalitan ng pag-aalala ang inis na kanina'y nararamdaman niya. Maisip pa lang
niya na napahamak na ito sa operasyon ng team nito, parang nilulukob na ng lamig
ang katawan niya.

Tahimik na nanalangin si Kira.

Oh, God. Please.. Huwag naman po sana.

Sa labis na pag-aalala ng dalaga, hindi niya namalayan na unti-unti siyang hinila

ng antok hanggang sa makatulog siya. Hindi niya alam kung anong oras iyon ng
maalimpungatan siya; kung gabi pa ba o mag-uumaga na.

Basta nagising siya na parang may mainit na palad ang humahaplos sa binti niya.

Ganoon na lang ang paggapang ng kilabot sa katawan niya nang mapagtanto na may
nanloob sa bahay niya!

Itutuloy....

=================

Chapter Twenty Seven

 "S-SINO KA?" Malinaw ang takot sa boses ng dalaga. Bumangon siya, ngunit inihiga
ulit siya ng lalaki. Magtititili na sana siya nang marinig niya ang masarap sa
pandinig na tawa nito.

 "C-Callan?"

 "Ako nga, hon." Binuhay nito ang lampshade at nakita niya ang gwapong mukha nito.
Nakahinga siya ng maluwag ng makuha ang kumpirmasyon.

 "D'yos ko. Tinakot mo ako! Akala ko kung sino na ang nanloob sa akin."

 "I'm sorry. Hindi na kita ginising at pumasok na lang ako."

Nagsalubong ang kilay ni Kira. "Paano ka nga pala nakapasok?"

 "I have your duplicate key. Iyon ang ginamit ko para mabuksan ang pinto ng bahay
mo at silid."

Mas lalo siyang nagtaka. "Paano ka nagkaroon no'n?" Wala siyang natatandaan na
binigyan niya ng duplicate key si Callan. Si Jiro nga na matagal niyang
nakarelasyon ay hindi niya nabigyan niyon.

 Ngumisi ang binata. "Mahalaga pa ba'ng malaman mo 'yon? Ofcourse, i have my ways."
Then, he claimed her mouth is a hungry kiss. Yumakap siya sa binata, inihuhulma ang
katawan sa mainit na katawan nito at ubod ng pananabik na tinugon ang mga halik
nito. She felt his hot arousal against her belly.

 "W-Wait," marahang itinulak niya ito sa dibdib at inilayo ang mukha sa kanya.
Bigla niyang naalala ang hindi nito pagtawag o pag-text man lang sa kanya. "Bakit
buong araw kang hindi tumawag sa akin?" Hindi lang siya nainis sa kawalan nila ng
komunikasyon. Nag-alala din siya ng husto dito.

 "Oh. I'm sorry for that, hon. Nawalan ng signal sa kinaroroonan namin."

Umismid siya. "E, di dapat humanap ka ng paraan para makatawag man lang sa akin
kahit saglit. Hindi mo man lang inisip na may naghihintay sa 'yo dito."

 Nakita niya ang pagkislap ng tuwa sa kulay asul na mata ni Callan. Ubod ng tamis
na napangiti ito. "Sa susunod, hindi na 'yon mangyayari pa ulit. Pangako."
Pagkasabi niyon ay akmang hahalikan ulit siya nito, ngunit maagap na pinigilan niya
ito.

 "What's the matter?" nagtatakang tanong.

She slowly smiled, she put his arms around his neck with a wicked smile on her
lips. "I missed you, Callan," she whispered, her emotions right there in her eyes
for him to be pleased.

 Wala ng dahilan para itanggi niya kung ano ang nararamdaman. She really missed
him. Dalawang araw lang na hindi niya ito nakita, ngunit dinaig pa ang isang buwan
na hindi niya ito nasilayan. Bigla ang dating ng isang realisasyon kay Kira na noon
pa man ay hindi niya maamin-amin. She cared for Callan.

 His smile was radiant. "I missed you, too, Kira."

 Hinalikan ulit siya nito ng buong pagsuyo. She clung to him, molding her soft body
against his rock-hard body. Uhaw na uhaw ang mga labi nito na sumasalakay sa kanya,
tila bumabawi sa dalawang araw na hindi sila nagkita. Akmang huhubarin nito ang
manipis na pantulog niya. Subalit pinigilan niya si Callan.
 Napakunot-noo ito. "Callan?"

 "May problema ba?"

Tumango siya. "I think you badly need a shower, hon." Bagaman masarap sa pakiramdam
ang mainit na pangangatawan nito. Hindi masarap sa ilong ang amoy nito ngayon dahil
siguro sa trabaho at pinanggalingan nito.

 He let out a delicious chuckle. "Oo nga pala. Muntikan ko nang makalimutan 'yon.
Buti ipinaalala mo."

 Umangat ang katawan nito mula sa pagkakadaiti sa katawan niya at bumaba sa kama.
Nabigla siya ng walang kiyemeng hinubad nito ang lahat ng saplot sa katawan.

 "Callan!" Muntikan na siyang mapatili sa ginawa nito at hindi maiwasan na

pasadahan ng tingin ang katawan ng binata.

 "What? Nakita mo na naman ang lahat ng 'yan. Ngayon ka pa ba mahihiya?" panunudyo

pa nito.

 Nag-init ang mukha ni Kira. Mabuti na lamang at hindi gaanong naliliwanagan ang
mukha niya kundi makikita nito ang epekto ng panunukso nito sa kanya.

 "Heh! Pumasok ka na nga sa banyo!"

 Tatawa-tawang pumasok si Callan sa banyo. Nang makapasok na ito doon ay hindi na

niya napigilan ang pagsilay ng kinikilig na ngiti. Damn! Dinaig pa niya ngayon ang
teenager na nakikipagtuksuhan sa gwapong crush! You're hopeless, Kira!

 THE NEXT morning, she woke up to the most beautiful sunshine she had ever seen.
Nakangiting nag-inat si Kira sa kama. Naramdaman niya ang mainit na katawan sa tabi
niya. Mas lalo siyang napangiti ng bumaling siya ng tingin sa binatang mahimbing na
natutulog sa kama niya.

 Madaling araw na nga ito nang umuwi kagabi. Kita niya ang pagod sa gwapong mukha
nito. Ngunit hindi nakaligtas sa paningin niya ang ngiti sa labi nito. Kahit galing
sa trabaho ay nakatulog pa rin ito na may ngiti sa labi. Habang pinagmamasdan niya
ang gwapong mukha nito, hindi mapigilan ng dalaga na humanga sa kagwapuhan nito.
Every inch of his handsome face was pure perfection. Hindi nakakasawang titigan.

 She sighed dreamily.

Bumaba ang tingin niya sa labi nito. Para sa isang matipuno at macho na lalaki,
mapupula ang labi nito. Subalit lalaking-lalaki pa rin ang dating nito.

 Bigla ay inatake siya ng kapilyahan habang nagpipyesta ang mata sa kagwapuhan ng

lalaki. Dumadagdag pa sa pag-andar ng kapilyahan niya ay ang kawalan ng pang-itaas
ni Callan. His perfectly scuplted six-pack can make every woman think green. His
shirtless body was a delicious sight to behold.

 Nanuyo ang lalamunan niya at naaakit na binasa niya ang ibabang labi. Wala naman
sigurong masama kung samantalahin ko ang pagkakataon, di ba? Paminsan-minsan lang
naman siya dadating sa ganitong pangyayari ng buhay niya.

 Malakas ang tibok ng puso na dahan-dahang ibinaba niya ang mukha sa labi nito. Her
lips claimed his mouth in a light kiss. Sampung minuto lamang ang itinagal niyon
ngunit nang iangat niya ang mukha ay tila tumakbo siya ng pagkalayo-layo.

 Bahagyang gumalaw si Callan. Maingat at mabilis na bumaba si Kira sa kama at

nagtatakbo bago pa magising ang lalaki. Parang kerengkeng na kinikilig siyang
humagikhik nang makarating sa kusina.

 Hindi niya mapaniwalaan na nagawa niya ang bagay na 'yon sa isang walang kamalay-
malay na binata. But she could not deny that his lips taste so good.

 Ngayon lamang niya napagtanto kung bakit dumarami ang mga taong nagnanakaw kahit
na alam na nilang maling gawain 'yon. Dahil sa isang dahilan: Masarap ang mga bagay
na nakaw. Tulad na lamang na panakaw na halik niya kay Callan.. Walang kasing
sarap.

 Sobrang sarap.

 Malandi! Sigaw ng matinong bahagi ng isip niya.

 Hay, nako, Kira. Naloloka ka na yata. Kaya bago pa siya matuluyan, nagsangag na
lang siya ng kanin para sa umagahan nila ng binata. Tiyak na gutom ito paggising.

Wala sa isip na biglang naalala niya ang pagkikita nila kahapon ni Jiro...

NAKIPAGTAGPO si Kira kay Jiro sa isang kilalang coffee shop bandang alas-singko ng
hapon. Halos labing-limang minuto siyang naghintay doon bago dumating ang lalaki.
Tulad dati, pormal pa rin kung manamit ang dating nobya. Ilang araw lamang niya
itong hindi nakikita ngunit tila napakalaki na ng pinagbago nito. Yes, Jiro was a
good-looking guy. But looking at him now, he doesn't look good anymore. Kung dati
rati ay parang lagi itong masarap amuyin. Ngayon ay parang napabayaan na nito ang
sarili. Napansin niya na malago na ang buhok nito at ang papatubong bigote ay hindi
na naalalang ahitin.
 Nagpipigil lamang siyang bungadin ito ng tanong na, "Anyare sa 'yo?" Pero parang
lalabas na nang-iinsulto siya sa tanong na 'yon.

 "Pasensya kung pinaghintay kita," paghingi nito ng paumanhin ng dumating ito.

Maliit na tinanguan niya ito. "It's okay."

 "Thank you." Tinawag nito ang waitress ang umorder ng kape para sa kanilang
dalawa. Hindi niya ito pinigil kahit na umorder na siya ng kanya habang naghihintay
sa pagsipot nito.

 "So, puwede ko na bang malaman kung anong dahilan kung bakit ka nakipagkita sa
akin ngayon?" tanong niya pagkaalis ng waitress. Himalang wala siyang nararamdaman
na pagkailang ngayon na kausap niya ang dating nobyo. Iyon ang normal na
nararamdaman ng dating magkasintahan sa isa't isa kapag nagkita. Ngunit walang ni
isang bakas ng pagkailang na nararamdaman si Kira.

 Humugot ng hininga si Jiro at parang naiilang na tumingin sa kanya. Bahagyang

nagsalubong ang kilay ni Kira. Bakit parang hindi siya nito matingnan ng tuwid sa
mga mata? She smell something fishy.

 "Kira, I.. Me and Amy broke up already," tila nahihirapan pa itong sabihin ang
iilang salitang 'yon.

 Nabigla ang dalaga sa ibinalita ng dating nobya. Nagbukas-sara ang bibig niya sa
kawalan ng sasabihin. "Oh." Iyon ang lang ang tanging naging reaksyon niya.

 "Hindi ka man maniwala pero 'yon ang nangyari sa amin."

 Katahimikan. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin dito. Parang naliliyo siya sa
ibinalita nito. Saktong dumating ang order ng binata. Habang humihigop ng kape ay
unti-unting nag-sink in sa utak niya ang sinabi nito. Hiwalay na ang dalaga. Pero
paano? How about their baby? Curious siyang malaman kung anong tunay na nangyari,
pero mas curious siya nito gustong makausap.

 "Is that the reason why you want to talk to me?" she asked, her brows furrowed.
"Iyon din ba ang dahilan kaya ka nagpunta sa bahay noong isang araw?"

 He nodded. "It's because i want someone to talk to. And that someone is you."
Makahulugan na tinitigan nito ang mukha niya. Alam niya ang titig na ganoon.
Pakiwari niya Kira ay may kung ano ang namuo sa lalamunan niya. Tumikhim siya para
alisin 'yon.

 "And why would you like to talk to me, Jiro?"

 "Because we still have something for each other." puno ng tiwala sa sarili na wika
nito. Napaatras ang leeg ni Kira. "Ano?"

 "Alam kong sa kabila ng kasalanan ko sa 'yo, nand'yan pa rin ako sa puso mo. Mahal
mo pa rin ako."

 "Oh my God." She can't believe she's hearing something like that from Jiro. "Teka
lang, Jiro. Don't assume things first. Dahil unang-una, wala ng tayo. From the
moment na naghiwalay tayo ay binura ko na ang lahat ng feelings ko sa 'yo.
Pangalawa, kung ano man ang nangyari sa pagitan n'yo ni Amy ay labas na ako. Labas
na labas. I don't care kung ano ang nangyari at naghiwalay kayo.." Hindi pa siya
natatapos sa sinasabi niya ng magsalita si Jiro.

 "Hindi ako ang ama ng dinadala ni Amy."

Nalaglag ang panga ni Kira.

 "You heard me right, Kira. I'm not the father of her baby. Nang minsan na mag-away
kami dahil sa pagsisigarilyo niya, inamin niya mismo sa akin na hindi ako ang
dinadala ng anak niya. Sinabi niya sa akin na isang estrangherong naka-one night
stand lang niya ang ama ng baby na inakala kong akin."

 "Oh my.. I don't know what to say." Nahawakan niya ang sentido at marahang hinilot
iyon.

 "Not just that. Inamin niya rin sa akin na plinano niya ang ginawang pang-aakit sa
akin. Para sa ganoon, kapag may nangyari sa amin at nagkaroon kami ng relasyon ako
ang mapapanagot niya bilang ama ng bata."

 Naiintindihan na niya kung bakit ganoon ang naging asal ni Jiro nang araw na iyon.
She couldn't blame him. Naranasan niya kung gaano kasakit ang maloko at ang malakas
na udyok na magpakalasing sa sakit na nararamdaman. Para kang nasa isang madilim na
apat na sulok ng kuwarto. Walang makitang liwanag.

 "Kaya gusto kitang makausap ulit.. Gusto kong humingi ng tawag sa 'yo. Nagsisisi
na ako sa ginawa ko sa 'yo. At nanghihinayang ako sa relasyon natin na dapat ay
inalagaan ko. Kung papayagan mo ako, gusto ko na ibalik ang pagsasama natin, Kira.
I missed you and still love you. Nabulag lamang ako sa pagnanasa ko kay Amy. Pero
malinaw na ulit ang lahat sa akin. Ikaw ang totoong mahal ko."

 Umiling si Kira. "Hindi, Jiro.. Hindi na natin kailangan pang ibalik ang
pagsasamang 'yon. Hindi na maibabalik." Naniniwala si Kira na kung ang isang bagay
ay nabasag, hindi na 'yon maibabalik pa sa dati. Katulad lang 'yon ng relasyon na
binasag ng pagtataksil.

 Namumula ang mga mata na tiningnan siya nito. "Pero bakit? Puwede pa naman, di ba?
If you will learn to trust me again, posible pang mangyari 'yon."
 Tiningnan niya ng tuwid ang dating nobyo at nagsalita. "Oo, posible pa sana na
magkabalikan tayo. But Jiro, i'm already taken." If she's for revenge she would
have the pleasure of watching his jaw drop. Pero hindi siya naghihiganti.
Kinalimutan na niya kung ano man ang ginawa nito at hindi siya nagtanim ng galit sa
dibdib niya.

 "I have a boyfriend now. At kahit bago pa lang kami, wala akong balak na iwanan
siya dahil lang nakikipagbalikan sa akin ang ex ko. I'm so sorry for what happened
between you and Amy. Sana maging okay ka rin. Thank you for the time and coffee. I
need to go." She gave him a sad smile and walked away.

Karma is really a bitch.

=================

Chapter Twenty Eight

CALLAN woke up feeling light and fresh. Dalawang araw ding napuwersa ang katawan
niya sa operation ng team nila sa Cam Sur. Naging successful ang operation nila
kagabi. Nahuli nila ang malaking sindikato na nagtatago sa bundok. Kinailangan pa
nilang umakyat sa bundok ng halos dalawang oras para maisagawa ng matagumpay ang
operation.

 Kung hindi naging matagumpay ang operation nila, siguro ay aabutin pa sana sila
doon ng tatlo o apat na araw. Katakot-takot na sana ang pagkainit ng ulo niya.
Bukod sa walang signal doon, bumagsak pa sa batis ang cellphone niya. Tuloy, mas
lalo siyang hindi nakatawag kay Kira.

 Kaya nang matapos ang operation nila, hindi na siya sumama sa mga kasama para
magcelebrate. Umuwi agad siya sa dalaga. Not seeing Kira for two days was pure
hell. Parang gusto niyang makita oras-oras ang mukha nito at marinig niya ang boses
nito. Di yata't mas lalong lumalala ang obsession niya sa dalaga.

 Mga alas-dos na yata ng madaling araw ng makauwi siya. Dumaloy sa kanyang isipan
ang nangyari kagabi. Hindi niya mapigilan makaramdam ng unting hiya. Dumikit siya
sa dalaga na mabaho siya at amoy-pawis. Kung pa nito mismong sinabi sa kanya, hindi
pa niya maalala. Napaungol siya.

 Ngunit hindi rin maiwasan mapangiti nang maalala ang narinig sa labi nito.

 "I missed you, Callan."

 She missed him. She missed him! At may ibang ibig sabihin na 'yon para sa kanya.
Nakapikit pa rin, iginalaw niya ang braso upang yakapin si Kira. Subalit sa halip
na ang malambot na katawan ni Kira ang mayakap niya, ang unan sa tabi ang nakapa
niya.
 Nanigas ang katawan ni Callan at awtomatikong iminulat ang mata. Bumalikwas siya
ng bangon at umupo sa kama. Napakunot-noo siya nang marinig ang boses ng dalaga na
parang kumakanta.

 Lumabas siya ng kuwarto at nagtungo sa pinanggagalingan ng boses nito.

 Napangiti siya ng makita si Kira. Nandoon ito sa kusina at nagsasangag habang

kumakanta. "Let the world around us. Just fall apart. Baby we can make it if we're
heart to heart.. And we can build this dream together.. Standing strong forever..
Nothing gonna's stop us now.."

 Sumasabay ang katawan nito sa tugtugin sa cellphone nito at tila may sariling
mundo na kumakanta. Malinaw na hindi siya nito nararamdaman sa likuran nito kaya
sinamantala niya ang pagkakataon. Pinanood niya ito habang sumasayaw at kumakanta.
Ngayon lamang niyang nakita si Kira na sumayaw. Minsan na niya itong nakitang
sumayaw noong high school sila, pero hindi na naulit 'yon. Dahil kapag nakikita
niya itong nagpa-practice ng sayaw at inaasar niya ito, hindi na sumasali pa si
Kira.

 He chuckled. "Mas gumaling ka ngayon sumayaw, i guess."

Nahigit ang hininga na napaharap sa kanya ang dalaga. Namula ang mukha nito nang
makita siya. "C-Callan.. Gising ka na pala?"

 Itinago niya ang ngisi para hindi mapahiya ang nobya. "Kanina pa ako dito. And
don't be ashamed, hon. I enjoy your performance." A sensual smile formed on his
lips. His blue eyes feasted on her long shapely legs.. Damn, he was already very
hard.

 Iniiwas nito ang mukha sa kanya at muling tumalikod sa kanya para harapin ang
pagsasangag. "Ano'ng gusto mong kainin?" tanong nito para pagtakpan ang
pagkapahiya. Malawak ang ngiti sa labi na humakbang siya palapit sa dalaga.
Pagkatapos ay ipinulupot ang braso sa beywang nito at bumaba ang labi niya upang
halikan ito sa leeg. He love kissing her soft neck. His groin stirred to life.

 Sa mahinang at malinaw na boses, nagsalita siya. "Paano kung sabihin ko sa 'yo na
ikaw ang gusto kong almusalin?"

 HIS HUSKY voice sent shivers down her spine. Kira wet her lips innocently.
Pagkatapos ay nanginginig ang kamay na pinatay niya ang kalan at nanunuyo ang
lalamunan na humarap sa binata. Nag-aalab sa pagnanasa ang asul nitong mga mata
habang nakatitig sa mukha niya.

 May maliit na ngiti ito sa labi na nagpapahiwatig ng kapilyuhan. "Papayag ka ba o

hindi?"
 "Callan," kinakabahan na lumunok siya. "Mabuti siguro kung kumain muna tayo."

 "Yes, hon. Breakfast in bed would be great." he said, and playfully winked at her.

Hindi na siya nakatiis at nakurot na niya ito sa tagiliran. "Callan, wag ka nga'ng
maloko!"

 He burst out laughing. "What? Ano ba'ng kakaiba sa sinabi ko?"

 "Double-meaning! Agang-aga, kamanyakan na naman 'yang iniisip mo!" Tumulis ang

nguso ni Kira at akmang kukurutin ito sa tagiliran nang hulihin nito ang kamay
niya.

 "Napapadalas na ang pagkurot mo sa akin d'yan, hon, ah? Nakakahalata na ako."

Nagsalubong ang kilay ni Kira. Bahagyang kinabahan. Hindi kaya gising na ito kanina
ng nakawan niya ito ng halik? "A-At ano na naman 'yon, aber?"

 He grinned wickedly. "Kunyari ka pang naiinis, eh, pasimple mo lang naman akong
tsinatsansingan. 'Kala mo ba hindi ko napapansin ang pigil na pagnanasa mo sa akin?
You don't hide you feelings, you know. You just have to ask nicely if you want to
touch me anywhere." Pagsabi niyon ay humahalakhak na lumayo ito sa kanya.

 Dumoble ang pag-iinit ng pisngi niya. "Callan!' she roared as she ran to catch
him. "Makakatikim ka talaga sa aking lalaki ka!"

 Nang maabutan niya ito sa sala ay pinagkukurot niya ito sa tagiliran.Gumanti naman
ito ng pangingiliti sa kanya. Their laughter echoed all over the house. Pagkatapos
ng harutan na 'yon, masaya at magkasabay na nag-almusal sila sa kusina.

NANG araw na 'yon ay pinaubaya muna ni Kira ang restaurant kay Themarie. She just
stayed in her house with Callan. Hindi rin pumasok ngayon ang lalaki kaya magkasama
sila. Wala silang ibang ginawa kundi ang manood ng pelikula sa cable, kumain,
magkuwentuhan. Buong maghapon na hindi sila lumalabas sa bahay niya.

 Napagkatuwaan nila ang mag-enjoy kasama ang isa't isa. Hindi niya alam kung ano
ang nangyari at bigla-bigla ay nagkakasundo sila ngayon ni Callan. Kapag nag-
aasaran sila noon, lagi siyang pikon. Ngunit ngayon kapag inaasar siya ng binata,
gumaganti na din siya ng pang-asar. At matatagpuan nila ang mga sarili na masayang
tumatawa.

 He made her feel so alive. He made her so happy. Parang bumalik siya sa pagkabata
na walang pinapatakbong negosyo at walang pinagdaanan na masaklap na relasyon.

 "Hon, it's your turn," sabi ni Callan.

 Kinuha ni Kira ang dice at pinaikot 'yon. Eksaktong tumigil iyon sa may tatlong
tuldok. Malakas na tumawa si Callan habang siya ay napasimangot.

 "Paano ba 'yan, hon? Natuklaw ka na naman ng ahas."

 "Na naman!" angal ng dalaga habang ibinaba ang maliit na kulay pulang box sa
mababang numero ng pinaglalaruan nila. Naglalaro sila ngayon ng binata ng Snake and
Ladder. Matagal-tagal na rin mula nang makapaglaro siya noon. Teenager pa lang yata
siya. Nakita lamang niya ang Snake and Ladder board sa lalagyan niya ng mga lumang
gamit ng maglinis siya kanina sa loob ng kuwarto niya.

 "Pansin ko parang nadadaya na ako, ah. Bakit kanina pa akong natutuklaw ng ahas,
samantalang lagi kang panalo?"

 He smirked. "Kasalanan ko ba 'yon? Malay ko ba kung type ka talagang tuklawin ng

ahas sa larong ito kaya di ka makaabot sa one-hundred." Hindi niya pinansan ang
tila pagbibigay nito ng kahulugan sa sinabi.

 Sumimangot si Kira. "At hindi ko man lang matyempuhan 'yong mahabang ladder. Ikaw
lagi ang nakakatiyempo kaya ikaw ng ikaw ang nananalo."

 "Well.. Hindi ba dapat ay may reward ako mula sa 'yo? Kanina pa akong nananalo, at
ikaw palaging talo."

 "Aba, hoy! Wala tayong usapan na may reward ang mananalo." Pinandilatan niya ito
at iniligpit na ang nilalaro. "Magaling pa itago na natin 'to. Galit yata sa akin
ang snake, bwisit."

 "Malamang, kanina pang masakit ang puson ng snake sa 'yo."

 Napatitig siya kay Callan. "Ano'ng sabi mo?" May kakaibang kislap sa mga mata ng
lalaki nang tumingin siya dito ng tuwid.

 Ipinilig nito ang ulo. "Nothing. Hindi ka pa ba maliligo, hon?" pagpapaalala nito.

 "Ah, oo nga pala. Maliligo pa ako. D'yan ka muna."

 Iniwan niya ito sa sala at nagtungo sa banyo para maligo. Nanlalagkit ang katawan
niya sa init. Palibhasa tag-init ngayon kaya ganoon na lang siya kung pagpawisan.
Nasa kalagitnaan siya ng pagliligo nang bigla niyang maalala na hindi nga pala siya
nakapagdala ng towel sa pagpasok niya sa banyo.
 "Sh-t." mahinang napamura siya. Hindi naman siya maaaring lumabas ng hubo't hubad
doon para kunin ang towel. Baka bigla niyang makasalubong si Callan, lalo na't nasa
bahay lang din niya ito. Kahit ilang beses na nitong nakita ang katawan niya, hindi
pa rin niya maiiwasan ang makaramdam ng hiya kahit papaano. Magkasintahan pa lang
naman sila at hindi mag-asawa.

 Naisip niyang tawagan na lang niya ang binata at makisuyo. "Callan!"

 "Why, hon?" tugon ng binata.

 "Puwede mo ba akong ikuha ng towel? Nakalimutan ko magdala, eh."

 "Sure."

 "Thank you!"

Ilang sandali lang ay narinig ang yabag nito papalapit, saka kumatok naman ito.
"Here's your towel."

 Maliit lang ang pagbubukas niya ng pinto para hindi makuha niya ang towel. Ngunit
nabigla siya nang itulak ni Callan ang pinto upang lumuwang ang pagkakabukas. At
ang mas ikinabigla niya ay ang makita itong wala ng saplot sa katawan!

 Without saying anything, he entered the bathroom with a lvstful grin on his face.
"Hi, honey. Mind if i join you?"

Itutuloy..

=================

Chapter Twenty Nine

 SAY a word, Kira! Say a word!

 Tila nawalan siya ng sasabihin ng pumasok si Callan sa loob ng banyo na walang

anumang saplot. Hindi niya inaasahan ang gagawin nito. Sinabit nito sa towel bar
ang dalang tuwalya at muling binigyan siya ng matamis na ngiti.
 "What are you staring at, hon?"

 "Excuse me. What the hell are you doing here, Callan?" bulalas niya, nanlalaki ang
mata.

 "Sinasabayan ka. Don't tell me you will ask me to get out? Nah, uh, uh. I'm not
letting you."

 "At bakit hindi? Hindi ako sanay na may nakakasama ako sa pagligo! Get out!"
Malakas ang hinala ni Kira sa tumatakbo sa isipan ngayon ni Callan. Alam rin niya
kung ano ang binabalak nito. Isang tingin lang niya sa ibabang bahagi ay makikita
na niya ang ebidensya na tama ang hinala niya.

Ngumisi ang binata at binuhay ang shower. "We should shower together and save
water, honey." Pagkasabi niyon ay hinila siya nito sa beywang at buong pag-aalab na
siniil siya ng halik.

Ang tangkang pagpapalabas niya sa binata ay natunaw sa utak niya. Bigla ay parang
ayaw na niya itong palabasin ng banyo. Hindi niya kayang magmatigas at pilitin
itong palabasin gayong inaatake na naman siya ng espiritu ng kalandian.

 Malutong na lihim siyang napamura.

Sa tuwing hinahalikan siya nito, hindi siya nakakapag-isip ng tuwid at naglalahong

parang bula ang mga isipin niya. Iyon ang klase ng epekto na meron sa kanya si
Callan.

But she knew it wasn't just s-xual desire. They have something between each
other.. Something like a strong connection. Isang pagkakakonekta na pinagtibay ng
panahon na magkakilala sila kaya hindi mabilis na mapuputol.

 She could no longer deny that her body had been hungry for his touch, for his
love..

 "Oh, Callan!" pag-ungol niya nang maramdaman ang palad nito na minamasahe ang
dibdib niya. Inipit nito sa pagitan ng daliri ang tuktok ng isang dibdib niya at
pinaglaruan.

Her back arched to press her heavy br3ast into his hand. Narinig niya ang maikling
tawa nito sa bibig niya at parang gusto niyang kagatin ang ibabang labi nito.

 Bumaba ang isang kamay nito sa pagkababae niya at tulad ng ginawa nito sa dibdib
niya, minasahe nito ang bahaging 'yon. "Oohh.." she moaned and closed her eyes.
Nilulusob ng masasarap na sensasyon ang kamalayan niya at damang-dama niya ang
pagkabuhay ng mga ugat niya sa katawan. Sumisidhi ang pag-iinit ng katawan niya sa
pagdaan ng bawat segundo.
 He rubbed himself against her belly, then he groaned. She ached to feel him and to
be impaled by his rock-hard c-ck. Gumalaw ang kamay niya at dinama niya ang init na
nagmumula sa pagitan ng hita ng binata. His heartbeat seemed to be roaring in his
ears as she molded her palm on his hot arousal.

 "Ahh, Kira.." pag-ungol ni Callan nang maramdaman ang pang-ahas na kamay niya. Her
hand move to massage his burning, throbbing maleness. 

Pinagmasdan ni Kira ang gwapong mukha ni Callan habang minamasahe ng kamay niya
ang pagkalalaki nito. She saw the sensual hunger in his eyes, the burning desire
written there.

 Nakagat niya ang ibabang labi. Kung ganito siya lagi titingnan ni Callan, baka
matunaw siya. Saglit na binitawan ni Kira si Callan. Inabot niya ang shower gel.
Pagkatapos ay naglagay siya ng kaunting gel sa palad at inilagay niyon sa katawan
ni Callan. Una niyang pinagtuunan ang matipuno at matigas na dibdib nito. Hinaplos
niya ang pang-itaas na katawan nito gamit ang shower gel na nasa palad.

 Tila dyamante na kumikinang ang kulay asul na mga mata ng binata habang nakamasid
sa kanya. Nag-init ang pisngi niya sa paraan nito ng pagtitig sa mukha nito.

 "Goddamn it."

Napatigil siya sa paghaplos sa katawan ng binata. "B-Bakit?"

 "Alam mo ba kung gaano kalakas ang epekto mo sa sistema ko, Kira? You're turning
me into a hungry wild beast everytime you blush like that."

 The tingling between her legs flickered once more. Hindi niya maipaliwanag ang
kasiyahang pumupuno sa kanyang dibdib sa sinabi ng lalaki. She was flattered, yes.
Kung totoo ang sinasabi ni Callan sa kanya, ibig sabihin lang niyon ay malaki ang
pagkakagusto nito sa kanya.

 Overwhelmed and determined, muli niyang hinaplos ang katawan ni Callan. She move
her hand on his broad chest with pure seduction.

God, did she mentioned before that he has a body to die for?

Every muscle of his hard body was sculpted to perfection. Hindi niya maiwasan ang
manginig ang kamay habang hinahaplos ito pababa sa pagitan ng hita nito.

 "Damn it, Kira!" Tila hindi na nagawa pang magpigil ni Callan. Inalis nito ang
kamay niya at muli siyang hinapit sa beywang. His lips claimed her lips in a
hungry, wild kiss once again. His tongue dominated her mouth and they fought for
dominance as she felt his hands on her ars3.
 Umalpas ang mahinang ungol sa labi niya nang paluin nito ang pang-upo niya. Mas
nag-apoy ang buong kamalayan ni Kira sa ginawa ni Callan.

 Liquid of desire flowed between her legs. Handa na si Kira para sa pag-angkin sa
kanya ni Callan. She needed him now. She was dying for his touch and starving for
his male domination. Hindi na niya kaya pang maghintay.

 "Callan, take me now! Please, take me hard!" she begged.

Ngumiti ito, ang mga mata ay kumikinang sa galak. "Yes, sweet honey."

 Mahigpit na niyakap siya ng binata. Pagkatapos ay iniangat ang paa at ipinulupot

ang mga binti niya sa beywang nito. Damang-dama niya ang tigas at laki ng muscles
nito habang buhat-buhat siya. Patuloy pa rin ang bagsak ng tubig sa kanila ng
binata ngunit hindi niyon mapatay ang mga katawan nila na pinag-iisa ng malaking
apoy.

 Her nails dugged into his hard biceps as she felt his entrance. With one fluid
thrust, he slid his hugeness inside her.

 "Oh my God!" Pikit-matang tinanggap ng dalaga ang pagbaon ng sandata ni Callan sa

pagkababae niya. His shaft was hard and huge as he pushed deeper into her. May
unting kirot ang naging pagpasok nito sa kaangkinan niya ngunit mabilis na napawi
iyon ng masarap na sensasyon na umaalipin sa buong kamalayan niya.

 She opened her eyes and saw him clenching his teeth. "Ah, hell! You're so tight,
hon!" Nagpakawala ito ng marahas na ungol.

 A sexy smile formed on her lips. Kung may nadiskubre siya tungkol sa pagtatalik,
iyon ay ang nalaman niya mula sa nababasa niya sa internet. She was willing to try
what she learned and apply it with Callan. Hindi niya alam kung bakit niya gagawin
'yon. But she felt like she want to please him. Gusto niyang maramdaman na sa bawat
sandali na kasama siya nito, hindi ito malulungkot o mababagot.

 She squeezed his hard, throbbing maleness with her wet walls. She could feel him
getting bigger and harder as he took her.. Mas lalo siyang ginanahan na gamitin ang
nalaman kay Callan.

 With a naughty smile, she used that seductive muscle-control..

 A GROWL tore from Callan's lips. As much as he want to take her slowly, he
couldn't control the raging hunger to pressed deeper into her sweet cvnt. Tila
mababaliw si Callan sa masidhing damdamin na lumulukob sa buong pagkatao niya.
 Tinutupok ng apoy ang kamalayan niya at sa dinami-dami ng naging karanasan niya sa
pambababae, kay Kira lang niya naramdaman ang kasiyahan na walang kapantay.

 "Awww, sh-t!" he groaned harshly. Tila mas lalong sumisikip ang lagusan ni Kira sa
ginagawa nito. He could feel her feminine walls squeezing and tightening around his
hardened shaft. "God, Kira. You're driving me insane!"

 He didn't know that pleasure like this existed. Alam niya sa sarili na hindi
lamang bugso ng pagnanasa ang init na umaalipin sa kanya. Matagal na niyang alam na
hindi lang 'yon basta pagnanasa. He never needed a woman like he needed Kira.

 Isinandal ni Callan si Kira sa dingding ng banyo. Ibinaon niya ang mukha sa leeg
nito at nanginginig na humugot ng hininga. He slammed in deeper til he was buried
to the hilt. Nakapikit ang mata ng dalaga habang patuloy ang pag-angkin niya dito.
Larawan ito ng isang babaeng nasisiyahan sa ligayang hatid ng isang lalaki.

 Callan felt so inflamed. Heaven! She was so beautiful, so sultry and seductive.
Bumilis ang pagsugod ng sandata niya sa pagitan ng hita nito. Mayamaya pa'y
sumasabay na sa pag-ulos niya ang balakang nito, sinasalubong ang bawat paglalabas-
masok niya. Tulad ng isang sayaw, gumalaw ang kanilang mga katawan kasabay sa isang
maindak na musika. He felt a wave of electric sensation attacking the portion of
his glorious shaft buried inside her.

 "Oh, God, Callan! I'm coming!" Bumaon ang kuko nito sa braso niya at nagsimulang
mangatal ang katawan sa tensyon na namuo sa pagkababae nito. 

Seconds later, she came hard while screaming his name. Tila musika sa pandinig ng
binata ang nakakaakit na ungol nito. Her sexy moans fueled his desire and need for
her her, his hunger to take her over and over again.

 "Oh, F-ck!" he groaned. Hindi na niya kayang magpigil pa. Tila isang malakas na
hagupit ng bagyo na namuo ang masarap na kilabot sa pagkalalaki niya. "K-Kira.."

 Hinigpitan niya ang hawak sa beywang nito at akmang magpapakawala ng sunod-sunod

na ulos. Ngunit natigilan siya ng marinig niya ang boses ng dalaga na pinipigilan
siya.

 "Callan, i think you should use a condom or..."

Hindi niya ito pinatapos magsalita. He claimed her mouth possessively and he didn't
stop til she was almost breathless.

 Nang pakawalan niya ang bibig nito ay marahas ang naging pagbuga niya ng hininga
sa leeg nito. Clenching his teeth, he stared deeply into her eyes. "You're mine,
Kira." he snarled possessively. "All mine. You understand?"
 Kitang-kita niya ang paglunok nito. "Pero wala sa usapan natin ang mabuntis ako.."

 "No, Kira. If you become pregnant, you will be completely mine and i'll never let
you go."

 Tila nagdadalawang-isip pa na tumango ito. Ngunit nang magsimula ulit siyang

gumalaw sa loob nito at iduyan ito sa masarap na sensasyon, nawala na ang
pagdadalawang-isip sa mukha nito. Napalitan iyon ng hindi maipaliwanag na kasiyahan

 Ikinawit nito ang braso sa leeg niya at isinubsob ang mukha sa leeg niya. He began
moving inside her again. Nararamdaman niya kung gaano kahulma ang malambot na
katawan nito habang nakayakap sa kanya at pikit-matang tinatanggap ang mga ulos
niya.

 He thrust into her with all the power he possessed.

 With all the strenght, he took her and made her feel she was only his. Hinaplos
niya ang mukha ni Kira. Kusang iminulat nito ang mga mata at tinitigan siya. 

Tinugon niya ang mainit at naglalagablab na titig nito habang patuloy ang
masidhing pag-angkin hindi lang ang katawan nito, kundi pati na ang buong pagkatao
nito. Iisa lang ang nasa isip niya habang nasa bisig niya ito. Sisiguraduhin niya
na hindi na siya mag-aaksya pa ng panahon.. Mga panahon na ginugol lang niya sa
pagpapakatorpe.

Pleasure rise within him, tension build higher and higher as he took her. Until
the Big O slammed his system with full force. "F-ck!" Isa pang malakas na ulos ang
pinakawalan niya at umalpas ang namuong sarap sa pagkalalaki niya sa kaloob-looban
ng pagkababae nito. Muli ay narating ni Kira ang pangalawang pag-abot sa kasukdulan
at sinabayan siya nito.

 "Oh, Callan!" she screamed his name. Hindi niya ito binitawan at pinakawalan sa
matitipunong bisig niya. He just held her. Sheltered her with his body..

 NAKAGAT ni Kira ang ibabang labi. There was something different this time. With
the way he made love with her in the shower, it was different. Buhay na buhay ang
lahat ng emosyon sa katawan niya. Kahit ang malakas na tibok ng puso ni Callan ay
dinig na dinig niya.

 Each hard spurt of his hot load inside threw her higher, burning through her body
with a magical force. Tila nakikita niya ang pagniningning ng mga bituin at
nakadama siya ng walang kapantay na kaligayahan.

 Alam niyang maaari siyang magbuntis sa hindi paggamit ni Callan ng proteksyon.

Ilang beses na silang nagtalik at hindi pa ito gumagamit ng condom mula noon.
Ngunit sa hindi malamang dahilan, naghatid ng kakaibang init sa mga ugat niya ang
isipin na magiging ina siya ng anak ng binata.

 Not that she wished for it, but the thought of becoming pregnant sent fiery
shivers through her body.

 "What are you thinking?" tanong ni Callan sa kanya nang matapos na silang maligo.
Karga-karga siya nito na parang bagong kasal habang dinadala sa silid niya.

 "Ah, nothing."

Umangat ang isang sulok ng labi nito. "Don't fool me. Alam ko kapag may iniisip ka.
Tell me."

 Ibinaba siya nito sa kama at humiga ito sa tabi niya. Wala pa rin silang saplot sa
katawan. She tried not to look at his torso. His sculpted abs were distracting.
Lalo na't bagong paligo ito. Basa-basa pa iyon at paulit-ulit niyang inaamin sa
sarili na ito na ang pinakagwapong nakita niya.

 "I was just thinking... Bakit hindi ka gumagamit ng condom kapag nag-aano tayo?"

He snorted. "The f-ck?"

 "I'm serious, Callan. Hindi ka ba talaga gumagamit ng condom mula noon?

Nangangamba tuloy ako kung... Malinis ka."

 "I'm clean, honey. Every three months akong nagdo-donate ng dugo sa health center
at may regular check up ako. Besides, kahit madami na akong nadala sa kama. Ikaw
lang ang babaeng hindi ko ginagamitan ng proteksyon."

 Nanlaki ang mata ni Kira. "You mean, marami ka na talagang nadalang babae sa
kama?" napahumindig na tanong niya. Hindi alam ng dalaga kung bakit tila inatake
siya ng pagseselos gayong alam naman niyang maloko sa babae si Callan.

Hindi nakasagot ang binata at napakamot sa batok. "Kailangan pa ba natin ungkatin

ang nakaraan ko sa usapang 'to?" parang hindi nito alam kung paano magpapaliwanag
sa kanya.

 Nagdilim ang mukha ng dalaga. "Bahala ka kung ayaw mong umamin. Kung marami ka na
palang babaeng nauto sa kama, then i must be crazy to believe your clean." Akmang
aalis siya sa tabi nito, ngunit pigilan siya ng binata sa braso.

 "Hey, hon.. Are you mad?"

 "Yes, i am. Now let me go."

 "No." Hinawakan nito ng mariin ang braso niya at hinila siya pasandal sa dibdib
nito. Mas malakas ito sa kanya kaya kahit magpapalag siya ay hindi siya nito
pinakawalan. "Mga babae lang sila sa nakaraan ko. They don't mean anything to me.
Oo, hindi ko itatanggi na halos lahat ng mga naging babae ko ay nakuha ko na. But
let me tell you this, i never made love with a woman before. Ikaw lang ang babaeng
inangkin ko sa ganoong paraan. Ikaw lang."

 "Sus. Paano ako maniniwala sa 'yo? Classic line n'yo yang mga babaero!" Inirapan
niya ito.

 "Wala ka bang tiwala sa akin?"

 "Malay ko ba kung may iba ka pang babae na pinaggamitan ng linyang 'yan."

 Marahas na humugot ito ng hininga at hindi magkaintindihan kung paano

magpapaliwanag. "Kira, honey, listen to me. Kung may iba pa akong babae na
kinalokohan noon, e di sana alam mo, di ba? Magkapitbahay lang tayo. Makikita mo
naman kung may babae akong paulit-ulit na dinadala sa bahay ko."

 "Puwede naman mag-motel, ah?"

 "Oo nga. Pero kung gustong-gusto ko ang isang babae, hindi ko siya sa motel
dadalhin. Kung saan ako nakatira, doon ko siya lagi dadalhin."

 Hindi siya nakaimik. Sa totoo lang, hindi rin niya alam kung bakit bigla-bigla ay
nag-iinit ang ulo niya sa kaalaman na may mga nauna na sa kanyang babae na
naranasan ang maligayahan sa piling ni Callan. Namula siya ng kastiguhin niya ang
sarili at mabuo ang isang tanong.

 Nagsisimula na ba siyang magselos sa mga nakaraan ni Callan? Mariing ipinikit niya

ang mga mata para pawiin ang tila kirot sa dibdib niya.

 He kissed the shell of her ear. "Hon, don't be jealous about..."

Iminulat niya ang mata at pinandilatan ito. "I'm not jealous!" asik niya.

 Ngumisi si Callan. "Then, why are you so defensive? And why are you mad at me
now?"

 Tuluyan na siyang namula at hindi nakaimik.

 Napawi lang ang inis at selos sa dibdib niya nang hapitin siyang muli ni Callan at
paghahalikan. Tunay na nakakapanlambot ng tuhod ang init ng labi nito at hindi na
niya nagawa pang tumanggi ng muli siya nitong angkinin. God, she can't get enough
of him!

***

For more RD updates, i-search n'yo lang ang page ko: Race Darwin. Kung hindi
nakakaabala sa inyo, paki-like na din. Thanks!

=================

Chapter Thirty

"CALLAN, are you staying here for dinner?" sigaw ni Kira mula sa kusina.
Kasalukuyan siyang naghahanda para sa pagluluto ng hapunan nila. Bagaman naririnig
niya na bukas ang TV, walang tugon mula sa binata.

 Bakit kaya hindi sumasagot ang kumag na 'yon?

Lumabas siya sa kusina at nagtungo sa sala. Nakita niya itong prenteng nakaupo sa
couch at nakatutok ang mga mata sa harap ng TV. "Callan, dito ka ba—" Natigilan si
Kira ng makita ang pinapanood ng binata. "Dragon Ball Z?"

 Napanganga siya. Hanggang ngayon pala ay fan na fan pa rin ito ng anime na 'yon?
"P-Pinapanood mo pa rin 'yan?" Natatandaan niya noon na madalas niya itong
nakikitang nanonood ng anime sa bahay ng mga ito kapag sinasamahan niya ang kanyang
ina sa pagtatrabaho. Kasama sa mga paborito nitong anime ay Ghost Fighter.

 Bahagyang tumango si Callan, hindi maalis-alis ang tingin sa palabas. "Old habits
die hard," maikling wika nito.

 Pigil ni Kira ang matawa ng malakas. "Ang tanda-tanda mo na para manood pa ng

ganyan! Seriously, Callan? Anime pa rin ang pinapanood mo hanggang ngayon?"

 "Yeah. What's the problem with that?"

 "Wala lang." At hindi na niya napigilan ang tawa. Napaupo siya sa tabi nito habang
tumatawa. Maang na napatingin sa kanya si Callan. Salubong ang kilay nito.

 "Oh, boy. Don't give me that look!"

 "Why not? You're teasing me." He glared at her.

Mamamatay na yata si Kira sa kakatawa. "Come on! Kahit sino naman matatawa. Isang
matipuno at machong pulis ang hanggang ngayon ay nanonood ng anime!" She burst out
laughing hard. Ang babaw na yata ng kaligayahan niya ngayon.

 Callan frowned. "Fine," he said. Pagkatapos ay pinatay ang TV at tahimik na

lumabas. Napatigil siya sa pagtawa. Ay, teka.. Nagtampo ang mamang pulis? O baka
naman nahiya sa kanya dahil tinatawanan niya ito?

 Bumuga siya ng hininga at napangiti. Babalik na sana siya sa kusina para magluto
nang muling pumasok sa bahay si Callan.

 "O, nagbalik ka. Manonood ka ulit ng Dragon Ball Z?" panunudyo niya.

He matched her grin. "No. I'm gonna watch a romantic movie with you. Tutal hindi na
nga pala tayo teenagers pa. Enough of anime, right?"

 Hindi alam ni Kira kung bakit parang kinabahan siya sa sinabi ni Callan. Base sa
ngisi nito, tila may binabalak itong hindi kaaya-aya.. Isinalpak nito ang movie at
nagsimula na iyong magplay.

 "Come here, hon." Hinila nito ang kamay niya at umupo siya sa tabi nito. Umakbay
ito sa kanya at binigyan siya ng makahulugang ngiti. "Bakit hindi ka na tumatawa
ngayon?"

 "Eh, ano pa ang tatawanan ko? Teka, ano bang movie 'to? Magluluto pa ako ng
hapunan natin."

 "Don't bother. Puwede naman akong umorder mamaya sa malapit na fast-food chain.
For now, just enjoy the show." Hinalikan nito ang noo niya. Pagkatapos ay inihilig
siya nito sa balikat at tahimik na nanonood sila. Napangiti na rin siya. He was
really sweet. Ngunit paglipas ng ilang minutong panonood ay nagtitili si Kira.
Malakas na humalakhak si Callan.

 "Walangya kang lalaki ka! Akala ko romantic, 'yon pala bold!" Pinaghahampas niya
ito ng unan. Tatawa-tawang umilag ang lalaki.

 "That's what you get from teasing me, hon!"

 "Letse! Patayin mo nga 'yan!" Sa susunod hindi na niya ulit ito tutuksuhin. Dahil
sa panunukso niya sa binata sa panonood ng anime, pinanood siya nito ng p0rn!

 "Ayaw ko nga. Matapos mo akong pagtatawan kanina."

 "Callan!" sigaw niya dito. Nag-iinit ang pisngi niya sa mga ungol na naririnig
niya mula sa palabas. "Ang lakas-lakas ng sounds! Nakakahiya sa kapitbahay!"

 Bahagyang hininaan nito ang volume. Ngunit malinaw pa rin sa pandinig niya ang
malakas na ungol ng babae at ang tunog ng pagsasalpukan ng dalawang katawan.
Jusmiyo, aatakihin yata siya ng wala sa oras! "Callan, patayin mo na nga 'yan.
You're not funny!"

 "Hindi naman talaga ako funny? I'm hot!" sinundan nito 'yon ng halakhak.

She glared at him. "I'm serious, Callan. Kapag hindi mo pa pinatay 'yan, ako mismo
ang magpapatay niyan. At hindi ka na makakatuntong ulit dito sa bahay ko."

 "Problema ba 'yon? Puwede naman kitang dalhin sa bahay ko kung di mo na ako

papasukin dito."

 "CALLAN!"

 "Okay, okay! Masusunod na mahal kong reyna." Pinatay na nito ang TV at kinuha ang
bala nito ng p0rn. Ngumisi ito sa kanya pagkatapos. Nakapameywang na tinaasan niya
ito ng kilay.

 "Ano na naman?"

 "Wala ka pala, eh. Isang bala ka lang." ang tinutukoy ay ang isinalang na X-Rated
Film.

 "Sus. Manyak ka. Tanda-tanda mo na nanonood ka pa ng porn?"

 "Bakit, alangan namang bata ang manood ng ganoon?"

 "Heh!" Umupo siya sa couch. "Paano 'yan, nagugutom na ako. Tinatamad na ako
magluto. Bili ka na ng makakain natin."

 "Say please?"

 "Arte mo naman. Ipapaalala ko lang sa 'yo, ha? Tungkulin ng mga boyfriend na

pagsilbihan ang girlfriend nila. Palibhasa, sanay na sanay ka na ikaw lagi ang
pinagsisilbihan, eh. Sa akin, di puwede 'yang mga da moves mo. Ginusto mo akong
maging girlfriend, magpakahirap ka ngayon."

 Napangiti si Callan at tumabi sa kanya. "Ibig sabihin ba niyan, tinatanggap mo na

ako bilang official boyfriend mo?"
 "Bakit, may choice pa ba ako?"

 Umiling ito, kapagkuwan ay niyakap siya ng mahigpit. "Wala ka ng choice, hon.

You're mine now.. Just mine." Inilibing nito ang mukha sa leeg niya at
pinaghahalikan siya doon. Hindi niya napigilan ang pagngiti at pagyakap dito.
Hinila siya ng binata hanggang sa mapaupo siya sa kandungan nito. She could not
help shuddering as he took deep breaths of her scent.

 "Callan... Stop distracting me!"

 Parang batang humagikhik ito sa leeg niya. "Is it working?"

Pairap na tiningnan niya ito at kinurot ito sa tgiliran. "Puro ka talaga

kalokohan! Bumili ka na ng kakainin natin."

Ngumisi ito. "Bakit pa bibili? Puwede naman nating kainin ang isa't isa? Ikaw
lang, sapat na."

"Callan!" Nag-iinit ang pisngi na bulalas niya. She felt his maleness stirred and
she wanted to groan. He pressed her body to his. Naramdaman niya ang katibayan ng
pagnanasa sa pagitan ng hita nito. "Uh, Callan.. B-Bitawan mo na ako." pagtanggi
niya kunwari. She licked her lips innocently.

"Uh-huh." Napakagat labi ito at napatitig sa mga labi niya, pababa sa dibdib niya.
Nakasandong itim lang siya at base sa kislap ng mga mata nito, lubos itong
nasisiyahan sa nakikita.

"Eyes up here," she snapped. Nginisian siya nito.

She rolled her eyeballs. "Kung di mo pa ako pakawalan ngayon, ibe-break agad kita.
Sige ka." seryosong saad niya.

Mabilis pa sa alas-kwatro na pinakawalan siya nito. "Tatakutin mo pa ako. Bibili

na nga."

Napangisi siya. Kahit nakangiti ito, nasilip pa rin niya ang kaunting takot sa
kulay asul na mga mata nito. Hinalikan muna siya nito sa labi at umalis na.

Nangingiting tinanaw niya ang binata.

Hmm... Sino nga naman ang makakapagsabi, kaya pala niyang mapa-Andres de Saya si
Callan?

The thought sent shivers down her spine. Hindi niya maitago ang kilig sa ngiti
hanggang sa makabalik si Callan at magkasabay na kumain sila habang nagkukwentuhan
sa kung-ano anong bagay.

***

 Short update for tonight! Good night, sweet CaRas!

=================

Chapter Thirty One

"KAYO na ba ni Callan, Kira?"

 Napalingon si Kira sa manager ng Shakira's na si Themarie. Kararating lamang niya

doon at tinatanaw niya ang paglayo ng sasakyan ni Callan. Hinatid kasi siya ng
binata doon dahil nasira ang kotse niya. Ito na daw ang bahala sa pagpapaayos ng
kanyang sasakyan.

 "Huh? Bakit mo naman naisipan mag-usisa bigla sa love life ko?"

Nakangiting tinapik siya nito sa balikat. "Kasi blooming ka."

 She snorted. "'Yon lang? 'Pag blooming ba ang isang babae, may boyfriend na agad?"

 "Hindi naman sa ganoon. Puwede din naman na inspired lang ang isang babae kaya
mukha itong blooming. O di kaya ay may bagay na mga nagpapasaya sa kanya."
 "Yeah, right. Inspired lang ako."

Hindi niya mapigilan mapangiti nang maalalala na naman si Callan. Wala sa plano
niya ang magpahatid sa binata, ngunit nagpumilit ito na ihatid siya nito. Hindi na
siya nag-inarte pa. Almost one week na itong natutulog sa bahay niya at wala siyang
reklamo doon.

She love spending nights with him. Naroon nanonood sila ng pelikula sa kanyang
sala habang magkatabi sa sofa niya. Nakaakbay ito sa kanya habang siya ay nakaunan
sa balikat nito. Nakaramdam siya ng kakuntentuhan sa mga simpleng bagay basta
kasama niya ito.

 "Yes, you are, Kira. Inspired ka kay Callan. Inlove pa." walang halong panunukso
sa boses nito.

Tuluyan ng nagsalubong ang kilay niya. "How can you say that?" Ngumisi ang
kaibigan. "Kira, kahit naman yata tanga, madaling mahuhulaan na may relasyon na
kayo. 'Yong tinginan n'yo sa isa't isa bago siya umalis, pak na pak!"

 Nag-init ang pisngi niya. Hindi niya namamalayan na may pagkakataon na

nagkakatitigan sila. She love staring at his blue eyes. Kaya siguro minsan kahit
nakapikit na siya ay tila nararamdaman pa rin niya ang mga mata nito na nakatitig
sa kanya.

 "Well, masaya ako para sa inyo ni Callan, Kira. Finally, nagpakalalaki na ang
mokong na 'yon at hindi na nagpakatorpe pa sa 'yo. Nagawa ka rin niyang ligawan."

 "Ha?" Nagtatakang napatingin siya sa kaibigan. "Anong ibig mong sabihin?"

 "Ay, di ba, noon pa yatang high school tayo nagbabalak manligaw sa 'yo ang lokong
'yon? That's what i heard from Andrew and Calvin before kapag nag-uusap sila sa
likod ng gymnasium. I'm such a stalker 'no?" tatawa-tawang sabi nito.

 Napatulala si Kira. Hindi niya nagawang makapagsalita hanggang sa umalis na si

Themarie sa harapan niya para simulan ang pagta-trabaho. Naiwan siyang naguguluhan.

 Tinangka siyang ligawan ni Callan noong high school? Really? Napailing siya.

That's hard to believe.

Ipinagpalagay na lang niya na mali ng narinig si Themarie noon. Dahil imposible na

may gusto na sa kanya noon ang binata gayong papalit-palit ito ng magagandang
girlfriend.

 Nang hapon na 'yon ay bumisita si Callan sa Shakira's. Naka-uniporme pa ito at

halatang isiningit lamang ang pagpunta doon.

 "O, akala ko ba naka-duty ka?" natarantang tanong niya sa biglang pagpasok nito sa
opisina niya. Hindi pa siya nakakapagsuklay ng maayos o kaya nakakapaglagay ng
polbo at lipstick. Hindi niya alam kung kailan siya huling naging concious sa
itsura niya.

 Nagulat ang dalaga nang abutan siya ni Callan ng isang pumpon ng bulaklak at kahon
ng tsokolate. "Ano 'to?" nabiglang tinanggap niya ang inabot nito.
 Puno ng tamis na ngumiti sa kanya ang binata. "That's for you, hon."

 "For me?" Nagalak siya. Hindi niya alam kung paano magrereact. "Di ka na sana nag-
abala pa." Kumislap sa tuwa ang mata niya at sumilay ang ngiti sa labi niya.

 "No, it's always a pleasure to make you smile." Bahagya itong yumuko para abutin
ang kamay niya. Mabining hinalikan nito ang likod ng palad niyon. Oh, what a sweet
gesture. It totally made her smile.

Pinupuno ng kasiyahan ang dibdib niya sa ka-sweet-an na ipinakita ni Callan. She

was really flattered. Hindi matanggal-tanggal ang ngiti sa labi niya.

 "You don't have to do it for me, Callan." aniyang binawi ang kamay. Ipinatong niya
sa mesa niya ang ibinigay niya. "Isa pa, may trabaho ka ngayon, di ba?"

 He nodded. "But i'm not so busy. Hindi mo rin naman ako naaabala. I just want to
see you." Hinapit nito ang beywang niya at hinalikan ang noo niya.

 "E, di sana tinawagan mo na lang."

Ngumisi ito. "Kung tatawagan lang kita, hindi rin kita makikita. Mas gusto ko ang
nakikita ka. Kung puwede nga lang, mag-apply na lang ako dito sa restaurant mo.
Kahit taga-tikim lang ng mga luto."

 Napahalakhak si Kira. "Baliw! Mula sa pagiging pulis, magiging taga-tikim ka

lang?"
 "Bakit? Sa tingin mo ba 'yong luto lang ang titikman ko? Hindi ba puwedeng 'yong
may-ari din?"

Namula ang kanyang mga pisngi at kinurot ito sa tagiliran. "Tumigil ka nga sa
kamanyakan mo, Callan! But on the other hand, puwede rin naman na mag-apply kang
security guard dito sa amin. Malay natin matulungan mo pang dumami ang
tumatangkilik sa Shakira's." pagsakay niya sa biro niya.

 "Hmm.. Well, maganda nga rin siguro kung subukan ko 'yon paminsan-minsan. Para
malaman ko rin kung may lalaki pang umaaligid sa 'yo dito at ngayon pa lang ay
umurong na sa panliligaw sa 'yo."

 "Callan!" Pinandilatan niya ito.

Tinawanan lang siya ng binata at saka bumaba ang mukha upang halikan siya sa labi.
He kissed her possessively. Awtomatikong tinugon niya ang mainit na pananalakay ng
labi ng binata.

 "Mmm... K-Kira.." Lumalim ang halik sa pagdaan ng bawat segundo at naramdaman na

lamang ng dalaga na mas lalong nagiging agresibo ang halik ni Callan. A flare of
desire shot up between her legs.

 "Oh, my..! Callan, not here.."

 "Why not? You own this place, right?"

 "Y-Yes.. But.."

 "No buts, sweet honey. I want you now, and i want you to feel me, make love with
me."

 Nanginig ang labi na tumango siya. Hindi niya kayang tanggihan ang binata dahil
kapag ginawa niya iyon, siya din naman ang mabibitin.

His kiss filler her mouth again.

Humigpit ang pagkakahapit nito sa beywang niya at naramdaman niya ang nag-
uumigting na pagkalalaki nito. The feel of his hot arousal was like a narcotic,
going to her head faster than any drug.

Nakakabaliw na nga ang mga halik na ipinaranas sa kanya ni Callan. Ngunit mas
nakakabaliw ang bawat maiinit na sandaling pinagsasaluhan nila.

 The wet heat between her two legs intensified until she could feel her every inch
pulsing in a pool of desire.

 Her cheeks burned. Hinahalikan pa lamang siya ni Callan, pero ang epekto niyon sa
kanya ay parang bulkang sasabog. Her blood was burning as he slid his tongue into
her mouth. God, he taste like dark chocolate, like every woman's dark desire.
 Hinulma nito ang pang-upo niya sa mga palad nito. Then, he pulled her fiercely
against his moving hips. Libo-libong boltahe ng koryente ang dumadaloy sa mga ugat
niya at nagbibigay ng walang-kapantay na sarap ang kiliting gumagapang sa buong
pagkababae niya.

 Umalpas ang impit na ungol sa labi ni Kira. "Oh, my.. Callan.." Hinila niya ang
isang kamay ng binata at dinala iyon papunta sa dibdib niya. "Touch me.. Touch me,
hon!"

 His eyes flickered with desire. Kinagat nito ang ibabang labi niya, then, his
tongue darted inside her mouth again. "Say please."

 Kung hindi lang ganito ang sitwasyon nila ngayon baka nabatukan na niya si Callan.
But she need him.. She need him to touch her and to made her feel so precious.
"Please, Callan.. Please.."

 That seemed to appease him. Walang sabi-sabing hinagilap nito ang zipper ng
bestida niya at ibinaba. Mabilis na nahubad nito sa kanya ang mga pang-itaas niya
at parang isang kisap ng mata ay nasa dibdib na niya ang dalawang kamay nito.

Muli siyang umungol.

 Itinulak siya ni Callan pasandal sa mesa niya. Napadaing ang dalaga ng magsimula
na itong paligayahin siya. Liquid desire flowed between her legs as he squeeze her
full rounded globes with his big hands. Napakainit ng palad nito habang nagbibigay-
ligaya sa magkabilang bundok niya. Ilang segundo pa ay bibig naman nito ang pumalit
sa kamay nito.

 Napasabunot si Kira sa buhok ni Callan.

Pakiwari niya ay mapuputol ang hininga niya sa ginagawa ng lalaki. She went dizzy
and weak with the pleasure she was feeling as he continue to suckled her left
globe. Parang bata na sumisipsip ito sa tuktok niyon at nagbibigay iyon ng
nakakaliyong pakiramdam sa dalaga.

 May panggigigil na kinagat niya ang ibabang labi at mas pinagduldulan ang mukha ng
binata sa dibdib niya. Not letting him go until she was satisfied.

Pinuno ng mararahas na paghinga at pag-ungol ang kanyang opisina at ang dalangin

lang niya ay wala sanang gumambala sa kanila. Siguradong masisesante niya kung sino
man ang biglang kumatok sa pintuan. His naughty lips were consuming her and the
sharp pleasure was driving her hard. Halos hindi na niya maalala kung nasaan sila
at kung ano ang dapat na gagawin niya sa araw na 'yon dahil sa masarap na
pagpaparusa sa kanya ng labi ni Callan.

 "F-ck, Kira. You're becoming an addiction to me." namumula ang mukha ni Callan
nang pakawalan niya ito. Ngunit hindi maitatago ang pagkislap ng kagalakan sa mga
mata nito.

 Bago pa siya makapagsalita ay pinihit na siya nito patalikod. Hindi na niya

kailangan pang magtanong kung ano ang balak nitong gawin sa kanya. Nang tuluyan
nitong ibaba ang bestida niya kasabay ng huling saplot niya sa katawan at marinig
ang pagbaba ng zipper ng pantalon nito, alam na niya ang ibig sabihin niyon.

He was going to take her. The sensual thought flooded her senses. His rock-hard
maleness start rubbing against her cl-t.

 "Ohhh... Callan, p-please.." Nanginginig ang tinig ni Kira at mabigat ang hininga
na pinapakawalan niya. Mariing hinawakan nito ang beywang niya at ipinosisyon ang
katibayan ng matinding pagnanasa nito sa entrada niya.
"Kira," pagdaing ng binata.

In one hard thrust, he buried his c-ck into her. God, he was huge. He felt so hot
and thick inside her. Pakiramdam niya ay masyadong malaki ito para sakupin ang
pagkababae niya. Inilibing nito ang mukha sa leeg niya at nagpatuloy sa pagsugod.

 Her feminine walls tightened around his thick shaft as he thrust harder into her.
Humigpit ang hawak ni Kira sa mesa. Walang kapantay ang kasiyahan na lumulukob sa
buong pagkatao ng dalaga habang patuloy ang masidhing pag-angkin sa kanya ni
Callan. Kahit air-conditioned sa loob ng opisina niya, pakiramdam niya ay nakatutok
sa kanila ang mainit na sinag ng araw at nag-aapoy ang kanilang mga katawan.

 Natagpuan niya ang sariling sinasalubong ang bawat pag-ulos nito mula sa likod
niya. He groaned as their bodies mated in a primal dance. Wala siyang pakialam kung
gaano kahigpit ang hawak nito sa beywang niya. She love the feeling. She wanted him
to hold her like he always do.

 Dinagsa ng walang-kapantay na kaligayahan ang dibdib niya habang iniisip kung

gaano kasaya ang makasama si Callan sa bawat segundo, minuto at oras ng bawat araw
niya. Halos hindi na niya naaalala ang tungkol sa kasunduan nila tuwing kasama ito.
And now she realized that she wanted him.. She wanted all of him.

 Happiness filled her heart as he took her deeper. Bumilis ang pag-ulos nito at
dinadala siya ng kasiyahang nararamdaman niya sa isang palasyo kung saan sila
lamang ni Callan ang naroroon.

 Bahagyang tumigil si Callan. Hindi inaalis ang pagkakakonekta ng katawan nila,

pinihit siya nito paharap.

Sa posisyon na 'yon, malinaw na nakikita niya ngayon ang ekspresyon ni Callan.

God, he was just so sexy. He was staring back at her. His face flushed with
arousal. At kung akala niya ay nakita na niyang maglagablab sa apoy ang asul na mga
mata nito, nagkakamali siya. Dahil ngayon ay doble ang lagablab ng apoy doon.
Nakakapanghina ng tuhod ang titig nito. Kung hindi lamang siya nakakapit dito baka
mapaupo na siya sa sobrang panghihina.

 Bigla tuloy niyang naisip kung may nahimatay na ba sa kagwapuhan nito. Dahil kung
meron man ay baka sumunod na siya sa yakap ng kung sino man 'yon. She could feel a
stab of pleasure that struck on her womb. Nakagat niya ang ibabang labi.

 "I can feel you."

 "W-what?"

 "You're coming around me." His voice was a hard, delicious rasp. "Don't deny it,
Kira. I can feel you."

 Mas dumoble yata ang pamumula ng pisngi ni Kira. "Hindi ko naman itinatanggi
'yon."

Nagpakawala ito ng brutal at mariing ulos. Malakas na napasinghap siya at bumaon

ang kuko niya sa matipunong braso ni Callan. "Ooohhh!"

 Napangisi ang binata. "And you're tightening and squeezing hard around me, hon.
Alam mo ba kung gaano kasarap 'yon?"

 "H-hindi ko alam na ginagawa ko 'yon."

 Mula sa mabilis na ulos, bumagal ang paggalaw nito. Ngunit hindi nawala ang
masarap na pakiramdam sa bawat pagsugod ng pagkakalalaki nito. Still, he could make
her breathless.

 "Really? But you're doing it again and again. Alam mo ba kung ano ang magiging
resulta kapag paulit-ulit mo 'yong gawin?" He licked his bottom lip and stared at
her as he took her slowly. Parang mas lalo siya nitong binabaliw sa ginawa nito.

 "I-I don't know.."

 "Puwes ipapaalam ko sa 'yo ngayon pa lang." Mahigpit na niyakap siya nito.

"Mabubuntis kita."

 "Uh-uh."

 Inilapit nito ang bibig sa tenga niya. Nagdala ng kiliti ang mainit na hininga
nito na tumatama sa leeg niya. "And i swear to God, hindi na kita papakawalan sa
oras na dalhin mo ang anak ko. You will be mine forever. You understand? I won't
let you go after that, Kira. You belong to me now. All of you. Remember that."

 Nanginginig na tumango siya. The possessiveness on his voice sent dark chills down
her spine. Yumakap siya sa katawan nito at tinanggap ang bawat pagsugod ng sandata
nito sa pagitan ng mga hita niya. Her hands tightened in his hair.

 Parang palakpakan sa tenga niya ang pagsasalubong ng kanilang mga katawan.

Pinupuno ng mga mararahas na ungol nila ang loob ng opisina niya. Sa loob ng ilang
sandali, nagpakasaya sila sa pag-uusap ng kanilang mga katawan.

At nang dumating ang kasukdulan, parang malakas na lindol na niyanig niyon ang
mundo nila.

 She cried his name as he filled her with his hot load of come.

"Goddamn it! That was hot, Kira." bulong nito sa leeg niya. Napangiti si Kira
habang hinang-hina na napapikit. God, he was right. That was one hot f-ck.

NAGHIHINALA ang tingin ni Themarie sa kanya ng lumabas siya ng opisina. Naunang

lumabas na si Callan sa kanya. Mga dalawang minuto lang ang lumipas. Kailangan kasi
nitong bumalik sa trabaho. Maluwang ang ngiti sa labi na umalis ito. Tinulungan pa
siya nitong magbihis at hinalikan sa labi bago tuluyang magbihis.

 Siya naman ay kailangan na mag-ayos at humarap sa salamin para walang maghinala sa

ginawa nila ni Callan sa loob ng opisina niya. Ngunit sa paglabas niya, bumungad
agad sa kanya si Themarie. Nakaukit ang malisyosang ngiti sa labi nito.

 Tinaasan niya ito ng kilay. "O, bakit ganyan ka makatingin?"

 "Masherep?" nakakalokong tanong nito sa kanya.

Nag-init ang kanyang mga pisngi. "Heh! Ang bastos ng bunganga nito. Wag ka nga'ng
ganyan., Nag-usap lang kami sa loob ni Callan, 'no. W-wala ng iba!"

 "Whoa! Defensive much ka naman, girl. Wala naman akong bastos na sinabi, ah?" Pero
abot-tenga ang ngisi nito sa labi.

Inirapan niya ito. "Bumalik ka na nga lang sa trabaho!" kunwari'y galit na sabi
niya at naglakad palayo.

 Subalit hindi niya maiwasang mapangiti nang maalala kung ano ang ginawa nila ni
Callan sa loob ng opisina kani-kanina lang. They just made love in her office. At
iyon ang isa sa mga sandali na hindi niya makakalimutan kasama ang binata.

***

#CallanMasherep

Pasensya na kung natagalan ang update. May ginawa kasi ako sa Lipa ng ilang araw.
Anyway, salamat sa inyo. Nag-number 1 sa General Fiction ang Owning Her Innocence!
Yeey!

=================

Chapter Thirty Two

ISANG GABI, sinundo siya ni Callan mula sa bahay niya para kumain sila sa labas at
mamasyal. Buong araw itong nasa trabaho at siya naman ay nasa bahay. Kasalukuyan pa
siyang nagpapahinga ng dumating ito.
 Maghapon din siyang naglaba. Bukod kasi sa mga damit niya na nagtambak na,
nagpalit pa siya ng kurtina at bedsheet. Noong isang araw pa niya naisipan na
palitan ng kulay asul ang dating kulay dilaw na kurtina niya sa bintana sa kuwarto
at sa sala. Kahit ang bedsheet niya ay pinalitan din niya ng ganoong kulay. She had
no idea what she ate lately. Bigla-bigla ay nawiwili siya sa color blue. Gustong-
gusto niyang bumili ng mga kulay asul na bagay sa mall o kaya sa supermarket.

 "Katatapos mo lang maglaba?" tanong ni Callan habang nagmamaneho.

 She nodded. "Nakakapagod, pero successful naman." Gumamit siya ng washing machine.
Hindi puwedeng hindi dahil isinama na rin niya sa labahin ang mga tubal ni Callan.
Nang makita niya kung gaano kakalat ang tubal nito sa bahay ng binata, siya na
mismo ang nagprisintang labhan ang mga 'yon.

 Boys will always be boys, nasabi niya sa sarili. She couldn't blame him. Sa dami
ng trabaho nito, malamang ay wala na itong oras na pagtuunan ng pansin ang mga
labahin nito.

  Napansin niya ang pagngisi ni Callan.

"Anong iningingisi mo d'yan?" kunot-noong tanong niya.

"Pati ba briefs ko, nilabhan mo?" may halong panunuksong tanong nito.

 "Oo. Iyon ba ang dahilan ng pagngisi mo?" Nag-init ang pisngi niya ng lumuwang ang
pagkakangisi ni Callan. "Langya ka talaga! 'Wag kang mag-alala. Hindi ko
pinagnanasahan ang mga brief mo. Basta ko na lang 'yon isinalang sa washing machine
pagkatapos kong hawhawan. Kung iniisip mo na nanakawin ko 'yon, aba'y mahiya ka
naman sa akin! Matapos kitang pagmalasakitan?"
"Calm down, honey. Wala pa akong sinasabi, ang haba na agad ng depensa mo. Hindi
naman ako nag-iisip ng masama, ah?"

Napapahiyang iniiwas niya ang mukha nito. "Hindi ka nga nag-iisip ng masama.
Nakakaloko ka naman ngumiti. Hmp!" Inirapan niya ang binata.

Malakas na humalakhak ang binata. "You really looked prettier when you're blushing,
hon."

Sinamaan niya ito ng tingin. "Hindi ka talaga patas lumaban." Dahil sa tuwing nag-
aasaran sila ng binata, lagi na lamang siya nitong idinadaan sa pambobola. At
normal na babae lamang si Kira, marunong din kiligin sa mga simpleng banat ni
Callan.

 "Saan ba tayo pupunta? Kanina pa ako nagugutom, eh."

"Kumain ka ba ng tanghalian kanina?"

"Oo, pero kaunti lang. Baka bigla akong lumubo, eh."

 Nagsalubong ang kilay ni Callan at parang hindi nagustuhan ang sinabi niya. "Hindi
mo dapat tinitipid ang pagkain mo. Huwag mo pagdamutan ang sarili mo pagdating sa
pagkain dahil lang sa ayaw mong tumaba."

"Bakit naman? Di ba, kayong mga lalaki ayaw n'yo sa chubby o sa mataba?"
"Who told you? Hindi lahat ng lalaki ay ganoon kababaw."

"Sus. May mga lalaki kaya na kapag nawala na ang magandang shape ng partner nila,
iniiwan nila o di kaya naghahanap na ng iba na mas seksi. Those horny bastards."

He grinned at her. "Well, i'm not one of those h0rny bastards. I maybe h-rny
sometimes, but i don't cheat."

Umangat ang kilay ni Kira. "Talaga lang? So, what happened between you and Millen
before?"

"Millen?"

"Yes, you're ex-girlfriend. Hello? Hindi naman siguro ganoon ka na katanda para
hindi mo maalala ang dati mong nobya." Malinaw pa rin sa kanyang alalaala ang
nakita niyang paggawa ni Callan at Millen ng "milagro" noon sa loob ng classroom
nila.

"Ah, yes. I could still remember her. Pero anong kinalaman niya sa usapan natin?"
painosenteng tanong ng binata. She rolled her eyes at him.

 "Maang-maangan ka pa."

"Hindi nga. What about Millen? 'Yong tungkol pa rin ba sa nangyari noon ang
tinutukoy mo?"
 She nodded. "Yes, that's why i think you cheated on her."

"Huh? I didn't. Naging magkarelasyon kami ni Millen. Pero hindi ko siya niloko,
hindi ako pumatol sa ibang babae habang kami. But that doesn't mean, minahal ko
siya ng sobra. I'll be honest here. Niligawan ko lang siya noon dahil maganda siya.
She was sexy and wild and adventerous. That's it." anito, parang ipinagtatanggol
ang sarili at todo paliwanag pa sa kanya.

"Then, bakit sinasabi niya na nagtaksil ka? And the funny thing was, ako pa talaga
ang pinagbibintangan niya."

Bumuntong-hininga si Callan. Kapagkuwan ay itinigil ang kotse sa isang tabi.

"Because i'm tired of being with a girl that i don't love. Nakipaghiwalay ako sa
kanya dahil hindi tama na patuloy ko siyang paasahin na mahal ko siya." May nabasa
siyang kung anong estrangherong damdamin sa mga mata ni Callan nang tumitig ito ng
tuwid sa kanya. "Bago pa man maging kami ni Millen, may mahal na akong ibang babae.
Gusto ko siyang ligawan. Pero naisip ko, hindi ako makakabuti para sa kanya.
Masipag siyang mag-aral. Unlike me. Makakaabala lang ako sa kanya kung liligawan ko
siya, kukulitin at magpapa-cute. I don't think her parents will be happy to know if
i court her. Kaya pilit kong ibinaling sa ibang babae ang pagkagusto ko sa kanya."

"But i was wrong. Kahit na pilit kong ibaling ang atensyon ko sa ibang babae, siya
pa rin ang lagi kong napapansin. Siya pa rin ang laging sumasagi sa isip ko sa
tuwing kasama ko ang mga babaeng 'yon."

Napalunok si Kira at maikuyom ang mga palad. Pakiramdam niya ay nagkakaroon ng

kakaibang init ang atmospera sa loob ng kotse nito.

"Kung ganoon, tama lang naman siguro si Millen sa sinabi niya sa 'yo. Y-You're a
cheater."
 Hindi natinag sa pagtitig sa kanya si Callan. "Yes. Maybe, i am a cheater for
them. Dahil habang sila ang karelasyon ko, ibang babae naman ang minamahal ko."

Tila may namuong bara sa lalamunan ni Kira at inutusan niya ang sarili na
tumikhim. Hindi niya maintindihan kung bakit titig na titig sa kanya si Callan, na
para bang para sa kanya ang mga sinasabi nito. Sa hindi maipaliwanag na dahilan,
tila narinig niya ang boses ni Themarie na umalingawngaw sa isip niya.

"Well, masaya ako para sa inyo ni Callan, Kira. Finally, nagpakalalaki na ang
mokong na 'yon at hindi na nagpakatorpe pa sa 'yo. Nagawa ka rin niyang ligawan."

"Would you like to know her name, Kira?"

"Ha?" Parang nabingi na yata siya sa lakas ng tibok ng puso niya.

 "Gusto mo bang malaman kung sino 'yong babaeng 'yon?" tumatagos sa kanya ang
mainit na titig nito.

Umiling ang dalaga at pilit na nginitian ito. "M-Maybe, some other time... But
now.. Gusto ko munang kumain. Anyway, saan ba tayo pupunta?" pag-iiba niya ng paksa
sa usapan nila.

***

Alam mo 'yong pakiramdam na malapit ng matapos ang story nila? Kaiyak. :(

=================

Chapter Thirty Three

SHE COULDN'T sleep that night. Kanina pa siyang inihatid ni Callan mula sa
restaurant and bar na pinuntahan nila. Halos isang oras lamang siya nagsaya roon.
Ngunit agad din siyang inihatid ni Callan sa bahay dahil may biglang dumating na
trabaho dito.

 Hanggang ngayon ay laman pa rin ng isip niya ang mga sinabi ni Callan kanina.
Naghahalo-halo ang mga emosyon sa dibdib niya. She was confused..

 So confused.

 Habang binabalikan niya ang naging pag-uusap nila ng binata, umaalingawngaw naman
sa isipan niya ang boses ni Themarie. Dahilan upang mas lalo siyang hindi
makatulog. She wanted to know the truth. Nagsisisi ang dalaga na hindi pa niya
kanina pinakinggan na sabihin ni Callan kung sino ang babaeng tinutukoy nito. Sa
halip ay iniba pa niya ang paksa.

 Maybe she was afraid.

 Natatakot siya na baka mali siya ng hinala. Baka mag-assume lang siya sa isang
bagay, tapos malalaman lamang niya na nagkamali lang siya ng akala. Sino ba ang
masasaktan kung sakali? Siya rin. Masasaktan siya dahil umasa siya.

 Kung may namamatay sa maling akala, meron ding nadudurog ang puso sa maling pag-
asa.
 Naaalala niya 'yong nangyari noon na inaya siya ni Callan sa JS prom. Halos umasa
na siya noon na kaya siya ang inaalok nito na maging prom date ay dahil may gusto
ito sa kanya. Ngunit ang malaman na ginamit lang siya ng binata para mahiwalayan
nito si Millen. Labis siyang nadismaya kay Callan. But maybe, he was still immature
that time kaya wala itong pakialam kahit may masaktan ito basta makuha ang gusto.

 ".. Nakipaghiwalay ako sa kanya dahil hindi tama na patuloy ko siyang paasahin na
mahal ko siya. Bago pa man maging kami ni Millen, may mahal na akong ibang babae."

 Gusto na niyang isipin na siya ang babaeng mahal nito noon pa man.. Pero kailangan
din niyang itatak sa isip na kung siya ang babaeng tinutukoy nito, bakit ngayon
lang?

 Bakit ngayon lang ito ngparamdam? Natatandaan niya nang mag-"i love you" ito sa
kanya sa telepono. That's not enough for her. Madaling sabihin 'yon. Kulang ang mga
paliwanag nito at marami pa siyang gustong marinig sa binata.

 Bumuga siya ng hangin at pinipilit na pawiin ang nararamdaman na paghapdi ng

sikmura. Bumaba siya ng kama at nagtungo sa kusina. Mabuti pa ay magtimpla siya ng
gatas. Baka makatulog na siya kapag nakainom na siya no'n.

 Nang sumunod na araw, habang tinutulungan niya ang mga staff niya dahil maraming
customer sa Shakira's ng araw na 'yon. Nakatanggap siya ng tawag mula kay Hunt.

 "Puwede ka ba mamaya, Kira?" tanong nito. "Yayayain sana kitang magkape mamayang
hapon. And have a little chat with you."

 "Err.. Free naman ako mamayang hapon."

 "So puwede ba tayong magkita mamaya sa dating pinupuntahan natin?" Ang tinutukoy
nito ay ang Sweet Cafe. Tuwing wala silang klase noon, lagi siya nitong niyayaya
doon at nililibre. She missed the old times. Masarap din kasing kasama si Hunt at
matagal-tagal na rin niya itong hindi nakakakuwentuhan.

 "Sure." pagpayag ni Kira. Balak sana niya itong dalawin sa opisina nito. Hindi pa
niya ito nakikita mula nang ihatid siya nito kagabi at hindi niya maipagkakailang
nami-miss na niya agad ito.

May panibago itong kaso na hahawakan. Alam niyang mas magiging abala ito sa kanya.
Pero siguro, makakatulong sa kanya kung muna ito makikita. Sa itinakbo ng usapan
nila kagabi sa kotse nito, naguguluhan pa rin siya.

 Bandang alas-singko ng hapon ng makipagkita siya kay Hunt. He was wearing a simple
V-neck shirt. He looked so boyishly handsome as he stared at her.

 "Hi, Kira. I'm glad you came." Niyakap siya nito at hinalikan sa pisngi na
ikinagulat niya ng husto. Hindi na siya nagreact at pinalagpas na lang niya 'yon.

Nasa 21st century na sila at hindi na naman big deal kung humahalik ang isang
lalaki sa pisngi ng kaibigan nitong babae, di ba?

 "O-Ofcourse. Mahihindian ba naman kita?"

Napangiti ito at kumislap ang mga mata. "Pero masaya ako na pumunta ka. Sa
katunayan nga, nagbabaka-sakali lang ako na dadating ka."
 Bahagya siyang napakunot-noo. "And why is that?"

 "Naisip ko lang na baka mahigpit ang boyfriend mo at hindi ka niya payagan na

makipagkita sa akin."

 Bahagyang natigilan si Kira. Alam niya na hindi nalalayo sa katotohanan ang sinabi
ni Hunt. Callan might be possessive and jealous. Ang mga ugaling 'yon ay hindi
itinatago ni Callan sa kanya. But still she couldn't believe that he actually felt
that way sometimes. Naiisip tuloy niya minsan kung pagpapanggap lang ba iyon ng
lalaki o talagang totoo ang pagpapakita nito ng pagiging possessive sa kanya.

 "Are you okay, Kira? May nasabi ba akong hindi maganda?" may pangamba sa boses ni
Hunt nang magsalita ulit ito.

 Pilit na ngumiti siya sa lalaki. "W-Wala naman. Don't worry, hindi naman makitid
ang isip ni Calan para mag-isip ng hindi maganda. And we trust each other. Ganoon
naman talaga kapag nagmamahalan, di ba?" Hindi niya maiwasang mapalunok sa huling
pangungusap na sinabi. Did she really say that?

 Tumango si Hunt. "I think so. Pero bilang lalaki, hindi rin naman namin maiwasan
ang magselos kapag nalalaman namin na may kasamang ibang lalaki ang aming nobya."

 Nagkibit-balikat siya. "He would understand. Besides, you're a friend of mine.

Wala namang masama kung magkita tayo paminsan-minsan."

 Napangiti si Hunt. "Yeah, right. So, how are you doing now?"
 "I'm doing good."

 "Napapansin ko yata na mas lalo kang gumaganda." He sounded c-cky and flirty.
Hindi niya maiwasang isipin na nakikipag-flirt ito sa kanya. Pero bakit nito
gagawin iyon? Did he like her? Nagkibit-balikat si Kira at inignora ang ideya na
may gusto sa kanya ang kaibigan.

 "Sus. Bolero ka pa rin talaga."

 "I'm not. Just being honest with you."

Umangat ang isang sulok ng labi ni Kira. "Okay."

 "At mas gumaganda ka pang lalo kapag namumula ang mga pisngi mo." he said and
playfully winked at her. And there, nakumpirma niya ang hinala. Hunt was flirting
with her.

 NAG-OFFER si Hunt na ihatid siya sa bahay niya, but she turn down the offer.
Magalang na tumanggi si Kira. Ang dahilan niya ay kaya naman niyang umuwi ng mag-
isa kahit na hindi na siya ihatid nito. At isa pa, sinabi rin niya na balak niya na
makipagkita pa kay Callan nang araw na 'yon. Hindi na nagpumilit pa si Hunt at
pinayagan na siyang umuwing mag-isa.

 Sumakay siya ng taxi pauwi sa kanyang bahay. Nang makauwi ay dire-diretsong humiga
agad si Kira sa kanyang kama. Pagod ang katawan. Dinaig pa niya ang kargador sa
palengke na buong hapon na pumasan ng mabibigat na bagay.
 Her friend Hunt really change a lot. From being a shy nerd to a flirt hunky man.
Hindi niya akalain na magpapakita ito ng interes sa kanya at makikipag-flirt ito ng
ganoon kabilis. She just can't believe that. Idagdag pa na alam na nitong may nobyo
na siya.

 Bigla niyang naalala si Callan. Gusto niya itong bisitahin sa trabaho nito ngayon.
Kumustahin kung anong nangyari sa trabaho nito tulad ng ginagawa niya tuwing
magkasama sila. O di kaya ay punasan ito ng pawis kapag kita niyang pagod na pagod
ito. But she was damn tired. Kahit gusto niya itong bisitahin, parang mas gusto
niyang humiga sa kanyang malambot na kama.

 Marahil sa pagod na nararamdaman ni Kira ay kusang pumikit ang mga mata niya
hanggang sa makatulog na siya.

 MAY BAGONG kaso na hinahawakan si Callan kasama ang partner niyang si Diego
McIntosh. Iniimbistigahan nila ang pagpapatay sa isang Korean businesswoman na si
Nile Cheon sa loob ng opisina nito. Nangyari ang krimen alas-nuebe ng gabi.
Hanggang nang mga sandaling'yon ay hindi pa nila matukoy kung sino ang pumatay sa
negosyante. Hindi nakuhanan ng CTV camera ang nangyari dahil naunang barilin ng mga
suspek ang mga iyon. Nile's husband would like an investigation into the
assassination of his wife.

 Sumasakit na ang ulo ni Callan. Halos wala pa siyang tulog at hindi pa nakakauwi
sa bahay niya mula kagabi. May banyo sa loob ng opisina niya at doon na siya
naligo. Ngunit hindi naman ang kaso ang nagpapasakit ng ulo ng binata.

Ang tunay na nagpapasakit ng ulo niya ay ang nasaksihan niya kaninang hapon sa
coffee shop ng ina ni Calvin—Ang Sweet Cafe. Kapag hindi siya abala sa trabaho ay
kasa-kasama niya ang mga kaibigan mula pa noong high school at doon nagkakape
matapos mag-laro ng basketball.

 Regular na customer din siya sa naturang coffee shop. Relaxing and very earth-
friendly ang ambiance ng Sweet Cafe at hindi siya nagsasawang magpabalik-balik
doon. Ngunit kaninang pagpunta niya doon para magmeryenda at magpahinga sa kasong
hinahawakan niya ngayon ay hindi niya inaasahan ang bumungad sa kanya.

 He saw her. Smiling and laughing with a good-looking guy. Somehow, he could
remember the guy. Naging kaibigan ito ni Kira noong kolehiyo ito at madalas niya
itong makita na nakabuntot sa dalaga. Mula noon ay hindi na niya gusto ang lalaki.
Hindi niya alam na konektado pa rin ang dalaga sa lalaking 'yon.

Pero bakit wala itong nababanggit sa kanya?

 Pagdating kay Kira bumabangon ang isang ugali niya na hindi niya nararamdaman sa
ibang babae. He was possessive with her. Gusto niya itong lapitan pero ayaw niyang
maging bastos. At hindi lingid sa kanya na may mga babaeng major turn off ang
pagiging seloso at possessive ng isang lalaki. Kaya sa halip na lumapit sa nobya ay
parang nakatikim ng mapait na pagkain na mabilis siyang umalis at bumalik sa
trabaho. Until now, he was feeling mad.

May tiwala siya sa dalaga. Pero wala siyang tiwala sa kasamang lalaki nito kanina.

 Dinampot niya ang cellphone at nakipagtitigan doon. Ni hindi man lang siya
tinatawagan ng dalaga. He was expecting for her call. Pero bigo siya dahil hanggang
sumapit ang alas-otso ng gabi ay hindi siya tinatawagan nito. Hindi na nakatiis si
Callan at siya na ang tumawag sa dalaga. Goddamn it. It was hard for him not to
hear her voice, her beautiful voice. It was really hard for him because he already
missed her.
 Pero kung bigo siyang makatanggap ng tawag sa dalaga, mas bigo siyang sagutin nito
ang tawag niya. Nagri-ring lang ang cellphone nito.

 Malutong na napamura si Callan.

"Hey, easy lang, pare." amused na wika ni Diego na nakabalik na pala sa tabi niya
mula sa pagkain ng hapunan nito. "Sino ba 'yang tinatawagan mo?"

 "Sino pa ba?" asik niya sa lalaki.

 "Kalma! Tinatanong ka lang, bakit galit ka?" nagtatakang tanong nito.

Bumuntong-hininga siya. "Pasensya ka na. Masakit lang ang ulo ko ngayon."

 "Sino ba'ng hindi? Pare-pareho lang naman tayo. Kahit nga ako, napupundi na sa
paghawak-hawak ng iba't ibang kaso. I just want to take a break or get laid. You
wouldn't believe it, pare, but It has been two months since i got laid!"

 Tumaas ang isang sulok ng labi niya. "And that's your problem? Hindi ba nagkita na
kayo ng ex mo?"

 Biglang nag-iba ang ekspresyon ng mukha nito. Iniiwas nito ang tingin sa kanya na
tila ba ayaw pag-usapan ang bagay na 'yon. "Mabalik nga tayo sa tanong ko sa 'yo.
Sino ba 'yang tinatawagan mo?"
 "Si Kira. She's not answering my calls. Nakita ko rin siya kasama 'yong kaibigan
niyang lalaki simula noong college pa siya."

 "At nag-iisip ka ng masama?"

 "Of course not!" Napaayos siya ng tayo. "Oo, nagseselos ako kapag nakikita ko
kapag nakikita ko siyang may kasamang ibang lalaki. Pero hindi ako kailanman magi-
iisip ng masama tungkol kay Kira. I know she's a decent and respectable woman.
And.. She's the woman i love."

 Tumango-tango ito. "Alam ba niya?"

 "Alam ang alin?"

 "Alam ba niya kung gaano mo siya kamahal? Kung hindi ako nagkakamali, bago pa lang
kayo, di ba?"

 "Oo. Bago pa lang kami. And she don't know that.. She don't know that i love her..
So much." Malungkot na ngumiti si Callan. Naalala niya kung paano ito umiwas sa
usapan nila kagabi. Gusto na niyang ipaalam dito na ito ang babaeng mahal niya
simula pa noon.. He wanted to tell her how much he love and cherish her.
Naglalakas-loob na siya. He's not a man of words. Kaya hindi niya iyon maamin-amin.
Mas gusto niya na ipinaparamdam kung ano ang nasa loob ng dibdib niya.

 Subalit paano niya masasabi dito ang nararamdaman niya kung ito mismo ay hindi
handang malaman na mahal niya ito? Nakikita niya ang pag-iwas nito kagabi na pag-
usapan nila ang tungkol sa bagay na 'yon. And it made his chest hurt.
  "You should tell her, bro. Let her know what you feel for her. If you're not good
at words, then i think you should make her feel that you love her." payo ni Diego
sa binata.

  "Siguro nga ay kailangan ko pang itodo ang ginagawa ko." With that, he flashed a
naughty grin.

=================

Chapter Thirty Four

"AND I GUESS it's just the woman in you that brings out the man in me. I know i
can't help myself.. You're all in the world to me.."

Nagising si Kira nang umagang 'yon sa boses ng lalaking kumakanta. It was five-
thirty in the morning. Ang aga naman mambulabog ng kung sino mang kumakanta na
'yon. It took seconds before she realized it was Callan's voice.

And damn, she couldn't believe it. Kung narinig niya ang boses nito, ibig sabihin
naroon lang ito sa bahay niya!

Mabilis na bumaba siya sa kama niya at nagtungo sa kusina. She was right. He was
there and he's preparing for their breakfast. Wala itong saplot pang-itaas at
kaswal na boxers lang nito ang takip sa katawan. And goodness, his body looks so f-
cking delicious. Hunky and healthy. Likod pa lang nito ang nasisilayan niya pero
parang matutuyo na ang lalamunan niya sa sunod-sunod na paglunok.

Legal pa ba ang ganitong kakisig na pulis sa Pilipinas? Sa sobrang kakisigan nito,

hindi kaya dumami ang babae na willing na gumagawa ng krimen mahuli lamang nito?
She shook her head. She must be out of her mind. Bakit pati mga ganoong bagay ay
naiisip niya?

 Tila hindi siya napapansin ni Callan at patuloy ito sa pagkanta. "It feels like a
first time.. It's feel a very first time.. Ohh.." Hindi niya mapigilan mamangha. In
all fairness, maganda ang boses ng binata.

 "You didn't tell me you can sing."

 Mula sa pagpiprito nito ng hotdog ay napalingon ito sa kinatatayuan niya.

Napangiti agad ito nang makita siya. "Gising ka na pala." Iniwanan nito ang
ginagawa at mabilis ang hakbang na lumapit sa kanya. Niyakap siya nito ng mahigpit
at hinalikan sa noo. "Good morning, hon. Mukhang masarap ang tulog mo, ah?"

 Napakunot-noo siya. "Kanina ka pa ba dito?" Napansin niya ang pangingitim ng gilid

ng mata nito, tila ilang gabing hindi nakatulog. Ngunit hindi tulad ng ibang
mukhang zombie kapag puyat, Callan still looked so handsome. Life is so unfair.

 "Yes. Mga alas-kuwatro nandito na ako. Dahil mahimbing pa naman ang tulog mo
kanina, nag-exercise lang ako saglit at pagkatapos ay naghanda na para sa almusal
natin."

 "I see." Nilapitan niya ang niluluto nito at pinatay na ang apoy. "Pero sana
hinayaan mo na lang na ako ang gumawa nito."

 "Bakit naman?"
 Hinarap niya ito at hinaplos ang pisngi nito. Nakangiti ito pero nakikita niya ang
pagod sa mga mata nito. "You should sleep first."

 "No, it's okay, hon. Kaya ko naman at di ako inaantok."

 She almost rolled her eyes at him. "Lokohin mo ang lelong mong panot! Kahit hindi
mo sabihin sa akin wala ka pang maayos na tulog. I know you're busy at work. Sino
ba'ng hindi? We are all busy when it comes to work. But you don't need to kill
yourself. Kaya nga ginawa ang gabi para magkaroon ng pahinga ang mga tao mula sa
trabaho nila at para mabigyan din nila ng oras ang kani-kanilang mga sarili."

Pinisil niya ang pisngi nito at ngumisi. "Alam kong magkakulay ang mga mata niyo
ni Superman, but i would like to remind you that you're not him. You might be
gorgeous and hot, but still you're not Superman."

 Napaawang ang mga labi ni Callan. Napakagat labi naman siya. Kahit nag-aalala na
siya dito, hindi pa rin niya maiwasang maisingit ang pagpuri niya dito kahit hindi
naman dapat maisali 'yon.

 Slowly, his face broke into a sexy, naughty grin. "You think i'm gorgeous and
hot?"

 Naramdaman niya ang pag-iinit ng pisngi. Inirapan niya ang binata. "Jerk," she
muttered. "Kumain na nga lang tayo." Tinalikuran na niya ito at nag-simula ng
maghain bago pa ito makapang-asar.

 "So, kumusta naman ang trabaho mo?" tanong ni Callan habang kumakain na sila.
Pandesal lang ang kinakain nito kahit may kanin at ulam sa harap nito.

Hindi na lamang niya ito pinuna dahil nakasanyan na din naman niyang hindi ito
masyadong kumakain ng kanin sa umaga.

 "Okay lang. Pero hindi ba dapat ako ang nagtatanong niyan sa 'yo?" Masama ang
tingin niya sa nilagang itlog na nasa tabi ng kanin nito at tila wala naman itong
pakialam. Bigla ay parang natakam siya na kumain nu'n. "But before you answer my
question, can i have your egg?"

Tila nasamid si Callan sa sinabi niya at napaubo ito. Namula ang kanyang pisngi
nang mapagtanto niya ang sinabi. "I-I mean—-"

 "No, hon. It's okay. You can have my egg." kumikislap sa kapilyuhan ang mga mata
nito habang inilalagay nito ang nilagang itlog sa plato niya. Nakangisi pa ang
walanghiya habang siya'y mamatay-matay na sa pamumula.

 "You're not answering my question." pag-iiba niya ng takbo ng usapan.

 "I'm okay with my job. May bagong kaso lang kaming hinahawakan ni Diego at malapit
na din naman namin mai-close 'yon. Nagkulang lang kami sa ebidensya sa kasong hawak
namin kaya nahirapan kami ng una. But i'm not a quitter.

Kapag may isang bagay ako na gustong makuha o problemang nais malutas, hindi ko
tinitigilan hangga't di ako nagtatagumpay."

Tumango siya, nginunguya sa bibig ang pagkain habang nakikinig dito.

"Nakakasigurado ako proud na proud sa 'yo ang parents mo."

 "Yes, they are. Pero gusto na nila akong magresign sa trabaho ko."

Napaawang ang bibig niya. "Really?" Akala niya ay suportive dito ang parents nito
tungkol sa pagpupulis nito.

 Seryosong tumango ito. "Gusto nilang pagtuunan ko na lang ng pansin ang

pagpapatakbo sa negosyo namin. Hindi nila nakikita pinagtutuunan ko naman talaga ng
atensyon ang mga negosyo namin at naisisingit ko pa nga 'yon kahit sangkatutak ang
trabahong hawak ko. But they want me to quit my job."

 "Siguro may sapat na rason sila. Kung alam naman nilang mahal mo ang pagpupulis,
bakit ka nila patitigilin ng walang sapat na rason, di ba?"

 Humugot ito ng malalim na buntong-hininga at tila spotlight na tumutok sa mukha

niya ang kulay asul na mata ng binata. "Gusto na nilang magkaroon ng apo."

 Napaawang ang labi ni Kira.

 Marahang ngumiti si Callan. "And they also want me to get married as soon as
possible. Sa totoo nga ay may ipinakikilala na sila sa aking babae. Her name was
Britanny. She's pretty and i think she will be a perfect wife."

 Hindi man tumingin ang dalaga sa salamin, alam niyang tila nawalan ng kulay ang
mukha niya. Parang may punyal sa tapat ng dibdib niya na anumang oras ay tatarak sa
puso niya. "D-Do you like her?" pilit na pinakaswal ng dalaga ang boses.

 Hindi agad sumagot si Callan kaya inisip ni Kira na baka type nito ang babae.
Malamang mas maganda sa kanya ang Brittany na 'yon. Pangalan pa lang ng babae ay
nagsusumigaw na ng kagandahan at karangyaan.

 "Okay, i get it." Iniiwas niya ang mga mata. "You don't have to answer me, you
know. Tama naman ang parents mo. Dapat mag-asawa ka na para mabigyan mo na din sila
ng mga apo. I'm pretty sure this pretty Brittany could give you what you want and
what your parents wants for you. At sa 'yo na nga rin nanggaling na magiging
perpektong maybahay siya para sa 'yo." She wanted to sound it cool and friendly, as
if she was just giving an advice to a male friend.

But it came out bitter... Very bitter.

 Nakagat niya ang ibabang labi. Okay, she was hurting. Pero hindi dapat niya iyon
ipahalata sa binata. Tumungo siya at tinitigan ito sa ilalim ng mga pilikmata.
Isang mapanuksong ngiti ang sumilay sa labi ni Callan na ipinagtaka niya.

 "Bakit ka nakangiti d'yan?"

 "You're jealous again." That's not a question.

 Namula ang pisngi niya at sinamaan ito ng tingin. "I'm not." mariing sabi niya.

"And what made you think i'm j-jealous? Kumain ka na nga lang." Hindi na ito
umimik. Mabilis na tinapos na niya ang pagkain at pigil ang emosyon na iniwanan ito
sa lamesa. Tutal ito naman ang nagluto, ito na rin ang dapat maghugas ng kinainan
nila.
 Nag-iinit ang mga mata na nagtungo siya sa kuwarto, pagkatapos ay pumasok sa banyo
para maligo. Binalikan niya sa isip ang sinabi nito na may babaeng inirereto dito
ang mga magulang nito. Binanggit pa talaga nito sa kanya ang pangalan ng babaeng
'yon at pinuri pa! Kung hindi ba naman saksakan ng gago. Kumawala ang luha sa mga
mata niya at hindi na napigilan pa ang emosyon.

 Pakiramdam niya ay tinutusok ng matitilos na karayom ang puso niya sa ideya na

hindi siya ang babaeng ihaharap ng binata sa altar, at hindi rin siya ang babaeng
makapagbibigay dito ng anak.

 Masakit iyon sa kanya.

Masakit sa damdamin niya ang ideyang iyon dahil sa pagdating ng isang realisasyon.
Mahal niya si Callan. Matagal na niyang mahal ang binata. Kahit na ibaon niya sa
kaibuturan ng puso niya ang damdamin para sa lalaki, hindi pa rin niya napigilan
ang pag-alpas ng pag-ibig na inuukol niya dito.

She tried to ignore her feelings for him when she was young. Kaya naisip niya kung
nagawa niya noon na kalimutan ang nararamdaman para sa lalaki, magagawa ulit niya
iyon dahil matanda na siya. Mas may kontrol na siya sa kanyang damdamin.

 But she was wrong.

 Nang magkalapit na sila ni Callan at nakita niya ang magagandang katangian nito,
doon na naputol ang pagpipigil niya na umibig dito.

 "Kira! Open the door, please." Sunod-sunod na kumatok ang binata sa pinto ng
banyo. He followed her.
 "Go away, Callan!"

 "No, let's talk!"

 "I said go away! Naliligo ako, ano ka ba!"

 "Don't fool me, Kira. I know you're not. Hindi ko naririnig ang pagtulo ng tubig."

Nanginginig na bumuga siya ng hininga. "N-Naliligo nga ako!" Ayaw niyang makita
siya nito sa ganoong kalagayan. Namumutla siya at namumula ang mga mata. Mahahalata
nitong iniiyakan niya ito!

"Open up, Kira! Let me talk to you!" determinadong sabi nito habang malakas na
binabayo ang pinto ng banyo niya. May balak yata itong sirain iyon.

 "Hindi mo ba naiintindihan ang sinabi ko? Umalis ka na!" Her heart started
thudding furiously fast in her chest.

 Tila narinig niya ang marahas na pagbuga nito ng hangin. "F-ck! Open the goddamn
door. I'll break this down if you don't," mapanganib ang boses na utos nito at doon
siya natauhan. Maagap na kinuha niya ang towel at itinapi sa kahubdan niya.

Akmang susuntukin ni Callan ang pinto nang pagbuksan niya ito. Walang babalang
pumasok ito sa banyo at isinandal siya sa pader. Bago pa siya makakurap, hinagilap
siya nito sa batok at agresibong siniil ng halik sa labi.

Mariin ang pagkakalapat ng labi nito sa labi niya, uhaw na nanalakay ang dila nito
sa loob ng bibig niya. Hindi niya ininda ang marahas na paghalik nito.

Bumaon ang kuko niya sa matipunong braso ng binata at mas lalong dumiin ang
pagkakalapat ng maskuladong pangangatawan nito sa kanya.

 Hindi niya alam kung anong ginawa nila at biglang bumukas ang sumirit ang tubig
mula sa dutsa

Tila natauhan si Kira at itinulak si Callan. "Stay away from me." malamig ang
boses na pagtataboy niya sa lalaki. "I will not be a perfect wife for you. Doon ka
na sa Britanny mo." Hindi niya naitago ang selos at bitterness sa boses. Pagod na
siyang magpanggap. Pagod na siyang magdeny. Higit sa lahat, pagod na rin siyang
ikaila na umiibig siya sa binata.

 Sa halip na gawin ang sinabi niya, hinagilap siya nito at muling niyakap.
Isinuksok nito ang mukha sa leeg at nagtanim ng maliliit na halik doon. "I can't do
that, hon. I can't stay away from you."

 Mariing napapikit ang dalaga at namuo ang luha sa mata. "Bakit ba ayaw mong lumayo
sa akin? Bakit ba ganyan ka?"

 "Because i love you, Kira! I've always been in love with you! Goddamn it!"

=================
Chapter Thirty Five

WITH his declaration, she broke into tears. Huli na para pigilan niya ang
masaganang pagdaloy ng luha. Ang sinabi nito ang huling bagay na nasa isip niya na
sasabihin nito. Labis siyang nabigla at bumuhos ang emosyon niya.

Hinaplos nito ang pisngi niya at pinahid ang luha. "Ssshhh.. Don't cry, baby,
please. It's not my intention to make you cry." Niyakap siya nito at tila sasabog
ang dibdib niya sa kaligayahan ng balutin siya ng init ng katawan nito. "Alam kong
maaaring nabigla ka sa sinabi ko, but please don't cry. Parang sinasabi mo na rin
sa akin na hindi mo ako mahal." May pait sa boses nito.

Lumuluhang tinitigan niya ito. "T-that's not true." Hindi ba ito aware sa tears of
joy?

"Then, don't cry. Alam mo ba kung gaano kahirap para sa akin ang aminin ang totoo
sa 'yo? Yes, it's not hard for me to admit that i'm inlove with you. Pero
nahihirapan ako na sabihin iyon ng harapan sa 'yo ng hindi mo ako mapagsusungitan o
mapagtatarayan. Natatakot din ako na pagtawanan mo lang ako. Dahil mo nararamdaman,
mahal na kita noon pa man."

Napasinghap si Kira. Noon pa? Ibig ba nitong sabihin..

Marahang tumango si Callan at ngumiti. "You're that girl, Kira."

Nanginig ang tuhod niya at napamaang sa binata. Never in her entire life she had
been at loss for words.

"Ikaw 'yong babaeng matagal ko ng gustong ligawan. Ikaw 'yong babaeng matagal ko
ng pinapangarap at buong buhay kong hiniling na makasama ko. Ikaw 'yong babaeng
hinihintay ko na maging akin mula pa noong mga bata tayo. Believe it or not, you're
the woman i've love since i was fifteen. Huwag mong isipin na kabaliwan lang itong
sinasabi ko. Totoong mahal kita." pag-amin nito.
 Nakagat ni Kira ang ibabang labi. She didn't know what to say. Callan had left her
speechless at the moment.

Nagpatuloy ito sa pagsasalita. "At kung alam mo lang din, paraan ko lang 'yong mga
pang-aasar ko sa 'yo noon para magkaroon ako ng pagkakataon na makausap ka. You
just don't how much i love to get your attention. Dahil marinig ko lang na
kinakausap mo ako, kuntento na ako. Nakakatulog na ako ng mahimbing sa gabi na ikaw
lang ang laman ng isip ko." Masuyo nitong pinahid ang mga luha sa pisngi niya
habang namimilog ang mga mata na nakikinig lang siya dito. Hinahaplos ng mga
matamis na pag-amin nito ang puso niya.

"Bakit ngayon mo lang 'to sinabi sa akin?" sa wakas ay nagawa rin niyang
makapagsalita.

"Because i'm afraid of your rejection. Paano kung ayaw mo sa akin at nalaman mo na
gusto kita? Eh, di mas lalo ka ng umiwas sa akin and worst, baka lumipat ka pa ng
bahay para hindi mo na makita ang pagmumukha ko. Hindi ko kakayanin na hindi kita
makita. You may not believe me but i seem to be obsessed with you. At gagawa ako ng
paraan para hindi ka mawala sa mga mata ko."

Napakurap si Kira. "Kung ganoon ba, sinasabi mong ako ang dahilan kaya ka lumipat
ng bahay? Kasi di ba, niregaluhan ka naman noon ng parents mo ng condo unit."

Nakangising tumango si Callan. "Hindi ko ikinakahiyang aminin na ikaw nga ang

dahilan kung bakit binili ko ang bahay sa tapat mo. Dahil naisip ko noon, kung
magiging magkapitbahay tayo at araw-araw mo akong makikita, may pag-asa na baka
bigla kang tubuan ng pagnanasa sa akin at maisipan mong akitin ako."

Nanlaki ang mata ni Kira. "Ang yabang mo!" Hinampas niya ito sa balikat. He let
out a delicious laughter. Nakakahawa ang tawa nito kaya hindi na rin niya napigilan
ang sariling mapatawa. Niyakap siya nito. Then, happiness filled her heart with
contentment. Totoong masarap makulong sa yakap ng taong nagmamahal sa 'yo. Wala na
yata siyang mahihiling pa. Dahil siya nga talaga ang babaeng mahal nito. Siya ang
mahal nito! Tila gusto niyang magsisigaw sa tuwa.

"So, wala ka bang sasabihin sa akin?"

Napangiti si Kira. "Oo na lang."

"Para saan 'yon?" nagtatakang tanong ni Callan at bahagyang lumayo sa kanya para
titigan ang mukha niya. She was grinning from ear to ear. Shit, naloloka na yata
siya.

"Para sa lahat."

Napakunot-noo ito.

She cupped his face and kissed his lips. "The feeling is mutual, Callan."
Tiningnan niya ng diretso sa mga mata ang binata. "I've always been in love with
you, too. Hindi mo lang alam kung ilang beses ko tinangkang pigilan ang
nararamdaman ko para sa 'yo. At kapag pinipigilan ko, mas lalo lamang sumisidhi ang
pagkakagusto ko sa 'yo. I tried to hide it, pero tuwing lumalapit ka na wala na
akong magawa pa para pigilan 'yon. Mahal kita at maniwala ka, wala na sa isip ko
ang tungkol sa pagbili ko sa 'yo ng lote at sa kasunduan natin. Lahat ng plano ko
para sa sarili ay bigla na lamang naglaho nang dumating ka sa buhay ko at makialam.
I love you, Callan. I love with all my heart."

Laking-gulat ni Kira nang makita ang pagdaloy ng luha sa pisngi ni Callan. Halos
buong buhay niyang kilala si Callan, ngunit kahit kailan ay hindi niya ito nakita
na umiiyak!
Natigagal siya. "Callan, wait.. Y-You're crying.."

Tila napapahiyang pinahid nito iyon at ngumisi. "Just pretend you don't see that,
honey." Tumawa ito at hinagkan siya sa noo. "I'm so sorry kung binanggit ko pa sa
'yo kanina sa Britanny. Yes, she's pretty but i don't like her. Gusto ko lang
makita kung ano ang magiging reaksyon mo."

"So, totoo talaga na ipinapakilala siya sa 'yo ng parents mo?" Kinagat niya ang
nanginginig na labi.

"Yeah, she's real. But you have nothing to worry about. I love you and you're the
only woman who owns my body and heart." Pagkasabi niyon ay iniangat nito ang mukha
niya at masuyong inangkin ang labi niya sa isang matamis na halik. His kiss were
full of emotions and she found herself wanting nothing more but to kiss him back.
Tila nalunod siya sa init ng halik nito at nawalan ng kamalayan sa sumunod na
pangyayari.

Nagsimulang mag-apoy ang kanilang kamalayan. Nag-usap ang kanilang mga katawan.
They both knew that they don't want to settle with just one passionate kiss.
Kasabay ng pag-amin nila ng tunay na nararamdaman sa isa't isa, kumawala na ang mas
masidhing damdamin sa kanilang mga katawan.

Nag-usap ang mga puso nila at kapwa nila nalaman na tapos na ang isang buwan na
relasyon nila. Tapos na ang kasunduan 'yon. Because they knew that they would start
a new beggining. Isang relasyong nakakasigurado siya na walang expiration date.

Sabik na tinanggal ni Callan ang tuwalya sa katawan niya at sabik nitong dinama
ang bawat sulok ng katawan niya. Lumuhod ito sa harap niya.
 "Oh, God.. Callan!" daing ni Kira nang sakupin ng bibig ng binata ang pagkababae
niya. He caught her cl-t with his tongue, then suckled hard.

Nanginginig ang kamay na hinahilap niya ang buhok ng nobya at wala sa sariling
nasabunutan ito. Samu't saring sensasyon ang lumulukob sa kamalayan niya habang
patuloy ang pag-angkin ng labi nito sa tapat ng pagkababae niya.

Mababaliw na yata siya! Nakakawala ng sarili ang pagpapaligaya nito. Halos mawalan
siya ng malay tao ng marating niya ang sukdulan. Nakagat niya ang ibabang labi sa
pagpipigil na kumawala ang malakas na halinghing sa labi niya.

"Don't hold back." nag-aapoy ang mga mata ni Callan na tumingin sa kanya habang
sinasalanta ng dila nito ang kaangkinan niya.

Kumawala ang damdamin niya. Tulad ng isang malakas nalindol, nayanig ang katawan
niya.

Binuhat siya ni Callan at dinala sa kama. Nang ideposito siya ng binata sa kama ay
wala na siyang pakialam pa sa kung ano ang nangyayari sa paligid. Ang buong
kamalayan niya ay nakatutok lamang sa binata. Sa lalaking minamahal niya.

Ipinosisyon nito ang kahandaan sa pagitan ng mga hita niya. At sa isang masuyong
ulos, inangkin nito ang katawan niya.

"Kira.." Damang-dama ni Kira ang pagkalalaki nito sa kaibuturan niya, pinupuno ng

walang-kapantay na kaligayahan ang kabuuan niya. Their moans and groans filled her
room as he took her harder.
 Nangako ang bawat galaw nito, nanunumpa ng pagmamahal. Sumidhi ng sumidhi ang
namumuong damdamin sa bawat paglabas-masok nito sa pintuan ng pagkababae niya.
Nagsabay ang tibok ng kanilang puso hanggang sa sabay nilang naabot ang sukdulan.

Ilang sandaling tila tumigil ang mundo at naging kanila lamang iyon. "Oh, God.
That was hot." he whispered in her ear. Ang pawisang katawan nito ay mas lalong
nagdagdag ng sarap sa pagtatalik nila.

Napangiti si Kira at mas lalong humigpit ang yakap kay Callan. Dinama niya ang
init ng katawan nito habang nakalibing ang mukha sa leeg niya.

"So, i guess we are official now." sabi ni Kira kapagkuwan.

Iniangat ni Callan ang mukha at nangingislap sa katuwaan ang kulay asul nitong mga
mata habang nakatitig sa kanya. "Yes, you're officially mine now." At bilang
tuldok, siniil nito ng halik ang labi niya. Right there and then, alam ni Kira wala
na siyang mahihiling pa.

***

Hi! Salamat po sa pagbabasa. Dapat talaga tatapusin ko muna to. Pero naisip ko na
pahabain pa siya. And that's because of you readers. Thank you ng marami! Baka
umabot pa tayo hanggang Chapter 50.

May kuwento na din si Diego, Embracing His Seduction ang title. Sana basahin n'yo
din. :)

=================
Chapter Thirty Six

PAIMPIT na tumili si Themarie sa likod niya nang abutan siya ni Callan ng isang
pumpon ng mamahaling bulaklak. Binisita siya ng binata sa Shakira's nang hapon na
'yon at tulad ng laging ginagawa nito kapag napapapunta doon, dinadalhan siya nito
ng bulaklak. Animo'y bagong nanliligaw pa lang sa kanya.

Hindi niya maitago ang pamumula ng pisngi ng sandaling 'yon. Paano ba naman hindi?
Sa harap ng maraming customer siya nitong inabutan ng bulaklak at marami ang
nakakita ng hagilapin nito ang batok niya at masuyong hinalikan sa kanyang labi.
Kahit sinong babae ay pamumulahan ng pisngi sa kapilyuhan nito!

"Ang swerte naman niya."

"Wow. Ayan 'yong pulis na nakita natin sa TV noong isang araw, di ba? Ang swerte
naman ng girlfriend niya." pag-uusap ng dalawang babae malapit sa tayo nila. Hindi
niya kailangang ilibot ang paningin sa buong lugar para malaman na nasa kanilang
dalawa ni Callan nakatuon ang atensyon ng lahat.

"Halika nga dito!" Hinila niya ang binata papunta sa maliit na opisina niya.
Narinig pa niya ang boses ni Themarie na nakasunod ng tingin sa kanya.

"Enjoy!"

The hell!

Pagkapasok ay iini-lock niya ang pinto para masiguradong walang magiging pang-
abala sa pag-uusap nila. "What do you think you're doing?"

"I'm courting you."

Napasinghap si Kira. "Y-You're courting me? Eh, di ba, may usapan na tayo?" Huwag
nitong sabihin na delusion lang niya ang pag-amin nila sa isa't isa ng tungkol sa
nararamdaman nila.

Ngumisi si Callan at ipinulupot ang braso sa beywang niya. Bago pa siya makakurap,
binuhat na siya nito paupo sa mesa. Pumuwesto ito sa pagitan ng hita niya. Namilog
ang mata niya.

"Goodness! Huwag mong sabihin sa akin na may balak ka na nama-"

"Ssshh.. Huwag kang advance, bebe ko." Puno ng kapilyuhan na tumawa ito at
inilibing ang mukha sa leeg niya. Napapikit siya sa pagdaloy ng init sa mga ugat
niya. Letse talaga 'to! Hindi siya nakakapag-isip ng husay kapag ginaganito siya ni
Callan. Kahinaan niya ang paglalambing nito.

"Callan, for serious! What are you doing?"

"I believe i already told you."

"But that's not what i want to hear!" Napahawak siya sa matipunong biceps nito ng
pinadaan nito ang dila sa leeg niya. "Damn, you're distracting me again!"
Maikling tumawa ito. "Is it working?"

"Callan!" Pinisil niya ang pisngi nito. "Hindi ako nakikipagbiruan sa 'yo.
Seriously, 'wag mo ulit gawin 'yon."

"Ayaw mo?"

"Hindi sa ayaw ko. Pero nakakahiya kaya! Alam mo naman na hindi ako sanay na
pagtinginan ng tao. I hate to be the center of attention! You should know that."

Tumango ito. "Ah, iyon ba ang dahilan mo kaya nagalit ka sa akin noong niyaya kita
na maging date noon sa JS Prom? Tapos, biglang dumating si Millen at nag-eskandalo?
Is that it?"

Umiling siya. Pagkatapos ay humalukipkip. "That's not the reason, Callan.

Pinagbintangan ako ni Millen noon na other girl mo, pinalalabas niya na parang
third party ako sa break up n'yo. At bukod doon, inisip ko rin na ginamit mo lang
ako para makipaghiwalay sa girlfriend mo. Alam mo ba kung ano kahihiyan na dinanas
ko pagkatapos noon? Naging laman ako ng mga usapan ng mga tsikadorang schoolmates
natin!"

"And that's because of me?" Napalunok ito at tinitigan siya na tila nakokonsensya.
"I'm sorry about that, hon. Believe me, hindi ko intensyon na gamitin ka. Hindi ko
alam kung paano ko ipapaliwanag sa 'yo 'to pero wala talaga akong intensyon na
ganoon. I just really want you to be my prom date. Naipaliwanag ko na naman sa 'yo
ang tungkol doon, di ba?" namumutla ang mukha ni Callan habang nagpapaliwanag.

Hindi na niya napigilan ang sarili. She burst out laughing. Kung nakikita lamang
nito ang mukha sa salamin! Parang estudyanteng pinagpapaliwanag ng principal ang
itsura ni Callan! Gosh, he looked so adorable!

"Why the hell are you laughing?"

Natatawang pinisil ulit niya ang pisngi nito. "Nakakatawa ka kasi! Ang cute cute mo
kapag defensive!"

Umangat ang kilay nito. "Hindi ko natatandaan na nagtutunog defensive ako. I was
just trying to ex-"

Pinandilatan niya ito ng mata. "Ganoon na rin 'yon!"

"Pero hindi naman talaga kita ginamit noon! Sa tingin ko, isa 'yon sa dahilan kaya
ka nagalit sa akin dati at umiiwas ka lalo."

"Yes, isa 'yon sa mga dahilan ko noon. But you know what? That's all in the past.
Hindi na mahalaga kung ano ang nangyari noon. We have the present and the future.
We can make good memories together without thinking about the past."

Lumiwanag ang mukha ng binata at napangisi. "Good." He cupped her face and kissed
her lips tenderly. He was being affectionate and it felt damn good.

"Bakit nga gusto mo ulit akong ligawan?" tanong niya dito nang pakawalan nito ang
labi niya. "We are already a couple now. Bakit kailangan mo pang gawin 'yon?"
Nagugustuhan naman niya ang ginagawa nitong pagsuyo. Curious lang siya malaman kung
bakit.
 "Dahil gusto kong ligawan ka. Alam ko naman na 'yon ang hindi ko pa nagagawa sa
'yo. Hanggang maaari ay gusto ko na gawin ang lahat ng ikakasaya mo bilang babae. I
want to please you. Ayaw kong isipin mo na sa kama lang kita sinusuyo. I love you
and i don't want you to feel that way. Isa pa, nahihiya rin ako sa sasabihin sa
akin ng mga magulang mo. Paano pag nalaman nila na hindi man lang kita niligawan?
Baka sa inis nila hindi ka nila ibigay sa akin at ayawan nila ako para maging asawa
mo."

Nakagat niya ang ibabang labi. Hindi siya makapagsalita sa sobra-sobrang kilig na
nararamdaman niya. Pakiramdam tuloy niya ay teenager pa siya. Gosh! Hindi na siya
magtataka kung maraming chicks ang lalaking 'to noon. Ang tamis nitong magsalita!

Tumikhim siya. "Okay. If that's what you want, then i'm giving it to you." Bigla
ay may naisip siyang kapilyahan. "Pero alam mo naman siguro ang ginagawa ng mga
nanliligaw pa lang, di ba?"

"Oo naman!" Iniliyad pa nito ang dibdib. "Anong tingin mo sa akin, di marunong
manligaw?"

Natawa siya. Gusto sana niyang isumbat dito ang pagiging torpe, pero naisip niyang
huwag na lang.

"Hmm.. Sinasabi ko lang naman. In case you don't know, ang mga lalaking nanliligaw
pa lang ay nagiging celibate hanggang hindi pa sila sinasagot ng nililigawan nila."
Sa sinabi niya nanlaki ang mata ni Callan. Muntikan na naman siyang mapahalakhak.
"Yes, Callan. Tutal gusto mong manligaw, gawin mo ang mga ginagawa ng totoong
naliligaw. No touch, no s-x. But don't worry. Dahil mabait ako. May free kiss."

"The f-ck?"
 "Ginusto mo 'yan, di ba?" Matamis na nginitian niya ang binata.

Inaasahan na niya ang pagrereklamo nito pero nabigla siya ng gumanti rin si Callan
ng matamis na ngiti. "Well.. Kung matitiis mo ba naman ako, eh." Then, he grinned
wickedly.

Natatawang pinanggigilan niya ang pisngi nito.

***

Active ako ngayon sa Twitter. Follow n'yo lang ako for updates. @RaceDarwin

=================

Chapter Thirty Seven

PINANINDIGAN nga ng mokong ang sinabi nito na liligawan siya. Araw-araw ay

nakakatanggap si Kira ng mamahaling bulaklak mula kay Callan. Isang linggo ng
walang palya sa pagpapadala ng bulaklak ang binata sa kanya at hindi niya maiwasan
na kiligin ng husto sa ginagawa nito.

 "You know you should stop bringing me flowers." nangingiting wika ni Kira kay
Callan sa telepono nang padalhan na naman siya nito ng mamahaling bulaklak ng
hapong 'yon. Halos lahat ng kanyang empleyado ay alam ang panliligaw ng lalaki.
Ngunit hindi pa alam ng mga ito na boyfriend niya si Callan, maliban sa kaibigang
si Themarie.
 "Bakit? Hindi mo ba gusto ang mga pinapadala ko sa 'yong bulaklak?"

 "Hindi naman. I like them." Napangiti siya habang pinagmamasdan niya ang isang
pumpon ng pink roses habang hawak niya.

 "Then why do you want me to stop sending you flowers?"

 "Because I just want you to stop. Inaraw-araw mo na yata ang pagpapadala sa akin
ng mga ito. Baka mabutas na ang bulsa mo sa mamahal ng mga bulaklak na ibinibigay
mo sa akin."

 She heard him laugh. "That's impossible, honey. Kahit gaano pa 'yan kamahal, handa
kong ibigay sa 'yo. You're the love of my life and you deserve it."

 Tila matutunaw ang puso niya sa tamis ng salita ni Callan. Hindi siya makapaniwala
sa atensyon na ibinibigay sa kanya ng binata. Kung hindi lamang siya gising na
gising, baka isipin niyang isa lang iyon na panaginip. Pero hindi iyon isang
panaginip lang.

Ang namamagitan sa kanila ngayon ni Callan ay higit pa sa isang panaginip. He was

really courting her kahit na in a relationship na silang dalawa.

 Hindi niya maiwasan ang matawa. Talagang tinotoo nga ng kumag na 'yon ang
panliligaw sa kanya. Tuloy halos mamatay-matay na siya sa kilig tuwing nagkikita
sila. Lagi kasi itong may pamatay na ngiti sa labi, kulang na lang ay tunawin siya.
 "Kinikilig na naman kay mamang pulis ang isa d'yan."

 Nakangiting tumingin si Kira kay Themarie na papalapit sa kanya. Lagi na lamang

siyang nahuhuli nito sa tuwing nasa kalagitnaan siya ng pag-iisip sa nobyo. "Wala
ka ba'ng love life at 'yong akin lagi ang napapansin mo?" pabirong tanong niya sa
kaibigan.

 Umismid ito, parang may masamang naalala. "Zero ang love life ko, alam mo naman.
Ang lalaking nagustuhan ko ay mahirap habulin."

 Alam niya kung sino ang tinutukoy nito. "Si Andrew ba? Gusto mo tulungan ka namin
ni Callan na magkatuluyan kayo?" nakangising saad niya.

 "Oh, please. Ayaw ko na. Suko na ako. Tanggap ko'ng hindi ka para sa isa't isa.
Kung naniniwala ka sa tadhana, malamang alam mo'ng di nga kami talaga ang
itinadhana. At isa pa, babae ako. Dapat sila ang naghahabol sa akin at hindi ako!"

 Lumuwang ang ngiti ni Kira. "Mabuti naman at narealize mo din 'yan."

 "Yeah right. Anyway, alam mo ba'ng may naghahanap sa 'yo kanina?"

 Napakunot-noo siya. "Sino naman daw?"

 "Hunt? Yes, Hunt nga ang pangalan niya."

 "B-Bakit daw?"

 Nagkibit-balikat ito. "Hindi ko alam. Dumaan lang siya para daw kumustahin ka.
Wait, nanliligaw ba 'yon sa 'yo?"

 Agad-agad ang pag-iling ni Kira. "Hindi, ah." Umiwas siya ng tingin. "Kaibigan ko
lang si Hunt. At isa pa, bakit naman ako magpapaligaw pa? I have a boyfriend now."

 Tumango lamang si Themarie at hindi na nagkomento pa.

 "HI, KIRA!"

 Muntikan na matapilok ang dalaga nang marinig ang boses na 'yon. Umangat ang mukha
niya sa lalaking nakasandal sa kotse katabi ng kanyang sasakyan, Si Hunt ang
lalaking 'yon.

 "Oh, Hunt. Anong ginagawa mo dito?" pilit na pinakaswal niya ang boses. Itinago
niya ang pagkabigla sa pagkakakita dito. Matamis na ngumiti ito sa kanya.

 "Bakit, ayaw mo ba akong makita?" pagbibiro nito.

Umiling siya. "Hindi naman sa ganoon. Di ko lang inaasahan na makikita kita. Sabi
sa akin ni Themarie dumaan ka daw dito kanina."

 "Yes. Wala kasi akong pasok kanina, so I decided to see you. Nalaman ko na busy ka
kanina kaya umalis din agad ako."

 "I-I see." Titig na titig sa kanya si Hunt. Nakaramdam siya ng pagka-asiwa sa

klase ng titig nito sa kanya. Hindi siya sanay sa ganoong titig ng kaibigan.

 "I guess, you're free right now?" he sounded so flirty, parang inaakit siya ng
ngiti nito. Hindi na friendly ang paraan nito ng pakikipag-usap sa kanya at bahagya
siyang nakaramdam ng pagkabahala. "Hindi naman siguro masama kung mag-date din tayo
paminan-minsan."

 "H-Huh? May gagawin pa kasi ako ngayon."

"Hindi ba puwede na ipagpaliban mo muna kung ano man 'yon?"

 Bagaman nakakagulat ang diretsahang pagpapakita nito ng interes sa kanya,

kailangan pa rin niya na sumagot agad upang hindi ito umasa. "Hunt, hindi kasi
talaga ako puwede. Si Callan.."

 "Siya ba 'yong boyfriend mo?"

 Tumango si Kira. "Nagkikita kasi kami tuwing pareho na kaming tapos sa trabaho
kaya hindi ako puwede ngayon." At malamang, hindi magugustuhan ni Callan kapag
lumabas siya kasama ni Hunt. Oo, puwede niyang sabihin sa binata na friendly date
lamang 'yon. Pero sa nararamdaman niya kay Hunt ngayon, mukhang hindi lang hanggang
kaibigan ang gusto nito. Hindi siya manhid para hindi maramdaman iyon. He was
flirting with her. That only means one thing: He liked her.

 Malungkot na ngumiti ang lalaki. "Okay. May ibang araw pa naman, di ba? How about
on Friday? Magkakaroon ng celebration sa bahay namin. I will be happy kung sasama
ka sa akin. So?"

 "Hindi siya puwede."

 Sabay silang napatingin ni Hunt sa nagsalita. Naka-uniporme pa si Callan habang

naglalakad palapit sa kanila. Mataman itong nakatingin sa kanya, nakatiim-bagang.

 Napalunok si Kira. "Callan.. Akala ko mamaya pang eight ang labas mo?" tanong
niya, bigla ay bumilis ang tibok ng puso niya. Iyon ang epekto sa kanya tuwing
nakikita niya ang binata, at tuwing malapit ito sa kanya. Para siyang mababaliw sa
amoy ng pabango nito, maskuladong-maskulado ang dating at nagpapasidhi ng
kagustuhan niyang yakapin ito.. Damhin ang matipuno at hubad na katawan sa kanya.
Napababa ang tingin ni Kira sa tapat ng pantalon nito. Tila nakikita niya ang
pagsaludo ng pagkalalaki nito sa kanya.

 Ipiniksi niya ang ulo. Sweet Jesus. She had to stop acting like a h-rny cat. Bakit
ba siya nagkakaganoon?

 Pinamulahan siya ng pisngi ng mahuli siya ni Callan na tumitingin sa bahaging 'yon

ng katawan nito. Nginisian siya nito, pagkatapos ay seryosong tumingin kay Hunt na
napatanga dito.
 "You must be Kira's friend. I'm Callan." Naglahad ito ng kamay. "I'm her
boyfriend." Bahagyang umangat ang kilay niya sa paraan ng pagpapakilala ng binata.
He sounded so possessive. Pinanood niya kung paano mawalan ng kulay ang mukha ni
Hunt at ma-intimidate kay Callan. Mas matangkad kasi dito ang kanyang nobyo, at
higit na matipuno ang pangangatawan.

 "I see. I'm Hunt.. Kira's friend." Tila hirap na hirap pa itong bigkasin ang
huling salita. "How are you doing?"

 "I'm good, buddy. Susunduin ko lang sana si Kira ko. May importante kaming gagawin
na kailangan ng pribadong lugar. Di ba, hon?" Hinapit siya nito sa beywang at
walang sabi-sabing hinalikan siya sa labi.

 Namilog ang mata niya. Holy guacamole! Sa lahat pa naman ng lugar na puwedeng
gawin nito 'yon, sa harap pa talaga ni Hunt!

 NAGLALARO ang pilyong ngisi sa labi ni Callan habang minamaneho nito ang black
Subaru Forester. Hindi niya alam kung saan siya balak dalhin ng kumag at hindi rin
naman niya makuhang magtanong. Ang isip niya ay nakatuon pa rin sa ginawa nitong
kalokohan kanina.

How could she forget that? Hinalikan siya nito sa tapat ni Hunt. And it wasn't
just a simple kiss. Nakipag-french kiss ito sa kanya habang naroroon pa sa tapat
nila ang kaibigan niya na may gusto sa kanya.

 Hindi kahihiyan ang naramdaman niya. Sa ginawa kasi ng nobyo, tila nagising ang
buong kamalayan niya. Niyanig ng halik ni Callan ang mundo niya.
 Nang tapusin nito ang halik ay wala na si Hunt sa harap nila. Ang papalayong kotse
na lang nito ang tanging natawan niya. Naputol ang pag-iisip niya nang magsalita si
Callan.

 "Still thinking of my kiss?"

 Tinapunan niya ng mataray na tingin si Callan. Nakakaloko lang na ngumisi ito.

Frustrated na bumuga siya ng hininga. "Alam mo, hindi mo dapat ginawa 'yon," sabi
niya kapagkuwan. "Isipin mo na lang kung ano ang iniisip ni Hunt sa ginawa mo.
Hindi sa nahihiya ako, but you should think first."

 "What's wrong with that? You're my girlfriend, you're mine and I don't think it's
his business if I kiss you." Kumikislap sa kapilyuhan ang kulay asul na mga mata
nito. Hindi ito nakatingin sa kanya, pero pakiramdam niya ay matutunaw siya sa
kapilyuhang nakalarawan sa mukha nito.

 Hindi na siya nagkomento para hindi na humaba ang usapan nila tungkol kay Hunt.
Ngunit parang gusto pa rin nilang pag-usapan ang tungkol doon dahil nagpatuloy ito
sa pagsasalita.

 "Mabuti na rin 'yong nakita niya na wala na siyang pag-asa pa sa 'yo. He better
stop daydreaming about you."

 "Callan, he's my friend."

 "I know. But he likes you."

Napalunok siya. "O-Ofcourse, he likes me. Kakasabi ko lang sa 'yo, di ba?
Magkaibigan kami, malamang ay gusto naming ang isa't isa kaya kami nagging
magkaibigan. May magkakaibigan ba na hindi gusto ang isa?"

 Inihinto ni Callan ang sasakyan sa isang tabi. Seryosong tumingin ito sa kanya.
Walang kahit anong bakas ng kapilyuhan sa mukha nito nang oras na 'yon.

Hinawakan nito ang baba niya at matamang tinitigan. "Hon, listen. Gusto ka niya
katulad ng pagkakagusto ko sa 'yo. He wanted you. Lalaki ako, Kira. Alam ko ang
tingin ng isang lalaki sa isang babae na gusto nito. And with the way Hunt looks at
you, gusting-gusto ka niya. Nakikita ko ang pagnanasa sa mga mata niya habang
nakatingin sa 'yo. Mabuti pa kung huwag ka na makipagkaibigan doon. Putulin mo na
ang koneksyon mo sa kanya."

 Namilog ang mata ni Kira. "Don't say that!"

 "Bakit hindi? Iyon ang totoo." Naningkit ang mga mata ni Callan. "Wait.. Are you
defending him?"

 "No!"

 "Kung ganoon, bakit parang ayaw mong pakinggan at tanggapin ang mga sinasabi ko?
May gusto sa 'yo ang lalaking 'yon. Huwag mong sabihin sa akin na hindi mo
nararamdaman 'yon?"

 Mariin siyang napapikit. Kung alam lang nito, nararamdaman din niya kung ano ang
nararamdaman ni Callan. But she still respect Hunt, at kahit anong mangyari
kaibigan pa rin niya ang lalaki. Ayaw pa rin niyang masira ang pagiging magkaibigan
nila ni Hunt.
 "You know what, Callan. Ang mabuti pa, huwag na lang natin pag-usapan ang tungkol
kay Hunt. Huwag mo na lang pakialaman ang pagiging magkaibigan namin ni Hunt. Not
because you are my boyfriend, papakialaman mo na ang pribadong buhay ko." Matamang
pinagmasdan niya si Callan. "Wala ka pang karapatan na diktahan ako na tapusin ko
na ang friendship namin ng isang tao na pinagseselosan mo."

Kahit hindi ito umamin, alam niya na iyon ang totoo. Nagseselos ito kay Hunt.
Halatang-halata iyon sa mukha nito kanina.

 Napatiim-bagang si Callan.

 WALA silang kibuan ni Callan pagkatapos n'un. Nagpatuloy lamang ito sa

pagmamaneho. Napansin niya na kanina pa silang bumabyahe. Wala pa rin siyang ideya
kung saan sila pupunta. Nang hindi siya makatiis ay nagtanong na siya,

 "Saan ba tayo pupunta?"

Hindi sumagot ang binata. Parang wala itong narinig, pinalagpas lang yata sa
magkabilang tenga ang sinabi niya.

 Tumikwas ang kilay niya at pinagmasdan ito. "You're silent treatment is not going
to affect me, Callan."
 Hindi pa rin ito umimik. Nagsimula na siyang makaramdam ng inis. Was he making her
feel guilty now?

 Tinitigan niya ito. Mukhang desidido itong hindi siya kausapin. Hah! Kung 'yon ang
gusto nito puwes ibibigay niya!

=================

Chapter Thirty Eight

PINANATILI ni Callan ang tingin sa unahan at binabagtas ang daan papunta sa bahay
bakasyunan sa Laiya. Wala pang kaalam-alam ang dalaga na doon ang tungo nila ngayon
gabi at doon sila mag-stay. Maybe one week of vacation.

Pagkatapos na pagkatapos na maisarado ang kaso na tinututukan nila ni Diego

McIntosh, humingi muna siya ng leave sa trabaho. Plano niya na magbakasyon sa San
Juan kasama ang dalaga.

Pigil niya ang sarili na sumulyap sa dalaga. Alam niya, kapag tiningnan niya ito
ay sasalubungin lamang siya nito ng masamang tingin.

She was mad at him. Okay, it was his fault. Hindi niya mapigilan ang makaramdam ng
selos. Noon pa man ay alam na niya na si Hunt ang isa sa matalik na kaibigan ni
Kira. That bastard was her girlfriend's only male bestfriend. Nakikita na niya ang
mga ito noon sa unibersidad kung saan nag-aral ang dalaga.

Malinaw na hindi pagkakaibigan lang ang inaalok ni Hunt sa nobya. May gusto ito
kay Kira. Sa klase pa lang ng pagtingin nito sa nobya niya at pakikipag-usap nito,
alam na niya kung ano ang gusto ni Hunt. He wanted her.. He wanted Kira to his.
 Napatiim-bagang siya.

Hindi na niya napigilan ang sarili na lingunin si Kira. Base sa pagkakapikit ng

dalaga, mahimbing na itong natutulog. Nakaramdam siya ng kapayapaan sa dibdib nang
makita ang maganda nitong mukha. Mahimbing na natutulog.

Ganoon marahil ang mukha ni Sleeping Beauty noong nakatulog ito. Beautiful, sultry
and seduction. Bahagyang nakabuka ang mamula-mulang labi nito at tila nanghahalina
ng bawat lalaki na makakita dito na halikan ito.

Possessiveness rise within him. He couldn't help feel the jealousy rise within
him. Kung mayroon mang lalaki na may karapatan na humalik dito, siya lang 'yon.
Hindi si Hunt o kahit si Jiro na dating nobyo nito.

Mali si Kira. Dahil nobyo siya nito, may karapatan siyang pakialam kahit ang
pribadong buhay nito. Ganoon kapag mahal mo ang isang tao. Kailangan mong alamin
kahit ang maliit na detalye ng buhay nito.

Natigilan si Callan. And when did he become so cheesy? Holy f-ck.

Binuhay na lang niya ang radio ng kanyang sasakyan para mapatigil siya sa malalim
na pag-iisip. May thirty minutes pa bago sila makarating sa pupuntahan.

 I turn my cheek music up

 And I'm puffing my chest

I'm getting ready to face you

Can call me obsessedIt's not your fault that they hover

I mean no disrespect

It's my right to be hellish

I still get jealous...

Muli niyang tiningnan ang dalaga sa tabi. Sumilay ang ngisi sa labi niya. Ano kaya
ang magiging reaksyon nito kapag sinabi niya mamaya na itinanan na niya ito?

Nakangising ibinalik niya ang tingin sa daan.

'Cause you're too sexy, beautiful

And everybody wants a taste

That's why (that's why)

I still get jealous...

NAALIMPUNGATAN si Kira nang maramdaman niya ang pagpatak ng mainit na halik sa

labi niya. Unti-unting iminulat niya ang mga mata. Halos lumuwa ang mata ng dalaga
ng mapagtanto niyang hinahalikan siya ni Callan!
 Sa pagkabigla niya ay naitulak niya ito. "Manyakis ka talaga! Pati natutulog,
hinahalikan mo basta-basta?" asik niya sa binata.

Ngumisi si Callan. "Bakit, wala din ba akong karapatan na halikan ka?" Bumaba ang
mukha nito sa tapat ng labi niya at mataman siyang tinitigan. Parang sikat ng araw
na tumapat sa kanya ang kulay asul nitong mga mata, kumikislap ang mga 'yon sa
kapilyuhan.

Nag-init ang pisngi niya. "W-Wag mo nga ako titigan ng ganyan."

"Why, you don't want me to see you blushing?" nakakalokong sabi nito.

"Hindi. Naduduling ako." Pinigilan niya ito sa paglapit sa kanya sa pamamagitan ng

pagtulak niya dito. Hindi niya namalayan na nakatulog na pala siya kanina. Dahil
siguro sa kapwa walang umimik sa kanila kanina, pinili na lamang niya na ipikit ang
mata at ignorahin ito. Muli siyang nakadama ng inis dito. "Hindi pa tayo bati, kaya
huwag mo akong malandi-landi d'yan." aniyang inirapan pa ang binata.

He let out a delicious laugh. Tinapunan niya ito ng matalim na tingin. Matapos
siyang pagsupladuhan nito kanina, hahalikan siya nito na parang walang nangyari.
Idagdag pa na hindi man lang ito humihingi sa kanya ng sorry sa kanya.

"Kung iniisip mo na madadaan mo ako sa tawa, huwag kang umasa."

"Sino ba'ng nagsabi na idadaan kita sa tawa, bebe ko? Hmm.."

Sumimangot si Kira. "At huwag mo rin akong tatawaging bebe ko. Di na tayo
teenagers," pagtataray pa niya.

Umangat ang kamay nito at hinaplos ang pisngi niya. Inis na inalis niya ang kamay
nito. "Ano ba? Di ako nakikipagharutan sa 'yo, Callan. Tumigil ka."

Nginisian siya nito. "Wala naman akong balak na makipagharutan din. Bleh."

"Bwisit. Nasaan na ba tayo?" Tumingin siya sa labas ng bintana. Nasa harap sila ng
isang marangyang three storey rest house. Binuksan niya ang bintana ng sasakyan
nito at dumampi sa mukha niya ang malamig na simoy ng hangin. Nanghihinalang
tumingin siya kay Callan. "Don't tell me... Wala na tayo sa Manila?"

"Well.." Pilyong ngumiti ito. "Wala na nga tayo sa Manila."

"Callan!" Nanlaki ang mata niya. "Nasaan na tayo?"

"Batangas."

Nasapo niya ang noo. "Kaya pala ang halos tatlong oras ang byahe natin! Saan tayo
sa Batangas?"

"Laiya, San Juan." kaswal na sagot nito na para bang balewala lang kung mas lalong
tumindi ang inis niya dito. Una, ang pagseselos nito. Ngayon, ang pagdadala nito sa
kanya sa isang lugar na wala man lang pasabi. Ni hindi man lang siya nakapaghanda.

"Huwag mong sabihin na sinadya mong planuhin ito?"

Bumuga ito ng hangin. "Humingi ako ng isang linggong vacation leave kahapon. So
yes, i planned this."

"Hay naku! Sinasabi ko na nga."

"At hindi mo man lang ako sinabihan tungkol sa plano mo?"

"Hindi na surpresa kung sasabihin ko sa 'yo?"

"Pero wala man lang akong gamit na dala-dala! At kung isang linggo tayong
magtatagal dito, kailangan ko pang bumili ng mga kasuotan ko?"

May apoy na kumislap sa asul nitong mga mata. "Hindi na naman natin kailangan
magdamit kung tutuusin." The hunger in his eyes was blatant.

Nahigit ni Kira ang hininga. His eyes flickered to her br3asts. Alam niya ang
tingin na 'yon ng binata. Halos isang linggo na din buhat ng huling mag-isa ang
kanilang katawan.
 Nag-init ang pisngi ni Kira. She could feel herself pulsing in a pool of desire.
Her own breathing turned heavy as she stared at his insanely handsome face.

Lumunok siya. "H-Hindi pa ba tayo lalabas?" tanong niya kunwari, paraan upang
putulin ang tensyon sa pagitan nilang dalawa.

"Hindi muna."

Kinalas ni Callan ang seatbelt niya at sa isang iglap, nahila na siya nito paupo
sa kandungan nito. Tila ninakaw nito ang hininga niya nang simulan sakupin ng labi
nito ang labi niya. His lips tasted like dark chocolate, like every woman wants.

Her response was automatic. A switched was turned on inside her.

Aaminin na niyang pagdating kay Callan ay mabilis manghina ang sistema niya.
Hindi niya kayang tanggihan ang panunukso nito, ang pang-aakit nito. Kahit naiinis
siya dito, hindi niya kayang tanggihan ang halik nito. Hindi niya kayang balewalain
ang isang tulad ni Callan.

Kira moaned in his mouth as his wicked hands massage her br3asts. Lumipad palabas
ng bintana ng sasakyan nito ang lahat ng inhibisyon niya, ang kahihiyan at ang
pagkainis niya kanina sa nobyo. Tinutupok ng apoy ang buong kamalayan niya. Nag-
uumigting ang pangangailangan ng katawan niya at nais niyang maramdaman ulit ang
pagsugod ni Callan sa pagkababae niya.

Bumaba ang isang kamay nito patungo sa pagitan ng hita niya. Pumasok sa laylayan
ng dress niya ang mapangahas nitong kamay at lumapat sa sensitibong bahagi ng
katawan niya. The feel of his wicked palm rubbing against her soft lace covered
flesh brought dizzying shocks of pleasure to her core.
 "Oh, Callan!" Nahagip niya ang buhok nito at pikit-matang pinakawalan ang ungol sa
bibig. She felt bold, daring and alive at the moment.

Narinig ni Kira ang pagkapunit ng suot niyang panty, ngunit wala siyang pakialam
doon. Iniangat ni Callan ang palda niya paitaas. Pagkatapos ay dali-daling kinalas
nito ang belt at binuksan ang zipper.

"Wait, Callan.."

Tumingin sa kanya si Callan. Namumula ang mukha nito at namumuo ang pawis sa noo.
"What's the problem?"

"I'm not going to have s-x with here."

Nagdilim ang mukha ng binata. "So, you're saying no now?"

"Wala akong sinasabing ganoon." Inilabas niya ang dila at binasa ang tila
nanunuyong labi. "I'm not comfortable doing that thing here. Doon tayo sa labas."

Napaawang ang labi ni Callan.

"Mukha namang walang ibang tao dito maliban sa atin, di ba?"

 "Y-Yes. Akin ang property na ito at nakakasigurado akong wala din dito ang
caretaker ng rest house ko."

Tumango siya. Binuksan ni Callan ang pinto ng kotse. Una siyang lumabas bago ang
binata. Hinapit nito ang beywang niya at muling hinalikan. Pumulupot ang daliri
nito sa buhok niya at ang isang kamay nito ay naglakbay patungo sa pang-upo niya,
pagkatapos ay hinaplos.

"I forgot to say something." sabi ni Callan nang putulin nito ang halik.

"Ano 'yon?"

"I'm sorry."

Napaawang ang labi niya.

"I'm sorry for being such a jealous boyfriend. Alam kong di dapat ako nagseselos
sa kaibigan mo, pero di ko mapigilan 'yon. When it comes to you, i'm selfish, i'm
possessive. I don't want to see you with other man because i just want you to be
mine."

Napangiti si Kira. "Wala ka namang dapat ipagselos. I will always be yours."

He grinned. "Babarilin ko naman kung sino man ang umagaw sa 'yo sa akin."
 "Callan!"

"Just kidding." Muling bumalik ang mabigat na paghinga nito. Dinala siya nito sa
likod ng Subaru Forester nito. Pinihit siya nito patalikod at inilibing ang mukha
sa leeg niya. "Now i believe we have something to do." His sensual lips moved
against her neck.

Nakagat niya ang ibabang labi nang itaas nito ang laylayan ng bestida niya.

"Yes, take me now."

Naramdaman niya ang pagbaba nito ng pantalon nito. Ang uniform pa rin nito ang suot
ng binata at hindi niya maiwasan na lingunin nito. Goddamn it. Wala na yatang ibang
pulis sa buong mundo ang mas makakahigit pa sa kakisigan ni Callan.

He was so hot.. without pants.

Pumuwesto na ito sa likod niya. Nag-aapoy ang mga mata nito sa pagnanasa. With one
brutal thrust, he was inside her. She cried out. There was pain with his entrance
but it was mixed with a sharp kind of pleasure.

"Oh my, Callan!"

 Tumatama ang marahas na hininga ng binata sa leeg niya habang naglalabas-masok ito
mula sa likod niya. His thrusts were slow and gentle. She knew he was forcing
himself not to take her like a wild beast.

But she did not want him to take her slow. She want him to f vck her like there
was no tommorow. She want him to take her hard, fast and furiously.

"Don't take me slowly, Callan. Do it harder, please.. Ohh.." Sinalubong niya ang
pag-ulos nito at tila doon naputol ang pagpipigil ng binata. Mariing hinawakan nito
ang balakang niya. Then, he was taking her harder and faster. His hugeness filling
her with pleasure.

He buried his face in her shoulder as his fingers dug into her ass. "F-ck, Kira!"
Bumaon ng husto ang pagkalalaki nito sa kaangkinan niya at tila mawawalan siya ng
kamalayan sa libo-libong sensasyon na sumusugod sa sistema niya. Kasabay ng
pagbilis ng kanilang mga hininga ay ang pagbilis ng pag-angkin nito sa kanya.

At sa isang marahas na ulos, kapwa nila naabot ang sukdulan.

=================

Chapter Thirty Nine

"CALLAN, stop it!" Natatawang itinulak ni Kira si Callan habang nakapatong ito sa
kanya at pinaliluguan siya ng halik sa leeg. Hindi lang pala sa leeg, kundi pati na
sa dibdib niya. At ang walanghiya, sinasadya talagang mag-iwan ng marka sa bahaging
iyon ng katawan niya.

Pagkatapos ng namagitan sa kanila ng binata sa likod ng sasakyan nito, nawala na

ang tampuhan sa pagitan nila. Tanggap naman niya kung nagseselos si Callan. Tanggap
niya kung sino ito at kung ano ang kaugalian ng lalaki. Pero sa itinagal ng
pagkakakilala niya dito. Ngayon lang niya napatunayan na may pagkaseloso pala
talaga ito.

Wala naman siyang problema doon. Siguro, dapat lang na bawas-bawasan ng binata
'yon. Isa pa, may kasalanan rin naman siya. Hindi na siya dapat sumagot. Hindi na
niya dapat pinagtanggol si Hunt dahil tunay naman ang sinabi ni Callan. May gusto
sa kanya ang kaibigan.

Ayaw lang siguro niya na mawala ang respeto niya kay Hunt. He was still a friend.

"Ano ba, Callan! Tumigil ka nga!" Napahagikhik siya nang kilitiin pa siya ng
mokong. Malakas ang kiliti niya sa tagiliran.

Nakapatong si Callan sa kanya habang patuloy ito sa kapilyuhan. Wala silang saplot
habang nakahiga sa kama nito, sa loob ng kwarto nito sa bahay baksyunan na pag-aari
nito. Ngayon lang niya nalaman ang pagkakaroon nito ng rest house sa Laiya.

Noong sila pa ni Jiro, madalas nila mapag-usapan ang tungkol sa pagbabakasyon

doon. Bukod kasi sa kilala ang beach resorts doon, maganda naman talaga ang lugar
na 'yon. Minsan na siyang nakapunta doon nang umattend siya ng team building noong
nasa kolehiyo siya. Hindi niya malilimutan ang experience niya sa Blue Coral.
Binabalik-balikan pa rin niya ngayon ang mga pictures na kuha n'ya noon.

Napatili si Kira nang bumaba ang labi ni Callan sa pusod niya at pugpugin siya ng
halik doon. "Callan, tama na! Hindi ka na nakakatuwa, ha!" saway niya sa binata,
pero nasundan pa rin ng tawa. She couldn't help it. He was teasing her so bad.

Nakangising nag-angat ng mukha si Callan. "Hindi ako nakakatuwa? Talaga lang?"

 "Oo!"

Muli nitong kiniliti ang tagiliran niya kasabay ng pagpugpog nito ng halik sa
sikmura niya. Umalpas na naman ang tawa sa bibig niya. Mayamaya pa ay gumanti na
din siya ng kiliti sa binata hanggang sa mauwi iyon sa isang mainit na sandali.

Every second, every minute, every moment with him is precious. Hindi niya
maitatanggi iyon. Sa mga titig nito, alam niyang ganoon din ang nararamdaman nito
para sa kanya.

"Kailan mo nabili 'yong property ng rest house mo?" ang tanong ni Kira kay Callan
habang kumakain sila ng hapunan sa isang restaurant. Kung hindi pa yata narinig
niyang tumunog ang tiyan, hindi pa niya maaalala na hindi pa siya kumakain. Mabuti
na lamang at may bagong tayo na resto na malapit sa bahay bakasyunan ni Callan.

"One year ago." kaswal na sagot ni Callan pagkatapos lumunok. "Unang kita ko pa
lang kasi sa bahay, nagustuhan ko na 'yon. At malapit din siya sa dalampasigan kaya
naisip ko na bilhin agad sa may-ari 'yon."

"Nasaan na ba 'yong may-ari?"

"Nasa ibang bansa na nakatira. Kaya nga mabilis na naproseso ang pagbili ko sa
property na 'yon. Actually, di pa nga alam nina Mama ang tungkol doon. Hindi ko pa
nasasabi."

"Bakit naman?"
Ngumisi ito. "Lagi lang nila akong tatanungin kung may dinadala akong babae doon.
Tulad na lang nang bigyan nila ako ng condo unit noong college ako, lagi nila akong
kinukulit. Si Mama pa ang nangungunang nag-uusisa." Tumawa ito at umiling-uling.

"Eh, meron ka ba namang dinadala sa rest house mo?"

"Hmm.. Marami-rami na din."

Dumiin ang hawak ni Kira sa kutsara't tinidor at pinaningkitan ng mata si Callan.

Mabilis na nagdilim ang mukha ng dalaga. "Anong sinabi mo?"

Nakakalokong ngumiti si Callan. "Narinig mo ang sinabi ko."

"Nagdadala ka ng mga babae mo doon, tas dadalhin mo din ako doon? Kung saksakin na
kaya kita ng tinidor?" asik niya sa binata.

Kumikislap sa kapilyuhan ang asul nitong mga mata at parang kaysarap nga nitong
tusukin. Kung hindi lang siya nanghihinayang sa mukha nito at hindi siya patay na
patay doon, baka nagawa na niya.

Kaso ang problema nya, napapansin niya lately na parang gusto niyang panggigilan
ang pisngi ni Callan tuwing nakikita nya ito, o di kaya ay tumingin sa kulay asul
nitong mga mata.
 Ganoon lang siguro ang senyales kapag gusto mo talaga ang isang tao, di ba? At
ngayon na narinig niya mismo sa bibig nito na may dinadala itong mga babae noon sa
rest house nito, parang gusto niyang pumatay ng human being.

"Sagutin mo ako, Callan. Ano?"

Amused na ngumuso ang binata. "Kapag sinabi kong oo, magseselos ka?"

"Hindi. Makakatikim ka lang sa akin!"

"You're jealous." That's not a question. Palagi naman. "With the idea na may
dinadala akong mga babae sa rest house."

Nag-init ang pisngi niya. Para siyang mamatay sa pagkahiya. Pero hindi ba iyon
naman ang totoo? Tila biglang tumaas sa ulo niya ang lahat ng dugo nya sa katawan
nang marinig n'ya dito iyon.

"If i am, do you have problem with that?" asik pa niya sa binata.

"I have no problem with that, honey. I would be happy if you are because that only
means one thing. You love me as much as i love you." Inilapit nito ang mukha sa
mukha niya at mabilis na kinintalan siya ng halik sa labi.

Napatanga siya.
Nag-init ang pisngi niya kapagkuwan. He is just so sweet. "Is that true?" tanong
niya. Tila hindi kasi tanggapin ng utak niya kung totoo man ang sinabi nito kanina.

Umiling si Callan. "Sinabi ko lang 'yon para malaman ko kung ano ang magiging
reaksyon mo."

Sumimangot siya. "Sinadya mo 'yon sabihin para pagselosin ako?"

"Well.." Napakamot si Callan sa batok. "Let's say i did that to make you jealous."

"And it was successful. Nanalo ka, bwisit 'to." Inis na tinadyakan niya ito sa
paa. Humalakhak si Callan.

Inirapan niya ito, pinipilit itago ang ngiti. Letse, naisahan siya doon ng mokong,
ah?

Ngunit hindi niya maiwasan ang tila kamay na dumadampi sa puso niya habang
pinapanood ito na masayang tumawa. Muli niyang naramdaman na parang gusto niyang
panggigilan ang pisngi ng binata.

 Hay, malakas na talaga ang tama mo, Kira, sa lalaking 'yan.

"Puro ka talaga kalokohang lalaki ka. Naku, pasalamat ka na lang at wala akong
dalaw ngayon kung hindi.." Natigilan siya sa kalagitnaan ng pagsasalita.
 Napansin iyon ni Callan. "Kung hindi, ano, hon?"

Napalunok si Kira. Tila nawalan ng kulay ang mukha niya nang may mapagtanto.
Marahang napasinghap siya.

"Oh, my God."

"What's wrong, hon? Tell me.."

She would like to think na na-delay lang an pangyayaring 'yon ng pagiging babae
niya, pero that's impossible. Biglang narinig niya sa loob ng utak niya ang boses
ng guro niya noon sa Sex Education..

 "Kapag nagkaroon ng physical contact ang isang babae sa isang lalaki na walang
anumang proteksyon, isa sa puwedeng mangyari ay ang mabuntis ang babae..."

****

Hello, guys! May page na pala ang Owning Her Innocence sa Facebook. Doon ko
ilalagay mga spoilers at mga deleted scenes tuwing di ako online sa Wattpad.
Just search for: Owning Her Innocence

o kaya ay pumunta sa link na 'to: www.facebook.com/OwningKira

Sana suportahan n'yo. Nandoon na din pala ang video teaser ng story. Wish ko lang
magustuhan n'yo. :)

=================

Chapter Forty

NAKAGAT NI KIRA ang ibabang labi habang nakatingin sa pregnancy test kit na hawak
niya. Nanginginig na humugot siya ng hininga.

 It was positive.

Ofcourse. Her period was late and that's the reason why she bought a pregnancy
test kit last night. Nakisuyo siya kay Callan kagabi na dumaan sa drug store para
bumili niyon. Isinekreto pa niya sa binata ang pagbili doon. Nagdahilan na lamang
siya na bumili siya ng gamot sa sakit ng ulo. 

 Hindi kasi siya sigurado nang una kung buntis siya o hindi. At ngayong umaga,
nakumpirma niya na buntis siya. Hindi niya alam kung ano ang unang mararamdaman.

 Yeah, she's happy. Every woman should be happy. Being a mother is a gift from
God. Pero kinakabahan siya. Iba na kasi kapag bata ang pinag-uusapan. Ibig sabihin
din niyon ay isang malaking responsibilidad na ang nasa kamay niya. Hindi lang
'yon. Iniisip rin niya kung ano ang magiging reaksyon ni Callan. Matutuwa kaya ito
kapag nalaman nitong buntis siya?

 Muli nakagat niya ang ibabang labi.

 Muntikan na siyang mapatalon sa gulat nang biglang bumukas ang pinto ng banyo at
walang sabi-sabing pumasok si Callan. "Diyos ko naman!" Awtomatikong napahawak siya
sa dibdib. "Di ka ba marunong kumatok, Callan?" Pasimple niyang ibinulsa ang
pregnancy kit sa bulsa.

Ngunit hindi nakaligtas sa mata ni Callan iyon. "Ano 'yong itinago mo?"

"Ha? Ano 'yon?"

"'Yong nasa bulsa mo. Ano 'yon?"

"Ah, 'yon ba?" Kinakabahang tumawa siya. "USB lang 'yon."

Nagsalubong ang kilay nito, pagkatapos ay amused na ngumiti. "Ano naman ang gagawin
mo sa USB sa loob ng banyo?"

"W-Wala. Nadala ko lang. Bakit ba 'yon ang iniintindi mo?" Bumaba ang tingin niya
sa ibabang bahagi ng tingin nito para manlaki ang mata at alisin agad ang tingin
doon. "At bakit wala kang hubo ka?"
 His blue eyes smiled at her. "Gagamit ako ng banyo, gusto mo sumama? Taga-hawak
nito." Ininguso nito ang pagkalalaki. Her cheeks burned and he laughed at her.

"Heh! Kaya mo na 'yan." Umalingawngaw ang halakhak nito sa banyo nang makalabas
na siya.

Iniisip niya kung tama ba na huwag muna ipaalam kay Callan ang tungkol doon o
hindi. Kinuha niya ang bag at itinago sa kasuluk-sulukan niyon ang pregnancy kita.
Kukuha muna siya ng tiyempo para masabi sa binata ang tungkol sa pagbubuntis niya.
Dapat ay magpatingin na rin pala siya sa kilala niyang OB/Gyn para mas makasigurado
siya.

"Anong oras na?" tanong ni Callan pagkatapos nitong gumamit ng banyo

"Pasado alas-otso. Bakit?"

"Punta tayo sa dagat."

"Ows? Hindi ba mainit na pag ganitong oras?" Saka lang niya naalala na kaya nga
pala sila pumunta doon ay magbakasyon. Being pregnant is a good news for her. Hindi
lang niya alam kay Callan. Baka magulat ito. Pero maganda kung hahanap muna siya ng
magandang oras para sabihin ang tungkol sa pagbubuntis niya sa binata. Nagpunta
sila doon para mag-enjoy at magsaya.

Umiling si Callan. "Hindi naman. Tama pa lang ang init kapag mga ganitong oras."
sagot nito habang nagsusuot ng boxers. Loko-loko talaga. Sa harap pa niya
nagbibihis.
 Hindi naman siya naiilang. Natutukso lang. Kahit naman sinong babae ay matutukso
kapag isang Callante Fontanilla ang nagbihis sa harapan nila. Ayaw man nilang
bosohan ito, hindi pa rin mapipigilan.

Tila biglang nanuyo ang lalamunan ni Kira. Sumulpot sa isipan niya ang bawat
sandali na magkalapat ang hubad nilang mga katawan, ang pakiramdam tuwing gumagalaw
sa loob niya ang binata at umuulos na tila walang bukas.

God. She was becoming a h-rny cat again. Napapansin din niya lately ang pagiging
buhay ng init ng katawan niya sa tuwing nakikita si Callan. Normal pa ba iyong
nararamdaman niya?

Ipinilig niya ang ulo. "Hindi ka ba magsusuot ng T-shirt?" sita niya kay Callan.
He was going out shirtless. Hindi niya gusto ang ideyang pinagpipiyestahan ng ibang
babae ang magandang hubog ng machong pangangatawan nito. Ang gusto niya ay siya
lang ang nakakita niyon. Siya lamang ang nakakadama ng matigas na kalamnan nito sa
ilalim ng kanyang kamay...

Amused na tumingin sa kanya si Callan. "Hon, ayos ka lang? Nasa probinsya tayo at
malapit sa dagat. Walang dahilan para magsuot pa ako pang-itaas."

"Okay." Tumango siya at hindi na nakipag-argumento. Nilakad lamang nila ang daan
papunta sa dalampasigan. Hindi kalayuan sa bahay bakasyunan ni Callan ang dagat.
After four or five minutes of walk, sinalubong sila ng magandang sikat ng araw at
kulay asul na karagatan.

Awtomatikong napangiti si Kira nang makita iyon. "Waaa! Ang ganda!" Kumikislap ang
tubig sa tama ng babagong sikat na araw, tila dyamante na kumikinang iyon. Ibinuka
niya ang mga braso para yakapin ang paghaplos ng malamig na simoy ng hangin sa
kanyang katawan.
 "Ito talaga ang rason kung bakit kita dinala dito. I know how much you love to
wake up in the morning with a beautiful sunrise and fresh air."

May ngiti sa labi si Callan nang lumingon si Kira dito. Kung kumikislap sa tuwa
ang mga mata niya, nagniningning naman ang paghanga sa kulay asul na mata ni Callan
habang nakatitig sa kanya. He look at her like she was the most beautiful thing on
earth.

"And i love seeing your smile, honey."

Nakagat niya ang ibabang labi kasabay ng pag-iinit ng pisngi. "Chusero. Di mo naman
kailangan mambola."

"I'm not doing that. I'm just telling you what's on my mind."

Umangat ang isang sulok ng labi niya. "Okay, then. Tell me what's on your mind,
Mr. Fontanilla."

Tila walang kurap ang ginagawa nitong pagtitig sa kanya. His blue eyes could melt
her bones right now. Pumulupot ang isang braso nito sa beywang niya at hinapit siya
palapit dito. "What's on my mind? You're beautiful, you're awesome. And you're like
the sunshine that makes my day."

Bumaba ang mukha nito sa mukha niya. Then, her lips met his in one sweet kiss.
Napakasarap ng halik na 'yon, tila tinutunaw lahat ng masasamang isipin sa utak
niya at iniiwan lang ang masasayang bagay sa isip niya.
 She can't find the words to describe how sweet he is. It just feels so much
passionate and sweet..

May narinig na click si Kira, pero hindi niya iyon binigyang pansin. Nakatuon lang
kay Callan ang buong atensyon niya at sa matamis na halik na pinagsasaluhan nila.

"That was a good shot, i think." he murmured as he kissed her.

Nagtatakang inilayo niya ang labi sa binata. "What was that?"

Ngumisi ito at ipinakita sa kanya ang picture na kinuhanan nito gamit ang Iphone
nito.

"Kinunan mo ng picture 'yong eksenang 'yon?!"

Tumango ito, parang batang nakalamang sa kalaro. "Naisip ko, wala pa nga pala
tayong picture na magkasama. Ang tagal na nating magkakilala kahit isang picture
natin wala talaga. Kaya eto, ginawan ko na ng paraan."

Marahang hinampas niya ito sa balikat. "Tange! Puwede ka naman magsabi sa akin
kung gusto mo. Huwag 'yong ganyang klase ng picture!" But looking at the photo,
hindi niya maiwasan ang magustuhan 'yon. It was a perfect kiss. They seemed like a
perfect lovers..
 Napangiti siya. "Okay, i-save mo 'yon."

"Iyon naman talaga ang gagawin ko. Mamaya ko na lang i-upload."

"Anong i-upload mo? Iyan?" Muling namilog ang mata niya.

"Yep. Upload ko mamaya sa Facebook."

"Callan! Baka makita nina Mama 'yan, aba!"

Ngumisi ito, pagkatapos ay hinila siya at muling kinintalan ng halik. "Huwag kang
mag-alala. Makikita talaga nila 'yon. Syempre, maaari bang di ko sila i-tag?"

Bago pa siya makaangal ay hinalikan na ulit siya nito. Damn it, he's obviously
distracting her and it was effective! Pero gaya ng nangyayari kadalasan, she could
not help kissing him back. He held her nape firmly as he invaded her mouth
aggressively.

Kapwa habol-habol nila ang hininga pagkatapos nitong pakawalan ang labi niya.
Bahagya pa nitong kinagat ang ibabang labi niya bago siya tuluyang pakawalan.

"Tayo maligo?" sabi nito kapagkuwan, mainit ang titig sa namumulang labi niya.
 Hindi niya napigilan ang tuksong ilabas ang dila at basain ang ibabang labi. She
saw his eyes followed the movement of her tongue. He swallow hard and his eyes
flickered back to hers.

"Sige. I think, k-kailangan natin magbasa muna." At basang-basa na din naman ako.

=================

Chapter Forty One

 TINAWAGAN ni Kira si Themarie para ipaalam dito na nagbabaksyon siya sa Laiya,

Batangas. Ito muna ang bahala sa Shakira's habang wala siya. Isang buong linggo din
siyang mawawala kasama si Callan. So far sobra siyang nag-eenjoy sa pananatili niya
doon. Kanina ay naglaro at nagtampisaw sila ni Callan sa dalampasigan. Panay din
ang kuha nito ng litrato sa kanilang dalawa. Hindi naman niya ito pinipigilan sa
gustong gawin. Nag-eenjoy din naman siya sa ipinapakita nitong ka-sweet-an.

 Hindi nila namalayan ang oras. Halos dalawang oras din pala silang naligo sa tabi
ng dagat. Nang sa wakas ay umuwi na sila, siya muna ang unang naligo.

Lumabas si Callan para linisin ang attic ng rest house. Sadya nitong hindi
ipinagagalaw ang bahaging iyon ng bahay bakasyunan sa caretaker nito. Mas gusto
nito na ito mismo ang maglinis doon.

 Naalala ulit ni Kira ang resulta ng paggamit niya kaninang umaga ng pregnancy test
kit. Naisip niya, tama ba na hindi muna niya sabihin kay Callan ang tungkol doon?
May karapatan ito upang malaman ang bagay na 'yon. Hindi naman siya mabubuntis ng
mag-isa lang. Kasama niya si Callan. Magkasama nilang binuo ang isang buhay na nasa
tiyan na niya ngayon. At kahit wala sa plano nila ang pagbubuntis niya, dapat lang
na ipaalam niya ang bagay na 'yon sa binata.
 But she still need to see the doctor. Mas maganda kung mismong sa doctor niya
makukumpirma. Marahan siyang napangiti habang hinahaplos ang tiyan. The thought of
having Callan's baby made her happy. The happiest woman. Mapupunit yata ang pisngi
niya sa pagngiti.

 Inaalala lang niya kung ano ang magiging reaksyon nito. O kaya ng kanyang parents.
Iyon pa ang isa sa pinoproblema niya. Ano kaya ang magiging reaksyon nito kapag
umabot na sa kaalaman ng mga ito na si Callan ang nobyo niya?

Will they accept him? Siguro naman. Dahil kilala naman ng kanyang mga magulang ang
binata.

 Ngunit paano ang pamilya ni Callan? Matatanggap kaya siya ng mga ito?

 Lumabas siya ng banyo pagkaraan ng ilang sandali. Nakatapis ang tuwalya sa hubad
na katawan. Naabutan niya si Callan sa sofa, namumutla ang mukha at namimilipit.

 "Ano'ng nangyari sa 'yo?" Nag-aalalang lumapit siya sa binata. Hawak nito ang
harapan na tila ba may mahapdi doon. Wala pa rin itong pang-itaas at naka-boxer
shorts lang ito. Tagaktak ng pawis ang katawan nito. Sa init ng panahon, hindi na
nakakapagtaka 'yon.

 "Putangna. Papatayin ko ang lintik na langgam na 'yon!" galit na sabi nito.

Napakunot-noo si Kira. "At ano naman ang kasalanan sa 'yo ng langgam?"

 "Putangina niya!" malutong na mura nito, sapo-sapo pa rin ang harapan.

 "Aba, ang bibig mo, hoy!" Umupo siya sa tabi nito. Nahihiwagahan siya sa inaakto
ng nobyo. "Sabihin mo sa akin, ano ba'ng nangyari? Huwag mo nga hawakan 'yang
harapan mo. Para kang bagong tuli."

 Tumayo ito ito at umalis sa tabi niya. Naiinis na bumuga ito ng hangin. Natatawa
siya sa mukha ng binata nang sandaling 'yon.

 "Alam mo para ka nga'ng bagong tuli. Gusto mo ikuha kita ng dahon ng bayabas?"
pang-aasar pa ni Kira dito.

 Sinamaan siya ng tingin ng binata. Wala itong sinabi. He look frustrated and
irritated. Hindi na niya napigilan ang pagtawa.

 "What?" iritadong tanong nito.

 "Nakakatawa ka."

Naningkit ang mata ni Callan. "Walang nakakatawa sa nangyari sa akin."

 "Eh, ano ba naman kasi ang nangyari sa 'yo? Kung sinasabi mo sa akin, di hindi
kita—"

 "Kinagat ako ng langgam!"

 "Dahil sa kagat ng langgam kaya ka nagkakaganyan?" Hindi lang si Kira natawa,
napahalakhak pa.

 "Kinagat ng malaking anggam ang ano ko!"

 Napatigil sa pagtawa ang dalaga at napaawang ang labi na napatitig sa namumulang

mukha ng binata. "What do you mean? Kinagat ng langgam ang..." Bumaba ang tingin ni
Kira sa harapan nito. "Ang wang mo? K-Kinagat?"

 Tila mas lalong tumingkad ang pamumula ng mukha ni Callan. Nag-iwas ito ng tingin.
"I was cleaning the attic. Hinahalungkat ko yong mga kahon doon. May hinahanap ako.
Pagkatapos umupo ako. Hindi ko naman alam na 'yong inupuan ko ay may langgam.
Madilim doon at huli ko ng napansin."

 "At naramdaman mo na lang na may kumakagat na?"

Tiim-bagang na tumango ito. Kahit seryosong nagkuwento si Callan, hindi pa rin niya
natiis na mapahalakhak ulit.

 "Stop laughing! Walang nakakatawa sa sitwasyon ko!"

 "Eh, kasalanan mo naman kasi. Bakit ba kasi naka-boxers ka lang habang naglilinis
ng attic?" Alam niya na hindi ito bukod doon, wala na itong ibang sinusuot panloob.
 "I don't know!"

 "Well, hindi mo ako masisisi kung tatawa ako. Ano ba'ng nararamdaman mo? Masakit
ba?" Tumayo siya at lumapit dito.

 Bumuga ito ng hangin. "Hindi naman ganoon. Makati lang. But you won't like to see
it. Goddamn it." He groaned

 "Weh? Patingin nga?" pang-aasar niya.

Napalayo ito sa kanya. "No!"

 She rolled her eyeballs. "Ngayon ka pa nahiya na ipakita sa akin 'yan? Come on,
let me see it, bebe ko." Ngumisi siya sa binata. Noon lang niya nalaman na masarap
pala mang-asar. Kaya pala ang hilig ni Callan asarin siya noon.

Naaaliw siyang tingnan ang reaksyon ng binata.

 He frowned at her. "No. Pumunta ka na sa itaas at magbihis ka na. Leave me. Kagat
lang 'to ng langgam."

 "Hindi ko naman sinasabing hindi mo 'yan kaya. I just want to see it." pagdidiinan
pa niya.

 Pinananingkitan siya ni Callan. "You won't like me when i'm mad, Kira."
 Itinikom niya ang bibig at humalukipkip. "Hindi mo rin magugustuhan kapag nagalit
ako, Callan." Nagpaligsahan sila ng titigan. Unang bumitaw si Callan at bumuntong-
hininga.

 "Okay. You sure you want to see it?" Hinawakan nito ang garter ng suot nitong
boxers at mabilis na ibinaba iyon.

 Napasinghap siya nang makita ang pagkalalaki ng binata. Mapula na ang itinatago
nito at pantal-pantal ang bahagi niyon. "Oh, my God."

 "God, this is bullshit." Tinakpan nito ng kamay ang bahaging 'yon ng katawan nito.

 "Ano ba kasi ang ginawa mo?"

Sumimangot ito. "Nakinig ka ba, hon, sa sinabi ko kanina? Or did you miss the part
when i said i sat down and—-"

 "Okay, okay! Masyado ka namang mainitin ang ulo. Malaki siguro 'yong langgam na
kumagat d'yan. I guess, red ants? Ilan ba?"

 "Dalawang malaking pulang langgam 'yon. Di ko napansin na nakapasok sa boxers ko."

Pumalatak ito. "Tanginang mga langgam 'yon."

 Natawa siya. "Sisihin mo rin ang sarili mo. Basta-basta ka na lang umuupo." Nakita
niyang kinamot nito ng harapan. Gusto sana niyang tumawa ulit, pero baka madagdagan
lang ang pagkairita ng binata. Syempre, naiintindihan niya ito. Oo, kagat nga lang
ng langgam 'yon. Pero sa kamalas-malasan, sa bahaging 'yon pa ng katawan nito
nakagat ito at kung siya ang nasa katayuan nito, siguradong makakapatay siya ng
langgam.

"May kukunin lang ako. D'yan ka lang." Mabilis na iniwanan niya ito at nagpunta sa
kuwarto. Aasikasuhin muna niya si Callan bago magbihis. Hinanap niya ang coconut
oil na nakita niya kaninang umaga.

 Pagbalik niya ay nakita niya sa sala, suot na ulit ng binata ang boxer shorts
nito. Nakaupo sa sala habang nanonood na ng TV. Napaismid siya ng makita ang
pinapanood ng kumag: Dragon Ball Z.

 "Tumayo ka." utos niya.

 Umangat ang tingin ni Callan sa kanya. "Bakit hindi ka pa ba nagbibihis?"

 "Basta sundin mo ang sinabi ko."

 "E, di tumayo." Umupo siya sa puwesto nito at pinihit ito paharap sa kanya. "Ano
'bang gagawin mo?"

 "I need to see it again."

 "Damn, Kira! Huwag mo na akong problemahin. Hindi na ako bata."

 "Gusto mo'ng maya't maya kang magkamot?"

 "Hindi na naman masyadong nangangati. Sa una lang siguro. Nagpantal na lamang."

 "I still need to see it. Kailangan nating pahidan ng langis 'yan."

 "Kira, magtiwala ka hindi mo na kailangan gawin ito." She ignored him. Hinubad
niya ang boxers nito.

 "Damn it, are you really serious, woman?"

Tinaasan niya ito ng kilay. "Ano sa tingin mo?"

 Marahas nitong nahigit ang hininga nang ikulong niya sa kanyang kamay ang
pagkalalaki nito. Nilagyan na niya ng langis ang kamay at minasahe ang nagpantal na
pagkalalaki nito.

 Nasabi na ba niya noon kung gaano ka-gifted si Callan? His maleness was huge and
big when he's hard. Pero kahit hindi pa pala iyon buhay, may isasampal na talaga sa
sukat. She couldn't help smiling. Darn, she was one lucky gal.

 Callan let out a loud groan. "Oohhh." Napansin niya na nagsisimula ng mabuhay ang
minamasahe. Then, he got harder and bigger.

 Nakagat ni Kira ang ibabang labi. With such possessiveness, she wrapped her
fingers around his thick, burning rod. Damang-dama niya ang init na ikinukulong ng
palad niya. His hugeness felt so hot, so hard and so silky smooth beneath her palm
as she continue to squeenze and rub him. Nilagyan din niya ang langis ang isang
palad at pinagsabay ang dalawang palad sa pagdama sa pagkalalaki nito.

 Wala sa plano niya na mangyari ang nangyayari ngayon. But come to think of it,
bakit ipinagpilitan niya na hubarin ang boxers nito at pahidan ng langis ang
namamantal na pagkalalaki nito? It's because she wanted him.. She want to feel
every delicious inch of his warrior. Ginamit pa niyang dahilan ang naging sitwasyon
nito para matugunan ang pagwawala ng hormones niya.

 "Aaahhh.." he groaned as she squeeze his thick, steely length. Nang mag-angat siya
ng tingin. Nakita niya ang kasiyahan sa gwapo mukha ng binata at nang magmulat ito
ng mata, tumutok sa kanya ang nag-aalab na apoy sa kulay asul nitong mata.

 Nakagat niya ang ibabang-labi. "A-ayaw mo ba 'tong ginagawa ko?" tanong niya at
bahagyang tumigil. Inalis nito ang kamay niya sa pagkalalaki nito at hinawakan ang
balikat niya.

 Tumayo siya. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman niya sa kakaibang titig
nito. She saw the desire in his eyes.. Hot, wicked desire.

 "You don't need to do this, Kira."

 "What do you mean?"

 "If you want me to take you, just tell me and i'll be more willing to love you.."

 Nag-init ang pisngi ng dalaga. Ganoon na ba siya kahalata? Nababasa ba nito sa mga
mata niya ang nararamdaman niyang pagnanasa kanina pa? Parang gusto niyang bumuka
at lamunin siya niyon.

 Sumilay ang ngisi sa labi ni Callan. "Akala mo ba ay hindi ko nararamdaman, Kira?

Pumaparaan ka pa para matsansingan ako. Alam ko 'yon dahil papunta ka pa lang,
pabalik na ako."

 Nanlaki ang mata ni Kira. "Ano ba'ng pinagsasabi mo?" pagkakaila pa ng dalaga.
"Tinutulungan lang kita. 'Wag mo nga'ng bigyan ng malisya." nag-galit galitan pa
siya, pagkatapos ay nilagpasan ito. Mabilis na hinagilap ni Callan ang braso niya
at pinihit siya paharap dito. Ang isang braso nito ay pumulupot sa beywang niya at
hinapit siya upang hindi makawala.

 "Ano ba, Callan! Bitawan mo nga ako. Hindi ka nakakatuwa, ah." Nanginig ang boses
niya. He was fully naked and the feel of his hard masculine body against her
feminine body brought dizzying shocks of pleasure. Bumigat ang paghinga niya at
nanigas ang magkabilang tuktok ng dibdib niya. Lumalapat iyon sa manipis na
tuwalyang nakatapis sa kanya at bumabakat.

 "Bitawan ka? I don't think so. You're a cocktease, baby. Sa tingin mo ba basta na
lang kita papakawalan pagkatapos ng ginawa mo?"

 "Magbibihis pa ako!"

 "Hindi mo na kakailangan pa ng damit, Kira. Huhubarin din naman natin 'yon."

Pagkasabi niyon ay kinalas nito ang tuwalya sa katawan niya at itinapon sa sahig!

=================
Chapter Forty Two

 HINDI HININTAY ni Callan na makapag-protesta si Kira. Mabilis na gumalaw siya,

mariing inilapat niya ang kahubdan nito sa kanya. She felt so good against him. She
was the most feminine woman he had ever known.

 Kahit na may katarayan itong taglay ay naroroon pa rin ang pagiging mahinhin nito.
Iyon ang mas lalong humihila sa kanya upang gustuhin ito. Ang pagiging mahinhin
nito ang mas lalong umaakit sa kanya at hindi niya maiwasan ang masabik tuwing
nararamdaman niya ang presensya nito malapit sa kanya.

She's the only woman who could always made him act like a h orny dog.

 "C-Callan..." Lumapat ang malambot na palad nito sa dibdib niya. Malandas iyon
dahil sa langis na ipinahid nito sa pagkalalaki niya.

 Napangisi siya. "Di ba, sabi ko hindi kita papakawalan? That's what i'm doing
right now. I'm not letting you go away from me, Kira."

 Namula ang pisngi nito. "Bitawan mo ako. Hindi ka nakakatuwa."

 "Talaga? Hindi ako nakakatuwa?"

 Pinandilatan siya nito. "Oo!"

 "D'yan naman yata ako hindi naniniwala sa 'yo. Hindi 'yan ang sinasabi ng katawan
mo. Your body can't lie to me." He could feel her body burning in desire. "And
you're already wet, sweetheart. I could smell the sweetness of your p ssy."

 She inhaled sharply. "Hindi 'yon ang naaamoy mo!"

A mishievous grin came over his face, his blue eyes twinkling. "Ganoon ba? Well,
let me see if i'm wrong." Lumuhod siya sa harapan nito, ang mukha niya sa tapat ng
kaangkinan ng dalaga. Umangat ang kamay niya at dinama ang entrada nito sa
pamamagitan ng daliri nito. Napangiti si Callan.

 Narinig niya ang marahas na pagsinghap ni Kira. "Oh, God!"

 "You're perfect, hon.. Yours is the most beautiful p ussy i ever had." buong
paghanga na sabi ni Callan. Then, he kissed her there, lick her and taste her with
his tongue. Humalinghing ang dalaga at napasabunot sa kanya. Hindi siya tumigil
kahit mahigpit ang pagkakasabunot sa kanya ni Kira.

 Ang sarap ng pagkababae ng dalaga. She taste so damn good. He could f ck her p ssy
forever. Hindi siya magsasawa at mapapagod.

Para itong droga, nakaka-adik.

 "Oooohh.. Callan, please!" she whimpered.

 With that one word, he stopped. Muli niya itong siniil ng halik at binuhat
pagkatapos. May pagtataka sa mata nito na tila nagtatanong ng "bakit?".

 "Sa kuwarto tayo." Mabilis na nakarating sila doon. May pag-iingat na idineposito
niya ito sa kama.

Saglit na huminto siya upang pagmasdan ang walang-kapantay na kagandahan sa

kanyang harapan. Kahit gaano pa katagal na titigan ni Callan si Kira, hindi pa rin
siya nagsasawa na sabihin sa sarili na ito lamang ang tanging babae na
nakakapagpabilis ng tibok ng puso niya. Wala nang makakahigit pa sa babaeng ito.

Mula noon hanggang ngayon, si Kira lang ang babaeng bumihag sa puso niya.

 "Tititigan mo na lang ba ako?" namumula ang pisngi na sabi ni Kira at banayad na

kinagat ang ibabang labi.

 Pinagmasdan niya ang mapupulang labi nito. Just staring at her pink seductive lips
make him feel like a kiss-starved man. Damn, he could kiss her forever..

 "Magdadamit na lang ulit ako kung balak mo lang pala akong tunawin sa titig mo."

 "Don't move."

 "Inuutusan mo ba ako?"
 "Yes, and i mean it. Huwag kang gumalaw. Hayaan mo akong titigan ka."

Napalunok ang dalaga at sinunod ang sinabi niyang huwag gumalaw. Napangiti si
Callan. "Good, honey. Gawin mo lang ang sabihin ko at hindi ka magsisisi. Para sa
ating dalawa 'to. Understood?"

 "Hindi ko maintindihan. Bakit ayaw mo akong gumalaw? Nilalamig na ako."

Ngumisi si Callan. "No, you're not. Tanghaling tapat, lalamigin ka? Huwag kang mag-
alala. Kung totoong nilalamig ka, papainitin ko ang buong katawan mo at hindi ako
papayag na hindi ka maging akin." Mula sa ilalim ng kamang 'yon, kinuha niya ang
isang kahon. Naglalaman iyon ng mga kagamitan niya bilang pulis.

 May kinuha siya doon. Nakita niya ang reaksyon ni Kira nang makita ang bagay na
'yon.

"Handcuffs? Oh, no! Huwag mong sabihin sa akin na—"

"Gagamitin ko talaga 'to sa 'yo." Bago ito makapagprotesta pa, kinuha niya ang
kamay nito at ginamit ang handcuff upang maitali ito sa kama.

 "Damn you, Callan! Bakit mo ba 'to ginagawa sa akin?"

 "Para hindi ka makawala."

 "Hindi ako tatakas!"

"Kahit na. Gusto ko pa rin na pagbalik ko, nandito ka sa kama ko. Walang saplot at
naghihintay na paligayahin kita. Iyon naman ang gusto mo, mahal ko, di ba?"

 Namula na naman ang pisngi nito kaya mas lalo siyang naaliw na titigan ito.

"Baliw!"

 Lumabas siya ng kuwarto at kinuha sa cabinet ang isang bote ng wine. Kumuha rin
siya ng ice cubes sa ref. Inilagay niya iyon sa champagne glass. Dinala niya iyon
sa kuwarto at ipinatong sa side table. May pagtataka na nakasunod ng tingin sa
kanya ang nobya.

 "Ano ba ang gagawin mo sa akin, Callan? Kung iuwi mo na lang kaya ako!"

Sinulyapan niya ito at makahulugang ngumiti. Nagsalin siya ng alak sa baso, hinalo
at kapagkuwan ay nilagok ang laman niyon. Kinindatan niya si Kira nang makita niya
ang mukha nitong may bahid na ng pagkainis.

 "Buwisit."
 "Mas lalo kang gumaganda ngayon."

 "Mukha mo! Matapos mo akong igapos, makita mo, iiwanan kita makaalis lang ako
dito."

 "Kung nagbabalak ka palang iwanan ako, hindi kita papakawalan ang kamay mo.
Tingnan natin kung makaalis ka."

 Matalim na tinitigan siya nito. "Pagkatapos kitang pagmalasakitan kanina, ito pa

ang igaganti mo sa akin walanghiya ka!"

 Napangiti ang binata. "Ganoon ba? Dapat ba akong magpasalamat ng taos puso?" pang-
aasar niya.

 "Kung alam ko lang na gaganituhin mo pa ako, dapat pala binalikan ko na lang si

Jiro!"

 "He's a cheater. I'm not. Ikaw na rin ang nagsabi na hindi mo na babalikan ang
gagong 'yon dahil niloko ka niya at binuntis pa ang kaibigan mo."

 "I can forgive him. At nakalimutan ko sa 'yong sabihin na hindi niya anak ang
dinadala ni Amy. So, isa lang ang naging kasalanan niya sa akin. Puwede pa naman
naming balikan ang isa't isa at ibalik 'yong relasyon na nawala sa amin. Naka-
tatlong taon din kami, remember?" Nginitian siya ng dalaga na para bang sinasagad
ang pasensya niya.

 "Nagkausap ulit ba kayo?"

 "Nagkita kami noong nasa Cam Sur ka."

 "At nakikipagbalikan siya sa 'yo?" Marahas ang naging paghinga niya.

 "Oo. Nakiusap siya sa akin na balikan ko siya."

Awtomatikong nagdilim ang anyo ni Callan. "Nagkausap na kayo pero hindi mo man lang
nababanggit sa akin?" mapanganib ang tono na tanong nito. Nahuli niya ang sunod-
sunod na paglunok nito at pag-iwas ng tingin sa kanya.

 Hindi siya papayag na mangyari ang sinabi ng dalaga. Sa kanya lang si Kira.. Kanya
lang. Pinuwersa niyang kalmahin ang sarili. Muli siyang nagsalin ng alak sa baso at
sinimsim ang laman niyon, dinala ang maliit na yelo sa bibig at saka siya
pumaibabaw kay Kira.

 Napasinghap ito. "A-Ano ang gagawin mo?"

Bumaba ang mukha niya sa dibdib nito. Idinampi niya sa balat nito ang yelo na nasa
bibig niya, pinadausdos pababa sa tiyan nito.

 "C-Callan...!" Napapaliyad ang dalaga sa bawat paglapat ng yelo sa balat nito. Ang
isang kamay nito ay nasa buhok na niya habang ang isa ay nakagapos. Hindi nito
magawang pigilan siya.
 Alam niya kung gaano nito pinipigilan ang pag-alpas ng ungol sa bibig, pero hindi
nito ganap na matikis ang sarap na idinudulot ng ginagawa niya sa buong kamalayan
nito.

 "Oohhh..."

 Nagdiwang siya sa naging reaksyon nito. Bahagya niyang iniangat ang mukha para
lang makita ang pagkakapikit nito. Narating niya ang gitnang bahagi ng katawan
nito. Mas lalong lumakas ang halinghing ng dalaga ng dumampi ang lamig sa
kaangkinan nito.

 Inilabas niya ang dila at idinampi iyon sa bukana ng pagkababae nito. Sa una ay
nanunukso lang ang galaw pero pagkalipas ng ilang segundo ay ipinasok na niya iyon.

 "Oh, God!" Humigpit ang kapit nito sa buhok niya, tila sinasabunutan na siya.
Tumigil siya sa ginagawa nang maramdaman ang panginginig ng katawan ng dalaga.
Hindi pa oras para ipaabot niya dito ang sukdulan na tanging siya lang ang
makakagawa. Siya lang, dahil hindi niya hahayaan na may iba pang maging lalaki sa
buhay ng dalaga.

 "Why did you stop?!"

 "Because i want to."

 "Damn you! Pakawalan mo na ako dito kung gaganituhin mo lang ako!" galit na sigaw
sa kanya. Namumula ang buong mukha. Dahil iyon sa pagkabitin.
 Napangisi si Callan. "You deserve it, honey. Dahil hindi ka nagiging tapat sa
akin. Sinasabi mo na wala akong dapat ipagselos kay Hunt. Iyon pala ay dahil dapat
na mas magselos ako sa dati mong nobyo."

 "Wala na kaming relasyon! Alam mo 'yan!"

 "Pero kasasabi mo lang na babalikan mo siya. So, that means you still care that
cheater, huh?" Itinapat niya ang mukha sa mukha nito. Nararamdaman niya ang init ng
hininga nito sa pisngi niya, humahalina ang mabangong amoy nito sa kanya.
Naeenganyo siyang panoorin ang reaksyon ng dalaga. Parang hindi nito alam kung
paano siya sasagutin sa sitwasyon nila.

 "Sinabi ko lang 'yon para inisin ka. Kung bakit naman kasi kailangan mo pa akong
igapos. Hindi ka naman siguro kauri ni Christian Grey, di ba?"

 "Hmm... Kung hindi mo ako sasagutin ng maayos, baka malapit na akong pumalit sa
puwesto niya."

 Nanlaki ang mata nito. "You jerk! Pakawalan mo ako!"

Umiling siya. "Kapag pinakawalan kita, nakakasigurado akong di ko magagawa sa 'yo

ang balak ko ngayon."

 "Ano ba'ng balak mo sa akin?"

 "Parusahan. You've been a naughty girl, honey. Kailangan bigyan kita ng parusa.
But before that, papapiliin muna kita: si Jiro o ako?"

 She stared at him with disbelief. "Are you serious?"

 "I am always serious, honey."

 "Nababaliw ka ba?"

Umangat ang isang sulok ng labi ni Callan. "Mula nang makilala kita, sanay na akong
mabaliw sa 'yo, Kira."

 "Baliw ka na nga!" sabi nito at saka galit na sinalubong ang mga mata niya. "Sa
tingin mo, sa kondisyon ko ngayon, sino pa kaya ang pipiliin ko?"

 "Malamang ako. Sigurado naman ako na hindi kita pakakawalan kapag si Jiro ang
pinili mo."

 "Hindi 'yon!"

 "Eh, ano pala?"

 "Binuntis mo ako, walanghiya ka!"

Napanganga si Callan. "B-Buntis ka?"

=================

Chapter Forty Three

HINDI MAKAPANIWALANG nakatitig sa kanya si Callan. Namimilog ang mga mata nito.
Hindi niya nagustuhan ang reaksyon ng lalaki. Gamit ang isang kamay sinapak niya
ito.

 Napaungol ito sa sakit. "Bakit mo naman ginawa 'yon?"

 "Eh, kasi naman po nagmumukha kang abnoy sa reaksyon mo!" Kanina pa siyang naiinis
sa binata. Pagkatapos siya nitong iposas, paliligayahin nga siya nito pero ibibitin
din naman.

Kanina pang nagwawala ang hormones niya, pero patigil-tigil pa ito. Talagang
sinasadya nito na mabitin siya. Sa kanyang pagkainis, hindi na niya napigilan pa
ang bibig. Nasabi na niya dito ang katotohanan na buntis na siya.

 "T-totoo ba?"

Humugot siya ng malalim na hininga. "Pakawalan mo muna ako."

 Hindi na kumontra si Callan. Pinakawalan na nito ang isang kamay niya mula sa
pagkakaposas sa kama. Bumaba siya sa kama. Wala siyang pakialam kung wala siyang
saplot. Ngayon pa ba siya mahihiya? Nakita na ni Callan ang lahat sa kanya.

 At nakita na rin naman niya ang lahat sa binata kahit ang nakagat ng langgam. Kaya
dapat lang na hindi siya mahiya. Dinampot niya ang bag at hinanap ang pregnancy
test kit doon.

 "Sa tingin ko sapat na 'yan para maniwala ka." Inabot na niya ang katibayan dito.

Matagal na tinitigan ni Callan ang bagay na 'yon. "P-Positive?"

 "Yes, positive. But i still need to see the doctor to confirm it." Pilit niyang di
tiningnan ang binata. Kinakabahan siya. Kung siya lang ang tatanungin, wala siyang
problema kung magbuntis siya. Basta si Callan ang ama ng ipagbubuntis niya.

Maybe, she just really love him. Hindi totoo ang sinabi niya na babalikan niya si
Jiro. Hindi siya tanga upang ipagpalit ang isang tulad ni Callan at balikan ang
isang lalaking nanloko sa kanya. Kahit pagbaliktarin pa niya ang mundo, wala ng
makahihigit pa sa binata.

 Nabigla si Kira nang bigla siyang yakapin ni Callan. Hindi niya inaasahan 'yon.
Napatingala siya at nakita ang maluwang na ngiti sa gwapong mukha nito.

 "You're pregnant, hon." ang tono nito ay parang bata tuwing gabi ng Pasko. Masaya.
Puno ng buhay. Kumikinang sa tuwa ang kulay asul nitong mga mata.
 Nag-init ang mga mata niya. Hindi pa siya nakakapagsalita nang bigla siya nitong
buhatin. "Sa wakas, nabuntis din kita!" tuwang-tuwa na sabi nito, dinaig pa ni
Callan ang tumama sa lotto.

 "You're not mad at me?" tanong niya nang ibaba siya nito.

 "Bakit ako magagalit? This is exactly what i want."

Naguluhan si Kira. "Ano'ng ibig mong sabihin?"

 Matamis na ngumiti si Callan. "Una pa lang, ginusto ko na itong mangyari. Ang

magbuntis ka at dalhin mo ang magiging anak natin."

 Napanganga siya. "Sinadya mo ito? Na mabuntis mo ako? Is that the reason why
you're not using condom everytime we make love?"

 Nakangising tumango ang binata, kumikislap sa kapilyuhan ang mga mata nito. "At
ngayon, nakakasigurado na akong hindi mo na talaga babalikan ang ex mong gago."

 Hinampas niya ito sa dibdib at malakas na tumawa ang binata. "Letse ka! Naisahan
mo ako!"

 "Bakit ba? Gusto mo rin naman 'yong mga nangyayari sa atin, hindi ba? Huwag mong
itatanggi 'yon, honey. You love me, you want all of me. Iyon ang sinasabi ng
katawan mo tuwing magkalapat ang labi natin. Hindi mo tutugunin ang mga halik ko
kung napipilitan ka lang."

 "Wala naman akong sinasabi na ayaw ko, ah?" Pinisil niya ang pisngi ni Callan.

"Hindi ko na itinatanggi na gusto kita, na mahal kita. Pero.."

 "Pero ano? Bakit ngayon mo lang sinabi ang tungkol sa baby?"

 "Dahil hindi pa ako sigurado. Sinabi ko naman sa 'yo di ba? Kailangan ko muna
pumunta sa doctor para malaman kung kumpirmado ba na buntis ako. Hindi ko rin alam
kung paano ko sasabihin sa 'yo. Alam ko mahal mo ako, pero ibang usapan na kapag
may baby na. Kailangan na nating mas maging responsable at mature para sa ikabubuti
ng bata. Naisip ko rin na baka isipin mo na sadya akong nagpabuntis sa 'yo. At
pinikot kita."

 Malakas na napahalakhak si Callan. Gumanti ng pagpisil sa pisngi. "That's crazy,

honey. Hindi ako mag-iisip ng ganoon sa 'yo. Kahit na bigyan mo pa ako ng isang
dosenang anak—"

 "Grabe naman 'yon!"

 "Bakit? Ayaw mo ba ng isang dosena?"

 "Malolosyang ako kapag nag-anak ako ng ganoon karami, Callan!"

 "Kahit malosyang ka pa, hindi pa rin magbabago ang nararamdaman ko sa 'yo. Patay
na patay pa rin ako sa 'yo at magseselos pa rin ako kapag may ibang lalaki na
nagpalipad hangin sa 'yo."

  She chuckled. "That's silly! Losyang na nga, may magkakainteres pa ba?"

 Tumango si Callan at hinapit siya sa beywang. Naglapat ang hubad nilang mga
katawan at tila nagsisimula na namang magliyab ang maliit na apoy. "Your beauty is
timeless, Kira. Hindi ako magsasawang ipagmalaki sa buong mundo na akin lang ang
pinakamagandang babae sa buong mundo."

 Napangiti si Kira. "Napakatamis talaga ng dila mo. Ilan na kayang babae ang
nahulog sa mga ganyang linya?" pagbibiro niya. Napahalakhak siya ng makita ang
pagsimangot ng lalaki.

 "Oh, Forget that. Just kiss me." Hinila niya ito sa batok at siniil ng mainit na
halik sa labi. Ngunit hindi lamang siya nito hinalikan. Ipinadama nito sa kanya
kung gaano ito kasaya sa kanyang pagbubuntis.

 Inihiga siya ng binata sa kama. For a moment, she thought he was going to make
love with her. Pero bumaba muna ang mukha nito sa tiyan niya.

 Napamaang si Kira ng halikan nito ang hindi pa halatang umuumbok na tiyan.

"Callan.. Ano'ng ginagawa mo?"

 Ngumiti ito sa kanya. "Sinisigurado ko lang na mararamdaman ng baby natin na
mamahalin ko siya tulad ng pagmamahal ko sa 'yo." Muli nitong pinagtapat ang mga
mukha nila. "Now that you're pregnant, nakakasigurado na akong akin na akin ka na,
Kira. Mine only."

 Mga ilang sandali pa ay pinag-isa na nito ang kanilang mga katawan. Maingat itong
gumagalaw sa ibabaw niya. Kahit ang pagsugod ng pagkalalaki nito ay ubod ng dahan
at pag-iingat. Though she doesn't want him to be gentle and slow, still she
couldn't help being emotional. Mahal na mahal nga siya ni Callan. Hindi lang nito
iyon inilalapat sa salita kundi ipinakikita rin sa mga galaw nito.

 Yumakap siya dito at sinalubong ang bawat ulos ng pagmamahal nito. Mayamaya pa ay
narating nila ang sukdulan na nasundan ng isa pa hanggang sa mapagod sila.

 NAIINTINDIHAN na ni Callan kung bakit ganoon kabilis ang reaksyon ang katawan ni
Kira sa mga halik niya. Ramdam niya ang pag-iinit nito, ang agresibong pagtugon sa
kanyang halik.

Iyon ay dahil sa buntis ito. Pregnant woman are usually needy and h-rny. Kailangan
na punuan niya ang lahat ng pangangailangan nito, emosyonal man o pisikal. Kanina
lang ay binigay niya dito ang dapat ay ibigay nito. He made love with her. And it
was the sweetest and most romantic lovemaking. Naging maingat siya sa pag-angkin
dito dahil buntis nga ito.

 Kahit sinasabi ng dalaga na hindi pa naman kumpirmado at kailangan pa nitong

magpatingin sa doctor, nakakasigurado na siya na dinadala na nito ang kanilang
anak.

 Napangiti si Callan. Wala na yatang lalaki ang makakahigit sa saya na nararamdaman

niya. Parang isang panaginip na nagkatotoo. Isang pangarap na nabigyan ng
katuparan. Tila mapupunit na ang pisngi niya sa pagngiti.

 Napansin 'yon ni Kira. "Para sa lalaking nakabuntis ng girlfriend, ikaw na ang

pinakamasaya. Bakit di ka ngumiti?" pagbibiro nito habang pinagmamasdan siya. Siya
naman ngayon ang naghahain para dito.

Ngayon na may isang buhay ang nabuo nila, dapat ay mas doble ang pag-iingat niya sa
nobya. Ipipilit pa sana ni Kira na ito na ang maghain pero mas mapilit siyang huwag
itong pagawain ng kaya din naman niyang gawin.

 "Lahat naman ng nagiging ama ay masaya."

 "D'yan naman ako hindi naniniwala, Callan. May mga lalaki na kapag nakabuntis,
hindi masaya. May ibang lalaki na pagkatapos nilang habol-habulin ang babae para
maikama, tatakbuhan naman nila kapag nabuntis na. Mayroon pa nga na inuutusan nila
ang nobya nilang ipalaglag ang bata."

 "Kung mayroon man na ganoon talaga, sa tingin ko ay hindi sila lalaki." Umupo na
si Callan at sinaluhan na ang dalaga. "Dahil ang lalaking walang paninindigan sa
ginawa ay hindi tunay na lalaki."

 Napangiti si Kira sa sinabi niya. "Hindi ka lang pala puwede maging pulis. Bakit
kaya mo rin pasukin ang pagpupulitika?" suhestyon nito habang kumakain na sila.

 Umiling siya. "Wala sa mga pangarap ko 'yon. Masyadong magulo ang mundo ng
pulitika."
 "Tama ka. Pero magulo din naman ang mundo ng pagpupulis, di ba? Tingnan mo nga.
Ang daming pulis ang nadadawit sa maraming issues. Ang pangit na tuloy ng tingin ng
karamihan sa mga pulis."

 "Sa akin sila tumingin para di sila mapangitan sa mga pulis," aniya at pilyong
kinindatan ang dalaga.

 Napahalakhak si Kira. "Luko-luko!" Kinurot nito ang pisngi niya. Hindi pa

nakuntento at pinagpipisil pa ang mukha niya. "Gwapo talaga ng bebe ko. Sarap
burahin ng mukha!"

 Natatawa, hinayaan niyang panggigilan siya ni Kira. Kaytagal niyang hinintay ang
ganoong eksena: siya at si Kira. Masayang magkasama.

Wala na yatang mahihiling pa ang binata. Ibinigay na nito sa kanya ang nag-iisang
babae na noon pa man ay ipinagdadasal niyang maging bahagi ng buhay niya.

=================

Chapter Forty Four (Part 1)

#ShortUpdate

ISANG TINGIN lang ni Kira sa salamin ay napapangiti na siya. Hindi niya iyon
maiwasan kapag nakikita niya ang sarili doon. Larawan ang mukha niya ng isang
masaya at kuntentong babae.

 Nagniningning ang mga mata ng babaeng nakatingin sa kanya. Halos mapunit ang
pisngi sa luwang at ganda ng ngiti. Namumula ang pisngi. Walang piho na siya ang
babaeng 'yon.

 Hinaplos ni Kira ang tiyan niya. Hindi pa masyadong halata ang umbok doon. Pero
kumpirmado na siyang nag-eexist na ang isang mumunting bata sa loob niyon. Hindi pa
man niya ito nakikita ay nananabik na siyang mahawakan ito, mahalikan at madala sa
mga bisig niya.

 "Good morning, sweet honey." Mula sa likod niya, pumulupot ang matipunong braso sa
beywang niya at ikinulong siya sa isang marahang yakap.

 Napangiti si Kira sa inakto ni Callan. "Masyado kang nag-iingat. Puwede mo naman

akong yakapin ng mahigpit kung gusto mo?"

 Umungol ito at inilibing ang mukha sa leeg niya. Napapikit siya ng magtanim ito ng
maliliit na halik doon. "Baka mapaano si baby kapag niyakap kita ng mahigpit. This
is enough for me. Basta mayakap kita, okay na ako." Iba talaga maglambing ang
lalaking ito. Lagi niyang natatagpuan ang sarili na kinikilig ng sagad.

Iyon na ang huling araw nila sa Laiya. Kailangan na nilang bumalik bukas sa
Manila. Sinulit nila ang ilang araw na pananatili sa bahay-bakasyunan nito. Naroon
na inuubos nila ang oras sa paglalaro at pagtatampisaw sa tabing-dagat. Maputi ang
buhangin doon, hindi masyadong mabato kaya masarap na magtapak kahit nagtatakbuhan.
Maya't maya maririnig ang halakhak nila sa lugar tanda ng dalawang tao na masayang
magkasama.

Panay din ang kuha ni Callan ng mga litrato nila saan man sila pumunta. Umabot na
nga ng two hundred ang pictures nila sa cellphone nito. Balak daw nitong ipa-print
ang lahat ng 'yon.

 "Callan.."
 "Hmm.." tugon nito, nakasuksok pa rin sa leeg niya ang mukha nito. Hindi niya
maiwasan mapangiti. Nagpapa-baby na naman ang mamang pulis. Hinayaan lang niya ito.

 "May tanong ako sa 'yo."

 "Ano 'yon?"

 "Kung pipili ka, ano'ng gusto mong maging anak. Lalaki o babae?"

Iniangat nito ang mukha at tinitigan siya sa salamin. "Bakit mo natanong 'yan?"

 "Naisip ko lang bigla. Gusto kong malaman kung alin sa dalawa ang gusto mo."

 "Both. Mapa-babae man o lalaki, tatanggapin ko ng buo. Hindi ko naman kailangan

mamili. Kahit maging bakla man yan o tomboy sa hinaharap, mamahalin ko pa rin sila
katulad ng pagmamahal ko sa 'yo. Ganoon ang ginagawa ng mabuting ama."

 Ngayon pa lang nakakasigurado na si Kira na magiging mabuting ama si Callan. No

doubt about that.

"Sasabihin na ba natin sa ating parents ang tungkol sa relasyon natin? I mean, ito
na ba ang tamang oras para sabihin sa kanila ang totoo?"
 Ngumiti si Callan. "Sure. Bakit hindi? Sigurado naman ako na magugustuhan ka ni
Mama at Papa. They will also love you."

"Sa tingin mo magugustuhan nga nila ako para sa 'yo?"

He chuckled. "Ofcourse! You're easy to love, hon. Believe me magugustuhan ka ng mga

magulang ko. Because you're the most beautiful woman on earth."

Napanguso si Kira. "Ikaw lang naman ang nagsabi n'yan sa akin. Paano ako
maniniwala sa 'yo?"

Pinihit siya paharap ng binata. He was staring at her seriously. Para bang
sinasabi ng tingin nito na hindi ito nagbibiro at purong kaseryosohan ang sinabi.

Pinisil niya ang pisngi nito. "Oo na, naniniwala na ako sa 'yo."

Ngumisi si Callan at inakbayan siya. Pumasok na sila sa kanilang silid at nahiga

sa kama. "Ako, kailan mo ba ako ipapakilala kina Tita?" tanong nito kapagkuwan.

"Hmm.. Dadating din tayo d'yan."

"What do you mean by that? Wala ka pa'ng balak na ipakilala ako?"

 "Wala akong sinasabing ganoon."

"Kung ganoon, bakit sabi mo 'dadating din tayo d'yan'? Hindi ka pa ba handa na
ipakilala ako?"

"Pinag-iisipan ko pa nga. Pero depende sa sitwasyon."

"I don't understand." Biglang naramdaman ni Kira na napuno ng tensyon ang katawan
ni Callan. Hindi tuloy niya maiwasan ang mapangisi sa kapilyahan. "Wala ka pa rin
bang balak ipaalam sa iba ang tungkol sa atin?" He look slightly upset.

Nakita na niya si Callan kapag naghihimutok ito sa pagseselos. Pero wala na pala
ang mas nakakaaliw kapag nakita niya ang binata na parang batang nagagalit dahil
hindi nabigyan ng candy.

Napahalakhak si Kira.

"Anong nakakatawa?" He looked so upset now.

Hindi siya sumagot bagkus ay nilakasan pa ang tawa. Inabot ng kamay niya ang
pisngi ni Callan at pinanggilan ito. Noon lang niya napagtanto na hindi lang pala
bugso ng panggigigil kaya gustong gusto niyang pisilin ang pisngi ng binata.
Pinaglilihian na pala niya si Callan!

Now that's a good news. Dahil gusto ni Kira na maging kahawig ni Callan ang
magiging baby nila. Sana din ay makuha nito ang mga mata ng ama nito. Callan has a
pair of seductive blue eyes. Kung magiging lalaki ang anak nila, ngayon pa lang ay
nakakasigurado na si Kira na magiging habulin ng mga babae ang kanilang anak
paglaki.

"I'm asking you, hon. What's so funny?"

Umiling si Kira., natatawa pa rin. "Wala naman."

"Wala? I can see it in your eyes. Pinagtatawanan mo ako."

"Wala nga. Ano ka ba? Binibiro ka lang. Syempre, ipapaalam ko an sa parents ko ang
tungkol sa atin. But not now."

"Bakit naman?"

"Kasi sa tingin ko, may ibang bagay kang dapat na pagtuunan ng pansin."

Pagkasabi niyon ay itinulak niya pahiga si Callan at umibabaw dito.

"Kira.." Halatang nagulat na sabi nito. Naglalaro ang pilyang ngiti sa labi ng
dalaga na pinaglandas niya ang kamay paloob sa suot nitong sando. Dinama niya ang
six-pack abs nito at tila libo-libong kilabot ang masarap na dumaloy sa sistema
niya. Pinanlabanan niya ang mapakagat-labi. Namumutok ang muscles ng binata sa
katawan. Kahit sino yatang babae ay mahuhumaling dito.
 Darn. She was too lucky to have him. At tulad ng intensyon nito sa kanya, wala na
din siyang balak pa na pakawalan ang binata.

"Kira, ano'ng ginagawa mo?"

Inabot niya ang drawer sa tabi ng kama at kinuha doon ang handcuffs na ginamit nito
sa kanya noong isang araw.

"Damn it, Kira. Huwag mong sabihin na gagamitin mo sa akin 'yan."

"Bakit? Ikaw lang ba ang may karapatan na gumamit nito, mamang pulis?" nanunuksong
sabi niya. At bago pa makapalag ang binata, mabilis na gumalaw na siya. Ipinosas na
niya ang isang kanang kamay nito sa kama.

Namilog ang mata ni Callan. "No.. No.. This is not possible, hon. The f-ck!"

Ngumisi ang dalaga, at inilapit niya ang mukha sa namumulang mukha ng binata.
Hinalikan niya ito ng mariin at pilyang kinagat ang ibabang labi nito.

"Huwag kang mag-alala, hon. Sigurado akong magugustuhan mo ito.."

=================

Chapter Forty Four (Part 2)

BABALA: Ang kabanatang ito ay puno ng init at kapusukan. Patnubay ng mapagpalang

kamay ang kailangan. #NutellaMoves

"TELL me you're not serious, Kira."

She let out a sexy chuckle. "As you can see, i'm very, very serious, Callan. Naka-
posas ka na nga, di ba?"

Napalunok ang binata. "Kung ano man ang iniisip mong gawin o pinaplano, itigil mo
na, Kira. This is not funny. Pakawalan mo ako."

 Umiling siya. "Kapag tapos na tayong maglaro." Kinuha pa niya ang isang posas at
ang kaliwang kamay naman nito ang itinali niya sa gilid ng kama.

 Mahinang napamura ang binata at di niya napigilan ang kurutin ito sa pisngi.
"Paano ba 'yan? Sa ating dalawa, ikaw ang walang kawala."

"Kira, don't do this."

 "Bakit? Dahil ayaw mo na hindi ikaw ang nasusunod? Ano, gusto mo ako lang dapat
ang nakatali sa kama? At ikaw ang gumagawa ng lahat? No, no, no.. Hindi 'yon
mangyayari, Callan." Inilabas niya ang dila at pinadaan iyon sa gilid ng labi nito.

Napaungol si Callan at napapikit. Nakikita niya ang pagnanasa at pananabik sa mga

mata ng binata. Ngunit ayaw nito na siya ang masusunod pagdating sa bagay na 'yon.
Alam niyang natural na sa mga lalaki ang pagkakaroon ng big ego. Kaya naiintindihan
niya ang binata.

Pero sa kaso ni Callan, hindi lang naman ego ang malaki dito. Inilapit niya ang
bibig sa tenga nito at gamit ang paos na tinig, bumulong siya. "Huwag ka ng
magpanggap pa, Callan. I know you want this. You want me. Iyan ang sinasabi ng
katawan mo. And I can also see it in your blue eyes. Tatanggi ka pa ba?"

 Marahas na napasinghap ang binata nang gumalaw ang isang kamay niya patungo sa
pagitan ng mga hita nito. Namumukol ang bahaging iyon. Hindi hadlang ang mga saplot
nito upang itago ang tunay na kondisyon ng pribadong parte ng katawan nito.

 Napangiti siya. Pinipilit ng binata na hindi ipakita na naaapektuhan ito, pero

bigo ito. Nang simulan na niyang igalaw ang palad sa pagitan ng hita nito, hindi
na nito naitago ang sarap na gumuhit sa gwapong mukha nito.

Napapikit si Callan. "Aahh..."

Oh. She just love how he close his eyes and moaned sensually. Kahit nakapikit ang
mga mata nito, tila nararamdaman pa rin niya ang init ng titig nito. At tila rin
ninanakaw nito ang kanyang hininga sa bawat pagbuka ng bibig nito.

Iminulat nito ang mga mata at sinalubong ang tingin niya. She stared at his
burning blue eyes until she could feel herself pulsing in a pool of desire.

She saw his jaw hardened as she move her hand against his hardness. And then, he
swallowed hard and his eyes flickered back to hers. Pakiramdam ni Kira ay mapapaso
siya sa naglalagablab na apoy sa mga mata ni Callan.

Umalis siya sa ibabaw nito at bumaba sa kama. Tila tumaas ang temperatura sa loob
ng silid nila at mas lalong nag-init ang pakiramdam niya. So, she assumed that it's
because of her h ormones. Damn her raging h ormones for feeling and acting like a h
orny, wild cat.

Lvst has taken over her.

"Where are you going? Don't leave me like this, Kira." His already dark blue eyes
seemed to have gone darker.

"Hindi kita iiwan. I'm just preparing a dance number for you."

Lumabas muna siya saglit at nagtungo sa kusina. Kinuha niya sa cabinet ang isang
bote ng Nutella. Muli siyang pumasok sa kuwarto, ipinatong ang bote sa ibabaw ng
side table.

Pagkatapos ay nilapitan ni Kira ang DVD player ni Callan sa loob ng silid at

isinalang doon ang kanina pa niyang pinaplano na patugtugin habang inaakit ito. But
now, she have a better idea.

A wicked grin slowly came across her face.

 "What is that?" tanong ni Callan, nakalarawan ang kuryosidad sa mukha nito. He
looked totally clueless. Wala talaga itong kaalama-alam sa plano niya sa gabing
'yon. Iyon na ang huling araw ng bakasyon nila at gusto niyang masulit niya ang
gabing 'yon kasama si Callan.

Gusto niyang ipadama dito ang alam niyang hindi pa naibibigay ng ibang babae sa
binata. Oo, naibigay na niya dito ang kanyang virginity. But for her, that's not
enough. She wanted to give him an experience that will surely make him crazy for
her.

Nang magsimula na magplay ang kanta ay dahan-dahan siyang lumapit sa kama. Bawat
hakbang niya ay nagsusumigaw ng pang-aakit, panunukso.. Ang ngiting nakalarawan sa
labi niya ay isang ngiti ng babaeng handang ibigay ang lahat para sa lalaking
minamahal. Yes, she's that kind of woman. She was willing to give her life for the
man she love. She was willing to him everything he needed..

All you people look at me like I'm a little girl.

Well did you ever think it be okay for me to step into this world...

Always saying little girl don't step into the club.,

Well I'm just tryin' to find out why cause dancing's what I love...

Lahat ng hiya at inhibisyon niya sa katawan ay lumipad palabas sa kuwarto. At

tulad ng isang mapang-akit na dalaga sa pantasya ng mga lalaki, muli siyang sumakay
sa ibabaw ni Callan. A heat she never felt before tingled at the peak of her
breasts. Dahan-dahan niyang hinubad ang sando niya. Mabilis na isinunod niya ang
kanyang bra. She felt so bold, so daring and so alive.
 Napalalim ang hininga ng binata habang lantarang nakatitig sa malulusog niyang
dibdib. Mas lalong nag-umigting ang apoy sa asul nitong mga mata. Alam niyang gusto
nitong hawakan ang balakang niya tulad ng lagi nitong ginagawa. Ngunit sa kalagayan
nito ngayon, hindi nito magagawa ang bagay na 'yon. Nakaposas ito. At hindi niya
maipagpapalit sa pera ang nakikitang sitwasyon nito ngayon...

Get it get it, get it get it.. whooaa..

Get it get it, get it get it.. Do you like it?

Get it get it, get it get it.. ooohhh.. This feels good.

"Is this really what you wanted?" Paos ang lalaking-lalaking tinig nito.

"Yes."

Naningkit ang mga mata ni Callan. Like a courtesan in every man's desire,
nagsimula na siyang sumayaw sa ibabaw nito. Ubod ng sensuwal na iginiling niya ang
balakang at inilapat ang pang-upo sa namumukol na harapan nito, tila mas lalo itong
tinutukso, inaakit.. tinatakam. The ache between her legs pulsated in time with the
feel of his hot arousal.

I know I may come off quiet, I may come off shy.

But I feel like talking, feel like dancing when I see this guy.

What's practical is logical. What the hell, who cares?

All I know is I'm so happy when you're dancing there.

 Ipinasok niya ang kamay sa loob ng sando nito at muling dinama ang namumutok na
muscles nito sa katawan. God. She could live by touching him forever.

I'm a slave for you. I cannot hold it; I cannot control it.

I'm a slave for you. I won't deny it; I'm not trying to hide it.

Hinagilap niya ang gunting sa drawer.

Namilog ang mata ni Callan. "Sweet Jesus! Saan mo gagamitin 'yan? Alin ang
puputulin mo?"

Napangisi si Kira. "Don't worry, baby. Wala akong balak guntingin kung ano man
yong iniisip mong gagamitan ko nito. Sa laki nun, sa tingin mo tatalaban ng gunting
'yon?"

Tila nakahinga ito ng maluwag. Iniangat niya ang laylayan ng sando ng binata at
ginupit iyon sa gitna upang mawala na ang harang upang madama at makita niya ang
matipuno nitong pangangatawan. Sa tuwing pinagmamasdan niya kung gaano pinalad si
Callan sa pagkakaroon ng magandang pisikal na anyo, hindi niya mapigilan ang
pagsibol ng pagnanasa sa katawan. Noon pa man ay nakakaramdam na siya ng ganoon sa
lalaki.

She was just trying to ignore and hide it. Dahil alam na niya noon pa na may
angkin ring kayabangan ang nobyo niya.
 Pero ngayon, ewan lang niya kung makapagyabang pa ito. Hawak niya ito sa leeg.
Bukod doon, kontrolado niya ang katawan nito.

Napangisi ang dalaga.

"You're enjoying this." naniningkit ang mga mata na sabi ni Callan.

"Syempre naman. Ikaw ba hindi?"

"How could i enjoy this? Dinaig ko pa ang preso sa kulungan. Ang kaibahan,
nakaposas ako. At sa sarili ko pang kama."

"Well, i'm so sorry, honey. Ngayon ko lang nalaman na masarap palang posasan ang
isang gwapong pulis."

"Very funny." angal nito. Hinalikan niya ito sa labi, mainit.. malalim at mapusok.
Awtomatikong tinugon ng binata ang halik niya. He moaned as their tongues mated in
desperate hunger. Tila minamasahe ng labi nito ang labi niya at parang nakikita
niya sa loob ng isip niya kung paano maglakbay ang labi nito sa katawan niya. She
knew how would it felt like to have her lips and tongue against her skin.

Gayon na lamang ang reklamo ni Callan ng ihiwalay niya ang labi sa labi nito.
Parang batang inagawan ng candy ang reaksyon ng mukha nito.

"Damn it. Ito na nga ba ang sinasabi ko," angal ng binata. "Now i know what to do
next time. Itatago ko sa 'yo ang mga posas na meron ako."
 She laughed. "Funny. Hindi mo ba naisip na puwede naman akong bumili ng akin?"

"Kukumpiskahin ko ang mga 'yon kapag nakitaan kita. Para hindi mo na maulit 'to."

"Malas mo kung ganoon, dahil gagawa ako ng sarili kong paraan para maiposas ka
ulit sa kama. Bleh."

He groaned frustratedly. May ngisi sa labi na inabot niya ang bote ng nutella na
nakapatong sa ibabaw ng side table.

"And what is that?"

"Nutella. Ikaw ang bumili nito, hindi mo alam? Duh?" Tinaasan niya ito ng kilay.

Sumimangot ito. "Ano naman ang balak mong gawin d'yan?"

"Watch me." She put her finger inside the bottle. Pagkatapos ay tinikman niya sa
labi ang tsokolate. She saw him followed the movement of her finger.

His jaw hardened as she teased him.

 "Okay, that's enough. If you want to play with me, play with me now." Tila naiinip
na sabi ni Callan. Ayaw na rin niyang paghintayin pa ang binata at patagalin pa
iyon.

Muli niyang isinawsaw ang daliri sa bote ng Nutella at ipinahid sa matipunong

katawan ni Callan. Napasinghap ang binata.

"What the hell?" Akmang babangon ito pero mabilis niyang itinulak ito. Hindi na
nagsayang pa ng oras si Kira. Pumuwesto siya sa tapat ng dibdib nito, nang-aakit na
nginitian si Callan at pagkatapos, nagsimula na siyang halikan ang katawan nito na
nilagyan niya ng Nutella..

Itutuloy..

=================

Chapter Forty Four (Part 3)

SINIMULANG halikan ni Kira ang katawan ni Callan, ang dila nito na lumalapat sa
balat niya ay nagbibigay ng masarap na kilabot sa kanyang katawan. It's making him
groaned like a beast. Callan needed to feel her wet, creamy folds around him.
 The s-xual tension inside him was mounting. Kanina pa siya tinutukso ng dalaga at
unting-unti na ang natitirang pagpipigil sa katawan niya. He couldn't control the
desperate hunger rising withim him. Gusto na niyang makawala sa pagkakaposas sa
kama. Sa bawat minuto na dumaan habang nakaposas siya, mas lalong nag-uumigting ang
pagnanasang lumalamon sa kamalayan niya.

She licks the chocolate off his body, moving her tongue down his abs. Nagbukas-
sara ang bibig ni Callan. Hindi niya maitatanggi na labis ang saya na lumulukob sa
katawan niya habang patuloy ang pagtikim ng dalaga sa balat niya.

Dinagdagan pa ni Kira ng tsokolate ang katawan niya. She added extra Nutella on
his n1pples, and then, licking it off. Nanunuksong kinagat nito ang kaliwang utong
niya. His body quivered as she made small circles around his one nipple.

"Ooohh.." pag-ungol ni Callan, ang boses ay paos at nanginginig sa pagnanasa at

pangangailan, at bahagyang nakagat ang ibabang-labi. Her naughty tongue just made
him want and love her more. Kira keeps on licking his body until she stop. Mabilis
itong umalis sa ibabaw niya. He groaned frustratedly. Damn it. She was really just
teasing him. And she was giving him a hard time.

Bumalik din agad si Kira. She was holding a bowl of strawberries. Kumikislap ang
mga mata nito at hindi siya maaaring magkamali. Tulad niya, may pagnanasa at
pananabik sa mga mata nito. She wanted him.. She needed him. iyon ang sinasabi ng
pares ng magaganda at itim na mata nito.

His shaft hardened even more. "Hindi ka pa ba tapos pahirapan ako?" paos ang tinig
na tanong ni Callan sa dalaga. Sumakay ito sa ibabaw niya at tinitigan siya habang
nakahiga, walang kalaban-laban sa larong inumpisahan ni Kira.

Umiling ang dalaga. "Nagsisimula pa lang ako. Sumusuko ka na ba?"

 "I can't believe you're doing this right now." Ngunit hindi niya mapigilan ang
manabik. Bukod sa kaalaman na normal lang siyang lalaki. Si Kira lang ang kayang
magpadama sa kanya ng masidhing emosyon na lumulukob sa kamalayan niya. Matagal na
siyang baliw kay Kira. Pero ang ginagawa nito ngayon ay mas lalong dumadagdag sa
pagkabaliw n'ya.

"I'm doing this for you, Callan. I love you, and i want you to feel it. Isa pa,
marami ka ng ginawa para sa akin. Para mapasaya mo ako. And this is my way para
maipadama ko lahat ng sayang ibinigay mo sa akin."

"You're not making me happy, honey. You're slowly turning me into a crazy h orny
man. Kung hindi mo pa papakawalan, baka tuluyan na akong mabaliw sa 'yo."

She let out a soft, but delicious chuckle. "Well, i want you crazy over me."

Napaungol siya ng lumapat ang kamay nito sa ibabaw ng basketball shorts niya.
Dinama ng palad nito ang harapan niya. Damang-dama niya ang init na nagmumula sa
kamay nito habang nanunudyo ang bawat galaw na ginagawa nito.

"Close your eyes." she commanded. Ayaw man niyang sundin ito, ginawa pa rin niya.
Ipinikit niya ang mga mata at ang tanging pinagana ay ang pandama. Unti-unti niyang
naramdaman ang pagkawala ng masarap na sensasyon na dulot ng paghimas ng kamay nito
sa tapat ng kanyang pagkalalaki.

"Huwag mong imumulat ang mga mata mo hangga't hindi ko sinasabing imulat mo."

"Damn it."
 NAPANGITI si Kira nang sundin siya ni Callan. Well, she was right about him being
a good submissive.

Inihanda niya ang mga gagamitin. Muli siyang naglagay ng tsokolate sa matipunong
kalamnan ni Callan. Gamit ang daliri ikinalat niya iyon. Tiningnan niya ang
reaksyon ng binata. She saw his lips parted, and damn, he really had the sexiest
lips. Inilapit niya ang mukha dito at ubod ng kapusukan na hinalikan ito sa labi.

Maagap na pinutol niya ang halik. "Don't open your eyes." paalala niya sa binata.
Then, she reached for a juicy strawberry. Kinagatan niya iyon at tinikman. Kira
brushed the strawberry across his sexy lips, and fed it to him.

"Now you can open your eyes." Pinanood ni Kira kung paano nguyain ni Callan ang
prutas. His burning blue eyes filled with l ust and passion. May tumulong katas sa
gilid ng labi ni Callan. Inilabas niya ang dila at tinikman niya iyon.

Then, she kissed it away and savored the sweetness of the berry.

Umungol si Callan. "Oohh. This is a sweet torture, honey. Ano ba ang ginawa ko para
parusahan mo ako ng ganito?"

"Nothing. Huwag ka na magreklamo. Gusto mo rin naman." Muli siyang kumuha ng

strawberry. This time, ginamit niya iyon upang unti-unting burahin ang tsokolate sa
katawan ni Callan.

She rubbed it slowly and methodically across his ripped mountain of muscles.
Dinala niya sa bibig ni Callan ang strawberry at pinakain dito. And then, she
kissed him.. She licked his lips and deliberately taste him. Dinilaan niya ang
natirang tsokolate sa katawan nito hanggang sa V-line ng binata.

Naramdaman ni Kira ang pag-iinit ni Callan, ang namumukol na pagkalalaki nito sa

suot nitong pang-ibaba. She looked up at him only to see his eyes were closed.

Hinawakan niya ang garter ng basketball shorts ni Callan at kasabay ng underwear

nito, mabilis na ibinaba niya ang pang-ibabang saplot nito sa katawan. His erection
stood up like a warrior ready for the battle.

Ilang beses na niyang nakita iyon, ngunit hindi pa rin niya maiwasan ang mag-init
ang pisngi.

"And now, that's your dessert, huh?" sabi ni Callan.

Nakagat niya ang ibabang labi. "Yes." And she wanted to lavish him with the sweet
torture he always inflict on her.

Inabot niya ang bote ng Nutella. She dipped her two fingers inside and then, she
spread some on his huge manhood. Hinayaan niya na balutin ng itim na tsokolate ang
buong kahabaan ng nobyo. Ibinaba niya ang bote at pinadaanan ng dila ang ulo ng
pagkakalaki nito. Nalasahan niya ang masarap na lasa ng tsokolate. Inilabas niya
ang dila at pinadaanan pa ng isang tikim si Callan. All eight inches were standing
at full attention as Kira keeps her whole attention on him.

Then, she started to lick the base of his c ock. Nag-uumigting sa tigas ang
kahabaan nito at mas lalong nagbigay iyon ng nakakakiliting kilabot sa buong
sistema niya. Kailanman ay hindi niya inisip na magagawa ang bagay na 'yon.
 She's conservative inside and out. But now, she felt like a seductress, a
courtesan.. She felt so bold, so wild.

Naramdaman niya ang malalim na paghinga ni Callan. "Oohh, yeah, that's right,
honey."

Sinimulan na isagad ni Kira ang sandata nito sa kanyang bibig at tinanggap niya
ang kabuuan nito hanggang sa maramdaman niya ang ulo niyon sa kanyang lalamunan.
Kinailangan niyang dahan-dahanin ang pagtaas-baba ng bibig niya dito. Kahit alam
niyang natanggap na niya ang kabuuan nito, naluluha pa rin siya. Pakiramdam niya ay
punong-puno ang kanyang bibig.

Bumilis ang paghinga ni Callan. With one agressive move, she grabbed the back of
his firm naked ass. Hinubog niya iyon sa kanyang kamay at bumilis ang pagtaas-baba
niya.

"F-F vck!" he groaned, his eyes closed. Inubos niya ang natitirang tsokolate sa
pagkalalaki ng binata at naging mas masidhi pa ang pagsipsip niya dito. His breath
sped up each time she sucked each inch. "Damn it! If you're not going to stop, i
might come in your mouth!"

"Gusto mo ba talaga akong tumigil?" nakangiting tanong niya, painosente ang tinig.

"Hell no!" angal nito, namumula ang mukha.

Namumula lang ang mukha ng binata kapag malapit na ito sa sukdulan.

 Ipinikit niya ang mga mata at mas lalo pang binilisan ang pagtaas-baba. Wala pang
isang minuto, naramdaman niya ang paninigas ng binata. At noon nito pinakawalan ang
init ng pagnanasa sa loob ng bibig nito. Sunod-sunod ang naging pagtalsik, parang
mainit na gatas na pinakawalan sa bote.

Hindi siya nakaramdam ng kahit anong pandidiri. She just let him come into her
mouth and drinks him clean. Bumalik siya sa labi ni Callan at hinalikan ito.

Lupaypay ito, tila nanggaling sa matinding labanan. Basang-basa sa pawis ang mukha
nito. Ngunit hindi naging kabawasan iyon sa kagwapuhan nito. Ang pamumula ng mukha
nito ay dumagdag lang sa matinding pang-akit nito sa kanya.

She felt happiness filled her heart. Kinuha niya ang susi at tinanggal ang posas
na nagtatali kay Callan sa kama. Nang matanggal niya 'yon ay humiga siya sa tabi
nito at yumakap. "Ano'ng nararamdaman mo?"

"I'm not satisfied."

"Oh, stop kidding me."

"Yes, because this will made me satisfied." Sa isang mabilis at agresibong galaw,
natagpuan ni Kira ang sarili sa ilalim ni Callan. Sa halip na mainis, natawa na
lang siya.

"You! Hindi ka talaga papayag na malamangan ka ano?" natatawang akusa niya dito.
 He kissed her lips and moaned. "Ofcourse. Bilang lalaki, hindi ako papayag na ikaw
ang nasa ibabaw. At ikaw lahat ang gagawa."

She laughed more than she should have. Sanay na siya. Men and their oversized
ego's. Hindi nga pumayag si Callan. "Lie back," he whispered. Pumuwesto ito sa
pagitan ng hita niya at ibinuka ang mga 'yon. He placed it on his shoulders.
Pinadaan ni Callan ang ilong sa labi ng kanyang pagkababae. Inhaling her the entire
time.

Nanginig ang katawan niya at marahas na nahigit ang hininga. Umalis si Callan sa
puwesto nito. "Saan ka papunta?" tanong niya. Nginisian lang siya nito at lumabas
ng silid. Pagbalik nito, may dala na itong isang galon ng ice cream.

Napangiti si Kira. "Hindi ka talaga papatalo 'no?"

Kinindatan siya nito. "Nutella and strawberry sa 'yo? Sa akin, ice cream lang. Ube
flavor." Binuksan nito ang lalagyan ng ice cream. Then, he dipped his index finger
in it.

Napapikit siya ng maramdaman niya ang pagkalat ng lamig sa pagkababae niya.

Pakiwari niya ay naging sensitibo bigla ang balat niya. Every nerve in her body
tingled and she felt like she's going to come.

Inilibing nito ang mukha sa pagitan ng hita niya at sinakop ng labi nito ang
kanyang pagkababae. He buried his tongue inside her and played with her throbbing
bud until she exploded. Umalingawngaw sa loob ng silid ang malakas na sigaw niya
dulot ng pag-abot niya sa sukdulan.

Hindi hinintay ni Callan na pahupain ang init na nararamdaman niya. Binaligtad

nito ang katawan niya at pinatuwad siya. Narinig niya ang mahinang tawa nito. "My
turn to take you, honey."

Hinaplos muna nito ang katawan niya, tila hinulma sa kamay ang hugis ng kanyang
malulusog na dibdib papunta sa balakang niya. She love how he admire her body and
how he made her feel so sexy, so beautiful.

Kagat ang ibabang-labi na lumingon siya kay Callan. Nakita niya sa asul na mga
mata nito ang paghihintay sa pagbibigay niya ng pahintulot. "F vck me."

Napahinto ito, tila may naalala. "Wait. This is not right."

Nagsalubong ang kilay ni Kira. "Bakit hindi ito naging tama? May problema ba sa
atin?"

"Walang problema sa atin. I mean, you're pregnant, hon. Seriously? Hindi ba masama
'tong ginagawa natin sa bata?"

Muntikan na siyang mapahalakhak. "Are you kidding me?"

"Bakit?"

"Hindi kailanman naging masama sa baby sa sinapupunan ang pagtatalik ng kanyang

ina at ama. It's healthy for the baby. Marami na akong nabasang article na
magpapatunay doon. Pero kung ayaw mo naman..."
 Humigpit ang hawak nito sa beywang niya. "No. If that's healthy for the baby, i'm
very much willing to make love with you, my future wife. Any time you want me."
Inabot nito ang labi niya at hinalikan siya. Kasabay niyon ay ang marahang pagbaon
ng pagkalalaki nito sa loob niya. Napabuka ang bibig niya.

He pushes through her tightness and starts to take her harder, deeper..

Napakapit siya sa bedsheet at nailibing niya ang mukha sa sensasyong bumabalot sa

kanya. Walang humpay ang pinapakawalang ulos ni Callan. Ang marahang galaw ay
nagsimulang maging mabilis, marahas at brvtal. And she liked the way he took her.
She never want him to be gentle. She always want him hard and fast. Agressive and
sexy.

Nagsimulang mamuo ang masarap na kilabot sa puson niya. Pikit-matang tinanggap

niya ang masarap na dulot ng paglalabas-masok nito hanggang sa maramdaman na niya
ang nalalapit na pag-abot sa kaluwalhatian.

"Oh my, God!" Muling umalingawngaw ang sigaw niya sa loob ng silid nang maabot
niya ang sukdulan. Bumilis pang lalo ang mga ulos ni Callan.

Sumasabay sa bilis ng hininga nito. Sa isang marahas na pagbaon, sumunod ito sa

kanya. "Fvck!" he groaned loudly, his c-ck buried deep into her as he filled her
sweetness with his hot juice of come.

Lupaypay na humiga si Callan sa tabi niya pagkatapos niyon. Umunan siya sa

matipunong dibdib nito at nakangiting ipinikit ang mga mata.

Mahigpit na niyakap siya ng binata. Napakasarap ng pakiramdam ni Kira. Pinupuno ng

kaligayahan ang iba't ibang magagandang emosyon ang dibdib niya. Kahit kailan ay
hindi niya ipagpapalit sa ibang bagay ang sandaling 'yon.

She promise to treasure every moments with him.

"I love you, Callan." she murmured.

Naramdaman niya ang pagngiti ng binata. "Not as much as i love you, Kira."

Mga ilang saglit pa ay binalot ng kapayapaan ang dibdib niya. May ngiti na
nakatulog siya.

TANGHALI na sila nagising ni Callan kinaumagahan. Dahil sa ginawa nila kagabi,

hindi na nakakapagtaka kung magising sila ng tanghali.

"Hon, wala ka bang gustong bilhin?" tanong ni Callan sa kanya habang palabas na
sila ng Laiya. "Nandito pa tayo sa San Juan. Baka may gusto ka pang bilhin. Mangga,
gusto mo?"

Umiling siya, nakatingin sa labas ng bintana. Nadadaanan nila ang mayayabong na

puno ng mangga. "Gusto ko ng strawberry."

Sa hindi malamang dahilan, napangisi si Callan. "You want strawberry again?

Kahapon ka lang nakatikim ng strawberry pinaglilihian mo na yata."
 Napangiti siya ng maalala ang naging kaganapan kagabi. "Bakit? Ikaw ba, ayaw mo ng
ice cream? Ube flavor?" panunukso niya.

Napahalakhak si Callan. "No, if you're going to ask me. Mas gusto ko ang Kira's
flower."

"Ano?!" Namilog ang mata niya.

Pilyong kumindat ang binata sa kanya. "Matamis na, kumakatas pa kapag binubuka-
Aray!"

=================

Chapter Forty Five

DALAWANG araw na mula ng bumalik sila ni Callan sa Laiya, Batangas. Baon-baon pa

rin niya ang magagandang alaala nila sa pagbabakasyon sa rest house nito. Tuwing
naalala ni Kira ang mga ginawa nila sa lugar na 'yon, hindi niya maiwasan ang
mapangiti.

Tulad ng ipinangako ni Callan sa kanya, pina-print nga nito ang lahat ng pictures
nila na kinuha nito gamit ang cellphone nito. Gumawa pa sila ng photo album kagabi
at gumawa pa sila ng photo collage.

Tawa sila ng tawa habang ginagawa iyon. Hindi niya maiwasan maikumpara ang
relasyon nila sa mga teenagers na nagkakaroon ng kasintahan. Sino pa ba'ng matured
couples ang gumawa ng photo collage ngayon? Sila na lang yata.
 Mahigit two-hundred pictures din 'yong pina-print ni Callan. Madami na talaga 'yon
kumpara sa iba.

"Kira," tawag sa kanya ni Themarie pagkapasok niya sa Shakira's. Tanghali na siya

nakaalis sa bahay niya.

Kinailangan pa kasi niya na tapusin ang paglalaba at paglilinis ng bahay. Mula ng

bumalik sila ni Callan sa Manila, hindi pa siya nakakapaglinis. Dapat nga ay hindi
na siya ang maglalaba at maglilinis kanina.

Nagbilin sa kanya ang nobyo na kumuha na lang ng maid para hindi na siya mahirapan
pa at ang baby nila. Tinawanan na lang niya ito at ipinilit na hindi na kailangan
pa ang humanap ng maid.

She's just a pregnant woman, not an invalid person.

"Ano 'yon?" nakangiting tanong niya. Lumapit sa kanya ang kaibigan at manager ng
Shakira's. May napansin si Kira dito. Parang tumaba si Themarie.

Isang linggo lang naman siyang nawala, anong pinagkakakain nito?

May nanunuksong ngiti sa labi nito. "Ikaw, ha? Ang sweet-sweet n'yo pala ni Callan
sa Batangas. Ikaw na talaga, girl."

Napakunot-noo si Kira. "Ano ba'ng pinagsasabi mo?"

 "Sus. Magdedeny ka pa. Tingnan mo, o." Ipinakita nito sa kanya ang isang litrato
sa cellphone nito. Halos lumuwa ang mata ni Kira sa nakita.

"What the hell?" Inagaw niya kay Themarie ang cellphone at pinakatitigan ang
larawan. Siya lang ang tanging nasa picture. Binasa niya ang caption: My sleeping
beauty.

"See? Hindi mo nasabi sa akin nagsasama na pala kayo." panunukso pa ni Themarie.

Nag-init ang pisngi ni Kira. Inirapan niya ang kaibigan para pagtakpan ang
pagkapahiya. Walanghiyang Callante 'yon! Kuhanan ba siya ng picture habang
natutulog?

"Anong website 'to?"

"Instagram. Duh? Hindi ka ba nakakagamit pa ng IG?"

Napakunot-noo siya. She was totally clueless. "Sorry ka. Friendster at Facebook
lang ang alam ko. Paano ba ito matatanggal?" Hinanap niya ang delete button.

Napahalakhak si Themarie at inagaw ang cellphone nito sa kanya. "Gagi! Syempre, si

Callan lang ang makakatanggal niyan. Bakit ba? Gusto mong tanggalin niya?"

"Oo! Luko-luko 'yon! Sabi ko sa kanya, ipa-print na lang niya ang mga pictures
namin at huwag na lang niya ilagay sa Facebook."
 "O, di ba sinunod ka naman niya? Hindi niya inupload sa Facebook. Sa Instagram nga
lang." sinundan nito ng hagikhik ang sinabi niya.

Napasimangot siya. "Naisahan ako ng mokong na 'yon, ah."

"Hindi ka lang niya naisahan dahil hindi lang isang picture mo ang nakalagay sa
IG. Ang dami mo kayang picture dito!"

Nanlaki ang mata niya. "Eh?!" Nang tingnan niya ang ibang picture na inupload
nito, hindi niya mapigilan ang mapanganga. Dinaig pa ni Kira ang may-ari ng IG
account ni Callan. Puro picture niya ang nandoon. Hindi lang basta picture, kundi
stolen pictures! Ibig sabihin, tuwing hindi siya nakatingin kinukuhanan siya nito
ng mga litrato sa cellphone nito?

Naningkit ang mata ni Kira. "Lagot sa akin mamaya ang lalaking 'yon!"

Tumawa si Themarie. "Bakit naman? Ang sweet kaya ni Callan! Ilan lang ang lalaking
gumagawa n'yan 'no. Puro stolen pictures mo ang nakalagay dito. That only means one
thing. Nasa iyo lang lagi ang atensyon niya. At kapag ang atensyon ng isang lalaki
ay nasa iyo lang, ikaw lang talaga 'yong babaeng mahal niya at gusto niyang
makasama."

Umangat ang isang sulok ng labi niya. "Ano'ng nakain mo, Thems? Hugot, eh."

"Sisihin mo 'yang si Cadyuth!"

 "Oh my G. Anong ginawa sa 'yo ni Cadyuth? May nangyari na ba sa inyo dito sa
resturant ko habang wala ako?"

"Ang greenminded naman nito! Hindi 'no. Beki 'yon. Hotdog ang gusto nun at hindi
hamonado."

"Eh, ano nga ang ginawa sa 'yo?"

"Aba't hinawahan lang naman niya ako sa mga hugot lines niya." Umismid ito,
pagkatapos ay ngumiti sa kanya. "So, ano na nga ang real score sa inyo ni Callan?
Alam kong in a relationship na kayo ni Mamang pulis at hindi mo na naman maidedeny
sa akin na hindi n'yo pa nagagawa 'yong mag-ano. You know... S ex."

Nag-init ang pisngi niya. "Thems!"

Nakakalokong ngumisi ang kaibigan. "You know, girl. With the look in your face,
madaling mahulaan na active ang s ex life mo. Sabi nga sa akin ng isang kakilala
ko, kapag nangingislap daw ang mata ng isang babae at blooming na blooming siya,
ibig sabihin daw nun, active ang s ex life niya."

"Ganoon ba 'yon?"

"Sabi nila. Pero naniniwala naman ako doon. So, tell me, may balak na din ba
kayong magpakasal ni Callan?"

Napabuntong-hininga si Kira. "As of now, hindi pa namin napag-uusapan ang tungkol

sa marriage. Hindi ko pa nga nasasabi sa parents ko ang relasyon namin ni Callan."
 "Bakit hindi pa? Dapat sabihin muna."

"Ewan ko nga rin. Pakiramdam ko 'pag sinabi ko, may ibang mangyayari. Basta, hindi
ko maipaliwanag. Kaya kumukuha pa ako ng tamang sandali para sabihin ko sa kanila.
Hindi ko pa rin sila nakakausap mula ng magbakasyon ako sa Batangas. Hindi nga rin
nila alam ang tungkol doon. Syempre, baka magtampo sila. Hindi nga ako nakauwi sa
Palawan nang dumaan ang semana santa dahil sa pagiging abala sa trabaho."

"That's your parents, Kira. Maiintindihan naman nila. Malaki ka na kaya kung ano
'yong desisyon mo, 'yon ang sundin mo."

Tumango siya. Balak niyang tumawag mamayang gabi sa kanyang mga magulang. Nakadama
siya ng hindi maipaliwanag na pagsugod ng kaba sa dibdib. Bakit ba siya
nakakaramdam ng ganoon? Wala naman masama kung malaman ng mga ito na may nobyo na
naman siya, di ba? Maiintindihan siya ng kanyang mga magulang.

Tatanggapin ng mga ito si Callante at magiging masaya para sa kanila. Iyon ang
inaasahan niya na mangyayari.

=================

Chapter Forty Six

 NANG GABING 'yon ay tinawagan ni Kira ang kanyang mga magulang. Nauna na siya kay
Callan umuwi. Hindi na siya nasundo ng binata dahil nauna na itong nagpaliwanag sa
kanya na madaling araw na itong makakauwi.

 Hindi na siya nagtaka. Alam na naman niya na may tambak na trabaho itong tinatapos
sa opisina. 
 Habang hinihintay niya na sagutin ng kanyang ina ang tawag niya, hindi niya
maiwasan ang kabahan. Oo, kabado siya. Ganoon rin ang naramdaman niya nang ipaalam
niya sa mga ito ang relasyon nila ni Jiro noon. Pero mas masidhi ang nararamdaman
niyang kaba ngayon. Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman.

 "Hello, Kira?" pagsagot ng kanyang ina sa kabilang linya. "Gabi na, napatawag ka?"

 "H-Hi, Ma. Kumusta naman kayo d'yan ni Papa?"

 "Ayos lang naman kami, batang 'to, ah. Ikaw nga dapat ang kinukumusta namin. Ayos
ka lang ba d'yan?"

 "Opo naman."

 "Mabuti naman. Kapag nalaman namin na hindi maganda ang kalagayan mo d'yan, agad
agad kaming pupunta dyan ng Papa mo para magbakasyon dito sa Palawan. Panay trabaho
na lang yata ang inaatupag mo d'yan. Huwag mo naman pabayaan ang sarili mo, ha?"

 Malumanay magsalita ang kanyang ina. Kalmado at kahit tinig lang nito ang
maririnig, malalaman na kung gaano ito kabait sa kapwa.

 Bumuntong-hininga siya. "Huwag kayong mag-alala sa akin ni Papa, 'Ma. I'm a big
girl now. At saka, may nag-aalaga na naman dito sa akin."

 "Huh?"

 "May boyfriend na po ako, 'Ma."

 "May nobyo ka na naman? Huwag mo sabihin sa akin na binalikan mo 'yong si Jiro?"

 "I'm not that stupid, 'Ma. Syempre, kahit makipagbalikan pa sa akin 'yon, hindi na
ako papatol pa sa kanya. Natutunan ko na ang lesson ko sa kanya."

 "Ganoon ba?" Tila nakahinga ito ng maluwag sa kabilang linya. "Kung ganoon, sino
itong nobyo mo? Gwapo ba?" may panunudyo na sa tinig nito.

 Napangiti si Kira. "Siya po ang pinakagwapong lalaki na nakilala ko sa buong buhay

ko."

 "Parang gusto ko tuloy makilala ang nobyo mong ito. Kailan mo ba siya balak
ipakilala sa amin ng personal? Puwede ba kayong pumunta dito sa Palawan?"

 "Ma, kilala n'yo na siya ni Papa."

 "Kilala na? Bakit, ano ba'ng pangalan niya?"

 "Si Callan po. Siya 'yong anak nina Mr. Fontanilla. Sigurado ako na nakikilala
n'yo pa siya. Matagal din kayo ni Papa nagtrabaho sa bahay nila, di ba?"

 Nawalan ng imik ang kanyang ina sa kabilang linya. Ilang segundo itong hindi
nagsalita at tila may kabang bumundol sa dibdib niya.

 "Ma, m-may problema ba?"

 "Bakit siya, anak?"

Napakunot-noo siya. "Bakit, Ma? May problema ba kay Callan? Hindi ba kilala n'yo
naman siya? Ilang taon din kayong nagtrabaho sa kanila, imposible namang di nyo
siya nakikilala."

 Ang ina pa niya noon ang nagsasabi sa kanya kung gaano kabait at kagalang si
Callan sa mga ito. Pero dahil inis pa siya sa binata noon, binabalewala lang niya
ang mga 'yon.

Humugot ito ng malalim na buntong-hininga. Ramdam niya na may hindi ito sinasabi
sa kanya. May itinatago ang kanyang ina mula sa kanya.

 "Layuan mo na siya, anak, habang maaga pa. Hindi siya ang lalaking babagay sa
'yo."

Muntikan na niyang mabitawan ang cellphone sa sinabi nito. Napakurap siya at

bumaha ang pagkalito sa mukha niya.

 "Ma, naman. Huwag mong sabihin 'yan. Kung may problema kayo sa kanya, bakit wala
yata akong alam d'yan? Diretsahin n'yo na lang ako."

 "Hindi ka tatanggapin ng mga Fontanilla, anak. Kung seryoso na ang relasyon n'yo,
mabuti pang tapusin mo na ang ugnayan mo sa kanya. Hindi ka matatanggap ng pamilya
niya, Kira. Nakakasigurado ako doon. Hindi mo kilala si Mrs. Fontanilla. Mukha lang
siyang anghel kung makiharap, pero hindi mo talaga siya kilala kapag nakatalikod ka
na."

 Mas lalo siyang nalito. "May ginawa ba siya sa 'yo noon, 'Ma?"

 Hindi ito umimik bagkus ay muling humugot ng hininga. "Makinig ka sa 'kin, anak.
Ayaw lang kitang masaktan." sabi nito pagkaraan ng ilang segundo.

 "Pero wala akong maintindihan sa mga gusto mong sabihin, Ma."

 "Mabuti kung di mo na malalaman pa. Basta makinig ka sa akin at sundin mo ang payo
ko, anak." 

 Pagkatapos ng usapan na 'yon, pakiramdam ni Kira ay biglang sumama ang lasa niya.
Nanghihinang napaupo siya sa sofa. Naguguluhan siya sa mga pinagsasabi ng kanyang
ina.

 Ano bang ibig sabihin nito? May itinatago ba ito sa kanya? At kung may itinatago
ito, bakit nito kailangang gawin 'yon?

 Wala naman siyang alam na naging di pagkakaunawaan sa pagitan ng mga Fontanilla sa

kanyang mga magulang. Iyon ang alam niya. Nang umalis ang mga magulang niya noon sa
mansyon, maayos naman ang naging pagpapaalam ng mga ito.

 Ngunit dahil sa sinabi ng kanyang ina ngayon, naguluhan siya.

Mayroon ba syang hindi nalalaman? 

 Bakit gusto ng kanyang ina na lumayo na siya kay Callan? Bakit sigurado ito na
hindi siya matatanggap ng mga Fontanilla?

 Nakatulugan na niya ang pag-iisip doon. Hindi niya namalayan na doon mismo sa sala
niya siya nakatulog. Naalimpungatan siya ng maramdaman niya na may humahagod sa
buhok niya. Pagmulat niya ng mata, ang gwapong mukha ni Callan ang unang bumungad
sa kanya. Nakaunan na siya sa dibdib nito habang nakahiga sa kama niya.

 "Dinala na kita dito sa kwarto mo. Sa sala ka na nakatulog buong gabi."

nakangiting sabi ni Callan, pagkatapos ay hinalikan ang tungki ng ilong niya. "Good
morning, hon."

 Muli siyang pumikit at napangiti.

"You're here.."

 "Yes, hon. I'm home. Na-miss mo ba ako?"

 Nakapikit na tumango siya. "Miss na miss," sagot ni Kira habang ninanamnam ang
init na hatid ng katawan nito. Napakasarap gumising sa umaga kapag ang taong mahal
mo ang bubungad sa paggising mo.

 "I miss you, too." bulong nito sa tenga niya at tila uhaw na hinalikan siya sa
labi. Tinugon niya ang halik nito sa paraan na gusto nila pareho.
 Mainit. Masarap. Mapaghanap.  Nagdadala ng daan-daang koryente sa mga ugat niya,
nagbibigay ng masarap na kilabot sa buong sistema niya.

 Habol-habol nila ang hininga ng matapos ang halik. Parehong nag-iinit ang katawan
nila. 

Nararamdaman niya ang matigas na bagay na pumupukol sa bandang hita niya. Napangiti
si Kira. 

"You're already aroused, hon." she teased.

Ngumisi lang si Callan at mainit ang titig sa labi niya. "Yes, but i'm too tired to
take you, hon. I just want to kiss you."

 "I understand." Pagod ito sa trabaho at kahit napakagwapo nito sa paningin niya,
halata pa rin na wala itong tulog. Bigla siyang nakaramdam ng awa sa binata.
Pinisil niya ang pisngi niya. "Masyado ka naman nagtatrabaho. Di yata't inaabuso mo
na ang katawan mo?"

 "Hindi naman, hon. Kailangan ko lang tapusin 'yong trabaho ko sa opisina.

Kailangan kasi next week na bisitahin ko naman 'yong business namin sa US."

 Napabangon siya. "Aalis ka?"

 Tinatamad na tumango ito. "Gusto mo bang sumama sa akin?"

 "Hindi na. Makakaabala lang ako sa 'yo kung sasama pa ako. Madali ka lang naman
doon, di ba?"

 "Yeah. Maybe, one week lang ako doon."

 Tumango siya. Mabilis lang ang isang linggo. Mabilis naman malagas ang bawat araw.
Pero bakit ganoon? Pakiramdam ni Kira ay napakatagal ng isang linggo? Hindi pa man
umaalis si Callan ay parang mami-miss na niya ito.

 "Pero bago ako lumipad papuntang U.S. pupuntahan muna natin ang parents ko. I want
them to meet you. Ipapakilala na kita bilang mapapangasawa ko."

 Nabigla siya. "Mapapangasawa?"

Matamis na ngumiti si Callan. "Ofcourse. Hindi ako papayag na boyfriend mo lang

ako. Sa tingin mo ba, papayagan pa kita na makawala sa akin?"

Umiling siya.
 Ngumisi ito. "Kaya bukas ng gabi, ipapakilala na kita sa kanila."

 Bigla niyang naisip ang mga sinabi sa kanya ng ina kagabi. "Do you think your
parents will like me?"

 Niyakap siya ni Callan. "Oo naman. Trust me, my parents will love you also."

=================

Chapter Forty Seven

DAHIL puyat at pagod, madaling nakatulog si Callan. Matagal na tinitigan niya ang
gwapong mukha nito bago naisipang bumangon. Ginugulo pa rin ang isipan niya ng mga
sinabi ng kanyang ina sa kanya sa telepono.

She was bothered by her own thoughts. Iniisip niya kung ano ang dahilan kung bakit
nasabi iyon ng kanyang ina. Bakit nito nasabi na hindi siya matatanggap ng pamilya
ni Callan?

Kilala niya ang mga magulang ni Callan.

Natatandaan niya ang magandang pakikitungo ng mga ito sa kanila. Alam niya kung
gaano kabait at kaganda ang trato sa kanila ni Mrs. Chavelly Fontanilla, lalo na
ang asawa nitong si Kellan Frei Fontanilla. Hindi niya masyadong naramdaman na
magkalayo ang agwat ng pamumuhay nila sa pamilya ni Callan sa kabila ng pagiging
banyaga ng pamilya Fontanilla.

Fil-Am si Mrs. Chavelly habang ang asawa nito ay isang Irish na napangasawa nito
sa California.

Naging kaibigan ng kanyang inang si Reina si Mrs. Chavelly Fontanilla bago maalok
na maging kasambahay nito. Noon ay naglalabada lamang ang kanyang ina hanggang sa
maka-extra ito sa mansyon. Trabahador naman ang kanyang amang si Rico sa mansyon at
doon pa nagkakilala ang kanyang mga magulang. Kalaunan ay naging magkasintahan at
ikinasal ng magbuntis ang kanyang ina sa kanya.

Bumuntong-hininga siya at tuloy-tuloy na naglakad papunta sa kusina. Bigla niyang

naisip na magbake ng cookies. Ilang buwan na din siyang hindi nakakapagbake. She
love baking cookies. Kadalasan niya iyong ginagawa kapag wala siyang magawa.

Pero ngayon, may mas mahalaga siyang dahilan.

She want to distract herself from her own thoughts. Hindi maganda kung mag-iisip
siya ng mag-iisip dahil hindi rin naman niya malalaman ang sagot sa sarili niya.
Masama sa pagbubuntis ang mga negatibong isipin. At itinuturing niyang negatibo ang
naging reaksyon ng kanyang Mama kagabi.

Hinawakan niya ang tiyan niya at hinaplos iyon, tila hinahaplos ang mismong baby
nila ni Callan.

Awtomatikong napangiti siya. Napakasarap ng hatid sa pakiramdam niya tuwing

hinahaplos ang tiyan.

She couldn't wait to see her baby.. Ang baby nila ni Callan.

Hindi pa man niya ito nakikita ngayon, atleast, alam niya na naroon lang ito sa
sinapupunan niya.. Naghihintay na lumabas doon at mahawakan na niya sa kanyang
bisig. Biglang lumitaw sa utak niya ang isang imahe; siya at si Callan habang
kasama ang kanilang anak.

Pinawi ng imaheng iyon sa utak ang negatibong isipin na nasa utak niya kagabi pa.

NARAMDAMAN ni Callan ang mahinang pagyugyog sa kanya. Umungol siya bilang tugon.
Marami siyang tinapos na trabaho buong magdamag sa kanyang opisina at alas sinco na
nga siya nakauwi. Natural na pagod ang isip at katawan niya at hinahanap niyon ang
isang malambot na kama... Pati na ang init at lambot ng katawan ng babaeng
minamahal niya.

"Wake up, my blue-eyed prince." mahinhin na bulong ni Kira sa tenga niya.

Napangiti siya at iminulat ang isang mata.

"Hindi mo talaga ako tatantanan, ah?"

"Oo, baka nakakalimutan mo. Hindi ka pa kumakain ng almusal. It's ten thirty na,
o. Alam ko papasok ka pa mamayang twelve, di ba?"

Tumango siya. Hinila niya ang dalaga palapit, ipinulupot ang braso at hinalikan
ito sa labi. How he love the taste of her lips every morning. Hindi siya
magsasawang matikman ang mga halik nito kahit na pumuti pa ang buhok niya.

Umungol si Kira sa pagitan ng halik at inilapat ang palad sa kanyang dibdib.

"Hindi ka pa ba babangon? I bake some cookies for you."

Iminulat na niya ang mga mata at pilyong umangat ang isang sulok ng labi.

"Uhh.. Sounds good. I want to eat your cookie right now, hon."

Humagikhik ang dalaga at nanggigil na pinisil ang pisngi niya.

"Loko-loko ka talaga! Iba naman 'yang nasa isip mo, eh!"

Ngumiti siya at pinaunan ito sa dibdib niya. "Kumusta si baby?" banayad na tanong
niya at hindi napigilan na haplusin ang tiyan nito. Hindi pa halata ang umbok doon.

"Sinusunod mo ba ang advice ko na huwag magpapagod masyado?"

Tumango ito. "Oo naman. Nandoon naman pati si Themarie kaya hindi ako napapagod."

"Good. Huwag kang masyadong magpadala sa stress. Kung ako nga lang ang masusunod,
baka dalhin na lang kita sa rest house ko para doon ka na lang habang nagbubuntis
ka sa anak natin. Pero alam ko naman na hindi ka papayag. Ipipilit mo pa rin kung
ano 'yong gusto mo."

"Wala ka namang dapat ipag-alala sa akin. Kaya ko naman ang sarili ko."

"You're wrong. Kailangan mo din ako. It's not only you now, Kira." pagpapaalala
niya sa dalaga.

Naramdaman niya ang pagngiti nito at pagkatapos ay isiniksik ang mukha sa leeg
niya.

"Naligo ka na ba?" tanong nito.

"Bakit? Mabaho na ba ako?" Napangiwi siya. Kahapon pa ng umaga siya naligo.

Malamang ay maasim na ang katawan niya.

"Hindi. Ang bango-bango pa din kasi."

Mayabang na napangisi si Callan. "Ganoon talaga kaming gwapo. Kahit di maligo,

mabango pa rin."

"Yabang!"

Napuno ng malutong na halakhak nila ang buong silid. Mayamaya pa ay nasa kusina na
sila at noon pa lang kumakain ng almusal. Walang-kapantay ang kasiyahan sa dibdib
ni Callan. Hindi na siya makapaghintay pa na maipakilala si Kira sa kanyang mga
magulang.

They would definitely like Kira to be his wife. Tutal matagal na din naman siya
inuudyukan ng kanyang ama na mag-asawa na. Kung kani-kanino na nga siya inirereto
ng mga ito. Pati sa anak ng bestfriend ng kanyang ina na si Britanny ay inilalapit
na sa kanya at sila pa'ng nagpaplano para magkakilala sila.

But he love Kira so much. Kahit sino pa ang babaeng ipakilala sa kanya, iba pa rin
ang hanap ng puso niya. At ngayon na kapiling na niya ito, wala na siyang balak pa
na pakawalan ang dalaga.

He couldn't wait to marry her.

KIRA took a long deep breath. Kanina pa siyang nasa harap ng salamin at pilit na
kinakalma ang sarili. Ngayong gabi na siya ipapakilala ni Callan sa parents nito.
Maaga pa lang ay sinigurado na niya na magiging handa siya para sa gabing 'yon.
Natural na nagpunta pa siyang salon upang magpagayak.

Oo, marunong siyang mag-ayos sa sarili. Subalit mas gusto niya na sa eksperto na
siya magpaayos para masigurado na magiging presentable siya sa harap ng mga
magulang ni Callan. She want to give them a good impression.

Gusto niyang ma-impress sa kanya ang mga ito upang mapatunayan niya sa kanyang ina
na nagkakamali ito. Dahil kahit naging katulong lang sila sa pamilya ng Fontanilla
noon, matatanggap pa rin siya ng mga ito bilang kasintahan ni Callan.

"Are you ready?" Bumungad si Callan sa pinto ng kanyang silid. Nakita niya sa
salamin ang paglapit nito sa kanya. His black three-piece suit made him look even
sexier. Mas lalong sumidhi ang epekto ng asul na mga mata nito habang nakatitig sa
kanya.

Tila hindi na gusto pang alisin ang mga mata sa kanya. Nakalugay lamang ang mahaba
at tuwid niyang buhok. She was wearing a red body-hugging dress. Pumaikot sa
beywang niya ang matipunong braso ni Callan, parang ikinukulong siya sa init ng
maskuladong katawan nito.

Huminga ito sa leeg niya.

Damn, his hot breath was ecstacy.

Parang naglaho bigla ang mga nagliliparang paru-paro sa sikmura at napalitan ng

masarap na kilabot. Only Callan could make her feel that way.
 "Don't be nervous, honey. Trust me, they will like you. Alam mo naman na hindi
masasamang tao ang parents ko, di ba?"

Tumango si Kira. "Alam ko 'yon. Ang inaalala ko lang ay baka.. Baka may iba silang
gusto para sa yo."

He chuckled. "That's silly. Kahit may iba pa silang gusto para sa akin, wala na
silang magagawa kapag ipinakilala kita."

Kumalas siya sa binata at humarap dito. Inabot niya ang pisngi nito at tinitigan
ito ng diretso sa mga mata. "Paano kung hindi nila ako magustuhan?"

Bahagyang nabura ang ngiti ni Callan. "Hon, please. Huwag kang mag-isip ng
negatibo. Kung ako ang tatanungin mo, magugustuhan ka nila. You're the most
beautiful woman in this world. At kung mangyari man na tama yang iniisip mo, wala
pa rin silang magagawa. I love you. Ikaw ang ina ng anak ko. Sa tingin ko, wala
silang choice kundi tanggapin ka."

Tumango siya at niyakap ito. "Sana nga." Ayaw man niyang isipin na totoo ang
sinasabi ng kanyang ina, hindi pa rin niya maiwasan na maapektuhan at maging
palaisipan 'yon sa kanya.

"So, let's go?"

She nodded. Later on, nasa loob na sila ng kotse ni Callan patungo sa mansyon.
Habang dumadaan ang bawat minuto ay tila mas lumalakas ang kabog ng dibdib niya.
Kinalma niya ang sarili.

Nag-isip siya ng mga positibong bagay tulad ng ideyang magiging maganda ang
pagtanggap sa kanya ng ina at ama ni Callan. Umepekto naman.

Ngunit nang iparada na ng binata ang sasakyan nito sa harap ng mansyon, muli
siyang inatake ng kaba.

Inabot ni Callan ang isang kamay niya at hinagkan iyon.

"Easy, hon. Just hold my hand para hindi ka kabahan." Pilyong kinindatan siya
nito.

Napakagat-labi siya at tumango. "Sige."

Sinalubong sila ng guard at nakatinging bumati sa kanila. Nakikilala niya si Mang

Pilan. Matagal na din itong naninilbahan kina Callan. Bata pa siya ay nandoon na
ito.
 Pagkapasok nila sa magarang mansyon, mas lalong namangha si Kira. Alam na niya
kung gaano kayaman ang pamilya ni Callan noon pa. Pero sa nakikita niyang
karangyaan ng mansyon ng mga ito, tila triple pa ang naging yaman ng mga ito. Bawat
bagay na nakikita niya sa loob ay alam niyang mahal ang halaga.

Tinanong ni Callan ang isang katulong.

"Sir Callan, naghihintay na po sa dinner room ang mga magulang n'yo," magalang na
sagot ng unipormadong katulong.

"Nandoon na pala sila. Tara."

Nagpahila siya kay Callan. Dinaig pa ang malakas na paglindol ang pagkabog ng
dibdib niya sa kaba.

Humigpit ang hawak ng binata sa kanya. Nararamdaman nito ang pagiging kamado niya.

Huminga siya ng malalim. Inutusan na niya ang sarili na kumalma. Pagkatapos ay

inihanda na ang magandang ngiti sa mukha niya.

Pagtapak nila sa dinner room kung nasaan ang parents ni Callan, hindi lamang
dalawang tao ang naroroon. May dalawa pang babae ang naroon; isang may-edad na at
isang magandang babae na sa tantya niya ay kaedaran lang niya.

Masayang nag-uusap ang mga ito, ngunit natahimik ng tila maramdaman ang presensya
nila.

Ang ama ni Callan ang unang tumayo para batiin sila. "Oh, hijo! Nandito ka na
pala."

Nagsitayuan din ang mga naroon sa dinner room kabilang si Mrs. Fontanilla. Ngumiti
siya dito ngunit napalis iyon nang makita niya ang reaksyon ng ginang. Tila may
nalasahan ito na hindi maganda.

"Callan." tawag ng ginang sa binata, pero ang tingin ay nasa kanya.

"Ma?" rinig ni Kira ang tensyon sa tinig ni Callan. Mariin siyang napahawak sa
kamay ng binata. Tumaas ang tensyon sa paligid nang lumapit ito sa kanila.

"Ano ang ginagawa ng babaeng 'yan dito?"

Itutuloy..

=================

Chapter Forty Eight

 "ANO ang ginagawa ng babaeng 'yan dito?"

Nanigas ang katawan ni Kira sa biglang pagtaas ng boses ni Mrs. Fontanilla.

Awtomatikong napakapit siya kay Callan, tila batang nagtatago mula sa kaaway.
Sunod-sunod na napalunok siya habang dinadagsa ng kaba ang dibdib niya. Ito na ba
ang sinasabi ng kanyang ina? Mukhang hindi ito nagkakamali.

 Naramdaman din niya ang paninigas ng katawan ni Callan, waring nabigla sa

disgustong nakalarawan sa mukha ng ginang. Noon lang niya napansin ang talim sa mga
mata ni Mrs. Chavelly Fontanilla. May pagkamuhi na nakaguhit sa mukha nito. Para
saan? Ano ang ginawa niya dito?

 Nagsalita si Callan. "'Ma naman. Anong klaseng tanong 'yan?"

 Naningkit ang mata nito. "Tinatanong lang kita kung ano ang ginagawa ng babaeng
'yan sa pamamahay natin, Callan."

 Nahigit niya ang hininga. Kahit hindi siya humarap sa salamin para tingnan ang
sariling mukha, nakikita niya sa isip ang pagtakas ng kulay doon.

 "Chav, don't do this. Calm down." Hinawakan ni Mr. Fontanilla sa braso ang asawa
at binigyan ng nagbababalang tingin. "May bisita tayo. Huwag ngayon."

Tiningnan ni Chavelly ang asawa at marahas na humigit ng hininga. Tumalikod ito at

hindi nagsalita. Lumipad ang tingin ni Mr. Fontanilla sa kanya, binigyan siya nito
ng tingin na tila humihingi ng pasensya.

 Nanginginig na humugot ng hininga si Kira at tumingin kay Callan. May tensyon pa

rin sa mukha nito at sa paraan nito ng pagkakatiim-bagang, alam ng dalaga na may
problema. Ofcourse, there's a problem. She's not idiot. Base sa reaksyon ni
Chavelly Fontanilla, hindi siya nito gusto. Hindi lang sa anak nito kundi sa
pamamahay nito.

 Napansin din ni Kira ang kakaiba sa paraan ng pagtingin ng dalawang bisita sa

kanya. They looked at her like she was just a maid. Oo, naging katulong sila sa
bahay nina Callan years ago. Pero hindi na ngayon.
 Parang gusto niyang umatras.. Tumakbo paalis sa lugar na 'yon. Subalit mahigpit
ang hawak ni Callan sa kamay niya. Tila nangangako na hindi siya bibitawan hanggang
sa huli at hindi aalis sa tabi niya kahit na ano pa man ang mangyari.

 "I'm sorry for that, hijo. Nabigla lamang ang Mama mo."

 "Why?"

Sumulyap si Mr. Fontanilla sa dalawang bisita. Pagkatapos ay pinasunod sila sa

sala. "Because Brena and Brittany is joining us tonight.."

 "What's the problem with that? Hindi naman makakaapekto si Kira kung nandito
silang dalawa. You tell me to bring my girlfriend in our family dinner, Dad. Pero
bakit ganoon pa ang reaksyon ni Mama?"

 Nag-iwas ng tingin si Mr. Fontanilla.

 "Pa, tell me if there's a problem. Tell me what's wrong?"

 Hindi nakasagot si Mr. Fontanilla. Pakiramdam niya ay may itinatago ito o di kaya
ay ayaw nitong ipaalam ng diretsahan sa kanila na ayaw ng mga ito sa kanya.

 Hindi na napigilan ni Kira ang tensyon. "Callan,  okay lang naman kung ayaw ng
Mama mo na makita niya ako dito sa bahay n'yo. Uuwi na lang ako."

 Tumingin sa kanya ang binata at mahigpit na hinawakan ang kamay niya. "You're not
leaving alone, Kira." Muli itong humarap sa ama, may galit siyang nakikita sa mga
mata nito. "Hindi ako naniniwalang walang problema si Mama kay Kira. She wouldn't
react that way kung wala. Kung ayaw niyo sabihin sa akin ang totoo, aalis na kami."

 Ngunit bago sila makalabas ng mansyon, pumihit pabalik si Callan. Dahil hawak nito
ang kamay niya at tila wala siyang balak bitawan, nagpatianod na lang ang dalaga.
"Bakit?" tanong ni Kira. Napansin niya ang maliit na ngisi sa labi ni Callan.

 "Oh, i forgot to tell you the good news, Dad."

 Nagsalubong ang kilay ni Mr. Fontanilla. "What is it?"

 "Kira's already pregnant. You are going to be a grandfather. Cheers to that!"

Pareho yatang nalaglag ang panga nila ng ama ni Callan.

"WHY DID you have to tell him that?"

"Tell him what?"

"Tell him that i'm pregnant. I'm pretty sure mas silang magugulat." pagkompronta ni
Kira kay Callan habang nasa kotse na sila pauwi sa bahay. Maluwag na rin ang dibdib
niya nang makalayo sa mansyon. She realized now that her mother was right. Pero may
mga tanong pa rin sa isip niya.

 Why? Kilala naman siya ni Mrs. Fontanilla. Pero kung tingnan siya nito kanina ay
parang may atraso siyang nagawa. Wala siyang naaalala na may nagawa siyang mali
noon sa mansyon ng mga Fontanilla.

 "Mabuti na 'yong alam nila na wala na silang magagawa kung sakaling ipilit nila
ako kay Britanny."

Nagsalubong ang kilay ni Kira at bumaling sa nobyo. Seryosong nagmamaneho ang

lalaki. Walang kislap sa kulay asul na mga mata nito tulad ng lagi niyang nakikita.
His blue eyes were dark, it reminded her of a beast silently stalking it's prey.

 "They are not ready. Gulat na gulat ang papa mo bago tayo umalis."

 "I know, hon. Intensyon ko na gulatin sila. Tulad ng sinabi ko, mas makakabuti na
alam na nila ang bagay na 'yon. Hindi na nila ako mapipilit pa kay Britanny."

 "Britanny? Siya ba 'yong isang babae kanina na kasama ng parents mo? She's
pretty." Prettier than her. Saglit lang na sinulyapan niya ang babae. Pero masasabi
niyang maganda ang babae. Bagay dito ang pangalan nito dahil halata naman sa mukha
nito na may lahing banyaga ang babae. Isa pa, kulay asul ang mga mata ng babae.

 Hindi na siya nagtataka kung gusto ito ng mga magulang ni Callan. The two of them
looks perfect together. They would be a lovely couple.

 Napalunok si Kira. Iniisip pa lang niya ay parang tinatarakan na ang dibdib niya
ng isang libong punyal.

 "Yes. And the other woman is her mom, Tita Brenda."

 "Mukhang close sila ng Mama mo."

 "Yeah. She's my mom's bestfriend when she was still living in California. Nawalan
lang sila ng kontak noong maging sila na ni Dad. Pero nagkita ulit sila after
eleven years sa U.S nang magbakasyon si Mama mag-isa."

 Tumango si Kira. "At hindi na ako magtataka kung bakit ayaw nga siya sa akin."
pabulong na wika niya, may pait sa tinig.

 Hindi nagsalita si Callan. Hindi niya alam kung narinig nito ang sinabi niya o
talagang pinili na hindi na sumagot.

 Mas gusto siguro ng ina ni Callan na mapapunta ang anak nito sa anak ng bestfriend
nito. Alam niyang mahal siya ni Callan. Nakakasigurado na siya sa pagmamahal nito.
Ngunit hanggang saan kaya ang magagawa nito para sa kanya? Dadating din ang oras na
kakailanganin ni Callan na pumili. Kung siya o ang ina nito. Aminado siyang wala
siyang laban sa mga magulang ng binata kung sakaling magkagipitin. Ano ba ang
mayroon siya? Isang maliit na negosyo.

 Eh, ang mga magulang ni Callan? They have empire. They have everything. Magagawa
ng mga ito ang kahit anong gusto.

 Nag-init ang mga mata niya. Bumaling siya sa labas ng bintana ng kotse, pinipilit
ignorahin ang tensyon sa dibdib.

 Ngiti. Kailangan niyang ngumiti. Hindi maganda sa baby niya kung magpapadala siya
sa mga negatibong isipin. Banayad na hinaplos niya ang tiyan.

 Then, she closed her eyes.

=================

Chapter Forty Nine

 TULOG pa si Callan ng magising si Kira kinaumagahan. Hindi niya namalayan na

nakatulog na pala siya habang nasa byahe kagabi. Napansin niya na ang manipis na
pantulog na suot niya. Malamang ay pinalitan ni Callan ang suot niya kagabi.

Napangiti si Kira. How sweet of him.

 Hinalikan niya ito sa pisngi bago bumaba ng kama. Natungo siya sa banyo para
magsepilyo at maghugas ng mukha. Fresh pa rin sa isipan ng dalaga ang nangyari
kagabi. Hindi siya naipakilala ng ayos ni Callan sa parents nito. The night turned
out to be the worst night ever. Hindi man lang sila nakatagal doon ni Callan. Hindi
man lang din niya nakausap ang mga magulang nito tulad ng gusto niyang mangyari.
 Kahit di magsalita si Callan, alam niya na nag-iisip rin ito dahil sa inakto ng
ina nito. Alam niya na naguguluhan ang binata.

 She just don't want to talk about that last night kaya pinili niyang ipikit ang
mga mata. Ayaw niyang ma-stress.

 Napakunot-noo si Kira nang makarinig siya ng katok mula sa labas ng pinto ng bahay
niya. Sinong bisita niya? Unang naalala niya ay si Jiro. Hindi maganda ang naging
behavior nito last time na nagpunta sa bahay niya.

"Kira!" tawag ng kumakatok sa pintuan. Pamilyar ang boses..

 It took five seconds for her to realize it was her mother's voice!

 Awtomatikong nanlaki ang mata ni Kira. Nandito ang kanyang mama? What! Paano?
Pagtingin niya sa isang bintana sa baba ay nandoon nga ang kanyang ina. Hindi ito
nag-iisa dahil kasama nito ang kanyang papa!

Bigla niyang naalala na natutulog pa si Callan sa silid niya. Patay tayo dyan!
Natutop niya ang bibig.

"Kira, nandyan ka ba?" malakas ang tinig ng kanyang ina. "Kira!"

"Baka naman tulog pa ang anak natin," sabi ng kanyang ama.

"Tulog pa? Sanay na 'yon magising ng maaga. Alas singko pa lang nagigising na ang
anak natin. Saka, may trabaho 'yon. Ano bang oras na? Malapit na mag-alas otso.
Imposible namang natutulog pa 'yon." Muli tinawag ng kanyang pangalan.

 Parang nawalan ng kulay ang mukha niya. Kung pagbubuksan niya ang mga ito, wala
naman magiging problema. Pero paano kung biglang lumabas ng kuwarto si Callan? Kung
minsan ay naka-boxers lang na lumalabas ng silid ang binata. Tiyak na
kokomprontahin siya ng mga magulang. At malalaman ng mga ito na nagsasama na rin
sila ng binata sa isang bubong.

 Nakagat niya ang ibabang-labi. Kung hindi naman niya bubuksan ang pintuan,
siguradong hindi titigil kakatawag sa labas ang mama niya. Diyos ko! Bakit ba hindi
nagsabi ang mga ito na luluwas pala sa Maynila at bibisitahin siya?

"Kira! Alam kong nandyan ka pa buksan mo---"

"H-Hi, Ma!" Sa wakas ay naglakas-loob na rin siyang buksan ang pinto. Bahala na si
Batman. Hindi naman siguro basta-basta magigising si Callan.
 Parehas na napangiti ang mga magulang niya nang makita siya. "Kira!" Ang mama niya
ang unang yumakap. Ilang buwan na din sila nitong hindi nagkikita. Sa telepono lang
sila nag-uusap. Minsan lang naman sila nakakapag-usap sa Skype. Kadalasan lang
talaga ay sa text at tawag.

"Namiss kita anak. Parang mas gumanda ka pa yata ngayon kumpara doon sa huling
pagkikita natin." Tila nanggigil na pinisil ng kanyang ina ang pisngi.

"Parang medyo nagkakalaman na ang anak natin." pagpansin ng kanyang papa.

"Aba, oo nga ano? Wala naman pala kaming dapat ipag-alala ng papa mo. Mukhang
kumakain ka naman ng tama at hindi nagpapakagutom."

Pinigilan ni Kira ang mapangiwi. Kung alam lang ng mga ito kung ano ang
katotohanan.

 Pinapasok niya ang mga ito sa bahay. Nangangamba pa rin siya dahil nandoon sa
silid niya si Callan. Anumang oras ay posibleng lumabas ito ng kwarto at malaman ng
kanyang mga magulang na doon natutulog ang binata. Hindi puwedeng malaman ng mga
ito ang bagay na 'yon. Lalo na ng kanyang mama.

"Ma, nakapag-almusal na ba kayo?" tanong niya.

 Ang papa niya ang sumagot. "Hindi pa kami kumakain ng mama mo. Dadaan sana kami
kanina sa fast food chain pero itong mama mo atat na pumunta dito."

 "Ah, ganoon po ba? Meron naman po d'yan sa ref na makakain. Ano ba ang gusto n'yo,
Pa?"

 "Kahit ano, anak. Basta sabay-sabay na tayo mag-almusal. Teka, ano ba'ng oras ka
napunta sa restaurant mo?" natanong nito.

 "Mamaya pa naman, Pa. Maaga na naman napunta doon 'yong bago kong manager, si
Themarie. Kaya kahit tinatanghali ako sa paggising---"

 "Bakit ka pa tinatanghali sa paggising?" magkapanabay na tanong ng kanyang mama at

papa.

 Napangiwi si Kira. "Err---" Ano'ng sasabihin niya? Alangan naman na sabihin

niyang, "Inaabot kasi po kami ni Callan ng umaga kaya ganoon."

  That would be the worst answer. Oo, alam na ng kanyang mama ang tungkol sa kanila
ni Callan. Maaaring di pa alam ng kanyang papa dahil baka hindi sinabi dito ng
kanyang ina. But for sure, hindi pa nito inaasahan na may nagaganap na sa kanila ng
nobyo. At mas lalong di nito aasahan kung ipagtatapat niya ang kanyang pagbubuntis.
 Hindi maganda ang resulta ng naging huling pag-uusap nila ng kanyang ina na si
Reina sa telepono. Sinabihan siya nito na layuan si Callan at putulin ang relasyon
sa nobyo. She didn't know what's wrong.

 Hindi niya gugustuhin na lumayo kay Callan. Wala siyang nakikitang mali sa
relasyon nila. They love each other. At sa tingin niya, huli na para putulin ang
koneksyon kay Callan. May isang buhay na ang nabuo dahil sa tamis ng kanilang
pagmamahalan.

 "Kira?" pagputol ng kanyang mama sa pag-iisip niya.

Humugot siya ng hininga. "Inaabot po kasi ako ng hatinggabi minsan sa panonood ng

TV."

 "TV?" Napahalakhak ang papa niya. "Ikaw talagang bata ka hindi ka pa rin
nagbabago. Hilig mo pa rin manood ng primetime bida."

 Nakahinga siya ng maluwag. "Syempre naman, Pa. Naaaliw pa rin naman ako sa mga TV
Shows ngayon." Pero alam niya sa sarili na matagal na siyang natigil sa panonood ng
TV.

 Callan was her only addiction.

 "Sige, mag-almusal muna tayo."

 "Mauna na kayo sa kusina, 'Ma."

 "Bakit?"

 "May titingnan lang ako sa kwarto, sa itaas." pagpapaalam niya. Kailangan lang
niya na masigurado na hindi siya mabubuking o mas tamang sabihin na hindi malalaman
ng kanyang magulang na doon natutulog sa silid niya si Callan.

 Tumango ang mga ito at nauna na sa kusina. Nagmamadaling umakyat sa itaas si Kira
at nagtungo sa silid niya. Natutulog pa rin si Callan. Mukhang mahimbing ang tulog
ng binata. Kung pagmamasdan ang mukha nito habang natutulog parang bata ito.

 Hindi niya maiwasan ang mapangiti.

Nabura lang ang ngiti niya ng maalala na kailangan nga pala niya itong itago mula
sa parents niya. Ayaw man niyang gisingin ito, pero kailangan niyang gawin 'yon.

 "Callan, Callan.. Uy, gising." Sunod-sunod na niyugyog niya ang balikat nito.
He moaned, but didn't open his eyes. Pinigilan niyang pumalatak.

 Ang hirap naman gisingin ng kumag na ito. At teka, kailan pa siya nahirapan
"gisingin" ito? Napatingin siya sa umbok sa pagitan ng hita nito.

 Nag-init ang pisngi ni Kira.

 Ang bahaging iyon lang ba ang madaling gising dito? Infairness, parang gusto
niyang abutin iyon ng kamay at himasin..

Ay, naku, Kira! Maghunos dili ka!

 "Uy, Callan.. Gumising ka nga."

 "Uhhh.."

 "Ano ba, uy, tanghali na mokong!" Pigil niya ang boses na sumigaw.

 "Uhh.. Mamaya na."

 "Anong mamaya---Hoy, bitawan mo ko!" mariing sabi niya nang hilahin siya nito
pahiga at ikulong sa mainit na yakap. Nakapikit man ito, pero may pilyong ngiti ang
naglalaro sa labi nito.

 "Can we just stay like this forever, hon? Hmmm..." bulong nito sa may tenga niya.
God, his breath was ecstacy! Inutusan niya ang sarili na huwag kiligin ng todo. 

 "Paano kung sabihin ko sa 'yong walang forever?"

He let out a soft, delicious chuckle. "Yeah. Walang forever."

 Dismayadong napasimangot siya. "Ay, ganoon? Wala palang forever kaya bitawan mo na
ako."

 "Walang forever, but i'll make sure that i will always love you."

 "Heh! Mambobola ka pa."

 Iminulat nito ang mga mata at sinalubong ang mga mata niya. Darn, his blue eyes
could melt her bones literally. "I love you, hon. I love you, i love you, i love
you---"
 "Heh! Tama na. Pakikiligin mo pa ako." Hindi na niya mapigilan ang mapangiti.

 "Mas gusto kong nakikita kang kinikilig."

 "Aba't bakit naman?"

 "Para alam kong ako lang ang mahal mo."

 Muling nabura ang ngiti niya nang marinig ang boses ng ina na tumatawag mula sa
ibaba.

 Nagsalubong ang kilay ni Callan. "Sino 'yon?" tanong nito.

 "Si Mama."

 "Nandito sila?"

 "Oo." Kumalas siya sa yakap nito. "Oh my, baka malaman nila na dito ka natutulog.
Kailangan mong magtago."

 Lumalim ang pagkakakunot-noo ni Callan. "Why would i need to hide?"

 "Kasi nga mabubuking ako."

 "Bakit, ano ba ang tinatago mo?"

 Pinandilatan niya ang binata. "Malamang, ikaw ang itinatago ko."

Bumangon ito. "Itinatago mo ako from your parents?" Bahagyang nagdilim ang mukha ni
Callan. Rinig niya ang pagkadismaya sa boses nito.

 Natigilan si Kira. "B-Bakit?"

 "Anong bakit? You're parents are here. Itatago mo ako sa kanila imbes na
ipakilala?"

Sabay silang napalingon ni Callan nang marinig nila ang isang malakas na tikhim
mula sa pintuan.

 Gayon na lamang ang pagtakas ng kulay sa mukha niya nang makitang nandoon ang ama
niya. Sa likod nito ay ang kanyang ina..

=================

Chapter Fifty

 NANIGAS ang katawan ni Kira at parang tinakasan ng kulay ang buong mukha niya. "M-
Ma.. P-Pa.." nauutal niyang sambit.

 Maang nakatitig sa kanya ang ina, namumula ang buong mukha nito. Her mother's eyes
were asking. Nag-iwas siya ng tingin. Ang atensyon naman ng kanyang ama ay na kay
Callan. Parang gusto niyang takpan ng kumot si Callan at itago sa mga magulang
niya.

 Ngunit huli na ang lahat.

 Nahuli na sila ng mga ito. Buking na siya. Nakagat niya ang ibabang-labi.

 Kill her now please.

 Alam niya na kahit hindi siya magpaliwanag, may namumuong hinala na sa utak ng mga
ito. Hindi siya tanga para hindi malaman kung ano 'yon. Parang lalamunin ng kaba
niya ang buong paligid. Kung maaari lang bumukha ang lupa at kainin na siya niyon
upang matakasan niya ang eksenang iyon. God, she's not ready for that!

  Nagsalita ang kanyang ama. "Anong ibig sabihin nito, Kira?" Puno ng kaseryosohan
ang mukha nito, pati na rin ang boses nito.

  "Pa, magpapaliwanag ako." mabilis na sabi niya. Bumaling sa kanya si Callan. Kung
may takot na nakalarawan sa mukha niya, may nakikita naman siyang tila pigil na
ngiti sa labi nito. Damn him! Nag-eenjoy ba ito sa sitwasyon niya? Ang walanghiya!

 Pigil-pigil niya ang sarili na irapan ito.

 Tumango ito, seryoso pa rin. "Mabuti. Sumunod na kayo sa kusina. Mag-almusal muna
tayo." 

 Inakbayan nito ang mama niya na parang natulos na yata sa kinatatayuan, at pinihit
pa sa balikat para sumabay na dito sa pagbaba.
 Malalim na humugot si Kira ng hininga. Ipinikit niya ang mga mata at tinakpan ng
palad ang pisngi. 

 Ano na ang gagawin niya?

 "So, wala kang balak na ipakilala ako sa mga magulang mo bilang nobyo mo. Gusto ko
tuloy isipin na ikinakahiya mo ako."

Lumipad ang tingin niya kay Callan. May mapanganib na ngiti sa labi nito at parang
hindi nagugustuhan ang inaakto niya. Bigla ay parang inatake siya ng konsensya
niya.

 "Hindi kita ikinakahiya," mabilis na tanggi niya.

 Bumaba ito sa kama at puno ng kaseryosohan na tumitig sa kanya. "Kung hindi mo ako
ikinakahiya, bakit hindi mo pa ako ipakilala? You want me to hide. Hindi ako
ipinanganak kahapon, Kira. Malinaw sa akin na kaya gusto mo akong magtago ay dahil
ayaw mo akong ipakilala sa mga magulang mo."

 Napalunok siya. Rinig niya ang pagtatampo sa boses nito. Nagbukas-sara ang bibig
niya. Damn it, she don't know what to say. Hindi niya alam kung paano
magpapaliwanag kay Callan.

 "C-Callan..."

 Tinalikuran siya nito at pinulot ang pantalon sa ibaba ng kama. Isinuot nito iyon,
pagkatapos ay hinagilap sa ibabaw ng side table ang itim na sando. Tinapunan siya
nito ng isang sulyap. His eyes could melt steel at kapag ganitong hindi maganda ang
mood ng binata, parang gusto niyang takasan ito. Tila kulay asul na apoy ang
nakikita niya sa mga mata nito.

 "Sumunod na tayo sa kanila. Your parents are waiting for us." Walang lambing sa
tono nito at parang gusto niyang magsisi na pinagtatago pa niya ito kanina.

 He's mad at her.

 "KAILAN pa ang relasyon n'yo?" malumanay na tanong ng kanyang Papa. Tahimik lamang
ang kanyang mama habang kumakain. Pero nararamdaman niya na gumagana ang tenga nito
at pinakikinggan ang mga sagot nila ni Callan.

 Nasa hapag sila at kasalukuyang nag-aalmusal. Hindi lang alam ni Kira kung almusal
ba iyong matatawag o komprontasyon. Hindi niya manguya ng husay ang kinakain.
Pinakikiramdaman niya si Callan. Inalalayan siya nito sa pag-upo. Ang binata pa ang
naglalagay ng pagkain sa plato niya at inaasikaso siya nito na parang tunay na
maybahay nito. Sa mga mata ng magulang niya, sweet ang gesture nito.

 Pero ramdam pa rin ng dalaga ang tensyon sa pagitan nila ni Callan. Nararamdaman
pa rin niya ang paghihinakit nito sa mga nasabi niya kanina.

 "M-Malapit na po kaming mag-two months pa," nag-stammer pa si Kira sa pagsagot.

 "Dalawang buwan?"

 "Yes, Sir." magalang na pagkumpirma ni Callan.

 "At nagsasama na kayo?"

 "Yes, Sir."

Nanlalaki ang mata na napatingin siya kay Callan. Nagkatingin ang kanyang mga
magulang, kapwa may gulat sa mga mukha.

 "And Kira's already pregnant, Sir."

Napasinghap si Kira. "Callan."

 Bumaling ito sa kanya. "What? Hon, napag-usapan na naman natin ito, di ba?
Sasabihin na rin natin sa kanila na buntis ka na?"

 "T-Totoo ba 'yon, anak?" tanong ng mama niya.

Lumunok siya bago tumango. "Totoo 'yon, 'Ma."

 Katahimikan. Ilang segundong tila tumigil ang pag-ikot ng mundo.. Walang

nagsalita. Walang gumalaw. Pero naririnig niya ang paghinga ng tatlong taong kasama
niya doon.

 Mariin siyang napapikit.

"Excuse me." Tumayo ang kanyang ina at lumabas ng kusina.

She called her mother. Hindi ito lumingon. Tumingin si Kira sa ama at kay Callan
bago sundan ang ina. Naabutan niya ito sa harap ng bahay, sa maliit na hardin niya
kung saan nagkakape siya tuwing umaga.
 Nakatayo ito at nakatungo, waring nag-iisip ng malalim.

"'Ma." tawag niya.

 "Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa 'yo ito, Kira. Pero nakakasigurado
ako na hindi ka matatanggap ni Chavelly. Kinamumuhian niya tayo. Hindi niya kayo
hahayaan na maging masaya."

 Naguguluhan na hinarap niya ito. "Ano ba'ng problema, 'Ma? Bakit siguradong-
sigurado ka sa bagay na 'yan? Iyan ang hindi ko maintindihan. Bakit hindi puwede?
Wala akong nakikitang mali sa relasyon namin ni Callan. Wala kaming tinatapakan
ibang tao para tumutol siya."

 Malalim na humugot si Reina ng hininga at tiningnan siya ng tuwid sa mga mata.

"Dahil galit siya sa akin."

 "Huh?" Napakunot-noo ang dalaga at mas lalo pang naguluhan. "Bakit siya magagalit
sa 'yo, 'Ma? Di ba, okay naman kayo noong umalis na ka na sa pagsisilbi sa mga
Fontanilla?" Gusto niyang sabihin dito na muli niyang nakita ang mga magulang ni
Callan at hindi naging maganda ang resulta nun. Pero mas nanaig ang kuryosidad n'ya
na malaman ang mga dahilan ng ina niya.

 Nag-iwas ito ng tingin. "May mga bagay na hindi ka na dapat pang malaman, anak.
Mabuti pa na huwag mo na lang alamin dahil hindi ako sigurado kung mas makakabuti
'yon para sa 'yo."

 "'Ma!" Napailing si Kira."Mas lalong hindi ko maiintindihan kung bakit ayaw sa

akin ni Mrs. Fontanilla kung ayaw niyong sabihin sa akin kung ano ang nalalaman mo.
Mas lalo akong naguguluhan. Right now, i'm totally clueless! Hindi ko sinabi sa
inyo agad na buntis na ako dahil inaasahan ko na ang magiging reaksyon n'yo."

 "Iyon na ang tinutukoy ko, 'nak. Buntis ka. Hindi makakabuti sa 'yo kung malalaman
mo pa ang puno't dahilan ng lahat ng ito."

 Napatiim-bagang si Kira. "Malaki na ako, 'Ma. Kung ano man yang itinatago mo,
siguradong makakarating din sa akin." Walang sekretong hindi nabubulgar. Gusto sana
niyang isundo pero itinikom na niya ang bibig.

 Natatakot siya na baka ang usapan na 'yon ay pagmulan pa ng di nila

pagkakaunawaan.

=================

Chapter Fifty One

 UMALIS din ang mga magulang ni Kira pagkatapos nilang mag-almusal. Callan offered
them a ride, but her mother refuse.

 Hindi na siya nagtaka pa. Hindi maganda ang daloy ng mga pangyayari. Something is
not right. May mga tanong sa isip niya na hindi masagot-sagot.

 Bago tuluyang umalis ang mga magulang niya, nakita pa niya na saglit na kinausap
ng ama niya si Callan. Seryoso ito, pero hindi niya masasabi na ayaw nito kay
Callan.

 "Anong sinabi sa 'yo ni Papa?" tanong ni Kira kay Callan nang magkasolo na ulit
sila nito. "Ipinagbilin ka na niya sa akin," sagot nito.

 Umangat ang kilay niya. "You mean?"

 "Sabi niya, ingatan ko ang kanyang anak at ang apo niya."

Tumango siya. Too bad hindi sila masyadong nakapag-usap ng Papa niya. Parehong
magugulo ang isipan nila. "Hindi ba siya galit sa 'yo?" tanong niya kapagkuwan.

 "Bakit siya magagalit sa 'yo? Sa 'yo siya galit."

 "Bakit naman sa akin siya magagalit? Wala akong ginagawang masama."

 Ipinagkrus nito ang matipunong braso sa dibdib at diretsong tinitigan siya.

"Isinekreto mo sa kanya ang tungkol sa atin. Pati ang pagbubuntis mo sa anak natin
hindi mo pa rin ipinapaalam sa kanya. May karapatan siyang magalit sa 'yo dahil
bilang ama may karapatan siyang malaman ang mga totoong nangyayari sa anak niya.
But you didn't let him know that. You didn't let your parents know your condition."
Daig pa nito ang kanyang Papa na mag-sermon.

 Hindi tuloy niya naiwasan ang pagtaas ng kilay. "Sinesermonan mo na ba ako n'yan?"

 Naningkit ang mata ni Callan. "Oo."

 "Okay. Tapos ka na?" Tatalikuran na sana ni Kira ang binata ngunit hinagip nito
ang braso niya. Naiiritang tiningnan niya ang binata. "What?"

 "I believe you have something to explain to me."

 "Wala akong dapat ipaliwanag, Callan. I'm not in a good mood kaya please, papasok
muna ako sa kwarto."
 "Okay. Let's go to your room, then."

 "Ano? Wala ka bang duty ngayon?"

Umangat ang isang sulok ng labi nito. "Duty? Nah. Ikaw lang ang gusto kong duty-
han."

 She almost rolled her eyeballs. "What i mean is... Hindi ka pa ba papasok sa
trabaho mo?"

 "How about you? Hindi ka rin ba papasok sa work mo?" balik tanong ni Callan.
Umangat ang kilay ni Kira at pinameywangan ang binata.

 "Nope. Negosyo ko naman 'yon at hawak ko ang sarili kong oras. So, kahit di ako
pumasok, may kikitain pa rin naman ako. How about you, Mr. Fontanilla?"

 Mayabang na ngumiti si Callan. "Do you really want me to answer that?"

 "Bakit hindi?"

 "Well, ayoko naman magtunog mayabang kung sasabihin ko sa 'yo na kahit di ako
magtrabaho ngayon, tulad mo may kikitain pa rin ako. Mas malaki nga lang."

 "Yabang." Inirapan niya ito.

 "And aside from the business that i owned, i also have you, Kira." Hinagilap nito
ang beywang niya at sa isang iglap, tila isa siyang maliit na ibon na nakakulong sa
pakpak ng isang malaking agila. He caged her between his powerful arms, her face
buried into his chest.

 Nalanghap niya ang panlalaking amoy ni Callan, nakakaakit at masarap langhapin.

 "You need to explain." bulong nito sa tenga niya.

 "Explain what?"

 "'Yong pagtatago mo sa akin sa parents mo. 'Yong hindi mo pagpapaalam sa kanila ng

tungkol sa relasyon natin. Kung iniisip mong balewala lang sa akin ang ginawa mong
'yon, pwes ako na ang nagsasabi sa iyo na hindi ko nagustuhan ang ginawa mo.
Ikinakahiya mo ba ako?"

 "N-No!" Iniangat niya ang mukha at tumitig sa mukha ni Callan. "Bakit kita
ikakahiya?"
 "Kung hindi mo ako ikinakahiya, bakit mo ako itinatago kanina?"

 Sinubukan niyang bumitaw kay Callan para makapagpaliwanag ng husay. Hindi siya
makapagsalita ng ayos kapag ganitong kulong na kulong siya sa katawan nito. Ngunit
ang loko, hindi siya pinakawalan at ngumisi. "Hindi kita makakawala sa akin
hangga't di ko nalalaman ang rason mo, hon."

 Pumikit siya at bumuntong-hininga. Malabong pakawalan nga siya nito ng hindi siya
nagpapaliwanag. May kakulitan pa naman si Callan 'pag minsan. "Okay. Para sa
ikakapanatag ng loob mo, hindi kita ikinakahiya sa mga magulang ko. H-Hindi pa lang
ako handa na ipakilala ka. You see, kumukuha pa ako ng tamang oras para sabihin sa
kanila ang totoo. And to tell you the truth, si Papa pa lang ang di nakakaalam ng
tungkol sa atin. Si Mama, nasabi ko na sa kanya ang relasyon natin.... A-At hindi
niya nagustuhan 'yon."

 "Ayaw niya sa akin? Is that what you want to say?"

 Tumango siya. Ayaw man niyang sabihin sa binata ang tunay pero hindi naman niya
puwede ilihim dito ang bagay na 'yon. "Hindi ko rin maintindihan kung bakit niya
ako gustong lumayo sa 'yo. Gusto ni Mama na hiwalayan kita."

 Naramdaman niya na lumuwag ang pagkakayakap nito sa kanya hanggang sa tuluyan na

siya nitong pakawalan. Salubong ang kilay ni Callan at tila gulong-gulo. Pareho
sila nito. Naguguluhan din siya at hindi niya maintindihan kung ano ang tunay na
nangyayari. Kung ano ang dahilan ng mga magulang nila na umakto ng ganoon na lang.

 "Bakit niya gustong lumayo ka sa akin? May problema ba sa akin? Bakit hindi mo
agad sinabi ng maaga 'yan sa akin?"

 "Para ano? Para maguluhan ka rin?"

 "So, that i can talk to her. Ask her what's the problem. O baka naman iniisip niya
na lolokohin lamang kita? Iyon ba?"

 "Ofcourse, not. Alam kong hindi ka ganoon.. Pero hindi naman imposibleng mangyari
'yon, di ba?" Callan was everything a woman would ask for. He's an ideal guy. A man
of every woman's dream. Hindi malabong may magtangkang umagaw kay Callan.

 Nanlaki ang mata ng binata at eksaheradong umiling. "Hinding-hindi ko gagawin sa

'yo ang bagay na 'yon, Kira. Ikaw lang ang mahal ko. Ikaw lang. Naiintindihan mo
ba?" Hinaplos nito ang pisngi niya at hinalikan ang kanyang noo.

 She took a long, deep breath. "Hindi ko na alam kung ano ang iisipin ko.
Nakakaparanoid ang mga inaakto nina Mama. May alam sila na ayaw nilang ipaalam sa
akin. I'm really sorry, Callan. Hindi ko gustong itago ka sa kanila. It's just that
i do---"
 "I understand now, hon. Hindi mo na kailangan magpaliwanag."

 "Thank you." Nakahinga siya ng maluwag at niyakap si Callan. Ngunit hindi pa rin
mabawasan ang alalahanin niya.

 "Makakabuti siguro kung huwag na muna nating alalahanin ang tungkol sa mga
magulang natin, hon. We are adults now. Siguro, may utang na loob pa rin tayo sa
kanila sa pagpapalaki nila sa atin. Pero hindi na nila sakop ang relasyon natin.
Kung ano man ang meron sa atin ngayon, iyon muna ang isipin natin. Iyon ang
mahalaga. Lalo na at magkakaroon na tayo ng anak."

 Sumang-ayon si Kira.

 Makakabuti siguro kung ang tanging iisipin niya sa ngayon ay si Callan at ang
magiging baby nila. Masyadong magulo ang mga pangyayari at kung buong araw niyang
iisipin ang mga ganoong bagay, maaaring makaapekto 'yon sa kanya...

 Sa kanila ni Callan.

 One week flew by so fast. Sinunod ni Kira ang advice ng kanyang doctor na huwag
masyadong itututok ang sarili sa negosyo. Makakabuti sa baby niya kung hindi siya
makakaramdam ng stress o kaya ay sobrang pagod. Alam na din ni Themarie ang
pagbubuntis niya. Kaya ang kaibigan, todo rin ang pag-alalay sa kanya sa kanyang
negosyo. Ito na rin ang halos umaasikaso sa catering services ng Shakira's.
Sinabihan niya ito na kumuha ng assistant para hindi ito masyadong napapagod, pero
tumanggi ito. Okay lang daw ito at kaya naman nito ang mga trabaho.

 Nagpasalamat siya sa kaibigan.

 Muli nilang napag-usapan ni Callan ang tungkol sa lote sa tabi ng Shakira's. Ita-
transfer na sana nito sa kanyang pangalan ang lupa ngunit sinabuhan niya ito na
hayaan na lamang. Hindi na naman nila kailangan gawin 'yon. Oras na magpakasal
sila, awtomatiko na din naman na maging pag-aari niya ang mga ari-arian ni Callan.
At kung ano ang kanya, magiging pag-aari na din nito.

 Isa pa, nakalimutan na din naman ni Kira ang tungkol sa kasunduan nila. Para sa
kanya, wala na 'yon.

 She will always be thankful na mas nakilala niya ng husay si Callan. Hindi ito
tulad ng iniisip niya noon. Playboy? Bad boy? Huh. That's only her impression.
Malayo si Callan sa ganoong uri ng lalaki.

 Malayong-malayo.

 Isang hapon, dumiretso si Kira sa isang supermarket para bumili ng mga prutas.
Naghanap siya ng strawberries doon, pero bigo siyang makakita. Hindi niya alam kung
bakit walang supply ng strawberry doon. Bumili na lang siya ng mangga at orange
doon. Pero gusto talaga niya na makatikim ulit ng strawberry.

 Di bale, magpapahanap na lang siya kay Callan kung saan merong strawberry at
magpapabili dito.

 Bago umuwi ay dumaan muna siya sa madalas niyang puntahan na coffee shop noon.
Paborito niya na humigop ng Latte Macchiato tuwing hapon, lalo na kapag bored siya.

 Binati siya ng gwardya papasok at sinalubong siya ng pagngiti at pagbati ng maitre

d sa pinto. "Good afternoon, Ma'am."

 Bumati siya dito, pagkatapos ay umupo sa paborito niyang puwesto. Habang

hinihintay ni Kira ang order niya, kinontak niya si Callan sa cellphone. Dalawang
araw na silang hindi nagkikita ng binata. 

 Hanga siya sa lalaki. Bukod sa pagpupulis, nagagawa pa nitong asikasuhin ang

negosyo nito at ng pamilya nito. Nagagawa nitong pagsabayin ang dalawang trabaho.
Sa isang araw nga ay papunta na itong America para sa pag-aasikaso ng negosyo ng
mga Fontanilla doon. Nakapagbook na ito ng flight papunta sa California noong isang
araw pa.

 Hindi minsan maiwasan ni Kira ang mag-alala dito. Baka kasi maubuso masyado ang
katawan nito sa trabaho at dapuan ito ng sakit. She don't want him to be sick.
Hindi naman siya nagkukulang sa pagpapaalala sa binata. At alam naman niya na alam
naman nito ang ginagawa. Kahit di siya magpaalala, aware naman ito sa kalusugan
nito.

 Nakadalawang beses na tumawag si Kira, pero di sumasagot si Callan. He must be

very busy. Ipinatong niya ang cellphone sa mesa at iginala ang tingin sa loob ng
coffee shop.

 Sweet Cafe is well-known for having a good ambiance and a classy shop to dine in.
Iyon ang unang-una na kumuha sa atensyon niya. Noon pangarap niya na magkaroon ng
sariling coffee shop. Pero nang mas naging matured siya, mas ginusto niya ang
magkaroon ng restaurant.

 Why not? Mahilig siyang magluto at gumawa ng masasarap na putahe. Nabuo ang
Shakira's dahil sa hilig niya na 'yon.

 Later on, dumating na ang order niya. Nasa kalagitnaan siya ng pagmemeryenda ng
makuha ng isang pareha na pumasok sa shop ang pansin niya. She was about to ignore
them..

 Ngunit nakilala niya ang lalaking nakaakbay sa babae...

Itutuloy...

=================

Chapter Fifty Two

 CALLAN? Napakunot-noo si Kira habang sinusundan ng tingin ang pareha na pumasok sa

loob ng coffee shop. Hindi siya dinadaya ng kanyang paningin. Ang lalaking
nakaakbay sa babaeng kasama nito ay walang iba kundi si Callan!

 Pero ano ang ginagawa ng lalaki doon?

Nawala ang atensyotan niya sa iniinom na kape. Lumipat ang focus niya kay Callan at
sa kasama nitong babae. Pamilyar sa kanya ang kasama nito. Nakita na niya ito sa
bahay ng mga magulang ng binata. Mabilis na gumana ang utak niya, nabuo ang isang
hinala. Inalala niya ang mga pangalan na binanggit ni Callan sa kanya...

 Britanny..

 Yes! That's the woman's name. Ang babaeng may kulay asul na mga mata na tulad ng
kay Callan. And as far as she remembered, ang babaeng ito ang gusto ng mga
Fontanilla para sa binata. Natatandaan niya na minsang nabanggit iyon sa kanya ni
Callan.

 Nabuo ang mga tanong sa isipan ni Kira. Bakit magkasama ang dalawa? Bakit
nakaakbay si Callan sa babae?

 Umupo si Callan at Britanny sa isang mesa. Napansin niya na parang inaalo ni

Callan ang babae. The woman was crying.. Halos sumubsob na ito sa dibdib ni Callan
ng magtabi.

 Parang nakatikim ng mapait na lasa, inalis niya ang tingin dito. Nag-init ng
pisngi niya nang maalala na hindi sinasagot ng binata ang tawag niya ilang minuto
lang ang nakararaan. Nanginginig na humugot siya ng hininga. She closed her eyes,
trying to ignore the growing pain inside her.

 Kalma, Kira. Kalma ka lang, sabi niya sa sarili. Iyon ang kailangan niya nang
sandaling 'yon.
 But damn it! Punyeta lang. Gusto niyang magmura. Gusto niyang manugod. Gusto
niyang agawin si Callan mula sa pagkakalapit sa babae at tanungin ito sa nakikita
niya. She need an explanation!

 Hinawakan niya ang naninikip na dibdib..

No, no, no. She's better than that. Hindi niya ipapahiya ang sarili sa ibang tao.
Bago pa siya atakihin ng masamang espirito at bago pa niya maisip na gawin ang
nais, tumayo na siya sa puwesto niya. Dire-diretsong tinungo ang daan palabas ng
coffee shop.

 F uck you, Callan. Fuck you both.

 PAGDATING ni Callan sa bahay ng nobya, napansin na agad niya ang kakaibang mood
nito. Hindi siya nito pinansin. Dati rati ay sinasalubong pa siya ng yakap at
hinahalikan sa pisngi. Itatanong kung kumusta ang trabaho at kung napagod ba siya.

 But that evening, she didn't even look at him. Alam niyang alam na nitong nandoon
siya sa bahay pero umaakto ang dalaga na tila wala siya doon.

 He called her name, sweetly. "Hon, may problema ba?" Nasa kusina ito at may
tinatalupan na mangga. Nilapitan niya ito. Ngunit bago pa siya makalapit dito ay
itinutok nito sa kanya ang kutsilyo.

 "Huwag mong subukan lumapit sa akin. Letse, huwag mong subukan."

Nanlaki ang mata ni Callan. Nagulat. "Hon.. Anong problema?"

 "Huwag kang magmaang-maangan! Alam ko na ang kalokohan mo!"

 "Kalokohan?" Nagsalubong ang kilay niya.

Pinandilatan siya nito ng mata. Noon niya narealize na pugto ang mata ng dalaga at
halatang galing sa pag-iyak. "Umiyak ka.. What's the problem?"

 Nag-iwas ito ng tingin at tumalikod sa kanya. "Umalis ka na, Callan."

 "Hindi ako aalis kung hindi mo sasabihin sa akin ang problema."

 "Wala kang maririnig sa akin, Callan. It would be better kung umalis ka na lang
muna." Naglakad ito palayo sa kanya at pumunta sa sala.
 "For serious, hon. Please tell me what's the problem. Hindi ako manghuhula para
alamin kung anong dahilan mo." Umupo ito sa sofa at binuhay ang TV. Umakto na
parang wala siya doon at hindi siya nito napapakinggan.

 Naguguluhang nagsalubong ang kilay niya. The fuck!

  Tumayo siya sa harap nito. Pinagkrus ang braso sa dibdib.

Umangat ang tingin ni Kira sa kanya at tinapunan siya ng matalim na tingin. "Anong
ginagawa mo d'yan? Hindi mo ba nakikitang manonood ako?"

 "Kausapin mo ako."

She avoided his eyes. "Ayaw kitang kausapin."

 Napatiim-bagang si Callan. "Kakausapin mo ako sa ayaw mo at sa gusto."

 "How dare you! Matapos mong mambabae?"

 Napakunot-noo ang binata. "Mambabae?" Siya? "Inaakusahan mo ba akong nambababae,

Kira?"

 Matalim na tinitigan siya ng dalaga. "Hindi ba?"

 "Hell no!"

 "Funny. Dahil ako pa mismo ang nakakita." Tumayo ito at mataray na pinameywangan
siya. "So, what kung nakita kitang may kaakbay na ibang babae sa isang coffee shop?
So, what kung nahuli kitang may ibang yakap? So, what kung may nangyayari sa inyo
tulad ng nangyayari sa atin? Go on and cheat with her! Bakit di mo pa nga pakasalan
'yong Britanny na 'yon para matuwa pa sa 'yo ang mga magulang mo. Hindi ka naman
malaking kawalan, hudas ka! Kaya kong buhayin ang anak ko na wala ka!"

 Maang na napatitig si Callan sa dalaga. Pinigilan niya ang malaglag ang panga.
Inaakusahan nga siya nitong nangangaliwa! For Pete's sake! Umaagos na ang luha sa
pisngi ni Kira habang galit na galit na sumisigaw sa harap niya.

 Niyakap niya ang dalaga. Pumalag ito. "No, don't hug me! I hate you, Callan. I f
ucking hate you! I hate--" Pinigilan niya ang mga sasabihin nito sa pamamagitan ng
halik. He kissed her lips for her to calm down. Ramdam niya ang galit nito, ang
panginginig ng katawan nito sa pagseselos. Nang oras na iyon ay wala siyang ibang
gawin kundi ang burahin ang nararamdaman nitong pagseselos kasama ang lahat ng
masamang isipin nito tungkol sa kanya.
 She was wrong. Definitely wrong!

Ang nakita nito kanina ay hindi katulad ng iniisip nito. At iyon ang gusto niyang
ipaliwanag dito. Nang pakawalan niya ang bibig nito ay maang na napatitig sa kanya
si Kira. Her tears were flowing like a wine. Namumula ang labi nito patunay sa
halik na namagitan sa kanila.

 "You got it all wrong, Kira. Believe me, i'm not cheating on you. Kaibigan ko lang
si Britanny. Walang espesyal na tinginan sa aming dalawa."

 "Hindi mo ako maloloko. Kung kaibigan mo siya, bakit kailangan mo pa siyang

akbayan? Bakit kailangan mo pa siyang yakapin?"

 "I'm comforting her, that's why. Kakahiwalay lamang niya sa boyfriend niya at
lumapit siya sa akin para humingi ng advice. She's crying... brokenhearted and she
need a friend. At ako 'yong nandoon para tulungan siya. Walang malisya ang nakita
mo. Sa pagitan namin, magkaibigan lang talaga kami." todo paliwanag ni Callan sa
dalaga.

 Tiningnan siya nito ng may pagsususpetsa.

 "C'mon, hon. Don't tell me you really i believe that i'm a cheater? Alam mo'ng
hindi ako ganyan. I'm better than that. Hindi kita kayang ipagpalit sa kahit sinong
babae.."

 Ilang segundong hindi ito sumagot. Nakatayo lamang sa harap niya. With the way she
look at her, parang hindi pa rin ito kumbinsido.

 "Maniniwala ako sa sinabi mo. Dahil nararamdaman kong totoo ang sinasabi mo. But i
don't trust that Brittany. I don't trust your friend."

 Tinalikuran siya nito.  Walang nagawa ang binata. Frustrated na nasuklay niya ang
buhok gamit ang mga daliri.

 SHE KEEP telling herself not to cry, not to be too emotional. Hindi maganda sa
kanya na magiging isang ina ang magpadala sa emosyon niya.

 Ngunit kaninang pagdating niya sa bahay, parang isang drum ng tubig ang iniluha
niya. Ayaw man niyang umiyak, ngunit kusang pumatak ang mga luha niya. She couldn't
believe what she saw. Si Callan, may kaakbay na ibang babae? Kahit sinong nobya ay
maghihinala sa nakita, lalo na't hindi pa nito sinasagot ang tawag niya.

 Syempre, ano pa ang papasok sa utak niya? Oo nga't may mga magkaibigan na
nagkakaakbayan. Pero nang oras na 'yon, hindi katanggap-tanggap na dahilan iyon sa
nakita niya.

  Kaya nang dumating si Callan sa bahay, desidido siyang hindi pansinin at kausapin
ito. Manigas siya! Pero hindi rin niya napigilan na hindi ito komprontahin. Kahit
anong pigil niya sa kanyang damdamin, Callan still have her heart. Kahit lokohin
siya nito, pakiwari niya ay tatanggapin pa rin niya ang lahat ng eksplanasyon nito.
And yes, baka maging martir pa siya sa hinaharap.

 Mariin siyang pumikit at niyakap ang kanyang unan. Nandoon siya sa loob ng silid
niya. Sinadya niyang i-locked ang pinto upang hindi makapasok si Callan. As of now,
she don't want to see him. Oo, tinanggap niya ang paliwanag nito na kaibigan lang
nito ang babaeng 'yon at walang malisya sa pagitan ng mga ito.

 Ngunit wala pa rin siyang tiwala sa Britanny na 'yon. There's something with her..
Something she don't like. Sa madaling salita, hindi niya ito feel. May kinalaman
siguro doon ang ideya na mas gusto ng mga magulang ni Callan ang babae kesa sa
kanya. Hindi na siya nagtataka. Napakaganda ng Britanny na 'yon kumpara sa kanya.
Magmumukha lang siyang cheap na Barbie Doll kung itatabi sa babae. Everything about
her was perfection. Her blue eyes could seduce every man in the world.. 

 Nakadama siya ng matinding insecurity.

 Lumitaw sa isip niya ang isang imahe; si Callan at Britanny habang nasa ibabaw ng
kama.. Nagsasalo sa isang mainit na sandali..

 Bigla napabangon si Kira sa kama.

No! Hindi siya makakapayag doon. Sa kanya lang si Callan.. Hindi siya dapat pumayag
na maagaw ito ng kung sinong babae. He only belongs to her..

His mind, body and soul.

 All hers.

***

Author's note: Kira, don't tell me.. Gagamitin mo ang gapang moves ni Ella? o.O

=================

Chapter Fifty Three

 BUMUNTONG-HININGA si Callan at hinayaan si Kira na mapag-isa sa silid nito. God
knows how much he love her. Wala siyang balak na lokohin ito at ipagpalit sa kahit
sinong babae. He would die if he lost her. Wala na siyang balak na pakawalan pa ito
o gumawa ng kahit anong dahilan para lumayo ito sa kanya. Kung kailangan na ikulong
niya ito sa bisig niya, gagawin niya huwag lang ito makawala sa kanya.

 Tinitigan niya ang pinto ng kwarto ni Kira. Makakabuti kung pahuhupain muna niya
ang pagseselos nito kay Britanny. May nabasa siya noon na article sa isang blog na
natural daw sa mga buntis ang pagiging emotional.

 Madaling nagselos si Kira nang makita siya nito kasama si Britanny. Sa kabila ng
pagseselos at paghihinala sa kanya ng dalaga, hindi maiwasan ni Callan ang
mapangiti.

 So, finally, she got jealous, huh? Ngayon lang yata ito nagpakita ng ganoong
pagseselos. Natutukan pa siya ng kutsilyo.

 Napailing-iling si Callan habang bumalik sa kusina. Totoong kaibigan lang niya si

Britanny. Oo, gusto ito ng mga magulang niya para sa kanya. Especially his mom.
Matalik na kaibigan ng kanyang ina si Tita Brenda, Britanny's Mom.

 Noon pa sa kanya inerereto ng ina ang dalaga na laking America. Tanga siya kung
sasabihin niya na hindi maganda si Britanny. But she was too pretty. Isang
katangian na madali niyang kasawaan sa isang babae.

 Aminado siyang tinangka niyang makipag-flirt dito. Just once. He was trying if
both of them can handle a relationship. Gusto lang din niya na subukan mahahanap
niya kay Britanny ang mga katangian ng isang babae na hinahangaan niya.

 Well, happy to say, they didn't work out. Britanny was demanding in all things.
She was an example of a typical spoiled brat. What Britanny wants, Britanny gets.
Iyon lagi ang sinasabi nito kapag may bagay ito na gustong makuha.

 And then, he realized, isa pa rin talaga ang babae na gusto niyang maangkin.. Na
gusto niyang maging kanya lang.

 Dinukot ni Callan ang cellphone niya mula sa bulsa nang tumunog iyon. Napakunot-
noo siya nang makita na ang ina ang tumatawag.

 Seriously, what was her mom's problem?

 Kanina pa siya tinatawagan ng ina at paulit-ulit na niya itong sinagot.

Ipinapaalala sa kanya ang tungkol sa pagpunta sa U.S. at pag-aasikaso sa business
nila. Isang linggo lang siyang mananatili doon dahil hindi naman siya puwedeng
magtagal doon.

 Mayroon din siyang mga responsibilidad sa Pilipinas na hindi niya dapat iwanan ng
basta-basta. Idagdag pa na buntis ang nobya at kailangan na nasa tabi siya nito sa
oras na kailangan siya.

 "Hello, Mom." pagsagot niya sa tawag. "I'm busy right now. Puwede ba---"

 "Anak, puwede ka bang pumunta sa bahay ngayon? May pag-uusapan lang tayo ng Daddy
mo ngayon."

 "Mom, can we just talk tomorrow? Makakapaghintay pa naman siguro kung ano man
'yang gusto natin pag-usapan. You see, pagod na ako para magbyahe pa papunta
d'yan."

 "This is important, Callan. Para 'to sa kapakanan mo at ng kompanya natin. We need

you here para mapag-usapan natin ng maayos ang mga kailangan mong gawin."

 Napahilot siya sa sentido. Lately tuwing nakakausap niya ang ina parang laging
nananakit ang ulo niya. "Mom, i think you know that i'm not a child anymore. Hindi
n'yo na ako kailangan na pangaralan kung ano ang mga dapat kong gawin sa kompanya
para maayos ito. As far as i know, maayos naman na tumatakbo ang mga negosyo natin.
There was no problem with the way i manage our business. Kung magkakaroon man ng
problema, sa tingin ko naman ay hindi 'yon ganoon kalaki para kailangan n'yo pa ako
na papuntahin d'yan. I know Dad can handle the minor problems."

 Hindi nakapagsalita ang kanyang ina sa kabilang linya. Alam ni Callan na walang
mali sa sinabi niya. Tama lang na sabihin niya kung ano 'yong alam niya na tama.
Hindi siya marunong magtaas ng boses sa magulang kaya alam niyang walang mali sa
pagsasalita niya.

 "Okay. Bukas ka na pumunta dito. But let me ask you something."

 "Anything, Mom."

 "I-Is it true?" base sa tono ng boses ng ina, alam na niya kung ano ang tinutukoy
nito.

 "Yes, Mom."

 Rinig ni Callan ang pagpapakawala ng ina ng marahas na hininga. Mariin siyang

napapikit. Kung mayroon siyang hindi maintindihan ay kung bakit malaki ang pagtutol
nito kay Kira. He could sense her mother don't like her.

 And that is something that bothers him. Walang sabi-sabing pinutol ng ina niya ang
tawag. 
 Nakahinga siya ng maluwag.

 "Sino 'yon?"

 Nalingunan niya si Kira. She wasn't crying anymore.

 "It's my mom. Pinapupunta niya ako sa bahay."

 Tumango si Kira. "Okay. So, aalis ka rin?"

 "No. Sinabi ko na hindi ako pupunta. I'm going to stay here with you. Sa isang
araw lang ay aalis na ako at gusto ko na masulit ang mga araw na kasama kita bago
ako pumunta sa U.S. I will be staying there for one week, at sigurado akong
hahanap-hanapin kita."

 Nakita niya ang unti-unting paglambot ng mukha ni Kira. Lumapit ito sa kanya at
yumakap sa kanya. Isinubsob ni Kira ang mukha sa dibdib niya. He couldn't help a
smile.

 "Naghihinala ka pa rin ba sa akin?" marahang tanong niya.

 "Hmm.. Ewan."

 "Ewan?" amused na umangat ang isang sulok ng labi niya at sinuklay ang ilang hibla
ng buhok nito gamit ang daliri niya. "Don't you trust me, honey? Hindi ka pa rin ba
kumbinsido na ikaw lang ang mahal ko? Na ikaw lang ang hinahanap-hanap ko lagi?"

 Iniangat nito ang mukha at tinitigan siya. Namumugto pa rin ang mga mata nito
katibayan na umiyak ito kanina. Parang gusto niyang burahin sa isipan nito ang
nakita kanina sa coffee shop. Dahil doon naghihinala pa rin ito sa kanya hanggang
ngayon.

 "Paano ako hindi maghihinala sa 'yo? Ilang beses ako tumawag sa 'yo sa cellphone
mo pero ni hindi ka sumasagot. Tapos, pagkatapos nun nakita ko na kayo ni Britanny
na pumasok sa coffee shop. May paakbay-akbay ka pang hudas ka. Sarap mong putulan."
Inirapan siya nito.

 "I'm sorry, hon. Hindi ko masagot ang tawag mo dahil una, naka-silent 'yon. Lintik
si Diego, hiniram-hiram ang cellphone ko 'tapos pinaltan pa ng ringtone. Sa lahat
pa naman ng ipapalit, kanta pa ni Barbie ang ipinalit."

 "Alin doon? 'yong kantang "I'm a barbie girl, in a barbie world?" Iyon?"
 "Iyon nga."

 "Paano ka naman nagkaroon ng kantang 'yon?"

 "E, di malamang nilagyan ng gagu."

 Napabungisngis ang dalaga. "Naiimagine ko na 'yon ang ringtone mo sa cellphone at

naparinig sa opisina n'yo."

 "Yeah, right." Ngumisi siya. "Kaya wag ka na maghinala sa akin. Britanny and i
we're just friends. Only friends. Hindi na magbabago 'yon because i have you, Kira.
Ikaw lang, sapat na."

 Napahalakhak si Kira. "Ang jeje mo!"

 "See? Para sa 'yo handa akong magpaka-jeje." Hinawakan niya ang kamay nito at
kinulong iyon sa palad niya, pagkatapos ay iniangat at hinalikan ang likod ng kamay
nito.

 Buong pagmamahal na tumitig sa kanya si Kira.

 "Thank you, Callan. Thank you for loving me. Lagi na lang kitang hinuhusgahan ng
kung ano-ano. But then, lagi din akong mali. Mapapatawad mo ba ako kung naging
ganoon ako sa 'yo?"

 "Yes, hon. But please.. Just stay with me. Kahit na ano pa ang mangyari, manatili
ka lang sa tabi ko. Stay with me forever."

 Hinaplos ni Kira ang pisngi niya at ngumiti. "I'll always stay with you, Callan.
Promise."

=================

Chapter Fifty Four

 BUKAS na ang alis ni Callan papunta sa America.

 Hindi maiwasan ni Kira ang malungkot. Isang linggo din niyang hindi makikita ang
binata. Isang linggo niya itong hindi makakasama. Pakiramdam ng dalaga ay
maninibago siya ng sobra kapag lumipad na ito papunta sa U.S. She would miss him so
much.
 Napansin ni Callan ang lungkot sa mukha niya. "What's the problem, hon?"
Kasalukuyan silang kumakain sa labas. Gusto ng binata na masulit ang gabing 'yon
kaya niyaya siya nito na magdinner sa labas. Isinuot niya ang maganda at seksing
kulay itim na dress, regalo iyon ni Callan sa kanya bago ito umalis papunta sa
America.

 Bumuntong-hininga siya. "One week ka doon, di ba?" Tumango ang binata. "Can you
make a promise?"

 "Anything, honey."

 "Puwede bang huwag kang tumingin sa magagandang blonde doon? O kaya maglagay ka ng
maskara para walang magwapuhan sa 'yo doon."

 Maluwang ang naging ngiti ng binata. "Hon.. Hindi pa ako nakakaalis, nagseselos ka
na agad?"

 "Basta mag-promise ka!"

 "Okay, okay. I promise not to look at them. Pero puwede bang huwag na ako mag-
maskara? Baka magmukha akong luko-luko, eh."

 She grinned. "Gwapo ka pa rin naman kahit naka-maskara, hon."

Ngumuso ang binata. "May gwapo ba na nakamaskara?"

 "Oo naman. Ikaw lang 'yon, syempre." Pilyang kinindatan niya ang binata.
Nagtawanan sila at awtomatikong nakalimutan ni Kira ang lungkot sa pag-alis bukas
ni Callan. Yes, she would terribly miss him. Maaaring maikli lang 'yong isang
linggo para sa ibang tao. Ngunit para sa kanya, ang pitong araw na hindi sila
magkikita ni Callan ay matagal na.

 Pero kailangan niya masanay. Alam niyang hindi lang iisang beses na mangyayaring
aalis ng bansa si Callan. Negosyante ang lalaki at parte na ng trabaho nito ang
pagpunta sa iba't ibang lugar. Kaya habang maaga pa dapat ay masanay na siya.

 Bigla niyang naalala ang kanyang mga magulang. Tumawag siya sa kanyang ina nang
isang gabi. Pero hindi ito sumasagot. Gusto sana niyang tumawag ng paulit-ulit, but
there's a chance na hindi talaga nito gustong sagutin ang mga tawag niya.

 Okay. She get it. Dismayado ang mga ito sa kanya. Iyon lang ang nakikita niyang
rason. She felt they need a space. Sa ngayon, hindi pa naiintindihan ng mga
magulang niya kung gaano niya kamahal si Callan. Kung gaano niya gustong makasama
ang lalaki.
 Alam niya sa sarili na wala silang ginagawang mali ni Callan. At kahit na ano pa
ang maging pasya ng mga magulang nila, wala ng pakakapigil pa sa relasyon nila.

 Pagkatapos nila magdinner ay niyaya siya ni Callan na pumunta sa isang park.

Napakatahimik ng lugar nang dumating sila. May ilang couples ang naroroon, pero
napakatahimik talaga. But she found the place very enchanting. Dahil siguro sa
outdoor party lights na dekorasyon sa mga puno. It create an almost fairtytale
ambiance to the park. Na parang ginawa talaga para sa magkasintahan.

 Sumilay ang magandang ngiti sa labi ni Kira. "Hindi ko alam na ganito pala ang
itsura nitong park sa gabi. Nadadaanan ko naman ito dati.. Hindi ko talaga alam na
ganito kaganda ang lugar na 'to." Bumaling siya ng tingin kay Callan at nakita niya
itong nakangiti ng matamis.

 "I did it for you."

Nagsalubong ang kilay ni Kira. "G-Ginawa mo ito? I mean, ikaw ang may pakana nito?"

 Tumango si Callan. "Hindi ka nagkakamali, hon."

 "Really?" Natutop ng dalaga ang bibig. She couldn't believe. She didn't expect
Callan would do something like that for her. She have to admit it was the most
romantic thing that a man has ever done to her. Nayakap niya ang binata. "Thank
you, Callan."

 Naramdaman niya ang pagdampi ng kamay nito sa buhok niya. "Naisip ko kasi na bago
man lang ako umalis, may magawa muna akong makakapagpasaya sa 'yo. Para kahit isang
linggo ako na magstay doon, hindi mo ako masyadong mami-miss dahil masusulit natin
ang gabing ito."

 "But i will still miss you, Callan."

 "Ooh." Lumapad ang ngiti ni Callan at hinalikan siya sa noo. "Mas mami-miss kita,
Kira. Hindi mo lang alam, pero sobra-sobra kitang hahanap-hanapin. Kung maaari nga
ay isama kita doon, pero mas makakabuti kung magpahinga ka na lang dito."

 Ngumuso ang dalaga. "Bakit nga hindi mo na lang ako isama? Wala naman akong
masyadong responsibility na kailangan gawin dito. Kung 'yong Shakira's naman ang
dahilan, kaya naman i-handle ni Themarie 'yon. Kahit wala ako may nakaalalay pa rin
na titingin doon."

 "You're pregnant, hon. It would be better kung nasa bahay ka lang. Next time
puwede ka na sumama sa akin kapag nandyan na si baby. If you want puwede rin tayong
magbakasyon sa London. How's that?"

 "Sus. Palusot mo. O baka ayaw mo lang ako isama sadya. Aminin mo, maraming chicks
doon, noh? 'Yong matatangkad at sexy pa. Mapuputi pa."
 Humalakhak si Callan. "Oo. Marami nga."

Marahas na kumawala si Kira at hinampas sa balikat ang nobyo. "Sinasabi ko na nga

ba, eh! Kunyari ka pa, gusto mo lang maka-score doon!"

 "No! Ofcourse not!"

 "Eh, bakit tumawa ka kung hindi totoo?"

 "Di ba, tinanong mo ako kung maraming chicks doon na sexy? Totoo namang marami,
ah? Pero wala akong balak na maghanap doon."

 "Heh. Subukan mo lang din doon maghanap. Makikita mo talaga hinahanap mo."
Iningusan niya ang binata at nauna na ditong maglakad. Maagap na sumunod si Callan.
Todo paliwanag ang loko na wala naman daw itong balak na maghanap ng iba, na siya
lang ang gusto nito.

 Pinipigilan lamang ni Kira ang mapahalakhak sa mga ka-corny-han na pinagsasabi ng

binata. Hindi naman talaga siya totoong galit. Umaakto lang siyang galit para
tingnan kung ano ang magiging reaksyon ni Callan. At hindi nga siya nagkamali.

 Napaka-defensive nito magpaliwanag. Bagay na kinaaaliwan ni Kira. Mas mayroon na

siyang tiwala ngayon kay Callan. Sa mga espesyal na ginagawa nito sa kanya, mas
lalo niyang nararamdaman kung gaano siya kamahal nito. Alam niya sa puso niya na
siya lang ang babaeng mamahalin nito.

 "Kira, maniwala ka, hindi talaga ako magloloko doon. Sige, kung ayaw mo pa rin
maniwala at di ka kumbinsido na faithful ako sa yo, ipapaputol ko ang--"

 "Huwag!"

Napatanga si Callan.

 "Okay, naniniwala na ako sa 'yo." Humalukipkip siya. "Pero huwag na huwag mo

ipapaputol ang.." Napalunok siya at nag-init ang pisngi. Tumingin siya sa ibabang
bahagi ng katawan nito. Nakita na niya ang bagay na 'yon sa hindi mabilang na beses
at labis siyang maghihinayang kung ipapatanggal nito 'yon. Gosh! Unti lang ang
biniyayaan ng eight inches na may kakaibang sukat 'no!

 Nakita niya ang pamumula ng pisngi ni Callan, pagkatapos ay napakamot sa batok.

"Uhh.. Hon?"

 "Bakit?"
 "Hindi naman 'yon ang tinutukoy ko, eh."

 "Ano'ng ibig mong sabihin?"

 "'Yong daliri ko ang sinasabi ko na ipapaputol ko kung di ka pa rin maniwala.. Iba

yata ang iniisip mo." Kumislap sa kapilyuhan ang mga mata nito at ngumisi.

 Pinamulahan siya ng husto. "Bakit hindi mo sinabi agad?" asik ni Kira para
pagtakpan ang pagkapahiya niya.

 "Kasalanan ko pa. Hindi mo ako hinayaan na tapusin ang sinasabi ko." Inakbayan
siya ni Callan at mabilis na ninakawan ng halik sa labi. "'Wag kang mag-alala, hon.
Wala naman akong balak na tanggalin ang kaligayahan mo," panunukso pa ng binata.

 "Heh! Baka kaligayahan mo! Damay mo pa ako. Ano kaya kung umuwi na tayo?"

 Muli siyang ninakawan ni Callan ng halik sa labi. "Mamaya na tayo umuwi. For now,
let's enjoy the night."

 Oh, well.. Ano pa ba ang magagawa niya? Kahit mainis siya sa kapilyuhan nito,
hindi pa rin niya maiwasan ang mapangiti. Para sa isang pulis, saksakan ng sense
humor si Callan. And that's what she love about him.

 Maganda ang gabing iyon sa Kamaynilaan. Maraming bituin sa langit at tila ang mga
iyon ang nagsisilbing ilaw sa kalangitan. Ang gabing 'yon ay perpekto para sa mga
magkasintahan na nagde-date. Umupo sila sa isang bench ni Callan. Idinantay niya
ang ulo sa balikat ni Callan.

 "May naiisip ka na ba'ng pangalan para sa baby natin?" Naisipan itanong ni Kira sa
binata.

 "Hmm.. Wala pa."

 "Wala pa?" dismayadong sagot niya. "Ni minsan ba hindi ka nag-isip ng pangalan
para sa magiging anak natin?"

 "Nag-isip rin ako ng pangalan sa magiging baby natin. Pero pag sinabi ko ba sa 'yo
kung ano ang pangalan na naisip ko, makakaasa ba ako na hindi mo ako masasapak at
matatarayan?"

 "Weh? May naisip ka nga?" Tumingin siya dito na parang di makapaniwala.

 Tumango ang binata. "Oo naman."

 "Talaga lang, ha? Kung may naisip ka nga, ano 'yon?"

 "Teka muna, bago ko sabihin.. Mangako ka muna na hindi mo ako sasapakin."

 "Okay, hindi kita sasapakin. So, ano 'yong pangalan na naisip mo?"

 "Gazul," seryosong sagot ni Callan.

Hindi malaman ni Kira kung anong magiging reaksyon niya; kung mapapanganga o
matatawa. Pinili niya ang huli.

 She laughed more than she should have.

 "What's funny?" ala-inosenteng tanong ni Callan. "Isinunod ko lang naman sa

pangalan ko 'yong gusto kong maging pangalan ng baby natin. Nakakasawa naman kung
gagawin natin na junior, so, i think mas maganda 'yong naisip ko?"

 Sabagay, kung Callan ang ama ng baby niya. Bagay sa magiging anak nila ang
pangalan na Gazul.

 Napahalakhak siya ng todo. Hindi niya napigilan na abutin ang pisngi ng binata at
panggigilan ito. "Ikaw talaga puro ka kalokohan! Naturingan kang pulis kalokohan
naman 'yang nasa isip mo! Ha-ha!"

 Napakunot-noo si Callan. "Kalokohan ba 'yon?"

 "Baka hindi! Tayo na nga umuwi," natatawang sabi niya. Hindi niya kinaya ang sagot
ni Callan. Naiyak siya sa katatawa. Kahit 'yong isang magkasintahan na malayo sa
kanila ay biglang napatingin sa puwesto nila dahil sa lakas ng tawa niya.

 "Uuwi na agad tayo. Puwede bang mamaya muna?" reklamo ng binata.

 "Ayaw mo umuwi? Ikaw rin. Hindi ka makakatikim ng grasya." She let out a sexy
chuckle. Mabilis na tumayo si Callan.

 "Sige, kanina ko pa din gustong umuwi, eh."

 Hinila siya ni Callan at naglakad na sila papunta sa kotse nito. Muli siyang
napahalakhak.

***
 200 comments for next chapter. Ngayon lang ulit ako nagkota, so, pagbigyan n'yo
na. Don't worry, sinisipag talaga ako mag-update. Hehe!

=================

Chapter Fifty Five

 "MAG-IINGAT ka doon, ha? Magtino ka rin doon." paalala ni Kira sa binata habang
inaayos ang butones ng long sleeves nito. Sa araw na 'yon na aalis si Callan at
pinipigilan niya ang emosyon. She's trying hard not to cry. Ngunit hindi pa man
nakakalabas ng pintuan ng bahay niya si Callan, nag-iinit na ang mga mata niya at
nagbabadya ang pagpatak ng luha.

 "Yes, Ma'am." Nakangising sagot ni Callan.

 Iningusan niya ito. "Patingin ka muna ng wallet mo. May titingnan lang ako."
Dinukot niya sa bulsa nito ang wallet at binuklat iyon. Mabilis na pinagana ang
mata at muling ibinalik sa bulsa nito.

 "Ano'ng tiningnan mo? Pera? May gusto ka ba'ng bilhin, hon. Magsabi ka lang.
Bibigyan kita."

 "Hindi 'yon ang hinahanap ko. Tinitingnan ko lang kung may condom d'yan sa wallet
mo."

 Napangiti si Callan. "Wala ka talagang makikita d'yan. You see, hindi naman ako
magloloko doon. Pupunta ako doon para sa negosyo namin at sa isang linggo,
kailangan matapos ko ang trabahong kailangan kong gawin doon." Hinaplos nito ang
mukha niya at madamdamin na tumingin sa mga mata niya. "You take care here, okay?
Sundin mo ang advice ng doctor mo sa 'yo, hon. At kumain ka lagi. Isang linggo
akong mawawala kaya hindi ko kayo mababantayan ni baby Gazul."

 Umangat ang kilay ni Kira at naaaliw na tiningnan si Callan. "At talagang ipu-push
mo talaga ang pangalan na 'yan ng baby natin?"

 "Why not? Kung iyon ang ipapangalan natin sa magiging baby natin, baka habul-
habulin pa sya ng mga babae tulad ng Daddy niya." Mayabang na ngumiti ang binata.

 "Eh, paano kung hindi lalaki ang gender ng maging baby natin? Papangalanan mo pa
ba ng Gazul?"

 "Nope. Hahayaan kita na ikaw ang magdesisyon ng magiging pangalan ng anak natin.
But if our baby is a boy, he will be Gazul Fire Fontanilla. See? Ewan ko lang kung
hindi pa maging hearttrob ang baby natin."
 "Hala! Bwisit ka talaga!" Natatawang hinampas niya ito sa dibdib. "Kung ano-anong
naiisip mo. Basta mag-iingat ka sa pagpunta mo doon, okay?"

 He nodded. Then, she gave him a light kiss. Ngunit hinawakan ni Callan ang likod
ng ulo niya at ang marahang halik ay lumalim. His lips mated with hers in a
passionate, steamy kiss. Ramdam niya sa halik ni Callan na mangungulila ito sa
kanya, na kapag magkalayo na sila ay labis siya nitong hahanap-hanapin. Ipinapadama
nito sa kanya na mahal siya nito at siya lang ang babaeng hahalikan nito sa ganoong
paraan.

 Tuluyang nabuo ang luha sa mga mata niya. Hindi na niya namalayan na malayang
umaagos na ang mga luha niya sa kanyang pisngi. Napansin iyon ni Callan at
bahagyang humiwalay sa kanya upang tingnan ang mukha niya. And then, she couldn't
control her emotions anymore. Napahagulhol na siya.

 "Oooh, honey." Mahigpit na niyakap siya ni Callan at isinuksok ang ulo sa leeg
niya. "Please don't make this hard for me. Ayaw kitang makita na umiiyak habang
paalis ako. Baka sa imbes na matuloy ako, mas gustuhin ko pa na manatili sa tabi mo
at sirain ang pangako ko kay Dad na ako ang papalit sa kanya sa pagpunta sa U.S."

 "No.. Please, no, Callan. Pumunta ka. Huwag mong sirain ang pangako mo sa Dad mo.
Don't mind me. I'm just like this.. you know. Alam mong iyakin talaga ako."

 "Sssshh. Hindi iyakin ang kilala kong Kira. She's strong, independent, and.. and
she's the most beautiful girl that i had ever seen."

 Mas lalo siyang napaiyak sa sinabi ni Callan. Humigpit ang yakap niya dito, parang
pinipigilan itong umalis.. Not wanting to let him go..

 Sinaway niya ang sarili at tuluyang humiwalay sa binata. Yes, he was right about
her. She's strong and independent. She can survive without seeing her boyfriend for
one week..

 Ngunit hindi basta nobyo lang niya si Callan. Hindi na lang ito isang gwapong
kapitbahay na nang-iirita sa kanya tuwing umaga.. Hindi na ito ang lalaking
kinaiinisan niya tuwing nakikita niyang hubad-baro sa tapat ng bahay niya.

 Si Callan na ang lalaking nagpadama sa kanya ng totoong pagmamahal.. Ang lalaking
minahal siya kung sino siya at kung anong meron siya. 

 Hindi pa siya nakaramdam ng kakuntentuhan sa buong buhay niya ngunit nabago iyon
nang mahalin niya si Callan. She was a complete woman now. A happy, contented
pregnant woman. And that's all because of Callan's love.

 Pinahid niya ang luha sa pisngi at idinaan sa tawa ang pagiging emosyonal. "Hirap
pala magbuntis. Masyadong nakakapag-emote." Hindi naman siya talaga ganoon. Callan
will be out of the country for one week, at kung umiyak siya dinaig pa niya ang may
asawa na OFW. Nagiging dependent at clingy na ba siya kay Callan?

 "I understand. Babalik din ako pagkatapos ng trabaho ko sa U.S. And we're going to
have vacation again. I promise."

 She nodded and smile. "Don't mind me. Mabilis lang naman ang one week, di ba? 'Pag
may free time ka, tumawag ka lang sa akin, ha?"

 Muli siya nitong niyakap. Mga dalawang minuto na ganoon ang tayo nila bago
nagdesisyon si Callan na umalis na. Hindi na siya sumama sa airport. Natatakot siya
na panoorin ang paglayo ng binata. She was afraid she would found herself crying
again. Masyado na yata siyang nagiging emosyonal.

 Inutusan niya ang sarili na kumalma at maging masaya na lang para sa binata. Yes,
she need to be happy for him. She need to be proud of him.. Dahil ang lalaking
minahal niya ay responsable at hindi napapagod magtrabaho para sa mga mahal nito.

 Kumaway siya kay Callan. "Take care, honey!" sigaw niya, muntikan na siyang
pumiyok. Trying so hard not to show weakness.

 Ngumiti sa kanya ang binata. "You take care, too!"

Pinanood niya ang papalayong sasakyan. Pagkatapos niyon ay nagtungo ulit siya sa
kwarto niya at humiga sa kanyang kama. Niyakap niya ang unan na ginamit ni Callan.
Nilanghap niya ang amoy ng binata na naiwan doon. Hindi pa man lumilipas ang isang
oras na hindi niya ito nakikita, nami-miss na agad niya si Callan.

 Oh, God. She love him so much.

 Mayamaya ay tumayo na siya sa kama at nagbihis. Hindi magugustuhan ni Callan kapag

nakita siya nito na masyadong nagmumukmuk sa loob ng kwarto dahil sa pag-alis nito.
Naniniwala siyang mas gusto nito na maging masaya siya at ipagpatuloy ang mga
ginagawa niya noon.

 Napangiti siya at humarap sa salamin.  Bigla niyang narealize na nakakasawa na ang

look niya. She needs to get another make-over. Tama! Sa imbes na isipin niya si
Callan, abalahin muna niya ang sarili niya sa iba't ibang bagay.

 And she would start with getting a beautiful make-over. Para pagdating ni Callan
ay masusurpresa niya ito.

***
 May ideya na ba kayo sa mga mangyayari sa next chapters? Thank you nga pala ulit
sa suporta n'yo. Sana kahit walang kota, may mabasa akong comments mula sa inyo
para mas ganahan ako na mag-update everyday. :)

=================

Chapter Fifty Six

 PAGKATAPOS ng ilang oras na iginugol ni Kira sa loob ng parlor, maganda na ulit

ang gupit ng buhok niya. Straight naman ang buhok niya kaya kahit hindi niya iyon
ipa-rebond ay sumasabay pa rin sa galaw niya ang kanyang buhok. Isa pa, ipinagbawal
sa kanya ang paggamit ng mga kemikal sa buhok. Hindi iyon makakabuti sa pagbubuntis
niya.

 Feel na feel tuloy niya ang maglakad sa mall. Napapangiti na lang ang dalaga kapag
may mga lalaking napapalingon sa pagdaan niya. Pakiramdam tuloy niya ang ganda
ganda niya. Hindi niya tuloy maiwasan maalala si Callan. Naku, kung kasama lang
niya ang binata. Nakakasigurado siyang nakasimangot na ito at binibigyan ng matalim
na tingin ang mga lalaking pinadadaanan siya ng tingin.

 Dumaan muna siya sa isang fast-food chain nang makaramdam siya ng gutom. Nakasakay
na siya sa taxi pauwi ng mag-ring ang cellphone niya. "Hello, Thems. Napatawag ka.
May problema ba?" pagsagot niya sa tawag ng kaibigan.

 "Hay, naku, Kira! Nandito na naman si kulit!" may bahid ng pagkairita na sabi ni
Themarie.

 "Sinong kulit?"

 "Eh, sino pa ba? E, di 'yong bestfriend mong nagpapalipad hangin sa 'yo."

 "Sino? Si Hunt?"

 "Yes, yes! At nandito na naman siya.. with his gorgeous face and hot body."

Natawa si Kira sa komento ni Themarie. "Ano naman ang ginagawa niya d'yan?
Nililigawan ka ba niya?"

 "Ugh. Ofcourse not! Kahit gwapo siya at saksakan ng hotness, di ko siya type noh."

 "Oo nga pala. Mga tipo ni Andrew ang type mo. Bad boy type."
Napangiti si Kira nang mawalan ng imik si Themarie. "Nandyan pa ba si Hunt?"

 "Ah, oo. Ang kulit nga. Sabi ko sa kanya na wala na siyang pag-asa sa 'yo, pero
ayaw pa rin sumuko. Kahit yata ipa-harrass ko kay Cadyuth, hindi aalis."

 "What!"

 Napahagikhik ito. "Ano kasi.. Pinapasok ko si Cady sa office mo, tapos sinabi ko
kay Hunt na nandoon ka at dahil gusto ka nga daw makausap, pinapasok ko siya doon.
Not knowing na nandoon ang beki! At inilock ko ang pinto ng office mo!"

 Napahalakhak si Kira. Parang nagp-play sa utak niya ang eksena na maaaring

mangyari habang nakakulong sa office niya si Cad at Hunt. "Loka ka. Baka mamaya
masampahan ng kasong pananamantala ang empleyado ko, ha."

 "Naku, hindi 'yon. Mukha nga'ng nakaraos si Hunt paglabas ng office mo."

Gayon na lang ang lakas ng halakhak niya sa loob ng taxi. "Bruha ka! Sige, hintayin
mo ako d'yan." Dapat na niyang kausapin ng masinsinan si Hunt. Kung totoo man
siguro ang nararamdaman nito sa kanya, hindi na niya dapat pa na paasahin ito sa
wala. Didiretsahin na niya ang lalaki.

 Pagdating ng dalaga sa Shakira's ay binati siya ng gwardya at pagkatapos ay

sinalubong siya ni Themarie. Tila nakahinga ng maluwag ang itsura ng kaibigan nang
makita siya. "Glad you're here!"

 "Nasaan na?" tanong niya. Itinuro nito si Hunt na nakaupo sa isang mesa. Mukhang
kanina pa ito naghihintay doon. Nakaramdam siya ng guilt. Dapat ay tinapat na agad
niya ito nang nakaraan.

 Humugot siya ng malalim na hininga bago nilapitan si Hunt. "Hi!" bati ni Kira.
Napangiti ang binata ng makita siya. "Kira." Tumayo ito at bigla siyang niyakap.

 Napakurap siya. "H-Hunt.."

 "I miss you. Saan ka ba pumupunta? Ngayon lang ulit kita natyempuhan dito." sabi
nito nang umupo na sila. "By the way, here's the flowers for you."

 "Hunt, i'm here to tell you something."

 "Ano 'yon?"

 "But me let me start by asking you, ano ba talaga ang gusto mo mangyayari?
Tatapatin na kita kasi you're a friend and i value our friendship so much."
 "Gusto kita, Kita. I want to court you and i want you to love me. Matagal na
kitang gusto at matagal ko na 'yon ipinaparamdam mula noon.  Hindi mo lang pansin,
pero lihim kitang minamahal."

 Nagbukas-sara ang bibig ni Kira. Pagkatapos ay napapikit ng mariin. "Pero hindi na

puwede ang gusto mo, Hunt. You can't court me now. You can't make me love you
because i'm already inlove with someone else. At ang lalaking 'yon ay handa kong
mahalin habangbuhay."

 Nakita niya ang paglarawan ng lungkot at pagkabigo sa mukha ni Hunt. Nalaglag ang
balikat nito at napatungo.

 Hinawakan niya ang kamay ng kaibigan at pinisil iyon. "Come on, Hunt. I know you
will find someone na mas makakahigit sa akin. And maybe, she can love you and make
you see things in different way. Minsan talaga dumadating tayo sa punto na
masasaktan tayo at makakaramdam ng pagkabigo. Pero alam mo ba kung ano ang maganda
doon? Nasaktan man tayo at nabigo. May dumadating pa rin para mahalin tayo ng mas
higit pa sa pagmamahal na inalay sa dati nating minahal."

 Matagal na tinitigan siya ni Hunt, tila pinag-aaralan ang buong anggulo niya.
Kapagkuwan ay napangiti ang binata. "Okay. I respect your decision. Maybe, i have
to let go the feelings i have for you."

  She smiled tenderly. "Thank you. I believe you will find that girl for you. Saan
pa at maraming naghahabol sa 'yo, di ba?"

 Tumawa si Hunt. "Oo. Pero mukhang ito na rin naman ang huling beses na
makakatuntong ako dito."

 "Huh? Bakit naman?"

 "Katakot-takot ang inabot ko doon sa isa mong empleyado."

 "Sino doon?"

 "Yong bakla! Tangina, nagnanakaw ng halik!"

Hindi napigilan ni Kira ang mapahalakhak. "Kaya maghanap ka na ng girlfriend agad

para di ka na manakawan pa. Anyway, kumain ka na ba?"

 "Hindi pa nga, eh." Ngumisi ito. "Bakit, may balak ka bang pakainin ako?"

 Umingos siya. "Heh. Si Cad ang magpapakain sa 'yo, gusto mo?" Namutla ang mukha
nito kaya agad niyang binawi ang sinabi. Natatawa na tinawag niya si Themarie at
nag-order para kay Hunt.

 Natapos ang araw na 'yon na hindi niya masyadong naaalala si Callan. Pinilit
niyang aliwin ang sarili at pigilan na huwag makaramdam ng lungkot. Babalik din
naman ito at makakasama ulit niya. Isang linggo lang. Isang linggo lang itong di
niya makakasama.

 Bakit pakiramdam niya ay matagal itong mawawala?

 Oh, no. It's just her.

Bumuntong-hininga siya.

 Ngunit kinaumagahan habang umiinom siya ng mainit na gatas ay muli na naman siyang
nangungulila kay Callan. Maaga siyang nagising. Maganda naman ang gising niya,
ngunit aminado siya na hindi kumpleto ang tulog niya. Hinahanap ng katawan niya ang
mainit na katawan ni Callan sa tabi niya. Kapag katabi niya kasi ang binata, parang
ito na ang nagiging unan niya. Pero kagabi, kailangan niyang gumamit pa ng ilang
unan para kunwari ay maramdaman niya na may katabi siya.

 Hindi pa ito nakakatawag sa kanya hanggang ngayon. Mamaya pang tanghali niya
inaasahan ang pagtawag nito. Natigil siya sa paghigop ng gatas ng marinig niya ang
ugong ng papalapit na sasakyan. Isang magarang kulay itim na kotse ang tumigil sa
harap ng kanyang bahay. Napatayo ang dalaga at disoriented na sinuklay niya ang
buhok gamit ang daliri. Hinaplos ang pisngi upang siguraduhin na wala siyang dumi
sa mukha.

 Bumaba ang isang malaki at matangkad na lalaki sa kotse. Namukhaan agad niya ito.
Ang lalaki ay walang iba kundi ang bodyguard ni Mrs. Chavelly Fontanilla.

 Si Hector.

 Mabilis na inayos niya ang pagkakasuot ng maluwang na T-shirt ni Callan sa katawan

niya. Hindi niya alam kung bakit biglang nag-iba ang tibok ng puso niya. Tila
bumigat din ang paghinga niya.

 "A-Anong kailangan nila?" tanong ni Kira sa lalaki.

Tumutok ang mata nito sa kanya at pinadaanan ng tingin ang katawan niya. Kahit alam
niyang walang malisya sa paraan ng pagtingin nito, hindi pa rin niya maiwasan ang
mag-init ang pisngi. He was Chavelly's bodyguard. Malamang ay ito ang nagpadala sa
lalaki para pumunta doon sa bahay niya.

 "Ipinasusundo ka ni Ma'am Chavelly, Ms Martinez," diretsahan at walang paligoy-

ligoy na sabi ni Hector.

 Nagulat si Kira. "B-Bakit daw?"

 "Gusto ka niyang makausap ngayon."

 "Teka lang, alam ba ni Callan ang bagay na 'yon? Kung hindi pa, magpapaalam mo na
ako.."

 "There's no need, Ms. Martinez. Lihim lang kay Sir Callan ang magiging pag-uusap
n'yo ni Ma'am dahil ikaw lang ang gusto niyang makausap."

 Nagsalubong ang kilay ng dalaga. Ngunit hindi nakaimik. Nakakabigla. Gusto niyang
magtanong kung bakit siya gustong makausap ng ina ni Callan ng lihim. Pero sigurado
siya, kung ano man ang gusto nitong pag-usapan nila ay hindi iyon maganda. She
could sense it.

 Tumikhim si Hector at naiinip na tumingin sa kanya. "Puwede ka na ba magbihis, Ms.

Martinez?"

 Wala na siyang nagawa kaya tumango na lang siya. "Okay. Liligo lang muna ako ng
mabilis. Maghintay ka lang ng fifteen minutes, please."

 "Take your time."

***

 Hi, guys. Please tell me naman kung may napapansin kayong errors sa mga update ko.
Salamat!

=================

Chapter Fifty Seven

AN: Hello! Sana basahin n'yo din ang The Stranger I Seduced.

***

 SUMAMA si Kira kay Hector papunta kay Mrs. Fontanilla. Kinakalma niya ang sarili
kahit abot-abot ang kaba. Buong byahe papunta sa mansyon ng mga Fontanilla ay nag-
iisip siya ng maaaring magiging senaryo ng pag-uusap nila ng ina ni Callan. Pumasok
sa isipan niya na uutusan siya nitong lumayo kay Callan kapalit ng malaking halaga.
 Lihim siyang natawa

  Imposible. Nagtrabaho na dito ang kanyang ina noon at kahit kailan ay hindi niya
ito nakitaan ng pagiging matapobre. Hindi niya habol ang kayamanan ni Callan at ang
mamanahin nito. Hindi isang huwad ang pagmamahal niya dito. Kaya kahit ano man
siguro ang mangyaring komprontasyon, ipaglalaban niya ang relasyon nila ni Callan.
Kahit si Callan pa siguro ang nasa posisyon niya ay iyon din ang gagawin nito.
Ipaglalaban siya nito.

 Ilang sandali pa ay narating din nila ang malapalasyong mansyon ng mga Fontanilla.
Pagtapak pa lamang niya doon ay sinalubong na agad siya ng kakaibang pakiramdam.
Nanlalamig ang kamay niya at sunod-sunod ang paghinga niya ng malalim.

 "I'm glad you're here."

 Nagulat si Kira nang sinalubong siya ng maamong mukha ni Mrs. Fontanilla.

Nakangiti ito ng matamis sa kanya, parang isang ngiti ng mabait na anghel ang
nakaukit sa labi nito. Hindi niya iyon inaasahan. She was expecting the worst. Not
this.

 Bagaman nabigla si Kira, hindi niya pa rin naiwasan na suklian ang ngiti ang ina
ni Callan. She was still Callan's mother. Kailangan pa rin niya na makisama dito
alang-alang sa binata.

 "Ma'am Chavelly." magalang na binata niya ito. Mas hindi niya inaasahan ng lumapit
ito sa kanya at yumakap. Nakipag-beso beso ito sa kanya.

 "I'm so glad that you accepted my invitation."

 "Ho?" Invitation? Invitation ba na matatawag ang pagpunta doon ng bodyguard nitong

si Hector at pagsundo nito sa kanya na parang utos mula sa awtoridad?

 "I hope you don't mind kung pinasundo kita kay Hector ng ganito kaaga. Pasensya ka
na kung kailangan ko pa na ilihim itong pakikipag-usap ko sa 'yo kay Callan. Gusto
ko lang naman na makausap ka ng masinsinan."

 Tumango ang dalaga at naasiwa pa rin na ngumiti. Pilit niyang pinakikiramdaman

kung anong tunay na intensyon ng ginang sa pagpapasundo sa kanya. Dahil hanggang
ngayon, tanda pa rin niya ang naging reaksyon nito nang makita siyang dala ni
Callan sa family dinner ng mga ito. She couldn't forget her face, the way she
reacted and look at her with pure anger and disgust.

 Dinala siya ng ginang sa isang kwarto na napapalibutan ng mga bintana. Napansin

niya ang magandang ambiance ng lugar. Kung hindi siya nagkakamali, ganitong-ganito
'yong mga silid kung saan makikitang nag-aalmusal ang mga mayayaman. Iyon na siguro
ang breakfast room. Imbes na mga libro ang makita niya. Magagandang halaman at
bulaklak ang makikitang nakadisplay sa lugar. Nakakagaan pagmasdan ang mga 'yon at
nakakabawas sa tensyon na nararamdaman niya.
 Very girly din ang malambot na upuan na may floral patterns. Inanyayahan siya na
umupo ng ginang. Mabilis na sumunod siya para madali na din matapos kung ano ang
gusto nitong pag-usapan nila.

 "You owned a restaurant, right?" banayad na tanong ng ginang.

 "Opo." magalang na sagot niya kahit alam niyang alam na naman ng ginang na nagma-
may ari siya ng isang restaurant.

 "So, kumusta naman, hija, ang negosyo mo? Sa ganda at talino mo'ng 'yan, sigurado
ako na lumalago pa ang negosyo mo."

 Pinigilan niya ang mapakunot-noo. Bakit pakiramdam niya ay may ibang ibig sabihin
ang ginang sa sinabi nito?

 "At saka, balita ko kusang ibinigay sa 'yo ng anak ko ang malawak na lote sa tabi
ng restaurant mo para pagtayuan ng isa pang business?"

 Nahigit niya ang hininga. "Hindi po 'yon totoo, Ma'am. Hindi ko hiningi---"

 "Oh, dear. Just call me Tita. Okay lang naman sa akin kung hindi o ibinigay sa 'yo
ni Callan ang lote na 'yon at tutulungan ka niya sa pagpapatayo ng another
business."

 Nagbukas-sara lang ang bibig ng dalaga. Gusto niyang magsalita at itanggi ang
sinasabi nito. Ngunit hindi niya magawa. Paano nito nalaman ang tungkol sa bagay na
'yon? Naulit ba ng binata 'yon sa ina? Pero hindi na kasi nila pinag-uusapan ni
Callan ng tungkol doon at hinayaan na niya sa pangalan ng binata 'yong lote na noon
ay handa niyang bilhin. Nawala na din sa isip niya ang pagpapatayo ng isa pang
negosyo.

 Ngumiti ang ginang. "Ngayon naiintindihan ko na kung bakit ka nagustuhan ng anak.

Napakaganda mo pala talaga at walang kapares ang ganda mo sa mga babaeng dumaan sa
buhay ng aking anak. And you're not just a pretty face. There's something more na
nagustuhan ni Callan sa 'yo."

 "S-Salamat po." Nahihiyang ngumiti siya. "Puwede ko na po ba malaman kung ano ang
dahilan ng pagpapapunta n'yo sa akin dito?" prangkang tanong ni Kira. Mas maganda
na tapatin na niya ito upang malaman na niya kung ano ang intensyon nito sa kanya.

 Mula sa pagiging maamong mukha, napansin niya ang mabilis na pagbabago ng

ekspresyon ng mukha ni Mrs. Fontanilla. Bigla-bigla ay malungkot ito. Nagsalubong
ang kilay niya. Nagtaka sa biglang pagbabago ng mukha nito. "May problema po sa
tanong ko? Kung meron po, i'm very sorry."
 "No, hija. Hindi ikaw ang dapat na humihingi sa akin ng tawad."

 "Ano po'ng ibig n'yong sabihin?"

 "Ang tunay na dahilan talaga kaya kita pinasundo kay Hector ay para humingi ng
tawad. Oo, aaminin ko na tutol ako sa relasyon n'yo ni Callan. Hindi ko matanggap
na kaya niya inaayawan ang mga inirereto namin sa kanya ay dahil sa 'yo. Kilala na
kita, Kira. I remember you. You're Reina's daughter. 'Yong magandang bata na laging
kasa-kasama ni Reina kapag dadalhin ang mga labada dito. But you know.. Hindi ko
kasi inaasahan na magkakaroon kayo ng relasyon ni Callan. Alam mo naman siguro na
nag-iisang anak ko lang si Callan, di ba?"

 Tumango si Kira. "Alam ko po 'yon."

 "Natural lang naman para sa isang inang tulad ko na maging over-protective para sa
kanya. Na isipin kung sino 'yong alam ko na makakabuti sa kanya. I love my son very
much. He's my only child since hindi na ako puwedeng magkaanak pa. Kaya gusto ko
siyang ingatan hangga't kaya ko. Pero ngayon.. Hindi maganda ang relasyon namin
bilang mag-ina. Galit siya sa akin.." maluha-luha na ang mga mata ng ginang habang
nagsasalita. Bawat salita na lumalabas sa bibig nito ay tumatagos sa kanya.

 "Puwede ko po ba malaman kung bakit kayo nagkagalit?"

 "Dahil iyon sa pagtutol ko sa relasyon n'yong dalawa."

 Natahimik si Kira at napatungo. Alam na niya 'yon. Ngunit hindi pa rin niya
maiwasan masaktan na sa bibig pa ng ina ni Callan marinig ang mga salitang 'yon.
Humugot siya ng malalim na buntong-hininga. "Iyon lang po ba ang dahilan kaya
pinapunta n'yo dito?"

 "May iba pa."

 Hindi inaasahan ni Kira nang kunin ni Mrs. Fontanilla ang kamay niya at pinisil
iyon. "I want to say sorry kung naging kontrabida man ako sa relasyon n'yo ni
Callan. Iniisip ko lang naman 'yong makakabuti sa anak ko. But then, narealize ko
na mali. Mali na tumutol ako sa maging kaligayahan ng anak ko. Mali na pag-isipan
kita ng hindi maganda para sa kay Callan. Kaya itinaon ko na makausap ka kung
kailan wala si Callan. Kasi alam ko, hindi niya ako hahayaan. Baka isipin niya na
saktan kita at palayuin sa kanya." Tahimik na pinag-aralan ni Kira ang mukha ng
ginang at nakita niya na sinsero ito sa sinasabi. Nakikita niya ang paghingi ng
tawad sa mga mata nito at nararamdaman niya na totoo sa loob nito ang paghingi ng
tawad.

 Nag-init ang mga mata niya at sinserong ngumiti sa ginang. "Naiintindihan ko po

ang side n'yo."

 "Mapapatawad mo ba ako kung naging makasarili ako?" Umiiyak na ang ginang at kahit
na tumutulo ang luha nito, hindi man lang nababawasan ang ganda nito.
 "Syempre po. We all deserve second chances, Ma'am."

 "Oh, please. From now on, call me Mommy. Iyon ang tawag sa akin ni  Callan kaya
gusto ko iyon na rin ang itawag mo sa akin. Pasasaan ba't magiging mag-asawa kayo
at magiging daughter-in-law kita. At magkakaroon na din ako ng apo sa inyo."

  Lumapad ang ngiti niya at di na naiwasan ang mapaluha sa saya. "Sige po. Simula
ngayon tatawagin ko na rin kayong Mommy."

 Ibinuka nito ang mga braso at niyakap siya. Napapikit siya sa saya at galak na
humaplos sa puso niya. Napakasarap sa pakiramdam na sa wakas ay tanggap na siya ni
Mrs. Fontanilla bilang nobya ni Callan. Nabawasan ang mga pangamba niya. At tiyak
na matutuwa ang binata kapag nalaman na ayos na sila ng ina nito.

=================

Chapter Fifty Eight

 HINDI siya pinayagan ni Mommy Chavelly na umalis agad. Niyaya siya nito na mag-
breakfast muna na hindi naman niya tinanggihan. Bukod sa nakaramdam siya ng gutom,
gusto rin naman niya na makasama ito mag-almusal. Iyon ang unang beses na makasama
niya ang giang na kumain. Hindi niya maipaliwanag ang saya na makasama ang ina ni
Callan na mag-breakfast.

 Na-overwhelm siya nang makita niya ang pag-aasikaso nito sa kanya. "Maganda sa
baby ang pag-inom ng gatas at pagkain ng mga masusustansyang prutas." sabi nito
habang nasa breakfast room sila. "Noong ipinagbubuntis ko pa lang si Callan
nakahiligan ko ang kumain ng mangga. Alam mo 'yong kinalabawan?"

 "Ay, opo. Mahilig po si Mama sa kinalabawan. Iyon daw kasi ang lagi niyang request
kay Papa." Sa hindi malamang dahilan napansin ni Kira ang mabilis na pagdaan ng
estrangherong emosyon sa mukha ng ginang. Sa sobrang bilis niyon ay hindi na lang
niya masyadong pinansin 'yon.

  Ngumiti lang si Mrs. Fontanilla  at iniba ang usapan. "So, kumusta naman kayo ni
Callan bago siya umalis ng bansa? Hindi ba kayo nagkakaroon ng tampuhan?"

  Bigla niyang naalala noong nakita niya si Britanny at Callan sa Sweet Cafe.
Mabilis din niyang winalis ang imahe sa kanyang utak. Napag-usapan na naman nila ni
Callan ang tungkol doon at naging malinaw naman sa kanya na walang relasyon ang mga
ito. Wala siyang dapat ipangamba.

 "Ayos naman po kami. Ang totoo nga po ay nangako siya na pagkatapos ng trabaho
niya doon, magbabakasyon kami."

 Napansin niya na lumungkot ang mukha ng ginang. "Mabuti pa maayos siyang nagpaalam
sa 'yo. Samantalang hindi ko man lang nakausap ang anak ko bago siya umalis."

 Nakaramdam siya ng awa para dito. "Huwag po kayong mag-alala. Kapag tumawag po si
Callan sa akin, sasabihin ko sa kanya na kausapin kayo. Alam ko pong nauunawaan din
kayo nun at hindi rin iyon makakatiis."

 Lumiwanag ang mukha nito. "Talaga, hija? Gagawin mo talaga 'yon?"

 "Opo. At sasabihin ko na rin po sa kanya na huwag na siyang magalit sa inyo.

Malawak po ang pang-unawa ni Callan kaya siguro akong maiiintindihan niya."

 Hinawakan nito ang kamay niya at pinisil. "Maraming salamat talaga, hija. Ngayon
mas nauunawaan ko kung bakit nahulog ang loob sa 'yo ni Callan. Mabait kang babae
at malawak din ang pang-unawa mo sa mga bagay-bagay. You really deserve my son's
love and attention."

 Napangiti si Kira. "Para po kay Callan, gagawin ko lahat."

 Nasapo nito ang dibdib at natutuwa na tiningnan siya. "Oh! You're such a sweet,
kind and pretty woman. Hindi ko alam kung sasabihin ko 'to sa 'yo o hindi.. But my
son could really be selfish and stubborn sometimes." Mahinhin na humugot ng malalim
na buntong-hininga ang ginang.

 Napakunot-noo si Kira sa sinabi nito. "Ano po'ng ibig n'yo sabihin sa "selfish and
stubborn", M-Mommy?" Asiwa pa rin siya na tawagin itong Mommy, pero siguro
naninibago pa lang siya. Di bale, masasanay din naman siya.

 "I don't know if i have to tell you this.. Pero siguro bilang magiging asawa ng
anak ko, dapat mo rin siguro malaman na hindi na maganda ang takbo ng negosyo namin
sa States. Dahil sa pagiging abala ni Frei sa iba pa niyang negosyo sa ibang parte
ng Asia, napabayaan na niya ang business na itinayo namin noon sa States. Halos
doon nagmumula ang pinakamalaki na income na nakukuha namin. Hindi naman kaya ni
Frei na siya lang ang umasikaso doon. He needs a lot of time para maayos ang naging
problema ng business namin doon. Isa pa, hindi na rin maganda ang condition ng
katawan ng asawa ko. Kailangan niya rin na magpahinga paminsan-minsan at advice ng
doctor niya na huwag masyadong magpaka-stress sa work."

 Napatango si Kira. "Alam na po ba ni Callan ang tungkol doon?"

 Maluha-luhang tumango ito. "Yes, but sabi niya, wala siyang pakialam. Ang
tinututukan lang niya ang sariling negosyo na ipinatayo niya sa Batangas at ang
pagiging pulis niya. Ni hindi man lang niya masilip ang kalagayan ng negosyo ng
pamilya niya. We also need his help and cooperation. Bilang magulang niya, nakiusap
ako sa tulong niya."
 "Ano po ang sabi ni Callan?"

 "Pumayag naman siya na asikasuhin ang business namin sa U.S. Dahil nga hindi
maganda sa kalusugan ni Frei kung siya pa ang mag-aayos ng problema, siya na lang
ang pupunta. But only for a week.  Hindi ko maiwasan na maghinanakit sa anak ko.
Bakit? Iyon lang ba ang panahon na kaya niyang ibigay na tulong sa amin? Sinubukan
ko siyang kausapin kung puwede na bigyan pa niya ng mas malaking panahon ang
negosyo namin. Sa katunayan, hindi ako natatakot kung mawala ang malaking negosyo
namin sa U.S. Mahigpit man siguro ako sa kanya at overprotective, mahal ko ang
aking anak at ang kapakanan niya ang iniisip ko. Para sa magiging pamilya niya ang
ipinagagawa ko sa kanya. Para sa inyong dalawa at ng magiging anak n'yo."

 Tumulo ang luha ni Mrs. Fontanilla at humikbi. Parang naramdaman niya ang lungkot
na naramdaman nito. Tila nanikip ang dibdib niya sa narinig.

 Hinawakan niya ang kamay nito at pinisil. "Kung meron man po ako na maitutulong sa
inyo, sabihin n'yo lang po. Puwede kong makumbinsi si Callan na bigyan niya muna ng
pansin ang negosyo. Bilang tulong ko na rin po sa inyo ni Tito Frei."

 Pinahid nito ang luha at parang nahihiyang tumingin sa kanya. "I'm sorry, hija. Sa
iyo ko pa talaga sinasabi ang mga ito."

 "Wala pong problema sa akin. Gusto ko rin na makatulong sa inyo kahit sa maliit na
paraan."

 "Oh, no. Huwag na. Siguradong mas magagalit sa akin si Callan kapag nalaman niya
na kinausap kita at sa ganito pang bagay. Ayaw ko naman na madagdagan pa 'yong
dahilan para lumayo sa akin ang anak ko."

 "Wag po kayong mag-alala. I can talk to him. Ipapaliwanag ko sa kanya 'yong side
n'yo."

 "Gagawin mo ba talaga?"

Tumango siya.

 Ngumiti ito. "Sa katunayan, naisip ko rin 'yang bagay na 'yan. Maybe, you can
explain him na hindi na ako tutol pa sa relasyon n'yo at handa na ako na tanggapin
ka sa pamilyang 'to. Alam kong nagkamali ako sa inyo, lalo na sa 'yo Kira. But now,
i realized you're not what i think you are. So, i guess i need your help, Kira.
Ikaw lang ang makakatulong sa amin para makumbinsi si Callan na mag-stay pa ng ng
one month sa U.S. Help me."

 One month.

Hindi niya ipinahalata ang pagkagulat. Kung kukumbinsihin niya si Callan na mag-
stay doon ng one month, matagal ulit silang magkikita. Tiyak na mas lalo siyang
mangungulila sa binata. Ngunit inisip niya ang magandang nangyari sa araw na 'yon.
Kinausap siya ng ina ni Calla at buong puso na tinanggap. Hindi na ito tutol pa sa
relasyon nila ng binata.

 "Kakausapin ko po si Callan mamaya," sa wakas ay sagot niya. Kaya niyang magtiis

ng isang buwan na hindi makita si Callan kung ang kapalit naman niyon ay ang
kapakanan nito. Iyon ang mahalaga nang sandaling 'yon. After that, wala na silang
poproblemahin pa ng binata.

 DAHIL sa magandang pagtanggap ng ina ni Callan kay Kira ay masaya niyang kinausap
ang binata kinagabihan. Hindi pa ito makapaniwala ng una. Inisip pa nito na
nagbibiro siya sa sinabi. Pero nang ipinakita niya dito ang picture na inupload
niya sa Instagram kasama ang ina nito habang nag-b-breakfast, saka lang ito
naniwala.

 "How come? Pumunta ka ba ng kusa sa bahay?" tanong ni Callan sa kabilang linya.

 "Ofcourse not," agad na sagot ni Kira. "Nakakahiya naman na ako ang kusang pumunta
doon. Dumating kaninang umaga dito si Hector at sinabing pinasusundo ako ng Mommy.
And then, iyon.. Kinausap niya ako. Nag-sorry siya sa akin sa pagtutol niya nang
una sa relasyon natin. And i forgive her."

 "Just like that?"

She rolled her eyeballs. " Syempre, oo. Hindi naman ako ma-pride na tao. Alam mo
'yan."

 Tumawa ito sa kabilang linya. "Pero pagdating sa akin, ma-pride ka."

 "Aba, hoy! At kailan ako naging ma-pride pagdating sa 'yo? Batukan kit d'yan, eh."

 "Noon. Noong high school pa tayo. Sa tayog ng pride mo, hindi mo maamin-amin na
lihim na pinagnanasaan mo ako noon."

 Namilog ang mga mata ni Kira. "Ano'ng pinagsasabi mo 'yan?!"

  Bumuga ito ng hangin. "Ayos lang kung di mo pa rin maamin ang bagay na 'yon. Okay
lang 'yan, hon. Kahit alam ko na kasingtayog ng flag pole ang pagnanasa mo sa akin
noon. Hindi kita masisisi. Pogi problems. Hays."
 "Aba't hoy! 'Wag ka mayabang d'yan. Kung di ko pa alam, ikaw itong kasingtayog ng
flag pole ang pagnanasa sa akin 'noh! Baka nga mas mataas pa!"

 "Ows?" panunukso pa ng binata.

 "Heh! Kung makapagyabang ka, 'kala mo kegaling. Unting giling ko lang naman,
nilalabasan na agad sa pants."

 "Shit."

Pilyang napahagikhik si Kira. Nakikita niya sa isip ang pamumutla ng mukha ni

Callan.

 "Paano mo pa naalala 'yon? You're drunk that night. You're not supposed to..."

 Napahalakhak si Kira. "Oh, my dear boyfriend. Lasing man ako ng oras na 'yon, alam
ko pa rin ang nangyayari sa paligid ko. Wala lang akong kontrol sa sarili ko, but
that doesn't mean na hindi ko ginusto ang ginawa ko. And you.. I could still
remember your moans of pleasure in my head." Ubod ng kapilyahan na napangisi si
Kira.

 He groaned. "Oh, come on, hon. Matagal na nangyari 'yan. Huwag mo na ako ipahiya."

 "Hindi kita pinapahiya. Ipinapaalala ko lang sa 'yo na sa ating dalawa..."

 "Oo na, oo na. Sa ating dalawa, ako ang nasa ilalim. Why, you always want to be on
top." Bruskong kumawala ang tawa sa binata.

 "Callan!"

 "Okay. Ikaw na ang panalo. Kumain ka na ba?"

 "Kumain na ako kani-kanina lang. Ikaw ba?"

 "Oo. Nandito ako na ako sa kwarto. Nakahiga sa kama. And i'm missing you already.
Kung puwede lang na bumalik ako d'yan sa Pinas, gagawin ko agad. Because i'm
missing your touch.. your kiss, your face.. I'm missing you so much."

 "Oh, Callan." Pareho lamang sila ng nararamdaman. Kung maaari nga ay sumunod siya
dito sa U.S. para makasama ito. Lalo na ngayon na kailangan niya itong kumbinsihin
na manatili muna doon sa loob ng isang buwan. Nangako siya sa ina nito na gagawin
niya ang makakaya upang makumbinsi ang nobyo.

 "Pero masaya ako na ayos na kayo ni Mommy. Mayroon din palang magandang naidulot
ang pagpunta ko dito."

 "Yes. But Callan, may gusto sana akong hilingin sa 'yo."

 "Sure, hon. Anything for you."

 "Puwede ba na bigyan mo muna ng pansin ang negosyo n'yo dyan sa mas matagal na
panahon? Let's say mag-stay ka d'yan for one month."

 "What? Isang buwan?"

 "You heard me right. Can you stay there for one month?"

 "Bakit? Ayaw mo ba akong makita muna?"

 "No! Ofcourse not!" mabilis na tanggi ng dalaga. "Bakit naman hindi ko gugustuhin
na makita ka?"

 "Hindi ko alam sa iyo." Iba na ang tono nito. Parang lumilitaw sa isip niya ang
madilim na mukha nito. Bumuga siya ng hangin. Kailangan niyang makumbinsi ito. Try
harder, Kira. Harder.

 "Callan, honey." nilambingan niya ang pagtawag sa pangalan nito. "I know that's
too much. Hindi dapat ako humihiling sa 'yo.."

 "Dapat lang talaga. Because that's really too much, Kira. One month? Are you out
your mind?"

Nasapo niya ang noo. "Callan, listen--"

 "No." madiing sagot nito.

 "N-No? What do you mean by no?"

 "No, i'm not going to listen. And no, i'm not going to stay here for one month.
Kung ang dahilan mo lang ay para matutukan ko ang negosyo namin dito, iyon desisyon
ko. Si Mommy ba ang nagsabi niyan sa 'yo?"

 "Kapakanan mo lang naman ang iniisip niya, Callan. Para sa 'yo lahat 'yon."

 "Huwag ka na makialam sa mga bagay na wala kang alam, Kira. Kahit kumbinsihin mo
pa ako, my answer is still no." Pagkatapos ng pag-uusap na 'yon ay nag-init ang mga
mata ng dalaga. Bigong napahiga siya sa kanyang kama at napatitig sa kisame. Bakit
hindi man lang nito hayaan siya na matapos ang gusto niyang sabihin? Hindi man lang
nito pinakinggan ang sinabi niya.

 Tumulo ang isang butil ng luha sa pisngi niya. Mabilis niya iyon na pinahid. Kung
ayaw nito, e di huwag.

 Pinatay niya ang cellphone. Kung tumawag man sa kanya bukas ang binata,
sisiguraduhin niyang hindi ito sasagutin!

 ***

 HELLO, GUYS! Humihingi ako ng suporta sa inyo na iboto ang Owning Her Innocence sa
#mywattyschoice. Maiboboto nyo ang kuwento ni Callan sa pamamagitan ng pagt-tweet.

I-tweet lang ito: "Owning Her Innocence by Race Darwin #MyWattysChoice #Wattys2015
"

Ganyan lang po kadali. Inaasahan ko ang suporta n'yo, guys! Thank you so much!

=================

Chapter Fifty Nine

 PATULOY sa pag-ring ang cellphone ni Kira. Katatapos lang niya i-reject ang
tumatawag, pero heto na naman at may panibagong pagtawag. Kanina pang umaga
nangungulit ang letseng kurimaw na 'yon at sa katunayan ay nabubwisit na siya.

Hindi ba ito makaintindi na busy rin siyang tao? Na may ginagawa din siya? Tulad
ng panonood ng documentary videos sa Discovery Channel at pagme-make up kahit nasa
loob lang siya ng bahay?

Dinampot niya ang kanyang cellphone at tuluyang pinatay iyon. "Ayaw mong tumigil
sa pagtawag, ha? Sige, tingnan natin kung matawagan mo pa ako. Letse ka."

Dismayado pa rin si Kira sa naging usapan nila ni Callan kagabi. Iyon ang dahilan
kung bakit hindi niya sinagot ang mahigit isang daan na missed calls nito. Ano nga
ulit ang sinabi nito kagabi? 'Wag siyang makialam sa mga bagay na wala siyang alam?
At kahit kumbinsihin pa niya ito ay hindi niya mababago ang desisyon nito. O, e di
hindi na!

Pero hindi muna niya ito kakausapin. Bahala itong magpakahirap na ma-contact siya.
Kapakanan lang naman niya ang iniisip nito. Kung siya ang masusunod, ayaw rin naman
niya na magtagal si Callan doon.

 She already missed him. Hinahanap-hanap na agad ang binata kahit saglit lang itong
mawawala. Ngunit dahil sa mga nalaman niya mula sa ina nito, kailangan niyang
gumawa ng paraan para makatulong kahit papaano. Nakasalalay kay Callan ang negosyo
ng mga Fontanilla sa Amerika. 

 Kailangan ito ng mga magulang ng binata ang tulong nito. Hindi lang naman niya
ginagawa ang pagkumbinsi kay Callan para i-please ang ina nito. Ginagawa rin niya
iyon para kay Callan mismo at pati na rin sa magiging anak nila. Kung may
maitutulong nga lang siya dito, gagawin niya ng kusa.

She really want to help. Kaya nga gusto niyang makumbinsi ang lalaki. Pero mukhang
mabibigo lang talaga siya.

Nang magsawa siya sa kakapanood, binuksan naman niya ang kanyang laptop na matagal
na yata niyang hindi nagagamit. Naisipan niyang bisitahin ang facebook account
niya. Titingnan lang niya kung ano na ang mga nangyayari sa news feed niya. Wala pa
siyang limang minuto sa pag-scan nang mag-message sa kanya si Callan.

YOU'RE NOT ANSWERING MY CALLS!

 Napaatras ang leeg niya. What the F? Hanggang sa Facebook ba naman ay may
connection ito sa kanya? At teka.. Kailan pa niya ito naging friends sa FB, eh,
hindi naman niya ito in-accept?

 Nagtype siya ng message. Hindi ba dapat busy ka?

 YES, I AM BUSY.

 O, bakit nakakapag-facebook ka pa?

 BAKIT HINDI MO SINASAGOT ANG MGA TAWAG KO?

Kira rolled her eyes. Sa lahat ng itatanong nito, iyon na ang inaasahan ng dalaga.
Dahil ayaw na niyang makipagtalo, binuhay na niya ang kanyang cellphone. At
kapagkuwan ay nagreply siya.

 Okay, call me now.

 Hindi rin naman niya makukuhang tiisin si Callan. At alam niya na sa lahat ng
aspeto at pagkakataon, hindi marunong sumuko ang binata.

 "Galit ka ba sa akin?" Bumungad sa kanya ang marahan at malambing na boses ng

binata. Hindi pa siya nakakasagot nang muli itong magsalita. "Honey, look. Hindi ko
alam kung bakit gusto mo akong manatili dito sa America ng isang buwan. I just
don't understand why. May ginawa ba akong hindi mo nagustuhan?"

 "Iyon ang pakiusap sa akin ni Mommy."

 "M-Mommy?"

 "Your mom, duh? Iyon na ang gusto niyang itawag ko na sa kanya." Napangiti si Kira
nang maalala ang ginang. Ang magandang pagtanggap nito sa kanya kahapon ay ang
huling bagay na iniisip niyang mangyari sa kanilang pangalawang paghaharap.

 "Really?"

 "Yes! Hindi ko pa ba naikukwento kagabi?"

 "Marami akong iniisip kagabi, hon. Marami pa din akong tatapusin dito."

 "Awww.. Bakit ba kasi hindi mo muna intindihan ang trabaho mo d'yan? You can call
me later."

Frustrated na bumuntong-hininga si Callan. "You know how much i always want to hear
your voice, hon. God knows how much i want to be with you now. Hindi mo ako
masisisi kung magalit ako kagabi."

 "Ikaw lang naman ang iniisip ko, Callan. Para sa iyo din 'yon. Para sa kinabukasan
ng kompanya n'yo. Nangako ako sa mommy mo na kukumbinsihin kita na manatili sa U.S.
para makatulong na maibangon ang negosyo n'yo d'yan."

 "H-huh?"

 "Oo, sinabi niya sa akin na nanganganib na bumagsak ang negosyo niyo sa America.
Ayaw naman niyang mangyari iyon kaya nangako ako sa kanya na---"

 "Wait, wait.. She said what? Nalulugi ang negosyo namin dito?"

 "Iyon na nga."

 Narinig ni Kira ang pagpapakawala ni Callan ng marahas na hininga. "What's wrong?"

nagtatakang tanong niya.
 "That's not true."

 "Ha? Hindi kita maintindihan, Callan." Lumalim ang pagkakakunot-noo ng dalaga.

 "Hindi totoo na nalulugi ang negosyo namin dito. How come? Maayos naman ang
pagpapatakbo namin ni Papa sa mga negosyo namin na nakabase sa ibang bansa at
nakakasigurado ako na wala kaming nagiging problema ngayon dito."

 "Ano?" Napatayo si Kira, napahawak sa noo. "Pero ang sabi ng Mommy mo, hindi ka
naman daw tumutulong sa negosyo n'yo."

 "What?! Sinabi niya 'yon?"

 "Oo, pati na ang pagiging irresponsible mo. Na wala kang pakialam kahit na malugi
ang negosyo n'yo. Oh, my God." Muli siyang napaupo. Nagsinungaling sa kanya ang ina
ni Callan. Naniwala siya kahapon sa mga pinagsasabi nito. At wala siyang kaalam-
alam na kasinungalingan lang ang mga sinabi ng ginang sa kanya. "Totoo rin ba na
may malubhang sakit na ang Daddy mo?"

 "Wala. Walang sakit si Daddy. Nakita mo na naman si Dad, di ba? Mukha ba'ng may
sakit ang itsura n'un?"

 Umiling siya. "Hindi ko alam kung anong iisipin ko."

 "Obviously, she lied. Pinasundo ka niya para sabihin na tanggap ka na niya. At

para din sabihin sa 'yo ang mga kasinungalingan na ito sa 'to? Damn!"

 Nakagat niya ang ibabang-labi. So, that must be the reason kung bakit hindi
nagustuhan ni Callan nang humiling siya dito kagabi na mag-stay ito ng isang buwan
sa America. She suddenly felt down.

 Kung kasinungalingan lamang ang mga sinabi sa kanya kahapon ng ina ni Callan, ibig
bang sabihin niyon ay kasinungalingan lang din ang mga ipinakita nito sa kanya?

 Natapos ang pag-uusap nila ni Callan. Sinabihan siya nito na huwag masyadong
isipin ang mga sinabi sa kanya ni Mommy Chavelly. Parang bigla ay nag-aalangan na
siyang tawagin ito sa gusto ng ginang. Hindi siya sigurado kung totoo ang
ipinapakita nito sa kanya. Ngayon pa na nalaman niya kay Callan na hindi totoong
nalulugi ang negosyo ng mga ito sa America at ang iba pang sinabi ng ginang.

 Bigla ay nakonsensya siya. Bakit hindi? Agad siyang naniwala sa mga sinabi nito.
Kasama na doon ang paniniwala niya na iresponsable si Callan. Bakit hindi agad niya
naisip na hindi naman ganoong uri ng lalaki ang binata? He's a responsible man.
Dapat ay dinepensahan man lang niya sa ina nito na hindi ganoon ang lalaki.
 Sa huli ay nagpakawala na lamang siya ng malalim na buntong-hininga.

 KAILANGAN niyang makausap ang kanyang ina. Iyon ang kanina pang nasa isip ni
Callan. Hindi niya magawang maifocus ang buong atensyon sa trabaho. Nasa mga sinabi
ng nobya ang isip niya.

 Not only that.

 Iniisip rin niya ang tunay na intensyon nito. Hindi lingid sa kaalaman ni Callan
na may tensyon sa pagitan ng ina niya at nobya. He was aware that his mother don't
like her. Minsan na siya nitong kinompronta. Iyon ay noong pumunta siya doon
pagkatapos ng gabing ipapakilala sana niya si Kira sa mga magulang. Parang eksena
sa pelikula na bumalik sa isip niya ang pangyayaring 'yon.

 "Ang babae ba'ng 'yon ang dahilan kaya inaayawan mo si Britanny?!" marahas na
tanong ni Chavelly dahilan upang mapatigil siya sa paglalakad. Paalis na sana siya
sa bahay nila. Katatapos lang nilang mag-usap ng kanyang ama tungkol sa isa nilang
business sa Cebu.

 "Mom! Alam mong kaibigan ko lang si Britanny. Hanggang kaibigan lang ang kaya kong
ibigay sa kanya. At kaibigan lang din niya ako. You know that i can't love her, not
in a romantic way."

 "Oh, please! Bulag ka ba, anak? Hindi ka naman siguro manhid para hindi mo
maramdaman na gusto ka rin niya. Ano ba ang ayaw mo sa kanya? Compare to Kira,
she's a better woman!" madiing wika nito.

 His jaw hardened. "Mom, huwag mo ikumpara si Kira kay Britanny. Iba si Kira. Iba
si Britanny. Magkaibang babae sila. But i chose to love Kira. I love her so much."

 "But you can't love her!" pagdidiinan nito. 

 Umiling siya. "I can love her. Hindi ko alam kung ano ang ikinakaayaw n'yo sa
kanya. Pero kahit na tumutol pa kayo at ipilit ako sa ibang babae, iisa pa rin ang
babaeng mamahalin ko. That's Kira."

 Mariin siyang napapikit si Callan. Ayaw mag-isip ni Callan ng mga negatibong

bagay. Hindi iyon makakatulong sa mga nangyayari.

 He love his mom. Hindi lang dahil ito ang nagpalaki sa kanya, kundi dahil isa
itong mapagmahal na ina sa kanya. Ngunit hindi niya maintindihan kung bakit ayaw
nito sa mahal niya, kung bakit hindi na lang nito tanggapin si Kira.
 Pinatay niya ang MacBook na gamit niya at humiga sa kama. Hinagilap niya ang
cellphone at akmang tatawagan si Kira nang maalala niya na tulog na ito sa oras na
'yon. Ibababa na sana niya iyon nang biglang mag-ring 'yon. Mabilis na sinagot ni
Callan ang tawag.

 "Britanny?"

=================

Chapter Sixty

  

NAKATAYO si Reina sa labas ng cottage na inuupuhan nila ni Rico at pinapanood niya

ang pagkislap ng tubig sa ilalim ng buwan. Nakakatuwang pagmasdan ang mga
nagkikislapang bituin habang tinatangay ng malamig na simoy ng hangin ang kanyang
buhok. Tama ang desisyon ni Rico na magbakasyon muna sa Batangas. Nandoon sila
ngayon sa isang resort sa Nasugbu, Batangas. Napag-isipan ni Rico na huwag muna
silang umuwi sa Palawan. Balak pa nila na bisitahin ulit si Kira. Kailangan pa rin
nilang kausapin ang anak.

Mariin siyang napapikit ng maalala ang huling naging pag-uusap nila nang bumisita
sila ni Rico sa bahay nito. Hindi naging maganda ang resulta nun. At hindi rin niya
nasagot ang tanong nito.

Dahil natatakot siya.

Nangangamba.

"Mukhang malalim ang iniisip mo."

Nahigit niya ang hininga, malalim at mabigat. "Hindi ko lang maiwasang isipin ang
anak natin. Paano kapag nalaman na niya ang totoo? Ano'ng gagawin ko, Rico?"
Bumaling ang tingin niya sa kanyang asawa. Kanina pa niya nararamdaman na nakatayo
ito sa likod niya at tulad niya, nakatingin din si Rico sa dagat. Hindi man ito
magsalita ang asawa, nararamdaman din niya na kapwa lang nasa iisang bagay ang isip
nila.

"Kung mangyari na malaman na ng anak natin ang totoo, magpapaliwanag tayo.

Sasabihin na natin sa kanya ang totoo. Wala na tayong ililihim pa."
 "Pero natatakot ako, Rico.."

"Saan?"

"Sa magiging reaksyon ng anak natin. Paano kung magalit siya sa akin? Paano kung
kamuhian niya ako? Ayoko na mangyari 'yon. Ayaw ko na mawala sa akin 'yong respeto
niya.." Tumulo ang luha sa mata ni Reina.

Niyakap siya ng asawa at ikinulong sa mga bisig nito. "Huwag ka matakot, mahal ko.
Maayos nating pinalaki si Kira. Bukas ang isip ng anak natin sa mga paliwanag at
hindi siya marunong magtanim ng galit sa puso niya. Alam kong maiintindihan niya."

Humigpit ang yakap niya dito at pinigilan ang malayang pag-agos ng luha. Hindi
siya nakakasigurado doon. All she could ever think was she made a big mistake years
ago.. At hindi pa rin siya nakakatakas sa kasalanan ng nakaraan kahit na napatawad
na siya ni Rico. Akala niya ay habambuhay na mananatiling sekreto ang nangyari.

Ngunit maaaring tama ang sabi-sabi ng karamihan, walang sekreto ang hindi
nabubunyag.

 UMIIYAK si Britanny habang kausap ni Callan sa cellphone. Walang tigil ang

paghikbi nito sa kabilang linya. Halos hindi na nga maintindihan ng binata ang mga
pinagsasabi niya. Pero malinaw sa kanya na ang ex-boyfriend na naman nito ang
dahilan ng pag-iyak nito. At tulad niya, nandoon na din ito sa U.S. Wala siyang
kaalam-alam na pumunta din pala sa California ang dalaga para sundan ang ex-
boyfriend nito. Dahil nang huli silang mag-usap, sinabi ni Britanny na handa na
itong mag-move on.

But it seems to him that she can't. She's still inlove with her ex-boyfriend.

Napailing-iling si Callan habang nakikinig sa pag-iyak ng kaibigan. "Why don't you

just forget that bastard? Marami pa'ng ibang lalaki d'yan na magkakagusto sa 'yo.
Mamahalin ka. Don't waste your tears for someone who don't value your love."

"If i can, gagawin ko agad-agad, Callan. But i can't move on. I can't forget him!
Mahal ko siya. Mahal ko siya!"

Napangiwi ang binata. Hindi maiwasang maalala ni Callan si Kira. 'Yong gabi na
nagpakalasing ito dahil pagtataksil ng dati nitong nobyo. May pagkakatulad din si
Kira at Britanny. O baka ganoon lang talaga ang mga babae. Kahit nasasaktan na,
ipinipilit pa rin ang sarili sa isang tao.
 "Mahal ko talaga siya, Callan. Kahit naman sabihin mo na kalimutan ko siya, hindi
ko pa rin magawa. Mahal na mahal ko pa rin siya kahit ang sakit-sakit na. Siya pa
rin ang gusto ko makasama."

Napabuga ng hangin ang lalaki. "That's.. just stupid. Sorry for the word." aniyang
sinundan ng tawa.

Pagak na tumawa ang dalaga sa kabilang-linya. "Yeah. Maybe, i am really stupid.

Probably the most stupid woman. You see.. Lagi na lang akong nahuhulog doon sa mga
lalaking hindi naman ako mahal. Really stupid, right? Lagi na lang naman. Or maybe,
dapat masanay na ako. No one would love me." At muli, narinig na naman ng binata
ang mahinang hikbi nito.

"Okay, okay. Stop crying. Everything will be okay."

"Hindi ko talaga kaya na wala siya. Parang gusto ko na mamatay."

"No, don't say that. Just stay calm, okay?" Bumaba siya sa kama. "Wait, nasaan ka
ba?" May naririnig siyang music at ingay sa background.

"Nandito ako sa bar.." Tinanong ni Callan kung saang bar naroroon si Britanny.
Sinagot naman siya ng dalaga.

"Pupunta ako d'yan. Hintayin mo ako." Hindi niya puwedeng pabayain na lang ang
kaibigan. She's depressed and heartbroken and she needs a friend right now. Baka
kung ano pa ang mangyari dito kung maisipan nito ang magpakalasing ng husto.

Naabutan ni Callan ang dalaga na may kausap na lalaki. Halatang-halata na sa mukha

ni Britanny ang pagkalasing. Mukhang kanina pa ito nagpapakalunod sa alak.

Mabibilis ang hakbang na nilapitan niya ito. "Britanny."

Napabaling ito sa kanya. Ilang segundo itong tumitig sa kanya, parang kinikilala pa
siya ng kulay asul na mga mata ng dalaga. And then, she smiled. "C-Callan? Oh my!
You're really here." Bigla-bigla ay tinalikuran nito ang kausap na lalaki at
sinugod siya ng yakap. "I thought you're just kidding me. Talaga pala na nandito
ka. God, you're so gorgeous, darling!"

Parang kidlat na rumagasa sa kanyang dugo ang pagkailang at pagkaasiwa sa

pagkakapulupot ng braso nito sa leeg niya. Magkalapit na magkalapit ang mga mukha
nila. Callan could smell alcohol on her breath. Dahil magkalapit ang kanilang mga
mukha, kitang-kita niya kung paano kinalat ng mga luha nito kanina ang magandang
pagkakalapat ng make-up sa mukha ng kaibigan.

Bahagya siyang kumalas sa pagkakayakap nito. Hinawakan niya ito sa magkabilang-

braso. "Are you okay?"

She laughed bitterly. "Ofcourse! Ako pa?"

"Okay. Tayo na. Ihahatid na kita sa bahay n'yo." Alam niya kung saan ang bahay ng
mga ito sa California. Tuwing kasama niya ang ina tuwing nagbabakasyon sila sa U.S.
ay bumibisita lagi sila sa mga ito.

Natatawang hinampas siya nito balikat. "Ano ba, Callan? Kararating mo lang,
ihahatid mo na agad ako pauwi. Let's party! Minsan lang 'to."

"No. Aalis na tayo. May trabaho pa ako bukas."

"Seriously? Bakit puro ka na lang trabaho? You should have fun sometimes! I-enjoy
mo ang pagiging binata mo, ano ba?"

Hindi niya ito pinakinggan. Hinawakan niya ito sa braso at hinila palabas. Dahil
lasing na lasing na ang dalaga, hindi na ito pumalag o tumutol.

"You're such a killjoy, you know?" Nakangusong reklamo ni Britanny ng nasa loob na
sila ng taxi. "Bigla kang dadating and then, uuwi din agad. Tss."

Hindi sumagot si Callan. Britanny was a spoiled brat. Gusto nito na nasusunod ang
lahat ng gusto nito. Isang himala na bigla na hindi ito tumutol nang hilahin na
niya ito palabas ng bar. Nakatulog na si Britanny sa balikat niya nang makarating
sila sa magarang mansyon ng mga ito. Alam niya na mahihirapan siya kung gigisingin
pa niya ito. Binuhat na lang niya ito hanggang sa kwarto nito. Nakasalubong pa niya
ang mayordoma ng bahay at nginitian lamang siya.

Dahan-dahang inilapag ni Callan ang dalaga sa kama nito. Buong akala niya ay
mahimbing na itong natutulog. Ngunit nagulat siya nang biglang pumulupot ang isang
braso nito sa batok niya. At kasunod niyon ay naramdaman niya ang paglapat ng labi
nito sa kanyang labi.

=================

Chapter Sixty One

 NAMILOG ang mata ni Callan. Parang yelo na bumuhos sa katawan ng binata ang halik
ni Britanny at naitulak ito ng hindi sinasadya. Holy fvck! Why did she kiss him?
Napagkamalan ba siya nito na dati nitong nobyo? Napamura siya sa isip.

"Callan, why?" Naniningkit ang mga mata ni Britanny habang nakatingin sa kanya.
"Why don't you kiss me?"

Marahas na nahigit ng binata ang hininga. "I can't kiss you, Britanny." Hindi
puwede. Hindi maaari.

She bit her lips seductively as her blue eyes stared at him with desire. "Why not?
Hindi ka ba nasasarapan?"

Nanlaki ang mga mata ni Callan at dumistansya sa dalaga. "No. We're friends.. Just
friends, Britanny." Ano ba ang pinagsasabi nito? Epekto lang ba iyon ng mga ininom
nito? Maybe. Hindi naman ito magsasalita sa kanya ng ganoon kung hindi ito lasing.

Ngunit nagulat si Callan nang biglang tumayo si Britanny at sampalin siya nito sa
pisngi. Ramdam niya ang pagguhit ng kulay sa mukha niya.

"How dare you!" galit na sigaw nito. "After all this years ikaw lang ang tanging
lalaki na minahal ko! Na binigyan ko ng atensyon! Naghintay ako ng matagal para
lang mahalin mo! At ngayon sasabihin mo na magkaibigan lang tayo? How dare you,
Callan!"

Bumakas ang pagkalito sa mukha ng lalaki. "What are you saying?"

"What i'm saying is manhid ka'ng hayup ka!" Dumagundong sa loob ng silid ng dalaga
ang boses nito na puno ng galit. "Sa tinagal-tagal natin na magkakilala, hindi mo
pa rin nararamdaman na gusto kita! How dare you ignore my feelings! Ikaw lang ang
minahal ko, pero dinaig ko pa ang dumaan sa napakaraming heartbreaks dahil sa pag-
ignora mo sa akin!"

 Nawalan ng kulay ang mukha ni Callan. Nanlaki ang mata niya sa pagtatapat ng
babae. He wasn't aware. Kung ganoon, palabas lang ang ipinakita nito sa kanya?
Buong akala niya ay kakahiwalay lamang nito sa naging nobyo nito. Mukhang
nagkakamali siya. She was just acting for purpose. She just pretended. Gayunpaman,
hindi niya magawang magalit dito.

 He inhaled sharply. "I'm sorry, Britanny. Hindi ko alam."

 Lumamlam ang mga mata ng dalaga at yumakap sa kanya. "Alam kong may mahal ka ng
iba, Callan. Alam kong siya na ang gusto mo na makasama.. Pero puwede pa naman na
maging parte ko ng buhay mo, di ba? Kung nagsasawa ka sa kanya, you can try me. We
can be fuck buddies. You can use my body if you want to."

 "No!"

 "Why not? May mga ganoong relasyon naman, di ba? No strings attached. No
commitments. Just fun.. Just sex. O kung gusto mo, iwanan mo na lang siya. Mas
magiging masaya ka sa akin."
 Kumawala si Callan sa yakap ng dalaga. "Hindi ako ganoong lalaki, Britanny. Hindi
ako tulad ng mga lalaking ulo lang sa baba ang pinagagana. I already have Kira and
she's carrying my baby. Hindi ko siya ipagpapalit sa mga babaeng desperada---"

 Marahas na lumagapak ang kamay ni Britanny sa pisngi niya. "Hayup ka! Umalis ka sa
harapan ko! Umalis ka na!"

 Tiim-bagang na tumalikod si Callan at malalaki ang hakbang na umalis siya sa lugar

na 'yon.

 "YOU'RE WHAT?" Napatayo si Kira sa upuan at namimilog ang mga matang nakatingin
kay Themarie.

 "I'm pregnant, Kira." nakatungong pag-uulit ng dalaga sa sinabi. Her mouth parted.
Ilang segundo siyang hindi nakapagsalita.

 "Oh my, God." Natutop niya ang bibig. "W-Who's the father?" puno ng kuryosidad na
tanong ni Kira. Ang alam niya ay walang nobyo ang kaibigan. Wala siyang
nababalitaan na nagiging nobyo nito.

 Mabigat na bumuntong-hininga si Themarie. Bumuka ang bibig nito para magsalita,

pero walang salitang lumabas mula doon.

 Nilapitan niya ang nakaupong kaibigan at tinapik ito sa balikat. "It's okay. Kung
hindi ka handang sabihin sa akin kung sino siya, hindi kita pipilitin. Its' your
life. Hindi naman kita huhusgahan. I'm your friend. Basta nandito lang ako para
suportahan ka."

 Pilit na ngumiti si Themarie. "Salamat, Kira, ha? Hindi ko rin naman kasi
inaasahan ito, eh. I mean, wala sa isip ko na mangyayari ito kaya di ko alam kung
ano na ang gagawin ko ngayon." Rinig niya ang pagkabasag sa boses ng dalaga.

 Niyakap niya ito. "Ooohh. I know. Huwag ka na umiyak. Ganoon talaga ang realidad.
May mga bagay na dumadating na hindi mo inaasahan. At hindi mo dapat ikalungkot na
may isang maliit na nilalang na nabuo d'yan sa tiyan mo. You should celebrate it.
Being a mother is a gift from God. It's a blessing."

 "Pero paano ako hindi malulungkot? Galit si Mama sa akin. Nang malaman niya kanina
na buntis ako, minura niya ako. SInabihan na malandi at kung kani-kanino
bumubukaka."

  Namilog ang mga mata ni Kira. "T-totoo? Paano niya nagawang sabihin 'yon?"
 "Dahil sa galit at sa kahihiyan na makukuha namin. Iniisip niya ang sasabihin ng
ibang tao. Pero hindi man lang niya inisip 'yong nararamdaman ko. Hindi man lang
niya inisip na ngayon ko kailangan ng suporta niya. Ngayon ko siya mas kailangan
bilang ina na nandyan para gabayan ako." Tuluyan nang tumulo ang mga luha ni
Themarie. Nakaramdam si Kira ng awa para sa dalaga.

 Niyakap niya ito at pinatahan. Alam niya kung gaano kabigat ang nararamdaman nito
ngayon. Ang isang taong mas higit na inaasahan nitong dumamay sa sitwasyon nito
ngayon ay ang siya pang mas lalong magpapabigat sa nararamdaman nito. In some ways,
nakakarelate siya sa kaibigan. Iyon din ang nararamdaman niya ng sabihin sa kanya
ng ina niya na hiwalayan si Callan. Hindi lang niya masyadong ipinakita, pero
bumigat ang dibdib niya. Bakit nito hihilingin ang isang bagay na magbibigay sa
kanya ng sakit?

 At bakit kung sino 'yong mga inaasahan mo na sumuporta at umintindi sa 'yo, sila
pa 'yong mga tao na mas magpaparamdam sa 'yo na wala kang makakapitan?

 "Tumahan ka na, Thems. Magiging maayos din ang lahat. For now, maging positive ka
muna sa lahat ng bagay. Huwag mong isipin 'yong mga negative na bagay. Hindi 'yon
maganda para sa baby." Hinaplos niya ang buhok nito. Sumisinghot na tumango ang
dalaga.

 "Maganda din siguro kung hindi muna ako tutuloy sa amin."

 "Eh, paano ka? Saan ka titira? Kung gusto mo sa bahay ko muna ikaw makituloy,"
pagmamagandang-loob ni Kira. Nasa tapat lang din naman ng bahay niya ang bahay ni
Callan. Kaya kapag dumating na ang lalaki, doon siya tutuloy. Malaki na din ang
naitulong sa kanya ni Themarie. 'Yong mga gawain niya ay ginagawa na din nito kaya
sobra-sobra ang pasasalamat niya sa kaibigan.

 Umiling ito. "Salamat, Kira. Pero hindi na. Nakausap ko si Cad. Sa kanila muna ako
makikituloy habang nagpapalamig ako."

 Her mouth parted. "Ha? Si Cadyuth ba ang ama?"

 Sa kabila ng pinagdadaanan ng dalaga ay nagawa pa nitong matawa. "Ngii! Ano ka ba

naman, Kira! Syempre, hindi no!"

 "Sure ka?"

 "Oo naman! Hindi kami talo ni Cady! Type din siguro nun ang ama ng baby ko."
Nakita niya ang pagdaan ng lungkot sa mukha nito. Gusto man niyang usisain kung
sino talaga ang ama ng dinadala nito, mas pinili na lang niya ang manahimik. Wala
siya sa puwesto para magtanong. "Isa pa, mabait si Cad sa akin at mapagkakatiwalaan
ko siya tulad mo, Kira. Pero nakakasigurado ako sa 'yo na hindi talaga siya ang ama
ng baby ko."

 Napangiti si Kira. "Oo na. Nagbibiro lang naman ako. Gusto mo pa ba na magpatuloy
dito sa restaurant? Baka kasi di mo na kayanin, eh."

 "Puwede bang magtrabaho muna ako dito? Kailangan ko pa rin kasi na kumita eh. Wala
pa naman akong masyadong ipon. Kaya ko pa naman na magtrabaho."

 "Sige, basta magsabi ka lang sa akin kung may problema ka, ha? Kung may kailangan
ka, puwedeng-puwede mo akong lapitan. Nandito lang ako, okay?"

 Maluha-luhang yumakap sa kanya si Themarie. "Maraming salamat talaga, Kira."

 NAPA-ARAY si Kira nang maramdaman niya ang paghaplos ng init sa balat niya.
Napasong binitawan niya ang takure at hinipan ang bahagi na natalsikan ng mainit na
tubig. Hindi niya alam kung bakit hindi siya makatulog ng maayos. Maya't maya
siyang nagigising kahit na pinipilit niya na makatulog ng mahimbing. Hindi na siya
nakatiis at bumangon na lang siya para magtimpla ng gatas. Akala nga niya ay gabi
pa. Pero pagtingin niya sa orasan, saka niya nalaman na mag-uumaga na pala.

She sighed.

 Pagkatapos niya sa iniinom ay napag-isipan niya na magtungo sa labas. Sinalubong

siya ng pang-umagang lamig. Nayakap ni Kira ang sarili. She already missed Callan.
Kapag ganitong madaling-araw hindi na niya kinakailangan pa ng kumot upang
promotekta sa kanya mula sa lamig. Sapat na ang mainit na yakap nito upang mawala
iyon. She loved the way his masculine body hugged her curves and clung to her, love
the way he kiss and licks her neck in a sensual manner. And then, he would make
love to her.. Hard, deep and brutal.

 Nakagat niya ang ibabang-labi. Was it normal if he don't want him to be gentle in
bed? She could remember the way her walls fluttered around his thick, hard flesh.
The way he rammed into her and made her feel like a goddess. Pawisan ang mga
katawan nila habang nasa ibabaw ng kama at nagtatampisaw sa mainit na sandali.
Lumilitaw sa isipan niya ang mga imahe na kasama niya ang binata habang walang-
humpay ang papapaligaya nito sa kanya.

 She took a deep breath. Ramdam niya ang pamamasa ng bagay sa pagitan ng hita niya,
ang pagpintig niyon sa nag-iinit na pagnanasa. Tila ahas na gumagapang ang apoy sa
katawan niya, lumilingkis sa buong sistema niya at mas lalong pinag-aalab ang
pangungulila niya kay Callan.

 Hindi niya iyon mapigilan tuwing naaalala niya ang binata. It was hard not to
fantasized Callan. His taste was like a pure, dark chocolate. Sinful, sweet, yummy.
Parang tumatak sa isip niya ang imahe ng binata habang naglalabas-masok mula sa
kanyang likuran. That was one of her favorite position. Hindi niya mabilang ang
ilang beses na ginawa nila iyon ni Callan.

 Fvck, mahinang mura niya.

 She's getting soaked down there. Mga ilang saglit pa ay natagpuan niya ang sarili
sa loob ng kwarto niya. Walang saplot habang nakabuka ang mga hita. Kira could feel
the flickering licks of flame across her already heated skin. Tatlong araw nang
hindi tumatawag sa kanya si Callan. Tatlong araw na rin itong hindi nagpaparamdam
sa kanya. Naiintindihan naman niya na abala ito ngayon sa negosyo. Malinaw sa kanya
ang bagay na 'yon. At sa tingin niya, mabuti iyon para hindi siya masanay na lagi
itong nakakausap.

 Ngunit hindi niya maiwasan ang mangulila dito ng husto.

 Ipinasok niya ang isa pang daliri sa kaangkinan at pinagsabay ang dalawang daliri
sa bawat pagpasok at paglabas. "Aaaahh, yes!" Sa loob ng isip niya, si Callan ang
gumagawa ng pagpapaligayang 'yon sa kanya. God, she missed him! At hindi niya
mapigilan na paligayahin ang sarili sa sobrang pangungulila sa binata. Ilang araw
pa lang itong nawawala, pero heto siya... Tila isang babaeng halos isang dekada
nang hindi nakakatikim ng ligaya.

But, damn.. She needed this. She needed the fire and the heat.

And the pleasure.

 Malapit na niyang maabot ang rurok ng kasukdulan nang bigla niyang maramdaman na
may nanonood sa kanya.

 She opened her eyes just to see those wild blue eyes watching her intently..

=================

Chapter Sixty Two (Part 1)

 NATARANTA si Kira nang makita niya si Callan na nakatayo sa tabi ng pintuan ng

silid niya. At first, she thought he was just part of her imagination. Dahil paano
na mapapunta dito sa loob ng silid niya si Callan kung sa isang araw pa ito dapat
dadating? Kung hindi pa niya ikinurap ang mga mata, hindi siya matatauhan. Nandito
na si Callan!

 And he was watching her.. Fingering and pleasuring herself!

Marahas na humugot ng hangin si Kira. "C-Ca-Callan.." Parang gusto niyang sabunutan

ang sarili.

 "Hello, hon." Ubod ng kapilyuhan na ngumiti ang binata.  "Having fun, huh?" he
said, his dark blue gaze focused on her parted legs. Naramdaman niya ang pagpintig
ng pinakasentro ng pagkababae niya sa titig nito.
 Bumadha ang pagkataranta at pagkapahiya sa mukha ni Kira. Namumula ang mukha na
hinagip niya ang kumot at itinakip sa katawan niya. Damn! He just saw her fingering
herself! Iyon na yata ang isa sa pinakanakakahiyang pangyayari sa buhay niya. Gusto
niyang hilingin na bumuka ang kutson at lamunin siya niyon para lang makatakas sa
pagpahiya.

 "Oh, please. You don't need to cover yourself. Nakita ko na 'yan ng ilang beses."
Kumislap sa kapilyuhan ang asul na mga mata nito. She swallowed hard and she
avoided his lustful gaze. Suddenly, she didn't know what to do. Ano na? Akala ko ba
nangungulila ka sa kanya? Hindi mo man lang ba yayakapin?

 Kinagat niya ang ibabang-labi. "B-Bakit nandito ka na?" Pinasadahan niya ng tingin
si Callan mula sa ilalim ng kanyang malalantik na pilikmata. Nakasuot ito ng
simpleng T-shirt at pants, and well.. Wala pa ring ipinagbago. The dark blue shirt
he wore molded his body to perfection. Pasimple niyang iginala ang mata sa matikas
nitong dibdib at maskuladong braso. She knew how hard those slab of muscles were.

 "Bakit, ayaw mo na ba akong makita?" Humakbang ito palapit sa kanya. Humalik sa

ilong niya ang pabangong gamit nito. "O baka may iba ka na?" Nagbago ang tono ni
Callan. Mula sa pagiging playful ay naging mababa at mapanganib iyon.

 Nasa harapan na niya si Callan nang mag-angat siya ng tingin. Seryosong nakatingin
sa kanya ang pares ng asul nitong mga mata. She smell some jealousy in the air.

 "Nagseselos ka na n'yan?"

 Inilapit nito ang mukha sa mukha niya. She could practically feel his hot breath
on her face. "Depende. Kung sasabihin mo sa akin na mayroon nga dapat akong
ipagselos."

 "Hindi ba dapat kinabukasan ka pa dadating?" pag-iiba niya ng paksa.

 "You're not answering me." Naniningkit ang mga matang sabi nito. She rolled her
eyeballs.

 "Walang dahilan para sagutin ko ang tanong mo." Namilog ang mga mata niya nang
isilid nito ang isang kamay 

 "Meron o wala?"

 "Wala nga! Wag ka nga masyadong lumapit. Naduduling ako." Itinulak niya ito
palayo. Hindi pa rin humuhupa ang pagkapahiyang nararamdaman niya. The was the most
embrassing moment of her life! Sa lahat pa naman ng eksena na maaabutan siya ni
Callan ay 'yon pang nagsasarili siya.

 Pilyong ngumisi si Callan at muling inilapit ang mukha sa kanya. "You're blushing
really hard. Hindi mo kailangan mahiya kung naabutan kita na ginagawa ang bagay na
'yon. Believe me, honey.. That's normal. Gawain ko rin 'yon kapag naiisip kita at
wala ka sa tabi ko," pagtatapat nito.

 Her blood hummed as she stared at his glorious face. Kumikislap sa pagnanasa ang
kulay asul nitong mata. Parang tumatagos sa kabuuan niya ang tingin nito. Bumaba
ang tingin nito sa namumulang labi niya. She couldn't help biting her lower lips,
slowly and seducing. She could practically smell the sexual hunger radiating from
his body.

 Tila kidlat na rumagasa sa kanyang ugat ang mabigat na pagnanasa at kusang lumabas
ang dila niya upang dilaan ang ibabang-labi niya. Hinawakan nito ang balikat niya
at leeg at hinila palapit dito. She almost cried out as he claim her lips. Hard,
wet and hot.

 Parang malaking sawa na gumapang ang apoy ng pagnanasa sa kanyang puson, at

pumulupot sa sentro ng pagkababae niya. Rumagasa sa init sa buong sistema ng
dalaga. Kusang tumugon ang mga labi niya sa mapag-angkin na halik ni Callan.
Sumabunot ang mga daliri niya sa buhok nito.

 "You're mine, Kira. Mine," pag-ungol nito sa pagitan ng paghalik sa kanya. He

tasted like warm honey. Like hot sex and raw desire. Gumalaw ang kamay ni Callan
para tanggalin ang kumot na nakatakip sa katawan niya. Iniangat nito ang suot
nitong shirt at basta na lang itinapon sa isang tabi.

 Pinigilan niya ang mapanganga nang tumambad sa harapan niya ang matipunong
pangangatawan ng binata. Hindi niya mabilang kung ilang beses niyang inisip na tila
naglaan ng mahabang panahon ang Diyos para hubugin ang katawan ng lalaking ito
hanggang sa maging perpekto. At the moment, he looked like a perfect Gladiator. He
looked dangerous, hungry and lethal. She can almost feel his monster c ock
straining against his pants.

 Umakyat sa kama si Callan at mapanuksong ngumisi. Sa pagkagulat niya ay

pinaghiwalay nito ang mga hita niya. "Ano'ng gagawin mo sa akin?" Malakas ang
pagpintig ng puso niya habang nakatitig sa binata.

 He smiled again, his eyes glittering like sapphire. Hindi ito nagsalita bagkus ay
bumaba ang mukha nito sa pagitan ng hita niya at isinubsob ang mukha doon. He
rubbed his lips against her pvssy. Rumagasa ang kuryente sa kanyang mga ugat at
umalpas ang ungol sa labi niya. Hindi ngayon lang natutunang gawin sa kanya ni
Callan ang bagay na 'yon. Hindi iisang beses lang. Ngunit ang epekto niyon sa
katawan niya ay nananatiling malakas at masidhi. Para siyang mababaliw sa bawat
pagdila at pagsipsip ng binata sa kaangkinan niya. Hindi tuloy niya malaman kung
saan ibabaling ang mukha.

 His sensual lips continue to pleasure her, to love every inch of her wetness. Wala
na yata ang mas gaganda pa sa umaga ng isang babaeng pinapaligaya ng lalaking mahal
nito. Naramdaman niya ang pagkislap ng init sa kanyang mga ugat patungo sa pagitan
ng dalawang hita niya. He used his tongue ruthlessly, devouring her ravenously.
Parang kidlat na humagupit ang sensasyon sa kanyang katawan.
 Ilang minuto pa ay naramdaman niya ang rumaragasang pagsabog ng ligaya mula sa
kanya. Umalingawngaw ang sigaw ni Kira sa kabuuan ng silid nang maabot niya ang
sukdulan. Nakapikit na ninamnam niya ang sensasyong umalipin sa kanya hanggang sa
tuluyan na iyong humupa.

 "What do you feel now?" bulong ni Callan sa tenga niya.

Iminulat niya ang mga mata at bumaling dito. Nagtagpo ang tingin nila.

And she smiled. "Very satisfied."

 Napangisi si Callan. "Ako lamang ang may kakayanan na magparanas n'yan sa 'yo. Sa
tingin ko naman wala ka ng mahahanap na tulad ko." Ikinulong siya nito sa yakap.

 She chuckled. "Wala ka namang dapat na ipagselos pa. Hindi kita ipagpapalit."

 "Naninigurado lang ako. Hindi mo alam ang kaya kong gawin kapag nalaman ko na
ipinagpalit mo ako sa iba."

 Napapangiti na tinitigan niya ito. "Bakit? Ano ba ang gagawin mo?"

 "Ipapabaril ko siya."

 "Callan!" Natawa siya ng malakas at hinampas ito sa dibdib. "Hindi magandang biro
'yon!

 "Seryoso ako."

 "Heh! Tumigil ka. Nakapag-almusal ka na ba?"

  "Mag-aalmusal pa lang." makahulugang ngumiti ito sa kanya. At kahit hindi pa ito

magpaliwanag, nakuha na agad niya ang ibig nitong sabihin. Pilyang napangiti si
Kira. Sinuklian iyon ni Callan ng isang pamatay na kindat.

 Itutuloy..

=================

Chapter Sixty Two (Part 2)

 A GUTTURAL groan ripped out of his throat as her lips wrapped hungrily around his
swollen meat. Rinig ni Kira ang marahas at malalim na hinga ni Callan. Pinag-alab
ng maalat-alat na lasa ng pagkalalaki nito ang pagnanasa niya. Sumidhi ang
kahandaan niya sa amoy at lasa nito na mas lalong umaakit sa kanya. Umungol siya at
mas pinalalim ang pag-angkin sa buong katigasan ni Callan.

 Muling napamura ang binata at humigpit ang sabunot sa buhok niya. Itinodo niya ang
pagsipsip at pagsubo. Her lips tightened around his hardness even more. God, he was
too thick. Too long. Too hard. Minsan ay naiisip niya kung paano niya naisusubo ang
kabuuan nito at kung paano niya nagagawa ang bagay na 'yon. Isa lang ang kasagutan
na nakuha ni Kira.

 Mahal niya ito.

She was so inlove with him that she wanted to taste him, to feel every part of him.

 "Sh1t, fvck..." Callan growled as she sucked him deeper. His gluttural moans flued
her need. Naglalawa sa pagnanasa ang kanyang kaangkinan sa bawat ungol nito,
pumipintig sa pagkauhaw ang bagay sa pagitan ng hita niya sa sensual na pagbayo
nito sa bibig niya.

 Iminulat ni Kira ang kanyang mga mata at natagpuan ang pares ng asul na mga mata
na nakatitig sa kanya ng may matinding pagnanasa. Nakalarawan sa perpektong mukha
nito ang sarap. She could feel the heat throbbed like fire inside him. She could
hear his heart beat roaring in her ears.

 Muling pumintig ang kaangkinan niya sa klase ng titig nito. May paghanga itong
nakatingin sa kanya habang nagtataas-baba sa pagkalalaki nito. His dark blue eyes
stared at her like she was the Goddess of his own universe.

 "Fvck. You're beautiful."

Tila hindi nakatiis ang binata. Bumangon ito at hinila ang batok niya. His lips met
hers in a wild, hot, wet kiss. Ipinulupot nito ang daliri sa kanyang buhok at
pinalalim ang halik. Ipinasok nito ang dila sa loob ng bibig niya. Invading and
fucking her mouth. Nakakaliyo ang sensasyong rumagasa sa buong pagkatao niya.

 "Ride on me." Tila isang utos na kumawala iyon sa bibig nito. Her mouth parted.
"Now.."

 Mabilis na tumalima ang dalaga. Pumuwesto siya sa ibabaw ni Callan. Her clit
throbbed viciously as she rubbed herself against his hot arousal. Napapikit siya,
nakagat ang ibabang-labi habang dinadama ang init na nagmumula sa nahuhumindig na
sandata ng binata. Her walls quivered and ache to be filled. Oh, this is heaven.
 Iniangat niya ang katawan. Sandali siyang tumigil sa paghinga nang makitang
itinutok ni Callan ang sandata sa tapat ng lagusan niya. Umalpas mula sa lalamunan
niya ang malakas na hiyaw nang maramdaman niya ang mainit na pagpasok ng sandata
nito sa gitna niya. Tila tumigil nang ilang sandali ang paghinga niya ng tuluyang
bumaon ang buong katigasan nito sa loob niya.

 Napamura si Callan. "Fvck baby!" Napahawak ito sa kanyang balakang at marahas na

bumuga ng hininga. Ilang araw lamang silang hindi nag-isa ang katawan, ngunit
pakiramdam niya ay muli siyang naging birhen. It did hurt. Ano ba ang ginawa nito
sa America bukod sa pag-aasikaso ng negosyo ng mga ito? Bakit parang mas lumaki,
tumaba at humaba pa yata ito?

  Dear Lord. It really felt like losing her virginity all over again. Pinalipas
lamang niya ang ilang segundo at nagsimula na siyang gumalaw. Napangiwi si Kira.
"Grabe, bakit parang mas lumaki yata ito, Callan."

 Maikli at paos na tumawa ang binata. Naramdaman niya ang paghaplos ng mga palad
nito sa malulusog na dibdib niya. Slowly, minasahe nito iyon. Pinaglaruan ang
dunggot sa pagitan ng daliri at tinukso-tukso.  "Just ride on me, honey. Show me
how much you want me."

 Then, she was moving again. Parang may musikang biglang tumugtog at inaakit siya
na sumabay sa maharot na tunog niyon. Ipinikit ni Kira ang mga mata at nagpatangay
sa musikang 'yon.

 Iginiling niya ang balakang habang isinasabay sa pag-angat at pagbaba niya. She
could feel him. Sa bawat pagbaon at pagsagad nito ay niyayakap niya ang sensasyong
gumuguhit sa buong pagkababae niya.

 Bumangon si Callan at mabilis na iniba ang puwesto nila. Sa isang iglap ay

pinahiga siya nito nang nakadapa sa dulo ng kama. Tumayo ito sa likuran niya at
muling ipinasok ang matigas na sandata. She was so wet and so soft he glided
easily.

 "Oh! Yes, Callan. Fvck me," she rasped. "I want it harder, please." Malakas siyang
napadaing nang marahas itong gumalaw. Binuhat niya ang sarili gamit ang mga siko
para mas mabigyan ng daan ang binata sa matinding penetrasyon.

 Umalpas ang malanding hiyaw sa bibig niya nang sampalin ni Callan ng may
panggigigil ang isang pisngi ng kanyang pang-upo. Sa isang marahas na ulos,
rumagasa ang init sa mga ugat niya at natagpuan niya ang sariling humihiyaw.

 Isinigaw niya ang pangalan nito habang inaabot ang tuktok ng kaligayahan. Nanginig
ang buong katawan niya at nagkabuhol-buhol ang kanyang hininga. Tumigil si Callan
at umalis sa likuran niya.

 Banayad siya nitong pinahiga sa tabi nito. Nakangiting pinagmasdan nito ang mukha
niya, nagniningning ang mata nito sa saya. "Satisfied again?"
 "You don't need to ask that. Lagi mo akong pinapasaya sa lahat ng ginagawa mo."

Lumuwang ang ngiti nito. "Glad to know that."

 Nagsalubong ang kilay niya ng may marealize. "Hindi ka pa tapos." He didn't come
inside her.

 Tumaas ang sulok ng labi nito. "How did you know?"

 "Syempre, ramdam ko kapag.. kapag alam mo na." She bit her lower lip.

 "I want to do something new, that's why."

 "Ano 'yon?"

 "Hindi ko alam kung gagawin ko ba o hindi. Gusto ko munang malaman kung ayos lang
ba sa iyo o hindi. I might offend you.."

 "Just tell me what is it."

Lumunok ito at sinalubong ng mainit na titig ang mga mata niya. "I want to fuck
your br easts."

 Her mouth parted. Kumalat ang kulay sa mukha niya. Nataranta ang kulay asul nitong
mga mata nang makita ang reaksyon niya. "If that's okay with you. Hindi naman kita
pipilitin kung ayaw mo." Namula ang pisngi ng lalaki at nag-iwas ng tingin sa
kanya. "Sh1t."

 Sumilay ang pilyang ngisi sa labi ni Kira. "Well, it's okay with me."

Parang kulay asul na apoy na nagsiklab ang pagnanasa sa mga mata ni Callan.
Ipinosisyon ng binata ang sarili sa ibabaw niya, itinapat ang pagkalalaki sa
pagitan ng kanyang malulusog na dibdib. 

 Kumawala sa lalamunan nito ang isang marahas na ungol nang ipitin niya ang
kahandaan nito. Pinanood niya ang pagguhit ng sarap sa mukha ni Callan. Nagsimulang
igalaw ng binata ang beywang nito at sunod-sunod na bumayo.

 Ramdam niya ang bawat pag-ulos ng katigasan nito sa pagitan ng suso niya, ang
kahabaan nito na tila umaalipin sa balat niya.

 Nanaig ang kapilyahan niya. Mas lalo pa niyang inipit ito at sinalubong ng labi
niya ang pagdating ng ulo ng sandata ni Callan.

 "Aaahh! Shit!"

 Napatingala ang binata sa sarap. At sa maikling sandali, biglang tumilabsik sa

mukha niya ang tila ulap sa puti na likido mula sa pagkalalaki ng binata.

 One. Two. Three.

Tatlong beses na tumalsik ang resulta ng pagnanasa nito sa mukha niya. Napatili
siya. "Callan!"

 He smiled sexily at her. "Forgive me, honey. I just miss you so much."

 Tumayo si Kira. Inabot niya ang kumot at pinahid ang nasa mukha. "Geez! Last mo na
'yan, ha!"

 "Uh-uh. Wala namang ganoon, hon." Niyakap siya nito. "Nakalimutan ko lang
kontrolin ang sarili ko. That won't happen again. I promise. Hindi mo ba ako na-
miss?" paglalambing nito. Habol-habol nito ang hininga.

 Kinalimutan na lang niya ang kapilyuhan nito at hinarap ang binata. "I miss you,
Callan. So much. Pero bakit nandito ka na agad?"

 Naramdaman niya ang tensyon sa katawan nito. "Tinapos ko na agad ang trabaho doon.
Minadali ko para makauwi agad ako sa 'yo."

 "Bakit nga? Dahil ba 'yon sa pangungumbinsi ko sa 'yo na mag-stay doon ng isang

buwan? Huwag mo na 'yong isipin pa. Hindi ko na naman ipagpipilitan pa 'yon."
Napag-isip isip rin niya na maaaring may binabalak ang ina ni Callan. Ayaw naman
niya isipin na may masama itong intensyon. Pero gusto niyang isipin na nagpapanggap
lang ito. Kung bakit, iyon ang hindi siya sigurado.

 "No. Mas importante tayong dapat gawin, Kira."

Pinaikutan niya ito ng mata. "Ano nga 'yon? Sabihin mo na sa akin. Pabitin ka pa,
eh."

 Ngumiti ito sa kanya. "Makakapaghintay naman ang sasabihin ko sa 'yo mamaya. Sa

ngayon, kailangan na natin maligo. Maaga din tayong aalis."

 Hindi na siya nagtanong pa. Mukhang importanteng bagay ang nasa isip ng binata
ngayon. Hindi niya maiwasang isipin kung anong binabalak nito.
 ***

 200 comments for next chapter. Ngayon lang ulit ako nagbigay ng kota. At dahil
'yon sa may update ulit ako mamaya kapag naabot na ang kota. Hehehe!

 Yey, malapit na 'to matapos.

=================

Chapter Sixty Three (Part 1)

"I'M JUST really wondering kung ano ang dahilan at umuwi ka kaagad sa Pilipinas."

 Umangat ang isang kilay ni Callan at naaaliw na tumingin sa kanya. "Hon, hindi ko
na yata mabilang sa daliri ko kung ilang beses mo na 'yang sinabi mula pa kanina.
Sabihin mo lang kung ayaw mo na akong makita pa."

 "Hindi ganoon ang ibig kong sabihin. Tatlong araw kang hindi tumatawag at
nagpaparamdam sa akin, tapos bigla ka na lang susulpot na parang kabuti. Syempre,
hindi ko naman maiwasan ang magtaka, di ba?"

 Sa imbes na sumagot, nginitian lamang siya ni Callan. Frustrated na tumahimik na

lang si Kira. Kung mayroon lamang siguro siyang abilidad na mapasok ang isip ni
Callan at mabasa ang mga iniisip nito, siguro kanina pa niya nalaman kung ano ang
pinaplano nito. Pinag-suot pa siya nito ng puting bestida na hanggang tuhod.
Maganda ang tela niyon na bumagay sa kutis niya. Halata na rin ang maliit na umbok
sa tiyan niya.

 Ilang sandaling namayani ang nakakabinging katahimikan sa loob ng kotse.

 Hindi na siya nakatiis at muling nagtanong, "Saan mo ba ako dadalhin?"

 "Secret," sagot ng lalaki habang seryosong nakatingin sa daan.

 "Bwisit. May pasecret-secret ka pang nalalaman."

Maikli at paos na tumawa si Callan. Inirapan niya ito. Mayamaya ay tumigil ang
sasakyan sa compound ng munisipyo. Nagsalubong ang kilay ni Kira. "Ano'ng gagawin
natin dito?"
 Pinagbukas siya si Callan ng pinto at inalalayan sa pagbaba. Nakita ni Kira ang
pagkasabik sa asul na mga mata nito habang nakatingin sa mukha niya. Naghahalo ang
pagmamahal at paghanga doon.

 "Callan, naguguluhan ako. Ano ba ang ginagawa natin dito? Puwede ba'ng
magpaliwanag ka muna bago mo ako tunawin ng titig mo?" nawawalan na ng pasensya na
tanong ni Kira.

 Humugot ng hangin si Callan at nagsimulang magsalita. "Alam kong mabilis ang mga
nangyayari sa atin, Kira. Alam ko rin na hindi boto sa akin ang mga magulang ko at
aware din ako na mayroon din tensyon na nagaganap sa 'yo at kay Mommy," tumigil ito
at hinaplos ang pisngi niya. Madamdaming na kumislap ang mga mata ng binata.

 "Hindi ko alam kung ano ang meron sa mga magulang natin at tutol sila sa kung ano
ang mayroon tayo ngayon. They don't want us to be together. But one thing is for
sure, hindi ako makakapayag na maging dahilan iyon para putulin nila kung ano ang
iniiangatan natin. Ikaw lang ang gusto kong mahalin, Kira. Ikaw lang ang gusto kong
maging ina ng mga anak ko. Ikaw lamang ang babaeng gusto kong makasama habambuhay.
I can't imagine myself living without you. You're my life, Kira. And will always
be."

 Namasa ang mga mata ni Kira sa madamdaming pahayag ni Callan. And then, she found
herself crying. Mahigpit na niyakap siya ni Callan at nagsalita sa tenga niya.
"Hindi ko sinabi 'yon para umiyak ka."

 "I just can't help it. Nahihirapan din kasi ako. Hindi ko alam kung anong problema
nila sa atin, kung ano ang ginagawa natin na hindi nila magustuhan."

 "Hindi ko rin alam kung ano ang nangyayari. But i don't care about them. Ang
mahalaga sa akin ngayon ay ikaw, ang magiging anak natin at ang makasama ka sa
hinaharap. That's i brought you here."

 "W-What do you mean?"

 "I mean, i want to marry you. I want to share my life with you forever."

Napatanga siya.

 "I'm sory hindi ko agad sinabi sa 'yo ang plano ko. Tiniis ko ang tatlong araw na
hindi ka tawagan para mapaghandaan ko kung ano ang mga planong gagawin ko pagbalik
dito sa bansa. At para na rin tanungin ka." Dinukot nito sa isang bulsa ang maliit
na kahon. Binuksan nito iyon at ipinakita sa kanya ang isang mamahaling engagement
ring. Nagningning sa tama ng sikat na araw ang kulay asul na batong nakadisenyo sa
singsing.

 Lumuhod si Callan sa harap niya at tumingala sa kanya, "Will you marry me, Kira
Martinez?"
Muling tumulo ang mga luha niya sa kasiyahang pumuno sa dibdib niya. "Yes! Yes I'll
marry you!"

 Tumayo si Callan at isinuot ang singsing sa daliri niya. Then, he hugged her and
kissed her passionately. Puno ng pagmamahal na tinugon niya ang halik ni Callan.
Habol-habol niya ang hininga ng maghiwalay ang kanilang mga labi.

 "We'll get married as soon as possible. Pero okay lang ba sa 'yo ang civil
marriage?  Sa sitwasyon natin ngayon, ito muna ang kaya kong ibigay sa 'yo. Gusto
ko lang na makasiguradong akin ka na. Akin lang," may diin sa huling pahayag ni
Callan at hindi niya maiwasan ang mapangiti ng todo.

 "As long as you will be my husband, walang problema sa akin," sagot ni Kira. He
kissed her once again.

 Mabilis na naproseso ang pagpapakasal nila ni Callan sa huwes. Madali silang

nakakuha ng marriage license at nakapag-set na sila ng appointment sa judge. Si
Themarie at ang kaibigan ni Callan na si Andrew ang tumayong witness nila ng araw
ng kanilang kasal.

 Masaya si Kira. She was finally married to Callan. Hindi na siya mangangamba pa.
Tila naglaho na parang itim na ulap ang mga alalahanin niya. Wala nang
makakahadlang pa sa kanilang dalawa. At alam niya, magiging masaya ang pagsasama
nila ng binata.

--------

 Nahulaan mo na ba ang sunod na mangyayari? :p

=================

Chapter Sixty Three (Part 2)

Warning: Gabay ng jowa ang kailangan. 

-----

  IT HAS been two weeks since Callan and Kira got married. Every day was like a
dream. Every moment they shared was precious. Tulad na lamang ng umagang iyon.
Tanghali na nagising si Kira sa kanyang kama. Mag-isa.

 Nakabukas ang mga bintana at pinaliliguan ng pang-umagang init ng araw ang

kahubdan niya. Napangiti siya ng gumapang sa alaala niya ang ginawa nila kagabi ng
asawa. Halos buong gabi nitong sinamba ang katawan niya. He made love to her like a
wild beast. He took her like it was his last. Hindi niya mabilang kung ilang beses
niyang narating ang tuktok ng kaluwalhatian. Until now she was sore, but she was
still craving for him again.

Naghikab si Kira at nag-inat. Bumaba siya sa kama, ipinulupot ang kumot sa

kahubdan niya at tumayo malapit sa bintana. Lumipad ang tingin niya sa may hardin.
Parang nawala ang antok niya sa eksenang bumungad sa kanya.

Si Callan habang nagpu-push up sa harap ng bahay niya. Pawisan ang maskuladong

likod nito at parang matitigas na bato ang mga kalamnan sa likod nito. Walang pang-
itaas ang kanyang asawa. Parang dumikit ang mga mata niya sa katawan nito. Hindi
naiwasang panoorin ang paggalaw ng matitipunong braso ng asawa.

Pakiramdam ni Kira ay pinagpapawisan din siya. Tumibok ang pagnanasa sa pagitan ng

mga hita niya, at tila gusto niyang maramdaman ulit ang masisidhing pag-ulos nito
doon.

Tumigil si Callan sa pagpu-push up at tumayo. Inabot nito ang maliit na bote ng

mineral water at uminom. Nakaramdam siya ng pagkauhaw nang mapagmasdan ang
matipunong katawan nito. Sinundan ng kanyang mga mata ang pagtulo pababa ng pawis
nito sa matigas na kalamnan nito. Dahil sa pawis ay basa na din ang waistband ng
sweatpants ni Callan, at hindi niya naiwasang pakatitigan ang bukol sa harapan
nito. Hindi kayang itago ng suot nitong pang-ibaba ang mala-sandatang kahabaan
nito.

Nakagat niya ang ibabang labi. Yumm.

Parang gusto niyang paglandasin ang dila sa pawisang dibdib nito, pababa sa mala-
bato sa tigas na sikmura nito at patungo sa sentro ng pagkalalaki nito. God, she
missed having his rock-hard cock inside her mouth and now she was craving for the
salty taste of him.

Tila naramdaman ni Callan ang mainit na titig niya mula sa bintana. Tumingala ito
at parang nakakita ng isang magandang tanawin, matamis at maliwanag ang naging
ngiti nito.

"Good morning, misis." bati nito ng sinundan ng isang pilyong kindat. Parang mas
lalong pinaulanan ng araw ng kagwapuhan ang mukha ni Callan.

Tumaas ang isang sulok ng labi ni Kira. "Good morning, mister. Pawisan ka na, ah."

Pinadaanan ni Callan ng daliri ang basang buhok nito. His biceps bunch at the
movement, and she felt her sex throbbed. "Pansin ko nga. Gusto mo ba na punasan
ako?"

Umalpas ang kinikilig na tawa sa lalamunan niya. Goodness. He sounded so flirty.

"Kung papasok ka dito sa kwarto, hindi lang kita pupunasan, mister." At kinindatan
rin niya ito.
 She watched his blue eyes darken. May kapilyahan na kinagat niya ang ibabang-labi
at umalis sa tabi ng bintana. Wala pang isang minuto ay nasa loob na agad ng silid
si Callan. "Kung ganyan kabibilis ang lahat ng pulis, madali sigurong mahuhuli ang
mga holdaper at snatcher sa Divisoria."

Hindi nito pinansin ang komento niya. He just smiled sexily. Hinagilap ang beywang
niya at inilapat ang labi sa kanyang labi. "You're such a tease, my wife." Gumalaw
ang isang kamay nito at marahas na inalis ang kumot mula sa kanyang katawan. Then,
his one hand cupped her br-ast.

Umungol siya sa bibig nito. Awtomatikong lumapat ang mga palad niya sa matitigas
nitong dibdib, at sumilay ang ngiti sa kanyang labi nang maramdaman ang pagkislot
ng kalamnan nito sa kanyang haplos. Ibinuka niya ang bibig at tinanggap ang
mapangahas na pagsugod ng dila nito.

Pinadausdos niya ang palad sa matigas na kalamnan nito.

Umungol si Callan at pinakawalan ang bibig niya. "You're a naughty girl, wife."

Ngumisi siya. "And you're a h-rny boy, mister." Ipinasok niya ang kamay sa loob ng
sweatpants nito at dinakma ang kahandaan ng asawa. Hot, thick and long. God, his
huge maleness was every woman's wet dream. Marahang sinakal niya ang kahabaan nito
sa kanyang palad, pagkatapos ay pinaglaruan ang ulo sa kanyang daliri.

Pinanood niya ang mariing pagpikit ni Callan kasabay ng pagkagat nito sa ibabang-
labi. The sight of his glorious face could make any woman wet. Sabik na umulos ang
kanyang asawa sa palad niya. Maikli at paos na tumawa si Kira at pinadaanan ng
halik ang panga nito.Nanunuksong dinilaan niya ang gilid ng labi nito.

She love the masculine taste of his skin. Tila dumaloy ang libo-libong koryente sa
mga ugat niya at pumintig ang pangangailangan sa tawag ng init ang kanyang
pagkababae.

Bumaba ang labi niya sa leeg nito. Banayad na kinagat niya ang leeg nito at muling
umalpas ang paos na ungol sa labi ng asawa. Pagkatapos ay bumaba ang dila niya
patungo sa maskuladong dibdib nito. She licked his chest, teased his sexy n-pples
with her tongue.

Hinagip ni Callan ang kanyang buhok at ipinulupot ang daliri doon. She watched the
fire burned in his blue eyes. "Pawisan pa ako. You can't lick me, wife."

"I want and i like to lick you even you're sweaty. And you can't stop me from
doing what i want, my husband." Banayad na sinipsip at kinagat niya ang matipunong
dibdib nito.

"Oohh, fvck." Marahas na humigit ito ng hangin at hinayaan siyang ipagpatuloy ang
gusto niyang gawin. The masculine taste of his male hot skin flowed over her
tongue. Rumagasa ang apoy sa dugo niya at mas pinag-alab ang pagnanasa niya. Her
lips devoured every inch of his hard muscles.

Parang hindi na nakatiis pa si Callan sa panunukso niya at bigla-bigla ay

isinandal siya nito sa dingding sa tabi ng bintana. Mabilis na ibinaba nito ang
sweatpants at pagkatapos ay binuhat siya nito. Pinaghiwalay nito ang dalawang hita
niya at marahas na umulos ang kahandaan nito sa pagkababae niya.

Her lips parted when he filled her vigorously. Ang kahabaan nito ay sumagad sa
kaangkinan niya. Tumutok sa kanyang mukha ang uhaw at intense na asul na mga mata
ni Callan.

Her lips parted when he filled her vigorously. Sumagad ang buong kahabaan nito sa
kanyang kaangkinan. Tumutok sa kanyang mukha ang uhaw at intense na asul na mga
mata ni Callan. Napakapit si Kira sa matipunong balikat ng asawa nang magsimula na
itong gumalaw.

His hips push harder, deeper, harder.. Her muscles fluttered.

Ramdam ni Kira ang pagkapuno niya.

God, he was so hot.

----

 Itutuloy..

=================

Chapter Sixty Three (Part 3)

Warning: Huwag titingin sa media. 

***

 NAPAUNGOL si Kira. "Oohhh.."

"Say my name," bulong ni Callan, paos ang tinig nito at mas lalong nakadagdag iyon
sa init na nararamdaman niya.

"Callan.." mahinang kumawala iyon sa lalamunan niya.

 Naningkit ang mga mata nito at medyo bumagal ang paggalaw. "Say it again.."

"Callan.."

"I want to hear it again.. Louder."

"Callan!" she screamed and it sounded like a wild groan.

Ngumisi ito. "Very good, hon." Kinintalan nito ng halik ang labi niya. "Now, let's
have a different breakfast." Magkadugtong pa rin ang kanilang mga katawan na
tinungo nito ang pinto. Nagtatakang tinitigan niya ang binata.

"Ano'ng gagawin mo? Wait, bitawan mo muna ako. Baka mahulog tayo sa hagdan!"

"Don't worry, honey. Masyado kitang iniangatan at ang baby natin para mahulog tayo
sa hagdan." Dahan-dahan itong humakbang. Mahigpit na humawak siya sa balikat nito.
Ngunit bigla itong tumigil sa gitna ng hagdan at umupo doon.

"Callan?"

He winked at her and started moving inside her. Noon niya napagtanto kung ano ang
tinutukoy nitong breakfast. Damn, he's doing the stairway to heaven position!

Her blood hummed and her s-x clenched around his hardness. Awtomatikong nagtaas-
baba ang katawan niya upang damhin ang masarap na sensasyon ng pag-iisa ng katawan
nila. She watched him licked her lips as she greedily clenched around his heavy c-
ck. Dahan-dahan siyang pumihit patalikod sa binata habang nakabaon pa rin ito sa
kanya.

Then, she started pumping deeper, harder. Her wet walls clamped around him, wanting
to keep him inside her. Tumakip ang magkabilang palad nito sa mga bundok niya at
pinanggigilan iyon. Niyakap siya ni Callan ng mahigpit, tila ayaw siyang pakawalan.
Ramdam niya ang mainit at mabigat na buga ng hininga nito sa leeg niya.

Maiikli ang ungol na umaalpas sa labi nito habang sinasalubong na rin ng mabibigat
na ulos ang gitna niya. Ang mukha nito ay bumaon sa leeg niya. Ang mga kamay ay
umaangkin sa suso niya. Tila umaalingawngaw sa kabahayan ang tunog ng pag-iisa ng
kanilang katawan. Naaamoy niya ang nalalapit na pagdating niya sa sukdulan.

And then, a flare of heat pierced her in one hard thrust. Yumanig iyon sa buong
pagkatao niya at hindi niya napigilan ang pagkawala ng isang malakas na sigaw sa
kanyang lalamunan.Narinig din niyang isinigaw ni Callan ang kanyang pangalan at
sunod niyang naramdaman ang panginginig ng katawan nito.

Kira felt the hot blast of fire pumping out from him. Rumagasa sa loob niya ang
sunod-sunod na pagputok ng pagnanasa nito. It made her whimper and clench around
him.

Tumatawang napasandal si Kira sa matipunong katawan ni Callan matapos ng mainit na

sandali. Humuhupa pa lamang ang init ng pinagsaluhan nilang "umagahan".

"Why are you laughing?" he asked, his hand's moving against her br-asts.

"Wala ka bang balak tigilan 'yan?" nakataas ang isang sulok ng labi na nilingon
niya ito.

"You mean, this?" Pinisil nito ang magkabilang bundok niya at ngumisi, "No. Akin ka
na kaya mas lalo akong hindi magsasawa sa 'yo." Muli siya nitong hinalikan, uhaw at
parang sabik na sabik pa rin. Nag-init ang katawan niya nang maramdaman ulit niya
ang paninigas nito habang nasa loob pa rin niya.

She groaned. "Oh, God, Callan. No."

"Why no? You can't stop me from doing what i want." panggagaya nito sa litanya niya
kanina.

"God. You're a fvcking beast."

"Yes, i am."

At muli siya nitong inangkin sa hagdan..

 ***

 Pasensya na po kung inihiwalay ko pa to, eh maikli lang naman. Para na din ito sa
mga mobile readers na hindi mabasa ang isang part kapag naprivate. :)

=================

Chapter Sixty Four

 NATATAWANG pinanood ni Kira si Callan habang naghuhugas ng plato. Katatapos lamang

nila kumain ng tanghalian. Siya na dapat ang maghuhugas ng mga kinainan nila nang
magpumilit ang lalaki na ito na ang maghugas ng mga iyon. Ang dahilan nito, mas
makakabuti sa kanya kung ito na ang gagawa ng mga bagay na 'yon. Tutal naman daw ay
"madali" lang maghugas ng plato. Pero sa nakikita niyang ginagawa nito ngayon,
hindi niya alam kung matatawa sa kayabangan nito o maaawa sa dalawang plato na
nabasag na nito.

Namumula na ang mukha ni Callan sa bawat halakhak niya. "Stop laughing, hon. It's
not funny." May pagkairita ang asul nitong mga mata.

Umangat ang isang sulok ng labi niya. "Kung hinayaan mo na lang sana na ako na
lang ang gumawa n'yan, di ka na mahihirapan pa."

He rolled her eyes and she laughed again. "Oh, you think you're so cute, don't
you?"

Tumawa ito. "I'm not. I think i'm hot." Ubod ng kapilyuhang kininditan siya ni
Callan.

Napatayo siya nang marinig niyang may kotseng pumarada sa bahay. "Sino 'yon?"
tanong ng kanyang asawa.

"Hindi ko alam," sagot niya. Ilang saglit pa ay narinig niya ang tunog ng
doorbell. "Ako na ang magbubukas." Humakbang si Kira patungo sa pinto. Bumilis ang
tibok ng puso niya nang bumungad sa kanya ang ina ni Callan. At nakatayo sa likod
nito ay isang glamorosang babae na may kulay asul na mga mata. She know her. She's
Britanny.

Bago pa sya makapagsalita ay bumukas na ang bibig ni Mrs. Fontanilla. "Where's

Callan? I need to talk to him."

Tila may bumara sa lalamunan niya at kailangan niyang lumunok para pawiin iyon.
"N-Nasa kusina po." Nanginginig ang mga daliri na niluwangan niya ang pagkakabukas
ng pinto, binibigyang daan ang mga bisita. "Pasok po kayo."

Magkaiba ang Mrs. Fontanilla na nakaharap niya ngayon sa araw na huli silang
nagkita. Taas-noo ito, malamig ang mga mata at tila may galit na pinipigilang
sumabog. Humakbang ang ginang papasok sa bahay. Tatalikod na sana siya nang biglang
lumagapak ang palad nito sa pisngi niya.

Malakas na napasinghap si Kira. Nasapo niya ang mukha kasabay ng pag-iinit ng

kanyang mga mata. Puno ng galit ang mga mata ni Mrs. Fontanilla habang nakatingin
sa kanya.

Mula sa gilid niya ay tumakbo palapit sa kanya si Callan. "Ma! Bakit mo ginawa
'yon?" galit na bumaling
 "Bagay lang 'yan sa mga haliparot na tulad niya!"

Tila magkasabay na marahas na napasinghap sila ni Callan. Hinila siya ng asawa

papunta sa likod, na parang pinoprotektahan siya nito mula sa mabangis na hayop.
Nakagat ni Kira ang ibabang-labi sa pagpipigil na maluha. She could still feel his
mother's hand on her face. Hindi pa niya naranasan ang masampal ng kung sino. Hindi
siya kailanman napagbuhatan ng kamay ng kanyang ina o ama.

"Bawiin mo 'yong sinabi mo kay Kira, 'Ma."

"Bakit ko babawiin 'yon? She's deserved it. Ang sampal na 'yon ay para talaga sa
kanya. Hindi siya tumupad sa usapan namin."

Mariin niyang naipikit ang mga mata.

Naramdaman niya ang tensyon sa katawan ni Callan. "So, talagang pinaplano mo

talaga na manatili muna ako sa America, Ma? For what? Para sa sinasabi mong
naluluging business natin doon? Our business there is doing good. Maayos na
napapatakbo iyon ni Papa at tumutulong din ako sa kompanya. Bakit mo ba ginagawa
ang mga ito? Why do you need to lie? Ano ba'ng gusto mong mangyari?"

"Gusto kong hiwalayan mo ang babaeng 'yan!"

"Hindi ko magagawa ang gusto mo, 'Ma."

"And why not? Sinusuway mo na ba ang utos ko?"

"Why not? Hindi na ako bata, 'Ma. I have my own mind. Ikaw, desperada ka na ba
talaga na ipakasal ako sa ibang babae? You want me to marry a woman who doesn't
even know how to cook? Isang babaeng hindi marunong tumayo sa sarili paa at umaasa
lang sa pera mula sa mana niya? Isang babaeng pagpapakasarap lang sa buhay ang
gusto?"

"How dare you, Callan!" Narinig niya ang matinis na boses ni Britanny.

Nag-ipon siya ng lakas ng loob at muling hinarap si Mrs. Fontanilla. Pinatapang

niya ang mukha at sinalubong ang galit na mga mata ng ginang. "Ano ba talagang ayaw
n'yo sa akin? Alam ko nang hindi n'yo talaga ako gusto. Mabuti pa kung tapatin n'yo
na ako ngayon din."

Nagsiklab sa galit ang mukha nito. Pulang-pula ito. "Itinatanong mo pa talaga

'yan? Bakit wala ka bang alam sa pinaggagawa ng ina mo?"

Nagsalubong ang kilay niya. "Ano ba'ng kinalaman ni Mama sa problema mo sa akin?
Wala akong natatandaan na ginawa n'yang kasalanan sa iyo at sa pamilya mo. Mabuting
tao ang ina ko kumpara sa 'yo!"
 Umangat ang kamay nito upang sampalin siya, ngunit nahagip ni Callan ang braso ng
ina. "Slap my wife and i'm going to forget that you're my mother."

Nagulat siya sa sinabi ni Callan.

"Wife?" Nanlaki ang mata ng ginang. "Nagpakasal na kayo ng babaeng ito?" Bumaba
ang tingin nito sa kamay ni Callan at pagkatapos ay tumingin din sa kanyang
palasingsingan. Napahawak si Kira sa braso ni Callan. Alam niyang hindi na nila
kailangan pang sagutin ang tanong nito.

Napasinghap din si Britanny. Nakita niya ang sakit na bumakas sa mukha nito habang
nakatitig sa kanila ni Callan. Tumalikod ito at tumakbo palabas ng bahay niya.

"Huli na para paghiwalayin mo kami, 'Ma." Inakbayan siya ng asawa at tila

nagmamalaking iniharap sa ina nito. "Yes, i married her. Alam ko'ng dadating tayo
sa puntong 'to. I know how much you dislike Kira. But you don't know how much i
love her and how much i want to keep her. Kung narito ka para paghiwalayin pa kami,
ako na ang nagsasabi, Ma. Please stop. She's pregnant and we are both happy."

Marahas na humigit ng hininga si Mrs. Fontanilla. "Sige, titigilan ko kayo

pagkatapos ko sabihin ang gusto kong sabihin."

"Okay, Ma."

Hindi alam ni Kira kung bakit parang binundol ng kaba ang dibdib niya nang muling
tumapat sa kanya ang paningin ng ginang. "Alam mo ba kung bakit ako galit sa ina
mo, huh? Siguro nga inosente ka. Walang alam sa tunay na nangyari. But maybe, this
is the time para malaman mo ang katotohanan." Nag-pause ito at naningkit ang mata.
"Dahil ang ina mo ay nangyaring naging kabit ng asawa ko."

Her mouth parted in shock. "N-No.. No, no.. Hindi 'yan totoo! Gumagawa ka lang ng
kuwento!" Alam niya kung gaano kamahal ng kanyang ina ang ama niya. She would never
do that.. Hindi ito magtataksil sa ama niya. At hindi ito gagawa ng ganoong uri ng
kasalanan!

"I'm not. Bakit, hindi ka ba makapaniwalang isang malanding kabit ang ina mo?"

"Ma, please! Stop doing this. Kung gusto mo kaming sirain ni Kira, huwag mo na
idamay pa ang mga magulang n'ya!"

"Talaga bang kinakampihan mo na ang babaeng 'yan, Callan? Ako ang ina mo! Dapat
ako ang kinakampihan mo ngayon!"

"But you're hurting my wife!"

 "Bakit ako? Hindi ba ako nasaktan, Callan? Nakalimutan mo na ba 'yong araw na na-
opsital ako at nawalan ng isang anak? Dahil iyon sa kagagawan ni Reina!" May luhang
tumulo sa mga mata nito. "Inagaw ng ina mo ang atensyon ni Frei sa akin. Nilandi ni
Reina ang asawa ko hanggang sa nagkaroon sila ng relasyon!"

"Hindi totoo 'yon!" Bumuhos ang luha niya at umagos yon sa kanyang pisngi.
Pinipilit niyang huwag maniwala. Pinupwersa niya ang sariling paniwalaan na hindi
magagawa ng ina niya ang ganoong bagay sa kanyang ama. Ngunit may isang bahagi niya
ang naaapektuhan at unti-unting naniniwala. Iyon ba ang sekretong itinatago sa
kanya ng mama niya? Iyon ba ang ikinakatakot nitong malaman niya?

"Iyon ang totoo, Kira. Winasak ng mama mo ang relasyon namin ni Frei."

"Ma.." tawag ni Callan sa ina nito na tulad niya ay lumuluha na rin. "Bakit hindi
n'yo sinabi sa akin? Bakit ngayon ko rin 'to nalaman?"

"Dahil ayaw ko na may iba pang makaalam, Callan! Ayaw ko na pagtawanan tayo ng mga
tao. Kahit masakit sa kalooban ko, pilit ko pa rin na itinago sa dibdib ko 'yong
sakit. Kahit gusto kong gumanti, pinilit kong tumahimik para sa kapakanan mo at ng
ama mo. Mahal ko kayo at ayaw kong tuluyang masira ang pamilya natin. Pero alam mo
ba kung ano ang masakit doon? Alam mo ba, Kira?"

Umiling siya. Wala siya sa posisyon nito kaya hindi malalaman kung ano ang mas
masakit pa.

"Ang mas masakit, nagbunga ang pagtataksil nila.."

Nagbukas-sara ang bibig niya. Pinuno ng pagkalito ang kanyang mukha. Si Callan ang
nagsalita. "Ma, anong ibig mong sabihin?"

Marahas na pinahid nito ang luha at mapait na ngumiti. "Nabuntis ni Frei si Reina
at nagkaroon sila ng isang anak."

Parang bumagsak sa lupa ang panga ni Kira at nagulantang sa rebelasyong 'yon.

Bumaling ang tingin niya kay Callan at nakita niya ang sariling reaksyon sa mukha
nito. Ramdam niya ang panginginig ng mga kalamnan niya.

"Kaya hindi mo ako masisisi kung ayaw ko sa 'yo Kira. Malaki ang galit ko sa ina
mo at tuwing nakikita kita, parang paulit-ulit na naaalala ko ang pagtataksil ni
Frei."

Napatungo siya. Ngayon alam na niya kung bakit mainit ang dugo nito sa kanya.
Imposibleng gumagawa lang ito ng kwento.

"Ibig bang sabihin... may k-kapatid kami ni Kira?"

 "Oo. May kapatid kayo. Pero hindi ko na alam kung nasaan na siya at kung anong
pangalan niya. Bakit hindi si Reina ang tanungin n'yo? I'm sure alam niya.
Pagkatapos niyang ipagbuntis ang naging anak nila ni Frei, ipinaampon niya ang
bata. Sinubukan siyang pigilan ni Frei. Pero naisip din namin na 'yon ang
makakabuti para sa lahat. Para matakasan ang kahihiyan at eskandalo na maaaring
kalagyan ng pamilya natin sa oras na malaman na nakabuntis ng ibang babae ang ama
mo, Callan. At sa isang katulong pa." may diin ang huling pagkakabanggit nito sa
salitang katulong. Sobra-sobra na ang nararamdaman niya sa kanyang dibdib.

 Naghalo-halo ang mga emosyong hindi niya inaasahang mararamdaman niya. Parang
gusto na niyang sumabog.

At tila hindi na niya gusto pang humarap sa ginang at lalong-lalo na kay Callan.
Tumalikod siya at nanlalabo ang mata na tinakbo ang hagdan papunta sa kwarto niya.

 Gusto niyang mapag-isa. Gusto niyang magkulong sa kanyang silid at ilabas ang
lahat ng emosyon na nagpapabigat sa dibdib niya. Nang nasa ika-anim na baitang na
siya ay biglang nagkamali ang pagtapak niya. Nawalan siya ng panimbang at napatili
habang mabilis na bumagsak pababa..

"Kira!"

=================

Chapter Sixty Five

 PARANG huminto ang tibok ng puso ni Callan. Sigurado siya doon. Sobrang naging
mabilis ang pangyayari. Tumakbo papunta ang kanyang asawa. Hindi agad niya nahabol
dahil sa pagpigil ng kanyang ina. Ngunit sa paglingon niya, nakita niya itong
nahulog sa hagdan. Umalpas ang tili sa kanyang ina, pero parang hindi niya iyon
naparinig.

"Kira.."

"Aray ko.." Nakapikit ang mga mata ng asawa at bakas ang sakit sa magandang mukha
nito. Tila namanhid ang buong pagkatao niya. Nanginginig ang kamay niya, at
nararamdaman niya ang pagdaloy ng lamig sa bawat himaymay ng kanyang katawan. Sa
nanginginig na boses ay tinawag siya nito. "C-Callan.."

"Oh, my God!" boses ng kanyang ina sa likod niya. "Dinudugo siya!"

Nanlaki ang mata na napatingin siya sa hita nito. Tama ang ina. May dugong
dumadaloy sa mga hita nito. Mabigat na bumuos ang dugo sa ulo ni Callan at tinudyo
ng takot ang kanyang sikmura. Pero hindi niya pinansin ang nararamdaman. Hindi niya
iyon dapat bigyang pansin. Kailangan niyang mag-focus sa sitwasyon ng asawa.

"Anong masakit? Kira, answer me. Anong masakit?"

"Ang tiyan ko.." Napapangiwi na hinaplos nito ang tiyan. Nakita din niya na tumama
ang ulo nito sa tiles kaya nakakasigurado siyang nahihilo ito. Mabilis na binuhat
niya ito. "Dadalhin kita sa ospital. Please, don't close your eyes, hon. Look at
me." he said, his voice rough but trembling.

Tumango ito. Isinakay niya ito sa kanyang kotse. Nakita niya na nakaparada pa rin
ang sasakyan na dala ng kanyang Mommy. Sumunod ito sa labas. Nang tingnan niya ang
mukha ng ina, nakita niya ang guilt na nakalarawan sa mukha.

Mapait na ngumiti si Callan. Hindi iyon ang tamang oras para sumbatan n'ya ito.
Nanganganib ang buhay ng mag-ina niya. Iyon ang dapat niyang isipin.

Dinala niya si Kira sa malapit na ospital. He waited outside the room. Lihim na
nagdarasal. Ang tanging konsolasyon na lamang niya sa sarili na hindi mapapahamak
ang kanyang mag-ina ay ang isipin na malakas ang kanyang asawa. Hindi niya alam
kung ilang oras siyang naghintay.

"Mr. Fontanilla.." tawag ng isang boses na nagpaangat sa kanyang mukha. Napatayo

siya nang makita ang doctor na sumuri kay Kira. Agad niyang naramdaman ang lamig na
dumaloy sa kanyang mga ugat. Parang bumuhol ang kaba sa puso niya, pumulupot ang
takot doon.

"Doc, k-kumusta na po ang asawa ko?"

"Maayos na ang kalagayan ng asawa mo, Mr. Fontanilla. But unfortunately, hindi
maganda ang resulta ng pagkakahulog niya sa hagdan."

Napakurap siya. "W-What do you mean, Doc?"

Bumuntong-hininga ito at nagsalita, "She lost the baby. I'm sorry."

Tila punyal na tumarak sa dibdib ni Callan ang sinabi nito. Nanginginig ang kamay
na naisuklay niya ang buhok at marahas na bumuga ng hininga.

 Parang gusto niyang manuntok at manakit.

 Ngunit nangibabaw ang sakit na naramdaman niya sa pagkawala ng buhay na binuo nila
ni Kira. Namalayan na lamang niya ang pag-iinit ng mga mata, kasunod niyon ay ang
pagbagsak ng mga luha sa pisngi niya.
 UNANG bumungad sa paningin ni Kira ang puting kisame sa pagmulat niya ng mga mata.
Humugot siya ng hininga at remihistro sa pang-amoy niya ang nakakahalinang
panlalaking pabango na tanging sa asawa niya naaamoy. Slowly, bumaling siya sa
kaliwang bahagi ng kama.

Naroon si Callan. Nakapikit ang mga mata at natutulog. Napakunot-noo siya nang
makita ang bakas ng natuyong luha sa pisngi nito.

 Umiiyak ba ito?

 Gumalaw ang kamay niya upang hawakan ang gwapong mukha nito. He looked so
stressed. Walang kapayapaang nakalarawan sa mukha nito. Parang may gumugulo sa
isipan nito.

She called his name. "Callan," maliit at paos ang tinig niya. Di nagtagal ay
nagmulat ito. Nabasa niya ang lungkot sa asul na mga mata nito.

"O, bakit?"

"Ayos na ba ang pakiramdam mo?" balik tanong ng asawa.

Tumango siya. "Maayos naman." Tinitigan niya ito. He don't look okay. Walang
liwanag sa mga mukha nito. Bigla niya naalala ang nangyari bago siya mawalan ng
malay. Nawalan siya ng balanse sa pag-akyat sa hagdan dahilan upang mahulog siya at
mauntog sa tiles. Pagkatapos nun ay naramdaman niya na may likidong umaagos sa
dalawang hita niya.

 May kilabot na gumapang sa balat niya nang may mapagtanto at kusang nahawakan niya
ang tiyan. Naalala niya ang maliit na nilalang sa kanyang tiyan.

 Ang baby niya.

Tumingin siya kay Callan.

Nag-iwas ito ng tingin, tila tumatangging bigyan siya ng sagot. "Anong nangyari sa
baby natin?" tanong niya, ang boses ay bahagyang nanginig. "Hindi naman siya
naapektuhan sa pagkakahulog ko sa hagdan, di ba? I did not lost him.. Hindi, di
ba?"

Tumungo ang asawa niya. Ilang segundong hindi nagsasalita. "Our baby is a girl,
not a boy. Ngayon ko lang nalaman ang tunay na kasarian ng magiging anak sana
natin. So, kailangan pala pangalan ng babae." Pilit na ngumiti ang lalaki at hindi
iyon umabot sa mata nito. "What about Cara? Cara is a good name. Ano sa tingin mo?"
 Hindi niya alam 'yon. Hindi pa kasi nila napapatingin kung babae o lalaki ang
magiging anak nila. "Hindi 'yon ang tinatanong ko."

Hinawakan ni Callan ang kamay niya at pinisil iyon. "Mamaya makakauwi ka na rin.
Twenty four hours ka rin dito. Pagkauwi natin, babawi ako. Mamamasyal ulit tayo---"

"Huwag mong ibahin ang usapan, Callan!"

Napahinto ito at napatitig sa kanya.

"Sagutin mo ako. Anong nangyari? Ayos lang ba ang baby natin? Hindi ba.. H-Hindi
ba ako nakunan?" Parang hirap na hirap siyang sabihin ang huling linya.
Nararamdaman niya ang paninikip ng dibdib. Hindi niya makakayanan kung may
mangyaring hindi maganda sa baby niya. Hindi niya mapapatawad ang kanyang sarili..

"The baby didn't survive."

Nag-init ang mga mata ni Kira at natutop ang bibig. Tila huminto sa pagtibok ang
puso niya.

The baby didn't survive.

"No.." Napakurap siya, sunod sunod ang naging pagpatak ng luha niya. Tumingin siya
kay Callan. "Tell me your just joking.. Tell me, Callan, please. Nagbibiro ka lang,
di ba?"

Suminghap ang lalaki at marahas na sinuklay ang buhok. Malungkot ang kulay asul na
mga mata nito at parang walang buhay ang mukha nito.

Parang may humalukay sa kanyang sikmura. Parang malungkot na musika na muling

dumaloy sa isipan niya ang sinabi nito. The baby didn't survive.

"It's not your fault.." Lumipat ito sa gilid niya at niyakap siya. Mahigpit. "It's
not your fault, hon."

Impit na umiyak si Kira sa dibdib ni Cllan. Bakit? Anong kasalanan niya para kunin
ng maaga ang kanyang anak? Umiiyak na ibinaon niya ang mukha sa kanyang palad.
Gusto niyang sumigaw at bumaluktot.

Nakikita niya sa isipan ang itsura ng kanyang anak kung sakaling naisilang pa niya
ito. Isang batang babae. Kulay asul ang mga mata, tulad ng kay Callan.
Nakakasigurado siya na magiging isang maganda at mabuting bata ito paglaki. Pero
dahil sa kawalan niya ng pag-iingat, hindi na niya ito makikita pa. Hindi na..

The baby didn't survive.

No. She lost the baby.

Kasalanan niya.. Kasalanan niya.

Walang tunog na sumigaw siya. Humigpit ang yakap sa kanya ni Callan. Pero wala
siyang maramdaman kundi sakit.

Hanggang sa makarating na ulit sila sa bahay ay parang hindi pa rin niya matanggap
ang nangyari.

"You need to eat, honey. Hindi maganda kung malilipasan ka ng gutom," sabi ni
Callan nang pumasok ito sa silid niya. Nakahiga siya sa kama.

Pinahid niya ang luha sa kanyang pisngi at tumalikod dito. Ayaw niya na makita
nito ang pagdurusa niya. Ang pagiging miserable niya. "Iwanan mo muna ako, Callan.
Gusto kong mapag-isa."

"I can't do that. Hindi kita iiwanan, lalo na ngayon." Naramdaman niya ang pag-
akyat nito sa kama. Ang sunod niyang naramdaman ay ang mainit na yakap nito sa
katawan niya. "Hindi mo kailangan na sisihin ang sarili mo. Walang may kasalanan--"

Kumawala siya dito at marahas na bumaling sa binata. "Hindi mo ba nakita? Dahil sa

kawalan ko ng pag-iingat, nawala ang anak natin! Hindi mo kailangan na sabihin pa
'yan dahil malinaw sa akin na kasalanan ko. Kasalanan ko kung bakit siya nawala.
Kung hindi ako nagpadala agad sa emosyon ko, kung hindi dahil sa mga nalaman ko sa
ina mo, hindi ko makakalimutan na may isang buhay ako na dapat ingatan at isipin
bago ang sarili ko." Sunod-sunod ang naging patak ng luha niya. "It's my fault,
Callan. Hindi ako nag-ingat."

"Hindi ko gustong sisihin mo ang sarili mo. Lalong hindi ko gusto na makita kang
mahirapan ng ganito. Hindi mo ginusto na mawala ang baby natin."

Umiwas siya ng tingin. Oo, hindi ginusto ang nangyari. Walang ina ang gugustuhin
na mawalan ng anak. Pumikit siya ng mariin. "Still i want to be alone. Hayaan mo
muna ako na mag-isa. Please."

Bumuga ng hininga si Callan. "Okay. If that's what you want." Pinanood niya ang
pagbaba nito sa kama at paghakbang nito palabas ng kwarto. Nang isarado na nito ang
pinto ay napabaluktot na lang siya.

 Niyakap niya ang sarili habang mag-isang lumuluha.

=================
Chapter Sixty Six

 TINITIGAN ni Kira ang pirasong papel na nakita niyang nakapatong sa ibabaw ng side
table ng kama niya. Nakalagay doon na may umalis na ito at hindi na siya nagising
para makapagpaalam. Ilang araw na silang ganoon. Sa sofa ito sa sala natutulog.
Mula nang makuhanan siya ay parang nakapagtayo siya ng pader sa pagitan nila. Oo,
nakakapag-usap sila. Nagsasalo pa rin sila sa pagkain. Pero hiniling niya dito na
gusto muna niyang mag-isa sa silid niya. Pinagbigyan siya nito. Nirespeto nito ang
desisyon niya at hindi na nakaipagdebate sa kabila ng pagiging mag-asawa nila.

Anim na araw.

Anim na araw na siyang tila walang buhay na humihinga. Madalas siyang

napapatulala. Kinakausap siya ni Callan, pero ang isip niya ay nakatuon sa araw na
nalaglag siya sa hagdan. Paulit-ulit na ipinapaunawa sa kanya ng asawa na wala
siyang kasalanan sa pagkawala ng anak niya. Ngunit hindi pa rin niya matanggap.

She lost her baby. Hindi siya nag-ingat. Aksidente ang nangyari, pero nananatili
pa rin sa kanyang isipan na kasalanan niya 'yon.

Nanginginig na humugot siya ng hininga at pinilit burahin ang namumuong sakit sa

dibdib niya. Muli siyang humiga sa kama at ipinikit ang mga mata. May isa pa siyang
hindi maalis sa isip.

Iyon ay ang mga rebelasyong binitawan ng ina ni Callan. Pilit 'yong gumugulo sa
isipan niya. 'Yong magigising na lang siya sa gabi at mapapaisip siya ng malalim.
Sinubukan niyang kumbinsihin ang sarili na nagsisinungaling ito. Alam niyang hindi
magagawa ng kanyang mama ang ganoong bagay. Ang magtaksil sa papa niya at magkaroon
ng bawal na relasyon sa ama ni Callan. Parang hindi lubos maisip ni Kira na totoo
ang sinabi ni Mrs. Fontanilla.

Ang ina niya at si Mr. Fontanilla, nagtaksil at nagkaroon pa ng anak? Parang

dinudurog ang puso niya sa tuwing umaalingawngaw ang boses ng ginang. Naninikip ang
dibdib niya at tila nakakalimutan niyang huminga.

Pero naisip din niya.. Hindi naman siguro ganoon na kadesperada si Mrs. Fontanilla
at gagawa na lang ng isang kasinungalingan para paghiwalayan sila ni Callan. Hindi
nito 'yon sasabihin kung walang bahid ng katotohanan.

Nagsimulang magpatakan ang mga luha niya. Siya ngayon ang nasasaktan. Wala siyang
kasalanan sa ginawa ng kanyang ina, pero ramdam niya ang tila karayom na tumutusok
sa dibdib niya.

Bakit? Bakit nito nagawa ang bagay na 'yon? Hindi ba ito nakuntento sa pamilya na
meron sila noon? So many questions.. Marami ding panunumbat ang naiisip niya. Pero
sa ngayon nanghihina pa siya. Parang wala siyang lakas na harapin ang lahat ng
'yon.

Kailangan niya si Callan.

Kailangan niya ang asawa niya sa kanyang tabi.

Parang gusto niyang batukan ang sarili. Itinaboy-taboy pa niya ito kung kailan mas
kailangan niya ito. Dinampot niya ang kanyang cellphone para tawagin ang lalaki.
Napatigil lang siya nang marinig niya ang pag-doorbell sa labas ng bahay.

Tumayo siya at sumilip sa bintana. Nakita niya ang papalayong taxi. Inayos muna
niya ang sarili bago pagbuksan ang hindi inaasahang bisita.

"Anak.." Bumungad kay Kira ang namumutlang mukha ng ina niya. May bahid ng pag-
aalala. Sa likod nito ay ang kanyang ama na si Rico. Niluwangan niya ang
pagkakabukas ng pinto at pinapasok ang mga magulang. Umupo ang mga ito sa sofa at
ganoon din ang ginawa niya.

 "Napabisita kayo." kasinglamig ng yelo ang boses ni Kira.

 "Nabalitaan namin ang nangyari sa 'yo, 'nak." sabi ng kanyang ina. "Tinawagan kami
ni Callan kahapon."

 Walang duda doon. Biglang nawala kahapon ang cellphone niya sa side table ng kama.
Pero pagdating ng gabi ay nakita niya ulit na nakapatong doon. Nakakapasok pa rin
naman si Callan sa kanyang kwarto. Mag-asawa pa rin sila at kahit parang wala
siyang gana ng ilang araw, hindi siya nito iniiwan. Kinailangan lang ito ngayon sa
trabaho kaya pumasok na ulit ito.

 "Patawad, anak. Ngayon lang kami nakapunta. Kung hindi pa tumawag si Callan, hindi
pa namin malalaman ng Papa mo ang nangyari sa baby mo. I'm really sorry, anak."

 Hindi siya nagsalita. Nanatili lamang siyang tila yelo sa pagkakaupo. Tumatagos
ang tingin niya sa kanyang ina. She was a good mother to her. Kahit gusto niya
itong sumbatan ngayon at komprontahin kung totoo ba ang mga sinabi ng ina ni
Callan, ay parang hindi niya magawa. Iniisip pa lang niya ang pagiging mabuting ina
nito sa kanya ay maluluha na siya.

 But why?

 Bakit kailangan pa nitong itago. Goddamnit, bakit hindi agad nito sinabi sa kanya?
Dahil doon nagulat siya ng wala sa oras. Naging handa sana siya sa sakit na
naramdaman. Hindi sana siya mabibigla at magdadamdam ng sobra.

 Dahilan para mahulog siya sa hagdan at mawala ang munting nilalang sa tiyan niya.
Namasa ang mga mata ni Kira at kinailangan niyang kumurap para pawiin 'yon. Then,
she took a long, deep breath.

 Walang mangyayari kung hindi niya kokomprontahin ang mama niya. Hindi niya
malalaman kung sinong nagsasabi ng totoo at kung tunay nga ba ang paratang ni Mrs.
Fontanilla.

 Tumabi sa kanya ang ina. "Anak, nandito lang kami ng papa mo. Alam kong masakit
ang nangyari pero kailangan natin tanggapin na--"

 "Na alin? Na nawala ang anak ko? Hindi mo kailangan sabihin sa akin ngayon 'yan,
Ma. I'm moving on. Unti-unti kong tinatanggap ang pagkawala ng anak namin ni
Callan."

 Hinawakan nito ang balikat niya pero umiwas siya. Nakita niya ang pagkagulat sa
mukha ng kanyang mama. Kahit ang papa niya ay napakunot-noo.

 "Matatanggap ko na wala na talaga ang baby ko. Pero hindi ko matatanggap ang
nalaman ko kay Mrs. Fontanilla."

 "Anak..."

Parehong namilog ang mata ng magulang niya. Base sa reaksyon ng dalawa, mukhang may
itinago nga ang mga ito.

"A-Ano'ng sinasabi mo, anak?" nauutal na tanong ng ina niya. Tila nawala ang kulay
sa mukha nito.

 May pait na ngumiti siya. "Hindi ba naulit sa inyo ni Callan? Nahulog ako sa
hagdan kaya nawala ang baby namin. Pero bago nangyari 'yon, sumugod dito sa bahay
si Mrs. Fontanilla. Kaya ko sanang tanggapin kung sasabihin niya na ayaw niya sa
akin para sa anak niya. Kaya kong tanggapin kung tawagin niya akong malandi dahil
sa pakikipagrelasyon ko kay Callan. Pero hindi ko matatanggap na malaman na
nagkaroon ng bawal na relasyon ang ina ko sa ama ng asawa ko."

 Napasinghap ang mga ito. May luhang tumulo sa pisngi niya. Hinayaan lang niya
iyong maglandas. Para makita ng mga ito kung gaano siya nahirapan.. Kung paano
ginugulo ng nakaraan ng mga magulang niya ang kasalukuyan. She wanted them to see
she was in pain.

"Actually, tama lang ang pagdating n'yo. Dahil gusto ko na malaman ang totoo. I
wanted to know kung ano ang itinatago n'yo sa akin. And i wanted to ask you, Ma..
Ngayon lang." Tumitig siya sa namumutlang mukha ng ina. "Totoo ba ang bintang ng
ina ni Callan?"

 "A-Anak.."
 "Sagutin mo ako, Ma. Huwag na nating patagalin pa 'to."

 "Pero, a-anak.."

 "'Ma! Please lang. Kahit ngayon lang maging tapat ka sa akin!" Tumingin siya sa
papa niya na nakatungo. Nakapikit ito at tila naririnig niya ang mabigat na
paghinga nito. Pumapalibot sa hangin ang tensyon. Parang may humahalukay sa sikmura
niya at nanginginig ang kalamnan niya. Gusto niyang hilingin na sana maging
panaginip lang ang lahat ng iyon. Ang pagkawala ng baby niya at ang mga nalaman
niya ay sana'y naging isang masamang panaginip na lang. Parang gusto niyang
gumising sa kabila ng kaalaman na dilat na dilat ang mata niya at totoo ang mga
nangyayari. Pero sana.. Sana nananaginip lang---

 "Oo."

 Napakurap siya. "O-Oo?"

 Mariing pumikit ito at tumango. May luhang umaagos na sa pisngi nito. At parang
tatakasan ng lakas ang buong sistema niya.

 "Patawad, anak. Malaking kasalanan ang nagawa ko noon. Nagkasala ako sa papa mo,
nagkasala ako sa pamilya natin. Nagkamali ako dahil nagpadala ako sa tukso. Pero
maniwala ka. Pinagsisihan ko na 'yon noon. Sobra akong nagsisi noon."

 Tumayo ito at lumapit sa kanya. "Anak, makinig ka sa akin."

Pareho na silang umiiyak. She could feel the pain inside her. Mas lalo pa 'yong
nadagdagan. Akala niya ay napakasaya na ng pamilya na meron siya. Sa kabila ng
kahirapan, inakala niya na perpekto ang pamilya nila. Ngunit hindi pala.

 May sekretong nakatago sa pagitan ng pamilya niya at pamilya ng lalaking

napangasawa niya.

 Sekretong hindi niya alam na labis na makakabasag sa puso niya. Nagpatuloy sa

pagpapaliwanag ang kanyang ina. Mula sa kung paano ito naakit sa ama ni Callan at
kung paano nagsimula ang relasyon ng dalawa. Pero para siyang bingi. Walang
rumehistrong mga salita sa isip niya. All she could care about was the pain. Parang
diretso siyang sinaksak nito sa dibdib.

 Totoo pala ang mga sinabi ng ina ni Callan. Ang ina niya ang sumira sa pagsasama
ng mga magulang ng asawa niya. Dahil sa bawal na relasyon.

 Bawal na relasyon.

 Umalingawngaw 'yon sa isipan niya. Luhaang tumingin siya sa kanyang mama. Yes, her
mother was a beautiful woman. Kahit may edad na ito nananatili pa rin ang pagiging
isang magandang babae nito. Hindi na siya magtataka kung maakit din dito si Mr.
Fontanilla.

 "So, kung nagkaroon kayo ng relasyon.. Ibig sabihin ba noon ay totoo din na
nagkaroon kayo ng anak, Ma?"

 Napakurap ito.

"Kung totoo 'yon, just tell me, 'Ma. Sabihin mo lang para matapos na ito." Alam
niyang hindi lang siya ang nahihirapan ng oras na 'yon. Kundi pati na ang papa
niya. Nakayuko lang ito. Malamang ay matagal na din nitong alam ang nangyari. Pero
pinatawad nito ang ina niya. Naka-move on na siguro ang mga ito.

 At siya na ngayon lang 'yon nalaman ay parang hindi maka-move on.

"Oo, Kira. Nagkaanak kami ni Frei." Nanlalambot at naguguluhan na umupo siya.

 "Paano, Ma? I mean, paano mo naisilang ang bata?"

 Humugot ito ng malalim na hininga. "Tatlong taong gulang pa lang kayo ni Callan ng
magkaroon kami ng unang relasyon ni Frei. Doon ako nabuntis, Kira. Itinago ko sa
inyo ng Papa mo ang totoong nangyari. Pero kalaunan nalaman rin at nabunyag ang
naging relasyon namin ni Frei ng malaman ni Chav ang tungkol sa bata."

 "Ibig n'yong sabihin.. Bata pa lang kami ni Callan ng magkaroon kayo ng relasyon
ni Sir Frei?"

Tumango ito. "Oo. Nabuntis ako noon at sa Batangas ko ipinagbuntis ang naging anak
namin."

 Naguguluhan pa rin siya. Ang akala niya ay teenager na sila ni Callan ng magkaroon
ng relasyon si Sir Frei at ang ina nya. "Where's the baby?"

 "Ipinaampon namin sa mag-asawang banyaga ang bata. Lalaki ang naging anak namin.
At kaya lang nalaman 'yon ni Chavelly ay dahil nakikipagkita kami ni Frei sa bagong
magulang ng bata."

 "Bakit kailangan n'yo pa na makipagkita sa mga magulang ng bata? Kung ganoon hindi
n'yo na lang dapat ipinaampon. Sa ginawa n'yo, Ma, mas lalong lumaki ang kasalanan
n'yo. May karapatan 'yong bata na malaman kung sino ang tunay na magulang n'ya. May
karapatan siya na mabuhay kasama 'yong nagsilang sa kanya. Hindi sarado ang isip
ko. Ma, handa akong tanggapin ang totoo kung sinabi mo agad. Handa rin sana akong
tanggapin na may kapatid ako. Ipinaliwanag mo sana para hindi ako ngayon
nahirapan."

 Ikinulong niya ang mukha sa kanyang palad at doon umiyak. Kung maaga niyang
nalaman 'yon siguro ay hindi na nawala pa ang baby niya. Mas nagkaroon siguro ng
kalinawan ang lahat bago nagkaroon sila ng relasyon ni Callan.

 Kahit sabihing nakaraan 'yon, apektado pa rin sila. Dahil mga anak sila. At ang
nakaraan ay muling nanariwa sa pagkakaroon nila ng relasyon. Naramdaman niya ang
pagyakap sa kanya ng ina at ang walang hanggang paghingi nito ng tawad.

 Sa kabila ng pag-iyak, muli siyang nagsalita. "I want to know his name.. 'yong
kapatid namin ni Callan.. Anong pangalan niya?"

 Matagal bago sumagot ang kanyang ina...

"Diego. Diego ang ipinangalan namin sa kanya, Kira."

***

I'm so sorry sa mga typo. Bukas ko na lang i-eedit, guys. :)

=================

Chapter Sixty Seven

 PAULIT-ULIT ang naging paghingi ng tawad sa kanya ng ina. Kahit ang kanyang ama ay
kinausap siya upang buksan ang isipan niya at maging bukas sa pagpapatawad sa
kanyang mama. Napakatagal na nga siguro buhat ng mangyari ang pagkakamali nito.
Wala siyang kamalay-malay. Nasaktan siya ng sobra dahil inakala niyang hindi nito
magagawa 'yon.

But she was still her mother.

Kahit ano pa ang pagkakamaling nagawa nito, hindi pa rin magbabago na ito ang
kanyang ina. Ito ang nagsilang sa kanya sa mundo at gumabay sa kanya sa pag-aaral.
Kung hindi dahil dito, wala siya sa mundo. So, she forgive her.

Nagawa ng kanyang ama na patawarin ito at bigyan ng pangalawang pagkakataon. Siya

pa ba naman na anak nito ang hindi tatanggap sa kamalian nito? Besides, she
couldn't hate her. She couldn't hate her beloved mother. Doon na nananghalian ang
mga ito. Ang kanyang ama pa ang nagluto para sa kanila ng kanyang mama.

 Bago tuluyang magpaalam ang mga ito para umuwi na sa Palawan ay nagka-usap at
nagka-ayos na sila. No more secrets. No more hiding..

Alam na niya ang totoo.

At ang katotohanan na nalaman niya ang nagbigay linaw sa kanya tungkol sa isang
bagay.

Hindi sila puwede ni Callan. Hindi sila magiging masaya ni Callan bilang mag-asawa
habambuhay. Dahil sa naging nakaraan ng mga magulang nila, alam niya na kahit anong
gawin nila karugtong ng nakaraan ang magiging hinaharap nila. Kahit hindi ito
magsalita, alam niyang nasaktan din ito sa nalaman. Dahil kung siya ang nasa pwesto
nito, kamumuhian niya ang kanyang ina sa pakikipagrelasyon nito sa ama ni Callan.
Ngayon, alam na niya kung bakit tila hindi na magkasundo ang mga magulang ng asawa.

Iyon ay dahil sa kanyang ina..

Nanginginig na humugot siya ng hininga at pinilit na huwag maluha. Pagod na ang

mata niyang umiyak. Pagod na rin ang utak niyang mag-isip pa. Ramdam niya ang
kawalan ng lakas ng kanyang katawan. Konti na lang ay parang bibigay na siya.

 God. Ano ba ang ginawa niyang kasamaan at nararanasan niya ito? Sa bawat sandaling
maalala niya ang pagkamuhi sa mukha ng ina ni Callan at ang mga sinabi nito, parang
nanghihinata siya. Naiisip niya na kasama siya sa kasalanan ng magulang niya.

At hindi sila nararapat ni Callan para sa isa't isa.

"Kira.." Bumukas ang pinto at bumungad ang kanyang asawa. He was wearing his
uniform, at kahit mukhang pagod na pagod ito sa trabaho, para sa kanya ay ito pa
rin ang pinakagwapong lalaki na nakita. Tila lumiwanag ang mukha nito nang makita
siya. Niyakap agad siya ng nito at hinalikan sa noo nang makalapit. "Pasensya na.
Ginabi ako sa trabaho at di na ako nakapagpaalam sa 'yo. Anong nangyari?"

 Hinaplos nito ang pisngi niya na may bakas pa rin ng luha. "Umiyak ka. May
nangyari ba? Tell me, hon. Anong nangyari?"

 Pilit na ngumiti si Kira. "Nandito kanina sina Mama. Nagkausap na kami."

 "You mean, dumating sila kanina? Bakit hindi mo ako tinawagan? Sana nakausap ko
din sila. Nakaalis na ba sila?"

 "Kanina pa. Hindi na kita naalalang tawagan. I'm sorry."

 "No, it's okay, hon." Pinisil nito ang pisngi niya at kinintalan ng halik sa labi.
Oh, God. Parang bigla niyang na-miss ang paghalik nito sah kanya. How he kissed her
and touch her.. Ilang araw din silang halos walang physical contact. Tuwing naalis
at nauwi ito, yayakapin lang siya nito at hahalikan sa noo. At ngayon, nangungulila
siya sa maalab at mainit na halik nito. Ang init ng hubad na katawan nito sa kanya.

 Shit. Ano ba ang iniisip niya? Kumurap siya at nag-iwas ng tingin dito.

 "Ano'ng mga pinag-usapan n'yo?" tanong nito, seryoso ang tinig nito. "M-May
nalaman ka ba?"

 "Marami akong nalaman. And yes, pareho natin na hindi magugustuhan ang mga 'yon."
Sinalubong niya ang mga mata nito. May malalim na emosyon sa likod ng asul nitong
mata. "Your mother is right. She's just telling the truth."

 Natahimik si Callan. Napaisip.

 Muli siyang humugot ng hangin at tumingin sa kisame. Pagkatapos ay muling ibinalik

ang tingin kay Callan. "Sa pagkakaintindi ko sa sinabi ni Mama, bata pa lang tayo
nang magkaroon sila ng unang relasyon ng Papa mo. Dinala niya ang bunga ng bawal na
relasyon nila at isinilang ang batang 'yon sa Batangas. Kaya siguro hindi nalaman
agad ng Mama mo ang tungkol sa kanila. Nagtapos na tayo sa high school nang
mabunyag 'yon." Mapait na ngumiti si Kira. "So, that means.. Malaki ang naging
kasalanan ng mama ko sa pagkakaroon ng lamat ng relasyon ng mga magulang mo."

 Rinig niya ang mabigat na paghinga ni Callan. Parang nanikip ang dibdib niya nang
makita itong mapatungo. For the first time, nakita niya sa asawa ang isang lalaki
na walang magawa. Helpless. Hurt. Nararamdaman niya ang hirap ng kalooban na
dinaranas nito.

 She wanted to hug him, to make him feel better. Ayaw niyang makita rin itong
nasasaktan. Dahil noong nakunan siya, natatandaan niya ang lungkot at sakit sa mga
mata nito. Ayaw lang nitong magsalita, but she could feel he was hurt, too. Anak
rin nito ang nawala. Isang buhay na sana'y di nawala kung nag-ingat siya.

 Nakagat niya ang ibabang-labi at tumabi kay Callan.

 Dahan-dahang niyakap niya ito. At nang magawa niya, tila hindi nagpapigil ang
kanyang emosyon. Kusang pumatak ang luha niya.

 Bakit? Bakit sa kanila pa ito nangyayari ngayon?

 Tila nagiging hadlang pa ang nakaraan sa kung ano ang meron sila.

 Ilang sandali silang ganoon bago magsalita si Callan. "Sinubukan kong tanungin si
Papa. Ganyan din ang sinagot niya sa akin. I'm not really surprised.. Pero ang
malaman na nagawa 'yon ni Papa kay Mama.. It makes me want to kill him." May galit
sa mga mata nito. "Wala siyang karapatan saktan si Mama. My mom doesn't deserve
that. Oo, naging hadlang si Mama sa atin, Kira. Ipinagtanggol kita sa kanya. Wala
siyang dapat na ikagalit sa 'yo. Pero dahil sa mga nalaman ko.. Somehow,
naiintindihan ko siya.. Nasaktan lang siya sa nangyari noon kaya hanggang ngayon ay
galit pa rin siya."

 "Alam ko 'yon." Parang napaso na humiwalay siya kay Callan. "At damay ako sa galit
niya sa ina ko."

Napatiim-bagang si Callan. Hindi ito nagsalita, pero malinaw sa kanya ang gusto
nitong sabihin. Galit din ito sa ina niya. She couldn't blame him.

 Her mother was a home-wrecker. Masakit man tanggapin, ngunit iyon ang totoo. Ang
mahal niyang ina ang sumira sa relasyon ng magulang ng lalaking minamahal at
pinakasalan niya.

 Tumayo si Callan. "D-Doon muna siguro ako sa bahay ko tutulog, hon. Kailangan ko
lang mag-isip." Walang sulyap sa kanya na tumalikod ito at nagtungo na palabas.

 Bahay ko. Umalingawngaw sa isip niya ang dalawang salitang 'yon.

 Ramdam niya ang paninikip ng dibdib niya at ang pagkirot ng puso niya. Tulad na
din ba ng ina ni Callan ito? Galit na rin ba ito sa kanya dahil sa naging relasyon
ng ina niya at ama nito?

 Siguro nga.

Tila pinipiraso ang puso niya. Mabibilis ang hakbang na tinungo niya ang silid at
nagkulong. Siguro nga ay hindi sila nababagay ni Callan. Hindi sila ang nakatadhana
para sa isa't isa.

 Kakailanganin din nila ang maghiwalay. Kakailangan niya na lumayo sa lalaki.

Iyon ang nararapat niyang gawin para matapos na ang lahat ng ito.

***

 Unedited again.

Libre lang mag-comment. :)

=================

Chapter Sixty Eight

 PINANOOD ni Kira ang papalayong kotse ni Callan. Maaga siyang nagising at alam
niya na maaga rin na nagising ang lalaki. Ngunit hindi siya lumalabas ng bahay.
Nandoon siya sa tapat ng bintana niya at nakatingin lang sa bahay nito. Nakita niya
nang magbihis ito para umalis.

 Bago ito sumakay ng kotse, tumingin pa ito sa bahay niya. Sigurado siyang nakita
siya ni Callan na nakatingin dito. Pero wala itong sinabi. Blangko ang mukha nito.
Parang hindi siya kilala.

 Umalis siya sa bintana at pinahid ang pumatak na luha. Kanina pa rin niya iniisip,
ilang beses ba siya iiyak para mawala ang sakit? Umaalingawngaw pa rin sa isipan
niya ang mga sinabi ni Callan kagabi. At pakiramdam niya ay mas lalong naging
mabigat ang dinadala niya sa dibdib.

 Space.

They need space.

 Tama sigurong maghiwalay muna sila. Tama na magpanggap ito na hindi siya kilala.
At tama rin na 'wag muna nila pansinin ang isa't isa.

 Pero bakit ganoon? Parang hindi niya kaya.. parang hindi niya kakayanin na bumitaw
at pakawalan si Callan. Yes, they need space. Pero sa sitwasyon nila, hindi sapat
'yon.

 Kailangan na nilang magkahiwalay ng landas.

Napaluhod siya sa tabi ng kama at napahagulhol. She can't.. She just can't..

God, help me..

 Pero alam niya, kung hindi siya lalayo ay pareho lang silang masasaktan. Kung
hindi siya bibitaw, hindi pa rin matatapos ang lahat ng ito.

 At kung hindi niya papakawalan si Callan, hindi sila magiging masaya pareho..

 "YOU DON'T LOOK OKAY."

Ipinilig lamang ni Callan ang ulo at humarap kay Diego. May pag-aalala sa asul
nitong mga mata. Hindi niya alam ngunit may mga pagkakataon na parang tumitingin
siya sa salamin kapag nakikita ito. Kung hindi lang niya nakilala ang parents nito,
baka isipin na niyang nawawalang kapatid niya si Diego.

 Tuloy naalala niya ang sinabi ng kanyang ina tungkol sa kapatid niya sa labas. He
would like to think Diego was his half-brother.

 But that's impossible.

 Ipinaampon na ng kanyang ama ang kapatid niya sa labas sa ibang pamilya. Itinanong
niya iyon sa kanyang ama nang makausap niya ito. Hindi pa man nakakausap ni Kira
ang magulang nito, nakausap na naman niya ang kanyang ama. And her mother was
right.

 Masakit tanggapin.

 Naguguluhan siya at nahuhulog siya sa malalim na pag-iisip. May dahilan pala kung
bakit ganoon ang pakikitungo nito kay Kira, kung bakit ganoon na lang ang pagtutol
nito. Naiintindihan niya na sa kanilang lahat, ang ina niya ang tunay na biktima at
nasaktan.

 "May problema na naman ba kayo ni Kira?" Umupo sa tabi niya ang lalaki. Si Diego
lang ngayon ang napapagkwentuhan niya ng mga bagay-bagay. Alam nito ang nangyari
kay Kira, ang pagkakalaglag ng anak nila. Kaya pinayuhan siya nito na huwag aalis
sa tabi ng asawa kahit na anong mangyari.

 But it was hard not to be affected. Lalo na sa mga nalaman niya. Mahirap ignorahin
ang paghihirap sa dibdib niya. Nagtatalo ang isipan niya kung ano ang mas
nakakabuting gawin.

 "Alam mo, puwede mong sabihin sa akin kung ano ang gumugulo sa isip mo. Baka may
maitulong ako. You're like a brother to me, Callan. Parang ikaw na rin 'yong
nakakatandang kapatid ko dahil kapag may problema ako, sa 'yo rin naman ako
lumalapit, di ba?"

 Totoo 'yon. Siya ang takbuhan ni Diego kapag may problema ito. Kung ituring siya
nito ay parang nakakatandang kapatid. Kulang na lang ay tawagin siya nitong Kuya.
Para na nga silang magkapatid. Lahat ng bagay ay pinagkakasunduan nila, lalo na
pagdating sa kalokohan.

 "Nagkaroon lang kami ng unting problema ni Kira."

 "Unti? Eh, bakit ganyan ang mukha mo? Parang malaki ang dinadala mo."

Sa kabila ng problema, nagawa pa niyang ngumisi. "Malaki naman talaga ang

"dinadala" ko. Kahit tanungin mo pa si Kira."
 "Gago." Nagkatawanan sila. "Seryoso. Kung may problema kayo ni Kira, huwag n'yo na
patagalin pa 'yan. Pag-usapan n'yo agad. Sa tingin ko naman, madadaan 'yan sa
masinsining usapan."

 Sana ganoon lang 'yon kadali.

 "Mag-asawa na naman kayo. Kahit na ano pa 'yang problema n'yo dapat sabay n'yong
harapin. Kaya nga kayo nagpakasal, di ba? Ano ang silbi ng kasal? Ano pa ang silbi
ng wedding vows n'yo kung madaling maaapektuhan ng problema ang relasyon n'yong
dalawa? Come on, bro. Alam ko kung gaano mo kamahal si Kira. Kaya mong gawin ang
lahat para maging sa 'yo lang siya. Pero sa mga ganyang pagkakataon makikita kung
gaano mo talaga kamahal ang isang tao. You're willing to forget everything for
her."

 Napatitig si Callan kay Diego.

Tila nabigyan ng kaliwanagan ang naguguluhang isip niya. May punto ang kaibigan.
Kung mahal mo ang isang tao, handa mong kalimutan ang lahat para sa kanya. At mahal
niya si Kira.

 Hindi dapat madamay ang relasyon nila ni Kira sa kasalanan ng mga magulang nila.
Hindi kasalanan ng asawa niya ang naging kasalanan ng ina nito..

 Nakita niya sa isip ang magandang mukha nito habang umiiyak. Siya ang may
kasalanan dito. Kahit gaano pa siya nasaktan sa nalaman, hindi niya dapat iniwan
ito kagabi..

 Nanatili na lang dapat siya sa tabi nito.

"O, saan ka pupunta?" tanong ni Diego nang tumayo siya.

 "Alis muna ako, pare. Kailangan ako ni Kira."

Kailangan nila mag-usap. Kailangan nilang magkalinawan.

At higit sa lahat, kailangan niya ito.

***

 Oh, God. Two chapters na lang! <3

=================
Chapter Sixty Nine

 MALAKAS na ang buhos ng ulan nang makarating si Callan sa bahay ni Kira. Ipinarada
niya ang kotse sa harap at mabilis na bumaba. Natigilan siya nang makitang walang
kailaw-ilaw ang bahay nito.

 Humaplos ang lamig ng hangin sa balat niya at tila rumagasa ang takot sa sistema
niya. "Kira.." Kumurap siya ng dalawang beses.

 Hindi.

Hindi maaari.

 Tinangka niyang buksan ang gate ng bahay nito. Nakakandado iyon. Ginamit niya ang
duplicate para buksan iyon. Dire-diretso siya sa loob ng bahay nang mabuksan din
ang pinto niyon.

 Patay ang ilaw.

Nanginig ang kalamnan niya. May nabubuong kutob sa isip niya, ngunit ayaw niya
iyong kumpirmahin. Ayaw niyang mag-isip ng masama.

 Binuksan niya ang ilaw at bumungad sa kanyang paningin ang mga gamit na hindi
nagagalaw. "Kira?" tawag niya sa asawa. Dalawang beses pa niya itong tinawag.

Katahimikan ang sumagot sa kanya.

 Lumunok si Callan para pawiin ang bara sa lalamunan niya. Pagkatapos ay dahan-
dahang umakyat sa hagdan. Ramdam niya ang pagkabundol ng kaba sa dibdib.

 Goddamn it, Kira. Don't you dare.

 Don't you fuckin dare leave me now.

Napatiim-bagang siya habang unti-unting binubuksan ang pinto ng kwarto nito.

Pagkatapos ay binuhay niya ang ilaw. Para siyang pinagbagsakan ng langit at lupa
nang hindi makita ang dalaga doon.

 Parang gusto niyang magmura ng paulit-paulit. She left him. She fucking left him.
Nahuli na siya ng punta. Iniwan na siya ni Kira.
 Hindi agad nakagalaw si Callan. Tila nagdidilim ang paningin niya at namumuo ang
sari-saring emosyon sa kanyang dibdib.

 Maya-maya ay narinig niya ang malakas na sigaw ng tila hayop na nagwawala.

Hanggang sa mapagtanto niyang siya 'yon. Sumasabay sa malakas na patak ng ulan ang
sigaw niya. Sunod-sunod ang suntok na pinakawalan niya sa pinto. Parang namamanhid
ang katawan niya. Naramdaman niya ang panghihina ng kanyang katawan, ang pagkapagod
ng sistema niya.

 Biglang lumitaw sa isip niya ang mukha ni Kira.. Umiiyak, naghihirap sa sakit..
Gusto niyang magalit sa sarili. Hindi dapat siya umalis sa tabi nito. Dapat sinabi
niya na ayos lang ang lahat, na wala silang kasalanan sa kasalanan ng mga magulang
nila. Na malalagpasan nila ang lahat ng 'yon ng magkasama.

 Ngunit naging malamig siya kagabi. Inisip niya na magpalamig mag-isa, na humiwalay
muna.. Isang pagkakamali na hindi dapat niya ginawa.

 At ngayon ay umalis si Kira.

 Nang kumalma siya ay tumayo siya. Nanghihina ang katawan. Dinukot niya ang
cellphone sa bulsa at paulit-ulit na tinawagan si Kira. But damn, she's not
answering his calls! Muntikan na niyang maibato ang cellphone nang maisip niya na
tawagan ang ina ni Kira..

 May galit siyang nararamdaman para sa ina ng asawa. Ngunit kailangan pa rin niya
itong respetuhin. Sa kabila ng kasalanan nito sa kanyang ina, ito pa rin ang
magulang ng babaeng minamahal niya. He have to respect her.

 "C-Callan?" tila nag-aalangan pa ang boses ng ginang. Takot siyang kausapin.

"Bakit ka napatawag?"

 "Itatanong ko lang sana po kung alam n'yo kung saan nagpunta si Kira."

 "Si Kira? Hindi ko alam. Nandito na kami ni Rico sa Palawan. Bakit, wala ba siya
sa bahay niya?"

 Napatiim-bagang si Callan. Kahit ang mga magulang ni Kira ay walang alam sa pag-
alis nito.

Great. Mapait siyang napangiti. Maayos siyang nagpaalam sa ginang bago putulin ang
tawag. Binalikan niya ang kwarto ni Kira at binuksan ang cabinet nito. Mukhang
marami itong damit na dinala. Hindi niya nakita doon ang mga paborito nitong damit.

 Nang lumingon niya ay napansin niya ang isang papel na nakapatong sa unan nito.
Ngayon lang niya iyon napansin. Nilapitan ni Callan iyon at dinampot. Dahan-dahan
niya iyong binuklat at binasa..
 Callan, 

 Wala na siguro ako kung mababasa mo pa ito. Huwag kang magalit sa akin. Pinili ko
na huwag na magpaalam sa 'yo ng personal. Ayaw kong mas maging mahirap pa para sa
ating dalawa ang paglayo ko. Ayaw kong pareho pa tayong magdusa.

 I know, malaking kasalanan ang nagawa ni Mama sa pamilya mo. But she was still my
mother. Yes, disappointed ako. Disappointed ako sa kanya dahil hindi ko inaasahan
na magagawa niya ang bagay na 'yon. Pero hindi ko kayang magalit sa kanya. Kahit
pagbalitarin ko pa ang mundo, walang makakapagbago na siya ang ina ko. Iyon ang
dahilan kung bakit hindi ko siya magawang kamuhian. Kung napatawad siya ni Papa,
bakit hindi ko rin gawin 'yon?

 Pare-pareho lang tayong nagdudusa at nahihirapan.

 Pero siguro, kaya mas nahihirapan tayo ay dahil sa kung ano ang meron tayo. Mas
lalo tayong nagdudusa dahil sa magulong nakaraan natin. Naaapektuhan noon ang
relasyon natin. Nasa panig ka ng mama mo habang nasa panig ako ng sarili kong ina.

 Tama ang iyong ina. Hindi tayo puwedeng magsama. Dahil sa kasalanan ng ina ko,
hindi magiging maganda kung patuloy pa rin tayong magsasama. Hindi tayo magiging
masaya kahit kelan.

 But i still want you to know that i love you.. I am hopelessly, madly, helplessly
inlove with you. Mahal pa rin kita kahit hindi na puwede.. Kahit masakit na.

 I can't. I can't stopped loving you. My heart won't stop loving you. At kung hindi
ako lalayo, magiging selfish lang ako at ipagpipilitin ko pa rin ang sarili ko sa
'yo. Kaya natatakot ako, Callan. Natatakot ako na ikaw mismo ang lumayo sa akin.
Natatakot ako na baka isang araw, magsawa ka na sa akin at hindi mo na ako mahalin
tulad ng dati.. At ayaw kong dumating ang araw na mahanap mo 'yong babaeng mas
makakahigit pa sa akin at iwanan mo na ako. Hindi ko na alam kung kakayanin ko pa
'yon.

 Kaya kailangan kong magdesisyon ngayon. Mas makakabuti kung magiging malayo muna
tayo sa isa't isa. Makakabuti kung mapuputol muna ng panandalian ang meron tayo
ngayon. Ayokong makitang nahihirapan ka. Kahit gusto ko na makita ka sa araw-araw,
mayakap ka lagi at makasama ka sa iisang bahay ay hindi puwede.

Sa ngayon, pareho tayong naguguluhan at nahihirapan. Kailangan na may isang

magparaya. Kahit ayaw kitang bitawan at palayain.. I need to do this. And i need
you to understand..

 Ito ang makakabuti sa 'yo, Callan... Ang lumayo muna ako.

 Please be happy, hon. I want you to be happy.. For always.

I love you so much.

 Your loving wife.

 NANIKIP ANG DIDBIB ni Callan matapos basahin ang sulat ni Kira. Mariin siyang
tumiim-bagang habang hinihiwa ng matinding pangamba ang sikmura niya. Lumayo ito
para sa kanya. Marahil ay iniisip nito na iyon ang makakabuti para sa kanilang
dalawa.

 He should not really left her last night! Hindi siya makapaniwalang iniwan niya
kagabi ang dalaga. Kahit gaano pa siya kagalit kagabi, hindi pa rin niya ito
iniwanan. Tama si Diego. Mag-asawa na sila ni Kira. Dapat ay kinausap niya ito
kagabi at nagkaroon na agad sila ng maliwanag na pag-uusap.

 Nagsisisi siya ngayon.

Hindi niya dapat pinanaig ang emosyon niya. Kung maibabalik lamang niya ang oras,
hindi niya iiwan si Kira. Hinding-hindi niya ito iiwan!

 Damn! Ngayon ay hindi niya alam kung nasaan ang asawa pumunta. Malabong makapunta
agad ito sa Palawan. Mga ilang saglit pa ay sinubukan niya ulit itong tawagan.
Ngunit hindi talaga nito sinasagot ang tawag niya.

 "Hon, this is no longer funny.. Hahayaan kitang lumayo sa ngayon. But please,
sabihin mo sa akin kung nasaan ka. Kahit iyon lang, please.. Sagutin mo na ang
tawag ko."

 Nang gabing 'yon ay natagpuan niya ang sarili sa harap ng bahay ni Themarie. Alam
na hindi basta-basta aalis si Kira kung wala itong mapagkakatiwalaan sa negosyo
nito. At si Themarie ang alam niyang malapit na kaibigan ni Kira na kaya nitong
takbuhan.

 O baka nga nandoon lang din ang asawa nakikituluyan.

 Bumukas ang pinto at bumungad sa kanya ang kaibigan ni Kira. Napansin niya na
parang bumibilog ito ngayon.

 "Callan.." Parang inaasahan na nito ang pagbisita niya. Pilit na ngumiti ito sa
kanya. "Napabisita ka yata?"
 Matamis na ngumiti siya at hindi na nagpaligoy. "Nasaan si Kira?"

Namilog ang mata nito, tila hindi inaasahan ang diretsahang tanong niya. "S-Si
Kira? H-Hindi ko alam, eh." Nag-iwas ito ng mata at lumunok. "Bakit mo sa akin
tinatanong? Di ba, ikaw ang asawa?"

 Naningkit ang mata niya. "Just tell me where she is."

 "Pero Callan.."

 "Tama ka, Themarie. Asawa ko si Kira. Kaya kung alam mo kung nasaan siya ngayon,
sabihin mo sa akin. May karapatan ako na malaman kung saan siya pumunta."

 Humugot na malalim na hininga si Themarie at diretsong tumingin sa kanya. "Yes, i

know where she is, but i'm not telling you. Sorry."

 Nanigas ang katawan ni Callan at nagsalubong ang kilay. "And why is that?"

 "Dahil kaibigan ako ni Kira. Pinagkakatiwalaan niya ako at bilang isang kaibigan,
mahalaga sa akin ang tiwala ng isang tao. Alam ko kung nasaan siya pumunta. Don't
worry, she will be safe. Gusto lamang ni Kira na lumayo muna. May iniwan naman
siguro siyang sulat sa 'yo, di ba? Please understand her. Kahit asawa mo na siya,
may karapatan pa din siya na magdesisyon para sa sarili niya. Kung naniniwala ka na
mahal ka niya, babalik 'yon sa 'yo. Sa ngayon, hayaan mo muna ang kaibigan ko..
Hayaan mo muna siyang isipin na ito ang makakabuti para sa inyong dalawa."

 Parang naparalisa si Callan at ang tanging nagawa lang niya ay titigan at

pakinggan ang sinasabi ng kausap.

 "Huwag ka sana magalit sa akin, Callan. Ginagawa ko lang ito dahil kaibigan ako ni
Kira. Ayaw ko na makitang nahihirapan at nagdurusa ang taong malapit sa puso. I'm
really sorry." Pagkatapos nitong magpaalam sa kanya ay isinara na nito ang pinto.

 Marahas na humigit siya ng hangin at malalaki ang hakbang na pumasok sa kotse

niya. Nakatiim-bagang na pinaandar niya ang sasakyan.

 They had got to be fucking kidding him. Hindi siya makakapayag na lumayo sa kanya
si Kira.

 "Kung mahal ka niya, babalik 'yon sa 'yo. Sa ngayon, hayaan mo muna ang kaibigan
ko.. Hayaan mo muna siyang isipin na ito ang makakabuti para sa inyong dalawa."

  Fuck that.

 Alam niya kung ano ang mas nakakabuti para sa kanila ni Kira. Kailangan lang nila
na mag-usap. Magkapaliwanagan. Hindi ang magkalayo!

 He never told her to leave him! Damn it!

Nanginginig na isinuklay ni Callan ang daliri sa buhok. No, Kira. This is not the
best for us. Bumalik ka na sa akin. Please, i want you here.. I need you, hon.
Please.

  Kung hindi sa kanya sasabihin ni Themarie kung nasaan ang asawa niya, pwes siya
mismo ang maghahanap dito. Para saan pa at nasa ganoong propesyon siya kung hindi
niya ito mahahanap.

 Hindi siya makakapayag na si Kira ang magpasya ng makakabuti para sa kanila. Hindi
siya makakapayag na layuan ito at kalimutan siya.

***

  Itodo na ang pag-comment! Isang chapter na lang <3

=================

Chapter Seventy

 SA ILANG taon ni Callan sa kasalukuyan niyang propesyon. Ngayon lang niya tuluyang
napagtanto kung gaano kahirap ang maghanap sa isang taong nagtatago. He took four
freaking days to track Kira down.

 Pagod at tensyado, nagpasya agad siya na puntahan ang address na kinaroroonan

nito. Papaalis na siya sa kanyang bahay nang tumunog ang cellphone niya. Nanigas
ang katawan niya nang makita kung kaninong numero ang nakarehistro na tumatawag.

 Sinagot niya iyon, "Dad.."

 Aminado siya sa sarili niya na dismayado siya sa natuklasan tungkol dito. Bakit
hindi? Kahit ganoon ang kanyang Mama, mahal pa rin niya ito bilang magulang. At ang
natuklasan niya mula sa nakaraan ay parang dumurog sa puso niya. Bilang anak,
nasaktan siya para sa kanyang ina.

 Pero tama si Kira. Kahit ano pa ang kasalanan ng isang magulang, handa iyong
tanggapin ng isang anak.
 Nagkamali si Kira nang umalis ito para sa kanilang dalawa. Hindi iyon ang
magpaparaya sa kanila sa nakaraan. Hindi nito kailangan na bumitaw at magparaya.

 Pinigilan niya ang namumuong hapdi sa sikmura. Apat na araw na siyang nangungulila
sa asawa at ngayon na alam na niya kung nasaan na ito, hindi na siya mag-aaksaya pa
ng panahon. But he have to talk with his father first.

"Anak, puwede ba na mag-usap tayo?"

"Now?"

"Yes. Kung puwede.. Dito sa bahay. May mahalaga akong sasabihin sa 'yo."

 Siguro nga kailangan muna nilang magkaroon ng masinsinang pag-uusap. "Sige, Dad."

 Walang dahilan para hindi siya pumayag na makiag-usap dito. Hindi naman niya
maiiwasan habambuhay ang ama. Isa pa, dapat lang na makapag-usap sila para tuluyang
maayos ang lahat. Kakausapin na rin niya ang kanyang ina.

 Mayamaya lamang ay nakarating na siya sa kanilang bahay.

"Sir, naghihintay po si Sir Frei sa library."

Tinanguan niya ang katulong at nagpasalamat. Naabutan niya na nakaupo ang papa niya
habang may binabasang libro.

"Dad," tawag niya dito nang makapasok siya sa silid.

Tila nag-aalangan na ngumiti ito. "Callan, anak.." Lumapit siya at umupo malapit
dito.

"Bakit n'yo ba ako pinapunta, Dad? Tungkol ba ito sa..." Sinadya niyang ibitin ang
sasabihin at tumingin ng diretso sa mga mga mata nito. Samu't saring emosyon ang
nakita sa pares ng asul na mga mata ng ama. Ngunit nangibabaw ang pagsisisi.

"Gusto kong humingi ng kapatawaran, anak. Kahit imposible na mapatawad mo ako

ngayon.." Kumarap ito para pigilan ang luha, pagkatapos ay lumunok. "Alam kong
malaki ang pagkakasala ko sa iyong ina. I cheated on her.. Sinaktan ko siya.
Aaminin ko, i desire her mother.. I really like Reina before.."

Marahas na nahigit niya ang hininga at napatiim-bagang. "Bakit n'yo sinasabi ito
sa akin? Do you really want me to hate you?"
 "Hindi anak. I just want to be honest. Gusto kong maging malinaw sa 'yo na
kasalanan ko ang lahat. Kung pinigilan ko ang sariling magustuhan at akitin si
Reina na makipag-relasyon sa akin, hindi mangyayari ang lahat ng ito. Yeah, it's
all my fault. At ako lang ang dapat mong sisihin." Namamasa na ang mga mata nito.
"Alam kong naaapektuhan ngayon ang relasyon niyo ng asawa mo. Hindi lang 'yon.
Dahil sa kasalanan ko, nawala pa ang baby n'yo. Patawarin mo ako, anak. Maniwala ka
buong buhay kong pinagsisisihan ang nagawa ko. At kung maibabalik ko lang ang
panahon, hindi ko gagawin 'yon. Nasaktan ko ang iyong mama noon. Ngayon nasaktan ko
ikaw, si Kira at ang baby n'yo. Nasaktan ko ang lahat. Patawarin mo ako."

Mariing ipinikit nya ang mga mata. Ramdam ni Callan ang paninikip ng dibdib.
Parang dinudurog ang puso niya sa sinasabi nito. Oo, nagkasala ito at gusto niya
itong kamuhian. Pero kapag naalala niya ang nakalagay sa iniwang sulat ni Kira sa
kanya, tila nabubura ang pagkamuhi sa dibdib niya. Parang kusang nabubura ang galit
sa puso niya.

Nanginginig na bumuga siya ng hininga.

He was his father.. His beloved father. Walang kahit anong bagay sa mundo ang
makakapagbago na kung hindi dahil dito, wala siya sa mundong 'yon. At handa siya
ngayon na patawarin ito, tanggapin ulit at pagbigyan ng isang pagkakataon.

Alang-alang kay Kira, hindi niya bibigyan ng lugar ang galit at pagkamuhi sa
kanyang puso.

Tumayo siya at lumapit sa ama. Hinawakan niya ito sa balikat, at unti-unting

ngumiti. "You're forgiven, Dad."

Bumuhos ang emosyon sa mukha nito at mahigpit na niyakap siya. "Salamat, anak..
Salamat."

Napatingin siya sa pinto nang maramdaman na may nakamasid sa kanila. Naroon ang
kanyang ina, may luha sa mga mata nito habang nakatingin sa kanilang mag-ama. He
smiled at her. "Ma.."

Kumalas siya sa kanyang ama at lumapit naman dito.

"Anak, Callan.. Patawarin mo rin ako. Naging selfish ako at malupit sa inyo ni
Kira. And i know, kasalanan ko rin ang nangyari sa baby n'yo ni Kira. I'm very
sorry, son!" Ikinulong nito ang mukha sa palad at humagulhol. Agad na niyakap niya
ito at inalo.

"No, 'Ma. Huwag mong sisihin ang sarili mo. It's okay.. It's okay now. Aayusin
natin ang lahat ng ito. And then, we will start over again."

"Talaga? Hindi ka ba galit sa akin? Si Kira? Sigurado akong kinamumuhian ako ni

Kira."
 "Hindi ganoong tao si Kira, Ma. Kung kilalanin mo pa siya ng mabuti, makikita mo
na hindi ako nagkamali ng babaeng minahal. She was the most wonderful woman i've
ever met in my life, at wala na akong balak siyang pakawalan... Habambuhay."

"At wala na akong balak pa na guluhin kayo, anak. Tinatanggap ko na siya.

Tinatanggap ko rin na nagkamali ako sa kanya. Naging masama at madamot ako sa
kaligayahan mo at kaligayahan niya. Now, that i realized how much you love her..
Makakaasa ka na mamahalin ko na rin siya bilang bahagi ng pamilya natin."

 Tumingin ito sa Papa niya. With such tenderness, her mother smiled. "At pare-
pareho natin na kakalimutan kung ano ang nakaraan. Magsisimula ulit tayong lahat."

"God. Thank you, Ma." Mahigpit na niyakap niya ito at hinalikan sa noo. "Hindi mo
alam kung gaano ako kasaya ngayon, 'Ma."

Tila biglang naghilom ang mga sugat sa puso nila. Alam niya, wala ng lugar pa ang
madilim na nakaraan sa kanilang buhay. Kakalimutan na nila 'yon.

May ngiti sa labi na nagpaalam siya sa mga magulang pagkatapos nilang mag-usap
usap. Wala na siyang problema pa sa kanyang pamilya. Ngunit may kailangan pa siyang
kausapin..

 Kailangan pa niyang puntahan ang pinakamahalagang babae sa buhay niya ngayon.

Wait for me, Kira.

 NAGHIKAB si Kira at iniunat ang mga braso. Katatapos lamang niyang tiklupin ang
mga nilabhang damit kaninang tanghali. Maghapon niyang nilinis ang attic ng bahay
bakasyunan ni Callan. Yes, doon siya pumunta pagkatapos niyang magdesisyon na
lumayo muna sa binata. Parang gusto niyang tawanan ang sarili. Lumayo nga siya kay
Callan, pero doon naman siya sa pag-aari nitong bahay pumunta.

 Well, may karapatan na rin naman siya sa bahay-bakasyunan nito. Pinakasalan siya
nito, eh, malamang na maging pag-aari na din niya 'yon.

 Mapait siyang napangiti.

 Gusto niyang batukan ang sarili. Hindi niya alam kung tama ba siya ng desisyon na
lumayo sa lalaki. Kapag naiisip niya na maaaring masaktan niya ito sa kanyang pag-
alis, parang gusto niyang bumalik ulit sa mga bisig nito.

 She wanted to stay with him.. Pero hindi puwede.

 She need to stay away from him.

 She have to do this. Ang pagkakalayo nila ang makakabuti sa kanilang dalawa sa
ngayon.

 Hindi niya sinasagot ang mga tawag nito. Pinatay niya ang cellphone para hindi
siya matawagan ito at inihiwalay ang sim. In that way, mawawalan muna ito ng
contact sa kanila. Nakisuyo din siya kay Themarie na huwag sasabihin kay Callan ang
kinaroroonan niya. Hindi naman siguro ganoon kadesperado si Callan na mahanap at
malaman ang kinaroroonan niya. Kaya malaki ang tiwala niya na hindi siya nito
matutunton.

 Iyon ay kung hindi nito maisipan na pumunta sa San Juan. Sinuhulan din niya ang
caretaker nito na huwag sasabihin sa asawa na naroroon siya.

 Tila may mahapding likido na gumihit sa kanyang tiyan nang maalala ang asawa.
Mapait siyang ngumiti. Oo nga, lumayo siya sa binata para sa ikakabuti nilang
dalawa. Gusto niya ito bigyan ng space para mag-isip.. Dahil iyon naman talaga ang
nararapat. Hindi maganda ang mga nangyayari sa kanila at kung patuloy silang
magsama, baka mag-away lang sila.

 He was probably dead worried about her now. Kilala niya ito. Lagi nitong iniisip
ang kaligtasan niya, ang kapakanan niya...

 Sandali siyang pumikit bago magpasyang lumabas ng bahay. Sa limang araw niyang
pananatili sa Laiya ay tila nakasanayan agad niya ang lumabas sa gabi para
maglakad-lakad sa tabi ng dagat. Nakakatulong iyon sa kanya upang pawiin ang mga
hindi magagandang isipin sa utak niya. Nagiging kalmado siya at nakakapag-isip ng
magagandang bagay.

 Malapit lang naman iyon kaya nakakabalik din siya agad kapag gusto na niya. Kinuha
niya ang balabal at iniyakap iyon sa katawan niya. Maliwanag sa dalampasigan ng
gabing 'yon. May mga kabataan ang nagkakasiyahan at may ilan din na turista ang
naroroon. Malakas at nakakaindak ang tugtugin na umeere. Nakakatuwang panoorin ang
mga nagsasayawan sa tabi ng dagat.

 Napangiti si Kira at pinagpatuloy ang paglalakad. Nakita niya ang bato na lagi
niyang inaakyat para doon umupo o kaya mahiga habang nakamasid sa langit.

 Hindi naman iyon kataasan. May ingat na inakyat niya iyon at doon pumwesto.

Maliwanag ang kalangitan ng sandaling 'yon. Nagsisilbing ilaw ang mga

nagkikislapang bituin. Parang kaysarap titigan ng buong magdamag.

Umihip ang malamig na hangin at niyakap siya niyon. Sandaling napapikit siya. Kung
nandito lang sana si Callan, wala na ang mas sasarap pa sa pakiramdam na tinatamasa
niya nang oras na iyon. Pero sa kanyang isip lang ito makakasama ngayon.. Sa
imahinasyon lamang niya mangyayari na yakap siya ng asawa.

Nanginginig na nagpakawala siya ng hininga at pinalis ang tumulong luha sa kanyang

pisngi. Sa drama niya at sa nakaraan ng pamilya nila, pakiramdam niya ay lalayo din
sa kanya si Callan. Dadating 'yong panahon na magsasawa ito sa kanya.. Hihiwalayan
siya nito, iiwan at mahahanap 'yong babaeng perpekto para dito. At siya, maiiwang
luhaan at nag-iisa. Hindi niya alam kung kakayanin niya iyon. Hindi niya alam kung
kaya niyang tagalan ang sakit habang nabubuhay siya.

Naalala niya ang lahat ng masasayang sandali kasama si Callan. Naaalala niya kung
paano nito ipakita sa kanya kung gaano siya nito kamahal. Dumaloy sa isipan niya
ang lahat ng pagkakataon na ipinadama nito sa kanya ang totoong pagmamahal. Ang
pagpapahalaga nito sa damdamin niya.

Naalala din niya ang mga pagkakataon na lagi siya nitong inaasar noon. Mula noong
teenager sila hanggang sa lumaki sila. Iirapan niya ito at sisinghalan, pero si
Callan, nakangisi lamang at ipagpapatuloy ang pang-aasar para makuha ang buong
atensyon niya.

Nilunok niya ang bikig sa lalamunan at niyakap ang sarili. Alam niya na minahal
siya ni Callan. Nang mawala sa kanila ang anak nila, naroon lang ito sa kanya at
hindi siya iniwan. Nakakatawa kung paano niya inisip noon na bad boy ang asawa.. Na
sariling kaligayahan lang nito ang iniisip parati.

Because the truth is.. Callan was an old school gentlemen. Yes, 'yong uri na
malapit nang mag-extinct na Adan. Si Callan ang uri ng lalaki na ipagtatanggol ka
sa lahat ng mang-aapi sa 'yo, 'yong ipagbubukas ka ng pintuan, bibigyan ka ng
jacket kapag nilalamig ka at susunduin ka kahit saan ka magpunta.

He was the type of man who would hold your hand all night, and will make you feel
the most beautiful woman in the world. Yes, that's Callan..

 Her beloved Callan.

 Pinahid niya muli ang luha ngunit ayaw umampat ng pag-agos niyon. Kahit gusto
niyang bumalik sa piling ni Callan ay parang natatakot na siya. Paano kung mas
gusto din nito ang lumayo muna siya? Paano kung ayaw na siya nitong makasama pa?

Natatakot siya na pag bumalik siya, ibang Callan na ang makilala niya. Iyong
Callan na labis na kinamumuhian ang ina niya.. 'Yong Callan na ayaw na magkaroon pa
ng kahit anong koneksyon sa kanila..

Nananginig ang katawan niya at bumuhos ang kanyang emosyon. She found herself
crying hard.. Napakaganda ng gabi, pero tila niyayakap siya ng lungkot ng pag-iisa
ng sandaling 'yon.

Ngunit sa kalagitnaan ng pag-iyak niya, naramdaman niya ang mainit na pagyakap

mula sa likuran niya. Natigilan siya at gulat na napalingon. Dumaloy ang tensyon sa
katawan ni Kira nang makilala ang mukhang 'yon..

And that sexy blue eyes. Ikinurap niya ng tatlong beses ang mga mata upang
siguraduhin na gising siya at hindi nananaginip lang.

"C-Callan.." Napalunok siya. Totoo nga na nandito ang lalaki at natagpuan na siya
nito. "Anong ginagawa mo dito?"

"Hindi ba dapat ako ang nagtatanong niyan sa 'yo?"

Sinubukan niyang kumawala sa binata, ngunit mas lalo lamang humigpit ang yakap
nito sa kanya. Nagsisilbing liwanag ang mga bituin upang mapagmasdan niya ang
gwapong mukha nito. Ramdam niya ang tensyon na pumupuno sa matipunong katawan nito.
Tumitig siya sa mga mata nito. And damn it, it reminded her too much of a dangerous
beast silently watching and stalking it's prey.

Galit ba ito sa kanya? Hindi niya napigilan ang manginig.

"Ano ba ang ginagawa mo dito, Callan? Umalis ka na. Hindi mo ba nabasa ang sulat
ko?" Iniiwas niya ang mukha dito. Hinawakan nito ang pisngi niya at ipinaling upang
matitigan siya ng husto.

"Nabasa ko ang sulat mo at hindi ko gusto ang nabasa ko," nakatiim-bagang na sagot
nito.

"B-Bakit?"

"Dahil hindi ako makakapayag na ikaw ang magdesisyon sa kung ano ang nakakabuti sa
atin. Hindi ko gusto na lumayo ka sa akin."

"Hindi ba dapat iyon naman talaga ang dapat, Callan? Kailangan natin maghiwalay."

"No, we don't need that!"

"Yes, we need it. We need time to think.. We need space. At kinailangan kong
lumayo muna para makapag-isip ka.. At para makapag-isip ako kung tama pa bang
ipagpatuloy natin itong relasyon na meron tayo."

Marahas na huminga si Callan at umiling. "Hindi natin dapat isipin pa kung ano ba
ang tama o mali. Magiging maayos din ulit tayo, Kira. Ikaw at ako."

"Magiging maayos nga ba? Paano ang mga magulang natin, Callan? Isipin mo, magiging
masaya ba tayo kung mismong mga magulang natin ay hindi magkasundo?"
 "You don't understand."

 Mapait na ngumiti si Kira. "Naiintindihan ko, Callan. Naiintindihan ko ang lahat-

lahat.. Hindi tayo para sa isa't isa. May nakaraan na pilit hahadlang sa atin at
hindi natin 'yon basta basta makakalimutan. Magsisilbing pang-araw araw na
bangungot 'yon sa ating dalawa. And then, hindi tayo magiging masaya. Masasaktan
lang tayo pareho at ayaw kong mangyari na kamuhian mo din ako pagdating ng araw."
Sa pangalawang pagkakataon ay sinubukan niyang kumalas sa pagkakayakap nito, pero
ayaw talaga siya nito pakawalan. "Callan, ano ba! Utang na loob, bitawan mo ako!"

"Hindi kita bibitawan, Kira. Kapag binitawan kita, wala na akong kasiguraduhin ko
kaya ko pa na mabuhay. Kung papakawalan kita ngayon, para ko na rin pinakawalan
'yong nag-iisang babae na gusto kong makasama habambuhay."

Mariin siyang napapikit. "Please, Callan.." Nagsisikip ang dibdib niya sa iba't
ibang emosyon na nabubuhay ngayon doon. Gusto niyang magmatigas, ngunit sa ginagawa
ng lalaki ngayon ay parang nanlalambot ang buong sistema niya.

Hindi niya inaasahan ang sunod na ginawa ni Callan. Bigla itong lumuhod sa harapan
niya dahilan upang mapanganga siya.

"Ano ba ang kailangan kong gawin para huwag mo ako iwan, Kira? Sabihin mo lang kung
ano. Handa kong patunayan sa 'yo na wala kang dapat na ipangamba. Huwag kang
matakot na magsawa ako sa 'yo. Hinding-hindi ako kailanman titingin sa ibang babae.
Remember what i told you? Ikaw lang ang babaeng handa kong pag-alayan ng buong
buhay ko. Kahit ano pa ang nakaraan ng mga magulang natin, kahit ano pang kasalanan
ang ginawa nila, hindi tayo damay doon. Wala tayong kasalanan doon." Napakalamlam
ng mata nito at pakiramdam ni Kira ay hinihiwa nito ng patalim ang loob niya.

 "You're wrong, Kira. Hindi ako naniniwala na ang nakaraan natin ang magiging
hadlang.. Ang totoong hadlang ay ang paniniwala mo na hindi tayo magiging masaya
dahil doon."

 Nanigas ang katawan niya.

Tumayo ang kanyang asawa at mapait na ngumiti. "Kung talaga mahal mo ako,
maniniwala ka na magiging masaya tayo sa kabila ng nakaraan ng pamilya natin. Pero
hindi mo siguro ganoon kamahal.."

 Nanlaki ang kanyang mga mata. "Hindi totoo 'yan!"

 "Then, prove it to me." Hinawakan siya nito sa beywang. Naging possessive ang tono
nito. "Tell me you love me and you're not going to leave me again."

 Suminghap siya. Nahihirapan na din siya. Hindi niya kaya na magmatigas pa. Ang
marinig niya itong naghihirap din ay parang bumabasag sa puso niya. Umalis siya
dahil akala niya kailangan nila ng space. Pero mukhang nagkakamali siya.
 Unti-unti niyang napapagtanto na tama si Callan. Hindi nila kailangan ng
maghiwalay. Hindi niya kailangang lumayo.

 Muling nagsimulang pumatak ang mga luha niya.

Ikinulong siya ni Callan sa mga braso nito at inalo. "You're breaking my heart,
hon. Hindi ko intensyon na paiyakin ka. I hate seeing you cry. I just want you to
be happy, always happy with me."

 "I'm sorry.. Alam ko na ngayon na mali 'yong ginawa ko. I'm just so afraid..
Afraid that you're going to hate me."

 "Why would i hate you? Iyon ang pinaka-imposibleng mangyari. Mula pa noon ay ikaw
na ang mahal ko. At ipinangako ko sa sarili na iingatan kita, aalagaan at mamahalin
habambuhay. Mahalaga sa akin ang ngiti mo, Kira. One smile from you and everything
else can go to hell. Ganoon ang epekto mo sa akin at hinding-hindi iyon mabubura.
You're my love, my life and i will do everything for you." Hinaplos nito ang pisngi
niya at tinitigan siya. "Now tell me, lalayo ka pa ba sa akin mula ngayon?"

 Umiling siya. "Hindi na. Kahit ano pa ang mangyari ulit, hindi na ako
magdedesisyon na lumayo sa 'yo. Hinding-hindi ko na ako ulit magtatangka."

  He chuckled. "At kahit ulitin mo pa 'yon, mahahanap at mahahanap pa rin kita. But
funny, apat na araw ang ginugol ko para hanapin ka. Sa mismong property ko rin pala
ikaw nagtatago. Pati caretaker ko, sinuhulan mo pa para huwag sabihin sa akin."

  Napahalakhak siya. At hinaplos ang gwapong mukha nito. "Mahal kita, Callan. Kung
gaano mo ako kamahal, ganoon rin kita kamahal. Hinding-hindi na ako lalayo pa sa
'yo. Pangako."

  Kumislap ang kulay asul na mga mata ng asawa. Hinawakan nito ang kanyang batok.
At sa ilalim ng mga nagniningning na mga bituin sa kalangitan, naglapat ang mga
labi nila sa isang matamis, mapakapagpigil hiningang halik...

=================

Author's Note

 Sobrang thankful ako sa mga sumubaybay ng kwentong ito. Buwan ng Marso nang
sinimulan ko isulat ang kwentong 'to. Actually, last year ko pa siya dapat naisulat
pero minsan ay hindi ko agad naisusulat 'yong mga nasa isip ko.

 Natatakot din kasi ako na pangit ang kalabasan ng isang story kapag minabilis mo
ang pagsusulat. Naniniwala ako na nakakabuti ang mag-DAHAN DAHAN lalo na kung isa
kang baguhan.
 So, ayun. Magkakaroon pa ng Epilogue ang kwentong 'to. And then, magkakaroon ng
story si Diego. Maiiba ko 'yong kwentong nagawa ko dati para sa kanya. Bagong plot,
at mas magugustuhan n'yo.

 After Diego, syempre dito na papasok ang pinakahihintay at pinakasasabikan kong

isulat.. Ang Fontanilla Brothers Series.  D'yan n'yo syempre makikilala si Gazul at
Wild Fontanilla. (Sila muna ang ipapakilala ko. Hehe!)

 Anyway, alam ko na nabitin kayo sa story. May mga nagcomment na "Yon lang?"

Oo, iyon na 'yon. The story is about Callan and Kira. Hindi ito tungkol kay Diego.
Ipinakita ko na ang pagsubok na mga hinarap nila, kung paano sinubok niyon ang
relasyon nila at kung paano naging maliwanag sa kanila ang lahat. So, i guess..
Hintayin na lang natin ang Epilogue.

 Para sa iba pang info, puwede n'yo ilike ang Facebook page
ko: https://www.facebook.com/pages/Race-Darwin/605559756216891?fref=ts

 Thank you sa lahat, guys! Hanggang sa muli!

 Race Darwin, Ang Birheng Mahalay.