cinnderella

Isla Verde #1: One Sweet Day

Asthreya Chian Fortin

43 Parts

👠👠👠
One Sweet Day
(Isla Verde Series #1)

All the characters, places and events in this work are not
existing and not related to anyone having the same name or names.
This is a work of writer's imagination and invention. Some scenes
are not suitable for very young readers, read at your own risk is
advised.

© to the cover owners

👠👠👠
WARNING (!) THIS STORY CONTAINS MANY ERRORS, TYPOS AND LOOPHOLES.
DO NOT READ IF YOU ARE A PERFECTIONIST. YOU ARE WARNED.

To be edited.

Foreword

Hindi ko malaman ang aking gagawin dahil sa hindi inaasahang

pagsakit ng aking binti. I stretched my legs again, baka sakaling
mawala na ang pagsakit nito.

Hindi pwedeng magpatuloy ang pagsakit dahil mayroon kaming game

ngayon. Ako ang inaasahan na blocker dahil ako ang matangkad sa
kanila, si Alysa kasi ay injured at bawal pang maglaro
pansamantala.

"Come here, come here!" sigaw ni coach.

Huminga ako ng malalim at tumayo na sa pagkakaupo ko sa semento

para lumapit kay coach. Inayos ko ang aking takas na buhok, I
ponytailed my hair and fixed my jersey.

Muli kong naramdaman ang pagkirot ng binti ko, napahawak ako sa

likuran ni Glenda. Habang nakikinig kami kay coach ay marahan kong
minamasahe ang aking tuhod at binti. Doon kasi ang parte na
kumikirot.

Matagal na noong napilayan ako kaya naman hindi ko iniisip na

hanggang ngayon ay sasakit pa iyon. Third year highschool palang
ako noong mangyari iyon, I'm third year college now!

Is it possible?
Ang kaninang iilang nanunuod ay unti-unti ng dumarami, napupuno na
ang gymnasium ng mga schoolmates namin. Kalaban namin ang team ng
Building 1, Business Ad. Umiingay na rin dahil sa mga nagdadrums,
ang mga tao ay nagsisigawan na ang iba nama'y nag uusap-usap
Inabot ko ng aking kamay ang talampakan ko, huminga ako nang
napakalalim nang kumirot ang binti ko ulit.

Shit.

Bakit ngayon pa?

Sana maayos na matapos ang game, sana hindi ito sumumpong mamaya
habang nasa game. Bakit kasi ngayon pa ito sumakit kung kailang
championship! We are the defending champion, kaya kailangan manalo
pa rin kami rito.

"Ayos ka lang?"

Nag-angat ako ng tingin kay Hanna. Nakatingin siya sa akin at

sinulyapan ang binti ko, kumunot ang noo niya at saka umupo sa
aking tabi.

"Don't play, Threya..." umiling siya at nag aalala sinulyapan muli

ang binti ko.

I smiled and sighed.

"Ayos lang ako, Hanna. Kaya kong maglaro, siguro nasobrahan lang
ako sa pagte-training kahapon kaya ganito..."

"Tsss, ang kulit mo. Threya, alam naman ni coach na mayroon kang
injury, sabihin mo lang na sumasakit iyan ngayon para hindi ka
niya paglaruin." aniya. "Mahirap iyan kapag lumala pa..."

"Huh? Bakit hindi siya maglalaro? Kailangan siya sa team

ngayon..." biglang pakikisali ni Ella na nakikinig pala sa amin.

Inaayos niya ang kanyang rubber shoes habang nakasulyap sa amin,

umiling siya at muling bumaling sa kanyang rubber shoes. Isinintas
niya iyon.

"Mayroon siyang injury, Ella. Maiintindihan naman siguro ni coach

iyon..."

Kumunot ang noo ni Ella at sinulyapan ang aking binti. Parang

naghahanapan pa kung anong mali roon.

Bumuga ako ng hangin at marahang inikot ikot ang paa ko, hindi
dapat sumakit ito mamaya kapag oras na ng laro. Nakakahiya iyon sa
teammates ko at kay coach na umaasa sa akin sa game na ito.

"Wala naman, ayos lang iyan. Hindi naman siya gaanong bibigyan ng
bola dahil blocker siya..." balewalang anito.
Napasinghap si Hanna. "Iyon na nga, e. Blocker siya, puro talon
ang gagawin niya baka lalo lang lumala ang sakit ng kanyang
binti!"

Mukhang nainis si Hanna sa mga sinasabi ni Ella, pero mukhang wala

namang pakealam si Ella kahit may mainis sa kanya. Tama naman siya
dahil kulang kami sa players ngayon 'di ako pwedeng mag inarte.

"The volleyball championship game will start in a few..." the

announcer declared. "And last, the most awaited basketball final
game!"

"Lioneers! Lioneers!"

"Unicorns! Unicorns!"

Lalong umingay ang buong gym dahil sa tilian at sigawan ng mga

tao. Unicorns ang pangalan ng team ng building 3, sa aming team
iyon. Lioneers naman ang sa building 1.

Mukhang maganda nga ang laban dahil kami kami pa rin ang
magkakalaban sa championship, katulad noong last league ng La Riva
colleges.

"Pwesto na! Team!" sigaw ni coach.

Tumakbo si Hanna kay coach, marahil ay sasabihin niya ang tungkol

sa akin. Coach looked at me, nagsalita siya kay Hanna. Tumango
tango si Hanna at saka ngumiti pagtapos noon ay lumapit siya sa
akin.

"Magpapalit ka raw kapag hindi mo talaga kaya. Try mo muna kung

kaya mo, okay?"

Tumango tango ako at saka tumayo na, inayos ko ang aking buhok at
bumuga ng hangin. Tumunog ang malakas na speaker at nagsalita na
ang host doon na mag-uumpisa na ang laban.

Pumwesto na ako sa harapan ng net dahil doon naman talaga ang

aking pwesto. Pwede ako maging setter at blocker, hindi naman na
iyon mabigat kung tutuusin kahit may setter na.

Nakita ko ang pagpasok na rin ng Lioneers sa kanilang court,

hinila na ako ni Hanna. Nagpaikot kaming lahat at saka nag group
hug, malakas nagtatawanan ang mga kateam ko.

"Go! Go, unicorns!" sigaw naming lahat.

Pagtapos noon ay nag alisan na ang iba ko pang kateam para pumunta
sa bench, anim na lamang kaming natira sa loob ng court.
Nagchecheer din ang kabilang team at nakikipg highfive sa bawat
isa.
Huminga ako nang malalim at ngumiti. Tumingin sa akin si Rhian,
dati ko siyang kateam. Lumipat siya sa building 1 kaya naman
naging magkalaban na kami ngayon.

I smiled at her.

Tumaas ang isang kilay niya sa akin at saka humakbang papalapit sa

harapan ko. Nasa kabilang net siya.

My forehead creased.

"A- ah, good luck..." nahihiyang sinabi ko.

Wala naman kaming naging problema nito, hindi ko alam kung bakit
ganito siya sa akin makitungo ngayon. Maybe because we're not on
the same team now? We're now enemies?

Tumaas ang sulok ng kanyang labi, nakairap pa rin ang kanyang mga
mata. She's wearing a sky blue jersey, naka knee pads siya at
nakatali ng maayos ang kanyang buhok.

"Maglalaro ka pala?" she asked sarcastically. "I heard you're

injured, anong silbi mo riyan?"

Lalong kumunot ang noo ko dahil sa pagtataray sa kanyang tinig.

Huminga ako ng malalim at saka kumamot sa aking batok.

Saan naman niya nakuha ang balitang iyon?

"Wala lang iyon, makakapaglaro pa rin naman ako..."

Ngumisi siya at mapang insultong tiningnan ako mula ulo hanggang

paa.

"Well then, good luck, Asthreya..." nanunuyang aniya.

Seriously? Anong problema niya? Wala naman kaming pinag-awayan

noon. Bakit ganito siya umasta ngayon? Ganoon ba talaga kapag
lumipat ng team? Kailangan bang magkaaway na talaga kami?

Dati na kaming hindi masyadong nag uusap pero hindi naman ganito
na nagsasalita siya ng hindi maganda sa akin.

Nag umpisa ang unang set. Malakas na nagsisigawan ang mga tao
habang nagchecheer sa magkalabang team.

Napunta ang bola kay Hanna, sinerve niya iyon at pumunta na sa

kabilang linya. The game has started like that. Ngumiti siya at
tumango sa akin, ngumiti ako at malakas na pinalo ang bola nang sa
akin na mapunta. Iyon ang unang puntos, nagtilian ang mga
teammates ko.
Tinapik nila ako sa balikat at bumalik muli sa aming mga pwesto,
wala akong balak pumalo pero sabi naman ni coach ay pumalo ako
kapag may pagkakataon.

Matalim na tiningnan ako ni Rhian, katulad ko ay blocker rin siya

kaya magkaharap kami sa net parati. Naging maayos ang dalawang
naunang set, kami na ang panalo kapag kami pa ang nanalo muli sa
pangatlong set na ito.

Kanina ko pa iniinda ang pagsakit ng aking binti, pawis na pawis

na rin ako at nanginginig na ang mga tuhod ko sa kapaguran. Halos
lahat ng pagkakataon sa dalawang set na nauna ay sa akin nila
binibigay ang puntos.

Iyon kasi ang utos ni coach. Pagod na pagod na ako at hinihingal,

sandaling umupo ako sa aming bench nang mag time out at saka
uminom ng tubig.

Natanaw ko na ang mga players ng basketball na naglalakad patungo

sa bleachers ang iba naman ay nasa bench na. Pinapanuod nila ang
aming game.

"Damn! Hindi na ako makaka-focus nito!" hinihingal na hagikgik ni

Ella. "Nariyan si Spiral! Gosh!"

Nanlaki ang mga mata ng iba naming kateam at saka tumingin sa

bench ng Lioneers, napasulyap ako roon habang umiinom ng tubig.

Nakita ko agad ang kinakikiligan ng marami, tamad siyang

nakapandekwatrong upo sa bench nila. Nakapangalumbaba at bahagyang
nakanguso habang nakatingin sa kanyang cellphone.

"Good god! Akala ko hindi siya maglalaro ngayon?" si Pauleen

habang mangha na natunghay kay Spiral.

"Spiral Theius Roscoe, gosh! Kailan ba tayo mapapansin niyan?"

buntong hininga ni Faye.

Umismid si Ella habang umiinom sa kanyang bottled water.

"Mapapansin tayo niyan!" ani Ella, lumapit siya sa akin.

Napatingin ako sa kanya. "Threya, ako naman ang spiker. Kanina ka
pa naman pumupuntos..." pabulong niyang sinabi.

Huminga ako ng malalim at akmang tatango na sana pero naunahan na

ako ng mga tutol.

"Hindi pwede, Ella. Si Threya ang pinwesto ni coach doon. Isang

set na lang ang kailangan natin baka matalo pa!" agap ni Hazel.

"Oo nga, Ella. Hindi pwede iyon..." si Hanna.

Wala namang problema roon dahil marunong naman si Ella kaso baka
sa kakapa-cute niya ay matalo kami dahil doon siya mafofocus.
"Excuse me? Anong tingin mo sakin? Hindi kayang ipanalo ang third
set? Hazel, magbutas ka na lang ng bangko. Wala ka namang tulong!"

Napasinghap ang mga nakarinig sa kanya. Nawala sa kanila ang

atensyon ko nang tawagin ako ni coach.

"Fortin, halika!" si coach.

Lumapit agad ako sa kanya para makinig sa mga sasabihin niya.

Hawak niya pa ang white board niya pero blangko iyon.

"Ganoon lang ang gawin mo, flexible ka naman kahit saang pwesto ay
pwede ka. Ikaw ang aasahan ko rito, last set na sana natin ito..."
aniya. "Good luck!"

Napangiwi ako habang papabalik sa aking upuan, iika-ika na akong

naglalakad dahil sa pagkirot ng aking binti at tuhod. Pakiramdam
ko ito na ang huling set ko, o baka nga hindi ko na kaya. Kaya
sana ay maipanalo na.

"Si coach ang masusunod, Threya..." bulong ni Hanna habang nasa

loob na kami ng court.

Change court na kami, kaya naman lalong naghahagikgikan sila Ella

dahil nasa gawi na kami ng Lioneers players. Panay ang sulyap nila
sa akin na parang sinasabing pagbigyan sila sa kanilang hiling
kanina.

Ayaw kong masisi ng team kung sakaling matalo pa sa set na ito,

pero ayaw ko rin makipagtalo kila Ella. Paniguradong bubulyawan
nila ako kapag hindi ko sila pinagbigyan.

Hindi ko alam kung ano ang mas susundin ko, bahala na. The referee
whistled, huminga ako nang malalim at nag abang sa bola.

"Fortin! Galingan mo!"

"Go! Fortin!"

"Ang hot ni Fortin!"

Lumunok ako nang madinig ko ang mga players ng basketball na

nagche-cheer sa pangalan ko. Maraming nagchi-cheer sa akin sa
Unicorns pero mas dinig ko ang cheers ng Lioneers dahil narito
lang sila sa gawi namin.

"Ang ganda mo Fortin!"

"Fortin! Date me after the game!"

Naghiyawan at nagtawanan ang mga nakarinig noon. Napanguso ako at

nilingon ang bench nila, halos lahat sila ay nakatingin sa gawi ko
at namamangha.
Si Clay at Spiral ang magkatabing nakaupo, nakatingin si Clay sa
akin habang nakangisi at nag thumbs up pa. Nailing na lamang si
Spiral at masungit na sumulyap sa akin. Nangunot ang noo niya.

I sighed and looked away.

Tsss, ibang klase talaga ang aura ng isang iyon. Ngayon ko lang
siya nakitang nanunuod ng volleyball. Noon kasi ay palagi siyang
late sa mga game kaya hindi na naabutan ang volleyball.

Wala namang akong pakealam pero sana hindi na siya nanuod rin
ngayon dahil mukhang magugulo ang play namin, gusto kasing
magpapansin nila Ella sa kanya.

"Mine!" sigaw ni Ella sabay palo ng bola, sa sobrang baba noon ay

hindi nakalampas sa net!

Suminghap sila Hanna, narinig ko ang dismayadong sermon ni coach.

"Si Fortin! Si Fortin! Ella!" sigaw ni coach. "Alam mo ang play!

Hindi ka spiker!" nagtatagis bagang na aniya.

Hindi siya pinansin ni Ella, kunwaring wala itong narinig at saka

nahihiyang sumulyap kila Spiral. Nag init ang pisngi ko nang
magtama pa ang tingin namin, tumaas ang sulok ng kanyang labi.

Umiwas ako ng tingin at napangiwi dahil sa kirot ng binti ko.

Napakamot ako sa ulo, muling nag umpisa ang laro. Ako ang panay
pumapalo ng bola at sa akin na naman ang mga puntos.

Malakas na naghihiwayan ang mga tao.

"Hoooh! Fortin!"

"That's my girl! Walang kupas!"

"Akin ka na lang, Asthreya!"

Napangiti ako dahil nakakaya ko pa rin kahit masakit ang aking

binti. Malakas na sigawan sa pangalan ko ang naririnig, pati ang
mga basketball players ay naghihiyawan na.

Nagpalit palit uli ang bola, akmang papaluin ko iyon nang biglang
itulak ako ni Ella.

"Mine!"

Napaigik ako sa sobrang sakit, natapilok ako at saka malakas na

bumagsak sa sahig ang bigat ng katawan. Nagtilian ang mga nakakita
noon, para akong namimilipit sa sobrang sakit. I curled my toes
but I immediately felt the pain. Namuo ang luha sa mga mata ko
dahil sa sakit noon.
"Fortin!" sigaw nila Clay ang nadinig ko. Parang miski sila ay
nasaktan sa nangyari sa akin.

Hinawakan ko ang aking paa pero agad ko ring nabitiwan iyon dahil
konting galaw lang ay napapasigaw na ako sa sakit. Pakiramdam ko'y
may nabaling buto sa paa ko.

"Asthreya! Oh my God!"

Nanlalaki ang mga mata nila Hanna, nagsilapitan sila sa akin para
alalayan akong makatayo. Nakita ko ang gulat sa mukha ni Ella
dahil sa nagawa niya, lumapit agad siya sa akin para alalayan
akong tumayo.

"Ah!" tili ko at mabilis bumitiw sa kanya, muling napaupo ako sa

sahig.

Mas mabuti pang hindi niya ako alalayan dahil lalo lamang akong
namimilipit sa sakit, para siyang tanga na hindi ako maalalayan ng
maayos at maingat!

Damn it!

Ang sakit!

"Fuck! Ang sakit!" halos maiyak na sigaw ko.

"Oh God! Hala! Threya!" humahagos sila Hazel at ang iba pa papunta
sa akin.

Nakita ko ang takot sa mukha ni Ella, mabilis na lumapit siya at

hinila ulit ako sa braso para alalayan pero naigik na naman ako sa
sobrang sakit.

"Ella! H'wag na! Please!" paiyak na sigaw ko. "Hayaan mo na ako!"

"Dalhin natin siya sa clinic! Oh my gosh!" nagpapanic na sigaw ni

Ella.

Akmang hahawakan niya ulit ako sa braso ay may humawi na sa

kanyang kamay. Nanlaki ang mga mata nila, nakita ko ang malamig na
ekspresyon ni Spiral. Nakakunot ang noo niya habang tinitingnan
akong nakahiga at namimilipit sa sakit.

Nanlalaki ang mga mata ni Ella at ng iba pa, napasinghap sila

habang nakatingin kay Spiral. Parang ako pa ang nawala sa senaryo
dahil sa pagsulpot niya!

"You did that, don't act like you care lalo mo lang pinapalala..."
inis at malamig na bulong niya bago sumulyap kay Ella.

Napapikit ako at naghabol ng hininga. Marahang hinawakan ni Spiral

ang braso, yumuko siya at nilagay iyon sa kanyang batok.
Kumalabog ang puso ko. Suminghap ako nang makaramdam na naman ng
sakit, dumaing ako. Maingat na binuhat niya ako ng bridal style.
Halos lahat ng mga mata at atensyon ay nasa amin.

Bumuntong hininga siya.

"I'll bring her to clinic, coach..."

Tumango si coach na nakangiwi ang mukha habang nakatingin sa akin.

Matalim na sinulyapan niya si Ella.

"Mag uusap tayo mamaya, Fortin..." ani coach. "After the game."
ngumiti siya at tila problemado na.

Hindi na ako nakasagot dahil nilagpasan na siya ni Spiral, huminga

ako ng napakalalim at saka suminghap dahil sa pagkirot.

Oh God!

Napatingin ako kay Spiral, seryoso lang siyang naglalakad ng

maingat.

Mahahaba ang kanyang eyelashes, perpekto ang pagkakadepina ng

panga na parang kahit sino ay masusugatan doon, maputi at makinis
ang mukha, halos kita ang maliliit at pulang ugat sa kanyang
pisngi dahil sa kaputian.

Mapula ang labing maliit, makisig at maganda ang pangangatawan,

matangkad at talagang hindi sapat ang salitang greek god sa kanya.

He's a living Adonis. Damn...

Sa isang taon na nag-aaral kami sa iisang eskwelahan ay ngayon ko

lang siya nakita ng malapitan, sobrang malapitan pa. Kadalasan ko
kasi siyang nakikita kapag lunch break lang at bumibili lang siya
ng bottled water sa cafeteria.

Swertehan na lang iyon kapag nakasalubong at nakita mo siya sa

cafeteria o kung saan man. Well, magkaiba kasi kaming building
kaya baka hindi talaga kami nagkakakrus ng landas.

Sinong mag-aakalang nakatira siya sa Isla Verde? Dito sa amin?

Probinsya ito at siya'y mukhang Manileño.

Ang iilang estudyanteng nasa labas pa ng gym ay napapatingin sa

amin at gulat ang mga reaksyon.

"Staring is rude..." malamig at masungit na sinabi niya.

Nanlaki ang mga mata ko, umakto akong napangiwi dahil sa sakit ng
paa ko.

"A-Ah!" kunwaring daing ko.

Umismid siya at nailing.

"Wow! I think you're just acting like a crying puppy awhile

ago..."

Nag init ang pisngi ko, tinigilan ko ang pagkukunwari ko at saka

tumikhim.

"Hindi, ah!" giit ko. "Totoong masakit! Bilisan mo, kailangan ko

nang ipacheck ito! Salamat!"

Tsss, nakakahiya! Bakit kasi nagkunwari pa ako? Okay na iyon kesa

naman akusahan niyang nakatitig sa kanya!

His lips curled, he glanced at me and shook his head.

"Tsss, you're good at spiking but your knees are weak..." mapanuya
niyang sinabi.

Uminit lalo ang pisngi ko. Matalim na binalingan ko siya.

"Aksidente iyon!" tanggi ko.

Kumunot ang noo niya at parang isa akong tanga sa kanyang

paningin. Ang chinito niyang mga mata ang nagpapasungit sa kanyang
mukha.

"Your teammate pushed you..."

Napabuntong hininga na lamang ako at ipinikit ang aking mga mata.

"Aksidente lang, baka kailangan lang..." I said.

Alam ko naman na sinadya ni Ella iyon pero ayos na iyong nakita

kong nagsisisi siya sa kanyang ginawa sa akin. Para wala na ring
gulo.

👠👠👠
Phase 1

Napabuga ako nang hangin, hanggang ngayon ay nag-aabang pa ako sa

balita tungkol sa aming game. Ilang minuto na akong nagtatagal
dito sa clinic.

"Tsss, can't you just relax?"

Nilingon ko agad ang pintuan ng clinic, kakapasok lamang ni Spiral

mayroon siyang dalang bottled water at sandwich. Nilapag niya iyon
sa table na nasa aking gilid.

"Anong balita? Panalo ba?" madaling tanong ko.

Umismid siya.
"Eat." he commanded.

Hindi ko siya pinansin, umiwas ako ng tingin at kinuha ko ang

bottled water. Lumilipad ang isip ko kung tapos ba ang game o
hindi pa. Ayaw naman akong sagutin netong Spiral na ito.

"Baka matalo sila dahil sa akin! Nakakahiya iyon..." bulalas ko,

ngumiwi ako at inambahan ng suntok ang binti ko. "Nakakainis ka!
Dahil sa'yo-"

He gasped in annoyance.

"Talo ang team ninyo..."

Mabilis na nilingon ko siya, gusto kong bawiin niya ang kanyang

sinabi. Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa nalaman,
what? Natalo? Or he's just kidding?

He nodded slowly.

"Yes, talo..."

Nanghina ang mga kamay ko. Ayaw ko man maniwala ay mukhang totoo
nga dahil walang mabakas na pagbibiro sa kanyang masungit na
mukha.

Binitiwan ko ang bottled water sa aking hita at ipinikit ko ng

mariin ang mga mata.

Last set na dapat namin noong maaksidente ako, alam kong

siguradong panalo na kami noon. Dalawang puntos na lang ay tapos
na ang third set kaya nakakapanghinayang talaga at sinisisi ko ang
aking sarili.

Bakit? Naroon naman si Ella, bakit hindi siya ngayon nagpasikat at

pinanalo dapat niya ang third set! Ang nakakahiya pa'y 2-0 ang
laban kanina, biruin mong nahabol iyon? Sayang ang pagod ko!

Inis na kumamot ako sa aking ulo at padabog na pinalo-palo ang

unan dahil sa panghihinayang. Ganoon lang kadaling kinuha ng
Lioneers ang aming trophy!

Darn!

"It's not your fault." he said out of the blue.

Nilingon ko siya.

"What? Kaya nga natalo dahil may nangyaring ganoon, baka kinabahan
sila dahil sa lagay ko at hindi sila nakapaglaro ng maayos!"
His forehead creased and looked at me, he looked amused and
annoyed at the same time. Iyon ang nakikita ko sa kanyang
ekspresyon.

But still, he's breathtakingly handsome that I couldn't keep my

eyes on him. Nahihiya ako na baka mapansin niya ang paninitig at
pagkamangha ko sa kanyang mukha.

"You're stupid, it's just a game. You've done your part, stop
blabbering nonsense..."

Wow!

Stupid? Ako? Damn, masakit pala sa ego kapag sakanya nanggaling

ang salitang iyon. Para bang napakatigas noon at talagang ramdam
mong tanga kang totoo.

Napakurap kurap ako at matalim siyang tiningnan. Ngumisi lang siya

at nagkibit ng balikat.

"You've done your part, just relax. Hindi naman palaging mananalo
kayo, minsan tanggapin niyo rin ang pagkatalo..."

I sighed heavily.

He's fucking right! Pero natatakot ako na baka ako ang sisihin
nila, dahil sa akin ay natalo ganoon. Ayaw ko kasi talaga
makadinig ng disappointments dahil sa akin.

I want to be a known volleyball player, nangako ako sa aking

sarili na gagawin ko ang lahat para makapunta ng Maynila at doon
ako kukuha ng scholarship. Gusto kong doon ituloy ang pagba-
volleyball ko pati na rin ang pag-aaral.

Natigil ako sa pag iisip nang biglang bumukas ang pintuan, si Clay
Carlos ang iniluwa noon. Nakangiti agad siya pero halata ang pag-
aalala nang magtama ang tingin namin.

Seriously? Ganito ba kaswerte kapag napupunta sa clinic o

napipilayan? Parang lahat ay nag aalala, e. Isa na lang ang
kulang, kaso mukhang malabong mangyari iyon.

Napabuntong hininga ako sa isip. I smiled shyly at him. Ngumuso

siya at sumulyap kay Spiral na tahimik lang sa kanyang tabi.

"Wow, since when did you care?" mahinang tanong niya kay Spiral,
natatawa. "Just kidding, Spy." he laughed and looked at me.

Spiral tsked.

"How are you?" Clay asked me.

Napakurap kurap ako, hilaw na ngumiti ako at tumango.

"I-I'm- ayos lang ako..." nauutal kong sagot.

He made a sad face, tumingin siya sa paa ko at marahang hinawakan

iyon. Nanigas ako sa kinauupuan ko dahil doon.

What the heck? Stay still, Asthreya!

"You should go to the hospital and have it checked. Mukhang hindi

maganda ang pagkakatapilok mo kanina..." aniya.

Hilaw ulit akong ngumiti dahil sa hiya.

"Hindi, ayos na ako. Kailangan ko na lang siguro ipahinga sa

bahay..."

Napatitig ako sa kanyang mukha. He has a typical playboy look,

nakikita ko sa kanya ang mapaglarong aura kahit na hindi siya
mangulit o ano'y malalaman mo na agad na playboy siya.

His messy undercut hair is a must, lalo na sa mga lalaki. Sumobra

ang appeal niya lalo dahil doon, mapungay at malalim ang pares
niyang mata, matangos ang ilong at palaging nakangiti ang mapulang
labi.

No wonder, he's one of the top crushes here in La Riva colleges.

Kasama si Spiral doon, kahit na bago lang siya. Mayroon pang isang
transferee lamang last month na pinagkakaguluhan sa aming
building.

Nawala sa isip ko ang pangalan noon, hindi naman kasi ako fan. I
mean, hindi ako interesado sa mga gwapo o sinuman. Napapansin ko
ang kagwapuhan nila dahil normal lang naman iyon pero hindi ako
iyong titili pa at mangingisay sa kilig.

Tumango si Clay at ngumiti sa akin, inakbayan niya si Spiral na

agad naman nitong inalis at mukhang nainis.

"It's sad that you cannot watch our game." ani Clay. "Masyado mo
kasing ginalingan kanina, iyan tuloy... well, sana maging maayos
ka na. Magpahinga ka lang muna rito."

Nakakatawa ang mukha ni Spiral! Para siyang batang pikon sa isang

kalarong mapang-asar. Paano ba sila naging magkaibigan nito?
Parang ang hirap pakisamahan ni Spiral, eh.

Ngumiti ako kay Clay.

"Salamat..."

"O kaya magpasundo ka na? Kasi wala kang kasama rito, lahat ay
abala sa panunuod ng basketball game..." si Clay.
Oo nga, alam ko. Baka umuwi na rin ako maya-maya. Wala namang
susundo sakin, si Mama at Papa ay nasa mga trabaho. Si Tita Angge
naman ay hindi ko maaasahan sa ganitong pagsusundo.

Sarili ko lang ang makakatulog sa akin, wala nang iba. Kaya ko

naman mag tricycle mag-isa mamaya, pag alis nila ay aalis na rin
ako.

"Oo, uuwi na lang ako. Salamat sa pag-aalala..." nahihiya kong

sambit.

Umayos ako ng pagkakaupo, mabilis na sumuporta si Spiral kaya

naman kunot na kunot ang noo ni Clay habang pinapanuod ang kilos
ni Spiral.

"May susundo ba sa'yo?" malamig na tanong niya.

Umiling lang ako at hindi na nagsalita. Kumunot ang noo niya at

hinawakan ang aking siko nang tumayo ako. Makirot pa rin iyon pero
kaya ko naman ilakad.

"Uuwi kang mag-isa na ganyan ang lagay mo?" tanong ni Clay.

"You can walk, right?" Spiral asked. Tumango ako. "Good, watch our
game. After that I'll drive you home..."

Nagulat ako sa sinabi niya, napalingon agad ako sa kanya.

"H-Huh?" I stammered. "A-Ah, a-ano kasi hindi na kailangan dahil

kaya ko naman-"

Kinuha niya ang backpack ko na nasa kama at saka isinukbit iyon sa

kanyang balikat, hinawakan niya ang siko ko bilang pag-alalay
habang lumalabas na kami ng clinic.

"'Yon! Yes!" si Clay.

Tumawa siya at hinawakan naman ang kabilang braso ko para

sumuporta rin, wala na akong naiangal pa. Iika-ika akong naglakad
habang nakaalalay sila sa magkabilang gilid ko.

Kulay kahel na pala ang kalangitan, hindi ko namalayan ang oras sa

loob ng clinic. Wala akong ginawa kung hindi ang magcellphone
lamang at abangan kung sino ang pupunta roon.

Mukhang kinalimutan ako ni coach, malamang galit na galit iyon

dahil talo ang team namin. Hindi ko alam kung dapat ko bang
sisihin si Ella o ang sarili ko.

"Ang galing galing mo kanina, Threya. Akala ko nga last set niyo
na, wala na kasing pag-asa iyong team namin." Clay chortled. "I
saw Ella pushed you, right?" baling niya sakin.

Umiling ako.
"Baka kailangan lang talaga niya kunin ang bola."

Kumunot ang noo niya.

"Lahat naman nakitang sayo ang bola, but then she's stubborn
that's why she did that... may kabaliwan rin iyon. Hindi niya alam
na makakasakit siya, natalo pa tuloy kayo."

Nakakapuntos naman ako kahit masakit ang binti ko, makakapuntos pa

sana ako kung hindi lang ako tinulak ni Ella. Ewan ko ba, alam
naman niya na ako ang hitter, pero hindi niya iyon sinunod.

Basta makapag pasikat lang kay Spiral, e. Hindi niya man lang
naisip na lahat kami ay madadamay doon at ang masama pa'y
naaksidente niya ako!

Natawa ako.

Naalala ko na naman kung bakit ginawa ni Ella iyon at ngayon ay

nandito si Spiral, siya pa talaga ang bumuhat sakin papuntang
clinic.

Bakit kaya 'di niya tinulak ang sarili niya para siya ngayon ang
nandito at napapansin ni Spiral?

Ugh, damn! May kabaliwan nga talaga iyon. Ayaw ko na lang patulan
dahil magkakagulo lang.

"Okay lang iyon..."

Ilang minuto nang marating namin ang gym, pagpasok pa lang namin
ay nakuha na namin ang atensyon ng mga tao. Nakatingin sila na
parang gulat pa.

Mukhang mag uumpisa na ang basketball, nakita ko ang mga janitor

na nagmamap ng court. Maingay na maingay pa rin ang buong paligid
dahil sa malakas na speaker at tilian ng mga tao habang nag aabang
sa game.

Natanaw ko sa kabilang bleachers sila Hanna, kumuway siya sakin.

Naroon din sila Ella na mukhang dismayado talaga, nakabusangot ang
kanyang mukha.

Kinalabit siya ni Glenda, napalingon agad siya sa gawi ko.

Nalaglag ang kanyang panga, ganoon din nila Pauleen at ang iba
pang naroon.

"Uh, excuse me?" kinausap ni Clay ang isang babae sa bleachers na

malapit sa kanilang bench. "Pwede bang makiupo muna siya? Injured
kasi siya," he said in a very nice way.
Halos mamula na parang sili ang hilera ng mga babaeng kinausap
niya. Nagtanguan agad sila at saka umurong para bigyan ako ng
espasyo.

Huminga ako nang malalim. Marahang binitiwan ako ni Clay at Spiral

nang makaupo na ako ng maayos. Inilapag niya ang backpack ko sa
aking tabi.

Dinig ko ang hagikgikan ng mga babaeng katabi ko at nakatunghay sa

mukha nila Spiral na parang ngayon lang nila iyon nasilayan.

Tsss.

Spiral looked at me. My heart pummeled, para akong uminom ng kape

at ninerbyos bigla sa pagtatama ng tingin namin.

Ewan ko ba, kanina naman natitingnan ko siya at nasusungitan pa

nga. Ngayon para akong pusa na nabahag ang buntot.

"Ayos ka na rito?" Clay asked me.

Tumango ako at umiwas ng tingin kay Spiral.

"Oo, sige na..." I said softly. "Go- good luck pala..." utal na
dagdag ko.

Hinubad ni Spiral ang kanyang itim na t-shirt, natira ang suot

niyang jersey. Hinagis niya iyon sa legs ko, nalito pa ako pero
kalaunan ay nakuha ko rin. Inayos ko na lamang iyon para itakip sa
aking legs.

Hindi pa rin kasi ako nakakapagpalit ng damit, jersey shirt at

cycling shorts pa rin ang suot ko. Sa bahay na lang ako magpapalit
dahil hindi ko naman kaya mag isang magpalit.

"Bye, Asthreya..." kumindat pa si Clay.

Clay tapped Spiral's shoulder, nag aaya na siyang pumunta sa

kanilang bench. Tumango si Spiral at isang beses pang sumulyap
sakin bago sumunod na kay Clay patungo sa bench nila.

Napabuga ako ng hangin dahil doon, muling lumuwag ang paghinga ko

nang malayo sila sa akin.

Napatingin ako sa mga babaeng nakatingin sa akin. Ang iba sa

kanila ay mangha at ang iba nama'y nalilito at mayroon ding
naiinis.

Of course! Hindi ko na kailangan magtaka kung magkaroon ako ng

haters rito sa La Riva.

"Asthreya Chian Fortin..." banggit ng isang babae na kahilera ko

sa bleachers.
Napalingon ako sa gawi noon, ngumiti sa akin ang babaeng batid
kong tumawag sa aking pangalan. Nakita ko ang mga lalaking
nakatingin rin sa akin na mangha ang ekspresyon.

"Kanina mo pa kasama si Spiral?" pagtatanong niya.

Napakurap kurap ako. Nagtinginan ang ibang nakarinig sa tanong

niya, kinabahan naman ako doon sa 'di malamang dahilan.

Umiling na lamang ako.

"No..." I answered.

Parang napapahiya naman siyang tumango sa akin at hilaw na

ngumiti.

"Saan mo sila nakita? Dapat nasa clinic ka 'di ba?" tanong naman
noong isa pang babae.

Gusto kong mapangiwi sa sinabi noon, I can sense the sarcasm

there. Mukhang inis rin siya sakin habang pinapasadahan ako ng
tingin.

"Kagagaling ko lang doon..." balikong sagot ko.

Hindi ko naman kasi alam ang tamang isagot, ayaw kong sabihin na
galing sila Clay sa clinic para puntahan ako dahil siguradong
kawawa na naman ako sa mga mata nila.

Marami pa silang naitanong pero iling at pagtango na lamang ang

tugon ko, may nadinig pa akong nagsabi na mayabang raw ako at
maarte pero hindi ko na pinansin.

Tumuon ako sa basketball, ang unang nakapuntos ay si Clay. Three

points iyon, alam ko naman na sila na ang champion. Lagi naman
lalo pa noong maging kateam nila si Spiral. Mas naging undefeated
ang ang kanilang team.

Napuno ng tilian at sigawan ang buong gym. Puro pangalan ni Spiral

at Clay ang naririnig ko, may mga gwapo rin naman sa kanilang team
at sa ibang team pero sila talaga ang pinakamaraming supporters at
fans dito.

Ang iba ay may mga banner pa talaga at may mga pictures nila Clay
at Spiral iyon. Masyadong kina-career ang pagiging fan girl.

Nang matapos ang second quarter ay nag upuan muna sila sa kani-
kanilang bench, hingal na hingal si Spiral. Uminom siya ng tubig
at umupo sa bench.

Nagulat pa ako nang lumingon siya na parang may hinahanap,

napanguso ako. Ilang saglit pa ay nagtama na ang tingin namin.
Nagtilian lalo ang mga katabi ko.
"Gosh! Tiningnan niya ako!"

"Spiraaal Theius! I love you!"

Tumaas ang sulok ng labi niya at muling uminom ng tubig, ilang

segundo pa ay tumayo na ulit. Huminga siya nang malalim habang
nakikinig sa kanilang coach.

Seriously? Kahit wala na nga yatang coach ay sure win sila. Third
quarter na at lamang na lamang ang kanilang score!

Kahit nasa loob ng court ay masungit talaga ang mukha ni Spiral,

si Clay naman ay parati lamang nakangiti. Hindi siya totally
nakangiti, talagang hugis na ng kanyang labi iyon.

Huminga ako nang malalim. My phone beeped.

Hanna de Jesus:

You're so dead, Threya. Kung nakakamatay lang ang tingin, malamang

dead on the spot ka na. Haha.

Nangunot ang noo ko at tumingin sa gawi kung nasaan sila Hanna.

Lahat sila ay nakapagpalit na ng kanilang mga damit.

Nagtama ang tingin namin ni Hanna. Ngumiwi siya at umiling sakin.

Napabuntong hininga ako nang makitang nakatingin sakin si Ella
nang matalim. Ganoon rin ang kanyang mga kaibigan.

I'm so dead, really...

👠👠👠
Phase 2

Huminga ako nang malalim, natapos na ang game nila at nagtatalunan

na ang mga Lioneers sa gitna. Natapos ang laro sa score na 119-98,
Lioneers ang nanalo.

Wala nang bago roon, lagi naman silang nagcha-champion. Kaya

parang natural at simpleng game na lang ito. Wala man lang sa team
namin ang nanalo, kundi lang talaga ako injured gagawin ko ang
lahat para maipanalo iyon.

Nakakalungkot. Wala akong maibabalitang maganda kila Papa at Mama

pag-uwi nila mamaya.

"Papicture tayo kay Spiral at Clay!"

"Spiraaal!"

"Omg! Spiral!"
Sunod sunod na hagikgikan at tilian ang bumalot sa buong gym,
nanatili lamang akong nakaupo. Hindi ko alam kung bakit hinihintay
ko pa si Spiral dito.

Tinanaw ko sila Hanna sa kabilang bleachers, abala sila sa

pagkukuha ng pictures. Luminga linga pa ako at hinanap si Spiral
kung saan.

Nakita ko siyang pinagkakaguluhan ng mga babae pero wala naman

siyang pinansin sa mga iyon. Uminom siya sa kanyang bottled water
at kinuha ang white towel sa bench.

Nakita ko ang paglapit ni Alzhera Felipe kay Spiral, nagtilian ang

mga babae dahil sa kilig. Bahagya pang nagulat si Spiral sa
paglapit niya.

"Omg! Bagay sila!"

"Spiral, pwede papicture?" Alzhera asked in a sweet tone and

smiled.

Tipid na tumango lamang si Spiral at tumabi kay Alzhera, mabilis

na napangiti si Alzhera at ibinigay ang cellphone sa isa niyang
kaibigan para kumuha ng litrato.

"Grabe! Bagay na bagay talaga sila!"

"Sana ligawan na siya ni Spiral para naman walang dumidikit dikit

na iba riyan!"

"Oo nga, mahirap na baka mapunta pa siya sa mahirap! Sayang!"

"Hoy! Ang harsh ninyo! Mas maganda naman si Fortin sa inyo!"

Napabuntong hininga ako at nagyuko na lamang ng ulo. It's really

obvious that they're talking about me.

Well, hindi ko rin naman gusto ang malink kay Spiral dahil
malaking gulo talaga iyon sa fan girls niya. Mas gusto ko na iyong
mga lalaking hindi ganoon kagwapo, wala akong kaagaw at
makakaaway.

Mahirap din maging boyfriend iyan si Spiral, I'm sure. Sasakit

lang ang ulo ng magiging nobya niya, masyado siyang gwapo at lahat
ng babae ay gugustuhin maging kabit niya.

Hindi ko nga alam kung bakit hindi na lang sila ni Alzhera? Tsss.

Ano bang mga naiisip mo? Out of topic ka, Asthreya! Nagmumukha
kang katawa-tawa. Grr!

Maganda talaga si Alzhera Felipe, marami siyang taga hanga rito.

Siya ang panglaban ng Building 1 kapag may mga pageants, siya rin
ang tumatayong muse ng Lioneers. Kaya hindi naman na masama na
siya ang gusto ng mga tao para kay Spiral.

Napangiti ako nang mapansin ko ang t shirt ni Spiral sa aking

hita, hinawakan ko iyon at saka kinuha ko na ang backpack ko sa
aking tabi.

Napasulyap ulit ako kung nasaan si Spiral, kausap niya si Clay

ngayon at ang iba niyang teammates. Mukhang nagbabatian sila dahil
sa pagkapanalo.

Gusto ko nang umuwi, pero paano ako lalakad nito? Mamaya maitulak
tulak pa ako ng mga babaeng nagkikisayan sa kilig ngayon.

Tsh!

"Hi, Asthreya."

Nilingon ko agad ang bumati sa akin. Nakita ko ang tatlong

lalaking pamilyar, syempre taga building 3 sila. Engineering
students, mga players din sila.

Ngumiti ako.

"Hi..."

"Kumusta ka na? Ayos na ba ang paa mo?" tanong noong bumati sakin.

Nanunuyang tumitingin ang mga kasama niya sa kanya at saka

humahagikgik.

"Ayos naman na..." sumulyap ako sa aking paa.

Hindi ko alam ang kanilang pangalan o last name dahil hindi naman
ako matandain sa mga ganoong bagay lalo na kapag hindi ko naman
kaibigan.

Ang karamihang kilala ko lang ay mga taga building 2, iyon ang sa

amin. 'Tsaka ayos na iyon, hindi ko naman madalas nakakasalamuha
ang taga ibang building.

Tuwing lunch break ay halo halo lang kami sa cafeteria pero hindi
ko na alam kung sino sino ang mga taga ibang building doon. I'm
not that friendly, bilang nga lang sa daliri ang aking mga
kaibigan.

"Can we take a picture?" biglang sabi naman noong isa niyang

kasama.

Umawang ang labi ko at saka hilaw na ngumiti na lamang, I nodded.

Maingat na tumayo ako para pumwesto. Ngumiti agad siya at tumabi
sakin.
Halos manigas ako sa kinatatayuan ko nang umakbay siya sa akin,
what the hell? Tuwing magpapapicture na lang ba? Hindi pa rin
talaga ako masanay sanay sa ganoong istilo.

Hilaw ang naging pagngiti ko roon.

"Ako rin, Threya!" iyong isa pa niyang kasama, umakbay din iyon sa
akin.

Hindi ako mapakali, sigurado akong hilaw ang aking ekspresyon sa

lahat ng litratong iyon. Sumunod na ang bumati sakin, umakbay din
siya!

"Ang ganda ni Threya, pare! Lalo na kung hindi ka katabi!" pang

aasar ng kaibigan niya.

"Nagmukhang basurero!" halakhak pa noon.

Gusto kong matawa dahil doon. Bumungisngis lamang ako.

Napawi ang ngiti sa labi ko nang makita ko na si Spiral, nakatayo

siya sa likuran ng kumukuha sa amin ng picture.

What the freaking hell?

Malamig ang ekspresyon habang nakatitig sa akin, sumulyap siya sa

aking balikat kung saan doon nakaakbay ang lalaki.

His jaw clamped tightly. Suminghap siya at saka lumapit na sa akin

pagkaalis ng lalaki sa tabi ko.

"You're an angel, Threya!"

"Can I get your number?"

Spiral cleared his throat and held my elbow.

Nagulat pa ang tatlo nang makita si Spiral na nasa harapan ko na,

hinawakan ni Spiral ang aking siko at saka isa isang sinulyapan
ang tatlong lalaki.

Kumalabog ang puso ko, ngumiti na lamang ako sa mga iyon.

Napatingin sila sa kamay ni Spiral na nasa aking siko.

"Salamat, Threya!"

Nagpaalam na sila at tumalikod. Kumamot pa sa ulo iyong

nanghihingi ng number ko at hilaw na ngumti, panay naman ang
hagikgikan ng mga babaeng narito pa rin sa bleachers at
nakatunghay kay Spiral.

"Tsss, ingay..." inis na bulong niya, kinuha niya sa inupuan ko

ang bag ko at saka isinukbit sa kanyang balikat iyon.
Hindi na siya nagsasalita habang naglalakad na kami palabas ng
gym. Iika ika akong lumalakad habang nakaalalay siya sa aking
siko.

Para akong nakukuryente sa dikit ng kanyang balat, kakaiba sa

pakiramdam iyon. Kanina naman naakbayan ako ng tatlong lalaki ay
hindi ako nakaramdam ng ganito pero sa kanya ramdam ko.

"May awarding pa kayo..." paalala ko.

Hindi siya sumagot.

"May award ka ba?" I asked.

Hindi ulit siya sumagot.

"Wala siguro, kaya ang sungit mo!" natatawang sambit ko.

Sumulyap siya sakin at umismid.

Eh? Anong problema neto?

Kumunot ang noo ko.

"May masakit ba sayo? Nadapa ka ba kanina?" tanong kong muli.

Hindi niya sinasagot ang kahit anong itanong ko, nakakainis lang
talaga sa pakiramdam na parang napilitan lang siyang alalayan ako
dahil kaawa awa ako sa sitwasyon ko at nangako siya na ihahatid
ako!

Ugh!

Bakit ba pati ako dinadamay niya sa badtrip niya? Wala naman ako
ginagawa sa kanya! Hindi ko nga siya inaano, e!

Sumimangot ako at huminto sa paglalakad, nasa parking area na kami

ng La Riva. Piniglas ko ang aking braso para bitiwan niya.

"Inaano ba kita?" inis na tanong ko. "Kung napipilitan ka lang na

ihatid ako dahil sinabi mo iyon kanina ay h'wag mo na lang ituloy,
kaya ko namang maglakad..."

"Kinaya mo ngang tumayo para lang magpaakbay, malamang..."

sarkastiko niyang bulong na hindi ko naintindihan.

Kumunot ang noo ko.

"Ano? Tsss. Salamat na lang, uuwi akong mag-isa..."

Kinaway ko ang aking palad at saka tumalikod na. Mabilis na

humarap ulit ako nang maalala ko ang bag ko sa kanya.

"Iyong bag ko pala."

He sighed. Tumitig lamang siya sa akin at mukhang walang balak
ibigay ang bag ko, he tilted his head a bit like he's so tired for
argument right now.

"Get in..." malamig na utas niya at binuksan ang frontseat ng

Mazda niya.

Pinanuod ko lamang siya, he opened the front seat and put my bag
in there. Kumunot ang noo niya sa akin, muling umigting ang
perpekto niyang panga.

"H'wag mo na nga akong ihatid!" usal ko.

Pumikit siya ng mariin at hinilot ang kanyang sentido. Kumalabog

ang puso ko habang pinapanuod ang mga kilos ng kanyang mukhang
mahirap hindi pansinin at puriin.

"I said get in, Chian..."

Agad nanlaki ang mga mata ko dahil sa kanyang itinawag sa akin.

Damn, why does it have to be so fine hearing him calling me that?

Hindi ako madalas tawagin sa pangalang iyon kaya naman naninibago

ako sa paraan ng pagtawag at pagbanggit niya noon.

Ugh! Why does my heart keep on beating like I was in the race?

"A-Ah, hindi na nga kailangan kung napipilitan at naaawa ka lang."

nauutal kong sinabi.

"Tsss. Bakit ang kulit mo? Hindi ako marunong maawa kahit kanino,
kaya bakit maaawa ako sayo? Hindi rin ako napipilitan lang," He
sighed. "I want to take you home, is there anything wrong?"

Mabilis na naghurumentado ang puso ko. Parang kahit ano lang ang
sabihin niya ay nagbibigay ng kakaibang tibok sa aking puso.
Napakalakas niya!

Damn it!

Take me home? Sa bahay nila?

Gracious, Threya! You! Ugh, unbelievable!

"W-Wala naman!" I stammered, iika ikang naglakad na ako patungo sa

pintuan ng frontseat.

"Akala ko magagalit ang mga manliligaw mo, e..." he whispered

icily.

Hindi ko na tinanong iyon dahil ramdam ko ang panginginig ng

lalamunan ko na parang kapag nagsalita ako'y mabubulol ako at
mauutal ng sobra.
Tahimik na nagdadrive siya, langhap ko ang mabangong amoy ng
kanyang kotse. Hindi ko alam kung anong amoy pero para siyang
candy na strawberry!

Really? O baka may babae lang na sumakay dito at ganoon ang

pabango? Posible iyon dahil amoy babae talaga, tsaka naiiwan naman
talaga ang pabango ng babae kung saan.

Itinuro ko lang sa kanya ang daan patungo sa amin, malapit kami sa

farm na pagmamay-ari ng isang mayaman na pamilya rito sa La Riva.
Malapit din sa private resort na pagmamay-ari ng mga Roscoe. Yeah,
nila Spiral.

Masyadong pribado ang pamilyang Roscoe, ang mga malalapit lang

dito ang nakakakilala sa kanila. Mayaman sila pero ibang apelyido
ang ginagamit nila sa kanilang mga ari-arian.

Hindi ko rin alam kung bakit pero nadinig ko lang iyon noong nag-
uusap usal sila Papa at Mama.

Nang marating namin ang tapat ng gate namin ay sinabi kong huminto
na siya, huminga ako ng malalim at akmang aalisin ang aking
seatbealt ko pero siya na mismo ang nag alis noon.

Halos tumama ang ilong ko sa kanyang pisngi, nanlalaki ang mga

mata ko habang nakatulala sa kanya. Lalo pa akong nagulat nang
unti unti siyang humarap sa aking mukha.

Kitang kita ko ang paglalaro sa kanyang mga matang chinito, his

lips slowly curved and I gasped.

Kumalabog ng mabilis ang puso ko na animo'y walang alam na

salitang kalma. Hindi ko alam kung bakit ginagawa ni Spiral ito!

Shit! Papatayin yata ako!

"S-Spiral..." uutal utal na bulong ko.

Bahagyang tinagilid niya ang kanyang ulo at tinitigan ako, dahan

dahang bumaba ang kanyang tingin sa aking ilong at labi.

My lips trembled, I bit my lower lip and inhaled sharply. Hindi

ako makahinga ng maayos dahil sa sobrang lapit ng mukha niya.

Ang hirap lang talaga!

Ugh! What is he doing? Kung nang aasar lang siya'y hindi ako
natutuwa dahil sobrang nininerbyos talaga ako sa ganitong posisyon
namin.

"Hindi libre ang paghatid ko sa'yo..." he said playfully but stone

cold.
Kumunot ang noo ko, hindi ako makatitig ng diretso sa kanya.
Nanatiling diretso ang aking tingin sa windshield nga kanyang
kotse.

"Anong hindi libre? Magkano ba? Pumapasada ba etong kotse mo?"

matapang kong tanong pero talagang mauubusan na ako ng hangin.

He chortled.

"Look at me and I'll tell you..." he said.

Shit!

Dahan dahan akong naglipat ng tingin sa kanya, nagpigil ako ng

hininga dahil talagang nilapit pa niya ang kanyang mukha.

Napalunok ako. Wala sa sariling napapikit ako ng mga mata,

nakakaliyo ang bawat hampas ng mabango niyang hininga sa aking
labi. I feel dizzy and sleepy.

Nadinig ko ang mahina niyang pagtawa, naramdaman ko ang paghawak

niya sa aking baba at bahagyang inangat iyon.

Napahugot ako ng malalim na hangin, damn! Anong gagawin niya?

Ilang saglit pa ay naramdaman ko ang pagdampi ng labi niyang

malambot sa gilid ng labi ko!

Fuck it! Halos tawagin ko ang lahat ng salitang kalma dahil doon.
Napaawang ang labi ko dahil sa paghahabol ng hangin, unti unting
umurong siya at malambot na siniil ako ng halik.

Napapikit ako ng mariin dahil sa pagkaliyo, lumunok ako ng isang

beses. Napahawak ako sa kanyang braso nang sipsipin niya ang pang
ibabang labi ko.

Kusang napagalaw ang labi ko dahil doon, I felt  him caressing my

cheek mildly. Ramdam na ramdam ko ang kuryente sa bawat paggalaw
ng kanyang labi na wala sa sarili ko namang ginagantihan.

Damn it!

Kailan pa ako natutong humalik? This is my first kiss, to be

honest. I don't even know that I could kiss!

Humawak ang isang kamay niya sa aking baywang, pumulupot iyon at

saka ako hinapit para mapaupo sa kanyang hita.

Nanindig ang balahibo ko, wala akong magawa kundi ang malasing at
tumuon sa paghalik na ginagawa niya. Huminga siya nang malalim at
lalo akong siniil ng halik na parang ngayon lang siya nakahalik!
Sa sobrang lambot ng labi niya ay nanggigigil ako, napadiin ang
pagganti ko sa kanya. Nakayakap na ang magkabila niyang braso sa
aking maliit na baywang.

Inilipat niya ang mga braso ko payakap sa kanyang leeg, kumalabog

ang puso ko sa sobrang kaba at kiliting nararamdaman. Nagliparan
ang mga paru-paro sa aking tiyan.

I gasped when his kisses went hot, dumiin iyon at unti unting
bumaba sa aking panga hanggang sa aking leeg.

Mabilis na naghahabol ako ng hangin dahil sa kahingalang

nararamdaman, hindi sapat ang hangin na nakukuha ko dahil lalo pa
akong hinihingal sa paghalik niya saking leeg.

Sumipsip siya sa bandang collar bone ko, nakapikit lamang ako at

puro pagsinghap ang nagagawa. Para akong lasing na nanghihina sa
oras na ito.

I heard him curse softly, marahang kumagat siya sa gilid na parte

ng leeg ko at muling sumipsip doon bago siilin ulit ako ng halik.

"Damn..."

Kumalas siya sa halik at hingal naman ako, mabibigat ang kanyang

paghinga. Dinikit niya ang ilong niya sa aking pisngi habang
parehas kaming hingal dahil sa nangyari.

Huminga ako ng malalim at lasing na tiningan siya. Nahuli kong

nakatitig lamang siya sa akin gamit ang kanyang seryosong
ekspresyon.

"U- u- uwi na a- ako..." nagmamadali at bulol kong sambit dahil sa

kaba.

Tumaas ang sulok ng labi niya. Pinikit niya ang kanyang mga mata
at saka natawa ng mahina.

"Tsss. After kissing me, bigla kang magpapaalam? What a rude Chian
Fortin..."

Nanlaki ang mga mata ko at uminit ang pisngi ko sa pagkahiya. Lalo

pa akong sumabog sa kahihiya nang mapagtanto ang aming posisyon.

Tangina!

Suminghap ako at mabilis na umalis sa kanyang hita, napaigik pa

ako sa sakit ng maitukod ko ang paa ko.

Mabilis naman niya akong hinawakan sa baywang at iniupo ng maayos,

hindi magkamaliw ang hiyang nararamdaman ko!

Bakit hindi ko napansin iyon? Shit! Nakakahiya! Tsaka paano ba ako

napunta roon? Ugh!
Bumaba siya at umikot patungo sa gawi ko, binuksan niya ang
pintuan at hinawakan ako sa braso.

Hindi pa rin naaalis ang tipid na ngisi sa kanyang labi na lalo

kong ikinahihiya! Fuck, nakakainis!

Mabilis na tumalikod ako pagkabigay niya sakin ng bag ko. Ayaw ko

nang magpaalam dahil hiyang hiya na ako sa kanya at sa lahat ng
nangyari!

"Bye, sweet lips..." he chuckled.

Damn shit!

👠👠👠
Kabanata 3

I woke up early the next day, ni hindi ko alam kung nakatulog nga
ba ako? Ugh! Ayaw kong pumasok ngayon dahil sa sobrang hiya pa rin
sa sarili.

Damn.

Seriously?

Isang araw! Isang araw ko palang siya nakausap at nakasama,

paanong nangyari iyon? Bigla kong naalala ang sinabi niyang hindi
libre ang paghatid niya sakin! Pero ang tagal noong kiss, e. Ibig
sabihin hindi rin libre ang pagdala niya sakin sa clinic at
siningil na niya ako?

Fuck!

Ano bang katangahan iyan, Threya?

Ugh! This is insane!

Ang hirap paniwalaan na nangyari iyon, hindi kaya panaginip lang?!

Sana hindi ko siya makita mamaya pagpasok ko, sana talaga... dahil
hindi ko alam ang gagawin ko kung sakali.

Baka magmukha akong tangang kakatago o kakatakbo kapag nakita ko

siya. Ayaw ko talaga muna, nakakainis bakit kasi gumanti rin ako?

Inaamin ko na kinikilig talaga ako kapag naalala iyong kagabi,

pero nalukungkot at nahihiya ako sa sarili ko. Bakit ako
nagpapadala at nagpapaloko doon?

Nanindig ang balahibo ko nang maalala ang paghalik niya, napahawak

ako sa labi ko at saka iyon kinagat.

Damn it!
Stop remembering that!

Pagkatapos kong maligo at magbihis ay bumaba na ako. Naabutan kong

gumagawa ng tiramisu si Tita sa counter table.

"Oh, papasok ka na? Hindi ka pa nag-aalmusal, ah?" tanong niya

pagkakita sakin.

I smiled.

Wala akong gana sa lahat ngayong araw, ang daming gumugulo sa isip
ko. Iniisip ko pa kung anong magiging say sakin ng mga teammates
ko mamaya pagpasok ko.

"Hindi na po, baka sa sa school na lang..."

Kumunot ang noo niya, nilagay niya sa ibabaw ng kanyang ginagawa

ang iilan pang piraso ng mangga. She likes baking that much, kaya
naman perpekto ang lasa kapag siya ang gumawa.

"Bakit?" she asked. "Kakaalis lang nila Mama mo. Kumusta nga pala
ang championship ninyo kahapon?"

Ipinikit ko ang aking mga mata at saka bumuntong hininga. Umiling

ako.

"Talo, po. Napilayan pa nga ako..." nginuso ko ang aking paa na

mayroong bandage.

Tumingin agad siya sa paa ko. Ngumiwi siya at naiiling na nagbalik

ng tingin sa akin.

"Hay nako, Eyang. Sabi ko naman sayo ihinto mo na muna dahil hindi
naman agad gumagaling ang injury. Hindi ba't kakagaling mo lang sa
pagkapilay?"

Napangiti ako at nagkibit na lamang ng balikat.

"Okay lang ako, Ta. Sige na, aalis na ako. Pakisabi na lang po
kila Mama na baka gabihin ako mamaya dahil may project kaming
gagawin..."

Sumakay ako ng tricycle, isang tricycle lang naman papuntang La

Riva colleges. Maganda talaga ang tanawin sa dinadaanan namin.

Marahang dinungaw ko ang aking mukha at saka nilanghap ang fresh

air. Kitang kita ko ang mga nagsasayawang damo at bulaklak dahil
sa hangin.

Hindi pa masyadong tirik ang araw dahil alas otso pa lamang ng

umaga. Wala pang trenta minutos nang marating ko ang La Riva.
Pagkabayad ko kay Manong ay bumaba na ako at tumungo sa malawak at
nakabukas na gate ng La Riva.
Nagpapasukan na rin ang mga estudyanteng ganito ang oras ng pasok.
Huminga ako nang malalim at luminga linga sa paligid.

Nang wala akong maramdaman at makitang aura ni Spiral ay mabilis

na lumakad na ako papasok ng gate. Panay ang tinginan sa akin ng
iilang mga babae, nagbubulungan pa!

Nagyuko ako ng ulo at saka mabilis na lumakad, nilandas ko ang mga

buhok ko para matakpan ang aking mukha at hindi makilala masyado.

Mayroong apat na building ang La Riva sa loob nito, ang dalawang

building ay Business Administration building. Ang dalawa nama'y
para sa Engineering course.

Building 1 and 3, ang Engineering building. At building 2 and 4

naman ang para sa aming mga Business Ad. Hindi naman ganoon kalaki
ang aming school pero maganda ang loob nito at maayos.

"Kyah! Si Reitius!"

"Pumasok na si Reitius?"

Naghahagikgikan ang mga babae, tumango iyong isa at saka impit na

tumili. Nilagpasan ko na sila kaya hindi ko na narinig ang iba
pang usapan.

"Tara punta tayo sa building 2!"

Nagtitilian ang mga estudyante, mayroon pang ibang nagtatakbuhan

patungo sa building namin. Nangunot ang noo ko habang sinusundan
sila ng tingin.

Mabuti na lang at hindi ko pa naririnig ang tilian sa pangalan ni

Spiral.

"Omg! Si Spiral!"

Nanlaki ang mga mata ko nang madinig ko ang impit na tilian, lalo
kong binilisan ang paglalakad ko at walang lingon na tumakbo kahit
iika-ika na papunta sa entrance ng building 2.

Mukha akong tanga, sigurado!

Mabilis ang naging paghinga ko dahil sa nerbyos, para akong

kriminal na hinahabol ng pulis.

"Hi, Threya!"

"Galing mo kahapon, Threya!"

Lahat ng bumabati sakin ay hilaw na nginingitian ko na lang dahil

sa pagmamadali kong lumakad. Mukha pa akong tanga dahil iika-ika
ako.
Bumuga ako nang hangin pagkarating ko nang classroom namin.

Nagsitahimikan agad ang mga babae kong kaklase nang makita ako.
Kanina pa man sa labas ay pinagtitinginan na talaga ako, malamang
dahil iyon sa nangyari kahapon!

Huminga ako nang malalim at dumiretso na sa upuan ko. Sumipol sila

Ryan sa likuran ko, lumapit agad sakin si Carl at humila ng upuan
para tumabi sakin.

"Hi, Threya!"

Ngumiti lamang ako.

Hindi ko naman gaanong kalapit ang mga lalaki kong kaklase pero
nakakausap ko naman sila, iyon nga lang ay hindi ako gaanong
lumalapit sa kanila.

"Kumusta ang paa mo? Okay ka na ba?" tanong ni Ryan.

I nodded slowly, kinuha ko ang notebook sa aking bag at inilagay

iyon sa armchair ko. Langhap ko ang lalaking amoy ni Carl dahil
malapit siya at talagang nakatabi sakin.

"Ang galing mo kahapon, Threya..." puri nila sakin.

Ngumiti ako at tumingin sa kanya, napakurap kurap siya at

bahagyang napaawang ang labi habang nakatitig sakin.

"Salamat..."

"Hoy, hoy! Layo!" mabilis na taboy ni Hanna nang makitang

nilapitan na ako ng grupo nila Carl.

Napailing na lamang ako, kumamot sa ulo si Carl at saka marahang

umurong na lamang para bigyan ng space si Hanna sa pagitan namin.

"Mga malalanding 'to!" singhap ni Hanna.

Malakas naman na nagtawanan sila Ryan dahil doon.

"Hindi naman nilalandi si Asthreya!" tanggi ni Ryan. "Kinongrats

lang namin siya dahil ang galing niya talaga kahapon! Sayang nga
lang dahil napilayan siya."

"Kaya nga, natalo tuloy kayo! Si Threya kasi ang nagbubuhat ng

Unicorns!" si Carl.

Napangiti na lamang ako. Hangga't maaari ay ayaw kong magcomment

about sa pagktalo namin kahapon.

"Psh! Kunwari pa kayo!" si Hanna sa nanunuyang tono.

"Alam naman naming wala kaming pag-asa kay Threya!" si Ian.

Seriously?

Napabuntong hininga ako at binuklat na lamang ang libro sa harapan

ko para mag review, may quiz kami mamaya.

"May Roscoe na pala iyan!" halakhak ni Carl.

Nanlaki ang mga mata ko, nagtinginan lalo sa akin ang mga babae.
They looked disgusted and annoyed, napayuko ako ng ulo.

"Tsss, kaya nga tayo natalo dahil doon! Kunwari naaksidente siya
para lang makapagpapansin kay Spiral." si Pauleen.

Napasinghap ako at nag angat ng tingin sa kanya. Kumunot ang noo

nila Carl at nilingon ako na parang nagtatanong kung totoo ba
iyon.

Hah! Damn!

"I saw Ella pushed her, paanong kunwaring naaksidente?" natatawang

tanong ni Ryan. "Suspended nga si Ella 'di ba?"

Napatingin ako sa kanila. Suspended? Baka nakita rin ni coach ang

ginawa niya kaya ganoon ang nangyari. Wala naman akong balak
magsumbong tungkol doon.

Umirap si Pauleen sa akin.

"Tsss. Tinulak? Syempre sumigaw na nga si Ella na kanya ang bola

pero pilit pa ring inaagaw ni Asthreya, dapat lang sakanya
iyon..."

Kumunot ang noo ko sa pagkalito.

Ha? Wala naman anong ginawang ganoon, malamang sa akin na sinerve

iyong bola at ang play ay umiikot sa akin. Iyon ang utos ni coach,
ako ang hitter dahil sure na pumapasok iyon.

Tsss.

Ano bang nangyayari sa kanila?

"Utos ni coach na kay Threya iikot ang play, Pauleen! You know
that, pero nagpumilit si Ella na angkinin ang bola at ayun tinulak
pa si Asthreya!"

Humampas sa table si Pauleen, saktong bumukas rin ang pintuan at

si Ella na iyon. Nanlilisik ang kanyang mga mata sa sobrang inis
habang nakatingin sa amin ni Hanna.
Humugot ako nang malalim na hininga at tumayo, mamayang nine
thirty pa naman ang klase namin kaya lalabas na lang muna ako para
walang gulong mangyari.

"Ano, Hanna?" inis na singhal ni Ella.

Sinukbit ko na ang bag ko sa aking balikat at akmang aalis nang

biglang hilahin ni Ella ang braso ko dahilan upang mapangiwi ako
dahil sa pwersahang napabalik ako.

"Ella, ayaw ko ng gulo." pormal na sambit ko.

Napatayo si Hanna. "Ella, tigilan mo si Threya! Why are you so

insecure? Dahil ba mas napansin siya ni Spiral?"

Napalunok ako at ngumiwi kay Hanna, mabilis na nilingon siya ni

Ella. Humakbang siya palapit kay Hanna at nagulat ako nang itulak
niya iyon sa balikat ng dalawang beses.

"Ano? Ulitin mo nga!" sigaw niya. "Ako ba ang sinasabihan mo ng

insecure? Kay Threya? What a joke!" nagtatagis bagang na aniya.

"Tama na, Ella..." awat ko.

"Totoo naman, ah! Tinulak mo pa nga siya! 'Tsaka gusto mong maging
hitter dahil nga naman naroon si Spiral! Totoo naman 'di ba?"

Nagbubulungan ang mga kaklase namin dahil sa pagtatalo nila,

lumapit na rin si Pauleen sa tabi ni Ella at nakairap ang mga
mata.

Lalong nainis ang mukha ni Ella sa sinabi ni Hanna.

"Tinulak ko siya dahil tinapakan niya ang paa ko! Sumigaw na nga
ako na akin iyon pero tinapakan niya ako, kaya wala akong choice
kundi ang itulak siya!"

Nanlaki ang mga mata ko.

What the heck? Tinapakan?

Kumunot ang noo ni Hanna at lalong umingay ang bulungan ng mga

kaklase namin dahil sa sinabi niya.

"Ella, hindi 'yan totoo..." kalmadong sinabi ko. "Hindi ko gagawin

ang sinabi mo, kung ayaw mong aminin na tinulak mo ako. It's fine!
Pero hindi naman tama na gagawan mo pa ako ng kwento..."

Suminghap siya at lumapit sakin. Hindi ako natinag doon, bakit ako
matatakot sa kanya? Gumagawa lang siya ng kwento kahit hindi
totoo!
Paano ko siya maapakan? Ako ang nasa harapan niya, kaya nga hindi
ko nakita na itutulak niya ako. Nagjojoke yata si Ella. Gagawa na
nga lang ng kwento puro pa kathang isip.

Hay.

It's really hard to argue with someone narrow minded. Kaya ayokong
pumatol hangga't maaari, e. Ayoko rin talaga na may makaaway para
maging payapa ang pag aaral ko. Pero kung ganito naman ang mga
tao? Ewan ko na lang.

Hindi pa sana siya titigil, mabuti na lang at mayroong nagbukas ng

pintuan. Napalingon kami agad doon.

Nanlaki ang mga mata nila Ella at ng mga kaklase namin nang makita
ang pumasok. Kunot ang noo ng bagong dating nang makita kaming
nakatayo sa harapan.

His hair was a bit messy, kulay tsokolate iyon kagaya ng kanyang
mga mata. Malalim at mapungay ang kanyang mata na animo'y laging
inaantok o tinatamad.

Medyo pouty ang mapulang labi, mataas at matayog ang ilong, maliit
ang kanyang mukha. Sakto ang pangangatawan at matangkad siya.

Hindi ko alam kung saan nagmula ang alien na ito, kung bakit bigla
siyang sumulpot o ano. Basta ang alam ko'y hindi ko siya
maidescribe ng maayos, parang kailangan kong puriin ang lahat ng
parte niya.

Damn...

Pansin kong hindi pa rin siya naka uniporme ng La Riva, he's just
wearing a white plain shirt, lalong nadepina ang kanyang braso
doon and a black jeans.

He's screaming hotness!

Nag upuan agad sila Ella at Pauleen, umupo rin si Hanna at

suminghap. Impit na nagkikiligan ang mga kaklase namin, huminga
ako nang malalim at saka lumakad papuntang pintuan para makalabas.

Agad kong nalanghap ang mabangong amoy ng lalaki, napasinghap ako

nang bigla niyang hawakan ang braso ko.

Oh God!

"Is this room 104?" baka ang pagkalito kahit maayos ang kanyang
pagkakatanong.

Napakurap kurap ako at wala sa sariling tumango sa kanya.

Bahagyang napanguso siya at sumulyap sa classroom, binalik niya
ang tingin sa akin at saka marahang binitiwan na ang braso ko.
"Thank you..." aniya.

Hilaw na napatango na lamang ako at mabilis na lumabas na. Gosh!

Too much for this day!

Wala sa sariling pumunta ako sa cafeteria, bumili lamang ako ng

isang bottled water at saka ako naglakad papabalik sa building 2.

Huminga ako nang malalim at uminom sa tubig na binili ko.

Palagay ko transferee na naman ang lalaking iyon, halatang walang

kakaalam alam. Totoong gwapo siya, kaya naman ganoon na lang ang
reaksyon nila Ella nang makita siya.

Tsss, never akong mangingisay sa kiliig sa isang gwapo 'no! Hindi

nakakababae.

Pagkabalik ko ng classroom ay wala pa rin si Ma'am Ligtad.

Napatingin ako sa lalaking bago, nakaupo siya sa likuran ng upuan
ko!

Naka earphones lang siya, naghahagikgikan at bulungan ang mga

kaklase ko habang nginguso siya.

Ilang sandali pa ay tumama na ang kanyang tingin sa akin. Huminga

ako nang malalim at tahimik na lumakad na lang patungo sa upuan
ko.

Muling uminom ako ng tubig pagkaupo at pansin ko na naman ang mga

mala kutsilyong tingin sa akin nila Ella.

Mabuti na lang at dumating na si Ma'am Ligtad. Bumati siya sa amin

at saka kinuha ang isang envelope na nasa table niya.

"Mayroon tayong bagong kasama?" she asked. "Transferee from... Oh!

I see..." aniya habang May binbasa sa envelope. "Please, introduce
yourself, mister transferee."

Naglingunan agad ang mga babae sa transferee, tumayo siya at saka

pumunta sa harapan. Bahagya siyang nagbow ng ulo kay Ma'am.
Napakurap kurap si Ma'am habang nakatitig sa kanya.

See? Pati si Ma'am Ligtad! Akala siguro niya may alien!

The transferee smiled a bit.

"I'm Reitius Ford Santisteban, transferee from Elite University

Manila, good morning..."

Pormal at tipid na pakilala niya na parang napilitan lang siyang

magpakilala dahil kay Ma'am Ligtad. Parang 'di na napigilan ng iba
ang magtitili dahil doon.

Tipid na ngumiti siya kay Ma'am at saka bumalik sa kanyang upuan.

Fuck! Siya pala iyong pinag uusapan kanina sa ibaba? Reitius? The
fuck!

Alas onse y media nang magdismissed si Ma'am Ligtad pagkatapos

niyang magpa quiz sa amin. Inayos ko lang ang mga gamit ko at
sabay na kaming bumaba ni Hanna para kumain sa cafeteria.

Panay ang pag uusap usap ng mga babae tungkol kay Reitius habang
naglalakad. Mayroon pang mga taga ibang section ang nagkukwentuhan
tungkol sa kanya. Kung paano agad kumalat ang kanyang pangalan ay
parang virus!

Viral na agad ang pangalang Reitius Ford Santisteban!

"Ako na ang pupunta sa counter! Ano ba ang iyo?" tanong ni Hanna

nang makaupo kami sa two seater table.

"Sandwich lang ang akin at tubig, salamat..."

Tumango lang siya, inabot ko ang pera ko sa kanya at umalis na

siya para pumunta sa counter. Sobrang ingay ng mga estudyanteng
narito, mayroong nagtatawanan, nag aasaran at nagtsitsismisan
syempre hindi mawawala iyon.

Nilabas ko ang cellphone ko at pumangalumbaba sa table, I opened

my instagram account. Nakita ko ang post ni Hanna doon, kaming
dalawa lang at magkaakbay.

Kahapong kuha iyon bago ang game.

Nag scroll pa ako, ilang sandali pa ay nagulat ako nang sumabog

ang notification ko. Tiningnan ko agad iyon. Puro mentions iyon ng
mga nakakakilala sa akin.

Pinindot ko ang isang nag mention sa akin. Picture iyon, kumunot

ang noo ko nang makita kong ako iyon! Naka jersey ako at may
nakasulat sa likurang 'Fortin 8'

Nakatalikod ako doon pero naka side ang aking mukha at kita ang
malapad na ngiti ko roon. Pawis at halatang pagod ako doon. Sa
court iyon habang naglalaro kahapon!

Kumalabog ang puso ko nang makita ang nagpost at caption doon.

Spiraltheiusrsc: Who's this hottie chic player of LRAC? Help me

find her, thank you. :)

Halos mag akyatan lahat ng dugo sa aking mukha. Mabilis na luminga

ako sa buong cafeteria, nakita ko ang ibang nagcecellphone na
batid kong followers ni Spiral! Damn it!

Napatingin agad sila sakin at parang mangha pa, ang iba'y

nanlalaki ang mga mata at gulat. Nagyuko ako ng ulo, wala akong
anino ni Spiral na makita rito! Of course, hindi siya naliligaw
rito!

Ugh! Shit! Bakit ba nagpost siya noon?

Nang makarating si Hanna ay wala na akong gana kumain, nilagok ko

na lang ang mineral water at saka huminga ng malalim. Pakiramdam
ko may death threats na akong matatanggap maya maya lang.

Bwisit talaga si Spiral! Dahil sa kanya manganganib ang buhay ko!

Urgh!

👠👠👠
Kabanata 4

Nanlaki ang mga mata ko at napasinghap nang may magbuhos sa ulo ko

nang malamig na juice. Mabilis na napalingon ako roon.

"Threya!" singhap ni Hanna.

Malakas na nagtawanan sila Ella na parang ako ang katawa katawa sa

kanila ngayon. Ipinikit ko ang aking mata at lumunok ng paulit
ulit.

Kalma, please sapian mo ako...

"Ella, ano ba!?" sigaw ni Hanna na mas apektado pa sa akin. "Hindi

na tama ang ginagawa niyo!"

Humalakhak sila Ella, kasama niya sila Pauleen at ang hindi ko na

kilala pang dalawang babae. Nagtatawanan sila habang nakatingin
sakin, nakuha noon ang atensyon ng mga ibang tao sa cafeteria.

"Wag kang makielam, Hanna! Baka pati ikaw buhusan ko ng juice!"

Ngumiti na lamang ako kay Hanna at umiling, tumayo ako at

pinunasan ang mukha ko gamit ang aking palad.

Hinarap ko si Ella at ang mga kasama niya, higit na matangkad ako

sa kanya kaya ko siyang itulak at saktan ngayon pero hindi ko
gagawin iyon.

Naaawa na lang ako sa kanya, baka hindi ko mapigilan ang sarili

ko. Nakakainis! Ang laki ng problema niya, bakit hindi siya
magpalipat sa section ni Spiral para doon siya magpapansin!

"Bakit lalaban ka?" nakataas na kilay niyang tanong.

Ngumiwi ako at umiling.

"Oo, pero naaawa ako sa'yo kaya hindi na lang..."

Kumunot ang noo niya at halatang nagpipigil ng galit. Tinulak niya
ang balikat ko, napaatras lang ako ng konti at saka matalim na
tiningnan siya.

"Lumaban ka! Malandi ka! Sabi ko na nga ba may tinatago kang

landi! Ngayong mayroong mga lumalapit sayo, sinusunggaban mo agad
lalo pa't mayaman si Spiral!"

"Gold digger!" gatong pa ni Pauleen.

Nag init ang tainga ko dahil doon. Para akong sinisilaban ng apoy
dahil sa inis, pinigilan kong mabuti ang sarili kong manakit sa
kanila.

Ano namang kinalaman noon sa kayamanan ni Spiral? Hindi ako ganoon

tao at tinulungan lang naman ako ni Spiral, dahil din sa kanya
iyon! Tinulak niya kasi ako!

"Ano bang pinagsasabi niyo? Ella, tigilan mo na ako. Hindi na ako

natutuwa sa mga ginagawa mo, magpasalamat ka pa nga at
nakakapagpigil ako sa kagaspangan ng ugali mo!" kalmado kong
sinabi pero inis na.

She scoffed.

Naghiyawan ang mga kaibigan niya at nagkakantyawan na itulak daw

ako ni Ella kung kaya nito. Seriously? Anong klaseng mga kaibigan
sila? Hindi na sila naawa kay Ella, pag di ako nakapagpigil.

"Tigilan mo ang lumandi kung ganoon! Alam mo naman na marami kang

makakalaban kapag nilandi mo si Spiral, tapos ngayon si Reitius
naman! Papansin ka rin talaga, Asthreya!"

Kumunot ang noo ko.

Si Reitius? Wow! Ngayon ko lang nalaman na nilandi ko pala iyon?

Nagtanong lang ng room number! Ibang klase talaga mag isip ang
makitid utak.

Napailing na lamang ako at natawa.

"Oo na, Ella. Masaya ka na? Malandi ako, ikaw lang nakakaalam.
Tsss." mabilis na tumalikod na ako para umalis.

Panay ang pagbuga ko ng hangin habang naglalakad, nagtatabihan

naman ang mga nagkukumpulan sa amin.

Ugh! Grabe, hindi ko na talaga alam ang magagawa ko kapag nangyari

ulit ito.

Napahinto ako sa paglalakad nang may humarang sa dadaanan ko, nag

angat ako ng tingin.

Si Reitius iyon!
Nagulat pa ako nang mag abot siya ng panyo sa akin. Seryoso lang
ang kanyang ekspresyon, hindi ko alam kung tatanggapin ko o hindi.

"Salamat na lang..." nauutal at nahihiya kong tanggi.

Bigla ay siya mismo ang nagpunas noon sa pisngi ko, nanlaki ang
mga mata ko sa ginawa niya. Maingat lamang iyon at parang walang
ibang tao sa paligid kundi kami lang, nakaramdam ako ng pagkailang
dahil doon.

Akmang iiwas na ako ay biglang may humawi sa kamay niya.

Nakita ko ang malamig na ekspresyon ni Spiral, parang tumigil ang

pagtibok na puso ko. Nanlaki ang mga mata ko.

Kumunot ang noo ni Reitius sa kanya, matalim na tumingin si Spiral

sa kanya at saka ako nilingon.

"Sp- Spiral..." utal na usal ko.

Nilingon niya ako at saka pinasadahan ng tingin, napailing na

lamang siya at hinigit ang palapulsuhan ko papalabas ng cafeteria.
Kumalabog ang puso ko, iyon na naman ang kuryente.

Fuck!

Ano na naman ito? Kaya nasasabihan ako ng malandi, e! Hindi ko na

talaga gustong malapit sa mga lalaking ito.

Dinala niya ako sa washing area malapit sa cafeteria, nilabas niya

ang kanyang panyo at binasa ng tubig sa gripo.

"Who did that, this time?" malamig na tanong niya habang pinipiga
ang panyo.

Napalunok ako, hinawakan niya ang chin ko at saka pinunasan ang

noo ko. Umiling ako at umiwas ng tingin habang ginagawa niya iyon.

"Tsss, tell me who did this..." he said.

Matangkad ako pero mas matangkad pa siya ng ilang inches sa akin

kaya nakatingala ako habang nakatingin sa kanya.

"Ikaw..." sagot ko at nagbuntong hininga.

Siya naman talaga, kundi dahil sa kanya wala namang ganitong

mangyayari. Papost post pa kasi ng picture ko, lalo tuloy dumami
ang may galit sakin.

Tumigil siya sa pagpunas ng mukha ko, umismid ako at kinuha ang

panyo sa kanya at ako mismo ang nagpunas sa mukha ko.

I sighed.
Nakakunot ang noo niya, namumula ang kanyang pisngi dahil sa init.
He bit his lower lip and looked at me.

"Bakit ako? Wala nga ako roon!" he chuckled.

I rolled my eyes, nag iinit ang pisngi ko tuwing napapatingin sa

labi niya. Ang hirap lang talagang hindi pansinin noon. Mapula
kasi at mukha talagang napakalambot.

"Tsss, burahin mo ang picture ko." pormal na sinabi ko.

He tsked. "Why? That's my way to find you, ayos nga iyon. Dami
palang nakakakilala sayo, nakakainis rin at puro lalaki iyon..."

Napasinghap ako at nilingon siya, nakatitig lang siya sa akin.

Hindi ako makapagsalita, nahahalinhinan ko ang pagseselos doon.

I don't want to assume but... Ugh!

Marahang kinuha niya ang panyo sa kamay ko at lumapit lalo sakin,

hinawakan niya ang baba ko at saka siya mismo ang nagpunas sa
mukha kong nanlalagkit dahil sa juice.

"Tsss. Anong ginawa mo sa gumawa sa'yo neto?" tanong niya habang

nakatuon sa mukha ko.

Mabilis ang pintig ng puso ko, para akong sasabog sa kilig. Sabi
ko pa naman sa sarili ko hindi ako mangingisay sa ganitong gwapo
lang, pero ngayon ay nangingisay ang puso ko sa kilig.

Damn lang talaga.

Huminga ako ng malalim at umiling. Napatitig lang ako sa kanyang

mukha. Sobrang ganda ng kanyang mukha, parang kahit anong alikabok
ay mahihiyang dumikit doon.

May pawis ang kanyang matangos ilong at noo, medyo basa na rin ang
ibang hibla ng kanyang buhok dahil sa pawis. Kinagat niya ang
kanyang ibabang labi nang sa gilid ko na ng labi siya nagpupunas.

Tsss.

Bwisit!

"Ako na nga!" singhal ko, kinuha ko ang panyo pero hindi niya
binitiwan ang baba ko.

Nadinig ko ang mahinang pagtawa niya, nanindig ang balahibo ko

nang haplusin niya ang labi ko gamit ang thumb niya at saka siya
napanguso ng bahagya.

"This sweet lips didn't let me sleep last night..." he mumbled

soflty while touching my lips.
My heart raced.

Pakiramdam ko nasa isa akong panaginip at siya ang prinsipe kong

walang mukha doon pero naging totoo na ngayon at nagkaroon ng
mukha.

I feel the magic whenever Spiral's with me.

Huminga ako nang malalim, hindi ko alam kung bakit naghihintay ako
na mahalikan niya! Oo, damn it! Bakit ganoon?

Unti unting lumapit ang kanyang mukha sa akin, lalo akong

napatingala at nag abang sa kanyang halik.

What the hell!

Lumunok siya at umiwas ng tingin, bigla siyang sumimangot at

binitiwan na ang chin ko. Tumayo siya ng maayos at tumitig sa
akin.

Nangunot ang noo ko pero umiwas na ako ng tingin at pinagpatuloy

ang pagpupunas sa mukha ko gamit ang kanyang panyo.

"Bakit kasama mo ang Santisteban na 'yon?"

Nagulat ako sa pagiging malamig ng kanyang tinig. Bakit naman siya

nagtatanong? Tsss, nakasalubong ko lang naman iyon!

Tsaka kilala niya? Transferee iyon 'di ba? Ah, baka narinig niya
sa mga tsismisan!

"Wala," tipid na sagot ko. "Hindi ko kasama iyon..."

"Tsss. Kaya pala nandoon pa kayo sa gitna ng cafeteria?"

Kumunot ang noo ko, tinalikuran ko siya at naglakad na ako.

Naramdaman ko ang kanyang pagsunod sakin.

"Kaklase ko iyon,"

"Ano? Bakit?" mabilis na usisa niya.

Ha? Anong bakit? Nababaliw na ba siya?

"Aba malay ko, kaklase ko, eh..." I said flatly.

Nagtitinginan ang mga nakakasalubong namin, lalo na sa kanya. Ang

mga lalaki naman ay ngumingiti sa akin at napapasulyap sa likuran
ko.

Nilahad niya bigla ang kanyang cellphone sa akin, tinitigan ko

lang iyon.
"Your number..." he sighed.

Nahigit ko ang aking hininga dahil sa pagpintig ng puso ko. Gusto

kong mapangiti pero pinigilan ko na lang.

Tinaasan ko siya ng kilay.

"Ayaw ko nga."

He gasped in annoyance. Mabilis na naglakad na ako palayo pero

tumakbo siya para maabutan ako.

"Ibibigay mo o kakagatin kita?" malamig na tanong niya.

I gave him are-you-serious looked. Baliw! Kakagatin? Nasisiraan na

yata siya ng ulo.

"Pinagsasabi mo? Ayaw ko nga, tsss. Hindi naman kita kilala

masyado, so why would I give you my number?"

Humalakhak siya, nakuha noon ang atensyon ng mga malapit sa amin.

He looked at me and then he held my elbow.

Kumalabog ang puso ko, ngumuso siya at saka ngumising nanunuya. He

glanced at my neck.

"You don't know me well? Why do you have my mark on your neck? How
did I know the taste of your lips-"

Nanlaki ang mga mata ko at mabilis na tinakpan ang kanyang bibig.

Napalinga ako sa mga tao, nanlalaki ang mga mata noong tatlong
babaeng malapit sa amin. Namumula ang kanilang pisngi dahil siguro
sa narinig.

Sumulyap sila sa leeg ko, mabilis na tinakpan ko iyon kung saan

man banda.

Fuck!

Mayroong marka? Paanong nangyari iyon?

Napapikit ako ng mariin at sumobra ang init ng pisngi ko dahil sa

pag flashback ng nangyari kagabi sa kanyang kotse. Naalala ko
iyong ginawa niyang pagsipsip!

Damn it! That's it?

Shit!

I heard him chuckled.

Huminga ako nang napakalalim, I glared at him. Wala naman siyang

takot doon. Aish! Nakakainis siya!
"Ang ingay mo! Nakakainis ka talaga!" impit na asik ko.

He just frowned.

Sa inis at init ng pisngi ko ay tumakbo na ako papalayo sa kanya,

dumiretso ako sa locker para magpalit ng PE uniform. Iyon lang
kasi ang extra ko.

Magpapaliwanag na lang ako mamaya kapag may nagtanong kung bakit

ako naka PE, inayos ko ang aking buhok bago lumabas ng locker room
ng mga players. Kaming mga players lang ang may locker room dito.

I sighed.

Nakakainis, malamang kakalat na naman ang narinig noong tatlong

babae kanina. I'm dead again, how can I avoid them? Ayaw ko talaga
ng away o gulo.

Huminga ako ng malalim at tumingin sa screen ng aking cellphone,

tiningnan ko ang repleksyon ko doon habang naglalakad ako sa
corridor patungong classroom.

Napakagat ako sa aking labi dahil sa inis, nakita ko ang maliit na

marka doon. Para siyang pasa at kulay pula.

Kissmark...

Ugh! Mabuti at hindi masyadong pansin dahil parang kinamot ko lang

iyon kaya namula. Bwisit na Spiral iyon, may mga alam talaga siya
pagdating sa ganoong bagay!

Kahit nasa klase ay pansin ko ang paninitig ng matalim sa akin

nila Ella. Nakita ko naman si Hanna na mukhang nag aalala sa akin,
I just smiled at her.

Nang mag uwian ay mabilis na lumabas ako ng classroom para hindi

na gumawa pa ng eksena sila Ella at mga alipores niya. Tama na
iyong nangyari sa cafeteria kanina.

Hindi na tuloy ako nakapagpaalam kay Hanna. Pabagsak na humiga ako

sa aking kama dahil sa pagod, bumuga ako ng hangin at tumulala sa
ceiling.

Napangiti ako at kinuha ang cellphone ko. Binuksan ko ang social

media accounts ko. Sa Instagram lang talaga ako medyo active.
Hindi ko rin kasi hilig mag internet.

Spiraltheiusrsc followed you.

ClayvenCarlos followed you.

Reitford followed you.

Kumunot ang noo ko dahil sa pagkagulat, what the heck? Reitius?
Napahugot ako ng malalim na hangin, nag indian sit ako at
tiningnan ang profile ni Spiral.

Wala siyang gaanong picture, kadalasan lang doon ay mga tuta at

baby. Pinakalatest niyang post ay iyong ako.

I smiled unconsciously.

Mayroon pa siyang latest post ngayon lang mismo. Kumalabog ng

sobra ang puso ko dahil ako na naman iyon!

Nakatalikod ako doon habang naglalakad sa corridor kanina,

nakapagpalit na ako doon ng PE uniform. Kahit hindi ko sabihin ay
halatang ako iyon.

Seriously? Sinundan pa niya ako hanggang doon?

Spiral Theius: Anything suits her, eh ako bagay ba sa kanya?

My heart went wild. Nanginginig ang kamay ko habang nakatitig

doon.

Sumabog na naman ang notification ko na puro mention. I saw Clay

commented there.

Clayven Carlos: Damn, man! I didn't expect this!

Jarin Roscoe: Who's that chic, cousin?

Spyder Roscoe: Shall I live there, too, brother?

Riza: Omg! The star player of LRAC?

Griff Eleazar: Seriously, cousin? You're still playing invisible?

Not so Roscoe.

Sobrang daming comments at mentions doon sa pangalan ko.

Pakiramdam ko ay nawalan ako ng lakas dahil doon, hindi ko alam

kung anong plano niya. Kung bakit niya ginagawa ang ganito. Alam
ko naman na hindi siya seryoso.

Pero bakit?

👠👠👠
Kabanata 5

Days passed, hindi na muling tumahimik ang buhay ko. Pumapasok ako
sa La Riva na parang isang celebrity, iyon nga lang marami
talagang haters not that I want them to like me or to be friends
with me.
Pero parang lahat ng tao ay ayaw na sa akin, mas marami ang may
ayaw sa akin kesa sa mayroong gusto. Iyon nga lang iyong mga
nagugustuhan ako'y nakikipagkaibigan lang para malapit rin kay
Spiral.

Gusto kong matawa ng sobra dahil doon. Ella and her friends keeps
on bugging me like I'm some of beautiful flower. Paano ba naman
kasi, kapag kasama ko si Spiral ay mabait siya. Pero kapag wala na
ito ay bigla siyang babalik sa kagaspangan.

Isa pa kasi itong si Spiral, hindi ako tinitigilan. Pero hindi din
ako magpapaloko sa kanya. Tsss, hindi na nga siya kapani-paniwala
ang landi pa niya.

Noong isang araw nakita ko siyang kasama si Alzhera Felipe at ang

sweet sweet nila! Sabay silang kumain sa cafeteria, samantalang
noon ay hindi naman siya nagpupunta ng cafeteria!

And then the other day he would bugged me? Ano iyon? Nilalandi
niya ako habang nilalandi niya rin si Alzhera. I don't know what
to think but I'm really assuming things these days.

Ang sarap sa pakiramdam ng mga ginagawa ni Spiral, malambing din

kasi siya hindi man halata iyon ay ramdam ko. Iyon naman ang
importante, ang nararamdaman.

Pero naiinis ako dahil tuwing wala siya sa akin ay na kay Alzhera
siya. What should I think, right?

Kaya ngayon ay wala na akong pakealam sa kanya, kahit nakasunod pa

siya o sumunod sa akin ay hindi ko siya papansinin.

Makulimlim ang langit pagkalabas ko ng buiding 2, naglalabasan na

rin ang iba pang estudyante dahil lunch break na. Palagay ko uulan
ngayon dahil sa sobrang sama ng kulay ng langit.

Ilang saglit pa ay umambon na, badtrip. Wala pa naman akong

payong. Akmang tatakbo na ako nang biglang may magtabon sa ulo ko
ng jacket.

Napatingin agad ako sa kanya.

"Reit, okay lang ako. Malapit lang ang cafeteria..."

He just shrugged, inayos niya ang pagkakalagay noon sa aking ulo

at saka siya lumakad na, nangunot ang noo ko at mabilis na sumunod
sa kanya. Hinila ko ang braso niya para tumakbo na kaming dalawa
papuntang cafeteria.

Hindi naman ako nabigo dahil sumunod siya sa akin, nang makarating
kami sa cafeteria ay inalis ko na ang jacket at inabot sa kanya.

"Salamat!" sambit ko. "Nakita mo ba si Hanna sa itaas?" sabay

tanong ko habang naghahanap ng table.
Umiling siya, hinila niya ang isang upuan at pinaupo ako roon.
Napangiti na lamang ako, nakahanap kaagad siya ng table.
Naghahagikgikan na naman ang mga babaeng napapadaan sa kanya.

Minsan talaga nakakasabay ko siyang mag lunch sa lumipas na

linggo, hindi siya palasalita masyado pero nakakausap naman.

Huminga ako ng malalim at tumayo. Napatingin siya sakin.

"Ako na ang oorder, dito ka na lang..." I insisted.

Kumunot ang noo niya at tumayo rin. He's towering me, lumapit siya
sa gilid ko at saka umiling. Nanindig ang balahibo ko.

"Ako na," aniya. "Just sit here, what do you want?" he looked at
me.

Huminga ako ng malalim at parang tuta na naupo na lamang at

tiningala siya.

"Ham sandwich lang at tubig..."

He pouted a bit and nodded slowly, nilapag niya ang kanyang

cellphone sa table namin at tumungo na sa counter.

Napanguso ako at bumuntong hininga, nilabas ko ang cellphone ko at

naroon na naman ang sabog na notification ng Instagram ko.

Tsss, for sure it's Spiral again. What did he post this time?
Pakiramdam ko stalker itong si Spiral, nagugulat na lang ako sa
mga pinopost niyang stolen pictures ko sa Instagram niya, e.

Tiningnan ko ang picture na kakapost lang niya. Kanina itong

umaga, noong nasa field ako at mag-isang naglalaro ng bola!
Hinihintay ko si Hanna para sabay kaming pumasok pero hindi siya
dumating.

I'm wearing my daily uniform there, white polo and a dark blue
skirt! Nakahawak ako sa bola at nakayuko ang aking ulo doon.

Spiral Theius: I missed watching her even from a far. I miss you,
miss star player. Notice me!

Napasinghap ako.

Hindi ko alam kung maiinis ako o matutuwa, e! Naiinis ako dahil sa

caption niya, nakita naman pala niya ako kanina bakit hindi siya
nagpapakita sakin?

Ugh! Bahala siya!

Nagbasa ako ng comments roon.

Griff Eleazar: Post pa more, bessy. Private your account, you
don't know what people will do when they saw her!

Spyder Roscoe: Hide your weakness! You idiot!

Spiel Roscoe: I feel sad for you, it's been a year 'till now
you're still invisible.

Nangunot ang noo ko sa mga comments ba nabasa ko, hindi ko

maintindihan. Marami pang comments doon pero hindi ko napagtuonan
ng pansin dahil lumilipad ang isip ko sa mga nag comment na
related sa kanya.

Napaitlag ako nang tumunog ang cellphone ni Reitius. Someone's

calling and my forehead creased when I saw it's Alzhera Felipe!

Sakto ang naging pagdating ni Reitius, kumunot ang noo niya nang
makitang tumatawag si Alzhera. Napailing siya at sinilent ang
kanyang cellphone.

Magkakilala sila?

Hindi ko na tinanong iyon, ayaw kong maging tsismosa sa private

life niya. Sabay kaming kumain ng inorder niya, hindi lang ham
sandwich and binili niya para sa akin.

Pinilit niya pa akong kumain ng marami dahil daw ang payat ko, mas
bagay daw sakin kung medyo magkalaman ng konti.

Tsss.

"I followed you on Insta, you didn't accept it..." bigla niyang
puna.

Napatingin ako sa kanya. Seryoso lang ang kanyang mukha at walang

mabakas na emosyon doon. Talagang blangko at straight lang.

"A- ah, kasi mahirap!"

Kumunot ang noo niya.

"What's so hard on tapping the accept button?" he asked coldly.

Nahigit ko ang aking hininga sa pagkapahiya.

"Kasi marami na namang magagalit sakin, alam mo na. Ayaw ko kasi

ng gulo..."

He tilted his head and sipped on his juice.

Sobrang ganda ng kanyang kulay tsokolate na mata, hindi ko alam

kung may lahi ba siyang banyaga o wala. Hindi naman siya gaanong
kaputian, pero pang mestizo ang kanyang balat. Mamula-mula.
"Is that so? But I want to see your photos, don't mind them." he
said in low baritone voice.

I sighed and nodded, kinuha ko ang aking cellphone and I accepted

his follow request. I followed him back, also.

Pagkatapos naming kumain ay sabay kaming umakyat ulit sa classroom

para pasukan ang mga natitirang subjects namin.

Hindi ko nakita miski anino ni Spiral, hindi ko alam kung bakit

parang nalulungkot ako. Masyado na yata akong nasanay sa presensya
niya.

Sumunod na araw ay walang pasok dahil linggo, pero kailangan kong

pumunta ng La Riva para sa volleyball training. Nagpaalam ako kila
Mama na gagabihin ako.

Sayang, family day sana kasi wala rin silang trabaho ngayon. Kaso
kailangan kong magtraining dahil matagal tagal akong hindi
nakapagtraining at nagagalit na si coach sakin.

Tahimik ang La Riva ngayon at iilang tao lang ang nakikita kong
pakalat kalat, karamihan doon ay puro guro at mga janitors.

Dumiretso agad ako sa gym, may dalawang entrance ang gym. Isa sa
basketball court at ang isa'y sa volleyball court. Pagkapasok ko
pa lang ay naririnig ko na ang tawanan at hagikgikan nila Ella
habang naglalaro ng bola at nakatanaw sa basketball court sa tabi
nito.

Kumalabog ang puso ko nang makita ko si Spiral na nagtetraining

rin, kasalukuyan silang naglalaro.

Hinati siguro sila sa dalawang team para maglaban laban sa isang

game, nakita ko si Reitius na kasali na rin pala sa team ng La
Riva ngayon.

Kaya pala nagtext si Reitius sa akin kanina na kung pwede ay

dalhan ko siya ng tubig at extra na towel dahil kakarating lang
daw niya galing Manila at dito na siya dumiretso nang makabalik
kaya wala siyang dalang kahit na ano.

Nahigit ko ang aking hininga at saka umupo sa bench namin. Ayaw ko

man aminin ay talagang namiss ko ang kanyang presensy na umaaligid
sa akin.

Bakit kaya hindi na siya ganoon sakin ngayon? May iba na ba siyang
sinusundan at sinasamahan ngayon?

I felt the sadness of my heart. It's like the butterflies in my

tummy went out, wala na akong kilig na maramdaman dahil lungkot na
iyon.
Lahat ng pictures ko ay binura na rin niya sa kanyang Instagram
nang bisitahin ko ang account niya kanina, wala na ang lahat.
Hindi ko talaga maintindihan ang ugaling mayroon siya.

Hingal na hingal ako nang matapos ang training, pinapanuod lang

ako ng mga teammates ko habang humahampas ako ng bola.

Ako ang ginawang example ni coach, gayahin daw nila kung paano ang
pagpalong ginagawa ko kapag pumupuntos.

"Kapagod..." hingal na umupo kami ni Hanna sa lapag at saka

nagpunas ng pawis namin.

Hinanap ng mga mata ko si Spiral, nakaupo siya sa kanilang bench

at mukha buryong buryo sa kanyang pwesto.

Ang ibang kasama niya doon ay naghaharutan, si Clay ay

nakikipaglaro doon at sinisipa sipa nila ang bola.

Tumayo ako at pumunta sa bench kung nasaan ang mga gamit ko,
kinuha ko ang aking towel at saka nagpuna ng pawis sa leeg at noo.

My phone rang. It's Reitius Santisteban calling...

I answered it.

"Where's my water? Or towel na lang!" hingal ang kanyang boses.

Naglipat agad ako ng tingin para hanapin kung nasaan siya. Natanaw
ko siyang nakaupo sa railings, iyong naghahati sa court namin.

"Paano ko ibibigay sayo ito?" takang tanong ko.

He sighed heavily.

"Obviously, iaabot mo!" sakastiko at seryoso niyang tinig.

I gasped in disbelief.

"What? That's not what I meant! I mean, paano? Malamang narito

sila Ella, magagalit na naman sila sa akin kapag nilapitan kita!"

Lumingon siya, gumala ang kanyang tingin sa buong court namin na

parang may hinahanap. Our eyes met, I smiled at him.

Umismid siya at tumayo, tinukod niya ang kanyang mga braso sa

railings.

"Give it to me now, hindi ka naman nila aawayin ngayon kasi

kaharap ako."

Napasinghap ako nang mapagtanto ang mga sinabi niya. So ano iyon?
Kapag wala na siya maaaway na nila ako? Tapos wala ng
magtatanggol!
Tsh! Ako na naman ang kawawa, ako na nga nagmalasakit!

"E, paano kapag hindi ka na kaharap?" I asked hesitated.

Nakita ko ang pagpikit niya at saka tumaas ang sulok ng kanyang

labi na bihira kong makita sa kanya.

He ran his fingers through his wet hair and opened his eyes, he
looked at me directly.

"Hindi naman ako mawawala sa tabi mo, Asthreya."

Kumunot ang noo ko, kumalabog ang dibdib ko kaagad. I was stunned
but then I heard him chuckled like he was just joking.

Inis na inirapan ko siya at binaba ang cellphone ko. Hindi naman

nakatingin sila Ella ngayon sa akin dahil abala sila sa paglalaro
ni Pauleen. Tsss, bakit kasi nasa panganib lagi ako kapag
kinakausap ko sila?

Huminga ako ng malalim at lumapit na sa kanya. He smiled when I

gave him the towel and water. Parang kahit hindi na siya
magpasalamat ay sapat na iyong pagngiti niya!

Shucks!

"Thank you..." he said, binuksan niya ang bottled water at saka

nilagok iyon.

Mabuti na lang talaga at nagdala ako kahit hindi ako sigurado kung
niloloko niya lang ako noong magtext siya. Hindi naman kasi siya
palabiro!

I smiled, pero agad ding napawi ang ngiti sa labi ko nang matanaw
ko si Spiral sa likod ni Reitius, nakaupo siya sa bench at diretso
ang tingin sa amin ni Reitius.

Agad kumalabog ang puso ko sa 'di malamang dahilan, hindi ko alam

kung bakit parati niyang binubuhay ang pintig ng puso ko kahit
nakikita ko lang siya.

His jaw clenched, gamit ang kanyang kamay ay sinuklay niya pataas
ang kanyang buhok at umiwas ng tingin sa akin.

Parang akong tinusok ng kutsilyo dahil doon. Bakit ang sakit? Kasi
hindi niya ako pinansin man lang at halata ko pa ang galit niya.

"Is your training done?"

Naalis ang tingin ko kay Spiral nang magsalita si Reitius. I

nodded slowly and glanced at him, his forehead creased. Nilingon
niya ang tinitingnan ko kanina.
His jaw clenched and looked at me again. I felt his annoyance,
para bang nainis siya bigla pero hindi iyon masyadong pinapakita
sa kanyang ekspresyon.

"I'll drive you home, then?" he offered.

Napabuntong hininga ako at umiling.

"H'wag na, salamat-"

"Tsss. Why? Sabay ba kayo ng boyfriend mo?"

Kumunot ang noo ko agad. Nakatitig siya sa akin at parang

nanghahamon pa kung ano ang isasagot ko.

"Eh? Sinong boyfriend? Wala namang akong boyfriend!" giit ko.

His lips curved and his eyebrows shot up.

"Break na kayo?" he asked. "Di ba boyfriend mo si Roscoe?"

Namilog ang mga mata ko, I shook my head immediately. My face heat
up, hindi ko alam kung masaya iyon sa pakiramdam o ano, e.

Tumaas ang isa niyang kilay at saka sumilay ang ngisi sa labi.

"I'll drive you home," he declared with assurance. "Wala ka namang

boyfriend, e. Get your things, I'll wait outside..."

Wala sa sariling tumalikod ako sa kanya at saka pumunta sa bench,

naroon si Hanna at laglag ang panga habang nakatingin sa akin.

"Napapansin ko na talaga ang closeness niyo! Hmp!" maktol ni

Hanna. "Bakit ilang siya sa iba? Tapos sa'yo... ugh! Naiinis na ko
sayo!"

Napatawa ako sa sinabi niya.

"Hindi, ah." tanggi ko. "Humingi lang siya ng tubig, wala yatang
pambili!" I joked.

She gasped. "Ang gwapo niya! Isa isa lang, bes! Haba na masyado ng
hair mo! Noong nakaraan lang si Spiral ang nakasunod sa'yo ngayon
si Reitius naman!"

Pagtapos kong magpaalam kay Hanna ay lumabas na ako dala ang mga
gamit ko, nakita ko agad si Reitius. Nakahilig siya sa pader ng
gym habang nagcecellphone.

Nang mapansin niya ako'y umayos siya ng pagkakatayo at humarap na

sa akin. Kulay kahel na ang kalangitan at huni ng mga ibon ang
nagpapaingay sa paligid.

Napakatahimin talaga ng La Riva kapag ganitong walang pasok.

"Huwag mo na ko ihatid! Sasabay lang ako sa'yo palabas!"
nakangusong sinabi ko.

He frowned.

"Sasabay ka lang kay Roscoe, e!" he teased in a serious tone.

Napasinghap ako.

"Stop it! Kala mo nakakatuwa ka?" pikon na tanong ko.

Ngumuso siya, ilang sandali pa niya akong tinitigan at biglang

malakas siyang tumawa na parang may nakapaskil na joke sa aking
mukha.

Seriously!?

Napatitig ako sa kanya habang tumatawa siya. Nakita ko ang sungki

niyang ngipin sa kanang bahagi, ngayon ko lang siya nakitang
tumawa ng ganito.

Sobrang nakakatulala lang talaga.

Napanguso ako at natawa na lang din. Napatigil kami sa pagtawa

nang lumabas mula sa exit ng basketball court si Spiral.

Nakasimangot siya agad at lalo pang inis ang nakita ko sa kanya

nang mapatingin sa amin ni Reitius. Mabilis na binalot ako ng kaba
kahit di naman dapat. Nagkatinginan kami, nakita ko ang lungkot sa
kanyang mga mata pero natatabunan iyon ng inis.

Isang beses pa siyang sumulyap kay Reitius bago kami lagpasan na.

"Spiral..." wala sa sariling tawag ko, hindi siya huminto kahit

narinig ako.

Nakaramdam ako ng kirot sa puso ko. Akmang hahabulin ko siya, pero

mabilis na hinawakan na ako sa braso ni Reitius. Napatingin ako sa
kanya.

He looked serious as he shook his head.

"Sa akin ka sasabay..." malamig na aniya.

Nawalan ako ng lakas. Bumagsak ang balikat ko at natatalong

tumango na lamang sa kanya, natanaw ko pa ang malapad na likuran
ni Spiral.

Nakaramdam ako ng lungkot dahil sa paglayo niya. Parang bigla lang

siyang nawala sa akin, kailan lang ay nasa tabi ko siya at
nakakasama pero ngayon parang biglang hindi na kami magkakilala.

Hay.
👠👠👠
Kabanata 6

Huminga ako ng malalim, tinanaw ko sa malayo si Spiral. Nakita ko

siyang nakaupo sa isang monoblock, nakabaliktad iyon at nakatukod
ang kanyang siko sa sandalan noon habang abala sa panunuod ng
nagti-training na Lion Biz players.

Si Clay ay nakaupo naman sa lapag at natatawa dahil sa mga errors

na ginagawa ng iba roon. Napalingon sa akin ang coach ng Lion Biz,
sumilay agad ang ngiti sa kanyang labi at lumapit sakin.

"Pwede mo bang i-train ang team ko?" he asked in a nice way.

Kumunot ang noo ko.

"Po?"

Dahil ba doon kaya ako pinapunta ni coach rito? Bakit ako? Wala na
bang ibang coach para magtrain sa players niya? I'm just a player,
also. Wala pa akong alam sa pagte-train ng tama sa ibang mga
players.

He smiled. Hinawakan niya ako sa siko at saka ako iginiya patungo

sa bench. Napatingin rin sa akin ang ibang players na nagti-
training at parang nagtataka kung bakit ako narito.

Bumuga ako ng hangin at umupo nang ayain ako ni coach na maupo.

Nakaharap kami sa court. Panay ang sulyap sa akin ni Rhian, umiwas
na lamang ako ng tingin.

"Aalis kasi ako, I'm going to Manila. Walang magti-train sa team

ko... so I asked coach Allan to train them but he declined. Ang
sabi niya'y kausapin raw kita na pansamantalang ikaw ang magtrain
sa team ko..."

I gasped in awe. Napasulyap ako sa mga players ng volleyball.

"Coach, player lang din po ako. I don't think I can train them
that well..."

Umiling siya.

"Hindi, hija. Kailangan ko lang ng magbabantay sa kanila at

magtuturo ng tama kung may mga mali sila." he looked at the
players. "Besides, you're a good player! I think you can train
them, it's just a week or two..."

Unti-unting umingay ang bulungan ng mga basketball players sa

kabilang bleachers. Lahat sila ay napatingin sa gawi namin. Mangha
ang mga reaksyon at natutuwa.
I saw Spiral was looking at me intently, kagat niya ang pang
ibabang labi niya. Nang makitang tumingin ako sa kanya at kunwa'y
humikab siya at nag unat ng braso.

My lips curved. I wanted to smile after seeing him like that, I

missed him, really. Hindi ko na kasi siya madalas makita, parang
bumalik iyong dati.

Iyong hindi talaga siya naliligaw kahit sa cafeteria. After one

week ngayon ko lang siya ulit nakita.

I looked at coach Philip again. Mukha siyang namimilit at

nagdedemand habang nakatitig lamang sakin.

I sighed heavily and smiled.

"Sige, po, coach..."

Namilog ang kanyang mga mata at wala sa sariling napapalakpak sa

sobrang saya. Napakurap kurap ako dahil doon.

The players stopped playing and glanced at coach Philip who was
happily clapping like he won an award.

Seriously?

"Yes! Ang bait mo talaga, Fortin!" he said happily, he held my

shoulder. "Thank you! Basta one to two weeks lang, hija... train
them."

Nahihiyang ngumiti ako at tumango, tumayo na ako. Muli siyang

ngumiti sa akin at parang biglang may naalala.

"Hindi ba't gusto mong mag-aral sa Maynila?"

Napaawang ang labi ko, my heart jumped at that thought. I nodded

slowly and looked at him.

"Wow! I have friends, coaches sila sa Harvard University at sa

Elite University Manila."

Nanlaki ang mga mata ko. Nakuha noon ang buong atensyon ko,
mabilis na kumalabog ang dibdib ko sa halo halong kaba at
excitement.

"Ta- talaga po, coach?" nahihiya pero kabado kong tanong.

Tumango siya ng mabilis at ngumiti ng malapad sa akin.

"I can refer you to them. Kailangan din kasi nila ng player na
mataas ang potensyal, that's if you want to live in Manila and
study there..."
Lumunok ako sa panunuyo ng lalamunan. Wala akong kahit na anong
problema doon, alam nila Mama at Papa na pangarap ko ang makapag-
aral doon.

I was so sure that they will allow me to live and study there. Ang
problema ko lang talaga ay ang scholarship dahil higit na mas
mahal ang matrikula roon kaysa rito sa La Riva Colleges.

Masaya akong lumabas ng gym. Kinagat ko ang pang ibabang labi ko

para pigilan ang pangiti dahil sa katuwaan, sobrang saya sa
pakiramdam at nakakaexcite.

Sana matupad ko na ang pangarap kong iyon. Magiging maayos ang

kaalaman ko lalo kapag nakapag aral ako doon at matutupad ko rin
amg kagustuhan kong makilala sa larangan ng volleyball.

Napatigil ako sa pag-iisip ng makita ko si Spiral na naglalakad

patungo sa parking area ng La Riva. Nakapamulsa ang dalawa niyang
kamay sa jeans niya.

Mabilis na tumakbo ako para maabutan siya. Humupa na rin naman ang
mga dagger looks sa akin sa araw araw na ginawa, e. I guess it's
not hard to talk to him right now.

"Spiral!" I called him.

Walang masyadong tao rito sa parking area dahil wala naman gaanong
estudyanteng de-kotse rito, bilang na bilang lang ang mga mayroong
kotse sa kanila.

Of course, this is a province. Puro isla at beaches ang pasyalan.

Hindi na rin kailangan ng kotse dahil malalapit lang ang mga
pasyalan at masarap iyon kung lalakarin lang.

Payapa talaga ang kabuhayan rito sa Isla Verde, masaya kahit na

hindi karangyaan ang mga tao. Dito mararamdaman na pantay pantay
lang ang mga tao. Mayaman man o mahirap ka, ganoon ang samahan
rito.

Pero syempre mayroong ding mga tao na ida-down ka pero hindi sila
ganoon karami, iyong makikitid ang utak lang talaga.

Bahagyang napahinto siya sa paglalakad nang marinig ang pagtawag

ko. Hindi siya lumilingon pero nakahinto na siya ngayon na parang
naghihintay sa aking paglapit.

Ngumiti ako at mabilis na lumapit na sa kanya. Malamig ang kanyang

ekspresyon at parang tinatamad sa oras na ito.

Parang napilitan lang siyang huminto dahil baka mayroon akong

importanteng itatanong o sasabihin sa kanya. I can't understand,
why did he change all of the sudden?
Hindi niya ba alam na... na namimiss ko ang dati niyang mga
ginagawang pangungulit? Ang pagpopost niya ng pictures ko, ang
pagsunod niya kung nasaan ako... ang buong siya ay nakakamiss
talaga.

"Ho- how a- are you?" I stuttered.

I want to slap myself because of awkwardness! Damn!

His forehead creased and glanced at me like I'm some kind of alien
in front of him. He looks puzzled.

"Ayos lang..." he said flatly. "How about you?" parang

napipilitang balik pa niya.

My heart is thumping mad. Namiss kong makalapit siya ng ganito,

hindi ko alam kung bakit siya umiiwas sa akin pero talagang
nababagabag ako roon.

Para akong binagsakan ng isang malaking bato sa puso dahil sa

kalamigan niya. Nasasaktan ako, iyon ang katotohanang hindi ko
matanggap kung bakit.

Humugot ako ng malalim na hangin at pinigilan ang nag iinit kong

mga mata.

"A- ayos lang rin..."

Bakit ganito kadaling masaktan pagdating sa kanya? Bakit sa

pananakit ng iba, sa salita man o sa gawa ay hindi naman ako
naglalabas ng emosyong ganito?

Tapos sa kalamigan niya lang ganito na ang reaksyon ng puso ko?

That's just so unbelievable...

Masyado ba akong umasa? Umasa na seryoso siya noon? Tsh. I

should've known that he's a good player and pretending to be
serious about me.

Tipid na tumango siya.

"Good to hear that..." aniya at nilagpasan na ako.

I immediately held his wrist. He stopped walking, humarap agad ako

sa kanya gamit ang mapait na ekspresyon ko.

"Galit ka ba sa akin?"

He was stunned.

"Is it important?" he asked coldly.

Nangunot ang noo ko nang ibalik niya ang pagtatanong sakin.

Tinitigan ko siya na parang ayaw ko ng maalis siya sa paningin ko.
"Just answer me, Theius." kaswal na untag ko.

He looked at me with full of coldness. Wala akong mabasa miski

anong ekspresyon sa kanyang mukha, pero ramdam ko ang pag iinit ng
aking mga mata dahil sa sobrang panlalamig ng buo kong puso at
parang mabibiyak na.

"Answer me, first, Asthreya. Does it matter if I'm mad or not?"

Nanlabo ang mga mata ko, hindi ko alam kung bakit napupuno ako ng
kakaibang kalungkutan at emosyon ngayon.

Ganito ba talaga ang kapalit ng kasiyahan? Masaya ako kanina dahil

maaari ko ng matupad ang mga gusto ko pero nalulungkot ako ngayon
dahil sa taong nasa harapan ko.

Mariing nakatitig siya sa akin, walang bago sa ekspresyon kahit na

nagpapakita na ako ng emosyon sa oras na ito.

Bakit biglang ganyan, Spiral?

Tumango ako ng dalawang beses at nagyuko ng ulo. Pasimple kong

ibinuga ang hangin para mapigilan ang emosyong bumabalot sakin.

"Why?" he asked.

Gusto kong malaglagan ng panga dahil doon. I thought he would

answer my question if what's the reason of not talking to me!

And what, why?

Why is it matter to me? Why is it important to me?

"Galit ka ba sakin?" muli kong tanong at nag angat ng tingin sa

kanya. "May nagawa ba akong kasalanan? O mali?"

His forehead knotted.

"Why is it important to you?" he asked again.

Ipinikit ko ang aking mga mata dahi sa frustration.

"Of course, I care-" mabilis na napahinto ako nang mapagtanto ang

nasabi ko. "I- I don't know what's the reason, of course."

Tumaas ang isa niyang kilay, parang hindi pinaniwalaan ang huli
kong rasong nasabi.

"Why do you care?"

Kumalabog ang puso ko at mabilis na umangat ang tingin sa kanyang

mukha. I saw the amusement in his eyes but remained cold and
stern.
Lumunok ako at huminga ng malalim.

"Pwede bang sagutin mo muna ako? Galit ka ba sakin? Ang simple ng

tanong ko pero hindi mo masagot!" inis na sinabi ko.

"You care because?" muling tanong niya. "Because Santisteban is

not around? Dahil wala siya ngayon at wala kang makausap?" taas
kilay na tanong niya.

Idiot! Damn it!

Bakit nasali iyon? Anong kinalaman noon sa pagtatanong ko kung

galit siya? Napakasimple ng tanong ko at isang tanong lang, hindi
pa masagot? And he's talking too much!

Lumunok ako at padabog na binitiwan ang palapulsuhan niya.

"So, galit ka nga sa akin?" paulit kong singhal na tanong.

He looked away and inhaled.

"I need to..."

Nangunot ang noo ko.

"What? You need to? Bakit? Kasi mayroon ka nang ibang nilalandi
kaya bawal ka ng makipag-usap sa ibang babae? Ganoon ba, Spiral?"
sunod sunod at pagalit na tanong ko.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko sa pagsasalita dahil sa

sobrang inis ko sa sagot niya. He need to avoid me? Ganoon?

Syempre ano pa nga bang dahilan kung ganoon 'di ba? Kundi mayroon
na siyang ibang nilalandi o may nobya na siya!

I know that it's him and Alzhera Felipe! Wala na akong say doon,
pero hindi ba niya pwedeng harapang sabihin sakin iyon para
matanggap ko naman ng buong loob?

Nakita ko ang labis na pagkunot ng kanyang noo, nakatitig siya sa

akin na parang hindi pa naniniwala na sumabog ako sa sobrang inis.

Lalo akong naiinis dahil parang wala lang sa kanya ang inis ko,
wala siyang pakealam kung maghimagsik man ako sa harapan niya.

"What are you saying?" inosenteng tanong niya, nakitaan ko ng

multo ng ngisi ang labi niya.

"I was saying na malandi ka!" singhal ko. "Why don't you just tell
it to my face? Na iyon talaga ang rason mo kung bakit kailangan mo
akong iwasan!"
He chuckled mockingly. Tumingin siya sakin gamit ang isang hindi
makapaniwalang tingin.

"Are saying that you're jealous? Is that it?"

Nanlaki ang mga mata ko at suminghap. Umiwas ako ng tingin kaagad

dahil sa sobrang pagkapahiya.

"Ang kapal mo naman!" I sneered. "Why would I? Tsss."

Humakbang siya papalapit sa harapan ko.

"Why would you?" he smirked. "Bakit nga ba, Asthreya?"

Napahakbang ako paatras para lumayo sa kanya. Hindi ko kinakaya

ang oxygen na nawawala sa akin kapag nalalapit siya. Nakakainis!

"Ano? Wala! Bakit naman ako magseselos? Miski ikaw ay kayang

sagutin iyan, h'wag kang magyabang nga!" inis na sinabi ko.

Bahagyang natawa siya at nailing.

"Tsss, kailangan kong magalit sayo." he said. "But you don't have
to be jealous, dahil wala namang akong girlfriend at ibang
nilalandi..." patuyang sinabi niya pa.

"Hindi nga sinabi ako nagseselos! Nakakainis ka na, ha!" sigaw ko.
"Sige, binabawi ko na. Bahala ka na kung gusto mong magalit sakin
tutal wala ka rin namang pake! Kailangan magalit, psh. Ang dami
mong alam."

Mabilis na tumalikod na ako para umalis, pero agad niyang hinila

ang palapulsuhan ko. Sinandal niya ako sa kanyang kotse, tinukod
niya ang magkabilang kamay niya sa kotse at kinulong ako sa
pagitan noon.

Nanlaki ang mga mata ko at bumilis ang mabibigat kong paghinga.

Para akong aatakihin sa puso dahil sa biglaang kilos niya.

"Nagseselos ka." he declared. "Galit ako sa patuloy mong pagdikit

sa Santisteban na iyon, kailangan kong umarteng galit ako sa'yo
dahil kailangan. You wouldn't understand it right now..." he
sighed.

Kumurap kurap ako. Marahang tinulak ko ang kanyang dibdib.

"Kung ganoon, oo na. Umalis ka na riyan." pagtataboy ko.

Hindi ako makafocus sa kahit ano, para akong mawawalan ng malay sa

kahit anong oras ngayon dahil sa posisyon namin.

Bakit niya kailangan magalit sakin? Gusto kong magtanong at

malinawan pa sana sa mga sinabi niya pero hindi ko kayang makipag
usap sa kanya sa ganitong sitwayson.
"Sabihin mo munang hindi ka na makikipag usap at sasama sa
Santisteban na iyon..." he said marked with finality.

Para bang wala ka ng pwedeng iangal pa dahil hindi niya talaga ako
pakakawalan hangga't hindi ko sinusunod ang kagustuhan niya.

"Bakit ba? Apektado ka masyado! Hindi ka naman inaano noong tao!"

inis na untag ko.

"Inaagaw ka naman niya sa akin." he whispered.

Napataas ang kilay ko.

"Hindi mo ako pagmamay-ari, Spiral."

He smirked.

"I owned you since the day I kissed you, Chian..." he said in a
serious tone. "And you kissed back..." he added huskily.

My heart went wild like I'm a lion king! Para akong nakakain ng
bato dahil sa panunuyo ng lalamunan ko at pagtigil ng mundo ko.

Hindi ko alam ang dapat sabihin o itanong pero...

"Hindi, Spiral. Hindi ganoon-"

He cupped my cheeks and gave a peck on my lips. Nanlaki ang mga

mata ko at suminghap, nanginig ang labi ko dahil sa ginawa niya.

"Let me prove you that I owned you..." he murmured.

Ngumiti siya at unti unti akong siniil ng halik, nanlalaki ang mga
mata ko dahil sa sobrang kaba. I felt my world stopped as he
slowly kissing me with full of sweetness and softness.

Bawat galaw ng kanyang labi ay napapasinghap ako, iyon ang oras na

naramdaman ko ang kusang pagganti ko sa kanyang malambot na labi.

The electricity lashed out, napapatingkayad pa ako dahil sa mas

mataas siya sa akin. Bumaba ang isa niyang kamay sa aking panga at
nalipat iyon sa aking baywang.

He snaked his arm around my waist and his other hand is on my

cheek. Lasing na pumikit ako dahil sa sobrang nakakaliyong
sensasyong ibinibigay ng kanyang malambot na labi.

"This is the sweetest day of my life, Chian. Everytime you kissed

back..."

We're both panting, I couldn't breathe properly. Hindi ako

makapasalita dahil wala akong alam na salita sa oras na ito. Para
akong naging bago ulit sa mundo.
Damn it.

Lumunok ako nang muling dampian niya ng halik ang labi ko, he bit
my lower lip and sucked it a bit. Dampi damping halik ang iginawad
niya pababa sa aking panga.

He kissed the sensitive spot on my neck and then he sucked on it,

again! Oh God! Napangiwi ako dahil sa kiliti doon, marahang
bumalik ang halik niya sa aking labi.

Ang magkabila niyang braso ay yumakap na sa aking baywang at saka

ako binuhat. I was busy kissing him back, sinandal niya akong muli
sa kotse at lalong diniinan ang paghalik sa akin na parang uhaw at
sabik siya.

Hinihingal ako at nawawalan ng hangin, napahinto ako sa pagganti

dahil sa kawalan ng hangin. Bumaba ang halik niya sa aking baba at
leeg.

He chuckled. Nanggigil na muling hinalikan ako pero kumalas rin

agad.

"I'll drive you home now, baka hindi na kita matigilan..."

👠👠👠
Kabanata 7

"Go, Asthreya!"

"Ang ganda mo, Threya!"

"Kaya mo iyan, Threya!"

Mariin kong ipinikit ang aking mga mata, paulit ulit akong bumuga
ng mabigat ng na hangin. Lumalakas lalo ang loob ko dahil sa mga
nagchi-cheer sa aking pangalan.

Para bang hindi ko sila pwedeng biguin, kailangan kong manalo

dahil umaasa sila sa aking kakayahan. Ganoon ang pakiramdam.

I closed my eyes again and dribbled the ball. Muling nagbuga ako
ng hangin.

Tumalon ako at isang malakas na palo ang ginawa ko sa bola, pasok

iyon sa tres! Walang miski isang nakasalo noon sa kabilang team
dahil sa lakas na pagkakabaon.

I felt content. At least they knew how strong my spike is.

"Damn, Asthreya slayed it!"

"Why so hot, Threya!"

"Go! Asthreya!"

Dinig ko ang grupo ng mga Lion Biz baskteball ang nagchi-cheer.

Malakas na pumalakpak si coach.

Nagpalakpakan din ang mga teammates kong nakaupo roon sa bench

namin at nagtitilian ang mga tao.

Ngumiti ako at sumulyap sa mga coaches na nakaupo sa bench.

They are the coaches from Manila, sa iba't ibang universidad doon.
Narito sila para tingnan ang mga players na may potensyal
makapaglaro sa Maynila.

Kasama sila ni coach Philip na bumalik rito sa La Riva, mayroon

silang three day outing at nagustuhan nila na sa Isla Verde iyon
idaos.

Puro mga coaches lamang at ang team na nagchampion sa Manila

University Sports League  o MUSL ang kasama roon.

Kailangan ko talagang magpakitang gilas sa araw na ito para

makakuha ako ng scholarship mula sa kanila at sa Maynila ako
makapagpatuloy ng pag-aaral.

I want to be a known player there, I really want it anywhere basta

sa Manila. Sana ay makakuha ako ng scholarship. Kukuhanin nila
akong player at doon pag-aaralin.

Nagbubulungan ang mga coaches doon at sumusulyap-sulyap sa akin.

Lumapit ma rin si coach Philip roon at nakisali sa kanilang pinag-
uusapan.

Kakatapos lang ng 2nd set at team namin ang nanalo, so we have to

win the third set again. Huminga ako ng malalim at nilagok ang
aking tubig.

Hingal pa ako dahil sa pagkapagod. Habang umiinom ako ng tubig ay

umingay ang mga kababaihan. Nilingon ko agad kung sino man ang
dumating.

Reitius, wearing his black plain shirt, faded jeans, nakasnap back
rin siya kaya naman sumobra ang aliwalas ng kanyang mukha. He sit
on the bleachers together with his other teammates who's watching,
also. 

I roamed my eyes around to look for Spiral, ilang minuto pa'y

nakita ko na siya. Patakbo siyang pumasok sa entrance, luminga
linga siya agad sa gawi ng mga players na parang may hinahanap.

"Yie! Ayan na! Gagaling lalo si Threya niyan!"

"What a sweet Spiral!"

"Uh! How sweet!"

"Omg! Ang gwapo ng inspirasyon!"

Uminit ang pisngi ko.

Panay ang impit na bulungan at tilian ng mga babaeng nakakita sa

kanya. My heart raced, why the sudden change? Noon lang ayaw na
ayaw nila sakin para kay Spiral.

Is this because they knew that I'm leaving for Manila when the
coaches liked me?

Nagtigil ako sa pagtingin sa kanya nang tawagin na kami ni coach.

Tumayo ako at lumapit na roon, he discussed the play for third
set. 2-1 ang laban, we need to win this set to make it our last
game!

Tumayo na ako sa loob ng court, hitter ulit ang aking role.

Ngumuso ako at bumuga ng hangin, nilingon kong muli si Spiral.

Wearing his white Adidas shirt and a black ripped jeans. He was
looking at me seriously, nagtaka ako roon.

Kanina namang magkasama kami ay hindi ganyan ang aura niya, ano na
namang problema niya sa mundo ngayon?

The week have past and it was a fucking happy week straight! Of
course, when he's around I considered it happy. I don't know if
what's this feeling I felt like, it feels surreal and magical.

Ngumiti ako kahit nakabusangot lang ang kanyang mukha habang

nakatingin sa akin. Nakakainis ito, he should be cheering! Mabuti
pa ang mga teammates niya, eh.

"Go, Threyaaaa!" Clay shouted.

"Threya so pretty!"

Naghihiyawan ang mga players ng basketball habang nagchicheer,

nakakatuwa iyon at nakakataba ng puso na mayroong nagpapalakas ng
aking loob.

The game went smooth, we won the third set. Iyon na ang huli
naming set at kami na ang panalo. Good thing that Ella isn't on my
team.

Pinili ko rin ang mga papasok sa amin kaya naman kasama si Hanna
doon at ang mga mabubuting loob sa akin para hindi masira ang play
ko.
Uminom ako ng tubig, pinangahalatian ko agad iyon. Ang init ng
aking palad parang namamaga pa yata dahil sa lakas ng mga palo ko
kanina mukhang napwersa.

Pakitang gilas pa, Threya. You need that, ayos lang iyan.

"Congrats, Threya!" hagikgik ni Hanna.

Ngumiti ako.

"Wala pa nga, Hanna, eh..."

She rolled her eyes, huminga siya ng malalim at saka tumingin sa

mga taong nasa court.

"Ah sus! Sure na nagustuhan ka ng mga coach! Usapan na nga na

pinag-aagawan ka." aniya.

Napangiti na lamang ako. I can sense that she's proud but sadness
filled her voice.

"Ayaw mo na ba rito? Hindi ka ba masaya rito?"

Nakuha niya ang buo kong atensyon, nilingon ko siya at napahugot

ako ng malalim na hininga.

"Hanna, hindi naman sa ganoon." I sighed heavily. "Kailangan ko

lang talaga iyon, you know my family isn't that rich. Mas
mapagbubuti ko roon at makakatulong pa ako sa parents ko..."
paliwanag ko sa maayos na paraan.

Kumunot ang kanyang noo. She looked at me, sadness was evident on
her eyes.

"Naiintindihan ko, Threya. Pero kaya mo naman gawin iyon rito,

nagawa mo ngang makilala." she sighed. "But then, it's your
choice." she said in a deafened tone.

Hindi ko alam kung bakit kahit masaya na nagustuhan ako ng coaches

sa Maynila ay hindi mapigilan ang malungkot ako dahil marami rin
akong maiiwan.

Kahit na hindi maganda ang pakikitungo sa akin ng iba rito'y

mamimiss ko iyon dahil parte sila ng buhay ko. Nasanay na nga yata
ako roon.

I ain't even sure if what Manila looks like. I don't have any
friends there nor relatives. Naiisip ko palang ay parang malungkot
na talaga.

But then my dream shouldn't stay just a dream only, I need to go

there for that. To fulfill my goal eversince.

"Asthreya!" maligayang wika ni coach Philip.

Nakangiti rin si coach Allan na nasa kanyang tabi. They looked
like they have a good news for me, but my heart becomes sad at
that thought.

Stay on your dreams, Threya. You can do it.

"Coach..." nakangiti kong sinabi at saka tumayo para lapitan sila.

Wala na ang ibang estudyanteng nanunuod kanina, tanging mga

players na lamang ang natitira rito sa gym. Spiral is nowhere,
tsss.

Nasaan na naman kaya iyon?

"Asthreya, we have a very very good news!" hagikgik ni coach

Allan.

Umirap si coach Philip at nilingon siya.

"Panira ka talaga ng moment!" aniya rito.

Napatawa ako ng mahina. Nagtawanan naman silang dalawa. Ilang

saglit pa ay binalingan na nila ako na may saya sa ekspresyon.

"I'm so proud of you, Fortin." si coach Allan.

Ngumiti si coach Philip.

"Alam mo bang pinag-aagawan ka ng apat na coaches?" halakhak niya.

Namilog ang mga mata ko. Hindi ko inaasahan na lahat sila ay mag-
aagawan o magugustuhan ang paglalaro ko, apat pa talaga sila?
Kahit nga isa ay sapat na sakin basta sa Maynila.

"Oo, hija. Inaasahan ko na talagang ikaw ang magugustuhan nila.

You really have a good future! Gustong gusto ka nila."

I smiled slolwly.

"Salamat, po."

"Ikaw na lang ang mamimili kung saang eskwelahan mo gusto roon,

they even offer you a condo! Wala ka na talagang poproblemahin."

Kumalabog ang puso ko sa sobrang galak. Para akong nabunutan ng

tinik ng problema dahil doon, iyon ang talagang problema ko pag
punta roon.

"Sobrang galing mo, Asthreya. Kahit sinong coach ay magugustuhan

ka, hindi na kailangan i-train dahil sobra pa ang kakayahan."

My heart fluttered. Ako'y hindi nabibilib sa sarili kong kakayahan

pero sa kanilang mga sinasabi ay talaga tumataba ang puso ko.
"Maraming salamat po, coach. Kung hindi po dahil sa inyo ay hindi
naman ako magiging ganito." I smiled.

Malapad na ngumiti silang dalawa, coach Philip clapped excitedly.

"Sana mapag-isipan mo na kung saang eskwelahan mo gusto, hija." he

said. "Mayroon ka na bang nagugustuhan?"

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at marahang umiling.

Wala naman akong alam tungkol sa mga eskwelahang mayroon sa

Maynila, madalas ko lang talagang nadidinig sa telibisyon ang
Elite University at Harvard University.

I can't decide on my own now.

"Bakit naman? Davidson, NYU, Harvard at Elite ang mga universidad

na iyon, Asthreya. Wala ka bang alam tungkol sa mga iyon?" si
coach Philip.

Ngumiti ako at umiling.

"Wala po, coach. Gusto ko ho sana na kayo nalang po ang mamili

kung saan ako pu-pwede."

His eyes sparkled and smiled widely.

"Pwede ka kahit saan, hija." he said. "But since I was once a

coach of Harvard's women volleyball, gusto kong mapunta ka sa team
nila."

Kumurap kurap ako at napatango na lamang sa kanya.

"Tama iyon, hija. Sikat ang kanilang team." suhestiyon rin ni

coach Allan.

"Maraming salamat, po." sabi ko.

"Alright, then!" palakpak ni coach Philip. "Balak namin kayo ng

team mo na isama sa outing namin sa La Verde,"

Nanlaki ang mga mata ko.

"Ho?" pagtitiyak ko. "Hindi po kami ang champion ng La Riva Legue,

coach..."

He shrugged.

"Well, then. Ikaw naman ang napili ng coaches at kayo ang nanalo
ngayon. So, be ready, bukas tayo tutungo sa La Verde." tinapik
niya ang aking balikat at marahang pinisil pa iyon.
Wala sa sariling lumabas ako ng gym. May iilang estudyante pa ang
nagpapicture sa akin nang makita akong papalabas.

Kasama kami sa outing? Kasama roon ang champions ng MUSL, hindi ko

sigurado kung anong team ang nagchampion roon. Pero kinakabahan
ako na bukas ay makakasama namin ang mga Manileño.

Napasinghap ako nang may kumuha sa dala kong gym bag. Amoy pa lang
ay alam ko na kung sino iyon, I glared at him.

Pero napawi ang pagtingin ko ng matalim dahil sa kaseryosohan ng

kanyang ekspresyon.

Ano na namang problema nito? Nawala na nga siya kanina, tapos

ngayon susulpot siya na parang binagsakan ng langit at lupa!

"What is the problem, Spiral?" tanong ko sa kaswal na tono.

Patagilid na tumingin siya sa akin, matagal pa siyang tumitig sa

mukha ko bago bumuntong hininga. He massaged his temple.

"Are you really going to Manila?" malamig ang kanyang tinig.

Parang napakalaking problema niya iyon. Ang pagpunta ko ng

Maynila. Bakit? Hindi ba't doon rin naman siya galing?

I smiled widely.

"Oo, sabi ni coach Philip ay wala na akong poproblemahin pa dahil

kumpleto na ang offer sakin pati ang scholarship at titirahan."
maligayang sinabi ko.

"You don't know Manila, that well. Hindi naman masaya roon,"
seryosong aniya.

Tahimik siyang nagdadrive para ihatid ako.

Hindi siya nagsasalita matapos ang usapan namin kanina, hindi ko

alam kung bakit ayaw niya akong papuntahin ng Maynila kahit na
sinabi kong naroon ang pangarap ko.

Binabagabag ako ng kanyang mga sinabi na hindi masaya ang Maynila,

na hindi ko masyadong kilala ang Maynila. Pero kaya nga ako
pupunta roon para makilala iyon 'di ba?

Dalawang linggo na kaming parating magkasama and we shared kisses

sometimes but I don't know what are we. If what I would call him,
if he is mine or what!

Hindi ko na nga alam kung saan talaga ang lugar ko, pati ba naman
sa kanya hindi ko alam ang katayuan ko?
Damn! I admit, I really really like him. Seriously without any
reason 'cause I don't even know why. Basta nagising na lang ako na
hinahanap ang kanyang presensya.

Tsh, parehas naman silang gwapo ni Reitius at parehas ko silang

nakakasama pero iba pa rin talaga ang pakiramdam kapag si Spiral
ang kausap o kahit natatanaw ko lang.

Iba ang epekto ni Spiral Theius Roscoe, that's a fact.

Pagkahinto sa tapat ng berdeng gate namin ay bumaba na ako at

nagpasalamat sa kanya. Hindi siya nagsalita.

Huminga ako ng napakalalim dahil sa nararamdamang kalungkutan. I

feel so empty and lonely, lalo na kapag hindi siya nakakausap ng
maayos.

Akmang bubuksan ko na ang aming gate nang madinig ko ang pagbukas

ng pintuan ng kotse niya, nilingon ko agad iyon.

He still looked so serious and I could feel the intensity by just

looking at him. Lumapit siya sa aking harapan.

Kumunot ang aking noo.

"Bakit?" I asked.

He bit his lower lip and sighed, nagpamulsa ang isa niyang kamay
sa jeans niya at saka inabot ng isang kamay niya ang kamay ko.

Lumunok ako, bumilis na naman ang pintig ng puso ko na animo'y

parating kasali sa isang racing.

"Stay here," he said softly, marahang hinigit niya ang aking kamay
para lalong malapit sa kanya.

I could feel his hot breathe in my forehead. Marahang napapisil

ako sa kanyang kamay dahil sa panginginig ko ng bahagya.

I sighed in sadness.

"Spiral, I need to pursue my dreams. And you know my dream," His

forehead creased, para siyang nalilito na ano.

"You are my dream, Asthreya. How can I pursue my dream if you'll

leave?" he asked in a sad tone and then shook his head. "I can't
go to Manila, and I don't want you there..."

Huminga ako ng napakalalim at tiningala siya, nakatitig siya sa

mga mata ko at parang nangungusap iyon. My heart is thumping so
wild that I couldn't breathe properly.

"Spi- Spiral..." nauutal kong banggit.

Kinagat niya ang labi niya at saka kinulong ako sa kanyang mainit
na yakap, he buried his face on my neck.

My eyes widened.

"Stay here in Isla Verde... with me,"

👠👠👠
Kabanata 8

Sinabi ko kay coach na hindi ako makakasama sa kanilang outing sa

dahilang hindi ako pinayagan ni Papa. Mabuti na rin iyon dahil
ayaw ko naman talagang sumama roon.

Hanna de Jesus:

Pst! We're here, you really shoud go here! Ang ganda ng La Verde!
At ang gugwapo ng mga taga Maynila.

Napangiti ako at umupo, sumandal ako sa headboard ng aking kama at

saka nagreply sa kanya.

Ako:

Talaga? Mag-iingat ka! Maganda ka pa naman, mga manloloko ang

Manileño.

Hanna:

Talaga? Sus, mukhang hindi naman. 'Tsaka ang gaganda rin ng mga
narito, e. Sila Ella todo ang pagpapacute sa mga taga HU!
Nakakatawa sila.

I giggled.

Isa pa iyon kaya ayaw ko talaga sumama ay baka gumawa na naman ng

eksena si Ella roon, nakakahiya kung aasal siya ng ganoon habang
nagbabakasyon ang mga Manileño rito sa Isla Verde.

Ako:

Hayaan mo na sila, iniistress mo ang sarili mo. Mag enjoy ka na

lang, nariyan naman sila Hazel 'di ba? May makakasama ka.

Dapat ay mag enjoy siya roon, hindi naman siguro sila pababayaan
ni coach Philip at coach Allan, naroon din naman sila ngayon.

Hanna:

Threya! Hinahanap ka ng mga coach! Lalo na iyong coach ng HU, pati

players nila curious na sayo!

Napanguso ako.
Makakausap ko rin naman si coach Ivan, kapag nasa Maynila na ako.
Sa kanya pa rin naman ako lalapit kapag naroon na ako kaya marami
pang oras na makakausap ko siya at makilala ng kanyang team.

Dumaan ang oras na puro pagtulog lamang ang nagawa ko sa aming

bahay, wala sila Mama at Papa. Si Tita naman ay nasa silid lang
niya, hindi naman lumalabas iyon.

I checked my phone. Marami ang texts ni Hanna roon pero isa lang
ang napagtuonan ko ng pansin, ang pangalan ni Spiral.

Spiral Theius:

Sumama ka ba sa outing? Why can't I see you here... where are you?

Nanlaki ang mga mata ko agad. Noon ko lang napagtanto na kasama

ang La Riva team champions doon, damn it!

Hanna:

Geez! Spiral is here, Threya! Pinagkakaguluhan siya ng mga

players! Pati si Reitius!

Hanna:

Check Instagram! Gosh, Threya! Your boyfriend is a chic magnet!

Hindi ko na alam kung paano ko siya babantayan para sa'yo!

Hanna:

Hinahanap ka ni Spiral sakin! Dapat talaga sumama ka, eh. Bahala

ka, mukhang kilala rin siya ng mga taga Maynila.

Nagbutil butil ang pawis ko, nakangusong bumuga ako ng hangin at

madaling pinuntahan ang Instagram ni Spiral. Tiningnan ko ang mga
tagged photos roon.

Nakita ko ang maraming pictures na kasama siya at mga stolen shots

niya na naka-tag sa kanya.

Francheska: This is the most beautiful view of La Verde, hihi.

Zinderela: Omg! Sana pala sumali ako sa women's volleyball!

Kuha ni Spiral iyon habang nakatalikod siya at naglalakad patungo

sa dalampasigan. Marami ang comments doon na puro papuri, mga taga
Maynila rin.

Nicole: Living greek gods of La Verde. Hi there, Spiral and

Reitius.

Alythea: What the Reitius Santisteban doing there? He was my

schoolmate! HU na ba siya ngayon?
Nicole: Nope! He's studying in LRAC, Isla Verde.

Kuha iyon ni Spiral at Reitius, pinagdikit lamang ang litratong

iyon at parehas silang nakangiti doon. Mukhang stolen lang ang
shots nilang dalawa.

Purong mga taga Maynila ang mga nag tag noon dahil hindi iyon mga
pamilyar na mukha sakin.

They are all wearing a swimsuits! Mayroong naka one piece, two
piece at iba pa. Basta lahat ay sexy at talagang magaganda ang
kutis.

Spiral doesn't have any facial expression, nakakunot lamang ang

kanyang noo at bahagyang nasisilaw sa araw habang nakakapit sa
kanyang braso ang iilang mga babaeng batid kong napapicture sa
kanya.

He's wearing a white sleevless shirt, mayroong "S" na nakaburda sa

gitna noon and his biceps are exposed, firm and masculine!

Damn it!

Sinong hindi magpapansin sa kanya roon?

Nakaramdam ako ng labis na inis. Hindi ko alam kung anong tapang

ang nagtulak sakin para tawagan siya.

Nakailang ring pa iyon bago niya masagot, was he that busy? Ang
tagal sumagot ng tawag, huh.

"Chian..." I bet he was smiling. "Where are you? Tsss."

Napataas ang kilay ko.

"Anong ginagawa mo?" I asked coldly.

Inis na inis ako pero natatameme ako tuwing maririnig ang kanyang
boses, pakiramdam ko nawala ang inis ko dahil doon.

"Where are you?" aniya, sumeryoso ang boses.

I sighed. Hindi ko mailabas ang inis ko, para akong nahihiya na

nawawalan ng dila.

"Bahay lang..." sagot ko. "Kasama ka pala riyan?"

Nadidinig ko ang tawanan at pagtawag ng babae sa pangalan niya

pero unti unting humuhupa iyon, batid kong lumayo siya.

He sighed.
"Sumama ako rito kahit ayaw ko para mabantayan ka, wala ka naman
pala."

Kumalabog ang puso ko. Talaga? E, wala na nga ako ngayon doon at
nakita niyang wala ako roon.

"Ah, ganoon ba?" I asked mockingly. "Bakit nariyan ka pa rin?"

Nadinig ko ang halakhak niya na lalong nagpainit ng pisngi ko sa

pagkapahiya.

Malamang iniisip na niyang mukha akong tanga, dahil wala naman

dapat akong pakealam kung magtagal pa siya doon.

"Oh, my Chian..." he whispered, chuckling. "I didn't know that

you're a jealous type of girlfriend."

Nanlaki ng sobra ang mga mata ko. Parang may humarang na malaking
bato sa aking lalamunan, my heart is beating so fast.

Suminghap ako sa labis na kawalan ng sasabihin.

Jealous type of a girlfriend? Girlfriend? What the fuck

girlfriend? Para akong mababaliw dahil doon.

Shit.

But how come? He's not even saying "I love you," nor "I like you."
Something like that! Wala naman siyang pinapahiwatig na ganoon!

I'm an old school girl! Just kidding, but seriously? Nababaliw na

talaga ako.

"Hey, are you still there?" he asked.

Napapikit ako ng mariin, huminga ako ng malalim paulit-ulit para

maging sapat ang hangin sa aking baga.

This is insane! I looks so stupid!

"A- a- ano? A- ah,"

"Wait, what?" naguguluhan niyang tanong. "Gusto mo na bang umuwi

ako? Or I'm gonna stay here 'till tomorrow?" nanunuya ang kanyang
tanong.

Fuck it! You, idiot Spiral! Bwisit ka!

"Anong mayroon para magstay ka pa!?" inis na tanong ko biglaan.

Nadinig ko ang malalambot at mahihinang pagmumura sa kabilang

linya. He cleared his throat.
"Wala naman, alam mo na. Marami kasing babae rito, tapos mga
kakilala ko nandito-"

"You! Ugh! Bakit ba kailangan mo pang sabihin 'yan!? Wala akong

pakealam kung mayroon kang kakilala!" inis na sigaw ko.

Nagtatagis ang bagang ko sa sobrang inis na nararamdaman. Paano

niya nasasabi ang mga iyon? Nakakainis kaya, hindi ako nagseselos
pero! Basta, bwisit siya!

He laughed heartily.

"Oh God! This made my whole week!" he laughed. "So, gusto mo na

ngang umuwi ako? O makiki-chill muna ako rito?"

What the hell?

Napasinghap ako at parang gusto ko siyang kurutin sa sobrang inis

ko sa kanyang ugali. Tanga ba siya? O nagtatangahan? It's obvious
that I want him to go home now!

"Urgh! Bahala ka sa buhay mo! Manatili ka hangga't gusto mo, h'wag

ka ng magpapakita!" gitil na singhal ko.

He laughed loudly.

"Tsh. Gaano ba kahirap sabihin na ayaw mo ako rito?" he asked.

"All you need to do is tell, my Chian. Tell me what you want and
I'll obey anything you want..."

My heart jumped to another world. It feels like a fairytale, he's

the slave prince and I'm his princess who gets what I want.

Ganoon ba talaga ako mag assume? Sobra mangarap! Damn.

Nanghihina ako sa lahat ng naiisip, marami akong tanong sa isip na

sobrang gulo at hindi makapaniwala.

"Go... home, please..." I said weakly.

Natahimik siya sa kabilang linya. Naging mabigat ang kanyang

paghinga doon at parang nag isip ng napakalalim kaya matagal bago
nakabawi.

"I will... you don't need to say please, my Chian." he said.

Napahugot ako ng malalim na hininga, ibinaba ko ang tawag

pagkatapos ng kanyang mga sinabi. Pakiramdam ko nawalan ako ng
lakas, o talagang hindi lang ako makapaniwala.

May parte sakin na nagsasabing huwag akong maniwala dahil mahirap

umasa, masakit lang. Mayroon ding parte na dapat akong maniwala at
magtiwala, kahit masaktan basta sa kanya ay ayos lang.
Ganoon ang eksaktong nararamdaman ko. Talagang hindi kapani-
paniwala iyon, dahil parang handa lang ako sa lahat ng magagawa
niya kahit ano pa iyon.

Bakit ganoon? Anong mayroon sakin? I was aware that I like him
dearly, but I didn't expect myself to react that way. The way of a
jealous girlfriend only could do...

Damn, this is too much. Why am I feeling possessive and jealous? I

want to possessed him, I am jealous of everything.

Just what the hell happened to me?

Days passed, walang nagbago sa ugali kong inaayawan ko noong

nakaraan pa. Hindi ko nga alam kung seryoso ba siya sa sinabi
niyang girlfriend niya ako noong magkausap kami.

Kasi hindi ko naman masabing boyfriend ko siya! Nahihiya akong

magtanong, is it possible? Girlfriend niya ako tapos siya hindi ko
boyfriend? Pwede naman iyon 'di ba?

Ugh! This is stressing me these days!

"Hoy! Tulala ka na naman!"

Mabilis na napaitlag ako dahil sa gulat nang sumulpot si Hanna sa

aking tabi. Tiningnan ko siya at saka ako suminghap.

"Hanna!" irap ko dito. Hinawakan ko ang aking dibdib dahil sa

pagkagulat.

Humalakhak siya, pumangalumbaba siya sa armchair at saka tumitig

sa akin na nanunuya.

"Kayo na ba ni Spiral?" she asked, giggling.

Kumunot ang noo ko, mabilis na nagtindigan ang balahibo ko dahil

sa kaba.

"Hu- huh? Hi- hindi-"

"Psh! Napaka denial mo talaga! Nakita ko na kayo kahapon, kiniss

ka pa nga niya bago kayo sumakay sa kotse!" inis na usal niya.

Lumunok ako sa panunuyo ng lalamunan at kaba. Fuck! Nakakahiya!

Nakita niya? Bakit kasi mahilig manghalik ang mga lalaki, e!

Kasalanan niya ito!

"A- ano-"

"Wala namang masama roon, Threya!" umismid siya. "Natural lang

iyon sa couple, bakit kasi hindi mo na lang aminin? Kinahihiya mo
ba si Spiral?"
Nanlaki ang mata ko. Umiling agad ako at saka nahihiyang luminga
linga sa paligid. Bumuga ako ng hangin dahil mukhang wala namang
nakakarinig sa aming dalawa.

"Hindi ganoon, Hanna." usal ko. "Ano kasi, hindi ko naman kasi
sigurado kung kami na..." nahihiya kong pag amin.

She looked at me in disbelief. Nakabilog pa ang kanyang mga mata

dahil sa gulat, suminghap siya at hinawakan ang kamay ko.

"Anong sinasabi mo?" tanong niya. "Kapag hinalikan ka niya at

nagpahalik ka'y ibig sabihin gusto ninyo ang isa't isa!"

Sumimangot ako.

Hindi ko alam kung maniniwala ako sa kasabihang iyon ni Hanna,

sadyang nakakapagtaka lang talaga at nakakalito. Ganoon ba iyon?

Sa kiss ba malalaman kung kayo na o hindi pa? Para sakin kasi

kapag nagsabi na siya ng "I love you." Aish! Ewan!

Nanlaki ang mga mata ko nang matanaw ko si Spiral na papalapit na

sa amin ni Hanna, kakalabas lang niya mula sa building 1.

He chatted with some of his classmates for a while, pagtapos noon

ay bumaling na siya sa aming gawi at dumiretso ng lakad.

He was all smiles when he saw me.

Naramdaman ko na naman ang kakaibang tibok ng puso ko na mahirap

ipagsawalang bahala lamang.

His smile is giving me heart attack. Para akong hinihila parati

para mahulog sa kanya.

Nang makalapit siya ay tumabi agad siya sa akin at pinulupot ang

kanyang braso sa aking baywang. Nanindig ang balahibo ko, I could
feel his hot chest touching my back.

Napalunok ako at hilaw na napangiti na lamang, Hanna looks so

awkward. She's blushing and looked away from us.

Pagkatapos kong magpaalam kay Hanna ay umalis na siya para iwanan

kami ni Spiral, mayroon siyang mga kasabay umuwi at naghihintay na
raw sa kanya ang mga iyon.

"Kumain ka na?" tanong ni Spiral habang naglalakad na kami

patungong parking area.

I nodded and exhaled.

Shit, bakit ganito ang kaba ko? Wala naman dapat ikakaba, nadadala
lang talaga ako sa mga katanungan sa isip ko.
"Bakit ang tahimik mo?" tanong niyang muli. "Mayroon na naman bang
umaway sa'yo?"

Napanguso ako, binuksan niya ang frontseat ng kotse niya.

Tumitig siya sa akin, naghihintay ng sagot. Marahang kinabit niya

ang seatbelt sakin at saka umupo sa tabi ko kaya napaurong ako ng
bahagya.

"Wala, 'no..." sambit ko.

Kumunot ang kanyang noo at tumitig sa mga mata ko na parang may

hinahanap na kung ano roon. He then touched my cheek, marahan
niyang hinaplos iyon.

"Tell me what's bothering you, Chian." he said in a worried tone.

Napalunok ako at nagdadalawang isip kung magtatanong ba o hindi.

Should I ask it? Hindi ba nakakahiya iyon?

Lala na't babae ako, hindi rin kasi ako sanay sa ganitong klase ng
sitwasyon. I mean, I haven't had a boyfriend! Kahit manliligaw ay
hindi ko alam kung paano.

Pero mayroon ng mga nanligaw "kuno" sa akin noon, pero hindi naman
sila nagtanong kung pwede bang manligaw o ano.

Basta nakikita ko na lang ay may mga bulaklak at chocolates sa

locker ko o kaya naman pagpasok ko ng classroom. Or it was a part
of courting?

Ugh! I really don't know...

Kinagat ko ang pang ibabang labi ko, ngumiwi siya at umiwas ng

tingin.

"Gusto mo ba ng kiss? Tsh." pasingap na aniya.

Nag init ang pisngi ko sa pagkapahiya.

"Tsss, sasabihin mo lang naman 'baby, kiss me.' hindi mo pa

masabi..." naiiling na sinabi niya.

He leaned closer to gave a peck on my lips. Nanindig ang balahibo

ko, muli siyang tumitig sa akin at saka tumaas ang sulok ng labi
niya.

Akmang hahalik ulit siya, pero mabilis na hinawakan ko na ang

kanyang pisngi para pigilan siya. Kumunot ang noo niya at ngumuso.

"What? I thought you want my kiss?"

Napairap ako at suminghap. Tinampal ko ang labi niya at saka ako
bumuntong hininga.

"Hindi iyon, Spiral." sambit ko.

Tumaas ang isa niyang kilay at parang nag aabang pa sa aking

sasabihin. Napahinga ako ng malalim, I bit my lower lip and I
gasped when he kissed me again!

What the hell?

"Tsss, stop biting your lips. Naiisip kong gusto mo ng halik kapag
ginagawa iyan..." he smirked. "So, what is it? Anong gumugulo sa
girlfriend ko?"

Damn, Spiral...

Huminga ako ng napakalalim at ipinikit ang aking mga mata.

"Ano ba tayo?" tanong ko habang nakapikit at nag iinit ang pisngi.

"I mean, tinatawag mo akong girlfriend mo pero hindi ko alam kung
boyfriend na ba kita..." nauutal kong sinabi.

Hindi ko maidilat ang mga mata ko dahil sa kahihiyan. Nahihiya ako

sa mga tinatanong at sinasabi ko dahil parang napaka out of
character ko dahil doon.

This is not me... but he made me like this!

I heard him chuckled after a minute, hinawakan niya ang pisngi ko

at binigyan ako ng tatlong beses na halik sa labi.

"Friends don't do this..." he kissed my lips again. "I don't want

to be friends with you, either. I like you- no," He shook his
head. "I love you, Asthreya Chian."

Napamulat ako ng mga mata at hindi makapaniwalang tumitig sa

kanya. My heart is beating so fast, posible palang tumibok ang
puso ng ganito kabilis? O para lang sakanya talaga.

Damn...

He smiled genuinely and kissed my forehead.

"Is it enough for you to know what are we?"

Bumilis ang paghinga ko at wala sa sariling napatango tango.

He chuckled.

"Girlfriend kita, asawa mo ako." he said. "You are mine, Chian..."

👠👠👠
Kabanata 9

The past weeks spent well. Naging maayos ang pamumuhay ko lalo na
wala na akong iniisip na katanungan sa isip ko katulad noong
nakaraang linggo.

Sa buong buhay ko ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong kasiyahan

at isang lalaki ang dahilan noon. Spiral have been a good
boyfriend to me, of course! He's sweet even more, napakasarap lang
sa pakiramdam.

Ang dating kilala kong malamig at laging masungit na Spiral ay

naging sweet at isip bata pero sa akin lang. Iyon ang nakakatuwa.

"Asthreya,"

Coach Philip walked towards me. I smiled.

"Coach, bakit po?"

"Makakasama ka ba sa akin sa Maynila?"

Nagulat ako sa naging tanong ni coach, my heart jumped. Hindi ko

napansin ang tungkol sa Maynila nitong mga nakaraang linggo dahil
puro saya lang kasama si Spiral ang napagtuonan ko ng pansin.

Kumurap kurap ako at hilaw na napangiti kay coach.

"A- ah, ano pong meron, Coach?" I stuttered asking that.

His forehead creased. Para bang naguluhan siya sa naging reaksyon

at tanong ko sa kanya ngayon.

I've dreaming going to Manila and to live there but why am I

doubting of leaving Isla Verde now? Bakit parang nasasaktan ako
ngayon na iiwanan ko ang Isla Verde? O may iba pang rason?

I told my parents about it and they are happy to know that, they
looked proud.

"Of course for try-out, Asthreya. You need that, kahit na talagang
siguradong pasok ka na sa HU team at ipapakilala ka na ring bagong
teammate nila,"

My heart hammered my chest. Sobra akong nae-excite at nalulungkot

sa parehong oras ngayon. But then, I thought about my parents.
Alam kong umaasa na silang aalis ako patungong Maynila.

Tulala ako ng matapos ang panghuling klase namin, huminga ako ng

malalim. Binuklat ko ang binigay ni coach na HU's magazine kanina
bago kami maghiwalay.
Unconsciously, I sighed sadly while looking at it. Nakapaloob roon
ang lahat ng tungkol sa eskwelahang iyon. Naroon din ang mga
tungkol sa sportfest ng school at kung anu-ano pa.

Halos malaglag ang panga ko nang ilipat ko ang pahina, it's a

picture of the whole basketball team. Ang anim na nasa harapan ang
pinaka nakapagpamangha sa akin.

Muli kong nilipat ang page. Nagmukhang yearbook ang pahinang iyon,
isa isang picture na magkakatabi at puro naka jersey ng HU. Navy
blue ang kulay noon at may nakaburdang "Marvels" sa gitna noon.

Ang nasa unahan ay talagang nakakapigil hininga dahil sa kanyang

itsura, the coldness of his icy blue eyes sent shivers down my
spine.

Kahit sa litrato mo lang siya makita ay parang totoong totoo,

parang ramdam mo ang kalamigan.

Seryoso lamang ang mukha niya at walang emosyon. The players name
is printed below their pictures and the man with icy blue eyes
name is.

Saavedra, Onyx Azdrake, 18 years old, the team captain ball.

Section A-1, BS Physical Therapy.

Ang gwapo!

Hindi talaga ako pala-puri pero deserve talaga nito ang papuri ng
kahit na sino. Wala akong makitang pangit sa kanyang buong mukha.
Psh! This man is a playboy, sure ako!

Muling kumislap ang mga mata ko sa mga sumunod na litrato. Damn!

What kind of school is that? Bakit parang walang tinatapon o
patapon na itsura?

Fuentabella, Volter Khalil, 18 years old, Section B-1,

Accountancy.

Damn, he has a pair of violet eyes! Is he even real? Iyong blue

eyes natural pa, e. Pero eto? Naka contact lenses ba siya or what?

Puro Saavedra ang kasali sa team na iyon, nasa lima silang

Saavedra doon at walang hiya puro gwapo pa! Magkakamag-anak ba
sila? Ugh! Bakit ang unfair ng mundo?

Sumunod na pahina ay ang team ng highschool's basketball team at

Saavedra na naman ang captain ball doon.

Palagay ko ay kapatid niya iyong Onyx sa college dahil hindi

nagkakalayo ang kanilang itsura at asul din ang mga mata.

Saavedra, Xythen Zeonar, 16 years old, team captain ball. Section

1-A, highschool.
Makikita ko ba talaga sila sa Harvard University at magiging
schoolmate pa? What the hell... that school is full of playboys!
Mga itsura palang, e! Parang hindi naman sila totoong tao.
Fictionals? Damn, why!

Sumunod na page ay ang women's volleyball team na. Ganoon din,

parang yearbook ang pagkakaayos ng kanilang pictures na
magkakasunod.

Vizconde, Gorgeous Eliteia, 18 years old, star player, Section C-

1, Business Administration Student.

My eyes sparkled because of her physique! Damn it! Ngayon ko lang

napagtanto na ang pangit ko pala, this girl is... ugh!

Ang sarap niyang ikulong sa iisang lugar na walang makakakita sa

kanya, na sana ay huwag siyang makita ni Spiral o ng kung sino man
na merong girlfriend dahil baka iwanan nila ang girlfriend nila!

Geez! Is she even living? Nagsasalita ba siya? Gumagalaw ba siya?

Picture lang ito, e! Shit.

Her hair was ponytailed, naturally brown, her almond eyes are
really beautiful, wala akong mabasang ekspresyon sa kanyang mukha
kundi purong kapormalan lamang.

She must be intimidating in person! Parang isang pitik lang niya

ay kailangang masunod ang kanyang gusto.

"Whoah!"

Nanlaki ang mga mata ko nang biglang sumulpot si Spiral sa aking

likuran, he was looking at the girl in the magazine! Gusto kong
manlumo dahil doon, ang mga mata niya ay puno ng pagkamangha at
paghanga doon.

Mabilis na isinara ko ang magazine, nangunot ang kanyang noo na

parang matatawa siya o ano. Napairap ako at huminga ng malalim
dahil sa naramdamang inis.

Seriously? Hindi ko talaga dapat naipakita sa kanya iyon!

Nakakainis, dahil halatang humahanga siya! Sabi ko na nga, that
girl should be hidden somewhere!

Mawawalan pa yata ako ng boyfriend ng 'di oras!

Akmang kukuhanin niya ang magazine sa table sa harapan ko pero

mabilis kong itinabi iyon sa aking bag at matalim siyang
tiningnan.

Tumawa siya.

"What? Titingnan ko lang!" he said.

Pinanliitan ko siya ng mga mata sa inis. I rolled my eyes and hit
his biceps.

"At anong titingnan mo? 'Yong babae? May girlfriend ka na, Spiral!
Bakit kailangan mo pang humanga sa ibang babae at sa harapan ko pa
talaga?" pagalit na sinabi ko.

Kumunot ang noo niya sa akin. He's on the verge of laughing!

Nakangiti na ang kanyang mga mata kahit na nakatikom ang mga labi.

Huminga siya ng malalim at nagpakawala ng marahang pagtawa,

pinailalim niya ang kanyang palad sa aking palad at pinagsiklop
niya ang aming mga daliri.

"Ano bang minumuryot mo?" he asked gently. "Picture lang naman

'yon, hindi naman ako maaagaw ng picture!" halakhak niya sa huling
sinabi.

Ipinikit ko ng mariin ang aking mga mata at pagdilat ko'y sinapak

ko ang kanyang braso, inalis ko ang pakakasiklop ng kamay namin at
mabilis na umalis sa kanyang harapan.

"Babe, naman!"

Hinabol niya ako habang tatawa-tawa pa. Talaga lang, huh? Natatawa
pa siya sa mga pinagagawa niya? Hindi niya ba alam ang salitang
faithful?

Sabi ko nga ba, hindi talaga magiging faithful ang mga lalaki.
Maaaring loyal siya sa harapan mo pero kapag nakatalikod ka na,
wala na.

Sigeng, tingin sa iba at ang malala lumalandi pa sa iba habang

ikaw ay naniniwalang, sayo lang siya.

Mas malala pa si Spiral dahil harapan pa talagang ginagawa sa akin

ito. Tsss, nakakabwisit siya.

"Babe mo mukha mo!" singhal ko.

Humalakhak siya, mabilis na hinawakan niya ang aking siko at

dumausdos iyon pababa sa aking kamay at muli niyang pinagsiklop
ang mga daliri namin, pilit ko lang idineresto ang aking mga
daliri na parang nandidiri.

Tsss.

Tumawa siya muli. Nagtitinginan na ang mga estudyanteng

nakakasalubong namin sa amin, ang iba'y kinikilig pa at
naghahagikgikan.

Anong nakakakilig sa pag-aaway namin?! Sige nga!

"Babe, ano ba? Hindi ko na titingnan! Sorry na..." he said gently.

Sinulyapan ko siya ng nakairap, nakanguso siya na parang bata

habang nakatingin sa akin na parang nanunuyo.

"Hindi mo na talaga titingnan 'yon!"

He chuckled sexily and nodded slowly.

"Opo nga, hindi na. Promise!"

I rolled my eyes and groaned.

"Nakakainis ka! May pa crush crush ka pa, hindi pwede ang ganoon,
Spiral! Paano na lang pag wala na ako rito? E 'di susunggaban mo
na lahat ng mga magandang babae?"

Huminto siya sa paglalakad kaya napahinto rin ako dahil hawak niya
ang aking kamay. Seryoso siyang tumingin sa akin na parang may
masakit akong sinabi sa kanya.

What? Susunggaban niya ang mga babae kapag wala ako? Totoo naman
iyon, hindi ko sinabi iyon para saktan siya. I'm just stating a
fact!

"Mawawala ka ba?" he asked seriously. "So, you accepted the offer?

Kaya pala meron kang magazine." marahan siyang tumango at tipid na
ngumiti, I could see the sadness there.

Parang may tumusok sa aking puso dahil sa kalungkutan niyang iyon.

Hindi ba siya pwedeng bumalik na lang ng Maynila? Para magkasama
pa rin kami.

Katahimikan ang namagitan sa amin habang nasa kotse niya, parang

may malalim siyang iniisip habang nagmamaneho at nakatuon lamang
sa danaan ang kanyang mga mata.

Napahugot ako ng malalim na hininga dahil sa bigat ng damdamin ko.

Pinaglaruan ko ang aking mga daliri na nasa hita ko.

"Spiral, 'di ba sa Maynila ka naman noon?" I broke the silence.

He glanced at me and nodded a bit.

"Mm,"

I sighed.

Hindi na talaga ako sanay sa malungkot na pakiramdam, para akong

binabagsakan ng langit at lupa kapag ganito. Pakiramdam ko ito ang
first time ulit na nakaramdam ako ng lungkot.

"Uh, wala ka na bang balak bumalik roon?" nahihiyang tanong ko.

Hindi siya agad nakasagot doon, patagilid na sumulyap siya sa akin
at ibinalik rin agad ang paningin sa daanan.

"May mga bagay na hindi pa pwede, Threya." he sighed. "Katulad ng

pagbalik ko doon, 'di pa pwede for some serious reason I can't
tell it, but I can't go back to Manila even if I want to be with
you. I'm sorry..." he said weakly.

Hindi ko alam kung bakit pero nakaramdam ako ng sakit at pait

dahil doon. Bakit? Bakit hindi siya pwedeng bumalik doon?

Ang alam ko'y naroon ang kanyang pamilya. He should be there, also
with them!

"Pero naroon ang pamilya mo, 'di ba?" I asked.

He inhaled sharply and licked his lowerlip.

"My brother is there, my other brother is in the US, my parents

are living in Greece. We don't have a permanent address..." he
sighed. "We can't be together in one place, Chian..."

Napakunot ang noo ko dahil doon, napamaang ako at litong-lito na

tumingin sa kanya.

Ang daming tanong na namuo sa aking isip na hindi ko mailabas

dahil sa magkakahalonh emosyon, para akong tanga na gustong maiyak
dahil sa lungkot ng pagkakasabi niya noon.

"What? I mean- why?" nauutal kong pabulong na tanong.

Huminga siya ng malalim at ibinaling ang buong atensyon sa akin,

ngayon ko lang napansin na nasa tapat na kami ng aming gate.

Madilim na rin ang kalangitan na parang sobrang tagal ng naging

byahe namin.

He inhaled sharply, nakikita ko ang kalungkutan sa kanyang emosyon

at malinaw na nagpapakita ng kalungkutan ang kanyang mga mata.

"You don't need to know that, hindi ngayon... Hindi pwede." he

said softly. "Hindi ko kayang pigilan ka sa mga gusto mo, I won't
because it's your dream. Gustuhin mo man na palagi kang nasa
paningin at tabi ko lang ay 'di pwede."

He licked his lowerlip and sighed.

"I can't be with you there. I'm sorry, Chian. Pra sa'yo din 'to."
hinawakan niya ang aking pisngi. "I will always wait for you to
come back. I love you..." he then kissed my forehead.

👠👠👠
Kabanata 10
"Eyang, may bisita ka. Gumising ka na..."

Napabalikwas ako ng bangon nang madinig ang katok ni Tita, umupo

ako at sumandal sa headboard. Napapahikab pa ako dahil sa
kaantukan.

I stretched my arms and stood up, inunat ko rin ang aking mga
binti dahil sa pangangalay. Parati ko iyong ginagawa at
nakasanayan na, nakakatangkad rin kasi iyon.

Sino naman kaya ang bisita ko? Ah, baka si Hanna kasi may usapan
kami ngayong magpupunta sa mall dahil may bibilhin siyang libro.

Kumurap kurap ako at wala sa sariling lumabas na ng kwarto, bumaba

ako sa kahoy na hagdan namin ng nakapikit. Humikab ako, mabilis na
napatili ako nang bigla akong mabuwal.

"Ah!" tili ko.

Nakapikit ng mariin ang aking mga mata para hintayin ang pagbagsak
ko pero hindi iyon nangyari dahil sa matigas na dibdib na ako
nasalampak.

Our chests touched, I could feel his heavy breathing smells like
mint. Suminghap ako dahil sa kaba, naamoy ko agad ang pamilyar na
bangong iyon.

Agad akong napamulat nang mapagtanto kunh sino ang bisitang sinabi
ni Tita, our eyes met when I looked up to him. Sumilay ang ngiti
sa kanyang labi. He even winked at me and pulled me even more.

"What a beautiful mine..." he chuckled sexily.

Nanlaki ang mga mata ko at parang nagising ang lahat ng antok ko

kanina. Goddamnit! Why is he even here? What is he doing here? At
sa ganitong itsura ko pa talaga siya binaba!

And to my surprise, he leaned closer. He lifted my chin a bit and

kissed me! What the effin' heck? Nandito kami sa bahay namin!

Ugh!

Tumindig ang aking balahibo dahil sa naririnig ko pa ang tunog ng

paghahalikan namin, he snaked his arms around my tiny waist. Ang
isa kamay niya ay nakahawak sa aking panga.

Lasing na napapikit ako habang ginagantihan siya ng halik, damn!

Hindi pa ako magtu-toothbrush o miski mumog man lang pero nakuha

ko ng makipaghalikan sa mabangong lalaking ito!

Hiyang hiya naman siya sa amoy ng hininga mo, Threya! Kumusta

naman iyon?
Ramdam ko ang labis na uhaw sa kanyang paghalik na parang
nangulila siya roon at namiss niya iyon. I missed him, too. Namiss
ko ang kanyang yaka at halik.

Wala kasi siya kahapon dahil kinailangan niyang pumunta ng

Maynila, naroon daw kasi ang kakadating lang niyang kapatid galing
US.

I heard the name, Spiel? That's his eldest brother, he told... and
the youngest named Spyder. So technically siya ang middle.
Nakakatuwa nga dahil pakiramdam mo triplets sila.

Kahit hindi ko pa nakikita ang mga iyon ay nasisigurado ko ng mga

gwapo iyon katulad niya. Ngayon rin pala ang kanyang balik.

I felt him sucking my lowerlip and I gasped, my heart is beating

so fast.

Pakiramdam ko ay mabubuwal talaga ako kung hindi lang siya

nakasuporta sa aking baywang, my knees gets weak.

I bite his lowerlip gently, he groaned and kissed me even more

like it made him thirsty for my kisses. I snaked my arms around
his neck, he tilted his head to kiss me in all angles.

Naramdaman ko ang pagngiti niya at lalo akong hinalikan ng gutom.

Ugh, ganito ba siya kagutom at kauhaw ngayon sa halik?

"Ehem!"

Mabilis na naitulak ko siya, what the hell!? Oh my God! Nakita

kong si Papa iyon at Mama, si Papa ang tumikhim. Si Mama ay nasa
kanyang gilid at may dalang tray na may pagkain at baso ng juice!

Kumalabog ng sobra ang dibdib ko dahil sa kahihiyan na

nararamdaman, halos mamula ako ng parang sili dahil doon.

Papa looked at me with nothing but seriousness. Si Mama naman ay

nakaawang ang labi at bahagyang nakabilog ang mga mata, looks
surprised.

"Pa- Papa!" hilaw at hingal na tawag ko sa kanya. "M- Ma..."

nagkamot ako ng ulo dahil sa hiya at kaba.

Patagilid na sinulyapan ko si Spiral, pumormal siya ngayon at

parang nahihiya rin. His cheeks were blushing, he bit his
lowerlip. Pulang pula pa iyon at basa.

Napalunok ako at nag iwas agad ng tingin dahil doon. Damn it! What
just happened?
Hindi pa nga ako nakakabawi sa hangin ay lalo pa akong hindi
makabawi dahil nakakahiya naman kung papakita ko pang hingal ako
dahil sa halikan.

Nagtaas ng kilay si Papa at sumulyap kay Spiral. He cleared his

throat again, pumunta na si Mama sa center table at inilapag ang
tray doon.

Nagkamot ng batok si Spiral at hilaw na ngumiti kay Mama nang

mapansin niyang nakatitig iyon sa kanya.

"Magpalit ka ng damit at bumalik ka rito, Asthreya." Dad in a very

serious tone.

My heart jumped in too much nervous, I nodded. Tumingin ako kay

Spiral, he was looking at me.

Pasimpleng hinawakan niya ang aking index finger, tumango siya na

parang sinasabing ayos lang siyang maiwan muna.

I smiled, akmang aakyat na akong muli pero hindi niya binibitiwan

ang index finger ko. Pinagkunutan ko siya ng noo, ngumiwi siya at
parang walang magawa na binitiwan na ako.

Gusto kong mapatawa dahil doon pero pinigilan ko, he looks nervous
about my Papa's presence here. Umakyat na ako noon at mabilis na
naligo.

Ano kayang ginagawa niya rito? Hindi man lang siya nagtext o
tumawag na pupunta siya! Basta basta na lang siyang sumusulpot.

Ang masama pa'y hinalikan agad ako rito sa pamamahay namin. Kundi
ba naman, grr! Lagot talaga siya, baka pinapagalitan na ngayon
iyon ni Papa. Kawawa naman.

I smiled unconsciously, kinikilig pa rin talaga ako sa kanya kahit

na lagi kaming magkasama at nagkikita. But he's a kiss addict!
Sobrang adik niya sa kiss, at ako naman ang slave ng kiss niya.

I wore a navy blue sleevless blouse and a comfortable shorts.

Typical home outfit, of course! Nasa bahay lang naman ako. Bakit
kailangan pang bumongga.

Pagkatapos kong magbihis ay bumaba na ako. Nakita kong tahimik si

Spiral na nakaupo, konti ang bawas sa kanyang juice at halatang
hindi siya sanay sa sitwayson niyang iyon.

What? Ginisa ba siya? Baka naman masunog ang baby ko sa panggigisa

nila at pangha-hot seat!

"Pakakasalan mo ba ang pamangkin ko? Hinalikan mo siya rito sa

pamamahay namin, kaya mo-"
Nanlaki ang mga mata ko at mabilis na sumingit para pigilan si
Tita sa pagsasalita.

"Tita!" I called.

Tita is one of hella conservative lady that's why, sa edad niya

kasi at ang henerasyon noon sa kanilang taon ay talagang old
school!

Kapag hinawakan daw ang kamay mo, o hinalikan ka'y kailangan iyon
na ang mapapangasawa mo. Well, that was an old myths!

Tsss, does she really thinks it will apply in this generation?

Ugh! Seriously? I don't think so, the generation now is kinda
liberated and bold. Mahirap iyon.

Napatingin sila sa akin, si Papa ay nakataas ang isang kilay. Si

Mama naman ay bahagyang nakangiti habang nakatingin kay Spiral. Si
Tita ay nakairap na tingin sa akin.

"Ikaw, Eyang. Nagpahalik ka na agad? Sigurado ka na bang siya na

hanggang huli? Are you sure that he will marry you?"

Namilog ang mga mata ko, I gasped. Uminit ang pisngi ko dahil sa
labis na pagkapahiya roon.

Damn, kung alam lang niya na unang pag uusap pa lang namin ni
Spiral ay nagpahalik na ako. Naku baka mamatay ako rito sa
kakasermon niya!

"Angge, bata pa sila para maisip kung sila na nga ba hanggang sa

huli." Mama said.

Umirap si Tita Angge.

"But he kissed our Eyang-"

"I will, Ma'am..." Spiral said formally. "I will gladly marry
her,"

Napangiwi ako at agad siyang sinapok sa braso. Ngumiti siya at

tiningala ako, he held my right hand and kissed it in front of
them. Napasinghap ako, kumindat siya sa akin.

Aish! What are you! Nakakainis!

"Ang tanong lang po, kung papayag ba ang pamangkin ninyo." he

chuckled adorably.

Mama laughed, mangha siyang nakatingin sa amin ni Spiral.

Napabuntong hininga ako at umupo na sa tabi ni Spiral, marahan

niyang pinalalim ang kanyang palad sa aking kamay at pinagsiklop
ang aming mga daliri habang na kila Papa ang kanyang paningin.
Nakakunot na ngayon ang noo ni Tita habang nakatingin rin sa amin,
si Papa naman ay pansin kong diretso ang tingin kay Spiral na
parang may kung ano siyang hinahanap rito.

"Kailan naging kayo?" seryosong sabat ni Papa.

Damn it! Miski ako ay hindi sigurado roon! Madalas kasing sinasabi
ni Spiral na kanya na ako simula noong unang beses na hinalikan
niya ako, pero para sa akin ay naging kami lang noong tinanong ko
siya kung ano talaga kami.

"July 18,"

"August 24-"

Napangiwi ako, sabay kaming sumagot at magkaiba pa! Sinong hindi

maghihinala roon? At saan maniniwala? Damn.

Kahiya hiya talaga ang araw na ito. Heto sobrang gisado na nga,
namali pa talaga ng sagot.

Gulat ang reaksyon ng tatlo. Nagpalitan sila ng mga knowing looks

at saka bumaling ulit sa aming dalawa.

Spiral gently caressing my hand, pinisil ko ang kanyang kamay.

Narinig ko ang mahina niyang pagtawa at saka nailing.

"Ano talaga, hija, hijo?" si Mama.

"See? Ni hindi ko naman nakitang umakyat 'yan ng ligaw rito! Paano

naging sila kung hindi naman siya nanligaw? What was that, one
snapped girlfriend?" sarkastikong tanong ni Tita.

"Tita!" I groaned. "Ano po, hindi po."

"Ma'am, I could clearly remember the date when I first kissed her.
I think we're together since I kissed her already that day, july
18." he explained in full respect.

Nanlaki ang mga mata nila dahil doon. Ako nama'y kinilig pero
sumimangot na lamang ako sa kanya. Natapos ang panggisa sa kanya
nang tanghaling iyon.

Wala na ring nasabi si Tita, batid kong nagugustuhan naman ni Mama

si Spiral. Si Papa naman ay hindi ko sigurado dahil pormal lamang
siya at seryoso.

Umakyat kami sa aking kwarto, nagpaalam ako kay Mama at Papa. Ayos
lang naman daw basta walang maling gagawin, uminit ang pisngi ko
kapag naalala.
Wala naman talaga! Tsss, mukha lang manyak at fuckboy si Spiral
pero hindi ko naman siya pinag iisipang gagawin iyon sa akin, not
now.

Ang sabi ko dati sa sarili ko'y ibibigay ko lang ang pinaka

iingatan ko sa taong pakakasalan ko, wala ng iba. I'm in love with
Spiral, but it's too early to think about marriage.

Marami pa kaming pagdadaanan bago sabay maglakad sa altar, I

dreamed about my parents' relationship. They are together for
almost 22 years now.

Marami silang pinagdaanang dalawa, nauwi sila sa hiwalayan noong

mag boyfriend at girlfriend palang sila. Noong mabuntis si Mama ay
inilayo siya nila Lolo kay Papa.

Pero kita mo naman ngayon, masaya pa rin sila at lalong tumibay

pa. Gusto kong makaranas ng relasyon na hindi magkakasawaan kahit
matagal na.

Ang mga lalaki kasi, mabilis magsawa. It depends on how you both
handle the relationship, you should be faithful and loyal. Tsaka
dapat ay maging mature at malawak mag isip.

Hindi lang naman kasi sayo iikot ang mundo niya, pero kasama ka sa
ikot noon syempre. Sasabayan mo ang mga gusto niya.

"I love you, Eyang..." he chuckled sleepily.

Nakasandal ako sa headboard ng aking kama at siya nama'y nakahiga

sa aking hita. Ang mga kamay kong nasa kanyang dibdib ay
pinaglalaruan niya.

"I love you, too..." I giggled.

Hinalikan ko siya sa pisngi, nakapikit lamang ang kanyang mga mata

at iyon na naman ang namumula niyang mga pisngi.

Hindi yata talaga siya sanay sa init, hindi naman kasi aircon ang
kwarto ko. Hinaplos ko ang pisngi niya, medyo namamawis na ang
kanyang ilong.

"Mainit ba?" tanong ko, nakanguso. "Wala kasing aircon dito, e..."

He smiled.

"So, what? Mainit o malamig, basta ikaw ang katabi sobrang solve
na 'ko..."

Tsh!

Napanguso ako, pinigilan ko ang mangiti.

"Corny mo talaga, kahit kailan."

Dumilat ang isa niyang mata at nakatingin iyon sa akin. Hinawakan
niya ang aking panga at marahang humaplos doon.

"Mas corny ka, hindi ka man lang kinikilig!" untag niya. "Gusto
kong magselos ka, I want to feel your love. But then, kay Gorgeous
Vizconde ka lang yata, nagseselos." he pouted.

I pouted.

Ang sarap titigan ng kanyang mukha, para bang konting hawak mo

lang roon ay masusugatan na siya. Parang malambot na kamay lang
ang pwedeng humawak doon, dahil sobrang lambot ng balat niya.

"Tsss, hindi. Kay Alzhera pa!"

Namilog ang mga mata niya. He laughed and bite my index finger,
napangiwi ako.

"What Alzhera? Anong meron sa kanya?"

"Tss, parati kayong magkasama noon 'di ba? Tapos ang dami niyo
pang selfie!" anas ko.

He smirked.

"How about your pictures in phone, then? Doon ka dapat magselos!"

he said. "Alzhera is just a friend, Eyang. Ba't ka nagseselos,
hangga't 'di ka nagiging dalawa. Wala kang dapat pagselosan."

Napangiti ako.

Hindi ko alam kung bakit lagi akong kinikilig sa kanya, sa lahat

ng kilos at salita niya. Masarap sa pakiramdam.

Marahan siyang umupo, sinandal niya ako sa kanyang dibdib at

pinagsiklop ang aming mga daliri.

"I've been an invisible man to you, for years. I remember the

first time I saw you, sa gate 'yon ng La Riva. You really caught
me, that time. Pinapangarap lang kita dati, ngayon abot kamay na
at nayayakap pa."

Kumalabog ang puso ko, ipinikit ko ang aking mga mata at tahimik
na pinagdasal na sana'y sa akin na siya.

I sighed and smiled.

"Magiging maayos pa rin ba tayo kapag nasa Maynila na ako?" Hindi

ko napigilang itanong.

Nag aalala ako na baka maging magulo ang relasyon namin. Pwede
naman na kami pa rin kahit naroon ako 'di ba? Wala namang
magbabago?
"Why not? I ready myself, Chian. Hindi mo naman ako pwede unahing
isipin kesa sa pangarap mo, I just hope that you won't forget
about me." he sighed. "We will be a long distance, and we'll stay
committed. Alright?"

Huminga ako ng malalim at ngumiti sa kanya. I feel relieved.

"Of course, that's for sure, Spiral. I love you..."

Sa akin na siya at siya na talaga hanggang huli, kahit maaga pa

para maisip iyon. Gusto ko lang talaga hilingin.

👠👠👠
Kabanata 11

"Eyang, mag-iingat ka roon..."

"You can do it, Anak. Ingat ka, mamimiss ka namin. Tatawagan ka

namin parati, okay..."

Napangiti ako at niyakap si Mama at Tita Angge, pagtapos kong

magpaalam sa kanila ay kinuha ko na ang aking bag at sabay sabay
kaming lumabas ng bahay.

Naabutan kong nag uusap si Papa at Spiral roon, nakangiti si

Spiral habang nakikinig sa sinasabi ni Papa sa kanya.

I could see the sadness in his eyes while listening to Papa, he

then sighed and chuckled. Tinapik ni Papa ang kanyang balikat na
parang inaalo ito.

Marahan siyang tumango. "Salamat, po."

Natutuwa akong makitang nagkakasundo na silang dalawa, isang

linggo na simula noong makilala siya ng aking pamilya at parati
siyang nandito sa bahay.

Magkakasabay kaming kumakain at parati siyang may dalang mga

grocery para dito sa bahay. Baliw ang isang ito, hindi naman
kailangan iyon pero talagang hindi siya nagpapapigil.

Ako man ay hindi pa niya naipapakilala pero hindi naman ako umaasa
doon at ayaw kong magdemand, alam kong magkakahiwalay sila ng
kanyang pamilya at naiintindihan ko ang sitwasyon.

"Ayos lang 'yan, magkikita pa rin naman kayo. Tiisin ninyo ang mga
ganitong pagsubok, magkakalayo kayo minsan pero 'di
maghihiwalay..." tatawa-tawang sinabi ni Papa.

Nakakalungkot lang, wala siyang pamilya rito at hindi ko alam kung

sino ang nag aasikaso sa kanya sa inuuwian niya tapos ngayon aalis
pa ako at doon sa Maynila mag aaral.
I'm sorry, Spiral.

Mukhang mawawalan na naman siya ng pamilya dahil aalis ako. Dati

naman na siyang ganoon, nanghihinayang ako dahil hindi ko siya
nakilala ng mas maaga para masaya na kami noon pa sana.

Well, I've never thought that we'll end up like this. I mean, na
makikilala ko siya at magiging kami. Kasi para sa akin ay mahirap
siyang abutin noon.

Iyong tipo na mayaman at prinsesa lang ang magugustuhan. Of

course, he's a prince! Hindi talaga ako nangarap na maging akin
siya, pero kusang ibinigay kaya kailangan ingatan.

"Mag ingat ka, Asthreya." malalim na boses ni Papa, tumikhim siya

at nakita kong naluluha na siya. "Malaki ang Maynila, alam kong
wala kang gaanong alam roon."

Spiral cleared his throat, he pouted. Para siyang natatawa na ewan

habang nakatunghay sa amin ni Papa.

"Tito, don't cry..." he chuckled. "Okay lang 'yan, babalik naman

ang mahal ko. Susunduin ko siya every weekend para iuwi rito." pag
aalu niya kay Papa.

I rolled my eyes.

"Hindi pa nga alam ang sched ko!" I said, bumaling ulit ako kay
Papa na nakatingin lang sa akin. "Papa, babalik naman ako kapag
walang pasok. Mag iingat ako, h'wag na po kayong mag-alala."

Hindi pa alam ang magiging schedule ko roon kaya wala pang

siguradong araw kung kailan ang araw na wala akong pasok, mahirap
iyon.

Sana nga tuwing weekends ang walang pasok para straight two days
ay pwede akong umuwi rito sa amin, sabi naman ni Spiral ay nine
hours ang byahe ng bus papunta roon. Depende pa kung traffic.

Hay.

Niyakap ako ni Papa ng mahigpit, marahang niyang tinapik tapik ang

aking likuran.

"Iyan naman ang gusto mo 'di ba, Eya? Kakayanin mo bang mag-isa
roon? Hindi ka pa marunong magluto, sinong magluluto para sa'yo?"

He sighed sadly.

"Mag aral kang magluto para makakain ka ng maayos at 'di ka

mamayat roon, ha. 'Tsaka h'wag kang gagala kung saan-saan dahil
maraming loko roon, kung pwede ay sa school ka lang at h'wag
lalayo sa mga alam mong lugar."
Nag init ang paligid ng aking mga mata.

Hindi ako sanay malayo sa mga magulang ko, ako lang ang nag iisang
anak kaya naman mahirap para sa akin ang mag adjust sa ibang lugar
kung wala sila.

Sana maging maayos ako doon, para rin naman ito sa kanila at para
na rin sa akin. Mas malaking tulong na makapagtapos ako sa
kilalang unibersidad nang sa ganoon ay madali matanggap sa trabaho
kapag nakapagtapos na.

Huminga ako ng malalim at tipid na ngumiti. Kumalas ako kay Papa

para tingnan siya ng mataman.

"Salamat, Papa..." I nodded. "Mag-iingat po ako at mag-aaral

magluto, susundin ko po ang lahat ng sinabi ninyo kaya h'wag ka na
pong mag-alala."

"Uuwi ako rito pag walang pasok, promise!"

Muli akong yumakap sa kanilang tatlo para sa pagpapaalam, mahigpit

ang bawat yakap nila sa akin lalo na si Papa. Halatang mamimiss
niya ako at ayaw pa nga yatang pakawalan.

I will miss them, ngayon matuto muna akong maging independent.

Hindi iyong laging naka depende ako parati sa kanila.

Doon sa Maynila, sarili ko ang aasahan ko. Wala ng iba, siguro

naman magkakaroon ako ng mga kaibigan doon katulad nila Hanna.

Naramdaman ko ang paghawak ni Spiral sa aking kamay, nakatuon

lamang ang kanyang paningin sa daanan.

Hahatid niya lang ako sa La Riva dahil naroon ang van nila coach
Philip, doon na ako sasabay patungong Maynila. Mas convenient nga
naman iyon, hindi hassle na sasakay pa ako ng bus.

Hindi ako sanay sa mga byaheng ganoon, e. Ni hindi pa nga ako

nakabyahe ng sobrang layo. Ito ang magiging unang labas ko ng Isla
Verde.

Sa Isla Verde na ako pinanganak at lumaki, kaya naman iyon lang

ang alam kong lugar. May mga falls rin doon at mga beach na
pwedeng pasyalan at pagbakasyunan.

Maganda ang Isla Verde iyon ang tamang deskripsyon para sa lugar
na ito. Mas marami nga lang opportunities sa Maynila.

Ngumiti ako at mahigpit na hinawakan ang kamay ni Spiral,

patagilid na sumulyap siya sa akin at saka tipid na nangiti.
"I'll miss you, Chian ko." he said sweetly. "Magpataba ka roon,
ah? Text me your sched, susunduin kita pag walang pasok at
ihahatid pag may pasok ka na ulit. Alright?"

"Tss, h'wag na. Hassle pa 'yon para sa'yo, you should rest when
you don't have class! Kaya ko naman umuwi mag-isa." nakangusong
sinabi ko.

He pouted, iniliko na niya ang sasakyan papasok ng La Riva.

"I heard you'll be living in Rockwell. I know that, basta every

weekends pupunta ako sa'yo. No more buts, Chian." he said with
authority.

Suminghap ako at tiningnan siya. Hininto na niya ang kotse sa tabi

pagkapasok ng LRAC, natanaw ko ang kulay itim na Hiace sa may
tapat ng building 1.

Naroon si coach Allan at coach Philip, may iilang babae pa roon na

batid kong staff ng HU dahil sa kanilang mga ID na nakasabit sa
leeg.

Huminga siya ng malalim at nilingon ako.

"Are we clear?" muling paninigurado pa niya.

I gasped in awe, pumikit ako sandali at saka napailing na lamang.

"Pero mahihirapan ka lang, Spiral. And you told me that you cannot
go there!"

Lumunok siya at marahang tumango.

"I seriously can't, but I will. Ikaw lang naman ang pupuntahan
ko," he sighed. "And we can't be seen there together..."
problemado niya usal.

Kumunot ang noo ko sa kanya.

Bakit? Anong meron kung makita kami roon nang magkasama? May
girlfriend ba siya roon o ano?

Kumalabog ang puso ko. Parang may batong tumama sa aking puso,
parang bumigat ang damdamin ko dahil sa mga naiisip.

I know that he was a Manila boy, it's not impossible that he has a
girlfriend in Manila. Baka nga marami pa, kaya siguro bawal may
makakita.

He gasped, hinawakan niya agad ang magkabilang pisngi ko at

hinarap sa kanya.

"Stop thinking too much, wala akong iba roon. Wala akong
girlfriend doon, dahil ikaw lang ang girlfriend ko." he sighed.
"But you can't be seen with me, maybe we could spend time together
in your condo." he winked but he looks serious.

"Seriously, Spiral? Hindi ka naman manyak?" halakhak ko, napairap

ako sa kanya.

Tumawa siya at madiing hinalikan ako.

"Tss. Hindi naman talaga, ah? Kailan ba kita minanyak? Sige nga!"
hamon niya, natatawa.

Umirap ako at ngumuso sa kanya. Hindi pa ba kamanyakan ang ginawa

niya sa akin noong unang pag uusap namin?

"Oo na, hindi na." suhol ko. "Baba na tayo, kausapin ko na si

coach. Baka ako na lang ang hinihintay nila."

He rolled his eyes, umihip siya sa hangin at saka hinapit ang

baywang ko para maupo sa kanyang hita. My heart jumped. He pulled
me into a tight hug and kissed my cheek.

"Mamimiss kita, sobra." he said softly.

Pinalupot niya ang mga braso niya sa aking baywang at binaon ang
kanyang mukha sa aking leeg. Naramdaman ko ang labi at paghinga
niya roon na talagang nakakakiliti.

"Maraming mas gwapo at mas mayaman sa'kin doon na 'di imposibleng

magkagusto sa'yo. ngayon palang nagseselos at natatakot na ako.
Baka makuha nila ang atensyon mo,"

He gently kiss my neck, paulit ulit lang iyon at sobrang gaan. It

sent shivers down my spine, everytime he do that. Humawak ako sa
kanyang leeg at niyakap siya.

"H'wag ka ngang mag-isip ng ganyan, sa'yo lang ako. Kahit

magkaroon ka pa ng kamukha, nag iisa ka lang para sa akin."
marahan kong sinabi.

Lalo niya akong hinapit sa palapit sa kanya, para siyang gigil na

ayaw akong pakawalan sa oras na ito. He nuzzled my neck and
planted soft kisses again.

He chuckled sexily. "Uh-hmm? I hope so, Chian. H'wag kang gagawa

ng kahit anong magpapaselos sa akin, baka mamatay ako ng 'di
oras."

Kumunot ang noo ko, my heart is jumping in joy. Gusto kong kiligin
pero mas napagtutuonan ko ng pansin ang ginagawa niyang paghalik
sa leeg ko.

"Mamatay?" I asked.

He nodded slowly.
"Going in Manila would kill me. Pag nagselos ako, susugod ako
kahit nasaan ka. Kahit pa sa danger zone ko..."

Kumalabog ang puso ko, nagising ang pagkalasing ko dahil sa sinabi

niya. Wala naman siyang iba pang sinabi.

I felt him sucking the side part of my neck, leaving mark again.
Oh God, Spiral! What are you doing?

Gumapang pa iyon sa aking batok at doon naman nag iwan ng marka

ulit. Uminit ang pisngi ko, hinawakan ko ang magkabilang pisngi
niya at pilit siyang hinarap sa akin.

Hindi ako papatahimikin ng konsensya ko dahil sa sinabi niya. What

does he mean by that? Hindi ba siya safe sa Manila? Iyon ang
pagkaka intindi ko.

"What did you just say?" tanong ko. "About... Manila..."

Huminga siya ng malalim, mapupungay ang kanyang mga mata habang

nakatingin sa gilid ng aking leeg.

Damn it!

"Ugh! You!" singhal ko, mabilis kong tinakpan ang leeg ko. "Ano ba
kasing sinasabi mo?!"

He massaged his temple and looked at me in the eyes.

"Your dream place happened to be my danger zone, Asthreya." he

sighed heavily, he cupped my cheeks. "You don't need to
understand, just pursue your dreams there and come back here."

Kumurap kurap ako, pakiramdam ko magkakasakit ako sa 'di malamang

dahilan. Napakabigat ng puso ko, kahit hindi ko maintindihan ay
alam kong hindi safe si Spiral sa Maynila.

Ayaw kong magtanong, iniiwasan ko dahil halata ko naman na ayaw

iyon sabihin pa ni Spiral sa akin. Naiintindihan ko. May mga bagay
na hindi na dapat malaman dahil private.

He's a private person, I know.

"I love you so much, Chian." he whispered when we went out of the
car. "Take care and be safe, mag aral kang mabuti."

Napangiti ako, huminga ako ng malalim at tumingkayad para bigyan

siya ng halik. He kissed back and smiled.

"I love you, too." I sighed. "Magpakabait ka rito, ha!?"

pinandilatan ko siya ng mga mata.

He laughed and hugged me.

"You have my mark, sana forever na 'yan diyan. Tss."

Napatawa ako.

Magkahawak ang kamay naming lumapit kila coach Philip at coach

Allan. Nakatingin na sila sa amin na parang pinanuod pa yata ang
lampungan namin kanina.

Urgh!

"The mister MVP and the miss Star Player of La Riva, who would
have thought that you're together?" tawa ni coach Philip.

Spiral smirked.

"Coach, keep an eye on my girlfriend." parang nag uutos na wika

niya.

Siniko ko siya sa tagiliran. Coach Allan and coach Philip laughed.

"Naku, Roscoe! Mahirap yata 'yan! The Marvels have been curious
about her and I must say that they're waiting for her. Meron nga
silang mini welcome party mamaya sa Harvard hall." coach Philip
chuckled.

Namilog ang mga mata ko. Seriously? Welcome party for... me? What
the heck, I didn't expect it! O ganoon naman talaga sila kapag may
bago? Tsh, rich kids of course!

Napapikit ng mariin si Spiral, umigting ang kanyang panga at nag

umpisang mamula ang kanyang tainga. Dahil sa inis iyon.

Pinisil ko ang kanyang kamay.

"Akin siya, post it on the bulletin board! Lagay niyo na rin sa

school's mag. Everyone in HU should be informed, please."

Malakas na nagtawanan ang coaches dahil doon. Hinilot naman ni

Spiral ang kanyang sentido habang naiiling na parang problemado.

Seriously!? Ang ganda ko, ha!

"Spiral!" impit na saway ko.

He sighed heavily. "Akin ka, Asthreya. They should know that! Akin
ang school- fuck," he muttered a curse. "If someone greet or talk
to you, ignore them. Okay?"

Geez! Ano bang kabaliwan iyan, Spiral? Nakakatawa pa ang kanyang

itsura dahil seryoso at inis talaga, namumula ang kanyang tainga
at nag iigting ang panga.

Damn hot.
Coach Philip tapped his shoulder and grinned.

"Easy, Roscoe. I'll tell coach Ivan about that, Asthreya Fortin is
not available and already taken by the MVP of LRAC. Pwede na ba
'yon?"

Bumuntong hininga si Spiral at sinulyapan ako, napanguso na lamang

ako para pigilan ang ngiti sa aking labi.

Sobrang seloso, hmp!

Matapos makipagkwentuhan ng sandaling oras sa coaches ay kailangan

namin umalis patungong Maynila.

Hawak hawak pa rin ni Spiral ang dalawang malaking bag ko. Ngumiti
ako at lumapit sa kanya, hinawakan ko ang bag ko para makuha pero
hindi niya iyon binibitiwan.

Damn!

"Aalis na kami..." marahan kong sinabi.

Tumitig lamang siya sa akin, ang mga mata niyang chinito ay walang
emosyon kundi kalungkutan lamang.

Malungkot na ngumiti ako sa kanya at hinaplos ang pisngi niyang

malambot.

"Spiral, aalis na ako."

Pumikit siya at bahagyang tumingala, he bit his lowerlip and

nodded slowly.

"Alright, get in..." sinenyas niya ang Hiace na nasa likuran ko.

Tumango ako at tipid na ngumiti, lumakad na ako para sumakay sa

van. Pagkaupo ko ay lumapit na siya sa pintuan at saka nilagay ang
mga bag ko sa aking tabi.

Huminga siya ng malalim at hinalikan ang noo ko.

"I love you," he said. "Take care, text me when you get there,
hm..."

Tumango ako.

"I love you, too."

Ngumiti siya at kinurot pa ang ilong ko bago isinara ang pintuan.

Napabuntong hininga na lamang ako.

"Let's go..." ani coach Philip sa driver.

Naghahagikgikan pa ang mga staff na nasa likuran habang tinuturo
si Spiral sa labas. Hindi na nahiya sa akin, mga 'to!

Nagsimula nang umandar ang aming sasakyan, nakatayo pa rin si

Spiral doon habang nakasunod ng tingin sa aming sasakyan.

I sighed heavily.

Sobrang bigat sa pakiramdam... iwanan siyang mag-isa.

👠👠👠
Kabanata 12

"Asthreya, hija..."

Napadilat ako agad nang may kumalabit sa aking braso at gumigising

sa akin. Shit! Nakakahiya, mabilis na umupo ako ng maayos.

"Coach."

Ngumiti si coach Philip sa akin, nasa kanyang likuran ang tatlong

babaeng staff ng HU na kasama rin namin sa byahe kanina.

Natanaw kong nasa parking area kami ng isang mataas at malaking

gusali, madilim na ang kalangitan at nagliliwanag ang gusaling
iyon.

FEST towers...

"We're here..." Coach Philip said.

"Sorry, Coach. Nakatulog ako."

Nag thumbs up siya at sinabing ayos lang iyon at saka natawa. Muli
kong sinilip ang mataas na building sa likuran niya.

He cleared his throat and chuckled.

"Nilipat ka ni coach Ivan dito sa FEST, Rockwell is kinda crowded

and your possessive boyfriend doesn't want you there so, he called
coach Ivan to move you here. Since he's friends with the owner of
Fest."

Marahang natawa ako at napapikit.

Nababaliw na talaga si Spiral, ano namang meron kung crowded ang

Rockwell na iyon? At least may matitirahan ako ay ayos na. Syempre
condominium, e. Mabuti nga condo, hindi dorm.

Mukhang marami nga talagang kilala si Spiral rito, pati owner ng

condominium ay kaibigan niya. What the hell, right? Seriously,
owner ng condo. Born rich kids...
I inhaled sharply and went out of the car. The wind blows my hair,
suminghap ako at inayos ang aking nagulo at kumalat na buhok.

Malamig ang simoy ng hangin pero lungkot ang dala nito. I need to
adjust, really. I miss Isla Verde's fresh air. Hay.

Pumasada ang tingin ko sa buong lugar, the tall building in front

of us is incredibly fancy. Para iyong pinuno ng christmas lights
dahil sa sobrang liwanag at nagningning sa gabing ito.

Maraming magagarang sasakyan sa parking area na nagkalat at

nakakalulala dahil ngayon lang ako nakakita noon sa tanang buhay
ko.

Ngumiti ako at bumaling kila Coach at sa mga staffs. Tiningnan

agad ako ng tatlong staff na babae, mula ulo hanggang paa.

I felt awkward.

"Heto ang mga staff ng HU. Si Eden, Lea and Clara. Librarian si
Eden, clinic nurse si Lea and Clara is the accounting head in HU."

Ngumiti at kumuway sila sa akin, I smiled back. Mukha naman silang

maayos at mababait kaya napapanatag ako, kala ko kasi ay mga
masusingit base sa paninitig nila sa akin kanina.

Miski staff pala ng HU ay mukhang mayayaman at talagang inaasahan

ko ng magiging malupit ang HU sa akin ngayon pa lang. I don't know
but I sense it.

Ella is rich, she's a brat. Hindi kaya ganoon rin ang mga tao sa
HU? Damn, I sounded judgemental.

"Good evening, po." I greeted.

"Nice to meet you, Asthreya Fortin." bati sa akin noong Clara.

Ngumiti na lamang ako.

"Clara will assist you tonight, we'll get going for the mini party
in HU. You're required to join," Coach Philip looked at his
wristwatch. "Mag-ayos ka na at sasamahan ka ni Clara pansamantala
sa 'yong unit. Is it okay?"

Napangiwi ako at nahiya.

Parang alagain naman ako masyado kung ganoon, kaya ko naman mag-
isa basta ituro na lang kung saan ang aking unit at kung paano
pumunta ng Harvard University.

"Coach, hindi na po siguro? I don't want to be a disturbance here.

Ayos na po ako, kahit maiwan mag-isa."
Tumaas ang kilay ni coach at ngumiti. Coach Philip is really
taking care of me, marahil ay sagot niya ako at... Spiral's order?
Why do I feel like he's under Spiral's power?

"Well, sure. But you need assistance for tonight since you doesn't
know the way to HU. Besides, Clara has a unit near yours, pwede
kayong magsabay."

Maayos na ang usapan, it's settled. Miss Clara will assist me for
tonight, para na din malaman ko ang HU at kung paano pumunta roon.

Sabay kaming pumasok ng Fest towers ni Miss Clara, and God! I love
this place! Sobrang magara, lobby pa lang nito. Ang entrance ay
mirrored automatic glass door, para akong ignorante sa oras na
ito.

Mangha akong tumingala sa chandelier na sobrang liwanag, may mga

nakasabit pa roong christmas lights at may mga disco balls na gold
ang kulay.

Lumunok ako at umayos, damn. Nakakahiya naman kung manghang mangha

ako samantalang si Miss Clara ay binabalewala na ang lahat ng
narito.

Hindi ko inaasahan na ganito kaayos ang matutuluyan ko, I'm a

lucky afterall? Kasi ang inaasahan ko ay parang dorm ang
matutuluyan ko at marami akong makakasama sa iisang kwarto.

Dang, why here... this place looks so fancy and expensive!

"Here's your card and this is the Fest's magazine, malalaman mo

riyan ang pasikot sikot dito nang 'di maliligaw..."

Nakangiting inabot niya sa akin ang isang silver card at pocket

magazine, pwede iyong dalhin kahit nasaan ka nang hindi istorbo
dahil maliit lang.

Damn it!

How can I use this card? For what?

Huminga ako ng malalim at marahang tumango sa kanya. Miss Clara is

kind, mararamdaman mo naman sa isang tao kung maldita o hindi.

Siya pala ang head ng accounting, ano kayang ginawa nila sa Isla
Verde kanina at sumama pa sila roon?

"Isla Verde, really is a nice place, but I didn't expect you to be

their local? I mean, you don't look a promdi." she chuckled shyly.

"Salamat, po." I said.

Tumaas ang isang kilay niya at nakangiti pa rin ang mga labi.
Mukha siyang old lady, I mean iyong mid thirties na walang pang
asawa.

Kulot ang kanyang buhok, mahaba kung manamit at patay ang kulay
noon. Kung hindi lang ako nainform baka akalain kong madre siya sa
school.

Bilugan rin ang mga mata niya, nakapulang lipstick at malaki ang
gold na earrings niya. May mga bangles sa braso, mukhang mayaman
pero halatang old lady.

"Doon ka na ba lumaki at pinanganak or you were just like with

Spiral Roscoe's situation?"

Kumunot ang aking noo sa pagkalito, nilingon ko siya agad. Kumurap

kurap siya nang makita ang pagtataka sa aking reaksyon.

Anong meron? Bakit ba umalis si Spiral rito?

"I'm a local there. I was born and raised there, po..."

She swallowed hard, hilaw siyang natawa at idineretso ang paningin

sa pintuan ng elevator. Nasa 8th floor na kami, the card she gave
me says my unit's on the 10th floor.

"A- ah, I see." iyon lang ang naisagot niya at parang ayaw ng
magpahaba pa ng usapan.

Hanggang sa makababa kami sa 10th floor ay wala na siyang iba pang

nasabi sa akin, bakit kaya ganoon bigla? Masyado ba talagang
pribado? Bakit niya alam ang sitwayson ni Spiral kung pribado nga?

"I'll buzz you when I'm done... you should get ready, also. Ang
mga bagahe mo ay iaakyat na maya maya lang, feel at home." she
said in a nice way.

Napanguso ako at pinanuod siyang maglakad patungo sa kanyang unit,

sa tapat lang iyon ng unit kung saan ang akin.

Kinagat ko ang aking labi at tiningnan kung paano niya gamitin ang
silver card, tinapat niya lamang iyon sa door handle.

Umilaw ang door handle noon at nagclicked, saka bumukas na ang

kanyanh pintuan. Seriously? Damn, this is really making me
ignorant!

Lumunok ako at mabilis na tumalikod na, ginaya ko lang ang kanyang

ginawa at sa awa ng Dios ay bumukas naman iyon. Hindi ako
nagkamali.

Pumasok na ako at isinara ang pintuan, agad akong napasandal sa

pintuan nang kusang bumukas ang mga ilaw at nagliwanag ang buong
silid.
Shit! Wala naman akong switch na pinindot! Oh my God! Automatic
rin? Seryoso?

Mabigat na bumuga ako ng hangin dahil sa katangahan ko, inakala ko

pang may multo o ibang kwarto ang napasukan ko!

Bumungad sa aking paningin ang kulay gray at beige na kulay ng

wallings, maroon ang carpeted floor nito. May isang flatscreen TV
sa harapan ng mahabang maroon na couch.

May refrigerator at four seater table sa kanang bahagi ng unit na

ito, naroon din ang sink at stove.

Nilingon ko ang isang dalawang pintuan na magkatabi, lumapit ako

doon at binuksan ko. Ang unang pintuan ay banyo! Purong puti ang
kulay noon, mukhang bago at hindi pa nagagamit ang mga naroon.

Binuksan ko ang isa pang pinto at iyon na ang kwarto, gray ang
walling noon at beige ang carpeted floor. A white king size bed in
the middle, flatscreen TV in front, may isang single couch at
meron pang isang pintuan na batid ko'y banyo rin.

Just wow!

Nakakamangha talaga, hindi ko talaga ito inaasahan. Para kasing

napakaswerte ko naman na scholar na nga ako sa magandang
eskwelahan ay ganito pa ang tutuluyan ko.

Suminghap ako at itinali ang aking buhok, tiningnan ko ang silver

card na hawak ko.

FEST towers, Manila.

Fortin, Asthreya Chian.

May pangalan ko pala ito, parang ID lang, ah?

I took a shower quickly, dumating na rin ang mga bags ko na purong

damit at mga daily needs ko. Sabon, shower gel, shampoos,
toothbrush, napkins at kung anu-ano pa.

I wore an off-shoulder mini dress, coach told me to wear a dress.

Kasi party raw iyon sa hall ng HU at purong mga athletes lang
naman ang naroon. Good thing, I brought some of my dresses kahit
hindi ako mahilig mag dress.

Bukas na lang siguro ako mamimili ng grocery, binigyan ako ng pera

ni Papa.

Sabihin ko lang daw sa kanila kapag naubos na dahil iyon lang

naman ang maibibigay nila sa akin, dahil wala naman ng babayaran
sa eskwelahan.
Tiningnan ko ang sobre na ibinigay ni Papa, pinunit ko ang pakpak
noon. Nanlaki agad ang mga mata ko nang makita ang makapal na
purong papel na pera!

Geez!

Bakit ganito kalaki ang ibinigay nila sa akin? Mayroon pa bang

natira sa kanila? Hindi ko naman kailangan nito! Pangkain lang
dapat sa araw araw, aish. 'Di bale itatabi ko na lang.

My phone rang.

Shit! I forgot to text him! God, Threya!

"Spiral!" I answered.

He groaned.

"God, Asthreya! You weren't answering my calls! Ano bang ginagawa

mo? Kanina pa ako nagtetext at tumatawag! I told you not to silent
your phone! Kakarating mo lang diyan, pinagseselos mo ako agad."

Geez!

Malapad na napangiti ako.

"I'm sorry! I miss you so much, Spiral ko. H'wag na mainis, hindi
ako nakasilent. Nakatulog kasi ako sa byahe at inayos ko ang mga
gamit ko."

Halos sampung oras kaming nasa byahe at puro pagtulog ang nagawa
ko sa byahe, wala rin akong gana kumain kapag nag stop over kami
sa fast food.

"Tss. Hindi man lang nagtext! You promised to text me every single
thing you do." he sighed. "I miss you so bad, Chian ko. So, how
was it? Did you like Manila, already?"

Ramdam ko ang kalungkutan sa kanyang boses, nakakabigat talaga ng

puso iyon. Parang napakatagal ko na siyang kasama at ngayon lang
kami nagkalayo ng ganito.

I sighed.

"I love to be with you more, syempre. Ayos naman ang Maynila,
bukas ko pa malalaman ang totoong itsura dito..." I giggled.

"Uhuh, what's with the sudden cheesiness?" he chuckled huskily.

"You will like the place, of course it's Manila but I love Isla
Verde more. Kasi kung 'di ako napunta rito, wala akong, ikaw..."

Kumalabog ang puso ko, butterflies fluttered on my stomach. Kahit

sampung oras palang na hindi ko siya kasama ay parang kulang na
kulang na ang buong linggo ko.
"Ah sus! Ka-corny mo na naman," I giggled. Ayaw kong ipahalata ang
lungkot ko. "Hmm, pupunta ako sa mini party ng HU maya-maya. Para
malaman ko na rin kung paano pumunta roon."

He muttered a curse.

"Damn! Really? What are you wearing? Dress? Short or long? Don't
expose too much skin! Have you putted makeup? Lipstick? Don't you
dare! Did you curl your hair? Oh fuck, no! Don't you dare be
pretty there! Geez, babe!"

I laughed wholeheartedly.

Dang! Gusto kong magmura ng paulit ult dahil sa sobrang galak at

kilig na nararamdaman ko, hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko
pero sobrang saya ko sa kanyang tono.

Kahit inis at nagmamadali iyon ay talagang nakakatuwa. Para akong

kinikilabutan tuwing ganoon siya.

"Babe, stop make fun of me! I'm not kidding! Don't you dare! You
should wear a muslim attire, your face should be covered! Hindi
ako natutuwa, promise!" pagalit na singhal niya.

Ugh!

Kinagat ko ang labi ko, napapahagikgik pa rin ako. Sobrang init ng

pisngi at tainga ko dahil sa kakapigil ng tawa.

"Oh my God, Spiral!" humagalpak ako sa tawa nang hindi ko na

napigilan.

He cursed soflty.

"You! Ugh! I'm serious, why are you laughing! Kala mo ba

nakakatuwa? Nasasaktan ako, I wanted to wrap my arms around you
while walking to inform the assholes that you're mine..."

Shit.

Humugot ako ng malalim na hininga at saka napatahimik, sa sinabi

niyang nasasaktan siya ay iba na ang tama at epekto sa akin.

"I'm sorry..." I sighed.

"You don't have to... just don't wear mini dresses. You will
attract boys, I'm your man. Always remember that. I love you,
babe! Text me when you're at the party na."

"I love you more, Spiral."

Napangiti ako.
Pagkatapos namin mag usap ay saktong may nag doorbell na kaya
naman dali-dali akong tumungo sa pintuan para buksan iyon.

Miss Clara on her beige longsleeve dress, she looks so fabulous!

Naka makeup rin siya at dark ang kanyang matte lipstick. Ang buhok
niya ay nakaladlad at kulot.

Napakurap kurap ako, lumabas ako dala ang aking pouch. She looked
at me from head to toe. She smiled, mukha siyang mangha.

Hilaw na ngumiti ako sa kanya. Inalis ko ang tali sa buhok ko at

marahang inayos iyon, nakakahiya talaga dahil sa harap niya pa
talaga ko nakapag ayos ng buhok.

"Sorry, po." paumanhin ko.

"You look gorgeous, you have a good taste of fashion, too. Ang
hirap talagang maniwala na laking probinsya ka..."

Napangiti ako at bahagyang nagyuko ng ulo.

Mukhang kahit mini party lang 'daw' iyon ay parang bongga na

talaga, kailangan pa talaga nakadress. Sa amin naman kapag party
kahit ano lang ang isuot mo basta iyong kumportable ka.

Iba talaga ang Maynila.

👠👠👠
Kabanata 13

"Don't be so nervous, HU's athletes are all nice..."

Tumambol muli ang kaba sa aking dibdib. Damn!

Panay ang pasada ko ng tingin sa malapad at mataas na building, sa

tuktok noon ay ang pangalan ng school.

Harvard University...

Magarbo at talagang napakaganda ng eskwelahang ito, sobra! Wala sa

kalahati nito ang La Riva Colleges. Kulay asul at puti ang kulay
ng building na malaki.

Puro salamin ang bintana, tanda na aircon ang buong school. Kung
mayroon man sigurong hindi aircon rito ay baka field lang.

Ang isa pang building na nasa kanan ay Harvard High, kahit madilim
ang kalangitan ay maliwanag ang Harvard. Malapad ang gate na asul
at nakasulat doon gamit ang steel ang pangalan ng HU, talagang
napakaganda at gara.

"The other universities in front of HU, are Elite University and

New York University. Ang mga susunod pa'y makikita mo bukas kung
sakaling gusto mong pumasyal. I bet you like to know Manila
more..." Clara smiled.

Itinuro niya ang buildings sa kaliwang bahagi.

"Those buildings are for colleges, mahaba pa ang Harvard. Marami

pang araw ang gugugulin mo para malibot ng buo ang Harvard,"

Napanguso ako habang tahimik lamang na nakikinig sa kanya.

Napakalaki ng HU kaya hindi na ako magtataka kung abutin ako ng
ilang buwan bago makabisado ang lahat dito.

Itinuro niya ang isang malaking globo na gawa sa bakal,

pinagigitnaan iyon ng HU college at HU higschool buildings.

"That is our school's gymnasium. Naroon ang lahat! Volleyball,

baskteball, tennis and all courts..."

Naglalakad kami sa pathway, mayroon iyon tatlong way. Ang sa gitna

ay patungin gymnasium, ang sa kanan ay sa highschool at ang sa
kaliwa'y sa college na.

Lulang lula ako sa itsura ng Harvard University. Nagmukhang MOA

arena ang gymnasium, cool!

"And you don't have to eat outside Harvard, may mga fast food na
rito sa loob at restaurants. Makikita mo silang bukas kapag school
days na."

Halos mamangha ako dahil doon. Damn! Ganoon kalaki ang school na
ito para magkaroon pa ng sariling fast food sa loob mismo. Gaano
kalaking ektarya kaya ang lupain nito?

"I'll get you a tour guide when the class is back, hindi kita
maitu-tour sa ngayon. And you'll be having a training tomorrow, 9
AM to 12 PM."

Napataas ang dalawa kong kilay, nakaramdam ako ng excitement at

kaba sa magkaparehong oras. Nakaka excite dahil alam kong mate-
train ako ng mabuti dito at madadagdagan ang kaalaman, kabado
dahil parang iba pa ako sa kanila.

"When will the class start? Kailan po ang enrollment?" tanong ko.

"You don't need to enroll because you're officially a student

here, last week pa... your scholarship was quickly approved." she
smiled.

"The class will start three days from now, you should buy a
uniform before it starts. Hindi na kasi tumatanggap ng hindi naka
unifrom rito, even if you're a transferee."

Ngumiti ako at tumango tango.

Mukhang istrikta si Miss Clara pero nakakausap naman ng maayos,
pumasok kami sa elevator ng college building. Pinindot niya ang
rooftop button.

"Building ito ng Medicine, ano ba ang course mo?" biglang tanong

niya.

"Business Ad, po ako sa La Riva. Pero balak ko sanang magshift ng

Medicine, is it possible?" marahang tanong ko.

Napataas agad ang kanyang kilay at nilingon ako.

"What? Paano mo mapagsasabay ang Medisina at volleyball? Medicine

means prison, walang oras sa lahat, nakakulong ka sa building na
ito, walang laya. Pag-aaral lang, wala ng iba pa."

Napapikit ako ng mariin at walang nasabi sa kanya, hindi ako

makapagsalita sa labis na pagkapahiya.

Gusto ko talaga ang Medisina, pangarap kong maging doktor. Hindi

lang dahil sa mataas ang sahod nito, kundi dahil na rin sa
nakakatulong ka sa mga pasyente at may mga karamdaman.

Scholar lang ako dahil sa volleyball at matatas kong grado, pero

ang pangunahing dahilan kung bakit ako nakakuha ng scholarship
kahit wala talagang scholar dito, ay volleyball.

Oo, hindi sila tumatanggap ng scholar. Walang scholarship ang HU,

pero dahil nagustuhan ako ng coach ay ginawan niya iyon ng paraan
para maging scholar ako.

Walang pwedeng makaalam noon, kailangan kong maging natural sa

school na ito at itago ang pagiging scholar ko. Syempre, unfair
nga naman iyon sa ibang gustong mag aral dito na matataas ang IQ
pero walang pera.

Hay.

"Stay in Business Ad."

Hindi na ako nagsalita dahil bumukas na ang elevator at halos

masilaw ako sa liwanag ng buong hall. Sa kabilang elevator ay
naglalabasan na rin ang mga estudyanteng kakarating palang katulad
ko.

The chandelier on the ceiling gave a light to the whole room.

Napakaliwanag noon, grabe. Iba ibang klase na ng chandelier ang
nakita ko ngayong gabi. Baka mainlove na ako sa chandelier.

Ang buffet long table ay nasa kanang bahagi, halos kasing haba
iyon ng buong hall. May mga waiters na nakapwesto sa likuran noon
upang mag serve sa pagkain.
Hindi naman gaanong marami ang tao, batid kong nasa fifty lang ang
mga iyon at ayon kila Miss Clara ay purong athletes lang ang mga
kasama namin dito.

Dang, what more kung kasama pa ang buong estudyante ng Harvard?

"Para saan ang party?" tanong ko.

"The president of HU set this, mahilig talaga siyang magpaparty

lalo na sa mga athletes. Pero eto ang first time ulit ngayong
taon, hintayin mo ang mga susunod pa." she chuckled.

Napanguso ako. Iginiya niya ako sa table malapit sa stage ng hall,

may mga balloons na nagkalat doon at may nakasulat na...

Athletes

"May mga bagong athletes pa ba?" tanong ko habang ang paningin ay

nasa stage.

Nagkalat na ang mga athletes, ang iba'y nagsisi-upuan na sa

kanilang mga pwesto. Konti na lang ay mapupuno na ang mga tables.
On the right side was the basketball team's, dito naman sa aming
gawi ang women's volleyball team.

"Oh yes! Mamaya ko palang rin makikilala, sa HU spikers naman ay

ikaw lang ang bago. Sa Marvels, I guess, dalawa yata..."

Tumango na lamang ako. Inilabas ko ang aking cellphone sa pouch, I

smiled unconsciously while reading Spiral's text messages.

Spiral Theius:

Babe! I'm sleepy! Nasa party ka na ba?

Spiral Theius:

Damn! Sana nariyan ako para bantayan ka, babasagin ko ang mga mata
ng titingin sa'yo.

Spiral Theius:

Call me OA, but I guess you're talking to other guys now!

Spiral Theius:

I'll check the HU's website! Updated about sa party 'yon ng HU.
Kapag nakita kong naka makeup ka, you're dead!

Ugh! Seriously? Hindi ako nag makeup! Ang OA talaga nito, eh! But
I find it sweet and possessive, hindi naman nakakasakal dahil ang
sarap sa pakiramdam.
Kinagat ko ang pang ibabang labi ko para pigilan ang pagngiti.
Baka magmukhang idiot ako rito kung ngingiti ako mag-isa.

I typed a reply.

Ako:

Wala namang mas gugwapo pa sa'yo rito. 'Tsaka mahal na mahal kita,
hindi na ako titingin sa iba, kumausap pa kaya? Hay, you stop
overthinking!

Nagreply naman agad siya. Kala ko ba inaantok na siya?

Spiral Theius:

Uhuh, I'll make sure of that! I'll keep an eye on you, kahit wala
ako diyan. I'm sleepy, I'll call you tomorrow morning. Aight?
Enjoy the party without talking or even smiling! *glare* I love
you so much, babe!

Mabilis na kinilig ako doon. Damn it! Bakit kahit paghihigpit niya
ay kinakikiligan ko? Anong meron kay Spiral, huh? Mahirap hanapin
sa ibang lalaki iyon, sigurado.

Pagkatapos kong magreply ng goodnight text sa kanya ay itinabi ko

na ulit ang cellphone ko. Nagulat pa ako nang kalabitin ako ni
Miss Clara. Nginuso niya sa akin ang mga mga lalaking kakalabas
lang mula sa elevator.

Nasa unahan noon si coach Philip katabi ang isang lalaking

chinito, gusto kong mapamura sa pitong sunod sunod na lalaking
iyon. Nakikipagtawanan kay coach ang lalaking chinito.

He's wearing a white longsleeve formal polo, nakatupi hanggang sa

siko iyon at naka black pants. May ahit ang kanyang kaliwang
kilay, badboy it is!

Ang isa pang lalaki ay sumulpot sa gilid ni coach Philip, he looks

so playboy! Nakangisi ang kanyang labi at saka sinuklay gamit ng
kanyang daliri ang likurang buhok. Chinito rin siya at itim na
itim ang buhok.

"That's Ixerr Saavedra who's talking with Philip and the other one
is Vision Sy." she smiled.

Ang sumunod doon ay ang dalawa pang nag uusap na mukhang seryoso
at misteryoso lamang ang aura.

Iyong naka navy blue na polo at black pants ay kamukha noong

naunang lalaki na Vision ang pangalan, but unlike Vision. This
guys looks so mysterious and playboy at the same time. Kulay asul
ang kanyang mata.
And the other one with a pair of dark doll eyes, damn! Grabe,
hindi ko talaga inaasahan na kung ano sila sa magazine na hindi
makatotohanan ay totoo pala talaga at nakikita ko ngayon mismo.

"Kaizellus Sy and Dyze Saavedra. Si Ixerr at 'yang dalawa ay

magpipinsan, si Vision Sy ay pinsan naman ni Kaizellus."

Seriously? Damn!

"What? Magkakamag-anak ang mga Marvels?" naguguluhan tanong ko.

"Nakita ko na kasi sila sa magazine, akala ko'y marami lang
talagang parehonng apelyido."

She shrugged. "Yeah, pero hindi naman lahat ng Marvels. Marvels

has 18 players, ang walo sa kanila ay related. Well, they're
really good at basketball, kaya sila rin ang kadalasan na
isinasabak sa game."

Natuon ang paningin ko sa dalawang huling lumabas mula sa

elevator, fuck this life! I shouldn't be affected by the presence
of them! Tao lang sila, hindi nga lang makatotohanan!

Shit.

Ang dalawang huli ay iyong Onyx Saavedra at Volt Fuentabella!

Shucks, this is not a good sight! Nagkakasala lamang ang mga mata
ko habang pinupuri sila.

"Volt Fuentabella and the Marvels' captain ball, I bet you know
them. Sa magazine palang, sila na ang nasa first page, sila din
naman ang hindi kalimot limot ang mukha dahil walang kamukha." she
laughed heartily.

Hindi ko maalis ang pagsunod ko ng tingin sa dalawang iyon,

matipid na bumubuka ang bibig ni Volt Fuentabella habang nakikipa
usap sa Onyx.

Hindi nga contact lense ang mata noong Volt, damn. It has a shade
of violet, really! Ngayon lang ako nakakita noon. He's so fine!
Gwapo!

And the captain ball, Onyx Saavedra! Shizness! I couldn't describe

him in just one word, kailangan yata ng maraming deskripsyon. Ang
gwapo! Sobrang gwapo! What on earth does he looks like that?

Aura palang sumisigaw na ng kalamigan at ka-misteryosohan! Para

bang hindi makabasag pinggan dahil sa sobrang kalamigan pero
parang parati kang babasagin kapag kinausap mo siya.

Para bang may nakapaskil sa kanyang aura na "Don't talk to me,

unless you're perfect!" Damn it! Ganoon ang nakikita ko.

Urgh! Stop looking, Threya!

Napaiwas ako ng tingin sa kanila, naupo sila sa katapat na table
namin ni Clara. Sa may harapan rin ng stage, syempre. Ang iba pang
teammates nila ay nakaupo na rin at pormal ang mga suot.

"Coach, I heard you transferred to Isla Verde? Ba't ka nakikiparty

rito?" halakhak ni Vision Sy.

Nagtawanan sila.

"Ang harsh mo kay Coach," si Ixerr Saavedra. "Pero oo nga, coach.

Are you crushing on our party? Very wrong 'yan, coach!"

Humagalpak sila sa tawa, napailing iling si coach habang tumatawa.

Pakiramdam ko nababakla ito si Coach Philip dahil sa mga
nakapalibot sa kanya.

Umayos ka nga, Threya!

"I transferred but I'm still welcome here, welcome raw ang mga
gwapo rito!" halakhak ni coach.

Ixerr made a face.

"Saan mo nakuha ang joke na 'yan, coach? Exotic, ah?"

Nagtawanan sila, napailing lang iyong Onyx at tipid na nangisi.

Seriously? Bakit kaht tipid kailangan pansinin?

Kasi kapansin pansin talaga! Urgh! Siya yata iyong lalaking

kailangan takluban ng kumot at itago sa pinakatagong lugar para
hindi makasira ng relasyon.

"Tado ka talagang, bata ka!" halakhak ni Coach. "Basta Saavedra

talaga, mayabang!" panunuya niya.

"Honest lang, coach!" halakhak ni Ixerr Saavedra. "It's better to

slapped you with the truth, than kissed you with the lie!"

"Amen!" sulsol ni Vision Sy. "Gwapo ka, coach pag may wig ka!"

Malakas na binatukan siya ni Kaizellus Sy. Puro tawanan sa

kanilang pwesto, halos ang mga athletes ay nakabaling na sa
kanila.

"Gago!"

Natawa ng mahina si Clara dahil doon, humugot naman ako ng malalim

na hininga dahil sa kawalan ng hangin. Nakakaubos hangin ang
presensya nila. Kakaiba.

Napansin ko ang muling pagbukas ng elevator, napangisi agad si

Miss Clara nang lumabas roon ang isang babae at isang coach na
bading. Nakita ko na siya noon sa Isla Verde!
Fuck! It's Gorgeous Vizconde!

Wearing her simple royal blue dress and a flat shoes kumikinang
siya na tila bituin! Nakapony tail ang kanyang middle length hair,
sobrang aliwalas ng mukha pero makikita mo ang awtoridad!

Pinanuod ko siyang prente at walang pakealam sa paligid,

kinakausap siya ng bading na coach pero tanging tango ang
itinutugon niya roon!

Geez! Hindi ko inaasahan na ganito siya sa personal! Hindi ko alam

kung mai-insecure ako o magkakagusto sa babaeng ito. Ngayon lamang
ako humanga sa isang babae ng ganito.

Lalo pa't napakasimple niya, alam mo iyong salitang simple? Hindi

mo maapply sa kanya iyon dahil extraordinary ang kanyang dalang
kasimplehan!

"The party will start in a few, nariyan na rin si President..."

the gay coach said to Gorgeous Vizconde.

Napakurap kurap pa ako nang ipaghila siya ng upuan ng bading sa

pwesto namin! Umayos ng pagkakaupo si Miss Clara at ngumiti kay
Vizconde, she just nodded a bit.

Huminga ako ng malalim at saka umayos ng pagkakaupo, I act natural

as I can. Maganda ang isang ito at mukhang powerful, aura palang!
But I shoud treat her equally, walang mayaman o mahirap sa akin.

Hindi ako luluhod para magbigay galang sa mayayaman. Hindi

inaasahang napasulyap siya sa akin.

"Who is she?" she asked in a low serious tone.

Clara chuckled.

"Asthreya Fortin, La Riva's star player..." the gay coach said and
smiled at me. "It's nice to see you here, Fortin. Masaya akong
maging kasama ka sa team."

Marahang tumango ako at pormal na ngumiti. Walang naging reaksyon

si Gorgeous, tumitig lamang siya sa akin na nakakapagbigay inis sa
akin. Hindi ko alam pero tingin palang niya ay nakakainsulto na.

Tumikhim ako at tumingin sa kanya.

"What's with the look?" I asked directly.

Her lips curved, she raised a brow.

"What's with the question? Are you intimidated by me?" she asked
codly.
Kumunot ang noo ko. Napatingin agad sa amin si Clara at iyong
bading na coach. Mukha pa silang gulat dahil sa sinabi ko kanina.

Ngumisi ako at umiling.

"Why would I? You don't look intimidating at all..."

Ugh! Seriously? Intimidating siya kaya nga ako naiinis dahil

naiilang ako sa ganoong klase ng tao! Na parang hindi ka pwedeng
gumawa ng mali.

She smirked and nodded a bit.

"You do not see, you just feel it and I could feel your fear."

Dang! She's a witch!

👠👠👠
Kabanata 14

Hindi ko na kayang tapusin ang party dahil sa kapaguran at

kaantukan ko, hikab na ako ng hikab sa table namin. Mabuti na lang
at narito na rin si coach Philip at coach Ivan.

Gustong gusto ko ng magpaalam sa kanila at sabihin hindi ko na ito

matatapos pero parang wala naman sa lugar kung magpapaalam ako,
pwede siguro kung magpapaalam akong magbanyo.

Kaya ko naman ng umuwi at magpuntang mag isa, nakakotse kami ni

Miss Clara kanina. Purong de-kotse ang narito sa HU, sigurado
iyon.

Pero kailangan kong magtiis sa jeep, mayroong namang nadadaan sa

FEST. Isang sakay lang naman at merong  jeep na ang ruta ay sa
mismong gate na ng HU kaya hindi talaga mahirap.

Huminga ako ng malalim at sinulyapan ang mga kasama ko sa table.

Nagsisimula na ang party pero kami ay narito lang at kumakain ng
sabay sabay. Wala pa rin ang dalawang new players ng Marvels.

Nadinig kong graduating na si Volt Fuentabella, Ixerr Saavedra at

Zydein Saavedra kaya mababawasan na ang players nila ngayon taon.

Nakakabingi ang katahimikan sa aming pwesto, parang hindi pwedeng

gumawa miski anong kalansing sa iyong pinggan habang kumakain.
Tinapos ko ang pagkain ko sa kawalang gana.

Damn, how could I live with these kind of people? Party lang ito
ng athletes, walang iba puro athletes! Paano pa kaya sa pagbalik
na ng klase?

Ang mga magiging kaklase ko? Kumusta sila? What are they?
Sumulyap ako sa babaeng nasa harapan ko. Ibang iba talaga siya
kapag sa magazine mo lang nakikita, hindi ko inaasahan na ganito
siya ka-stiff at proper!

Diretso ang pagkakaupo ni Gorgeous na animo'y may librong

nakapatong sa kanyang ulo.

Parang prinsesa na palaging prente at nasa ayos.

Even the way of holding utensils! Ang kanyang prenteng pagsubo ng

pagkain, pag inom ng juice ay walang kahit na anong ingay na
nagagawa.

Seriously? Training niya kaya iyong may libro sa ulo habang

naglalakad at bumababa ng grand staircase?

"You see, you two will be a great tandem! Star player of HU and
Star player of LRAC, but Asthreya Fortin is one of the team now."
nangingiti at mangha na wika ni coach Ivan. "Have you finally
introduced yourselves to each other?" sulyap niya sa akin.

Hindi nagsalit si Gorgeous, prente niyang ibinaba ang kanyang

basong ininuman at saka sumulyap kay coach Ivan.

"We'll know each other, she's going to study here. No need

formality..." she said.

What? Geez, witch princess! Sarap ikulong, sa magazine palang

mangha na si Spiral sa kanya. What more kung magkaharap pa sila?
Damn, fucking no!

He might break up with me!

Tumango na lamang ako sa coaches, hindi ko naman na siya kailangan

makilala. Hindi ako interesado sa kanya.

"Oh! I see..." pagak na halakhak ni coach Larry.

"We'll start the training tomorrow, you two need to be there!

We'll make a new play for you, since you're both spiker!"

"Yes, coach..." I said.

Sumimsim ako sa baso ng juice at muling bumaling sa kanilang

usapan. Kahit inaantok ay kailangan kong makinig doon para hindi
ako tatanga-tanga bukas.

Gorgeous nodded.

"Who are the new players of Marvels?" tanong ni Miss Clara.

"Follosco and Roscoe..." hagikgik ni Coach Larry.

Kumunot ang noo ni Miss Clara, natawa naman si Coach Philip at
Coach Ivan. Kumalabog agad ang puso ko nang madinig ang family
name na iyon.

Roscoe? Shit! Si Spiral? Lumipat na ba siya rito? Surprise ba ito?

Geez!

"Sino sa Follosco? At sa Roscoe?"

"H'wag mong sabihin na lumipat agad si Theius Roscoe dahil narito

ang star player niya?" halakhak ni coach Ivan.

Nakita ko ang paglingon ni Gorgeous Vizconde kay coach. Bahagyang

tumaas ang isa niyang kilay.

"It can't be Theius," umiling siya. "It must be Throne..." parang

siguradong deklara niya.

Mabilis na napaangat ang kilay ko dahil doon. Wow! How can she be
so sure? At kilala niya talaga si Spiral? Ugh! This is making me
frustrated big time!

Paano niya nakilala ang Spiral ko? Oh geez! Mag ex ba sila?

Tumawa sila coach.

"Wow! So, si Spyder Throne? Gosh! Palagay ko, hindi na bagay ang
Marvels na pangalan ng team! We could change it to Gods! Greek
gods!" kilig na ani coach Larry.

Nagtawanan sila. Ako lang ang hindi natutuwa, hindi rin naman
natatawa si Gorgeous pero mas lalo akong hindi natutuwa sa kanyang
nga deklarasyon kanina!

Gusto kong diretsahin siya kung bakit alam niya ang mga bagay na
ganoon! Ako nga iniisip kong si Spiral na iyon, tapos siya? Damn
it!

"I'll go first..." tumayo na si Gorgeous at nagpaalam sa coaches

at kay Miss Clara.

Nakita ko ang halos lahat ng mata ng mga athletes na sumusunod ng

tingin kay Gorgeous Vizconde habang naglalakad patungong elevator.

Bumuntong hininga ako. After two minutes ay ngumiti ako sa coaches

na nag uusap usap about sa paparating na leauge at purong binibida
nila ang Marvels. Nabuhuhay yata sa league ang school na ito.

"Uhm, coach. Restroom lang, po..." paalam ko sa kanila.

Geez! Nakakahiya!

Ngumiti ang si coach Larry, siya iyong bading na coach.

"Go ahead, hija."

Sumulyap ako kila Miss Clara at tumango lamang sila sa akin,

napapalunok ako habang naglalakad. Hindi ako dumaan doon sa
gitnang carpet na nilakaran ni Gorgeous kanina.

Parang kahit sinong dumaan doon ay kapansin pansin, eh. Dumaan

lamang ako sa gilid na puro babae lamang ang nasa gawi nito.
Pakiramdam ko talagang pansin nila pag outcast, e.

Nagyuko ako ng ulo para matakpan ang aking mukha at hindi

masyadong maasiwa sa kanilang paninitig sa akin.

Napabuga ako ng hangin at pinindot ko ang 9th floor dahil doon ang
restroom nakalagay may map naman na nakadikit sa pintuan ng
elevator kaya hindi maliligaw.

Kailangan ko munang magbawas ng tubig sa katawan pagkatapos noon

ay pwede na akong umalis at makauwi sa FEST.

Mangha pa rin ako nang marating ko ang 9th floor, Medicine

building talaga ito dahil mukhang ospital ang floor na ito. Purong
puti ang wallings, floorings at ang ceiling.

Habang sinusundan ko ang mga sign boards na nasa itaas ay

napangiti ako. Sobrang ganda talaga ng paaralang ito, pakiramdam
ko hindi ako bagay.

Parang hindi bagay ang walang pera, e. Mukhang mahirap pang

makisama o makipagkaibigan sa mga tao rito. Parang kauri lang
nilang tao ang kakausapin nila.

Tss.

Ilang minuto pa bago ako muling lumabas ng banyo. Luminga linga

ako sa magkabilang side ng hallway at saka lumabas na nang wala
akong makitang iba.

Mabilis na naglakad ako patungo sa elevator. Shit! Nakakatakot

pala pag walang tao, parang biglang may susulpot na halimaw.

"Ah!"

Nanlaki ang mga mata ko at muntikang mabuwal nang biglang may

lumabas mula sa kanang hallway habang nagmamadali akong marating
ang elevator.

He muttered a curse.

Walang hiya! Aish! Sino ba kasi!

Napahawak ako sa dibdib ko at tumingin sa kanya, halos mawalan ako

ng hangin nang makitang si Onyx Saavedra iyon!
Damn it!

Ano ito?

He looked at me coldly. Parang tumigil ang mundo ko ganoon rin ang

paghinga ko, para akong malalagutan ng buhay kapag walang sumampal
sa akin!

"Breathe..."

Doon lamang ako nagising sa katotohan dahil sa pagkagulat na hindi

ko pa inaasahang siya ang lalabas na halimaw! Damn, he looks so
angelic!

Fuck!

He can't be real, seeing him this close? Pakiramdam ko mahihimatay

ang mga babaeny nasa katayuan ko ngayon.

"Sorry..." my voice shook.

Walang ekspresyon ang kanyang mukha, he just shrugged and walked

towards the elevator. Hindi ko kinaya, nakatingin lang ako habang
pinipindot niya ang button doon.

Binuklat niya ang makapal na librong hawak niya habang hinihintay

ang pagbubukas ng elevator, he's just wearing a gray plaid shirt
and a black ripped jeans.

Wala pala siyang kaayos ayos noong pumunta ng hall kanina? Hindi
ko man lang napansin dahil mukha talaga niya ang kapansin pansin.

Ayaw kong humanga sa mukha ng mga gwapo pero kahanga hanga si Onyx
Saavedra, bulag lang ang hindi magagwapuhan sa kanya.

Tsss, I'm in love with Spiral. Ngayon lang ako hindi naging
faithful, don't get me wrong I don't like Onyx Saavedra. Mangha
lang ako sa kanyang itsura pero hindi ko ipagpapalit si Spiral!

Why so defensive, Threya? Tss.

Sa takot kong maiwan ay wala akong choice kundi ang sumabay sa

kanya sa elevator. Damn! Ayaw kong makakita ng multo o halimaw,
lumalabas pa naman sila kapag mag-isa ka lang.

Halos magtago ako sa sulok ng elevator, mukha talaga siyang walang

pakealam sa paligid.

Nakasandal lamang siya habang may kung anong hinahanap sa librong

hawak niya.

Neurons, iyon ang nakita kong title ng libro sa cover. Napakurap

kurap ako, seriously? Medicine student siya! Hindi kapani
paniwalang bukod sa perpekto niyang mukha ay matalino pa siya!
Naalala ko si Spiral, parehas sila ng kutis. Maputi at parang
manipis dahil iyong pisngi nila ay may maliliit na pulang ugat,
sobrang pointed ng kanyang ilong para bang matutusok ka kapag
hinawakan mo ang tungki noon.

Mahaba ang eyelashes, mapungay na maamo ang mga mata. Makapal ang
kilay na bahagyang natatakpan pa ng kanyang bangs, ang labi niyang
manipis at mapula. Fuck!

Pumikit na lamang ako at naghintay sa tunog ng elevator, sa lobby

na rin naman amg tuloy ko kaya sabay din pala kaming lalabas rito.

Damn shit.

Mabilis na dumilat ako nang tumunog ang elevator, wala sa sariling

tumakbo ako papalabas para maunahan siya dahil sa sobrang hiya ko.

Nakatingin sa akin ang iilang mga staffs na nasa lobby at

nalalaglag ang panga nila kapag napapatingin sa likuran ko.

Shit.

"Oh my gosh!" napasinghap na sambit ko nang biglang may humawak sa

aking braso.

Nilingon ko agad siya, si Onyx. Fuck! Nahawakan niya ako!

Kailangan kong maligo, hindi pwede! Para kay Spiral lang ako!

Ugh! You fool, Asthreya!

"Are you high?" he asked coldly. "Your pouch, you dropped it..."

Inabot niya sa akin ang pouch ko, nanlaki ang mga mata ko. Sumobra
ang init ng pisngi ko dahil sa kahihiyan, shit! Baliw ka talaga!
Nakakahiya ka!

He licked his lowerlip and nodded.

"You're welcome..." aniya sa sarkastikong malamig na tinig at

tinalikuran na ako.

Gosh!

Gusto kong magsisigaw dahil sa kahihiyan! Hindi man lang ako nag
thank you! Fuck, nakakahiya talaga! Bakit ganito?

Pagkarating ko ng condo ay pabagsak akong nahiga sa kama at saka

pinagpapalo ang mga unan sa kama.

Geez!

"Ano pang mukhang ihaharap ko!" impit na sigaw ko. "Outcast na

lalo ang tingin nila sa akin! God!"
Ano na lang ang masasabi nila sa ugali ko? Noong Onyx na iyon?
Malamang baka kumalat pa ang pagiging kahihiyan ko dahil may mga
staffs doon ang nakarinig!

Shucks!

Napangiwi ako at nagtext kay Spiral.

Ako:

I'm home, gonna take a bath and sleep after. Goodnight,

sweetdreams... I love you!

👠👠👠
Kabanata 15

Unknown number:

Asthreya, this is coach Larry Chiu. You should be here in HU's gym
at 9 AM. Thank you, have a great day.

Naalimpungatan ako doon, agad nanlaki ang mga mata ko nang

makitang 8:20 na! Damn shit! Ano bang nangyari sa alarm ko?

Mabilis akong naligo at nagbihis, halos hindi ko na mapatuyo ang

aking buhok. Huminga ako ng malalim at kinuha ang duffle bag ko na
nasa sahig lamang nakakalat.

Damn it! My room is a disaster!

Wala naman sigurong pupunta rito 'no? Wala namang makakapasok

basta basta rito kaya okay lang siguro, pag uwi ko na lang
aayusin.

Mabilis na inayos ko sa loob ng duffle bag ang tubig, extra shirt

and shorts. Nagdala na rin ako ng extra jersey ng LRAC, wala pa
naman akong jersey ng HU kaya ayos lang na ito muna.

Lahat ng kakailanganin ko ay nilagay ko sa aking bag, wallet,

towel at kung anu-ano pa na magagamit ko ngayong araw. Dala ko na
rin ang ID na ibinigay ni Miss Clara, pass lang iyon para diretso
akong makapasok ng HU.

Paglabas ko ng pintuan ay mabilis na isinara ko na iyon at saka

tumakbo sa elevator na halos papasara na.

"Wait!" hingal at pasigaw na sambit ko.

At bumukas ulit ang elevator, nakita ko ang dalawang lalaki doon

na naghihintay sa pagpasok ko. Halos mag init ang pisngi ko dahil
sa kanilang mga itsura.
They're both wearing a plaid t shirt and a navy blue jersey
shorts. Ang isa ay naka adidas backpack at ang isa nama'y naka
nike duffle bag. Parehas silang matangkad at mukhang basketball
player.

Mukhang bagong gising lang rin at pupungas pungas pa iyong isa,

geez!

Napalunok ako at mabilis na pumasok na sa elevator, 'di na

alintana ang kanilang mga itsura at paninitig sa akin.

"Lobby, Miss?" tanong sa baritonong boses noong isang naka duffle

bag.

Huminga ako ng malalim at hilaw na tumango na lamang, gumilid ako

ng pwesto para malayo sa kanila.

Ngumisi siya at tumango, pinindot niya lang iyong button para

magsara na ang pintuan. Nakailaw roon ang button na lobby.

Shit.

Bakit ganito naman ang mga itsura ng tao sa Maynila? Hindi ako
aware at hindi ako nainform sa ganitong klase ng mga tao.

"Sa kabilang gym ba tayo o sa main gym?" malamig na tanong noong

isa.

Bumuntong hininga na lamang ako at inilabas ang aking cellphone,

nakita ko ang mga texts ni Spiral doon. Seriously? Ang aga naman
magising neto.

Spiral:

Babe, what time is your training today? Good luck! Be careful on

jumping, baka mapilayan ka na naman. I love you!

"I don't know but I want to watch the volleyball's training, 10 AM

pa naman ang sa atin. Sa main gym muna tayo."

Ramdam ko ang paninitig sa akin ng isang lalaki na nakasandal

malapit sa elevator button, nakakrus ang kanyang mga paa habang
nakahalukipkip.

Kumurap kurap ako at niyuko ang aking ulo bago nagtext kay Spiral.

Ako:

I miss you, I'm on my way to HU. Late na nga yata ako, hindi nag
alarm ang phone ko. I love you, more. Bakit ang aga mo magising?

"Fuck, Lander! You're at it again." antok na halakhak noong isang

lalaki sa likurang bahagi ko.
"Wow! Feeling innocent ka today, Devyll. If I know, you wanna know
her name..." the Lander guy teased.

"Fuck you, Lan." the Devyll guy hissed.

Sunod sunod ang naging paglunok ko, ilang saglit pa'y bumukas na
ang elevator. Mabilis at nauna na akong lumabas dahil mas
importante ang training ko kesa sa kanila.

Ugh, tss.

Humihingal ako nang makasakay ng jeep, iilan lamang ang

estudyanteng nagjijeep at mukhang hindi pa mga taga HU.

"Bayad, po!" inabot ko ang aking bayad.

Napatagal ang pagtitig sa akin ng isang dalagita na nag abot ng

bayad ko, tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. Mukha siyang
mangha pero agad ding umiwas ng tingin nang makita ang papasakay
na dalawang lalaki.

"Damn! Ang init! Sabi kasi sayo magkotse na lang! Hindi naman
porke grounded ka pati ako dinadamay mo! Tangina mo talaga,
Ixerr."

Iyon agad ang nadinig kong inis na singhal ng isang lalaki, umupo
silang dalawang magkatapat sa pinakdulong babaan.

Halos manlaki ang mga mata ko nang makitang si Ixerr Saavedra iyon
at ang isa ay hindi ko nakita kagabi sa party sa HU, kaya hindi ko
kilala.

Tumawa lang si Ixerr at nag abot ng bayad, halos mag unahan pa ang
dalawang estudyanteng mag abot noon! Shit! Muling bumaling siya sa
katapat niya.

"Ayos lang 'yan, nilibre naman kita ng pamasahe! 'Tsaka malamig na

sa EGH mamaya, hindi ka ba magtetraining?"

Inis na nagmura ang isang lalaki at matalim ang tingin kay Ixerr.

"Of course not! Kita mong kailangan ko pang magsunog ng utak sa

individual thesis, ikaw wala ka talagang plano pumasa!
Magbasketball ka na lang!"

Bumaling ako sa aking cellphone. Narinig ko ang pagtawa ni Ixerr

Saavedra.

"Sungit mo, hindi rin ako magtetraining! Nakita mo naman suot ko,
idiot. Magsusunog din ako ng kilay sa group thesis namin nila
Denise."

"Fuck, group thesis! Kala mo naman nakikigroup ka talaga, if I

know you were just screwing your groupmates-"
"Tarantado, ZD!" mabilis na putol ni Ixerr. "We're in the public
place, can't you shut your pervert mouth?"

Uminit ang pisngi ko habang nagtitipa ng reply kay Spiral.

Seriously? Ganoon kabulgar ang mga usapan rito? Geez!

Makakatagal ka, Threya. Masasanay ka rin.

Spiral:

Alright but don't you think it's inappropriate for you to ride a
jeep? I have a car there, I can give you that. Magpupunta ako
diyan sa Saturday, I'll teach you how to drive. I love you, po.

Ako:

Aish! Nakakainis ka, hindi. Sanay naman ako mag tricycle at jeep.
Mainit lang pero masaya naman.

Tss, siraulo. Bakit kaya kailangan pa ng kotse kung kaya naman mag
jeep?

Hassle pa iyon hindi naman ako marunong at hindi naman natutunan

agad iyon. Plus, nakakahiya pa kung bibigyan o pahihiramim niya
ako ng ganoon kamahal bagay.

Halos mamangha ako sa ganda ng Maynila, crowded pero makikita mo

ang masasayang estudyanteng naglalakad lamang. Nakakatuwa dahil
parang ngayon lang ako nakakita ng ganito karaming tao.

Marami pa ang sunod sunod na eskwelahan ang nakahilera rito,

Davidson, Rockwell, New York at iyong Elite University. Mayroong
ospital na sobrang laki sa tapat ng Elite University, at EGH iyon
kung tawagin.

Elite Global Hospital, doon bumaba ang dalawang lalaki na naka

medisinang uniporme. Si Ixerr at iyong ZD? Mukhang doon sila
intern. Nakakatuwa lang na kahit mga gwapo sila'y mayroon ding
utak.

Graduating na sila sa Medicine course.

Huminga ako ng malalim nang makarating kami sa tapat ng gate ng

HU, isinukbit ko ang ID sa aking leeg at saka dumiretso na sa
gate. Kahit may guard ay diretso na akong pumasok, nakita naman
nila ang ID kaya ayos na.

Habang tumatakbo ako sa gitnang pathway patungo sa gymnasium ay

itinatali ko ang aking buhok na medyo tuyo na. Geez! Ang haba ng
tinatakbo ko.
Mabuti na lang at iilang tao lang ang narito, hindi pa naman kasi
back to school kaya hindi pa nakakahiya na tinatakbo ko ang
gymnasium.

Humihingal ako nang marating ang entrance ng gym, may dalawang

hallway cave pa doon. Tumingin agad ako sa sign boar sa itaas.
Bola ng basketball ang sa kanan at bola ng volleyball ang sa left
side kaya naman doon na ako dumiretso.

I'm ten minutes late! Damn it! Nakakahiya baka naghihintay na

sila, hindi naman kasi makakagawa ng play kung hindi kumpleto!

Urgh! Sobrang laki ng gymnasium na ito, wala sa kalahati ang gym

ng La Riva!

Natanaw ko na si Coach Larry at Coach Philip na nag uusap at

nagtatawanan sa bench. Lalo pa akong nahiya dahil nakita ko ang
mga player ng basketball at mukhang manunuod sila ng training
ngayon!

Ugh! Nakakainis!

Kumalabog ang dibdib ko nang makita ko si Gorgeous Vizconde,

nakaupo siya mag isa sa bench. Parang kanyang lang pwesto na iyon,
wala man lang nagtatangkang lumapit o kumausap. Katulad ko'y
nakasuot rin siya ng cycling shorts at jersery shirt, nakapusod
ang kanyang maayos na buhok.

Abala lang siya sa pagdidribble ng isang bola doon habang nakaupo

sa bench, mukha talaga siyang outcast dahil wala siyang kinakausap
o kumakausap sa kanya.

Habang ang iba ay naglalaro laro pa ng volleyball sa sa court at

nagtatawanan. Huminga ako ng malalim at mabilis na lumapit kila
Coach.

"There she is!" si Coach Philip sa maligayang tinig.

Halos maupos ako sa kintatayuan ko nang mabaling na ang players sa

akin, miski ang basketball team ay napatingin. Ako na lang yata
talaga ang hinihintay kaya ganoon.

Damn, pangalawa na ito Asthreya! Huwag mo na sanang dagdagan ang

kahihiyan!

"Good morning, coach! Sorry, I'm late." nahihiyang sambit ko.

Inakbayan ako ni coach Larry, ngumisi naman si Coach Philip at

nagthumbs up.

"Ayos lang, hija. Alam ko namang kakagaling mo lang sa byahe at

napagod ka kagabi," ani coach Larry. Pumalakpak siya. "So, girls!
Game na!"
Nagsitahimikan na ang mga babae, nasa 15 kaming players ng HU.
Tumayo na rin si Gorgeous mula sa bench at saka lumapit sa aming
gawi.

Huminga ako ng malalim at nag indian sit na sa lapag para makinig

sa sasabihin ni coach Larry, he was standing in front of us. Lahat
kami ay nakaupo na sa lapag, pati si Gorgeous.

"This will be a part of your training, hahatiin ko kayo sa

dalawang team sa pamumuno ni Gorgeous at..." nilingon ako ni
coach. "Asthreya, your new teammate!"

Namilog ang mga mata ko. Hindi ko alam ang mararamdaman pero kaba
ang bumalot sa akin, kaba na baka hindi ko kayanin na mamuno sa
isang team.

"Walang coach?" tanong noong isang babae.

"Wala, Dianara. Kaya nga silang dalawa ang mamumuno, sila ang
magiging coach ng dalawang team! Are we clear?"

Sinulyapan ko si Gorgeous, wala siyang reaksyon. Nakikinig lang sa

lahat ng sasabihin. Damn! Bakit ganoon? Ako parang constipated na,
pero siya ay wala pa rin? Hindi man lang nagulat o nalito?

"Okay, set! Dianara, kay Asthreya ka-"

"What!? Ni hindi ko nga kilala 'yan!" angal noong Dianara.

Oh geez, heto na. Heto na! Ramdam ko na ang attitude!

Suminghap si Coach Larry.

"Wow! So, you like to be under Vizconde's team now?"

Tumalim ang tingin ni Dianara.

"Ugh! Seriously? Bakit kasi silang dalawa pa ang napili mo? Dapat
iyong kilala na namin, ayaw kong maging under to both of them!"

"Do I like you?" sarkastiko at malamig na tanong ni Gorgeous.

"Just get lost if you don't want to be under our team."

Napatayo si Dianara at dinuro si Gorgeous na walang pakealam sa

kanyang inis. Kumunot ang noo ko. What the hell? Another version
of Ella?

"Dianara Caballero!" saway ni coach.

"You, witch! Sa tingin mo ba lahat ng narito ay gusto ka? Hindi ka

namin magugustuhan-"

"As if I dream about it." Gorgeous mocked.

Napasapo sa noo si coach Larry na parang problemado sa dalawang
iyon. Padabog at mabilis na naglakad si Dianara patungo sa harapan
ng nakaupong si Gorgeous.

"Tumayo ka! Ngayon ka magtapang, Vizconde! Hindi mo ako

magagamitan ng pagka Vizconde mo!"

Naghiyawan ang mga nasa bleachers. Mayroon pang napapasinghap at

mayroong natutuwa sa nangyayari, seriously? Anong mayroon sa
dalawang ito?

"May mangyayari ba pag tumayo ako? Even if I'm not a Vizconde, I

don't care about your existence." she smirked, prenteng tumayo
siya at hinarap si Dianara.

Nagtatagis ang bagang ni Dianara sa galit. Akmang itutulak niya

ang balikat ni Gorgeous ay hinawi na nito agad ang kanyang kamay.

Gorgeous looked at her formally.

"Lay at least a finger and you'll see..." she warned coldly. "Will
you just get lost? Ikaw lang ang gumugulo rito, eh."

Suminghap ako, ganoon din ang mga tahimik na pinapanuod ang

kanilang eksena pero wala namang nagiging suhol o paghahamon sa
dalawang mag away. Hindi katulad pag sa amin ni Ella.

"You're not a boss! Bakit hindi ikaw ang mawala rito? Just leave
the team and HU! Bumalik ka sa pugad ninyo!"

"Ano ba!? Dianara! Gorgeous! Stop it both of you!" nanggagalaiting

sigaw ni Coach Larry. "Hindi tayo makakapag training kung
magpapatuloy kayong ganyan!"

"Ugh! Ayaw ko sa kanya!"

Geez! What a brat! Ginugulo lang niya ang lahat, can't she just
follow Coach Larry's order?

"So, do I..." si Gorgeous.

"Gosh! Manahimik kayo!" Coach Larry yelled. "Ako ang coach,

Dianara! Ako ang masusunod kung saan kang team! Manahimik ka na
lang! You're under Asthreya's! Hindi maganda kung nasa team ka ni
Gorgeous, baka mag umpisa ang world war!"

Umigting ang bagang ni Dianara at naupo na lamang. Bahagyang

nailing si Gorgeous at muling naupo.

Anim kami sa isang team, ang iba pang natira ay manunuod lang ng
aming training at game na gagawin ngayon. Limang set, ang first
three na ang panalo.
Nakabantay si Coach Philip sa aming bench, sa kabilang bench naman
ay naroon si Coach Larry. Nagsimula kong sabihin sa kanila ang
play na gagawin namin.

Noong una ay nahihiya pa akong magdiscuss sa kanila, pero wala

naman akong choice kundi iyon. Ganito pala ng training dito.

"Tsh! Gusto mo lang yatang gumawa ng pangalan rito sa school

namin-"

"Dianara, makinig ka na lang pwede!" singhap ni Jane. "Asthreya's

not our enemy! We're all allies here..."

Bumuntong hininga na lamang ako at ipinagpatuloy ang pagdidiscuss

sa small white board na nasa aking hita. Si Dianara lang ang
umaangal sa aking mga sinasabi, ang iba'y nakikinig lang at
napapatango bilang pag sang ayon.

Talagang brat ang ugali ni Dianara. Mas malala pa siya kay Ella,
mukhang inggit talaga ito kay Gorgeous dahil patuloy silang
nagkukwentuhan ni Anna sa isang tabi tungkol kay Gorgeous.

"Game!" palatak ni Coach Larry. "Game na! Kulang na sa oras!"

Napabuntong hininga ako at tumayo na para pumunta sa gitna, naroon

na rin ang team ni Gorgeous. Lahat sila ay parang ilag at iwas sa
kanya, seriously? I wonder why...

Jane served na ball, agad iyong napunta sa kabila at pinagpasahan.

Sinet iyon ng mataas ng kanilang setter, tumalon na si Gorgeous
para paluin ang bola.

And damn, pumuntos iyon sa sobrang baon! Kahit hinabol ni Jane ay

hindi kinaya. Nagtilian ang mga kateam ni Gorgeous.

Napangiwi ako dahil mukhang nasaktan pa ang braso ni Jane dahil

doon.

"Oh!"

"Yeah! Vizconde's spike slayed it!"

Naghihiyawan ang mga basketball players na nanunuod sa bleachers

dahil doon. Lumapit ako kila Jane at saka kami hinawakan siya sa
ulo.

"Okay lang? Kaya pa?"

"Tss, dapat kasi ikaw ang humabol!" singhal ni Dianara.

I gasped. Napailing na lang ako at muling pumwesto. Hindi ako

makakapag focus kung patuloy si Dianara. Panay ang palakpak ni
coach Larry doon sa kanilang bench na parang proud na proud.
Lumunok ako. Sinet ni Anna ang bola, mabilis na tumalon ako para
paluin iyon ng malakas pero nablock iyon ni Gorgeous!

What the hell?

Gusto kong matawa ng malakas, walang nakakablock ng spike ko sa La

Riva! Tumaas ang sulok ng kanyang labi at sumulyap sa akin.

Gosh!

Napangiwi ako at sumulyap kay coach Philip. Nakangiwi rin siya,

nag thumbs up siya sa akin.

Damn, she really is a witch!

Urgh!

Hindi na ako magtataka na siya ang star player ng school na ito.

Bumuga ako ng hangin pagkatapos uminom ng tubig. Pangalawang set
na ito, 0-1 sila ang panalo ng unang set.

Sumasakit na ang kamay ko dahil sa kakapalo ng sobrang lakas at

kakablock sa spike ni Gorgeous, ibang klase talaga siyang maglaro.

Walang reaksyon kahit nananalo sila. Ni hindi siya lumalapit sa

kanyang team, pero may teamwork sila pag oras ng play.

Huminga ako ng sobrang lalim at mataas na tumalon para paluin ang

bola, sobrang saya ko nang hindi iyon mablock ni Gorgeous! Bumaon
iyon sa tres!

Oh my God!

Kanina pa ako nakakascore pero lagi akong masaya kapag siya ang
katapat at hindi niya iyon nakokontra!

Humiyaw ang Marvels dahil doon.

"Woah! Who's that!"

"New spiker!"

"Asthreya!" tili ni Jane at saka tinapik ang likuran ko. "Lakas

noon! Ayos!"

Nakita ko ang panlalamig sa mukha ni Gorgeous, marahan niyang

minasahe ang kanyang palapulsuhan at saka ngumiwi pero
pinagsawalang bahala na niya iyon at muling naglaro.

"Grabe! Ang hirap talaga ni Gorgeous! Kayang magbuhat ng team

niyan!"

Bumuntong hininga ako. Sa huli ay talo kami, sila ang unang naka
three sets. Walang saysay ang pagod at pagpapakabuti ko. Hindi ko
talaga inaasahan ito, dati akala ko sobrang galing ko na sa La
Riva.

Pero may mga tao pala talagang may talent sa sports na ito at
hindi na kailangan ng effort. Katulad na lang ni Vizconde. Walang
gana at sabay sabay kaming nagpunta ng locker room para
makapagpalit.

Ugh.

Kailangan ko siyang matalo at mukhang mahirap iyon maabot, kahit

makakasama ko siya sa isang team kapag nag umpisa ang league ay
iba pa rin ang team naming dalawa kapag training na.

Kinuyom ko ang aking kamao at marahang hinilot hilot dahil sa

kirot at sakit nito, pakiramdam ko magmamaga ito.

"Okay lang 'yan, Asthreya. Konti lang naman nilamang, practice pa.
Kayang kaya mo iyon!" pampalubag loob ni Jane sa akin. "Ang galing
mo nga, eh! Ikaw lang ang nakablock sa spike niya, nangyari na rin
ito dati pero walang nakakatalo sa team niya. Basta kasama siya,"

Huminga ako ng malalim at tumango tango.

"Salamat. No wonder she's a star player here..." ngiti ko.

"Balita ko star player ka sa LRAC! Maabutan mo rin si Gorgeous,

basta magpractice ka pa.

Ikaw ang pambato ko doon ngayon since wala naman talagang

nakakatako sa kanya." halakhak niya.

Nagpalit ako ng simpleng white t shirt at shorts, paglabas namin

ng locker room ay niyaya niya ulit akong pumunta ng gym para
manuod naman daw ng training ng basketball, pero hindi na ako
sumama dahil sa kapaguran. Kailangan ko ring mamili ngayon ng
supply ko para sa condo.

I need more rest, also. I feel exhausted and tired the whole two
days.

"Aw!"

Napadaing ako nang mapaupo ako sa semento dahil sa malakas na

pagkakabangga sa akin ng isang tumatakbong lalaki.

Damn it!

Masakit na nga katawan ko lalo pang nadagdagan!

"Oh shit! Sorry, Miss!" a deep masculine voice filled my ears,

mabilis na hinawakan niya ako sa braso para itayo at pinulot ang
duffle bag kong nalaglag.
Matalim na nag angat ako ng tingin sa kanya, pinagpag ko ang aking
mga palad. Hinihingal pa siya nang magbaling ng mukha sa akin.

Nanlaki ang mga mata ko. Mabilis na kumalabog ang dibdib ko dahil
sa sobrang kaba.

God! What is he doing here?

"Spiral!" I gasped.

Kumunot ang kanyang noo at tumingin sa akin, para siyang nalilito

at kinikilala kung sino ako.

Damn! Spiral!

"What the hell are you doing here?" tili ko dahil sa kilig at
mabilis na dinamba siya ng yakap.

He stiffened, suminghap siya at saka hinawakan ang magkabilang

braso ko para ihiwalay sa kanya.

"Who are you, Miss? You cannot just hug me, I don't even know
you..." malamig na wika niya.

Nawalan ako ng dugo sa mukha nang mapagtanto ang lahat. Naging

mabilis ang paghinga ko.

Magkaiba sila ng boses ni Spiral, mas malamig ito at mas makapal.

Ang buhok niya ay mas mahaba rin kay Spiral at itim na itim,
kumpara kay Spiral ay mas mapula ang balat nito at may earring
siya sa kanang tainga, wala si Spiral noon!

He licked his lowerlip, dimples showed up.

What the effin fuck? Really?!

"U- uh!" I stuttered. "Gosh. I'm sorry-" Nautal at napapasinghap

na sambit ko.

Damn! Kamukhang kamukha siya ni Spiral sa unang tingin pero kapag

tinitigan mo ng mabuti ay makikita mo ang pagkakaiba nila.

But, geez! Seriously? Who's he?

"Spyder Throne Roscoe! The game has started!" sigaw ng kasama niya
sa inis na tinig. "Ikaw na lang ang kulang!"

👠👠👠
Kabanata 16

My first whole week here in Manila was really fun, well kahit
papaano. Palaging may training at hindi ko matalo talo ang team ni
Gorgeous Vizconde. Kahit nagkakayayaan lang kaming maglaro.
It's frustrating the hell out of me, why? Why I couldn't beat her?
Bakit napakaperpekto niya at gusto kong makakuha siya ng isang
pagkatalo kahit minsan.

Gusto kong basagin ang kaperpektuhan niya, I don't know why but I
feel jealous of her! Parang lahat nasa kanya na at makukuha niya
kahit kailan niya gusto.

Huminga ako ng malalim, inayos ko na ang gagamitin kong uniform.

Half day ang klase ngayon, hindi ko pumasok noong nakaraang
tatlong araw dahil sa training at alam ng propesor iyon kaya ayos
lang.

So, today is my first class. Mabilis na naligo ako at nagbihis ng

uniporme. I like how HU's daily uniform fits me.

May undershirt kaming white polo, navy blue coat, necktie and a
navy blue skirt. Parang sa isang korean school ako nag aaral dahil
rito

I was busy checking my phone when someone doorbell. Sinuot ko muna

ang aking itim na sapatos bago lumabas ng kwarto at buksan ang
pintuan.

Nanlaki ang mga mata ko, I'm really surprised! Gusto kong panawan
ng hangin dahil sa sobrang kalabog ng puso ko.

"Spiral..." garalgal ang aking boses, humahagikgik ako pero

lumuluha.

May dala siyang duffle bag sa kanyang balikat at may hawak na

bouquet of roses.

Damn!

Tinanggal niya ang kanyang suot na cap at saka ngumiti sa akin.

Wearing his black longsleeves and a gray ripped jeans. Magulo pa
ang kanyang buhok na bumagsak. Mabilis ang kalabog ng puso ko sa
sayang nararamdaman.

Sobrang saya!

"Good morning, Chian ko..." he smiled sweetly.

Humikbi ako at napatawa, mabilis na dinamba ko siya ng yakap na

mahigpit. He embraced me tightly and kissed my cheek.

God! I missed him so much! Puro texts and calls lang kaming dalawa
sa dumaang linggo at talaga nakakangulila iyon. Minsan pa'y pagod
kaming dalawa at hindi na nakakapag usap ng maayos kaya
nakakalungkot.

"God! I missed you, babe!"

Humigpit lalo ang kanyang yakap na parang hindi na ako
pakakawalan, hinawakan niya ANG magkabilang hita ko at pinulupot
iyon sa kanyang baywang.

Sandaling luminga siya sa magkabilang side ng hallway at saka

binuhat niya na ako papasok ng unit, he locked the door behind
him.

Ngumisi siya sa akin at tinaas baba ang dalawang kilay.

"Kiss me all day, Chian ko..." he pouted, waiting for a kiss.

Umayos ako ng pagkakakapit sa kanyang leeg at saka ko lalong

pinalupot ang mga binti ko sa kanyang baywang, I stared at his
face. Malapad na napangiti ako at hinalikan siya sa pisngi.

"I have a half day class today, I can't stay all day..." mataman
kong sinabi.

He groaned. "Kala ko pa naman masosolo kita ngayon."

Uminit ang pisngi ko. Lumakad na siya habang buhat ako at saka
umupo sa couch, hinapit niya ang magkabilang hita ko para lalong
iyakap sa kanya.

He snaked his arms around me.

"Half day lang naman, sandali lang iyon. Hintayin mo ako rito..."
I smiled.

"I missed you so much, Chian ko. Hindi ko alam kung paano pa
makakatagal na hindi ka nakakasama, but study is life." he
chuckled. "I'll drive you, pangarap ko iyon."

Ngumiti ako at lumapit sa kanyang mukha, marahang hinalikan ko

siya sa labi. He stiffened, I snaked my arms around his neck and
continued kissing him.

I heard him groaned, umayos pa siya ng pagkakaupo at hinawakan ang

aking balakang. Napasinghap ako nang maramdaman ko ang bukol sa
kanyang pantalon.

Nanlaki ang mga mata ko at mabilis na huminto ng paghalik, his

eyes were tantalizing and then he laughed loudly. Napatitig ako sa
kanya, para akong sili sa pula, umalis ako mula sa pagkakaupo sa
kanyang hita.

"You have just awoken my soldier, it's your fault! Tss, don't kiss
me first!" halakhak niya at hinapit ang baywang ko.

My cheeks burned. Hinampas ko ang dibdib niya at saka mabilis na

tumayo sa harapan niya.
"You pervert! Papasok na ako, baka kung ano pang magawa mo sa
akin!" sumimangot ako. "Geez, Spiral!" singhap ko pa nang
talikuran siya.

Tumawa siya sa likuran ko, he hugged me from the back while

walking towards the door. Pinisil pa niya ang aking baywang at
hinalikan ang aking batok, nanindig ang balahibo ko at binuksan na
ang pintuan.

Nanlaki ang mga mata ko at mabilis na naitulak si Spiral dahil

merong tao na magdodoorbell sana sa aking pintuan.

The man smirked when he saw Spiral behind me. Uminit ang pisngi ko
dahil sa sobrang hiya. Spiral snaked his arm around my waist and
chuckled.

"Sakto lang pala..." sabi noong lalaki.

He looks so formal and serious, nakataas ang kanyang buhok sa

pormal na pagkakaayos. He's even wearing a suit and tie.

Mahirap rin balewalain ang kanyang itsura pero wala akong choice
kundi ang itigil ang pamumuri ko dahil nandito si Spiral sa tabi
ko. Hiyang hiya naman ako.

"Tss. Did you missed me?" Spiral asked him.

"Ulol! Pumunta lang ako rito para icheck kung ikaw talaga ang
nakita ko sa CCTV, mukha kasing rapist. Baka mabulabog ang guests
ko."

"Come on, Cash. Stop acting like you didn't miss me! Paalam ka
muna sa boss ko, I'll let you hug me!" halakhak ni Spiral.

Napairap ako sa kabwisitan niya. Tumawa si iyong Cash at tiningnan

ako. Kumunot ang kanyang noo, tinakpan ng palad ni Spiral ang
mukha ko.

"Fuck you, stop staring!" Spiral muttered.

"Gago! She's a player of Harvard, Lander and Devyll was talking

about. Pinatulan ka?" Cash laughed mockingly.

"What? Aish, those young fuck boys!" inis na untag ni Spiral.

"Tell them whose property is her, taken by me!"

Kinurot ko ang kanyang braso. Tumawa si Cash at napailing na

lamang.

"Use the private elevator, hindi ka pwedeng makita rito-"

napahinto siya sa pagsasalita. "I mean, doon na lang sa private
elevator. Your car is on the basement."
Spiral sighed and nodded. Kumunot ang aking noo, nagpalitan lamang
sila ng knowing look at parang nagkaintindihan na.

"Alright, I owe you. Keep this floor private, please! Hahatid ko

lang siya sa Harvard and we'll talk..."

Tipid na tumango si Cash.

"Be careful, Spi..." tinapik niya sa braso si Spiral.

Hindi ko alam kung ano ang dapat na maramdaman ko pero talagang

kabado ang lamang, sa tono palang ng kanilang pag-uusap at
pagpapalitan ng tingin ay nababagabag na ako.

Pagrating namin sa basement parking area ng FEST ay sinuot muli ni

Spiral ang kanyang sumbrero, ngumiti siya ng tipid sa akin at saka
yumakap sa aking baywang.

"Namiss mo ko, Chian ko?" he asked like a kid.

I nodded and smiled.

Nalulungkot ako, parang hindi ko kilala ang tunay na Spiral dito

sa lugar na ito. Hindi ko alam kung bakit pero parang estranghero
siya ngayon sa akin.

Pinindot niya ang remote ng kotse, umilaw at tumunog ang isang red
Ferrari sa aming harapan. Namangha ako roon.

He opened the car door for me and I went in. Umikot na rin siya
para makasakay, he immediately roared the engine and drove outside
the basement.

Ang daming tanong sa aking isip. Sino ba siya? Ano ba siya? Bakit
kailangan niyang lumayo at magtago sa Isla Verde? Hoodlum ba siya?
Pugante? O ano?

He held my hand and kissed it while driving, huminga ako ng

malalim at tumingin sa kanya. Nasa daanan lang ang kanyang
paningin.

"I love you," I murmured.

He smiled. "Mahal din kita, sobra. Agahan mo umuwi, ah? What do

you want to eat?"

"May pagkain sa bahay, kumain ka. Uh... at ingat ka pabalik. H'wag

mo na akong sunduin..."

Kumunot ang kanyang noo, itinabi at hininto na niya ang kotse sa

tabi malapit sa gate ng HU. Bumaling siya sa akin at napabuntong
hininga nang makita ang mukha ko.

"What's bothering you?" he asked gently.

Tipid na umiling lamang ako, sinukbit ko ang bag sa aking balikat
at hinaplos ang pisngi niya.

"Papasok na ako."

Binuksan ko ang pintuan pero agad niyang hinigit ang aking braso
para mapapasok ulit, muli niyang sinara ang pintuan.

"Hindi ako matatahimik sa condo mo kapag ganyan ang itsura mo,

Chian ko." malambing na aniya.

Hinawakan niya ang panga ko at hinaplos gamit ng kanyang thumb ang

pisngi ko. Napahugot ako ng malalim na hininga.

"Mamaya na lang tayo mag-usap, Spiral." I said. "Malelate na ako,

eh..."

Marahang pumikit siya at saka tumango na, dinampian niya ng halik

ang labi ko at saka binuksan ang pintuan.

Walang lingon lingon na pumasok na ako ng gate. Bumuga ako ng

hangin, ang bigat ng pakiramdam ko.

Parang may nakaapak sa puso ko na isang malaki at mabigat na bato,

hindi ako makahinga ng maayos at puro pagbuntong hininga ang
nagawa.

Sumobra ang dami ng estudyante rito, lahat ay maayos at kumpletong

naka uniporme. Huminga ako ng malalim at saka tumungo na sa
Business Ad building,

Mabilis na nahanap ko naman ang section C-1, marahang kumatok ako

sa pintuan noon. Ilang saglit pa'y bumukas na iyon at isang
propesor na matanda ang bumungad.

"Good morning, Ma'am. I'm a transferee student, po."

She smiled.

"Oh! I've heard you from Coach Larry. This is your first day of
class, right?"

Tumango ako at ngumiti, sumenyas naman siya na sumunod na ako sa

kanya pagpasok. Halos magbutil butil ang pawis sa aking noo nang
makita kong nakatingin sa akin ang mga kaklase ko.

"Introduce yourself, please." anang propesor.

Huminga ako ng malalim at humarap na sa lahat.

"I'm Asthreya Chian Fortin, good morning..." tipid na pakilala ko

sa kawalan ng sasabihin.
Gosh!

"Whoah! She's the new spikers!" anang isang lalaki, he was smiling
while looking at me.

Halos lahat naman sila ay nakatingin sa akin at may paghanga sa

mga mata na hindi ko maintindihan kung para saan.

Ang mga lalaki ay nasa kanang bahagi ng classroom at mga babae ang
nasa kaliwa, nakita ko agad si Gorgeous Vizconde na nakaupo sa
gitnang bahagi ng last row.

Wala siyang katabi doon at wala ng iba pang upuan akong

mapupwestuhan! Ayaw ko siyang katabi pero wala akong choice.

"Please be seated," Ani prof.

Tumango lamang ako at saka lumakad na palapit sa huling row, umupo

ako sa pinakadulo para hindi pa rin kami magkatabing dalawa.

Ngayon palang ay kinakabahan na akong baka makita siya ni Spiral,

ngayon pa na narito si Spiral sa Maynila! Hindi malabong magkrus
ang landas nila.

Ugh! Kainis! Huwag naman sana.

Nagdiscuss si Ma'am Garcia sa harapan at lutang ang aking utak sa

mga bagay bagay na gumugulo sa akin. Tatlong oras lang ang naging
klase namin sa kanya at nagdismissed din siya. Wala man lang akong
naintindihan.

Sinikop ko ang mga gamit sa aking bag, nakita ko sa gilid ng aking

mga mata na prenteng tumayo si Gorgeous at sinukbit ang kanyang
bag sa balikat.

"Asthreya!"

Napalingon agad ako sa tumawag sa akin, si Jane pala. Wow,

magkakalase rin pala kaming dalawa kaya hindi ako masyadong out of
place.

"Tss, prim and proper kunware! Hoy, hindi ka prinsesa!" pasaring

ni Dianara kay Gorgeous.

Seriously? Magkaklase pala sila? At kaklase ko na rin ngayon!

Damn, mukhang hindi matatahimik ang pag aaral ko.

"Prim and proper your face," Gorgeous mocked.

Humalakhak si Dianara at tinapos ang kanyang pagme-makeup,

humakbang siya papalapit doon at ngumisi.

"Loosen up, witch! Hindi nakakatuwa ang presensya mo, baka gamitan
mo kami ng black magic!"
"Tinanong mo ba kung natutuwa ako sa presensya mo?" Gorgeous asked
sarcastically.

Jesus! Bully masyado si Dianara and mean girl naman si Gorgeous,

so they would just burst out!

Suminghap na lang si Jane at lumapit sa akin.

"Buti naman nakapasok ka na!" she said, lumabas kami ng classroom

nang makalabas na si Gorgeous.

Tumango ako.

"Kailangan na, e. Baka hindi ako makahabol sa mga lessons." sabi

ko.

Ngumuso siya.

"Uuwi ka na ba? O gusto mong sumama muna sa amin sa Meza

foodpark?"

Umiling ako agad, nakatayo sila Dianara at Anna habang naghihintay

kay Jane.

"H'wag na, kailangan ko na rin umuwi..."

Ngumuso siya at kumuway sa akin.

"O, siya sige. Ingat ka!"

Bumaba na ako ng lobby para makauwi, ilang oras ng naghihintay si

Spiral doon mag isa baka maburyo iyon at lumabas. Natatakot ako na
may mangyaring masama sa kanya dahil pinuntahan pa niya ako.

Nagulat ako nang may humila sa aking braso pagkalabas na

pagkalabas ko ng gate. Nagpumiglas ako, gustuhin ko man tumili ay
tinakpan na niya ang aking bibig at mabilis akong dinarag patungo
sa isang gray na Ferrari.

Todo ang kabang naramdaman ko, para akong maiiyak na at sisigaw

pero wala akong boses at luhang mailabas dahil sa takot. Mabilis
na pinihit ko ang pintuan pero nakalock iyon.

Pagkasakay niya sa driver's seat ay humalakhak siya. Napatingin

agad ako sa kanya, tinanggal niya ang kayang sumbrero at hinagis
sa dash board.

Nanlaki ang mga mata ko.

"Who-"
Kumamot siya sa batok at ngumisi sa akin, mabilis na pinaandar na
niya ang kotse paalis ng HU. Oh my God! Ganito ba ang itsura ng
kidnapper dito?

He has this jolly look but a mysterious type. Walang emosyon ang
mga mata pero nakangiti ang mapulang labi, maputi ang kutis at
mamula mula ang pisngi!

"Sorry, I just need to do that. By the way, I'm Theius'

brother..." he said in a nice way. "Spiel Thander... nice to
finally meet you, Chian." he chuckled.

Ang gwapo! Kung magkamukha si Spiral at iyong Spyder. Ito ay

parang pinaghalong Spiral at Spyder!

Seriously?

Suminghap ako at bumuga ng hangin dahil sa kaba kanina. Bakit

kailangan ganoon pa ang gawin niya sa akin? Tagong tago pa ang
mukha niya sa sumbrero kaya nakakatakot!

"Bakit mo ako-"

He tsked.

"This place is our danger zone, Spyder was just around Harvard and
Spiral doesn't like the hiding, he'll be in danger if someone saw
him. I was waiting, three hours until your dismissal."

Nanlaki ang mga mata ko nang makitang nasa likuran namin ang
pulang ferarri ni Spiral! Busina ng busina iyon, humalakhal si
Spiel at napailing.

"See? Kung hindi kita naunang sunduin, baka nagpakita na 'yan doon
sa Harvard. He really wants to die, huh." he smirked.

Kumalabog ang puso ko dahil sa kaba.

"What? Bakit ba? Ano bang meron? Magnanakaw ba si Spiral?" inis na

tanong ko.

He chuckled sexily.

"Damn, girl. Of course not! I can't tell you about that,"

Pinaharurot niya na ang sasakyan namin, halos masuka ako dahil sa

bilis. Iniliko niya agad iyon sa basement ng FEST. Nakasunod pa
rin si Spiral.

Gosh! Ano bang ginagawa niya!? Papatayin niya ba ako? Damn it!

Pagkahintong pagkahinto namin ay mabilis na bumaba si Spiral at

sinipa ang kotse ni Spiel. Huminga ng malalim si Spiel at binuksan
na ang pintuan.
Mabilis na kinwelyuhan siya ni Spiral at hinila palabas ng kotse.

"Fuck you, Spiel!" singhap ni Spiral, binitiwan niya iyon pabalya.

"Damn it! Kala ko... ibang- fuck you!" muling singhal niya sa
kapatid.

Lumapit agad siya sa gawi ko at binuksan ang pintuan. Bumaba naman

ako at mahigpit na niyakap niya ako.

Nadinig ko ang tawa ni Spiel.

"Tss. Kabadong kabado!" patuyang aniya. "I haven't even seen you
like that in your own life..."

"Gago ka!" Spiral hissed, hinalikan niya ang aking noo. "I thought
you've been kidnapped."

Napangiti na lamang ako at saka yumakap sa kanyang baywang. Sabay

sabay kaming umakyat sa unit, naamoy ko agad ang bango ng pagkain
doon.

Pabagsak na umupo si Spiel sa sofa at tinanggal ang kanyang

sumbrero.

"He's my brother, Spiel." nguso ni Spiral, nilagay niya ang takas

na buhok sa aking tainga at humalik sa sentido ko. "He's kinda
creepy but he's nice naman, don't be scared."

Napatawa ako, lalo nang tumingin si Spiel sa kanya ng matalim.

Hinigit na ni Spiral ang aking kamay at pinaupo ako sa upuan.

Sabay kaming kumain ng niluto niya, si Spiel naman ay mukhang

pagod kaya natulog lamang sa sofa.

Geez.

👠👠👠
Kabanata 17

"May mga kaibigan ka na ba?"

Spiral was brushing my hair, nakaharap lamang ako sa malawak na

bintana habang nakaupo sa sofa. Marahan niyang hinapit ang baywang
ko para sa hita niya maupo.

Pagkaalis ni Spiel kanina'y nag ayos kami ng mga gamit,

napakakalat kasi ng kwarto ko kaya nakakahiya talaga iyon nang
maabutan niya.

I was so busy in training these last three days, kaya wala akong
oras para mag-ayos ng condo. Since I don't have friends yet, wala
naman kasing pumupunta rito kaya ayos lang na magulo.
And after training I felt tired and exhausted, masakit ang aking
katawan. So, I would sleep and rest all hours and wake up meal
time.

I shrugged.

"Wala, but I have a teammate. Si Jane Ty, iyong kumakausap sa

akin. Siya lang."

Ngumuso siya at sinikop ang buhok ko lahat sa likuran, he wrapped

his masculine arms around my waist and rested his chin on my
shoulder. Naamoy ko ang mabangong buhok niya, he used my shower
gel and shampoo!

"I see. Are you happy here?" mataman niyang tanong, ramdam ko ang
paninitig niya sa akin.

Huminga ako ng malalim at nilingon siya, malapit ng magtama ang

aming mga ilong kaya naman dumiretso na lang ulit ako.

"Sakto lang, I would be more happy if you're here, of course! But

I think you're..." hindi ko maituloy ang sasabihin.

Kumunot ang kanyang noo. He sighed heavily and made me face him,
paharap niyang inilipat ang aking posisyon sa kanyang hita.
Inilipat niya ang mga kamay ko sa leeg niya at matamang tiningnan.

"I guess Spiel gave you a hint," he said. "Yes, Chian. I don't
wanna lie to you, but I don't want you to be worried, too-"

"Spiral, para saan pa at merong tayo? Hindi maiiwasang mag-alala

pero kailangan ko rin ng mga sagot sa gumugulo sa akin tungkol
sa'yo." I said, napalunok ako.

Hindi ko na kasi alam kung paano ko pa itatago ang pag-aalala ko,

syempre natural lang naman na mag-alala ako dahil boyfriend ko
siya. Hindi ako matatahimik, pakiramdam ko mapapahamak siya rito
parati.

I don't fucking want that to happen, mostly when he just went here
for me. How can I forgive myself if something happened to him?

He sighed and gently caressed my cheek. Punong puno ng emosyon ang

kanyang mga mata, emosyon ng takot at pag-aalala.

"Alright, Chian..." he said. "I'm scared that because of me you'll

be in danger, too. Lalo na't malayo ako sa'yo."

Masakit para sa akin makitaan siya ng takot sa unang pagkakataon,

kahit kailan sa Isla Verde ay hindi ko siya nakitaan ng ganoon.
Parati lang siyang masaya at malaya roon.
"I have told you, this place is my danger zone. No," he shook his
head. "Our danger zone, Spiel, me and Spyder. Well, those fucking
bad animals let Spyder here. Si Spyder lang ang safe rito, safe
kapag wala kami ni Spiel."

"What?" I gasped. Hindi ko mapigilan ang mag react doon, sadyang

nakakalito.

Hindi ko alam kung bakit o ano, bakit hindi safe si Spyder kung
narito silang dalawa ni Spiel? They are brothers for heaven's
sake! They should sticked together!

Huminga siya ng malalim at tipid na ngumiti, marahan siyang

tumango habang inayos ang mga takas na buhok ko.

"Mas safe kami kung magkakahiwalay kami, iyon ang dapat. Ngayong
narito si Spiel, we will be a huge prey for them. Makukulong nila
kami ng walang kahirap-hirap, at gagamitin kami para sa
kapangyarihan."

"Kaya 'di kami pwedeng makitang pakalat-kalat dito, among us

three. Spyder is the only untouchable Roscoe here. We've decided
to part ways for our own safety. Hangga't hindi pa nahuhuli ang
ulo ng lahat, bawal kami ni Spiel rito."

Kumunot ang noo ko ng sobra sa kanya.

Hindi makain ng sistema at utak ko ang lahat, my brain is not

functioning right now. Unti-unti kong iniintindi ang bawat salita
na sinabi niya.

Sobrang yaman ba ng pamilya niya? Maraming kaaway? Politika ba?

"Bakit kayo lang? Wala na bang ibang pamilya? Jesus, Spiral. Ayaw
kong mapahamak ka o kahit na anong masamang mangyari sa'yo habang
narito ka." nangingilid ang luha sa aking mga mata.

He chuckled, still the sadness was evident. Nilagay niya ang mga
kamay sa aking balakang at mataman akong tinitigan.

"Vizcondes, I bet you heard about them. All bad people here are
after us, Roscoe and Vizconde. But Vizcondes are untouchable,
hindi sila makaporma dahil mataas pa iyon masyado. So, kami ang
puntirya bago sila."

Nanlaki ang mga mata ko. Suminghap ako nang hindi makapaniwala sa
rebelasyong iyon.

What the hell? Vizconde? Gorgeous?

The perfect Gorgeous? Geez, ngayon masasabi kong wala talagang

perpektong ginawa sa mundo. She has the power, talent, looks and
everything she wanted but her life is always in danger. What's the
use of it?
Hindi na ako muling nagtanong, kaya pala kilala ni Gorgeous ang
Roscoe? Kilala niya si Spiral because they have the same fate.
Maaaring business partners pa ang kanilang pamilya kaya ganoon.

Hindi ko akalain na napaka influential at powerful pala nila rito,

iba ang Spiral na nakilala ko sa Isla Verde. Doon ay wala siyang
ganitong takot at malaya siya sa mga pupuntahan.

Dito'y mahihirapan siya at nahihirapan dahil araw araw sa kanila

ay maaaring katapusan. Fuck those bad people, hindi na sila naawa
sa mga taong ito. Wala namang ginagawa masama ay pinipunterya
nila.

Hindi naman nila kasalanan maging mayaman o makapangyarihan! Grabe

naman sila kung puro kayaman at kapangyarihan ang ipapalit nila sa
buhay ng mga inosenteng tao.

Huminga ako ng malalim, pagtapos maligo at magbihis ay lumabas na

ako ng kwarto. Naabutan kong nakahilig ang ulo ni Spiral sa
backrest ng sofa at mahimbing na natutulog.

Napangiti ako, I gently touched his cheek. Mukhang pagod na pagod

ang Spiral ko, siyam na oras ba naman ang ibinyahe.

Ang sabi niya ay magtatagal raw siya dito ng five days, pero
parang ayaw ko. Gusto ko na siyang pabalikin sa Isla Verde para
manatiling safe.

Mas gugustuhin ko ng mamiss siya kaysa naman magkasama nga kami

pero nasa pahamak siya.

Pinatungan ko siya ng comforter. Isang halik sa kanyang pisngi ang

iginawad ko at saka lumabas na.

"Private, my ass! I didn't brought a girl here, I told you! Alam

kong pribado ang floor na ito, you don't have to tell me hundred
times!"

Napatingin ako agad sa kanang bahagin ng hallway kung saan ang

dalawang lalaking nag-uusap sa tapat ng isang unit.

"Fuck, Zoriel. I saw the CCTV! You were kissing in the elevator!
Tss, what a fuckboy ruining the privacy here!"

Kumamot sa batok ang lalaking Zoriel, kausap niya si Cash na inis

ang itsura ngayon.

Ngayon ko lang nalaman na private floor pala ito, ibig sabihin

hindi rin ako pwedeng tumanggap ng bisita rito? Well, wala naman
akong plano lalo pa't nandito si Spiral.

"Wala namang rules na ganoon dati, ang tagal ko na rito pero

ngayon ka lang nagreklamo!" angil noong Zoriel.
Suminghap si Cash at tumuro sa gawi kong hallway pero na kay
Zoriel pa rin ang paningin.

Hindi ko maaninag ang kanilang mukha dahil dim lights ang hallway
at hindi masyadong malinaw ang paningin ko.

"Idiot! Don't you still get it? Three days lang, kasi nga nariyan
si-"

Hindi niya naituloy ang sasabihin nang lumingon sa gawi ko at

nakita ako, nanlaki ang mga mata ko dahil sa hiya.

Fuck!

Hilaw na ngumiti ako at marahang sinara kunwari ang pintuan sa

likuran ko, nagyuko ako ng ulo at tumalikod na para tumungo sa
elevator.

"What's privacy again, Cash?" I heard Zoriel's sarcastic question.

"Bobo!" singhal ni Cash. "She's-"

Hindi ko na nasundan pa ang lahat ng kanilang pag uusap dahil

nagsara na ang elevator, napabuga ako ng hangin.

Ano ba iyan? Nakakahiya na talaga! Nahuli pa akong nakikinig sa

usapan nila.

Hindi ko alam kung kaninong unit mayroong importanteng tao pero sa

gawi ng unit ko ang kanyang tinuturo kaya baka kahilera doon.

Pagkalabas ko ng FEST ay pinuntahan ko ang malapit na Mcdo sa

harapan lang ng condominium.

Hanggang ngayon ay naiisip ko pa rin si Spiral, hindi ko alam kung

ano ang sasabihin ko sa kanya. Ayaw ko muna siyang pumunta rito sa
Maynila.

Maaayos naman siguro ng pamilya niya iyon, at makakapunta na siya

rito ng walang pahamak at masamang mangyayari 'di ba?

Huminga ako ng malalim at naupo sa isa two seater table,

hinihintay ko lang ang aking mga inorder para sa amin ni Spiral.

Hirap talaga kapag walang alam sa gawaing bahay, hindi ako

marunong magluto at hindi ako eksperto sa pag aayos ng bahay. Ni
hindi ako nagwawalis sa bahay namin dahil pinipigilan na ako agad
ni Tita.

"Hi, Miss..."
Nilingon ko agad ang isang bading na bumati sa akin, nakatayo siya
sa harapan ko. He looks fashionable, may suot siyang pang Bruno
Mars na hat at casual ang porma magmula sa shirt at pants nito.

Bahagyang ng bow ako at ngumiti sa kanya.

"Good evening, I just saw you from the outside. So, I decided to
see you face to face. And you looked stunningly beautiful!" he
said.

Napakurap kurap ako, hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon.
Bading ba talaga siya? Base naman sa boses niya, bading talaga
pero bakit ako pinupuri ng ganito?

I just smiled.

"Thank you."

He pouted, mayroon siyang kinuhang card sa kanyang wallet. Inabot

niya sa akin iyon ng nakangiti, kinuha ko naman iyon.

"I'm Flora Santos, manager of some artists. I was curious if you

want to have a screening for models? Naghahanap kasi kami ng
models," he smiled. "And I think you have a good body and your
face is really beautiful."

Nanlaki ang mga mata ko sa kanya.

"P- po?" I stuttered like a stupid.

"We are looking for a new face and models. You seriously have a
potential for that,"

Hindi ako makapaniwala, hindi ko pinangarap mag modelo pero

nakakagulat talaga na mayroong mag aalok sa akin ng ganitong
career.

"Na- nag-aaral pa po ako..."

He chuckled.

"I know, hija. Mukha ka namang estudyante pa, pero hindi naman
mapapabayaan ang pag-aaral mo sa pagmomodel." he winked. "Aalis na
ako, pag-isipan mo sanang mabuti. Good evening, ulit."

Pagkatapos noon ay umalis na siya, dumating na rin ang order ko

kaya naman bumalik ako sa condo. Habang naglalakad ako sa parking
area ay nakita ko ang mga nagkukumpulang photographers? Ewan ko,
marami silang camera na dala.

Kumunot lang ang noo ko at saka dumiretso na, ilang saglit pa nang
malapit na ako sa entrance ay biglang nagsigawan ang mga iyon at
ang mga camera nila ay umingay at puro flashes.
"Zoriel, saan ka mag-aaral?"

"Totoo ba na Harvard University ang napili mong university?"

"Zoriel, answer our questions please!"

Mabilis na napatabi ako sa gilid dahil baka maipit o maitulak-

tulak pa nila ako. Napatingin ako sa lalaking naglalakad,
pinagkakaguluhan siya ng mga reporters habang bumababa siya ng
iilang baitang.

"Zoriel, when did you get in here?"

Halos mapasinghap ako nang makita ang lalaki, naka cap siyang
kulay puti at naka wayfarer! He's wearing a white polo, anchor ang
design noon. And a black pants.

Hindi ko gaanong makita ang mukha niya pero kitang kita ko ang
kanyang iilang perpektong parte ng mukha, like his jawline,
natural red lips and his skin like milk.

Napakakinis ng kanyang mukha at medyo makintab pa ang ilong, he

looks so perfect even he's wearing a wayfarers and a cap. Parang
tinatago niya ang kanyang mukha.

He smiled at the reporters while walking, patungo na siya sa

parking area.

"Yes, it's true. I will be studying in Harvard." his deep low

voice sent shivers down my spine.

His voice is kind of familiar, hindi ko maalala kung saan ko

nadinig o kailan. Basta pamilyar iyon sa aking tainga.

"What course will you take?"

"Are you here for good?"

Pinatunog niya ang kanyang kotse at humawak sa door handle noon.

Isang tipid na ngiti pa ang kanyang ginawad pagharap.

"Business," aniya. "Yes, for good."

Bawat sagot niya ay nagbabato ng katanungan ang mga reporters na

iyon. What is he? Is he some kind of artist? Model? Sikat, e.

Naglakad na ako papasok ng FEST at sumakay sa elevator, baka may

ibang artista pa na merong unit rito. Mukhang private ito, e.
Sigurado ay mahal din ang condo rito, hindi ko na kasi naitanong
iyon. Nakakahiya naman.

Pagkabukas na pagkabukas ng elevator ay nakita ko si Spiral na

paulit ulit pinipindot ang elevator button sa kabila, mukha siyang
inis na inis at kumakamot sa likuran ng kanyang buhok.
"Damn it! Open up! Faster!"

Paulit ulit siyang nagmumura, kumunot ang noo ko at lumabas na.

Napatingin agad siya sa akin, namilog ang mga mata niya at mabilis
na lumapit sa akin.

"Damn it, Chian! Where have you been!?" pasinghap na aniya at

pinasadahan ako ng tingin.

He cupped my cheeks, he looks so worried and I saw that he's a bit

scared while checking me. Napahinga ako ng malalim at hinawakan
ang kanyang pisngi.

"Bumili lang ako ng makakain natin, hindi ka pa nagdidinner."

Pumikit siya sandali at saka pinakalma ang kanyang sarili, he

kissed my forehead.

"Don't make me worry too much, I love you. Kala ko kung saan ka na
nagpunta."

Napangiti ako, yumakap ako sa baywang niya. Ngumiti siya ng tipid

at saka kinuha ang mga dala kong paperbags.

"Don't worry, 'di ako mapapahamak. Promise!" I said with

assurance.

Sabay kaming pumasok sa unit, hinanda ko na ang mga pagkain sa

lamesa. Kinuha ko ang mga disposable spoon and fork at pinalitan
iyon. Naglagay rin ako ng mga plato para sa aming dalawa.

He hugged me from the back and rested his chin on the side of my
neck while I'm busy preparing our dinner.

"How I wish I could live here with you, iyong ganito tayo. But I'm
the one who'll serve you, my queen." he said sweetly. "Gusto ko
ring maramdaman na sabay tayong papasok at uuwi, kakain at magdi-
date kahit saan mo gusto."

Marahang napapikit ako at ngumiti. Todo todo ang sarap noon sa

aking puso, para akong tataba dahil sa mga sinasabi niya pero
nalulungkot rin ako dahil hindi namin magawa iyon.

Nilingon ko siya at hinalikan ang pisngi niya. He smiled sweetly,

pinaikot niya ako at mahigpit na niyakap. I buried my face on his
chest and nuzzling him.

I love him, so much. I badly want to do all the things with him,
too. Nang malaya at walang mapapahamak.

👠👠👠
Kabanata 18

I was busy checking Spiral's cellphone, kung saan saan na ako

napunta pero ang kanyang inbox ay ayaw kong puntahan.

I'm hesitating to open it, I don't know why. It's just that I'm
not ready. Baka kasi may mabasa akong iba roon, ayaw kong
masaktan. Umaasa na lang ako na sana ay wala siyang ibang
nakakausap bukod sa mga malalapit sa kanya.

Sinulyapan ko siya, he's still sleeping beside me. Yes, we slept

together in one bed, ayaw man niya ay hindi ko matitiis iyon.
Plus, I missed him, wala naman kaming masamang gagawin.

May tatlong unan na nakaharang sa aming gitna, I fell asleep in

his chest last night without those pillows and then I woke up
earlier with those in the middle.

Malamang ay siya ang naglagay noon, he didn't even share with my

comforter. Aircon ang buong unit kaya naman nagtataka ako kung
bakit hindi siya nilalamig pero ako'y lamig na lamig.

He's just wearing a white sleeveless shirt and a boardshorts,

nakadapa ang pagkakahiga niya at ang kanyang mukha ay nakagilid sa
aking gawi kaya naman kitang kita ko ang napakaganda niyang mukha.

His red lips were a bit parted, eyes closed, mahaba ang kanyang
eyelashes kumpara sa akin, mamula mula ang ilong at pisngi. Payapa
ang kanyang pagtulog.

Napangiti ako at marahang hinawakan ang tungki ng kanyang ilong, I

wanted to pinch it but I cannot wake him up. I know he was tired.

Ngayon ang pangatlong araw niya rito, nakakaawa nga dahil nandito
lang siya parati sa condo ako nama'y nakakalabas. Katulad kahapong
may klase kami, alas siyete ng umaga hanggang alas sais ng hapon.

Maghapon lang daw siyang natulog at nadaan si Spiel rito para

magpaalam sa kanya na babalik na iyon patungong US. Spiel just
wanted to see them, Spyder and Spiral.

Balak niya pa ngang magpunta ng Isla Verde, good thing Spiral's

here. Nakita ko si Spyder sa school pero mukhang hindi niya ako
kilala na nobya ni Spiral, ni hangin nga lang ako pag
nagkakasalubong kami.

Spiral groaned, humikab siya pero nakapikit pa rin ang mga mata at
saka yumakap sa aking baywang. Pinabayaan ko lamang siya at saka
pinagpatuloy ang pagkalkal sa kanyang cellphone.

Kumunot agad ang noo ko habang nagi-scroll sa kanyang gallery, I

clicked the photo. Nakita ko si Gorgeous Vizconde iyon at siya!

Seriously?
Lumakas ang kalabog ng dibdib ko, hindi ko alam kung bakit napuno
ng inis ang puso ko sa kanya. Sa kanilang dalawa.

He knew her? Hindi lang kilala kundi malapit pa yata sila sa isa't
isa! Meron pang iilang pictures doon na kasama rin ang kanyang mga
kapatid at si Gorgeous!

What the hell? Why?

Nagsinungaling ba siya sa akin? Puro pagtago pa ako sa magazine

para hindi niya makita si Gorgeous! Iyon pala magkakilala sila? E
'di wow! Ako pa ang nagmukhang tanga pala!

Nakaramdam ako ng sakit at inis, sakit dahil sa naiisip ko ang mga

posibleng bagay. Sa pagitan nila ni Gorgeous, at inis dahil
nagmukha akong tanga.

Sa ilang buwan na kami ni Spiral kahit sa Isla Verde ay hindi ko

nagalaw ang kanyang cellphone kaya wala akong alam sa laman noon.

Masakit pala sa mata.

"Hey... Chian,"

Tahimik akong kumakain ng umagahan, kasabay siya. He cooked bacon,

eggs and fried rice for our breakfast. I didn't know that a man
like him could cook, meron pa siyang mga alam na putahe ng ulam.

Nakakabilib sana, pero dahil galit ako sa kanya ay bwisit siya!

Hindi niya ako madadala sa pagiging chef niya.

"Asthreya." his voice was stern.

Tumingin lang ako sa kanya at hindi nagsalita. I don't feel like

talking, I just want to go to school and clear my mind.

Huminga siya ng malalim, he looks serious and puzzled.

"What is the problem?" mahinahon niyang tanong.

Umiling ako at tinapos ang pagkain. Sumimsim ako sa baso ng tubig

bago tumayo.

"Papasok na ako," malamig na paalam ko.

Kumunot ang kanyang noo at tumayo na din. Hinawakan niya agad ang
aking siko nang akmang tatalikod na ako.

"What is the problem, Asthreya? What did I do?"

"Wala." iling ko.

"Meron! Tell me, please. Hindi iyong magkakaganyan ka bigla,"
malamyos na sinabi niya.

Bumuntong hininga ako at muling umiling.

"Wala lang nga, I don't feel like talking, that's why..." walang
ganang sinabi ko at saka binawi aking braso mula sa pagkakahawak
niya.

He sighed heavily. "Asthreya, please? Don't play mute. Hindi ko

alam gagawin ko, e."

Hanggang sa paghatid niya sa akin sa HU ay hindi na ako nagsalita

at nanatiling malamig lang. Hindi ko alam kung bakit ako
nagkakaganito pero nasasaktan ako sa nalaman ko.

Alam niyang pinagseselosan ko si Vizconde, pero bakit meron pa rin

siyang litrato noon sa kanyang cellphone? What are they? Exes?

Nakakainis at nakakafrustrate! Parang nawawalan ako ng gana sa

buong araw dahil doon, gallery pa lang ang nabuksan ko noon. Hindi
pa ang inbox!

Lalo akong nainis nang makita ko si Gorgeous Vizconde na papasok

sa gate ng HU, kababa niya lang mula sa isang Expedition na itim.

May isang bodyguard na nakaabang doon pero sinenyasan niya agad na

umalis at huwag siyang payungan.

Agad kong nilingon si Spiral, nakatingin rin siya doon! Fuck!

Pinag iinit talaga nila ang ulo ko, nakukumpirma ko na mag ex
talaga silang dalawa.

His lips curved while eyeing Gorgeous Vizconde talking with the
woman who just went out of the frontseat.

Napahugot ako ng malalim, nagtagis ang aking bagang sa sobrang

inis. Mabilis na sinampal ko si Spiral, nanlaki ang mga mata niya
at umawang ang labi.

"What the heck?" gulat na anas niya.

Umigting ang bagang ko, bumaba ako agad ng kotse niya. Pabagsak na
isinara ko iyon, mabilis ang aking paghinga dahil sa labis na
inis.

Bumaba rin si Spiral mula sa driver's seat, nakita ko ang pagkunot

ng noo ni Gorgeous nang mapatingin siya sa amin. Bumaling agad
siya kay Spiral.

Pati ang kasamang babae ni Gorgeous ay napatingin na rin kay

Spiral, gulat ang rumehistro sa mukha noon na parang ngayon lang
nakakita ng Spiral.
"Theius." Gorgeous soft voice called out.

Hah!

Humakbang siya palapit sa aming gawi, huminga ng malalim si Spiral

at tipid na ngumiti kay Gorgeous. I swear, my heart is breaking
right now!

Napakahirap itago ng selos habang nakikita ko silang nagbabatian,

nag ngingitian! The fuck with it, bakit sa harapan ko pa?

Nanlaki ang mga mata ko nang prenteng yumakap si Gorgeous sa

kanya! What the effing fuck?

Seriously? Gorgeous?

Spiral whispered something, hindi ko iyon narinig dahil sobrang

hina.

Parang bomba na biglang sumabog ang litid ko sa utak, mabilis na

hinakbang ko sila at saka hinawakan ang braso ni Gorgeous.

Geez!

Natatakot ako na baka bigla siyang masugatan sa higpit ng

pagkakahawak ko, sobrang lambot ng kanyang balat! Hinigit ko siya
paharap sa akin.

"How dare you hugged him!" singhal ko, iilan lang ang taong narito
dahil hindi kami sa main gate dumadaan.

Kataka takang walang tao ngayon kundi ang mga bodyguards lang ng
Vizconde at kami ni Spiral ang narito!

"Hey!" sigaw noong babae na kausap ni Gorgeous kanina.

"Asthreya!" si Spiral.

"Don't touch me." malamig na utas ni Gorgeous at sinulyapan ang

kamay kong nakahawak sa kanya.

Lalo akong nainis dahil parang wala lang sa kanya ang ginawa
niyang kalandian kanina sa lalaking may girlfriend na! Bakit niya
niyakap? Nakita niyang kasama ako 'di ba? Ano, tanga lang?

Akala ko ba mataas na tao ito? May delikadesa at pormal? Lahat ng

nakita ko sa kanya noong mga una naming pagkikita ay wala ngayon!

Isa siyang malandi!

Huminga ako ng malalim at mabilis na umigkas ang palad ko para

sampalin siya, kahit may mga bodyguards ay hindi ko na napansin
iyon dahil sa galit ko.
Hindi ko maatim na niyakap niya si Spiral sa mismong harapan ko!
Ang kapal lang talaga, boyfriend ko iyon! Pero isa pa si Spiral,
nagpayakap at may bulungan pa! Wow!

How sweet!

"Damn! No!" singhal ni Spiral at mabilis na hinawakan ang kamay

kong papasampal na sa mukha ni Gorgeous.

"Bitiwan mo ako! Ang kapal ninyo! Sa harapan ko pa kayo

naglandian?" nagtatagis bagang na piglas ko.

Sobrang kapal! Ayaw ko sanang maranasan ang ganitong scenario ng

buhay ko pero wala na talaga, kakaiba na ang galit ko ngayon.

Gorgeous is the only one I can be jealous of! Alam ni Spiral iyon
pero ganito pa ang kanyang ginagawa ngayon? Ayaw niya pang
masampal ko ang ex niya?

Nagtataka ako sa mga bodyguards na nakapalibot sa amin, kahit na

ganoon ang ginawa ko kay Gorgeous ay hindi sila umalma dahil sa
isang senyas ng kamay ni Spiral lamang.

Seriously? Hati din ba sila sa bodyguards?

Kumunot ang noo ni Gorgeous, she shook her head and rolled her
eyes. Nakakainsultong pinasadahan niya ako ng tingin.

"Pathetically stupid." she smirked.

"Eli, stop. She's jealous, she doesn't know..." ani Spiral.

"Asthreya, will you please calm down?" naiinis na ang kanyang
boses.

"You're a flirt! You have Onyx Saavedra, right!? Why are you
hugging someone who has a girlfriend!" gitil na asik ko. "Alam mo
nang kaharap ako pero todo yakap ka pa!"

Naningkit ang kanyang mga mata sa akin, bahagyang tumaas ang sulok
ng labi. Prente siyang nag krus ng mga braso sa dibdib at tumitig
sa akin.

Damn those stare! How could she make me feel so nervous with just
a stare?

"Chian, damn..." pananaway na tinig ni Spiral habang nakahawak sa

aking baywang. Mabilis na inalis ko iyon.

"Miss, you cannot say those-"

Tinaas ni Gorgeous ang kanyang hintuturo na parang pinapahinto ang

babaeng iyon sa pagsasalita. Tumahimik agad iyon at tumingin na
lamang sa akin ng masama.
I don't care! Ito ba ang babaeng sinusunod nila? Walang respeto!

"Do you have anything else to say?" pormal na tanong ni Gorgeous.

What??

Napasinghap ako at matalim siyang tiningnan.

"Chian, stop it." saway ni Spiral.

Gorgeous cleared her throat.

"First, you accused me flirting with Theius. Second, you shamed me

in front of these people. Third, you raised your voice at me.
Fourth, you touched me." bawat salita ay pormal at malamig niyang
nasasabi.

Humakbang siya palapit sa akin. Napakurap kurap ako, kahit inis ay

hindi maiwasan na kabahan ako sa presensya niya.

"You think I would let you do that? Thanks to your boyfriend,

dahil sa kanya walang masakit sa'yo ngayon." she smirked. "And you
really are pathetic and stupid, girlfriend ka ba talaga ng isang
Roscoe?"

Punong puno ako ng insulto sa lahat ng sinabi niya, mabilis na

pumalupot ang braso ni Spiral sa aking baywang at itinabi ako.

"Eliteia, stop insulting my girlfriend. I won't let it slide

again, just stop." he sighed.

Namuo ang luha sa aking mga mata. Sila naman ang mali bakit
pakiramdam ko ako ang mali sa lahat ng ito? Nobya ako, malamang
hindi naman ako martyr para hayaan siyang yakapin ang boyfriend
ko! Kahit sinong babae naman.

Pormal na sinulyapan lang siya ni Gorgeous, she sighed and shook

her head.

"Tss. She insulted me, first!"

"She don't know a thing, I'll explain it to her later!" si Spiral.

"You have a stupid girlfriend, seriously? Me?" natatawang tanong

niya. "Asthreya Fortin, don't you think it's incest? You're
accusing me flirting with a cousin?" pormal na baling niya sa
malamig na tinig.

Nanlaki ang mga mata ko, pakiramda ko sasabog ako sa kahihiyan ag

kalituhan sa oras na ito. Hindi ko alam ang magiging reaksyon
dahil sa sinabi niyang iyon.

She tucked her hair on the back of her ear and her lips curled.
Nakakainsulto!
Tumingin siya kay Spiral.

"I don't want to see her face today, drive her home..." malamig na
sambit ni Gorgeous at saka nilagpasan na kami para pumasok sa
Harvard.

Hindi ako makapagsalita, ang alam ko lang ay tinakasan ako ng dugo

at kahihiyan sa lahat. Kahihiyan ky Gorgeous, Spiral at sa iba
pang naritong nakarinig sa amin.

"Red," tumango lamang si Spiral sa babaeng kausap ni Gorgeous

kanina.

"Be careful, Sir Theius." ngiti noong Red.

Bumaling na si Spiral sa akin.

Huminga siya ng malalim at napailing sa akin, hinigit niya ako sa

palapulsuhan para isakay na sa kanyang kotse.

Tahimik lamang ako habang nakatingin sa labas ng bintana.

Pinsan? Incest? What the fuck? Magpinsan sila. Hindi ko man lang
nalaman iyon! Ako ang napahiya at nasira sa harapan nila,
nakakahiya dahil kapamilya pala iyon ni Spiral.

Nakakahiya dahil ininsulto ko siya at sinabihan ng malandi,

sinigawan at pagbubuhatan pa sana ng kamay kundi lang naawat ni
Spiral iyon.

Damn it! Dam it!

"I'm sorry..." sambit ko sa mahinang boses habang papasok na kami

sa unit ko.

Bumuntong hininga lamang siya at naunang pumasok doon, huminga ako

ng malalim at saka isinara na ang pintuan.

Tinanggal niya ang kanyang sumbrero, nilapag niya iyon sa center

table at saka humilig sa backrest ng sofa na parang napagod siya
ngayong araw.

Sobrang hiya ang nararamdaman ko, damn shit. I made a mistake,

lahat ng ginawa ko kanina ay talagang kamalian.

Huminga siya ng malalim at sinulyapan ako, umiwas ako ng tingin.

"Come here..." namamaos na aniya.

Napanguso ako at lumapit na lamang sa harapan niya, he tapped his

legs.

"Sit here, Chian."

Uminit ang pisngi ko, napalunok ako at wala sa sariling sinunod
ang kanyang sinabi. I sit on his lap and pouted.

"Galit ka ba sa akin?" I asked shyly.

Huminga siya ng malalim, he snaked his arms around my waist and

pulled me even closer to him. I could clearly feel his hot body.

"Kaya ko bang magalit sa'yo?" He asked sweetly. "Of course not,

Chian. But really you shouldn't have done that, I thought you
already knew that she's my cousin because everybody knows that,
here."

Napasinghap ako at umiling.

"Hindi, kaya nga nakagawa ako ng ganoon. Pasensya na talaga,

Spiral. Nadala lang ako ng inis at-"

"Selos..." he butted, chuckling.

Pumikit ako ng mariin at marahang tumango tango. I won't deny that

fact, I was really jealous. Lalo noong makita kong yakapin siya ni
Gorgeous.

He rested his chin on my shoulder, marahang nagawad siya ng halik

doon. Nakikilit ako sa bawat paghinga at pagdikit ng labi niya
doon.

"I wouldn't want anyone else but you, Chian. Kahit pa 'di ko siya
pinsan o siya pa ang reyna ng lahat, we're meant to be. Ikaw at
ako lang ang magkakaroon ng, tayo. Walang iba, so don't be jealous
of anyone."

He kissed my shoulder.

"Sarili mo lang ang pagseselosan mo, I'm seriously in love with

you, Chian..." he whispered on my ear, marahan niyang kinagat iyon
at saka humalik sa pisngi ko.

👠👠👠
Kabanata 19

"So, as I was saying, the USL will start next week. Half day
classes for all the varsities this week,"

Ugh!

Sari-saring reaksyon ang mga pinakawalan namin, ang iba'y

suminghap dahil sa pagkaasar ang iba nama'y nagpalakpakan pa dahil
sa tuwa na half day ang klase para sa amin.

"And, Marvels-"
"Good morning, Coach."

Naputol ang sasabihin ni coach nang biglang bumukas ang pintuan ng

hall kung nasaan kami. Napalingon kaming lahat doon.

"Fuck!"

"Oh gosh!"

"Good heavens!"

Bulungan at singhapan mula sa mga team Spikers ang nadinig ko,

halos lahat sila ay humahagikgik dahil doon sa bagong dating na
late. Pati sila Coach Larry at Coach Adan, Marvels' coach ay
tumingin sa kanya.

What. The. Heck?

He is fucking handsome! His jet black wet hair looks so damn good,
he's wearing a white v-neck shirt, jersey shorts and adidas
slippers, meron siyang suot na NBA socks. May nakasukbit na adidas
duffle bag sa kanyang kanang balikat.

High pointed nose, natural red lips, tantalizing almond shaped

pair of eyes, ang buhok niyang basa ay bahagyang nakahati sa gitna
dahil sinuklay niya iyon gamit ang kanyang mga daliri, pataas.

He looked familiar! Damn it! Where did I saw him? I can't

remember, damn!

"Zoriel, damn hot!" bulong ni Jane sa aking tabi habang mangha na

nakatingin sa lalaki.

Hindi natigil ang pagbubulungan at paghahagikgikan ng mga kateam

ko, nakatingin sila kay Zoriel na para bang kulang na lang ay
sambahin iyon.

Ganyan din sila sa mga Saavedra kanina noong dumating dito, ngayon
eto naman si Zoriel ang kinakikiligan nila.

Seriously? Loyalty is hard to find now!

May boyfriend na ang iba sa kanila pero ang paghanga sa Zoriel na

iyon ay halata sa kanilang mga mata at pagtingin. Pakiramdam ko
hinuhubaran na nila iyon, e!

Inosenteng sumulyap si Zoriel sa mga naghahagikgikan at muling

bumaling sa dalawang coach, coach Larry was blushing!

Really?

"Follosco, Zoriel!" halakhak ni Coach Adan. "Have a seat, the

meeting has just started. It's okay..."
Zoriel pouted a bit and nodded, naupo na siya sa hilera ng
Marvels. Nginisian siya ni Kaizellus Sy, napangisi na rin siya at
nailing. Nilapag niya ang duffle bag sa sahig at saka bumaling sa
harapan.

"So, Zoriel Follosco. He's a transferee student from Australia,

everyone!" pakilala ni Coach Adan na kahit 'di na kailangan. "Isa
na siya sa Marvels ngayon,"

"Attention in front, spikers!" tawag pansin ni coach Larry sa mga

babaeng nakatingin kay Zoriel at parang bawat galaw nito ay
binabantayan.

Gwapo nga si Zoriel pero mas gwapo para sa akin ang Spiral ko,
hindi ko na kailangan maghanap pa ng iba dahil siya na ang para sa
akin.

Ano kayang ginagawa niya ngayon sa condo? Malamang abala na naman

siya sa panunuod ng paborito niyang cartoons o kaya naman ay
naglalaro sa cellphone niya, or tulog!

Humugot ako ng malalim na hininga at bumaling na lamang sa

harapan. Coach discussed about the upcoming University Sports
League, lahat ng university ay makakalaban ng bawat isa.

Kasama ang EU, DU, RU at iba pang schools rito sa maynila, NYU ang
hindi kasali dahil wala naman silang sports doon. Ang dinig ko'y
puro matatalino ang nasa school na iyon.

I feel the excitement and the nervousness about that. Kinakabahan

ako dahil ngayon lang ako makakasali sa ganoong league, sa La Riva
kasi ay kami kami lang ang magkakalaban.

Hindi katulad rito na marami na akong makakalarong magagaling, mas

magagaling pa sa akin. Sa La Riva kasi ay ako ang sinasabing
pinaka magaling, I'm a titled LRAC star player.

And the titled star player of HU is Gorgeous Vizconde who I

couldn't even beat! Nakailang training na kaming, na nahahati sa
dalawang team pero hindi ko siya matalo kahit kailan.

The fact that her teammates aren't that good, pero nabubuhat niya
iyon lahat dahil sa pagpuntos niya. Her spike was really heavy!

"Ang malakas na team ngayon ay ang Davidson University, 'di ako

sigurado kung sino ang kanilang star player at bagong coach ngayon
pero mukhang mahihrapan tayo."

"Lalo na't hindi na maglalaro sila Volt, Ixerr at Zydein. Abala

sila sa kanilang thesis at graduating na sila, so... Onyx Azdrake
will coach you, he was a playing coach of Marvels and I think you
would agree..."
Lahat ng players ay nagtanguan bilang pag sang ayon roon.

Wow! He must be a very good player here if that's the case,

playing coach? Seriously?

Kilala rin siyang matalino sa medicine department, siya ang top na

medicine student. Sumunod ay si Kaizellus Sy at si Dyze, pati na
rin sila Ixerr at Zydein Saavedra ay nasa top. Nakalagay sa
bulletin board!

That's how gifted they are! Saavedras... parang napakalaking

pangalan na noon rito sa HU. Matatalino at marangya ang buhay,
kadalasang usapan ng kahit na sino.

"I don't want to be a playing coach again..." malamig na wika ni

Onyx.

Napatingin ang lahat sa kanya. Walang emosyon ang kanyang mukha,

tangin kalamigan lang habang nakatingin siya kay coach na kausap
niya.

Kaya ayaw kong titingnan siya, e! Mahirap nang alisin ang paningin
sa kanya, hindi ka na makakaiwas dahil parang magnet.

Humagikgik ang iba dahil sa pakikisabat ni Onyx sa usapang ito,

kahit kailan kasi ay hindi siya nakikisali sa meetings pero ngayon
ay narito siya.

Sumulyap ako kay Gorgeous, she was just looking at Onyx. Pormal
lamang at parang walang kahit na anong interes sa taong iyon.

Seriously? Wow!

Kahit kailan ay hindi ko sila nagkitang nagkausap dito sa school,

isang beses ko silang nakita noon sa medicine department at tago
pa silang dalawa.

Hanggang ngayon ay nahihiya pa rin akong harapin siya pero wala

akong magagawa kundi ang pumasok at magtraining, dahil doon
nakasalalay ang aking kinabukasan.

Mukhang hindi rin naman iyon nangyari para sa kanya, para lang
siyang walang nakikita kapag nakikita ako o nasa iisang lugar
kami.

Kumunot ang noo ni coach Adan sa kanya, tinukod niya ang kanyang
magkabilang palad sa lamesa habang naghihintay pa sa sasabihin ni
Onyx.

"You were saying?" Coach asked. "Pero sayo iikot ang laro, you're
an all around player. Why not coaching?"
Huminga ng malalim si Onyx at bahagyang sumandal sa backrest,
nilagay niya ang kanyang kamay sa kanyang baba at nakatukod ang
siko niya sa armrest ng inuupuan niya.

"We have baby thesis, also. Study is more important than the
U.S.L." he said coldly. "Why would I coach them when you're the
hired coach here?"

Nanlaki ang mga mata ko, suminghap ang halos lahat dahil doon.
Hilaw naman na nangiti si Coach Larry habang nakatitig kay Onyx.

Damn! He's a savage! How could he say that on coach Adan? Hindi
siya dapat ganoon magsalita, pero mukhang walang preno ang kanyang
gustong sabihin.

"Azdrake!" malamig na saway ni Dyze Saavedra.

Malamig lang na sinulyapan siya ni Onyx, coach Adan was stunned.

Pagkunwa'y tumikhim siya at saka umayos ng pagkakatayo sa harapan.

"The last three years USL, hindi ba't ganoon naman tayo parati?
Ano pang problema ngayon? Hindi naman sinabi na, hindi ka na
makakapag aral kapag nag coach ka."

Onyx sighed, parang tamad na tamad siya sa kausap.

"As I have said, study is more important for me. What's your work
here, anyway? Sana pala ako na lang ang nagtrabahong coach, kung
ganoon." his lips curved coldly.

We all gasped at that.

He's rude! Very rude.

"Azdrake, enough!" pananaway ni Kaizellus.

Onyx shrugged.

Nalaglag ang panga ng ibang Marvels, ganoon din ng mga coach na

nasa harapan. Para silang hindi makapaniwala sa insultong iyon.

The heck?

Bagay na bagay sila ni Vizconde, mag insultuhan silang dalawa

tingnan ko lang kung sinong manalo. Tss.

Gwapo pero bastos, sobrang gwapo nga pero ganoon naman. Sayang.

"I'll be the playing coach, then." nakasulyap sa kanyang

wristwatch na sinabi ni Zoriel. "I need to go now, Coach Adan. I
have a photoshoot..."

Napatingin ang lahat sa kanya, miski sila coach na nakatingin kay

Onyx na para bang pahiyang pahiya siya roon.
He smirked as he stood up, tinapik niya lamang sa balikat si
Kaizellus at saka tipid na tumango kay coach para magpaalam, and
then he walked out of the hall.

Kaizellus just smirked. Umismid siya kay Onyx na nasa kanyang

tabi.

"Rude fucktard." he murmured.

Onyx rolled his eyes. "Just saying the truth."

"Truth mo mukha mo." Kaizeullus mocked.

Parang napahinga ng maluwag ang mga babae dahil sa pag alis ni

Zoriel, ang iba'y nagmaktol pa dahil pag alis noon. He will be the
playing coach, then?

Sabay sabay kaming lumabas ng hall, kinuha ko ang cellphone sa

aking bulsa at saka doon tumuon. Naririnig ko ang mga usapan nila
tungkol kay Zoriel at Onyx.

"Grabe, ang gwapo ni Zoriel. Pakiramdam ko kanina 'di ako

makahinga sa pagdating niya."

"Yeah! He's really hot in person, ngayon ko lang siya nakita sa

personal kaya talagang natulala ako kanina." si Jane.

Ngumuso ako habang binabasa ang mga messages.

Mama:

Anak, how are you? Spiral sent me a picture of you sleeping!

Mukhang pumayat ka, naiinis ang Papa mo dahil doon. Kumain ka raw
ng maayos. Take care, Anak. Good luck!

Tita Angge:

Eyang! Ano itong nakita kong picture mo? Magkatabi kayo ng nobyo
mo sa iisang kama? Aba, Eyang! Mukhang manloloko ang nobyo mo, wag
kang basta basta bibigay!

I frowned. Pagkatapos ko silang sagutin ay iyong kay Spiral naman

ang binasa ko.

Spiral Theius:

Babe, good morning! You didn't wake me up, again. I want to cook
breakfast for you and take you to school. Take care always, I love
you.

Napangiti ako.
"Hoy! Anong nginingiti mo diyan?" siniko ako ni Jane. "Kinikilig
ka rin kay Zoriel 'no? Aminin mo!" panunuya niya.

Kumunot ang noo ko.

"Hindi 'no!" tanggi ko habang nasa cellphone ang atensyon.

Ako:

I love you, too! I'll be home at 3 PM! H'wag kang lalabas! Haha.

"Tss, malilibre na naman ang ibang university masulyapan siya sa

USL! Swerte!" patungkol ni Annie kay Zoriel.

"Swerte nga nila, dami nilang napagnanasahan sa Marvels natin!"

halakhak ni Jane. "Sa DU, si Rocket Estrevillo lang! Sa NYU sila
Nygel ay 'di naman yata maglalaro ngayong USL. Sa Elite si Matrix
Estrevillo, kyah!" bigla siyang napatili at nangisay sa kilig.

Sabay sabay kaming kumain sa Wendy's, masaya kasama sila Jane at

Annie. Minsan ay nakakasama rin namin si Dianara Caballero pero
madalas ay kasama niya ang boyfriend niyang sa EU nag-aaral.

"Minsan may pagka-OA rin iyong si Dianara, e." nakangusong sinabi

ni Annie.

Tinukod niya ang mga siko sa lamesa at saka pinagpatuloy ang

kanyang pagkukwento.

"OA kasi, 'di naman porke crush ni Lance si Gorgeous ay inaagaw na

'yon sa kanya! Duh? Baka nga parang hangin lang kay Gorgeous
iyon." she rolled her eyes, inayos niya ang kanyang bangs.

Humalakhak si Jane.

"Sira ka talaga! Gwapo kaya si Lance, pero malabo 'yong aagawin ni

Gorg iyon!"

Sumimsim ako juice ko, pinaglalaruan ni Jane ang kanyang straw

habang tatawa-tawa.

"Wala bang boyfriend si Gorgeous?" tanong ko, pilit ko winala ang

pagkakuryoso roon.

Kumunot ang noo nila sa akin, suminghap pa si Annie.

"Seriously? Wala kang alam? Syempre, wala! Hindi siya pwedeng mag
boyfriend dahil masyadong mataas ang pamilya niya."

"E, ano naman?" tanong ko.

Pinalo ako ni Jane sa braso. Hinaplos ko iyon at saka ako ngumuso.

Kailangan may pagpalo?

"Syempre, unica hija siya. Hindi pwede na kung sinu-sino lang ang
patulan n'ya! Pero bali-balita na gusto ng mga Vizconde ang
Grande." pabulong na ani Jane.

Kumunot ang noo ko, sinuklay ko ang aking buhok gamit ang daliri
habang nakatingin sa kanya.

"Sino naman ang Grande?"

They rolled their eyes.

"Saang planeta ka galing? 'Yong totoo?" si Annie. "Grande, sila

Clein Grande at Chad! Mga kabilang sa pamilyang elite!"

Seriously? Merong ganoon dito?

Uso pa pala ang mga ganoon? Pinagkakasundo ang mga anak nila para
sila sila lang rin ang makinabang sa kayamanan, sila sila ang
maghahati.

"How about the Saavedras?" kuryosong tanong ko.

Hindi ko maiwasan, pakiramdam ko mataas rin ang mga Saavedra pero

hindi pa sila nababanggit nila Jane sa mga elite family. Kanina'y
nabanggit na rin nila ang pamilyang kinabibilangan ni Zoriel
Follosco.

Nagkibit ng balikat si Annie at humagikgik.

"Perfect family!" she giggled. "Hindi sila pangunahin sa list pero

'di rin naman huli. Sila iyong masasabi kong mayaman sa lahat
kahit ganoon. Gosh! Kita mo naman ang kanilang pamilya! Walang
tapon! Matatalino lahat at talagang down to earth!"

Nagulat ako roon.

"Down to earth? Down to earth mo bang matatawag si Onyx?" I asked

in disbelief.

Can't help it, napansin ko talaga ang ugali ni Onyx kanina. Hindi
iyon ideal para sa akin kahit na sobrang gwapo niya pa. Foul na
masyado ang sinabi niya kay Coach Adan.

Wala namang masama roon, proud nga sa kanya si Coach Adan at

karangalan na gawin siyang ganoon dahil ibig sabihin ay magaling
siya.

Nanlaki ang mga mata nila dahil sa naitanong ko.

"Oo naman! Lahat sila! Ano ka ba?" natatawang tanong ni Annie.

"Pero parang 'di naman! Nakita n'yo naman ang ugali niya kanina
doon sa hall..." sumimsim ako sa juice ulit.
"Tsh! 'Yon lang pala, sanay na kami sa ugali niyang ganoon! Lahat
naman sanay na sa kanya. He's really rude and ruthlessly frank but
he has a heart, alam mo bang sa ganoong edad niya ay may charity
siya?"

Kumunot ang noo ko, humugot ako ng hiningang malalim at nakinig

lamang.

Charity? He's just eighteen! How come? Saan naman siya kukuha ng
pera? Sa bulsa ng parents niya?

"Maybe he's cold and rude, pero mabait naman siya. Hindi na nga
kailangan mag-aral noon, e. Kaya niyang magdoktor ng walang hirap,
genius talaga!" manghang sabi ni Jane.

Pagkatapos naming kumain ay may last subject pa kaming pinasukan,

pagkatapos noon ay umuwi na ako sa FEST. I'm excited to go home,
dahil naroon si Spiral at naghihintay sa akin.

Dahan dahan akong pumasok sa pintuan, iginala ko agad ang aking

tingin pero hindi ko siya nakita. Palagi ko iyong naabutan sa sofa
pero ngayon wala siya.

Kumunot ang noo ko, mabilis na tumakbo ako para pumunta sa kwarto
ko. Narinig ko ang buhos ng tubig mula sa nakabukas na banyo roon.

Kumalabog ang puso ko at dinungaw kung naroon siya. Halos mamuti

ang mga mata ko nang makita ko siyang nakatalikod at nakaharap sa
sink na may malaking salamin.

Tumutulo pa ang iilang butil ng tubig mula sa kanyang basang buhok

at lumalandas iyon sa kanyang likuran, nakahawak siya sa sink at
nakapikit ang mga mata na parang may iniisip.

Kumalabog ang puso ko.

Tuwalyang puti lamang ang saplot niya sa ibaba, ang kanyang hubad
na likuran ay sobrang lapad at talagang halata na nag wowork out
para sa kanyang ganoon kagandang katawan.

Ilang saglit pa ay tinaas ko ang aking tingin muli sa repleksyon

niya, nanlaki ang mga mata ko nang makitang nakatingin na siya sa
akin mula doon. Seryoso at matalim, hindi ko alam kung matatakot
ako o maaakit.

Fuck!

Lumunok ako at paatras na naglakad para malayo sa pintuan ng

banyo, he smirked.

"Naninilip ka ba, Chian ko?" he chuckled huskily.

Hindi ko alam kung paano pero mabilis na nakalapit na siya sa
akin, nasa harapan ko na siya ngayon habang titig na titig.

Nanlaki ang mga mata ko.

"Hi-hindi, ah!" utal na tanggi ko.

Ngumuso siya at tumango na parang di naniniwala sa sinabi ko.

"Sabi mo, e. Pero titig na titig ka 'no?"

Damn it!

Hindi ako aamin! Kahiya hiya iyon!

Napasinghap ako nang hapitin niya ako sa baywang, sinandal niya

ako agad sa pintuan pader at siniil ng nakakaliyong halik.

"Damn, I missed this." he murmured.

He's topless for fuck's sake!

Inilipat niya ang mga kamay ko sa kanyang leeg at naramdaman ko

ang aking pag angat habang naghahalikan kami, he caressed my butt.
I moaned.

Dumiin lalo ang kanyang halik sa aking labi na parang masusugatan

na iyon. Nakapulupot ang hita ko sa kanya at walang espasyo sa
aming pagitan. Napaliyad ako nang may maramdaman sa gitna ng aking
hita.

"Jesus, babe! Stop grinding."

Napamulat ako, nakapikit parin siya habang hinahalikan ako. Inayos

niya ang pagkakabuhat sa akin at 'di sadyang tumama na naman ang
kanya sa aking hiyas.

Fuck!

Bumaba ang halik niya sa panga ko, hanggang sa mapunta iyon sa

aking leeg. He suckled the skin on the side of my neck,
unconsciously, I grinded my hips again and agin agains his crotch.

He groaned, lalo niyang pinisil ang pwet ko at idiniin sa kanya.

"Ugh!" I moaned.

Fuck! Sobrang init, ngayon ko lang naramdam ang sobrang init sa

aircon na kwarto!

I felt his hand unbuttoning my uniform. Nawawala ako sa aking

sarili, nakapikit lamang ako habang dinarama ang halik niya sa
aking labi ngayon, I kissed him with the same intensity he was
giving.
Naramdaman ko ang lamig sa bandang dibdib ko, bukas na ang aking
uniporme! Mabibigat ang kanyang paghinga at pareho ko'y hingal.

Tumaas ang kamay niya sa aking baywang, marahang nagtaas baba ang
haplos niya. It sent shivers down my spine, I grinded my hips
again only to find that I was moaning everytime I met his crotch.

Hindi biro iyon, ramdam ko ang kalakihan noon kahit may tuwalya pa
siya. Napaungol akong muli nang matagpuan ng kamay niya ang aking
dibdib.

"Oh..."

Naghabol ako ng hangin, unti unti siyang naglakad habang

hinahalikan ang leeg ko. Ilang sandali pa'y naramdaman ko na ang
malambot na kama, he's on the top.

Mahigpit parin ang pagkakapulupot ng aking mga binti sa kanyang

baywang, napasabunot ako sa kanyang buhok nang halikan niya ang
dibdib ko at sumipsip doon.

Ang isang kamay niya ay nasa balakang ko, sobrang init ng

pakiramdam ko. Para akong may lagnat sa oras na ito.

👠👠👠
Kabanata 20

I woke up eight in the evening, I yawned. Napatingin ako kay

Spiral na mahigpit na nakayakap pa rin sa baywang ko at ang dibdib
ko ang kanyang unan.

Napagod din ba siya?

Uminit ang pisngi ko nang maalala ang kanyang ginawa kanina lang,
we shouldn't have done that! But I guess that is okay, unless no
body knows about it! Natural lang ba iyon?

I mean sa amin, na magkarelasyon? Damn, kakasabi lang ni Tita

Angge na huwag akong bibigay agad pero ayun na, nangyari na.

Nakita niya ang iniingatan ko, nahawakan at... fuck! Nahihiya

tuloy ako, pakiramdam ko may mali kaming nagawa. Parang masyadong
mabilis.

I heard him groaned beside me. Mas lalo niyang sinksik ang mukha
sa aking leeg, kinilabutan ako nang maramdaman ang kanyang
paghinga roon.

I wanted to push him but I can't, I don't want to wake him up.
Lalo lang akong mahihiya kapag naabutan ko siyang gising o pag
naabutan niya akong gising.
Dahan-dahan at maingat na inalis ko ang kanyang mabigat na braso
sa saking tiyan, I need to cook for him. Aalis na siya mamayang
gabi, he's going back to Isla Verde. Meron na siyang klase bukas.

Ewan ko nga kung bakit five days siyang nawalan ng pasok, hindi
naman niya sinabi. Well, I didn't ask, though. Parang hindi ko
naman na kailangang tanungin, nagustuhan ko ang pagpunta niya
rito.

Kinuha ko mula sa ref ang hotdog at bacon, paminsan minsan kasi ay

nanunuod ako ng Youtube para matutong magprito. I'm really weak
when it comes to household chores, that isn't really my thing.

Ewan ko kung kanino ako nagmana, my Mom is a chef. Si Papa naman

ay mahilig rin magluto at masarap, si Tita sa baking. E, ako? I
don't even know how to fried! Marunong lang ako magsaing kapag sa
rice cooker.

Ugh!

Bakit kasi hindi ko nakuha ang talent na iyon? Bakit wala man lang
akong alam tungkol sa pagluluto? Tss, hirap din palang maging
senyorita sa bahay.

Hindi naman ako pinalaking mayaman pero parang prinsesa ako sa

bahay namin, lahat sila ang kumikilos.

Ako naroon lang, papasok sa school, uuwi, kakain at matutulog.

Paulit-ulit, sa nineteen years na nabubuhay ako ay puro ganoon
lamang.

Nakakahiya kay Spiral dahil mas marami pa siyang alam kesa sa

akin. He do know how to fried, cook a rice, marunong rin siya mag
adobo, sinigang at iba pa! Kahit ingredients nga ng mga iyon ay
hindi ko kayang hanapin sa palengke!

Huminga ako ng malalim, bumaba ang tingin ko sa aking suot. I'm

wearing his white t-shirt, wala akong pang ibabang shorts, panty
lang! Nagmukhang daster sa akin ang t-shirt niya.

Brr!

Uminit ang pisngi ko at pinagpatuloy ang pagpiprito, nanlaki ang

mga mata ko nang pagkabaliktad ko sa bacon ay sunog na iyon! Ang
iba'y dumikit pa sa hotdog.

What is this?

"Ugh! Please!" gigil na sambit ko habang kinakalabit ang ang

hotdog gamit ang spatula.

Nakakainis naman! Bakit ang hirap maging maayos ng itsura noon?

Bakit iyong kay Spiral, parating maayos ang itsura at may mga hiwa
hiwa pa! Sa akin nakalimutan kong hiwaan.
Gosh!

This is frustrating!

I felt the arms snaking around my waist, my heart jumped in

surprise. Napatigil ako sa paggalaw doon sa piniprito ko, he
chuckled on my ear.

"You're so amazing, babe..." narinig ko ang panunuya roon.

Hindi ko na pinatulan, pinagpatuloy ko na lang ang pagluluto ko.

Pero napapahiya lang yata ako dahil sa itsura noong mukhang
disaster na hotdog at bacon na magkahalo.

"This is frustrating, Spiral." pamaktol na sambit ko.

Natawa siya at pinisil ang baywang ko, marahan niyang kinuha mula
sa aking kamay ang spatula, nilapag niya iyon sa plato at kinuha
naman ang tong mula sa drawer.

Nanatiling nasa pagitan ako ng kanyang mga braso, napanguso ako

nang ipagpatuloy na niya ang magulo kong pagpiprito.

He was chuckling. "You're too cute, Chian ko. Ang galing ng

pagkaka-mix sa hotdog and bacon, what do you call this
masterpiece?"

Uminit ang pisngi ko sa kahihiyan. Sobrang nahihiya ako, hindi ko

alam kung bakit wala naman akong narinig na pang-aasar sa kanyang
sinabi pero talaga napapahiya ako.

Inilipat na niya isa-isa ang hotdog at bacon sa platong nakahanda

na sa gilid. Hinalikan niya ang batok ko at saka hinigit na ang
baywang ko papunta sa table.

Dala rin niya ang niluto at nilapag iyon sa lamesa. Lumunok ako ng
makita iyon, mabango naman pero kahiya hiya talaga ang itsura
noon. Ang ibang bacon ay nakapulupot sa hotdog.

What the heck?

Sumimangot ako at kinuha ang plato.

"Magpiprito ulit ako, hindi maganda ito."

Kumunot ang noo niya, nakapulupot ulit ang kanyang braso sa aking
baywang. He glanced at the bacon and hotdog mixed.

"Bakit? Ayos na 'yan, ang galing nga! Ngayon lang ako nakakita
niyan, sino nagturo sa'yo? Si Mama Tere ba?" halakhak niya.

Umirap ako sa kanya.

"Ang sama ng ugali mo! Pag ako natuto, 'di ka makakatikim ng luto
ko kahit kailan!"

He giggled and buried his face on the side of my neck.

"Ikaw na lang ang titikman ko."

My eyes widened.

"Nakakainis ka! Ang bastos ng bunganga mo!" I hissed, tinampal ko

agad ang bibig niya at sapilitiang kumawala sa kanya.

He laughed heartily.

"What? Ba't ba? Mas masarap ka pa nga sa pinakapaborito kong-"

"Shit! Tumahimik ka!" I yelled.

Tumakbo ako papunta sa kwarto pero mabilis na nahabol niya ako at

niyakap sa baywang, tumatawa pa rin siya at halata ang pang-iinis
doon.

Fuck!

Kinalimutan ko na nga iyon! Kasi akala ko hindi na niya

babanggitin ang tungkol doon, pero ang walanghiya binanggit pa
talaga at nang aasar pa!

I thought he would say sorry for that! Ang kapal talaga ng mukha
nito, siya na nga ang may kagagawan ng pagkawala ng kainosentehan
ko!

Nadidinig ko ang mahina niyang pagtawa habang kumakain kami, para

bang may nakakatawa sa mga galaw ko. Inis na inis ako sa kanya
dahil doon.

"Tumigil ka nga sa kakatawa mo!" inis na singhal ko at tinapos ng

mabilis ang pagkain.

Ngumuso siya na parang bata.

"Tss, ang sungit mo naman po! Mamaya uuwi na ako, o?" malambing at
pamaktol na aniya.

I rolled my eyes, lumapit ako sa kanyang gawi para iligpit ang mga
pinagkainan. Pinanuod niya ang bawat kilos ko hanggang sa
makapunta ako sa lababo para ilagay ang mga plato.

Nalulungkot na rin ako na mawawala na naman siya dito at wala na

naman akong kasama, walang magluluto, mangungulit at wala na
namang makakayakap.

I will miss him, pero mas gusto ko na naroon siya sa Isla Verde
kesa ang mapahamak rito. Plus, hindi pa siya nakakalabas dito
dahil takot siyang mapahamak rin ang iba niyang kapatid o malapit
sa kanya.

Sinunod ko ang mga baso, wala pa man ay bigla na niyang hinigit

ang palapulsuhan ko. Ang isang kamay niya ay nasa baywang ko at
saka ako napaupo sa kanyang kandungan.

I gasped but I let him.

"Sorry, babe. I know you feel awkward about it, sana 'di ka
magalit sa akin. Sorry, I really can't resist you." he kissed my
shoulder. "You're so irresistible, hindi ko mapigilan."

Uminit ang pisngi ko pero nawalan din ako ng dila para masaway
siya sa ganoong mga sinasabi niya.

Totoong awkward para sa akin, lalo pa't first time ko iyong

maramdaman at nahihiya talaga ako. Pero mahal ko si Spiral,
naniniwala ako na hindi niya ako pababayaan.

"I love you." I whispered.

Huminga ako ng malalim at saka pinalupot ang braso ko sa kanyang

leeg. Hinalik-halikan ko siya sa mukha ng nanggigigil, he chuckled
and held my hips for support.

"I love you, babe!" I giggled.

He pouted. "I love you, more! Babe, I have a wish..."

Napatigil ako sa paghagikgik at pagharot sa kanya dahil doon,

tumitig na lamang ako sa kanya.

I nodded. "Ano naman 'yon?"

"Hindi pala wish, I have a proposal." he said. "Will you marry me,
after graduating?" he was smiling, pero napakaseryoso ng mga mata.

Nanlaki ang mga mata ko, mabilis na kumalabog ang puso ko.
Pakiramdam ko huminto ang lahat dahil doon.

I couldn't speak, wala sa sariling napailing iling ako dahil sa

hindi makapaniwala habang nakaawang ang labi.

He smirked, hinawakan niya ang baba ko at hinalikan ang nakaawang

kong labi. Napalunok ako.

"I love you, you'll marry me after graduating! Matagal pa nga

'yon, nasa legal age na tayo pero nirerespeto ko ang pamilya mo."
he pouted. "Pinipikot na kita ngayon pa lang." he chuckled.

Hindi ko alam kung maniniwala ba ako o hindi, that's just so

unbelievable. Hindi ako makapaniwala na merong ganoong plano sa
isip niya.
Hindi ako umaasa roon, pero iyon din ang gusto ko. Gusto kong siya
na ang makasama kong bumuo ng pamilya sa future pero parang maaga
pa para asahan ko ganoong bagay ngayon.

Kaya hindi talaga ako makapaniwala na tatanungin niya ako ng

ganoon at meron din siyang plano na pakasalan ako pagkatapos ng
grumaduate.

Isang taon na lang iyon.

Isa, dalawa o tatlong taon? Tatagal ba kami ng ganoon kahaba?

Sigurado kaya na wala kaming malaking magiging problema para
umabot ng ganoon katagal?

I wish...

I prayed for our forever...

Sana lahat ng sana matupad. Lahat ng sana sa amin ni Spiral, wala

naman na kasi akong ibang gusto pa kundi siya lang.

Naubos ang oras namin sa kakanuod lamang ng mga horror movies,

napabuntong hininga ako nang makitang nakanganga na siya sa aking
hita. Tulog na tulog.

Tss.

Ang galing talaga! Wala talaga siyang amor sa kakanuod ng kung

anu-ano, mas gusto niya raw kasi ang comedy movies. Kaya heto
himbing ng tulog, mukhang inantok lang sa panunuod.

Ngumuso ako at sinulyapan ang wall clock sa itaas ng pintuan, it's

10 PM! Ang alam ko'y uuwi pa siya ngayon, ah?

May pasok siya bukas ng umaga, kaya kailangan niyang umuwi ngayon
para umabot sa klase bukas. Uuwi pa ba ito? Mukhang nasarapan na
sa pagtulog, e.

"Babe..." malambing na panggigising ko sa kanya habang hinahaplos

ang kanyang buhok na malambot.

Kakaligo niya lang kaya siguro nasarapan na sa pagtulog at

nakatulog agad dahil sa fresh na ang feeling niya. Napansin ko sa
kanya na puro pagligo siya, sa isang araw siguro'y nakaka apat na
ligo siya.

Sobrang linis pa sa pangangatawan, parang walang kagalis galis at

kapeklat peklat sa katawan. Kung tutuusin ay mas malambot pa ang
balat niya kesa sa akin.

He droned. "1 minute, babe..." antok na aniya.

Kumunot ang noo ko, tinampal ko ng mahina ang kanyang pisngi.

"Spiral, pwede ka namang bukas na umuwi. Alas diyez na, baka
antukin ka lang sa byahe..."

Mabagal na umiling siya habang nakapikit, humarap ang mukha niya

sa aking tiyan at yumakap ang mga braso doon habang nakahiga parin
sa hita ko.

"Kung pwede lang, po. Importante 'yong gagawin bukas, I need to

pass my project tomorrow. Sorry, babe..." he murmured sweetly.

Napangiti ako at nailing, ilang sandali pa'y tamad na umahon na

siya at sa backrest na humilig ang kanyang ulo.

He smiled, minulat niya ang isang mata at saka mabilis na siniksik

ang mukha sa leeg ko. Napahagikgik ako nang kagatin niya ako doon.

"I love you," he whispered. "Uwi na ako, next week ulit babalik
ako. Alright? H'wag kang malulungkot masyado."

I chortled and nodded, kahit na ang totoo'y ngayon palang ay

nalulungkot na ako dahil sa pag-uwi niya.

Hayaan mo na, Threya. Kaya mo iyan, kailangan niya rin mag-aral

doon para sa future niya. Hindi naman pwede na lagi kaming
magkasama.

Malungkot akong nakatingin sa kanya habang nagsusuot siya ng

kanyang sapatos, siya naman ay nakangiti habang nakatingin sa
akin. Pagtapos noon ay tumayo siya ay naglahad ng kanyang mga
braso.

"Give me a hug, Chian ko. I'll seriously miss you,"

Ngumuso ako at mahigpit na yumakap sa kanya, naging mahigpit din

ang pagyakap niya sa akin at saka hinalik halikan ako sa iba't
ibang parte ng mukha. He cupped my cheeks and kissed my lips,
lastly.

"Mahal na mahal kita," Huminga siya ng malalim at hinawakan ang

magkabilang braso ko, he looked at me intenlty like he was
memorizing every part of my face.

My heart raced and I smiled at him sincerely. Ayaw ko siyang

mawala sa paningin ko, gusto ko na palagi ko siyang nakikita
tuwing uuwi ako para matanggal ang lahat ng pagod ko.

Kaso hindi naman pupwede iyon sa amin, hindi ko naman siya pwedeng
ikulong rito hangga't kailan ko gusto. Hay, ang hirap ng sitwasyon
namin.

Minsan naiisip ko na bumalik na lang sa Isla Verde para sa kanya,

para magkasama kami. Ayos lang naman 'di ba? Makakapag-aral pa rin
naman ako roon, but then my parents came to my mind.
I don't want to disappoint them as long as I can. Heto ang gusto
nila para sa akin, ang makapah aral rito sa Manila at maging
successful.

I wake up early the next day, mayroon kaming training ngayon pero
wala akong gana talaga. Kaya lang ay kailangan kong mag training,
iyon ang puhunan ko.

After shower, I wore my white shirt and a jersey shorts for

training. Nakahanda na rin ang duffle bag ko at ang mga laman noon
ay kumpleto na.

Napangiti na lamang ako at nailing, Spiral prepared this. Pati ang

tumbler ko ay may tubig na, bago ko siya ihatid kagabi ay inihanda
niya muna ang mga ito. Pati ang extra shirt at towel ay naroon.

Habang papasok ng HU ay binasa ko ang kanyang messages.

Spiral Theius:

Hi, babe! Good morning, I'm here! So tired and exhausted, but I
need to go to class. Take care and good luck. Matatalo mo ang
pinsan ko, kaya mo 'yan! I love you.

Napangiti ako at tinabi na ang cellphone sa bag, huminga ako ng

malalim. Nasa bukana pa lang ako'y naririnig ko na ang hagikgikan
ng mga Spikers.

Tss.

Mabilis na lumakad na ako para makapasok sa gymnasium, napatili

ako nang bigla akong mabuwal dahil sa nabangga kong lalaki.

Nagsinghapan agad sila Jane nang makita ang nangyari, pumikit ako
ng mariin dahil sa sakit ng noo kong bumangga.

"Fuck!" the man cursed.

Nakahawak siya sa kanyang noo rin at saka marahang dumiretso ng

tayo habang sapo sapo ang kanyang noo. Halatang katulad ko ay
masakit iyon dahil sa lakas ng impact.

Nakangiwi ako at saka napasandal sa pader, para akong nahihilo

dahil doon. Sobrang sakit lang talaga!

Damn! Sino ba kasi itong sulpot ng sulpot! Hindi naman siya

kabute!

"Tanga!"

Nanlaki ang mga mata ko nang sabay naming masabi iyon dahil sa
sobrang inis, and then finally I saw who it is!
Halos mapasinghap ako, kahit gwapo siya ay naiinis ako dahil sa
kanya! Parang napakayabang niya para sabihan ako ng tanga, hello!
Babae ako! Siya ang tanga!

"Ikaw ang tanga!" sabay ulit naming singhal.

Umangat na ang kanyang tingin sa akin, matalim ang tingin niya

pero agad napaawang ang labi niya nang makita ako.

"Oh! I-I mean, damn." napapasinghap na aniya. "I thought you were
a boy, aish!" napakamot siya sa ulo at saka mabilis na pinulot ang
bola sa paanan ko.

Napahiya ako doon, boses lalaki ako? Tanga ba siya? Kainis! Kapal
ng mukha, ah? Hindi naman ako boses lalaki!

"Kapal mo! Boses lalaki ba ako? Tss, bading! Lampa!" inis na

bulong bulong ko habang inaayos ang buhok ko.

Kumunot ang noo niya sa akin, inirapan ko siya at saka nilagpasan.

Pakayabang! Hindi porke sikat siya, lahat maganda na sa kanya!

Wala siyang respeto sa kababaihan! He thought I was a boy, neknek
niya!

Hinawakan niya agad ang braso ko para pigilan sa paglalakad.

"Ano ba? H'wag mo nga akong hawakan!" inis na sinabi ko.

"Sino kayang lampa sa ating dalawa, Miss mushroom? Tss, ikaw na

nga feeling mushroom na sumulpot! Ikaw pa ang may ganang mainis?"
he laughed mockingly.

Binawi ko agad ang braso ko sa kanya.

"Wow! Ako pa talaga? Ikaw 'yon, Mister lampayatot! Epal!" bulong

ko sa huling salita at saka iniwan siyang nakanganga roon habang
nakatingin sa akin.

Inis na umupo ako sa bench, nakanganga sila Jane habang

nakatunghay sa akin na parang may mali at nakakagulat akong
ginawa.

"What!?" I hissed. Binuksan ko ang tumbler at saka nilagok ang

tubig doon.

"Did you just call Zoriel a lampayatot? What the hell, Threya?"
singhap ni Annie sa akin.

Nag umpisa ng magbulungan ang mga kateam ko dahil doon! Aish, eto
ang nakakabwisit rito! Bawal na ba magsungit sa tanga ngayon? Tss.

Isa pa, siya naman ang nauna! Feeling gwapo ang Zoriel na iyon,
akala naman niya isa ako sa mga fan niya? Hoo! Asa siya!
"So?" taas kilay kong tanong.

"God! Ang taray mo, ha! Paluin kita sa pwet, e!" Jane rolled her
eyes. "Ikaw lang ang gumaganoon kay Zoriel! Ang bad mo, hindi ka
naman inaano!"

"Hindi? Siya nga ang nagsabi sa akin ng tanga! Pinagkamalan pa

akong lalaki, kapal lang!"

"Tss, you look like a boy."

Uminit ang pisngi ko at matalim na nilingon si Zoriel.

Nagtatawanan ang mga Marvels dahil doon, nagtawanan din ang mga
kateam ko.

"Palibhasa lampa ka! Mag quit ka na sa Marvels, hindi pwede ang

lalampa-lampa diyan!"

Naghiyawan ang sila dahil doon, tinapik pa ang balikat ni Zoriel

na mukhang naiinis na ngayon. He smirked.

"Ikaw ang lampa, Miss mushroom! Mag quit ka sa Spikers, baka

mabalian ka ng buto kapag tumalon ka. Skeleton mushroom!"

Fuck!

Humagalpak sila sa tawa dahil doon, sisigawan ko na sana siya pero

dumating na sila coach kaya hindi ko naituloy. I glared at him,
ngumisi lang siya at saka dumila ng nang aasar sa akin.

Damn you, Zoriel! Feeling gwapo!

👠👠👠
Kabanata 21

Huminga ako ng malalim at saka bumuga, pinakalma ko ang sarili ko.

I dribbled the ball, sandaling hinipan ko bola at pinaikot sa mga
kamay ko.

Isang buga pa ng hangin ang ginawa ko at binato ang bola sa ere,

mataas na tumalon ako para salubungin iyon ng malakas na palo.
Mangha kong sinundan ng tingin ang bola, bumaon iyon at puntos
para sa amin ng team.

Nagtatalon ako sa tuwa.

"Panalo tayo! Omg!"

"Yes!" muli akong napatalon at pumalakpak dahil doon.

Sobrang saya ko, fuck! This is our first win against Gorgeous
Vizconde's team, pangatlong araw ito ng training namin. Bukas
gaganapin ang USL, kaya babad kami sa training nitong mga
nakaraang araw.

Geez! Nanalo rin! Ang saya lang!

"What a weak spike..."

Napatigil kami sa pagtatalunan nila Jane, Dianara, Annie, Wency at

Lara dahil sa narinig namin. They gasped when they saw Zoriel.

Matalim na binalingan ko agad si Zoriel ng tingin. Kasama niyang

nanunuod sa bleachers ang Marvels, nakita kong naglalakad na rin
sila Onyx Saavedra, Kaizellus Sy at Dyze patungo sa bleachers.

"What if I spike it on your face?!" inis na sambit ko.

Humagikgik sila Jane sa aking likuran, nagtawanan naman sila

Kaizellus at ang iba pa dahil doon.

Zoriel smirked.

"Try it, mushroom! You'll see..." nahimigan ko roon ang

pagbabanta.

Umirap ako.

Kawalang gana naman ito, sobrang saya ko na sana kanina dahil for
the first time I beat Gorgeous' ass. Natalo ko siya, nakakainis
lang dahil wala man lang siyang panghihinayang doon at mas lalong
nakakainis ang presensya ng Zoriel Follosco na ito.

"Tsh! Baka pag sinampal kita, matumba ka agad! Bakla! Pumapatol sa

babae!" sigaw ko.

Nagtawanan sila.

"Bakla ka pala, tol!"

Lumakad na ako para pumunta sa aming bench habang nakairap, doon

kasi ang bench namin sa bleachers malapit kung saan sila
nakapwesto. Sumunod na rin sila Jane at nag upuan sa lapag habang
umiinom ng tubig.

"Malamang, mas bakla naman kung papatol ako sa lalaki 'di ba? Tss,
stupid mushroom. Mukhang bakla!"

Uminit ang pisngi ko, nagtiim bagang ako at nilingon siya sa

likuran.

Nakangising aso siya habang mayabang na nakasandal sa upuan niya.

Katabi niya sila Kaizellus at ang iba pa doon, si Onyx naman ay
pumwesto mag isa sa likurang bahagi nila.
"Tigilan mo ako! Pag ikaw 'di ko natantya, masusuntok talaga
kitang bading ka!" inis na panunuya ko ring ganti.

"Bading ka pala, e! Zoriel Follosco, bading? Wow! News flash!"

tawa ni Kaizellus.

Umismid si Zoriel, pero nakangisi pa rin ang mapulang labi.

Kakatapos lang siguro nilang mag training sa kabilang gym kaya
dito sila dumiretso para manuod ng play namin.

"Okay, bading ako. Ikaw mukhang bading, parang pader lang!"

ngumisi siya at saka sumingkit ang mga mata habang pinasadahan ako
ng tingin. "Mas mukhang babae pa nga 'yong mga bading na nakikita
ko kesa sa'yo."

Naghagalpakan sila sa tawa. Nakita ko rin ang pagtawa nila Dianara

at Jane dahil doon, nagtakip naman ng kamay sa bibig ang iba para
pigilan ang pagtawa.

Damn him! Ang sama ng ugali niya!

Sa limang araw na nakakapanuod siya ng laro namin at training ay

palagi siyang may side comments na puro panunuya at pang iinis.
Nakakapikon na talaga siya, hindi ko naman siya inaano!

"Ang harsh mo lagi kay Fortin, dude! Crush mo ba?" halakhak ni

Von.

Ngumiwi ang mukha ni Zoriel at sinulyapan ako. "Dude, she's not my

type! Hindi ko hilig ang mas lalaki pa sa akin."

Pumikit ako ng mariin at inubos ang natitirang tubig sa tumbler

ko, pikon na pikon na ako sa kanya.

Noon hindi ko pinapansin ang mga pang aasar niya dahil talagang
natatalo kami sa team nila Gorgeous Vizconde pero ngayon ay
nakakawala siya ng pasensya.

Hindi ko rin siya type 'no! Ang kapal ng mukha niya para sabihin
iyon sa harapan ng mga taong ito, hindi niya ba alam na napapahiya
ako?

"Ganda ganda ni Asthreya, e!" si Von.

"Oo nga! Zoriel is just blind, Threya. Pagpasensyahan mo na, baka

sawa na siya sa maganda. Model kasi, e." tawa ni Carlo.

Urgh!

Zoriel laughed.

"Oh no, dude! Wala akong balak magkagusto sa katulad niya, mahirap
na baka ipagpalit pa ako sa babae niyan! Dating lalaki pa naman."
Napahugot ako ng malalim na hininga, kinuyom ko ang kamao ko.
Pumikit pa ako ng mariin sandali at saka nilagay na ang towel sa
duffle bag ko, tumayo na ako at naglakad.

Nagtatawanan sila dahil sa sinabi ni Zoriel.

"Tangina, Zoriel. H'wag mong asarin! Uuwi na tuloy!" si Von.

"Huy, Asthreya! Kakain pa tayo! Mamaya ka na umalis!" si Jane.

Sumipol si Zoriel.

"Tss. Let her go, baka makikipagkita sa girlfriend niya..."

natatawa pang sinabi niya.

Muli akong humarap, mabilis na umakyat ako sa bleachers. Pinipikon

talaga ako ng bwisit na ito, e!

Kumunot ang mga noo ng players habang nakatunghay sa aking galaw.

Ngumisi ako at mabilis na nilapitan si Zoriel.

"Bago ako makipagkita sa girlfriend ko, makikipagkita muna ang

palad ko sa mukha mo!" gigil na sigaw ko at mabilis na sinampal
siya sa pisngi.

Napapikit siya ng mariin dahil doon, humiyaw agad ang mga

nakakita. Nagtilian naman ang mga Spikers na nasa benches sa
ibaba.

"Hala! Threya!" singhap ni Annie.

"Gosh!"

"Whoah! Spiker!" hiyaw nila Von.

Sabay sabay iyon na reaksyon nila dahil sa pagsampal ko, namula

agad ang pisngi ni Zoriel dahil sa lakas noon. Uminit ang palad ko
at parang namanhid pa dahil sa lakas noon.

"Damn! She killed it!" Kaizellus amused laughed. "Hanap katapat!"

Unti unting humarap ang mukha ni Zoriel sa akin, nakapikit pa rin

ang mga mata. Kitang kita ko ang pag igting ng kanyang panga,
halata ring hindi niya nagustuhan iyon, halos bumakat ang palad ko
sa pisngi niya.

Then he suddenly smirked, bahagyang napailing siya at saka

nagmulat ng mga mata. Lumipat agad ang tingin niya sa akin, nakita
ko roon ang pagkainis at pagkamangha.

Kumunot ang noo ko. Inis pa rin ako sa itsura niyang palaging nang
aasar at nagyayabang, bakit sa iba hindi naman siya ganoon?
Ang bait niya pa nga kapag kausap sila Jane at ang iba pang
teammates ko, nagpapapicture sila sa kanya at hindi niya inaasar
ang mga iyon.

"You're really weak, ang hina mo sumampal. Iyon na ba 'yon? Come

on, one more slap..." he chuckled a bit, marahang tumayo siya sa
harapan ko.

Napatingala ako dahil masyado siyang matangkad sa akin, he tilted

his head a bit. Nilahad niya pa ang kaliwa niya pisngi sa akin.

Ano ba talagang problema neto?

"One more slap, mushroom girl..." he commanded.

I inhaled sharply and rolled my eyes, tumalikod na ako pero

mabilis niyang hinaklit ang braso ko para maiharap ulit sa kanya.
Nakatunghay sa amin ang mga players.

Hindi ba siya nahihiya o napapahiya? Sinampal ko siya sa harapan

ng mga ito, dapat mapahiya siya! Iyon ang gusto kong mangyari para
mawala ang yabang niya!

Hindi lahat ng babae ay magkakagusto sa kanya, napaka feeling

gwapo niya talaga! Ang sama naman ng ugali.

"Ano ba!?" I hissed, piniglas ko ang braso ko.

Ngumisi siya at tinaas ang isang kilay.

"Sampalin mo ulit ako, para naman hindi ka magsisi kapag

ginantihan na kita..." he said in a low baritone voice.

Kumunot ang noo ko.

"Ganti? So, bading ka talaga? Wow! May ganti pang nalalaman, e 'di
gantihan mo! Tutal 'di naman tayo talo, babae ako. Bading ka!" I
shrugged.

He smirked again.

"What? Won't you really slap me? Come on!" naghahamon na tanong
niya.

Damn this man!

"Shivers!" hagikgik nila Jane sa ibaba. "Namumula ka na, Zoriel!

H'wag ka nang mangarap ng isa pa! Sayang ang pretty face!"

Hindi iyon pinansin ni Zoriel, nasa akin lamang ang kanyang

tingin. Damn, I don't get it. I don't know if I should slap him
again or what, but I want to. Kaso lang ay baka sampalin niya rin
ako, paniguradong mas masakit iyon.
Bading siguro talaga ito.

"Tigilan mo na ako, baka masampal lang kita ulit. Warning na 'yan,

Zoriel Follosco." kaswal na sinabi ko at tinalikuran siya.

"Galit na si Threya!" mahinang halakhak ni Ferris Dy.

"Threya, uuwi ako pag 'di ka na galit!" Von laughed.

Inirapan ko iyon, muling hinaklit ni Zoriel ang braso ko kaya

napaharap ulit ako. He looked serious while smirking, kumunot ang
noo ko sa sobrang inis.

"Pwede ba!? Naiinis na talaga ako! Ayaw ko na! Nagtitimpi pa ako,

h'wag mo na akong subukan ulit!" I yelled in annoyance.

"Whoah!" the marvels reaction.

"Grabe!" halakhak nila Annie. "Tama na 'yan, Threya! Baka malaman

ng fan girls niya, lagot ka talaga!"

Ngumiwi ako, piniglas ko ang braso ko ulit pero hindi niya iyon
pinakawalan.

Kainis! Grr!

"Sasampalin mo ako, o ako ang sasampal sa'yo?"

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya, gulat rin ang reaksyon ng
mga babae dahil doon. Napailing naman ang iba, parang hindi
makapaniwala.

"Stop it, Zoriel." si Ferris.

Aish!

Pumikit ako sandali at saka bumuntong hininga, slap him or not?

Slap him or not? Kung may bulaklak lang ako rito baka nag pitas na
ako ng fetals para makapag desisyon.

"Go on, slap me, then." I dared. "I will understand, you're a gay.
Gays, slap women. Simply because they are insecure." Patuyang
sinabi ko.

Nagtawanan sila.

"They are insecure!" natatangong ani Von.

Nag indian sit pa si Kaizellus sa kanyang upuan at saka nilagay

ang braso sa backrest ng katabing upuan habang nakatunghay sa
amin.

"Insecure, ang puta." halakhak ni Harvey.

Nakakahiya talaga dahil lahat sila ay parang nasa isang cinema at
kaming dalawa ang pinapanuod nila ng buong atensyon.

He licked his lower lip and boyishly grinned.

"Is that so? Now I know," he chuckled. "Slap me first, and I'll
slap you. Duwag ka kapag 'di mo ako nasampal ulit."

"Duwag ka pala, Asthreya, eh!" sulsol nila Harvey.

"Sampalin mo na kasi, isang sample ng spike! Minsan lang si Zoriel

nag request, oh!" si Von.

Kung iba siguro ang nasa katayuan ko, malamang tawa na ako ng tawa
habang nanunuod. Pero ngayon ay hindi ako matawa dahil naiinis
ako.

"Bakit ba? May bayad ang sampal ko, sayang naman kung sa mukha mo
lang!" umirap ako.

He chuckled.

"I will pay your slap, then. Dami mong daldal talaga, ba't hindi
mo na lang ako sampalin ulit?" taas kilay niyang tanong. "Or
you're scared that I might slap you?"

Nagtiim bagang ako, nakakapikon talaga siya. Nakakaubos ng

pasensya kapag siya ang kausap.

Bakit ba ang daming nagkakagusto sa isang ito? Napakagaspang ng

ugali niya, mas gusto ko pa ang malamig at walang pakealam na
ugali ni Onyx, eh. At least, he does have a sense everytime he
talk.

Huminga ako ng malalim, and then I slapped him without force.

Naaawa na ako, baka magmukhang naka blush on siya pag labas ng
gym, e.

"Shit!" humagalpak sila sa tawa.

"Kala ko malakas, malakas lang pala ang dating ni Asthreya!"

halakhak ni Carlo.

Zoriel raised a brow.

"That's it?"

Sinampal ko siya ulit at tumalikod na. Seriously? Hindi ko makuha

si Zoriel, napakahirap intindihin. Sobrang weird.

Agad niyang hinila ang braso ko ulit, tamad na tiningnan ko lamang

siya.

"What now?"
"Tss, hindi pa kita nasasampal." aniya.

Fuck!

"Sampal na!" inis na singhal ko.

Nanlaki ang mga mata ko nang umigkas ang kanyang kamay, pumikit
agad ako ng mariin para hintayin ang kanyang sampal sa akin. Ilang
segundo pa ay naramdaman ko ang dalawa niyang malambot na palad sa
magkabilang pisngi ko.

Nagmulat ako, ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang

makita kong mabilis na siniil niya ako ng halik.

"Oh fuck!"

"What a move!"

"The fuck, man!"

Naging mabilis ang paghinga ko, lalo niyang diniinan ang paghawak
sa pisngi ko at napanganga ang bibig ko dahil doon.

Mabilis na nagpumiglas ako pero halos manginig ako nang maramdaman

ko ang pagpasok ng dila niya sa aking bibig. My heart ache, not
because of pain but because of my chest is hammering so wild.

Fuck! What the fuck! No!

Sari saring mura ang naimura ko sa isip, kitang kita ko ang laglag
na panga ng mga babae. Ang mga Marvels naman ay nagsisinghapan.

Zoriel flicked his tongue inside my mouth, he tilted his head to

kiss me in all angles. Napasinghap ako dahil sa kawalan ng hangin,
nanghihinang humawak ako sa laylayan ng kanyang shirt para hilahin
iyon pero wala akong kalakas lakas gawin iyon.

I feel so humiliated, maraming tao ang narito at puro kakilala ko

na. Sobrang hindi ito kapani paniwala, sobrang gulat ako at talaga
naiinis sa sarili ko dahil wala akong magawa.

"Umph-"

Lalo niyang diniinan ang paghalik na parang ayaw akong pakuhanin

ng sapat na hangin, every move of his lips gave me chills.
Nanginginig ang kamay kong humawak sa dibdib niya at hinampas
hampas siya roon pero parang wala lang iyong talab.

Spiral...

Oh my God!
Humawak ang isang kamay niya sa aking batok, at lalo akong nawalan
ng hangin dahil para siyang vacuum kung humalik! What the effin
hell?

"Zorie-"

"Give... up..." he said in between kisses.

"The fuck, Zoriel!" si Kaizellus, natatawa.

Nawalan ako ng lakas, nakagat ko ang kanyang labi pero mas madiin
ang naging pagkagat niya sa akin at nalasahan ko ang dugo noon. I
flinched, he suckled my lowerlip and then he stopped kissing.

Humihingal ako nang kumalas na siya, mabilis ang kalabog ng dibdib

ko dahil sa galit, kaba at gulat. Pinahiran niya ang gilid ng labi
ko at nakita ko ang dugo doon, he smirked.

"That's my slap," he chuckled.

Tumulo ang luha sa aking mga mata, huminga ako ng napakalalim para
makabawi sa pagkahingal. Kumunot ang noo niya nang nakitang umiyak
ako.

Damn you, Zoriel Heiros Follosco!

Malakas na sinuntok ko siya sa pisngi. He didn't budge, he just

smirked.

"That's for humiliating me! Ang sama mo! Gago!" gitil na sambit
ko, sinapak ko siya sa dibdib. "That's for my boyfriend!"

Nagtaas siya ng kilay.

"The hell I care, Asthreya mushroom." he mocked.

"Fuck you! Gago! May boyfriend ako, you shouldn't kiss me! Damn!"
gigil na sambit ko.

"Then, you just cheated on him." he rolled his eyes. "You cheated,
with me..." he whispered.

My heart raced, mabilis na pinalis ko ang mga luha sa aking pisngi

at saka tumakbo na pababa ng bleachers. Nanlaki ang mga mata ko
nang makita ko ang Marvel juniors, namataan ko agad ang malamig na
tingin sa akin ni Spyder Roscoe.

Sumakit ang puso ko, mabilis na nilagpasan ko ang mga juniors na

kakapasok lang. Lumabas agad ako ng gym, lalong bumuhos ang luha
ko dahil sa sobrang sakit ng puso ko.

Fuck, I'm sorry...

👠👠👠
Kabanata 22

Umupo ako sa isang bench pagkalabas ko ng gymnasium, nanginginig

ang kamay ko habang dina-dial ang number ni Spiral. Ang isang
kamay ko ay mariing pinapahiran ang labi ko.

Damn...

Ang sakit, hindi ako gagawa ng kataksilan pero nakagawa na ako. He

kissed me, hindi naman ako iyong humalik pero bakit pakiramdam
ko'y kasalanan ko rin?

I shouldn't have dare that asshole Zoriel Follosco! Gago siya!

Galit na galit ako sa kanya, baka masuntok ko na naman siya kapag
nakita ko siya ulit.

Siraulo ang gago na iyon! Ang kapal ng mukha niyang halikan ako,
wala siyang respeto sa babae. Hindi siya dapat nanghahalik lang
basta! May boyfriend akong tao, hindi tama iyon.

Gago talaga siya!

"Hmm?" Spiral's sleepy groan on the other line made me nervous.

Kumalabog ang puso ko. Hindi ko alam kung anong sasabihin sa

kanya, nahihirapan ako ngayon. Naghalu-halo ang lahat ng sakit sa
akin.

"Babe?" he called sleepily when I didn't speak. "Chian... are you

there?"

Pumikit ako, tears fell down my cheeks. Suminghot ako at huminga

ng malalim, I cleared my throat.

"Are you crying?" he asked worriedly, para siyang nagising ngayon

at naging alerto ang boses.

"Spiral..." my voice was shaking. "Spiral, I'm sorry..." garalgal

na ang boses ko, sobrang naiiyak ako kapag naalala ang nangyari.
"I'm sorry," "W-what? Why? Chian, why the hell are you crying?
Where are you? Did someone hurt you?" he was panicking. I sobbed.
"Damn! Nasaan ka? Please, stop crying. I can't focus."

Humugot ako ng malalim na hininga, humikbi ako. Patuloy pa rin ang

pag agos ng luha ko.

Bakit ba siya alalang alala? I made a mistake! Sobrang nasasaktan

ako at nagi-guilty dahil sa pag-aalala niya ngayon sa akin.

"I'm sorry, Spiral..." I sobbed. "I'm fine, walang masamang

nangyari sa akin. Nasa safe na lugar ako, nobody hurts me..."

He gasped.
"Thank God! Stop crying, Chian. Ba't ka ba umiiyak... and why are
you saying sorry?"

I don't know how to tell that, does he need to know that? Kasi
ayaw ko talagang mgsinungaling sa kanya, ayaw kong masaktan ang
sarili ko at lalo na siya.

Tell lies to him means hurting myself, I promised to him that

everything happens to me, he will know. Every fucking single
thing.

"Spiral, I ki-"

Nagulat ako nang biglang may kumuha sa cellphone ko, nakita ko pa

ang pagpindot niya roon para patayin ang cellphone ko.

I met Spyder's cold stare as I looked up, wearing his black shirt
and jersey shorts, nakatayo siya sa harapan ko. Nilahad niyang
muli ang cellphone sa akin, nakatatangang kinuha ko naman iyon.

What the hell?

"Are you stupid?" he asked coldly. "You kissed Zoriel, and you'll
tell my brother about it, right now? What do you think will he
do?"

My chest hammered. Sumakit ang puso ko, hindi ko alam kung bakit
lalo akong nasasaktan ngayong kaharap ko si Spyder, he's a carbon
copy of Spiral.

Para kong kaharap si Spiral ngayon.

Kumurap-kurap ako, my lips were trembiling and my hands also.

Huminga ako ng malalim at saka suminghap.

"I want to tell him! I made a mistake!" I said.

"You can tell him when he goes back! Ba't ngayon pa? You know his
situation in here! Our situation. If you tell him, right now? You
think he'd just stay there and do nothing? Tss, ipapahamak mo pa
siya dahil sa kamalian mo." he spat coldly.

His words were like knives, it stabbed me. Humikbi ako at saka
nagyuko ng ulo, napakarami kong maling nagawa ngayon. Maipapahamak
ko pa si Spiral, but I don't think he would go back here just for
that.

Gusto ko lang humingi ng tawad dahil sa nagawa ko, at ayaw kong

magsinungaling sa kanya. I want to tell him, everything.

"I'm sorry..." mahinang sambit ko habang nakayuko ang ulo.

"Tss." untag niya. "Don't do that again, stay away from that
Follosco. I see you were having fun teasing each other like some
corny couples." he mocked. "Stop it, now."

Damn it.

Kung makapagsalita siya'y parang araw araw niya akong pinapanuod,

parang parati siyang nasa paligid lang at alam ang lahat ng
nangyayari.

But obviously, yes. I always see him watching our training, pero
hindi naman siya mag-isa. Kasama niya ang juniors, pero hindi ko
naman inaasahan na ako ang pinapanuod niya.

Ni hindi ko nga alam na kilala niya ako! Hindi ko alam na nag

eexist pala ako sa mundo niya rito, buong akala ko lang ay
schoolmate ko siya at hindi niya alam ang amin ni Spiral.

Pagkatapos naming mag-usap... or should I say after he scolded me.

I went home, hindi na ako bumalik sa gym dahil sa kahihiyan,
paniguradong usapan iyon dahil sariwa pa sa mga isip nila.

Gosh! Lahat ng varsity players, halos lahat sila'y napanuod iyon!

Walang hiya ka talaga, Zoriel! Ang kapal kapal mo! Masasapak ko

talaga ang mukha mo, huwag kang magpapakita sa akin!

Oh! That's impossible, Asthreya!

Spiral called me, sinagot ko iyon at sinabi kong wala lang iyon. I
just told him that I was just excited to tell him about how I beat
Gorgeous' team today.

Ewan ko kung naniwala siya roon, I want to tell him about my

mistake but Spyder's scolding voice came to my senses again. Para
bang palagi kong nilalagay sa pahamak si Spiral dah doon.

Hay.

Kinaumagahan ay gumising ako ng maaga para mag umagahan bago

pumunta ng HU, first game namin mamaya laban sa DU. I was not sure
if it would be on HU's gym or DU's?

Ang usapan kasi ay sa iba't ibang gymnasium ng universities

gaganapin ang USL, hindi lang ako siguro ngayon kung HU ba ang una
o hindi.

Sumimsim ako sa aking kape habang binabasa ang mga texts nila
Jane.

Jane Cabrera:

Hey! We're here, HU's gym. Coach Larry said, our first game will
be in Davidson's. Sabay sabay na tayo sa van, ingat!
Annie Fernandez:

Hoy, bakla! Ay este, Asthreya. Nandito kami sa gym, punta ka na

dito. Marvels are practicing their play for today!

Napasinghap ako, hindi ko na sila sinagot dahil sa pagkainis.

Kahapon pa sila text ng text dahil sa senaryong nangyari sa gym sa
amin ni Zoriel.

Asar na asar talaga ako tuwing nababanggit ang pangalan ng gagong

iyon, pakiramdam ko kasalanan na agad kapag binanggit ang pangalan
noon.

Basta, gago siya!

Tss, sino kaya siya para halikan ako? Para halikan ang pagma-may
ari na ng iba? Tanga siya!

Grr!

Habang nasa elevator ako'y binuksan ko ang aking Instagram, marami

ang notification doon pero hindi ko na lang binuksan. I scrolled
down.

Nakita ko ang panibagong post ni Spiral. I was peacefully sleeping

on his lap, his hand was on my hair. Black and white ang picture
na iyon. Nakaprivate na ang account niya ngayon kaya matapang
siyang magpost.

I bit my lowerlip to hide my smile.

Spiral Theius: Good morning, my star player. I miss you so bad,

goodluck on your first game. I love you...

Nagbasa ako ng comments roon.

Hanna de Jesus: Miss you, Asthreya!

Hazel:  Wow! You look good! Nakakaganda pala ang Maynila.

Spiel Roscoe: I kidnapped her!

Jarin Roscoe: You've met her? I think I've seen her somewhere here
in Manila.

Griff Vizconde: Whoah! I will meet her later, I'm gonna watch USL.

Spiral Roscoe: Shut up, you fucker!

Huminga ako ng malalim at masayang tumungo ng HU, bawat post

talaga niya'y nakakaganda ng umaga at buong araw.
Tss, lalo akong nakokonsensya. Pero hindi naman ako ang humalik,
that's not cheating, right? Epal ang Zoriel na iyon, sasabihin
niya pang nag cheat ako.

Ang linis naman niya! Siya nga ang nanguna, basta wala akong
kasalanan. Sasabihin ko kay Spiral iyon pag bumalik siya. Hindi
pwedeng itago sa kanya iyon.

Halos lahat ng nakakasalubong ko pagkapasok ng HU ay nakatingin sa

akin habang nagbubulungan, bumambo agad ang dibdib ko dahil sa
kaba at hiya.

Hindi ko alam ang dahilan kung bakit pero kinakabahan ako, hindi
kaya iyong tungkol kay Zoriel? Ugh! Hindi iyon, wala naman ibang
nakakita noon. Baka iyong pagkapanalo namin laban sa team ni
Gorgeous Vizconde.

Ah! Yeah! That's it!

Hilaw at mabilis na lumakad na ako patungong gym, nakahinga ako ng

maluwag pagkapasok ng gym. Mahigpit kong hinawakan ang bag ko at
bumuga ng hangin, humakbang na ako papasok.

Naabutan ko sila Jane na nagtitilian sa bleachers habang nanunuod

sa mga Marvels na nagpa-practice game sa court. Nakataas ang
dalawang kamay ni Jane habang sumisigaw sa pangalan ng kung sinu-
sino doon.

"Go, Kai! Zoriel! Azdrake! Dyze! Omg!"

Pati si Annie at ang iba roon na Spikers ay nakikitili rin, nakita

ko ang tahimik na si Gorgeous sa bleachers. Pormal siyang nakaupo
at nasa court din naman ang atensyon.

"Fuck!" singhal ni Vision nang makuha ni Dyze sa kanya ang bola.

Ngumisi ang mukhang manika na si Dyze at mabilis na ipinasa kay

Onyx ang bola, Onyx dribble the ball while half running.

I sighed. Umakyat na ako sa bleachers at naglakad palapit kung

nasaan sila Jane. Hindi ba sila napapagod sa kakasigaw? At hindi
na ba sila nagsawa sa pagmumukha ng mga ito?

"Threyaaaa!"

Nanlaki ang mga mata ko nang isigaw ni Annie ang pangalan ko,
nagyuko ako ng ulo para hindi mapatingin sa court. Shit! Baliw
talaga siya, may epal pa naman sa court.

"Omg! Asthreya! Ang ganda ganda mo talaga!" nakasulyap sa

basketball court na salubong ni Jane sa akin.

Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko. Halos manguso ako dahil
sa sobrang higpit noon.
"Omg! Ang cute mo talaga!" si Annie naman ngayon ang lumapit sa
akin at kumurot din sa pisngi ko. "H'wag kang magbubukas ng social
media accounts, ah?" biglang bulong niya.

Huh?

I rolled my eyes and removed their hands on me. Nilapag ko ang

duffle bag at saka umupo na sa bleachers.

Mukhang kumpleto na ang Spikers, ganoon rin ang Marvels. Ang iba
sa kanila ang naglalaro ng limahan sa court, ang iba naman ay nasa
bench at naghaharutan.

"Asthreya, ikaw ang hitter mamaya." paalala ni Dianara.

"Ha? Si Gorgeous ang sabi ni Coach."

She rolled her eyes. "Tss, pagdamutan mo! Wala namang kwenta
'yon."

"Look who's worthless talking..." malamig at pormal na ani

Gorgeous sa aming likuran.

Sumulyap ako sa kanya, nakahalukipkip lamang siya at ang paningin

ay nasa kanyang cellphone. She's really elite, even her cellphone
case is gold. Hindi lang simple iyon, mukhang mamahalin talaga.

Bakit kaya hindi siya maging friendly? Mabait naman si Dianara,

maldita lang siya kay Gorgeous dahil sa presensya nito. Baka nga
gusto talaga siyang maging kaibigan ni Dianara, e. Kaya lang
masyado siyang stiff at hindi friendly.

Maybe because of their stand? Mayaman kasi siya masyado, baka

gusto niya prinsesa ang magiging kaibigan niya. Iyong literal na
prinsesang may palasyo.

Huminga ako ng malalim at tumunghay na rin sa court para panuorin

ang practice game nila. Five on five ang kanilang labanan.

Si Onyx, Dyze, Ferris, Harvey at Von ang magkakampi. Si Zoriel

pangit, Kaizellus, Vision, Carlo at Treyson naman ang magkakampi
sa kabila.

"Ipasok mo na, Fafa Zoriel!"

Naghagalpakan sila sa tawa dahil sa pabaklang pagchi-cheer ni Rey

sa bench, Zoriel smiled and shook his head while dribbling.
Pawisan na siya, parang pwede ng pigain ang suot niyang shirt
dahil sobrang basa na iyon.

"Hoy! Anong score, Rey?" sigaw ni Annie.

Umismid si Rey pero agad lumaki ang mga mata nang makita ako sa
tabi ni Annie, bumalik ang tingin niya kay Zoriel at saka umulit
sa akin.

He smiled evilly.

"Fafa Zoriel! Mommah Threya is here! Galingan mo, Fafa!" sigaw ni

Rey.

Matalim agad ang naging tingin ko sa kanya, ngumiwi siya nang

makita ang tingin ko.

"Peace tayo, Mama Threya! I don't want to try your spike." he

said.

"Fucking stop calling me that!" singhal ko. "Nakakadiri!"

Nagtawanan sila Annie. Marahang minasahe pa ni Jane ang aking

likuran, umiwas ako dahil sa pagkainis. Tss, wala na talaga silang
magawa sa buhay nila kundi ang mang asar.

"Okay, mushroom na lang!" tumango si Rey habang nakangisi.

"Ugh! Tumigil ka!" sigaw ko.

Nakita ko ang pagngisi ni Zoriel, naging mabagal ang pagdribble

niya sa bola at pasimpleng sumulyap sa akin.

Nagtiim bagang ako at umiwas ng tingin.

Bullshit! Gago siya! Pangit! Halimaw!

Ilang segundo pa ay mabilis niyang binato ang bola at pumasok iyon

ng walang kahit na anong sayad sa ring, nanlaki ang mga mata ko.

What the hell?

Nagtalunan sila Kaizellus sa gitna habang hinihila hila ang tshirt

ni Zoriel, tumakbo rin sila Rey sa gitna. Dumamba siya kay Zoriel
sa likuran.

"Omg! Ang galing mo Fafa!"

"We are the champions, my friend!" pakantang halakhak ni Carlo.

Huminga ng malalim si Onyx at saka pumunta na sa bench para uminom

ng tubig, kumunot ang noo niya at ginala ang mga mata na parang
may hinahanap.

Nang makita ang hinahanap sa aming likuran ay tumaas ang sulok ng

labi niya at nagpunas ng puting towel sa kanyang mukha at leeg.

"Grabe, all lasts! Kabado pa ako." si Rey.

"Oh damn... hanep Zoriel. Kaya naman pala ginanahan dahil may
dumating." makahulugang sambit ni Kaizellus at sumulyap sa akin.

Zoriel rolled his eyes.

"Kaya nga tinapos ko na agad, nakakawalang gana pahabain ang game

baka malasin pa." pasaring niya.

"Gago ka pala, e!" inis na sambit ko. "Kala mo naman nakakagana

kang panuorin? Gago mo, asa ka pa!"

Napatingin sila sa akin. Nagsitahimikan sila Annie sa tabi ko,

ganoon rin ang iba pang Spikers dahol doon.

Humagikgik si Jane pero agad pinigilan iyon. Kaizellus chuckled,

napailing siya at umupo sa sahig. Nakaharap sa bleachers kung
nasaan kami.

Namilog ang mga mata ni Zoriel, umawang ang kanyang labi at saka
biglang natawa.

"What?" natatawang tanong niya. "Kausap ba kita, Miss mushroom? Si

Rey kausap ko, 'di ba Rey?"

Ngumuso si Rey at nagkibit ng balikat.

"Huh? Hindi naman kita kausap, malay ko sa inyo diyan!" hilaw na

halakhak ni Rey.

Matalim na tiningnan siya ni Zoriel, umamba pang manununtok.

I laughed mockingly.

"See? Wala kang kausap! Baliw ka na, pangit mo! H'wag ka na nga
magsalita, nakakabadtrip! Baho ng hangin!"

He smirked. "Really, Asthreya? Probably you like bad breath, you

kissed me back, eh..."

Uminit ang pisngi ko, nagsipulan sila Rey.

"Here we go again..." tawa ni Von.

"Gago ka talaga! I didn't kissed back! Kapal mo!"

"So, what was that? Willing kiss? Ikaw, ha! H'wag kang ganyan,
baka isipin nila may gusto ka sa akin." he grinned, mukha siyang
matatawa na pero pinanatiling nakangisi lang.

Nilagok niya ang kanyang tubig habang nakatingin lang sa akin,

naroon pa rin ang panunuya doon.

"Yie! May gusto ka pala sa kanya, Asthreya, e!" patuyang hagikgik

nila Annie.
"Ba't naman ako magkakagusto diyan? Higit na mas gwapo naman ang
boyfriend ko, artista lang 'yan kaya gwapo! Pero pangit pa rin,"
natatangang sinabi ko.

Malakas na nagtawanan sila dahil doon. Fuck it, Threya! You fool!

"Tss, wala ngang sumusudo at naghahatid sa'yo! Imaginary

boyfriend? Wow! You have a wide imagination." mapang asar na tawa
ni Zoriel.

"Tangina mo, Zoriel!" Tawa ni Rey.

Talagang napapahiya ako rito, totoong wala akong maipakilalang

boyfriend ko dahil bawal. Hindi pwede malaman na si Spiral para sa
ikabubuti niya. Nakakahiya talaga! Damn it!

"Wala ka na roon, stop talking to me!" gitil na sambit ko.

Malakas na tumawa si Zoriel.

"Ano bang pangalan ng imaginary boyfriend mo? I'll tell him to

break up with you, so I can kiss you whenever you're nagging!"

Kumunot ang noo ko dahil doon. Mabilis na kumalabog ang dibdib ko.

What the fuck?

"That will never happen, Zoriel. You're messing with my girl..."

malamig na boses ni Spyder ang nanaig sa pandinig ko.

Gulat ang reaksyon ng mga juniors na kakapasok lang, ganoon din ng

mga Marvels na  narito. Suminghap ang mga Spikers dahil doon,
parang hindi makapaniwala ang mga reaksyon nila

Kumunot naman ang noo ni Zoriel at nilingon si Spyder.

Gorgeous chuckled behind me. "Throne came in the play..."

patungkol niya kay Spyder.

Fuck, this is really ridiculous...

"I'm not an imaginary boyfriend. Stop messing with someone's

property, humanap ka ng iyo. H'wag iyong akin na..." Spyder
smirked.

The hell! What's happening!?

👠👠👠
Kabanata 23
Bumuga ako ng hangin, Gorgeous nodded a bit. She set the ball,
tumalon ako para salubungin ang bolang iyon at malakas na pinalo
iyon. Nagilian agad ang mga teammates namin dahil pasok iyon.

"Good job!" Dianara patted my shoulder. She's the team Spiker's

libero.

What the heck?

Mangha akong napatingin sa aking palad, parang napakalakas ng mga

spike ko ngayong araw. Si Gorgeous at ako lang ang pumupuntos sa
aming play.

Sigawan at tilian ang naririnig ko sa bleachers, sa kanang bahagi

ng bleachers ang mga taga Davidson University. Sa kaliwa ay halo-
halo na, hindi pamilyar sa akin ang iilang nakikita ko at meron
ding mga HUnians ang naroon para manuod ng first game namin laban
sa Davidson.

Gorgeous just smirked, marahang pinagpag niya ang kanyang palad

bago tumalikod at pumunta sa aming bench. Pangalawang set na namin
at kami ang panalo.

"Geez! Isa na lang! Isa na lang!" Janine and Annie chanted.

Binigyan agad ako ng isang bote ng tubig ng staff, ngumiti ako at

saka hingal na nilagok ang tubig. Pinangahalatian ko agad iyon.

Gorgeous was sitting on the bench, drinking on her matte black

Starbucks tumbler. Hinihingal rin siya dahil sa pagod, huminga ako
ng malalim at umupo sa kanyang tabi.

Kinuha ko ang white towel na nakasampay sa backrest ng bench.

Maingay na nag uusap usap sila Janina at ibang Spikers.

"Kahit 'di natin ginawa ang play, basta may hitter tayong dalawa.
Si Gorg at Threya, so Spikers bahala na kayo? Kaya niyo na ba
ipanalo ang third set?" si coach Larry, pumalakpak siya ng
dalawang beses.

"Fortin, Vizconde. I love your teamwork! I think you don't need a

coach now, puntos ang kailangan natin. At magagawa iyon ng
dalawang hitter, Gorgeous was playing as a setter but also spiker.
Ganoon lang, okay?"

Panay ang pagtango ko habang nakikinig lamang sa mga sinasabi ni

Coach Larry, lahat sila ay sang ayon sa lahat ng mga sinasabi ni
coach.

Ngumiti si Dianara sa akin, pawisan din siya at hihingal dahil sa

pagod. I find her kind naman, mabait naman na siya sa akin ngayong
ilang buwan na kaming magkakilala.
Iyon nga lang kay Gorgeous ay ganoon pa rin siya, parati niyang
pinaparinggan at minamalditahan tuwing nagkakatinginan sila.

"Fortin, hit and hit if you have chance. Ganoon ka rin Gorgeous.
So, go na! I'll just watch and relax here."

Tumayo na ako at nagstretch ng mga braso ko, nangunot ang noo ko

nang magtama ang tingin namin ni Zoriel. He was sitting pretty
beside Onyx and Kaizellus.

Wow, close na sila?

Tinaasan ko siya ng kilay, he smirked. Ngumiwi siya at napailing

na parang disappointed sa akin.

Epal talaga! Ang galing ko kaya ngayon! Kahit na sinira na niya

ang araw ko kaninang umaga sa HU, ngayon ay naiisip ko ang mukha
niya sa bola kaya lagi sigurong malakas ang pagpalo ko.

Tss. May gamit din pala ang mukha niyang bwisit! Lumalakas ang pag
spike ko dahil doon, dahil galit ako sa kanya. Kaya ganoon iyon.

Ewan ko ba kung bakit lagi akong binubwisit ng lalaking iyon,

akala naman niya may pake ako sa kanya.

Natapos namin ang laro sa third game, 3-0 ang aming score. Bukas
na ulit ang game namin, hindi ko pa alam kung anong team ang
kalaban namin pero kabado pa rin ako.

Baka hindi gumana ang spike ko bukas, baka mas malakas ang mga
spikers bukas kesa ngayon. Baka mas mauutak sila kesa sa amin. Ang
dami kong naiisip at talagang nadidismaya na ako ngayon palang
kapag naiisip na matatalo kami.

Huwag kasing negative minded, Threya. Kaya bumuhat ni Gorgeous ng

isang team, kung hindi mo kaya. Kaya niya naman, kaya puro panalo
lang ang dapat isipin.

Nakaupo lamang kami sa bench habang nagpapahinga, kakatapos lang

ng game kaya pwede pa muna kami rito. Inaayos na rin ang gym para
sa basketball next game.

"Wow! Ang galing ninyo!"

Bumaba mula sa bleachers ang Marvels, malakas ang music na

bumabalot sa buong gymnasium. Ang ibang manunuod ay lumalabas na,
ang iba naman ay nanatili lamang para siguro maghintay sa
basketball game.

"Kagutom! Libre, Coach!" hiyaw nila Jane.

Humalakhak si Coach. "Of course, later! After the basketball

game."
Agad nagmaktol ang iba.

"Uh! Coach naman!"

"Pwede naman tayong bumalik para makanuod! Hindi naman agad

matatapos ang game ng Marvels!"

Umismid si Coach at natawa.

"Sabay sabay kasi tayong kakain, after! Kasama ang Marvels, para
iisa lang. Hindi iyong kakain tayo ngayon, tapos mamaya ay Marvels
naman."

"Oo nga naman! Hintayin niyo na kami, hindi naman masyadong

matagal ang four quarters!" si Von.

Pinandilatan siya ng mga mata ni Annie.

"Gutom na kami! Pagod kami, hello! Kayo maglalaro pa lang!"

Hanggang ngayon ay uhaw pa rin ako dahil sa hingal, wala na akong

tubig kaya naman wala na akong mainom pangpatanggal uhaw.

Damn, dapat pala marami akong tubig na dala kapag ganitong league.
Sa Isla Verde naman kasi ay may nagbibigay sa akin ng mga tubig,
magugulat nalang ako ay may mga tubig na sa bench at may pangalan
ko pa.

Asa naman akong may magbigay sa akin ng ganoon dito, wala namang
pakealam ang mga tao rito. Doon kasi star player ako, dito hindi.

"Water, mushroom." malalim na boses ni Zoriel ang narinig ko at

saka nilahad sa akin ang tumbler na merong "ZHF" na nakapalibot.

Umirap ako, pasimpleng napalunok ako dahil sa offer niya dahil

uhaw na talaga ako. Pero hindi iyon mapapayagan ng pride ko.

Ayaw kong magkaroon ng utang na loob sa kanya, mamaya asarin na

naman niya ako o kaya baka pag tatanggapin ko na bigla niyang
iiwas iyon. E 'di pahiya ako at nagmukhang patay gutom sa tubig
'di ba? Tss.

"No, thanks." tanggi ko.

Naramdaman ko ang pag-upo niya sa aking tabi, abala sa pag-uusap

usap ang Marvels at teammates ko patungkol sa kakainan namin
mamaya.

He chuckled.

"Tss, ang arte mo. Hindi ka naman babae-" inis na nilingon ko siya
kaya di niya tinuloy. "I was just kidding, taray naman neto. Come
on, hanggang mamaya pa kayo rito. Wala ka namang water, sa'yo na
'to..." he offered.
"Kaya kong bumili sa labas."

"Wala kang card ng DU, you can't buy here."

Kumunot ang noo ko, card?

He nodded and pouted a bit. Marahang niyang inurong papunta sa

akin ang tumbler niya.

"Oo, they're not accepting cash here. You need a DU's card to
buy,"

Wow! May ganoon? Susyal pala ang DU, sa HU kasi may mga fast food
sa loob kaya kahit cash o card ay tinatanggap roon. Basta pera.

Inirapan ko na lang siya at hindi pinansin ang huling sinabi.

Bakit siya nagmamagandang loob ngayon? Siguro may plano siyang

masama mamaya, o kaya naman may halong sili ang tubig sa tumbler
niya!

I should not trust him easily. He could do bad things, after.

Masama siyang tao, kaya huwag masyadong magtiwala sa kanya.

"Akyat na sa bleachers, Spikers." pag aaya ni Coach at nagpatiuna

sa pag akyat sa hagdanan patungong 2nd row ng bleachers.

Tumayo na ako para sumunod, tumingala si Zoriel sa akin. He licked

his lowerlip and held my hand, nanindig ang balahibo ko. Akmang
iiwas ko na sana pero binigay niya sa aking ang tumbler pagtapos
ay binitiwan na ang kamay ko.

"Tsh." I rolled my eyes and walked towards the bleachers, nakita

ko agad ang malapusang tinginan sa akin nila Jane.

Annie whispered something to Jane, they giggled in unison.

Nagkibit na lamang ako ng balikat at saka umupo sa kanilang tabi.

"Uy!" nanunuyang anila. "Ano 'yan, huh? May bigayan ng tubig

happenings?"

"Kyah! Baka kayo ang magkatuluyan niyan, ha!" si Erika.

"Naku! Matinik iyang si Zoriel, malay mo magseryoso sa'yo!"

"Asa naman! Si Zoriel po iyon, 'di naman magseseryoso 'yon bigla!"

pasaring ni Scarlet. "Sa gwapo niyang 'yon? Syempre high
maintenance girl ang bagay sa kanya."

Napangiwi agad sila Jane dahil doon. Matalim agad ang tingin ni
Annie nang lingunin si Scarlet, Dianara rolled her eyes.
"Oh, bitch. Stop talking! Hindi ka naman si Zoriel para sabihin
'yan, just shut your mouth." maldita na sambit ni Dianara.

"Wow! Bait ng image mo diyan, Dianara! Palibhasa malalandi ang

grupo ninyo, alam n'yong may boyfriend na 'yang kaibigan niyo pero
pinupush niyo pa rin kay Zoriel."

Kumalabog ang dibdib ko, damn it! Alam nilang lahat iyon,
boyfriend ko si Spyder ng juniors! What the hell, right? Nagmukha
pa akong child abuse! Spyder is just sixteen for pete's sake!

"Wala kang pake, Scarlet. Lumandi ka na lang, may future ka doon."

halakhak ni Dianara.

Nagtawanan sila Jane at Annie.

"Spikers, hindi dito ang tamang lugar!" saway agad ni Coach Larry.
"Sa loob ng court may teamwork, sa labas ganyan? Away dito, away
doon? Mga dalaga na kayo, uso mahiya mga Spikers."

Nanahimik agad sila dahil sa pananaway ni coach.

Hay.

Sinabi ko naman kila Annie na hindi iyon totoo, nagtanong sila

kung bakit ginawa iyon ni Spyder. Sinabi ko na lang na kaibigan ni
Spyder ang boyfriend ko at sa malayo nakatira iyon. Napakatanga ng
rason ko.

Hindi alam ng iba iyon, sila Annie, Dianara at Jane lang ang
nakakaalam kaya ganyan magsalita si Scarlet. Maldita talaga siya
unang una palang, pero ngayon lang ako nasampolan noon.

Huminga na lamang ako ng malalim at nilagok ang tubig sa tumbler

ni Zoriel, wala na hindi ko na talaga kaya. Hindi naman niya
makikita, e. Naglalaro na sila ngayon.

First five, sila Onyx, Zoriel, Kaizellus, Dyze at Vision. Ang

iba'y nasa bench para kung may substitution, si Coach Adan na ang
bahala doon. Hinanap ng mata ko si Coach, wala siya roon.

"Nasan ang coach nila?" I asked Jane.

"Tanga, si Zoriel ang playing coach!" ani Jane habang nasa game pa
rin ang paningin.

Pagod na sumandal na lamang ako habang nanunuod sa kanila, nakita

ko ang pagsenyas senyas ni Zoriel gamit ang kanyang kamay at
daliri.

Pinasa niya kay Onyx ang bola, Onyx passed it to Dyze and Dyze
passed it back to him and then he jumped shot! Onyx got easy three
points. Nagsisigawan at nagtitilian ang lahat dahil doon.
"Onyx! Onyx!" tilian ng Spikers. "Go! Marvels!"

"Gosh! Ang gwapo naman ni Estrevillo!"

Tamad na hinanap ko ang Estrevillo na sinabi ni Annie. Wearing his

dark red jersey with a number 29, R.A. Estrevillo was written at
the back of it.

He looks dashing! Basa dahil sa pawis ang kanyang may pagkabrown

na buhok, faded iyon at talagang nakadagdag ng dating sa kanya ang
kanyang pangisi.

Hindi ko na nasundan ang kanilang laro, hinabol ako ng antok at

nakatulog akong nakaupo habang nakahilig ang aking batok sa
backrest ng bleachers.

Hindi ko alam kung paano ako nakatulog sa maingay na drums at

speaker ng gymnasium, probably because of tiredness and body pain.

"Hey, mushroom!"

Nanlaki agad ang mga mata ko pagkadilat, nawala ang ngiti sa labi
ko. Ginala ko agad ang tingin sa buong lugar, iilan na lang ang
mga tao rito. Mga janitors at iilang mga estudyante na lamang ang
natitira.

What the hell?

Nasaan na sila Jane? Ilang oras ba akong nakatulog? Fuck, second

quarter iyon ng laban nila! Ang haba naman yata! Damn.

Naabutan ko ang tingin sa akin ni Zoriel sa aking tabi, basa ang

kanyang buhok na itim at may nakatabing na puting tuwalya doon.

Nakabihis na rin siya ngayon ng bagong shirt at jersery shorts, he

looks fresh. Parang kahit pawis siya ay fresh pa rin dahil sa
kaputian niya. Namumula ang kanyang pisngi at labi.

"Nasaan sila?" I asked immediately.

Ngumuso siya.

"Nauna na, maghahanap raw ng restaurant." he said.

What? Pulubi ba ako para iwan nila rito? Damn it! Mga walang
pakisama!

"Ba't hindi nila ako ginising?" inis na sambit ko, padabog na

tumayo ako at akmang kukunin ang duffle bag ko pero naunahan na
niya akong gawin iyon.

Sinukbit niya sa magkabilang balikat niya ang duffle bag namin.

Napakunot ang noo ko sa kanya, huminga siya ng malalim at marahang
sumenyas ng tango.
"Hindi ka nila ginising dahil wala ng space sa van, sabi ni Coach
ay isabay na kita." he sighed. "Let's go, susunod tayo doon."

"What?" I hissed. "H'wag na, uuwi na ako mag-isa!" kinuha ko ang

bag ko pero hinawakan niya agad iyon.

"Umuulan, wala kang payong." parang tangang rason niya. He cleared

his throat. "I mean, sige na. Sumabay ka na sa akin, I won't tease
you again, bayad ko na rin ito sa mga nagawa ko."

Kumunot ang noo ko, I gasped.

"Whatever!" tamad na sinabi ko at nauna nang maglakad sa kanya.

"Pag may nawala sa bag ko, magnanakaw ka." gusto kong matawa sa
sinabi ko pero di ko na ginawa.

Humalakhak siya sa aking likuran. Ang mga nakasalubong naming

estudyante ay nagpapapicture pa sa kanya, kaya naman wala akong
nagawa kundi ang huminto rin panandalian.

"Thank you, Zoriel!" maarteng hagikgik ng dalagita.

Nang nasa exit na kami ng gymnasium, halos mapatalon ako dahil sa

biglaang pagkulog sa kalangitan. He chuckled, he handed me a
jacket. Nang hindi ko makuha ay napailing siya at itinaklob na
iyon sa aking ulo.

Hinawakan niya ang palapulsuhan ko at mabilis na hinila ako

patakbo sa ulanan, seriously? Bakit mabait siya ngayon? Siguro
panalo sila?

Huminga ako ng malalim at mabilis na sumabay sa kanyang pagtakbo,

ang lamig ng bwisit na ulan. Nakaligo pa ako ng 'di oras. Binuksan
niya agad ang pintuan sa frontseat ng sports car niya.

Hinawakan niya pa ang sa bandang ulunan ko para hindi mauntog kung

sakali, napanguso ako at pinanuod ang pagpasok niya sa driver's
seat. Basang basa siya at talagang literal na naligo sa ulan, wala
naman siyang tinabing sa kanya, eh.

Nilapag niya sa likuran ang duffle bags namin.

"Tanga ka ba?" tanong ko. "Dapat iyong bag ang nilagay mo sa ulo
mo para 'di ka naulanan ng ganyan." tamad na sinabi ko.

He chuckled, patagilid siyang tumingin sa akin nang paganahin ang

makina ng kotse.

"Stop being concern, ayos lang iyon. Sarap nga, e..."

Napakamot na lang ako sa aking ulo at tumingin sa labas ng

bintana. Tahimik na lang ako, hindi naman namin kailangan mag usap
habang nasa byahe.
"You're not into minors, aren't you?"

Binalot agad ako ng kaba dahil sa malamig na boses niya. Nilingon

ko siya.

"O-of course not." mabilis kong tanggi.

His lips curved and nodded slowly.

"So, that Roscoe isn't really your boyfriend?"

Wala sa sarili at marahang akong tumango.

He smiled but he immediately bit his lower lip.

"Good."

👠👠👠
Kabanata 24

"Hey, Asthreya. Stop drinking..." Zoriel held my wrist to stop me

from drinking the shot.

"B-bakit ba!?" I shouted. "Pabayaan mo ako, this is my first time!

Kaya ko 'to."

Bulol na akong magsalita dahil sa hindi ko malaman na dahilan,

nagkayayaan kaming magpunta sa bar. We're in the VIP room, I'm not
sure if what place is this. But I heard them mentioning Southwest
District?

Yeah!

Huminga siya ng malalim, namumungay na ang mga mata ko dahil sa

kaantukan. Humawak ako sa balikat niya para makatayo, tinaas ko
ang ang shot glass.

"Whoah! Threya!" si Von.

"Threya! Sayaw tayo! Tara!" Jane held my hand and pulled me.

"Sit down, Asthreya." Zoriel's cold voice filled my ears,

hinawakan niya ang aking balakang para pigilan sa pagsama kay
Jane.

Ugh!

I want air! I feel suffocated here, baka kailangan ko talagang

sumama kila Jane na papalabas na ngayon para sumayaw raw?
"Jane! Wait up!" inalis ko ang kamay ni Zoriel sa aking
magkabilang balakang. "Hindi na ako makahinga rito, sama ako!"
parang bata na maktol ko.

Nagtawanan sila, ang mga babae ay mukhang ayos pa naman. Ako lang
yata ang bubulol bulol magsalita at parang umiikot ang paningin
ko, but I can manage.

"Threya! Stay here! Baka lumabas si Zoriel, maraming makakakita sa

kanya at baka guluhin siya ng mga 'yon." Dianara said.

"No! I want air! I want air! Ang init ng pakiramdam ko!"

Sumipol agad sila Von. Matalim na nilingon sila ni Zoriel, umiwas

agad sila ng tingin sa aking gawi dahil doon.

"Mushro- Asthreya, please! Just sit down, mas lalo kang mahihilo
kapag sumama ka sa kanila." si Zoriel.

"Mushroom? Mukha mo! Lalabas ako dahil gusto ko ng hangin! Ang

init dito!" garalgal ang boses ko.

Mushroom niya, mukha niya!

Nagtawanan sila.

"Oh! Threya, you're really beautiful! Lalo na kapag ganyang 'di ka

masungit."

"Shut the fuck up, Carlo." si Zoriel.

Ngumiti ako kay Carlo at saka kinurot ang pisngi niya, he was
stunned.

"Ang cute mo, Carlo." bulol na sabi ko habang tumatawa.

What the hell?

Naghiyawan sila dahil doon. I met Zoriel's glare, umirap na lamang

ako at ngumuso.

I walked towards Jane, halos mabuwal pa ako pero mabilis na

inalalayan ako ni Jane at natatawa na sila.

"Easy, baby girl. Ang hina pala ng alcohol tolerance neto..." tawa
niya. "Zoriel, sama muna namin?" humihinging permiso pang aniya.

"Ugh! He's not my boyfriend! Ba't kailangan magpaalam sa kanya?"

inis na sambit ko at kay Dianara na kumapit.

She sighed and shook her head, hinawakan niya ako sa braso para
suportahan.
"Freak, dapat 'di ka talaga pinainom. Kung gaano kalakas ang spike
mo, ganoon ka kahina sa alak." halakhak ni Dianara.

Damn! Talagang hindi ko na kaya maglakad ng maayos. Ganoon ba

talaga ang epekto?

Ganito rin ba ang nararamdaman nila? Lahat naman kami ay uminon ng

alak na iyon, napakainit noon sa sikmura pakiramdam ko masusuka
ako na ewan.

I had eight shots and then I feel my world spinning, geez. Kanina
pa ako sinasaway ni Zoriel dahil sa mga pinaggagawa ko, pero hindi
talaga ako masaway.

Pakiramdam ko, magagawa ko ang lahat ngayong gabing ito. Ang sarap
mabuhay kapag ganito ang pakiramdam, so that's the effect of
alcohol to people? Make you feel free and confident.

Gosh! Ang saya!

Gegewang gewang akong naglalakad habang nakaalalay naman si Jane

at Annie sa aking braso, natawa ako at saka namangha sa dancefloor
paglabas namin.

Mabilis na kumalas ako kila Annie para pumunta sa gitna noon,

maraming babae at lalaki ang nagsasayawan rito. Hindi mga pamilyar
sa akin but I guess it's natural here.

"Threya!" singhap nila Jane.

Halos maitulak tulak na ako patungo sa gitna, napatawa ako at

nagtatalon kasabay ng music, pinuntahan agad ako nila Jane.

"Let's party!" sigaw ng DJ.

Nagsigawan at nagtalunan kaming lahat, sobrang saya ng ganito!

Walang nagpipigil sa kasiyahan, sumasabay kami nila Jane sa
sayawan at talunan. Ilang sandali pa ay umulan na ng mga bula.

What. The. Heck. Is. This?

Ang ganda!

"Wow! May ganito?" manghang sinabi ko.

"Threya! This is a foam party!" hiyaw ni Dianara at saka ako

sinayaw sayaw.

Malakas na nagtatawanan kami habang nagtatalunan, oh my gosh! This

is so fun! Ang saya saya! Hindi ko alam kung ano ang dapat kong
gawin pero dahil nakasuporta naman sila sa akin ay sumasabay na
lang ako sa music na masaya.
"Threya! Wait, kuha lang ako ng beer!" si Jane. "H'wag kang
hihiwalay kila Dianara, stay put! Alright?"

Tumango na lamang ako.

Naiwan si Dianara at Annie, nakita ko silang nakikipagsayawan na

sa dalawang lalaki. Humawak sa baywang ni Annie ang isang lalaki
at humawak naman si Annie sa leeg noon, they're dancing in a sexy
way.

Napailing na lamang ako at nagpatuloy sa aking pagsasaya, then

someone held my hips from the back. Naramdaman ko ang pagsasayaw
niya sa likuran ko.

Kinabahan ako.

Kumunot ang noo ko, namumungay ang mga mata na humarap ako sa
lalaking iyon. Hindi ko naman yata kakilala, kung makahawak akala
mo close kami.

Namilog ang mga mata niya ng makita ang mukha ko, hindi naman
masyadong madilim rito. Sakto lang ang iba't ibang kulay ng ilaw
na tumatama sa aming mga mukha.

"Whoah! I caught a spiker," he said, amusement was evident.

"You're the number 8, Fortin in HU's spiker, right?"

Napanguso ako at wala sa sariling tumango. He smiled widely,

kumindat siya. Namumula ang kanyang mukha, dahil rin siguro sa
epekto ng alak.

Seriously? This dude is... I don't know! I don't know him, I

should stay away from him.

Paatras na lumakad ako kahit na meron akong nabangga sa likuran

ko, mabilis naman niyang hinawakan ang baywang ko.

Oh damn.

"Whoah, don't you walk away. I'm Cholo," he told me. "I'm not some
asshole, I won't harm you. Miss..."

Umiling ako agad. "No, I don't know- you." lumakad na ako,

hinawakan niya akong muli sa baywang.

"Miss,"

Another arm snaked around my waist from the back, pulled me closer
on his chest. Napasinghap ako, kumalabog agad ang puso ko sa 'di
malamang dahilan.

Gulat ang rumehistro sa mukha noong lalaki, ganoon din sa mga

babaeng nasa malapit sa amin. Nakatingin sila sa aking likuran, na
parang nagtatakata.
"She's mine, dude..." Zoriel's baritone voice sent shivers down my
spine.

I gasped. I swallowed two times and breathe out.

Napangisi si Cholo, nagtaas siya ng dalawang kamay bilang pagsuko

at saka nawala na sa aking paningin. Pinihit ako ni Zoriel paharap
sa kanya, he snake his arm around my waist again.

"Let's go, Asthreya. I'll drive you home, you're drunk..." his
lips brushed my ear.

Napasinghap ako at napatingala dahil doon, I felt him stiffened a

bit. Nakahawak pa rin siya sa aking baywang, para bang sinasabi
niya sa lahat ng makakakita na teritoryo niya ito.

"God, Threya. Stop being sexy..." he whispered and I didn't get it

clearly.

Unconsciously, I bit my lower lip. Muling dumikit ang labi niya sa

aking tainga, naramdaman ko ang mabibigat niyang paghinga doon.

I giggled.

Lalong naging malakas ang music, kaya naman tumalon talon ako at
sumabay doon. Nadinig ko ang mahinang pagtawa ni Zoriel, nanatili
siyang nakatayo sa aking harapan habang pinapanuod lamang ako.

"Zoriel! Omg!" nagtilian ang babaeng nakakita sa kanya.

Humawak pa ang isang babae sa kanyang dibdib at ang isa nama'y sa

kanyang braso, napapikit siya ng mariin nang mabitiwan niya ako.

Napanguso na lamang ako. Napanuod ko kung paano tamaan ng camera

flashes ang kanyang mukha habang ang dalawang babae ay nakakapit
sa kanya, hilaw na ngumiti siya at saka nagpaalam sa mga iyon
pagkatapos siyang kuhanan ng litrato.

Muling umikot ang paningin ko.

"Oh my god!" singhap ko at saka nabuwal, hinawakan agad ni Zoriel

ang aking baywang.

"Tara na, Threya." he said.

"Gusto ko pang sumayaw!" maktol ko, at pilit kumalas sa kanya.

He gasped, pakiramdam ko ay napipikon siya na ewan dahil sa

kakulitan ko. Pumikit lamang siya sandali at saka nanatili roon.

"Dance, then. Five minutes lang." he said in a defeated tone.

Ngumiti lamang ako, ilang sandali pa akong sumayaw kasabay ng
tugtog doon. Hinawakan na niya ako sa siko, but then the music
change into a sweet song.

My heart raced slowly. Ang sarap sa pandinig.

Pumikit lang ako sandali at tuluyan na akong nabuwal sa dibdib ni

Zoriel, marahang pinulupot naman niya ang braso sa aking baywang.

"Zoriel,"

"Hmm?" he hummed sweetly on my ear, inayos niya ako sa

pagkakayakap niya.

"I'm sleepy..." I murmured.

He chuckled adorably. "Uh-hmm, I know. Do you wanna go home now?"

malambing na tanong niya na parang nagtanong siya sa isang batang
kapatid.

Antok na tumango ako, tumingala ako para kumuha ng sapat na hangin

sa aking baga pero wala pa man ay naramdaman ko na ang pagdampi ng
labi naming dalawa.

Bahagyang nanlaki pa ang mga mata niya, hindi ko na kaya. Fuck!

I closed my eyes and snaked my arms around his neck, I felt his
lips moved brushing mine. Suminghap ako at marahang ginalaw ang
aking labi para gantihan siya, mas lalo akong kumapit sa kanyang
leeg.

He chuckled sexily in between kisses. Hinapit niya ang aking

baywang lalo, marahang yumuko pa siya para pumantay sa akin at
mahalikan ako ng maayos.

"Oh no, mushroom. This will be a big headline for tomorrow, stop
kissing back. I might be a monster right now..." he suckcled my
lowerlip.

I groaned, mahinang humalakhak siya at kumalas mula sa akin.

Kumalabog ang puso ko. Naghabol ako ng hangin dahil sa kahingalan.

Binaon niya agad ang aking mukha sa kanyang dibdib na para bang
tinatago niya ako, humawak siya sa baywang ko at saka na ako
hinigit papalabas ng bar.

Pagkalabas namin ay nakaalalay pa rin siya sa akin, pakiramdam ko

nawala ng konti ang hilo ko dahil sa luwag ng lugar ngayon dito sa
labas. Marahang pinalo ko ang aking ulo habang naglalakad kami.

"Where would I drop you?" he said, kinuha niya ang kamay ko para
pigilan ang pagpalo ko sa aking ulo.

Kumunot ang noo ko, I pouted a bit and glanced at him.

"FEST..." I told him.

Ngumuso siya at marahang tumango.

"Oh, right! Now, I know." he smiled.

Kumpara sa akin ay wala siyang katama-tama o kahit na anong epekto

ng alak, diretso siyang maglakad. Hindi namumungay ang mga mata,
namumula lang ang ilong at pisngi.

He licked his lips, marahang nilaro niya pa iyon gamit ang kanyang
daliri. Umiwas ako ng tingin.

Tahimik lang ang byahe namin, hindi ko kabisado ang mga lugar rito
kaya hindi ko rin alam kung malapit lang ba ang FEST rito o malayo
ba.

Geez!

Hindi ko alam ang mga nagagawa ko, basta ang pakiramdam ko lang ay
sobrang malaya ako ngayong gabi at talagang masaya. Napakaluwag sa
pakiramdam.

It was my first time doing those, drink alcohol until I get dizzy,
dance with my friends, foam party and all. Ang saya, sobra.

Kinagat ko ang pang ibabang labi ko at saka sinandal sa headrest

ang aking ulo, naramdaman ko ang isang kamay niya na parang may
inalis sa aking buhok.

"Did you enjoy?" he asked.

I inhaled sharply and nodded.

"Yeah..."

"Sure, you did." he chuckled. "Do you feel thirsty? Water? Coffee?
It will help you sobber..."

And we did, huminto kami sa isang Starbucks na nadaanan. Kahit

madaling araw na'y may mga costumers pa rin doon, halos lahat sila
ay napapatingin kay Zoriel.

Ngumiti si Zoriel sa akin at inupo ako sa two seater table, kinuha

niya ang panyo sa kanyang bulsa at saka pinunasan ang parte ng
pisngi at tuktok ng ulo ko.

"Stay here, oorder lang ako..." he said, I nodded and smiled.

Isang beses pa siyang sumulyap sa akin at tumungo na sa counter

para umorder, mabilis na nahawakan ko ang dibdib ko.
My chest hurts, napakalakas ng kalabog sa 'di ko malamang dahilan.
Huminga ako ng napakalim, paulit ulit para pakalmahin iyon.
Kumalma naman iyon sandali, I glanced at Zoriel.

Nakatingala siya sa menu, mangha naman na nakatitig sa kanya ang

staff sa counter. Nanlaki ang mga mata ko nang biglang bumilis na
naman ang tibok ng leche kong puso.

"What... Threya..." pasinghap na bulong ko. "Oh my, shit. No..."

Humalukipkip siya para hintayin ang order niya, bahagyang ngumuso

pa siya at sumulyap sa akin. My heart is thumping wild, oh no!
This is not happening, please.

Umiling ako at mabilis na umiwas ng tingin sa kanya. Lasing lang

siguro ako kaya ganito, oo tama! Lasing lang ako.

Stop thinking too much, Threya. Bukas ay wala na ang lahat ng

kakaibang nararamdaman mo ngayon.

Pagkatapos naming magkape roon ay inihatid na niya ako sa FEST,

maliwanag pa rin ang lobby nito at gising ang mga receptionist at
staff na iilan.

Lahat sila ay bumati agad kay Zoriel na para bang napaka

importanteng tao nito sa kanila, huminga ako ng malalim pagkasakay
namin ng elevator.

"H'wag mo na ako ihatid." I said quietly.

He pouted. "What? We're on the same floor, paanong hindi mo ako

makilala? E, magkapit-bahay lang tayo."

Nanlaki ang mga mata ko, mabilis na ng sink in sa akin ang kanyang
itsura. Siya iyong kausap ni Cash, siya rin iyong nasa parking
area at inaabangan ng reporters!

"Oh! Hindi ko naalala, pero naalala ko na ngayon. Ikaw pala iyong

kausap ni Cash, at nagtatalo kayo about the private floor."

Tumango lamang siyang at tipid na ngumiti. Pagkababa namin ay

sabay na rin kaming naglakad, pagkahinto ko sa tapat ng pintuan ay
hinintay pa niya akong magbukas ng pinto.

Huminga ako ng malalim at binuksan na iyon gamit ang aking card,

nakatulong sa akin ang pagkakape at pamamahinga ng sandali sa
Starbucks. Konti na lang ang pagkahilo ko ngayon.

Hindi ko pa man nabubuksan ang pinto ay kusang nagbukas na iyon,

ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko nang makita ko si
Spiral ang iniluwa noon.

"Sp- Spiral..." my voice shook.

His cold stare gave me chills, malakas na kumalabog ang dibdib ko
sa sobrang kaba. Nawala ang ngiti sa labi ni Zoriel nang makita
siya.

Walang mapaglagyan ang kabang bumabalot sa akin ngayon, para akong

mahihimatay sa sobrang kaba ngayon mismo. My knees were shaking,
my hands and my lips are trembling.

He smirked. Wala akong mabasang emosyon na kahit ano sa kanya

ngayon, my heart ached.

"Thanks for taking her home..." he said coldly. "I don't punch
easily, I need an explanation from my girlfriend before I do
that." pormal na aniya, he grabbed my wrist.

Mabilis na napatingin si Zoriel roon, hindi ko alam kung anong

emosyon niya ngayon pero nakitaan ko iyon ng pagkalito at...
lungkot?

"Spiral, I can explain-"

"You really should, make sure it would be reasonable. Or I'll kill

this motherfucking man with you,"

"Uhuh, I guess you heard about it. That's why you're here now,
isn't it enough proof?" Zoriel's cool tone made me tremble more.

"Zo-Zoriel, please..." nabubulol na sinabi ko.

Umigting ang panga ni Spiral, kitang kita ko ang pinaghalong galit

at sakit sa kanyang ekspresyon. Madilim na nakatingin siya kay
Zoriel, ilang sandali pa'y parang naputol ang ugat ng pagkalma sa
kanya. Mabilis na sinapak niya sa Zoriel.

Napatili ako. Agad bumuhos ang luha ko at umawat sa kanya,

nanginginig man ay pilit kong hinila ang kanyang braso.

"Fuck you, that's for messing with someone's property. I don't

really know you, but you're a big fat asshole!" nanggagalaiti at
impit na singhal ni Spiral.

Zoriel sighed, he glanced at me. Sumakit ang puso ko dahil sa

nakikitang lungkot sa kanya, gamit ang kanyang thumb ay pinunasan
niya ang dugo sa gilid ng kanyang labi.

"Spiral! Please! H'wag naman ganito! Magpapaliwanag ako!" I was

panicking.

Nanatiling galit si Spiral, pero nang lingunin ako'y lalo kong

nakitaan ng sakit ang kanyang mga mata. Bumuhos ang luha ko.

Huminga siya ng malalim at hinila na ang palapulsuhan ko, gustuhin

ko mang lingunin si Zoriel ay hindi ko na ginawa, ayaw ko nang
makasakit pang muli kay Spiral.
"What the fuck is this, Asthreya?" his jaw clenched. "Are you
fucking cheating on me?"

Wala akong naging pagsagot, nanatili akong nanghihina at tahimik

na bumubuhos ang luha habang nakatingin sa aking mga paa.

"Please, I need your explanation. Please, Asthreya. I don't know

how to fucking calm my mind right now, please..." he was begging,
it made my heart hurt even more.

Humagulgol ako at napaupo sa sahig. Hindi ko alam kung ano ang

tamang sabihin o ipaliwanag sa kanya.

Napakasakit ng puso ko sa oras na ito, lalo pa akong nasasaktan

kapag tinititigan siya, napakasakit lang makita na nasasaktan siya
dahil sa akin.

"Fucking tell me..." mariin niyang sambit, bakas ang sakit.

Nagulat ako ng ihagis niya ang cellphone sa harapan ko.

It's me and Zoriel, kissing in the middle of the dancefloor. Gaano

kasakit sa aking makita iyon, ano pa kaya sa katayuan ni Spiral?

Fuck! Lahat ng sakit ay napunta sa puso ko, I cried in so much

pain while looking at it.

He gasped.

"Please, tell me that you are not that girl," his voice shook.
"Please, Chian. Sabihin mo sa aking hindi ikaw 'yan, kahit
kasinungalingan. Tatanggapin ko, sabihin mo lang na hindi ikaw
'yan..."

I cried even more, how could I hurt him! How fuck I could? Paano
ko nagawang saktan siya ng ganito? Paano ko nagawang
makipaghalikan sa iba? Paano ko nagawang mawala siya sa isip ko sa
panandaliang saya?

Tangina.

"I'm so sorry- please, sorry. Spiral..." hagulgol ko.

Nagyuko siya ng ulo, hinawakan niya ang bridge ng kanyang ilong.

Nakita ko pa ang panginginig ng kanyang kamay.

Sobrang sakit.

"Stop saying sorry... and- and tell me that you are not that girl,
sabihin mo na lang na hindi ikaw 'yan. I beg you, Chian..." I
could almost feel his pain while saying those words.

Humagulgol ako sa sobrang sakit, I shook my head. Tinakpan ko ang

aking mukha gamit ang palad ko at saka umiyak ng umiyak. Wala na
akong pakealam kung magmukha akong tanga, gusto kong umiyak dahil
sa sakit at galit sa aking sarili.

I'm sorry, Spiral... I'm really really sorry...

"I'm hurting, too much. You did not cheat, you didn't kiss him,
you didn't hug him, you did not smile at him, no..." umiling siya.
"No, my Chian didn't do anything, hindi mo magagawa sa akin 'yon,
'di ba? You have my trust, hindi ikaw ang nasa picture..."

Pakiramdam ko gusto niyang magsinungaling ako to less the pain he

was feeling right now, gusto niyang pagmukhain ko siyang tanga sa
kasinungalingan, hindi ko kaya iyon.

"Stop it, Spiral!" I cried in frustration. "Fucking stop, please!

Sorry for hurting you, sorry sa lahat ng nagawa ko. Hindi ko alam,
I-I was d-drunk..." naghabol ako ng hangin. "I'm so sorry, mahal
na mahal kita. Hindi ko sinasadya."

Nakita ko ang pagkunot ng noo niya, mapait na ngumiti siya sa

akin. He nodded slowly, it hurts! Stop that expression, please.

"Mahal na mahal mo nga ako, e. Kaya 'di ako naniniwala sa lahat,

I'm perfectly blind when it comes to you. I love you so much,
Asthreya. But please, don't hurt me..." he said quietly like he
was suppressing everything.

"You were just drunk tonight, iisipin kong walang nangyaring

ganito dahil iyon lang ang paraan para 'di ako masaktan ng sobra.
Huwag mo nang alalahanin at babanggitin kahit kailan."

Huminga siya ng malalim at saka parang pagod na naupo sa sofa,

tahimik na umiyak lamang ako at nagyuko ng ulo.

Hindi ko na alam ang mararamdaman ko, kaya ko ba iyon? Kaya ko

bang maging makasalanan harapan niya? Makakaya ko pa bang iharap
sa panibagong araw ang makapal kong mukha sa kanya?

Paano niya nasasabi ang ganoong bagay kahit ramdam ko ang sakit
doon?

👠👠👠
Kabanata 25

Wala akong lakas kinabukasan, Spiral slept on the couch. Hindi ko

sigurado kung natulog nga ba siya o ano, I passed out last night
after crying. Kaya 'di ko alam kung magkatabi ba kami sa kama o
kung sa couch siya natulog.

But I woke up without him, I went out and I saw him busy with his
phone.
"Wala kang pakealam, sige na." walang gana niyang sambit at
tinapos ang tawag.

Wala akong naintindihan doon, my heart is aching until now.

Pakiramdam ko nga'y walang nagawa ang pagtulog ko dahil sa sakit
na nararamdaman ko.

Hindi ko maalala ang ibang nangyari kagabi, o kanina. Basta ang

alam ko'y nasasaktan ako, ang tanging naalala ko lang ay ang mga
huling senaryo sa pagitan namin nila Spiral at Zoriel.

Spiral punched Zoriel, doon nagising ang diwa ko sa kalasingan.

Iyon ang tanging naalala ko, I cried because of Spiral's pain upon
seeing us together.

Spiral sighed heavily, nakatalikod man siya sa akin ay kitang kita

ko ang kanyang pagiging problemado. He was sitting on the couch,
elbow on the armrest and massaging his temple.

Nangilid ang luha ko, tahimik na bumalik ako ng kwarto. Umupo ako
sa kama, namataan ko ang aking cellphone na umilaw sa bedside
table. Kinuha ko agad iyon.

Jane:

Hi, Threya! Good morning, may gagawin ka ba ngayon? Punta ka sa

bahay.

Dianara:

Hey, freak. Punta tayo kila Jane? 'Wag ka na mag open ng social
accounts.

Reitius:

Threya, I'm here in Manila. How are you? Let's meet.

Napabuntong hininga ako. I immediately check my Instagram.

Sumabog ang notifications ko, followers, and mentions. Kumalabog

agad ang dibdib ko dahil sa kaba, I tapped the latest mention.

It was me and Zoriel, nakayakap siya sa akin at nakabaon ang mukha

ko sa kanyang dibdib. Hindi man kita ang malinaw kong itsura ay
alam na alam kong ako iyon.

Gusto kong manlumo sa dami ng mentions sa akin na puro sa picture

namin ni Zoriel, hindi ko alam kung paano ako nakilala ng mga tao
rito sa Maynila.

Agad kong prinivate ang aking Instagram, marami na rin kasing nag
comment sa aking mga pictures, may hate comments at meron din
namang namumuri but it seriously hurts me.
Tumulo ang luha ko, agad kong pinalis iyon at tinago ang cellphone
ko sa ilalim ng unan nang biglang pumihit ang door knob ng kwarto.

Spiral with formal expression went in, he met my gazed. Umiwas

agad ako ng tingin, ang kapal talaga ng mukha kong humarap pa sa
kanya ngayon.

"Mag-ayos ka na, we'll go out..." he said with formality.

Humugot ako ng malalim na hininga at nag angat ng tingin sa kanya.

"Saan tayo pupunta? Hindi ka..." I trailed off. "Hindi ka pwedeng

makita sa labas, 'di ba?" nauutal kong tanong.

Hindi siya pwedeng makita rito 'di ba? Bakit lalabas kami? At alam
kong nasasaktan siyang makita at makasama ako ngayon pero hindi
niya pinapahalata but his eyes says it all.

He smiled. I could almost see the sadness in there. My chest is

tightening. Ang sakit...

"I don't care about that now, Threya." he said. "Mom and Dad wants
to meet you. Maligo ka na at magbihis," Iyon ang huli niyang
sinabi at lumabas na ng silid.

Kumalabog ang dibdib ko, kumunot ang noo ko dahil sa pagkalito.

I don't know what to feel or what to react, but I feel so guilty.

Why does he have to introduce me to his family when I already made
a sin, a mistake.

Parang ang pangit lang talagang humarap sa pamilya niya na may

ginawa akong kasalanan, ang saya sanang maramdaman iyon pero
ngayon ay tanging sakit at pagkahiya ang ramdam ko.

I couldn't believe that he still wants me in his life, I mean I

cheated. I don't know if that's the exact term for that but I
kissed another man, is it cheating?

Damn, you stupid! Of course it is!

I took a quick shower and I wore a simple baby blue dress.

Napakalungkot, napakabigat ng paligid ko sa oras na ito. Hindi ko
alam kung ano ang naisip ko at nakagawa ako ng ikasasakit ni
Spiral.

Ganoon ba ako kakulang sa atenyon? Ganoon ba ako kasabik sa

kasiyahan? Ganoon ba ako pinalaki ng magulang ko?

Hiyang-hiya ako sa lahat. Sa mga kaibigan ko, sa pamilya ko kahit

wala naman silang alam sa nangyari at lalong lalo na kay Spiral at
Zoriel.
Zoriel is a famous model with a rich family, how could I brought a
shame on him like that? Pati siya ay alam kong matsi-tsismis!
Kalat na kalat na nga ang pictures namin, hugging and kissing in
the middle of the crowded dancefloor.

What did you do, Asthreya?

"Are you done?" malamig na boses ni Spiral sa labas ng pintuan.

Humugot ako ng malalim na hininga at saka sinuklay ang aking

buhok.

"Tapos na." sagot ko rito.

He opened the door, and God I'm hurting so bad while seeing Spiral
emotionless and cold. He smiled, but it didn't reach his eyes.
Like the way he smiles at me before.

Iyong mga panahon na wala pa akong ginagawa mali, puro pagmamahal

lang sa kanya at paghihintay sa pagdating niya. I miss his old
genuine smile, but I don't deserve it now. Nakakaiyak lang.

"Let's go..."

Spiral held my hand as we went out. Ramdam na ramdam ko ang

panlalamig, panlalamig niya at panlalamig ko dahil naman sa kaba.

Do I still love him?

Please say yes, my heart. Siya lang ang dapat mong mahalin, sa
kanya ka lang. Masyado ka lang talagang naaliw sa panandaliang
saya. Tama...

Pinilit kong alisin sa aking isip ang lahat ng bagay na

nakakapagpabigat sa aking damdamin ngayon, gusto kong maging
maayos ako sa harapan ng kanyang parents pero mukhang mahirap
talaga.

Feeling ko napakakapal ng mukha ko para magpakilala pa sa kanila,

hindi ko deserve ang isang katulad ni Spiral. Hindi niya deserve
ang babaeng cheater na katulad ko.

He doesn't deserve the pain I am giving him. Ang tanga tanga ko,
ano bang kailangan kong gawin para makabawi sa kanya?

"Spiral, ayos pa ba tayo?" I asked weakly, nakahawak ako sa

kanyang kamay pero wala akong maramdaman kundi kalungkutan lamang.

I want to feel the love, I want to feel him. Pero sino nga ba
naman ako para magdemand nga ganoon ngayon? Sino ba naman ako para
humingi pa ng pagmamahal?

Huminga siya ng malalim at marahang tumango. Hinaplos niya ang

pisngi ko at umiwas ng tingin.
Damn, it hurts.

Bahagyang nanlaki ang mga mata ko nang makita si Zoriel na

kakalabas lang sa kanyang unit, our eyes met as the elevator door
closed. Sumakit ang puso ko, lalo akong nahihirapang huminga dahil
doon.

Naramdaman ko ang maragang pagpisil ni Spiral sa aking kamay,

nagyuko ako ng ulo at tumingin na lamang sa aking mga paa.

"Can I ask you to move out of here? Please..." he sighed. "I don't
think I can be okay if you're still seeing him... if he's still
around you."

Pinanlamigan ako roon, para akong binuhusan ng malamig na tubig.

Lumipat ng condo? Paano ko magagawa iyon? Ito lang naman ang condo
na ibinigay ng HU sa akin.

Kumurap kurap ako.

"Spiral..." mahinang sambit ko. "You know I can't..." maingat na

sinabi ko.

Umigting ang panga niya, kitang kita ko sa mirrored door ang

kanyang mapait at nasasaktang emosyon. Humigpit ang pagkakahawak
niya sa aking kamay.

"I can buy you a house, near Harvard. Please, Chian. Accept my
offer, just this one." he pleaded.

Kumunot agad ang noo ko, lalong sumikip ang dibdib ko sa 'di
malamang dahilan. Hindi ko alam kung bakit nasasaktan ako sa
ganoong sinabi niya.

"Spiral, 'di ko matatanggap iyon. Hindi kailangan, iiwasan ko

na..." huminga ako ng malalim. "Iiwasan ko na ang lahat para
sa'yo, para 'di ka masaktan. Pangako." miski ako ay nasasaktan sa
sinabi ko.

House? Is he fucking serious? I'm not a fucking gold digger, hindi

ko matatanggap iyon kahit magmakaawa pa siya. May pride pa rin
ako.

Hinigpitan ko ang hawak sa kanya, para akong pinupukpok ng

martilyo sa dibdib dahil sa naging reaksyon niya. Lumingon agad
siya sa akin gamit ang kanyang malungkot na mga mata.

"Hindi ako magiging okay, 'di ko kayang maging okay ngayon. Pero
sana lumayo ka na, lumipat ka. That's the only thing I can be calm
with..." he sighed. "I thought it was okay, mahal kita. Pero ang
sakit pa rin talaga. I'm sorry, Asthreya..." marahang sambit niya.
Humugot ako ng malalim na hininga, I bit my lowerlip. Ang sakit ng
puso ko, parang umiiyak ang lahat sa akin, I hold my tears. I
shouldn't cry, right now.

"I'm sorry..." I stuttered. "Hindi ko sinasadya, Spiral." iyon

lang ang tanging nasabi ko.

Walang buhay na sumama ako sa kanya, tahimik ang buong byahe namin
at sa labas lang ako ng bintana tumingin para maiwasan ang
pagbuhos ng luha ko.

I don't know what to do, my mind is not functioning. Para akong

lantang gulay, ni hindi ko makagalaw kahit nangangalay na ako sa
pwesto ko.

Simpleng galaw ko ay kinahihiya ko sa kanya, kahit sandali ay ayaw

ko munang mabalingan ng kanyang atensyon.

Mahal ko siya pero bakit ganito ang nararamdaman ko? Bakit parang
mali na mahalin ko pa rin siya? Bakit pakiramdam ko hindi na tama
na ako pa rin ang para sa kanya?

"Stop crying, please..."

Kumunot ang noo ko, hindi ko naramdaman na tumulo na pala ang mga
luha ko. I couldn't help it, masyadong masakit. Masyadong mabigat
at talagang sila na ang kusang naglalandas ng walang paalam.

Huminga siya ng napakalalim.

"How long have been with him?"

Fuck.

"One month."

Mapait na ngumiti siya. "You really are easy to fall-"

"Spiral!" I scoffed. "Hindi-"

"Was it enough to make you fall?" he sighed heavily. "Siya na ba?

Wala na ba ako?" parang hirap na hirap siyang itanong iyon.

My heart ripped into a million pieces. Walang paalam na bumuhos

ang luha ko, ni walang reaksyon ang mukha ko nang balingan siya ng
tingin. Tanging luha ko lang ang bumubuhos.

"Paano mo nasasabi 'yan?" may inis na tanong ko. "You are hurting
yourself!"

He smiled weakly, kahit sulyap ay hindi niya ginawa sa akin kahit

na stop light naman.
"You... you're hurting me." he sighed. "Your actions speaks,
Asthreya. I'm not dense, 'di ako tanga. Pero nagpapakatanga ako
sa'yo, I want to make you mine again..."

"Matagal na akong sa'yo..." garalgal ang boses ko dahil sa pag-

iyak.

"Nawala, Asthreya. Please naman, hindi ako tanga. H'wag mo na

akong pagmukhaing tanga, alam kong 'di na tulad ng dati. Hindi na
ganoon ang nararamdaman mo sa akin."

Ang mga luha ko'y walang pagtigil. Ayos lang, nang mabawasan ang
bigat ng pakiramdam ko. Gusto kong mawala ang sakit, at lungkot.

"Spiral, please..." I sobbed. "I don't want to hear that, ang

sakit..."

He chuckled with no humor at all. Lungkot ang ramdam ko doon.

"Masakit kasi totoo, that's it. Nakuha ko na ang sagot, Asthreya."

he nodded slowly, pilit na ngumit siya. "I want you to know my
family, pagbigyan mo lang ako. After that, I'll..." he sighed. "I
will set you free, I promise..."

Para akong binagsakan ng langit at lupa dahil sa huli niyang

sinabi, wala akong makuhang salita o pagtutol. Gusto kong
humagulgol at sumigaw dahil sa sakit.

Fuck.

"B-bakit?" halos bulong na tanong ko. "Ayaw mo na ba?"

Matagal bago siya nakasagot, kinagat niya ang kanyang labi.

Naramdaman ko ang paghinto namin. Nasa tapat na kami ng isang
malaking mansyon.

Mahinang natawa siya at nilingon ako. Para bang sa pagtawa niya

lang matatakpan ang pait at sakit na dinarama niya. Ilang saglit
pa'y lumungkot na ang mga mata niya, maingat na hinawakan niya ang
pisngi ko at hinaplos.

"Setting you free will make you happy, iyon lang naman ang gusto
ko. Ang maging masaya ka,"

"Wh-what!?" pasinghap na iyak ko. "Masaya ako sa'yo, Spiral!

Please, don't do this. Hindi ko kaya! Mahal ko ako 'di ba? Sabi
mo! Sorry, sorry sa lahat ng nagawa kong mali. Pero h'wag naman
ganito-"

"Hush, Chian..." pag-alu niya. "Mahal kita, sobra. Hindi porke

pakakawalan kita ay 'di na kita mahal, God knows how much I love
you. But I think this..." iling niya. "Is not the right time for
us..." pabulong na aniya.
I cried like a kid. Hinawakan ko ang kamay niyang nasa pisngi ko.
Pumikit siya ng mariin at parang nagpipigil ng kung anong emosyon
roon.

"Spiral naman! Please! H'wag ganito! Mahal na mahal kita, h'wag mo

akong iwan." iyak ko.

Huminga siya ng malalim at ngumiti ng malungkot sa akin, marahan

niyang pinalis ang mga luhang walang tigil na lumalabas.

"I'm leaving..." he whispered. "I'm sorry..."

Kumunot ang noo ko.

"Ano? Spiral-" Nauutal na sambit ko. "Spiral, bakit? Bakit naman

ganito? Bakit mo ako iiwan?"

Sobrang sakit, hindi ko na maitago ang sakit ng nararamdaman ko.

Para na akong tangang umiiyak sa kanyang harapan ngayon.

Sabi niya mahal niya ako? Bakit iiwan niya ako? Sabi niya
magpapakasal kami pagkatapos mag aral? Bakit aalis siya? Saan siya
pupunta?

Tangina naman, sobrang sakit talaga.

"I'm sorry, Chian." he said it almost a whisper. "I'm sorry, I

love you so much-"

"Mahal mo ako? Pero iiwan mo? Ano 'yon, Spiral? Nasasaktan ako,
sabihin mong biro lang ang lahat. Bawiin mo, parang awa mo na..."
I cried in frustration, hinampas ko ang kanyang dibdib ng paulit
ulit.

Nagyuko lang siya ng ulo at tinanggap ang lahat ng pananakit ko.

Nanghihina na ako, gusto kong mahimatay at magising na walang
problema. Na walang sakit at walang ganoong sinabi si Spiral.

"Stop crying, please..." he pleaded. "I'm leaving for US, Chian.

Gusto kong maayos ka bago ako umalis,"

"I will wait, Spiral!" halos magmakaawa kong sinabi. "Ilang buwan
ba? Taon? Hanggang kailan ka ba doon? Hihintayin kita, h'wag kang
makipaghiwalay sa akin. Maghihintay ako."

Pumikit siya, mabilis niyang pinalis ang luhang naglandas sa

kannyang pisngi.

"Don't wait," he said. "I'm leaving... for good."

Doon nawasak ang puso ko, humagulgol ako dahil sa sobrang sakit.
Ayaw kong maniwala sa lahat, para akong pinapatay ng sakit dahil
doon. Gusto kong matulog para hindi maramdaman ang sakit na ito.
Fuck.

Why...

👠👠👠
Kabanata 26

Wala sa sariling naglalakad ako, hindi ko alam kung saan ako

pupunta o dapat pumunta. Ayaw kong umuwi, ayaw kong maramdaman o
maalala si Spiral doon.

Pagkatapos naming mag-usap kanina ay tumanggi na akong magpakilala

sa kanyang pamilya, hindi ko kaya. Hindi ko kayang hindi umiyak
kapag kaharap ko na ang mga iyon.

Para saan pa at bakit pa ako magpapakilala sa kanila? Wala na rin

naman kami ni Spiral, hindi ko na dapat pa silang makilala dahil
wala na rin namang saysay.

Ang hirap palang pakawalan ng una mong minahal, ang hirap ding
maniwala na sasaktan niya ako ng ganito kalupit, sinabi ko naman
sa kanya na iiwasan ko ang lahat. Kahit sino, para sa kanya.

But why did he have to leave me?

Huminga ako ng malalim, hindi ko na naramdaman ang malamig na

pagbuhos ng ulan. Nagpapasalamat ako na umuulan ngayon para hindi
mahalata ng mga tao na umiiyak ako, baka isipin nila nababaliw na
ako.

At least, ngayon parang ini-enjoy ko lang ang pagligo sa ulan.

Sobrang sakit, Spiral. Where's the promise you told me? Wala na ba
talaga?

I want to wait until he come back, but he said don't. Ano pang
kakapitan ko? Ano pang aasahan ko sa ganoon? Sobrang sakit.

Humikbi ako at saka naghabol ng hininga dahil sa paninikip ng

dibdib ko, halos hindi na ako makahinga dahil sa pag iyak ko.

Bakit kasi ako nakagawa ng ganoon? Siguro kung hindi ko nagawa

iyon ay maayos kami hanggang ngayon at hanggang huli, 'di ba?
Magiging ganito pa rin ba kung hindi ko nagawa iyon?

Fuck it!

God, please. Stop the pain...

I love him so much...

I cried quietly while walking along the sidewalk. Walang masyadong

tao, iilan lamang ang nakakasalubong kong naglalakad at
nakapayong. Napapatingin sila sa akin na para akong isang baliw.
Baliw na kung baliw, wala akong pakealam sa paligid ngayon. Gusto
kong mawalan ng emosyon, para lang mawala ang sakit na ito. Pero
sadyang kakaiba ang sakit na ibinigay ni Spiral sa akin.

Tinanggal ko ang sandals na suot ko at saka iyon binitbit na lang,

pati paa ko nakikisabay sa sakit, ah. Suminghap ako at tumingala.

Ayaw ko ng sakit na ito, ayaw ko na.

Ilang saglit pa'y parang dininig ang panalangin ko, umikot ang
paningin ko. Pumikit ako ng mariin dahil sa kawalan ng balanse
dahil sa pagkahilo.

"Threya..."

Zoriel's worried voice is the last thing I heard before everything

went black.

Fuck.

Love is like the air, kung wala ka noon hindi ka mabubuhay. Hindi
naman porke love ay boyfriend o girlfriend na, basta may care ka
sa taong iyon. It's love.

Ngayong wala na ang mahal ko, para na rin akong nawalan ng hangin.
Napakasakit.

Nakaramdam ako ng sakit sa ulo at buong katawan, ginalaw ko ang

aking kamay. Hindi ko alam kung ilang oras akong natulog o ano,
basta sobrang init na ng buong katawan ko at sakit na parang hindi
ko kakayaning tumayo.

Huminga ako ng malalim at saka nagmulat ng mga mata kahit na

nangingiwi ako sa liwanag ng silid, maliwanag at purong puti ang
nasilayan ko pagkamulat.

Napatingin ako sa taong nakaubob sa aking kamay, nakaharap ang

mukha niya sa gawi ko at ginawang unan ang aking kamay.

Bahagyang nakanguso ang mapulang labi, bagsak ang buhok at

tumatakip sa kanyang noo. Zoriel is peacefully sleeping, nakaupo
siya sa isang upuan na nasa tabi ng aking higaan.

Seriously? Anong ginagawa niya rito? Tsaka bakit ba sa ospital pa

niya ako diniretso? Pwede naman sa condo na lang, kailangan ko
lang naman ng pahinga dahil nagpaulan ako.

Marahan kong hinaplos ang pisngi niya gamit ang kamay kong may
swero, geez! Ang sakit talaga ng mga braso ko, buong katawan para
eksakto.

He groaned, nagulat ako doon at mabilis kong inalis ang kamay ko

sa pisngi niya. My heart raced in nervous.
Damn, hindi ko makakalimutan na siya ang dahilan kung bakit ako
naguguluhan! Tss, I should have punched him because of that!

Napatikhim siya at mabilis na umayos ng upo.

"You're awake..." he stated.

"Hindi, obvious ba?" sarkastikong tanong ko. "Gusto ko ng

umuwi..."

He chuckled, tumayo siya at hinawakan ang noo ko. Sumunod ay sa

leeg ko naman, tumindig ang balahibo ko sa pagdampi ng balat niya
sa akin.

"How are you feeling? You must be thirsty, two days kang tulog..."

Binuksan niya ang isang bottled water at akmang ipapainom sa akin,

pero madali kong kinuha iyon at ako mismo ang nagpainom sa sarili.

"Two days? Ba't ang tagal naman? Tapos may sakit pa rin ako..." I
frowned. Nanlaki ang mga mata ko nang may maalala. "Seriously? May
game ngayon! Anong oras na?" aligagang tanong ko.

Ngumiwi siya at kinuha ang tubig sa akin pagkatapos kong maubos

iyon. Nilapag niya ulit sa table at saka bumaling sa akin.

"Threya, alam ni Coach Larry na may sakit ka." he said. "H'wag ka

nang maglaro ngayon, at 'di mo pa kaya."

Aish!

Nakakainis. Bakit kasi ganoon katagal akong nakatulog? Muling

sumikip ang dibdib ko nang maalala ang lahat, ang pag uusap namin
ni Spiral at ang kanyang pag-alis.

He left for good... iyong araw na nag-usap kami, iyon din ang araw
ng pag-alis niya. Hindi na siya babalik? Hindi ko na siya makikita
ulit?

"Tss. You're crying again..."

Gamit ang kanyang daliri ay pinahiran niya ang luha sa aking

pisngi, walang buhay na nilingon ko siya.

"He left me..." my voice shook. "He fucking left me, because I
cheated."

He sighed heavily. Kahit itago niya'y nakita ko ang pagngisi ng

labi niya, pero mabilis na umubo siya kunwari at saka umiwas ng
tingin sa akin.

The fuck with it!

"Oh... that's sad." balewalang aniya. "I mean, yeah. That's
sad..." tumango tango pa siya at kunwaring interesado.

Inis na tiningnan ko siya.

"Ba't ba wala kang kwenta kausap!?" I hissed.

His eyebrows shot up, ngumuso siya para pigilan muli ang ngisi
doon! Huminga siya ng malalim at kunwaring nalungkot.

"Sad to hear that, but that's life... people come and go, what do
you want me to say?" he said sadly.

Seryoso? Hindi niya ba pwedeng galingan ang pag-arte? Fuck,

nakakabwisit siya! Wala siyang kwenta talaga kausap.

The door handle clicked, a chinito guy in white coat went in. May
sumunod sa kanyang nurse na babae at may hawak na record chart.

Namilog pa ang mga mata ng babae nang mapatingin siya kay Zoriel.
Ngumisi ang chinitong doktor! Naalala ko siya, Saavedra rin siya
at parating kasama ni Ixerr Saavedra.

"How are you feeling, Miss Fortin?" he asked formally.

"Okay lang, po." ngumiti ako.

Nagtaas siya ng kilay. "Better? May body pain ba? Don't lie..." he
warned.

Napakurap kurap agad ako at saka ngumuso. Umiwas ako ng tingin,

natagpuan ko agad ang mga mata ni Zoriel na nakatuon sa akin.

Nakahalukipkip siya, nakapataong ang kanyang siko sa braso niya at

marahang pinaglalaruan ang pang ibabang labi.

"M-medyo masakit lang 'yong ulo ko," I lied.

I want to go home, hindi ko na kayang magtagal sa ospital pa. Baka

lalo lang akong magkasakit dahil sa kainggitan, pangarap kong
maging doktor at ipinapaalala lang sa akin ng ospital na hanggang
pangarap na lang iyon.

Tanghalian nang ma-discharged ako sa EGH. Si Zoriel ang nag

asikaso ng lahat, hindi ko alam kung siya nga o may inuutusan lang
siya para ayusin ang lahat.

Nahihiya pa nga ako dahil siya yata ang nagbayad ng lahat, hindi
biro ang ospital na ito. Lahat dito ay ginto, baka nga umabot pa
ako ng eighty thousad sa dalawang araw na iyon.

Habang naglalakad kami sa hallway ay sinuot niya sa akin ang isang

black cap, nangunot ang noo ko.
"Ano 'to? H'wag mo sabihing may mga reporters na naman paglabas
dito?" naniniguro kong tanong.

Ngumuso lamang siya at nagkibit ng balikat, pero ngayon palang ay

nasisiguro ko na talaga. Nagtitinginan ang bawat makasalubong
namin pati ang mga nurses. Ang iba'y sinusundan pa ng tingin ang
mukha ko.

Napangiwi ako dahil doon, nagyuko ako ng ulo at lalong binaba ang
sumbrero. Damn! Hindi ko pinangarap sumikat dahil sa kahihiyang
ginawa ko. Dati pangarap kong sumikat, pero sa larangan ng
volleyball iyon!

Kinabahan agad ako nang makita ang reporters sa labas ng EGH, nag-
aabang sila doon na parang mga mangingisda sa dagat at may isang
malaking isda na lalabas.

Zoriel held my wrist, nilagay niya ako sa likuran niya. Meron din
siyang suot na white cap kagaya ng akin, simpleng black vneck
shirt at faded ripped jeans lamang ay nangingibabaw na siya.

"Zoriel..." I mumbled.

Napailing siya nang makitang magtakbuhan at maglapitan ang

reporters sa amin, para akong wanted na nagtago at nagyuko lamang
ng ulo sa kayang likuran.

What the heck?

"Zoriel, siya ba iyong rumored girlfriend mo?"

"Anong masasabi mo sa mga kumakalat na balita tungkol sa'yo?"

"Is she from Harvard, also?"

Ngumiti ng tipid si Zoriel, hinawakan niya agad ako sa baywang at

hinarangan sa mga iyon. Sumakit ang mata ko sa liwanag ng sunod
sunod na camera nila.

Damn it!

Hindi ko gusto ito, sobrang nakakahiya na pala kapag nasa aktong

sitwasyon ka. Hindi katulad ni Zoriel na sanay sa ganitong mga
reporters at tao.

Hindi lang reporters ang nagkakagulo pati na rin ang mga taga-
hanga niyang estudyante ay nakita kong nagkalat. Nagtitilian sila
nang makita si Zoriel. Kumuha rin sila ng pictures nito sa
kanilang cellphone.

"Zoriel!" tili ng mga kababaihan.

Sunod sunod at umuulan ng katanungan ang mga reporters kay Zoriel,
hinihingal na ako dahil sa kasikipan ng dibdib. Walang sinagot si
Zoriel miski isa roon.

Mukhang pati siya ay iwas na sagutin ang mga issue tungkol sa

amin, nakakahiya lang talaga sa part niya dahil napakasikat niya
at hindi biro ang issue na iyon.

Mabilis na binuksan niya ang frontseat para pasakayin ako,

nakahinga ako ng maluwag dahil doon. Nakita kong nasa labas pa
siya para kausapin ang mga reporters, butil butil na ang kanyang
pawis sa noo at leeg dahil sa kainitan ng araw.

Maitatago ba talaga ako sa ganitong paraan? Malalampasan ko ba ang

mga tsismis na iyon? Hindi naman habang buhay ay pwede akong
magtago sa kanila.

Hindi ko kailangan magtago pero kailangan kong iwasan ang lahat ng

mga itatanong nila, hindi ko dapat pansinin ang lahat at magfocus
ako sa volleyball at pag aaral ko dito sa Maynila.

Ngayong wala na si Spiral, kailangan ko lalong pagbutihin ang pag

aaral ko. Gusto kong puntahan siya sa US pag nakapagtapos ako,
siya lang ang gusto kong makasama.

"May gusto ka bang kainin? Anything, ihahatid ko na lang sa unit

mo..." he said while driving.

Huminga ako ng malalim at ngumiti.

"Wala, meron namang pagkain doon. Thank you..."

Hindi ko alam kung bakit napakagaan ng paligid kapag kasama siya,

he was soft and caring. Para akong nakahanap ng isang kapatid,
minus na lang siguro kapag sa labas siya kasama dahil maraming
reporters at fans ang nagkakagulo sa kanya.

"Uhuh..." he nodded. "Nasa bag mo ang mga medicines, pinasulat ko

na rin sa nurse kung tuwing anong oras mo iinumin ang mga 'yon. Be
a good girl, Threya." paalala niya.

Sa basement parking area rin siya nagpapark para hindi hassle,

dahil siguradong mainit na naman siya sa mata ng mga reporters
dahil sa latest issue. Sabay kaming pumasok sa elevator.

Nilingon ko siya, nakanguso lamang siya habang may kung anong

tinitingnan sa kanyang cellphone. Nakasukbit sa kaliwang balikat
niya ang bag na kulay blue.

Hindi akin iyon, pero mukhang pang babae!

Kumunot ang noo ko at napatingin sa damit na suot ko. I'm wearing

a black off shoulder blouse and a ripped pants. Kanino nga ba ang
mga ito? Seriously? Ngayon ko lang talaga napagtuonan ng pansin,
ha.

"Kanino ba itong mga suot ko?" may inis na tanong ko.

Tss, mamaya may sakit pa ang may-ari neto! Malay ko ba kung kanino
ito at saan niya nakuha.

Patagilid na sumulyap siya sa akin at pinasadahan ako ng tingin

habang nakanguso.

"Zadriella's..." simpleng sagot niya at saka bumaling ulit sa

cellphone niya.

Uminit ang pisngi ko. Seriously? Zadriella? Sino naman iyon?

Nakakahiya naman! Mamaya makita noong babae niya na suot ko ito!

"Hindi pa naman nagagamit 'yan, nakuha ko lang sa closet. Hindi ko

kasi alam ang size mo kaya 'di ako nakabili sa mall..." he said.
"Good thing you have the same shape and height like Zadriella." he
smirked.

Humugot ako ng malalim na hininga.

Seriously? Gago talaga ang isang ito, pwede naman na kumuha siya
ng damit sa unit ko!

"Nasa bag ko naman 'yon card ng unit! Ba't 'di ka na lang doon
kumuha?" iritadong tanong ko.

He look amused. "I won't do that, ayaw ko nga..." he tsked.

Napasinghap ako.

"Kesa naman ipasuot mo pa sa akin ang damit ng babae mo, mamaya

makita pa ito sa akin! Nakakahiya!" I hissed. "Hindi ka talaga
nag-iisip!"

He laughed loudly.

"What are you saying Threya?" he asked, laughing. "Ba't naman ako
magkakaroon ng damit ng babae? I mean ng mga chic sa unit ko?"

"Hindi ko alam! Saan mo ba nakuha 'to?" turo ko sa suot.

"Kay Zadriella nga 'yan, nakuha ko sa closet ko. Naiwan niya," he

explained. "And Zadriella is my sister, just so you know, mushie!"
humalakhak pa siya.

Napakurap kurap ako, hilaw na ngumiti na lamang ako at naunang

maglakad. Pumunta agad ako sa tapat ng unit ko, sumunod naman siya
habang tumatawa pa rin.
Hinawakan niya ang kamay ko at saka doon nilahad sa akin ang bag
na blue.

"This bag is Zadriella's, also. Hindi ka mamatay dahil malinis ang

kapatid ko..." he chuckled.

Sa inis ko ay matalim na tiningin ko siya.

"May sinabi ba akong marumi siya?" bwisit na tanong ko.

He smirked.

"It was written in your face..."

Huminga ako ng malalim at umirap na lamang, I tapped the card on

the door handle. Sumulyap pa ako sa kanya bago pumasok.

"Thank you, ibabalik ko na lang..." I said shyly.

Umismid siya at nagkibit ng balikat.

"You're welcome..."

Napanguso ako at mabilis na isinara ng ang pintuan. Napahawak agad

ako sa aking dibdib, hinabol ko ang sapat na hangin para makahinga
ng maluwag.

God...

👠👠👠
Kabanata 27

The rest of the week went well, at least. Some reporters were
bugging me and asking what's between me and Zoriel. Hindi ko sila
sinasagot, ayaw ko ng dagdag issue.

Hindi ako pinapatahimik ng reporters, everytime I went out of the

FEST. Parati silang nag-aabang roon, buti na lang ay lagi akong
sinusundo ni Dianara o kaya naman ni Jane. At madalas akong
sinasabay ni Zoriel tuwing uwian.

Hindi ko alam kung paano ko natagalan ang linggong walang Spiral,

of course, hinahanap ko pa rin ang kanyang mga texts at tawag
tuwing umaga kapag gigising ako.

It feels bad. Masakit pa rin at marami akong tanong na hindi

nasasagot... how is he? What is he doing in US now? Kasama niya ba
ang pamilya niya?

I haven't seen Spyder since I got back to school. So, I assumed

that he left for US, too. For their safety, sure iyon.
"Zoriel texted," kunot noong sabi ni Dianara, nakatingin sa
kanyang cellphone. "Sagutin mo raw ang calls n'ya, Eya." nilingon
niya ako.

Jane looked at me intently while drinking water, ngumuso naman si

Dianara at nagtaas ng kilay sa akin.

Tss.

Bumuntong hininga ako, kinuha ko ang cellphone sa duffle bag at

tiningnan ang mga texts niya roon. May anim na missed calls rin
siya.

Zoriel:

Meet me at Starbucks near Harvard.

Zoriel:

I'll take you outside this world.

Kumunot ang noo ko, my chest started hammering again and it hurts!
Hindi ako makahinga ng maayos dahil sa ginagawa at pinagsasabi
niya.

My hands are shaking while typing a reply.

Ako:

I can't.

After a minute, my phone rang. Pinikit ko ang aking mga mata dahil
sa pagkainis at 'di malamang dahilan.

"Sagutin mo na!" kantyaw ni Annie.

I sighed in defeat.

"Oh..." walang ganang bungad ko.

I was avoiding him as long as I can, but Zoriel's consistency of

bugging and hanging around me is really frustrating. Napakakulit
niya, hindi siya nawawala.

Nawawala siya tuwing may photoshoots siya at iilang TV commercial

shooting, pero kahit ganoon ay nagpaparamdam siya sa tawag at
texts. Mawawala man ang presensya niya'y 'di naman nawawala ang
kanyang pangungulit.

"Seriously?" he gasped in awe. "Sumama ka na sa akin, may

pupuntahan tayo."

"Saan ba? Outside world? Ba't nasa PBB house ka ba?" pang iinis
ko.
Ang atensyon nila Dianara ay nasa akin na ngayon, para bang nag
aabang pa sila sa mga sasabihin ko. Seriously? Gusto kong matawa
sa kanila.

Zoriel laughed on the other line.

"Tss, your sarcasm is really interesting and adorable. Stop

testing me, Asthreya. Lalabas na ba ako ng Starbucks para puntahan
ka riyan ngayon?" he dared.

Suminghap ako dahil sa kainisan.

"H'wag ka nang makulit, pwede ba!? Pagod ako, kakatapos lang ng

training. Intindihin mo naman!"

Pasimpleng humagikgik sila Jane habang nakikinig, Dianara's

eyebrows shot up. Uminit ang pisngi ko dahil doon.

Geez.

Bakit kasi iba ang naiisip nila?

"Tss. Sige na, kasi. Samahan mo lang ako, you can sleep in the
car. Hindi kita guguluhin, basta sumama ka." namimilit na maktol
niya.

Pumikit ako ng mariin.

"May gagawin pa akong mga assignments, Zoriel."

Nadinig ko ang paghinga niya ng malalim sa kabilang linya. Gusto

kong makonsensya dahil doon, hindi lang talaga kaya ng pride ko na
tanggapin ang gusto niya.

Kinakain pa rin ako ng konsensya ko sa nagawa ko kay Spiral, si

Zoriel ang dahilan. But I'm not blaming Zoriel. Una, kasi ako ang
may kagagawan ng lahat, pangalawa ako ang unang humalik kay
Zoriel. So technically, wala siyang kasalanan.

I sighed deeply.

"Alright, Zoriel. Alright, hindi mo na ako kailangan paandaran ng

kakaganyan mo!" natatalo kong sambit.

I heard him mutter a "yes!"

Inipit ko sa aking balikat at tainga ang cellphone ko, sinikop ko

na ang mga gamit ko para ilagay sa duffle bag ko.

I took a quick shower after the training, kaya ayos na siguro 'to.
Hindi naman maarte si Zoriel at 'di naman ako mabaho!

"Nandito ako sa Starbucks, I'll wait..."

Napatango na lamang ako at ibinaba ang tawag. Napatingin ako kila
Dianara, nanunuya na agad ang mga tinging iginagawad nila sa akin.

Annie is giggling like a kid. "Omg! I thought you'd decline him!

Yiz! My ship is sailing!"

Naglahad agad siya ng palad kila Dianara at Jane, ngumiwi sila at

saka napailing. Binigyan nila ng tig-three thousand si Annie. My
jaw dropped.

"What the hell?" I exclaimed in disbelief.

"I thought you'd decline! Ba't ngayon mo pa tinanggap ang invite

ni Zoriel!" nakangiwing sinabi ni Jane. "Talo tuloy kami ni
Dianara."

Siniko agad siya ni Dianara sa braso at pinandilatan ng mga mata.

Humalakhak si Annie at nagkibit ng balikat sa akin.

Hindi ako makapaniwala na pinagpustahan pa nila ang pagtanggap o

hindi kay Zoriel. Seriously? Wala silang magawang maganda, ah. Ni
hindi ko napansin na nagpupustahan na sila habang kausap ko si
Zoriel.

Sabay sabay kaming lumabas ng gym, naghiwalay lang kami dahil sa

parking area sila. I waved them goodbye.

"Ingat kayo!" kinikilig na sinabi ni Annie.

Kumindat si Jane. "Fighting! I ship you two! Pero talo kami ng

three thousand ni Dianara! Libre mo kami pagbalik mo."

Napailing na lamang ako at nagpaalam na.

Bakit kaya si Zoriel hindi napapahamak? To think na sikat pa siya

at mayaman rin, pero siya nakakaalis kung kailan niya gusto.
Nagpapakita sa mga tao nang walang alinlangan, wala pang
bodyguards!

Wala lang, bigla ko lang naisip. Parang ang saklap lang kasi para
kay Spiral, God knows how much I want everyone to know that he was
mine. Pero huli na iyon, wala na.

Wala nang kami, ayaw ko sanang mawalan ng pag-asa not until he

deactivated his accounts. Wala na akong magiging balita sa kanya,
ni hindi niya man lang ako pinagbigyan na magkaroon ng update
about him.

Masakit isipin. Masakit sa puso. Mahal ko pa rin siya, pero wala

akong magawa. Hindi ako mayaman para masundan siya roon o kung
nasaan man siya.
Natanaw ko na agad si Zoriel, nasa dulong bahagi siya pero nasa
bandang glass wall kaya madaling makita. Wearing his usual simple
plaid shirt, faded jeans and a black Yeezy shoes. His wet look
hair, really suits him.

Tumayo siya nang may lumapit na babae sa kanya, yumakap agad ang
babae sa baywang niya. Mukhang nagpapapicture.

Zoriel is really approachable, lalo na sa mga fans niya. Kung

merong nagpapakuha ng picture ay talagang willing siyang magpakuha
sa mga iyon. Mabait talaga siya, pag nakilala mo na.

Naayawan ko man siya noon ay dahil sa sobrang mapang-asar lang

siya, but when I finally get to know him more. Mabait at
malambing, dagdag pa ang pagiging caring.

Pagkapasok ko ng Starbucks ay tumayo lamang ako at hinintay umalis

sa kanya ang mga estudyanteng nagpapapicture. He smiled at the
camera, nagtama agad ang tingin namin.

He smiled widely, marahan niyang hinaplos ang balikat ng babae at

saka ngumuso siya na parang isinenyas ako roon. Nagtinginan tuloy
ang mga iyon sa akin.

Kumurap-kurap ako at nakaramdam ng hiya. Nagtilian ang mga

dalagitang iyon at tumango tango kay Zoriel.

Zoriel just smiled at them and waved. Kinuha niya ang nakalapag na
sumbrero sa lamesa at saka lumakad na siya papunta sa akin.

Mabilis na kinabahan ako sa paglapit niya, huminga ako ng malalim

at pinakalma ang leche kong puso. Tinalikuran ko na siya para
maunang lumabas.

His hand immediately found my back, ang isang kamay niya ay kinuha
ang dala kong bag. Sinukbit niya iyon sa balikat niya, sumabay
siya sa akin sa paglalakad.

"Thank you..." he whispered.

Ngumuso ako at tumango na lamang.

Wala naman siyang dapat ipagpasalamat, ewan ko ba. Tuwing

magkakasama kami parati siyang nagsasabi ng thank you kahit wala
naman akong ginagawang mabuti.

"Saan ba tayo pupunta?" I asked.

He's busy driving, nakatuon lamang siya sa daanan. Tuwing

mahihinto ay marahan siyang nagdadrums sa manibela, sinasabayan
ang music. I find it cute.

"Zadriella's welcome party," he declared.

Seriously? Uso talaga ang ganoon dito 'no? Sa Isla Verde walang
ganoon ganoon, e. Pag may bagong dating, okay lang. E 'di merong
bago, ganoon lang.

Dito lang ako sa Maynila nakakita ng mga welcome parties, katulad

noong pa-welcome party sa mga bagong players sa HU. Wala si Zoriel
at Spyder noon, kaya naman 'di siguro nila alam na may welcome
party para sa kanila.

"'Yong kapatid mo?" I asked. He nodded. "Ba't nga pala wala ka

noong welcome party sa HU?"

"I don't like welcome parties, especially when it's mine..."

nilingon niya ako sandali. "You were there? Sana pala pumunta
ako." parang nanghinayang pang aniya.

Tss.

He glanced at me again.

"You look tired, magpahinga ka muna. Malayo pa naman tayo, I'll

wake you up later, let's have a light dinner somewhere..."

Kumunot ang noo ko.

"Huh? Ba't 'di na lang tayo dumiretso? Kainan rin naman 'yon,
magsasayang ka pa." I said.

"I brought you clothes, kung gusto mo ring magpalit. Wala namang
sayang roon, light dinner lang."

Kumurap kurap ako at mabilis na napatingin sa suot ko. Shit! Bakit

ba 'di ko naisipan 'yon? Nakakahiya nga naman kung ito ang suot ko
sa party!

I'm wearing a white t-shirt, jersey shorts and a New Balance

rubber shoes. Para akong pupunta sa isang liga, hindi talaga akma
para sa isang okasyon.

"Tsh, hindi mo sinabi na party ang pupuntahan. E 'di sana umuwi

muna ako!" iritadong sabi ko.

He shrugged.

"Kaya nga dinalhan na kita, para 'di ka na uuwi. Hindi rin naman
kita papauwiin na, may mga reporters na naman roon."

Nalaglag ang panga ko.

"Kailan ba sila titigil?" I sighed. "Hindi na ako makalabas ng

malaya, e."

He chuckled a bit.
"Ain't sure, but it's better for you to snob them..."

Totoo naman iyon, parati na lang silang kumakalat sa aming

paligid. Ako na mismo ang nahihiya sa kanila, 'di naman kasi ako
big star para pagkaguluhan pa nila.

Minsan talaga nakakainis rin sila, parang sobrang daming gustong

malaman. Lalo na private life pa ang gusto nilang pag tsismisan.
Parang ang pangit lang talaga na ganoon ang kanilang trabaho.

Wala ba silang magawa sa sarili nilang buhay at nakikisawsaw sa

sariling buhay ng mga sikat na tao? Hirap din siguro talagang
maging kilala sa showbiz, masyadong public ang buhay nila.

Ginising ako ni Zoriel nang marating namin ang isang mall, nasa
Laguna kami. Seriously? Ang layo ng narating namin, huh.

Kumain kami sa isang korean restaurant, hindi naman marami ang

nakain ko dahil wala din akong gana. Tuwing kakatapos lang ng
training ay nawawalan talaga ako ng gana kumain.

Pagkatapos kumain ay nagbihis ako sa comfort room, nakalagay sa

pink paper bag ang damit na dinala niya. Isang black bikini top,
white highwaist shorts at isang manipis na white crop top shirt.

Napanguso ako dahil sa pagtataka pero nagpalit na. Baka ganito

talaga ang akma sa welcome party na iyon? Pool party siguro.
Nakaramdam ako ng excitement dahil doon.

Tiningnan ko ang aking repleksyon, hindi na masama. Kahit payat ay

may kurba naman at hindi pangit tingnan ang highwaist sa akin
dahil mabalakang ako, masyadong manipis ang crop top kaya kita ang
black na bikini kong panloob.

Huminga ako ng malalim at lumabas na para bumalik sa aming pwesto.

Napansin ko agad ang pagtitinginan ng mga taong nadaanan ko.

Kumunot agad ang noo ni Zoriel nang makita ako. Nakita ko aga ang
iritasyon sa kanyang mukha, tumayo agad siya.

"What the hell, Asthreya?" singhal niya. "Ba't ganyan ang suot
mo!?"

My jaw dropped.

"Ha? Baliw ka ba? Ikaw ang nagsabing magpalit ako 'di ba?" pagalit
na tanong ko.

Padabog na kinuha niya ang hawak kong paper bag, mabilis na

suminghap siya at tumingala na parang nagpipigil magmura o ano.

"The fuck, Zadriella." he muttered. "Magpalit ka na ulit, mas okay

na 'yong suot mo kanina..." nawawalang pasensyang aniya.
Ang dami ring arte neto, eh? Siya naman ang nagdala ng damit na
'to, tapos ngayon papagurin niya ako magpapalit palit ng damit?

"Mas okay na 'to." Umirap ako at naunang lumabas ng korean

restaurant.

Inis na sumunod naman siya sa akin, lumandas agad ang kanyang

kamay sa likuran ko hanggang sa aking baywang na para bang may
kukuha sa akin bigla.

Napatigil ako sa paghinga dahil doon, pinilit kong kumalma ulit

para hindi niya mahalata ang epekto ng leche niyang pagdikit dikit
sa akin.

I remained straight face as long as I could, pinagtitinginan

talaga kami ng mga tao sa mall. Lalo na't mukhang hanggang dito ay
kilala siya ng mga kababaihan.

"I didn't know, damn!" I could almost hear his frustrations.

"Dapat 'di ka na nagpalit! Kainis!" he was hissing.

"Wala namang mali rito, ayos lang naman-"

"Walang ayos riyan!" he said it a bit louder.

Nanlaki ang mga mata ko at nalilitong nilingon siya. He cleared

his throat and massaged his temple.

"I-I mean, your bikini is showing up. Kailan pa naging ayos iyon?"
inis at mahina na ngayon.

Ngumiwi ako at napailing na lamang. Hanggang sa makasakay kami sa

kanyang kotse ay walang tigil ang pagbulong bulong at pagrereklamo
niya tungkol sa suot ko.

Hindi ko talaga maintindihan kung bakit, ang OA niya. Wala naman

talagang mali, nagsusuot naman talaga ako ng ganito!

Lalo na sa Isla Verde kapag nagbi-beach kami. Tsaka mas malala pa

nga rito ang mga nakita kong suot ng mga babae noon sa bar. Dapat
nga sanay na siya sa mga ganitong kasuotan, nakita ko naman iyong
mga magazine niya.

May mga kapartner siyang mga babae roon, at naka two piece lang
ang mga iyon. Bakit ngayon parang first time niya pang makakita ng
ganito damit? Baliw ba siya.

Muli akong hinala ng antok habang nasa byahe. Pagod na pagod

talaga ako dahil sa training, next week pa naman ang sunod na
laban namin at EU na ang kalaban namin.

Naramdaman ko ang mahinang pagkurot kurot sa aking pisngi, I heard

a chuckle and it made my eyes open.
Sumimangot siya bigla nang makita akong nagising. Nakita kong
nakasukbit na ang bag naming dalawa sa kanyang balikat. Napaupo
agad ako at iginala ang paningin sa paligid.

We're at the parking area, may malaking mansyon sa harapan nito at

kulay beige iyon. Magara ang itsura, mukhang mamahalin at
pinaggastusan talaga ng walang pagdadalawang isip.

Nagulat ako nang ilahad niya ang kamay sa akin, kumalabog ang puso
ko pero tinanggap ko na lang iyon at tumayo na. Binitiwan niya ang
kamay ko at sa likuran ko na siya humawak. Hinigit na niya ako
patungo sa mansyong magara.

Sumalubong agad sa amin ang dalawang kasambahay na nakauniporme,

kinuha agad nila kay Zoriel ang bag na dala.

"Magandang gabi, Sir Heiros..." bati nila kay Zoriel.

Zoriel nodded.

"Where are they? Is Zadriella there?" he asked.

Abala akong napatingin sa buong mansyon nila. Tanging kasambahay

lamang ang nakikita kong nakakalat rito sa loob, ang iba'y
lumalabas sa sliding door na may dalang tray.

"Opo, Ser. Naroon na rin ang mga Estrevillo at ang iba pa ninyong
pinsan at mga kaibigan..."

Hindi ko maikakaila na talagang mayaman sila Zoriel, ito palang

mansyon nila ay talagang nagsasabi nang big time sila.

He held my hand and dragged me towards their back yard. Doon ako
nalunod sa mga taong nakita.

Hindi naman gaanong marami pero hindi talaga ako sanay

makihalubilo sa maraming tao. Lalo na sa mga katulad nila,
pakiramdam ko napakaliit ko para mapunta sa ganitong okasyon.

Nakita ko pa ang mga modelong nakakasama ni Zoriel sa magazine,

namukhaan ko lang galaga sila. They are all wearing a bikini, two
piece and one piece, lahat sila ay sexy talaga.

Nagtinginan agad kay Zoriel ang mga modelo, at mabilis silang

napapatingin sa kamay naming magkahawak. Halos pamulahan ako ng
pisngi pero kahit ganoon ay ayaw kong kumawala sa kanyang kamay,
'di ko alam kung bakit.

I felt safe holding his hand...

👠👠👠
Kabanata 28
Kabado ako nang makalapit kami ni Zoriel sa isang mahabang table
na puno ng mga modelo at mga lalaking hindi pamilyar sa akin Pero
namukhaan ko agad roon si Cash.

Tumama agad ang tingin niya sa akin, he looks surprised. Bumaba

ang tingin niya sa kamay ni Zoriel na nasa baywang ko. Kumunot
agad ang noo niya. Halos maubusan ako ng hangin dahil sa kaba.

Umiwas agad ako ng tingin sa kanya.

What the heck!?

"Whoah! You have a nice girl there!" puri ng isang lalaking

mapungay ang mga mata.

Nakaupo siya sa tabi ni Cash, kaya hindi ko siya gaanong tiningnan

dahil makikita ko ang mapanuring tingin ni Cash sa akin.

Nakakahiya, iyon ang talagang nararamdaman ko sa oras na ito.

Umismid agad si Zoriel. "Fuck off, Rocket."

Tumawa lang iyong Rocket. Hinigit ako ni Zoriel patungo sa babaeng

papasalubong na sa amin.

"Zoriel!"

Humalik agad siya sa pisngi ni Zoriel. Sobrang ganda! Iyon ang

tamang deskripsyon para sa babaeng ito, wearing her fitted baby
blue crop top, low waisted shorts, kita ang piercing sa kanyang
pusod. May tattoo siya sa bandang balakang, it's an angel wings.

Nakaponytail ang mahabang itim na buhok, she got this angelic face
like Zoriel. Mamula-mula ang kutis, almond shape eyes, matangos na
ilong at manipis na mapulang labi.

Damn, she looks like a Victoria's Secret angel! Sobrang ganda ng

mukha, pati ang katawan.

Hindi maipagkakailang model siya sa isang sikat na company.

Napangiti agad siya nang makita ang kamay ni Zoriel. Nahihiyang

inalis ko iyon sa aking baywang.

Ang epal kasi, kanina pa nakahawak! Pag tinatanggal ko binabalik

din agad. Hindi ba siya nahihiyang isama ako rito? Napakadaming
maganda at sexy, hindi siya makakapang babae kasi isinama niya
ako.

"Zadriella, this is Asthreya Fortin..."

Zadriella girl smiled at me. Nanunuyang tumingin siya kay Zoriel.

Zoriel groaned and rolled his eyes.
"I already know her, oras-oras mo ba namang bukang-bibig?"

Kumalabog ang dibdib ko. Kumurap kurap ako at hindi man lang
makapagsalita sa kanya, hindi ko alam kung bakit parang nawalan
ako ng dila dahil doon.

Oras-oras bukambibig? What the hell? Seriously?

"Ate!" Zoriel growled, muling lumapat ang kanyang kamay sa aking

likuran hanggang sa aking baywang.

I shivered. Napaigtad ako, pero mabilis na umayos ako ng

pagkakatayo dahil baka mabuwal na lang ako bigla. Siguradong
nakakahiya iyon.

Humalakhak si Zadriella, ngumiti na lamang ako.

"Asthreya, she's my sister, Zadriella Hyan." pakilala ni Zoriel.

Tingnan ko palang ang mukha ni Zadriella ay alam ko nang

magkapatid sila ni Zoriel, they almost had the same features.
Maliit ang mukha at parehas pointed nose.

Ngumiti ako roon. "Good evening, po."

Paniguradong magkaparehang edad kami ng Ate ni Zoriel, mas ahead

ako ng one year kay Zoriel pero kailangan kong gumalang dahil
nakakahiya naman.

"You're so pretty, Asthreya. No wonder, Zoriel likes you-"

"Zadriella! Stop it! You're annoying!" inis na saway ni Zoriel.

Sobrang init ng pisngi ko, hindi man lang ako makapagsalita sa

lahat ng sinasabi ng kapatid niya. Lamang sa akin ang kahihiyan,
mukhang mabait ang pamilyang meron si Zoriel.

Purong mga pinsan ni Zoriel ang nasa mahabang table na ito, hindi
ko matandaan ang pangalan na ipinakilala sa akin ng iba pero tanda
ko iyong mga Estrevillo at iilang Follosco na relative niya.

Umupo ako sa tabi ni Zadriella, at si Zoriel ang nasa kabila ko.

Nilapagan agad siya ng shot sa harapan noong Rocket. Tumingin iyon
sa akin at saka muling bumaling kay Zoriel.

"So, it's true?" gulat na singhap noon. "Siya 'yong rumored girl
mo 'di ba? Sa SD? Whoah, I didn't expect this..." he glanced at me
again.

Hilaw na napangiti na lamang ako at nag iwas ng tingin, Cash is

looking at me intently. Hindi ko mabasa ang kanyang nasa isip,
pero alam kong nahihiya na ako ngayon pa lang.
Magkaibigan sila ni Spiral, pagkatapos makikita niyang kasama ako
ng pinsan niya rito. Kumusta naman iyon? Sobrang nakakahiya. Kung
alam ko lang noong una na magpinsan pala sila'y dapat hindi na
talaga ako sumama.

"Rumored? Ibig sabihin 'di pa inaamin sa public ni Zoriel?" tanong

ni Zadriella, sumulyap kay Zoriel at sa akin.

"Huh? Bakit? Anong aaminin?" Cash cold voice butted in.

Napatingin agad ang lahat sa kanya, para bang siya lang ang walang
kaalam alam sa lahat ng pinag-uusapan ngayon rito. Damn, bakit
kasi sa amin napunta ang topic?

Rocket rolled his eyes, tinuro niya ako gamit ang kanyang nguso.

"Zoriel's rumored girlfriend, walang kasiguraduhan 'di ba? Ngayon

sigurado na, Zoriel finally brought a girl here!" pumalakpak pa si
Rocket.

"A-ah, a-a-no kasi-"

"We're not together, walang kami..." Zoriel declared coldly.

My heart ached. I don't know why, basta bigla lang parang may
kumurot sa puso ko na 'di malaman dahil sa paraan ng pagkasabi
niya roon. Miski ako'y parang nasaktan.

"Ouch! That hurts!" nakangiwing hiyaw ni Rocket. "So, kissing in

the middle of the crowd won't make you a thing?" he laughed.

Fuck.

Huminga ako ng malalim at sumulyap kay Zoriel sa aking tabi, he

smiled sarcastically while looking at Rocket.

"Are you comparing me to your move? We're not a thing, yet!

Because I want to court her, first." he said. "Kissing isn't a big
deal, just telling the world that I'm perfectly reserved..." he
smirked.

Nanlaki ang mga mata ko. Gusto kong tumakbo para magtago, fuck!
Help me run, hindi ko na talaga kinakaya ang mga naririnig ko sa
lahat lalo na sa kanya!

Nakakainis siya, bakit ba ganoon ang mga pinagsasabi niya? Anong

meron? Parte pa rin ba ito ng showbiz at kailangan ganoon kaingat
ang mga sagot niya? Damn, hiyang hiya na ako. Hindi ko alam kung
saan ako magtatago.

Humiyaw ang mga pinsan niya na parang kinikilig pa, Rocket was
laughing loudly.
"Oh God! What's happening?" halakhak niya. "Nasaan ba si Matrix?
Papaturuan ko kay Zoriel, he should have listened to Zoriel's
cheesiness!"

"Shut the fuck up, August."

Nagsitahimikan sa paghiyaw sila Rocket nang madinig ang malamig na

boses ng bagong dating. Nagtinginan kami roon, kahit na ayaw kong
gumalaw ay talagang napalingon na lamang ako.

Napakurap kurap ako nang makita ang bagong dating. Damn it!

Ang nakilala kong tatlong Estrevillo ay pinagsama-sama ang mukha

at siya ang kinalabasan! Iyong Shield, Cash at Rocket. Lahat ng
meron silang tatlo ay naroon sa Matrix.

How could it be? Sobrang gwapo.

He looks cold and stern, magulo ang kanyang itim na buhok. Hindi
kahabaan at hindi rin kaiklian iyon, pero talagang bumagay sa
kanyang malamig na itsura.

He has the same aura like Onyx Saavedra. Mas pinasungit lang itong
Matrix, walang bahid ng kabaitan o kalambutan kay Matrix. Parang
lagi kang mumurahin kapag inasar mo siya.

"Tss..." si Zoriel, napaiwas agad ako ng tingin doon sa Matrix at

sinulyan siya.

He raised an eyebrow. "Lumagpas ka sa five seconds, you shouldn't

look at him more than five seconds!" he whispered, annoyed.

Kumunot ang noo ko. Malamig na naghila na ng upuan si Matrix sa

tabi ng kapatid niyang si Shield, muli akong bumaling kay Zoriel.

"Pinagsasabi mo?" ngumuso ako at umirap.

Lumandas ang kamay niya sa aking baywang, marahang hinapit niya

ako palapit sa kanyang upuan. Napatigil ako sa paghinga dahil
doon, marahas ang naging kalabog ng puso ko.

Ano ba 'tong pinaparamdam sa akin ni Zoriel? Bakit hindi ko siya

kayang iwasan dahil nanghihina na agad ako sa simpleng dikit
palang ng kanyang balat sa akin?

Lumapat ang kanya malambot na labi sa aking sentido hanggang sa

aking tainga, mabibigat ang kanyang paghinga. At hindi naman
magkandamaliw ang aking puso sa kaba.

"I'm begging for your attention, Asthreya. Please, stop looking

for another man." he whispered gently.
Naramdaman ko pa ang magaan na paghalik niya sa aking tainga bago
humiwalay sa akin. Nanginginig ang labi ko nang sulyapan siya,
nakangiti siya ngayon sa kausap niyang si Shield.

Hindi ako makagalaw, ang sakit ng dibdib ko dahil sa marahas na

pagwawala ng puso ko. Hindi ko na alam kung paano makabawi.

"Sabi sa'yo, pakipot lang si Matrix. Pupunta talaga 'yan!"

halakhak ni Rocket.

"I thought you were not here, uuwi na rin ako. Nakakawalang gana
pala pag may Rocket rito..." malamig na sambit ni Matrix.

Lumunok ako at tinuon ang paningin sa kamay kong nasa aking hita
at nanginginig pa. Hindi na ako makatingin kahit kanino dahil sa
ginawa ni Zoriel, natatakot ako na muli siyang dumikit at mawala
na naman sa pagkalma ang puso ko.

Humagalpak sila sa tawa.

"Wushu! Mukha mo, bunso! Miss mo lang si Kuya, e!" mapang asar na
sinabi ni Rocket.

Kinagat ko ang pang ibabang labi ko nang maramdaman ko na naman

ang kamay ni Zoriel sa aking likuran. He tilted his head to met my
gaze.

"Are you okay? Sleepy?" he asked sweetly. "H'wag nang uminom,

huh..."

Wala sa sariling tumango na lamang ako. Sumimsim ako sa juice na

nasa wine glass at sinulyapan siya. Nakatitig lang siya sa akin na
parang walang ibang tao rito.

Damn it, Zoriel! What are you doing?

Huminga siya ng malalim at hinaplos ang pisngi ko, napaawang ang

labi ko dahil sa kiliti. Umiwas ako ng tingin.

Goodness gracious!

"Tell me if you want to sleep, ihahatid kita sa kwarto mo..."

Gusto ko na talagang umalis rito para hindi siya makasama, kakaiba

na ang nararamdaman kong kaba. Ewan ko nga kung kaba pa rin ba 'to
o iba na.

Nakakainis si Zoriel.

I bit my lower lip and inhaled deeply.

"Gusto ko nang matulog..." mahinang sambit ko.

Hindi ko na talaga kaya, e. Mas mabuti pang manatili na lang ako
sa isang kwartong walang kahit na sinong tao, gusto ko ring
makausap ang sarili ko.

I mean, there's so many things running through my mind and my head

hurts because of that. I don't know what to think anymore.

Ngumuso siya at naunang tumayo, abala sa pag uusap ang mga pinsan
niya pero si Cash ay napapansin ko ang pagsulyap sa akin. Yumuko
si Zoriel para maabot ang tainga ng kanyang kapatid. Baka
nagpaalam siya.

"Let's go..." nilahad niya ang kanyang kamay.

Fuck.

I held his hand without hesitation, I don't even know why I'm a
slave when it comes to him. Wala mang lakas ay naglakad na ako
kasabay siya.

Ngumiti pa si Zadriella sa akin bago ako tumuon sa nilalakaran

namin ni Zoriel, huminga ako ng malalim at alam kong kahiya hiyang
nanginginig ang aking kamay habang nakahawak sa kanya.

"Hi, Zoriel!" bati sa kanya ng mga modelong nakakasalubong.

"Hi." he greeted back and continued walking.

I felt him entwining our fingers, suminghap ako dahil doon.

Napatingin ako sa aming kamay na magkasiklop na ngayon. Bahagyang
ngumuso siya na parang nagpipigil ng ngiti at sinulyapan ako.

"Aren't you hungry?" he asked.

Huminga ako ng malalim at umiling lamang. He shrugged.

"Alright, hatid lang kita sa room. Baba rin ako agad, nagugutom
ako..." aniya.

Unconsciously, my eyes rolled. Napakurap kurap agad ako at

kunwaring naghikab para hindi halatang napairap ako. Bwisit ka,
Threya!

Tss, pwede naman kasi niyang sabihin na lalandi siya pagkababa

niya sa mga bumabati sa kanyang models! Kunwari pang nagugutom,
psh.

Napanguso ako nang nasa grand staircase na kami, huminto ako sa

paglalakad. Kaya kunot noong nilingon niya ako.

Huminga ako ng malalim.

"A-a-ano, nagugutom r-rin ako..." utal na sinabi ko at mabilis

umiwas ng tingin.
Hindi agad siya nakabawi doon. He chuckled a bit, marahang pinisil
niya ang aking kamay. Magkasiklop pa rin ang daliri namin na
parang walang gustong kumalas.

Damn.

"Alright! We'll eat..." he nodded and poked my nose.

Ngumuso ako para magpigil ng ngiti, hinigit na niya ako papunta sa

dining area ng kanilang mansyon. Pinaghila niya ako ng upuan at
saka siya tumabi sa akin.

Naglagay naman agad ng mga plato at utensils ang isang kasambahay

sa aming harapan. Tinukod ni Zoriel ang kanyang siko sa lamesa at
ang isang braso niya ay nasa sandalan ng aking upuan.

Bigla akong dinapuan ng hiya dahil nakaharap siya sa akin at

nakatitig na para bang aliw na aliw siya sa itsura kong haggard!
Geez.

Galing pa ako ng training, ni hindi ako nakaligo ng maayos kanina

tapos nagbihis lang ako ng dala niyang damit. Wala rin akong sapat
na tulog kaya siguradong haggard, baka sobrang laki ng eyebags ko!

Samantalang siya, hindi man lang nahaggard ang itsura kahit

sandali, kanina pa kami magkasama at pagod siya sa pagdrive pero
walang bakas na mukha siyang pagod. Maaliwalas pa rin ang mukha.
Dinaig ang akin.

His lips curved, kumunot ang noo ko sa kanya.

"Stop staring, will you?" inis kong singhal.

Lalo siyang lumapit sa akin. Ang kamay niyang nasa sandalan ng

upuan ko ay inayos ang kalat na buhok sa noo ko. Muling
naghurumentado ang puso ko.

"Hindi ko kaya..." he murmured. "You're the most beautiful view,

why would I stop staring?"

Napasinghap ako at matalim na tiningnan siya.

"Gutom lang 'yan, Zoriel. Kumain ka na."

Inayos ko ang kanyang plato at kutsara, kinuha ko ang bowl ng

kanin at nilagyan siya sa kanyang plato. Umawang ang kanyang labi
habang pinapanuod ako.

I frowned. "'Yan na, kumain ka na. Hindi na ako nagugutom,

hihintayin na lang kita."
Kumurap kurap siya at biglang tumikhim. Nagulat ako nang lagyan
niya rin ng kanin ang aking plato, at nilapit sa akin ang mga
ulam.

"I want to eat with you, Threya..." he said.

My heart raced faster. Huminga ako ng napakalalim at hindi nalang

pinansin iyon, wala rin naman akong masabi dahil doon.

Napipipi ako kapag siya ang kaharap, kapag siya ang kausap.
Pakiramdam ko nagbubuhol ang aking dila at nababahag ang buntot.

Ayaw ko sa nararamdaman ko, ang hirap. I feel so guilty of what

happened between me and Spiral, I cheated on him. And this man in
front of me is the main reason why I'm so confused with my own
abnormal feelings.

We ate together, after that we went upstairs. Nasa hamba lamang

siya ng pintuan ng guessroom. Nakahawak siya sa doorknob.

Huminga ako ng malalim at umupo sa dulo ng kama habang nakatingin

sa kanya. Hindi ko alam kung bakit nalulungkot akong makita siyang
paalis.

I sighed deeply and smiled.

"Thank you..."

He nodded slowly and grinned.

"Okay ka lang ba rito?" he asked, pinakita niya sa akin ang

cellphone niya. "Text me if you need anything, alright?"

Muling bumuntong hininga ako.

"Iinom ka pa?" I asked out of the blue. "I-I mean, ano... ingat!"
bigla kong bawi.

Damn it, Asthreya!

Kumunot ang noo niya, mukha siyang matatawa pero pinigilan iyon
kaya ngumisi na lamang siya.

"Ayaw mo ba?" he asked gently. "Hindi na, Asthreya. I'm going

down, magpapaalam lang ako kay Zadriella. Matutulog na rin ako
kung iyon ang gusto mo..."

Lumunok ako sa panunuyo ng lalamunan. Walang pag-angal na tumango

agad ako sa kanya, dahil iyon talaga ang gusto ko.

I didn't like the thought of him with those models around, parang
ang sakit maisip na ganoon. Siguro dahil nandito kasi ako? I mean,
bakit sinama niya pa ako kung ganoon pala. Oo, tama ganoon nga
iyon.
Lumakad siya palapit sa akin, I was stunned. Tumingala lamang ako
para sulyapan siya. His lips curved, hinaplos niya ang buhok ko at
saka lumuhod sa harapan ko.

Napatigil ako sa paghinga at napaawang ang labi ko. Huminga siya

ng malalim at ngumiti pero sumimangot din agad, ngumuso siya at
hinawakan ang kamay ko pagtapos ay hinalikan niya iyon at nilapat
sa kanyang pisngi.

What the actual fuck?

Hindi ko na mabilang kung ilang mura ang naimura ko sa aking isip

habang nakatitig sa kanyan.

He sighed deeply while looking at me intently.

"I don't really know what you've done to me, Asthreya..." he

sighed again. "But my happiness is you, Threya. I just realized
how happy I am when you're around, when you're with me..."

Hindi ako makagalaw. Todo ang kalabog ng puso ko at para akong

hinihingal dahil doon. Hindi ko alam kung bakit masaya akong
marinig iyon pero nasasaktan ako dahil naiisip ko si Spiral.

"Zoriel..." I stuttered. "I-I'm... I don't know... what t-to say-"

He chuckled a bit. Huminga siya ng malalim at hinalikan ang aking

noo. Hinaplos niya ang pisngi ko at muling humalik sa kamay ko.

"Wala ka namang dapat sabihin." he smiled. "I just want you to

know that you're my happiness," he inhaled. "So, please stay...
stay with me..."

👠👠👠
Kabanata 29

Weeks passed, Zoriel and I have been hanging together. The day
after Zadriella's welcome party, I tried to avoid him for three
days and I found myself missing him, instead of avoiding him.

I don't really know what's going on with me, with us. Sobrang
bumibigat pa rin ang pakiramdam ko tuwing maiisip ang lahat ng
alaala kasama si Spiral.

It's been four months since we broke up. At alam kong hindi pa
sapat iyon para makaalis sa kanya, para makabawi sa kasalanan kong
nagawa.

But one thing is for sure now, I'm not used of missing Zoriel. I
want him around, I want to see him around even it's from afar.
Basta, nakikita ko siya.
I'm not sure of my own feelings, I'm not sure if what's going on
with my heart when I feel Zoriel's presence around me. I just know
that my heart beats abnormally when he's with me.

Geez, I can't explain this feeling. It's confusing the hell out of
me. It makes me feel sick and problematic everytime.

One sweet kiss...

That's the title of the book I'm reading for one week now.

Huminga ako ng malalim.

"One sweet kiss from Zoriel, destroyed the one sweet day. Si
Spiral ang one sweet day ko?" my lips are trembiling.

Hindi ko alam kung bakit bigla ko na lang naisip na kaming tatlo

ang mga tauhang nasa librong binabasa ko. I found myself crying
reading the fourth to the last page of the book.

Ayaw kong ituloy, ayaw kong malaman ang ending noon. Hindi ko alam
kung bakit, basta ayaw ko dahil nasasaktan na akong maisip na
kaming tatlo ang nasa libro.

Katulad sa amin ni Spiral, masaya ang naging relasyon ng dalawang

magkasintahang si Lana at Ryan. Masaya silang magkasama, walang
away, puro lambingan lang at higit sa lahat mahal na mahal nila
ang isa't isa.

Not until one day, Lana migrated to France. She have been in long
distance relationship with Ryan, who was in Singapore. Lana had
been a party goer with her friends.

Paul came in the picture, he's a popular singer in France. Simula

noon ay nagkakasama na sila ni Lana kasama ang mga kaibigan nito,
Paul fell in love with Lana. Lana doesn't know.

Hindi ko na alam kung paano pa itutuloy, but Lana and Ryan broke
up because he caught Lana and Paul kissing, Lana cried a river.
She's broke, but then she realized that it's her fault.

She chased Ryan, Ryan still loves her, so they got back together.
Masaya siya dahil nagkabalikan sila at walang guilt na
nararamdaman. But then, she realized that she doesn't love Ryan
anymore.

She hurt Ryan again to be with Paul, naging sila nila Paul. Mas
naging masaya siya, mas minahal niya pa iyon kesa kay Ryan. But
the twist came in, Paul just played her. He cheated on her.

The end.
Hindi ko na itinuloy, hindi ko na alam ang susunod na chapter doon
dahil umiiyak na ako at talagang nasasaktan habang binabasa ang
bawat paragraph kung paano siya niloko ni Paul.

I guess karma came to Lana, she cheated on Ryan to be with Paul

and he cheated on Lana... how ironic this story is.

My heart hurt, suminghap ako at umubob sa wooden table. Tinakip ko

ang aking braso sa mga mata ko habang patuloy na lumuluha.

Bakit nasasaktan ako? Bakit ang sakit?

Wala pa man ay naiisip kong si Zoriel si Paul, ayaw kong tapusin

ang kwento. Hindi ko gusto, masakit isipin na sa huli ay dudurugin
niya si Lana ng pinung-pino. Ako, ng sobra.

Bakit ganoon? Sobrang apektado ako sa One Sweet Kiss na libro!

Napahinto ako sa pag-iyak nang maramdaman kong may pumulupot na

braso sa aking baywang magmula sa likuran. Nagtiim bagang ako para
pigilan ang paghikbi. My heart is thumping wild again.

Mabilis sa alas quatrong hinapit niya ang aking baywang paharap sa

kanya, napanguso ako at mabilis na tinakpan ang aking mukha. Gamit
ang isang kamay ko'y nilagay ko ang libro sa loob ng aking bag.

"Mushroom, why the heck are you crying?" he sounded worried,

marahang kinuha niya ang aking kamay para maalis iyon sa aking
mukha.

"Wala! Naiyak lang ako sa binabasa ko..." I said.

He cupped my cheeks, his forehead creased while looking at me.

Inayos niya ang buhok na nakakalat sa aking mukha, nilagay niya
iyon sa likod ng aking tainga at saka pinahiran ng kanyang daliri
ang luha ko.

"Tss. H'wag mo na ngang basahin ulit 'yon kung iiyak ka lang." he

warned.

Suminghap siya at saka pumikit sandali, he pulled me closer to his

chest and buried my face there.

Suminghap ako at tipid na napangiti, sobrang nalulungkot ako na

baka sa ganoon din matapos ang aming kwento. Matapos ang ilusyong
ito, ang ilusyong meron sa aming dalawa.

We do not have a label, kumabaga sa reality. M.U. kami, Malanding

Ugnayan. Malanding Usapan. We shared the same feelings, hindi lang
ako sigurado kung totoo ang kanya.

Masakit isipin pero kailangan tanggapin, I didn't ask simply

because it's embarrassing lalo na sa akin dahil babae ako. Pero
ngayon naisip na wala namang masama kung magtatanong ako?
Mas maganda na iyong maaga kong malaman kung meron ba o wala
talagang kami. Kung may pag-asa o wala, ayokong magaya sa
sitwasyon ni Lana. Iyong hindi niya siniguro ang lahat bago
pumasok sa ganoong set-up.

Pinanuod ko siyang magsulat sa kanyang binder, gumagawa siya ng

kanyang assignment para sa isang subject niya. He's a left handed,
maganda ang kanyang penmanship at maganda rin mag drawing.

I sighed deeply, he stopped writing and glanced at me. Kumunot ang

noo niya sa akin, nilapag niya ang kanyang ballpen at saka tumuon
sa akin.

"What is it, Asthreya?" seryosong tanong niya. "You're sighing

nonstop, h'wag mo sabihing problemado ka pa rin sa librong binasa
mo?"

Tipid na umiling ako at pumikit ng mariin. Huminga ako ng malalim

at buga, dahil sa pagiging histerya na naman ng kaba ko.

He sighed heavily. "Mushie, it's just a book. Fiction, walang

katotohan at hindi magiging totoo."

Sana nga, Zoriel...

"Fiction, but it's not impossible to happen in reality..." kasi

ramdam ko, ramdam na ramdam ko. I sighed. "Nevermind, gumawa ka na
riyan..."

Huminga siya ng malalim at tinitigan lamang ako. Wala akong ginawa

kundi ang umiwas ng tingin, kung saan saan na lang lumapat ang
aking tingin.

"What's in the book? Ba't mo nasasabing 'di imposibleng mangyari

sa totoo? Ano ba ang kwento, Asthreya?" now, he's curiously
asking.

Kumunot lang ang noo ko sa kanya.

"Is it about the ex having a new one? You thought about your ex
and he had moved on? Ganoon ba?"

Kumalabog ang dibdib ko, nakita ko ang sakit at pait sa kanyang

ekspresyon. Iyon ang pinakaayaw kong view sa buong buhay ko.

I swallowed hard.

"Hindi, Zoriel. Kahit kailan ay 'di ko naisip 'yan." totoo iyon.

Ni hindi ko nga naitanong sa sarili ko kung meron na bang bago si

Spiral doon, kung gugustuhin kong malaman. I could've asked
Gorgeous about him.
His lips pursed, hindi siya naniniwala. Huminga siya ng malalim at
umiwas ng tingin, muli siyang tumuon sa kanyang sinusulat.

"I'm just wondering... about us..." nauutal kong sinabi.

Napatigil siya sa pagsusulat pero naroon pa rin ang mga mata.

Hindi ako nililingon.

"About us, what's going on between us, what's the score?" I

sighed. "Or what's the label of this set-up, of our set-up..."
pinilit kong itago ang kaba.

Hiyang hiya ako sa lahat, sa lahat ng katanungan ko. Sa demanding

kong tanong, sa paraan ng pagtatanong ko. Ako pa kasi talaga ang
nagtanong, iyon ang nakakahiya.

Napahugot siya ng malalim na hininga, kunot ang noong nag angat ng

tingin sa akin. Doon palang ay kabado na ako sa maaaring isagot
niya.

"You should answer it yourself, Asthreya. I've courting you for a

month now, I'm not in a hurry..." he said. "But let me ask you
this, since you've given me a chance."

Napatitig ako sa kanya. Hindi ko alam ang magiging reaksyon sa

nasabi niya.

"Will you be my girlfriend now, Asthreya?" he asked with

seriousness. "Will you be my mushroom?" he then chuckled.

My heart is racing, masyadong mabilis ang tibok ng puso ko na

parang hindi na ako makahinga dahil doon. Sobrang kakaiba sa
pakiramdam ang matanong ng ganoon.

Hindi ko pa naranasan matanong ng ganoon kaya sobrang kakaiba pala

ang kaba kapag natanong ng ganoon, para akong lumulutang sa hangin
at tinatangay.

Nanlabo ang mga mata ko, ngumuso ako at suminghot dahil sa

emosyong bumabalot. He pouted like a kid, nagpigil ng ngiti.

"Tss, h'wag mo nang sagutin. Alam ko na-"

"Ang yabang mo! Sinisira mo 'yong moment, e!" I hissed.

"Nakakainis naman!"

He chuckled, nagtaas siya ng kamay bilang pagsuko at tumango tango

habang natatawa.

"Alright, sorry." he said. "Again. Will you be my girlfriend?

Because I want to possessed you, I want to kiss you in front of
everyone admiring you. Kaya, Asthreya. It's just a yes or yes?"
his eyebrows wiggle.
Malakas na natawa ako, hindi ko na mapigilan ang bugso ng damdamin
ko. Gusto kong maiyak habang tumatawa dahil sa kabaliwan ng
nararamdaman ko.

Tumayo siya at yumuko para maabot ang mukha ko, ngumuso siya at
dinampian ako ng halik sa noo at labi.

"Wala kang choice, I won't accept rejection." he whispered on my

lips, he kissed me again. "Masaya na akong kasama ka palagi, pero
mas lalo mo pa akong pinasaya ngayong akin ka na." he smiled
genuinely and kissed my forehead.

Pumikit ako ng marahan at hinawakan ang kamay niyang nakahawak sa

aking pisngi. Huminga ako ng malalim at tahimik na nagpasalamat.

Naging masaya ang mga sumunod na araw ko, hindi ko na alam kung
saan ko pa ilalagay ang sayang nararamdaman ko. Punong-puno na
ako, gusto ko sanang i-share pero naalala kong si Zoriel pala
iyon. Kaya hindi pwede.

Napangiti ako habang inaayos ang mga gamit ko, bigla ay dinunggol
ako sa braso ni Jane. Nakasunod sila Dianara at umupo sa tabi ko.
Nagpupunas siya ng pawis sa noo at leeg.

Tumaas ang kilay niya sa akin.

"Saya mo masyado, ah? Anong meron, ha?" nanunuyang tanong ni

Annie.

"Oo nga!" gatong pa ni Jane. "Tsaka sumama ka sa gym ngayon, ba't

nagpapasexy ka? Para kanino?"

I rolled my eyes.

Hindi ko alam kung kalat ang madalas na pagsasama namin ni Zoriel,

marami din namang nakakapansin pero dahil parang bestfriend lang
ang tingin nilang meron sa amin ni Zoriel baka akala nila'y may
iba akong dini-date.

"Wala, ah! Medyo nadagdagan kasi ang timbang ko, hindi maganda
'yon. Baka hindi na ako makatalon sa game..." I chuckled.

Ngumisi si Jane. "Magtigil ka, Eya. Hindi ka magaling

magsinungaling. Tsh, sino ba ang kinikita mo ngayon? Buti 'di
nagseselos si Zoriel?"

Ngumuso ako at pinunasan ang pawis ko. Kakatapos lang naming mag
work out malapit sa Harvard, ugali nilang mag work out talaga.
Hindi ako madalas sumama sa kanila kaya naninibago sila ngayon.

Well, ang boring lang talaga. Wala akong magawa sa unit. Wala ring
pasok at walang Zoriel, may photoshoot siya ngayon. Kinuha siyang
ambassador ng Calvin Clein sa London.
Ayaw niyang tanggapin iyon pero dahil tinawagan siya ng kanyang
Mommy ay tinanggap niya iyon. Nakakatuwa lang dahil Mama's boy
pala siya. Sobrang lambing niyang makipag-usap sa mommy niya.

"Ba't naman magseselos?" halakhak ko, nilagok ko ang tubig habang

nakatingin sa kanila.

Umawang ang labi ni Annie habang nakatingin sa kanyang cellphone.

Biglang namilog ang kanyang bibig at mga mata, sabay tili.

"Shit! Shit! Sobrang hot!" she chanted loudly. "Oh shit! Ang
gwapo! Ang hot!" hindi siya matigil sa kakatili.

Napangiwi kami nila Dianara. Inagaw agad ni Jane ang cellphone

niya at saka umupo sa gitna namin ni Dianara. Sabay nanlaki ang
mga mata nila at nalaglagan ng panga sa picture na iyon.

Uminit ang pisngi ko habang nakatingin din doon.

It's Zoriel! Damn it!

He's topless! Six pack abs showed up, he's just wearing a denim
ripped jeans, nakabukas ang butones at zipper noon. Litaw na litaw
ang kanyang white boxer briefs, Calvin Clein ang nakaburda sa
waistband noon. Nakapamulsa siya habang nakasandal sa isang
sportscar!

His hair is wet, nakatingin siya ng seryoso sa malayo at parang

natural lang iyon. Professional model! What the fucking hell?
Hindi ko alam na ganoon ang magiging theme ng photoshoot niya!

It was uploaded from Calvin Clein's page! Half a million likes and
comments, fuck his popularity! Seriously? It was uploaded a minute
ago, pero ganoon na ang dumagsa at nagnasa sa kanyang picture.

Sabay sabay kaming napasinghap dahil doon. Hindi ko alam kung

matutuwa ba ako na ganoon o maiinis dahil halos lahat ay
pinagpipyestahan na siya ngayon.

It's frustrating, knowing that he would be a cover of this year's

magazine! Malamang marami pa siyang shoots na gagawin at puro sexy
ang theme noon.

Gosh.

Kumain kami nila Dianara, Jane at Annie sa isang korean restaurant

pagkatapos namin sa gym.

"May girlfriend na ba si Zoriel?" Annie asked, hanggang ngayon ay

nagi-stalk siya sa Instagram ni Zoriel.

"Hindi ko alam..." balewalang sagot ko habang kumakain.

"Ba't ang lungkot mo ngayon?" taka at natatawang tanong ni
Dianara.

I shrugged. "Masaya ba maging model?" biglang tanong ko.

Dianara Caballero is a model, under siya sa company ni Rocket

Estrevillo. Sikat na company ngayon mg mga modelong sikat.

Kumunot ang noo niya at malapad na nangiti habang tumatango.

"Yes, maraming admirers, maraming regalo at bulaklak na

matatanggap. Kilala ng mga tao..." she said.

"Uhuh, e, paano naman maging model?"

Tumawa siya at napangiwi sa akin. Tumawa rin sila Jane at Annie,

tumuon ang atensyon nila ngayon sa akin.

Curious lang ako, paano kaya sila sumisikat ng sobra? Dahil ba sa

pagbabalandra ng katawan nila sa magazines? Malaki ba ang bayad
doon? Dignidad ang nakasalalay, syempre.

"Mag audition ka, go-see, pero mas maganda iyong madiscover ka."
Jane said. "Hindi ako model pero ayaw kong i-try, nahihiya ako."

"Someone gave a calling card..." nilapag ko sa lamesa ang calling

card noong baklang kumausap sa akin buwan na ang lumipas.

Kinuha agad ni Dianara iyon para tingnan. Namilog ang mga mata
niya at mabilis na tumingin sa akin.

"Oh my God!" she gasped. "Star Company! Star!? Totoo, Threya?"

sunod sunod na gulat niyang tanong.

Nanlaki na rin ang mga mata nila Annie at Jane. Hindi ko

maintindihan kung bakit ganoon na lang ang reaksyon nila sa
kumpanyang iyon.

"Bakit? Ano ba 'yon?"

"Gosh! Ano ba!? Number one ang modeling company na 'to! Hindi sila
nagpapa audition or screening! Sila mismo kasi ang namimili sa
labas! I mean, sila mismo ang kumukuha mg models na gusto nila! Sa
madaling salita, pihikan sila! Ang tagal ko nang pakalat kalat
pero hindi nila ako napapansin!" si Annie.

Namilog ang mata ko.

"Threya, kailan pa 'to? Gosh! Bakit hindi mo agad tinawagan para

mag sign ka agad ng contract sa Star?"

"Sayang! Grabe! Sobrang daming gustong maging model doon! Isa si

Zadriella sa models nila, si Veronica Rouseff, Zeeshan Dorschner
Zinderela Yu at Devious Estrevillo! Puro elite ang models nila."
si Jane, tumili tili pa.

"Wow..." wala akong masabi. Hindi ko alam ang magiging reaksyon

pero nang madinig ko ang pangalan ni Zadriella ay namangha ako.

Ang sabi ni Zoriel ay wala company ang kanyang kapatid dahil free
lancer silang dalawa. Hindi pa nga raw tinanggap ni Zadriella ang
offer ng company ni Rocket! Pero iyong sa Star, ibig sabihin
nadiscover din siya.

"Call them! Accept mo offer nila, Threya! Sayang opportunity! Sabi

mo gusto mong mailipat ang parents mo rito 'di ba? Hindi malabong
mangyari iyon! Tsaka makakapunta ka rin ng America dahil doon lagi
ang kanilang event!"

Hindi ako makapaniwala. Hindi ko alam ang gagawin ko o sasabihin,

gustong gusto ko mailipat ang parents ko rito. Gusto ko silang
mabigyan ng magandang buhay at bahay rito sa Maynila.

Paikot ikot ako sa aking kama, hindi ko malaman ang iisipin.

Parang isang panaginip! Hindi ko pa man din pinapansin ang calling
card na iyon, iyon pala sobrang laking kumpanyan noon.

My phone beeped.

Zoriel:

Baby mushie, are you home? I miss you! H'wag kang sasama sa bar
kapag inaya ka nila Dianara, ha? Wala ako riyan! I'll be back in
three days, I love you.

Napangiti ako.

Ako:

I miss you, too. Take care, and you'll be dead when you get back!
Hindi mo sinabing ganoon ang suot mo sa shoot!

Zoriel:

What? Baby, hindi ko rin alam. Sorry, bukas kapag ganoon pa rin.
Promise, hindi ko na pagbibigyan.

Tss.

👠👠👠
Ito na sana ang last chapter but I will make it up to 40, at
least. So, abangan po ninyo marami pang kaganapan, I really hate
2nd lead syndrome... joke.

Kabanata 30
Zadriella invited me to come with them. Kasama raw niya ang mga
kaibigan niya ngayon sa Southwest District, nasiyahan naman ako
dahil sino ba naman ako para mayaya ng isang Zadriella Follosco?

Hindi naman siguro magagalit si Zoriel dahil kapatid ko ang kasama

niya. Besides, I knew that Zadriella is a good girl. Mahilig
siyang magparty kasama ang mga kaibigan niya, masiyahan at
talagang mabait na babae.

Naalala ko pa noong magkwento si Zoriel about sa kanya, sobrang

bait daw ng Ate Zadriella niya. He looked proud, nakakatuwa dahil
silang dalawa lang ang magkapatid at talagang close pa sa isa't
isa.

Minsan naiinggit ako sa merong mga kapatid, sabi nila mahirap raw
ang may kapatid dahil may kaagaw at kaaway ka parati. Pero para sa
akin ay hindi, malungkot kasing mag-isang anak. Wala man lang
kalaro at kausap.

While I was fixing my hair, my phone rang. Nakita kong FaceTime

iyon mula kay Zoriel, napangiti ako at mabilis na sinandal ang
cellphone ko sa salamin at sinagot iyon.

Bumungad agad sa akin ang fresh niyang itsura, may white towel na
nakasampay sa kanyang batok habang ipinupunas iyon sa kanyang
basang buhok.

Nawala ang ngiti niya nang makita ako sa screen.

"Why are you wearing make-up? Why are you straightening your
hair?" mapang akusang tanong niya sa inis na tono.

Napasimangot naman ako.

"What? It's just a lipstick!"

"Still, it's a make-up! Saan ka pupunta? Hindi ka naman

nagpapaalam! Hindi mo rin nabanggit na may lakad ka ngayon!"

Kumurap kurap ako. Gusto kong matawa sa inasal niya dahil mukha
siyang napipikon na ewan, nakasalubong ang makapal niyang kilay
habang pinagmamasdan ako.

"Hindi ba nasabi ni Zadriella sa'yo? Sabi niya sasabihin niya

sa'yo na isasama niya ako ngayon sa SD?" inosenteng tanong ko,
tinapos ko ang huling set na hati ng aking buhok at saka inilapag
ang hair iron sa tukador.

Pumikit siya ng mariin.

Hininto niya ang pagpupunas sa kanyang buhok, tinukod niya ang

magkabilang siko sa kanyang hita at inihilamos ang palad sa mukha.
He groaned in frustration. "You should've told me about it! It's
not Zadriella who'd tell me, Asthreya! Siya ba ang girlfriend ko?"
inis na tanong niya sa sarkastikong tono.

Napasinghap ako, sinikop ko ang aking malambot na buhok lahat sa

likuran at saka tinitigan siya sa screen.

Bukas na ang kanyang uwi dito, tapos na kasi ang kanyang

photoshoot at commercial shoot for Calvin Klein kanina. Napanatag
naman ako dahil hindi na iyon sexy shoot, naka coat and tie na
siya roon at pantalon ang minodel.

"Zoriel naman! Magpapaalam naman ako-"

"Kung kailang tapos ka na mag-ayos at 'di na ako makakatanggi? Is

that your way, huh? Tss." he tsked. "E, paano kung hindi kita
paalisin ngayon?"

"Niyaya ako ng kapatid mo!" mabilis kong sabi.

Tumaas ang isang kilay niya, tumayo siya. Malapad na likuran na

niya ngayon ang nakikita ko, kinuha niya ang isang white shirt na
nakahanger sa closet.

"Wala akong pake kahit sino pa ang nagyaya sa'yo..." malamig

niyang untag habang nagsuuot ng shirt.

Damn! Why does he looks so hot? Fuck, naiiba ang atenyon ko.
Nawawala ako sa sarili habang pinapanuod ang bawat kilos niyang
masarap sa paningin.

Napalunok ako nang muli siyang humarap sa screen at madilim ang

mukha. Kinagat ko ang labi ko para pigilan ang ngiti.

"Ang sungit mo naman, baby!" pang-aasar ko sa kanya. "Minsan lang

naman ako nakakapunta roon, 'tsaka kapatid mo naman ang kasama ko.
Ikaw na rin ang nagsabi na good girl 'yon." pang uuto ko.

Hindi niya inalis ang paningin sa akin, pumangalumbaba siya at

saka sumimangot.

"I'm not uto-uto!" he rolled eyes. "Baby baby ka pa diyan, 'di mo

naman ako sinusunod! Tss, sinabi ko na sa'yong ayaw kong nasa bar
ka o kahit saang maraming makakaagaw sa'yo sa akin!" singhal niya.

My heart jumped, hindi ko alam kung kikiligin ba ako o ano. Gusto

kong manatili na lang rito sa unit para hindi siya magalit sa akin
o mainis pero nakakahiya naman kay Zadriella dahil minsan lang
siyang mag-aya.

Ayaw ko rin namang ma-badshot sa kanya dahil kapatid niya ang

boyfriend ko, hindi siguro maganda kung tatanggihan ko siya. Gusto
ko rin siyang makilala para magkasundo pa kaming dalawa.
"Hindi naman ako magpapaagaw!" halakhak ko.

Sandaling natahimik siya  Bumuntong hininga siya at saka umiwas ng

tingin.

"Naagaw nga kita, e..." he whispered, sighing.

Napakunot agad ang noo ko. Sumakit ang puso ko doon, para bang
hindi siya sigurado na kanya ako. Na hindi ako titingin sa iba
kapag nasa ibang lugar ako.

Ang sakit lang na ganoon ang talagang naintidihan ko sa kanyang

sinabi. Naagaw nga niya ako, tama nga naman. Naagaw niya ako kay
Spiral, nakuha niya ang puso kong na kay Spiral nang walang
paghihirap.

Wala, e. Ganoon ako kadaling nagpaagaw dahil willing ang puso kong
mapunta sa kanya. Oo, tama. Iyon ang totoo, nasaktan akong
nagkahiwalay kami ni Spiral.

Minsan na kasi akong nangarap na gusto kong ang first love ko ang
maging last love ko. But reality came in, puso ang gumagana hindi
ang mindset mo.

Sinet ko sa utak ko na si Spiral na talaga, pero dumating si

Zoriel at doon na naiba ang tibok ng puso ko.

Ganoon kadaling mahulog kay Zoriel, hindi ko akalaing sa araw-araw

na pang aasar niya sa akin ay unti unti ko na siyang binibigyan ng
space sa puso ko.

Damn.

"Uy, ang tahimik mo naman!" wika ni Zadriella. "Sorry, ah? Boring

talaga akong kasama pagdating sa ganito. Pero parating naman na
sila Miranda." she smiled at me.

Namilog ang mga mata ko.

"Hindi, Zadriella. Hindi ganoon. Uhm, ano kasi. May mga iniisip
lang ako..." I sighed.

Kakarating ko lang sa SD, si Zadriella at Leslie pa lamang ang

narito. Pinakilala siya sa aking kaibigan ni Zadriella, makulit at
masaya siyang kausap kasi madaldal.

Pero sadyang ukupado lang ang isip ko ng mga bagay bagay.

Nalulungkot ako dahil alam kong hindi talaga sang-ayon si Zoriel
rito pero kahit ganoon ay pinabayaan niya akong sumama sa kapatid
niya dahil sa kagustuhan ko rin.

Ngumuso si Zadriella, ngumisi naman si Leslie. Lumagok siya ng

isang tequila shot.
"Let me guess, si Zoriel 'no? Miss mo na siya?" she asked,
sinipsip niya ang lemon.

Napangiti ako at nagkibit na lang ng balikat.

"Ayaw ka talaga niyang pasamahin 'di ba?" Zadriella butted in.

"Tsh, nakakainis din ang isang 'yon. I just wanted to know you
more, ngayon na lang kasi siya ulit nagkagirlfriend. And I'm so
happy for him to met a girl like you."

Kumunot ang noo ko.

"Salamat." I said. "Kailan ba ang huli niyang relationship?"

nahihiyang tanong ko pero naglakas loob na ako.

She grinned.

"Years ago, yeah. Hindi niya ba nasabi sa'yo?"

Umiling lamang ako at tumingin sa kanya. Hindi ko alam kung bakit

kuryoso ako tungkol roon, hindi ko rin alam ang lamang sa puso ko.
Kung gusto ko bang marinig iyon o hindi.

"Matagal naman na iyon, so ayos lang siguro kung makwento ko sa'yo

'di ba? I don't want to be insensitive but I know he has moved on.
Don't worry..." She said with assurance.

Ngumiti ako at huminga ng malalim.

I-ready mo ang puso mo, Threya. Mukhang hindi maganda ang past ni
Zoriel sa ex girlfriend niya. Sa itsura palang ni Zadriella ay
halata na iyon, para siyang nalulungkot at nasasaktan sa kapatid.

"His ex left him with no reason. Hindi niya alam kung ba't siya
iniwan dahil wala naman silang nagiging problema, miski kami ay
walang alam."

She sighed. "He chased her, sinundan niya para ayusin ang kanilang
relasyon. He was late, may mahal na iyong iba."

Fuck.

Wala akong masabi. Gaano kasakit para may Zoriel iyon? Gaano
kasakit ang dinanas niya nang malamang ganoon ang nangyari bigla?

"May iba na iyon nung sundan niya!" pakikisali ni Leslie.

Sobrang sakit sa puso, nasasaktan ako para kay Zoriel at para na

rin sa sarili ko. Ang daming sumuot sa isip ko. Napakaraming
doubts ang nagkalat sa utak ko.

Naka move on na nga ba talaga siya? Hindi na ba siya nasasaktan

ngayon kung sakaling banggitin ang babaeng iyon? Mahal niya pa rin
ba o hindi na?
Ang sakit ng ulo at puso ko. Para akong binilad sa napakainit na
kawali at ganito kasakit ang nararamdaman ko.

Zoriel... please say that you finally moved on. Sabihin mo na

hindi mo na siya hahanapin pa o iisipin pa.

"Bobo kasi talaga 'yon si Zeeshan!"

Napatingin ako sa babaeng kararating lang sa aming lamesa at

nagsabi noon, bumeso siya kay Zadriella at Leslie bago naupo.

Leslie laughed. "Wow! Hater, ah? Hindi ka pa ba naka move on kay

Zoriel?"

Humalakhak ang babae, halakhak na parang sobrang saya at sigla.

Geez! May gusto rin kay Zoriel? Talaga lang, huh? Halos lahat na
lang.

"Hindi pa, e. Hindi pa ako nakaka move on sa katangahan niya noon!

But I guess he has moved on, may bago na siya ngayon, right?"

Napasimangot agad sila Leslie, ngumuso siya para ituro ako doon sa
babaeng bagong dating.

"Ayan ang bago niya, Miranda. Si Asthreya..."

Miranda's lips puckered. I feel intimidated by her, mukha siyang

walang pakealam na babae. Makikita na agad sa kanya ang karangyaan
at kamalditahan.

"Oh! Hi! Ikaw pala, Zoriel's rumored girlfriend! It's nice to

finally meet you..." pasimpleng pumasada ng tingin ang kanyang mga
mata sa aking ulo hanggang paa.

I smiled even it's awkward.

Hindi ko alam kung inis ba siya o tuwa sa presensya ko rito, pero

lamang kong nakikita sa kanya ang pagkakuryoso habang nakatingin
sa akin.

"Anong meron sa'yo na wala sa iba? Wala naman akong nakikitang

espesyal sa'yo."

"Miranda!" sabay agad na saway ni Leslie at Zadriella.

Suminghap si Miranda at sumulyap sa dalawa.

"I mean, lahat naman ng babaeng nakapaligid kay Zoriel ay ganyan

ang itsura! Sexy, maganda at model type! Kaya walang espesyal,
mabuti sana kung bungal siya o ano. Basta may espesyal na makita
sa kanya, but as far as I can see wala naman." she pouted.
Gusto kong manliit dahil sa pagkakatanong niya sa akin noon,
nakakainsulto at talagang nakakapanliit.

Para bang sinasabi niyang hindi kami nababagay sa isa't isa ni

Zoriel, wala namang espesyal sa akin kaya nagtataka rin ako kung
bakit niya ako nagustuhan.

"Everything in her must be special for Zoriel. Ikaw, Miranda!

Umaampalaya ka na naman!"

Napalingon kami sa babaeng nagsalita, bagong dating. Gusto kong

manliit lalo dahil sa itsura ng babaeng iyon.

Damn, she's an angel!

Napaka angelic at amo ng kanyang mukha, maliit ang hugis ng mukha,

malamlam ang mga matang kumikislap, maliit ang labi at talagang
matangos ang ilong.

"Beauty!" Zadriella screamed, mabilis na dumamba siya ng yakap sa

babaeng maganda.

Yumakap naman din ang babae sa kanya, she's Beauty? Beauty? As in

iyong napapanuod ko sa TV? Sikat na aktres? Siya iyon?

What the heck?

Kung anong ginanda sa TV, mas lalo pang pinaganda sa personal!

Napakaganda niya na parang hindi siya iyong nasa TV. Hindi ko
akalain na kaibigan siya ni Zadriella.

Pinakilala ako ni Zadriella sa kanyang mga kaibigan na kadarating

lang, kung kaninang awkward ako kay Miranda ay unti unting nawala
iyon at nasanay na ako sa paraan ng kanyang pananalita.

Napakaprangka niya, iinsultuhin ka talaga kahit masaktan ka. Wala

siyang pakealam kung pangit ang lumabas sa kanyang bibig. Basta
sasabihin niya ang gustong sabihin, bagay na maganda naman dahil
hindi siya plastik na tao.

Puro lang kami tawanan dahil sa mga pinagsasabi ni Miranda,

sumasabay pa si Leslie. Sa kanilang apat parang silang dalawa ang
talagang happy virus ng kanilang grupo.

Si Zadriella at Beauty ay mahinhin at pino, pero parang nahahawa

na lamang sila sa dalawa kaya nakikisabay na rin sa mga biruan.

My phone beeped. Binasa ko agad nang makitang si Zoriel.

Zoriel:

I'm sorry, baby. I was just insecure of everything. I couldn't

avoid it, enjoy with them. Don't mind me, I'll see you tomorrow.
I'm in love with you, goodnight.
Darn it.

Huminga ako ng malalim at nagtipa ng sagot sa kanya.

Ako:

I'm sorry, too, Zoriel. Kailangan ko lang talagang makisama, para

sa'yo din naman 'to. I love you, Zoriel. Take care and goodnight.

Pagtapos kong isend iyon ay nilagay ko na iyon sa pouch ko at

bumaling sa mga nagtatawanang magkakaibigan.

"Tangina talaga, ang baho ng utot ni Leslie! But seriously, I'm

missing Prescilla. It's been years, nakamove on ka na kay Clein."
ani Miranda kay Zadriella.

Huminga ng malalim si Zadriella at ngumiti.

"Sino ba naman ako para magtanim ng galit? Lalo na kay Prescilla?

Ewan ko, gustong gusto ko siyang makausap pero parang ang layo
niya." malungkot at naiiling niyang sambit.

Mukhang nalungkot rin ang tatlo dahil doon, pero si Miranda ay si

Miranda! She smiled evilly and tapped the table.

"Bawal senti rito! Magsaya tayo! Welcome to the group, Asthreya

Fortin! Nawalan tayo ng Prescilla pero may Asthreya na pumalit!"
nagtaas siya ng beer at saka nakipag cheers sa amin.

Napatawa kami dahil doon. Ayaw niya talaga na may drama sa

kwentuhan, parati niyang susundutan iyon ng kasiyahan tuwing
malungkot.

"Let's have a game! Dare!" si Miranda. "Dahil bago si Asthreya,

siya ang may karapatang mang dare at mag utos sa atin! Ano game ba
kayo?"

Nagtanguan naman ang tatlo. Mukhang excited sila sa larong

sinasabi ni Miranda, hindi ko naman maintindihan iyon dahil wala
akong alam sa kanilang mga laro.

Kumunot lamang ang noo ko.

"Ayaw kong mag-utos. Hindi ko alam, eh." pag amin ko.

Umismid si Miranda. "So, sinong gusto mo sa aming tatlo ang mg

substitute sa'yo?" she grinned.

Napangiti ako at mabilis na tinuro siya. Mukhang siya talaga ang

maraming alam sa ganoon, e. Kaya siya na lang. Manunuod na lang
ako para matuto.
Naglapag siya ng tatlong libo sa lamesa, napakunot ang noo ko
doon. Sunod na naglapag ay si Leslie, limang libo naman.
Nagtitinginan lang silang apat.

Ngumiti si Beauty at naglapag ng susi ng kotse sa lamesa,

nagsinghapan ang tatlo dahil doon. Nagtinginan agad sila kay
Zadriella.

Ngumiwi si Zadriella at nagtaas ng dalawang kamay na parang

sumusuko. Nagtawanan sila doon, wala naman akong reaksyon.

Miranda pouted while roaming her eyes around. Nanlaki ang mga mata
niya nang mahinto ang kanyang tingin sa isang pwesto ng mga
lalaki.

Napatingin kami doon.

"Oh no! Miranda stop what you're thinking!" agap ni Leslie.

"God! Not the Saavedras, Randa!" singhap ni Beauty habang

nakangiwi.

Kumunot ang noo namin ni Zadriella, ngumuso ako nang makita ang
mga Saavedra sa pwestong tinitingnan ni Miranda.

May isang pagitang table lang ang layo namin sa mga iyon kaya
kitang-kita ko sila.

"Saavedras, who?" takang tanong ni Zadriella.

Humalakhak si Miranda. "Ayos 'yon, Zadriella. Hindi mo naman pala

kilala, kaya sige. Pagbibigyan kita."

Ngumiwi sila Beauty at Leslie.

"Tarantada ka talaga, Miranda!" singhal ni Leslie.

Ngumising aso lang si Miranda. Seriously? Wala akong maintindihan

sa kanilang nilalaro, nagtitinginan lang sila at parang
nagkakaintindihan na gamit ang mga mata.

"I dare you kiss Onyx Azdrake Saavedra, Zadriella."

Nanlaki ang mga mata ko, ganoon din nila Beauty at Leslie. Kumunot
naman ang noo ni Zadriella at halata ang pagkalito.

"Tangina mo, Miranda!" si Leslie habang napapailing.

"H'wag na 'yon, Randa! Damn, he's taken! Hindi magandang tingnan

lalo na kay Zadriella! Baka mabash pa siya!"

Miranda grinned.
Seriously? Fuck, bakit si Onyx pa? Tsaka bakit ba ganito ang game
nila? Manghahalik ng tao? Ano 'yon? Gawaing bitch?

"Oh! Come on! Zadriella? Mababash at magkakaroon ng haters? Woah!

In our dreams!" she said. "Zadriella, hindi mo kilala si Onyx 'di
ba?" baling niya kay Zadriella.

Umiling naman siya.

"Sino ba diyan? Ang dami nila! Anim sila roon, wala akong kilala
kahit isa!" si Zadriella habang nakatingin sa magpipinsang
Saavedra.

"Zadriella, taasan mo na lang ang bet!" ani Beauty.

"Uh-oh! No! Kapag ganoon, si Asthreya ang uutusan kong humalik kay
Onyx! Hindi lang 'yon, pati na rin kay Matrix Estrevillo!"

Nanlaki ang mga mata namin. Gosh! What the heck? Bakit pati ako?
Alam niyang may Zoriel ako! Hindi na ako gagawa ng kamalian pa!

Sumulyap si Zadriella sa akin at ngumiti, tumayo siya at sumulyap

sa mga Saavedra.

"Ako na lang, hindi pwede si Threya. Malalagot ako kay Zoriel.

Miranda, if anything happened wrong! Malalagot ka sa akin, dare is
a dare." she said.

Lahat kami ay nanuod sa pagtalikod niya sa amin at paglalakad

patungo sa table ng mga Saavedra, napatingin agad ang mga iyon sa
kanya.

Pinitik ni Ixerr Saavedra ang kanyang sigarilyo sa ashtray at saka

tumuon kay Zadriella na nasa harapan na nila. Inosenteng ngumiti
si Zadriella sa kanila.

"Uh, hi..." she greeted them, sinulyapan niya isa isa ang mga
Saavedra.

"Whoah! Hi, mi lady!" si Ixerr ang agad bumati ng masigla. "What

brings you here?"

"Who's Onyx Saavedra here?" mahinhin na tanong ni Zadriella.

Suminghap agad si Ixerr at Zydein Saavedra, mabilis nilang

nilingon si Onyx na nakatingin lamang rin at nakikinig sa
sasabihin ni Zadriella.

Shivers! Fuck!

"Here we go! Go, Zadri!" impit na hiyaw ni Miranda. "I want to see
Onyx Azdrake's reaction, curious ako kung anong reaction n'ya."
Suminghap na lamang sila Leslie doon. Hindi ko maialis ang tingin
doon.

"Uhm, pipe kasi si Azdrake, Miss. Ano bang maitutulong niya

sa'yo?" halakhak ni Zydein.

Onyx cold stare sent shivers down my spine. Humalukipkip siya at

saka huminga ng malalim.

"I don't know you, Miss..." he said coldly.

Tumaas ang sulok ng labi ni Zadriella.

"Well, me, too. Can you stand up? I have something to do,"

Nagkunutan ang noo ng mga Saavedra, naging interesado naman ang

panunood ni Dyze at Kaizellus roon.

"Why would I? Can't you do it while I'm sitting?" malamig na untag

ni Onyx.

Zadriella looked amused. She pouted like a kid and nodded her head
slowly.

"Ooh! That's good, so I have the permission to do it now..." she

said, smiling. "Pero, ikaw talaga si Onyx Saavedra, huh? Hindi ako
mali." naniniguro pang aniya.

Tinaasan lang siya ng kilay ni Onyx at tipid na tumango.

Huminga ng malalim si Zadriella, halos mapatili ako nang prenteng

hapitin niya ang batok ni Onyx at atakihin iyon ng halik sa labi.

"Fuck!" malulutong na mura naming tatlo habang nakatunghay.

"Ooh! Damn!" malutong na singhap nila Ixerr, parang napaigtad pa

sila sa kanilang mga upuan dahil doon.

Dyze smirked. "What a sexy move."

Nagsalubong ang kilay ni Onyx, halos maduling ang mga matang

nakatingin kay Zadriella. Zadriella tilted her head, gumalaw ang
kanyang labi.

Onyx remained stern for a minute but suddenly he gave in, he held
Zadriella's tiny waist. Miski ako'y pinanindigan ng balahibo doon,
halos mapatigil pa sa paghalik si Zadriella pero itinuloy pa rin,

Onyx kissed back, he kissed back! He's kissing her back!

Oh my gulay! What the actual fuck!

"What the hell?" laglag ang panga nila Ixerr Saavedra.

"Onyx, lost his temper!" halakhak ni Zydein.

Mabilis na kumalas sa halik si Zadriella, hingal pa siyang tumayo

ng tuwid ulit at saka nahihiyang ngumiti sa mga Saavedra.

Onyx licked his bottom lip, he ran his fingers through his soft
hair and rest his back on the backrest. Humalukipkip siya at
matamang tinitigan si Zadriella.

"So, that was the 'something' you were talking about?" he asked
idly.

Oh fuck!

"Fuck! Fuck the hell!" naiiyak na wikang kunwari ni Miranda. "Ang

sarap!"

Hilaw na ngumiti si Zadriella. "Sorry, I was just... Uhm..." hindi

maituloy ang kanyang sasabihin.

"You just tripped," he smirked humorlessly.

Suminghap ako.

👠👠👠
Kabanata 31

"Mine!"

Malakas na pinalo ko ang bola, my eyes widen when the ball hits
Gorgeous head. Narinig ko ang malakas na pagtawa ni Dianara,
napapikit ng mariin si Gorgeous at prenteng inalog ang kanyang ulo
gamit ang kanyang isang kamay.

"Gorgeous! Sorry!" mabilis na nilapitan ko siya at hinawakan sa

braso.

Parang napaso naman ako at ginaanan lamang ang paghawak sa kanyang

braso dahil baka masugatan.

"Tulala pa kase!" panunuya ni Dianara.

Inismiran ko siya, nagtaas lang siya ng kilay at pumunta na sa

bench. Bumaling akong muli kay Gorgeous, gusto kong manlumo sa
kanyang blangkong emosyon.

Para bang nandito siya sa mundong ibabaw pero wala ang kanyanng
emosyon, para siyang robot! Fuck, hindi siya iyong pormal at
intimidating na Gorgeous Vizconde.

Napahugot ako ng malalim na hininga nang lagpasan niya ako at

dumiretso sa kanilang bench. Sinunandan ko siya ng tingin, nang
makita kong maayos naman siyang nakaupo ay pumunta na ako sa
kabilang bench.

"Grabe ka, Threya! Bakit naman sinapul mo?" halakhak ni Jane.

"Ba't kaya wala sa sarili ang isang 'yan?" nakasimangot na tanong

ni Dianara. "Parang robot, nakakainis. Para hindi isa sa mga human
being."

"Dianara, baka may problema kasi..." bumuntong hininga ako.

Nilagok ko ang tubig sa bote habang pinapaypayan ng aking kamay

ang sarili, sobrang pawis na pawis kaming lahat dahil sa kakatapos
lang ng training game namin.

Pangalawang panalo namin ito laban sa team ni Gorgeous,

nakakapanibago talaga. Meron sa aking parte na parang nasasaktan
na lang bigla habang nakatingin kay Gorgeous.

Lumapit sa kanya si Divine at parang tinanong kung ayos lang siya,

tipid na tumango lang siya at nagbuga ng hangin.

Pagkatapos niya uminom ng tubig ay sinukbit na niya ang duffle bag

sa kanyang balikat at walang paalam na umalis ng gym.
Nagkatinginan pa kami nila Dianara at sinundan iyon ng tingin.

Anong meron sa kanya? Kakaiba ang kinikilos niya ngayon, kahapong

nagtraining game kami ay hindi naman siya ganyan. May lagnat ba
siya? O may masakit ba sa kanya?

"May gagawin ba kayo mamaya? Tulungan n'yo naman ako magkabit ng

mini lights sa kwarto. Tapos magpaint!" si Annie.

"Nainggit ka na naman sa creativity ko!" halakhak ni Jane.

Nakasimangot naman na tumango si Annie bilang pag-amin. Dianara

raised her eyebrow.

"Ba't 'di ka maghire ng painter? Kami pa talaga ang gagawin mong

painter? Wow!" sarkastikong aniya.

Humalakhak si Jane. "Gusto niya kasi iyong abstract, 'yong

sariling gawa. Tinulungan niya kasi ako noong gawin ko sa kwarto
ko 'yon. Grabe ang ganda!"

Ngumuso ako at nagkibit ng balikat. Wala namang masama kung

tutulong ako roon, hindi naman ako mayaman para mag inarte pa. Si
Dianara mareklamo lang dahil prinsesa iyan sa kanila. Hindi sanay
sa mga ganoong bagay.

"Siya nga pala, Threya. Kumusta ang SC? Did you call them?" si
Annie.

Kumurap kurap ako at napabuntong hininga na lamang.

"Hindi pa, nahihiya ako. Baka kasi masyado ng late iyon. Ilang
buwan na kasi simula noong maibigay sakin ang calling card."

Suminghap naman sila.

"Freak! Calling card 'yon! Malamang pwede mo silang tawagan

anytime, kaya ka nga binigyan noon para mabigyan ka pa ng oras
mag-isip!" Dianara rolled her eyes.

Darn.

Wala naman kasi akong alam sa pagmomodel na ganyan, bakit ko pa

sila tatawagan?

Siguro akala lang nung bakla na model na talaga ako at may

experience sa ganoong bagay pero ang totoo ay wala pa.

Miski nga pageants sa La Riva ay hindi pa ako nakasali, hindi rin

kasi ako mahilig magsasali sa mga ganoon. Mas gugustuhin ko nang
mag focus sa sports ko.

"Oh-em!" namilog ang mga mata nila Annie at Jane, nakaawang ang
kanilang mga bibig.

Narining ko ang mga tilian ng estudyanteng nanunuod sa aming

training kanina, hindi pa sila umaalis dahil naghihintay pa sila
sa training ng Marvels. Baka nariyan na ang mga Marvels.

Lumingon agad ako sa entrance ng gym. Mabilsi na kumalabog ang

puso ko nang makita kong inosente at nakangiting naglalakad si
Zoriel. Wearing his usual white Armani shirt, gray sweatshorts and
a topsider shoes.

May dala siyang malaking boquet of blue roses, nalaglag ang panga
ko. Hindi na naging kalmado ang puso ko habang pinapanood siya.

Binabati siya ng mga babae at tinatawag ang kanyang pangalan,

ngumingiti lang siya sa mga iyon pagtapos ay diniretso ang tingin
sa akin.

Gosh!

"Ganda mo, Freak! Haba ng hair!" halakhak ni Dianara.

"Bessy lang ba talaga kayo?" si Jane. "Mukhang hindi, e!"

Nagsisinghapan at impit na nagititilian naman sila Jane at Annie

sa tabi ko. Ganoon din ang ibang Spikers na nakatunghay kay
Zoriel.

Geez.
Hindi ko alam na ganito kaaga ang magiging uwi niya, sabi niya
kasi ay gabi pa ang flight nila pauwi rito at hindi ko inaasahan
na may ganyan pa siyang pasabog na surprise at magpakita sa mga
taong may dalang ganyan.

Lalo pang bumilis ang tibok ng walanghiya kong puso nang makalapit
na siya, huminto siya sa harapan ko. Halos mangisay na sa kilig
sila Annie habang nanunood.

Kinagat ko ang aking labi, nag umpisang mag init ang mukha ko
dahil nakatitig lang siya sa akin! Lalo pa nang sumilay na ang
magandang ngiti niya.

"Hi, baby..."

Napakurot ako sa aking hita dahil sa pagpipigil, hindi ako

makahinga ng maayos dahil doon. Shit! Bakit? Bakit niya ginawa
ito? Damn! Kakalat ito, nakita ko pa na kinukuhanan kami ng
litratro ng mga estudyante.

"Hi baby, daw!" tukso ni Dianara.

Darn it!

Mabilis na tumayo ako at umiwas ng tingin. He chuckled, amused.

"I missed you, can I hug you?"

Wala pa man ay naramdaman ko na ang paglapit niya sa akin at

yakapin ako ng mahigpit. Halos mapasinghap ako dahil sa hiya! Damn
it! I'm all sweaty!

Nagtilian sila, parang mga kiti-kiti pang nagkikiligan.

"Zoriel! Pawis ako!" iwas ko, pero lalo lang siyang yumakap.

He even buried his face on my neck. "I don't care, I missed you so
much!" he whispered sweetly.

Huminga't buga ako dahil sa kawalan ng natural na hangin, sobrang

kabado ako na hindi maipaliwanag. Gusto kong yakapin siya pabalik
pero natatakot ako sa maaaring kumalat na issue na naman.

He kissed my temple and smiled at me, ilang sandali pa niyang

tinitigan ako bago hawakan ang kamay ko at ibigay sa akin ang
bouquet.

"Akin na 'to, ah? Nakawin ko muna sa inyo..." paalam niya kila

Dianara, kinuha niya ang bag ko sa bench at sinukbit sa balikat
niya.

Nagtanguan agad sila Dianara at nanunuyang tumingin sa akin.

"Bestfriend daw!" she mocked. "Showbiz ka na rin pala!"

Kumunot ang noo ni Zoriel sa akin at tumingin kay Dianara.
Pinandilatan ko agad ng mga mata sila Dianara, humagikgik naman
sila Jane.

Fuck, ano ba iyan!

"Bestfriend? Kami? Sino nagsabi?" gulong tanong ni Zoriel, he held

my hand and entwined our fingers gently.

"Siya! Sabi niya bestfriend kayo!" pakikisali ni Annie.

"Bestfriend may holding hands? Don't me!"

Sumimangot ang mukha ni Zoriel. Nanlaki ang mga mata ko nang

dampian niya ako ng halik sa labi! Fuck!

Histeryang nagtitili sila Jane at ang mga nakakita dahil doon.

Tumaas ang kilay ni Zoriel sa kanila.

"I think we're bestfriends," he said sarcastically. "Turned into

lovers..." dagdag pa niya at saka ngumisi sa akin. "Right, bes? I
mean, baby?"

Fuck it! Fuck it!

Gusto kong mag histerya sa kilig kasabay nila Annie, pero todo ang
pagpipigil ko sa aking loob. What the hell? Sobrang kilig na ito,
hindi ko na mapigilan ang ngiti na parang tanga.

Pagkatapos magpaalam kilay Annie ay hinigit na niya ako papalabas

ng gym. Wala akong kahit na anong masabi o mailabas na kahit anong
salita. Sobra akong natulala at hindi makapaniwala sa lahat.

Hanggang ngayon ay hindi magkandamaliw sa kilig ang nararamdaman

ko sa loob loob ko, sobrang saya at namiss ko rin siya kahit
sandali lang naman ang araw na hindi kami nagkasama.

"We'll have a dinner later," malumanay na sinabi ni Zoriel habang

nasa elevator kami.

Kumunot ang noo ko at ngumuso ako.

"Para saan?"

He smiled and pinched my cheek.

"With my family..."

Tumigil ang paghinga ko, nanlaki ang mga mata ko at binalingan

siya. Nakataas lang ang isang kilay niya habang nakangiti sa akin.

"What, mushie?"
"Zoriel, ayaw ko." mahinang sambit ko. "A-a-no, nahihiya ako.
Hindi naman nila ako kilala at basta, ayaw ko muna."

Sobra ang kaba ko, ayoko muna talagang humarap sa pamilya niya
dahil natatakot ako na baka marealize ko doon na hindi ko talaga
siya deserve.

I mean, mayaman sila. Kilala ang pamilya nila, anong ipapakilala

kong pamilya sa kanila?

Probinsyana ako at hindi mayaman ang pamilya ko pero may pinag-

aralan naman. Hindi ko alam kung magiging sapat ba iyon para
maging deserve si Zoriel.

Para kasing hindi talaga ako bagay kay Zoriel, pakiramdam ko hindi
kami bagay sa isa't isa. Oo, lalo na kay Spiral. Ewan ko ba kung
bakit binibigyan ako ng Dios ng mga ganitong mamahalin.

Masyadong mahirap makisama sa pamilyang meron sila, para akong

nanliliit at naniniwalang past time lang ako para sa kanila. Hindi
pang kasalan, pang maikling relasyon lamang.

Damn, me and my insecurities...

Huminga ako ng malalim at pabagsak na naupo sa kama. Humiga ako at

tumulala sa ceiling, pagkahatid ni Zoriel sa akin ay pumasok na
rin siya sa kanyang unit.

Hindi ko alam kung sasama ba ako o hindi, pinilit niya akong

sumama sa kanilang dinner mamaya. Gusto kong tumakas para hindi
makasama sa kanya dahil sa hiya ko.

Zoriel:

Please, baby? Dinner with my family. Gusto kong ipakilala ka na sa

kanila para hindi na sila nagtatanong.

Zoriel:

Mahal na mahal kita.

Zoriel:

I want the world to know you, pero naalala kong ikaw pala ang
mundo ko. Kaya ikaw ang ipapakilala ko sa mga tao, dapat malaman
nilang akin ka. Please! I love you, mushie!

Napasinghap ako, kinagat ko ang labi ko para pigilan ang ngiti.

I sighed.

Hindi ko na talaga alam, Zoriel. Ibang klase ang pinaparamdam mo

sa akin. Sana talaga, totoo iyon. Sana hindi magbago at walang
magbago, alam kong madali akong mahulog sa isang tao katulad ng
nangyari sayo.

Hindi ko rin alam kung bakit parang biglang nawala ang sa amin ni
Spiral, pero kahit ganoon ay hindi ako nagsisisi na nagkaroon ako
ng Spiral. Kung wala siya, hindi ko rin naman makikilala si
Zoriel.

Come to think of it, si Spiral ang dahilan kung bakit ako narito
sa FEST. Sa Rockwell dapat ako, e. Pero dahil may koneksyon siya
sa HU ay pinalipat niya ako rito.

Kaya nagpapasalamat pa rin ako, masakit pa rin ang guilt na

nararamdaman ko dahil sa kamaliang nagawa ko pero iba na ngayon.

I'm in love again, with different person. With Zoriel Follosco.

I'm sorry, Spiral. I thanked God for giving you, I have no regrets
loving you but it's time for me to let you go, fully with no
guilts at all.

Nang sa ganoon mamahalin ko si Zoriel nang walang halong takot at

pagdadalawang isip na, alam kong takot si Zoriel at walang tiwala
pa sa akin dahil sa ganoon ang nagawa ko.

Pero papatunayan ko sa kanya ngayon na siya talaga ang para sa

akin, na hindi na ako gagawa ng kahit ano pang ikakasira ng
relasyon naming dalawa, pangako.

Pagkatapos kong magbihis ay hinila ako ng antok dahil sa

pagkapagod, alas sais ng gabi ako nagising dahil sa doorbell.

Pupungas pungas na lumabas ako ng kwarto para buksan ang pintuan.

Nag init ang pisngi ko nang maamoy ang pabango ni Zoriel,
nakanguso siya habang nakatingin sa akin.

"Sobrang ganda ng girlfriend ko..." mahinang aniya sa malambing na

tono.

Suminghap ako at mabilis na tumalikod sa kanya, pumunta agad ako

sa kwarto at nilock iyon. Mabilisang nagtoothbrush at hilamos ako
ng mukha, fuck! Nakakahiya!

Bakit ba hindi ko naisip na siya lang naman ang maaaring maging

bisita rito? Damn it.

Ilang minuto pa ay lumabas na ulit ako para puntahan siya,

nakapamulsa siya sa kanyang pantalon habang tinitingnan ang mga
pictures nila Mama at Papa sa istanteng malapit sa bintana.

Huminga ako ng malalim, nang maramdaman niya ang presensya ko ay

ngumiti siya at binalingan agad ako. Humakbang siya palapit sa
akin at hinawakan ako sa baywang.
Ngumiti ako at humawak sa braso niya. Halos matunaw ako sa
pagtitig niya sa akin, hindi ko alam kung bakit ganyan siya
makatingin! Parang laging may dumi sa mukha ko.

He smirked, hinaplos niya ang labi ko. Suminghap ako at iniwas ang
mukha sa kanya.

Geez!

"Nagpapula ka na naman ng labi!" akusa niya.

Napangiwi agad ako at kumalas sa hawak niya, hinabol naman niya

ang kamay ko at muli akong hinapit sa baywang.

"Nagpapaganda ka talaga sa akin, e 'no?" he said.

"Hoy! Ang kapal, huh? Mapula lang talaga ang labi ko! Natural!"
singhal ko.

Abot tahip ang kalabog ng dibdib ko, he tilted his head and looked
at my lips. Kumunot ang noo niya.

"Tss, natural mukha mo! Naglipstick ka, ako pa lolokohin mo? Alam
ko ang natural sa hindi! Iniinis mo talaga ako, baby! Nagpapaganda
ka sa akin, mas lalo kang gumaganda sa paningin ng iba!" iritado
at parang batang aniya.

Malakas na tumawa ako dahil doon, sumimangot agad siya at lalo

akong tumawa ng malakas.

"Hindi nga kas-"

Humagalpak ako sa tawa dahil bigla niya akong kiniliti sa

tagiliran habang ang isang braso ay nakasuporta sa likuran ko.
Kahit nagwawala ako sa pagtawa ay hindi niya ako nabibitiwan dahil
masyado siyang malaki para sakupin ang aking buong katawan.

"Zoriel!" Tili ko. "Tama na!"

Humihingal ako nang ihinto niya ang pagkiliti sa akin.

"Tss, inaasar mo pa ako! Buti 'yan sa'yo!" umirap siya. Hinawakan

niya ako sa kamay at hinigit papalabas ng unit. "Come on, may
papakita ako sa'yo..." he smiled at me.

Napanguso na lamang ako at sumunod sa kanya, ilang unit lang naman

ang lalagpasan bago makarating sa kanyang unit.

Pagkapasok palang doon ay naamoy ko na ang pabango, para bang iyon

na talaga ang natural na scent ng kanyang buong unit. Purong gray
at itim lamang ang kulay sa kanyang unit, typical na walang arteng
condo ng lalaki.
May malaking flat screen tv, dalawang single black couch, isang
long couch sa gitna noon. Ang center table niya ay nasa gilid, sa
taas ng bawat pintuan ay may mga paintings.

Hinila niya ako patungo sa living area ng unit niya, nangunot ang
noo ko nang makita ang sobrang daming paperbags doon at mga bags.
Nakalatag iyon sa carpeted floor. May isang human size na teddy
bear pang nakaupo sa sofa niya.

"Hindi ko alam ang passcode ng unit mo, surprise sana 'yan..."

aniya, he snaked his arm around my waist. "Surprise, baby..."
bulong pa niya.

What. The. Hell?

Baliw ba siya? Lahat iyon para sa akin? Damn it!

"Zoriel, hindi ako ganoong babae." iling ko sa mahinang boses.

Kumunot ang noo niya.

Ayaw ko ng materyal na bagay, hindi ko hilig iyon. Miski noong

kami ni Spiral ay hindi ko tinatanggap ang mga binibigay niya,
seriously? Bahay bibigyan ako? Tapos kotse? Tss, basta parang ang
liit ko na ngang tao tapos ganoon pa.

"What? I know that you're not a materialistic kind of girlfriend,

alam ko, baby..." malambing na sinabi niya. "I just want to spoil
you, you deserve to be spoiled."

Huminga ako ng malalim at sinulyapan ang mga iyon sa gitna.

Damn it! Napakarami! Rolex, G-shock, Victoria's secret, Calvin

Clein, Gucci, perfumes, may mga box pa ng sapatos, mga bags,
chocolates! Damn. Grabe hindi ako makapaniwala. Parang sobrang
gastos na hindi ko kayang bayaran.

"Change it with your love, baby. I want assurance, kasiguruhang

akin ka na talaga ng buong buo." he whispered. "I want your heart,
I want your love, Asthreya..."

Kumalabog ang puso ko, nanlabo ang mga mata ko at parang batang
ngumuso sa kanya. Nakakainis naman ito! Mahal ko naman siya, bakit
kailangan pa niyang gawin ito.

"Mahal kita, Zoriel. Nakakainis ka na talaga, ha! Hindi ka ba

naniniwala na mahal kita?" napalunok ako. "Zoriel, nasayo na ako.
You owned my heart, hindi mo na kailangan hingin pa..."

I sighed. Hinawakan ko ang pisngi niya at tinitigan siya sa mga

mata. Kita ko ang lungkot na hindi maipaliwanag doon. Sobrang
sakit.
"I made a mistake, once. But I never regret it. Because you, you
are that mistake I've made. Hindi ako nagsisi na magpaagaw sa'yo,"
Mahinang natawa ako kahit masakit. "I'm in love with you, Zoriel.
I love you with all my heart..."

Tumingkayad ako para gawaran siya ng halik sa labi, marahang

pumikit siya at naramdaman ko ang kanyang pagngiti. Isang beses na
hinalikan niya ako at mahigpit na kinulong sa kanyang bisig.

He was speechless. Damn.

"You made me feel breathless, breathlessly in love with you..." he

whispered on my ear. "I love you, Asthreya ko..."

👠👠👠
Kabanata 32

Months have passed, masaya ang lahat ng nangyayari at walang

nagiging problema. Sa school, sa buhay at sa amin ni Zoriel.

Kinagat ko ang aking labi at tumingin kila Dianara na nakaupo sa

harapan ko.

"H'wag ka nang kabahan! Ayos lang 'yan!" they cheered me up.

"Kaya mo 'yan, mukhang hindi ka naman mahihirapan!"

Kabado ako dahil ngayon ang usapan namin ni Flora Santos, siya
iyong scout na nagbigay ng calling card sa akin ilang buwan na ang
nakakalipas.

Huminga ako ng malalim. My phone beeped.

Flora Santos:

11th floor, auditorium.

Nanlaki agad ang mga mata ko, nanlaki rin ang mga mata nila at
kinuha ang cellphone ko para basahin doon ang text ni Flora.

"Omg! Go na, freak! Hihintayin ka namin rito, don't worry..." ani

Dianara sa akin.

Tinapik tapik pa ni Jane ang balikat ko para sabihin ayos lang

iyon at huwag akong kabahan. Damn, ni wala akong alam kung anong
gagawin doon.

Nagpunta lang kami rito sa SC dahil pinilit ako ni Dianara na

tawagan at puntahan na si Flore rito, nakakakaba pero naisip kong
makakatulong din sa akin ito.
Sabi kasi nila Dianara ay talagang malaki ang talent fee ng SC,
kaya hindi ako magsisisi na mapunta sa kumpanyang iyon. I haven't
dream about this in my life. Pero heto na nga, lumapit sa akin.

Abot tahip ang kaba ko habang nasa elavator, kanina pagpasok ko ay

mangha na ako sa purong silver na kulay ng loob. Parang kahit saan
ay may salamin at makikita mo ang repleksyon mo.

Huminga't buga ako nang malalim, bumukas na ang elevator. Halos

nanginginig pa ang mga tuhod ko dahil sa sobrang kaba habang
naglalakad ako.

I'm wearing a black Gucci stilettos and a black mini off-shoulder

dress, Zoriel's gift. Of course! First time kong magsuot ng bigay
niya, sobrang nahihiya pa kasi ako.

Kahit nagdi-date kami o nagpupunta kung saan ay sariling gamit ko

ang sinusuot ko, I suddenly remembered him asking me why I don't
wear his gifts. Nagtatampos pa siya.

Bumuga ako ng hangin bago pumasok sa naturang auditorium na sinabi

ni Flora Santos sa akin, malawak na nakabukas lamang kasi ang
double doors noon.

Nakita ko ang dalawang modelo roon, naglalakad sila sa long stage

na red carpeted floor. Halos mamangha ako sa sobramg laki ng
auditorium na ito.

Sa harapan ay may malawak na stage, at merong long stage na

nakadikit doon. Parang katulad ng stage ng mga pinagdadausan ng
Victoria's secret fashion show! Ganoon na ganoon, sobrang ganda at
parang kakabahan ka agad na lumakad sa gitna noon.

Natanaw ko si Flora sa pinakaunahang upuan, may laptop sa kanyang

mga hita habang pinapanuod ang dalawang babae na naglalakad at
kung minsa'y tumatakbo sa stage, sobrang taas ng heels na suot
nila.

"Okay, Zinderela and Veronica!" palakpak ni Flora.

Huminga ako ng malalim at saka lumapit na sa gawi ni Flora. Ngayon

ko lang napansin na may mga tao pa roon, nakaupo rin sila at
nagkukwentuhan about the models.

"Zadriella is here, right? Tapos na ba ang contract niya?" tanong

noong isang bading.

"Yes, but she's just here to rest. She doesn't like to walk for
now..." si Flora.

Tumango naman ang dalawang baklang kausap niya. May isa pang babae
roon na mukhang abala sa kanyang tinitingnang mga pictures sa
laptop na ibinigay ni Flora.
"We need a new face, new cover for SC's magazine..." pormal na
sinabi noong babae na nasa mid 30's.

Ngumiti agad si Flora. "Meron na akong nakita, Miss Rapunzel.

She'll be here in a minute..."

Kinabahan agad ako. Huminga ulit ako ng malalim at lumapit na

roon.

"Good afternoon, Miss Flora."

Flora's eyes sparkled as he shifted his gaze at me. Umawang ang

kanyang labi sa maarteng paraan at bahagyang pumalakpak. Tumayo
agad siya at lumapit sa akin para hawakan ako sa braso.

"What a good timing, Asthreya!" Flora giggled.

Lumingon agad sa akin ang tatlong naroon, parang natural na sa

kanilang gawin ang pasadahan ng tingin ang bawat bagong taong
makikita nila. So, they did looked at me from head to foot.

Halos matutop ko ang aking labi dahil sa hiya at kaba na

pinaghalo-halo. Tumaas ang kilay ni Flora sa kanila at parang nag-
uusap sila sa mga mata.

"Who is she? Name, address and whatever info you got from her..."
si Rapunzel ang nagtanong noon habang nakatingin sa akin.

"Oh! I saw her somewhere in FEST area, sa Mcdonalds. So, I assume

that you're leaving in FEST towers, am I right?" nilingon ako ni
Flora.

Tanging tango ang isinagot ko sa kanya. Nakatingin lang sa akin

ang tatlo habang nakikinig sa mga sinasabi at tinatanong ni Flora.

"Waist line?" biglang singit ng isang bading, sumulyap sa aking

baywang. "Height? Experience in modeling? How many years?"

Darn it!

Kumurap kurap ako, tumango si Flora sa akin at ngumiti. Parang

iyon ang sign na kailangan kong sagutin ang mga katanungan nila.

Lumunok ako.

"23, po. Waist line. 5'9..." kabadong sagot ko. "I don't have any
experience in modeling..."

Kumunot ang noo nila agad sa akin, hindi ko alam kung ano ang nasa
reaksyon nila pero muling pumasada ang tingin nila sa aking buong
katawam.

Ngumisi naman si Flora. "Konting workshop lang 'yan, pak na pak

'yan!"
"23? Are you working out for that? You look like a pro-model how
come you doesn't have any experience? How old are you?" Si
Rapunzel ang nagtanong.

"19, po." sabi ko.

Tumunog ang cellphone niya kaya bigla siyang tumayo at ngumiti sa

akin, lumakad siya papunta sa gawi ni Flora. Wow! Kahit mid 30's
na ay mahubog pa rin ang kanyang katawan at maganda ang mukha.

"Flora, send me a photoshoot of her with a details. Do it now, mas

maaga, mas maganda..." she smiled and walked out of the
auditorium.

Nalaglag ang panga ng tatlong bakla, pumalakpak at humagikgik si

Flora. Hinila niya agad ang braso ko para ilapit pa sa dalawang
bading.

"Okay ba? Wala nang problema! Do her a photoshoot, Migs..." ani

Flora sa isang bading na mukhang babae.

Halos lahat naman sila ay mukhang mga babae na, pera na lang kapag
nagsalita na syempre. Iba na kasi ang boses. Doon sila mabubuking
na mga bading pala.

"Let's go, white room..." pag aaya nila sa akin.

Kahit walang kaalam alam ay sumunod ako sa kanila, may mga modelo
pa akong nakita na naglalakad sa hallway papasalubong sa amin.

"Tamang tama talaga ang dating mo, hija! Kailangan na kasi talaga
ng new model na magko-cover sa SC's magazine. Ganoon kasi ang
gusto ng president ng SC." sabi ni Migs.

Ngumiti lamang ako at tumingin sa aming dinadaanan. Hinawakan

noong isang bading pa ang buhok ko, na parang may chinicheck roon.

Pagkapasok namin sa silid na tinatawag nilang white room ay

namangha na naman ako sa loob noon. Iba't ibang camera ang
nakalagay sa stand at nakatutok sa pinakaharapang purong puti, may
mga lightings pa roon para sa photoshoots.

"Asthreya, nagpapapicture ka naman siguro 'di ba? Have you done a

photoshoot before or not?" tanong ni Migs.

Inaayos na nila ang mga camera roon. Si Flora ay nagpunta sa isang

salamin at hinila ang upuan roon, Migs grabbed my arm.

"Hindi pa, po. Puro selfie lang ako..." mahinang tawa ko na

ikinatawa rin nila.

Pinaupo niya ako sa upuang nasa harap ng salamin. Sobrang

maliwanag doon na parang pati pores mo ay makikita.
"Gosh! Ang ganda mo pala, gurl! Lec, ayusan mo na siya. Iyong
sakto lang para sa itsura niya, first photoshoot naman." sabi ni
Migs.

Wala akong naging reaksyon sa mga pinaggagawa nila sa akin,

sinikop ni Lec ang aking buhok lahat sa likuran at nilagyan ako ng
hairband.

"Close your eyes, muna." ani Lec.

I did.

Naramdaman ko na lang na pinakealaman niya ang aking mukha,

nakakakiliti ang kalambutan ng kamay niya pero nanatili lang akong
nakapikit.

"Wala na yatang kailangan ayusin rito! Jackpot ka sa talent mo,

Flor. Dapat pala namasyal din ako sa FEST, bonus sana!" halakhak
ni Lec while doing my make up.

"Kaya nga, hindi ako makapaniwala na tatawagan niya ako. Ang tagal
na kasi noon, 'di ba, Asthreya? Anong nakapagbago sa isip mo?"

Ngumiti ako. "Wala naman pong masama, nahiya lang kasi ako noong
una..."

Halos ilang minuto akong nakapikit, nang padilatin ako'y nilagyan

naman ako ng false eyelashes at mascara. Ilang brush pa ang ginawa
sa aking pisngi bago natapos si Migs.

"Wow!" sabay na ani Flor at Migs.

Hinarap nila ako sa malaking salamin, ganoon na lang ang

pagkamangha ko dahil sa naging itsura ko kapag may make-up!

Tanging ang eyeshadow ko lang ang talagang nangibabaw, nude

lipstick at malapit ng matapos ang pagkulot ni Migs sa aking
buhok. Seriously? Professional make-up artist sila!

"So ready!" Tili ni Migs. "Grabe, ang ganda mo, Asthreya!"

"Ano raw ang theme sa kanya, bes?" tanong ni Lec kay Flora.

Nakatingin lamang ako sa salamin at tinatanong sa sarili kung ano

talaga ang magic sa make-up at naging ganito ang itsura ko ngayon?
Sobrang ganda ng make-up!

"It's a mini dress, okay na iyang suot niya. Next is two piece?"

What the hell?

My jaw dropped and immediately looked at Flora. Kunot ang noo nila
Migs sa naging reaskyon ko.
Fuck. Two piece? Ni hindi nga alam ni Zoriel na may ganitong
photoshoot ako! Damn it!

"Hindi ba ayos sa'yo, Threya?" si Lec habang nilalagyan ng

glittery powder ang aking balikat at leeg.

"A-ah, a-ano po kasi... hindi po ako handa sa ganoong kasuotan."

nahihiyang sambit ko.

"Don't worry, si Rapunzel lang naman ang makakakita noong

photoshoot mo ngayon. And the president, pero wala namang masama
roon, Threya. Kapag na approve ka rito'y magsusuot ka rin ng
ganoon at baka ikaw pa ang gawing cover ng magazine."

Napahugot ako ng malalim na hininga. Kailangan kong sabihin kay

Zoriel ito, damn. Sa sobrang higpit ba naman noon sa mga suot ko,
malamang magagalit iyon ngayon!

Kalaunan ay wala akong nagawa, wala akong alam kung anong pose ang
gagawin ko pero kahit nakatayo lang ako ay kinukuhanan ako ng
litrato ni Migs.

Flora was talking to me about whatevers.

"Saan ka nag highschool?"

"La Riva, Isla Verde..." sagot ko sa kanya.

"Threya!" tawag ni Migs kaya mabilis na tumingin ako sa kanya at

doon na naman tumunog ang mga click ng camera.

Seriously? Ganito ang photoshoot? Ganito ang ginagawa ni Zoriel

pag may shoot siya? Fuck, ang gulo. Ang hirap, parang kahit ano
lang ang itsura mo ay kukuhanan ka.

"Try to be fierce!" si Lec at umaktong nagmomodelo.

I did, walang reaksyon ang mukha ko tanging nakaseryoso lamang.

Tumuro si Migs sa sahig kaya doon ako tumingin.

"Wow! Wow!" ani Lec habang nakatingin sa computer. "Every shot is

a must! You're really photogenic!"

Ngumiti lamang ako, ilamg shots pa ang ginawa ni Migs bago ako
pagpalitin sa dressing room ng isang bikini top at bikini bottom.

And fuck it! Hindi ko alam pero parang napakasexy noong tingnan.
Nakatitig lamang ako sa repleksyon ko sa dressing room, bright red
ang kulay ng bikini na suot ko.

Mamula mula ang kutis ko, hindi maputi at hindi rin maitim. Mapula
lang talaga, naasiwa pa ako dahil sa tulis ng buto ko sa balikat,
I have v-line.
Napangiti ako at hinawakan ang aking bagong tattoo doon banda.

Zoriel's...

Iyon ang nakatattoo doon, katamtaman lang ang laki noon at hindi
OA. Purong itim at plain cursive ang pagkakasulat noon kaya kung
sa malayo titingnan ay parang zigzag lang.

Gusto ko talaga ng tattoo noon pa man, kaya naman naisipan kong

magpatattoo last month. Mamula mula pa nga iyon dahil bago palang,
sinamahan lang ako ni Jane sa pinsan niyang nagtatattoo.

Nakakatuwa. Ang ganda kasing tingnan lalo na at pangalan ni Zoriel

iyon.

Nang matapos ako ay lumabas na ako ng dressing room para gawin ang
pangalawang shoot. Halos malaglag ang panga ng mga bading nang
makita ako.

Ngumiwi na lamang ako.

"Dang! Asthreya! You slayed that bikini! Matutuwa si Rapunzel

niyan!" si Flor.

"God! Ganda naman! Those blades on your shoulder! Hindi ka talaga

nagwowork out o diet? Sobrang payat mo, model type body talaga!"

"Salamat..." lumakad na ako papunta sa gitna ulit para sa

photoshoot.

May sofa na sa gitna noon at buhangin sa aking paanan, parang nasa

beach lang. Wow, ganito lang pala talaga iyon pero nagmumukhang
beach na sa litrato. Props lang pala.

"Gayahin mo ang mga pose na ito..." pinakita sa akin ni Flora ang

isang magazine na puro nakabikini ang mga modelo.

At iyon nga ang mga ginaya ko, kahit nahihiya talaga ako ay ginawa
ko na lang para matapos na. Natapos kami ng alas singko ng hapon,
nagbihis ulit ako ng dress na suot ko kanina, pagkatapos noon ay
todo pasalamat ako sa kanila hanggang sa magpaalam na.

Nagmamadaling bumaba ako sa lobby, dahil doon naghihintay sila

Dianara sa akin. Kakatext lang nila at nagtatanong kung matagal pa
ba ako.

Biruin mong hindi pala ako iniwan, kahit tumagal ng dalawang oras
ang pag akyat at photoshoot ko sa itaas.

"Dianara! Jane!" tawag ko sa kanila nang makalapit ako.

Nilingon nila agad ako, at ganoon na lang ang pagkalaglag ng panga

nila sa akin. Probably because of my make up!
Ngumiti ako at tinaas baba ang aking kilay.

"Ang ganda ng make-up 'no? Sorry, natagalan ako. I did a

photoshoot,"

"What?" they gasped in unison.

"Seriously? Photoshoot, agad agad?"

Tumango ako. "Tara na? Pauwi na si Zoriel, hindi ako nagpaalam na

aalis ako ngayon. Kailangan kong makauwi before six!"

Nanlaki agad ang mga mata nilang dalawa sa akin. Napangiwi ang
mukha ni Dianara at kumakot sa ulo na parang problemado.

"Geez, Eya! You're so dead! Zoriel texted me, tinanong niya kung
kasama ka namin!" she hissed. "Sinabi kong, oo at nasa screening
ka!"

Fuck! What the effin' hell?

Lagot talaga ako ngayon! Hindi ko sinabi sa kanya ang tungkol

doon, at talagang magagalit iyon. Lalo pa at ganito ang itsura ko
pag nakita niya. Damn it!

Nagmamadali akong bumaba ng kotse ni Dianara, mabilis na

nagpasalamat at nagpaalam ako sa kanilang dalawa. Hingal na
pumasok ako ng FEST, nakita ko agad si Zoriel sa lobby!

Nakatingin sa kanyang cellphone, wearing a navy blue longsleeves

and a black ripped jeans, pormal na nakatayu-tayo ang kanyang
buhok. Halatang kakagaling lang sa isang photoshoot. Nakukuha niya
ang atenyon ng mga kababaihang nadadaan sa kanya.

Maya maya pa'y naramdaman ko na ang pag vibrate ng cellphone ko.

Nagtext ako sa kanya kanina na pauwi na ako.

Sobrang kaba ang nararamdaman ko ngayon. Kinalabit siya ng isang

receptionist at bumulong sa kanya. Kumunot ang noo niya at mabilis
na nilingon ako.

Napatigil ako sa paghinga, nakita ko ang pagsalubong ng kilay

niya. Lumingon agad siya sa paligid. Nasa akin ang mga mata ng
iilang guests na nasa lobby ngayon at napapatingin lahat ng
nadadaanan ako.

His jaw clenched tightly. Mabibigat ang hakbang na nilapitan ako,

he licked his lower lip and glared at me.

"Do you want me to remove that make-up, myself?" nag iigting

pangang tanong niya. "Did you see those men looking at you like
you're a motherfucking single? Damn." mahina ngunit mariin na
aniya.
Kumalabog ng mabilis ang puso ko na parang lalabas na dahil sa
kaba. Ang hirap huminga, para akong mababaliw sa nararamdaman ko.

"Z-Zoriel..." nauutal kong sambit. "Umakyat na tayo..." hinawakan

ko ang kanyang braso.

Umigting ang panga niya. Nakikita ko pa ang mga napapatingin sa

amin. Sobrang kinakabahan ako na baka mapahiya pa ako rito dahil
sa galit ni Zoriel.

"Fucking kiss me in front of them, Threya." mariin niyang utos.

What the fuck? Seriously, Zoriel? Ano bang mga naiisip niya at
halikan siya sa harap pa ng mga tao ang gusto niya?

"Zoriel naman..." malambing na sabi ko. "Mamaya na, h'wag dito.

Baka ma-issue pa."

Wala siyang naging reaksyon, he is just looking at me with nothing

but seriousness. Nakaigting ang panga dahil sa inis.

"You think I care, now? Just fucking kiss me in front of them!"

malamig na sinabi niya pero halata ang inis. "They think you're
not owned by me..." inis na wika niya.

Napangiwi ako dahil sa pagkahiya, mabilis na hinalikan ko siya sa

labi para manahimik na lang. Pagkatapos noon ay humawak na ako sa
braso niya para higitin siya pero hindi siya gumalaw.

"Zoriel!" gigil na sambit ko, nag iinit na ang pisngi ko sa

sobrang hiya.

Shit, bakit kasi dito pa!?

Halos manlaki ang mga mata ko nang higitin niya ang braso ko at
siilin ako ng halik, what the fuck!? PDA! Fuck! I hate this!

Ramdam ko ang panggigigil niya sa bawat galaw ng kanyang labi sa

akin, I gave fucking in. I kissed him back. Ang sakit na kasi ng
paghalik niyang madiin at parang hinihigop ang lahat sa bibig ko.

Seriously?

He suckled my upper and lower lip, gusto kong sawayin siya dahil
may lipstick ang labi ko at baka ang pangit ng lasa noon. Lasing
na nagmulat ako ng mga mata, nagulat pa ako dahil nakadilat lang
siya at nakatingin sa aking likuran.

He bit my lower lip and stopped the kiss. Nakasimangot pa rin siya
at inis ang mukha pero mukhang nakuha na ang gusto niyang
mangyari.
He entwined our fingers and dragged me to elevator, nakita ko pa
ang lalaking nakasalubong namin at malamig ang tingin. Siya iyong
tinitingnan ni Zoriel! Damn it! Anong meron? Psh!

Napanguso ako, I felt my lips swollen. Parang tanga kasi, hahalik

na lang nananakit pa. Pwede namang gentle lang, tss.

Using his thumb, he touched the side of my lips.

"Screening, huh? Nagsabi ka ba sa akin? Namumuro ka na, Asthreya.

Isang isa na lang, malalaman mo ang hinahanap mo." malamig at
nagbabanta niyang sinabi.

Fuck.

👠👠👠
Kabanata 33

"How many times do I have to tell you not to wear make-ups?"

Pagkapasok palang namin sa condo niya ay ganoon na agad ang sermon

niya sa akin, akala ko sapat na ang halik kanina sa ibaba?

Mukhang hindi pa, mukhang may isesermon pa siya hanggang mamaya

iyan. Parati niyang ibubulong bulong para asarin ang sarili niya.

Ugh, ewan ko ba. Inaasar lang niya ang sarili niya sa maliliit na
bagay. Sobrang seloso at strikto niya pagdating sa mga damit,
parang siya ang stylist ko, e.

"Zoriel naman! Stop na!" mapang asar na ngisi ko.

He glared at me, kumuha siya ng bottled juice sa ref at matalim na

ang tingin sa akin habang umiinom.

"Am I joking? Nakikipagbiruan ba ako sa'yo?"

Kunwaring umubo ako para hindi mapahiya, ngumuso ako at

pinaglaruan ang aking mga daliri na nasa hita ko.

Tsss. Ang sungit naman ng baby Zoriel ko! Hmp.

"Galit na galit? Ba't ba? Hindi naman ako nagpagala-gala sa labas!

'Tsaka buburahin ko rin 'to! H'wag ka na magalit, please?" I
showed him my puppy dog eyes.

Sumandal lamang siya sa veranda habang hawak hawak ang bote ng

juice, he annoyingly unbuttoned the first two buttons of his polo.

Hindi maalis ang simangot sa kanyang mukha habang nakatingin sa

akin.
"Hindi mo ako madadala sa ganyan mo." malamig na aniya. "I didn't
do the photoshoots you dislike, in exchange 'di mo gagawin ang mga
ayaw ko 'di ba? We had a deal, baby!"

"Zori-" pinutol niya ako agad.

"Hindi ka pwedeng magsuot ng maiikli kapag 'di ako kasama, 'di ka

rin magme-make up, you cannot talk to any other guys unless it's
your father or me, pero ano 'yang suot mo, huh? You even talked
with gays!"

Napasinghap ako ng sobra, nakangiwi ang mukha ko at namimilog ang

mga mata dahil sa mga sinabi niya.

"Seriously, Zoriel? Gays? Gays nga 'di ba? Pati mga bading
pagseselosan mo? Mas mga babae pa sa akin ang mga iyon!" nagugulat
kong sabi.

He frowned, bahagyang naupo siya sa pasilyo at saka tinukod ang

kanyang kamay doon.

Darn it. I couldn't believe him! Seryoso? Mga bading na mas babae
pa sa akin, pagseselosan?

He inhaled sharply.

"Every fucking thing when it comes to you, baby. Lahat

pagseselosan ko, kahit bading pa o tibo! Binaliw mo ako, e 'di ba?
Then, deal with it. Akin ka lang..." mariin niyang sinabi. "You
are mine, get it?" taas kilay niyang tanong.

My heart is beating so fast, I can clearly hear the beats. Fuck

it, Zoriel! You, unbelievable creature!

Huminga siya ng malalim at humakbang papalapit sa akin, ngumuso

lamang ako habang sinusundan siya ng tingin. I was speechless! I
can't speak.

Umupo siya sa tabi ko, gusto kong mangisi dahil dumikit pa siya sa
akin at saka marahang hinapit ang aking baywang. He hugged my
waist and rested his chin on my shoulder blade.

I giggled like a kid. "Bati na tayo?"

He pouted and shook his head. "Nope, ba't tayo magbabati? Simple
rules nga 'di mo magawa, tsss..."

Wow! Hindi pala kami bati sa lagay na 'to? Damn! Ang cute lang!
Ang lakas ng tawa ko sa loob loob ko.

Nilapat niya ang kanyang labi sa aking balikat habang nakasimangot

pa rin ang mukha.
"Bati na kasi tayo!" maktol ko. "Biglaan kasing nag photoshoot sa
SC-"

"Photo, what? You did? What the hell? Why? Where? Who took a photo
of you? Why didn't you tell me? Ugh!" sunod sunod na asik niya sa
inis na tono.

Bahagyang humiwalay siya sa akin pero nakakapit parin ang kanyang

braso sa baywang ko. Napasinghap ako.

"Wait lang! Please! Listen to me, first, baby!" I said,

frustrated.

Magkasalubong ang kilay niya at matinding pinipigilan ang sariling

manermon na naman. Hinintay niya akong magsalita, umirap ako at
huminga ng malalim.

"Baby, please? H'wag kang magalit, kasi. I need it, I need work.
I've told you about my family, right? Ayokong maging pabigat,
gusto kong mag-aral at magtrabaho na 'di sila hinihingan." I
sighed deeply.

"I'm sorry if I didn't tell you, alam ko kasing 'di ka papayag.

Pero please, payagan mo ako dito? Kailangan ko talaga 'yon, baby.
Sana maintindihan mo..."

Maayos na paliwanag ko sa kanya, naramdaman ko ang paglambot ng

kanyang mga braso at lumambot na rin ang ekspresyon. Pero nakikita
ko pa rin ang selos sa kanyang mga mata.

"You didn't tell me, still." he sighed. "Boyfriend mo ako, you

should update me wherever you are or whatever you're doing. Alam
mong sa'yo umiikot ang mundo ko."

He sighed, yumakap ulit siya sa baywang ko at saka binaon ang

kanyang mukha sa leeg ko. I held his arm and I smiled.

"Papayagan kita. Sige, pero h'wag mong asahan na iintindihin ko

ang lahat ng maaari mong maging suot doon! I'm a model, myself,
Asthreya. Alam ko ang mga gawain at suotin." his eyebrows
furrowed. "Fuck, ngayon palang naiinis na ako. Sino ba kasi ang
bading na nagbigay ng calling card sa'yo?"

Napatawa ako ng mahina. Nilingon ko siya, kinurot ko ang ilong

niya at saka ko siya dinampian ng halik sa labi.

"Basta, lagi mo lang tatandaan na ikaw ang mahal ko. Baliw na rin
ako sa'yo, Zoriel. Sorry talaga kung hindi ko nasabi agad, I've
done a photoshoot wearing bikini..." pag amin ko.

Mabilis na kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at lumayo ng upuan

habang madilim ang mukha.
Mabilis na kinabahan ako, hindi mapalagay dahil sa sobrang kaba.
Napaitlag ako ng humampas siya sa center table. Nanlaki ang mga
mata ko at umawang ang labi dahil sa galit na ipinakita niya.

"You what? You wore a fucking bikini on a fucking photoshoot?

Goddamnit, Asthreya! Tangina, bakit? Alam mong ayaw ko 'di ba?
Fuck! Tell me who took that shoot!" nagtatagis bagang na aniya.

Mabilis na tumayo ako para lapitan siya. Hinawakan ko agad ang

braso niya para pakalmahin siya pero umiwas siya at inalis ang
kamay ko.

I gulped.

"Zoriel! Hindi naman daw ilalabas iyon! Iyong Vice President at

President lang ng SC ang makakakita noon, calm down please!"
malakas na paliwanag ko.

"What is calm down, Threya? Paano ako kakalma? Alam mo ba kung

babae o lalaki ang presidente doon? He must be drooling over your
pictures now! Fuck, badtrip talaga!" hinilamos niya ang kanyang
palad sa mukha.

Hinabol ko ang hininga ko, I swallowed hard. Hinaplos ko agad ang

kanyang buhok at saka siya niyakap.

"Zoriel, please understand! Sorry, pero nangyari na 'di ba? Wala

na tayong magagawa, kumalma ka nalang. Sasabihin ko kay Flor na
bawal ilabas iyon." malumanay kong pagpapaintindi.

Huminga siya ng malalim at inis na kumamot sa ulo, nakangiwi amg

mukha at patagilid na nakatingin sa akin. I sighed and sit on his
lap, kumapit ako sa kanyang leeg at hinalikan ang pisngi niya ng
maraming beses.

"Tsss, you and your calming move! Badtrip ka!" singhal niya sa
akin pero pinalupot ang braso sa baywang ko.

Ugh! Why, Zoriel? Bakit napaka isip bata mo? Nakakatuwa lang
talaga dahil kahit anong panenermon ang gawin niya'y walang
katarungan dahil sobrang naaaliw lang ako sa kanya.

Inis man siya, galit o masaya. Lahat sa kanya ay kinababaliwan ko,

dati akala ko nabaliw na ako sa first love ko. Pero may mas
ibabaliw pa pala ako kay Zoriel.

Damn, I even got a tattoo of his name! Baliw na baliw na talaga

ako, hindi ko alam kung ano pang gagawin ko para mainis sa kanya,
na kahit kailan ay parang hindi mangyayari.

Napangiti ako, sa sobrang gigil ko ay kinulong ko sa aking palad

ang kanyang magkabilang pisngi at saka siya siniil ng halik.

Tsss, dapat kumalma siya.

He kissed back, he's kissing me with gentle and sweetness. Lalo
niya akong hinapit sa baywang, napangisi ako at lalo siyang
hinalikan. I flicked my tongue inside his mouth.

He groaned, gumapang ang isa niyang kamay sa aking makurbang

baywang at saka napunta iyon sa aking boobs.

The heck!?

Natawa na lang ako at lalong kumapit sa kanyang leeg, he was

slightly cupping my left breast while his other hand is on my
legs, pataas baba iyong humahaplos sa mahabang legs ko.

This is not the first time we shared kisses like this, or should I
call this making out? We made out thrice, iyon ang pagkakaalala ko
pero hanggang kiss lang iyon at haplos sa legs ko.

Geez! Shivers!

Kahit ganoon ay talagang kinakabahan pa rin ako sa kanyang mga

haplos, tumitindig ang balahibo ko kapag ganoon. Damn, mababaliw
na ako.

A moan escaped me when he started massaging my breast, I feel the

heat of my body lashing out because of his erotic touch.

Hinawakan niya ang isa kong hita at saka ako inayos paharap sa
kanya, my legs parted on the both side of him.

Para akong batang nakakandong paharap sa kanya, napasinghap ako

nang ibaba niya ang kanyang labi sa aking lalamunan, he hungrily
suckled my skin on that part. Napatingala ako at naghahabol ng
hininga.

Ang isang kamay niya ay naging abala aa pagbaba ng aking off

shoulder dress, nadinig ko ang pagbaba ng zipper sa gilid. Doon
kasi ang zipper ng dress ko.

I was gasping.

Masyadong mabilis ang kanyang kilos, na parang hindi ko na

maramdaman ang lahat dahil nakatuon ako sa paghalik niya sa aking
leeg.

Napahagikgik ako nang marahang sumipsipsip siya sa iba't ibang

parte ng leeg ko na parang gigil na gigil siya. Humawak ako sa
kanyang buhok, now he's busy kissing on my collar bone.

Naramdaman ko ang pagkawala ng dress ko sa itaas kong parte, nasa

baywang ko na iyon. Sobrang kalabog ng dibdib ko ay hindi ako
makahinga ng maayos.
Hinayaan ko siyang gawin ang gusto niya, nanghihina at nalalasing
ako sa bawat pagdampi ng kanyang kamay kung saan saan ganoon din
ng kanyang labi na nasa cleavage ko na ngayon.

He unhooked my bra, tinapon lang niya iyon sa lapag at saka ako

napasabunot sa kanya nang halikan na niya ang dibdib ko.

Fuck!

He was suckling my breast like a hungry baby, while his other hand
is busy rolling down my dress. Tinaas niya ang aking hita para
maalis ng tuluyan ang aking dress.

I gasped. "Zoriel..." I couldn't recognize my own voice, it

sounded erotic and thirsty.

Goddamnit, Zoriel. What are you doing? Huwag mo sanang maisipang

tumaas pa, lumalim pa sa ganitong ginagawa natin.

Or should I tell it to myself? Fuck, I found myself grinding

against his huge crotch. It made him groaned a little.

He leave marks everywhere in my upper part, sa cleavage at sa

collar bone hanggang sa baba ng aking tainga ay nag iwan siya ng
marka.

Patay ako neto, bukas. Mauubos ang concealer.

"Baby..." he groaned when I grinded again. "You're making me want

you more, more than this..."

Bumalik ang kanyang halik sa aking dibdib.

"Ah... Zoriel..." mahinang ungol ko nang hindi ko na mapigilan.

Pinasok niya ang kanyang kamay sa panty ko sa likurang bahagi, he

cupped my butt. Lalo akong napaliyad at napaungol doon. Parang
gigil siyang pinipisil ang aking pang-upo.

"Fuck." he muttered. "You're giving me a hard fucking time, stop

me while you can, baby. I want more. Fuck..." mariing pagmumura
niya ang nabigyang pansin ko.

Mas lalo lamang akong nanggigil at nawala sa aking sarili, oh

goodness! I can't make him fucking stop 'cause I want him more, I
want him to let my beast out of me.

Fuck, Threya. Don't you ever regret this! May bukas pa, isipin mo
ang bukas!

My minde says, no, Threya. You love him, you love Zoriel that's
why you wanted more. At manyak ka.
Malakas na napatawa ako dahil sa naisip ko, Zoriel chuckled while
kissing the middle part of my chest. Napasinghap ako nang
suportahan niya ang likuran ko at saka ako maingat na inihiga sa
carpeted floor, umibabaw siya sa akin.

I gasped.

Tinulak niya ang center table para magkaroon ng malaking espasyon

sa amin, kumapit ako sa kanyang batok at hinigit siya palapit sa
aking mukha. I kissed him hungrily and whispered.

"I want you, Zoriel. I want more, Zoriel..." I said in my most

erotic voice.

He was stunned for a minute, para siyang natauhan sa sinabi ko at

nagising sa kalasingan. I started unbuttoning his polo, nakatitig
lamang siya sa akin habang ginagawa ko iyon.

Fuck.

Gusto kong sirain ang lahat ng kanyang suot para hindi na ako
mahirapan pa, gusto kong mainis sa sarili dahil alam kong gustong
gusto ko rin at walang pagdadalawang isip.

I want to do it with him, just with him. I'm loosing my control,

wala akong control. Sa aming dalawa, siya talaga ang may
kakayahang mag control sa kanyang sarili pagdating sa ganito.

Ilang beses na kaming naghalikan pero ako lagi ang mahina sa amin
at hindi kinakaya ang lahat, kung hindi lang siya nagpipigil ay
baka matagal ng nawala ang iniingatan ko.

Damn.

Lumipat ang kamay ko sa kanyang pantalon, I touched him there. He

closed his eyes tightly and his jaw clenched, hinawakan niya agad
ang kamay ko para alisin doon.

Uminit ang pisngi ko.

Shit.

"Are you sure about this, baby?" he asked it, almost a whisper.

Hinalikan niya ang gilid ng labi ko, lalo akong nanghihina doon.
Marahang napapikit ako at tumingala, I nodded my head slowly and
smiled.

He groaned in frustration, he held my hips. Naramdaman ko na ang

pagbaba ng kanyang halik sa aking leeg patungo sa gitnang dibdib
ko hanggang sa aking puson.
I arched my back when he rolled down the waistband of my panty
using his fucking teeth! Napaangat ang itaas kong katawan habang
nanlalaki ang mga mata kong pinanuod siyang gawin iyon.

Pero agad siyang napatigil, kunot na kunot ang noo habang

nakatingin sa aking balakang. He was looking at my tattoo!

"What the hell..." he mumbled, he shifted gaze at me. He looks

surprise, para siyang hindi makapaniwala dahil doon.

Mabilis na sinara ko ang aking hita, tangina! Nakakahiya, kanina

pa ako nakabukaka doon, hindi ko man lang napansin.

Ngumiti ako sa kanya, tinaas baba ko ang aking kilay ng apat na

beses sa kanya. Hinaplos niya ang vline ko.

Damn it.

Napatingala siya at napailing, he gasped. Nagulat ako nang mabilis

siyang umangat sa aking mukha para halikan ang labi ko, halos
masugatan na ako dahil sa sobrang diin at sabik noon.

Pinaghiwalay niya ang aking hita at gumitna siya roon, he brushed

his crotch on my swollen core. Malakas na napapaungol ako at
nawawala ang aking atensyon sa kanyang paghalik dahil natutuon at
nanghihina ako sa ginagawa niyang pagkiskis sa aking hiyas.

Huminga ako ng malalim at naghabol ng sapat na hangin, damn it!

Bakit ang sarap?

Nakapikit lamang ako habang umuungol, pinalupot ko ang aking mga

hita sa kanyang baywang. Mabilis na ibinaba ko ang kanyang
pantalon. He help me with it, kahit hinahalikan niya ako ay
inaalis niya rin ang kanyang pants.

Fuck.

I want him now, hindi ko na kaya ang ginagawa niyang pang aasar at
pagpapasabik sa akin.

"Ah... Zoriel... No..." habol hiningang ungol ko.

Masyadong naging mabilis ang pangyayari, naramdaman ko na lang na

wala na rin siyang suot! And God knows how much I wanted to run,
ngayon ako nagigising sa katotohanang magiging madugo ang labanang
ito.

What the hell, Threya?

Nanlalaki ang mga mata kong namumungay, wala sa sariling tumingin

ako sa kanyang ibaba. Halos mamutla at matulala ako, my throat
went dry.
"Z-Zoriel, a-ano. H-hindi k-k-kasya iyong a-ano..." Fuck,
stuttering.

The hell! Kabadong kabado ako.

I see his naked glory, standing proud like a soldier who's ready
to shot a gun on me. Fuck! I don't want to be vulgar but yeah, ang
hirap sabihing may putukang magaganap at magiging masakit iyon.

Oh my goodness, Asthreya! Stop it!

He laughed huskily while kissing my chin, nag init ng sobra ang

aking pisngi. Pakiramdam ko ito na ang pinakamainit kong pisngi sa
buong buhay ko.

"Shut up and feel me, baby..." he whispered sweetly.

Naramdaman ko ang muli niyang pagkiskis sa aking hiyas.

"Ah..." I moaned.

Huminga siya ng malalim at tumingala, napapikit ako ng mariin nang

maramdaman ko ang maingat na pagpasok ng kanya.

I feel myself ripping into pieces because of pain, parang may

napunit doon. Para akong hinati sa gitna dahil sa pagpasok niya, I
tried to hold my tears on.

I gripped on his nape, nakita ko ang paghinga niya ng malalim at

saka nagyuko ng ulo muli sa akin para tingnan ang reaksyon ko. He
stay still, he didn't move. I felt the half of him but still it's
really painful.

He gulped, dinikit niya ang kanyang ilong sa akin pisngi.

Napahugot ako ng malalim na hininga, my core is adjusting.

Fuck.

Ang sakit nga ng first time... Lalo na kung ganoon kalaki, hindi
ko alam kung ilang inches iyon at gaano ka-thick. Damn it!

"I'm not sorry, you are mine, Asthreya. Ginigil mo talaga ako
ngayon..." he whispered huskily.

Lumunok ako at marahang tumango, pumikit ako ng mariin at lumiyad.

Napasigaw ako dahil sa pagpasok noon ng buo, malutong na nagmura
siya. He held my hips, stopping me from pushing myself up.

"Zoriel, oh my God!" I was panting big time when I felt him

wholly.

Para akong nawasak, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman. Muli

siyang huminga ng malalim, hinalikan niya ang labi ko at doon ko
na naradaman ang kanyang pagbaon sa akin.
"Ah... Geez, Zoriel! Oh..." I was moaning loudly.

He slowly rocked in and out of me, everytime he pushed in, I'm

breathless and everytime he pulled up, I'm gasping.

Fuck, only Zoriel can make me feel like this. Only Zoriel...

"Oh... Zoriel..."

He continue thrusting in and out in a slow pace and I want more.

Hinapit ko lalo ang kanyang baywang sa akin, napasigaw na naman
ako dahil sa pagbaon ng malalim noon sa kaibuturan ko.

Puro pag ungol ng malakas ang nagagawa ko habang naglalabas-masok

siya sa akin, para akong lalagnatin kinabukasan dahil dito.
Masakit pero habang tumatagal ay sumasarap ang bawat galaw niya sa
aking ibabaw.

"Zoriel, oh... more, baby..." I moaned.

Hinawakan niya ang isang hita ko at lalo iyong binuka, napaawang

na lamang ang labi ko nang mabilis siyang maglabas-pasok sa akin.

"Ahh..."

"Zoriel, oh... gosh... ahh..."

Hinawakan niya ang likuran ng aking ulo at marahang inangat ako,

parang lantang gulay naman akong napasunod doon.

"Oh, baby. You can't sleep while I'm doing you..." parang musika
iyon sa aking pandinig. Bawat daing niya ay masarap sa pandinig.

He's taking me into a sitting position, sumandal siya sa sofang

nasa likuran niya habang hawak ang aking balakas at patuloy akong
itinataas-baba sa kanya na talagang nagpanganga sa akin.

Kinuha niya ang aking mga braso at pinalupot iyon sa kanyang leeg,
para akong mahihimatay sa sobrang sarap ng kanyang pinaparamdam sa
akin.

"Ride me, baby..." he whispered sexily.

Fuck!

Lasing na pumikit ako at kusang nagtaas baba sa kanyang ibabaw, he

was groaning all time and it makes me feel so aroused! Fuck it!
Why!

I don't know how many times I felt my climax, pero patuloy niya
akong kinokontrol sa kanyang ibabaw. I convulsed again, lupaypay
akong bumaon sa kanyang leeg habamg siya naman ay patuloy ang
pagkontrol sa aking balakang.
Sobrang init at sarap sa pakiramdam ng kanyang ginagawa,
pakiramdam ko ay hahanap-hanapin ko na ito.

Gosh, hindi ko alam na ganito pala ang feeling.

I reached my climax for the nth time, I feel so lifeless! I felt

him spilling his loads inside me, parehas kaming hingal at
naghahabol ng hininga para mabuhay.

Fuck.

That was amazingly delicious...

Napasinghap ako habang nakabaon sa kanyang leeg, marahang

hinalikan ko siya sa leeg at napangiti. I closed my eyes, he
kissed my nape and shoulder.

"Gigil mo si ako," he laughed and hugged me even tighter. "Just

kidding, damn. I love you so much, Asthreya. I won't ever let you
go, you cannot leave me. Promise me, Threya..."

Kahit walang lakas ay marahang tumango ako habang nakangiti. He

sighed deeply and held my nape. Madiing hinalikan niya ako sa
sentido.

"Promise me, Threya. Please..."

Huminga ako ng malalim.

"I love you so much, Zoriel. How can I lose you?" I asked gently.
"I promise, I will never leave you. You wrecked me, iiwan pa ba
kita?" I giggled and hugged him.

👠👠👠
Kabanata 34

I woke up with body pain and my middle part is really stinging.

Fuck, ang sakit. It feels like a dream, I thought I was just
dreaming when he claimed me.

Masakit man pero worth it, masakit man pero masarap, damn. I never
thought I'd let him take me again and again. We did it, four
fucking times.

Ngayon palang ay nasisiguro kong wala na akong kawala, not that

I'm planning to leave, huh. 'Cause I will never do that, I love
him so much. Lahat ipagpapalit ko para sa kanya. Lahat gagawin ko
para sa kanya.

I felt his face buried deeply into my neck. I smiled and hugged
him even more, ang sarap gumising na nasa tabi siya at siya ang
unang makikita sa pagmulat ng mga mata.
Nagising akong nasa kama na niya kami, I'm wearing his white shirt
and boxer shorts as my undies. He is topless beside me, only
wearing a boxer shorts, also.

We're under a black comforter, huminga ako ng malalim at mahigpit

na yumakap sa kanyang mainit na katawan. Ramdam ko ang
nakakakiliting paghinga niya sa aking leeg.

Wala akong pinagsisisihan sa lahat ng nangyari, wala akong

nararamdamang mali sa aming ginawa. Mahal naman namin ang isa't
isa, kaya walang doubts and regrets.

I didn't expect that I would be in love like this, too in love

that I gave him myself. Siguro nga baliw na ako, baliw na baliw sa
kanya. Damn, naalala ko pa ang sinabi kong hindi ako mangingisay
sa kilig sa isang lalaki, pero ngayon mukhang malabo iyon.

Hinatak akong muli ng antok, I woke without Zoriel. Nakaramdam ako

ng lungkot at paghahanap, mabilis na umupo ako pero naramdaman ko
agad ang sakit sa pagitan ng aking mga hita.

"Zoriel!" I called him in a worried tone.

Fuck, I can't fucking control my emotions without him. It saddens

me to wake up with no Zoriel beside me. Gosh! What did he do to
me? Bakit ganito?

Muling tatawagin ko sana siya ulit pero nadinig ko na ang pagpihit

ng doorknob. Nahigit ko ang aking hininga, his worried face went
in. Mabilis siyang humakbang palapit sa akin.

"Baby, what happened? May masakit ba?"

He gently held my shoulder, ngumuso ako at umiling sa kanya. His

face softened, he sighed and kissed the top of my head. Nilahad
niya ang kamay sa akin na tinanggap ko naman.

"Let's eat..." he said.

Kala ko'y maglalakad na kami, pero nilagay niya ang braso ko sa

kanyang batok at saka ako binuhat, bridal style. Napahagikgik ako
at kumapit nalang sa kanyang leeg.

He chuckled. "I love you..."

Pinanggigilan ko siya, madiing humalik ako sa kanyang pisngi

habang humahagikgik.

"I love you, more!"

Sabay kaming kumain noon, hindi raw siya marunong magluto kaya
nagpadala nalang siya ng luto ng kanyang Mommy sa kanilang
kasambahay kanina. Mama's boy. Nakakatuwa.
I want to learn how to cook, I want to cook for him everyday.
Gusto kong sabay kaming kakain parati para ganahan ako, hindi pa
naman siya marunong magluto kaya mag-aaral ako sa madaling
panahon.

Magkahawak kamay kaming lumabas kanyang unit, pagkatapos kong

magbihis at maligo sa unit niya kanina'y kinailangan ko ng mag-
ayos para sa training.

"I'll just prepare my things," I smiled.

He pouted and nodded.

"I'll wait here, take your time..."

Naligo na rin siya kanina at nagbihis, walang training ang Marvels

ngayon pero nagpumilit siyang sumama sa akin sa HU para daw
hintayin ako hanggang matapos ang training ng Spikers.

Tsss, bumu-boyfriend goals ang Zoriel ko.

Ngayon palang kailangan ko na yatang ihanda ang tainga ko sa mga

papuri at pagpantasya sa kanya doon ng teammates ko.

My every day life came out well. He's doing photoshoots and
modeling, ganoon din ako sa mga sumunod na araw. Volleyball
training at modeling sa SC.

I was trained to do walking, some models of SC are helping me

adjust to their environment, to their everyday doings. It feels
like surreal, parang hindi ko naman kasi pinangarap maging modelo
pero bigla na lang akong naging isa sa kanila.

Zoriel became more hot headed because of this, and boy, he's more
possessive now than the last past months. Halos hindi niya
ginagawa ang karamihang photoshoots niya kapag natataon sa
schedule ng catwalks at photoshoots ko.

Sobrang higpit, grabe. Sobrang kulit, sobrang possessive at higit

sa lahat sobrang clingy! He was clinging around, palaging nag
aabang sa paglabas ko, palaging pinapanuod ang mga ginagawa ko.

Kaya imbes na makapag focus ako sa trabaho ay sobrang nahihiya ako

sa kanya tuwing nanunuod siya para akong constipated. Para akong
mabubuwal habang naglalakad sa stage at para akong tanga kapag
nasa photoshoots.

Damn, Zoriel.

Parati siyang nasa paligid ko, kaya naman alam na talaga ng buong
mundo na meron siyang girlfriend at ako iyon. Bago palang ako sa
modeling pero marami na agad ang nakakilala sa akin, lalo pa nang
puro mukha at pictures ko ang pinopost ni Zoriel sa kanyang
Instagram at Facebook.

"Wow! Gumagaling, Asthreya!"

"Treadmill did this, thanks to your advice..."

Umupo ako sa stage at saka tinanggal ang killer heels na suot ko,
pawisan ako dahil kanina pa ako palakad lakad sa stage para
sanayin ang sarili sa killer heels na 'to.

Zinderela chuckled. "You improved, well, compared to your walk

when you were just started..."

Tumawa kami.

They were always watching me noong modeling workshop pa lang ako.

Dito din kasi ako pinaglalakad parati ni Flor, para daw mas madali
akong matuto at masanay sa stage.

So, ayun pinagtatawanan pa ako ng mga SC models dahil para akong

lampa kapag nakasuot ng heels at gowns. Hindi kasi ako makalakad
ng maayos at maganda. That was eleven months ago.

I sipped on my milkshake while typing a message to Zoriel.

Ako:

I'm done, baby. How's your shoot?

Mukhang hindi siya busy kaya nakapagreply agad.

My clingy Zoriel:

Tiring, I wish you're here. Did you eat already?

Napangiti ako.

Ako:

Opo, kakatapos lang namin kumain. Ikaw?

My clingy Zoriel:

I did. Who's with you, by the way?

Ako:

I'm with Zinderela and Grethalia.

My clingy Zoriel:

Uhuh, make sure, baby. No boys! Anyway, I'll be home at six PM.
Stay in my condo, hm. I love you.
I just frowned and smiled slolwly.

Ako:

Alright, I'll be there. Lagi naman, e. I love you more than much.

Zoriel:

Good girl, I love you more than I love you. Tss, stop replying.
Baka puntahan na kita diyan at iuwi.

Ngumuso ako para pigilan ang hagikgik. Hindi na ako nagreply sa

kanya, nilapag ko lang ang cellphone sa table.

Muling tumunog ang cellphone ko pagtapos ng isang minuto. Nangunot

ang noo ko.

My clingy Zoriel:

Ba't 'di ka nagrereply!?

I gasped in disbelief.

Seriously? Sabi niya huwag akong magreply, ah?

Ako:

Sabi mo h'wag akong magreply! Gulo mo, Zoriel!

My clingy Zoriel:

So, pag sinabi kong wag kang magreply 'di ka nga magrereply!?
Tsss.

Malakas na natawa ako dahil doon.

Grabe! What in the world!?

Grethalia smirked.

"So in love, eh? How to be you, po?"

Napangiti ako at nagkibit ng balikat.

"You both are hella lucky to have each other..." si Zinderela.

Neto ko lang nalaman na Saavedra din pala siya at pinsan niya sila
Onyx, napakaganda niyang babae. Matangkad at maganda ang mukha,
naniniwala na talaga ako na walang tapon sa mga Saavedras.

"I'm lucky to have him..." I said, smiling.

Sobrang swerte ko naman talaga na akin ang pinagpapantasyan ng
halos lahat ng kababaihan, kaya talagang hindi rin ako
makapaniwala hanggang ngayon na akin siya at mahal niya rin ako.

"Let's go, sa mall? Samahan n'yo ako, may bibilhin lang." si

Grethalia.

Tumingin si Zinderela sa kanyang wristwatch at ngumuso.

"Hm, alright. Boyfriend will fetch me, pero itetext ko nalang na

doon kami magkita. Saan ba?" binalingan niya si Grethalia.

"Shangri-La, what do you think? Who's boyfriend, by the way?"

nanunuksong tanong ni Grethalia.

Nagtaas naman ng kilay si Zinderela, natawa na lang ako habang

nakikinig sa kanila. Napakaraming admirers ni Zinderela, parating
may nagpapadala ng bouquet at chocolates.

"Sino bang boyfriend ko?" tawa ni Zinderela. "Ryle Eissen..."

naging malapad ang kanyang ngiti.

"Weh? Kayo na?" gulat na tanong ko.

I haven't seen that Ryle yet, pero parati siyang bukambibig ni

Zinderela sa amin ni Grethalia. Sikreto nga lang iyon, kay Gretha
at sa akin palang niya nasabi ang tungkol doon.

Nahihiya raw kasi siya sa mga pinsan niyang magpakilala ng nobyo,

gayong binusted niya iyong isa niyang manliligaw para lang doon.

She smirked. Nanlalaki ang mga mata ni Gretha habang nakaawang ang
labi kay Zinderela.

"Well, not yet. But I have plan on dating him publicly. Gusto n'yo
ba siya makilala?" humagikgik siya.

"Oh no! Zin, don't you dare introduced him to Threya. Baka mawala
ang salitang faithful when she meets Ryle!"

What the hell? Hindi mangyayari iyon! Never!

"Ba't naman? Naku! Zoriel ako forever, 'di na mapapalitan 'yon

kahit kailan." giit ko.

Malakas na tumawa si Zin, nagsimula na kaming lumabas ng SC. We

went on Grethalia's car, wala naman kasi kaming dalang kotse ni
Zin.

Si Zin ay hinahatid ng di ko alam kung sino, ako nama'y hinatid ni

Zoriel kaninang umaga kaya hindi ko kailangan magkotse at ayaw rin
ni Zoriel.
Kung ano ang gustuhin niya at ipagbawal niya, iyon ang susundin
ko. I don't want us to fight over little things when I could
follow what he wants naman. Ganoon lang, give and take.

Pinagbibigyan naman niya akong mag modeling at magsuot ng maiikli

basta kailangan paglabas ko ng SC ay naka jeans na ako at
longsleeves na ako. Funny, right?

"Bahala ka, Zin. Baka maghimagsik ka kapag tiningnan ni Ryle si

Threya." pananakot pa ni Gretha.

Ngumuso si Zin at sinulyapan ako.

"So, what? As long as we're not breaking up because of Threya,

wala lang 'yon. Malamang may mata si Ryle, natural ang tumingin,
h'wag lang ang lumandi." she chuckled.

"Baliw ka talaga, Gretha!" halakhak ko.

I've been hanging out with them for months now, masaya silang
kasama at kausap parati. Masaya din akong katrabaho sila. Kaming
tatlo kasi ang pinagsasama parati sa fashion week at kaming tatlo
ang grupo sa SC's stars.

Alas quatro ng hapon nang makarating kami ng mall, panay ang

pagsunod namin kay Gretha dahil siya iyong may hinahanap na
jumpsuit. Halos malibot at mapasok na namin lahat ng boutique pero
wala pa rin siyang natipuhang jumpsuit.

My phone beeped.

My clingy Zoriel:

Baby!

Muling tumunog ang cellphone ko at puro texts niya ang mga iyon.

My clingy Zoriel:

Baby! I miss you so much, where are you? Nasa mall na ba kayo? And
what are you wearing? I hope it's jeans, pair with longsleeves!

Ako:

I miss you, too. Yup, we're here and yes baby, I'm wearing jeans
and longsleeves you gave me. I love you, don't worry na.

My clingy Zoriel:

Walk straight, walang sulyap-sulyap sa boys, ha! One more hour,

text mo ako kung nasa mall ka pa rin hanggang six, clear?
Napangiti ako, abala ang atensyon ko sa aking cellphone at
pagtitipa ng reply sa kanya. Tss, baka naman tumingin pa ako sa
iba? Hay naku, masyadong possessive ang isip bata kong boyfriend.

Ako:

Opo, masusunod. Why? Susunduin mo ako?

Napangisi ako.

My clingy Zoriel:

Of course, why not? Ayokong umuwi nang 'di ka maabutan sa condo

ko. Sige na, baby. Set na, po namin. I love you.

Ako:

I love you, too.

Huminga ako ng malalim at nilagay na sa bag ko ang cellphone,

tumingin ako kila Grethalia na nasa counter ngayon at umoorder ng
frappé. Si Zin naman ay abala sa pagtetext sa kanyang cellphone.

Kumunot ang noo ko nang makita si Zin na lumabas ng glass door,

nakita ko agad ang lalaking sumalubong sa kanya.

Wearing a white longsleeves polo, nakafold ang sleeves noon

hanggang sa kanyang siko at black ripped jeans.

Para siyang umiilaw sa sobrang kaputian niya, he looks like a

korean oppa. Sobrang ganda ng kutis at pangangatawan niya dahil
saktuhan lang at matangkad siya.

Humawak siya sa likurang baywang ni Zin at humalik sa noo nito,

Zin was all smiles as she held on his arm.

Halos mapatingin ang mga kababaihan sa gawi nila, agaw pansin

talaga ang kasama ni Zin. Oh my god! So, he's that Ryle Eissen
they were talking about?

Gosh!

Napakurap kurap ako nang makalapit sila sa akin, napaka angelic ng

mukha ng Ryle na 'to. His faded haircut does do justice on his
small face, malit ang mapulang labi at napakatangos ng ilong.

He's not real, isn't he? Damn.

"Asthreya, this is Ryle..." Zin told me. "And Ryle, si Threya.

Iyong sinasabi ko sa'yong co-model ko..."

Ryle smiled genuinely and nodded a bit.

"Hi, Asthreya. It's nice to meet you..." he greeted in a very nice
way.

Darn it. Good boy with very good angelic face, talagang hindi
makatotohanan ang lahat sa kanya.

Baka naman may itinatagong itim 'to? Damn, hirap hanapan ng mali
sa kanya. Parang walang kamali mali, e. Sobrang gaan ng
pakiramdam, sobrang gaan ng aura niya as in.

Ngumiti ako.

"Nice to meet you, Ryle." I greeted back.

Nilaharan niya ng upuan si Zin, umupo naman si Zin doon habang

nakasunod ang tingin kay Ryle na umupo na sa kanyang tabi.
Lumandas agad ang kamay ni Ryle sa backrest ng upuan ni Zin.

"Ryle! Hi!" masiglang ani Grethalia nang makalapit na.

May nakasunod na waiter sa kanya dala ang tray na may mga frappé
at blueberry cheesecakes para sa aming apat.

"Gretha..." bati ni Ryle habang nakangiti, tumayo agad siya para

ipaghila ng upuan si Gretha.

Seriously?

Kung ako siguro si Zin baka naumbag ko na si Ryle, dahil sa

pagiging gentleman niya sa lahat. Damn it, hindi ko kayang ganoon
si Zoriel sa ibang babae.

👠👠👠
Sorry for the late update.

Kabanata 35

"Zoriel! Ang gulo naman!"

Kanina pa siya nangungulit sa akin, nakakainis na dahil abala

akong nag-aaral para sa finals. He was tickling me, parang tanga
lang. Alam na nga na kailangan kong mag-aral.

In fact, he needs to study, aslo! Pero ganyan ang ginaga niya, ang
mangulit ng paulit ulit.

"Sige na kasi, by!" pamaktol niyang hinila ang laylayan ng pajama

ko. "By! Sige na kasi, sumama ka na sa akin. Magdate tayo, hindi
na tayo nakakalabas! Parati kang busy! Tss."

Napapikit ako ng mariin at saka tinuko sa aking noo ang ballpen na

hawak ko. Sobrang nakukunsume ako sa kakulitan ni Zoriel.
Damn it, hirap na hirap ako sa math subject at kailangan ko
talagang pagtuonan iyon dahil baka bumagsak pa ang finals ko.

"Zoriel! Ugh! Nag-aaral pa ako, 'di ba sabi ko pagkatapos na?

Namimiss ko rin ka-date ka, pero kailangan ko munang mag-aral!"

Umismid siya at padabog na humalukipkip. Sumandal siya sa

headboard ng kama at matalim na nakatingin sa akin.

"Kaya kitang buhayin kahit bumagsak ka ng paulit-ulit, Threya. I

need you! Nawawalan ka na ng oras sa akin, lagi kang nasa SC o 'di
kaya'y nag-aaral! Isipin mo rin ako," seryosong aniya.

Fuck.

This is it, Zoriel and his drama! Kung hindi nanenermon ay

nagdadrama naman, geez! Kung hindi ko lang talaga mahal 'to, baka
nabatukan ko na siya sa kakulitan niya kanina pa.

Nakakainis, lagi niyang sinasabi na kaya niya akong buhayin kahit

bumagsak ako o di mag-aral. Hindi naman yata tama iyon, masyado
siyang isip bata.

Hindi niya naiisip ang magiging future, oo kaya niya akong

buhayin. Alam ko iyon, sa yaman ba naman nila?

Pero hindi kaya iyon ng pride ko, masakit isipin na ganoon ang
naiisip niya at hindi ang kinabukasan o ang masasabi ng mga tao sa
akin. Lalo pa ng pamilya niya.

Gusto kong makapagtapos ng pag-aaral, para sa sarili ko, para kay

Zoriel at para sa pamilya ko. Pero masyado talagang gumagana ang
pagkaisip bata niya, hindi ko na alam kung ano pang paliwanag ang
kailangan niya.

"I'm leaving, tomorrow..." biglang sinabi niya at halata doon ang

kanyang kalungkutan pero tinatakpan ng kalamigan.

Doon mabilis na bumaling ang atensyon ko sa kanya. He's just

seriously looking at me, he breathe in and leaned closer to me.

My heart ached. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya o

itatanong. Naiinis ako, bakit siya aalis? Saan siya pupunta?

"What? Aalis ka? Saan? Bakit?" may inis na tanong ko, gusto kong
maiyak dahil sa paraan ng pagkakasabi niya.

May trauma na ako sa ganoong salita, pakiramdam ko lahat ay kaya

akong iwan ng walang pagdadalawang isip o hirap. Para bang
napakadali sa kanilang iwan ako.
He sighed and held my wrist, umupo ako at hinarap siya. Naka
indian sit siya habang nakasandal sa headboard ang kanyang kamay
ay nasa aking hita ngayon.

"Iiwan mo ako?" biglang naitanong ko. "Makikipag break ka sa akin

at hindi na ako babalikan? Ba't ka aalis?"

Fuck.

He muttered a curse.

"Hindi kita iiwan, at lalong 'di kita hihiwalayan! Ano bang

naiisip mo?" bumuntong hininga siya. "My granny is sicked, he
wants Zadriella and me, there. I'm not sure if how many days or
weeks but I need to go, baby..."

Oh damn, I felt my heart stung.

Ayaw ko, parang ayaw ng buong puso at isip ko na umalis siya.

Bakit kailangan pang umalis? Paano kung abutin siya ng ilang
linggo? O buwan? Paano ako makakatagal na wala siya?

Oo, naiinis ako kapag makulit siya tuwing nag-aaral ako pero hindi
ko maiiwasan na hanap hanapin ang presensya niya sa paligid ko.
Halos lumipat na nga ako sa condo niya para lang lagi kaming
magkasama!

Ganoon ako ka-in love sa kanya, araw araw kaming magkasama at

hindi nagsasawa sa mukha ng isa't isa. Sobrang saya ko tuwing
kasama ko siya.

Hapon noon nang umalis kami ni Zoriel, hindi ko alam kung saan
kami pupunta pero talagang hininto ko ang pag-aaral ko para sa
kanya. Para magkasama kami ngayon, dahil bukas ang alis niya.

"Zoriel, saan tayo?" walang ganang tanong ko.

Tumaas ang isang kilay niya habang nasa daan pa rin ang paningin.

Zoriel is a view that I would love to see everytime, everyday. How

can't I miss him?

Sana naman sandali lang ang maging pag-alis niya.

"We'll fetch someone," Simpleng sinagot niya.

"Someone, who?"

He smiled and held my hand.

He wiggled his eyebrows up and down. "Secret, baby..."

Ngumiwi ako at napaikot ang mga mata sa kanya.

"May ganyan ka pang nalalaman!"

"Basta, by. Malalaman mo rin naman, it's just someone..."

makahulugang aniya.

Hindi ko na siya sinagot doon.

"Kailan ka babalik?" I asked suddenly.

Napatawa siya dahil sa tanong ko. Huminga siya ng malalim at

patagilid na sinulyapan ako.

"Hindi pa nga ako nakakalis, pagbabalik agad ang tanong mo."

I sighed deeply and gripped on his hand.

"I'll miss you, hindi na ako sanay ng wala ka. Nakakainis ka

naman..." hindi naiwasan ang pagkalungkot ko. "Hindi mo man lang
sinabi sakin a week before, para naman na-ready ko ang sarili ko."

His eyebrows shot up.

"Ready? Ready in my bed?" humalakhak siya. "Baby, ah! H'wag

ganoon, hindi tayo manyak."

Malakas na hinampas ko siya sa braso, halos mag init ang pisngi ko

na parang apoy.

"Siraulo!" impit na anas ko.

Bwisit, napakamanyak. Ako pa talaga sinasabihan ng ganoon?

Malakas na tumawa siya.

"Biro lang, po. Pero h'wag talaga, baby. Kung ayaw mong lumobo ang
tiyan mo nang 'di oras."

Pumikit ako ng mariin at kinurot siya sa braso.

Ugh! Bakit ba ang bastos?

He chuckled, he pinched my cheek.

"I'll marry you, one day... after that, baby na."

Humugot ako ng malalim na hininga at tiningnan siya ng masama.

Nagulat pa ako dahil seryoso siya at may ngiti lang sa labi na
parang masaya siya.

Tsss.

Baby niya mukha niya.

"One day? Kailan naman ang one day na 'yan?" nanunuyang tanong ko.
He shrugged. Ngayon ko lang napansin na nasa parking area na kami
ng Italiano restaurant, sino naman ang kikitain namin rito?

"Malay mo bukas na 'yung one day, o kaya sa isang bukas. Basta,

malalaman mo na lang..." he then winked.

He parked the car, pinatay niya ang makina at saka lumabas para
pagbuksan naman ako ng car door. Nakangiti na agad siya, at
mabilis na hinalikan ako sa noo.

"I love you, Threya..." he said.

Bakit ang sweet neto? Sweet naman talaga siya, pero bakit sumobra
ngayon? Anong meron? Tuwing ganito siya lagi akong kinakabahan,
hindi ko alam kung bakit.

Sinalubong agad kami ng isang receptionist para igiya sa VIP room,

seriously? Ganito ang gusto niyang date? Sa mamahaling restaurant
pa?

Kung pwede nga lang na ipakita siya sa crowded na lugar ay

gugustuhin kong i-date siya sa amusement park, gusto kong makita
ng lahat na akin ang Zoriel Follosco na pinagpapantasyahan nila.

Tsss.

Kaso, last week lang ay pinagalitan ako ng manager ko dahil hindi

raw maganda na makita kami ni Zoriel na exclusively dating dahil
magkaiba kami ng company.

Kaya hindi rin kami gaanong nakakapagdate sa labas, puro kami home
dates. But that's just fine with me, masaya naman basta magkasama
kami parati.

Kay Zoriel naman kasi walang nakakapigil, kundi ako lang.

Napagalitan rin siya noon dahil sa palagi kaming nakikita, public.
Pero wala siyang pakealam doon, basta gagawin niya ang gusto niya.

He entwined our fingers as we went inside the VIP room. Kumunot ng

todo ang noo ko nang makita roon ang aking pamilya.

Yeah, my family. Mama, Papa and Tita Angge. I can't believe this,
hindi ko inaasahan 'to. Sobra! What the hell? Paano niya nakilala
ang pamilya ko? I didn't even tell him about our address in Isla
Verde.

Ni hindi ko pa nasasabi o nababanggit sa kanya ang pangalan ng

magulang ko, kaya paano silang narito? At si Zoriel pa ang nagdala
sa akin sa kanila?

Zoriel smiled at my reaction, nanginginig ang labi ko dahil sa 'di

malamang emosyong bumabalot sa akin. Halos isang taon ko na silang
hindi nakikita, puro lang kami usap sa call at texts.
Damn.

Ngumuso ako agad at mabilis na lumapit kay Mama at Papa. Nakangiti

sila namg tumayo para bigyan ako ng mahigpit na yakap.

"Papa! Ma..." my voice is shaking. I'm in the verge of crying.

Hindi ko alam kung ano ang sasabihin sa kanila, pero isa lang
talaga ang gusto kong iparamdam sa kanila. Iparamdam na sobrang
nangulila ako sa kanila ng ganoon katagal.

Inaamin kong dependent akong tao, hindi ako nabubuhay noon nang
wala sila o hindi sila kasama. Parati lang akong nasa bahay, ni
hindi ko naranasan makitulog sa mga kaibigan ko dahil hindi ko
kaya. Nakadepende ako sa parents ko.

But I guess, I need to be independent. Kinaya ko naman, katulad ng

taong nakalipas. Mag isa lang ako, nakasama ko si Zoriel at ang
mga kaibigan kong naging parte na ng daily life ko.

"Namiss ko kayo ng sobra, Mama, Papa." naiiyak na wika ko habang

nakayakap sa kanila.

Mahinang natawa si Mama dahil doon, hinagod niya ang likuran ko.
Isang beses ko pa silang niyakap ng mahigpit at saka kumalas.

"Namiss ka rin namin, Anak. Ang Papa mo, naging OA dahil nagmodelo
ka. Hindi siya sang-ayon doon."

Umismid si Papa at ngumiti ng tipid sa akin. Hinaplos niya ang

aking buhok.

"As long as you're happy, I'm happy with it, too." he said softly.

Papa looks healthy, si Mama din. Si Tita Angge naman ay halatang

nangayayat, bumagay sa kanya iyon pero hindi ako sanay. Lumapit
ako sa kanya at niyakap rin siya.

"Tita, I missed you."

She kissed my cheek, hinagod niya ang aking buhok at saka ako
pinasadahan ng tingin. Nakangiti siya at nangingislap ang mga
mata.

"You look good, Eyang. Palagi akong pumupunta ng mall sa kabilang

bayan para lang makabili ng magazine na naroon ka." she said.

Kumurap kurap ako. "Tita, ang layo naman ng nararating mo! May
facebook naman, pwede mo akong makita roon."

Huminga siya ng malalim at ngumisi, sumulyap siya kay Zoriel at

bumalik rin agad sa akin. She held my hands.
"Ayaw ko sa social media, alam mo 'yon. Nakita ko rin kasi na
marami kang bashers doon dahil sa nobyo mo."

"I'm sorry, for that, Tita." kumamot sa batok niya si Zoriel nang
sabihin iyon.

Wow! Just, wow! Zoriel. Tita, huh? Gustong gusto ko siyang

tanungin kung paano niyang nagawa ito at kung bakit nakilala niya
ang aking pamilya.

Pero masyado pa akong surprised sa ganap na ito, masyado akong

focus sa pagkamiss ko sa kanila kesa sa kagustuhan kong magtanong
kay Zoriel.

Huminga ako ng malamim at saka mabilis na yumakap ng mahigpit kay

Zoriel, he chuckled and hugged me back. Humagod ang kanyang isang
kamay sa aking baywang at hinalikan ang aking buhok.

"Are you happy?" he asked.

Ngumuso ako at marahang dinampian ng daliri ang paligid ng aking

mga mata, pasinghap na natawa ako. Malapit na akong maiyak pero
pinipigilan ko dahil ayaw kong maging KJ sa oras na ito.

"Thank you, baby..." I said in a low tone. "Hindi mo alam kung

gaano ako kasaya ngayon, thank you so much..." bumaon ako sa
kanyang dibdib.

He stiffened. "By, h'wag kang clingy sa harapan nila. Nahihiya

ako, nagpapa good shot nga ako, e..." mahinang bulong niya at saka
patawang kumalas sa aking yakap.

What the hell?

Nalaglag ang panga ko sa kanya, matalim na tiningnan ko siya.

"Epal ka talaga!" I hissed.

Kumurap kurap siya at sinulyapan ang mga nasa likuran ko, sila
Mama. Nginiwian niya ako at saka hilaw na nangiti.

"Baby, you have a conservative a family. Hindi tayo pwedeng PDA sa

harap nila." mahinang aniya ulit.

Gusto kong matawa nang malakas pero suminghap na lang ako at

kumapit sa kanyang braso, hinarap ko siya kila Mama. Halatang
kabado siya sa harapan ng mga ito.

"Mama, Pa. Tita, si Zoriel po. Boyfriend ko," Pakilala ko sa

kanila.

Kumunot ang noo ni Mama, tumingin agad siya kay Zoriel.

"Anak, pwede ba kitang makausap sandali?" she asked.

Kumunot ang noo ko pero sumunod ako palabas sa kanya. Narinig ko
naman na kinausap ni Papa si Zoriel kaya nginitian ko si Zoriel
bago ako lumabas.

Sumunod ako kay Mama sa restroom, walang tao roon. Hindi ko alam
kung bakit parang ang bigat ng aura ni Mama ngayon, ang hirap noon
balewalain.

"Anak, kumusta si Spiral? Hindi ko alam na nobyo mo ang lalaking

iyon. Ang akala ko'y kayo pa rin ni Spiral."

Kumalabog ang dibdib ko sa kaba, sakit at lungkot. Nasasaktan ako

na hinahanap niya pa ang taong wala na, at si Zoriel ang
nababalewala sa kanya.

Huminga ako ng malalim.

"Ma, matagal na kaming wala ni Spiral. He left, nasa US siya

kasama ang kanyang pamilya after ng break up namin."

Gulat ang rumehistro sa kanyang mukha.

"Nasa US? Anak," Umiling siya. "Nasa Isla Verde lang siya at nag-
aaral..."

Nagtindigan ang mga balahibo ko, hindi ko alam kung bakit pero
nawalan ako ng dugo sa mukha. Napatitig ako sa kanya.

Umiling siya. "Hindi siya umaalis, hindi rin niya sinasabing wala
na kayo. Pero parati siyang dumadalaw sa bahay natin at
kinukumusta kami. Siya rin ang nagsasabi sa amin ng mga tungkol
sa'yo."

"Kaya naguguluhan talaga ako, Asthreya. Hindi sumagi sa isip ko na

wala na kayo ni Spiral, dahil alam niya lahat ang tungkol sa'yo.
Ano 'to, Threya? Sino si Zoriel? Sinundo niya kami kahapon sa Isla
Verde para daw makita ka."

Nanlabo ang aking mga mata. I couldn't speak, walang tamang

salita, wala akong mailabas na salita dahil sa gulat at sakit na
bumabalot sa akin.

Napailing lang ako, pinalis ang mga luhang naglandas sa aking

pisngi.

Si Spiral? Hindi umalis papuntang US? Walang alam ang pamilya ko

tungkol sa paghihiwalay namin, parati siyang dumadalaw sa bahay?
At alam ang lahat ng tungkol sa akin?

Fuck.

"Anong nangyari sa inyo ni Spiral? Bakit ganito? Naguguluhan ako,

Threya. Sigurado akong ganoon din ang Papa mo. Gustong gusto niya
si Spiral, Anak. Noong gabing huling nagpunta siya rito sa Maynila
ay hiningi niya ang kamay mo sa Papa mo, sa amin."

Pumikit ako at napasandal sa sink, nanghihina ako sa lahat ng

nalalaman sa oras na ito.

"Matapos noon ay nagtaka na lang kami nang ilang buwan siyang

hindi nabisita sa bahay, ang alam kasi namin ay magpo-propose na
siya sa'yo noong gabing iyon... hindi ko alam na may problema pala
kayo at, ganito ang aabutan namin sa Maynila."

What the fuck...

Sobrang sakit, sobra sobra ang emosyong dumadaloy sa akin. Para

akong mamamatay dahil doon, hindi ako makahinga ng maayos para
akong dinudurog.

"Ma..." nanghihinang tawag ko, habang bumubuhos ang luha. "Wala na

kami, isang taon na. Wala kaming kahit na anong kumunikasyon
simula noon. Please..."

Humikbi ako. "Ma, please... ayaw kong masaktan si Zoriel..."

Kumunot ang noo niya.

"Anong gusto mong mangyari, Threya? Hindi ko maitatago ang mga

iyon. Masyado akong naguguluhan sa lahat. Nasasaktan din akong
malaman na wala na kayo ni Spiral, ayaw kong maniwala pero mukhang
totoo nga."

Sobrang iyak ang nagawa ko sa kanyang harapan, hindi ako

makapaniwala sa lahat.

Magpo-propose siya noong gabing iyon? Kaya ba plano niya rin noon
na ipakilala na ako sa mga magulang niya? Pero bakit siya
nakipaghiwalay kung ganoon? Bakit hindi niya sinabi sa akin?!

Fuck, ang sakit.

👠👠👠
Kabanata 36

Tulala ako nang makauwi kami ni Zoriel, kanina pa ako hindi

mapakali pero lutang ang utak ko sa mga bagay na hindi ko
inaasahan.

Mga bagay na alaala na lang ay nagbabalik, masakit isipin na kung

anong sinaya ko kanina noong magkasama kami ng pamilya ko at
Zoriel ay parang nabubura ng sakit na dinarama ko.

Damn.
Dire-diretso at walang buhay na dumiretso ako ng lakad pero hawak
pala ni Zoriel ang aking kamay, nasa tapat kami ng unit niya at
didiretso sana ako sa unit ko.

My heart ached as I looked at him.

Kanina ko pa rin napapansin ang pananahimik niya simula pa noong

makabalik kami ni Mama sa VIP room ng Italiano pero dahil okupado
ako ng mga nalaman ay hindi ko na naitanong kung bakit.

"Zoriel, doon muna ako sa unit ko... I'm tired. Kailangan ko lang
magpahinga." I said blankly.

His forehead creased. Seryoso ang kanyang ekspresyon, gusto kong

manlumo dahil nakikita ko ang sakit sa magagandang mga mata niya.

"They don't like me, aren't they?"

My heart ripped. Suminghap ako at umiling.

"Zoriel, sino naman ang nagsabi sa'yo? Gusto ka nila, syempre

mahal kita. Masaya sila para sa akin..." I lied.

Naalala ko pa ang mga sinabi ni Mama kanina, she wants me to go

back to Isla Verde. Gusto niyang kausapin ko si Spiral para ayusin
ang mga gulo sa pagitan namin.

Not that she wants us to get back together, gusto lang niyang
kausapin si Spiral at ako. Ang mag usap kaming dalawa kaharap sila
Mama at Papa dahil ayaw nila ng gulo sa akin.

Mostly, they don't want Spiral to get hurt. Iyon ang nakakatawa,
mas naisip pa nila ang nararamdaman ni Spiral kesa sa akin. Iyon
ang malinaw sa akin, hindi man lang nila naisip ang mararamdaman
ko kapag nagharap kaming muli ni Spiral.

Funny, right?

Ngumisi si Zoriel, ngisi na walang kahit anong emosyon. Dahan

dahang lumuwang ang kanyang pagkakahawak sa aking palapulsuhan at
binitiwan na iyon.

"Come on, what's the matter, baby? I need to know what's bothering
you, para alam ko kung saan ako lulugar sa mga oras na 'to."
mapait na aniya.

Hindi ako nakasagot, umiwas ako ng tingin at sa mga paa ko ako

nagbaba ng paningin. Sobrang nasasaktan ako.

Hindi ko alam kung mas lamang ba ang sakit na nararamdaman ko para

kay Spiral o ang sakit na nararamdaman ko para sa minamahal ko
ngayon.
Zoriel is important to me, I'm in love with him but then I don't
know what to feel now. Guilt is eating me up... again.

He chuckled with no humor.

"Hindi ko alam kung ba't nasasaktan akong tingnan ka ngayon, ayaw

kong maging selfish pero sana pala nagdamot ako. Mahal na mahal
kita, Threya..." he said. "Sana ipinagdamot ko ang kasiyahan mo,
anong problema ngayon? Simula noong makausap mo ang Mom mo, naging
ganyan ka na."

He sighed deeply. "Fuck the pain." he whispered, I didn't hear it.

Bumuntong hininga ako.

"Zoriel, wala-"

"Hindi ka magiging ganyan kung wala lang iyon, Threya." he said.

"Tell me, is it about your ex? Roscoe?"

Nanlaki ang mga mata ko, huminga ako ng malalim. Naging masakit
ang pagkalabog ng dibdib ko, pakiramdam ko'y nagagalit ito.

"Zoriel..."

Tipid na ngumiti siya sa akin. He nodded slowly and bit his

lowerlip, umiwas siya ng tingin.

"Do you still love him?" diretsang tanong niya, hindi tumitingin
sa akin. Nakatingin lamang siya sa pintuan ng kanyang unit.

"Answer me, please..." mahinang aniya nang hindi ako makasagot.

Napailing ako. Nanlalabo ang aking mga mata dahil sa nagbabadyang

luha, nasasaktan ko si Zoriel dahil sa pagiging apektado ko.

"Ikaw ang mahal ko." I told him sincerely.

His jaw clenched, kinagat niya ang ibabang labi at nagbaba ng

tingin.

"Pero meron paring siya, 'di ba?" mapait niyang tanong. "Hindi ka
naman magiging ganyan kaapektado kung wala na, e."

Tumulo ang mga luha ko ng walang paalam. Nanghihina ako sa sakit

ng puso ko, gusto kong maupo dahil sa panghihina ng mga tuhod ko.

"Ikaw ang mahal ko, Zoriel. It's just that..."

"It's just that?" taas kilay niyang tanong. "Your parents like
him? Threya, gagawin ko ang lahat para lang magustuhan din nila
ako. H'wag mo lang akong saktan... at iwanan."

Fuck.
I cried. "Zoriel, hindi. Wala akong pake kung 'di ka nila
magustuhan o gustuhin ka nila. Mahal kita, iyon ang importante.
Hindi kita iiwanan, sorry kung nasasaktan kita..."

Pumikit siya at saka huminga ng napakalalim at bumuga na parang

doon niya pinipigil ang kanyang emosyong kumawala. Malungkot ang
mga matang nilingon niya ako.

Masakit makita siyang ganoon.

Lumapit siya sa akin at kinulong ang aking pisngi sa kanyang

mainit at malambot na palad. Patuloy na bumubuhos ang aking luha
dahil sa sakit.

"I love you, so much. Saktan mo man ako ng paulit ulit ay 'di kita
bibitawan, Threya. Gusto kitang ipagdamot sa kahit sinong
makakapagpabago sa isip mong mahalin ako," he said quietly. "Gusto
kitang ipagdamot sa mga magulang mo, kahit malabo. Basta masiguro
lang na akin ka hanggang huli."

Lalo akong naiyak, hindi ko alam kung bakit gusto kong sumang-ayon
sa kanya. Gusto ko rin ipagdamot ang aking sarili sa kahit sinong
nagpapagulo sa amin ni Zoriel.

Damn, ayaw ko siyang saktan pero nasasaktan ko na siya ngayon.

Ganoon naman talaga pag mahal mo ang isang tao 'di ba? Masasaktan
at masasaktan ka kahit hindi mo gustuhin.

Humikbi ako at mahigpit na niyakap siya.

"Zoriel, h'wag kang magsasawa sa akin. Sorry kung nasasaktan kita,

mahal na mahal kita. Hindi ko alam ang gagawin ko kapag nawala ka
pa sa akin."

Huminga siya ng malalim at binaon ang kanyang mukha sa aking leeg.

Marahang tumango siya.

"Hinding hindi mangyayari 'yon, Threya. Hindi ko rin hahayaan na

mapunta ka pa sa iba," he whispered. "Please, marry me... Threya,
pakasalan mo ako."

Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Hindi ako makagalaw, gulat ang

bumalot sa aking buong katawan.

Napahinga ako ng malalim, nahinto rin ang aking paghikbi. I'm

speechless, I don't know what to say.

"Z-zoriel..." nauutal kong sambit.

"Akin ka na 'di ba? Gusto kong angkinin ka ng buong-buo pa, iyong

wala nang pwedeng umagaw sa'yo kahit kailan..." he said. "I beg
you, baby.  Marry me, not tomorrow. I want you to marry me today,
Threya."
Bumuhos ang luha ko. Nasasaktan ako, hindi ko alam kung bakit.
Merong sa akin na ayaw pumayag at meron ding gusto, masyado pang
maaga para sa kasalan.

Hindi ko pa kaya, gusto kong maging maayos ang lahat. Iyong walang
halong pagdadalawang isip sa akin, iyong walang guilt.

Nakakaramdam akong muli ng guilt simula noong malaman ko kay Mama

na hindi umalis ng Isla Verde si Spiral, hindi ko alam kung bakit
niya ginagawa iyon.

Bakit niya sinabi sa akin na pupunta siyang US? Bakit siya

nakipaghiwalay sa akin?

Fuck, tinanggap ko ang pakikipaghiwalay niya dahil ang alam ko'y

para sa kanya iyon, sa kanyang kaligtasan. Pero bakit ganito? Ano
iyon?

Napakagulo.

Hanggang ngayon ba naman Spiral pinahihirapan mo pa rin ako?

Nagmukha akong tanga, all these time naroon lang pala siya. Wala
man lang kaming naging matinong pag-uusap noon pagkatapos naming
maghiwalay.

I need to talk to him, we need to talk and we need to clear what's

going on between us. Walang kami, yes, but just to make sure.

Hindi kasi talaga ako magtatahimik hangga't nasa utak ko ang

presensya ni Spiral sa Isla Verde. Seriously? Nasasaktan ako at
nanlulumo.

Parang may hindi tama, parang napakalupit ng tadhanang ganito.

Minahal ko si Spiral, si Zoriel na ngayon... pero nagbabalik ang
guilt sa akin tuwing maiisip si Spiral.

Why do I feel so affected? Is it just because of guilt? Doon nga

lang ba? O may mga gusto pa akong malaman at mabigyang sagot ang
gumugulo sa akin.

Pakiramdam ko mali ang lahat, maling narito ako, maling nagawa ko

kay Spiral ang ganoon at mali ang meron sa amin ni Zoriel.

I'm so fucked up.

"Zoriel," nailing ako. "I'm sorry, hindi pa ito ang tamang oras.
Hindi pa pwede... Sana maintindihan mo." mahina at mapait kong
sinabi.

Punong puno ng sakit ang puso ko, bakit ganoon? Alam ko namang
buong puso kong minamahal si Zoriel ngayon pero ayaw pumayag ng
utak ko.
Naramdaman ko ang panlalambot niya, unti unting bumagsak ang
kanyang kamay. Pumikit siya ng marahan at huminga ng malalim na
para bang hirap na hirap siya sa kanyang nararamdamang emosyon
ngayon.

Umiyak ako.

"Zoriel, I'm sorry..."

He inhaled. "Are you planning to leave me?"

Napailing ako agad. Sarkastiko at mapait na nangisi siya, hindi

siya nakatingin sa akin. Nasa ibaba lamang ang kanyang paningin.

"Mas lamang pa rin ba siya, Threya? Hindi ba kita nakuha ng buo?

Wala bang pag-asa?" hirap niyang tanong. "Come on, Threya. Stop
hurting me, sobrang sakit. Gagawin ko naman ang lahat para
magustuhan ako ng parents mo, para maging deserving ako sa'yo."

Humikbi ako. "Zoriel, please... Hindi ganoon iyon, mahal na mahal

kita-"

"Pero hindi mo ko kayang pakasalan? I'm begging you, Threya. Marry

me, hindi ko kayang makawala ka pa sa akin. Please..."

Hinawakan niya ang mga kamay ko, gusto kong masaktan dahil sa
higpit noon. He was shaking, hindi ko alam kung bakit pero parang
dahil iyon sa pinaghalo-halong emosyon niya.

Fuck.

Bakit nagmamakaawa siya? Pakakasalan ko siya pero hindi ngayon

dahil masyado pang maaga para sa ganoon. Sobrang hirap magdesisyon
kapag nakikita ko siyang nasasaktan nang dahil lang sa akin.

"Don't do this, Zoriel. Nahihirapan ako."

Mariing umiling siya, his jaw clenched as he looked at me.

"No, Threya. Don't do this to me, stop hurting me 'cause I'm dying
inside. I just want your hand, kung mahal mo ako dapat walang
option 'di ba?" he asked. "Hindi mo ako mahal kung ganoon," mapait
na aniya.

I cried a river. Para akong tanga na umiiyak sa kanyang harapan

ngayon, sobrang sakit. Hindi naman kasi ganoon pero parang sobrang
sakit kung ganoon ang nasa isip niya.

"God knows how much I love you, Zoriel. Stop thinking about
something will hurt you. Nasasaktan rin ako, gusto kitang
pakasalan. Oo, ikaw ang gusto kong pakasalan at makasama habang
buhay pero may mga bagay na hindi pa pwede sa ngayon."
Umigting ang panga niya, mataman siyang nakatitig sa akin at
nangingilid ang luha.

"Kailan pa? Kapag nawala ka na sa akin? Paano pa tayo magiging

pwede sa panahong iyon kung wala ka na? Don't you get it? Threya,
alam ko ang lahat!" tumaas ang kanyang boses sa huling nasabi.

"Zoriel, h'wag namang ganito. Ang sakit, e-"

Hindi niya ako pinatapos. Sobrang sakit ng nararamdaman ko, gusto

kong magkulong at doon umiyak ng umiyak. Gusto kong isigaw ang
lahat ng sakit.

"Alam kong siya pa rin ang mahal mo! Inagaw lang naman kita 'di
ba? Siya naman talaga ang una mong minahal! Sampid lang ako! Fuck,
it hurts but I want to take all the pain just to be with you."

Nagtuluan ang kanyang mga luha, hinilamos niya agad ang kanyang
palad sa mukha niya para palisin ang mga luha.

Hindi ako nakapagsalita, huminga ako ng malalim at lalong

nadudurog habang nakatitig sa kanya.

Mahal na mahal ko siya at nasasaktan ko siya ng sobra ngayon,

paano ko nagagawa ang ganoong kagaguhan?

"Fuck, I love you so damn much..." he said. "Pero alam ko kung

kanino ka talaga, ipaglalaban pa rin kita kahit walang
kasiguruhan."

He sighed. "I went to Isla Verde, that day I've met Spiral
Roscoe..."

Bumuhos ang luha ko, nanghina ang mga tuhod ko habang nakikinig sa
kanya. It's really true that Spiral didn't go to US.

Hirap na hirap ang itsura ni Zoriel, I want to hug him tight to

less the pain I am giving him right now. Pero hindi magbabago ang
isip ko, kailangan kong magtapos bago ang bumuo ng sariling
pamilya.

He inhaled deeply.

"He begged me, gusto niyang pasayahin kita. Ayaw ko man sabihin
ang mga 'to pero kailangan mong malaman at ayokong
magsinungaling." mapait na ngumiti siya.

"Nagmakaawa siya sa akin, gusto niyang maging maayos ka sa akin at

ibigay ang lahat ng gugustuhin mo. I will fucking do that, hindi
dahil sinabi niya."

Napailing siya, alam kong sobra siyang nasasaktan ngayon. Ang gago
mo talaga Threya.
"Zoriel, ikaw at ako ang importante. Hindi naman tungkol doon ang
issue. Ayoko pang magpakasal dahil masyado pa tayong bata para
doon..." nag iwas ako ng tingin.

"Hindi ko alam kung ano pa ang kompetisyon sa pagitan namin, doon

palang alam kong panalo siya. He still loves you, that's for
sure." tumulo muli ang kanyang luha. "Do you want to run to him?"

Bumuhos ang luha ko, umiwas ako ng tingin at mabilis na tinakpan

gamit ang aking kamay ang mukha ko na puno ng luha.

Sobrang sakit ng lahat, nagmakaawa si Spiral para sa akin. Ang

masakit pa doon ay kahit nasasktan na siya ay ako pa rin ang
iniisip niya. The girl who hurt him, the girl who cheated.

Why, Spiral? Why do you have to hurt me?

"Run to him, Threya. I will still chase you, nasa likod mo lang
ako. Gusto kong masaksihan kahit masaktan ako, para maging handa
na ako sa maaring mangyari."

Fuck it!

What the fucking hell is this!

"Puntangina, Zoriel! Parang awa mo na. H'wag mong gawin 'to sa

akin! Sobrang sakit naman!" sigaw ko habang umiiyak. "Hindi ko
siya babalikan dahil meron akong, ikaw!"

"Why?" halos pabulong niya. "Ba't kailangan mong masaktan? It's

okay, Threya. You can run, pinagbibigyan kita. Kahit saan basta
maging masaya ka lang, just follow your heart. Saktan mo ang isa
sa amin, kahit sino tatanggapin ko..."

Humagulgol ako at nanghihinang hinampas siya sa dibdib. Pumikit

lang siya at nagyuko ng ulo habang lumuluha.

"Mahal kita, Zoriel! Ba't ganyan kadaling bitiwan ako? Ba't mo

ginagawa ito? Wala naman akong sinasabing kahit na ano!"

Hindi ko na mapigilan ang emosyon ko dahil sa sobrang sakit na.

Sakit na ginagawa ni Spiral, at sakit na nagagawa ni Zoriel ngayon
sa akin.

Seeing him cry makes me weak...

"Wala kang sinasabi pero inaakto mo, you're cofused. I know,

please Threya. Hangga't maaga, sabihin mo na sa akin. Maging
masaya ka, I promised Spiral that I'll give you happines and
all..." he sighed. "Freedom is what would make you happy."

I scoffed in pain.
"Hindi! Hindi, Zoriel!" sigaw ko agad. "Hindi mo alam ang
kasiyahan ko! Ikaw ang kasiyahan ko! H'wag mo naman akong bitiwan
ng ganoon ganoon lang! Naguguluhan ako, oo. Pero hindi ibig
sabihin noon ay 'di kita mahal!"

Matunog na nangisi siya.

"Right, Threya. Hindi naman porke pakakawalan kita ay 'di na kita

mahal, mahal kita. Mahal na mahal pa nga, e. Kaya ko nga
sinasaktan ang sarili ko para ibigay ang kasiyahan mo.

Don't worry, hindi ako mawawala sa likod mo. Gusto ko lang sundin
mo ang nasa puso mo, don't feel guilty about it."

Is love all about giving up? Setting free, letting go and

sacrifices?

Follow my heart? He have mine! Siya ang susundan ko ganoon? Damn.

Bakit ganito kasakit? Kahit sinasabi nila sa akin na para sa

kasiyahan ko ay bibitiwan nila ako, sobrang sakit pa rin.
Kasiyahan? Paano ako sasaya?

Fuck.

Hindi ko na kaya...

"No, Zoriel..." umiling ako. "Let me talk to Spiral, for the last
time. Sa'yo ako, pagkatapos. Walang iba, ikaw lang ang para sa
akin. Tandaan mo iyon, please. Hindi kita iiwan." sinserong
pangako ko.

Huminga siya ng napakalalim, patagilid na sumulyap siya sa akin at

malungkot na napangiti.

"Sana..." he whispered. "Sana nga, Asthreya. Hindi ko alam kung

anong mangyayari kapag nakausap mo na siya, pero alam kong
maaaring mabawi ka niya. Mahal na mahal kita, Threya. I'll give
you happiness, go to him..."

👠👠👠
Twitter: @cinnderellawp

Kabanata 37

"Threyaaa!"

Tipid na napangiti ako nang makita ko ang humahagos na sila Hanna

at Hazel sa akin, ganoon rin ang iba pang mga naging kaibigan ko
noon.
Wala pa man ay inilibot ko na ang aking tingin habang dinamba ako
ng yakap nila Hanna at Hazel. Napakasarap sa pakiramdam na
makabalik rito sa Isla Verde at ngayon ay nasa La Riva ako.

Kakagaling ko lang sa bahay namin, wala pa naman doon sila Mama at

Papa. Si Tita naman ay abala sa kanyang bisita. Hindi ko na siya
inabala pa. I went straight here, parang may sariling isip ang mga
plano ko at gusto agad masagot ang mga katanungan.

"Gosh! Ang ganda ganda ganda mo! Sobra!" napapatiling wika ni

Hazel, hinahagod na nila ako ng tingin ngayon.

Napangiti na lang ako at muling sumulyap sa building 1, I want to

see him right now. Siya ang ipinunta ko rito. Hindi para sa akin
kundi para kay Zoriel at para na rin kay Spiral.

Hindi ko hahayaan na masaktan silang dalawa, I want Spiral to let

go of me. Iyong hindi na ako makakaramdam ng awa o guilt dahil sa
kanya.

Si Zoriel ang para sa akin, hindi ko na deserve ang isang Spiral

gayong niloko ko siya noon at hindi na ako buo ngayon para sa
kanya. I loved him dearly and sincerely but there are times that
we, people, could make mistakes.

I cheated but it doesn't mean that I didn't love him, minahal ko

siya. Lahat ng tungkol sa kanya, lahat. Buong siya ang minahal ko
at nakakainis man sabihin ay alam kong minahal niya ako, mas mahal
pa higit sa naging pagmamahal ko sa kanya.

I feel so sorry and guilty, pakiramdam ko napakasama ko. Hindi ako

nakuntento, malandi ako. Iyon ang tamang word para sa akin.

Fuck, ang sakit.

Sandaling binisita ko ang mga naging propesor ko sa La Riva,

nagpunta ako sa faculty para mabisita sila at purong pamumuri ang
natanggap ko mula sa kanila.

Kanina pa ako naghahanap sa presensya ni Spiral, ilang oras pa

akong sinamahan nila Hazel at Hanna na bumisita sa ibang propesor
pero kinailangan rin nilang pumasok sa kanilang klase kaya ako ang
natirang mag-isa.

Dinala ako ng mga paa ko sa isang lugar ng LRAC na madalas namin

puntahan ni Spiral noon, ito iyong field ng LRAC na ginawang
garden na ngayon.

Unconsciously, I smiled while walking around. It feels like a

dream to be here again, parang bumabalik ang masasayang araw namin
noon kapag narito kami tuwing lunch break.
Dito rin dati ang aming tagpuan tuwing maghihintayan kami sa
dismissal ng isa't isa, dito lang kasi tahimik at wala masyadong
nagagawing estudyante.

Naalala ko rin ang mga araw na sabay kaming gumagawa ng

assignments at projects rito, iyong masasayang lunch breaks ng
buhay ko sa LRAC. Sabay kaming kumakain at sa akin lang siya
ngumingiti.

Fuck.

Masayang balikan ang alaala pero masakit din na hindi na namin

naituloy ang ganoong kasiyahan.

Hanggang doon nalang talaga...

Suminghap ako at pinigil ang emosyong kumawala.

Pumunta ako sa bench at doon naupo. Wala pa man ay nakita ko na

ang kanina ko pa hinahanap.

Nakaupo siya sa wooden bench at nakasandal sa punong nasa likuran,

his eyes are closed. His lips in a thin line. Hindi ko sigurado
kung tulog ba siya o parang nagpapakalma lamang ng kanyang isip
roon habang nakapikit.

My heart ached while looking at him, tears pooled in my eyes. He

looks so gentle but cold, kung dati'y kahit nakapikit siya ay
nararamdaman kong masaya siya.

Ngayon ay hindi ko makita iyon, para lamang siyang isang tao na

walang emosyon kundi purong kalamigan lamang.

Why, Spiral? Why am I hurting while looking at you like that? I

want to see your smile, again. Iyong nagpapagaan dati ng
pakiramdam ko, kailan ko ulit makikita?

Sobrang kaba at sakit ang nararamdaman ko sa aking puso habang

wala sa sariling naglalakad papalapit na sa kanya. I am so happy
to see him, right now, but it doesn't make sense.

I just need to talk to him, gusto kong maging masaya na siya at

maghanap ng ibang magpapasaya sa kanya. Iyong hindi siya sasaktan
katulad ng ginawa ko.

Nang makalapit ako sa kanya ay pinakatitigan ko siya, hindi

maiwasan. Nasasaktan pa rin ako na nagawan ko siya ng kamalian
noon, gayong wala naman siyang ibang ginawa kundi ang mahalin ako.

It really hurts the fact that I love someone else now, I don't
know why. Basta ang alam ko ay masakit talaga ang puso ko sa
tuwing nakikita si Spiral na miserable pa rin hanggang ngayon.
Ramdam ko ang bigat ng aming paligid ngayon, sobrang bigat sa
dibdib ng nararamdaman ko. Para akong mawawalan ng hangin at
kailangan kong makakuha ng tamang lakas para harapin siya ng
ganito.

Huminga ako ng malalim at marahang umupo sa harapan niya. Walang

tigil sa kaba ang puso ko habang ganito ang aming lapit sa isa't
isa.

Pansin ko ang kanyang pagod at antok na itsura, namayat rin siya

at mukhang problemado. His skin is tan now, hindi na katulad noong
sobrang puti pa niya.

Ganunpaman ay mas lalong nabigyang buhay ng kanyang kutis ngayon

ang totoong itsura niya, iyong hindi lang pala kaputian niya ang
nagpapagwapo lalo sa kanya.

Fuck, I missed him... I miss Spiral.

My heart is crying, and I hold my tears in. I don't wanna cry, not
now. Maybe later when we're done talking, wala kasi akong
karapatang umiyak gayong ako naman ang may kasalanan ng lahat.

I breathe in.

"S-Spiral..."

Nakita ko ang paglukot ng kanyang noo at ilong na parang

naalimpungatan siya sa aking tawag. Mahina lang iyon pero dahil
magkaharap lang kami ay rinig na rinig niya iyon.

My heart rocked when I saw his lips curved, like he was waiting
for my voice to call him. Hindi ko alam kung anong sakit ang dulot
noon sa akin pero napakasakit talaga.

"Chian..."

He sighed and slowly he opened his eyes, nagtama agad ang aming
tingin. He looks so sad that it gave my heart ache more.

How I missed that voice, ang paraan ng pagtawag niya sa akin. Ang
pangalang siya lamang ang nagbigay buhay. Ang sarap sa pakiramdam
na ganoon pa rin ang tawag niya sa akin hanggang ngayon.

Kumunot ang noo niya, unti unting nanlaki ang mga mata niya nang
mapagtantong hindi ako panaginip ngayon sa harapan niya.

Kulang nalang yata ay ang kurutin niya ang kanyang sarili para
malaman kung panaginip nga lang ba ang lahat o totoo.

Nanlalabo man ang mga mata ko ay mabilis na ngumiti na ako sa

kanya, hindi ko alam kung saan ako nakakuha ng lakas para ngumiti
pa sa kanya.
Pakapalan lang ng mukha 'no, Threya?

He gasped, napatukod agad ang magkabilang siko niya sa table na

nasa pagitan namin at saka hinilamos ang palad sa kanyang mukha.
His face immediately blushed because of that.

"A-Asthreya, w-what? I m-mean,"

Tumulo ang luha sa gilid ng aking mata at saka umiwas ng tingin

mula sa kanya, tumingin ako sa kamay kong nasa table.

I inhaled sharply. "Spiral..."

Wala akong masabi kundi ang tawagin lamang ang kanyang pangalan.
Wala akong maisip na sabihin, namiss ko lang ang pagtawag sa
kanyang pangalan.

To be honest, I can't feel the love. Iyong pagmamahal ko dati para

sa kanya, natural lang naman ngayon na mamiss ko ang mga dati
naming ginagawa sa araw araw pero hanggang alaala na lang talaga.

Ewan ko kung anong gayuma ang meron si Zoriel para matabunan ang
pagmamahal ko kay Spiral, sigurado ako ngayong si Zoriel ang mahal
ko.

Guilt is the only reason why I'm holding back, I feel so sorry.
Alam kong masakit kay Spiral pero nasa katotohanan na kami ngayon.
Walang magaganap na balikan sa amin, si Zoriel ang babalikan ko sa
Maynila.

Hindi ko siya sasaktan, siya ang pipiliin ko.

Huminga siya ng napakalalim at iwas na iwas ang tingin sa akin, he

was massaging his temple like he's so problematic at this moment.

"What are you doing here?" naging malamig ang kanyang katanungan.

Tumindig ang aking balahibo, pakiramdam ko sinilaban ako ng

napakalamig na tubig ngayon. Parang nasa boses niya ang pang
iinsulto na 'di malaman.

Bumagsak ang aking balikat, ang mga kamay ko ay binagsak ko sa

aking mga hita at saka nagbaba ng tingin. Hangga't maaari ay ayaw
kong magkatinginan kami.

"Let's talk, S-spiral..."

"We're talking..." he spat coldly.

Fuck, this is harder than I thought! I even rehearsed my lines a

while ago but now, I couldn't find it anywhere! My tongue tied.

Napaayos ako ng pagkakaupo nang lingunin niya ako, walang tigil sa

pagpintig ang puso ko sa sobrang kaba.
He was slapping me his coldness and all, doon palang ay parang
pinapamukha na niya sa akin ang naging kasalanan ko sa kanya.

Is this a dream? Ang sakit, e. Sana panaginip na lang at sa ibang

araw nalang ulit ako hihingi ng tawad sa kanya, because right now?
I don't have a tongue to speak and tell him what I really wanted
to tell.

Parang kahit magsorry ako ngayon ay kukulangin ako sa mga aking

sasabihin, iyong parang bigla akong mawawalan ng mga salita, letra
o boses para magsabi pa ng saloobin at paghingi ng tawad.

"How did you know?"

Suminghap ako at inangatan na siya ng tingin ngayon, he was asking

about how did I know he's here. He's just here in Isla Verde.

Hindi ko alam kung dapat akong magalit o mainis roon, he broke up

with me and I thought about the reason behind. I thought it was
about their safety, and my safety, too.

Nasaktan ako dahil nakipaghiwalay siya pero naintindihan kong para

iyon sa aming kaligtasan at ng kanyang pamilya, but I have never
thought I'd be stupid to believe that!

Mahal ko siya, e! Noon, alam kong kaya ko pang maayos ang relasyon
namin. Sinabi ko naman na iiwasan ko ang lahat para sa aming
dalawa, para sa kanya at para maisalba pa ang relasyon namin.

Kaya ko pang iwasan si Zoriel noon, kahit alam ko sa sarili ko na

unti unti na akong dumudulas sa pagkakahawak ni Spiral.

Tss, Spiral's fool! Martyr! Seriously? He didn't fight for us, for
our relationship! Hindi niya ba kayang isalba?

I scoffed in mind.

But everything happens for a reason, maybe really we're not meant
for each other... And I meant for Zoriel, that's right?

Zoriel just proposed to me, walang pagdadalawang isip o kahit na

ano. He wants us to be for a lifetime, doon ako mas sigurado.

Spiral just promised me to marry him after graduating, but he

didn't even fight for us? What was that, really?

I don't wanna compare them, pero ganoon ang mga naramdaman at

nasaksihan ko.

"Why did you do that? You're a liar, Spiral..." walang abog na

sinabi ko.
Hindi siya agad nakapagsalita, tumingin lamang siya sa akin na
parang isa akong hangin na importante para sa isang katulad niya.
My heart ached.

"Kasi iyon ang paraan para makaiwas sa sakit?" patanong na natawa

siya. "I maybe lied, but it doesn't mean that I don't want you in
my life..."

Napatulala ako, hindi ko alam kung iiyak ako o literal na umiiyak

ang puso ko sa mga sinabi niya.

He shook his head slowly.

"Because right now? At this moment you're in front of me? I still

fucking love you. I still fucking want you back, now that's not a
lie, Chian." pumikit siya ng mariin at nagyuko ng ulo. "I... still
fucking want to marry you, despite of all the pain you've given
me!"

What. The. Fuck?

My tears are falling without permission. Pakiramdam ko lahat lahat

ng mundo kong binuo ay gumuguho ngayon. Gumuguho para sa kanya,
gusto kong sabihin niyang joke lang ang lahat!

Fuck, hindi ko gustong marinig iyon dahil lalo lamang akong

nawawalan ng lakas magmahal ng ibang tao. Nawawalan ng lakas
lumaban para sa ibang tao.

"Stop. It." mariing suway ko. "Please, I don't wanna hurt you-"

"You hurt me, Chian. Remember?" he smirked humorlessly,

nanunumbat, nang iinsulto.

Huminga ako ng malalim, pinalis ko ang mga luha sa pisngi pero

walang pagtigil sa pagtulo ang mga iyon.

"Sinaktan kita, oo. Pero hindi mo ba naisip na kahit ganoon ang

nagawa ko ay gusto kong sumaya ka na ulit ngayon? Kaya ako narito
para hingin ang patawad mo."

Huminga siya ng malalim at matunog na nangisi, walang emosyon

kundi sarkatiko lamang.

"Yeah, I'm happy now that you're here. That I could reach you, na
abot kamay kita ngayon. Doon lang ako masaya." he said formally.
"Sinaktan mo ako, pero ba't hindi ko magawang magalit sa'yo? Mas
nagagalit pa ako sa sarili ko dahil, heto na naman ako,
nagpapakatanga at umaasang babalikan mo."

Kumunot ang noo ko, napahikbi ako. Ilang sandali pa'y parang
napatid ang litid ng aking mabigat na emosyon. Napahagulgol ako sa
harapan niya.
"I-I'm sorry... I'm sorry!" I cried in pain. "Patawad sa mga
nagawa ko, Spiral. Please, be happy. Hindi ko hiniling miski
minsan na masaktan ka dahil sa akin pero nagawa ko. Tao lang ako,
Spiral. Fuck, I'm so sorry..."

Iyak ako ng iyak sa harapan niya, hindi ko alam kung anong bigat
ang naputol sa akin pero parang kailangan ko talagang iiyak ang
lahat ng iyon para mabawasan kahit konti.

Pumait ang kanyang emosyon pero nanatiling seryoso at

makapangyarihan ang kanyang mukha. Hindi natitinag sa aking pag
iyak.

"Pinakawalan na kita, binitiwan na kita, Chian. Matagal na, hindi

ko hinihiling na bumalik ka pero tao lang rin ako at umaasa kahit
pa masaktan." he smiled sadly. "If you feel guilty about it, let
it fucking go 'cause I deserved it. Alam kong nagkulang ako sa'yo
noon, kaya mo nagawa iyon."

Mabilis na umiling ako, hinawakan ko ang kamay niyang nasa lamesa

ng sobrang higpit kahit nanginginig ako. Sobrang sakit, hindi niya
kailanman deserve masaktan.

Fuck.

I was just a fool and dumb to cheat on him!

"Spiral! Please, don't make this hard for us. You deserve
happiness-"

"You are my happiness." putol niya agad, wala siyang reaksyon sa

pagkakahawak ko sa kanyang kamay kahit na parang nakukurot ko na
siya.

"You deserve someone... else." umiiyak na sabi ko. "I don't

deserve you, I cheated."

"I don't fuking care, cheat all you want but still you are my
happiness, Chian. I'm sorry for making this hard, I just wanted to
tell this. Sobrang sakit na rin kasi, pakawalan mo ang guilt,
Chian. You deserve to be happy now..." a tear fell. "But I'm no
longer included,"

He inhaled sharply and smiled weakly at me, he patted my hand

gently. Inayos niya ang mga takas na buhok sa aking pisngi at
malungkot ang mga matang tinitigan ako.

"Be happy with someone else now, no need to feel guilty for me.
Masaya akong maging masaya ka, kahit sa iba." huminga siya ng
malalim.

God knows how much pain I'm feeling right now. Humagulgol akong
muli, gamit ang isang palad ko ay tinakpan ko ang akong mga mata
para makaiyak doon.
"Patawad..." I sobbed. "Sorry, Spiral. Hindi ko alam kung paano ko
makukuha ang sakit na dinudulot ko sa'yo. But please, unlove me...
I don't fucking deserve your love!"

"I made you deserve my love, Chian. As much as I wanted to unlove

you, I just couldn't. I'm sorry, time will come. Makakalimutan rin
kita," He stopped for a second. "Hihinto na rin ako sa pagmamahal
sa'yo..."

Fuck.

Sobrang sakit, sobrang sakit.

Pumikit ako ng mariin at patuloy na umiiyak.

"Sana maging masaya ka na, Spiral. Pakiramdam ko kasi hindi ko

kayang maging masaya hangga't ganyan ka. Gusto kong malaman
mong..." humikbi ako. "Malaman mong wala akong ibang hinangad
kundi ang sumaya ka na rin."

👠👠👠
Kabanata 38

Humikbi ako habang nanghihinang naglalakad sa sidewalk, huminga

ako ng malalim at nilanghap ang sariwang hangin ng Isla Verde.

Pagkatapos naming mag-usap kanina'y napilitan akong umalis ng LRAC

sa kadahilanang hindi ko na kayang pigilan ang pag-iyak ay emosyon
ko.

Nasasaktan ako sa lahat lahat, pero walang pagsisisi. Nasasaktan

ako dahil may nasaktan akong Spiral, hindi maiwasan iyon. Sobrang
sakit lang talagang saktan siya ng harapan. Ang piliin si Zoriel
kesa sa kanya.

Pero hindi ako nagsisisi, dahil doon palang ay alam ko ng

mapapakawalan ko ang lahat ng regrets at guilt na nararamdaman ko.
Sa ngayon ay inaalay ko ang lahat para kay Zoriel.

Siya ang mamahalin ko at sa puntong ito, hinding hindi ako gagawa

ng kamalian at ikasasakit niya. Mahal na mahal ko siya, higit pa
sa pagmamahal kong naialay noon sa iba.

Zoriel is my real happiness, he's my favorite view, his smile is

my strength, his eyes are my light, and his hand is the only thing
I would hold onto... forever.

Muling nagbagsakan ang mga luha ko, I immediately get my phone out
and dialled his number. Wala pa man ay nadinig ko na ang pagriring
ng kanyang cellphone!
Hindi mula sa kabilang linya kundi mula sa kinaroroonan ko,
napahikbi ako at inalis na sa aking tainga ang cellphone para
tumalikod at harapin siya. My heart is thumping wild that I
couldn't help but gasped.

I heard him muttered a curse.

Fuck. Bakit ganito? Pagkatapos kong masaktan ay may ganitong

bubungad sa akin? Deserve ko ba ang ganito?

Hindi ko kailanman naisip na susundan niya ako rito sa Isla Verde

kung saan siya maaaring masaktan, ni hindi nga siya sigurado kung
sino ang pipiliin ko sa kanila pero ngayon ay nandito siya sa
harapan ko, sa lupang una kong nakilala ang pinakaunang minahal
ko.

Malungkot na ngumiti ako nang makita siya, nakapamulsa siya at

nakatingin lamang sa akin. Hindi siya kalayuan pero sapat ang layo
noon para hindi ko maramdaman na may nakasunod pala sa akin.

Walang paalam na bumagsak ang mga luha ko. Mabilis na kumunot ang
noo niya sa akin at nakita ko roon ang pag-aalala at sakit,
humakbang siya para malapitan ako pero mabilis na tumakbo na ako
para yakapin siya.

Mahigpit na niyakap niya rin ako at hinagod ang likuran ko para

aluin, pakiramdam ko ito ang bisig na hindi ko pagsasawaan.
Pakiramdam ko siya lang ang makakapagbigay ng kagaanan sa puso ko.

He really is my strength and weakness at the same time, siya rin

ang nakakapagpaaan ng lahat sa akin.

"Stop crying, please..." he kissed the side of my head and sighed.

"Zoriel..." hikbi ko, lalo kong bumaon sa kanyang dibdib. "Mahal

na mahal kita, h'wag na huwag mo akong iiwan kahit kailan."

Napahugot siya ng malalim na hangin at saka ko naramdaman ang

kanyang mabagal na pagtango tango. He buried his face on my neck
and I felt his hot tears fell on my shoulder.

Fuck.

Why!?

"You think it would fucking happen? Iwan mo man ako ay 'di kita
magagawang iwanan, susundan pa kita kahit saan." he whispered.

Humikbi ako at niyakap siya ng mahigpit na parang ayoko na siyang

pakawalan sa oras na ito. Boses niya lang ang gusto kong marining
sa oras na ito pero mabait ang Dios at talagang nasa harapan ko
ang pinakamamahal ko ngayon.

I thanked God for this, for giving me Zoriel.

"I love you, Zoriel. I'm too much inlove with you..." mahina kong
sinabi.

How I fucking wish that we'll end up together, iyong kami na

talaga hanggang huli kahit sumobra pa ang tagal.

Mahinang nagmura siya at suminghap, mas lalo niya pang binaon ang
mukha sa aking leeg at pakiramdam ko'y kukunin na ako ng maykapal
sa sobrang kasiyahan ko. Sobrang gaan sa pakiramdam.

"Fuck, I thought you'd leave me. I love you so much, Asthreya.

Thank you for coming into my life... Thank you so much." he said
it like his prayer answered. "Hindi mo alam kung gaano kita
kamahal dahil kahit ako ay hindi na alam kung masusukat pa ito."

Ngayon ko lang masasabi sa sarili ko na kahit pa gaano ka-

memorable ang past ay hindi noon pwedeng matabunan ang present mo.

Pero kung hindi dahil sa past ay wala kang makukuhang lesson,

lesson na makakatulong sayo sa kasalukuyan mo. Katulad ngayon, I
realized that second love is sweeter than the first, but still, I
did love my first. I learned a lot from it.

Spiral taught me how to love, care and all. Nagamit ko iyon sa

ibang tao, masakit sabihin pero iyon ang totoo. Mas mahal ko si
Zoriel, mas minamahal pa.

Hindi pala totoo ang first love never dies, dahil pinatay ni
Zoriel ang pagmamahal ko noon sa una. Wala nang natira, pinuno
niya at pinaapaw pa para wala ng maging lugar pa sa aking puso
iyon.

I hated myself for hurting someone like Spiral, but I would never
regret loving Zoriel. Hinding hindi, kung masusukat lang ang
pagmamahal. Malamang abot hanggang kalawakan ang pagmamahal ko kay
Zoriel.

Hay, what did you do to me, Zoriel?

"Asthreya! Hindi ka ba talaga nag-iisip? Ang sabi ko ay kausapin

mo si Spiral! Ba't lalo mo pa yata siyang sinasaktan ngayon?"

Ipinikit ko ang aking mga mata at saka huminga ng malalim.

Sana lang talaga hindi naririnig ni Zoriel ang panenermon ni Mama

sa akin ngayon, ayaw kong bigyan ng sama ng loob si Zoriel gayong
narito siya sa amin.

Hindi tama, baka isipin niya'y wala siyang kakampi rito sa amin.
Mahal na mahal ko siya at gusto kong maradaman niyang mamahalin
rin siya ng pamilya ko.

Si Zoriel at ako na, kailan ba nila maiintindihan iyon?

"Ma, please? Hindi po 'to ang tamang oras para pag-usapan 'yan.
Nakausap ko na si Spiral, we're done. I've done my part, nanghingi
ako ng tawad sa kanya. Pero, Ma..." umiling ako. "Hindi na kami
pwede, sana maintindihan ninyo."

Bahagyang umawang ang kanyang labi at namilog ang mga mata na

parang hindi makapaniwala sa mga nasabi ko.

Kalmado lamang ako pero hindi mapalagay ang isip ko na baka

marinig ni Zoriel ang pinag-uusapan namin ni Mama.

Wala pa si Papa kaya mag-isa lang si Zoriel sa ibaba at naroon si

Tita nagluluto ng aming hapunan. I want to stay here until
tomorrow, and Zoriel will surely stay, also for tonight.

Sa totoo lang ayaw ko munang mangealam ang kahit sino sa pamilya

ko tungkol sa relasyon namin nila Zoriel at Spiral. I mean, Spiral
and I are done! I asked for his forgiveness and I understand that
he can't give it now.

"Anak, bakit mo nagawa ang mga ganoong bagay? Hindi ka ba sumaya

at nakuntento kay Spiral?" walang abog na tanong niya na halos
tumagos na sa aking konsensya.

Nagtiim bagang ako.

I don't want to be pissed or whatever, kahit kailan ay hindi ako

nainis sa Mama ko pero ngayon yata ang una. Hindi ko maintindihan,
sobrang naiinis ako.

"Ma, naging masaya ako. Naging kuntento ako pero naniniwala akong
tadhana na ang nangyaring iyon. I'm sorry if I disappoint you..."
may bahid na inis kong sinabi.

Naningkit ang kanyang mga mata. Alam kong hinahawakan niya lang
ang kanyang galit dahil sa mga nasabi ko.

She really can't understand what's going on, hindi niya kayang
maintindihan ang sitwasyong meron ako. Hindi ko ginusto ang lahat
pero wala pa rin akong pagsisisi.

"Hindi tadhana ang may kasalanan, huwag mong isisi sa tadhana ang
mga ganyang kasalanang nagawa mo. Lahat tayo ay may pagpipilian,
kaya mong ilagay sa mga kamay mo ang tadhana. Ikaw ang gagawa ng
sarili mong buhay, Asthreya"

"I'm not against your boyfriend now, pero maling mali. Anak, hindi
mo alam ang pingdaanan ni Spiral sa mga nagawa mo. Nagustuhan mo
bang miserable siya ngayon?"

Nanlabo ang mga mata ko, my own mother actually saying those words
like knives stabbing me right in my chest. Sobrang sakit.
Alam kong tama ang lahat ng sinasabi niya na kaya kong baguhin ang
nakatadhana sa akin pero may magagawa pa ba ako sa mga bagay na
tapos na? Na wala nang pag-asa?

Mababawi ko pa ba ang sakit na naidulot ko? Mababawi ko pa ba ang

kasalanang nagawa ko? At mababawi ko pa ba ang puso kong na kay
Zoriel na?

Hindi ganoon kadali ang lahat!

Pagkatapos naming kumain ng sabay sabay ay tahimik na umupo ako sa

sofa katabi ni Zoriel. Si Mama ay nag aayos ng lamesa at
nililigpit naman ni Tita ang mga pinggan para dalhin sa sink.

Ang bigat ng pakiramdam, ang bigat ng paligid at parang sobrang

sikip sa amin ngayon. Wala pa rin si Papa pero alam kong
naiintindihan niya ako, simula palang noong pumunta sila ng
Maynila.

Hindi pa kami nakapag usap ng solo ni Papa pero ramdam ko naman

ang basbas niya sa amin ni Zoriel. Kakwentuhan na nga niya si
Zoriel noon bago sila bumalik ng Isla Verde.

Zoriel held my hand. Huminga ako ng malalim at sumulyap sa kanya,

napangiti agad ako at saka hinilig ang ulo sa kanyang balikat.

"May problema ka pa ba? Ba't ang lungkot mo na naman?" he asked

softly, he kissed my hand. "Tell me anything, baby. Kahit ano..."

Huminga ako ng malalim at tipid na ngumiti, I shook my head and

entwined our fingers. I kissed his hand.

"Tss, gumaganyan ka pa, baby ko?" halakhak niya.

Even if he laughed, I could feel his sadness. Hindi ko maitanong

kung narinig ba niya si Mama o ramdam lang talaga niya ang bigat
sa paligid namin.

"Asthreya, anong oras kayo aalis bukas?" si Tita Angge, napalingon

agad kami ni Zoriel sa kanya.

Nagpupunas siya ng kamay sa isang towel at nakatayo sa gilid ng

sofa habang nakatingin sa aming dalawa. Nakita ko pa si Mama na
walang sulyap at umakyat na sa itaas.

Damn...

Ngumuso ako at sumulyap kay Zoriel. "Kapag gising po ni Zoriel,

'di kasi siya sanay gumising ng maaga-"

"Baby." impit na saway niya, kabadong ngumiti siya kay Tita.

"Anytime, po, Tita. Mas maaga po, mas maganda."

Ngumiti si Tita Angge nang nanunuya at saka sumulyap sa akin.

"O siya, sige. Pagkatapos ninyo diyan ay umakyat na kayo." she
said. "Threya, malinis ba ang kwarto mo? Baka naman patulugin mo
ang nobyo mo sa magulong kwarto at 'di mo pa pinapalitan ang
bedsheet mo pati ang pillow covers." nanenermong aniya.

Nag init ang pisngi ko. Zoriel laughed a bit.

"Ayos lang ho iyon, Ma'am. Makikitulog lang naman po ako..."

Natawa si Tita Angge. "Hindi ayos iyon, hijo. Huwag mong turuang
maging tamad si Eyang."

"Tita!" sigaw ko. "Aayusin namin mamaya 'yon! Palibhasa ay wala

kang boyfriend!"

Humalakhak si Tita. "Eyang, ah! Meron akong boyfriend, wala ka

rito kaya hindi mo nakikilala." umismid siya.

Namilog ang mga mata ko.

"Weh? Nasaan, Ta?"

Ngumising aso lamang siya at saka umakyat na, nagwave lang siya
kay Zoriel para magpaalam at hindi na ako pinansin pa.

Seriously? Wow! Nagka boyfriend pa si Tita? Sobrang sungit niya,

sino naman kaya ang nagtiyaga sa kanya?

Bata pa naman si Tita, twenty nine palang siya pero dahil guro
siya ay parang masungit talaga siya lalo na ang kanyang aura.

Napanguso ako habang pinapalitan ang mga punda ng unan sa kama, si

Zoriel naman ay abala sa pagtingin tingin sa album ko noong bata
pa ako. Nakaupo siya sa sahig at naglilipat ng album.

Mabuti nalang at hindi masyadong madungis ang kwarto ko kaya

konting ayos lang ay maganda na, nagwalis lamang ako ng mga
alikabok at nagpalit ng bedsheet si Zoriel kanina.

"Can I take this home?" pinakita niya ang album ko na purong

litrato ko lang na nagba-volleyball.

Sumimangot ako. "Why? Ayaw ko nga!"

Tumaas ang isang kilay niya at saka hinila ang kamay ko, nalaglag
ako sa kanyang hita.

Napasinghap na lamang ako at hinayaan siya.

"A copy, then? Tapos ibabalik ko rin, please?" nakangusong maktol

niya at saka hinalikan ang batok ko.

"Eh! Zoriel! Pawis ako!" singhal ko at saka umiwas sa kanya.

Humalakhak lamang siya at lalo lamang akong hinila, hinawakan niya
ang baywang ko. He was gently kissing my nape to my neck, I felt
him sucked on it and a moan escaped me.

Napalunok ako at naliliyong kumapit sa kanyang leeg, tumingala ako

para mabigyan siya ng sapat na espasyo roon.

"Marry me..." he whispered while kissing my neck, nilagay niya

lahat ng buhok ko sa likuran at saka inatake ang sa bandang
lalamunan ko ng nakakakiliting halik.

Kumalabog ang puso ko, he cupped my breast. I moaned. Napapaliyad

ako sa bawat pagdampi ng kanyang labi sa aking leeg. Marahang
kumakagat pa siya roon na lalong nagbibigay kiliti sa akin.

"Baby..." he whispered huskily. "Marry me..." pg uulit pa niya,

marahang pinisil niya ang aking pang-upo at saka idiniin ako sa
kanya.

"Ah..." I moaned when I felt his crotch touching the middle part
of me, mas lalo akong dumiin sa kanya at lalo akong nalasing.

Fuck, pajama won't do any good really! Masyadong manipis na

talagang ramdam ko agad ang init tuwing matatamaan niya ang aking
gitna.

He removed my sando, wala akong suot na bra kaya naman talagang

tanaw niya ako. Pumikit ako at kinagat ang aking labi para hindi
makaungol.

Damn shit.

I was grinding myself against his alive snake, he groaned as he

kiss me torridly. Pakiramdam ko ay hindi na ako makapaghabol ng
hangin dahil sa kanyang paghalik na hayok at uhaw.

He really did miss me, huh?

Tss.

Mukhang alam ko na kung saan mapupunta 'to, at kinakabahan na agad

ako. Shit! Halos mag iisang taon na kami pero isang beses lang
namin nagawa iyon kaya kabado pa rin ako.

I couldn't resist him, hindi naman siya mahilig sa ganoong bagay

pero alam kong may mga pangangailangan siya na hindi ko kayang
iwasan at tanggihan.

Zoriel's sexy time...

My goodness!
Marahang hiniga niya ako sa kama at saka muling inatake ang aking
labi, hinawakan ko ang laylayan ng kanyang shirt at hinubad iyon
sa kanya. He's topless now, and I want more of him.

I want him naked, and proud. Damn you, Threya. Kailan ka pa naging
manyak?

His hot mouth found my breast, I could almost scream because of

pleasure but I immediately covered my mouth to stop my moan. His
other hand found it's way to my pajama, he rolled it down with my
undies.

Shit, Zoriel!

Napahawak ako sa kanyang balikat nang bumaba ang kanyang halik,

parang bawat parte ko ay nakakaramdam ng langit dahil sa kanyang
paghalik pababa.

Sobrang sarap sa pakiramdam na parang sasabog na agad ako dahil pa

lamang doon, suminghap ako at tinitigan siya. Lasing man ay gusto
kong tingan siya sa pagpapaligaya sa akin.

He smiled devilishly, hinaplos niya ang tattoo ko at saka doon nag

iwan ng marka. Sunod sunod ang paghinga ko nang maramdaman kong
humawak siya sa aking hiyas.

"Oh..." napabagsak ang katawan ko muli sa kama at napaliyad dahil

sa kanyang magical fingers.

Fuck it.

Tumaas ang kanyang mukha sa akin at hinalikan ang leeg ko, pero
ramdam ko pa rin ang kanyang kamay na humahaplos sa aking gitna.

"Ah, Zoriel!"

He pushed his finger in, I winced in pain but it doesn't stop me

from moaning his name when he pushed and pulled inside me
countless times.

Oh gosh! This is so good! I can't fucking explain the pleasure he

is giving me right now, it's just his finger! Fuck.

"Baby, I want you to scream but you can't do that now. Your Mom
might hear you..." he whispered in between our kisses, napasinghap
ako nang bumilis ang ginagawa ng daliri niya.

"Zoriel! Zoriel!" singhap ko sa sobrang hina pero nanggigigil na

ungol.

He chuckled, he flicked his tongue inside my mouth and I don't

fucking know where to focus. Sa daliri ba niya o sa kanyang sabik
na paghalik.
Masusugatan ang labi ko kapag hindi siya ginantihan dahil sobrang
hayok niya, he was like an animal kisser. I arched my back, I'm in
the verge of exploding but then he stopped.

I growled in frustration, pinalupot ko ang aking mga binti sa

kanyang baywang. Para akong sabik na kinalas ang tali ng kanyang
sweatshorts.

Inabala niya ang sarili sa paghalik sa dibdib ko habang hinuhubad

ko naman ang kanyang pang-ibaba. Gumapang ang kamay ko patungo sa
kanyang sundalong nagmamalaki.

Nanlaki ang mga mata ko, ngumisi ako at saka pinisil iyon. Dumaing
agad siya at inalis ang kamay ko doon, nilipat niya iyon sa
kanyang balikat.

"Zoriel!" it was like a begging. "Zoriel! Ah!"

He smiled boyishly and kissed my lips, ramdam na ramdam ko ang

kanyang nag iinit na mga galaw. He touched my folds again, making
me moan. He pushed his finger again and I can feel my throbbing
core.

"Ah! Ah!" I was moaning, I couldn't control it. Bahala na kung may
makarinig.

Hindi ko na kinakaya ang pagpapaligaya ni Zoriel sa akin, bumabang

muli ang kanyang halik habang patuloy ang galaw ng daliri niya sa
aking nangangailangan na pagkababae.

Ilang sandali pa ay halos tumirik na ang aking mga mata nang

maramdaman ang kanyang labi doon, napasabunot ako sa kanyang buhok
at talagang matindi ang nagagawa kong pagliyad dahil doon.

Fuck.

Naramdaman kong humihilab ang aking puson at nanginginig na ng

sobra ang mga binti ko, puro ungol ang nagawa ko nang lalo niya
pang pagbutihan ang kanyang paghalik doon.

"Zoriel! Why! Ah!"

Para akong nasa langit dahil sa kanyang ginagawa, sobrang

pleasure! Hindi ko na alam kung saang lupalop pa ako pupulutin
kapag tapos neto.

"Baby, shh..." halakhak niya, hindi ako makadilat at makasagot

doon.

"Oh, ang sarap..." I moaned.

Tumigil siya doon, pinag hiwalay niya lalo ang aking binti.
Napadilat ako para panuorin siyang pumosisyon na sa pagitan ng
hita ko. His eyes are full of lust and desire while glaring at me
with fire.

Oh damn.

"Masarap ka talaga, Asthreya ko..." he whispered sexily, kinagat

niya ang aking tainga.

Napatigil ako sa paghinga nang maramdaman ang biglaang pagpasok

niya sa akin, napasigaw ako pero mabilis niyang hinalikan ang labi
ko kasabay ng mabilis at sunod sunod niyang pagpasok at labas sa
akin.

Shit! I can't fucking believe this! Napakasakit ng ginagawa niya

dahil masyado pang masikip at masyado siyang malaki para gawin ang
ganoong pagbaon!

Fuck you, Zoriel!

"Ah! Ang sakit-"

"Fuck! I'm sorry!" he said but it's more like a tease! Gago!

Mas lalo niyang binilisan at binaon ang paggalaw sa aking ibabaw,

hindi pa nakuntento at nilagay niya sa kanyang braso ang isa kong
hita para lalo siyang bumaon.

"Ah! Ah! Oh my goodness, baby!" mabilis na nakapag adjust ako at

naramdaman ko na ang kalangitan.

Hindi ko alam kung ilang beses na akong nag climax pero hindi siya
tumitigil, napasinghap ako nang muling lumindol ang mundo ko at
nanginig ang katawan ko.

"Zoriel! Stop!" nabubulol na ungol ko, nakakalmot ko na ang

kanyang braso at balikat dahil sa sarap.

Napapagod na ako pero pinag iinit niya pa rin n paulit ulit. He

was groaning while pushing himself in and out of my throbbing
core. He muttered a curse and pushed his proud manhood even more.

"Masakit na, Zoriel! Oh..." para akong tinatraydor ng sariling

kagustuhan.

Damn it!

"Nine months from now..." he smirked.

Nanlaki ang mga mata ko, mabilis na tinulak ko siya sa dibdib pero
hindi siya natinag. Nakita ko ang namumulang pisngi at leeg niya
dahil sa init. Pawis na rin siya, suminghap ako at nagmura.

"Stop it, Zoriel. Please, hindi pa pwede!" impit at napapaungol pa

ring sabi ko dahil sa paglabas masok niya sa akin.
Ngumiti lang siya, marahang hinalikan niya ang leeg ko.
Napatingala ako, isinara ko ang aking mga hita pero muli niya lang
pinaglandas iyon at binagalan ang paglabas pasok sa akin.

"Oh! Oh! Gosh, Zoriel!" mahinang ungol ko habang sinasalubong ang

mabagal niyang galaw.

He suckled the skin on my collar bone, hinawakan niya ang aking

baywang at halos mapaangat ako nang isang beses siyang bumaon muli
sa akin at saka palang huminto.

Parehas kaming hingal. I hugged him tight, namahinga siya sa aking

ibabaw habang hindi pa rin inaalis ang kanya sa aking loob.
Napahinga ako ng malalim at sumipsip sa parte ng kanyang pisngi.

He laughed tiredly, I gasped when he pulled himself out of me and

rolled besied me. Yumakap siya sa baywang ko at ginawang unan ang
aking dibdib.

He was panting. Napakapikit ang kanyang mga mata at saka nakataas

ang sulok ng labi.

"I love you so much, very much, Asthreya." he murmured.

Napapikit na lamang ako at ngumiti.

"I love you, Zoriel..."

👠👠👠
Kabanata 39

I wake up early the next day, nabungaran ko agad ang mukha ni

Zoriel. Mahimbing ang pagkakatulog sa aking balikat, nakita ko rin
ang kanyang pisngi na meron pang pulang marka.

I chuckled and kissed his soft cheek, marahan kong inalis ang
kanyang brasong nakayakap sa akin. Geez! We really did it again, I
can't believe it but still I don't regret.

Pinulot ko ang mga nagkalat na damit namin sa sahig, I wore his

white shirt and my hello kitty pajama. Pagkatapos kong maghilamos
at magsipilyo ay bumaba na ako para makapaghanda ng kanyang
kakainin.

Alas diyez ang oras, kaya nakakasiguro akong wala ng tao ngayon sa
bahay. Usually, kasi alas otso palang ay pumapasok na sila sa
kanilang mga trabaho. Si Mama at Papa ay parehas propesor, si Mama
ay sa highschool at si Papa naman ay sa college.

Ganoon din si Tita Angge na guro naman sa isang elementary school,

hindi ko alam kung bakit hindi ko nakuha sa kanila ang ganoong
hilig. I wanted to be a doctor eversince, but business ad. isn't
bad. Besides, iyon lang naman ang sakop ng scholarship ko.

Maybe when I earned a lot from modeling, I could study medicine.

Pinaghirapan ko na rin kasi ang business ad, kaya naman
ipagpapatuloy ko nalang ang dalawang taon pang natitira.

I cooked bacons, eggs and fried rice for our breakfast, I'm sure
Zoriel is hungry when he wakes up. Agad uminit ang pisngi ko sa
naisip.

Fuck.

I set the table, inilagay ko na roon ang mga kubyertos at pinggan

para sa aming dalawa. Naroon na rin ang mga niluto ko, kahit wala
namang kwenta. Baka hindi pa ganahan si Zoriel sa niluto ko.

Knowing him, he likes expensive meals. Something like beef

casserole, roasted chicken, mga ganoon. Syempre sanay siya sa
ganoong klase ng mga pagkain, rich kid, e!

"Baby... baby..." narinig ko agad ang inaantok at naghahanap na

boses ni Zoriel.

Ngumuso ako para pigilin ang ngiti, I don't know why I'm kinikilig
on his simple way of calling me baby! Malala ka na, Threya!
Sobrang lala.

Geez.

Nahanap niya naman ako agad kahit hindi ako nagsasalita, my face
heat up when I saw him topless and his messy brown hair is fucking
ugh! I could clearly remember how I hold onto that last night!

Fuck it, Threya! Stop your pervert thinking!

His lips curved and finally walked towards me. His arms found it's
way to my waist immediately. Couldn't help but smile.

"You look stunningly gorgeously beautiful on my shirt..." he

whispered huskily and kissed my temple.

I giggled like a teenager who finally noticed by her die-hard

crush.

"Ba't gising ka agad? Pago- I mean, b-baka kulang pa ang tulog

mo." you, fool! Shit!

He flashed an evil grin, his eyebrows wiggle up and down. Humawak

siya sa balakang ko at tinitigan akong nanunuya.

Damn it.
"Pagod, saan?" he grinned wider. "Hindi naman nakakapagod 'yon,
baby. Nakakaubos lang ng lakas, pero 'di ako napagod-"

"Damn you!" sigaw ko, tinampal ko agad ang bibig niya dahil sa
kahihiyan.

Damn it, nakakainis! Bakit ba ang bastos? Kailangan pa bang

banggitin iyon? Hindi nakaoapagod? Napagod nga ako! At naubusan ng
lakas, that experiment we did was really made me lifeless!

Tss.

Isa ka pa, e. Talagang may eksplanasyon pa sa ginawa! Behave,

Threya.

"Why!" maktol niya, he pouted. "Totoo naman! Hmm, anyway, where's

your Mom? And Tita Angge?" luminga linga pa siya para maghanap ng
tao.

Umirap ako at kumalas sa yakap niya. Tumungo ako sa lamesa para

iayos ang plato at mga kubyertos.

"Sit down, Zoriel. Kumain ka muna, bago ang mga tanong." I

smirked. "Wala sila, may trabaho sila at alast otso palang ay wala
na sila rito..."

Napanguso siya at pinasadahan ako ng tingin. He nodded slowly and

a small smile curved on his red lips.

"So, pwedeng ikaw ang breakfast ko?" halakhak niya na ikinapula ng

pisngi ko.

I glared at him. "Puro ka kamanyakan! Dapat talaga hindi ka

pinagbibigyan, psh!"

He frowned. Naghila na siya ng upuan para sa akin na inipuan ko

naman, and he sat beside me.

"I was just joking, baby!" he pouted. "Pero kahit 'di mo naman ako
pagbigyan, ayos lang..."

Kumunot ang noo ko at hindi naniniwalang tiningnan siya. Wow!

Seryoso ang mukha, parang totoo. E, balak niya nga akong buntisin
kagabi!

"Tss, sa kamanyakan mo? I doubt it." I joked, nilagyan ko ng fried

rice ang plato niya.

He groaned.

"Ayos nga lang kasi pipilitin pa rin kita," he laughed heartily,

humawak siya sa aking baywang at pinisil iyon. "Manyak sa'yo..."
Napapikit ako ng mariin dahil sa init ng pisngi ko. You damn
pervert, Zoriel Heiros! Wala kang kasing manyak, baliw!

We ate breakfast together, pagkatapos kumain ay iniwanan ko siya

sa sala at naligo na ako. I'll just text Mama, we need to go back
to Manila. Ayaw ko nang makita ang dismayadong pagtingin ni Mama
sa akin at kay Zoriel na parang tutol talaga siya sa amin.

Nadudurog lang ako tuwing makikita iyon sa kanyang ekspresyon, of

course she's my Mom but I couldn't get any support from her.

She's into Spiral, and I can't do anything about it. I knew

Spiral, hindi madaling saktan ang isang iyon at hindi madaling
balewalain o makitang nasasaktan. Kaya siguro hindi pa kami
matanggap ni Mama.

Spiral has been a good son to them, noong araw na ipinakilala ko

si Spiral ay tinuring na nilang anak iyon. Mabait at magalang si
Spiral, masiyahan rin siya kapag kausap ang aking pamilya.

Kahit naman naghiwalay kami ay welcome siya rito sa amin, lalo na

sa magulang ko. I can see that my parents haven't moved on, kesa
sa akin. Natatawa nalang ako pero ayos lang as long as Zoriel is
with me, I'd be more than happy.

That afternoon we left Isla Verde, Zoriel brought a car. Hindi pa

nga ako makapaniwala na bumyahe talaga siya ng ganoon kahabang
oras para lang sundan pa ako rito.

To think that he have a training with Marvels, and he have a

commercial shoot for Giordano but he didn't attend any of it just
to follow me.

I'm really thankful to him, baka hanggang ngayon ay nagmumukmok pa

ako dahil sa ginawa ko kay Spiral kundi dahil sa presensya niya.
I'm just too in love with him that even my pain goes away
everytime I see him.

The weeks passed like a fairytale, parang sa mga linggong nagdaan

lang ako naging kumportable at maluwag ang pakiramdam.

Probably because of Spiral, maayos naman kasi ang naging pag-uusap

namin. Bagama't inaalala ko pa rin ang kanyang kalagayan. How I
wish that we could be good friends, but I doubt it.

Maaaring sa mga susunod pa, pero hindi ngayon. Masyado pang sariwa
para sa kanya ang nangyari sa amin, it's too early to be friends
with him.

Zoriel seemed to be okay with it, I was always asking myself of

how Spiral is and Zoriel answered that he will moved on, though.
So, I guess he wasn't jealous of Spiral afterall.
Huminga ako ng malalim at niligpit ang mga gamit na nasa aking
armchair. Jane wiggled her eyebrows, they're waiting for me to go
out and I did.

"How are your new classmates?" taas kilay na tanong ni Dianara

pagkalabas ko, tinitingnan niya ang bawat classmates ko na
lumalabas na rin ng classroom ngayon.

Seriously?

"Kailan ka pa naging protective?" halos magkasabay na wika ni

Annie at Jane.

Natawa ako. "Okay naman sila... nag aalala ka ba na may mang bully
sa akin?" patuyang tanong ko.

She frowned and rolled her eyes.

"With Gorgeous the witch around? Probably not, I knew how fond she
is to you..." umiling siya at natawa.

"Nasa lagay kami ng nagakakausap pero hindi magkaibigan..." I

smiled.

Which is true, hanggang ngayon ay hindi kami nagkahiwalay ng

section ni Gorgeous Vizconde and we're on the talking stage but I
don't think that we're friends just because of that.

Napahagikgik naman sila Jane.

"Omg! Really? Then, you're friends! Ano ka ba, not all of the
people had a chance to talk with her! Bukod-tangi ka!"

Napangiti na lamang ako.

Gorgeous was really stiff and too cold, hindi kami bagay mag usap
pero nangyari na nga. Wala siyang ibang nakakausap sa aming
classroom miski noon pa man and I feel honored about it! Yeah,
really honored!

I was once a fan of her, despite of her coldness and all. I see
her as a cool girl with a matured attitude! Hindi lang dahil doon.
Matalino siya sa lahat ng bagay at talagang kahanga-hanga.

"Don't worry, Dianara. I can handle myself!" halakhak ko.

Nagtitinginan na ang mga estudyanteng nakakasalubong namin sa amin

dahil sa ingay ng pag uusap nila Annie at Jane. Kami naman ni
Dianara ay sabay na naglalakad.

"Well, I was just worried because bitches around you were drooling
over Zoriel, and they've seen you kissing on Instagram!"
Lumukot naman ang mukha ko. Hindi ko alam kung anong rason ang
sasabihin ko, but that jerk Zoriel record kissing me while I was
sleeping and posted it on Instagram yesterday!

"Aish! Baliw kasi si Zoriel! Hindi ko nga alam iyon kung 'di ko
lang nakita kanina sa feed! Siraulo 'yon." naiiling na wika ko.

Napailing rin siya at nagpaikot ng mga mata.

"Tss. You should stop your boyfriend posting like that! You're a
star model, maraming nakakakita at maraming magrereact! And surely
people will bash you! And Zoriel won't have bashers like you, mas
maraming takam na babae sa kanya!"

Ugh! I hate that word!

Huminga ako ng malalim at umupo. We're now in Wendy's just inside

HU, hindi na kailangan pang lumabas dahil mas lalong maraming tao
ang maiinis kapag nakita ako.

"Ba't naman? Sweet nga ni Zoriel, e!" Annie giggled. "Hayaan mo

siyang magpost ng ganoon, magsyota naman sila."

Dianara flinched. "And what let the drooling girls bashed his
girlfriend? That's just not so good!"

Napatawa nalang ako.

"I can handle them,"

"Gorgeous Vizconde can fucking handle them!" palakpak ni Jane.

"And about Zoriel, he's just telling the world that this SC's
angel Asthreya isn't available! Kung gaano karami ang naglalaway
kay Zoriel, ganoon din ang pumuporma kay Asthreya, Dianara!
Tandaan mo 'yan!"

Nagtawanan kami.

"Baliw! Kahit naman wala o marami sila, akin si Zoriel at sa kanya

ako! Everybody knows that! Magtangkang umagaw, giba!" halakhak ko.

They laughed. Dianara blew her bangs.

"Corny mo, Eya! Hindi naman kagwapuhan si Zoriel!" patuyang aniya.

Ngumiwi sila Jane. "Wow! Kung hindi gwapo iyon, anong depinisyon
mo sa gwapo? Grabe, huh!"

Ngumisi si Dianara at ngumuso sa entrance ng Wendy's. Nakita ko

agad ang kakapasok lang sa glass door na si Onyx Saavedra at iyong
highschool na si Xythen Saavedra.
They're both have the same cold aura, nag uusap sila pero tanging
mga labi lang nila ang gumagalaw. Hindi ko alam kung living robot
ba sila o alien dahil sa ganoong aura. Wala man lang emosyon ang
mga mata na talagang misteryo kong maituturing.

"You're over the line, so over, Dianara. They're not gwapo!"

Suminghap si Jane habang nakatingin sa mga iyon na tumungo na sa
counter.

Onyx on the other hand checked on his wristwatch, gumala ang

tingin niya pagkatapos. Tumungo agad siya sa bakanteng table para
maupo, he immediately read the white paper he's holding.

"Tangina ng life natin, ba't hindi tayo makakuha ng ganyan?" si

Annie.

Tama sila, over the line talaga. Nakakatawa nalang dahil

nagagwapuhan ako sa kanila, oo. Pero hindi ako nakakaramdam ng
kakaibang kaba katulad ng pinaparamdam ng presensya ni Zoriel.

Onyx and the other Saavedras just making me damn shivers, but not
emotionally 'cause only Zoriel can make my heart melt and race, no
one else could.

Dianara shrugged. "That's the main reason I became a hater of

Gorgeous Vizconde!"

Nangunot ang noo ko. Sabay na gulat ang reaksyon naman ni Annie at
Jane.

"What are you talking about?" tAnong nila. "May gusto ba ang mga
Saavedra sa kanya?"

Ngumisi si Dianara. "Asa pa sila, Onyx got her. Of course, they

can't like what Onyx Azdrake wants!"

Seriously? May alam pala siya? Para akong tanga na nagbubulag

bulagan lang, at iniisip na hindi totoo ang nakita kong Onyx at
Gorgeous noon sa Med building dahil kahit kailan ay hindi ko pa
talaga nakitang nag usap ang dalawa sa public.

Nalaglag ang panga nila Annie.

"What!?" They hissed in shock. Natuon ang atensyon nila agad kay
Dianara na parang gusto nilang bawiin nito ang sinabi.

Dianara glance at Onyx. Onyx was sipping on his juice while his
eyes are focused on the white paper. Xythen was sitting in front
of him, hindi ko talaga akalain na nakakapunta siya rito sa
college building nang walang hirap.

Kahit kasi magkatabi ang HU high at ang amin ay hindi sila

nagpapapasok ng mga higschool students, naging mahigpit ang HU
dahil doon. Masyado kasing nahuhumaling ang mga highschool na
magtamabay sa HU college building.

Sabik mag college ang mga dalagita lalo pa't maraming modelong
lalaki ang narito sa amin, kasama pa ang mga Saavedras at iba pa.

"Well, I've just heard it. Ixerr kept on teasing Onyx, and as the
way Onyx glared at him I realized that he was affected!"

Seriously! Fuck the glare of Onyx! Disadvantage din pala ang

pagiging emotionless at walang pakealam niya sa paligid! Biruin
mo, tumingin lang ng masama ay apektado na?

Oh goodness!

Hindi ko alam kung matatawa ako o ano, but I did laugh! Shit,
couldn't hepl it!

Napatingin agad sila sa akin dahil sa biglaan kong pagtawa. Para

silang mga inosenteng bata at nalilito sa asal ko.

"Fuck! I'm sorry, I couldn't help it-" Nabubulol kong wika habang
natatawa. Tumayo ako na ako. "Wait, restroom lang!"

Nagmadali akong lumakad para pumunta sa restroom but then I bumped

into someone have a hard chest, I flinched.

"Oh! I'm sorry, Miss!"

Nag angat agad ako ng tingin, nakangiwi ang aking mukha dahil
tumama ang dibdib ko at masakit iyon.

And good heavens I just bumped into Ixerr Saavedra! The fucking
man who has a pair of perfect chinito eyes and shaved eyebrows
like a fucking badboy!

He looked at me innocently. "I said sorry, Miss Fortin. That means

I don't deserve a spike on my face..." he smirked.

Damn it! Damn it!

Lumunok ako at kumurap kurap, his face is so small and so smooth

that I couldn't even see pores or at least a small scratch!
Sobrang linis!

Gustuhin ko man matawa sa sinabi niya ay pinili ko na lang

pumormal at ngumisi.

"Of course, you don't..." I said. "It's my fault, I'm in a

hurry..."

Unti unti niyang binitiwan ang hindi ko namalayan na nakasuporta

pala sa aking braso. He smiled like a fucking playboy who've just
met his prey, but he always does that! So, I doubt that I'm a
prey!

"Sure, Miss Fortin. You can have your way..." nilahad niya ang
daanan, halos magsinghapan ang mga nakatingin sa amin dahil sa
scenario.

Ngumiti na lamang ako at dumiretso na sa banyo ng Wendy's. They're

really not an easily attracted type of men! I mean they don't
usually be attracted to just a pretty woman!

Geez! Why am I even thinking about it? Tss.

Hindi inaasahan ang biglang paghilab ng aking tiyan, mabilis na

sumuka ako sa sink! What the fuck? Anong nakain ko? Bakit bigla
akong nasuka?

Sumakit ang lalamunan ko pagkasuka, binuksan ko ang gripo at

naghilamos ng malamig na tubig noon. Fuck! I felt dizzy!

👠👠👠
Kabanata 40

Todo ang kalabog ng dibdib ko habang papalapit ako kay Zoriel,

nagpunta agad ako ng gymnasium pagkatapos kong magsuka sa Wendy's.
Ni hindi ako nakapagpaalam kila Dianara.

Nasa dulong bench siya at nakangiti habang nakikipag-usap kay

Kaizellus Saavedra, naroon din si Dyze Saavedra na nakaupo lang,
parehas silang pawisan at mukhang kakatapos lang ng kanilang
training.

Sumipol agad ang mga nadaanan kong bagong salta sa Marvels,

mukhang kilala nila ako pero hindi bilang girlfriend ni Zoriel
kaya ganyan sila makaasta.

"Hi, Miss!"

Hindi ko naalintana ang kanilang pagtawag sa akin at pagpapacute

dahil masyado akong okupado ng kabado kong utak, parang puno ng
ulap ang isip ko at nawawala sa sarili.

Hindi pwede!

Fuck.

Hindi ko alam ang gagawin ko ngayon, alam ko ang sintomas ng mga

buntis pero hindi ko maintidihan, we did it again three days ago
but I was taking pills! Paanong mabubuntis ako?

Dumilim agad ang mukha ni Zoriel nang makitang ako ang

pinopormahan ng mga bagong players. Mabilis siyang tumayo at
tinakbo ang aming pagitan.
Paniguradong namumutla ako ngayon dahil sa sobrang kaba.

"Baby!" nakangisi niyang tawag, nilakasan ang malalim na boses

para iparinig sa mga iyon.

He snaked his arm around my waist and took a glance at the new
players. Nagsiiwasan naman ng tingin ang mga iyon, at sa puntong
iyon nalaman na nila ang kanilang lugar. Ang kanilang binabastos
ay may nagmamay-ari na.

Nakitaan ko agad ng tensyon iyon, masyadong magulo ang isip ko.

Mabilis kong hinila ang kanyang braso para ilayo sa mga iyon.
Dinala ko siya sa bleachers na malayo sa mga players na narito.

Kumunot ang kanysng noo, sinundan pa niya ng tingin ang mga bagong
players bago bumaling sa akin. Namutla ako, he cupped my cheeks
and his forehead creased.

"Baby, you look pale! What happened? I didn't see you coming, did
they touch you or what? Natakot ka ba?" nag aalalang wika niya at
tiningnan ang aking braso kung merong sugat o galos roon.

Iniwas ko ang aking braso at mukha sa kanya, I bit my lowerlip and

looked at him nervously.

"Zoriel, what did you do? Damn it!" kabado kong panimula,
napapikit ako ng mariin at sinabunutan ang sarili.

I'm really frustrated!

He held my elbow to stop me from walking back and forth.

"What? Anong ginawa ko? May kasalanan ba ako? Nakita mo bang may
babae ako o may nagtsismis? Baby, wala!" mabilisan niyang sinabi
na parang kabado pa at nagpapaliwanag.

Kung natural lang na araw ito baka malakas na natawa na ako sa

kanyang itsura at sinabi pero this is not a joke time!

I gasped, I combed my hair using my fingers frustratedly and glare

at him.

"No, Zoriel at kung meron man nga, malilintikan ka sa akin! Babae

agad ang naisip mong kasalanan mo, huh?" I mocked. "Gago ka! Anong
ginawa mo three days ago!?" gitil kong tanong.

Tumingin ako sa paligid, wala namang malapit sa amin kaya ayos

lang na magalit ako sa kanya ngayon sa lugar na 'to. Fuck! What
will happen to my future now?

Kumunot ang noo niya.

"Wala akong babae!" aniya. "Three days ago? We made love that
night? I wrote it on my note, yeah. Anong meron?" he asked. "Baby,
huwag dito..." he whispered like I'm asking to do it now! Fuck
him!

Malakas na hinampas ko ang dibdib niya, napangiwi agad siya at

humawak doon na parang nasaktan pero natatawa. Siraulo!

"Whoah! What a spike!" pang-iinis pa niya. "You're hurting me now,

huh. Ano ba kasi, by? Anong meron doon?" now he's curious.

I rolled my eyes and gritted my teeth in anger. Muli ko siyang

hinampas ng dalawang beses sa dibdib at saka kinurot sa braso. He
winced in pain.

"Baby!" saway niya sa malambing na tono. "Before hitting me, care

to tell me what's the problem?" nauubusang pasensyang tanong niya.

"Damn you, fucker! You! Ugh!" napasabunot ako sa aking buhok.

"Nagsusuka ako!" gitil na hinagpis ko.

Sandali siyang natigilan at parang pinoproseso ang mga sinabi ko.

He glared at me.

"Nagsusuka ka? Bakit? Anong dahilan? Saan ka nakipag-inuman? Nag

bar ba kayo nila Dianara?" pagalit niyang tanong. "You're pissing
me, Threya!"

Nalaglag ang panga ko.

What a stupid jerk of mine!

Hindi ko akalain na mas mauunang pumasok sa isip niya ang ganoong

pangyayari kesa sa hint na binigay ko sa kanya three days ago! Ang
tanga niya, huh!

"Ang tanga!" gigil na asik ko. "Bwisit ka! Binuntis mo ako!"

mariin at impit na bulong ko sa sobrang galit. "Damn, Zoriel!
Hindi ka nakinig sa akin, ngayon heto na! Paano na ngayon!?"

His jaw dropped, he looks so shocked that he couldn't speak.

Nakatitig lang siya sa akin ng gulat at talagang nakaawang ang
labi. Ilang sandali pa ay bigla siyang tumalikod at sumigaw.

"YES!" he shouted. "FUCKING YES! OH GOD!" he chanted happily.

"You're really awesome, Zoriel!" pamumuri pa sa sarili niya na
ikinalaglag ng panga ko.

Nakuha noon ang atensyon ng lahat ng players, nakita ko ang

pagtawa at pag iling ni Kaizellus nang makitang parang nababaliw
na bata si Zoriel.

"Ano 'yan, dude? Did Asthreya proposed to you!?" sigaw ni Carl sa

malayo.
"That's obvious! And Zoriel said YES! Nice one, Threya!"
humalakhak si Von at naghigh five pa sila doon ng mga Marvels.

"Damn, dude! Ikaw pa ang inalok ng kasal! Gwapo mo papi!" si Rey

naman ang sumigaw at nagtawanan ang mga naroon.

"Kailan kasalan?" malakas na tanong ni Harvey. "Are we all

invited!?"

"FUCKING YES! You are all invited, bring your whole family!" sigaw
ni Zoriel na tuwang tuwa, parang nanalo sa lotto.

Seriously?

Buong minuto nakanganga ako dahil sa pagkagulat at pagkalito sa

kanyang inaasal. Gusto ko siyang sampalin dahil hindi niya alam
ang kanyang ginawa sa akin, hindi niya alam na apektado ang
kinabukasan ko!

"Zoriel!" sigaw ko, mabilis at padabog na nagmartsa na ako paalis

ng gymnasium dahil sa kahihiyan at kantyawan ng kanyang mga
kaibigan.

"Big headline na itu!"

"Tangina, kasalan nauwi! Aral muna mga bata!" halakhak ni Harvey.

Sobra ang kahihiyan ko dahil sa pangangantyaw nila sa amin. Parang

wala naman kay Zoriel iyon dahil tawa lang siya ng tawa na parang
nababaliw na talaga.

Mabilis niya akong hinabol nang makalabas na ako ng gymnasium,

tatawa tawa siyang nakasunod sa akin at hinawakan ang aking siko.

"Let's have it check!" masiglang aniya at hinila na ako papuntang

parking area.

Lahat ng madaanan at makasalubong namin ay nalilito sa itsura ni

Zoriel na parang walang makakapawi sa ngiti nitong maganda hanang
higit-higit ako. Halos itago ko naman ang aking mukha.

Nakahinga ako ng maluwag nang makasakay na ako sa frontseat ng

kanyang Sedan. Panay ang pagkalabog ng dibdib ko, inis ko siyang
binalingan nang makasakay na siya.

He pulled my cheeks and gave me a gigil kiss. Napangiwi ako dahil

sa diin noon, he just smiled and drove away from HU.

"Gago ka talaga!" I hissed, nakatingin lamang ako sa labas ng

bintana.
Naiinis akong tingnan siya dahil sobran saya pa niya samantalang
ako heto kabado sa magiging resulta, gusto kong makapagtapos muna
at makatulong sa parents ko!

Ni wala pa akong naipundar na bahay sa kanila, pagkatapos ito pa

ang isusukli ko? Buntis ako at hindi muna makakapagpatuloy ng pag-
aaral dahil kailangan magfocus sa pregnancy ko!

Damn it!

"Anong gagawin ko ngayon, Zoriel!?" gigil na asik ko. "Paano na?

Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag kila Mama! Malilintikan
talaga ako!"

"You are my responsibility and priority, baby. I can provide all!

Ano bang iniisip mo? Kinabukasan natin? I should be the one
thinking about it, I'll be your forever partner, anyway!"

Sinabi niya iyon na parang isa lang itong mababaw na problema, na

wala akong dapat problemahin dahil narito naman siya at kaya
niyang ibigay ang lahat sa akin.

Pero hindi niya ba naisip ang mga magulang ko at ang masasabi rin
ng mga magulang niya? Ano nalang iisipin nila? Nagpabuntis agad
ako kay Zoriel?

Baka isipin pa nila ay dahil lang sa kanilang yaman kaya ganoon

ang nagawa ko! Damn it! Ngayon palang nagiging emosyonal na ako at
nasasaktan.

Ayaw kong makarinig ng disappointments kahit kanino! I'm a

disappointment myself, hindi ko na kailangan pang marinig sa iba
iyon lalo na sa pamilya ni Zoriel.

Iba ang isip ng mayayamang katulad nila! Ni hindi ko pa nga nami-

meet ang parents niya, nagsisisi ako dahil lagi kong nirereject
ang kagustuhan ni Zoriel na ipakilala ako sa kanyang pamilya.

Tapos ngayon makikilala ako ng mga iyon at buntis na ako?

What a shame, right? I just couldn't bring a shame to them! Kilala

ang pamilya nila, at talagang kahihiyan na nga iyong maging kami
ni Zoriel dahil sa aspeto palang ng pamumuhay namin ay napakalayo
na, hindi bagay kung didiretsahin.

Ito pa kayang mabuntis niya ako! Ugh, what am I gonna do now?

Pumapatak ang mga luha ko habang hinihintay ang resulta, pumunta

kami ni Zoriel sa private doctor ng kanilang pamilya na si Doctora
Ellissiyah Saavedra.

Zoriel wiped the tears on my cheeks using his thumb, he then

sighed.
"Don't you want our baby?" he asked me, bakas ang kaseryosohan at
sakit.

"Of course I do want it, tayo ang gumawa 'di ba? Ginusto ko, but
not this early!" I whispered. "I want to help my parents, gusto ko
pa silang bigyan ng magandang buhay..."

"We will give them that, don't worry." he said. "Just please,
don't be like this, baby! It's a blessing from God."

Napahikbi ako, niyakap niya ako at saka inalu para patahanin. I

felt safe and secure but it hurts me the fact that I'm always a
disappointment to my family.

Bumukas ang pintuan, niluwa noon ang napakagandang Doctora

Ellissiyah Saavedra, still stunningly beautiful on her thirties!

She's wearing a doctor's gown and a black pencil skirt. Nakalugay

ang kanyang mahaba at itim na malambot na buhok.

She smiled sweetly. She's holding a white paper, it's the result!
Nervous crept inside me while waiting her to speak.

"You said it was three days ago, right?" she asked me nicely. I
nodded. "But it looks like the symptoms just came late! You're
three weeks pregnant, Miss Asthreya. Congratulations."

Nalaglag ang panga ko kasabay ng mga luha, sumilay agad ang tuwa
sa mukha ni Zoriel. He huggged me tight and kissed my temple.
Marahan niyang hinahagod ang aking likuran.

"God! I'm really lucky! This is unbelievably beautiful! I'm not

sorry, baby. I love you so much and I will never regret anything!"
he whispered happily.

I'm happy that he's happy...

Pero parang ulan na nagpapatakan ang aking mga luha sa hindi

malamang dahilan kung kasiyahan ba o takot. Natatakot ako sa totoo
lang, hindi ko alam kung paano gagampanan ang lahat ng ito.

Hindi ko alam kung maalagaan ko ba ng tama ang aking sarili habang

nagbubuntis, wala akong alam. Napakahirap isipin at talagang
parang panaginip lamang ang lahat.

Tulala ako nang sumunod na araw, pumasok pa rin ako sa eskwela

dahil ayos lang naman daw sabi ng doktor. Pansamantala, pero pag
lumaki na ang aking tiyan ay inadvice niyang mag home study ako.

But I don't think it's possible, I'm a third year college student!
Nanghihinayang ako pero tanggap ko naman ang lahat dahil masaya si
Zoriel.

His happiness is my happiness, also.

We share the same heart, I love him so much. Sana lang talaga
maalagaan ko silang dalawa ng magiging baby namin.

"Threya, sa bahay tayo?" pag aaya sa akin ni Dianara.

Nakangisi na sila Jane habang naghihintay sa aking sagot. I

haven't told them about my pregnancy, kalaunan ay malalaman rin
naman nila.

"Tara na-"

Natahimik sila bigla nang makita si Gorgeous na papalapit sa aming

gawi. Napanguso ako dahil doon, hindi ko alam ang dahilan kung
bakit siya lalapit sa amin.

Jane elbowed me. "Lapitan mo na!"

Geez! Why am I feeling that we're like a couple? Iyong parang

nanunuya lagi sila na lapitan ko si Gorgeous! Seriously?

Parang iyong isang babaeng may crush sa isang lalaki, at ang

lalaking iyon ay lalapitan siya at magkakantyawan naman ang mga
kaibigan nito.

God!

Malamig at tipid na tumango si Gorgeous, parang nag-uutos na

lumapit ako at may sasabihin siya sa aking hindi pwedeng
mabalewala.

Damn the coldness of this woman!

Ngumisi na lamang ako at tumayo na para lumapit sa kanya, umingos

agad si Dianara na parang naiis sa paglapit ko roon.

Damn, is this some kind of love triangle?

Halata nakab kay Dianara na nagseselos siya, I mean, halata din sa

kanya na gusto niya talaga ang ugaling meron si Gorgeous pero
pinapanatili niya ang kanyang pagkainis roon kaya naman walang
pagkakaibigang namamagitan sa kanila.

"What?" marahan kong tanong nang makalapit ako.

Halos manlamig ako dahil sa paglalapit namin ng distansya. Kakaiba

talaga sa isang babae ang magka ugali ng ganitong katulad sa
kanya. Kadalasan kasi sa mga lalaki iyong ganoong ugali.

"Come with me..." she said formally.

Nagulat ako roon. "Huh? I mean, where and why?"

She just looked at me coldly and shook her head.

"You're asking a lot." she snapped. "Can't you just follow what
I've said?"

I scoffed in disbelief.

"Seriously? Why would I follow you? Boss ba kita?" natatawang

tanong ko.

She smirked.

"You can say that, naisip mo na rin naman."

Hah!

"Look, hindi kita boss! Ni hindi nga tayo magkaibigan, e!"

She raised a brow.

"I wouldn't want a friend," she shrugged. "I don't want to drag
you 'cause I don't wanna touch you, just come with me or my
bodyguards will drag you."

Napahugot ako ng malalim na hininga. Sandaling sumulyap ako kila

Dianara para magpaalam lamang sa kanila gamit ang aking pagtango.

Dianara rolled her eyes. "Make sure she'll back unscathed, witch!
And don't you dare turn her into a witch like you." she smiled
sarcastically.

Gorgeous just smirked coldly.

"You turned her into one, don't pass it to me, first class witch."

Oh goodness gracious!

Hinila ko na agad ang braso ni Gorgeous, wala naman siyang naging

reaksyon roon habang hinihila ko siya papalayo. Everyone turned
their head on us like they've seen an unbelievable scene!

Seriously!?

"The second person who just touched me..." malamig niyang puna sa
pagkakahawak ko.

Nahiya naman ako pero ngumisi na lamang ako at kinibit ang aking
balikat.

Sinalubong agad kami ng kanyang assistant na si Red. Borris bowed

his head when he saw us, he opened the passenger seat. Gorgeous
coldly slid in and I did, too.
Hindi ako makapaniwala na magkakatabi at magkakasama kami sa
iisang sasakyan lamang! Hindi rin ako makapaniwala na sinundo niya
pa ako sa mga kaibigan ko.

"How are you?" malamig na tanong niya, hindi ko alam kung para sa
akin ba o sa iba. 

"A-yos lang..." but then I answered.

Ilang sandali pa ay tinaas niya ang kanyang index finger kay Red,
Red gave me a red envelope.

Napakunot ang noo ko. Tipid na tumango si Gorgeous sa akin, iyon

ang sign na buksan ko ang nilalaman noon.

Ayaw ko man ay pinunit ko ang ribbon noon, inilabas ko ang papel

na naroon at binasa kung ano ang nakasulat.

Nanlaki ang mga mata ko dahil doon. Hindi ko alam kung maiiyak ba
ako o tatawa ng malakas dahil sa sobrang saya, e.

It's a full scholarship for Medicine course! Dalawa iyon, isang sa

US at isa sa Harvard University na parang binigyan pa talaga ako
ng choices kung saan ko gugustuhin.

Nakasulat pa sa certificate na iyon ang aking buong pangalan.

Hindi ako makapaniwala, it brought me into tears. Wala sa sariling
niyakap ko siya.

She stiffened like a statue. Mukhang hindi inaasahan ang ginawa

ko, sa ganitong sitwasyon ay talagang nahagip pa ng pansin ko ang
amoy kanyang mabangong buhok at para siyang naligo sa sweet
strawberry dahil ganoon ang kanyang amoy.

"Get off..." she said coldly.

I smirked like an idiot, isang mahigpit na yakap pa ang ginawa ko

at saka siya pinakawalan. Pormal na umayos muli siya ng aura at
tumitig sa akin.

"Study medicine with me..."

Nalaglag ang panga ko.

"It's your choice to pick..." she demanded.

"B-but-"

"You're pregnant?" she smirked. "I'll wait for nine months,

then..."

👠👠👠
Wakas
Zoriel Heiros Follosco

"Baby! What's this?" I asked Asthreya about the red envelope. "Are
you fucking leaving me?" nakaramdam ako ng inis.

Bumuntong hininga siya at parang pagod na naupo sa sofa. Nanatili

akong nakatayo sa kanyang harapan, inis lamang ang nararamdaman ko
dahil sa nabasa kong nilalamam ng sobre.

She's pregnant! And I'm the fucking father, and yet she's planning
to study abroad? Sino ba kasi ang punyetang nagbigay ng mga ito?
May choices pa talaga? May HU at may US pero hindi ako panatag
dahil alam ko kung gaano kagusto ni Threya tuparin ang kanyang mga
pangarap.

I'm fucking frustrated that she might leave me after giving birth
to our baby! That's bullshit! Kahit hindi siya buntis ay ayaw ko
siyang paalisin kahit pa pangarap niya ang kanyang hinahabol.

I'm not a fucking fool! I love her, I can give her everything! I
can even buy a her a hospital kung medisina talaga ang gusto niya,
pero ang iwan ako? Malabong payagan ko, that will be the early
death of me, I swear!

"Asthreya! Iiwanan mo ba ako?" muli kong tanong. "Kapag iniwan mo

ako, magpapakamatay ako!" I'm being hopeless here.

Nagbago ang kanyang ekspresyon, nalukot ang noo at halatang

nagmumura na sa kanyang isip dahil sa nakikita kong reaksyon ng
kanyang mukha.

She looked at me angrily.

"Siraulo ka ba? Ba't kita iiwanan? In your fucking dreams, Zoriel!

Binuntis mo ako, tapos iiwanan kita? E, kung ako ang pumatay sa'yo
ngayon?" iritadong aniya.

Ngumuso ako para pigilan ang ngiti. Hindi pa rin nawawala ang
pangamba ko dahil doon, napapangiti lang talaga ako kapag inis ang
mukha niya.

Ang gandang view ng future wife ko. Fuck, ang corny!

Hindi na ako makapaghintay na lumaki ang tiyan niya! I want to

take pictures of her beautiful face, her baby bump until she gives
birth to our first baby.

Sumimangot siya nang umupo ako sa kanyang tabi, sumiksik agad siya
sa aking dibdib. My heart raced like a fucking mad man.

Damn, baby!
I hugged her on her tiny waist, soon it won't fit my arms anymore.
Magiging malaki na ang kanyang tiyan at kung mayayakap ko man siya
ay hindi na pwedeng mahigpit.

Kaya sasamantalahin ko ang mga araw na payatot pa siya. Kung pwede

ko lang ihinto ang mundo ko sa kanya'y gagawin ko tutal siya naman
talaga ang mundo ko.

"Hindi kita iiwanan, huwag kang tanga mag-isip!" she pouted like a
baby.

I kissed her lips.

"Tss, sino ba kasing punyeta ang nagbigay sa'yo ng scholarship na

'yan? Is it a boy or a girl?" bigla kong naalala.

Could it be her ex? I act like I'm not fucking jealous of him,
pero sa totoo lang gusto ko ng sigawan siya sa tuwing babanggitin
niya ang pangalan ng Roscoe na iyon.

Hindi ko mapigilan magselos dahil napapanuod ko sila dati kahit sa

malayo ako'y nakikita ko sila at namumumbalik iyon sa isip ko
tuwing mababanggit niya si Roscoe. Alam kong minahal niya iyon at
masaya ako na mas mahal niya ako ngayon.

"Follosco..."

Kumunot agad ang noo ko, the smile on my lips suddenly vanished
because of his presence here.

I thought he was in US? What the fuck is he doing here in the

house of Asthreya's parents? Looks like this isn't his first time
being here, may hawak pa siyang mga paperbags na mukhang pagkain
ang laman.

What's the meaning of that? Nagapapakitang gilas pa rin siya

hanggang ngayon sa parents ng girlfriend ko?

"Who are you? I mean, yeah, I know you're the ex. But your
name..." umiling ako at malamig na tiningnan siya.

Walang emosyong mababasa roon pero ramdam ko ang bigat sa puso, I

could sense his sadness. The pain I brought, because of stealing
Asthreya.

I feel sorry, but I have no regrets on hurting him like that! If

it's for Asthreya, everything is not regretful.

"You don't need to know my name, just name me her 'ex'," he

smirked, it annoyed me but I remained formal.

Of course I know him, he's a Roscoe. Spiel Roscoe was my friend

but it happened we parted ways, I left for Australia and I don't
know where he is now.
I pouted a bit and breathe in quietly. "Uhuh, nice to meet you,
then." sarcsm was evident on it.

I do not want to be rude, but I wanna make him face the truth! The
truth that Asthreya is mine now, and he's just an ex! Example of
first love, but I'm the greatest and true love.

His jaw clenched, I saw his grip tightened on the paperbags he's
holding.

"I badly want to punch you right now that Asthreya's not around
but..." he sighed. "I know she'll ask, where you got the bruises I
wanted to give you."

My chest tightened, hindi ko alam ang mararamdaman ko pero naghalo

halo na ang inis at pagkatakot.

Hindi pagkatakot na makakuha ng mga suntok o sugat mula sa kanya.

Kundi takot sa nakikita kong pagmamahal niya kay Asthreya.

Hindi man ako ang nasa katayuan niya ay ramdam ko iyon at doon ako
natatakot mismo, it might bring some changes to Threya. Maaaring
maawa siya at subukan niya ulit itong mahalin na hindi ko kayang
makita.

Masakit maisip. Masakit makita. Masakit na mawala pa siya sa akin.

I'm too much in love, too drown and too crazy.

I inhaled deeply, isinantabi ko ang aking galit at kaba.

"What's the deal?" I asked with hopeful voice.

Umigting ang kanyang panga. "Deal? You're not on a fucking play!"

nagtagis ang bagang niya.

"Alam ko. Pero gusto kong makipaglaro at sisiguraduhin kong panalo

ako, mahal mo pa siya 'di ba? Play with me, then. Hindi laro si
Threya pero kung ikaw ang kalaban dito," I shrugged. "Matatawag
kong laro 'to."

Tangina! Hindi tama, alam ko. Pero wala na akong maisip pa.

Suminghap siya, pinipigilan ang galit. Halos mamula na ang kanyang

mga tainga dahil sa pagpipigil noon.

I stared at him coldly.

"I won't fucking play with you!" he spat. "Hindi mo ba alam na

panalo ka na? Ba't nakikipaglaro ka pa? I accepted that fact.
You're just insulting me!"

Nagkibit ako ng balikat, umigting ang panga ko. Hindi pa ako

panalo hangga't mahal mo siya! Tanga! I never intended to insult
him, gusto ko nga siyang sapakin dahil mas naiinsulto ako sa
kanya.

Hangga't nakikita siya ni Threya na miserable ay alam kong wala pa

akong panalo, Threya feel guilty about what we did to him! Ako man
ay hindi, dahil gustong gusto ko iyon. Kahit pa malaking kasalan,
basta si Threya ang kapalit.

"Stop loving her. Unlove her, let her go... and move on..."

He gasped.

"You think it's easy? Are you fucking insane? Gago, hindi madali
ang sinasabi mo. But I'll ask one thing, make her happy. Kung
hindi mo kaya ay ako ang gagawa. That's the deal, Follosco. Isang
beses lang na umiyak siya sa'yo, I'll do everything to get her
again."

Sobrang insulto iyon para sa akin, anong tingin niya? Hindi ko

mapapasaya si Threya? Tingin niya sa kanya lang sasaya si Threya?
Damn it!

I'll do every fucking thing to make her happy, iyong hindi na siya
makakangiti kahit kanino kundi sa akin lang dahil ako lang ang may
kakayahang gawin iyon.

I was scrolling endlessly on my twitter's feed, wala akong ibang

makita kundi mga walang kwentang issue tungkol sa pagkakasangkot
ko sa isang third party na walang katotohanan.

That motherfucking Warner de Silva was accusing me flirting with

his girlfriend when in fact I didn't even throw a single glance on
that woman.

Sa dami ng modelo at artista na titingnan ko bakit sa girlfriend

pa niya? Hindi ako makikisawsaw sa relasyon ng ibang tao, matino
akong lalaki at may isip ako.

Parte ng buhay ko ang issues at balita, hindi tatahimik ang buhay

ko at kailanman ay hindi ito tumahimik. What's new? Kanina lamang
ay sobrang daming reporters ang dumumog sa akin sa ibaba ng
condominium ng pinsan ko.

Wala akong sinagot kahit isa sa kanila, hindi ako natutuwa at ayaw
ko rin magsalita dahil wala namang katotohanan. Kung totoo iyon ay
aaminin ko, baka ibroadcast ko pa sa buong mundo.

But that woman isn't really my type! Kalokohan.

"Come on, fucker! Loosen up! Sawa na sa reporters?" Rocket

Estrevillo teased me.
Binato ko agad sa kanya ang dyaryong hawak ko at muling tumuon sa
aking cellphone.

"Saan magandang mag-aral?" balewala ko sa pang-aasar niya.

I just got here in Philippines, natapos ang aking commercial shoot

sa Australia at wala na akong gagawin roon kaya bumalik na ako ng
Pinas.

He sipped on his frappe and looked at me amused.

"Ano bang tipo mong crowd?" halakhak niya. "Gusto mo ba 'yong,

high class? Mid-type or nerd type?"

Kumunot ang noo ko at sinulyapan ang gagong Rocket. Ano bang nasa
isip neto?

"Siraulo! Kahit saan basta may maganda!" halakhak ko.

"Ayaw mo sa pangit? Magsawa ka naman sa model type, boy! Try the

uglies! Sayang experience."

"Tangina mo!"

"Shit! Ang ganda pala ng star player sa La Riva!"

Napahinto ako sa pagngisi dahil sa nadinig kong nag-uusap na grupo

ng lalaki, models sila sa kumpanya ni Rocket. Modeling agency ng
aming pamilya.

"Damn, dude! She really is! Bonus the coke bottle!" napangisi
iyong isa pa.

Nagkatinginan kami ni Rocket, parang may sariling utak ang aming

mga mata na bigla nalang nagliwanag. We have the same mind when it
comes to this kind of experiment!

Tumayo agad siya sa couch para lapitan ang mga iyon, umakbay siya
sa lalaking may hawak na cellphone at ngumisi.

"Richard my boy! Masyado ka pang bata para maghanap ng chikababes,

can I see your type of girl?" he asked, smiling like an idiot.

Ngumuso iyong Richard at nilahad ang kanyang cellphone kay Rocket.

Nakatingin silang tatlo kay Rocket, mukhang mga baguhang modelo
sila at teenagers.

"Whoah! You have a taste, Chard!" halakhak ni Rocket. "But this

girl has a boyfriend, am I right?"

Tumango si Richard. "Spiral Roscoe, siya ang nagpopost palagi ng

pictures noon..." kibit balikat nito.
Napangisi na lamang ako ng magtipa si Rocket sa sariling cellphone
niya at muling ibinalik ang cellphone noong Richard.

Sumilay lalo ang ngisi sa labi ni Rocket habang naglalakad at sa

kanyang cellphone nakatuon. Umupo siya sa aking tabi, dinungaw ko
agad ang kanyang tinitingnan.

Spiral Roscoe: Hi, Miss Star Player of LRAC. I miss seeing you
play.

What a cheesy dude!

Halos mangunot ang noo ko nang makita ang babaeng nakasuot ng

jersey, nakatali iyon sa kanyang likuran kaya labas ang kanyang
maliit na baywang at tiyan. Her hair was messy ponytailed!
Nakapamaywang siya habang nakangiti at nakatingin sa mga naglalaro
ng volleyball.

"Isn't she lovely?" Rocket asked, smirking. "Ugh, sayang I have a

girl na and she's kinda far! Isla Verde, seriously? Paano kami mag
wowork kung ganoon kami kalayo?"

Halos masuka ako, mabilis na napailing ako at binalewala ang

kanyang pinagsasabing kayabangan.

Simula noon ay nagmistulang stalker ako ng LRAC's star player, her

name is Asthreya Fortin. Business administration student in La
Riva Agriculture Colleges.

Hindi ko alam kung sa Isla Verde ba ako mag-aaral o talagang

magiging stalker nalang ako ng babaeng iyon. I stalked her for
about six months, kahit saang lugar ako nagkakaroon ng shoots ay
account niya ang pinagugulan ko ng oras.

I don't know what gotten into me. Pero talagang nakukuha ng mga
simpleng stolen pictures niya ang aking atensyon. Sobrang hopeless
ko dahil may boyfriend na siya at halatang in love sila sa isa't
isa.

"Wow! Dude, still stalking her?" gulat na tanong ni Rocket nang

makitang tinitingnan ko ang facebook account ni Asthreya Fortin.

Tangina.

Kumunot ang noo ni Cash at lumapit sa amin, umupo siya sa aking

tabi at si Rocket naman ay nasa armrest ng inuupuan ko. Suminghap
siya at malakas na tumawa.

"We have a crazy stalker here, Cash!" halakhak niya.

"Zoriel? Stalker?" natatawa na tanong ni Cash.

Nagkamot agad ako sa aking kilay dahil sa inis, I locked my phone
and sipped on my water. Nakita kong nakaupo na rin si Shield
habang abala sa kanyang cellphone.

Humagalpak sa tawa si Rocket.

"Oh yeah! You will never believe it, he's stalking that star
volleyball player for months! I don't know the exact month-"

"Shut the hell up!" singhal ko sa kanya.

Bwisit!

"Volleyball's star player? Gorgeous Vizconde?" takang tanong ni

Cash. "Hindi na ako magtataka, hindi ka naman papasa." biglang
tawa niya.

The fuck with it. Alam ko at hindi ko naman pinangarap ang unica
hija ng Vizconde kahit kailan. Maganda, sobra, pero hindi ko tipo
ang pamilyang meron siya.

Humagalpak sa tawa si Rocket at umiling.

"Hindi 'yon, bugok! Asthreya Fortin, Cash! Iyong bagong player ng

Harvard's spikers!"

Nanlaki ang mga mata ko dahil doon, nilingon ko agad si Rocket.

Nadinig ko ang pagsinghap ni Cash namg marinig ang pangalan noon.

"What? Harvard?" gulat kong tanong sa nagmamadaling tono. "Bago?

How the fuck!?" hindi ako makapaniwala!

Wala akong update sa babaeng iyon dahil ilang linggo ko na siyang

hindi nakikitang nagpopost sa kanyang social accounts and it hella
frustrates me. Pagkatapos binigay ng langit ang balitang ito?

"Gulat na gulat? Oo, Zoriel! Bagong Spikers siya, sa HU ka nag-

aaral hindi mo alam? O hindi ka pa pumapasok kahit kailan?"
natatawang tanong ni Rocket.

Kaba ang bumalot sa akin, kabang hindi maipaliwanag kung saan

nagmula. Damn it, it means I'll see her face to face now? I'll see
her every fucking day in school? I will have a chance to talk to
her? Oh man, I didn't expect this blessing.

"Damn, man! You will be seeing her now! Tangina, kala ko alam mo
na dahil stalker ka niya!"

"Hindi, gago. I didn't expect it, really. Thanks to your talkative

big mouth!" tawa ko.

"Dream come true, ang puta. Ang tanong kung maaagaw mo? Balita ko
loyal sa isa, e. Hindi ka papasa, maganda at mukhang inosente. I
saw her once, sa condominium ni Cash siya namamalagi-"
"Come again? Asthreya Fortin? From Isla Verde? Girlfriend of
Roscoe?" pumormal ang tinig ni Cash. "Nagkakamali lang ba ako? O
iisa ang tinutukoy natin?"

Nawala ang ngiti sa labi ko, sabay kaming nalingon ni Rocket sa

kanya. Tumawa si Rocket.

"Uh-oh! Yes, Cash. Iisa lang, walang pinagkaiba."

Kumunot ang noo agad ni Cash at tumingin sa akin.

"Zoriel, she has a boyfriend!"

I nodded. "Spiral Roscoe, I know. So?"

"Cash, mas nauna niya pang nalaman sa'yo 'yon. Stalker siya,
remember?" Rocket laughed. "Hmm, sa tingin mo ba may pag-asa?"

Cash flinched in annoyance.

"Damn, Rocket. Huwag mong turuan si Zoriel ng kagaguhan mo."

tumayo na siya at walang paalam na lumabas ng theater room.

Nagkatinginan kami ni Rocket, nagkibit siya ng balikat at natawa.

Malamig na tumayo si Shield at sinulyapan kaming dalawa bago
sumunod na rin kay Cash.

Sumilay ang ngiti sa labi ko habang naglalakad sa hallway, ngayon

ang meeting ng buong HU's varsity players. Kapag sinuswerte nga
naman, unang beses akong pumasok ngayon at nataon pa sa meeting.

Hindi ko na kailangan pang hanapin ang bagong Spikers na si

Asthreya dahil makikita ko na siya ngayon sa meeting ng players at
coaches.

"Zoriel, papicture!"

"Zoriel! Pansinin mo ako!"

Napangiwi ako sa mga nagtitilian nang makita kong naglalakad,

lumapit sa akin ang isang babaeng chubby para magpapicture.
Ngumiti na lamang ako at umakbay sa kanya.

Pagkatapos noon ay nagpasalamat siya, mabilis akong naglakad para

akalain nilang nagmamadali ako at hindi na habulin pa. Pagkarating
ko sa tapat ng pintuan ng hall ay binuksan ko na agad iyon para
makapasok.

Everyone, including the coaches diverted their attention on me as

I went in. Suminghap agad ang mga babae nang makita ako.

I smiled a bit.
"Good morning, Coaches."

Hindi ko alam kung bakit ayaw kong igala ang aking paningin sa mga
babae ritong players, I'm afraid that I might see her innocent
face and eyes. Handa ako pero hindi sa ganitong sitwasyon ng
pagkikita.

Bumati sa akin si Coach Adan at coach Larry, nagsimula silang

magdiscuss para sa Sports league na gaganapin next week.

"I didn't know that you're into basketball." Kaizellus said,

smirking.

Am really not into any sports, until I knew that Asthreya Fortin
is one of the varsity players here. Kung magiging player ako ay
mas madalas ko siyang makikita at makakasalamuha.

Cash warned me about her, sabi niya ay huwag akong gagawa ng kahit
anong makakasira sa aking image. The hell I care about my image
now, kahit punuin pa ako ng tsismis basta tungkol sa babaeng ito
ay wala akong pakealam.

Baka mas lalo ko pang idikit ang pangalan niya sa akin nang sa
ganoon ay kumalat at malaman ng boyfriend niya. I never thought
I'd be like this relationship wrecker in my whole life.

Masyado talaga akong binulag ni Asthreya.

"Fuck!" I cursed.

"Tanga!" sabay naming nasabi ng nakabunggo ko.

The hell!? Ako ang tanga?

Napapikit ako dahil sa sakit ng aking noo, pero agad nawala ang
sakit noon pagkakita ko sa taong nakabungguan ko.

Oh fuck, Zoriel! Ayos! You've just said something stupid to your

crush!

Pinigilan ko ang mangisi.

"Ikaw ang tanga!" she hissed while massaging her forehead.

I want to touch her forehead, namumula na iyon at alam kong

nasaktan talaga siya. Pero nanatili akong umarteng inis.

"Ikaw ang biglang sumulpot! Miss Mushroom!" I teased her.

She glared at me.

And girl, I have this want-to-kiss her right now. Damn! Sobrang
ganda! Hindi na talaga ako magtatakang sa pictures palang ay
nahumaling na ako sa kanya. Lalo pa ngayong nakikita ko na siya ng
ganito kalapit at harapang nakakausap pa.

Oh shit, I'm in a deep shit! Really...

Hindi ko alam kung lalaki parin ba ako, I was smiling

unconsciously by just watching her play at nababaliw ako sa kanya
habang tumatagal. Nakakabaliw, hindi ko na alam kung saang mental
ako nararapat dahil sa mga katangahan kong nararamdaman.

"Zoriel!"

Napatalon ako dahil sa gulat marinig ko ang sigaw ni Threya,

mabilisang napadilat ako mula sa pagkakatulog. I saw her beside
me, niyuyogyog niya ako at mukhang hindi ako nagigising kanina pa.

"Baby! What the!" nagugulat kong singhap.

She was frowning. "Baby, nagugutom ako. Gusto kong kumain sa

labas."

Pumikit akong muli.

"Baby, it's late! Baka mahamugan ka."

"Gusto ko sinabing kumain sa labas!" singhal niya. "Kung ayaw mo

akong samahan, sabihin mo hindi 'yong pinapatagal mo pa! Kaya ko
naman kumaing mag-isa!" nagmartsa siya pababa ng kama.

Nangunot ang noo ko. Oh God! It's started!

She's being moody and always hungry! Naghahanap siya ng mga

pagkaing kakaiba at sa kakaibang oras rin!

Seriously, my love?

Bumuntong hininga ako at lumabas ng kwarto habang nagsusuot ng

aking tshirt para sundan siya. Naabutan ko siyang nagkakalkal sa
ref.

I couldn't help but smile watching her. She's so cute! Tama si Doc
Elli, late nga ang cravings ng Asthreya ko.

"Come on, baby. Let's eat outside! Saan mo ba gusto?"

Sumimangot agad siya nang marinig ako.

"Tapos ngayon aayain mo ako? Kaninang niyaya ka, umaayaw ka!"

pagalit niyang sinabi, kumuha siya ng isang apple sa counter table
at kinagatan iyon.

"Baby, hindi naman ako umayaw. Inaantok lang ako, pero sasamahan
kita!"
Pinasadahan niya ako ng tingin, nakasimangot ang mukha.

"Lalabas ka na ganyan ang suot mo? Aba! Mahiya ka naman sa amin ng

anak mo, para sa akin lang 'yan! Magpantalon ka!"

Oh fuck.

Natawa na lamang ako at sinunod ang kagustuhan niya. Nakakapit

siya sa aking braso habang naglalakad kami patungo sa parking
area.

Good thing, there's no reporters this time. Aba, matulog naman

sila! Nabalitaan lang nilang buntis ang asawa ko hindi na nila
tinigilan.

"Saan mo ba gusto, baby?" I asked while driving. Kanina pa kami

paikot ikot sa area, pero wala siyang maisip.

She looked at me with hopeful eyes.

"Baby, gusto ko sa Tagaytay."

Nalaglag ang panga ko at mabilis na naihinto ang kotse.

"Tagaytay? Seriously, Asthreya?"

Umirap agad siya. "So, pag nagugulat tatawagin mo ko sa pangalan

ko? Nasaan ang baby? How rude!"

Fuck.

Hindi ko alam kung seryoso o nagbibiro siya, pero wala akong

nagawa kundi ang magdrive patungong Tagaytay. Wala akong sapat na
tulog, damn. Ilang oras pa ang itatagal ko sa pagmamaneho doon.

Ewan ko ba, sa buong buhay ko sa kanya lang ako nagpaalipin ng

ganito. Sa kanila lang ng baby namin sa kanyang sinapupunan! Medyo
malaki na ang baby bump niya, pero kung iba ang makakakita noon ay
iisiping busog lang siya.

Ganoon ang naging daily routine mg buhay ko sa dumaan pang linggo.

Kung saan saan kami napupuntang lugar, late nights! Gustuhin ko
man umangal ay hindi ko na ginagawa dahil kailangan kong sundin
lahat ng gusto niya, wala akong karapatang umangal.

I can't wait to see our baby, gusto ko na siyang pakasalan pero

ayaw pa niya dahil ayaw daw niyang malaki ang tiyan niya sa kasal
namin.

"Zoriel, kailan ba namin makikilala ang girlfriend mo?" Mommy

asked in the middle of our dinner.
Pinilit ko lang makapunta rito dahil si Threya ang nakabasa ng
text ni Mommy, wala naman akong balak pumunta ng family dinner
namin ngayon.

Huminga ako ng malalim.

"After she gave birth, Ma."

Suminghap sila. Apat lang kaming magkakaharap rito at tahimik na

kumakain ng dinner, how I wish that Asthreya's here. Hay.

"What, Zoriel?" gulat na tanong ni Mommy. "Buntis? So, the rumors

were true!?" nilingon niya si Zadriella. "Zadriella! You said it
was just a rumor! Anong nangyayari sa inyo?" may bahid ng
iritasyon.

Inismiran ko agad si Zadriella at tumingin kay Mommy.

"Everything is true, Ma. Basta dawit ang pangalang Asthreya, lahat

totoo." I shrugged. "You will know her, soon."

Gulat talaga ang mukha ng ng parents ko.

"Hindi ba't kabastusang 'di mo man lang siya pinakilala sa amin ng

Daddy mo? Hindi pa namin siya nakikilala, heto na ang mababalitaan
namin?"

Napailing ako at bumuntong hininga.

"Ma, wala namang magbabago. Nakilala n'yo man siya o hindi, she's
already pregnant with my child and I'm planning to marry her,
after."

"Zoriel, anong kalokohan ang pinagsasabi mo!?" Dad's voice boomed

like a thunder.

Kumunot ang noo ko. "Kalokohan? Walang kalokohan sa sinasabi ko,

Dad. I'll marry her after giving birth."

"You are too young to settle down this early! Kung ano ang
kalokohang naiisip ko ay ihinto mo na!"

I sighed. Nakakaramdam na ako ng inis, lahat ng tutol sa mga gusto

ko ay nagbibigay buhay sa natutulog kong galit.

"Who cares about my age? I'm twenty three! I can do whatever I

want, Dad. It should be early than this, it should be before I get
her pregnant. Nahihiya nga ako sa kanya, dahil hindi ganito ang
pangarap kong mangyari sa future family ko. Dapat kasal muna, bago
ang lahat."

Nalaglag ang kanilang panga, hindi inaasahan na lalabas lahat mula

sa akin ang ganoong mga plano.
"Are you sure about this, Anak?" nanumbalik ang boses ni Mommy.

Ngumiti ako. "Very sure."

Zadriella's lips curved. "Wow, getting matured! I'm so happy for

you, baby boy! Send my regards to your future wife!"

Well, I can't blame them. I was a playboy before I met Asthreya, I

mean before I saw her pictures! Tsh. Pictures palang niya, ginawa
na akong loyal.

Iniwan ko siya sa mansyon nila Gorgeous Vizconde, dahil may usapan

raw sila ngayon kaya pinilit niya rin talaga akong papuntahin sa
dinner namin, e. Tss, nagseselos na ako sa babaeng iyon.

These past few days, they're always hanging out! Ako, ang driver
na taga hatid sa kanya sa mansyon ng Vizconde at naghihintay lang
ng text niya sa bahay kung susunduin ko na siya.

Gorgeous hated me, hindi ko alam kung may galit nga ba siya o
talagang hindi lang siya palasalita kapag kasama ako ni Threya.
But I accidentally opened the video on Asthreya's phone, it was
Gorgeous.

She was singing there, at habang kumakanta ay tumatawa pa.

Seriously? Marunong pala siya noon?

"Damn! Ba't ang tagal naman yata ng text niya? Kanina pa sila
magkasama, hindi ba sila nagsasawa?" iritadong tanong ko.

I was patiently waiting here outside the Vizconde mansion, after

our family dinner I went straight here and waited for Asthreya's
text that never came.

Kainis. Hindi man lang talaga ako naalala o kinumusta? Kahit isang
text wala?

I immediately dialled her number, pero out of reach iyon. Low bat?
Damn it! Wala bang kuryente sila Gorgeous? Bwisit.

"Where's Asthreya?" inis na tanong ko nang sinagot ni Gorgeous ang

tawag ko.

"She's in the hospital, Red didn't let me go out. I'm sorry..."

she said apologetically.

Kumalabog agad ang dibdib ko sa kaba at takot. Tangina, anong

nangyari? Anong ospital?

"Anong ospital? Fuck! Ba't siya napunta roon? Saan?" sunod sunod
na mura ang naimura ko at mabilis na nagdrive paalis.
"Calm down, Zoriel. Sa EGH. She's not the patient! It's my cousin!
Bagalan mo ang pagdrive, hindi nakakatulong 'yan!" pormal na wika
niya.

Bumuga ako ng hangin. Pinakalma ko ang aking sarili, I should

thank her straightforwardness!

Kumunot ang noo ko. "Anong kinalaman niya sa pinsan mo? Inutusan
mo ang buntis para icheck ang relative mo? Anong klase 'yon?"
iritadong tanong ko habang tinatahak ang daan patungong EGH.

I was intimidated by this Gorgeous but now? Hindi ko maisip kung

sino siya o ano siya, si Asthreya ang lamang sa aking isip at kung
anong ginagawa niya ngayon sa ospital.

"Spiral Roscoe, does it ring a bell now?" pormal na tanong niya.

What the fuck!?

"Ba't siya pa!? Hell! Hindi ko sinabing paglapitin mo sila ng

pinsan mong hindi ko alam! Damn it! I should've take her away from
you, kung alam ko lang."

"Seriously? Are you stupid? Threya is pregnant and too in love

with you, ngayon mo pa pagseselosan si Spiral? Tss, well I can't
blame you. He was the first love."

Sa inis ko ay pinatayan ko siya ng tawag. Damn her formality even

in just a simple teasing! This is really pissing me, hindi ako
natutuwa sa mga nangyayari.

Dapat pala nag background check ako sa mga Vizconde at kung sino
ang mga related sa kanila! Ni hindi ko nalaman na magpinsan pala
sila ng Spiral na iyon.

Nagmamadali akong pumasok ng EGH, but bodyguards didn't let me in.

Fuck it! Ano bang mayroon? Presidente ba ang naroon?

"My wife is there!" inis kong wika.

Wala silang sinagot sa akin, nakabantay parin sila. Naupo ako sa

isang couch sa lobby at hinilamos ang aking palad sa mukha dahil
sa inis.

"Zoriel..."

Mabilis akong napatayo nang marinig ang boses ni Asthreya. Nagtama

agad ang tingin namin, umigting ang panga ko nang makita kung sino
ang nasa kanyang tabi.

Humakbang ako papalapit sa kanila, hinaranagan agad ako ng

bodyguards pero sa isang senyas lang ni Spiral ay pinabyaan ako ng
mga iyon na makalapit sa kanila.
"Zoriel, what are you doing here?" Threya asked.

Fuck. Huwag niya sabihing nakalimutan niya agad ako dahil narito
ang first love niya? Damn it!

He looks tired and weary, para siyang sumabak sa isang laban na

nakakapagod at natalo siya. Threya looked sad and worried, hindi
nakalampas sa akin ang namamaga niyang mga mata.

What this fucker did to my Threya?

I smirked. "Anong ginagawa mo rito at kasama mo ang lalaking 'to?"

sarkastikong tanong ko.

Sumulyap agad si Threya kay Spiral, para silang nag usap sa mga
mata na lalong ikinainis ko. Hinila ko agad ang braso ni Threya
palapit sa akin. Hindi siya umangala pero ramdam ko ang panghihina
niya.

I immediately check her arms, if I'd see wounds or scratches. Pero

wala naman kahit isa.

"What happened, Threya?" tanong ko.

Umiling lamang siya at tipid na ngumiti kay Spiral, huminga ng

malalim si Spiral at tumango.

"Umuwi na tayo." hinigit na ni Threya ang aking braso at iniwan

namin si Spiral roon.

Hindi ko alam kung anong meron, at anong nangyari kay Spiral pero
ang pagkakaintindi ko kanina'y naaksidente siya! Pero mukha naman
siyang maayos. Nakaramdam lamang ako hg selos pero walang galit.

Alam ko namang hindi na siya mahal ni Threya, she cared for him.
Kaya hindi ko maiiwasan ang magselos, but I won't question that.
As long as she's carrying my child and she's with me, wala akong
pangamba.

Noong mga araw na alam kong wala akong pag-asa sa kanya dahil
halatang in love siya kay Spiral ay talagang masakit, hindi siya
ang una kong minahal pero siya ang pinakaminahal ko. Iyong tipong
kaya kong ipagpalit ang lahat para sa kanya.

She's my strength, weakness, happiness and my world. Sila ng

magiging anak ko.

"Zoriel, anong masasabi mo sa mga issues na kinakaharap mo

ngayon?"

Today's my press conference, I'm planning to retire in Showbiz. In

modeling and all, ayaw ko na sa telibisyon. Ayaw ko ng tsismis,
gusto kong mamuhay na walang makikisali sa amin ni Threya.
I have a lot of funds, at kaya noon kaming buhayin. Wala namang
pinagkaiba iyon dahil lahat ng ipon ko ay mula sa aking
pinaghirapan, hindi mula sa bank accounts ng parents ko.

Ayaw kong naiistress si Threya tungkol sa mga balitang walang

kwenta. Hindi niya gusto ang showbiz dahil maraming issue at
sawsaw. Kaya naman gusto kong mag quit showbiz para mawalan siya
ng problema.

Napangiti ako sa naisip.

"Nothing. All rumors and issues about me are true!"

Nagkislapan ang mga camera flashes. Sunod sunod ang batuhan ng

katanungan sa akin.

"Totoo ba na sa'yo ang pinagbubuntis ng Star model na si Asthreya

Fortin?"

"Totoo ba na aksidente lang iyon at hindi mo ginusto?"

Kumunot agad ang noo ko dahil sa huling tanong.

"It's true. Asthreya Fortin is my my girlfriend, at walang

katotohanan na aksidente ang lahat. I wanted it." natawa ako, alam
kong nanunuod si Threya at maaring nasaktan siya sa tanong na
iyon.

"May plano ka bang pakasalan siya? O susustentuhan mo lang ang

inyong anak?"

"Who wouldn't want to marry her? Of course, I will marry her!

Nakaplano na ang lahat, and you, reporters, paparazzis, bloggers
and all in show business are all invited. I will let you broadcast
the whole wedding! Gusto n'yo pati sa reception pa." I laughed a
bit. "But that would the last,"

Samu't saring usapan at bulungan na naman ang namuhay sa buong

hall.

"What's the meaning of that, Zoriel?"

"Last? What do you mean?"

"Are you quitting showbiz?"

I smirked. Tumingin ako sa aking wristwatch at kinuha ang aking

cellphone sa bulsa.

"Wait, I'll call my manager..."

I dialled her number, tumango na ako sa isang staff para paganahin

ang speaker ng hall. Ngumiti na lamang ako sa staffs. Kinakabahan
ako! Fuck.
"Zoriel!" nadinig ko agad ang gitil na bungad ni Asthreya. "Ano
bang pinagsasabi mo? Ayusin mo ang pagsagot sagot mo!"

Lalong nagkislapan ang mga camera at umingay ang paligid nang

marinig nila ang boses ni Astherya sa speaker.

My heart is racing, hindi ko alam kung anong sasabihin. Nawawalan

ako ng dila at boses dahil sa kaba. Lalo pa't napakaraming tao ang
narito at nakakanuod nito ng live.

Stick with the plan, Zoriel!

"At 'tsaka bakit ka tumawag? Nasa gitna ka ng interview!"

Huminga ako ng malalim at pilit kinalma ang sarili.

"Baby..." I called soflty.

"May problema ba? May masakit ba sa'yo? Kung may masakit sa'yo,
huwag mo nang ituloy ang interview. Go home now, I'm waiting. I
love you, good luck!" nag aalal na ang kanyang boses.

Fuck. This is making me cry in joy!

Muling huminga ako ng malalim, nakita kong nakahalukipkip si

Rocket at Cash sa isang gilid kasama si Zadriella na nagchicheer
sa akin gamit ang kanyang kamay.

"Baby, I want to ask something. Naguguluhan kasi ako..." I smiled.

"Hindi ko masagot ang tanong na 'to, dahil ikaw lang ang pwedeng
makasagot."

"Huh? What is it?" naguguluhan na siya ngayon.

Natahimik ang lahat ng press dahil sa aming pag-uusap. Parang

lahat sila ay naging tensyonado, nakita ko rin ang pagngiwi ng mga
staffs na parang kabado na wala pa man.

"This is live broadcasting nationwide, baby." paalala ko sa

kabadong tono.

"Ano ba, Zoriel?" gulong tanong niya. "Mukha kang constipated!"

Fuck.

I licked my lower lip and inhaled sharply.

"Asthreya Chian, will you be mine for the rest of my life?" I

asked. "Will you marry me, baby?"

Narinig ko agad ang tilian ng mga tao, walang humpay ang ginawang
pagkuha sa akin ng litrato.
Sobrang kaba ang dulot sa akin ng ginagawa ko. I can't accept
rejection! Kaya nga pina live broadcast ko, para wala siyang
tanggi.

Ilang sandali pa ay narinig ko na ang paghikbi sa kabilang linya.

Uminit ang paligid ng mga mata ko nang hindi inaasahan. Oh shit
no. You can't cry here, man!

"You, jerk!" singhap niya, nanginginig ang boses.

"Baby..." muling tawag ko, miski ako ay namamos na. "Marry me,
please..."

"Zoriel! Oh God! Of course, I will marry you!" she cried.

"Nakakainis ka! Kailan ba?"

Napahalakhak ako, tears pooled in my eyes. I don't even know why!

Marahil ay dahil sa kaba ko. Fuck! I can't take this anymore.

Pumikit ako ng mariin at tumayo sa aking upuan.

"I love you so much, baby! Thank you so much!" hindi napigilan ang
aking saya.

Pumalakpak ang mga reporters at mga staffs, nagtitilian sila na

parang pati sila ay nanalo dahil sa pagpayag ni Threya.

"I love you more, Zoriel." her voice was shaking. "Go home now, I
want to hug you..." batid kong umiiyak siya.

Malapad na ngumiti ako. Sobrang saya! Iyon ang gustong magpaiyak

sa akin ngayon.

"Alright, baby." I said happily. "Everyone, I'm quitting showbiz

today. I'm gonna settle down with my future wife... thank you..."
iyon ang huli kong sinabi sa lahat bago ako nagmadaling umalis ng
conference hall.

📖📖📖