elle - occupational yaya.

txt
Download
Share
Add to my account
Buy ads here

Prologue

My eyes immediately flew open when I heard the the rooster's crowing.

Yeah, right.

Paano naman magkakaroon ng rooster sa gitna ng siyudad.

And take note sa condominium? Like, hello?

Unless trip ng kapit bahay namin na mag-alaga which is really out of the question.

Hindi agad ako bumangon at dahan dahang nag-inat sa pwesto ko nang nahagip ng
paningin ko ang isang mukha na nasa side ko. Inayos ko ang higa ko at hinarap siya
habang yakap yakap ko ang isang unan.
Grabe, siguro nung nagsabog si Lord ng kagwapuhan eh nasalo nito lahat.

From his

perfectly shaped eyebrows

perfectly shaped nose

perfectly shaped lips

perfectly shaped jaw

Goodness I can go on and on how perfect his physical attributes are.

Napangiti ako sa thought kung gaano ako ka swerte at siya ang kasama ko.

We've been together through ups and downs

in sickness and in health

in happiness and sadness

Kahit na madalas eh sinusungitan niya ako. Sanayan lang yan kasi naman spoiled eh.

Bumangon na ako at naligo. Sinout ko rin yung damit na sinabi niya one time na cute
daw ako tignan.

Lumabas na rin ako at naghanda ng almusal. Nang natapos na ako eh chineck ko yung
oras.

Time for him to wake up.

Dahan dahan kong binuksan ang pintuan at pumasok. Di ko agad siya ginising. Hinawi
ko muna yung kurtina. Natamaan siya ng sikat ng araw at napansin kong he stirred.
Nilapitan ko siya at pinagmasdan yung mukha niya.

Sus Ginoo! Bakit ba ang gwapo pa rin ito kahit tulog. Napansin ko rin na medyo
kumunot yung noo niya. Naku, alam na alam ko yun. Sa katagal na namin na magkasama
alam ko na naiirita ito. Ayaw na ayaw kasi nito na maagang ginigising.

Nung nagsawa na ako sa kakatitig sa kanya eh inayos ko uli yung damit ko at

nagprepare.

eto na.

"?? GOOD MORNING SA IYO!!!!!??"

Agad naman ito napadilat at tinignan ako. Goodness, andyan na naman yung death
stare niya. Uh oh, looks like someone woke up the wrong side of the bed...again.
"SHUT UP!!!"

Of course, ano pa nga ba ang ineexpect ko? A sweet good morning perhaps? Ha!
Impossible!

"Pero kailangan mo nang bumangon. Andaming mong gagawin ngayong araw na ito."

Di ko siya tinantanan hanggang di siya bumangon. Bumangon nga pero napuno naman ako
ng mura. Sus, as if di pa ako sanay.

Sinundan ko siya papuntang C.R habang sinasabi ko sa kanya ang ang schedule niya
ngayong araw na ito.

Tumigil ito sa pinto at hinarap ako. Then pinameywangan ako habang nakataas ang
kilay.

"God you're so annoying! Ano ba kita?!"

Napangiti nalang ako sa kanya at binigay yung towel tapos tinulak siya papasok sa
c.r.

Ako siVivian

21 years old

A proud bisaya

Single but Unavailable

why?

It's Complicated

Occupation:

Yaya

Kinatok ko uli yung pinto.

"Sir Marco! dalian nyo po ha? Baka Ma-late na po kayo!"

"Shut Up!"

and that's Marco de Silva.

my 21 year old,Spoiled,Rich, Drop Dead Gorgeous Model and Heir

and

My Alaga

Think I should Quit?

Nah.

Kasi dahil sa kanya.

He gave me Happiness

He gave me Freedom

and most importantly

he gave me a Life

So kahit ganun yan, di pa rin ako mag-reresign.

I owe him everything.

in return I should give him my all.

The loyalty

The service

The love

of course,

of a yaya.

"VIVIAN!!! SHAMPOO!!!"

Napailing nalang ako.

Hay, the joys of being Marco de Silva's yaya.

And damn proud to be one!

Chapter 1

"And lastly, may photoshoot ka at 4 p.m." patapos kong sabi after kong mag-litanya
sa harap niya tungkol sa schedules na gagawin niya ngayong araw na ito.

Tinignan lang niya ako nun habang kumakain ng hinanda kong almusal. Nung natapos na
siya eh dun pa lang siya nagsalita.

"God, you're annoying." I just rolled my eyes. There he goes again with his famous
line. "Alam mo yung bibig mo parang machine gun. Walang tigil kung mag-salita.
Naririndi na ako, alam mo ba yun?"

Ngitian ko lang siya nun at niligpit yung pinagkainan niya. Hay naku, di naman niya
kinain yung carrots niya.

"Trabaho ko yun so no choice ka."

Sinundan lang niya ako ng tingin habang papunta ako ng lababo. Pinaghandaan ko
naman siya ng kape. Yun kasi ang gusto niya. Coffee after eating his breakfast.
Para sa akin ang weird nga kasi usually naman eh kape yung nauuna kesa sa almusal.
Oh well, si Marco de Silva nga naman siya. Hari ng kaweirduhan. Pero atin atin lang
yun ha?

"You're wearing THAT again." sabay turo sa suot ko.

"Ano namang masama dito sa suot ko?"

"God you've been wearing that for the 3rd time this week. Tell me, nilabhan mo ba
yan?"

Nag-act pa naman akong parang nasaktan sa sinabi niya. That was really revolting!
Oh diba? Kung maka-english lang, wagas! Natutunan ko yan sa mga kasama ni Sir Marco
sa trabaho.

"Oo naman no! Amuyin mo pa!" sabay lapit sa kanya na agad namang umiwas. Siyempre
binibiro ko lang siya pero mukhang napikon.

"That's gross!"

"Gross, gross ka dyan! Hmph! Eh kasi naman sir Marco sabi mo cute ako tignan nito."

Nakasuot kasi ako nung maid uniform na tinahi ng mama Lourdes ko. Simple lang siya
kung tutuusin. Pink ruffled dress na may puting apron. Wala naman din akong
magagawa since required naman sa amin na mag-uniform.

"Ako? Sinabihan kitang cute? Asa!"

"Totoo! Sabi mo pa nga," Inadjust ko pa ang tono ng pananalita ko at pinababa ito

"Vivian, you really look cute in that."

"Unbelievable! At kailan naman yun ha?"

Napa-isip naman ako nun. Teka, kelan nga ba? Ang pagkakatanda ko eh last week lang
yun nung...

"Ah tama! Nung umuwi kang lasing nung isang gabi."sabi ko sa kanya na nakangiti.

Bigla nalang siyang humagalpak sa kakatawa. Grabe, halos maiyak na siya nun. Ano
naman kaya ang nakakatawa dun?

"God, Vivian. Lesson 1: Never trust a guy's words especially when he's drunk."
seryoso ang pagkakasabi niyang yun pero maya maya eh tumawa uli ito.
Napailing nalang ako. Hay naku, tama bang i-deny? Sa pagkakaalam ko kasi, it's the
other way around.

Narinig ko dati na lumalabas daw ang totoong damdamin ng isang lalakin lalo na
paglasing. Hindi ko alam kung totoo nga ba yun pero yun ang pinaghahawakan ko. So
kahit ano pang sabihin ni sir Marco eh di na mababago ang isip ko unless kung
papatunayan niya yun which is malabo pa.Kasing labo pa nung taong may 20/40 na
eyesight.

"And another thing, Vivian. Pwede ba, alisin mo na yung picture ko sa bedside table
mo? It's really disturbing having my picture there."

Nagulat naman ako sa sinabi niya. Una, dahil sa gusto niyang ipatanggal yung
tanging picture ko sa kanya na nakangiti. Kinunan yun nung 18th birthday niya. Oo,
sanay na akong makita siyang ngumingiti pero iba kasi yun. Kitang kita mo kasi na
he was smiling from the heart. Pero ewan ko ba kung ano'ng nangyari na naging
bugnutin na tong bata na to. Ever since that day eh di ko na siya nakitang ganun
ngumiti. Kaya nga tinago ko yun at ipinframe para at least ma-inspire ako bumangon
araw araw kasi lagi niya akong sinusungitan.

at pangalawa,

bakit niya alam na may picture ako sa kwarto ko???

"Hoy sir Marco, paano mo nalaman na may picture ako sa'yo?!"

Nasamid naman siya sa iniinom niyang kape. Naku, ano kayang kalokohan ang ginagawa
nun sa kwarto ko?

"K-Kasi naman may hinanap ako."

"Ano naman yun?" diin ko pa nung napansin kong nauutal siya. "Ikaw ha? di ko alam
na may HD ka pala sa akin???"

Napatayo ito bigla at bahid sa mukha niya ang inis. Hala! Napikon ata.

"Shut up! I can do whatever I want kasi bahay ko ito and I order you na itapon mo
yung picture ko this instant!" and with that eh padabog itong pumasok sa kwarto
nito.
Sinundan ko lang siya ng tingin. Napailing nalang ako. Eh kung ganun ang
pagkadisgusto niya na may picture siya kwarto ko eh sana itinapon nalang niya
mismo. Asus, kahit kailan, ang cute talaga ng alaga ko.

Tinapos ko nalang ang trabaho ko at hinanda yung gamit si sir Marco para sa
photoshoot nung biglang may nag-door bell. Grabe, ke aga aga pang mambubulabog. Isa
lang ang nasa isip ko nung mga panahong yun. Yung makulit na kabitbahay namin na
laging nagpapacute kay sir. Sasalubungin ko sana siya ng sermon nung pagbukas ko ng
pinto. Buti nalang at napigilan ko.

Sus Ginoo! Ba't andito ang mga magulang niya?!

"Good morning po Sir, Maam" nag-bow pa ako nun at hinatid sila sa living room.
Inofferan ko pa nga ng kape or juice sila pero tinanggihan naman nila. "Sige po.
Tatawagin ko lang po si sir Marco."

"No,Vivian. Hindi si Marco ang pakay namin dito."napatigil naman ako at nagtaka sa
sinabi ni Mrs. de Silva."ikaw."

Nagulat ako nung dumating sila since ang pagkakaalam ko eh nasa business trip ang
mag-asawa. Tapos, pumupunta lang sila dito pag may kalokohang ginawa si sir Marco
para pagalitan nila.

Pero mas nagulat ako kasi instead ang anak nila ang una nilang dapat makita eh ako.
Ano kayang meron? Tinuro ni Mr.de Silva yung upuan sa gilid ko na waring sinasabi
na pauupuin ako.

Nakaramdam ako ng kaba nun. Diyos ko naman Lord, may cctv kaya dito sa bahay?
Nakita kaya nila yung pagmamaltrato ko sa anak nila (as if!) o yung time na kinain
ko yung nag-iisang cookie sa ref ?! sisisantihin na ba ako?! Paano na kami
mabubuhay ni mama Lourdes nito?!

"Vivian..." ayan na. Pamilyar yung tono ng pananalita ni Mr. de Silva. Yun ang
kadalasan ginagamit niya pagmagsisisante siya ng tauhan niya. Napapapikit nalang
ako at at naghihintay ng famous line niya na "you.are.fired."

"You're going to school ngayong pasukan." this time eh yung mahinahong boses ni
Mrs. de Silva ang sumalubong sa akin. Agad napadilat ang mga mata ko sa sinabi
niya. Ano daw?!

"Po?"

"We planned to enroll you in college, Vivian. I think you deserve it considering na
maganda ang naging performance mo sa trabaho mo these past five years with us
especially nung naging katuwang ka ni Marco dito sa bahay."

Bumalik yung kaba ko na naramdaman ko kanina. Mas gusto ko yata na sisantihin

nalang nila ako.

"N-Nagpapasalamat po ako sa offer ninyo p-pero hindi ko pa matatanggap yun."

"Bakit? Is there something wrong, Vivian?"

"Wala naman po Mrs. de Silva kaya lang po sobra sobra na po yung ginawa ninyo sa
amin ni mama Lourdes.Considering na tinanggap niyo pa rin kami despite our
background. Masaya na po kaming mapagsilbihan po namin kayo."

"No, Vivian. Sa lahat na naging yaya ni Marco eh ikaw lang ang tumagal .Like I
said earlier, you deserve it. It's been long overdue for you to go to school.
Sayang din ang talino mo."

"P-Pero maam --"

"Don't think of refusing this offer, Vivian. Hindi lang yun ang rason kung bakit ka
namin pagpapaaralin"natigil ako nun nung si Mr. de Silva na ang nagsalita. Nay ko
po. boses pa lang, kakatakot na! "Since graduating na si Marco sa college and dahil
sa peste niyang career eh kailangan niyang may mag-assist sa kanya sa school.
Considering na siya rin ang student body council president nila. We need you to
extend your service hanggang doon sa school niya."

Okay, now that shut me up. Pero di pa rin ako patitinag. Go, Vivian, aja!

"Naiintindihan ko po Mr. de Silva, pero right now I don't have the necessary
documents para ma-enroll ako. Hindi na kasi namin naisalba ni --"

"That's taken care of, Vivian." si Mrs. de Silva uli yung nagsalita. "All you have
to do is to focus on Marco, okay?"

Hay naku, the many wonders of what money can do. Kahit ano pang gawin kong palusot
eh di pa rin makakalusot. Might as well hope for the best.

"Anyway, ano ba ang course na gusto mong kunin? Me pangarap ka ba na maging?"

Pangarap?

Siguro noon masasabi ko meron. In fact, andami nun. Kukulangin pa ang mga daliri ko
sa kamay at paa para dun.

But now?
Hindi ko alam.

Siguro kung meron man eh yun ay ang pagsilbihan si sir Marco habangbuhay.

because I owe him my life.

Nakita kong naghihintay ang mag-asawa sa sagot ko. As of the moment eh wala talaga
akong maisip. Then may biglang sumagi sa isip ko.

Gosh, kelan nga ba nung huling ginawa ko yun?

Pwede na siguro yun since hilig ko naman.

"Fine Arts po."

"Great choice. Anyway, tulad nang sinabi namin kanina eh you will be assiting Marco
not only in his work but also in his school duties. So naturally, you'll be going
to the same school with him."

"Opo." wala sa sarili kong sagot.

Not until nung nag-sink in sa akin yung sinabi niya.

Ba't di ko agad naisip yun?!

Did she just say same school?

Ang pinaka-prestigious at sikat na school dito?!

Sus Ginoo! What have I gotten myself into?!

Chapter 2

Sa pagbukas ko ng pintuan eh agad naman tumunog yung chimes na nakasabit malapit

dun. Napatingin yung ibang empleyado sa akin at tulad ng nakagawian eh agad naman
nila akong sinalubong ng bati. Lumapit naman yung isang waiter para iassist ako.

"Table for how many person maam?"

"No, it's okay. May kasama ako." sabi ko nung nahagip ng paningin ko ang isang
taong malamang eh kanina pang matiyagang naghihintay sa akin.

Nilapitan ko agad siya at tulad ng dati eh agad naman niya ako sinalubong ng ngiti
at yakap.

"Anak. Na-miss kita sobra..."

Siya ang mama Lourdes ko. Kahit na bahid sa kanyang itsura ang hirap na dinanas
nito dahil sa kahirapan eh kabaliktaran naman ito sa kanyang pag-uugali. Parati
kasi itong nakangiti at di niya hinahayaang di maiparamdam kong gaano ka niya
kamahal.
Kaya nga love na love ko si mama.

MInuwestra naman niya ako na umupo sa harap niya. Pagkatapos nun eh umorder na ito
para sa amin. Hindi ko na nga kailangan sabihin sa kanya kung ano ang gusto ko kasi
tandang tanda niya talaga yun.

Nagkuwento naman siya sa mga nangyari sa kanya doon sa mansyon. Doon kasi siya
nagtatrabaho. Naikuwento ko rin sa kanya yung desisyon nila Mr. de Silva na
pagpapa-aralin ako nila. As expected eh tuwang tuwa ito sa ibinalita ko sa kanya.

"Tama nga naman ang sinabi nila, Vivian. Nararapat lang naman yan para sa iyo kasi
napakabuti mong bata."

"Pero ma, di ko naman kailangan pa yun eh. Masaya naman akong ganito. Yung
pinagsisilbihan si sir Marco."

Agad naman nitong kinuha ang mga kamay ko. Bahagyang nalungkot ang mukha nito
habang hinimas himas nito ang kamay ko.

"Vivian, anak. Wag mo nang tikisin ang sarili mo. Hindi naman ito ang buhay na
nararapat para sa iyo."
Medyo nalungkot naman ako sa sinabi ni mama. Sa lahat ng nangyari sa buhay ko eh
ito na siguro ang masasabi kong pinakamasayang nangyari. Kahit naging salat man
kami sa material na bagay pero umaapaw naman ang yaman namin sa pagmamahal at pag-
aaruga.

"Ma naman, pag-uusapan na naman ba natin yan? Naku, ikaw talaga. Dadami na yang
wrinkles mo sige ka." pabiro kong sabi sa kanya para naman gumaan ang pakiramdam
niya "Atsaka, sino'ng may sabi na hindi ito ang buhay na nararapat para sa akin?
Sus Ginoo mama! Di ko ipagpapalit ang lahat ng ito sa kahit ano mang yaman sa
mundo. Ikaw na mismo ang nag sabi sa akin noon na minsan kailangan kong lumayo sa
ninanasa ko upang masumpungan ang nauukol para sa akin. At eto na nga yun, I
deserve this. I deserve this life full of love and care."

This time eh napangiti ko na siya. Hay naku, minsan talaga tong nanay ko eh napaka
maalalahanin.

"Atsaka, tignan niyo naman, ka swerte kong babae at kasama ko sa iisang bahay ang
pinagpapantasyahan nila dyan sa billboard." sabay turo sa mga babae na napapatigil
at napapatingin sa bagong lagay na billboard ni sir Marco.

Tumawa naman ang nanay ko nun. This time eh masasabi ko na okay na siya.

"Hay naku, ikaw talagang bata ka. Basta pagkatandaan mo na mahal na mahal kita
munting prinsesa ko."

This time eh ako naman yung napangiti ni mama. Tama nga ang sabi nila, mothers know
best. Tulad nalang nung ginawa niya, alam na alam niya talaga kung paano niya ako
pinasasaya lalo na't pag tinatawag niya ako nun.

Kumain lang kami nun at nagkuwentuhan nung biglang tumunog yung cellphone ko.
Pinagtitinginan lang ako nung mga customer doon. Siguro dahil luma na yung kantang
ginamit ko na ringtone.

"?? bababaero, bababaero, bababaero daw ako. Sino'ng maysabi, makakakating labi.di
di di naman totoo...??" napasabay ako ng kanta nun at tinignan ko yung screen ng
phone ko. Kahit di ko yun tignan eh alam ko naman kung sino ang tumatawag dahil sa
kanya lang tong ringtone na to. Ba't kaya napatawag to eh day-off ko ngayon? Bago
ko pinindot yung accept eh inayos ko muna ung phone na medyo malayo sa tenga ko.
"VIVIAN! ASAN NA YUNG SAPATOS NA GAGAMITIN KO PARA SA SHOOT?!"

"Sir Marco, nakalagay na po yun sa lalagyan nun at nasa top shelf sa may kanan na
may nakapatong na blue din na box na gagamitin mo rin para sa shoot pero I think
mas maganda kung yung isang box nalang na kulay yellow ang gamitin mo kasi mas
bagay yun sa concept ng photoshoot pero pwede na rin yung unang hinahanap niyo na
kulay ---"

"SH1T VIVIAN! PINAGLOLOKO MO BA AKO?! "

"Hindi naman po sir. I was only giving suggestions." Napatigil sa pag kain si mama
nun at napailing. Hay naku, kahit yan eh sanay na sa pag-uugali ni sir Marco.

"BA'T BA KASI NGAYON MO PA NAISIPAN NA MAG-DAY OFF?! PUCHA NAMAN KASI VIVIAN, DI BA
SABI KO SA'YO STAY AWAY FROM MY SHOES?!"

"Eh kasi naman po pakalat kalat lang naman din yun kaya natural eh inayos ko. Sige
na po, ibaba ko na po ito ha? Bye Sir Marco..."

"DON'T YOU DARE PUT THIS DOWN KUNDI MALILINTIKAN KA SA AKIN. NOW TELL ME WHERE
THOSE FKN SHOES!"

"Sabi ko nga diba nasa top shelf. Black box. Sige na, bye."

"SINO BA KASING HINAYUPAK NA KASAMA MO NGAYON AT MAS INUUNA MO SIYA HA?! HUMANDA SA
AKIN YANG KUTONG LUPA NA--"

Nagulat nalang ako nung kinuha ni mama yung cellphone ko. Napalayo nga niya bigla
dahil sumisigaw si sir pero nung nagpakilala siya eh mukhang tumahan na yung bata.

One thing that people doesn't know is behind those arrogant and bossy attitude eh

tiklop ito pagdating kay mama Lourdes.

"Yes, Hijo. Thank you sa pag-greet sa akin sa kaarawan ko." nakangiting sabi ni
mama. Oo nga pala, kaya nga ako nag request bigla ng day-off eh dahil birthday ni
mama. "Ikaw talaga, minsan na nga ito pero sige pagbibigyan kita tutal kahit
papaano eh nasolo ko man itong anak ko. Oo, sige. Salamat uli."

Tapos binalik ni mama sa akin yung cellphone ko na nakangiti. Naks! Galing talaga
ng mama ko. Walang wala sila darna at wonder woman sa power ni Mama Lourdes.
Sinampak ko yung cellphone pabalik sa tenga ko since mukhang nag cease fire na si
sir Marco.

"Uh Vivian, is this you?"

"Yes sir Marco" napangiti ako nun kasi ramdam ko na medyo nahiya yun sa ginawa
kanina.

"Uh okay...be here in 20 minutes" malumanay niyang sagot. Infairness, ang ganda
talaga ng boses ni sir kaso lagi niya kasi akong sinisigawan ko ngayon ko lang
napansin.

"Okay po sir marco." pa-sweet ko pang pagkakasabi.

Pero sabi nga nila, things here on earth are only temporary

and I guess sir Marco isn't an exception.

"Be here in 20 minutes or else you're dead."

???

Napangalumbabab lang ako habang pinapanood si sir Marco sa photoshoot. Grabe,

kanina pa sila diyan ah! If I know, sinasadya yun nung baklang photographer. Hala
sige dong, magsawa ka sa kakukuha sa oh-so-yummy na katawan ni sir Marco dahil
hanggang dun ka nalang!

Pero sabagay, di ko naman talaga siya masisisi or kahit na yung mga ibang models na
kanina pa naglalaway dahil naka-topless nga si sir. With those perfectly toned
muscles, biceps and abs (plus the fact na mukha pa lang eh ulam na) eh sino mang
nasa tamang pag-iisip ang hindi maiinlove dun. Kahit nga ako eh ganun din pero sa
limang taong kasama ko si sir eh nasanay na ako. Kaso nga lang, sabi nga nila eh
nobody's perfect kaya nung nasalo niya ang perfectness sa physical attributes eh
ganun naman kakulang ang pag-uugali nito.

Napahikab uli ako. Naman, bored na talaga ako dito. Wala naman akong magawa at di
naman ako pwedeng umalis kasi baka hanapin ako ni sir.

Buti nalang at nag-break sila. Lumapit si sir sa akin at agad kong inabot yung
gatorade niya. Kumuha na rin ako ng towel niya at pinunasan yung pawis niya. Grabe,
di na ba naawa yung photgrapher na yun? Di ba niya nahahalata na pagod na tong
alaga ko?

Mabilis lang yung break at bumalik na uli siya doon pero binihisan siya at
pinalitan din yung hairstyle niya. Hay naku, mag-aantay na naman ako nito. Boring
na as in boring!

"God, did you see how she makes punas to Marco? She's so malandi! "

"I know right? SHe's like making papansin to her amo amd stuff. Gosh, that's so
eww.."

"Look, she's not even that pretty. The nerve!"

"I know...I mean look at her. She' so not bagay to Marco noh? She's just making asa
to herself."

"Like hello? she's only a P.A noh. Marco won't notice the likes of her."

Hala! Grabe naman kung magbulungan tong dalawang to. Di ba na uso sa kanila yung
discreet? Tinignan ko lang sila nun pero pinabayaan ko nalang. Paki ko ba kung ano
sabihin nila. Inggit lang sila kasi ako lang nakakahawak ng labidabs nila.

"O.M.G di you see her make tingin to us? Was that a death glare?" Hala si ate, kung
makapagbintang, wagas!

"I know..she so ma-feeling. Gosh!"

Okay lang yan Vivian. All you have to do is to zone out the unecessary sounds. Di
ka dapat padala sa mga ganyang klaseng tao kasi wala kang mapapala. Naging
succesful naman ako nun pero nung nahagip ng mata ko ang isang nilalang na pumasok
galing sa pintuan eh parang kusa na nga akong walang narinig kundi ang boses niya.

Gosh, natotomboy na yata ako! Grabe, pakiramdam ko nasa langit na ako dahil
nakikita ko ang isang anghel gracefully walking towards us.

"Hello!" grabe pati boses nito eh parang musika sa pandinig. Ngumiti ito sa akin at
nilagpasan ako at pinuntahan yung ibang staff para batiin.

Grabe, para akong nakakita ng isang aparisyon pero hindi eh. Parang may isang
salita that would best fit her perfection.

"Hay...ang ganda talaga ni Miss Stella Mariz no? Parang diyosa"

Sapul ka tsong! The whole time eh nakatingin lang ako sa kanya. Grabe, feeling ko
ang bait niya kasi mukha pa lang parang di maka basag pinggan eh.

Di ko napansin na may tao na pala sa tabi ko.

"Hoy Vivian!" Anak ng tatlumpong pating! Si Sir naman kung manggulat, wagas!
Napatingin ako sa kanya at ngumiti. Tinaasan lang niya ako ng kilay.
"Are you slacking off again?!"
"Hindi po. Pero naman kasi sir Marco. Kita mo yung babaeng yun? Stella Mariz yung
name. Di ba ang ganda niya? As in sobra!" sabi ko sabay turo sa direksyon nila.
Pinapaligiran na ito ng ibang models. Grabe, mapababae man o lalaki eh nahumaling
sa kanya. Kahit nga yung baklang photographer eh nandun din.

Sinundan naman niya yung tinuro ko pero binalik niya sa akin yun tingin niya.

"Tss...I really don't understand your stand on beauty. Nagandahan ka na dun?" sabay
iling as if na sinasabi na ang poor ng taste ko. "Akin na."
"Ambot nimo oi..."

"Ei, I told you, no speaking of your native tongue when you're with me!"

"Way bo-utay..."

Agad ko namang binigay yung gatorade niya kaya lang ubos na pala.

"Hala sir, ubos na pala. Bibili lang po ako ng saglit."

Bago pa niya ako pigilan (as if naman pipigilan
baka mawili uli at maraming ipabili sa akin) eh
hinanap yung vending machine. Medyo malayo layo
nahanap ko na rin eh bumili na ako ng dalawa in
resrve na. Ang layo pa naman nito.
niya ako. Tumakas lang ako kasi
lumabas na ako sa kwartong yun at
rin pala yun. Nung sa wakas at
case na maubos yung isa eh may

Nung pabalik na ako eh sumalubong sa akin yung dalawang babae na nagbubulungan

kanina.

"Hoy P.A! Ibili mo nga kami ng pagkain. Nagugutom kami!"

"Yeah and bilisan mo. Ayokong pinaghihintay kami."

Sa totoo lang, matagal na akong naiinis sa dalawang to. If I remembered correctly

eh Jessica and Tiffany yung mga pangalan nila. I hate to admit it eh magaganda
naman sila. Yung klaseng mapapa stop and stare ka talaga. Yun nga eh kung gaano
kaganda itong dalawang to eh ganun din kasama ang pag-uugali nila. Ever since na
nag trabaho si sir dito sa modeling agency na to eh naging favorite victim na nila
ako sa pagbu-bully. Goodness, di ko na mabilang kung ilang beses na nila akong
pinapahiya especially if di sila makikita ni sir kasi syempre dapat maganda yung
image nila sa kanya. Di ko naman kayang mag sumbong. Anong laban naman kasi ng
isang yaya sa mga models na katulad nila. Alam ko naman in the end eh sila na yung
papaniwalaan.

And besides, ayokong mapahiya si sir Marco dahil gumawa ako ng gulo.

Napabuntong hininga nalang ako at bumalik sa vending machine. Binilihan ko sila

nung sandwhich nila atsaka sinalihan ko na rin ng juice para naman matahimik sila.

Nung bumalik ako eh naabutan ko silang nagtatawanan.

"O, eto na yung pagkain niyo." sabay abot sa kanila yung pagkain.

Paalis na sana ako nun kaya lang hinila ako bigla nung isang babae.

"Nakikinig ka ba sa amin? We said we want tuna sandwiches. And what's with this
juice?! It's disgusting! Gusto mo ba kaming lasunin?!"

"Like yeah, ano ba kasing yang taste mo. Ang cheap!"

Ay anak ng tupa! Kung sinabi nila kung ano'ng gusto nila eh sana tapos na noh? Pero
sabagay, kasalanan ko naman bakit di ko sila tinanong. Pero, dapat ko bang gawin
yun eh libre naman yung bigay ko. Ah ewan! I really want to get away from them!

"Pasensya na po pero wala na kasing ibang klaseng sandwhices ang nadun. Eh yung
juice naman, kung ayaw niyo eh bumili nalang kayo ng bago. Tutal eh malapit lang
naman dito ang vending machine. Sige po, alis na po ako kasi baka hinahanap na ako
ni sir Marco"

Di ko na sila hinitay na sumagot at umalis na ako sa harapan nila. Kaya lang eh di

pa ako nakakalayo eh naramdaman ko nalang na may humila sa buhok ko. Masyadong
mabilis ang mga pangayayari dahil the next thing I know eh tinulak nila ako sa
dingding at kinorner nila ako.

"Hey, di pa kami tapos sa'yo. Don't get so cocky dahil andito ang amo mo!" sabay
sabunot ni Jessica sa buhok ko. Grabe, parang nangigigil ito kasi ang sakit kasi
nung anit ko.

"P-Pero hindi naman po e---"

"Shut up! Wala kang karapatan na magsalita. P. A ka lang atsaka pwede ba, tigil
tigilan mo nang yang paglalandi mo kay Marco. Nakakadiri ka! You're pathetic! Wag
kang umasa na papatulan ka niya kasi you're nothing!"

Aba't seriously, ang sama ng mga ugali nitong mga babaeng to! The hell with
patience. Marunong naman akong masaktan. Grabe, parang degrading na masyado yung
sinasabi nila. Ano naman kung P.A ako? Tao naman rin ako ah? May karapatan. Tsaka
P.A? Goodness, hindi ako P.A mga tsong! Yaya to, YAYA! Maaaring iniisip niyo na
pareho lang yun pero para sa akin magkaiba yun! Kung tatanungin niyo ako kung ano
eh wag muna ngayon kasi aasikasuhin ko muna tong dalawang to.

"Grabe naman po kayo. Hindi porket ganito ang estado ng buhay ko eh pwede niyo na
akong ganyanin. Tao naman din po ako ah! May puso at damdamin! Nakakasakit na kayo
ah! Tsaka, hindi ako P.A ni sir Marco. I'm more than that!" proud kong pagkasabi.

Akala ko naman effective yung ginawa ko pero nagulat nalang akong nung may narinig
akong isang malutong na sampal. Medyo mabagal yung pick up ko nun. Late ko nang na
realize...

ako pala yung sinampal.

Grabe, ramdam ko yung pangigigil ni Tiffany sa pagsampal sa akin kasi ang sakit!
Napahawak nalang ako sa mukha ko. Pinipigilan ko na rin na maiiyak. Nakita kasi
nung mga dumaan ng mga model ang ginawa nila pero di man nila pinigilan. Bagkus eh
pinagtawanan pa ako at umalis. Grabe, mga egocentric talaga ang mga tao dito!

"Don't you dare talk back to us! AT may pa I'm more than that ka pang nalalaman!
Ha!" sabi nun ni Jessica. Buti nalang nga at binitawan na niya yung buhok ko. "Asa
ka pa na you're more than a P.A to him."

"Nakakaawa ko naman. Umaasa sa wala. You're really pathetic!"

"And a loser" nag-apir pa ang dalawang bruhilda at tumawa. Tapos nun eh tinignan
ako ni Jessica from head to foot, waring may iniisip.

"You know what, parang may kulang sa'yo..." naman, andyan na yung tono ng
pananalita niya. Mukhang may plano na naman ito na hindi maganda.

"Yeah" paga-agree nun ni Tiffany "You know what, Sica. My mom told me once that you
should water the plants regularly if you want it to grow beautifully."

"Oh right!" tapos eh tinignan ako uli at ngumiti ng nakakaloko "Maybe we could help
you after all P.A"

Nagtaka naman ako sa sinabi nila. Ano namang connection sa pagbubully, pagdidilig
at pagtulong sa akin? Tsaka, pagtulong sa ano? Pero nung nakita ko rin na ngumit si
Tiffany eh parang kinabahan ako uli. God, help me na! As in now na! I NEED A
MIRACLE!!!!!

Pero bago pa maka resbak si God sa akin eh naunahan na sila nung dalawa. Sabay nila
akong binuhusan ng juice na binili ko sa kanila kanina. Grabe, ang lagkit!

"Ha! Now you look great! Mapapansin ka na talaga ni Marco!"

"Right on!"

This time eh di ko na talaga napigilan at napaiyak na ako nun. Grabe, sobra na

talaga tong ginagawa nila. Kung nagseselos sila dahil sa trabaho ko eh sana sinabi
nalang nila at willing akong mag-resign. Sila na ang magyayaya sa lalaking yun!

Akala ko nga tapos na sila kaya lang hinigit ni Jessica yung blouse ko. Mas lalo
akong napaiyak nun kasi naman binili to ni sir Marco sa akin nung birthday ko last
year. Nagpumiglas ako nun pero mas lalo yata nilakasan ni Jessica yung paghila.
Tinulungan pa nga siya ni Tiffany hanggang sa may narining akong parang napunit.

"Jessica? Tiffany? Oh my God! What are you doing?" narinig ko sabi ng isang
malaanghel na boses.

Teka, mala-anghel? Napatingin ako sa direksiyon sa nagsalita. Lord, eto na ba yung

resbak mo sa akin?

Binitiwan agad ako nung dalawa at mabilis na lumapit si Stella Mariz sa akin.
Kitang kita mo sa mukha niya yung pag-aalala. Grabe, siguro siya na yung guardian
angel ko. Kinuha niya yung panyo niya at pinunasan ako. Ako naman eh nasa state of
shock kaya di na ako nakagalaw.

Napnsin ko rin na parang namutla sina Jessica at Tiffany nung nakita nila yung
kasama ni Stella Mariz.

Yun naman pala. Kasama niya si sir Marco.

"M-Marco..." sabi bigla ni Tiffany.

Nakatiim bagang lang ito nakatingin sa dalawa. Walang ka emosyon emosyon yung mukha
niya.

"Ano'ng nangyayari dito?"

"Marco, we can explain" walandyo! At nakuha pa ni Jessica mag pa-cute! Anak ng

pating naman o!

Di na sumagot si sir Marco nun. Knowing him, yung mga actions niya eh sinasabing
ayaw niyang makarinig ng explanation. Pero since ako lang ang nakakaalam nun eh
nag-explain pa rin si Jessica kahit.

"Marco, alam mo bang pinagkakalat ng babaeng ito na may relasyon daw kayo?"

"Stop it, Jessica. Stop telling lies. Stop covering for your acts. Huling huli ka
namin ni Marco sa ginawa niyo kay Vivian!"

PAreho kaming napatingin ni Marco sa kanya. Gosh, I take it all back, hindi pala
egocentric ang lahat ng tao dito. Tsaka, alam niya ang pangalan ko!

"Oh shush Stella. Di ka kasali dito."

"And then sabi pa niya, she's not you're P.A and that she's someone important to
you." dagdag pa ni Tiffany. "That's why we're only teaching her a lesson para alam
niya kung saan dapat siya lumugar."

Tinignan ako ni sir Marco ng masama. Then kina Jessica uli. God, I'm so dead.
Mukhang nabigyan ko ng sakit ng ulo si sir Marco.

"she IS my P.A" madiin niyang sabi. Napahagikhik naman si Jessica nun na parang
sinasabi na tama nga siya. Napaiyak na naman ako nun sa sobrang hiya.

Pero nagulat nalang ako nung hinawakan sa arm ni sir Marco si Jessica. Mukhang
mahigpit yata ang pagkakahawak niya nun kasi kita mo sa mukha niya na nasasaktan
ito.

"She is my P.A. PERSONAL ADMIRER." nagulat kaming lahat sa sinabi ni sir MArco.
Personal Admirer??? Ano naman kaya tong pinagsasabi ni sir?!

"And when I say personal it means AKO lang ang may karapatan sa kanya at siya lang
may karapatan to do anything she wants as my admmirer.Ang ayoko pa naman sa lahat
ang pinakekealaman ang sa akin. She is mine and mine alone so don't you dare lay a
finger on her or else makakalimutan kong mga babae ka yo. So if I were you I's
better leave this instant." napatunganga ako sa sinabi ni sir Marco. Grabe, it was
my first time na marinig kong ganun ang pananalita niya. Yung halatang pinipigilan
niya yung galit. and most of all, sa babae pa!

Umalis naman nun sina Jessica. Mukhang nasindak talaga sila. First time pa naman
nilang nakita si sir ng ganun. Pero bago pa siya tuluyang umalis eh may pahabol pa
ito sa akin.

"You better watch your back, if I were you."

"Vivian, are you okay?"

Gosh, eto na naman yung guardian angel ko. Tinulungan niya akong mag-ayos. Naku
naman, ang lagkit ko na at napunit pa yung tshirt ko.

"H-Ha? O-Opo maam Stella Mariz. Naku maraming salamat po. Narumihan pa tuloy yung
panyo niyo. Wag po kayong mag-alala. Lalabhan ko nalang po ito."

"Ano ka ba. Okay lang yun. Don't worry."

Tinignan ko uli si sir Marco. MEdyo natatakot pa ako kasi andun pa yung black aura
niya pero nilakasan ko nalang ang loob ko. Galit kaya ito?

"Sir Marco, sorry po."

Oh God, tama ba naman bigyan niya ako nung own version niya na death glare? Yung
seksing nakakamatay.
"Don't.Ever. Do.This.Again." I take that as a yes. Galit nga siya.Tapos nun eh
umalis na rin siya at iniwan ako.

Dinala ako ni Stella Mariz sa dressing room niya. Ang gara nga eh kasi may sarili
siyang shower room kaya nakiligo na rin ako. Pinahiram rin niya ako ng damit niya.
Actually, yung binigay niya eh dress pero pinilit kong tshirt at pants nalang.

"Maam Stella Mariz, pasensya na po at pati po kayo naabala po kayo."

"Ano ka ba. Okay lang yun noh. Buti nga at lumabas kami ni Marco kaya napigilan
namin kung ano man yung pinaplano nila Jessica. Don't worry, di ka na gagalawin ng
mga yun. Ako ang bahala."

It's official! Guardian angel ko na talaga to!

"Naku maraming salamat po talaga Maam Stella Mariz!"

"No problem. And another thing is, pwedeng Stella nalang. Wag na yung Maam,
nakakailang."

"H-Ha? Naku po, nakakahiya naman.."

"Sus, ba't ka naman nahihiya. We're friends right?"

Nagulat naman ako sa sinabi niya. Tama ba yung pagkakarinig ko?

"Friends? As in seryoso ka te? Naku naman, yaya lang po ako ni sir Marco."

"Alam mo ikaw para mo na ring sinasabing tama sila Jessica. Ano naman ngayon kung
yaya ka? Bakit kailangan bang merong qualifications para maging magkaibigan? Gusto
mo maging yaya din ako para friends na tayo?"

Natawa naman ako sa hitsura niya kasi seryosong seryoso siya nung sinabi niyang
magiging yaya sya para maging kaibigan ko. Naimagine ko tuloy si Maam Stella--este-
Stella na yaya. Naku, hindi bagay!

"So ano, friends?" sabay lahad sa kamay niya. Inabot ko naman yun at nag-shake
hands kami.

"Friends." sabi ko.

Bigla nalang ito nilagay ang hintuturo niya sa chin niya at nag pout, parang nag-
iisip. Ay ang cute ng bata!

"Parang di ako kuntento nun ah..." then kinuha niya yung dalawang kamay ko at
tinignan ako ng seryoso "I take it back, I don't want to be friends with you."

"P-Po?"

Tumango ito pero nakapout pa rin. Grabe, ba't ako kung nagpo-pout ang sagwa
tignan??

"I heard that you're going to the same school with us. So gusto ko sa pasukan gusto
kitang kunin kay Marco."

Parang nadismaya ako sa sinabi ni Stella. Akala ko pa naman gusto niya akong maging
kaibigan. Na-realize siguro niya na ang pangit tignan kung friend mo yung yaya. Oh
well, yaya din pala ang kailangan nito.

"Gusto kong kunin ka kay Marco and be my full time

BESTFRIEND!"

Hala! Did I just make buddy buddy with my guardian angel?!?

Chapter 3

Ang A-University ang isa sa pinaka prestihiyosong eskwelahan sa Pilipinas.

Having its state of the art facilities and exceptional teaching and school system,
No doubt this is the most sought after school lalo na sa high society populace.

Sabi nga nila, grumaduate ka lang dito eh sigurado na ang kinabukasan mo.

Of course, being true to its reputation eh di ito basta basta tumatanggap ng kung
sino-sino man lang.

It's either you're exceptionally smart

or

filthy rich.

Of course, many have tried but only few were chosen.

Kahit sino naman eh gustong gusto makapasok sa eskwelahang ito.

Everyone competed.

Everyone fought.

Everyone wants to be in.

Everyone

except me.

Marahil eh nagtataka kayo kung bakit.

Simple lang naman.

Ayoko lang.
Labo ba? Then lemme give you an example

"Yeah..I was kinda bored yesterday that's why I decided to hang out in London to do
some last minute shopping."

"I gave my yaya my old prada bags that I bought 2 days ago. They're so passe..."

"Sh!t dude...my mom only gave me half a million this month. How can I ever
survive?!"

"Hey! Watch where you're going loser! Don't you know how much this shoes costs?!
You stupid, creepy commoner!"

See what I mean?

Napailing nalang ako habang tinignan kong inaway nung malditang first year yung
lalaki na I think eh isang scholar dito sa school.

Isa ito sa mga rason kung bakit ayaw ko dito. Pero yun nga, para sa isang katulad
ko na neither exceptional smart nor filthy rich eh wala na akong karapatang mag
reklamo.

Dapat nga daw eh magpasalamat pa ako at nakapasok ako dito.

Pero God...di ko nga nakaya yung mga egocentric na models na kasama sa trabaho ni
sir eh paano na kaya ngayon na halos araw araw ko nang makakasama ang mga spoiled
brats dito?

Oh well, go, fight, win!

Anyway, kung tatanungin niyo ako kung may other reason pa ako eh sa akin nalang
muna yun for now kasi

iisipin ko pa mamaya kung ano pa.

"Okay ka lang anak?" Napatingin ako sa side ko. Kasama ko kasi ang mama Lourdes ko
ngayon. Pinilit niya kasing ihatid ako since excited na daw niya ako makita uli na
mag-aral.

How lang has it been na nga ba?

5 years?

High school lang kasi ang natapos ko.

Kung bakit?

That's a secret I'll never tell.

Echos.

Gusto mo tlaga malaman mo no? Edi scroll down ka pa!

Kasi naman yung araw nung graduation ko eh yung araw na una kaming nagkita ni sir
Marco.

Yung araw na iniligtas niya kami ni Mama Lourdes.

Nasa loob pa kami ng sasakyan since nag-aalangan pa nga akong bumaba. Oo nga pala,
since may sariling kotse si sir eh nauna na ito sa akin. ASide from that eh
kelangan niyang maaga dito kasi naman ang pangit naman tignan kung yung president
niyo eh late di ba? Atsaka baka ano pa sabihin nila kung makita nila kaming
magkasama.

Pinlano kong mag-commute kaya lang nagulat nalang ako nung paglabas ko eh nakita ko
si mama kasama yung driver nila na si Mang Jose.

Naramadaman ko na hinawakan ni mama yung kamay ko. Nakita niya siguro na

kinakabahan ako.

Scratch that, hindi ako kinakabahan.

Natatakot ako.

Natatakot sa posibleng mangyari sa desisyon kong ito.

"Anak, alam kong natatakot ka pero eto na siguro ang tamang panahon para kumawala
ka sa nakaraan mo."

Hinigpitan ko ang pagkakahawak ko sa kanya pagkasabi niyang yun. Tumingin ako sa

kanya at hinanap sa mata nito ang pag-aalinlangan pero wala tlaga.

"Kasi naman mama. Ayoko lang na maulit yung dati. Masaya naman tayo diba? Masaya
tayo na ganito lang."

"Vivian, tama na ang mga panahon na namuhay ka sa takot. Wag kang mag-aalala,
andito lang ako. DI ka pababayaan ni mama."

Napagalumbaba nalang ako. So it's final then. Di ko na mababago ang isip ni mama.
SAbagay, tama naman yung sinabi ni mama. Maybe it is time. Niyakap lang ako ni mama
nun.

I feel safe with those embrace.

Na feeling ko secured ako.

Dalawang tao pa lang ang nakakagawa nun na iparamdam sa isang akap ang mga feelings
na yun.

Si mama atsaka

si Sir Marco.

Kumalas na si mama sa pagkakayakap at parang may kinuha sa bag niya. Tapos nun eh
kinuha niya yung kamay ko nun.

Nagulat nalang ako nung sinuot niya sa akin ang isang charm bracelet.

"Maari eh napapalibutan ka ng mga mapang mata mga tao. Iba sa estado ng buhay mo,
iba sa paniniwala mo. Pero alam ko at may tiwala ako na hindi lahat eh ganun. Alam
kong may mga taong may mabubuting puso at handang tumulong ng walang ano mang
kapalit. Na hindi alintala kung ano ang ginagawa mo sa buhay. Handang tanggapin
kung sino ka man. Ang importante eh magtiwala ka lang at manalig sa Diyos. Pag
nahanap mo sila eh pahalagahin mo sila tulad ng pagpapahalaga at pagtitiwala mo kay
sir Marco."

Tinignan ko yung mga charms na nakasabit sa dun bracelet lalo na sa isang pamilyar
na maliit na tiara. Napangiti ako nun sa isang ala-ala.

"Eto ay para maalala mo lagi kung sino ka. Kahit na anong gawing pang-aapi nila sa
iyo eh wag kang mapaghihinaan ng loob at maging matatag ka. Tatandaan mo na ikaw si
Vivian dela Rosa. Ang aking munting prinsesa."

Parang nabuhayan ako sa sinabi ni mama.

Tama siya.

Nothing and no one's gonna stop me now.

Kahit ibalandra mo pa sa harapan ko yung mga egocentric na models na bumabara sa

akin.

Kahit na isang batalyong spoiled brats ang itapat nila sa akin.

Yakang yaka yan!

Dahil ako si Vivian dela Rosa.

21 years old.

A proud bisaya.

Single but Unavailable.

Occupation,

YAYA

and now,

a bona fide fine arts student.

Go.Fight.Win!

???

Okay, so this is not what I expected to happen with my Go.Fight.Win Battleplan.

Well, inexpect ko naman siya talaga

pero this soon???

Kinuha ko yung panyo sa sa bulsa ko at sinumulang punasin yung binuhos na slurpee

sa akin. Sus Ginoo, ang lagkit pa naman nito!

Baka nagtataka kayo sa nangyari sa akin.

Well, lemme tell you this.

Totoo pala yung kasabihang the walls have ears.

Grabe, di pa nga ako nakatuntong sa classroom namin eh agad na akong naging subject
of bullying nila.

Nalaman kasi nila na di ko sila kaparahas.

Na isa akong maid.

Kasalanan ko ba na mas mukha pa akong milyonarya (yeah, mostly babae yung nang
bubully) kesa sa kanila? Grabe naman sila, eh sa eto yung pinagkaloob ng Diyos sa
akin eh. Insecure much?

Pero siympre biro ko lang yun kasi baka isipin niyong mayabang ako.

Well, it is partly true naman. Sige na pabigyan na.

So anyway, ayoko nang ikwento yung ginawa nila since naiinis lang ako kung naalala
ko yun. Grabe, di man lang ako nakatuntong sa classroom ko. Ganun nalang ba sila
kagalit sa akin?

SInce nagsimula na yung klase eh siyempre deserted yung hallyway. Buti nga kasi
baka ano pang isipin nilang gawin sa akin. Napag-isip ko na pumunta nalang sa
clinic at magtago. Pero inisip ko nalang na mabuti nalang siguro na umuwi ako pero
hindi, dapat maging matatag ako tulad ng sinabi ni mama Lourdes.

OKay, it's settled then. I'll face them with my head raised up all proud and
mighty.

Busing busy ako sa kakapunas ng sarili ko eh nung paliko na ako sa corner eh di ko

napansin yung lalaking nakasalubong ko so ayun tumba na naman ang beauty ko for the
nth time.

Inexpect ko na di na niya ako tutulungan and of course ano pa nga ba.

"Watch it! Sheeesh!" sabay pahid dun sa nahawakan kong kamay niya. Siguro eh
napahiran ko kanina. "Eww..what the heck is this thing?"

Grabe, ang arte naman nito. Lalaki pa naman or lalaki nga ba? Tinignan ko lang siya
at tinaasan ko siya ng kilay habang nagkaundugaga siya na matanggal yung mansta sa
polo niya, napansin ko kasi na nalagyan ko rin yun. Naku, tingin ko kasali to sa
new federasyon. Berde, berde and dugo nito!

Sayang pa naman at gwapo pero nakow...mukhang si eva lang to na na-trap sa katawan

ni adan.Hay...sayang sayang.

"What the fck are you looking at?!"

"H-Ha? Ah wala. sensya na. Di bale, labhan ko lang yan."

This time eh ako naman yung tinignan niya na parang sinusuri. Oo na, I know
nakakaawa akong tignan. Ikaw ba naman buhusan ng isang baldeng slurpee (which is
orange flavor by the way. Infairness, ang sarap! ).

Napailing nalang ito at tinapon sa basurahan niya yung panyo niya. Naku, sayang
yun!

"It's okay. I can manage."

"Talaga lang ha? Bakit, ikaw yung maglalaba?"

"Oo. Angal ka?!" hala, seryoso? di nman kasi halata dong! Pero naman, failed attemt
ata to sa pagkaka-brusko. Masyadong effiminate yung dating.

"Kasi naman --" natigil ako bigla nung may narinig kaming boses ng mga babae.

"Asan na kaya si papa Jacob ko!"

"Where art thou Jacob my love?"

"I miss him na!"

Paglingon ko eh nakita ko yung tatlong classmate ko na babae. Naku,eto na naman

yung mga tingin nila. I gotta get out of here fast. Patakbo na sana ako nung
nahawakan nung isang babae yung kamay ko. Medyo mahigpit yun kaya masakit. Hihingi
sana ako ng tulong sa lalaki kanina since mukha naman mabait kaya magbabasakali
lang ako. Pero kung hindi eh time for plan B.

Teka, ano nga pala ang plan B ko?

Goodness, wag muna. Plan A muna, plan A! Pero nung nilingon ko uli yung lalaki eh
wala na ito. Anak ng pating! Pati siya?! God, wala na bang tutulong sa akin dito?!

"Miss..pwede bitiwan mo na ako kasi...kasi..naiihi na ako eh..ehehehehe"

"Shut up! Di pa kami tapos sa iyo!"

"Oo nga, di pa tapos trabaho namin!"

NAkita kong siniko nung isa yung nagsabi na di pa daw tapos ang trabaho nila.
Trabaho? Para saan?

"Dimwit. Malalagutan tayo niyan so shut up!"

Pinagtulungan na nila akong hilahin. Anon'ng kaya ko eh tatlo sila at isa ako? God,
sorry maga-ask ako uli pero pwede resbak ka uli?

Pero siguro nga eh narinig ni Papa God ang prayers ko at siguro eh ang bait ko na
nga kasi me dumating na babae. Grabe, ang taas nito para lang model tapos ang ganda
sobra kaya lang may pagka gangster yung dating eh na di ko mawari. Parang...sosyal
na maganda na mukhang model na gangster. Meron ba nun? Basta yun na yun!

"Hoy mga babaeng malapit na sumabog yung mukha dahil sa silicon! Bitiwan mo siya!"

"Stay out of this Mendoza!"

"Ano'ng stay out of this?! BAka gusto mong baliin yang bago mong retokeng ilong
ha?!"
"Ha? Nag paretoke ka?" tanong ni bully number one.

"Shut up! di ako nagparetoke!" depensa ni bully number two.

"Kaya pala may nagbago sa mukha mo. Saan mo pinaayos?" tanong ni bully number
three.

"Sabi ngang hindi eh! Fck you Mendoza! Wag ka nang sumali dito. " at hinila nila
ako uli pero hinarangan sila nung Mendoza. At dahil nga mas mataas ito at para
ngang gangster eh parang natakot yung tatlo. Bigla itong nag-cross arms lang siya
at tinilt yung head niya sa side tapos eh ngumiti ito ng nakakaloko.

"You sure wanna go on with this? You know me, marami akong alam. Baka di niyo gusto
ang maririnig ninyo kinabukasan." mukhang effective yung sinabi niya since
napabitiw si bully number 2 sa akin pero yun dalawa eh nakahawak pa rin sa balikat
ko. Nakita naman niya ito at pinandilatan sila "Don't think na siya lang. Kasama
din kayo so kung ako sa inyo eh bitiwan niyo na siya and lets's go on with our
lives para masaya."

"Or else, dadanak ng dugo dito!" with that eh humarurot na palayo yung tatlo while
ako eh naiwan sa position ko. Grabe, kahit ako eh napetrify niya. Di ako makagalaw.
Yung mga tingin niya kasi kanina parang..parang totoong dadanak ang dugo dito.

"Hey, okay ka lang?" this time eh pa-sweet na yung boses niya. Sus Ginoo, looks can
be decieving nga daw!

Pero somehow, kahit ganun siya eh parang ang gaan ng loob ko sa kanya.

She seemed nice.

"God, you're a mess! Halika sama ka sa akin."

Hinila niya ako at dinala sa isang room na puno ng damit. Hindi ko na nga matandaan
kung saan kami dumaan. Andami ngang pasikot sikot nun. SAang parte na kaya kami ng
school ngayon?

Tinulak niya ako sa loob ng c.r.. May maliit na room sa loob din dun. Kusa ng
gumalaw ang katawan ko nun at naligo kahit nasa in a state of shock pa ako nun.
Lumabas na ako at nakita kong may hinandang damit sa akin. It was just a simple tee
ang shorts pero kita mo na mamahalin yung material na gamit nun. Sa shirt eh may
nakalagay na smoshee.
After kong nagbihis eh lumabas na ako. Sumalubong agad sa akin yung mabangong
halimuyak ng kape. Kumulo agad yung tiyan ko. Nadatnan ko na naghahanda yung babae
sa inayos yung magulong working table. Tinignan ko yung paligid at puno ito ng
damit na may smoshee na nakalagay. I think eto yung brand name ng damit.

"Hi..tapos ka na pala? Halika kain tayo."

Tinuro niya sa akin yung upuan sa harap niya. Grabe, ang bait naman nito.

"Thank you ha."

"Nukaba, okay lang yun. I hate seeing people getting bullied. I mean, ano'ng
karapatan nilang gawin yun diba? Pare-pareho nman tayo dito."

Natuwa naman ako sa sinabi niya. Gosh, tama nga si mama. May mabubuting tao rin
pala dito. Ayun, nagkuwento na siya. Aprielle pala ang pangalan niya at business
course pala ang kinuha niya which is kadalasan kinuha ng mga students dito.
Infairness, ang daldal nito! Parang at that moment eh nawala yung gangster side
niya.

At that time I made a new friend.

Nalaman ko na sa kanya pa la tong mga designs at siya mismo ang gumawa pero wlang
me alam dito. SAbi pa nga niya na ako daw ang pinakaunang dinala niya dito. Nung
tinanong ko siya eh medyo nahiya pa.

"Kasi I felt that I could trust you. To be honest, I really like you. Hindi ka kasi
katulad nung ibang binully dito. You're a strong woman, I can sense that kahit na
sinasalo mo lang lahat ng ginagawa nila."

Na-touch naman ako sa sinabi niya at nag-kuwentuhan lang kami nun.

Hindi ko namalayan yung oras. Di ko na rin naisipan na bumalik doon. Babawi nalang
ako sa sususnod.

Napgdesisyunan na din namin na lumabas ni Aprielle since may pupuntahan pa ito. Ako
naman eh dumiretso sa student council office kasi baka may ipaasikaso si sir Marco
sa akin.

Kumatok na ako nun pero walang sumagot. I tried several time pero wala pa rin. Ay,
tangerds...lunch break nga pala. Natural eh walang tao. Paalis na sana ako nung
biglang bumukas yung pintuan at bumungad sa akin yung mukha ni sir Marco.

Pareho kaming nagulat nun. Maya maya eh napalitan ng galit yung expression niya sa
di maipaliwanag na dahilan. Nagulat nalang ako ng hinila niya ako papasok sa loob
ng office at ni-lock yung pinto.

"S-Sir Marco..."

"SH1t Vivian! Asan ka ba galing at pinag-alala mo ako!"

"Kasi naman po..."

"SHUT UP! I DON'T WANT TO HEAR ANYMORE EXCUSES! CLEARLY YOU HAVE NEGLECTED YOUR
DUTIES!"

"Sorry na po talaga sir. Hindi na mauu---"

Naugulat nalang ako nung sinuntok niya yung pintuan sa likod ko. Natakot na ako nun
kasi ramdam kong galit na galit siya. As in yung hindi na typical na tantrums niya.
Akala ko pauulanan na naman niya ako ng sermon kaya lang eh nagulat ako ng niyakap
niya ako.

"You should have come directly to me at ng hindi ka nagtatago. Don't ever do that
again, Vivian." he whispered in my ears.

Naramdaman ko nalang na hinagod niya yung likuran ko. Kilalang kilala talaga ako ni
sir Marco. Di ko na kailangan pang sabihin sa kanya ang nararamdaman ko.

"It's okay to cry, Vivian. I know you were scared. Wag mo nang pigilan. Andito lang
ako."

And for the first time in this day,

after all the bullying and insults I got,

I cried in sir Marco's arms.

Chapter 4

Surprisingly, nitong mga nakaraang araw eh di na ako binubully ng mga students

dito. Marahil eh nagsawa na rin sila. Though andyan pa rin yung pasimple nilang
panlalait sa akin though di na ganun ka vulgar.

Ewan ko rin kung ano'ng nangyari kung bakit nagkaganoon pero la na ako care. As
long as magiging tahimik na yung buhay ko dito sa university.

"VIVIAN, WHERE THE HELL ARE THOSE PAPERS THAT I NEED?!"

or not.

Nasa loob ako ng office ni sir Marco at tulad ng napagkasunduan namin nila Mr. and
Mrs. de Silva eh tutulungan ko nga siya dito sa school. Grabe, first week pa lang
ng school eh busing busy tong si sir. Actually, natutuwa nga ako tignan siya ng
ganito. It's my first time seeing him like this all serious and stuff. Ibang iba
pala siya pag andito siya sa school. Di ako sanay eh. Sabagay, when it comes to
school eh di niya talaga to binabalewala kahit naman sa work niya din.

"VIVIAN, ARE YOU LISTENING?!"

"Opo! Ano pala yung hinahanap niyo sir Marco?"

"THAT DAMN BUDGET PROPOSAL!"

"Ha? Eh di pa naman binigay ni..ano ngang pangalan nun...ah tama...si Eli. Di pa

niya napapasa."

Nasampak niya yung kamay niya sa lamesa out of frustration. Grabe, mukhang mainit
ang ulo nitong alaga ko ah! Kawawa naman. Kasabay nun eh ang pagbukas ng pinto at
bumungad ang dalawang napaka gwapong nilalang. Ang SSG's auditor and external vice-
president na si Hasset at Eli.

Si Eli, yung may pagka outgoing na personality eh ngumiti sa akin at kinindatan pa

ako. Siya ang bibong external v-pres while yung isa na si Hasset is totally
opposite kay Eli. Tahimik lang ito at may pagka mysteryoso. Dumiretso ito sa sofa
and as usual eh nagbabasa ng libro.
NAku day, mukha pa lang busog ka na. Kamusta naman kaya yung katawan?
Helloooo....Pang-ulam na with unli rice pa!

"Yes, my love?" nakangiting sabi ni Eli kay sir Marco. "Missed me already?"

"Eli, I told you many times na kailangan ko na yung budget proposal for the general
assembly!"

"Sheesh...sigawan ba talaga ako? Atsaka, tss..tagal pa nun. Bukas na."

"ELI, WHERE ALREADY BEHIND SCHEDULE! SO WHERE'S THE DAMN BUDGET PROPOSAL?!"

Tumawa lang ito at umupo sa dulo ng table ko then tinignan ako. At talagang di na
niya pinansin si sir Marco noh?

"Hi, Vivian" sabay kindat sa akin. Hala! Pwedeng mag-blush! Ang gwapo talaga te!
"So kamusta ka naman dito? Buti at nagtatagal kang kasama yang taong yan. How about
sa akin ka nalang sumama? I assure you na papasayahin kita."

"ELI!" hala! wagi si kuya at talaga todong pangi-ignore ang ginagawa nito kay sir.

Naku, kung pwede lang sir but my loyalty remains to sir Marco and him alone.

Masasabi ko na working in this office, feeling ko nasa harem ako since lahat ng
member dito except for the internal vice president eh puro mga lalaki. Pero yun
nga, all the more reason na magalit at kinainisan ako ng mga babae dito. And one
more thing, they know about my situation pero ang di lang nila alam eh kay sir
marco ako nagtatatrabaho. Para naman di madawit ang pangalan niya since bad shot na
nga ako nung first day of school. Ang alam lang nila eh scholar ako at isa to sa
mga duties ko na magtrabaho as their assistant sa SSG office. Nevertheless, eh
naging maganda naman yung pakikitungo nila sa akin though meron yung iba na aloof
towards me.

"Sir Eli...yung budget proposal daw. Kanina pa hinahanap ni sir Marco."

Bigla itong nag-pout. Ay ang cuute ng bata kaya lang medyo ang sagwa tignan kasi
medyo may pagka buff ito pero whatev...cute pa rin!

"Kj naman tong si Vivian and di ba sabi ko na drop the sir. Feeling ko para akong
matanda niyan. Okay lang kung si Marco ang gamitan mo niyan. Bagay naman kasi sa
kanya" Tumayo ito at pinuntahan si sir tapos may binigay na folder. Hala, me dala
pala siya? "O eto na, menopausal much?"

"Kung binigay mo nalang kasi agad eh di sana tapos na tayo."

"Sheesh Marco, chill okay. Di ka naman pumapalpak eh, pres. So no worries."

"Ewan ko sa iyo." tapos bumalik uli siya sa pagtatrabaho niya at di na niya kami
pinansin.

Bumalik naman si Eli sa area ko at kumuha ng upuan. Di lang siya nagsasalita at

tinitgnan lang ako. Sus Ginoo! Ba't ba ganyan siya. Di tuloy ako makapagconcentrate
sa pagtatype ng letters.

"Sir...I mean, Eli, me kelangan ka?"

"Wala naman."

"Uh..so ano'ng ginagawa mo? Kung me gusto kang ipagutos wag ka nang mahiya."
"God, I will never do that. Dapat ang babaeng katulad mo ang sineserbisyuhan at not
the other way around. Me nakapagsabi na ba sa yo na maganda ka?"

"H-Ha? Naku..wag na kayong magbiro ng ganyan."

"No, I'm not. You're really pretty you know that?" at sabay kindat uli sa akin.
Gurabeh na tong lalaking to. Di na naubusan na kakakindat.

Napailing nalang ako nun at nagpatuloy sa pagtatype nung mga letters. Pero ayun di
pa rin niya ako tinatantanan. Di nga ako matapos tapos sa tabaho kasi kinukulit
niya ako. Sana nga dun nalang siya ke Hasset pero looking at him mukhang oblivious
siya sa nangyayari at nagbabasa lang ito.

Ang kulit nga eh kasi nagpapaturo ito ng bisaya sa akin. Cute nga niyang tignan
since may pag-foreigner looking tong si Eli. Tinanong pa nga niya sa akin kung ano
sa bisaya yung pangit ka at ginamit niya agad yun kina Sir Marco at Hasset.

"Hey Marco, Hasset. Ma-ut mo ug na-wung!" sabay tawa nito. Si Hasset eh napailing
lang at bumalik sa pagbabasa nung libro while si sir Marco eh binigyan pa niya ng
death glare si Eli.

"You know what...I've been dying to ask this but can I pinch your cheeks? Ang sarap
kasing kurutin eh!"
Nagulat naman ako sa sinabi niya. Hello, tinatanong pa yung bagay na yun? Pero
sabagay, ang gentleman naman nito at nagtanong pa pero siyempre di ko siya
pinayagan. ANg sakit kaya!

Pero di pa rin siya papigil at inaattempt talaga niyang abutin yung mukha ko. AKo
naman eh sa may lahing ninja eh nasasagang ko yung kamay niya na di nakatingin sa
kanya habang tinatapos ko yung trabaho ko.

Pero dahil nga lalaki ito (at ano naman ang laban ng isang 5'2 sa isang 6'2 aber?)
eh nahuli niya yung dalawang kamay ko. Nilock niya yung dalawang kamay ko sa isa
niyang kamay habang yung isa eh palapit ng palapit na sa mukha ko. Kaya lang
nagualat nalang ako nung may isang folder na humarang. Pagtingin ko eh si sir Marco
pala yun.

"Stop fooling around, Eli and get back to work." seryoso nitong pagkasabi. Tinignan
niya ako then sa kamay namin ni Eli. Agad ko naman yung hinigit at nagpatuloy sa
pagtatype.

Gosh, there was something in his eyes that time. Medyo natakot ako nun kasi mukhang
nagalit. Baka nadistorbo namin ni Eli. Kasi naman eh.

"Kahit kailan talaga, Marco, KJ ka talaga." sabay kuha nung folder.

"Na-review ko na yan so if I were you eh mag-usap na kayo ni Hasset para sa

finances na gagamitin."

"Fine. Hinihintay ko lang si partner para ma-finalize na ang lahat."

Pagkasabi niyang yun eh bumukas yung pinto. Iniluwa nito ang nag-iisang babaeng
miyembro ng supreme student government, ang internal vice-president, ang aking
guardian angel na si Stella Mariz.

"Heya partner!" bati ni Eli. Napansin ko rin na napaupo si Hasset kasi humiga kasi
ito kanina.
"Morning boys!" hay...kung mabubuhay man ako uli pwede ba Lord na maging katulad
din ako ni Stella? "Hello, Vivian!"

Lumapit ito sa akin at nag-beso. Medyo nahiya ako nun kasi feeling ko amoy araw na
ako kahit na nasa loob lang ako ng office at naka on pa yung aircon. Ang bango kasi
niya eh!

"Morning Miss Stella!"

Naningkit yung mata niya showing her disapproval sa pag-address sa kanya ng miss.
Nakalimutan ko nga pala na ayaw niya nun since bestfriends na nga daw kami. Naalala
niyo pa yung offer niya nung isang araw? Tinanggap ko naman yun. Hello? Ako pa ang
me ganang iturn down yung request niya? Oo nga pala, siya pa lang yung nakakaalam
about sa situation ko at pinakausapan ko na wag nalang niyang sabihin which she
happily obliged.

"Aw, sorry. Stella nga pala."

Ngumiti ito ng pagka-sweet at hinug ako.

"That's more like it! Anyway, tapos ko ng i-meet yung mga representatives and I
think okay na sila pati na rin yung intermission numbers."

"Very efficient as always." sabi ni sir Marco pero yung attention niya eh nakatoon
pa rin sa monitor ng PC niya "We need to schedule a meeting as soon as possible
para ma-finalize na ang lahat. Vivian, inform the other members. Also, I need you
to be with me during the preparations. Understand?"

"Yes po."

Tatayo na sana ako para iinform yung iba nung bigla akong pinigilan ni Stella.

"Marco, is it okay na hiramin ko muna si Vivian. I need another hand para kasama ko
na i-oversee and preparations sa stage. Tutal, andyan naman si Eli or si Hasset.
OKay lang ba, Vivian?"

Di ako nakasagot nun. Tumingin nalang ako kay sir para antayin yung desisyon niya.
Sa totoo lang, half of me is hoping na sana hindi ito pumayag.

"Do whatever you want."

"Yey! Thanks Marco. It's okay with you right Vivian?" okay, inaamin kong nadismaya
ako nun pero looking at Stella, sino ba naman ang makakatanggi sa mukhang yan?
After all, eto naman talaga yung trabaho ko.

"Of course." nakangiti kong sabi.

"Oh and one more thing, Vivian. I need a favor to ask from you."

"Sure, anything. Ano yun?"

"Er, not here. Doon tayo."

Bago pa ako makapag react eh hinila na ako ni Stella papuntang balcony. Siguro
mukhang importante yung sasabihin niya since kailangan pa talaga naming lumayo doon
sa tatlo.

"Ano kasi...sana pumayag ka, Vivian." parang nahihiya pa niyang sabi sa akin.

"Ano nga kasi yun. Malay mo makatulong nga ako."

Parang nabuhayan siya ng loob noon at ngumiti pero kita mo pa rin na nag-aalangan
siya.

"Ei, wag ka nang mahiya. Sabihin mo na kasi."

"Okay. So here's the thing..." at ikinuwento na nga niya. Medyo di agad nag sink in
sa akin yung sinabi niya lalo na yung sa request niya. At yun nga ang nasabi ko
lang ay isang napakalutong na

"HUWAAT?!" napatingin tuloy yung tatlo sa amin pero bumalik na rin sila sa kanya
kanya nila business.

"Pretty please, Vivian? I really wanted to share this moment with you~"

"P-Pero...I-I..." sus Ginoo naman o! Ba't ba nauso ang puppy face? Ultimate
weakness ko pa naman yung mga cute.

Napabuntong hininga nalang ako. In the end eh pumayag na rin ako. Okay lang naman
siguro yun. Tutal di naman ganun kalaki yung part ko.

"S-Sige..."

"Yey thanks! So see you after class then?"

Tumango nalang ako at pilit ngumiti. Yinakap niya ako at umalis na rin habang ako
eh nag paiwan. Napahawak ako bigla sa railings. Grabe, feeling ko bibigay yung
tuhod ko!

Then biglang nag-sink in sa akin lahat yung pinag-usapan namin ni Stella.

OHMAHGULAY!

What have I gotten myself into?!

Chapter 5

Wala sa sarili akong lumabas ng office matapos nung sinabi ni Stella about sa
favor.

Goodness, ngayon pa lang gusto ko nang mag-back out!

Pero tulad ng sinabi ni Stella eh maliit lang naman yung part ko so I think I can
manage.

Naku, just the mere thought of it sends shivers down my spine. Bakit naman kasi
pumayag pa ako.

Napabuntong hininga nalang ako. Oh well, a promise is a promise. Might as well get
this done and over with.

Papunta ako sa classroom ko nung paliko ako sa corner eh di ko ko nakita na may

kasalubong pala ako.

Shucks! Bakit nauso ba ang kanto?!

As usual, eh natumba ako pero yung lalaki eh di man lang natinag. Pero kung maka-
react man lang eh parang siya yung natumba noh?

"SHEESH! WATCH WHERE YOU'RE GOING!"

Anak ng kalabaw, kung nakikita ko nga eh sana di nangyari to no?! Grabe, ang sakit
ng pwet ko. Naku, mukhang malakas yung pagkakabagsak ko.

Di ko na inantay na tulungan ako nung lalaki pero nagulat nalang ako nung inilahad
niya sa akin yung kamay niya. Tinignan ko lang yun at sinundan yun papunta sa mukha
niya.

Hala! Si lalaking kulay green ang font!

"Ano? Kukunin mo ba o hindi?"

"H-Ha? Ah...sige...salamat.."

Pinapag ko yung pantalon ko. Si lalaking green eh umalis na. Grabe, Y u no talk
much?

Natawa naman ako sa huling inisip ko. Napasobra na yata ako sa kakabasa dun sa 9Gag
na site na initroduce sa akin ni Eli. Try niyo, ang saya!

Anyway, pumunta na ako sa next class ko. As usual, andun naman yung mga tingin
nila. Hay naku, sanayan lang yan te. Pumunta na ako sa upuan ko sa pinaka likod.
Pero nagulat nalang ako na may katabi na ako.

Since ayaw nga nila sa akin much more tumabi pa kaya na shock ako na may naglakas
loob na umupo tabi ko. Nakaob-ob pa yung mukha niya na parang natutulog kaya di ko
kita ang fes. Nakow...mukhang gwapo to te kasi ang bango eh!

Pero naisip ko naman, smell can be deceiving (Oo, bago lang yan. Ako nagpauso.
Walang papalag!) kaya antayin ko nalang na magising ito.

Tinignan ko ang relo ko. I still have 5 minutes. Nasa General Psychology class ako
and halos lahat ng kasama ko eh puro mga 1st years. Pero kung titignan mo naman
sila eh parang di naman sila 1st years kung umasta. Tama ba namang may mag make-out
sa loob na classroom and in broad daylight?! Goodness, mga kabataan nga naman
ngayon.

Parang napansin yata nila na nakatingin ako sa kanila kasi kumalas yung babae at
sinipatan ako.

"WHAT FCK ARE YOU LOOKING AT?!"

Aba't lokong batang to. Maturuan nga ng leksiyon. Tatayo na sana ako para i-
confront siya nung may biglang humigit sa wrist ko.

"If I were you, di ko na papatulan yan kung ayaw mong tuluyang mawalan ng social
life."

"Pero--" pero di ko na natapos yung sinasabi ko nung hinila niya ako paupo. Pumasok
na rin yung teacher namin sa gen psych kaya di na ako nakapalag.

Badtrip naman tong si seatmate. Tinignan ko nalang siya at nagulat sa nakita ko.

Aside na si green guy yung new seatmate ko eh mas nagulat ako sa ginawa niya.

Hala, confirmed si kuya!

Naglalagay kasi ito ng lipgloss at chinecheck yung sarili niya sa isang maliit na
salamin.

Sus Ginoo...siguro kung naging babae lang to eh malaman mas maganda pa to sa akin!

Tumingin naman siya sa akin at pinandilatan ako.

"Ano'ng titingin tingin mo jan?!"

"H-Ha...Ah..wala..wala..."

Buti nalang at nagasalita na yung teacher namin kasi baka kung ano pang gawin sa
akin ng lalaking to.

"Oh..Mr. Jacob Sandoval, so glad you finally decided to grace us with your presence
in this class. Welcome back -- again."

Napatingin halos lahat sa lugar namin. So Jacob pala yung pangalan niya. Teka, saan
ko nga yun narining? Anyway, nabigla naman ako sa reaksiyon niya. Nag-snort lang
ito at umiling.

"What can I say, Ms. Ramirez. I really do LOVE your class."

"Oh...is that so? That's the reason why you've been taking gen psych for the 3rd
time now? Do me a favor, Jacob. Pass this subject this time."

Nag-smirk lang siya at ipinatong yung chin niya sa kamay niya. Tapos eh kumindat
ito.

"We shall see." seksi niyang pagkakasabi.

Sus Ginoo! If I didn't know any better eh siguro by this time eh crush ko na siya.
Ang cool niya! Narinig kong tumili yung ibang babae na parang kilig na kilig. Sus,
kung alam lang nila.

Napailing nalang yung teacher namin at nag-proceed na kami sa pagdidiscuss. The

whole time eh itong si Jacob eh natutulog lang. Ilang beses na nga siyang sinisita
ni Ms. Lopez pero nagpatuloy pa rin ito sa pagtulog.

May instance pa nga eh tinatanong siya about sa diniscuss ni maam. Pero laking
gulat ko nalang nung nasagot niya lahat ng tinatanong ni miss. Hala! Tulog ba
talaga ito og nagtutulog tulugan nalang.
or pwede ring kabisado na niya talaga itong class na to since tulad ng sinabi ni
miss eh 3rd time na niya daw to. Oh well, wag nang makiusisa Vivian.

Sa wakas, natapos rin yung klase. Nag-inat inat pa ako nung nahagip ng paningin ko
na di pa tumatayo yung seatmate ko. Tulog pa si kuya?

Pinoke ko naman yung biceps niya. Hala! Ang tigas te! Oi, Vivian, focus. Focus!
Pinoke ko uli pero di man lang natinag. Bagkus eh nag turn lang yung ulo niya at
nakaharap na yun sa akin so kitang kita ko ang napakaamo at napakagwapo niyang
natutulog na mukha. Natigilan lang ako nun at di ko namalayan na tinititigan ko na
siya. Hay, sayang naman nitong lalaking to. Ba't naman kasi naging beki pa.

"Hey commoner! Ano'ng ginagawa mo kay Papa Jacob?"

Napatingin ako dun sa angsalita. Siya yung babae kanina. And ano daw ang sabi niya?
ginagawa? Hala! ano naman ang ginawa ko?

"Malandi ka talaga! Ikaw, wag kang makahawak hawak diyan sa lalaking iyan. Baka
marumihan siya yang kamay mo!"

Tinignan ko yung kamay ko. Di naman marumi ah! Naku, tong batang to talaga.

Sasagot na sana ako nung biglang nagising yung katabi ko. Tinignan niya ako tapos
dun sa babae. Tapos ngitian niya ito.

"Goodness, did I wake you up Jacob?" maarteng sabi nung babae. Harujusko! Kung maka
pang cute lang si ate, wagas!

"Well, yeah."

"Oh God. I'm so sorry. It's just that I was just telling this commoner not to
bother you. She was touching you and it was like really creepy. Baka kung anong
kulam ang ginagawa nitong pangit na to or something."

Tinignan naman ako ni Jacob at tinaasan ng kilay waring yung nagtataka pero ngitian
naman di niya ako na para bang may nakakatawa then binalik yung tingin niya sa
babae.

With that umalis ito. Yung babae naman eh parang na paralyze sa kinatatayuan niya.
Narinig naman namin na tumawa yung iba lalo na yung mga babae na naging dahilan
para magalit ito.

"This is all your fault!"

"Ha? Paano naging kasalanan ko yun ni wala nga yung sinabi eh."

"How dare you talk back to me?!"

"Hindi naman sa ganun pero gusto ko lang i-clarify na wala naman talaga akong
ginagawa."

"I-clarify? Kita mo naman siguro na napahiya ako dahil sa iyo. This is

unacceptable! Dapat parusahan ka!"

"Alam mo kung ano ang unacceptable? Yung pagbintang mo sa akin na hindi naman
totoo. Wala kang karapatan na gawin yun. Hindi ko kasalanan na napahiya ka kasi
first of all wala naman akong ginagawa!"

"Shut up!" sasampalin na sana niya ako nung biglang may pumigil sa kanya.
Pagtingin namin si Jacob pala. This time eh seryoso naman yung mukha niya. Grabe,
me spolit personality ba tong lalaking to? Grabe ang mood change! Yung babae naman
eh nanigas sa kinatatayuan niya at kita mong kinabahan to.

"J-Jacob.."

"Wait, I forgot to tell you something."

"A-Ano yun?"

Binitiwan na niya yung kamay ng babae at hinead to foot niya ito.

"First off, your lipstick doesn't match your skin color, the blush's too thick,
your eyeshadow's makes your eyes bulge and the foundation's not evenly applied. In
short, you look like a clown." with that eh hinila na niya ako patayo at kinaladkad
palabas pero bago pa siya tuluyang umalis eh may pahabol ba ito. "And before you
tell anyone they're ugly, why not check yourself mirror first, okay?"

Whoa...that was really some kind of a blow, ang masabihan ng pangit. Actually,
sanay naman ako na tawagan nun eh pero ewan ko ba, I have this feeling kasi na pag
siya na ang nagsabi nun eh totoo. Parang credible ba.

Huminto kami sa isang tagong lugar. I think garden ata to. Note to self. Dapat i-
tour na ang boung school para di parating nagugulat kong me magdala sa akin sa mga
lugar na di pa pamilyar sa akin. Umupo siya sa isang bench and he crossed his legs.
Seeing na okay lang sa kanya eh nakiupo na lang ako.

"Ano, classmate. Salamat kanina ha?"

Humarap ito sa akin at pinameywangan ako. Nakataas pa nga yung kilay niya. Hello,
taray much te?

"Ikaw naman kasi. Sabi ko, wag mo nang patulan."

"Pero wala naman akong ginawa ah."

"Kahit na. Sana tumahimik ka nalang! You don't know the kinds of them."
"Aba! Hindi naman yata pwede yun. Di porke't magkaiba ang estado ng buhay namin eh
pwede na niya akong ganunin nalang. Pare-pareho naman kami ah. Parehong umuotot,
naiihi, nagugutom at nabubuhay! And for the record, kabisado ko ang mga katulad
nila. Believe me, ikaw ba naman maging yaya for 5 years ni sir Ma--" gulay, buti
nalang napigilan ko yung bibig ko. Muntikan ko nang masabi sa kanya tungkol ke sir.
Tinignan lang niya ako at parang naghihintay. "N-ni Sir Macky..Oo, yung alaga kong
bata na super spoiled at pasaway!"
Pero ayun pa rin siya, nakatingin lang sa akin pero maya maya eh bigla itong
tumawa. Hala, seriously, this guy has issues. Patingin ko na kaya to.

"Sorry...it's just, di ako sanay na makakita ng katulad mo. Yung iba kasi eh they
just conform with the norms. Pumapayag silang apihin sila dito."

"Well, di ako ganun. I admit na minsan pinababayaan ko nalang sila pero kung tingin
ko naman eh sumosobra na sila eh di naman siguro tama na hayaan nalang yun."

Ngumiti naman ito as if satisfied sa sagot ko. Parang beauty pageant lang te?

"You know what, you're different"

"Matagal ko nang alam yun." tumawa siya sa sinabi kong yun.

"So yaya ka?"

"H-Ha? Ah..oo. Me alaga akong bata. Scholar nga pala ako dito."

"Ah..I see...yaya...interesting."

Nagulat nalang ako nung bigla niya akong inikot at waring chinecheck. Matapos nun
eh hinarap niya ako. Nilagay niya yung kamay niya sa chin niya na parang may
iniisip.

"Alam mo, you're pretty. Konting ayos lang here and there."

"H-Ha?"

"Let's start with the brows."

"H-Ha?"

Tinaasan niya ako uli ng kilay pero nakangiti ito.

"Look, I'm doing you a favor."

"H-Ha?"

"Don't HA me. Just sit back and relax. I'll show you the real definition of
beauty."

With that eh may hinugot siya sa bulsa niya. Whoa, me baon siyang puller? Ewan ko
ba, sa di malamang dahilan eh di ako maka-ayaw. Parang I feel safe in his hands. Ah
bahala na si batman. Pero, I really need to confirm something first.

"Ei, classmate. May itatanong ako sa'yo."

"I have a name."

"Aw, sorry. Jacob, me itatanong ako. Wag kang ma-offend ha?"

"Go ahead."

Huminga muna ako ng malalim bago ko tanungin sa kanya yun. Wish me luck!

"Ano....are you.....gay?"

Nagulat siya sa sinabi ko pero mas nagulat ako when he smiled playfully. Sus Ginoo!
Pwede bawiin yung sinabi ko?!

Dahan dahan niyang nilapit yung mukha niya. Ako naman eh paatras ng paatras
hanggang sa nasa dulo na ako na naging dahilan na macorner niya ako.
Dahil dun eh mas na kita ko yung mukha niya. Naku, ang gwapo. Nasabi ko na ba na
crush ko yung mga chinito? WEll, eto na siya. Though kahit magulo yung buhok niya
eh ang cool niyang tignan though I think sinadya nga niya yun. Uso ba yun ngayon?
Tapos ang tangos ng ilong at ang kinis ng mukha. Halata mong alagang alaga. Pero
mas nakakaattract yung mata niya. Kung makatitig lang, wagas!
Napalunok nalang ako nun habang tinititigan niya ako. Feeling ko ang pulang pula ko
na ngayon. I really do admit na gwapo tong lalaking to. Pero mas gwapo yung alaga
ko noh pero yaan mo na yun. Wala naman kasi siya eh! Napapikit nalang ako sa
sobrang kaba.
Narinig ko nalang na tumawa ito na nagin hudyat na pagbukas ng mga mata ko.

Then he winked at me as his answer.

Chapter 6

"WHAT THE FCK IS SHE DOING HERE?!"

"SHE'S GONNA RUIN THE SHOW, STELLA!"

Napayuko nalang ako nun. Nasa gymnasium ako para ifullfill yung favor ni Stella.
Goodness, kung ako lang sana ang magdedecide eh ayoko na sana pero nakapag promise
na ako eh!

"YOU HOW IMPORTANT THIS NUMBER IS! GOD, STELLA. WHAT WERE YOU THINKING?!"

Napatingin uli ako ke Jessica nun. Oo nga pala, di ko nasabi na iisang school din
kami nila Jessica and Tiffany. Believe it or not eh engineering courses ang kinuha
ng dalawa. Si Jessica eh chemical engineering while si Tiffany eh civil
engineering.

"I know this is important that why I want her to be part of this. This is our last
year guys kaya naman I wanted to do something special. I want to make this
memorable." grabe, mahinahon pa rin yung boses ni Stelle. Yes, you are definitely
an angel!

"Di ibig sabihin na nagbago na yang mukha niya eh tatanggapin na siya ng mga tao.
We'll be a laughingstock kung nagkataon. Isipin mo naman Stella, we've been doing
the front acts for five years straight and you must admit na naging successful
tayo." si Tiffany naman yung nagsalita. "pag ipapasok mo yang pobre na yan, who
knows what will happen sa act natin!"

"Oo naging successful tayo nung pumasok na AKO sa grupo the year after you debuted.
You also have to admit na AKO ang dahilan kung bakit kinukuha tayong front act. O
baka naman gusto niyong mag withdraw ako ngayon sa intermission number natin?"

Nabigla yung dalawa sa sinabi ni Stella. Mukhang na threaten ata. Tinignan ko si

Stella nun. Grabe, first time kong nakita siyang ganun. Na-touch naman ako sa
pinakita niya at sa totoo eh nag-aagree ako sa sinabi nila ni Jessica. Baka masira
ko yung show.

So by now eh alam niyo na yung favor sa akin ni Stella noh? You got that right,
sasayaw lang naman ako at kakanta sa isang group. Okay lang naman sana eh kung
hindi lang parehong kaliwa yung paa ko at ipinanganak akong sintunado. So, the best
of luck nalang talaga sa akin since mukhang nakumbinsi ni Stella yung dalawa.
"Argh! Bahala ka Stella. Basta we warned you already!"

Stella smiled victoriously at yinakap niya ako. Ramdam ko na ang saya saya nito.
Hay naku, sana the feeling is mutual pero alam ko sa sarili ko na mali. Isang
napakalaking pagkakamali ito!

Paalis na sana yung dalawa nung pinigilan sila ni Stella.

"Oh and by the way, don't you ever talk to MY BESTFRIEND like that ever again or
else who knows what I'd do to you."

Whoa, was that a threat coming from an angel? Napatingin lang ako ke Jessica pero
instead na matakot eh nag-smirk pa ito.

"Whatever you say, Stella."

"Siguraduhin mo lang na di ka papalpak sa ginagawa mo."

"Of course. I am Stella Mariz Fontanilla,"

With that eh umalis na tuluyan yung dalawa.

Nagulat nalang ako nung tumili si Stella at patalon talon pa ito habang hawak hawak
niya yung kamay ko.

"This is gonna be sooo much fun, Vivian. I'm so happy!" at yinakap niya ako uli. "I
really thought na di mo ako sisiputin kasi na-late ka. Magtatampo na sana ako sa'yo
pero di mo ako binigo! I love you bestfriend!"

Kung alam mo lang Stella. How I wish hawak ko ang oras ko at baka pinahinto ko ito
para di dumating ang oras na ito or much more yung araw mismo kung kelan kami
magpeperform which is less than a week now.

The thought of it scares the hell out of me.

"Anyway, you really look good, Vivian. I really like your effort na mag-ayos. Ang
ganda mo na lalo."

"H-Ha? Ah salamat..." Naalala ko naman yung pinaggagawa ni Jacob sa akin kanina.

Grabe, ang sakit nung pag pluck niya sa eyebrows ko. Halos mangiyak ngiyak na nga
ako eh. Tapos nilagyan pa niya ako nung make-up. Buti na nga lang eh light lang
yun.

"Really. Di nga kita nakilala nung pumasok ka. Tanungin mo pa si Marco at si Eli."

"Ha?" Napalingon ako nung sinabi niya yun kasi doon din siya nakatingin sa likuran
ko. Papalapit namin yung dalawa habang busy sila sa pag-uusap siguro about sa
preparations sa stage.

"Boys! Come here! Tignan niyo si Vivian. Ang ganda noh?"

Pumunta agad yung dalawa sa amin though si Sir Marco eh napipilitan lang. AS
expected eh si Eli yung unang nag-comment.

"Wow, Vivian! ANg ganda mo! Pwedeng manligaw?"

"Sira ka talaga, Eli. Tumigil ka nga."

"Di nga, seryoso. Diba Sir Marco?"

Medyo nailang ako nung tumingin sa akin si sir Marco. Ano kaya ang tingin niya sa
bago kong itsura? Nagustuhan kaya niya?

"She looks the same to me." simple niyang sagot tapos umalis na para kausapin yung
nagaayos ng stage. Nadismaya naman ako nun. Oh well, si sir Marco nga naman yun.
What's new?

"Tsk...abnormal talaga yung si Marco. Don't listen to him Vivian. Mas lalo kang
gumanda, promise!" at itnaas pa nito yung palad niya. Panatang makabayan lang kuya?
Tapos binaba na niya yun "Yaan mo yung si Marco, wala naman kasi yung alam sa
babae. Basta maganda ka. Take it from me. Diba Stella?"

Doon ko lang napansin na tahimik lang si Stella at nakatingin kay sir Marco na
parang may iniisip.

"Stella, okay ka lang?"

"H-Ha? Okay lang ako. Tama si Eli. Kahit na cassanova yan eh mapagkakatiwalaan mo
naman pag sinabi niyang maganda ka, which is really true. Believe me, he knows." at
tumawa ito pero something's telling me na may mali. Oh well, maybe I'm just
overthinking things.

"ELI, STOP FOOLING AROUND AND GET BACK TO WORK!"

Uh oh, ayun na naman si Sir. Umandar naman yung pagkabossy niya.

"Hay naku. O siya..maiwan ko na kayo girls at mainit naman ang ulo ni pres. So see
you around. ANd oh, I heard about it, so goodluck Vivian. DO your best!"

"Salamat!"

NApabuntong hininga nalang ako. Oh gosh, I really need all the luck in the word.

"Tara na. Practice na tayo."

And seriously, I need that luck now!

???

As expected eh nakuha ko naman yung steps. They even applauded for my awesomeness.

Joke!

Siyempre, inulan ako nung sermon at lait ng kasama ko. Pero that is kung wala si
Stella sa area. Since kelangan pang icheck niya yung stage and preparations eh most
of the time eh naiwan ako dito sa kanila. Siyam nga pala kami na sasayaw including
si Stella. Napgdesisyunan nilang THE BOYS ng SNSD yung ipeperform nila. Kinabahan
nga ako kasi ang pagkakaalam ko eh korean yun buti nalang eh may english version
pala nun. Pero hahatiin yung song in both language para mas maganda daw.

Ginaya daw nila ito sa isang awards show. If I remembered it correctly, MAMA Awards
yata ang tawag dun. or was it PAPA..ah ewan basta ang importante eh makuha ko
nalang yung steps at ma memorize yung kanta. Buti nalang at english yung sa akin.
May intro pa nga kami kung saan eh magpapasikalaban kami. Pero since alam nial yung
situation ko eh yung gagawin ko nalang eh sumakay sa isang machine at magpose lang.
Buti nalang at wala akong fear sa heights.

"MALI, DAPAT NASA TAAS NG ULO MO YUNG KAMAY!"

"HINDI GANYAN! MOVE YOUR HIPS!"

"PARA KANG PALAKA! DO IT AGAIN!"

"MALI!"

"MALI!"

"MALI!"

Goodness, yan nalang lagi ang naririnig ko these three days! Grabe, pagod na pagod
na talaga ako pero di na dapat akong magreklamo. Dapat di ko pahiyain si Stella.

And most importantly, di ko dapat pahiyain ang sarili ko!

"Okay, I think we need a break. 10 minutes and then practice ulit." sabi nung main
dancer namin na si Helena.

Sa totoo lang sa lahat sa kanila eh siya lang yung hindi ako masyadong
pinapagalitan. Tahimik lang ito at may instances na tinutulungan pa nga ako kung
may step akong di naiintindihan though minsan nga eh halata mong medyo nauubusan na
siya ng pasensya. Yung sina Tiffany and Jessica ang super anlakas man lait. Tinalo
pa nila tong si Helena. To be honest, di naman sila ganun kagaling sumayaw pero
magaling lang silang magpaseksi so di na masyadong nahahalata kung may mamiss man
silang step.

Pero itong si Helena, gurabeh..dancing machine. Parang lalakin kung sumayaw pero
andun pa rin yung grace at flexibilty ng isang babae. In short, walang kiyeme.

Instead na mag-break ako eh nagpractice nalang ako. Nasa gym pa stage pa rin ako
while yung iba eh lumabas at kumain. Since malapit na yung gen. as. eh hindi na
regular yung klase so todo practice na di yung ibang intermission numbers at
nagfafnialize na sa preparations. Infairness ha, di basta basta yung preparations
na ginagawa nila thinking na general assembly to. Halata mong pinag gastuhan talaga
at rinig ko pa na may special guest pa daw sila para sa last part ng event.

"Vivian, break ka muna" si Helena yun. Nag paiwan rin pala siya at nasa corner
nakaupo.

"OKay lang ako, Helena."

"No, I insist. Pagod ka na, I can tell. Kung pipilitin mo yan eh lalong di mo
makukuha. So if I were you eh magpahinga ka muna."

"Sabagay. Thanks!"

Pero instead na umalis ako eh tinabihan ko siya. Mukhang hindi naman niya minind
yun.

"Salamat sa pagtatiyaga sa akin ha?"

"Okay lang."
"ANyway, ang galing mo tlagang sumayaw. Saludo ako sayo!"

For the first time eh nakita ko siyang ngumiti. Alam mong sincere yun. Tingin ko
iba siya sa mga babae dito.

"Salamat! Ikaw din."

"Ha? Nagpapatawa ka ba? Kita mong di ko nga makuhakuha yung steps eh!"

"Mahirap kasi na condition mo na yung isip mo na mahirap nga siya. Alam mo,
magaling ka naman eh. Me inhibitions ka pa kasi. Na feeling mo naco-conscious ka.
But to tell you honestly, mas magaling ka pa kina Jessica at Tiffany"

"Word of advice Vivian. Just let go. Walang tama at walang maling steps. Tapos you
shouldn't stress something out of dancing kasi it's purpose is to show your
feelings and at the same time eh to have fun. That's one thing great about dancing,
Fun. AS long as you dance from your heart then everything follows."

Tumayo na ito at pinapag yung jogging pants niya.

"Wow..was that an advice from the great dancer herself?"

Napangiti siya sa sinabi ko at napailing. I can really feel the sincerity in her
words. Tama nga siya.I should let go and have fun.

"Let's just say payong kaibigan." sabay ngiti "Oh and one more thing, lumandi ka
lang ng konti. It's the crowd's favorite." with that eh umalis na ito.

Nabuhayan ako ng loob sa sinabi niyang yun. Not only that I've realized na mali
yung ginagawa ko na stressing over dancing but I've also found a new friend. Pero
yung huling sinabi niya, pagiisipan ko pa. Di ko pa nga gets yung steps ang lumandi
pa kaya. Hala! Pinag-aaralan pa ba yun?

Anyway, magpapractice na sana ako nung me narinig akong sumisit. Tumingin ako sa
paligid ko pero wala akong nakita so pinagpatuloy ko nalang yung practice.

"VIVIAN!"

Hala! Parang kilala ko yung boses na yun ah! Agad ko naman nakita kung saan
nanggaling yung boses na yun. Nakatayo siya sa likod ng isang malaking props. Medyo
balisa ito at patingin tingin sa paligid.

"Sir Marco, nung ginagawa mo dyan?!"

"Shut up!" mahina niyang sabi. Ako naman eh ginaya ko nalang din siya. Ano kayang
problema nito?

"Bakit nga po pala? Me ipaguutos po ba kayo?"

Tinaasan niya lang ako ng kilay at napailing.

"Ganyan nalang ba ang tingin mo sa akin, Vivian? Tinatawag ka pag may kailangan
ako?"

"Hindi nga ba?"

"Fck! Ako na nga tong nagmamagandang loob ako pa tong pinagduduhan mo!"
"Ano nga po kasi yun?"

"Ah bahala ka na nga. Eto na." with that eh nilagay niya sa kamay ko yung tubig at
sandwhich. Nagulat ako nun pero napalitan naman din yun ng ngiti. WUshu...pakunwari
pa tong si sir.

"O anong ngingiti ngiti mo dyan? Akin na nga lang kung ayaw mo!"

"Oi! Walang nang bawian. Binigay mo na eh. Thank you sir marco!"

Nakita kong namula siya sa sinabi ko pero kita mong tinatry niyang di ipakita yung
hiya niya. Kasi naman di sanay na maging ganito. Ang cuuuuteee at kakagigil!
"Lami kaayo ka paakon!"

"Did you just curse at me?!"

"Hindi ah. Sabi ko ang cute niyo po."

"I told you not to speak to me with your native tongue. ANyway, hindi libre yan.
ANdami mo ng atraso sa akin. Andami mo ng naiwan na trabaho sa bahay."

"Asus, sabihin mo nagseselos ka lang kasi di na kita naalagaan."

"Hindi ako nagseselos no! And for the record, sino ba ang amo mo? Sino bang may
trabaho at binbayaran na alaga-- I mean, asikasuhin ako? Diba ikaw?"

"O siya. Ikaw na. Ikaw na talaga. Sorry na kasi. Alam mo namang busy sa school
tapos meron pa tong intermission number namin. Babawi nalang ako sa susunod."

"You better be, Vivian. Hindi ka nandito para maglaro. Remember, you are here for
two reasons. To study and to be ALWAYS there for me. UNderstand?"

"Yes Sir Marco!" sabay salute ko pa.

With that eh umalis na ito. Nakatingin lang ako sa likod niya habang papalayo
siya.Yung huling sinabi niya can be interpreted into two ways. If I didn't know
any better eh baka ma misinterpret ko ang sinabi ni sir Marco pero di ko pa rin
maiwasan na kiligin.

To be always there for me.

Hindi naman niya kelangan paalalahanin sa akin yun kasi tumatak na yun sa isip ko.

Pati na rin sa puso ko.

I did make a vow that I will serve sir Marco for the rest of my life.

For the things that he has done to me and to mama Lourdes.

And for the things he continues to do.

Napangiti ako nun at kinain yung bigay ni Sir Marco.

???

2 days nalang at Gen. As. na. So far eh kuha ko naman yung steps and medyo nawawala
na yung inhibitions ko. Kaya lang eh di ko pa kayang gawin yung sinabi ni Helena na
"lumandi". Naku mukhang di pa yun carry ng powers ko.

"Vivian! Left foot first! Ang bobo mo!"

Grabe naman tong si Jessica. Kung maka-bobo lang. Wagas! Di ko nalang siya pinansin
at patuloy lang ako sa pagsasayaw pero nagulat nalang ako nung hinila niya ang
buhok ko. Siyempre, nagagawa niya yun kasi wala si Stella.

"Are you seriously ignoring me? Ha! Ang kapal din ng mukha mo no?!"

"Ano ba, Jessica. Nasasaktan ako!"

"And I care because? Ikaw babae, ang yabang mo kasi andyan si Stella. Pwes, lemme
tell you this. She won't be coming today kasi busy siya sa preparations kaya
humanda ka. Matagal na akong nagtitimpi sa iyo!"

"Jessica, stop it!" biglang pagtatanggol ni Helena sa akin.

"Shut up, Helena! Hindi ka kasali dito!"

"I said stop it!"

"And what? You gonna rat me out to Stella? You're pathetic, Helena. Alam mong di mo
ako kaya. So if you don't want me to tell daddy na di ituloy yung merger ng daddy
mo then I advice you to stay out of this."

Kinabahan ako nung sa sinabi ni Jessica. Ayoko namang madawit pa si Helena.

"Okay lang ako, Helena. Don't worry. Diyan ka lang." dahil dun eh lalong hinigpitan
ni Jessica ang pagkakahawak niya ng buhok ko.

"Oh, playing the little miss martye eh? Pweh! Hindi bagay sayo!" naramdaman ko
nalang na dumampi yung kamay niya sa mukha ko. Nakita kong napapikit si Helena sa
ginawa ni Jessica at tumalikod ito. Ganyan nga Vivian. Endure it para sa kaibigan
mo.

Hinihintay ko nalang yung sumunod at pumikit nalang ako pero nagtaka ako nung wala
akong naramdaman.

"FCK OFF MENDOZA! NAKIKALAM KA NAMAN!"

"YOU FCK OFF! AKALA MO KUNG SINO KA!"

Naramdaman kong kumalas si Jessica at napadilat ako. Nakita ko si Aprielle na hawak

yung kamay ni Jessica na what I think na gagamitin niya sa pagsampal sa akin.

"Aprielll..."

"Hi friend..kainis ka. Di mo man lang ako tinawag." nakangiti niyang sabi tapos
binalik yung tingin niya kay Jessica. "Hoy pandak! Kaibigan ko tong inaaway mo kaya
kung ako sayo tigilan mo na yan kundi baka bukas eh manghihiram ka na ng mukha sa
aso!"

"Are you threatening me?"

"Duh? Obvious ba?"

"What? What are you gonna do? Bantayan mo yang babaeng yan. You know very well na
bawal ang walang part dito. Baka gusto mong ma guidance for cutting classes?"

"At sinong me sabi wala akong part dito?"

"Bakit sasayaw ka?"

Ngumiti lang ng nakakaloko si Aprielle at tinilt niya sa side yung ulo niya. Naku,
mukhang lumalabas naman yung gangster side niya.

"What if sinabi kong oo?"

"Ha! Wag ka ngang patawa. Aprielle Mendoza don't do dancing. In fact, kelan ba
nagpakita sa publiko ang isang social isolate na katulad mo."

"Well, lemme tell you this. You.Are.Wrong."

Biglang nag-snap ng fingers si Aprielle and hindi ko alam kung sinong nagpatugtog
nun. The next thing I knew eh sumasayaw na sa harap ko si Aprielle. And take note,
ang galing nito at ang sexy! Feeling ko nga eh napahiya tong si Jessica kasi aminin
man niya o hindi eh magaling talaga ito.

Natapos na sumayaw si Aprielle and smiled victoriously.

"W-Well, kahit na you dance eh wala na kaming slot. So do pa rin pwede."

"Goodness, Jessica. You never learn do you." tapos lumapit si Aprielle sa isang
member at inakbayan ito.

"Do me a favor and leave this instance. You can't dance."

"P-Pero..."

Bago pa makapag explain yung babae eh pinandilatan na niya ito. Oh, the gangster
Aprielle is in the house! Kumaripas na yung babae at kinuha yung bag niya.

"So I guess that leaves you with one member lacking. I wonder why..." tapos ngitian
niya ako at nag wink.

"You're in. From what I saw I think makukuha mo yung routine in no time." si Helena
na ang nagsalita nun.

Wala na ngang choice si Jessica since kelangan namin ng isang member and kulang na
rin sa time so in the end eh pumayag na ito though kita mo ang pagkadisguto nito.

"We're so not through Mendoza. So are you, commoner. "

Nagpatuloy na kami sa practice at tulad ng sinabi ni Helena eh nakuha agad ni

Aprielle ang steps. Ang galing nga eh. SAbay pa nga akong ginuide nila kaya nakuha
ko na yung routine though konting polish nalang.

Natapos din ang araw na ito at kanya kanya na kaming umuwi. Sabay pa nga kami ni
Aprielle at nakapagpalit na. Suot naman niya yung gawa niyang damit. Naka legging
lang ito at isang oversized shirt na may nakalagay na smoshee. Ang cute nga eh.

Noong palabas na kami ni eh nakita namin si Helena sa labas at nakasandal yung

likod niya sa pader.

"Helena!"

Agad naman itong lumapit sa amin at parang naiilang. Mukhang gets ko naman kung
bakit.

"Pasensya na kanina ha? Di kita natulungan."

"Ano ka ba, ano'ng hindi eh natulungan mo naman ako kahit papaano."

"No. wag ka ngang ganyan. Mas lalo akong naguguilty eh."

"Totoo. It was really nice of you to stand up for me."

"Pero..."

"Wlang pero pero. You HELPED me, Helena. Believe me and with that gusto kong
magpasalamat sa iyo."

Ngumiti na ito. Nagulat nalang ako nung kinuha niya ang kamay ko.

"You're really a great person, Vivian. Sana maging magkaibigan tayo."

"Bakit, hindi pa ba?"

Her eyes widened sa sobrang gulat. Tapos nun eh hinug niya ako.

"Thanks!" tapos nun eh umalis na siya since nandun na rin yung sundo niya.

Gosh, another friend. Parang bumalik yung sinabi ni mama sa akin dati. Mother's
knows best tlaga.

"You're really a nice person, Vivian."

"Ikaw din. Thanks for saving me again!"

"Nukaba, of course.What are friends are for?"

Napatingin ako ke Aprielle nun. Naglalakad na kami palabas ng school at sabi niyang
sabay na daw kaming umuwi. Isa pa to. Ewan ko ba at siguro nga naging mabait lang
talaga ako kaya biniyayayaan ako ni Lord ng pagkabait na mga kaibigan.

"Vivian, wait!"

Sabay kaming napalingon ni Aprielle. Patakbong papunta sa amin si Eli.

"I heard what happened. Okay ka lang?"

"Yup!"

"Grabe talaga yung Jessica na yun. Kahit kelan eh napaka bayolente. Anyway, I'm
glad to know you're okay. Sasama sana sa akin si Marco kaya lang tied up siya
ngayon. Siya nga nagutos sa akin na hanapin ka."
'Talaga?"

"Yeah. Nag-aalala nga yun sa yo kaya nga sabi niya eh ihatid daw kita sa bahay niyo
kasi baka ambushin ka daw ni Jessica on the way."

"Sira! Wag na noh. Andito naman yung kaibigan ko. Actually, siya nga ang tumulong
sa akin so I think I won't have to worry." and aside from that, kung papayag ako
baka mabuking kami ni sir Marco. Naku, ano bang iniisip nun at ipapahatid pa niya
ako ke Eli?!

"Yeah, so I heard. By the way, I'm Elijah Lim but everyone calls me Eli." sabay
lahad ng kamay niya. Naku, umandar na naman yung casanova mode ni Eli. Teka, ngayon
ko lang napansin na tahimik lang si Aprielle the whole time na naguusap kami ni
Eli. Don't tell me natamaan ito sa kamandag ni niya.

Pero laking gulat ko nalang nung nakita ko siya. Nakatiim bagang lang ito at parang
nawala yung ngiti niya. Pero inabot pa rin niya yung kamay ni Eli.

"Of course, I know you and--" ngumiti naman ito which made Eli also smile. Naku,
parang ako lang talaga siguro ang di nakakikilala ke Eli. Ganun siya kasikat sa
school sa akin lang hindi.

Akala ko okay lang silang dalawa not until nung nagsalita uli si Apriell. Nandun pa
rin yung ngiti niya pero this time eh nakakatokot na ito tingnan.

"---I HATE YOU."

Chapter 8

Marco's POV

God! Gusto na ba talaga akong patayin ng faculty?!

Alam ko namang perfect ako (wag ka na kasing pumalag) pero naman, tao rin ako.
Hindi ako si superman! Hindi rin ako si Edward Cullen na di marunong mapagod!
Pinark ko na yung sasakyan pero di pa ako bumaba nun. Chineck ko yung relo ko.

1 am.

Napabuntong hininga nalang ako then biglang kumulo yung tiyan ko. Grabe, gutom na
talaga ako. Gusto ko na ngang upakan yung mga kasama ko kanina sa office kasi dun
sila kumain ng hapunan. Lalo na yung Eli na yun. Tama ba namang kumain sa harapan
ko? Humanda talaga sa akin yun bukas.

Bumaba na rin ako at sumakay sa elevator papunta sa condo unit ko. Nakita ko sa
labas ng pinto na bukas pa yung ilaw at rinig ko na nakabukas pa yung tv.

Don't tell me hinihintay na naman niya ako?

Pagbukas ko ng pinto eh siya agad ang nakita ko sa sala. Tama nga ang hinala ko.
Hinintay nga niya ako pero naman, tulog na ito. Naku, mahirap pa naman ito gisingin
pag ganitong oras. Talagang tulog mantika!

Pinuntahan ko naman yung tv at pinatay yun. Matapos nun eh inayos ko yung mga
nagkalat na dvds sa sahig. Then, pinuntahan ko naman siya at dahan dahan na
kinarga. Tulog mantika talaga, di man lang natinag. Dinala ko naman siya sa kwarto
niya at nilapag siya sa kama tapos eh in-on ko yung lampshade niya. Okay lang na
ganito ako since panigurado eh di niya maalala kung papaano siya napunta dito.

Hay naku, Vivian, kahit kailan eh pasaway ka talaga. Sinabihan ko na nga na di na

niya ako kailangan hintayin pero eto pa rin siya. Parati kong nadadatnan sa sala.
Alam ko naman na pagod ito sa school lalo na nitong mga nakaraang araw eh todo yung
practice nila since bukas na yung general assembly.

Umupo ako sa side niya at pinagmasdan siyang natutulog. Napansin kong me pasa siya
sa arm niya. If I know, kagagawan naman to ni Jessica. Kung hindi lang ako
pinagsabihan ng babaeng to eh di sana tinantanan na siya.

Di ko naman natupad ang pangako ko sa kanya.

Naalala ko pa nung una kaming nagkita. Nung araw na nagbago ang lahat.

Halos di ito nagsasalita. Kahit ano'ng pilit ko sa kanya eh ayaw pa rin. Parati
lang ito nakayuko at di ngumingiti. Kabaliktaran talaga siya sa Vivian na nakilala
ko noon at sa ngayon.

Pero alam ko na me isang bagay pa rin ang di nawawala kahit anong pilit niyang
itago ito ng mga ngiti niya.

Takot.

That's why since that day na ipinangako ko na poprotektahan ko siya eh unti unti na
itong nag open up sa akin.

And I swore I won't let anyone break that promise.

Pero mukhang ako mismo ang sumira sa pangakong yun.

"Sir Marco..."

Nagulat ako nung nagsalita siya. Sh!t nagising ko kaya to? Pero nung tinignan ko
siya eh tulog pa naman. Nakahinga ako ng maluwang nun. Muntikan na pero kahit
papaano eh napangiti niya ako nun.

Sir Marco.

Ang mga una niyang salita.

Tumayo na ako nun pero bago ako umalis eh binalik ko ang isang bagay na sabi niya
eh napakaimportante daw para sa kanya. Kinuha ko sa drawer niya yung picture frame
at nilagay yun sa side table niya.

Napailing nalang ako nun. Everytime kasi na sinasabihan ko siyang itapon to eh

tinatago lang niya ito. Matapos kung ayusin yun eh pinatay ko na yung ilaw at
lumabas sa kwarto.

Dumiretso na ako sa kusina at as expected eh nakahanda na doon ang pagkain ko.

Tinignan ko naman kung ano yun.
Fish Fillet.

My favorite.

Mukhang sulit yata ang pagtitiis ko ng gutom ko.

With that I ate my dinner with a smile on my face.

???

Kusang dumilat ang mga mata ko.

Naalala ko bigla yung diniscuss namin sa Gen. Psych tungkol sa perception of time.
Naku, mukhang totoo nga!

Tinignan ko yung relo ko.

7 am.

Okay...7 am pa.

Wait...

7 am na!

Agad akong napabalikwas ng bangon. Sus Ginoo! Ngayon na yung gen. as.! Kailangan ko
pa naman gisingin si sir kasi dapat icheck pa niya yung lugar. Nagtaka pa nga ako
kung paano ako napunta sa kwarto ko pero wag na. No time for that!

Patakbo akong lumabas at pumunta sa kwarto niya. Di na ako kumatok at dumiretso na

ako ng pasok. Pero laking gulat ko nalang na wala na akong nadtanan na sir Marco
dun. Himala nga at maayos pa yung higaan niya. The only sign na nagsasabi na nandun
nga siya eh yung mga nagkalat niyang damit sa sahig.

Nakahinga ako ng maluwag nun. Buti naman at kusang gumising yung alaga ko. Pumunta
na ako sa kusina para maghanda ng agahan ko. Kahit na 10 am pa yung gen. as eh
kelangan ko pa rin maagang pumunta dun kasi sinabi ni Helena magbibihis at
magmemake up pa daw kami.

Pero kung nagulat ako kasi maagang nagising at umalis si sir eh mas nagulat ako sa
bumungad sa akin sa lamesa.

Me nakahanda na kasing pagkain at me french toast pa!

Pero mas nagulat ako sa taong nakita ko na nakaupo at umiinom ng kape.

Gulay, si sir Marco!

"Hoy! Ano'ng tinutunganga mo diyan?!"

"H-Ha? Eh akala ko po kasi nakaalis ka na."

"Well, obviously hindi pa."

"Bakit naman po?"

"Kasi..me isang tao diyan kung makatulog eh parang mantika. Naku Vivian, nag
bubuhay prinsesa ka na ha. Andami mo nang atraso sa akin."

"Eii..sorry na po talaga sir. Babawi nalang po ako sa susunod."

"Whatever...kumain ka na at malelate na tayo."

Naguluhan naman ako sa sinabi niya. Malelate daw kami kamo?

"H-Ha?"

"Bingi ka ba o nagbibingibinghan lang? Sabi ko malelate na tayo. Kumain ka na at

sabay tayo pupunta ng school."

"H-Ha?"

"FCK VIVIAN! ISA PANG HA AT MAKAKATIKIM KA NA TALAGA SA AKIN!"

(A/N: Pwede ako nalang tumikim sa'yo Papa Marco? Hala! Ang landi teh...XD)

"Ah! SOrry po. Sige...kakain na po ako. Teka, wala ba tong lason?"

"VIVIAN!"

"Joke lang. Ikaw naman di na mabiro!"

Umupo na ako at kumain. Napangiti ako nun. Naku, kahit kelan talaga ang cute ng
alaga ko! Kinain ko naman yung hinanda ni niya at nagmadali na akong naligo pero
nung papunta na ako sa c.r eh nahagip ng paningin ko yung frame na nasa side table
ko.

Hala! Paano to nabalik dito?!

Kinuha ko naman yun at tinignan which made me smile. It never fails to do so

everytime nakikita ko tong picture na to. Oh well, siguro naibaliko to kagabi.
Sabagay, kahit ano pang sabi ni sir Marco eh di ko tlaga to itatapon.

"VIVIAN DALIAN MO NA!"

"O-OPO!"

Nawala agad sa isip ko tungkol dun at nagmadali na akong pumunta sa c.r.

???
As expected eh pinagtitinginan kami ng mga estudyante pagdating namin sa school. Eh
sino ba naman ang di magtataka. Naku, sana di nalang ako pumayag nun. Panigurado
akong andami naman magagalit sa akin nito.

Nung papaunta na kami sa gym eh nakasalubong namin si Stella.

"Good morning! I saw you guys. Bakit sabay kayo?"

"H-Ha? Eh kasi itong si sir Marco sabi niya na sabay daw kami. Ewan ko nga ba kung
ano ang nakain niyan."

"Really Marco?"

Pero as usual eh di pinansin ni sir yun. Naku, ke sama tlaga ng ugali.

"Vivian, matapos mong makipagtsismisan dyan eh sumunod ka na sa akin. May ipapagawa
ako sayo."

With that eh umalis na ito ng hindi man lang nagpapaalam. What is bastos? si sir
Marco na yun!

"Naku pasensya ka na sa alaga ko Stella ha? Ewan ko nga ba dun. Akala ko nga okay
yung mood niya. Akalain mo ba naman na siya naghanda ng agahan namin?"

"Talaga?"

"Oo. Adik talaga yun minsan. Ewan ko ba kung ano ang tumatakbo sa isip nun."

"Hmmm...."

Napansin ko na wala sa sarili si Stella habang naglalakad kami papunta sa gym. Ano
kaya ang problema nito?

"Oi Stella, Okay ka lang?"

"H-Ha? Oo..look Vivian. Alis na muna ako ha? See yah later!"

Umalis na ito. Grabe, ano kaya yun? Parang me something na di ko maintindihan.

Siguro andaming iniisip din nun since gen. as na nga. Kawawa naman ng friend ko.

Ayun, pinuntahan ko na si sir Marco since sabi nga me ipapagawa daw siya.

Pero pagpunta ko dun eh wala naman. Actually sunod ng sunod lang nga ako sa kanya.
Nung tinanong ko nga kung ano ba yun eh tama ba naman na pagalitan ako?

"Just shut up, Vivian. Wag ka lang mawala sa paningin ko."

Tinignan ko naman yung relo ko. 2 oras nalang at gen. as na. Baka hinahanap nako
nila Helena. Kelangan pa naman namin mag prepare.

"Pero sir, kelangan ko pa kasing magprepare. Okay lang ba na umexit muna ako?"

"Hindi."

"Pero sir.."

"Di ba sabi ko hindi. May ipagagawa pa ako sayo."

"Ano nga kasi yun para magawa ko na."

"Later. Basta sumunod ka nalang. Tsaka, 2 oras pa naman. As if ganun katagal yung
preparations niyo."

"Pero.."

"Hey Marco, pabayaan mo na yang si Vivian. Ikaw talaga. Wlang alam sa mga babae at
para ka namang hindi model. Alam mo naman na matagal ayusan ang mga babae."

Salamat at dumating si Eli. Kinindatan pa niya ako nun at umakbay sa akin.

"Shut up, ELi."

"Hay naku, if I didn't know any better. Iisipin ko na me gusto ka dito ke Vivian.
Possessive much pre?"

"Shut up!"

"Hay naku..ke aga aga. Anyway, you can go now, Vivian. Ako na ang bahala dito."

As much as gusto kong magdiwang dahil sa sinabi ni Eli eh siyempre ang huling
desisyon eh na ke sir Marco pa rin. Tinignan ko lang siya nun and gave him my best
puppy look kahit na mismo ako eh nandidiri sa ginawa ko.

"Ugh, fine! Just stop that puppy look okay? Hindi bagay! Ang laswa!"

"Grabe naman kung maka-react si sir. Alam ko na yun so you don't have to rub it in
my face!" inismiran ko lang siya nun at umalis.

Pumunta ako nun sa dressing room namin pero instead na dumiretso ako sa locker ko
eh pumunta ako sa secret storage ko kung saan ko tinago ang costume ko. Hindi naman
sa pinaghihinalaan ko yung iba pero at least it's better to be safe than never.
Mahirap na.

Pero nagulat nalang ako nung pagdating ko dun eh nakabukas na yung pinaglagyan ko
nun.

Ewan ko ba kung bakit pinaparusahan ako?

Sa pagkakaalam ko eh wala naman akong ginagwang masama.

Sinunod ko naman yung ten commandments.

Teka, sinunod ko ba lahat?

Waaahhhh....di ko na maalala pero naman bakit ngayon pa?

Bakit ngayon na 2 oras nalang at gen. as na and to add eh first act pa kami!

"Oh my gosh! What happened sa costume mo, Vivian?!"

Napalingon ako sa likod ko. Kahit anong tago ko sa costume ko eh nakita na ito ni
Aprielle and I tell you, ayoko sa nakikita sa mukha niya. Mukhang mas galit pa ito
sa akin.

"A-Ah....wala to. maliit na sira lang. Matatahi pa naman siguro to."

Okay, I lied. Obviously, hindi maliit na sira lang to since grabe ang pagkakasira
ng costume ko na parang me galit talaga ang me gawa nito.

"Anong maliit?! Fck! Halos kitang kita na ang kaluluwa mo nito pag pinilit mo pang
suotin! Ghad! Alam ko na kung sino ang me gawa nito. Humanda tlaga siya sa akin!
Tinetest niya talaga ang patience ko!"

Alam ko kung sino ang iniisip ni Aprielle pero alam ko sa sarili ko na hindi.
Iisang tao lang kasi ang nakakaalam kung saan ko ito nilagay at imposible na siya
tlaga ang me gawa.

"No, wag. Wala naman tayong proof eh. Tsaka, maayos pa naman to."

Pero late na yun kasi pumasok na sina Jessica sa room. Agad naman sumugod si
Aprielle at kinomfront siya.
"Ikaw pandak! Ang kapal din naman ng apog mo noh?! Grabe, ka. Ano, suntukan nalang
tayo?!"

"Ano naman ba ang pinagsasabi mo Mendoza?!"

"Don't play dumb with me. Alam kong ikaw ang me kagagawan nito." sabi niya sabay
hablot dun sa costume ko at pinakita kay Jessica pero parang wala lang ito sa kanya
at napailing lang ito ng ulo.

"Aprielle, tama na."

"No. Dapat parusahan tong babaeng to sa ginawa niya!"

"Shut up Mendoza! I won't stoop down to that level. Hindi ako ganun kababa. Kung
gusto kong saktan ang babaeng yan hindi sa ganyang paraan. I prefer hurting people
with my hands." smug niyang pagkakasabi. Infairness, totoo naman yung sinabi niya.
Jessica wouldn't do this kind of things. It's just not her.

Bigla namang pumasok si Stella waring nagtataka.

"What happened in here?"

"Eh itong si Jessica eh. Sinira ang costume ni Vivian!"

"Jessica?" Napatingin si Stella sa hawak ni Aprielle then kay Jessica. "I'm sorry
to break this to you Aprielle pero I gotta say na hindi si Jessica ang me gawa
niyan. She's with me the whole time and maraming makakatestify nun. I'm sorry."

Parang napaghinaan ng loob si Aprielle sa sinabi ni Stella. Kahit naman ako eh nung
una palang alam kong hindi si Jessica ang me gawa nun. Isa lang ang naiisip ko pero
imposible tlaga na siya ang me gawa. Oh well, di ko na poproblemahin yun. Dapat ang
isipin ko nalang kung paano ko ito maayos.

"Sorry Jessica. Hindi namin sinasadya na pagbintangan ka."

"Whatever. Sa susunod eh alamin niyo muna bago kayo sumugod."

Umalis na nun si Jessica at binanggaan pa nga ako pero bago siya tuluyang umalis eh
may sinabi pa ito sa akin.

"I told you to watch your back. You'll never know what might hit you next so if I
were you, I'd watch over my actions."

Agad naman lumapit si Stella sa akin pati na rin si Aprielle.

"Ano na ang gagawin ko."

"I'm sorry I don't know what to say Vivian. Wala naman kasing spare dito na costume
eh. I'm so sorry."

"Ano ka ba Stella. OKay lang yun. DOn't worry. Masosolusyonan ko rin ito."

"Paano?"

"Eh...iisipin ko muna."

Nakita ko naman ni chineck ni Stella yung relo niya. Siguro pressured na ito dahil
less than 2 hours nalang at gen. as na. Baka nga nadistorbo ko pa ito.
"Look, Stella. You don't have to worry a thing. Okay lang na mauna ka since mukhang
me aasikasuhin ka pa."

"Are you sure? I'm really sorry pero kailangan ko pang i-finalize yung stage.
Aprielle, ikaw na ang bahala."

Tahimik pa rin si Aprielle nun at parang may iniisip. Tumango lang ito nung
nagpaalam si Stella.

"Eureka!"

"Ha?"

"I remembered na parang me ganitong design ako sa atelier ko. Dali, punta na tayo
dun!"

Bago pa ako makapagprotesta eh hinila na niya ako at patakbo kaming pumunta sa

atelier na sinasabi ni APrielle. Yung Atelier pala yung lugar kung saan nakalagay
yung lahat ng denisign na damit ni Aprielle.

Nung papunta kami dun eh nakasalubong namin si Jacob. Ewan ko ba kung anong sumagi
sa isip ko at hinila ko rin siya kasama namin.

Oh well, sana nga eh magtagumpay kami sa plano namin ni Aprielle.

Nakarating na din kami dun at agad naman hinanap ni Aprielle yung sinabi niyang
damit. Medyo magkahawig nga siya. Me inadjust lang ng konti si Aprielle nun and
then okay na siya.

Napansin ko na parang gulat na gulat pa rin si Jacob dahil sa ginawa ko. Ewan ko
rin nga ba kung bakit ko ginawa yun.

"Jacob, sorry ha kung sinali sali pa kita dito. Honestly, I have no freakin idea
kung bakit ko ginawa yun."

Natawa naman siya nun sa sinabi ko and then parang me kinuha siya sa bag niya. Hala
day! Make-up kit!

"Just sit back and relax."

With that eh pinaupo niya ako sa isang stool at sinimulan ayusin. Nakapikit lang
ako the whole time kaya wala akong idea sa pinaggagawa ni Jacob. Tanging naririnig
ko lang eh yung mga remarks ni Aprielle na kesyo ang ganda daw ng pagkakablend ng
eyeshadow at ang natural daw tignan ng blush.

Nilagyan din ako ng hair extensions ni Jacob. Ewan ko ba kung anong hitsura ko na.
Wala kasing salamin eh.

NUng natapos na eh binigay ni Aprielle yung damit at pumasok na ako sa kwarto para
makapag bihis habang siya naman yung aayusan ni Jacob.

Then that was the only time na nakita ko ang sarili ko.

OHMAHGULAY!

Ako ba talaga to?!

???
JACOB'S POV

Sinundan ko lang ng tingin si Vivian habang patakbo itong pumasok sa kwarto. Grabe
talaga tong babaeng to. Para lang ewan. Tama ba namang sabihin na wala daw siyang
idea kung bakit sinama niya ako dito matapos niya akong kaladkarin?

Sinimulan ko na ring ayusin yung kaibigan ni Vivian which I think is Aprielle yung
pangalan. Nakapikit lang ito since nilalagyan ko pa ng primer ang mukha niya.

"You're really not gay aren't you?" sabi niya bigla.

Natigilan ako nun at the same time eh binukas niya yung mata niya at tinignan ako.
So sinabi na pala ni Vivian ang tungkol dun. Natawa ako nun sa alaalang nung time
na tinanong niya ako kung bakla nga ba daw ako.

"Does it matter?"

"What do you want from her?"

"Nothing."

"Then why did you lie?" Tumigil uli ako at tinignan siya.

"I didn't."

"Wag mo akong gagaguhin. Tell me now."

Napabuntong hininga nalang ako nun. Oh well, might as well tell her.

"I didn't actually lie to her. I didn't confirmed it nor did I deny it. Kung
tatanungin mo ako kung bakit eh nothing particular. It's just that, that girl amuse
me and I wanted to keep that way."

"Now tell me, Mendoza. Why are you using her?"

This time eh siya naman ang na caught off guard. Iniwas niya bigla yung tingin
niya. A sign of guilt perhaps?

"I'm not."

"Oh you can fool the people around you but not me. I know my sources well and never
once did they fail me."

Binalik niya yung tingin niya at nakipagsukatan siya sa akin pero I can see that
she's wavering.

"Fine. Oo, I admit. Nung una yun ang purpose ko pero kalaunan eh nakalimutan ko na
yun. She's --- different. It's like there's something in her that pulls me towards
her, defenseless. Parang napapakita ko kung sino talaga ako because of her. No
pretenses. Na-realize ko na siya ang tipong di dapat ginagago. Dapat para sa kanya
eh pinoprotektahan. That's why I made a resolution na I'll protect her from anyone
who harms her and that includes you."

Napaupo ako dun sa table at kinross yung arms ko. Then I smiled.

"You don't have to worry, Mendoza. The feeling is mutual. I do admit that there's
an unexplainable force that pulls me towards her, just like you said. And like you,
I don't want anyone hurting her, my muse."
Napangiti rin si Aprielle sa sinabi ko.

Muse.

Every designer or make-up artist needs to have one. Parang siya ang nagbibigay
inspiration para gumawa ng Art ang isang artist. Someone that lights a spark and
get you moving.

And that's her.

Vivian is my muse.

"Don't be so cocky. Ako ang nauna. She's MY muse." of course, same goes with
Aprielle since from what I've seen in this room, she's a designer and one heck of a
good one. "but I'm willing to share if we it means protecting someone we cared
for."

Someone we cared for.

Care.

Hmmm...when was the last time I actually cared for someone.

"Jacob! You are a genius!"

Nagulat kami ni Aprielle sa biglang paglabas ni Vivian. I smiled proudly at my

work.

"I gotta hand it to you dude. You are a genius."

Of course I am.

That's why I'm Jacob Sandoval.

"Now, it's your turn to show you my genuisity."

Chapter 9

"Switch places with her Stella."

Nagulat naman si Stella nun sa sinabi ni Aprielle.

What the heck is she talking about?!

Nasa backstage na kami nun at nagprepare since in just a few minutes eh magsisimula
na yung general assembly.

"H-Ha?"

"You heard me. Switch places with Vivian sa intro ng performance."

"Okay lang naman sa akin p-pero...takot ako sa matataas."

"Eh di maghanap ka na pwedeng pumalit sa pwesto ni Vivian. Basta gusto ko siya ang
kasama ko sa intro."
My eyes widened sa sinabi niyang yun. Okay na sana yung part ko eh. All I have to
do is just stand there and pose pero sa gustong mangyari ni Aprielle eh isa
talagang malaking pagakakamali. Siya kasi at si Stella yung unang magpapakita at
parang magwa-water bending dance sila.

And besides, gahot na kami sa oras. Malapit na magsimula yung Gen. As.!

"Mendoza! Ano na naman tong pinaggagawa mo?! Are you really planning to ruin the
show?!" si Jessica yun. Katatapos lang niyang ayusan and my, ang lakas talaga ng
radar ng babaeng to. Akalain mo alam niya agad yung mga nangyari? "And besides, she
doesn't know Stella's routine. How could you even think of such nonsense!"

I got to hand it to Jessica. This time eh I agree sa kanya. Go, Jessica! Put some
sense into my dear friend here.

"It's not nonsense and I trust na kaya ito ni Vivian."

"Shut up, Mendoza! Hindi ito isang laro! And let me remind you na you're not an
official member to this group so as that commoner kaya wala kayong karapatan na
ipilit ang gusto niyo!"

"Oh you shut up! I know what I'm doing and you can't stop me." with that eh hinila
na niya ako bago pa ako makapag-protesta.

Dinala niya ako sa puwesto nila ni Stella. Tahimik at tulala lang ako the whole
time. Di ma process ng utak ko ang mga nangyayari. Nagulat nalang ako nung nagsnap
sa harapan ko si Aprielle dahil dun eh my senses came back to me.

"Hey, are you okay?"

"Do you think I look okay? Ano ka ba naman Aprielle, what were you thinking?!"

Hinarap niya ako at pinatong yung dalawang kamay niya sa balikat ko. Kahit na naka-
heels ako eh para pa rin akong high school student kung itatabi mo kami ni
Aprielle. Yun din yung time na nakita ko yung ginawa ni Jacob sa kanya. Tulad ko eh
naka extensions din ito. Grabe ang ganda niya lalo tapos ang seksi niya sa suot
niya!

"Hey, chill. I know what I'm doing and besides alam mo naman yung routine namin ni
Stella so I think you'll do just fine."

"Anon'g chill?! Naman, Aprielle...kainis ka talaga!"

"Ei! Isa pa at makakatikim ka na sa akin." natahimik naman ako nun. Eh sa nasindak

ako eh."Just trust me on this one. Alam kong kaya mo to."

"And most importantly, trust yourself."

Bago pa ako makasagot nun eh umalis na siya sa harapan ko at pumunta na sa puwesto

niya since sa kabilang stage siya lalabas.

Napabuntong hininga nalang ako. As if I have a choice. Kung aatras ako eh patay ako
kay Aprielle. Mas lalo naman kay Jessica. Might as well paninindigan ko na to.

Sumilip ako sa labas. Grabe, mas lalo akong kinabahan. Andaming tao! Tulad ng
sinasabi nila eh ang General Assembly nga daw ang isa sa inaabangang event sa
school. Looking at the place mukhang totoo nga naman. Kita mong pinagkagastuhan
nga talaga. Yung stage pa lang, grabe, iisipin mong concert ang magaganap dito
instead of an assembly. SAbi pa nga nila, at the end of the show eh may special
guest pa nga daw sila. Saludo na talaga ako kay Sir Marco for making this happen.
Of course, with the help of the other SSG member din. Lalo na sina Eli, Hasset at
Stella.

Hala, speaking of Stella, baka nagalit yun. Kasi naman tong si Aprielle, last
minute na kung mag-decide.

Narandaman kong may tumapik sa balikat ko at paglingon ko eh walang iba kundi ang
aking nagiisang guardian angel!

?Break a leg, Vivian!? nakangiting sabi nito.

?Stella! I?m so sorry sa inasal ni Aprielle kanina ha? Don?t worry, pagsasabihan ko
talaga siya mamaya! Ayan tuloy, andaming naapektuhan sa desisyon namin. Sorry
talaga!?

?Ano k aba. Okay lang yun though I do admit na medyo nagulo yung setting natin pero
it?s already taken of. Besides, I trust Aprielle?s judgement. Alam kong may
magandang maidudulot itong ginawa niya.?

?Yun na nga eh. Baka pumalpak ako. Sayang naman kung magkaganun. Mapapahiya ko
tuloy kayo. Okay lang sana kung ako lang.?

?Tsk..hello to self-esteem?bakit ang baba mo? Ikaw ha, dapat di mo sayangin ang
trust na binigay sa?yo ni Aprielle. Ipakita mo kina Jessica na tama siya sa
desisyon niya. Ipakita mo sa akin kung ano ang kayang gawin ni Vivian dela Rosa.?

?I trust you?ll do well, Vivian?

Gulay, ba?t ba andaming nagtitiwala sa akin sa bagay na ito? Oh well, tama nga
naman si Stella. Dapat di ko sayangin ang tiwala nila. Umalis na Stella nun since
kelangan pa niyang puwesto sa baba. Pero bago ito tuluyang umalis eh may sinabi pa
ito sa akin.

?Just let go and have fun, okay??

Just let go and have fun.

You can do this Vivian! Aja!

Narinig kong inannounce ng host na magsisimula na ang assembly. On cue eh nag

simula na yung tugtog.

This is really is it.

Then lumabas na ako with the lights on us. I was momentarily blinded by it which
helped since di ko makikita ang audience at dahil dun eh nawala na yung kaba sa
dibdib ko.

Then slowly and surely, it crept unto me

I danced with my heart.

Marco?s POV

Nasa front row kami ni Eli to check if magkaroon man ng problema during the event.
So far okay pa naman yung response ng audience. Tumayo ako nun at sumunod na rin si
Eli sa akin. I glanced at my watch at nakita kong oras na. I signaled the logistics
na magsimula na. Then I heard na nagsalita na yung host which I think was a 2nd
year. I admit, magaling ito at mukhang kontolado naman niya yung crowd. I gotta
hand it to Stella for choosing the best crew na maging part ng event na ito.

Speaking of Stella. Sila na naman ulit yung first act. It?s an undeniable fact na
malakas ang hatak nila sa students and what?s the better way to start the program
eh ishowcase ang group nila Stella. As far as I could remember, Stella was always
the first one to show. She?s been doing that for 4 years now and never did she
fail my expectation. Not only was she good at the preparations but she was one
helluva good performer. And the fact that the crowd simply loves her.

But that?s them and not me. Hindi naman sa nabobore ako pero it never caught my
interest to stop and watch their whole performance. Okay, maybe once, during my
first year here but that was it. Para sa akin it was all the same, the whole
strutting around cutely on the stage. It was never really my cup of tea. Usually,
after I checked if the whole place was okay eh I?d lock myself away in the control
room just incase they mess up.
Pero this time, as much as I wanted to leave my place, I just couldn?t. Parang na-
stuck yung paa ko sa kinatatyuan ko. Siguro dahil this year, it?s different.

?Hay?magsisimula na. Himala yata pres at andito ka pa.? Sabi ni Eli sa akin. There
was a hint of mocker y in his voice. I had my back at him and at the stage. Even
though hindi ako nakatingin sa kanya I knew an amused smile is plastered all over
his face. Nakatingin lang ako sa audience as if I was just checking the premises.

?I have to make sure that everything goes well. After all, I don?t want to mess up
considering that this is my last year in here.?

?Oh really now? That or may gusto ka lang makita??

This time eh napalingon ako sa kanya pero at the same time eh nawala na yung ilaw.
Sayang, di ko napakita sa kanya yung infamous na death glare ko according to
Vivian.

Vivian.

I wonder what she?ll gonna do or what she?ll look like. Knowing her then maybe I?ll
be enjoying the show after all. I didn?t notice that a small smile formed my lips
of that thought. Buti nalang at madilim at baka Makita pa nitong mokong to at
ulanin pa ako ng panunukso.

The curtains opened and I saw two figures on the stage. Kahit pa madilim at di pa
makikita yung mukha nila eh alam ko na kung sino man yun.

From what I saw during the practice, as usual eh si Stella yung isa while the other
one, if I'm not mistaken is Aprielle.

Pero laking gulat ko nalang nung biglang nagbukas yung ilaw at pinakita na sila. My
eyes immediately fixed unto her as I saw her dance gracefully to the beat. Di ako
makapaniwala sa nakikita ko. I thought I was just seeing things. Maybe my eyes were
just playing tricks on me. Not until Eli confirmed it all.

"Is that Vivian? God, she looks ho--" I know what he was going to say next so I
immediately shot him an angry glance. "cute. I was gonna say cute." then he
laughed. From my peripheral vision I saw him shook his head.

Sa totoo lang, I had to agree with Eli. She really do looked hot. God, what am I
thinking. It's really weird na isipin ko yun sa katulad niya. Well, I do admit,
Vivian really posses a natural beauty pero this time eh mas lalo pa itong gumanda.
The whole time eh nakatingin lang ako sa kanya and I swear she was doing the same
to me. I was transfixed by her presence. She danced like there was no tomorrow.Gone
was the shy and awkward girl I saw during their pratices.

She owned the stage.

She owned the crowd.

She owned me.

With that I smiled proudly at her.

"Girls' Generation make you feel the heat and we're doin' it, we can't be beat" she
sang and that was their cue to go down the stage para maki pag interact sa
audience. Well, specifically yung nasa front row lang.

As if by slow motion eh papunta siya sa akin. She smiled playfully and fixed her
eyes on me which also made me smile. I was all too ready to receive her not until

dun siya pumunta sa isang lalaki na nakaupo a few seats away from me!

She pulled him and danced playfully. Mukhang medyo nahihiya pa yung lalaki pero he
then obliged. Putek! Ang kapal naman niyang pagmukhain akong tanga!

Pero why would I feel this way?

Why do I feel angry?

or better yet

Why would I have to feel this pang of jealousy?

It was useless, really. Because I know sa akin para ang bagsak niya.

She may enjoyed this moment with that random guy pero in the end sa akin pa rin
siya susunod.

After all, I owned her.

Sige lang, Vivian. You did say babawi ka sa akin and I assure you, I'm gonna make
you pay bigtime.

Paalis na ako and I was expecting na susunod sa akin si Eli but then what did I
expect? May babaeng sumasayaw sa harapan niya. It was Aprielle. Pero nagtaka ako sa
expression ng dalawa. I felt the tension between them and another thing, Eli wasn't
smiling at all. So not like him.

Whatever, they may their own issues but the hell I care.

With one last look at her, I left.

???

Natapos na rin yung performance namin. Grabe, no wonder sila yung kinukuha parati
para sa first act. They're really great! Lalo na si Jessica. Grabe, she was like a
different person on stage. She meant business.

Hanggang ngayon eh feeling ko high pa rin ako sa experience ko kanina. Everyone was
congratulating me for a job well done.

Oh yeah! Hindi ako pumalpak! High five to that!

"It's good to know na hindi mo kami pinahiya commoner." biglang sabi ni Jessica at
umalin na rin ito agad kasama ng mga galamay niya. Whoa? Was that a compliment
coming from Jessica? Either way, I felt happy coz like she said eh di ko nga naman
sila pinahiya.

"Oh anong sabeh ng lola mo? You were really awesome, Vivian!" sabay yakap sa akin
ni Aprielle.

Sila Stella at Helena eh nakatayo lang dun at nakangiti.

"Thank you talaga for believing in me ha? I couldn't have done it without you
guys!"

"I knew you would do great. Congrats!" yinakap rin ako ni Stella at umalis na rin
since kailangan pa niyang i-oversee ang event. Grabe, busy much te?

Grabe, feel ko pa ang rush. Naalala ko tuloy yung pinaggagawa ko kanina. My mind
went immediately blank at parang kusang gumalaw na yung katawan ko.

Though di ko man kita yung audience but there was one particular person that caught
my attention.

Si Sir Marco.

and take note, he was smiling the whole time.

I felt a sense of pride and happiness when he did that kaya nga sa kanya lang ako
nakatingin. Sa kanya ako kumukuha ng lakas.

Nung malapit na yung time na bababa na kami I felt that he was there willing to
accept my craziness.

Pero nung pababa na ako eh bigla akong nakaramdam ng hiya. Na-realize ko kasi na
baka lumagpas ako sa boundary ko as his yaya. Hindi lang baka, lalagpas talaga ako
dun. We aren't in the stage na magiging ganun kami ka comfortable sa isa't isa. It
was too close for comfort. Magiging awkward na nun pag nagkataon.

Buti nalang at nahagip nung paningin ko si Jacob. Very timely indeed, kaya dun
nalang ako pumunta sa kanya. Medyo nahiya pa nga yung loko pero napapayag ko pa
rin. Infairness, I na-enjoy ko naman yun pero half of me was expecting na me
biglang humila sa akin at pagalitan ako. Pero wala. Nung pabalik na ako sa stage eh
wala na si sir Marco.

Asa ka naman, Vivian.

Nagpaalam na si Aprielle sa akin. Sinabihan ko na siyang susunod na ako since

kailangan ko pang hanapin si sir. After all, I did promise na babawi ako sa kanya.
Baka kailangan niya ako ngayon.

Suwerte ko nga naman at nakita ko sir. Kasama nito si Stella na nakabihis na at

parang may binabasa sa clipboard.

"Sir Marco! ANdito na po ako!" sabi ko. Nakatodo pa yung energy ko nun ha? Pero
nagulat nalang ako nung hindi man sila tumigil at nilagpasan lang ako.

Siguro mahina lang yung pagkakasabi ko nun kaya agad ko naman siyang nilapitan.

"Oi sir Marco. Me ipaguutos ka?" pero todo pa rin ang pag-iignore niya sa akin.
Grabe, para na akong tanga nito. Si Stella naman eh di makapagsalita. Nagtatataka
rin yung mukha niya sa inaasal ni sir Marco.

"Marco, si Vivian, kinakausap ka." pero yun pa rin. Kahit yung charms ni Stella eh
di effective sa alaga ko.

Kinalabit ko lang at kinalabit ko siya nun. Mukhang effective yata kasi tumigil na
ito at hinarap ako. I gave himmy best smile. Magsasalita na sana ako nun kaya lang
naunahan niya ako.

"God you're annoying! Pwede ba Vivian, wag ka ngang distorbo!"

"Pero, sabi ko nga tutulungan kita--"

"I don't need you, okay?! Sh!t Vivian! Ginugulo mo ang trabaho ko. Pwede ba wag
kang magpakita sa akin. You're really an eyesore! And what's with the clothes?!
Halos kita na yang kaluluwa mo. At least have the decency to change kesa naman
naglalakad ka na nakaganyan!"

With that eh umalis na ito. Si Stella eh di malaman kung sino ang susundin pero
sinabihan ko siya na okay lang ako.

"Don't worry, Vivian. I'll talk to Marco."

Grabe, infairness ha? Nasaktan ako sa sinabi niya. Though sanay ako na ginaganun
niya eh this time eh tumagos talaga yun.

Kasi inakala ko na this time it was different.

That this time, he saw me differently.

Pero mali pala ako.

Isang malaking pagkakamali.

Naramdaman ko na nanlalamig na pala ako. Kasing lamig nung trato ni sir Marco sa
akin. Pagkaalala ko nun eh my eyes threathened na any minute babagsak na yung mga
luha ko.

Pero nagulat nalang ako nung may biglang ipinatong sa balikat ko. Grabe, ang bango.
It was like a scent of sunshine and lavender.

Parang familiar yata yung amoy na yun.

Hinawakan ko yung puting coat para tanggalin yun pero pinigilan niya ako.

"Use it. I know nilalamig ka. You can return it to my later."

"Pero--"

"Please. I'm not good at making a person feel better kaya at least let me do this."

Pinat niya yun ulo ko at ngitian ako.

Tama nga ang hinala ko. Hindi siya tulad na sinasabi nilang cold and insensitive
ang taong to kaya nga maraming natatakot dito.

He's really the exact opposite though tahimik nga lang.

"Thank you sir--"

"Please, drop the sir. Anyway, I have to go. See you around." he turned his heel at
paalis na ito pero may sinabi pa ito bago tuluyang umalis "Wag mong intindihin ang
sinabi ni Marco. I do believe you were great and by the way, you look really
beautiful."

Feeling ko namula ako nun at parang umurong ang dila ko pero buti nalang at bumalik
na rin yun.

"T-Thank you Hasset!"

He gave me one last smile and left.

Chapter 9

MARCO'S POV

I lost count kung ilang beses pinlay ni Eli yung video sa pc tab niya and take
note, naka-full volume pa yun. Hindi naman siguro halata na kinokonsensya niya ako
no?

"Sir Marco, tingnan mo ako o! Diba magaling na akong sumayaw? Look!"

Narinig ko naman yung pagtawa niya from the background. I've seen the video once.
Nagulat nalang ako nung biglang pumasok si Eli dito sa office at pinakita sa akin
yun. Kung saan man niya yun nakuha eh yan eh di ko alam. Eli always has his ways.

The I remembered the content of the video. She was trying to make amends by making
me laugh. She was doing this crazy korean dance steps and I must say eh effective
yung pinaggagawa niya. Pero of course, I wouldn't let her see that.

"Uyyy...magsa-smile na yan...sir marcooo...sorry na."

Then her face popped in my head which made me smile. She was really cute back then.

"I saw that Marco." Eli said with a threathening voice. I immediately composed
myself at binalik yung attention ko sa paperworks.

"Whatever, Eli." I said with a bored voice. "Ano pala ang ginagawa mo dito? You
still have class"

"Wushu~ whatever daw..." I saw him roll his eyes heavenward. "Just so you know, I
ditched class. Boring ng class ko. Wala yung hot ko na prof."

I gave him a disgusted snort. I know Eli didn't meant it. He would never hit on a
professor. But still, jokinig about it. it just doesn't seem right.

Nagpatuloy lang ako sa tinatrabaho ko. While Eli watched the damned video again.
This time eh di na ito nakuntento at umupo ba ito sa dapat ko. This time it was
really getting on my nerves.

"FCK ELI! WILL YOU STOP IT?! I CAN'T CONCENTRATE!"

"What did I do? Di naman kita ina-ano jan ah." he said with an innocent face.
Tss...so gay. "Ang sabihin mo kasi, affected ka."

Yes, very much.

"No." I said with utmost conviction.

"Talaga? Are you sure about it?"

"Ye-" I was cut off nung hinarap ni Eli yung tab niya. Naka-pause yun and it showed
her face. It was the time na palabas na siya nung office. Kita mo sa mukha niya
yung sign of defeat.

But there something else.

She looked sad.

And I hated seeing her like that.

I felt like a total jerk.

"Ano ba kasi ang ginawa ni Vivian sa'yo ha? Ayan tuloy di na siya dito tumatambay
dito. Nami-miss ko na siya." binalik na ni Eli yung tab niya. I saw him smile while
saying that. I knew guilt was written all over my face. "Kung ako sa'yo eh
makipagbati ka na. Baka magsisi ka sa huli, sige ka."

I sighed nosily and massaged my temples. Sa totoo lang, hindi na ako galit sa
kanya. Ewan ko nga ba, it's just that I'm enjoying her attempts para mapatawad ko
siya. I know it may sound selfish pero I enjoyed the part na ako lang ang priority
niya.

Pero nung sinabi ni Eli na baka magsisi nga ako eh baka magkatotoo nga yun.

Di na kasi siya pumupunta dito for almost a week na.

Kung sa bahay naman eh makakausap ko lang siya pag may pinag-uutos ako.

She was really cold.

Hell, diba I should be the one giving her the cold and silent treatment?!

I was gonna tell Eli na maga-apologize na ako when Stella came in at may dala itong
pagkain.

Lunch.

Since wala na nga si Vivian eh siya na ang gumagawa nun. Sa totoo lang, it feels
kinda weird and uncomfortable pero I just can't say no to her.

"Lunch time boys!" she said happily.

"Wow~ just in time Stella. I'm really famished!"

Tinulungan ni Eli si Stella na i-prepare yung table. When she opened the
containers, a familiar smell swept across the room."

"Fish fillet..nice. Ikaw rin nag-luto nito, Stelle?"

"Yup!"

Nakita kong kumuha si Eli ng isa nun at tinikman yun. I looked at him and watched
his expression as he ate at the fish

"So how is it? Okay lang ba?" she sounded hopeful.

"Hmm...okay siya pero..." Eli looked at me. Sh!t nahuli pa tlaga ako because I saw
him smile. "loyal pa rin ako sa isang taong nagluluto nito."

"Ha? S-Sino naman?"

I gave Eli a threatening glance and went back to my work.

"Nah...you don't have to know. kain na tayo. Gutom na talaga ako. As for you,
Marco. Wag ka nang magpaka- emongoloid dyan. Halika na at masama ang pinaghihintay
ang pagkain"

I obliged when I saw Stella's expression. Fine, ano naman ang masama if kakain ako
niyan.

As if naman it's like I'm betraying her or something. Kasalanan naman niya yun.
Kung nandito sana siya eh sana di ako kakain nito.

With that eh umupo na ako at nagsimulang kumain. Infairness masarap naman yung
dinala ni Stella.

"Marco, ba't di mo kinain yung fish fillet?" Stella suddenly asked.

"Hindi ako kumakain niyan."

"Oh, I see. I thought...oh nevermind..."

Nagpatuloy lang kami sa pagkain nung biglang tumigil si Stella and then looked at
us.

"Ngayon ko lang napansin..."

"...Where's Hasset?"

???
Narinig kong kumulo yung tiyan ko. Agad ko naman hinimas yun.

Lunch break na!

Naalala ko naman yung tinuro sa amin sa general psychology namin tungkol sa time
perception. In all fairness, andami ko talagang natutunan sa klase na yun. Mag-
shift kaya ako no?

Nag-ring na rin yung bell. Sa wakas at para naman mapakain ko na tong mga alaga ko.
Napatingin ako dun sa katabi ko. As usual eh absent na naman yung lalaking yun.
Naku, sinasayang lang niya yung hirap at pagod ng mga magulang niya.

Hinintay ko muna na makalabas yung iba since ayokong makipagsisiksikan sa pintuan.

Grabe naman kasi tong mga taong to. Walang sinasanto lalo na pag-gutom.

Diretso na ako sa canteen since nakalimutan ko yung baon ko sa bahay.

Isang linggo na rin ako di tumatambay dun sa office. Hanggang ngayon pa naman kasi
eh mukhang galit pa si sir. Ilang beses na nga akong gumagawa ng paraan para
mapatawad niya ako pero wala eh, wa epek!

Kaya napagdesisyunan ko na ibigay yung gusto niya kahit labag man sa loob ko. Di
muna ako magpapakita sa kanya. Siyempre mahirap naman gawin yun kung nasa iisang
bahay kami so ang ginawa ko eh di ako magpapakita sa kanya dito sa school at kung
sa bahay naman I acted as if I don't exist.

Mas mabuti na yun para lumamig na yung ulo niya. I will give him his space and
time.

Pero di ko pa rin maiwasan na mag-alala sa alaga ko. Kumain na kaya yun?

Pagkadating ko sa canteen eh tinignan ko yung menu. Wow naman, kung maka-presyo

lang naman yung tao dito eh parang pinupulot lang yung pera noh?

Kahit nga yung tubig eh may bayad eh! Sus Ginoo, seryoso talaga sila?!

Lumabas nalang ako ng canteen. Sayang nga eh wala si Aprielle eh di sana naka-libre
ako. Kapalmuks ko talaga.

Chineck ko yung relo ko. Pwede pa akong lumabas ng school since me isang oras pa
ako para sa susunod ko na klase.

Nakangiti akong lumabas ng school. Nakasalubong ko pa nga si manong guard na naging

close ko na rin. Nagsaludo pa ako sa kanya yun kaya natawa siya.

Nilakad ko nalang yung pupuntahan ko since malapit naman. Pagdating ko dun eh agad
sumalubong sa akin ang mabangong amoy dahil dun eh kumulo uli yung tiyan ko. Oh
yeah! unlimited kwek kwek tayo ngayon!

Nasa isang kanto ako kung saang nakahilera yung mga nagtitinda ng mga street food.
Name it, from betamax to fried chicken eh meron sa lugar na ito. Ang maganda rin
dito eh me lamesa na at upuan so di mo na kailangang tumayo habang kumakain. YUn
nga lang, ang kasama mo dito eh yung mga kanto boys and girls pero harmless naman
tong mga taong to. Meron ding yung mga trabahante sa kalapit na commercial
building. All walks of life na siguro dahil sa pagkain eh we are united as one!

Ay mali, not all pala. Kasi never, as in NEVER ka siguro makakakita ng studyante na
galing sa A university.

"Kuya, kwek kwek nga po tatlo!"

Binigay naman sa akin ni kuya yung inorder ko pero parang may kulang eh. Parang may
gusto akong kainin pero di ko alam kung ano. Nagtingin tingin muna ako sa paligid
nung nahagilap ng mga mata ko yung nagbebenta ng isaw. Oh yeah! Unlimited isaw rin!

"Kuya, sampung isaw akin ha?" Napansin kong napatingin sa akin yung lalaki na
katabi ko. Baka isipin niya na ang takaw takaw ko. Pero naisip ko, sa itsura ko eh
hindi nga ba?

Infairness, kahit na puro usok yung nasa paligid niya eh ang bango bango pa rin
nito. Actually, familiar nga eh.

Binigay na rin sa akin ni kuya yung order ko at diretso kong sinawsaw yun. Kaya ang
nangyari eh natalksikan yung katabi ko.
"Goodness, hinay hinay naman Vivian!"

"Hala! Sorry--" pero natigilan ako nun. Teka ba't niya alam yung pangalan ko?!

Pagtingin ko sa kanya eh nagulat nalang ako sa nakita ko. Kahit na nakasumbrero ito
at naka-shades na maitim eh kilalang kilala ko yung mukhang yun. Kaya pala parang
pamilyar sa akin yung pabango niya. Muntikan ko na nga nabitawan yung kwek kwek ko
buti nalang at nasalo niya.

"Sheesh, ano'ng problema mo at parang nakakita ka ng multo?"

Nasa iisang lamesa na kami ngayon. Teka, paano kami napunta dun. Di ko nga naalala
na siya na yung nagbitbit ng pagkain ko. Di ko na rin naalala na siya na rin
nagbayad ng mga isaw ko.

( A/N: di talaga naalala ha? eh ba't mo alam?)

Hanggang ngayon di pa rin nagsi-sink in sa akin na ang isang tulad niya eh makikita
ko and most of all eh kumakain dito sa lugar na ito.

Nag-snap siya sa harapan ko nun and then he gave me an amused smile.

"H-HASSET!" nasabi ko na rin sa wakas at mukhang napalakas yata yun kasi

nagtinginan yung mga tao sa lugar namin.

"Late reaction, much?" sabi niya then he chuckled.

"Aww...sa antagal mag-process ng utak ko eh. Sensya, 1 gig lang naman kasi to tapos
puno na."

Natawa naman siya sa sinabi ko. Hala! Tumatawa pala ito?

Teka, si Hasset Montenegro ba tong kasama ko ngayon? Hindi kaya to doppleganger

niya?

Sa pagkakarinig ko sa mga babaeng studyante sa school, tawag nila kay Hasset eh Ice
Prince. Ice dahil sa cold, as in super duper cold, treatment niya sa mga babae.
Kahit nga lalaki. And Prince, do I really need to explain more?

"So kumakain ka pala nito?" hala! di ba dapat ang magtanong niyan sa kanya?!

"Oo naman no. Hello, tinatanong pa ba yun? Ikaw kamo, di ko inexpect na makikita
kita dito."

"Bakit naman? Kasi dahil mayaman ako? That' crap!"

"Well, alam ko naman yun pero sa naiiba kayo eh. You're from A university for
crying out loud! Tell me, meron ka pa bang nakikita dito na taga-A rin?"

"Of course."

"Weh? Asan?"

Tinaasan lang niya ako ng kilay then ipinatong yung chin niya sa kamay niya.

"Eh di ikaw."

Nabigla ako nun. Hala, oo nga pala noh? Naku, tanga much? Pero kahit na, iba siya
eh!
"And don't say na dahil iba ang social stature mo eh ibig sabihin eh naiiba ka.
There's no difference, Vivian. Gawa gawa lang yan ng mga taong matataas ang tingin
sa sarili. Sa mga taong akala nila eh pagmamay-ari nila ang mundo where in truth eh
pantay pantay lang tayong lahat sa paningin ng Diyos."

"Amen to that!" pabiro kong sabi pero somehow he took it wrongly since nanliit ang
mata nito sa galit, perhaps? Ay malamang, sa sobrang tuwa. Naku, Vivian, maghinay
hinay ka kasi sa pinagsasabi mo! "Sorry na.hehehe pero in all honesty eh na-amaze
talaga ako. I never thought that you could be like--this."

"Bakit, ano ba ako?"

"Hello, di mo ba naririnig yung pinagsasabi nila sa'yo sa school?"

"Ah yun...wala yun. Everyone is entitled to their own opinion. Wala na akong
pakialam dun."

"Pero...nung una kasi yun ang pagkakakilala ko sa'yo. Na tahimik tsaka--" natigilan
ako nun kasi sinalansak niya sa bibig ko ang kalahati nung kwek kwek.

"Well, now you know na hindi nga totoo yun" sabi niya na nakangiti.

Tumango nalang ako nun since ang bastos ko naman kung magsasalita ako na puno yung
bibig ko. Kahit papaano eh may naalala pa ako sa GMRC ko. Kumain nalang kami nun at
nagkuwentuhan.

"I heard your a yaya." Nabilaukan ako pagkasabi niyang yun. Agad nama to the rescue
si Hasset at pinainom niya ako nung gulaman juice niya. Ewan ko lang pero ito ba
yung sinasabi nila na indirect kiss? Feeling ko namula ako pagka-isip ko nun at
dahil dun eh nasamid ako.

"Okay ka lang?" sabi niya habang hinahagod niya ang likod ko.

"O-Okay na ako."

"Are you sure?" kitang kita mo talaga sa mukha niya yung pag-aalala. Naku, feeling
ko nalaglag ang puso ko nun. Kuya, pwede pakipulot naman ng puso ko?

"Yup!" sabi ko habang nakangiti "Salamat sa concern!"

"Oh okay...so anyway, ano na, totoo nga na yaya ka daw?"

Gulay, can he drop the subject all ready? Feeling ko kasi hindi ko matatago ang
sekreto namin ni sir marco pag siya ang kausap ko.

"A-Ah Oo..hehehehe"

"Cool! What's it like?"

"Ano, okay lang. Nothing special. Mag-aalaga ka lang ng bata and stuff."

"Oh, I see. So what's his name? How old is he?"

"H-Ha?...ano..." napaisip naman ako nun. Parang nangyari na rin to sa akin ni

Jacob. Ano nga ba ang sabi ko sa kanya? Dapat pareho lang to keep my story
straight. Hina pa naman ng memory ko. "M-Macky...Oo, Macky ang pangalan ng alaga
ko. Age? 5 na siya." medyo natawa naman ako sa edad na binigay ko. Five? Sabagay,
Sir Marco may have the bod of a fit and healthy 21 year old man pero naman, he
could sometimes have a mental age of a five year old kid.

"Ang cute...it's like you're already trained to be a good mother then. Tingin ko
ang sarap mong mag-alaga."

HARAJUSKO! Di lang nahulog ang puso ko. Nagpagulong-gulong pa ito at nagtatalon sa

sobrang kilig! BEhave na nga heart! Ma-epal ka eh!

"Di ko alam na bolero ka pala, Hasset. Infairness, effective."

"I wasn't. Totoo ang sinabi ko." he smiled sweetly. Ah confirmed, crush ko na tong
lalaking to! Pwede siya nalang yung alaga ko?!

"Ewan ko sa'yo." then nahagip ng mata ko yung relo niya. Gulay, malapit ng mag-
time. Napatayo ako bigla nun "Hasset, una na ako me klase pa kasi ako eh. Salamat
pala dito."

"Wait, sabay na tayo."

This time eh sumakay na kami ni Hasset, take note, ng tricycle. Grabe, di na ata
ako naubusan ng sopresa na nalalaman sa taong to. Buti nalang at walang tao at
least di kami nakikita na kasama ko ang ice prince nila. Dahil baka dito eh kung
ano naman ang sumalubong sa akin.

"Bye Hasset--" pero nagulat nalang ako nung hinigit niya yung kamay ko at hinala
palayo sa pupuntahan ko. "Oi, san mo ko dadalhin?! Late na ako!"

"Philo 1, right? I heard wala si Sir Montos so wala kayong klase."

"Teka, sigurado ka ba at bakit mo alam yung klase ko?"

Tumigil kami sa isang garden. Teka, bakit ngayon ko lang to nakita? Then hinarap
niya ako and smiled.

"Don't ever forget that I'm Hasset Montenegro."

Hinawakan niya ang kamay ko at dinala sa gitna ng garden. MEdyo liblib yung lugar
na yun so tahimik lang ito. Halata rin na hindi to masyadong dinadayo ng ibang
studyante. Para siyang secret garden.

Pero yung mas napansin ko, or ang mas tamang sabihin eh yung naamoy ko, eh yung mga
lavender na nakatanim dito. So it means, di pala pabango yun ni Hasset. It also
means na lagi siya dito. Kaya siguro kumapit na yung bango nito sa kanya.

"You're the first girl I brought here."

Nakaupo na kami dun. Grabe, I feel so relaxed being in here. Feeling ko nawala
lahat ng problema ko kahit panandalian lang man.

"Naks! Salamat pero bakit naman?"

"Ewan ko nga ba. Siguro dahil ikaw lang yung unang tao na nakilala ko na ka-trip ko
sa street foods." medyo natawa naman ako nun pagkasabi niyang ka-trip. Failed
attempt in being a kanto boy. Hindi bagay. "Pero now I think about it, siguro dahil
you're special."

Parang umurong bigla yung dila ko pagkasabi niyang yun. This is too much! Kung kayo
kaya sa posisyon ko ano ang gagawin mo?
Ako? Wala.

Wala na kasi namatay na ako sa sobrang kilig.

Nagulat nalang ako nung biglang humiga si Hasset at ginawang unan ang lap ko. Hala!
Agad agad?! Feeling ko, ang close na namin sa ginagawa niya.

"Oi, Hasset..."

"Kahit 5 minutes lang..."

"Pwede bang ako muna si Macky?"

Pinabayaan ko nalang siya nun. Ewan ko ba, I suddenly felt his loneliness. Na
parang uhaw ito sa pagkalinga. Looking at him, with his eyes closed, he looked
vulnerable.

He looked like a little kid.

Nagulat nalang ako nung kusang gumalaw yung kamay ko and I caressed his hair. Napa-
hum na rin ako nun. Gosh, I never did this to MACKY pero somehow I felt that this
was the right thing to do at this moment.

Hindi ko alam if 5 minutes na ba or 10 but I didn't care. Hasset needed me and I

was all too willing to give him what he wants.

Pero di ko maiwasan na maalala si Sir Marco. SOmehow, I felt guilty being this
close with a guy I just got acquainted with.

But most importantly, I miss him.

"Five minutes is up."

I froze narinig ko ang boses na yun. Kahit na di ko siya nakikita eh alam na alam
ko kung sino yun.

Sa limang taong pagsasama namin, eh kahit na paos ito dahil sa sore throat or even
a mere whisper, eh kilalang kilala ko yun.

Napansin ko rin na minulat na ni Hasset yung mata niya pero di pa rin siya gumalaw
sa posisyon niya.

"A-Ah..Hasset..."

Narinig ko na bumuntong-hininga ito. Then he lazily got up at tumingin sa likuran

ko.

"What are you doing here?"

"Bakit, sasabihin mong teritoryo mo ito? Well, I don't see your name in here."

I felt the tension between the two. Feeling ko sa akin tumatagos yun and right now,
I don't like the feeling even the tiniest bit. Napatayo na ako nun at hinarap si
Sir Marco.

"Sir Marco--" pero naputol yun nung hinigit niya ako sa pulsuhan

"And if you're going to ask what I'm doing here. I'm just taking what I believe is
MINE."

Aalis na sana kami nung kinuha ni Hasset yung kabila kong kamay. Okay, tug of war
ang drama natin mga kuya?

"How can she be yours? I don't see YOUR name on her" sarkastiko niyang pagkasabi.

Grabe, mas grabe na ang tensyon ng dalawa ngayon. Pareho silang ayaw patalo habang
nagsusukatan sila ng tingin. SOrry Lord, pero alam kong sagad na talaga ako sa
kakahingi ng tulog pero pwede rumesbak ka uli?

"Boys, boys, boys. No need to fight over her." napakunot naman yung noo ko nung
narinig ko yung boses na yun. Lord, hindi naman ako sa picky no pero bakit siya pa?

Naramadaman ko nalang na kinalas niya yung mga kamay ng dalawa at pinalitan nung
kanya.

"You can wring each other's neck off but..."

"...you can't possibly have to do it infront of a lady." he smiled sexily and

playfully. Naku, alam kong mga ngiting yan.

"So, she'll have to come with me." kinindatan pa niya yung dalawa bago niya ako
hinila paalis sa lugar na yun.

All the time eh speechless lang ako. Masyadong mabilis ang mga pangyayari na di
agad to na-process ng utak ko lalo na't 1 gig lang ang capacity nito.

"T-Teka...sandali lang..." pero hindi pa rin ito tumigil at patuloy pa rin ito sa
pagtakbo.

"JACOB I SAID STOP!"

This time eh tumigil na nga ito at hinarap ako. Hingal kami pareho since tinakbo
namin yung garden hanggang sa rooftop.

"Ano ba kasi ang pinaggagawa mo. Baka ano nalang isipin nung dalawa!"

Napailing nalang siya nun at tumawa. Nagulat nalang ako nung pinatong niya yung
dalawang kamay niya sa magkabilang balikat ko at tinignan ako sa mata.

"You really have no idea don't you?"

Napatango lang ako nun. Ano ba kasi? Naguguluhan na ako! He sighed nosily as if
sinasabi niyang ang bobo-bobo ko.
"You'll know later on but for now..."

"...You'll gonna thank me for this, remember that."

CHAPTER 10

I paced back and forth sa sala. Di talaga ako mapakali habang hinihintay si Sir
Marco.

Tinignan ko ang orasan. Naku, ala una na! Friday ngayon at maaga itong umuuwi si
sir Marco pag ganitong araw. Asan na kaya yun?

You'll gonna thank me for this, remember that.

Sus Ginoo, ano ba naman kasi tong si Jacob eh kung ano nalang kabaliwan ang naiisip
na gawin. Thank him? Naku, baka awayin ko pa siya! Malamang, di matutuwa si Sir
Marco sa ginawa ko. Mas lalo ko pa yatang ginalit yun.

The whole time eh nasa rooftop lang kami ni Jacob hanggang sa matapos yung araw na
yun. Nawalan na rin ako ng gana dahil sa nangyari. As much as I wanted to go back
there eh di ko magawa. Natatakot ako sa pwedeng mangyari. Pero most importantly

Natatakot akong makita siya.

Naalala ko naman yung mga tingin niya nung nakita niya kami ni Hasset. Ewan ko ba
pero pakiramdam ko nun eh nagseselos si Sir Marco. Iniling ko yung ulo ko. Hoy
Vivian, kung ano nalang yang pinag-iisip isip mo! Wag assuming!

Napatingin ako sa telepono. Dapat na ba akong tumawag? Gulay! Siguradong

pagagalitan ako nito nila Mr. de Silva! Ah bahala na si Darna, kesa naman baka ano
pang mangyari sa alaga ko eh di mas lalong pagagalitan ako ng mga nun. Kinuha ko na
yung reciever at da-dial na sana nung narinig kong bumukas yung pinto. Agad akong
napalingon at nakita si Sir Marco na nilo-lock na pung pinto. Dali dali kong binaba
yun at pinuntahan siya. Nakatalikod pa rin ito at naksandal yung noo niya sa pinto.
Hala! Ano'ng nangyari? Teka, ano yung naaamoy ko?!

"Sir Marco, uminom po kayo?"

Parang nagulat siya nung nagsalita ako at agad niya akong hinarap. Harajusko,
nakainom nga! Gulay, ba't naman kaya? Teka, di kaya dahil sa nangyari kanina? Sus
Vivian, wag assuming.

Tinaasan lang niya ako ng kilay at raised one finger tsaka tinuro sa akin. Tapos
nun eh ngumiti ito.

"You really look cute on that one..."

Napatingin ako sa damit ko. Nakalimutan kong suot ko pala yung pink na uniform ko.
Umalis na siya sa harap ko at nilagpasan ako. Sinundan ko lang siya ng tingin
habang pagewang-gewang itong pumunta ng kwarto niya. Hala! Akala ko pa naman
uulanin niya ako ng sermon ngayon. Sinunod ko naman siya at kinuha yung isang kamay
niya at pinatong sa balikat ko. Nagulat naman siya sa ginawa ko at tumigil siya.

"Oi, sir ba't ka tumigil?"

Tinignan lang niya ako the whole time then maya maya eh tumawa ito. Hala, sabog?

"Goodness Vivian, you never fail to amuse me."

"Ano naman ka amuse amuse sa ginagawa ko? Ikaw na nga tong tinutulungan eh."

"Sa liit mong yan? Ha! You're making me laugh. Look, okay lang ako. I can manage.
Kaya pa nga kitang buhatin eh!"

This time, siya naman ang tinaasan ko ng kilay. Sabagay, okay pa naman yung
pananalita niya. Kung titignan mo ng maigi eh parang di nga siya lasing pero
sows..I know him too well. Baka kung pababayaan ko lang siya eh baka bukas makita
ko nalang na natutulog na siya sa labas ng kwarto niya.

"Ah ewan ko sa'yo..halika na at para maka-pagbihis ka na. Ang baho mo---

AHHHHHH!!!!!"

Napatili nalang ako nung binuhat nga niya ako and take note, bridal style.

"Shut up, Vivian. Ang sakit sa tenga ng boses mo." Gulay, ba't ang lumanay ng boses
pagkasabi niyang yun? Atsaka, ano naman niyang mga tingin na yan? Feeling ko
matutunaw ako!

"Vivian, you did promise me one thing before right?"

"H-Ha? O-Oo?" naku, mukhang kinutuban ako sa tono ng pananalita niya ah. Good Lord,
ano naman kaya itong naiisip niya. "S-Sir, pwedeng i-ibaba niyo muna a-ako?"

"You did say you would do ANYTHING?" okay, so di niya pinansin ang request ko.
Teka, sinabi ko nga ba yun? Ah bahala na si Darna. Tumango nalang ako nun.

"Good." Ngumiti lang ito ng nakakaloko at dinala sa kwarto niya.

Gulay! Ano kaya tong pinasukan ko?!

CHAPTER 11

Gulay! Ano kayo tong pinasukan ko?!

Teka, ano kaya yung sinasabi ni sir na pinangako ko sa kanya? Di kaya yung tungkol
sa sinabi kong babawi ako sa kanya noon?

Hala! Ano kaya ang plano naman nitong alaga ko? At bakit ba niya kelangan buhatin
pa niya ako?

At higit sa lahat

BAKIT KAMI PAPASOK SA KWARTO NIYA?!

Pero sa totoo lang, hindi naman ako natatakot sa gustong pwedeng mangyari eh.

Hala! Ano ba naman tong pinag-iisip ko! Erase-erase Vivian!

Pero seryoso nga, inaamin ko na medyo kinabahan ako pero at the same time eh feel
ko na safe naman ako dito sa alaga ko.

Siguro nga dahil pinagkakatiwalaan ko siya.

At aminin ko man o hindi,

mahal ko naman ito

I loved him,

I love him,

and I will love him

as his yaya.

Nagulat nalang ako nung binagsak niya ako sa kama. Hay naku, some things will never
change. Wala talaga tong ka gentleman-gentleman sa katawan tong lalaking to.

Agad naman ako napaupo at sumiksik sa headboard habang yakap yakap ko yung unan
niya. Pinanood ko siyang nagmamadaling hubarin yung necktie niya. Teka, ngayon ko
lang napansin na naka-formal siya ngayon. Ang gwapo talaga! Napasinghap nalang ako
nung sinimulan na niyang tanggalin yung butones niya. Medyo nahirapan pa nga siya
nun. Sus Ginoo, wag mong sabihing gagawin uli namin yun?!

"Take off that apron, Vivian. Nakakasagabal yan." Naka-sando nalang ito ngayon at
sunod na ginawa niya eh tinanggal yung sapatos at medyas niya.

"H-Ha?"

"Are you gonna do it o baka gusto mo ako pa ang gumawa niyan?" hinarap na niya ako
nun and smiled playfully. Goodness, feeling ko mauubusan na ako ng hangin ngayon.

"Eto na! Eto na! Tinatanggal na!" nung natanggal ko na nga eh nilagay ko nalang yun
sa gilid ng kama. Nagulat nalang ako nung paglingon ko eh nasa tabi ko na pala
siya.

"S-Sir M-Marco...a-anong plano mong g-gawin?"

"Dating gawi." he said coolly. Naku, sinasabi ko na nga ba. Gulay, aren't we too
old for this?!

Pero bago pa ako makatanggi eh hinila na niya ako palapit sa kanya.

Wala na akong nagawa kundi ang mapapikit nalang at antayin na matapos ang lahat.

???

Nakatingin lang ako sa kisame. Hanggang ngayon eh di pa rin ako makatulog. Hindi ko
na nga alam kung ilang oras na akong gising mula kanina.

Napalingon ako sa katabi ko. Buti pa tong isang to, tulog na. Napabuntong hininga
nalang ako nun.

Gustuhin ko mang umalis since tapos na nga yung "pambayad" sa atraso ko eh di ko

magawa since mahigpit pa rin itong nakayakap sa akin.

Napanguso nalang ako. Grabe, akala ko pa naman di na namin gagawin to. Usually,
ginagawa lang namin to pag sobrang stressed siya o
sobrang lungkot nito.

Sa pagkakatanda ko eh huling ginawa namin to eh three years ago.

Yun nung time na namatay yung paborito niyang lola.

Tinry kong ina-adjust yung katawan ko para harapin siya. Medyo niluwagan naman niya
yung pagkakayakap niya. So ngayon eh magkaharap na yung mukha namin.

Napangiti ako nun. Harajusko, kahit amoy alak ito eh ba't parang ang bango pa rin
nito? Tapos, ang gwapo gwapo pa niya lalo na pagtulog. Sus, winner te! Siguro, ako
na siguro ang pinaka-maswerteng yaya dito sa mundo.

Napansin ko naman na nag-abot yun kilay niya na parang nanaginip ng masama.

Naramdaman ko nalang na mas humigpit ang pagkakayakap niya sa akin at kinalong niya
ang ulo ko. Sinandal niya ito sa dibdib niya. Amoy na amoy ko naman yung pabango
niya. Ang bango! Lalaking lalaki!

Nilagay ko nalang yung kamay ko sa likod niya at hinimas himas yun na parang
nagpapatulog lang ng bata. Nung tumingala ako eh nag-relax naman yung mukha niya.

Ano kaya ang problema nito at naisipan niyang ipagawa sa akin to?

Marahil nagtataka kaya kung ano yun noh?

So ayun nga,

Minsan pag sobrang stressed or malungkot ito eh ang ginagawa niya eh naglalasing
(na mukhang hindi naman) ito

tapos

ginagawa akong human pillow.

O-ha baka ano naman yung iniisip niyo. Naku, naku, kayo talagang mga batang kayo!
Tsk!

Anyway, so yun, sa di malaman na dahilan eh ginawa na naman niya akong unan. Ewan
ko ba nitong alaga ko.Ibang klase rin yung trip.

Nga pala, ano kaya nangyari kanina sa kanila ni Hasset? Ano kaya pinag-usapan nila?
"Go to sleep." hala! gising siya o nagising ko? Nung tumingala ako eh nakapikit pa
rin ito.

"Di ka pala tulog sir marco?"

"Shut up, Vivian. I told you to go to sleep."

"Eh sir, p-pwede po bang sa kwarto nalang akong matulog?"

"Isa pa, Vivian. Sabi ko matulog ka na."

"P-Pero...mmmmmfffllll" naputol na yung sasabihin ko kasi niyakap niya ako ng

pagkahigpit at binaon yung ulo ko sa dibdib niya.

"Matulog ka na nga. Distorbo."

Di na ako nagpumiglas nun. Pinabayaan ko nalang siya since mukhang tulog na uli.
Kainis talaga tong alaga ko, parang bata! Kahit paano eh nakaramdam na ako ng
antok. Napakihab na ako nun. Buti nalang nga at medyo niluwagan na niya yung
pagkakahawak niya. Dinalaw na rin ako ng antok at napapikit. Eh sabing matulog, edi
matulog. Pero bago tuluyang mawala ang aking diwa eh me narinig pa ako. Ewan ko ba
kung guni guni ko lang yun. Kahit napero it was enough para mapasarap ang tulog ko.

"I'm really sorry, Vivian so please don't leave me..."

With that, I slept with a smile on my face.

???

MARCO'S POV

Naramdaman kong may gumalaw sa kama. Kahit na nakapikit ako eh alam na alam ko kung
ano yun.

Or better yet, kung sino man yun.

I opened one good eye to check if umaga na ba. Umaga na nga pero di pa tirik ang
araw. I fully opened my eyes and immediately saw thr girl I seeked solace last
night.

Pinagmasdan ko lang siya habang mahimbing na natutulog sa mga bisig ko. Di ko

napansin na nakangiti na pala ako.

Agad na tumunog yung music player ko. Naka-set kasi yun na magplay na ganitong
oras. Two reasons. First, para maganda ang pambungad sa araw ko and second, para di
ko marinig ang pagbunganga ni Vivian.

??There's a possibility...??

Sh!t, of all songs bakit yan pa? I was gonna find the remote para i-stop yun nung
naalala ko si Vivian. I caught my breath when she stirred a bit pero di ito
nagising. Nakahinga ako ng maluwang nun at ipinuwesto ko siya ng maayos sa akin.

??Know that when you leave

By blood and by me, you walk like a thief,
By blood and by me, and I fall when you leave
So tell me when you hear my heart stop
You're the only one that knows
Tell me when you hear my silence??

Is it really possible?

Napapikit nalang ako nung malala ko ang mga pangyayari kahapon with Hasset. I
admit, Hasset isn't the kind of person I get acquainted with though I don't
particularly hate him. We were just civil with each other dahil sa position namin
sa SSG. For me, he was just another person.

He was just Hasset.

But yesterday seemed to changed it all. He became more than that.

For the first time, he became a threat.

"Tell me, Marco. Ano ba si Vivian sa'yo?"

"Wala ka na dun, Hasset. Word of advice, stay away from her."

"Paano kung sabihin ko sa'yong ayoko?"

That hit a nerve. Sinugod ko agad siya and grabbed his collar.

"You're testing my patience, Montenegro."

"Oh really? Hindi mo ako masisindak De Silva. I don't give a damn kahit presidente
ka pa ng SSG." tinanggal niya ang pagkakahawak ko sa kwelyo niya "I admit that I
won't win at you in a fist fight but I assure you, lalaban ako ng patas."

Tinalikuran na niya ako at nagsimulang umalis sa lugar na yun pero bago pa ito
tuluyang umalis eh may sinabi pa ito.

"Kahit na di mo sinagot ang tanong ko but still I'll have to say this..."

"...may the best man win."

Napangiti nalang ako nung sinabi niyang yun. Bumalik ang tingin ko kay Vivian na
nakayakap na pala sa akin.

Stupid Hasset.

Is there even a competition to begin with?

Or most importantly, why do I even have to participate at his stupid game?

"Sir Marco..." akala ko gising na ito pero nakapikit pa rin ang mga mata niya. At
mas lalo pa niyang isiniksik ang ulo niya sa dibdib ko.

Nagulat nalang ako when I felt something weird inside of me when she called out my
name.

Is it really possible?

??There's a possibility I wouldn't know

So tell me when my sigh is over
You're the reason why I'm closed
Tell me when you hear me falling
There's a possibility it wouldn't show??

It's a little bit funny.

This feeling inside.

At that moment I made a resolve in myself.

Hindi ko alam pero kusang gumalaw yung mga kamay ko and locked her in an embrace.

CHAPTER 12

Everything's back to normal again.

At pag sinabi kong normal eh it only means one thing.

"VIVIAN! WHERE THE FCK ARE YOU?!" linayo ko yung telepono sa tenga ko. Nasa condo
ako ngayon para kunin ko yung naiwan na importanteng documents ni sir.

"Eto na po, paalis na. Nahanap ko na yung mga files."

Narinig ko siyang bumuntong hinga sa kabilang linya.

"Vivian," mas malumay na ang pagkakasabi niyang yun."hindi ko sinabi na kunin mo
yan. You should have asked me first hindi yung nawawala ka lang bigla."

"Pero sir, sabi mo na importante yun atsaka di mo naman kailangan na sabihin sa

akin yun since trabaho ko naman talaga na mapagaan ang trabaho mo dyan. Tsaka,
tapos na naman yung klase ko."

"That's not the point,Vivian!" eto na naman, magsisimula na naman itong magalit. "I
don't want you leaving my sight, unerstand?! So go back here this instant!" with
that eh binabaan na niya ako ng telepono.

Hay naku tong alaga ko talaga, kahit kailan eh ang gulo. Minsan ayaw niya akong
makita and then the next minute ayaw nya akong mawala sa paningin niya. Hay ewan,
ang gulo! Basta, focus nalang sa trabaho ko.

Umalis na rin ako sa condo at nag-commute pabalik ng school. Habang nagbabiyahe ako
eh nagpapaka-senti ako sa loob ng jeep.

Ilang buwan na rin ang nakalipas since nung meron kaming misunderstanding ni sir. 2
months to be exact and so far okay naman yung school life ko. SO far, so good. Sa
mga bullies ko naman eh though meron pa yung mga pasimpleng nagpaparinig pero at
least nothing physical na. Ewan ko ba kung bakit or paano nangyari yun basta it
just stopped.

Oh well, ba't ko naman pinoproblema yun ang importante eh okay na, di ba? Tsk!

Of course, meron naman ding changes. AS if mawawala yun. Di ko na iisa-isahin yun

kasi since ikukuwento naman di ng maepal na otor na ito sa mga susunod na chapters
(A/N otor: *_* tamad na bida) pero siguro kung me ikukuwento man ako eh tungkol sa
isang tao na papunta na sa akin.

Pagkarating ko ng school at si Hasset agad ang sumalubong sa akin. Teka, hinihintay

ba ako nito? Oi, Vivian. Wag na kasing assuming eh!

As much as possible eh iniiwasan ko talaga tong lalaking to kasi baka magalit na

naman yung alaga ko. Though di ko man alam kung anong pinag usapan nila pero
napagdesisyunan ko nalang mas makakabuti sigurong lumayo ako sa lalaking to. Pero
ito namang isa tong lapit ng lapit sa akin.

Di ko naman pwedeng i-ignore ng i-ignore tong sang to kasi kahit paano eh mabait
naman siya at siya lang yung ka partner ko pag magfu-food trip kami sa kanto.

"Vivian..." sus, boses pa lang te nakaka-inlove na pero hindi, loyal pa rin ako ke
sir marco!

"Uy, Hasset." ganyan lang Vivian, make it as simple as possible.

"Lunch na, sabay na tayo?"

"H-Ha? Eh kasi..ano.."

"Tch...minsan na nga lang tayo magkasabay sa lunch. Sige na." hala at ngumiti pa
talaga ito oh! Goodness, minsanan lang to. Sino'ng me camera jan?!

"Oh my gosh, did you girls saw that? Hasset smiled!"Hala! nakita nila yun sa layo
nila. Nakow, iba na talaga tong charms ni Hasset eh magkaka super eyesight ang sino
mang babae.

"Was he smiling to that commoner? Gosh, she's so lucky!"

"Yeah pero I wonder why? Eh ang pangit kaya niyan!" Hala si ate kung makaklait
naman.

Biglang nawala yung ngiti ni Hasset at nilingon yung dalawa. Gulay, binigyan na
naman niya ito ng famous "Ice cold glare" (O-ha, ice na, cold pa!) niya. Dahil dun
eh nasindak yung dalawa at umalis. Nung humarap siya sa akin eh nakangiti naman uli
ito. Hala! Katakot naman tong si Kuya, parang me split personality lang noh?

"Come on, Vivian. A simple lunch won't hurt you." bago pa ako makasagot eh
hinawakan na ako sa may pulsuhan ni Hasset. Hihilahin na sana niya ako kung hindi
lang sa isang tao.

"Let her go." mariin niyang sabi.

Di man lang natinag si Hasset nun.Ni hindi nga niya binitawan ang kamay ko. Nung
tinignan ko si sir marco eh nakatiim bagang lang ito at nag-abot ang kilay habang
naka-cross arms ito. Susu Ginoo, di ko gusto ang mga nakikita ko.

"Hasset..." sinubukan kong tanggalin ang kamay ko pero mas hinigpitan pa niya yun.

"Marco, it's lunchtime. Kahit na empleyado may break how much more ang isang
student."

"So? Who gave you the right na gumawa ng desisyun para sa kanya?"

"Bakit? Ikaw ba meron?" this time eh hinarap na niya si Marco.

Awtimatikong nag-form ng smile ang mga labi ni Sir Marco. Not just any smile.
Parang nakakaloko ito na amuse na amuse ba. Napailing nalang ako nun. Alam na alam
ko ang mga ngiting yun.
"Oh you have no idea." sa bilis ng pangyayari eh nagulat nalang ako nung hinila
niya ako ke Hasset. Matapos nun eh hinawakan niya ako sa bewang at hinarap sa
kanya. For a second, his eyes lingered to mine then ke Hasset uli. Ewan ko ba, at
that time, it's like his eyes were saying something. Baka guni guni ko lang yun.

"Ihave all the right in the world because she's MINE." bigla niyang sabi. Hala!
kung maka-mine lang si kuya, wagas! Nagulat nalang ako nung hinawakan niya ang nape
ko which sent shivers to my spine. O-ha! English yun! In short, nakikiliti ako!
Adik tlaga tong alaga ko. Ewan ko ba kung ano na yung pinaggagawa niya. Tahimik
lang din si Hasset. Di ko nga makita yung mukha niya kasi nakaharap ako kay sir.
Nung tumingala ako eh nakita ko siyang naka-smirk.

"After all, we're already living TOGETHER."

SUS GINOO! Ano naman tong pinagsasabi ni Sir Marco?! Well, wla naman tlagang mali
dun since iisa nga lang naman tlaga kami ng bahay pero the way he said it, baka ma-
misinterpret ni Hasset!

"S-Sir.." pero di ko na natapos ang sinabi ko kasi hinila na ako palayo ni Sir
Marco.

Wala na akong nagawa nun kundi ang sumunod. Lumingon ako dun kay Hasset at nakita
ko siyang nakayuko at naka-clench yung kamay niya. Then itinaas niya ang mukha
niya. Ewan ko ba, I felt sad in an instant when I saw his disappointed face.
Feeling ko tuloy ang sama sama sama sama sama SAMA ko!

Binalik ko nalang ang tingin ko kay Sir MArco habang patuloy pa rin ito sa paghila
sa akin.

???
"Any suggestions para sa upcoming na event?"

Lahat eh napatingin kay Sir Marco nun. Well, except kay Hasset na nakasandal lang
sa upuan at nilalaro yung ballpen sa kamay niya.

Binalik ko nalang yung attention ko sa notepad habang tinatapos kung isulat ang
agenda nitong araw na ito.

Ang sinasabi ni Sir Marco na event eh yung papalapit na stockholders' meeting next
week. Bago yung araw ng meeting mismo eh may 3 days na parang event na gaganapin.
Nothing specific actually. Basta ang importante eh mapakita lang nila ang product
ng pera na iniinvest nila dito sa school. SO usually, ang mga student's ang
gumagawa ng activities like yung isang sinuggest ni Eli na magkaroon ng mini
olympics. Basta anything para mapakita lang ang potentials ng bawat estudyante.

"How about we hire a band and have a mini-concert. Like, we could do it the night
before the stockholder's meeting" suggest ni Stella.

Napaisip naman si sir nun and nodded in approval.

"I think that's a good idea. Then, I trust na ikaw na bahala sa paghahanap ng
band."

"Of course." nakangting sabi ni Stella." I will hire the best band here in the
Philippines so no need to worry about it."
Habang sinusulat ko yung about sa sinabi nila Stella biglang may nag-pop na idea sa
utak ko. Na-excite naman ako bigla nung naalala ko nung isang araw ang nadiskubre
ko. Awtimatikong nag-raise ang kamay ko nun, ni hindi ko na nga naisip na hindi
pala ako kasali sa council.

"Sir Marco, me suggest lang po ako! Instead of hiring a band eh why not yung mga
students mismo ang tumugtog?"

Lahat sila eh na napatingin sa akin. Kahit si Hasset rin eh ganun din yung ginawa.
Tinaasan lang ako ng kilay ni Sir Marco nun.

"A-Ahmm...sorry if umepal pero ano kasi, I had a background check about sa major
stockholder dito sa school natin at nalaman kong he's a fan of jazz music."

"Okay go on." this time eh seryosong nakikinig si sir sa akin.

"So yun nga po yun, I also discovered na me jazz band pala tayo dito kaya lang
hindi sila masyadong active sa school."

"Ah, tama!" pumalakpak pa si Eli pagkasabi niyang yun "If I remembered correctly,
mga scholars yan sila. Yun nga lang since alam ng mga studyante dito na scholars
sila eh di sila tinatangkilik nito though I heard they're really good."

"Well, you heard them right, Eli. They're not just good. They're the best! NArinig
ko kasi silang nag-practice nung isang araw sa music room. So anyway, since the
whole point of this event eh maipakita sa stockholders' ang result sa kanilang
investments then why not showcase the scholars. They are an investment naman din,
diba?"

Natahimik lang si sir nun at waring may iniisip pero I can see in his face na
mukhang papayag ito sa proposal ko. Naku, naimagine ko nalang na matutulungan ko
sila eh abot langit na talaga ang saya ko. Tulad ng sinabi ni Eli eh since mga
scholars nga sila eh siyempre, tulad ko, eh di sila tanggap ng mga tao dito. Buti
na lang nga eh patuloy pa rin yung scholarship nila though nakasaad sa agreement
nila na kelangan nilang mag-perform sa school at least thrice a year.

Nangyari kasi eh kahapon eh nawala naman ako sa school (as usual). Hinahanap ko
kasi yung daan papunta sa atelier ni Aprielle since baka dun lang siya tumatambay.
Na-miss ko kasi yung babaeng yun since ilang araw ng hindi nagpapakita sa akin. So
ayun nga, me narinig ako at sinundan ko nalang yun.The next thing I knew eh nasa
music room na ako at dun ko nakilala yung mga mababait at nagagwapuhang mga
scholars. And take note, nagagwapuhang meaning puro sila lalaki. At ayun,
ikinuwento nga nila na kahit papaano daw eh gusto naman din nila makapagperform.
Busy naman din sila kasi may part time ang iba sa kanila so the only time na
makapagperform sila pag nasa school sila though minsan eh may out of school
performances sila kaya lang madalang.

"Maganda sana siya but we all know the students' reputation in their treatment sa
mga scholars. Baka mag-flop yung show kung nagkataon." sabi ni Stella na halatang
nag-aalala.

"Pwedeng mangyari yun, Stella pero kung maganda yung packaging nila at sa
promotions na rin eh maybe we could work this out."

"I think that's brilliant!" biglang sabi ni Hasset na kanina lang eh parang bored
na bored lang "I say we give it a go."

Nagkatinginan lang si sir Marco at Hasset nun. Aba, professional na professional

lang ah! Parang wala lang nangyari kanina? SUs, kapalmuks at feelingera ka tlaga
Vivian.

"Of course. Still, I will let Stella hold the preparations. I trust that this will
be as successful as the general assembly, yes?"

"O-Of course.."

"Meeting ajourned."

Tumayo na yung lahat pero ako naiwan lang dun.Di pa rin ako makapaniwala na
tinanggap nila proposal ko. Dear Lord, salamat talaga! I'm sure matutuwa sila pag
binalita ko na to sa kanila.

Umalis na rin yung iba. Nung tumayo na si sir eh sinundan ko lang ito.

"Good job,Vivian." nakangiting sabi ni Sir Marco at napangiti naman din ako. "I
didn't expect na gumagana pala yung utak mo at makapag-iisip ka nito." ouch! okay
na sana noh? pasaway kang bata ka, pasaway!

"Sama mo tlaga. Sus, if I know bilib ka na sa akin kasi..I'm a genius!

bwahahahahaha"

"Shut up, Vivian." saway niya pero nakangiti pa rin ito. Hala! Parang napapansin ko
na madalas na tong ngumingiti. Anong nangyari sa alaga ko? Agad ko naman siyang
nilapitan at nilagay ang kamay ko sa noo niya.

"What the--!"

"Chinicheck ko lang kung me sakit ka."

"What heck are you talking about?!"

"Eh kasi naman nitong mga nakaraang araw eh napapansin ko na palangiti ka na.
Ano'ng nakain mo?"

"Shut up, Vivian. Kung ano nalang ang lumalabas jan sa bibig mo. Umalis ka na nga!"
sabay tulak sa akin.

"Wushu~ mamaya niyan eh hahanapin mo naman ako."

"Asa ka pa Vivian! Now get out!"

"Fine, fine. Sayang nagluto pa naman ako ng fish fillet. Ako nalang kakain nun. O
sya, bye na!"

Nag-act ako nun na paalis pero as expected eh agad naman niya akong hinila pabalik.
Naku, di talga ako matiis nito lalo na't fish fillet lang ang pang bribe ko nito.
SAma ko ba?

"Fish fillet?"

Tumango lang ako nun.

"Asan na?"

Ngumiti ako nang malaki nun. Pa-suspense kung baga at mukhang effective naman.

"Nasa bahay."
"FCK! Akala ko ba..." then nag-stop ito nung na-realize niya yung sinabi ko.
"Nakakainis ka naman, Vivian! Dont' ever do that again!"

Hala, parang bata lang noh? Ang cute talaga ng alaga ko!

"Kaya nga, sabi ko umuwi na tayo. Ano'ng oras na o."

"Arghh..fine." Napangiti lang ako nun. Nilagpasan niya ako at nauna nang umalis.
Ako naman eh dali dali kong kinuha ang bag niya pero nagulat nalang ako nung
bumalik ito at kinuha yung bag sa akin. Pero mas nagulat ako nung hinawakan niya
ang kamay ko.

"H-Hoy Sir Marco..."

"Shut up. Hawakan mo ang kamay ko, that's an order. Baka mawala ka pa."

"Eii..sir naman eh.."

"Just shut up and follow me." tapos nung eh sinukbit na niya yung bag niya at
hinila na ako palabas. Nagulat nalang kami nung pagbukas ni sir sa pinto eh
tumambad sa amin si Stella.

Nakatingin lang siya sa aming dalawa tapos bumaba yun at nakita yung kamay namin.
Kukunin ko sana yun kaso mas lalong hingpitan niya ang pagkakahawak nun.

Binalik naman ni Stella ang tingin sa amin at ngumiti.

"I thought you don't eat fish fillet."

"Don't you know it rude to eavesdrop."

"Sorry, I can't help overhearing it. Ang lalakas naman kasi naman ng boses niyo.
Anyway, I'm just here to drop off some documents."

With that eh pumasok na ito sa loob. Ni hindi nga ako pinansin eh. Weird pero at
that moment parang me naramdaman akong di kanais nais. Oi Vivan,tama bang pag-
isipan ng ganun ang bestfriend mo? Naku, ang bad mo talaga!

I was lost in my trail of thoughts nung hinila na ako paalis ni Sir Marco. Oh well,
siguro guni guni ko lang yun. Di bale, babawi ako dun next time.

???

AS expected from Stella eh maganda yung kinalabasan nung preparations ng mini-

concert. Marami ring mga studyante na pumunta at manonood ngayong gabi. Grabe,
naalala ko pa nung binalita ko sa jazz band ang tungkol dito eh ang saya saya
talaga nila. Ni hindi nga sila nagkandaugaga sa pagpapasalamat sa akin.

Kasama ko ngayon si sir MArco at nakasunod lang sa kanya habang chinecheck ang
lugar kung may problema ba. SO far, okay pa naman.

Nasa me front row kami nun nung me dumating na lalaking nasa mid-50's. Nakangiti
ito habang papalapit sa amin. Agad naman kinuha nung lalaki ang kamay ni Marco at
nagshake hands ang dalawa.

"Mr. Torres, so glad that you made it." sabi nun ni Sir Marco. Naks, ang
professional ng dating ni sir ah! Nga pala, siya yung major stockholder ng school
na ito at looking at his expression eh mukhang nasiyahan naman ito.
"Of course. I wouldn't miss this for anything in the world. I'm really excited
seeing these kids perform. Remind me of my good old days."

"I'm glad that you're happy about it. Anyway, I would like you to meet Ms. Vivian
dela Rosa. The woman behind this event. She was the one who suggested this."

Nagulat ako nung pinakilala ako ni Sir kay Mr. Torres. Tumingin ito sa akin at
ngitian din ako. Tulad ni sir eh kinuha niya ang kamay ko at shinake din yun.

"Ah, very excellent idea Ms. dela Rosa. I'm quite surprised that you came up with
this idea. Ang iba kasi would prefer hiring those ear shattering bands." sabi niya
habang iniiling yung ulo niya. "There are a few people who'd appreciate this
genre."

Nagpasalamat lang ako nun sa kanya. Wala eh, out of order yung dila ko. Medyo
natatawa pa nga si sir sa akin kasi kitang kita niya na nahihiya ako. Kung batukan
ko kaya to, magagalit ba kayo?

SO ayun, inusher na si Mr. Torres ng isa sa mga officers at maya maya eh nagsimula
na yung event. Grabe, parang professional lang kung tumugtog. Kitang kita mo talaga
na mahal nila ang ginagawa nila. Ramdam na ramdam mo ang honesty and sincerity sa
kanilang music.

"Kyyaaaa....ang gwapo nung nasa drums! Alam mo yung name niya girl?"

"Hindi eh. Don't worry, I'll hire the best detective in town para malaman natin.
Kyyaaa...ang guwapo talaga!!!"

Natawa naman ako sa narinig ko. Hello, pwede naman itanong nalang diba? Ba't magha-
hire pa ng detective? Pero infairness naman tlaga, ang guguwapo nila lalo at ang
cool!

"Hoy bibig mo baka pasukin ng langaw."

"Eh sa naa-amaze ako sa kanila eh tapos ang ga-gwapo pa! Lalo na yung nagsa-
saxophone!"

"Tss..mas guwapo naman ako jan."

Sinipatan ko lang siya at ngumuso.

"O-sya, ikaw na, ikaw na ang guwapo."

"Not only that, I play better than him."

"Weh? Marunong ka niyan? Eh wala ka ngang patience sa gitara eh. Yan pa kaya?"

"Tsss.."

Nanood lang kami ni sir nun. MInsan kinukulit nga niya ako eh. Ewan ko ba kung
ano'ng nakain nito ngayon at ang hyper hyper!

Napansin ko rin...

lagi nalang akong ewan ng ewan.

Wala lang, gusto ko lang sabihin. Ma-epal eh!

ANyway, dumating din si Aprielle. Grabe tong babaeng to, ilang centuries ko na rin
di nakikita!

"Hoy, babae. Na-miss kita! San ka ba nagtatago?" nasa backstage na kami ngayon at
tumatambay since may 10 minute break pa yung band bago yung last two songs nila.

"Basta...umalis muna ako saglit. Kelangan ko kasing makapag-isip eh." napansin ko

na malungkot siya pagkasabi niyang yun. Hala! Nangyare?

"Uie, ba't naman ganun. Sana kinausap mo ako. Malay mo makatulong ako." then nag-
puppy look ako sa kanya nun. Wala lang, trip ko lang.

"Yuck, Viv! Ang sagwa mong mag-puppy look!" this time eh tumawa na ito.

"Grabe naman tong si Aprielle pero sige lang atleast napatawa naman kita."

"Thanks" ngumiti naman ito but her eyes tell something else. Mukhang me dinadala
itong problema.

"You know, Aprielle. Whatever's bothering you, you can tell me okay?"

Ngumiti lang ito bilang sagot niya. Maya maya eh narinig na namin ang stage
director na nag-announce na mag-uumpisahan na daw uli yung concert. Nagulat nalang
kami nung nakita namin si Stella na patakbong pumunta sa amin. Hingal na hingal nga
ito.

"Stella, what happened?"

"Vivian, where's Marco?"

"H-Ha? A-Andun sa baba? Bakit, me problema ba?"

"Nawawala kasi yung saxophonist at drummer. Di namin mahanap."

"WHAT?!" napalingon kami lahat nung narinig namin ang boses ni sir. Kasama niya si
Eli nun. Napansin ko rin na biglang pumunta si APrielle sa may likuran ko na parang
nagtatago. Hala! As if mangyayari nga yun eh mas mataas pa naman to sa akin. Pati
nga si Eli eh kakaiba ang kinikilos nito. Gulay, ano naman ang nangyari sa dalawang
to?

"I'm sorry, Marco pero I really didn't know what happened. Bigla nalang silang
nawala."

"FCK! Where the hell did those two go?!"

"Chill, Marco. Mahahanapan pa siguro natin yan ng solution. We just need a little
bit more ti--" natigilan kami lahat nung inannounce nung host na magsisimula ng
tumugtog ang banda. Gulay, mukhang di ata nasabihan yung host tungkol sa problema
namin. Kahit yung ibang band members eh lumabas na papunta sa stage.

Narinig ko naman na napamura si sir Marco. Hala! kumo-qouta lang tong alaga ko ah!
Pero nagulat nalang ako nung sumunod na ginawa niya. Kinuha niya yung saxophone at
hinila si Eli kasama niya. Hala! totoo ngang marunong siya? As in sure?

Bumaba naman kami sa backstage at pinanood sila. Pumuwesto si Eli sa drum set
habang si Sir Marco eh inaadjust yung microphone niya. Natahimik ang lahat nun. Eh
sino naman ang mageexpect na ang supreme student government president eh tutugtog
ng sax?

"*ehem* So this is a surpirse number for you guys so I hope you enjoy it."
tumalikod si sir at parang may sinasabi sa band. Nagpatango-tango lang sila nun at
humarap uli si sir. "This is a one time moment only so makinig kayo." Natawa naman
ako nun. Adik talaga tong alaga ko. Then nagsimula ng tumugtog yung pianist nung
intro ng song na sinabayan na rin ni sir.

As if on cue, biglang naghiyawan ang audience. Kahit ako naman din eh. Woohoo!
Alaga ko yan! Medyo mataas yung intro nun and infairness kay sir magaling din ito.
Grabe, di ko alam me hidden talent pala tong alaga ko. Naku at ang sexy at suave pa
niyang tignan.

Pero mas lalo naghiyawan yung mga babae nung me narinig kaming kumanta from the
background. Grabe, ang ganda ng boses. Ang lamig. Parang Michael Buble lang!

Hinanap namin yun kung saan nanggaling nung biglang may lumabas na lalaki sa
likuran. Di pa ko masyadong nakaklaro kasi medyo madilim sa likuran.

Nung papalapit na siya sa amin eh naaninag ko na kung sino man yun.

Gulay, si Hasset!

??Some day, when I?m awfully low

When the world is cold
I will feel a glow just thinking of you
And the way you look tonight ??

Nagulat nalang ako nung tumigil siya sa harap ko, kinuha ang kamay ko at nilagay sa
dibdib niya. Ewan ko ba, nung panahon na yun eh parang wala na akong ibang
naririnig kundi ang pagkanta ni Hasset. Shucks lang, feeling ko nalaglag uli yung
puso ko! I hate to admit it pero kinikilig ako. Sino bang hindi di ba?

??You?re lovely, with your smile so warm

And your cheeks so soft
There is nothing for me but to love you
And the way you look tonight ??

Tinanggal ni Hasset ang kamay sa dibdib niya at hinawakan yun. Then, di ko

namalayan na dinala na niya ako dun sa stage.

??With each word your tenderness grows

Tearing my fears apart
And that laugh that wrinkles your nose
It touches my foolish heart ??

Wala na, di na gumana utak ko. Siguro dahil halong bigla, pagtataka at kilig? Sus
Ginoo! Feeling ko any moment eh magsa-shut down na tong utak ko. Wag naman po sana
Lord!

The whole time eh nakatingin lang ako sa kanya habang kumakanta ito. If melted
chocolate had a voice, it would sound like Hasset Montenegro.
Pero nung nag instrumental na eh nahagip ng paningin ko nung kinuha ni sir yung
gitara at pinlay yung solo part nun. Hala! Marunong rin pala siya ng gitara? Dahil
dun eh bumalik uli ako sa huwisyo ko. Nakatingin lang siya sa akin nun. Naku, if
looks can kill eh siguro patay na ako ngayon.

Nung natapos na si sir eh nagulat nalang ako nung hinawakan ni Hasset ang chin ko
at hinarap sa kanya at kumanta uli ito. Hala, eh kung yung ke sir eh nakamamatay
yung tingin niya eh itong isa naman eh nabubuhayan naman ako. Harajusko! Ayoko na!
Dis is too mats!

??Lovely, don?t you ever change

Keep that breathless charm
Won?t you please arrange it?
?Cause I love you
Just the way you look tonight.??

Natapos na rin yung kanta at naghiyawan na yung mga tao. Grabe, nakakabingi nga
dahil sa sobrang lakas.

Actually, di pa talaga sumisink in sa akin lahat ng nangyari. Gulay, maraming bagay

akong nalaman ngayon at di pa rin yun na process ng utak ko.

Pero di pa nga ako tapos dun eh may ginawa naman itong si Hasset. Parang nanigas
ako sa kinatatayuan ko nun. Lumaki yung mata ko nun to the point that it hurts.

Infront of the whole student body

Hasset Montenegro
took my very first kiss.

CHAPTER 13

Marco's POV

"Vivian, ang sabi ko stapler hindi ballpen."

"H-Ha? Aww...sorry, eto o." sabay abot nung eraser sa akin.

Bumalik ito sa lamesa niya at itinuloy yung pagbabasa niya pero alam ko maya maya
niyan eh matutulala na naman ito which in fact in less than a minute na nangyari
nga uli. Napailing nalang ako nun. Binalik ko ang attention ko sa libro na binabasa
ko but to no avail. Oo nga pala, nasa SSG office kami ngayon at free time namin
pero since exams eh dito nalang kami tumambay ni Vivian para mag-study since
conducive ang place for studying pero from the looks of it eh di ito gumana.
Obviously, hindi ang lugar ang problema but a certain person is.

Kanina pa to si Vivian. Parang wala ito sa sarili. No scratch that, wala nga ito sa
sarili at mukhang lutang pa. Then a scene flashed my mind again at dahil nun eh
bumalik uli ang isang di kanais nais na pakiramdam.

Psh..talk about playing it fair. Fck! At me gana pa tlaga siyang sabihin yun ah!

God, I wanted to kill that fckn moron. If only I knew where he is right now.

Narinig kong bumukas yung pinto. Narinig ko rin na napatayo si Vivian nun. Kahit
hindi ko nakikita kung sino man yun eh basing on Vivian's body reaction eh alam ko
na kung sino man yun. Napangiti ako sa sarili ko habang awtimatikong kumiyom ang
isa kong kamay na nasa ilalim ng lamesa ko.

Inangat ko ang ulo ko and smiled secretly at his blackened right eye. Nagkatitigan
kami nun. Nagsusukatan.

"H-Hasset..." biglang iniwas ni Hasset ang tingin niya sa akin at hinarap si

Vivian. Ngumiti pa nga ang loko. Gago! Kung basagin ko yang ngipin mo, makakangiti
ka pa kaya?

"Hi! Busy?" Obviously, hindi.

"H-Ha..O-Oo, nagstu-study kami for exams." Oo, nagstu-study kami kaya umalis ka na!
Isa kang malaking distraction sa aming dalawa!

"Oh I see."

"H-Hasset..ummm..okay ka na? masakit pa ba blackeye mo?" Natural! Hindi lang

masakit sa katawan niyan! Pati rin sa ego! Naalala ko naman yung nangyari kagabi at
napangiti ako.

Flashback

At that moment, pakiramdam ko tumigil ang mundo ko.

I even thought I went deaf.

Wala na akong nakita, wala na akong narinig kundi sila lang.

At that moment, I wanted to kill that bastard.

But my body wouldn't let me so. I just stood there and watched as the two kissed.

Let me clear that, I just stood there and watched as Hasset kissed Vivian. Siguro
nagulat ito sa ginawa niya since she didn't respond to it.

But Fck! She didn't even try to break away from it!

Siguro eh natauhan na tong si Vivian eh naitulak niya si Hasset. But I felt a pang
of jealousy and outrage when I saw her expression.

She wasn't even angry at all.

She just stood there and blushed shyly. Then lumingon siya sa akin. Ewan ko ba kung
ano yung expression ko since mukhang natakot ito at dahil dun eh tumakbo ito
papunta ng backstage. Agad naman sumunod si Hasset kahit si Eli man din. At the
same time eh pumasok si Stella kasama yung nawawalang musicians.

"Dude, let's go." pagkasbi nun ni Eli eh natauhan na ako nun and then narinig ko na
uli yung hiyawan nung mga tao. Binigay ko na rin yung sax at sumusnod sa kanila.

Naabutan pa namin sila Hasset at Vivian sa backstage. She was covering her face
with her hands while Hasset wa trying to reach out to her. I was all to ready to
smash his face. Susugurin ko na sana siya kaya lang naitulak ako sa side nung me
biglang sumugod out of nowhere.

"G*GO KA, MONTENEGRO! WALANG HIYA KA! HOW DARE YOU DO THAT TO HER?!"

Masyadong mabilis ang pangyayari. The next thing I knew nakita ko ng nakahandusay
sa sahig si Hasset nung sinuntok siya ni Aprielle.

Not only once, but twice!

God! Nakakatakot ang babaeng to! Though mataas siya but still she seemed very
delicate and willowy pero ngayon eh nagmumukha itong gangster. Never thought na
mapapatumba niya si Hasset. She must be freakin strong!

Susugurin pa sana ulit ni Aprielle si Hasset if it weren't for Vivian and Eli.
Pumagitna ito habang si Eli eh hinawakan nito ang isa which tinanggal naman niya
agad nung pinandilatan siya ni Aprielle. Pinakiusapan naman niya ito na tumigil na.
Tinulungan pa nga niyang makatayo si Hasset. Napangiti ako nung nakita kong
namumula yung sa bandang kanan ng mata niya at putok yung labi niya. That will
definitely leave a mark. Buti nga sa'yo.

I was about to reprimand Hasset nung biglang umalis ito at kinaladkad si Vivian
paalis dun.

Umuwi si Vivian nun ng madaling araw.

End of flashback

"Hindi naman. Thanks to you last night, I feel all better now." Langya! Ano'ng
ginawa mo Vivian? Humanda ka talaga sa akin! Di pa siya nag-eexplain kung bakit
inumaga siya ng uwi "Ikaw, are you okay? You looked flushed?"

From my peripheral view eh nakita kong hinawakan ni Hasset ang mukha ni Vivian.
Awtimatikong napaangat ang ulo ko nun and that moment I saw her blush. Sh!t! Eh
kung i-flush ko kaya kayong dalawa?!

"Siguro gutom lang yan. It's lunch, tara?"

G*go! Di yan sasama sa'yo. I know very well where her loyalty lies.

"H-Ha? Ano kasi, si sir..." Of course, as expected pero nagulat nalang ako nung me
inihagis na bento box si Hasset sa lamesa ko.

"If you're worrying na baka di makakain yan then you don't have you. As you can
see, I've bought him lunch." Then bago pa makapag-protesta si Vivian eh hinila na
niya ito. Agad naman akong napatayo nun.

"Where the fck are you taking her?"

"Have you gone deaf? I said I'm taking her out for lunch."

"Who gave you permission to do so? As you can see, her duty hours aren't over till
12. 11: 55 pa."

"Who gave me permission? I did. Baka nakakalimutan mo, you're not the only one
who's her boss. Pati rin ako. So I say, I'm taking her out for lunch."

"Aba't g*go ka ah!" susugurin ko sana siya nun nung pinigilan ako ni Vivian which
gave me the chance para hilahin siya papunta sa akin.

"Might I remind you that she's mine and that we're living together."

"So?" he said lazily. Then he tilted his head to his left and smiled smugly at me
"She may live with you but you can never have her heart much more her body. Last
night proved it and masasabi ko na you don't entirely own her."

Nagulat ako sa sinabi niyang yun at napatingin kay Vivian. Kahit naman siya eh
ganun rin. Fck! Did something happened last night aside from that incident? Mas
lalo yatang napatunayan yun hinala ko nung iniwas niya yung tingin niya at yumuko.

"Sir Marco...k-kausapin ko lang muna si Hasset. Sorry..." Fck! Ba't ba siya nag-
sosorry? So is it true then?!

Kinalas ni Vivian ang pagkakahawak ko at pumunta na ke Hasset. Wala na akong nagawa

nung lumabas na sila pero bago pa silang tuluyang makalabas, Hasset turned his head
sideways.

It was enough for me to see how he smiled triumphantly.

Ewan ko ba kung ilang minuto akong nakatayo dun. Still digesting every word na
narinig ko kanina. Di ko nga napansin na pumasok na pala si Eli nun. Nung nag-snap
siya sa harapan ko eh dun lang bumalik sa huwisyo ko.

"Hey, what happened to you? Para kang pinagsakluban ng langit ah?"

Nasa lamesa na ako nun at pinatuloy yung trabaho ko which is really useless since
nawalan na ako ng gana. Tinignan ko lang si Eli nun at tinaasan ng kilay.

"Anyway, I saw the two of them on my way here. Tsk...talo ka na tol. Kahit na
sabihin mong pagmamay-ari mo si Vivian eh mukhang panalo si Hasset. Mukhang
tinamaan yata ang yaya mo." oo nga pala, alam ni Eli ang tungkol sa amin ni Vivian.
Kung paano niya nalaman eh yan ang di ko alam. Like I said before, Eli has his
ways. Ewan ko nga ba sa babaeng yun kung bakit pinipilit niyang itago yung tungkol
sa amin. I see no harm if people will know. Para naman alam nila na hindi nila
pwedeng galawin si Vivian since pagmamayari ko siya.

That would've saved me from all the trouble of discreetly telling her bullies na
tigilan na nila siya.

Hindi na ako sumagot nun. Kahit naman ako alam kong talo na ako. Nasobrahan lang
yata sa kumpiyansa. Siguro karma ko na to for taking Vivian for granted.

"Tss...hina mo kasi. Ba't di mo pa kasi aminin sa kanya na gusto mo siya?"

"What the fck are you talking about?" Langya! San naman napulot ni ELi ang ideyang
yun?

"Are you seriously asking me that? Tell me, Marco, ano nga ba si Vivian para sa you
and do go telling me that's she's just some maid kasi you know deep inside that
she's more than that." he said while he raised a questioning finger at me.

Napaisip tuloy ako. Sa totoo lang it kinda hit me. Ano nga ba? Inaamin ko na
possessive ako sa kanya since, alam niyo na, pagmamay-ari ko siya. Kayo kaya agawan
ko ng gamit niyo, tingin niyo matutuwa kayo?

Pero hindi, mali. Hindi isang bagay si Vivian. Tao siya, obviously. And what's more
eh babae siya.

And a one damned beautiful woman.

So ano nga ba?

Vivian.

We've known each other for 5 years now.

I still remember the day when we first met and from that day on I promised to
myself that I'll make sure she'll stay by my side forever.

Of course, I was a kid. Back then I thought na posibleng mangyari yun

since it was always been the two of us.

Kahit na masama ang trato ko sa kanya but it doesn't mean I don't care for her.

Kahit na pinagtatabuyan ko siya still I want her to be within my reach.

Kahit na naiinis ako sa kanya but still I want her to be the last person I want to
see in the evening and first person I want to see in the morning.

Kahit papaano I do consider her as my friend though hindi niya alam yun and never
will I admit it.

I thought na we'd remain like that forever but things do changed.

Hindi lang pala pwedeng ako nalang.

Hindi pala pwedeng kami lang.

There will come a time na may taong darating at ipapakita sa yo kung anong pwedeng
mawala sa iyo dahil sa katangahan mo. Isang tao na pwedeng umagaw na kung anong
meron ka kasi di mo ito pinahalagahan.

I thought it will never come to me pero tulad ng sinabi nila, maraming namamatay sa
maling akala.

And Hasset proved it all.

Though I may not have died physically but emotionally it did.

And it hurt, a lot.

Para akong sinampal sa katotohanan na ito.

Fck Eli for putting me into this! Ba't ba naman kasi niya inopen up ang tungkol
diyan. He's messing up my mind. Nakita kong ngumiti ng makahuluguhan si Eli. Sh!t!
I'm in really deep sh!t!

So now the questions lies, ano nga ba si Vivian para sa akin?

Napabuntong hininga nalang ako. I was about to answer Eli's questions nung biglang
may pabalibag na pagbukas ng pinto. Napatingin kami pareho ni Eli sa babaeng
tumambad sa may pinto. Saved by the girl. Padabog siyang lumapit sa amin. Ni hindi
na nga ito sinara ang pinto.

Aprielle crossed her arms across her chest and tilted her head sideways.

"Pinatawag mo raw ako, PRES?" sabi niya, emphasizing the last word pres. Parang
nayayamot ito na di ko mawari.

"Why don't you take a seat, Miss Mendoza." tinuro ko sa kanya ang upuan across Eli.
She let out a exaperated sigh. Sinipatan pa nga niya si Eli.

"Oh please! Just get this done and over with. I LOATHE" sabay tingin kay Eli balik
sa akin "being in this room."

"Fine then. I'll make this quick. Miss Mendoza, I do not tolerate your violent
behavior last night and with that it has a corresponding punishment according to
the degree you inflicted on our ssg officer."

Napangiti lang ng nakakaloko si Aprielle nun na parang sinasabi na she didn't

regret doing it. Kahit ako naman siguro. Under normal circumstances eh siguro
itotolerate ko nga itong ginawa niya. Heck! I should've given her a high five
because of that pero dahil nga presidente ako ng ssg then I have to act according
to my duty.

"Whatever. Sabihin mo na at ng makaalis na ako dito?"

"Unfortunately, Miss Mendoza, my hands are quite full right now" I lied but
something pushed me to do this. Alam kong makakatulong to sa isang tao na kanina
pang distracted simula nung dumating tong babaeng to. Ganti ko na rin to sa
panggugulo ng isip ko. Tss..talk about abusing power "That's why, Mr. Lim here, our
external vice-president, will be the one who will inform and assist you on your
punishment. "

"WHAT?!" sabay nilang sabi. Si Eli nga eh napatayo sa kinauupuan niya. Gulat na
gulat sa sinabi ko.
"Yes, Eli and that's final. Ikaw na ang bahala kay Miss Mendoza. And oh, it's a one
day community service at the daycare center. Actually, Mr. Lim is volunteering at
that place so kayo na ang bahala mag-usap. "

"Are you fckin serious?!" that hit Aprielle's nerve since sinipatan niya ito. "Why
should I be stuck with her?!"

"Well then, Mr. Lim, the feeling is mutual then."

"I told you, my decision is final. Now if you'll excuse me, I have to go to my next
class."

Bago pa nila ako ulanin ng protesta eh mabilis na akong lumabas sa office na yun.
Rinig na rinig ko pa ang pagtatalo ng dalawa. Sometimes I do wonder kung ano'ng
meron sa dalawang yun. Oh well, malalaman ko naman rin yun but right now kelangan
ko muna ayusin ang sarili kong problema.

Naglakad ako sa kabilang direksiyon. Definitely, hindi papunta sa klase ko. Heck, I
lied about having class at kahit meron man eh di pa rin ako papasok.

Like I said, I need to settle things first.

I need to prove something.

And in order for me to do that,

kelangan ko muna siyang hanapin.

I need to find Vivian.

CHAPTER 14

Nagpahila lang ako ke Hasset nun. Ni wala ngang nagsalita sa amin nun kahit na nung
nakarating kami dun sa kanto. Remember, lunch na diba?

Ayun, pinabayaan ko na din siya yung umorder at magbayad sa mga pagkain namin tapos
dinala niya ako dun sa bakanteng lamesa. All the time eh nakahawak lang siya sa
kamay ko. Under normal circumstances eh malamang kinilig na ako sa lalaking to pero
dahil sa nangyari kanina eh natural hindi diba pero hindi naman ako galit sa kanya.
Siguro nag-aalala lang ako sa kung ano mang pwede isipin ni Sir Marco.

Nagsimula na siyang kumain nun habang ako eh tinitignan ko lang siya. Dun ko lang
napansin na yung inorder niya pala eh yung fried chicken na me unli rice. Medyo
kumalam yung sikmura ko nun. Ang bango naman kasi nung manok tapos di pa ako nag
agahan. Pero kahit ano?ng pilit kong gawin eh di ako makakain. Siguro dahil tulad
nung sinabi ko kanina (at malamang paulit-ulit koi tong sasabihin) eh nag-aalala
ako ke sir Marco. Pero ang isa sa pinoproblema ko talaga kaya di ako makakain eh
dahil
Hawak pa rin ni Hasset ang kamay ko!

Sus Ginoo! Nakakainis naman tong lalaking to. Nagtataka nga ako kung paano siya
nakakain (ang take note, nagkakamay pa talaga to ha!) kung yung isang kamay niya eh
mahigpit na nakahawak sa kamay ko. As if naman tatakbo ako no eh kelangan ko naman
talaga siya kausapin.

?Eat first then we?ll talk.? sabi niya na di nakatingin sa akin. Seryoso yung
pagkakasabi niyang yun at para bang me iniisip.

Kumain nalang ako nun since sabi nga niya mag-uusap kami pagkatapos naming kumain.
Yun nga lang eh nahihirapan ako kasi right-handed ako. Eh hawak niya yung kanang
kamay ko kaya ayun medyo nahihirapan nga akong kumain.

Pero nagulat nalang ako nung itinapat niya yung kamay niya dun sa bibig ko. Nagtaka
pa ako kung bakit pero nung nakita ko yung pagkain sa kamay niya eh biglang
naramdaman kong namula ako. Napakagat nalang ako sa ibabang labi ko nun at iniling
yung ulo ko.

Gulay ka Hasset! Tama bang gusto niya akong subuan sa harap ng mga tao dito?!

?Say aahhh?? sabi niyang nakangiti. Atay! Mukhang nag-eenjoy pa yata siya sa
ginagawa niya.

?Hasset, ano ka ba? Nakakahiya no??

?Tsk?wag ka nang mahiya. Sige na, say aahhh??

?Hasset??

?Look, Vivian. It?s either you eat or magpapagutom ka kasi as far as I?m concerned
eh di ko bibitawan ang kamay mo. I?m not letting you go, Vivian.? Mas lalo naman
ako namula sa huling sinabi niya. Ewan ko ba, para kasing me laman yun o baka sanhi
lang ng gutom ko yun kaya kung ano nalang ang iniisip ko.

Eto naming tiyan ko eh umepal pa. Tama ba naming mag-ingay? Di man lang
nakakaintindi to ng discreet. Natural, narinig yun ni Hasset at mas lalo itong
ngumiti. Napailing nalang ako nun at kinain yun.

Ayun, the whole time eh sinusubuan lang ako ni Hasset. Tinukso pa nga kami nung
suki namin na nagtitinda ng isaw.

After 123456789 billion (nakakakilig) years ng pagsusubuan eh natapos na rin kami.

Of course, nakapanghugas na rin kami nun ng kamay at kumakain ngayon ng dessert na
taho. As usual eh sinusubuan pa rin ako ni Hasset at di pa talaga nakuntento eh
nag-share pa nga kami nun. Since nakaisa na nga tong lalaking to sa akin so di na
siguro issue yung indirect kiss noh?

Not.

Hanggang ngayon eh nahihiya pa rin ako sa ganung mga bagay. Gulay ka Hasset!
Naiinis ako na kinikilig which is mali talaga. Pinagalitan ko na nga siya tungkol
sa ginawa niya pero yun nga, di ko magawang magalit sa kanya. Pinapanood ko lang
siyang kumain nun ng taho. ANg cute nga eh, parang bata Muntikan na nga mawala sa
isip ko yung pakay ko. Focus, Vivian, Focus! Wag padala sa kagwapuhan ng lalaking
to! Pero bago pa ako makapag salita eh naunahan na niya ako.

?Look, Vivian. I?m sorry if nalagay ka ngayon sa alanganin na sitwasyon. Pero you
can?t blame me, sumusobra na kasi si Marco.? Sabi niya na nakayuko at nilalaro yung
taho.

?Eh kasi naman ikaw Hasset eh, kung ano nalang yung pinagsasabi mo sa kanya. Me pa
last night proved it at body ka pang nalalaman. Natural ganun ang maging reaction
ni Sir Marco.?

This time eh itininaas niya yung ulo niya at ngumiti ng nakakaloko.

?Bakit hindi nga ba? Aminin mo man o hindi eh alam kong whatever happened last
night was something memorable and fun, right?? then pinatong niya yung chin niya sa
isang kamay niya at tumingin sa mga mata ko. Gulay! Feeling ko malalaglag yung
panty ko, este, ang puso ko sa ginagawa niya! ?After all, that was your first.?
sabay kindat sa akin.

Pakiramdam ko lahat ng dugo ko pumunta sa ulo ko. Hindi dahil sa sobrang inis kundi
sa sobrang hiya. Peking duck naman tong si Hasset, pinaalala pa niya talaga!

?Kainis ka Hasset! Kasalanan mo naman kasi yun eh!?

?Me? Ako lang ba? Remember, Vivian, you could have stopped me pero hindi.
Pinabayaan mo lang ako. So partly it wasn?t my fault.?

Napatapal nalang ako sa noo ko nun out of frustration.

Tama nga naman si Hasset.

I could have prevented it to happen since alam ko naman ang kahinatnan nung ginawa
namin.

Alam kong sa simula pa lang eh isa na yung maling pagkakamali.

Pero it was a mistake I was all to willing to accept because it felt right at the
moment.

Pero it was also a mistake that made me realize how stupid I could get sometimes
kung hinayaan kong sundin ang bugso ng aking damdamin.

I mean,hello, natural lang sa isang high class university ang maging tight sa
security.

So natural, secured ang lahat ng facilities sa school.

Meaning, pagdating nung time eh ilolock nila ang lahat ng pwedeng i-lock sa school.

For short, me curfew ang school.

And that includes Hasset?s secret garden.

To make the long story short,

Na-lock kami ni Hasset sa secret garden niya since naabutan kami nung curfew ng
school.

O baka ano naming iniisip niyo ha? Naku, mga bata kayo talaga?

Anyway yun nga, na-lock kami ni Hasset dun at sa kasamaang palad eh naiwan namin
yung mga cellphone namin dun sa dressing room.

At tulad nga nung sinabi ni Hasset, first time ko nga yun.

First time kong ma-lock at matulog sa loob ng school.

Medyo nakakatakot nga eh kasi walang ilaw dun. Buti nalang at maliwanag yung buwan.
So tumambay nalang kami dun ni Hasset hanggang nung nakita kami nung guard na
rumoronda sa school nung madaling araw.

?Fine. Oo inaamin kong partly it was also my fault pero sana hindi mo na trinigger
si sir ng ganun. Baka kung anu-ano nalang yung isipin niya.?

?Bakit ba napakaimportante kung ano mang iisipin ni Marco, Vivian?? sumeryoso uli
yung mukha ni Hasset. Naramdaman ko pa nga na mas lalong humigpit yung pagkakahawak
niya sa kamay ko. ?Sa pagkakaalam ko, wala naman siyang pinanghahawakan sa?yo aside
from the fact na yaya ka lang naman niya. Wala namang masama siguro sa ginagawa mo.
I mean, you?re single, I?m single so I see no wrong in it.? Oo nga pala, naikuwento
ko nga pala sa kanya tungkol sa amin ni sir Marco.

?Or maybe I?m wrong. Baka nga may rason si Marco to act that way. Tell me, meron
nga ba??

Natahimik lang ako nun sa sinabi niya.

Meron nga ba?

Teka, bakit ko naman yun pinagduduhan? Natural naman yun since nangako ako sa
kanya. I owe him everything that I have today. Kaya sa tanong ni Hasset eh ang
sagot nun eh isang bagay na di na pwedeng mababago pa.

Napabuntong hininga nalang ako nun at tumingin ng diretso ke Hasset.

?Oo, Hasset. Pero di ko pwedeng sabihin sa?yo kung ano man yun. I hope you
understand.?

?Well clearly, I don?t. Don?t you trust me, Vivian?? sabi niya sa akin na parang
nagmamakaawa. Gulay, parang any minute now eh bibigay na ako sa lalaking to pero
hindi, I have to keep my firm ground na panindigan yun. At isa pa, ayokong madamay
pa si Hasset sa sitwasyon ko.

?I?m sorry Hasset pero hindi ko talaga pwedeng sabihin sa?yo.?

Iniwas nalang ni Hasset yung tingin niya at minasahe yung noo niya. Pakiramdam ko
nafu-frustrate ito. Napakagat nalang ako nun sa labi ko. Sigurado na talaga ako sa
desisyon kong wag sabihin kay Hasset ang totoo. Ayoko siyang madamay kasi ang totoo
niyan eh naging espesyal na tao na rin ito sa buhay ko.

Tama na ang isang tao ang magdusa dahil sa hangarin kong maging malaya sa nakaraan.
?Para mo na ring sinasabi na tama si Marco. Na PAGMAMAY-ARI KA NIYA.? Pakiramdam ko
parang may kung anong kumirot sa puso ko. Inaamin kong nasaktan ako sa sinabi niya
pero ito na yung kabayaran sa kalayaan na hinangad ko noon. Pero nagulat nalang ako
nung itinaas ni Hasset yun ulo niya at tinignan ako. I was expecting na ang
makikita ko eh galit but instead it was something else.

He looked challenged.

There was no sign of defeat or whatsoever.

?But still, tulad ng sinabi ko, I won?t let you go, Vivian. Even if I have to put
up a fight gagawin ko.? Nabigla ako nun sa sinabi niya. And here I thought
matatapos ko na tong problemang to. Akala ko pa naman magiging okay na pero it
seems ayaw talagang patalo ni Hasset at sa totoo lang, medyo kinilig ako nun. Sino
bang hindi?

?But first, I need to ask you something para naman malaman ko kung me
papatutunguhan itong gagawin ko.?

?Hasset, you don?t have to do this. Please, wag mo nang pahirapan ang sarili mo.
It?s really use??

?Vivian, I?m not asking you to do anything but just to answer a simple question
with a yes or no and after that I?ll take it from there. Please, wag mo nang
ipagkait sa akin to.?

Looking at him with those pleading eyes again, how can I say no? Sabagay, hindi ko
pa naman naririnig ang tanong niya. After all, he did say please.

Seeing no harm to it eh tumango nalang ako. This time eh hinawakan na niya yung
dalawa kong kamay and looked at me directly to my eyes.

?Please answer whatever that?s in your heart.? Tumango ako nun tapos eh ngumiti
ito.

?Vivian, do I stand a chance against him??

Gulay! Never saw that one coming or baka nagbubulagbulagan at nagbibingihan lang
ako. Ah ewan, either way it still has the same effect on me. Nagulat ako.

Parang awtimatikong di na gumana ang utak ko nun at nagpabalik- balik sa isip ko

nun eh ang sinabi ni Hasset.

Please answer whatever that?s in your heart.

Whatever that?s in your heart.

In your heart.

Heart.

Then a scene flashed in my mind. It was just for a second but it was enough to
leave an imprint in my heart.
With that, my heart skipped a beat and at that moment alam ko na kung ano ang sagot
sa tanong ni Hasset.

Huminga ako ng malalim nun para ihanda ang sarili ko isasagot k okay Hasset.

At sa pwedeng mangyari dahil sa desisyon ko.

With all my might I opened my mouth to give him my answer.

Then his cellphone rang.

CHAPTER 15

Jacob?s POV

?It?s not my fault kung bakit nagsialisan yung models at yung iba mo pang staff.? I
said with my most bored voice. Takte! Di ko na dapat sinagot ang tawag na ito since
alam ko naman kung ano ang kahihinatnan ng pag-uusap namin.

?Goodness, do I have to tell you again, Jake? I don?t like working with those
incompetent people. The hell I care kung layasan nila ako in the middle of the
shoot. It?s their loss, not mine.? The girl in the other line proudly said. Anak ng
pating! At me gana pa talaga siyang mag-asta ng ganun noh?

?Yeah right, the hell I care my face eh bakit binubwisit mo ako ngayon? If you?re
that high and mighty then I reckon that you can immediately find a replacement.?

?Yun na nga, I don?t have the time para iisa isahin ko silang i- assess if they?re
qualified for the job so that?s why I have to get the best from the people I KNOW.?
at in-emphasize pa talaga niya yung last word. ?and don?t go telling me that I
should just get someone from the sideline because you know I don?t work that way,
Jacob Sandoval.?

Okay, alam ko ng medyo nawawalan na ito ng pasensya sa akin since she already
called me by my full name. Pero, I think a little teasing won?t hurt. I guess.

?I told you, I?m busy with school works.? Yeah, right. Like that excuse would work.

?Sh!t JAKE! DON?T GIVE ME THAT CRAP!? Like I said. I was expecting a full-blown
lashing from her pero instead narinig ko itong napabuntong-hininga at kumalma na
ang boses nito. Whoa, that?s new. ?Please, Jake. This would really mean a lot to
me. You know how I waited for this moment. Pretty please??

Okay, that?s totally new. Her saying pretty please means she?s really desperate.
Well, I was really planning on helping her since di ko naman talaga siya matitiis.
After all, I?m really bored at my wits end.
?Fine. I?ll see what I can do. As long as you don?t go on complaining kung sino man
ang madadala ko ha??

Narinig ko siyang parang nakahinga ng maluwag sa kabilang linya.

?Thank you so much, Jake. And don?t worry, I trust your taste sa mga ganyan. By the
way, I already have a photographer and a model here. Ikaw na bahala maghanap ng iba
pang models and if you can squeeze one, a stylist too. See you at 2. Ciao!?

At agad niyang binaba yung phone niya. Takte! At dinagdagan pa niya ng stylist.
Umaabuso na talaga yung babaeng yun! Ako na nga ginawa niyang make-up artist. Tsk,
buti nalang me kakilala ako. Agad ko naman siyang tinawagan nun. After several
attempts eh sinagot na rin niya yun.

?Buwisit! Ba?t nandidistorbo ka ng tulog??

?I need you. Now. Guard house.?

?What the fu --? at binaba ko yung phone ko. I?ll deal with her rantings later.

Now for the models. Nagtingin tingin ako sa paligid ko nung me nahagip ako ng
paningin ko. Nakaupo ito sa isang bench at nagbabasa ng libro pero I was all to
aware na simula nung napunta ako dito eh nakatingin lang ito sa akin the whole
time. I signaled her na lumapit sa akin na ikinagulat pa niya. Nagpatingin pa nga
ito sa likuran at sa sides niya. Medyo natawa ako but I stopped myself from doing
so. I admit, she looked kinda cute pero of course, I couldn?t show her that. Baka
umasa lang, mahirap na.

Lumapit na ito sa akin at dala dala yung libro niya. Pagkarating niya sa akin eh
nakayuko lang ito.

?Don?t slouch. Raise your head.? Medyo nabigla siya sa sinabi ko pero ginawa naman
rin niya. Okay,I admit, she doesn?t look that bad. Konting ayos lang sa kanya here
and there and then she?s good to go. Without even asking here eh hinila ko na siya
papunta sa parking area.

Nung nakarating na kami sa kotse ko eh pinagbukasan ko naman siya ng pinto. Medyo

nag-hesitate pa nga ito pero amazingly eh she complied without even asking. Walang
sali-salita eh sumakay siya. Pumunta na ako sa driver?s seat pero bago ko pinaandar
ang sasakyan eh hinarap ko siya.

?So that?s it? Di ka man lang magtatanong? Hindi ka ba natatakot na baka me gawin
akong masama sa?yo??

Surprisingly, kalmado lang siya though halata mong nininerbiyos ito pero I know it?
s for other reasons at hindi dahil sa biglang pag-abduct ko sa kanya.

?I trust you, Jacob.? she said then smiled. Pagkatapos nun eh humarap na siya dun
sa daanan.

Weird.

That?s one word na madedescribe ko sa babaeng to ever since na nakilala ko siya.

With that eh pinaandar ko na yung sasakyan. Bago kami umalis eh dumaan ako dun sa
guard house para i-pick up ang isa ko pang kasama.

As expected eh mukhang aburido ang ulo nito. Naabutan ko kasing naka-cross ang arms
nito at nag-abot ang kilay.
Nung huminto ako eh agad naman siyang sumakay sa likuran at padabog na isinara yung
pinto.

?This better be good, Sandoval kundi makakatikim ka talaga sa akin.? sabi niya
pagkasakay at paalis na rin kami nun.

?Nah?tama na yung nakita ko kagabi sa ginawa mo kay Hasset and besides, I reckon na
meron kang tinatakasan since pwede ka namang hindi sumipot. I guess we?re quits
then.?

?Tss?bakit mo naman nasabi na meron ang tinatakasan??

?The walls have ears, Aprielle. I know a lot of things and believe me, magugulat ka
nalang sa mga bagay na alam ko.?

?Whatevs?anyway, quits? Bakit ano?ng ipapagawa mo??

?You?ll know when will get there but before that eh meron pa akong ipi-pick up
along the way.?

At tulad ng hinala ko eh nandun nga siya sa mga nagtitinda ng street foods. Mag-isa
lang siya sa lamesa nun at parang ang lalim ng iniisip. Sa di kalayuan eh nakita ko
si Hasset na nakatalikod at may kausap sa phone niya.

Pinark ko yung sasakyan ko sa gilid at bumaba para sunduin yung isa ko pang model.
It seems she?s really in deep thought since di niya ako napansin na lumapit sa
kanya kaya nagulat nalang siya nung hinila ko siya patayo at kinaladkad papunta sa
sasakyan ko.

?J-Jacob..t-teka si Hasset??

?Kung ayaw mong ma-uppercut uli ni Aprielle si Hasset mo eh sumunod ka nalang sa

akin.? sabay bukas nung sa likuran at tinulak ko siya papasok.

Mukhang napansin yata ni Hasset yun since patakbo na siya sa direksyon namin.

?Pahiram muna, dude.? at nag-salute pa ako sa kanya nun at sumakay na ako. Agad ko
pinaandar yung sasakyan kaya di na kami naabutan ni Hasset.

?Jacob, ano?ng ibig sabihin nito?!? inilabas ni Vivian ang ulo niya mula sa
likuran. ?Atsaka, kasama mo pa si Aprielle. Ano ba kasing pinaplano? Maam Irina?!?

Nakita kong ngumiti lang si Irina nun. Then sinabihan niya si Vivian na mag-relax
lang pero eto namang si Vivian napaka-hysterical masyado. Buti nalang at na divert
ni Aprielle yung attention niya.

Nagstop ako nun since red light pa.

Now, for the final part of the plan.

Urgent!
Vivian.
Marco Polo Hotel.
2 pm.
25th floor.

Then I hit send.

I smiled to myself.

Now it?s your turn Marco de Silva.

???

Sus Ginoo! Ano naman tong napasukan ko?!

Hindi pa rin sinasabi ni Jacob kung ano?ng ginagawa namin hanggang sa makarating
kami sa hotel at nung dinala niya kami dun sa function room nila kung saan me mga
taong mukhang busy sa kaniyang-kaniyang trabaho.

Pagkapasok na pagkapasok naming nun eh sinalubong kami ng dalawang aparisyon.

Tama, APARISYON. Sa sobrang ganda ng dalawang babaeng to eh kahit sino?ng maitatabi

niyo eh maiinsecure talaga. Gulay, kahit si Aprielle nga eh natulala sa mala-
diyosang ganda ng nasa harapan namin.

?You?re late.? bungad sa amin nung isang diyosa. Gulay! Katakot naman nung babaeng
to habang nakatingin siya ke Jacob.

?You have no right to complain, Ela.? nakangiting sabi ni Jacob sa kanya. Grabe, di
ba siya nasisindak sa babaeng to? Lakas din ng apog ng baklang to! ?Sybel! Long
time, no see. Seeing that your also here, I reckon na hindi lang pala ako ang
dinostorbo ng babaeng to.?

Di tulad ng isa eh mukhang mabait naman tong si Sybel. Tumawa lang ito sa sinabi ni
Jacob. Ang cute nga eh, parang nawawala yung mata niya pag ginagawa niya yun.
Tapos, grabe ang kinis at ang puti niya. Parang me lahing chinese ata to. Mukhang
di nga ito naka-make up eh. Natural lang ang pag pinkish ng cheeks at lips niya.
Yung Ela naman eh iba rin ang beauty niya. May pagka indian and of course yung best
features nito eh yung malalaki at bilugan niyang mata na napapaligiran ng matataas
na pilik mata. Tapos ang tangos pa ng ilong nito. Basta, all in all eh perfect na
perfect ang pagkakahulma ng katawan ng dalawa.

In short, DIYOSA.

?Parang hindi ka naman nasanay kay eonnie. Anyway, I?m always willing to help and
after all, libre naman ako so no worries.?

?Yeah, right. Anyway, girls, this is my lovely cousin Ela and her equally charming
friend, Sybel. Sabihin nalang natin that they?re our bosses for this day.? Pakilala
sa amin ni Jacob pero mukhang busy yung si Ela since nakatingin lang ito sa
clipboard niya at parang may binabasa. Si Sybel naman eh kinamayan kami isa isa.

?Eonnie, sila na pala yung kinuha ni Jake.? that was the time na itinaas nan i Ela
ang tingin niya at tinignan kami. Medyo awkward nge eh hinead to foot pa niya kami.
Grabe naman kung makatingin ang babaeng to. Wagas!

?You?ll do.? tapos eh tinalikuran niya kami nun at umalis ?PEOPLE WE DON?T HAVE ALL
DAY SO BETTER GET YOUR ASS MOVING!?

Napailing lang si Sybel nun at siya na yung humingi ng dispensa sa ginawa ni Ela
tapos eh umalis na rin siya.

?So shall we?? Napalingon kami tatlo ke Jacob nun.

?H-Ha? Ano namang gagawin namin dito??

?You two,? sabay turo sa amin ni Maam Irina ?, are going to model while Aprielle on
the other hand will help Ela and Sybel na bihisan yung models.?

?WHAT?!? sabay naming nasambit ni Maam Irina nun pero si Aprielle eh napanganga
lang nun.

?S-Seryoso ka?? sabi ni Aprielle na parang amaze na amaze sa narinig niya. Well, di
ko naman siya masisisi. Being a fashion designer and stylist herself eh parang
dream come true na ito sa kanya. I, on the other hand, eh nightmare come true.
Gulay, gawin ba akong model eh first and foremost eh wala naman akong experience
dun!

?J-Jacob, w-wala akong experience sa pagmo-model.? tumango nalang ako sa sinabi ni

Maam Irina. Go maam! I?ll support you all the way!

?The better.? nakangiti na sabi nun ni Jacob. Adik talaga tong si Jacob, baka
mapahiya lang kami sa pinaggagawa niya. ?Since the whole concept of this photoshoot
is I think, innocence then I guess you won?t be having a hard time doing it. Being
na?ve in this field, I believe eh mabibigay niyo ang hinihingi ng photographer
since after all, you are new to this. You guys would be a natural.?

?Natural, natural ka jan. Baka maging natural disaster kamo!?

?You don?t have to worry, tutulungan naman namin kayo lalo na nung mga ibang
models. Jake already told us na first time niyo nga na gawin to.? Na-starstruck
naman ako nun nung lumapit yung si Sybel at isa pang mala-anghel na babae.

?This is Bridgette. Isa sa makakasama niyo sa photoshoot na ito. Actually, she?s

still a student from Monte Claro University. First year, right?? Tumango lang ito
at ngumiti. Dahil dun eh makikita mo na ang isa sa mga asset ng babeng to eh ang
lips niya. A cross between Angelina Jolie and Yoon Eun Hye?s lips perhaps? Ganun
kaganda.

Tsaka, first year pa siya sa lagay na yan? Hala! Ang ganda naman ng batang to tapos
ang sexy pa! And then ang taas! Pakiramdam ko ang pandak ko sa lagay na to. Grabe,
wala na, puro nalang ako grabe ng grabe nito. I?m really out of words.

?Hi!? sabay lahad nung kamay niya which makikipag-shake hands siya. Ewan ko parang
nanigas yung katawan ko. Napansin yata yun ni Maam Irina since siya yung unang
kumuha nung kamay ni Bridgette at nakipagshake hands ito. Sumunod na rin ako nun.
Nagpakilala naman din kami nun ?Anyway, kuya ko nga pala ang photographer natin so
everything?s gonna be alright. He?s one of the best!?

Pagkasabi niyang yun eh may lalaki papunta sa amin.

?Kuya!? nag-wave si Bridgette dun sa kuya niya.

Pareho kaming napanganga ni Maam Irina. Siya ang kuya? Hala ka! Ano?ng meron sa
genes ng magkapatid na ito? Ba?t puro sila magaganda at gwapo? Pero kung titignan
mo sila ng maigi eh wala naming similarties sa kanila. Kahit na sabihin na natin na
baka kamukha lang nila either of their parents still dapat parang may distinct na
characteristics na makapagsasabi na magkapatid sila. Pero na distract ako sa line
of thought ko nung napadawi yung tingin ni Jerwin sa akin. Gulay! Yung kuya te,
pamatay ang katawan, pwede na ngang pang-ulam, este, model eh!

?Siya nga pala Kuya Jerwin. Kuya, Vivian and Irina.? tumango lang yung kuya niya
nun at umalis nung nasabi na niya yung pakay sa kapatid niya. Tsaka, parang may
napansin lang ako the way Jerwin looks at his sister. Ah, erase erase. Kung ano
nalang ang pinag-iisip ko! ?Pasensya na kayo sa kanya ha pero doncha worry, mabait
yun!?

(O, promote ko lang po, oo ako na ang dakilang promotor XD, WANTED: KUYA?? Si
Jerwin and Bridgette ang bida po ng story na yun so do check em out! Sankyuuu~)

Infairness, Jerwin reminds me of someone.

And that someone eh surprisingly nakatayo dun sa pintuan at mukhang hingal na

hingal.

Teka, tama ba nag nakikita ko?

Kinisot ko yung mata ko kasi baka nagmamalikmata lang ako nun.

Pero hindi, totoo siya at

mukhang galit pa ito!

Diretso diretso lang ito papunta sa akin. The whole time eh nakatingin lang ito sa
akin. Napalunok nalang ako nun. Pero nagulat nalang ako nung malapit na sa akin si
sir eh biglang sumulpot yung isang diyosa na si Ela.

?Marco? Good, you?re here. I?m glad kinuha ka rin ni Jake.?

?Ela? What the hell?s happening here??

?No time for explanations. Halika na at para mabihisan ka na.?

?What the fck! Sino?ng me sabi na mag--? pero bago pang makaprotesta ng wagas si
Sir nun eh nahila na siya papunta sa corner kung saan me itinayo silang dressing
room.

?O sige na girls, magbihis na kayo. Jake, ikaw na bahala sa kanila ha? Aprielle,
come with me.?

Umalis naman sila Aprielle nun habang kami ni Maam Irina eh sumunod kay Jacob.
Natanong ko na ba kung ano tong napasukan ko?

Agad naman kami inayusan ni Jacob. Ang galing talaga ng baklang to! Hands down ako
sa talent niyang mag make-up tapos ang bilis pa niya. Inaayusan na niya si Maam
Irina nun nung me naalala ako bigla.

Si Hasset! Baka mag-alala yun sa akin. Hinanap ko yung cellphone ko nun nung
naalala kong naiwan ko pala sa sasakyan yun. Pero nagulat nalang ako nun nung
tumapat na cellphone sa harapan ko at bumungad sa harapan ko ang isa pang mala-
adonis na lalaki. Shucks! Parang di naman ako sanay na napapalibutan ng
nagwagwapuhang mga models sa trabaho ni sir pero hindi eh, ibang klase ang mga
kasama ko ngayon. Basta iba yung dating nila.

?Wag ka nang mahiya. Unli ako.? sabi niyang nakangiti.

Seeing no harm to it at since kelangan ko maitext si Hasset eh kinapalan ko ng

mukha ko. Mukhang mabait naman din tong lalaking to. Buti nalang at saulo ko yung
mga number nila. Nung natapos na akong mag-text eh sinauli ko na yung phone pero
nagulat nalang ako nung hinawakan niya yung kamay ko.

?Miss, I don?t know you?re name but can I call you MINE?? feeling ko namula ako sa
sinabing niyang yun. Sus Ginoo! Ang presko naman ng dating ng lalaking to pero ewan
ko ba eh di naman ako naiinis. Natawa pa nga ako eh. Hanep sa banat.
?WHAT THE FCK ARE YOU DOING HERE SPENCER?!? Hala! Katakot naman tong si Ela! Halos
naningkit na yung malalaki at bilugan niyang mata. Pero kahit na galit ito eh ang
ganda pa rin niya. Diyosa nga diba? Tapos ang sexy nito sobra. Parang nahiya yung
bilbil ko dahil sa kaseksihan ng babaeng to.

Anyway, enough about that, since mukhang naramdaman ko ang tension ng dalawang to.

?What? I?m just here coz my friends are here.? kibit balikat na sabi nung Spencer
na parang wala lang sa kanya yung death glare na sinisend ni Ela sa kanya.

?Don?t give me that crap, Spencer. If I know eh gusto mo lang sulutin mga models
ko. Well, you can?t do that, not when I?m around. So if I were you eh umalis ka
nalang at nakakasagabal ka dito!?

?Wushu~ If I know eh miss mo lang ako.?

?What the -- ? babatukan sana ni Ela si Spencer pero nakailag ito at tumatawa ito
habang tumatakbo palayo sa amin. Hala! Nangyare dun? Pinanood ko lang si Spencer
nun ng napansin kong nakatingin si Ela sa akin. Harajusko! Katakot! At ayun nga eh
ako eh napatakbo ng di oras pabalik dun kina Jacob.

(*ehem* Promote ulet?kasali rin po si Spencer sa WANTED: KUYA?? so if you wanna

know about him eh basahin niyo na po ang storyang yun at abangan kung ano ang
susunod na gagawin ng hot na lalaking yun. Hala! Halata bang peyborit ni otor yung
lalaking yun?! XD)

Pagdating ko dun eh namangha ako sa bumungad sa akin. Whoa~ si Maam Irina ba itong
nasa harapan ko? Grabe, ang ganda, ganda, ganda, GANDA niya. I mean, maganda naman
si Maam Irina eh pero mas lalo pa siyang gumanda!

Anyway, marahil nagtataka kayo kung sino tong si Maam Irina. Well, siya lang yung
intern sa psychology 1 namin na subject ni Jacob.

So, tima lang pala ang pagbalik ko since tapos na nga si Jacob sa dalawa so it
means ako na.

?Having fun?? tukso ni Jacob sa akin habang nilalagyan ako ng foundation.

?Mukha mo. Ikaw ha, may araw ka rin sa akin.?

?Tss?believe me, you are going to thank me for this.?

?Ewan ko sa?yo! First, iniwan natin si Hasset dun. Second, napasubo ako sa modeling
na ito dahil sa?yo and third mukhang galit si sir Marco at alam kong ikaw ang
nagpapunta sa kanya dito.?

?Hay naku, Vivian. Chill okay? Everything?s gonna be fine. I believe in you.
Remember nung gen. as.??

?Gulay ka! Pinaalala mo pa yun!?

?How can I forget. You were breath-taking at that time and even enchanted us with
your presence.?

?Sige bolahin mo pa ako pero naiinis pa rin ako sa?yo. Kainis kang bakla ka!? Hala!
Medyo napalakas yata yung pagkakasabi ko nun since napatingin yung iba sa amin.
Nakita ko rin na kumunot ang noon i Jacob. Gulay! Me and my big mouth. Akala ko
magagalit siya sa akin pero nagulat nalang ako nung ngumiti ito at napailing ng ulo
niya.

?I?ll let this pass, Vivian.? seryoso niyang pagkasabi niyang yun.

?Sorry. Di pala nila alam??

Natigilan ulit ito at tinaasan lang ako ng kilay. Bakit? Ano namang nasabi ko?

?Ewan ko sa?yo. Wag ka nan gang gumalaw at baka di ko mapantay tong make-up mo.?

?Pero Jacob, seryoso di ko talaga alam anong gagawin ko!?

?Sheesh?you?ll do fine, Vivian. So just shut up and lemme finish my job!?

Dahil tinaasan na ako ng boses ng baklang ito eh tumahimik na ako.

Oh well, bahala na si darna mamaya.

???

Napanganga lang ako habang papalapit si Maam Irina sa akin. Natapos na siya sa
individual shots namin. Gulay! wala pa siyang experience sa lagay na yan ha? Paano
nalang kung meron?

Grabe, ang galing ni maam Irina! Parang wala lang sa kanya yun tapos tulad ng
sinabi ni Jacob eh natural lang siya. Lalo na yung Bridgette nay un, professional
na professional!
?Vivian, ikaw na.? bulong sa akin ni maam Irina.

?H-Ha? Ah..s-sige??

Tumayo na ako nun at nagsimulang magpose. Sus Ginoo! Kahit di ko nakikita ang
sarili ko eh alam kong nakakatawa akong tignan! Grabe, ang awkward.

?Vivian, relax ka lang. You?re too stiff.? sabi nun ni Jerwin.

Tumango lang ako nun. Huminga ako ng malalim at nagsimulang mag-pose uli.

Yun pa rin.

Fail.

Narinig ko pa ngang tumawa nung ibang staff pero sinaway naman sila ni Ela. Jusko,
buti pa siya. Akala ko nga pagagalitan niya ako buti nalang hindi.

Mas nakadagdag pa nun ang mga disappointed na look ni sir which is totally not
helping.

Ayun, may sinuggest naman si Ela na gawin ko pero yun nga total fail. Kahit sila
Bridgette nga eh nahihirapan na turuan ako so pinagbreak na muna kami.

?Aprielle, I suck! I totally suck at this! Isa akong kahihiyan!? nakayakap ako kay
Aprielle nun at kinocomfort ako grabe gusto kong maiyak pero kabilin bilinan ni
Jacob na wag ko daw tangkain na umiyak kasi daw hindi daw waterproof ang mascara
ko.

?Hindi naman. Siguro kinabahan ka lang.? sabi ni Bridgette nun.

?Oo, first time mo pa kasi so natural lang yun.? dagdag pa ni maam Irina.
Naplingon ako ke maam Irina nun.

?Eh bakit po kayo ang galing galing niyo po kanina??

?H-Ha?? napakamot lang sa batok nun si maam Irina na parang nahihiya. ?Naku, hindi
naman.?

?Hindi noh. Ang galing niyo promise. Gulay, gusto ko nang mag-back out! Nakakahiya
na talaga.? tumayo na ako nun at pinigilan ako nila since alam na nila ang gagawin
ko ?Kausapin ko nalang si Ela at Sybel, baka mas matatagalan sila kung isasali pa
ako sa photoshoot na ito?

?Simula nung nakasama mo yung Hasset na yun, napansin ko ng you whine too much.?
natigilan ako nun nung narinig ko ang boses na yun. Gulay! eto na nga ang
kinatatakutan ko! Dahan dahan ko siyang hinarap nun at nakita ko siyang naka-cross
yung kamay niya. Gulay! Ngayon ko lang nakita na ang gwapo ni sir sa suot niyang
damit.

?Mind of I borrow her for a minute?? bago pa sila makasagot nun eh hinila na niya
ako paalis dun at kinaladkad palabas ng function room.

Nakatalikod siya sa akin. Neither of us spoke a word nor even attempted to break
the silence. Kahit ako eh di ko mahanap sa sarili ang lakas para kausapin si sir.
Siguro eh nahihiya ako sa mga nangyari.Yumuko nalang ako nun then narinig ko siyang
bumuntong hininga. Naramdaman kong humarap siya sa akin. Naku Vivian, this is it.
Ihanda mo nalang ang sarili mo sa mangyayari.

Pero nothing could have prepared me sa sunod na ginawa ni sir marco.

Nagulat nalang ako nung yinakap niya ako.

?Sir??

?You?re too stiff, you really need to relax. Masyadong tensed ang muscles mo.? sabi
niya habang hinahagod ang likod ko. ?You?re overthinking things kaya nahihirapan ka
kanina. Just go with the flow of your body and most importantly, i-enjoy mo lang
ang moment. Be carefree as possible.?

At that moment eh pakiramdam ko eh na-relax nga ako nun. Hindi ko alam kung ilang
minuto kaming nanatiling ganun basta naramdam ko nalang eh I was also hugging him
back at binaon ang ulo ko sa dibdib niya.

Hay naku, Vivian, how foolish of you to forget, even for a brief second, about this
person.

?Sorry?? sabi ko habang kinokontrol ko ang mga luha ko.

?We?ll talk about that after this.? tumango nalang ako nun at naghiwalay na kami sa
pagkakayakap since narinig naman namin na magsisimula na yung photoshoot.

Mauuna na sana akong pumasok nung bigla niyang hinawakan ang kamay ko pero bago pa
ako makapagsalita eh hinila na niya ako papasok.

?Let?s start with you, Vivian. Relax lang okay?? sabi nun ni Sybel and smiled
assuringly.

Tumango lang ako nun pero bago pa binitawan ni sir ang kamay ko eh may binulong pa
ito.
Pagkasabi niyang yun eh pakiramdam ko eh lumakas nag loob ko at nawala ang hiya ko.

With that eh binitawan na niya ako.

Hindi ko alam kung ano?ng sumanib sa akin at parang naging madali lang ang lahat.
Surprisingly eh tulad nung sinabi nila eh nag-enjoy talaga ako. Half the time eh
tumatawa ako and they really don?t seem to mind since siguro yun ang gusto nilang
makuha.

At ginawa ko rin yung sinabi ni sir marco sa akin na naging dahilan para mapadali
ang lahat.

Sa wakas eh natapos na rin ako at mukhang nasiyahan naman sila sa nakuha nila.

Napayakap ako nun kay sir Marco sa sobrang tuwa.

?Naku salamat sir ha? Ang laki ng tulong nung sinabi mo!?

?Shut up, Vivian. ANg ingay mo.? pabiro niyang sabi at handa na siyang umalis since
siya na naman yung kukunan.

Pero pinigilan ko muna siya nun at ewan ko ba kung ano?ng masamang espiritu ang
sumagi sa akin at naisipan kong gawin yun.

?Sir Marco since tinulungan mo ako eh this time ako naman ang tutulong sa?yo.?

Tinaasan lang niya ako ng kilay nun.

?Do you seriously think I need your help on this??

?Wushu~ ang hangin naman nito pero para mas mapaganda yun kuha mo. Anyway, tulad ng
sinabi mo sa akin kanina eh ganun na din yung akin.?

?Ha? Ang gulo mo.?

?Eh alam mo nay un eh! Wag mo nang ipaulit sa akin.?

?Anlabo. Nonsense mo talaga. Dyan ka na nga.? tatalikuran na sana niya ako nun kaya
lang pinigilan ko.

?Spoiled mo talaga. Oh eto na. Sir Marco, don?t worry I?m here. Tumingin ka lang sa
akin and everything will be alright.? pero nagulat nalang ako nung nag-blush si sir
nun. Tinakpan pa nga niya yun mukha niya ng isa niyang kamay na parang nahihiya.
Hala! Nangyare?

?Oi sir, okay ka lang??

?Tss..pasaway ka talaga.? weird pero did I just saw him smile? Nagulat nalang ako
nung kinuha niya ang kanang kamay ko at itinapat sa dibdib niya.

?Don?t worry, you?re always here.? tapos nun eh yumuko ito at hinalikan ang noo ko.

and before turning his back on me

He smiled just like he did on the picture I have on my bedside table.

Marco?s POV

?I saw what you did back there.?

There was a hint of amusement in his voice as he said that. Na parang nanunukso.

?Shut up, Eli.?

Lumabas mula sa dressing room si Eli. Nakita ko siya habang palinga linga siya as
if checking if the premises was clear or mas tamang sabihin if the ?threat?
herself was anywhere near him.

Sa wakas eh nag wrap up na kami sa shoot. Napalingon ako sa likuran ko nung narinig
ko ang boses ni Vivian habang nagpapasalamat siya kina Ela at Sybel.

Vivian.

As usual, she never failed to amaze me and at the same time surprise me. It?s like
I?m seeing a whole new different her.

?So, ano na??

Napatingin ako kay Eli nun na busing busy sa kakalikot nung mga gamit na nakalagay
sa lamesa. Parang wala nga ito sa sarili niya eh.

?What do you mean??

?Ano?ng what do you mean? Takte ka Marco, don?t tell me in denial ka pa rin. After
what I saw kanina??

?Nagsalita ang hindi in denial. If I were you, ayusin mo muna ang problema mo kay
Aprielle bago ka makialam sa problema ng iba.?

That struck a nerve. Natahimik lang si Eli nun. Nakita ko nalang siyang napailing
nung napagawi yung tingin niya kay Aprielle na busy sa pakikiusap sa isang male
model. Nakita kong kumiyom ang isang kamay niya. Tapos nun eh walang sabi sabing
bigla itong umalis.

Then I fell into a deep thought.

In denial?

At that moment eh napagawi ang tingin ni Vivian sa direksiyon ko tapos ngumiti.

Di ko napansin na napangiti rin ako.

Hell no, I was never this so sure of my feelings.

At dahil dun I learned one thing na never kong inexpect na mangyayari

or maybe it was there all along di ko lang napansin.

Pero either way, one thing?s for sure.

Eli was right.

I think I?m inlove with my yaya.

Chapter 16

HASSET?S POV

?What is it this time?? I answered the call with my most irritated voice nung medyo
malayo layo na ako kay Vivian. I really hope the message gets across.

?Oh, don?t I even get a decent hello from you??sabi nung nasa kabilang linya na may
bahid na pagkainis sa tono nito. ?Tell me, am I interrupting something important? A
date perhaps with that insufferable commoner??

Napabuntong hininga nalang ako nun. Sa tono ng pananalita niya eh halata kong
mainit na naman ang ulo nito.

?Would you just get to the point?!? sabi ko ng mariin. Medyo hinanaan ko ang boses
ko nun.

?Ooohh?.temper, temper dear. You don?t want to attract attention especially to that
poor, poor, na?ve girl you have there.?

?Look, how about we stop this? Alam mo naman na walang patutunguhan tong gagawin
natin. Clearly, what we are doing is wrong.?

?Stop? Ha! You?re making me laugh, Hasset. We both know hindi ako titigil hanggang
hindi ko nakukuha ang gusto ko! And please, don?t tell me what?s wrong or right
because I fckin know what I?m doing. You know me, I ALWAYS get what I want.?

?Clearly, you?re wrong about this one. You know you don?t stand a chance against
her. Pinapairal mo lang ang pride mo dahil, for once, there?s something na hinding
hindi mo makukuha. That?s why I?m telling you let?s just stop this. You?re trying
to ruin someone?s innocent life and sad to say, not even once eh gumana ang mga
plano mo. Vivian, is a good person.?

?Whatever, Hasset.? pagkasabi niyang yun naimagine ko na ang hitsura while she
rolled her eyes heavenward. She was getting bored with this conversation ?Malas
lang niya at nasa kanya ang gusto ko. Anyway, this convo is really getting me
bored. Kahit ano naman sabihin mo alam ko naman na susundin at susundin mo pa rin
ako. After all, hindi mo naman ako matitiis right , LOVE?? sabi niya, giving
emphasis to the last word.

I really don?t know pero kung dati gustong gusto ko yung endearment niya sa akin
pero ngayon, pakiramdam ko nakakakilabot na ang dala nun sa akin. It was something
that made me realize how deceiving and manipulative this woman could be.

?Are you sure about that?? paghahamon ko. Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang
lakas ng loob para tanungin sa kanya yun. Kung dati, I?ll just keep mum and follow
whatever she says pero meeting Vivian seemed to changed a lot. She brought out a
different side of me. With her, hindi ako natatakot ipakita kung ano ang
nararamdaman ko.

Every moment I?ve spent with her,

Every chance I get to show her how I feel,

All of it was real.

Though it all started as a pretense

but right now I was definitely sure

That everything we had until now was sincere.

?Of course.? she said with confidence that made me cringe.

?Hmm?funny how you?d said that you won?t let her go but now you?re here, accepted
my call and left your little princess behind. If I were you, I wouldn?t leave her
out of my sight even for a moment. We may never know?? her voice trailed off and at
that moment eh parang kinabahan ako bigla kaya?t napalingon ako sa kinaroroonan ni
Vivian pero wala na siya sa kinauupuan niya.

Sa di kalayuan eh nakita ko siya na hinihila papalayo ng isang lalaki at mukhang

papunta sa sasakyan niya. Kusang gumalaw ang paa ko nun at hinabol sila pero
naunahan na niya ako at naipasok na niya si Vivian sa sasakyan. Natigilan ako nun
and I felt defeated at that moment.

?Pahiram muna, dude? sabi niya sabay saludo nito tapos sumakay na siya at
pinahaharurot ang sasakyan.

Napamura nalang ako nun at sinipa yung bato. I really thought that he was one of
HER subordinates pero naalala ko that he was one of Vivian?s friends.

Marco?s Ally.

Sh!t! Sa pagkakaalam ko eh hindi naman magkaibigan ang dalawang yun pero it was
clear that mas pinapaboran niya si Marco.

Itatapon ko n asana ang phone ko sa sobrang inis nung napansin ko na connected pa

rin yung nasa kabilang linya.

?I reckon na naunahan ka na naman niya?? she teased but with a hint of disgust in
her voice ?You?re so slow, Hasset. Hmm?let?s just call it a day, shall we? Let her
enjoy her final days with him. Regalo ko na rin yun sa kanya since malapit naman
yung birthday ko. Sige, magpapakabait muna ako.?
?Do whatever you want. Labas na ako dito.?

?Oh no, no, no, no. You know you can?t Hasset. What will she ever do if she?s ever
learn about this??

Narinig ko na parang gumalaw ito at may in-on then came a voice which was all too
familiar. It was a conversation we had months ago.

?Are you underestimating me? No woman can say no to Hasset Montenegro. I?ll make
her fall in love with me and I?m going to make sure she?s going to fall hard.?

Napahigpit ang hawak ko sa phone ko pagkarinig ko nun. Pakiramdam ko masisira ko na

to anytime now. But most importantly, I felt sick at that moment. Pero hindi ko na
ikinagulat ko yun. Ilang tao na ba ang napaikot niya sa kamay niya? Ilang tao na ba
ang napatahimik niya sa pangbablackmail niya? Like I said, a woman of deception and
manipulation.

?Pero hindi naman ako ganun ka-b!tch para i-blackmail ka, Hasset. I was only
teasing you. Kahit papaano eh may pinagsamahan naman tayo. That?s why yours would
be special.?

?FCK! WHAT THE HELL ARE YOU GOING TO DO WITH HER?!? this time eh di ko na napigilan
ang sarili ko. The hell I care if pinagtitinginan na ako ng mga tao dito? Knowing
her, you wouldn?t imagine the extent she would do to get what she wants.

?Tsk, tsk?excited much? You?ll know ? soon.?

?Don?t you dare lay a finger on her or else??

?Or else what? You know what Hasset, the more you defend her, the more I hate her.?
Medyo kalma lang ang boses nito which is even more scary. It only means one thing ?
she?s really pissed off. ?I really don?t know what?s in her. She?s just a load of
sh!t. She?s nothing compared to me. Hell, she?s not even worth being compared to
me.?
?Let?s just stop this call. Pareho lang mainit ang ulo natin. And oh, Hasset, you?
re wrong. This time, this will definitely work out. After all,

I have you.?

Then I heard the other line click.

???

Nung napagawi ang tingin ni sir sa direksiyon namin eh pakiramdam ko eh namula ako
sa mga tingin niyang yun habang nakangiti ito sa akin. Buti nalang at medyo madilim
at naka-blush on nga ako so siguro hindi na niya nahalata.

Di ko namalayan na napangiti rin ako nun.

?Don?t worry, you?re always here.?

Gulay! Naalala ko naman yung sinabi niya kanina. Anak ng tokwa! Hindi ko
maintindihan kung bakit ganun ang epekto ng mga sinabi niya sa akin. Siguro kasi
hindi ako sanay na ganun siya. Pero ano naman ang rason niya para sabihin niya yun?
At pakiramdam ko eh parang me gusto siyang iparating na, ah ewan, di ko talaga
maintindihan tong alaga ko. Siya na ang dakilang adik!

?Oi Vivian, okay ka lang?? napatingin ako kay Aprielle nun na parang nagtataka.

?H-Ha? O-Oo, okay lang.?

?Sure ka? Kanina ka pa kasi tulala.? sabi naman ni Maam Irina.

?H-Ha? Di kaya. Nakikinig lang ako sa inyo noh.?

Tinaasan lang ako ng kilay ni Aprielle nun na parang hindi kumbinsido sa sinabi ko.
Tapos na nga pala kami sa photoshoot at eto kami ngayon at kinakausap and at the
same time eh nagpasalamat kina Ela at Sybel.

?Yeah, right. So ano, payag ka sa proposition ni Ela? Di kasi pwede si Irina eh.?

Ha? Ano naman kaya ang sinabi ni Ela. Napatingin ako sa kanya at kita sa mukha niya
na medyo naiinip na ito. Sus Ginoo! Bahala na si Batman!

?Ah sige, k-kung hindi siya magco-conflict sa schedule namin sa school.? naku, sana
tama yung pinagsasabi ko.

Nakita ko naman na parang nakahinga ng maluwang si Ela at may sinulat sa clipboard

niya.

?Great. Then I?ll see you soon then. Nasa akin na yung numbers niyo lahat so I?ll
just keep you posted, okay? Anyway, thanks for helping me out. This would really
mean a lot to me.? sabi niya na nakangiti. Grabe, nakakasilaw talaga yung ganda
niya. Di kaya kamag-anak to nila Edward Cullen? Bakit parang kumikinang siya?

Oo nga pala, ito palang ginawa naming eh para sa launching ng clothing line ni Ela.
Kung para saan niya pagkagamitan, yan ang di ko alam. Kinabahan nga ako eh kasi the
least I wanted right now eh yung exposure, mahirap na. Pero sabi naman ni Ela eh
pagpipilian pa daw niya yun since di pa niya nakikita yung mga kuha ni Jerwin.
Confident naman ako na di naman mapipili yung akin so medyo nakahinga ako ng
maluwang nun.

Nagapaalam na rin kami nila Bridgette at Jerwin nun. Tapos bumaba na kami sa hotel.
Tahimik lang kaming lahat nun siguro dahil sa sobrang pagod. Grabe, akala ko madali
lang tong pinaggagawa ni sir pero hindi pala.

Pagkalabas namin eh dumating yung valet dala yung sasakyan ni Jacob. Nagkatinginan
lang kami ni Sir Marco nun. Ewan, parang naging awkward bigla. Mauuna na sana akong
sasakay nung hinawakan niya yung kamay ko.

?Where do you think you?re going?? sabi niya na nakataas ang isang kilay.

?Ano, sa school??

?Sa pagkakaalam ko eh tapos na ang mga klase mo.?

?H-Ha? Ano, s-sasamahan ko pa kasi si?si Aprielle! Oo tama, si Aprielle, diba??

Nilingon ko si Aprielle nun na mukhang nagulat sa sinabi ko pero agad naman niyang
nakuha yun.

?H-Ha..o-oo, ano kasi me assignment ako. Papatulong sana ako sa kanya, Marco.?

?Bukas na yan.? sabay hila sa akin pero pinigilan ko.

?Di pwede. Bukas na niya kasi ipapasa, Sir Marco.?

Nagulat nalang ako nung tumigil siya sa paghihila sa akin at parang may tinignan sa
likuran ko. Nilingon ko naman yun at nakita kong may dumating na isa pang sasakyan
at bumaba si Eli mula dito. Mukhang galit nga ito eh at diretsong diretso siyang
pumunta sa amin tapos hinila niya si Aprielle at kinaladkad papunta sa sasakyan
niya.

?Fck! What?s the matter with you, Lim?!? narinig kong sambit ni Aprielle pero hindi
sumagot si Eli nun at itinulak papasok sa passenger?s seat nun si Aprielle pero
nagpumiglas ito at pilit binubuksan yung pinto. ?Let me out you bastard!?

?SHUT UP, ARABELLA!? natahimik si Aprielle nun. Kahit kami nga eh speechless sa
nangyayari. Teka, Arabella? Ba?t kaya tinawag ni Eli si Aprielle niya nun? Naku,
baka na mix up niya sa dami ng babae niya. Ayun, tumigil na rin si Aprielle. Di na
rin naming makita kung anon?g nangyayari sa loob since tinted nga. Pumasok na rin
si Eli sa driver?s seat at umalis ni walang goodbye man lang. So unlikely of him.

?I think that?s already taken care off. Meron ng magtuturo sa assignment ni

Aprielle.? sabi ni sir Marco habang nakangiti ng nakakaloko. Kaloka tong alaga ko,
di ba siya nag-aalala sa dalawang yun? Teka, ano nga bang meron sa dalawang yun?
Matanong nga pag magkikita kami sa susunod.

?Oh, baka may excuse ka pa??

Napatingin agad ako sa kanya. Gulay! Andyan na naman yung mga tingin niya. Ano ba
kasing nakain nitong alaga ko at bakit ito nagkakaganito? Hinarap ko sila Jacob
baka malay mo tulungan nila ako pero nakita ko nalang na pinagbuksan niya si Maam
Irina ng pinto, and take note, sa harapan pa talaga.

?O bakit? Me kelangan ka Vivian? May date kasi kami ni Irina eh.? napatingin bigla
si Maam Irina sa amin at halata mong angulat. Tapos eh namula ito. Grabe, kung mag-
blush si ate, wagas! Eh ang puti naman nito so lutang talaga. Bago pa makapagsalita
tong si Maam eh sinara na ni Jacob ang pinto. Sama talaga ang ugali nito.
?Sige, mauna na kami sa inyo.? sabay saludo sa amin at pumunta na sa kabila at
pinaadar na yung sasakyan.

Ayun, naiwan nalang kami ni sir habang pinanood ko ang papalayong sasakyan ni
Jacob. Tapos nun eh hinarap ko na si sir.

?Osya, halika na at umuwi na tayo. Saan yung sasakyan mo??

?Wala. Naiwan ko sa school.?

?Ha?!? Anak ng tokwa! Paano kami makakauwi nito? Kung ako lang siguro eh okay lang
since sanay naman akong mag-commute. Eh itong isa? Ha! Good luck nalang.

?Kung maka-ha ka naman. Eh di maglalakad. Maaga pa naman ah!? sabay pout nito.
Medyo natatawa nga ako kasi ang sagwa since di na nga kami nagbihis eh yung dating
niya eh lalaking lalaki as in

?Alam mo ba kung nasaan tayo? Kung lalakarin natin eh malamang aabutin tayo ng
umaga.?

?Eh di mag-commute. Duh.? hala kung maka-duh rin tong lalaking to. ?Bakit, marunong
ka??

?Hindi pero ikaw oo.? sabay hila sa akin at pumunta sa paradahan ng jeep. Nagulat
nalang ako nung me pinara siyang jeep nun. Medyo nataranta nga ako nun kasi bigla
na niya akong hinila pasakay dun.

?Hala! Nagpataka ra man ka oi!? sabi ko nun nung nakasakay na kami. Sus Ginoo tong
alaga ko.

?Will you just shut up, Vivian lalo na?t di ko naman rin maiintindihan!? sabi niya
sabay abot sa driver yung bayad namin ?Sa mall lang kami.? napataas ang kilay ko
nun sa sinabi niya. Hala! Sa pagkakaalam ko eh first time niyang sumakay ng jeep or
baka ginu-goodtime lang ako nito.
?Pwede ba, wag mo akong tignan ng ganyan. For your information, first time ko nga.
It?s just that may common sense ako, okay??

?Ha? Di ko magets.?

?Vivian, I drive and I?ve already memorized this place like the back of my hand.?
sabay taas ng kaliwang kamay niya ?I also watch the news so alam ko na ang pamasahe
kung tumaas man ito o bumaba and most importantly, I can read and clearly nakalagay
eh SM. O, may tanong ka pa??

?Weh? di mo nga alam na me maliit ka na balat sa hintuturo mo.? mukhang nagulat

naman siya sa sinabi ko tapos tinignan yung kamay niya. Nung wala siyang nakita (at
siguro nahalata niya na ginood time ko lang siya) eh tinignan niya ako ng masama.
Yung pinapasikat niyang SEKSING TINGIN NA NAKAMAMATAY, ayun.

?Joke lang yun. Ikaw naman, di na mabiro. Osya, ikaw na yung may common sense at
ako na ang dakilang walang alam.?

Nagulat nalang ako nung tumawa ito ng mahina at ginulo nag buhok ko. Hala!
Seriously, ano?ng nangyayari sa kanya?

?Hala! Nangyare? Ba?t ka tumatawa??

?Eh di ba sabi mo joke? Aren?t jokes supposed to be funny? Edi eto, tumatawa ako
para di ka mapahiya.?

?Sir, mamatay na ba ako bukas?! May sakit ba ako ng di ko nalalaman?!?

?Ano ba naman yung pinagsasabi mo, Vivian??

?Eh kasi naman, ano?parang mali eh. Ikaw ba talaga si sir marco ko??

?Just shut up, Vivian. Nakairita ka na ha??

?Eh kasi naman eh?ang weird mo ngayon.?

?Pag ikaw di tumigil diyan??

?HAHALIKAN MO?! KYYAAAA~? nagulat nalang kami nung marinig namin yung isang grupo
na muhkhang high school students nan aka-upo sa harapan naming at nag-chorus talaga
pagkasabi nilang yun.Pero nagulat ako nung namula si sir Marco nun.

?Ate, kuya. Ang sweet niyo po. Kainggit!?

?Oo nga po. Teka, artista po ba kayo? Pwedeng pa-autograph??

?Ate, bagay kayo ni kuya!?

Medyo nagkakagulo na sa loob ng jeep. Buti nalang at di puno yun. Napansin ko nga
na mukhang naiirita na tong si Sir Marco.

?Hala! Mga sis, parang pamilyar si Kuya gwapo ah. Parang nakita ko na siya
somewhere.?

?Oo, nga. Saan ko nga siya nakita??

Patay! mukhang namumukhaan na talaga nila siya since malapit na kami dun sa lugar
kung saan nakalagay yung billboard ni sir. At pag minalas ka nga naman eh sabay
tumingin yung tatlo sa labas at nakita yun.
?SI MARCO DE SILVA!? sabay napatili yung mga babae. Napapikit nalang ako kasi
panigurado akong dudumugin ito nito pero nagulat nalang ako nung naramdaman kong
hinila ako pababa. Minulat ko yung mga mata ko. Nasa mall na pala kami nun at bago
pa makababa yung mga bata eh pintakbo na yung jeep since maraming pasahero sa
unahan.

?Well that was kinda scary. Did you see their faces? Parang kakainin ako nila ako
ng buhay nun. Tsk, the price of being gwapo plus rich and famous.?

?Hangin...? mahina kong sabi.

?What did you say?? Hala! Narinig niya yun?!

?Sabi ko, oo, ikaw na po talaga. O, ano naman gagawin natin dito??

Tinignan niya ako nun at tinaasan ng kilay na parang nagsasabi na sobrang tanga ko
na para itanong pa ang bagay nay un. Eh sa hindi ko naman talaga alam eh!

?Aww, sorry. So bobo eh.?

?Tsk..pasaway. Sorry, I didn?t mean to.? Hala! Lord, sabihin mo nga sa akin ngayon,
kukunin mo na ba talaga ako at parang ang bait nitong alaga ko?!

?Me gagawin lang tayo ditto tapos sa bahay na tayo kakain. Me atraso ka sa akin so
bilang kabayaran eh ipagluluto mo ako.?

Hindi na ako sumagot nun. Napalunok nalang ako ng laway sa sobrang kaba. Di pa pala
ako naka kapag explain kay sir tungkol sa amin ni Hasset.

Pumasok na kami sa loob ng mall nun. Medyo nakakailang nga kasi pinagtitinginan
kami ng tao. Kasi nga di pa kami nakakapagbihis at nagtanggal ng make-up. Baka,
kung ano na ang itsura ko.

Napansin siguro ni sir ang pagkabalisa ko kaya nabigla nalang ako nung pinisil niya
ang kamay ko.

?Don?t worry, you look beautiful.? naramdaman ko na parang uminit ang mukha ko.
Tong alaga ko talaga, napakabolero.

Tapos nun eh hinila na niya ako. Ewan ko nga saan ako dadalhin nito kaya pinabayaan
ko nalang siya. Sana lang nga no eh ilebre niya ako ng dinner pero naalala ko nga
pala na kelangan ko siyang ipagluto.

Ilang liko rin ang dinaanan namin at ilang floors din yung inakyat. Joke! Echos
lang yun. Para naman ganun kalaki tong mall na to. Anyway, yun nga, pagkaliko namin
eh nagulat nalang ako nung tumigil kami sa isang photo booth. Ano naman kaya ang
gagawin namin dito?

"Sir, ano'ng gagawin natin dito?"

"Kakain tayo dito Vivian." sarkastiko niyang sabi " malamang eh magpapapicture eh!"

"Hala! Narcissictic much? Eh kaka-photoshoot lang natin kanina ah!"

"Eh solo lang naman yun eh!" pagmamaktol nito. Naku, nagtatantrums na naman ang
batang ire.

"Eh ano naman ngayon?"

"Gusto ko kasama kita." bago pa ako makasagot nun eh hinila na niya ako at isniwipe
yung parang card dun. "O, Vivian. Wacky ha?"

"Seryoso ka?"

"Just shut up and pose!" pero bago pa ako maka sagot nun eh inakbayan na niya ako
at nag pose na nga yung loko. Eh ako naman eh dakilang masunurin eh nag wacky-
wackihan na rin ako. Ewan ko ba kung ilang shots yun kasi naman tong kasama ko
napaka perfectionist. Tama ba namang ilang beses ito nagpakuha ng picture?

"O Vivian, last na ito. Gandahan mo ha?"

"Osya-sya." habang nakatingin sa timer nung screen. "O ayan na sir, 3...2..."

Pero bago ko pa nasabi ang 1 nun eh nagulat nalang ako sa sumunod na pangyayari.

abangan.....

Joke~

Lumabas na si sir ng booth. Di na nga ako hinintay at iniwan pa yung mga pictures
namin. Hanggang ngayon di pa rin ako makapaniwala sa ginawa niya.

Parang nanlambot ang mga tuhod ko nun at nasandal ako sa wall. Nung nakita ko na
yung huling kinuha namin na picture eh pakiramdam ko eh namula uli ako.

ANAK NG TOKWA! SERYOSO, ANO NA BA ANG NANGYAYARI SA MUNDO OR BETTER YET, KATAPUSAN
KO NA BA TALAGA BUKAS?!

kainis naman tong si sir eh! Bakit pa kasi niya ako hinalikan
sa pisngi!
(A/N: Uyyy....akala nila sa kung saan. Wag assuming.. XD)

Hindi pa nga natatapos yung problema ko kay Hasset tapos eto na naman siya. Tulad
din sa lalaking yun eh di ko rin magawang magalit sa ginawa niya pero ang
nakapagtataka lang eh parang iba yung epekto nung ginawa ni sir kesa kay Hasset.
Inaamin ko, gwapo si sir at lahat na siguro na hinahanap mo sa isang ideal na
lalaki eh nasa sa kanya na (oo, kahit kasungitan niya kasali na rin.) pero iba eh,
iba yung pagmamahal ko para sa kanya.

Pero ngayon sa ginawa niya eh parang nagulo yun.

Parang may nagbago.

Hindi kaya...

"HOY VIVIAN! ANO NA, KINAIN KA NA BA NG PHOTOBOOTH DYAN?! LUMABAS KA NA NGA AT NG

MAKA-UWI NA TAYO!"

Iniling ko nalang ang ulo ko. Naku Vivian, kung ano nalang ang pinag-iisip mo! Alam
mo naman na isang malaking kahibangan yun. Erase, erase! Ito talaga si sir, panira
ng sistema. Lumabas na ako nung booth na nakangiti. AS usual, ano pa nga ba ang
ineexpect ko. Nag-abot na naman yung kilay niya at nakasimangot. Sanay na ako sa
sudden mood change nito. Ipa-check up ko na kaya to sa mental?

"Akala ko lumabas si Sadako sa screen at kinuha ka niya. Bagal mo. Dalian mo nga at
nagugutom na ako!" sabay kuha nung pictures at talikod sa akin. Napatawa nalang
ako nun at sumunod sa kanya.

Pero sa lahat na nangyari sa mga nakaraang araw na ito at ngayon,

Isa lang talaga ang hindi magbabago at kailan man di ko makakalimutan.

I loved him,

I love him,
and I will always love him

as his yaya.

No more, no less.

CHAPTER 17

Stella's POV

I ended the call with a smile on my face.

I just love pushing Hasset around. Ang sarap sa feeling na pwede kong imanipulate
ang isang tulad niya.

It just proves how powerful I am and now I'm pushing it to another level.

The moment I saw HIM I said to myself that Hasset's not enough. It's like there's a
new found hunger that grew inside of me and the only way to satisfy that need is
for me to have him.

Who am I referring to?

No other than Marco de Silva.

I heard about him before and thought him as one of those spoiled, rich kids pero
the moment I saw him enter the room the time he got appointed as the new SSG
President, I realized na dapat mapasaakin siya no matter what.

It was all easy, really. A little pass here and there plus with my angelic beauty
and charismatic personality, as they always say, who would say NO to a STELLA MARIZ
FONTANILLA.

Rich and Famous.

Beauty and Brains.

A woman of many talents.

THE PERFECT GIRL.

But I didn't see it coming, Marco proved to be a challenge which made me want him
more.

Tapos there's that meddling, good for nothing house maid.

Isa siyang malaking balakid!

You know why?

Because everytime she's there, she's the only one HE sees and I HATE or better yet
DESPISE people who takes my spotlight.

Ayokong may kaagaw.

Ayokong may kahati.

Malas lang niya at nasa kanya ang gusto ko. To bad for her at isang Stella Mariz
Fontanilla ang nakabangga niya.

Pero sad to say, hindi niya alam.

All she knows is that I'm her protective and angelic BESTFRIEND.

Yuck! Kahit iniisip ko lang yan nasusuka na ako!

Even the mere sight of her face makes me wanna puke! That's why I would mentally
applaud myself everytime I keep a straight face whenever I'm with her.

Imagine me controlling my laughter everytime something messes her up. If you should
have seen her face nung nasira yung costume niya or nung time na nawawala yung jazz
band.

I wanted to spit on her face for being so pathetic.

How about the slurpees? I hope she had a good time with those.

Oh yeah, hate me all you want but I play dirty and I play hard. That's the rule of
life. If you want to win then you have to cheat and get your way around. Kung ayaw
mong matapakan then ikaw mismo ang umapak.

But Fck! I really don't what's with her and people are ganging up for her. It was
enough that Marco has his attention on her. Kaya nga natigil yung slurpee attacks
dahil sa kanya.
Or yung nasira yung costume niya. Oh yeah, that was a piece of art pero damn even
that higanteng Mendoza had to interfere and even had that girly Jacob guy do her
make-up. Kahit yun naunahan rin niya ako dun. I never had my make-up done with a
JACOB SANDOVAL, one of the finest and renowned make-up artist of our time and not
only that, he doesn't just do anyone's make-up, and because of that I HATED her
even MORE!

Lastly yung sa concert. Everything was perfect. I was about to be the SAVER nung
show. I had to lock them up in a janitor's room then ipapalabas kong ako ang
nakahanap sa kanila pero hindi, kahit yun eh si Vivian pa rin. Marco managed to
save the show for her.

I hated her!

I hated how it is all about her!

Even Hasset acted against the plan.

Hasset.

Sige lang, he's just confused as of the moment. He's always like that. Whenever he
encounters someone who could make them show his "other side", he gets all sensitive
and emotional. So gay.

So far there are there are two people who managed to do that.

Me and that despicable woman.

Oh well, like I said, I still have him and Hasset, as always, he has and will
always come in handy. Very reliable, if I must say.

Now, for the next plan.

Napangiti ako sa taong nasa harapan ko at pinepedicure ako. Nakayuko lang ito at
pansin mong takot na takot ito sa akin. Ha! Dapat lang naman no!

"You!" turo ko sa kanya na awtimatikong itinaas niya ang kanyang ulo.

"Y-Yes S-Stella?" Psh...pathetic. Di bale, she'd be of use naman. Kahit ganyan to

eh napapakinabangan ko naman.

"I want you to do something for me?"

Fear registered in her face as I said that. Oh yeah, beeyotch. You are going to do
something for me AGAIN.

"I-Is it for the same person?"

"May iba pa ba?" sabi ko nang nakataas ang kilay. How stupid!

"P-Pero..I can't do it anymore, Stella. Please don't let me do -- ARAY!"

Di ko na siya pinatapos magsalita nun at I grabbed a handful of her hair and pulled
her face close to mine. Kitang kita mo sa mukha niya ang takot. Tears were starting
to form around her eyes. I smiled triumphantly at her.

"Don't think of defying me because you know you can't. You're nothing without me so
if you don't want to lose that then I advice you to follow whatever I say.
Understand?" I said in a calm voice which scared her more. Oh yes, I'm scarier when
I'm calm.

"Are we clear on that?" inulit ko sa kanya yun when she didn't respond and then she
nodded as tears started fall. Binitiwan ko na rin siya nun. Seeing that she's done
with my pedicure, I motioned her to leave using my perfectly shaped and long legs
that everyone's pretty much envious with "You see, there's an art exhibit for the
fine arts students tomorrow afternoon. You know what to do."

Tumango lang ito at pilit na pinupunas ang luha niya habang patuloy pa rin ito sa
pag iyak. What a loser. Lumabas na rin ito at kasabay nun eh ang pagpasok ni
Jessica.

"What happened to her?" nagtataka niyang sagot pero instead na sagutin ko siya eh
ngumiti lang ako na agad naman niyang nakuha. "Oh, so you're up to your usual
tricks, eh?"

"Of course."

"Oh well, just tell me if you needed any help. You know I'm always here." oh yes,
Jessica has been a very good accomplice and a very depedent one. "Keeping your
friends close and your enemies closer..."

I just smiled at her. Right on, Jess. I wonder how would THAT girl would react if
ever she'll discover that the person she trusted could do something like that to
her. Oh the mere thought of it made me smile even wider.

Ngayon pa lang ako nagsisimula.

and I'm saving the best for last.

You are so going down Vivian Dela Rosa

and I'm going to make sure you go down hard.

CHAPTER 18

"Hi bff!"

Napatingala ako dun mula sa pagkakayuko ko since nagbabasa ako ng libro kasi may
recitation daw kami mamaya. Sumalubong sa akin ang mala-anghel na mukha ni Stella
at nakangiti ito sa akin. Hay naku, tuwing nakikita ko tong babaeng to eh parang
napapawi lahat ng stress at problema ko. Parang angel nga di ba?
Agad naman napalitan ng pag pout yung ngiti niya na wari nagtatampo. Hay naku,
minsan din iniisip ko kung bakit napaka unfair ng mundo. Bakit ba bagay kina Stella
tong pagpu-pout eh ako eh parang ang sagwa tignan? Nagmumukha akong janitor fish.
Hay life nga, parang buhay.

"Nagtatampo ako sa iyo!" pagmamaktol nito tapos ikinross nito yung arms niya. Umupo
ito sa tabi ko at humarap sa akin. Hala! Ang cute naman nitong babaeng to. Sarap
panggigilan! Oo nga pala, this time eh nandito ako ngayon sa labas ng classroom
namin at nakaupo sa may bench habang naghihintay ng next class ko.

"Bakit naman?"

"Eh kasi naman po, feeling ko di mo na ako mahal!"

"H-Ha?" Medyo nataranta ako nun kasi pinagtitinginan kami ng mga studyante dito.
Baka isipin nila na inaaway ko si Stella. "Di ko ma-gets."

Inikot nito ang mata niya at bumuntong hininga.

"Kasi naman, pakiramdam ko eh nakalimutan mo na na meron kang bff dito sa school.

Puro ka nalang Marco. Minsan di kita mahagilap kasi kasama mo siya. Minsan nga
lumilipas ang isang linggo na di kita nakikita. Tapos andyan pa si Jacob tapos,
tapos si Helena tsaka si Aprielle." bigla niyang hinawakan yung kamay ko nun .
Nakakunot pa nga yung noo niya (which wala siyang lines, by the way. Oh yes, siya
na yung flawless at maganda yung kutis.). "Tell me , Vivian. Bff mo nga ba talaga
ako?"

"O-Oo naman! Nukaba! Kung ano nalang pinagsasabi mo. Symepre naman noh. Ang kapal
naman talaga ng mukha ko pag nagkaganun. I mean, swerte ko nga bff yung turing mo
sa akin dito."

"Eh ba't ganun. Ba't di ko maramdaman?" nagulat nalang ako nung ikinawit niya yung
kamay niya at isinandal yung ulo niya sa shoulders ko. Hala ka! Dyahe naman.
Feeling ko kasi amoy araw na ako. Sana eh di niya maamoy yun. "I miss you, Vivian.
Ikaw lang kasi totoo kong kaibigan dito eh."

"Ikaw naman. Ang dami mo kayang kaibigan dito. Ikaw pa eh mahal ka nga nila eh.
Sino ba naman ako noh?" Gulay! Pakiramdam ko para akong lalaki sa lagay kong ito.
Naramdaman ko na inalis nito yung pagkakasandal niya tapos tumingin sa akin.
Nakataas yung kilay niya nun.

"Ikaw, ba't lagi mo nalang dina-down yung sarili mo? Isa nalang talaga at babatukan
kita!"

"Ei...sorry na. Joke lang yun. Pero seryoso nga, daming nagmamahal sa iyo Stella so
wag na ikaw magtampo." sabi ko tapos pinoke yung cheeks niya. Narinig ko na parang
may sinasabi siya pero di ko masyadong narinig. Nakita ko parang nag-iba yung
expression niya pero agad naman yun napalitan nung pala-ngiti niyang mukha. Ewan ko
ba pero parang na bother ako nun pero baka I'm just overthinking things.

"Asus...ikaw, kung di lang kita mahal. Hmph!" tapos nag-pout ito uli na parang yung
nakikita ko sa korean show na parang may hangin yung cheeks niya. Once again, na-
prove ko kung gaano ka unfair ng buhay.

"Tapos may sinisikreto ka pa sa akin..."

"H-Ha? Ano naman? Wala kaya!"

"Asus, deny pa. After nung kissing scene niyo ni Hasset sa gym eh may gana ka pang
mag-deny. Tell me, kayo na?" sabi niya sa akin na mukhang eager na eager pa talaga.

"H-Ha?! Hindi ah!"

"Weh? Seriously?"

"Oo, nga. Promise!" sabay taas nung kanang kamay ko.

"Eh? Bakit naman? Bagay naman kayo ah."

"Ano'ng bagay? Hello, langit-lupa lang te?"

"Goodness, Vivian. Why do you keep on putting yourself down? Why can't you see how
beautiful you are. Any man would be lucky to have you as their girlfriend. "

"Sobra ka naman. Hindi kaya--"

"But it is true. And knowing, Hasset, I know that he had fallen for you big time.
Believe me, I know. So, kamusta na kayo?"

Natahimik lang ako nun.

Now that na mention yun ni Stella, naisip ko kung kamusta na nga kaya nga talaga
yun.

Isang linggo na rin kasing nakalipas nung inabduct kami ni Jacob. Yung tungkol sa
nangyari sa amin sa dalawa ni sir after nun sa mall eh mamaya ko na ikukuwento
since nagmo-moment ako dito para kay Hasset. So ayun, kinabukasan nung shoot eh
nagkita kami or mas tamang sabihin na nagkasalubong kami and that was nung pauwi na
ako. Medyo nagtaka nga ako eh kasi kadalasan eh sinusundo niya ako sa office before
mag-lunch pero nung time na yun eh di pa sinadya yung pagkikita namin. Ang masama
pa nun eh di niya ako kinausap nun pero di naman din niya ako inignore. Nag-hi lang
siya at dire-diretso itong naglakad.

Hanggang ngayon eh ganun pa rin at parang ilag ito sa akin. Minsan nga may instance
pa na magkakasalubong sana kami nung bigla itong umiwas at pumunta sa ibang
direksiyon. Akala ko nung una eh baka I was just being paranoid pero na confirm ko
yun nung minsan eh biglang lumiko ito sa isang pathway. Dumiretso lang ako nun at
nung nakarating ako sa may corner eh nagtago ako. Tulad ng hinala ko eh bumalik ito
sa dinaanan niya at nagpalinga linga na parang sinisigurado na wala ako at ayun nga
pumunta siya sa room na katabi ng pinaglabasan ko.

Hanggang ngayon eh ganun pa rin siya. Kahit sa mga meetings eh di to nagpapakita.

Para bang bumabalik lang kami sa dati.

He was back being the ice prince again.

Napabuntong hininga lang ako nun. Nakita ko na naka-kunot yung noo ni Stella at
parang nag-aalala. Nung nakita niya na wala rin akong maisasagot sa tanong niya eh
naramdaman ko nalang na tumapik ito sa balikat ko.

"I reckon na may nangyari. It's okay, di na kita kukulitin diyan pero I hope you'd
let me help you, Vivian. I hate seeing you this sad. Parang na-sasad na rin ako."

"Nah, you don't have to worry about this kind of things, Stella. Problema ko naman
ito eh."

"No. Please, let me help. Sa lahat ng nakakilala kay Hasset, I'm confident to say
that I know him best. After all, magkababata kasi kami."

"Magkababata kayo?" sabi ko na may halong pagkagulat at pagkamangha. Di ko kasi

inasahan ang tungkol dun.

"Yep! Kaya leave everything to your BFF!" sabi niya ng nakangiti at parang
confident pa talaga.

Tumango nalang ako nun. Kahit naman papaano eh napalapit na yung tao sa akin. Ayoko
naman masira yung pagkakaibigan namin though I have no idea kung ano ang reason
bakit iniiwasan niya ako ngayon. Ngitian lang ako ni Stella nun. Ewan ko ba pero at
that moment may iba akong naramdaman sa ngiting yun. Agad ko naman yun binura sa
isipan ko. Gulay ka Vivian, ikaw na nga tong tinutulungan eh! Hiniwakan ni Stella
yung kamay ko at sumeryoso ito.

"Vivian Dela Rosa

...I'll make sure you'll NEVER forget that na nakilala mo ang isang Stella Mariz
Fontanilla."

CHAPTER 19

Hasset's POV

I groaned when I saw what they did at Vivian's locker.

Not again.

I just shook my head out of frustration. Sumosobra na talaga itong si Stella. From
the outside, kitang kita mo na pwerasahan itong binuksan at kahit di ko man
nakikita eh alam ko sa loob nito eh punong-puno naman ito ng basura.

Napabuntong hininga nalang ako. Ano pa nga ba ang magagawa ko? Edi dating gawi.
Kinuha ko yung garbage bag sa bag ko pati na rin yung bagong lock. Tapos eh sinuot
ko yung disposable gloves.

Nung biuksan ko ito eh agad na nagsitapunan yung laman sa loob. Shoot! Mas worse pa
pala to ngayon. Yesterday eh puro lang naman yung pinagkainan nila sa lunch. This
time eh may slurpee pang kasama. May nakita pa nga akong black fluid and God only
knows kung ano man yun. Buti nalang pala eh nagdala ako ng mask since parang
nangangamoy na ito.

Isang linggo ko na rin tong ginagawa.

Isang linggo ko na rin iniiwasan si Vivian.

Ever since I had that phone call from Stella eh I decided na di muna kami magkita
ni Vivian.

Tiniis ko yun dahil alam ko para naman din yun sa safety niya.

Ginawa ko lang naman yun para palamigin ang ulo ni Stella. Alam kong nagngingitngit
na yun sa galit dahil sa sinabi ko sa kanya. At dahil dun eh natakot ako sa pwedeng
gawin niya para kay Vivian.

That's why kahit na nahihirapan ako eh pilit kong pinipigilan ang sarili ko na
malapitan siya.

Minsan nga muntikan ko nang suwayin ang sarili ko.

Ilang beses ko na ba naisipan na sunduin siya sa office every lunch pero tuwing
naiisip ko si Stella eh napapatigil ako and in the end, hanggang doon lang ako sa
pinto.

Yung times na magkasalubong kami then I would just give her a cold shoulder. God,
it's killing me whenever I see her pained expression.

At that moment, parang gusto ko siyang iuwi nalang sa amin where nobody could touch
her. Gusto ko, akin lang siya pero I know it's impossible. Dahil alam ko for a fact
kung kanino man mas liligaya si Vivian.

and definitely it's not me.

The other reason kung bakit iniiwasan ko siya is because I felt guilty.

Yes, I feel fckn guilty and it's killing me inside!

At yan din ang isang rason kung bakit di ko kayang magpakita sa kanya. Wala akong
mukhang maiihaharap.

Kaya nga nakuntento nalang ako na tulungan si Vivian at protektahan siya mula kay
Stella in any way I can.

Kaya nga, for one week, ito yung ginagawa ko. Nililinis ang trabaho ng tauhan niya.

"What do you think you're doing?" narinig kong nagsalita mula sa likod ko. Kahit di
ko siya nakikita eh alam ko kung sino man yun. Surprisingly though, sa tono ng
pananalita niya she seemed cool with what I am doing.

"Cleaning up your mess, Stella."

"My mess? I don't remember doing that?" okay, this is definitely wrong. Bakit
parang okay lang sa kanya ang ginagawa ko?
Napahinto ako sa ginagawa ko at hinarap siya. Nakasandal ito sa locker and smiled
cunnningly at me.

"What?" sabay paawa ng mukha nito as if she's innocent of the deed.

"Will you stop this childish pranks of yours, Stella."

"Nah...not when I'm enjoying it. Grabe ka naman Hasset, KJ mo talaga." then laughed
softly.

"Fck, Stell! Will you stop this?! This isn't funny! Tignan mo ang ginawa ng mga
tauhan mo! Vivian did nothing wrong to deserve this!"

Stella seemed relaxed. Di ito natatakot na may makarinig o makakita sa amin since
yung lockers eh situated inside a room. And looking at her actions I think
sinigurado niyang walang makakaalam sa conversation namin ngayon.

So it's safe to be the real Stella here.

"At sino bang para kay Vivian yan?" tumaas ang kilay nun. What the heck is she
talking about? Di naman siguro nagkamali yung tauhan niya. I mean, consistent naman
yung ginagawa nila for this past few days so imposibleng nagkamali lang ng locker.
Parang nakita naman ni Stella na confused ako at napatawa ito "God, Hasset. You're
so slow. I was doing this to piss you off. I know na gagawin mo ito and di mo nga
ako binigo. You never fail to amuse me. You could have seen yourself being the
savior and all habang ang pinakamamahal mo eh andun, flirting with his boss. How
pathetic can you be, Hasset?"

Parang nandilim ang paningin ko nun pero agad ko namang nakontrol ang galit ko.
Napakuyom nalang ako ng kamao ko. Kung hindi lang talaga babae tong si Stella eh
kanina ko pa ito sinapak.

"And besides, kung iniisip mo na yang pag-iwas mo eh nakakatulong then lemme tell
you it's not. Baka di mo nalang namalayan, nawala na pala yung pinakakamamahal mo.
Ikaw din, baka magsisi ka."

This time eh di ko na napigilan ang sarili ko. Hinawakan ko siya ng mahigpit sa

magkabilang braso. She winced pero di niya pinahalata ang sakit na dinulot ng
pagkakahawak ko.

"WHAT THE FCK ARE YOU PLANNING, STELLA?"

"W-Wala ka na dun, Hasset. You don't want to spoil the surprise, right?"

"DON'T YOU DARE LAY A FINGER ON HER OR--"

"What the --"

Agad akong napabitaw kay Stella nun nung nakita namin si Marco sa may pinto.

"What the fck are you doing Montenegro?!" sabi nito pagkalapit sa amin.

"Nothing happened, Marco. We were just talking about sa locker ni Vivian. It seemed
someone played a nasty prank on her." si Stella na ang sumagot nun. This time, her
expression changed. She was being the Stella that everyone knew again.

Napakunot ang noo ni Marco tapos tumingin sa locker ni Vivian. Napamura ito and
were rambling some stuff. Di ko na narinig yun kasi I was looking at Stella the
whole time. At that moment I wanted to shout at her when I saw her smile evilly
nung nakatalikod si Marco. Pero I know doing so will cause more damage.

Narinig ko nalang na may tinawagan si Marco from his phone. I think nagpapadala ito
ng janitor dito. Matapos nun eh hinarap kami pareho.

"Ano pala ang ginagawa niyo dito?" sabi niya with a look of doubt in his face.

"Er, cleaning up?" Stella said then gave him her sweetest smile. "Napadaan kasi ako
dito when I saw this. Actually, tumawag na ako ng janitor pero medyo natagalan. So
I decided to clean up. Buti nalang nga eh andito si Hasset at tinulungan ako."

Tumingin si Marco sa akin at tinignan ako ng masama. From the looks of it, mukhang
di pa ito nakaka-get over sa nangyari sa amin ni Vivian. Good, I wanted to keep it
that way.

"Ikaw, ano'ng ginagawa mo dito?"

"I was looking for you then someone told me you were here."

Then I noticed her expression change then she said something under her breath. Kung
tama ang pagkakaalam ko eh may sinabi siyang pakialamero pero mukhang di naman
napansin yun ni Marco kasi nakatalikod ito at nakatingin sa locker ni Vivian and I
don't think si Marco ang pinagsasabihan niyang yun. Agad naman pumalit yung
expression niya nung nakaharap na ito.

"Oh, do you need anything?" she said sweetly.

"Well, yes. I need you to assist the fine arts department. Kung pwede ikaw na yung
mag-organize ng exhibit nila."

"Oh, yung na postpone? I heard na nag-back out daw yung organizer nila. Naikwento
sa akin ni Vivian the other time."

"Yeah, lumapit kasi yung president ng org nila sa akin. For some unknown reason eh
tinuturn down nila yung request nila na mag organize ng event. This is the first
time na nangyari to. Before, eh sila pa nga mismo ang nag-ooffer ng service nila."

"So I heard. So anyway, I'd be happy to help. Don't worry. Ako na ang bahala."

"As expected from you. Ibigay mo nalang sa akin yung report. I also want to take
part in this event."

"Now THAT'S a first. What's with the sudden change of heart. Akala ko ba, exhibits
bore you silly. Siguro inspired? Si Vivian no?" Stella teased that made me wonder
how could she ever do such. Siguro sa iba eh parang okay lang but I know her all
too well. Alam kong nagngingitngit na ito sa galit.

"W-What are you talking about?! Sheesh...naisip ko lang since it's my last year
here then might as well make the most out of it."

"Whatever, Marco. You can't deny that fact. No offense, Hasset but I'm a MARVI
shipper ako." I could almost sense the tone of disgust as she said that. "Anyway, i
think I better go to work now. Ikaw naman Marco, para naman akong si superwoman
nito. Tama bang ibigay tong assignment na to 2 days before the event."

"I really apologize pero I know you can do it."

"Ano pa nga ba. Sige, gotta go and guys, no fighting." umalis na rin ito. Kasabay
nito ang pagpasok nung janitor. Nanatili lang kami ni Marco dun at nagsusukatan ng
tingin pero ako na yung naunang umiwas. Napabuntong hininga nalang ako. Might as
well do this. Right now, I'm in no position para gawin ang gusto ko.

"I'd like you to do something for me, De Silva."

"And why would I do that?"

"Dahil para rin ito sa iisang tao na mahalaga sa atin."

Natahimik lang siya nun kasi alam naman niya kung sino ang tinutukoy ko.Napabuntong
hininga ako uli, gathering all my courage and pride para masabi sa kanya ang gusto
ko.

"Kung maaari wag mong alisin sa paningin mo si Vivian. Protect her."

And without waiting for his answer, I left.

Chapter 20

Jacob's POV

Bell na.

Another boring subject.

Another boring day.

Then I an image popped in my head.

Vivian.

In all honesty, ever since I met that woman, di na ganun ka boring ang day ko dito
sa school. Surprisingly, I look forward going to school. Thanks to her, meron na
akong pinagkakaabalahan dito.

Not that my intention was bad.

Let's just say being with her made my life more exciting.

And yes, LESS boring.

And what's so unbelievably funny is that this woman seemed to not notice of the
dangers that surrounds her. Well, that is, aside from the secret that she's been
trying to hide ever since.

Lumabas na ako ng room nung nasigurado na akong wala ng tao sa labas. As soon as
nung lumabas na ako I noticed a familiar image coming towards my way. She didn't
seem to notice me since diretso diretso lang ito at nilagpasan pa ako. I smiled to
myself when I saw her pissed of face.

"Stella Mariz Fontanilla." halatang nagulat ito. Medyo nataranta pa nga since the
moment she faced me, she was trying hard to mask her true image.

"Oh, hi Jacob!" she smiled sweetly."Sorry but I'm quite in a hurry. Talk to you
next time." then waved her delicate hand at me.

"If I were you, I'd stop." she stopped dead on her tracks. Di agad ito nakaharap sa
akin. It took her a minute or less bago niya ako hinarap.

"W-What are you talking about?" she asked innocently. Yeah, right. Like that would
work on me.

"You know very well what I'm talking about. Unless..." then I moved close to her.
Close enough that I could smell her sweet breath. "...gusto mong sabihin ko LAHAT
ng baho mo dito. You don't want to happen right, Miss IVP"

Pagkasabi niyang yun eh she immediately backed away at napatingin sa paligid niya.
Kitang kita mo sa expresyon niya na nininerbiyos ito. Pero nagulat nalang ako nung
nakita niyang wala namang tao sa paligid eh nag-iba ang expression nito.

This time, she was showing the real Stella.

"Just as I thought, so it was really you who told Marco where I was. As expected
from you Jacob Sandoval. Sly, very sly of you." she said then she tilted her head
sideways. It never failed to amaze me how this angelic face in front of me could
really be a devil,

Cunning.

"What can I say, it runs in the genes."

"Of course. So, now it's out in the open, you going to run to that little friend of
yours and make sumbong to her, huh?" she said with a hint of disgust in her voice.

"Nah...don't wanna spoil your fun. Besides, ayokong makialam sa problema ng iba."

"Oh..." there was a surprised tone in her voice "Don't tell me that there is a
possibility na pareho ang iniisip natin." this time, siya na ang lumapit sa akin
and smiled sexily at me. Di ko nalang namalayan na hinila na niya ako sa isang
bakanteng classroom.

As soon as nakapasok na kami dun eh sinara niya ang pinto tapos she pinned me on
the wall.

"Tell me, Jacob. Are we on the same team?" she purred in my ears then I felt her
hands roaming on my chest. She was about to kiss me nung bigla kong hinawakan ang
magkabilang braso niya.

"Dream on, Stella." I said icily "It doesn't mean na wala akong gagawin eh ibig
sabihin nun eh papayagan kitang gawin ang gusto mo sa kanya." kitang kita mo sa
mukha nito ang pagkagulat. Nanlaki ang mata nito.

"Remember, Stella. What goes around, comes around." then binitiwan ko na rin siya
nun at lumabas sa classroom. Agad naman niya akong sinundan nun.

"You are going to pay for this, Sandoval. Especially that commoner!" she hissed.

Nilingon ko siya then smiled at her.

"Do whatever you want pero alalahanin mo lang.

mas masakit ang karma, Ms. Internal Vice President. So, good luck?" then
tinalikuran ko na siya and waved my hand.

As soon as nakaliko na ako sa corner eh agad naman sumalubong sa akin si Vivian na

hingal na hingal. For some unknown reason, this woman seemed to bring an unsual
warmth to me. Quite addicting, if I must say.

"Hi, Vivian! Whatever happened to you?"

"Ano kasi, nakita mo si Sir Marco?"

"Wala."

"Ah, okay. Sige, hanapin ko muna." aalis na sana ito nung bigla kong hinigit ang
kamay niya. HOnestly, di ko alam kung bakit pero kusa nalang gumalaw ng kamay ko.

"O-Oi..."

"A-Ano..."

"Ano'ng ano?"

"Kasi..." seriously, ano ba kasi ang nasa babaeng ito at parang biglang nag-blanko
ang utak ko. I had no freakin idea kung ano ang sasabihin ko or the reason kung
bakit ayaw ko siyang bitiwan.

Parang there's a feeling na ayaw ko siyang mawala sa paningin ko.

"Jacob, pwede ba? Kelangan ko pang ibigay tong letters kay sir."

"Hindi pwede!"

"Ha?"

"Me tatapusin pa tayo." with that eh hinila ko na siya at umalis sa lugar na yun.

???

Okay, ang weird nitong si Jacob. Bakit kaya niya naisipang dalhin ako dito sa work
room namin?

Pero ang mas nakakagulat eh ka major ko pala tong baklang ito!

Eh kasi naman, tuwing me klase kami sa mga major subjects ko eh di ko naman siya
nakikita. Usually eh pag psychology 1 lang namin. Minsan nga eh umaabsent pa tapos
bigla nalang nawawala at sumusulpot.

Basta yun na yun.

Jacob Sandoval is w-e-i-r-d.

Since ayaw akong paalisin ng lalaking ito eh minabuti ko nalang tapusin tong
trabaho ko. Di naman ganun ka importante yung documents at pwede ko namang ihatid
kay sir pagkatapos nito. Mabuti na rin yun kasi di ko pa siya kayang harapin
ngayon. Kung bakit, mamaya nalang siguro.

Buti nalang at dala ko yung bag ko at nakalimutan kong ilagay sa locker ko yung
working clothes ko.

Speaking of locker, napansin ko lang. Parang bago yata yung lock ko? Sa
pagkakatanda ko kasi eh nabili ko lang yun sa second hand na shop. Oh well, baka
guni-guni ko lang yun.

Pagkatapos kong magbihis (which is pants and sando lang naman) eh hinarap ko na
yung canvass ko. Malapit ko na rin tong matapos at aabot ito para sa exhibit namin
ngayong friday.

Exhibit.

Supposed to be eh last week yun ginanap pero nagulat nalang kami nung inannounce
nung prof namin na mapo-postpone daw yun since nag back out daw yung organizer.
Medyo nalungkot naman ako nun pero at the same time eh natuwa since matatapos ko on
time yung painting ko. Equivalent pa naman yun as our second exam so dapat pag-
igihan ko talaga ang pagtatatrabaho nito.

Actually,sa totoo lang, may natapos na talaga ako pero di ko kayang idisplay yun sa
exhibit.

Kasi naman tong si prof sinabihan kami na puminta ng kahit na ano'ng bagay na
nagpapasaya sa amin. Okay lang sana yun, may naisip na nga ako nun kung ako yung
ipipinta ko pero ewan ko ba, sa di maipaliwanag na dahilan nung nasa harapan na
ako nung canvass eh kusang gumalaw nung kamay ko at iba ang naipinta ko.

Nung natapos ko na yun eh agad ko yung tinago dito sa work room namin. Kahit nga
maalala ko yun eh pakiramdam ko eh namumula pa rin ako.

Kainis naman kasi, bakit sa lahat pa na pwede kong maipinta eh siya pa at yung
particular na image pa?!

Gulay, naalala ko naman uli. Pakiramdam ko nang init naman yung mukha ko!

Kelan nga ba to nagsimula?

So eto na nga yung binitin ko na story tungkol sa amin ni sir marco. Naalala niyo
yung nangyari matapos nung photoshoot namin?

Well, di pa pala dun nagtatapos ang lahat.

Of course, di na pinakinggan ni sir yung paliwanag ko tungkol sa amin ni Hasset

kasi sabi niya eh tapos naman din yun. Kaya nga lang eh natural me parusa ako.

Yun ay ang maging human pillow for one week!

Kaloka talaga tong alaga! Isang linggo na akong natutulog sa kwarto niya tuwing
gabi. Minsan nga tinatakasan ko pag nakita kong tulog na tulog ito pero nagulat
nalang ako nung pagkagising ko eh nasa kwarto na naman niya ako uli.

Kaya ayun, wala na akong nagawa at sumunod. Baka mag alburuto pa yun pag pumilit pa
ako.

Napatingin ako sa folder na nakalagay sa lamesa sa side ko. Eto na nga, diba sabi
ko ayaw ko muna makita si sir? Kasi naman, ang awkward kaya nun tapos nakakahiya.
Pagkaalala ko nung nangyari kaninang umaga eh pakiramdam ko eh namula ako uli. Sus
Ginoo! Malamang para na akong kamatis nito sa sobrang pula! Teka, ba't ba biglang
uminit dito?
Gulay naman kasi! Ba't naman kasi nangyari yun?!

Gusto niyo bang malaman kung ano man yun?

Osya, next chapter na.

Joke! Baka ipasalvage niyo na ako.

Oh eto na. Flashback tayo.

Maaga akong nagising at as usual eh yung gwapong mukha ni sir ang bumungad sa akin.

Mahimbing pa rin ang pagkakatulog nito. Grabe, di talaga ako magsasawa na sabihin
kung gaano kagawpo nitong alaga ko. Swerte ko namang yaya.

Tatayo na sana ako para maghanda nung almusal namin nung naramdaman ko na
hinigpitan niya yung pagkakahawak ng bewang ko.

"Where do you think you're going?" hala! tulog nga ba talaga ito?

"A-Ano, magluluto muna ng agahan. Baka ma-late tayo."

"Wag na."

"Pero..."

"Isa, Vivian."
"Dalawa?"

"Vivian!" this time eh napadilat na ito at naningkit ang mata nito. Gulay, andyan
naman yung seksing tingin niya na nakakamatay.

"Sabi ko nga."

Ipinikit nito ang mata niya at nagulat nalang ako nung hinila niya ako palapit sa
kanya. Natural, sumobsob yung mukha ko sa leeg niya. Medyo natawa nga ito kasi
parang nakikiliti ito sa paghinga ko sa leeg niya.

Grabe, ang sarap sa padinig Ang lalim kasi ng boses nito. Lalaking lalaki. Ang
sarap tuloy

kilitiin (o, baka ano namang iniisip niyo ha?)

Dahan dahan kong inilayo yung sarili ko sa kanya at mataman siyang tinignan. Pansin
ko lang, me kiliti pala siya sa leeg? Tapos me bigla akong naisip. Ewan ko ba at
kung ano?ng masamang espiritu ang sumanib sa akin at naisipan kong gawin yun.

Itinaas ko yung kamay ko at dahan dahan kong hinaplos yung leeg niya. Nakita kong
nag-stir ito pero tulad ng inaasahan ko eh bahagya itong ngumiti. Inulit ko naman
uli at ganun pa rin yung resulta.

?Stop it, Vivian.? napaatras yung kamay ko nung bigla siyang nagsalita pero
nakapikit pa rin ito. Pero ewan ko nga ba, siguro dahil dala na rin sa gutom (A/N
weh? di nga?) at di ko mapigilan ang sarili ko na ulitin yung pangingiliti ko sa
kanya.

This time eh tumawa na ito at gumising na. Akala ko pa naman na pagagalitan niya
ako pero nagulat nalang ako nung bigla naman niya akong binigyan ng mapanuksong
ngiti. O hindi! Gulay! Baka karma na ito!

?I told you to stop it.?

?Eh?sorry na??

?I won?t settle for a sorry. I want to get even.? tapos nun eh ako naman yung
kiniliti niya.

Pero agad naman itong tumigil nung nakita niya yung reaksiyon ko.

Ha! Malas mo tsong kasi wala akong kiliti!

Well, actually meron pero s-e-c-r-e-t ko na muna yun.

?Sh!t! Ba?t parang wala lang sayo yun??

?Secret? tapos nun eh sinuggaban ko na siya at inulin ng kiliti. Sus Ginoo! Andami
palang kiliti ng lalaking to lalo na sa tagiliran kaya ayun, tawa ng tawa ng alaga
ko!

Pero siyempre eh lalaki nga ito eh napahinto nga naman niya ako pero ang awkward ng
naging posisyon namin.

Nakadaggan na kasi siya sa akin at ipinihit yung kamay ko sa may ulo ko. Pareho
kaming natahimik nun at nauwi sa pagtitigan. Hindi ko alam kung ilang minute kaming
nanatiling ganun. Wala akong nagawa kundi tignan yung mga mata niya. Ngayon ko lang
din napansin, iba pa la yung kulay ng mata niya no? Parang may pagka grayish brown
yung dating. Di ko nalang namalayan na bumaba na yung tingin ko pababa sa matangos
na ilong niya hanggang sa lumanding yun sa lips niya (na pansin ko rin eh full lips
at mamula mula pala.) Hala Lord! Ano ba naman kasi ito? O hindi! Ito na ba ang
sinasabi nilang tukso? Lord, bata pa po ako!

Di ko namalayan na napakagat ako sa pangibabang labi ko. Kasabay nun eh napansin

kong parang gumalaw yung adam?s apple ni sir at napatingin ako uli sa mga mata
nito. Ewan ko ba pero may kung ano?ng emosyon na gustong iparating nung mga tingin
na yun. Napapikit nalang ako nung hinaplos niya yung mukha ko. Kahit ako eh
napalunok na rin sa ginawa niya.

Pero nagulat nalang ako sa sumunod na nangyari. Pareho kaming nanigas sa posisyon
naming at ako ay agad na napadilat.

Nagtaka ako nung may naramdaman akong may tumusok sa puson ko. Pareho kaming
napatingin sa baba nun at sabay pa kami nung napatingin kami uli sa isa?t isa.

Ano kaya yun?

Pero nagulat nalang ako nung biglang namula si sir at dun din na process ng utak ko
yung nangyari kanina.

?SH!T! UMALIS KA NA NGA VIVIAN! DI SABI MO MAGLULUTO KA PA NG AGAHAN?! BAKA MA-LATE

AKO!? pagtataboy nito.

?H-Ha? A-Ah o-opo!? at nagkandarapa ako nung sa pagtayo at tuluyan nalang umalis sa
kwartong yun. Pero bago ako tuluyang lumabas eh nakita ko siyang nagtilakbong ng
kumot at narinig kong nagmumura ito. Pagkaalala ko sa mga nangyari eh pakiramdam ko
eh nag-init naman uli yung mukha ko at lumabas na rin ng kwarto.

END OF FLASHBACK

So yun nga ang nangyari. Sino ba naman ang hindi mahihiya sa nangyari. Grabe, paano
nalang kami mamaya nito ngayon. Ah bahala na si Darna. Basta, move on na akosa
buhay ko. Naalala ko kasi sa nabasa ko sa psychology 1 ko na libro na natural lang
daw yun sa mga lalaki lalo na pag madaling araw. So nothing to worry at di dapat
ikahiya yun kasi nga NATURAL lang diba? Walang stimulation ang naganap. Walang
something.

?Ahhhh!!!? sabay nun eh ginulo ko yung buhok ko. Asa ka naman Vivian na okay lang
yun! Grabe, wala na akong mukhang maihahrap kay Sir nito!

?Whatever happened to you?? Nagulat nalang ako nung nagsalita si Jacob mula sa
likuran ko.

?H-Ha? Ah wala to.?

?Ano?ng wala, eh kanina ka pa dyan na tulala sa harap ng painting mo. Para kang
natatae sa itsura mong yan. Problema mo??

?Wala nga sabi eh. Basta, baka nga natatae lang ako.? hala! kamusta naman yung
topic namin? Pasintabi po sa mga kumakain!

?Sabi mo eh. Anyway, yan ba yung ididisplay mo sa exhibit??

?Oo. Buti nga at mukhang aabot to para sa Friday. Para sa kaalaman mo Mr. Sandoval,
exam po natin to.? kinuha ko na yung brush ko at sinumulan na yung pagpipinta.

?So they say. Anyway, ano palang problema nitong isa. I think mas maganda if ito
yung ididisplay mo.?

?Ha? Ano?ng ibig mong sa?? natigilan ako sa pagpipinta nun. Nabitiwan ko yung
paintbrush ko at napanganga. Hindi dahil hawak ni Jacob yung itinago kong painting
pero dahil sa imaheng tumumbad sa harapan ko.

Sus Ginoo! Para sa isang bakla, ba?t parang ang ganda nung katawan niya? Pero
siyempre mas maganda pa yung katawan ni sir pero iba eh. Di ko inaasahan na sa
ialalim nung mamahaling damit niya eh may nakatago palang 6 packs. Lord, pandesal
lang?

?Hey, bibig mo, baka pasukin ng langaw.? natatawa niyang sabi pero siya na rin
mismo ang nagsara nun. Grabe, tama ba naman na wala itong suot na pantaas?

?I-Ikaw! Magbihis ka nga!?

?What? Ano namang problema dito? Besides, nag mimix ako ng paint at wala pa akong
dalang work clothes.?

?Ah basta! Ikaw bakla ka, baka kung ano nalang sabihin ng tao pag me makakita sa
atin.?

?I see nothing wrong with this, Vivian.?

?Ah basta! Magbihis ka bakla! Kung gusto mo eh ako na ang magmimix ng paint basta
magbihis ka lang. ?

? What did you call me??

?H-Ha?? nagulat nalang ako nung parang nagseryoso at pinaymewangan ako.

?Vivian, I?m asking you.?

?Ano..b-bakla? Sorry na, di na mauulit! Sorry na talaga!? sabay dikit nung dalawa
kong palad na parang nagdarasal.

?Tss?I really wonder how your mind works. Tell me, do you really think I?m gay??
This time eh napaatras ako nung lumapit siya sa akin. Sus Ginoo, di pa nga ako
nakakarecover kaninang umaga eto na naman me isa pa.

?You never fail to amuse me, Vivian. You?re really different.? nanigas ako sa
kinatatayuan ko nung kinuha niya ang dulo ng buhok ko at hinalikan yun pero habang
ginagawa niya yun eh nakatingin ito sa mga mata ko. Gulay! Mukhang may tatalo na sa
?seksing tingin na nakakamatay? ni sir. Lord, alam kong hindi ako naging mabait
nitong mga nakaraang araw pero pwede patulong ulit? Pakiramdam ko kasi mauubusan na
ako ng hininga nito dahil kanina ko pa ito pinipigilan sa sobrang kaba.

Pero siguro nga love ako ni Bro kasi narinig ko nalang ng may narinig kaming
umehem. Pareho kaming napatingin ni Jacob sa may pinto at nakita namin si Sir Marco
na nag-abot naman ang kilay nito.

?S-Sir Marco??

Narinig kong napabuntong hininga si Jacob at napatingin uli sa akin. This time eh
bumalik na ito sa dati. Nakangiti ito at tapos pinat yung ulo ko.

?But of course, sino ba naman ako diba?? bulong niya at umalis sa harapan ko at
hinarap si Marco.? What are you doing here? Di niyo naman department to.?

?I need Vivian.? Hala! Ano daw? Bakit ba nung sinabi niyang yun eh parang me laman
lalo na at ganyan yung tingin niya sa akin. Sus, as aka pa Vivian.

?Oh? For what?? si Jacob na ang sumagot sa akin nun.

?I-I??

?Isasama namin siya sa mall. Bibili kami at titingin ng materials para sa exhibit.?
sabi ni Stella na nasa likuran ni Marco. Nakangiti ito at nagwawave sa akin ?Hi
Bff! Sama ka.?

?H-Ha? O sige. Magbibihis muna ako.? agad kong dinicide. Mahirap ng maiwan
dito.Baka magkaka heart attack na ako nito.

Pumunta na ako sa likod nung isang malaking canvass at dun na nagbihis since wala
namang dressing room dito. Narinig ko nalang na sinabi ni sir na mauuna na daw siya
sa kotse. Teka, ba?t parang galit yata yun. Bago pa ako makapagbihis eh sinilip ko
siya at nagtama yung tingin namin. Nagulat nalang ako nung bigla itong umiwas at
namula tapos umalis na. Ano kaya problema nun?

Nung nakapagbihis na ako eh nagpaalam na ako kay Jacob. Sinabi niya na di na daw
siya sasama since tatapusin niya muna yung painting niya. Pero bago ako tuluyang
umalis eh may sinabi pa ito sa akin.

?You are one helluva seductress, you know that?? sabi niya at tumawa ng bahagya.
Nagtaka naman ako dun sa sinabi niya.

Nung naglalakad kami ni Stella papunta sa parking lot eh narinig kong tumawa ng
mahina yung katabi ko.

?Goodness, Vivian. You should have seen Marco?s face. Parang schoolboy lang eh??

?H-Ha? Di ko magets?

?Eh kasi naman, ang seksi mo. Kitang kita ka kaya kanina habang nagbibihis.?
Agad naman akong namula sa sinabi ni Stella at may naalala ako kanina. Oo, ako na
ang dakilang tanga. Akon a ang dakilang pandak. Nakalimutan ko na mababa lang pala
yung canvass na pinagbihisan ko.

?Hay naku, ikaw talaga. Napaka na?ve. Ayan tuloy, namula si Marco mo.? tukso nito
at pinindot pindot yung tagiliran ko.

Di na ako nakapagsalita nun. Siguro dala na rin sa sobrang hiya. Osya, ako na ang
dakilang naloloka. Grabe, di niyo naman ako masisisi. Sunod-sunod pa naman yung mga
nangyari. Ikaw di ba maloloka?

?Anyway, di ba I told you na tutulungan kita ke Hasset??

?H-Ha? Ah oo pero di nalang sana. Ako kasi dapat gumawa nun.?

?Sus ano ka ba. Maatim ko bang ganyan ang bff ko? Don?t worry, ginawa ko lang naman
yung unang hakbang pero the rest ikaw na ang bahala.?

?Naku, salamat Stella ha??

?No worries. Anything para sa nag-iisa kong bff. Just trust me on this. You do
trust me right??

?O-Of course, I trust you.?

Sa di maipaliwanag na dahilan eh parang nakaramdam akong matinding kaba.. Ah bahala

na si Darna! Come what may nalang.

Aja, Vivian!

Chapter 21
Naabutan namin si Sir Marco na nakasandal sa sasakyan niya. Sa totoo lang, medyo
nag-aalangan pa rin ako na sumama sa kanila ni Stella dahil nga naiilang pa ako kay
sir. Ah bahala na, wala naman nangyari eh. Wala na ring saysay kung patuloy ko pa
rin iisipin yun. Masisira lang ang working relationship namin. Nung nakita niya
kami papalapit eh bigla itong umayos ng tayo at binuksan yung sa front seat.
Natigilan ako nun. Gulay! Di ba sabi ko nga eh di na ako maiilang pero naman, kung
makatingin naman tong si sir eh wagas!

"A-Ano, Stella, diyan ka nalang sa harap." di ko na siya hinintay na sumagot at

agad kong binuksan ang sa likuran at sumakay. Ano ba naman ang nangyayari sa akin?
Di ko maintindihan kung bakit bigla nalang bumilis ng tibok ng puso ko habang
nakatingin sa akin si sir ng ganun.

Sumakay na rin yung dalawa at umalis na rin kami. Boung biyahe eh tahimik lang ako
habang yung dalawa eh nag-uusap tungkol sa exhibit. Iniisip ko kasi ang mga
nangyari nitong mga nakaraang araw. Sa totoo lang, sa sobrang daming nangyari eh
wala na akong naintindihan. Masyado kasing abrupt sa changes lalo na itong si sir
Marco. Akala ko eh kilala ko na siya pero sa ipinapakita niya ngayon eh ako eh
talagang naguguluhan tapos wala pa akong alam masyado tungkol sa mga lalaki kaya
nga tulad ng sinabi ko, WALA AKONG NAIINTINDIHAN.

Napabuntong hininga nalang ako at nakinig nalang sa pinag-uusapan ng dalawa kaya

lang pakiramdam ko eh parang may tumitingin sa akin. Tinignan ko sila pero pareho
naman silang nakatingin sa harap ng daan at nag-uusap. Pinabayaan ko nalang pero
ewan ko nga ba, di pa rin ako mapakali. Nagtaka ako nun nang nahagip ng mata ko ang
rear view mirror at dun ko nakita na nakatingin si sir sa akin. Pakiramdam ko eh
namula ako nung nagtama ang mga tingin namin sa salamin.
Gulay! Eto na naman puso ko. Iniwas ko nalang yung tingin at tumingin sa labas.
Baka nagkataon lang yun since malay mo me tinignan siya sa likod. Pero adik talaga
nitong mata ko eh tama ba naman na tumingin uli at dun nahuli ko naman na
nakatingin uli si sir. Jusko! Pakiramdam ko eh parang tumalon ang puso ko sa
sobrang gulat.

Kaya ayun, kung kanina eh tahimik lang ako, ngayon eh nadagdagan na ng pagkailang.
Parang nahalata naman yun ni Stella pero nagulat ako sa reaksiyon niya. Kahit na
mabilis lang na ipinakita niyang yung eh di pa rin yun nakaligtas sa bionic eyes ni
Vivian dela Rosa.

Bakit yata parang galit ang nakita ko kanina?

Sus Ginoo! Eto na naman ako. Kung ano nalang ang iniisip ko. Ba't naman magagalit
yun? Ah ewan, ayoko ng mag-isip, sakit sa ulo lang yan. Kung bakit naman kasi
pumayag pa akong mag-aral dito. Edi sana tahimik lang buhay ko. Di sana ako
nangangamba na baka me makakita sa akin. Naku, kung ano pa naman yung pinaggagawa
ko. Ipapasa-Diyos ko nalang talaga ang lahat.

Sa wakas eh nakarating na kami sa mall. Gulay! Pakiramdam ko malapit na akong

maubusan ng lakas dahil sa pinaggagawa ni sir. Dumiretso kami sa wholesaler
department since bundles naman yung bibilhin ni Stella. As expected from her eh
mukhang nakaayos na ang lahat. Nagtaka pa nga ako kung bakit isinama niya pa ako eh
wala naman akong halos naitulong sa kanya. Buti pa nga si sir eh may nagawa pa.
Tagabitbit nung pinamili ni Stella. Ang cute nga eh kasi kita mong naiirita ito.
Ayaw pa naman niya sa lahat ang mga lakad na ganito.

Maya maya eh nag-aya na itong kumain pero naman ano pa nga ba ang ineexpect ko eh
natural na dun sila sa isang mamahaling restaurant. Pagkapasok namin eh agad kaming
sinalubong nung mga waiters. Yes, tama ang pagkakabasa niyo. WAITERS. Kaya
napagtanto ko na suki tong dalawa tong dito. Kinuha nung isang waiter ang bitbit ni
sir at yung isa eh dinala kami sa isa pang room. Naku, kung ano ang ikinaganda sa
labas eh siyang mas ikiniganda sa loob. Mukhang VIP room tong pinasukan namin. So
ayun nga, todo asikaso sa amin nung mga waiters. Nagmumukha nga kaming me tig-isang
waiter eh. Medyo nakakailang nga kasi, hello, yaya ako so parang nakakarelate naman
ako sa mga lalaking to.

Pero sa totoo lang, everything seemed surreal.

Parang nagbalik ang isang ala ala ng nakaraan. Napangiti lang ako nun nung naalala
ko yun.

"What is your order maam?" o dba? sosyal nga kasi iningles ba naman ako. Anyway,
ako naman eh napatingin dun sa menu. Hay naku, alam kong mali pero sa mga ganitong
sitwasyon eh sana si Hasset ang kasama ko. Hay naku, wag nang mareklamo, Vivian.
Pagkain pa rin yan.

"I'll have Confit de Canard with gratin" wala sa sarili kong sabi. Nakita kong
napatingin si Stella at halatang nagulat.

"Ang ganda ng french accent mo, Vivian. Saan ka natuto?" Oh gulay! Eto na nga ba
ang sinasabi ko. Think, Vivian. Think!

"A-Ano? Sa tv? Yung sa kitchen musical. Parang narinig ko to sa isang episode nila.
Eh mukhang masarap ." sabay abot nung menu sa waiter tapos umalis na rin sila para
kunin yung orber namin.

"Oh I see" napatango lang ito at mukhang kumbinsido ito sa sinabi ko. Kaya lang
nailantala ako nung nahagip ng paningin ko si sir na nagkunot naman yung noo nito
na waring nagtataka.

Jusmiyo! Nakalimutan kong kasama namin si sir. Alam na alam kasi nito na hindi ako
nanonood ng TV! Pero buti nalang eh di niya na rin ito tinanong. Ayun, katulad
kanina eh naguusap lang sila ni Stella habang hinihintay yung order namin. Minsan
eh sumasali rin ako pag tinatanong.

GAnun lang kami nung biglang nag ring ang phone ni Stella.

"Excuse me, I'll just take this call." tapos nun eh tumayo na ito at lumabas.

Parang gusto kong sumigaw at sumama nalang kay Stella kesa maiwan ako dito sa alaga
ko pero baka naman isipin nitong iniiwasan ko siya. Teka, iniiwasan ko nga naman
siya ah! Adik ka talaga Vivian.

Ayun, nakatungo lang ako. Gulay! Ang awkward naman ng ganito. Bahala na nga si
Darna!

"Vivian..."

"Sir Marco..." at sabay pa talaga kami no? "Ay, sorry sir. Sige, ikaw na mauna."

"Fine" Hala! Ikaw na talaga sir! Di mo man lang ako pipilitin na maunang sabihin
yung akin? Sabagay, si sir Marco ka nga naman. "I'll get to the point. Whatever
happened earlier this morning I want you to know that I'm greatly sorry for it. It
wasn't intended, really. I know naging awkward na nun pero I hope it doens't change
anything. Kung pwede lang sana eh kalimutan nalang natin yun."

Osya, ikaw na talaga ang dakilang Marco. Walang preno lang kuya? Grabe naman,
parang di naman siya ganun ka apektado no. DI naman siya ganun ka pula habang
sinasabi niya yun. Sabagay, saludo naman ako sayo sir kahit papaano eh nasabi mo
yun ng maayos.

"Okay lang sir. Kinalimutan ko naman yun." Liar goes to hell, Vivian! Isang
malaking kasinungalingan ang sinasabi mo!

"GAnun nalang yun?" Hala! Bakit? Plano mong pag-usapan natin? Kaloka naman tong si
sir!

"H-Ha? A-Ah opo. Tutal, nangyari naman so wala na tayong magagawa atsaka wala naman
talagang NANGYARI diba?"

Mas lalo itong namula sa sinabi ko. Nagtaka ako nun pero nung nireview ko yung
sinabi ko eh ako rin eh parang namula sa sinabi ko. So parang ini-imply ko na
posibleng may mangyari sa amin? Hala! Gulay!

"A-Ay mali..ano kasi sir...mali yun. Ang ibig kong sabihin eh...ano nga ba..."
Jusme, ano ba naman to. Dapat nga ba pag-usapan to ngayon? Pwedeng kalimutan nalang
talaga?

Nagulat nalang ako nung hinawakan ni sir yung kamay ko. Kahit na namumula ito eh
kita mong seryoso ito.

"Stop Vivian. Alam ko kung ano man ang gusto mong sabihin. Basta, let's just forget
whatever happened back then. I hate this awkwardness. I hate this silence. Hindi
ako sanay na ganito ka Vivian so please, let's just forget about it."

Okay, si sir ba itong nasa harapan ko? Tama ba ang pagkarinig ko? Did he just say
please? Ano ka ba naman, Vivian. Seryosong usapan to. So focus,Vivian, focus!
(kahit na nahihirapan akong gawin yun kung makatingin naman kasi si sir wagas!)

"S-Sige po." This time eh ngumiti si sir ng pagkatamis tamis. ANg sarap tuloy
kurutin!

"And I so hope, Vivian, it won't hinder my intentions to you?"

"H-Ha? Ano'ng ibig mong sabihin sir MArco?" naramdaman ko nalang na humigpit ang
pagkakahawak ni sir sa kamay ko at yumuko ito. Yung isang kamay niya eh kinamot
niya sa batok niya. Hala! Ano'ng nangyayari.

"Don't you get it?"

"Malamang. Inglisin mo ba naman ako ng bongga." tinaasan lang ako ng kilay ni sir.
Hala! Napikon? Pero nagulat nalang ako nung natawa nalang ito ng mahina at iniling
ang ulo niya tapos may parang sinabi ito pero mahina lang yung pagkakasabi niya.

"You are Vivian after all." yun lang ang narinig ko. Ano naman yung tungkol sa
akin? Sumeryoso uli si sir Marco at di pa rin binibitawan yung kamay ko.

It felt like deja vu.

Tandang tanda ko pa ito noon. Parang ganito rin yun pero at that time eh isang 17
years old na sir Marco at Vivian na nakaupo sa isang sanga ng puno. Parang ganito
lang din yun. Nakatingin si sir sa mga mata ko at hawak hawak ang dalawa kong kamay
at kasbay nun ang sinabi niya noon 4 na taon ng nakakaraan.

"Always remember and never forget Vivian, I will always protect you no matter
what."

Dahil na rin siguro parang bumalik yung naramdaman ko nung datin nung unang beses
niyang sinabi sa akin yun eh di ko namalayan na tumulo yung luha ko. A familiar
feeling overwhelmed me kaya nga siguro ganun. Kasabay rin nun eh parang nag-flash
back yung mga masalimoot na alalala. Kung hindi dahil sa sinabi ni sir noon eh
binago niya ang buhay ko. Naisip ko, sa mga taong nakasama ko siya eh alam kong isa
siya sa mga taong nagbigay ng malaking pagbabago sa buhay ko. Kung hindi dahil sa
kanya eh sana wala ako dito. Masasabi kong minahal ko siya dahil dun. My love for
him can't be compared to anything trivial dahil may pinaghuhugutan ito.

Tulad ng pangako niyang poprotektahan ako eh siyang pinangako ko sa sarili ko na

pagsisilbihan ko siya ng habangbuhay.

Forever akong magiging yaya niya at mananatili sa tabi niya hanggang sa

kinakailangan niya ako.

Tulad ng sinasabi ko dati, I will always love him as his yaya pero sa mga nangyari
nitong araw eh ako mismo eh nagdadalawang isip na rin sa pagmamahal na nararamdaman
ko para sa kanya. Posible kayang mas humigit pa dun ang maramdaman ko para sa
kanya? Hindi maaari. Dahil alam ko sa sarili ko na sakit at kasawian lang ang
pwedeng maidulot nun at ayokong masaktan si sir Marco. Di bale nalang ako. Oo, ako
lang dapat.

Pero di ko napaghandaan yung sumunod na sinabi ni sir Marco sa akin na lalong

nagpagulo ng lahat.

"Vivian dela Rosa...

...I love you and I will do anything to win your heart."

Chapter 22

?I love you Vivian dela Rosa and I will do anything to win your heart.?

?And when I say anything, I mean, EVERYTHING.?

Reminder to self: BUMILI NG COTTON BUDS SA CONVENIENCE STORE.

Okay seryoso, tama ba ang pagkakarinig ko or baka hindi ako ang sinasabihan niya
yun? Baka naman jino-joke time lang ako nitong alaga ko? Baka naman nasa LOL ako
yung show nila Luis at Alodia? Teka, diba matagal nang wala yugn show na yun?

Napatingin ako sa likuran ko at baka sakaling makita ko nga yung mga camera.

?I?m not joking, Vivian. Seryoso to.? napaharap ako kay sir nun at kita ko yung
seryoso niyang mukha.

Hala, ba?t ang gwapo niya? Ay mali, mas gumawapo siya ngayon. Parang nage- Edward
Cullen yung aura niya na pinaghalong Jacob Black. Yummy, sarap halayin!

Pero siyempre joke lang yun Tama bang pag isipan ng ganun si sir?! Kaloka ka
Vivian!
?Ehh sir naman, patawa ka masyado.?

?Isa pa, Vivian kundi makakatikim ka na sa akin.?

?Weh? Di nga??

?Langya, panira ka talaga ng moment Vivian!? Hala! Nagalit?

?Joke lang naman yun eh. Kaw naman di na mabiro.?

?At nakuha mo pa talagang magbiro no? Ibang klase ka talagang babae ka.? pero
nagulat nalang ako nung umiba ang expression niya at nagseryoso ito uli ? pero
that?s what I love about you.?

Anak ng siomai, bakit parang uminit bigla? Jusme, baka panaginip lang to? O kung
totoo man eh sana gisingin niyo na ako!

Tinampal tampal ko yung mukha ko pero wa epek. Mukhang totoo nga. Yung tinangka
kung sampalin ng malakas yung mukha eh nagulat nalang ako nung pinigilan ako ni sir
nun.

?Stop it, namumula na yang pisngi mo oh. I think I have a better idea para
mapatunayan mong hindi ka nanaginip.?

?H-Ha? Paano naman yun??

Isang nakakalokong (at seksing) ngiti ang nag-form sa lips niya. Nakatingin lang
ako dun at di ko napansin na napalunok na pala ako/ Hala! Gulay, ba?t ba dun ako
nakatingin?

?How about halikan nalang kita? I think mas effective yun.?

OH MY GULAY NA PINAKBET! LORD, HINDI NA TALAGA TO MAGANDA!

Naalala ko tuloy yung nangyari kaninang umaga.

Naramdaman ko na mas lalo akong namula. Sabi nila, masama daw yung sobra at baka
ikamatay ko na to. Teka, may tao na bang namatay dahil bongga kung maka-blush? Ako
na siguro yun.

Pwede na kaya ako malagay sa guiness book of record pag nagkaganun?

?Kainis ka sir. Wag ka ngang magbiro ng ganyan. Masama yun. Bad! Bad! Bad!?

?Eh kainis ka naman kasi, seryoso ako dito tapos nakuha mo pang magbiro!?
pagmamaktol nito.

?Sorry na. Kasi naman, pa bigla bigla ka. Di ko tuloy alam anong sasabihin ko.?

Napabuntong hininga lang siya nun at maya maya eh tumawa ito. Hala! Nangyare?

?Goodness, Vivian. Sa limang taon nating pagsasama eh you never fail to amuse me.
Another thing that I love about you.?

Okay, ilang beses ko na ba narinig yang salitang love nay an sa kanya? Grabe naman
tong si sir. Love agad, diba pwdeng like muna?

?A-ano?a-ano?ano nga ba ang dapat kong sabihin?? sabi ko sa sarili ko pero mukhang
blessed din pala ng bionic ears tong si Sir dahil narinig pa niya yun.
?If only I can put words into your mouth and say you love me too but I know it?s
not that simple. I know nabigla ka and you?re still processing the whole thing in
your head kaya nga sasabihin ko na sa?yo to. I?m not rushing you, Vivian. Just
think it over and follow whatever?s in your heart while I ,on the other hand, will
do my part.?

?Ha? Ano, manliligaw ka?? agad kong nasabi. Ay tang aka Vivian. Feelingera ka rin
noh? Tumawa lang si sir nun at napailing ng ulo.

Anak ng tipaklong, wala sa bokubularyo nitong lalaking to ang salitang ligaw.

?Are you seriously asking me that? You know Marco de Silva don?t do courtships. And
to think iisang bahay lang tayo nakatira, I don?t think that?s necessary.? tapos
ngumiti ito ng nakakaloko.

Sabi ko nga, Vivian Bobita.

?But of course, there?s always an exception to the rule. Yes Vivian, liligawan
kita. You will be the first and hopefully the last.?

?Paano kung di ako pumayag.? kasi naman awkward kaya nun tapos hello, alalahanin
niyo. Yaya ako.

Yaya lang ako.

?You can?t say no. Remember, amo mo ako so liligawan kita whether you like it or
not. And besides, that wasn?t a question.?

Ay wagi si sir! Pero nung nireview ko yung sinabi niya, tama nga naman. Hindi nga
naman niya tinanong kung pwede siyang manligaw. Si sir na talaga.

Pero sa totoo lang, ang hirap naman tong sitwasyon namin Hindi naman sa sinasabi ko
na pareho na kami ng nararamdaman ni sir kasi tulad nga ng sinabi ko eh naguguluhan
pa ako. Pero the mere thought na liligawan ni sir ang isang tulad ko eh natural na
tumanggi yung mga magulang ni sir. Clich? as it may sound pero langit siya, lupa
ako.

Impossible, kung magkataon man, na maging kami.

At sa totoo lang, mas mabuti na rin yun.

Ayokong may mangyaring masama sa kanya pag dumating ang araw na kinatatakutan ko.

?On the serious note, do believe na seryoso ako sa intention ko sa iyo Vivian and
if you?re thinking about sa situation natin then don?t. Hindi nasusukat ang
pagkatao sa mga material na bagay na meron sila. Money isn?t everything. Mahal kita
because you?re you and not because of what you have.?

?Mahal ko si Vivian dela Rosa.?

Pakiramdam ko para akong sinaksak sa katagang yun.

Vivian dela Rosa.

Mahal niya si Vivian dela Rosa.

Mahal niya ang pagkatao ng babaeng yun at hindi yung totoong AKO.
At pag nalaman niya yun, alam kong magbabago na ang lahat.

?You don?t know me that well?? malungkot kong sabi sa kanya. Oo, hindi niya ako
lubusang kilala dahil sa pinaka unang pagtatagpo namin eh nagsimula ang lahat sa
isang kasinungalingan.

And he loved those lies which pained me a lot.

?Vivian??

?Marco.? pareho kaming napatingin kay Stella nun. Medyo nagulat nga kami kasi
namumutla ito at parang di mapakali. ?We have a problem. We need to talk.?

Walang nagawa si sir nun. Pinakiusapan ako ni Stella na ako na yungmaghahatid nung
ibang pinamili naming sa school. Nakakahiya nga kasi tumawag pa siya ng driver at
isang butler para ihatid ako sa school at para magdala ng mga gamit namin.

Umalis na rin sila nun habang hinihintay ko yung sundo ko.

Habang naghihintay eh napaisip ako sa mga nangyari kanina sa restaurant.

AT dahil dun eh naka pag desisyon na ako kung ano man ang gagawin ko para sa aming
dalawa.

Para na rin ito sa ikakabuti niya.

Mukhang mabe-break ko yung pangako ko sa kanya.

After nitong exhibit, si Vivian dela Rosa ay mawawala na sa buhay ni Marco de

Silva.

Marco?s POV

?I love you Vivian dela Rosa and I will do anything to win your heart.?

It took her seconds bago na register sa mukha niya yung pagkabigla. Instantly, her
face reddened. Ewan ko lang kung napansin niya yun and you could see she?s confused
and all.

Cute.

So there you go, ladies and gentlemen, I finally confessed to Vivan dela Rosa.

My yaya.

I really don?t know what came into me why I decided to tell it to her now.

At this hour. At this place.

Walandyo, walang ka romantic romantic naman tong ginawa ko.

But does it matter? Ang importante eh nasabi ko na sa kanya ang nararamdaman ko.

So why did I confess to Vivian?

Two reasons.

Hasset Montenegro and Jacob Sandoval.

Simple lang naman yun eh.

The best things in life sometimes come at the wrong time, and the only options left
are: Grab it now or never have it again.

So I chose the former.

Need to explain more?

So that?s why I finally decided to confess to her right now, though it was not the
most romantic confession. I?ll save that part for her later.

Looking at things right now, alam kong mahihirapan ako.

I hate to admit it pero alam ko na mas nakakalamang sila sa akin.

I do hope she will choose me.

But like I said, I will to anything and everything to win her heart.

?You don?t know me that well??

Medyo naguluhan ako sa huling sinabi niya. Especially nung nakita ko yung
expression ng mukha niya.

Why was she sad?

I do admit na isang napakalaking misteryo ang pagkatao ni Vivian at mama Lourdes

pero I did promise them na hindi ko na aalamin yung nakaraan nila lalo na nung
pinakiusapan ako ni Vivian nun.

Kung dati eh pinagwalang bahala ko lang yun, ngayon eh gusto kong alamin ang lahat
tungkol sa kanya.

But I did promise them and besides, does it still matter?

Hindi pa rin magbabago ang nararamdaman ko para sa kanya.

Dahil tulad ng sinabi ko, mahal ko siya maging sino man siya.

Tahimik lang kami ni Stella sa loob ng sasakyan. I really don?t know what came into
her at nagkaganun siya.

I really though that she would be happy for me but looking at her worried face I
know something is bothering her.

I immediately pulled out the car out of the driveway. Nagulat si Stella nun at kit
among nininerbiyos ito.

?Is there a problem, Stella??

?H-Ha? Nothing. Wala lang to. Wag mo na akong pansinin.? at iniwas niya yung tingin
niya.

Liar. Paano naman kaya ako maniniwala nun kung she?s almost close to tears?

?You can?t lie to me, Stella. I know you kaya don?t bother hiding it from me.?
pagkasabi niyang yun eh she finally broke into tears. Hinayaan ko lang siya nun at
hinahagod ang likuran niya trying to comfort her.

Nung natapos na siya eh hindi pa rin niya ako hinarap. Tulad ng iniisip ko, I know
something is bothering her.

?Look, Stella. You are no superwoman para kayanin ang lahat. Remember, tao ka rin.
So if I were you, sabihin mo na sa akin whatever?s bothering you. You can trust me
and I?ll expect na tutulong ako sa iyo? then I held her hand.

This time eh napatingin na siya sa akin nun and another tear fell from her face.

Siguro, there are also downfalls sa pagiging overly helpful sa kapwa.

at isa na ito sa mga yun.

Hindi ko napaghandaan ang mga sumunod na nangyari.

Para at that moment gusto kong bawiin lahat ng mga sinabi.

?Marco, I?m really sorry?.?

?But I?m pregnant.?

CHAPTER 23
?Do you, Marco de Silva, take this woman to be your lawfully wedded wife??

Hindi ko alam kung papaano ko idedescribe tong nararamdaman ko sa oras na ito.

Para akong naiihi, natatae, naiihi, natatae, naiihi and yes, natatae!

Gulay! Basta gusto kong mag ?cr ngayon! Period!

Pero nawala sa isip ko ang pumunta ng banyo nung narinig ko ang bulong bulungan ng
mga tao sa loob ng simbahan. Napatingin ako sa paligid ko upang alamin yun pero
nung nahagip ng paningin ko ang isang tao eh agad kong nalaman kung bakit.

Kahit mabilis lang yun eh alam ko na napatingin ito sa direksiyon ko at nagtama ang
mga mata namin.

Hindi pa pala sumasagot si Sir Marco.

Yung mga tingin na yun eh parang nagsasabi at nag uudyok sa akin na itigil ang
kasal.

Ha! You wish Sir Marco! As if magagawa ko.

Kahit gustuhin ko man?

Muli ay naramdaman ko ang kirot sa aking puso at pilit kong pinipigilan ang sarili
na hindi maluha.

Kabilin bilininan pa naman ni Jacob na wag umiyak kasi hindi daw waterproof ang
mascara ko.Mahirap na. Nasasaktan na nga , papangit pa ako. Wag na, sayang yung
make-up. At least in this way eh mapakita ko sa kanya na she?s not totally winning
this game.

Na kahit papaano eh masabi ko sa kanya na hindi ako ganun ka apektado.

Kahit na yung totoo eh parang dinudurog ang puso ko sa bawat segundong andito ako
sa loob.

Iniwas ko nalang ang tingin ko at kasabay nun ay narinig ko ang salitang mas
lalong nagpakirot sa puso ko. I caught my breath as he said those words.

?I do.?

Pero anak ng pinakbet talaga oo! Ang daya talaga nitong katawan ko. Tuluyan na
talagang nag-uunahan sa pagbagsak ang ang mga luha ko. (at mas lalo pa akong
naiiyak kasi malamang eh pagagalitan ako ng baklang to mamaya! )
?Do you, Stella Mariz Fontanilla, take this man as your lawfuly wedded husband??

Ewan ko ba pero matapos sabihin ng pari yun eh awtimatikong nawala yata ang
panidinig ko o baka unconsciously eh kusang gumawa nalang ng da moobs nitong
katawan ko para naman eh di na ganun kasakit. Pakiramdam ko rin eh nanlamig ko at
any minute now eh bibigay na tong tuhod ko.

Naramdaman ko na kinuha ng katabi ko ang kamay ko at pinisil yun. Napantingin ako

sa kanya at napangiti. Ewan ko lang kung ano na yung istura ko since nag run na ata
yung mascara ko. Malamang mukhang na akong zombie nito. Dyahe?

Pero as expected eh parang wala lang to sa kanya at nginitian niya ako in return at
mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakahawak ng kamay ko. Binalik niya yung tingin
niya sa harap at kahit masakit eh I followed suit.

This is it.

Two words.

That?s all it takes at alam ko na simpleng salitang yun eh magbabago na ang lahat.

Nakita ko na nagkatinginan sina Stella at Marco at kahit na naka-veil ito eh kitang

kita mo ang tamis ng ngiti nito. Alam ko na ang susunod na mangyayari.

So I closed my eyes and wait.

1 month earlier?

?Long time no see, Vivian!?

Agad kong naramdaman ang biglang pag-akbay ni Eli sa akin. Nginitian ko lang siya
nun pero ewan ko ba, kahit na ano?ng pilit na gawin kong pagpapasaya sa sarili ko
eh di ko magawa.

?But now see now.? matamlay kong sabi.

Napabuntong hininga nalang ako nun. Anak ng siomai! Ba?t ba kasi ako
nagkakaganito?!

?O, what?s with the long face Vivian my loves??

?H-Ha? Nangyare sa mukha ko? Eh sa pagkakatanda ko eh bilugan at hindi mahaba yung

mukha ko, di ba?.? tapos tumawa ako.

FAIL.

Tumigil si Eli nun at hinarap ako. Tinaasan niya ako ng kilay at tinignan na parang
may mali sa akin.Tapos nun bigla niyang nilagay yung palad niya sa noo ko.

?O-Oi, okay lang ako. Nukaba.? at marahan kong tinanggal yung kamay niya.

?Are you sure you?re okay because you sure don?t look okay to me? Me nangyari ba??
Pagkasabi niyang yun eh bigla akong napaiwas ng tingin. Ay gulay! Di ka naman
masyadong pahalata Vivian noh?

?W-Wala.?

Nagulat nalang ako nung hinawakan niya yung baba ko at hinarap niya mukha ko sa
kanya na seryosong nakatingin sa akin. Hala ka dong! Pakiramdam ko eh namula ako
nung tinititigan niya ako ng ganyan. Kung si sir Marco eh merong siyang seksing
tingin na nakakamamatay, si Hasset na merong ice cold stare eh itong isa naman eh
may makalaglag panty-este- puso na tingin. Osya, sila na, sila na may ganyang
talent. Di bale, gagawa rin ako ng akin.

at bakit ko nga naman iniisip yang ganyang bagay ngayon? Adik ko talaga.

?Don?t try hiding it from me Vivian because I know something?s bothering you. You
know you can tell me. Is it about Marco??

Sapul ka tsong!

Napabuntong hininga nalang ako nun. Hay naku, ewan ko sa lalaking yun. Nakakainis
talaga yung isang yun. Matapos ng lahat nung sinabi niya nung isang araw eh ganun
ganun nalang? Di man lang nag effort! Kainis! Nakakayamot! Nabigla nalang ako nung
biglang tumawa si Eli tapos umakbay uli sa akin.

?I knew it. So it is Marco after all. So I reckon he already confessed to you??

sabi niya habang patuloy kami sa paglalakad papunta sa activity area.

?Ewan ko sa kanya!? Tinawanan lang ako ni Eli pero tumigil lang naman din ito nung
pinandilatan ko siya. Sige, baka sa kanya ko mabunton yung inis ko. Hay gulay!
Hindi ko mawari kung bakit ako ay lubusang naiinis. Pero trip yata ni kapalaran na
inisin ako lalo sa nadatnan namin dun sa activity area. Bad trip.

Habang tinitignan ko sila eh mas lalo akong naiinis. Alam kong wala akong rason
para umakto ng ganun pero after nung ?confession? niya sa akin two days ako eh di
ko maiwasan ang di makaramdam ng ganito.

At may pa ?I Love you? and ?I?ll do anything to win your heart? ka pang nalalaman
ha? Kaka bad trip!

?Selos ka??

?Hindi!?

?Weh? Di nga??

?Hindi sabi eh!? tapos eh tinanggal ko yung pagkakaakbay niya sa akin at pumunta sa
station ko.

Oo nga pala, nagsimula na yung exhibit namin at as expected kay Stella eh maganda
ang kinalabasan ng event na ito considering sa maliit na panahon na binigay sa
kanya. Galing talaga ng guardian angel ko at dahil dun eh napatingin ako uli sa
dalawa.

Hay, infairness, bagay sila.

Pero mas bagay KAMI.

Hala! Agad kung tinampal tampal yung mukha ko. Kung ano nalang tong pinag iisip ko!
Ano?ng mas bagay kami? Jusme!

Hindi ko na napansin at nakalapit na pala si Eli sa akin at umakbay uli. Nahagip

rin ng paningin ko ang isang singsing sa kamay niya. Parang ngayon ko lang to
nakita ah and take note, nasa ring finger niya. I was about to ask him about it
kaya lang nangasar na naman yung loko.

?Oi, pikon. Sorry na. Ikaw naman, di na mabiro. Alam ko naman na nagseselos ka,
iniinis pa kita. bad ko.?

?ELIJAH LIM!? mukhang malakas nga ang pagkakasabi ko nun kasi halos silang lahat na
nasa activity area eh nagkatinginan sa amin.

And yes, including THEM.

Nag-abot ang mga tingin naming at napansin ko ang pagkunot ng noo nito. Medyo
kinabahan ako nun sa mga tingin niya nun kasi parang galit ito. AH ewan, bahala
siya. Basta di kami prends! Period! Inismiran ko lang siya nun at muli eh tinanggal
ko ang kamay ni Eli. Tumawa lang yung loko.

Napaupo lang ako sa station ko nun. Oo nga pala, aside sa exhibit eh napagdsisyunan
ng org na magtayo ng parang gift aways na booth na kami mismo ang gumawa. Random
stuff lang yung andito. Mostly bracelets, singsing, key chains and kung ano-ano pa.

Nakita ko sa tapat ng booth namin ang isang pang booth na pinagkakaguluhan ng mga
kababaihan. Yung isa kasi eh pwede kang mag pa sketch ng mukha mo and of course
yung mga ka-major ko yung mismo ang nagdodrowing. Pero the primary reason kung
bakit pinagkakaguluhan yun eh dahil si Jacob ang isa sa naka-assign dun.
Infairness, ang galing nung baklang yun. Galing mag-sketch! Pero yun nga, since
tamad yung isang yun eh hindi niya inaayos yung drawing niya. May isa ngang nagpa-
sketch na pinalitan niya ng ilong ng baboy yung ilong nito. Pinagalitan ko nga eh
kasi nga ang bad naman nun. Pero as expected eh di man lang nakonsensya yung loko.
Bagkus eh sinagot pa ako nito:

?I don?t see anything wrong in it, Vivian. After all, beauty is in the eyes of the
beholder. Eh sa yun ang nakita ko eh.?

Hay naku, pasaway talaga pero kung gaano kaadik yung isang yun eh ganun din kaadik
yung nag pasketch sa kanya. Akalain mo eh mukhang tuwang tuwa pa yung babae at
doble pa yung binayad niya. Iba talagang kamandag nitong baklang to. Buti pa siya,
eh ako? Kamusta naman yung booth ko?

?Kamusta ka na dito?? medyo nagulantang ako nun. Di ko napansin na pumanta pala

siya sa booth ko.

?Okay lang.? tipid kong sagot. Gusto ko siyang pagtarayan sa totoo lang pero nung
nakita ko ang mukha niya eh di ko magawa. Hindi ko talaga alam kung ano?ng nangyari
pero simula nung araw nay un eh parang nagmumukha itong problemado. Imposible naman
kung dahil sa event na ito kaya mukhang haggard siya. Para kasing me dinadala itong
mabigat.

?Uh?I think I gotta go.? biglang sabi ni Eli at bago ko pa siya mapigilan eh
mabilis na itong nakaalis.

After nung sa restaurant eh hindi na bumalik ng school si Marco at Stella. Hindi ko

nga rin macontact si Sir. Hinintay ko nalang siya sa condo nun pero di pa rin ito
umuuwi. Muntik na nga akong tumawag ng pulis nun pero since hindi pa man nag 24
hours eh pinagpasyahan ko nalang na maghintay pa.

Umuwi ito ng madaling araw na lasing.

Nakakagulat nga eh kasi dire diretso lang ito sa pagpasok. Ni hindi nga ako
kinausap nun. Ni hindi nga sumagot nung kinukulit ko. Usually binubulyawan niya ako
pero hindi eh. Bagkus eh tinignan lang niya ako at ngitian niya ako. Pero bakit kay
lungkot ng mga ngiting yun?

Parang nag-iba ito.

?I see?? sabi niya pero nakatingin lang sa mga paninda ko. Mukhang wala ito sa
sarili habang nilalaro ng kamay niya yung mga accessories. Napatingin lang ako din
dun hanggang sa tumigil ang isang kamay niya sa isang singsing. Medyo nagulat ako
nun kasi yun din yung singsing na kanina ko pa gustong bilihin kaya lang medyo may
kamahalan ito. Grabe naman kasi kung makapresyo ang mga kaklase ko pero sabagay
medyo may kamahalan nga naman yung materyales na ginamit nila dito.

?This one suits you.? napangiti ako nun habang tinitignan ko yung singsing. Plain
band lang ito na napapaligiran ng diamonds. Pero the main reason kung bakit gustong
gusto ko ito dahil sa naka engrave sa loob nito.

always and forever.

Mukhang nabasa rin yun ni sir at tumingin ito sa akin at ngumiti. The first happy
smile na nakita ko these past few days. Yung mga ngiting yun at lalo na yung mga
matang yun na ipinakita niya nung araw na sinabi niya sa akin na mahal niya ako.
Pero kahit na, he do seem to look really tired. Ewan ko ba pero agad akong
nakaramdam ng awa para sa alaga. Kusng gumalaw ang kamay ko at nangnangati na itong
haplusin ang mukha nito. Akala ko iiwas siya pero nabigla nalang ako ng pumikit ito
at parang naghihintay.

?Hi Vivian!? Pareho kaming nagulat sa biglang pagsulpot ni Stella. Anak ng

pinakbet! Wrong timing teh. Sorry ha pero alam kong walang dahilan para magalit or
kahit makaramdam lang man ng pagkainins sa babaeng ito. Ang sama ko naman pag
ganun. Sa lahat pa naman ng mabuting bagay na ginawa niya para sa akin, wala akong
karapatan para ganunin siya. She doesn?t deserve it even a bit. Pero ewan, hindi ko
talaga alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko sa kanya.

Well, aside sa the fact na kahit itong babaeng to eh parang nagbago rin. Parang me
something na di ko maipaliwanag. Parang naging cold yung treatment niya bigla sa
akin.
?Wow?that?s so pretty.? tukoy nito sa singsing na hawak ni Marco at walang sabi
sabi eh kinuha ito mula sa kanya at sinukat yun. Pinigil ko ang sarili ko for
stopping her in doing so. ?It suits me, right Vivian??

Medyo nagulat ako the way she asked me. Parang nanandya lang na ewan. Hay naku, ang
bad mo Vivian!
?H-Ha?a-ah?? pero di naman siguro siya magagalit kung sabihin kong hindi diba? Ah
erase, erase!

?Stella ?? pero pinutol bigla ni Stella si Marco.

?It suits me diba Marco? Classic yung design niya. Just my style.?

?Oo. Bagay sa?yo Stella.? sabi ko rin sa wakas kahit ang sakit sa loob. Sayang,
mukhang bibilhin yata to ni Stella.

?I know right!? nakangiting sabi ni Stella pero nagulat nalang ako nung bigla itong
humawak sa braso ni Marco at tumingin sa kanya na parang may sinasabi.

Weird pero parang there seem to be something wrong in this picture.

Don?t tell me?

?Hello, pres. So are you going to buy that for your fianc?? 15 thou lang.? nagulat
ako nung dumating yung isa ko pang kasama sa station ko na si Athena. Pero mas
nagulat ako sa narinig ko.

?Hello, pres. So are you going to buy that for your fianc???

Gulay! Tama ba ang pagkakarinig ko? Fianc?? Sino? Pero agad naman yung nasagot nung
nahagip ng paningin ko ang paghigpit ng pagkakahawak ni Stella sa braso ni sir. Mas
nadadagdagan pa ito nung iniwas ni sir yung tingin niya. Papalit palit lang ang
tingin ko sa kanilang dalawa. Neither of them attempted to speak and to explain.
Okay, this is definitely awkward. Nakita kong kinalas ni sir ang pagkakahawak ni
Stella sa kanya. Bigla namang tinawag si sir ng isa sa mga teacher naming at umalis
ito ng walang sabi sabi. I was expecting na magagalit or something si Stella.

But instead, a small, sly smile formed on her lips.

I was shocked, really, sa ipinakita ni Stella pero nabaling ang attention ko sa mga
sumunod na sinabi ni Athena sa akin at dahil dun eh biglang nawala sa isip ko ang
mga nangyari.

?Vivian, pinapupunta ka ni sir sa gallery.?

?H-Ha?? may bahid na pagaalala sa boses nito. Ano kaya ang problema ni sir? ?Bakit
daw??

?Hindi ko alam eh basta pinapapunta ka niya dun asap. Emergency daw.?

?O-Okay. Sige, salamat. Una na ako, Stella.? aalis na sana ako nung may pinahabol
pa si Stella.

?Vivian, it was nice knowing you. I had fun.?

???????
I really don?t know kung ano ang ibig sabihin ni Stella nung sinabi niyang yun.

Lalo na yung mga tingin niyang yun? It was a total different Stella. Grabe,
nakakatakot!
Nakarating na ako sa gallery. Nagtaka nga ako kasi nakasarado pa ito eh nag ribbon
cutting na nga kanina and all so open for viewing na ito. For sale rin ang mga
paintings dito sa loob at usually may bidding na magaganap later this day. Sosyal
na kung sosyal pero in all fairness eh may ibubuga rin ang mga paintings na andito.
Pati rin nga painting ni Jacob eh kasali sa line up para sa bidding mamaya.

?Sir Andrei.? sabi ko pagkakita ko sa kanya. Me kasama rin itong dalawa pang
estudyante na I think 4th year na yata na naatasang magbantay dito sa gallery.
Pare-parehong nakakunot ang mga noo nito at mahinang nag-uusap. Sa likuran ni sir
eh may isang canvass na nakabalot ng tela.

?Ms. Dela Rosa, mabuti naman at andito ka na. I hate to break this to you pero it
seems someone played a nasty prank on you.?

?Ha? Ano po ba ang ibig niyong sabihin??

?We really do apologize, Vivian and again to you sir. It was really negligence on
our part kaya hindi naming napansin na meron palang nakapasok dito.?

?What happened kasi eh may nag inform sa amin na kailangan daw naming pumunta sa
faculty kasi nga pinapatawag kami ni Sir Andrei pero it turned out na hindi pala.
We did make sure na naka-lock ang gallery pero nagulat nalang kami nung pagbalik
namin eh nakabukas na ito at nadatnan namin ito.?

Pagkasabi niyang yun eh tinanggal niya ang tela sa isang canvass. In an instant eh
nakaramdam ako ng panghihina. Na parang any minute now eh bibigay na ang mga tuhod
ko. Ang akala ko pa naman eh tumigil na tong pangbubully nila pero looking at it
mukhang hindi ito isang simpleng case ng bullying.

Parang mas malalim yata nun.

Parang may matinding galit ito sa akin.

Right in front of me eh ang aking painting na ilang araw ko ring pinaghirapan.

Grabe, parang galit nag alit yung gumawa nito and with that, me naalala ako na
parang kapareho sa nangyari ngayon.

?I?m sorry about what happened Miss dela Rosa. I know you worked hard on this one
and the fact that this is part of your exam. However, despite the circumstances eh
I can?t give you the appropriate grade for this kahit na nakita ko na. Alam mo
naman yung condition natin. It has to last until the end of this day. So I
apologize but I think I?ll have to give you a failing grade.?

Napakagat nalang ako sa labi ko para pigilan ang mga luha ko na tuluyang bumagsak.
Alam ko na kahit ano?ng pilit kong gawin kay sir eh alam kong hindi magbabago ang
isip nito. Nakayuko lang yung dalawa. Hindi rin ito nagsasalita. Kahit sila eh alam
nila ang standards ni sir. Hindi ko naman sila masisisi. Wala naman silang
kasalanan eh. Naging biktima rin sila.

?Of course, hindi lang si Miss
dalawa. I was going to protest
reassuring smile. Kahit na rin
naman yata tama yun. I was all
pumasok sa gallery.
dela Rosa kundi pati kayo na rin.? turo ni sir sa
nung pigilan ako nung isang 4th year and gave me a
yung isa pero hindi pa rin ako nagpapigil. Hindi
to ready to talk sir out of this nung biglang may

?No need to be the heroic damsel, Vivian. It?s all taken care of.? sabi ng isang
pamilyar na boses. Paglingon ko eh nakita ko siya na nakangiti at dala dala itong
canvas. Since nakaharap ito sa kanya eh di ko makita kung ano man ang nandoon.

Ibinaba niya ito sa tapat namin and smiled widely at me. Naku, yang mga ngiting
yan, I know it all to well.
?Mister Sandoval, what are you doing here??

?Nothing. May inihatid lang ako. Anyway, hindi naman siguro kasali sa conditions mo
sir na bawal ang may spare na painting diba??

?Huh? What are you talking about Mister Sandoval??

?What I?m saying is, this didn?t happen and that the viewing should continue, yes??
at kasabay nun eh hinarap na niya sa amin yung painting.

Gulay! Mas lalo akong nanghina sa nakita ko. At saan naman kaya ito nakuha ni
Jacob?!

?If you want proof na si Vivian ang gumawa nito then you could either check the
signature and the finger prints. Or para mas madali eh tinignan niyo nalang ang
file sa phone niyo.?

And with that eh agad na tumunog yung phone ni sir. Nagtaka ito sa video na
nareceive niya. Kahit ako eh nakiusisa rin. Nung in-open niya yun eh nagulat ako
nung nakita ko ang sarili ko na nagpe-painting at tinatapos yung the same painting
na dinala ni Jacob. Hala! Another major shocker! At saang lupalop nakuha ni Jacob
ang video na to?!

?I think that will be enough, yes?? Hindi na niya hinintay na sumagot si sir.
Nagulat nalang ako nung hinila ako paalis sa lugar na yun ni Jacob.

Hinayaan ko lang si Jacob na dalhin ako kung saan pero nagulat nalang ako nung
dinala niya ako sa secret garden ni Hasset. Sumalubong sa akin ang pamilyar na amoy
ng lavender and with that eh naalala ko ang isang tao which is surprisingly eh
nakatayo na pala sa harapan ko.

?So, how was it? Okay na ba?? tanong niya kay Jacob na may bahid na pag-aalala sa
mukha nito.

?Of course, who do you think you?re talking to??

?I was just making sure na okay ang lahat.?

?Tss??

Grabe, andaming nangyari sa araw na ito at lahat ng yun eh di pa totally na po-

process ng utak ko. Pansin niyo naman siguro na wala masyado akong nasabi ano?

Napaupo nalang ako sa damuhan out of frustration. Alam kong nagulat ang dalawa sa
inasta ko pero as of the moment eh wala akong pakialam kung nagmumukha man akong
ewan dito. Eh sa naste-stress ako eh. Magmo-moment muna ako!

Hindi ko na napansin na tuluyan na palang bumagsak ang luha ko. Sa sobrang daming
nangyari di ko na alam kung para saan tong mga luha ko. Napahagulgol nalang ako
nun. Naramdaman ko na may lumuhod sa harapan ko. Nung hinawi niya ang buhok ko eh
nakita ko kung sino man yun.

?Sige lang. Iiyak mo lang yan, Vivian.? tapos nun eh niyakap niya ako at hinagod
ang likod ko.

?Goodness, I don?t think she?ll be able to take it much more kung malaman niya kung
sino ang sumira ng painting niya.?
?Shut up, Sandoval! This is not the right time to talk about that. Kita mo namang
nahihirapan ang tao eh!? galit na sambit ni Hasset. Natigilan ako nun at alam kong
napansin yun ni Hasset. ?Don?t listen to him, Vivian.?

?Look, it?s not that I can do anything about it lalo na at papunta na sila dito.
Mabuti na rin yun para isahan na yang pagdadrama ni Vivian.?

?Sheesh! You can really be insensitive, you know that? And what the fuck are you
talking about??

Pero bago pa malaman ni Hasset kung ano ang ibig sabihin ni Jacob eh nakita ko na.
Since nakatalikod ito sa entrance ng garden eh malamang kami lang ni Jacob ang
nakakakita sa tinutukoy nito. Kumalas ako sa pagkakayakap ni Hasset at I was just
there stunned sa nakita ko.

Two figures were on their way sa amin at kahit sa malayo eh kitang kita ko ang
expression sa mga mukha nito especially the tall one.

And I tell you, mukhang hindi ito maganda.

Pakaladkad na dinala ni Aprielle ang kasama niya. Naaawa nga ako kasi nga maliit
yung isa. Nung malapit na ito sa amin ay nagulat nalang ako nung biglang tinulak
niya ito sa damuhan. Buti nalang at hindi ito sumubsob.

?APRIELLE! ANO BA ANG GINAGAWA MO?!?

?WHY DON?T YOU ASK THAT BITCH?! WALANG HIYA KA! TINURING KA PA NAMAN NAMING
KAIBIGAN!? akma na sanang susugurin ni Aprielle yung isa buti nalang at nahawakan
siya ni Jacob at Hasset.

?Ano ba ang sinasabi mo? Ano bang ang nangyayari dito?!? Nagpalipat lipat yung mga
tingin ko sa dalawa at naghihintay na mag-explain. Actually, kung pwede nga lang eh
sana merong mag explain sa lahat na nalaman ko nitong araw na ito.

?I?m sorry? I?m sorry? I?m sorry? I?m sorry?? paulit ulit niyang sabi habang
umiiyak. Ibinaon nito ang mukha niya sa mga palad niya habang patuloy ito sa
pagsasabi ng sorry.

?Damn it! Don?t just cry there! Wag mong isipin na magbabago ang lahat dahil sa
pagiiyak mo dyan! I tell you, you?re making things worse kaya kung ako sa iyo,
sabihin mo na ang totoo especially kay Vivian!?

?Aprielle, tama na! I had enough okay? Ang gusto ko lang sana eh ma resolve ito sa
maayos na paraan. So please, let me do this. I?m sure walang siyang ginawang masama
to deserve this.?

?Oh, don?t you dare take her side, Vivian. Nang dahil sa kanya kaya nasira ang
painting mo, na muntik ka nang mabagsak. And remember the costume, it was this
bitch?s fault all along!? susugod sana si Aprielle uli kaya lang napigilan ko.
Mukhang nagulat ito sa ginawa ko. Agad namang namula ang parte kung saan ko siya
sinampal. Medyo kumalma naman ito pero kita mo ang galit sa mga mata nito.

?So mas kinakampihan mo siya kesa sa akin?? mahinahon nitong sabi pero ramdam mo
ang pagpipigil sa boses nito ?I can?t believe you did this, Vivian.?

?Wala akong kinakampihan, Aprielle pero sumosobra ka na rin eh. Masyado kang
nagpapadala sa init ng ulo mo and to think kung totoo man ang sinasabi mo eh dapat
sana ako yung dapat ang nagwawala dito no?? medyo natawa naman si Jacob sa sinabi
ko. Agad ko naman siyang sinipatan nun. ?Look, I?m sorry if I did that pero I think
it was for the best.?

Hindi na sumagot si Aprielle nun at tinalikuran ako pumunta sa isang puno at

pinagsusuntok yun tapos eh nag walk-out na. Napailing nalang ako nun pero I think
I?ll deal with her later. Mabuti nalang at sinundan siya ni Jacob.

?I guess, I?ll leave you two alone.? sabi ni Hasset at umalis na rin.

Hinayaan ko lang siyang umiyak. Nang natapos na siya eh hindi pa rin siya
nagsalita. Binalot kami ng katahimikan nun. Nung tinignan ko siya eh nakayuko lang
ito. Grabe, another major shocker. Who would have thought na magagawa niya yun lalo
na ngayon sa nakikita ko. I have a strong feeling na hindi bukal sa loob nito ang
ginawa niya. Na parang napipilitan lang ito.

Kasi alam kong, totoo itong tao at totoo ang lahat ng ipinakita niya sa akin.

?I?m sorry, Vivian.? mahinang sambit nito.

Napatingin ako sa kanya nun at di ko namalayan na tumulo uli ang luha ko.

?Bakit??

??bakit nagawa mo yun Helena??

Another fresh tears also fell from her eyes pero despite that nakikita ko na kung
ano man yung sasabihin niya eh totoo at sincere.

?I-I had no choice, Vivian. She threathened me. Pamilya namin ang malalagay sa
alanganin pag hindi ko siya sinunod. She has something that could really destroy my
family.? napahagulgol ito uli ?K-Kung pwede lang nga sana eh, kaya ko naman ang
maghirap pero hindi ko maatim ang mga kapatid ko na makitang nahihirapan. Nasa
ospital pa naman ang mama namin and my dad?s trying to make ends meet.?

Nakaramdam ako ng awa kay Helena. Hindi naman ako galit sa kanya kundi sa taong
nagpagawa sa kanya nito. Kung sino man siya eh grabe, saludo na ako sa kanya sa
sobrang kasamaan.

?Look, what?s done is done, Helena. Hindi na natin mababago pa and besides,
everything turned out fine so I guess it?s right to say na okay lang.?

?Pero alam mo, you shouldn?t have let whoever that person is, control your life.
Remember, pamilya kayo. Kayo dapat ang magtutulungan. Wag mong solohin ang problema
niyo. The heck with what other people may do or say. Kasi in the end, kayo kayo pa
rin ang magdadamayan no matter what problems may come. Kayo kayo rin ang magsosolve
niyan.?
Natahimik kami uli kaya lang nagulat nalang ako nung bigla niya akong yinakap.

?Thank you, Vivian and again, I?m really, really sorry.? I returned the hug and
once again, napaiyak naman ako. Grabe, ang drama drama ko these past few days.
Paniguradong magmumugot naman tong mnga mata ko mamaya.

Bago tuluyang umalis si Helena eh hinug niya ako uli at may sinabi.

?Vivian, please do take care of yourself. As much as I wanted to pero hindi ko

pwedeng sabihin sa iyo kung sino ang nag-utos sa akin. Don?t worry though, I know
they?ll take care of you.?

?Ha? Sino naman??

?Alam mo na kung sino sila Vivian. You?re really lucky you know that? Maraming
nagmamahal sa iyo lalo na si Marco.?

?H-Ha??

?Alam ko, mahal ka ni Marco and I know you love him too.?

?O-Oi! Hindi ah! Ano ba naman ang pinagsasabi mo??

?I know what I?m saying. Siguro hindi pa ganun ka klaro sa iyo ang sinasabi ko pero
I know in time malalaman mo rin. It?s just sad to know na hindi na pwedeng maging
kayo.?

Hindi na ako sumagot nun sa huling sinabi niya.

?Hello, pres. So are you going to buy that for your fianc???

For some unknown reason eh bigla akong nakaramdam ng di maipaliwanag na kirot sa

puso ko.

?Pero you know what, Vivian. I always believe in destiny. Kung kayo talaga, no
matter what the odds eh magiging kayo pa rin in the very end. I do strongly believe
na kayo nga ang tinadhana ni Marco, believe me.? nakangiti niyang sabi.

I hug her for what it seemed to be the last time and before she left eh may
ibinulong ito sa akin.

Without having second thoughts I said, ?I promise.?

???????
Naiwan ako doon sa loob ng secret garden habang nakatanaw sa mga lavender. Hindi ko
alam kung ilang oras na akong nanatili dun.

Paulit ulit lang yung huling sinabi ni Helena sa akin bago ito tuluyang umalis.

?Promise me, if ever the time comes na he?ll come back to you, don?t ever let him
go Vivian.?

Gulay! At papaano ko naman gagawin yun eh plano ko na nga na umalis. Ba?t pa kasi
ako nakapag promise eh! Napaka fail mo talaga, Vivian!

Sa kakaisip ko sa promise nay un eh di ko namalayan ang isang tao na umupo sa tabi

ko.

?So I reckon na okay na ang lahat?? nilingon ko si Hasset na nakatingin lang sa mga
lavender. Infairness, na miss ko rin itong taong to. How many days has it been na
nga ba?

?Well, not all.? sabi ko at ibinalik ko na rin yung tingin ko sa harap. ?Kamusta na
siya??

Narinig ko ang mahinang pagtawa niya na parang may naalala itong nakakatawa.

?Alam mo bang napatumba niya yung isang maliit na puno kanina? Katakot naman yung
babaeng yun. Or babae nga ba talaga yun? Pwede ring amazona yun.?

Hinampas ko siya ng mahina sa braso niya at nakitawa lang ako kasabay niya.

?Sira, kaibigan ko yung sinasabihan mong amazona.?

?No seriously kung nakita mo lang kanina. Buti nga at di niya ibinunton kay
Sandoval ang galit niya.?

Napabuntong hininga lang ako nun. Mukhang mahihirapan ako sa isang yun ah. Siguro
nakita ni Hasset sa mukha ko ang pag-alala kaya nabigla ako nung tinap niya yung
ulo ko. Gulay! Parang d?j? vu lang?

?Don?t worry. Di na yun galit sa iyo. Kanina nga panay sorry niya sa costume mo
habang umiiyak. Ibang klase rin yung si Mendoza.?

?Ah?.it?s good to know that?? wala sa sarili kong sabi habang nilalaro ng kamay ko
ang mga damo.

Ilang minuto rin kaming nanatiling tahimik hanggang sa nag salita uli si Hasset.

?Alam mo na?? alam ko kung ano ang ibig sabihin ni Hasset pero hindi ko inexpect na
magugulat pa rin ako sa balitang yun. After all, hindi naman naipaliwanag sa akin
kanina tapos sa dami pa namang nangyari eh muntik ko na rin yung makalimutan.

?They?re getting married in less than a month.?

Gulay! Ayan na naman yang kirot na yan! Di kaya me sakit na ako sa puso? Pa-check
up ko na kaya ito? Pero mas lalo yatang nagimbal ang aking mundo sa sumunod na
sinabi ni Hasset. Yun ang hindi ko inexpect. I was expecting it was just another
nutcase of arrange marriage.

?Buntis si Stella at si Marco ang ama.?

Napatingin ako sa kanya and I know confusion was written all over my face.

?I wish I knew, Vivian but that?s all I know for now. Yun lang din ang sinabi niya
sa akin.?

Nagtaka naman ako sa sinabi niyang nun. Niya? Who was he referring to? Pero siguro
nga, isang napakalaking tabula rasa ang mukha ko kaya kung ano man ang naiisip ko
eh kitang kita sa pagmumukha ko.

?Stella is my childhood friend. We practically grew up with each other.?

At ayun nga nagkwento siya about sa kanila at nung dumating ang time na nainlove
siya kay Stella pero nagbago na daw ang lahat ng yun nung nakilala niya ako
(kinilig naman ako) pero there was something else na hindi niya sinasabi. Parang
he?s intentionally leaving out some parts. Something big. Pero hindi ko na siya
inusisa nun. Pinabayaan ko nalang.
?So ano?ng plano mo ngayon??

?Ha? Ano naman ang gagawin ko? Hello, he?s single, she?s single so I see nothing
wrong in it.? I tried to laugh at make it sound okay pero sino ba ang niloloko ko?
I know I wasn?t that convincing.

?You know what I mean, Vivian.? seryoso niyang sabi sa akin.

Teka, diba rivals yung dalawa? (kapalmuks ko talaga!) Eh bakit parang botong boto
na it okay sir Marco ngayon? (oo, ako na ang dakilang makapal ang mukha).

?Look, it?s not that I?m giving up on you. It?s just that alam ko right now eh I am
nowhere near where Marco is, right -- there.? sabay turo sa kung saan man
nakalagay ang puso ko. Siyempre, di niya nilagay hintuturo niya dun noh. Mahirap
na.

?Ano?ng ibig mong sabihin?? and why am I getting the impression na parang sinasabi
niyo na gusto ko r in si sir Marco? I mean seriously, mahal ko siya pero not in
that kind of level. Pero hindi ko nay un na ivoice out kay Hasset kasi bigla nalang
tumunog ang cellphone niya.Base sa kanyang reaksiyon mukhang me problema ito.

Sinabihan niya akong pinapapunta ako nila Jacob dun sa gallery since magsisimula na
nga yung bidding. Naku, as if naman kasali yung painting ko. Asa pa. Pero ayun
pinilit niya ako. Ihahatid pa nga niya ako (kasi nga madali lang akong maligaw)
pero since kita kong emergency yung call na natanggap niya kanina eh tinanggihan ko
ang offer niya.

Bago kami naghiwalay ni Hasset eh nagulat nalang ako nung bigla niya akong yinakap.

?Kahit ano mang mangyari, Vivian, always remember na andito lang ako. I don?t care
kung gawin mo akong panakip butas or substitute. I don?t care as long as mapapasaya
kita if ever that time will come. I love you, Vivian and I?m willing to wait for
you to love me back.?

With that he kissed my forehead and left.

???????
Stella?s POV

?She what?!?

?You heard it right, Stells. Nag drop si Helena sa school kani-kanina lang. I see
no point of stopping her. I mean, she already did her job. Yun nga lang, pumalpak.?

Nasa isang vacant room kami ngayon ni Jessica. She texted me awhile ago about sa
sudden na pag drop out ni Helena sa school after niyang mabuko ng mga lecheng
kaibigan ni Vivian.

Just like what Jessica said, alam nan g hinayupak na Vivian nay un ang tungkol sa
mga sabotages. Ngayon eh nag-alala ako kung alam na niya kung sino man ang
nagpasimuno nun.

?But I don?t think alam na niya na IKAW nag nagpasimuno ng lahat.? nairita ako nung
inemphasize pa niya yung salitang yun. So parang she?s implying na ako lang ang me
gawa ng lahat ng ito? Bull crap! ?From what I?ve heard from my sources eh hindi
naman sinabi ni Helena. Hindi na rin inalam ng babaeng yun so I think you?re safe.?

I paced back and forth sa room. Not because dahil pumalapak ang walang silbing
babaeng yun kundi dahil sa isa pang text na nareceive ko kanina.

Shit! I?m in really deep shit!

?What?s your problem?? asked Jessica. There was a hint of annoyance in her voice.

?Wala kang pakialam, okay? So could you just leave me alone?!? I snapped. Medyo
nagulat siya sa bigla kong outburst. Argh?this is driving me insane!

?Whoa there?I?m not the enemy here. Anyway, seeing that I shouldn?t stick my nose
to your personal business then can I just ask kung anon a ang plano mo next??

That stopped me from my tracks.

I almost forgot.

Vivian.

Okay n asana ang lahat eh, everything settled and being prepared pero si Marco
mismo ang hesistant and it?s all thanks to that woman!

Honestly, I had no plans of going to this extent pero wala akong choice and to be
honest it has nothing to do sa galit ko para kay Vivian.

?I really do wonder kung papaano mo napaniwala si Marco na sa kanya yang bata.?

That hit a nerve. I shot Jessica an angry glance. Shit! Baka may makarinig sa
kanya!

?Oops, sorry.? she said sarcastically. I know she was doing it on purpose to piss
me off. ?Anyway, back to the matter on hand, anon a ang plano m okay Vivian. Are
you still up for the birthday plan? It?s next week na.?

Right, I did have set a wonderful plan para kay Vivian. I know for sure na this
time eh gagana na ang plano ko.

This time this would definitely destroy Vivian.

?Of course, tuloy pa rin yun. Sisiguraduhin kong hinding hindi na niya
makakalimutan ang pangalang Stella Mariz Fontanilla. I will make sure that I?ll
destroy her to pieces.?

?How about Helena??

?I haven?t thought of it yet. Sige lang, one thing at a time. After all, she
already served her purpose.?

?Hay?how will our ever dearest and lovable Vivian will react pag nalaman niya na
her ever-angelic bestfriend is behind all of these. I feel sorry for her.?

Yeah right. I do feel sorry for her. What is super malas?

?Anyway, magsta-start na yung bidding. I think we have to go now.?

Kasabay ng pagbukas ni Jessica nung pinto eh agad na pagtunog ng cellphone ko.

Shit! Another message. I hate this!

?Shit!? Napatingin ako nun kay Jessica. There was a hint of panic in her voice.
What the hell?s her problem?

But when I saw the reason of Jessica?s sudden panic eh kahit ako medyo nag panic na
kaunti.

Behind that door stood Vivian dela Rosa.

I was expecting na kung malalaman man niya ang tungkol dito eh she would cry and
stuff but instead

I saw something else.

Undeniably one was anger

and there was also a strong resolution of a woman in combat.

Is she showing the other side Vivian?

She looked at Jessica then to me.

Then unexpectedly a small, mocking smile formed her lips.

?See you in your birthday, BESTFRIEND.?

And then she left.

???????
OA.

Yun lang ang pwedeng kong i-describe ko sa mga nangyari nitong araw na ito.

Di ko naman siguro kailangan isa isahin no kasi mukhang mas lalo akong maste-
stress.
Pero sa lahat na nangyari nitong araw eh me isa talagang naging isang napalaking
palaisipan.

And that is, buntis is Stella at si Marco ang ama tapos engaged to married sila in
less than a month.

Now the question now is?

HOW THE HELL DID IT HAPPEN?!

Kung marami sa inyo ang nagtataka, naguguluhan at gustong (sabunutan?) tanungin si

Stella kung paano ito nangyari eh mas lalo naman siguro ako noh?

But on the other hand, I do believe that I really have no right to act that way.
It?s not like I?m really in the right position to be one. After all, I?m only Sir
Marco?s yaya.

Takte! Napapa ingles tuloy ako. Sus Ginoo! Eto na siguro ang epekto sa sobrang
stress. Ikaw ba naman sa posisyon ko eh di ka ba maloloka.

Napabuntong hininga nalang ako. Kidding aside (naks! ako na talaga), tingin ko nga
naman na tama nga na wala akong karapatan na umakto ng ganun. Di ko boyfriend yun
at lalong di ko yun fianc?. Isa lang akong hamak na yaya at siya ang aking dakilang
alaga.

?I love you Vivian and I will do anything to win your heart.

And when I say anything, I mean everything.?

Anak ng pusang ligaw! Ba?t naman biglang sumagi sa utak ko yung sinabi ni sir? Eto
na naman tong puso ko, nagtatarampurutot! Kalagot ani oi! (A/N: Nakakainis naman
to!)

Erase, erase Vivian! Dapat nga maging masaya ka na para sa alaga mo. At least di na
ikaw yung pagiinitan niya kung magtatantrums uli yun at lalong lalo na di na ikaw
aalilain nun kundi si Stella.

Stella.

Gulay! Mas lalo yatang uminit ang ulo ko pagkaalala sa babaeng yun. Hanggang ngayon
eh di pa rin nagsisink in sa akin ang mga narinig ko kanina.

For the first time eh nagpapasalamat ako for being directionally challenged. Di ko
akalain na sa pagiging ligawin ko eh makakatulong pala ito sa akin.

Who would have thought?

Yan din ang isa pang palaisipan sa akin. Bakit ba ganun nalang yung galit niya sa
akin at umabot pa talaga siya sa ganoong extent? Di ko tuloy maiwasang isipin na
baka yung tungkol sa pagbubuntis niya is a way para inisin or for whatever purpose
it will serve her. Nagtataka lang nga ako kasi ano naman ang makukuha niya sa akin
diba? Tss?ang labo.
Pero sa ngayon, isa lang muna ang bumabagabag sa akin ngayon.

?See you in your birthday, BESTFRIEND?

Susmarya! Ano naman tong pinasukan ko?! BA?t naman kasi yun pa ang lumabas sa bibig
ko? Well, it was better kesa naman sabihin ko ?Ikaw? Bakit naman Stella? Ano ba ang
kasalanan na nagawa ko?? With matching kawawa mode pa niyan. Tss?so weak. Kahit
naman papaano eh makabawi ako sa lahat ng ginawa niyang yun. Para naman di niya
masabi na ganun ako kahina. So di ko pa rin yun babawiin. Yun nga lang, para naman
kasing me resbak plan ako para sa kung ano mang pinaplano nila sa akin kasi sa
totoo lang, wala. WALA AKONG MAISIP KAYA PLEASE LANG TULUNGAN NIYO AKO AT MAG-
SUGGEST KAYO KUNG ANO?NG GAGAWIN KO SA BIRTHDAY NI STELLA!

Sa kakaisip ko nun eh di ko eh di ko napansin na may sumalubong sa akin nung

pagliko ko ng kanto. As usual, ano pa nga ba ang nangyari.

?What the fu--- Oh shoot! Vivian, I?m so sorry!? agad naman niya akong tinulungan
na tumayo nun.

?Okay lang ako. Sorry.? tapos pinapapag ko yung pantalon ko.

Kahit di man niya sabihin eh alam ko naiilang tong sang to sa akin. Hello, kahit
ako man din eh ganun din ang nararamdaman. Halos di na nga kami makatingin sa isa?
t isa. Pareho kaming balisa at di alam kung ano?ng dapat sabihin o gawin man lang.

?Sorry.? Gulay! At sabay pa talaga kami noh?

Natawa kami pareho at dahil dun eh mas gumaan yung atmosphere sa pagitan namin.

?Look, Aprielle. I?m really sorry sa ginawa ko kanina. Hindi ko majujustify yung
actions ko kasi alam kong mali.?

?No, I do think I deserve it. I was really out of line sa ginawa ko kay Helena. I
should have really listened to her first tapos nagpadala pa ako sa init ng ulo ko.
So sorry rin sa inasta ko kanina.? tapos yumuko ang ulo nito na parang batang
nahihiya sa kasalanang ginawa. Ang cute! Kakagigil!

?So okay na tayo?? agad naman nitong itinaas ang mukha niya at kitang kita mo yung
saya. Hindi na ito nagsalita at bigla nalang niya akong yinakap. Nagulat nalang nga
ako nung me narinig akong pagsinghot.?Oi, umiiyak ka??

Marahan kong tinanggal yung pagkakayakap niya at yun nga nakita kong umiiyak nga
ito. Hala, total guilt trip lang teh?

?Oi, Aprielle, ba?t ka umiiyak? Naku naman, sorry na??

?I really thought we wouldn?t be able to patch things up. Tears of joy lang to
teh!? sabay tawa nito. Inabutan ko siya ng panyo ko which she gladly took. Sinabi
pa nga niya eh di na daw niya ito isasauli kasi remembrance daw niya yun sa
nangyari. Lakas din ng trip nitong friend ko.

Nung tinanong ko siya kung saan siya pupunta eh yun nga eh hahanapin daw niya
sana ako kasi magsta-start na yung bidding. Naikwento niya rin na nag-drop out daw
si Helena sa school na talagang ikinagulat ko. Kahit nga daw yung admin eh ganun
din pero sinabi niya na me valid reason daw kung bakit at hindi daw dahil sa
nangyari kanina so di na daw ako mag-aalala.Nagtanong nga ito kung ano daw ang
motibo ni Helena o baka inutusan lang daw siya pero di ko na siya sinagot nun at
sinabihan kong akin nalang muna yun. Buti nalang at di ito nagpumilit.
?Pero promise me Vivian ha? If you really need my help eh wag kang mag alangan na
humingi ng tulong sa akin.? sabay kuha nung kamay sa akin ikinulong ito sa mga
kamay niya. Siyempre , na-touch naman ako nun pero di nakaiwas sa bionic eyes ko
ang isang bagay na nasa kamay nito. Hmmm?sinsing. Parang pamilyar ah. Saan ko nga
ito nakita? Tsk, sayang wala akong bionic memory.

Nakarating na kami dun sa gallery at infairness, ang daming tao dun. Di lang
estudyante kundi parang mga art enthusiasts at panay naka-business attire ang
nandun. Pumunta kami sa gilid para mas kita namin yung bidding process tsaka para
di na rin kami makapagsiksikan sa mga tao. Nakita ko rin na pumasok si Stella
kasama si Jessica. Panandaliang nagtama ang aming mga mata at I really don?t like
what I am seeing right now.

Is this the real Stella Mariz Fontanilla?

Siya ang unang umiwas ng tingin at napalitan ang expression nito na minahal na
marami. Nung napansin nila na nandun si Stella eh parang red river lang eh
nagsitabihan sila at gumawa ng daan para sa kanila. Ngitian lang sila ni Stella
habang taas noo at gracefully na naglakad ito papunta sa harapan. Grabe, eto ba
talaga tong babae na dahilan sa lahat ng nangyayari sa akin? I mean, hello, kuko
palang eh walang panama naman beauty ko sa kanya. Grabe, ang haba naman ng hair ko
para pag asksayahan niya ako ng oras.

?Hay, para talagang anghel si Miss Stella noh?? rinig ko sabi ng isang lower year.

Anghel? Ha! kung alam niyo lang.

Itinuon ko nalang ang atensyon ko dun sa harap. Me bagong piece na naman kasi ang
isasalang sa bidding. And I tell you, pakiramdam ko eh parang bibigay yung tuhod ko
sa nakita ko.

Ang piece na ibibid nila eh yung painting ko! OH MAH GULAY! TOTOO BA ITEY?!

Muntik ko na rin makalimutan tong sang ito. Jusme naman kasi tong si Jacob, parang
BDO lang. We find ways talaga ang drama ng baklitang yun! AKalain mong nahanap pa
niya tong painting ko?

Pakiramdam ko eh namula ako habang tinitignan ko ang sarili kong gawa. Parang may
crocodiles na nakikipaglaban sa dinosaurs sa loob ng tiyan ko. Yes, crocodiles at
dinosaurs na. Understatement na yung butterflies. Napahawak tuloy ako bigla kay
Aprielle na ikinagulat niya.

?O-Oi, okay ka lang?? kita mo sa pagmumukha niya ang pag-aalala at anytime eh

parang ready itong aluhin ako if ever I decide na magpakahimatay. (A/N: Dinedecide
pa talaga yan ha? Lakas ng trip mo Viv!) Hindi na ako nakapagsalita nun bagkus eh
tinuro ko naman yung sa harap at sinundan niya yun ng tingin.

?So this wonderful piece is made by Miss Vivian dela Rosa a first year fine arts
students majoring in painting. This is now open for bidding.? Napa-OH lang si
Aprielle nun at tumatango tango.

?You?re really good, Vivian. Ang ganda.? sabi niya sa akin na nakangiti nung
hinarap niya ako.

Anyway, marahil nagtataka kayo kung ano yung pinaint ko.

It?s a scene na aksidente kong nakita a few years back.

It was Marco de Silva under the shower, na of course, who is completely nude.

Joke!

nosebleed agad kayo noh?

Pero yung ?aksidente na nakita? that was no joke pero secret ko muna yun.

Kidding aside, it was a scene that was really close to my heart na kahit ulit
ulitin ko man yun na i-remember still it gives me the same emotion like what I felt
for the first time.

Happiness.

Kaya nga siguro sa sobrang ganda nung ala alang yun eh di ko namalayan na
unconsciously eh na immortalize ko na pala siya.

I think it that was 4 or 5 years ago,. Nasa puno kami ni sir marco at nakaupo sa
isang malaking sanga. Nakatalikod kami nun at nakahawak ang mga kamay namin habang
pinapanood ang paglubog ng araw.

Yun yung araw na meron kaming ipinangako sa isa?t isa.

Na ngayon eh mukhang di ko na maitutuloy. Agad akong nakaramdam ng kalungkutan nun.

?100 pesos.? I immediately went back to my senses nung narinig ko ang boses ni
Jessica.

Nagtawanan ang ibang tao na nasa loob. Nakita kong napakuyom ng kamay si Aprielle.

?Aprielle, stop. I?m okay.? pagpipigil ko. Gulay! Baka kung ano pang maisip gawin
nitong babaeng to. Buti nalang at sumunod nga.

?Miss Cirstobal, this is no laughing matter. Please take this seriously.? saway ni
sir Andrei sa kanya.

?What? I?m only paying for what its worth. It?s almost like charity for crying out
loud. This piece is definitely not that remarkable, like the painter herself.?
maarteng sabi ni Jessica . Naku, sinusukat talaga nitong babaeng to ang pasensya
ko ha? Buti nalang at naalala ko tong isang to na mukhang anytime eh susunggaban na
yung Jessicang yun. Relax, Vivian. Breathe in, breathe out.
?Miss Cristobal, please report??

?You wouldn?t do such thing right, Sir Andrei? Hindi naman siguro pinagbabawal na
ang ganoong kaliit na halaga diba? I mean, I do agree with Miss Cristobal. If that?
s what she think of that painting?s worth then we can?t do anything about it. We
are all entitled to have such opinion since I believe that art is subjective. Hindi
niya kasalanan na ganun ka BABA ang worth niyan. I see nothing wrong in it. So let?
s continue shall we?? tapos ngumiti ng pagkatamis tamis kay sir. Nakita ko rin ang
pagtango ng iba which I believe is pagsang ayon sa sinabi ni Stella. Ganun siya ka
respetado dito. Pati professor eh napapatahimik niya.
?What the fuck is she talking about?? Aprielle hissed. Pinisil ko ang kamay niya to
say that I?m fine. If I didn?t know any better eh iisipin ko lang na it was her way
of following the proper procedure sa bidding but since na diskubre ko na yung
sikreto niya eh alam ko ang ibig sabihin nga bawat salitang binitawan niya.

?Very well, Miss Fontanilla. I apologize for making a scene.? sabi ni sir Aidan
looking apologetically.

?Apology accepted.? nakangiting sabi ni Stella but I know very well what those
smiles meant or baka napaparanoid nalang talaga ako neto.
Kung anu-ano nalang ang pumapasok at interpretation ko sa actions ni Stella. Well,
you can?t blame me diba? Hinila ko nalang si Aprielle palabas dito kahit na
nagpoprotesta ito. Alam ko na kung ano man ang kakahitnatnan nito. Ayoko nang
tumagal dito. Masakit isipin na ang isang alalala nay un na nagpapasaya sa akin eh
isang daan lang ang worth nun. Masakit kasi kung ako ang tatanungin, kulang pa ang
yaman sa mundo para bilihin ang kasiyahan na nadarama ko sa alalalang yun. Pero who
am I to say such? Yaya lang ako.

?However, I do not totally agree with you.? pareho kaming natigilan nun ni Aprielle
at sabay pang napatingin sa harap. ?Being an art enthusiast I would say that this
piece is really promising. You can feel the emotion that the painter wants to
express. Tulad lang ng isang kasabihan that a picture paints a thousand words then
I must say that this one truly speaks for, not just a thousand, but a thousand and
one.?

Halos di ako makapaniwala sa bawat salita na binitiwan ni sir. I mean, this is sir
Andrellano Tenchavez we are talking about here. Ang pinaka tatakutan at (ehem)
legendary na professor ng FA department. So ang masabihan ng ganun sa gawa mo eh
parang katumbas na rin ito ng tumataginting na uno sa class record mo.

?Hindi naman siguro BAWAL ang I-PROMOTE ang piece, right Miss Fontanilla? After
all, we are in a democratic country and I am also entitled with my OWN opinions,
yes?? sabi ni sir kay Stella na tulad ko eh parang nagulat rin sa ginawa niya.
Woohoo! Love ko na si sir Andrei!

?O-Of course.? yun lang nasabi ni Stella at kitang kita mo ang pamumula nito sa
hiya (o baka sa galit).

?10, 000? biglang me sabi ng isang tao. Hala! ten thousand agad? Nakita ko na
napangiti si sir at nagpatuloy ito sa bidding. Hinanap ko kung sino man yun at
nakita ko na isang lalaki nan aka-coat and tie na nasa harapan ang nag bid nun.
Akala ko nga na sa kanya na mapupunta yung painting nung biglang nagsalita ang
isang babae na 5 seats away from him. Napansin ko rin na pareho silang parang may
kausap sa cellphone nila.

Hindi na halos ma comprehend ng isip ko ang mga nangyayari. Masyado siguro akong na
ooverwhelm sa mga pangayayari lalo na sa dalawang to na nagpapataasan ng presyo
para makuha yung painting. Jusme! feeling ko naman para akong si Da Vince or si
Picasso sa situation ko ngayon.

?250,000? sabi nung lalaki.

?255,000? sabat naman nung babae.

Grabe, ang laki na nung pera. Habang nagpapalitan yung dalawa eh pakiramdam ko eh
mauubusan na ako ng hininga sa pagpipigil nito at mukhang di lang ako kundi pati na
rin yung mga tao sa loob. Ramdam na ramdam ko ang tension ng dalawa. Oo nga pala,
ang proceeds pala nitong bidding eh mapupunta sa orphanage kung saan nagvovolunteer
si Eli.

?300,000? 300,000. Okay, going once, twice??

?1,000,000!? sigaw nung lalaki sabay tayo pa talaga. Parang lahat ay na-shock sa
deklarasyon nung mama. Natahimik ang lahat sa loob. Si sir Andrei nga eh di agad
naka pag salita. Napatingin ito sa babae para tignan kung kokontrahin niya yung
lalaki pero mukhang pati ang babae eh nagulat.

?O-One million? Okay, one million. Going once..?

Pakiramdam ko parang nag slow motion ang lahat. Hindi ako makapaniwala na umabot sa
ganoong halaga ang painting ko.

One million?

I know it?s not that big compared sa mga kilalang painting pero come on, for a
novice like me? Accomplisment na rin yun noh!

?Going twice??

?Shit,Viv. One million rin yan oh. Grabe, ang laking tulong na rin yan para sa mga
bata sa orphanage. Alam ojsgihgorihpshigsweohgowirdv?.?

Hindi ko na ma-comprehend ang sinasabi ni Aprielle. Ewan ko ba pero at that moment

eh I went numb and deaf.
Pero iisang ting at salita lang talaga ang tanging naka-penetrate sa akin.

?SOLD!?

OA.
Yun lang talaga ang madedescribe ko sa araw na ito.

Sa dami na nangyari eh malamang nag-build up na lahat ng stress sa katawan ko.

Biglang umikot ang paningin ko at napahawak nalang ako ng mahigpit sa isang tao.

The next thing I knew, everything went completely black.

Why are scared of something you love?

I?m scared of doing any mistakes.
only one little anything can leave a mark for the rest of their lives?Do you, Marco
de Silva, take this woman to be your lawfully wedded wife??

Hindi ko alam kung papaano ko idedescribe tong nararamdaman ko sa oras na ito.

Para akong naiihi, natatae, naiihi, natatae, naiihi and yes, natatae!

Gulay! Basta gusto kong mag ?cr ngayon! Period!

Pero nawala sa isip ko ang pumunta ng banyo nung narinig ko ang bulong bulungan ng
mga tao sa loob ng simbahan. Napatingin ako sa paligid ko upang alamin yun pero
nung nahagip ng paningin ko ang isang tao eh agad kong nalaman kung bakit.

Kahit mabilis lang yun eh alam ko na napatingin ito sa direksiyon ko at nagtama ang
mga mata namin.

Hindi pa pala sumasagot si Sir Marco.

Yung mga tingin na yun eh parang nagsasabi at nag uudyok sa akin na itigil ang
kasal.

Ha! You wish Sir Marco! As if magagawa ko.

Kahit gustuhin ko man?

Muli ay naramdaman ko ang kirot sa aking puso at pilit kong pinipigilan ang sarili
na hindi maluha.

Kabilin bilininan pa naman ni Jacob na wag umiyak kasi hindi daw waterproof ang
mascara ko.Mahirap na. Nasasaktan na nga , papangit pa ako. Wag na, sayang yung
make-up. At least in this way eh mapakita ko sa kanya na she?s not totally winning
this game.

Na kahit papaano eh masabi ko sa kanya na hindi ako ganun ka apektado.

Kahit na yung totoo eh parang dinudurog ang puso ko sa bawat segundong andito ako
sa loob.

Iniwas ko nalang ang tingin ko at kasabay nun ay narinig ko ang salitang mas
lalong nagpakirot sa puso ko. I caught my breath as he said those words.

?I do.?

Pero anak ng pinakbet talaga oo! Ang daya talaga nitong katawan ko. Tuluyan na
talagang nag-uunahan sa pagbagsak ang ang mga luha ko. (at mas lalo pa akong
naiiyak kasi malamang eh pagagalitan ako ng baklang to mamaya! )
?Do you, Stella Mariz Fontanilla, take this man as your lawfuly wedded husband??

Ewan ko ba pero matapos sabihin ng pari yun eh awtimatikong nawala yata ang
panidinig ko o baka unconsciously eh kusang gumawa nalang ng da moobs nitong
katawan ko para naman eh di na ganun kasakit. Pakiramdam ko rin eh nanlamig ko at
any minute now eh bibigay na tong tuhod ko.

Naramdaman ko na kinuha ng katabi ko ang kamay ko at pinisil yun. Napantingin ako

sa kanya at napangiti. Ewan ko lang kung ano na yung istura ko since nag run na ata
yung mascara ko. Malamang mukhang na akong zombie nito. Dyahe?

Pero as expected eh parang wala lang to sa kanya at nginitian niya ako in return at
mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakahawak ng kamay ko. Binalik niya yung tingin
niya sa harap at kahit masakit eh I followed suit.

This is it.

Two words.

That?s all it takes at alam ko na simpleng salitang yun eh magbabago na ang lahat.

Nakita ko na nagkatinginan sina Stella at Marco at kahit na naka-veil ito eh kitang

kita mo ang tamis ng ngiti nito. Alam ko na ang susunod na mangyayari.

So I closed my eyes and wait.

1 month earlier?

?Long time no see, Vivian!?

Agad kong naramdaman ang biglang pag-akbay ni Eli sa akin. Nginitian ko lang siya
nun pero ewan ko ba, kahit na ano?ng pilit na gawin kong pagpapasaya sa sarili ko
eh di ko magawa.

?But now see now.? matamlay kong sabi.

Napabuntong hininga nalang ako nun. Anak ng siomai! Ba?t ba kasi ako
nagkakaganito?!

?O, what?s with the long face Vivian my loves??

?H-Ha? Nangyare sa mukha ko? Eh sa pagkakatanda ko eh bilugan at hindi mahaba yung

mukha ko, di ba?.? tapos tumawa ako.

FAIL.

Tumigil si Eli nun at hinarap ako. Tinaasan niya ako ng kilay at tinignan na parang
may mali sa akin.Tapos nun bigla niyang nilagay yung palad niya sa noo ko.

?O-Oi, okay lang ako. Nukaba.? at marahan kong tinanggal yung kamay niya.

?Are you sure you?re okay because you sure don?t look okay to me? Me nangyari ba??

Pagkasabi niyang yun eh bigla akong napaiwas ng tingin. Ay gulay! Di ka naman

masyadong pahalata Vivian noh?

?W-Wala.?

Nagulat nalang ako nung hinawakan niya yung baba ko at hinarap niya mukha ko sa
kanya na seryosong nakatingin sa akin. Hala ka dong! Pakiramdam ko eh namula ako
nung tinititigan niya ako ng ganyan. Kung si sir Marco eh merong siyang seksing
tingin na nakakamamatay, si Hasset na merong ice cold stare eh itong isa naman eh
may makalaglag panty-este- puso na tingin. Osya, sila na, sila na may ganyang
talent. Di bale, gagawa rin ako ng akin.

at bakit ko nga naman iniisip yang ganyang bagay ngayon? Adik ko talaga.

?Don?t try hiding it from me Vivian because I know something?s bothering you. You
know you can tell me. Is it about Marco??

Sapul ka tsong!

Napabuntong hininga nalang ako nun. Hay naku, ewan ko sa lalaking yun. Nakakainis
talaga yung isang yun. Matapos ng lahat nung sinabi niya nung isang araw eh ganun
ganun nalang? Di man lang nag effort! Kainis! Nakakayamot! Nabigla nalang ako nung
biglang tumawa si Eli tapos umakbay uli sa akin.

?I knew it. So it is Marco after all. So I reckon he already confessed to you??

sabi niya habang patuloy kami sa paglalakad papunta sa activity area.

?Ewan ko sa kanya!? Tinawanan lang ako ni Eli pero tumigil lang naman din ito nung
pinandilatan ko siya. Sige, baka sa kanya ko mabunton yung inis ko. Hay gulay!
Hindi ko mawari kung bakit ako ay lubusang naiinis. Pero trip yata ni kapalaran na
inisin ako lalo sa nadatnan namin dun sa activity area. Bad trip.

Habang tinitignan ko sila eh mas lalo akong naiinis. Alam kong wala akong rason
para umakto ng ganun pero after nung ?confession? niya sa akin two days ako eh di
ko maiwasan ang di makaramdam ng ganito.

At may pa ?I Love you? and ?I?ll do anything to win your heart? ka pang nalalaman
ha? Kaka bad trip!

?Selos ka??

?Hindi!?

?Weh? Di nga??

?Hindi sabi eh!? tapos eh tinanggal ko yung pagkakaakbay niya sa akin at pumunta sa
station ko.

Oo nga pala, nagsimula na yung exhibit namin at as expected kay Stella eh maganda
ang kinalabasan ng event na ito considering sa maliit na panahon na binigay sa
kanya. Galing talaga ng guardian angel ko at dahil dun eh napatingin ako uli sa
dalawa.

Hay, infairness, bagay sila.

Pero mas bagay KAMI.

Hala! Agad kung tinampal tampal yung mukha ko. Kung ano nalang tong pinag iisip ko!
Ano?ng mas bagay kami? Jusme!

Hindi ko na napansin at nakalapit na pala si Eli sa akin at umakbay uli. Nahagip

rin ng paningin ko ang isang singsing sa kamay niya. Parang ngayon ko lang to
nakita ah and take note, nasa ring finger niya. I was about to ask him about it
kaya lang nangasar na naman yung loko.

?Oi, pikon. Sorry na. Ikaw naman, di na mabiro. Alam ko naman na nagseselos ka,
iniinis pa kita. bad ko.?

?ELIJAH LIM!? mukhang malakas nga ang pagkakasabi ko nun kasi halos silang lahat na
nasa activity area eh nagkatinginan sa amin.

And yes, including THEM.

Nag-abot ang mga tingin naming at napansin ko ang pagkunot ng noo nito. Medyo
kinabahan ako nun sa mga tingin niya nun kasi parang galit ito. AH ewan, bahala
siya. Basta di kami prends! Period! Inismiran ko lang siya nun at muli eh tinanggal
ko ang kamay ni Eli. Tumawa lang yung loko.

Napaupo lang ako sa station ko nun. Oo nga pala, aside sa exhibit eh napagdsisyunan
ng org na magtayo ng parang gift aways na booth na kami mismo ang gumawa. Random
stuff lang yung andito. Mostly bracelets, singsing, key chains and kung ano-ano pa.

Nakita ko sa tapat ng booth namin ang isang pang booth na pinagkakaguluhan ng mga
kababaihan. Yung isa kasi eh pwede kang mag pa sketch ng mukha mo and of course
yung mga ka-major ko yung mismo ang nagdodrowing. Pero the primary reason kung
bakit pinagkakaguluhan yun eh dahil si Jacob ang isa sa naka-assign dun.
Infairness, ang galing nung baklang yun. Galing mag-sketch! Pero yun nga, since
tamad yung isang yun eh hindi niya inaayos yung drawing niya. May isa ngang nagpa-
sketch na pinalitan niya ng ilong ng baboy yung ilong nito. Pinagalitan ko nga eh
kasi nga ang bad naman nun. Pero as expected eh di man lang nakonsensya yung loko.
Bagkus eh sinagot pa ako nito:

?I don?t see anything wrong in it, Vivian. After all, beauty is in the eyes of the
beholder. Eh sa yun ang nakita ko eh.?

Hay naku, pasaway talaga pero kung gaano kaadik yung isang yun eh ganun din kaadik
yung nag pasketch sa kanya. Akalain mo eh mukhang tuwang tuwa pa yung babae at
doble pa yung binayad niya. Iba talagang kamandag nitong baklang to. Buti pa siya,
eh ako? Kamusta naman yung booth ko?

?Kamusta ka na dito?? medyo nagulantang ako nun. Di ko napansin na pumanta pala

siya sa booth ko.

?Okay lang.? tipid kong sagot. Gusto ko siyang pagtarayan sa totoo lang pero nung
nakita ko ang mukha niya eh di ko magawa. Hindi ko talaga alam kung ano?ng nangyari
pero simula nung araw nay un eh parang nagmumukha itong problemado. Imposible naman
kung dahil sa event na ito kaya mukhang haggard siya. Para kasing me dinadala itong
mabigat.

?Uh?I think I gotta go.? biglang sabi ni Eli at bago ko pa siya mapigilan eh
mabilis na itong nakaalis.

After nung sa restaurant eh hindi na bumalik ng school si Marco at Stella. Hindi ko

nga rin macontact si Sir. Hinintay ko nalang siya sa condo nun pero di pa rin ito
umuuwi. Muntik na nga akong tumawag ng pulis nun pero since hindi pa man nag 24
hours eh pinagpasyahan ko nalang na maghintay pa.

Umuwi ito ng madaling araw na lasing.

Nakakagulat nga eh kasi dire diretso lang ito sa pagpasok. Ni hindi nga ako
kinausap nun. Ni hindi nga sumagot nung kinukulit ko. Usually binubulyawan niya ako
pero hindi eh. Bagkus eh tinignan lang niya ako at ngitian niya ako. Pero bakit kay
lungkot ng mga ngiting yun?

Parang nag-iba ito.

?I see?? sabi niya pero nakatingin lang sa mga paninda ko. Mukhang wala ito sa
sarili habang nilalaro ng kamay niya yung mga accessories. Napatingin lang ako din
dun hanggang sa tumigil ang isang kamay niya sa isang singsing. Medyo nagulat ako
nun kasi yun din yung singsing na kanina ko pa gustong bilihin kaya lang medyo may
kamahalan ito. Grabe naman kasi kung makapresyo ang mga kaklase ko pero sabagay
medyo may kamahalan nga naman yung materyales na ginamit nila dito.

?This one suits you.? napangiti ako nun habang tinitignan ko yung singsing. Plain
band lang ito na napapaligiran ng diamonds. Pero the main reason kung bakit gustong
gusto ko ito dahil sa naka engrave sa loob nito.

always and forever.

Mukhang nabasa rin yun ni sir at tumingin ito sa akin at ngumiti. The first happy
smile na nakita ko these past few days. Yung mga ngiting yun at lalo na yung mga
matang yun na ipinakita niya nung araw na sinabi niya sa akin na mahal niya ako.
Pero kahit na, he do seem to look really tired. Ewan ko ba pero agad akong
nakaramdam ng awa para sa alaga. Kusng gumalaw ang kamay ko at nangnangati na itong
haplusin ang mukha nito. Akala ko iiwas siya pero nabigla nalang ako ng pumikit ito
at parang naghihintay.

?Hi Vivian!? Pareho kaming nagulat sa biglang pagsulpot ni Stella. Anak ng

pinakbet! Wrong timing teh. Sorry ha pero alam kong walang dahilan para magalit or
kahit makaramdam lang man ng pagkainins sa babaeng ito. Ang sama ko naman pag
ganun. Sa lahat pa naman ng mabuting bagay na ginawa niya para sa akin, wala akong
karapatan para ganunin siya. She doesn?t deserve it even a bit. Pero ewan, hindi ko
talaga alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko sa kanya.

Well, aside sa the fact na kahit itong babaeng to eh parang nagbago rin. Parang me
something na di ko maipaliwanag. Parang naging cold yung treatment niya bigla sa
akin.
?Wow?that?s so pretty.? tukoy nito sa singsing na hawak ni Marco at walang sabi
sabi eh kinuha ito mula sa kanya at sinukat yun. Pinigil ko ang sarili ko for
stopping her in doing so. ?It suits me, right Vivian??

Medyo nagulat ako the way she asked me. Parang nanandya lang na ewan. Hay naku, ang
bad mo Vivian!

?H-Ha?a-ah?? pero di naman siguro siya magagalit kung sabihin kong hindi diba? Ah
erase, erase!

?Stella ?? pero pinutol bigla ni Stella si Marco.

?It suits me diba Marco? Classic yung design niya. Just my style.?

?Oo. Bagay sa?yo Stella.? sabi ko rin sa wakas kahit ang sakit sa loob. Sayang,
mukhang bibilhin yata to ni Stella.

?I know right!? nakangiting sabi ni Stella pero nagulat nalang ako nung bigla itong
humawak sa braso ni Marco at tumingin sa kanya na parang may sinasabi.

Weird pero parang there seem to be something wrong in this picture.

Don?t tell me?

?Hello, pres. So are you going to buy that for your fianc?? 15 thou lang.? nagulat
ako nung dumating yung isa ko pang kasama sa station ko na si Athena. Pero mas
nagulat ako sa narinig ko.

?Hello, pres. So are you going to buy that for your fianc???

Gulay! Tama ba ang pagkakarinig ko? Fianc?? Sino? Pero agad naman yung nasagot nung
nahagip ng paningin ko ang paghigpit ng pagkakahawak ni Stella sa braso ni sir. Mas
nadadagdagan pa ito nung iniwas ni sir yung tingin niya. Papalit palit lang ang
tingin ko sa kanilang dalawa. Neither of them attempted to speak and to explain.
Okay, this is definitely awkward. Nakita kong kinalas ni sir ang pagkakahawak ni
Stella sa kanya. Bigla namang tinawag si sir ng isa sa mga teacher naming at umalis
ito ng walang sabi sabi. I was expecting na magagalit or something si Stella.

But instead, a small, sly smile formed on her lips.

I was shocked, really, sa ipinakita ni Stella pero nabaling ang attention ko sa mga
sumunod na sinabi ni Athena sa akin at dahil dun eh biglang nawala sa isip ko ang
mga nangyari.

?Vivian, pinapupunta ka ni sir sa gallery.?

?H-Ha?? may bahid na pagaalala sa boses nito. Ano kaya ang problema ni sir? ?Bakit
daw??

?Hindi ko alam eh basta pinapapunta ka niya dun asap. Emergency daw.?

?O-Okay. Sige, salamat. Una na ako, Stella.? aalis na sana ako nung may pinahabol
pa si Stella.

?Vivian, it was nice knowing you. I had fun.?

???????
I really don?t know kung ano ang ibig sabihin ni Stella nung sinabi niyang yun.

Lalo na yung mga tingin niyang yun? It was a total different Stella. Grabe,
nakakatakot!
Nakarating na ako sa gallery. Nagtaka nga ako kasi nakasarado pa ito eh nag ribbon
cutting na nga kanina and all so open for viewing na ito. For sale rin ang mga
paintings dito sa loob at usually may bidding na magaganap later this day. Sosyal
na kung sosyal pero in all fairness eh may ibubuga rin ang mga paintings na andito.
Pati rin nga painting ni Jacob eh kasali sa line up para sa bidding mamaya.

?Sir Andrei.? sabi ko pagkakita ko sa kanya. Me kasama rin itong dalawa pang
estudyante na I think 4th year na yata na naatasang magbantay dito sa gallery.
Pare-parehong nakakunot ang mga noo nito at mahinang nag-uusap. Sa likuran ni sir
eh may isang canvass na nakabalot ng tela.

?Ms. Dela Rosa, mabuti naman at andito ka na. I hate to break this to you pero it
seems someone played a nasty prank on you.?

?Ha? Ano po ba ang ibig niyong sabihin??

?We really do apologize, Vivian and again to you sir. It was really negligence on
our part kaya hindi naming napansin na meron palang nakapasok dito.?

?What happened kasi eh may nag inform sa amin na kailangan daw naming pumunta sa
faculty kasi nga pinapatawag kami ni Sir Andrei pero it turned out na hindi pala.
We did make sure na naka-lock ang gallery pero nagulat nalang kami nung pagbalik
namin eh nakabukas na ito at nadatnan namin ito.?

Pagkasabi niyang yun eh tinanggal niya ang tela sa isang canvass. In an instant eh
nakaramdam ako ng panghihina. Na parang any minute now eh bibigay na ang mga tuhod
ko. Ang akala ko pa naman eh tumigil na tong pangbubully nila pero looking at it
mukhang hindi ito isang simpleng case ng bullying.

Parang mas malalim yata nun.

Parang may matinding galit ito sa akin.

Right in front of me eh ang aking painting na ilang araw ko ring pinaghirapan.

Grabe, parang galit nag alit yung gumawa nito and with that, me naalala ako na
parang kapareho sa nangyari ngayon.

?I?m sorry about what happened Miss dela Rosa. I know you worked hard on this one
and the fact that this is part of your exam. However, despite the circumstances eh
I can?t give you the appropriate grade for this kahit na nakita ko na. Alam mo
naman yung condition natin. It has to last until the end of this day. So I
apologize but I think I?ll have to give you a failing grade.?

Napakagat nalang ako sa labi ko para pigilan ang mga luha ko na tuluyang bumagsak.
Alam ko na kahit ano?ng pilit kong gawin kay sir eh alam kong hindi magbabago ang
isip nito. Nakayuko lang yung dalawa. Hindi rin ito nagsasalita. Kahit sila eh alam
nila ang standards ni sir. Hindi ko naman sila masisisi. Wala naman silang
kasalanan eh. Naging biktima rin sila.

?Of course, hindi lang si Miss
dalawa. I was going to protest
reassuring smile. Kahit na rin
naman yata tama yun. I was all
pumasok sa gallery.
dela Rosa kundi pati kayo na rin.? turo ni sir sa
nung pigilan ako nung isang 4th year and gave me a
yung isa pero hindi pa rin ako nagpapigil. Hindi
to ready to talk sir out of this nung biglang may

?No need to be the heroic damsel, Vivian. It?s all taken care of.? sabi ng isang
pamilyar na boses. Paglingon ko eh nakita ko siya na nakangiti at dala dala itong
canvas. Since nakaharap ito sa kanya eh di ko makita kung ano man ang nandoon.

Ibinaba niya ito sa tapat namin and smiled widely at me. Naku, yang mga ngiting
yan, I know it all to well.
?Mister Sandoval, what are you doing here??

?Nothing. May inihatid lang ako. Anyway, hindi naman siguro kasali sa conditions mo
sir na bawal ang may spare na painting diba??

?Huh? What are you talking about Mister Sandoval??

?What I?m saying is, this didn?t happen and that the viewing should continue, yes??
at kasabay nun eh hinarap na niya sa amin yung painting.

Gulay! Mas lalo akong nanghina sa nakita ko. At saan naman kaya ito nakuha ni
Jacob?!

?If you want proof na si Vivian ang gumawa nito then you could either check the
signature and the finger prints. Or para mas madali eh tinignan niyo nalang ang
file sa phone niyo.?

And with that eh agad na tumunog yung phone ni sir. Nagtaka ito sa video na
nareceive niya. Kahit ako eh nakiusisa rin. Nung in-open niya yun eh nagulat ako
nung nakita ko ang sarili ko na nagpe-painting at tinatapos yung the same painting
na dinala ni Jacob. Hala! Another major shocker! At saang lupalop nakuha ni Jacob
ang video na to?!

?I think that will be enough, yes?? Hindi na niya hinintay na sumagot si sir.
Nagulat nalang ako nung hinila ako paalis sa lugar na yun ni Jacob.

Hinayaan ko lang si Jacob na dalhin ako kung saan pero nagulat nalang ako nung
dinala niya ako sa secret garden ni Hasset. Sumalubong sa akin ang pamilyar na amoy
ng lavender and with that eh naalala ko ang isang tao which is surprisingly eh
nakatayo na pala sa harapan ko.

?So, how was it? Okay na ba?? tanong niya kay Jacob na may bahid na pag-aalala sa
mukha nito.

?Of course, who do you think you?re talking to??

?I was just making sure na okay ang lahat.?

?Tss??

Grabe, andaming nangyari sa araw na ito at lahat ng yun eh di pa totally na po-

process ng utak ko. Pansin niyo naman siguro na wala masyado akong nasabi ano?

Napaupo nalang ako sa damuhan out of frustration. Alam kong nagulat ang dalawa sa
inasta ko pero as of the moment eh wala akong pakialam kung nagmumukha man akong
ewan dito. Eh sa naste-stress ako eh. Magmo-moment muna ako!

Hindi ko na napansin na tuluyan na palang bumagsak ang luha ko. Sa sobrang daming
nangyari di ko na alam kung para saan tong mga luha ko. Napahagulgol nalang ako
nun. Naramdaman ko na may lumuhod sa harapan ko. Nung hinawi niya ang buhok ko eh
nakita ko kung sino man yun.

?Sige lang. Iiyak mo lang yan, Vivian.? tapos nun eh niyakap niya ako at hinagod
ang likod ko.

?Goodness, I don?t think she?ll be able to take it much more kung malaman niya kung
sino ang sumira ng painting niya.?

?Shut up, Sandoval! This is not the right time to talk about that. Kita mo namang
nahihirapan ang tao eh!? galit na sambit ni Hasset. Natigilan ako nun at alam kong
napansin yun ni Hasset. ?Don?t listen to him, Vivian.?

?Look, it?s not that I can do anything about it lalo na at papunta na sila dito.
Mabuti na rin yun para isahan na yang pagdadrama ni Vivian.?

?Sheesh! You can really be insensitive, you know that? And what the fuck are you
talking about??

Pero bago pa malaman ni Hasset kung ano ang ibig sabihin ni Jacob eh nakita ko na.
Since nakatalikod ito sa entrance ng garden eh malamang kami lang ni Jacob ang
nakakakita sa tinutukoy nito. Kumalas ako sa pagkakayakap ni Hasset at I was just
there stunned sa nakita ko.

Two figures were on their way sa amin at kahit sa malayo eh kitang kita ko ang
expression sa mga mukha nito especially the tall one.

And I tell you, mukhang hindi ito maganda.

Pakaladkad na dinala ni Aprielle ang kasama niya. Naaawa nga ako kasi nga maliit
yung isa. Nung malapit na ito sa amin ay nagulat nalang ako nung biglang tinulak
niya ito sa damuhan. Buti nalang at hindi ito sumubsob.

?APRIELLE! ANO BA ANG GINAGAWA MO?!?

?WHY DON?T YOU ASK THAT BITCH?! WALANG HIYA KA! TINURING KA PA NAMAN NAMING
KAIBIGAN!? akma na sanang susugurin ni Aprielle yung isa buti nalang at nahawakan
siya ni Jacob at Hasset.

?Ano ba ang sinasabi mo? Ano bang ang nangyayari dito?!? Nagpalipat lipat yung mga
tingin ko sa dalawa at naghihintay na mag-explain. Actually, kung pwede nga lang eh
sana merong mag explain sa lahat na nalaman ko nitong araw na ito.

?I?m sorry? I?m sorry? I?m sorry? I?m sorry?? paulit ulit niyang sabi habang
umiiyak. Ibinaon nito ang mukha niya sa mga palad niya habang patuloy ito sa
pagsasabi ng sorry.

?Damn it! Don?t just cry there! Wag mong isipin na magbabago ang lahat dahil sa
pagiiyak mo dyan! I tell you, you?re making things worse kaya kung ako sa iyo,
sabihin mo na ang totoo especially kay Vivian!?

?Aprielle, tama na! I had enough okay? Ang gusto ko lang sana eh ma resolve ito sa
maayos na paraan. So please, let me do this. I?m sure walang siyang ginawang masama
to deserve this.?

?Oh, don?t you dare take her side, Vivian. Nang dahil sa kanya kaya nasira ang
painting mo, na muntik ka nang mabagsak. And remember the costume, it was this
bitch?s fault all along!? susugod sana si Aprielle uli kaya lang napigilan ko.
Mukhang nagulat ito sa ginawa ko. Agad namang namula ang parte kung saan ko siya
sinampal. Medyo kumalma naman ito pero kita mo ang galit sa mga mata nito.

?So mas kinakampihan mo siya kesa sa akin?? mahinahon nitong sabi pero ramdam mo
ang pagpipigil sa boses nito ?I can?t believe you did this, Vivian.?

?Wala akong kinakampihan, Aprielle pero sumosobra ka na rin eh. Masyado kang
nagpapadala sa init ng ulo mo and to think kung totoo man ang sinasabi mo eh dapat
sana ako yung dapat ang nagwawala dito no?? medyo natawa naman si Jacob sa sinabi
ko. Agad ko naman siyang sinipatan nun. ?Look, I?m sorry if I did that pero I think
it was for the best.?
Hindi na sumagot si Aprielle nun at tinalikuran ako pumunta sa isang puno at
pinagsusuntok yun tapos eh nag walk-out na. Napailing nalang ako nun pero I think
I?ll deal with her later. Mabuti nalang at sinundan siya ni Jacob.

?I guess, I?ll leave you two alone.? sabi ni Hasset at umalis na rin.

Hinayaan ko lang siyang umiyak. Nang natapos na siya eh hindi pa rin siya
nagsalita. Binalot kami ng katahimikan nun. Nung tinignan ko siya eh nakayuko lang
ito. Grabe, another major shocker. Who would have thought na magagawa niya yun lalo
na ngayon sa nakikita ko. I have a strong feeling na hindi bukal sa loob nito ang
ginawa niya. Na parang napipilitan lang ito.

Kasi alam kong, totoo itong tao at totoo ang lahat ng ipinakita niya sa akin.

?I?m sorry, Vivian.? mahinang sambit nito.

Napatingin ako sa kanya nun at di ko namalayan na tumulo uli ang luha ko.

?Bakit??

??bakit nagawa mo yun Helena??

Another fresh tears also fell from her eyes pero despite that nakikita ko na kung
ano man yung sasabihin niya eh totoo at sincere.

?I-I had no choice, Vivian. She threathened me. Pamilya namin ang malalagay sa
alanganin pag hindi ko siya sinunod. She has something that could really destroy my
family.? napahagulgol ito uli ?K-Kung pwede lang nga sana eh, kaya ko naman ang
maghirap pero hindi ko maatim ang mga kapatid ko na makitang nahihirapan. Nasa
ospital pa naman ang mama namin and my dad?s trying to make ends meet.?

Nakaramdam ako ng awa kay Helena. Hindi naman ako galit sa kanya kundi sa taong
nagpagawa sa kanya nito. Kung sino man siya eh grabe, saludo na ako sa kanya sa
sobrang kasamaan.

?Look, what?s done is done, Helena. Hindi na natin mababago pa and besides,
everything turned out fine so I guess it?s right to say na okay lang.?

?Pero alam mo, you shouldn?t have let whoever that person is, control your life.
Remember, pamilya kayo. Kayo dapat ang magtutulungan. Wag mong solohin ang problema
niyo. The heck with what other people may do or say. Kasi in the end, kayo kayo pa
rin ang magdadamayan no matter what problems may come. Kayo kayo rin ang magsosolve
niyan.?
Natahimik kami uli kaya lang nagulat nalang ako nung bigla niya akong yinakap.

?Thank you, Vivian and again, I?m really, really sorry.? I returned the hug and
once again, napaiyak naman ako. Grabe, ang drama drama ko these past few days.
Paniguradong magmumugot naman tong mnga mata ko mamaya.

Bago tuluyang umalis si Helena eh hinug niya ako uli at may sinabi.

?Vivian, please do take care of yourself. As much as I wanted to pero hindi ko

pwedeng sabihin sa iyo kung sino ang nag-utos sa akin. Don?t worry though, I know
they?ll take care of you.?

?Ha? Sino naman??

?Alam mo na kung sino sila Vivian. You?re really lucky you know that? Maraming
nagmamahal sa iyo lalo na si Marco.?

?H-Ha??

?Alam ko, mahal ka ni Marco and I know you love him too.?

?O-Oi! Hindi ah! Ano ba naman ang pinagsasabi mo??

?I know what I?m saying. Siguro hindi pa ganun ka klaro sa iyo ang sinasabi ko pero
I know in time malalaman mo rin. It?s just sad to know na hindi na pwedeng maging
kayo.?

Hindi na ako sumagot nun sa huling sinabi niya.

?Hello, pres. So are you going to buy that for your fianc???

For some unknown reason eh bigla akong nakaramdam ng di maipaliwanag na kirot sa

puso ko.

?Pero you know what, Vivian. I always believe in destiny. Kung kayo talaga, no
matter what the odds eh magiging kayo pa rin in the very end. I do strongly believe
na kayo nga ang tinadhana ni Marco, believe me.? nakangiti niyang sabi.

I hug her for what it seemed to be the last time and before she left eh may
ibinulong ito sa akin.

Without having second thoughts I said, ?I promise.?

???????
Naiwan ako doon sa loob ng secret garden habang nakatanaw sa mga lavender. Hindi ko
alam kung ilang oras na akong nanatili dun.

Paulit ulit lang yung huling sinabi ni Helena sa akin bago ito tuluyang umalis.

?Promise me, if ever the time comes na he?ll come back to you, don?t ever let him
go Vivian.?

Gulay! At papaano ko naman gagawin yun eh plano ko na nga na umalis. Ba?t pa kasi
ako nakapag promise eh! Napaka fail mo talaga, Vivian!

Sa kakaisip ko sa promise nay un eh di ko namalayan ang isang tao na umupo sa tabi

ko.

?So I reckon na okay na ang lahat?? nilingon ko si Hasset na nakatingin lang sa mga
lavender. Infairness, na miss ko rin itong taong to. How many days has it been na
nga ba?

?Well, not all.? sabi ko at ibinalik ko na rin yung tingin ko sa harap. ?Kamusta na
siya??

Narinig ko ang mahinang pagtawa niya na parang may naalala itong nakakatawa.

?Alam mo bang napatumba niya yung isang maliit na puno kanina? Katakot naman yung
babaeng yun. Or babae nga ba talaga yun? Pwede ring amazona yun.?

Hinampas ko siya ng mahina sa braso niya at nakitawa lang ako kasabay niya.

?Sira, kaibigan ko yung sinasabihan mong amazona.?

?No seriously kung nakita mo lang kanina. Buti nga at di niya ibinunton kay
Sandoval ang galit niya.?

Napabuntong hininga lang ako nun. Mukhang mahihirapan ako sa isang yun ah. Siguro
nakita ni Hasset sa mukha ko ang pag-alala kaya nabigla ako nung tinap niya yung
ulo ko. Gulay! Parang d?j? vu lang?

?Don?t worry. Di na yun galit sa iyo. Kanina nga panay sorry niya sa costume mo
habang umiiyak. Ibang klase rin yung si Mendoza.?

?Ah?.it?s good to know that?? wala sa sarili kong sabi habang nilalaro ng kamay ko
ang mga damo.

Ilang minuto rin kaming nanatiling tahimik hanggang sa nag salita uli si Hasset.

?Alam mo na?? alam ko kung ano ang ibig sabihin ni Hasset pero hindi ko inexpect na
magugulat pa rin ako sa balitang yun. After all, hindi naman naipaliwanag sa akin
kanina tapos sa dami pa namang nangyari eh muntik ko na rin yung makalimutan.

?They?re getting married in less than a month.?

Gulay! Ayan na naman yang kirot na yan! Di kaya me sakit na ako sa puso? Pa-check
up ko na kaya ito? Pero mas lalo yatang nagimbal ang aking mundo sa sumunod na
sinabi ni Hasset. Yun ang hindi ko inexpect. I was expecting it was just another
nutcase of arrange marriage.

?Buntis si Stella at si Marco ang ama.?

Napatingin ako sa kanya and I know confusion was written all over my face.

?I wish I knew, Vivian but that?s all I know for now. Yun lang din ang sinabi niya
sa akin.?

Nagtaka naman ako sa sinabi niyang nun. Niya? Who was he referring to? Pero siguro
nga, isang napakalaking tabula rasa ang mukha ko kaya kung ano man ang naiisip ko
eh kitang kita sa pagmumukha ko.

?Stella is my childhood friend. We practically grew up with each other.?

At ayun nga nagkwento siya about sa kanila at nung dumating ang time na nainlove
siya kay Stella pero nagbago na daw ang lahat ng yun nung nakilala niya ako
(kinilig naman ako) pero there was something else na hindi niya sinasabi. Parang
he?s intentionally leaving out some parts. Something big. Pero hindi ko na siya
inusisa nun. Pinabayaan ko nalang.
?So ano?ng plano mo ngayon??

?Ha? Ano naman ang gagawin ko? Hello, he?s single, she?s single so I see nothing
wrong in it.? I tried to laugh at make it sound okay pero sino ba ang niloloko ko?
I know I wasn?t that convincing.

?You know what I mean, Vivian.? seryoso niyang sabi sa akin.

Teka, diba rivals yung dalawa? (kapalmuks ko talaga!) Eh bakit parang botong boto
na it okay sir Marco ngayon? (oo, ako na ang dakilang makapal ang mukha).

?Look, it?s not that I?m giving up on you. It?s just that alam ko right now eh I am
nowhere near where Marco is, right -- there.? sabay turo sa kung saan man
nakalagay ang puso ko. Siyempre, di niya nilagay hintuturo niya dun noh. Mahirap
na.

?Ano?ng ibig mong sabihin?? and why am I getting the impression na parang sinasabi
niyo na gusto ko r in si sir Marco? I mean seriously, mahal ko siya pero not in
that kind of level. Pero hindi ko nay un na ivoice out kay Hasset kasi bigla nalang
tumunog ang cellphone niya.Base sa kanyang reaksiyon mukhang me problema ito.

Sinabihan niya akong pinapapunta ako nila Jacob dun sa gallery since magsisimula na
nga yung bidding. Naku, as if naman kasali yung painting ko. Asa pa. Pero ayun
pinilit niya ako. Ihahatid pa nga niya ako (kasi nga madali lang akong maligaw)
pero since kita kong emergency yung call na natanggap niya kanina eh tinanggihan ko
ang offer niya.

Bago kami naghiwalay ni Hasset eh nagulat nalang ako nung bigla niya akong yinakap.

?Kahit ano mang mangyari, Vivian, always remember na andito lang ako. I don?t care
kung gawin mo akong panakip butas or substitute. I don?t care as long as mapapasaya
kita if ever that time will come. I love you, Vivian and I?m willing to wait for
you to love me back.?

With that he kissed my forehead and left.

???????
Stella?s POV

?She what?!?

?You heard it right, Stells. Nag drop si Helena sa school kani-kanina lang. I see
no point of stopping her. I mean, she already did her job. Yun nga lang, pumalpak.?

Nasa isang vacant room kami ngayon ni Jessica. She texted me awhile ago about sa
sudden na pag drop out ni Helena sa school after niyang mabuko ng mga lecheng
kaibigan ni Vivian.

Just like what Jessica said, alam nan g hinayupak na Vivian nay un ang tungkol sa
mga sabotages. Ngayon eh nag-alala ako kung alam na niya kung sino man ang
nagpasimuno nun.

?But I don?t think alam na niya na IKAW nag nagpasimuno ng lahat.? nairita ako nung
inemphasize pa niya yung salitang yun. So parang she?s implying na ako lang ang me
gawa ng lahat ng ito? Bull crap! ?From what I?ve heard from my sources eh hindi
naman sinabi ni Helena. Hindi na rin inalam ng babaeng yun so I think you?re safe.?

I paced back and forth sa room. Not because dahil pumalapak ang walang silbing
babaeng yun kundi dahil sa isa pang text na nareceive ko kanina.
Shit! I?m in really deep shit!

?What?s your problem?? asked Jessica. There was a hint of annoyance in her voice.

?Wala kang pakialam, okay? So could you just leave me alone?!? I snapped. Medyo
nagulat siya sa bigla kong outburst. Argh?this is driving me insane!

?Whoa there?I?m not the enemy here. Anyway, seeing that I shouldn?t stick my nose
to your personal business then can I just ask kung anon a ang plano mo next??

That stopped me from my tracks.

I almost forgot.

Vivian.

Okay n asana ang lahat eh, everything settled and being prepared pero si Marco
mismo ang hesistant and it?s all thanks to that woman!

Honestly, I had no plans of going to this extent pero wala akong choice and to be
honest it has nothing to do sa galit ko para kay Vivian.

?I really do wonder kung papaano mo napaniwala si Marco na sa kanya yang bata.?

That hit a nerve. I shot Jessica an angry glance. Shit! Baka may makarinig sa
kanya!

?Oops, sorry.? she said sarcastically. I know she was doing it on purpose to piss
me off. ?Anyway, back to the matter on hand, anon a ang plano m okay Vivian. Are
you still up for the birthday plan? It?s next week na.?

Right, I did have set a wonderful plan para kay Vivian. I know for sure na this
time eh gagana na ang plano ko.

This time this would definitely destroy Vivian.

?Of course, tuloy pa rin yun. Sisiguraduhin kong hinding hindi na niya
makakalimutan ang pangalang Stella Mariz Fontanilla. I will make sure that I?ll
destroy her to pieces.?

?How about Helena??

?I haven?t thought of it yet. Sige lang, one thing at a time. After all, she
already served her purpose.?

?Hay?how will our ever dearest and lovable Vivian will react pag nalaman niya na
her ever-angelic bestfriend is behind all of these. I feel sorry for her.?

Yeah right. I do feel sorry for her. What is super malas?

?Anyway, magsta-start na yung bidding. I think we have to go now.?

Kasabay ng pagbukas ni Jessica nung pinto eh agad na pagtunog ng cellphone ko.

Shit! Another message. I hate this!

?Shit!? Napatingin ako nun kay Jessica. There was a hint of panic in her voice.
What the hell?s her problem?

But when I saw the reason of Jessica?s sudden panic eh kahit ako medyo nag panic na
kaunti.

Behind that door stood Vivian dela Rosa.

I was expecting na kung malalaman man niya ang tungkol dito eh she would cry and
stuff but instead

I saw something else.

Undeniably one was anger

and there was also a strong resolution of a woman in combat.

Is she showing the other side Vivian?

She looked at Jessica then to me.

Then unexpectedly a small, mocking smile formed her lips.

?See you in your birthday, BESTFRIEND.?

And then she left.

???????
OA.

Yun lang ang pwedeng kong i-describe ko sa mga nangyari nitong araw na ito.

Di ko naman siguro kailangan isa isahin no kasi mukhang mas lalo akong maste-
stress.

Pero sa lahat na nangyari nitong araw eh me isa talagang naging isang napalaking
palaisipan.

And that is, buntis is Stella at si Marco ang ama tapos engaged to married sila in
less than a month.

Now the question now is?

HOW THE HELL DID IT HAPPEN?!

Kung marami sa inyo ang nagtataka, naguguluhan at gustong (sabunutan?) tanungin si

Stella kung paano ito nangyari eh mas lalo naman siguro ako noh?

But on the other hand, I do believe that I really have no right to act that way.
It?s not like I?m really in the right position to be one. After all, I?m only Sir
Marco?s yaya.

Takte! Napapa ingles tuloy ako. Sus Ginoo! Eto na siguro ang epekto sa sobrang
stress. Ikaw ba naman sa posisyon ko eh di ka ba maloloka.

Napabuntong hininga nalang ako. Kidding aside (naks! ako na talaga), tingin ko nga
naman na tama nga na wala akong karapatan na umakto ng ganun. Di ko boyfriend yun
at lalong di ko yun fianc?. Isa lang akong hamak na yaya at siya ang aking dakilang
alaga.

?I love you Vivian and I will do anything to win your heart.

And when I say anything, I mean everything.?

Anak ng pusang ligaw! Ba?t naman biglang sumagi sa utak ko yung sinabi ni sir? Eto
na naman tong puso ko, nagtatarampurutot! Kalagot ani oi! (A/N: Nakakainis naman
to!)

Erase, erase Vivian! Dapat nga maging masaya ka na para sa alaga mo. At least di na
ikaw yung pagiinitan niya kung magtatantrums uli yun at lalong lalo na di na ikaw
aalilain nun kundi si Stella.

Stella.

Gulay! Mas lalo yatang uminit ang ulo ko pagkaalala sa babaeng yun. Hanggang ngayon
eh di pa rin nagsisink in sa akin ang mga narinig ko kanina.

For the first time eh nagpapasalamat ako for being directionally challenged. Di ko
akalain na sa pagiging ligawin ko eh makakatulong pala ito sa akin.

Who would have thought?

Yan din ang isa pang palaisipan sa akin. Bakit ba ganun nalang yung galit niya sa
akin at umabot pa talaga siya sa ganoong extent? Di ko tuloy maiwasang isipin na
baka yung tungkol sa pagbubuntis niya is a way para inisin or for whatever purpose
it will serve her. Nagtataka lang nga ako kasi ano naman ang makukuha niya sa akin
diba? Tss?ang labo.

Pero sa ngayon, isa lang muna ang bumabagabag sa akin ngayon.

?See you in your birthday, BESTFRIEND?

Susmarya! Ano naman tong pinasukan ko?! BA?t naman kasi yun pa ang lumabas sa bibig
ko? Well, it was better kesa naman sabihin ko ?Ikaw? Bakit naman Stella? Ano ba ang
kasalanan na nagawa ko?? With matching kawawa mode pa niyan. Tss?so weak. Kahit
naman papaano eh makabawi ako sa lahat ng ginawa niyang yun. Para naman di niya
masabi na ganun ako kahina. So di ko pa rin yun babawiin. Yun nga lang, para naman
kasing me resbak plan ako para sa kung ano mang pinaplano nila sa akin kasi sa
totoo lang, wala. WALA AKONG MAISIP KAYA PLEASE LANG TULUNGAN NIYO AKO AT MAG-
SUGGEST KAYO KUNG ANO?NG GAGAWIN KO SA BIRTHDAY NI STELLA!

Sa kakaisip ko nun eh di ko eh di ko napansin na may sumalubong sa akin nung

pagliko ko ng kanto. As usual, ano pa nga ba ang nangyari.

?What the fu--- Oh shoot! Vivian, I?m so sorry!? agad naman niya akong tinulungan
na tumayo nun.

?Okay lang ako. Sorry.? tapos pinapapag ko yung pantalon ko.

Kahit di man niya sabihin eh alam ko naiilang tong sang to sa akin. Hello, kahit
ako man din eh ganun din ang nararamdaman. Halos di na nga kami makatingin sa isa?
t isa. Pareho kaming balisa at di alam kung ano?ng dapat sabihin o gawin man lang.

?Sorry.? Gulay! At sabay pa talaga kami noh?

Natawa kami pareho at dahil dun eh mas gumaan yung atmosphere sa pagitan namin.

?Look, Aprielle. I?m really sorry sa ginawa ko kanina. Hindi ko majujustify yung
actions ko kasi alam kong mali.?

?No, I do think I deserve it. I was really out of line sa ginawa ko kay Helena. I
should have really listened to her first tapos nagpadala pa ako sa init ng ulo ko.
So sorry rin sa inasta ko kanina.? tapos yumuko ang ulo nito na parang batang
nahihiya sa kasalanang ginawa. Ang cute! Kakagigil!

?So okay na tayo?? agad naman nitong itinaas ang mukha niya at kitang kita mo yung
saya. Hindi na ito nagsalita at bigla nalang niya akong yinakap. Nagulat nalang nga
ako nung me narinig akong pagsinghot.?Oi, umiiyak ka??

Marahan kong tinanggal yung pagkakayakap niya at yun nga nakita kong umiiyak nga
ito. Hala, total guilt trip lang teh?

?Oi, Aprielle, ba?t ka umiiyak? Naku naman, sorry na??

?I really thought we wouldn?t be able to patch things up. Tears of joy lang to
teh!? sabay tawa nito. Inabutan ko siya ng panyo ko which she gladly took. Sinabi
pa nga niya eh di na daw niya ito isasauli kasi remembrance daw niya yun sa
nangyari. Lakas din ng trip nitong friend ko.

Nung tinanong ko siya kung saan siya pupunta eh yun nga eh hahanapin daw niya
sana ako kasi magsta-start na yung bidding. Naikwento niya rin na nag-drop out daw
si Helena sa school na talagang ikinagulat ko. Kahit nga daw yung admin eh ganun
din pero sinabi niya na me valid reason daw kung bakit at hindi daw dahil sa
nangyari kanina so di na daw ako mag-aalala.Nagtanong nga ito kung ano daw ang
motibo ni Helena o baka inutusan lang daw siya pero di ko na siya sinagot nun at
sinabihan kong akin nalang muna yun. Buti nalang at di ito nagpumilit.

?Pero promise me Vivian ha? If you really need my help eh wag kang mag alangan na
humingi ng tulong sa akin.? sabay kuha nung kamay sa akin ikinulong ito sa mga
kamay niya. Siyempre , na-touch naman ako nun pero di nakaiwas sa bionic eyes ko
ang isang bagay na nasa kamay nito. Hmmm?sinsing. Parang pamilyar ah. Saan ko nga
ito nakita? Tsk, sayang wala akong bionic memory.

Nakarating na kami dun sa gallery at infairness, ang daming tao dun. Di lang
estudyante kundi parang mga art enthusiasts at panay naka-business attire ang
nandun. Pumunta kami sa gilid para mas kita namin yung bidding process tsaka para
di na rin kami makapagsiksikan sa mga tao. Nakita ko rin na pumasok si Stella
kasama si Jessica. Panandaliang nagtama ang aming mga mata at I really don?t like
what I am seeing right now.

Is this the real Stella Mariz Fontanilla?

Siya ang unang umiwas ng tingin at napalitan ang expression nito na minahal na
marami. Nung napansin nila na nandun si Stella eh parang red river lang eh
nagsitabihan sila at gumawa ng daan para sa kanila. Ngitian lang sila ni Stella
habang taas noo at gracefully na naglakad ito papunta sa harapan. Grabe, eto ba
talaga tong babae na dahilan sa lahat ng nangyayari sa akin? I mean, hello, kuko
palang eh walang panama naman beauty ko sa kanya. Grabe, ang haba naman ng hair ko
para pag asksayahan niya ako ng oras.

?Hay, para talagang anghel si Miss Stella noh?? rinig ko sabi ng isang lower year.

Anghel? Ha! kung alam niyo lang.

Itinuon ko nalang ang atensyon ko dun sa harap. Me bagong piece na naman kasi ang
isasalang sa bidding. And I tell you, pakiramdam ko eh parang bibigay yung tuhod ko
sa nakita ko.

Ang piece na ibibid nila eh yung painting ko! OH MAH GULAY! TOTOO BA ITEY?!

Muntik ko na rin makalimutan tong sang ito. Jusme naman kasi tong si Jacob, parang
BDO lang. We find ways talaga ang drama ng baklitang yun! AKalain mong nahanap pa
niya tong painting ko?

Pakiramdam ko eh namula ako habang tinitignan ko ang sarili kong gawa. Parang may
crocodiles na nakikipaglaban sa dinosaurs sa loob ng tiyan ko. Yes, crocodiles at
dinosaurs na. Understatement na yung butterflies. Napahawak tuloy ako bigla kay
Aprielle na ikinagulat niya.

?O-Oi, okay ka lang?? kita mo sa pagmumukha niya ang pag-aalala at anytime eh

parang ready itong aluhin ako if ever I decide na magpakahimatay. (A/N: Dinedecide
pa talaga yan ha? Lakas ng trip mo Viv!) Hindi na ako nakapagsalita nun bagkus eh
tinuro ko naman yung sa harap at sinundan niya yun ng tingin.

?So this wonderful piece is made by Miss Vivian dela Rosa a first year fine arts
students majoring in painting. This is now open for bidding.? Napa-OH lang si
Aprielle nun at tumatango tango.

?You?re really good, Vivian. Ang ganda.? sabi niya sa akin na nakangiti nung
hinarap niya ako.

Anyway, marahil nagtataka kayo kung ano yung pinaint ko.

It?s a scene na aksidente kong nakita a few years back.

It was Marco de Silva under the shower, na of course, who is completely nude.

Joke!

nosebleed agad kayo noh?

Pero yung ?aksidente na nakita? that was no joke pero secret ko muna yun.

Kidding aside, it was a scene that was really close to my heart na kahit ulit
ulitin ko man yun na i-remember still it gives me the same emotion like what I felt
for the first time.

Happiness.

Kaya nga siguro sa sobrang ganda nung ala alang yun eh di ko namalayan na
unconsciously eh na immortalize ko na pala siya.

I think it that was 4 or 5 years ago,. Nasa puno kami ni sir marco at nakaupo sa
isang malaking sanga. Nakatalikod kami nun at nakahawak ang mga kamay namin habang
pinapanood ang paglubog ng araw.

Yun yung araw na meron kaming ipinangako sa isa?t isa.

Na ngayon eh mukhang di ko na maitutuloy. Agad akong nakaramdam ng kalungkutan nun.

?100 pesos.? I immediately went back to my senses nung narinig ko ang boses ni
Jessica.

Nagtawanan ang ibang tao na nasa loob. Nakita kong napakuyom ng kamay si Aprielle.

?Aprielle, stop. I?m okay.? pagpipigil ko. Gulay! Baka kung ano pang maisip gawin
nitong babaeng to. Buti nalang at sumunod nga.

?Miss Cirstobal, this is no laughing matter. Please take this seriously.? saway ni
sir Andrei sa kanya.

?What? I?m only paying for what its worth. It?s almost like charity for crying out
loud. This piece is definitely not that remarkable, like the painter herself.?
maarteng sabi ni Jessica . Naku, sinusukat talaga nitong babaeng to ang pasensya
ko ha? Buti nalang at naalala ko tong isang to na mukhang anytime eh susunggaban na
yung Jessicang yun. Relax, Vivian. Breathe in, breathe out.
?Miss Cristobal, please report??

?You wouldn?t do such thing right, Sir Andrei? Hindi naman siguro pinagbabawal na
ang ganoong kaliit na halaga diba? I mean, I do agree with Miss Cristobal. If that?
s what she think of that painting?s worth then we can?t do anything about it. We
are all entitled to have such opinion since I believe that art is subjective. Hindi
niya kasalanan na ganun ka BABA ang worth niyan. I see nothing wrong in it. So let?
s continue shall we?? tapos ngumiti ng pagkatamis tamis kay sir. Nakita ko rin ang
pagtango ng iba which I believe is pagsang ayon sa sinabi ni Stella. Ganun siya ka
respetado dito. Pati professor eh napapatahimik niya.
?What the fuck is she talking about?? Aprielle hissed. Pinisil ko ang kamay niya to
say that I?m fine. If I didn?t know any better eh iisipin ko lang na it was her way
of following the proper procedure sa bidding but since na diskubre ko na yung
sikreto niya eh alam ko ang ibig sabihin nga bawat salitang binitawan niya.

?Very well, Miss Fontanilla. I apologize for making a scene.? sabi ni sir Aidan
looking apologetically.

?Apology accepted.? nakangiting sabi ni Stella but I know very well what those
smiles meant or baka napaparanoid nalang talaga ako neto.
Kung anu-ano nalang ang pumapasok at interpretation ko sa actions ni Stella. Well,
you can?t blame me diba? Hinila ko nalang si Aprielle palabas dito kahit na
nagpoprotesta ito. Alam ko na kung ano man ang kakahitnatnan nito. Ayoko nang
tumagal dito. Masakit isipin na ang isang alalala nay un na nagpapasaya sa akin eh
isang daan lang ang worth nun. Masakit kasi kung ako ang tatanungin, kulang pa ang
yaman sa mundo para bilihin ang kasiyahan na nadarama ko sa alalalang yun. Pero who
am I to say such? Yaya lang ako.

?However, I do not totally agree with you.? pareho kaming natigilan nun ni Aprielle
at sabay pang napatingin sa harap. ?Being an art enthusiast I would say that this
piece is really promising. You can feel the emotion that the painter wants to
express. Tulad lang ng isang kasabihan that a picture paints a thousand words then
I must say that this one truly speaks for, not just a thousand, but a thousand and
one.?

Halos di ako makapaniwala sa bawat salita na binitiwan ni sir. I mean, this is sir
Andrellano Tenchavez we are talking about here. Ang pinaka tatakutan at (ehem)
legendary na professor ng FA department. So ang masabihan ng ganun sa gawa mo eh
parang katumbas na rin ito ng tumataginting na uno sa class record mo.

?Hindi naman siguro BAWAL ang I-PROMOTE ang piece, right Miss Fontanilla? After
all, we are in a democratic country and I am also entitled with my OWN opinions,
yes?? sabi ni sir kay Stella na tulad ko eh parang nagulat rin sa ginawa niya.
Woohoo! Love ko na si sir Andrei!

?O-Of course.? yun lang nasabi ni Stella at kitang kita mo ang pamumula nito sa
hiya (o baka sa galit).

?10, 000? biglang me sabi ng isang tao. Hala! ten thousand agad? Nakita ko na
napangiti si sir at nagpatuloy ito sa bidding. Hinanap ko kung sino man yun at
nakita ko na isang lalaki nan aka-coat and tie na nasa harapan ang nag bid nun.
Akala ko nga na sa kanya na mapupunta yung painting nung biglang nagsalita ang
isang babae na 5 seats away from him. Napansin ko rin na pareho silang parang may
kausap sa cellphone nila.

Hindi na halos ma comprehend ng isip ko ang mga nangyayari. Masyado siguro akong na
ooverwhelm sa mga pangayayari lalo na sa dalawang to na nagpapataasan ng presyo
para makuha yung painting. Jusme! feeling ko naman para akong si Da Vince or si
Picasso sa situation ko ngayon.
?250,000? sabi nung lalaki.

?255,000? sabat naman nung babae.

Grabe, ang laki na nung pera. Habang nagpapalitan yung dalawa eh pakiramdam ko eh
mauubusan na ako ng hininga sa pagpipigil nito at mukhang di lang ako kundi pati na
rin yung mga tao sa loob. Ramdam na ramdam ko ang tension ng dalawa. Oo nga pala,
ang proceeds pala nitong bidding eh mapupunta sa orphanage kung saan nagvovolunteer
si Eli.

?300,000? 300,000. Okay, going once, twice??

?1,000,000!? sigaw nung lalaki sabay tayo pa talaga. Parang lahat ay na-shock sa
deklarasyon nung mama. Natahimik ang lahat sa loob. Si sir Andrei nga eh di agad
naka pag salita. Napatingin ito sa babae para tignan kung kokontrahin niya yung
lalaki pero mukhang pati ang babae eh nagulat.

?O-One million? Okay, one million. Going once..?

Pakiramdam ko parang nag slow motion ang lahat. Hindi ako makapaniwala na umabot sa
ganoong halaga ang painting ko.

One million?

I know it?s not that big compared sa mga kilalang painting pero come on, for a
novice like me? Accomplisment na rin yun noh!

?Going twice??

?Shit,Viv. One million rin yan oh. Grabe, ang laking tulong na rin yan para sa mga
bata sa orphanage. Alam ojsgihgorihpshigsweohgowirdv?.?

Hindi ko na ma-comprehend ang sinasabi ni Aprielle. Ewan ko ba pero at that moment

eh I went numb and deaf.
Pero iisang ting at salita lang talaga ang tanging naka-penetrate sa akin.

?SOLD!?

OA.
Yun lang talaga ang madedescribe ko sa araw na ito.

Sa dami na nangyari eh malamang nag-build up na lahat ng stress sa katawan ko.

Biglang umikot ang paningin ko at napahawak nalang ako ng mahigpit sa isang tao.

The next thing I knew, everything went completely black.

CHAPTER 24

Jacob?s POV

I took one last look at Vivian. She was sleeping peacefully albeit the doctor?s
news about the reason why she passed out at the gallery. There was nothing serious
in her case, just stress and lack of sleep. I can?t blame her though. Maybe lahat
na nangyari nitong araw na ito already took its toll.
Seeing that everything?s taken care of, I went out of the room.
As soon as I got out from that room eh nakahinga na ako ng maluwag.
Shoot! Kahit na clinic lang yun still I felt the same. Everything rushed into me na
para bang bago lang nangyari ang lahat.
Then an image popped in my head and I swear I could feel the hair on my nape stand
up.
God, how can I ever move on?
I was distracted by my line of thought when I saw a familiar figure a few meters
away from the clinic. He was talking someone on the phone. Good, that?s what I
really need right now.
A distraction.
?Good. I?ll transfer the money in your account before this day ends.? he ended his
call as soon as I reached him then faced me.
?Kamusta na siya?? he asked but was looking at the spot where I stood first while
his brows creased.
?Why don?t you go and find out for yourself.?
?Just answer my damn question Sandoval!? Marco roared in his restrained voice. I
just smiled as I remembered the events that happened earlier.
Malapit lang ako kina Vivian at Aprielle at that time when the former fainted. I
was about to go to her when out of nowhere eh biglang dumating si Marco and just
before she hit the floor eh nasalo ito ni Marco. You could really see how concerned
Marco was.
But Stella?s face was priceless!
Para siyang natatae na naiihi, as Vivian would like to put it to someone who seemed
pissed off but trying to hide that one is really is.
?Why are you marrying Stella?? I said instead of answering his question. Though I
do know why but I would like to hear it from him. Kahit naman yung side ni Stella
eh alam ko na. Like I said, I just needed a distraction.
He was caught off guard at kitang kita mo na he isn?t the slightest comfortable
about this topic. Kahit naman siguro ako.
?T-That?s none of your business.? he stuttered.
Bingo.
?If I were you, I?d think these things over. You may never know the consequences
your actions may bring dahil sa rash decision mo. Baka pagsisihan mo rin itong
lahat sa huli.?
?I already did okay and I can?t do anything about it.? he said in a defeated tone.
Sa totoo lang, I was taken by surprise sa sagot ni Marco. I was expecting he was
going to put up a fight. I mean, he is Marco de Silva after all.
Boring.
Tinalikuran ko nalang siya bigla nun pero I don?t know what came into me eh hinarap
ko uli siya.
And the first time in 2 years I hit someone.
I punched Marco in the face.
Natumba naman si Marco nun. Kudos to me! I really didn?t thought that I still have
it in me.
?That?s for Aprielle. She?s going to kill me if she knew that I didn?t do
anything.? sabi ko and I put my hands in my pocket. God, medyo masakit rin yun ah!
Pero bago pa makatayo si Marco eh sinipa ko siya sa taligiran niya. I heard him
spit swear words at me pero nagtataka lang ako kung bakit hindi siya nanlaban.
?and that?s from me to you para naman matauhan ka ng konti.? then I held out my
hand which he took freely.
There was blood coming out from the side of his mouth. I was taken by surprise when
his lips curved upward.
?Thanks, I think I need that.? he said as he wiped the blood, wincing every time he
did.
?I know. You were an ass.? I placed my hands back in my pocket at tinalikuran uli
siya. Aalis n asana ako nung bigla niya akong tinawag. I stopped in my tracks pero
hindi ko na siya hinarap nun.
?Jacob, please take care of her.?
I turned my head sideways.
?Marco, matuto kang mag desisyon para sa sarili mo. For once, stand on you own and
do what you think what is REALLY right.?
?And about sa request mo. No, hindi ko gagawin. After all, YAYA mo yun and not
mine. I think you know what to do.?
With that, I raised my hand and lazily waved him goodbye.
???????
Hasset?s POV
?You did a good job. The money?s already in your account.? with that I ended the
call. I took off my earphone and parked my car alongside my dad?s.
I do wonder kung ano?ng emergency ang tinutukoy ni mama. There was a hint of
urgency in her voice at kahit ano?ng pilit na sabihin niya sa akin sa phone eh ayaw
talagang bumigay.
Medyo nag-aalala pa nga ako kay Vivian since she didn?t seem to be herself nung
iniwan ko siya. I?m sure na hindi pa siya ganun nakakarecover sa mga nangyari.
As soon as I stepped on the porch eh bumukas agad yung pintuan. As usual,
sinalubong ako ng mga nakahilerang maids at nag-bow pagkapasok ko. Ang isa sa
kanila eh kinuha yung bag at susi ko.
?Sir Hasset, nasa garden po naghihintay sila Madam.?
Tumango lang ako at pinuntahan ko na sila mama. Why the heck are they in the
garden? Shit! Don?t tell me?Fuck, being in the garden only means one thing. May
ipapakilala na naman silang ?potential? na wife na anak ng mga business partners ni
dad. Psh, talk about first class prostitution.
As soon as nakalabas ako eh na-confirm nga ang hinala ko. Agad kong nakita ang
bwisita nila papa who?s back was facing at me. Surprisingly eh nag-iisa lang ito. I
wonder saan ang anak nito. Nung napansin nila mama ang pagdating ko eh tumayo it at
sinalubong ako ng yakap.
?Baby boy...? she said as she kissed my cheeks.
?Ma??
?Don?t MA me.? she reprimanded me and raised one good finger at me pero I know di
naman yun galit.
?Son.? my dad said as he took my hand and patted my shoulder and shot them my
famous WTF expression. My dad just glared at me while my mom just smiled nervously.
?Eto na ba si Hasset? Look how all grown up you are!? a voice said ecstatically. I
was kind of taken by surprise for that voice was scarily familiar to me.
As soon as I turned and face him eh na-confirm ko nga.
?Mr. We??
?Please,? he said while raising his palm and waving it in objection. Then he smiled
that cunning smile of his. Something that I could never forget years ago.
?from now on call me papa?
???????
Tahimik lang kami ni pareho ni sir Marco habang nagdadrive ito. Pero di ko maiwasan
na tignan ko siya every now and then and he didn?t seem to be aware of it. Seryoso
itong nakatingin sa daan.
Napabuntong hininga uli ako.
?God, you?re annoying.? bigla niyang sambit na ikinagulat ko. Napatingin ako uli sa
kanya pero nanatili lang yung attention niya sa harap ng daanan.
?H-Ha??
?Kanina ka pang nagbubuntong hininga dyan. Nakakairita na.? sabi niya. Sa di ko
malaman na dahilan eh nakramdam ako ng lungkot sa pagkasabi niyang yun. There was
coldness in his voice. Pakiramdam ko nga eh napipilitan lang ito na isabay ako sa
pag uwi naming sa mansion. Sinabihan ko naman siya na magbu-bus nalang ako pero
nagpumilit ito. Pero eto nga, feeling ko naman eh para lang akong hangin dito sa
tabi niya.
?Don?t look at me like that.? Agad kong iniwas ang tingin ko nung napagawi saglit
ang tingin niya sa akin. Mas lalo tuloy akong nalungkot nun. Grabe, parang kasing
lamig ng north pole ang treatment niya sa akin.
?S-Sorry?? sabi kong nakayuko. Bigla niyang itinigil ang sasakyan at nagulat nalang
ako nung hinampas niya ang minbela. Matapos nun eh isinubsob nito ang ulo niya sa
mga palad niya.
Hindi ko alam pero kahit na medyo natatakot ako sa inaasal niya ngayon pero there?s
a part of me nakaramdam ng matinding awa para sa alaga ko. These past few days eh
napapansin ko ang paghihirap nito. Dahil nga feelingera ako eh alam ko he?s torn
between his feelings for me at sa responsibilidad na kanyang haharapin na I think
for now ay isang napakalaking palaisipan.
Nalaman ko kasi kay Jacob na kaya lang napapayag si Marco sa kasalang ito dahil sa
kanyang ama (Kung papaano niya nalaman eh yan ang di ko alam). Nakakatakot pa naman
yung si Sir Marius de Silva. His words are law and his judgement is final pa naman
ang drama nun.
For short, hari. At tulad ng isang kasabihan, ang utos ng hari ay di kailanman
mababali.
Kung dati, ayokong pagdudahan ng masama si Stella pero sa nalaman ko eh di ko
maiwasan ang gawin nga yun. Kung meron lang talaga akong maitulong para sa alaga
ko.
?I should be the one saying that, Vivian?? mahinang sabi ni Sir Marco.
Hindi na ako sumagot nun dahil kahit gustuhin ko man eh di ko magawa. Para kasing
may bumara sa lalamunan ko. Tumingin nalang ako sa labas. Di ko napansin na andito
na pala kami sa bukana ng mansion.
Napaisip ako sa huking sinabi niya. Madali lang naman kasi ang lahat eh. Kung
sasabihin ko nalang sa kanya wala naman dapt siyang ihingi ng tawad o ika-guilty
man lang kasi wala naman silang relasyon. At lalo namang wala siyang
responsibilidad sa kanya kaya wala siyang dapat ipag-alalala.
Pero tingin ko mas mapapadali ang lahat kung sasabihin ko
na hindi ko siya mahal.
Sa simpleng katagang yan alam kong matatapos na ang lahat ng ito.
But I couldn?t bring myself to say those words to him which was really frustrating
kasi hindi ko alam kung bakit.
Bago pa makapag protesta si sir eh binuksan ko na ang pinto pero nung sinubukan
kong buksan yun eh di ko magawa.
Tinry kong buksan ang lock pero ayaw pa rin. Napatingin ako kay sir Marco nun.
Napansin ko yung isang kamay niya eh nasa switch. Gulay, kaya naman pala ayaw
mabuksan. Nilock niya pala!
?Sir Marco, pakibukas na po at ibaba ko na yung mga gamit natin.?
Nagulat nalang ako sa sunod niyang ginawa. Bigla niya akong hinila papalapit sa
kanya at yinakap. Medyo nataranta ako nun kasi baka may makakita sa amin pero
naalala ko bigla na tinted pala yung sasakyan pero magkaganun man alam kong
delikado ang ginagawa naming.
?S-Sir Marco??
?Kahit 5 minutes lang,Vivian.? Natigilan ako nun sa pagpupumiglas. Sus, kung pwede
ngang boung araw eh! Gasgas na masyado yang 5 minutes na yan. Napabuntong hininga
ako uli. HInayaan ko nalang siyang gawin kong ano mang gusto niya. Kahit papaano eh
sa part ko naman eh gumaan ang pakiramdam ko. I kinda missed this and to be honest,
nung times na medyo bothered ako eh hinahanap koi to. Kung pwede ko lang mag
request na siya naman yung maging human pillow ko. HInagod hagod ko nalang yung
likuran niya.
Dahil nga napasubsob ako sa kanya eh di ko maiwasan ang may maamoy.
Kahit na gaano kabango itong si sir eh di nakaligtas sa akin ang amoy nay un.
Gulay! Nakainom pala ito! Ba?t di ko yun napansin?!
?S-Sir, uminom ka?? Naramdaman ko medyo nabigla ito sa pagkakadiskubre ko sa
kanyang paginom. Narinig ko nalang ang mahinang pagtawa nito. Marahan niyang
tinanggal ang pagkakayakap naming pero di pa rin niya ako binibitawan. Hinawakan
niya ang magkabilang braso ko at ngitian niya ako.
?Wala talagang makakatakas diyan sa ilong mo, Vivian.? sabay pingot ng ilong ko.
Matapos nun eh nilagay niya ang kamay niya sa pisngi ko at dahan dahang hinaplos
yun.
?Don?t worry, Vivian. I?ll fix this.? he said tenderly. Kahit na buo na ang
desisyon ko na hindi na makialam eh parang there?s a little voice in my head that?s
telling me otherwise. Parang nabuhayan ako ng loob at di ko maiwasan na umasa.
Umaasa na magiging okay na at bumalik na ang lahat sa dati.
Na magiging normal na ang lahat.
Walang nang aalis.
Wala nang mang-iiwan.
Tumango ako nung at ngitian siya. Nagulat nalang ako nung ikinulong niya ang mukha
ko sa mga palad niya. Jusme! Para akong matutunaw sa mga titig na iyon! Kung
makatingin naman kasi si sir eh wagas!
?Remember that no matter what happens, I will always love you.? Pakiramdam ko eh
namula ako sa sinabi niyang yun at mas lalo pa akong namula nung dahan dahan niyang
inilapit ang mukha niya. Our noses touched. Don?t eskimos kiss like this?
Para kung me anong kuryente ang dumantay sa pagkakadikit ng ilong namin. And to be
honest, kinikilig ako! Alam kong mali itong gagawin namin. Ni hindi ko pa nga na
sosort out yung feelings ko para kay sir pero bahala na si batman. Basta ang kung
ano man ang mangyari eh di ko pagsisihan ito. Kusang pumikit ang mga mata ko at
inantay nalang whatever that may happen pero nagulat nalang ako when I heard him
groan in frustration and kissed the top of my nose.
Napadilat nalang ako ng mata. Naman oh, mambitin ba?! Sa lahat pa naman ng ayaw ko
eh yung binibitin ako. Kahit kiss pa yun! Nakakainis!
?I guess?this isn?t the right time for this.? tapos pinat ang ulo ko. Napanganga
nalang ako nun at napasandal sa upuan ko. Narinig ko ang mahinang pagtawa niya
habang binuhay niya uli ang makina ng sasakyan. Ipinasok na niya ng tuluyan ito sa
loob ng mansion.
Nung tumigil na kami sa harapan eh agad namang nagsilabasan yung ibang katulong
pero bago pa ako tuluyan bumaba eh di ko na napigilan ang sarili ko.
HInila ko ang kwelyo ni sir na talaga namang ikinagulat niya.
Sabi nga nila, A journey of a thousand miles begins with a single step.
And I guess, this is my first step in finding out kung ano talaga ang nararamdam ko
para kay sir.
I gave him a peck on the lips before I went out of the car.

CHPATER 25

Agad akong sinalubong ni mama ng yakap pagkapasok ko sa loob ng mansyon. Dahil na

rin sa sobrang pagkamiss ko sa kanya eh nabitawanA ko ang mga dala dala kong bag at
patakbong pumunta kay mama Lourdes.

"Anak, mukhang pumayat ka yata ah. Kumakain ka ba ng maayos?" sabi niya na may
bahid na pagaalala sa boses nito.

Pero bago pa ako makasagot eh nagulat nalang ako nung may sumagot na para sa akin.

"Naku mama Lourdes. Pagalitan niyo nga yang si Vivian. Natututo ng mag diet!" Agad
akong sinipatan ni mama nun. Naku, pasaway talaga tong alaga ko. Humanda siya sa
akin mamamaya!
Tulad ng mainit na pagsalubong ni mama sa akin eh ganun din ang ginawa niya kay
sir Marco. Para na rin niya kasi itong anak niya.
"Naku, ikaw talagang bata ka. Ayaw lagi pag gahi ug ulo. Di ba sabi ko naman sa iyo
na wag na yang diet-diet na yan. Ang iba nga halos walang makain sa isang araw
tapos ikaw eh ginaganyan mo."
(Trans: Ayaw lagi pag gahi ug ulo - Wag ng matigas ang ulo)
"Oo nga naman, Vivian. Makinig ka kay Mama Lourdes." pagdagdag pa nitong si sir
Marco. Nakuu, kung wala lang talaga tong si Mama Loudes o wala kami sa mansyon eh
malamang kanina ko pa ito kinurot sa tagiliran.

"Oh ikaw naman hijo, ba't parang ang saya saya mo yata ngayon?" Napatingin uli ako
kay sir Marco at doon ko lang napansin na nakangiti ito pero unlike sa mga ngiting
pinapakita niya eh parang may iba dito. Hala! Don't tell me...Gulay, di maka get
over teh?

"Ha? Does it really show Mama Lourdes?" sabihin niyo nga sa akin pero totoo ba tong
nakikita ko? Kumikinang ang mga mata ni sir Marco? Hala!

"Oo. Parang...parang...inlove ka yata hijo!" tuwang tuwa na sabi ni mama tapos

hinawakan niya ang dalawang kamay nito. "Tama ba ako anak? Inlove ka nga ba?"

Napansin ko na medyo namula si sir sa sinabi ni mama at parang batang nahihiya

sabihin sa kanyang nanay na may crush nga ito. Pero nagulat nalang ako nung
napalitan yung mga ngiting yun ng nakakaloko at tumingin sa akin.

"I have no idea mama Lourdes. You tell me, Vivian. What do you think?" Gulay!
Pakiramdam ko ako naman ang namula sa sinabi ni sir. Pasaway talaga tong alaga ko!
Tama bang ilagay ako sa hot seat?! Napatingin din si mama sa akin at parang
naghihintay sa sagot ko.

"H-Ha...ano..Oo, daw" sabi ko tapos iniwas ko nalang ang tingin ko. Minabuti ko
nalang na kunin yung nabitawan kong bag. Buti nalang at tinawag si mama ng isa
naming kasamahan. Goodness, buti nalang at baka magisa pa ako dito ng wala sa oras.

Nung paakyat na ako papunta sa kwarto ni sir Marco eh nagulat nalang ako nung
hinablot niya sa akin yung bag niya. Take note, HINABLOT. Grabe, sakit nun ah!

"O-Oi sir, akin na yan." sabay abot nung bag pero since itinaas niya ito eh di ko
maabot.

"Ano ka ba. ako na." sabi niya tapos kinuha yung isa ko pang bag. "Tsk...di ko alam
na may pagka amazona ka pala. These are freakin heavy! Ano ba tong dala mo?"

"Uh, gamit mo?"

"Don't try to be funny because you're not. What I meant was bakit ang bigat nito?
We'll only be staying for the night. Para ka namang lalayas nito."

Hay naku, kung alam mo lang sir Marco.

"H-Ha? Mabuti na rin yun noh. Alam mo naman. Girl scout, laging handa." sabay
saludo pa nun at pilit na ginawgawang masaya ang tono ng pananalita ko kahit na
kabaliktaran ang nararamdaman ko.

Days before kami pinapapunta dito sa mansyon ay nakitapagtagpo si sir Marius sa

akin at kinausap ako.

Alam niya ang tungkol sa nararamdaman ni Marco para sa akin. Kung paano niya
nalaman, yan ang di ko alam.

Nasanay na rin ako. Everyone seems to have their own way around lalo na pag may
pera ka. There's nothing new about it.

Kahit na hindi ako kinausap ni sir Marius nun eh buo na yung desisyon ko ang
paglayo kay sir Marco. Masaya lang ako at ipinangako nito na dito nalang si mama sa
mansyon since medyo matanda na rin ito.

Mabuti na rin yun kasi alam kong aalagaan at magiging safe si mama sa mga de Silva.

Mabuti na rin yun at para di na siya madamay.

Tama na yung ako nalang.

Isinakbit niya ang isang bag sa balikat niya at ginulo ang buhok ko. Then he
smiled.

Eto na naman yung klase ng ngiti na nakakapaglaglag panty-este-puso ng mga

kababaihan at dahil dun eh biglang na naman bumilis ang takbo ng puso ko. Agad
akong napahawak sa dibdib ko. Pakiramdam ko eh parang mauubusan ako ng hininga.

NOTE TO SELF: MAGPACHECK-UP MUNA BAGO MAGLAYAS KINA SIR MARCO.

"H-Hey Vivian, okay ka lang?" kitang kita mo sa mukha nito ang pag-aalala.
Nabitawan niya yung mga bag at biglang hinawakan ang magkabilang pisngi ko.

"O-Okay l-lang a-ako s-sir..." pero bago ko ba matapos ang sasabihin ko eh bumigay
na yung mga tuhod ko. Buti nalang at nasalo ako ni sir nun at tinulungan na tumayo.

"Shit! You don't look okay to me, Vivian. Ano ba ang nangyayari sa iyo at
nagkakaganyan ka?! Namumutla ka pa! Mama Lour-" bago pa niya matawag ang nanay ko
eh napigilan ko na ito. Kakahiya naman, magkakagulo lang dahil sa akin. Ano naman
kasi tong nangyayari sa akin?!

"Sir Marco, okay lang ako. Shut up ka nga!" Medyo nagulat ito sa sinabi ko. Hala!
ba't naman kasi yun pa ang lumabas sa bibig ko! Hinayaan niya lang ako nun pero
hindi pa rin niya ako binibitawan Mukhang hindi ito kumbinsido sa sinabi ko.
Huminga lang ako ng malalim nun at nireregulate ang breathing ko. Kahit papaano eh
okay na yung pakiramdam ko.

Gulay! Ano kayang nangyari sa akin kanina. Teka, now that I think about it. Parang
nangyari na ito sa akin dati ah!

Biglang nag init ang mukha ko pagkaalala ko nun.

Hala! Hindi kaya....

Nanlaki ang mga mata ko nung naisip ko ang posibleng dahilang sa nangyari sa akin
kani kanina lang.

Nakita ko na parang nagtataka si sir. Hello, kahit sino naman sisguro noh. Para na
siguro kaming mga timang dito na nakatayo at nagtititigan.

Habang pinagmamasdan ko ang gwapong mukha ng aking alaga eh di talaga maiaalis sa

isip ko ang posibiledad na iyon.

Ni hindi nga ito nangyari kay Hasset nun eh.

Isa nalang ang kulang para ma confirm ko nga kung tama ang hinala ko.

And I do hope sana hindi nga totoo yun.

Nagulat nalang ako nung ibinalik uli ni sir ang mga kamay niya sa mukha ko at
tumingin ng diretso sa aking mga nagagandahan at mapupungay na mga mata (A/N:
Pagbigyan -_-)

Ramdam na ramdam ko ang pagaalala at pagmamahal na dala ng mga tingin na iyon and
with his most husly and sexiest voice eh may ibinulong ito sa akin.

"Don't ever do that again, Vivian. You helluva gave me a scare back there. Hindi ko
alam kong anong gagawin ko. Baka ikamatay ko pa if anything happens to you. I don't
want that to happen ngayon pa at nagsisimula pa lang tayo."

Napanganga lang ako sa sinabi niyang yun. As if on cue, kasabay ng pagtanggal nito
sa kanyang mga kamay eh may biglang dumating na isang kasambahay at sinabing
pinapatawag siya ni sir Marius.

Narinig ko pa siyang nagmura nun at hinintay na makaalis yung maid.

Hindi na masyadong na register sa akin ang mga sumunod na sinabi ni sir. Basta ang
naalala ko lang eh sabi niya na siya na daw maghahatid nung bag niya sa kwarto niya
at hintayin ko nalang daw siya doon.

Sinundan ko lang ng tingin si sir hanggang sa mawala ito nung pumasok siya sa study
room kung saan siya pinapapapunta.

With that eh naalala ko na naman yung unang beses na nangyari sa akin ito.

Kung tama ang pagkaalala ko eh nangyari ito nung bata pa ako.

Nangyari yun nungnakita ko ang aking ULTIMATE CRUSH na si MIKE TAN.

Aside sa biglang pagsikip ng dibdib ko eh may isa pang sign kung para masabi kong
gustong gusto ko ang isang tao.

"Don't ever do that again, Vivian. You helluva gave me a scare back there. Hindi ko
alam kong anong gagawin ko. Baka ikamatay ko pa if anything happens to you. I don't
want that to happen ngayon pa at nagsisimula pa lang tayo."

Bigla nalang ako sininok.

OHMYGULAY!

There you have it ladies and gentlemen,

THE LAST SIGN.

???????

Marco's POV

I closed the door behind me and saw my father swung his swivel chair to face me.

His mere presence depicts authority and power na kahit sino man ang malapit o nasa
iisang lugar ng tao dito eh either na matatakot or maiintimidate.

At isa na ako sa mga yun.

Isang tao lang siguro ang kilala kong walang takot na sinuway ang kagustuhan ni
papa.

And now, mukhang ako na ang susunod sa yapak nun.

And it helped, from what I have seen through Vivian, I gathered all the courage
and will that I got para isagawa ang plano ko.

"What do you want?"

"Is that how you properly greet your father?" sabi nitong ng kanyang maawtoridad na
boses.

"Just get to the point."

"Sit down first."

I did not bother to do what he says. After all, hindi naman ako magtatagal dito.
It's not like we're going to have a simple father and son chit-chat.

Narinig ko siyang bumuntong hininga. Tapos eh pumikit ito habang minamasahe nito
ang kanyang noo.

I feel sorry for the old man. To be honest, hindi naman ganito ang relationship
namin ng ama ko. I would say I was very close to him not until nangyari yung araw
na iyon.
He was the reason why my lola was killed,

Why my brother left and had to carry the burden of carrying the De Silva's name,

And why my mother who still hurting kahit hindi man niya sabihin.

Akala mo kung sino'ng morally uptight pero mas masahol pa pala ito.

I could not forgive him for what he did and for the things that he continues to do.

"What are your plans for you wedding?"

"Wala" I saig bluntly.

"Ano'ng ibig mong sabihin Marco?" sa tono ng pananalita nito eh alam ko na galit na
ito. Well, that won't change my mind. Buo na ang desisyon ko.

"I'm cancelling the wedding, dad. Hindi naman tayo nakakasigurado na akin nga yang
anak na dinadala ni Stella. Hindi ka ba nagtataka kung bakit ayaw ng mga Fontanilla
na ipa paternity test ang bata?"

"Of course I had my doubts before Marco but I completely understand their ground.
Isang malaking kahihiyan yun sa mga Fontanilla and at the same time isang pang-
iinsulto na rin. You know how close our family is to them."

"But that's not enough! Maaring hindi ako ang ama ng batang yun, dad. I'm not even
sure na ginawa namin yun."

"Yun na nga Marco. You're not SURE. Ikaw mismo hindi sigurado kung hindi niyo
ginawa yun. You should have thought about it nung naisipan mong maglasing at
magsama pa ng babae. Si Stella pa of all women! SO do you think na hindi rin nila
pagduduhan ang statement mo? Ikaw na mismo nagsabi, HINDI KA SIGURADO."

Fuck! That hit me.This is really bull! Ba't naman kasi sa lahat ng araw na nakainom
ako yung particular na araw pa ang nakalimutan ko. I mean, madali lang akong
malasing but I NEVER forget kung ano mang nangyari unlike what Vivian always tell
me. I was just playing along with her pero I never do forget. Kaya nga nagtataka
nga ako nung gabing yun.

Wala talaga akong maalala. It was a total blackout.

It was as if someone had drugged me.

Ang mali ko lang eh hindi ako agad nakapag test for it kasi hindi ko naman inexpect
na gagawin ito ni Stella.

My God, never had it crossed my mind na gagawin niya ito sa akin.

After all, siya was all out for Vivian and me and then biglang nagbago.

"And they have this to prove otherwise." this time eh mahinahon na ang boses nito.

Itinapon ni papa sa lamesa ang mga litratong namin ni Stella na papasok sa hotel.
Kahit doon sa kwarto namin eh di pinalaagpas. There was even a picture of us na
parang naghahalikan.

I should've all believe it pero there was no evidence na naiwan nung gabing yun.
Kahit ang babaeng naging punot dulo ng lahat ng ito eh di ko nakita pagka gising
ko.
"Mahal ko si Vivian." as I was expecting that he's lash out at me pero hindi.
Tumingin lang siya sa akin at iniling ang kanyang ulo.

"I know, son, I know. Pero alam mo hindi pwede." he said in a defeated tone.

Teka, he knew? Pero I don't think this is the right time for explanations.

"Bakit? Dahil katulong lang siya?"

Nagulat nalang ako when he shot me an angry glare pero pinigilan niya ang sarili na
wag na lalong magalit.

"Might I remind you of our humble beginnings, Marco. You know I have nothing
against it and besides, that's not the issue here. Believe me, you don't want to
be involved with that woman. Ang isipin mo nalang kung papaano mo palalakihin ng
maayos ang anak niyo ni Stella."

"I said I'm not going to do it." I firmly said pero what he said before that kinda
struck me pero like I said, this isn't the right time for that.

"Yes you are Marco De Silva and you're doing it whether you like it or not!" This
time eh di na ito nakapagpigil at napatayo ito sa kanyang kinauupuan.

Bago pa ako makapagprotesta uli eh biglang bumukas ang pinto at iniluwa dun ang
isang pamilyar na mukha na 5 taon ko na rin hindi nakikita.

"Yes, he won't do it" tulad ng dati eh may bahid ng pagka arogante ang boses nito.

"Marcus, ang sabi ko mag-uusap tayo pagkatapos namin ni Marco." my father sunk back
to his chair nung lumapit siya sa amin.

"Ano ba naman to, kakauwi ko lang at ito ang madadatnan ko? Talk about a warm
welcome"

Napanganga lang ako sa nakikita ko. He changed a lot and mostly physical.
Nevertheless,he still bore the presence of a De Silva.

"K-Kuya?" sa wakas nasabi ko rin.

Hinarap niya ako nun at tinaasan ng kilay. Psh...so gay.

"I really want to stay and chat pero I know you have other things to do. Eto."
nagulat nalang ko nung may binato ito sa akin.

Susi ng sasakyan.

"I reckon eh icoconfiscate ni papa ang sasakyan mo. Don't worry sa mga guard, it's
all taken care of."

"MARCUS DE SILVA!"

Parang walang narinig si kuya Marcus at patuloy pa rin ito sa pagsasalita. He gave
ma a nudge as if urging me to go.

"MARCO, DON'T YOU DARE LEAVE THIS PLACE!" and with that eh natauhan ako.

"Thanks bro!" I tapped his shoulders pero bago ako umalis eh

"Will we see each other again?" I asked hopefully.

Then he smiled that confident smile of his, as if he's sure sa lahat ng ginagawa
niya. Something that I've always admired about him.

"Maybe." kibit balikat niyang sabi tapos ginulo ang buhok ko "Now go and elope
with your yaya." sabay tawa nito ng nakakaloko.

I gave one last look at my father and left.

Tinakbo ko ang daan papunta ng kwarto ko. Taking two steps at a time nung paakyat
ako.

Pagdating ko dun eh nakita ko siyang naka upo sa kama ko at parang ang lalim ng
iniisip nito. Ni Hindi nga napansin na pumasok ako.

"Vivian..."

Nagulat ito nung nakita ako. Siguro parang akong ewan sa itsura ko habang hinahabol
ko ang hininga ko.

"Sir Marco, ano po ang nangyari sa iyo?" tumayo ito at lumapit sa akin.

This is is.

One answer. That's all it takes para maisagawa ko na talaga ang plano ko.

"Vivian dela Rosa, do you love me?"

As expected eh nagulat ito sa tanong ko pero hindi niya iniwas ang tingin niya.

That's what I love about her. She's really readable. Kitang kita sa mukha niya ang
sagot sa tanong ko.

"Oo, mahal kita Marco de Silva.....

.....I think."

Natawa ako sa huling sinabi niya. Oh well, Vivian will be Vivian.

I kissed her forehead then trailed kissed down to the bridge of her nose. I stopped
when our lips were inches apart. Tinignan ko lang siya nun and like I said, she's
really readable.

There was no protest.

And with that I claimed her lips which she responded eagerly.

It was brief but it was enough.

I took her hand tapos also took our unopened bags.

Then we made a run for it.

CHAPTER 26

OHMYGULAY! THIS CAN?T BE HAPPENING!

Naptingin ako uli kung saan pumasok si sir Marco at pagkaalala ko sa mukha niya
kanina eh sininok ako.

Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyayari ngayon. Masyadong mabilis ang mga
nangyayari kaya medyo nagaalangan ako kung sigurado ako sa nararamdaman ko kay sir
Marco.

Mahal ko na si sir Marco?

At dahil dun eh sininok ako uli. Hala! Confirmed!

?Ate Vivian, okay ka lang??

Napatingin ako sa batang babaeng nagsasalita. Kitang kita mo sa kanyang murang edad
eh nagtataglay na ito ng mala-diyosang kagandahan. Mapagkakamalan pa nga ito ng
isang heredera.
?H-Ha? O-Okay lang ako, Nikka.?

?Sure ka po? Narinig kasi kitang sumisinok kaya eto po dinalhan kita ng tubig.?
sabay abot sa akin nito ng isang baso. Nginitian at nagpasalamat ako sa kanya bago
kinuha yun mula sa kanya. Grabe, hindi lang ito maganda kundi mabait at magalang
pa!

Nakatulong naman yung paginom ko ng tubig. Grabe, medyo sumakit ang ulo ko nun sa
kakasinok ah! Bad trip.

?Thanks, Nikka. Sige, iaakyat ko muna to sa kwarto ni sir Marco.? pero bago pa ako
tuluyang makaalis eh biglang bumukas ang pinto at iniluwa nito ang isang mala-
adonis at napaka gwapong nilalang.

Grabe, nasa lahi na talaga nito ang mga magaganda?t gwapo. Tulad ng isang taong
kilala ko (na ayaw ko munang banggitin ang pangalan at baka ako ay sinukin muli) ay
nagtataglay ito ng sarili nitong kakisigan. Malaki na ang pinagbago nito mula nung
huli kong makita. Di tulad nung isang yun na may pagka clean cut at prim eh isang
to eh parang may pag roguish ang dating. May bigote na nga ito and I was never
particular with those pero iba siya. Binigyan niya ng ibang definition ang imaheng
yun and that?s SEXY and it follows na umaapaw rin ito ng *ehem* sex appeal.

Ngumiti ito pagkakita niya sa akin. Habang papalapit ito eh di ko maiwasan ang
maglaway-este-mamangha sa aking nakikita.

?K-Kuya Marcus??

?Hi Vivian! Long time no see!? nakangiti nitong sabi. Napatingin rin it okay Nikka
na tulad ko eh parang na star struck sa kagwapuhan ng lalaking ito ?Nikka, ikaw na
bay an? Aba! Dalaga ka na ah at ang ganda pa!?

?S-Sir M-Marcus!? nauutal na bati ni Nikka. Ang cute nga eh kasi namumula ito.

?Oi Nikka, diba sabi ko iyo na Kuya ang itawag mo sa akin.?

?S-Sorry po, kuya!? natawa lang si Kuya Marcus nun at ginulo ang buhok nito.
Napangiti na ako nun. Di pa rin pala ito nagbabago. Tulad ng dati eh mabait pa rin
ito. Ayaw na ayaw nito ang tinatawag na sir ng mga kasambahay. Naasiwa daw kasi
ito.

Napansin ko na napalitan ang mga ngiti nito at bigla itong sumeryoso. Tumigin ito
sa akin at hinwakan ang kamay ko.

?Vivian, pumunta ka muna sa kwarto ni Marco. Hintayin mo lang siya doon.?

?H-Ha? Bakit naman?? medyo kinabahan ako pagkasabi niyang yun. Napansin ko rin na
parang napunit sa may kwelyuhan ng damit nito. Hala! Ano kayang nangyari. Ngumiti
ito sa akin at ginulo rin ang buhok ko.

?Just trust me, Vivian. Kung ano man ang gagawin ni Marco eh pumayag ka lang ha. He
knows what?s he?s doing. Just do me a favor.?

Kahit naguguluhan ako sa sinabi niya eh tumango pa rin ako.

?Just be honest to yourself. Sundin mo kung ano?ng nilalaman ng puso mo.?

And with that eh umalis na rin ito at pumasok doon sa kung saan rin pumasok si sir
Marco.

Sundin ko kung ano?ng nilalaman ng puso ko?

Nasa loob na ako ng kwarto ni sir Marco nun. Ilang minuto na rin ang nakalipas nung
nag usap kami ni kuya Marcus.

Sundin ko kung ano?ng nilalaman ng puso ko?

Ano nga ba dapat kong gawin? Naguguluhan ako dahil dalawa ang isinisigaw nitong
adik kong puso.

Ano nga ba ang nararapat sundin sa mga oras na ito?

A pangako or ang nararamdaman ko?

Grabe, akala ko sa mga teleserye lang nangyayari tong mga bagay na ito. Kaloka!
Pwede rin pala sa totoong buhay at nangyari pa talaga sa akin ha? Winner! Ako na
ang feeling artista!

Pero kidding aside, ano nga ba? Hirap naman nito. Pareho kasing heavy eh. Pwede
bang OR nalang?

Sa kakaisip ko nun eh di ko napansin na pumasok na pala si sir Marco. Medyo nagulat

pa ako nun kasi hingal na hingal ito. Ano kaya nangyare sa alaga ko?

"Sir Marco, ano po ang nangyari sa iyo?"

Hindi niya ako agad sinagot instead eh tinignan niya lang ako. Medyo naasiwa nga
ako eh kasi naman kasi kung makatingin naman eh wagas! Alam ko namang maganda ako
eh pero ganun lang talaga makatingin noh?

Pero joke lang yun mga repapiz. As if naman hindi na kayo nasanay. Eh sa dakilang
adik eh.

Seriously, the way Sir Marco looked at me eh masasabi ko eh would make any girl
grow in envy.

I've never seen anyone looked at someone with so much love at sa akin pa talaga, of
all people.

Marco de Silva may have his own flaws. Heck! Kahit naman siguro sino noh.
Pinaninindigan ko ang kasabihang nobody's perfect pero he wouldn't be the man he is
now if it weren't for those.

He wouldn't be Marco de Silva.

But of course, despite those eh meron naman akong isang side niya na inaadmire ko.

Wagas.

Wagas kung magmahal si sir Marco.

Not everyone knows that fact pero ibang klaseng magmahal si sir.

Paano ko nalaman?

He gave up his freedom para sa kuya niya.

Nakita ko rin kung paano niya minahal at inalagaan ang lola niya.

Pinakita niya kung paano niya kami tinanggap at pinaglaban kay Sir Marius.

Those are just some of the instances and I could go on and on and on.

Kaya nasabi ko noon na anyone would be lucky to have him.

Di ko lang talaga inasahan na ako pala ang swerteng babaeng yun.

And then it hit me.

"Vivian dela Rosa, do you love me?"

Siomai! I was really caught off guard.

Sabagay, I kind of see this one coming.

This is it.

Buo na talaga ang desisyon at plano ko.

I know it would be for the best.

But the question now

Am I really ready for this?

"Oo, mahal kita Marco de Silva. I think..."

Natawa naman siya sa sinabi ko. I smiled bitterly to myself but I'm glad I made
this person happy.

Safe, I would say.

And before I know it, he was kissing me softy.

Tenderly.

Passionately.

He was the one who pulled away first. Shemay, nabitin ako dun ah! Humanda siya
mamaya!

Though t was really brief but I find it sweet. Ramdam ko ang pagmamahal niya sa
mga halik na iyon.

Then he took my hand and the other he used to grab a bag. Patakbo kaming lumabas ng
kwarto.

Dire-diretso lang kami hanggang sa makalabas kami ng masyon. Funny pero pansin ko
lang eh walang guards. Ano kayang nangyari dun?

Medyo nagulat nga ako kasi ibang sasakyan ang gamit namin ngayon pero I didn't
bother to ask. Binuksan niya ang front seat pero di pa ako sumakay agad nun. Medyo
kinakabahan nga ako sa ginagawa namin pero I was reassured nung naramdaman ko ang
pagpisil niya ng kamay ko.
I was about to get on the car nung biglang lumabas si Mama Lourdes. Mas lalo tuloy
akong nagalangan pero pinadali lahat yun ni sir sa sunod niyang sinabi.

"Mama, mahal ko si Vivian."

That was it. Simple lang pero I know it was enough to convince mama. Alam niya na
hindi kami pwedeng magtagal. Nagulat nalang ako when she gave us our blessings.

Nakasakay na kami pareho nun ni sir at paalis na sana nung pinigilan ko. I opened
the door and ran towards mama Lourdes at yinakap ko siya.

"You deserve to be happy, anak."

Lumabas nga rin si Nikka at binigay ang naiwan kong bag. Kahit siya rin eh yinakap
ko. MEdyo naiiyak pa nga siya.

Sumakay na rin ako nun at pinaadar na ni Sir ang sasakyan.

I took one last look at the mansion.

Napabuntong hininga ako nun habang nakatingin sa daan.

Because I know it really wouldn't be the last.

A/N: This chapter is rated SPG. You've been warned.

???????
?Elijah, sorry for the short notice but we?re already heading there. We need a
place to crash, oh??

Nagkatinginan kami ni sir Marco. May pagkagulat at pagtataka sa anyo nito habang
nakikinig sa kabilang linya. Ilang oras na rin kaming nagbibiyahe ni sir. Hindi rin
niya sinabi kung saan kami pupunta basta?t nag-drive lang ito. Hindi nga kami halos
nagkakausap nun. Siguro pareho lang kaming di makapaniwala sa ginawa namin. Pero sa
totoo lang, panatag ang loob ko ngayon. Dahil na rin ito sa taong katabi ko. Di nga
kami halos nag-uusap pero the whole time eh nakahawak lang ang isang kamay niya sa
kamay ko habang yung isa eh ginagamit niya sa pagdadrive. As in hindi niya talaga
binitiwan mula kanina. Natatawa nga ako kasi kahit na nung kelangan niyang gamitin
yung clutch eh akalain mong hawak pa rin niya rin yun at kami pareho ang
nagmaniobra nun? Pati na rin yung naglagay siya ng hands free na headseat para
tawagan si Eli eh magkahawak kamay pa rin kami.

Siyempre, kinilig naman lola niyo. Manhid lang ako pero hindi ipokrita.
Napatingin ako sa kamay namin. Di ko maiwasan ang mapangiti. Takte! Mas lalo pa
yata akong kinilig!

Naramdaman ko nalang ang mahinang pagpisil niya sa kamay ko at napatingin ako sa

kanya.

?Pasensya na Aprielle pero hindi ko alam kung nasaan si Eli. No, he didn?t call me
either. Actually, he isn?t really expecting this call. Biglaan kasi ito. Yes, yes.
Thanks, Aprielle. Bye.?

Napakunot ang noo ko nun. Kung nagtataka si sir eh mas lalo naman ako. Si Aprielle?
Hala! Ano kayang nangyari? At bakit nasa kanya ang phone ni Elijah Lim? Napakibit
balikat lang si sir na para bang nababasa ang nasa isip ko.

?Saan pala tayo pupunta sir Marco??

?Somewhere.? sabi niya na may nakalagay na pilyong ngiti sa kanyang mga labi.
Takte! Ba?t ba ako nakatingin dun. Sarap tuloy halikan. Hala! Ano naman tong
pinagiisip ko! Gulay! To naman kasi, ewan ko ba pero parang naadik yata ako sa
halik niya. Pwede pa kayang umextra?
?Seryoso nga, saan nga tayo pupunta? Lumalalim na ang gabi oh. Ni hindi ko na nga
alam kung saan na ito. Teka, nasa pilipinas pa ba tayo??

?Gasgas na yang linya mo. Corny mo,pa.? sabay ikot ng mata niya. ? matulog ka
nalang uli. Gigisingin nalang kita pag nakarating na tayo.?

?Eeehhhh?kanina pa kaya ako natutulog. Sakit na nga ng ulo ko!? pagmamaktol ko

sabay panunulis ng labi ko. Try ko lang, malay mo mag work diba?

?Tigilan mo nga yan, Vivian. Di bagay sa iyo. Ang sagwa.?

?Paki mo ba eh sa bibig ko ito. Hmph!?

Mas lalo ko pang tinulis ang matulis kong bibig pero hindi dahil sa gusto ko pa rin
magpahalik kundi dahil na badtrip ako dun. Leche flan! Di na nga ako naka score,
nilait pa ako. Ampupu?.mabuting pang matulog uli at baka maging normal na ako
mamaya. Malas niya, minsan lang tong moment na ito. Pagsisihan niya talaga.

Ipinikit ko nalang yun mata ko at marahas na hinila yung kamay ko. Sumiksik ako dun
sa dulo. Naramdaman kong nagulat siya sa ginawa ko. Eh bahala siya, kasalanan naman
niya yun eh!

Pero nagulat nalang ako nung biglang tumigil ang sasakyan at ipinarada niya ito.
Medyo kinabahan ako nun kasi, one, madilim ang lugar tsaka parang wala masyadong
dumadaan na sasakyan at tao.

And two, MADILIM ANG LUGAR.

Dahan dahan akong lumigon kay sir at kung kinabahan ako kanina eh ngayon eh
natatakot na ako. Para naman kasi itong galit eh. Nakatingin lang ito sa akin
habang nag abot ang kanyang mga kilay. Maya maya eh inilahad niya ang kamay niya.

?Akin na.? grabe, kahit ang boses nito eh nakakatakot. Hala! Nangyare dito?

?A-Ang alin?? Tinaasan lang niya ako ng kilay nun. Hala! Sama talaga ng ugali nito.
Siya pa ang may ganang magalit ha?

Inismiran ko lang siya nun pero nagulat ako sa sumunod na pangyayari. He slowly and
ever carefully took my hand. Napatingin ako sa kanya nun as he watched me with
those eyes filled with desire. Natulala lang ako sa kanya nun na parang may kung
ano?ng kuryente ang biglang dumantay sa katawan ko mula sa pagkakahawak niya. Kahit
na madilim eh nakikita ko pa rin ang mapanuksong ngiti na bumuo sa kanyang mga
labi. My heart started to beat faster. Di ko alam pero para akong naeexcite na di
ko maintindihan.

?From now on, Vivian, I own these hands.? tapos itinaas niya ang kamay ko at
hinalikan ang pulsuhan nito habang nakatingin sa akin. Napasinghap ako nun at
nanigas sa kinauupuan ko. Shemay! Hanunangnangyayariditoooo?!

Tapos inilapit nito ang katawan nito sa akin and tilted my chin upwards and started
to trail kisses on my face.

?These eyes,? he whispered in my ears. Takte! Nakikiliti ako! At di pa nakuntento

eh marahan nitong kinagat ang tenga ko. Tumawa ito lang ito nung napasinghap ako
uli ?and also these ears??

?This nose.? tapos hinagkan nito ang ilong ko ? these cheeks? tapos hinalikan niya
ang magkabilang pisngi ko. ?This chin? tapos ang chin ko di niya pinalagpas. ?This
lovely neck of yours.?

Grabe! Pakiramdam ko mauubasan na akong hininga sa pinaggagawa niya. Nabigla nalang

ako nung mas inilapit nito ang katawan niya at nilagay ang mga kamay ko at
pinulupot yun sa leeg niya. Medyo nasabunutan ko nga siya nun kasi bigla ba namang
hinalikan ang leeg ko tapos parang may hinigop ito.

?God, you?re so sweet.? he whispered huskily habang paulit ulit ang ginagawa ang
parang paghigop niya. Ewan ko ba kung ano?ng pinaggagawa niya pero parang kumakagat
ito pero di naman masakit yun.

Instead, my heart swelled with this indescribable craving.

He slowly pulled away from me. Sa di maipaliwanag na dahilan eh parang pareho

kaming parang hingal. ?There, that should do the trick.? he said as he lovingly
gazed at my neck. Medyo nagtaka naman ako nun. Ano kayang meron?

Nilagay niya ang isang kamay niya sa mukha ko while his thumb ran through my lower
lips.

?And these?? he already inches away from me. Ramdam ko na nga ang pagtama ng
hininga niya sa mukha ko. ?these lips are also mine? Takte! Pagkasabi niyang yun eh
pakiramdam ko my heart skipped a beat then he closed the distance between us.

My eyes closed voluntarily as our lips met. It was slow at first pero di nagtagal
eh naging mapangahas na rin ito. Medyo nagulat ako nun when I felt his tongue enter
mine. I was actually waiting for my gag reflex to kick in for that was what I had
always thought when I saw it in the movies. Guess I was wrong after all and truth
be told, it felt really good.

Malandi na kung malandi pero Marco de Silva was one heck good of a kisser. He was
also very patient and at the same time careful.

I guess eto na yung sinasabi nilang ?getting hot and heavy? when I felt sir Marco?s
hand inside my shirt. Napaigtad ako nun when eh unhooked my bra ang expertly
massaged my breast. Try as I might but I can?t help it when a moan escaped from my
lips.

This time he broke away from my lips and went down to my now exposed breast.
Goodness, are we really going to do it here?

Pero nawala na yata talaga ako sa tamang pagiisip when the hand was replaced by his
hungry mouth. Nanlaki ang mata ko nun sa sobrang pagkagulat but then my body when
limp and was filled with this tingling sensation. Di nagtagal eh bumalik na rin ito
sa mga labi ko and with that eh mas naging mapangahas na rin ito.

I opened up for him.

Narinig ko siyang nagmura nun at broke away from the kiss. Pareho kaming naghahabol
ng hininga.

I was thought it was over pero hindi pa pala.

Siguro nahirapan na siya sa posisyon namin kanina kasi biglang inadjust ang upuan
niya tapos bigla nalang niya akong hinila at napaupo ako sa harapan niya.

Nagkatinginan lang kami nun. Parang nagpapakiramdaman at that moment

napagdesisyunan ko.

I want him BAD.

At hinding hindi ko pagsisihan iyon.

?I love you, Vivian?? he whispered in my ears.

I caught my breath as he said those words and smiled lovingly at him.
?I know?? I sighed
And so I went for the kill.

I went down and kissed him while he caressed my back. This time I was the one
incharge and he didn?t seem to mind at all.
Naging malikot ang mga kamay namin. Tinulungan ko siyang mataitanggal ang pangitaas
niya then my hands started to explore his body.
Ginawa ko rin kung ano?ng ginawa niya sa akin as I kissed and sucked his neck.
?Vivian!? pagpipigil niya but that didn?t stop me. Instead I pushed the button at
dahan dahan na bumaba ang sandalan. AS soon as naihiga ko na ito eh I continued
where I left off. Ginawa ko ang lahat nung ginawa niya sa akin kanina. Siguro
nagulat siya sa ginawa ko dahil bigla niya akong pinigilan when I kissed and sucked
one of his breast.
?Goodness, Vivian, what the heck are you doing?!? he hissed.
Parang natauhan naman ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko nag init ang boung mukha ko
as I realized kung ano?ng pinaggagawa ko sa kanya. Takte! Nakakahiya pala!
?A-Ano kasi, it felt good earlier so I thought it would be the same for you.
SOrry?? shemay! at sinabi ko pa talaga yun ah? Akon a talaga! Iniwas ko nalang ang
tingin ko nun.
Narinig ko ang mahinang pagtawa niya at inilagay niya ang isang kamay niya sa mukha
ko at iniharap ito sa kanya.
?I DID felt good pero you shouldn?t be doing it because it?s MY job to do so.?
sabay ngiti pa nun ng nakakaloko.
?Hoy Marco de Silva! This is a democratic country no tapos women have equal rights
pa with men so wag mong akong pinagbabawalan.?
Natawa naman ito uli. Ako na talaga! Tama ba naman I bring up ang ganitong issue
sa situation ngayon?
?It sounds nice. Say it again?? he said while caressing my face.
?Ang alin??
?My name. Say it again out loud.? Hala! Ume-edward Cullen lang kuya pero naman he
should be Edward Cullen instead. Mas sexy kaya at gwapo tong alaga ko.
?Marco?? Then I kissed his eyes ?Marco?? then the tip of his nose ?Marco?? then his
cheeks
?Marco?? sinabi ko yun habang nakatingin sa mga mata niya ?Mahal na nga siguro
kita.? hahalikan ko n asana yung bibig niya nung pinigilan niya ako uli.
?Siguro?? he looked dismayed
?Siguro??
Napabuntong hininga siya nun pero di nagtagal eh nawala ang pagka dismaya niya.
?I understand but I know it won?t be long? he arrogantly said.
Then the next thing I knew eh we already switched places. He was the one on top of
me.
We kissed like there was no tomorrow. Touched like it would never end. When we felt
that we were already at our limit eh naramdaman kong binuksan ang lock ng pantalon
ko and felt his hands inside it.

Medyo nasabunutan ko siya nun at napasinghap habang chinecheck if I was ready.

If I was ready to accept him.

Then I felt a finger pushed inside of me. Nagulantang ako nun at I think napansin
niya yun so he kissed my lips again para ma divert ang attention.

Then the next thing I know I heard jeans snapping.

This time he stopped and looked at me with questioning eyes na kahit ako eh
naitanong ko sa sarili ko.

But my answer was yes and with that I answered him with a kiss.

I closed my eyes and waited for it to happen.

Parang nagso slow motion ang lahat.

I was expecting that pain will pierce through me immediately, tulad ng nababasa ko
at naririnig ko pero instead all I heard was Marco de Silva swearing under his
breath.

Naidilat ko an gang aking mga mata at narinig kong parang may kumakatok sa sa
bintana.
Anak ng kwek kwek! Wrong timing much?
Hindi ko alam kung paano naming nagawa yun pero in an instant eh naiayos namin ang
sarili namin. Pumunta ako sa likuran at nagpanggap na natutulog pero ang totoo nun
eh inaayos ko ang butones ng blouse ko.

Narinig ko ang pagbaba ng bintana at isang boses ng binate ang narinig ko.

?Sir Marco de Silva? Ako po yung susundo sa inyo.?

?Ah, yung sinabi ni Aprielle??

?Opo ako nga po yun. Malapit nap o dito ang bahay nila sir at maam.?

?Okay. SUmakay ka na dito.?

?Opo.?

Naramdaman ko nalang na pinaandar ni sir Marco ang sasakyan.

?Kanina pa po kayo. Pasensya na kung natagalan po ako.?

I heard sir Marco grunt. Pinipigalan ko ngang di matawa. Kung nabitin ako malaman
mas lalo yung isang yun.

?Nakatulog po kayo sir? Pasensya nap o kung nadistorbo kop o kayo. Buti po at di
nagising si maam.?

Naiimagine ko tuloy ang mukha ni sir. Alam kong frustrated na frustrated na ito
pero ano pa nga ba, he is Marco de Silva after all.

?Okay lang yun, we?ll CONTINUE IT pagkarating namin bahay.? Takte! Alam kong ako
ang pinariringgan niyang yun. Continue? Continue? Kaya ko pa kaya yun? Shemay!
Pakiramdam ko nag init naman yung mukha ko.
Pinikit ko nalang ng mariin ang mga mata ko nun at sana eh tuluyan na talaga akong
makatulog.
??????
Namangha ako sa sa kagandahan sa loob ng bahay.
Pero gustuhin ko man idetalye iyon sa inyo eh di ko magawa dahil sa mga pangyayari
na nagaganap sa aking harapan.

?I HAD ENOUGH, ELIJAH LIM. WE ARE OVER!? pasigaw na sabi ni Aprielle nung bigla
itong lumbas sa isang kwarto dala dala ang isang maleta. Ibinigay niya ito sa
binate na kasama namin kanina na nagngangalang Boy.
?Arabella, don?t do this. Pag-usapan muna natin to.? Grabe, parang akong nanonood
ng isang madramang eksena sa isang teleserye. Pareho kaming nakatayo ni sir Marco
sa may sala. Mukha ngang di nila napansin na andito na kami. Napatingin ako kay sir
pero nagulat nalang ako nung nakita ko na parang alam na alam niya ang nagyayari.
Walang bahid ng pagkagulat or whatsoever sa mukha nito.
?Pag-usapan?! Wala na tayong pagusapan Eli. Pagod na ako PAGOD NA PAGOD NA AKO!?
with that eh lumabas si Aprielle. Sususnod sana si Eli nung saw akas eh napansin
niya kami.
Nasabunot niya ang buhok niya sa sobrang frustration at pilit na ngitian niya kami.
He was trying to Eli pero I know nahihirapan ito.
Pansin ko nga na stressed ito at halata mong problemado. Gusto ko sana siyang
tanungin nun but then decided not to. Ayokong makialam lalo na?t ayaw naman pag-
usapan.
?I?m sorry you have to witness that??he said apologetically at umupo ito sa sofa sa
harap naming.
?It?s okay. We understand. Pasensya na if we had to crash here for the night.?
?Okay lang yun. You?re welcome to stay here as long as you like. Pero takte dude,
tanan? Now that?s epic!? tinry nitong maging cheerful pero alam kong nasasaktan pa
rin ito. Pero magkaganun man eh sinabayan pa rin naming ito.
?And it?s about time. Congratulation to the both of you.? tapos tumingin ito sa
akin at gave me his signature wink. This time eh I felt that it was real.

?Eli, sundan mo na.? biglang sabi ni sir.

Natahimik si Eli nun at parang napaisip.Looking at things eh alam ko me something

sa dalawang yun. Humanda talaga tong si Aprielle sa akin pag nagkita kami sa
susunod.

?Oo nga naman, Eli. Sige ka, baka pagsisihan mo rin yun.? saad ko kahit na medyo
nagugluhan pa ako sa situation pero I know it felt right at that moment.

His face started to light up at napatayo ito sa kinauupuan niya.

?I think I will. This time, I?m going to make things right for the both of us. Tama
na yung minsan na nawala siya sa akin.? he said happily. ?Make yourself
comfortable. Bahay niyo na rin ito at ienjoy niyo nalang honeymoon niyo.?

Nakatingin ito sa akin pero specifically sa may leeg ko. Napahawak tuloy ako nun.
Gulay! Ano kayang ginawa ni sir? Natawa naman si Eli nun at ginulo ang buhok ko
tapos nagshake hands sila ni sir.

?Gago tol! Ang bilis mo rin ah! Territorial much? Pati si Vivian tinuruan mo.? sabi
nito habang natatawa ?Osya, hahabulin ko na rin ang happiness ko. Just call me when
you need anything.?

?Thanks, dude. I owe you one.?

?Anytime. And oh, try not to do IT in OUR room, okay?? sabay kindat sa akin. Gulay!
Pilyo ka,Eli! PILYO! ?Pinahanda ko na ang kwarto niyo. Alam na rin ni Boy yun. Una
na ako.?

Ilang minuto na rin ang nakalipas nung nakaalis si Eli. Ewan ko ba pero pakiramdam
ko ang awkward nung atmosphere pero nagulat ako nung bigla niyang hinapit ang
bewang ko and pressed it closer him.
There was this mischievous smile plastered all over his face. Takte! Alam kong
namumula ako nun as I remembered the events that happened earlier.
?Eiiii?sir??
?Marco. Call me Marco from now on?? he whispered in my ears. Takte! Nakahiligan na
talaga niyang gawin yun ah! Lakas pa naman ng kiliti ko dyan.

?Pero sir Marco--.?

?Isa Vivian or else pagsisihan mo talaga yan. Baka di ko mapigilan ang sarili ko?

?MARCO!? nanlaki ang mga mata ko nun sabay hampas sa balikta nito. MEdyo natawa
lang ito sa ginawa ko. Bad trip pero I like it. Gulay! ANg landi ko na talaga.

?This?? sabay haplos ng leeg ko ??means that you are mine and mine alone. I?ve
already marked you, Vivian?

Medyo naguguluhan ako sa sinabi niya pero naliwanagan ako nung may nakita akong
maliliit na red spots sa leeg niya.

Teka, isn?t that a hickey?

Agad na napahawak ako sa leeg at pakiramdam ko namula ako uli nung naalala ko yung
sinabi ni Eli. And he really had to see these pa talaga noh? Nakakhiya!!!!!!

Naitulak ko si sir?este?Marco at patakbong pumunta sa kwarto daw namin kung saan

tinuro ni Boy. Agad kong tinignan at binuksan ang blouse ko at tunay nga!
Andami!!!!

Hiniwakan ko isa isa yun at kasabay nun eh naalala ko ang ang pinaggagawa naming
and with that eh mas lalo akong namula.

Naramdaman ko na nasa likuran ko na pala siya nun at yinakap ako mula sa likod.

?Beautiful?? sabi niya habang hinaplos ang leeg ko at hinalikan ang balikat ko.

?Beautiful, Beautiful! Nakakahiya! Nakita pa to ni Eli!?

?It didn?t bother him.?

?Pero I do!? pagmamaktol ko nun at involuntarily eh nagpout ako nun. I heard him
grunt again at hinarap ako sa kanya.
?I told you to stop doing that. To be honest, nakakagigil every time you do that.
Baka di na kita palalabasin sa kwartong to , sige ka.? pagbabanta nito pero
nakangiti naman ng nakakaloko.

?O-Oi??

?So, shall we continue where we left off?? he said teasingly.

?H-Ha?! No! Wag! DILI KO!?

(Trans: DILI KO = AYOKO KO)

?Are you sure??

?Oo. I am positively and absolutely sure!?

Nag ala-Ninoy ito at parang nag-iisip pero nagulat nalang ako nung binuhat niya ako
at hiniga sa kama.

?Nah?ako pa rin amo mo so ako ang masusunod? sabi niya habang natatawa ?This will
be the night YOU WILL NEVER FORGET?.?

Promise! Feeling ko sasabog na ang ulo ko. Talk about abusing power. Pero hindi,
hindi ako padadala sa charms ng lalaking ito.

Pero agad na nawala ang resolution kong iyon nung hinalikan niya ang mga labi.
This time it was more tender and soft.

?B-Bahala K-Ka??

?Sinabi mo yan ha?? he said mischievously.

Hala! Sinabi ko nga ba yun?

Then he kissed me again.

Osya..edi sinabi ko nga. Madali lang naman akong kausap eh.

CHAPTER 27

Pagkalagay ng kamay ko sa aking noo eh dun ko lang napansin ang mga namumuong
pawis.
Grabe, kung gaano kalamig dahil sa pag ulan eh sya namang kainit dito sa loob ng
kwarto.

I closed my eyes para makapagpahinga na however the person beside me seems to have
other plans.

I wasn't surprised nung naramdaman ko ang mga kamay niya na humaplos sa tiyan ko.

"Vivian..." he whispered in my ear.

Shemay! Pakiramadam ko nagsitayuan ang lahat ng buhok ko pagkasabi niyang yun.

Lakas pa naman ng kiliti ko dun!

"Marco, ba...hn..." di na ako natapos sa sasabihin ko nung nagsimula na naman itong

halikan sa leeg ko.

"Eehhh...Marco, na naman?" I asked incredously pero not even attempting to stop

him.

"I just can't get enough of you..." he raised his head to meet my gaze. Di ko
napansin na nasa ibabaw ko na pala siya.

"Pero...pero...di ba katatapos lang natin?" then I raised my hand to wipe the sweat
on his face.
"Let me ask you this, love. Ba't ba umaabot si Pacqiuao ng pinaka last round ng
game?"

Tinaasan ko siya ng kilay nun. Pacqiuao? Ano'ng connect? But nevertheless eh

sinagot ko pa rin siya. Eh sa dakilang uto uto eh.

"I dunno...dahil ayaw ma knock out?"

A mischievous smile formed in his lips. Hala ka dong! Mukhang masama ang pakiramdam
ko sa mga ngiting yun.

"Exactly my point."

And before I could even protest (as if naman gagawin ko yun) he already claimed my
lips and kissed it feverishly.

I felt his tongue entered mine which I followed suit. Our hands started to explore
again, seeking for places, discovering spots we never knew.

Then he pulled me up and I was already siting on his lap. I can already feel his
hardness and from that I knew that he REALLY wanted it. But he was taking things
slow.

Eh sa ako ayoko na yung slow slow.

I deepened the kiss which kind of startled him a bit.

I started moving my hips and mind you, he was getting harder and harder every
second while I, on the other hand, got bolder and bolder.

Okay fine, isang malaking kasinungalingan pag sasabihin kong hindi ko gusto ang
susunod na mangyayari.
I want him bad. period.

And this time, I'm in charge.

We kissed like it was our last, touched like we?ve never been touched.

Siguro nasa limits na rin si Marco since the next thing I knew

He was already on top of me ? again.

I brushed the hair that was covering the side of his face. Medyo mahaba na pala ang
buhok nito pero naman, mas lalo itong gumawapo.

?Are you ready??may bahid na pag-aalala sa boses nito.

Medyo natawa ako sa tanong niya. Tinatanong pa niya ako niyan na ilang beses na
naming yang ginawa ngayong gabi na ito.

Instead of answering, hinila ko ang ulo niya at hinalikan ko siya and this time eh
pinosisyon na niya ako. He slowly parted my legs and I felt him enter. Nung una,
mabagal lang ang galaw nito hanggang sa bumilis na ito.
Napahawak nalang ako sa leeg niya.

But something unexpected happened.

Parang biglang tumigil ang lahat at napansin ko nalang

Hindi ako makahinga.

Hindi ako makahinga.

Hindi ako makahinga.

Hindi ako makahinga.

Agad kong inimulat ang mga mata ko at naramdaman ko ang paghighpit ng yakap ni sir
sa akin.

Kaya naman pala hindi na ako halos makahinga dahil halos sumusob na yung mukha ko
sa dibdib niya at dahil dun eh halos simot ko yung amoy nito. As always, mabango.
Lalaking lalaki.

Dahil dun eh naalala ko yung napaginipan ko. Gulay! Naramdaman ko ang biglang pag
init ng pisngi ko. Jusme! Ba?t ba ganun ang napaginipan ko?!

Maya maya eh medyo kumalas na yung pagkakayakap niya at dahil dun eh marahan kong
inangat yung mukha ko. Hay, kahit kailan talaga eh ang gwapo talaga nitong alaga
ko. Dahan dahan akong bumangon at umupo para mas makita ko yung mukha niya. Marahan
kong kinuha ang unan sa paanan namin at niyakap yun.

Habang minamasdan ko ang mahimbing na natutulog na si Marco eh biglang bumalik sa

akin ang mga nangyari kahapon. Hanggang ngayon eh hindi pa rin ako makapaniwala sa
ginawa namin.
Tanan.

Nagtanan kami ni Sir Marco. Grabe, never in my wildest dreams eh inexpect ko na

darating ang araw na gagawin ko ang bagay na ito. And of all people pa eh si Sir
Marco pa talaga.

Napabuntong hininga nalang ako nun. Mali. Isa tong malaking pagkakamali dahil alam
kong mas pinalala ko lang ang sitwasyon. Mas mapapadali lang sana ang lahat kung
umalis na lang ako.

Pero hindi ko naman pinagsisihan ang desisyon kong sumama.

Dahil kahit papaano naman eh alam kong masaya siya.

Masaya rin ako.

?Vivian?? narinig kong pag ungol ni sir. Hala! Don?t tell me ako ang napapaginipan
niya? Ayieee?kinilig naman ako nun. Oo, ako na ang dakilang feelingera.

At dahil dun eh naalala ko naman ang panaginip ko.

Gulay na pinakbet! Kasalanan naman kasi nito ni sir eh! Kung ano nalang ang
nilalagay sa utak ko, ayan tuloy natutong lumandi.

Naalala ko tuloy yung mga nangyari kagabi.

Matapos nung madramang pagtatalo nila Aprielle at Eli eh naiwan kaming dalawa ni
Sir, I mean, Marco. Kahit nga si Boy eh hindi pala dito natutulog.

Pagkapasok ko nung kwarto para tignan yung ginawa ni sir eh sumunod pala ito.
Pagkasabi niya ng last night would be the night that I will never forget eh agad
naman akong kinabahan nun. Eh paano ba naman, muntikan ng me mangyari dun sa loob
ng sasakyan kaya inisip ko eh itutuloy pa niya talaga yun.

?Ah..eh?ano sir Marco??

?Marco.? pagtatama nito habang mataman akong tinitignan nito sa mga mata.

?Marco, sabi ko nga, ano?kasi?ano??

?Vivian, just spit it out.? tapos biglang inilapit nito ang mukha niya. Napatili
ako nun at pinikit ang mga mata ko.

?Wag po!?

Naramdaman ko na umalis na ito sa pagkakadagan sa akin at kasunod nito ang malakas

na pagtawa niya.

?You really do amuse me, Vivian. Ano ba kasi yang iniisip mo??

Ibinuka ko ang mga mata ko at nakita ko siyang halos mangiyak ngiyak na sa

kakatawa. Napaupo ako nun at tinignan lang siya at hinihintay ko siyang matapos sa
kakatawa. Kinuha ko nalang yung unan at mahigpit na niyakap iyon. Bad trip naman
tong alaga ko. Pasaway!

? Nagbibro lang ako kanina. I was thinking that we hit the sack since I know we?re
both tired. Not unless?? tapos bumagon ito at lumevel sa akin. Jusme! Andyan na
naman yang mga mapanuksong mga tingin at ngiti niya. ?? oh tukso..layuan mo
akoooooo ?? ?Unless you have something else in that cute little head of yours. I
wouldn?t mind.?

Naramdaman kong uminit ang mukha ko. Gulay! Si sir na ang dakilang malandi! Kaloka
to! Eh kung sunggaban ko nalang kaya to noh? Pero hindi. Isa akong dalagang
pilipina. MUST RESIST TEMPTATION!!!!

Out of reflex eh naihampas ko kanya yung unan. Sapul sa mukha! Kitang kita sa mukha
niya ang pagkagulat tapos eh sumunod nakita ko nalang na sumingkit ang mga mata
nito. Hala! What have I done?!

?That?s it, Vivian. You?re asking for it!? tapos nun eh hinila niya ako pahiga nun.
Napatili uli ako nun at hinintay ko nalang ang kaparusahan sa ginawa ko. Oh well,
para namang ayaw ko rin. Hala! Lumalandi!

Pero nagulat nalang ako nung ikinalong niya ako at niyakap. Inayos niya ang ulo ko
ipinatong sa braso niya. tapos nilagay ang isang kamay niya sa bewang ko.

?Mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal kita Vivian dela
Rosa.?he whispered in my ears. ?I?m the happiest man in the world for having you
here by my side tonight.?

Di na ako nakapag protesta nun. Di ko na rin ako nagtanong o nag object kung iisa
kwarto lang talaga kami matutulog. Ikaw ba naman sabihan ng ganun ni sir eh di k
aba bibigay? Oo, ako na ang dakilang kinikilig.

So ayun nga, turns out it was really unforgettable after all. Whispering sweet
nothings in my ears and I love yous. Nagkukuwentuhan at nag re- reminisce hanggang
sa makatulog kami.

Narinig ko ang pagtiktilaok ng manok. This time eh di na ako nagtaka. From the
windows eh kitang kita ko ang labas at from that eh napansin ko na halos puro berde
ang nasa palibot namin. Dahan dahan akong umalis sa kama at lumabas sa kwarto.
Pagkalabas ko eh bumungad sa akin ang sinag ng araw at dun mas kita ko ang kabuuan
ng bahay. Talagang maganda ang interyo ito. Halos kahoy ang usual na gawa dun.
Kahit nga yung sahig eh naka woodtiles. Napadaan ako sa sliding door doon sa may
sala at nahagip ng paningin ko ang labas.

Pagkabukas ko nun eh sinalubong ako ng preskong hangin at bumungad sa akin ang

isang napakagandang tanawin. Grabe, hindi ko alam kung saan ako magsisimula o kung
papaano ko idedescribe yun. It seems nasa bukid pala kami, di ko kasi napansin
kagabi kasi madilim na nga. Basta, ang masasabi ko lang the place really looks like
a paradise. Ganun kaganda!

?Good morning, Maam Vivian!? bati ng isang pamilyar na boses sa likuran ko.
Paglingon ko eh nakita ko si Boy na masayang nakangiti at may dala dalang itlog.

?Good morning, Boy and please, tawagin mo nalang akong ate. Para sa agahan ba natin
yan??

?Opo, ate. Medyo maaga po tayo nagising ah? Sige po, magluluto na po ako.?

?Boy, wag na. Ako nalang ang maghahanda ng almusal natin.? sabi ko at sinundan ko
siya patungo sa kusina.

?H-Ha? Wag po. Traba??

?Hay naku,sanay yata to noh!?at bago pa makapag protesta si Boy eh kinuha ko na

yung itlog sa kamay niya at nagsimula nang maghanda.
Di ko na nga pinatulong kahit ano?ng pagpipilit nito kaya napgdesisyunan nalang
nito na kumuha nalang ng gatas. Nalaman ko nga na bago lang din itong kuha tong
itlog sa mga manok. Galing, kaya nga bet na bet koi tong mga bukid. Fresh na,
healthy na, busog ka pa!

Habang nagluluto ako eh di ko maiwasan na mapaisip kung ano?ng future namin ni

Marco. Siyempre, hindi naman pwede na mamalagi kami dito kina Eli. Kinailangan
naming maghanap ng trabaho. Kung ako, okay lang since sanay naman ako. Ang
pinagaalala ko eh si Marco. Hindi pa naman sanay yun sa manual labor. Ni wala nga
akong ideya kung me alam nga siya dun.

Pero siyempre ang mas pinagaalala ko kung kaya nga ba naming panindigan itong
situation namin. Alam kong hindi titigil ang papa nito at ang kasiyahan na
natatamasa namin ngayon will be only short live.

And of course, kung hanggang saan lang ba talaga ang makakaya ko. I can?t indulge
in this happiness kung masasakripsyo naman ang kaligtasan at nararapat na buhay
para kay sir.

I think he have suffered enough and being with me, mas lalo itong mahihirapan.

At mas lalo akong nahihirapan lalo na?t nangako ako.

Sa kakaisip ko eh nagulat nalang ako nung may biglang yumakap mula sa likuran ko.

?Good morning, mahal..? bulong nito. Gulay! Ba?t ba ang hilig nitong gawin yun?!
Alam naman niya na nakikiliti ako dun eh! Atsaka mahal? Ano yun? Pauso? Pero
infainess ha, kinilig lola niyo.

?Ah?what a wonderful scene na madadatnan mo in the morning. Ikaw, na nagluluto ng

agahan. Beautiful...?

Pinatay ko yung gas range at hinarap siya. Tinaasan ko siya ng kilay nun.

?Nahulog ka ba sa kama at nakalimutan mo na? I always cook for you in the morning
at ngayon mo lang na appreciate??pinameywangan ko siya nun.

?No, but I know it?s the first time that I told you so. So thank you.? naupo na ito
habang nilalagyan ko ng juice ang baso niya. Hay naku, bola na kung bola pero gusto
ko naman rin.

?Sus..bola. Kumain ka na nga?

Aalis na sana ako nung bigla niyang akong pinigilan at hinigit ang pulsuhan ko.
Nagulat nalang ako nung napaupo ako sa lap niya.

?Nasabi ko na ba sa iyo na parang machine gun yang bibig mo? Ke aga aga eh
binubunganga mo na ako. Ang ganda ng umaga oh?? he said teasingly in my ears.
Gulay! Gulay! Gulay! Pwede bang bigyan yang bibig niya ng restraining order sa
tenga ko? I swear, everytime he does that pakiramdam ko eh nauubusan ako ng
hininga.

?Heh! Kasalanan mo naman rin! Kumain ka na nga.? pero wag ka, ni hindi ako nag
attempt na tumayo. Ang ganda ng view ko dito eh. Bango pa.

?Hmmm?I think I?m craving for something else.? at naramdaman ko nalang na nilagay
niya ang mga kamay nito sa bewang ko. He lowered his face to mine and met my lips
with his. It was quick and sweet but it was enough to leave me almost breathless.
?So let?s start again. Good morning, mahal.?

That was all it takes para maalis lahat ng pangamba at pag-aalala ko. Na parang
isang bula na nawala ang problema ko.

I smiled happily at him and caressed his face.

Oh well, might as well enjoy

Enjoy my last moments with Marco de Silva.

Stella?s POV

Unbelievable.

This is completely and ridiculously unbelievable.

He can?t do this to me.

He can?t fucking to this to Stella Mariz Fontanilla!

I stepped at the accelerator and gripped at the steering wheel.

I could hear angry shouts as I dangerously a quick serve to my left.

?Kung gusto mong magpakamatay, wag kang mandamay!? I heard someone yell.

I laughed bitterly to myself. Baka nga magawa ko yun rather than face this
humiliation.

I hate ? no ? abhor Marco de Silva!

How dare he leave me at this state?!

Tanan? That?s so fucking lame!

The car came in a loud screech as I parked my car near a building.

Napatingin ako sa labas, hesitant whether to go in or not pero in the end ay bumaba
na rin ako ng sasakyan and went inside to that God-forbidden place.

The place I seeked solace before.

The place I swore not to come again.

I made my way through the crowd and mentally applauded myself for doing so.

I saw my reflection and looked at my perfect state. For someone who is already 2
months pregnant, I sure don?t look like one.

Any guy would be lucky to have me.

Anyone, including Marco de Silva.

And yet, he chose that despicable woman over me!

Nag-init uli ang ulo ako and proceeded to go to my spot. The very same place when I
first got here. I only ordered cucumber shake. Loser na kung loser pero I don?t
want to risk my pregnancy.

Sayang ang genes namin.

I mean, saying ang genes ko.

My hand gripped at the glass as I remembered that night.

The night I slept with the enemy.

Since I was in a foul mood that day since I had another round with my father.

I decided to seek solace form my best friend, Hasset.

Alam ko, he probably hates my guts right now pero alam ko rin na hindin niya ako
matitiis.

After all, mahal niya ako.

And to be honest, I feel like shit everytime I do that.

Whenever I use him.

Mahal ko naman si Hasset eh

but as a friend and most especially, as a brother.

He?s almost perfect.

Almost, kasi no matter what he does, in my eyes and in my heart he will never be
more than that.

Papunta ako sa secret garden ni Hasset and as expected eh andun nga siya.

However, he wasn?t alone.

Nakita kong hinila ni Jacob Sandoval si Vivian paalis sa lugar na iyon.

And there was also Marco de Silva.

They say, Marco de Silva is a complete package for a husband material.

Guwapo. Mayaman. Maimpluwensyia. Matalino.

Lahat na nasa kanya. Lahat inaasam siyang maging kabiyak.

Everyone except for me.

There was nothing hateful or anything about him. I do admit na for a Stella Mariz
Fontanilla, a Marco de Silva would be the perfect pair.

We compliment each other and having said that we almost think alike.

Mahangin na and all pero yes, together we may be the next power couple.

Pero that?s where the problem lies.

We?re too perfect for each other and that?s what I hate.

It?s like looking at my male version in the mirror.

It?s so boring.

Araw araw ko na nga nakikita ang sarili ko, dadagdagan mo ng isa.

?You have to have Marco, Stella. Gawin mo ang lahat para makuha ang pangalang de
Silva. Then maybe I?ll reconsider you of being called a Fontanilla.?

I sighed as I remembered those words from the ?great? man himself.

My father.

Pathetic, kulang nalang ibugaw niya ang sarili niyang anak para lang makuha ang
gusto niya.

Well, siguro sa akin lang niya magagawa yun of all his children.

After all, I was a ?different? case.

I hid behind the bushes, close enough to hear their conversation and from the looks
of it, si Vivian na naman ang pinaguusapan nila.

She?s so damn lucky

And I hated her more for that!

Umalis na rin si Marco at agad ko siyang sinundan. I really don?t know what came
into me pero siguradong desperada na nga ako.

Pikot.

I felt disgusted with my self pero wala na akong choice.

I was running out of time.

Siguro nga at magaling akong umarte or dahil, like me, eh Marco?s in a bad mood
kaya napapayag ko siyang sumama sa akin.

Dinala ko siya sa The Venue. Isang underground bar kung saan pwede mong ipakita
kung sino ka ng walang pangamba.

?What happens in The Venue, stays in The Venue.?

Kaya nga I feel at ease being here.

Albeit its appearance, I feel safe.

I really had no plans of getting pregnant. Heck, ang bata ko pa.

Typical plan lang. Get Marco drunk the pretend something happened.

I could get preganant afterwards. After the wedding.

At least in that way, may assurance ako.

Knowing Marco, he is a man of responsibility and pride.

However, things didn?t go as planned. I thought it was easy since I know very well
that Marco couldn?t handle his alcohol well.

Madali lang ito malasing.

The moment Marco said those words. Alam na.

Game Over.

?I love you, Vivian??

At that moment, I felt remorse, pain and shame all together

I wasn?t that entirely bad para hindi makonsensiya. The way Marco said those words
made me feel how pitiful I am.

I couldn?t do this.
I feel guilty.

I left Marco sa VIP room at bumalik doon sa baba.

I was so depressed that I didn?t notice na napaparami na ako ng inom. But I didn?t
care.

Surprisingly, no one attempted to hit on me.

And then it hit me.

I felt ugly.

I poured myself another drink when a powerful hand stopped me.

?Stop it.? the voice was hard and firm.

Napatingin ako sa kanya. Despite the dark lighting, I could clearly see his
features.

Tall, dark and dangerously handsome.

He was, in every way, manly.

Definitely my type.

?Am I ugly??

?What are you saying??

?What I?m saying is don?t I look desirable? Am I not beddable??

?What the fu?? pinigilan niya ang sarili niya and sighed noisily. ?I am going to
take you home?

Without waiting for my answer, he grabbed my wrist and pulled me up. Di ko na alam
kung papaano kami nakalabas doon. Hawak hawak pa rin niya ang kamay ko habang
binubuksan niya pinto ng sasakyan.

The whole time eh pinagmamasadan ko lang siya. How the muscles at his back moved
when he struggled to open the door, down to his hands that encircled my wrist.

He was very desirable.

I don?t know what came into me. Siguro dala na rin ito ng alak kaya nagkaroon ako
ng lakas ng loob.

Naging mapangahas.

I pinned him in the car and started kissing him pero marahas niya akong itinulak.
At that moment ay natauhan ako.

I started crying.

Pakiramdam ko ang pangit, pangit, pangit ko na.

I felt useless.

I felt worthless.

I felt unloved.

I heard him curse under his breath.

?Why are you crying?? is it just my imagination or may bahid ng pag-aalala ang
boses nito. ?Tell me, Stella, bakit ka umiiyak??

?I-I?nobody loves me anymore?nobody cares??I cried hard. Wala na akong pakialam

kung ano?ng itsura ko. ?including you??

?What?! How could you say that?!? nagulat ako sa biglang pagtaas ng boses niya kaya
mas lalo akong napaiyak nun. Napamura ito uli. ? Everybody loves you. I care for
you? this time eh malumanay na nag pagkakasabi niya nun. He was sincere.

?Y-You don?t mean that. Sinasabi mo lang yan kasi naawa ka sa akin.?

?Wha-no- I damn mean it and I?ll do anything to prove it to you.?

Napatingin ako sa kanya pagkasabi niya nun. Hindi ko alam kung ano?ng nagtulak sa
akin nun.

Ang para masabi iyon.

?Prove it.?

?How??

This is it. There is no turning back.

?Make love to me??

He looked at me bewilderedly and I could see the uncertainty in his eyes but it
soon changed and now they were clouded with passiona and desire. He cupped my face
and drew me near for a kiss but before that, he whispered something in my ear.

His name.

?Remember that name, Stella for that person will make love to you like no other man
could. This will be the night you will never forget. After this, you will now
belong to me.?

And indeed it was.

Not only had he made love to me

But he made me feel loved.

Ang mali ko lang talaga nun eh nabuntis ako.

?Si Marco ang ama ng sinapupunan mo, Stella. Are we clear on this??

Wala na akong nagawa at sumangayon sa gusto ng ama ko. Nung papasok ako sa
restaurant ay nakita ko kung gaano ka saya si Marco.

Kung gaano niya kamahal si Vivian.

At that time, I felt a pang of jealousy pero at the same time guilt.

Guilt dahil sa susunod na gagawin na alam kong makaksira sa kaligayahan ni Marco de

Silva.

?Marco, there seemed to be a problem.?

Halos di kami nag uusap ni Marco sa sasakyan. Kinakain na ako ng konsensya ko kahit
hindi ko pa nasasabi ang pakay ko.

Then I felt na nagvivibrate yung phone ko sa bag ko. At that time eh nataranta na
ako nun.

Alam kong siya na naman ang tumatawag.

The real father of my child.

Hindi ko alam kung papaano niya nalaman pero simula noon eh kinukulit na niya ako
na makipagkita sa kanya.

Demanding to see his child. Funny how he said those considering na hindi pa nga ako
nanganganak per at the same time ay nat-touch ako nun. Handa niya akong panagutan
pero alam kong hindi siya matatanggap ng ama ko.

Nagulat nalang ako nung itinigil ni Marco ang sasakyan at tinanong ako. Di ko na
napigilan ang sarili ko nun at napaiyak nalang ako.

?I?m sorry Marco but I?m pregnant.?

Dumeretso kami ni Marco sa bahay naming. Pagkarating naming doon ay nandoon na rin
ang mga magulang ni Marco.

It has been settled.

It has been decided.

Surprisingly eh hindi umangal si Marco ni hindi nga nagsalita.

Tahimik lang.

Marahil eh dala na rin sa pagkabigla. Hindi pa nagsisink in ang mga pangyayari.

Ngayon lang siguro since nagtanan nga sila ng lintek na yaya niya.

Dahil naalala ko uli ang ginawa nila Marco eh di ko na napigilan at umorder ako sa
bartender ng tequila. Bahala na si Batman because I seriously need a drink.

When I was about to drink it eh may kamay na pumigil sa akin. Nanigas ako nun.
Kinabahan. Pero nung nakita ko kung sino eh nakahinga ako ng maluwang. I glared at
him.

?Kahit kailan pakialamero ka talaga Carlos Miguel.?

?Nakakasama sa buntis yan. Baka lumabas na abnormal yan, sige ka.?

?Kung magiging abnormal man tong batang to, hindi dahil sa uminom ako kundi nakuha
niya sa abnormal niyang tatay!?

Natawa siya sa sinabi ko nun at napailing nalang ang ulo niya pero kinuha pa rin
niya ang baso ko at ininom iyon.

?Kung naririnig ka ng mga fans mo eh malamang magugalat sila. Kanto girl na kanto
girl lang noh??

Napangiti ako sa sinabi niya. Aside kay Hasset eh si Carlos Miguel ang isa sa
nakakakilala sa akin. Kaming tatlo ang magkakabarkada noon pero biglang nag migrate
ang pamilya ni Carlos Miguel. Nung grumaduate ito ng college last year eh bumalik
ito ng Pilipinas at nagtatrabaho ngayon sa isang publishing house. Magkaganun man
eh updated ito sa buhay ko.

Tinignan ko ang kabuuan niya. Di pa rin ito nagbabago. He?s still the same old,
nerdy and homey Miguelito. Himala nga at andito ito ngayon.

Si Carlos Miguel Fontanilla.

Ang aking ulirang pinsan.

?I reckon that you already heard about the tanan? Pretty lame huh??

?Nah? I think it was sweet. Malas mo nga lang. Kung mag-tanan rin kayo ng totoong
tatay niyan.? Nabatukan ko si Miguel nun. Leche, nakalimutan kong hopeless romantic
tong lalaking ito at talagang dinamay pa talaga ako ha? ?Pero kidding aside, ano
plano mo??

?I seriously have no idea, Miguel. Bahala na.?

?Amazing! The great Stella Mariz Fontanilla has no plan B.? din a ako nagsalita nun
kasi totoong wala akong ideya kung saan ako magsisimula. Napabuntong hininga nalang
ako.

?Wag kang mawawala sa party ko ha??I said trying to change the subject which he
easily picked on. I saw him smile tenderly at me.

?Of course, birthday kaya ng paborito kong insan!? he said then grabbed for a a
bear hug ?Just let it go, Stells. I know she reminds you of her pero it?s all in
the past now. Di mo na maibabalik iyon. Maawa ka naman sa tao. Wala siyang
kasalanan.?

Agad akong nakaramdam ng lungkot when Miguel said those.

Vivian dela Rosa.

There is a reason why I hated her kahit sa kaduluduluhan ng split ends niya.

And like what Miguel said, she reminds me of someone in the past.

The reason kung bakit hanggang ngayon mas lalo akong hindi tanggap ng sarili kong
ama.

Kahit na wala na siya.

Napabuntong hininga lang ako nun at kumalas sa pagkakayakap kay Miguel.

Tama nga siya, I have-no-need to move on dahil mas malaking problema ang
kakaharapin ko at ng magiging anak ko.

I saw my phone vibrate and immediately check what it was. Nung nabasa ko ang
message niya, I felt goosebumps all over.
I had enough, Stella. I?m claiming what I believe is also mine. I told you before,
You belong to me.
Vivian?s POV
Binasa ko uli yung signage ng nasa gate. Sakto lang siya para sa akin. Baka nga
over qualified na ako eh pero nagbaka sakali na rin ako. Kinuha ko yun at pumasok
sa loob. Isa yung maliit na restaurant sa baybayin. Maganda ang lugar, maaliwalas
at mahangin. Sinalubong ako nung isang waitress na nagngangalang Jayzel base sa
nametag niya at sinabi ko sa kanya na mag-aaply ako nung trabaho na ipinaskil nila
sa labas. Pinaupo lang muna niya ko nun kasi tatawagin daw nila muna ang amo nila

Pinagmasdan ko si Jayzel na pumasok sa isang kwarto. Grabe, ba?t ang ganda ng

batang yun? Actually lahat ng tao dito pansin ko eh may itsura. Lalo na yung mga
kalalakihan, naku, temptation overload. Parang Paso de Blas lang.
Anyway, sana nga eh matanggap ako para naman may trabaho na ako.Binasa ko uli yung
nakasulat doon at napangiti sa sarili ko.

WANTED: YAYA

With 5 years experience na pagiging yaya ni Marco eh yakang yaka lang to. Sinabi
kasi rin ni Jayzel na bata yung babantayan ko. Keribels lag ng beauty ko kasi naman
itong si Marco eh parang bata rin. Mas matindi pa nga kung mag tantrums.

Sa totoo lang hindi alam ni Marco tungkol dito. Ni hindi nga ito sumangayon nung
sinabi kong magtatrabaho ako dahil sabi niy dapat ang lalaki ang nagtatrabaho daw
kuno tapos sinabi niya na may savings naman siya kahit papaano. Pero nung narinig
ko nung kausap niya yung lawyer niya sa telepono na finreeze ng tatay niya yung
account niya eh dun ko napagdesisyunan na ituloy ang plano ko sa paghahanap ng
trabaho. Nung umalis si Marco eh I took the chance na maghanap ng mapapasukan.
At eto na nga yun and I do hope na tanggapin nila ako.
Pagkalabas nung amo nila eh para akong na estatwa sa kinauupuan ko. Medyo may
kaitiman lang ito pero mas nakadagdag ito sa appeal niya. Matangkad rin at maganda
ang pangangatawan.

At GUWAPO!

Pinigilan ko ang sarili ko nun. Loyal ako kay Marco! LOYAL! Pero naman kasi tong si
kuya, kung makatingin lang eh wagas! Feeling ko matutunaw ako sa mga tingin na
iyon. Gulay! Ang guwapo talaga!

?Ikaw yung mag-aaply na yaya?? Naku! Eton a nga ang sinasabi ko, boses pa lang
pamatay na! Nakaupo na kami nun sa may veranda at kasalukuyang ginaganap ang aking
interbyu.

?Opo, sir.?Sinabi ko rin sa kanya yung experiences ko and all na tingin ko naman eh
napaimpress ko kahit papaano.

?Actually, hindi naman talaga ako picky at mukhang mabait ka naman. You?re hired.?
Pinigilan ko ang sarili na mapatalon sa tuwa. Sa wakas may trabaho na ako!

May tinawag siyang pangalan. Ano nga yun Butchoy? Batchoy? Tapos nun eh may
lumapit na matabang lalaki na parang 8 years old na yata.

?Butchoy, meet your new yaya, Ate Vivian?

Ngumiti ng pagkalaki laki ang bata. Ang cute nga kasi bungal ito. Tingin ko hindi
ako mahihirapan sa isang ito dahil mukhang mabait naman.

?Hello, Butchoy! What?s your real name??

?Macky Andrew Villanueva po.? Tapos ngumiti uli. Bigla kong naalala dati nung
sinabi ko kay Hasset na may inaalagaan akong batang nagngangalang Macky.

?Don?t worry mabait itong si Butchoy. Kinailangan lang talaga umalis yung dati
niyang yaya kasi may sakit daw yung tatay niya sa probinsya.?

?Anak niyo po??Nagulat nalang ako nung biglang tumawa si sir guwapo.

?No but I?ll soon have one.? Sabi niya ng nakangiti. And there was something in his
eyes. He looked really happy. Pero sayang naman, di na pala single tong isang to.
Oi, wag niyong isipin na may plano akong pagtaksilan si Marco ha? Sinabi ko lang
yun para sa inyo. Tsk, kung tunay na lalaki lang si Jake eh baka nilakad ko na kayo
sa isang yun.

Anyway, nakita ko yung singsing niya sa kamay. Asan kaya ang asawa niya noh?
Malamang maganda at mabait din yun.

?You can start tomorrow.? Sabi niya. Hinatid na niya ako sa may gate nung may bigla
akong naalala.

?Ay sir! Pasensya na po ha pero ano nga po uli yung pangalan niyo??

As expected eh hindi naman it nagalit or na offend bagkus eh ngumiti ito at

inilahad ang kamay niya.
?Leo Sanmaniego.?

CHAPTER 28

As expected eh nagalit nga itong si Marco sa akin pero in the end pumayag na rin
ito. Eh
sa mahal ako nito eh. Di joke, loko lang. Pinaliwanag ko naman sa kanya yun kaya
yun
pumayag naman rin.

Nagsimula na ang trabaho ko kina Sir Leo. Tulad ng sinabi niya eh mabait nga itong
si Butchoy. Anak pala ito ng nakakatandang kapatid ni sir.Ayun, tumutulong nga ito
sa
restaurant eh kaya ako eh di ko rin mawasan na tumulong rin. Kulang kasi sa tao si
sir
Leo kaya nagprisinta akong mag waitress na rin. Pumayag naman rin ito at sinabing
dadagdagan nsalang daw niya ang sweldo ko. Oh eh ako na ang bongga!

Ilang araw na rin kami ni Marco dito. Actually, bumukod na nga kami eh at nag-rent
ng
bahay na malapit rin sa dagat. Ang saya lang, parang kaming nagbabahay bahayan ni
Marco. Naisip ko lang, hanggang ngayon eh di ko pa alam kung ano ang trabaho ni
niya.
Nag-aalala nga ako kasi nung isang araw ay ginabi ito tapos mukhang pagod na pagod
pa.

Pinauwi ako ng maaga ni sir Leo since luluwas daw sila ni Butchoy ng siyudad at di
ko naman daw kailangan na sumama pa. Napgdesisyunan ko na umuwi nalang pero
nagulat nalang ako nung nadatnan ko si Marco doon sa bahay.

Sa kwarto.

May kasamang babae.

Anak ng pinakbet! Hindi pa nga kami kasal eh pinagtataksilan na niya ako. May kabit
na
agad? Ano?ng akala niya sa akin? Magpapaka martyr nalang at pabayaan sila?!

Pero siyempre, ginood time ko lang kayo. Gusto ko lang lagyan ng drama ang madrama
kong buhay. Ang totoo niyan eh may kasama naman talaga si Marco na babae pero hindi
sa kwarto. Over, pagkapasok agad, kwarto ba talaga? Diba sala muna. Okay, ang corny
ko na.

Anyway, ayun nga, nasa sala sila at mukhang busing busy at nagbabasa ng mga
papeles.
Ito kaya ang sinasabing trabaho ni Marco?

.Marco?.

Napatingin si Marco sa akin pero agad ibinalik ang tingin niya sa mga papel. Hala!
Ganun nalang yun? Wala man lang ?Hi, mahal!? or ?Welcome home, mahal!? Para lang
akong hangin nito ah!

Umupo ako sa harapan nila at pinagmasdan sila. Doon ko lang nakita ang mukha ng
kasama niyang babae. Nakayuko ito at natatabunan ng papel ang mukha niya kaya hindi
ko kita kung mas maganda ako or kung mas maganda ako. Oo, ako na ang maganda.

.Vivian, don?t you know it?s rude to ogle?. biglag sambit ni Marco. Tinaasan ko
lang siya ng kilay nun. Vivian? Whatever happened to mahal?

.Eh kung ipinakilala mo nalang kaya noh? Alam mo naman na sadyang

napaka curious ko na babae.. Tapos inismiran ko siya nun. Pinag krus ko ang arms
ko at nag-pout. Tignan nalang natin kung di ka bibigay dito sa pouting powers ko.

.Sheesh...You?re doing that again.. Then he rolled his eyes. Ang sama naman
nitong batang to! Humanda talaga siya sa akin mamaya. Walang kiss!

.Do I really have to introduce you two? I believe you already know each
other..
.Ano ka ba, Marco. Bago lang ako sa lugar na ito papaano naman ako
makakakilala yang ba?. The moment na ibinaba ni nung babae yung papel na
nakatabon sa mukha niya eh parang akong na nanigas sa kinauupuan ko.

Pakiramdam ko eh tinakasan ako ng kulay sa mukha ko.

Not only na mas lalo itong gumanda

Eh the reason kung bakit ako nagulat dahil ang babaeng nakaupo sa harapan ko is no
other than

Tiffany Larazabal.

Grabe, nahiya ako sa itsura ko. Tulad nga ng sinabi ko eh mas lalo itong gumanda
tapos
parang, parang nag mature.

Gone was the spoiled and bratty aura of my ex-bully Fany. Napalitan na ito ng isang
sopistikada at sosyal na Tiffany. Hala! Nangyare?

.Hi, Vivian! Long time no see.. She said in a sing-song voice. Medyo naiilang nga
ako dahil naninibago ako sa approach niya sa akin

Alam kong kitang kita sa pagmumukha ko na naguguluhan ako sa mga nangyayari and
aside sa di pa rin ma ?process ng utak ko ang transformation ni Tiffany sa harapan
ko.

.I know we really didn?t have a great start to begin with.. Naiwan nalang kami
ni Tiffany nun sa sala since may tawag si Marco at lumabas sa veranda. .I would
like
to take this chance na mag-sorry sa iyo. I know we, I mean, I have done
dreadful things to you so I?m really sorry. Sana mapatawad mo ako.. Tapos
ngumiti ito. Ramdam ko ang sinseryo sa mga ngiting iyon.
.Of course, it?s all in the past now tsaka nakalimutan ko na rin iyon. Noon
pa man eh napatawad na kita.. Charot lang! Ako na talaga. Ang totoo niyan eh di
pa talaga ako ganun na nakakarecover. Alam niyo naman ang history namin diba pero
of
course since nag sorry na siya eh dapat lang na tanggapin iyon. Tutal, maayos naman
yung pagkakasabi niya at alam kong sincere siya doon. Di ko lang talaga maiwasan to
be
on-guard. She is Stella?s friend after all.

Pero siguro gifted din itong si Tiffany or madali lang talaga akong basahin eh na
gets
naman niya yung iniisip ko.

.Don?t think na pinadala ako ni Stella here or something. Ang totoo niyan,
I?ve completely severed my ties with her. Though it may be a tad too late
pero natauhan rin ako. Pagod na akong manakit ng tao. Ang manggamit.
Nung sinabi ko sa kanila ang saloobin ko eh natural nagalit sila. Though di
man nila ako pinaalis sa grupo eh kusa na akong umalis..

.I?ve actually met Marco here by accident. May maliit kasi ako na business
dito. May mga maliliit na tindahan sa palengke na nagtitinda ng wet goods.
Sakto naman na nakita ko si Marco na nagtitinda doon sa palengke kaya
pinakausapan ko siya kung pwede niya akong tulungan sa pamamalakad
doon since that?s his area of expertise. Ano?ng alam ko ba doon eh
engineering ako right?. tapos tumawa ito.

Patuloy lang ito sa pagsasalita pero di ko na halos ma process yung iba. May nasabi
kasi
si Tiffany at parang na stuck ako sa line na iyon.

Sakto naman na nakita ko si Marco na nagtitinda doon sa palengke.

Napatingin ako doon kay Marco sa labas at agad akong nakaramdam ng awa para sa
kanya.

Si Marco de Silva.
Nagtatrabaho sa palengke.

Kaya pala hindi niya sinabi sa akin kung ano ang trabaho niya. At kung bakit palagi
itong parang pagod tuwing umuuwi.

At kung bakit nangagamoy itong isda.

Yun pala, nasa palengke siya.

.Vivian? Are you okay?.

.H-Ha?.

.Sabi ko kung okay ka lang..

.H-Ha, ah..oo..

.Ah, okay. Look, I really need to go. Kailangan ko na kasing bumalik sa city.
Fancy seeing you again, Vivian..

.Same here..

Pareho kaming napatingin sa labas at mukhang busy pa nga yung isa sa telepono.
Sumenyas nalang si Tiffany na aalis na ito. Hinatid ko nalang siya doon sa may
gate.
Doon eh nagaabang na yung driver at sasakyan niya.

.Uhm?Tiffany?.

.I know what you?re going to say. Don?t worry, your secret?s safe with me.
Walang makakaalam na andito kayo. Anyway, I just want to ask..

.Ano yun?.

.I know it?s a little early for this but are we cool?.

Napangiti ako sa expression ni Tiffany. Walang kaduda duda na angbago na nga ito.
Kitang kita mo na sincere tlaga ito sa intension niya.

.Hindi, we?re hot.. Tapos sabay kaming tumawa nun. Nagulat talaga siya nung bigla
ko siyang niyakap nun. .Friends?.

Biglang nanlaki ang mga mata niya ang this time eh ako naman ang yinakap niya.

.Hindi nga ako nagkamali, mabait ka nga talaga, Vivian. Again, sorry talaga
sa lahat ng ginawa ko..

.Ano ka ba. Tapos na yun. It?s all in the past now..

.Thanks again. Anyway, wishing the best for the both of you. I know
everything?s gonna be alright. Take good care of Marco, Vivian ha? Kung
alam mo lang kung gaano ka niya kamahal. Nakakainggit nga eh..

.Alam ko yun.. Sows?pagbigyan na. Minsan lang magmayabang eh. .Ingat sa

biyahe..

Umalis na rin sa wakas ang sasakyan. I know, masama na kung masama pero atat na
atat na akong makaalis si Tiffany. I need to talk to Marco.

Pagikot ko eh nagulat nalang ako nung nasa likuran ko na pala siya. Agad ko siyang
sinuntok sa braso niya.

.Ouch! What was that for?!. sabay himas sa braso niya.

.Vivian?! Whatever happened to mahal?! Tapos wala man lang hello
kanina?! Kahit kalian talaga ang sama ng ugali mo!.

.What the fu?. pinanlakihan ko siya ng mata nun nung akma naman siyang
magmura. Sinbihan ko na kasi na bawal na niyang gawin yun kundi wala siyang kiss sa
akin. Oo, kiss ang pag suhol ko. Ang lande. .fudge?What the fudge, Vivian. Kahit
kalian talaga napaka bungangera mo!.

.Kasalanan mo naman kasi eh! Pasaway ka, pasaway ka!. tapos

pinaghahampas ko siya nun. Agad niyang hinawakan ang dalawa kong kamay pero
nagpumiglas pa rin ako. Pero since mas malakas nga naman ito sa akin eh hinila niya
ako papalapit at ikinulong sa bisig niya.

Wala na akong nagawa nun. Di ko na rin napigilan ang sarili ko na maiyak.

.Mahal, umiiyak ka?.

.Hindi, hindi. Tumatawa.. Sabi ko habang iyak pa rin ako ng iyak.

Inalis niya ako sa pagkakayakap at hinawakan ako sa magkabilang balikat at tinignan

ako.

.Corny mo?. then he cupped my face and wiped my tears using his thumbs. .Bakit
ka nga umiiyak? May umaway bas a mahal ko? O nagselos ka lang kanina?.
sabi niya na at nakangiti ng nakakaloko. Hinimpas ko uli ang balikat niya. Nagawa
pa
talaga niyang magpatawa ha? Well, totoo naman din yun, medyo nagseselos nga ako
pero di ko na sinabi iyon sa kanya. Mahirap na. Tss?

.Ikaw talaga, di mo naman kailangan mag selos kay Tiffany eh. Kahit na
mas maganda at mas mabango siya sa iyo eh alam mong ikaw lang ang nag-
iisang mahal ko..

.Che! Magsama kayo! Kainis ka! Naiinsecure na nga ako dito ng bonggang
bongga tapos pinamumukha mo pa sa akin!.

Tumawa ito ng mahina at iniling lang nito ang ulo niya tapos eh hinalikan ang noo
ko.

.At nagselos nga..

.Hindi nga sabi eh! Tears of joy to! Tears of joy!.

.Tears of joy? Para saan?.

.Dahil ako ang pinili mo.. Shemay! Nasabi ko ba talaga yun? Gulay! Nakakahiya!

Natahimik lang siya pero he was looking at me in the eyes. Anak ng pinakbet! Kung
makatingin lang si Marco, wagas!

.I love you, Vivian..

Napasinghap ako pagkasabi niyang yun. Swear, pakiramadam ko eh my heart skipped a

beat. Ay, sosyal English yown!

.I... pinigilan ko ang sarili na ituloy ang sasabihin ko. Mahirap na. I don?t want
him
false assurances. .I know?.

Napabuntong hininga nalang siya nun. Kita mo ang lungkot sa mata nito pero ikinubli
nito ng mga ngiti niya. Kung alam mo lang talaga, Marco? gustuhin ko man pero di ko
magawa. Para na rin ito sa ikakabuti naming dalawa.

Kinuha niya yung isa kong kamay at itinaas sa labi niya tapos hinalikan ito.
Shemay! To
the highest level ang kuryente ang dumaloy sa balat ko everytime na ginagawa niya
yun!
.Tara, pasok na tayo sa bahay.. Papasok na sana kami nun nung may bigla akong
naalala kaya pinigilan ko muna siya.

.Teka, Marco.. tinaasan lang niya ako ng kilay nun pero hinintay naman rin niya
yung sasabihin ko. And then pinakita ko sa kanya ang pinakamatamis kong ngiti sabay
sabi:

.Where?s my Welcome Home kiss?..

???????

.Vivian, diba asawa mo yun?.

Napatingin ako sa itinuro ni sir. Sa di kalayuan eh andun si Marco at may kasamang

babae. This time eh di ko talaga ito kilala. Napakunot ang noo ko habang pinapanood
ko
sila na masayang nagtatawanan. May pahampas hamapas pa ng balikat itong babae.
Ang ipinagtataka ko lang eh parang wala lang iyon kay sir. Napaka sensi pa naman
nun
pag may humawak sa kanya na di niya ka-close tapos si girl ganun ganun nalang?
Leche
flan! Eh kung ihampas ko kaya tong pinanamalegke ko sa kanila?

Narinig ko ang mahinang pagtawa ni sir Leo. Sinipatan ko lang siya nun. Pasaway
rin itong amo ko, para ring si sir, kita na ngang nababatrip eh nagawa pang tumawa.

.Hey, wag kang magkakamali na ibunton sa akin ang galit mo.. tapos tumawa
ito uli ?ang cute mo, Vivian. Ang cute mong magselos.?

.Cute, cute ka dyan! Tara sir, alis na tayo. Pangit ng view dito!.

.Oi, di mo lalapitan ang asawa mo? Maybe he?ll have the decency na
ipakilala sa iyo ang kabit niya. Infairness ha, ang ganda niya.. tapos
humagalpak ng tawa si sir.

Di ko na napigilin at nabatukan ko nga. Abnormal talaga tong isang to. May pagka-
Eli
rin minsan eh. Kaya nga ang dali naming nag-click ng lalaking ito. Tapos mabait pa
kaya
parang dabarkads na ang turingan naming kahit na bago lang kami magkakilala.

.Aray! Ang sakit nun ah! Bawas sweldo mo yun!. medyo nagulat ako nun kasi
seryoso yung pagkakasabi niya. Patay! Mukhang lumagpas ako sa boundary ko ah! Kasi
naman itong lalaking to eh. Kakainis!

.H-Ha..ikaw naman kasi sir eh. Kita mo nan gang?argghh?sorry na po.

Wag niyo lang po ibawas sa sweldo ko, please?. pagmamakaawa ko pero nagulat
nalang ako nung tumawa ito uli. Anak ng tokwa! Ang laki talaga ng sayad nitong
lalaking to!

.Joke lang iyon, ano ka ba. Ang sarap mo kasing asarin eh.. tapos ginulo niya
ang buhok ko. .Alam ko naman di yan magagawa ng asawa mo eh. Alam kong
mahal na mahal ka nun. Grabe,seloso pa. Naalala mo yung pinakilala mo
ako sa kanya nung isang araw? Grabe, parang gusto akong kainin ng
buhay!.

.Over ka naman sir. Di kaya..

.Oo sabi eh. Alam mo ba hanggang ngayon eh ang sakit pa rin ng kamay
ko.. napatingin ako sa kamay niya nan aka bandage. Naalala ko tuloy nung araw na
ipinakilala ko si Marco kay sir Leo nung isang araw na hinatid niya ako sa trabaho.

Kasalanan naman kasi rin ito ni sir eh. Kung di niya inasar si Marco eh di sana
magkakaganito yung kamay niya.

?Vivian?s been such a dear to ME. She?s a GREAT woman tapos ang SARAP pang mag-
alaga? tapos kumindat pa ito sa akin. Nakita ko ang pagkuyom ng kamao ni sir.
Gulay! This is not good.

?Alam ko. After all, she is MY WIFE.? Gulay! Gulay! Is it me or my imagination pero
parang may lumalabas na maitim na aura kay sir? Tapos wife? Kamusta naman
yun?!

Alam kong bad shot na itong si sir Leo kay Marco kaya kahit na parang wala lang
na naguusap ang dawalang ito eh ramdam ko ang tension sa dalawa.
?Sige, Vivian. Mauna na ako sa inyo. May appointment pa kasi ako eh. See you
later.?
tapos ginulo ni sir Leo ang buhok ko. Naku naman, nakahiligan na talaga niyang
gawin sa akin iyon. Ginagawa na niya akong aso nito eh!

?Marco, it was nice meeting you.?

?Same here.? tapos nag shake hands na ang dalawa. Pero nagulat ako nung nakita ko
ang ngumiwi ang mukha ni sir Leo habang si Marco eh nakangiti ng nakakaloko.
Hala! Nangyare dun?

Nung umalis na sir eh nagulat nalang ako nung kinabig ako ni sir at hinalikan.

?O-Oi?nangyare sayo?? naitulak ko siya nun at napatingin ako sa paligid ko. Talk
about PDA, kaloka talaga tong alaga ko!

?I hate it.? sabi at aakma na sana niya uli akong hahalikan pero buti napigilan ko.

?Hate what??

?Sir...?

?Ha??

Napabuntong hininga nalang siya nun at tinalikuran ako at nagsimula nang

maglakad. Agad ko naman siyang sinundan nun. Naku, itong alaga ko talaga.
Nagtatantrums na naman.

?Hoy, Marco. Ano nga kasi yun?!? grabe! Ang nag bilis naman maglakad nitong
lalaking to.

Pero hindi pa rin ito tumigil at tuloy tuloy lang ang lakad nito. Halos patakbo na
nga
ang ginawa kong paghabol sa kanya. Hanggang sa di ko mapansin ang isang bata at
iyon nga, nagpagulong gulong ako sa damuhan. Bakit? Dahil pababa yung daanan
kaya ayun, Vivian came tumbling after.

Buti na nga lang at nasalo ako ni Marco.

?Tsk..what will you ever do without me.? sabi ni sir habang nilalagyan ng panyo
yung
tuhod ko kasi nasugatan nga ito.

?Hangin neto. Kasalanan mo naman kasi yun eh. Kung di ka pa nag inarte dyan. Ano
nga pala problema mo??

?Can?t you just let it go?? sabay tingin sa mga mata ko. Gulay! Bibigay n asana ako
pero noooooo!!! Ayoko! You can do this Vivian! Aja!

?A-YAW?

Napabuntong hininga ito uli. Napansin ko ang pamumula nito at iniwas niya ang
mukha niya.

?Ang sabi ko, ako lang dapat sir mo.? tapos nun eh hinalikan niya ako ng mabilis at
tumayo?t umalis.

Kaloka! Di ako makapaniwala sa ginawa niya. Pero mas lalo akong nabigla dun sa
sinabi niya. Naphawak nalang ako sa labi ko nun habang inuulit ulit ko sa isip ko
ang
huling sinabi niya. Shemay, kinikilig ako. Tumayo na rin ako nun at bumalik sa
restaurant.

Bumalik si sir Leo nun na may bandage sa kamay niya ar dun nasagot ang
katanungan ko sa nangyari kaninang umaga.

In the end eh napilit ko naman si sir na umalis nalang at wag gambalain yung
dalawa.
Oh diba ang bait ko? Pero wag ka?nung umuwi si Marco nung gabi eh nagngingit na
ako sag alit. Not only na late itong umuwi eh amoy babae pa ito! Anak ng tokwa!

Pero di ko naman magawang magalit sa kanya kasi mukhang pagod ito. Alam ko naman
na galing sya sa trabaho kasi (okay fine!) sinundan ko nga siya at hinintay na
matapos
yung trabaho niya. Napansin siguro ni sir na di ako mapakali kaya ayun pinauwi niya
ako ng maaga. Loko nga eh kasi bago ako umalis eh may pahabol pa ito.

.I understand Vivian kasi may asawa rin ako. Okay, papayagan kitang
magsexy time sa asawa mo."sabi niya bago ako pinaalis dun. Adik talaga nito.

Pero kidding aside, habang pinapanood kong magtrabaho si Marco eh parang

dinudurog ang puso ko. Hindi bagay sa kanya ang magtinda ng isda, ang mag alsa nung
kabigat bigat na lalagyan nito. (Kahit na ang hot niyang tignan! Kasi naman, kung
makapag topless lang si kuya, wagas! Ang sarap tuloy dukutin ang mga matang ng mga
babae na kanina pa naglalaway sa kanya. Pati si lola, di nakaligtas sa charms ni
Marco!).

Hindi ko na rin siya inusisa tungkol doon sa nakita naming ni sir Leo. Ang sama ko
naman kung gagawin ko yun. Wala akong karapatang magduda sa kanya.

After all, ako pa rin ang pinili niya.

Tatlong araw.

Tatlong araw na ginagawa ni Marco yun. Ang umuwi ng late at nangagamoy babae.
Halos di nga niya ako kinakausap rin eh. Ni sa umaga, maaga itong umaalis at
nakakalimutan pa yung morning at goodbye kiss ko.

Plano ko sanang kontrontahin si Marco pagkauwi ko pero nagulat nalang ako nung
biglang dumating sila Eli at Jacob sa tinatrabahuan ko.

.Sinusundo naming ang mahal na prinsesa!. napatingin ang customers sa

kanila, lalo nan a yung mga kababaihan. Bakit naman hindi? Nangingibabaw ang
kaguwapuhan ng mga unggoy na ito.
Pinayagan uli ako ni sir na mag-half day na muna. Grabe, andami ko nang atraso sa
amo
ko.

.Ano?ng ginagawa niyo dito?. nasa sasakyan na kami nun at sabi nila susunduin
daw rin nila si Marco. Oo, pupunta kami sa palengke kasama ang dalawang ito.
Kamusta
naman iyon?

.Kasi naman, na miss namin kayo. Antagal niyo ring nawala ah. Ano?ng
plano niyo?. sabi ni Eli habang nakatingin lang sa daan. Siya kasi ang nagdadrive
nun.
Si Jacob, ayun tahimik lang at mukhang iritable.

.Fvck you, Lim! This is definitely a kidnap!. Jacob said in between his gritted
teeth. Galit nga. . And diba, you still have your own problems to settle? Lalo
na sa babaeng yun?.

.Shut up, Sandoval. Alam ko naman you?ll thank me for this. Pareho lang
tayo may tinatakasan..

Well, that shut Jacob up pero I have no idea kung ano?ng pinag uusapan nila. Oh
well,
para namang hindi pa ako nasanay sa dalawang ito.

Nadatnan naming si Marco sa bukana ng palengke at may kinakausap na lalaki. Kita mo

ang pagkagulat sa mukha niya nung nakita niya kami.

.What the fvck are you doing here?!. bulyaw ni Marco sa dalawa.

.Kamusta naman yun? Wala man lang hi or I miss you? Grabe, ka naman
Marco my loves.. Pagbibiro ni Eli.

.Arrgghh?.you?re going to ruin everything!. sabi ni Marco na parang na

stestress sa presensya ng dalawa.
.No, Marco. We?re here to make it perfect.. Sabay kindat ni Eli.

Aalis na sana kami nun nung nakasalubong naming yung babae na nakita namin ni sir
Leo na kasama ni Marco.

.Dodong!. sambit nung babae. Napatingin tingin ako sa paligid ko para tignan kung
sino ang tinutukoy nito na ?Dodong? pero nasagot yun nung nakita kong ngumiti ng
pagkalaki laki si Marco. Anak ng tokwa! Hanungnangyayare dito?!

.Inday.. Nakangiting sambit ni Marco.

.Shit ambantot!. bulong ni Eli pero mukhang narinig yun ni Marco kasi sinipatan
niya ito.

.Oh, saan ka pupunta at mukhang andami mo yatang dala?. me dala kasing

bayong itong si Inday na may lamang mga gulay.

Infairness lang ha, ang ganda nga ng babaeng ito. Kung hindi lang sa pananamit niya
eh
mapagkakamalan ko talaga itong heredera. Ang ganda naman ng lahi neto. Ang kinis at
ang puti. Shemay, nahiya tuloy ako sa ganda ko. Kakainsecure.

.May sakit kasi Aling Celia, Dong kaya nagpresinta ako na ako nalang muna
magbabantay ng tindahan niya..

.Eh ba?t ikaw lang? Saan yung isa pa niyang kasama?.

.Kinailangan rin umalis nun kasi may sakit rin yung nanay niya..

Ayun nagusap ang dalawa. Nagpaalam muna si Marco na ihahatid lang daw niya muna
si Inday. Pumayag naman ako. I mean, oa ko naman yung di ako pumayag diba. Hindi
ako seloso. HINDI.

.Who the heck was that?. tanong sa akin ni Jacob. Nasa sasakyan na kami nun at
isang oras ng naghihintay kay Marco. Oo, tama ang pagkakabasa niyo. ISANG ORAS.
.Ewan?. yun lang ang nasabi ko. Natatakot ako na baka kung ano pa ang pwedeng
masabi sa babaeng yun. Okay fine, inaamin ko. Nagseselos ako pero masisisi niyo ba
ako?

.Puntahan na natin.. It wasn?t a question. I was simply demanding to see MY

HUSBAND. Oo, nakiki-husband na rin ako. Akala niya siya lang.

Medyo nahirapan kaming hanapin ang lalaking yun. Sa laki ba naman ng palengkeng
ito. Ang ipinagtataka ko lang ay wala daw silang kilala na Marco.

.Well, have you seen Dodong then?. sa wakas ay nagsalita na itong si Jacob.
Marahil naiinip na ito.

.Hab ay sin..ano daw yun anak? Nakow, ikaw na nga kumausap ng porenger
na yan. napakamot ng ulo ang matandang lalaki at tinanong yun anak niya.

.Yes, we did, sir. Just around that corner you could see a small vegetable
shop. That?s where Dodong is.. Ay wagi si Ineng! And with accent pa talaga yan ha?

Pinuntahan namin yung sinabi ng bata at tulad ng sinabi niya eh andun nga si
?Dodong?. Wala masyadong taong dumadayo doon kasi medyo tago yung lugar. Kala ko
nga kung ano ang kinabubusihan ng lalaki, yun pala nag rerepack ng gulay sa sako.

.Marco, kanina pa kami naghihintay ni Vivian sa kotse..

.Sorry, pero kasi Inday needs my help. Meron kasi siyang order eh tapos
ginugulo pa siiya doon ng isang customer.. Napatingin ako kay Inday nun at may
kausap siyang babae na mukhang mainit ang ulo at may nirereklamo.

But I need you, Marco, sigaw ng isip ko pero ayoko naming magpaka selfish. Kung
titignan niya ang sitwasyon eh mukhang mahihirapan tong si Inday lalo pa?t medyo
may
kaliitan ito tapos yung mga order niya, jusme..andame!
.Mauna nalang kayo sa bahay. Malapit naman rin kami magsara.. Sabi ni
Marco habang patuloy ito sa paglalagay ng gulay sa sako.

.What? Are you serious?! This is an important day.. Nagulat ako sa sinabi ni
Eli. ANo naman kaya ang nasa araw na ito?

.I know and pwede pa naman naming gawin yun mamaya. At least in that
way eh para naman umalis na yung mga ASUNGOT sa paligid..

.Unfortunately you can?t Marco. Sa hinaba haba ng binyahe namin ni Eli eh

di naman ako makakapayag nun. I?ve already wasted my precious time so
might as well do something productive..

.Dong, okay lang. Ako na ang bahala dito. Baka kailangan ka na ng asawa
mo.. Di ko napansin na nakalapit nap ala si Inday nun.

.No, mas kailangan mo ako. Vivian can wait, right?. ewan ko ba pero
pakiramdam ko there was coldness in his voice. Marahil eh naiirita na ito. Ang
sakit lang
na ganun ang trato niya.

Or maybe I was just overreacting?

Maybe it?s just because pakiramdam ko nauubusan na ako ng oras

Kaya naman eh tulad ng bulkan eh sumabog na ako.

.NO, MARCO! MAS KAILANGAN KITA! HINDI KO NA ALAM ANG

GAGAWIN KO! MASYADO NA AKONG NAGUGULUHAN! PARANG
ANDAMI KONG GUSTONG GAWIN PERO KULANG NA AKO SA ORAS!.
napansin ko na napatingin ang mga tao sa akin nun pero wala na akong pakialam.
.Kaya kahit wala akong alam sa mga nangyayari eh gusto ko lang sabihin na
for once gusto kong maging selfish. I need you now, Marco..

Nangingignig na ako nun. Na parang anytime now eh bibigay na ang mga tuhod ko.

Na babagsak na ang mga luha ko.

Pero bago pa ako maka pag walk out at magdramatic exit eh umepal naman itong si
Eli.

.I knew this was going to happen.. Nagulat nalang ako nung naghubad ng tshirt si
Eli at itinali yun sa ulo niya. Napa-whoa ako sa utak ko nun. Siyempre, drama mode
pa
ako.

Nagsimula nang mag lagay ng gulay si Eli sa sako. Si Marco naman eh parang
naguguluhan sa pangyayari.

.What are you looking at? Start moving at para matapos na tayo.. Mabilis ang
mga galaw ni Eli pero there was precision and care. .O ikaw Sandoval, magbenta ka
nalang dyan. Siguraduhin mong ubos ang paninda natin ha?.

.What the fvck are you talking about? Ako? Magtitinda?. hindi
makapaniwalang sambit ni Jacob.

.Hindi. Hindi. Yung lalaki sa likuran mo.. At napatingin kami pareho nun ni
Jacob .Hay naku, malamang ikaw. Use your charms. Sige ka, pag di mo to
gagawin, I will make sure you are going down Sandoval.. At ngumiti ng
nakakaloko si Eli. Mukhang effective naman yung ginawa niya since kahit labag sa
loob
ni Jacob ang pumwesto sa harap at nagsimula ng magtinda. Ang ikinagulat ko nalang
eh
kung bakit niya tinanggal ang polo niya.

Ang resulta?

Dinumog kami ng mga customers.

At mostly eh mga kababaihan.

Naku, minsanan lang to no? Asa ka naman makakakita ng ganito. Tatlong

naguguwauhan na mga lalaki na naka topless. Idagdag mo pa ang mala-diyosang ganda
naming ni Inday. Oo, kasali ako. Pagbigyan.
Cashier ang ibinigay na trabaho sa akin ni Marco. Kanina naman kasi eh may lumapit
sa
akin na mga teenager na lalaki at nakikipagtawaran. Ang cute nga nila eh pero
nawindang ako sa ginawa ng isang to. Tama ba naman pagselosan ang mga bata? Ayun,
kahera ang bagsak ko.

.What?! A kiss for one sack of cucumber?. narinig ko na gulat na sambit ni

Jacob. Eto ring isa, kanina pa ako nagpipigil sa kakatawa kasi andaming
nagrerequest
ng kiss sa kanya. Kawawang baklita.

Si Eli? Ano pa nga ba? Para saan at naging Casanova ng A University itong si Elijah
Lim.
Aside sa natapos nila ang rerepack eh naisingit rin niya ang pagtitinda ng gulay.

Di rin pahuhuli itong *ehem* asawa ko. Naku, kaka-proud lang talaga. Infairness,
lakas
ng charisma nito sa mga customers. Sales talk kung sales talk lang. Akalain mong
nagamit ang pagka-B.A nito?

Speaking of charisma, eto ring si Inday. Ewan ko ba pero she?s has this natural
charm sa
mga tao. Ang witty pa nga eh. Kaya kahit yung paninda niya eh halos maubos rin.

At the end of the day eh masaya kaming nagsara ng tindahan. Mas maaga pa nga sa
expected time kasi halos naubos na yung paninda naming. Nakilala rin naming si
Aling
Celia at tuwang tuwa ito sa sales naming. Kaya ayun, binigyan kami ng gulay.

.Maraming salamat, Marco. Ang laki ng tulong mo.. Tapos nakita kong
hinawakan ni Inday si Marco sa braso. Papalabas na kami nun nila Jacob nung
naabutan naming ang scene nay un.

Leche flan lang ha pero kung makahawak naman si ate, wagas! Dali dali akong pumunta
sa side ni Marco at ikinawit ko ang kamay ko sa braso ni Marco.
.Thanks din, Inday ha? Naenjoy ko talaga ang araw na ito kasama ang
ASAWA KO.. At with emphasis pa talaga yan ha? Naka caps lock eh yan! Narinig ko
ang mahinang pagtawa ni Marco na sinipatan ko naman.

.Of course.. Nakangiting sabi ni Inday. Gulay! Ba?t ang ganda naman niya kasi tapos
ang bait pa? Kakainis lang talaga! .Masuwerte ka at meron kang Dodong.
Ingatan mo the kasi kokonti na lang ang mga tulad niya. Salamat rin sa
inyo, Jacob, Eli..

.Oo alam ko at masuwerte rin si MARCO sa AKIN.. Sorry naman pero di ko

talaga maiwasan tarayan ang babaeng ito. It?s human nature na maging defensive lalo
na pag natethreaten ang territory nito. And I?m 100% human.

.Vivian, it was nice to have finally met you. Enjoy the rest of the day with
Marco.. Tapos nag-wave ito at sumakay na rin ng tricycle.

.Selos much?. tapos umakbay si Marco sa akin.

.Mukha mo. Uwi na tayo.. Aalis na sana kami nung may narinig kaming umehem sa
likuran naming. Ay, oo nga pala. May bwisita nga pala kami.

.Ano pang ginagawa niyo dito?.

.Marco de Silva, I told you. We?re here to make everything perfect..

Nakangiting sabi ni Eli.

???????

Marco?s POV

I was never the romantic type.

Giving roses.
Sending chocolates.

Going on a dinner dates.

It was never my thing.

Not until she came into my life.

The girl that helped me put my heart back together.

My first love.

Vivian.

And now, here I am in Leo?s restaurant, having a final look at the place. Seeing if
everything?s perfect.

It should be perfect.

.Dude, magbihis ka na. Malapit ng mag-alas siyete.. Papalapit si Eli sa akin

bitbit ang inorder kong bouquet kanina sa palengke.

I got to hand it to Eli. As what he had said earlier, he (and surprisingly, Jacob)
was able
to make this place more magical. Gay as it may sound pero that?s the word that I
could
describe at this place right now.

I just nodded at Eli?s statement and continued to give orders sa mga staff and
briefing
them again for the nth time. I know everything?s perfect already. Even Leo was here
to assist me with the crew.
Yeah, you read that right. Kasali nga si Jercho dito. Hindi ko alam kung papaano
niya
nalaman. Nagulat nalang ako nung inoffer niya yung restaurant niya sa akin na
gamitin
ko for this event for free.

I was insistent to pay him pero all he said was that:

?Regalo ko na yan sa?yo. After all, I owe you one.?

Hindi ko na siya masyadong inusisa tungkol doon seeing that he didn?t want to talk
about it.

I heard Eli chuckle and I shot him an angry look.

.Dude, seriously. You look so stupid right now. Don?t tell me kinakabahan
ka?.

.To be honest, yes..

.Nakow, iba nga talaga ang nagagawa ng pag-ibig. The great Marco de Silva,
kinakabahan over something na di naman kabonggahan ang event..

I raised him a brow sa huling sinabi niya ?Kabonggahan ang event? Masyado ka nang
nahahawa dyan sa pananalita ni Arabella.? Actually, wala sa plano talaga tong
pagtulong
ni Eli at Jacob dito. Tinanong ko lang si Eli kung saan ba magandang idaraos itong
special event since mas pamilyar naman siya sa lugar na ito. Kaya nga nagulat
nalang
ako nung pinuntahan nila ako sa palengke kanina habang kausap ko yung ni
recommend sa akin ni Inday na magaling raw mag arrange ng bulaklak.

Isa rin yung si Inday. Malaki ang naitulong niya sa akin sa event na ito. Since I
was a
kind of tight on the budget eh siya yung tumulong sa akin kung saan ako makakabili
ng
mga materyales na mura para sa pagagamitan ko. Since finereeze ng tatay ko ang
accounts ko eh natural umaasa lang ako sa kinikita kong sweldo. Buti nalang may
naitabi ako ng konti na labas sa pangalan niya. And of course, there was Tiffany na
tumulong sa akin financially by letting me handle one of her shops.

Eli smiled but it didn?t reach his eyes. I knew what those meant. Mukhang hindi pa
nga
sila nagkakaayos ng asawa niya.

I smiled at that memory.

The great Casanova of A University is married and of all people na pwede pang
matali sa
kanya ay si Arabella Mendoza pa.

But of course, I wouldn?t elaborate on the two of them.

It?s their story to tell.

.Yeah?nakakamiss nga eh. Anyway,enough about us. Gabi niyo to, dude so
tama ng yang ka-emohan and let?s get this party started!. in an instant ay
nagbago agad ang mood ni Eli .Grabe, dati rati eh si Vivian ang gumagawa nito
pero ngayon ikaw na. Who would?ve thought that you have this side pala in
you? Himala! Isang himala!. tapos tumawa si Eli.

.Gago!. yun lang ang nasabi ko kasi in all honesty, I feel very embarrassed. Takte!
Sa
first time ko to ginawa eh.

.It?s okay, Marco my boy. You?re in good hands. Nakalimutan mong

Casanova ang bestfriend mo.. Tapos inakbayan niya ako and motioned me towards
one of the rooms of the restaurants. Conveniently, ang office pala ni Leo has an
adjoining room which where he would sleep since there are times na inuumaga sila
dito
sa restaurant. .Now, go get changed at maya maya eh darating na yung
prinsesa natin..

Pumasok na ako sa loob noon at sinout ang dalang damit ni Jacob. Actually, galing
it
okay Aprielle at siya mismo ang nag design nito. Di mo maitatanggi ang kagandahan
at
kamahalan ng materyales na gamit nito. Pagkatapos kong magbihis eh naupo muna ako
sa kama at binasa yung note ni Aprielle.

MAKE HER CRY AND YOU WILL REGRET IT FOR THE REST OF YOUR
LIFE.

I WILL DEFINITELY HUNT YOU DOWN UNTIL THE ENDS OF THE

WORLD.

ANYWAY, HAVE FUN AND OH YEAH, THE IDEA?S REALLY GAY BUT
KINDA SWEET THOUGH.

BEST WISHES.

Natawa ako sa note niya. Take note, naka capital letters and bold pa talaga yan ha?
Ibang klase!

Pero kahit ganyan yan si Aprielle, I know she has already proven herself to be a
great
friend to Vivian considering na ginamit lang niya ito para mapalapit kay Eli. Yes,
I have
my own ways of knowing things. Don?t ask.

I heard a soft knock on my door and without waiting for my reply eh pumasok ito.
Nagkatinginan kaming dalawa. Neither of us moved.

Mysterious.

That?s one word that I could probably describe Jacob Sandoval. Masyado itong
malihim
and like me, he has his own ways to know things around him.

.I don?t understand why you could love someone so much that you barely
know?. parang wala sa sarili na sinambit niya ito.
Hindi agad ako nakasagot sa sinabi ni Jacob though it wasn?t even a question in the
first
place. Kahit ako eh tinanong ko yan sa sarili ko and I?ve came up with quite a
list.

Pero iisa lang ang sagot ng isip at damdamin ko.

I love Vivian dela Rosa because she?s Vivian dela Rosa.

.I love every little single detail about her that makes who she is?.

.Even though you really don?t know her that well?.

.What?s important is who she is right now. That?s all that matters for now..

.For now..hmmm?interesting?I?m excited to see how this fairytale of

yours will turn out.. Nakalapit na si Jacob sa akin nun at may inabot na maliit na
kahon. He was smiling but like Eli?s, it didn?t reached his eyes.

.I?m telling you, she?s not like her and SHE?S definitely not one too.. I smiled
encouragingly at him. Medyo nagulat siya sa sinabi ko pero of course agad niyang
ikinubli iyon.

.?. Ngumiti ito ng makahulugan. .Oh well, I?m pretty much excited so good
luck to the both of you..

.Thank you..

Jacob waved his hand as he went out of the door pero bago ito tuluyang umalis ay
may
pahabol pa ito.

.I know, Marco. I know?.

I looked at my watch.

It?s time.

???????

Vivian?s POV

Agad kong itinago ang cellphone sa drawer nung narinig ko ang pagbukas ng pinto.
Akala ko siya yun pero buti nalang si Jacob lang pala. Kinuha ko ang cellphone mula
sa
lalagyan at binigay sa kanya yun.

.Thank you, Jacob..

Ngumiti lang ito at inilagay ang cellphone sa bulsa niya.

.Are you ready?.

".?."

Tumingin ako uli sa salamin at pinagmasdan ang sarili ko. As usual, ang ganda ng
pagkakaayos ni Jacob sa akin. Dagdag pa dito ang magandang damit na pinadala ni
Aprielle. Kahit kelan talaga tong bestfriend ko, ever supportive talaga.

Pero hanggang ngayon di ko pa rin alam kung ano?ng okasyon at parang naghanda yata
si Marco ng bonggang bongga. Sa dami ng iniisip ko eh din a ako nakakapag isip ng
maayos.

Lalo na ang araw na ito.

Naramdaman kong ipinatong ni Jacob ang dalawang kamay niya sa balikat ko.
Nagkatinginan lang kami sa salamin nun.

.Are you sure about this?.

.To be honest, no?.

.You should be..

Hinarap ko na si Jacob nun at ngumiti pero alam kong I don?t look convincing
enough.
Dahil kahit na nakangiti ako, iba naman ang nararamdaman ko ngayon. Alam ko
namang wala akong maitatago sa baklitang ito kaya nasabi ko sa kanya kanina ang
plano ko. As usual, kahit di naman halata eh alam kong susuportahan niya ang
desisyun
ko. Para naman siyang may choice.

.I know and thank you for your help..

.Anytime..

.And here I thought I was the one who was going to surprise, Marco. It
seems that I would be the one na masosorpresa. Tell me, ano?ng meron at
naghanda siya ng ganito?

Nakita ko ang pagkabigla sa mukha ni Jacob pero maya maya eh tumawa ito.

.Goodness, Vivian. You really don?t know?.

.Ano nga kasi yun eh?.

Hinawakan ni Jacob ang pisngi ko and he smiled. The first real smile that I saw
this day
from him pero at the same time, there was something in his eyes too.

Pity.

.You?re in for a surprise. Anyway, just enjoy this night with him. You
deserve it..

Tapos inayos ni Jacob ang coat niya and offered his arms to me. I immediately
linked
my arms to him.

Bago niya binuksan ang pinto eh huminga ako ng malalim.

This is it.

It?s time.

???????

At tulad ng sinabi ni Jacob, na sorpresa nga ako.

Pakiramdam ko isa akong prinsesa sa isang fairytale.

Everything looks magical.

The place

The band

Of course, the food

and most especially,

Marco.

Clad in a white, crisp suit. Marco looked more handsome.

He looked like a prince that came out from a fairytale book na parang phinotoshoop.

Ganun kagwapo at ka perfect!

At ako? Siyempre, prinsesa. Pagbigyan.

Katatapos lang namin mag dinner and now nasa gitna na kami ng dance floor.

Slow dancing.

Alam mo yung feeling na busog ka na nga, tapos ang sarap pa ng simoy ng hangin AND
ang bango at gwapo ng sinasandalan mo? Pwede na akong matulog ng nakatayo!

Ayun, isinandal ko ang ulo ko sa dibdib niya habang yung kamay niya eh nakahawak sa
bewang ko at yung isa naman eh hawak ang isa kong kamay.

.You really have no idea what?s this about, do you?. bulong niya sa akin.
Shemay! Nakakakiliti!

.Wala nga eh. Kaya nga kanina pa ako nagtatanong sa?yo diba?. naalala ko
naman kanina habang kumakain kami eh kinukulit ko siya kung ano ang okasyon. Ayun

nairita sa akin kaya nakatanggap ako ng isang malutong na halik. Ayun, natahimik
ang
lola niyo.
Pero seryoso, wala talaga akong ideya kung ano?ng meron sa araw na ito. Nasobrahan
yata ako sa kakaplano, ayan tuloy nagkamemory gap. Dagdag pa nito na ninineybiyos
ako. Kahit na mukha lang akong kalmado sa lagay kong ito eh sa kaloob looban ko eh
di
talaga ako mapakali.

Natatakot ako.

.Seryoso ka?.

Hinampas ko siya ng mahina sa dibdib niya (ang tigas!) at nag-pout (Sana umepek!
Sana umepek!).

.There you go again. Sige ka, pag ako di makapag pigil, totohanin ko talaga
yung sinabi ni Eli na honeymoon natin to..

Naramdaman ko ang pag init ng mukha ko. Kaloka talaga nitong lalaking ito!

.Pasaway ka talaga! Sige ka, pag di rin ako makapag pigil baka di na tayo
aabot sa bahay natin. at kinindatan ko pa siya nun.

Siya naman ang namula sa sinabi ko. Ha! Akala niya siya lang? Kinirot ko ang pisngi
niya. Siyempre nagalit siya at tinignan ako ng masama. Natawa lang ako nun. Ang
cute
niya kasi eh. Para lang bata.

Mamimiss ko talaga to.

.Oh natahimik ka yata?. patuloy pa rin kami sa pagsasayaw nun. Kanina pa kami
dito at wala akong plano na itigil ang ginagawa namin ngayon.

Kung pwede lang nga di matapos ang gabing ito.

.I?ll miss you?. wala sa sarili na nasambit ko.

Nakita ko ang pagkunot ng noo niya at huminto sa pagsasayaw pero hindi pa rin niya
ako binibitawan.

.Vivian, ayusin mo nga ang grammar mo. Nakakhiya ka.. kahit na nakatawa
ito pero halata sa boses nito ang biglang pagkaniyerbiyos. Gulay! Leche flan naman
itong slip of the tongue na ito.

.Ahahaha..sorry naman?. tapos I give him a peck on the lips. Medyo nagulat siya
nun. Akala ko nga uusisain pa niya ako pero buti nalang at na distract sa kiss ko.
Naks
naman! Ako na!

Nagpatuloy lang kami sa pagsasayaw nun at maya maya eh narinig ko siyang kumanta.

..?? I have died everyday waiting for you

Darling don?t be afraid I have loved you
For a thousand years
I love you for a thousand more ..??

Di ako makapaniwala sa naririnig ko. Eto nga rin pala ang isa sa mga imperfection
ng
alaga ko.

Isang dakilang sintunado.

Kulang nalang tumula.

Napatingin ako sa kanya nun at pinipigilan na di matawa. Takte! Ang seryoso kasi ng
mukha niya tapos may papikit pikit pang nalaman. Nahuli niya akong nakatingin sa
kanya at napamura ito.

.Dali, ituloy mo na. Kinikilig ako.. totoo naman yun eh, kinikilig ako. Alam niyo
bang hinding hindi niyo mapapakanta yang lalaking yan? Kaya nga I feel honored na
kumanta siya eh. Yun nga lang mukhang nabulabog ko.
Pero nagulat nalang ako nung hinapit niya ng mas malapit ang bewang ko at tinitigan
ako sa mata.

.I will be brave. I will not let anything take away. What?s standing in front of
me?. binulong niya sa tenga ko. Hindi niya ito kinanta. He was telling me those
lines
na para bang sa kanya mismo nanggaling ang mga linyang yun.

Napapikit lang ako nun at patuloy lang ito sa ginagawa niya hanggang sa matapos ang
kanta.

.I will love you, Vivian, for a thousand more?. hinawakan niya ang
magkabilang pisngi ko at dahan dahan na inilapit ang mukha niya sa akin. Sa sobrang
lapit eh nararamdaman ko na ang pagtama ng hininga niya sa mukha ko. Para akong
naadik sa amoy na iyon. He was teasing me. Nakabusangot na ako nun. He laughed
softly and before claiming my lips he whispered:

.Happy birthday, Vivian?.

At that moment para akong natauhan. Naitulak ko siya at kita mo ang pagkagulat sa
ginawa ko.

Happy birthday, Vivian?

Hindi ko napansin na tumulo na pala ang mga luha ko noon.

Muntik na.

Muntik ko nang makalimutan.

Muntik na akong madala.

Today is my birthday. How could I forget?

Sa limang taon naming pagsasama eh ako lagi ang nagpapaalala at nagdaraos nun.
Hindi lang dahil kaarawan ko kundi ito ang araw na nagkakilala kami ni Marco. Dahil
wala siyang nakuhang kahit na impormasyon sa akin eh si Marco na ang nagsabi na
itong araw na ito ang magiging kaarawan ko.

Sumangayon ako noon. Para akong nabuhay noon. Na para bang ipinanganak uli.

That day, Vivian dela Rosa was born.

Nawala sa isip ko ang araw na ito. May nahagip ako sa aking paningin mula sa di
kalayuan at nataranta na ako nun. Dali dali akong umalis doon at pumunta sa kwarto.

Narinig ko ang pagsunod ni Marco sa akin at bago ko mailock ang pinto ay nakapasok
na ito.

.Vivian, what?s wrong? You?re shaking.. halata sa boses nito ang pagaalala.
Nakatalikod ako sa kanya nun. Ramdam ko ang mga kamay niya sa magkabilang balikat
ko.

.Don?t touch me?. it was a mere whisper. Di mahanap sa sarili ko ang lakas para
masabi yun sa kanya. It was like anytime eh bibigay na ako.

.What?.

.I SAID DON?T TOUCH ME!. marahas kong tinaggal ang mga kamay niya at lumayo
sa kanya. .Hindi nararapat na mabahiran ang mga kamay mo of someone of
the likes of me. I?m sorry sir Marco. Sana hindi ko na pinaabot sa ganito..

.Ano? And sir? WHAT THE FUCK?S HAPPENING WITH YOU?!.

Lalabas na sana ako ng kwarto kaya lang mabilis niya itong naisara. Ikinulong niya
ako
nang inilagay niya ang magkabilang kamay sa pinto. Kitang kita sa mga mata nito na
naguguluhan ito.

.Is this some kind of a joke because I?m telling you right now, hindi siya
nakakatawa..

Hindi ko na napigilan ang sarili ko nun at talagang bumigay na ako. Iyak ako ng
iyak
nun. I wasn?t even making sense anymore. Panay ang sorry ko lang sa kanya.

.I?m sorry, Marco?I?m really, really sorry?.

.Vivian?. nanginginig na ang boses nito at ramdam ko sa kamay nito ang pagpipigil.

.Tell me what?s wrong?. this time mas mahinahon na ang boses nito. He cupped
my face and wiped my tears.

Hindi ko alam kung saan ko kumuha ng lakas ng loob. Iniisip ko nalang na di ko na

dapat to patagalin.

After all, para naman ito sa kanya.

.Tapusin na natin ang kahibangang ito, Marco.. my voice was hard pero inside
nanlalambot na ako.

.What?!.

.You heard me, Marco. The game?s over.. tapos marahas kong tinanggal ang mga
kamay niya.

.I don?t get you.. di makapaniwalang sabi niya. Iniwas ko nalang ang mga tingin ko.
mahirap na. Alam ko naman na madali lang akong mabasa ni Marco.
.Pinagbigyan lang kita, Marco pero you got to admit that things are starting
to get boring around here.. ganyan nga, Vivian. Be as cold as possible. Kaya mo
yan. .Kilala kita, Marco. Bago kasi sa?yo ang mga bagay na nangyayari
ngayon. Being all rebellious, ang suwayin ang ama mo. I know you were
looking for that thrill and excitement. Wala ng patutunguhan ito. Baka
nakakalimutan mo, I?m your yaya. JUST your yaya and everything you do or
say eh kailangan kong sundin dahil trabaho ko yun..

.It was fun while it lasted. Goodbye, sir Marco.. tinalikuran ko na siya nun at
akmang labas na nung bigla niyang hinigit ang kamay ko.

.Ano ba ang kinatatakutan mo, Vivian?.

Hindi na ako nagsalita at binaba ko nalang ang mga tingin ko. Pinagmasdan ko ang
kamay niya na nakahawak sa akin.

This is it. There?s no turning back, Vivian.

Kinalas ko ang kamay ko sa kanya and for the last time, I smiled at him.

?I?m scared because you mean more to me than any other person. You are everything I
think about, everything I want. And I wanted you to know how much I love you??

Gusto ko sabihin yun pero alam ko na hindi ito ang tamang panahon para sabihin ito
sa
kanya.

Hindi. Mali.

Hinding hindi ko na ito masasabi sa kanya.

Not here.

Not now.

And possibly, not in the next lifetime.

Mabuti na rin ito at para hindi na magkagulo.

Mabuti na rin at para mas mapapadali ang lahat.

Kahit masakit.

Dahan dahan kong isinara ang pinto at kasabay nun ang pagbagsak uli ng luha ko pero
natigil ang pageemo ko nung narinig ko ang isang pamilyar na boses sa likuran ko.
Agad
kong pinahid yung mga luha ko.

Tama nga Vivian. Wag mong ipakita na mahina ka.

"I reckon thay you've said your goodbyes to your beloved Marco, yes?"
Napalingon ako and a small sly smile formed my lips. Tinawagan ko siya kaninang
umaga tungkol sa whereabouts namin at tungkol sa napagkasunduan namin ni Sir
Marius de Silva.

Pero tae! Kahit na malapit ng mapuno ng pantal yung mukha niya eh ang ganda pa rin
nito. So unfair. Pero okay lang, mas maganda pa rin ako, for now.

Kita sa mukha nito ang pagkairita dahil sa ipinakita ko pero I don't care. I won't
stoop
down to her level.

Hindi na ako sumagot nun at dinaanan ko lang siya nun pero may biglang nag-pop na
idea sa isip ko at binalikan siya. Nagulat naman siya nun at bago pa ito
makapagsalita
eh kinuha ko ang kamay niya at nilagay ang isang tube ng oitment.

"Don't worry, it would help you treat those spots..."

"But being a BITCH, I don't think so."

And with that, I left with my head help up high.

.Vivian, wait!. patakbo itong lumapit sa akin. Hindi ko alam pero looking at Stella
right now, parang may nagbago sa kanya.

.I know it?s kinda late for this but I?m sorry..

Nanlaki ang mga mata ko nun sa narinig ko. Si Stella, nagso-sorry?!

.I know hindi kapanipaniwala ang naririnig mo ngayon. I?m not expecting

you to forgive me too. Gusto ko lang sabihin na sorry sa lahat ng ginawa
ko..

Ramdam ko ang sinseridad sa mga salita ni Stella. Sa totoo lang, hindi ko na

mahanap
sa sarili ko ang galit para sa kanya.

Dahil ngayon mas nangingibabaw ang galit ko sa sarili ko.

.Apology accepted.. tapos inilahad ko ang kamay ko. Medyo naguguluhan pa siya sa
action ko pero maya eh tinanggap niya.

.Thank you, Vivian.. nakita ko na namou ang mga luha sa mata ni Stella pero agad
naman niya yun pinunasan. .You really don?t know how much this means to
me. If only I had a choice..

Hindi ko alam kung ano?ng ibig sabihin niyang nun pero I felt her pain and
suffering. Di
ko maiwasan ang makaramdam na di maipaliwanag na awa para sa kanya. Yinakap ko
siya nun na siyang ikinagulat niya pero di naman niya ako pinigilan. Naramdaman ko
ang mahinang paghikbi nito.

.I never thought that na panininidigan mo ang sinabi mo dati..

Nasa labas na ako ng restaurant nun. Hindi ko alam kung napansin nila Jacob ang
pag-
alis ko. Nakita ko lang sila na pumasok sa kwarto kung nasaan si Marco. Maya maya
ay
may humintong sasakyan sa tapat namin ni Stella.

.So I guess this is it. It was nice knowing you Vivian dela Rosa..

.Same here and

Happy birthday, Stella.. tapos nun eh sumakay na ako sa sasakyan.

Walang salisalita eh pinaandar na niya ang sasakyan. Medyo malayo layo na rin yung
binyahe namin nung bigla niyang tiniggil ang sasakyan at pinarada sa tabi ng daan.

.You can let it out now..

.Ano bang sinasabi mo? Halika na nga at baka mas lalo tayong gagabihin..

Hinarap niya ako nun. Nagulat nalang ako hinila niya ako at yinakap. At that
moment,
parang ibinihos ko na ang lahat. Nilabas ko lahat LAHAT ng sakit na nadarama ko
ngayon.
Pakiramdam ko ang sama sama SAMA ko lalo na?t kasama ko itong lalaking ito.

He doesn?t deserve this.

.Thank you..

Kinalas ko na ang pagkakayakap ko sa kanya tapos may inabot pa siyang panyo sa

akin.

.I?m really glad that you called me..

.Hindi na sana kita dinamay dito. Ayoko pati ikaw ay masangkot sa

kaguluhang ito..

.Vivian, you know I love you?.

.Pero ?.

.I love you but I won?t tell you to love me too. Right now, I am very happy
that I am able to see someone as being lovable. It may be a bother for you,
but I suppose I just can go on loving you..

Napakagat nalang ako sa pangibabang labi ko to stop myself from crying again. It?s
the
least thing that I could do for him. Masyado na akong maraming atraso sa kanya.

.So please, Vivian. Just let me be.. and then he smiled. Those sweet and
comforting smile of his. The same smile he gave me when we first met.

.Thank you,
Hasset..

CHAPTER 29

"Alam mo bang pinangarap kong maging doctor dati?"

Napatingin ako sa kanya habang nilalapag niya ang tsaa ko. Nasa veranda kami nila
Hasset at nagpapahagin. Katulad ng iba, grande at marangya ang bahay nila Hasset.
Kaya lang, nakakapagtataka na wala masydong tao dito. Kokonti lang yung mga maids
at guards. Pati nga ang mga magulang niya ay wala dito.

Naupo ito sa tapat ko. Itinaas ko ang cup sa ilong ko at inamoy ang mabangong amoy
nito bago ito ininom.

?Dahil alam ko na may darating na isang tao para gamutin ko ang puso niya.? Sabay
turo sa akin.

Naramdaman ko na nag init ang mga pisngi ko sa sinabi niya. Tumawa lang ito at
iniling ang ulo niya.

?Okay, that was kinda baduy.? Tapos nginitian niya ako ng pagkatamis tamis. Shemay
lang.

?Kung makabanat lang talaga ha??I smiled back at him and continue to drink my tea.

?If only I know how to fix that heart of yours and make it beat for me.?Nasamid ako
sa sinabi niya. Pagtingin ko sa kanya eh seryoso itong nakatingin sa akin.

?Hasset??

?I know, I?m sorry. That was out of line. I did say that I won?t force you to
reciprocate your feelings for me. It?s just that it pains me to see that you?re
also in pain.?
?However, my offer to you before still remains. Willing akong gawin mong panakip
butas. It?s the least thing that I can do para naman sa ginawa ko dati.?

He smiled bitterly at yumuko ito. Kita mong nandoon pa rin ang pagsisisi sa ginawa
niya dati. Inamin niya kasi noon na nung una kaya lang niya ako nilapitan at
kinaibigan noon ay dahil inutos yun ni Stella. Pero nagbago daw ang lahat ng iyon
noong nakilala niya ako.

?Hasset, please don?t. Ayokong maging unfair sa iyo. There?s someone who deserves
you more, not me.?

?But??
?No buts, Hasset. I don?t want to involve you any further. It?s better this way.?
Tapos ngitian ko siya nun.

Napabuntong hininga lang ito. Hinawakan nito ang kamay ko na nasa lamesa at pinisil
ito. Maya maya he leaned forward at hinaplos ang buhok ko.

?You really have a nice hair. It?s such a shame at pinaputulan mo. But I must say,
I did quite a good job.? Napahawak ako sa buhok ko rin nun na ngayon ay maiksi
niya. Natawa ako sa alalala nung pinakiusapan ko si Hasset na putulin ang buhok ko.
New hair, new life ang drama ng lola niyo. Well aside from that, ang init na ng
pinas kaya pinaputol ko. Natatawa nga ako kasi nanginginig si Hasset nun pero it
turned out well naman.

Ilang araw na rin ang nakalipas. Tulad ng nasabi ko kanina eh andito ako sa bahay
nila Hasset. So far ay okay pa naman. Nabalitaan ko na pinostpone yung kasal nila
ni Marco kasi hindi pa naman din sila nakakapag prepare at minabuti nilang sa sem
break nalang gawin yun para hindi conflict sa studies nila which is less than a
week from now. Saturday to be exact. Oo, bumalik na si Marco sa school. Of course,
considering their stature, hindi na kinuwestiyon ang absences ni Marco. Besides,
matalino naman ito at kayang kaya nitong kahit na medyo behind na siya.

Sila Eli, ayun hinahanap ako at hanggang ngayon eh eh di pa nila alam yung
whereabouts ko though tinawagan ko sila na okay lang ako. Except kay Jacob since
well, he is Jacob. Siya na, siya na ang maraming alam.

?Ngayong Saturday na ang flight mo. Sigurado ka na ba??ilang beses ko na ba narinig

yang linyang yan pero hanggang ngayon di ko pa rin mahanap sa sarili ko ang tamang
sagot.

Iniisip ko nalang na para ito sa ikabubuti ng lahat kaya ko gagawin ito.

Tumango nalang ako nun. Natatakot ako na kung magsalita ako, my body would betray
me. Nagpatuloy nalang ako sa pageempake ng gamit ko.

?Oo nga pala, Hasset. Magpapaalam lang sana ako. May pupuntahan kasi ako mamaya.?

?Ihahatid na kita.?

?No, okay lang. Gusto ko sana na ako lang. I hope you don?t mind.?

Hindi na nagpumilit si Hasset nun. Nung malapit ng mag gabi eh nagpaalam na ako kay
Hasset na aalis na nun pero pinagpilitan niyang mag taxi nalang ako nun. Nakakhiya
nga kasi binayaran niya yung driver at sinabihang hintayin daw ako para maihatid
daw pabalik since wala yung driver nila ni Hasset.

Habang papalapit kami sa lugar nay un eh mas lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko.
Kinakabahan ako sa pwedeng madatnan ko dun though nung tumawag ako eh sinabi naman
niya na gagabihin daw yun uuwi.

Lagi nalang daw ganun at medyo nag-aalala ako para sa kanya.

?Dito nalang po niyo ako hintayin manong.? Bumaba na ako sa taxi nun naglakad
nalang papasok sa mansion.

At tulad ng sinabi ko dati,

That wasn?t the last time na makikita ko ang bahay na ito.

Stella?s POV

?Marco, let?s go home.?Tinatry kong kunin ang baso kay Marco pero ayaw niya itong
bitawan. Mukhang lasing na lasing na naman ito.

Yes, AGAIN.

Simula nung iniwan siya ni Vivian eh naging ganito na si Marco. Pagkatapos n klase
eh dumederetso ito dito sa The Venue at nagpapaka lasing. Pero kahit ganun eh fully
functional naman ito sa umaga. Hindi mo nga aakalain na baka may hangover ito or
something. Yun nga lang eh naging tahimik ito at madali lang uminit ang ulo. Kahit
si Eli nga eh di ito nakakausap ng maayos. Tapos nung isang araw eh nagkainitan
sila ni Hasset sa meeting.

Mas lalo akong nagi-guilty tuwing nakikita ko si Marco ng ganito. If only I have a
choice.

Eh kung magtanan rin kayo ng totoong tatay ng anak ko?

I shook my head in disbelief. Ba?t ko naman naalala yung sinabi ni Carlos Miguel
dati? Never as in NEVER will I go to that dreadful man?s refuge.

Seeing that Marco won?t budge eh minabuti kong tawagin si Eli. I fished my
cellphone sa bag ko nung may nahawakan ako ng isang maliit na tube. Pagtingin ko eh
yung ointment na binigay sa akin ni Vivian.

Naalala ko tuloy yung araw na tumawag si Vivian sa akin nung birthday ko. Maaga
akong umuwi nung from my own party because someone foolishly placed a seafood sa
menu. Buti at napigilan ako ni Miguel nun so di ganun kalala ang effect. Yung nga
lang, nagkapantal ako pero buti nalang at di naapektuhan yung bata.

Anyway, going back, di ko inaasahan na gagawin yun ni Vivian. Though she may sound
normal yet cold but I felt her pain in her voice.

And the rest, if I must say, is history.

Kinuha ko na yung phone ko at tinawagan si Eli. Buti nalang at nasa area lang siya
kaya nasundo niya kami agad.

?Again??di makapaniwalang sabi ni Eli habang inalalayan namin si Marco na ipasok sa

sasakyan niya.

Tumango nalang ako nun and smiled faintly at him as I said my thanks. Nag offer na
rin ako na ako nalang magdadala ng kotse ni Marco sa bahay nila though he protested
at first pero napapyag ko naman in the end. Convoy nalang daw kami.

Tumunog ang cellphone ko nun. Di ko na kailangan basahin para malaman kung ano?ng
laman at kung kanino galing ang text nayun.

I know it?s him again.

I pressed delete without reading his text and concentrated on the road in front of
me. But what I saw caught me in a real surprise.

Nagpagewang gewang ang sasakyan ni Eli. Obviously, something was wrong.

Masyadong mabilis ang lahat ng pangyayari.

The next thing I knew, I heard a loud crash.

Vivian?s POV

?Sir Marius, kayo na po bahala kay Mama Lourdes.?Nag bow na ako sa kanya nun at
lalabas n asana ng study room niya nung tinawag niya ako ulit.

?Vivian, don?t get me wrong. I have nothing against you as a person pero you know
very well how I love my children. Tama ng umalis si Marcus, hindi ko na kaya na
pati si Marco mawala rin sa amin.?

I smiled sadly at him. Kahit hindi niya sabihin yun alam ko kung ano ang tinutukoy
niya. My past is a great threat to his family?s safety and as a father, he is only
doing his job to protect them.

?Naiintindihan ko naman po iyon, Sir Marius.?

?Thank you, Vivian.? He smiled apologetically at me. ?And don?t worry. I will keep
my promise.?

Ito ang side na I think hindi alam nila Marco na side ng kanilang ama. Though he
may be cold and emotionless but in truth, he only wanted the best for his family.

Marunong rin itong matakot.

If only Marco knew how much his father loves him. To the point na lumuhod ito sa
isang Vivian dela Rosa to spare me his son.

Oo, isang Marius de Silva, lumuhod at nakiusap sa isang tulad ko na layuan ko na

ang anak niya.

It was the most painful scene I have ever seen so far and I hated myself dahil
nangyari iyon dahil hindi naman talaga kailangan dumating sa ganoong point. I was
all to willing to leave Marco and promised Sir Marius na ako na mismo ang aalis.
Kaya lang nangyarin yung tanan. Tinawagan ko si Sir Marius at pinakiusapan siya
kahit ilang araw na mapagbigyan ko si Marco at maayos akong makakapagpaalam sa
kanya.

It was going well. Okay na sana except for the ?maayos? part.

Gago. Isang kang malaking gago, Vivian.

Lumabas na ako sa study room at nagulat ako nung nadatnan ko si mama Lourdes sa
labas.

?Mama??

Nakatiim bagang lang ito at mataman akong tinignan sa mata.

?Mama?I?m so--?natigilan ako nun dahil

Sinampal ako ni mama.

Pinigilan ko ang sarili ko na hindi maiyak

Kahit na masakit.

Tagos hanggang sa puso ko dahil unang beses akong pinagbuhatan ng kamay ni mama
Lourdes.

And di ko siya masisisi dahilI know I deserve it.

Pagtingin ko kay mama eh pakiramdam ko mas lalong sumikip ang dibdib ko nung
nakikita ko siyang umiiyak. Agad ko siyang niyakap habang ang sarili ko naman eh di
na napigilang umiyak rin.

?Anak, bakit??

?I?m sorry mama pero para sa ikabubuti rin natin ito.?Sinabi na pala ni sir Marius
sa kanya ang pangako niya sa akin.

Mananatili si mama Lourdes dito kung saan mas ligtas siya.

Nasa labas na kami ng bahay nun. Nakumbinsi ko rin si Mama Lourdes na wag na
sumama sa akin. Masakit man isipin na magkakahiwalay kami pero di ko na kayang i-
risk ang kalagayan ni mama lalo na?t may katandaan na ito.

?Sana kahit konti eh natauhan ka sa ginawa ko anak??

Natigilan ako nun sa pagbubukas ng sasakyan at tumigin sa kanya. Malungkot itong

nakangiti sa akin. Alam ko ang nangyari kanina ang tinutukoy nito.

???

?Alam mo ba kung gaano ka miserable si Marco, anak? Mahal na mahal ka niya .?

?At ako hindi rin ba? Masakit rin na iwan ko siya ng ganun pero wala akong choice.
I don?t want to be selfish. Hindi lang ako ang nagmamahal sa kanya.?

?Sa totoo lang, pagod na ako sa kakatakbo pero kung ito lang ang paraan para
maprotektahan ko ang mga mahal ko sa buhay then I don?t mind doing it. Sooner or
later I know kailangan kong harapin yun pero alam ko sa sarili ko na hindi pa
ngayon ang tamang oras. Masyado pa akong mahina, mama at baka dahil doon eh mas
marami akong masasaktan at masasakripsiyo. Kaya hayaan niyo nalang po ako gawing
mag-isa ito. You?ve already done enough mama Lourdes.?Yinakap ko nalang siya nun.
Narinig ko ang paghikbi nito.

?Thank you po Mama Lourdes. Mahal na mahal po kita.? Nakasakay na ako ng taxi nun.
Nakabukas ang bintana ko nun at hawak hawak pa ni mama Lourdes ang kamay ko.

?Mag-iingat ka, munting prinsesa ko.? Napangiti ako sa sinabi niyang yun. Munting
prinsesa. Kelan ko kaya maririnig yung muli? ?Sigurado ka na ba talaga? Si Marco ??

?Mas mabuti na rin po yun ma. It?s better for him to hate me for what I?ve done
than love me for the person than I am not. Mas mapapadali ang lahat.?

Iniling nito ang ulo niya. Ngumiti siya sa akin at may sinabi. Tuluyan ko nang
nilisan ang lugar na iyon. Kahit papaano eh nabawasan ang kaba sa aking dibdib.
Kahit papaano eh nabawasan ang problema ko.

?Take care of Marco for me, Mama Lourdes??

Habang nasa biyahe eh di ko maiwasan ang huling sinabi ni mama.

Alam kong imposible pero hindi ko maiwasan na umasa.

Hindi pa huli ang lahat, Vivian. I know you will comeback.

Sana nga pero alam kong hindi na pwedeng mangyari iyon. Napabuntong hininga nalang
ako at tumingin sa labas ng biglang tumunog ang cellphone ko.

Si Eli.

Nagdadalawang isip ako kung sasagutin ko ba iyon o hindi pero may nag udyok sa akin
na tanggapin nga ang tawag na iyon. Agad akong nakaramdam ng kilabot sa tono ng
pananalita nito. I know something is awfully wrong. Bigla akong kinabahan.

?Vivian, si Marco??

Agad kong sinabihan ang driver na pumunta sa ibinigay na address ng ospital. Halong
takot at kaba ang nararamdaman ko ngayon. Sana hindi totoo ang iniisip ko.

Pagkadating namin doon eh sinabihan ko ang driver na pwede na siyang umalis kasi
mukhang matatagalan ako dito. Ibinigay ko nalang sa kanya yung sobrang pera.

Agad akong pumunta sa nurse station at inalam kung nasaan sila. Matapos nun eh
pinuntahan ko agad sila. Sa labas ng kwarto eh nandoon si Stella at Eli.
Nakabandage ang kamay nito while si Stella eh mukhang safe naman.

?Where is he??

Nagkatinginan sila and there were something in their eyes. Something IS terribl
wrong.

?Vivian?he?s?he?s still unconscious. He was drunk and then?? sabi ni Stella tapos
napatingin ito sa pinto. Hindi ko na pinakinggan ang iba niyang sinabi at dumiretso
na akong pumasok. Hindi na rin sila sumunod sa akin at nanatili nalang sa labas.

The moment I saw Marco, parang gusto kong umiyak. Though di naman ka grabe ang mga
natamo niyang sugat but still the image in front made her knees wobble. Nanlamig
ako.

Dahan dahan akong lumapit sa kama ni Marco. Kung hindi lang sa mga sugat at pasa sa
mukha at katawan nito eh aakalain mong mahimbing itong natutulog. He looks okay.

Hindi. He?s not fully okay hanggan hindi pa ito nagigising, Vivian.

Hinawakan ko ang kamay niya. Nakahinga ako ng maluwag ng maramdaman ko ang init ng
kamay niya na dumantay sa palad ko.
Please wake up Marco?

Hindi ko na namalayan na tumulo na pala ang mga luha ko nun pero hinayaan ko lang
bumagsak iyon. Hindi ko alam kung ilang minuto akong nakatayo doon at pinagmamasdan
siya. Hoping to see him open his eyes. Tapos tataasan niya ako ng kilay at aawayin.
Pagagalitan. Ngingitian. Aassarin.

Tapos sasabihin niyang mahal na mahal na mahal niya ako.

?Marco, alam kong kong kasalanan ko kung bakit ka nagkakaganito kaya sana mapatawad
mo ako. Please don?t hate me too dahil sa totoo lang hindi ko kaya.?

Hindi ko alam kung ano?ng nag udyok sa akin para gawin iyon and I know it was
risky. Pero at that moment it felt that it was the right thing to do though it was
really contradicting sa sinabi ko dati.

Umaasa na baka makatulong ito.

And in a way, he deserves a piece of truth from me.

? Alam kong huli na para sabihin ko sa iyo ito pero gusto ko lang malaman mo?

Gihigugma taka??

Aalis na sana ako nung naramdaman kong gumalaw ang kamay niya at humigpit ang
pagkakahawak niya sa kamay ko.

Kinakabahan ako na at the same time eh masaya. Magandang sinyales yun. I waited for
him to open his eyes pero walang nangyari. Kinabahan ako nun habang paulit ulit
kong tinatawag si Marco pero hindi pa rin ito nagigising.

Tinawag ko na si Eli nun at sinabi sa kanya ang nangyari. Dali dali itong lumabas
at tinawag ang doctor. Pagkapasok nila eh kung ano ano nalang ang ginagawa nila kay
Marco. Hindi ko na alam kung ano?ng nangyayari sa paligid ko. Naktuon lang ako sa
kamay ko na ngayon eh mahigpit na hawak ni Marco.

?He?s condition?s stable. Let?s just wait na magising siya. From there malalaman
natin kung may ibang complications pa ba. But basing from the results, he?s okay.?
Tumango lang ako nun at binalikang attention ko kay Marco. Nakaupo ako sa gilid ng
kama niya. Hawak pa rin ang kamay ko.

Alam kong kinailangan ko nang umalis. Isa pa, baka nag-aalala na yun si Hasset sa
akin pero there?s this part of me na pumipigil sa akin.

Huli na ito, Vivian?

Naramdaman ko na may lumapit sa akin. Si Stella.

?I?ll call Hasset. Do you need anything??

Iniling ko lang ang ulo ko nun at nginitian ko siya which she also smiled in
return. Ibang iba na talaga si Stella.

Right now, she really looked like an angel tulad ng pagkakilala ko sa kanya noon.

Umalis na rin ito at sinabihan ako na okay na daw si Hasset at susunduin nalang daw
niya ako bukas ng umaga.

Si Eli nagpaalam rin sa akin na aalis at kailangan niyang kumuha ng gamit ni Marco
at ibalita kina sir Marius ang nangyari.

The whole time eh nakatingin lang ako kay Marco hanggang sa di ko na namalayan na
nakatulog na pala ako.

Marco?s POV

Nakatingin ako sa labas ng bintana.

Ilang oras na ba ang lumipas?

Napatingin ako sa kamay ko nun. The same hand that held Vivian earlier. Itinaas ko
ang kamay ko at inamoy yun. Shit, I feel like a pervert.

Gihugma taka?

Those two words keep repeating in my head.

Gihigugma taka ?

Sinabi ko sa kanya na magiging matapang ako. That nothing will not let me anything
take me away from her pero paano ko naman gagawin iyon kung siya mismo ang kusang
lumayo.

Gihigugma taka ?

I got angry because everything I did was in vain. I felt betrayed. I was hurt. I
was lost.

Gihigugma taka ?

But those two words were all it took atnaglaho ang lahat ng galit at hinanakit ko
sa kanya.

Gihigugma taka ?

It gave me hope when I thought that there was none left.

Gihigugma taka ?

Mahal kita.

But the problem now is, hindi ko alam kung saan magsisimula.

Everything is already settled.

And it seems that she has already decided.

?If ever we?ll meet each other in the next lifetime, I?ll make sure that I won?t
let you go. I love you, Marco de Silva.? I felt her lips kissed my forehead.
Naramdaman ko na parang may basa na tumulo sa mukha ko.

As soon as I heard the door closed, I opened my eyes. I touched my face and knew
instantly what it was.

Her tears.

Her pain.

Her love.

?Sa sabado na ang alis niya.?Napatingin ako kay Eli nun na tinatanggal ang bandage
niya. Hanggang ngayon, naguguilty pa ako sa kagaguhan na ginawa ko. Malaking
pasalamat ko nalang na hindi pa ako itinatakwil nitong kaibigan ko kahit na muntik
ng siyang mapahamak dahil sa akin.

Buti nga at hindi ganoon kalakas ang impact ng sasakyan sa puno. Medyo nasira nga
yung harapan ng sasakyan niya at wala naman talagang malaking epekto yun sa aming
dalawa except for the few scractches and bruises.

?Alam mo, pwede ka nang mag artista. Kahit si doc. ? he said amusedly. I smiled
faintly sa sinabi niya. Oo, pinakausapan ko si Eli na tawagan si Vivian para
puntahan ako. I even asked him na pati ang doctor eh kasabwatin niya.

I was desperate. Gusto ko siyang makita at sumbatan pero nung narinig ko ang boses
niya eh parang tinakasan ako ng lakas ng loob.

God I missed her voice. Her scent. Her touch.

Kaya nung aalis na sana siya eh di ko napigilan ang sarili ko. Akala ko nga eh
mabubuko ako, buti nalang at hindi niya napansin yun.

Stella was also all too willing to help even though I didn?t ask her to. Wala naman
talaga sa plano na mag stay si Vivian but she was quick enough to offer para
tawagan si Hasset. All the more reason para mas lalong tumagal si Vivian.

The whole time pinakiramdaman ko lang siya at nakikinig. Nung naramdaman ko na

nakatulog na ito eh that was the time I opened my eyes and watched her sleep.

Nadatnan ako ni Hasset na ganun. Buti na nga lang at hindi nagising si Vivian.

?Take care of her for me.?

?Hindi mo na kailangan sabihin yun sa akin.?

???
Nagkatinginan kami ni Hasset nun. Nagsusukatan pero sa huli siya ang unang umiwas.

?Ikaw pa rin ang mahal niya.?

?Alam ko.?

?Ganun nalang yun? Wala ka man lang gagawin??

?She has already decided. Wala na akong magagawa.? Tama, alam kong kahit ano?ng
gawin ko, hinding hindi na magbabago ang desisyon ni Vivian. Alam kong may rason
siya kung bakit nagawa niya yun.?Marami na ring nasaktan sa ginawa namin. I think
we need time to sort things out.? Hindi ko na pwedeng iwan si Stella sa ikalawang
pagkakataon. Masaydo na siyang nasaktan and from what I heard from her, mukhang mas
mabigat ang dinadala niyang problema. After all, she was a dear friend to me.

?Can you do me a favor??

Kahit na mukhang nagdadalawang isip ito eh lumapit pa rin ito sa akin. Tapos nun
kinuha ko yun sa bulsa at ibinigay kay Hasset. Nagtatakang napatingin ito sa akin
pero tinanggap niya pa rin.

?Please give this to her at the right time.?

Dahan dahan akong lumapit kay Vivian at hinalikan ang ulo niya.

?In the next lifetime, I?ll make sure this will never happen again. I will be
braver. I love you, Vivian dela Rosa??I whispered and kissed her head.

Bumalik na ako sa pagkakahiga ko at ipinikit ang mga mata ko. Niluwagan ko na rin
ang pagkakahawak ng kamay ko. Maya maya naramdaman ko ang paggalaw niya. I was
fighting all the urges na pigilan siya. Pinakinggan ko lang habang nag-uusap sila
ni Hasset.

?Teka, Hasset. Sandali lang talaga. Uhm..mauna ka na sa labas??narinig kong sabi ni

Vivian. I heard the door closed and footsteps coming towards my bed. In an instant,
my nose was filled with her scent as she bent down and kissed my forehead while
whispering the her promise to me.

And then she left.

?Pwede ka na daw madischarge ngayon. That is if you want. Pero looking at you, I
say you need to stay a few moredays. You?re still sick.?

?What are you talking about? Did the doctor say anything??

Nakita kong kumunot ang noon i Eli. Medyo kinabahan ako nun sa sinabi niya. Lumapit
ito sa akin at inilagay ang kamay niya sa balikat ko.

?You?re still broken.?seryoso niyang pagkakasabi.

?What??

?Broken hearted!?tapos tumawa siya.

?Gago!?but I was smiling to myself. Sira ulo talaga tong kaibigan ko.

Pero sumasangayon ako sa sinabi niya. Alam kong gusto lang niya pagaanin ang
sitwasyon pero in a way eh totoo rin yun.

I am broken.

I sighed. Napatingin ako uli sa labas ng bintana.

Goodbye, for now, Vivian?

Vivian?s POV

?Is this really necessary, Jacob??I asked him for the nth time. Hindi ito huminto
at patuloy lang sa paglalagay ng blush-on ko.

Nung natapos na siya eh lumayo ito ng konti sa akin at nilagay ang kamay nito sa
bewang niya.

?Perfect.?nakangiting saad nito. Inikot niya ang swivel chair at napaharap ako nun
sa salamin.

?Whoa~?yun lang ang nasabi ko. Naks naman! Siya na, siya na ang may talent sa
pagmemake-up! Not only that eh nilagyan pa niya ako ng extensions. Kaya lang
nagtataka ako kung bakit naisipan ng baklitang ito na ayusan ako.

?It?s my farewell gift for you.?sabi niya. Medyo nagulat ako nun kasi parang nabasa
niya yung iniisip ko. Oh well, what?s new diba?

Farewell gift.

Tama, sabado na.

Ang araw kung kelan ako aalis.

At ang araw ng kasal nila Marco.

?Don?t you dare cry, Vivian. Hindi waterproof ang mascara mo.?banta ni Jacob.
Nakakainis lang kasi, sabi ko naman na hindi na nila ako kailangan ihatid sa
airport pero nagpumilit pa rin. Kahit nga si Hasset eh sasama rin. Nakakahiya nga
kasi kasali siya sa entourage pero nag back out ito dahil sasamahan daw niya ako.
Kahit si Aprielle nga eh sasama. Si Eli lang yung hindi kasi bestman siya ni Marco.

Si Marco.

Napatingin ako sa orasan. Malamang nagsisimula na yung kasal. Actually, malapit

lang iyon dito kasi may maliit na simbahan dito sa subdivision. Well aside from
that eh maganda nga naman ang lugar.

Parang gusto ko tuloy siyang makita.

I immediately erased that thought from my head.

Ano k aba, Vivian! Gahi kaayo ka ug ulo! (Trans: Ang tigas talaga ng ulo mo!)

Biglang bumukas ang pinto at iniluwa nito ang isang napakagandang nilalang.
Siyempre sino pa edi ang bff ko na si Aprielle.

?Wow!?at biglang lumapit siya sa akin at niyakap ako. ?You?re sooo beautiful! As
expected from Jacob!?

?But of course, nakadagdag din yung ginawa mong damit so I must hand it to you
Mendoza. I say, we really do make quite a good team.?

?Naman no! Isa kaya akong henyo!? tapos tumawa si Aprielle. Tong babaen to, kahit
kailan talaga. Kung hindi ko alam ang tungkol sa kanila ni Eli eh di ko iisiping me
problema nito. Napakasayahin lang eh!

?Kayo talaga, ngayon niyo pa ako binola ngayo?t aalis na ako.?

?Siyempre, mahal papuri namin teh. Pasalamat
diyan eh!?tapos niyakap niya ako uli ?Kainis
umalis tapos hindi mo pa sasabihin kung saan
ganito eh sana pinatumba ko na si Marco noon
Sayang??
ka nga at libre lang to. Singilin kita
ka! Ba?t naman kasi kailangan mong
ka pupunta. Tsk..kung alam ko lang na
pa tulad ng sinuggest ng isang reader.

?Bff?mamimiss talaga kita??naiiyak na si Aprielle nun. Muntik na nga akong madala

kung di lang ako pinigilan ng baklitang yun. Kj talaga.

?Are you ready??si Hasset yun. I caught my breath when I saw him. Okay, alam kong
gwapo si Hasset pero ewan, there?s something about him right now.

He looks genuinely happy.

?Oo. Tara na??

Bumaba na kaming apat. Convoy lang kami. Si Aprielle doon na sumakay kay Jacob.
Habang papalapit kami dun sa simbahan, di ko maiwasan ang kabahan.

Pwede kayang kahit sandali lang? For the last time, makita ko si Marco?

Pero di na ako nagpadala sa emosyon ko nun. Tama na nga siguro yun. Napabuntong
hininga nalang ako nung nilagpasan namin ang simbahan pero nagulat nalang ako nung
narinig kong nagmura si Hasset.

?Bakit? Ano?ng nangyari??nag-aalalang tanong ko sa kanya.

?Shoot! How could I forget?! This is so stupid!?

?H-Ha? Bakit??

?Nasa sa akin ang singsing.?Tapos itinaas niya ang isang maliit na kahon. Hala!
Kaloka tong si Hasset! At ang singsing pa talaga ha?

Agad niyang tinawagan si Jacob at sinabi yung sitwasyon. Tinanong niya ako kung
okay lang na pumunta kami ng simbahan. Hindi ko naman daw kailangan bumaba at
madali lang daw siya. Pumayag naman ako nun. Di naman ako bababa?

Di ba?

Parang nanikit ang dibdib ko nung nag u-turn si Hasset at bumalik sa dinaan namin.
Nahihirapan akong huminga nung papalapit na kami sa simbahan. Gulay, ba?t nga uli
ako pumayag?

?I?ll be quick?tumango lang ako at mabilis na bumaba si Hasset. Pumasok siya sa

gilid nun. Naghintay ako nun.

1 second. 3 seconds. 5 seconds. 7 seconds. 9 seconds.

1 minute. Takte! Ba?t ang tagal ni Hasset? Naglalaban ang puso?t isipan ko kung
susundan ko siya kasi baka anon g nangyari sa kanya.

Oo, tama. Hahanapin ko lang si Hasset kasi baka kung ano?ng nangyari dun. Sino
nalang magdadrive sa akin sa airport diba? diba?
Ayun, bumaba na ako ng kotse at pumasok dun sa pinasukan ni Hasset. Infairness, ang
ganda ng simbahan. Kitang kita ko nga ang mga tao na seryosong nakatingin sa
harap. Hindi ko na pinansin yun kasi nga andito ako para hanapin si Hasset diba?

Ewan ko lang kung saan ako nakapasok pero nagulat nalang ako nung pagsilip ko ulit
eh nasa harapan na ako. Gulay! Ako na talaga! Akon a ang dakilang ligawin!

Tingin ko naman eh hindi ako nakikita ng tao kasi mukhang natatabunan ako ng
malaking kurtina at mukhang wala pa namang nakakapansin.

Except for one.

He saw me.

Nakita ko ang pagkagulat sa mga mukha nito at pasimple nitong iniling ang ulo niya.
Mabilis kong itinago ang sarili ko sa kurtina.

Aalis na sana ako kaso parang napako ang mga paa ko nung narinig kong nagsalita ang
pari.

?Do you, Marco de Silva, take this woman to be your lawfully wedded wife??

Hindi ko alam kung papaano ko idedescribe tong nararamdaman ko sa oras na ito.

Para akong naiihi, natatae, naiihi, natatae, naiihi and yes, natatae!

Gulay! Basta gusto kong mag ?cr ngayon! Period!

Pero nawala sa isip ko ang pumunta ng banyo nung narinig ko ang bulong bulungan ng
mga tao sa loob ng simbahan. Tinignan ko sila upang alamin yun pero nung nahagip ng
paningin ko ang isang tao eh agad kong nalaman kung bakit.

Kahit mabilis lang yun eh alam ko na napatingin ito sa direksiyon ko at nagtama ang
mga mata namin.

Hindi pa pala sumasagot si Sir Marco.

Yung mga tingin na yun eh parang nagsasabi at nag uudyok sa akin na itigil ang
kasal.

Ha! You wish Sir Marco! As if magagawa ko.

Kahit gustuhin ko man?

Muli ay naramdaman ko ang kirot sa aking puso at pilit kong pinipigilan ang sarili
na hindi maluha.
Kabilin bilininan pa naman ni Jacob na wag umiyak kasi hindi daw waterproof ang
mascara ko.Mahirap na. Nasasaktan na nga , papangit pa ako. Wag na, sayang yung
make-up.

Hindi ako ganun ka apektado.

Hindi.

Ay Vivian, sino ba ang niloloko mo?

Ang totoo eh parang dinudurog ang puso ko sa bawat segundong andito ako sa loob.

Iniwas ko nalang ang tingin ko at kasabay nun ay narinig ko ang salitang mas
lalong nagpakirot sa puso ko. I caught my breath as he said those words.

?I do.?

Pero anak ng pinakbet talaga oo! Ang daya talaga nitong katawan ko. Tuluyan na
talagang nag-uunahan sa pagbagsak ang ang mga luha ko. (at mas lalo pa akong
naiiyak kasi malamang eh pagagalitan ako ng baklang to mamaya! )

?Do you, Stella Mariz Fontanilla, take this man as your lawfuly wedded husband??

Ewan ko ba pero matapos sabihin ng pari yun eh awtimatikong nawala yata ang
panidinig ko o baka unconsciously eh kusang gumawa nalang ng da moobs nitong
katawan ko para naman eh di na ganun kasakit. Pakiramdam ko rin eh nanlamig ko at
any minute now eh bibigay na tong tuhod ko.

Nagulat ako nung naramdaman ko na kinuha ng isang tao ko ang kamay ko at pinisil
yun. Sa amoy palang nito eh alam ko kung sino iyon. Napantingin ako sa kanya at
napangiti. Ewan ko lang kung ano na yung istura ko since nag run na ata yung
mascara ko. Malamang mukhang na akong zombie nito. Dyahe?

Pero as expected eh parang wala lang to sa kanya at nginitian niya ako in return at
mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakahawak ng kamay ko. Binalik niya yung tingin
niya sa harap at kahit masakit eh I followed suit.

This is it.

Two words.

That?s all it takes at alam ko na simpleng salitang yun eh magbabago na ang lahat.

Nakita ko na nagkatinginan sina Stella at Marco at kahit na naka-veil ito eh kitang

kita mo ang tamis ng ngiti nito. Alam ko na ang susunod na mangyayari.

So I closed my eyes and wait.

?I??
Pero bago nakasagot si Stella eh narinig ko ang malakas na pagbukas ng pinto.
Naimulat ko ang mga mata ko at nakita ko doon sa harapan ang isang tao. Di ko pa
masyadong nakikita ang mukha niya nun. Lahat ng tao pati sila Marco eh nakatingin
sa kanila.

?Shit! Am I late?? sigaw ng isang pamilyar na boses.

Mas lalong lumakas ang bulong bulungan ng mga tao habang papalapit ang lalaki na
ngayon eh nakilala ko na.

Para akong nanigas sa kinatatayuan ko nung nalaman ko ang sino.

Halos walang gumalaw na tao sa loob habang dire diretso lang siya papunta sa altar.
Pagkarating niya dun eh nagulat ako nung may kinuha itong papel na hinahawakan ng
pari at pinunit iyon. Hinawi ni Stella ang veil niya. Kitang kita ko sa mukha ang
pamumutla. Si Marco naman eh parang natameme.

?What are you doing?!?sa wakas sinabi ni Marco.

Oo, nga. Ano?ng ginawa ng isang

Leo Sanmaniego dito?!

?I?m just claiming what I believe is mine. Pasensya na tol at naabala ka pa namin.?
tapos tinapik niya si Marco.

?L-Leo!?Halos di na maipinta ang mukha ni Stella. Kita mong takot na takot ito.

Ngumiti ng nakakaloko si sir Leo. Pakiramdam ko nananayo ang lahat ng balahibo ko.
Nakakatakot. Ibang iba ito sa nakilala ko na mabait at kwela na si sir Leo.

?I was afraid you forgot my name, babe.? tapos nun walang sabi sabi eh kinarga niya
si Stella at itinakbo ito palabas ng simabahan.

Masyadong mabilis ang mga pangyayari. Kung kanina eh halos walang gumalaw ni isa sa
simbahan, ngayon eh nagkakagulo na sila.

?H-Hasset, do something. Si Stella??pero pagtingin k okay Hasset eh parang kalmado

lang ito.
?Ha? Ah yes, of course. Wait.? tapos tinignan nito ang relo niya, kasabay nun eh
bumukas yung pinto na pinasukan ko kanina. Si kuya Marcus!

?Tara, Vivian. You?ll gonne be late.? di ko maiwasan na tumingin sa kabuuan nito.

Gulay! Ang gwapo ni kuya Marcus! Tapos ang sexy niyang tingnan lalo nat tinanggal
nito ang coat niya at nakabukas ang dalawang butones ng polo niya. Hala ka Vivian!
At naisipan mo pa talagang gawin yun noh sa ganitong sitwasyon. Hindi na ako halos
nakapagsalita nun lalo ng ngumiti ito at inilahad niya ang kamay niya. Ang gwapo
lang talaga!

?Vivian, be happy.? Nagtaka ako nun sa sinabi ni Hasset at pinat yung ulo ko.
Umalis na rin ito at pumunta kina Marco.

Lumabas na kami nun ni Kuya Marcus at sumakay na sa tingin ko ay kotse niya. Nakita
ko nga na andun din yung maleta ko. Napatingin ako sa labas habang nagkakagulo ang
lahat. Kahit gustuhin ko man na manatili doon pero alam kong mas lalong magkakagulo
ang lahat.

?Ready?? sabi ni kuya Marcus.

Tumango lang ako at tuluyan ng nilisan ang lugar na iyon.

Marco?s POV

?Marco, sakay na.?I saw the car door opened in front of me. It was Hasset.

Nagtataka ako kung bakit andito siya. Ang alam ko kasi eh nagback out ito dahil
ngayon din ang alis ni Vivian at siya mismo ang maghahatid nito. Siguro nakaalis na
ito since kanina pa yung flight niya. Sumakay na ako nun.

Mabilis na pinatakbo ni Hasset ang sasakayan. Medyo naabutan na naming sila kaso
nagulat ako nung biglang iniliko nito ang sasakyan.

?What the fu--?

?Stella?s going to be fine.?he said without looking at me ?Leo is a close friend of

mine. I know he?ll take care of her and the baby.?

?What?!?

?Siya ang totoong ama ng bata.?he said flatly.

I slumped back to my seat. Still unable to digest what he had said and then I
remembered.

?After all, I owe you one??

Yun kaya ang ibig niyang sabihin?

Leo Sanmaniego. Who would?ve thought?

Medyo naguguluhan pa ako sa mga pangyayari pero one thing?s for sure.

I?m free.

Tahimik lang kami ni Hasset boung biyahe. Kahit gusto ko siyang tanungin kung saan
niya ako planong dalhin eh di ko magawa.
I think I was overwhelmed by the idea na malaya na ako.

Hininto ni Hasset ang sasakyan sa tapat ng school. Since sem break na eh walang tao
dun. Nagtataka akong tumingin sa kanya nung nakababa na kami.

?What are we doing here??

Hindi agad ito kumibo at nakatingin lang sa malayo.

?Promise me you?ll never let her go, Marco de Silva.? this time eh tinignan na niya
ako at may kinuha sa bulsa nito. ?Sa susunod na mangyari ito, I won?t give her
back.?

Tapos may initsa ito sa akin. Takte! Buti nasalo ko. Langya talaga. Pagtingin ko
nun eh nagulat ako sa hawak hawak ko.

Don?t tell me?

?This is the right time and probably your last shot, de Silva. So don?t mess it
up.? sumakay na ito uli sa sasakyan at iniwan ako doon.
Napatingin ako sa kamay ko nun at nakita ko ang pagkislap ng isang maliit na bagay
sa daliri ko. Tinanggal ko iyon at tinapon.

Vivian?

After that, I firmly held the thing that Hasset gave me earlier. Afraid that I
would drop it if I didn?t hold on to it securely.

Hindi pwede.

My heart swelled with longing as I made my way inside the school.

Vivian?s POV

Ang adik ni Kuya Marcus!

Ba?t niya ako dinala dito sa school tapos iniwan pa?! Nakakatakot pa naman kasi
walang tao dito! Pinadala pa niya sa akin yung maleta ko.

Bad trip.

?Vivian, don?t you dare leave this place or else??

Yun ang sabi or better yet banta ni Kuya Marcus nung iniwan niya ako doon sa
student lounge pero gulay, ano naman ang gagawin ko dito?

Napagdesisyunan ko nalang na magikot ikot since dala ko naman yung cp ko. Na miss
ko kasi itong school na ito eh.

Ayun, nagdrama ang lola niyo. Nagrereminisce. Wag niyo nang ipa detalye sa akin
kasi ang haba nun. Tinatamad si miss otor. Basta pumunta ako sa classroom ko dati,
sa gym, sa AVR, sa secret garden ni Hasset. Plano ko pa nga sana pumunta sa Atelier
ni Aprielle kaso natatakot ako na baka mawala ako.

Iisang lugar nalang ang hindi ko napupuntahan.

That very special place.

Nung papunta ako doon eh bigla akong kinabahan na naeexcite na natatakot. Habang
papalapit ako nun eh di ko maiwasan na muluha. Kakainis! Nagiging iyakin na ako
nito eh.

Pero nung medyo malapit na ako eh bigla akong kinalibutan. Feeling ko kasi hindi
lang ako ang nandito eh. Paglingon ko eh parang may nakita akong tao. Gulay! May
mumu!

?M-May tao??wag kang sumagot! wag kang sumagot! Wag kang sumagot kung mumu ka!
Takte! natatakot na ako!

Aalis na sana ako kaso nakita ko uli yun pero nakita ko uli yung imahe na
gumalaw.Hindi ko pa naaninag yung mukha. Sinundan ko ito. Nawala ang takot ko.

Hindi pwede. Baka nagkamali lang ako.

Bigla nalang itong nawala. Gulay! Sino ba kasi ang architect ng school na ito?!

Napabuntong hininga nalang ako nun. Baka nagkamali lang talaga ako. Imposible
namang nandito siya.

Napagdesisyunan kong bumalik doon pero nagulat ako sa nakita paglingon ko.

Every girl would sigh at this sight.

Para siyang prinsipe sa sout niya or better yet He really does make a handsome
groom.

Nagtama ang aming mga mata. Neither of us spoke a word. Siguro pareho pa kaming di
makapaniwala sa mga nangyayari.

Nakita ko siyang gumalaw at dahan dahang lumapit sa akin. I smiled as tears

suddenly fell from my eyes. As soon as he reached me, and without saying anything,
he immedietly pulled me for a kiss.

It wasn?t gentle, I tell you but I didn?t mind. I didn?t care.

Ikinawit ko ang kamay ko sa leeg niya. Medyo nahirapan ako nun pero later on eh
nakasabay na ako sa mapangahas na halik ni Marco.

Ramdam ko lahat.

His pain.

His longing.

His love.

He slowly pulled away from the kiss still holding my face. Pareho kaming naghabol
ng hininga nun. Ipinikit nito ang mata niya at pinagdikit ang noo namin.

Hindi na siguro kailangan ng words para masabi namin ang nararamdaman namin ngayon.
Sabi nga nila, actions speak louder than words and I guess our actions have already
said enough.
This isn?t the right time for explanations and I don?t think it?s necessary.

Isa lang ang alam ko ngayon.

We?re free.

Yes, including me.

The moment I saw Marco standing in front of me, alam kong this is the chance that I
shouldn?t waste. I?m just happy that I didn?t have to wait for another lifetime
para magsama kami uli.

Bahala na si Batman. I know Marco is going to fight for me.

No, we are going to fight together.

Ang drama ko. Basta, kami na. Period!

?Vivian??nakapikit pa rin ito at nanati pa rin ganoon ang posisyon namin.

?Hmmm??ginaya ko na rin siya nun at pumikit na rin ako.

?Gihigugma pud taka.?Naidilat ko agad ang mga mata ko at nagulat ako na nakatingin
pala ito sa akin. Sa sobrang pagkagualat ko eh naitulak ko siya ng mahina.

?H-Ha??

?Bungol man ka oi. Ingon ko, gihigugma pud taka.? (Trans: Ang bingi mo. Sabi ko
mahal din kita.) He smiled mischievously. Shemay! Tama ba ang pagkakarinig ko?
Nagbibisaya si Marco? Paano? How?

And most importantly, ba?t ang sexy niyang magbisaya?!

?Marunong kang magbisaya? Naiintindihan mo ako??tumango ito at dimapian ng mabilis

na halik ang mga labi ko.

Pakiramdam ko namula ako nun. All this time eh naiintindihan niya ako? Gulay!
Nakakahiya! Pero medyo nagtaka ako nun kasi wala naman silang relative na taga-
Visayas o Mindanao.

?We?ve been together for more than five years, Vivian. Kahit papaano eh may
natutunan din ako. Of course, I had to get a little help from mama Lourdes too. ?

?To answer your question earlier, yes. Naiintindihan kita. Including that time when
you said that I have a nicely, shaped butts.?

Nanlaki ang mga mata ko nun. Mas lalo rin yata ako namula sa sinabi niya. Gulay! I?
ve been deceived!

?Kakainis ka talaga, Marco!?akma n asana ako aalis kaso nahawakan niya yung braso
ko at hinila pabalik sa kanya. Hinapit niya ang bewang ko kaya mas lalo akong
napalapit sa kanya.

?Where do you think you?re going??

?Aalis. May flight pa ako!?Grabe, wala na talaga akong mukhang maihaharap sa kanya.
Nahihiya na talaga ako ng bonggang bongga. Imagine the things that I?ve said to him
before na mas nakakahiya kesa dun sa sinabi niya.
?Hindi ko na hahayaan na umalis ka ulit.? And before I could respond, he gave me
another mind blowing kiss. Oh diba, napa-English tuloy ako. Pero naman, tama bang
mambitin? Hinabol ko ang mga labi niya nung bigla itong tumigil pero nilagay niya
ang isang daliri niya sa bibig ko. Bad trip.

?O, aalis ka pa??he whispered teasingly.

?Hindi na.?mabilis kong sabi at hinila siya uli para mahalikan ko. Oo, ako na ang
dakilang mahilig. Mahilig manghalik. Sa nakakadik eh.

Nung natapos kami eh doon ko lang napansin na may hawak pala ito.

Isang maliit na velvet box.

He smiled lovingly at me as he opened it, revealing what?s inside. Nagulat ako sa

nakita ko. Kinuha niya yun sa lalagyan at ipinankita sa akin ang nakasulat dito.

?You remember this??tumango lang ako nun habang paulit ulit kong binasa ang naka
engrave doon.

Always and forever.

Agad niyang sinuot sa akin ang singsing. The same ring na akala ko binila niya sa
booth namin.

?I knew it would fit you perfectly.?And he intertwined his fingers to mine. He

raised it to his lips and kissed the ring.

?Gihigugma taka, Vivian dela Rosa.?He said and kissed me again on my lips ?always
and forever.?

?Gihigugma pud taka, Marco de Silva.? I sighed and smiled ?always and forever.?

Though everything started and ended complicatedly, it doesn?t really matter

anymore. We could always start anew.

And this is where our love story starts.

CHAPTER 30

My eyes immediately flew open when I heard the the rooster's crowing.

Yeah, right.
Paano naman magkakaroon ng rooster sa gitna ng siyudad.

And take note sa condominium? Like, hello?

Unless trip ng kapit bahay namin na mag-alaga which is really out of the question.

Hindi ako makagalaw nun dahil mahigpit nitong hawak ang bewang ko. Ayoko ko rin
naman siyang magising nun kasi maaga pa naman. Mas lalo ko nalang sumiksik
papalapit sa kanya at naramdaman kong mas niyakap pa niya ako nun. Tumingala ako
para makita yung mukha niya.

Grabe, siguro nung nagsabog si Lord ng kagwapuhan eh nasalo nito lahat.

From his

perfectly shaped eyebrows

perfectly shaped nose

perfectly shaped lips

perfectly shaped jaw

Goodness I can go on and on how perfect his physical attributes are.

Napangiti ako sa thought kung gaano ako ka swerte at siya ang kasama ko

at proud kong sabihin na pagmamay ari ko ang mga attributes na yun. Mine and mine
alone.

We've been together through ups and downs

in sickness and in health

in happiness and sadness

Kahit na madalas eh sinusungitan niya ako. Sanayan lang yan kasi naman spoiled eh.

Dahan dahan akong bumangon na ako at kinuha yung mga nagkalat kong damit sa sahig.

Memories of what happened last night rushed into me at naramdaman ko ang pag init
ng pisngi ko. Tinampal tampal ko ang mukha ko. Focus, Vivian, Focus! Pero eto lang
talaga ang masasabi ko

Last night was a total bliss.

Lumabas na rin ako at naghanda ng almusal. Nang natapos na ako eh chineck ko yung
oras.
Time for him to wake up.

Dahan dahan kong binuksan ang pintuan at pumasok. Di ko agad siya ginising. Hinawi
ko muna yung kurtina. Natamaan siya ng sikat ng araw at napansin kong he stirred.
Nilapitan ko siya at pinagmasdan yung mukha niya.

Sus Ginoo! Ang gwapo talaga nito kahit tulog. Napansin ko rin na medyo kumunot yung
noo niya. Naku, alam na alam ko yun. Sa katagal na namin na magkasama alam ko na
naiirita ito. Ayaw na ayaw kasi nito na maagang ginigising.

Nung nagsawa na ako sa kakatitig sa kanya eh inayos ko uli yung damit ko at

nagprepare.

eto na.

"?? GOOD MORNING SA IYO!!!!!??"

Agad naman ito napadilat at tinignan ako. Goodness, andyan na naman yung death
stare niya. Uh oh, looks like someone woke up the wrong side of the bed...again.

"SHUT UP!!!"

Of course, ano pa nga ba ang ineexpect ko? A sweet good morning perhaps? Ha!
Impossible!

"Pero kailangan mo nang bumangon. Andaming mong gagawin ngayong araw na ito."

Di ko siya tinantanan hanggang di siya bumangon. He was about to say something pero
hindi na niya tinuloy at napailing nalang na sumunod ito sa akin.

Sinundan ko siya papuntang C.R habang sinasabi ko sa kanya ang ang schedule niya
ngayong araw na ito.
Tumigil ito sa pinto at hinarap ako. Then pinameywangan ako habang nakataas ang
kilay.

"God you're so annoying!?

Napangiti nalang ako sa kanya at binigay yung towel tapos tinulak siya papasok sa
c.r.

Aalis na sana ako nung bigla akong may naalala. Kinuha ko yung bagong bote ng
shampoo since naalala ko na ubos na pala yun. Pagbalik ko eh nadatnan ko si Marco
na nakatapis lang at may pilyong ngiti sa kanyang labi.

Once again, eh naramdaman ko ang pag init ng mukha ko (habang pasimple kong
pinagmamasdan ang oh-so-hot na katawan niya).

Marco de Silva.

my 23 year old,Spoiled,Rich, Drop Dead Gorgeous Model and Heir Alaga slash
boyfriend.

Think I should Quit?

Nah.

Kasi dahil sa kanya.

He gave me Happiness

He gave me Freedom

He gave me a Life

and most importantly

he gave me His Heart

So kahit ganun yan, di pa rin ako mag-reresign.

I owe him everything.

in return I should give him my all.

The loyalty

The service

The love

and of course, My Heart.

"I think I have a better idea." sabi niya na di pa rin nawawala ang ngiti sa labi
niya. Gulay! Hindi ko gusto kung saan papunta tong usapan na ito ah! Parang
kinkutuban ako ng masama.

"Pumasok ka na nga sa loob, Marco at baka ma-late ka pa."

"Exactly. I think it'll be much faster kung sabay tayong maliligo." and without
waiting for my response eh binuhat na niya ako at pinasok sa loob.

"Marco, ano ba! Mababasa ang damit ko!" pagpoprotesta ko pero deep down inside of
me eh gumagana na naman ang malandi ko ng pagiisip.

"Madali lang yan, Vivian. Edi tanggalin natin ang damit mo." he whispered huskily
in my ear.

Napatili ako nun nung naramdaman kong tumama yung tubig mula sa shower. Gulay!
Nabasa tuloy yung damit ko!

But I completely lost my senses when he kissed me and the next thing I knew eh
natanggal na nga niya ang damit ko. He broke away from the kiss at dun ko napansin
na di pa niya natatanggal ang tuwalya niya.

Napatingin din siya dun at agad kong iniwas ang tingin ko. Pero nagulat nalang ako
nung kinuha niya ang kamay ko at nilagay sa tuwalya at ginuide niya ako para
tanggalin yun.

Wala na. Eh hinainan na ako eh. Sunggaban na! And with that I kissed him back
again.

Hay, the joys of being Marco de Silva's yaya.

And damn proud to be one!

???????
"And lastly, may photoshoot ka at 4 p.m." patapos kong sabi after kong mag-litanya
sa harap niya tungkol sa schedules na gagawin niya ngayong araw na ito.

Tinignan lang niya ako nun habang kumakain ng hinanda kong almusal. Nung natapos na
siya eh dun pa lang siya nagsalita.

"God, you're annoying." I just rolled my eyes. There he goes again with his famous
line. "Alam mo yung bibig mo parang machine gun. Walang tigil kung mag-salita.
Naririndi na ako, alam mo ba yun?"

I just smiled at him habang nililigpit ko ang pinagkainan namin.

"Trabaho ko yun so no choice ka. Atsaka hindi ka pa ba sanay Marco. Ilang taon na
tayong magkasama noh?" dadalhin ko n asana yung mga plato sa lababo nung bigla
niyang hinapit ang bewang ko at pinaupo sa lap niya. Jusme! Buti nalang di nabasag
ang pinggan.

?Of course, it?s one of your flaws that I love about you.? tapos nun eh dinampian
niya ako ng isang mabilis na halik sa labi. Adik talaga nito. ?And it?s sir Marco,
Vivian.?

Natawa lang ako nun at iniling ang ulo ko. ?Osya, edi sir Marco, ipagtitimpla muna
kita ng kape.?

Oo nga pala, okay na kami and it seems everything?s back to normal.

Obviously , yaya ako uli ni sir Marco. Nakakaloka talaga yung alaga ko.Bigla ba
naman akong sinabihan na dapat sir ang itawag ko sa kanya kasi nung time na yun
puro sir Leo ang bukambibig ko. Na kaso di ako makapaniwala na siya pala ang tunay
na ama na pinagbubuntis ni Stella at nung time na nakasama namin siya doon sa
probinsya. Kaya ayun nagselos at banned ang pangalang Leo dito sa condo. Oops,
nasabi ko uli. Hay naku.

Speaking of Le- I mean ? sila ni Stella, wala na akong balita sa kanila. It?s been
months na mula nung incident na iyon. Yes, you read it right months. Actually,
grumaduate na nga si sir Marco eh. Of course, Magna Cum Laude ang boyfie ko.

Tama rin ang pagkakabasa niyo, we are now officially a couple. At may basbas na yan
ng magulang namin ha? Yun nga lang against sila sa amin na tumira sa iisang bahay
kahit na halos limang taon na kami nagkasama sa iisang bubong. Pero siymepre sabi
nila eh iba na daw ngayon. Ewan ko ba kung ano?ng sales talk ang ginawa ni Marco at
napapayag niya so in the end, dito pa rin ako tumira.

Siyempre, grumaduate na rin si Eli. Akalain mong kumu-cum laude ang lalaking iyon?
Siya na.

Si Aprielle at Jacob. Ewan ko sa dalawang iyon. Sarap pang untugin. Akalain mo ba

naman na iniwan ako dito sa Pinas? Bahala na sila magkuwento ng sarili nilang drama
kasi sabi naman ng otor eh may kanya kanya daw silang kuwento. O di sila na rin.

Si Hasset? Ayun, nag proceed ng medicine. Sinabi nga niya dati gusto niyang maging
doctor di ba? Kala ko loko lang yun pero tinotoo.

Kung tatanungin niyo ako, eto isang dakilang estudyante.

Ilang buwan na nga nag nakalipas and everything seemed to go out well.

Hindi na namin napag usapan ni Marco ang nangayari dati kasi nga daw nangyari na.
Tama nga naman. What?s the point di ba? After all, tahimik na ang buhay naming
lahat. So why complicate it.

?Vivian, ako na diyan.? sisimulan ko na sana ang paghuhugas ko ng pinggan nung

bigla akong hinila ni Marco at pinaupo. Tapos tinanggal niya ang apron ko at
sinuout yun. Ang cute lang. ?Thursday ngayon, baka nakakalimutan mo. So just sit
back, relax and enjoy the view,mahal? Tapos hinalikan ako uli. Aba, itong alaga
ko, kumukota ah! Oo nga pala, by sched ang panghuhugas ng pinggan namin. Akalain
mo yun, napahugas ko ng pinggan ang isang Marco de Silva. Ako na!

Napatingin ako sa sala at nahagip ng panigin ko ang isang painting. Napangiti ako
nun nung naalala ko na ilang buwan niya akong hindi pinapasok sa kwarto niya. Even
telling me na siya na daw maglilinis kasi nga kwarto naman daw niya iyon. Yun pala
may tinatago. Siya pala ang nakabili ng painting ko.

Habang pinagmamasdan ko si Marco eh di ko maiwasan na maalala ang nabasa ko sa

horoscope ko kanina at sa totoo lang, binagabag ako nun.

Nothing lasts, nothing is finished, and nothing is perfect.

Ewan ko pero parang kinutuban ako ng masama.

Hindi ko alam na mangyayari yun agad.

A single doorbell was all it took at nagbago ang lahat.

?Ako na Marco.? inunahan ko siya nun at pumunta na sa pintuan.

?Good--? di ko na natapos ang sasabihin ko nung nakita ko ang tao na nasa labas.
Para akong tinakasan ng sarili kong boses. Bigla akong nanlambot. Kung hindi ko
lang hawak ang doorknob eh malamang kanina pa ako natumba.

Hindi ko alam na ganoon lang ka iksing panahon makakasama ko si Marco.

Akala ko okay na.

I thought I already had my happily ever after.

Nagkamali ako.

Dumating na ang araw na kinatatakutan ko and he confirmed it all when he he spoke.

I guess this love is not ours to have after all.

?It?s time to go home, Miss Viviene Ayala.?

Epilogue

My eyes immediately flew open when I heard the the rooster's crowing.
Yeah, right.

Paano naman magkakaroon ng rooster sa gitna ng siyudad.

And take note sa condominium? Like, hello?

Unless trip ng kapit bahay namin na mag-alaga which is really out of the question.

Teka?

Why do I have this feeling na parang naulit na ito? D?j? vu?

Hindi agad ako bumangon nun. Grabe, feeling ko ang bigat bigat ng katawan ko. Yung
feeling na ilang kilometro ang tinakbo mo. Yung feeling na may nakapatapong na
majimbo sa likuran mo. Ganun ka bigat.

Habang nakahiga ako eh di ko maiwasan maalala ang nangyari.

Was it all a dream?

Grabe naman yun, parang teleserye lang. Ang heavy!

Kahit na medyo mabigat pa ang katawan ko eh minabuto ko nalang na bumangon at

maligo.

Pagkatapos eh lumabas na rin ako at naghanda ng almusal.

Since maaga pa naman eh minabuti kong buksan ang t.v at manood muna ng morning
news.
?Napabalitaang kinipnap umano ulit ang nag-iisang anak na babae ang may-ari ng
Fontanilla Industry. Inireport na sa araw ng kasal nito eh may isang di pa
nakikilalang lalaki ang dumukot kay Miss Stella Mariz Fontanilla??

?Grabe naman, kidnap sa araw ng kasal? Akala ko pa naman sa mga teleserye lang
nangyayari iyon.?

Pinatay ko na ang t.v since puro naman tungkol dun ang balita. Maya maya eh may
nagdoorbell. As usual, on time talaga yung nagdedeliver ng newspaper namin. Bago
ako dumiretso dun eh dumaan muna ako sa kusina at kinuha yung hinanda kong
sandwhich para sa kanya.

?Good morning, Boy! Eto oh, alam kong hindi ka pa nagaalmusal.?nagpasalamat ito sa
akin at nginitian ako matapos binigay sa akin ang newspaper.

Sa front page nito eh may malaking litrato ng isang guwapong lalaki.

The Artist?s Search For His Muse Is Over

Binasa ko yung first paragraph ng balitang iyon which fell under sa fashion
section. At tulad nga ng nakasulat sa headlines isang nagngangalang Jacob Sandoval
eh sinasabing nahanap na daw niya ang kanyang muse na nagngangalang Leah. Parang
pamilyar yung pangalan ah. Napatapal ako ng noo ko, siya nga pala yung kilalang
make-up artist.

?Psh?eh bakla naman yata iyon eh.? tapos scinan ko uli yung dyaryo at nakita ko sa
wedding section na may fineature na kasal.

?Lim-Mendoza. The Next Power Couple?I read.

Tinignan ko ang mga pictures na nandoon at napag alaman ko na ang bride daw mismo
ang nagdesign ng gown niya. Grabe, ang ganda ng pagkakadetalye at kita mong mahal
ang ginamit na materyales.Nakita ko rin ang itsura ng lalaki. Parang Casanovang
Casanova ang dating nito. Naku, mukhang masama ang kutob ko sa kasalang ito.Pero
ipagpapray ko ng bonggang bongga na sana di magkatotoo ang iniisip ko.

Meron din akong nabasa about sa isang Hasset Montenegro.Siya ang featured bachelor
ng buwan na ito. Tinaguriang Ice prince dahil sa malamig na treatment niya sa mga
kababaihan pero andami pa ring nagkakardanrapa dito dahil mayaman, matalino, guwapo
and well, mayaman. And aside from that eh sinasabing my promising future daw ito sa
medical field. Hindi pa nga daw grumagraduate eh pinagkakaguluhan na siya ng mga
kilala at naglalakihang hospital here and abroad.

Napaisip tuloy ako. Ako na kaya yung babaeng magpapatunaw sa yelo niyang puso? Ay
ang corny ko.

Napadpad ako sa orbituary nun. Ewan ko ba pero nakaramdam ako ng matinding lungkot
nung nabasa ko ang isang pangalan doon. Well aside may picture ito eh talagang kita
mo na galing ito sa mayamang pamilya dahil halos inokupado nito ang boung page.
Sayang. Sayang ang genes ng lalaking ito.

Iniisa isa ko ang mga dyaryo nun. Hinahanap ko kasi yung pinaka headline. Usually
kasi eh yun ang una among makikita yun kaso ngayon eh hindi. Sa wakas eh nahanap ko
na rin iyon.

The Lost Princess

Yun ang nakalagay sa headlines. Tungkol ito sa isang nawawalang heredera. Ang sabi
daw dito eh naglayas daw ito pero makalipas ang ilang taon eh natunton rin ito.
Babasahin ko sana ang kabuuan nito kaso nahagip ng mata ko ang oras. Jusme! Muntik
ko nang nakaligtaan.

?Hay, ang gulo talaga ng mundo ng mga mayayaman.? at napabuntong hininga nalang ako
nun. ?Buti pa tong alaga ko, pa chill chill lang.?

Dahan dahan kong binuksan ang pintuan at pumasok. Di ko agad siya ginising. Hinawi
ko muna yung kurtina. Natamaan siya ng sikat ng araw at napansin kong he stirred.
Nilapitan ko siya at pinagmasdan yung mukha niya.

Sus Ginoo! Bakit ba ang gwapo pa rin ito kahit tulog. Napansin ko rin na medyo
kumunot yung noo niya. Naku, alam na alam ko yun. Sa katagal na namin na magkasama
alam ko na naiirita ito. Ayaw na ayaw kasi nito na maagang ginigising.

Nung nagsawa na ako sa kakatitig sa kanya eh inayos ko uli yung damit ko at

nagprepare. Pero natigilan ako nun. Fine, eh di d?j? vu na kung d?j? vu. Ang weird
nito!

Eto na.

"?? GOOD MORNING SA IYO!!!!!??"

Agad naman ito napadilat at tinignan ako. Goodness, andyan na naman yung death
stare niya. Uh oh, looks like someone woke up the wrong side of the bed...again.

"SHUT UP!!!"

Of course, ano pa nga ba ang ineexpect ko? A sweet good morning perhaps? Ha!
Impossible!

"Pero kailangan mo nang bumangon. Andaming mong gagawin ngayong araw na ito."

Di ko siya tinantanan hanggang di siya bumangon. Bumangon nga pero napuno naman ako
ng mura. Sus, as if di pa ako sanay.

Sinundan ko siya papuntang C.R habang sinasabi ko sa kanya ang ang schedule niya
ngayong araw na ito.
Tumigil ito sa pinto at hinarap ako. Then pinameywangan ako habang nakataas ang
kilay.

"God you're so annoying! Ano ba kita?!"

Napangiti nalang ako sa kanya at binigay yung towel tapos tinulak siya papasok sa
c.r.

Ako si Vivian

22 years old

A proud bisaya

Single but Unavailable

why?

It's Complicated

Occupation:

Yaya

~ Wakas ~
AUTHOR?S NOTE

A dream or not a dream?

That is the question.
But that's the question I can never answer. Why? Because I'm giving you guys the
power to think or make kung ano ang ending para sa ating bida.

A dream or not a dream?

Kayo na po mismo ang humusga. Afterall, I've already given you guys some
hints/clues.
Book 2. Actually, I did plan on making one pero I decided to stick with my
original plot (and yes, it includes the confusing epilogue :p) pero we'll see. We
may never know diba? *winks* But for now, yun na po ang ending ng Occupation: yaya
and wala talaga sa plano ko ngayon ang gumawa ng book 2. :) And oh, hindi ko na
sinali ang mga special chapters dito. If you want to read those eh punta nalang
kayo dun msimo sa works ko ?

Soooooo....I want to say na maraming salamat po sa support ng story na ito. Sa

lahat na nag fan, nag comment, nag recommend sa friends nila, sa naging bago kong
mga kaibigan, sa love. THANK YOU SOOOO MUCH!

Wala na talaga akong masabi kung hindi puro thank you po! Kung pwede ko lang kayo
puntahan diyan at iisa isahin ko kayong yakapin.
?I LOVE YOU ALL LOVE! ?

Love lots,
ELLE