The Human Person flourishing in terms of science and technology (Part II)

Objectives of this dicussion

1. Define human flourishing.

2.Reflect on the relationship of scientific and technological progress and human flourishing.

So in the previous week, the philosophical relationship of human person with technology was discussed.
So this week, the topic will focus on human flourishing .What is human flourishing?

 So first we will define Human flourishing, Human flourishing is defined as an effort to

achieve self-actualization and fulfilment within the context of a larger community of
individuals, each with the right to pursue his or her own such efforts.

So human flourishing or ang pag-unlad ng tao ay tinutukoy bilang isang pagsisikap upang makamit ang
self-aktwalisasyon at katuparan sa loob ng konteksto ng isang mas malaking pamayanan ng mga
indibidwal. So ano nga ba ang tinatawag nating self aktwalisayon?, self aktwatalisayon or ang pagnanais
ng isang tao na gamitin ang lahat ng kaniyang kakayahan upang makamit and be everything that they
are capable of, when we say self actualization kasi it is the highest attainment wherein you were able to
help others because you are fully achieve your need, meaning when you are self actualized meaning you
are common thinking for the common goods of the people and you are using your potentials, talents
and abilities to help other people.

 Each with the right to pursue his or her own such efforts.
So lahat tayo, or Ang bawat tao or bawat isa sa atin sinasabi dito na may karapatang magpatuloy sa
kanyang sariling mga pagsisikap.

So lets proceed to the next

Humans, just like all organisms, have innate abilities and characteristics that let them sustain
their function and survive in a given environment. But in the very center of human being is an
unexplainable thirst for happiness, serenity,and fulfilment.

 Ang mga tao, tulad ng lahat ng iba pang mga organismo, ay may likas na kakayahan at katangian
that allow them to function and survive in a given or certain environment. Ngunit bawat tao or
bawat isa sa atin ay hindi maipaliwanag kung ano nga ba talaga yung mga desire natin para sa
tunay na kaligayahan, katahimikan, at katuparan or yung tinatawag nating happiness, serenity
and fullfilment.
So bakit nga ba ganito? Ano nga ba ang ating mga deepest desire in life?

What is our ultimate desire for living?

So kayo ba ang ano ba ang ultimate desire nyo sa buhay?
Anyone would like to share their answer.
So lets proceed to the next…
  The Greek philosopher Aristotle suggested that each man’s life has a purpose, and the function
of one’s life is to attain that purpose.
Ayon nga kay Aristotle, ang buhay raw ng bawat tao ay may layunin or purpose, at ang
function ng buhay ng isang tao ay upang makamit ang hangaring layunin nito or yung purpose
na sinasabi dito.
 And when we are talking about human flourishing lagi nating pinag uusapan dito what is
happiness?
 Happiness is the highest desire and ambition of all human beings. To achieve it, one must
cultivate the highest virtues within one’s self.
Also, according to Aristotle ,ang kaligayahan raw ay ang pinakamataas na hangarin at desire ng
lahat ng tao at upang maachieve ito, one must cultivate the highest virtues within one’s self.

 Aristotle believed that human beings have a natural desire and capacity to know and understand
the truth, to pursue moral excellence, and to instantiate their ideals in the world through action.
These actions are geared towards one’s proper and desired end - flourishing, happiness, or
“eudaimonia”.

So, Naniniwala si Aristotle na ang mga tao raw ay may likas na pagnanasa or desire at kakayahang
malaman at maunawaan ang katotohanan, upang maisakatuparan natin ang paggawa ng tama at pag-
iwas sa mali, at upang maitaguyod ang mga ideyal sa mundo sa pamamagitan ng pagkilos. Ang mga
pagkilos na ito ay naglalayong makamit ang wasto at nais na wakas na resulta, tulad ng flourishing or
pag-unlad, happiness, or "eudaimonia”

 Eudaimonia means - a Greek word which refers to a state of having a good indwelling spirit, or
being in a contented state of being healthy, happy and prosperous or the condition of human
flourishing or of living well. kalagayan ng maayos na pamumuhay ng isang tao through
happiness.

So to sum up, according to aristotle HAPPINESS is our ultimate desire for living. So someone yung iba
nagsasabi happiness is something that is material diba yung may bagong cellphone, bagong tablet,
bagong laptop, bagong gadget masaya na sila, samantalang yung iba makita lang nila yung family,
complete yung family, nakapag graduate, nakakapag aral, may trabaho yun ang sinasabi nilang
happiness because we have different kinds or different perspective in terms of happiness.
  The idea is that the rich countries should slow down in their consumption so that poor
nations can ""catch-up.

Ang ideya ay dapat bawasan ng mga mayayamang bansa ang kanilang pagkonsumo upang ang mga
mahihirap na bansa ay "makahabol."

 The de-development framework is about purposely stopping growth for the sake of improving
the state of living of developing countries. According to Hickel, how can rich countries de-
develop? They can de-develop by minimizing the economic growth and abuse that leads to
inefficient way of utilizing the resources.

Ang balangkas ng pag-unlad ay nagsasangkot ng sadyang pagtigil sa paglago upang mapabuti ang antas
ng pamumuhay sa mga umuunlad na bansa. According to hickel, how can rich countries de-develop ?
Maaari silang bumuo sa pamamagitan ng paglilimita sa paglago ng ekonomiya at pang-aabuso, na
humahantong sa hindi mabisang paggamit ng mapagkukunan

Forget ‘developing’ poor countries, it’s time to ‘de-develop’ rich countries By Jason Hickel

Orthodox economists insist that all we need is yet more growth. More progressive types tell us that we
need to shift some of the yields of growth from the richer segments of the population to the poorer
ones, evening things out a bit.

In other words, growth isn’t an option anymore – we’ve already grown too much. Scientists are now
telling us that we’re blowing past planetary boundaries at breakneck speed. And the hard truth is that
this global crisis is due almost entirely to overconsumption in rich countries.

According to economist Peter Edward it is about time that the world

leaders "forget" developing poor countries and it is about time that rich and
highly-urbanized countries are de-developed. What does this mean?

Dahil maraming mga bansa ang nananatiling mahirap, ang karamihan sa mga tradisyunal na
ekonomista ay naniniwala na higit na paglago ang kinakailangan upang mabawasan ang bilang ng mga
naghihikahos na bansa. Gayunpaman, hindi ito napatunayan sa mga nakaraang dekada. Ang mga mas
mayayamang bansa ay patuloy na nagtipon ng yaman, habang ang mga mahihirap na bansa ay nanatiling
mahirap. Ito ay humahantong sa argumento na marahil ang pag-unlad at lumalaking mahirap na mga
bansa ay hindi ang solusyon, ngunit sa halip ay pinabagal ang paglaki ng mga mas mayayamang bansa.

Kinakailangan nitong bawasan ang bilang ng mga imprastraktura pati na rin ang populasyon. Ang
pangangailangan para sa higit na pabahay ay tumaas sa isang lumalagong ekonomiya. Ang mas mataas
na pangangailangan sa pabahay ay nangangahulugang mas mababa ang lupa sa agrikultura. Ang mas
kaunting lupa sa agrikultura ay nangangahulugang mas kaunting seguridad sa pagkain. Bilang
karagdagan, ang mabilis na urbanisasyon ay nag-aambag sa global warming.

Ang konseptong ito ay nagpapahiwatig din na ang mga tao ay dapat mabuhay sa isang mas mahusay na
pamamaraan. Hindi na kailangan para sa karagdagang pag-unlad. Mayroon na tayong lahat ng kailangan
natin; kailangan lamang naming maging mas mahusay sa paggamit ng mga mapagkukunang magagamit
natin. Happiness after all is not measured in terms of wealth but in contentment with what we already
have. Ang kaligayahan parin ay sinusukat hindi sa mga tuntunin ng kayamanan, ngunit sa kasiyahan na
mayroon na tayo. That is why many poor countries are at the top when asked whether the people are
happy or not.

The other angle we can look at is when there is reduced growth in highly-
developed countries, hopefully there will also be a shift towards equal wealth
distribution as the surplus could get channeled to the poorer countries.
Ang isa pang anggulo na isasaalang-alang ay kung ang paglago ng mga bansa na may mataas na kita ay
maaaring mabagal, maaaring magkaroon ng paglipat patungo sa mas pantay na pamamahagi ng
kayamanan habang ang kita ay nakadirekta sa mga mahihirap na bansa.

 We live in a world where science and technology are the forefront of ever-changing
society. Advances and continuous technological growth are the results of intensified application
of scientific knowledge to deliver progress in the society. Indeed, progress is inevitable, so is the
desire of human to flourish. As scientific and technological development increasingly play
significant roles in human life, eudemonistic orientation of happiness never ends.

So nabuhay tayo sa panahon kung saan ang agham at teknolohiya ay nangunguna sa isang mabilis na
pagbabago ng lipunan. Ang mga pagsulong at tuluy-tuloy na paglago ng teknolohiya ay ang mga resulta
ng isang mas masinsinang aplikasyon ng kaalamang pang-agham upang makamit ang pag-unlad ng
lipunan. Sa katunayan, ang pag-unlad ay hindi maiiwasan, tulad ng pagnanais ng tao na umunlad. Tulad
ng pag-unlad na pang-agham at teknolohikal, ito naging mas mahalaga sa buhay ng tao, so yung
eudemonistic orientation ng kaligayahan ay hindi nagtatapos.