Tłumaczenie:

Anna Alochno-Janas

Redaktor prowadzący serii: Dominika Dudarew

Redakcja: Anna Strożek

Korekta: Ewa Karczewska

Projekt okładki: Marcin Homan, www.designpartners.pl

Ilustracje w książce: Mickie Mueller

ISBN 978-83-646-4583-9

www.illuminatio.pl

Wydawnictwo ILLUMINATIO Łukasz Kierus

E-mail: wydawnictwo@illuminatio.pl
Dział handlowy: zamowienia@illuminatio.pl

Plik opracował i przygotował Woblink

woblink.com
 Dokument chroniony elektronicznym znakiem wodnym

S ABATY to seria książek, która stanowi wprowadzenie oraz inspirację do

uprawiania współczesnych sabatów czarownic. Każda z ośmiu części,
zawierających m.in.: zaklęcia, rytuały, medytacje, historię, tradycyjne nauki,
inwokacje, wróżby, receptury oraz specjalne umiejętności, zgłębia zarówno
stare, jak i nowe praktyki celebrowania sezonowych obrzędów, które są
kamieniami węgielnymi w kalendarzu czarownicy.
Współcześni wiccanie oraz inni wyznawcy nurtów neopogańskich
(nowoczesne pogaństwo) obchodzą osiem sabatów, czyli świąt. Owe osiem dni
świątecznych zebranych razem tworzy Koło Czasu* albo cykl sabatowy, a każdy
z sabatów związany jest z ważnym punktem zwrotnym w czasie rocznej
podróży, podczas której natura wkracza w kolejne pory roku.
Jeśli poświęcimy nieco uwagi temu, jak obraca się Koło Czasu, pozwoli nam
to lepiej dostroić się do energetycznych cyklów natury i usłyszeć to, co każda
z pór roku do nas szepce (lub wykrzykuje!), zamiast działać w sprzeczności
z owymi naturalnymi przypływami i odpływami. Jaka pora może być lepsza do
rozpoczęcia czegoś nowego niż czas, w którym ziemia budzi się do życia po
długiej zimie i w którym wszystko nagle rozkwita, wzrasta i ponownie kiełkuje?
I jaką lepszą porę znajdziemy do medytowania i planowania przyszłości niż ten
introwertyczny letarg, w który zapadamy w czasie zimy? Nasze książki nauczą
cię, jak się skupić na duchowych aspektach Koła Czasu, jak się w nim i z nim
poruszać w harmonijny sposób oraz jak świętować swój własny wciąż trwający
duchowy wzrost i osobiste osiągnięcia. Książka, którą trzymasz w ręce, może
być zarówno twoją pierwszą książką na temat wiccanizmu**, czarostwa czy
pogaństwa, jak i najnowszą pozycją w twojej biblioteczce lub e-biblioteczce,
która jest już po brzegi wypchana wiedzą magiczną. W obu przypadkach mamy
nadzieję, że znajdziesz tu coś wartościowego, co sprawi, że wybierzesz się
w swoją własną podróż.

Wybierz się w podróż do wnętrza Koła

Czasu

Każdy z ośmiu sabatów oznacza ważny punkt w rocznych cyklach natury. Są

one przedstawione jako równo rozmieszczone szprychy w kole, które
reprezentuje całość roku; daty, na które przypadają owe święta, są także niemal
równomiernie rozmieszczone w kalendarzu.
Koło Czasu składa się z dwóch grup, a na każdą z nich przypadają cztery
święta. Cztery święta słoneczne dzielą rok na kwartały w zależności od pozycji
słońca na niebie: Wiosenna Równonoc, Letnie Przesilenie, Jesienna Równonoc
i Zimowe Przesilenie. Termin każdego z nich wyznaczany jest astronomicznie,
stąd może się nieco różnić w zależności od roku, dla którego jest wyliczany.
Między tymi dniami, wyznaczającymi kolejne kwartały, przypadają święta
„półkwartalne” zwane świętami ognia: Imbolc, Beltane, Lammas oraz Samhain.
Święta kwartalne nazywa się czasem Mniejszymi Sabatami, natomiast
półkwartalne – Wielkimi Sabatami, mimo że żaden cykl nie jest „ważniejszy” od
innego. Na półkuli południowej pory roku są odwrotne wobec tych na północy,
dlatego poszczególne sabaty obchodzone są w innych terminach.
Mimo że niniejsza książka skupia się przede wszystkim na święcie Beltane,
to jednak może być pomocna także w zrozumieniu, jak ten Mniejszy Sabat
wpasowuje się w całość cyklu rocznego.
Koło Czasu – półkula północna (wszystkie daty przesilenia i równonocy są przybliżone, dlatego
należy sięgnąć do kalendarza, aby sprawdzić właściwe daty dla danego roku).
 Koło Czasu – półkula południowa (wszystkie daty przesilenia i równonocy są przybliżone,
dlatego należy sięgnąć do kalendarza, aby sprawdzić właściwe daty dla danego roku).

Zimowe Przesilenie, zwane również Yule albo Środek Zimy, przypada

w czasie, gdy noc osiąga swą maksymalną długość – po przesileniu dni
zaczynają stawać się dłuższe. Chociaż tkwimy w zimnej ciemności, to wiemy, że
już niebawem nadejdą jaśniejsze dni. W tradycji wiccańskiej jest to czas, kiedy
rodzi się młody bóg słońca. W niektórych wierzeniach neopogańskich Król
Ostrokrzewu przegrywa walkę ze swoim jaśniejszym wcieleniem – Królem
Dębu. Świece się palą, świąteczne uczty trwają, a wiecznie zielone liście
przynosi się do domu na znak, że mimo surowości zimy światło i życie
przetrwają.
Sabat Imbolc (wymawiany także jako Imbolg) przypada w czasie odwilży,
gdy ziemia zaczyna właśnie odmarzać, sygnalizując tym samym, że czas zacząć
na polach przygotowania do zbliżającego się sezonu zasiewu. Budzimy się
z miesięcy letargu i introspekcji i zaczynamy porządkować wszystko to, czego
się nauczyliśmy podczas minionej zimy, a także robić pierwsze plany na
przyszłość. Niektórzy wiccanie błogosławią również świece w czasie święta
Imbolc, co stanowi kolejny symbol zaklinania wyraźnie teraz silniejszego
światła.
Podczas Wiosennej Równonocy, zwanej także świętem Ostara, dzień i noc
ponownie stają się równej długości, a potem stopniowo dni będą stawać się
dłuższe od nocy. Wiosenne Zrównanie Dnia i Nocy to czas odnowienia
i sadzenia nasion, jak tylko ziemia znowu powróci do życia. Podczas tego święta
ozdabiamy jajka jako symbol nadziei, życia i płodności, jak również
odprawiamy rytuały, aby pobudzić w sobie energię oraz odnaleźć moc i pasję
potrzebne do życia i rozwoju.
W społecznościach rolniczych święto Beltane oznaczało początek pory
letniej. Zwierzęta domowe były wyprowadzane, aby pasły się na bujnych
pastwiskach, a drzewa rozkwitały pięknym, aromatycznym kwieciem. Rytuały
odprawiało się po to, aby zapewnić ochronę zebranym plonom, zwierzętom
domowym oraz – rzecz jasna – ludziom. Rozpalano ogień i składano ofiary
w nadziei na uzyskanie boskiej ochrony. W wiccańskich mitach młody Bóg
zapładnia wówczas młodą Boginię. Wszyscy mamy jakieś plony do zebrania
pod koniec roku – np. plany, które jesteśmy zdecydowani wprowadzić w życie –
a święto Beltane to znakomity czas, aby z zapałem posuwać się do przodu.
Letnie Przesilenie to najdłuższy dzień w roku. To święto bywa nazywane
także Litha albo Środek Lata. Słoneczna energia osiąga swój szczytowy poziom,
a moc natury – swoją pełnię. W tradycji wiccańskiej jest to czas, kiedy moc boga
słońca znajduje się w kulminacji (zatem paradoksalnie powinna teraz zacząć
opadać) i dokonuje zapłodnienia dziewiczej bogini, która następnie ulega
przemianie w Matkę Ziemię. W niektórych wierzeniach neopogańskich jest to
moment, kiedy Król Ostrokrzewu raz jeszcze staje do walki ze swoim
jaśniejszym wcieleniem, ale tym razem zwycięża Król Dębu. Podsumowując,
jest to czas wielkiej radości i świętowania.
Podczas święta Lammas największe plony lata stają się dojrzałe. Odbywają
się obrzędy, ludzie grają w różne gry, wyrażają swoją wdzięczność i ucztują.
Święto to, znane także pod nazwą Lughnasadh, to czas radości z pierwszych
zbiorów – niezależnie od tego, czy mamy na myśli rzeczywiste zbiory z pól
i ogrodów, czy też nasze pierwsze plany, które zaczęły przynosić owoce. Tego
dnia często piecze się chleb, aby uczcić żniwa.
Jesienna Równonoc, zwane także Mabon, przynosi kolejną, ważną zmianę
sezonu oraz drugie zbiory. Słońce świeci wówczas równo na obu półkulach,
a dni i noce mają jednakową długość. Potem noce ponownie będą stawały się
coraz dłuższe. W nawiązaniu do zbiorów dzień ten świętuje się jako festiwal
poświęcenia i umierającego boga, a cześć oddaje się słońcu oraz żyznej ziemi.
Święto Samhain oznaczało u Celtów początek pory zimowej. Był to czas,
kiedy dokonywano uboju zwierząt i zbierano ostatnie zbiory, aby zdążyć przed
nieuchronnym zanurzeniem się w głębię zimowej ciemności. Rozpalano ognie,
by pomóc odnaleźć drogę błąkającym się duchom, a także składano ofiary
w imię bogów i przodków. Samhain, który postrzega się jako początek, jest teraz
często nazywany Nowym Rokiem Czarownic. Czcimy naszych przodków,
porzucamy swoje aktywności i przygotowujemy się do nadchodzącego okresu
introspekcji… i w ten sposób cały cykl rozpoczyna się na nowo.

Stosunek nowoczesnych pogan do Koła

 Czasu

Nowocześni poganie czerpią inspirację z wielu przedchrześcijańskich tradycji,

czego przykładem może być właśnie Koło Czasu. Cykl ośmiu świąt, który
obecnie celebrujemy dzięki nowoczesnemu pogaństwu, nie był nigdy w pełni
obchodzony przez żaden konkretny odłam kultury chrześcijańskiej. W latach
1940–1950 Brytyjczyk Gerald Gardner stworzył nową religię wicca, czerpiąc
z wielości różnych kultur i tradycji oraz dostosowując do niej praktyki
obrzędowe z wierzeń przedchrześcijańskich i animistycznych, ludowej magii
oraz szamańskiej dyscypliny i zakonów ezoterycznych. Połączył ze sobą
wielokulturowe tradycje równonocy i przesilenia z celtyckimi świętami oraz
wczesnoeuropejskimi świętami o charakterze rolniczym i sielankowym, czego
efektem był jedyny w swoim rodzaju model religijny, który stał się podstawą dla
wiccańskiego roku obrzędowego.
Ów wiccański rok obrzędowy zazwyczaj podąża śladem wiccan i czarownic,
jak również eklektycznych pogan różnych wyznań. Niektórzy poganie
przestrzegają jedynie połowy sabatów – albo kwartalnych, albo tylko
półkwartalnych. Inni natomiast odrzucają cały koncept Koła Czasu i obchodzą
święta kalendarzowe w zależności od kultury, w jakiej żyją, zamiast opierać się
na naturalnym rolniczym cyklu pór roku. Wszyscy mamy swoje indywidualne
ścieżki jako poganie, dlatego tak ważne jest, aby żadnej z nich nie wartościować
i żadnej nie przyznawać palmy pierwszeństwa. Utrzymywanie otwartego
i pozytywnego nastawienia jest tym, co sprawia, że wspólnota pogan tak dobrze
się rozwija.
Wielu pogan adaptuje Koło Czasu do swojego własnego środowiska. Wicca
urosła do rangi prawdziwie światowej religii, ale tylko nieliczni z nas mieszkają
w klimacie odzwierciedlającym aurę Wysp Brytyjskich – czyli miejsca, gdzie
ona się narodziła. Podczas gdy zgodnie z tradycją święto Imbolc stanowi
początek odwilży i budzenie się ziemi do życia, to w tym samym czasie w wielu
rejonach na północy panuje środek zimy. Podczas gdy dla jednych Lammas
może być świętem ku czci zbiorów, to dla innych – tych, którzy mieszkają
w rejonach, gdzie występują susze i pożary lasów – jest to niezwykle
niebezpieczny i niepewny okres roku.
Musimy zatem wziąć pod uwagę, że Ziemia składa się z dwóch półkul.
Kiedy na półkuli północnej panuje zima, to na półkuli południowej święci
triumfy lato. Dlatego w czasie, gdy poganie w Ameryce świętują Yule i Zimowe
Przesilenie, poganie w Australii obchodzą Przesilenie Letnie. Z tego powodu
indywidualne doświadczenie każdego, kto praktykuje sabaty wicca, jest
ważniejsze niż jakikolwiek dogmat zapisany w książkach.
Pozostając w tym duchu, możesz zdecydować się na opóźnienie lub
przyspieszenie określonych dni świątecznych, aby cechy właściwe danym
sabatom (związane z daną porą roku) lepiej pasowały do klimatu miejsca,
w którym mieszkasz. Możesz też akcentować różne wątki każdego z sabatów,
który właśnie obchodzisz. Nasze książki powinny ułatwić ci tego rodzaju
rozwiązania.
Bez względu na to, gdzie znajduje się twoje miejsce na ziemi – czy jest to
miasto, wieś czy miasteczko – możesz zaadaptować tradycje i obrzędy sabatowe
w taki sposób, by pasowały do twojego stylu życia oraz środowiska. Przyroda
otacza nas zewsząd – nieważne, jak bardzo my, ludzie, staramy się odizolować
od natury, bowiem powtarzające się nieustannie zmiany pór roku są
nieuniknione. Zamiast płynąć pod prąd, wielu nowoczesnych pogan korzysta
z unikalnej energii danej pory roku – niezależnie od tego, czy jest ciemno, jasno
czy szarawo – i włącza ją w bieg swego życia codziennego.
Możesz być pewien, że nasze książki zapewnią ci wszystkie informacje,
których potrzebujesz, aby móc zrobić to samo. Każda z pozycji w naszej serii
będzie przypominać tę, którą właśnie trzymasz w rękach. Pierwszy rozdział pt.
Stare praktyki opowiada o historii i tradycji, które zostały zaczerpnięte
z mitologii i wierzeń przedchrześcijańskich, a których pozostałości nadal
funkcjonują w nowoczesnym nurcie pogaństwa. Z kolei rozdział zatytułowany
Nowe praktyki ujmuje w całość wszystkie te elementy i motywy, aby potem
zinterpretować je w nowy sposób, czyli taki, który stosują nowocześni poganie,
świętując swoje sabaty. Następny rozdział skupia się na Zaklęciach i wróżbach
właściwych dla danej pory roku albo zakorzenionych w tradycji ludowej,
a jeszcze następny – Receptury i rękodzieło – przedstawia pomysły na
udekorowanie domu, praktyczne własnoręcznie wykonane przedmioty oraz
przepisy kulinarne, które uwzględniają sezonowe przysmaki. Rozdział Modlitwy
i wezwania podaje gotowe przykłady wezwań i modlitw, które możesz
zastosować w rytuałach, medytacjach czy podczas prowadzenia dziennika.
Rozdział Rytuały świąteczne wprowadza trzy pełne rytuały: jeden dla osób
praktykujących w pojedynkę, jeden dla par oraz jeden przeznaczony dla grupy
ludzi, takiej jak kowen***, krąg czy gaj****. (Nic nie stoi na przeszkodzie, abyś
dostosował jeden z podanych w tej książce czy jakikolwiek inny rytuał do
swoich potrzeb, zastępując np. dary składane w ofierze, tekst inwokacji czy
modlitwy, czynności magiczne itd. Kiedy planujesz rytuał grupowy, postaraj się
być wyczulonym na wszelkie specjalne potrzeby każdego z uczestników. Istnieje
wiele wspaniałych książek, które zgłębiają te kwestie i ułatwiają
przeprowadzenie rytuału, jeśli nie masz doświadczenia w tej materii). Wreszcie
na końcu książki znajdziesz kompletną listę odwołań (słów kluczowych)
związanych z danym świętem, począwszy od motywów magicznych,
a skończywszy na bóstwach, pokarmach, kolorach, symbolach itp.
Po przeczytaniu tej książki będziesz mieć wystarczającą ilość wiedzy
i inspiracji duchowej do świętowania sabatu z pełnym entuzjazmem. Dzięki
uczczeniu Koła Czasu potwierdzamy nasz związek z naturą, dlatego kiedy
naturalne cykle wciąż się odnawiają w swoich niekończących się obrotach,
możemy płynąć z prądem i cieszyć się drogą, którą przemierzamy.
 * Zwane też Kołem Roku (w oryginale: Wheel of the Year) – wszystkie przypisy pochodzą od tłumacza,
chyba że podano inaczej.
** Etymologia tego słowa sięga do staroangielskiego słowa wicce, które oznacza czarownika, maga
i jest jego żeńskim odpowiednikiem. Słowo „wicca” można tłumaczyć jako „wiedźma”, co jak wiadomo
w staropolszczyźnie oznaczało kobietę, która wie, która posiada sekretną wiedzę (w przeciwieństwie do
„niewiasty”, czyli tej, która nie wie). Wicca to neopogański nurt czarownic nawiązujący do tradycji
druidów. Związany jest z ekologizmem ruchu New Age i określany mianem religijnego skrzydła
feminizmu.
*** Kowen to grupa licząca zwyczajowo 13 członków.
**** Gaj stanowi grupę kilku kowenów.
W TYM ROZDZIALE będziemy zgłębiać historię i tradycje związane z sabatem
Beltane, które staną się dla ciebie głębokim źródłem inspiracji, zaspokajającym
twoją kreatywność i ducha nowości. My, ludzie magiczni, zawsze jesteśmy
wierni tradycjom, adaptując je w taki sposób, aby lepiej odzwierciedlały nasze
własne doświadczenie odnoszące się do otaczającego nas świata natury. Jak to
wkrótce zobaczysz, sabat Beltane celebrowano na wiele różnych sposobów, ale
zawsze wyjątkowo i w powiązaniu z danym czasem i miejscem, a powszechne
motywy wzrostu, ochrony, dostatku, płodności, światła, miłości i seksualności
można znaleźć właściwie wszędzie po dziś dzień.
Beltane to sabat półkwartalny przypadający mniej więcej w połowie między
Wiosenną Równonocą i Letnim Przesileniem – to czas, kiedy dni stają się
dłuższe, a moc słońca przybiera na sile. To sześć miesięcy po Samhain,
kolejnym święcie półkwartalnym. Beltane to czas, kiedy kwiaty zaczynają
rozkwitać, a rośliny zielone cieszą się przyspieszonym wzrostem. To okres
płodności i rozwoju, celebrowania miłości, światła i seksualności.
W wiccańskiej symbolice sabat Beltane może być postrzegany jako czas,
kiedy bóstwo słonecznej ziemi albo Rogaty Bóg wyrósł na krzepkiego, młodego
mężczyznę gotowego do połączenia się z boginią ziemi księżycowej albo
Potrójną Boginią w jej młodzieńczym aspekcie zmysłowej dziewicy, dojrzałej
do zapłodnienia. Beltane może być postrzegane jako ten okres roku, kiedy
Dębowy Król – symbolizujący jaśniejszą połowę ziemskiego boga – sprawuje
najwyższą władzę, triumfując nad swoim bratem bliźniakiem, rywalem
i mroczną stroną, czyli Królem Ostrokrzewu w poprzedzającym przesileniu
zimowym. Król Ostrokrzewu i Król Dębu nie są pierwotnie ideami celtyckimi,
jak często mylnie się ich przedstawia; to raczej archetypy, po raz pierwszy
spopularyzowane w książce Roberta Gravesa Biała Bogini (The White Goddess),
i należy je rozumieć jako reprezentacje ponadczasowego mitu corocznej batalii
między zimą a latem, ciemnością a światłem, które możemy odnaleźć w wielu
kulturach (Bramshaw, 222). Według Gravesa podczas gdy Król Ostrokrzewu
włada ciemną, ubywającą połową roku, czasem, kiedy słońce blednie, a dni stają
się coraz krótsze, Król Dębu nadzoruje przybywającą, jaśniejszą i radośniejszą
połowę roku.
Obchody święta Beltane zazwyczaj mają swój początek wraz z zachodem
słońca 30 kwietnia, a koniec o zachodzie słońca 1 maja (31 października/1
listopada na półkuli południowej). Są jednak jeszcze inne sposoby wyznaczania
daty świętowania. Możesz wyznaczyć termin na jesień, dokładnie między
wiosenną równonocą a letnim przesileniem, i w tym wypadku – jeśli jesteś
wiedźmą z półkuli północnej – będziesz obchodzić swoje święto w chwili, kiedy
długość ekliptyki słońca sięga 45 stopni. Możesz też uzależnić datę od znaków
zaobserwowanych w naturze. Na ziemiach celtyckich drzewa głogu były
z reguły w stadium kwitnienia, kiedy nastawał właściwy czas do świętowania,
dlatego możesz zdecydować, że będziesz obchodzić sabat Beltane wtedy, gdy
głogi albo inne kwitnące drzewa cierniowe na twoim terenie wypuszczają pąki.
Celtycki festiwal Beltane związany jest z czasem, kiedy bydło wypasano na
letnich pastwiskach; jeśli hodujesz bydło, możesz zaplanować swoje obchody
Beltane w ten sam sposób.
Możesz również – tak jak robią to niektórzy druidzi obecnie i jak czynili to
w przeszłości – ustalić właściwą datę, biorąc pod uwagę następujące po sobie
ruchy gwiazd. Możesz wyznaczyć czas obchodów tak, aby pokrywał się
z punktem, w którym słońce jest ustawione pod kątem 15 stopni w stosunku do
konstelacji Byka. Byk, symbolizowany przez zwierzę o tej samej nazwie, jest
jednym z czterech stałych, kardynalnych znaków zodiaku i ważnym „punktem
mocy” w roku astrologicznym. Druidzi – według Juliusza Cezara – przykładali
ogromną wagę do nauki na temat „gwiazd i ich poruszeń” (Littleton), a ich
umiejscowienie w relacji do ziemi i słońca było prawdopodobnie uważane za
czynnik, który ma wpływ na nasze życie codzienne i łączy nas ze stale
zmieniającymi się prądami energetycznymi natury. Wraz z Bykiem jako jego
astrologicznym władcą sabat Beltane przynosi energie zdolne odnawiać życie
i stymulować wzrost. Jest to czas wzrastającej siły, czas witalności, płodności
i seksualności. To okres łączenia się ze wszystkim, co żyje, oddychaniem
energią kosmosu, to czas składania podziękowań, proszenia o trwające
błogosławieństwa i zapewniania sobie nadnaturalnej ochrony. Ostatecznie
Beltane to czas rozwoju i wzrostu.
Sabat Beltane – o czym dobrze wiemy jako nowocześni poganie – swymi
korzeniami sięga jeszcze starożytnego Rzymu i obchodzonego wówczas święta
o nazwie Floralia, jak również wczesnego przedchrześcijańskiego i celtyckiego
festiwalu Beltane oraz innych europejskich świąt majowych. Nasz współczesny
sabat Beltane to połączenie wielu różnych tradycji, mieszanki kultur, wierzeń
i zwyczajów odzwierciedlających powszechne pragnienie powitania
nadchodzącego maja i cieplejszych temperatur oraz rozwijającej się roślinności,
która nadchodzi wraz z nim.
Nasz nowoczesny neopogański sabat Beltane wziął swoją nazwę oraz kilka
bardziej znaczących zwyczajów od wczesnego przedchrześcijańskiego
i celtyckiego festiwalu Beltaine, który obchodzono w połowie roku celtyckiego
i zarazem na początku sezonu letniego. Pasterze celtyccy pojmowali rok
dwojako: była w nim ciemniejsza, zimniejsza połowa rozpoczynająca się
sabatem Samhain, który pokrywał się z czasem, kiedy dokonywano uboju bydła,
i była też jaśniejsza, cieplejsza połowa roku, rozpoczynająca się sabatem
Beltaine, który oznaczał okres, kiedy bydło wyprowadzano na otwarte, letnie
pastwiska, aby mogło paść się do woli.
Sabat Beltaine obchodzono w Irlandii, Szkocji i na Wyspie Man, a wiele
z jego zwyczajów zostało zaadaptowanych w innych rejonach Wielkiej Brytanii
i Europy. Festiwal był znany pod nazwą Bealtaine z języka irlandzkiego, oraz
Bealltainn z języka szkockiego gaelickiego, a obie nazwy wywodzą się
z powszechnego celtyckiego słowa oznaczającego „jasny ogień”.
Festiwal Beltaine może być pierwotnie związany z kultem celtyckiego boga
Belenusa. Belenus był powszechnie rozpoznawanym bóstwem kojarzonym
z uzdrawianiem, a jego kult datuje się daleko wstecz na czasy prehistoryczne
(Jordan, 48). Chociaż Belenus jest blisko związany z rzymskim Apollem,
bogiem światła i słońca, to w kulturze celtyckiej kojarzono go z fontannami,
zdrowiem i pasterskim trybem życia. Symbolami związanymi z Belenusem są:
kamień o fallicznym kształcie, byk, koń i dąb. Jako jeden z wysokich bogów
celtyckich Belenus był znany m.in. w Irlandii, Szkocji, Walii, Hiszpanii, Anglii,
we Włoszech i Francji. Znany był również jako Belen, Belenos, Belinus,
Bellinus, Bélénos, Belennos, Bel i pod innymi imionami, w zależności od
miejsca, języka i tradycji. Inskrypcje skierowane do Belenusa znaleziono
w wielu krajach, przede wszystkim we Francji i we Włoszech, ale również
w innych miejscach w Europie. Dedykacje dla Belenusa odkryto nawet
w Ameryce Północnej. Na stanowisku archeologicznym w New Hampshire
zwanym Tajemniczym Wzgórzem (Mystery Hill), 30-akrowym kompleksie
uważanym za miejsce rytuałów wczesnych odkrywców europejskich, pośród
innych znalezisk odkryto kamienną tablicę noszącą napis zrobiony pismem
ogamicznym*, który można przetłumaczyć jako „Z dedykacją dla Bela” (Angel;
Fleming).
Chociaż istnieje niewiele historycznych danych i jeszcze mniej dowodów
archeologicznych, które ujawniają więcej szczegółów na temat wczesnych
celtyckich rytuałów związanych z sabatem Beltaine, możemy przypuszczać, że
rytuały te pierwotnie koncentrowały się na ochronie bydła, zbiorów, na
produktach mlecznych, ludziach oraz pobudzaniu urodzajności i wzrostu.
Podczas gdy święto Samhain stanowiło okres łączenia się z mroczniejszymi
energiami, Beltaine było czasem włączenia się do nurtu życia, odnowienia
i optymizmu.
Dużą rolę w ceremoniach podczas sabatu Beltaine zdawał się odgrywać
ogień. Najwcześniejszą wzmiankę na temat festiwalu Beltaine odnaleziono
w tekście średniowiecznym pochodzącym z Irlandii napisanym przez Cormaca,
biskupa miejscowości Cashel i króla Munsteru. Tekst donosi o festiwalu
obchodzonym 1 maja, mającym na celu zaznaczenie początku lata, i opisuje
rytuał ognia odprawiany w tym czasie przez druidów. Zapalano wówczas dwa
płomienie i w czasie, gdy wypowiadano zaklęcia, zmuszano bydło do przejścia
między nimi. Kolejna wczesna wzmianka na temat Beltaine pochodzi z XVII
wieku od historyka Geoffreya Keatinga, który opisuje wielkie zgromadzenie
ludzi na wzgórzu Hill of Uisneach w Irlandii obejmujące dwa ogniska, stado
bydła przechodzącego między płomieniami oraz ofiarę czynioną na cześć boga
o imieniu Bel. Wierzono, że tego rodzaju praktyki ochronią bydło przed chorobą
i w ten sposób zabezpieczą zapasy produktów mlecznych i mięsa, które były
ważnymi składnikami diety Celtów (Hyde, 90).
Podczas Beltaine ogniska domowe były wygaszane, potem odtwarzano je,
biorąc ogień z ognisk rytualnych. Zarówno bydło, jak i ludzie przechodzili
między dwoma szalejącymi płomieniami albo ewentualnie robili okrążenie
wokół ognia bądź skakali nad ruchliwymi płomieniami, co miało być czynnością
magiczną mającą na celu zapewnienie sobie dobrych zbiorów.
Znacznie więcej wiemy o zwyczajach Beltaine praktykowanych w późnym
XVIII wieku, kiedy takie tradycje w końcu zyskały zainteresowanie
folklorystów. Uważali oni za rozsądne, aby zebrać dokumentację dalszego ciągu
tej długowiecznej pogańskiej ceremonii. Sporo zwyczajów związanych
z Beltaine pozostało względnie niezmienionych po upływie wielu stuleci.
Ogniska Beltaine zachowały swoją popularność i w ciągu całego XIX wieku
praktyka przeprowadzania między nimi bydła dla zapewnienia im zdrowia
i ochrony rozpowszechniła się na wiele rejonów Irlandii.
Rytualne ogniska podczas sabatu Beltaine były rozpalane wyłącznie przez
pocieranie krzemieni. Tego rodzaju ogień – nazywany ogniem życia – był
uważany za święty. W Irlandii używano koła i wałka do wytworzenia ognia
życia; koło będące emblematem słońca staje się idealnym symbolem dla
podpalenia płomienia Beltaine. Na wyspach Skye, Mull i Tiree w pobliżu
wybrzeża Szkocji stosowano deskę dębową z wywierconym na środku otworem
oraz towarzyszącym jej dębowym świdrem. W niektórych rejonach Szkocji
tarcie w celu rozpalenia ognia uzyskiwano dzięki kwadratowemu kawałkowi
zielonego drewna z zamieszczoną w środku na dole osią. Takie wynalazki
obsługiwało czasem kilkoro ludzi w grupach. Jeśli któryś z członków grupy był
winien morderstwa, kradzieży, cudzołóstwa albo innych przestępstw, ogień nie
chciał się zapalić albo tracił swoje właściwości. Kiedy tylko udawało się
wytworzyć iskry, dodawano gatunek łatwopalnego grzyba**, który rośnie na
drzewach brzozy, co powodowało natychmiastowy wybuch płomienia, z którego
wzniecano resztę ognia.
W Walii nawet gromadzenie drewna na święty ogień Beltaine odbywało się
w sposób bardzo uroczysty. W tym celu wybierano dziewięciu mężczyzn, aby
poszli do lasu i nazbierali patyków i gałęzi z dziewięciu różnych gatunków
drzew. Jednak zanim mogli to zrobić, musieli opróżnić swoje kieszenie ze
wszystkich pieniędzy, monet czy innych metalowych przedmiotów. Kiedy już
drewno zostało zebrane, wycinano w darni duży krąg, a w jego środku
umieszczano świętą podpałkę i rozpalano ogień.
Wierzono, że święte ognie Beltaine mają magiczne właściwości. Ich
płomienie, żarzące się węgielki, popioły i dym zgodnie z wierzeniami miały
gwarantować zdrowie i ochronę. Na Wyspie Man ludzie zapraszali dym ze
świętych ognisk, aby „przepływał” między nimi i ich bydłem, wierzyli bowiem,
że zapewni im to witalność. Gdy tylko ogień zamierał, popioły rozsypywano na
zbiory, aby zwiększyć urodzaj ziemi. Niektórzy badacze są zdania, że ogniska
miały za zadanie naśladować słońce i były wykorzystywane jako imitacja, która
zapewnia odpowiednie zasoby światła słonecznego. Inni zaś twierdzą, że były
one stosowane raczej jako wyrażenie współczucia, bowiem destrukcyjne
właściwości ognia były wykorzystywane do niszczenia zgubnych wpływów –
zarówno tych naturalnych, jak i nadprzyrodzonych – w przeciwnym razie mogły
zagrozić zdrowiu ludzi, zwierząt i zbiorów.
 Pewien interesujący zwyczaj praktykowany w szkockich obszarach górskich
Highlands wiązał się z przygotowywaniem specjalnego ciasta z owsianki przy
wielkim ogniu Beltaine. Na powierzchni ciasta formowano dodatkowo dziewięć
kulek, które odłamywano jedna po drugiej i wrzucano do ognia, traktując jako
ofiarę zapewniającą bezpieczeństwo zwierzętom gospodarskim. Jeden kawałek
mógł być dedykowany bydłu, drugi – lisowi itd., do momentu, kiedy całe ciasto
zostało złożone w ofierze.
Kolejną szkocką tradycją związaną z robieniem ciasta z owsianki było
pieczenie go w ogniu, a potem dzielenie na kawałki w liczbie równej liczbie
obecnych na ceremonii osób. Jeden kawałek ciasta oznaczano węglem
i wrzucano do czepka wraz z pozostałymi, nienaruszonymi kawałkami.
Następnie każda z osób z opaską na oczach albo z zamkniętymi oczami
wyciągała z czepka po jednym kawałku. Ten, kto trafił na kawałek poczerniony
węglem, stawał się nieszczęśliwą ofiarą pośmiewiska i obiektem kpin.
Nieszczęśnik, nazywany cailleach beal-tine, Beltaine carline albo Starszą Panią
Beltaine, był na bardzo krótko niemal wrzucany w płomienie ogniska albo
zmuszany do trzykrotnego przeskoczenia nad ogniem. Następnie ofiarę
bombardowano gradem jajek i skorupek po nich i przez kolejnych kilka dni
rozmawiano na jej temat tak, jakby była osobą zmarłą. To wszystko może
brzmieć dość nieprzyjemnie, ale gdy weźmiemy pod uwagę, że historia
i archeologia dostarczają dowodów na to, że na innych celtyckich ziemiach (np.
w Anglii) faktycznie składano ofiary z ludzi, to tradycja cailleach beal-tine
wydaje się względnie nieszkodliwa.
Ogień nie był jedynym składnikiem wierzeń, który miał mieć wyjątkową
moc podczas sabatu Beltaine. Również wodę uważano za żywioł
o nadprzyrodzonych właściwościach. Powszechnie wierzono, że poranna rosa
w dniu Beltaine jest natchniona magicznymi mocami, które są zdolne zachować
młodość, stanowią pokarm działający oczyszczająco na skórę oraz upiększają
i zwiększają atrakcyjność seksualną. Druidzi zbierali rosę do wydrążonego
kamienia przed wschodem słońca o poranku 1 maja. Ten, kto został spryskany
świętą rosą, mógł się spodziewać zdrowia i szczęścia. Młode kobiety często
tarzały się w porannej rosie w dniu sabatu Beltaine albo po prostu namaszczały
swoje twarze tą cudowną wodą z nieba. Czasem rosę zbierano do słoika
i zostawiano na słońcu. Była ona wówczas filtrowana i przechowywana do
użytku przez cały rok jako uniwersalny eliksir na urodę, zdrowie itp. (MacLeod,
165).
W czasie festiwalu odwiedzano również święte źródła, a pierwsza woda
wydobyta ze studni o poranku w dniu sabatu Beltaine była uważana za płyn,
który posiada niezwykłe i silne moce magiczne. Ludzie chodzili wokół źródła
zgodnie z ruchem wskazówek zegara, naśladując kierunek poruszania się słońca
ze wschodu na zachód, potem do świętego źródła – które miał zamieszkiwać
duch – wrzucano ofiary z monet lub innych, małych przedmiotów, w nadziei
uzyskania od niego przychylności i błogosławieństw. Czasami wrzucano do
niego skrawki ubrań w celu zwalczenia choroby i innych niedogodności
(Monaghan, 41–42).
Również kwiaty odgrywały znaczącą rolę w obchodach sabatu Beltaine. Aż
do późnego XIX wieku powszechną praktyką w całej Irlandii, Szkocji i na
Wyspie Man było dekorowanie korytarzy i innych pomieszczeń kwiatami
z okazji Beltaine. Najczęściej używano żółtych kwiatów, będących symbolem
zarówno ognia, jak i słońca, dlatego chętnie wybierano pierwiosnka, głóg,
jarzębinę, kaczeńca i janowca ciernistego. Rozrzucano je na progu domu dla
zapewnienia sobie magicznej ochrony. Wiankami kwiatów przystrajano także
krowy, a nawet urządzenia do wyrobu masła i mleka. Takie zwyczaje uważano
za roztropną ochronę przed sídhe, rodzajem elfiego duszka, który miał
powodować nieszczęścia. Uważano, że owe duszki są szczególnie aktywne
w dniu Beltaine (podobnie jak w czasie sabatu Samhain), a ofiarą ich psikusów
często padają produkty mleczne. Jako dodatkowe zabezpieczenie składano też
małe ofiary z pożywienia i napojów, które zostawiano w miejscach często
odwiedzanych przez sídhe w nadziei na udobruchanie duchów i uniknięcie ich
zemsty (MacLeod, 166). Inne metody odpierania ataków sídhe obejmowały
wywracanie ubrań na lewą stronę albo noszenie małego kawałka żelaza,
substancji, która – jak przez długi czas wierzono – posiada właściwości
ochronne i zwalczające czarną magię.
Na Wyspie Man przez wieki świętowano z okazji nadejścia maja, tańcząc ku
czci słońca w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Na całej wyspie
palono także krzaki w nadziei odpędzenia wiedźm i złych duchów, które miały
szukać w nich schronienia.
Chociaż festiwal Beltaine raczej odszedł do przeszłości w połowie XX
wieku, to jednak wiele z jego zwyczajów jest kontynuowanych i miesza się
z bardziej świeckimi obchodami nadejścia wiosny. W ostatnich latach święto to
było wznawiane w wielu miejscach i obchodzono je jako powszechne
wydarzenie kulturalne. Pewne tradycje nie muszą jednak być odnawiane.
W Arklow w Irlandii zwyczaj rozpalania ognia obchodzi się po dziś dzień, mimo
że nie zawsze jest to święty ogień. Czasopismo „Wicklow People” 5 maja 2005
roku donosiło, że niektórzy mieszkańcy używali ogni Beltaine jako okazji do
pozbycia się starych mebli i innych niechcianych sprzętów domowych, paląc je
w jednym z kilku ognisk rozpalanych w Arklow w czasie nocy poprzedzającej
majowe święto.
Celtowie byli tylko jedną z wielu kultur, które celebrowały nadchodzący maj
za pomocą rytuałów, ceremonii i magii. Właściwie najwcześniejsze obchody
święta podobnego do świąt majowych, o jakich z pewnością wiemy, datują się
daleko wstecz do czasów starożytnego Rzymu. Rzymianie obchodzili doroczny
festiwal ku czci bogini Flory na koniec kwietnia i początek maja. W okresie
republiki sześciodniowy festiwal rozpoczynał się 27 kwietnia, a zgodnie
z kalendarzem juliańskim*** – 28 kwietnia. Według Owidiusza pierwsze
w historii Floralia (bo tak nazwano to święto) miały miejsce w 238 roku p.n.e.,
a ich celem było uczczenie otwarcia świątyni bogini Flory zbudowanej za radą
wyroczni – ksiąg sybillińskich**** – następującego po okresie tragicznej
w skutkach suszy (Futrell, 25–27). Flora była boginią urodzaju, roślinności
i kwiatów, świętą panią odpowiadającą za wszystko to, co rośnie. Jedno z jej
imion to Bogini Kwitnienia Roślin. Jako bóstwo przejęte z greckiej mitologii
była ona rzymskim odpowiednikiem Chloris, greckiej bogini kwiatów.
Mity relacjonowane nam przez Owidiusza opowiadają historię narodzin
boskiej Flory. Flora – pierwotnie nimfa o imieniu Chloris, która rezydowała na
Polach Elizejskich***** – pewnego pięknego wiosennego dnia wybrała się na
spacer. Jej nieopisane piękno przyciągnęło uwagę Zefira, zwanego także
Wiatrem Zachodnim. Zefir zapragnął pięknej nimfy i rozpoczął swój pościg.
Chloris uciekała przed nim, ale jej siła nie mogła się równać z siłą Zefira. Bóg
wiatru zachodniego zgwałcił ją (niektóre wersje mitu podają, że doszło jedynie
do pocałunku), a potem uczynił z niej swoją pannę młodą, przyznając jej tytuł
Flory, bogini wszystkich kwitnących roślin na ziemi.
Inne mity opowiadają o tym, jak pewnego razu Flora pomogła bogini
Junonie począć dziecko, wykorzystując w tym celu magiczną roślinę. Według
mitologii Flora była ściśle związana z seksualnością, urodzajnością
i rozkwitaniem natury ponadto była pierwszą, która rozsiewała nasiona po
pierwotnie monochromatycznej ziemi, powodując jej kwitnienie w całym jej
bogactwie kolorów i kształtów.
Festiwal Floralia obchodzony ku czci Flory obejmował gry, spektakle
pantomimy, głośne zabawy, striptiz, obfite uczty, tańce i atmosferę seksualnego
wyzwolenia, przyjemności i dzikiej pasji. Na początku Floralia obchodzono
jedynie okazjonalnie w okresach, kiedy uważano, że plony są
w niebezpieczeństwie. Jednak od roku 173 p.n.e., po okresie powtarzających się
i częstych problemów z roślinami uprawnymi, Floralia stały się corocznym
wydarzeniem, które zgodnie z wierzeniami miało zapewnić przychylność bogini
i sprzyjać urodzajnym zbiorom, zwierzętom domowym oraz ludziom.
Dla Flory robiono ofiary z kwitnących kwiatów, a pierwszego maja składano
je w imię Mai, bogini wzrostu, od której imienia pochodzi nazwa miesiąca.
Istniała również ceremonia, w której na arenę publiczną wypuszczano kozy
i zające, aby na nie polować, ponieważ wierzono, że aktywne seksualnie i pełne
temperamentu zwierzęta symbolizują płodność.
Kolejnym sposobem na zwiększenie i pobudzenie urodzaju było
obsypywanie zgromadzonego tłumu gradem „medali z wyrytymi na nich
obscenicznymi rysunkami”, wyki******, łubinu******* i różnych gatunków
fasoli, bowiem wszystkie one symbolizują energię płodności (Fowler, 94).
Kwiaty były oczywistym i znaczącym elementem Floraliów, dlatego
dekorowano nimi wszystko: od stołów, na których odbywały się uczty, aż po
samych obywateli. Kwiatowe girlandy wieszano na drzwiach, a wianki na
głowach nosili wszyscy uczestnicy festiwalu. Podobizny bogini Flory
przystrajano kwitnącymi kwiatami i uroczyście niesiono w procesjach do
kwitnących drzew.
Mimo że było to poważne wydarzenie wyrażające wielki szacunek dla Flory,
festiwal miał również wyraźny aspekt rozrywkowy, który zdecydowanie
przeważał. Ogromne ilości wina oraz wrzaskliwe śpiewy i tańce tworzyły wielce
hałaśliwą atmosferę, a hałas ten – jak wierzono – miał pomóc naturze w pełni się
obudzić i dodać jej energii po długim zimowym uśpieniu. Powszechnym
zwyczajem było noszenie jaskrawych, wielobarwnych ubrań w opozycji do
zwyczajnej bieli. Zachęcano również do rozwiązłości.
W ostatnim dniu festiwalu grupa kurtyzan zbierała się w jednym miejscu
i dawała pokaz striptizu na oczach publiczności. Inne rozrywki obmyślane
z okazji Floraliów były równie egzotyczne. Galba, który panował jako rzymski
cesarz w latach 68–69 n.e., kiedyś gościł na ceremonii słonia chodzącego na
linie!
Chociaż Cesarstwo Rzymskie rozprzestrzeniło swoje tradycje i kulturę na
obszar całej Europy, to jednak zwyczaje związane ze świętem Floraliów
mieszały się z pierwotnie istniejącymi lokalnymi świętami z okazji nastania
wiosny. Wiele kultur przedchrześcijańskich uważało maj za początek sezonu
letniego i oznaczało ten czas obrządkami płodności i innymi uroczystościami.
Z czasem to, co kiedyś było świętym rytuałem, stało się świecką uroczystością
ewoluującą w kierunku lokalnych zwyczajów z okazji Święta Majowego, które
są nadal praktykowane na terenie całej Europy i Ameryki. Majowe
Święto******** stało się połączeniem tradycji rzymskich i lokalnych, tak jak
nasze współczesne uroczystości odzwierciedlają mieszankę różnych tradycji.
Jak przystało na święto urodzaju i wzrostu, zwyczaje Święta Majowego
koncentrowały się często na kwiatach, zieleni i motywach seksualnych.
Powszechną praktyką wśród młodych mężczyzn i kobiet było chodzenie do lasu
w przeddzień święta i wyłanianie się o poranku z ramionami pełnymi listowia.
Kwiaty i gałęzie pokryte liśćmi przynoszono do wioski jako znak dobrej woli,
który ma przynieść szczęście. Czasem mieszkańcy wioski rzucali kwiaty na
siebie nawzajem. Chłopcy często rzeźbili sobie majowe kijki, czyli ręcznie
robione laski wykonane z okorowanych gałązek białej wierzby********,
i przymocowywali do nich na górze kilka pierwiosnków******** (Fosbroke,
651).
Jeden ze zwyczajów popularnego niegdyś europejskiego Święta Majowego,
który zdradza swoje starożytne korzenie, to majowa lalka. Dzieci robiły proste
lalki z naturalnych elementów albo wybierały już istniejącą lalkę i ubierały ją
w świeżo rozkwitłe kwiaty. Takie wystrojone majowe lalki niesiono potem
w ulicznych paradach przez miasto, podobnie jak Rzymianie nosili swoje
udekorowane obrazy Flory podczas Floraliów, idąc z nimi ulicami swojego
Cesarstwa wieki temu. Czasem majową lalkę umieszczano pośród girlandy
zieleni albo umocowaną w konstrukcji składającej się z dwóch skrzyżowanych
obręczy.
Kolejną nieprzemijającą tradycją Święta Majowego, która zdobyła
popularność w wielu częściach Europy, był krzew majowy. Zazwyczaj na krzak
majowy wybierano małe drzewko cierniowe i dekorowano je kwiatami,
wstążkami i pomalowanymi na jasne kolory skorupkami albo kawałkami
kolorowej tkaniny. Istniały domowe krzewy majowe, które stawiano na
zewnątrz domostwa, oraz wspólne krzewy majowe zlokalizowane w miejscach
publicznych. Czasem robiono pochód z krzakiem majowym w obrębie
sąsiedztwa, aby każdy mógł go obejrzeć. Za skuteczny środek zapewnienia sobie
pomyślnego losu uważano taniec wokół krzewu majowego, być może w wyniku
skojarzenia ze starożytnym kultem drzew odzwierciedlającym wiarę w magiczną
moc duchów mieszkających w drzewach. W niektórych miejscach, takich jak
Dublin czy Belfast, tradycją całej społeczności stawało się wspólne dekorowanie
swoich krzewów majowych razem z mieszkańcami sąsiednich dzielnic miasta,
podczas którego wszyscy cieszyli się z przyjaznej rywalizacji i próby stworzenia
najlepiej wyglądającego krzewu majowego. Duch rywalizacji często przeradzał
się w niegodziwość, kiedy to grupy z sąsiedztwa okradały swoich rywali
z majowego krzaka. Tego rodzaju praktyka okazała się w niektórych miejscach
takim problemem, że w czasach wiktoriańskich zwyczaju krzewu majowego
zakazano.
Tradycją bardzo podobną do dekorowania majowego krzewu jest zwyczaj
związany ze słupem majowym********. Formowany głównie z wysokiego
drzewa, które obierano z gałęzi, słup majowy miał oczywistą symbolikę
falliczną. Pierwotnie dekorowany kwiatami i zieloną roślinnością tradycyjny
majowy słup stanowił reprezentację urodzajnych energii i punkt centralny
uroczystości obchodzonych z okazji nadejścia wiosny. Podobnie jak to miało
miejsce w przypadku krzewu majowego, słup majowy również umieszczano
w centrum miasta, a mieszkańcy często starali się ukraść świąteczne słupy
z sąsiednich miejscowości. Był tu jednak także duch przyjaznej rywalizacji,
w której współzawodniczyli wszyscy pragnący zdobyć nieoficjalny zaszczyt
posiadania największych, najlepszych słupów majowych w okolicy.
Po wzniesieniu i udekorowaniu słupa majowego wokoło niego odbywały się
tańce w nadziei na sprowadzenie wzrostu, urodzaju i innych błogosławieństw
związanych z wiosną. W okresie wiktoriańskim niezbędną częścią dekoracji
majowych słupów stały się wstążki, a tańce wokół słupa stawały się coraz
bardziej rozbudowane. Tancerze trzymali końce wstążek i lawirowali między
sobą w skomplikowanych figurach, oplatając wstążkę wokół słupa.
Tańce wokół słupa majowego były niegdyś powszechne w całej Europie
i w końcu zawędrowały do Ameryki, a razem z wieloma takimi uroczystościami
przeniosły się do czasów współczesnych, pomimo początkowych zastrzeżeń.
Purytanie kiedyś potępiali tradycję majowego słupa, uważając ją za „pogańską
próżność przesądów i nikczemności”, a kiedy Thomas Morton w 1627 roku na
brzegach Bostonu wzniósł słup majowy mierzący prawie 25 m, dekorując go na
górze porożem jelenia, został wkrótce aresztowany przez lokalne władze
i napiętnowany jako „pan nierządu”. Zaraz potem tradycja majowego słupa ze
zrozumiałych względów na pewien czas wygasła w Ameryce, ale w okresie tzw.
wojny rewolucyjnej ozdobne słupy majowe były znowu wznoszone jako „słupy
wolności” i stały się centralnym punktem tańców i uroczystości w czasie Święta
Majowego w przededniu wojny.
Ostatecznie słupy majowe stały się chlebem powszednim Święta Majowego
w Ameryce. W czasie uroczystości w 1833 roku w Bostonie wzniesiono 4,5-
metrowy słup majowy udekorowany roślinami wiecznie zielonymi, różami
i wiankami. Mniej więcej w tym samym czasie tańce wokół słupa majowego
stały się popularne w college’ach dla kobiet i przyjęły się jako sposób na
wdrażanie kultury fizycznej i wspieranie ogólnie pojętej kondycji zdrowotnej
i płodności. Na początku XX wieku tańce wokół słupów majowych, pojmowane
jako edukacja w zakresie kondycji fizycznej, zostały wprowadzone do systemu
szkolnictwa w Nowym Jorku, a wkrótce zostały wdrożone do programu dużych
szkół miejskich w innych dzielnicach. Wynikiem tych działań był fakt, że
obchody Święta Majowego zyskiwały na popularności wśród dzieci. Podczas
świętowania 50. rocznicy Święta Majowego w Nowym Jorku, obchodzonej
w 1957 roku, ponad 12 tysięcy dzieci wzięło udział w uroczystościach, podczas
których wznoszono wielką liczbę słupów majowych pomalowanych na iskrzący
się złoty kolor (Lyons, 139–144).
Jedyną tradycją Święta Majowego, która była szeroko rozpowszechniona
w Europie, ale nigdy nie ugruntowała się na dobre w Ameryce, było
koronowanie Królowej Maja, która razem ze swoją kwiatową koroną zdradza
oznaki bliskiego podobieństwa do bogini Flory, noszącej identyczny symbol
swojej pozycji. Majowa Królowa tradycyjnie nosi białą suknię – symbol
czystości – i koronę uplecioną ze świeżych, kwitnących kwiatów. Jako
personifikacja święta i wszystkiego, co ono symbolizuje, Królowa Majowa ma
za zadanie reprezentować płodność, piękno i młodzieńczość. Może być
przywoływana podczas wygłaszania przemówień, prowadzenia parad albo
wykonywania innych pokrewnych obowiązków, zgodnie z lokalnymi
zwyczajami. Wiele miejscowości wybierało własną Królową Maja do
nadzorowania uroczystości Święta Majowego, mianując do tej roli młodą
dziewicę, którą spotykały wszelkie zaszczyty tym spowodowane. Czasem to
dzieci reprezentowały Królową Maja, a wybierano ją głównie ze względu na jej
urodę, grzeczność i niewinność.
Czasem wybierano także Majowego Króla, co było związane z tradycjami
łączenia w pary Królowej i Króla Maja jako małżonka panującej władczyni.
Zwyczaj ten może mieć swoje korzenie w bardziej zamierzchłych praktykach
pogańskich, które są symbolem mitologicznego dorocznego zjednoczenia
między boginią i bogiem oraz stanowią metaforę urodzajności ziemi
i późniejszego rozkwitania dzięki współdziałaniu ziemi i słońca.
Królowa Maja i Król Maja nie byli jedynymi, dla których aranżowano okazje
do nawiązania miłosnej relacji. Istniał zwyczaj, który wymagał, aby młodzi
ludzie szli we dwoje do lasu w przeddzień Święta Majowego w celu
zaangażowania się w miłosne igraszki. Kochankowie łączyli się ze sobą w lesie
i spędzali wspólnie noc, a o poranku wracali do domu z naręczami świeżej
zieleni, którą dekorowano całą wioskę. W niektórych miejscach wynikłe z tego
zwyczaju związki nazywano leśnymi małżeństwami. Tradycyjnie początek maja
to popularny okres do zawarcia zaręczyn i bywało tak, że leśne małżeństwa oraz
inne skojarzone pary przeistaczały się w stałe związki podczas oficjalnych
ceremonii ślubnych. Podczas zaręczyn para często miała związywane razem
dłonie, skakała nad miotłą oraz nad kotłem.
Kolejną szeroko rozpowszechnioną i znaczącą tradycją Święta Majowego
był kosz majowy. Na początku maja dzieci zawieszały małe koszyki kwiatów,
cukierków i innych smakołyków na klamkach u drzwi swoich przyjaciół
i sąsiadów jako symbol przyjaźni i życzliwości. Zwyczaj zostawiania majowych
koszyków stał się bardzo popularny w Anglii, a kiedy Anglicy osiedli
w Ameryce, praktyka ta przeniosła się wraz z nimi. Mimo że w Ameryce
powszechnie panujący purytański światopogląd ograniczał Święto Majowe do
raczej świeckiego wydarzenia, to tradycja majowego koszyka nadal się
utrzymywała, a zaczęła wygasać około połowy XX wieku. Artykuł z 24 kwietnia
1952 roku w czasopiśmie „Prescott Evening Courier” podaje, co następuje:
„Ten stary amerykański zwyczaj zawieszania majowego koszyka na
drzwiach przyjaciela w czasie Święta Majowego zdaje się odchodzić
w przeszłość. Mimo to w życiu większości ludzi jest on wciąż bardziej
popularny niż zwyczaj wysyłania kartek pocztowych na Boże Narodzenie”.
Kolejną tradycją europejskiego Święta Majowego, które w końcu odnalazło
drogę do Ameryki, jest taniec Morrisa. Był to powszechny pod koniec XVIII
i w połowie XIX wieku w Anglii wyjątkowy taniec figurowy, często
wykonywany w połączeniu z obchodami Święta Majowego. Tancerze niekiedy
dzierżyli w dłoniach rekwizyty, takie jak chusteczki do nosa czy pałeczki,
wywijając skomplikowane wzory i tworząc choreograficzne figury, a wszystko
to w takt rytmicznych kroków i ruchów. Wykonawcy tańca Morrisa tradycyjnie
nosili kostiumy składające się z: białych spodni i koszul, kapeluszy
udekorowanych wstążkami i kwiatami i blaszanych dzwoneczków
przyczepionych do nóg, ale czasem nosili także inne kostiumy wybierane pod
kątem roli, jaką mieli zagrać w przedstawieniu. Jako rytualny taniec ludowy
taniec Morrisa często zawierał bardzo teatralne elementy. Na przykład jeden
z tancerzy przywdziewał zwierzęce przebranie, a w pewnym momencie
przedstawienia grał tak, jakby właśnie umierał. Inni tancerze tłoczyli się wkoło
niego, a kiedy człowiek-zwierzę był wskrzeszany, tancerze tańczyli, radośnie
świętując jego powrót. Tego rodzaju spektakle naśladowały odradzanie się
natury i były uważane za rytuał przynoszący pomyślność całej społeczności.
Takie magiczne i teatralne elementy odzwierciedlały związki, jakie łączyły
taniec Morrisa z pantomimą, czyli kolejnym rodzajem rytualnego
przedstawienia, które także zostało włączone do europejskich uroczystości
sezonowych. Podstawowa struktura cechująca pokaz pantomimy opierała się na
bohaterze albo mistrzu, który został uśmiercony w walce, a potem przywrócony
do życia przez towarzyszącego mu lekarza. Według wierzeń sztuka pantomimy
swymi korzeniami sięga do zwyczaju „momerie”, który datuje się na około XIII
wiek. Grupy zamaskowanych imprezowiczów zwanych mimami wędrowały
w ciszy po wiosce i wchodziły do domu, by tańczyć albo grać w kości, a przez
cały czas nie mówili ani słowa. Z czasem, kiedy „momerie” zostało wchłonięte
i zlało się z innymi zwyczajami, rozwinęła się w pełni dojrzała sztuka
pantomimy. Spektakle odgrywane przez mimów, wraz ze swoim podstawowym
motywem śmierci i zmartwychwstania, stały się stosownym dodatkiem do
uroczystości skupionych na rolniczych aspektach, takich jak Święto Majowe.
Wiele obrzędów podczas obchodów europejskiego Święta Majowego nadal
zawiera silne, teatralne elementy, takie jak pantomima czy taniec Morrisa, które
przedstawiały specjalne figury taneczne obrazujące poszczególne aspekty mitu
uroczystości Święta Majowego. Angielskie wioski, takie jak Somerset
i Padstow, obchodzą Święto Majowe, obsadzając w głównych rolach jednego
lub dwa koniki na biegunach. Owe koniki to zwykle mężczyźni w maskach
trzymający między nogami konika na patyku. Do patyka dołączone jest okrycie
imitujące ciało konika. W miejscach, gdzie odgrywa się tego typu spektakle,
koniki często symbolizują lato i zimę. Konik grający rolę lata i konik w roli
zimy staczają ze sobą pozorowane walki, a zwycięża zawsze konik-lato.
W miejscowości Padstow pierwotnie był tylko jeden konik zwany „starym
koniem”. W latach 40. XIX wieku widzowie byli czasem smarowani przez
starego konia czernią lampy lub sadzą, jako że była to część uroczystości;
wierzono również, że szczęście przynosi dotknięcie poplamionego smołą,
płóciennego okrycia konika. Jako część sztuki stary koń symulował śmierć tylko
po to, aby wrócić wskrzeszony i wzmocniony w jawnej imitacji wiosennej
odnowy. W czasie I wojny światowej do uroczystości w Padstow dodano
drugiego konia, odzianego w patriotyczne kolory i przyozdobionego
wiosennymi kwiatami. Nazywano go „koniem pokoju”. Konik pokoju
odgrywający letnią porę roku cwałował wokół uczestników festiwalu
w poszukiwaniu małżonka. Atmosfera zabawy brała górę, kiedy koń „zdobywał”
kobiety, przykrywając je swoim kostiumem-okryciem. Niegdyś wierzono, że
jeśli kobieta została „nakryta” przez takiego konia, powinna się spodziewać, że
zajdzie w ciążę w ciągu roku.
Koniki „na biegunach” to nie jedyni członkowie obsady Święta Majowego.
Wiele sztuk mimicznych albo teatralnych póz w tańcu Morrisa przedstawia także
postać Głupca lub Prześmiewcy, prezentują je również inne osobowości, których
związki z wiosennymi rytuałami są raczej rzadko pamiętane. Na przykład Robin
Hood i Lady Marion, o których najlepiej znane opowieści koncentrują się na
zakazanej miłości i rabowaniu bogatych, aby oddać biednym, byli głównymi
postaciami podczas obchodów angielskiego Święta Majowego w epoce
średniowiecza i w okresie panowania Tudorów. Przyodziany w zieleń Robin
Hood stał się symbolem światła, ciepła i soczystego, letniego listowia,
bohaterem przybywającym, aby przynieść wybawienie z głębin zimowej
ciemności i braku życia. Lady Marion, która towarzyszy Robin Hoodowi jako
główna postać w wielu uroczystościach Święta Majowego, przyjęła na siebie
rolę kogoś w rodzaju majowej Królowej albo Pani Maja, czyli urodziwej
dziewicy przychodzącej, aby wprowadzić cieplejszą porę roku. Z uwagi na to, że
tradycyjny taniec Morrisa nie zezwalał tańczyć kobietom, rolę Lady Marion
często odgrywał mężczyzna w przebraniu kobiecym. Możliwe, że pochodzenie
Lady Marion wywodzi się z francuskiej opowieści o pastereczce i jej kochanku,
któremu od czasu do czasu zdarza się być pasterzem o imieniu Robin.
Funkcjonuje także ktoś taki jak Jack w Zieleni, żyjące i oddychające
uosobienie leśnego boga albo ducha natury przychodzącego, aby wybawić
rodzaj ludzki od pory zimowej. W XVI i XVII wieku obchody Święta
Majowego w Anglii często przedstawiały Jacka w Zieleni, który był przyodziany
w stożkowatą konstrukcję w całości pokrytą liśćmi. Oczekiwano od niego, że
będzie głośny, pijany i hałaśliwy, ale jako taki wypadł z łask w bardziej
pruderyjnej i stosującej się do form epoce wiktoriańskiej.
Mimo że ludność Europy była w większości wyznania chrześcijańskiego, to
w owym czasie sztuka pantomimy i taniec Morrisa ugruntowały się jako te
tradycje ludowe, które do dziś odzwierciedlają znacznie starsze elementy
pogańskie, nawiązując zarazem do motywów dorocznych cykli natury: śmierci,
zmartwychwstania i urodzaju.
Kolejną majową uroczystością, o której warto wspomnieć, jest Noc
Walpurgi – niemieckie święto obchodzone 30 kwietnia albo 1 maja na terenie
dużej części środkowej i północnej Europy. Najwcześniejsza wzmianka o Nocy
Walpurgi została znaleziona w wydanym w 1603 roku dziele zwanym
Calendarium Perpetuum autorstwa Johanna Colera, ale samo święto
prawdopodobnie ma wcześniejsze pochodzenie. Zasadniczo ta wiosenna
uroczystość oznaczająca koniec zimy została nazwana od imienia angielskiej
misjonarki, którą kanonizowano 1 maja 870 r. n.e. jako Świętą Walpurgę.
Z powodu daty kanonizacji świętą powiązano z obrzędami i tradycjami
majowymi, a wigilia Święta Majowego zaczęła być znana jako Noc Walpurgi
albo Walpurgisnacht w języku niemieckim i holenderskim. Noc tę świętowano,
rozpalając ogniska, tańcząc i odprawiając rytuały mające ustrzec przed
złośliwymi czarami oraz innymi zagrożeniami. Był to czas, kiedy wierzono, że
wiedźmy zbierają się na wierzchołkach gór, by rozpalać ogień i zapowiedzieć
nadejście wiosny. W niektórych miejscach Noc Walpurgi obchodzono jako
„palenie czarownic”. Sztuczne czarownice zrobione ze szmat i słomy, a czasem
także z kijów od mioteł, wrzucano w płomienie i spalano. Zwyczaj ten miał na
celu symboliczne zakończenie zimy, a zarazem wypędzenie zła czy
nadprzyrodzonych mocy, które w przeciwnym razie mogłyby poważnie
zaszkodzić.
W Szwecji Noc Walpurgi obchodzona jest jako Valborg i tradycyjnie
związana jest z tańcem, śpiewem, ogniskami oraz zabawą „cukierek albo
psikus”. Pewien bardzo stary i rzadko współcześnie praktykowany szwedzki
zwyczaj nakazywał młodym ludziom pójście do lasu o zmierzchu i nazbieranie
zieleni i gałęzi, a następnie przyniesienie ich do wioski i umieszczenie na
domach dla dekoracji. Grupa młodzieży śpiewała pieśni, a od właścicieli domu
oczekiwano zapłaty w postaci jajek za bezinteresowną usługę.
Wraz z upływem kolejnych stuleci wczesne majowe rytuały i tradycje
połączyły się, tworząc szeroki wachlarz możliwości i bogactwo eklektycznych
zwyczajów. Sabat Beltane to celebracja płodności i wzrostu oraz zyskujących
z każdym dniem na sile ciepła i światła słonecznego. Starożytni znaleźli całe
mnóstwo pomysłów na uczczenie święta, począwszy od rytuałów,
a skończywszy na magii i wielu innych środkach wyrazu. My, współcześni
poganie, możemy się cieszyć jeszcze większą różnorodnością, ponieważ nasz
sabat Beltane reprezentuje cały zlepek różnych mądrości związanych z majem,
które nawarstwiały się przez tysiące lat. Świętowanie z okazji nadejścia piątego
miesiąca w roku to tradycja, nawet jeśli obchodzimy ją po swojemu.

* Pismo ogamiczne to rodzaj alfabetu używanego w językach celtyckich. Składa się z kresek
rysowanych prostopadle albo skośnie i umieszczanych na osi.
 ** Może to być rodzaj grzyba znanego jako muchomor czerwony – grzyb o czerwonym, biało
nakrapianym kapeluszu o potencjalnych właściwościach psychotropowych i wysokim stopniu toksyczności
(przyp. autorki).
*** W Polsce kalendarz gregoriański (korygujący naliczanie lat przestępnych) wprowadzono od razu po
jego uchwaleniu przez papieża Grzegorza XIII, czyli już w roku 1582.
**** Księgi Sybilli – najsłynniejszy zbiór przepowiedni, której autorką miała być Sybilla (imię
nadawane wieszczkom i kapłankom Apollina) z Kume w Kampanii. Przechowywano go na Kapitolu. Po
tym jak spłonął, zastąpiono go nowym.
***** Pola Elizejskie – w mitologii greckiej i rzymskiej kraina wiecznej szczęśliwości, którą po śmierci
zamieszkiwały dusze dobrych ludzi.
****** Wyka to mała roślina kwitnąca stosowana do karmienia zwierząt gospodarskich (przyp.
autorki).
******* Łubin to gatunek rośliny strączkowej o żółtych strąkach (przy. autorki).
******** W oryginale: „May Day”, czyli Święto Pracy przypadające na 1 maja.
******** Wierzba w symbolice chrześcijańskiej oznacza zmartwychwstanie i nieśmiertelność duszy.
******** Pierwiosnek to powszechna nazwa gatunku Primula veris, rośliny kwitnącej spokrewnionej
z pierwiosnkiem, który wytwarza w okresie wiosny jasnożółte kwiaty [przy. autorki].
******** Zwyczaj ten przywodzi na myśl skojarzenia z tradycją przygotowywania palmy
wielkanocnej, wykonywanej z witek wierzby albo pnia drzewka, i bogato strojonej kwiatami, wstążkami
itp.
C HOCIAŻ WSPÓŁCZESNE PRAKTYKI pogan często bardzo różnią się od tego, co
robili nasi pradawni przodkowie, to jednak nasze celebrowanie sabatu Beltane
odzwierciedla ponadczasowe wierzenia i tradycje, które przetrwały w ciągu
wieków. Kiedy natura znajduje się w wiosennej glorii, naturalne jest, że
radujemy się i świętujemy, widząc ciepłe promienie słońca, piękne kwiaty
i wzrastające rośliny, które wkrótce dojrzeją do karmienia i odżywiania całych
mas ludzkich. Sabat Beltane to czas świętowania z okazji nadejścia wiosny
i lata, czas uczczenia wzrastającej siły słońca oraz dłuższych dni i kojącego
ciepła, które ono ze sobą przynosi. Podczas gdy natura rozkwita, to samo dzieje
się z ludzką duszą, i kiedy zbliża się dzień Beltane, stajemy się pełni energii
i rozbudzeni seksualnie. Nasze głowy zaprząta miłość, lubieżne myśli często
zajmują nasz czas, a my spostrzegamy, że jesteśmy w nastroju do zabawy,
podniecenia, magii itd.

Współczesne motywy przewodnie

i elementy wspólne

Mimo że uroczystości i zwyczaje różnią się od siebie w zależności od miejsca na

mapie i od danej jednostki, to jednak istnieje wiele wspólnych motywów
i podobieństw. Uroczystości mają tendencję do wywoływania uczucia beztroski
i śmiechu, a rytuały z reguły skupiają się na takich wartościach jak: płodność,
dobrobyt, zdrowie, ochrona, oczyszczenie i wzrost, kiedy nastaje sezon letni.
Działania magiczne dążą w kierunku motywów miłości, namiętności i romansu,
a magia seksualna staje się ulubioną techniką czarowania. Muzyka, taniec,
ucztowanie, śpiewy, pikniki i rytuały związane z ogniskiem domowym
i wspólnym gromadzeniem się ludzi są często włączane do obchodów święta
Beltane, a kwiaty i roślinność są powszechnie używane jako symbol obfitości
i urodzajności natury. Większość uroczystości z okazji sabatu Beltane ma
miejsce na zewnątrz tam, gdzie jest to możliwe, z towarzyszeniem radosnej
zabawy i magii, które odbywają się przez całą dobę. Seks, miłość, śmiech,
romans i świętowanie wiosny i sezonu letniego stają się punktem centralnym
uroczystości, a popularnymi aktywnościami tego czasu są: spacery, pikniki,
imprezy składkowe, tańce wokół majowego słupa i gry romantyczne na świeżym
powietrzu.

Sabat Beltane na wsi

Poganie na terenach wiejskich świętują sabat Beltane za pomocą rytuałów

skoncentrowanych na oddawaniu czci urodzajności natury i zapewnianiu sobie
dobrobytu i ochrony dla rodziny, gospodarstwa i mienia. Często rozpala się duże
ogniska i odprawia rytuały magiczne mające na celu ochronę zwierząt
domowych i zbiorów. Niektórzy ludzie przeprowadzają swoje bydło między
dwoma ogniskami, próbując w ten sposób ustrzec zwierzęta przed chorobami
i urazami, podobnie jak robili to pradawni Celtowie. Powszechną praktyką jest
również obchodzenie granic swojej posiadłości i jednoczesne odprawianie
rytuałów ochronnych. Domy i ołtarze dekoruje się często dzikimi kwiatami
i inną roślinnością naturalnie występującymi na danym terenie, świeżo
zebranymi na dzikich łąkach przez mieszkańców wsi tuż przed sabatem.
Większość wiejskich pogan świętuje Beltane w pojedynkę albo w małych
grupach złożonych z najbliższej rodziny i być może także z kilku mieszkających
nieopodal przyjaciół i sąsiadów.

Sabat Beltane w mieście

Poganie miejscy, którzy odczuwają korzyści z życia w mieście, napotykają na

pewne przeszkody, kiedy przychodzi do świętowania sabatu Beltane.
Początkującym może być trudno znaleźć miejsce do rozpalenia sabatowego
ogniska, kiedy są otoczeni przez wieżowce i korki drogowe. Innym znowu może
przeszkadzać to, że roślinność w mieście jest często uboga, przez co
komunikowanie się z naturą w betonowej dżungli może być dużym wyzwaniem.
Jednak tego rodzaju trudności nie mają znaczenia dla pomysłowych,
współczesnych pogan, a miejskie wiedźmy odnajdują twórcze sposoby, aby im
zaradzić. Na przykład zamiast ognisk używa się świec i kominków, a szybka
wyprawa do kwiaciarni może nam zapewnić nagrodę w postaci prawdziwego
listowia do udekorowania zarówno korytarzy, jak i miejsc do odprawiania
rytuałów. Czasem stosuje się sztuczne kwiaty w miejsce świeżych i naturalnych.
Dla wielu miejskich pogan celebrowanie sabatu Beltane odbywa się na zewnątrz
w publicznych parkach. Skoro większość mieszkańców miast nie uprawia roślin
ani nie hoduje zwierząt gospodarskich, rytuały Beltane są zwykle skupione na
bardziej osobistych celach, takich jak rozwój osobisty, kreatywna twórczość,
oczyszczanie i romans. Do magii i rytuałów mogą zostać włączone rośliny
doniczkowe i zwierzęta domowe, które nadają miejskim praktykom charakter
nieco większego kontaktu z naturą. Obecnie coraz częściej na terenach miejskich
występują otwarte i ugruntowane wspólnoty pogańskie, a rytuały z okazji sabatu
Beltane i towarzyskie zgromadzenia są powszechne w wielu większych miastach
Ameryki.

Różni poganie i różne praktyki

Oto próbka pogańskich „wyznań” i krótki przegląd ich kilku różnych sposobów
na uczczenie sabatu Beltane. Miej jednak na uwadze, że poganie są grupą
różnorodną i nawet między poganami uznającymi te same ścieżki i tradycje
wciąż istnieją duże różnice w praktykach i wierzeniach.
Celtyccy rekonstrukcjoniści
Celtyccy rekonstrukcjoniści stawiają sobie za cel praktykowanie religii
wczesnoceltyckiej jako tej, która jest najbardziej wierna historii. Często
określają oni czas obchodów święta Beltane za pomocą obserwacji widocznych
znaków w naturze. Kiedy lokalne drzewa głogu zaczynają kwitnąć, jest to
interpretowane jako sygnał, że nadszedł właśnie czas sabatu Beltane.
Alternatywą jest obchodzenie święta Beltane w dniu pierwszej pełni księżyca
następującej po kwitnieniu głogów albo wyznaczanie czasu świętowania tak, aby
jego data zbiegała się z terminem, kiedy słońce znajduje się pod kątem piętnastu
stopni w relacji do konstelacji Byka. Wielu celtyckich rekonstrukcjonistów
wiąże sabat Beltane z jego gaelicką nazwą Lá Bealtaine.
Podobnie jak sami Celtowie, tak i celtyccy rekonstrukcjoniści zwykle
oznaczają sabat Beltane rytualnymi ogniskami. Rozpalają dwa ogniska,
a wówczas bydło, czworonożni pupile oraz ludzie przechodzą między nimi, aby
zapewnić sobie błogosławieństwa i ochronę. Potem zapala się świece od ognia
głównego ogniska i przynosi się je do domu, co jest odzwierciedleniem
pierwotnej celtyckiej tradycji ponownego rozpalania płomieni ogniska
domowego od świętego ognia Beltane. Na terenach miejskich, gdzie nie jest
możliwe rozpalenie ogniska, współcześni poganie mogą je zastąpić pochodniami
lub świecami.
Popularną tradycją jest również ucztowanie i ogólna radość, czasem
przygotowuje się nawet tradycyjne celtyckie potrawy i napoje. Do domu
przynosi się gałązki drzewek kwitnących, a jarzębinowe krzyże zawiesza się
częstokroć na ścianie jako środek do uzyskania magicznej ochrony. Niegdyś
szeroko znany i powszechnie wychwalany na całych Wyspach Brytyjskich jako
ochronny talizman jarzębinowy krzyż był równoramiennym krzyżem zrobionym
z dwóch drewienek jarzębiny, które często związywano na środku za pomocą
kawałka czerwonej nitki. Odprawiano także ceremoniały dotyczące tradycji
majowych krzewów i oddawano cześć bóstwom. Celtyccy rekonstrukcjoniści
mogą także celebrować sabat Beltane, odwiedzając źródła, gdzie można
wygłaszać modły albo afirmacje skierowane do ducha studni oraz składać mu
ofiary.

Wiccanie
Wicca to tradycja czarostwa wprowadzona około połowy XX wieku i oparta na
przedchrześcijańskich wierzeniach animistycznych oraz zasadach i praktykach
szamańskich. Większość Wiccan oddaje cześć męskiemu bóstwu, znanemu jako
Rogaty Bóg, oraz żeńskiemu bóstwu o trzech aspektach, znanemu jako Potrójna
Bogini. Jej trzy aspekty odnoszą się do trzech oblicz kobiety: dziewicy, matki
i wiedźmy-staruchy. Większość Wiccan ma tendencję do bycia eklektycznymi
w swoich praktykach i chociaż muszą się oni stosować do pewnych
tradycyjnych metod czy wytycznych, zawsze pozostaje mnóstwo miejsca na
personalizację, improwizację i kreatywne podejście do obrzędów. Wiccańskie
obchody sabatu Beltane zwykle skupiają się na płodności i seksualności, chociaż
powszechne mogą być także motywy obfitości, ochrony, oczyszczenia czy
wzrostu. Punktem centralnym uroczystości często stają się tańce wokół
majowego słupa, a wiele lokalnych grup gości przewodniczy spotkaniom
wspólnot. Zazwyczaj rozpala się jedno lub dwa ogniska, a towarzyszą im głośne
zabawy, ogólna wesołość i zamieszanie.
Chociaż zwyczajowe podejście do święta cieszy się dużym szacunkiem, to
jednak przeważa atmosfera zabawy i frywolności. Sprośne zachowania stają się
czymś stosownym, przyjacielski flirt jest mile widziany, a otwarte rozmowy
o charakterze erotycznym są ogólnie przyjętą normą. W niektórych kowenach
najwyższa kapłanka i najwyższy kapłan przywracają do życia beltański mit
o młodym, pożądliwym bogu łączącym się z płodną, dziewiczą boginią, dając
tym samym nowe życie i odnowienie ziemi. Czasem to przywrócenie ma
charakter rytualnego seksu, ale obecnie wiele grup poprzestaje na bardziej
symbolicznych reprezentacjach mitu, wykonując czynności, które mają jedynie
imitować akt seksualny. Na przykład różdżka lub berło mogą być gwałtownie
zrzucane do naczynia, co ma być symulacją penetracji w czasie stosunku
seksualnego; naczynie jest tutaj symbolem energii żeńskiej, a różdżka lub berło
reprezentuje energię męską. Czy to dosłowny, czy tylko symboliczny – rytuał
zjednoczenia służy świętemu celowi: ma przynieść praktykującym go
uczestnikom głębsze, empiryczne zrozumienie urodzajności ziemi i jej
kwitnienia po tym, jak przeminie ciemniejsza część roku.
Chociaż rytualna nagość jest preferowanym „strojem” podczas świętowania
wiccańskiego sabatu Beltane, to jednak często nosi się rytualne szaty ozdobione
girlandami kwiatów, a normą jest ubiór o żywych kolorach. Dominują zielony
i żółty, ale pojawiają się także różowy, biały i inne pastelowe kolory, mające
odwoływać się do wiosny, nieskazitelności i romantyzmu. Często dom i ołtarz
dekoruje się w ten sam sposób, przyozdabiając je kwiatami i kolorami wiosny.
Wiccanie praktykujący w pojedynkę mogą odprawić medytację, rozkoszując
się czasem spędzonym w samotności na słońcu albo użyć świecy jako
centralnego punktu uroczystości podczas nocnych obchodów święta. Można
odmawiać modlitwy i składać ofiary Bogu i Bogini, a czasem także duszkom.
Składane ofiary występują zwykle w postaci pożywienia, wody, kwiatów i ziół.
Same rytuały są często bardziej rozbudowane i oficjalne w porównaniu ze
znacznie częściej praktykowanymi obchodami esbatowymi, a ich charakter jest
zwykle radosny, pełen nabożnej czci i uroczysty. Podczas rytuałów oddaje się
cześć Bogini i Bogu oraz recytuje przywołania i/lub inwokacje.
Do rytuału podczas sabatu Beltane włącza się często magię, a powszechnymi
motywami dla zaklęć, uroków i czarodziejskiego rzemiosła są: miłość, romans,
obfitość, wzrost i dobrobyt. To czas, kiedy popularne stają się wszelkie wróżby,
a Wiccanie mogą w tym celu stosować cały repertuar narzędzi magicznych,
takich jak: Tarot, runy, wahadełka czy I Ching, aby podejrzeć swoją przyszłość
w takich sferach jak: zdrowie, bogactwo, miłość oraz ogólnie pojęty sukces
życiowy.

Barbarzyńcy
Barbarzyńscy poganie wyznają Ásatrú* i inne neopogańskie ścieżki, które
obejmują przedchrześcijańskie tradycje religijne Niemiec, Skandynawii i innych
miejsc w Europie Północnej. Chociaż obchody Święta Majowego nie są
najważniejszymi świętami w barbarzyńskim roku obrzędowym, to jednak wiele
współczesnych barbarzyńców obchodzi tę okazję, świętując niemieckie święto
Walburga albo Noc Walpurgi 30 kwietnia, a Święto Majowe 1 maja. Zgodnie
z wierzeniami jest to czas, kiedy święci się magia i kiedy wałęsają się duchy.
Współcześnie barbarzyńcy mogą celebrować tę okazję, zapalając wielkie
ognisko, wydając ucztę i wznosząc obfite toasty na cześć boga Wotana
(zwanego też Odynem) oraz boginek magii.

(Współcześni) druidzi
W przeciwieństwie do celtyckich rekonstrukcjonistów, którzy starają się
podążać za historyczną religią pradawnych Celtów na tyle, na ile to tylko
możliwe, współcześni druidzi funkcjonują bardziej w stylu celtyckich
odnowicieli, wybierając elementy z wierzeń starożytnych Celtów i adaptując je
do czasów współczesnych. Współcześni druidzi są często eklektyczni, scalają
różne tradycje i nowe pomysły z uświęconymi tradycją praktykami starożytnych
Celtów. Nowocześni druidzi mogą akcentować święto Beltane za pomocą
rytuału ku czci bogini Danu, matki ziemi oraz boga Belenosa, króla słońca.
Sabat Beltane jest postrzegany jako czas świętowania płodności, zjednoczenia
i seksualności. To czas ochrony i oczyszczenia z win oraz czas czczenia
zmarłych. Wierzy się, że w czasie sabatu Beltane duchy robią dużo więcej figli
i psot, bowiem w owym czasie zasłona między dwoma światami staje się cieńsza
– podobnie jak to się dzieje w czasie sabatu Samhain. Niektórzy współcześni
druidzi noszą dzwoneczki, by pomóc trzymać złośliwe duszki z dala od siebie.
Odmawia się modlitwy, prosząc o zdrowie, dobrobyt, ochronę i miłość, jak
również składa się bogom i zmarłym ofiary złożone z chleba, piwa albo pitnego
miodu.
Tradycyjne czarostwo
Tradycyjne czarostwo to religia wiedźm niebędących wiccankami, które opierają
swoje praktyki na przedchrześcijańskich wierzeniach animistycznych,
tradycyjnej magii ludowej i często politeistycznym systemie wierzeń.
Tradycyjne czarostwo różni się w zależności od miejsca, a poszczególne
praktyki bazują na lokalnej kulturze i otoczeniu, w którym żyje wyznawczyni.
Niektóre tradycyjne wiedźmy świętują przesilenia i równonoce, a inne obchodzą
cztery święta półkwartalne, ale mało która celebruje i jedne, i drugie.
Tradycyjnie świętowało się albo przesilenia i równonoce, albo sabaty
półkwartalne zgodnie z lokalnym stylem życia i potrzebami otoczenia. Tradycje,
które były w większości rolnicze, mają tendencję do obchodzenia przesileń
i równonocy, podczas gdy tradycje bardziej pasterskie z korzeniami na terenach
celtyckich uznają dni półkwartalne za Beltane. Kiedy tradycyjne wiedźmy
świętują sabat Beltane, mogą to robić tak, jak robili to ich przodkowie, czyli
z towarzyszeniem ognisk, rytuałów, orgiastycznej zabawy, szacunku i magii.

Neopoganie
Neopoganizm to termin określający szeroką i różnorodną kategorię wyznawców
podejmujących się dowolnej liczby form opartych na naturze duchowości albo
nowym podejściu do starych wierzeń i praktyk pogańskich. Neopoganie
obejmują wiccan, eklektyczne wiedźmy, nowoczesnych druidów i innych –
prawie wszyscy żyjący współcześnie, którzy definiują samych siebie jako pogan,
są również z samej definicji neopoganami, zgodnie ze znaczeniem terminu
„nowy poganin”.
Neopoganie mogą świętować sabat Beltane samotnie albo wraz z grupą.
Obecnie wiele wspólnot posiada otwarte neopogańskie grupy społeczne, które
zrzeszają ludzi z różnych wyznań. Popularne są wśród nich dzienne pikniki
z okazji sabatu Beltane, dlatego grupy takie często spotykają się w miejskich
parkach, na zboczach gór, brzegach rzek i w innych przyjemnych miejscach.
Standardem są przyjęcia składkowe, na które każdy uczestnik imprezy przynosi
jakąś potrawę, aby dzielić się nią z innymi. Często grupy raczą się wspólnym
spacerem na łonie natury albo przed, albo po ucztowaniu. W zależności od danej
grupy mogą odprawiać także rytuały i czynić magię, które przybierają rozmaitą
postać.
Samotnie praktykujący neopoganie mogą wybrać świętowanie sabatu
Beltane w tradycyjny sposób, odtwarzając praktyki danej ścieżki wyznaniowej
lub systemu wierzeń, albo mogą zdecydować, że wolą być kreatywni,
praktykując swoje własne obchody sabatu Beltane oparte na jednostkowym
smaku, potrzebach, zdolnościach i intuicji oraz w całkowitej niezależności od
jakiejkolwiek zastanej metody.

Eklektyczne czarostwo
Eklektyczne czarostwo to termin obejmujący wyznawców czarostwa, którzy
mogą, ale nie muszą określać siebie mianem Wiccan oraz którzy czerpią swoje
praktyki i wierzenia z różnych tradycji i z zarówno osobistych, jak i lokalnych
systemów magicznych i duchowych. Aspekty wspólne obejmują akcentowanie
naturalnych energii i związków z porą roku, a większość eklektycznych wiedźm
działa w bliskości z księżycem, słońcem, gwiazdami, ziemią i żywiołami.
Rytuały z okazji święta Beltane podkreślają energię wiosennej pory roku,
dlatego rozpala się ogień na znak solidarności ze słońcem i jego wzrastającą siłą.
Motywy wspólne obejmują: obfitość, wzrost, dobrobyt, urodzajność, miłość
i seksualność. Rytuały są zwykle bardzo radosne, a świeża zieleń – np. liście
i kwiaty – jest często wykorzystywana do przystrajania ołtarza, jak również
ozdabiania szat samych wiedźm. Czasem rośliny są jedynym strojem, jaki
wiedźmy mają na sobie, a istnieją i takie wyznawczynie, które wolą całkowitą
nagość.
Wiele eklektycznych wiedźm uważa sabat Beltane za czas idealny do
oddania czci zjednoczonym energiom, które manifestują się kwitnieniem natury.
Magię seksualną można wtedy uprawiać w pojedynkę, z partnerem albo
z wieloma partnerami. Może ona wiązać się z silnym magicznym skupieniem
albo mieć wysoce nabożny charakter, a towarzyszy jej rytuał, którego jedynym
celem jest duchowe obcowanie z bóstwem, właściwie bez szczególnego celu
magicznego. Może to być na przykład sytuacja, w której jedna osoba jest
stymulowana przez grupę, kierując całą swoją energię ku wspólnemu
magicznemu celowi. Inną formą rytuału jest ta, w której jedna osoba
reprezentuje księżycową Potrójną Boginię, a druga – słonecznego Rogatego
Boga, który ją zapładnia. (To zapłodnienie jest tu rozumiane w sensie
magicznym i metaforycznym, bowiem rozważnie praktykuje się bezpieczny seks
i dba się o kontrolę urodzeń). Magia seksualna może przybrać formę
jednoosobowej autostymulacji przez przywoływanie boga wiosny. Poszczególne
praktyki magiczne różnią się między sobą tak samo jak wiedźmy, co widać już
w samym podziale wyznań i nazewnictwie.

Współczesne zgromadzenia i uroczystości

z okazji sabatu Beltane

Oto próbka kilku współczesnych uroczystości z okazji sabatu Beltane, które

warto poznać. Mimo że większość z nich to ostatecznie uroczystości świeckie,
wszystkie mają silne elementy magii i/lub rytuału, co sprawia, że powinny
przypaść do gustu tym poganom, którzy pragną spędzić miło czas podczas
sabatu Beltane.

Festiwal Ognia Beltane – Edynburg, Szkocja

Odprawiany na górze Calton Hill w nocy 30 kwietnia Festiwal Ognia Beltane to
współczesne wydarzenie artystyczno-kulturalne organizowane przez
Towarzystwo Ognia Beltane – dobroczynną wspólnotę działań na rzecz sztuki.
Festiwal opisywany jest jako „teatr śledczy” z zarówno zaplanowanymi, jak
i spontanicznymi spektaklami teatralnymi; przez całą noc w różnych miejscach
na wzgórzu odbywają się rytuały przy wtórze bębnów. Wielka procesja
prowadzona przez Majową Królową okrąża wzgórze, po czym następuje
symboliczne odtworzenie cyklu śmierci i ponownych narodzin Green Mana.
Uczestnicy są nakłaniani do podążania za dźwiękiem bębnów, by znaleźć
spontanicznych hulaków i zaimprowizować przedstawienie na terenie parku.
Każdego roku uroczystość ta przyciąga ponad dwanaście tysięcy ludzi.

Beltania – Florence, Kolorado

Beltania to pogański festiwal świąteczno-muzyczny obchodzony na początku
maja w górach Kolorado. Czterodniowe wydarzenie obejmuje biwakowanie,
rytuały, warsztaty, koncerty oraz bardzo często tańce wokół majowego słupa,
który jest ozdobiony ponad setką wstążek. Odbywa się koronacja Green Mana
i Majowej Królowej oraz oddawana jest im cześć. Kręgi z bębnów i zbiorowe
tańce dają wszystkim zajęcie na całą noc, a biwakowa strefa rytualnej nagości –
otwarta jedynie dla uczestników pełnoletnich – dostarcza niekończących się
okazji do zakosztowania magii i igraszek pod osłoną nocy. Kręgi opiewające
bohaterskie czyny, spontaniczne śpiewy i snucie opowieści wokół obozowego
ogniska dodają atmosferze walorów zabawy i wspólnoty, które przewijają się
przez cały festiwal. Beltania jest prowadzona przez Żyjącą Ziemię (Living
Earth), otwartą neopogańską grupę i wspólnotę religijną, która organizuje
rytuały, imprezy rodzinne, zajęcia i inne wydarzenia na obszarze
metropolitalnym w Denver.

Parada i Festiwal z okazji Święta Majowego

– Minneapolis, Minnesota
Przez ponad czterdzieści lat Bliźniacze Miasta jednoczyły się na obchody Święta
Majowego, które gromadzą rzesze ludzi i obejmują pochód, uroczystą ceremonię
i festiwal. Parada uczestników i widzów każdego roku liczy ponad pięćdziesiąt
tysięcy ludzi przyjeżdżających zarówno z daleka, jak i z bliskich okolic.
Kukiełki, tancerze i artyści odziani w gigantyczne maski – niektóre mierzące
ponad trzy metry wysokości – wypełniają ulice miast, a muzyka, radość i śmiech
unoszą się w powietrzu. W pochodzie swoje miejsce ma także sekcja wolności
słowa, gdzie grupy wspólnotowe maszerują, obwieszczając swoje idee.
Uroczystości z okazji Święta Majowego w Minneapolis obejmują również
wielką publiczną ceremonię, której zadaniem jest pomóc się obudzić
pogrążonemu we śnie latu. Pokaz, w którym udział biorą tancerze, orkiestra
i cztery kukiełki reprezentujące: prerię, niebo, rzekę i las, cieszy widownię
w każdym wieku. Jego kulminacją jest gra na bębnach, a w tym samym czasie
flotylla czerwonego słońca – rodzaj płaskodennej łodzi – przepływa po jeziorze,
aby obudzić Drzewo Życia, które śpi na przeciwległym brzegu. Nazywa się to
ceremonią Drzewa Życia, a uczestniczą w niej ludzie w każdym wieku.
Festiwal następujący po Pochodzie Pierwszomajowym i Ceremonii Drzewa
Życia to: koncerty, tańce, uczty, czytanie poezji, budki informacyjne
prowadzone przez lokalne organizacje oddolne, spływy kanadyjek i wiele innych
atrakcji.

Pierwszomajowy Festiwal Duchów

– farma Spoutwood obok Glen Rock, Pensylwania
Pierwszomajowy Festiwal Duchów to coroczne wydarzenie obchodzone na
początku maja na farmie organicznej zlokalizowanej tuż obok Glen Rock
w Pensylwanii. Wydarzenie to celebruje nadejście letniej aury i powrót elfów
i innych duchów natury do świata ciepła i słońca, teraz, kiedy mróz zimy
odszedł bezpowrotnie. Oferując sztukę i rzemiosło artystyczne, koncerty, tańce,
snucie opowieści, wycieczki do siedlisk elfów i gnomów, elfie spotkania przy
herbacie, ceremonię słupa majowego i wiele innych atrakcji, trzydniowy festiwal
przyjazny rodzinie przyciąga ponad szesnaście tysięcy ludzi każdego roku.

Festiwal Beltane w Blue Ridge – Greenville, Virginia

Blue Ridge Beltane Festiwal to: rytuały, granie na bębnach, warsztaty,
sprzedawcy, koncerty, pokazy miotaczy ognia i wiele więcej podczas
trzydniowego biwakowego wydarzenia ku czci nadejścia lata. Główne atrakcje
to: podświetlanie Bel-Fire, taniec wokół majowego słupa oraz pomieszczenia
prywatne – teren obozu poświęcony warsztatom, rytuałom i improwizowanym
na poczekaniu schadzkom akcentującym święte doświadczenia seksualne. Strefa
pomieszczeń prywatnych jest otwarta jedynie dla osób dorosłych, które pragną
za obopólną zgodą zgłębić bardziej uświęconą i magiczną stronę ludzkiej
seksualności. Istnieje także strefa młodości przeznaczona dla przyjaznych
dzieciom rozrywek, takich jak: zajęcia plastyczne, rękodzieło, gry oparte na
wyobraźni, rytuały i inne aktywności odpowiednie dla młodszych uczestników.

Zgromadzenie Beltane – Darlington, Maryland

Zgromadzenie Beltane to pięciodniowa celebracja uświęconej seksualności
i wolności osobistej organizowana w dwustuakrowym ośrodku odosobnienia
w Darlington w stanie Maryland podczas pierwszego tygodnia maja. Rytuały
grupowe, warsztaty i prezentacje na temat uświęconego seksu oraz zmysłowe
uczty to kluczowe punkty programu tego wydarzenia i magicznej ucieczki.
Sprzedawane są erotyczne gadżety i magiczne narzędzia.
Uczestnicy imprezy śpią w kabinach lub namiotach, ale kiedy się ma do
dyspozycji tyle okazji do zabawy, ile oferuje festiwal, odpoczynek znajduje się
często na ostatnim miejscu na liście priorytetów. Ponieważ festiwal koncentruje
się na celebrowaniu wolności seksualnej i eksploatowaniu niespożytych mocy
i potencjału, który w nich leży – seks uprawiany w miejscach publicznych
zyskuje tu aprobatę, a perwersja jest mile widziana.

Beltain Festiwal – pradawna farma Butser

w pobliżu Petersfield, Hampshire, Anglia
Każdego roku Butser Ancient Farm nieopodal Petersfield w angielskiej wsi
organizuje rytuał i uroczystość Beltane, które przyciągają tłumy ludzi w każdym
wieku. Uroczystości obejmują: pieczenie wieprza, pikniki i muzykę na żywo.
Dzieci plotą wianki-korony z kwiatów i wikliny, by potem paradować w nich
z dumą, podczas gdy ich rodzice urządzają pikniki na trawnikach. Kiedy zapada
noc, wszystkie oczy przenoszą się na gwiazdę wieczoru: mierzącą dziewięć
metrów kukłę z wikliny, która wkrótce stanie w płomieniach. Uczestnicy
festiwalu zapisują swoje nadzieje i życzenia na małych skrawkach papieru, które
wsuwane są do wnętrza wiklinowej kukły przypominającej człowieka.
Wiklinowy „człowiek” zostaje podpalony, a tłum obserwuje z przejęciem, jak
płomienie wznoszą się coraz wyżej, wkrótce pochłaniając całą wiklinę
i sprawiając, że kukła przewraca się na ziemię, zamieniając się w stertę
spalonych gałązek i popiołu. Spalanie wiklinowego człowieka symbolizuje
koniec zimy i obietnicę, że lato jest już w drodze. Zgodnie z tym, czego można
by oczekiwać, rytuał spotyka się z ogromną radością i wiąże się z hałaśliwym
i rozkrzyczanym świętowaniem.

Beltane – Thornborough Henge nieopodal Ripon,

północne Yorkshire, Anglia
Thornborough Henge, prehistoryczne stanowisko w północnym Yorkshire,
stanowi miejsce dorocznych obchodów sabatu Beltane od 2004 roku. Swobodne
zgromadzenie, obejmujące obrzęd majowego błazna, misterium religijne oraz
ceremonię rozpalania ognia, ma zaoferować alternatywę wobec bardziej
komercyjnych festiwali Beltane. Razem z Brigantią – boginią czczoną niegdyś
w starym królestwie północnej Anglii – jako centralnym punktem uroczystości,
Beltane w Thornborough Henge ma wyjątkowo unikalny, lokalny klimat.
Imprezowicze często obozują już w noc przed głównymi obchodami,
rozkoszując się magiczną, mistyczną atmosferą, jakiej dostarcza to historyczne
miejsce. Największa grupa prehistorycznych wałów ziemnych w Wielkiej
Brytanii, czyli Thornborough Henges, składa się z rozległego obszaru kręgów,
skalnych monumentów i Cursus** (równoległych zestawów wałów otoczonych
rowami) biegnących równolegle lub uformowanych na górze starożytnych
kurhanów. Stanowisko jest datowane na okres neolitu, a jego konstrukcja
powstawała prawdopodobnie mniej więcej między 3000 a 2000 r. p.n.e.
 Wiele par wybiera obchody Beltane w Thornborough Henge jako idealną
okazję do zawarcia związku małżeńskiego, a zaręczyny zwieńczone
przeskakiwaniem nad ogniem, nad miotłą albo związaniem razem dłoni
kochanków, mogą być zawarte w obecności wszystkich. Częstym strojem na
obchody Beltane są specjalne kostiumy ozdobione girlandami kwiatów. Bicie
w bębny, rytuały związane z ogniem, zabawa, braterstwo oraz wciąż obecna
szansa na romans przyciągają na wydarzenie ponad pięciuset uczestników
z całego regionu.

Współczesne uroczystości świeckie

Obecnie wiele wspólnot obchodzi Święto Majowe podczas uroczystości

świeckich, z których może się cieszyć całe miasteczko. Chociaż atmosfera
i charakter święta są bardziej skupione na rozrywce niż duchowości czy magii,
to jednak w przebiegu uroczystości z pewnością można dostrzec wyraźne
pozostałości praktyk pradawnych Celtów.
Spora część miasteczek w Wielkiej Brytanii gości u siebie festiwale Święta
Majowego, które często koncentrują się na efektownym słupie majowym. Wciąż
kultywowaną tradycją są rytuały związane z ogniem, a w Limerick w Irlandii
w dalszym ciągu praktykowane podczas kolejnych sabatów Beltane są
ceremonie wokół wspólnych ognisk.
Noc Walpurgi świętuje się w różnych miejscach na terenie całej Europy
Środkowej i Północnej, urządzając wiosenne festiwale 30 kwietnia i 1 maja.
Tańce przy ogniu, ucztowanie i ogólna radość to przeważające aspekty
uroczystości.
W Niemczech Noc Walpurgi i Święto Majowe obchodzi się 30 kwietnia i 1
maja. Podczas Nocy Walpurgi zapalane są ogniska i odprawia się przy nich
rytuały, które koncentrują się na duchowym oczyszczeniu. Uroczystości z okazji
nadejścia wiosny bywają hałaśliwe, a figle i psikusy są na porządku dziennym.
Owe psoty to przeważnie działania nieszkodliwe, takie jak poprzestawianie
rzeczy albo zamiana mebli ogrodowych na tarasach dwóch sąsiadów, ale
bardziej złośliwe żarty też nie są rzadkie.
Święto Majowe jest często uważane za czas uczczenia praw pracowników
i upominania się, dlatego w wielu miejscach odbywają się zgromadzenia, marsze
i inne demonstracje. Wiele społeczności ma słup majowy, który stoi
w widocznym miejscu. Organizuje się też publiczne uroczystości, aby
świętować wiosnę.
Popularne są także mniejsze słupy majowe. Tradycja nakazywała
udekorować gałąź kolorowymi wstążkami jako znak miłości. Zgodnie
z wierzeniami gałąź należało umieścić w ogrodzie ukochanej osoby jako
deklarację uczucia, co miało przynieść szczęście w zdobyciu zainteresowania
wybranka lub wybranki. Czas Święta Majowego wielu ludzi spędza poza
domem, ciesząc się słońcem i wyczekując nadejścia cieplejszych dni.
W Czechach 30 kwietnia jest czasem oczyszczenia duchowego
i świętowania. Ze szmat i słomy robi się „wiedźmę”, która jest następnie
wrzucana do ognia na znak symbolicznego spalenia wszystkiego, co ciemne
i ponure. Czasem zamiast „wiedźm” używa się po prostu mioteł. W pobliżu
ogniska można się często uraczyć sutym posiłkiem, a tańce i śpiewy nie mają
końca. 1 maja jest obchodzony jako dzień miłości, z tego powodu zakochane
pary często odwiedzają miejskie parki.
W Estonii uroczystości Dnia Wiosny rozpoczynają się o zachodzie słońca
w nocy 30 kwietnia i są kontynuowane przez cały dzień 1 maja. Panuje
atmosfera karnawału, a ulice wypełnione są uczestnikami imprezy przebranymi
za wiedźmy, co ma przypominać o długotrwałym zabobonie, mówiącym o tym,
że noc to czas, kiedy prawdziwe czarownice zbierają się masowo na rytualną
mszę, aby odprawiać czary. To czas świętowania nadejścia wiosny oraz dzień,
kiedy zarówno magia, jak i powszechny chaos wiszą w powietrzu. Skromniejsze
zajęcia cieszą się podczas Dnia Wiosny nieco większym szacunkiem, bowiem
studenci i wielu pracowników mają w tym czasie dzień wolny.
W Finlandii panowanie maja wprowadza się za pomocą wielkich przyjęć
i uroczystości na forum publicznym. Dla szerszej społeczności organizuje się
parady, a dla mniejszych grup przyjaciół, rodzin i studentów – pikniki. Ponadto
serwuje się często napój przypominający miód pitny, o nazwie sima.
Święto Majowe jest również obchodzone w Nowej Fundlandii, gdzie
w dalszym ciągu w niektórych miejscach celebruje się lokalny zwyczaj
dekorowania majowego krzewu, czyli małego drzewa lub krzaka, wstążkami
w żywych kolorach i innymi ozdobami, oznaczającymi zwiastowanie
i świętowanie wiosny.
W pierwszym dniu maja we Francji na ulicach sprzedaje się konwalie, czyli
kwiaty będące symbolem pory wiosennej, które według wierzeń mają przyciągać
szczęście. Jedna z legend utrzymuje, że jest to kwiat, który po raz pierwszy
pojawił się w czasie, kiedy Ewa została wygnana z biblijnego rajskiego ogrodu.
Mówi się, że konwalie wyrastały w miejscach, w których spadły na ziemię łzy
Ewy. Święto Pierwszomajowe jest również narodowym Świętem Pracy, zwanym
Fête du Travail. W ten dzień organizuje się demonstracje dla uczczenia praw
pracowników, a klasy pracujące świętują dzień wolny, gdyż na czas obchodów
zamyka się banki i większość sklepów.

Polecane aktywności

Beltane to czas płodności, kreatywności i wzrostu. To dobra pora na to, by

odnowić swój związek ze światem natury i świętować naszą rolę
w manifestowaniu się tego świata. Skoro jesteśmy świadkami, jak owoce natury
rosną i rozwijają się na naszych oczach, to Beltane przypomina nam, że każdą
naszą cząstką ciała jesteśmy zależni od urodzajności ziemi, podobnie jak to
miało miejsce u naszych przodków.
Jako nadzorcy zbiorów i opiekunowie zwierząt, jako świadome jednostki
ludzkie, które wyznaczają granice możliwości, mamy do wykonania ważne
zadanie zapewnienia sobie własnego przetrwania. Musimy nie tylko troszczyć
się o ziemię i siebie samych, czyli o nasze ciała i wszelkie przyziemne zajęcia,
ale musimy także spożytkować nasze magiczne umiejętności, aby poszerzyć
granice percepcji i potencjału, aby zamanifestować większe piękno i jeszcze
większą szczodrość.
Chociaż nietrudno zrozumieć, że obecność światła nie zależy od składanych
ofiar ku czci Słońca czy ognisk rozpalanych w celu rozjaśnienia mroku, to
jednak trzeba przyznać, że kiedy działamy tak, jakby to Natura była od nas
zależna, a nie my od niej, mamy większe poczucie bezpieczeństwa i lepsze
samopoczucie. A już na pewno czujemy się lepiej niż wtedy, gdy zależność
człowieka od Natury ukazuje się nam w całej swej rozciągłości i nie mamy co do
tego żadnych wątpliwości.
Po prostu czujemy się z nią bardziej złączeni i wzmocnieni, kiedy
wzbogacamy nasze fizyczne, przyziemne zajęcia odrobiną magii, a sabat Beltane
to doskonała okazja, aby to zrobić. Oto kilka aktywności polecanych z okazji
Beltane, które pomogą ci magicznie się nastroić na nową porę roku, zarówno za
pomocą przyziemnych, jak i mistycznych zajęć.

Przegląd mechanizmów obronnych

Wieki temu pradawni Celtowie mogli poczuć się odrobinę bezpieczniej po

odprawieniu swoich rytuałów ognia z okazji sabatu Beltane, które miały na celu
oczyszczenie duchowe i ochronę ich zwierząt, podobnie jak obecnie my,
współcześni poganie, odnajdujemy spokój w robieniu czegoś magicznego, aby
pomóc sobie zapewnić i zabezpieczyć nasz sukces życiowy. Bez względu na to,
czy jest to dodatkowy amulet umieszczony nad idealnie bezpieczną zasuwką
zamka do drzwi, czy też kryształ położony w ziemi zdrowej i dobrze
rozwijającej się rośliny, lubimy zrobić wszystko, co możliwe, aby uzyskać
magiczną ochronę. Zapewniając silne energie słoneczne, sabat Beltane oferuje
doskonałą okazję do takich ochronnych działań magicznych.
Podczas bieżącego sabatu Beltane rozważ dokonanie przeglądu swojej
ochrony, zarówno tej magicznej, jak i tej materialnej. Możesz zrobić inspekcję
okien domu i zamków do drzwi, dokonując napraw, jeśli są konieczne. Potem
zawieś małą gałązkę głogu nad każdym wejściem jako dodatkową ochronę
magiczną. Możesz także zrewidować uczciwie sama przed sobą swoje osobiste
nawyki i styl życia, a jeśli często znajdujesz się w sytuacjach niebezpiecznych
albo angażujesz się w ryzykowne zachowania, pomyśl o przygotowaniu
dodatkowych zabezpieczeń. Zastanów się na przykład, czy spacerujesz samotnie
w nocy, choć mogłabyś spacerować z przyjacielem? A może rozsądnie byłoby
wybrać się na zajęcia z samoobrony? Czy beztrosko podchodzisz do kwestii
kontaktów seksualnych i nie stosujesz żadnych środków antykoncepcyjnych? Na
tyle, na ile jest to możliwe, zwiększ swoje środki bezpieczeństwa. Potem
przygotuj swój osobisty amulet ochronny, zawiązując w białej szmatce szczyptę
soli, która jest kojarzona z ochronnymi energiami słońca. Noś amulet przy sobie,
aby pomógł ci odeprzeć zagrożenie.

Bądź kreatywna
Sabat Beltane ma bardzo dynamiczny, twórczy i płodny przepływ energii, którą
można spożytkować na wprowadzenie własnych kreatywnych pomysłów
w życie. Czy kiedykolwiek myślałaś o napisaniu książki lub wiersza? A może
masz niedokończony obraz ukryty gdzieś na dnie szafy? A co z tą bryłą gliny,
której nigdy nie odważyłaś się użyć? Podobnie jak nasiona na ziemi zaczynają
kiełkować i wyrastać, tak i pomysły mogą pierwotnie kiełkować w sercu
i umyśle i znajdować swoją drogę do świata realnego podczas sabatu Beltane.
Naprawdę nie ma znaczenia, jakiego rodzaju sztuką się zajmujesz. Możesz
narysować obrazek, zrobić kilka zdjęć, stworzyć muzykę, ułożyć choreografię,
zrobić czapkę na szydełku czy nawet udekorować ciasto. Kiedy zajmujesz się
swoją pasją, wyobraź sobie, jak twoje marzenia się spełniają, i daj z siebie
wszystko, abyś mogła pozwolić sobie na właściwe przeżycie i doświadczenie
tego, co będziesz czuła, kiedy to się dzieje. Pozwól tej energii i emocjom
przepłynąć przez twoje ciało prosto do twojej sztuki. Będziesz mieć swoje
beltańskie arcydzieło w mgnieniu oka, a ono przypomni ci, że ty także masz
twórczą duszę, tak samo jak nasza słodka Matka Ziemia.

Ciesz się naturą

Podobnie jak wszystkie inne sabaty, Beltane wyznacza wyjątkowy punkt w roku,
kiedy szczególnie korzystamy z odnowy i wzmacniamy nasz związek z naturą.
To dobry dzień, aby zająć się aktywnością na świeżym powietrzu – może to być
pielenie, przycinanie, podlewanie czy nawożenie roślin. Pomyśl o zasadzeniu
kilku kwiatów czy warzyw, a może nawet drzewa. Wybierz się na spacer albo
urządź piknik w miejscowym parku. Cokolwiek wybierzesz, zwróć uwagę na
rośliny, dźwięki, zapachy i swoje własne doznania. Dotknij roślinności.
Rozkoszuj się dotykiem promieni słońca na swojej skórze. Patrz uważnie
i dostrzeż siebie jako integralną i piękną część tego wszystkiego. Jeśli nie
możesz wyjść na dwór, postaw blisko przy sobie kilka kwiatów doniczkowych,
delikatnie pogłaszcz ich liście albo podlej je, myśląc równocześnie o tym, jak te
rośliny żyją i wzrastają dzięki współpracy między słońcem, wodą, glebą oraz
samą rośliną. Jeśli nie masz roślin doniczkowych, popatrz przez okno
i wyciągnij z tego widoku, ile możesz. Zamknij oczy i sprawdź, co pamiętasz
z tego, co widziałaś, słyszałaś i czułaś. Jak myślisz: co leży poza zasięgiem
twojego wzroku? Wyobraź to sobie tak wyraźnie jak tylko potrafisz i zobacz
w myślach siebie na zewnątrz w tym dzikim świecie twojej własnej wyobraźni.

Stań się elegancka

Dla Celtów sabat Beltane był czasem oczyszczenia duchowego, kiedy
zanieczyszczenia i zgubne wpływy były odpędzane od ludzi, zwierząt, terenu,
mienia i domostw. Nic dziwnego zatem, że wiele współczesnych pogan również
postrzega sabat Beltane jako czas oczyszczenia. Groźba zimy w końcu odeszła
do przeszłości, więc ma to symboliczny sens – my także mamy wewnętrzną
potrzebę naśladowania natury przez strząsanie z siebie pozostałości wciąż
obecnych ciemności i zagrożenia. Możemy zauważyć, że mamy pragnienie
przystrojenia zarówno siebie samych, jak i naszych domów, ożywienia
wszystkich rzeczy wiosenną zmianą wyglądu. Podczas sabatu Beltane jako
środki służące oddalaniu negatywnych energii i zgubnych oddziaływań
powszechnie stosowane są rytualne kąpiele, rytuały ognia, pomazanie domu
i inne metody.
Do oczyszczającej rytualnej kąpieli Beltane należy przygotować sól morską,
lawendę albo inne oczyszczające minerały i zioła i umieścić je w wodzie, aby
móc wizualizować, jak wszelkie zanieczyszczenia fizyczne i duchowe spływają
z ciała prosto do wody. Po kąpieli rytualnej zafunduj sobie elegancki, wiosenny
strój i nową fryzurę czy styl, a natychmiast poczujesz się odnowiona,
odświeżona i nastrojona do kreatywnego, dynamicznego i rozwojowego
przepływu energii.
Rytuały ognia mogą obejmować świece albo ogniska wraz z rytuałami
wymagającymi od uczestników utworzenie kręgu wokół ognia albo (ostrożnie!)
do przeskakiwania nad płomieniami na znak oczyszczenia umysłu, ciała i ducha.
Usuwanie rupieci i kurzu z domu może zdziałać cuda w zakresie wypędzania
smutków, a z kolei wazon świeżych kwiatów doda energii twojej przestrzeni
życiowej i przypomni ci o pięknie natury. Jako dodatkowy środek
symbolicznego oczyszczenia można użyć zapalonej szałwii i odkazić nią swój
dom, jak również przestrzeń rytualną i narzędzia magiczne, co zgodnie
z wierzeniami ma przegonić niechciane wpływy i uprzątnąć zastane energie.
Szałwię mogą nam zastąpić słona woda albo mgiełka olejku lawendowego wraz
z wodą źródlaną. Po prostu spryskaj obrzeża każdego pomieszczenia, zaczynając
od wschodu i posuwając się zgodnie z ruchem wskazówek zegara wokół całego
pomieszczenia.

Zaszalej
Sabat Beltane to świetny czas na przygodę oraz impulsywne, śmiałe
i spontaniczne zachowanie, co jest wówczas powszechnie przyjęte. Możesz
świętować, wybierając się w zaimprowizowaną na poczekaniu podróż do
jakiegoś egzotycznego miejsca, krótką wycieczkę do sąsiedniego miasteczka
albo w końcu zdobyć się na odwagę i poderwać kogoś wyjątkowego. Czy jest
jakiś sport, którego zawsze chciałaś spróbować, może coś brawurowego?
A może chciałabyś mieć nowe hobby albo wybrać się na jakiś kurs? Może jest
w twoim życiu jakiś strach, któremu jesteś gotowa stawić czoła? Bądź odważna
i przyjmij do swojego serca zabawę i beztroskiego ducha sabatu Beltane.
Postępując w ten sposób, wzmocnisz się do wykorzystywania większości okazji,
jakich dostarcza ten ekscytujący i dynamiczny czas w roku.

Znajdź drogę do wody

Podczas sabatu Beltane często są odwiedzane studnie, rzeki, jeziora i inne święte
źródła wody na znak uczczenia urodzajności ziemi. Jako symbol kobiecości,
życia, kreatywności i energii Bogini woda jest doskonałym dodatkiem do wielu
uroczystości podczas sabatu Beltane, dlatego często organizuje się rytuały
i pikniki w bezpośredniej bliskości dużych zbiorników wodnych i składa się
ofiary przy świętych studniach i źródłach. Podczas tegorocznego sabatu Beltane
pomyśl o wycieczce do jakiegoś źródła wody, a będąc już na miejscu,
niespiesznie podziwiaj piękno wody, wypowiedz życzenie i zostaw podarek albo
dwa. Upewnij się tylko, że nie stanowi on źródła zanieczyszczeń; właściwym
wyborem na ofiary składane podczas sabatu Beltane są wytwory naturalne, takie
jak skały czy kwiaty albo małe ilości nasion dla ptaków, owoce czy warzywa.
S ABAT BELTANE ma silny, zmysłowy, płodny i dynamiczny przepływ energii,

sprawiający, że jest to idealny czas na działania magiczne i wróżby skupione na

motywach: miłości, romansu, energii życiowej, oczyszczenia duchowego,
ochrony, manifestacji i obfitości. Oto kilka zaklęć i metod wróżenia do
wypróbowania podczas tegorocznego sabatu. Każdą technikę możesz łatwo
dostosować do swoich unikalnych potrzeb i pragnień; miej tylko otwarty umysł
i zaufaj swoim własnym instynktom, intuicji i mocom samej magii.

Zaklęcia z okazji sabatu Beltane

Kiedy będziesz pracować z poniższymi zaklęciami, miej na uwadze, że serce

magii leży w każdej wiedźmie, a nie w samej metodzie. Chociaż instrukcje
dotyczące zaklęć z reguły skupiają się na przedstawianiu szczegółów
zewnętrznej formy rytuału, wewnętrzna alchemia, która ma miejsce w umyśle
i sercu czarownicy, jest często tuszowana lub całkowicie pomijana. W tej
książce znajdziesz informacje na temat wewnętrznego procesu magicznego,
który towarzyszy każdemu działaniu, ale musisz zrozumieć, że może on być
doświadczany nieco inaczej przez każdą wiedźmę. Potraktuj zatem te instrukcje
jako sugestie, które mają ci wskazać pewien kierunek rozwoju twoich
magicznych metod, oraz jako wskazówki mówiące o tym, czego możesz się
spodziewać podczas wykonywania każdego zaklęcia i tuż po nim. Poniższych
zaklęć można używać w każdym czasie, ale będą one szczególnie skuteczne,
jeśli będziesz z nich korzystać podczas sabatu Beltane.

Dwoje jako jedno – zaklęcie dwóch świec na miłość

To zaklęcie pomaga przyciągnąć do siebie partnera w celach miłosnych
i romansowych. Będziesz potrzebować dwóch świec, dwóch świeczników,
wykałaczki lub igły albo czegoś innego, czym można drapać po wosku, naczynia
ogniotrwałego, odrobiny twojej własnej śliny oraz zapałek lub zapalniczki.
Znajdź jakieś wyjątkowe, ciche miejsce do rzucenia zaklęcia. Zacznij od
oczyszczenia swoich myśli i pozwól, by twoje zmartwienia i przyziemne troski
przestały na jakiś czas zaprzątać twoją głowę. Czasami może to być trudne, jeśli
masz dużo na głowie. Jeśli tak rzeczywiście jest, daj sobie czas i poświęć chwilę
na przemyślenie swoich spraw, zanim będziesz się starała wejść w odmienny
stan umysłu i będziesz gotowa do odprawiania czarów. Kiedy już jesteś w stanie
odsunąć przyziemne sprawy na bok, oczyść umysł i spróbuj myśleć o sobie jako
o istocie magicznej, egzystującej poza ego, tożsamością i osobowością. Kiedy
twój umysł jest już jasny, oczyść przestrzeń, w której będziesz wykonywać
swoje działania magiczne. Użyj wizualizacji i siły woli, aby mentalnie
„odeprzeć” wszelką negatywną czy zatęchłą energię z miejsca, w którym jesteś.
Może ci pomóc chodzenie wokoło pomieszczenia z wzniesioną dłonią albo
różdżką, mające na celu pokierowanie niechcianych energii do wyjścia.
Powinnaś być w stanie wyczuć negatywną energię, kiedy zmuszasz ją do
wyjścia, a kiedy już ją całą wypędzisz, wówczas przestrzeń będzie odczuwana
jako czysta, klarowna.
Teraz czas na to, aby wypełnić oczyszczoną przestrzeń potężnymi,
pożądanymi energiami, które pomogą ci w rzucaniu zaklęcia. Tutaj, jak
właściwie w każdej magii, wybór całkowicie należy do ciebie. Wiele czarownic
zaczyna od przywołania żywiołów, zaproszenia energii powietrza, ognia, wody
i ziemi do świętej przestrzeni, potem przechodzą do zaproszenia mocy Bogini
i Boga, aby pomogli oni w magicznym rytuale. Możesz chcieć przywołać
konkretne bóstwa czy istoty podobne bogom, które są blisko związane z sabatem
Beltane, takie jak: Beal, Rogaty Bóg czy Bogini w jej aspekcie Dziewicy.
Kiedy już zaprosisz te siły do swojej przestrzeni magicznej – czy to żywioły,
czy bóstwa – skup się na wszelkich cechach charakterystycznych i poczuj moc
każdej, energetycznej istoty, kiedy wchodzi do kręgu. Pamiętaj, że w świecie
magii umysł projektuje plan, ale emocje są tym, co wciela go w życie. Na
przykład, jeśli przywołujesz żywioł powietrza, poczuj tę emocję, kiedy dotyka
cię świeża bryza, użyj niesamowitej mocy swego własnego oddechu, aby
połączyć się z siłą żywiołu, która mu odpowiada. Jeśli przywołujesz energię
Bogini, wyczaruj w swoim sercu miłość matki i miłość do niej oraz swoje
przywiązanie do ziemi i wszystkiego, co ci ona daje i czego od ciebie
potrzebuje.
Kiedy zaprosisz żywioły, bóstwa czy inne siły, będziesz chciała zrobić, co
w twojej mocy, aby przeistoczyć się w dowolną energię czy siły, które chcesz,
aby dołączyły do ciebie w czasie rzucania zaklęcia. Pomyśl o tym, wyobraź to
sobie, poczuj to, bądź tym i zaproś to, by dołączyło do ciebie.
Teraz, kiedy wstępne przygotowania zostały poczynione, czas przejść do
rzeczy. Trzymaj jedną lub dwie świece w ręce i pomyśl o tym, jakiego rodzaju
kochanka pragniesz. Wyobraź sobie to uczucie, którego doświadczysz, kiedy ten
nowy mężczyzna będzie cię trzymał w ramionach, dotykał cię, mówił ci, jak
wielkim uczuciem cię darzy i jak bardzo mu się podobasz. Poczuj to i skup się
raczej na tym uczuciu niż na swoich potrzebach czy samym pragnieniu. Powiedz
z determinacją i pewnością: „To nie jest świeca, ale mój nowy ukochany,
którego trzymam w ramionach”. Teraz zapal świecę i umieść ją w świeczniku.
Następnie weź do ręki drugą świecę i pomyśl o wszystkich cudownych
cechach, które masz do zaoferowania swojemu romantycznemu wybrankowi.
Przywołaj w swoim sercu i ciele uczucia miłości i namiętności. Wyobraź sobie,
że wyrażasz swoją miłość i podziw dla mającego się pojawić kochanka, i przelej
tę energię na świecę trzymaną w ręku. Użyj wykałaczki do wydrapania w wosku
świecy swojego imienia i nazwiska. Pocałuj świecę i wetrzyj w nią odrobinę
swojej śliny na całej jej długości. Teraz z pasją powiedz następujące słowa: „To
nie jest świeca, ale ja we własnej osobie jako cudowna kochanka”.
Wyciągnij drugą zapaloną świecę ze świecznika i zapal świecę trzymaną
w ręku – teraz powinnaś mieć w każdej dłoni po jednej świecy: świecę
reprezentującą ciebie i świecę reprezentującą twojego nowego kochanka. Użyj
ich płomieni, by delikatnie rozpuścić nieco wosku po jednej stronie każdej
z nich, a potem przyciśnij obie do siebie, tak aby razem uformowały jedną
świecę z dwoma knotami. Użyj zapalniczki, by rozpuścić trochę dół podwójnej
świecy, tak aby stała prosto, kiedy umieścisz ją w żaroodpornym naczyniu.
Obserwuj płomienie, wyobrażaj sobie, że jesteś ze swym nowym kochankiem,
i wysyłaj uczucia miłości i namiętności do podwójnej świecy w czasie, kiedy się
roztapia.
Możesz patrzeć, jak świeca płonie do końca albo zgasić ją i zapalić
ponownie następnej nocy (a może również jeszcze następnej), powtarzając
część, w której wlewasz do niej miłość i namiętność, kiedy ta płonie. Kiedy
podwójna świeca całkowicie się roztopi, zbierz pozostałe grudki wosku i umieść
je w słońcu na dużej skale, najlepiej blisko zbiornika wody, jeśli masz nieopodal
takie miejsce. Mając szczęście i wiarę, powinnaś znaleźć swego nowego
kochanka w ciągu następnych trzech cykli księżyca. Zaklęcie jest już w mocy,
a ty powinnaś mieć wiarę w jego skuteczność. Postaraj się nie myśleć o nim za
bardzo ani w nie nie wątp, bowiem to może zahamować czary. Zwróć uwagę na
ludzi, z którymi się stykasz, i rozglądaj uważnie w poszukiwaniu nowych twarzy
i osobowości, które zdają się w niewytłumaczalny sposób cię pociągać albo
nadają na tych samych falach. Miej umysł, serce i oczy otwarte, patrz uważnie
i staraj się z całych sił dać zaklęciu jak największą szansę na spełnienie. Jeśli nie
jesteś zadowolona z jego rezultatów po upływie kilku miesięcy, powtórz je albo
wypróbuj inne, patrząc na swój magiczny cel pod innym kątem.

Szybko działające ziołowe zaklęcie miłosne

Oto kolejne zaklęcie miłosne, które jest bardzo proste, bowiem nie wymaga
niczego więcej poza małym skrawkiem różowego materiału, kawałkiem
czerwonego albo fioletowego sznurka lub wstążki oraz małej garści pospolitych
ziół, które prawdopodobnie znajdziesz w swojej kuchennej szafce, ogrodzie albo
sąsiedztwie. Zioła – tak jak wszystkie istoty żyjące – są wypełnione swoimi
własnymi wibracjami energii i przymiotami, które można aktywować
i skierować na użytek czarów. Do tego zaklęcia potrzebnych jest kilka ziół, które
są szczególnie skuteczne w przyciąganiu miłości i romansu, jak również zioło,
które pomaga przyspieszyć czary. Skoro moc magiczna mieści się w tym
wypadku przede wszystkim w ziołach, zaklęcie to wymaga od czarownicy
jedynie minimalnego mentalnego wysiłku i energii emocjonalnej.
Będziesz potrzebować trochę rozmarynu (na miłość i ogólne działanie
magiczne), trochę bazylii (na miłość), kilka płatków róży (na miłość i romans)
oraz gałązki mięty (na przyspieszenie zaklęcia). Świeże zioła mają więcej mocy,
ale te suszone ostatecznie też będą działać. Z różowej lub białej tkaniny wytnij
okrąg o średnicy około 12 cm. Kładź zioła po kolei na górze tkaniny, myśląc
o właściwościach każdego z nich i przywołując ten sam rodzaj energii, kiedy to
robisz. Na przykład kiedy kładziesz płatki róży, pomyśl o miłości i romansie
i wyobraź sobie emocję tych energii w konkretnej roślinie. Kiedy już wszystkie
zioła znajdą się na tkaninie, wymieszaj je razem palcami albo różdżką, a podczas
tej czynności powiedz, że te zioła szybko przyniosą ci miłość. Podnieś
krawędzie tkaniny i zawiąż ją w małą paczuszkę, używając w tym celu sznurka
lub wstążki, mieszankę ziół pozostaw w środku. Trzymaj zawiniątko w ręce
blisko serca i wyobraź sobie uczucie miłości. Noś je przy sobie, by przyciągnąć
nowy romans. Okazje do jego rozpoczęcia powinny zacząć się pojawiać w ciągu
kilku dni. Ten urok działa szybko, ale nie trwa zbyt długo. Po kilku tygodniach
rozwiąż swoją paczuszkę i rozrzuć zioła na wietrze, wysyłając wraz z nimi
romantyczne życzenia dla wszystkich samotnych dusz na świecie, które nie
znalazły jeszcze swojej drugiej połówki.

Słoneczne zaklęcie z cytrynem na energię

i oczyszczenie duchowe
Czujesz się ospała i zmęczona albo utknęłaś w rutynie dnia codziennego? To
zaklęcie korzysta z potęgi słońca i naturalnej mocy soli i kamieni, aby odegnać
stagnację i podarować twojemu ciału i umysłowi energetyczne doładowanie
w sam raz na sabat Beltane. Będziesz potrzebować soli, małego kryształu
cytrynu*** i słonecznego miejsca na dworze, w którym można odprawić
zaklęcie. Rozpocznij od uklęknięcia i umieszczenia obu dłoni płasko na ziemi.
Pozwól sobie poczuć zmęczenie, ospałość, znudzenie, mizerność – cokolwiek
tylko cię trapi. Pozwól tym energiom przepływać swobodnie przez twoje ciało,
a potem skieruj ten przepływ na zewnątrz ku swoim dłoniom i nagiej ziemi.
Opróżnij swoje ciało na tyle, na ile to tylko możliwe, z całej znudzonej i ospałej
energii, pozwalając jej wsączać się w ziemię do chwili, kiedy doświadczysz
uczucia otwartej pustki i swoistej próżni. Następnie weź sól i rozsyp ją na ziemię
w miejscu, gdzie właśnie uwalniałaś swoje ciało z zastanej energii. Sól ma
właściwości oczyszczające, które pomogą ci pozbyć się schematów w twoim
rutynowym działaniu.
Teraz zwróć uwagę na słońce i poczuj ciepło jego promieni, kiedy dotykają
twojej skóry. Skup się na tym cieple i jasności i powiedz tej energii, aby wstąpiła
w twoje ciało. Wyobraź sobie wpływające w ciebie światło i poczuj gorąco i siłę
wypełniające cię od stóp do głów. Możesz podnieść ręce albo różdżkę
w kierunku słońca, by pomóc sobie i ułatwić przepływ energii.
Następnie weź kryształ cytrynowy i podnieś go w górę ku słońcu. Cytryn
posiada wiele energetycznych właściwości wspólnych ze światłem słonecznym.
Podobnie jak słońce ma silną, bardzo pozytywną wibrację i jest doskonały
w neutralizowaniu albo oczyszczaniu negatywnej energii i innych form
„ciemności”. Kiedy trzymasz cytryn skierowany w stronę nieba, użyj
wizualizacji i siły woli, aby „pociągnąć” światło słoneczne do kamienia.
Powinnaś czuć, że kamień się „ładuje”, co może się objawiać w odczuwaniu
wzrostu temperatury albo wyższego wskaźnika energetycznych wibracji. Kiedy
poczujesz, że kamień jest „pełny”, umieść go na kupce rozrzuconej soli. Potrzyj
kamieniem o powierzchnię ziemi, poruszając nim dookoła i myśląc o tym, że
jesteś gotowa na coś nowego, na porcję świeżej energii, która zainspiruje cię
nowymi celami i zmotywuje do nowych wyzwań. Wyobraź sobie tak wyraźnie,
jak tylko potrafisz, że właściwie czujesz to i doświadczasz tego emocjonalnie,
jakby to miało mieć większą energię, czujesz się przebudzona i pełna mocy,
podekscytowana i odnowiona. Zwróć uwagę na postawę swojego ciała i dostosuj
ją odpowiednio tak, abyś była zestrojona ze swoim celem. (Na przykład, jeśli
chcesz poczuć się szczęśliwa, to stań tak, jakbyś taka była, uśmiechaj się itd.).
Teraz weź cytryn do ręki i posyp go odrobiną świeżej soli. Rozcieraj nim sól na
swojej dłoni, równocześnie pozwalając, aby jeszcze więcej światła słonecznego
wniknęło do mieszanki. Poczuj tę energię, odczuj zmysłowo tę ogromną moc
wzrastającą w krysztale cytrynu i jego dzikie wibrowanie. Afirmuj go na głos
albo tylko w myślach słowami: „Tak jak słońce i ten kamień, jestem naładowana
i po brzegi wypełniona energią!”.
Zaklęcie jest zakończone. Noś kryształ cytrynu przy sobie albo zostaw go na
otwartym terenie wokół swego domu, aby uzyskać lepsze rezultaty. Powinnaś
odczuć natychmiastowy przypływ energii, który będzie trwał przez przynajmniej
kilka dni, a możliwe, że znacznie dłużej – w zależności od siły twoich czarów
w porównaniu z siłą energii, z którymi stykasz się w swoim codziennym życiu.

Zaklęcie sadzenia fasoli z okazji Beltane

na spełnienie i obfitość
To zaklęcie przypomina o rytuale magicznym przeprowadzanym przez Indian
z plemienia Hopi podczas Powanu albo Ceremonii Sadzenia Fasoli. Na krótko
przed okresem wegetacyjnym sadzono fasolę w pojemnikach, mających
reprezentować większe pola na zewnątrz, które wkrótce miały przynieść zbiory.
Te miniaturowe zbiory w domu podlewano, pielęgnowano, modlono się o nie
i otaczano troską, ponadto w domu palono ogień, aby przyspieszyć kiełkowanie
nasion. Jeśli fasola wykiełkowała, uważano to za znak, że większe, właściwe
zbiory także dobrze obrodzą, i wierzono, że pielęgnowanie minizbiorów
pomogło zapewnić ten sukces. Większość z nas nie uprawia własnych roślin, ale
uprawiamy przecież inne rzeczy w swoim życiu. To zaklęcie wprowadza
motywy tradycji Indian z plemienia Hopi do bardziej współczesnych działań
magicznych, które są zarówno związane z tematem, jak i skuteczne dla
nowoczesnej czarownicy. Będziesz potrzebowała garści wysuszonej fasoli
dowolnego gatunku, trochę ziemi oraz doniczki, płytkiego naczynia albo innego
pojemnika, w którym można zasadzić fasolę. Potrzebne będą jeszcze: kilka
kawałków kryształu kwarcu i kilka kolorowych świec w kolorze białym, złotym
albo żółtym.
Zacznij od wypełnienia pojemnika ziemią. Najlepiej unikać mieszanek ziemi
doniczkowej, które zawierają chemiczne nawozy. Spróbuj znaleźć ziemię dobrej
jakości, aby zapewnić swemu zaklęciu optymalne warunki spełnienia. Pomyśl
o ziemi i istotach, które na niej rosną: roślinach i drzewach, zwierzętach i innych
żywych stworzeniach, które zamieszkują naszą planetę. Poczuj, że jesteś jedną
z nich, po prostu kolejnym z bytów na ziemi. Pomyśl o tym, jak nasze życie
połączone jest z ziemią i od niej zależne: ziemia dostarcza zarówno
fundamentów, jak i paliwa, na którym wszyscy wzrastamy. Mimo że masz przed
sobą jedynie mały pojemnik z ziemią, to w sensie energetycznym jest to ta sama
ziemia, która leży za drzwiami twojego domu. Połóż dłonie na pojemniku
i afirmuj na głos albo tylko w myślach słowami: „To jest ziemia. To jest miejsce,
gdzie moje życzenia zaczynają się spełniać. To jest podłoże, w którym będę
wzrastać”.
Wyobraź sobie całą planetę, dostrzegając swoje miejsce na niej, kiedy stoisz
dokładnie tu, gdzie teraz jesteś. Teraz pomyśl o rozkwitających roślinach na
całym świecie, wyobrażając sobie ich obecność i zapachy tak wyraźnie, jak
tylko potrafisz. Trzymaj fasolę w dłoni i pomyśl o tym, jak te konkretne nasiona
również będą rozkwitać. Przy każdym ziarenku wyobraź sobie, jak realizuje się
jeden z twoich celów. Wyobraź sobie, że masz już to, czego pragniesz, wyobraź
sobie te emocje i uczucia, które daje ci każde poszczególne przygotowywane
przez ciebie „ziarenko marzenia”. Zasadź fasolę w doniczce z ziemią i podlej ją.
Wetknij dolne końce kryształów kwarcu w ziemię, tak aby trochę wystawały.
Kwarc to naturalny wzmacniacz energii, a jego obecność będzie zwiększać
magiczną moc, którą już umieściłaś w swoich ziarenkach marzeń.
Otocz pojemnik świecami, a kiedy będziesz to robić, myśl o słońcu i jego
intensywnej mocy, która odżywia ziemię. Zapal świece, zapraszając światło
słoneczne i inne energie czy bóstwa, które chcesz wprowadzić do płomieni,
przydając ich siły, aby wspomogły rozwój twoich nasionek marzeń. Pomyśl
o mocy płomieni świec, o potędze słońca, która wpływa w małe fasolki
reprezentujące twoje pragnienia, ładując ich potencjał wzrostu. Zgaś świece, by
zamknąć tę część magicznych działań.
Zaklęcie nie jest jeszcze zakończone. Musisz w dalszym ciągu podlewać
i pielęgnować fasolki życzeń, dopóki nie wykiełkują. Każdego dnia usiądź przy
doniczce na kilka minut i wyślij uczucie miłości i radości prosto do ziemi i do
wnętrza fasolek. Wyobraź sobie, że wszystkie twoje życzenia się spełniają,
wyobraź sobie całkowity sukces we wszystkich swoich dążeniach. Powtarzaj ten
rytuał codziennie do momentu, kiedy nasiona wykiełkują, potem trzymaj je albo
przenieś do grządki w ogrodzie, jeśli to konieczne. Kiełkowanie nasion fasoli
powinno się zbiegać w czasie z rozpoczęciem spełniania się każdego z marzeń
zgodnie z planem. Jeśli wiele twoich fasolek nie wykiełkuje, możesz ponownie
przemyśleć te konkretne odpowiadające im życzenia albo zrzucić winę na jakość
ziemi i po prostu zacząć od nowa!

Wróżenie z okazji sabatu Beltane

Podobnie jak zaklęcia opisane powyżej, poniższe metody wróżenia można

stosować w każdym czasie, ale mogą być bardziej skuteczne, jeśli wykonuje się
je w dniu sabatu Beltane albo w bliskim mu czasie. Miej na uwadze, że każdy
system wróżenia – czy jest to złożona metoda, taka jak Tarot, czy też coś dużo
prostszego, jak kwiat stokrotki – działa jedynie jako narzędzie i swoista brama,
pozwalając ci łatwiej uzyskać dostęp do podświadomości zbiorowej i do twoich
własnych psychicznych zdolności i intuicji. Zaufaj swoim zmysłom i bądź
otwarta na informacje i uczucia, które do ciebie docierają.

Przewidywanie przyszłości za pomocą jajek i placków

Jedna z tradycyjnych metod przewidywania przyszłości, praktykowanych
z okazji sabatu Beltane w Szkocji, Anglii i w innych miejscach, wymaga
toczenia określonych artykułów żywnościowych po zboczu wzgórza.
Ugotowane na twardo jajka i/lub placki bannock (rodzaj grubego, okrągłego
ciastka zrobionego z owsianki, po jednej stronie oznaczonego krzyżem) zanosi
się na szczyt wzgórza i turla w dół po zboczu. Los, jaki spotka jajko czy placek,
kiedy dotrze do końca zbocza, uważa się za wskazówkę dotyczącą losu tego, kto
je/go toczył: jeśli jajko pozostało nienaruszone, a placek wylądował pustą stroną
do góry, oznacza to szczęście, natomiast gdy skorupka jajka potłukła się albo
placek wylądował stroną z krzyżem do góry, wskazuje to, że trzeba się
spodziewać niepowodzeń. Oto współczesna odmiana tej tradycyjnej ludowej
wróżby – wypróbuj ją z przyjaciółmi, aby zapewnić sobie 100% dobrej zabawy.
Ugotuj kilka jajek, a jeśli nie chcesz zawracać sobie głowy szukaniem
tradycyjnego przepisu na placek bannock, po prostu upiecz kilka babeczek. Na
każdym jajku napisz swój cel, życzenie albo pytanie, co do których chciałabyś
poznać widoki na przyszłość. Na każdym ciastku narysuj symbol słońca –
z jednej albo z drugiej strony. Weź ze sobą ciastka i jajka na trawiaste wzgórze
i sturlaj je w dół po kolei, za każdym razem myśląc o swoim celu, życzeniu czy
pytaniu. Jeśli skorupka jajka się rozbije albo ciastko wyląduje symbolem
słonecznym do góry, zinterpretuj to jako odpowiedź: „nie”, „mało
prawdopodobne” albo „nie tym razem”. Z drugiej strony, jeśli jajko sturla się
w dół zbocza bez szwanku albo ciastko wyląduje symbolem w dół, można to
zinterpretować jako odpowiedź na tak, znak powodzenia oraz afirmację, że
prawdopodobnie osiągniesz swoje cele, a twoje życzenia się spełnią.
Wróżenie z kwiatów
Oto tradycyjna wróżba z okazji sabatu Beltane, która jest wyjątkowo prosta.
Wyjdź na łąkę pełną stokrotek albo mleczy, zamknij oczy i zerwij dużą garść
kwiatów, równocześnie myśląc o jakimś ważnym, długoterminowym celu.
Tradycyjnie takim celem było małżeństwo, ale możesz wykorzystać tę metodę,
aby rozpoznać los jakiegokolwiek przedsięwzięcia. Otwórz oczy i policz, ile
kwitnących kwiatów masz w swoim bukiecie. Ta liczba wskazuje, ile lat minie,
zanim twoje życzenie się spełni. Możesz też zapytać: „Tak czy nie?” i zerwać
kwiaty, potem ustal odpowiedź, licząc ich liczbę: liczba parzysta wskazuje na
„nie”, natomiast liczba nieparzysta oznacza „tak”.

Małżeństwo z miłości – wróżenie z Tarota

Ta metoda wróżenia może pomóc ci zidentyfikować potencjalną miłość, która
może ci się przytrafić podczas sabatu Beltane albo w innym okresie. Zacznij od
rozdzielenia figur karcianych, które zawierają Giermka, Rycerza, Królową
i Króla z każdego koloru. Jeśli chcesz, możesz także wyjąć z talii Maga,
Papieżycę, Cesarzową, Cesarza, Papieża, Eremitę, Wisielca, Diabła i Głupca.
Wszystkie te karty reprezentują konkretne archetypy i cechy osobowości.
Możesz pominąć Wielkie Arkana, ale dadzą ci one szerszy obraz i symboliczną
reprezentację ogólnej wróżby, jeśli włączysz do niej kompletny zestaw kart-
archetypów, który powinien zawierać dwadzieścia pięć kart****.
Następnie zwróć się do pozostałych kart w talii. Przejrzyj je jedna po drugiej,
wybierając te jawiące ci się jako reprezentujące elementy, z którymi chciałabyś
mieć w przyszłości do czynienia, sposoby, dzięki którym – masz nadzieję – twój
nowy partner będzie promienieć. Nie opieraj się na znaczeniach opisanych
w książkach o tarocie, ale użyj własnej intuicji i wyczucia, aby określić
znaczenie każdego z obrazów.
Kiedy już wybrałaś tyle kart, ile potrzebujesz, rozłóż je przed sobą przodem
do góry. Poniżej ułóż dwadzieścia pięć kart archetypowych przodem do dołu.
Możesz je umieścić w dużej kupce, rozłożyć w rzędzie albo zaaranżować w pięć
rzędów po pięć kart. Spójrz ponownie na karty, które są odkryte, i pomyśl o tych
aspektach, które masz nadzieję znaleźć w swoim nowym romansie. Skoncentruj
się na pytaniu: „Kto może mi to dać?” i bez podglądania wybierz jedną
z dwudziestu pięciu kart archetypowych. Karta, którą wybierzesz, jest
wskazówką mówiącą, jakiego rodzaju osoba idealnie pasowałaby do ciebie
i nadawałaby się na romantycznego partnera.
Chociaż tradycyjnie figury karciane mają określoną płeć i kolor (Giermek to
mężczyzna lub kobieta, Królowa to kobieta, Rycerz i Król to mężczyzna, Kielich
– ktoś o jasnej cerze, jasnych włosach, Denar – ktoś o śniadej cerze, ciemnych
włosach itd.), to nie ma potrzeby ograniczać swoich interpretacji do tych
przestarzałych wskazówek. Jak już poprzednio wspomniano, karty te
reprezentują archetypy i cechy osobowości, które mogą się pojawić u każdego,
bez względu na płeć, kolor włosów czy kolor skóry itd.
Karty archetypowe mogą jednak dać dokładne wskazanie na temat poziomu
dojrzałości, który często – choć nie zawsze – idzie w parze z wiekiem. Król,
Królowa albo karta archetypowa z Wielkich Arkanów (Cesarzowa, Cesarz itd.)
zdradza, że twój wybranek odznaczać się będzie większą dojrzałością i powagą,
będzie miał więcej przyzwyczajeń i będzie bardziej poukładany niż mniej
doświadczony i swawolny Giermek, natomiast Rycerz oznacza osobę zwykle
dojrzałą, ale nadal pełną energii i młodzieńczą pod wieloma względami.
Zbadaj inne atrybuty ujawnione w karcie, którą wybrałaś, aby uzyskać dalsze
wskazówki na temat najlepszego dla ciebie potencjalnego partnera. Jakie cechy
osobowości reprezentuje ta karta? Czy wskazuje na określony zawód lub
pozycję społeczną za pomocą swojej nazwy, metaforyki czy symboliki?
Sprawdź podręczniki Tarota, by odnaleźć znaczenia tej konkretnej karty,
podążaj za swoją intuicją albo posłuż się interpretacjami figur karcianych, które
przedstawiono poniżej, aby pomóc ci zidentyfikować twojego idealnego
partnera:

GIERMEK KIELICHÓW – rozglądaj się za kimś bardzo młodzieńczym

 i swawolnym, duszą towarzystwa, duszą artystyczną albo kimś, kto żyje
chwilą. Może mu brakować praktyczności i planowania w życiu, ale
wynagradza to sobie entuzjazmem i spontanicznością.

RYCERZ KIELICHÓW – wyciągnięcie tej karty oznacza, że należysz do

kogoś bardzo romantycznego, to typ człowieka, który prawdopodobnie
otwarcie deklaruje swoje uczucia w wyszukany, dramatyczny sposób. On
wie, jak wyrażać przywiązanie i zachwyt, i robi to bardzo swobodnie.

KRÓLOWA KIELICHÓW – szukaj kogoś z dobrym, kochającym,

romantycznym sercem, ale zarazem osoby, która raczej trzyma w ukryciu
swoją najgłębszą jaźń. To ktoś, kto jawi się jako bardzo delikatny, pełen
życia i otwarty duchem, chociaż zwykle posiada też bardziej sekretną stronę,
która skrywa przed wszystkimi jego najgłębsze uczucia i namiętności, ale te
właśnie można uznać za najbardziej wartościowe.

KRÓL KIELICHÓW – jeśli wybrałaś tę kartę, wskazuje to, że byłabyś

szczęśliwa z partnerem, który jest radosny, współczujący, troskliwy
i kochający. Osoba ta będzie pewna siebie i swojej wartości, z reguły
elokwentna. Jej serce rządzi głową i ma ona skłonność do bycia bardzo
sentymentalną; zwykle ma również duże poczucie humoru i silne
upodobanie do śmiechu, ceni sobie przyjaciół i rodzinę.

GIERMEK BUŁAW – ta karta zdradza, że najlepszy byłby dla ciebie partner,

który jest młodzieńczy, lojalny i doskonały w komunikacji. Innymi słowy,
karta ta może wskazywać na osobę, której zawód wymaga daru komunikacji
albo umiejętności handlowych.

RYCERZ BUŁAW – jeśli wybrałaś tę kartę, to miej oczy otwarte na kogoś

bardzo niekonwencjonalnego i odmiennego. Osoba ta uwielbia robić
wrażenie i darzy wielkim szacunkiem tych, którzy słuchają jej pomysłów,
 czasem nieprzekonujących albo zbyt idealistycznych. Tego typu osoba może
być trochę egoistyczna albo zarozumiała. Niczym kot chodzi własnymi
ścieżkami i jest zdecydowanie nonkonformistą, który odmawia życia
ograniczonego konwencjami, tradycją czy społecznymi i kulturalnymi
normami.

KRÓLOWA BUŁAW – jest to osoba niezależna, pewna siebie i dużo bardziej

śmiała, niż może się to jawić większości ludzi. Cechuje się wyjątkową
miłością do zwierząt i natury. Ma skłonność do bycia bardzo towarzyską
i lubi dobrą zabawę. Jej uczucia są raczej zmienne, ale z drugiej strony
rzadko ma kłopoty z uwolnieniem się od negatywnych okoliczności i ludzi.
Ten typ człowieka jest często kimś, kto wszystko zawdzięcza wyłącznie
sobie; startując z niskiej pozycji społecznej, osiąga wielki sukces dzięki
własnemu talentowi, ambicji i wysiłkowi.

KRÓL BUŁAW – ta karta wskazuje osobę, która osiąga sukcesy, ma ustaloną

reputację, jest szanowana, ale niekonwencjonalna. Ma skłonność do życia we
własnym świecie i może mieć problemy ze zrozumieniem perspektywy
innych ludzi. Ten rodzaj człowieka może sprawiać wrażenie despotycznego,
ale często jest to tak naprawdę oznaka jego braku pewności siebie.

GIERMEK DENARÓW – rozglądaj się za kimś poważnym, ale zarazem

młodzieńczym indywidualistą. Ten typ osoby cechuje się doskonałym
skupieniem, zwykle jest ciężko pracującym człowiekiem i oddanym
studentem. Jeśli wybrałaś tę kartę, to partner, który podobałby ci się
najbardziej, będzie studentem albo osobą, która dopiero weszła na rynek
pracy i jest ochoczo nastawiona do podwyższania swoich kwalifikacji
zawodowych. Może to być człowiek nieco nijaki i czasami nudny, ale za to
rozsądny, praktyczny, inteligentny i odpowiedzialny.

RYCERZ DENARÓW – jest to osoba, która jest praktyczna i rozsądna. Cieszą

 ją proste rzeczy w życiu i nie ma nic przeciwko ciężkiej pracy, która
umożliwi jej korzystanie z życia. To człowiek oddany i zdeterminowany,
czasem może być trochę zbyt uparty w postrzeganiu i zamiarach. Typ ten
zwykle cechuje się miłością do zwierząt i silnym upodobaniem do świata
natury.

KRÓLOWA DENARÓW – miej oczy otwarte na osobę, która jest wyjątkowo

niezależna, namiętna i prostolinijna. Ma skłonność do bycia nieco
introwertyczną i kocha bardzo głęboko. Ten rodzaj człowieka ma czasem
skłonność do bycia zbyt „przylepnym” i może mieć problem z uwolnieniem
się od partnera, ale na plus trzeba mu zapisać, że jest bardzo lojalny
i praktyczny i że zawsze można na niego liczyć.

KRÓL DENARÓW – wyciągnięcie tej karty ujawnia, że możesz pasować do

partnera, który jest dojrzały, ma ustaloną reputację i pozycję oraz jest
zamożny. Typ ten często odnosi sukcesy w przedsięwzięciach biznesowych
i rolniczych, ponieważ zwykle ma zarówno zdolności matematyczne, jak
i dobrą rękę do roślin. Uwielbia dobre rzeczy w życiu i przykłada dużą wagę
do luksusu i materialnego bogactwa, ale jest także prostolinijny, cechuje go
silny związek z naturą i ma zdrowe uznanie dla piękna natury. Często
sprawia mu radość zapewnianie innym komfortu i zaspokajanie potrzeb
ludzi, którzy go otaczają.

GIERMEK MIECZY – osoba ta jest śmiała, impulsywna i nieco zbuntowana.

Często przejawia postawę kogoś, kto chce coś udowodnić, i może być
nieodpowiedzialna oraz pozbawiona skrupułów, dążąc do swoich własnych
celów bez oglądania się na konsekwencje. Ten typ człowieka może być
czasem nieszczery, ale z drugiej strony żyje chwilą i uwielbia chwytać
okazje i z nich korzystać. To człowiek działania i odwagi, z dużą dozą
tupetu.
RYCERZ MIECZY – jeśli wyciągnęłaś tę kartę, rozglądaj się za osobą w typie
bohatera. Jest to ktoś odważny, śmiały i zwolennik szlachetnych pobudek.
Dąży do tego, co właściwe, za wszelką cenę, bez względu na to, ile wysiłku
czy poświęcenia to wymaga. Ta cecha może sprawiać, że jawi się czasem
jako trochę uparty, ponieważ ma skłonność do przedkładania swych pobudek
i zasad ponad ludzi. Osoba ta będzie prawdopodobnie wyjątkowo czarująca,
energetyczna i silna duchem i osobowością, typ prawdziwego „rycerza
w lśniącej zbroi”.

KRÓLOWA MIECZY – ta karta wskazuje na osobę, która jest silna,

zdeterminowana, pełna wdzięku i nieustępliwa. Ma skłonność do władczego
usposobienia i świetnie odnajduje się w roli lidera. Typ ten jawi się jako
ktoś, kto dostaje od życia wszystko naraz i zawsze oraz utrzymuje surowe
oblicze, niezależnie od wewnętrznego chaosu, jaki mógłby się w nim kłębić.
Ma skłonność do zagłębiania się w smutku, który bardzo stara się zataić,
ponieważ przywiązuje dużą wagę do utrzymywania pozorów normalności.
Jest często nierozumiany i postrzegany jako ktoś „zimny”, ale kiedy stopi się
ten lód, kocha bardzo mocno i często na zawsze. Będzie stawał w obronie
ludzi, którzy wierzą i żywią na coś nadzieję, niezależnie od okoliczności czy
opinii innych.

KRÓL MIECZY – jeśli wyciągnęłaś tę kartę, to być może najlepiej pasowałaby

do ciebie osoba z bardzo silną osobowością i władczą postawą. Ten typ
człowieka często jest na pozycjach władzy i przywództwa. Może mieć silny
charakter i rozwijać postawę i zachowania apodyktyczne. Zwykle czuje się
najbardziej komfortowo, kiedy odgrywa dominującą rolę w relacjach
osobistych. Ma dużą determinację i kiedy jest oddany jakiejś konkretnej idei,
zajęciu czy metodzie postępowania, to jest mało prawdopodobne, aby
zmienił raz obraną drogę czy pozycję.
 * Neopogańska religia politeistyczna odwołująca się do mitologii nordyckiej.
** Tego typu obiekty znajdowano w różnych częściach Anglii (najsłynniejszy znajduje się w obrębie
Stonehenge). Nazwa Cursus pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego „bieg” albo „drogę”.
*** Cytryn – kamień szlachetny (odmiana żółtego kwarcu) ceniony przez jubilerów i kolekcjonerów.
**** Wszystkie znane mi opracowania podają, że Wielkie Arkana (tzw. Wielkie Wtajemniczenie) to 22
karty numerowane cyframi starorzymskimi od 0 do 21, a są nimi: (0) Głupiec, (I) Mag, (II) Papieżyca, (III)
Cesarzowa, (IV) Cesarz, (V) Papież, (VI) Kochankowie, (VII) Rydwan, (VIII) Sprawiedliwość, (IX)
Eremita, (X) Koło Fortuny, (XI) Moc, (XII) Wisielec, (XIII) Śmierć, (XIV) Umiarkowanie, (XV) Diabeł,
(XVI) Wieża Boga, (XVII) Gwiazda, (XVIII) Księżyc, (XIX) Słońce, (XX) Sąd Ostateczny, (XXI) Świat.
Małe Arkana (Małe Wtajemniczenie) to 56 kart podzielonych na cztery kolory: Buławy (trefle), Kielichy
(kiery), Miecze (piki) i Denary (kara). Każdy kolor to 10 kart od asa do dziesiątki oraz cztery karty figury:
Król, Królowa, Rycerz i Giermek.
M IMO ŻE RYTUAŁY, WRÓŻBY I DZIAŁANIA MAGICZNE to oczywiście świetne
sposoby na świętowanie sabatów, to czasem poszukujemy jakichś prostszych
sposobów, które będą równie udane i skuteczne. Kiedy włączamy
praktykowanie sabatów również do naszego codziennego życia, zyskujemy
większą satysfakcję i głębsze zrozumienie zmian energetycznych, które
przybywają do nas w każdym z ośmiu świętych dni. W tym rozdziale znajdziesz
pomysły, przepisy kulinarne oraz opisy rękodzieła i dekoracji, które pomogą ci
uczcić sabat Beltane w sposób praktyczny i dostępny dla każdego. Dzięki nim
będziesz miała uczucie, że żyjesz swoją magią i wkraczasz na ścieżkę
prawdziwej czarownicy nie tylko w sensie rytuałów, ale także w swoim
codziennym, przyziemnym życiu.

Receptury kulinarne z okazji sabatu

Beltane

Sabat Beltane to świetny czas na to, by organizować spotkania towarzyskie,

a nic tak szybko nie łączy ludzi, jak wspólne jedzenie pysznych potraw. Kiedy
przychodzi lato, a temperatury stale wzrastają, wielu współczesnych pogan
odkrywa, że jest to idealna pora, by rozkoszować się wspólnym jedzeniem
w słońcu na łonie natury. Możesz urządzić piknik albo grilla i zaproponować
lekkie posiłki, aby zharmonizować je z żywymi, szybko poruszającymi się
energiami Beltane. Owoce, warzywa i lekkie ciasta mogą zostać łatwo
zamienione przez twoje ciało na energię, którą możesz spożytkować w magii
Beltane. Z kolei ciężkostrawne potrawy, takie jak tłuste mięsa i kaloryczne sosy,
mają wolniejsze wibracje, które mogą sprawić, że staniesz się ospała.
 Oto śniadanie na piknik składający się z lekkich, smacznych pokarmów,
w sam raz na sabat Beltane. Każdy przepis opracowano ze składników, które
zostały specjalnie dobrane ze względu na ich magiczne właściwości, a instrukcje
uwzględniają dodanie magicznych intencji podczas procesu gotowania.
Oczywiście możesz swobodnie dostosować te przepisy, tak aby odpowiadały
twoim osobistym smakom i nawykom.

ŚWIĘTY KREM CYTRYNOWY

Ten pyszny krem zaprawiamy magią, aby wyrazić wdzięczność za otrzymane

błogosławieństwa z okazji sabatu Beltane w czasie, gdy kolejne
błogosławieństwa już się spełniają.

Składniki:
4 szklanki mleka,
2/3 szklanki cukru,
4 całe jajka oraz 2 żółtka,
4 łyżki soku cytrynowego,
1 łyżeczka wyciągu z wanilii,
krakersy razowe,
1 łyżka cukru pudru,
1 gałązka świeżej mięty.

Zacznij od podgrzewania mleka w rondlu na małym ogniu do momentu, aż

zacznie parować i delikatnie bulgotać (i zanim zacznie wrzeć lub gotować się).
Dodaj cukier i mieszaj, aż się rozpuści. Następnie dodaj jajka. (Aby oddzielić
żółtko, po prostu rozbij skorupkę i przelewaj zawartość jajka w tę i z powrotem
pomiędzy dwoma połówkami skorupki, pozwalając, by białko ściekło do miski,
do chwili, kiedy pozostanie tylko żółtko). Mieszaj powoli drewnianą łyżką do
momentu, kiedy wszystkie składniki się połączą. Możesz lekko zmniejszyć gaz,
bowiem mikstura powinna tylko delikatnie bulgotać, a nie całkiem się gotować.
Jeśli zaczyna się gotować, wówczas na kilka sekund zdejmij naczynie z palnika
i pozwól mu się odrobinę wystudzić. W dalszym ciągu często mieszaj
powolnymi, delikatnymi ruchami. W trakcie podgrzewania się mieszanka
zacznie wyraźnie gęstnieć. Może to potrwać około 15 minut, więc bądź
cierpliwa i nie spuszczaj oka z naczynia. Kiedy krem wyraźnie wygląda inaczej
i przypomina pudding, zmniejsz delikatnie ogień i pozwól mu się gotować
jeszcze przez około 5 minut.
Krem może sprawiać pewne trudności i czasem wydaje się, że nie chce
zgęstnieć niezależnie od tego, jak długo go gotujesz. Jeśli tak się dzieje, nie
martw się. Po prostu powoli posyp go kilkoma łyżkami mąki, dodając je po kolei
i ubijając krem bardzo energicznie, aby usunąć wszelkie grudki. Rezultatem
będzie właściwie krem do ciasta, a nie krem budyniowy, ale nadal będzie
smakował wybornie.
Gdy krem zgęstnieje, zdejmij go z ognia, potem dodaj sok cytrynowy
i ekstrakt z wanilii i wszystko razem zamieszaj. Kiedy będziesz dolewać sok,
pomyśl o świetle słonecznym i księżycowym. Kiedy będziesz dodawać wanilię,
która ma wibracje energii odpowiadającą miłości i romansowi, pomyśl o miłości
między Boginią i Bogiem, naturą a rodzajem ludzkim oraz między konkretnymi
ludźmi z osobna. Wlej krem do miski, wystudź go do temperatury pokojowej, po
czym włóż do lodówki.
Następnie umieść krakersy razowe na spodzie i bokach osobnych miseczek
dla gości, w których podasz krem, a kiedy to będziesz robić, pomyśl o dobrej
ziemi, łonie Matki Natury, z którego rodzą się kwiaty, owoce i zieleń. Wypełnij
każde naczynie kremem cytrynowym, myśląc zarazem o pięknej, rozkwitającej
ziemi i podziwiając wszystkie przyjemności, jakie – masz nadzieję – przyniesie
ci Beltane. Na koniec możesz przyozdobić krem, posypując go lekko cukrem
pudrem i kładąc na nim gałązkę świeżej mięty.
 JAGODY OBFITOŚCI Z KREMEM

Ten deser ma pomóc spełnić się obfitości romansu albo czegokolwiek innego, co
chciałabyś otrzymać na tegoroczny sabat Beltane.

Składniki:
½ kg różnych świeżych owoców leśnych,
1 szklanka gęstej śmietanki kremówki,
2 łyżki miodu.

Zacznij od porcji mieszanki świeżych owoców leśnych. Poziomki i maliny mają

miłosną, namiętną energię, która jest szczególnie dobra do wyczarowywania
romantycznych igraszek, ale właściwie każdy rodzaj owoców leśnych może być
dopasowany do twojego konkretnego celu i zostać użyty w tym przepisie. Umyj
owoce, dokładnie je osusz, a potem umieść je w atrakcyjnie wyglądającej misce,
myśląc o swoim magicznym celu. Aby zrobić krem, wlej zimną, gęstą śmietankę
do schłodzonej miski. Dla uzyskania najlepszych rezultatów użyj metalowej
miski i trzepaczki, umieszczając je uprzednio w lodówce albo zamrażarce, aby
stały się zimne. Zanim zaczniesz, upewnij się, że miska i trzepaczka są suche,
pozbawione wilgoci i skroplonej pary. Ubijaj śmietanę trzepaczką do momentu,
aż zgęstnieje, a potem powoli wlej do niej miód.
Kiedy robisz krem, pomyśl o urodzajnej ziemi i zwierzętach, archetypowej
Matce Ziemi i „mleku”, którym karmi ona swoje dzieci. W dalszym ciągu ubijaj
miksturę, dopóki nie osiągnie pożądanej konsystencji. Zwróć swoje myśli ku
obfitości i spełnieniu w czasie, kiedy krem zaczyna krzepnąć. Będzie gotowy,
kiedy zobaczysz, że formują się w nim miękkie górki albo kiedy nie spływa już
tak łatwo z łyżki. Aby zaoszczędzić czas, możesz zmiksować krem za pomocą
elektrycznego miksera, ale znacznie bardziej satysfakcjonującym i magicznym
doświadczeniem będzie, kiedy zrobisz to w tradycyjny sposób. Podawaj owoce
w małych miseczkach, ozdabiając każde naczynie porcją ubitego kremu. Aby
uzyskać fantazyjny wygląd, serwuj deser w przezroczystym, kryształowym
pucharku albo kielichu od wina, układając na przemian warstwę owoców, potem
kremu, potem znów owoców itd.

MIODOWY JOGURT ŻYCZEŃ

Ten prosty deser jest przygotowywany właśnie po to, aby pomóc się spełnić
naszym życzeniom w czasie sabatu Beltane.

Składniki:
4 szklanki jogurtu waniliowego,
¼ szklanki miodu,
krakersy razowe, otręby zbożowe
albo plasterki świeżego jabłka.

Zacznij od jogurtu waniliowego, dodaj do niego miód i zamieszaj, a podczas tej

czynności skup się na swoich szczęśliwych życzeniach. Pomyśl o czymś, co
sprawia, że czujesz się wyjątkowo dobrze, a potem przenieś to uczucie radości
na miksturę jogurtową. Podawaj z krakersami razowymi albo przybraniem
z otrębów zbożowych. Jeśli chcesz, możesz poprosić swoich gości, aby maczali
w jogurcie plasterki jabłka, wypowiadali w myślach życzenie, a potem wkładali
je do ust.

WANILIOWO-CYNAMONOWA
KAWA MROŻONA Z DRESZCZYKIEM

Ten zimny napój kawowy wymyślono po to, aby zwiększyć uczucie

podekscytowania, przyjemności, miłości i namiętności u każdego, kto go wypije.

Składniki:
 1 dzbanek zaparzonej kawy;
1 łyżeczka cynamonu;
2–3 łyżeczki wyciągu z wanilii;
mleko, mieszanka śmietanki i mleka lub cukier do smaku.

Przygotuj dzbanek z kawą (średnia albo lekko palona sprawdzi się najlepiej)
wieczorem przed piknikiem. Kiedy kawa się parzy, wyobraź sobie, jak ziarna
kawy dojrzewają w silnym słońcu, i pomyśl o ogromnej ilości ciepła i energii,
których dostarcza nam słońce. Kiedy kawa jest już zaparzona, dodaj cynamon
i zamieszaj, myśląc równocześnie o jego gorącej, pełnej pasji energii. Fantazjuj
na jawie o czymś, co cię podnieca, kiedy czekasz, aż kawa ostygnie do
temperatury pokojowej, potem zostaw ją w lodówce na całą noc. Rano dodaj
waniliowy ekstrakt i przenieś mentalnie uczucie miłości i przyjemności na
mieszany napój. Podawaj z lodem, mieszając kawę z cukrem i mlekiem albo
z mieszanką śmietanki i mleka do smaku. Jeśli wiesz, że wszyscy twoi goście
preferują słodką kawę, dodaj cukier, zanim schłodzisz kawę, ponieważ w ten
sposób znacznie lepiej się rozpuści. Jeżeli nie, po prostu zamieszaj kawę bardzo
energicznie, aż będzie odpowiadać twoim upodobaniom.

Grill z okazji sabatu Beltane

Oto menu na grilla z okazji święta Beltane. Podobnie jak to miało miejsce
w przypadku piknikowego śniadania, każdy poniższy przepis przygotowano pod
kątem składników wybranych ze względu na ich magiczne właściwości.
Instrukcje zawierają wskazówki, w jaki sposób dodawać magiczne intencje
podczas procesu gotowania. Oczywiście możesz swobodnie dostosowywać te
przepisy do swoich indywidualnych potrzeb i gustu.
 GRILLOWANE BURGERY Z PIECZAREK
PORTOBELLO NASTROJONE DO SABATU BELTANE

Te wegetariańskie burgery pomogą ci nastroić się do magicznych energii sabatu

Beltane.

Składniki:
pieczarki portobello* – jedna na porcję;
oliwa z oliwek;
sól morska;
bułki;
sałata, pomidory, cebule, majonez, musztarda, ketchup i inne
przyprawy.

Umyj grzyby, usuwając łodygi, lecz zostawiając kapelusze w stanie

nienaruszonym. Zwróć uwagę na naturalny kształt grzyba, który wiele kultur
uważa za święty symbol bogów oraz za symbol falliczny, bowiem przypomina
męskie genitalia. Kiedy będziesz delikatnie oklepywać kapelusze grzybów, aby
wyschły, pomyśl o męskich, słonecznych energiach, które przybierają na sile
podczas sabatu Beltane. Następnie za pomocą pędzla posmaruj grzyby cienką
warstwą oliwy z oliwek, która jest symbolem miłości. Kiedy będziesz to robić,
pomyśl o miłości i romansie, których masz nadzieję doświadczyć podczas sabatu
Beltane. Posyp grzyby odrobiną morskiej soli, która jest związana
z oczyszczeniem i boską siłą kobiecości. Kiedy to będziesz robić, porozmyślaj
chwilę o mieszaniu się żeńskich i męskich energii oraz wyobraź sobie, jak
wszelkie negatywne wpływy czy niezmienne przeszkody rozpuszczają się
i odchodzą w niebyt. Umieść grzyby na gorącym grillu, obracając co kilka minut
do chwili, kiedy obie strony nie staną się kruche. Może to zająć około 5–10
minut, w zależności od stanu nagrzania grilla i grubości grzybów. Kiedy będą
gotowe, poznasz to po ich wyraźnej zmianie w kolorze i zapachu. Burgery
podawaj na podpieczonych bułkach jak w hamburgerach, a na górze połóż
sałatę, pomidory, cebulę, majonez, musztardę, ketchup oraz inne przyprawy.

SEKSOWNE SZPARAGI
PIECZONE NA CZOSNKU Z ROZMARYNEM

Ten prosty przepis pomoże ci poczuć się silną, zmysłową, pewną siebie,
seksowną i gotową na romans w czasie sabatu Beltane.

Składniki:
½ kg świeżych szparagów w całości,
1 łyżka masła,
1 zmielony ząbek czosnku,
¼ łyżeczki soli,
1 gałązka świeżego rozmarynu.

Zacznij od całych świeżych szparagów, całkowicie umytych i otrzepanych do

wyschnięcia. Umieść je na środku średniej wielkości kawałka folii aluminiowej,
stawiając łodygi do góry w szeregu obok siebie, tak aby wszystkie czubki były
skierowane w tę samą stronę. Zwróć uwagę na to, jak szparagi imitują kształt
falliczny różdżki z ostro zakończoną szyszką, magicznego przyrządu
związanego z Dionizosem, bogiem lasu, przyjemności, pożądania i wina oraz
manifestującego boską męskość w jednej z jej najbardziej lubieżnych postaci.
Połóż trochę masła na górze szparagów, posyp czosnkiem, rozprowadzając go
równomiernie na wszystkich szparagach. Dopraw solą. Połóż gałązkę świeżego
rozmarynu na górze szparagów, a robiąc to, wyobraź sobie, że składasz
pocałunek na ustach kogoś, kto jest ci szczególnie bliski. Teraz złóż brzegi folii
tak, aby szparagi zostały całkowicie zakryte, potem połóż całe zawiniątko na
grillu na około 10 minut. Kiedy szparagi się pieką, pomyśl o symbolicznym
wzrastaniu boskiej siły zarówno na kwitnącej ziemi, jak i w twoim wnętrzu.
 PRZYJACIELSKA SAŁATKA
Z MAKARONEM W KOLORACH TĘCZY

Ten prosty przepis na przystawkę Beltane stworzono po to, aby wzmocnić

uczucia przyjaźni i wspólnoty międzyludzkiej. Zrób ją z pewnym
wyprzedzeniem, abyś – kiedy twoje grillowane potrawy będą już gotowe –
mogła po prostu wyciągnąć ją z lodówki i od razu podawać.

Składniki:
½ kg kolorowego makaronu rotini,
1 łyżeczka oliwy z oliwek,
2/3 szklanki farmerskiego sosu do sałatek,
½ szklanki posiekanych czarnych oliwek,
¼ łyżeczki soli,
¼ szklanki sera parmezan.

Zagotuj duży dzbanek wody, potem dodaj ½ kg suszonego makaronu rotini

i szczyptę soli. Zauważ, jak wiele kolorów ma ten makaron, i pomyśl o tym, jak
ludzie w różnym wieku i o różnych kolorach skóry oraz różnym usposobieniu
spotykają się razem, aby cieszyć się majowym słońcem. Pomyśl o swoich
przyjaciołach i wyślij skierowane do nich dobre uczucia wprost do gotującego
się makaronu. Gotuj makaron około 8 minut, aż osiągnie stan al dente. Odlej
wodę z makaronu i przepłucz go zimną wodą. Skrop makaron oliwą z oliwek,
wyobrażając sobie pełną miłości, współczującą energię spadającą na ludzi
połączonych we wspólnocie. Delikatnie podrzucaj makaron, tak aby oliwa
została równomiernie rozprowadzona. Pozostaw go do wystudzenia do
temperatury pokojowej, a potem wstaw go do lodówki, aby stał się całkowicie
zimny. Dodaj farmerskiego sosu do sałatek, posiekane czarne oliwki, sól i posyp
serem typu parmezan. Kiedy dodajesz oliwki, ponownie pomyśl o miłości,
przyjaźni i współczuciu. Wymieszaj wszystko dokładnie, a potem przechowuj
w lodówce aż do momentu przyjścia gości.

CIASTECZKA NAŁADOWANE SŁOŃCEM

Te lekkie i przepyszne ciasteczka zwiększą twoją energię i pomogą ci się

dostroić do silnych słonecznych wibracji sabatu Beltane.

Składniki:
2 szklanki mąki uniwersalnej,
1 szklanka cukru,
¼ łyżeczki soli,
1 łyżeczka proszku do pieczenia,
¼ łyżeczki sody do pieczenia,
2 kostki miękkiego masła,
1 jajko,
¼ szklanki soku pomarańczowego,
2 łyżeczki startej skórki pomarańczowej.

Rozgrzej piekarnik do 180 stopni C. Zmieszaj razem mąkę, cukier, sól, proszek
do pieczenia i sodę do pieczenia. Dodaj miękkie masło, a potem jajko i znów
zamieszaj. Cytrusy kojarzone są z energią słońca, dlatego twoje słoneczne
ciasteczka będą potrzebować nieco pomarańczowego aromatu, który je naładuje.
Zmieszaj zatem sok i startą skórkę z pomarańczy razem z resztą mikstury,
a robiąc to, zaproś moce słońca, aby wniknęły do ciasta. Pozostaw masę do
schłodzenia, a potem uformuj kawałki wielkości łyżki stołowej w małe kulki, po
czym umieść je na natłuszczonej blasze do pieczenia, rozmieszczone
w odległości 3 cm od siebie, i delikatnie rozpłaszcz. Piecz przez około 10 minut.

LEMONIADA TOWARZYSKA
Ta magiczna lemoniada może ułatwić współpracę oraz wzmocnić uczucia bycia
razem i życzliwego koleżeństwa. Podobnie jak owoce cytrusowe, cytryny są
związane ze słońcem, ich nieco bardziej subtelne wibracje, powiązane także ze
słonecznymi energiami Bogini, sprawiają, że doskonale nadają się one na napój
z okazji sabatu Beltane, bazujący na symbolicznym zjednoczeniu między
Boginią a Bogiem.

Składniki:
9 cytryn,
4 litry zimnej wody,
2 szklanki cukru.

Przekrój cytryny poziomo na połówki, a potem natnij każdą z połówek

i wyciśnij sok. Kiedy będziesz to robić, rozmyślaj o darach, które otrzymaliśmy
od natury, o tej ogromnej ilości energii wlanej w ziemię przez Boginię i Boga po
to, aby mogła zakwitnąć. Dodaj sok cytrynowy do 4 litrów zimnej wody,
a potem wymieszaj płyn z cukrem. Przenieś swoje uczucia miłości
i wdzięczności na lemoniadę w czasie, kiedy mieszasz cukier. Dodaj trochę
więcej cukru, jeśli napój nie jest wystarczająco słodki. Podawaj go z lodem
i rozkoszuj się smakiem.

MAGICZNE WINO MAJOWE

Wypij to majowe wino na powitanie wiosny i odnowienie swojego poczucia

młodości i wigoru. Jeśli chcesz pić wersję bezalkoholową, zastąp białe wino
musującym sokiem z białych winogron albo cydrem jabłkowym.

Składniki:
7–10 gałązek świeżej marzanki wonnej (pozbawionej kwiatów);
kawałek sznurka o długości ok. 20 cm;
 1 butelka białego wina (najlepiej młodego, z zeszłego roku);
2 łyżki miodu;
1 butelka wody sodowej;
dodatkowe gałązki lub liście marzanki (do przybrania);
kilka świeżych truskawek (do przybrania);
jedna mała, cienko pokrojona pomarańcza (do przybrania).

Zacznij od połączenia razem łodyg marzanki za pomocą sznurka. Kiedy

będziesz to robić, pomyśl o energii tej rośliny związanej z seksualnością,
ochroną i mocą magiczną. Otwórz białe wino i wetknij wiązkę marzanki do
butelki, tak aby zioła zostały całkowicie zakryte płynem, ale jednocześnie aby
sznurek zwisał u góry z szyjki butelki. Pozostaw zioła w butelce na kilka godzin,
a potem wyciągnij marzankę. Schłodź wino w lodówce. Jeśli chcesz zrobić
słodkie wino, dodaj miód do butelki, z powrotem ją zakorkuj i potrząśnij trochę,
aby oba płyny się zmieszały. Twoje majowe wino jest w tym momencie gotowe
do picia, ale jeśli wolisz je trochę „podrasować”, to wlej je do dużej wazy do
ponczu, dodaj wody sodowej i powrzucaj kilka plasterków pomarańczy i liści
marzanki, aby pływały na powierzchni płynu. Jeśli chcesz, możesz także
przyozdobić każdy kieliszek świeżą truskawką przeciętą wzdłuż, ale nie do
końca, tak aby można ją było zatknąć na obrzeżu kieliszka.

Rękodzieło z okazji sabatu Beltane

Rytuały, zaklęcia i medytacje pomagają nam połączyć się z głębszym

znaczeniem każdego z sabatów, jednak nic tak nie pomoże zsynchronizować się
z energetycznym przepływem danego sezonu jak praktyczne, własnoręcznie
zrobione przedmioty. Oto kilka łatwych do wykonania prac ręcznych dla
uczczenia tegorocznego sabatu Beltane.
 FALLICZNA RÓŻDŻKA

Falliczna (zakończona szyszką na czubku) różdżka to idealne narzędzie do

odprawiania magii podczas sabatu Beltane i doskonały symbol tej pory roku.
Dzięki młodej szyszce sosnowej na czubku różdżka symbolizuje płodność
i seksualność. Kształt szyszki przypomina fallusa i z tego powodu jest uważany
za uświęcony symbol boskości w jej męskiej, młodej i lubieżnej postaci.
Dlaczego by nie zrobić sobie takiej różdżki podczas tegorocznego sabatu
Beltane? Falliczna różdżka jest doskonała do odprawiania zaklęć miłosnych
i magii seksualnej, a dodatkowo pomaga zwiększyć pewność siebie, energię
i siłę potrzebne do wszystkich twoich działań magicznych.

Potrzebne będą:
1 prosty kijek o długości 23–33 cm: rozwidlony lub o rozszczepionym
końcu (w miarę możliwości);
1 młoda szyszka sosnowa: najlepiej z młodej, zielonej odmiany i z wąską
podstawą lub łodygą na końcu;
rękawice;
sznurek lub przędza: najlepiej zielona, różowa bądź żółta;
scyzoryk;
papier ścierny, pilnik do paznokci albo szorstki kamień;
elementy dekoracyjne, takie jak: kwiaty, liście czy pióra.

Aby rozpocząć, musisz najpierw znaleźć kijek nadający się na różdżkę.

Wybierz raczej patyk leżący na ziemi zamiast odłamywać gałąź z żyjącego
drzewa. Postaraj się znaleźć taki, który jest prosty i odpowiedniej długości – co
jest oczywiście kwestią dyskusyjną, ale kijek powinien mierzyć od 23 do 33 cm,
w zależności od indywidualnych wierzeń, tradycji i preferencji. Najlepiej
wybrać gałąź wierzby, dębu, sosny albo głogu, pozwól jednak swojej intuicji,
aby miała pierwszeństwo w wyborze danego gatunku drzewa. Jeśli nie masz
wprawy w operowaniu scyzorykiem, spróbuj znaleźć kijek w naturalny sposób
pęknięty albo rozwidlony na jednym z końców.
Będziesz także potrzebować szyszki sosnowej do wykonania czubka różdżki.
Powinna to być szyszka zielona w stadium pączkowania, najlepiej mająca wąską
podstawę i/lub małą łodyżkę na dole, tak by łatwiej ją było zamocować na
różdżce.
Kiedy już zbierzesz potrzebne elementy, zacznij od przygotowania kijka,
usuwając z niego resztki ziemi i korę, o ile jest to potrzebne, oraz poboczne
gałązki. Użyj papieru ściernego, szorstkiej skały albo pilnika do paznokci, aby
wygładzić wszelkie ostre miejsca. Jeśli wybrałaś patyk, który nie jest pęknięty
ani nie posiada naturalnego rozszczepienia na jednym z końców, będziesz
musiała sama je zrobić. Załóż rękawice ochronne i za pomocą scyzoryka zrób
małe nacięcie pionowo w dół przez środek czubka różdżki, o długości ok. 1,5 cm
i 2,5 cm głębokości. Zamocuj podstawę szyszki w nacięciu albo rozwidleniu na
czubku różdżki.
Następnie za pomocą sznurka lub przędzy przymocuj szyszkę na miejscu.
Odetnij kawałek sznurka o długości ok. 30 cm, a potem owiń go wokół różdżki
i podstawy szyszki, robiąc na końcu supeł. Potem kontynuuj owijanie wokół
różdżki, dopóki nie zakryjesz około 1/3 szyszki. Koniec sznurka zawiąż dla
bezpieczeństwa.
Twoja falliczna różdżka jest w gruncie rzeczy gotowa, ale jeśli chcesz,
możesz ją nieco uatrakcyjnić. Do dekoracji użyj kwiatów, liści, koralików czy
ptasich piór, doczepiając je do różdżki za pomocą sznurka. Dodatki, które nie są
zbyt trwałe, jak np. liście czy kwiaty, możesz dołączyć w ostatniej chwili, tuż
przed rozpoczęciem rytuału, tak aby pozostały świeże, kiedy przyjdzie czas na
odprawianie magii.
Kiedy już udało ci się wykonać różdżkę, poświęć chwilę, aby napełnić ją
mocą, naładować energią i wyrazić swoją intencję, dzięki czemu stanie się ona
narzędziem magicznym. Możesz to zrobić, trzymając różdżkę skierowaną ku
słońcu i zapraszając wszelkie siły żywiołów czy bóstw, z którymi czujesz
związek, do wstąpienia w różdżkę. Zachęć je na przykład takimi słowami:

W tej oto różdżce witam potęgę słońca,

Siłę ziemi,
Magię bogów.
Różdżko, służ mi dobrze, a ja będę służyła światu
Z miłością, światłem i magią.

Swoją różdżkę falliczną stosuj do magii miłosnej, do zaklęć mających

wywołać namiętność i pożądanie, do działań magicznych, mających na celu
zwiększenie siły, odwagi lub energii, oraz do wszelkich innych rytuałów z okazji
sabatu Beltane, do których odprawienia czujesz się wezwana.
 KWIATOWA KORONA BELTANE

Kwiaty, jako symbol urodzaju, życia i piękna, są istotnym motywem w wielu

wiosennych tradycjach. W starożytnym Rzymie bogini Flora była często
przedstawiana w koronie z kwiatów na głowie, a Majowa Królowa podczas
europejskich obchodów Święta Majowego przywdziewała podobną ozdobę. Jeśli
chciałabyś dodać pewnego świątecznego uroku do swoich strojów noszonych
podczas obchodów tegorocznego sabatu Beltane, pomyśl o zrobieniu swojej
własnej korony kwiatowej. Ten model może służyć jak dekoracyjny wianek.

Potrzebne będą:
 6 winorośli, cienkich i giętkich patyczków albo długich i grubych liści
trawy lub łodyg kwiatowych: każda mierząca ok. 60–75 cm;
kwiaty;
sznurek;
nożyczki i/lub nożyce ogrodowe.

Zacznij od zebrania wszystkich potrzebnych elementów. Najpierw musisz

znaleźć wystarczającą ilość winorośli albo innych materiałów, aby zrobić
podstawę wianka.
Idealne byłyby takie, które są brązowe na zewnątrz, ale wciąż zielone od
wewnątrz. Jeśli nie możesz takich znaleźć, to użyj cienkich, giętkich patyczków,
długich i grubych liści traw albo wyjątkowo długich i wytrzymałych łodyg
kwiatowych. Jeśli planujesz nosić wianek jako koronę, to wymierz materiały
podczas ich zbierania, żeby były odpowiednio długie, by pasować na twoja
głowę. Będziesz potrzebować około sześciu gałązek winorośli albo
czegokolwiek innego, czego zamierzasz użyć; przytnij je do długości ok. 60-75
cm.
Musisz także znaleźć trochę kwiatów do udekorowania swojego wianka.
Użyj w tym celu czegokolwiek, co rośnie w pobliżu twojego domu albo pójdź do
kwiaciarni i zapytaj o lokalne kwiaty sezonowe. Trzymaj kwiaty w wodzie, aby
pozostały świeże, dopóki nie będziesz gotowa zacząć pracy.
Zacznij od rozłożenia długich elementów wianka, umieszczając winorośl,
patyczki, łodygi czy trawy obok siebie. Jeśli twoje materiały nie wydają się
wystarczająco elastyczne, to namocz je w wodzie na kilka godzin, aby zrobiły
się bardziej giętkie. Odetnij kawałek sznurka (około 10 cm) i użyj go do
związania razem łodyg na jednym ich końcu; pozostaw nadmiar sznurka.
Rozdziel łodygi na trzy pary, a potem luźno spleć lub skręć je razem,
posuwając się w dół, aż dotrzesz do końca łodyg. Użyj kolejnego kawałka
sznurka, aby zabezpieczyć łodygi razem na dole „liny”, którą właśnie zrobiłaś.
Następnie nałóż na siebie dwa końce „liny”, aby uformować okrągły wianek.
Jeśli będziesz nosiła wianek na głowie, to na tym etapie sprawdź rozmiar, aby
się upewnić, że pasuje, zanim zrobisz go do końca. Jeżeli wianek jest nieco
zniekształcony, to po prostu zegnij go ostrożnie rękoma do momentu, aż kształt
będzie ci odpowiadał. Kiedy już rozmiar i kształt twojego wianka są takie, jak
być powinny, użyj nadmiaru sznurka na każdym końcu, aby zawiązać wszystko
razem i utrwalić kształt. Jeśli to konieczne, dodaj więcej sznurka, aby
bezpiecznie umocować wszystko na miejscu, a potem powtykaj do środka albo
przytnij wszelkie odstające kawałki.
Następnie zamocuj kwiaty. Po prostu powtykaj ich łodygi w otwory
zaplecionego wianka i zabezpiecz je sznurkiem, o ile to konieczne. Jeśli chcesz,
zaproś energie bogini kobiecości, piękna i współczucia, aby wniknęła w wianek.
Twój wianek kwiatowy z okazji Beltane jest już gotowy do powieszenia na
drzwiach albo noszenia na głowie jako materialna reprezentacja energii pory
wiosennej.

SŁUP MAJOWY Z OKAZJI SABATU BELTANE

Historia słupów majowych sięga wczesnych czasów niemieckiego pogaństwa

praktykowanego w różnych częściach Europy w okresie epoki żelaza
i średniowiecza. Ich symbolika związana jest z Drzewem Świata i osią świata,
ale większość słupów majowych powszechnie uważana jest za symbol płodności
ze względu na ich falliczny kształt. Chociaż tradycja słupa majowego mogła
stopniowo ewoluować od starszych praktyk prostego dekorowania żyjących
drzewek podczas sabatu Beltane, to w tamtym okresie rzeczywiście zakorzeniła
się w Europie i powszechna była praktyka robienia słupów majowych z drzewa,
które ścinano specjalnie na tę okazję. Mężczyźni wybierali się do lasu, by
poszukać najwyższego drzewa na słup majowy jeszcze na długo przed
uroczystością. Czasem zachowywano drzewo z sabatu Yule i w kolejnym roku
robiono z nich słup majowy.
 Słupy majowe były wznoszone w miejscach publicznych, gdzie cała
społeczność mogła je zobaczyć. Pierwotnie słup majowy dekorowano
girlandami i wiankami z kwiatów i liści, a później dodawano do nich kolorowe
wstążki. Mieszkańcy wioski, zwłaszcza młode panny, tańczyli wokół niego
w nadziei na to, że przyniesie on płodność i szczęście dla całej społeczności.
Jeśli chciałabyś zrobić swój własny słup majowy na tegoroczny sabat
Beltane, to do dzieła! Nie jest to wcale takie trudne, jak mogłoby się wydawać,
i nie musisz nawet ścinać w tym celu drzewa. Oto, jak możesz to zrobić.
 Słup majowy w całej okazałości

Potrzebne będą:
długa, prosta gałąź drzewa albo kij o długości przynajmniej 180–215 cm;
 wstążki, kwiaty, liście lub inne elementy do dekoracji;
łopata i/lub donica kwiatowa (o pojemności 20 l) bądź inny pojemnik
i trochę kamieni lub ziemi do wypełnienia;
pinezki;
farba.

Słupy majowe mogą być wysokie na 7,5 m lub więcej, ale jest to raczej mało
realne dla współczesnych pogan żyjących na terenach miejskich. Na szczęście
twój słup wcale nie musi być aż tak wielki. Jeśli jest on wyższy od ciebie, to
wystarczy, aby móc odprawiać wokół niego świąteczne tańce. Jeśli nie
zamierzasz tańczyć, tylko wykorzystać słup jedynie do dekoracji, może być on
nawet mniejszy. Możesz zrobić mały i uroczy słupek majowy mierzący około 1
m albo ładny i trwały słup mający 3 m wysokości – wszystko zależy od twoich
upodobań i możliwe, że także od poziomu hałasu, jaki są w stanie znieść twoi
sąsiedzi! Miej tylko na uwadze, że im wyższy i cięższy jest słup, tym trudniej go
będzie utrzymać prosto w bezpiecznej pozycji. Jeśli robisz słup majowy po raz
pierwszy i nie możesz liczyć na niczyją pomoc, to lepiej, żebyś się zdecydowała
na krótszą i lżejszą wersję.
Zamiast ścinać żywe drzewo, spróbuj znaleźć gałąź, która już spadła na
ziemię. Będziesz potrzebować takiej, która jest w miarę możliwości prosta.
Dobrym wyborem będzie gałąź mająca około 2 m i około 4 cm średnicy. Usuń
wszelkie poboczne gałęzie i możesz działać dalej. Jeśli nie udało ci się znaleźć
takiej gałęzi, możesz użyć kija od szczotki albo nawet drążka od zasłony
prysznicowej. Nie jest to co prawda naturalne rozwiązanie, ale przecież wiedźma
musi sobie czasem radzić jak umie!
Prawdopodobnie będziesz chciała przynajmniej częściowo udekorować swój
słup majowy, zanim postawisz go do pionu, zwłaszcza gdy jest bardzo wysoki.
Jeżeli używasz wstążek, to przytnij je tak, aby były mniej więcej dwa razy
dłuższe od samego słupa. Zawiąż je wokół czubka słupa, tak aby spływały w dół
ze wszystkich stron. Jeżeli chcesz, możesz użyć pinezek dla lepszego
przytwierdzenia wstążek na miejscu. Jeżeli nie, to po prostu weź kolejne pasmo
wstążki i owiń je wokół słupa tuż pod wstążkami służącymi do dekoracji. Owiń
wstążkę wokół słupa kilka razy i zawiąż na duże, okazałe węzły, które utworzą
grubszą podstawę, a ta z kolei zabezpieczy wstążki znajdujące się wyżej przed
ześlizgiwaniem się w dół.
Następnie użyj wstążki do zamocowania kwiatów, liści, girland czy innych
dekoracji na wyższych partiach słupa. Możesz spiralnie owinąć słup wstążką na
całej jego długości, aby uzyskać efekt podobny do biało-czerwonego słupka
parkingowego, podłużnego lizaka. Jeśli chcesz, użyj farby, aby namalować
bliskie ci symbole lub takie, które twoim zdaniem pasują do święta Beltane. Nie
ma jednego, „właściwego” sposobu dekorowania majowego słupa. Daj się
poprowadzić własnej kreatywności i poczuciu estetyki. Możesz całkowicie
udekorować swój słup majowy właśnie teraz albo zostawić sobie trochę zabawy
na czas, kiedy postawisz go pionowo.
To, w jaki sposób wzniesiesz i zabezpieczysz swój słup majowy, zależy od
jego wysokości i ciężaru. Oczywiście im jest on cięższy i wyższy, tym trudniej
będzie ci to zrobić. Przy średnim i dużym słupie musisz wykopać w ziemi dziurę
o głębokości około 30 cm, umieścić w niej wzniesiony do góry słup
i z powrotem wypełnić dół ziemią, dbając o to, by równomiernie ubić ją wokół
podstawy słupa. Upewnij się, że słup się nie chwieje. Jeżeli twój słup ma ponad
3 m wysokości albo ponad 5 cm średnicy, to prawdopodobnie będziesz musiała
zastosować jeszcze inne środki bezpieczeństwa, takie jak wylanie betonu albo
trwała podstawa z drewna – obie te rzeczy wykraczają jednak poza zakres
możliwości tego prostego samouczka amatorskiego rękodzieła. Jeśli masz
mniejszy, dekoracyjny słup majowy mający około 1,80 m wysokości albo
krótszy i niezbyt ciężki, to prawdopodobnie będziesz w stanie uniknąć
wykopywania dołu w ziemi. Po prostu wstaw słup do donicy o pojemności około
20 l lub innego dużego pojemnika, a następnie wypełnij przestrzeń dookoła
słupa mieszanką ziemi i kamieni, aby utrzymać słup w miejscu i uchronić go
przed przemieszczaniem się.
Kiedy już twój słup majowy stoi prosto, dodaj ostatnie akcenty dekoracyjne.
Następnie oddaj się tańcowi wokół niego, w miarę możliwości zapraszając
przyjaciół, aby dołączyli do ciebie. Taniec wokół słupa majowego może być
wyjątkowo złożony, ale właściwie nic nie stoi na przeszkodzie, aby wykonać
jego uproszczoną wersję. Stańcie w kole wokół słupa w taki sposób, aby co
druga osoba była nieco bliżej jego środka. Ci, którzy stoją bliżej słupa, obracają
się i wirują w przeciwnym kierunku niż ci, którzy stoją dalej. Każdy trzyma
koniec wstążki, a tancerze w „wewnętrznej pętli” przechodzą pod wstążką obok,
poruszając się po zewnętrznej krawędzi koła, kiedy sąsiadujący tancerz porusza
się w kierunku środka. Jeśli wydaje się to nieco skomplikowane, spróbuj
prostego, swobodnie przepływającego tańca, pozwalając sercu, aby pokierowało
twoim ciałem, i pozwalając swej duszy cieszyć się tą chwilą. Jeśli nie masz
nikogo, z kim mogłabyś zatańczyć, zwróć uwagę na ptaki, owady i zwierzęta
będące blisko ciebie w czasie, kiedy świętujesz wokół słupa majowego.

Dekorowanie domu z okazji sabatu Beltane

Sabat Beltane jest świętem miłości, światła i radości z cieplejszej pogody,

dlatego dekorowanie domu z tej okazji jest łatwe i radosne. Postępując zgodnie
z kilkoma prostymi wskazówkami i dodając trochę specjalnych akcentów tu
i tam, sprawisz, że twój dom stanie się gotowy na sabat w mgnieniu oka.
Najpierw poznamy podstawy, a potem zajmiemy się konkretnymi pomysłami na
dekoracje świąteczne, które nie wymagają zainwestowania dużego budżetu.

Wpuść światło!
Najważniejszą „zasadą” dekorowania domu podczas sabatu Beltane jest to, aby
był on przewiewny i pełen światła. Odsłoń firanki, otwórz szeroko okna!
Pozwól, aby słońce zajrzało do środka. Trudno będzie ci uzyskać świątecznego
ducha sabatu Beltane, gdy twój dom będzie zaciemniony i ponury. Jeśli w twoim
mieszkaniu brakuje okien, pomyśl o kupieniu dodatkowych lamp podłogowych,
aby móc je lepiej oświetlić. W nocy zapal świece dla uzyskania naturalnego
efektu. Pomoże ci to dostroić się do świątecznej atmosfery dzięki żywiołowi
ognia, który jest uważany za szczególnie istotną siłę podczas sabatu Beltane.
Aby sprawić, żeby cały twój dom jaśniał światłem, użyj również jasnych
tkanin i kolorów. Wybierz lekką bawełnę i len albo lekkie jak mgiełka tkaniny
zamiast ciężkich materiałów i ciemniejszych kolorów, takich jak: głębokie
brązy, ciemne szarości, granaty i czernie.

Wprowadź zieleń!
Kolejnym znaczącym motywem dekoracyjnym sabatu Beltane jest podkreślanie
piękna natury wszędzie, gdzie to tylko możliwe, a cóż może być lepszym
sposobem, niż wprowadzenie natury do własnego domu? Hojnie używaj
świeżych kwiatów, układając bukiety dzikich roślin w różnych miejscach wokół
domu albo wieszając girlandy na balustradach schodów i gzymsach kominka.
Szczególnie pasować będą żółte kwiaty, gdyż ich kolor jest kojarzony ze
słońcem. Odpowiednie będą również paprocie i inne zielone kwiaty doniczkowe,
dostarczające wyraźnie wyczuwalnej energii witalności i wzrostu. Jeśli jednak
masz w domu zwierzęta albo małe dzieci, upewnij się najpierw, czy dane kwiaty
lub rośliny nie są toksyczne.

Niech będzie romantycznie!

Podczas sabatu Beltane miłość fruwa w powietrzu, więc pozwól, aby zagościła
także w twoich dekoracjach. Postaraj się, aby wszystko było czyste, schludne
i niezagracone, a potem dodaj romantyczne akcenty tam, gdzie to możliwe.
Miękkie tkaniny, dodatkowe poduszki, kawałki koronki tu i tam, garstki
świeżych płatków róż, kilka starych fotografii, zdjęcie morza albo wschodu
słońca… takie drobiazgi w różnych miejscach mogą się poważnie przyczynić do
przypomnienia twoim gościom o najważniejszych rzeczach w życiu. Tylko
z nimi nie przesadź – nikt przecież nie chce czuć, jakby spacerował wewnątrz
tandetnej kartki walentynkowej! Użyj potpourri i olejków eterycznych, aby
nadać swemu domowi zmysłową woń i romantyczną atmosferę – najlepiej
w kreowaniu uczuć bliskości i namiętności sprawdzą się jaśmin i róża.

Zrób to sama!
Teraz, kiedy już znamy podstawy, czas przejść do konkretnych sposobów, za
pomocą których możesz sprawić, żeby twój dom wyglądał wyjątkowo
odświętnie na sabat Beltane. W tym celu użyj kilku specjalnych sztuczek, które
nie wymagają dużych nakładów finansowych.

Gwóźdź programu, czyli minisłup majowy

Ta łatwa do wykonania dekoracja doda świątecznych akcentów twojemu stołowi
w jadalni albo w salonie. Wszystko, czego potrzebujesz, to: dowolne naczynie,
potpourri, kijek, kilka wstążek i mały kawałek modeliny. Aby rozpocząć, znajdź
gładki kijek o długości około 20 cm. Spiralnie owiń go wstążką na całej jego
długości i zawiąż ją na obu końcach, aby pozostała na miejscu. Następnie zawiąż
kilka wstążek u góry kijka, tak aby zwisały wokół niego ze wszystkich stron.
Umieść podstawę kijka w małej bryłce modeliny, a potem ustaw całość
w środku naczynia. Na koniec wypełnij je potpourri, ułóż wstążki wokół
krawędzi naczynia. Tak oto twój gwóźdź programu na czas sabatu Beltane jest
już gotowy.
 Mini słup majowy do postawienia na stole

Ołtarz ognia i wody

Sabat Beltane wyznacza czas symbolicznego zjednoczenia między Boginią
a Bogiem, czas, kiedy przeciwieństwa się przyciągają i przeciwne bieguny
koegzystują w równowadze. Ołtarz ognia i wody to doskonały sposób na
uczczenie cyklicznych przypływów natury, a jednocześnie dzięki niemu
fundujesz swemu domowi solidną dawkę magicznej energii.
Do swego ołtarza możesz użyć jakiejkolwiek małej platformy. Może to być
stolik kawowy, niski stolik albo nawet kartonowe pudełko obciążone wewnątrz
książkami lub czymkolwiek zechcesz. Przykryj ołtarz tkaniną w wiodącym
kolorze sabatu Beltane: lepsze byłyby zieleń i brąz, ponieważ są związane
zarówno z Boginią, jak i Bogiem, ale odpowiednie będą również żółty, biały,
różowy, srebrny czy złoty.
Centralnym punktem ołtarza będzie duża, przezroczysta misa wypełniona
wodą, do której wniknie energia Bogini i żywioł wody. Umieść na powierzchni
wody pływające świeczki i zapal je, wygłaszając równocześnie inwokację do
Boga i żywiołu ognia.
Udekoruj resztę ołtarza przedmiotami ze srebra i złota, reprezentującymi
odpowiednio: Boginię i Boga, księżyc i słońce, wodę i ogień. Na koniec dołóż
kwiaty i inne świeże rośliny, aby dodać koloru. W ten sposób twój ołtarz jest
gotowy, możesz na nim odprawiać magię podczas sabatu Beltane.

Wstążki na suficie, kwiaty na niebie

Jeśli zamierzasz urządzić przyjęcie z okazji sabatu Beltane, pomyśl o tej
propozycji, bo warto w ten sposób udekorować główne pomieszczenie,
w którym ma się odbyć zabawa, albo miejsce przeznaczone do tańca. Wszystko,
czego potrzebujesz, to kolorowa wstążka, pinezki, spinacze do papieru, taśma
klejąca i duża kiść świeżych lub sztucznych kwiatów. Odetnij wstążkę o takiej
długości, aby mogła się rozpościerać ze środka pomieszczenia do każdego z jego
rogów, pozostaw jej trochę na zapas, tak abyś mogła ją lekko udrapować, ale aby
nie była zbyt mocno napięta. Zamocuj wstążki na środku sufitu za pomocą
pinezek. Luźne końcówki przynajmniej sześciu pasm wstążek przymocuj
w kątach pokoju do ścian. Powieś je tak jak serpentyny – udrapuj je, ale uważaj,
aby nie zwisały zbyt nisko, bo wtedy twoi goście będą o nie zawadzać głowami.
 Następnie dodaj do dekoracji kwiaty – prawdziwe albo sztuczne. Te sztuczne
nie będą wyglądały tak ładnie jak żywe, ale za to nie zwiędną i mogą służyć
przez długi czas. Przymocuj kwiaty w losowo wybranych miejscach wzdłuż
wstążek, używając spinaczy do papieru albo taśmy klejącej. Umieść duży bukiet
w samym środku w miejscu, w którym wszystkie wstążki łączą się ze sobą.
Teraz twoja sala przyjęć z okazji sabatu Beltane jest gotowa.

Nie zapomnij o ogrodzie!

Jeśli chcesz, aby twój dom podczas tegorocznego sabatu Beltane wyglądał
wyjątkowo odświętnie, nie ograniczaj swoich niesamowitych dekoracji do
domu. Udekoruj także jego otoczenie, używając wstążek, kwiatów i dodatkowej
zieleni. Powieś kwiatowy wianek na drzwiach wejściowych, dodaj kilka
zielonych akcentów do skrzynki pocztowej, pozawieszaj wstążki i kwiaty na
drzewach i krzewach. Możesz nawet zrobić tradycyjny krzew majowy,
dekorując małe drzewo albo krzak wstążkami, kwiatami, girlandami oraz
ozdobami z kolorowych muszelek. Nie zapomnij usunąć martwych gałęzi albo
innych ogrodowych odpadków, które mogłyby zaśmiecić twój ogród. Słowem,
zrób wszystko, aby żywe piękno natury zajaśniało swoim blaskiem.
c HOCIAŻ NIEKTÓRE MODLITWY przybierają formę pokornego błagania o wsparcie

i kierowane są do wszechmocnego, opiekuńczego boga, to dla wielu pogan są

bardziej praktycznym doświadczeniem, łączeniem działań magicznych
i komunikacji z duchami, przeżyciem, które pozwala na emocjonalną, umysłową
i duchową koncentrację oraz delikatnie wprowadza pochlebstwo, intencję, wiarę,
rytm, powtórzenie, wizualizację i inne magiczne techniki.
Kiedy mówimy o modlitwie pogańskiej, powinniśmy wziąć pod uwagę, że
pogańska duchowość niekoniecznie wymaga antropomorficznego** rozumienia
bóstw. Oczywiście bogowie mogą być postrzegani jako istoty podobne do
człowieka, mające ludzką postać, ale równie dobrze mogą być widziani jako
formy myśli, duchy, symbole, alegorie, egregory*** albo po prostu wielkie
skupienia energii, a każdy z nich ma swoje atrybuty, moc, cele i potencjał.
Podobnie jak pentagram jest symbolem obejmowania energii pięciu żywiołów,
tak i bóg może być rozumiany jako rodzaj nadsymbolu skupiającego energię
wszystkiego i reprezentującego wszystkie boskie formy.
Wszyscy mamy swoje własne, niepowtarzalne rozumienie bóstwa
i kierujemy się wewnętrznym imperatywem, aby podchodzić do odmawiania
modlitwy z pełną autentycznością i prawdziwością, które są oparte na tym
rozumieniu. Czymkolwiek jest nasz osobisty koncept bóstwa, jedno jest pewne:
modlitwa jest bezpośrednią próbą uzyskania jakiejś pomocy i wsparcia, które
ono oferuje. Dla wielu neopogan odpowiedzialność nie spoczywa jednak na
bogach, ponieważ wciąż mają oni silną wiarę także w odpowiedzialność
jednostki za jej osobiste wybory i ich konsekwencje. Jesteśmy wystarczająco
pokorni, aby prosić o pomoc, ale nie aż tak bezsilni, żeby nie zdawać sobie
sprawy z tego, że lwia część naszego losu złożona jest właśnie w naszych –
żyjących i magicznych – rękach. Kiedy modlimy się do bogów, możemy czuć,
że modlimy się również do samych siebie, do świata, po to, aby uaktywnić tę
magiczną iskrę, która może być napędzana jedynie przez światło nadziei. My
jesteśmy bogami, a bogowie są nami; kiedy się modlimy, prosimy samych siebie
o to, by pamiętać, że nie jesteśmy wszystkim, co istnieje na świecie.
Inwokacja jest czymś innym niż modlitwa. Inwokacja to właściwie wołanie
do osoby albo rzeczy reprezentującej energetycznego ducha konkretnej boskiej
formy albo do innego bóstwa. Osoba lub obiekt staje się boską formą, otwartym
tunelem, przez który przyzywany duch może przyjść i zamanifestować swoją
obecność w przyziemnym, materialnym świecie. Kiedy przywołujemy ducha do
siebie, najpierw musimy oczyścić swój umysł z myśli związanych z naszym
osobistym życiem albo tożsamością. Pozwól więc odejść swemu ego i postaraj
się ze wszystkich sił otworzyć, stając się pustym naczyniem, w które może wlać
się energia ducha.
Ten rozdział zawiera zbiór modlitw i inwokacji stworzonych głównie na
sabat Beltane. Włącz je do rytuałów i działań magicznych, używaj ich jako
przewodników do medytacji oraz prowadzenia dziennika albo po prostu stosuj je
na własną rękę jako sposób na to, aby zbliżyć się do boskich energii sezonu.
Zbudowane z niezawodnych formuł mówionej i pisemnej magii poniższe
modlitwy i inwokacje zostały zaprojektowane tak, aby zapewnić maksimum
skuteczności. Możesz jednak swobodnie je adaptować, rozszerzać, redagować
i opracowywać, w zależności od potrzeb.

Inwokacja do Green Mana

Green Manie, wzywam cię!

Królu lasów, panie dziczy, władco zwierząt, przybądź do mnie!
Jestem ziemią. Jestem polem uprawnym. Jestem naczyniem,
przybądź do mnie!
Wypełnij mnie swoim pożądaniem! Swoim życiem! Swoją potęgą!
 Wielki Green Manie, wzywam cię!
Przez twoje imiona przyzywam cię!
Cernunnosie, Panie****, królu lasów, panie dziczy, władco zwierząt,
przybądź do mnie!
Jesteś Rogatym Bogiem. Jesteś Królem Dębu. Jesteś bogiem,
który umarł i zmartwychwstał.
Panie! Cernunnosie! Green Manie! Przybądź do mnie!
Opróżniam dla ciebie swoje wnętrze, panie!
Przygotowuję się na ciebie, panie.
Dosiądź mnie, Green Manie, dosiądź mnie,
I razem polecimy w noc,
Poprzez lasy,
Poprzez drzewa,
Tuż przy strumieniu wiecznego życia.
Dotykaj przez moje dłonie, smakuj przez mój język,
spoglądaj przez moje oczy, poczuj przez moje ciało!
Biegaj na moich nogach, sięgaj moimi ramionami,
oddychaj moimi płucami, kochaj moim sercem!
To nie ja, ale Green Man jest tym, który przemawia
moim głosem!
Dosiądź mnie, Green Manie, dosiądź mnie!

Modlitwa do Green Mana

Potężny Green Manie, drogi panie lasów,

Królu lasów, władco pól i ptactwa, boże skał i drzew!
Wielki Green Manie, modlę się do ciebie! Proszę,
 usłysz mnie teraz!
Napełnij mnie życiem i energią! Chroń moje zdrowie!
Moje ciało jest twoim ciałem, Green Manie,
i rozwija się i rośnie niczym liście trawy i drzew.
Wielki Green Manie, modlę się do ciebie!
Jestem sadzonką, a ty moim zagajnikiem.
Wielki Green Manie, modlę się do ciebie,
uczyń mnie swoją własnością!
Napełnij moje kieszenie bogactwami!
Chroń moje bogactwo i przynieś mi dobrobyt!
Mój skarb jest twoim skarbem, Green Manie,
a on lśni niczym słońce w trawie i drzewach!
Wielki Green Manie, modlę się do ciebie!
Ja jestem żołędziem, a ty jesteś dębem.
Potężny Green Manie, modlę się do ciebie,
uczyń mnie swoją własnością!
Uczyń mnie silną niczym las, żywą niczym drzewa,
zajętą niczym pszczoły!
Uczyń mnie śmiałą i pełną życia, mój panie!
Uczyń mnie silną, pomóż mi się rozwijać, mój panie!
Wielki Green Manie, modlę się do ciebie,
uczyń mnie swoją własnością!
Dziecię lasu, dziecko drzew, twój sługa, twój namiestnik,
twój przyjaciel i twój lennik.
Jestem gałęzią pełną pąków. Jestem kruchym pędem.
Jestem wspinającym się pnączem. Jestem łaknącym korzeniem.
Zaopiekuj się mną, Green Manie, i uczyń mnie swoją własnością!
Wielki Green Manie, modlę się do ciebie,
 uczyń mnie swoją własnością!

Inwokacja solarna

Belu, Belenosie, Belemosie, Bealu!

Jaśniejący, promieniejący,
Wiecznie trwający!
Słońce jest twoim okiem, jego promienie są twymi łzami,
Kiedy życie zbliża się do zagłady,
kiedy nowe dni umierają w ciągu lat.
Wielki Belenos przetrwa, jaśniejący, który świeci,
Wiecznotrwałe światło promieniejące jasno po wsze czasy!
Belenosie, podnieć mnie!
Jestem pochodnią, lampą, knotem świecy!
Napełnij mnie swoim światłem, Belenosie!
Belenosie, podnieć mnie!
Wniknij w moje ciało.
Napełnij mnie jasnością.
Napełnij mnie światłem.
Wypełnij mnie ogniem.
Belenosie, podnieć mnie i wejdź we mnie!
Jestem liściem wchłaniającym światło słońca.
Jestem gałęzią pochłanianą w płomieniu.
Jestem twoja, Wielki Belenosie,
zapal moje światło i rozpal mnie!

Modlitwa do Belenosa
 Drogi Belenosie, jaśniejący, promieniejący, o, potężny!
Ty, którego światło nigdy się nie kończy,
Ty, którego ciepło nigdy nie ustaje,
Ty, którego wysiłek nigdy nie słabnie!
Drogi Belenosie, wielki Belenosie, modlę się do ciebie.
Oświeć mnie, jaśniejący!
Podsyć moje marzenia, promieniejący!
Pobłogosław mnie swoim światłem.
Pobłogosław mnie swoją miłością.
Pobłogosław mnie swoją energią, siłą, namiętnością!
Przekształć mnie swoim ogniem.
Spraw, abym była warta twojego światła.
Pozwól mi świecić z bezgraniczną jasnością i miłością,
tak jak ty to robisz, panie Belenosie!
Wielki Belenosie, proszę, pobłogosław mnie.
Obdarz światłem moje marzenia, pola i stada!
Obdarz światłem ziemię i wszystkie jej stworzenia!
Odgoń ciemność, wielki Belenosie.
Odgoń lęki, zwątpienia i chłód.
Odgoń ciemność, wielki Belenosie.
Odgoń ciemność swoim nigdy niekończącym się światłem!

Inwokacja do Bogini Ziemi

Śliczna dziewico, piękna Bogini Ziemi, pól, kwiatów i drzew.

Pani oceanów, władczyni rzek i mórz,
Wielka matko wszystkich zwierząt i ptaków, przyzywam cię!
 Potężna pani dzikiego lasu, wielka kochanko świata,
Wielka Danu*****, dziewico gwiazd i matko ziemi, przyzywam cię!
Jesteś kochanką i ukochaną. Jesteś słońcem i księżycem.
Jesteś śmiercią i życiem.
Wielka bogini, potężna Danu, śliczna dziewico, przyzywam cię!
Przybądź do mnie, Bogini, i spotkaj swojego małżonka.
Moje ciało jest twoim ciałem, moja przyjemność
jest twoją przyjemnością, moje pożądanie jest twoim pożądaniem.
Wejdź we mnie, Bogini, i znajdź swego kochanka,
który czeka!
Wejdź we mnie, Danu, i zaakceptuj nasienie króla słońca.
Wejdź we mnie, Danu, i spraw,
żebym rozkwitła niczym kwiaty i drzewa.
Potężna bogini, wielka Danu, śliczna dziewico,
matko ziemi, przyzywam cię!
Wielka Danu przyzywam cię! Jestem twoja,
a ty jesteś mną.

Modlitwa do Bogini Ziemi

Wielka Bogini, moja matko, moja kochanko,

Modlę się do ciebie.
Pozwól mi się otworzyć na mające nadejść błogosławieństwa.
Pozwól mi pogrążyć się w ekstazie!
Pozwól mi otworzyć się na miłość!
Tak jak ziemia akceptuje ziarno, jak liście absorbują słońce,
jak ziemia pochłania deszcz,
 Pozwól mi być jak ty: pustą stroną, podstawą żyjącego świata.
Jestem bramą. Jestem łonem stworzenia.
Jestem matką, dziewicą, starą wiedźmą, ziemią, księżycem,
gwiazdami i słońcem.
Jestem tobą, Wielka Bogini, a ty jesteś wszystkim.
Jestem otwarta na błogosławieństwa.
Jestem otwarta na ekstazę.
Jestem otwarta na miłość.
Jestem piękną kochanką czekającą na swego ukochanego.
Tak jak kocham ciebie, Wielka Bogini,
tak i do mnie przybędzie mój ukochany!
Wielka Bogini, jesteś kluczem do wszelkiego stworzenia.
Jesteś glebą i deszczem, oceanami i ciemnością,
Księżycem, gwiazdami i słońcem.
Bez ciebie nie byłoby niczego, Wielka Bogini,
bowiem ty ogarniasz opieką wszystko, co może zaistnieć.
Jesteś kochanką i ukochaną, panną młodą i panem młodym, dziewiczą ziemią
i jej ukochanym – słońcem!
Wielka Bogini, pozwól nam rozkwitać i kwitnąć z urodą, która pasuje do
naszego króla!
Przynieś mi miłość!
Przynieś mi ekstazę!
Przynieś mi błogosławieństwa!
Ja i Bogini pragniemy tego i tak na pewno się stanie!

Inwokacja do Flory
 Piękna Floro, śliczna pani, ty, której uroda
jest jaśniejsza niż gwiazdy,
Jaśniejsza niż morza, bardziej pełna blasku niż sam księżyc!
Śliczna Floro, piękna pani, zaszczyć mnie swoją łaską,
weź mnie w objęcia, wstąp we mnie, zadziw mnie!
Niech twój duch wejdzie w moje serce!
Niech twoja miłość przepływa przeze mnie!
Niech twoja uroda i rozkosz obejmują mnie!
Jesteś królową kwiatów.
Jesteś piękną, rozkwitającą ziemią.
Jesteś młodym pędem, który przebija powierzchnię ziemi,
aby sięgać ku słońcu!
Wszystkie kwiaty ziemi odbijają twoją miłość.
Cała uroda świata jest niczym innym, jak tylko twoją pieśnią.
Jesteś różą, która się otwiera i zamyka.
Jesteś miłością, która jest jedynie swoją własnością.
Śliczna Floro, piękna pani, wstąp w moje serce!
Jestem kwiatem czekającym na twoją obecność,
rośliną gotową, by zakwitnąć!
Wstąp do mojego serca, śliczna Floro, wejdź we mnie,
obdarz mnie łaską, zadziw mnie!
Weź mnie w ramiona i spraw, abym rozkwitła!

Modlitwa do Flory

Pani Floro, piękna, ty, którą kochają wszyscy!

Pani Floro, proszę cię, byś sprowadziła do mnie miłość.
 Pozwól mi być lustrem twojej urody i wdzięku.
Pozwól mi przyciągać i kusić osoby, których pożądam,
tak jak pszczoły są przyciągane
do słodkiego zapachu rozkwitłego kwiatu!
Pani Floro, piękna Floro, proszę cię, błagam cię,
nie zostawiam ci innego wyboru, jak tylko przynieść mi miłość!
Jeśli mój kochanek mnie nie znajdzie,
niech róże zmarnieją i uschną!
Niech lilie wyschną na zawsze!
Pani Floro, sprowadź do mnie miłość,
a ogrody będą kwitły po wsze czasy!
Pani Floro, daję ci moją miłość! Daję ci swoje serce!
Daję ci moją przysięgę i moje słowo!
Sprowadź do mnie miłość, pani Floro,
poprowadź ich poprzez siebie i ku mnie!
Tak jak pszczoła do kwiatu, mój kochanek
jest przyciągany do mnie!
Pani Floro, tego pragniemy
i tak właśnie będzie!

Inwokacja solarna do wzrostu

Użyj tej inwokacji solarnej, aby przywoływać obiekt albo energię rośliny
sprzyjającą wzrostowi. Na przykład możesz użyć inwokacji do przyciągnięcia
mocy słońca do pędzla, którym zamierzasz namalować swoje dzieło, w ten
sposób zapewnisz sobie ogromny zastrzyk twórczej energii podczas pracy nad
obrazem. Kolejną możliwością jest zastosowanie inwokacji w celu wzmocnienia
twoich roślin ogrodowych dodatkową porcją energii solarnej, która na pewno
pomoże im wzrosnąć.

Potężne słońce, Sol, Ra, jaśniejące, promieniejące!

Jesteś wielkim okiem, jesteś ogniem, jesteś światłem!
Wielkie słońce, trzymam cię w ręku.
Umieszczam cię tam, gdzie chcę.
A ty jesteś tutaj, wielkie słonce, wielkie Ra, wielkie jaśniejące,
Potężne promieniejące!
Jesteś teraz tutaj w miejscu, w którym cię umieściłam,
Jesteś teraz tutaj i świecisz tak jasno.
Wielkie słońce, Sol, Ra, jaśniejące, promieniejące!
Jesteś nadzieją! Jesteś ogniem! Jesteś światłem!
Wielkie słonce, wielkie Sol, błagam cię!
Świeć właśnie tutaj, w miejscu, gdzie cię umieściłam,
dniem i nocą.

Inwokacja do Belenosa w ogniu

Użyj tej inwokacji, aby wezwać ducha Belenosa w ogniu. Jeśli nie możesz
rozpalić ogniska, choćby małego, wciąż możesz użyć tej inwokacji do wezwania
Belenosa w płomieniu świecy. Rozmiar płomienia nie ma znaczenia, ponieważ
portal do krainy duchów został stworzony niczym dziurka o wielkości szpilki na
powierzchni balonu: jeśli iluzja rozdzielenia światów została poruszona, został
już dokonany wyłom. Belenos może prześlizgnąć się choćby przez maleńki
płomień świecy tak łatwo, jak wlewa się przez wielki płomień ogniska. Po
użyciu tej inwokacji możesz komunikować się z duchem w jakikolwiek sposób,
który ci odpowiada, być może wypowiadając podziękowania albo prosząc
o odwagę, energię, siłę lub inne przymioty, które podziwiasz. Możesz też prosić
Belenosa o odpowiedzi. Pomyśl o pytaniach zamkniętych typu „tak czy nie”,
a potem obserwuj zachowanie ognia Beltane. Jeśli płomienie nachylają się
w twoim kierunku, oznacza to odpowiedź „tak”, a jeśli się przed tobą
wzbraniają, odpowiedź jest raczej na „nie”.

Belenosie, Bealu, Belu, Jaśniejący, ty, który jesteś ogniem!

Ty, który jesteś żarem! Ty, który jesteś światłem! Ty,
który jesteś jasnością!
Wejdź w ten płomień, przejdź przez ogień!
Ten ogień jest dedykowany tobie, wielki Belenosie,
dla ciebie ten ogień staje się teraz twoim domem.
Wstąp w płomień! Wstąp w ogień!
Wielki Belenosie, musisz wejść w niego teraz!
Wejdź w płomień! Wejdź w ogień!
Zaświeć nad nami, Belenosie! Ogrzej nas, Belenosie!
Uczyń nas silnymi, wielki Belenosie!
Potężny Belenosie, daj świadectwo swoim światłem!
Bądź z nami teraz, wielki Belenosie!
Płomienie są twoim ciałem, naszymi pragnieniami, drewnem!
Bądź z nami, Belenosie, i spal to drewno!
Bądź w ogniu i spal to drewno!
Przejdź przez ogień, wstąp w płomienie!
Wstąp w nas, Belenosie, wzywamy cię twoim imieniem!
Beal jest tym ogniem, a ten ogień należy do Beala!
Ten ogień to Beal. Ten ogień jest Bealem!
Bądź z nami, Belenosie, wstąp w płomień!
Wstąp w ogień!
 Wszyscy znamy twoje imię!

Modlitwa o ochronę roślin i zwierząt

Panie i pani dzikiego lasu, panie i pani maja!

Królu lasów i królowo pól! Wysłuchajcie mnie,
stworzenia, zwierzęta na ziemi!
Wasze dzieci są w tarapatach! Lisy, ogary i wilki!
Konie i krowy! Niedźwiedzie i wiewiórki! Ptaki i ryby!
Ludzie i wszystkie inne istoty żyjące!
Wielka Matko, Wielki Ojcze, potrzebujemy was teraz!
Ochrońcie swoje dzieci! Potrzebujemy was teraz!
Osłońcie zwierzęta przed nienaturalnymi niebezpieczeństwami. Ochrońcie
nas wszystkich przed okrucieństwem.
Dajcie nam siedlisko, pożywienie, schronienie, wodę.
Pozwólcie nam się paść, rosnąć i rozwijać.
Prowadźcie nasze dłonie, prowadźcie nasze umysły, prowadźcie nasze serca,
abyśmy mogli pozostać przy życiu!
Chrońcie nas, Panie i Pani! Chrońcie swoje istoty żyjące!
Panie i pani dzikiego lasu! Panie i pani maja!
Królu lasów i królowo pól! Wysłuchajcie mnie, istoty ludzkiej, namiestniczki
ziemi!
Wasz ogród jest w tarapatach! Drzewa, zioła, pąki!
Kwiaty i trawy! Korzenie i liście!
Pnącza i tykwy!
Owoce i wszystkie nasiona!
Wielka Matko, Wielki Ojcze, potrzebujemy was teraz!
 Ochrońcie swoje dzieci! Potrzebujemy was teraz!
Osłońcie rośliny przed nienaturalnymi niebezpieczeństwami. Ochrońcie
drzewa i zioła przed człowiekiem.
Dajcie roślinom słońce i deszcz, glebę i ochronę.
Pozwólcie roślinom żyć, wzrastać i rozwijać się.
Prowadźcie nasze dłonie, prowadźcie nasze umysły, prowadźcie nasze serca,
aby ziemia mogła pozostać przy życiu!
Panie i pani dzikiego lasu, panie i pani maja!
Proszę was z całego mego serca i umysłu,
ochrońcie zarówno swoje zwierzęta, jak i rośliny!

Modlitwa do elfów

Zgodnie z wczesnoceltyckimi wierzeniami elfy uczestniczą w życiu społecznym

i są bardzo aktywne w czasie sabatów Samhain i Beltane. Mimo że w celtyckiej
tradycji były strasznymi stworzeniami, których należało unikać albo które trzeba
było raczej obłaskawiać, wielu neopogan uważa je za często łaskawe i pomocne
naturalne duszki, które zgodnie z wierzeniami są zarówno sprawcami radości,
jak i nieszczęść. Jeśli w twoim życiu jest wiele stagnacji albo czujesz, że
potrzeba ci więcej szczęścia w konkretnej sytuacji, możesz spróbować odprawić
magię elfów podczas tegorocznego sabatu Beltane. Oto modlitwa, z której
możesz skorzystać, aby poprosić elfy o służenie ci pomocą.

Słodkie elfy, błogosławione wróżki, królowe magii i nocy!

Cudowne elfy, potężne elfy,
błogosławione kochanki księżycowego światła i losu!
Bądźcie moimi sojuszniczkami tej nocy
i przybądźcie mi na pomoc w mojej niedoli!
 Słodkie elfy, błogosławione wróżki, królowe magii i nocy!
Zapraszam was, elfy, abyście rozpoczęły swoje figle!
Użyjcie swojej magii! Odmieńcie mój los!
Proszę was, elfy, aby to się spełniło!
Moje życzenie staje się rzeczywistością, zanim będzie za późno!
Słodkie elfy! Błogosławione elfy! Potężne sojuszniczki nocy!
Dzięki waszym kaprysom wszelkie przeszkody dają się pokonać, na wasze
życzenie bramy zostają otwarte.
Dzięki waszej woli lustra się roztrzaskują,
na dźwięk waszego głosu wąż zamiera w bezruchu.
Bądźcie moimi sojuszniczkami, małe elfy,
bądźcie moimi sojuszniczkami w mojej niedoli!
Bądźcie moimi sojuszniczkami, bo takie jest moje życzenie,
odmieńcie mój los tej właśnie nocy!

* Grzyby portobello to gatunek brązowej pieczarki, dużo większej od tradycyjnej białej, a także dużo
bardziej mięsistej i przypominającej w smaku grillowane mięso.
** Antropomorfizacja – (gr. anthropos – człowiek) inaczej uosobienie albo personifikacja; wyobrażanie
sobie bogów na podobieństwo człowieka. Szerzej „antropomorfizm” oznacza przypisywanie przyrodzie
żywej i martwej ludzkich cech i motywów postępowania.
*** Egregor – okultystyczna idea przedstawiająca byt myślokształtny albo swoisty umysł zbiorowy;
autonomiczna istota parapsychiczna stworzona w umysłach grupy ludzi i nawiedzająca ich myśli.
**** Pan – grecki bóg pasterzy i trzód zamieszkujący góry i lasy, przedstawiany pod postacią
człowieka z koźlimi nogami i różkami na głowie. Utożsamiany z rzymskim Faunem.
***** Danu – żeńskie bóstwo kojarzone z indoeuropejską boginią wody Danavas, uznawane za
pramatkę wywodzącą się jeszcze z okresu matriarchatu.
S ABAT BELTANE to czas urodzaju, zjednoczenia, spełnienia i miłości. To
doskonały okres na odprawianie rytuałów wypełnionych radością,
wdzięcznością, twórczością i pasją. W tym rozdziale znajdziesz kilka rytuałów
przygotowanych specjalnie po to, aby pomóc ci połączyć się z tymi potężnymi
energiami i wykorzystać większość ich wspaniałego magicznego potencjału.
Rytuały różnią się od zaklęć tym, że zazwyczaj, choć nie zawsze, są bardziej
złożone, głębsze, ich wykonanie trwa dłużej, a rezultaty są długoterminowe.
Rytuały zwykle obejmują bezpośrednią komunikację i kontakt z wyższymi
duchami bóstw – czy to z siłami żywiołów, bóstwami, czy też z różnymi
formami boskich bytów, zaś zaklęcie może, ale nie musi angażować tego
rodzaju mocy. Chociaż rytuał może oczywiście zawierać elementy magii
i działań magicznych (te znajdziesz na następnych stronach), to jednak istnieje
także cel duchowy, pewna wartość, którą można odnaleźć jedynie podczas
doświadczania rytuału, a która jest całkowicie niezależna od jego wyniku.
Z drugiej strony zaklęcia zawsze mają cel magiczny oraz mogą – albo i nie –
zawierać cel duchowy.
Dalej znajdziesz rytuał przygotowany do praktykowania w pojedynkę, rytuał
do wykonania z partnerem, rytuał do odprawienia w większej grupie oraz super
szybki minirytuał do wykonania, kiedy możesz na to poświęcić jedynie kilka
chwil. Wszystkie opisane tu rytuały mogą być bezpiecznie zaadaptowane do
różnych celów, zatem możesz je swobodnie dostosowywać i dodawać coś od
siebie, tak aby twoje rytualne doświadczenie odzwierciedlało twoją
wyjątkowość jako istoty magicznej i duchowej.

Rytuał Beltane dla wzrostu do odprawiania

w pojedynkę
Ten rytuał ma na celu uczczenie wzrostu, zarówno istot żywych na ziemi, jak
i bezustannie ewoluującej duszy w każdej jednostce ludzkiej praktykującej
magię. Chociaż został on specjalnie ułożony dla osoby praktykującej magię
samotnie, to jego forma może zostać łatwo dostosowana do odprawiania przez
grupę. Jeśli masz przyjaciół, którzy dołączają do ciebie podczas rytuału, po
prostu zrób wszystko sama w ich obecności albo wykonujcie rytuał na zmianę,
przydzielając różne jego części w zależności od uzdolnień i zainteresowań
każdej z osób. Możesz swobodnie dostosować i modyfikować te podstawowe
procedury rytuału, tak aby móc go lepiej dopasować do swoich osobistych
przekonań i preferencji.

Cel:
Dostroić się do naturalnych cykli natury, osiągnąć głębsze zrozumienie procesu
wzrostu, który ma miejsce w naturze i naszej, ludzkiej jaźni, wyrazić
wdzięczność dla wzrostu roślinności, która utrzymuje nas przy życiu,
kontemplować i szczegółowo rozważać nasz osobisty rozwój, inicjować
i realizować okazje do jeszcze większego osobistego rozwoju.

Czas i miejsce:
Na dworze, o poranku.

Potrzebne przedmioty:
2 świeczki do podgrzewania lub cienkie świece woskowe
w świecznikach: najlepiej jedna złota albo żółta oraz druga srebrna lub
biała;
świeże rośliny, zioła i kwiaty z twojego regionu wraz z korzeniami;
duża miska z wodą;
2 kartki papieru i długopis;
mały kwadratowy kawałek zielonej tkaniny i kawałek złotego lub żółtego
sznurka.
Przygotowania przed rytuałem:
Weź kąpiel lub prysznic, aby pozbyć się wszystkich zanieczyszczeń, zarówno
fizycznych, jak i psychicznych. Wyobraź sobie, że wszelkie negatywne czy
zastane energie wypływają z ciebie do wody i są z ciebie zmywane. Jeśli chcesz,
dodaj do kąpieli garść soli morskiej, aby pomogła ci się nastroić do energii
solarnych. Jeśli bierzesz prysznic, zrób peeling ciała za pomocą cukru albo
owsianki, aby pozbyć się niechcianych wibracji i móc połączyć się podczas
Beltane z motywami słodkości i obfitości.
Zdejmij ubrania i odziej się w rytualną nagość albo załóż coś, co według
ciebie będzie pasować do rytuału wzrostu. Najodpowiedniejsze będą naturalne
tkaniny w odcieniach zieleni. Powinno to być coś wygodnego, co pomoże ci
poczuć się naturalnie, silnie i w pewien sposób pierwotnie. Aby uzyskać
dodatkowy zastrzyk magicznej mocy, dodaj do stroju złotą albo miedzianą
biżuterię, z których obie są dostrojone do energii solarnych.
Zrób listę osiągnięć, notując wszystkie rzeczy, dzięki którym rozwinęłaś się
jako człowiek przez ostatni rok. Zrób też drugą listę, wyszczególniając
wszystkie nowe cele w rozwoju osobistym, jakie chciałabyś osiągnąć w tym
sezonie.
Postaw miskę z wodą na górze kartki z listą dotychczasowych osiągnięć.
Rozmieść świece po obu stronach miski, stawiając złotą lub żółtą świecę po
prawej stronie, a białą lub srebrną – po lewej stronie. Połóż świeże rośliny
z przodu miski na górze listy twoich nowych celów w rozwoju osobistym.

Rytuał:
Usiądź i połóż dłonie płasko na ziemi. Weź kilka głębokich oddechów, dopóki
nie poczujesz się spokojna i skoncentrowana. Potem rozszerz to uczucie spokoju
na zewnątrz poza granice swojego ciała, tak aby objęło i otoczyło swym
zasięgiem całą przestrzeń, w której odbywa się rytuał. Teraz wstań i obejdź
przestrzeń dookoła zgodnie z kierunkiem wskazówek zegara, a w tym samym
czasie wytwórz jasną, pełną miłości energię przez swoją klatkę piersiową,
otwarte dłonie, oczy lub czubek różdżki. Jeśli masz problem, aby to poczuć,
może ci pomóc, jeśli pomyślisz o czymś lub kimś, kogo kochasz, a potem
pozwolisz tej emocji promieniować na zewnątrz, rozświetlając mentalnie obszar,
na którym odbywa się rytuał, jasnym, białym światłem. Innym sposobem jest
obejście dookoła przestrzeni rytualnej z dzwoniącym dzwoneczkiem w ręku,
który działa jak szybka i raczej niezawodna metoda oczyszczania z zastanych,
negatywnych energii, a zarazem jako zaproszenie dla energii świeżej
i pozytywnej. Otaczający cię teren jest teraz wypełniony pełną spokoju wibracją,
którą jesteś gotowa włożyć w serce rytuału.
Rozejrzyj się dookoła. Zauważ rośliny, ich wzrost zależny od wzajemnego
oddziaływania ziemi, słońca i deszczu. Dotknij ziemi i żyjących roślin, które
wyrastają z ziemi znajdującej się pod tobą. Czy czujesz potężną energię ziemi
wibrującą życiem i mocą twórczą i przypominającą bicie serca, pulsującą
zarówno w miłości, jak i obojętności?
Pozwól tej energii wstąpić w ciebie, dosłownie ciągnąc ją w kierunku swego
ciała przez punkt kontaktu pomiędzy twoimi dłońmi a żywą ziemią. Może to
brzmieć jak nadmierne uproszczenie, ale tak nie jest. Posiadasz zdolność
poruszania i ukierunkowywania energii za pomocą twojej woli i intencji.
Pomyśl o tym, co chciałabyś, aby się wydarzyło pod względem
energetycznym, potem pozwól swoim uczuciom poprowadzić cię, jednocześnie
zwracając uwagę na to, co się dzieje z twoim ciałem. Jeżeli właśnie poruszasz
energię lub nadajesz jej kierunek wewnątrz albo przez swoje ciało, zauważysz,
że zawsze występuje wtedy fizyczne uczucie, które idzie w ślad za tym
działaniem. Możesz poczuć energię poruszającą twoim ciałem jako subtelne
mrowienie, silne i nagłe szarpnięcie, coś w rodzaju „szoku” albo drżenia, jako
uczucie ciężkości albo jasności lub też odczucie ciepła czy wyziębienia.
Doznania te różnią się od siebie w zależności od danej osoby, ale pewne
energie zdają się mieć wyróżniające cechy, których większość z nas doświadcza
bardzo podobnie. W tym rytuale na przykład energia ziemi, którą przywołujesz
wewnątrz swojego ciała, jest prawdopodobnie niczym ciepłe, silne, wibrujące
wrażenie. Kiedy zaczynasz je odczuwać, pozwól mu przejąć kontrolę
i zapanować nad twoim ciałem i emocjami, dopóki wszelkie ślady ego nie
znikną. Jeśli chcesz, potrzyj ziemią skórę albo dotknij swym ciałem zielonych
roślin czy kwiatów, aby wzmocnić to uczucie. Przywołujesz żywioł ziemi, moce,
które cię teraz całkowicie wypełniają i swobodnie przepływają przez twoje
wnętrze.
Następnie skieruj swoją uwagę na miskę z wodą. Pomyśl o rzekach,
oceanach, jeziorach, morzach, pomyśl też o deszczu, który je wszystkie
napełnia. Pomyśl o wodzie znajdującej się pod ziemią, ponad ziemią i na ziemi.
Teraz napij się z miski, wyobrażając sobie, że ta woda jest nurtem rzeki albo
kropelkami chłodnego deszczu. Zauważ, jak twoje ciało odczuwa ruchy wody
w twoim wnętrzu, gasząc pragnienie i podsycając przemianę. Zaproś tę energię,
aby została wewnątrz ciebie na czas trwania rytuału. Zaprosiwszy już zarówno
ziemię, jak i wodę, wyobraź sobie siebie jako wilgotną glebę, mokrą, ciemną
i ciepłą niczym kobiece łono.
Pozbieraj świeże rośliny, które umieściłaś wcześniej na górze listy swoich
nowych celów, które chciałabyś osiągnąć. Przeczytaj listę, równocześnie
delikatnie trzymając rośliny w otwartych dłoniach. Pomyśl o tych roślinach,
jakby były nadziejami i marzeniami wyszczególnionymi na twojej liście celów,
i poczuj tę emocję płynącą z tych pragnień. Pozwól energii wlewać się do roślin,
ładując je uczuciem miłości i napełniając je również tymi mocami ziemi i wody,
które powinny nadal swobodnie krążyć w środku twojego ciała. Włóż rośliny do
wody i powiedz:

Oto są marzenia (tu wstaw swoje imię i nazwisko),

Dziecka ziemi, księżyca, słońca i morza.

Zapal srebrną czy białą świecę reprezentującą księżyc. Trzymaj ją nad miską
i pomyśl o grawitacyjnej sile księżyca poruszającej oceany, manifestującej
i ukierunkowującej przypływy i odpływy wody, która pokrywa ponad 70%
powierzchni naszej planety. Pomyśl o tym, jak te cykle wpływają na pogodę
i jak pogoda wpływa na życie roślin i zwierząt na ziemi. Pomyśl także o tym, że
twoje ciało składa się w ponad 50% z wody, i o tym, że – tak jak morza –
księżyc wywiera również wpływ na nasze wewnętrzne emocjonalne cykle.
Pozwól idei swojej zależności od księżyca wniknąć do swego umysłu, potem
pozwól swoim uczuciom wdzięczności przepływać w płomieniu świecy
i w wodzie, która jest poniżej. Pomyśl o swojej liście osiągnięć, która leży pod
miską z wodą, i pomyśl o nowych marzeniach, które chcesz osiągnąć,
reprezentowanych przez rośliny, które umieściłaś w misce. Następnie drugą
ręką, w której akurat nie trzymasz świecy, przesuń dłonią po wodzie dookoła
zgodnie z kierunkiem wskazówek zegara i powiedz:

Potężny księżycu, kiedy poruszasz morzem, tak porusz i mną!

Obserwuj, jak rośliny wirują w wodzie, i wyobraź sobie, jak twoje cele się
spełniają, a cykle natury obracają się na twoją korzyść dzięki pomocy ze strony
księżyca.
Odłóż świecę na jej miejsce po lewej stronie miski. Teraz zapal złotą lub
żółtą świecę reprezentującą słońce. Trzymaj ją w górze skierowaną do słońca
i pomyśl o świetle słońca spływającym do płomienia świecy, dodając energię
solarną do jej jasnej już i ognistej mocy. Obejdź dookoła rytualny obszar
zgodnie z kierunkiem wskazówek zegara, zwracając uwagę na to, jak żyjące
rośliny, które wyrastają z ziemi, zdają się teraz pulsować z tą samą solarną
energią natchnione przez płomień świecy. Zaproś ten solarny ładunek, aby
przepływał również w tobie. Pozwól płomieniowi świecy przyciągać światło
słońca, potem skieruj energię w dół do wosku i do swojego ciała. Kiedy
obchodzisz obszar po okręgu, wyobraź sobie, że rośliny wokół ciebie właśnie
rosną naładowane światłem słonecznym, ziemią i wodą. Zatrzymaj się przed
miską z wodą i unieś nad nią świecę.
 Wyobraź sobie siebie, jak wzrastasz i odczuwasz komórkowe i molekularne
procesy zachodzące w twoim ciele, podobnie jak wzrasta zależna od słońca,
ziemi i wody roślinność otaczająca cię wokoło. Pomyśl o fotosyntezie, która
zachodzi w zielonych częściach roślin, czyli procesie, w którym czyste światło
słoneczne ulega przemianie w składniki odżywcze napędzające wzrost rośliny.
Popatrz teraz, jak rośliny pływają w misce z wodą stojącej przed tobą. Poczuj
energię solarną wciąż pulsującą we wnętrzu twego ciała, ciepłą i jasną, ognistą
i silną. Poproś samo słońce, aby pomogło ci naładować twoje marzenia, a potem
skieruj całą tę wzmocnioną słoneczną moc, przepływającą teraz w tobie
i w płomieniu świecy, tak aby wstąpiła w rośliny pływające w misce. Kiedy to
robisz, wyobraź sobie siebie, jak rośniesz na wysokość trzech metrów
i rozwijasz się, potężnie promieniując zdrowiem, wigorem i sukcesem, zupełnie
tak jak ogromne drzewo grające rolę króla lasu. Powiedz teraz:

Potężne słońce, które jesteś paliwem i energią ziemi,

Naładuj mnie teraz, daj się narodzić moim marzeniom!

Umieść świecę z powrotem na jej miejscu po prawej stronie naczynia

z wodą. Pozwól obu świecom wypalić się do końca i zostaw misę z wodą
i roślinami na dworze na całą noc. Połóż listę z owymi celami w jakimś
słonecznym miejscu w domu. Możesz ją zatrzymać na pamiątkę albo się jej
pozbyć; jej magiczne zadanie zostało wykonane. Następnego ranka usuń rośliny
z misy i połóż je na słońcu do wyschnięcia. Wylej wodę na ziemię. Kiedy
rośliny będą już suche, zawiń je razem w małym kawałku tkaniny (najlepiej
w kolorze zielonym, symbolizującym wzrost) i zwiąż tę paczuszkę złotym lub
żółtym sznurkiem, którego kolor współgra z potężnymi wibracjami słońca.
Umieść zawiniątko na górze swojej listy z nowymi celami, która powinna być
przechowywana w słonecznym miejscu w twoim domu. Teraz rytuał wypełnił
się do końca. Powinnaś czuć się nastrojona do przepływu energii wypływającej
z sabatu Beltane, a twój wewnętrzny proces osobistego i duchowego rozwoju od
tej pory zostanie niezwykle przyspieszony, przynajmniej na jakiś czas. Wyciśnij
z niego ile się da!

Zaręczynowy rytuał Beltane na trwałe

zjednoczenie

Ten rytuał zaręczynowy został ułożony tak, by stworzyć trwałe zjednoczenie

i wykreować wspólną, szczęśliwą i pełną miłości małżeńską relację między
dwojgiem ludzi. Wraz ze swoją ideą uświęconego zjednoczenia jako swoistą
symboliczną ramą, rytuał ten jest poruszającą i potężną uroczystością, oferującą
ciekawą pogańską alternatywę dla bardziej komercyjnych i tradycyjnych
ceremonii małżeńskich.

Cel:
Ten rytuał przygotowano po to, aby zjednoczyć dwoje ludzi w więzach
małżeństwa. Rytuał zaręczynowy to rodzaj magii połączenia związujący razem
duchowe energie dwóch indywidualności, dla których kreowane jest nowe
zjednoczenie, a granice i ograniczenia tej jedności są ustabilizowane
i wzmocnione.

Czas i miejsce:
Wieczorem, najlepiej na dworze.

Potrzebne przedmioty:
1 czerwona świeca symbolizująca zarówno miłość, jak i żywioł ognia;
1 szklanka wody z lodem, najlepiej przezroczysta, niebieska lub srebrna.

Przygotowania przed rytuałem:

Musisz zdecydować, jaką rolę będzie odgrywał każdy z uczestników rytuału. Do
przydzielenia są dwie role: ognia i wody. Spraw, aby o wyborze zdecydowały
osobiste preferencje, albo pozwól osobie z nieco bardziej męską, dominującą lub
aktywną osobowością grać rolę ognia, natomiast osobie z osobowością bardziej
kobiecą, łagodniejszą i delikatniejszą – rolę wody.
Przybranie rytualnej nagości albo specjalnego, rytualnego stroju może
wzbogacić doświadczenie i wzmocnić działanie magii. Osoba grająca rolę ognia
może nosić szaty w kolorach czerwonym albo pomarańczowym,
symbolizujących płomień, złotym lub żółtym dla uczczenia słońca albo
całkowicie białym, reprezentującym czyste światło. Osoba odgrywająca rolę
wody może nosić tkaniny półprzezroczyste lub szaty w odcieniach niebieskich
symbolizujących wodę albo srebrnych, oddających hołd księżycowi. Szaty
całkowicie czarne to kolejna opcja stroju reprezentującego ciemność głębokiej
wody, ciemność podziemną, w której nasiona zaczynają wzrastać, oraz ciemność
kosmicznego łona, z którego wszyscy się wywodzimy.
Jeśli jesteś w stanie znaleźć spokojne, naturalne miejsce, w którym można
odprawić rytuał, wybrana przestrzeń będzie wymagała małych przygotowań.
Upewnij się, że teren jest wolny od śmieci i że jest to miejsce, w którym
będziesz się czuła bezpiecznie i wygodnie. Jeżeli odprawiasz rytuał w domu,
wybierz miejsce, które jest czyste i niezagracone. Jeśli teren, który wybrałaś, ma
negatywną lub zastaną energię, możesz dokonać generalnego oczyszczenia
przestrzeni, zanim rozpoczniesz działania rytualne. Jedną z łatwych metod
oczyszczania obszaru z niepożądanej lub zastanej energii jest wymiatanie jej
miotłą. Zacznij od środka rytualnego obszaru i wymiataj w kierunku krawędzi,
poruszając się na zewnątrz po spirali przeciwnie do ruchu wskazówek zegara,
a kiedy to robisz, wizualizuj rozproszenie i wypędzenie wszelkiej zastanej lub
negatywnej energii. Możesz także wykonać podstawowe zakreślanie kręgu albo
po prostu zapalić kilka kadzidełek i kilka dodatkowych świec, aby wzmocnić
magiczną atmosferę rytualnego miejsca. Jeśli chcesz, możesz również dodać
świeże kwiaty.
Rytuał:
Zacznijcie od stanięcia twarzami do siebie: osoba grająca rolę ognia trzyma
w ręku świecę, a osoba grająca rolę wody – szklankę z wodą. Ogień zapala
świecę, wyobrażając sobie światło słoneczne i płomień promieniujące z samej
swej istoty i spalające wszelkie ślady ego. Ogień mówi:

Jestem Ogniem. Jestem Słońcem.

Jestem ciepłem, światłem, nasieniem i wolą.
Jestem (tu wstaw swoje imię i nazwisko).

Woda wypija łyk wody ze szklanki, wyobrażając sobie rzeki, oceany

i deszcze spływające jej wprost do gardła i integrując je swojej istocie podczas
przełykania, a zarazem pozwalając energetycznej wibracji wody zawładnąć
swoją osobowością. Mówi:

Jestem Wodą. Jestem Księżycem. Jestem krwią, pożywieniem,

łonem i intencją. Jestem (tu wstaw swoje imię i nazwisko).

Osoba grająca rolę wody staje się kosmicznym łonem, podczas gdy osoba
grająca rolę ognia staje się zapładniającym nasieniem, stają się połączeniem,
z którego wyłoni się nowe stworzenie – nowa wspólnota i partnerstwo między
animą* i animusem**. Oto uświęcone zjednoczenie, magia zmieszanych
przeciwieństw, która daje impuls do tworzenia i manifestowania.
Wyobraź sobie, że ty sama jesteś wszystkim tym, co sobą reprezentujesz –
powiedz to, otwórz swe serce i ciało na to uczucie i zaproś te energie, aby
przepływały przez ciebie. Bądź naczyniem na to, co reprezentujesz, a jeśli ci się
nie udaje, to spróbuj na chwilę zapomnieć o tym wszystkim, czym się zajmujesz
w swoim codziennym życiu. Jesteś ogniem. Jesteś wodą. Jesteś łonem. Jesteś
nasieniem. Jesteś yin***. Jesteś yang****. Cokolwiek to jest, nie myśl o tym –
bądź tym w tak dużym stopniu, jak tylko potrafisz. Może to brzmieć
podchwytliwie, ale tak naprawdę nie jest to wcale aż tak skomplikowane. Dzięki
opróżnieniu samej siebie z tożsamości i ego (co jest właśnie najtrudniejsze!)
stajesz się otwartym naczyniem na wszelkie energie, które pragniesz przez
pewien czas gościć we wnętrzu swego ciała. Jest to proces znany jako
inwokacja, właściwie inwokowanie albo udostępnianie swego własnego ciała dla
ducha, bóstwa czy energii, które zaprosiłaś do siebie.
Kiedy już ty i twój partner(-ka) w rytuale jesteście w pełni w swojej
„strefie”, w charakterze odpowiednich dla siebie ról, i nie powstrzymują was
żadne przyziemne myśli i uczucia, spójrzcie sobie nawzajem w oczy
i zwiększcie tę energię. Pomyślcie o konkretnym rezultacie, który macie
nadzieję osiągnąć za pomocą tego rytuału, o głównym celu i przyczynie, które
według waszych nadziei mają się spełnić. Poczujcie emocje tej rzeczywistości,
poczujcie, jakby to było i co byście czuli, osiągnąwszy spełnione, trwałe
partnerstwo. Kiedy patrzysz w oczy swojemu partnerowi/swojej partnerce,
pozwól, aby emocje, które czujesz, przepływały w tę i z powrotem między
wami, powiększając się z każdym przepływem, dopóki wasze odczucie energii
nie znajdzie się na najwyższym stopniu wibracji.
W tym momencie osoba grająca rolę wody otwiera się całkowicie,
wyobrażając sobie urodzajne pole, łono i pierwotną ciemność gotową objąć iskrę
życia. Osoba grająca rolę ognia powinna kontynuować skupianie się na
rytualnym celu (stworzeniu trwałej, pełnej miłości więzi) i kiedy wizja oraz
uczucie miłości i zjednoczenia skrystalizowały się zarówno w jej sercu, jak
i w umyśle, każda cząstka energii, którą w sobie ma, powinna zostać przesłana
do ciała i ducha osoby grającej rolę wody. Po prostu wyobraź sobie tę magiczną
moc, którą zwiększyłaś dzięki emocjom i wizualizacji, jak przepływa z twoich
oczu do oczu partnera/partnerki. Osoba grająca rolę wody poczuje to
oddziaływanie, jeśli robisz to we właściwy sposób. Powinna ona odczuć
ogromny podmuch emocjonalnie naładowanej energii.
Kiedy już energia została przesłana osobie grającej rolę wody, wymieńcie się
przedmiotami, które macie w ręku, czyli szklanka wody wędruje do osoby
grającej ogień, a świeca do osoby grającej wodę. Teraz razem mówicie
następujące słowa:

Z pomocą naszych połączonych mocy, z pomocą księżyca i słońca,

Z pomocą wody i ognia, to, czego pragniemy, zostanie spełnione!

Teraz osoba grająca ogień wypija łyk wody ze szklanki. Potem szklanka
i świeca zostają umieszczone obok siebie na ołtarzu. Partnerzy rytuału ściskają
swoje dłonie, trzymając je nad ołtarzem i wpatrując się uważnie nawzajem
w swoje oczy, a w tym samym czasie powtarzają jednogłośnie dziewięć razy
następującą kwestię:

Jesteśmy związani razem, razem na zawsze!

Kiedy zostało już to powiedziane, uczestnicy rytuału powinni wyobrazić

sobie strumienie złotego światła składające się z czystej miłości, krążące wokoło
ich nadgarstków i oplatające razem ich dłonie.
Teraz partnerzy obdarzają się pełnym miłości i pasji pocałunkiem. Osoba
grająca wodę wyjmuje ze szklanki kostkę lodu i trzyma ją nad płomieniem
świecy, rozpuszczając lód i zarazem gasząc świecę.
Ponownie ściskając swoje dłonie, partnerzy mówią jednogłośnie:

Nasza miłość trwa nadal za pośrednictwem ciemności i światła!

Niech miłość nas przemienia dniem i nocą!

Partnerzy po raz kolejny wymieniają pocałunek, a wówczas rytuał

zaręczynowy zostaje wypełniony do końca.

Rytuał grupowy na miłość

Z powodu energii płodności puszczonych wolno o tej porze roku miłość wisi
w powietrzu, czekając tylko, abyśmy po nią sięgnęli. Dlaczego by nie skorzystać
z okazji i nie odprawić rytuału skoncentrowanego na miłości i romansie?
Ten rytuał grupowy został stworzony po to, aby pomóc wszystkim jego
uczestnikom przyciągnąć, wyrazić i zamanifestować więcej miłości w swoim
życiu w czasie, gdy dostrajają się do energii płodności i kreatywności tego
szczególnego dnia. Rytuał odnosi największy skutek, kiedy jest odprawiany
przez większe grupy składające się z siedmiu lub więcej osób, ale może być
wykonywany również przez grupy mniejsze, np. czteroosobowe.

Cel:
Rytuał ten pomoże uczestnikom poprawić ich zdolność do przyciągania,
wyrażania i manifestowania miłości, a także wczuć się w romantyczną
i beztroską atmosferę sabatu Beltane. Może też być pomocny w potęgowaniu
twórczej energii i przynoszeniu świeżej inspiracji.

Czas i miejsce:
Pora nocna, najlepiej na dworze, na terenie zalesionym albo gdzieś w pobliżu
zbiornika wodnego oraz w miejscu, gdzie będzie można rozpalić małe ognisko.

Potrzebne przedmioty:
świece, po jednej dla każdego uczestnika i jedna dodatkowa oraz
świeczniki do każdej z nich; kolory świec mogą być dowolne, ale
najlepsze będą czerwony i różowy, ponieważ współgrają z pełnymi
miłości, romantycznymi wibracjami;
olejek jaśminowy, różany albo paczuli (używaj czystych, naturalnych
olejków eterycznych, a nie syntetycznych);
małe kawałki papieru i niebieskie długopisy: tyle, aby każdy miał kilka
kartek papieru i coś do pisania;
dwie szklanki w połowie wypełnione wodą;
 dwie różdżki;
dzwonek.

Przygotowania przed rytuałem:

Ubierzcie się w stroje, w których czujecie się zmysłowo albo w których po
prostu dobrze wyglądacie. Szczególnie odpowiednie będą odcienie bieli, różu,
czerwieni albo zieleni. Jeśli macie taką możliwość, rozpalcie małe ognisko.
Jeżeli nie, umieśćcie dodatkową świecę na środku przestrzeni rytualnej.
W otaczającym ją kręgu postawcie świeczniki. Oprócz ogniska albo świecy
w kręgu powinny się znaleźć także dwie szklanki, dwie różdżki, dzwonek,
notatnik, długopisy i wybrany olejek eteryczny. Niech każdy uczestnik weźmie
po jednej świecy, a potem wspólnie wybierzcie osobę, która poprowadzi rytuał.
Możecie też potrzebować trzech dodatkowych ochotników, aby pomogli
w przywoływaniu mocy, które pojawiają się blisko rozpoczęcia rytuału.

Rytuał:
Niech każdy stanie w kręgu, potem niech osoba wybrana na prowadzącego
rytuał obejdzie dookoła krąg, dzwoniąc dzwonkiem. Kiedy to robi, pozostali
uczestnicy powinni skupić się na dźwięku dzwonka, wyobrażając sobie, jak
przestrzeń jest oczyszczana z wszelkiej negatywnej energii. Prowadzący rytuał
powinien potem wykonać drugie okrążenie wokół kręgu, w dalszym ciągu
dzwoniąc przy tym dzwonkiem, ale tym razem z intencją natchnienia obszaru
pozytywną energią. Uczestnicy rytuału mogą pomóc w tym procesie poprzez
wyczarowanie w swoich sercach szczęśliwego, pełnego miłości uczucia i wysłać
je na zewnątrz do przestrzeni rytualnej.
Następnie prowadzący rytuał i troje wybranych wcześniej ochotników
powinno podnieść w górę szklankę lub różdżkę, wchodząc do środka kręgu,
gdzie pozostali uczestnicy będą mogli widzieć, co się dzieje. Różdżki
wznoszone są wysoko w górę jako aktywna, asertywna, męska energia. Jeżeli
jest taka potrzeba, to w tym momencie mogą zostać przywołane konkretne
bóstwa lub formy boskie, takie jak: Cernunnos, Pan, Rogaty Bóg czy Belenos,
zaproszone bezpośrednio, aby wstąpiły do kręgu poprzez punkty wyznaczone
przez dwie wzniesione różdżki. Potem dwoje ludzi z różdżkami stykają się nimi,
formując z nich literę X, a następnie zamieniają się miejscami, tak aby różdżka
będąca z tyłu, była teraz z przodu, i ponownie formują literę X, wypowiadając
przy tym następujące słowa:

Berłem do berła witamy energie Wielkiego Boga,

Aktywna zasadę, nasienie, Animusa!
Wstąp tutaj teraz! Dołącz do nas tu i teraz!

Następnie dwoje ludzi, trzymających szklanki staje w środku kręgu. Szklanki

zostają wzniesione w górę, a uczestnicy rytuału koncentrują się na
przyciągnięciu do szklanek z wodą bardziej pasywnej, pielęgnującej, kobiecej
energii. Jeśli jest taka potrzeba, to można w tym momencie przywołać konkretne
bóstwa lub formy boskie, takie jak: Anu, Brighid, Flora, Freya czy Dziewicza
Bogini, prosząc je po prostu, aby wstąpiły do rytualnej przestrzeni poprzez wodę
w szklankach.
Dwoje ludzi trzymających szklanki na zmianę przelewają sobie nawzajem
trochę wody do szklanki partnera, a potem mówią:

Naczyniem do naczynia witamy energie Wielkiej Bogini,

Subtelną zasadę, żywicielkę, łono, Animę!
Wstąp do nas teraz! Dołącz do nas tu i teraz!

Następnie dwoje ludzi z różdżkami powinno wystąpić naprzód i wrzucić po

jednej różdżce do każdej szklanki. Jedna różdżka powinna się poruszać zgodnie
z ruchem wskazówek zegara, podczas gdy druga w przeciwną stronę powodując,
że woda w szklankach wiruje. Prowadzący rytuał i troje ochotników mówią
jednogłośnie:
 Berłem do naczynia uznajemy świętość wszelkiego stworzenia;
Witamy miłość i światło we wszystkich ich odmianach i formach!

Ochotnicy wracają na swoje pierwotne miejsca w kręgu.

Następnie prowadzący rytuał podnosi olejek eteryczny i obchodzi krąg
dookoła, namaszczając uczestnikom dłonie, nadgarstki, klatki piersiowe i czoła.
Kiedy zostało to już zrobione, powinni oni wyobrazić sobie pełną miłości
wibrację olejku wsiąkającą w ciało każdej namaszczonej osoby, napełniając ją
pełnym blasku pięknem i powodując, że promienieje miłością. Prowadzący
rytuał może wzmocnić efekty olejku poprzez dodanie do niego swojej własnej
mocy. Uczucie miłości zostaje wyczarowane w jego sercu, a potem kiedy
emocja ta przybierze na sile, kierowana jest do ciała uczestnika rytuału poprzez
szczere zaaplikowanie jej za pomocą wizualizacji, woli i intencji. Kiedy
prowadzący rytuał namaszcza uczestników i napełnia każdego z nich uczuciem
promieniującej miłości i piękna, oni mówią do każdej z osób z osobna:

Jesteś miłością. Jesteś piękna/y i jesteś kochana/y.

Jesteś miłością.

Kiedy każdy już został namaszczony, ostatnia osoba w kręgu powinna

namaścić również osobę prowadzącą rytuał. Potem prowadzący rytuał może
zwrócić olejek na miejsce w pobliżu środkowej świecy lub ogniska. Prowadzący
rytuał okrąża środkową świecę lub ognisko trzykrotnie, wyobrażając sobie przy
tym pełną miłości energię, która wiruje teraz wokół rytualnego obszaru, robiąc
się coraz jaśniejsza i potężniejsza. Następnie osoba ta staje, trzymając
(bezpiecznie) dłonie nad płomieniem i mówiąc:

Poprzez Wielki Ogień Beala wzmacniamy nasze

pragnienie mocą kreacji, mocą inspiracji!
Poprzez moce, które się tutaj objawiają,
 manifestujemy wszystko to, co widzimy!
Nasze światło przyciąga miłość,
a nasza miłość przyciąga światło!
Dzisiejszego wieczoru dostaniemy to,
czego wszyscy pragniemy!

Prowadzący rytuał delikatnie klepie jednego z uczestników, sygnalizując mu,

aby wszedł do środka kręgu, gdzie jasno płonie świeca lub ognisko. Następnie
uczestnik ten ostrożnie zapala swoją własną świecę, biorąc ogień ze świecy
środkowej, odwraca się twarzą do kręgu i pozostaje na swoim miejscu. Potem
uczestnik skupia swój umysł i emocje na swoich osobistych celach twórczych
i/lub na swych życzeniach miłości i romansu. Inni uczestnicy, włączając w to
prowadzącego rytuał, który/a zajmuje miejsce w kręgu, obserwują osobę stojącą
w środku. Uczestnicy zwracają uwagę na godne podziwu, pociągające albo
atrakcyjne cechy tej osoby, wykrzykując w jej kierunku, kiedy coś ich
zainspiruje. Na przykład uczestnicy mogą mówić komplementy albo słowa
wsparcia w rodzaju: „Masz piękne oczy i nogi” albo „Jesteś warta/y miłości”
albo „Jesteś piękna/y w środku i na zewnątrz”. Upewnijcie się tylko, że zdania te
płyną z życzliwości i są szczere. Większość ludzi widzi puste pochlebstwa
i ostatecznie jest w tym pewna natychmiastowa magia, a zatem dopilnuj, aby
słowa były prawdziwe i uczciwe. Na sygnał dany przez prowadzącego rytuał,
uczestnicy trzymają otwarte dłonie w kierunku osoby, która stoi w środku kręgu,
trzymając swoja świecę. Uczestnicy wyczarowują uczucie miłości w swoich
sercach i umysłach, pozwalając mu promieniować przez swoje ciało a potem
przez swoje ręce bezpośrednio w kierunku osoby stojącej w środku. Jeśli ktoś
z uczestników jest nowy i dopiero ćwiczy ukierunkowywanie energii, to
wizualizacja będzie tutaj ogromną pomocą. Wyobraźcie sobie, że energia, którą
kierujecie, jest pełnym blasku, kolorowym światłem i naładujcie to światło tak
wielką emocją, jaką tylko jesteście w stanie z siebie wykrzesać.
Kiedy uczestnicy napełnili już osobę stojącą w środku swoją „mocą
miłości”, to osoba ta umieszcza świecę w jednym ze świeczników na środku
i wraca na swoje miejsce w kręgu. Teraz nowy uczestnik zajmuje miejsce
w pobliżu środkowej świecy lub ogniska, zapalając swoją własną świecę od
płomienia świecy środkowej i powtarzając całą procedurę wizualizowania
swoich osobistych celów twórczych albo romantycznych życzeń, otrzymując
dowody uznania i komplementy od reszty osób, potem umieszczając swoją
świecę w jednym ze świeczników, a następnie wracając na swoje miejsce
w kręgu, tak by kolejna osoba mogła odbyć swoją rundę w środku kręgu.
Powtórzcie cały proces z każdym z uczestników łącznie z osobą prowadząca
rytuał.
Kiedy już wszyscy uczestnicy odbyli swoją rundę przy ogniu, powinni teraz
stanąć w kręgu i chwycić się za ręce. Uczucie miłości jest teraz przesyłane
w środku kręgu, transferowane z jednej dłoni do drugiej, zaczynając i kończąc
na osobie prowadzącej rytuał. Jeśli chcecie, możecie wysłać pełną miłości
energię wokół kręgu razem z pocałunkiem – po prostu całując osobę stojącą
obok w policzek albo w usta, jeśli jesteście bardziej odważni.
Kiedy tylko pełna miłości energia została w satysfakcjonujący sposób
wzmocniona, czas na kolejny krok. Na sygnał dany przez prowadzącego rytuał
każda osoba wyciąga otwarte dłonie w kierunku środkowego ognia ponownie
wyczarowując tę pełną miłości energię, ale tym razem wysyłając ją w stronę
płomieni. Kiedy to się dzieje, prowadzący rytuał mówi, wysyłając wraz ze
słowami finalny zastrzyk miłosnej energii i intencję magiczną:

Dzięki miłości, dzięki ogniowi, dzięki tobie, dzięki mnie,

dzięki Bogu, dzięki Bogini,
To czego pragniemy, niech się stanie!

Sedno rytuału zostało wypełnione, spędźcie teraz trochę czasu na rozmowie

ze współuczestnikami rytuału, mówiąc otwarcie o swoich romantycznych
uczuciach i życzeniach oraz dzieląc się twórczymi pomysłami i aspiracjami.
Użyjcie notatnika i długopisów leżących w środku kręgu, aby napisać krótkie
listy do siebie nawzajem, być może przedstawiając w nich komplementy i/lub
zaproszenia do romantycznej przygody. Świece i/lub ognisko może teraz zostać
zgaszone albo jeśli jeszcze przez jakiś czas pozostajecie na miejscu, możecie
pozwolić mu się wypalić do końca. Spodziewajcie się miłości i kreatywności,
które w sposób zauważalny rozkwitną w życiu wszystkich uczestników,
począwszy natychmiast od zakończenia rytuału i trwających jeszcze przez kilka
tygodni lub więcej w zależności od siły rytuału i wysiłku, jaki każdy uczestnik
włożył, aby uzyskać jak największy efekt końcowy.

Szybki minirytuał Beltane na wigor

i młodość dla grup, par i praktykujących
w pojedynkę

Oto rytuał, który możesz odprawiać, kiedy masz wolnych zaledwie kilka chwil.
Szybko spowoduje on, że wejdziesz w kontakt z urodzajną, kreatywną energią
sabatu Beltane, która natchnie cię świeżością, wigorem i odnowi twoje
młodzieńcze zdolności samouzdrawiania i regeneracji. Rytuał ten możesz
odprawiać samotnie, w parze albo z tyloma przyjaciółmi, ilu zdołasz
zgromadzić. Czas trwania rytuału to tylko kilka minut.

Cel:
Celem tego rytuału jest odnowienie młodości i przywrócenie wigoru dzięki
nastrojeniu się do energetycznego prądu Beltane, który cechuje się płodnością,
wzrostem i twórczą energią.

Czas i miejsce:
W ciągu dnia, najlepiej wcześnie rano, kiedy na trawie wciąż jest poranna rosa,
na dworze, w miejscu, gdzie ziemia jest miękka i pokryta roślinnością.

Potrzebne przedmioty:
Nic.

Przygotowania przed rytuałem:

Załóż na siebie ubranie, w którym nie będzie ci szkoda siedzieć na ziemi.

Rytuał:
Usiądź lub połóż się na ziemi tak, aby twoja skóra miała jak najwięcej kontaktu
z ziemią i aby było ci wygodnie. Pogłaszcz roślinność, pieszcząc powoli
i delikatnie liście czy łodygi traw. Pozwól roślinom prześlizgiwać się pomiędzy
twoimi palcami i poczuj energię roślin przebywającą w tobie, kiedy to robisz.
Jeśli na ziemi jest rosa, zbierz ją w dłonie i rozetrzyj na twarzy, namaszczając
nią policzki, usta, czoło, brodę i skórę wokół oczu. Rozetrzyj również trochę
rosy w dłoniach. Jeśli zaczynasz zbyt późno i rosa już wyparowała, zastąp ją
odrobiną roślinności, wybierając zdrowo wyglądający liść lub kwiat, którym
potrzesz swoją twarz i dłonie. Niezależnie od tego, czy używasz rosy, czy
roślinności, wyobraź sobie pełną wigoru, rozwijającą się energię przepływającą
wewnątrz twego ciała, kiedy dotykasz nimi swojej skóry. Powiedz teraz:

Tak jak rośliny na ziemi, tak jak świeża poranna rosa,

Jestem zdrowa i rozwijam się, jestem młodzieńcza i świeża!

Teraz rytuał się wypełnił. Spodziewaj się uczucia odnowy i energii, których
doświadczysz wkrótce potem. Efekty powinny trwać przez cały sezon
wegetacyjny, pomagając ci poprawić stan twojego zdrowia i podtrzymać tę
zmianę, zwiększając twój poziom energii i wzmacniając poczucie młodości
i wigoru.
 * Anima – pojęcie w psychoanalizie Carla Gustawa Junga; archetyp tkwiący w zbiorowej
nieświadomości ludzi symbolizujący żeńską część natury człowieka oraz zbiorowe wyobrażenie kobiety
i kobiecości. Symbolizuje cechy kobiece u mężczyzny spychane do jego podświadomości.
** Animus – analogicznie jest to archetyp symbolizujący zbiorowe wyobrażenie mężczyzny i męskości
oraz stanowi manifestację męskich cech u kobiety, które są często spychane do jej nieświadomości.
*** Yin – zgodnie z chińską kosmologią żeńska zasada negatywna, przeciwieństwo Yang. Symbol
pasywności, ciemności, głębin, zimna i wilgoci.
**** Yang – według chińskiej kosmologii męska zasada pozytywna i przeciwieństwo Yin symbolizuje
działanie, wyżyny, światło, ciepło i suchość.
Motywy skupienia duchowego i słowa kluczowe
Miłość
Obfitość
Oczyszczenie duchowe
Płodność
Seksualność
Tworzenie
Wzrost
Zdolności paranormalne
Zjednoczenie

Motywy skupienia magicznego

Miłość
Namiętność
Obfitość
Ochrona
Oczyszczenie duchowe
Płodność
Spełnienie
Współpraca
Wzrost
Zjednoczenie

Sugerowane działania
Obchodzenie granic domostwa
Ochrona roślin, zwierząt, ludzi i mienia
Odwiedzanie świętych źródeł
Praca z elfami
 Rozpalanie świętych ognisk
Składanie ofiar
Zaręczyny

Astrologiczne wyznaczanie czasu i powiązane z tym planety

Astronomiczny punkt środkowy pomiędzy wiosennym zrównaniem dnia i nocy
a przesileniem letnim; słońce pod kątem 15° w relacji do konstelacji Byka na
półkuli północnej, słońce pod kątem 15° w relacji do konstelacji Skorpiona na
półkuli południowej. Niektórzy poganie świętują sabat Beltane zgodnie z datą
wyznaczoną astronomicznie, inni trzymają się wynikającej z tradycji daty 1
maja. Jeszcze inni czekają na widoczne znaki ze strony natury. Kiedy zakwitają
głogi, to jest to sygnał, że można rozpocząć świętowanie z okazji sabatu Beltane.

Archetypy
ŻEŃSKIE
Bogini Matka
Bogini Ziemia
Boginie związane z wodą, roślinami czy zwierzętami
Dziewicza Bogini
Kochanek przygotowujący się do położenia się ze swoją Ukochaną
MĘSKIE
Bogowie słońca
Bogowie związani z ogniem, roślinami lub zwierzętami
Green Man
Pan dzikiego lasu
Pożądliwy, młody bóg przygotowujący się do zapłodnienia bogini ziemi
swoim nasieniem
Rogaty Bóg
Śmierć i zmartwychwstanie bogów
Bóstwa i bohaterowie
BOGINIE
Afrodyta (grecka)
Artemis (grecka)
Astarte (grecka)
Bona Dea (rzymska)
Chin-hua-fu-jen (chińska)
Danu (irlandzka)
Diana (rzymska)
Flora (rzymska)
Freya (skandynawska)
Hory (grecka)
Maja (grecka)
Prozerpina (rzymska)
Rauni (fińska)
Sarasvati (hinduska)
Wenus (rzymska)
BOGOWIE
Apollo (grecki)
Baldur (skandynawski)
Beal, Bel, Belenos (celtycki)
Cernunnos (celtycki)
Chung K’uei (chiński)
Odyn (skandynawski)
Pan (grecki)
Pluton (grecki)
Ra (egipski)
Rogaty Bóg (celtycki)
 Wotan (germański)

Kolory
Biały: energie księżycowe, czystość, moc, ochrona
Brązowy: zwierzęta, energie ziemi, rodzina, ochrona, bogactwo
Różowy: piękno, współpraca, zadowolenie, przyjaźń, miłość, pielęgnowanie,
romans
Zielony: obfitość, płodność, wzrost i rozwój, zdrowie, życie, dobrobyt,
roślinność, bogactwo
Żółty: komunikacja, marzenie, praca, szczęście, energie solarne

Zioła
Bylica pospolita: komunikacja z duchami, wróżenie, płodność, pożądanie,
ochrona
Cytryna: energia, radość, miłość, sny profetyczne, oczyszczenie duchowe
Marzanka wonna: ochrona, zwycięstwo, bogactwo
Mięta: energia, uzdrawianie, miłość, dobrobyt, ochrona, oczyszczenie
duchowe, odnowa, witalność

Drzewa
Brzoza: płodność, ochrona, oczyszczenie duchowe
Dąb: odwaga, energia, płodność, powodzenie, magia, ochrona,
bezpieczeństwo, siła
Głóg: magia elfów, płodność, obrona, szczęście, powodzenie, ochrona
Sosna: obfitość, energia, płodność, dobrobyt, oczyszczenie duchowe
Wierzba: komunikacja z duchami, uzdrawianie, miłość, energie lunarne, sny
profetyczne, ochrona

Kwiaty
Bluszcz: wróżenie, przyjaźń, miłość, powodzenie, małżeństwo, odrodzenie,
 bezpieczeństwo
Fiołek: spokój, płodność, miłość, ochrona, sny profetyczne
Konwalia majowa: pragnienie, uzdrawianie, miłość, pokój, ochrona
Róża: błogosławieństwa, jasnowidzenie, przyjaźń, miłość, ochrona
Stokrotka: atrakcyjność seksualna, magia elfów i duszków, miłość, młodość

Kryształy i kamienie
Heliotrop: obfitość, odwaga, uzdrawianie, miłość, namiętność, bogactwo
Kwarc różowy: przyjaźń, miłość, pielęgnowanie, zjednoczenie
Szmaragd: powodzenie, miłość, dobrobyt, ochrona, bogactwo

Metale
Miedź: energia, miłość, dobrobyt, pomyślność
Srebro: miłość, energie lunarne, magia, sny profetyczne, zdolności
parapsychiczne
Złoto: zdrowie, miłość, magia, ochrona, siła, energie solarne, sukces,
bogactwo

Zwierzęta, totemy i stworzenia mityczne

Gołąb: płodność, szczęście, życie, pokój, odrodzenie
Krowa: obfitość, płodność, pielęgnowanie, bogactwo
Królik: obfitość, płodność, intuicja, miłość
Pszczoły: energia, karma (w sensie buddyjskim), romans, dobrobyt
Żaba: obfitość, początki, płodność, powodzenie, przemiana

Zapachy, olejki, kadzidła,

(mieszanki oraz pyłki unoszące się w powietrzu)
Cytryna
Jaśmin
Kadzidło
 Marzanka wonna
Mięta
Róża
Sosna
Ylang-ylang

Karty Tarota
Cesarz
Cesarzowa
Kapłanka
Mag

Symbole i narzędzia
Falliczna różdżka (z czubkiem w kształcie szyszki sosnowej; symbolizuje
płodność i seksualność)
Kwiaty (symbolizujące płodność, miłość i radość)
Słup majowy (symbolizujący płodność i męski fallus)

Pokarmy
Jasne ciastka
Miód

Napoje
Lemoniada
Wino majowe zrobione z białego wina, plasterków cytryny i mleczka
marzanki wonnej

Czynności zwyczajowe i tradycyjne praktyki

Ceremonie oczyszczania duchowego
Dekorowanie krzewu majowego
 Magia płodności
Odwiedzanie źródeł
Przynoszenie maja (zbieranie liści w nocy poprzedzającej święto
i umieszczanie ich wewnątrz i na domu w czasie wschodu słońca
podczas Święta Majowego)
Roznoszenie koszy majowych
Rytuały ochrony
Składanie ofiar bóstwom, przodkom i elfom
Spacery na łonie natury
Śpiew
Taniec wokół słupa majowego
Ucztowanie
Uświęcony seks
Wróżenie
Zapalanie ognisk
Zaręczyny i inne romantyczne związki

Akty służby
Odnawianie brzegów strumienia
Prace ogrodowe na działce
Sadzenie drzewa
Upiększanie domostwa sąsiada świeżymi kwiatami i ziołami
Usuwanie śmieci z otoczenia domu

Alternatywne nazwy dla sabatu Beltane

w innych tradycjach pogańskich
Cetsamhain (celtycka; oznacza Przeciwieństwo sabatu Samhain)
Lá Bealtaine (celtycka; oznacza Dzień Beltane)
Święto Pierwszomajowe, 1 Maja (powszechnie używane)
 Walpurgisnacht (germańska; oznacza Noc Walpurgi)

Święta i tradycje obchodzone podczas sabatu Beltane

na półkuli północnej
RELIGIJNE
Dzień Jarzębinowej Czarownicy (fińskie, 1 maja)
Dzień Świętego Drzewa Cierniowego (irlandzkie, 4 maja)
Festiwal Shashti (hinduskie, 12 maja)
ŚWIECKIE
Dzień Matki (większość Europy, Ameryka Północna i wiele innych krajów
na świecie, które świętują w maju)
Dzień Ziemi (22 kwietnia)
Noc Walpurgi (niemieckie, 30 kwietnia)
Święto Pracy (europejskie, 1 maja)

Święta albo tradycje obchodzone podczas sabatu Beltane

na półkuli południowej
RELIGIJNE
Diwali (hinduskie)
Dzień Zaduszny (chrześcijańskie, katolickie, niektóre wyznania
protestanckie)
Hollantide (walijskie)
Martinmass (chrześcijańskie, katolickie)
ŚWIECKIE
Dzień Guya Fawkesa (brytyjskie)
Dzień Odpoczynku (północna Tasmania)
Halloween
 Książki

Cunningham Scott, Living Wicca: A Further Guide for the Solitary

Practitioner, Llewellyn Worldwide, St. Paul, MN 1993.
Hutton Ronald, The Stations of the Sun: A History of the Ritual Year in
Britain, Oxford University Press, Nowy Jork 1996.
Llewellyn’s 2011-2012 Sabbats Almanac, Llewellyn Worldwide, Woodbury,
MN 2012.
Llewellyn’s 2012-2013 Sabbats Almanac, Llewellyn Worldwide, Woodbury,
MN 2012.
Llewellyn’s 2013-2014 Sabbats Almanac, Llewellyn Worldwide, Woodbury,
MN 2013.
MacLeod Sharon Paice, Celtic Myth and Religion: A Study of Traditional
Belief with Newly Translated Prayers, Poems, and Songs, McFarland and
 Company, Jefferson, NC 2012.
Raedisch Linda, Night of the Witches: Folklore, Traditions, and Recipes for
Celebrating Walpurgis Night, Llewellyn Worldwide, Woodbury, MN
2011.
Turcan Robert, The Gods of Ancient Rome: Religion in Everyday Life from
Archaic to Imperial, Routledge, Nowy Jork 2001.

Strony internetowe

Frazer James George Sir, The Golden Bough, Macmillian, Nowy Jork 1922;
Bartleby.com, 2000; online: www.bartleby.com/196/
Hyde Douglas, A Literary History of Ireland from Earliest Times to the
Present Day, Londyn 1906; online: Google EBooks, 2010;
http://books.google.com/books/about/A_literary_history_of_Ireland_from_earli.html?
id=x89MAAAAYAAJ
Moore A. W., Folk-lore of the Isle of Man, D. Nutt, Londyn 1891, rozdział
VI: Customs and Superstitions Connected with the Seasons; Sacred-
texts.com 2005; online: www.sacred-texts.com/neu/celt/fim/fim00.htm
 Książki i e-booki

Associated Newspapers Ltd., The Complete Book of Fortune, 1935; reprint:

Crescent Books, Nowy Jork 1990.
Celtic Culture: A Historical Encyclopedia, red. John T. Koch, ABC-CLIO,
Santa Barbara, CA 2006.
Matthews John, The Quest for the Green Man, Quest Books, Wheaton, IL,
2001.
Monaghan Patricia, The Encyclopedia of Celtic Mythology and Folklore,
Facts on File, Nowy Jork 2004.
Mountain Harry, The Celtic Encyclopedia, tom 2, Universal Publishers, Boca
Raton, FL 1998.
National Geographic Essential Visual History of World Mythology, National
 Geographic Books, Des Moines, IA 2008.
Newlands Carole E., Playing with the Time: Ovid and the Fasti, Cornell
University Press, Ithaca, NY 1995.
Contemporary Consumption Rituals: A Research Anthology, red.Cele C.
Otnes, Tina M. Lowry, Lawrence Erlbaum Associates, Mahwah, NJ
2004.
Rich Vivian A., Cursing the Basil: And Other Folklore of the Garden,
Horsdal and Schubart Publishers, Victoria, BC 1998.
Thompson Francis, The Supernatural Highlands, Robert Hale and Company,
Londyn 1976.
Turcan Robert, The Gods of Ancient Rome: Religion in Everyday Life from
Archaic to Imperial, Routledge, Nowy Jork 2001.
Watts D. C., Dictionary of Plant Lore, Elsevier, Burlington, MA 2007.
Woodard Roger D., Myth, Ritual, and the Warrior in Roman and Indo-
European Antiquity, Cambridge University Press, Nowy Jork 2013.

Strony internetowe

Asatru Alliance, Runic Era Calendar, dostęp: 20.12.2013,

www.asatru.org/holidays.php
Austin C., Beltaine, dostęp: 20.12.2013,
www.irishcuturalsociety.org/essaysandmisc/beltaine.html
Beltane at Thornborough, dostęp: 20.12.2013, www.celebratebeltane.co.uk
Beltane Fire Society, Beltane Audience Experience, dostęp: 20.12.2013,
http://beltanefiresociety.wordpress.com/beltane-audience-experience/
Beltania.org, May 8-11, 2014: Feeding the Fires, dostęp: 20.12.2013,
www.beltania.org
Blue Ridge Beltane, dostęp: 20.12.2013, http://blueridgebeltane.org
Bonwick James, Irish Druids and Old Irish Religions, Griffith Farran,
Londyn 1894; online: Sacred-Texts.com, 2002, dostęp: 20.12.2013,
www.sacred-texts.com/pag/idr/idr00.htm
Burdick Lewis Dayton, Magick and Husbandry: The Folk-lore of
Agriculture, Otseningo Publishing, Binghamton, NY 1905; Google
EBooks, 2005, http://books.google.com/books?
id=M0LOO7kQBBQC&lpg=PA132&ots=_hfFfgIxRF&dq=Magic%20and%20Husban
Burns David, The May Queen: A Thespis, Simpkin Marshall and Co.,
Londyn 1894; Google EBooks, 2010, http://books.google.com/books?
id=c7NMAAAAYAAJ&pg=PP1#v=onepage&q&f=false
Clogerheritage.com, May Day in the West of Ireland, dostęp: 20.01.2014,
www.clogerheritage.com/stories3.html
Council Faces Clean-up Bill after Maybush Fires, “Wicklow People”, 5
maja 2005, www.independent.ie/regionals/wicklowpeople/news/council-
faces-cleanup-bill-after-maybush-fires-27830655.html
CR FAQ, What do you do for Bealtaine?, dostęp: 20.01.2014,
www.paganachd.com/faq/ritual.html#bealtaine
Cutting Jennifer, Transcript of “Bringing in the May”, Journeys and
Crossings, Library of Congress, dostęp: 20.12.2013,
www.loc.gov/rr/program/journey/mayday-transcript.html
Encyclopedia of Superstitions, Folklore, and the Occult Sciences of the
World, tom III, red. Cora Linn Daniels, Charles McClellan Stevans,
Chicago, IL 1903; Google EBooks, 2008,
http://books.google.com/books?
id=ns0gK0efOvYC&pg=PA1191#v=onepage&q&f=false
Davis Joseph Barnard, Thurnam John, Crania Britannica, Londyn 1865;
Google EBooks, 2012, http://books.google.com.books?
id=Df0wAQAAMAAJ&dq=Crania%20Britannica&pg=PP7#v=onepage&q=Crania%2
Diprose Ted, Hobbyhorse, dostęp: 20.12.2013,
 www.merciangathering.com/silverwheel/hobbyhorse.htm
Druid of Fisher Street, The ADF Beltane 2011, dostęp: 20.12.2013,
http://thedruidoffisherst.blogspot.com/2011/05/adf-beltane-2011.html
Encyclopedia Britannica, hasło: Flora, dostęp: 20.12.2013,
www.britannica.com/EBchecked/topic/210597/Flora
Encyclopedia Britannica, hasło: Morris dance, dostęp: 20.01.2014,
www.britannica.com/EBchecked/topic/392943/Morris-dance
Encyclopedia Britannica, hasło: Mumming Play, dostęp: 20.01.2014,
www.britannica.com/EBchcecked/topic/397332/mumming-play
Fleming Thomas, Stone Secrets of the First Americans, dostęp: 20.12.2013,
www.ensignmessage.com/stonesecrets.html
Flippo Hyde, German Holidays and Customs in May, dostęp: 20.12.2013,
http://german.about.com/od/holidaysfolkcustoms/a/mai.htm
Fosbroke Thomas Dudley, Encyclopedia of Antiquitiesand Elements of
Archeology, Classical and Medieval, tom 2, Nattali, Londyn 1825;
Google EBooks, 2010, http://books.google.com/books?
id=Gcv4WxCSK0gC&dq=inauthor%3A%22Thomas%20Dudley%20Fosbroke%22&p
Fowler William Warde, The Roman Festivals of the Period of the Republic,
Macmillian, londyn 1899; Google EBooks, 2005,
http://books.google.com/books?
id=_2w01mQEOBAC&pg=PR3&source=gbs_selected_pages&cad=3#v=onepage&q&
Frazer James George Sir, The Golden Bough, Macmillian, Nowy Jork 1922;
Bartleby.com, 2000, www.bartleby.com/196/
French Moments, May Day in France, dostęp: 20.12.2013,
www.frenchmoments.eu/may-day-in-france-la-fete-du-travail/
Harman Daniel P., Public Festivals of Rome, “Principat”, tom 16, cz. 2, red.
Wolfgang Haase 2, Walter de Gruyter, Berlin 1978; Google EBooks.
Helsinki.fi, Vappu: Celebrating Spring and Student Life!(blog), 30.04.2013,
http://blogs.helsinki.fi/welcome-touh/2013/04/30/vappu-celebrating-
 spring-and-student-life/
Heritage Newfoundland, The May Bush in Newfoundland, dostęp:
20.12.2013, www.heritage.nf.ca/society/custom_may_bush.html
Hyde Douglas, A Literary History of Ireland from Earliest Times to the
Present Days, Londyn 1906; reprint: Google EBooks, 2010,
http://books.google.com/books?
id=x89MAAAAYAAJ&pg=PR5#v=onepage&q&f=false
In the Heart of the Beast Puppet and Mask Theatre, May-Day, dostęp:
20.12.2013, http://hobt.org/mayday/
“Internet Book of Shadows”, Beltane Ritual, Shadow Weaver Grove ADF,
1990, dostęp: 20.12.2013, www.sacred-texts.com/bos/bos630.htm
Kondratiev Alexei, Samhain: Season of Death and Renewal, dostęp:
20.12.2013, www.imbas.org/articles/samhain.html
Kubilius Kerry, Estonia’s Holidays, dostęp: 20.12.2013,
http://goeasteurope.about.com/od/estoniatravel/a/Estonia-Holidays.htm
Lambert Victoria, Beltane: Britain’s Ancient Festival Is Making
a Comeback, “The Telegraph”, 27.04.2012, dostęp: 20.12.2013,
www.telegraph.co.uk/life-style/9230904/Beltane-Britains-ancient-
festival-is-making-a-comeback.html
Library Ireland, Beltane, dostęp: 20.12.2013,
www.libraryireland.com/Druids/Beltane.php
Lyons Reneé Critcher, The Revival of Banned Dances: A Worldwide Study,
McFarland and Company, Jefferson, NC 2012.
Magickal Cat, The Herbal Grimoire, dostęp: 20.12.2013,
www.themagickalcat.com/Articles.asp?ID=242
May-Day Basket Custom Related, “Prescott Evening Courier”, 24.04.1952,
dostęp: 20.12.2013, http://news.google.com/newspapers?
nid=897&dat=19520424&id=EbJaAAAAIBAJ&sjid=CFADAAAAIBAJ&pg=5913,49
McNeill Maggie, Floralia, dostęp: 20.12.2013,
 http://maggiemcneill.wordpress.com/2012/05/03/floralia/
Nemeton the Sacred Grove, Belenos, dostęp: 20.12.2013,
www.celtnet.org.uk/gods_b/belenos.html
Nottinghamshire County Council, Robin Hood, dostęp: 20.12.2013,
www.nottinghamshire.gov.uk/enjoying/countryside/countryparks/sherwood/sherwoodf
New World Encyclopedia, hasło: Beltane, dostęp: 20.01.2014,
www.newworldencyclopedia.org/entry/Beltane
Owen James, Druids Committed Human Sacrifice, Canibalism?, “National
Geographic News”, 20.03.2009, dostęp: 20.01.2013,
http://news.nationalgeographic.com/news/2009/03/090320-druids-
sacriface-cannibalism.html
Padstow Museum, The Mystery of Mayday, dostęp: 20.12.2013,
http://home.freeuk.com/padstowmuseum/Mayday_Mystery.htm
Pagan Lore, Artisson Robin, The Differences in Traditional Witchcraft and
Neo-Pagan Witchcraft, or Wicca, edytowane: 2001, dostęp: 20.12.2013,
www.paganlore.com/witchcraft_vs_wicca.aspx
Planet Vermont, Angel Paul Tudor, The Mysterious Megaliths of New
England, dostęp: 20.12.2013,
http://planetvermont.com/pvq/v9n1/megaliths.html
Project Britain, May Day, dostęp: 20.12.2013, http://resources.woodlands-
junior.kent.sch.uk/customs/questions/mayday.htm
Sanders M., Yorkshire Stonehenge: The Thornborough Henges, dostęp:
20.12.2013, www.prehistory.yas.org.uk/content/thornborough.html
Sanford D. K., The Popular Encyclopedia, tom 6, Blackie & Son,Londyn
1841; Google EBooks, 2008, http://books.google.com/books?
id=9kjCqERYQIcC&pg=PR5#v=onepage&q&f=false
Seymour Wiliam Wood, The Cross in Tradition, History, and Art, Putnam,
Nowy Jork 1898, Google EBooks, 2008, http://books.google.com/books?
id=
 rhMtAAAAYAAJ&1pg=PA481&ots=0hhAuhDHaQ&dq=The%20Cross%20in%20Tr
Shadow Weaver Grove ADF, Beltane Ritual, “Internet Book of Shadows”,
Sacred-Texts, 1990, dostęp: 20.12.2013, www.sacred-
texts.com/bos/bos630.htm
Sieg George, Heathern May Celebration, Examiner.com, 04.05.2010,
dostęp: 20.12.2013, www.examiner.com/article/heathen-may-celebration
A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, red. William Smith, Charles
Anthon, J. Murray, Londyn 1901; Google EBooks, 2009,
http://books.google.com/books?
id=Cu89AAAAYAAJ&dq=A%20Dictionary%20of%20Greek%20and%20Roman%20
Spoutwood Farm, The 22nd Annual May Day Fairie Festival, dostęp:
20.12.2013, www.spoutwood.org/fairie-festival/about
Stoll Henrich Wilhelm, Handbook of the Religion and Mythology of the
Greeks, with a Short Account of the Religious System of the Romans,
tłum. R. B. Paul, Francis and John Rivington, Londyn 1852; Google
EBooks, 2006, http://books.google.com/books?
id=UWoBAAAAQAAJ&dq=Handbook%20of%20the%20Religion%20and%20Mytho
Theoi Greek Mythology, Khloris, dostęp: 20.12.2013,
www.theoi.com/Nymphe/NympheKhloris.html
Traditionalwitch.net, Beltane, 19.06.2010, dostęp: 20.12.2013,
www.traditionalwitch.net/_/esoterica/festivals-sabbats/beltane-r32
Turtle Hill Events, Beltane Gathering, The, dostęp: 20.12.2013,
www.turtlehillevents.org/beltane/
University of Chicago, Floralia, dostęp: 20.01.2014,
http://penelope.uchicago.edu/~grout/encyclopaedia_romana/calendar/floralia.html
Williams Margaret, Beltane Essay 1, Witchvox, 04.05.1999, dostęp:
20.01.2014, www.witchvox.com/va/dt_va.html?
a=usxx&c=holidays&id=2343
 Książki i artykuły w czasopismach

Adams Anton i Nina, Czary i czarownice: historia i tradycje białej magii,

tłum. P. Lewiński, Muza, Warszawa 2003.
Azarewicz Krzysztof, Człowiek ziemi, czyli neopogański etos, „Albo albo –
problemy psychologii i kultury” 2001, nr 2.
Baschwitz Kurt, Czarownice. Dzieje procesów o czary, tłum. T.
Zabłudowski, PWN, Warszawa 1971.
Cunningham Scott, Wicca. Przewodnik dla indywidualnie praktykujących
magię, Astrum, Wrocław 1999.
D’Antes Elwira, Jak czarownice wiosnę witają, „Gwiazdy mówią…” 2002,
nr 11.
Dunwich Gerina, Wicca od A do Z. Encyklopedia współczesnej czarownicy,
 Filar, Warszawa 2003.
Eliade Mircea, Historia wierzeń i idei religijnych. Tom I: Od epoki
kamiennej do misteriów eleuzyńskich, tłum. S. Tokarski, PAX, Warszawa
1988.
Estés Clarissa Pinkola, Biegnąca z wilkami. Archetyp Dzikiej Kobiety
w mitach i legendach, tłum. A. Cioch, Zysk i S-ka, Poznań 2001.
Fromm Erich, Miłość, płeć i matriarchat, tłum. B. Radomska, G. Sowiński,
Rebis, Ponań 2002.
Furman Renata, Wicca i wiccanie. Od tradycji do wirtualnej wspólnoty,
Zakład Wydawniczy „Nomos”, Kraków 2006.
Furman Renata, Wicca w Polsce, [w:] Ezoteryzm, okultyzm, satanizm
w Polsce, red. Z. Pasek, Libron, Kraków 2005.
Gąssowski Jerzy, Mitologia Celtów, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe,
Warszawa 1987.
Grandis Francesca de, Zostań Boginią. Przewodnik po celtyckiej mądrości
i zaklęciach, aby leczyć, doświadczyć szczęścia oraz radości seksu,
Studio Astropsychologii, Białystok 2002.
Kieckhefer Richard, Magia w średniowieczu, tłum. I. Kania, Universitas,
Kraków 2001.
Kopaliński Władysław, Słownik mitów i tradycji kultury, PIW, Warszawa
2000.
Łuczak Antoni, Czary i czarownice wczoraj i dziś, Wydawnictwo Karat,
Tarnów 1993.
McLeish Kenneth, Leksykon mitów i legend świata, tłum. W. Gałąska,
Książka i Wiedza, Warszawa 2001.
Nacher Anna, Ekofeminizm – między kobiecą duchowością a obroną
przyrody, „Zadra” 2000, nr 3/4.
Potkowski Edward, Czary i czarownice, Książka i Wiedza, Warszawa 1970.
Reynolds John Myrdhin, Czarownice i dakinie. Tantra na Wschodzie
 i Zachodzie, tłum. Z. Zagajewski, Wydawnictwo A, Kraków 2002.
Słownik kultury antycznej. Grecja. Rzym, red. L. Winniczuk, Wiedza
Powszechna, Warszawa 1986.
Słownik wiedzy o religiach, red. K. Banek, Wyd. Szkolne PWN, Warszawa-
Bielsko-Biała 2010.
Suliga Jan Witold, Tarot, Wydawnictwo Medium, Warszawa 1993.
Thurston Robert, Polowania na czarownice. Dzieje prześladowań czarownic
w Europie i Ameryce Północnej, tłum. J. Kierul, PIW, Warszawa 2008.

Strony internetowe

Clara Loca Andromeda, „W magicznym świecie” – blog,

http://claraloca.blox.pl
Dzikigon.pl, http://dzikigon.pl/wspolczesne-czarownictwo/
Ostara, „Wikipedia.org”, http://pl.wikipedia.org/wiki/Ostara
Pełka Leonard, Wiccanizm – feministyczne neopogaństwo, [w:]
„Towarzystwo Kultury Świeckiej im. Tadeusza Kotarbińskiego”,
http://www.kulturaswiecka.pl/node/261
Wicca, „Wikipedia.org”, http://pl.wikipedia.org/wiki/Wicca
Wiccański krąg krok po kroku, http://www.czary-
mary.pl/images/ksiazki/rytual_1.pdf
M ELANIE MARQUIS przez całe swoje życie praktykuje magię, jest założycielką

światowego kowenu Zjednoczonych Czarownic (United Witches) oraz

organizatorką zgrupowania Pogan z Denver. Jest autorką, która pisała dla
Stowarzyszenia Amerykańskiego Tarota, almanachów i notatników Llewellyn
oraz narodowych i międzynarodowych publikacji pogańskich, w tym
magazynów „Circle” i „Pentacle”. Mieszka w Kolorado. Strona internetowa:
www.melaniemarquis.com.