Professional Documents
Culture Documents
Moeilijkheidsgraden Internationaal
Moeilijkheidsgraden Internationaal
1) Fysieke eisen
Grotere hoogte, meer km of hoogtemeters, een zwaardere rugzak, … maken de ene tocht
fysiek zwaarder dan de andere
2) Mentale eisen
Risico op een val, risico op verdwalen, risico op serieus afzien wanneer het weer omslaat …
Bij de ene tocht liggen die eisen hoog, bij de andere stellen die weinig voor.
3) Technisch kunnen
Op een goed aangelegd pad kan iedereen uit de voeten, maar los puin, rotsblokken, beekjes
zonder bruggetjes, maken het lastiger. Hoe slechter het pad (of is er wel een pad ?), hoe
meer je "sure-footed" of "trittsicher" moet zijn. Eventueel is specifiek materiaal nodig.
In sommige landen geeft men een score, een quotatie voor het terrein.
Dit combineert de eisen 2 (mentaal) en 3 (technisch). De lengte speelt geen rol.
In andere landen geeft men een gecombineerde score voor de hele tocht.
Dit is ook de gewone praktijk voor verkopers van wandelreizen.
UK Geen uniform systeem. Zelfde woorden betekenen in elke aparte regio of elke
outdoor-community -/+ iets anders. Enkel in topo's, geen aanduidingen op terrein.
Easy Leisurly Moderate Strenous (Scrambling)
Opmerkingen Oostenrijk : verschillen regio per regio. B.v. Voralberg volgt -/+ Zwitserland.
Noorwegen, Finland : duiden randgevallen aan met + ; lengte tocht speelt ook mee.
Noorwegen : houdt OOK rekening met afstand en hoogte. Zie Vanskelighetsgrad
- "En nasjonal standard". Enkel op wegwijzer en topo's. Niet op tussenmarkeringen.
Italië : vrij consequent in topo's. Op terrein veel (en steeds meer) regionale verschillen.
Frankrijk : aanduiding T1 … T5 in beschrijvingen, maar niet op het terrein.
aanduidingen op wegwijzers en onderweg hebben NIETS met moeilijkheid te maken.
Mogelijks invoering van drie deelquotaties (inspanning, risico, techniek)
Alle landen : opletten voor verwarring tussenmarkeringen met hoeken bospercelen.