De nieuwe Europese Richtlijn digitale inhoud en zijn

hervormingen
Deeltoets Verbintenissenrecht 2021

Naam: Josephine van der Zee

Studentnummer: 7837992
Werkgroep: 23
Docent: Sandra van Beek
Aantal woorden: 725
Geachte cliënt,

De wetgever van de Europese Unie heeft op 20 mei 2019 een nieuwe richtlijn aangenomen,
Richtlijn EU 2019/770 (Richtlijn digitale inhoud).1 Deze Richtlijn digitale inhoud (hierna: de
Richtlijn) betreft bepaalde elementen van overeenkomsten voor de levering van digitale
inhoud en digitale diensten.2 Digitale inhoud betreft gegevens die in digitale vorm worden
geproduceerd of geleverd, hieronder vallen onder meer uw computerprogramma’s.3 Door
middel van het vastleggen van collectieve regels met betrekking tot bepaalde voorschriften
voor overeenkomsten tussen handelaren en consumenten voor de levering van digitale inhoud
of digitale diensten, is het de bedoeling om bij te dragen aan het doel van de Richtlijn.4 De
Richtlijn is namelijk gericht op een goede functionaliteit van de interne markt en zorgen voor
een aanzienlijk niveau van consumentenbescherming.5 De Richtlijn beoogd, afgezien van een
paar uitzonderingen, maximumharmonisatie.6 Dit houdt in dat lidstaten zelf geen bepalingen
mogen handhaven of invoeren in hun nationale recht die niet in overeenstemming zijn met de
Richtlijn.7 De Richtlijn is gericht op gevallen waarbij de aanbieder of handelaar een
professionele partij is en de afnemer of koper een consument.8 Daarnaast brengt de nieuwe
Richtlijn allerlei wijzigingen met zich mee.

In dit advies bespreek ik de twee belangrijkste wijzingen die de Richtlijn met zich meebrengt
voor u als handelaar en ontwikkelaar van verschillende soorten computerprogramma’s.

Updateplicht

Ten eerste is de belangrijkste wijziging met betrekking tot de vernieuwing van de

conformiteitseis van digitale inhoud, het verschaffen van updates door handelaren.9 Als
handelaar bent u verplicht om updates te verschaffen om de conformiteit van de digitale
inhoud te vrijwaren, als dit is vastgelegd in de overeenkomst, wanneer de overeenkomst
1
Richtlijn (EU) 2019/770 betreffende bepaalde aspecten van overeenkomsten voor de levering van digitale inhoud en digitale
diensten
2
Richtlijn (EU) 2019/770 betreffende bepaalde aspecten van overeenkomsten voor de levering van digitale inhoud en digitale
diensten
3
Overweging 19 Richtlijn (EU) 2019/770
4
Art. 1 Richtlijn (EU) 2019/770
5
Art. 1 Richtlijn (EU) 2019/770
6
Art. 4 Richtlijn (EU) 2019/770
7
Art. 4 Richtlijn (EU) 2019/770
8
M.Y. Schaub, ‘Nieuwe regels voor de consumentenkoop en overeenkomsten met betrekking tot digitale inhoud’, NtER
2019-9-10, p. 246
9
M.B.M. Loos, ‘Herziening regelingen kooprecht en digitale inhoud aanstaande’, Tijdschrift voor Consumentenrecht en
handelspraktijken 2019, afl. 3, p. 109
voorziet in continue levering tijdens een bepaalde periode, of indien consumenten dit
redelijkerwijs mogen verwachten.10 Het wordt als een conformiteitsgebrek gezien, wanneer
een handelaar bepaalde updates geheel niet verstrekt of gebrekkige of onvolledige updates
levert.11 Wanneer een consument het nalaat om de verschafte updates te installeren, bent u als
handelaar niet aansprakelijk voor de veroorzaking van een conformiteitsgebrek als gevolg van
dit nalaten.12 Maar dit geldt alleen ingeval u als handelaar uw consument op de hoogte heeft
gebracht van allereerst het beschikbaar zijn van de update en de gevolgen die het niet
installeren met zich meebrengt.13 Daarnaast mag het niet installeren van de update niet het
gevolg zijn van een gebrek in de gebruiksaanwijzing voor de installatie van de update.14

Duur van de omkering van de bewijslast

Ten tweede is een belangrijke wijziging die de Richtlijn met zich meebrengt, dat de duur van
de omkering van de bewijslast is gewijzigd.15 De termijn van de omkering was namelijk eerst
zes maanden volgens artikel 7:18 lid 2 BW en is door de Richtlijn gewijzigd naar één jaar.16
Voorheen was het zo dat als een conformiteitsgebrek zich binnen zes maanden na aflevering
openbaart, de bewijslast bij consumentenkoop is omgedraaid.17 Er wordt dan verondersteld
dat het gebrek al heerste ten tijde van de aflevering, tenzij de handelaar aantoont dat het
gebrek op dat moment nog niet bestond.18 Deze termijn is door de Richtlijn dus gewijzigd
naar binnen één jaar.19 Daarnaast komt er volgens artikel 12 lid 5 van de Richtlijn wel een
medewerkingsverplichting te rusten op de consument, om te kunnen beoordelen of de digitale
omgeving van de consument de oorzaak van de non-conformiteit is.20 Schendt de consument
deze medewerkingsplicht, terwijl de consument wel op een evidente en heldere manier door

10
Art. 7 sub d juncto art. 8 lid 2 sub a en b Richtlijn (EU) 2019/770
11
Overweging 44 Richtlijn (EU) 2019/770
12
M.B.M. Loos, ‘Herziening regelingen kooprecht en digitale inhoud aanstaande’, Tijdschrift voor Consumentenrecht en
handelspraktijken 2019, afl. 3, p. 109
13
Art. 8 lid 3 sub a Richtlijn (EU) 2019/770
14
Art. 8 lid 3 sub b Richtlijn (EU) 2019/770
15
D. Op Heij, De overeenkomst over digitale inhoud in een B2C-rechtsverhouding Een onderzoek naar het juridisch kader
ter bescherming van de consument, Zutphen: Uitgeverij Paris 2021, p. 133
16
M.Y. Schaub, ‘Nieuwe regels voor de consumentenkoop en overeenkomsten met betrekking tot digitale inhoud’, NtER
2019-9-10, p. 249
17
M.B.M. Loos, ‘Herziening regelingen kooprecht en digitale inhoud aanstaande’, Tijdschrift voor Consumentenrecht en
handelspraktijken 2019, afl. 3, p. 110
18
M.B.M. Loos, ‘Herziening regelingen kooprecht en digitale inhoud aanstaande’, Tijdschrift voor Consumentenrecht en
handelspraktijken 2019, afl. 3, p. 110
19
Art. 12 Richtlijn (EU) 2019/770
20
M.Y. Schaub, ‘Nieuwe regels voor de consumentenkoop en overeenkomsten met betrekking tot digitale inhoud’, NtER
2019-9-10, p. 249
de handelaar op de hoogte is gebracht van die plicht, dan vervalt de omkering van de
bewijslast. Het is dan weer aan de consument om aan te tonen dat het conformiteitsgebrek al
bestond op het moment van de aflevering.21

Conclusie
Er kan dus geconcludeerd worden dat Richtlijn EU 2019/770, over bepaalde elementen van
overeenkomsten voor de levering van digitale inhoud en diensten, allerlei veranderingen met
zich meebrengt voor u als handelaar. In dit advies heb ik de twee belangrijkste besproken.
Allereerst de verandering over de verplichting voor u als handelaar om bij de levering van
digitale inhoud en diensten updates te verschaffen aan uw consumenten, als dit is vastgelegd
in de overeenkomst wanneer deze voorziet in continue levering tijdens een bepaalde periode
of indien consumenten dit mogen verwachten. Tot slot de wijziging betreffende de
termijnverlenging van de omkering van de bewijslast van zes maanden naar één jaar.

Ik hoop u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.

Met vriendelijke groet,

Josephine van der Zee

21
M.Y. Schaub, ‘Nieuwe regels voor de consumentenkoop en overeenkomsten met betrekking tot digitale inhoud’, NtER
2019-9-10, p. 249