Aktywność fluorowców maleje wraz ze wzrostem masy atomowej.

Jest to dość często

wykorzystywany na maturze fakt, który niezwykle łatwo udowodnić wykonując kilka
elementarnych doświadczeń chemicznych.

Co potrzebujemy? Probówkę, halogen, sól innego halogenu oraz jakiś rozpuszczalnik organiczny,
np. tetrachlorek węgla. Zasada jest prosta: aktywniejszy pierwiastek wypiera mniej aktywny z jego
soli. Ponadto fluorowce przyjmują różne barwy w fazie organicznej, zatem łatwo możemy
stwierdzić, czy dana reakcja zaszła, czy też nie (chlor – bladozielony, brom – pomarańczowy, jod
– ciemnofioletowy). Wystarczy teraz wykonać kilka doświadczeń z różnymi halogenami i
porównać ich wyniki, aby udowodnić postawioną na początku tezę.
Przykłady:

Cl2 + KBr → KCl + Br2 (zmiana zabarwienia warstwy organicznej z bladozielonej na

pomarańczową)

I2 + KBr → reakcja nie zachodzi (warstwa organiczna pozostaje fioletowa)