ഉള്ളടക്കം

റെയില്‍വേസ്റ്റേഷന്‍

ജനാലയ്ക്കരികിലെ വികൃതിക്കുട്ടി

പ. പള്ളിക്കൂടം

ക്ക്‌ഈ സ്‌ക്കൂള്‍ ഇഷ്ടായി”

ഫല്ക സ്റ്റർ

യും

വിദ്യാരം,

തിവ്ിരിലെ ക്ലാസ്മുറി

മായിലെ പാഠ

ു ു പട്‌, മലകളില്‍ നിന്നൊരു പങ്ക്‌

;

ച്ചവയ്ക്കും' പാട്ട്‌

റി

പൂട ത്ര

ടയുറിത്ത്മിക്സ്‌ അഥവാ പാട്ടിനൊത്തൊരു നൃത്തം”

“എനിക്കിതു മാത്രം ൽ

ഏറ്റവും പഴകിയ വ വസ്ത്രങ്ങള്‍

എടുത്തു ചാടും മുമ്പ്‌എടം വലം നോക്കണം"

"അതുകഴിഞ്ഞ്‌
... അ... ആ...

"ഞങ്ങള്‍ വെറുതെ കളിക്ക്യായിരുന്നു”

നവംബറിലെ കായികമേള

പ്രിയപ്പെട്ട കവി ഇസ്സാ

അത്ഭുത നാണയം

കൈകള്‍കൊണ്ടു സംസാരിക്കുന്ന വിദ്യ

നാല്‍പ്പത്തേഴംഗ ചാവേര്‍ സൈന്യം

“മസ്ഓാവ്‌-ചാന്‍”

പന്നിവാല്‍

താങ്ക്യു”

തീവണ്ടി ലൈബ്രറി

മനുഷ്യന്റെ വാല്‌

വീണ്ടും വസന്തം; അവളുടെ രണ്ടാം വര്‍ഷം

തുറന്ന പാചകശാല

“നേരായിട്ടും നീയൊരു നല്ല കുട്ട്യാ"

അവന്റെ മണവാട്ടി

“പൊളിഞ്ഞുപഴകിയ പള്ളിക്കൂടം"

വിലപ്പെട്ട റിബ്ബണ്‍

മുറിവേറ്റവരെ കാണാന്‍പോയ കഥ

ആരോഗ്യവല്‍ക്കം

ഇംഗ്ലീഷ്‌ സംസാരിക്കുന്ന കുട്ടി

നാടകോല്‍സവം

ചോക്ക്‌

“യാസ്വാക്കിചാന്‍ മരിച്ചു"

വലുതാവുമ്പോ?

അച്ഛന്റെ വയലിന്‍

പ്രതിജ്ഞ

റോക്കി അപ്രത്യക്ഷനാകുന്നു

ചായസല്‍ക്കാരം
സയൊനാരാ, സയൊനാരാ!

കഥാശേഷം

അവരൊക്കെ ഇപ്ലോോശീ എന്തു ചെയ്യുന്നും

റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷന്‍

ി। ടോട്ടോ

ര്‍ റ്റു റു ട്ട

[1] ॥ി [2 റ്‌ ര,

1] 7. ഒരമുല്യ,

യ യു
സ്ത: റില്‍ ിപിടിചി, ക റി;

യ ്ഷ്ലിരു റ്റ

പ്ല [ം ര്‌ ര്‌

റോടു ചോദിച്ചു:

ഏയ്‌, ഇദ്‌ ഞാനെടുത്തോട്ടെ?”

"പറ്റില്ല" ടിക്കറ്റ്‌കയ്യില്‍ വാങ്ങിക്കൊണ്ട്‌അയാള്‍ പറഞ്ഞു.

? ടു ി റ റി ട്ടി

॥ി ക്ക്‌മിഴിച്ചു പി

"അല്ലല്ല, ഇതൊക്കെ െയില്‍വേസ്ററഷന്റെ വം വകയാ.” പുറ

ണ്ടിരുന്നു. കൊതിയോടെ പെട്ടിയില്‍നിന്നു കണ്ണെടുക്കാതെ

ടോട്ടോചാന്‍ പറഞ്ഞു:

ലല വ 6 0 ര്‌ ലി

നോക്കിക്കേ”

പ്‌ ി, ര്‌

നൂ ഒരു താലി വേണമെന്നുണ്ട്‌

. പ്പോള്‍; നിങ്ങള്‍ ണ്ടു

എന്താ?"
യി

ച്‌ ടോട്ടോ-ചാന്‍

ച്ച ടി ിചി ട്‌ ിചിടണ്ട്‌

ച്ച റ) ച്ചി

കാരുണ്യമുള്ളമുഖം.

ങും. പായാരം നന നാട്യ

റില്‍

പ്പ റു ച്ച,

നിന്നു. എന്നിട്ട്‌പറഞ്ഞു:

നി ി

പ്പ സു എനിക്കു മടി

ക്ഷേ. ന്‍റ ി। ി,
ു ടി

തിനിടയിൽ അവള്‍ വിളിുപറ്ു

“ഞാനേയ്‌, റ്‌ വില്‍ ി

്‌
അത്രേള്ളോ. 0: ി നീ ക്ക്‌റ്‌,

ന: കൈയില്‍ തുങ്ങി ടോട്ടോചാന്‍ നടന്നു. ആ

ളോര്‍ത്തു ു

പ്പ റു

താ. പക്ഷേ, ര്‍ ടിക്കറ്റ്‌

പ്പ്‌റു റ

റി നി, ന റി

റ്‌ പ്പാ എന്താ ചെയ്ക....?

അവള്‍ചചിനതിചച.

യ വ യ തോന്നി. തലയു

ട്‌, അവള്‍ ആവു

ന്ന്രത ഉച്ചത്തില്‍ ചോദിച്ചു;

"അമ്മേ അപ്പോ... ടിക്കറ്റ്‌വിറ്റോണ്ട്‌ചാരപ്പണി നടത്താന്‍

പറ്റ്വോ?”

അമ്മമം റി ല്ല
പ്പിക്കു യു അവരുടെ മനോഹരമായ ല്‍ ന

ത്തിലാണ്‌. ടി 1] ॥ി; ട്ട്‌

റി

ഷ്‌ 4

ച്ച

യില്ല. കണ്ണുകള്‍ തമ്മിലിടഞ്ഞ പ്പോള്‍ ടോട്ടോചാന്‍ ആഹ്ലാദ

ത്തോടെ പറഞ്ഞു;

] ന്‍റ ട്ടോ. ഞാനേയ്‌. ] റി!

2 നസ്സു റ്റ്‌

റ ു നി

ു ൂ
ജനാലയ്ക്കരികിലെ വികൃതിക്കുട്ടി ട്‌

[? ിലപ്നിര്‍ത്തി

റ [ വ്വ

ദയക്ക്‌നടക്ക പ്പ ച, സ്റ

ി യ തു

മുണ്ടായിരുന്നു.

മുന്നില്‍ ദൂരെയായി ചെറിയൊരു സ്കൂളിന്റെ വാതില്‍

കുറേശ്ശെ കാണായി.

ജനാലയ്ക്കരികിലെ വികൃതിക്കുട്ടി

ട്രോട്ടോചാനെ പള്ളിക്കൂടത്തില്‍നിന്നു പുറത്താക്കി. അതും

ല്‍

്ു ച്ച ന്നു
യേറെ വിഷമിപ്പിച്ചത്‌.

പി ലി ി

ു. പ്പ ഴു

റ) റി ]

ച്ച ച്ചു ുഖയുത്യില്ല

കാര്യത്തിലേക്കു കടന്നു.

ക്ലാസ്സു ന്നല്ല

നിങ്ങള്‍ ദയവുചെയ്തു മറ്റൊരു പള്ളിക്കൂടം കണ്ടുപിടിക്ക്‌

.

[൦ ടിയില്ലാനായദതോനു ന

തസ്‌ ി ി

്ി രിരി, റ്‌. അമ്മ

അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍ അന്തംവിട്ടുപോയി.

കള ” ആകെ പരിദ്ധമിിടെന്ന്‌മൂടി പുനോക്കി

സ്‌

ച്ചര്‍ ിച്ചു

മു ത്മ റു

ി ിരിചി

ര യ്യു ു; ക്കു, ച്ച

റു ല്ല ഡസ്ക്‌ തുറക്കു ു

ന്‍ [0 ിര്‍, 1

൫ 0. നോക്ക്‌
... നി ള്‍ ടി

ു പ്പപ്പേ ു

റന്നു. തിരി ്‌വിന്നെ

അടയ്ക്കുക. ുബു ു. പെന്‍സില്‍

സ്‌ സ്റ്‌ ു. ഇവ ഓരോ

നന്നയി തിരികെ വയ്ക്കുന്നു. സര്‍വതും എടുക്കുക. തിരികെ

വയ്ക്കുക! ഓരോ തവണയും ഡസ്ക്ക്‌“പടേ... പടേ' എന്നു തുറന്ന

1 ടോട്ടോ-ചാന്‍ ജനാലയ്ക്കരികിലെ വികൃതിക്കുട്ടി ക

ി ി “എ” “ഉവ്വ്‌
, ഞാനവളെ പറഞ്ഞുമനസ്സിലാക്കാം."

ലി പ്പോള്‍ “എ' എ ു ഉവ്വ, ത മനസ്സി )

ട്‌ “പറ്റില്ല പറ്റില. റി

ആദം ര്‍ 4 ട്ട) ദസറ 4 9 റു

ി തി വ റ

ബുക്കെടുക്കുന്നു. “പഴേ... ന്നു. വ ളി ു. പ

പിന്നീട്‌ വീണ്ടും തുറക്കുന്നു. പെന്‍സില്‍ തപ്പി

വീണ്ടും ചെകിടടപ്പിക്കൂന്ന ശബ്ദത്തോടെ അടയ്ക്കുന്നു.

നോം രയ “എ'യില്‍ അവള്‍ക്ക്‌തൃപ്തി വരാറില്ല.

ക്കുന്നു...! മായ്ക്കുന്നു

ിരി 1) ി

ന്നു വിണ്ടും “എ തുന്നു അതുകഴിയുമ്പോടേക്ക്‌ഓരോ

1) നി; പ്പ

വണമൂടി തുറന്നടയ്ക്കുന്നു.

കിതപ്പോടെ ടീച്ചര്‍ തുടര്‍ന്നു, “നോക്കൂ... ഇത്‌ ഒരക്ഷര

ത്തിന്റെ കാര്യമാണ്‌. ഓരോ അക്ഷരത്തിലും ഈ പൊട്ടലും

ണ്ടിരി, തുറക്കുക... അടയ്ക്കുക

അടിക്കുക. പം ഒരുദിവസംഎത്രതവണയാണിര്‌. എനി

ടിച്ചര്‍ ദീര്‍ഘനിശ്വാസത്തോടെ തുടര്‍ന്നു:

റ വില്‍ പ്രതേകിച്ചു പരിപാടിയൊന്നുമില്ലെങ്കില്‍

“നില്‍ക്കുകയോ എവിടെ?" അമ്മ അത്ഭുതപ്പെട്ടു.

റ പ്ര ര്‍ ര്‍

അതുപറഞ്ഞത്‌.

“എന്തിനെന്നോ, തെരുവുപാട്ടുകാരെ ഇങ്ങോട്ടു ക്ഷണി

ന്‌ വ പുച്ഛം അടക്കാനായില്ല.

മണിക്കൂറുക
ളോളം നീളുന്ന കില രി കയു

ക്ഷേ. നോക്കു. ു )

ര്‍ മിചിര്‍ ദ )

കുറ്റപ്പെടുത്തും. ഒ ഓരോ യ ല്ല ച്ച ടങ്ങു,

ണിച്ചാണ്‌ ഇത ചെയ്യുന്നത്‌. അവളുടെ അടുത്ത പരിപാടി ആരംഭിക്കുകയായി.

ജനലിനു
ച്ച ു റില്‍ ി ര്‍ മിഗി റ ംി

ന്റ) ച്ച ച്ചു , 1. ടേ ലി

നി കാരുടെ സംഘത്തെ കൈകാട്ടിവിളിക്കും “ഏയ്‌... ഏയ്‌.... വാ ഒന്നു

മാക്‌ ര്‍ ആദ്യദി ി ൂ റ

യ്ക്ക്‌പൊടു ര്യ ലു യയ ന ം റ ലി

്‌ടി പി [ചി ി

ള്‌ ന ഴു റ

ത്തോടെ പറഞ്ഞു, 9 99% റു ു

ലായിട്ട്ണ്ട്‌ട്‌,

നമ്മുട ലുളള ലിച്ച്‌തൊറക്കണ മേശയല്ലാട്ടോ. ടി

പോലാ ഇരിക്യാ. മോളില്‌ അടപ്പ്‌

. തലന്നിട "പോന്ന്‌ഇടാം!

റ്‌ റായ്‌, എന്തു

യില്‍ ആകര്‍ഷിക്കപ്പെട്ട്‌
, പാട്ടുസംഘം ജനലിനടുക്കലെത്തു

॥ ി ളി. ി
ടു ് ച്ചുകു

അറിയിക്കും. കുട്ടികളെല്ലാം പിന്നെ ജനാലയ്ക്കരികിലായി.

ി റ

ര ക ടോട്ടോചാന്‍ പറയും, “ഏയ്‌... എന്തേലുമൊന്നു പാട്‌.”

[ ര്‍,

ന്‍ റ്‌ ര

്ം ലു ി ് ര്‍, പി ി

6 ഒ "9" ത്‌ ൭ പീ ൭.

റിനി 1] റ്റ്‌യി, പീപ്പി, ചെണ്ട, കൈമണി... പൊടിപുരം! തീരുന്നതുവരെ

മാരി നീരി ചര്‍

യില്ല. പുതു, ര്‍ി്ന്‌' ച്ച൪ എന്തു ചെയ്യു

ച്ചു. 'എന്നാല്‍ ടീച്ചറോടു പറഞ്ഞതിങ്ങനെയാണ്‌.;

[1 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ിരി ടിപി റി ി

പ്പ ു.

റി ി

ഭാവം?” ടീച്ചര്‍ ചോദിക്കും.

“അയ്യോ. 1 [1] റ ട്‌ ിളിച്ചി,

ഛീ
ന അവള്‍ ഗൌരവഭാവത്തില്‍ പ്രതിവചിക്കും.

“നോക്ക്‌
.

പ്പ

ി ു ത നിവാി [

റിം ീ

ി ി.ടീചര്‍നിര്‍ത്തിയി

ക്‌ സ്‌

അതും പോരാഞ്ഞിട.

റി ി

ഹും... യ യാന വി

ഇവി
ട്ട പപ “ഓയ്‌,

ു ! ു

റിയി, ലു %;

പ്പു ു ല്ല

ി വാ

ു; പ്പാഴു ു ു

ി റ്‌, മുകളിലെ

ി ണ്‌

0 ലു

ടിച്ചു വി വിടി അനക്കമില്ല.

പ്ല 'എന്തെടുക്ഷയ എന്തെടുക്ഷാ.. ഓയ്‌,

ഹുയ്‌...
റ്റ ിച്ചു

ക വ്‌

ഴ 44 ൂ എ

ണി

; 4 ടു ു

ി ി റ) ട്‌

റു ലു 1)

അല്ല, എനിക്കറിയാ, പി! ॥

റ) ു ു

ി ിരി. റി

0 വ റു ച്ചാടട്ടെ.

എന്നാലും. പ്പി ടി രി.

ി
ു പപ്ചേ ു.

കിന്നാരം? ഞാനത്രേ പറയുന്നുള്ളു...”

ജനാലയ്ക്കരികിലെ വികൃതിക്കുട്ടി ്

്‌കി

ടീച്ചര്‍ തുടര്‍ന്നു,“ “ഇനി ഡ്രോയിംഗ്‌ ല്ലം സംഭവം കേള്‍ക്ക

കൂട്ടി

ഖ്‌ ു ു,

ക ി

ല്ല ു ടട ണ്ടല്ലേ

ര്‍ ്‌നിവ ി

പ്പ ു)

ച്ചു. പോട്ടെ, അതെങ്കില്‌ അത്‌ എന്നു ഞാനും കരുതി, അപ്പോ

റ്‌
റു ദ്ര

ടിപി. വ ര്‍ റി

പ്പിച്ച റി

ു ഞാന്‍ റി

ക്രയോണ്‍, കടലാസിന്റെ വിളുമ്പും കടന്നു ഡയ

ലി ഴൂ ച

കു

പ്പാടു

രകള്‍. മായ്ച്ചി, ; ലു. ങാ

ച റ ല്ല. ; ള്ളു,

അത്രയ്ക്കാശ്വാസം!”

സ ൮: പ്പ
മല്ലേയുള്ളു...”

ഹ...

ലോ.

്‌

ുള്‍

ത്‌

പോലും നിങ്ങളുടെ മകളെക്കൊണ്ടു ളി

അത്‌ ഒടുക്കത്തെ വാം

റിനെ കി! ിടികിടി

ല്ല 3 ദ ക്ടപ്പു

ി, ടി. ന്‍

റ്റ രൂ സ്സ ു

ലി 8 റ്റ

ഒത്തുപോകാന്‍ കഴിയണം.

ി ര്‍ ട്‌ ൪

ര്‌ ടോട്ടോ-ചാന്‍

“ കണ്ടെത്തി. അവിടേക്കാണു കൊച്ചുടോട്ടോയും അവളുടെ

അമ്മയും പോകുന്നത്‌.

വറഞ്ഞില്ല. ന്റ്‌ ക്ക്‌

ഴു 9 റ ച്ചു

സ്സിലാകില്ല. വേണ്ട; അവളോടു പറയണ്ട. ഈ പ്രായത്തില്‍

ര്‍ക്ക്‌ര്‍ ന്‍

തി പള്ളിക്കൂടം. 9

ഹോം. മതീല്ലോ” ഇത്തിരി ആലോചിച്ചുകൊണ്ട്‌ടോട്ടോ

പ 0 ന്‍ പറഞ്ഞു, “ങാ... പക്ഷേങ്കില്‌..."

എന്‌! പുറത്താക്കിയ കാര്യം അവള്‍ മനസ്സിലാക്കിയോ?

അമ്മ ഒന്നു പതറി.

ഒരു നിമിഷത്തെ ആലോചനയ്ക്കുശേഷം ടോട്ടോചാന്‍

ില്ല. അവള്‍ വളരട്ടെ. അവര്‍

ചിന്തിച്ചു.

്ടോട്ടോ. ു നല്ല ്കൂ ്്‌എന്റെ

്ി ഴ്‌ ി

അവളോടു ചോദിച്ചുള്ളൂ.

1 ച്ചി;
പുതിയ സ്‌കൂളിലും റോഡിലൂടെപ്പോണ പാട്ട്‌
കാരുടെ

പാളും കൊട്ടും ഒണ്ടാപ്വോ?”

പൂതിയ പള്ളിക്കൂടം

ി ര്‍

1] ൂ റ ഗേറ്റിനടു, പ്പ്‌

( ി ക

ു ൂളിന്റെ ഗേറ്റ്‌ു ൂണു

റ്‌ റി

ു ൂളിന്റെ

ര്‌ റിയി
കള്‍

ലി ിപ്പു 6 റ്‌

“ഹായ്‌... വളര്‍്ണ വാതില” ടോട്ടോചാന്‍ അതിശയിച്ചു

പോയി.

“ഇത്‌ ടെലഫോണ്‍ പോസ്റ്റിന്റത്രെം വളര്വോ?" അവള്‍ക്ക്‌

കൌതുകം അടക്കാനായില്ല.

ഥി

ച്ച

4 ര്‍ 74) ം

ന്നില്ല. ] റി, ിടിച്ച്‌

,

ഖ്‌ 4; നോം; വ വ
റ്‌ ടി പ്‌'

അക്ഷരങ്ങള്‍ അവള്‍ വായിച്ചെടുത്തു.

റ്റോ...മോ...ഗാ...ക്വെന്‍...

ല്‍

ളി ന്‍

റ്‌ റ്റ്‌

ു റ്റ്‌ി

ഉതുകണ്ടത്‌. “ഹായ്‌”. വര്‍ദ്ധിച്ചകാതുകത്തോടെ അവള്‍ ചെടികള്‍

വകഞ്ഞുമാറ്റി ര്‍ ര്‍, ട്‌ റി

മാറ്റ്‌ച്ച്‌ു പ്പു വ്യ

കാണാ, ജി ി,

നായില്ലു.

ച്ച?! 4 ണ്‌

റ്‌, അതു

് 0[

ശരിക്കും തീവണ്ട്യാണോ അമ്മേ?” അവള്‍ ചോദിച്ചു.

ക്ലി
ടോട്ടോ-ചാന്‍

അതു ക്ലാസ്മുറി രു യ ടു പീഭിവവ തുഭങ്ങിക്കള്‍ിഞ്ഞിരുന്നു. തീവണ്ടി

മുറി

റ്‌ ച്ച ട്ടാചാന്‌ ക്ര നിക്ലിദം ലുങ്ങിയതെങ്കിലും ചുമരുകളില്ലാത്ത

സ്വപ്‌ ലതേ; തീവണ്ടിയി, ക്കു നികൂള്‍രുത്തു ചു മി] 9 നിറത്തിലുള്ള

(൫ ടി റ പൂക്കു നീണ്ടനിരകള്‍,

ടെ കൂലം റു എ 1 ഗേറ്റിനു

നിന്ന അവള ി; ക്‌ ര്‌ ൪൮൮൭ ല ടി 4 ി വില്‍ ം

നു 1] 1] [ മു ര്‌

നില കെഴിടം. അതി

1 യായ 8

റ ിടീസിഷി സീ, ി ന്‍ ക] ടി

4 [ന ി റ ഃ ലു

നിക്ക്‌ഈ സ്‌കൂള്‌ ഇഷ്ടായി” ി ൫ ന പ്പാള്‍എ

1? ൊര്‍ത്തി,

1ക

തീ; ട്‌, ക്‌

തിക്കായായി വ പു; "ണും, എന്താ നിന്നുകളഞ്ഞേ?” അവള്‍ക്കൊപ്പമെത്താന്‍

അമ്മേ ഒന്നു വേഗം വന്നാട്ടെ. തീവണ്ടി അ ി, ട്‌ ു

ു ഗി ു ലി

ങ്ങുംമുമ്പ്‌ളയ അവള്‍ തിരിഞ്ഞുനില്‍ക്കാതെ പറഞ്ഞു. 000 ചെയ്തോ

എന്നായിരുന്നു അവരുടെ സംശയം.

അവ, ക്ക്‌

ി റി ി ില്‍നി,

ത്തിന്‌ അവര്‍പണെ ്‌മം ) ന്‍ ം ിയില്‍ മന്ത്രി

ന്നു.അ ട്‌ ച ക ഴെ

ചം ു ച്ചു ച്ച ളു ന്രുഷന്‍മാസ്്

യാടുന്ന ടോട്ടോചാന്റെ ഉടുപ്പില്‍ പിടികിട്ടി. അവള്‍ അക യാ"

ത്തേക്കു കയറാനുള്ള തിടുക്കത്തിലാണ്‌. ക്ക്‌

ടോട്ടോ നില്ലവിടെ. ഇതു തീവണ്ടിയല്ല. ക്ലാസ്മുറിയാ.” അമ്മ രുന്നു. ൪ 4

വിലക്കി. അനുനയപൂര്‍വ്വം അവര്‍ തുടര്‍ന്നു;

“നീയ്‌ ഇവി,

ലം ഇപ്പോ ആ, റു
ചോദിച്ചു, “ആണോ?” അതേമട്ടില്‍ അവള്‍ വീണ്ടും പറഞ്ഞും:

ഇത്രേം ട്രെയി
കേറിക്കൂടാ... പിന്നെ... തിവണ്ടിസ്ക്കുളില്‌ ഇരിക്കണങ്കില്‍, നീ ്ി

നമ്മ, ലി, സ്റ്റ യ്‌ ടി, ട്ട്‌റ റ്‌ ''

ട്ട ു

നില്ക്കണം. കേട്ടുല്ലോ.” ന റി യ ര്‍ ി

വണ്ടി ഴ്‌ റി ട്‌

മുടി. സ്കൂ ു ു ഏ ു

തോന്നി. എങ്കില; ം॥ ക്‌

ചു നല്ല കരി

ഒ നിക്ക്‌ടി ന്നു സമയവുമില്ല. എങ്കിലു

ി 4. മൂള നന്നേ ശൂ ച മില്ല. എ

ഇഷ്ടായി. അവര്‍ പറഞ്ഞു:

ആ കു നി ി 0 ടല

രി 9 ു. മാസ്റ്റ ഉള അച്ഛ ല്ലേ

ഇഷ്ടപ്പെടാതെ വരുമോ? ലിനും ഉണ്ടല്ലോ. വച്ച്‌ു ട്‌

ഉടുപ്പി ിടിവിട്‌ 1)

ണോ?

ിടി ല്‌ 0) ന 6 റി

പ്പ സ്സ ല്‍ ം

ടുക്ക ല്ല ലി 4 പ്പ

ത്തി ക

ില്‍ നടന്നു. കൈക്കലാക്കിക്കൊണ്ട്‌കൊച്ചുടോട്ടോ പറഞ്ഞു.

ടോട്ടോ-ചാന്‍

00

റുകൂ

തൊക്കെ അവള്‍ മാസ്റ്റര്‍ക്കു വിസ്തരിച്ചു പറഞ്ഞുകൊടുത്തു.

0; റി ലി ന്‍
ട്ട്‌ി ിറിപറി

0 പ്പു ല്ല പ്പ

ഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ില്‍നി; ടി! ങ്ങേണ്ടി

ലി പു പ്പ;

വന്നു.

[) ക ുഡ്ിു

പാപ്പ % നി പ്പം

ചെമപ്പ്‌
, ചാരം... & ല്ല ൂക്കളു

മ്മേ; ക്ക്‌പിടിചി, മ ര്‍നിപര്‍ ി

സ്‌ ച്ചില്യ: ച്ചു

കൊണ്ട്‌അവള്‍ പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ അതും കഴിഞ്ഞു.

ട്ഇനി ക... 4 ചുഴി ച്ചു. ഒന്നും

ച്ചു.

ബാക്കിയില്ല, ര്‍ ി; ര്‍

ു ു

എഴുന്നേറ്റ്‌അവളുടെ അടുക്കലേക്കു വന്നു. പരുപരുത്ത

കൈകള്‍കൊണ്ട്‌അവളുടെ നെറ്റിയില്‍ സ്പര്‍ശിച്ചു. എന്നിട്ടു പറ

ഞ്ഞു;

“ടോട്ടോ, ഇനിമുതല്‍ നീ ഈ സ്‌കൂളിലെ കുട്ടിയാണ്‌,

എന്താ?"

അതെ, ഈ വാക്കുകള്‍തന്നെയാണ്‌ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്‌.

ി ച്ച

്ി

ര്‍ തി

ന റു)

ല്ല. അവള്‍ പ പ്പ ്‌യമു,

മാസ്റ്റര്‍. അവളുടെ കൊച്ചുജീവിതത്തില്‍ ഇതില്‍പരം എന്തു

സന്തോഷം തോന്നാന്‍! അവളുടെ വിശേഷങ്ങള്‍ കേള്‍ക്കാന്‍

മറ്റാരും ഇത്രയും മിനക്കെട്ടിട്ടില്ലല്ലോ....

ഉച്ചയുണ് 2

1 ര്‍, ത്ത; റി ി

ു ു

ന റിയ നീ,

൪!

ര്‍ റ) റ

റു പ്പ ു

(തയോ കൂടുതലായിരുന്നേനെ.

നി

ഇ തൂ

നി ക

ി ന്റ ്)

റി ന്‌ 0
എന്തു

ന്‌ ി റിരി

ചവ; ു)

ണം; അമ്മയെക്കാളേറെ പഴയ ടീച്ചറും.

ടിനി റി ടി ി(ഭമി

ത്തവരില്ല. ന്‍ ി റി!

ന രസ്‌ 9

താണെന്ന്‌
. അറിഞ്ഞാല്‍ ര്‍

പ്പ ചാപ്പ

ലാന്‍ വഴിയില്ല. കാരണം ചിരി. ി ിഷ ടി

ി ച്ച ച, സൃ ടട

ി രിസ [

കാടി റി, റി

ന) ടി ക ം

റിക മിതിനി, ളം ളയ ം
ലു [പി “ അല മൂര്‍ മ്‌

യാടെയാണ്‌. ഉള്ളിന്റെയുള്ളില്‍ അവള്‍ക്കുതന്നെ അങ്ങനെ

]ന

സമേകി. പി

പ്പ്ച്ചു സ്റ്റ

ാത്തു കഴിയാനായെങ്കില്‍. അവള്‍ ആഗ്രഹിച്ചു.

മന്ന;

പ്‌

സാസാകു കൊബായാഷി എന്ന കൊബായാഷി മാസ്റ്റര്‍

തിരിച്ചും അതുതന്നെയാണ്‌ ഇച്ഛിച്ചത്‌.

ര്‌ പ്‌: ട്‌ 9 ട്‌

മുട്ടുകയായിരുന്നു. ഉച്ചയൂണ്‌

റ ി ല്ലാ" റ്റില്‍നി ച്ചടു വച്ചല്ല, അസംബ്ലി ി ന്‌." കൂട്ടികള്‍

യു ചു [11 റി ക്‌ ടി

ച ൂട്ട ു

് റ്‌ ി ിചചിടില്ല. എങ്കി പോകുന്നതിനിടയില്‍ മാസ്റ്റര്‍ പറഞ്ഞു. അവള്‍

നേരത്തെ കയറി

ല്വന്ന കല്‍ ര്‍ ി ॥

ള ു। റ്റ്‌

1 ടോട്ടോ-ചാന്‍
വിദ്യാരംഭം 9,
ക്കും ടി ക്ക്‌ി

ു റു ക്ഷയ ലി

പിന്നെന്താ” പ നല്ല ത്തിയിരുന്നു കൊച്ചുടോട്ടോ സമാധാനിപ്പിച്ചു.

അവള്‍ ഷൂ നി 1 ളു

[ ര്‌ &; ി। അത്‌ ഓടി

॥ ിരി ലി ു;
ല്യ ില്‌ ടി, റ്റ ും നി ു)

നിച്ചു വന്ദിച്ചു. പ സ്വരത്തില്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞും: തി ി

“ബൈ, ബൈ... പ ന്റ ലി ടട

പാന്‍ പുറത്തേക്കു ന അമ്മ തം

ി, അവര്‍ “ബൈ, ബൈ.. ഒരിക്കല്‍ക്കുടി ക പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു

വ; ച്ചു! ട്ടാഎ

4 എത്ര റ്‌ ഴ്‌

ര്‍ രം റി, ന്നു. ടി ചാടിയോടി അവളുടെ

ല്ല വ. ലി റി റ പിന്നാലെ കൂടി.

ത്‌ ളു! 6) ലി

അവരുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു. ? ഴു

“ഇത്തവണയെങ്കിലും എല്ലാം നേരെയാവണേ” അവര്‍ മനം 1;

നൊന്തു പ്രാര്‍ഥിച്ചു. ൂച്ചകള്‍ ഇ

ന്‍ റ്‌ ടി റ്‌ കൂട്ടുകാര്‍ ക്കുട്ടികള്‍ എല്ലാവരെയും. “ഹായ്‌, ഈ പാസ്‌

ന; ്ി

ടുത്തു റോക്കിയെ അണിയിക്കുകയായിരുന്നു. ഞെട്ടലുണ്ടാ ടു ന

ധ കൊച്ചു

4 ൭ 9 പു ॥ിച്ചുവച്ച്‌ര്‍ ്ി

എന്റെ പൊന്നേ” ു. . ി

ിച്ച്‌ര്‍ ഈ വികൃതി പ്പണ്ണ്‌ിനുള്ള സ്റ്േഷനി ലേക്കുള്ള

തിഭിവിലെത്തിയപ്പോള്‍ ചി
പുറപ്പാടാണ്‌? . ഇടത്തു

ി; ടിനി ന്‍, വതിവിനു വി

“നെനക്കിദ്‌ ഒട്ടും ചേരണില്യം ട്ടോ” ി എതി ു ി $. അവന്‍

നെടുനീളന്‍ നറ ു റില്‍ ിച്ചു നു . ി.

വീണിഴയുകയായിരുന്നു റി

ല്ല, എന്്യാ... പിന്നേയ്‌... നി

തീവണ്ടില്‌ കേറ്റില്യ... " അല്പം ആലോചിച്ചശേഷം അവള്‍

തുടര്‍ന്നു;

“ങാ. വി;

പി ക്‌ റ്‌ ലി ര്‍റ

1 ട്ടി, ്ി, ടി

റു കി

റി റ്റു

കുനിഞ്ഞു തറയില്‍ കിടക്കുന്ന പാസ്‌ ഒന്നു നക്കി. നിവര്‍ന്ന്‌ഒരു

മോങ്ങലോടെ ടി

6, റ്‌

അ, ട്‌. പിന്നെ തിരി ദീടി

ഷം . പഴയ സ്‌കുള്ലേക്കല്ല, പുത്തന്‍ ന്കിജിലേ

ക്കാ...

ന്‌ ര്‍ നം

9 ന്നു.

“ബൈ, ബൈ...” പാസ്‌ ലി സ്റ്റേഷന്‍ ഗേറ്റ്‌കടന്ന്‌

, കുത്തനെ

പ്ലാറ്റ ; ു

ച്ചു റ ) ു

ന ു
20 ടോട്ടോ-ചാന്‍

തീവണ്ടിയിലെ ക്ലാസ്മുറി 22

തീവണ്ടിയിലെ ക്ലാസ്മുറി ട്‌ ു ി;മതി ഹ്‌

ി ലി ിക്കു ല്ല ന്‍ചെയു ] കുഞ്ഞുശബ്ദ

ചു ര യ ലം 1] ടില്‍, നി ി.

ടൂ റാരു,

യിട്ടില്ല.

പഴയമട്ടിലുള്ള ഒന്നായുരുന്നു, തീവണ്ടി. പുറത്തെ നി

പ്പിടി
ഹായ്‌, ഹൂ... എന്തു രസം .

എന്തു രസം ഹായ്‌ എന്തു രസം!

റു, ട്‌ പിടിച്ചു, എന്തിനാ നിനക്കിത്ര രസം?

ച്ച ല്‍ തു ില്‍പ്പാളി ി, അതേയ്‌...

റ്‌ ലി ി അധ്രയുമായപ്പോഴേക്ക്‌ആരോ കടന്നുവന്നു. അതൊരു

ളുടെ ഹൃദയം പടാപടാ മിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പാള അവള്‍ തന്റെ ബാഗ്‌

തുരന്നു നോട്ടു

“ഹായ്‌, ഹായ്‌”
ു. ു തീ ശേഷ, കൈയെത്തി, സ്കൂള്‍ തം

ിപാരി ര്‍ ലി

ച്ചു. ു മു ലഗേജ്‌ റാക്കില്‍ നിക്ഷേപിച്ചു. പിന്ന! രം എല്ലാം

റ നേരിയ ചില റി

ു, ു ലി എഴു

യ നു ബ്ല ന്നേ. യ കരിച്ചു. അപ്പോ

ബോര്‍ഡ്‌. പി ു റ്റുകള്‍ ഴേയ്ക്കും ഒരു ആണ്‍കുട്ടി ബ്നു അവന്‍

വാതില്ക്കല്‍ത്തന്നെ

്‌നിന്ന യാത്ര ി, ട്ക്കറ്‌ ട്‌

പം പ്പി ക മറ്റെല്ലാ ലി ി ലു ലു? [5 ന്തു മു

ററ ഏറ്‌, “ധൂം” അത,

തീവണ്ടി മാം ത ഉള്ളില്‍ ന മൂന്നില്‍ ി

ം ലക്ഷും തെറ്റി താഴെ! “ഏയ്‌ യം സ്വയം യം പഴിച്ചു

റ്റില്‍

ചി ലി [ [) പി ടര്‍!

ച്ചു പ്പ ര്‍ പിടിച്ചു, റ്‌ മുകളി ടി. “ഹായ്‌ ഉഗ്രന്‍ ഏറ്‌"

ര ന്‍ രി റില്‍ [₹ ന

ര്‍ ലി ൦ ആല്‌ 6 [ലി

ചു ്‌1] ിയാ വ

4! ു! നി നി ശ്ലാ, ഇല്ലില്ല ശരിയായില്യ

റ്‌ ്(: 4 തൊട്ടടുത്ത നിമിഷം നം ന ഷി

ലി ു, റ്‌. അവന്‍

ച്ചു. ്ക്കി റില്‍ റിനി, ി റ

॥ി ളി ക 6 6 റ്‌ [|

് ു പ്പ: ലം

റി റില്‍ റി, ി; പ്ല

ല്‍ ഴ്‌ വി നു യം! ഏ യാ.” അവന്‍ പിറുപിറു,

റ ടി ി റ ടി,

ട്‌, [ ി റില്‍ ു ു ു

ചില്ലകളും പു, ു റ ന്യ ടിസി റർ

ു. ു അനങ്ങുന്നു ധര്‍ ു്റേ

ാന്‍ഡേര്‍ഡ്‌
വെന്നുതന്നെ അവള്‍ക്കു തോന്നി. ൮

രു ര്‍

ഹായ്‌, ഹൂ... എന്തു രസായിട്ട്ണ്ട്‌ഈ സ്‌കൂള്‍ ആര്‍ത്തുവിളി ു ടി

രി, ന്നി ലിറ കയായി.

ഴം സ്‌ ുചമുരു;

ി ടോട്ടോ-ചാന്‍
റ്റോമോയിലെ പാഠങ്ങള്‍ ക

റ്റോമോയിലെ പാഠങ്ങള്‍ യ നി: ധാടിലള്‍മഃര്‍ ൽ

ള്‍ ൽ സ്‌ 6 6

] റി ി ചി ക ച

പ്പ ഹ റ ു മനസ്സ

ര്‍ റ്‌ ] ട്‌ ടിപി ി ചം ു

പ്പ്‌വ്വ ു. യ

ളുടെ കാര്യം. ്കൂ രക്കു, ിക്കപ്പെ ണ്‌, റ്‌ ു ിന്്വവ്വി, റി,

ട്ട്‌ര്‍ വാള്‍ ി 1) ന

[ പ പ്‌ [പി 6

ി ി ി ടു റരീഷിപറിയില്‍

7 [ [പി 1 രീ 6.

വുന്നഡസ്ക്കുകളും കസേരകളും! കഴിഞ്ഞു. റ്റേ ിലേത്‌ ു

ര്‍ ള്‍ക്കു യായിരുന്നു.

ശേഷം, ഒണ്‍, ട്ടി ു റിയപ്പെട്ട വി ു

തഴ അടുത്തിരിക്കാന്‍ ടോട്ടോചാന്‍ നിശ്ചയിച്ചു. “ഹായ്‌, ആ ു. ര്‍ക്കു, ഹ ॥ി

ു ല്ല 0

ന്റെ ു ; ു പ്പി ഥലത്തില്‍ ആ

പടാണ്ട്‌
. ഉവ്വ്‌
, അവിടിരിക്കാം. 1] ര്‍ 1 വി 4 ിലു, ു റി ക

നത്തിലെത്തിയത്‌. കൂട്ടികളെ കൊണ്ടുചെന്നെത്തിക്കുമെന്നതാണു പരമാര്‍ത്ഥം.

ഏറ്റവും വിചിത്രം റ്റോമോയിലെ പാഠങ്ങളായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട്‌

ഒഴുമുക്കാലും സ്വത്രന്രമായ ഒരു പഠനശൈലി

ദ്കൂളില്‍ റ്റബിള്‍ യാണു റ്റേലോതില്‍ നടപ്പാക്കിയിരുന്നത്‌. വിദ്്ോര്‍ികള്‍്ള്‌

ി റിരീഡ്‌ വയ

ി ര്‍ 1) യാ

ില്‍ ആ ഒരു മണിക്കൂര്‍ വഠിക്കുക. അടുത്ത തുറന്നു ചര്‍ച്ചചെയ്യാം.

ആവശ്യമെന്നു ണ്ടാ അധ്യാപകര്‍

വിരീഡ്‌ ൽ ു റ്റ ി അടുക്കുമലക്കു വരൂല അവര്‍ക്കു വേണ്ടതു

ിതി തികച്ചും വ്യത്യസ്‌ ി ി ണ്ട ്‌തുടര്‍ന്നു

॥ി ി ന്‍ സ്വയം ചെയ്തു ശീലിക്കാനുള്ള അഭ്യാസ്റ്റങ്ങളു്ല പാഠങ്ങളും

ടീച്ചര്‍ ശേഷം

മ്യാന്യ ലി

ഇപ്രകാരം പറയും, പഠനം എന്ന വാക്കിനെ അന്വര്‍ഥമാക്കുന്ന ി ഗമി

॥ി ുതു രുന്നു അത്‌. അവിടെ അധ്യാപകന്റെ നീണ്ട പ്രസംഗമോ

ങ്ങിക്കോളൂ.” തലനാരിഴകിറ്റ്റ വിശദീക ണ്മ ഇല്ല. അശ്രദ്ധനായി

॥ി, ഴ്‌ ക്വലിനി,

൫ ു

ജിലു റ, ര്‍ക്ക്‌ടില്‍നി ടി നി ളു റി

ു. റ ു, ൂ൪ണ്ണ;

ക്‌ ] വി ിചി ി! ര

ു റ്റ ച്ചിരുന്നില്ല ൂ ഫ്ര

ന്‍ 11

കാം. ഒരു യ ളി ര; 1, ന്‍ ര്‍ക്കു, ു ു

ര്‍ വി ണ്ടായിരുന്നു.

ന്‍ മി

ഗ്ദ്ധന്‍ |ഭോസപദാര്‍ത്ങ്ങളടങ്ങിയ ഫ്ളാസ്‌ക്‌ ആല്‍ക്ക ട്ട റ്റു ) ടിച്ചു

യിരിക്കു. റി, രിലര്‍ ചി റി, വി (ര)

റു മു പ്പ പ്പ [! ും മറ്റു

ന നശിട്ഡില്‍ ടി ന്‌

ഇത്തരം ു. ്ുന്നവര്‍ മു, ൂട്ട

ലുമ്തു പൊട്ടിത്തെറികളും സര്‍വ്വസാധാരണമാണ്‌. ത്തില്‍, 1) ി ണ്‍കുട്ടി

ടോട്ടോ-ചാന്‍
4

2;

റ; റിമി

ച്ചു മില്ല; ്ു

എന്തായിരിക്കുമോ ആവോ? ലേശം പരിഭ്രമത്തോടെ അവള്‍

കടലില്‍നിന്നൊരു പങ്ക്‌മലകളില്‍നിന്നൊരു പങ്ക്‌

,

ിപി

വിഷമിപ്പിച്ചു.
വക്ഷേ, അവന്റെ മുഖ

ു. റ്റ

"എന്റെ പേര്‌ യാസ്വാക്കി യാമാമോട്ടോ. കുട്ടീടെയോ?”

ഉത്സാഹഭരിതമായ ആ വാക്കുകള്‍ അവളെ അത്യധികം

പ്പിച്ചു. ചെ ചുറുചുറുക്ക്‌വിണ്ടെടുത്തുകൊണ്ട്‌

ന്‍.

പ്പ്‌

ീങ്ങുന്നത്‌. മോ

ല്ലാതെ ആടിയുലയുന്നുണ്ട്‌
. മനപ്പൂര്‍വമായിരിക്കും അവന

യത്‌. പക്ഷേ, പെട്ടെന്നുതന്നെ അവള്‍ക്കു മനസ്സിലായി അത്‌

അവന്റെ കുറ്റമല്ല.
ര്‍ 4 ടട

ന്‍

19

ആ ു. അവന്‍ ചിരിച്ചു. കൊച്ചുടോ

ട്ടോയും തിടുക്കപ്പെട്‌ ലയാള നി മം പിന്‍നിരയിലെ

പ്പുറപ്പി

9;

| ള്‍്ഡിന്നി

യെന്താ ന ന

വ്യു ലി മോളിൽ വന്നതോണ്ടാ?

൫ 0%

കേള്‍ക്കുകയായിരുനു.”

ഉവ്വ്‌
, രി റ താഴ്ത്തി അവന്‍ ത്‌ “കാലില്‌

നോക്ക്യാട്ടെ"” ള്‍ നീട്ടി,

യ ി ഇടതുകൈ

കൂടിച്ചേര്‍ന്നതു പോലെയുണ്ട്‌
.
റില്‍

വസന്തത്തി; ന്റ ്ി, കുസലി

ല്ലാത്ത കാറ്റ്‌കുട്ടികളുടെ കുഞ്ഞു മുടിയിഴകളെ നാലുപാടും

പാറിച്ചു വി്രമിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

യിരുന്നു.

പ്പ

1] ു, ഴി, ന്‍

പരിപ്പിക്കണം" എന്നിങ്ങനെയൊന്നും മാസ്റ്റര്‍ അച്ഛനമ്മ

ഉപദദശിക്കാറി ല്ല. പറയുന്നതിത്ര മാത്രം “പാത്രത്തില്‍

26 ടോട്ടോ-ചാന്‍

കടലില്‍നിന്നൊരു പങ്ക്‌മലകളില്‍നിന്നൊരു പങ്‌;

ചോറിനോടൊപ്പം കടലില്‍ നിന്നല്‍പം; പിന്നെ മലകളില്‍ നി ഒരു ചട്ടി

ി രി ി, ന്പ [' ഒ൭ മീന്‍,

ന്നല്‍പം. റ ലെത്തി ല്ലചു

മീന്‌, കൊഞ്ച്‌
, ചിപ്പി ് ല്‍ജീവിക തി ലിനി ര്‍

0 ി മലക്‌ മാസര്‍ ന

ളില്‍നിന്നുള്ള വിഭവങ്ങള്‍ പച്ചക്കറികള്‍, ആട്‌, കോഴി,പന്നി എന്നി ളു ലം ി

1 വി യി റി കി,

ങ്ങനെ. ടി ക്ഷേ, എ! ി ] ളു 6 ു

ന്റ ടിപി, മിയു ൦

പ്പ ട്‌ പ ി മ

ക്ക്‌്റ്ററെ വല്ല ി. ഉച്ചഭ എനിക്കി മീന്‌ ഇഷ്ടംല്യ" എന്നു

കൂട്ടികളാരുടമനസ്സില്‍

ഃ ി ത്തി ല്ല. ചിലപ്പോള്‍ “ഹായ്‌, ആകുട്ടിയുടെ പാത്ര

പള്മയ ത്ത ടി, [ടി

രണ്ടിനത്തിലുംപെട്ട ഓരോന്നു പതിവായി ഉണ്ടായിരിക്കണ മില പ പാവം,

ട്ടി

ര്‍ ള്ള ഒരു ലവോ ല്യ' എന്നൊക്കെ ഉള്ളിന്റെയുള്ളില്‍ ചിലപ്പോള്‍ തോന്നി

ി 1] ി

ട്‌ വ്വ . പക്ഷേ, അപു

ലു) ി ന്ന ൂര്‍വമായ ആ തോന്ന

ന്‌ റി ചം ഉ ല്ല.

മ ളു ത്താളും സംഗതി വള ക്‌ ടി

റു [0 ര ലളിത

റ്റ നറ ലയ ന ല്‍ കടലിലെയും മലകളി

ണമാവാം. ഇ മന്നില്ല. ിപ്പ 1 ി. റി

റിന്‍ ി റി റി
മായി!

ര്‍ റി

പ്പ റ റു

ത്തി. ഓരോരുത്തരുടെയും വിഭവങ്ങളിലൂടെ കണ്ണുപായിച്ചു

കൊണ്ട്‌അദ്ദേഹം നടന്നു. ടോട്ടോചാന്‍ കഈതുകത്തോടെ,

ൽ. ി |

റ്റെ

% ു ണ്ടു

വന്നിട്ടുണ്ടല്ലോ” ഓരോ പാ്രതങ്ങളായി പരിശോധിച്ചുകൊണ്ടു,

മാസ്റ്റര്‍ ചോദിച്ചു.

അത്തെത രസകരമാണ്‌! കൊച്ചു ടോട്ടോ വിചാരിച്ചു. കട്ട

ന്നത്‌

ലി

എന്തൊക്കെയാണെന്നു കാണുക. ഹായ്‌”

റ ി തതി
പ്പാള്‍ ഏ

1 ന്‍ 1 രാ0. പര്‍

ി ു,

പ്രശ്നമില്ല. പരിശോധനാവേളയില്‍ മാസ്റ്ററോടൊപ്പം, അരയി!

്ി, ടി മാ!

) ഏ റു.

റി

89;

മാസ്റ്റര്‍ പറഞ്ഞെന്നിരിക്കും. “അല്പം കടല്‌”. അവര്‍ ഉടന്‍ തഖഒ

യില്ല. അതിവിശിഷ്ടമായ വിഭവങ്ങള്‍ “ഹായ്‌ ഹായ്‌” അവള്‍ അറി

റ ॥ി. ി

ച്ചു ട്ട നല്ല ച്ച

ടുത്തത്‌. പച്ചപ്പയറ്‌ മെഴുക്കിയത്‌, തവിട്ട്‌ഡെംബൂ, കോഡ്‌ മത്സ്യ

റിനെ എ ി ി

“പയ്യെച്ചവയ്ക്കും' പാട്ട്‌

മസാല ചേര്‍ക്കുന്നു. ഇത്രയുമായാല്‍ ഡെംബുവായി.”

ഹൊ” കൂട്ടികള്‍ അന്തംവിട്ട ന ളിചാന്റെ

പ്പിച്ചു.

“പിന്നെന്താ, ആയിക്കോളൂ” മാസ്റ്റര്‍ സമ്മതം മുളി. കുട്ടികള്‍

മുഴുവനും ട്ട റല ഡ്രെബുലിമ്യ ചുറ്റും കൂടി.

ക്ഷേ, അവരുടെയു

6 ു എല്ല്‌റു
ലുള്ള പൂക്കള്‍ തിങ്ങിയ ഒരുദ്യാനം പോലെ!

അസ്റ്റായിട്ടുണ്ടള്ളോ ടരോട്ടോചാന്‍" മാസ്റ്റര്‍ യി

ി “ഉവ്വ്‌

സ്‌

ര്‍

പ്പ

1] ട്ടെ

ട്‌

റിയോ 1] വ] റ ॥ി

ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട്‌മാസ്റ്റര്‍ ചോദിച്ചു.

ത മലകളീന്നോ? തങ? വാ

ി, ടിന്റെ നി; 3, അപ്പോള്‍

പ്‌

റ ന ; ദേ

പറയുക, തെറ്റിപ്പോയാലോ?

*നിയ്ക്കറീല്യ” അവള്‍ പെട്ടെന്നു പറഞ്ഞു.

ളം എവിടുന്നു റു തം തി

ന്നോ?”
ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അല്പനേരത്തെ മയനത്തിനുശേഷം ചിലര്‍

വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, “കടലീന്ന്‌

". മറ്റു ചി

തിരിച്ചായിരുന്നു. ആര്‍ക്കും പക്ഷേ ഉറപ്പ്‌പോരര,

“ഞാന്‍ പറയാം” മാസ്റ്റര്‍ പറഞ്ഞു. “ഡെംബുവിന്റെ സ്വദേശം

കടലാണ്‌.”

ലം ഒരു തടിയന്‍ യ

അതായ

ത്‌...”

ദീകരിച്ചു.”
മായിരുന്നു.

റ)

അറിഞ്ഞു,

48

സ്സിലാക്കി. വി, ; , അമ്മ അവ

ളുടെ പാത്രത്തില്‍ ശദ്ധാപൂര്‍വ്വം ഒരുക്കിയിരുന്നതുകൊണ്ട

തൃപ്തിയായി.

ദുറ്റത്‌.

"പയ്യെച്ചവയ്ക്കും' പാട്ട്‌
ക്കുന്നു. എന്നിട്ട്‌

24 ടോട്ടോ-ചാന്‍

പങ്കിന്റെയും ില്‍നി പങ്കി

ര്‍

യില്ല. അതിവിശിഷ്ടമായ വിഭവങ്ങള്‍ ട്ഹായ്‌ ഹായ്‌!” അവള്‍ അറി

] ॥ി. റില്‍ ി

ടു ലി ത്‌ ന.

ടുത്തത്‌. പച്ചപ്പ ക്കിയത്‌, തവിട്ട്‌ഡെംബൂ, കോഡ്‌ മത്സ്യ

ല്‍ ന്‍ ൪ റ]

0 റു ു, എല്ലാഠകു' ്ു

ലുള്ള പൂക്കള്‍ തിങ്ങിയ ഒരുദ്യാനം പോലെ!

അസ്സായിട്ടുണ്ടട്ലോ ടോട്ടോചാന്‍" മാസ്റ്റര്‍ തി

ി ഉവ്വ, സ്സ

രല 0)
ല്ല

ലി

ര വ! റി

റിയോ ട്ട്‌ു 1]

ി തിരി

ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട്‌മാസ്റ്റര്‍ ചോദിച്ചു.

ഷു വ പാ സംശയമായി.

"പയ്യെച്ചവയ്ക്കും' പാട്ട്‌

മസാല ചേര്‍ള്ളുന്നുയ ഇര്രയുമായാല്‍ ഡെംബുവായി.”

ഹൊ” കുട്ടികള്‍ അന്തംയിട്ടുറുപ) റു ാള്ലിപാന്റെ

പ്പിച്ചു.

പിന്നെന്താ, ആയിക്കോളൂ" മാസ്റ്റര്‍ സമ്മതം മൂളി. കുട്ടികള്‍

മുഴുവനും റ ഡ്െഴബുവിദു ചുറ്റും കൂടി.

ക്ഷേ, അവരുടെയു,

ഹൃന്നാണ്‌,

൫ 90 ൯ തുടങ്ങി

ിന്റെ നി, 3. അപ്പോള്‍

ച്ചു ണ്റ്

ക്ഷേ [|

പ്വ്ധ ു
പറയുക, തെറ്റിപ്പോയാലോ?

ത അവള്‍ പെട്ടെന്നു പറഞ്ഞു.

പ എവിടുന്നു വി കും മലകളി

ന്നോ?”

ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അല്പനേരത്തെ മയനത്തിനുശേഷം ചിലര്‍

വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, “കടലിന്ന്‌

”. മറ്റു ചിലരെ അഭിപ്രായം നേരെ

തിരിച്ചായിരുന്നു. ആര്‍ക്കും പക്ഷേ ഉറപ്പ്‌പോര.

യം പറയാം" മാസ്റ്റര്‍ പറഞ്ഞു. “ഡെംബുവിന്റെ സ്വദേശം

കടലാണ്‌.”

“അതെങ്ങിന്യാ” ഒരു തടിയന്‍ കുട്ടിക്ക്‌സംശയമായി.

യ റ്‌. അതായ

ത്‌...” ് മാസ്റ്റര്‍ വി
ദീകരിച്ചു. റ വാരി

ക്കുന്നു. എന്നിട്ട്‌കൊച്ചുകഷണങ്ങളാക്കി ഉണക്കിയെടുത്തു

ററ ച്ചയൂ

രുന്നത്‌ ഒരു ഗാനത്തോടെയാണ്‌. കൊബായാഷി

24 ടോട്ടോ-ചാന്‍
പങ്കിന്റെയും ില്‍നി പങ്കി

ര്‍

യില്ല. അതിവിശിഷ്ടമായ വിഭവങ്ങള്‍ ട്ഹായ്‌ ഹായ്‌!” അവള്‍ അറി

] ॥ി. റില്‍ ി

ടു ലി ത്‌ ന.

ടുത്തത്‌. പച്ചപ്പ ക്കിയത്‌, തവിട്ട്‌ഡെംബൂ, കോഡ്‌ മത്സ്യ

ല്‍ ന്‍ ൪ റ]

0 റു ു, എല്ലാഠകു' ്ു

ലുള്ള പൂക്കള്‍ തിങ്ങിയ ഒരുദ്യാനം പോലെ!

അസ്സായിട്ടുണ്ടട്ലോ ടോട്ടോചാന്‍" മാസ്റ്റര്‍ തി

ി ഉവ്വ, സ്സ

രല 0)

ല്ല
ലി

ര വ! റി

റിയോ ട്ട്‌ു 1]

ി തിരി

ചൂണ്ടിക്കൊണ്ട്‌മാസ്റ്റര്‍ ചോദിച്ചു.

ഷു വ പാ സംശയമായി.

"പയ്യെച്ചവയ്ക്കും' പാട്ട്‌

മസാല ചേര്‍ള്ളുന്നുയ ഇര്രയുമായാല്‍ ഡെംബുവായി.”

ഹൊ” കുട്ടികള്‍ അന്തംയിട്ടുറുപ) റു ാള്ലിപാന്റെ

പ്പിച്ചു.

പിന്നെന്താ, ആയിക്കോളൂ" മാസ്റ്റര്‍ സമ്മതം മൂളി. കുട്ടികള്‍

മുഴുവനും റ ഡ്െഴബുവിദു ചുറ്റും കൂടി.

ക്ഷേ, അവരുടെയു,
ഹൃന്നാണ്‌,

൫ 90 ൯ തുടങ്ങി

ിന്റെ നി, 3. അപ്പോള്‍

ച്ചു ണ്റ്

ക്ഷേ [|

പ്വ്ധ ു

പറയുക, തെറ്റിപ്പോയാലോ?

ത അവള്‍ പെട്ടെന്നു പറഞ്ഞു.

പ എവിടുന്നു വി കും മലകളി

ന്നോ?”

ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അല്പനേരത്തെ മയനത്തിനുശേഷം ചിലര്‍

വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, “കടലിന്ന്‌

”. മറ്റു ചിലരെ അഭിപ്രായം നേരെ

തിരിച്ചായിരുന്നു. ആര്‍ക്കും പക്ഷേ ഉറപ്പ്‌പോര.

യം പറയാം" മാസ്റ്റര്‍ പറഞ്ഞു. “ഡെംബുവിന്റെ സ്വദേശം

കടലാണ്‌.”

“അതെങ്ങിന്യാ” ഒരു തടിയന്‍ കുട്ടിക്ക്‌സംശയമായി.

യ റ്‌. അതായ

ത്‌...” ് മാസ്റ്റര്‍ വി

ദീകരിച്ചു. റ വാരി

ക്കുന്നു. എന്നിട്ട്‌കൊച്ചുകഷണങ്ങളാക്കി ഉണക്കിയെടുത്തു

ററ ച്ചയൂ

രുന്നത്‌ ഒരു ഗാനത്തോടെയാണ്‌. കൊബായാഷി

നടത്തം ി

30 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ി ദീണി റി റ

ന. 3 സ്‌ ര

മാസ്റ്റര്‍ ര്രത്യേകമായി രചിച്ച “ഉഈഈണിനു മുമ്പുള്ള പാട്ട്‌

” പാടി ി ു ച
ന്തി

ക്കൊണ്ട്‌
. ഒരു സംഗീതജ്ഞന്‍ കൂടിയാണ്‌ മാസ്റ്റര്‍. “ഈഈണിനുമു ന്‍, ുംകഴി!
ുമ്പുകുട്ടി ച്ചു

മ്പുള്ള പാട്ട്‌
" അദ്ദേഹം ഒരു പഴഞ്ചൊല്ലിന്റെ താളത്തിലാണുണ്ടാ “നടത്തം.

ക്കിയത്‌. ച്ചര്‍ ുതീരുംമുമ്പുകൂട്ടികള്‍

്
ങ്ങി. രടോട്ടോചാറ്റ്‌അതിശയിചുനിസ്റ്റ പി ഏആച്ചനോടും

ക്ഷേ, ഇത

വള്‍ക്കു പുത്തരിയാണ്‌. സം ആദ്യമാ

റ;

ദിലി റിച്‌

€ ററിച്ചറ്റേ ച്ച

൪, [റ ി ച്ചു. ന്ത്യ

സമര്‍ത്ഥമായാണ്‌ “'തുഴഞ്ഞുപോക തോണിയില്‍ എന്ന പഴമ്പാ

ട്ടിന്റെ സ്റ്റ ു, ച്ച വാട്‌ ഇങ്ങ

നെയായിരുന്നു: മഭിച്ചുനില്‍ക്കാനായില്ല. കാരണം നടക്കാനിറങ്ങുക

ചവച്ചരച്ചിറക്കിടാം ((0 വള്‍ക്കെന്നും ആഹ്ലാദകരമായിരുന്നു.

കഴിച്ചിടുന്നതൊക്കെയും; ല്ല പ്പെട്ടു തീര്‍ റി ല്‍കുട്ടി

ചവച്ചരച്ചു മെല്ലവേ ]] പ്പിച്ചെടു, ട്ട, റ്‌

മം ത്തം" ടോട്ടോചാന്‍ അതു പിന്നീടാണു മനസ്സിലായത്‌.

ഇ ൂട്ടികള്‍ സര്‍ ഉന്നിലെ കൂട്ടികള്‍ക്ക്‌മയമഭ്യ ആറാംതരത്തില്‍ പഠിക്കുന്ന

ലവര്‍

രി പി പ യു, അതുകൊ |

ണ്ടാണോ “പയ്യെച്ച ല്ല. ക്ലാസ്സ്‌യ

ലി ഗ്ഗ പ്പ ത്സ ു

റി, 1] റി ൭ റി മി

0 ണ്‌ പി

വളെ മെല്ലേ...” ആവോ? ര്‍മ്മിപ്പ്‌ൂ ുകിന്‍പുക്കളു

നാടന്‍ ഈണത്തിലുള്ള പയയച്ചവിക്കും' പാട്ട്‌

. റ ട്‌ ി ഴു

ില്‍ ഒത്തു നു

റ്റ
ജനനുഷിടി: “ചവച്ചരച്ചിറക്കിടാം... "പാട്ടിനുശേഷംഒന്നിച്ചു പദ രിക്കുന്നു. ക ു
ട്ട്‌ഒരു

ഞ്ഞു. “ഇറ്റാദാകിമാസു”. കടലില്‍നിന്നും മലകളില്‍നിന്നുമുള്ള യി,

വിഭവങ്ങള്‍ മുന്നില്‍ നിരന്നു. അജ്യംബ്ലി ഹാള്‍ അല്പനേര മ്മി കു ട്‌ ി

ത്തേക്കു നിശ്ശബ്ദമായി. . ! ]

സാക്കോചാന്‍,

ൽ 6!

നടത്തം തവണ ഞങ്ങള്‌ വന്നപ്പോ അവിടൊള്ളു കൊള

ഉച്ച ു ി ളി, വല്യ പാമ്പ്‌

! പിന്നെ, അവിടൊരു പഴേ കെണറുണ്ട്‌
.

ി, ടീച്ച ഉരു വാല്‍നക്ഷ്രതം കത്തി വീണ്ട്ടൊണ്ടെന്നാ പറേ

കളെ ന അവര്‍ പറഞ്ഞു, രാവിലെ ര

മ്‌ ടോട്ടോ-ചാന്‍

ബ്ലേ” വിടര്‍ന്ന കണ്ണുകളോടെ സാക്കോചാന്‍ പറഞ്ഞു.

കള്‍ ണ്‌ ര്‍

ട്ട റൂ

ണ്ട്‌

ഖ്‌ ു;

ശലഭങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞു പാറുകയായിരുന്നു.

പെട്ടന്നുനിന്നു.

ട്ആ ര്‍ ണ്ടോ?” 1,

ഡി വല്‍ചു്ടികൊണ്ടു ല്‍ (ത്യ

[പി റ ച്ച

തുടങ്ങി.

ട്ട ടീചര്‍

ന്നി; ിന്‍ ര്‍ക്കരികിലി

റു ലല ു ലി

രുന്നു കുട്ടികള്‍ അവ പരിശോധിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. പൂമ്പാറ്റകള്‍

ു;

കയാണ്‌.

വില

നിന്നു.

രീ, റ

പ്പിച്ച എഴു

അണ്ഡകോശത്തെയും കുറിച്ചുള്ള ചര്‍ച്ചയിലാണ്‌. മറ്റു കൂട്ടി

കള്‍ക്കെന്നപോലെ കൊച്ചുടോട്ടോക്കും ഒന്നു മനസ്സിലായി.

ലി

ി
“ഏയ്‌... ഇല്യ” സാക്കോചാന്‍ പറഞ്ഞു.

ുട്ച്ച

യാ

“ഓ, റെങ്ങ്കായിരിക്കും!"

ന്തം ഒരങ്ങോ പി പി; ഒന്നുകൂടി

ച്ചു

“അതേയ്‌, 1

തെളങ്ങും.” ടോട്ടോചാന്റെ മറുപടി പെട്ടെന്നായിരുന്നു. കാരണം

റിച്‌ ര്‍ റി ി

ച്ച

ങ്ങി

വാലകന്മാര്‍ ല്ലി ച്ച

അരണ്ട വെളിച്ചത്തില്‍ മുറിയുടെ മധ്യത്തിലായി തെളിയുന്ന

ബുദ്ധവിഗ്രഹ, ട്ടി
കള്‍ക്കു ഭയം മുന്നി കല്ലില്‍ പതിഞ്ഞിരിക്കുന്ന, ഒരു തെങ്കു

ു പ്പ:

റിനി ടി ര ര്‍ ിങ്ങിനി

റഞ്ഞ ഒരിടത്തെത്തി. ചെറിയ ഒരു വനം. ഷു നടുവില്‍

പ്പ ി. കൂട്ടി

കള്‍ നു ചിതറിയോടി,

6 ലു ന്‍.

റി ടിച്ചു ന്‍ ണാ

കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. കേള്‍ക്കേണ്ട താമസം അവള്‍,

പിന്നാലെ ഓടി.

ന്ത രി. അഃ

ു 8 ു

റ്റന്‍കാല്‍പ്പാടി ദ

നോക്കിം ആളി മകല തടാകത്തില്‍ കൊതുന്പുവള്ളങ്ങള്‍.

അവര്‍ നടന്നു. ദ്യിലി

4

ത്തവും അവള്‍ വളരെ എതിരേറ്റു,

], ടി ച്ചര്‍ റഞ്ഞു. ി ന്‍

പ.

ി. കു,

യി.” ി റി
ങു ഉ റ തങ്ങളുടെ മ

ലേക്കു മടങ്ങി.

ടോട്ടോ-ചാന്‍

ു റ

അപ്പോള്‍

അവരറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.

ടി ി മാറി

ി ബ്‌

ച്ചൂപറഞ്ഞു, “നമുക്ക്‌നാളേം പോവാംട്ടോ, നടക്കാന്‍.”

“പോവാം പോവാം,” ചാടിത്തിമര്‍ത്തുകൊണ്ട്‌കൂട്ടികള്‍

അതു ശരിവച്ചു.

ിജികള്‍ റി

ിയി

ടി

അണപൊട്ടിയൊഴുകി.

സ്‌കൂള്‍ഗാനം

റ്റോമോ ഗാക്ഷെനിലെ ദിനങ്ങളോരോന്നും ടോട്ടോചാന്‌

നന്‍ രുന്നു. തിരി

സ്‌കുള്‍ഗാനം

റി റി

ു ു സ്നേഷനു

യേണ്ടതുണ്ട്‌അവള്‍ക്കിറങ്ങാന്‍. പക്ഷേ, കൊച്ചുടോട്ടോയ്ക്ക്‌

റി റി ി

ത്‌

0 റില്‍, ി, ടി ജി

ച്ച 0 റു

പിച്ചു. പ്ലാറ്റ്‌
ഫോമില്‍നിന്നിരുന്ന ഒരു സ്ത്രീ വിളുമ്പത്തു

ര്‍ ിച്ചുവീ ര്‍ റി ു

പാന്‍ കടുകിടെ അനങ്ങാതെ ) നിക്കുകയാണ്‌. “ഓണ്‍യുവര്‍

മാര്‍ക്‌സ്‌...

ഒയപ്പോലെ.
റി രി, റ ടി ൪ പ്രിയി

പു കണ്ടക്ടര്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. “ജിയുഗോക, ജിയു

ന:

നിരക്കി ഒരഭ്യാസിയെ പ്പോലെ അവള്‍ ചാടിയിറങ്ങി. മിന്നല്‍

പോലെ പുറത്തേക്ക്‌അപ്രത്യക്ഷയായി.

തായ്ചാന്‍”

നാവിനു വിശ്രമം കൊടുക്കാന്‍

റി

രി യ]
ങ്ങളെക്കുറിച്ച്‌
,വിസ്മയങ്ങളെക്കുറിച്ച്‌
.

മതി എന്റെ ടോട്ടോ, നീയിനി വല്ലതും കഴിക്ക്‌

” ഒടുവില്‍

അമ്മയ്ക്കു പറയാതിരിക്കാനാവില്ല.

ഒരു മുഴു

പി

നോക്കി. ലം

" എന്നാലേയ്‌, ഒരെണ്ണം വേണം" ഗാഡമായി ചിന്തിച്ചു

ന്‍ [₹ ു

). [വി സ

പുതിയ സ്‌കൂളിന്റെ

സന്തോഷിച്ചു.
ി ന്‍

യിരുന്നു. തീവണ്ടിയിലങ്ങനെയിരിക്കു മ്പോള്‍ പെട്ടെന്ന്‌ഒരു

ചിന്ത വന്ന്‌അവളെ അലട്ടാന്‍ തുടങ്ങി. റ്റോമോ ഗാക്ഷെന ഒരു

റില്‍ ആര്‍ നന്‍ ി

സെന്‍സൊകു ജലാശയമഗാധമല്ലെങ്കിലു-

മതിഗഹന്റ,മിന്നുമമലി് മാം

റില്‍ പഠി

പാട്ടിലെ ' പദങ്ങളാകട്ടെ കടുകട്ടിയുമായിരുന്നു. എന്നിട്ടും

ു, ല്ല. ആദ്യ രണ്ടുവ

ി, ബ്‌ ി 6

ടോട്ടോ-ചാന്‍

ട ക്‌ ടി വ]

ടട ച്ചു) ്‌്്‌

ലെത്തിയിരുന്നു. കൊച്ചുടോട്ടോ ഉപയോഗിച്ച നെടുങ്കന്‍ വാക്കു

കള്‍ അവരെയും പിടിച്ചിരുത്തിക്കളഞ്ഞു.

മൂള നു. ു ലി പി

ഞ്ഞാലോ” ടോട്ടോചാന്‍ ഒരു നിര്‍ദ്ദേശം മുന്നോട്ടുവച്ചു.

നി റ [$ ്

സ്കൂള്‍ഗാനം 37

“ഉവ്വ്‌
. ഇത്രേള്ളു.” അഭിമാനപൂര്‍വം മാസ്റ്റര്‍ മറുപടി പറഞ്ഞു.

ടോോട്ടോ പ്പി നിര്‍മ്മാണ അവള്‍ പം

നല്ലത്‌. 'സെന്‍സൊകു ജലാശയമഗാധമല്ലെത്കിലും! പോലെ.

അത്‌ ത്ത മാസ്റ്റര്‍ പം ധി

എല്ല്‌ു,

വ ര്‍ന്ന്‌ര്‍ ി, ി. ടോട്ടദോ

്റ്ററുടെ മു

ന $ ി വാറും

ന്‍ പ്പിച്ചു. “ ശരി,

പാട്ടുണ്ടാക്കിക്കളയാം. നാളെ രാവിലെയാവട്ടെ.” കുട്ടികളുടെ

അപേക്ഷ സാ ക പറഞ്ഞു.

ഉറപ്പാണല്ലോ
ല്ലേ?” ഒന്നു നിര്‍ത്തിയശേഷം മസ്റ്റര്‍ തുടര്‍ന്നു, ഞാന്‍ കരുതി

നം ട്വ രസംന്ന്‌

9: ടി സ്സ്‌

റ ര്‌ റ്‌ അസ്‌ ഖ്‌ ി

പതിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ടോട്ടോചാനും മൈതാനത്തിലേക്കു

മുത്തു കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം ചുരന്നു, ഒരു ബ്ലാക്ക്‌

ിഷ്ഠിച്ച

റ്റോ-മോ.-...റ്റോ-മോ-.... റ്റോ-മോ-.... ഓ,

ങി ന! ന്‍ ട്‌
൮)

ച്ച്‌ലി

ത്തി മാസ്റ്റര്‍ റു

പിച്‌

പ്പിച്ച

്ി

9 ു;

ച്ചു.

ടറ്റോ-മോ-... റ്റോ-മോ-... റ്റോ-മോ-.... ഓ...!”

ലി

ടോട്ടോചാന്‍ ചോദിച്ചു.

തങ്ങ; ി। ട്‌ റി

റു ച്ചു

പ്പോയെന്നു കൊച്ചുടോട്ടോയ്ക്കു തോന്നാതിരുന്നില്ല. പക്ഷേ

ി റ]

ല്ലാറ്റ 1

ആയിരുന്നു. എന്തായിരിക്കാം അത്‌?

രുന്നു. പക്ഷേ കുട്ടികള്‍ രി പി യം

ര അവര്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല.

്‌

ംള്‍

യിട്ടില്ല.
ഷ്യ ു ു

ി 4 ടിപി,

പ്പ്‌

ി റി ര്‍വിശ്വസിലി

ു. റു മാസ്ത്റ 4

റ ി ി ര്‍

രുന്നു. റ്റ്‌
ക 1 തി

൫3

ഉണര്‍വുറ്റ നിമിഷങ്ങള്‍.

[! ന ര്‍ ത്‌

ച റു ച്ച ലി

1 റി ി; 4 ടി

[) ൂ

ി ര്‍ മാസ്റ്റര്‍ ടി ടി

പ്പ റി "എന്നല്ല, ന ു,

വറഞ്ഞോളൂ, മ

ചെയ്തതോ എന്തുവേണെങ്കിലും. നല്ലതോ തീയതോ ഏതാ

യാലും സമ്മതം.” ടോട്ടോചാന്‍ അതു മനസ്സിരുത്തിക്കേട്ടു.

ി
; റു

ല്‌ റി

ട്ടു ) കഴിച്ചു തയ്യ

യിനില്‍ക്കണമെന്നും നിശ്ചയിച്ചു.

റി ികള്‍ക്ക്‌ി. റ്റോമോ

ു ു ൮ [

റ്റ്‌

ഴു യ

ക്കുക എന്നത്‌. ു, ൂ ങ്ങാതിമാരോ

രി ി റി

പ്പമിരുന്നു ു. പ്പ

ലി റുര്തി ്ി, മഃ ത്‌.

ഖ്‌ ബ്‌ നി ലി ്.
) ലര്‍ റില്‍

ലി

റി രി പദര്‍ശിപി ി

ു പ്പിച്ചു ു

റിച്‌ ി

ള്ളു.

ടാണ്‍ക്ടൂടി നിന പ. ശൂ...” “തവള

ന്‍ ര്‍ത്തി പിനെ രി

ു ച്ച, പ്പ

0 ടിച്ചു. ത്‌... ത്‌... തവള...”

പ്പ വ,
ി ന. ചി ഴിഞ്ഞില.

പ്പു വ ു ര:

ത്‌... ത്‌... തവള... തവള...” “ഈ... ഉവ്വ്‌

, ഇത്രേയുള്ളൂ.” പിന്നെ സദ

സ്സ്റിനെ വന്ദിച്ചു തന്റെ സീറ്റിലേക്കു മടങ്ങി.

ി। ക്ഷേ.

ട്ട റ ി

ി ര്‌ ॥ി പ്‌ പ്ല പ

40

വിശ്രമവേ

“അതുകഴിഞ്ഞ്‌
... അ... ആ...” ൭ 7

ളില്‍ 8

ൂട്ടു
കാര്‍ക്കെല്ലാം കാണാപ്പാഠമാണ്‌. “ഒരുപാട്‌ പണ്‌, ഒരിടത്തൊരിട

ത്തൊരു...” പലതവണ ലരഞ്ഞ്കിന് കഥ അവള്‍ വീണ്ടും

ടരോട്ദോ ചാന്‍,” കൂട്ടുകാര്‍ പറയും. പക്ഷേ, ഏതായാലും അവള്‍

ല്‍ മം

ി ] ടി ഒരു ദിവസം

സംസാരിക്കേണ്ടിയിരുന്നത്‌ പള ്കു

“നിക്കൊന്നും പറയാനില്യ.” അവന്‍ അസന്ദിഗ്ദ്ധമായി

പ്രഖ്യാപിച്ചു.

ടോട്ടോചാന്‍ അതിശയിച്ചുപോയി. അതെങ്ങനെയാണ്‌

ത ര്‍

വിചാരിച്ചു. പക്ഷേ. ി। ] റി, ി

ച്ചു,

ടോട്ടോ-ചാന്‍
ധം നെനക്കൊന്നും പറയാനില്യ?” അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു.

ഇല്യ."

ി ില.

സംസാരിക്കാനൊര;

എത്ര മനസ്സിരുത്തി അലോചിചചിു ി റു ു

പശ്നം.

ന്റെ ലി നാന്‍ തുക

റ ച ്

ങ്ങി.

കാര, നി ക

ലി ട്ടെ ങ്കിലും കിട്ടാതിരി

ു!

മി 97 ഒരു
“ഇല്യ... മാസ്റ്റര്‍ക്ക്‌എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞുതരാനാവ്വോ? ഒരു

നി അവന്‍ ചോദിച്ചു. വ

കില്‍

റ മധ്യ ൃത്തിലേക്കു, കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി.

“ങാ, ഇ 1] "മൃദു 1

റില്‍ വറഞ്ഞ' “അതായത്‌, ॥ ര,

അച്ച്‌
. ഒറക്കമൊണര്‍ന്നുകഴിഞ്ഞ്‌എന്താ ചെയ്തേ?

പറഞ്ഞോളു. മാസ്റ്റര്‍ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.

ല്ലോ ൫

ദ്യായി പറഞ്ഞോളൂ. അത്‌... . അതിന്‌ ശേഷം?”

പ്പിച്ചു.

റി

കാതുകൂര്‍പ്പിച്ചിരുന്നു.

തുടര്‍ന്നു. "അതുകഴിഞ്ഞ്‌.അ.. ; നി

റി റി

ക പ്‌ ി

ക്കുകയായിരുന്നു ര്‌ “അസ്സലായിട്ടു പറഞ്ഞുലോ. കഴി,

സ്‌കൂളിലേക്കു പുറപ്പെടുംവരെയുള്ള വിശേഷങ്ങള്‍ എനെ

അതുകഴിഞ്ഞ്‌
... അ... ആ...” 99

ഇത്രേള്ളു!” ആവേശം സ ണില്‍ മാസ്റ്റര്‍

തുടര്‍ന്നു, ” ു ല്ല

ടൂ. ധാരാളായി 1

വാന്‍ കേള്‍ക്കുന്നോരെ അതിശയിപ്പിക്കുകയോ ച്്ിറിപ്പിക്കു

ച ലന്നു

ഞ്ഞു, ി, മതിയല്ലോ. ്,

പക്ഷേ അവന്‍ മതിയാക്കിയില്ല. ഇരിക്കാന്‍ കൂട്ടാക്കാതെ

ശബ്ട്ടമുയര്‍ത്തി അവന്‍പഞ്ഞോം; ' ആതുകളിഞ്ഞ .അ.. തം:

ബ്‌ വ ലി വിടി

ച്ചു.

അവന്‍ ഒരു ദീര്‍ഘനിശ്വാസത്തോടെ തുടര്‍ന്നു; “അതുകഴി

ഞ്ഞ്‌
... അമ്മ അ... ആ... അമ്മ പറ്റഞ്ഞും “പോയി പല്ലുതേച്ചിട്ടു

വാ” ന്ന്‌
... ങും.

കഴുകി...”

മാസ്റ്റര്‍ കൈയടിച്ചഭിനന്ദിച്ചു. മറ്റുള്ളവരും അതില്‍ പങ്കു

ചേര്‍ന്നു.

സ്വ രത്തതിലുമുച്ചത്തില്‍ അവന്‍ തുടര്‍ന്നു, “ അതും കഴി

ത്ത്‌
, അ... ആം

ങും... മൊഖ;

സ്‌ ി

ന്നു കുട്ടികള്‍ ശ്ായമടക്ി ശ്രദ്ധിച്ചു.

അദ്‌... അ... ആ... അദ്‌, രാവിലെ ഒണര്‍ന്നു. ' തല കൂടുതല്‍

തലചൊറിച്ചില്‍ ന്നിര്‍ത്തട്ൂഞ്ത കൊച്ചു പ്രാസംഗികന്‍

അ ട്‌ വി ലു ്

താ റ റ

൪ 8 ന്‍ റിപിപാ അ്വ

[1 പ്പ്ചു; ടൂ ു ൂ

] ല്‍

ച ു ട്‌

ല്‍ പ യു ലം 04

ടി, റ] 1) 1

ക്കൂ! റും എല്ല ു

ി റി

കു 0 ഴുഖരനു

ി റിനെ

ന്ന [പാലം നില്‍ക്കുകയായിരുന്ന അതുകഴിഞ്ഞ്‌

...

4 യി, അസംബ്ലി
ടോട്ടോ-ചാന്‍

ണ്ടാവണം.

“ഞങ്ങള്‌ വെറുതെ കളിക്ക്യായിരുന്നു"

ട്ട റ്‌ ] ॥ി। ഒരു വൈകു

വം. അത്താഴത്തിനുമുമ്പ്‌ടോട്ടോചാനും റോക്കിയും “ചെന്നായ്ക്ക

ളി"യില്‍ വിവി
റിര്‍ദി. റില്‍ിനി, ര്‍

ഇരു റു

ളി; ഭി, ്‌
. പരസ്പരം കൂട്ടി

ലിലി ു

ടു, ുവച്ചു റു മരപ്പിടു,

ി ൪ ]

സാനിക്കും. ച്ചു .

ര്‍ കി തി

വു്‌പ്പ പ്പ ഴു

റിടി വിന്ത.

ച്ച്‌ു

1, ുതിയ നിയമം

ു ലതു ു

ട്‌ ി ില്‍

്) ൮ ച്ചു കൂട്ടിമു

ു) റ്റ

ടി വീ, വി റി. ചെന്നായയെ

1] )

പ്പോലെ നടിക്കുക എന്നത്‌ ജര്‍മന്‍ ഷെപ്പേഡ്‌ ഇനത്തില്‍പ്പെട്ട

ി ലി
4. ഴു യി

കാതുകൂര്‍പിച്ച്‌റിളര്‍ത്തി കൂര്‍മ്പന്‍ ള്‍ ട്ടി

ൂരപ്പ്ച്ച ൂ ല്ല;

ല്‍ കണ്ണുക

റു യു റു റു?)

യില്‍ 1 ി എലാം

ത യ ു എളുപ്പ ;

റി ശരി,

ു! റും ഒരു

തലാണ്‌. ര്‍ വി

4 ൂ 1;

വയ്‌ ന്നില്‍ വിടര്‍ത്തിപിടി കമ

[ലി പ്‌ [1

ടി ര്‍ ി

റ ച 4 പ്പ

[ 2) ി

ച്ചു

ി റി യില്‍

ു ു.

ടി ക്ഷേ, എന്തൊക്കെ

ച്ച്‌ു ച്ചു,

യ ി

ലല്‌ ു
“ഞങ്ങള്‌ വെറുതെ കളിക്ക്യായിരുന്നു" 202
ിമി, റില്‍ കളി ന്‍ ട്‌

) ട്ട

കാര്യമായൊരു കടി കൊടുത്തു,

കക്‌

) ്‌

ന്‍ ി വലി റി ര്‍

9 പ്പ യി ഃ 4)!

ന്‍ത്‌.

സഃ ്ി ഴ്‌ ി

ന്‍ റി ട്‌ റ ല

ലം ട്‌ ഷി

മുകു, ു ു!

റിച്ച; 1

റു ?

4! ജു

റി ിപിടിചിരി
പ്പ! ലി

ദ] ി(ഭമി: റില്‍ റി

?04

്‌റില്‍

) പ്പ 4 % മു ന്നു

റന്‍ റി ി ന്ന,

വു ു! ടഃ

ത്തി. ി

94

യുടെ നില്‍പ്പ്‌
. ട്ട്‌ടി

ണം

പ്പ

ളാല്‍ അവന്‍ കൂട്ടുകാരിയെത്തന്നെ ഉറ്റുനോക്കി.

അപ്പോഴും ദോട്ടോചാനെ അലട്ടിയിരുന്നത്‌ ഒരേയൊരു

കാര്യം മാത്രം. ദേഷ്യം സഹിക്കാനാവാതെ ത

ി ൪ ി [)
ച്ചുപു.

്‌[ര

എ യ്യും? അവള്‍ക്കു

ു ച ഏറ്റവു, റും (കൂരവു

1 ട്‌ ലി

റു ു

സ ം 0 പിടിച്‌
ല്ലേ, ു ല്ല മു റ്റ ത്ര

റ ॥

ു) 1!

ച്ചു. !

ദ്‌ ി റി 800

വറ്റ്‌ച്ച്‌ു)

ചില്‌ ര്‍തി ക്‌

ുക്പൈപ്പ

ളൂടെ കൈ പ ലാ;

വേണ്ട, നി ഴു ന്‍

4) റ്റ ൂ

ര്‍നിലവിരി റി ക

ളിച്ച ന്നു റു യ്യപ്ല

[ന ക

എന്റെ ലി റിച്ചു

റില്‍ ര്‍ ി

റു മുഴുവനു

ക്കെന്തു സംഭവിക്കുമെന്ന ഉത്കണ്ഠയായിരുന്നു,

ടോട്ടോ-ചാന്‍

204
റി ്്‌മു

റ്റ ു. റിലേ

ധൂര്‍വൃത. ഇതര എ ്‌

് ര്‍ ॥, മുന്നുകാ

ലം ി। റ്റ യെല്ലാ ്ററുടെ

ലി ട്ടാ എ ട്ട, ികസാമ

റി ളി ൮. സ്കൂളില്‍

4 [|

ര! പ്‌

൫!

ടുത്തിയ ഇനങ്ങള്‍.

ഉ ടു
റ ി, 1] റി രം ളം

4 ന്‍ ളുണ്ട്‌്യാകൃതിയി

ഴു റ്റ പ്പ,

ികൊണ്ടു

പത്തില്‍ കട്ടിയേറിയ തുണ

ന യി ധാ)

നിര്‍മ്മിച്ചു ച: ച്ചു പ യ

ടി ഴം വ കള്‍

ന്നു 3

റി ] വായി

ലുടെ ഉള്ളില്‍ | പ്രവേശിച്ചു ന പി

ു “മത്സ്യ ങ്ങളേ

നിക്കുന്നു. മോയില്‍ ആകെമു

ന ു യു ലര
റ്റ

എളുപ്പമുള്ളതല്ല മത്സ്യത്തിന്റെ

റ്‌. ദിഗ്ര്രമം പിടി

ഉദരം 4 ട്ടോചാനുള്‍പ്പെടെ പല

ിറങ്ങാന്‍

൪ തിരക്കിട്‌

ൂട്ടികുളു റ്റ ര്‍ ല്ല

തുടങ്ങി. ത ന ്ം

വീ 4! 6 ഴ്‌

ഴു [്‌രതിനടക്കു,

ലൂം -കൂട്ടിക ല്‍ കി

ങ്ങോട്ടും ഇളകിയാടാന്‍ ടാ
“അമ്മയെ പിടിക്കാനോട്ടം" മറ്റൊരിനമാണ്‌. ചാരിയുറപ്പിച്ചിരി

“മീന്‍വായി

നവംബറിലെ കായികമേള
ന റി

ച്യമന്റ ര

മുള്ള ഒരാളുടെ കുറിപ്പില്‍ ചിലപ്പോള്‍ “മിസ്‌ ടി

ചേച്ചി"യെന്നോ മു ത്സുവിന്റെ അമ്മ"യെന്നോ “ശ്രീമതി

ടിയിരി

ം റ)

ക്കുക

4 ു; റ

കയില്ല. ഇത്തരം അവസരങ്ങളില്‍ കാണികള്‍ക്കിടയിലേക്കു

ചെന്നു തൊള്ളകീറി വിളിക്കണം. “മിസ്‌ സ; ചേച്ചീ;

ഇത്തിരി ടി . സ്വന്തം

ി ി ി ലി

പ്പ,

രണ്ട്‌
, “റ “അമ്മേ,
ര യിറങ്ങി വിളിച്ചുകുവും. അമ്മയെ ലി

പ്പ

ിടിച്ച്ഫിനിഷിങ്‌ നി

ഏതൊരാളും എപ്പോഴും തയ്യാറോയിരിക്കണം. അതി

ഉള്‍ ആരെയാണോ: വിള ഉത്കണദയോടെ

ച്ലിരിപ്പായിരിക്കും. അലസമായി സൌറ പറഞ്ഞിരി

ലി ല്‌ 8 3
ാ-ചാന്‍

206 ടോട്ടേ

ന്നില്ല. ില്‍

ത്തമുണ്ട്‌മുതിര്‍ന്നവര്‍ക്കും.

റ്റു

കരുംകുട്ടികളോടൊപ്പംകുടും;വടം ആഞ്ഞുവലിച്ച ഹേയ ഹ.

ഹേയ്‌... ഹോ...” എന്ന ആര്‍പ്പുവിളിയുമായി. വടംവലിയില്‍ പങ്കെ

്ി വി, ഹരായ

6 പ്‌'

ി റുടുക്കു വിജയി

ല്‍

കളെ നിർണ്ണയിക്കാനായി അവര്‍ വടത്തിന്റെ മധ്യത്തിലുള്ള

കൈലേസില്‍ കണ്ണുംനട്ട്‌അങ്ങനെ നില്‍ക്കും.

സ്‌കൂളിലെ മുഴുവന്‍ പേരും പങ്കെടുക്കുന്ന റിലേ ഓട്ടവും

റ്റ ആരും ദീര്‍ഘദു തില്ല

അസംബ്ലിഹാളിലേക്കു നയിക്കുന്ന അര്‍ധവ്ൃത്താകാരമായ

ണ്‍ക്രീറ്‌ രി. ഴയ്ക്കും

ഓടിയാല്‍ ഒരാളുടെ ഈഴമവസാനിച്ചു. ഒറ്റനോട്ടത്തില്‍ തികച്ചും

റി .

ി റ്‌ ല്‍വ

ലി ധം

പി ിന്‍ ര്‍ ി റ

്‌ര്‌ പീ

ട്ടില്ല. വ)കളുള്ള

. നീളക്കൂ

ണ്‌ ില

റ്റ ു,

ടി 1] വകള്‍. ആവേശം

ര്‍ ൪ ങ്ങകയു.

ിരിക്കു. ലനിന്നു

ി ത ്‌റിലെന്ന

പ്രതിരു

പോലെയാണ്‌ ആ മനോഹരദൃശ്യം അനുഭവപ്പെടുക.

ന്‍ ടയു

ത്‌ ര റ്‌

പ്രഥമകായികമേളയായിരുന്നു അത്‌. മാസ്റ്റര്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചതുപോ

ക്‌ യ്തു.

ര്‍ റില്‍

! ണ്‌

ര്‍ ര്‍ത്തി

ട്ടി

ക്കൊണ്ട്‌ര്രാമഫോണ്‍ റെക്കോര്‍ഡറുകളില്‍നിന്നുതിരുന്ന

നവംബറിലെ കായികമേള

ര്‍ലിമ്‌

ച്ച്‌

തിയായിരുന്നു.

ു. കുറെക്കാല
ണ്‌. ഒരിക്കല്‍

സ്റ്റ 4

അധ്യാപക ിശീലിപി

ലു പ്പിക്കു കൊച്ചു

ടി

ളു ടു

ജമായ

ടട 4 റു

ട്രാന്‍ തുടങ്ങി. പക്ഷേ അവളുടെ കുഞ്ഞുകാലുകള്‍ അല്‍പം

ി ി ര്‍

ച്ചു

4 2]

4,

ു ലു ന്നു

യൂടെ വിശദീകരണം. “സ്കൂളിലെ കായികദിനത്തിനേയ്‌

റി ട്‌ റ ഴ്‌ ക ക
ലക്ക,

റു റു വ

ു ട്‌ എ ച്ചി; ിടി ല്ല. അങ്ങ

ഉനയാണ്‌ ഓളംവെട്ടല്‍ സംവിധാനമില്ലാത്ത തന്റെ “സാദാ”

ച റി

റി റില്‍

ഭവിച്ചു ി,

ത്ത്തുകയായി, ി ടു

ൂ പ്പ

നനുകയറ്റം ആരംഭിച്ചതേയുള്ളു. അവനതാ തിരിച്ചിറങ്ങി

204 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ഏതാനും വാര പിന്നിടുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അസംബ്ലിമന്ദിര

ത്തിന്റെ പടി

എന്ന നിയമം പാലിക്കാന്‍ പാടുപെടുകയായിരുന്നു. തന്റെ കുരു

ടിച്ച കാലുകള്‍ ഒരു കുതിരയെപ്പോലെ മുന്നോട്ടു ചലിപ്പിച്ചു

ട്‌ മി റി ുകളി
ലേക്കുപോയി. സിനിമയിലെ ശുതചലനദ്യശ്യങ്ങളിലെന്ന

പോലെ അടുത്ത നിമിഷത്തില്‍ താഴേക്ക്‌

.

“ഈ തക ॥ി ॥ി റ്‌ നന്നേ

നോക്കി,ട്ടോ. ങുഹും, പറ്റില്ല്യ" ഏവര്‍ക്കും ഒരേ അഭിപ്രായമായി

രുന്നു.

അവനെ തോല്‍പ്പിക്കാനുള്ള വാശിയോടെ മറ്റു കൂട്ടികള്‍

തങ്ങളുടെ കഴിവിന്റെ പരമാവധി അധ്വാനിച്ചു. അധ്വാനം മിച്ചം!

6 1; ന്നെ. ടോട്ടേ റ

മായി ശ്രമി, ന്നില്ല. പകേ ചം വനെ

പ്പ നായില്ല. വെറു ിട്ടി്പിടി

രുന്നെങ്കില്‍ ന്നി

പക്ഷേ

യുകയേ നിവൃത്തിയുള്ളൂ.

24;
യയോടെ നോക്കി.

“നോക്കിക്കോളൂ, തകാഹാഷിയെ ഞാന്‍ തോല്‍പ്പിക്കും.

അടുത്ത കൊല്ലാവട്ടെ,” ഓരോരുത്തരും സ്വയം പറഞ്ഞു. പക്ഷേ,

കലി

വിന്നി കൊല്ല സ്റ്റാര്‍

തകാഹാഷിയല്ലാതെ മറ്റാരുമായിരുന്നില്ല.

സമ്മ; വി

രി

റ്‌ ി

ുളക്കിഴങ്ങ്‌
. മുന്ന;

യാണ്‌. ക,

സ്‌

നവംബറിലെ കായികമേള 20 ൭
ത്തിന്‌ സമ്മ;

ക്കുമെന്നാണ്‌.

ച്ച യിരി

അക്ക; ു റക രമ്മ 0 ന

റു പ്വിലിരു

ങ്ങള്‍ നോട്ടു ബുക്ക്‌

, പെന്‍സില്‍, റബ്ബര്‍ തുടങ്ങിയവയൊക്കെയാ

ണ്‌. റ്റോമോ വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ക്ക്‌അക്കാര്യം അജ്ഞാതമായിരുന്നെ

ങ്കിലും പച്ച നനിയി

ല്ല. ടോ ) ക്കാം. അവള്‍ക്കു കു, ഉരുള

ക്ടിഴങ്ങുകളുംഉള്ളിയും ചീരയുമൊക്കെ കിട്ടി. “അയ്യേതിവണ്ടില്‌

ഇതുംകൊണ്ട്‌യ ്ക?” അവള ുഴപ്പത്തി

ലായി. കു ി, പുരില്‍

റ്റ റ്‌്‌

വിതരണംചെയ്യപ്പെട്ടിരുന്നു. ചുരുക്കത്തില്‍ വൈകുന്നേരമായ

മിഴിച്ചു നിന്നു. ഇതും കൊണ്ടെങ്ങനെ വീട്ടിലേക്കുപോകും? കുട്ടി

കള്‍ പരസ്പരം ചോദിച്ചു. വീട്ടില്‍നിന്ന്‌അമ്മ പച്ചക്കറി വാങ്ങാന

യച്ചതാണെന്നേ കരുതു. എങ്കി ൂളില്‍, ു

ചേനയും ചേമ്പും ചീര ട്ടിലേക്കു

പോ, ി( വി റു പ്പടാ
നായില്ല.

ഒരു തടിയന്‍കുട്ടി തനിക്കു കിട്ടിയ കാബേജുമായി അന്തംവി

നില്‍ക്കുകയാണ്‌. ഈ വല്യ കാബേജുംകൊണ്ട്‌ഞാനെങ്ങ

ന്യാ. "അവന്‍മുറുമുറുത്തു. ഞാനിദ്‌എവിട്യേലുംവലിച്ചെറിയാ

വാണു.”

മാസ്റ്റര്‍ പരാതികളെക്കുറിച്ചു കേട്ടു. ചേനയും ചീരയും പടവല

അയുമൊക്കെ പേറിനില്‍ക്കുന്ന കൂട്ടികളുടെ സമീപത്തേക്കു

പന്നു.

ഉം എന്താ എല്ലാരുടേം മുഖത്തൊരുവാട്ടം; ഇതൊന്നും

ചെറുചിരിയോടെ അദ്ദേഹം തുടര്‍ന്നു, "വീട്ടില്‌

കാണ്ടുചെന്ന്‌അമ്മയുടെ കയ്യീ കൊടുക്ക്ക. ഇന്നുരാത്രി അത്താ

ത്തിന്‌ ി; ക, ഇ

ച്ചക്കറികമേയ്‌,

നിങ്ങള്‌ സ്വയം സമ്പാദിച്ചതാ. വീട്ടിലെല്ലാവരുടേം ഭക്ഷണത്തി

11088 വക നിങ്ങളൊ റ്റയ്ക്ക്‌അധ്വാ നിച്ചുണ്ടാക്കിയിരിക്കു ന്നു)

യ ടോട്ടോ-ചാന്‍ പ്രിയപ്പെട്ട കവി ഇസ്ലാ

നോക്ക്‌
, യ ല്ല തലുണ്ടാ (്പിയപ്പെട്ട കവി ഇസ്സാ

കുംന്ന്‌ഞാന്‍ ഒ ഒറപ്പുതരാം." മാസ്റ്ററെ “ഇസ്സ ലി” ന്നു കൂട്ടി

അതെ, അതു സത്യമായിരുന്നു. ടോട്ടോചാന്‍ തി കള്‍ക്കിഷ്ടം. ഴ്‌ ി ി

ിചചിട്ടില്ല

ഇസ്ലാ കൊബായാഷി മാസ്റ്റര്‍

നമ്മുടെ വയസ്സന്‍ മാസ്റ്റര്‍

മൊട്ടത്തലയന്‍ മാസ്റ്റര്‍! - എന്നിങ്ങനെ

ററി റ]

ആദ, ഡു ്ിട്ില
ലു

രുചീള്ള തോരന്‍ വച്ചുതരാന്‍! ത പിന്നെ... ന ടോട്ടോചാന്‍

സ്റു ൂടു

ബപ്പേരാണ്‌.

മാസ്റ്ററെ നോക്കിക്കൊണ്ടു തുടര്‍ന്നു. പ ഉള്ളികൊണ്ട്‌

... പ്പ റ്റ മം ന

നായ

ങും...? അതേയ്‌, സു ച്ചി 4 സു പ

ട്ടില്യാട്ടോ.” സൂ 4 ലി പ മി ലം ന

ലു ലി കേട്ട

ടീ റ റ കിട 1]

കളും ്ിന്ിക്കാറി ്ുടത്തിയുളുന്നു; ഏവരും ത റ) 4 ു.

ു ്ി ന്‌ ര്‌ സൊസാകു കൊബായാഷിയെപ്പോലെ.

കേട്ടു ്ു ല്ല പ്പ ൮) ു. ജീവിത

ലല ] 1 പ്പ്‌റി 4 ിനന്‍െ വി

ള്ളൂ റു റ്‌

ല്‌ ട്‌ മാംസളമായ റി ന ് റ

സ്സിലായല്ലോ” ആഹ്ാദംകൊണ്ട അദ്ദേഹത്തിന്റെ ളൂ യം. സ്റ്റ ച്ച ി

0 ടി! ിരി 0; നി റി

ന നം ട്‌ ക [ര റി കഴിച്ച;

ചിന്തിച്ച ട്ട ച്ച ച്ചു ൊനാവാത്തവിധം തന്റേതായ ഒരു ഹൈക്കു

കാവ്യലോകം
ട്ട്‌ഠി, ടി റിച്ചു ി ഇസ്സാസൃഷ്ടിച്ചു.മി പ്പാഴു

ക്കുമെങ്കില്‍ എത്ര നന്നായിരുന്നേനെ ി റ റ

ീന്‍, ി ിപ്പി വലതും

ല്ല: ു ്‌) റ പ്പിച്ചു ു

ി റി റി ിച്ചായിരി (അവര്‍ക്കു കാണാപ്പാഠമായിരുന്നു.

ചത്‌, റ്റ ന്നില്‍ ഈര്‍ക്കിലിത്തവളേ,

ൂടു ച്ച ി

ി ര്‍ ി 4 കീഴടങ്ങേണ്ടനീ

ൂ, ല്‌ [

ആ ഓര്‍മ്മ. വി

ന്നു ല്ല “ഇസ്ലാ” നില്‍പ്പുണ്ടു നിന്‍ചാരെ!

ല്ലാത്ത യാഥാര്‍ഥ്യം സൃഷ്ടിക്കുന്ന കൊടിയ അപകര്‍ഷത്തില്‍ |

്്‌്്‌ി താ

പാറിപ്പറക്കുന്ന കുരുവികളേ,
ര്‍ ിച്ചിരി, ആര്‍ക്കറി | വഴിതരൂ വഴിതരു നിങ്ങള്‍!

ററ ലി ല്‍; ി [റ

ു യാഗക്കുതിരയ്ക്കു കുതികുതിക്കാന്‍

റി ടി റിയി വഴിതരു വഴിതരു നിങ്ങള്‍!

വില ൫

ആപ്രത്യേക ഇനങ്ങള്‍. നു

വിട്ടയച്ചേയ്ക്കുകീ പ്രാണിയെ, നി

ടോട്ടോ-ചാന്‍

കയ്യിട്ടടിച്ചതു കാലിട്ടടിച്ചത്‌

കരുണയ്ക്കിരക്കുന്നു പാവം!

ല്‍

അത്‌ എല്ലാവരും ചേര്‍ന്നു പാടി.

നിങ്ങള്‍... അമ്മയില്ലാത്തോ, രനാഥരല്ലേ....

റില്‍ ി

പാഠ്യ ധ്‌ ലു തി

ന്‍ ത്രമായ

ഷീ;

. ഒര; ര്‍

ളും! റി ിരുന്ന) അത്‌. തെരുവില്‍

€ൂ

കറമ്പന്‍നായയെ പട്ടാളത്തീന്ന്‌

പിരിച്ചുവിട്ടല്ലോ!

പിരിച്ചുവിട്ടപ്പം കടല്‍ കടന്നവന്‍

കറങ്ങാമ്പോയല്ലോ!

ടോോട്ടോചാന്റെ ഹൈക്കുകേട്ട്‌മാസ്്

പക്ഷേ, ്യായിട്ടു, ി

ശ്രമി, ര [വി

ി )
ര്‍ പറഞ്ഞു, “ കൊള്ളാം

പു ന്‍

അത്ഭുതനാണയം

എന്നതു നേര്‌. പക്ഷേ ള്‌ പ്പ

ന്നുണ്ട്‌
, ളി
വി വക്ഷേ.

ച്ച പ്പ റ്സായു

“പാറിപ്പറക്കുന്ന കുരുവികള്‍” പതിവു വൃത്തത്തിലല്ല. അതിന്റെ

ക്രമം 5-8- റ്‌. പി! ക്കു, ി ഉത്തില്‍

രിയ്യി

[1 നി,

ഖ്‌ രൂ! 4

റി ഷ്ടി

റു ു റു
ി രി, വി ി

ച്ചു ു 1 4$ ു)

കുറിച്ചുള്ള തന്റെ ചിന്തകള്‍ അവതരിപ്പിക്കുന്നതിനുപോലും

ഹൈക്കുവാണ്‌ അദ്ദേഹം ഉപയോഗിക്കാറ്‌.

॥ നി

റ്റോമോയ്ക്കു

പട ഇസ്സ

വേണ്ടിത്തന്നെ എഴുതിയവയായിരിക്കണം. നോക്കു:

കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ നാട്ടിന്‍പുറമാകെ നിറഞ്ഞൂ!

അത്ഭുതനാണയം
ധിവിതത്തിലാദ്യമായി ടോട്ടോചാന്‌ പൈസ കളഞ്ഞുകിട്ടി.

ന്നു സംഭവം. ജി റില്‍നി, ി। 4

ന്്മാപി റിനി, ി

ത്രില്‍

224 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ന്നി തര്‍ ു

ത്താണ്‌ സ്റ്റേഷന്‍കവാടം.

ടി ലി] രബ്ദ

ത്തോടെ വളവുകടക്കുകയായിരുന്നു. പെട്ടെന്നു തന്റെ പാദ

4 ര്‍

10 ൯ കണ്ടു. മു, യി

ല്ലോശള്‍ ഇതു; നന്നായി നോക്കി ഉറപ്പുവരുത്തേണ്ടതു

ി. തല

ി്‌ററ ്ി റിച്‌

ലി 2] ണ്‌ പ്പ

ര്‍ റി ഞ്ച

ച പ്പ 1;

റിനെ ടു റൂ

കൈയില്‍നിന്നു വിണതായിരിക്കും അവള്‍ നിമിഷനേരം

വരിഞ്ഞ

ഴു,

൪ ന്‍ റ്‌ ക്ഷേ. 6

പ്പ്‌റ്റ ്ള്‍ ന!

ട്ട ലു അടു. ന്നിവ

റ 1

ഇ പ്പ; പ്പ!

യി യാര റീസിലേല്‍പ്പി

റി ര്‍ത്തു. പക്ഷേ, തീറ

ണ്ടിക്കുള്ളിലെവിടെ മി?

രി ര്‍

ചാന്റെ ബോഗിയിലെത്തി. അവള്‍ പെട്ടെന്നുള്ള ഒരു നീക

ര്‍ിഴിലാക്ക്‌

6 പ്പ

ടിപി റ്‌ റി
കു പ്പ

റി റ] റി ര്‍ ടേ

ന്നില്ല, ച്ചു

്‌രി ി. ൮

ജ്‌ സ്‌

ി ട്ട ॥

റിച്ച റ്റ റു

രിച്ചു ൪ റിഞ്ഞില്ല, നന്നേ കഷ്ടപ്പെ

ഒന്നം വിരി ത്തി

കേ്തിനു തൊട്ടുമുന്‍പുള്ള സ്റ്റേഷനായ ഈകായാമയിര്‍

എത്തിയിരുന്നു. ഇടതുവശത്തു വാതിലാണു തുറന്നത്‌. ചതി

ങ്കിലും വലതുകാല്‍ നിര്‍ദദിഷ്ടസ്ഥാനത്തുനിന്നു കി

അത്ഭുതനാണയം 4

ി ലി

ു, പ്പ. റു

വി, ആ

റ്‌ ു

റില്‍ ട്‌ ക്കാന്‍ ങ്ങി

പ്പ്‌ു ഇനി എന്താണു

, ന്‍

റ 4)

ദു ല്‍പി ക്ഷേ. വിന്ത അവരെ

ഴു ശ്ൂയാപ്പ റ്‌

അലട്ടി, ില്‍നി, ] ിര്‍

റ ക

ക്കു, ിച്ച്‌വി!

ു ലി 4

ച വ],

റില്‍ ിരുന്നു. എന്നല്ല, അക്കാലത്ത്‌

ട്‌ ര്‍നി

ു 4

റി ൮

റ്റ്‌റ ]]

പ്പി
“ഉവ്വ്‌
, അദ്‌ ന വിദ്യ! അവള്‍ ( സ്വയം പറഞ്ഞും ശ്ശൊ,

ൂല്ലേ; എ

ക്കെ, ിയിക്ക വി ി] ന്റ വ"

പ്പ പ്പ്‌ി

യ്മ്പൊ, എല്ലാരും എന്നെത്തന്നെ നോക്കും, ഒറപ്പാ. അപ്പൊ

ആരേലും “അത്‌ എന്റ്യാ"ന്ന്‌പറഞ്ഞാലോ. യ്യോ അന്നേരം

ഞാനെന്താ ചെയ്ക?"

ന്‍ ി ]

റ ച്ചു. ഒരു റു

ലി റ

നെന്ന ഭാവത്തില്‍ റിയു നാണയം പരമരഹസ്യമായി

ക്രൈയില്‍ മുറുകെപ്പിടിച്ച അഞ്ചുസെന്‍ നാണയവുമായി

പ്ലാറ്റ്‌] വി; ര്‍ത്തിരു

ന്നു. റ്‌ ്്‌ന്‍, വി

പൈസ ഏല്‍പ്പിക്കാമെന്നു വിചാരിച്ചാല്‍ വീട്ടിലെത്താന്‍

വൈകും.

ദ്യ) യ്യു

ന്റെ പടി ര്‍ പിഴി ॥

ബ്‌

“ഞാനിതു ഹുണ്ണാി ഒരിടത്തു കൊണ്ടുവരിക്കും" " അവള്‍

ൂറച്ച റ

റ്‌ യി ഒന്ന്വ

ി വ 4 ു

ടോട്ടോ-ചാന്‍

റൂ ൪

തുപോലെ പ കിട്ടിട്ടൊണ്ടാവില്യ ഒരു നണേയിടി*

പക്ഷേ, എവിടെയാണ്‌ ഇതൊന്നൊളിച്ചുവയ്ക്കുക?

അവള്‍ക്കൊരു രൂപവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. വീട്ടില്‍ കൊണ്ടു

ചെന്നാല്‍ കിട്ടി?” ന്നറ
വേണ്ട

റ്റ ിപ്പി

ന്‍ ദി

ട്‌ ്

കയറി. ര്‍ വില്ല. മാത്ര

ര്‌ ) തസ്‌ ലം!

ടീ, റി, ട്‌ ലി

റും സു ച്ചുകു'

ത ില്‍നി

പിച്ചു ടി മണ്ണിട്ടുമൂടി 1] വ സംഘടി

റ ക്‌ ി 1]

പ്പിച്ചു ുകയു

ചെയ്തു. ശേഷം ത്തില്‍ പ്വ്ടിലേ്ാടി;

ാ ര്‍മിപ്പി

റ്റോമോ നം മൂഴുകിയിരിക്കാറുള്ള ടോട്ടോചാന്‍

പക്ഷേ, അന്നുരാത്രി കൂടുതല്‍ സംസാരിച്ചില്ല. പതിവിലും

നേരത്തെ ഉറക്കമായി. വളരെ ഗനരവപ്പെട്ട എന്തോ കാര്യം

[1] ണ'
റും കു

യ്‌ ഇവ്ടെത്തന്നെ! ഇ; ഇവ്ടെത്തന്നെ!”

കല്ലടയാളം തലേന്നു വച്ചതുപോലെതന്നെയുണ്ട്‌

.

“ഞാനേയ്‌, നെനക്ക്‌രസംള്ള ഒരു കാര്യം കാണിച്ചുതരാം

ട്ടോ” കല്ലെടുത്തുമാറ്റി രു അവിടം കുഴിച്ചു

ലി ചിട്ട

നാണയം മാത്രം കാണാനില്ല. എന്തത്ഭുതം, അഞ്ചുസെന്‍

നാണയം അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു! അവള്‍ക്കു മുസ

ിയിടി

ു! റ്റ്‌9 ര പ്പ്‌

യി

ന
കൈകള്‍ കൊണ്ടു സംസാരിക്കുന്ന വിദ്യ 227

ിധി ില. ഠോമോയിലെ റി

ല്ല. റ്റേ ട്ടു, ു കാണി

നി ഥി മി ര്‍

സ )

റ 1]

വു

റി

ു ൫! റു

ി ി ന

റു 4 ലു)
ട്ട ു ു, അവിടം കുഴി

9 1]

ച്ചുനോക്കും ിന്നീ ി

അഞ്ചുസെന്‍ വള്‍കളു കണ്ടെത്താനായില്ല.

പ്പ ] വി ക്കു

ചു ട്‌ ിചിടേ?” വീ രി,

ച്ച്‌9! റ

ര്‍ റി; ഓ. ലിപി

)! പ്പക്കു,

ദൈവം കണ്ടട്ട്ണ്ടാവും!"

എര്രയൊക്കെ ചിന്തിച്ചുനോക്കിയിട്ടും അവള്‍ക്കതു വല്ലാ

ഴ്‌ ന്നീ ി
) ട്‌

॥ി। അപൂര്‍വ്വമാ

൪൮,

്ി ൂ

യിരുന്നു, ആ നാണയത്തിന്റെ തിരോധാനം.

കൈകള്‍കൊണ്ടു സംസാരിക്കുന്ന വിദ്യ

പ വിയ ത, ത

മുതിര്‍ന്ന ചില ന രണ്ടാണും ഒരു പെണ്ണും- “കല്ലും ലി

ണ്‌. കളിയില്‍ പതിവുള്ളതിനെക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ ആംഗ്യങ്ങള്‍

അവര്‍ കാട്ടുന്നുണ്ടെന്ന്‌അവള്‍ക്കു തോന്നി. ഏതായാലും

ന്‍ | പന്ത, വിചി ടി ി

ഖം

ച്ചുകൂടി വ്യ

റ ര

ു; ു

റി ൪

ു; ു

റില്‍ ഫര്‍ ിരി

പ്പ റു ത,
റി 1 ി ര്‍ 85

റ! ച്ചപ്പേ: ു മനസ്സ ള്ളൂ. ഒരു

ു; ു. 1) ുരുതു, ു ക്കും. അതു

റി 1; ന്‍ ര്‍

മ ര്‍

ച്ചു റു ു ു

റി ി

1] ൂ റും. ശേഷം മൂവരും

ടോട്ടോ-ചാന്‍

നാല്‍പ്പത്തേഴംഗ ചാവേര്‍സൈന്യം

റിനി,
ട്‌ റ്യിടകിചിരി രി

റ്‌ സ ൦ വ്യക്തം-

് റ

ര്‍എ ട്‌. അല്‍പനേരം )

൫ ിരീക്ഷി ്ു ലി 9! ॥ 9

൮ ച്ച ച്ച $$ ു ച്ച

ി ി ന ുുള്‍ 4

പാട്ട്‌റോ,റോ, ൂ.

രിക്കുകയാണ്‌. ട്ടി"ന്റെ സ്വാധീനം.

“ഹായ്‌, എനി ടിക്കാന്‍ കഴി ന നി

ലു റ്‌ ന ലു റ്‌ 9,

ങ്കില്‍” തെല്ലൊരസൂയയോടെ അവള്‍ ആഗ്രഹിച്ചു. ചെന്ന്‌അവ ലി രി റ്‌

ിരുന്നി പ ം റു!

വലംകൈ. കളി ല്‍

്്രിന്‍സിചല്‍.: ട്‌” ര്‍

പ്പല്‍. 'വട്ടക്കുന്ന്‌
'എ
പ തസ്‌

പക്ഷേ, എങ്ങനെ? അവരോട്‌ എങ്ങനെയാണു കൈകൊണ്ടു

ി, 1 ി! ൪
ു ല്ലം ഒറ്റ 1) തന്നെ ഒരു സമ്പൂര്‍ണ ഗോളമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ തല.

ടി ്‌
ടില ൨൧൧ ്ു

; പ്പ ടിയു, ു യ

ടരക്കി, 1) പ്ലാറ്റ്‌ി

ിച്ച്‌വാന്‍

നിന്നു.

“കണ്ടോളു ിദ്യ പഠിക്കും; കൈ

ച്‌ രി റിയി!

ക്ഷേ

റഷ്യ ദ്‌

! റില്‍

റ്‌ ലി ത്‌ ററ

് രി

ട ര്‍ക്കറി

്ടായിരുന്നില്ല.

ര്‍പപ്പി ട്‌ ിഒക്ക മാര്‍ന്ന

ട്ട ച്ച
റി, ॥ിന്‍െ ്ി, ആ

ണെ യ്‌

രീതി. 1 ര്‍ വിചാരിച്ചു. എന്നെങ്കിലൂ

കൊണ്ട്‌ആഗ്രഹിച്ചു.

നാല്‍പ്പത്തേഴംഗ ചാവേര്‍ സൈന്യം

ടോട്ടോ-ചാന്‍
220

റുതു ന്‌

റ്‌ [7 ര്‍

് [7 ൪ ട്‌ റിനി

റു റ?

റ; ലി റില്‍

രി

ടചപും.

൪ റ്‌ ന്‍.

ു 3

രവി. റി ॥ി 4

യ റു! ച്ചും ഏ, റ

ളം ര

റ [
റ്റ്‌റ

ജട

ു പ്പ

ലം നാം സെങ്ഗാക്യുജി നേന്ത്ര വ

ിപാടി ്ൂര്‍ മി

്റ്ററു;

കൊബായാഷിമാസ്റ്റര്‍ ടനെയദണിതിനെ ഡിഷികകുന

പക്ഷേ.

ം ത
ടിയാ ക്‌ ു

യിരിക്കും , പ്പ ു,

ട്‌ ര്‍ശി, കള്‍!

ു, ു,

ആവേശകരംതന്നെയായിരുന്നു.

ര്‍

കള്‍ക്ക്‌റഞ്ഞു

ുറപ്പെടു, ു സ്റ്റരകു; ു

കൊടുത്തു. പുകള്‍പെറ്റ നാല്‍പ്പത്തേഴംഗ ചാവേര്‍സംഘത്തിന്റെ

ന്‍ വിശ്വ

കഥ.
റ 4

ികള്‍, ചപ്പ

ി നി ദ

ു 0)

റില്‍, ടി

2. പ്പ

ി അതീവ ധൈര്യ

ു ഴു. നു 1)

വാരി. ികള്‍ക്ക്‌

ി )

റ ്തത്‌ ി

) ലി ര്‍

രന്‍
ധം ള്ളം" എ റാ പ്രഖ്യാപിച്ചു. “ഞാന്‍ റിയീ

ടി

ര്‍ന്നി (്‌“ഞാ

ല്ല. റ്‌ സ്‌ നി നറ

റിയീ അമനോയ; ഒരു പുരുഷനാകുന്നു.

നാല്‍പ്പത്തേഴംഗ ചാവേര്‍സൈന്യം 222

റി ര്‍ക്ക്‌

എ ലി ു) ക്ലാസു

ൂ അതു ഴു

ത്തെക്കാള്‍ അകലെയുള്ള ഒരിടത്തേക്ക്‌

! കാല്‍നടയായുള്ള
യാത്ര. രസകരമായ ഭക്ഷണവേളകള്‍.

്റ്ററോടും മറ്റ ു ഞ്ഞ്‌

, മറു

ര്‍ ി। റ്‌ ര്‍ -ിന്നി,

ലം റ [

യി, പ്‌ 9: 6,

പില ടി ലി

ൂ ന്നു

ണ്‍, ടി,
ൂ ൂ

ര്‍ത്തി ി

4 ടി ]

ി ി, ല്‍കി ട്‌ ക

മൈലോളം ദൂരമുണ്ട്‌
. പക്ഷേ ന വിരളം,

ര്‍

കിടക്കുന്നു. പക്ഷേ, ദുരമത്ര ികള്‍ ച]

ഞാന്‍ റിയീ അമനോയ; ഒരു പുരുഷനാകുന്നു.” എന്നു

നിര്‍ത്താതെ ഗര്‍ജ്ജിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന അവര്‍ക്കു ദൂരം ഒരു

പ്രശ്നമേ ആയിരുന്നില്ല.

ിയില്‍ ി

ത്തര്‍ക്കും പ ചന്ദനത്തിരിയും ഏതാനും പുഷ്പങ്ങളും

നല്‍കി.

ചെറുത്‌. പക്ഷേ, ചുറ്റും നിരനിരയായി ധാരാളം കല്ലറകള്‍.

ിരി ര്‍പി ര്‍ റില്‍ ന്‍

[പ ര്‌ പ്‌ ലവ ജ്‌ റ്‌

മനസ്സ്‌ഭക്ത്യാദരങ്ങളാല്‍ നിറഞ്ഞു. നാല്‍പ്പത്തേഴംഗ

രീരസ്‌, ി,

ടി റി,

ലി

മൂടി.

തമായിരുന്നു 4 ്‌
ില്‍ ടിനി ിരി,

ു ദ്‌

ളില്‍നിന്നു പുകപടലം കുമിഞ്ഞുയര്‍ന്നു ഒരുപാടൊരുപാടു

! ി വിചി

ങ്ങളായ ഒരുപാടു ചിത്രങ്ങള്‍:

അതില്‍പിന്നീട്‌,
ത്തി പാ തത്ത ന
292 ടോട്ടോ-ചാന്‍

തസ്‌ ട്ടി റ; 6 മ

യിത്തീര്‍ന്നു.

ര്‍ ി [

ചവ, പ

[5

ിടയി। ക്ഷേ.

ങ്ങളും കൂ: ു മനസ്സ ന

ക്‌ ി
ഒന്നുണ്ട്‌
. ച്ച്‌

ന ക ഴു

സ്റ്റ) റു

ള്ളൂ റ പ്പ

ണെങ്കിലും കുട്ടികള്‍ക്കു തോന്നി.

റ ര്‍ വ തളി

ട്ടക്കണ്ണ തടിച്ച ചില്ലു തെള്‌

ന്‍, ടി, വ”

ച്ചുകണ്ണി; ; ി ു

നി

എപ്പോഴു,

ടോട്ടോചാന്‍ വല്ലാതെകണ്ടു സ്നേഹിച്ചു.

“മസ്ഓാവ്‌-ചാന്‍”

ിരി റില്‍

ടട റുസ്സ ു, ച്ചു! ര്‍ ി

ട്ട ു

]ികി തുണ്ട്‌
. ൂ

ക്ക്‌ി ഒന്നു

4 4, ു, റു

ടി (തീ ക ം
പ്പ

1]. അവരുടെ

ടി ടിയി അവള്‍ക്ക്‌
,

4 ല്‌ ു.

ടുത്തു തദ്ദേക്കുു യിനി ടുന്നു തലമുടി. അവര്‍ ധരിക്കാം

്ർത്തീരിമമുമ നീളന്‍പാവാടയും ബ്ലൌസിനു ി

വേഷം. അവര്‍ എല്ലാ

രിപ്പേടുട മസ്‌ വറ ന” ന്ന ന നിലവിളി

സാധാരണ

ഏവരും ഉച്ചരിക്കാറുള്ളതുപോലെ “മസാഒചൊന്‍” എന്നു വിളി,

ന്നതിനുപകരം സ്വരാരോഹണത്തിലെന്നപോലെ മസ്ഓാ..വ;

“മസ്ഒഠാവ്‌ - ചാന്‍” 2242

ചഠാ...൯ "എ ു, ച

യുയരുന്ന ചാന്‍ എ വിളി ഒരു ദീ. ട്ട

വാനു തോന്നി. ി,

പ്പ പ്പു;

യ ॥ റില്‍, ി। ]

പ്പ്‌ു. ു

ട്‌ ന്‍ ി ന്‌

8
അറിയാം, ല്‍ ॥ി ടി, ന്‍ മതു

സ്‌കൂളിലാണ്‌ അവന്‍ പഠിക്കുണ്തെന്സി നിശ്വയമല്ലെങ്കിലും

ഒതുക്കമി

റ ു ഹിച്ചു,

ഖ്‌ ലവ ു. ു.

ി ന്‍

9. ഒരു ട്ട

ചിറയുടെ ചാരത്തുടെ വീട്ടിലേക്കു നടക്കുകയായിരുന്നു.

പി

ു ു, ു. കാലുകള്‍

ൽ ലെരുപപുനിരഞ്ജതുമായിുന്നു ന

ശബ്ദം.

തോന്നത്തക്കവിധത്തില്‍ ഒന്നുംതന്നെ അവള്‍ യ

ിച്ചി

ി
ലുമില്ല. ണി അവള്‍ നടന്നുനീങ്ങി.

“മസാഒചാന്‍ എന്നെ കൊറിയക്കാരീന്ന്‌വിളിച്ചു,” വീട്ടിലെ

തിയ ഉടന്‍ തന്നെ അവള്‍ അമ്മയോടു പറഞ്ഞു.

ു. റു)

്‌ന്‍. ന്‍. ില്‍,

റു.
ം; ഴ്‌ 1) ി ന

ു) ു 0

ഉിഞ്ഞില്ല.

"പഠവം കുട്ടി...” തൊണ്ടയിടറിക്കൊണ്ട്‌അവര്‍ പറഞ്ഞു. “ആ

ല ദ്‌ എന്നും

ള്ക.ളെല്ല; എ ു) ലി

ക്‌ ദ ട്‌ ട്‌

മ്ലുകേട്ട ു

ദി വു; ്്;

ലി ി ടു

| ടി രുളി

ന്‍ധരിചിരി ി

ു; ച്ച പാരു

ടോട്ടോ-ചാന്‍

ട്‌ വിള ി രിച്ച്‌

കിലും അങ്ങനെ വിളിക്കണന്ന്‌തോന്നിടണ്ടാവും, ടോട്ടോ,

വം കുട്ടി... ആവോ
ച്ച

തിരക്‌ റി ന മവ

പ്പ്‌

ര ൪ ര്‍

്റുതുടച്ചു ു ു

ലവി ി ന്‍ ി

ട്ട ച്ച പ്പ

പി ടി, ന്ന

എ! റ്റ ു പ്പ

കരളേ.

നം ു. ു

അതുകൊണ്ട്‌“ഒരാള്‍ ജപ്പാന്‍കാരനാണ്‌, മറ്റേയാള്‍ കൊറിയേന്നു

വന്നതാണ്‌” എന്നമട്ടില്‍ എന്റെ പുന്നാരക്കുട്ടി ആരേം കാണാമ്പാ

ടില്യാ, ട്ടോ. ന്‍ ്‌

പെരുമാറണം, നീയ്‌. ഹൊം, ക്‌ റ്‌ ടി യി

ര] ടി] യെ

തകിലും അങ്ങനെ ധരിക്കരുത്‌.”

ടോട്ടോചാന്‍ പ്രയാസമുള്ള കാര്യങ്ങള

വ്യക്തമായി. ട്‌

ി। ി, റ്‌ ന്‍. അതു

വി റു

ടി ഭമി. ന്‍സമ

യവും മകനെ തിരക്കിനടക്കുന്നത്‌. പിറ്റേന്ന്‌

, “മസ്ഓ... വ്‌... ചാന്‍”

ട്‌ റ നി ടം ി ര്‍ഹര്ി

9) പ്പ

ച്‌
ര്‍

ങ്ങനെ വിളിച്ചാല്‍ താനിങ്ങനെ മറുപടി പറയും. "നമ്മളല്ലാരും

കുട്ടികളാ.ല്ല! നറ

രനാക്കുകയും ചെയ്യും.

ലിജി ി

6 ര പ്പ

॥ി റ ദ്ഠയി, മുഴക്ക

പ്പിലും ഉ

റ ി ത്‌

അന്തരീക്ഷത്തില്‍ അലയടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും.

ലാ
“മസ്ഓാ... വ്‌... ചാഠാന്‍!

റി
“പന്നിവാല്‌ 225

റിഴു ്‌ു 1] ടവര്‍ പിന്നീ

ടൊരിക്കലും അതു മറക്കില്ല.

പന്നിവാല്‍്‌
യിരുന്നത്‌. ഒന്ന്‌
. റ്‌ സ്‌ ട്‌, തലമുടി

പന്നിവാലല്‍്‌പിന്നിയിടുക. തിവണ്ടിയില്‍വച്ച്‌മുതിര്‍ന്ന

ര്‍ഥിനി

യി, ടി, റ ൪ ി, ജ്ജ്‌

ട്ട റു

ി, റി റ ഡി

ു ച്ചു

റി ാഥി ചിന്‍നി ്‌

ി ററ റു ു

ു. റ: മാറ്റു

റി റി

പ്പെടു, ു റ്‌

യിടും. റ, ॥ി,

ു. മു റു)

ിവാല്‍ പിന്നിയി

ല്ലേ!

ദി ്‌യ അമ്മ

ല്‍ ചന്നിവാല്‍്‌പിന്നി

ു. ച്ചു റു) റു

ളി ര റൻ ലാന

ലി റു സു,

ക്ഷിതമാക്കി. റി ര്‍ ട്‌ ി ക്ഷേ, കണ്ണാടി

ലി ചവ [1
പ്പ

മാതിര്‍; ന റ്‌ ॥ി; ല്‍

ു; ു വ്യ, 4

[ ൪ റ്‌ 1

രി ; റു )

ക ര്‍ ി

റു )

ു റ) "വാലുകള്‍

പ്പി ടിച്ച്‌ള്‍ നിന്നു. റോക്കി ഒന്നോ

[ര

പം ),

ു ടി, തീവണ്ടിയില്‍

ലു

൪ ര്‍ ി ിവര്‍ത്തി

ു ു ു
റി റിച്ച. റി റ മം

4 ം ചര്‍ 4)

കി

ു ര്‍ ു

226 ടോട്ടോ-ചാന്‍

അവള്‍ പ്രതീക്ഷാപൂര്‍വ്വം സങല്പിച്ചുനോക്കി “ഹായ്‌, എന്തുര

സായിരിക്കും॥” പക്ഷേ അതുണ്ടായില്ല. ആരും അതേക്കുറിച്ചു

ചോദിച്ചില്ല. ഏതായാലും സ്ക ്മിയതും മിയോചാന്‍,

സാക്കോചാന്‍,

ടി. വാല്‌!” ൪

കൊച്ചുടരോട്ടോയിക്കു പരമവംതയപിമിയായി “വേണെങ്കില്‍

രീം ര്‍

കൊടുത്തു.

ര്‍ിടി ര്‍ഷ്പിച്ചി

സംഭവിച്ചു. “അയ്യടാ! ടോട്ടോചാന്റെ പുത്തന്‍ ടി

കണ്ടോ!”

ച്ചുകുവി.
ഇതാണ്‌ പന്നിവാല്‌” ടോട്ടോചാന്‍ അഭിമാനപൂര്‍വും

പ്രസ്താവിച്ചു. ആണ്‍കുട്ടികളിലൊരാള്‍ അതു ശ്രദ്ധിച്ചത്തില്‍

അവള്‍ക്ക്‌ആഹ്ലാദം തോന്നി.

റുടെക്കു 4 വ

റി, 1! ല്‍ പിടിമുറുക്കി ക്‌ ഖറ

ഞ്ഞു. നല്ല ക്ഷീണം. ന

തോന്ന്ണു. ടര്‍-൪... ഇദ്‌ ട്രെയനിന്റെ കൈപ്പിടിയെക്കാള്‍ സ്റ്റ്റൈലാ

യിട്ടുണ്ടല്ലേഠ!” പക്ഷേ കുഴപ്പ'അവിടെ തീര്‍ന്നില്ല.

ഈര്‍ക്കില്‍ പോലുള്ള രാ കം ണ്ട്‌

.

ഒയെയ്ക്ക്‌ലക്നസ്സ്‌്റവു

നായിരുന്നു ന്റ ര്‍ ി ി

തെറ്റി അവള്‍' പോ? ന്ന്‌ചന്തിടിച്ചു വീണതും ഒന്ിച്ചുകഴിഞ്ഞു.

ു പണ്ണു

പ്പി ു

സ! [ ിട്‌ നിഷ്‌

റ തിനി

കയു ന്നു റു

റിയി ലം

അവളെ. ി ഏല

ഐലസാ” വിളിയോടെ ഒഞ പന്നിവാലില്‍ പിടിച്ചുയര്‍ത്ത ഠർ

ര ല്‍ ി

ചി റ

“പന്നിവാല്‌

ല്‍
പ്ലാവരു. ു

പ്രതീക്ഷിച്ചു

ഇ;

ല്‍ ി

റു പ്പ

ടു

റ്‌ എന്തുപറ്റി അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു

ഒയെ, “ഏലാ ഐലെസാ പാടിക്കൊണ്ട്‌ഇദ്‌ പിടിച്ചുവലി

ച്ചു." ു ു തപ്പി

ഉറപ്പുവരുത്തിയശേഷം അവള്‍ പറഞ്ഞു.

കണ്ണീരണിഞ്ഞ

പ്ല ഴ്‌ റു) ു

ി ി റ ്‌

ച്‌
ഖമായുള്ള കസേരയില്‍ ടോപും; അദ്ദേഹം പതിലു

പോലെ തന്റെ പല്ലില്ലാത്ത മോണകാട്ടി ചിരിച്ചു.

“കരയണ്ടാട്ടോ,” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു “നിന്റെ മുടി മനോഹരാ

യിട്ടുണ്ട്‌
. രം

“മാസ്റ്റര്‍ക്ക്‌ഇഷ്ടായോ?” ലജ്ജയോടെയെങ്കിലും കണ്ണീര്‍

॥, 1! ॥ി ി ചം:

പ്രിന്റ്‌) (ഉഗ്നായിട്ടൊണ്‍, റ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

ചാടിയിറങ്ങി. എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു, “ഒയെ ഇനി “ഏലാ ഐലസാ'

പു ന കരയില്യ.
(7 .

ന്റ്‌ ിടര്‍ന്നു, ഒരു പുഞ്ചിരി

ു ു പു,

ി ര ി ല്‌

ു റു. മാസ്ത്ര നിച്ചു ച്ച

4 റി തിരി

പ്പ

നത്തിലേക്കോടി.

ു റു മു, ു.

ു യ ൂ

വു;

ര്‍

ടോട്ടോ-ചാന്‍
224

റു മരൃ ഴു രസ്‌

ക്ഷിക്കണമെന്നും പറഞ്ഞു.”

ദ്‌ . പെണ്‍കുട്ടി

ടി പ

ി ട്‌ റ

റു ഹ! ഴു ്

ര്‍ ി ടി മിശ്ര ിരി

ഇ ര്‌

ചി റി

എല്ല്‌
; പ്പ. ു! ു കുട്ട കളു,
റി നി ി

1 ത) ്ധ

കള്‍. ി ു.

നി റിരി ര്‍ പെണ്‍കിടികള്‍

സംസാരിക്കുമ്പോള്‍ ശാസിക്കുന്നതു കേള്‍ക്കാം, ല്‌ നിന്റെ

ചെലപ്പ്‌
, യെ കണ്ടാ മു കേക്കണ്ടാ...
ിരി

ര്‍ )

ല്‌ ു 0 ട്‌ ര!

വി റി ി റി ര്‍ക്കി
ട്ട്‌. പ്പ

ട്ടു. സംരക്ഷിക്കപ്പെടുക! ഹായ്‌, കൊള്ളാം!

ച റി നകി

മര്യാദയോടെ, സ്‌, ടി ി

൭ ു

ട്‌ റി ി

ക ട്ട

്ു ടി മ ട്വ ആദി

നന

റി ന്റ ൪

ട്‌

ആദ്യമായും അവസാനമായും ശ്രിയ ദിനം

താങ്ക്യു”

൪ ി ി

റു

ിയി ്‌ല്‍ ര്‍ന്നില. അവധി

ു ; ലി
ലയ

“താങ്ക്യു

ച്ച ര ്

ദീകരിച്ചുകൊടുത്തു ഓരോരുത്തരും പിരിഞ്ഞു,

യോടുമൊപ്പം. ഓര്‍ക്കെസ്ം ണയ സെല്ലോ ല്ല)

റി ര്‍ 0 ്‌ഴി

ലി പ്പ

ക്കും, ിന്റര്‍ഗാര്‍; തു ട്ട

ചാന്‍ സ്‌കിയിങ്ങ്‌പരിശീലിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു.

കുതിര്‌ വലിക്കുന്ന കള്ളും കയറിയാണ്‌

എല്ലാ ശിശിര

സ്‌
ലേ പോകേണ്ടത്‌. ഥാ വി വെളുവെ

പതുവന

പ്പ റ്‌

ലാ! പ്പ

ല്‌ 0,

്്െ പ്രതല

ക്ഷേ.
പറ പ്പു

ത്തില്‍ അവിടവിടെയായി മരക്കുറ്റികളുണ്ടാവും. അവിടെ,

തസ്‌

ര്‍, റി റി

പ ത)
തിനി

[ ര്‌ പ്പ!

മാത്രമാണുള്ളതെന്ന്‌അമ്മ അവള്‍ക്കു പറഞ്ഞുകൊടുത്തു.

ി ശി

ക്‌ ററ ന

26) അല്‍പാല്‍പം ഇംഗ്ലീഷിന്റെ കഷണങ്ങളുമൊക്കെയുണ്ട്‌

ഉകയില്‍. “താങ്ക്യു” പറയേണ്ടവിധം അവള്‍ വശമാക്കിക്കഴി

0100, അച്ഛനാണതു പഠിപ്പിച്ചത്‌.

₹ ട്‌ ര
റിമപ്പ

ി പലരു, വ്വ

ദ്വി സ്കീ അണ്ിത്ഞുനിയക്കുി॥ ച്ചാ, കടന്നു

റയാന്‍ അവര്‍ മക്കാ. ദാ ഒരു ലത എന്നാ മറ്റോ

റു

പ്പം [ ര്‍

റ റി റിരി
പ

“താങ്ക്യു

ടോട്ടോ-ചാന്‍
ഥാ

ച്ച ര്‍

ഷിക്കണമെന്നുട പറഞ്ഞു ത റ ഭീകരിച്ചുകൊടുത്ു ഓരോരുത്തരും

പിരിഞ്ഞു,

ട്‌ . പെണ്‍കുട്ടി

ട്ട പ്പാണു,

റ്‌ ദ റു യോടുമൊപ്പം. ഓര്‍ക്കെസ്ം ണഖ സെല്ലോ ല്ല)

റി ല്‌ ണ്‍രടികശ്ടട്ടയിരി

ഇ ു സ്സ്‌ഴ്‌ രീടുണ്ട്‌
. എല്ലാ ശിശിര

എസ പ്പ' 4! ചി നി റി ര്‍ 0 റ്‌ ന്‌ റി

ം ലി ി ടി പ്പ്‌

ന നി ി ക്കും, ിന്റര്‍ ൪ ലു ട്ട

കള്‍. ി

ി റിരി ര്‍ പെണ്‍കുടികള്‍ ചാന്‍ സ്കിയിങ്ങ്‌പരിശീലിച്ചുതുടങ്ങിയിരുന്നു.

കുതിര വലിക്കുന്ന പുക കയറിയാണ്‌

സംസാരിക്കുമ്പോള്‍ ശാസിക്കുന്നതു കേള്‍ക്കാം, ലു നിന്റെ

ചെലപ്പ്‌
, ളെ കണ്ടാ മു കേക്കണ്ടാ...
പു ലേഴ്ളു പോകേണ്ടത്‌. ഥാ വി. വെളുവെ
ിരി

ലി ര;

ല്‌ [1 റി റ്‌, ളി; ചി പപ ര്‌

റു ] ി റു ര്‍ക്ടമി, പ്പി ॥ി। പ്പു ്‌

, പക്ഷേ. രിണ്ഞ പല

ട്ട ലി പ്പ

1)

ട്ടു. സംരക്ഷിക്കപ്പെടുക! ഹായ്‌, കൊള്ളാം! [നില്‍ അല്ലിഭവില്ല്യായ്ക്ു

മുരക്കൂറ്റികളുന്താവും അവിടെ,

ക്‌ ി കിടി ൂ ു ല്ല

ി യ റ ര്‍, ല്‍ ടി റി ു

മര്വാദയോടെ. പ്പ ട്ട്ലു

യ 0 തിയി

ട്‌ ്ി ടി] ു റ്റ റു

1) ടട ടു

ലു ട്‌ |? ട്ര ന്‌ ി മാത്രമാണുള്ളതെന്ന്‌അമ്മ അവള്‍ക്കു പറഞ്ഞുകൊടുത്തു.

ഴം നു ള്‍ ി, റ 1]

ആദ്യമായും അവസാനമായും ശകാരിച്ച ദിനം

4 റ്റ) [1

ട്ര്ജ്യാ? മല) അല്‍പാല്‍പം ഇംഗ്ലീഷിന്റെ കഷണങ്ങളുമൊക്കെയുണ്ട്‌

ച്‌ മ റ ്‌ഉകയില്‍. “താങ്ക്യു” പറയേണ്ടവിധം അവള്‍ വശമാക്കിക്കഴി

ു, $ ി

റ; ഴ്‌ ന്‌ ര്‍ന്നില്ല. അവധി 010 നൂ, അച്ഛനാണതു പഠിപ്പിച്ചത്‌. €

റ്‌ ര്‍ റിമപ്പ

റു

റ) പലരു, വ്വ

00 സ്കീ അണ്ണിത്ഞുനിയക്കുി॥ ച്ചാ, കടന്നു

യാന്‍ അവര്‍ മറക്കില്ല ദാ ം ലത എന്നാ മറ്റോ

റു

പ്പ [ ര്‍

ഡി
ടോട്ട്ടന്‍ തീവണ്ടി ലൈബ്രറി 222

ച്ചെന്തെങ്കിലും. പറയാനുള്ള കഴിവ്‌ കഴിഞ്ഞവര്‍ഷം വരെയും [

1)

ന്‍ ॥ി ു. ു ന്നു, എങ്കിലു

ശൈലിയില്‍ തലയാട്ടിക്കൊണ്ട്‌അവള്‍ പറയാന്‍ ശ്രമിച്ചു. റി ി ി

“താങ്ക്യു.” ടി മം

അതോടെ വിദേശീയരില്‍ നിന്നു കൂടുതല്‍ ഹൃദ്യമായ ി ിരി, റി പില

വിക അവള്‍ക്കു ലഭിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. റി അന്നാ മഞ്ഞിന്‍പരനിവന

ചി ച്ച ച്ചപ്പേ പ്പ നനല്യതുന്നു ചു

ു! ടി ര്‍ത്തി ി

യി (രീ റു കവിളില്‍ റ രു താജ്കിയയു!" ഷി)

ചേര്‍ത്ത്‌ഉമ്മവിക്കും. മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ ഒരു സുന്രപുരുഷന്‍ ; ടി; ത്‌

താജ്യു' അഭിനന്ദിക്കാനായി അയാള്‍ കുനിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവളുടെ

ഞ്ഞാല്‍ നല്ലവരായ ചങ്ങാതിമാരെ കിട്ടുക! അതേതായാലും ദ രര ര റ

കൊള്ളാം. കൊച്ചുടോട്ടോ വിചാരിച്ചു. പി റി യ ി

ടി ര്‍ ന്‍ മു

ന റു ം വ 3 അവിസ്മരണീയമെന്നോണം....

ന്‍ 0

[്ി ്ി ഴ്‌ 6 8

ങ്ങള്‍ വഴി അയാള്‍ അവളെ ക്ഷണിച്ചു. “ സുന്ദരിക്കുട്ടി, എന്റെ

സ്‌കീസിന്റെ മുന്നിലിരുന്നു പറക്കാന്‍ വരുന്നോ?” അച്ഛന്‍ തീവണ്ടി ലൈബ്രറി

പ നല്‍കി. ളു ലി

പ ന്‍റ ടു ന യ ി

പ റു റു റു

പ്പി : ൫,ണില്‍പ്െപെട്ടത്‌. ര്‍ ിളി

ലായി ഇരുത്തി. അവള്‍ കാല്‍മുട്ടുകള്‍, വി പറ്റി സത്യം ഴം ു

ച്ചേര്‍ന്നിരുന്നു. ഷി ന ന ലം ഥ്‌ റു

മഞ്ഞിന്‍ചെരുവിന്റെ ഭംഗിയിലൂടെ കൊച്ചുടോട്ടോയെയും ലം ു

ട്ട്‌ിനന്‍െ ടി, ഴ 6 6 6

[1 ര്‌ വ്‌ റ്‌, ൪ ടി [ര

ുകളില്‍ ച്ചു ചുളംകുത്തി ഴി എ നിപ ി മിര

യി. ിരി, ര്‍ ല്‍ ര്‍ പ്പ ി [ 0178

റു റു ട്ടു സ ി

ിപിടി ഥ്ടിപിന്‍െ ര്‍ധി

ു ച്ചു ച

ള്‌ ന്‌ ഗം അരി നിച്ചിരുന്നു. കോച്ചിനുള്ളില്‍ അയാള്‍ ധാരാളം അലമാരകള്‍

പ്പ! നം [പിച്ചു ു, ു റു മുള്ള

പ്പിച്ച ു ു ൂര്‍്വ ച്ചു റി ി റി 7 ആ

നി 1 ു ചുറ്റിലും കൃട്ട

ല്‍ ടി

ുകളു, ു

! ള്ള

ചാന്‍ തലതാഴ്ത്തി വന്ദിച്ചു. “ താങ്ക്യു" അവള്‍ പറഞ്ഞു. കു ടുതല്‍ രി ്ുന്നു,

ഉച്ചത്തില്‍ കരഘോഷം മുഴങ്ങി. മ

മത്റാണ്‌ നിങ്ങടെ ലൈബ്രറി” മാസ്റ്റര്‍ ചി ഇതിലേതു

ത്വം എന്നായിരുന്നു അയാളുടെ പേര്‌. വെള്ളികെര സ്‌ റിലപുസ്തക

രീ ടോട്ടോ-ചാന്‍ തീവണ്ടി ലൈബ്രറി

ളി ॥ി; ഏതെ
മിസ വ സ

റി ഴ്‌ ദ്ടില്‍

റു ടട ു

ി ി ിരി

ലി പ്പായു,

ി റി ₹

ു റ്റു; ുൂ ച്ച

റി [6 ട്‌ ര്‍

എന്നു ു

റ)

എല്ലാറ്റിലു

്രാറ്റ

മുപരികഴിയുന്നത കൂടുതല്‍ വായിക്കുക.”

“ഇന്ന്‌ആദ്യത്തെ ക്ലാസ്‌ ലൈബ്രറിക്ലാസ്‌,” കുട്ടികള്‍

ഒന്നോടെ ആവശ്യപ്പെട്ടു. ച്ച, ചുത്തില്‍ ല്ല

ശരി,” ആവേശഭരിതരായ കൂട്ടികളെ ത്ത നിറഞ്ഞ ക്കാനുള്ള

ശ്രമത്തിലായിരുന്നു അവന്‍.

നി വട്ടമൊരെണ്ണം പുള്ളിയൊരെണ്ണം; വട്ടമൊരെണ്ണം പുള്ളി

ങ്കില്‍ ആകാല്ലോ.” യൊരെണ്ണം

ു പ്പ മു റ്റ [ലി

കളൊന്നടങ്കം - അമ്പതുകുട്ടികളും - തിവണ്ടിലൈ്രറിയി

ി ി ര
ര്‍ക്കി ഴ്‌ ര്‍ ി പിടി, ഒരിരി ണ്‌

പ്പ പ്പ ചി ഹാസ്ഫ്രോ!

പ്പിടം കണ്ടെത്തി വായിക്കാനുള്ള ശ്രമമായി. പക്ഷേ, പകുതി

യോളം പേര്‍ക്കേ ഇരിക്കാന്‍ കസേര ലഭിച്ചുള്ളൂ. മറ്റുള്ളവര്‍

നില്‍ക്കേണ്ടിവന്നു. ഇപ്പോള്‍ അതു ശരിക്കുമൊരു തീവണ്ടി

ടി ട്‌ റി

“ക' പോലെയൊരക്ഷരത്തിന്റെ മധ്യഭാഗത്താണു മുഖം.

കൌതുകം പകരുന്ന ദൃശ്യം.

പ) പി | യം തോ

(3) ് മറര്രം ഒപ്പം കൂടി. മറ്റെല്ലാവരും തങ്ങളുടെ പുസ്തക

ത്തന്നെ ലയിച്ചിരുന്നു.

234 ടോട്ടോ-ചാന്‍

റർ ളി

ച്ചത്‌. 7 ികന്റെ ി റി ഇടതടവി

ട്‌ പി 3

ട്‌ 0;

ല്ല . . ു

ള്ളതിനാല്‍ അവള്‍ക്ക്‌ഒരു വരനെ കിട്ടാതെ മാതാപിതാക്കള്‍

ഷമി ര്‍

ലു റു

കണ്ടുപിടിച്ചു. പക്ഷേ, വി 1 ടി ക്രമ

നി ॥ി ₹
ു) റ്റ

ന്‍ ശക്തി

ര്‌ റ്റ [1 )

ന പ

റ്റ റു) ു

ദ്ര റി റ

റ്റ ു !

॥ി ി റിനി

) ച,

തിച്ചു. ന്റ ടി യില്‍

ച്ചു. ഉം മു

എ ॥ിരിപി

സ്‌ മു, ; പ്പിച്ചു

] ഴ്‌ ലയ;

തം ലി 9

ശ്യക്കാര്‍ കൂടി.

ചാളയടുക്കിയതുപോലെ റ്റോമോ വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ മുഴു

ട്‌ ി റതറിവീ

മു
ച ി 6, ി ക,

ങ്ങള്‍ കരളുന്നു റ ട്‌ റ്‌

റു റ സ്‌

നിറഞ്ഞുതുളുമ്പിയിരിക്കണം; തീര്‍ച്ച.

ല്‍ ി

ുഴുവനും കുട്ട

വഴിച്ചു.

ര്‍ ക 1

1!

ര ടി] റ 0

റു പ്പ

ടഃ ൂ

സമാഗമസ്ഥാനമായിമാറി.

രിക്ക്യാ” ഒരു ദിവസം മാസ്റ്റര്‍ പറഞ്ഞു.

പല പു;

ടി 2 ടി ॥ി

പ്പിടിച്ചു പ്പ
ളിനോടു ചേര്‍ന്നുള്ള മുര്രപ്പുരയിലേക്കു പായുക!

മനുഷ്യന്റെ വാല്‌ 235

മനുഷ്യന്റെ വാല്‌

ദി ) ക ി

ന്‍ ്‌ടിക്കി

റു ൮ ച്ചു വരുന്നു,

ിപിടി നന്‍

റു ു! പ്പ്‌

മാസ്റ്റര്‍ ആരെയോ വഴക്കു പറേണു..”

“ങേ, എവ്ടെ?” ടോട്ടോചാന്‍ ധൃതിയായി.

റിച്ച്‌

ര്‍ ടി ന്‍

ി 5 ടട

യിരുന്നില.

ച്‌ ര്‍

അവന്റെ

പോയി,

8 ? 7; പ്പ 8
്

] ്‌
്‌ടി! തല.

ച്ച്‌1; ല്ല;

അടുക്കളേല്‌.” ഭംഗിയുള്ള കണ്ണുകള്‍ മലര്‍ക്കെ തുറന്ന്‌ഒയെ

പറഞ്ഞു.

ഉവ്വോ? വാ പോയിനോക്കാം.

ര്‍ റില്‍

ടി റി വ!

്് വൂ ച്ചു മാസ്സ്ററു

ദ! ॥ ലി ടി

ലി ു സ്റ്റു

വിട്‌. സ്കൂള്‍ മൈതാനത്തിലേക്കു തുറക്കുന്ന പിന്‍വശത്തെ

റി ്‌കാ ഴിയില്‍

ു ു രൂ 1)

1 റ] റാമി

പ്പ ച്ച പ്പ

റു! ു. 1!

യാണ്‌. ഈണിന്‌ അധികമായി വിതരണം ചെയ്യേണ്ട “കടലില്‍

ി വി ര്‍

്ു

പ്പടുന്നതും മാസ്റ്ററുടെ അടുക്കളപ്പുരയില്‍ത്തന്നെ.

തീവി ര്‍ ടി അടക്ക

ൂ ത്തല ുക്കതു
യുടെ ഭാഗത്തേക്കു പമ്മിപ്പമ്മി നീങ്ങുകയായിരുന്നു.

“ങ്ഹു

ു, ു ു

1) ദിക്കാന്‍

ദ്‌ ലല റു

ഭിപ്ര്‍ക്കെങ്ങനെ തോന്നി?"

റ ॥

ു റ്റു

കാച്ചുടോദ്ദോയും കൂട്ടുകാരന്‍ ഒയെയും കേട്ടു.

226 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ം കണ്ടപ്പൊ പെട്ടെന്നൊരു തമാശ തോന്നി..."

ക്ഷേ. ി

ന ലി

റി തല

ല്ല ു

മനസ്സിലാക്കിക്കാന്‍ ഞാനിനി എന്താ ചെയ്യേണ്ടേ?”

1 മനു

റ്‌ ചര്‍ വിശദീ

) ൨) ്യടിച്ച

൭:

ി വ കള്‍ക്ക്‌
,

ന്നു. കു, ു

യായി തോന്നി. “പരിണാമസിദ്ധാന്തത്തിന്‌ ഒരു മുഖവുര” തുട

ി ര്‍ ] റു

ടു ടീചര്‍പ്പരി
ട്ട ച്ച

കഥ പറഞ്ഞത്‌. കുട്ടികള്‍ക്കേതായാലും സംഗതി നന്നായി

ബോധിച്ചു. “അപ്പുപ്പന്മാരുടെ വാലിന്റെ ബാക്കി ഒരല്‍പം നമുക്കെ

ല്ലാമുണ്ട്‌
. തരി്റു മാറ്റ്‌കോക്കസ്‌; "ടീച്ചര്‍പറഞ്ഞു.ആ

കേട്ടതും ട്ട്‌ു ആസ്ത്ര

0 മദിര;

റ്ലുത എ

പവ

൮ ഒടു

വില്‍ തമാശമട്ടില്‍ ടീച്ചര്‍ പവട്തും

“ചെലപ്പോ ഉക്കൂട്ടത്തി
പ്പൂപ്പ ി റു

കാണും! ങ്ഹാ, വി ന്നു, ഒരെണ്ണംണ്ടോ?”

ചാടി ദ്‌ ി

റൂ ളറച്ച

ട്ടി. “ഇല്യ,എ ॥ി ദ്യ 4 ററ

പറഞ്ഞു.

റി ॥

റു 4

ി ്്‌ര്‍ ി ്്‌ിലി

ക്‌ ററ ലി ല്ലി [

പിന്നില്‍ കാതോര്‍ത്തു നിന്നു.

[! ലി റിപി

പ്‌

കം ു
ച്ചക്കു, പ്പ്‌൫

; ങ്ങി

മനുഷ്യന്റെ വാല്‌ പി

കിട്ടിയില്ല. “നിനക്കൊരു വാലുണ്ടോ ദോദ്ദോ” എന്നോ മറ്റോ

മാസ്റ്റര്‍ ചോദിക്കുന്നത്‌ അവള്‍ക്കിഷ്ടമാണ്‌,

അവള്‍ തീര്‍ച്ചയായും ം ി കൂഭിയാണ്‌,

ക്ഷേ, തക
എന്നു തരിക്കൊനുള്ള വിവരക്കേട്‌ ഒരാള്‍ക്ക്‌എങ്ങനെയുണ്ടാ

ിടികിട്ടിയില്ല.
റ്‌ )

ര്‍

4 ു

(ധംഗതിയായിരുന്നു അത്‌.

ട്രിച്ചര്‍

(ിരക്കുകയായിരുന്നു.

ച്ചു കടു, റ

ഗ്ലൂ0 യി" അവര്‍ ശരിക്കും കരയുകയായിരുന്നു, “തകാഹാഷി

ഭൂ ഞാന്‍ മാപ്പുപറയട്ടെ. മാസ്റ്റര്‍?”

2246 ടോട്ടോ-ചാന്‍

വി

ടി! ॥ി; റ്‌. പക്ഷേ.

ി ി: റി യ

] ടി

സ സ

മാസ്റ്റര്‍ തങ്ങളുടെ ചങ്ങാതിയാണ്‌. ഒയെയ്ക്കും അതുതന്നെ

യാകും തോന്നിയിരിക്കുക.

റ; ര്‍
ടു ച്ച്‌1 ലവ ;

മറന്നില, ടി 4

പ്ല. മറ്റ 4

ു ലവ യു 4 6

റി ക റ റി റി

ൂ റു 3 ല്‌

ലി റിനെ

4 ു) 8

റിയി ഴ്‌
ല്‌ സ ദ

ിന്‍െ

ങ്കിലും ു ]] ൫ 9 കട്ടു

റില്‍ ിടി

ച്‌ ു ലച ച്ചു

കിടന്നു.

വസന്തത്തിന്റെ വരവായി. ടോട്ടോചാന്‌ റ്റോമോ ഗാക്വെ

ി ള്ള

ു ൂ

ത്തിന്റെ ആരംഭം.

വീണ്ടും വസന്തം; അവളുടെ രണ്ടാംവര്‍ഷം

സ്കൂള്‍ മൈതാനത്തിലെ മരങ്ങളിലൊക്കെയും തളിരുകള്‍

പൊട്ടി. തിരക്കിട്ടു വിരിഞ്ഞ പുക്കളെക്കൊണ്ട്‌പൂച്ചെടികളും

റ്‌ ി ॥ി
പ പീ പം പം 6

ര്‍ നു റി ി

പ്പൂ ു. റു

₹ ല്‍

റ്റ ുഞ്ഞു, ു ച്ചും എ,

ത്തെല്ലാം കൂട്ടുകാരേ വിശേഷങ്ങള്‍?” മൂരിനിവരുമ്പോഴെ

റലകള്‍

റു ച! ു

നീട്ടി. ി। ി। ര്‍ ി( 1;
ു. ൂ

ു; ു; ു;

൪, ണാന്ന ിയ്പി

റു ൫

ി ]

ള്ള

ര ദന്തി

പ്പ ു റ

ത്തുടിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

വീണ്ടും വസന്തം; അവളുടെ രണ്ടാംവര്‍ഷം

979

കാലം.

ക്തമായിരുന്നു.
ലാക്കി. സ്റ്റു റ

തിയാണെന്ന്‌
. ഇപ്പോള്‍ ടോട്ടോചാനും കൂട്ടരും രണ്ടാം

ിരി അവര്‍ നി ടി

പ്ലാദിച്ച,

1] പി ടോട്ടോ

ലി

ര്‌ ര്‍

ഗ്‌ ി റ)

ത്തോടെ എമ്പാടും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

റിചി
ടട ചി

9)

ത്തിരുന്ന'

ഇഷ്യപ്പെട്ടു. പക്ഷേ.

രം പ്പ;

ലി (ര! 4:

വിദ്യാര്‍ഥിനിയായി വളര്‍ന്നു.

ടോട്ടോ-ചാന്‍

ആരും പിരിഞ്ഞുപോയില്ല. മൂന്നാം ക്ലാസില്‍ നിന്ന്‌

കയും പ്രതിഷേധവും പ്രകടിപ്പി

കാലിട്ടടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണ്ണുകള്‍ ചുവന്നുക

ക്കള്‍ അവ, റു കാണ്ടു

പോയി, കണ്ണില്‍നിന്നു മറയുംവരെ അവന്‍ ഇടയ്ക്കിടെ തിരിഞ്ഞു

നിന്നു. ഏങ്ങിയേങ്ങി കൈവീശി.

ദുഃഖകരമായ അത്തരം മുഹൂര്‍ത്തങ്ങള്‍ ഏതായാലും അധിക

മൊന്നുമുണ്ടായില്ല. ടോട്ടോചാന്‍ ഇപ്പോള്‍ രണ്ടാംക്ലാസിലായി.

ല്‍ ദൈനംദിന വിസ്മയങ്ങള്‍ക്കായി, ആഹ്ലാദ

ങ്ങള്‍ക്കായി അവള്‍ കാത്തിരുന്നു.

അപ്പോഴേക്കു ടോട്ടോചാന്റെ സ്കൂള്‍ബാഗ്‌ അവളുടെ ചുമലി

നോടു നന്നേ ജണങ്ങിച്ചേര്‍ന്നുകഴിഞ്ഞിരു ന്നു.

അരയന്നപ്പൊയ്ക

അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരുനാള്‍ ടോട്ടോചാന്‍ അച്ഛനോടൊപ്പം

ഹിബിയ ഹാളില്‍ ബാലെ നൃത്തം കാണാന്‍ പോയി. 'അരയന്ന

പ്പൊയ്ക” എന്ന

തെന്നിനീങ്ങുന അരയന്നറാണി അഴകുറ്റ ഒരു യഥാര്‍ഥ അരയന്ന

മെന്നുതന്നെ ടോട്ടോചാനു തോന്നി. ആ അരയന്നസുന്ദരിയുമായി

അനു
അരയന്നപ്പൊയ്ക ൧ 2

മുടിപോലും ചീ, ശളെയില്‍ ജോലി

ത്തിരക്കിലായിരുന്ന അമ്മയുടെ അടുക്കലെത്തി,

“ഞാനേയ്‌, ചാരപ്പണിക്കും പോണില 4, തെരൂവിദിപാഴ്ടുപം

ടാനും പോണില്യ, ടിക്കറ്റ്‌വിക്കാനും പോണില്യ," അവള്‍ പറ

ഞ്ഞു. “ബാലെ പഠിച്ച്‌അരയന്നപ്പൊയ്കേല്‌ ചേരാമ്പോവ്വും"

“ഉവ്വുവ്വ്‌
,” അമ്മ അത്ഭുതമൊന്നും പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല,

ബാലെ കാണുന്നത്‌ ആദ മായിട്ടായിരുന്നെങ്കിലും, മനോഹ

രമായി നൃത്ത ണ്‍ മരിക്ക

ക്കാരിയെക്കുറി ച്ച്‌റാന്‍ ി മാസ്റ്ററില്‍ നിന്നു

കേട്ടറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌
. മാസ്റ്ററെ പ്പോലെ ഇസഡോറാ ഡങ്കണും

ഡാല്‍ക്രോസിന്റെ രിതികളാല്‍ സ്വാധീനിക്കപ്പെട്ടിരു ന്നു. തന്റെ

ഏറ്റവും മഹത്തായ കാര്യമെന്ന്‌അവള്‍ തീരുമാനിച്ചു.

റ്റോമോയില്‍ യുറിത്ത്മിക്സ പ്പി ുള്ള മാസ്റ്റ

റുടെ ഒര; യത്ത്‌യ ി( റക്രേന്ദം

നടത്തുന്നുണ്ട്‌
. അമ്മ ൂ ൦ കഴി, ു ടോട്ടോ

ചാനെ നൃത്തം പഠിപ്പിക്കാനുള്ള ഏര്‍പ്പാടുണ്ടാക്കി. “അത്‌ ചെയ്യ്‌

ടോട്ടോ. ഇതു ചെയ്ത്‌ ടോട്ടോ എന്നൊന്നും അമ്മ അവളെ നിര്‍ബ

കാട്ടിയാല്‍ അവര്‍ അനുവാദം കൊടുക്കും. കൂടുതല്‍ ചോദ്യങ്ങ

മമളാന്ന, ക്ി്ല. അവര്‍ റു! 100)

നുള്ള സരകര്യം ചെയ്തുകൊടുക്കുകയാണു പതിവ്വ്‌

.

'അരയന്നപ്പൊയ്ക'യില്‍ തനിക്ക്‌ആടാനാവുന്ന ദിനം കിനം

കണ്ട്‌ട്ടോ നൃത്ത ി 0 തൂട

പക്ഷേ, പരിശീ, ്ല്തായ

വ്യത്യസ്‌ ന്നു. റ്റോ, ി ു പോലുള്ള

യൂറിത്ത്മിക്സ്‌ ങ്ങ തെപി ിതത്തിനും

0 നിത്താരികള്‍ക്കുമൊപ്പം ചിട്ടയായി ചുവടുവയ്ക്കേണ്ടതെങ്ങ

0 യെന്ന്‌അദ്ദേഹം കൂട്ടികളെ പഠിപ്പിച്ചു. ചില പ്രസിദ്ധമായ ശിലു

0 ള്‍ അദ്ദേഹം ത്തിച്ചാ ്‌ക്കും, ഉദാഹര

242 ടോട്ടോ-ചാന്‍

അഴ

ര! ു ു

ദ്‌
വുന്നോനെ!” എന്ന പ്രാര്‍ഥനയും മറ്റും. അദ്ദേഹം താളമിട്ട്‌പാടും;

വു "കുട്ടികള്‍ ി

രി

അലറും; “പോ, അതുകേട്ടാലുടന്‍ കുട്ടികള്‍ സ്വാഭാവികമായും

ഒപ്പം

അദ്ദേഹവും നാ ചിലപ്പോള്‍ " സര്‍ഗ്ൃത്തി

ണ്‍മി' റിച്ച്‌

ലപ്പോള്‍ * ി ന്‍ ല്‍ "യിരി

ക്കുന്ന ഒരു ദ്യുതി

ന്നോന്റെയും 'സര്‍ഗ്ഗത്തിലേയക്കു കണ്‍മിഴിച്ചുള്ള ആര്‍ത്തനാദ

4 ര്‌

രി

2 ട്‌ ന്നേ;

ന്ദരി! അവളുടെ സ്വപ്നം നിറയെ ആ രുപം മാത്രം.

ഒരു ദിവസം ടോട്ടോചാന്‍ ധൈര്യമവലംബിച്ചുകൊണ്ട്‌

സമീ ി ി

4 ൭ 4 [ ു റു. പുരു

ന്‍ രാമ മി

49 ചുരു റു ൭

്ത 0) ിണ്നി്ി

ു! 8

ഉന്നമട്ടില്‍ വിടര്‍ത്തിപ്പിടി റി ട്‌ ടോട്ടോ

ചാന്‍ ചോദിച്ചു;

“ഇതുപോലെ ഒന്ന്‌എപ്പഴേലും പഠിപ്പിക്ക്വോ?”

രി!
ടുുാനോട:

ന്‍

“ഇവിടെ നാം അത്തരം നൃത്തം പരിശീലി"

ട്ട യ ി. വാസ്തവ

റില്‍ റില്‍

കീയമായ പി സ്വയം പ ിചുണ്ടാഭങ്യെടുക്കു

ിന്നിത്തി

ങ്ങുന്ന തിള അവ്യ ഒരുപാടു കൊതിച്ചു;

പ്പ' 4
കൃഷിമാഷ്‌ 242

ഞ്ഞു.“ ന്‍, നിന്റെ ച്ചു

ഹി റി റ്‌

ലി റു !

എനിക്കിഷ്ടം."

ലി റി റി

ു; ൽ 4 4

ല്‌ റ റ

നായ നൃത്താചാര്യന്‍. “(ഫീബാലെ' ജപ്പാന്‍കാര്‍ക്കു പരിചയപ്പെടു

ി റിനെ വ)

ു ല്ല ്

പ്രദേശത്തിന്‌ “സ്വാത്ന്ത്ര്യത്തിന്റെ മലനിര' എന്ന അര്‍ഥത്തില്‍

ി റി ] ]
വയ) $ 4 ച ന്നു

ടി! ി റിന്‌ ന

പ്ലാറ്റ്‌സ്‌ വ

ജ്‌, ച്‌

ന്ദമെന്തെന്നു പഠിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച ആ കാലത്ത്‌

!

കൃഷിമാഷ്‌

ഴ്ച [ടി ടിട്‌

0 ത്‌

ടി റ ഴു [॥ ര്‍ത്ത

ച്ചു പഠിപ്പ റ്‌ ച്ച

റി ി ന്‍ ന്‍

പ്പ ടട

ര്‍ ി

വ്വ റു. 4 റു പ

3 ര്‌ ര്‌ ടി

റിന്ന! ടി യില്‍ ] ിക്കയ്യന്‍

ക്ല ് ഴു ത്തിലൂ ടെ ൂറ്റിയിട്ടിരി

ക്കുന്ന ഒരു തോര്‍ത്ത്‌

. കാലിനോടു പറ്റിച്ചേര്‍ന്ന നരയന്‍ നീല

ട്രനസര്‍ ള്ളി കീറിയിട്ടുണ്ട്‌

. ഷൂസിനു [1

റബ്ബര്‍ റം ഇടുങ്ങിയ ന തലയില്‍

ക്ലി പ്പിയയഃ

കയ്യില്‍ കൂട്ടി നില്‍ക്കുകയായിരുന്ു.

ക്കിയപ്പോള്‍ കൊച്ചുടോട്ടോയ്ക്കു സംശയമായി." തേ എവി

ി ുതപ്പെട്ടു. റ്റു ച്ചു ചുളിവു

തി ി ടിയിരി

ടോട്ടോ-ചാന്‍

കിടക്കു ദന്‍

എല്ലാം മുമ്പെവിടെയോ കണ്ടിട്ടുള്ളതുപോലെ.

ങാ” പൊടുന്നനെ അവള്‍ക്കോര്‍മവന്നു.

നീര്‍ ॥ി ില്‌ ലി ടി

വ്വ ു

ല്ലേ?” ഉത്സാഹപൂര്‍വം അവള്‍ ചോദിച്ചു.

“ഉവുവ്വ്‌
,” മുഖംചുളിച്ച്‌
, പല്ലു പുറത്തുകാട്ടി ചിരിച്ചുകൊണ്ട്‌

“അധ്യാപകന്‍ ' പറഞ്ഞു. ത നടക്കാനെ

ല്ല... നെറയെ

കടുകിന്‍പുക്കളുള്ള പാടാല്ലേ, അത്‌ എന്റെ പാടാ.”

“ഹായ്‌, അപ്പൊ നിങ്ങള്‌ ഞങ്ങടെ ഇന്നത്തെ മാഷാവാമ്പോ

ണു” ത ന്്ര്‍ത്തുവിളിച്ചു;

“ഏയ്‌, അല്ല... ല്ല..." കൈ ല്‍ ചലിപ്പിച്ച്‌തെല്ല്‌

ഒരു

വെറും കൃഷിക്കാരന്‍. പിന്നെ, ങ്ങടെ ഹെഡ്‌ മാസ്റ്റര്‍ വിളിച്ച

തോണ്ടു വന്നു. അത്രേള്ളൂ."

"അല്ലല്ല 1] ു വി ന്‌?

വയലില്‌

കുഷിയിറക്കുന്നതെങ്ങളനയെസു നിങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കാംന്ന്‌

ഇദ്ദേഹം കം സമ്മതിച്ചും അതായത്‌, രൊട്ടിയുണ്ടാ

വിചാരിക്യാ. അതുപോലെ. " മാസ്റ്റര്‍ അതി പറ

ഞ്ഞു, ”

പറഞ്ഞുകൊട്ത്തോളു.”

ഒരു സാധാരണ എലിമെന്ററിസ്‌കൂളിലാണെങ്കില്‍, ആരാ

] ി ിപിക്കാന്‍

പ്പ

യ്‌ ി

ര്‍

ര്‍

ര്‍

റ്‌ ര്‍

ച്ചിടത്തോളം പ്രധാനമെന്ന്‌ആ കരുതി.

“അപ്പൊ, തൊടങ്ങാം, ല്ലേ...” കൃഷി പഠിപ്പിക്കും മാഷ്‌ കുട്ടിക

ളോടായി പറഞ്ഞു.

[!

കൃഷിമാഷ്‌ 245

യുണ്ടായിരുന്നു. തടാകത്തിനു മുകളില്‍ വ്ൃക്ഷത്തലപ്പുകള്‍

തണല്‍വീശിനില്‍ക്കുന്ന പ്രശാന്തമായ ഒരിടം, കൈക്കോട്ട്‌

,
4 1)

ച്‌ റ) മാസര്‍

ച്ചു ു. 1]

റ ചി ചി ി

കിടന്നു.

റിനെ നിര്‍ ി

റു) ു

റില്‍ ആദ്യംകളപ

റ്റ്‌ു. ഉ

റിക്കലാണ്‌. ടിച്ചു ിച്ചുഎല്ല

യ്‌ ികള്‍, അവയുടെ

4 ു റ, റ

ി ഴി ര്‍വി ര്‍ ര്‍

പറ്റ ച്ച, വി

രി ) റി

ിന്ന്‌അവയെ അവ

എട്ടിനു അപകടകാരികളായ ക റ്‌ ഒന്നാന്തരം

ലി പ്പറ്റി; മണ്ണി

വ ച്‌ 6]

സ്‌

റി, ി

0 പ്പ

റി പഠിപി ി; ി

3! പ്പ്‌
,

റ ളി
പ ലി

.ഉഴവുചാ

ലുകള്‍ ങു രിതി, രബ തളിക്കേണ്ട രീതി തുടങ്ങി

ങ്ങളും ക്രമത്തില്‍ അദ്ദേഹം വിശദീകരിച്ചു. ഒപ്പം അവയൊ

ക്കെയും ചെയ്തുകാണിക്കുകയും ചെയ്തു.

്‌ടി! ിര്‍ ികളി

കി ] ന ത്ത്‌
, കൃഷിക്കാരന്‍

മാഷ്‌ അവനെ സമാശ്വസിപ്പിച്ചു, “പേടിക്കേണ്ടാ ട്ടോ, ഇവിടുള്ള

ര [₹ പി

അതൊന്നും ചെയ്യില്യ."

റിയി

യ
ു

കീടങ്ങളെ

ച്ച്‌
, പിന്നെ കാലാവ

246 ടോട്ടോ-ചാന്‍

സ റിച്ച എല്ല ് 4 "ലൂക

കണ്ടെത്തിയതൊക്കെയും കുട്ടികള്‍ക്കു പകര്‍ന്നുകൊടുക്കു

മ്പോള്‍. ല്‍ തഴമ്പിച ആ ള്‍

ം ച്ച ടെ

സാക്ഷ്യപ്രതങ്ങളായി തിളങ്ങി.

കൃഷിക്കാരന്‍മാഷിന്റെ സഹായത്തോടെ ഞാറുനടില്‍

വനി റി റി ്
ന്നു

ു, വായി.

ണ്ടായിരുന്നു

അതാഴിചാല്‍ നിതി റി

വ ി റ രുടെ

വിരൽപ്പാടുകൾ വീണ പുത്തന്‍പാടം.

ആ ര്‍

ങ്ങ

ളുടെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഓന്നത്യങ്ങളില്‍ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു. അദ്ദേ

൮൪

ത ഷ്‌ പ്പ്‌

ആര്‍ത്തുവിളിക്കും, “ദേ നമ്മുടെ കൃഷിമാഷ്‌ പോണു” “മാ

് ളവും മറ്റും കുട്ടിക

പം റു നഃ ടെ ധാന്യ

ച്ച! ച്ചു റുമൊരാള്‍

ദിവ ര്‍ ॥ി;

റ്‌ [ ര്ട്േട്വ

രെയും അറിയിക്കും. സ്വന്തം കൈകളാല്‍ വിതച്ച വിത്തുകള്‍

റില്‍ ഴ്‌

യന്റെ വിസ്മ
യാഫ്ലാദങ്ങളെന്തെന്നു കുട്ടികള്‍ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞു. രണ്ടേം

മൂന്നോ പേര്‍ ഒത്തുചേരുന്നിടത്തെല്ലാം അവരുടെ ചര്‍ച്ച തങ്ങ

ടി

പു; ു ു; വായി

മാറി.

ിന്‍െ ി

% തു

പലതും സംഭവിക്കാന്‍ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു. പക്ഷേ, റ്റോദമാ

യി

ത്ത

ക്കുറിച്ചാലോചിച്ചു. അവര്‍ക്കുമേല്‍ അപ്പോഴും ശാന്തിയുടെയും

നു.

0; ര്‍
തുറന്ന പാചകശാല

ഒര ദി ി;

മുരിയാടാതെ, ടി, ടി

തുറന്ന പാചകശാല ൧ 47

സ്റ്റേഷനിലേക്കു വച്ചുപിടിച്ചു, "ഇടിവെള്ിമലയിടുക്കില്‍ തുറന്ന

പാചകശാല, ഇടി, റില്‍ തു സ്വ

യമെന്നോണം അവള്‍ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു,

അത്‌ ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയുടെ നാവിനു താങ്ങാനാവാത്ത

ില്ല്‌
, പക്ഷേ, ചി। ി

ന റ ഹി

റ്റ ത
ി ടി

മുങ്ങിചത്ത

പ്പംപിടിച്ചതല്ല ൫

റിനി,

റു) റു

ആരെങ്കിലും അടുത്തുവന്നു “ജുഗെമു-ജുഗെമു...” എന്നാരംഭി

റി ന്‍ ന്‍

ലി

ങ്ങിയാലോ, 'ഇടിവെട്ടിമലയിടുക്ക്‌
" അപ്പടി മറന്നതുതന്നെ. എന്തി

ന്‌, ി, റു ി ിവു , “ഒന്നു

ചാടിക്കോട്ടെ” എന്നു പറഞ്ഞാല്‍പ്പോലും സംഗതി കുഴയും.

ര്‍ റി

൮! ന്നില്ല ു ഉരു

വിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കാന്‍ തന്നെ അവള്‍ തീരുമാനിച്ചു. “ഇടിവെട്ടിമല

ടാലി, പില്‍..." ഭാഗ്യ

റു, 4

യില്ല. രസകരമായ മറ്റെന്തെങ്കിലും കണ്ണില്‍പ്പെടാതിരിക്കാന്‍

അ ി ന നി

വി ഒറ്റ്‌

യ ര്‍ ി,

പ്പ ര്‍ സ്‌

ടു റ, തി വിടി

സ്റ്റ 6

ടട!

ക ി

രന്‍ എതിരെ വരുന്നു. “ഹലോ ഇന്നു നേരത്തെയാണല്ലേ,”

ര്‍ ടി മ; ു ടി ന്‍ ക്ഷേ,

ി പ്പത്തി മനസ്സി ി

സ്വയം നിയ്യത്രിച്ചു. അയാള്‍ക്കു കൈവീശി യാത പറഞ്ഞു

കൊണ്ടു വിട്ടിലേക്കോടി.

ഗേറ്റുകടന്നതും തൊണ്ടുപൊട്ടുമാറുച്ചത്തില്‍ അവള്‍

അമ്മയെ വിവരമറിയിച്ചു. “ഇടിവെട്ടിമലയിടുക്കില്‍ തുറന്ന പാച

കശാല്ധ” ു ര്‍വിളി ല്‍

924
41 ം

246 ടോട്ടോ-ചാന്‍

സ റിച്ച എല്ല ് 4 "ലൂക

കണ്ടെത്തിയതൊക്കെയും കുട്ടികള്‍ക്കു പകര്‍ന്നുകൊടുക്കു

മ്പോള്‍. ല്‍ തഴമ്പിച ആ ള്‍

ം ച്ച ടെ

സാക്ഷ്യപ്രതങ്ങളായി തിളങ്ങി.

കൃഷിക്കാരന്‍മാഷിന്റെ സഹായത്തോടെ ഞാറുനടില്‍

വനി റി റി ്

ന്നു

ു, വായി.
ണ്ടായിരുന്നു

അതാഴിചാല്‍ നിതി റി

വ ി റ രുടെ

വിരൽപ്പാടുകൾ വീണ പുത്തന്‍പാടം.

ആ ര്‍

ങ്ങ

ളുടെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഓന്നത്യങ്ങളില്‍ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു. അദ്ദേ

൮൪

ത ഷ്‌ പ്പ്‌

ആര്‍ത്തുവിളിക്കും, “ദേ നമ്മുടെ കൃഷിമാഷ്‌ പോണു” “മാ

് ളവും മറ്റും കുട്ടിക

പം റു നഃ ടെ ധാന്യ

ച്ച! ച്ചു റുമൊരാള്‍

ദിവ ര്‍ ॥ി;

റ്‌ [ ര്ട്േട്വ

രെയും അറിയിക്കും. സ്വന്തം കൈകളാല്‍ വിതച്ച വിത്തുകള്‍

റില്‍ ഴ്‌

യന്റെ വിസ്മ

യാഫ്ലാദങ്ങളെന്തെന്നു കുട്ടികള്‍ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞു. രണ്ടേം

മൂന്നോ പേര്‍ ഒത്തുചേരുന്നിടത്തെല്ലാം അവരുടെ ചര്‍ച്ച തങ്ങ

ടി
പു; ു ു; വായി

മാറി.

ിന്‍െ ി

% തു

പലതും സംഭവിക്കാന്‍ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു. പക്ഷേ, റ്റോദമാ

യി

ത്ത

ക്കുറിച്ചാലോചിച്ചു. അവര്‍ക്കുമേല്‍ അപ്പോഴും ശാന്തിയുടെയും

നു.

0; ര്‍

തുറന്ന പാചകശാല

ഒര ദി ി;
മുരിയാടാതെ, ടി, ടി

തുറന്ന പാചകശാല ൧ 47

സ്റ്റേഷനിലേക്കു വച്ചുപിടിച്ചു, "ഇടിവെള്ിമലയിടുക്കില്‍ തുറന്ന

പാചകശാല, ഇടി, റില്‍ തു സ്വ

യമെന്നോണം അവള്‍ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു,

അത്‌ ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയുടെ നാവിനു താങ്ങാനാവാത്ത

ില്ല്‌
, പക്ഷേ, ചി। ി

ന റ ഹി

റ്റ ത

ി ടി

മുങ്ങിചത്ത

പ്പംപിടിച്ചതല്ല ൫
റിനി,

റു) റു

ആരെങ്കിലും അടുത്തുവന്നു “ജുഗെമു-ജുഗെമു...” എന്നാരംഭി

റി ന്‍ ന്‍

ലി

ങ്ങിയാലോ, 'ഇടിവെട്ടിമലയിടുക്ക്‌
" അപ്പടി മറന്നതുതന്നെ. എന്തി

ന്‌, ി, റു ി ിവു , “ഒന്നു

ചാടിക്കോട്ടെ” എന്നു പറഞ്ഞാല്‍പ്പോലും സംഗതി കുഴയും.

ര്‍ റി

൮! ന്നില്ല ു ഉരു

വിട്ടുകൊണ്ടിരിക്കാന്‍ തന്നെ അവള്‍ തീരുമാനിച്ചു. “ഇടിവെട്ടിമല

ടാലി, പില്‍..." ഭാഗ്യ

റു, 4

യില്ല. രസകരമായ മറ്റെന്തെങ്കിലും കണ്ണില്‍പ്പെടാതിരിക്കാന്‍

അ ി ന നി
വി ഒറ്റ്‌

യ ര്‍ ി,

പ്പ ര്‍ സ്‌

ടു റ, തി വിടി

സ്റ്റ 6

ടട!

ക ി

രന്‍ എതിരെ വരുന്നു. “ഹലോ ഇന്നു നേരത്തെയാണല്ലേ,”

ര്‍ ടി മ; ു ടി ന്‍ ക്ഷേ,

ി പ്പത്തി മനസ്സി ി

സ്വയം നിയ്യത്രിച്ചു. അയാള്‍ക്കു കൈവീശി യാത പറഞ്ഞു

കൊണ്ടു വിട്ടിലേക്കോടി.

ഗേറ്റുകടന്നതും തൊണ്ടുപൊട്ടുമാറുച്ചത്തില്‍ അവള്‍

അമ്മയെ വിവരമറിയിച്ചു. “ഇടിവെട്ടിമലയിടുക്കില്‍ തുറന്ന പാച

കശാല്ധ” ു ര്‍വിളി ല്‍

[ ടോട്ടോ-ചാന്‍

ത്തില്‍ത്തന്നെ അവര്‍ക്കു കാര്യം പിടികിട്ടി.

ജിയുഗോക

യില്‍നിന്നു മുന്നു സ്റ്റേഷന്‍ അപ്പുറത്തുള്ള തൊദോരോകി

റെയില്‍വേ സ്റ്റഷന, ു പ്രദേശ

മുണ്ട്‌
. അവി; ി കിയ്‌, ഇടിവെ

ട്രിമലയിടുക്ക്‌
. ഒരു വെള്ളച്ചാട്ടവും നീര്‍ച്ചാലും പച്ചിലക്കാടുകളും

ചേര്‍ന്നു ചാരുതയാര്‍ന്ന അവിടം പഴയ ടോക്കിയോ നഗരത്തിലെ

പരസിദ്ധിയാര്‍ജ്ജിച്ച ്രദേശങ്ങളിലൊന്നം റ

പാചകശാല, അതായത്‌, കുട്ടികള്‍ അവിടെ തുറന്ന പുല്‍മേട്ടിലി

' രുന്നു പാചകം ചെയ്യാന്‍ പോകുന്നു എന്നര്‍ഥം. ഇത്രയും

കടുത്ത

ഒരു പ്രയോഗം കു
ട്ടികളെ എങ്ങനെയാണാവോ പഠിപ്പിക്കുക?

അമ്മ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. പക്ഷ, കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കുതുഹലത്തിന്‌

എന്തും ലളിതമായി മനസ്സിലാക്കാനാവുമെന്നു

തെളിയിച്ചു

കൊണ്ട്‌ടോട്ടോചാന്‍ അതു ഹൃദിസ്ഥമാക്കിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

കുഴപ്പംപിടിച്ച ആ വാക പത്തിന്റെ കുരുക്കില്‍നിന്നു മോചനം

കിട്ടിയതില; ി വിശദാംശ

ങ്ങള്‍ ഓരോന്നായി ടോട്ടോചാന്‍ അമ്മയെ വിവരിച്ചു കേള്‍പ്പിച്ചു.

വരുന്ന വെ റ്‌ ത്തില്‍ കുട്ടിക ല്ലാം സ്കുളില്‍

ഒത്തുചേരും. ഒരു ചോറ്റുപാ

ചോപ്പ്സ്റ്റിക്കുകള്‍ (അപ്പാന്‍, ൭൨൭

ളില്‍ ഭക്ഷണം കഴി, ു

നാഴി അരി. ഇത്രയും കൊണ്ടുചെല്ലണം. പന്നിസു

" പദ്ധതിയുണ്ട്‌
. അതുകൊണ്ട്‌കുറച്ചു പന്നിയിറ

കളും കൂടിവേണം. പിന്നെ ഇടയ്ക്കു ലഘുഭ

വേണമെന്നുണ്ടെങ്കില്‍ അതു,

ങാ പിന്നെ പാചകം ചെയ്‌,

നെറഞ്ഞുകവിയുംന്ന്‌മാസ്റ്റര്‍ പ്രത്യേകം പറഞ്ഞുട്ടേധ” അവള്‍

വിട്ടുപോയൊരു കാര്യംകൂടി ഓര്‍മിപ്പിച്ചു.

തുടര്‍ന്നുള്ള ഏതാനും ദിവസങ്ങളില്‍ ടോട്ടോചാന്‍ അടുക്കള

യില്‍ അമ്മയെ ചുറ്റിപ്പറ്റി നില്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അമ്മ കറിക്കത്തി

കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത്‌, ചട്ടിയും കലവും ഉപയോഗിക്കുന്നത്‌,

അരി ി പത്തിടുന്നത്‌. എല്ല ലി ക്ഷിച്ചു.

അമ്മയുടെ അടു

തം, സൂപ്പ്‌ഒഴിക്കാനുള്ള കിണ്ണം,

ചന, കൊറിയ തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങ

൦ കോല്‍), ഒരു

പ്പുണ്ടാക്കാനും

ച്ചിയും പച്ചക്കറി

രുന്നു.

൮ ഖ്‌

പക്ഷേ, അവളെ കൂടുതല്‍ ആകര്‍ഷിച്ചതു മറ്റൊന്നാണ്‌. തിള

249
തുറന്ന പാചകശാല

യ്ക്ക

॥ി ॥ി

ന! 1]

യിലേയ്ക്കു തിരുകും.

“അതേയ്‌, ചെവീടെ മടക്ക്‌നന്നേ തണുത്താ...” അമ്മ വിശദീ

കരിച്ചു.

൭൭

0 ര്‍, ॥ി 022

ച്ചടു
യ ി ി യു

ലു രിള ി. അവള്‍ സ്വ

സവി

1 കി] പി] ി ന്‌

മന്ത്രിച്ചു.

ഞാനും ഇതേമാതിരി ചെയ്യും, തീര്‍ച്ച!

250 ടോട്ടോ-ചാന്‍

അങ്ങനെ കാത്തുകാത്തിരുന്ന വെള്ളിയാഴ്ച വന്നെത്തി.

॥ി ടി

ര പച്ച )

ി ലി ി

ടട എണ്ണമെടുത്തു. വൃ, പ്പാ;

ക്കിലെത്തി. ര്‍ 1]

ി
തടിച്ചുവിര്‍ത്ത പ മാസ്റ്റരുടെ വാക്കുകള്‍ക്കു

ു. അങ്ങുദൂരെ,

ദ ്‌്

)8

1) ശ്ശ റു ു ു.

ണ്ടിരുന്നു.

“ങാ, ഇനി നമുക്കാരംഭിക്കാം” മാസ്റ്റര്‍ പറഞ്ഞു. ത യം എല്ലാ

വേ!

ടിത്തുടങ്ങാം. ചൂടുകല്ലുകള്‍ നാം കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്‌

. കുറച്ചു

് 4

1] ച്ചാല്‍. ങും. ॥ി; ി। പ്പു അത്‌

പച്ച വസ്വി* ന നമുക്കു പ.

ര്‍ ിരി

ദ്‌ ച

ഞ്ഞു

ു 0) ു) ൂ

ി ികള്‍ ി

പ്പു ഴു പ്ല. കു! ഴിച്ചു

ലി ി റി

റ്റ:

ര്‍ ] ന്‌ ര്‍

റു! 23 റ്‌

0 ി ടി

യു
ി ര്‍ 0 ന്‍െ

ഴു 4. ; 4 9

റി റി റി കള്‍

റു) 4 എ

മെന്നു ടോട്ടോചാന്‍ സമ്മതിച്ചു. പന്നിസൂപ്പിന്റെ ചുമതലയും

ര്‍ ണ്‍

റ ന്‍ നി

പു്്കിജാം 40% പ്പാ ി

ആയിരുന്നു. അതു ജോലി ഇരട്ടിയാക്കി. കാര്ൃയമെന്തൊ

ന)

9 പ്പ ു) 9

രുന്നു അവന്‍. ന്‍റ

ന്നു പ

റിലി ത്തി ലി

തുറന്ന പാചകശാല 262

ടി ഉരുളക്കിഴണ്്‌
, ഉള്ളി, മ്‌

8 ച്ചു വടു 4 9

1] റി, ര്‍ റി
ടട എ ജി 4

[ ലു ി 4 റ്‌ 4

പ്പ ം! സാക

റി

ലവ) 8! 9: 4 4

ി ി ി, നതി വി

ചല പ്പ വര്‍

6 ധി ്്ി

4 ടി

ര്‍ നി 0 ൪, [1]

$ ു! പ!

ന്‍ റി [॥ റ

00% ി

ി ി!

അച്ചറോകെട്ടെ എല്ലാവരിലും വലിയ നില

“ഞാനേയ്‌, അച്ചാറ്‌ ഒന്ന്‌ശ്രമിച്ചു നോക്കിന്നേള്ളു, ട്ടോ”

അവള്‍ വിനയപുരസ്സരം പ്രഖ്യാപിച്ചു.

പന്നി സൂപ്പില്‍ മസാലയും മറ്റു വാസനപ്പൊടികളും

ഹാനി
ു ൦ മൂക്കു, ു,

ശ്‌...” ്രമം നിറഞ്ഞ അപശബ്ദങ്ങള്‍

% റി

പ്പ;

്അളില്‍നിന്നും കൊതിപ്പിക്കുന്ന മണം ഒഴുകിപ്പരന്നു. അടു

പ്പില്‍ക്കിടന്ന്‌എളന്തുങ്കിലും ലേകുണ്ണള്‌ ആവ്വരിലാമ്ുള തന്നെ

ച ൂ

ു പോം

4 ത്യ )

ര്‍പപരിചയിചി' ര്‍ ര്‍

24 4 ര്‍

റി റി നി

റ) ഴ്‌ ു

ി, ിന്റെ കി, ര്‍ വാചകത്തിനി

ര ര്‌ പ്പം 124

റില്‍,

മാറ്റങ്ങള്‍ - എല്ലാ അര്‍ഥത്തിലും അത്‌ ആവേശകരമായ ഒരു

പുത്തന്‍ അനുഭവമായിരുന്നു.

॥ി റി

വച്‌ ടി പ്പ ്ി ്്

ഞ്ഞു ല്‍, രില്‍ ര്‍ റി ന്‍

ുരാപ്പഴല്ല ല്ല ൮ുലു്വദുരു

ില്‍ിഷരി। ര്‍ ടി ിന്‍െ

ട്‌ ദ്യ )

222 ടോട്ടോ-ചാന്‍

യിരുന്നു. അവ.
ന്നു എല്ല

ഞ്ഞിരുന്നു പക്ഷേ,

റ്റോമോയിലെ അമ്പതു കുട്ടികളും ഒന്നിച്ചു പ

ചവച്ചരച്ചിറക്കിടാം കഴിച്ചിടുന്നതൊക്കെയും..."

“ഞാന്‍ വിനയപൂര്‍വ്വം ഇതില്‍ പങ്കുചേരുന്നു” എന്ന “ഇറ്റാദാ

ി പ ച്ചി ി ॥ി പ,

മായി. ॥ി ി

മാത്രം.

"ന്നേരായിട്ടും നീയൊരു നല്ല കുട്ട്യാ"

“ദാ നോക്‌, നേരായിട്ടും നീയൊരു നല്ല കുട്ട്യാ"

സ സ്‌ റ്‌ ര്‍ ലവ ൪

ആവര്‍തിക്കും. ള്‍ ചിരി തുള്ളിച്ചാടി

“ഉവ്വ്‌
, ഞാന്‍ നല്ല കൂട്്യാ" അങ്ങനെതന്നെ

അവള്‍ സി്ക്യിട ചെയ്തു.

സംഗയമില്ല, പലതുകൊണ്ടും ഒരു നല്ല കുട്ടിയായിരുന്നു

ട്രോട്ടോ വാന്‍ ല്ല

*നേരായിട്ടും നീയൊരു നല്ല കൂഭ്യാ"

റി 0

കിച്ചു

സംഗതി

മ്പയാണ്‌.

യാണെങ്കിലു
ന്‍ !

ത്തിരിച്ച്‌
.

ച്ച.

കൊണ്ടിരുന്നു.
ല് വ!

വേദ

ര്‌ ി ൂ.

അവള്‍ക്കു വിവരിച്ചുകൊടുത്തു. അവള്‍ നേരെച്ചെന്ന്‌

റില്‍ കീഴ്‌,

പ്പ്‌

തിരക്കി. * ഇന്നേയ്‌, ഞാനെറച്ചിയാ, ൮

ച്ചി ശബ്ദമൊന്നുയര്‍ത്തി അതു പറഞ്ഞതും രിടില്ലിട

ര്‍ 0 ഴ്‌

യി. പിന്നീട്‌ രി

വനു
24 ടോട്ടോ-ചാന്‍

കഴിഞ്ഞില്ല ി। ട്ട്‌ട്‌ ര്‍ ടി

ര്‌ ു ുസു

യില്‍ ചാടിയതുപോലെ ഒരുപാടൊരുപാട്‌.

ഖ്‌ റ

വ! ി ി ൪

6 ലി ൦ ലി

റിഷി ഗ്ര റ

ല്‍ വ], പ്പ. മറ്റു റു ക

ി റിനേത്‌

1. റു 1

വശ്നങ്ങള്‍ ര്‍ തറി

്്‌പ്പ സ്ലയരക്കു

രി ടി, നന്‍

പ്ര [വി

॥ി; [1 1!

റു റു ൂ

ിപ്പി

ദ്യാര്‍ഥികള്‍ക്കിടയില്‍ ഏതു ലട അ പിന്തു

ടരര്‍ന്നത്‌. ു

ല്ല തസ്‌ പ്‌ ടീ; 6

3 ഒ) ള്‍, ര്‍ ക

വ്വ ി റു പച്‌

പ്ര %

റ പ്പ റ്റ മാപ്പ്‌

പറയ്‌."

ടോട്ടേ ന്റ ി। ൪, മറു കുടി,

ര്‍ വരി

4 ര്‌

ി। ॥ി ിയി

റു സ്റു,

ലെത്തി. ി। ി ി।
ല്യത്തോടെ അവളോടു പറയും, ലം] നോക്ക്‌
, നേരായിട്ടും

നീയൊരു നല്ല ഡ്‌ ല്‍ എന്ന പദം ളു

ച്ച! അതു

റില്‍ ര്‍ക്ക്‌അതിനെ ര്‍ റി

റ്‌ സ

റി റി രി

തന്നെ ചെയ്യും.

അ കം 6 സ 1

ആഗ്രഹിച്ചത്‌? ഇങ്ങനെയെന്തോ ആയിരിക്കണം, “പല കാരണ

ങ്ങളാലും ചിലരൊക്കെ വി യിരു നല്ല കുട്ടിയ

ല്ലേന്ന്‌ക്ഷേ

ഖ്‌ 9 റ ന ള

സ്‌

ര ര്‍
കൂടുതല്‍,

ര്‍ ര

മുമ്പ്‌
. യഥാര്‍ഥത്തില്‍ അദ്ദേഹം എന്താണുദ്ദേശിച്ചതെന്ന്‌

അവന്റെ മണവാട്ടി ി

ി !, സൊസൊകു

ളുടെ മനസ്സിന്റെ ആഴങ്ങളില്‍ “ഞാന്‍ നല്ല കൂട്ടിയാണ്‌ എന്ന ആത്മ

വിശ്വാസത്തിന്റെ വേരുകള്‍ അദ്ദേഹം നട്ടുപിടിപ്പിച്ചു. ചില

ു ുായ്റ്ററു

൪ യില്‍ കി ടി. പലപ്പോഴും

റു 4 പ്പാഴു

തികള്‍ ിരി ര്‍

അവള്‍ നെഞ്ചില്‍ കൈവച്ചുവിളിച്ചു, “എന്റീശ്വരാ!”

ലി

ല്‍ ു

ര്‍ത്ത്ത്‌ യതി! ി ന്‍

ച്ചു ു, ൽ

ി ടി നിര്‍ ്ി ര്‍ ്‌പര്‍ശി.

ച്ച

വാക്കുകള്‍-

“ടോട്ടോചാന്‍, നേരായിട്ടും നീയൊരു നല്ല കുട്ട്യാ”

അവന്റെ മണവാട്ടി
ടോട്ടോചാന്‍ അന്നു വളരെ ദുഃഖിതയായിരുന്നു.

വളി ി। ട്‌ ര്‍ റി ിസി

്ു ട്‌ ക ക ി

6, 6 പ്പ

ട്‌ റ്‌ കിത്‌,

. [വ മി” പ്പി!

ന്‍ ിന്‍െ ഷ്‌ പ്പിച്ചു

നലോംര? നെനക്കറിയ്യോ;” ം അവന്‍ ചോദിച്ചു “കിത്സു

നെയ്ക്ക്‌ഇംഗ്ലില്‍ എന്താ പറയ്ക?”

“ആ...” അവള്‍ കൈമലര്‍ത്തി.

“ഫോക്സ്‌!”

ന " അവള്‍ കം പ്പെട്ടു

ത്തിന്റെ സുഖത്തിലായിരുന്നു ടോട്ടോചാന്‍. അതിനുശേഷം

തന്റെ തീവണ്ടി ി]

0 ന്‍, റിയി

ഴ്‌ ത്ത

1 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ക്കിയതേയില്ല [ഖി

ശരിപ്പെടുത്തി.

ളു ന്‍

ല്‌;

ില്‍ ി. ദ്‌ ച്ചത്‌.

റ ച്ച

റി ടിബി !

്്‌ൂ

വി ക ര്‍പെടിരി
ു। റു റു. : പട 6

കയായിരുന്നു.

“ഏയ്‌ ടോട്ടോചാന്‍”

൪ ടി, റ] ട്‌

അത്‌ തായ്ചാനായിരുന്നു. “വലുതാവുമ്പൊ ഞാന്‍ നിന്നെ

കല്യാണം കഴിക്കില്യ. നീയിനി എത്ര കെഞ്ചിയാലും ശരി,

എനിക്കു നിന്നെ വേണ്ട." ഒറ്റശ്വാസത്തില്‍ ഇത്രയും പറഞ്ഞു

ര്‍ ി 0 ന്‍

ി നി റ

ലു നിന്നി മ

ന്‌

വലിയത,

ു ു

ത്തന്നെ നിന്നു. ആ തല നിറയെ അവള്‍ ഒരുപാടു ബഹുമാനി

രീ ]

1 പ്‌
നി റി വി

ഷമഭിന്നം' എന്നു കളിപ്പേരിട്ടത്‌.

പൊളിഞ്ഞുപഴകിയ പള്ളിക്കൂടം" മു

കൈകള്‍ പോക്കറ്റില്‍ തിരുകി ചിന്താമഗ്നയായി കൊച്ചു

ടോട്ടോ നിന്നു. അവനെ ഉപ്രരവിക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ

യി ന്‍ റി
ല്ല 1! അവ

ഖ്ച്‌ റ രവിച്ച

4 19 യിച്ചു,

മാഴവന്‍ റി ിദി ച്ചി

ത്തി

മി ന്‍ . അതേയ്‌,

ണങ്ങി

യെ; കാരണംണ്ട്‌
. ഇന്ന്‌സുമോ ഗുസ്തീല്‌, നീ അവനെറിങ്ങിന്‌

പൊറത്തേക്ക്‌തുക്കിയെടുത്തെറിഞ്ഞില്ലേ, ങ്ഹാ... അതാ. അല്ല

അതിലിപ്പോന്താ ഒരതിശയം. ആ പെരുത്തുവീര്‍ത്ത തലേം

ലി സ്‌ ॥ി വാനു

പറ്റ്‌
ക? പക്ഷേ, അവനിപ്പഴും നിന്നോടു ഭയങ്കര ദേഷ്യം...”

ഖേദത്തോടെ ടോട്ടോചാന്‍ ഓര്‍ത്തു. അതെ, അതുതന്നെ

യാണു കാര്യം. എന്തൊരപരാധമാണു താന്‍ ചെയ്തത്‌. ഉള്ളു

കെൊണ്രെപ്പാടിഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന തായ്ചാനെ, ദിവസവും അവന്റെ

റ
ര ു. ു. പ്പ ു റുള്മു തരാന്‍

റിയിതാ രി റ ട്‌

) പ്പിക്കു ലി

ര്‍വി ട്‌ രി, ലു തു

യ്മിപ്പത്‌?

പക്ഷേ, വള, ി പ്പ 1] ]]

ച്ചതു ലപമ്ില്ല.

൫ കി റിനി ര്‌

[ ലം സ്‌
സാരംല്യ, ഞാന്‍ രി ന്‍

കള്‍മ ര്‍പി തിരാ മു

പ്പിച്ചു ു ു ച. “എ

ന്തൊക്കെയായാലും എനിക്കവനെ ഇഷ്ടുംല്ലേ."

॥ിട്മ്ദ്റിഷ്‌.

റ്‌ ലി ിച്പി 6 രു

ശീലുണ്ടായിരുന്നു;

സ്‌കൂളില്‍വച്ച

പ്പ റ) ) വദദിനട

ന്നിട്ടുണ്ട്‌
.

റ ന്‍ ു ിരിച്ചു പുല

മി ര) മ്‌ ഭി ച

ു പൂ; ു ടികള്‍
ഒന്നിച്ചുപാടും.

1 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ക്കിയതേയില്ല [ഖി

ശരിപ്പെടുത്തി.

ളു ന്‍

ല്‌;

ില്‍ ി. ദ്‌ ച്ചത്‌.

റ ച്ച

റി ടിബി !

്്‌ൂ
വി ക ര്‍പെടിരി

ു। റു റു. : പട 6

കയായിരുന്നു.

“ഏയ്‌ ടോട്ടോചാന്‍”

൪ ടി, റ] ട്‌

അത്‌ തായ്ചാനായിരുന്നു. “വലുതാവുമ്പൊ ഞാന്‍ നിന്നെ

കല്യാണം കഴിക്കില്യ. നീയിനി എത്ര കെഞ്ചിയാലും ശരി,

എനിക്കു നിന്നെ വേണ്ട." ഒറ്റശ്വാസത്തില്‍ ഇത്രയും പറഞ്ഞു

ര്‍ ി 0 ന്‍

ി നി റ

ലു നിന്നി മ

ന്‌

വലിയത,

ു ു

ത്തന്നെ നിന്നു. ആ തല നിറയെ അവള്‍ ഒരുപാടു ബഹുമാനി

രീ ]
1 പ്‌

നി റി വി

ഷമഭിന്നം' എന്നു കളിപ്പേരിട്ടത്‌.

പൊളിഞ്ഞുപഴകിയ പള്ളിക്കൂടം" മു

കൈകള്‍ പോക്കറ്റില്‍ തിരുകി ചിന്താമഗ്നയായി കൊച്ചു

ടോട്ടോ നിന്നു. അവനെ ഉപ്രരവിക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ

യി ന്‍ റി
ല്ല 1! അവ

ഖ്ച്‌ റ രവിച്ച

4 19 യിച്ചു,

മാഴവന്‍ റി ിദി ച്ചി

ത്തി

മി ന്‍ . അതേയ്‌,

ണങ്ങി

യെ; കാരണംണ്ട്‌
. ഇന്ന്‌സുമോ ഗുസ്തീല്‌, നീ അവനെറിങ്ങിന്‌

പൊറത്തേക്ക്‌തുക്കിയെടുത്തെറിഞ്ഞില്ലേ, ങ്ഹാ... അതാ. അല്ല

അതിലിപ്പോന്താ ഒരതിശയം. ആ പെരുത്തുവീര്‍ത്ത തലേം

ലി സ്‌ ॥ി വാനു

പറ്റ്‌
ക? പക്ഷേ, അവനിപ്പഴും നിന്നോടു ഭയങ്കര ദേഷ്യം...”

ഖേദത്തോടെ ടോട്ടോചാന്‍ ഓര്‍ത്തു. അതെ, അതുതന്നെ

യാണു കാര്യം. എന്തൊരപരാധമാണു താന്‍ ചെയ്തത്‌. ഉള്ളു

കെൊണ്രെപ്പാടിഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന തായ്ചാനെ, ദിവസവും അവന്റെ

റ
ര ു. ു. പ്പ ു റുള്മു തരാന്‍

റിയിതാ രി റ ട്‌

) പ്പിക്കു ലി

ര്‍വി ട്‌ രി, ലു തു

യ്മിപ്പത്‌?

പക്ഷേ, വള, ി പ്പ 1] ]]

ച്ചതു ലപമ്ില്ല.

൫ കി റിനി ര്‌
[ ലം സ്‌

സാരംല്യ, ഞാന്‍ രി ന്‍

കള്‍മ ര്‍പി തിരാ മു

പ്പിച്ചു ു ു ച. “എ

ന്തൊക്കെയായാലും എനിക്കവനെ ഇഷ്ടുംല്ലേ."

॥ിട്മ്ദ്റിഷ്‌.

റ്‌ ലി ിച്പി 6 രു

ശീലുണ്ടായിരുന്നു;

സ്‌കൂളില്‍വച്ച

പ്പ റ) ) വദദിനട

ന്നിട്ടുണ്ട്‌
.

റ ന്‍ ു ിരിച്ചു പുല

മി ര) മ്‌ ഭി ച
ു പൂ; ു ടികള്‍

ഒന്നിച്ചുപാടും.

ടോട്ടോ-ചാന്‍

പുറമെ കണ്ടാല്‍ അകമാത്സു

ഒരു പൊളിഞ്ഞുപഴകിയ പള്ളിക്കൂടം;

കതകു തുറന്നൊന്നകത്തുചെന്നാല്‍

എന്തൊരു കേമന്‍ പള്ളിക്കൂടം!

ചിലപ്പോള്‍, അതുവഴി

ളിലെ കുട്ടികളും അകമാത്സു സ്കൂളിനെ ചുണ്ടി ക്ട

സ്തുതിക്കും.

പുറമെ കണ്ടാല്‍ ഈ അകമാത്സു

എന്തൊരു കേമന്‍ പള്ളിക്കുടം

കതകുതുറന്നൊന്നകത്തുചെന്നാല്‍

പൊളിഞ്ഞുപഴകിയ പള്ളിക്കൂടം

മി

അവസാനിക്കുക.

ി
ു ന്‌ ൂളിന്റെ റു

മാനിക്കുന്നത്‌ ആ ഭാഗമാണ്‌. അതുകൊണ്ട്‌ഒരു പള്ളിക്കൂടം

വ ി റർ

ര്‍

4 ു (

ഗി

മാക്കേണ്ടതില്ല. അ ിരി

യ്യു ്

രന, ടി,

യിരിക്കും ഈ വികടസ്തുതി ആലപിക്കാഠ്‌. 0

ഒപന മയ്‌ കഴിഞ്ഞു റ്റോമോവി

ദധാര്‍ഥി

ന; ം വു

ത്തില്‍ തുടരാം. അവിടെ എന്തുചെയ്തും സമയം പോക്കാം.

കള്‍ക്കു സ്വതന്ത്രമായി മു ളു കൂട്ടി

സ്റ്റ ി. അതു

കൊണ്ട്‌കഴി ച ത

ി ു,

റി റി പു ര്‌ 8 ലി

റ്റോമോ

യില്‍.

മ ിലകുട്ടികള്‍

പന്തുകളിയില്‍ എര്‍പടിി കുറേപേര്‍ ഇരുമ്പുകമ്പി

“പൊളിഞ്ഞുപഴകിയ പള്ളിക്കൂടം" 26 ൭

ര്‍ക്കിടയി ിമറി ടീ,

റ്റകു, ) 4 ]
രിമാ

പൂക്കളെ പിപി ക്രിലര്‍ എതാനും ചില

ന്നു,

ട്‌ ര്‍ റ ി

റ റ്‌ പ്റ്ചംഃ

കൂട്ട

ട്ടി

ത്തില്‍ തായ്ചാനെപ്പോലുള്ള ചിലരുണ്ട്‌

, അവര്‍ ക്ലാസ്റുമ് ന;

പിന്നില്‍ ഫിസിക്ു സംബന്ധമായ പരീക്ഷണ നടത്തു

ത റി [)

9:

യിലാണ്‌.

പിടിച്ചുകൊണ്ടുവന്ന ഒരു നാടന്‍പൂച്ചയെ മലര്‍ത്തിക്കിടത്തി

റു സൂ ു

യായിരുന്നു ര്‍

ട്ടില്‍ ി ഴ്‌

പുറത്ത്‌അത്യൂച്ചത്തില്‍ ഒരു പട്ടുയര്‍ന്നു.

പുറമെ കണ്ടാല്‍ റ്റോമോസ്കൂളൊരു

പൊളിഞ്ഞുപഴകിയ പള്ളിക്കൂടം

കതകുതുറന്നൊന്നകത്തുചെന്നാല്‍

അതിലും പഴകിയ പള്ളിക്കും!

! 1 മ ൯ വിധി

ം പ്പ! 23

ന്നു. ഗേറ്റ്‌റ്റ്‌

“പോസ്റ്റിന്റയ്രേം വളര്‍ണ വാതില്‍ '. ഏതായാലും ആ ശബ്ദ

ര്‍ 1]

4: ) ര്‍

ര വ്‌

വാടുന്നത്‌ ൂ.റ്റേ റു ്യാലു,

റ റി
്ല ു

കലികയറി. മറ്റുള്ള കുട്ടികള്‍ക്കും രോഷം അടക്കാനായില്ല.

അവ്വമൂല ഗേറ്റിനടുത്തേക്കു പ്ഞത്തി, അതു ശമ്രോരു

ന്നു, ു കൂളി

ക്കുടം' എ ര്‍ര ിച്ചു ണ്ട്കൂ വി

അവര്‍ ഓടിമറഞ്ഞു.

| ക്ഷേ ി ികള്‍

ടോട്ടോ-ചാന്‍

പുറമെ കണ്ടാല്‍ അകമാത്സു

ഒരു പൊളിഞ്ഞുപഴകിയ പള്ളിക്കൂടം;

കതകു തുറന്നൊന്നകത്തുചെന്നാല്‍

എന്തൊരു കേമന്‍ പള്ളിക്കൂടം!

ചിലപ്പോള്‍, അതുവഴി

ളിലെ കുട്ടികളും അകമാത്സു സ്കൂളിനെ ചുണ്ടി ക്ട

സ്തുതിക്കും.

പുറമെ കണ്ടാല്‍ ഈ അകമാത്സു

എന്തൊരു കേമന്‍ പള്ളിക്കുടം

കതകുതുറന്നൊന്നകത്തുചെന്നാല്‍

പൊളിഞ്ഞുപഴകിയ പള്ളിക്കൂടം

മി

അവസാനിക്കുക.

ു ന്‌ ൂളിന്റെ റു

മാനിക്കുന്നത്‌ ആ ഭാഗമാണ്‌. അതുകൊണ്ട്‌ഒരു പള്ളിക്കൂടം

വ ി റർ

ര്‍

4 ു (

ഗി

മാക്കേണ്ടതില്ല. അ ിരി

യ്യു ്

രന, ടി,

യിരിക്കും ഈ വികടസ്തുതി ആലപിക്കാഠ്‌. 0

ഒപന മയ്‌ കഴിഞ്ഞു റ്റോമോവി

ദധാര്‍ഥി

ന; ം വു

ത്തില്‍ തുടരാം. അവിടെ എന്തുചെയ്തും സമയം പോക്കാം.

കള്‍ക്കു സ്വതന്ത്രമായി മു ളു കൂട്ടി

സ്റ്റ ി. അതു

കൊണ്ട്‌കഴി ച ത

ി ു,

റി റി പു ര്‌ 8 ലി

റ്റോമോ

യില്‍.

മ ിലകുട്ടികള്‍
പന്തുകളിയില്‍ എര്‍പടിി കുറേപേര്‍ ഇരുമ്പുകമ്പി

“പൊളിഞ്ഞുപഴകിയ പള്ളിക്കൂടം" 26 ൭

ര്‍ക്കിടയി ിമറി ടീ,

റ്റകു, ) 4 ]

രിമാ

പൂക്കളെ പിപി ക്രിലര്‍ എതാനും ചില

ന്നു,

ട്‌ ര്‍ റ ി

റ റ്‌ പ്റ്ചംഃ

കൂട്ട

ട്ടി

ത്തില്‍ തായ്ചാനെപ്പോലുള്ള ചിലരുണ്ട്‌

, അവര്‍ ക്ലാസ്റുമ് ന;

പിന്നില്‍ ഫിസിക്ു സംബന്ധമായ പരീക്ഷണ നടത്തു

ത റി [)
9:

യിലാണ്‌.

പിടിച്ചുകൊണ്ടുവന്ന ഒരു നാടന്‍പൂച്ചയെ മലര്‍ത്തിക്കിടത്തി

റു സൂ ു

യായിരുന്നു ര്‍

ട്ടില്‍ ി ഴ്‌

പുറത്ത്‌അത്യൂച്ചത്തില്‍ ഒരു പട്ടുയര്‍ന്നു.

പുറമെ കണ്ടാല്‍ റ്റോമോസ്കൂളൊരു

പൊളിഞ്ഞുപഴകിയ പള്ളിക്കൂടം

കതകുതുറന്നൊന്നകത്തുചെന്നാല്‍

അതിലും പഴകിയ പള്ളിക്കും!

! 1 മ ൯ വിധി

ം പ്പ! 23

ന്നു. ഗേറ്റ്‌റ്റ്‌

“പോസ്റ്റിന്റയ്രേം വളര്‍ണ വാതില്‍ '. ഏതായാലും ആ ശബ്ദ

ര്‍ 1]
4: ) ര്‍

ര വ്‌

വാടുന്നത്‌ ൂ.റ്റേ റു ്യാലു,

റ റി

്ല ു

കലികയറി. മറ്റുള്ള കുട്ടികള്‍ക്കും രോഷം അടക്കാനായില്ല.

അവ്വമൂല ഗേറ്റിനടുത്തേക്കു പ്ഞത്തി, അതു ശമ്രോരു

ന്നു, ു കൂളി

ക്കുടം' എ ര്‍ര ിച്ചു ണ്ട്കൂ വി

അവര്‍ ഓടിമറഞ്ഞു.

| ക്ഷേ ി ികള്‍

ടോട്ടോ-പാന്‍
ക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഇങ്ങനെ പാടി;

ഏറ്റവും കേമംറ്റോമോഗാക്വെന്‍

നമ്മള്‍ പഠിക്കും റ്റോമോ ഗാക്വെന്‍!

ഒന്നുരണ്ടടി നടന്നശേഷം അവള്‍ കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തു:

പൊറമേ നോക്ക്യാലും അകമേ നോക്ക്യഠലും

ഏറ്റോം ഏറ്റോം ഏറ്റോം കേമം!

കൊള്ളാം. നല്ല പാട്ട്‌

. ടോട്ടോചാന്‍ വിചാരിച്ചു.

ര്‍ക്ക്‌ി [1 ി

റി, ി

റ്റാരു മൂ 4

തൊണ്ടയുയര്‍ത്തിപ്പാടി. ഏവരും അതുകേട്ടു.

രുടെ ശബ്ദമാണതെന്നു സ്കൂള്‍രളപ്പില്‍നിന്നിരുന്ന

റടികിടിയി
യില്ലെങ്കിലു ടി,

പ്രയലു 0

വണ നടന്നു ിന്റെ പാട്‌ ആണ്ടിറങ്ങി.

ഏറ്റവും കേമം റ്റോമോ ഗാക്വെന്‍

നമ്മള്‍ പഠിക്കും റ്റോമോ ഗാക്വെന്‍!

വിലപ്പെട്ട റിബ്ബണ്‍ 7

ര്‍ ത്തിയില്‍ ൩൪ ി

ഹു ! മുരപ്പെട്ട

ി ॥ിപപി, ക്ഷേ, കുട്ടികളെ

) 4 പ്പിത്കു; 4

റി ന്‌ ി
ര! 1]

യായിരിക്കെ.

ലൊരു, ക ല്‍ പ്രശ്നങ്ങള്‍ വളരെയേറെ

സസ്രമ്പദായം പിന്തുടര്‍ന്നുവരുന്നവരുടെ വിമര്‍ശനങ്ങളില്‍

നിന്ന്‌അക്കാലത്ത്‌റ്റോമോ രക്ഷപ്പെട്ടിരുന്നുമില്ല.

ിത്തകാടി

ലി ൭ 3 6 ലി

ട്രികള്‍.

ഏറ്റവും കേമം റ്റോമോ ഗാക്വെന്‍

നമ്മള്‍ പഠിക്കും റ്റോമോ ഗാക്വെന്‍!

പൊറമേ നോക്ക്യാലും അകമേ നോക്ക്യാലും

ഏറ്റോം ഏറ്റോം ഏറ്റോം കേമം!

അന്നു റ്റോമോയിലെ സായാഹ്നമണി മുഴങ്ങിയതു പതി

വിലും താമസിച്ചായിരുന്നു.

വിലപ്പെട്ട റിബ്ബണ്‍

ി ക്ക്‌റി, ിവ്‌ നി

റു ച റ്റ്‌

ന്‌ ॥ി

ു റു പ്പ!

ടി! ഭക്ഷണവേ

ച്ച മാസ്സ

റില്‍ ടി വക്ഷേ. ഴ്‌

ഉ ു റു മു

ന ॥ി ല്‍ രിരി

4 ര്‌ പ്പ $ ച്ച)

മൂ മുഖമുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചതന്നെ.

വന്‍ നിന്നെ കണ്ടതു നന്നായി,” വിച പറ

ഞ്ഞു.

യായിരുന്നു

ഉവ്വോ” വിശേഷപ്പെട്ട വിവരങ്ങള്‍ വല്ലതും മാസ്റ്റര്‍ക്കു

0 ല്‍കാനായേക്കുമെന്ന വിചാരം അവളെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു.

264 ടോട്ടോ-ചാന്‍

അവള്‍ക്കു ദുഃഖമുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ, മാസ്റ്റര്‍ കുഴപ്പ

ില്‍പെടിരി, റ്‌ ക്‌

പ്പ ു ച്ചു.

മാത്രമല്ല, തങ്ങളു ആരാധനാപാത്രമായ മാസ്റ്റര്‍ റിഖ്ണ്‍

പ്പ:
പിന്തി ത; വിഷമംതോന്നി. ഇതായിരുന്നു

ര്‍ ട്‌ ടി ി

സ ; റുകയു,

ചെയ്തു

ു, ുട്്റേ

സ്വാഭാവികമായ ഒരു കടമയായി.

പിറ്റേന്നുരാവിലെ ടോട്ടോചാന്‍ സ്കൂളില്‍ പോയശേഷം

4 പ്പ: ടെഡി
റിയറി'നന്‍െ ി റി രി

9 ു, 4

ല്‍

റ്റ റിബ്ബ, ന്നു, വ റു

റിബണ്‍ ട്‌ ലി

ച ടട വ

ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു. ഓര്‍, റ്‌

പ്പു; പ്പ ു)

ിയത്‌, ചിരി

ഖ്‌ പ്പ്ച്ച

അവര്‍ക്കു തോന്നി.

മുറിവേറ്റവരെ കാണാന്‍ പോയ കഥ

കി

ി ി ര്‍ശി ॥ിവി. ി ട്‌

റ) 2

റില്‍ നി പി ണു

പ്പ പ്പാ:

ടിപി, ടി ി

പ്പ ൮: 9

ട്രിയായിരുന്നു ്കുളു, ൂ ട്ടി ,

റ ി ക്ഷേ.

റ്റ ള്ള

ചെറിയ പള്ളിക്കുടങ്ങളില്‍നിന്ന്‌ഒരാള്‍ മതി. പങ്കെടുക്കുന്ന

ടു; 1) ര്‍
ച്ച റു

ണ്ടാകും.

റ്റോമോയുടെ പ്രതിനിധി ടോട്ടോചാനായിരുന്നു.

വി, ര്‍ റി ിലല. കണട ധ

പ്‌ [ി ര്‌ ണ്‌

റി ॥ി (തീ. അവര്‍ പി റ

ച ു ു

നയിച്ചു ॥ി। ടി റി

വ, ച്ച ട്ട

മുറിവേറ്റവരെ കാണാന്‍ പോയ കഥ 26

ക്കാര്‍. ചിലര്‍ കി ിലാണ്‌. റ്റു [1] ന്നു മുറി

ര്‍ ജി ച്‌

ലം ക്ക്‌
. പക്ഷേ. , മില്ല, [| ൂരു ൫

ു; ച്ചു ഴ്വ

ര്‍ ചിരി, രി!

ട്ട ്ി കയു,

ചെയ്യുന്നുണ്ട്‌
. അവള്‍ക്ക്‌ആശ്വാസം തോന്നി.

കി റില്‌! ന്മ ത്ന,

ച്ച൪ കു; 6 4

നിര്‍ത്തി, ടി ു ു,

ര്‍

വന്നത്‌" കുട്ടികളെല്ലാം തലകുനിച്ചുവന്ദിച്ചു.ടിച്ചര്‍തുടര്‍ന്നു. “ഇന്ന്‌

,

ല്ല ചി
മായ: ] വിജയിക്കട്ടെ” ആലപി, ന്നു."

ര റില്‍ ര്‍

സസൂക്ഷ്മം താളമിട്ടുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു. “റെഡി വണ്‍... ടു... തീ...”

പരസ്പരമറിഞ്ഞുകൂടാത്തവരെങ്കിലും, പിഴയ്ക്കാത്ത താള

ത്തോടെ ഏകസ്വരത്തില്‍ കുട്ടികള്‍ പാടാനാരംഭിച്ചു.

“മേല്‍ക്കൂരകള്‍ തന്‍ കടലുകള്‍ക്കപ്പുറം

മേഘജാലങ്ങള്‍ തന്‍ കടലുകള്‍ക്കപ്പുറം...”

ന്‍

൮!

൫ റില്‍ പഠിച ില. ടോട്ടോചാന്‍

[ര വ്വ

റി;

എ യ്യും; 9 ു) റ)

പറ്റി ഇരുന്നു. ആ കട്ടിലിന്റെ തലയ്ക്കല്‍, ആര്‍ദമായ മുഖഭാവ

റ്‌ റ ട്ട്‌ചരി, ികന്‍

റിയി
പ്പം ലി

ണമായി. * യ ട്ട ചതു,

പു:

യുള്ള എല്ലാവരും ഒന്നിച്ചുപാടി, അതിമനോഹരമായ ശബ്ദ

ത്തില്‍.

“ദീപങ്ങളെല്ലാം കൊളുത്യ ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌

ദേവ, വരം നതി

ിഴിചി,

സിമ,

266 ടോട്ടോ-ചാന്‍
ി റി

ച്ച), ു 1)

ങ്ങി. ്] ടിച്ചര്‍ ു “ഇനി “പെണ്‍, ി

ദി! വണ്‍... ടു... ത്രീ...”

അതും ടോട്ടോചാനു വശമുണ്ടായിരുന്നില്ല. കുട്ടികള്‍

ഐമ ി തി ] ി

1.

ലി ു

ട്‌ റ നന്‍ ിരിക്കുന്ന

പ്പ; റ ു;

ി ിരുന്ന;

ട്ട അവ

റി ന ര്‍ റി
റു

ച്ചു. “കുട്ടിയെന്താ പാടാത്ത?"

അവള്‍ക്കു വല്ലാത്ത കുറ്റബോധം തോന്നി. സൈനികരെ

ര] ര്‍പി

പ്പ

ക്കാതിരിക്കുക. അതു തെറ്റല്ലേ? അവള്‍ മൈര്യപൂര്‍വ്വം പറഞ്ഞു

“ഉവ്വ്‌എനിക്കറിയാവുന്ന ഒരു പാട്ടുണ്ട്‌

. അതു പാടാം.”

ിശ്ചയിക്കപ്പെട്ട പരിപാടിയില്‍ റി

കയായിരുന്നു.

“ഏതു പാട്ടാണു പാടാന്‍ പോകുന്നത്‌?” ടീച്ചര്‍ ചോദിച്ചു.

ക്ഷേ.

പ്പ 6

ര ച
4!

*ചവച്ചരച്ചിറക്കിടാം

കഴിച്ചിടുന്നതൊക്കെയും...”

പാട്ടുകേട്ട്‌ചില കുട്ടികള്‍ക്കു ചിരിപൊട്ടി. ചിലര്‍ പരസ്പരം

മുറുമുറുത്തു. “ഇദ്‌ ഏതാ പാട്ട്‌

? കേട്ടിട്ടില്യാലോ.” ട്രീച്ചര്‍ താളമിടാ

ി ര്‍ ി ത്തി

ള്ള

ന്നു. ഉ ു, ള്‍ ശര

റി

റു. എല്ല റുവി

0]

റു റു ച്ച്‌
ടോട്ടോ പാടി.

“ചവച്ചരച്ചുമെല്ലവേ

ഇറച്ചിചോറുമീന്‍കറീം!”

ടടപൂ ക: മിലി

മുറിവേറ്റവരെ കാണാന്‍ പോയ കഥ

ഴു ര്‍ ടര്‍

ക്കല്‍ ഞ്ഞത്‌ ികനെ

റു! 4

ളു മറി ॥ി

റു; ു) ൮!

താന്‍ അരുതാത്തതെന്തോ ചെയ്തിരിക്കുന്നു എന്നുതന്നെ

അവള്‍ മരിച്ചു. അച്ഛനെക്കാള്‍ അല്‍പംകൂടി പായം തോന്നി

അന്‍ ടിവീ,

ു; റു, ു റു ു

യില്‍ സ്പര്‍ശിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു. “നന്നായി കുഞ്ഞേ, നിനക്കു

നന്ദിവ”

ര്‍

റി ലിപി

ു. ു. പ്പ
്ദത്തില്‍ ലീപ്‌

“ഇനിനാം“ റി ന്നതു ിരി,

൫, ച] ്ി, ര്‍

വായിച്ചുകൊള്ളൂ.”

ട്ട ു ച

ആരംഭിച്ചു ൯ തന്റെ ്രിയപ്പെ ററ

ന്നാക്കി. ിരു നു ള്‍ചു; ിരുന്നു. എന്നി

ര്‍ ചിരി. ിരി, ഞ്ചിരിച. അവള്‍

ട്ടു ച്ചു.

തന്നോടുതന്നെ മന്ത്രിച്ചു. “ ചിരിച്ചല്ലോ, എനിക്കു സന്തോഷായി!"

എന്തിനായിരുന്നു ആ മനുഷ്യന്‍ കരഞ്ഞത്‌? അയാള്‍ക്കു

ടി! ിടു ക്കി

ഒരു പക്ഷേ
ലിനി
26 -,

ലി ആരേഗ്യവല്‍ക്കം 269

ദ കപ്പ റു ലി ടിന്‌ നം ഇരുപതു ന [॥

ന്നു. പക്ഷേ. ടി ിിള്‍ നി റ 2

കള്‍ ലം ടട ു

അ ്ടാഷഫുര്‍വം വായിച്ചും എ്ൂമുന്നു; നോക്കി അയാള്‍ തുടര്‍ന്നു, “താങ്കള്‍

ക്കു വേണമെങ്കില്‍ ഒരു

ലി ലി 6 ു!

ര്‍ ടിടി ച

ട്ട ധ്യ

ആരോഗ്യവല്‍ക്കം ലു ക്കിടയില്‍ ടിച്ചു. അയാ

റില്‍ ല്ല ചന്ന ച്ച)

ൂ റി ള്‌ . ചാ റൂവി ില്‍

ട്‌ യ അയാള്‍ പറഞ്ഞു.

ട്‌ ി। ക [1 റ ര

രി ്റ്റഷന്റെ ഗേറ്റ “ഒര്‍... ലേശം ചവര്‍പ്പ്‌

... ഉവ്വ്‌
, ഒരു ലേശം...

ക്കുകയായിരുന്നു ടോട്ടോചാന്‍. റി ലി റു, “താ

റു

തി, ച്ചു ടിര്തി [7 നം കന്‍ പിടി മി റ്‌ ട്ര

ല്ല പ്പ വിം 6 "ണ്‌ വ്വ ] 1 9

ലം: പ്പ എ ്ി ു. ു “പക്ഷേ,

ു അതി വിന്നി റി ൪ ॥ി ടി, വര്‍പാ മാത്ര

റ 4 ല്‍ പി ത്സ ലി പം

[രിപു റു 4 പിണച്ചിരി ൬, 7, രോഗം ഗുരു

ക ലം പ്പ ു ല്ല രു

വ നി ില്‍ക്കു, ഈവാക്കു തരാവസ്ഥയിലൊന്നുമല്ലെന്നു വ്യക്തം. ഇനി ആ

നില്‍ക്കുന്ന

8 0 ടി ി

റ! ട്‌ ൽ ലി ് ലെ 3! ം ഷ്യ 00%:

യി [1 ് ച്ചാ ചുറ്റു ക്ഷിച്ചുനോക്കാമല്ലോ.

കൂടിയിട്ടുണ്ട്‌
.6

ന ച പ്പഠകൂ ൪ റ്റ ളി, കൈയില്‍ ഒരു

ന്‍ ന ിടായിരി ച ി ത

ര്‍ ൽ റ ലം പ്‌: നം

൮ , “നോക്കു; ക ം [) ) ്‌[
[2 ലി പി 6

ു. ഏഴരവെളു ല്ല!" അവര്‍ സസന്തോഷം പ്രഖ്യാപിച്ചു.

॥ിന്‌ ില്‍നി। ി [

പ പ്‌ പ [ ! ു

ക റ്‌ ശബ്ദം ഒന്നുകുടി കനപ്പിച്ച്‌അയാള്‍ തുടര്‍ന്നു. “വെറും ഇരു

യണമോ? എങ്കില്‍ ട്ട്‌മരപു റി ി ി ലിയ

റു പപ ു, ു ലച

വാനാണോ അല്ലയോ എന്ന്‌

. അതേ വിശേഷപ്പെട്ട “ആരോഗ്യ, ൃവല്‍ക്കം"
ഏറ്റവും തുച്ഛ ക്കു

റിമ [!

₹ ളുടെ ആരോഗ്യരഹസ്യം. തികച്ചും ലാഭകരം!

! ക്കു ര്‍ ചാരനിറമുള്ള ആ മരത്തൊലി ഒന്നു രുചിച്ചു നോക്കാന്‍

ലു മി ി ി. പക്ഷേ, ള്‍ ി ി

പി, ലം ന [5 ടീ;

ട്‌ ഉല ി 100 ന ന

ി; ൫ ര്‍ പ്‌" ॥ ന്നു. ഒടുവില്‍ ിച്ചു ] ച്ചത്‌ സ്കൂളു

പു മില്ല വിടുമ്പൊ ഇവ്ടെത്തന്നെ കാണ്വോ?”

ു നോക്കൂ, ക്ക്‌
, നിങ്ങളെ; “തീര്‍ ി ി ണ്ട്‌ര്‍

ടി മു ന ച്‌ 6 [പി [ചി

ല്‌ റു പ്പ ഇ ഞ്ഞു.

'അ
270 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ദ്‌ ി! ന്നി, ളു

ഞ്ഞു. ി, പ്പ ല്ല. ക്ലാസ്‌ തുടങ്ങ

്‌॥ി ിച്ചു. തീവണ്ടി

ല്‌ സ പ്പ ടം"

ടിയി ല്‌

3 ുത്തുവച്ച ി [)

ത്തോടെയായിരുന്നു.

“ആരേലും എനിക്ക്‌ഇരുപതു സെന്‍ കടംതര്വോ?”

സെന്‍ യഥാര്‍ഥത്തില്‍ € ഒരു വലിയ തുകയൊന്നുമില്ല. പക്ഷേ

ആരുടെ കൈവശവും അതുണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഞാനേയ്‌ വീട്ടില്‍ ചോയ്ച്ചുനോക്ക്യാലോ?” മിയോചാന്‍ പറ

ഞ്ഞു.

മിയോചാന്‍ ഹെഡ്മാസ്റ്ററുടെ മകളാണല്ലോ. അത്തരം

അസം

റും ഒരു യ

॥ി റി ൪ ട്‌ ന്‍ വീ. ട;

ര്‌ ്‌റ്‌ ച്‌

ലി

[₹ ല്‍ ദ ര

[ ു നും ട്ട ച്ച

്‌ടിനി രം ] [ന
ച്ചു. പക്ഷേ.

ഞ്ഞാലേ തരു."

നാ ഷാ ഓഫീസിലെത്തി.

കണ്ണട മെല്ലെ ഈരിക്കൊണ്ട്‌അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു. മു

ലി എന്തുചെയ്യാനാ?"

അദ്‌

വാങ്ങാനാ” ഉത്തരം വളരെ പെടടെന്നായിരുന്നു. മാസ്ററര്‍ക്കു കാതു

കമായി.

ങാഹാ! അതെവിട്യാ വാങ്ങാന്‍ കിട്ടണേ?”

"സ്റ്റേഷന്‌ മുന്നില്‌.” മുമ്പത്തേതിലും ഇരട്ടിവേഗത്തില്‍

“ങാ, ഉവ്വ ത മാസ്റ്റര്‍ പറഞ്ഞു. പ

ക്ഷേ ക

രോമ

ര്‍ട്ടിന്റെ സ്‌

6, ി വം: 2!

ആരേഗ്യവല്‍ക്കം 270
“വളരെ നന്ദി മാസ്റ്റര്‍" കൊച്ചുടോട്ടോ പറഞ്ഞു, "അമ്മയോട്‌

ലു ടി ന്‍

തരാറുണ്ട്‌
. എന്നാലേയ്‌.

റ!

ച്ച ചു. 'ആരോ

ശ്യവല്‍ക്കും! വ്യാപാരി അവിടെത്തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു. പ

ഗു ച്ചു

നി ടിനി [1 ര്‍

കണ്ടു; അവളുടെ കൈയിലെ ഇരുപതുസെന്നില്‍ കണ്ണുതട

ഞ്ഞതും അയാള്‍ വെളുക്കെ ചിരിച്ചു.

സന്തോഷാവും!”
270 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ദ്‌ ി! ന്നി, ളു

ഞ്ഞു. ി, പ്പ ല്ല. ക്ലാസ്‌ തുടങ്ങ

്‌॥ി ിച്ചു. തീവണ്ടി

ല്‌ സ പ്പ ടം"

ടിയി ല്‌

3 ുത്തുവച്ച ി [)

ത്തോടെയായിരുന്നു.

“ആരേലും എനിക്ക്‌ഇരുപതു സെന്‍ കടംതര്വോ?”

സെന്‍ യഥാര്‍ഥത്തില്‍ € ഒരു വലിയ തുകയൊന്നുമില്ല. പക്ഷേ

ആരുടെ കൈവശവും അതുണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഞാനേയ്‌ വീട്ടില്‍ ചോയ്ച്ചുനോക്ക്യാലോ?” മിയോചാന്‍ പറ

ഞ്ഞു.

മിയോചാന്‍ ഹെഡ്മാസ്റ്ററുടെ മകളാണല്ലോ. അത്തരം

അസം

റും ഒരു യ

॥ി റി ൪ ട്‌ ന്‍ വീ. ട;

ര്‌ ്‌റ്‌ ച്‌

ലി

[₹ ല്‍ ദ ര

[ ു നും ട്ട ച്ച

്‌ടിനി രം ] [ന

ച്ചു. പക്ഷേ.

ഞ്ഞാലേ തരു."

നാ ഷാ ഓഫീസിലെത്തി.

കണ്ണട മെല്ലെ ഈരിക്കൊണ്ട്‌അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു. മു

ലി എന്തുചെയ്യാനാ?"

അദ്‌

വാങ്ങാനാ” ഉത്തരം വളരെ പെടടെന്നായിരുന്നു. മാസ്ററര്‍ക്കു കാതു

കമായി.

ങാഹാ! അതെവിട്യാ വാങ്ങാന്‍ കിട്ടണേ?”

"സ്റ്റേഷന്‌ മുന്നില്‌.” മുമ്പത്തേതിലും ഇരട്ടിവേഗത്തില്‍

“ങാ, ഉവ്വ ത മാസ്റ്റര്‍ പറഞ്ഞു. പ

ക്ഷേ ക

രോമ

ര്‍ട്ടിന്റെ സ്‌

6, ി വം: 2!
ആരേഗ്യവല്‍ക്കം 270

“വളരെ നന്ദി മാസ്റ്റര്‍" കൊച്ചുടോട്ടോ പറഞ്ഞു, "അമ്മയോട്‌

ലു ടി ന്‍

തരാറുണ്ട്‌
. എന്നാലേയ്‌.

റ!

ച്ച ചു. 'ആരോ

ശ്യവല്‍ക്കും! വ്യാപാരി അവിടെത്തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു. പ

ഗു ച്ചു

നി ടിനി [1 ര്‍

കണ്ടു; അവളുടെ കൈയിലെ ഇരുപതുസെന്നില്‍ കണ്ണുതട

ഞ്ഞതും അയാള്‍ വെളുക്കെ ചിരിച്ചു.

സന്തോഷാവും!”
ന്ന ടോട്ടോ-ചാന്‍

“റോക്കിക്കും സന്തോഷാവും"” ടോട്ടോചാന്‍ കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തു.

റോക്കിയോ അതാരാ?" അവള്‍ക്കു വേണ്ടി “ആരോഗ്യ

വല്‍ക്ക്‌
ത്തിന്റെ ഒരു

യില്‍ അയാള്‍ ചോദിച്ചു.

റോക്കിയെ അറീല്ലേ? ഞങ്ങടെ നായ. അവനേയ്‌, ജര്‍മ്മന്‍

ഷെപ്പേര്‍ഡാ.”

അയാള്‍ നിമിഷനേരത്തേക്ക്‌ആലോചനാമഗ്നനായി. ശേഷം

പറഞ്ഞു “ഒര്‍ നായ... ഉവ്വുവ്വ്‌

, അവന്റെ ആരോഗ, ്യനിലയുംഉറപ്പിച്ചറി

യാം. ഇത ടി , ട്ട, അവന്‍

തുപ്പും; ല്ലേ, ത; പ്പില്ലലേ പ്പി! ണ്ടെ

ന്നര്‍ഥം.”

) ിട

൫ ി, റു ു ടട

അയാള്‍ കൊച്ചുടോട്ടോയെ ഏല്‍പ്പിച്ചു.

ന്നാ പിടിച്ചോ” ഉപദേശിക്കുന്നമട്ടില്‍ അയാള്‍ തുടര്‍ന്നു.

ര! ബ്‌ വി വ

ലിട്ട്‌ചവയ്ക്കുക. ചവര്‍പ്പുണ്ടെങ്കില്‍ രോഗം. അല്ലെങ്കില്‍

ആനയ്ക്ക്‌സമം ആരോഗ്യം"

അമൂല്യമായ “ ആരോഗ്യവല്‍ക്കം” ഒരു വര്‍ത്തമാനക്കടലാ

സില്‍ ി ര്‍ വവ പ്പി. ച്ചു ട്ടു ന്‍

വീട്ടിലെത്തി. ആ 1, യ 1 ൬.

ചെ ിയതു ു റു ടട

ചവച്ചു. ഉണങ്ങിവരണ്ടത്‌, പരുപരുത്തത്‌.

പക്ഷേ, ചവര്‍പ്പില്ല. എന്നല്ല യഥാര്‍ഥത്തില്‍ ഒരു സ്വാദും അനു

ഭവപ്പെടുന്നില്ല. രുചിരഹിതമായ അവസ്ഥ.

ഹായ്‌, ഹുയേയ്‌...! എനിക്ക്‌ആരോഗ്യംണ്ട്വേ”

"അതിനിപ്പോ ആരാ പറഞ്ഞേ ഇല്യാന്ന്‌

,” അമ്മ ചിരിച്ചു

കൊണ്ട്‌ആരാഞ്ഞു. “ഇന്നെന്താ വല്ല പുതിയ കിറുക്കും ണ്ടോ?”

ടോട്ടോചാന്‍ കാര്യങ്ങള്‍ വിശദീകരിച്ചു. അമ്മയും മരപ്പട്ടരുചി

ച്ചുനോക്കി. “ഏയ്‌ ഇതിന്‌ കയ്പൊന്നുല്യാലോ.”

ഹായ്‌, അപ്പൊ അമ്മയ്ക്കും നല്ല ആരോഗ്യച”

അടുത്തതായി അവള്‍ റോക്കിയെ സമീപിച്ചു. അവനെ

ദ്‌ പ്പി . ആദ്യ നു

ക്കൊണ്ട്‌

പ്‌; പ്പ്‌ത്ത

മണംപിടിച്ചു. പിന്നെ മെല്ലെ നക്കി.

272

ആരേഗ്യവല്‍ക്കം

പറ്റില്ല നയി പറ്റു, ര്‍ 0000 [റിയെ പറ

സ്‌ ച്ചു, നി

ണ്ടോ ഇല്ലേന്ന്‌അസ്സലായിട്ടറിയാമ്പറ്റും.

1. ചം യി ദി തൊടാന്‍ കൂഭ്ാക്കിയില്ല.,

അവന്‍ കാലുയര്‍ത്തി സുഖാലസ്യത്തോടെ ചെവിയുടെ

പിന്‍വശം ചൊറിഞ്ഞുകൊണ്ടിതുന്നു. ടോട്ടോചാന്‍ മരപ്പട്ട

അവന്റെ വായയോടു ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചു.

ങാ, ഒന്നു ചവച്ചുനോക്ക്യാട്ടെ! എന്റെ നല്ല റോക്കിക്കുട്ടന

ല്ലേ,” അവള്‍ കെഞ്ചി. “നെനക്ക്‌വല്ല അസുഖോണ്ടെങ്കിലോ. യയൌ!

അതാലോചിക്കാന്‍ വയ്യ.”

സ്സില്ല ലം ി മരപ്പ ി

ി ടി ട്‌ ുളളൂ ല്ല. അവന്‍

കടിച്ചു.
ിദീര്‍ ു ഴു.

“ഹുവേയ്‌...! എന്തുരസം. റോക്കിക്കും ഭയങ്കര ആരോഗ്യം!

1, റ്‌ 6

ല്‍കി ന, ല്ല) 7 ററ

യിലേക്കായിരുന്നു. അവള്‍ “ആരോഗ! യ വല്‍ക്കം' പുറത്തെടുത്തു.

ഒരു നിമിഷത്തേക്ക്‌“ഇതെന്താണ്‌?” എന്നു ചചോദിക്കുംമട്ടില്‍

ി ॥ി ിയിരു ി, മാസ്റ്റര്‍.

ിപി

പ്പ യ്യ യ ലി

്്‌ന്‍ ളി ുറുക്കിപ്പ്‌

ലി പിരിക്കുന്ന ഇരുപതുസെന്‍ അദ്ദേഹം കണ്ടത്‌. “ഓ! അതുശരി

മാസ്റ്റര്‍ക്ക്‌ഓര്‍മ്മവന്നു. ലി

" ചവച്ചുനോക്ക്യാട്ടെ.” ടോട്ടോചാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു. “ചവര്‍പ്പു

ില്‌ ര്‍ക്ക്‌. അല്ലെ

വി യ

10॥ല്‍ നല്ല ആരോഗ്യം!"

0

ര്‍ദി, ിരിച്ചും മറിച്ചു

റു ച്ച റു

നാക്കി സസൂക്ഷ്മം പരിശോധിച്ചു.

കയ്ക്ക്‌ന്‍ ഉത്കണണ്‍ )

(10 മുഖത്തേക്കു നോക്കി.

വ രു രൂചീം തോന്നണില്യ.”

ം ി തം ഭ്‌ റു, എനി

ദൂര്‍തായാലും കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല. വജുരെ നന്ദി,"

274 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ട്ഹെ, യി

രിക്ക്ണു.” അവള്‍ തുളളിച്ചാടി.

ു) ഖ്‌ റും മരപ്പ പ്പിച്ചു

॥ി ര] ്, ടി അതായത്‌ അവ

ു 4 4 4 പ്പട"ഖ:

ച 4; ക ക

യിക്കപ്പെട്ടു. പെരുത്തു സന്തോഷമായി ടോട്ടോചാന്‍.

ലി 0,

ൂ൪ണ്ണ; ു

അറിയിക്കാന്‍ കുട്ടികള്‍ തിക്കിത്തിരക്കി. “ഉവ്വോ, അസ്സലായ്‌ ക

നിനി

ു. ു

ഞ്ഞു.

മാസ്റ്റര്‍ക്കു നേരത്തേതന്നെ കാമ്യു മി

ത്തിലാ

൫ ച്ചു, യു,

ന നാര ി

%, ു ു

യാല്‍ ഹ്യ പര്‍വതത്തിന്റെ ശിഖരം കാണാം. ആരു ചവ

ത്തിനു ലം

ക്ഷേ. ചിന്തിച്ചു. ല്ല

ന്‍ റി ണ്‌.

അവള്‍ സരത്തോഷിക്ളൂടെ. മരപ്പട്യു രൂച്ചിക്കുന്ന ആര്‍ക്കെടി 4

ച്ചു

ു. പ്പ;

റു ു.

മാസ്റ്ററുടെ സന്തോഷമത്രയും.

ി റി

ലിപി ി; വ: ടം

ചിപ്പട്ട്യൂ ു 8 )

ന്‍ ന്‍ ശ്രമി. ിലിപിടി. ി

൭ 9 ച്ചു. ച്ച ു

അവള്‍ക്കേതാണ്ട്‌കിട്ടുകതന്നെ ചെയ്തു. പക്ഷേ അതവഖ്പ

അധൈര, ടും

നട ്‌[ ി ൭൭

റ്ും.ങാ

ഓര്‍മിപ്പിച്ചു. ഉവ്വ്‌
, ഒന്നു കടിച്ചുനോക്ക്യോ... കയ്പില്ലെര!
നീയൊരു മിടുക്കന്‍ യായയായ്ിഴ

4 ു, യ്‌

ഇംഗ്ലീഷ്‌ സംസാരിക്കുന്ന കൂട്ടി 275

ര്‍ ി ി ടി

പുറ്റ്‌

റിഞ്ഞുകൊണ്ട്‌അവള്‍ തൊള്ളതുറന്നുവിളിച്ചു, ളം

ഹുയ്‌.. പ നെനക്കും ആരോഗ്യം, ഭയങ്കര നി

കൊബായാഷിമ മാസ്റ്റര്‍ ഈഹിച്ചതുതന്നെ ജയ ചന ആരോ

ഗൃവല്‍ക്കം'

യില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടില്ല.
ടി ഴ്‌, റി ര്‍

പി ു. ു ുംമു

റ്പില്‍നി 0

പ്പ റ്റ ക്കു, ുംുരപ്പ

ി റ 4 നഷ; കിവി

. പ്പ

നി റ [₹ മ്‌ റ

ഗ്യ” അല്ലെങ്കില്‍ എനിക്കെന്തൊരാരോഗ്യം!" എന്നിങ്ങനെ

) 0!

൨ യുക.
] ു ൃമുള്ള

കട്ടിയായിരുന്നു ടോട്ടോചാന്‍.

ഇംഗ്ലീഷ്‌ സംസാരിക്കുന്ന കുട്ടി

റേ റില്‍ ്്യഡ്വിദ്(മ്മിഷ്ര്ടി ൪ ല്ല

1 ക ഒ ലി 6 ഴ്‌ [

1 നത്ത്‌
; ര്‍

ി 4 ു

0 ലുണ്ടല്ലോ” അവനെക്കുണ്ടപ്പോള്‍ ട്രോ ചാനു തോന്നി.

രൂ ശ്രദ്ധേയമായിരുന്നു.
അന്നുരാവിലെ അസംബ്ലിവേളയിലാണ്‌ മാസ്റ്റര്‍ പുതിയ

ലിയെ മിലി

യിലാണ്‌. ജാപ്പനീസ്‌ നന്നായി പറയാനറിയില യ. അതുകൊ

ര ഴം 7

ബ്‌ 6 0 കൂടുക: ല്ല

ര്‍

ശ്ര

ലുക്കി. അദ്ദേഹം തുടര്‍ന്നു.“ ഉവ്വ്‌

, ഇനിമുതല്‍ മിയാസാക്കി

276
ടോട്ടോ-ചാന്‍

ി ി റ്‌ ടി! റില്‍

ചേര്‍ക്കാം. ങാ. ൂട്ടരു.

എന്തുപറയുന്നു?”

*ചേര്‍ക്കാലോ” പടംവരപ്പില്‍ സമര്‍ഥനായ താചാന്‍ പറ

ഞ്ഞു. ് റ്‌

ു, 1

൪ തന്‍

സ്ര ത്യ ൂല്ലേ

ന്‍ ജാപ്പനീ ി ന്‌. പക്ഷേ, ഇംഗ്ലീഷിലു

പഠിപ്പിക്കാന്‍ പറ്യഞ്ഞ്ട്ു അതുപോലെ ഇവിടെ ജപ്പാനിലെ

ഇയാള്‍ക്ക്‌
. നിങ്ങള്‍ നന്നേ
ി

വി, ടി ി 0; !

ച്ചു ച്ച ച

ന്‍ റ്‌

ലി റു

ടൊപ്പമാണ്‌."

തീ ടി

ച്ച

ടി ി ര്‍ ി
ള്‍ 4 റ്റ ലി

ക്കിയെ തിരികെ തലകുനിച്ചു വന്ദിച്ചു.

എ | നി ി

[പി ലി [

ി, കുട്ടി വി, തുടക്കത്തിലേ

ന്നു ല്ല ൂ!

ക റി ഴ്‌

വീട്ടിനുള്ളിലേക്കു, നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി. “ഏയ്‌ പാടില്യ!” കുട്ടികള്‍

വിമി മില ത്ത

ച്ചു ച്ച; ി 1

ഓ, ക്ഷമിക്കണം” തെല്ലൊരമ്പോടെ അവന്‍ പറഞ്ഞു.

ശേഷം തിടുക്കത്തില്‍ ഷൂസ്‌ അഴിച്ചുമാറ്റി.

റില്‍ കലി ിരിക്ടികള്‍

3 ല്ലിട്ടതു റു

ങ്ങി. പ്പ; ി വി

ലി) പലതും പലതും.

താമി ിക്ള്‍
റി ്ി ു.

ണ്ടിക്ലാസിലും യം കുഴപ്പംല്യ.

എല്ലാ നാവുകളും ഒന്നിച്ചുചലിക്കുകയായിരുന്നു!

വി ല്‌ ക ്

ചെരുപ്പിടാം. ക്രോഗതത്തിന്റുള്ളില്‌ പാടില്യ."

ഇംഗ്ലീഷ്‌ സംസാരിക്കുന്ന കുട്ടി

രുന്നു. ത്ന 1

് ; 4 വ്യ

സ്തകം സ്‌കുളിലേക്കു കൊണ്ടുവന്നു. ഉച്ചഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ്‌

[ റി

1
എല്ലാവരു നറ ു ൻ

ളൂ ഒരു പു!

കണ്ടിട്ടേയില്ല. ങള്‍ക്കനിയാവുന്ന ചിയയപ്പുസ്

കടുംചുവപ്പ്‌
, പച്ച ക്ഷേ ഇത്മൊന്നു

) ചു

വേറെയാണ്‌.
ര്‍ ിച്ചേര്‍ന്ന, നിറഭേദ

പ്പു

ങള്‍കൊണ്ട്‌അപൂര്‍വ്വമായ നീലം. ഒക്കെയും ര്രയോണുക

എ [4 ഒ" ബ്‌ 6!

ടി; ിന്പില്‍ി, ടി, റി, [ചില

4 ി;

ി ര്‍ നന്‍ ടിന്റെ മു

പ്ല

റിനി, ളി ി ര്‍ക്കു, ി.

[ ര്‍ കം ആകര്‍ഷിച്ചു. ആദ്യ

നം ലി വിളി ടട

ചിത്രം തന്നെ അതിമനോഹരമായിയുന്നു. കമ്പിളിയുഒ

വിടി ി ച്ചു ലി

4 ടി ഞ്ഞിന്‌

ു റു ുവപ്പ, ജു ലി

ലം ു. ച്ചു

[രി ി

പ്പു

ങാ ന തന്റെ സഹജമായ

18220 ഥയമുപയോഗിച്ചു വളരെ വേഗം മിയി

ി. അതുവഴി ു, ിര്രപ്പ,

നു തത്തു

൯ അവള്‍ക്കുകഴിഞ്ഞു.

[॥ റി റു ിപ്) കേള്‍, പി ച്ചു ഇംഗ്ലീഷ്‌

ര്‍ നിര്‍,

ല്‌ നു ു നി മഃ ൂള

[1 4 ഖി ര വയ

ടോട്ടോ-ചാന്‍

അവിടേക്ക്‌
, ം ിരിയേ;

കൊണ്ടുവരികയായിരുന്നു.

“അകാചാന്‍ - ബേബി.” റി

[1

ഉത്സ. പ ബ്യൂട്ടിഫുള്‍.” റ്‌ വ

റ്റി. “കു"വി

ഈന്നല്‍ കൊടുത്തു. മാത്രമല്ല അന്ത്യത്തിലെ “ഇ” വിട്ടു കളയൂ

കയും ചെയ്തു.

"ഉത്സുകുഷ്ഷി- ബ്യൂട്ടിഫുള്‍.” മറ്റുള്ളവര്‍ ശരിയായ ഉച്ചാരണ

ത്തോടെ യ

ിടികിട്ടി. ജാപ്പനീസ്‌

ഉച്ചാരണം ശരിയാക്കിക്കൊണ്ട്‌അവന്‍ പറഞ്ഞു.

“ഉത്സുകുഷ്ഷി! എന്താ ശരിയല്ലേ?”

മിയാസാക്കി വളരെപ്പെട്ടെന്ന്‌അവര്‍ക്കിടയില്‍ ഒരാളായി

മാറി. വിശേഷപ്പെട്ട പുസ്തകങ്ങള്‍ എല്ലാദിവസവും അവന്‍

ലി റു. ഉച്ച റ്റ

ന്‍ ടി ര്‍പി.

ലി 38 പ്പ്‌
.

റി പത്ത

4 ു. ഗ്‌ യ

പ്പി ന്നു ു

ന ച പി

ചംകൂട്യു ു! ശു ു

ങ്ങി. ിന്‌
സൂക്ഷിക്കുന്ന “ടോമോനാമ്‌" പോലെയുള്ള പത്തായപ്പുരകളിലും

ിനിരി.

ക്‌

ര്‍ത്തി
ക്കാതെയായി.

റു ു ു, ടട

ു ു. ു ു.റ്റേ

റി ി ലല

ക്ഷേ,

പി റ്‌ 6

ഷനി,

ുരാജ്യ ന്നു; ഇംഗ്ല ഷ്യ

സ്‌ സ്‌, വി

റു ു. ു പ്പ യ

സി

ത 1 പീടം

270

നാടകോത്സവം

“അമേരിക്കക്കാര്‍ ര്‍പിശുചുക്മാന്‌। ന്ന പ്രഖ്യാപി

ച്ചു. പക്ഷേ ഃ വിഭു ഉ

രീസുകുഷ്ഷി'- ബ്യൂട്ടിഫുള്‍

നാടകോത്സവം
“നമ്മള്‍ നാടകം കളിക്കാമ്പോണു!" 0

മുന്നു, അത്‌. ചന പസി

തിക്കു

നാ ്പിച നോക്കു

ല്‍ചില്ല ) റു ച?

ജില്‍ സ്റ്റു

ഇട്ടാവട്ട 9; നി

ന്‍ ൃളുകളെ

ളു റി ി തിം
ളു ു

ടിടി, ന്‍പോലും. അവള്‍

റു ര്‌

റി റില്‍ ഴ്‌

“അരയന്നപ്പൊയ്ക? കാവു ഏതായാലും, പരിചയക്കുറ

വാപരിപാടി

നനു ല്ല 4)

യാ ിരി

ല്ലം കുലരംഷമായി ചിന്തിച്ചു.

“കഞ്ജിഞ്ചോ' അഥവാ “ധനശേഖരണാര്‍ഥവിജ്ഞാപനം'

എന്ന നാടകമാണു മുന്നാംക്ലാസുകാര്‍ തെരഞ്ഞെടുത്തത്‌.

റ സി ഴ്‌ യി
ിപിക്കാന്‍ ത്‌ ുകിയല്ല. ്തകത്തിലൊരി

സ ലി ിശീലകന്‍. കരു

ച്ചു ു ു, ു

ള്‌ ് ത്ര

യി

ഞ്ഞടുത്തു.

രുന്നു അവള്‍ക്ക്‌
. ഒരു കുടുപ്പക്കാരന്റെ മട്ടും കനത്ത ശബ്ദവുമുള്ള

ടില്‍. ഇനിയുള്ള

ലി റ ണ്‌. നാടക

ി റി ച്ചു. മറ്റുള്ള നടീനട

ു,

ന്മാരെല്ലാംസഞ്ചാരികളായ ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കള്‍.

ടോട്ടോ-ചാന്‍
റ ഡേ

[ി സ്‌

ള്‍ ക്ഷേ. ടോട്ടോ

ം പ്പ ന്നു ട്ട

റി ളി

റും ബു, ു ൂ. ു

ി, ര്‍ക്ക്‌മുഴുവന്‍,

തസ്‌ 0 ൩

ി( ദ്‌. മ ിത്‌,

ല്‍ ്‌ി ലി

ല്ല പ്പ 1] ു പ്പ ു

॥ി, ി

ു ച്ചു മുട്ടു,

ില്‍ ലിത്‌, ു

ക്ഷേ, ക്ഷേത്രപുനര:

റി ം

ു ു ചമഞ്ഞ്‌

1 റ.

റു 9

ര്‍ദി റി

ു) ു യു ന്നു. അയികോ

്്‌ടിപി [ഴു റി
പ്പ; ുഉ

ി റി റി ലു

ക !

ര്‍ റ

പ്പയറ്റ

ര്‍ നാടക

ത്തില്‍. ” വായിക്കാന്‍ ൯൪

ല്‍ മ! 24; ലി

രി

ദ്‌ ു ച്ച്‌

ി ി റ

ു ു മു

ചിറി ി

തര്‍. ിജി

യ ്

0 ന രി

ലി

റു

ണ്ട്‌
...” എന്നിങ്ങനെ.
അയികോ സെയ്ഷോ എല്ലാ ദിവസവും “പ്രമാണം” ഉരുവിട്ടു

പഠിച്ചു. പ്രഥമ

മായി മയിരേ

0 ിപന്‍

ു ു. റു പ്പ

കള്‍. ടിയു, ര്‍,

മായ വാചകങ്ങള്‍. അതൊക്കെ ഓര്‍ത്തുവയ്ക്കാന്‍ അമാദദര

നന്നേ വിഷമിച്ചു.

ഒടുവില്‍ റിഹേഴ്‌സലിന്റെ ആരംഭമായി. തൊഗാ ഷിയും

ട്ര റി റി, ര്‍

4:

ഴം )
നാടകോത്സവം 2

॥ |, മുട്ടുകു

പ്പിച്ചു. മു ച, മൂട്ടുകു

ത്തി ടി ി

ട്‌ റ്‌. പക്ഷേ, ി। ിയി

മു ു വവും മറ്റ

1)

റു റു രൂപവുമു

ണ്ടായിരുന്നില്ല; ബെങ്കി ഇടയ്ക്കിടെ മഹാനായ യോഷിത്സു

യ യു ി ചിട്ട)

ട്ടിയില്ല. ു; ടിച്ചു

ി കാലില്‍ ുകയു

കയും ചെയ്തു ി ു

കണ്ടുനിന്ന ഭിക്ഷുക്കള്‍ക്കു ചിരിപൊട്ടി.

ബെങ്കിയുടെ കൈയില്‍നിന്ന്‌എത്ര അടിയും ഇടിയും

& റി മ

ു ു ലി

ണ്ട്‌
. അതായത്‌, ധര്‍മസംഘത്തിന്റെ സത്യം മനസ്സിലാക്കുന്ന വേള

യില്‍,
ന്‍൪ റയില്‍

്ി ി ട്‌ ി

പ്പ;

വിടുകയും ചെയ്യുന്നു.

] ടിമി പിടിധമാല്‍ ന്തി

ു. ച്ച

ലി ടി ി

വക്ഷേ, ടോട്ടോചാന്‍

ു; ലി

രി

ു യ്യ ന്നില്ല.

ിച്ച റിടി ി ക

റിഫേ4 സസലേക അനിശ്ചിതത്വത്തിലായി.

ിതിയില്‍ ശ്രമിച്ചിട്ടും മര്‍

ര്‍ ടിവീ രി
ടോട്ടോചാന്‍, ക്ഷമിക്കണം. ി ക്കി, ॥

ച്ചു പ്പ്‌

ക്കാന്‍ പറ്റില്ല,” ഒടുവില്‍ മറുയാമ മാസ്റ്റര്‍ പറഞ്ഞു. തെല്ലാലോചന

യോടെ അദ്ദേഹം തുടര്‍ന്നു. “യോഷിത്സുനെയുടെ ഭാഗം

എപ്പോഴും

൪൮, ചി ര്യ വ്വ

262 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നില്ല എന്നതാണു വാസ്തവം.

ടോ നിനക്ക്‌ഭിക്ഷുവാകാന്‍ ണോ 1 മറുയാമ

ല്‍ ഖ്‌

ഭീകഷുക്കള്‍ക്കും പുറകില്‍.
4 ത്‌

വി, ി ക്ഷേ, കണക്കുകൂട്ട

ലുകള്‍ അപ്പാടെ ന്‌ ഭിക്ഷുവിന്റെ നീളന്‍ ഈന്നുവടിയും

4 യ്‌ റ്റില്ലെ

റില്‍, ി ി

4 ു) പ്പഃ വപ്പ്‌ച്ച

ര്‍ ര ിലി ടി, ട്‌ ി

പ്പ 1 റു
വിന്റെ വില്‍ കു, ) ും തുടങ്ങി. മറ്റൊരു ഭിക്ഷു

റിനെ ില്‍ കിക്കിളി ി. ്‌

ര്‍ )

വില്‍ ചി റി ്പറ്ടിചള്‍ ॥ി

42

യ്‌, ു

[ ത്തു 6 [

ഗാഷിമാരെയും സാരമായ അപകടത്തില്‍പ്പെടുത്തി.

അങ്ങനെ അന്തിമമായി ഭിക്ഷുവിന്റെ റോളില്‍നിന്നുകൂടി

അവള്‍ ലി

ടാന്‍ ചരി ച്ചി

ന്നു. ന ) പല്ുകടിച്ചുപിിച്ചു പ്പി ഇടിയും

റ്റി ച്ച

0 റിരിക്ഷി [രി
റ ബ്‌

നറ തര്‍

റിഹേഴ്‌സല്‍ അനായാസം പുരോഗമിക്കുകയായി

ലേക്കു നടന്നു. ഷു ളി, ത്ത്‌

, ഒരു

1; ട്‌

ിപ്പിച്ചെടു ു ച്ചു. ലി

ു്‌ി

44 4! ച്ചു നൃ യു റ) ച

ന്നു.ചി ॥ി। ള്‍ ॥ി,

4 പ്പ 1 പ്പ' റ്റ്‌

ചി ॥ി റി. പി റി

ന്യ

യ്തുകൊണ്ടിരുന്നു; നിര്‍ത്താതെ, ഏറെനേരം.

ക്ഷേ, ി

ചോക്ക്‌[

ന നു റി

ര്‌ ൫!

നിഷി [ ടി

രുന്നു എന്നുവച്ച്‌ആ റോള്‍ അഭിനയിക്കാന്‍ ഭഭവസനംകുഴി

ചെയ്യുമെന്നതു തീര്‍ച്ചയാണ്‌.

താ

ി 1

യ പ! 1 8 9)

ലി ന്‌ കഴി ത്ത

പോയി.

ചോക്ക്‌

ധ്‌

റ 4) റു

പൊതുനിരത്തുകളും കുത്തിവരച്ചു വൃത്തികേടാക്കിയില്ല.

കാരണം അതൊക്കെ യഥേഷ്ടം ചെയ്യാനുള്ള സാകര്യം

സ്‌കൂളില്‍ത്തന്നെയുണ്ട്‌
.

0 റക്‌ പിരി ൪

ല്ല ു ്്

0 ര്‍ഥി. ി ല്‍ വിശാല

൮) ച്ച്‌റ

(ല്‍ കി

തെരഞ്ഞെടുക്കാം. റി ' ഇരിക്കുകയോ കിടക്കുകയോ

ആവാ ॥ിടി.

ുറുകെപ്പ യ
ന, ര്‍പപി ത്തി; ഇനി

റ്‌ പ്പിച്ചുതു

ര്‍ 0 ി തീനി

ടട റു

ല്‍ ॥ി

റുയരു ട്‌ ച

൦. ു

റു)

കൊണ്ടു വരകള്‍ നെയ്യുക രസകരമാണ്‌. അസംബ്ലിഹാളിലെ

റില്‍

റ 4

കറ്‌ ചിരി ി।

പ്പം പ്പ

നോ ൪ ര്‍

$ ൽ ട്‌

റ റില്‍. [ ്പികള്‍ ിലി; ി

തി പ്‌ ലം!
പോലെ സ്ഥലം. അര്‍ക്കും മറ്റൊരാളുടെ മേഖലയിലേക്കു

കൈയേറ്റം നടത്തേണ്ടിവരുന്നില്ല. അടിസ്ഥാനമായി വരയ്ക്കാ

റുള്ള പതിവു നേര്‍രേഖകള്‍ തറയില്‍ ഒഴിവാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു;

2464 ടോട്ടോ-ചാന്‍

വെറും സംഗീതചിഹ്നങ്ങള്‍ മാതം. എല്ലാ സംഗീതചിഹന

ടി റില്‍ ] ി

് 0 ] ഴ്‌

മായ പേരുകള്‍ നോക്കു.

ച്ച കു -“സ്കിപ്പ്‌
' എന്നാണ്‌ ഈ ചിഹ്നത്തിന്റെ പേര്‍്‌
,കാരണം താള

ത്തില്‍ ചാടാന്‍ ഈ ഈണം ഉത്തമമത്രെ.

ന ഴ്‌

ഴ്‌ “കൊടി” ടം

ക പ്‌ - ഇത്‌ “കൊടിയോട്‌ കൊടി”

് - ഇത്‌ “ഇരട്ടക്കൊടി”
ഴു കറുപ്പ്‌

്‌വെളുപ്പ്‌
"

കം - “വെളുപ്പും കുത്തും"

0 -“ഖട്ടം'

ട്‌ ൪ തപി ര്‍ ി

ക്കിയത്‌, ീ ട്ട്‌സ്‌, റി

ക്ലാന്നു ല്‌ ച,

അതവരെ ഹരംകൊളള്ളിച്ചു.

ര്‍റ 9 ി

ത്ത്‌
. ന പം തീരെ പോര. ബ്ലാക്ക്‌

ു ു അസ, ബ്ലി റാ

മെന്നു വ നേസ്സിലാക്കി, അവിടെ പം തി

ൂ അവര്‍ക്കു

ക്കി വി ! ി ി,

പ്പ്‌

ി ി [

7 4 ണ്‌ ം

രിപി ി ॥ ര്‍ ദി, ടി! രി!

റ്‌ ലി പ്പ

റില്‍ ര] ിരി;

ചോക്ക്‌

കുളമെഴുത്താനത

ി ഓരോ ി പരി ഥി

ക്കും. “ആഹാ, നി ചിലപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം

പറയും. മറ്റു ചിലപ്പോള്‍, “തെറ്റീ... അ ത

ി"യല്ലാലോ. സ്‌കിപ്പ്‌

ഖ്‌ ു

യുക.

1] ി ച്ചാല്‍

ു; റു ച്ച

റി റി 1

ു. പ്പ ു

ര്‍വീ, 1] രി

റ ികള്‍ ഴി

1 റി സ്‌, പി

ലര്‍ [ 6 റഖ ര്‌ ത്ത

ന ര്‍ ദ്ധിചി

യ്യ 9 ച്ച

സുകളെക്കുറിച്ച്‌ആലോചിക്കാനേ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല,

ര്‍ ല്‍

ു 4

[0 4 റു
ു) 4 ടി

ര്‍ റിച്‌ ട്‌

ന്ന ച്ച്‌ത്തു ു, ശേഷം

റു റു 4

നാനി ിരി ി

ഇ ! പ്പ

ട്ടു. ഈര്‍ജം കുറച്ചൊന്നുമല്ല ചെലവാക്കേണ്ടിവരിക.

ളു റി ആര്‍ ന്‍

ി, ി ടി പി അതു

റു [1

ചിത്രരചന പരിക്ഷിക്കാ നൊരു്പെട്ടില്ല. എന്നല്ല, കണ്ടിട

ത്തെല്ലാം കുത്തിവരച്ചുനടക്കാനുള്ള അവരുടെ സഹജമായ

ൃഷ്ണയെ,

ക്ലാസും കളമെഴുത്തും പൂര്‍ണമായി മരകം

ചെയ്തു.

ക്രമേണ റ്റോമോ വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ ചോക്കുവിഷയത്തിലെ

ടോട്ടോ-ചാന്‍

ഗ്‌

യിരിക്കും കിട്ടുക.

അതെ, ഓരോ റ്റോമോവിദ്യാര്‍ഥിയും ഓരോ “ചോക്കുവി

ദ്വാന്‍'മാര്‍ തന്നെയായിരുന്നു.

“യാസ്വാക്കിചാന്‍ മരിച്ചു”

വസന്തത്തിലെ അവധിക്കാലം കഴിഞ്ഞു സ്കൂള്‍ തുറന്ന

ര്‍! 6 ര്‍ ച്ചി

ന്നി) റി 1 വ്ര ര്‍ കീശയില്‍

തിരുകി കൊബായാഷി മാസ്റ്റര്‍ നിന്നു. പക്ഷേ, അല്‍പനേര

ത്തേക്ക്‌അദ്ദേഹം ഒന്നുംതന്നെ മിണ്ടിയില്ല. പിന്നെ കൈകള്‍

്ത്ഞ്ത ചിറി

ച റു പു, റു ു. ു

മുഖമുയര്‍ത്തി. മാസ്റ്ററുടെ കണ്ണുകളില്‍ കരച്ചില്‍ തളംകെട്ടിനിന്നി

രുന്നു.

[ ന നന്ത്ത്തത്ത്‌റി

ഞ്ഞു. “ഇന്ന്‌അവന്റെ ശവസംസ്കാരമാണ്‌. നമ്മളെല്ലാം

അങ്ങോട്ടു പോകുന്നു.” അദ്ദേഹം തുടര്‍ന്നു, “ എനിക്കറിയാം

അവന്‍ ന ഏറ്റവും പ വനിയിരുന്നു; പക്ഷേ

എനിക്കും.
പ്പ്‌ല്ല ച്ചു. ു. 3

ി ഡിഎ റ]

ു ള്ളൂ. ു; ു; കണ്ണു

ന: 0 ്ത്്‌പ്‌ ി

ു, ു. കു; ച്ചു

ലാക്‌ ി

ു, ല്ല. എല്ലാവരു. ു

ത്ത്‌ി ര്‍

മ ന്നു. |; ു,

ി നിമി

റ്റ ടെ മു ു മു, . ട്ടി ല്ല

ഹൊ, ഴു; ॥ിന്തി.

4)! ച്ചു ച്ചു.

ടര്‍ ി

റൂ മു; ച്ചു ു

ല. ി.

ല്ല. ൂ ു ധ്യ ന്നു

നള 1
മു ട്ടാ” എ ുച്ചട്ട

കെട്ടിയതാണ്‌.

ട്ട റ ു വികൃ, ുകളെ

ിചോര്‍ത്ത: റില്‍ ദ്‌

വസ

ുറിച്ചേ . റു. പ്പ്‌

ന്തത്തിലെ അവധിക്കു തൊട്ടുമുമ്പ്‌

; “അങ്കിള്‍ ടോമിന്റെ മുറി”

“യാസ്വാക്കിചാന്‍ മരിച്ചു" 7

കൈമ പന യാത്രപറയുമ്പേള്‍, അവഗ്‌ വീണ്ടും

കൂട്ടി

[]

ത്ത അങ്ങനെ നടക്കണേ?” അവളുടെ ൽ അദ്‌

നേര്‍ത്ത

ി [ര ലനലൊഴി
റ റി ര്‍ ആഹ്ലാദം,

ടി ര്‌ യ ന

തി ആവേനല്‍ വേദന

യോടെ കൊച്ചുടോട്ടോ ഓര്‍ത്തു എന്തൊരു ഭാരധായിരുന്നു

ടടികൂടാതെ

അവന്‍ അവളെത്തന്നെ ആശ്രയിച്ചു; ലി അന്നു മരക്കൊ

൮ ശേഷപ്പെട്ട

ച്ച്‌റ്‌ ] നോണ്‌.

വാക്കി

ു.

ടോട്ടോചാനും യാസ്ക്കിചാനും ഏറ്റവും നല്ല കൂട്ടു, കാരായിരു

ന്നു. ള്‍ ഒന്നിച്ചു

ചെലവഴിച്ചു. പള്ളിക്കുടം വിട്ട്‌സ്റ്റേഷനിലേക്ക്‌ഒന്നിച്ചു നടന്നുപോ

കൂട്ടായ്ക്കറി

യാം.

ലിളി ഥറകനക്കാ

ലെ, ച്ചു ട്ട ചാലു

നാവാതെ.

ന്‍

ക ൪ ര്‍ ണ്ടായ വികാ

താന്നിയി ല്ല.

വന്നുനിറയുന്നതായി അവളറിഞ്ഞു. മണേവത്ത ആദ്യം കേട

ഖം തോന്നി

2൭

ടോട്ടോ-ചാന്‍

നാവാത്ത പാരവശ ത്തോടെ അവള്‍ നടന്നു.

ലില്ലിപ്പുക്കളുടെ വെളുപ്പുകൊണ്ട്‌പള്ളിമുറ്റം നിറഞ്ഞിരുന്നു.

അവിടെ യാസ്വക്കിചാന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട അമ്മ.

, സഹോദരിമാര്‍, മറ്റു
ിനിന്നിര,

ളുടെ സമീപത്തേക്കു വന്നു. അവള്‍ക്ക്‌ഓം

നല്‍കി. വരിവരിയാ

റ്റ ്യാര്‍ഥിക

രാ വെള്ളപ്പുവു വീതം

ക്കള്‍ യാസ്വാ,

ൂ ദാചാനു തോന്നി.

രുന്ന്‌
, പുവ്‌, ചിരപരിചിതമായ

കൈകള്‍ക്കരികില്യക്യി വച്ചു. വി മ)

ച്ചു. എല്ലായ്‌ അവള്‍ വാത്സല്യത്തോടെ ച പ്പി;

പ്പ ടിച്ചി

വികൃതികളായ വിരധുകള്‍. ലല

ഴുക്കില്‍ പുതഞ്ഞ അവളുടെ

ത്തവയായിരുന്നു. വിരലുകള്‍

ഞ്ഞുനിണ്ടവയും.

4... ഉവ്വ്‌
..." അവള്‍ യാസ്വാക്കിചാനോടു

ചെലപ്പോ, നമ്മള്‌, വലു ു എവിടേലുംവച്ച്‌

പ ഴു. അന്ന്‌ചെലപ്പോ... നിക പോ,

സുഖായിക്കഴിഞ്ഞിരിട്കും." ലി രയി
ടോട്ടോചാന്‍ എളു,

നോക്കി. “ഹായ്‌, 'അദ്ടിള്‍

വീണ്ട:

ന്നറ്റു, കൂട്ടുകാരനെ ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി

ടോമിന്റെ മുറി... അവള്‍ പെട്ടെന്നു പറ

വലുതാവുമ്പൊ? ക

ഞ്ഞു,“ മറന്നുപോയി. ഇപ്പൊ എനിക്കതു തിര്യെ

പറ്റോ? പറ്റില്യ ാട്ടെ സ ഞ്ഞ; യൂ

ട്ടോ, ഇനിയെന്നെങ്കിലും കാണുമ്പോ തരാന്‍,"

നടന്നകലാന്‍ തുടങ്ങു മ്പോള്‍ പിന്നില്‍ അവന്റെ ശബ്ദം

അവള്‍ കേട്ടു. “ടോട്ടോചാന്‍ നെനക്കോര്‍മയില്ലേ” അതെ, ഉറ

റു റിം രി

വവ്ച
പ്പായു, റു കേട്ടു. ച്ച പ്‌ തിക;
കാട്ട്യേ! ഹൊ. മ

കഴില്യാട്ടോ.”

മയി റില്‍ ര്‍

പ്ല റു റും

“ഞാന്‍ നിന്നേം ഒരിക്കലും മറക്കില്യ”" അവള്‍ പറഞ്ഞു.

തീവ പ്പ 1, ലി 6 ച്‌

യാസ്വാക്കി ം

4)

ഒരു 1] പ്പ; ൪ ന്‍ റു, യ്ക

രുന്നു.

വലുതാവുമ്പൊ?

റ്റ മു ന്നു. കുട്ടികള്‍

൪ വതേകി

പം ചീ” 'ഠ' ഷം

ലി ടി . യാസ്വാക്കിചാന്‍ റും തീ;

ിമാറിയി

ത്ഥ 16

൬൬. അവന്‍ ലി ി ു എ ു ളൂ

ര്‍ സംശയി, ന്നി:

വര്‍ ര്‍ 1. ന്‍ ടി

അ പ്പ്‌ല്ല

ില ; റിന്‌,
ക്കലുംവ, ല്ല.കു ത്സ ളു

രിക്കാം. പക്ഷേ. ല്ല റു

വേദനയാണ്‌. യാസ്വാക്കി ന്റ്‌ ക്ലാസി റി! ു

നിന്നു. ആര്‍ ു റ്റ പ്‌ ന്നു

അവന്‍, ി റു ഴ്‌, ു

ി ി ര്‍

പ ൂ! ു ശൂന്യ

തയോടെ ഒഴിഞ്ഞുകിടന്നേനെ.

“വലുതാവുമ്പൊ എന്താവണം?" ഈയടുത്ത കാലത്തായി

90 ടോട്ടോ-ചാന്‍

[7 ന്‍

[ച 6

വിഷയമാണത്‌, ടി ടി! ര്‍

റു 1] റു റു റ

റി റി റ

വുപാട്ടു ന്നു

ആഗ്രഹം, വി

റ്റ്‌റു ലെ ളു,

ന്‍ സില്‍ ടിക്കദ്‌,

66 6 പ്പ്‌ര്‌ [ 6

ച്ചായിരുന്നു, പക്ഷേ, ഇ ര്‍,

ലി ക 6 വ 0. 0 ലി

ടി എന്നാല്‍

ലി ി; [റ

അവള്‍ ലിചിചച. പക്ഷേ, ലയ പെട്ടെന്നുതന്നെ പഴയ മുറിവേറ്റ

ണ്‌, നഴ്‌സുമാരുടെ

ല്ല; ി। യി വേണ്ട, സ്‌

വേണ്ട. ഇനി അവള്‍ക്കു പറ്റിയ പണി എന്തുണ്ട്‌
?

ടോട്ടോചാന്‍ പുഴിഞ്ഞാലോചിച്ചു, "ഹായ്‌, അതുതന്നെ.”

ടെ ഹൃദ റ ു ൂ, “ഉവ്വുവ്‌,

ച്ചിരുന്നതാണല്ലോ”

അവള്‍ തായ്ചാനെ സമീപിച്ചു, അവന്‍ ആള്‍ക്കഹോള്‍

) ിചി

യിരുന്നുള്ളു

“ഞാനേയ്‌, പാരപ്പണിക്കു പോയാലോന്ന്‌ആലോചി

കക്ക്യാ," അഭിമാനപൂര്‍വ്വം അവള്‍ അറിയിച്ചു,

_തായ്ചാന്‍ നന്നു മുഖാതിരിച്ചു; ചാരെ

ു ട്ട റു ച്ചു

ടിമി. ക്‌ ര ്ി

81

യി ൯ പിത്തീ, 1! റൂ ററ

ു ൂ ട്ട

ലി ി വ

9 മു. കള ശണ്ഠ

ജു ി

ളിതവു ു ു.

ആആ എ, ഴ്‌

ചാരപ്പണിക്കു പോണെങ്കിലേയി." അവന്‍ പറഞ്ഞു, “സുത

മാത്രമല്ല,

വലുതാവുമ്പൊ? 2

നി [ റി

ു 1॥

തായി സുന്ദരിയായിരിക്കണം.”

്) 4 റ റിതിനീ ഗിക റ
റ്റ ദൃ ല്ല

നിനി! വീണ്ടു അല ത്തു

മയാ ന്നര്‍ത്തസ്റ്റരത്തില്‍ ആലോചന തായ്ചാന്‍

തുടര്‍ന്നു. “ പ്പിന്നെ ന" ഇത്തവണ അവയി മറ്റെവി

ല്ല

കിലുക്കാംപെട്ടിക്ക്‌ട്‌ കിടന്ന

ട്ട ് ു ന്നു; ളു ു।

ളു റ്‌ ര്‍ ര്‍ത്ത,

ഇരുണ്ടു. പ്പ ു എ,
ല്‍) നി,

തുകൊണ്ടല്ല ൂ യ . അവ

ി ന ല്ലാ അര്‍ഥ

ഴു റു) ച വല്ല

ത്തിലും. റി ി

പി )

ട്‌ ര്‍ റി ി

വിരോധംകൊണ്ടൊന്നുമലല തായ്ചാ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്‌

ത്‌ പ്‌ ംി ര്‍

॥ി; [1 മ്പി

സംസാരിച്ചാലോ?

“പക്ഷേ... അവള്‍ ആലോ “ബഹുവിരേഷം തന്നെ!"

വ 6 ട്‌

ക്‌

! റും ഒരു ു, യ

നറിയാമല്ലോ.”

ന്‍ ഒര ിക്സ്‌ ന്‍ ടി, ന്ന്‌

റു

റി ന്നി! ി, ഷ്‌

ലി 6

റ ന്‍ ി

റു 1

ള്ളത്‌?

അവള്‍ പറഞ്ഞേക്കും. “ഉവ്വുവ്വ്‌

. തീപ്പെടടിക്കൊള്ളികൊണ്ട്‌

ആള്‍ക്കഹോള്‍ ബര്‍ണറുകളൊക്കെ അസ്സലായി കത്തിക്ക്‌

വിഡ്ഡിത്തമെന്നതോ പോകട്ടെ വെറു

കുടിത്തം നിറഞ്ഞതായിപ്പോകും ആപ്രതികരണം.

“അതേയതേ, കിത്സുനെയ്ക്ക്‌ഇംഗ്ലീഷില്‍ “ഫോക്സ്‌!

ന്നാണന്നും, കുത്സുവിന്‌ “ഷൂസ്‌” യ ലി

യാല്ലോ. ിക്സ്‌

ലിമ ടോട്ടോ-ചാന്‍

വാന്‍ പറ്റും.” എന്നായാലോ മറുപടി. ഹേയ്‌, പോര പോര, അതും

അത്ര പന്തിയല്ല.

തായ്ചാന്‍

1 [ പ്പ

റ കു

ച]

യാണ്‌. 4 ര്‍ ി, ൪ റി,

റ ാന്കില്‍ ി ]

ലി റ നു

ന്നു

പറഞ്ഞു. “ശരിയാ എനിക്ക്‌ചാരപ്പണി കിട്ടുന്ന്‌തോന്നണില്യ.

എന്നാലേയ്‌, നീ വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ആരോ ആവുംന്ന്‌എനി

ക്കൊറപ്പാ."

7 ി ര്‍റാപി

റൂക്കുകയും ചെയ്തു. ശേഷം മുന്നില്‍ തുറന്നുകിടന്നിരുന്ന

പുസ്തകത്തിനുള്ളിലേക്കു സ്വയം നഷ്ടപ്പെട്ടു.

ഒരുച ന്‍ ॥ി; ി

ന്‍ക്രഴി ്

ച്‌ ടട

തായ്ചാന്റെ

ബ്ര റി, ഴ്‌ ി

റ്‌ ചി

നിശ്ചലയായി നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു അവള്‍.

അച്ഛന്റെ വയലിന്‍ 2792

വയലിന്‍

അച്ഛന്റെ ക ി

ന ലം ി] ലി ചം ി, 4 ്ങ ന്‍.

ച്ച ന്നു. വിടു

ി ര്‍ വം

ആദ്യമേ ല്‌

ല്‍ 2 റി മുതിര്‍ന്ന

ന്‌ി ര്‍ പീ. [ യ അ

മാ ര്‍,

ളുടെയും തിളച്ചുയരുന്ന മുര്രാവാക്യങ്ങളുടെയും അകമ്പടി

റിരി ി।

ധനങ്ങള്‍ ഓരോന്നായി അപ്രത്ൃക്ഷമായിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

ി റില്‍ * ി

ര തനി ഗി, 1 ലം

൫, തു.

മായിരി അച്ചാറും
ഷം ടുവും ഒപ്പിച്ചു. യി ക്രമേണ

പിരി കിടക റേ, പി

ക്‌

ടെ മാത്ര; ല്ല ല്ല.

മിഠായികളേളണ്ടായിരുന്നില്ല,

ന്റ്സ്റ്റേ ര പ്പ

ചാനറിയാം. അതി ലുള്ള ുഞ്ഞുയാരത്തിലൂടെ ക

ല്‍. ിട്ടു,

്ി റി [[] രി തവ മുണ്ട്‌അഞ്ചു

സെന്നിന്റെ നാണയം നിക്ിച്ചല്‍ കിട്ടുന്നത്‌ ടം ചയയ

പൊതി. ക്ഷ,

യ്ര്ന്രം കാലിയായിക്കഴിഞ്ഞിട്ടിപ്പോള്‍ ഏറെ നാളായി. എത്ര

പണം നിക്ഷേപിച്ചാലും എത്ര ശക്തിയായി അമര്‍ത്തിയുലും

ഴിയില്ല. ക്ഷേ, ടോട്ടോപ്പാന്‍

അപ്പോഴും പ്രതിക്ഷയുണ്ടായ പ

യിരിക്കും” തന്റെ ആഗ്രഹത്തില്‍ കടി ചചുതുങ്ങിക്കിടന്ന്‌രൃവള്‍

സങ്കല്പിക്കും. “അങ്ങുള്ളില്‍ ചെലപ്പൊ ഇത്തിരിയെങ്കിലുംകൂടു

ങ്ങിക്കെടക്ക്ണുണ്ടാവും.”

9) സ്‌ 4
അവള്‍

ന്‌ ടോട്ടോ-ചാന്‍

ര്‌ ] ക്ഷേ.

പ്പാടു. കടകട

ങ്ങള്‍ പുറത്തേക്കു വന്നു.

ാ ി!

൫, ച്ച റ
൪ പി

മു്‌[വ പ്പ

ര്‍ മ ്ി നിസ്‌ ടി?

ലൂ 6 പ ൭൭

ു ു റ

8 ച്‌

ദി നറ ജ്‌ മ

ജി; ച്ച്‌

ളു ന്‌ വ)

ടം വം

ു ച്ച അച്ഛ റ

യില്‍ നാടൊട്ടുക്കു (്രസിദ്ധനായിരുന്നു. ആയുധശാലയില്‍

നി ടര്‍ ി ി റി

റ. 1]
റി [ര ട്‌

റു പ്പ്‌ു യ

അദ്ദേഹത്തെ അറിയിച്ചത്‌. 4

“എന്തു തീരുമാനിച്ചു?” അമ്മ അച്ഛനോടു തിരക്കി. “നിങ്ങള്‌

പാടാന്‍ ര യാണോ

ര റ

ു.

യായിരുന്നു. കൂ; ല്‍ ൪

വിളിക്കപ്പെട്ട, അക്കൂട്ടത്തില്‍ ധാരാളം പാട്ടുകാരും വാദ്യവിദ

അ ന്റ

കുറഞ്ഞുവന്നു. ി പു

ടിക

പ്പ; ററ

0, ടി ര്‍ റ ഴ്‌;

പ്പ ച്ഛനു

റി

ുമില്ലെ; ച്ച

മറുപടി യ ത അല്പനേരം ന

ന്റ

നില്‍ കേള്‍പ്പിക്കാര്‍ ഞാനിഷ്ടപ്പെടുനനില്ല

ി നി

“ഞാനേതായാലും എതിര്‍ക്കുമായിരുന്നു. ഭക്ഷണം എങ്ങ

നെയും നമുക്കുണ്ടാക്കാമല്ലേോ."

റു!

അച്ഛന്റെ വയലിന്‍

അച്ഛനറിയാ,

ണയന്ത്രത്തില്‍ അവള്‍ പതിവായി നാണയമിഭാറരുണ്ടെന്ന

കാര്യവും അദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കി ന്നി സത്യത്തില്‍

ത. മതി ലെ നി സ്മി കഴിയാന്‍,

ല്‍, വി ച്ചു

ക്ല: ടി, ൪ ച്ച വെ

ന്ധിച്ചുമിലല. “എന്റെ ടോട്സ്‌കീ. അച്ഛനോടക്ഷമിക്കുക." അദ്ദേഹം

സങ്കടപ്പെട്ടു.

ടോട്ടോചാന്‍ നന്നേ ലി ക്‌ പ്രത്യയശാ

സ്ര്രം.

നായിരുന്നു. പക്ഷേ, ന്്ള്‍ മനസ്സിലക്കിയിടുണ. അച്ഛന്‍ വയ

ഹത്തെ യം പേരാണത്രെ “നിഷേധി”. പല ആടുത്ളു

റിയാം. അദ്ദേഹം ഒരുപാടു കഷ്ൂപ്പടിടുണ്ട്‌

. പക്ഷേ അപ്പോ

യില്ല. ഇങ്ങ
[നി ട്‌], വി,

ന്‍ തി, ന്‍ വിചാരിചാ. സ്കിപിം

പ ട്ടു ച്ചു. സകിപ്പ

ഴ്‌ ി 1 ന്‍െ യ തു.

ക ഡാ എ; ിക്ക്‌ടിയി അച്ചന്റെ

ക്ഛയ്യെ

വയലിനോടും എനിക്കിഷ്ഠാ.”

പക്ഷേ, പിറ്റേന്നു? ടേ ാട്ടോചാന്‍ തീവണ്ടി ഈക്കായ

4 ചാടിയിറങ്ങി.

തി ി രന

) ു, ുറത്തു,

& ി ി 8 ദീക്ഷയോടെ
നോക്കി. അവള്‍ നോക്കിണക്കാണ്ടേയിരുന്നു; നിരന്തരം.

ട്ടി

ശാലമായി.

ടോട്ടോ-ചാന്‍

നോക്കിക്കോ ന്ന

ലില്‍ കേറ്ക.” ടോട്ടോചാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.

ല്ല യ്‌ മ്‌ി

ിചി ക്ഷേ ള്‍ മടി

ച്ച ; ച

യാല്‍, ॥ റിന്റെ ടി ടി യിരി

6 രൂ

ിപറിയി

ു) ് റ ലി പറ്റ

ട്ടുണ്ടാവും. എന്നുമാ്തമല. ടി

1; പ്ര റ

| നി ടി

ുഠ മു ു പ്പിച്ച

ടി റിനെ ടി ലി

6 ച്ചടു,

ടിഞ്ഞിടടുമുണ്ടാവും.

ദ മതി, മതി" നു; പി ന്‌

ക്ഷേ, ഒരി,

ഞ്ഞാല്‍ കുട്ടികള്‍ ഒരു കാരണവശാലും അതുപേക്ഷിക്കുന്ന

പ്രശ്നമില്ല. അതിനാല്‍ അല്‍പം മെല്ലെയായിപ്പോകുന്ന ഒരു

1) റ ടട
ല്‍ ൂ. പക്ഷേ ന്‍

മോ ിയോടട കാത്തുനിന്നു. മാസ്റ്റര്‍ ടം കടന്നുവരു

മ്പോള്‍ തന്നെ,

പ്പ

റില്‍ ള്‍ടിചിരി

ച്ച ലി ു

റില്‍ അറിയിച്ച ്്‌ക

റ്‌ ടു
പ വെച്ചിട്ടുണ്ട്‌പ.

" ഇരുന്ന്‌രൂ

അദ്ദേഹം താത്പര്യപൂര്‍വ്വം ചോദിച്ചു.

) ന്‍

[] ി ക

സ്ര ടട

ി റി ര്‍ ണ്ജ്രരി റ്ച നിമി

റ % പ്ുറപ്പ്ച്ച

0 ന്‍ ॥ില്‍ ടീ,

അവള്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു. അവള്‍ക്കു പറയണ്ടേ രഹസ്യം മുഖ

ിടിച്ച്‌ന്‌ വിരി ി]

റു റ ല്ല

ു ഷി ച

ത്തെടുത്തു. ര

2107

പ്രതിജ്ഞ

ലൊന്നായിരുന്നുത അത്‌. അപൂര്‍വമായ ആ യൂടെ റാന്നി

ര്‍ന്നു,

റ) നിം ണ്ടു 4 മെല്ലെ

വത ലോ വിചാരിച്ചു.

മാസ്റ്റര്‍ പ്രതീക്ഷാപൂര്‍വ്വം അവളെ നോക്കി, “ഉം, പറഞ്ഞോ

ളൂ,” ഒന്നു ്ള്‍ അദ്ദേഹം മന്ത്രിച്ചു.

റിരി

ഒരു ചേച്ച ന്യ

ലര്‍ ഞ്ഞു ു ] ] ്വ

എ ിക്കിഷ്യം. ട്ട;

മാസ്റ്റര്‍ ഹൃദ്യമായ ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിക്കുമെന്നാണ്‌

അവള്‍ കരുതിയത്‌. പക്ഷേ, അദ്ദേഹം ചിരിച്ചില്ല. ഗൌരവപൂര്‍വ്വം

[! [ഴി

മാസ്റ്റര്‍ ചോദിച്ചു, സത്യം? മ

ന്നിരിക്കണം. ടി

ന പ സത്യം!” റ്റോമോയില്‍ ടീച്ചറായിത്തീരണമെന്ന്‌

അവള്‍ തന്നോ പ്‌ പ;

യായിര: ന്നു, ഒന്നാം

ന 1] ക്കറി

റ ഃ തിന ല്‌ ി

നി ച്ച്‌ഠ ഒരുപാടു

റ്‌ റിച്ച. എല്ല, ു

ു, ു 1 ു ) ം

ര്‍, റ്‌ റി മഴപെയ്തുക

ടിപി, ഞ്ഞത്‌

്പിച്ചപ്പേ;

ദയൊരു വാചകം മഠ്രതം - “ ടോട്ടോ, ഇനി മുതല്‍ നീ ഈ

ര്‍വമഃ
ിയാണ്‌. എന്താ?” കളു, യ

ി ന്‍ ഓര്‍ത്തു ॥ി

29 ൭ ടോട്ടോ-ചാന്‍

ി രി. ന്ന്‌റിരല്‍ റി

80

ലേക്കുനിീട്ടി. ി റിനെ

റ:

നം ദൃഡമായി വിശ്വാസ്യതയുടെ ലല്ലാത്തൊരു

വിരലുകള്‍ കോര്‍ത്തുപിടിച്ച്‌
, പരമ്പരാഗതമായ ജാപ്പനീസ്‌

, ി
റ ു റു;

യെടുത്തു തി

ു ്റ്റുടെ മു ൮.

മുണ്ടായിരുന്നു. ) ്‌വിരിച്ചു. അവള്‍

ന; ്ു്‌[റ

റ ച ു.

മായ സ്വപ്നം.

“ടീച്ചറാവുമ്പൊ, ഞാന്‌... ഉം... പിന്നെ...” ടോട്ടോചാന്‍ മനോ

അ ട്‌ പി

4 ു ച്ചുമനസ്സ

ി ി ി ക ി,

കള്‍ രി, ര്‍ ക്യാ

൫
സ്റ്റു; ു റിച്ച ു

|) റില്‍ ടീ അതെലാ,

6 ര്‌ ചീ ി

ു ൂ ക്ഷേ, ഒന്നദ്ദേഹ

ത്തി ിര്‍ 0 ി

വ ന്നു. റ്റ്‌
ടേ: 1 ി, [ [ ്ി, ടി,

ഒറ്റ

റി ര്‍ ി ിരി

1] റു റ ച്ചു. കു

ര്‍ ചാറി

] ൂ൪്വ, റും, അദ്ദേ

ചിന്തിച്ചു.

റ്റോമോ എന്ന ഇത്തിരിയോളംപോന്ന പള്ളിക്കൂടത്തില്‍,

യോടെ പിറുപിറുത്തു.

പ്പാനുമുകളില്‍ യുദ്ധംഉരുണ്ടുകൂടുകയായിരുന്നു.

റോക്കി അപ്രത്യക്ഷനാവുന്നു

റോക്കി അല്രത്്ന ലി

ത്തിനുള്ളിലായിരുന്നു. പക്ഷേ. പതിവു

ണ്ടു. ജനങ്ങള്‍ കടുത്ത ഭയ;

ര്‍

ല്‌ പ ിചാനി

ലം യി യില്‍.

ന റയി ക്കെ

തിരിച്ചെത്തിയിട്ടേയുണ്ടായിരുന്നുള്ളും ടോട്ടോചാന്‍.

ലി ടട

ര്‌ പ്‌ ്‌ത

ി ി ടി ന്‍.

ടൂ ി ില.

ക്ഷേ, ല്ല

റി ന്‍റ മാകുറ

പ്പ റ

ദിത്‌ യ്‌

യി തോന്നി. അവിടെ

ണ്ക്ഷേ ാം വൃത്ൃയസ്തമാ

യു കം പ്പോഴും

ക്കെ പ

ിഞ്ഞിരുറ ന്നു അതുകൊണ്ട്‌

ം അമേരിക്കന്‍ 8 ജീവിതത്തെക്കുറി

പ്രേതകഥകളേഉണ്ടായില്ല. ത്ത ജി

ച്ചു

വലൃച്ഛനു;

കൂട്ടികളറിഞ്ഞില്ല മുന്നണിയിലായിരുന്നു. വലുച്ഛന്റെ പേര്‍ഷൂജി

ിരുന്നു.

അദ്ദേഹം.

ഒരുക്യാമറാമാനായിരുന്നു ലി ളി

കു ന്‍. ന്‍ ിനിധി ീ നിലക

റില്‍ റ. ം ചി ന്‍. ര്‍

ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇളയ സാനി

രണപ്പെ

ലു അച്ഛന്‍ പ; ന്‍. നന്‍, ന്‌ ല്‌ 0 ി

ടം ര്‌ ] 1] വരുമായി

ന്‍

) ഏര്‍ വ

പൂ ബോളിലെ പോരാ

രുന്നു. വല്യച്ഛന്‍ ഫിലിമില്‍ പകര്‍

ട്ട വും മറ്റു പ്‌ റ്റ

രുന്നു. പക്ഷേ, താനെടുത്ത യുദ്ധചിയ്തങ്ങള്‍ മാത്രമേ അദ്ദേഹം

നാ !
200 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ട്‌ ॥,

ച്ചു റ

ളില്‍ നില്‍ക്കുന്ന സൈനിക്രരൂപ്പുകളെയാണ്‌ ഫോട്ടോഗ്രാ

ര്‍മാര്‍ ॥തീകരിചി ട്‌,

പ്പാ ച്ച

ന്നേറ്റങ്ങള്‍ക്കു വഴിയൊരുക്കിക്കൊണ്ട്‌ഫോട്ടോഗ്രാഫര്‍മാര്‍

ള്‍ ര്‍വി
പ്പാ

ന്‍

- 1 തസ്‌ "ഖ്‌

പരിര്രമിപ്പിച്ചു.

രി ്ി ലൂ

റ. പ്പു

കാണപ്പെട്ടു. ു. റ്‌ ട്ടും, ആശ്വാസ

ഴു റി ി ന്‍

ണ്‌. ന്‍. നം;

ു.

സ്‌

കൂടുതല്‍, ി ച്ച്‌നി

ൂഃ റ) ഒ ലവ റ്റ ുകു

ടി 1] മ്‌ വ്‌ ി

ു ു മു 6

1! 6. റ

്‌ില്‍ ]

ച്ച റ്റ

റി റി റില്‍

പ്‌ പി ടി 6

ടി ര്‍ത്തി, ]

റു ഏറ്റവു,

ഇനിയാണ്‌. ികളി ന്‍

ക ി ല്ല;

റ ില്‍ മു, റി

വീണുംമറ്റുമുണ്ടാകുന്ന പുകില്‌ ചില്ലറയൊന്നുമല്ല!

ത്തി ന്‍

ര 1ച

ഇപ്പോള്‍, ി ിഞ്ഞ്‌
, പ്രേതകഥ
ട്ട്‌

പ്പ്‌

കള്‍ പറയുമായിരുന്ന ആ പഴയ ചെക്കന്റെ ചേച്ചിയോടൊപ്പം

തിരി ട്‌
ടിടി പടി ി ര്‍ ി

ട്ടെ ! ു

റി ന്‍ റി

ു റി ില. വീട്ടിലോ

ി നന്‍ നി

ര്‍ക്കി ി [)

ഉദയ ല്ല. അച്ഛന്റെ കു

നു ു മില്ല ന്‍ ിക്രമിച്ചു. സാധാര

ര്‍ തിരി ക ന്‍

ച്ച മുപ്പ

വരേണ്ടതാണ്‌. നറ റ്‌ ിളി ട്ട്‌

8 ച്ചു ടി

യ 0

ുംപു പക്ഷേ, പ്രിയ

8
റോക്കി അപ്രത്യക്ഷനാവുന്നു, [1

ടി! ॥ി ല്ല, താന്‍

ു. ) ുന്നില്ര

ര്‍ തിരി ി

റീ ട,തി ക്‌ ര്‍ ി, ഇല്ല

ട്ട ടട റ

അവന്‍ വന്നിട്ടില്ല.

ട്റോക്കിയെവിടെ?” അവള്‍ അമ്മയോടു തിരക്കി,

ടോട്ടോചാന്റെ ഉത്കണ്ഠാകുലമായ അന്വേഷണം അമ്മ

[ ലല. പക്ഷേ ്] യാനാ

കും?

അമ്മേ, റോക്കിക്കുട്ടനെവിടെപ്പോയി?” അവരുടെ ഉടുവ

; ില്‍ പിടി ടു ച്ചു

അമ്മ മറുപടി പറയാന്‍ വിഷമിക്കുകയായിരുന്നു. “അവനെ

കാണാനില്ല," അവര്‍ മെല്ലെ പറഞ്ഞു.

ന്‍ ന്‍ ിയില്ല. റോക്കിയെ

കാണാതാവുകയോ! അതെങ്ങനെ സാധ്യമാകും?

“എപ്പൊ?” അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്കുതന്നെ തറഞ്ഞിറങ്ങിയ

കണ്ണുകളോടെ അവള്‍ ചോദിച്ചു. ്‌

202 ടോട്ടോ-ചാന്‍

് ര പ്രക,

9 ടി )

റില്‍ ക്‌ ൭

റു ഴു

യ്ക്ക്‌
, ി ര്‍ റ

) ലി

പാടു തെരഞ്ഞു. ി ി, ടി
പ്ലാടവു ു

ച്ചു. അവന്റെ പൊടിപോലും കിട്ടില്യ. നിന്നോട്‌ എങ്ങനെ പറ

യുംന്ന്‌വിചാരിച്ചിരിക്യായിരുന്നു. നമുക്കെല്ലാം സങ്കടംണ്ട്‌

,

ടോട്ടോ.”

അങ്ങനെ സത്യം അവള്‍ക്കുമുന്നില്‍ തെളിഞ്ഞുവന്നു.

॥1ിരി ന്‍ തിർ ി

ന്നു, ച്ച ച്ച

യി നു സങ്കടമാകുംന്നു കരുതി അമ്മ പറയാ

നി പര്‍ ന്റ ി

ച്ചു

൦ ക്ഷ. റ്‌

അക്കാര്യം അവള്‍ക്കുറപ്പായിരുന്നു. ടോട്ടോചാന്‍ എത്ര

റ ടി

വി ട്‌ ॥ിട്ടിലല. അവനറിയാ;

ലി ലി ഡ്‌ ി 1

2] ര്‍ 4 0

൦ അവള്‍ [! ി

അത്യന്തം ജിസ ആ വിശ്വാസം.

പക്ഷേ, ന്‍

ുറിച്ച ു.

സംസാരിച്ചില്ല. റ്‌

യാ അ്വന്‍ എവ്ടായിരിക്യോ ആവോ പോയെ?” മിഴികള്‍

്ത്തി, പ്പി ടിപ്പ്‌ല്‍ പിടി

നില്‍ക്കാന്‍ അവള്‍ക്കാവുമായിരുന്നില്ല. ടോട്ടോ ചാന്‍ മുകളി

ച

ി, ടി. മാുറിയിലി ിരി

ന്‍ 2) ] ി റ]

പല ച,

ര്‍ രി ) ി

ലി ല്ല

വീടുപേക്ഷിച്ചു പോകാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കത്തക്ക വല്ലതും...?

"മൃഗങ്ങളെയും പക്ഷികളെയും മുളി! റ്റോമോ

റി

റ റ) ്റ്റര്‍ എ

യും. ര്‍ വി ചതിക്കു

ന്നതു കു ഷം ഒരു നായയ്ക്ക്‌ഒന്നും

ു ആ
റോക്കി അപ്രതൃക്ഷനാവുന്നു 202

റ റി [ റി ര്‍

പഠിച്ചുതുടങ്ങുകയും ചെയ്യും.”

ന്‍ വി അവ

പ്പ്‌ചവ)

പ) എന്നാലും.

പ്പിച്ചില്ല

എന്തെങ്കിലും നേരിയ വീഴ്ച താന്‍ വരുത്തിയോ? അങ്ങനെ

യൊന്ന്‌അവള്‍ക്കു ന ര

പെട്ടെന്നാണ്‌.

ടൊട്ടിച്ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്ന ആ അപൂര്‍വ്വ വസ്തു അവള്‍ കണ്ടത്‌.

[1]
ു ി

ി (രി! ി ൯ റിടിതവി:

പ്പ: ലം ലി

ി ര്‍

ു, റ

റി റി ര്‍ച്ചയ്ക്ക്‌
,

ച്ച റ്റവു റു )

ണം. ഓമനത്തമുള്ള ഇത്തിരി പോന്ന വ ജര്‍മന്‍

ിപിടിച്‌

പ്പ്‌പ്പിടിച്ച റി

കരഞ്ഞു ീ।
ുകളും കണ്ണിരു, ു

ന്നില്ല.

ളു ര്‍ ി. ങ്ങാതി

ലി പ്പ 9

കൂടി അവള്‍ക്കു നഷ്ടമായി.

ചായസല്‍ക്കാരം

് ി ന്‍റി.

[2 ്ി

ചാനും ഒടുവില്‍ യുദ്ധഭൂമിയിലേക്കു വിളിക്കപ്പെട്ടു. മുതിര്‍ന്ന

റു റ്റ ഴു റ

ത്തെന്നപോലെ വാത്സല്യപൂര്‍വ്വം വിളിച്ചു, “റിയോചാന്‍'. കുട്ടി

ര്‍ ചില്‍ മി ി
ുഴപ്പ ു

റി ന്‍

അയാളെക്കൊണ്ടോകാത്ത ഒരു ഥു കുറച്ചുമാത്രം

സംസാരിക്കും. ുഠ. പക്ഷേ, ചെയ്യേണ്ടതെ

ടോട്ടോ-ചാന്‍

റി, റി, റ റി

' പിരിഞ്ഞാപോകു റിയോചാന്‍ ഒരു രസികന്‍ ചായ

സല്‍ക്കാരം കൊടുക്കണം.” മാസ്റ്റര്‍ പറഞ്ഞു.

“ചായസല്‍ക്കാരോ?”

റില്‍

ലി റ

ടി ി ക്ഷേ.

മ മായി ന ്മൊരം| ഏതായാലും

ര്‍
ബ്ബ ച്ചു. ര്‍ ി। ര്‍ ി

ര ു) പ്പൂ൪വ്വ

റി റിയി

ു, ു, ു കു' സ്സ) വ്‌. സൊബാ

09
പ്പ ു ൫

ി ന്‌ ട്‌ തര്‍

ച്ച റ്റ

സ്പര്‍ശമുണ്ട്‌ല്ല ന്‍, ഒരു പക്ഷേ, കൊല്ലപ്പെടാ

ിരി

ലി ു റ) റ്‌

ിര്‍ ി

റു ു

റു റി ക്‌ റി

ന്റ) റ) റു ു ു

ടി, റില്‍ റിടി

ു ടുക; ു)

പി ര ജി! റി

ര: റ) പ്‌ ു.

ട്കുള്‍ ിഞ്ഞ്‌
; [1 റില്‍ റി

ടൂ റ്റ ച്ച്‌

ൂ൪വ്യ ചവ

ര റു റി

൦ 1: സ്സ്‌പി 6 വായ

പ്പ ച്ചു 9 ഞ്ഞു,

ര! ര്‍ ൪ ന്‌ രി,

പി ലി ു
മാസ്റ്റര്‍.

റും ഒരു ന്നു. മാസ്സ്റ

1] ര്‍ ി റി

9 ന്നു ച്ചഒരുഗ്ഃ

ര്‍ റില്‍ റിരി,

റു ച്ചു. മു,

ര്‍ ലി റ)

ു ു പ്പ ു

ലം,

ഇത്‌ റ്റോമോോയില്ല ആദ്യത്തെ, ്്ല്‍ക്ടാരമാണ്‌;

്റ്റര്‍ പ ലി [1 പി

ന്ന). റി ടി ി

ു, ു

റില്‍ ടി റില്‍

| പ്ല ി

205
ചായസല്‍ക്കാരം

വല്ലതും പറയണമെങ്കില്‍ അതുമാകഠം, ഓരോരുത്തരായി

നടുക്കുവന്നുനിന്ന്‌പറയുക.” [

ട്ടി ലു

അത്‌.റ്റേ ം തി

മല്ലം റിയേ പ്പ മുന ന,

റം

കരമായ ആദ്യാനുഭവങ്ങളായി മാറി.

ന 6)
ര്യ റ

റ്‌ ടിച്ചു. തുടക്കത്തില്‍ ിച്ച കുട്ടി

ല്‍നി രീ

ലു റി ത ളി, മാധ്തരമേ

ിഗിത

ചെയ്തുള്ളു. $

ജയി; ദയാ സ്വരത്തില്‍ അവന്‍ പറഞ്ഞു. അടു

വം ഒറപ്പായും കൊണ്ടിരാം ട്ടോ.”

റില്‍ പോള്‍
രിരി. ച്ചു. പ്പ്‌

ന സ്‌ 2. രു ലി ി

ച്ച പ്പി ലയ

യിട്ടിപ്പോള്‍ ഒരു വര്‍ഷത്തിലേറെയായിരിക്കുന്നു. അവസരം വരു

കാടു

ലല 2 പ ്ള്‍ ന

ഞാനത്‌ ഒറപ്പായും കൊണ്ട രാം. പക്ഷേ, ഒരിക്കലും

ക്കും,

കൊണ്ടുവന്നില്ല.

ന ന യിര ര്‍ഭങ്ങളില്‍

നി ഗ്‌ ററ ി

മരണവുമായി ബസ്പ്ര്‍പ്പെട ശം! സൂചിപ്പിക്കു

ണമാ

പക്ഷേ, ിഷ്‌,

ഞ്ഞത്‌ ററ

റല റ ളി

ള്ളൂ 1 ട്‌ വിരിച്ചു. റിയോ

പീ

ു ി; നം [] ി 1). ടി യിഗിത ത്ര

ളായി പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്‌. തനിക്കും അല്പം

കൊണ്ടുവന്നു തരാമെന്ന്‌
; അയാള്‍ റ കാരിച്ചി?

ദാരോകിയിലെ
ടോട്ടോ-ചാന്‍

ഴി ി

മുള ുടമയു, ച്ച ം

പ്‌ റ്‌ ത്‌ ി

ഓകി ട്‌ ലജ പ

യാണ; അടുത്തതായി ഹാളിന്റെ മധ്യത്തിലേക്കു വന്നത്‌.

ന വു ു; ിച്ചു ചിരിക്കുക

ു 0) മാരിഷിടത്തി

ങ്ങി. ട്ട്‌ന്‍തഞാടിയിടയില്‍ ലു
്ി രി, റ്‌

അവര്‍ക്കേ ഇങ്ങന പ്രഖ്യാപിച്ചു. “കീയ്കോചാന്റെ

ൂ കി

ന്നു ള്ളം ഴ മ യോകി

ച്‌ ര്‌ ച്ചുവരു

6 ്ി ട്‌

െപ്പു്പമു റ്റ ം പൂച്ച

ളു

പറഞ്ഞു ഴ്‌ ന്‍ റി റി ടു

ടു

ക്കാം.” ല

ന്‍ ൽ

റി ന്്ി വ ര്‌ പ്പ്‌

റു! റു ു വൃ ിന്റെ ക

പക്ഷേ, * ം

10 ി ര്‍, ്‌

ദ്‌

സഹായത്തിനും നന്ദി. വളരെ വളരെ നന്ദി. ലി

ടു ട്‌ [2

0 ു. അവള്‍ പറ

ഞ്ഞു, ിവ്‌

പ്പാമു, ച്ച,

മറക്കില്യ, റിയോചാന്‍. വളുരെ നന്ദി.” അയികോ സെയ്ഷോയുടെ

6.

ി ര്‍ ലു ടു പ്പ ു;

ടു 0) റ്ലാരു ു
ു. മമീജി

ിഖ്വ ി ഴ്‌ റ

1) ॥ി, യ്‌

ഒരിക്കലും അവരെക്കു റി

റിച്ചു പറഞ്ഞുനടടന്നിട്ടില്ല.

ചായസല്‍ക്കാരം 207

ട്ട റ്‌ ു, ॥ി പക്ഷ, എവി

ു ്‌ര്‍ ॥ി ന്നില്ല അതു

കൊണ്ട്‌അവളിത്രമാര്രമേ പറഞ്ഞുള്ളൂ. ടറിയോച്ാന്‍, നിങ്ങള്‍

) ്ി ല്ല ടിവി; ക്കാ

രംണ്ടാവും.”

മാസ്റ്റര്‍ ചിരിച്ചു. റിയോചാന്‍ ചിരിച്ചു. കുട്ടികളെല്ലാവരും

ആർത്തുചിരിച്ചു. എന്തിന്‌, ടോട്ടോചാനുപോലും ചിരിപൊട്ടി.

പക്ഷേ, പിറ്റേദിവസം തന്നെ ടോട്ടോചാന്റെ വാക്കുകള്‍

യാഥാര്‍ഥ്യമായി. സമയം കിട്ടിയ പ്പോഴെല്ലാം അവര്‍ സംഘം

ചേര്‍ന്ന്‌ചായസല്‍ക്കാരം' കളിച്ചു. ഉണക്കിച്ചുട്ടകണവമത്സ്യങ്ങ

ിപിചച'

ു പട്ടയും മറ്റ പ്പിച്ചു ഗ്ലാസുകളില്‍

ന ്ു

ു, ച്ച പ്ാഴൊക്കെ നാട്ടു

റ്‌ ൪ ി

ല്ല. ഇടയ്ക്ക്‌ആരെങ്കിലും പറയും ശ്രാദ്ധത്തിനുണ്ടാക്ക്‌

ണ

നെയ്യപ്പം കൊണ്ട്‌
രാം ട്ടോ” പിന്നെ കൂട്ടച്ചിരിയായി. തുടര്‍ന്ന്‌അവര്‍

0 ര്‍

റു റുകയു റ

* ര്‍ത്തിച്ച'

കൊണ്ടിരുന്നു.

ി റി റി

യാത്രാസ്മാരകമായിരുന്നു “ചായസല്‍ക്കാരം'. അത്‌ റ്റോമോ

റി

ടിപി

പ്പ

യി. റി, ി, ര്‍ ദതമായിപ്പോ

പ്പ'

ജു

ല്ല അവര്‍ക്കു നാടക

ര്‍ രവ

; പ്പ:

ു. . 1)

അവസാനസല്‍ക്കാരം.
ട ന്‍ ി. അയാളുടെ

റിക്കന്‍

പ്‌

വരവായി. അവ ഒടുവില്‍ ടോക്കിയോയുടെ ആകാശങ്ങളില്‍

വര്‍ ങ്ങി

204 ടോട്ടോ-ചാന്‍

സയൊനാരാ, സയൊനാരാ!

ടി അത ॥ി ്്‌

റ ി റു

മിയോചാനും സഹോദരി മിസാചാനും അവരുടെ അമ്മയും

സ്‌കൂളിനോടു ചേര്‍ന്നുള്ള തങ്ങളുടെ ഭവനത്തില്‍നിന്നു

യെ രി
റ്‌ ല്ലി പ്‌

ടു. ക്ഷേര്രേവും അവരും സുരക്ഷിതരായിരുന്നു.

റ റി ഥി

ഷെല്ലുകള്‍ ക്ലാസ്മുറികളായി പവര്‍ത്തിച്ചിരുന്ന റെയില്‍വേ

ചഃ ച
റ) ി ിന്നി റി

റ്റു ച്ചു

1, അദേ ്‌ടി

ലി റ ചം

ുഞ്ഞിച്ചിരികളു ു വിലയ്‌, 1]! സ്വരഭേദ

ങ്ങള്‍ക്കു ിക്കൂ ]

ര റി ി ി

ല്ല , അതിന്റെ

റി റിയി ി

തീനാളങ്ങള്‍ പാളിയുയര്‍ന്നു.

എല്ലാറ്റിനുമിടയില്‍, തെരുവിന്റെ വിജനതയില്‍നിന്നു

റ്റ്‌ന്‌ പ്പ

അര്‍ ൯

ച്ച; ട്‌

ണിഞ്ഞിരുന്നു. കൈകള്‍ കീശയില്‍ തിരുകി മാസ്റ്റര്‍ നിന്നു.

ു ടു, റു! യ ടട

യുയര്‍ത്തുക?” ചാരത്തു നിന്നിരുന്ന സര്‍വ്വകലാശാലാവിദ്യാര്‍ഥി

മകന്‍ റ്റോമോയോട്‌ അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു. അത്ഭുതപാരവശ്യ

ത്തോടെ റ്റോമോ ആ വാക്കുകള്‍ കേട്ടു.

ഇപ്പോള്‍ പള്ളിക്കുടത്തെയാകമാനം മൂടിക്കൊണ്ടിരുന്ന

യാഷി റ, ര്‍ ടി, ഴ്‌

രക്കു

ിന്‍െ

[ചി ടട, 6, ര്‍്‌

ങ്ങാത്ത അഭിനിവേശവും.

ടി

നിറച്ച ഒരു തീവണ്ടിയില്‍ മുതിര്‍ന്ന വര്‍ക്കിടയില്‍ ഞെരിഞ്ഞ

മര്‍, നി; ന്‍. തീവ ടി കി; ന്‍

റു ന്നു

ദേ ത്ത്ത, ി ജന; വയി

റു) ു. ു 1;

209

സയൊനാരാ, സയൊനാരാ!

റി ൫ ര്‍ ര്‍ ല്‍

ടട ു പ്പ ര

മാസ്റ്റര്‍ പറഞ്ഞ വാക്കുകളോര്‍ത്തു. “വെഷമിക്കണ്ടാ ട്രോ, നമ്മളെ

ല്ലാരും വീണ്ടും കാണും!” തരംകിട്ടുമ്പോഴെല്ലാം അദ്ദേഹം

॥ി ॥ി; ടി ഓര്‍ത്തു. ട്ടോ

ു റ്റാന്നു

ു. 1)
ട്ടാചഠാന്‍ റ്‌ ട്ടും നീ ു നല്ല കൂട്യയാ." ആ

വാക്കുകള്‍ മറന്നുപോകാന്‍ അവളിഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. ഉടന്‍

॥ 6 ി ൦ '“ ൭ല്‍ിര്‍ !

റിക്കി; ന്നീ

റ്റ റു പ്പ

റി യി

പ്പ'

ട്ടിലൂടെ തീവണ്ടി അലറിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

കഥാവശേഷം

റ്റാമോഎ യ ുറിച്ചും അതിന്റെ

ി ി

ന ച്ചു റ!

റ്‌ 6 റ്‌

ി ൯ ് ॥ി,

ു 64

ല്ല. എല്ലാം യഥാര്‍ഥത്തില്‍ നടന്നവ; മിക്കവയും” ഭാഗ്യമെ

ി ു, അവയൊ

ി ടിനി;

) റ) 1) ി

പ പി ി

റി ിയിരു റി ര

ടി! ി
യിരുന്നു. വലുതാവുമ്പോള്‍ റ്റോമോയില്‍ പഠിപ്പിക്കാന്‍ വരാ റ

ന [ ഴ്‌ ര്‍ ആ

ച ച

എനിക്കു ചെയ്യാനാവുന്നത്‌ കൊബായാഷി മാസ്റ്ററുടെ

ര്‍

൮ ക
റ) ു

ലി ി

ന ന്നു മായ്് ു കുട്ടി,

ള്ളൂ റ യ

ടിപി ഴ

പ്പ്ച ഇ

ു യ ര്‍.

ലി മരി വിചി

റ്‌ ച്ചു ു) ച്ചിരുന്നു

ര്‍ ി

4 റ) ു ന്‍

ു ുന്നു. റ

ന്‍ ി ത;

ി റ) വയ)

അദ്ദേഹം നിയതമായ ലക്ഷ്യത്തോടെ ആസൂധ്തരണം ചെയ്ത

ി! ി ട്‌ ര്‍ റി

[ര ി

ന്നു. ഓ, റു,

സി
കഥാവശേഷം ി

ണ്ടായിരുന്നത്‌.” അല്ലെങ്കില്‍, “നോക്ക്‌

, അതിനെക്കുറിച്ചുപോലും

അദ്ദേഹം ചിനത്തിച്ചിരിക്കുന്നു, അതിശയം തന്നെ” എന്നെക്കെ

॥ വാകുന്നു അത്ഭുത

ച്ചു ന്നു ു, ു

ി സ്‌, റി ന്ന കൃത

ജ്ഞയാക്കുകയുംചെയ്യുന്നു.

അദ്ദേഹം കൂടെക്കൂടെ പറയുമായിരുന്നു, “ദാ നോക്ക്‌

, നേരാ

ട്ടും നീ ് യ റുകള്‍

ടിനി യി

ച്ചു

ു പ ു

ര്‍

പ്പ

നിറഞ്ഞ, ഒന്നിനും കൊള്ളാത്ത ഒരുവളായി ഞാന്‍ മാറിയേനെ.

ടോക്കിയോ നഗരം ബോംബാക്രമണത്തിനിരയായ 1945-ല്‍

ിനെരി, ുലനാര്‍ത്തി)

റ്‌ 8!

റി റി വ

(6 പ്പി

ി ിന്‍ര്‍ഗാര്‍ട്ടണ്‍

ഴ്‌

സ്‌കൂള്‍ ആരംഭിച്ചു; പഴയ അതേ സ്ഥാനത്ത്‌

. അതോടൊപ്പം,

റില്‍. [ത്തത്‌ ടി ി നെ ല്‍ഡ്‌

ര
ന്നി ്ി ര്‍ട്മെനന്‍ ിനന്‍െ

എഭ്യു പ്പ റ്റ ആ റ

നാ ി ത്യ;

[പ 6 ി

ിനന്‍െ 1 വി [1]

്ലചു റ്റടു ു

സ്കി റില്‍ യ

1 ൂളിന്റെ രൂ ു.

ി ന്‍ വ

ചെയ്തു. റ
ൃ

69-0 ൦ വയസ്സില്‍ മാസ്റ്റര്‍ കഥാവശേഷനായി.

ടോക്കിയോയ്ക്കു തെക്കുപടിഞ്ഞാറു ജിയുഗോകാ

നി ല്‍

യി ഥി ക ര്‍

ടം ര്‌ പ്‌

റി ൪, ര്‍ക്കിങ്‌ ഏരിയയുമാണ്‌.

റ്റു ു

ഈയിടെ ഞാനവിടേക്കു പോയി. കേവലമായ ഗൃഹാതുരത്വം

എന്നെ അവിടേക്കു നയിച്ചു എന്നതാവും ശരി. എനിക്കറിയാം

ി ട്‌ റിനെ

് ി [1

കളിമുറ്റമോ ഒന്നും. കാര്‍ പാർക്കിലൂടെ, ഞാന്‍ സാവധാനം ഓടിച്ചു

പോയി. ്‌ദീവണ്ടികള്‍ ി!
ി ൂ ൂ,

ഴ്‌, ്ി ന്‍കാര്‍കണ്‍

ല്‌ ടോട്ടോ-ചാന്‍

വാര്‍ക്കിങ്‌ ഏരി പ്പ ച്ചുകുവി, “ഹേയ്‌,

വേണ്ട വേണ്ട ഉള്ളിലേക്കു വരണ്ട. ഇനി ഒരിഞ്ചു സ്ഥലമില്ല,"

"ഇല്ല, പാര്‍ക്കു ചെയ്യുന്നില്ല,” ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ മാത്രം പറഞ്ഞു

“സ്മരണകള്‍ തൊട്ടുണര്‍ത്താന്‍ വന്നതാണ്‌." സൂക്ഷിപ്പുകാര

നോടു പറഞ്ഞിട്ട്‌എന്തു മനസ്സിലാകാനാണയാള്‍ക്ക്‌

. മടങ്ങു

മ്പോള്‍ ദുഃഖത്തിന്റെ ആഴമേറിയ ഒരാവരണം എന്നെ മൂടിയിരു

ന്നു. ഞാന്‍ ന്നു. കാര്‍ 1]

കടന്നുപോയി.

ച്ച ഞാന്‍

ചക്ഷ

ച്ച
അളെ

. അവരുടെ സ്വ

എനിക്കറിയാം,

യിരുന്നു 1937-ല്‍ സറ്റര്‍റ്റേ ആരംഭി

ച്ചത്‌. പക്ഷേ 1945-ല്‍ അത്‌ എരിഞ്ഞുവീണു. എത്ര ശ്രസ്വമായ

ആയുഷ്കാലം!

ഞാന്‍ ആ വിദ്യാലയത്തിലായിരുന്ന കാലത്തെക്കുറി

ച്ചോര്‍ക്കു മ്പോള്‍ ഒരു കാര്യത്തില്‍ എനിക്കു സംശയമില്ല. അത്‌

റ്റോമോയുടെ സുവര്‍ണകാലമായിരുന്നു.

സൊസ 1]

യി;

അപൂര്‍വശിക്ഷണം ലഭിച്ചേനെ.

ഈപപ' 7

രീതികള്‍ കഴി, ച്ചിട്ടു

ണ്ട്‌
. നൈസര്‍ഗികമായ സ്വഭാവവൈശിഷ്ട്യങ്ങളോടെയാണ്‌
ഓരോ കാടി, റ വിശേ

ഷതകളും മുതിര്‍ന്നവരുടെ ദുഃസ്വാധീനവും അനായാസേന

അവരെ ക, പ്പ ു. ॥ി ച്ചു. അവ

രുെ ല്‍

വിക

കഥാവശേഷം 1

റി പി,

അവ, ി।

അദ്ദേഹത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം.

നൈസര്‍ഗികതയ്ക്ക്‌മാസ്റ്റര്‍ ഒരുപാടു വിലകല്‍പ്പിച്ചു,

ടി ി
മായി വികസി, ന്നു ന്റെ 1

ിസ്സറര്‍ ിയെയു ്നേഹിച്ചു. കുട്ടി

സ്‌

ക്കാല, റ്‌ ന്‍ ു; ള്ള

റി റു ര്‍ ന്‍ ച്ിട്ടു

പറ്റ മാസ്സ്റ ടു

ണ്ട്‌
. അദ്ദേഹം അവളോടു പറയുമായിരുന്നത്രേ, “നമുക്കേയ്‌,
ി എന്താ?”

അ എ

റ്‌ [പി

ടി ഇലക; ില്ല റ്റി .

ന്നത ി വ്‌ റിച്ച്‌ര്‍ക്കുളള

കി ന

ളി

ഒക്കെ മെല്ലെ പറയാന്‍ തുടങ്ങും. കാറ്റ്‌ക്തമോഷ്ുര്‍ബു

ു ച്ച്‌ലി

ടി 7 ക ലി

ക്കും. നി 1 ല്ലാംനി . ഒരിലപോ

ി ടിന്റെ

റിന്റെ ന്നതു,

ചു

നില്‍ക്കു റ്റി ല്ല നു

ര്‍ റിലപ്പോള്‍

ത്‌

[ റ ൦. ഒരി
ല പി റ്‌ ലി നു

റിച്ചിമിയോചാന്‍ എന്നോട്‌ ഒരുപാടു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌

.

യുദ്ധ പ്പ; ി

1 ലി

ച്ചതെങ്ങനെയെന്നു വായനക്കാര്‍ അത്ഭുതപ്പെടുന്നുണ്ടാവും.

രുന്നത്‌. ി മാസ്റ്റ (ര

വെറുത്തു. യുദ്ധത്തിനു മുമ്പുപോലും അദ്ദേഹം സ്‌കൂളിന്റെ

രന്‍ ലി

ലം ന വിദ്യാഭ ഠാസമന്ത്രാലയത്തില്‍ കൊബായാഷി

ക്കുണ്ടായിരുന്നമ: ന്തിയ ണ

കമായിത്തീര്‍ന്നു. ി രി എം തല മ,

മായ കുറേയേറെ പ്ൈപൈതൃ,

മ ൃകങ്ങളില്‍ ഒന്നായിരുന്നു ഈ പുനസ്സമാ

ആദ്യത്തെ പള്ളിക്കുടത്തില്‍നിന്നു ഞാന്‍ പുറത്താക്കക ടു

എന്നതു സത്ത മാണ്‌. ആ (പാഥമികവിദദ ചഠാലയത്തെക്കുറിച്ച്‌ലം

കഥാവശേഷം 275

എന്റെ ക്ലാസ്സിന്റെ തൊട്ടടുത്ത മുറിയിലായിരുന്നു നീ, ക്ലാസ്‌

സമയത്ത: ॥ി സ്സ ു വരു

മ്പോള്‍ എഒ ുസൃതി ൮ 18 അവസ്ഥ

യില്‍ കോറി ി ി നാറു

ണ്ടായിരുന്നു. നീ എല്ലായ്പ്പോഴും, അതുവഴി കടന്നുപോകുന്ന

എന്നെ തടഞ്ഞുനിര്‍ത്തി ചോദിക്കും, “എന്തിനാ എന്നെ

പൊറത്തു നിര്‍ത്തീരിക്കണെ?” “ഞാന്‍ എന്തു തെറ്റാ ചെയ്തെ"

എന്നൊക്കെ. ഒരിക്കല്‍ നീ ചോദിച്ചു, “തെരുവിലെ പാട്ടുകാരര്‍്ടെ

യാ ജനലി

ലൂടെ തല പുറത്തേക്കിട്ട്‌നീ അവിടെയുണ്ടോ എന്നു നോക്കും.

ഉണ്ടെങ്കില്‍ റു ്്‌ക്ഷ്വി

ക്കും. നിന്റെ ക്ലാസ്‌; റിച്ചർ ി പറയു

മായിരുന്നു. “ഹൊ, എന്തേ ഈകുട്ടി ഇങ്ങനെയായിപ്പോകാന്‍?"

ആ ഴി ൃയക്ഷപ്പെ

പ്പാള്‍ നിന്റെ പേര്‌ ു ച്ചറിഞ്ഞത്‌. അത്‌

ഒരുപാടു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പായിരുന്നു. പക്ഷേ, എന്റെ സ്മരണ

യില്‍ ആഒ ട്‌ പ്പ്‌പ്പുണ്ട്‌

.

ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ട്‌ഞാന്‍ വാതില്‍പ്പടിയില്‍നിന്നിരുന്നോ?

ി ആവോ ി; മയു

്്‌

ണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷേ, ശരിയായിരിക്കാം. ഞാനാലോചിച്ചു. നര

വീണ ര്‍ റുക്കുംകരു

പ്പ

ണയുമുള്ള മുഖവുമായി വെളുപ്പിനുള്ള ടി.വി. പരിപാടിയിലേക്കു

കടന്നുവന്ന്‌എന്നെയതു ബോധ്യപ്പെടുത്തി. അതെ, ഞാന്‍ പുറ

ത്താക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു.
൮൦ മറച്ചുപിടിച്ച

അമ്മയേ, ി, ൮ യുണ്ട്‌
. ഒടുവില്‍

എന്റെ ॥ി റ്‌ പുറത്തുവിട്ടത്‌,

“നിനക്ക്‌എലി $$ പ്പഠി തു

ഒ യ്യ്യാ?' ഒരുദി ു ചോദിച്ചു,

“ആവോ, അറിയില്ല” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു,

“അതേയ്‌,” ഒന്നും സംഭവിക്കാത്ത മട്ടില്‍ അമ്മ പറഞ്ഞു, “ആ

2276 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ദൃത്തെ സ്കുളില്‍ നിന്ന്‌നിന്നെ പുറത്താക്കി.”

മറിച്ച്‌അങ്ലുവയസ്സുകാരിയായിരുന്നപ്പോള്‍ എന്നോട്‌ അമ്മ

ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിലോ, “ഇപ്പോള്‍ തന്നെ ഒരു

സ്‌കൂളില്‍നിന്ന്‌നിന്നെ പുറത്താക്കി. അടുത്ത പള്ളിക്കൂട

ത്തില്‍നിന്നു കൂടിയായാലോ. ഹെ) നിന്നെ ഞാനെന്തുചെയ്യും

എന്റെ കൂട്ടീ”

അത്തരം വാക്കുകള്‍ കേള്‍ക്കേണ്ടിവന്നിരുന്നെങ്കില്‍, ആആദ്യ

പോലൊരമ്മ ി, ല്ല യ യാണ്‌!

യുദ്ധം ആരംഭിച്ച റ്റ ച്ച്‌ും 6 ട്ടാ

കള്‍ എടുക്കപ്പെട്ടു. അവയില്‍ ഏറ്റവും മനോഹരം അവസാനവര്‍ഷ

വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ക്കുവേണ്ടിയുള്ള ചിത്രങ്ങളാണ്‌. അസംബ്ലിഹാ

ളിന്റെ വ ॥ി ക്കാന്‍

തുടങ്ങുമ്പോള്‍ അവസാനവര്‍ഷക്കാര്‍ വിളിച്ചുകുവും, ഹായ്‌,

പ] പടമെടുക്കാന്‍ പോണ്ട" മറ്റുള്ളവരും ആവേശ

പൂര്‍വ്വം ഒപ്പം ചേരും. അതിനാല്‍ പിരിഞ്ഞുപോകുന്ന വിദ്യാര്‍ഥിക

ളി ലി
കണ്ടുപിടിക്കുക ഇന്ന്‌

അസാധ്യ ൃമായിരിക്കുന്നു. പുനസ്സമാഗമവേളകളിലെ (്രധാനചര്‍ച്ചാ

വിഷ, ളിലെ, ചിത്രങ്ങള്‍. ഫോടോയ്‌, ു നു

നില്‍ക്കുന്ന കുടി, 1 നിര്‍ദ്ദേശ

ങ്ങളൊന്നും തന്നെ ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. ഓപചാരികമായ ഒരു വര്‍ഷാ

ന്ത്യചിത്രത്തി, ി,സ്‌; 1)

ലവും സ്വാഭാവികവുമായ ഒരു ദൃശ്യപരിഛേദം ലഭിക്കട്ടെയെന്ന്‌

ഒരുപ അ ച്ചു 90. ഇപ്പോള്‍ ആചിത്രങ്ങളില്‍

കണ്ണുതടയുമ്പോള്‍ അവ റ്റോമോയുടെ യഥാര്‍ഥ പരിഛേദങ്ങളായി

ത്തന്നെ അനുഭവപ്പെടുന്നു.

റ്റോമോയെക്കുറിച്ച്‌ഇനിയുമേറെ എഴുതാന്‍ എനിക്കു കഴി

യും. പക്ഷേ, ആ വിദ്യാലയത്തിലെ ജീവിതത്തിലൂടെ ടോട്ടോ

ചാന്‍പോല; ടി

ജസ
4 ത്‌ പി

ക്തമാക്കാന്‍ മാത്രമാണു ഞാന്‍

കഥാവശേഷം

ണെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ചരിതാര്‍ഥയായി.

ഹ്‌ ലം

റ്റേ ര്‍

"പ്‌ ൨.

മ നി ടി കള്‍ റി യേ

ക ത

വല്ലാതെ, ടട ട്ട്‌

ക്ടുചേ ജാന്‍ റ്റോമോയില്‍ ആരുംതന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. നേരം

ി ॥ി ച്ച

വൊത്താ
റി,

പ്പട പള്ളിക്കു,

യിരുന്നു അത്‌. ലു

ആ വിസ്‌, യ സ്ഥാപിച്ച ്

18-

കൊബായാഷി 1893 ജൂണ്‍

ങ്ങളുടെ മാസ്റ്റര്‍, സൊസാകു

ഞഞ ളു സ്റ്റ ന ച്ചു.

ു, ടിപി

[ , പ്പ

ച്ചിരുന്നു. ടി ഴ്‌ ലൂ ന

എം ു ന്നയഃ

സഹജമ ൫

ര്‍

ു ലു ു

യാക്കി, പ; []

ലം പ്രി ക്ര്തേ ു

കുട്ടി ഗാനശകലങ്ങള്‍ കണ്ടക ചെയ്യുമായിരുന്നു.

ടിദ്ര കര്‍ ി
ഇള

ര്‍ത്തി

്ി ॥ി. ികവി, ു

ന്‍

ക ന ഴു നീട്ടി;

ി [6

റി

നില ര്‍ന്നു 4 ബ്‌

തി ി ി।

ര റിനെ ടി ി

പ്രവേശി ന്‍ ലു ॥ി

റി എ

ു. ലി 0

പി ിപ്പെ 4

റ്‌ ടി അങ്ങ, ി(

പ്‌ ൂ! ി

ദി ടി 4

നത്തിലൂടെ. 9 രഖ്‌ പ ി

വാ നില്‍

ലാഷം സാക്ഷാല്‍ക്കരിക്കാന്‍ അദ്ദേഹത്തിനു കി

നിയോ യൂണി

രിത മാണു പില്‍ക്കാലത്തു ദക ൂ

നു

ച്ച!

ഴ്സിറി ൦ റ്‌

്ടര്‍ ടോട്ടോ-ചാന്‍ ദം
കഥാവശേഷം

॥ ി ന

ി ॥ി ടിന്‌. 0 തിന്‌ 1) 6 ്‌6 6 യ 6

് ് ്ിന്കു നി ര്‍മിപ്പിചച "അ

ച്ചി ( യ റി റി ടുക” "അവ

മുത്തി രി, അവരുടെ

ിര്‍ റു ജി ൪ ളം ല്ല ത്യ; ച്ച്‌ലി 44 4

ങ്ങിയ ി ഴ്‌ മു കി ച്ച ു; ു പം

ര്‌ ം 1 1

റ മും ച്ചു. കൂട്ട ണ്‌. ു വ്വ

സ്വ ലി നി ഉച്ചവ റു മറ്റൊരിടത്തുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. % നി 1

1930-ല്‍ ഒരു വര്‍ഷത്തെ പഠനപരിപാടികള്‍ക്കായി മാസ്ത്റ

പ്പിക്കുക, അപരാഹ്നങ്ങള്‍ മറ്റു പലതിനുമായി സവാരികളം ര ണ്‌ 17% ല്‍ സ

വിത്രരചന, ഗാനാലാപന, തം; 234 വി

ര്‍ ി ടി, റ്‌, ല്‌ റ ലി ം ലി 6 ൽ 6

। റി റി ലു ചെയ്തു യ ലി ലി

യ ലി ി ഇ ി ഴു! [)

ു) ന്‍ ച്ച തി ന്‍

ി, കരി, ടിപി,

ന പുട ഷന സ്ഥാപി യ; രിത്തകസ

ചെയ്തു. യുറിത്തക്‌സ്‌ പെ മം ച്ചി. ൂ,

റ റി ലയി കടി

മതെ 1) ന ു റ 8

ന ളു ഴ്‌ ി! ി പരി റു റി,

രചിച്ചു ി ച ര്‍

ലു, വ, ്

ി റി ു. ു ു

ആകര്‍ഷിച്ചു ു ) ന ൽ ലം

ു, ൪. കലാസ ി

റി റ ി [1 ലി

ജാപ്പനീസ്‌ ലി

സംഗീതജ്ഞരില്‍ അഗ്രഗണ്യനായിരുന്ന കൊസ്‌കാക്‌ യമാ ഴു മു റ്റ ലം

് 6 0.

ി ന ല്‌ ടി, ടി, ൪ ്ി ന്റ

കൂളി ി, റി ലു

റി ലു ചത്തില്‍ നിന്നു കൂടുതല്‍ മെച്ചപ്പെട്ട മറ്റെരു പള്ളിക്കും

ി ॥ി, ॥ി ്‌ഏ ു.

പ്പ 3 ി ര, മ ് മി

സന്നദ്ധനായി. ) ി ) ന

ു യ ്‌ലിലി രാഷ യ്യോ ട്രമായ ആവേശത്തോടെ അദ്ദേഹം ചോദിച്ചിരുന്നു.

ലി | ്‌ാഴാണു വിസ്മയ

സന്ദര്‍ശിച്ചു ാരീസില്‍ ഛമമിലി റ ൽ ഈ പുസ്തകം പി ി ു ന

ട്മി കന്ന്‌ന: സ്റ $$

യു ി ന്‌ വ യി

ിം 0 ു ിന്റര്‍ഗാര്‍ട്ടണ്‍ ന്‍ ണിയെടുക്കാന്‍ ത; ടങ്ങിയിട്ട

സ്‌കുള്‍ നി ഹ റ ഞാന്‍ അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം പ ു ൂ. )

ടര്‍ ടോട്ടോ-ചാന്‍ ദം
കഥാവശേഷം

॥ ി ന

ി ॥ി ടിന്‌. 0 തിന്‌ 1) 6 ്‌6 6 യ 6

് ് ്ിന്കു നി ര്‍മിപ്പിചച "അ

ച്ചി ( യ റി റി ടുക” "അവ

മുത്തി രി, അവരുടെ

ിര്‍ റു ജി ൪ ളം ല്ല ത്യ; ച്ച്‌ലി 44 4

ങ്ങിയ ി ഴ്‌ മു കി ച്ച ു; ു പം

ര്‌ ം 1 1

റ മും ച്ചു. കൂട്ട ണ്‌. ു വ്വ

സ്വ ലി നി ഉച്ചവ റു മറ്റൊരിടത്തുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. % നി 1

1930-ല്‍ ഒരു വര്‍ഷത്തെ പഠനപരിപാടികള്‍ക്കായി മാസ്ത്റ

പ്പിക്കുക, അപരാഹ്നങ്ങള്‍ മറ്റു പലതിനുമായി സവാരികളം ര ണ്‌ 17% ല്‍ സ

വിത്രരചന, ഗാനാലാപന, തം; 234 വി

ര്‍ ി ടി, റ്‌, ല്‌ റ ലി ം ലി 6 ൽ 6

। റി റി ലു ചെയ്തു യ ലി ലി

യ ലി ി ഇ ി ഴു! [)

ു) ന്‍ ച്ച തി ന്‍

ി, കരി, ടിപി,

ന പുട ഷന സ്ഥാപി യ; രിത്തകസ

ചെയ്തു. യുറിത്തക്‌സ്‌ പെ മം ച്ചി. ൂ,

റ റി ലയി കടി

മതെ 1) ന ു റ 8

ന ളു ഴ്‌ ി! ി പരി റു റി,

രചിച്ചു ി ച ര്‍

ലു, വ, ്

ി റി ു. ു ു

ആകര്‍ഷിച്ചു ു ) ന ൽ ലം

ു, ൪. കലാസ ി

റി റ ി [1 ലി

ജാപ്പനീസ്‌ ലി

സംഗീതജ്ഞരില്‍ അഗ്രഗണ്യനായിരുന്ന കൊസ്‌കാക്‌ യമാ ഴു മു റ്റ ലം

് 6 0.
ി ന ല്‌ ടി, ടി, ൪ ്ി ന്റ

കൂളി ി, റി ലു

റി ലു ചത്തില്‍ നിന്നു കൂടുതല്‍ മെച്ചപ്പെട്ട മറ്റെരു പള്ളിക്കും

ി ॥ി, ॥ി ്‌ഏ ു.

പ്പ 3 ി ര, മ ് മി

സന്നദ്ധനായി. ) ി ) ന

ു യ ്‌ലിലി രാഷ യ്യോ ട്രമായ ആവേശത്തോടെ അദ്ദേഹം ചോദിച്ചിരുന്നു.

ലി | ്‌ാഴാണു വിസ്മയ

സന്ദര്‍ശിച്ചു ാരീസില്‍ ഛമമിലി റ ൽ ഈ പുസ്തകം പി ി ു ന

ട്മി കന്ന്‌ന: സ്റ $$

യു ി ന്‌ വ യി

ിം 0 ു ിന്റര്‍ഗാര്‍ട്ടണ്‍ ന്‍ ണിയെടുക്കാന്‍ ത; ടങ്ങിയിട്ട

സ്‌കുള്‍ നി ഹ റ ഞാന്‍ അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം പ ു ൂ. )

ടോട്ടോ-ചാന്‍

സവിചക്ഷണനെ നേരില്‍ യി. ളുടെ യൂറി

ത്ര
റില്‍ ചി

൫) ജ്‌ ു

ന റ്‌ 4

ജനിച്ചത്‌ ടില്‍, 1) ചം.

ചവ! ലു റ

6 റ ു ു. നോക്കു,

ആമടി 8 1

ല്ല ു അതെ, 3

റാ. ഴ്‌ കൂടി,

4: സ കു. ച്ചി

രുന്നു
നെയെന്നും കൊബായാഷി മാസ്റ്റര്‍ക്കു നന്നായറിയാം. എന്റെ

പ്രൊഡ്യൂസര്‍, കാസുഹികോ സാനോ മാസ്റ്ററെക്കുറിച്ചുള്ള

॥ി റി ര്‌

മെന്നാണ്‌ നി പ്രത്യേ.

മുമ്പ്‌ഒരു വനി ികയില്‍ ഞാന്‍

[വ 4! ര്‍

1) ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ഒരു മായി എന്റെ

1! ി ന)
ില്‍ചി, 0, ടി 4 ൂ

പ്പിച്ചെഴു

ശ്യം. കു ി ]

ന ത ്്ി

പ്പ റ

ര്‍ ട്ട്‌റിയില്‍്മിര,

[0 ം ി പ്‌ പീ

ു ു ം ടഃ

ിടു ി സ പി.

1; വ്വ റു, 1 ൭൯. ള്‌ [1

ു. ലി ല്ല എ

റി [

പ്പ റു ു ച്ചു.

ന്‍ റിദ്ധീ

16 ര്‍ റു

കഥഎഴുതിത്തീര്‍ത്തു.

ഖ്‌
കഥാവശേഷം 2

ന തി 1 ി

നിയ ഒഫ്‌ പിക്ചര്‍ ബുക്സ്‌ സനര്‍ശിക്കും, ഒരോ അദ്ധ്യായ

കുട്ടിക

തി ില്‍ ചി, ി യി

മായി വരകളിലേക്ക്‌ആവാഹിക്കാന്‍ കഴിവുള്ള പ്രതിഭകള്‍

ലോകത്തു മറ്റെവിടെയെങ്കിലും ഉണ്ടാകുമോ എന്നുപോലും

കുഞ്ഞുങ്ങളെ.

ങ്ങളിലും ചിത്തവൃത്തികളിലും കണ്ടെത്തുന്നവയാണ്‌ ഇവാ

സാക്കിചിത്രങ്ങള്‍. ആറുമാസം പ്രായമുള്ള ഒരു കൈക്കുഞ്ഞി

0! ു റു

പി ടൂ ് ദ്‌ 4, അവ

ഷ്‌ ു ു

റില്‍ ചിലത്‌ ന്‍ ട്‌ ില്‍ ചേര്‍ക്കാന്‍ കഴി! ി

9 %;

റി

സ്‌ ര

മു ടു ര്‍്ഥ്‌ 0:

ച്ച ു

റി

ല്‌ ച ു

] ി ക്രചപലരുഃ
എന്നോടാരാഞ്ഞു, ഈ പുസ്തകം അവര്‍ ജീവില്ലിി
ു ന” ആചിത്ര

ല്‌ ര്‍ത്തിയി

[)

റി റില്‍ 0

ു )

റ റി [ യ]

ച്ചു ദ

വായിരുന്നു ആ ചോദ്യം.

ഏ ിത്രങ്ങളാണ്‌ ിഹി റി

റി റി റി

പ്പിചു

പ ൯

സറ്റന്റ്‌ ക്യൂറേറ്റ റു) റ

ക്ട്‌ റ്റ ൪ ില്‍ത്തന്നെ

4) ച്ച

ടി നി 0 ര്‍ ്ത.

ക്കാന്‌ ല്‍കി ര്‍ [

ത്തില്‍ ചേ ു

റി ച റിന്‌ റി റി

ു റ്റ റു

2) ] ര്‍ ത്തു

പ്‌ ഖ്‌ [ന പ്പി 0

ി, 1 മാസി

6 ര്‌ പ്‌ 6

നു റി റികടില്‍ ൯൯ സ)ുഇ

222

ടോട്ടോ-ചാന്‍

തയോടെ ന

മിയേ മ. [1

റ പ്പ ൪ റ്‌ ര്‌ ര്‌

“നമുക്കീ പി അതിഗംഭീരമാക്കണം"” ന്‌ നര

ന്തരം ഓര്‍മ്മി, പ്പി 1 നീസ്‌, നന്ന

ഖു കം റ്റര്‍

൬ ഴ്‌ ടി ര

പുറത്തി ലി പും വിളുമ്പില്‍നിന്നു പുറ

എന്നൊ!

യാണ്‌ ഇതിനര്‍ത്ഥം. കുട്ടിക്കാലത്ത്‌

, ആദ്യത്തെ പ്രാഥമികവിദ്യാല

യത്തില്‍

യ്ക്കല്‍ നില്‍ക്കുമായിരുന്ു പക്ഷേ, സത്യമായും, * 'ജനലേയ്ക്കരി

കില്‍നി ” വീഴാന്‍,

തോന്നിയിരുന്നു; ഒറ്റയ്ക്കാവുന്നതുപോലെ, തണുപ്പില്‍പ്പെട്ടതു

പോലെ. പക്ഷേ റി ര്‍ ടി

ക ര റി

മുല്ല എന്റെ വിശ്വാസം. കാരണം, റ്റോമോ ഗാക്വെനില്‍

വ ലി റ്‌ ലി 6

ര്‌ സ്‌ ര്‍ ൫ റില്‍ 6

ജീവിക്കുന്നു. ഈ റ്‌ ി

റി ല്ലി ി

.൮

ടി യു ലു

യ . അതിലേ

റെയൊന്നും ഞാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല.

ടോക്കിയോ 1982

ലി നി ലി നം ആയേക്കു

റു) പ്ല. ആദ്യ

കഥാവശേഷം

ലി ന്നെ തി ഴി

9 പ്പ റ വറ്റ

ഞ്ഞത്‌ ള്‍ റ്റ്‌

പ്പ ി 1]

1 ന്‍ ഴ്‌ 1

ു. പ്പാമ്ലെ

പ്പ ്‌1! ര്‍

റിനെ നി ി

മായെടുത്തില്ല

ര്‌ 6 ॥ി രി

ലി റിഷി ണി 7]

സ്സുമറ്റ റ) റി ി

റി റി ി ിപേര്‍

ച റ്റ)

ചാന്‍ വായിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

ി ി ി ി; ല്‍
എല്ല മു

ര്‍ പിവി

റ്റിമൂന്നു സ; ! ല്ല ൭

വാക്കുകള്‍ ി, ു

ു, റ; റു

റി, ി ീസ്‌,

൮ 0 എ പ്പു പ്പമു.

ന്‍കര'

ു ു ു, ു

ല്‍ സ്വീകരി. റി റി ഹ

വ ; റു

ന്ന ഴ്‌ നി യ]

6ച

ഥ്ഖി ി

ടച്‌ ു 4 റു

രി ടി

ചു

വ) പ്പെ! ു ലു

കി

റ ലി
ര്‍ ഹായ്‌,

ചാനാണല്ലോ' : അല്ലെങ്കില്‍, ടറ്റോമോയില്‍ പഠിക്കുന്ന കൂട്ടിതന്നെ,

തീര്‍ച്ച!” ശൂല, പറയാനായി അവള്‍ അലരുട്ടെ, അടുക്കലേക്ക്‌

ഓടു, ച്ചു 1) ലു

ളു

റ്റ ു ന്നതു പ്പതു

യ നം ി

0 8 ലി

കുട്ടികള്‍!
റ ര്‍

റ്റ പി റു ചപ്പ്‌ക

യ ു റ ികള്‍ എനി

ലി റ

ക്കെഴുതി. അതു ി യതി സാര്‍ യ.

൨ റില്‍, ന്‍ ി

താന്‍, 9 രി ന

ര്‌ [ച % ല്‌

224 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ര്‌ കൊബായാഷി മാസ്റ്ററെക്കുറിച്ചു വായിച്ച

ശേഷം “അപ്പോള്‍, യ ായിതുന്നു അച

ി ച

രാള്‍” ടിം റ മര്‍പ്പിചച

ച്ച ു പ്പ
രിം

വിധ മിച്ച്‌ര്‍

നീയാശയങ്ങള്‍, തള്ളിക്കളഞ്ഞാലോ?

പക്ഷേ അതു സംഭവിച്ചില്ല. പുസ്തകം പുറത്തിറങ്ങിയ

ു ു.

ിക്കു റി

ു ല്ല ച്ച

യിരി ചി [ന റ
പി, ॥ി

പ്പിക്കു, പ്രാഥമി

॥ ര്‍

ലി ം 0 എ

ു ൪, ടോട്ദോചാന്‍െ

റി ടി,

ങ്ങ റി,

് റ ു ു ട്ട

ു വിദ്യാഭ്യാസ

ത്തിന്റെ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥയില്‍ നിരാശപുണ്ട്‌

,ന

(ത്തി 0 ॥

6 ക 7 ട്‌ ര്‍,

ി
4 പ്പ

ക്കുന്നവരായി വളരെ വളരെപ്പേരുണ്ട്‌

.

ഈ ഴ്‌, ര്‍

പ്‌ റിയി റ്‌

ടം വി 0 ലു റി

ഉള്‍ക്കൊള്ളിക്കപ്പെട്ടു. “കൃഷിമാഷ്‌” എന്ന അധ്യായം മൂന്നാം

സ്റ്റ പ്പനീസ്‌ “പൊ

ളിഞ്ഞുപഴകിയ പള്ളിക്കൂടം" പ നീതിശാ

ു ു എടു

ത്തുചേര്‍ത്തിട്ടുണ്ട്‌
.

കഥാവശേഷം

ണ്ടായിരുന്നു. ഒരു ദുര്‍്സുണപരിഹകേന്്രത്തിലെ തഭവറ

ത്തി

എ
നിക്ക്‌ടോട്ടോചന്റെ അമ്മയെപ്പോലെ ഒരമ്മയും കൊബാ

ി നർ

ചി പ്പ്‌[॥

ന്‍

എ 0 ബ്‌

പ. സംവാദവിഷയമായി മാറി. “അസാഹി”" ദിന്പ്ത്ത,

്‌ര്‍ ചര്‍ച്ചചെ

ലെ

ന ലു സിന്‍ട്രോം” എന്ന പേരില്‍ ന ലേഖന

ടി
ച്ചു. മറ്റെ

3 ൭൯, ര 1

'ടോട്ടോചാന്‍- ഒരു ബെസ്റ്‌ മന കഥ” എന്നു നാമക

ിവിറ്റഴി
ന്റ

റിന്റെ ര്‍ റി ി 0

ചെയ്യുന്നുണ്ട്‌
. പുസ്‌ 1 ഴ്‌ ി ി

ടു ക

ു; ു 1! . പ്പ്‌

ിര്‍ റി റിയില്‍ ി

യ റു ത

ി ി ി റി

ു വ യു പറ്റ്‌

ടി ഘട്ട

[പി ॥ി ിച്ചു ടി [ ൫, 3 ൭ പി [

ന്നു ഇതു ു

റി റി രി

ട്ട യ; ച്ചു;

റിലയില്‍ ന്‍ ി ന്‍

ട്ട ച്ചു 6

224 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ര്‌ കൊബായാഷി മാസ്റ്ററെക്കുറിച്ചു വായിച്ച

ശേഷം “അപ്പോള്‍, യ ായിതുന്നു അച

ി ച

രാള്‍” ടിം റ മര്‍പ്പിചച

ച്ച ു പ്പ

രിം

വിധ മിച്ച്‌ര്‍

നീയാശയങ്ങള്‍, തള്ളിക്കളഞ്ഞാലോ?

പക്ഷേ അതു സംഭവിച്ചില്ല. പുസ്തകം പുറത്തിറങ്ങിയ

ു ു.

ിക്കു റി

ു ല്ല ച്ച

യിരി ചി [ന റ

പി, ॥ി

പ്പിക്കു, പ്രാഥമി

॥ ര്‍

ലി ം 0 എ

ു ൪, ടോട്ദോചാന്‍െ

റി ടി,

ങ്ങ റി,

് റ ു ു ട്ട
ു വിദ്യാഭ്യാസ

ത്തിന്റെ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥയില്‍ നിരാശപുണ്ട്‌

,ന

(ത്തി 0 ॥

6 ക 7 ട്‌ ര്‍,

4 പ്പ

ക്കുന്നവരായി വളരെ വളരെപ്പേരുണ്ട്‌

.

ഈ ഴ്‌, ര്‍

പ്‌ റിയി റ്‌

ടം വി 0 ലു റി

ഉള്‍ക്കൊള്ളിക്കപ്പെട്ടു. “കൃഷിമാഷ്‌” എന്ന അധ്യായം മൂന്നാം

സ്റ്റ പ്പനീസ്‌ “പൊ

ളിഞ്ഞുപഴകിയ പള്ളിക്കൂടം" പ നീതിശാ

ു ു എടു

ത്തുചേര്‍ത്തിട്ടുണ്ട്‌
.
കഥാവശേഷം

ണ്ടായിരുന്നു. ഒരു ദുര്‍്സുണപരിഹകേന്്രത്തിലെ തഭവറ

ത്തി

നിക്ക്‌ടോട്ടോചന്റെ അമ്മയെപ്പോലെ ഒരമ്മയും കൊബാ

ി നർ

ചി പ്പ്‌[॥

ന്‍

എ 0 ബ്‌

പ. സംവാദവിഷയമായി മാറി. “അസാഹി”" ദിന്പ്ത്ത,

്‌ര്‍ ചര്‍ച്ചചെ

ലെ

ന ലു സിന്‍ട്രോം” എന്ന പേരില്‍ ന ലേഖന

ടി
ച്ചു. മറ്റെ

3 ൭൯, ര 1

'ടോട്ടോചാന്‍- ഒരു ബെസ്റ്‌ മന കഥ” എന്നു നാമക

ിവിറ്റഴി

ന്റ

റിന്റെ ര്‍ റി ി 0

ചെയ്യുന്നുണ്ട്‌
. പുസ്‌ 1 ഴ്‌ ി ി

മം ടോട്ടോ-ചാന്‍

ടണ്; പുറ്ുഞ്ചട്ടയിലെ; ഉമ കാരണം ത മാറ്റി

എന്നോ “ഒരു എഴു

വി ൪ റ 1)
ല്‍ ഴ

ടിപി

പ്പ്ചില്ല ു

ഒടുക്കമോ. ന്‍ ॥ി പ്പി ന്‍

ഇത്രയേറെ ആവേശംകാട്ടിയ കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ക്കുംം ഹൃദയ

ത്തിന്റെ ഭാഷയില്‍ നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട്‌ഒരു മികച്ച

പുസ്തകനിരൂപണം ഉപസംഹരിക്കപ്പെടുന്നു!

തും,
യിരുന്നു

ല്‍കി. ഒരു

ദ്‌ റു റ ,
കഴിഞ്ഞ ഇരുപത്തിയഞ്ചിലേറെ വര്‍ഷക്കാലമായി ക്ഷേമപ്ര

ലി ടിഗണി,

ു ു. ച്ചു

കൊണ്ട്‌ഒടുവില്‍ അധികൃതര്‍ ഈ ആവശ്യം അംഗീകരിച്ചു.

ി ടി

ത്തു

അത്‌. ടി ഴി റി റു

നിലം ല്‌
ന്‍ റിവ

പ്പ ു പ്പ ു

ച്ചുവരുന്നു

്ി ം തുള ച്ചു
സഫലമായതു കഴി [0

ഇറ്റലിയിലെ

വലെര്‍മോയില്‍ നടന്ന അന്താരാഷ്ട അന്ധബധിരകോണ്‍ഗ്ര

റിനെ

പ ന്റെ പ്പ

കരി, ടി

യ ുമു ു

കഥാവശേഷം 27
“ക്യോജെന്‍' നാടകകൃതി അരങ്ങേറി. അതു പ്പാനില്‍നിന്നുള്ള

യ മറു 1

ങ്ങളി ൪ ടോദ്ദോ

ന്നു. ു പ്‌

ചാന്‍ വായിച്ചതുകൊണ്ടാണ്‌.

നന്‍ 7 റി

ട്ട 0 ു

മായ ിന്റെ പേരില്‍ ുവര്‍ എനിക്ക്‌

,

) വി

ല്‍ 6 ന്‍ ടൂ] പ്‌

ര്‍ ര്‍ഷി,

ലം യില്‍ ന്‍ ക്ഷണ,

ലു അവിടെവച്ച്‌അപ്രതീക്ഷിതമായ ആമു

0സ 2

റു റ്‌ ച്ച ക്ല

ര്‍ പി ിച്ച

ല്‍ പ്രധാ

ന സുസുകിയില്‍നിന്ന്‌ന പുരസ്കാരം ലഭിച്ചു.

ം ്‌
, വധി. ഇതിനു വുറമെ,

ടി ട്‌,

യ്ക്കായി ഏര്‍പ്പെടുത്തിയ വേ പ സ്റ്റോണ്‍ ന

പ്രൈസ്‌" പ്പടെമറ്റ

യുണ്ടായി.
ി സിനി ട്രലിഫിലിം, അനിമേ

നശില്‌ ിങ്ങനെ

ട്ട

ഷന്‍ചിത്ര

ു;

മു പ

ച്ച. ൂ

ന സ്വന്തം ഭാവനയില്‍ ഇതിനകം കി

ലി ല്ല

ടി നി റ്‌ ണ്ട്‌

പ്പ

ഷിന്‍സി നിഹോണ്‍ സിംഫണി ഓര്‍ക്കെസ്ര്രക്കാര്‍ നടത്തിയ

പ്‌ ടോട്ടോ-ചാന്‍

എന്റെ വള ഉള്ളില്‍ തട്ടുന്നതാണ്‌ തി

ച്ച റിന്‍സി നി,

ി ളി

ന്റീളം അവതരിപ്പിച്ചുപോരുന്നു, മാത്രമല്ല രം ഒരു

റെക്കോഡ്‌ ര്‌

ടനം

്‌ല്‍, പ

ര്‍

[രി ര്‍ത്തി ॥ി ി

ത്‌ പി

യി നി

ന്‌ 4 റ്‌ ം
ടി നി ര്‍ത്തി.

യിട്ടുണ്ട്‌
. പരിഭാഷ ണം എനിക്കുണ്ടായ ആഹ്ലാദ

ഇംഗ്ലീഷ്‌ പതി

॥ ടി ി നി

നു ച്ചു റു റ

ത്തീര്‍ന്നു. ് & നഗര

്്‌പ്പ

ശിതമായി. ആ ചടങ്ങിനോടനുബന്ധിച്ചു ഞാന്‍ ജോണി

കാര്‍സന്റെ “ടുനൈറ്റ്‌
" നി ല്‍ ല്‍ പ

തുടര്‍ന്ന്‌
, പ്രഭ:
പ്പ

ച്ചു ദ്‌ ി ി

ത്‌. ദ്‌ [ന ം

൫4

ി 7 ഷി,

) ര്‍ ു,

ി റിദ്ധീക രി

॥ിവിഷില്‍ വം സ്‌

ധാരണത്വത്തെ അവര്‍ ശരിക്കും മുതലാക്കി. “ടൈം” വാരിക ജപ്പാ

നെക്കുറിച്ചുള്ള അതിന്റെ ്രത്യേകലക്കത്തില്‍ ഒരു മുഴുവന്‍

പേജാണ്‌ എന്റെ രതം നി

ചൈനീസ്‌. ന്‍ റിദ്യീ

ര്‍

പ പ്പ

ദി ിപി, ി ി

ത്‌ പ്പ റുവിച്ചു ലു

6. ॥ി, റീസ്‌ ടി

ന്‍. ി ടിനി (1 ന്‌ റ കം ലു,

6 ൫ ച്ചു പ്പ

229
കഥാവശേഷം

റ്‌ അറിവ്‌. ണ്ട്‌ൂ൦ ഫിന്‍ലന്റി

ച ര്‍ ന്‍ ി

നു 3 ॥

) രിയ ി രി

ി ന്‍

ചു ടൂ

ര്‍ ട്‌ നന്‍

ു। ച്ച ൂ റ 4:

ിതിനി, ിരി, ദോദോ

ു, ു ന്നു

ര്‍ റിച്‌ അറി

ു പ്പ്‌റിച്ച നേടു

1) റി ക

ു
ക്കുണ്ട്‌
. പ്രാഥമിക

റ്‌ ഒരു യി എഴുതി ടോട്ടോചാന്‍,

വീട്ടില്‍

ന്റ

95

ി। ന്‍ കേട്ടോ”

റു വിരുന്നുണ്ണ

ച്ചു പ്പിച്ച ന്റ്ടീ ്ി

ിപ്പുമു

രുന്നു, പ്പം. അവന്‍ ഒരു രിദ നീഗ്രോകുടുംബത്തില്‍നിന്നാ

ണത്രെ വരുന്നത്‌.

റിച്‌ റി
ര്‍

ത്തില്‍നിന്നു കണ്ടെത്താന്‍ കഴിയുമെന്നു റ്‌

ഴു ൪ ടി ഴ്‌ ടില;

1 ്ു ക്ലാസു,

ണ്‍കാടിദിര്‍ാി ി ര്‍

ട്ട ഒട്ടേ ു റിച്ച ു

॥ി യി

ര്‍ഷി റ്‌ റിയി ില). ഒരുവേള, അത്‌

ച്ച യ

1! ി ര്‍്‌റി
4 റും വ്യത്യ

ന്‍ ഇളമുറ

1] ര്‍ ു ന്നു,

റു ലം

എനിക്കിട്ട പ്പാള്‍

ടനയായ യുനിസെഫി (യുണൈറ്റഡ്‌ നേഷന്‍സ്‌ ചില്‍ഡ്രന്‍സ്‌

220 ടോട്ടോ-ചാന്‍

നത്തിലാണ്‌ അദ്ദേഹമെത്തിയത്‌. ഏഷ്യയില്‍നിന്നു സംഘട

ക്ക്‌ദ്‌ ിഡര്‍ ട്‌ ിചി

ഴം ി

റു യി

ിടീഷ്‌ നടന്‍ പീറര്‍ സതി

ച 1]

; , ു,

സിഡര്‍മാരായി ഇതിനകം തന്നെ ഖ്യാതിനേടിയവരാണ്‌.

ദി! നി
നായി ിവര്‍, ളി

9 0 ടട

ി ച

നിര

റ ലി പ്പടുന്നു,

8 ളി

ക റിയി

പ്പ 4 ്

ല്‍.
0 പ്പിച്ച റു

ലത്തു ഞാന്‍ ആഫ്ഫിക്കയിലേക്കു പോകും. കഴിയുന്ന്രത

വി ന്‍ ര്‍

റു റു റു

വിചാരിക്കുന്നു ി ര്‍ജീ ॥ി

ന്നു റ്‌ ച്ചിരു

ുറപ്പ നി

ഖ്‌ യ്യു

ക്ളൂട്ടെ, എല്ലാവരും ഈ ലോകത്തില്‍ ഒന്നിച്ചാണ്‌.” ഞങ്ങളുടെ

ട്‌ തി

ററ ി ലു ള്‌

വസന്തം, 1984 തെത്സുകോ കുറോയാനഗി

ന ര 1 ൩ ന്നാ

വ ്)റ്തും പി

ടു ന്ത്തി, റ്‌

എ ച്ച ു ു

എന്റെ സഖാക്കള്‍...

അകിരാ തകാഹാഷി

ലി

റി ലു ഴൂ;
ന്നീട്‌ റി ഠി

ഏ ു; ല്ല പ്പ്‌

ല്‌ ഴ വര്‍ പാതി

ു സ്കൂ, ച്ചു ു; ു

മായി മാറി. ൪ ല്‍ ര്‍

ു റ്റ

ണിക്‌ എഞ്ചിനിയറിങ്ങില്‍ ബിരുദം കരസ്ഥമാക്കി.

“ഒ പ്‌ ി 0 പി

ക്ട്രോണിക്‌ കമ്പനിയിലെ പേഴ്‌സണല്‍മാനേജരാണ്‌ അവനി

പ്പോള്‍. അവിടെ തൊഴിലാളിശ്ൃംഖലയുടെ ഒത്തൊരുമ

യോടെയുള്ള പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കു ഫലപ്രദമായി മേല്‍നോട്ടം

റി ി ൪ ക ് ി
ഠ്‌ ഴു ്

അതെ. ി ]

റു യു

ടിപി, ി,

) ക്ലേശിച്ചു, റ്‌ ട്‌

ചിരഃപ്രസന്ന

ു കു സ

ര്‍ഷിചി

ചിരുത ൭

ര്‍ ി ചി

പി ടു ലയി

മുണ്ടാവണം ു;

ന ക ജി ൪ [)

ു, ു ു
രി ര്‍ ി ി

ടൂ!

ക്കാന്‍ അവന്‍ ചെറുപ്പക്കാരെ പരിശീലിപ്പിച്ചുവരുന്നു.

ഞാന്‍ തകാഹാഷിയെയും അവന്റെ ഭാര്യയെയും

ില്‍ ന്‍ റ വി ി. അവന്റെ ഭാര്യ

(തീ ട്‌ ര്‍ ര്‍ റി

ല്ല ുരണ്ണേ, ച്ച സ്‌

222

ടോട്ടോ-ചാന്‍

ക്കാനാവും. റ്റോമോയെക്കുറിച്ച്‌അവര്‍ ഏറെ കേട്ടിരിക്കുന്നു.

വെന്ന്‌അവര്‍ അവര്‍ ന.

ു റ ൂ ി

തകാഹാഷി തന്റെ കുള്ളന്‍ശരീരത്തെക്കുറിച്ച്‌അപകര്‍ഷ

മൊന്ന്‌ര്‍ റ്‌

റ ി ല്ല. ു

നി, ുറപ്പുണ്ട്‌
. ു ര്‍,

ി ഴ്‌

ി പ! [ ി

കലാശ. ടി ്‌ി
പി; വി ി 1! 0.

ദുസ്ലഹമാക്കുമായിരുന്നു, അതവനെ ഇത്തരത്തില്‍ ഉന്നതാധികാ

ആദ ദി [1

പറഞ്ഞു. ആ നിമി, 8

പോവുകയും അവന്‍ നിറഞ്ഞാഫ്ലാദിക്കാന്‍ തുടങ്ങുകയും

ട്‌ ന്‌

ചെയ്തുവത്രെ. അതില്‍ പി;

ിരി റി ാര്‍

ല്ലി 6 6 സ്‌ ണ്‌

ത ിപി

പി) ധ്‌ പ്‌ [!

ു പറഞ്ഞു. പ റ്‌ ടി പടി റി

യായി

ി ി

ച്ചുമാറ്റ

ഞ്ചായി കെ;

ഴിഞ്ഞുപോയത്‌ തകാഹാഷി ഓര്‍മിച്ചു. ഉചുഭക്ഷണ

വേളയിലെ (പഭാഷണത്തിന്റെ ഈഴമെത്തുമ്പോഴും ഇതേപ്ര

റിപ ട്‌

6: വ

മാസ്സ

1 ല്ല ടിം

തകാഹാഷി പറഞ്ഞു. തന്നെക്കാള്‍ ഉയരമുള്ള വാള്‍ട്ടിങ്ങ്‌

ന്‍: ര്‍
വ

പ്രേരിപി ലി [॥ 1

പീ റ്‌ പീ ! ു. നെന

ക്ക; ഴി റ്‌ റ” ആ

0 പ്പ ലി

ു ി

ചക്‌

യിരുന്നില്ല. അത്രയ്ക്ക്‌അത്ഭുതകരമായിരുന്നു അത്‌. വാള്‍ട്ടിങ്‌

ഹോഴ്‌സി ില്‍വച്ച്‌

യിച്ചിരുന്നോ എന്നു പോലും അവനിപ്പോള്‍ സംശയിക്കുന്നു.

കൊബ; ] ൪
റ ി 4

അവരൊക്കെ ഇപ്പോള്‍ എന്തുചെയ്യുന്നു? 22

ര്‍ ജതി പ്പിളി

) റി 4

ി ട്ട്‌നി റിപി

റു 3 ല്ല [1]

് ൯ തി മീ തില്‍

ി പ്പ [

൪ ലീ
ടി പ്പ്‌പ 1! 4

റി ടി, ്‌

4 രഃ

॥ി പി, ന്‍ അത:

$ പ്പ ച്ചെ 4

റി ിഞ്ഞ? ട്‌ രി [1]

4: ര്‌ വ

പ്പാടു പ്പാഴു ന്നു [

മുന്നിലിരുന്ന്‌ആ പഴയ കണ്‍തിളക്കത്തോടെ, മനസ്വൈര്യ

॥ി
ച്ചു

എം ം

ളില്‍മുഴുകി.., .

ള്‌ ി വളര്‍,

പ്പി ി 1) ി

ള ി റി

ൂ റുകൂ യ ) 8

ച ്ി, ൫ തായാലും

ി ,

നി

! ം] ര്‌ ച ര

3 ു രി

ഷ്ട

യായിരുന്നു. “ടോട്ടോചാന്‍, നേരായിട്ടും നീയൊരു നല്ല കൂട്ട്യാ"

എന്നു ലു [, [

യുമായിരുന്നു, “നെനക്കത്‌ ചെയ്യാന്‍ കഴിയുംന്ന്‌ഒറപ്പാ” പിന്നീട്‌

9 വി ലി റ

മായി ആ വാക്കുകള്‍ മാറുകയും ചെയ്തു.

ി ിരി ന്‍ ഞാന്‍ പഫര്‍,

ലി റു റു

1] റി ഓാര്‍മീപ്പി

ു ു 4 പ്പിച്ച

9റ

കൂട്ടികള്‍ കളയാക്കിയും ദേഹോപ്രദവമേല്‍പ്പിച്ചും അവന്റെ

പിന്നാലെ കൂടുമായിരുന്നതും വിയര്‍ത്തു വിഷണ്ണനായി

ക ക്തി ്്‌ലി
എത്തു, റു റ ച

ച്ചതെന്നു കോപത്തോടെ ആരാഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ഞാന്‍ അടുത്ത

റില്‍ 0) ി

224 ടോട്ടോ-ചാന്‍

പെറുക്കിയെടുത്തു.

“അക്കാലത്തു നീയെനെ ശരിക്കും സന്തോഷിപ്പിച്ചു.” യാത്ര

പറഞ്ഞെഴുന്നേല്‍ക്കവേ അവന്‍ പറഞ്ഞു. അതേ, ഞാനതു മറന്നു

പോയിരുന്നു. ഓര്‍മിപ്പിച്ചതിന്‌ നന്ദി തകാഹാഷി, നന്ദി.

മിയോചാന്‍ (മിയോ കനെകോ)

ലി ടി
ന്‍ ി

റ 6 6,

താചി വി തൂ അധ ിശീ

ല്‍നിന്നു ു ടി, ഇപ്പോള്‍

റി [ി ] ॥ി

യ 4

റി ര്‍ത്തി ി

6 6. ച്ച്ര പ്‌'

വറി പി] ിചി ടി,

: പ്‌ ്‌

ഴി ന്‍ ദി

ൂന്നു സപ്പ ു

ചലിപ്പിക്കുന്നതും എന്തിന്‌ വാക്കുകള്‍ ചൊല്ലിപ്പഠിക്കുന്നതു

പോലും റി
ഷി

മാസ്റ്റര്‍ നിരീക്ഷിച്ചറിഞ്ഞു. അവളുടെ ആ രീതി സത്യത്തില്‍,

ു 1) പരടട മാസ്ത്ററു,

ഷണങ്ങള്‍ക്കും സഹായകരമായിരുന്നു.

ള്‍ മിസിസ്‌. സെയ്തോ?

ണ്‍കാഠ ി ള്‍

ഞ്‌ റ്‌ റ)ന്റെ ലി

ി റില്‍ ി

1) ിദ്ധി ഒരു റി

ടി

ഴ്‌ ം

സാക്കോ ചാന്‍ തന്റെ പഠനം തുടര്‍ന്നു. അന്ന്‌ആ സ്‌കൂളില്‍

ഒണ്‍, ി, കി, ര! [ര]

രുന്നു. സാക്കേ ന്‍ പിന്നീട്‌ ॥ ട്‌ (കി,

റു റി

ി പസി ംര്‍ദ്‌ ി

ി റ്‌ ്്‌പ്പ 8

ന: സി.എ.യി ഷ്‌ ഇന്‍സ്‌,

4 ി ്‌

ി ി, ത

ു പ്പ

ത്തന്നെ തുടരുന്ന അവള്‍ക്ക്‌അവരുടെ സമ്മര്‍ക്യാമ്പുകളില്‍

ഴി

9 ന ല്‌ പ്പ
യുന്നുണ്ട്‌
.

ദ്‌

അവരൊക്കെ ഇപ്പോള്‍ എന്തുചെയ്യുന്നു? 22

നന്‍ അമനിപ്മ്പീ। ളി തിനി

1 1]

ണ്‌ മുഭ്ടിയത. അവര്‍ വിവാ

8 മു

ഹിതരാവുകയും തങ്ങള്‍ക്കു ജനിച്ച പുത്രന്‍, ന്സരാഗമ

0 ളി ജ്‌

റ്‌ ന്‌,

തായ്ജി യമനാചി

നു ല്‍ നില

്) വി [4 ി

ിസ്നിനസ്സി, റി, ര

ു, റ്റു

ു ്‌റിം

ടര ്

റ്റ ല്ല ളി ഷി
, മ്പി,

റ്ചിരി ൮

പ്പ്ല്വ ലി നി ദി

[1 ു 6 ളി

യ റ ില

അവന്‍, എം.എസ്‌.സി. കൂടി

എ ടട ടി

ു ു, ു, ു റ്റ

ട്ട്‌ര്‍ീ.്ധിപിന്‍െ ॥ി 6

പ്പിന്റ റി

പോയി ര്‍

ച്‌

ി ര്‌

യില്‍നിന്നു ഡോക്ടറേറ്റു ലഭിച്ചു. എക്‌സ്പിരിമെന്റല്‍ ഹൈ

നി റ ര്‍ ര്‍റ ി
് തി

അവനിന്ന്‌
. ല്ല

റി ഴി റി

റി

റ്‌ റി

ര്‍മി ല്‍
റ്റ്‌

ിസ്സന്റ്‌ ഡയറക്ടറാണ്‌. ണ്ട

8 ടു

൪ റ)

വവ 0

ി 6] ിസിസി 1400

145 സ്റ്റു

ി ി

റിജു ുകൂറ്റ ൂ

ക ॥ി ര്‍

ലു ലി ലി ു ട്‌

ല്ല ലി ര്‍ നിര്‍മ്മി ഴി

ച്ചത്യു

യ ൪ ി

ആകര്‍ഷിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.

റി ദന്‍
ന്‌ ര്‌

ഒരു പ്രൊഫസറുമായി ചേര്‍ന്ന്‌“അപ്സിലോണ്‍' എന്നൊരു

226 ടോട്ടോ-ചാന്‍

പുതിയ ിടുത്തം നട ി ൮൯

നി

റേ; ര്‍

ചചസ്റ്റ ു സ്ത

ത്തില്‍ ണ്‍, കു

ട്ടിയെ ന ഞ്‌ കഴിച്ചു. ഒരു പക്ഷേ, ഏത്‌ എലിമെന്റനി

ു, ണ്ട്‌

തായ്ചാന്‍ ു ണം.

നങ്കില; ികള്‍, ॥ി

റു ച്ചു ഷ്യ

ങ്ങള്‍ റി ൃ്ര

റ്‌

ദായം അവന്‍റെ കഴി. ര്‍ ി, ഏറെ

ക്കു ളു നു. റ്റോമോ

യില്‍ ന്‍.

ക്ഷണങ്ങളിലായിരുന്നു ത എപ്പോഴും പ്രവർത്തനനിരതമായ

യ. ബര്‍ണര്‍, ഫ്ളാസ്‌കുകള്‍, ടെസ്റ്റ്ട്യൂബുകള്‍;

വച്ച ട്ട്‌നനു
ങ്ങള്‍.

ക്ലാസില്‍ മറ്റെന്തിലെങ്കിലും ന ഒരു

റി വു

ന്നില്ലെന്നതാണു സത്യം.

ക്യുനിന്‍ ഒയെ

എന്റെ പുത്തന്‍ “പന്നിവാല്‌" പിടിച്ചുവലിച്ച ഒയെ. അവനിന്നു ഫാര്‍

ഈസ്റ്റേണ്‍ പ്പാനി; മയും

വിത, ാരനുമാണ്‌. അവ, ന്റ ി(

ക്കണക്കിനു ഡോളര്‍ വിലമതിച്ചുപോരുന്നു. അവി ഒരു സവി

പ വള പ്പ വ്യ

യ; റി ച്ചുകൊ

ജിന്നു. ഒയെയെ ഒന്നു കണ്ടുകിട്ടാന്‍ എനിക്കൊരുപാടു കഷ്ട

അവസ ക്ട

യില്‍ വച്ച്‌ടെലിഫോണ്‍വഴി ഞാന്‍ ബന്ധപ്പെട്ട. ടെലിഫോണി

ി ല 1

) ഴ ട്വ;

89

ഓ, ഞാനൊരിടത്തും പഠിച്ചില്ല."

അവരൊക്കെ ഇപ്പോള്‍ എന്തുചെയ്യുന്നു? 22%

ിന്‍െ

“ഒരിടത്ത' ിച്ചി ല്ല പ്പ ി 18 ൮ ലയം

റ്റോമോ ആയിരുന്നോ?

ന രയ

അര്‍

“ഹൊ. ന്റ പ്പ 1 ുലിരു

ന പോയില്ല

“ങാ... അല്ലല്ല. ഞാന്‍ വി കേട്ടോ. എതി മുസം ഒയറ്റു

റ ങ്ങള്‍ കി
ക്കു കുഴി

യേറിയ ആയിടയ്ക്ക്‌ളി

പക്ഷേ, ഴ്‌ 9 വൂര്‍ത്തിയു,

ക്ടിയിരിക്കണ്മെന്നു പ

പി 1 ഞാന്‍ പൂര്‍ത്തിയാക്കാനൊന്നും പോയില്ല."

ഹൊ, ! ഞാന്റ

വിസ്മയിച്ചുപോയി. യുദ്ധത്തിനുമുമ്പ്‌അവന്റെ അച്ഛന്‍ അതിവ]

ന്നു. തെക്കുപു

ടി ന്‍ യി 10) 6 1

ി ു, ട്ട ബുവീണ്‌

1!

ു റു

നാശമടയുകയായിരുന്നു.

ന്റ്‌ ടി ി ി

ദ്യത്തിരു

ന്നു തെന്നിമാറി. 4

്്‌യാ

മോ?” തി ചേദ്ില്ലും; “എനിക്കു താന്നുന്നത്‌ ചൈനയിലെ

യി
രിക്കുമെന്നാണ്‌. ു, ൨.

“അതിനു വില വളരെ കൂടുതലാണോ?”

ഓ, ഏറ്റനോടത്തില്‍ വലിയ അടക്ാന്നുള പറയാനില്ല,

പക്ഷേ. റു ു), പ്പേ

വുന്ന ഒരു തരമാ ) അത്‌”

ും മാറി

യിരുന്നില വ ിച്ചു നടി

സ ലു ന്‍റി, കട

്ി വിച്ചു. ഹൊ. ി ലി
226 ടോട്ടോ-ചാന്‍

ന്‍ഷ്ടി്ഥിഞ്ഞി

ന ബ്‌ 4: ു 9

ടി റില്‍

ലിപി ക റ്റ

റില്‍ മതി ി ിഞ്ഞി

പ്പ ു ല്ല

കാസുഒ അമാദേര

ലി റി ഴു 4

൭) വി

കി ൽ

ക്ഷേ നിര്‍ഭാഗ്യ

അവനെ നിഷ്ഠുരം പിടികൂടി. തി, ്സ്രിഭ്യമരണം

നിഹോണ്‍
ന്റ ലര്‍ ലവ)

ര്‍ ഗി ടു ക

സിന്‍ ആന്റ്‌ ആനിമല്‍ ഹസ്ബെന്ററിയിലെ പഠേമുപേക്ഷ്‌ിച്ച്‌

ന്ധിതനായി. ര്‍ ന്‍ നിനി, തു

്ി രി

ദ്‌ റ ി

്‌പ്പ:

ഹിക്കുന്നു, പഴയ അമാദേര.

॥ി, റ ( ദ മിസിഷ്‌ ലം

പി

ട്‌ ച്ചു

ല്ല 4 ച്ചുള്ള

റമെന്‍റിസ്‌. ടു

ലി ൂ

6 ന്നു ക )

ത്തില്‍ അദ്ദേഹം കൊല്ലപ്പെട്ടു. ഒരു പക്ഷേ അതുകൊണ്ടായി

[ക

ലത്തു ഞാനവളെ സങ്കലപിച്ചിരുന്നത്‌.

കമാകുറ ഗേള്‍സ്‌ ഹൈസ്കൂളില്‍നിന്നു ബിരുദപഠനം

യാണല്ലേ, മീജി

ത്‌

അവരൊക്കെ ഇപ്പോള്‍ എന്തുചെയ്യുന്നു? 29

ത്രിയുടെ പാരമ്പര്യം!"

“അയ്യോ! അതൊന്നുമില്ല” അമ്പരപ്പുള്ള ഒരു ചിരിയോടെ

അവള്‍ ന

ളിലേതുപോലെ തന്നെ; വലിയ സ്ത്രീകളുടെ മ."

ഉവ്യുവവ്‌൦ ഒരു കൂസലുമില്ലാതെയാി അവളുടെ മറൂപ

ടി, ചപ്പ? 1]

തന്ന്യാ എനിക്കിപ്പോഴും!"

ളി, അവളുടെ

ീവി; ര്‌ റ) ധിരി

, ുഡ്്വ്യ

ക്കുമെന്ന്‌
.

റ്റ്‌
, റൂ ( ര്‍ മിസിസ്‌ കവാബാരാ

1 റു [ ത ിയ്‌,

ു; ങ്ങളു,

ള്‍ ര്‍ ഴി 1ികവി

നു [1 ഴി [1

യ ച്ച; ു

ഹിതയായ ഒരു മകളുണ്ട്‌

.

യോയിചി മിഗിത

ശ്രാദ്ധ വേളയിലെ നെയ്യപ്പം കൊണ്ടുവരാമെന്നു പതിവായി

നി മിഗിത ആദ്യം ഹോര്‍ട്ടികള്‍ച്ചറില്‍ വ

നേടി. പക്ഷേ. 1] എ ി

ലവും ്രമം. 2] ര്‍

ദ ॥ ിഗിതയി ര്‍
സ്വന്തമായി ഒരു ഗ്രാഫിക്‌ സ്ഥാപനം നടത്തിവരുന്നു.

റിയോചാന്‍

സ്‌ി ന്‍നി

ു 1)

ിടില്‍ തിരി ി

ച്ച ല്ലാമു

നതി ര്‍ത്തി

; ച്ചു ന്നറ്റേ സ്സ!

ടി ] ഴ്‌ ിയിടില,

ു; ല്ല

ബലേ ന്ലിനം സട 2 ൧. 10. 74 110020

ജാപ്പനീസ്‌ ഭാഷയില്‍ ചൂടപ്പം പോലെ വിറ്റ ഒരു പുസ്തകമാണ്‌ 1982 ല്‍

ച്ുറത്തി ടോട്ടോ-ചാന്‍. ലോ, തു മുളള എല്ലാം പ്രധാന ന ഭാഷ

കളിലേക്കും നി പുസ്തകം തര്‍ജമ

ികള്‍ വിറ്റഴിക്കപ്പെട്ട കം

ന്‍ ഒരു സ്വ

റ്റാമോ എന്ന,

തകം, കുട്ടികളെ സ

ഒരു ലക്ഷത്തിലേറെ പ്രതികള്‍ യ വിലക്കപ്പെട്ടു.

ട്ടോട്ടോ, ഇനി ഈ സ്‌കൂളിലെ കൂട്ടിയാണ്‌...” മാസ്റ്ററുടെ ഈ ഈ ടു

ത്തിയാല്‍ ത്ത ടോട്ടോചാന്‍. ഒരു റ ഇത്ര

പ വള്‍ ഇ ന്നവരെ കാത്തിരുന്നിട്ടില്ല ൫ ളി

ാ വിജയം ടോട്ടോചാനെ കാണുമ്പോഴെല്ലാം “ദാ 6 നാക്ക്‌

,

നേരായിട്ടും നീയൊരു നല്ല കുട്ട്യാ” എന്ന്‌ഓ പി സ്നേഹനി

പ ഷം ച കൊബായ:

ന്‍ അവ

ടെ കരിം കൊബായാ, മാസ്റ്ററെക്കുറി ച്ചും കൂമ്പാര

ക്കിന്‌ വിശേഷ, ങ്ങളാണ്‌ നമ്മോടു പായുന കുട്ടികളുമായി

മല്‍കാന്‍- അ

ലൻ കുട്ടികള്‍ തെ തന്നെയോ
ടാരൂപാടുണ്ട്‌
, യൂനിസെഫിന്റെ ഈ

ടെ പക്കല്‍.

ശദ്ധേയനായ ക: വി അന്‍വര്‍ അലി ആണ്‌ ഇ ഈ പുസ്തകം ഉജ്വല

മായി മലയ: തിലക്കാകകിയിിക്കുന്‌. 992 ല്‍ കേരള ശാസ്ത്ര

ണ്‌

സാഹിത്യ പരിഷത്ത്‌ആ ഈ പുസ്‌ സ്തകത്തിന്റെ ആദ്യ മല യാള

പരിഭാഷ പുറത്തിറക്കിയത്‌.

സം ഗ്ന (/8/ഒ 8/ദ൩)

ൽ 90.00

ടവ ൮ 305,

ചം

്അന്നി്തു

നാഷണല്‍ ബാക്കി (സ്റ്‌, ഇന്ത്യ

പ്‌ി

0400