Literatura Oświecenia i Romantyzmu 10.10.

18
E. Drużbacka
Umarła u progu Oświecenia, należy do prekursorów epoki. To jedna z
pierwszych piszących w tym okresie kobiet. Była kobietą światową.
(Bohaterka książki Olgi Tokarczuk).
Opisanie czterech części roku – jeden z pierwszych poematów opisowych.
Apostrofa – przejaw komunikacji bezapelacyjnie niezwrotnej. Zwrot do
adresata, który z założenia nie może odpowiedzieć, nie ma dialogu, relacji
personalnej. Apostrofa jest formą antropomorfizacji (personifikacji). Ma
pokazać bliższy związek adresata z nadawcą.
Złoty wieku w postaci dziecinnej – peryfraza. Mit Złotego Wieku
- ,,Metamorfozy” antyk.
Obecnie złoty wiek jest wykpiony, wyśmiewało go już wielu autorów m.in.
Wolter.
IV Ekloga Wergiliusza
Odwołuje się do mitu złotego wieku. (ok. 40 r. p.n.e.) powstała w kontekście
wojny domowej, zamieszek w Rzymie. Dzieje świata jako wieczne,
nieskończone krążenie. (Platon, stoicy).
Obraz złotego wieku tworzymy przez wyeliminowanie wszystkiego, co jest
uważane za złe – nie wymyśla się nic nowego.
Sztuka ma być mimetyczna – naśladująca. Artysta kreuje nowe całości, ale
materiałem, z którego pochodzi sztuka mają miejsce w naturze.

ababcc- strofa sześciowersowa. Każda strofa kreuje nowy obraz – strofa o

takim układzie rymów to sekstyna (sestyna), tworzy odrębną całość.
Używana jest w utworach o luźnym charakterze.
Podobna jest oktawa abababcc. (Charakterystyczna strofa dla poezji epickiej,
Krasicki, Słowacki). Wprowadził ją Piotr Kochanowski w wierszu pt.
Jerozolima Wyzwolona.
Wiosna jako dziecko – niewinne, lecz kapryśne. Opiekuje się ziemią jak córka
matką.
Później pokazana jest jako monarchini – szczodra, sprawiedliwa, bogato
przyozdobiona.