Dokonaj samodzielnej analizy ballady "Śmierć" Juliana Tuwima.

Postaw tezę interpretacyjną (określ, o

czym mówi wiersz) i uzasadnij ją, odwołując się do tekstu.

Ballada pt. „Śmierć” Juliana Tuwima, składa się z sześciu trzywersowych strof. W każdej z nich
znajdują się dwa wersy opisujące sytuacje liryczną i jeden krótki wers. Występują rymy żeńskie w
układzie abab. Utwór należy do liryki pośredniej, podmiot liryczny nie ujawnia swojej obecności w
utworze. Relacjonuje spotkanie zakochanych, które obserwuje z zewnątrz. Od trzeciej do piątej strofy
utwór przybiera formę monologu bohaterki wiersza. W wierszu można dostrzec powtórzenia (Mój
Boże…) – jest to apostrofa, bezpośredni zwrot do Stwórcy. Powtórzenia podkreślają emocjonalności i
nastroju wiersza.

Podmiot liryczny w wierszu opowiada o parze zakochanych w sobie ludzi „I byli w miłość zapatrzeni”.
Można też zauważyć zwroty, sugerujące nieszczęśliwe uczucie „Tuberozy przyniósł jej śmiertelne” –
Kwiaty te są piękne, lecz ich zapach był uznawany za śmiertelny. Są razem małżeństwem, dziewczyna
opisuję jak podmiot liryczny kocha, czeka na zaślubiny i deklaruje wole oddania się ukochanemu.
„Będę twoją w tę noc, mój jedyny!”. Wers „Zamknę drzwi , nie będzie słychać”, można zrozumieć,
jako próbę ukrycia przez dziewczynę uczucia zakazanego. Być może ich uczucie jest grzechem,
dlatego zwrot do Boga, może być próbą przeproszeniu lub prośby o pozwolenie. Ostatnia strofa
opowiada o tym jak kobieta zmierzała zamknąć drzwi, by zostać sam na sam ze swoim ukochanym,
dzieje się coś niespodziewanego. Jakaś nieznana siła z nieludzką mocą, szarpie za drzwi z drugiej
strony. Rozumiemy, że nie doszło do połącznia narzeczonych. Utwór nie ma szczęśliwego
zakończenia. Bardzo możliwe, że tą tajemniczą siłą jest tytułowa śmierć. Siła zabrała kobietę lub jej
narzeczonego i rozdzieliła ich na wieki.