Almost.

by Teasethisgirl

No one knows. Nobody needs to know. It was really close. It is almost there pero hindi kami
pinagpareho ng tadhana.

Written by: Teasethisgirl

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, organizations, places, events and
incidents either are the product of the author's imagination or are used fictitiously. Any
resemblance to actual persons, living or dead, events, or locales is entirely coincidental.
Also note that my works generally contain sexual themes, objectionable language and behavior.
Just enjoy reading. If you're not interested then you have the right to leave this page.
Almost.

-Ang pagbabalik-

"Bumalik na siya? "

"Yun ang usap usapan ngayon sa faculty ng mga teacher. "

"Talaga? Nabasa ko rin sa phone ko, eh. "

"Ililipat na sa pangalan ni Zach ang lahat ng business ng Evangelista. "

Napatigil ako sa paglalakad nang marinig ang sinabe ng ilang mga babae sa hallway habang
papunta ako sa library. Mas lalong humigpit ang pagkakahawak ko sa librong aking dala dala.
Hindi lamang ako makapaniwala. Maski siguro sino ay mabibigla sa balitang narinig ko.

He was the student council president back then pero nabalitaan na lamang ng lahat na ito na
mismo ang nag-quit sa sariling pwesto. Mas lalong naging balita sa buong school ang pag-alis
niya. His name is Zachary Austin Evangelista. Kung tutuusin ay isa lamang siyang ordinaryong tao
na binigyan ng magandang mukha at pangangatawan na ninanais ng mga babae sa isang lalaki,
but he’s a nightmare for anyone because he must have girls all over him. Sino nga bang babae
ang maglalakas loob na pangarapin pang maging sakanila si Zach kung napakaraming babae ang
pumipila dito?

Bumuntong hininga ako at sumulyap sa loob ng library. Walang estudyante sa loob noon, pati
iyong librarian ay wala rin. Nagkibit balikat ako at inayos ang pagkakahawak ko sa mga librong
kailangan kong basahin dahil sa nalalapit na exam. Maglalakad na sana ako nang may tumama
sa ulo ko na matigas na bagay. Sapatos? Masyadong malakas ang pagkakahagis ng sapatos
kaya naramdaman ko agad ang sakit at hapdi sa medyo taas ng batok ko.

"Hoy mabantot na babae! "

Huminga ako ng malalim nang marinig ko na naman ang boses ni Pearl mula sa likod ko. Walang
araw na hindi niya ako inasar. Kung hindi man' niya ako guguluhin maaaring mag-utos siya sa
ibang studyante. Oo, ganoon kasaklap ang buhay ko sa university na ito. Pero wala naman akong
mapapala kung makikipagtalo ako sa kanila, sa halip ay iiwasan ko na lamang ang mga katulad
nilang tao.

Hindi ko siya pinansin at sa halip ay nagpatuloy akong maglakad pero hinablot niya ang aking
braso. Napangiwi ako nang bumaon ang mahahaba niyang kuko sa balat ko. Naglabasan mula sa
likod niya ang kadalasang mga babae na kasama niya. Mukha silang mga mean girls. Makakapal
ang make up at masyadong mataas ang pagkakaipit ng kanilang buhok.

"Hindi ka ba talaga marunong umimik ha? " Mas humigpit ang pagkakahawak niya sa aking braso.
Napaigtad ako sa hapdi nang sinubukan niya itong pilipitin. "Naduduwag ka ba sa amin? "

Sinubukan kong maging kalmado pero siguro nga kahit sino ay tataas ang dugo kung ganito ang
magiging trato sa'yo. Pearl and her cruel laugh escaped from her lips. May mga tumitigil sa mga
ginagawa nila upang manood. Si Pearl ang bagong student council president. Marami ang bumoto
sa kanya dahil sikat siya at pangalawa nakikita ko ang mga ginagawa niyang pang-aakit sa lalaki.
May mga kumakalat ring scandal sa school na nakikipaghalikan siya sa shower room ng mga
lalaking players ng school. Mas marami ang population ng lalaki dito, kaya hindi imposibleng hindi
siya manalo.

"My god. She's crying! " natatawang sambit ni Clara, isa sa mga kasama ni Pearl. Gusto ko
sanang irapan si Clara dahil sa sinabi niya pero pinigil ko iyon. Hindi ako iiyak dahil sa mga
sinasabi nila. Ni' hindi ko iyon sineseryoso. Labas lahat sa tenga ko.

"Really? " marahas na tinaas niya ang aking baba upang tignan ang aking mata. "Umiiyak ba ang
mga katulad mong cheap and dirty? " Maarteng sabi ni Pearl sa akin.

"Bitiwan mo ako. " Kalmadong sabi ko. Nakita ko ang medyo pagkabigla sa mata ni Pearl sa
sinabi ko. Sa inis ko ay ako na ang mismong umalis sa kamay niyang nakahawak sa baba ko.
Maarteng pinunasan niya ng panyo ang kamay niyang hinawakan ko. Muli kong inayos ang
librong hawak ko nang may narinig akong sumigaw mula sa hagdanan.

"Dumating na daw si Zach! "

Dinuro ako ni Pearl at tinitigan ng masama. Mukha siyang nanalo sa lotto pagkatapos marinig ang
balitang nakarating si Zach sa campus. Sa isang iglap ay nawala ang mga nanonood sa amin
kanina. Pearl pushed my left shoulder with her index finger. "We're not yet done! " Pagkatapos
sabihin iyon sa akin ay nilisan nila ang lugar. I was left alone. Napailing na lamang ako sa
nangyare. Sanay na ako sa mga pangaasar at pagpapahirap ni Pearl. Kaya niya akong paalisin
dito sa Hellingstar sa isang pitik kaya hindi ako lumalaban.

"Fern, why did you let them do that to you? "

Isang pamilyar na tinig ang narinig ko sa aking likuran. Nabitawan ko ang librong hawak hawak ko
dahil sa paninikip ng dibdib ko. Pakiramdam ko sasabog ako. Gusto kong siguraduhin kung tama
ang hinala ko na siya nga. Pero ang boses na 'yon ay nag-iisa para sa akin. His voice was calm,
yet highly authoritative. Im not yet ready to face him but just hearing his voice made my heart
flutter. Hindi ito tama.

"Papaalisin ko sila sa school na ito kapag nangyari pa ito ulit." Nanlaki ang mata ko nang marinig
ang sinabi niya. Hinarap ko siya at ganoon na nga kabilis ang tibok ng puso ko nang bumungad sa
mga mata ko si Zach. Nawalan ako ng boses, nanghina at nabuhayan ng dugo. Ang hirap
ipaliwanag ng nararamdaman ko ng mga oras na iyon. I was just.... happy to see him.

"Zach. " Nakagat ko ang aking labi nang maramdaman ang pagtulo ng luha ko. Hindi siya ngumiti
sa halip ay naglakad siya patungo sa akin, kinuha niya ang aking kamay at agad na hinila
papasok sa janitor room. Mabilis ang kamay niya. Sa isang iglap ay nasara niya ang pinto at nai-
lock ito agad. He pinned me into the wall at tinitigan ako ng mabuti.

"God. I missed you, Fern. " And my tears started to fall.

No one knows. Nobody needs to know. It was really close. It is almost there pero hindi kami
pinagpareho ng tadhana. Marami siyang responsibilidad, inaalagang pangalan at magandang
hinaharap na naghihintay. Ako? I don't know but he is always telling me that Im living in this world
because I have my mission. Ayokong maniwala sa sinabi niya. We're too young. Pero naniniwala
ako na may dahilan kaya kami nagkakilala. It can be-- to meet him, fall for him and take my last
breath with him..
1. Prisoner..

"Finally.. " He whispered.

Inalis niya ang ilang hibla ng buhok sa aking mukha at mas lalong lumapat ang katawan niya sa
akin. Hindi ako komportable sa pwestong ito pero nang ilagay niya sa likod ko ang palad niya ay
parang gusto ko na lang manatili sa pwesto naming dalawa. Madilim at nababalot ng kakaibang
init ang paligid namin. Itinaas ko ang aking kamay para sana hawakan ang mukha niya nang
mapagtanto ko ang gagawin ko. Hindi na katulad ng dati kaming dalawa. Maraming taon na ang
nagdaan..

Ibaba ko na sana ang kamay ko nang hawakan niya ito at pigilan.

"Don't hold back and just touch me. " Bulong niya. Inilagay niya sa kanyang pisngi ang kamay ko.
He kissed it and played with my fingers. Nakagat ko ang aking labi sa nakikita ko. "Hindi ko gusto
ang nakita ko kanina. "

"You're back.. " Pagbabalewala ko sa sinabi niya. Ayokong pag-usapan ang nangyari kanina. Mas
gusto kong namnamin ang bawat oras na malapit siya sa akin. Sobrang huli na siguro ang takbo
ng utak ko dahil ngayon ko lang napatunayan na hindi ako nananaginip. Ngumiti siya at tumango.

"I came back for you, Fern. Hindi ako bumalik para sa kahit kanino, dahil sa'yo lang. " Hindi ko na
napigilan ang sarili ko, mabilis ko siyang hinila papalapit sa akin at yinakap. Sinuklian niya ito.
Binaon ko ang mukha ko sa kanyang dibdib. Amoy na amoy ko ang mamahalin na pabango niya.
"I can feel your heartbeat. " anas niya malapit sa aking leeg dahilan para magtaasan ang aking
balahibo. "And your breast--- AW! "

"Hindi ka pa rin nagbabago. " humiwalay ako sa kanya at pinahiran ang nangingilid kong luha. Sa
huli ay napangiti ako. He said he came back for me. He is here for me. That was enough to make
things possible again between us. Hindi ko alam ang dapat kong maramdaman. Naghahalo halo
ito.

He grinned at me. "Did you miss me? "

"Hindi. Bakit naman kita mamimiss? " Nagusumot ang mukha niya at parang batang nagtatampo.
Kinulong niya ang aking pisngi sa kanyang mga palad. Nanghina ang tuhod ko nang masilayan ko
ang mata niya na mapang-akit. Mabilis ang tibok ng aking puso at hindi ko ikakaila ang kakaibang
pakiramdam na nararamdaman ko.

"I'll make you miss me so hard. "

Dumampi ang labi niya sa akin. At tama nga si Zach, sa halik pa lang niya ay masasabi kong
nangulila ako sa kanya ng sobra sobra. Alam ko namang ramdam niya ang pangungulila ko sa
kanya. Siguro ay gusto lamang niya talaga akong halikan. Napangiti ako sa naiisip ko. Pinulupot
ko ang aking braso sa leeg niya at hinayaan na suklian ng labi ko ang halik niya. Matagal kong
hinintay ang pagbabalik niya. Matagal akong nangulila sa kanya.

Minsan ay naiisip ko rin. Paano ko nga ba naging boyfriend si Zach? Anong nakita niya sa akin? I
don't want to ask him because I don't want to expect na makukuha ko ang sagot na nasa isip ko.
Mas maganda na rin siguro ito. Natanong ko na rin sa sarili ko kung paano kami nakarating sa
ganitong sitwasyon. Hindi ko rin alam kung bakit kami nakarating sa ganito pero alam kong sa
pagdaan ng panahon minahal ko si Zach.

Hindi ko alam kung may nagbago pero kung meroon nga, ay hindi ko maramdaman ang
pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang Zach na nakilala ko 2 years ago. Maliban na lamang sa mga
pagbabago niya, pisikal na pagbabago katulad ng katawan niya. Mukhang naggy-gym na siya.
Mamula-mula ang kanyang pisngi at mas pumuti ang kanyang kulay. Ang buhok niya ay may
kahabaan pero bumagay ito sa kanya. Ang boses niya na animoy nang-aakit ay nananatili pa din.
He stopped from kissing me. I felt his palm behind me, caressing my back. Narinig ko ang
marahang pagtawa niya sa gitna ng hingal na paghinga. Tinitigan niya ako ng mabuti na parang
ayaw na niya akong mawala sa paningin niya. Pinagdikit niya ang noo namin habang ang mga
mata niya ay nakapokus ang tingin sa mga labi ko.

"Mananatili ka na ba dito? " Tanong ko sa kanya. Matagal siyang hindi nakasagot hanggang sa
sagutin niya ako sa isang mabagal na pagtango. Nakaramdam ako bigla ng kaba. Parang hindi
siya sigurado sa sagot niya. Hindi ko alam kung bakit pero iyon ang naramdaman ko ng mga oras
na iyon. Inalis ko agad ang kabang bumabalot sa dibdib ko at binigyang pansin na lamang ang
bawat titig na binibigay niya sa akin. "Wag mo na ulit akong iiwan, Zach." napangiti ako ng hilahin
niya muli ang aking katawan upang balutin sa kanyang mga bisig.

"Hilahin mo ako kapag umalis pa ako." hinalikan niya ang aking noo. Nakaramdam ako ng
kakaibang kiliti sa aking tiyan.

Zach needs to keep his name clean. His father needs him for their business. His family needs him.
That's the reason why we need to hide our relationship. Dahil oras na may makaalam sigurado
akong masisira si Zach. Lumaki akong walang magulang. Kilala ang aking mga magulang bilang
mga basagulero. Paano na lamang kung malalaman nila na ang taong mahal niya ay lumaki sa
hindi magandang pamilya? Atsaka sinabi din sa akin ni Zach na ayaw niya akong guluhin ng
publiko. Naiintindihan ko naman 'yon pero nandoon pa rin sa dibdib ko ang paghahangad na sana
alam ng lahat na kaming dalawa ay may koneksyon.

Sinubukan kong balewalain ang lahat kahit na madalas nahihirapan ako sa pagtatago. Katulad
ngayon. He has to leave again. Kailangan na niya muling harapin ang buong school bilang isa sa
mga pinakamayaman sa lugar na ito. I tried to act like it was nothing. Masaya ako para sa kanya
pero sa tuwing tinitignan ko siya sa malayo parang kalawakan siya samantalang ako ay hanggang
dito na lang sa kinatatayuan ko. Gusto kong pagtawanan ang sarili ko dahil sa mga iniisip ko.
"Hinihintay ka nila. " humiwalay ako sa kanya.

Nagusumot ang kanyang mukha. "Pwede bang dito na lang ako sa tabi mo? " kinuha niya ang
kamay ko at marahang pinisil.

"Sige na. Sa tingin ko magtataka sila kung bakit wala ka dun. "

"Are you sure? Im willing to stay here with you. " naging mapang-akit ang boses niya. Gusto kong
matawa sa inasal niya. Marahan kong pinalo ang kanyang braso. "Nasasaktan ang muscles ko,
Mahal. " He winked. Napailing na lamang ako. Kailan pa naging 'Mahal' ang tawag niya sa akin?
At infairness, may muscle na nga siya.

"Sige na. " kinuha ko ang kamay ko sa kanya. Kumirot ang dibdib ko nang bitiwan niya ang kamay
ko. Pwede bang hawakan na lang niya ulit ang kamay ko at sabay kaming lumabas sa lugar na
ito? Napabuntong hininga ako. Isang tipid na ngiti ang binigay ko sa kanya. "Susunod ako sa'yo
pagkatapos mong lumabas. Baka may makakita sa ating dalawa dito, eh. "

Nag-aalinlangan pa siya kung aalis pero tumango lamang ako sa kanya. Ngumiti siya sa akin
bago lisanin ang janitor's room. Uminit ang gilid ng mata ko when I realized that I only spent my 1
hour with him without even telling him how much I still love him. Siguradong bukas ko na ulit siya
makakasama at sigurado akong hindi magiging madali ang lahat.

Hindi na ako dumiretso sa lugar kung saan nag-aabang ang mga tao kay Zach. Dumiretso
na lamang ako sa labas ng school dahil mukha namang hindi magkaklase ang mga teachers.
Kasalukuyang akong kumakain sa isang karenderya na malapit sa school. Dito ako madalas
kumakain dahil medyo may kamahalan ang mga pagkain sa cafeteria ng school. Kanin pa lang
halos maglaway na ako sa sobrang mahal.

"Madaya kang babae ka! Iniwan mo ako! Walanghiya ka! Anong karapatan mong iwan ako?!
Binigay ko sa'yong lahat! I thought we're friends! " sumulpot sa harap ko ang nagtatampong
mukha ni Nikki. Nilapag niya sa aking tabi ang dala dala niyang pagkain.
Napailing na lamang ako sa sinabi niya at nagpatuloy sa pagkain. "Sorry. Nagutom ako, eh "
Binigyan ko siya ng tipid na ngiti bago isubo ang isang kutsarang kanin na may ulam na hotdog.

Narinig ko siyang tumawa ng parang baliw. Hindi na ako nabigla sa mga pinaggagagawa niya.
Nasanay na ako sa mga kalokohan ni Nikki. "I was just trying to act! " Tapos ay tumawa ulit siya.
"Bumagay ba sa akin? I was planning something. "

"Anong plano mo? " Wala sa sariling tanong ko sa kanya.

Nilaro-laro niya ang kanyang kulot na buhok. "Balak ko sanang sumali sa club ng theatre. "

"Akala ko ba sa pagsasayaw ka? Bakit bigla atang nagbago ang isip mo? "

"Nothing. Interesado lang ako since malapit na tayong gumaraduate gusto kong maranasan ang
sumali sa isang theatre na gaganapin sa school. "

Napailing na lamang ako. Si Nikki ang kababata ko pero kung anong kinahirap ko ay siya namang
kinayaman niya. Anak ng isang propesyonal na abogado at isang doctor ang kanyang ina. Hindi
ko nga rin alam kung bakit ko naging kaibigan si Nikki. Mabait ang magulang niya at pinalaki nila
si Nikki na hindi spoiled brat. Nakakatuwa nga ang pagiging isip bata nito.

"Hey. Nabalitaan mo na ba? " tumingin siya sa buong paligid at agad na binulong sakin. "Bumalik
na ang boyfriend mo. Nako, Fern ha! Kung ako sayo magtatago na ako sa bruhildang Pearl na
yun! "

Saglit akong napatigil sa pagkain. "Nagkita kami kanina. "

Nasamid siya sa narinig. Nabigla ako nang hampasin niya ang braso ko dahilan para matapon
yung kanin at ulam na laman ng kutsara ko. "Kaya pala nagkakagulo kanina sa office. Inaabangan
nilang bumaba si Zach sa kotse niya pero wala namang nalabas. Parang tanga lang! " She
laughed again.

Napailing na lamang ako. Alam kong nangunguna ang grupo ni Pearl sa pakikipagsiksik dun. No
wonder agad niya akong tinigilan kanina.
"Basta. Sabihan mo si Zach na mag-ingat. Malilintikan talaga sakin ang Pearl na yun kapag
sinaktan ka. "

Parang may humaplos sa puso ko. Napakaswerte ko talaga kay Nikki. Siya lamang ang tanging
nakakaalam tungkol sa aming dalawa ni Zach. Noong nakita ko ang naging reaksyon niya nang
sabihin ko sa kanya ang tungkol sa relasyon namin ay mas lalo akong natakot na aminin sa lahat.
Nakita ko ang pagkagulat sa mata niya. Sinabihan niya agad ako na itago ito. Alam kong tama
siya. Sigurado akong may mapapahamak.

"May meeting daw lahat ng student council members. Mukhang magkakaroon ng malaking project
sila at sigurado akong makakasama dito si Zach. " Sabi ni Nikki. Nangunot ang noo ko. Paanong
makakasama si Zach sa meeting? Hindi na siya member. Di bale na lang kung mae-elect siya
muli.

"Hindi na president ng student council si Zach. "

Umiling siya. "Sa tingin ko babalik ulit siya sa kanyang pwesto. "

"Paano si Pearl? " Nagtatakang tanong ko. Gumuhit ang inis sa mukha ni Nikki. Ayaw niya kasi
kay Pearl kaya ganoon na lamang ang reaksyon niya sa tuwing mababanggit ang pangalan ni
Pearl.

"Hindi naman talaga si Pearl ang president. Umalis lamang si Zach. Ang rinig ko kanina ay si Pearl
ang magiging Vice-president. "

Natulala ako. Maraming oras silang magkakasama. Nakaramdam ako ng paninikip ng dibdib. Sa
tagal ng panahon ngayon na lamang ulit ako nakaramdam ng selos. Hindi, hindi ako pwedeng
magselos. Bumalik nga siya sa akin, di'ba? Bakit naman siya magkakagusto kay Pearl? Parehas
lang sila ng estado sa buhay pero hindi ibig sabihin ay maaaring silang dalawa na.
 Natapos ang lunch ng hindi ako ginugulo ni Pearl. Himala talaga. Hindi matatapos ang isang
araw ng hindi ako umuwi sa bahay na basang sisiw o napapahiya sa buong campus. Napailing na
lamang ako at dumungaw sa kalapit na bintana.

Napangiti ako nang makita ko si Zach na naglalaro ng football kasama ang ilang mga kaibigan
niya. Pero agad iyong nawala nang makita ko si Pearl sa isang bench. Nasa likuran nito ang ilang
mga kakabaihan na naaaliw rin sa nakikita. Maraming sport si Zach. Football, Swimming at
captain ball din siya ng basketball. Hindi na ako magtataka kung bakit maraming nahuhumaling sa
kanya.

"Rest muna! " narinig kong sigaw niya. Napatingin ako sa panyong hawak ko. Nabura ang ngiti ko
dahil aanhin ko ang panyo'ng ito kung hindi din naman ako makakalapit sa kanya? Napabuntong
hininga ako.

Mula sa pwesto ko ay nakikita ko ang pawis niyang katawan. Napapangiwi ang kanyang labi sa
sobrang init at mamula-mula ang kanyang pisngi. Gusto ko siyang pagsilbihan at punasan pero
hindi ko magawa. Para akong nakakulong sa sariling kong emosyon. Gusto ko siyang lapitan at I-
cheer sa harap ng maraming tao. Humalumbaba ako sa bintana. Gusto kong ipagsigawan na akin
ang lalaking iyan.

Pero sa halip na ako, si Pearl ang gumagawa. Nakagat ko ang aking labi sa pagpipigil sa luha
kong nagbabantang tumulo. Pero nang makita kong lumapit si Pearl sa kanya ay tuluyan na akong
sinakluban ng selos at paninikip ng dibdib. I wish I could do that to him. I wish I could slap her
face..

Sa pagkakataon iyon ay pinunasan ko ang aking luha at muling sumulyap sa lugar nila. Busy siya
sa pakikipagusap kay Pearl at ayoko na sana silang tignan pa kung hindi lamang sa paraan ng
paghaplos ni Pearl sa braso niya. Ngunit mabilis akong nag-iwas ng tingin nang makita ko ang
pagdungaw niya mula sa aking pwesto.
2. Trouble..

It's been 3 days simula nang dumating si Zach at naging mainit ang usapin tungkol sa kanya.
Ngayon nga gaganapin ang welcome party sa kanya at sigurado akong lahat ng students sa
school ay invited. Gaganapin ito sa lugar ng mga Evangelista na mas lalong kinatakot ko. Hindi pa
ako nakakarating sa mansyon ng Evangelista kahit matagal na rin ang relasyon namin ni Zach.
Ano pa nga bang hinahangad ko? We need to hide our relationship. Imposibleng ipakilala niya ako
sa mga magulang niya. Baka kapag umasim na ang dagat, saka mangyayari ang hinihiling ko.

Kanina pa ako dito sa campus. Wala pang tao nang dumating ako pero ngayon dumadami na at
puro na lamang tungkol sa event mamaya ang naririnig ko. Dapat kahapon gaganapin ang
welcome party kay Zach pero napostpone iyon kaya ngayon busy ang lahat ng estudyante.

"Ikaw ba si Fern? " napatingin ako sa lalaking nasa harap ko.

"Ako nga. Bakit? " binitawan ko ang hawak hawak kong libro. "May problema ba? "

Inabot nito sakin ang isang papel na nakatupi. "Pinabibigay sa iyo ni Zach. "

Nangunot ang noo ko. Kinuha ko mula sa kanyang kamay ang papel at binasa ito. Kay Zach nga
ito galing. Hindi ako nagkakamali dahil alam ko ang sulat-kamay niya.

'Roof top. Now. '

Napatingin ako sa lalaki. "Pupunta ako." Para naman itong nakahinga ng maluwag. Sigurado
akong may ginawa na naman si Zach na kalokohan. Napailing na lamang ako at agad na niligpit
ang gamit ko at agad na dumiretso sa roof top ng campus.

"Pupunta ka ba mamaya? " Iyan ang pambungad na tanong niya sakin pagkarating ko pa lamang
sa Roof top.
Kasalukuyan kaming nakadungaw sa buong campus ng Hellingstar. Kitang kita dito ang kabuuan
ng school sa mismong kinatatayuan namin. Tinatangay ng hangin ang nakalugay kong buhok
samantalang medyo magulo na ang buhok niya pero hindi man' lang nabawasan ang kagwapuhan
niya na napagtanto kong napaka-unfair.

Umiling ako sa kanya. Wala talaga akong balak na pumunta. Sa lahat ng estudyante sa school ay
ako lamang ata ang hindi dadalo. Para saan pa? Para makipagplastikan at makarinig ng mga
kayabangan tungkol sa suot nilang milyon milyon ang presyo? Mas mabuti pang itulog ko na
lamang ang limang oras na sasayangin ko doon. Atsaka na-i-welcome ko na naman si Zach.

"I wont take that. Gusto kitang makita mamaya. " Aniya gamit na naman ang ma-awtoridad na
boses niya. Umiling ako.

"Para ano? Hindi ko kayang makisalamuha sa mga taong hindi ako gusto, Zach. " umirap ako sa
kawalan. "Ayokong masira ang araw mo ng dahil sakin. "

"What? " May halong galit ang boses niya ng bitawan niya ang salitang iyon. "Wala akong
pakialam sa kanila. Pwede naman kitang solohin mamaya, di'ba? "

"Zach.. " naningkit ang mata ko.

"Bukod dun bakante naman ang kwarto ko. Pwedeng pwede nating gawin ang kahit ano. " Mas
lalo niyang hinapit ang baywang ko. "Ang bango ng girlfriend ko. " binaon niya ang kanyang
mukha sa leeg ko.
I blushed. "T-teka.. A-anong bang ginagawa mo? "

"Teasing you. "

Napatawa ako sa sinabi niya. "Baliw! " Napaigtad ako nang sundutin niya ang tagiliran ko. "Ano ka
ba? Baka may makakita sa atin. " Bulong ko sa kanya.

"I dont give a shit. As long as I have you. Im fine with it. " nagkibit balikat siya at pinagpatuloy ang
ginagawa. Humarap na ako sa kanya pero bago pa ako makareklamo ay na angkin na niya ang
aking labi. Parang tumaas ang dugo ko at nadala sa bawat ritmo ng halik niya.

He grabbed my legs at agad na hinimas iyon. Marahan kong tinampal ang kamay niya pero
binabalik niya muli ang pagkakahawak dito. Namula ang pisngi ko at humiwalay mula sa kanya.
Napangiti ako nang makita ang malaking ngisi sa labi niya.

"See? Sa isang iglap lumalambot ang tuhod mo. " Hindi ako umimik. Nakita ko ang pagkunot ng
noo niya. Mabilis niya akong hinila papalapit sa kanya. "Galit ka ba? "

Umiling ako sa kanya. Ang sarap sa tenga ng malambing niya boses. Ang mainit na palad niya.
Ah! Mas malambot pa nga ata ang kamay niya kesa sa akin!

Itinalikod ako ni Zach mula sa kanya at niyakap ang likod ko. Pinatong niya ang kanyang baba sa
aking balikat at hinawi ang buhok ko papunta sa kabilang balikat ko. He locked his fingers as I felt
his chest touched my back. Napangiti ako. Sinandal ko ang aking ulo sa dibdib niya.
"I hate it when you're crying and that's because I love you. Noong makita mo si Pearl na lumapit
sa akin, winiwish ko rin na sana ikaw ang gagawa sa akin ng mga bagay na gusto mong gawin. Im
sorry because I can't do anything to take away the pain, Fern. " Nabigla ako sa sinabi niya. Hindi
ko inaasahan na sasabihin niya ang tungkol sa bagay na ito. I knew he saw me that day but I
wasn't really expecting that he'll say something about it. "Stop crying a lot, okay? " He asked me
and I nodded. Hinalikan niya ang pisngi ko. "I bought you a dress. Wear it at pumunta ka mamaya.
Hihintayin kita. " Anas niya malapit sa aking tenga. Magrereklamo pa sana ako nang magsalita na
ulit siya tungkol sa ibang bagay. Wala na akong nagawa kundi ang sundin ang sinabi niya.

Mabilis na lumipas ang oras. Parang kanina lamang ay nasa roof top kaming dalawa pero
ngayon ay 5:43 na sa aking orasan at ilang minuto lang ay magi-start na ang welcome party ni
Zach. Nandito pa lamang ako sa apartment ko at suot ko na ang dress na iniwan ni Zach sa aking
kama. Nag-init ang pisngi ko. Paano niya nalaman ang size ng katawan ko?

Maganda ang damit na napili niya. Sigurado akong mahal ito dahil kumikinang ang diamonds na
nakadesenyo dito. Kahit kailan hindi ko ginusto na gastusan ako ni Zach pero dahil wala akong
choice ngayon pumapayag ako pero babayaran ko pa rin ito. Ang lakas talaga ng loob mo Fern,
Ni' wala pa nga sa kalahati niyan ang sinuweldo mo sa isang araw.

Kinuha ko na iyong purse na kasama din ng dress na ito at nilagay doon ang mga gamit na
dadalhin ko. Muli kong sinulyapan ang sarili ko sa salamin at nang makontento ako ay lumabas
ako sa apartment at ni-lock ang pintuan.

"Ms. Fern? "

"Ay kalabaw ka! " Napahawak ako sa dibdib ko nang may magsalita sa likod ko. Jusko, akala ko
dwende o kung anong elementong lumabas sa lupa. Nawalan ako ng poise dun, ah. "D-driver po
kayo ni Zach, hindi ba? " Tanong ko sa lalaking nakatayo sa harap ko.
Pormal na tumango ito sa akin. "Ms. Fern. Pinapasundo na po kayo sakin ni Sir. Zach. "
"Ha? " nalaglag ang panga ko. "May tricycle na kasing nagiintay sakin sa labas e. " napangiwi ako.
"Binayaran na po namin at umalis na. Malalagot po ako kapag hindi ko kayo sinundo. Pasensya
na po. "

Wala sa sariling napatango na lamang ako kahit sa isip ko ay inis na inis ako kay Zachary. Paano
na lamang kung may makahalata na pinasundo niya ako? Gusto niya bang mabuking kami?
Sumama na rin ako dahil naawa naman ako sa itsura nito. Mukhang malalagot talaga siya. Gusto
ko tuloy sigawan si Zach. Nanggigil ako. Idagdag pa ang suot kong high heels na halos mamaga
na ang paa ko. Mas gugustuhin ko pang magrobber shoes kaso di bagay.

Namangha ako nang makarating kami sa mansyon ng Evangelista. Malaki ito at malawak. Puno
ng kumikinang na desenyo. At iyong hagdan ay parang sa fairy tales. Yung hagdan kung saan
naiwan ni cinderella ang sapatos niya. Parang ang sarap tuloy mag-ala-cinderella at pagkatapos
ay si Zach ang makakakuha sa sapatos ko. Lihim akong natawa sa mga naiisip ko. Pero ang
galing no? Pareho kami ni Cinderella ng love story. Ang kaibahan lamang ay may Fairy
Godmother na tutulong sa kanya.

Nagliwanag ang mata ko nang bumungad sakin ang halos lahat ng studyante ng Hellingstar sa
buong lugar. May background music sa buong lugar na hindi masakit sa tenga. May mga hawak
ang ilan na basong naglalaman ng wine. Ang iba ay mas sari-sariling grupo sa isang lamesa.

Parang ako lang ata ang naligaw. Pero gusto ko pa ring mag'Thank you kay Zach dahil kung hindi
niya ako pinaghanda ng damit ay baka ginawa na akong katatawanan ng mga tao dito.

Napalingon ako sa likod ko. Wala na si Manong Driver. Napanguso ako at akmang lalabas nang
may humila ng aking braso.

"I see. You really have the guts to come here ha? " tinitigan niya ako mula ulo hanggang paa.
"Saan mo naman nakuha ang ganyang damit? You cant even afford to buy a new shoes. "
nagtawanan ang grupo ni Pearl.

Pinigilan ko ang sarili kong hindi lumaban. Huminga ako ng malalim bago ko lisanin ang lugar na
iyon. Iniwan ko silang may mga ngisi sa labi habang nakatitig sakin. Hindi sana ako pupunta dito
kung hindi lamang dahil kay Zach.

Nakita ko na lang ang aking sarili na patungo sa isang minibar. Iba't ibang lebel ng alak ang
nakalagay dun. Naupo ako sa kalapit na upuan at dun nagmukmok. Bwisit na buhay 'to. Ito ang
isa sa ayaw ko sa mga party na nagaganap sa Hellingstar. Na-a-out place ako sa tuwing
pumupunta ako. Wala si Nikki dahil busy siya sa Theatre.

"Wine? "
Nagtaas ako ng tingin nang may naglahad sakin ng isang bote ng wine. Umurong ang dila ko
nang makita ko ang isang lalaki na hindi pamilyar sakin. Hindi ko alam kung may masamang balak
siya sakin o wala pero nag-init ang pisngi ko nang gumuhit ang isang ngisi sa labi niya.

"Harrison. " Pakilala niya. Hindi ko alam pero bakit parang kumikinang ang mga matang iyon?
"You were also force to come here? " Nagtatakang tinitigan ko siya. Ito pa ang isa sa mga ayaw
ko sa mga ganitong party. Ang daming malalanding tao. Narinig ko siyang humagikhik. "I know
what you're thinking. "
"Oh? Edi wow. " nag-iwas ako ng tingin at bumaling sa iba.
"Ang taray mo naman. " humalakhak pa siya. "Can I stay here? "

Hindi ko siya sinagot sa halip ay mas umiwas pa ako ng tingin. Ang sakit na nga ng leeg ko!
Naiilang kasi ako sa titig niya na kakaiba. Maski sa paghigop niya ng wine ay nakatitig siya sakin.
Nahahagip paminsan ng mata ko ang pag-ngisi niya at hindi ko iyon nagugustuhan. Sa inis ko ay
hinarap ko siya at huminga ng malalim. Handa na sana akong sigawan siya nang maagaw ng
isang boses ang aking pansin.

Bumagal ang paligid ko nang makita ko si Zach na papaakyat sa stage. Nalaglag ang panga ko sa
nakita kong kakisigan niya. Totooo ba ito? Seryosong seryoso ang aura niya. Hindi siya nakangiti
na madalas niyang maging ekspresyon. Naalala ko pa ang sinabe niya sakin noon.

"Sayo ko lang nagustuhan na ngumiti. "

"Sayo lang, Fern. "

Lahat ng tao napatigil nang bigla siyang tumikhim at makikita mula dito sa aking lugar ang
pagkislap ng kanyang mga mata. Napakagwapo niya. Bagay na bagay ang suot niyang armani
suit na halatang milyon ang presyo. Agaw pansin din ang kahabaan ng kanyang binti. All in all
parang isang modelo ang nasa harap namin.
"Good evening.. " panimula niya. "Salamat sa mga dumalo. Especially to my family. Hopefully,
sana mag-enjoy kayo ngayong gabi. Thank you. "

Tinitigan ko ang likod niya na pababa na ngayon sa stage. Maraming bumabati sa kanya
pagkababa pa lamang niya. Halos hindi ko na siya makita dahil sa sobrang daming tao na gustong
masilayan ang mukha niya. Napayuko ako.

"Hindi ka niya mapapansin. " na-agaw muli ni Harrison ang pansin ko. Sinamaan ko siya ng tingin.
Kung alam lang niya no!

Inirapan ko siya at agad na iniwan siya doon pero ramdam ko pa rin ang pagsunod niya sakin.

"Let's go together. " naabutan niya ako at bumungad na naman sakin ang nakakakilabot niyang
ngiti. "Hindi ko pa alam ang pangalan mo. Pwede ko bang malaman? "

"Tigilan mo na nga ako. "

"I just want to know your name. " he pouted.

"Wala akong pangalan. "

"Ang haba naman ng pangalan mo. " ngumisi siya ng nakakaloko. "Wala akong pangalan? Well,
maganda na rin naman. "

"Ewan ko sayo. " Mas binilisan ko pa ang paglalakd hanggang sa bumunggo ako sa isang matigas
na bagay.

Hinimas ko ang aking noo at nagtaas ng tingin. Nahigit ko ang aking hininga nang mapagsino ang
nabunggo ko. "Zach? "

Nag-igting ang bagang niya nang dumapo ang mata niya kay Harrison na ngayon ay nasa tabi ko.
Hindi ako mapakali. Pakiramdam ko ay nahuli ako ng tatay kong nagnanakaw ng kung anong
bagay. Naging malikot ang mata ko dahil sa kagustuhan ko na iwasan ang titig ni Zach pero
napaka-imposible ng gusto kong mangyari. Sinuklian ko ang titig na binibigay niya sa akin at
pinanlakihan ko siya ng mata nang akmang lalapitan niya ako.

"S-sorry. " yumuko ako sa kanya. "Hindi--- "

"Kasalanan ko. " napatigil ako nang sumingit si Harrison. Sinulyapan ko siya na mukhang
maghahamon ng away ang mukha. Napapikit ako ng mariin. Kung maaari ay ayokong magkagulo
nang dahil dito, marami ang maghihinala. "Huwag mong sabihing papatulan mo kahit babae? "

Nagdilim ang mukha ni Zach dahil sa sinabi ni Harrison. Bumilis ang tibok ng puso ko nang
mapansin ang pagkuyom ng kamao niya. Nanginginig iyon sa galit. Ang pag-igting ng bagang niya
ay isa sa mga dahilan kung bakit nabaluktot ang dila ko sa takot na magsalita.

"Tumabi ka sa dadaanan ko. " Aniya habang hindi nakatingin sa akin. Diretso sa kawalan ang titig
niya. Nagsinghapan ang buong tao sa paligid. Napayuko ako ng marinig ang sinabi niya. Unti-
unting nanikip ang aking dibdib hudyat na nasasaktan ako sa sinabe niya. Piling ko konting pitik
na lamang tutumba na ako sa harapan niya.

"Ang yabang. " narinig kong bulong ni Harrison sa tenga ko. Napapikit ako ng mariin. Mabuti na
lamang ay mukhang walang nakarinig bukod sa aming dalawa.

Tumabi ako mula sa daanan pero nanatili si Harrison na nakatayo doon. At mukhang balak pa
atang dagdagan ang galit ni Zach. Hindi na ako nakapagpigil. Hinila ko ang braso niya at agad na
hinila sa aking tabi. Nakita ko ang pagkunot ng noo ni Zach.

I swear, naramdaman ko ang paglambot ng aking tuhod ng magkatitigan kami. Tila may sinasabe
ang galit niyang mata sakin. Galit na galit at naniningkit ang mata niya sa akin kaya't agad kong
tinagtag ang aking kamay sa braso ni Harrison. Binasa ko ang mata niya at sa huli ay marahan
akong tumango.
He wants to talk to me. Hindi bukas, hindi mamaya kundi ngayon.

--

MYNOTE:

May nagbabasa po ba? MAKE SOME NOISE!! xD.

3. Promise..

"I invited you to this party because I want you to be mine tonight! But what the hell are you doing
there, Fern? " Galit na asik niya sa akin habang pabalik-balik siyang naglalakad sa aking harap.
Nakaupo lamang ako doon sa kama niya habang nakatitig sa daliri ko. Naramdaman ko ang
pamumula ng pisngi ko nang marinig ang sinabi niya. Ano ang ibig niyang sabihin doon?

"Wag kang sumigaw, Zach. "

"I'll shout if I want to, Fern! This is my fcking house! "

Napapikit ako. "Alam ko. Pero hindi tayo magkakaayos kung idadaan mo sa sigaw at galit.
Naiintindihan mo ba ako? And you're scaring me already. " Paliwanag ko. Why is he shouting?
Atsakla hindi ba pwedeng bigyan muna niya ako ng pagkakataon na I-cherish ang moment na ito
dahil unang beses ko na makapasok sa kanyang kwarto?

Matapos ang nangyare kanina maraming nakahinga ng maluwag. Sa tingin ko ayaw rin nilang
masira ang party kaya't pinukulan nilang lahat ako ng masasamang tingin at sinisi sa akin
syempre ako lang maliban kay Harrison dahil kilala din siya sa school.

Katulad nang gusto ni Zach ay sinundan ko siya. Nakakatakot talaga siya kaya naman hindi na
ako nagdalawang isip na hindi siya sundan pero patago pa din. Nang nasa dilim na kami, mabilis
niyang hinablot ang aking braso at agad na hinila papasok sa isang kwarto. Ang kwarto niya.

"Im sorry. " He sighed. Tumabi siya sakin at tinitigan ang aking mukha. Lumalim ang kanyang
mata at nakita ko ang pagnipis ng kanyang labi. "Bakit mo siya kasama? "
"Hindi ko siya kasama. Nilapitan niya ako kasi parehas kaming walang interest sa nangyayare sa
paligid. " Huminga ako ng malalim. "Sabi ko naman sa'yo huwag mo na lang akong imbitihan sa
mga ganitong event. Hindi ako komportable. " He tsk-ed but still nodded.

"That freaking manwhore. Dapat hindi ko pinaalis si Mang Deboy sa tabi mo para hindi ka
pwedeng lapitan ng kahit sino. "

"Zach. " banta ko sa kanya.

"What?" nilingon niya ako at tinitigan ng mabuti.

"Nagseselos ka ba? "

"Oo. "

Nag-iwas ako ng tingin habang umiinit ang pisngi ko. Napasinghap ako nang itaas ni Zach ang
baba ko at titigan ang buong mukha ko. Pinagsaklop niya ang isa niyang kamay sa kamay ko.

"Seryoso ako, Fern. Nagseselos ako at ayoko ng nagseselos. "

Tinaas ko ang kamay ko at hinaplos ang pisngi niya. He groaned and caught my wrist and started
kissing my fingers. "There's nothing to be jealous of. " Tinitigan ko ang mata niya. Binitawan niya
ang kamay dahilan para maging malaya ako sa paghaplos ng pisngi niya. "I lost you once. Im not
going to lose you again. "

Kinagat niya ang kanyang labi. Gumalaw ang adams apple niya at nagtagis ang kanyang bagang
sa mukha hudyat na nagpipigil siya sa susunod na gagawin. Bumaba ang haplos ko sa leeg niya.
Gusto kong matawa nang pumikit ang kanyang mata at ninamnam ang haplos ng aking palad sa
kanyang katawan.
"Fern.. " hinawakan niya ang kamay ko at marahan iyong pinisil. "Promise me you won't stop
loving me. " Marahan akong tumango. Pinagdikit niya ang noo naming dalawa. "Fuck, I am
incredibly lucky. Im so lucky to have you, Fern. "
4. Harrison..

Monday ngayon at kasalukuyan akong naglalakad sa maingay na hallway ng Hellingstar.

Maraming nakatambay sa mga benches at corridor. Lahat busy na dahil nalalapit na ang isa sa
mga largest and hottest fest na ginaganap sa Hellingstar. Ang Rendezvous Fest na tanging isa sa
mga pinakakaintay intay ng lahat.

Contest sa mga bands, theatre, fashion show, contest para sa dance, sports at nagkalat ang mga
iba't ibang boutique na itatayo ng bawat year. Since malaki ang price ng mananalong store ay tila
hindi naging madali sa lahat ang laban.

"Fern! " napatingin ako kay Nikki na ngayon ay tumatakbo papalapit sakin. Muntik pa niya akong
madaganan dahil sa mabilis niyang takbo at mukhang masayang masaya ang aura niya ngayon.

"Bakit? "

"Nakapasa ako! Oh god! " tinaas niya ang isang papel. "Nakapasa ako sa theatre at sinisigurado
nilang makakasama ako sa gagawing theatre na ipapalabas sa Fest! Hindi talaga ako
makapaniwala! " she jumped on me at mahigpit akong yinakap. Feeling ko mawawalan na ako ng
leeg.

"Kailan ka nag-audition? " naglalakad na kami ngayon papunta sa first subject namin. Mabuti na
lamang at kaklase ko siya.

"Kahapon. " hindi pa rin mawala ang ngiti niya.

"Kaya pala wala ka sa welcome party ni Zach kahapon. Nakakatampo ka. " ngumuso ako pero
tinawanan lang niya ako.
"Im sorry. Sa sobrang excited ko hindi ko na naalala. So what happened? "

"What do you think? "

Bumuntong hininga siya. "Okay. As expected. Sinira na naman ni Pearl ang araw mo. "

"Isa na rin iyon. "

"Meron pa? Gosh. Ano bang meron sa pwet mo at napakamalas mo ata. " umiling iling siya.

"Baliw. " Bumuntong hininga ako. "May nakilala lang kasi ako. At Harrison ang pangalan niya.
Kilala din daw dito sa school. " Sa tuwing naiisip ko iyong titig sa akin ni Harrison ay awtomatikong
nagtataasan ang balahibo ko. "Pero mukha kasing manyakis kahit gwapo. " Napangiwi ako.

Napatingin ako sa tabi ko at napansin kong wala na si Nikki sa tabi ko. Nasa likod ko pa pala.
Nagtatakang tinitigan ko ang kanyang mata na amuse na amuse. Lumapit ako sa kanya at tinapik
ang balikat niya.

"Y-you met h-him? T-the.. "

"Ano? Si Harrison? Oo nga. Ano bang--"

Nabigla ako ng takpan niya ang bibig ko at hilahin papunta sa tagong sulok ng corridor. Ang weird
nya talaga. Napatingin ako sa bibig niya na hindi mapakali.

"Si Harrison? You met him? Ang swerte mo! " napangiwi ako ng hampasin niya ang braso ko.

"Ang sakit ah! "

Hindi niya pinansin ang reklamo ko, sa halip ay nilabas niya ang kanyang phone at may binuklat
buklat doon na folder.

"Here.. " pinakita niya sakin ang isang litrato ni Harrison. Bakit ang gwapo niya dun? Siguro dahil
hindi ko naman siya masyadong natitigan pero parang gusto kong maglaway nang muling ipakita
sakin ni Nikki ang isa nitong litrato na nakahubad at nakangisi. Parang nagbalik sa aking gunita
ang ngising iyon!

"Fern. Si Harrison na nakilala mo ay ang bagong student dito. He studied in Harvard University.
Ngayon halos magkagulo ang media sa pag-aagawan sa kanya bilang isang artista. "

A-artista?! Ganun talaga siya kagwapo at kayaman? Harvard University so it means na

magkakilala sila ni Zach?

"Ang he came back with Zach. " nanlaki ang mata ko sa narinig ko. "Actually, hindi sila
magkaibigan. Sabihin na lang natin na magkaaway sila sa lahat. Sa honors, sa status, sa
business at kahit saan pa. Parehas silang kinukuha ng isang sikat na magazine establisher bilang
isa sa mga bachelor for the top pages! "

"Hindi ka ba nagbibiro? " bakit hindi sinabi sakin ni Zach kahapon? Ganun na ba talaga kalaki ang
awayan nilang dalawa? Nangingilabot ako.

"Malamang hindi! Sumagap pa ako ng Wifi para lang dito no! "
Bigla akong napatingin sa baba ng building. Nakita ko si Zach na nakaupo sa isang bench kasama
ang mga kaibigan niya. Nakatitig siya sakin at parang may sinasabi ang mata niya. Nag-iwas ako
ng tingin at dumapo naman ang aking mata sa isang lalaki.

It was him. Pinapalibutan siya ng mga babae. Nanlaki ang mata ko ng tumingin siya sa direksyon
ko at kumaway pa ito at malanding kindat ang binitiwan nito bago umiwas ng tingin pero may
gumuhit na ngisi sa kanyang labi.

Tumalikod ako at hinila papaalis dun si Nikki. Ang bilis. Ang bilis ng tibok ng puso ko lalo na't
nakita ko ang galit na mukha ni Zach nang makita ang ginawa ni Harrison.
5. Guidance..

Pagkatapos ng First subject dumiretso muna ako sa canteen para bumili ng tubig. Piling ko
nanunuyo na ang lalamunan ko dahil sa mga natatanggap kong text galing kay Zach pagkatapos
niyang makita iyong ginawa ni Harrison na pagkindat sa akin. Bakit ba naman kasi ang landi
nitong si Harrison? Pwede namang kumaway na lang siya, di'ba?

From: Zach

-Where are you?

-Bakit siya kumindat sayo?

-I hate it when you're making me feel jealous.

Tatlo lamang yan sa mga text niya simula ng magstart ang klase ko. Ngayong second subject
kaklase ko siya at sa last subject ko.
Pagkatapos kong bumili ng tubig ay dumiretso na ako sa pangalawa kong klase at bumungad
sakin si Zach na nakatayo sa may pintuan. Hindi ako makapasok dahil halos sakupin na niya ang
pinto. Nakita ko ang pagtigil ng mga tao sa room sa kani-kanilang ginagawa at pagbaling ng
pansin sa aming dalawa.

"Fern.. "

Tumingin ako sa mga mata niya na nangungusap na kausapin ko siya.

"Mag-usap tayo. " May determinasyon sa boses niya na nagpatayo sa mga balahibo ko sa
katawan. Mabuti na lamang ay mahina lamang ang bawat pagsasalita niya dahilan para hindi
malaman ng mga tao sa room ang pinaguusapan namin.

"Mamaya na tayo magusap, pwede? " Mahinang bulong ko sa kanya. "Zach, umalis ka muna sa
pintuan." pero hindi siya umalis. Nakita ko ang lungkot sa mata niya nang marinig ang aking
sinabi.

"Okay. Im sorry. " nagwalk out siya at naglakad palayo sa akin. Mukhang hindi siya aattend ng
klase dahil sa nangyari. Napabuntong hininga ako. Ayoko lang naman na magkaroon ng issue
tungkol sa aming dalawa. Mas hihirap ang sitwasyon namin. Oo sinusubukan kong maging
matapang pero hindi kailan man' naging sapat ito.

"Ano na namang bang ginawa mong cheap na babae ka?! " hindi na ako nabigla nang may
humigit sa aking braso. Bumabaon na naman ang mahahaba niyang kuko sa aking balat.

"Sa tingin ko nagpapansin siya kay Zach. "

"She confessed na to him?! " sigaw nung isang conyo sa grupo ni Pearl. Mukhang bago siya ah.

Naningkit ang mata ni Pearl at namula ang kanyang pisngi. "You what?! Ang kapal naman pala ng
mukha mo! Hindi nagkakagusto si Zach sa isang nakakadiring babae na katulad mo! "

Isang malulutong na tawa ang natanggap ko sa mga tao. Mabilis kong hinigit ang aking braso at
tumingin kay Pearl. Nanggagalaiti na akong sabunutan ang babaeng 'o.

"At mas lalong hindi magugustuhan ni Zach ang isang tulad mo. " Tinuro ko si Pearl. "Mabaho ang
ugali. " Tumingin naman ako dun sa conyo. "Mas lalong hindi niya magugustuhan ang isang
babaeng alien. "

Dahil sa inis ko ay naglakad akong palayo ngunit alam kong hindi pa ito tapos. May humigit ng
aking buhok at may humawak sa aking mga kamay. Nakita ko ang galit sa mukha nilang lahat
dahil sa sinabi ko. Masakit ang sabunot nila. Sino bang masasarapan sa sitwasyon ko? Atsaka
hindi ko sila kaya. Nag-iisa lamang ako samantalang lima silang lahat.

"Walanghiya ka! Ang landi mo na nga, nafe-feeling matapang ka pa! "

"Ms. Ignacio! "

Napatigil kaming lahat nang dumating ang pinakaterror na Prof namin. Lumapit ito mula sa aming
kinatatayuan na may galit na mukha at mas dumoble pa ang kunot ng noo nito nang makita ang
pangyayari ngayon.
Binitawan ako ni Pearl kaya napaupo ako sa sahig dahil sa panghihina ng aking tuhod. Tumingin
ako sa paligid at hindi ko nakita si Zach na inaasahan kong nasa tabi ko ng mga oras na ito. Oo
nga pala. Kasalanan ko din dahil pinagtabuyan ko siya. Pero bakit ganoon? Nakaramdam pa rin
ako ng sakit sa dibdib. Ginusto ko ito hindi ba?

"Guidance now! " maikling sabi nito ngunit gigil na gigil sa aming lahat.

Nang makatalikod si Mrs. Dimaano ay muling nanlisik ang mata ni Pearl. Isang malakas na
sampal ang tumama sa aking mukha. Napangiwi ako sa sakit. Napapikit ako ng mariin. Kinuyom
ko ang aking kamao. Hindi ako marunong umiyak nang dahil lamang sa mga ganitong bagay. I
was hurt because the person that I need right now wasn't here. Iyong sakit na dala ng sampal ni
Pearl ay wala pa sa kalhatian ng sakit na nararamdaman ko sa dibdib ko.

"Kapag na suspend kami ng dahil sayo. Patay ka talaga sa akin! "

Naiwan akong naka-upo doon. Wala sa sariling hinawakan ko ang aking braso kung saan may
mahapding parte akong nararamdaman. Ngunit natigilan ako sa paghaplos nang may humawak
sa braso ko. Napa-igtad ako sa sakit at akmang babawiin ko iyon nang makita ko ang mukha ni
Harrison. Seryoso itong nakatingin sa aking sugat. May nilabas siya mula sa kanyang bulsa.
Dalawang piraso ng Bandaid. Nagtatakang tumingin ako sa kanya.

"Anong ginagawa mo? "

"Huwag kang makulit. "

Umawang ang aking labi nang matitigan ko ang mukha niya. Napakalinis. Hindi ako makapaniwala
na nandito siya sa harap ko. Napabuntong hininga ako. Kung sino pa iyong taong hindi ko
inaasahang darating ang siyang kusang dumarating. Napatitig ako sa braso ko na ginagamot niya
at wala sa sariling napangiti.

"Don't worry. Mas mukhang kawawa sila kesa sayo. " tumingin siya sakin. "Pero sa susunod
lumayo kana kay Pearl. Masyadong siyang war freak. " tumayo siya habang hindi pa rin inaalis
ang titig sa akin. Nilahad niya ang kanyang kamay ngunit hindi ko ito tinanggap.

"Okay lang ako. " napayuko ako. "Salamat. "

Akmang lalakad na ako palayo ng maramdaman ko ang pagsunod niya sakin. Nilingon ko siya at
bumungad muli sa akin ang nakakalokong ngisi niya. Napangiti na lamang ako at nagpatuloy sa
paglalakad. Masasanay din ako sa ngising iyon.

"Si Fern po ang nanguna. Sinabunutan po niya si Pearl kaya lumaban lamang kami. " 'Yan ang
bumungad sa akin pagkarating ko sa guidance office.

Umiiyak na Pearl, at mukhang ginulo pa talaga nila ang kanilang mga buhok para sila ang
mapagkamalang walang kinalaman sa nangyari kanina. Ilang beses akong kumuha ng malalim na
buntong hininga para ihanda ang sarili ko. Akmang bubuksan ko ang pintuan nang biglang
hawakan ni Harrison ang aking kamay.

Oo, hanggang ngayon andito pa rin siya sa tabi ko.

"Let me. " Ngumisi siya sakin.

"I dont trust you. "

"Ouch. " humawak pa siya sa kanyang dibdib na parang nasasaktan sa sinabi ko. "Masakit. "
ngumuso pa ito na ikinatawa ko. Grabe. Kung anong kinagwapo niya ay siyang kina weird ng
isang Harrison.

Wala na akong nagawa nang pumasok siya sa loob. Narinig ko ang ilang singhapan nila sa loob.
Mukhang maraming tao ang nasa guidance office. Huminga muna ako ng malalim bago pasukin
ang loob nito.

"Mrs. Dimaano, bakit hindi mo muna tignan kung anong meron ako. "

Napatingin ako kay Harrison nang tumapak ako sa loob ng guidance. May hawak hawak siyang
camera na ikinakunot ng noo ko. May ebidensya siya? Bigla nagluwag ang aking dibdib. Parang
isa isang nag-alisan ang nakatusok mula dito. Graduating kasi ako at ayokong magkarecord.

"W-what do you mean Mr. Ignacio? "

"Evidence. " mas lumawak pa ang ngisi niya habang tinitignan sina Pearl. Teka. Ignacio? Ignacio
din si Pearl hindi ba? Kung ganun..

"Harrison! " sigaw ni Pearl at akmang lalapitan si Harrison ng dumapo ang mata niya sakin. "Pati
sa pinsan ko nagpapansin ka! "

"Pearl nagkataon lamang na wala akong magawa. Im bored kaya nagvideo ako ng isa sa mga
most unforgetta---Aray! "

Nanlaki ang mata naming lahat ng biglang hampasin ni Pearl si Harrison ng isang libro. Pulang
pula ang kanyang mukha at mukhang ilang salita na lamang ni Harrison ay sasabog na ito.

"You may now go Mr Ignacio and..... Ms. Villegas. "

Napahinga ako ng malalim. Mabilis kong hinawakan ang braso ni Harrison at hinila papalabas sa
lugar na iyon.

"So How's your day? "

Hindi ko napigilan na hindi itago ang isang ngiti sa aking labi. Mabuti na lamang at nasa likuran ko
siya kaya't hindi niya makikita ang aking ngiti.

"Thank you. "

*Ekkkkkkk*

Natigilan kaming parehas nang tumigil sa aming harapan ang isang hindi pamilyar na kotse. Mula
dito ay may lumabas na ilang lalaki na naka-itim na pormal attire. Tumaas ang kilay ko nang
lapitan ako ng mga ito at may inabot sa aking isang papel.

'Come with them. Leave that jerk. '

-Zach
6. Choosing..

"Ano yan? " Narinig kong tanong ni Harrison mula sa aking likod.

"Wala. " tumingin ako sa kanya at agad na tinago sa aking palad ang maliit na papel na galing kay
Zach. Mabilis ang tibok ng aking puso. Hindi ako mapalagay. Gusto ko na siyang makausap dahil
naguguilty na ako noong nakita ko ang lungkot sa mata niya kanina nang magwalk out siya. Alam
ko namang gusto niya lang makipag-usap but I got really scared. Baka kasi may makahalata sa
kilos naming dalawa.

Nagkibit balikat lamang si Harrison. "Ano bang kailangan nila sayo? "
"M-may utang kasi ako sa boss nila. " ngumiti ako ng pilit sa kanya. "Sige na. Salamat ha? Una
na ako. "
"Wait! " hinawakan niya ang braso ko. "Fern, right? "
Tumango ako sa kanya.
Ngumiti siya sakin. Umabot ito hanggang sa kanyang mga matang singkit.
"Take care. "

Tumango na lamang ako at pumasok na agad sa loob ng kotse. Hindi ko na ata halos mabilang
kung ilang beses akong bumuntong hininga dahil sa nararamdaman kong kaba.

May sariling bahay si Zach. Regalo ito sa kanya ng kanyang lolo. Hindi ito katulad ng bahay ng
mga magulang niya na halos mansyon na. Yung sa kanya simple lang. Kompleto sa gamit at may
sarili pa siyang pool sa likod-bahay.

Dalawang beses pa lamang ako nakakapunta dito. Ang una ay noong nagkaroon ng party dito.
Pangalawa, birthday ni Zach na kaming dalawa lamang ang nagcelebrate at pangatlo ay ngayon.

"Where is she? "

Kinalabutan ako nang marinig ko ang boses niya. Ang boses na iyon ang laging niyang gamit sa
tuwing siya ay nagagalit. Awtomatikong tumaas ang mga balahibo ko sa braso habang tinatahak
ang daan patungo sa pintuan ng bahay niya. Humigpit ang hawak ko sa strap ng aking bag at
agad na pinihit ang seradura ng pintuan nang makarating ako sa tapat nito. Para akong bibitayin
dahil sa itsura ko.

Bumungad sa akin ang isang magulong bahay ni Zach. Hindi ako makapaniwala. Ayaw niya na
magugulo ang isa sa mga gamit niya pero ngayon halos lahat ay nawala sa kanilang orihinal na
pwesto.

"Lock the door. "

Napasinghap ako nang marinig ko ang boses niya sa aking likuran. Ginawa ko ang sinabi niya
bago ko siya hinarap. Nakacross ang mga bisig niya sa kanyang dibdib. Nakataas ang kanyang
kilay habang isang matalim na titig ang pinukol niya sa akin. Siya lamang ang nakakapagpahina
ng aking tuhod.

"Zach, alam kong mali yung ginawa ko kanina. Pero nagawa ko lang yun dahil ayaw kong may
maghihinala sa ating dalawa. " Paliwanag ko. "Kung gusto mong makipagusap ngayon ay ayusin
na natin ang gusto mong pag-usapan. " Nag-iwas ako ng tingin pagkatapos.

I heard him sigh. Akala ko ay hindi siya magsasalita pero nabigla ako nang hawakan niya ang
baba ko at ipagtama niya ang mga mata namin. "I dont know how much longer I can do this, Fern.
I need you to look at me. " Sinunod ko ang sinabi niya kahit natatakot ako sa susunod na
mangyayari. "I don't care anymore, Fern. I don't care about what other people will going to say
about this, about us. I don't want to do this anymore. Fuck those people who's going judge us.
Fuck them all. "

"Zach.. "

"No, listen to me. Kapag nalaman nilang girlfriend kita, hindi kana nila sasaktan at gugu- "

"Zach?! Ano ka ba? Hindi ako nakipagrelasyon sa'yo dahil alam kong maiiwas ako sa gulo kundi
dahil gusto ko at mahal kita. " Inalis ko ang kamay niyang nakahawak sa baba ko. "Ayokong
magmukhang manggagamit. Kung sasabihin mo sa lahat ang relasyon natin, ayokong maging
dahilan mo ang bagay na iyon dahil walang iyong kwenta. "

"Walang kwenta? Look what happened to your face and arms, Fern! Don't fucking fool me! "
Sigaw niya.

"My answer is still 'No', Zach. Sorry pero hindi ako papayag sa pinaplano mo. "

He groaned. "So kapag yung lalaking 'yon ay pinapayagan mo?! Pero kapag ako na boyfriend mo
ay ayaw mo?! "

Nangunot ang noo ko. "Zach! Ano ba namang pinagsasabi mo? Harrison helped because you
weren't there and nobody wants to help me. " nag-init bigla ang gilid ng mata ko nang maalala ang
nangyari kanina.
He looked at me in disbelief. "Because you fcking pushed me away! "

Padabog na binagsak ko ang bag ko sa sahig at dinuro duro ang dibdib niya. "Dahil concern lang
naman ako sa pwedeng mangyari! Na baka maghinala ang ibang tao kung bakit- "

"Pwede ba, Fern! Tigilan mo na ang pag-iisip sa sinasabi ng ibang tao. They should stay out of our
way. This is our life! I need you to be with me, Fern. " Nawalan ako ng boses sa sinabi niya.
"Noong nakita kong ginagamot ka ni Harrison ay nakaramdam ako ng galit at inis. Galit sa sarili ko
at inis para sa mga taong nasa paligid natin. Nagagalit ako sa sarili ko dahil hindi kita kayang
lapitan at kausapin ng normal sa public at wala man' lang akong magawang maganda sa'yo.
NaiInis ako sa mga taong nasa paligid natin because why can't they mind their own business?
What the hell will happen if they're going to judge us? Are they going to earn something? Wala
naman di'ba? That's why let those fcking people do what they want and we'll do what we want. "

Natulala ako pagkatapos. Hindi ako makapaniwala na kay Zach ko maririnig ang mga bagay na
ito. Umalpas ang luhang nais kong pakawalan. Ang hirap hirap pala talagang maging masama at
mahirap sa mga mata ng tao pero ano nga bang pakialam ko sa sasabihin nila. As long as I have
Zach, I wouldn't mind. Pinunasan ko ang luha ko at nilimot ang bag ko mula sa sahig. Tumingin
ako kay Zach at ngumiti. "Pag-isipan mo muna ng mabuti, Zach. Ayokong pagsisihin mo ang
desisyon mo. Kausapin mo na lang ako kapag nakapagdesisyon ka na. "

It's been three days. Tatlong araw simula nang huli naming paguusap ni Zach. Ilang beses
siyang nagtangkang kausapin ako pero ako na mismo ang lumalayo. Kailangan niyang magisip at
sa tingin ko ay hindi magiging madali sa kanya kung lagi niya akong makakausap o makikita.
Ayokong maawa lang siya sakin.
"You're spacing out again. "

Napapikit ako nang bumungad sa akin ang mukha ni Harrison.

"Nandito ka na naman? "

Nakangiting tumango siya sa akin. "Did you miss me? "

"Halos wala pang 5 minutes simula nang makita kita. Paano kita mamimiss? "

"Defensive! " tumawa siyang mag-isa at napahampas ako sa braso niya ng sundutin niya ang
tagiliran ko.

"Letse ka! "

"Letse? What's that? Insekto ba yun? "

Binatukan ko nga. "Wala yun! Wag mo ng alamin. "

Nagkibit balikat na lamang siya at mabilis na kinuha ang libro na binabasa ko. Wala na ako
nagawa kundi ang titigan siya habang binabasa ito.

Sa loob ng tatlong araw halos lagi ko ng nakakasama si Harrison. Sa umaga makikita ko siyang
iniintay ako sa gate, sa lunch mabibigla na lamang ako sa tuwing hihigitin niya ako sa isang table
at doon ko makikita ang napakaraming pagkain na libre niya daw sa akin. Tuwing uwian naman
lagi niya akong kinukulit na ihahatid daw niya ako pero tinatanggihan ko.

Sa tuwing napapaisip ako tungkol doon ay hindi ko maiwasan na hindi maguilty. Piling ko hindi
iyon fair kay Zach. Araw araw kong nakikita ang gusumot at galit niyang mukha sa tuwing
madadaanan o makikita niya kaming dalawa ni Harrison. Hindi niya ako malapitan dahil ako ang
nalayo. Busy din siya sa swimming lesson niya para sa darating na fest.

Ilang beses niya akong tinext katulad ngayon.

From: Zach
5 seconds, Fern then Im done.

Napatingin ako sa paligid. Nakita ko siya na nasa kabilang bench. He was muttering something
hanggang sa bigla siyang tumayo at lumapit sa pwesto namin. Nakita ko ang pagtigil ng lahat ng
estudyante. Napakadilim ng aura niya. He was looking at me na parang papatay siya ng tao.

"Harrison. " Zach tried to sound calm pero kilalang kilala ko siya.

Napatigil si Harrison sa pagbabasa at nagtaas ng tingin. Tumaas ang kilay niya nang makita si
Zach sa harapan niya. Hindi ko gusto ang nakikita ko ngayon. They are both ready for war.

"Excuse me. Are you talking to me? Are trying to flirt with me? Sorry but my husband is with me.
Next time maybe? " nang-aasar na tinig ni Harrison ang nagpataas sa balahibo ko. Gusto kong
matawa dahil hango iyon sa librong binabasa niya. Isa yun sa mga line sa librong iyon.

Zach clenched his jaw and started to breath heavily. "Fck you, Harrison. " he muttered under his
breath.

I'm glad he said it under his breath but still, It wasnt easy to stop them from exchanging deathly
glares. Mas dumadami na ngayon ang taong nanonood. There's no way out for me to escape.
Kahit siguro tawagin ko lahat ng lamang lupa ay hindi ako makakaalis sa pagitan nilang dalawa.

"Harrison. Umalis na tayo. " hinawakan ko ang braso ni Harrison para hindi na magkagulo.

"No. We're not going anywhere. " bumaba ang kamay niya at nanlaki ang mata ko ng hawakan
niya ang kamay ko at pagsaklupin ang aming mga palad.

Napapikit ako nang marinig ko ang paghinga ni Zach. Alam kong sinusubukan niyang magpigil
pero bilang isang Zach Evangelista he can't let someone step on his ego.

"What are you doing? " Napatingin ako kay Zach at nanlaki ang mata ko nang makitang
kinakausap niya ako. "I said, What are you doing?! " halos yumanig ang buong corridor sa sigaw
niya.
"I-I... " Nahigit ko ang hininga ko nang hilahin ni Zach ang kamay ko at kabigin ang batok ko. "A-
anong gagawin mo? " Hindi na ako muling nakapagtanong pa. He kissed me in front of Harrison,
in front of everyone.
7. Announce..

Please read this: Actually, ine-edit ko itong 'Almost'. May naisip akong isa pang way kung paano
nila i-a-announce ang relationship nila. So nasa Chapter 6 iyong bagong way and this is the old
way na nabasa dati ng mga readers. Hindi ko na ide-delete dahil mukha namang nagustuhan at
okay yung feedbacks. :D Thank you so much forn reading this! Enjoy!
Hindi ito ang unang pagkakataon na nakita ko si Zach na galit pero bakit nanghihina ang tuhod ko.
He was breathing heavily and even his eyes was so damn amusing. Natutop ko ang aking bibig ng
magsimula siyang lumakad papalapit sa akin.

"Bakit ka umalis?! "

"Zach.. "

"LAGI MO NA LANG BA AKONG IIWASAN HA?! ANO BA FERN! "

Napatalon ako sa gulat nang bigla siyang sumigaw. Pulang pula ang kanyang mukha at nanlilisik
ang kanyang mga mata. He clenched his jaw and started to walk towards me.

"Hindi ko na kaya. I tried to pretend for three days. But I just can't lalo na't kita ko kayo ng lalaking
iyon! " aniya na may halong sarkastiko. "May kailangan ba akong malaman? " lumungkot ang
mata niya.

"There's nothing to worry. " umiling iling ako at akmang lalayo ako sa kanya when he grabbed my
shoulder at pinatigil ako mula sa paglayo. "Binibigyan kita ng oras para mag-isip. Alam kong hindi
madali magdesisyon kaya sinubukan ko. Walang kinalaman si Harrison. "

"And now, you're defending him? " may pait sa boses niya nang bitawan niya ang mga salitang
iyon.

"Hindi. Walang kinalaman dito si Harrison. " huminga ako ng malalim. "Napag-isipan mo na ba? "

Matagal bago siya sumagot. Binitiwan niya ang balikat ko.

"Yes. "

Biglang lumakas ang tibok ng aking puso. Wala akong masabe dahil sa kabang bumabalot sa
aking katawan ngayon. It's either we'll break up or we'll continue. Pero 50'50 ang chance na piliin
niya yung pangalawa. Im not yet ready for this pero kaya kong tanggapin ang magiging desisyon
niya. I can't do anything.

"You trust me right? "

Tumango ako sa kanya.

"Thank you. " nanlaki ang mata ko nang kabigin niya ang aking batok at mabilis na siniil ang aking
labi. "I can't do this without you. Gusto kong malaman nilang lahat na akin ka. "

Sa isang iglap para akong lumilipad sa alapaap. Zach was holding my hand habang naglalakad
kami sa corridor. Everyone was looking at us. Even the faculty teachers naaagaw namin ang
pansin. Hindi pa rin mag-sink sa akin na nangyayare ito.

"Bro. Lakas ng trip natin ah! " napatigil kaming dalawa sa paglalakad. Napatingin ako sa mga
football player ng school. Sila yung mga barkada ni Zach. Lahat sila may ngisi sa labi.

"Anong nakain mo? Bakit hawak mo ang kamay ni... "

"Siya yung tinatawag ni Pearl na freak, diba? Hahaha! "

Humigpit ang hawak ni Zach sa kamay ko. Nagtagis ang bagang niya at akmang susugurin niya
ang mga ito nang hawakan ko ang braso niya.

"Tama na. " bulong ko sa kanya.

"Pero.. " tinitigan niya ako. "Okay. Fine. "

Hinirap niya ang mga ito ng may pagpipigil.

"Girlfriend ko. "

Unang beses pa lamang iyon pero tila parang tumigil ang pag-ikot ng mundo ko. Tama ba ito?
8. Bully..

"Si Zach ba iyon? Ilang araw ka na ba niyang hatid sundo? "

Napatingin ako sa labas ng room at napangiti ako ng makita ko si Zach na nasa harap ng pinto.
He was leaning against the wall habang nakatitig sakin. He waved at me bago nginuso ang
kanyang labi.
"Bastos. " I muttered pero mukhang narinig iyon ni Nikki dahilan para tuksuhin niya ako.
"Kiss daw oh! Bigyan mo na! Haha! "
Sinamaan ko siya ng tingin at agad na binalingan ang nakangising si Zach.
Nakaka-amuse talaga ang lahat ng kilos niya. Kahit ata mag-aerobic, mag-split at mag tatalon ay
napakagwapo pa rin niya. Tinitigan ko ang suot niyang black v-neck shirt at navy blue pants.
Natatamaan ng sinag ng araw ang suot niyang relo. I sighed. Totoo ba talagang boyfriend ko ang
lalaking naghihintay sa akin sa labas ng room na ito? O baka naman wrong room lang? Hindi,
sure ako na si Zach ang lalaki ito. Napangiti ako. Im just so happy about his decision to make our
relationship public. Sana lamang ay wala siyang pagsisihan.

"Class Dismissed! "

Walang paalam na pumasok agad si Zach sa loob ng room. Napailing na lamang ako. Knowing
him, walang makakapigil sa gusto niyang gawin. Katulad ngayon, lahat ng mata ay nakatitig
lamang sa kanya hanggang sa makarating sa pwesto ko.

"Akin na. " mabilis niya hinablot ang aking bag at ngumiti.
Lumakas ang bulong-bulungan tungkol sa aming dalawa. Simula kahapon kaming dalawa ang
topic ng lahat. Hindi na ako magtataka.
"Magaan lang naman ang bag ko. "
"Hayaan mo na ako. " Tinitigan niya ako. "Your lips are so inviting. Kanina pa ako nagpipigil sa
labas habang pinapanood ko ang labi mong gumalaw. Hindi ka ba naaawa sakin? " Ngumisi siya
sa akin ng nakakaloko. Napansin ko na nanlaki ang ilang mga mata nang nakarinig sa sinabi niya.
"Zach! " banta ko sa kanya na hindi niya pinansin. I blushed.
"Your touch are so exciting. " kinanta pa niya ito na mas lalong nakapagpapula ng aking pisngi.

Dahil sa inis at hiya ay iniwan ko siya doon na tumatawa habang ang mga tao sa paligid ay may
galit at hinayang sa mukha. May nagtaas pa ng kilay sa akin pero hindi ko ito pinansin.
Nagpatuloy ako sa paglalakad nang may humila sa aking braso.

"Harrison? "
Ngumiti siya. "Finally, nakita na rin kita. "
"Ha? Bakit? "

"FERN! "

Napatingin ako sa likod ni Harrison at nakita ko ang galit na mukha ni Zach. Mabilis siyang
naglakad papunta sa aking kinatatayuan at kinuha ang aking bag. Nagtatakang tinignan ko siya ng
hilahin niya ang bewang ko.

"Anong problema, Pre? " mas lalong kumunot ang noo ko nang magsalita si Zach na may halong
sarkastiko.
Hindi siya pinansin ni Harrison. He was still looking at me.

"So it's true? " ngumisi siya ng nakakaloko. "I thought isa ka lang sa mga victim ni Zach. "

Namutla ako sa narinig ko. Anong ibig niyang sabihin? Victim? Hindi ako makarelate sa sinasabi
niya. Napatingin ako kay Zach. Natutop nito ang kanyang labi habang hindi makatingin sakin.
Gusto ko siyang tanongin tungkol dito.

"Anong ibig mong sabihin Harrison? "

"Ask him. " Mas lalong lumawak ang ngisi niya. "Talk to you later, Fern. "

"Teka.." Pipigilan ko pa sana si Harrison nang makalayo na siya mula sa amin. Anong ibig niyang
sabihin doon sa victim? Murderer ba si Zach? Imposible iyon.

"Dont come near him, Fern. " utos ni Zach. Binitiwan niya ang braso ko. May guilt sa mukha niya
na pinagtataka ko. "You're not jus a victim. Alam mo yan. " Bago pa ako makaimik ay nagsimula
na siyang maglakad.

Nakagat ko ang aking pang-ibabang labi. Hindi ko maintindihan ang pinagsasabi nila. Alam kong
si Harrison lang ang makakasagot ng tanong ko sa aking isip. Bumuntong hininga ako at nagkibit
balikat bago ko sundan si Zach na ngayon ay wala sa sariling naglalakad.

"Alam ko. " bulong ko sa kanya nang makalapit at makasabay ako sa kanya sa paglalakad.
Parang nagliwanag ang mukha niya at tipid na ngumiti sa akin.

Hinawakan niya ang aking kamay at marahan iyong pinisil. "Thank you. "
Napangiti ako nang mapansin ko ang pamumula ng kanyang pisngi. It wasn't just a simple
reaction from him. Piling ko ako na ang swerteng babae na nakakakita ng pamumula ng pisngi ni
Zach.

"Anong gusto mong kainin? "

Hindi ko na napansin na andito na pala kami sa harap ng cafeteria ng school. Hindi ako dito
kumakain dahil sa kamahalan ng pagkain kaya't nakasanayan ko na ang kumain sa labas.

"Ah. Busog pa ako. "

"Ang payat mo. " reklamo nito na nagpa-iwas sa aking tingin. "Kakain ka sa ayaw at sa gusto mo. "

Hinila ko ang braso niya pero dahil mas malakas siya nabitawan ko iyon. Sinundan ko siya at
agad na hinarangan ang kanyang daanan.

"P-pwedeng sa labas tayo kumain? " utas ko.

Tumaas ang kilay niya. "Labas? "

Tumango ako. "Oo. Dun k-kasi ako kumakain, e. "

He chuckled. Hinawakan niya muli ang kamay ko at mabilis na hinila ako papaalis sa cafeteria.
"Let's go. " he winked at me and I blushed.

Awtomatikong liningon ko ang itsura ni Zach nang makarating kami sa harap ng karenderya sa
labas ng school. Normal lang ang itsura niya na parang sanay na sanay na siya sa ganitong
paligid. Magulo, maingay, mainit at siksikan sa pagpili ng pagkain.

"Okay ka lang? " napangiwi ako ng tignan niya ako ng masama. Akala ko magagalit siya sakin yun
pala..

"Ofcourse. Gustong gusto ko ang ganitong set-up kasama ka. "

Namula ang pisngi ko. "Ano ka ba. "

"Ano ngang tawag dito? "

"Karenderya. "

"Ano? Ka-karan.."

"Karenderya. " in-emphasize ko pa lalo ang salitang iyon ngunit mukhang hindi niya talaga
makuha.

"Karandemya? "

"HAHAHA! Pare ang tanga naman nun. "

"Tangna. Ayos ang trip natin pare ah! "

Nadako ang paningin namin sa dalawang lalaking nasa aming harapan. Kasalukuyan silang
humahalakhak dahil sa sinabi ni Zach. Grabe. Sobrang lakas nilang tumawa na halos makuha na
ang atensyon ng lahat ng tao sa loob.

Napatingin ako kay Zach. He was clenching his jaw habang kuyom ang dalawa niyang kamao.
Hindi maganda ang pakiramdam ko. Maraming mga studyante galing sa school ang kumakain na
ngayon ay nag-aabang na sa susunod na mangyayare.

Paano ba naman kasi. Mukhang galing ibang school ang mga ito kaya't hindi nila alam kung sino
ang nasa harap nila. Napa-iling na lamang ako at marahan na hinawakan ang braso ni Zach.

"Don't stop me. " aniya na may halong galit.

"Zach! Wag dito! " Saway ko sa kanya habang hindi ko binibitiwan ang braso niya. "Ano ka ba?
Hayaan na natin sila-- Zach! "

He flinched at agad na lumapit sa kinatatayuan ng mga lalaki. "Isa pang tawa mo, babasagin ko
na ang nguso mo. " banta niya.

"Aba't! Sino ka ba, ha?! " nakagat ko ang aking labi at napapikit nang tumayo ang isang lalaki. He
was ready to punch him nang biglang sipain ni Zach yung table kaya natapon ang mga pagkain ng
mga ito sa kanilang damit.
"Zach! " tawag ko sa kanya. Hindi na ako mapakali sa kinatatayuan ko dahil sa nangyayari.
Lumabas na mula sa counter ang may-ari ng karenderya at mukhang natatakot na sa mga bagay
na pwedeng masira.

Kinuwelyuhan ni Zach yung lalaki at isang malakas na suntok ang dumapo sa pisngi nito.
Napabuntong hininga ako at wala sa oras na nasapo ko ang aking dibdib.

"Sa susunod umayos ka. " napasinghap ako nang itaas niya muli ang kanyang kamao hudyat na
may kasunod pang suntok ang ibibigay niya dito.

Agad kong hinila ang damit niya. "Umalis na tayo dito. " hindi niya ako nilingon. "5 segundo, Zach.
"

Tumingin siya sakin. Lumambot ang mata niya at nakita ko ang unti-unting panghihina ng kamay
niya. Nabitiwan niya yung lalaki at agad na sinamaan ang mga ito ng tingin. He grabbed me at
agad na hinila papalabas dun.

He was holding my hand so tight na halos naghuhumerentado na ang puso ko. Halos masira na
yung sira kong sapatos dahil sa panghihila niya sakin.

Halatang nabadtrip siya sa nangyare. Binitawan niya ang kamay ko pagkalabas namin at agad na
naglakad palayo mula sa akin. Hindi ito ang unang beses ko siyang nakitang nakipag-away. He
was a bully back then.
9. List..

Naglalakad ako noon sa hallway nang may narinig akong sigawan mula sa loob ng isang room sa
ikalawang palapag ng building namin. Palubog na ang araw at halos kakaunti na lamang ang tao
sa buong school. Mahigpit ang pagkakayakap ko sa mga librong dala dala ko. My heart beats so
fast as I took another step. Marami na rin kasi akong naririnig na mga sabi-sabi na maraming
multo dito sa school.

Pero ngayon, sigurado akong hindi multo o guni guni ang narinig ko. Nagtaasan ang balahibo ko
nang mas lalong lumakas ang sigaw ng isang lalaki.

"A-ayoko na. Tigilan niyo na ako. "

"Tumahimik ka! "

Napapikit ako at nagpanggap na walang narinig dahil sa takot na baka may makakita sa akin at
madamay ako sa gulo. Sigurado akong maraming tao ang nasa loob ng room na katapat ko
ngayon. Hindi ako makagalaw..

"Ayoko na! Kayo naman talaga ang may kasalanan- Ahh! "

Napasinghap ako nang biglang tumalsik ang lalaki sa harap ng pinto. Malapit sa paanan ko. Puro
pasa ang mukha nito at halos mag kulay ube na ang mata ng binata. Sira sira ang damit nito at
may bahid pa ng dugo sa kaliwang braso.

Napaurong ako nang dumapo ang mata ko sa isang sapatos. Tumaas ang mata ko hanggang sa
magtama ang mata namin. Buong buhay ko ay ngayon lamang ako nakasaksi ng ganitong
sitwasyon. Mas lalo kong hinigpitan ang pagkakayakap ko sa aking mga libro. Kilala ko ang
lalaking nasa harap ko.

Takot at galit ang rumerehistro sa akin sa tuwing naririnig ko ang pangalan niya. Ngayon ko
lamang siya nakita sa malapit, at doon ko rin napagtanto na totoong gwapo nga siya. May tattoo
siya sa leeg at maraming umiilaw na hikaw sa kanyang tenga. Madumi para sa akin ang mga
lalaking may ganoon pero pagdating sa kanya ay nawawala ang pananaw ko na 'yon.

"Anong ginagawa mo diyan?" naningkit ang mata niya habang nakatingin sa akin. Napatingin ako
sa baseball bat na hawak niya. I gulped. Nangangamba ako na baka ihampas niya sa akin ang
bagay na 'yon.

"Hi? " Tinaas ko ang aking kamay at kumaway pa sa kanya. Bahala na kung magmukha akong
tanga sa harap niya. Mas ayoko namang madala sa hospital nang dahil lamang sa
pagkakahampas ng baseball bat sa ulo.

"Hi? " He laughed cruelly. "What the fck. Naka-drugs ka bang babae ka? "

I swallowed hard. "H-ha? " bigla akong tumawa. "Ah! Oo nga pala. Tumira ako ng dalawang.. ano
nga yun- "

"Anong problema dito, Zach? " Lumapit ang tatlong lalaki sa likod niya. Napalunok ako. Ang dami
nila.

Tumaas ang kilay niya. Hindi niya sinagot ang tatlong lalaki at sa halip ay tinitigan pa ako ng
mabuti. Sa mga oras na iyon ay hindi na ako humihinga dahil sa nerbiyos. He pointed his index
finger on me and warned me. "Kapag nalaman kong kumalat ito, hahanapin kita. "

"Okay stop! "

Bumuntong hininga ako nang bumalik sa kasalukuyan ang isip ko. Muli ko na namang naalala ang
nangyari noon na ayaw ko ng balikan. Ang akala kong huli naming pagkikita ay ang simula pala ng
lahat sa aming dalawa. Ewan ko ba kung sinasadya ba ng pagkakataon o talagang nakatadhana
na sa akin ang masilayan lahat ng pakikipagaway ni Zach o talagang parte iyon ng nakaraan
namin na daan para mabuo ang hinaharap naming dalawa.

"Fern naman! Nawawala ka sa focus sa pagtugtog. " napayuko ako nang sigawan ako ni Hazel.
Ang pinaka-leader namin dito sa music. "May problema ba? Ilang beses na kitang napapansin na
ganyan. "

Umiling lamang ako sa kanya at agad na pinuwesto ang sarili ko sa susunod na pagtugtog ko muli
sa piano. Oo. Matagal na akong miyembro ng org. na ito sa school. Sa music club ako sumali
dahil na rin siguro hilig ko ito.

"Okay. Ready guys! "

Nagsimula akong tumugtog kasabay ko ang drummer namin na si Riley. Hindi ko mapigilan na
hindi mapangiti nang mapatingin ako sa isang sulok. Tanging sa akin lamang nakatitig ang
kanyang mga mata. Nakasandal siya sa pader habang ang dalawa niyang kamay ay nakasuot sa
kanyang bulsa.

Napailing ako at mas lalo pa akong ginanahan nang ngitian niya ako at kawayan. Pansin ko ang
titig sa kanya ng mga kababaihan at hindi ko mapigilan na hindi maging proud na akin siya at
maaari kong iparamdam sa kanya ang nararamdaman ko. Masaya ako sa nangyayari ngayon,
siguro dahil nagagawa ko na ang lahat ng gusto ko na gawin sa kanya at gawin kasama siya.

"Nice! Good job, guys! " bati sa amin ni Hazel na may malawak na ngiti. "Magpeperform tayo this
coming fest. Bukas ulit! " ngumiti siya sa aming lahat hanggang sa dumako sa akin ang mata niya.
"Can we talk? " Tumango ako kay Hazel at lumapit sa kanya. "Fern. Napansin ko lang na
nawawala ka kanina but Im still hoping na hindi na ito mauulit or Im sorry to say this, papaltan ka
namin. " tumingin siya sa aking likuran kung saan naroroon si Zach. "Hindi dahil alam ng lahat na
boyfriend mo si Zach ay makakalusot ka na. You can't use him when it comes to this. " isang pilit
na ngiti ang binigay niya sakin. "But you did great. " sabi niya bago ako iwanan doon.

"Ang galing galing naman ng girlfriend ko! " Napatingin ako kay Zach na nasa harapan ko
ngayon. Gusto ko sanang maging masaya sa sinabi niya pero sobra talaga akong naapektuhan sa
sinabi ni Hazel. Nabura ang ngiti niya nang makita ang itsura ko. "May nangyari ba? "

"Medyo napagod lang ako sa pagtugtog. " nilampasan ko siya at nagsimulang maglakad
papalabas. Alam ko namang nakasunod siya sakin dahil pansin ko ang mga mata ng ilang tao na
nakatitig sa aking likod. Sino pa ba ang tititigan nila?

"Iiwasan mo na naman ba ako? " tanong niya mula sa aking likod nang makalabas na kami sa
school. May dala siyang kotse pero ito siya ngayon, sinusundan ako. Nagu-guilty tuloy ako.
Tumigil ako sa paglalakad. Nawalan ako ng gana when Hazel told me about replacing me. Sino ba
namang hindi maaapektuhan doon? Pero sa tingin ko, hindi ko dapat idamay si Zach sa nangyari.
"May problema ba? " Hinawakan niya ang balikat ko at hinarap sa kanya. "Sabihin mo sa akin. "

I sighed. "Zach pwede bang maging honest ka sa akin? " Hindi niya ako sinagot. "Maniniwala ka
ba sa akin kung sabihin ko sa'yong ginagamit lang kita? "

Matagal bago niya ako sinagot dahil nanatili ang pagkakatitig niya sa mga mata ko na parang
binabasa niya ang mga ito. Di kalaunan ay umiling siya. "Hindi. " Matigas na sagot niya. Nagtagis
ang bagang niya.

"What if I did? "

"Hindi mo ako lolokohin, Fern. " Giit pa niya.

Lihim akong napangiti sa sinabi niya. Kahit papaano ay nawala ang lubid na sumasakal sa dibdib
ko. "Pero paano kung sabihin ko sa'yong ang habol ko lang sayo ay pera, at tutal alam kong
natatakot sila sa'yo kaya gusto kong gamitin ka para- "
"You won't do that to me. I trust you more than anything in this world. " Pinagdikit niya ang noo
naming dalawa habang sinasakop ng mga palad niya ang pisngi ko. "Bakit ka ba nagsasalita ng
mga bagay na hindi naman totoo? " Tipid akong ngumiti. Hinaplos ko ang kamay niyang
nakahawak sa pisngi ko. "May sinabi ba sa'yo yung babae kanina? Anong sinabi niya? "

I shook my head. "Bigla lang pumasok sa isip ko. "

"Do you really want me to be honest with you? "

"Syempre. " Mahinang bulong ko.

Binitawan niya ako at muling binalik ang dalawang kamay niya sa loob ng bulsa ng pants niya. "If
you really want to use me, then I won't stop you. Just use me as long as you want to.. " I stared at
him in disbelief. Tama ba ang narinig ko?

Nakagat ko ang aking labi at pinaalpas ang isang tawa para bawasan ang namumuong
katahimikan sa pagitan naming dalawa. "Ano ka ba. Bakit mo ba sineseryoso masyado ang sinabi
ko? " Tinutukan ko ang sarili ko. "Ugh. Ano ba 'tong naiisip ko! "

Para akong baliw. Naiinis ako sa sarili ko. Naiinis ako dahil tinanong ko pa siya ng walang
kwentang bagay na 'yon. How could I be so stupid? Siguradong nasaktan ko siya sa sinabi ko.
Natigilan lamang ako sa pananakit sa sarili ko nang hinuli niya ang kamay ko at yumuko para
magka-level na ang mukha namin. "Para kung sakaling isipin mo ulit ang tungkol sa bagay na
'yan, alam mo na agad ang sagot ko. "

Napatitig ako sa kanya. Hindi, hindi totoong ginagamit ko siya. Im not going to use Zach for my
own benefits. Hindi ko kailanman' naisip na gamitin siya. Bakit ba kasi iniisip ng ibang tao na kaya
ko siya nagustuhan dahil sa kung anong meron siya? Bakit ba hindi nila makita na hindi iyon ang
dahilan? Bumagsak ang luha mula sa mata ko nang ngumiti ako sa kanya.

"Hindi, Zach. Using you is not in my list of loving you. "

10. Date..

Kapag dumadating ang araw ng linggo ay nakakahinga ako ng maluwag dahil meroon akong
bente kwatrong oras para magpahinga. Pero nakakalungkot sa mga katulad kong estudyante,
dahil sa katotohanang may pasok na ulit bukas. Bumangon ako mula sa pagkakahiga at dumiretso
mula sa kusina para magluto ng umagahan ko. Siguro ay sisimba ako mamaya pagkatapos kong
linisin ang buong apartment.

Nagluluto ako noon ng noodles nang magring ang phone ko. Pangalan ni Zach ang rumehistro sa
screen. Nakagat ko ang aking labi dahil sa kilig na nararamdaman ko. Ganoon talaga siguro
kapag gusto mo ang taong tumatawag sa'yo. Nakakakilig na halos hindi kana makapaghintay na
hindi sagutin ang tawag niya.

"Hello? "

"Where are you? " Bagong gising pa ang boses niya.

"Nasa apartment. Nakakain kana ba? "

"Paano kung ikaw ang gusto kong almusal? Pakakainin mo ba ako? " Nanlaki ang mata ko sa
sinabi niya. Tumikhim ako at narinig ko naman ang paghalakhak niya mula sa kabilang linya. "I'll
fetch you. "

"Ha? Bakit? Saan tayo pupunta? "

"May pupuntahan tayo. " naiinis na sabi niya sakin. Narinig ko ang paglagaslas ng tubig mula sa
kanyang linya.

"Saan? " Pinatay ko ang apoy sa stove at sinalin ang noodles na niluto ko sa isang lalagyan.
Naglakad ako patungo sa lamesa habang hawak hawak ng kaliwang kamay ko ang noodles.

"Bakit ba ang dami mong tanong? "

Hinawi ko ang buhok ko at nilipat ang cellphone ko sa kabilang linya. "Nagtatanong lang naman,
eh "

"Tss. I'll see you in a bit. "

Napatulala ako pagkatapos naming mag-usap. Pakiramdam ko sasabog ako sa kilig at saya. Kung
ganoon ay magdadate kami? Napahawak ako sa pisngi kong nagiinit. Kung ganoon.. kung ganoon
ay niyaya ako ni Zach sa isang date? Tototo ba talaga 'to?

"Natapos din. " Bulong ko sa sarili ko. Napatingin ako sa salamin. Suot ko ang isang simpleng
t-shirt na may nakasulat pang 'SMILE. It frightens people' . Binili ko pa ito nung last time na
gumala kami ni Nikki. "Ano kayang gusto ni Zach? Ang nakadress o simple lang? " Napanguso
ako. "Bahala na nga. Maganda naman ang suot ko eh. " Ngumiti ako at muling tinitigan ang sarili
ko sa salamin. Naglagay lang ako ng lipgloss at lumabas ng kwarto.

Pagkalabas ko ng kwarto ay nakita ko si Zach na naghihintay na sa akin. May lollipop siyang subo
subo habang tinititigan ang picture frame kung saan nakalagay ang picture ko.

"Zach? "

Tumingin siya sa akin. Bumaba ang tingin niya mula sa paa ko at muling binalik ang tingin sa
mukha ko. Inalis niya ang lollipop na nasa bibig niya. "Why? May iba ka pa bang ine-expect na
darating? "

"Baliw ka! " Nangingiting sagot ko sa sinabi niya. Para siyang baliw talaga. Sino namang aasahan
ko pang dumating bukod sa kanya? "Oo nga pala. Paano mo nalaman ang address ko? "
Nakakabigla lang dahil hindi ko pa kasi siya nadadala dito. Unang beses niyang bumisita sa
apartment ko.

"Sinusundan kita. " simpleng sagot niya na parang wala lang at pagakatapos ay muling binalik ang
lollipop niya sa kanyang bibig.

Lumapit ako sa kanya hanggang sa magkatapat na kami. Binitiwan niya ang picture ko at tumingin
sa akin. "Kailan pa? " tanong ko pa sa kanya.
"Ano bang klaseng tanong yan? Malamang matagal na. I can't stop thinking kung nakauwi ka na
ba o hindi. Kaya sinusundan kita. " naupo siya sa kahoy na upuan ko. "So this is your place,
Grlfriend. " aniya na may malawak na ngisi sa labi.

"Anong klaseng endearment yan? " Nakangiwing tanong ko ulit sa kanya. Saan naman niya
napulot ang tawag niya sa akin?

Bigla siyang namula at nagiwas ng tingin. "Si-si Dad kasi! " Sinamaan ko siya ng tingin para
sabihin niya sa akin ang totoo. "Okay! Nakita ko sa history ng laptop ko. He always do that kapag
nagagalit sa kanya si Mom. Happy? " Inirapan niya pa ako.

Napangiti ako. Ang sweet naman ng Daddy ni Zach. Ano kayang itsura ng magulang niya? Sino
kaya kamukha niya?

Iniwan ko siya doon at nagtungo sa kusina para uminom ng tubig pero sumunod siya sakin.
Tumigil ako at tinaasan siya ng kilay.

"Saan ka pupunta? "

"Sa pupuntahan mo. "

"Sa kusina lang ako. " marahan ko siyang tinulak pabalik sa sala. "Diyan ka muna. Magulo kasi
doon. " nahihiyang sambit ko.

Pinitik niya ang noo ko at inalis muli ang lollipop sa bibig niya. Bakit ba may lollipop siya?

"Wala akong pakialam. Sasama ako sa'yo. "

"Para ka namang bata, eh. " Ngumiti siya sa akin. "Ibang iba ang apartment ko sa bahay mo. "
"So? " tumaas ang kilay niya habang may ngiti pa rin sa kanyang labi.

Sumuko na ako. "Sige na. Ikaw ang bahala. " Nagtungo ako sa kusina habang siya ay parang
nakasunod na aso sa aking likod. Hindi ko mapigilan na hindi siya sulyapan. Paminsan nahuhuli
ko siyang nakatingin sakin. Minsan sa bawat sulok ng apartment ko habang naglalakad kami.

"Can I see your room? "

Nanlaki ang mata ko. "Hindi pwede! " mabilis kong sagot sa kanya. Nagtatakang tinitigan niya ako.

"May tinatago ka ba sakin? " nanunumbat ang mata niya.

"A-ano? Ano namang itatago ko sa iyo? "

"There are so many things na pwede mong itago sakin, Fern. "

I sighed. "Then name it. "

"Magazines. "

"Ano? "

"I said MAGAZINES. " Tumaas ang sulok ng kanyang labi. "Magazines ng mga lalaking
nakahubad. Marami na akong nakitaa--AW! "

"Ano bang pinagsasabe mo diyan ha?! "

"I was just testing you! Aray! Tama na! "

Tumigil ako sa pagpalo sa kanya at tinitigan siya ng masama. "First date natin pero sinisira mo
ang araw ko! "

Bigla siyang natigilan. Nawala nang ngiti sa labi niya. "What? "

"F-first date. " nauutal na ulit ko.

"Date? " Namula bigla ang pisngi niya at pagkaraan ng ilang segundo ay humaglpak siya sa tawa.
"Date sa sementeryo? Hahaha! "

"S-sementeryo? "

Tumango siya habang nakaguhit pa rin sa manipis niyang labi ang mapang-asar na ngiti.
Nagtatakang tinitigan ko siya. Akala ko ba magda-date kami?

"Bibisitahin natin si lolo. " Napasinghap ako. "Matagal ko na siyang hindi nadadalaw. Sina Mom at
Dad nakadalaw na kahapon. I refused nang yayain nila ako dahil gusto kitang isama papunta
doon. " Tinapon niya sa basurahan ang lollipop na hawak niya at bumuntong hininga. "Sorry.
Dapat ay sinabi ko na agad sa'yo. "

"Dapat sumama kana lang sa kanila. Mukhang mahalaga ang araw na iyon. "

"Sasama ka ba o hindi?" nayayamot na tanong niya sa akin.

"Malamang! Nagbihis pa ako kung hindi." Hinawi ko ang buhok ko at nag-iwas ng tingin.
"Nakakahiya ako. " Bulong ko sabay tapik sa noo ko.

"First date pala ha." Namula ang pisngi ko nang asarin niya muli ako habang naglalakad kami
papunta sa pinag-parkingan niya ng kanyang kotse.

"Tigilan mo ako."

Inakbayan niya ako at pinisil ang ilong ko. "Stop blushing. Kinikilig ako. " Napatingin ako sa kanya
na pinipigilan ang tawa. Sinamaan ko siya ng tingin. "First date ba? " Tawang tawa na asar niya
sa akin.

"Titigil ka o titigil ka ng bungal?"

"Gusto ko ang side mong yan, Girlfriend. " Isang malutong na halakhak ang binitiwan niya bago
kami sumakay sa kotse.
11. Work..

"Lolo Rene. "

Tinitigan ko lamang si Zach habang kinakausap niya ang semento. Oo alam kong puntod iyon ng
lolo niya pero hindi pa rin ako makapaniwala na gawain rin pala ni Zach ang ganito. Ang lalaking
kasama ko ay ang pangalawang Zach-- kakaibang Zach. Napangiti ko nang akbayan niya ako.

"Katulong ko nga po pala. " Pinukulan ko siya ng masamang tingin sabay hampas sa braso niya.
"Aray, joke lang! "

"Kailan ka ba titigil sa pang-aasar sa akin? Tsk. "

"I will stop now. " kumindat siya sakin. "Lo, asawa ko."

Napaiwas ako ng tingin nang bigla siyang lumingon sa aking pwesto. Naginit ang magkabilang
pisngi ko ng marinig ang sinabe niya. Shet ka Evangelista. Paano mo ito nagagawa sa akin?

"Teka lang Lo, lumalaki ang ulo. Hahaha!" nagusumot ang mukha ko. Hinila niya ako papalapit sa
kanya at yinakap ako ng mahigpit. "But seriously, I'll marry her, Lolo Rene. " Narinig kong sabi
niya habang nakasubsob ang mukha ko sa dibdib niya. Amoy na amoy ko ang pabango niya.

"Sasapukin kita kapag may kasunod yang pambara! " banta ko sa kanya.

"I promise. " Hinaplos niya ang buhok ko at binitiwan ako. "Dumidilim na. Punta tayo sa kubo. "

"May kubo dito? Nasaan? " Iniikot ko ang mata ko sa buong paligid..

Hinila niya ang kamay ko papalabas ng sementeryo. We went back to his car at mabilis siyang
nagdrive papunta sa isang lugar na nagtataasan ang puno. May kaunting bahay kaming
nadadaanan pero ngayon wala na. Tanging mga puno at halaman na lamang.

"Nandito na tayo. "

Tumaas ang kilay ko nang wala akong nakitang kubo. Muli kong nilibot ang aking mata pero
walang bakas o anino ng isang kubo.

"Nasaan yung kubo? " I glared at him. "Umayos ka, Evangelista!! "

Natawa lamang siya at marahang pinisil ang aking pisngi.

Naglakad siya patungo sa isang kumpulan ng damo at agad itong hinawi gamit ang kanyang
braso. Napasinghap ako nang bumungad sa aking mata ang isang kubo at sa tabi nito ay ilog na
may malinis na tubig.

"Nagustuhan mo ba? "

"Sayo ang lugar na ito? "

"I bought this place. " kinuha niya ang kamay ko at dinala papasok sa loob ng kubo. Na-amuse
ako sa kakaibang ambience ng lugar. It was different. Malayo sa polusyon at ibang iba sa lugar
namin. Bukod doon hindi mo aakalain na sa loob ng kubo ay may magandang gamit.

"Hindi ba ninanakaw ang mga ito dito? Mukhang mamahalin pa naman. " komento ko sa kanya na
may halong panghihinayang.

"May nagbabantay dito. " may nilabas siya mula sa isang cabinet. Umawang ang labi ko nang
makita ang isang kompletong kasuotan ng pang-babae. May underwear at bra. "Masarap maligo
ngayon sa ilog. Hindi gaanong mainit. "

"Saan galing ang mga ito? "

"Binili. " aniya. "Magluluto lamang ako. "

Napalunok ako nang talikuran niya ako. Tinitigan ko ang hawak hawak kong damit na halatang
bago pa. He bought this? Awtomatikong uminit ang pisngi ko at pailing-iling na tinungo ang isang
maliit na kwarto.

Pagkatapos kong magbihis, lumabas ako mula sa kwarto suot ang isang shorts na hindi naman
masyadong maikli at sando na kulay puti. Hindi ako komportable sa ganitong kasuotan. I usually
wear jeans and t-shirt. Dresses and short short aren't my thing.

Naamoy ko na agad ang nakakagutom na amoy ng niluluto ni Zach. Nakahanda na ito sa hapag-
kainan at tanging ang pag-upo ko na lamang ang iniintay nito.
"Kumain muna tayo bago maligo. " Sabi niya sa akin habang tinitigan niya ang buong katawan ko.

"I can't wear this. "

Tinitigan niya ako. "Bakit? Maganda ang hubog ng katawan mo sa damit na iyan. " ngumisi siya sa
akin bago ako ipaghila ng upuan.

"Tigilan mo ako Zach. " inirapan ko siya at sinumulang lantakan ang lahat ng pagkain na inihanda
niya.

"Baka tumaba ka niyan. " kinuha niya yung tissue at agad na pinahidan ang pisngi ko na may butil
pala ng kanin.

Ngumuso ako. "So ayaw mong mataba ako? "

"Hindi naman. " ngumisi siya sakin. "Ang totoo ang sarap mo ngang tignan habang kumakain ng
pagkain na niluto ko. "

Nagkatitigan kaming dalawa bago ako nag-iwas ng tingin at kumain na muli.

"Paano ka natutong magluto? " hindi ko maiwasang hindi magtanong.

Hindi ko pa nakakalimutan noon. He can't cook. Hindi siya maalam kumuha ng tamang timpla.
Basta kung anong naisip niya na ilagay ay yun ang gusto niyang ihalo.

"Tinatanong pa ba talaga yan? "

I shrugged. "May masama ba kung malaman ko? Besides, this is new. Ang sarap ng luto mo. "

He crossed his arm and stared at me. "Someone taught me. "

Napatigil sa ere ang kutsara ko na akmang isusubo ko na. Piling ko may tumaga sa dibdib ko kahit
hindi pa kumpleto ang impormasyon na sinabi niya. Binaba ko ang kutsara at hinarap siya. Our
eyes met then it hit me.

That someone is...special.

"Nung nasa states ka pa? "

Tumango siya. "Im just bored back then kaya naisipan kong magpaturo. Dun ko naisip na ang
tanga ko. I really can't cook. " he smiled na parang may naaalala siya. "I did it for you, Fern. "
"S-sino ba yung nagturo sayo? "

Bumilog ang mata niya at pagkaraan ay nangunot ang kanyang noo. He even clanched his jaw.
"Do you really have to ask that? "

"Oo naman. Napakabait naman ng taong iyon para turuan ka, at ang haba din ng pasensiya niya.
Papasalamatan ko talaga siya kung sakali. " tumawa ako ng pilit. "Lalaki ba? " Kinagat ko ang
metal na kutsarang hawak ko sa pagpipigil sa emosyon ko.

He looked away. Tinitigan ko lang siya. Hinintay ko ang sagot niya pero tumayo siya bigla na mas
lalong pinaghinalaan ko. Hindi ako ganito. Ayoko lang ng ganito kaming dalawa. Matagal siyang
nawala pero wala man lang akong naging balita o alam.

"Magbibihis lang ako. "

Iniwan niya akong nakaupo dun. I was left hanging. Gusto kong marinig ang sagot niya. Im
desperate right now. Wala akong alam kung ano ba talagang nangyari sa kanya sa states.
Paminsan naiisip ko hindi na siya babalik pero narito siya ngayon sa tabi ko. Ano ba talagang
rason niya kung bakit siya umuwi? Bukod sa paglilipat ng mana sa kanya? Ano ba talaga Zach?

I bit my lower lip bago ko muling pinagpatuloy ang pagkain kahit wala na akong gana.

Parehas naming tinitigan na dalawa ang malinis na tubig ng ilog. We were both in silent for a
while nang magsalita siya.

"Are you coming with me? "

"Mamaya na ako. Papanoorin muna kita. " ngumiti ako sa kanya bago ako tumalikod at umupo sa
isang malaking bato na kaharap ng ilog.

Pinanood ko siya habang hinuhubad ang suot na t-shirt. Hindi ako yung tipong mag-iiwas ng
tingin. I just love staring at his lean body. Suot na lamang niya ang isang swimming trunk na hapit
na hapit sa kanya. Gusto kong mapamura ng malutong nang makita ang kabuuan niya.
Pasimpleng bumuga ako ng hangin at pinapayan ang sarili ko. Bakit parang uminit ata?
He dove into the water and started to swim. Ang bilis niyang maglangoy. Siguro dahil hilig na niya
talaga ito. Napaka-talented ni Zach pagdating sa sports. He can play football and at the same time
player din siya ng basketball.

"Hindi ka ba maglalangoy? " kapos-hininga na tanong niya sa akin pagkatapos niyang

magpabalik-balik sa paglalangoy. Hinawi niya ang buhok niya at inihilamos ang kanyang palad sa
kanyang mukha.

"Saglit lang... " ngumiti ako sa kanya bago tumayo mula sa pagkakaupo. Nakatingin lamang siya
sakin habang may ngiting namumutawi sa kanyang mga labi. "Wag mo nga akong titigan. " saway
ko sa kanya.

Hindi siya natinag. "I can't help myself. " Paos na sagot niya.

Hindi ko na lamang siya pinansin. Lumapit ako sa pangpang kung saan naroroon siya. Nilubog ko
ang aking paa at ninamnam ang medyo malamig na tubig. Nagtaasan ang balahibo ko nang
maramdaman ang kanyang mga palad sa aking binti.

"Seriously? Ilulubog mo lamang ang mga paa mo? "

"Malamig kasi. "

"Kaya kitang painitin. " ngumisi siya.

"No thanks. " binasa ko ang mukha niya.

"That's rude. "

Namilog ang mata ko nang hilahin niya ang mga paa ko pababa sa tubig. Nabasa ang katawan ko
at nagsimula akong tumili nang lumubog siya sa tubig at hilahin muli ang paa ko. Bwisit ka Zach!

"Tumigil ka na! " Saway ko sa kanya.

Tumaas siya mula sa tubig. Hinila niya ang baywang ko papalapit sa katawan niya dahilan para
kilabutan ako. Natutop ko ang aking bibig at umurong ata ang aking dila nang titigan niya ako
gamit ang kulay abo niyang mata. May mga butil ng tubig ang patuloy sa pagdaloy sa kanyang
mukha pababa sa kanyang leeg.

"Im sorry about that. " aniya.

"Bakit mo kasi hinihila yung paa ko?! " hinampas ko siya.

"No. Yung tungkol kanina. " sumeryoso ang mukha niya kaya natahimik ako at napatigil sa
paghampas sa kanya. "Im really sorry, Fern. "

Umiwas ako ng tingin matapos marinig ang sinabi niya. Paano ako makakaimik kung parang
sinusunog ang buo kong katawan dahil sa sobrang lapit namin sa isa't isa? Kahit aminin ko sa
kanya na gusto kong malaman ang tungkol doon, alam kong hindi niya sasabihin sa akin. Wala
naman dapat akong ikahinala hindi ba?

"Okay lang ako. "

"I dont want to ruin your day, Fern. " Aniya.

Umiling ako sa kanya. Dahan dahan kong pinulupot ang mga bisig ko sa leeg niya. Hindi pwedeng
masira ang araw naming dalawa dahil lamang sa bagay na iyon. Maybe he isn't ready to tell me
and someday he will be the one telling me. All I have to do is wait..

Napapikit ako nang mabilis niyang siniil ang aking labi sa isang sabik at mapusok na halik. Ako na
mismo ang humila sa kanyang batok para palalimin ang halik na nabubuo sa aming dalawa.
Napapikit ako nang kagatin niya ng marahan ang labi ko. It was very seductive and tempting.
Nakakabaliw..

"I love you. " he muttered.

"I love you, Zach. " pinagpatong ko ang aming noo.

Hinila niya ang kamay ko at dinala sa ibang parte ng tubig. Natatawa ako sa tuwing lumulubog
siya sa tubig at bigla na lamang hihilahin ang paa ko. We even tried to kiss under the water. We
were breathing heavily pagkaahon pa lamang sa tubig. Nagrequest pa siya ulit pero siyempre
ayoko na kasi hindi ako marunong lumangoy baka mawalan ako ng hininga sa ilalim ng tubig.

"How's our first date? "

Inirapan ko siya at agad na inabot ang dala-dala niyang tuwalya. Isang malutong na tawa ang
pinakawalan niya bago pumuwesto sa aking likod. Hinila niya ang aking katawan at agad na
pinulupot ang kanyang mga bisig sa aking baywang.

Napangiti ako at agad na sumandal sa kanyang dibdib. Ramdam ko ang tibok ng puso niya at ang
paghinga niya sa aking taynga.

"Gusto mo ng mainit na kape? " alok niya sa akin.

"Wag na. Dito muna tayo. " pinikit ko ang aking mata at ninamnam ang init ng kanyang katawan.

"Fern? "

"Mmm? "

"Anong nararamdaman mo nung nawala ako? "

Nagmulat ako ng mata at isang ngiti ang nabuo sa aking labi. Nilingon ko siya at nakita kong
seryoso ang mata niya.

"Naramdaman ko? " bumalik ako muli sa pagkakaupo at niyakap ang kanyang mga bisig na
nakayakap sa aking katawan. "Pinagpatuloy ko ang mga ginagawa ko. I mean, ayokong
malungkot dahil wala ka. Magiging dahilan lang iyon para mangulila ako ng sobra sa iyo. "

"What did you do? "

"Nagtrabaho ako simula noon. "

"Don't work again. " utas niya.

"Hindi ako mabubuhay. "

"Kaya kitang buhayin. " hinalikan niya ang ulo ko. "Wag ka lang magtrabaho. "

"Alam mong hindi ko yan magagawa. "

"Bakit ba ang tigas ng ulo mo? Just stop working, Fern. "

Nakagat ko ang labi ko. "I can't " Sabi ko. "Zach intindihan mo naman ako- Zach naman.. " Umalis
siya mula sa aking likod at tumayo. Tinitigan ko ang likod niya habang naglalakad patungo sa ilog.
Naglangoy siyang muli. Mas mabilis at halos hindi ko na mabiling kung ilang beses siyang
nagpauli-uli sa tubig.

Napailing na lamang ako. Galit siya dahil sa sinabe ko. Alam kong ayaw niya akong nagtatrabaho
pero hindi ko ito kayang itigil. One time ikuwento niya sakin ang tungkol sa magulang niya.
Nagtrabaho din ang mommy niya sa isang restaurant at pinatigil ito ng kanyang ama dahil buntis
ito. Pero hindi naman ako buntis ah!

Umahon si Zach mula sa tubig at muling itinapi ang tuwalya sa kanyang bewang.

"What? Nagbago na ba ang isip mo? " He said, clenching his jaw tightly.

Bumuntong hininga ako. " Zach naman.. "

"Fern! "

"Wag na sana natin itong pag-awayan.. "

We stared each other for a while bago siya mag-iwas ng tingin. Napayuko ako nang bumuntong
hininga siya. Hindi ko siya masisisi kung ganito ang ikilos niya pero hindi ko pwedeng iwanan ang
trabaho ko.

"Im done. Fern. Im so done. "

Tinalikuran niya ako at iniwan doon.

12. Great..

"Class dismissed. "

Muli akong napatingin sa pintuan pero walang Zach akong nakita. Kahit anino man lang niya ay
hindi ko nakita. Alam kong galit pa rin siya sa akin. Kahapon umuwi kaming tahimik sa buong
byahe. Wala akong natanggap na text sa kanya o tawag. Hindi ako sanay at ayokong masanay na
ganito kaming dalawa.

"Are you okay? " napatingin ako kay Nikki at bahagyang umiling.

Niligpit ko na ang gamit ko at hinintay na maubos ang mga tao sa room.

"Nakita ko siya kanina. "

Awtomatikong tumigil ang kamay ko sa ere. Mabilis ang tibok ng puso ko nang marinig ang sinabe
ni Nikki. Hinarap ko siya at nakita ko ang lungkot sa mata niya.

"Mukha din siyang namatayan. Parang zombie siya habang naglalakad. Muntik pa nga niyang
sigawan yung freshman dahil nabunggo siya nito. " nanlaki ang mata ko sa sinabe niya. "Okay
lang ba talaga kayong dalawa? "

"Nikki, Sa tingin mo ba dapat na akong tumigil sa pagtatrabaho ko? "

"I see.. " ngumiti siya sakin. "Kung ako nga siguro si Zach, mag-aalala ako sayo. Malay mo nga
naman may mangyari na lang sayong masama. Pero dahil alam ko naman ang kondisyon mo,
pag-isipan mo munang mabuti Fern. Maraming gustong tumulong sayo. Bakit hindi mo na lang
tanggapin yung offer nina mama? "

"Nahihiya ako sa pamilya mo. "

"Lumaki na tayong magkasama, Fern. " ngumiti siya sakin. "Para ka nang parte ng pamilya namin.
"

"Hayaan mo. Pagiisipan ko. " ngumiti ako sa kanya at agad naman siyang nagpaalam dahil may
gagawin pa daw siya.

Pagkatapos kong ayusin ang gamit ko ay umalis na rin ako sa silid na iyon. May malaking offer sa
akin ang magulang ni Nikki. Gusto nila akong pag-aralin dahil napalapit na rin ako sa kanila.
Kailangan ko lamang bantayan si Nikki. Sobrang protective ni tito kay Nikki kaya ganoon na
lamang ang pagkagusto nito na pag-aralin ako.

Kasalukuyan akong naglalakad papunta sa library ngayon. Meron pa akong isang oras para
tumambay sa library at kasunod noon ay ang last na klase ko.

Nabungaran ko ang kakaunting tao sa loob ng library. Malaki ito at halos nagtataasan ang mga
lalagyan ng libro. Nandito na kasi lahat ng kailangan namin kaya dito halos dumideretso ang mga
estudyante ng Hellingstar at hindi sa computer shop.

"Fern? "

Napatingin ako kay Harrison na nasa kalapit na table ko lang. Maraming babae ang nakatitig sa
kanya at parang gusto na ata siyang sunggaban. Napailing na lamang ako nang bigla siyang
tumayo at lumipat sa tabi ko.

"Anong ginagawa mo dito? " sabay naming tanong. Parehas tuloy kaming natawa dahilan para
mapatingin sa amin ang mga tao doon.

"May titignan lang ako para sa susunod kong subject." tumango lamang siya. "Ikaw? "

"Hinihintay ka? " Ngumisi siya.

"Umayos ka. "

"Di na mabiro! Haha! " nanlaki ang mata ko nang guluhin niya ang buhok ko bigla. "May hinihintay
lang ako. Wag kang mag-alala hindi ikaw! "

"Ewan ko sayo. "

Tinitigan niya ako. "Nagpuyat ka ba? "

Nagiwas ako ng tingin at akmang itatago ko ang aking mukha sa libro nang hawakan niya ang
baba ko at iharap sa kanyang mukha. Hindi naging maganda ang sunod na nangyari. Sobrang
lapit ng mukha namin na halos ikabigla ko.

"A-anong ginagawa mo?! " utas ko sa kanya.

"Dahil ba sa kanya? " tumaas ang kilay niya.

"Hindi. Atsaka wala ka ng pakealam dun. " marahan kong inalis ang kamay niya sa mukha ko.
Naiilang na lumayo ako sa kanya at agad na niligpit ang gamit ko.

"Mag-ingat ka sa kanya. " napatigil ako at agad na tinignan siya. "Iba ka sa kanila, Fern. Ibang iba.
" humabol ako ng tingin sa kanya habang naglalakad siya palayo.

Parang puzzle ang lahat. Sobrang gulo na hindi ko na maintindihan. Parang may nawawala.
Napasabunot ako sa sariling buhok at mabilis na nilikom ang gamit ko para makaalis sa lugar na
iyon. Maraming mga mata ang nakatitig sa aming dalawa ni Harrison kanina habang magkasama
kami. Kanina ko pa iyon napapansin.

Isang mabigat na buntong hininga ang aking pinakawalan nang makalabas ako sa library.
Maglalakad na sana ako nang may makita akong pamilyar na likod. Naglalakad ito sa corridor.
Pamilyar sa akin ang likod na iyon pati ang buhok na iyon!

"Zach! " tawag ko pero mukhang hindi niya narinig. "Hoy! " ulit ko pero nagmukha lamang akong
tanga doon.

Saan siya papunta? Nagkibit balikat na lamang ako at sinundan ko na lamang siya ng palihim.
Lumiko siya papunta sa swimming area na pinagtataka ko. Wala naman siyang training ngayon
ah? Baka naman pinatawag siya nang couch niya.

Nagpatuloy ako sa pagsunod sa kanya. Bigla akong kinabahan nang bigla siyang tumigil. Akala ko
lilingunin niya ako pero bigla siyang nagsalita.

"Nandito na ako. "

Bumilis ang tibok ng puso ko nang lumabas si Nikki mula sa isang puno. May halong pagtataka at
lito ang bumabalot sa akin. Bakit nandito si Nikki? Anong ginagawa nilang dalawa dito? Anong
meron? Ang daming tanong na tumatakbo sa utak ko.

"Akala ko hindi ka dadating. " Nilapitan ni Nikki si Zach. Napahakbang ako patalikod. Ayokong
makita ang susunod nilang gagawin. Namuo ang luha sa aking mata.
"Just tell me what you want, Nikki. "

"I want.... "

Mabilis akong umalis sa lugar na iyon. Hindi Fern. Wala silang ginagawa. Paulit-ulit kong sinabi
sa utak ko iyon pero mismong sarili kong isip ayaw maniwala.

Hindi ko alam kung paano ako nakarating dito sa next subject ko. Wala na halos akong pakialam
sa mga tao. Nasa harapan ako at nasa pinakadulo pa kaya wala masyadong nakakapansin sa
akin.

Kaklase ko ngayon si Zach. Pero si Nikki hindi. Napayuko ako at muling nanumbalik sa isip ko ang
nakita ko kanina. Bakit kailangan sa tagong lugar pa sila mag-usap? Bakit kailangan silang dalawa
lamang? Ano na kayang ginagawa nila? Pero baka naman may gusto lang silang pag-usapan sa
isang private place dahil importante. Pero anong importanteng bagay na 'yon na hindi ko alam?

Pinunasan ko ang luhang dumaloy mula sa aking mata. Napahawak ako ng mahigpit sa ballpen
ko nang marinig ang ingay ng mga kaklase ko hudyat na dumadami na ang mga tao.

"Zach dito! "

Napayuko ako lalo nang marinig ang sigaw ng mga kabarkada niya. Mabuti na lamang at
nakataklob ang buhok ko sa mukha ko pero kahit ganoon ay ramdam ko ang titig niya sa aking
likod. Parang naginit ang pang upo ko dahil sa kakaibang kuryente na dumadaloy sa katawan ko.
Alam kong nakatitig siya.

"Balita ko malapit ng lumipat ang kayamanan sayo ah! "

"Gago. " narinig kong sambit niya.

Pinikit ko ang aking mata. Sinubukan kong itigil ang mabilis na tibok ng puso ko pero hindi ko
talaga kayang pigilin. Sana may kumuha na lamang ng sakit sa dibdib ko. I hope it will disappear
right now. Kinikilabutan ako sa sobrang sikip ng dibdib ko.
"Villegas may tumatawag sayo! "

Nabigla ako nang may bumato ng papel sa aking ulo. Napatingin ako sa pintuan. Nakatayo doon
si Harrison habang may malaking ngisi sa kanyang labi. Marahan kong sinulyapan si Zach na
nakatingin sa akin. Parang may glue sa aking paa at pang-upo na pumipigil sa akin na tumayo.

Pero tumayo ako at pinuntahan si Harrison. Lahat ng tao nakatingin sa aming dalawa. Ramdam
ko ang tensyon sa paligid. May mga pawis sa aking noo dahil ramdam ko ang galit na titig niya.

"Naiwan mo kanina. " inabot niya sa akin ang isang libro na kaninang binabasa ko sa library. "Sa
susunod kasi wag kang masyadong magmadali kapag magkasama tayo. We can't savor our
moment. " hindi ko alam kung sinasadya niyang iparinig sa lahat ang sinabi niya.

"Salamat. "

Tumalikod ako mula sa kanya pero nabangga ako sa isang katawan. Nagtaas ako ng tingin at
laking gulat ko nang bumungad sa akin ang nag-aapoy na mata ni Zach.

"Zach.. " hinawakan ko ang braso niya pero nasaktan ako nang ilayo niya ang braso niya at titigan
ako ng may pandidiri.

"Magkasama kayo kanina? " hindi ko alam kung sinong tinatanong niya sa aming dalawa ni
Harrison dahil sa kawalan siya nakatitig. Nanginginig ang kamay niya nakatikom na ikinatakot ko.

"Wag dito, Zach. "

"Totoo ba, Fern? "

"Oo. Pero nasa li--- "

"Pero? " hinila niya ang collar ko at matalim akong tinitigan. Nag-iwas ako ng tingin. Hindi ako
makahinga ng maayos.

Everybody was looking at us. Walang silang magawang lahat. Pero ano bang pakialam niya kung
magkasama kami ni Harrison kanina? Eh sila ni Nikki? Bakit sila magkasama kanina? Alam kong
hindi ko dapat pagselosan si Nikki pero mababaliw na ako. Hindi niya ako pinapansin, parang
hangin lang ako tapos ay makikita ko pa silang dalawa. Hindi ko mapigilan ang pagpapatong
patong ng iba't ibang emosyon sa dibdib ko.
"B-bakit kayo magkasama kanina ni Nikki, Zach? " sambit ko.

Nanghina ang kamay niya sa pagkakahawak sakin. Litong lito ang mata niya na mas ikinataka ko.
Gusto kong magalit sa kanya pero bakit hindi mo kaya Fern?!

"Wag mong ibalik sakin, Fern. " nag-iwas siya ng tingin.

"May dapat ba akong malaman? " tanong ko sa kanya.

"Ako? May kailangan ba akong malaman? " nagtagis ang kanyang bagang. "Tangina. Magkasama
kayo kanina? " Lumipat ang tingin niya kay Harrison. "Ano ba talagang gusto mong mangyari ha?
"

Hinawakan ko ang damit ni Zach at pinigilan siya. "Wala siyang ginagawang masama. Tayo ang
kailangang mag-usap dito, Zach. " Tumingin ako kay Harrison. "Umalis kana, Harrison. Please. "

Pero sa halip na gawin niya ang sinabi ko ay nakipagtitigan pa siya kay Zach. "Anong gusto ko?
Gusto kong tigilan mo ang pananakit mo sa girlfriend mo dahil kung hindi mo nakikita. She looks
horrible right now. " kalmadong sagot ni Harrison sabay tingin sa akin. Kinagat ko ang aking labi.

Natahimik kaming lahat. Nahigit ko ang aking hininga nang hablutin ni Zach ang braso ko. Dinala
niya ako papunta sa desk ko at kinuha niya doon ang gamit ko at agad akong hinila papalabas ng
room. Now, where are we going?

"Don't say anything, Fern. " He swallowed hard. "Right now, I don't want to hear anything from
you. " Binuksan niya ang pinto ng kanyang kotse. "Just get inside the car. Please. " Pagod na utos
niya sa akin. Dahan dahan akong pumasok sa kotse niya. Sinara niya ang pintuan at umikot para
siya naman ang pumasok sa loob ng kotse.

Mabilis niya itong pinaandar papunta sa kanyang bahay. Hindi ko alam ang susunod na
mangyayari. Pero kailangan naming mag-usap at linawin ang lahat. Sa ayaw at sa gusto niya,
magkakasagot lahat ng tanong sa isip ko dahil kung hindi ay mababaliw na ako..
13. Private..

SPG-

Nakatitig lamang ako kay Zach habang sinasalin niya ang isang bote ng wine sa dalawang kopita.
Kulang na lamang ay bumaon ang kuko ko sa metal na upuan na kinauupuan ko habang titig na
titig ang mga mata ko sa mukha niyang hindi man' lang dinadapuan ng ekspresyon.

"I have to drink wine to stop myself.. " Kinagat niya ang kanyang labi. Binaba niya ang bote ng
wine at pinaikot niya ang kanyang hintuturo sa labi ng kopita. "To stop myself from doing
something I will regret. Kailangan ko rin ito para lumakas ang loob ko dahil natatakot ako na sa
isang iglap ay lumayo ka sa akin. Hindi kita pipilitin na inumin ito. Just leave it there if you're not
going to drink it. " Paliwanag niya. Inilapit niya sa akin ang wine na para sa akin.

Tumango ako at kinuha ko ang kopita at tinapat sa ilong ko. Amoy grapes ito. Dahan dahan ko
itong tinikman.

"Iinumin ko ito. " Sabi ko sa kanya.

Tumingin lamang siya sa akin at mabilis na ini-straight iyong wine niya. Napaawang ang labi ko.
Nagsalin ulit siya hanggang sa hindi ko na mabilang. Nakatingin lamang ako sa kanya habang
paulit ulit niya itong gawin. Napatingin ako sa wine ko. Nakakaisa pa lamang ako at hindi pa ito
nangangalahati.

"Zachary.. " Tawag ko sa kanya nang mapansin ko ang pangangalahati ng wine na nasa bote.
"Tama na. Mag-uusap pa tayo. "

Nakayuko na ang ulo niya kaya hindi ko makita ang mukha niya. Tumikhim ako pero hindi pa rin
siya natitinag. Tinaas ko ang hintuturo ko at tinapat sa ulo niya. Gamit ang hintuturo ko ay tinaas
ko ang ulo niya.

"Mahal na mahal kita.. " Nagulat ako nang makita ang malungkot niyang mga mata. Diretso ang
tingin niya sa akin dahilan para tuluyang luminaw sa akin kung gaano siya kalungkot. Sobrang
sumisikip ang dibdib ko. Hindi ako makahinga dahil sobrang sakit. "Fern, mahal na mahal kita
kaya ako nagseselos ng ganito. Hindi mo ba napapansin? " He faked a laugh. Zachary, ano bang
nangyayari sa'yo?

"Wala ka namang dapat... ikaselos. "

Nag-iwas siya ng tingin at narinig ko pa ang pagak niyang pagtawa. Akmang aalisin ko ang kamay
kong nasa ere nang hulihin niya ito at ikulong sa loob ng palad niya. Mas dumoble ang bilis ng
tibok ng puso ko.

"Pero bakit ganoon? Nagseselos pa rin ako. " Aniya. Umismid siya. "Noong umalis ako papuntang
ibang bansa at mag-aral doon ay magkalaban na kami pero hindi ko aakalain na pati ikaw
paglalabanan namin. " Humigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ko. "Pero sabagay, akin kana.
Hindi ka niya basta basta makukuha sa akin. Hindi ko 'yon hahayaang mangyari. "

"Zach naman. Huwag niyo naman akong gawing trophy. Walang gusto sa akin si Harrison.
Nagkataon lang talaga na nagkita kami kanina. " Inalis ko ang kamay kong nasa palad niya at ako
na mismo ang humawak sa kamay niyang nakatikom. "Wala gusto sa akin si Harrison, Zach. Ano
bang pinagsasabi mo diyan? "

Nagsalin siya muli nang wine sa kopita niya at wala na akong nagawa kundi ang titigan siya
habang ginagawa 'yon. Napapikit ako nang padabog niyang ibaba ang bote ng wine sa lamesa
pero agad din akong nagmulat. Bumungad sa akin ang sobrang lapit na mukha niya.

"Tell me.. " Napatingin ako sa labi niya na sobrang lapit sa labi ko. Sa mata niyang sobrang lapit
sa mata ko at sa ilong niya halos nakadikit na sa ilong ko. "Tell me that you won't go near him
again and I'll stop from getting jealous. "

"Imposible ang sinasabi mo. Nasa iisang university lang kami, tayo. Nasa sa iyo na Zach kung
magseselos ka dahil wala ka namang dapat pagselosan. " Kumuha ako ng ilang malalalim na
hangin bago muling magpatuloy. "Hindi ako sumama sayo para lang sa bagay na 'yan. Sumama
ako dahil gusto kong malaman kung bakit kayo- "

"She's your friend, Fern. What are you trying to say? That Im hitting with your bestfriend? "
"See? Im not yet saying anything but you are already- "
"Ano? That Im being defensive? Because it is fcking non-sense! It doesn't make a fcking sense,
Fern. " Galit na sagot niya. Bakit ba siya nagagalit? Nagtatanong lang naman ako ah? Bakit ba
siya masyadong nagiging defensive? Naiinis na ako sa kanya. Kung kanina okay pa sa akin ang
pagseselos niya kay Harrison, ngayon hindi na.

Lumayo ako sa kanya at tumayo mula sa pagkakaupo. Pero hindi pa ako nakakailang hakbang ay
hinila na niya ang braso ko at kasabay noon ang pagkabig niya sa batok ko. Nagpumiglas ako
pero kinulong niya sa mga palad niya ang pisngi ko. Pinagsusuntok ko ang braso niya. Hindi ako
makahinga dahil sa ginagawa niya. Papatayin niya ba ako? He was really harsh! Napapikit ako ng
mariin nang umibo ang kanyang ulo at naramdaman ko na lamang ang pagkabig niya rin sa
bewang ko. Nakakapanghina ng kalamnan.
Nasasaktan na ako sa ginagawa niya pero kahit anong pilit ko na hindi magustuhan ang ginagawa
niya ay ganoon pa rin talaga kalaki ang epekto niya sa akin. Kahit anong galit ko sa kanya,
ganoon pa rin ang nararamdaman ko sa kanya.
Saglit niyang pinutol ang aming halik. Akala ko ay hahayaan na niya akong umalis pero bigla niya
ulit hinila ang bewang ko. Kusang sumama ang katawan ko. Napahawak ako sa braso niya
kasabay ang pagsinghap naming dalawa.

"Mahal na mahal kita. " Muli niyang hinagkin ang aking labi. Napapikit ako.
Sa mga oras na iyon ay naramdaman ko naman ang kamay niya sa aking tiyan. Hinaplos niya ito
na animo'y isang ginto. Napaungol ako sa sensyason na inihahatid nito sa akin. Gusto kong
magmura.
"Z-zach. " nasambit ko ang pangalan niya nang maramdaman ang kamay niya sa aking dibdib.
"Ahhh-anong ginagawa mo. " tila naging isang mahabang ungol ang aking reklamo sa kanya.
Namula ang aking pisngi nang titigan niya ang aking mga mata.
"I can.. I can't stop. " akmang lalayo siya sakin nang higitin ko ang batok niya.
"Ituloy mo. "
Nangunot ang noo niya pero agad ding ngumiti. "Im sorry kung sinigawan kita. Nadala lang ako ng
galit ko. "
Napapikit ako ng mariin. Hinampas ko ang braso niya. Sobrang init ng pakiramdam ko. At kung
titigilan niya ay siguradong.. siguradong mabibitin ako sa sinimulan niya.
"Basta mangako ka sa akin na wala kang itatago sa akin. " Bulong ko sa kanya at nang sumunod
na sandali, nakita ko na lamang siya na hinihila niya ang aking kamay papunta sa kanyang
kwarto. Siniksik niya ako sa isang sulok at pinaglapat ang aming katawan. Nakatitig lamang ako
sa labi niya na namumutawi sa kapulahan. Gusto ko itong kagatin at pagsawaan.
"Fern. " hinaplos niya ang aking pisngi. Isa lamang iyon sa mga gesture niya na gustong gusto ko.
Kusang sumusuko ang traydor kong katawan para sa kanya. Nakakabaliw. Nakakadala ang bawat
sensyason na hatid ni Zach. "Hindi ko pwedeng gawin ito sa'yo ngayon. "
Namula ang pisngi ko nang marinig ang sinabi niya. Hinampas ko ang dibdib niya sa hiya ngunit
hinuli niya ng aking kamay at diretsong tinitigan ang aking mata.
"Seryoso ako. Di'ba ayaw mong mabuntis? Baka hindi ako makapagpigil at- "
"May tiwala ako sayo. " Putol ko sa sasabihin niya.
Nagtaas siya ng ulo at pinagmasdan ako sa ilalim ng malamlam na sinag ng buwan. "Still. "
Pinatahimik ko siya gamit ang hintuturo ko. Tinapat ko ito sa labi niya. "Hindi mo ba narinig ang
sinabi ko? " Pinagapang ko ang aking mga daliri sa buhok niya. "Kung narinig mo ay wag mo na
akong pagintayin, please. "
He stared at me. Alam kong nagdadalawang isip pa siya pero sa huli ay bumaba muli ang labi
niya at sa pagkakataong 'yon ay hindi na niya napigilan ang sarili niya. Napapaungol ako sa
tuwing kagagatin niya ang labi ko. Gustong gusto ko 'yon sa tuwing gagawin niya sa akin.
Ginawa ko na ang gusto kong gawin nang mga oras na iyon. Hinigit ko ang batok niya at
ninamnam ang kalambutan ng kanyang labi. Tinugon niya ang aking halik. Pinagapang ko ang
aking mga daliri sa kanyang buhok at marahan akong napapasabunot sa kanya sa tuwing
mahahagip ng labi niya ang pinakasensitibong parte ng katawan ko. Gusto ko ang paraan ng
paghalik niya. Yung tipong matagal kaming nagkawalay, yung hindi niya kayang palampasin ang
bawat paglapat ng aming labi, yung tipong mababaliw na siya.
Dumulas ang kanyang mga palad sa aking likod. Napaungol ako ang tumigil iyon sa aking pang-
upo.
Mabilis ko siyang tinulak papunta sa kama. Nanlalambot ang aking tuhod. Parang ilang segundo
na lamang ay babagsak na ang aking katawan dahil sa kanya.
Pinagapang ko ang aking kamay sa kanyang kalamnan. Tila may isang larawan na nabubuo sa
aking utak. Ang hubad na si Zach. Ano kaya ang itsura niya? Gusto kong makita ang kabuuan
niya.
Pumaibabaw ako sa kanya at hinalikan ang labi niya. Kinagat ko ang labi niya katulad ng
ginagawa niya sa akin at napangiti ako nang makita ang parehas naming reaksyon..
Binaliktad niya ang aming pwesto. Ngayon ay nasa itaas ko na siya. Kitang kita ko ang nagliliiyab
niyang mata. Napakainit ng kanyang hininga na tumatama sa aking pisngi. Saglit niya akong
tinitigan bago niya angkinin ang aking labi. Kinagat-kagat niya ang aking ibabang labi.
Hindi ko na alam kung paano niya nahubad ang aking mga damit. Parang naglaho na lamang ito
lahat. Hindi ko na siguro napansin dahil sa napupuno na nang tensyon ang aking katawan.
Napaliyad ako nang haplusin niya ang parteng iyon. Wala na ako halos maisip kundi si Zach.
Sigurado akong sobrang masakit kapag nawala siya sa akin. He's going to take something
precious away from me na kahit kailan ay hindi ko maibibigay sa ibang lalaki kundi sa kanya
lamang. Napapaawang ang aking labi sa tuwing maghahawakan niya ang pinakasenstibong parte
ng aking pagkababae. Hindi ko na halos maintindihan ang nangyayari. May namumuong kakaiba
sa bandang baba ng tiyan ko na kailangan kong mailabas. Muling pinagalaw ni Zach ang kamay
niya sa parteng iyon..
Pabilis ng pabilis. Napapasabay ako sa kamay niyang gumagalaw doon. Hindi ko mapigilan.
Nakagat ko ang aking labi at umangat ang aking likod nang maramdaman ang mainit na bagay na
lumalabas mula sa akin. Nanginig ang mga hita ko. Hinagilap ko ang kamay ni Zach na patuloy pa
rin sa paggalaw at pinatigil ito.
Tumabi siya sa akin at niyakap ako ng mahigpit. Nakapikit ang mga mata ko dahil sa panghihina.
Hinaplos ni Zach ang buhok ko habang kinukumutan ako. Nagtatakang nagmulat ako ng paningin.
Tapos na ba iyon?
Napansin niya siguro ang pagtataka ko. Alam kong may dapat na kasunod pa iyon pero naunahan
ako ng hiya na magtanong. Mabuti na lamang ay na-gets niya agad ang ibig kong itanong sa
kanya. Umiling siya sakin at agad na hinalikan ang aking noo.
"I love your body. " Bulong niya. Naging mapang-akit ang boses niya. Piling ko gusto ko na ulit
maramdaman yung kanina. Muli akong binalot ng kakaibang init. "I cant get enough of it but I don't
want to do this right now. " Awtomatikong namula ang aking pisngi. Marahan kong tinampal ang
kanyang braso. Narinig ko ang pagbuntong hininga niya. "Palagay ko hinding hindi na ako
magsasawang halikan ang katawan mo. " Dumapo ang labi niya sa hubad kong balikat. Kinagat-
kagat at hinalikan niya ito.
"Then do me. "
"Hindi pa, Fern. " nagtaas siya ng ulo at tinitigan ako. "Hindi ka pa handa. "
"Paano mo nasasabing hindi pa ako handa? "
"Basta. " hinila niya ang bewang ko at ibinalot ang aking katawan sa kanyang mga bisig.
Napakasarap ng ganitong pakiramdam. All I feel is-- as if nothing can hurt me when he's holding
me. He is my safe haven, those strong and warm and safe arms, the arms of the man I love.
14. Tears..

Pwedeng maging pambihira ang umaga lalo na't unang bumungad sa aking mata ay ang inis na
mukha ni Pearl sa corridor. Isang buntong hininga ang aking binitawan bago ko tignan si Zach na
kasalukuyang nasa tabi ko.

Tahimik lamang siya habang nasa balikat niya ang aking bag. Hawak niya ang aking isang kamay.
Tila parang wala lamang sa kanya ang nagyayari ngayon.

Kanina nagising na lamang akong handa na ang isusuot ko. Hindi na niya ako ginising dahil ang
sarap daw ng tulog ko. Pinagluto niya ako ng umagahan. Ah. Oo nga pala. Nagising akong wala
saplot sa katawan na lalong nagparamdam sa akin ng hiya.

"So totoo nga? " sambit ni Pearl habang nakatingin sa kamay naming dalawa. Hindi na siguro niya
nabalitaan ang tungkol sa aming dalawa dahil nasuspend siya ng isang buwan kaya ganoon na
lamang ang reaksyon niya ngayon. Lihim akong napangiti.

"Anong totoo? " Kunot noong tanong ni Zach, na akala ko ay mananatiling tahimik sa tabi ko, pero
di kalaunan ay agad ding nagliwanag ang mukha at agad na ngumisi. "Oo Pearl. Totoo ang
nakikita mo. " Tinaas pa niya ang kamay naming magkahawak.

Kanina pa siyang nakangiti simula nang makaalis kami sa bahay niya hanggang sa makarating
kami dito sa school. Kung hindi ko lang alam kung bakit ay siguro mapagkakamalan ko na siyang
nababaliw.

"May problema ka ba doon? " Alam ko namang ginagawa niya ito dahil sa ginawa sa akin ni Pearl
dati. He wants to get fair. Hindi na ako magtataka. After all, he is Zach. I just felt sorry for Pearl.
Alam kong gusto niya si Zach. Namumula na nga ngayon ang mata niya hudyat na malapit nang
bumigay ang luha niya.

"N-nothing! Im just surprise. " garalgal na sabi niya. "Let's go, girls. " bumaling siya sa mga
babaeng kasama niya at agad na naunang naglakad palayo.

Hindi ko inalis ang aking mata kay Pearl. Nakita ko kasi ang pagtulo ng luha niya na agad niyang
pinunasan. Kahit papaano alam kong nasasaktan siya.

"Tapos na pala ang suspension niya? " narinig kong tanong ni Zach pagkatapos ng nangyari.

"Hindi mo ba iyon nakita? " pagbabalik tanong ko sa kanya.

Nangunot ang noo niya. "Nakita? Ang alin? "

Nagusumot ang mukha ko. Kung gayon hindi niya nakita ang mukha ni Pearl kanina. Napailing na
lamang ako. Wala nga pala siyang pakialam. Napakaignorante niya pagdating sa nararamdaman
ng mga babae sa paligid niya. Kahit konting appreciation ay wala din siya. Bakit ba ako
nagkagusto sa lalaking walang puso? Kahit man' lang puso ng saging hindi niya nakuha.

"Wala. " tipid kong sagot sa kanya. Kinuha ko mula sa kanya ang aking bag. "Susunduin mo ba
ako mamaya? "

"Oo. Gusto kong sabay tayong kumain. "

"Sa karen-- "

"Hindi ka na babalik doon. " nabanat ang bagang niya. "Ako ang bahala sa kakainin mo basta
hindi ka na kakain sa karenderyang iyon, Fern. "

Hindi na ako nakipagtalo sa kanya. Tumango na lang ako bilang sagot at agad na pumasok sa
una kong klase. Naabutan ko doon si Nikki na nakaupo malapit sa aking upuan. Winagayway niya
ang kanyang kamay.

"Kumusta? "

Bumilis ang tibok ng aking puso habang tinititigan ko si Nikki. Gusto ko siyang tanungin tungkol sa
nakita ko kahapon pero hindi dito ang tamang lugar. Wala naman akong dapat ipag-alala pero
nagtataka lang ako kung bakit sila magkakilala para magkaroon ng ganoong koneksyon. Alam
kong parehas na mayaman ang pamilya nila pero nakakapagtaka pa rin.

"Okay lang. " binaba ko ang aking bag.

"Si Zach ba iyong naghatid sa iyo? "

Napatigil ako nang marinig ang sinabe niya.

"O-oo. Bakit? " ngayon tinitigan ko ang mata niya.

"Wala naman. Ang sweet niyo talaga! " Tukso niya pa sa akin habang nakangiti. Wala akong
mabakas na kahit ano sa ngiti niya. Katulad lamang ng dati, nakakahawa ang ngiti ni Nikki.

Mukhang wala namang weird sa kilos ni Nikki. Mukhang ganoon pa rin. Kinikilig pa rin siya sa
tuwing nagkukwento ako tungkol kay Zach. Kahit papaano nawala ang pag-iisip ko hanggang sa
matapos ang unang klase ko.

"Ang rinig ko nasa clinic ngayon si Pearl ah. "

"Ha? Bakit daw? " Nagtatakang tanong ko. Kanina lang ay nakita ko siya tapos ay nasa clinic na
siya ngayon?

Nagkibit balikat lamang si Nikki. "Broken hearted ang luka! Haha. " inakbayan niya ako at ngumiti.
"She deserves it, Fern. Ang dami na niya kasalanan sayo. "

"Ano ka ba. Gusto niya lang si Zach kaya ganoon na lang ang pampepeste niya sa akin. " muling
nanumbalik sa aking isip ang mukha kanina ni Pearl. Yung mata niya na naluluha. "Uy. Una na
ako ha? "

Tumango lamang sa akin ni Nikki. Ako naman, dumiretso ako sa corridor para hintayin si Zach.
Sabi niya kasi kanina sabay kaming kakain e. Kinuha ko mula sa aking bulsa ang cellphone ko.
Walang text niya. Una kasi siyang lumalabas kesa sa akin.

Makalipas ang ilang minuto wala pa ring Zach na dumadating. Nagugutom na rin ako. Hindi
naman big deal sa akin ang paghihintay pero kasi nagugutom na ako at ilang oras na lamang ay
sunod ko ng klase at kaklase ko siya. Muli kong tinignan ang relo ko, thirty minutes na lamang ay
next class na namin.

"Fern! "
Napatingin ako sa isang lalaki. Nangunot ang aking noo nang tumigil ito sa aking harap na hingal
na hingal.

"Bakit? " Nagtatakang tanong ko dito.

"Hindi daw makakarating si Zach. " may inabot siya sa aking isang pera. "Ito daw yung pera.
Kumain ka na daw. "

Napatulala ako sa perang nilahad niya. Saglit akong napatigil hanggang sa uminit ang aking dugo.
Piling ko sasabog ako sa galit. Gusto kong sugurin si Zach at suntukin sa kanyang mukha. Gusto
kong sigawan ang lalaking ito pero sa halip ay nanatili akong mahinahon. Naghalo halo ang mga
nararamdaman ko ngayon. Dismaya, lungkot, galit at awa para sa sarili ko.

Hinintay ko siya. Nangako siya sa akin. Nilunok ko ang pait na namumuo sa lalamunan ko.

"Sabihin mo sa kanya, sa kanya na ang perang iyan. " Nanginginig ang tinig ko pero sinubukan ko
pa ring sabihin ito ng may halong tapang.

"Pero binalaan niya ako na- "

"Sabihin mo sa akin kapag sinaktan ka niya... " nag-iwas ako ng tingin nang uminit ang gilid ng
aking mata. "A-atsaka k-kaya kong kumain gamit ang s-sarili kong pera. "

Nanikip ang dibdib ko kaya't agad akong tumalikod at naglakad palayo. Hindi ko alam kung anong
mararamdaman ko. Kung manghihinayang ako dahil hindi siya dumating o magagalit dahil may
gana pa talaga siyang bigyan ako ng pera niya na hindi ko hiningi.

Alam kong may nakatingin sa susunod kong gagawin nang ilahad ng lalaking iyon ang pera. Ano
pa nga bang aasahan mo, Fern? Nanliit ako. Pwede naman siguro akong magmura di'ba? Dahil
tangina, hindi ko na alam ang susunod kong gagawin. Kung pupunta ba ako sa sunod kong klase
o hindi, dahil makikita ko siya doon at baka masuntok ko lang siya sa mukha niya. Siguro kanina
nasa isip ng mga taong nakatingin na kukuhanin ko iyon dahil ang habol ko sa Zach nila ay pera
lamang.

Nagdiretso na lamang ako sa canteen kahit alam kong mahal ang mga pagkain doon. Bumili ako
ng dalawang kanin at isang ulam. Hindi ko kailangan ang pera ni Zach. Padabog na nilagay ko sa
lamesa ang aking plato dahilan para mapatigil ang ilang tao na kasalukuyan ding kumakain.

Hindi ko pinansin ang mga mata na nakatingin sa aking direksyon. Pakialam ko ba sa kanila?
Hindi naman ako mabubusog kung titignan ko rin sila.
Nilantakan ko agad ang pagkain na aking binili. Dirediretso ang pagsubo ko ng kanin hanggang sa
muntik pa akong masamid. Oo tama, Fern. Kaya mong bumili ng mga bagay kahit hindi mo
hinihinga ang pera ni Zach! Mabubuhay ako ng wala ang pera ni Zach. Marahas kong pinunasan
ang luha ko. Binuksan ko ang mineral na tubig na binili ko at nilagok ito. Binaba ko ito at
nagpatuloy sa pagkain.

"Tabi! Umalis kayo sa daan! "

Napatigil ako sa pag-inom ng tubig nang marinig ang isang sigaw ng lalaki. Mabilis na
nagkumpulan ang lahat ng estudyante malapit sa aking table.

"Si Pearl! Umalis kayo sabi! "

Sinundan ko ng tingin ang kaguluhan. Nakita kong dumadami na ang tao sa loob ng Canteen.
Nasaan si Zach? Diba siya ang presidente ng student council? Tss. Ano pa nga bang aasahan ko
doon? Eh hindi niya nga ako sinipot kanina. Dito pa kaya sa sitwasyon na ito na responsibilidad
niya?

Pinunasan ko ang labi ko at kinulbit iyong isang babae para tanungin kung anong nangyayari.
"Anong nangyari? "

"Nahimatay daw si Pearl. " sagot nito. "Teka. S-si Zach iyon di'ba?! " May tinuro siya sa likod ko.

Tumigil saglit ang tibok ng aking puso. Nilingon ko ang lalaking kanina lamang ay iniintay ko. Hindi
ko mapigilan na hindi mapasinghap nang makita ko siyang seryosong naglalakad papunta sa
direksyon ni Pearl.

Kusang nahawi ang daan nang dumaan siya. Para akong nanonood ng isang teleserye. Ang isang
prinsipe na binubuhat ang kanyang prinsesa para iligtas.

Pero mahal ko ang lalaking iyon.

Awtimatikong tumulo ang luhang kanina ko pang pinipigilan. Sa kalagayang ito parang mas lalong
ipinamukha sa akin na talagang sobrang layo naming dalawa. Nababaliw na napatawa ako
habang tulala ako sa kawalan. Sobrang sakit pala talaga.

"Zach.. " sambit ko nang buhatin niya si Pearl. Maglalakad na sana ako papunta sa kanya para
pigilan siya sa gagawin niya nang itulak ako ng isang babae na nagmamadaling makisingit.

"Tumabi kayo! " sigaw niya habang naglalakad palayo sa akin.

Mas lalong namilipit ako sa sakit nang lampasan lamang niya ako. Tila bumagal ang paligid
habang sinisigaw niyang tumabi ang lahat sa kanyang daraanan.

Naglandas ang ilang luha sa aking pisngi. Lalo na nang marinig ang sinabe ng ilang tao mula sa
aking likod.

"Bagay na bagay sila.. "

"They need each other.. "

"..Nakakainis kasi yung babaeng nalilink ngayon kay Zach! Ginayuma siguro. "

"Hindi naman kasi maganda yung babae e.. "

15. Somehow..

Ang sabi 'Love is Blind' . I just realized na bagay pala sa amin ni Zach ang kasabihan na 'yon.
Zach was blinded by his love for me. Hindi niya napapansin kung gaano kalayo yung agwat
namin. Na halos bulagin na siya ng pagmamahal niya sa akin. At ako naman, I was also blinded
by the love I have for him, that I didn't even notice those people who's going to judge me for who I
am.

But they also say that love isn't finding a perfect person. It's seeing an imperfect person perfectly..

"Ready? Start! "

Wala sa sariling pinadaanan ko ng aking daliri ang piano'ng tinutugtugan ko ngayon. Sinubukan
kong hindi magkamali pero alam kong sa sarili ko na kahit anong pilit ko, magkakamali pa din
talaga ako.

"Ano ba, Fern?! Nakakailang beses na tayong ulit ng dahil sa'yo! " Sigaw sa akin ni Hazel.
Napatingin ako sa mga kasamahan ko na bakas na ang pagod sa mukha. Napabuntong hininga
ako at napayuko.
"S-sorry..Sorry. "
"Sinabihan na kita. I hope you still remember kung anong mangyayari kapag nagpatuloy kang
ganito. " Dagdag pa niya.
"S-sorry. " napayuko ako at muling binaling ang aking atensyon sa piano.
Wala si Zach. Gusto ko siyang makita. Gusto kong makita siyang nakatayo sa pinto habang may
ngiti sa labi niya. Nakatingin sakin. Nakatitig lang sa akin yung mata niya habang binubulong niya
sa hangin na kaya ko to.
Pero hindi. Nasa tabi siya ni Pearl ngayon.
"Focus! Again, ready? Start! "

Five pm na natapos ang practice namin. Halos puro sigaw ang inabot ko kay Hazel. Last
warning ko na nga daw iyon. Napangiti ako ng mapait. Everything is suddenly fading away from
me. Ano bang nangyayari sa akin?
Naglalakad na ako noon pauwi nang madako ang mata ko sa isang ice cream parlor. Bagong
bukas lang siguro ito sa street na ito kaya ngayon ko lang ito nakita. Hindi ko alam pero bigla
akong natakam sa kulay ng store nila. Puno ng kulay pink at white. Parang marshmallow.
Dali-dali kong kinuha yung wallet ko. Mabuti na lamang ay may 50 pesos pa ako kaya nakabili pa
ako nung ice cream na nasa cup.
Umupo ako sa labas ng parlor dahil may upuan din doon. Dumidilim na rin pero hindi ko pa rin
maramdam ang antok sa katawan ko. Umunat unat pa ako at kumanta nang may nagtakip ng
mata ko.
"H-hoy! " Kinakabahan na sigaw ko.
"Guess who? "
Pilit kong inaalis ang kamay na nakalagay sa mata ko. Sigurado akong lalaki iyon dahil malaki at
medyo rough yung kamay. Basta! Panlalaki yung kamay.
Narinig ko ang pagtawa niya. Nangunot ang noo ko dahil unti unting naging pamilyar sa akin ang
boses na iyon. "Dali na~! Say my name. "
Nakahinga ako ng maluwag nang makilala ng tuluyan kung sino ang lalaki. Marahan kong tinapik
ang kamay niyang nakatapik sa mata ko. "Stop playing stupid games, Harrison. "
"Ay, ang KJ! "
Tinagtag niya yung kamay niya sa mata ko at umupo sa katapat kong upuan. May dala siyang
isang plastic. Tinitigan ko ulit yung mukha niya. Ngayon ko na lang ulit siya nakita. Naguguilty
tuloy ako dahil nadadamay na siya sa amin ni Zach.
"Bakit ba sa tuwing nakikita kita lagi kang tulala? Brokenhearted ka ba lagi? "
"Hindi ako broken--HINDI AKO BROKEN HEARTED! " Sabay subo ko ng ice cream. Nakakainis,
bakit ba lagi ko na nga lang siyang nakikita sa tuwing magka-aaway kami ni Zach?
"See? Now you're shouting. " kinuha niya yung tissue sa lamesa at agad na pinahidan yung labi
ko. "May ice cream. "
"P-pwede mo namang sabihin sa akin.. "
"Tinatamad akong magsalita. " ngumiti siya sakin at marahang ginulo yung buhok ko. I pouted. "I
saw them. Masakit ba? "
Natahimik ako. Masakit naman diba, Fern? May tiwala ako kay Zach pero kay Pearl? Siguro
dadaan muna sa mga butas ng karayom ang katawan ko bago ko siya pagkatiwalaan. Gusto niya
si Zach. Hindi kasi mahirap mahalin si Zach lalo na't nasa kanya ang lahat ng gusto ng isang
babae. Well, yung ugali niya medyo 50/50 ang chance.
Nilabas ni Harrison ang isang beer mula sa supot na hawak niya.
"Drink this. Wag kang mag-alala may dala akong sasakyan. I can bring you home. "
"Wala akong tiwala sa'yo! " tinitigan ko siya ng masama.
"Kung may gagawin ako sayong masama, sana kanina pa. Pero mukhang broken hearted ka kaya
wag na lang. " Tinawanan pa niya ako. Padabog na kinuha ko iyong beer sa kamay niya.
"Hindi nga ako broken hearted. My heart is buong-buo. " sabay lagok dun sa beer.
Napangiwi si Harrison at agad na tinapik ang likod ko. Medyo gumagaan ang loob ko dahil nandito
si Harrison kahit hindi ko naman hinihiling na dumating siya. Bakit ba hindi na lang siya? Bakit ba
hindi ko na lang siya magustuhan at magustuhan din niya ako? Siguro hindi magiging ganito
kahirap ang kalagayan ko kapag siya ang pinili ko, no?
Hindi ko na mabilang kung ilang beer na ang nainom ko. Nakalima na ata ako. Ewan ko. Mahina
pa naman ako pagdating sa ganito. Sanayin ko na kaya ang sarili ko? Mukhang mapapadalas 'to
ah. Si Zach kasi! Lagi na lang niya akong inaaway!
"Hoy Harrison! " Tinuro ko siya at nakita ko ang pagkabigla sa mukha niya. Napatawa ako pero
agad din akong sumeryoso nang maalala ang nangyari kanina. "Panget ba ako?.. Bakit ba ayaw
nila sa akin?.. Alam ko namang mahirap ako e. *Hik* Pero bakit ang unfair? *Hik* "
Wala akong narinig na kahit ano sa kanya. Mabilis na nagflashback sa utak ko ang pagbuhat ni
Zach kay Pearl, ang hindi niya pagsipot sa usapan namin kanina at ang pagbigay niya sa akin ng
pera.
"Ba-bakit ganoon, ha? Gusto kong baliin ang buto nilang lahat, gusto kong manakit sa sobrang
sakit! " Sinuntok suntok ko ang dibdib ko. "How can he be so cruel? "
"Kasi tanga siya. " naramdaman ko ang kamay niya sa pisngi ko. "You dont have to cry, Fern.
Wag mong sayangin ang luha mo. "
"Hindi ba sila makaintindi na... " napahawak ako sa bibig ko dahilan para lumabas ang hikbing
kanina ko pa pinipigilan. "Na n-nakakapagod ding makinig s-sa mga panlalalait nila? " hindi ko na
naituloy ang sasabihin ko dahil parang may bumura sa lalamunan ko. Nakakahiya kay Harrison
dahil nakikita niya ako na ganito.
"You're something that he will regret losing. I can promise you that much. " Inabot niya ang pisngi
ko at pinahidan ito. "Now stop crying, Fern"
Hinila niya ako at niyakap. Mas lalong lumakas ang iyak ko at basang basa na halos ang polo ni
Harrison dahil sa akin. Nanatili kami ng ganoon hanggang sa maramdaman kong bumabagsak na
ang talukip ng mata ko.
"Pagod na ako.. " Lumayo ako sa kanya at pinahidan ko ang luhang natuyo sa pisngi ko.
Sinubukan kong ngumiti. "Salamat. "
Natigilan ako nang itaas niya ang dalawang daliri niya at ilagay sa dulo ng labi ko. Dahan dahan
niyang binaba ang labi ko mula sa pagkakangiti. "There. Much better. " kinindatan niya ako. "
Ihahatid na kita. "
Tumango lamang ako sa kanya at tumayo na. Para akong zombie sa daan habang nasa likod ko
si Harrison. Ramdam ko ang titig niya sa akin. Daig ko pa yung mga zombies sa plants vs.
zombies. Kulang na lang sa akin ay timba sa ulo.
*Toot*

Kinuha ko ang cellphone ko. Pangalan ni Zach yung lumabas. Biglang sumikip ang dibdib ko. Why
am I such a fool? Nasaktan na nga ako pero napapangiti pa rin ako kahit sa simpleng text niya.
Tanga! Tangang tanga ka, Fern!

'Nasan ka? Hindi na kita masusundo bukas. Sa school na lang tayo magkita. '

Zach, you're hurting me. Are you happy now?

16. Masakit..

~GUMISING KA NA! GUMISING KA NA! HOY! GUSTO MO BANG PUNTAHA--- ~

"Aw." napahawak ako sa aking ulo nang maramdaman ang kakaibang sakit dito. Ito lang ang
ayaw ko sa tuwing umiinom. Kahit hindi naman ako nagiinom masyado ay alam ko pa rin ang
pakiramdam ng may hangover. Ayoko ng hangover lalo na't may pasok pa ako.

Napatingin ako sa kwarto ko. Napangiti talaga ako nang maalala ko si Harrison. Talagang
nagrecord pa siya para sa alarm ko. Napahawak ako sa ulo ko nang madako ang mata ko sa
lamesang nasa tabi ng kama. May note na nakadikit doon. Inabot ko ito at binasa..

'Good morning, Beer girl. Where's my smile? :D '

Napailing ako sa nabasa ko. Bumangon ako at pumasok sa banyo para maghilamos. Inayos ko na
ang higaan ko at agad na dumiretso sa kusina. Nagtimpla ako ng kape para mawala medyo yung
sakit ng ulo ko. Kumain lang ako ng isang tinapay at agad na naligo. Halos muntik ko pang
makalimutan na magtoothbrush dahil sa hangover na ito.

Bago ako lumabas ay chi-neck ko muna kung maayos kong maiiwanan ang apartment.
Pagkatapos ay ni-lock ko na ang pinto at nilagay sa bag ko ang susi. Inaayos ko pa yung bag ko
nang may humigit sa damit ko.

"Sabay na tayo! " bumungad sa akin ang mukha ni Harrison. Napatingin ako sa suot niya. Okay
lang naman pero bakit parang may bago sa kanya..

"Nagpa..... " Napagawi ang mata ko sa buhok niya. "Nagpagupit ka? "

Hinawakan niya ang buhok niya at ngumiti na parang nahihiya sa itusra niya. "Mukha bang hindi?
"

"Umm. " Nilagay ko ang hintuturo ko sa aking baba na parang nag-iisip. Tinitigan ko ang mukha ni
Harrison. Ang totoo niyan ay hindi ko na kailangan pang pag-isipan kung bagay o hindi. Mas
bumagay kasi sa kanya ang gupit niya ngayon. Medyo may kahabaan kasi ang buhok niya dati
pero ngayon ay nagpa-clean cut siya.

Nag-thumbs up ako sa kanya at tumango. "Bagay, bagay na bagay sayo. "

Dahil dun nag-iwas siya ng tingin at napansin ko na nagblush yung pisngi niya. Napahagikhik ako
sa itsura niya. Mukha siyang baby potato.

"Akin na nga yan! " kinuha niya yung bag ko at agad na naglakad. Naiwan tuloy ako dun na
nakangiti.

Pagkadating sa gate ng school napansin kong maraming nakatingin sa aming dalawa. Hindi
ko na lang pinansin ang mga tingin na binibigay nila sa akin. Hindi ko naman ikakaayos iyon. Dire-
diretso lamang ako sa paglalakad habang nakikinig sa kwento ni Harrison.

"Narinig kong sabi nung babae bagay daw tayo.. " nakangiting sambit sa akin ni Harrison.

"Nabingi ka lang. " Hinawi ko ang buhok ko at nagpatuloy na lang sa paglalakad.

Pero natigilan kaming dalawa nang makita namin si Zach at si Pearl na naglalakad papunta sa
direksyon namin. Inaalalayan niya si Pearl sa braso. Napahawak ako sa dibdib ko. It was
really..killing me. This jealousy will kill me. Nakagat ko ang aking labi. Humarap ako kay Harrison
para hindi ko na sila makita.

"Don't " narinig kong bulong sa akin ni Harrison. Hinawakan ko siya sa braso nang akmang
maglalakad siya papalayo sa akin. "I have to do this, Fern. " Sabi niya at wala na akong nagawa
kundi ang bitiwan siya. Lumapit siya kay Pearl at kinuha ito kay Zach. "Ako na ang bahala sa
pinsan ko. "

"Ano ba Harrison? " galit na sambit ni Pearl.

"Sumama ka na sa kanya, Pearl. " utos ni Zach dito habang nakatingin pa rin sa akin. "Ako na ang
bahala sa excuse letter mo mamaya. "

Nanikip ang dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit nasasaktan ako nang makita ang pag-aalala sa
mata niya.

Umalis na sina Pearl at Harrison pero nakatayo pa rin kaming dalawa doon.

"C-can we talk? "

Tumango lamang ako sa kanya. Kinuha niya yung bag ko at agad na hinawakan ang aking
kamay. Dinala niya ako sa Green shelter ng school. Private na lugar ito. Puro halaman kasi ang
nandito pero dahil siya naman ang kasama ko hindi kami mapapagalitan.

Umupo kaming dalawa. May isang ruler na space sa pagitan namin. Bumalot ang katahimikan sa
aming dalawa. Ayoko namang magsalita dahil alam kong maiiyak lang ako. Gusto kong tuparin
yung sinabi sakin ni Harrison na hindi ako iiyak. Siguro dahil nakakapagod na din.

"Kumain ka ba? "

"Oo. "

"Kahapon? "

"Wag kang mag-alala. Kumain ako kahit wala ka. "

Nakita ko ang pagtingin niya sa akin pero agad din siyang yumuko. "Im sorry. " Im sorry? I-explain
mo lang sa akin ang lahat, Zach papatawarin na kita. Iintindihin ko naman eh.

"Inintay kita, alam mo ba yun? " Sabi ko sa kanya para maguilty siya. Para malaman niya na nag-
intay ako sa kanya at para maisip niya na umasa ako.

"Sorry. " Sorry ulit? Nakakapagod na ang salitang 'yon. Ayokong marinig ulit 'yon sa kanya dahil
mas lalo lang akong nagagalit. Naramdaman kong tumingin siya sa akin nang hindi ako magsalita.
"Pinatawag ako. May meeting kasi kaming mga student council- "

"Talaga? Nakita kita sa canteen noon. "

"Maagang natapos ang meeting. Fern, alam mo naman ang schedule ko bilang president ng sc.
Hindi madali. " Nag-iwas ako ng tingin. Tatanggapin ko naman 'yon pero.. Iyong ginawa niyang
pagbibigay sa akin ng pera? Hindi, hindi ko alam kung tatanggapin ko ang reason niya.

Nagmamadaling nilikom ko ang gamit ko. Wala akong narinig na kahit ano sa kanya kaya kinuha
ko iyong chance para makaalis sa lugar na iyon dahil hindi na talaga ako makahinga sa
nangyayari. Gusto kong makalayo sa kanya.

Hindi ako naka-attend sa first subject dahil excuse na pala kami para sa practice namin.
Dumiretso ako sa music room at naabutan ko doon na kumpleto na kaming lahat. Sinamaan pa
ako ng tingin ni Hazel dahil late daw ako. Nagsorry naman ako kaagad.

"Start! "

Nagsimula na kaming tumugtog. Ngayon siguradong wala na akong pagkakamali. Napangiti sa

akin si Hazel at binati pa niya ako.

"Okay, since sa Monday na ang fest. Sa wednesday ang performance natin. Tayo ang pinakalast
performer. Mas nauna kasi ang freshman. "

Sumang-ayon naman kaming lahat. Mabuti na lang talaga hindi ako napaalis bilang pianist. Si
Nikki mukhang siya ang gaganap na antagonist sa play na gaganapin din sa fest. Sa thursday
yung sa kanila. Hindi naman kasi kayang iperform sa isang araw ang lahat ng contest kaya hinati
na lang.

Hindi ko nga alam kung kailan yung kay Zach. Ang alam ko kasi sa tuesday yung sa kanila since
swimming competition. Monday ay sa mga booth. Kung sino ang may pinakamaraming benta.

"Fern, Boyfriend mo. " napatingin ako kay Hazel. Nakangiti na siya sa akin ngayon.
Nakakapanibago di'ba? Kanina ko pa pansin na walang nanggugulo sa akin ngayon.
Napatingin ako sa pintuan. Nakita ko si Zach na nakasandal sa may pintuan kung saan lagi niya
ako iniintay. Nilapitan ko siya.

"Zach ayokong makipagusap ngayon. " Sabi ko sa kanya. "Pwede bang mamaya na lang tayo
magkita? '

Pero hindi niya ako pinansin sa halip ay kinuha niya ang bag ko. " 'Lika na. " At naunang
maglakad. Napabuntong hininga ako. Oo nga pala. Iisa lang ang prof namin ngayon kaya kaklase
ko siya.

Sumunod na lamang ako sa kanya sa paglalakad. Kahit ganoon, namiss ko talaga siya. Namiss
ko rin ang lalaking nasa harapan ko ngayon. I miss everything about him. Yung pagsigaw niya sa
akin.

"Fern.. "

Tumigil siya sa paglalakad kaya nauntog ako sa likod niya. "Aray. " napahawak ako sa noo ko.

"Masakit ba? " nag-aalala ang mukha niya.

"Mukha bang nasarapan ako? " inirapan ko siya. "Ang tigas naman ng likod mo. " saad ko habang
hinihimas ang noo ko.

I was about to walk when he held my hand. Nanigas ako sa kinatatayuan ko. I thought I can get rid
of this pain. Pero bakit andito pa rin pala ito. Bakit hindi na lang siya mawala sa akin? I don't want
this anymore. Yung tipong masasaktan na naman ako dahil sa letseng tao nakapaligid sa amin.
Somehow, I just want to be deaf.

"Sorry. Im really sorry, Fern. "

Hindi ko siya pinansin. Nanatiling nakatikom ang bibig ko.

"Fern, ano bang nagawa kong kasalanan? Pinaliwanag ko sa'yo ang nangyari. Nagmeeting kami,
and that time na nakita mo akong dumating sa cafeteria ay kakatapos lang ng meeting at ginawa
ko lamang ang responsibilidad ko. Ano pa bang gusto mong marinig? "

Tinitigan ko siyang saglit. Napaka-insensitive mo talaga. Napakamanhid mo Zach.

Umiling ako at tinalikuran siya. Nakayukong tinahak ko ang corridor. Maraming estudyante ang
dumadaan pero bigla akong nagtaka nang unti uting lumabo ang paningin ko. Napahawak ako sa
aking noo nang maramdaman ang pagkirot nito. Tumigil ako sa paglalakad.
"Nagsisinungaling ka. " Narinig kong sabi niya mula sa tabi ko. Nabigla ako nang buhatin niya ako
ng pang-kasal. "Bakit kailangan mo pang magsinungaling sa akin na kumain kana? " Puno ng
lungkot ang boses niya.

Tinitigan ko ng mabuti ang mukha ni Zach. I can't believe that this person can hurt me so easily.
Na parang papel lang ako at siya naman ay ballpen. Madali akong masaktan ng katulad niya. But
sometimes, I can't help but think that someday he will stop from loving me like what happens to
other people. Paminsan nga mas gusto ko pang ganito kami. Away bati, away bati. Mas maganda
na rin 'yon kesa ang tumigil ang pagtibok ng puso niya para sa akin.

Wala na akong nagawa nang dalhin niya ako sa clinic. Hinayaan ko na rin siyang kausapin yung
doctor sa clinic namin. Kasalukuyan akong nakahiga sa bed nang bumukas ang kortina na
nagsisilbing pinto. Naupo siya sa tabi ko at nanahimik. Hindi ko na lang siya pinansin, sa halip ay
humiga ako nang nakatalikod mula sa kanya para hindi ko siya makita.

"What did you do last night? You..you didn't eat anything. " Narinig kong sabi niya. Siguro ay
sinabi sa kanya ng Doctor. Napangiti ng ako ng pilit. Why is acting like he cares? "Wag kang
magsisinungaling sa akin, Fern. Please tell me the truth because Im starting to worry. "

"You don't have to worry. "

"Fern.. " Naging mariin ang boses niya nang sabihin niya ang pangalan ko. Alam kong
sinusubukan lang niyang kontrolin ang temper niya. "Tatanungin ulit kita- "

"Nalasing ako. "

"What? " Medyo tumaas ang boses niya. Mahigpit na hinawakan ko ang kumot para pigilan ang
sarili ko sa pag-iyak. "Uminom ka? What were you thinking, Fern? Why did you do that? "

Kinagat ko ang aking labi. "Oo, uminom ako. I was thinking of you and I did that because of you. "
I tried to stop myself from crying but I just can't do that. "I was really hurt when I saw you with her.
Ni' hindi mo nga ako pinuntahan man' lang tapos makikita kita doon? Tao lang din naman kasi
ako, Zach. Hindi mo ako masisisi kung ganoon ang reaksyon ko. And worst, you even sent a guy
and offered me your money. Anong magiging tingin sa akin ng lalaking 'yon? Gold digger? "
Pinunasan ko ng aking palad ang mga luha ko. "Bakit ko ba ito ine-explain sa'yo? Hindi mo rin
naman maiintindihan, eh. "
17. Ano..

"Guys, sana ibigay niyo na lahat ng effort niyo sa performance natin. " Pinagdaop niy Hazel ang
dalawang palad niya. "May ininvite silang sikat na producer ng isang band. And I heard maaaring
may makuha. "

Biglang nagsigawan sina Riley sa narinig nila. Ako naman ay napangiti. Medyo naexcite din ako
dahil sobrang swerte siguro nung taong makukuha kung sakali. Sigurado akong kapag sinabing
sikat ay talagang sikat na banda ang tinutukoy ng school. Masyadong malaki ang perang ginastos
para sa fest na ito at sa tingin ko ay kukuha na sila ng pinakamagandang ma-ooffer.

"Okay. Mamayang 3pm meron ulit tayong practice. Last practice. "

Akmang maglalakad na ako palayo nang tawagin ako ni Hazel. "Padala naman nito sa SC
president. Kailangan na kasi itong ma-aprubahan. " Noong una ay hindi pa nagsink-in sa akin pero
muntik ko nang masigawan si Hazel nang maalala kong kay Zach ko iyon dadalhin.

"Napakamalas ko. " sabi ko sa aking sarili habang inihahampas ang hawak kong papel sa aking
ulo. "Ngayon, anong gagawin mo Fern? " Nagpapadyak ako. Malamang ay kailangan ko itong
dalhin sa kanya, sa ayaw at sa gusto ko.

Nagpatuloy na lang ako sa paglalakad hanggang sa makarating ako sa tapat ng office nila. This is
odd. Sa dinami-daming oras na pwedeng pumunta ako dito, ngayon pa! At kung kailan ayaw ko
siyang makita.

Binuksan ko ang pintuan at bumungad sa akin ang tahimik na lugar. Nakahinga ako ng maluwag
dahil mukhang walang tao. Iiwanan ko na lang yung papers tutal wala namang sinabi si Hazel na
hintayin ko ito.

"Sino 'yan? " Napapikit ako. Nandito siya. Act normal, Fern. Ano bang ibig sabihin ng act normal
sa akin ngayon? Act normal katulad nang hahalikan ko siya sa pisngi? O Act normal 'Hello, Zach'
sabay ngiti ng 'Who-are-you-you-are-just-a-guy-named-Zach'? Pumasok na lang ako sa loob
without choosing anything in my choices at nakita ko ang pagtigil niya sa kanyang ginagawa nang
makita ako. "Fern? " Bahala na talaga kung anong mangyari..

Tumikhim ako. "I-ito yung papers na pinapabigay ni Hazel. " Pinatong ko sa table niya yung
papers at agad siyang tinalikuran.

"May sinabe ba akong pwede ka ng umalis? "

I clenched my jaw. Muli akong humarap sa kanya at yumuko. Parang may bumara sa lalamunan
ko na bato. Darna ikaw ba 'yan?
"Huwag kang yumuko, tumingin ka sa akin. " Utos niya sa akin. Nagtaas ako ng tingin at lakas
loob na pinagtama ang mga mata namin. Nabigla ako nang makita ang mga mata niya. Hindi rin
ba siya nakatulog? At kailan pa siya naging ganitong kapagod tignan? "Wag mo sana akong
iwasan. " nakita ko ang paggalaw ng adams apple niya. "Alam kong nagkamali ako. Dapat
pinuntahan kita noon at ako mismo ang nagsabi sayo. "

"Naiitindihan ko naman kung bakit hindi ka nakarating. Naiintindihan ko na rin kung bakit ginawa
mo 'yon kay Pearl. Pero ang hindi ko lang maintindihan ay kung bakit kailangan mo pang
magpadala ng pera sa akin? Mukha ba akong pulubi sa mata mo ha? Atsaka anong tingin mo sa
sarili mo? Union bank? "

"Im sorry. "

Napaismid ako. Muntik pa akong pumalakpak sa sobrang galing ng dialogue niya.

"Sorry? Ilang beses ko ng narinig ang sorry mo pero narinig mo rin bang pinatawad kita? "

Huminga siya ng malalim. Hinilot niya ang kanyang noo. Bigla tuloy gusto kong lumapit sa kanya
at tanungin siya kung may masakit ba sa parteng iyon. Gusto ko tuloy siyang I-massage dahil
kitang kita ng dalawang mata ko ang pagod sa mata niya at puyat.

"But still, Im really sorry. Hindi ko inisip ang magiging reaksiyon mo kapag ginawa ko iyon. Hindi
ko man' lang inisip na masasaktan kita. I was just worried about you that's why came up with that
idea. "

Tinitigan ko siya ng mabuti kung nagsasabi ba siya ng totoo. Pero sa huli ay naisip ko na wala na
akong pakialam kung nagsasabi siya ng totoo o hindi, ilang araw na kaming hindi nagkakausap ng
maayos. Ilang araw na rin akong nangungulila sa kanya. Miss na miss ko na siya. Gusto ko na ulit
mayakap si Zach. And this is my chance. All I have to do is to forgive him. Ano namang mapapala
ko kung patatagilin ko pa ito, di'ba?

"Tatlo pong kanin at dalawang adobo. "

Naramdaman ko ang pagkulbit sa akin ni Zach mula sa aking likod. It was pretty obvious that he
wasn't really like to come with me here. His face says it all. Hindi niya talaga gustong kumain dito
sa karenderya sa labas ng school. Pinilit ko kasi siya dahil sobrang mahal ng mga pagkain sa
school. Parehas na rin naman kaming gutom kaya wala na siyang magagawa kundi ang kumain
dito. Maybe because he still can't get over with what happened last time.
"May gusto ka pa ba? "

Umiling siya. "Pwede naman tayong kumain sa cafeteria ng school, di'ba? Ako naman ang mag- "

"Gusto mo bang mag-away tayo ulit? "

"HINDI! "

"Ayun naman pala eh. " hinawakan ko ang balikat niya. "Kumain na lang tayo, okay? "

"Tss. Kung hindi lang kita mahal e.. "

Tinapik ko ang ulo niya. "Mabuti naman. " Nagbabayad ako kay manang ng bill namin nang may
binulong siya sa likod ko na medyo hindi ko maintindihan. "Minumura mo ba ako? " Sinamaan ko
siya ng tingin.

"Of course not. " pinaglaruan niya ang buhok ko na parang bata. Ngumiti siya sa akin. "Humahaba
na ang buhok mo. Wag kang magpagupit, gusto ko kapag mahaba ang buhok mo. I love playing
with it."

Awtomatikong nagblush ang pisngi ko. "Anong tingin mo sa buhok ko? Playground? "

Tumawa siya. Ginulo niya ang buhok ko at kinuha na ang bag ko. Nauna siyang maglakad
papunta sa isang bakanteng upuan. Napangiti na lang din ako at kumuha ng spoon and fork dahil
self service dito. Pagkatapos ay naupo na ako sa tapat niya. Nakita ko siyang naglalaro sa phone
niya.

Natigil lang siya sa paglalaro nang dumating ang pagkain namin. Dalawang kanin yung sa kanya
habang isa lang ang akin. Hindi ko kasi kayang ubusin ang dalawang rice kaya kahit gusto niyang
i-order pa ako ng isa ay tinaggihan ko. Nakakatuwa nga siyang panoorin na kumain. Parang ilang
araw siyang hindi pinakain.

"So next week na ang fest.. " Sabi ko sa kanya.

Tumango lang siya bilang sagot.

"Sa wednesday ang presentasyon namin. Kayo? "

"Not yet sure kung sa tuesday. Why? " Sagot niya sabay subo ng isang kutsarang rice na may
ulam.

Inabot ko sa kanya ang tubig na kinuha naman niya. "Gusto kitang mapanood. "
"Ichecheck ko mamaya. Kapag wednesday din, ipapamove ko. " ngumisi siya sakin. Now, he's
using his power.

Hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya. Pinanood ko ulit siyang kumain. Hindi ko pa siya
gaanong napapanood sa mga contest kaya gusto kong pumunta sa contest niya at panoorin siya
pero kung magkakasabay kami ay imposible. Maaaring hindi kami paalisin ni Hazel sa room
namin sa araw na 'yon dahil magre-rehearsal pa kami. Nakakalungkot lang dahil kahit gustuhin ko
mang mapanood siya ay hindi ko magagawa.

"What are you thinking? " Natigil ako sa pagiisip nang magsalita siya. Napatingin ako sa plato
niya. Tapos na pala siyang kumain.

Ngumiti ako sa kanya. Inabot ko yung tissue sa tray at pinunasan ang labi niya.

"Iniisip ko lang na kapag nagkasabay ang araw ng contest natin ay hindi kita mapapanood. Gusto
sana kitang I-cheer para kahit papaano, alam mong sinusuportahan kita. Ayaw mo ba? " Ngumuso
ako.

Hinawakan niya ang wrist ko pataas sa kamay ko. Pinagsaklop niya ang mga daliri namin. "Ako
aayaw? Sino ako para umayaw? " Ngumiti siya ng nakakaloko. "I-momove ko talaga yung
schedule namin kung sakaling magkasabay tayo. "

Napangiti ako sa sinabi niya. Pagkatapos naming kumain sabay kaming naglakad papuntang
school. May training daw siya samantalang ako mamaya pa. Kinuha niya ang kamay ko at
pinaglaruan ito. Papasok na kami sa gate nang tumigil siya sa paglalakad at higpitan ang
pagkakahawak sa kamay ko. Napatingin ako sa kanya na may halong pagtataka. Anong meron?
Then my eyes landed to Harrison. Nakatayo siya sa harap namin habang may nakasipit sa daliri
niyang sigarilyo. Dumoble ang kunot ng noo ko.

"Hi. " aniya na may halong ngisi sa kanyang labi. Ngayon ko na lang ulit nakita ang ngising iyon.
Yung tipong pang serial killer. Napatingin ako sa sigarilyong hawak niya. I didn't know that he
smokes. Wala kasi sa itsura niya. Kahit na ganoon ang ngiti niya ay hindi halatang may ganoong
bisyo pala siya. "Don't give me that look, Fern. " He chuckled. Tinapon niya ang hawak na
sigarilyo.

"Pero.. mamamatay ka. "

Isang malutong na tawa ang natanggap ko sa kanya. Napatingin ako kay Zach. Napayuko siya
dahil sa pagpipigil ng ngiti. Sinamaan ko siya ng tingin. Ano bang nakakatawa doon? Totoo
naman diba?
"Ang mga pogi hindi madaling kinukuha. " kumindat siya sa akin.

"Pogi ka ba? " biro ko.

"Magugustuhan mo ba ako kung hindi? "

Napatigil ako sa pagtawa nang marinig ang sinabi niya. Napatingin ako kay Harrison. Wala lang
yung reaksyon niya. Nakangisi pa din na animo'y serial killer sa kanto. Dumako naman ang tingin
ko sa lalaking nasa likod ko.

"May sinabi ba siyang gusto ka niya? " naghahamong tanong ni Zach. Wala namang galit o selos
sa mata niya. Siguro naoffend lang siya sa sinabe ni Harrison. Ito kasing lalaking ito kung ano
anong lumalabas sa bibig. Napapailing na lamang ako sa sinabi ni Harrison. Alam ko naman
kasing mahilig talaga siyang magbiro ng mga ganoong bagay.

"Wala siyang sinabi. " natatawang umiling si Harrison.

"Wala naman pala- "

"Hindi niya kasi sinabi, pinaparamdam niya sa akin. "

"Harrison naman! " ngumuso ako. "Kakaayos lang namin. "

Nakita kong nawala ang ngiti ni Harrison sa labi. Pero ngumiti ulit siya. Lumipat naman sa akin
ang mata niya at nagtitigan kami.

"Talaga? Maganda yan. "

Tumango lamang ako. "Salamat, Harrison. " Tumingin ako kay Zach na nasa tabi ko. Nakatitig ang
mga mata niya kay Harrison na parang may binabasa. Napailing na lamang ako. Hinila ko na ang
braso niya para makaalis na kami dahil malalate na ako sa practice namin. Tumingin ako kay
Harrison na nakatitig lamang sa akin. Nag-iwas agad ako ng tingin. Bakit ganoon siya makatitig sa
akin?
18. Monday..

First day of fest -Day 1-

"Zach! "

Laking pasalamat ko nang lumingon siya sa akin. Seryoso ang mukha niya habang nakatingin sa
akin kaya nakaramdam ako ng hiya dahil alam kong sobrang pawis ng mukha ko. Buong araw
kasi akong nakababad sa arawan sa isang dahilan.

Ginawa akong mascot ng store namin para daw mas mataas ang benta. Naniniwala kasi yung
pinakaleader namin na kapag na-e-entertain yung mga customer ay malaki ang chance na
bumalik sila sa amin dahil maganda ang service namin. Bakit hindi na lang nila pinapunta dito si
Jollibee at MCdo kung ganun naman pala?
"Bakit ganyan ang suot mo? " nag-aalalang tanong ni Zach nang makalapit na ako sa kanya.
Pinahidan ko ang ilang butil ng pawis sa aking mukha.

"Mascot. " tipid kong sagot sa kanya at binigyan siya ng kaunting ngiti. "Mukhang busy ka ah. "
puna ko.

Marahan siyang tumango. Tinitigan niya ako at may bigla siyang kinuha sa kanyang bulsa.
Nilabas niya ang isang panyo at agad na pinunasan ang mukha ko. Nahigit ko ang aking hininga
nang bumaba ang panyo sa leeg ko. I blushed.

"Hindi ka dapat nagpapapawis, Fern. Magkasakit ka kapag natuyo ang pawis sa iyong katawan. "
Kinuha niya ang kamay ko at nilagay doon ang panyo niya. Napangiti ako sa kilig na
nararamdaman ko. Mabilis kong tinago ang panyo niya.

"Okay lang naman ako dahil nag-e-enjoy din ako. " ngumiti ako. Ano pa bang magagawa ko?
Ayawan ko ang offer ng mga kagroupmates ko? Hindi pwede. Isa ito sa mga project ng prof namin
para tuluyang makawala na kami dito sa Hellingstar University. I sighed. Last year ko na ito sa
college pero mas pahirap ng pahirap. Pati ba naman pagmamascot kailangan kong pasukin para
makagraduate?

"Im kinda busy. " aniya na may halong pagod sa boses. "Dumaan talaga ako dito para makita ka.
Gusto kitang yayain na kumain sa labas? "

"Akala ko busy ka? Wag na. Baka mas lalong ka pang mapagod. "

"Mapapagod lamang ako kapag pinagod mo ako, Fern. " kumindat siya sa akin. Hinampas ko ang
braso niya.

"Tumigil ka. "

"Alam mo, Fern... " lumapit siya sa akin at marahang inalis ang ilang buhok na sumasagabal sa
mukha ko. It was just a simple gesture but it really makes my heart flutter and melt. Napapikit ako
nang halikan niya ang noo ko. "Ikaw yung babaeng isang tali mo pa lang buhok, kahit gulo gulo,
kahit pawisan, kahit hindi magpulbo, kahit tumubo pa ang ilang libong tigyawat sa mukha mo at
kahit lumaki pa yang ilong. Ikaw pa rin ang babaeng kayang magparamdam sa akin ng ganito. I'll
be crazy because of you. "

"Talaga? "

Pinitik niya ang noo ko. "Syempre joke lang. "

Sinamaan ko siya ng tingin. "Ang sama mo talaga! " akmang hahampasin ko ang dibdib niya nang
hawakan niya ang kamay ko.

"Magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi totoo ang lahat ng sinabi ko. Kakabati lang natin
at ayokong magalit ka utli sa akin. Mababaliw ako sa posibilidad na mawawala ka sakin. "

"Anong nakain mo at puro ka-sweet-an ang lumalabas sa bibig mo? " putol ko sa kanya. Inirapan
ko siya kahit halos maihi, matae at mukhang magkaka-diarrhea pa ako sa kilig.

"Ikaw.. " ngumisi siya. Nagusumot ang aking mukha.

"Ewan ko sa'yo! " Hinawakan ko na ang ulo ng mascot ko para sana bumalik na sa store namin.
"Napaka-moody mo. Paminsan tatarayan mo ako, magagalit ka tapos magiging mabait. Minsan
naman sweet. "

Pinitik niya ulit ang noo ko. "Naaayon sa panahon ang ugali ko. " Aniya. "Kapag mainit, mahilig
akong magsungit, Kapag malamig sweet at kapag.." nilagay niya ang kanyang hintuturo sa baba
na parang may malalim na iniisip. "Ah! At araw araw akong nagseselos. Kaya kung ako sayo.. "
ginulo niya ang buhok ko at tumalikod sa akin. "I won't make my boyfriend jealous. "

Nagsimula siyang maglakad papalayo sa akin samantalang nanatili akong nakatayo doon na may
ngiti sa aking labi. Loving him is like trying to touch a star, I know I can never reach him, but I can't
help but try.

"Dito sa store namin kayo'y liligaya, walang hindi sasaya, basta ako'y kasama...Uhh.
Basta ako'y kasama may kasama kayo! "

"Fern naman! " Napapikit ako nang marinig ang umaalingawngaw na boses ni Cyrus. Ang bakla
naming leader. Pakaliwa't kanan ang hampas ng balakang niya. Malambot pa ata ito sa clay eh.
"Anong klaseng entertainment yun? Mas lalo mong tinataboy ang swerte! "

"Pero.. "

"Pero ano?! " Namilog ang mata ko nang makita kung gaano kalaki ang bunganga niya. Grabe!
Muntik na niya akong masakmal at makain. Para siyang piranha. Kailangan eight to ten feet ang
layo ko sa kanya.

"Sige. Iibahin ko. " sabi ko na lang.

"Ayusin mo. " aniya habang tiim ang kanyang labi.

"Ehem. Game na talaga. " napatingin ako sa kanya at napaiwas ako ng tingin nang pagtaasan
niya ako ng kilay. Grabe naman itong si Cyrus! "B-bahay kubo, nakatira'y kabayo, umotot ng todo
tumalsik ang kubo..Bahay kubo.. " sumayaw sayaw pa ako habang kinakanta ko ito.

"Okay! Yeah, Breakdown! Bahay kubo, nakatira'y kabayo, umotot ng todo.. "

I was surprised when I looked around. Everybody was holding their phone habang tumatawa.
Namula ang pisngi ko nang mapagtanto ko ang ginawa ko. Narinig ko lang ang kantang ito sa
radyo at dahil wala akong choice, ito na lang ang ginamit ko.

"Nice job, Fern! " tinapik ako ni Cyrus sa balikat. "Halos mapuno na ang store natin. Ipagpatuloy
mo lang. " aniya bago ako talikuran.

Napapikit ako sa hiya at akmang tatalikod na nang may narinig akong sumigaw.

"GIRLFRIEND KO YAN! "

Zach naman, eh. *Face palm*

19. Tuesday..

Tuesday na ngayon at second day na ng fest. I kept on checking my phone to see if I've got a text
from Zach pero kahit isa wala. Hinihintay ko yung schedule ng laban nila. Pero kanina ko pang
sinusulyapan ang screen ng cellphone ko at ganoon na lang ang pagkadismaya ko sa tuwing
walang nagpa-pop out na pangalan niya sa inbox ko.

At dahil wala na akong choice, dumiretso ako sa bulletin board ng school kung saan doon
nakalagay ang lahat ng schedule. Wala naman masyadong tao doon bukod sa dalawang
estudyante na mukhang nasa lower year.

Tumayo ako mula sa likod ng mga ito at agad na hinanap ang pakay ko. Laking pasalamat ko
nang makitang ngayon pala talaga ang laban niya. Bakit hindi niya sinabi sa akin? Tss.
Napakamoody talaga niya. Pag nakita ko talaga siya naku! Lagot ka talaga sa akin Zach
Evangelista!

Tinignan ko yung mga contestant kung sino ang magkakalaban. Nang makiita ko ang pangalan ni
Zach ay tinignan ko ang katapat na pangalan kung saan nakalagay ang pangalan ng
makakalaban niya.

My lips parted when I saw Harrison's name. Hindi ako nagkakamali. Si Harrison ang makakalaban
ni Zach? Marunong din pala siyang magswimming..

After that, I went back to our store. Kakaunti lamang ang tao dahil na rin siguro sa nalalapit na
laban. Naupo ako sa labas at agad na napaisip. He didn't text me this morning at kahit ngayon.
This is so wrong. Gusto ko siyang puntahan pero saan naman? Sigurado akong wala siya ngayon
sa school.

Tinext ko siya..

'Nasaan ka? '

Paulit ulit akong nagche-check ng phone ko pero walang pa ring reply na galing kay Zach. He was
supposed to tell me to come over and watch him. He should be telling me to bring some banner
material just to cheer him up. Napabuntong hininga ako. Bahala na mamaya. Manonood ako dahil
gustong gusto ko talaga siyang makita.
Napatingin ako sa cellphone ko nang magvibrate ito. Mabilis pa sa hangin na binuksan ko ito pero
nadismaya lang ako nang makita ang isang unknown number sa inbox ko.In-open ko ito at binasa.

'You want to know everything? Let's talk later. It's me, Harrison. '

Napatitig ako sa message sa akin ni Harrison. Anong ibig niyang sabihin? Anong lahat? Hindi ko
makuha ang gusto niyang iparating. Ni-reply-an ko na lang siya ng 'Okay' tutal naman ay
makakausap ko rin siya mamaya.

Ngayong oras -30 minutes before Zach's competition- ako ang naatasan na maging waitress
ngayon. Maraming nagkalat na student galing sa iba't ibang year. Sinusubukan nila sigurong
maglibot dahil sa sobrang daming store. Oo nga pala. Coffee parlor ang idea ni Cyrus kasi
malamig daw ang week na ito.

Malamig? Then where's Zach? Sabi niya tuwing malamig sweet siya. Pero bakit ngayong malamig
wala siya? Sinungaling. Tss.

"Fern, sabi ni bakla pwede daw tayong magleave muna at isara ang store kung gusto daw nating
manood ng contest. Baklang yun. Palibhasa makakakita ng langit. "

Tinawanan ko na lamang ang sinabi niya. "Manonood ka ba? "

"Oo eh. Sabay na tayo, gusto mo? "

Tumango ako sa kanya at sinabing saglit lang. Kinuha ko ang gamit ko at sabay naming tinahak
ang daan papunta sa pool area ng school. Halos sobrang daming tao.

Hindi ko naman gustong makipagsiksikan pero itong si Carla parang papatay ng tao kapag hindi
kami pinadaan kaya nakarating kami sa pinakaunahan. Kitang kita ko ang lahat ng tao na
talagang eager na manood. Who wouldn't be, right?

Yung iba may dala dalang sariling pompoms o banner. May isa pang babae na nageffort talaga
para lamang sa boyfriend niya. Isang malaking banner ang dala dala.
I sighed. Hindi ko iyon kayang gawin. Hindi dahil nahihiya ako -maybe may part din- pero gusto ko
kasi sabihin niya sa akin.
So ang mechanics ng laro ay ganito. Kailangang makarating sa pinakadulo ang players at iikot at
babalik sa pinakaunahan then ipapasa sa last player. Ibig sabhin dalawang tao ang magkasampi.
Ang unang team na makakabalik ay siya ang panalo.
Ang unang naglaro ay iyong kambal na magkapatid ata. Narinig ko kasi kay Carla na sikat daw
ang dalawang ito. Engineering daw ang mga ito. Naging gusto niya nga daw yung isa pero dahil
daw hindi naman siya pinapansin nito nawawalan siya ng pag-asa. Natawa nga ako nang sabihin
niya hindi daw siya susuko hanggat hindi ito natitikman.

Nanalo yung kambal at yung mga susunod na laban dahil naging smooth lang ang takbo nito.
Nangangalay na nga ang mga paa ko pero hindi ako nakaramdam ng inip. Sinabi sa akin ni Carla
na last game daw sina Zach.
"Bakit hindi ko ata kayo nakita kanina? "
Napatingin ako kay Carla. "Busy siya. Ayoko naman siyang abalahin. "
"Alam mo kalat na kalat talaga sa school yung ginawa niya kahapon! Ang sweet. Biruin mo
sinagaw niyang girlfriend ka niya. Napakswerte mo! " humagikhik pa siya sa kilig.
Napangiti ako sa sinabi ni Carla. Hindi ko akalain na may makakapansin pala ng mga ganoong
bagay bukod kay Nikki.
"Alam mo, Fern. Wag mong pansinin yung sinasabi ng iba. Hayaan mo lang sila. "
"Carla.. " parang may humaplos ng puso ko. "Salamat. " Tinapik lang niya ang balikat ko.
After that, hindi na muli kami nagusap dahil parehas naming inaabangan ang susunod na laban.
"Zach Evangelista with his teammate! "
Napatigil ako sa pagpalakpak nang lumabas si Zach. Isang hapit na kulay itim na trunks ang suot
niya na mas lalong nagpainit sa buong paligid. Hindi naman ganito kalakas ang epekto sa akin ng
ibang player nang makita ko sila sa trunks pero bakit parang nakaramdam ako ng init nang makita
ko siya?
"And Harrison Ignacio with... "
Narinig ko ang ilang bulungan nang lumabas si Harrison. Unang beses siyang nakita ng buong
Hellingstar students na lumaban. Maski ako, wala akong ideya na marunong din siyang lumangoy.
Pero nagtatampo pa rin ako kay Zach. Hindi man' lang niya ako tinext. Sana tinawagan niya na
lang ako kung talagang tinatamad siya. Unang beses ko ito na mapapanood siya. Syempre gusto
kong maging supportive girlfriend.
I watched him as he walked beside Harrison. Napansin ko ang kakaibang namumuong aura sa
pagitan nilang dalawa. Parang may thick wall na nakatayo sa gitna na doon nagmumula ang
awkward atmosphere.
Tumayo na silang dalawa sa starting line. Napansin ko pa ang pagpapalitan nila ng salita. Mula sa
seryosong mukha ni Zach ay naging galit ito. Harrison was smirking as he watched Zach's
reaction.
Pinaputok ang baril at naging mabilis ng pangyayari. Unang sumalang sa karera ay ang dalawang
kasampi nina Zach at Harrison. Parehas silang naging seryoso sa laro.
Dumako ang mata ko kay Harrison na kasalukuyang nakatingin sa direksyon ko. Lilingon pa sana
ako sa likod ko nang taasan niya ako ng kilay. He murmured something. Hindi ko ito naintindihan.
Pero nabasa ko ang huli niyang sinabi. Cellphone? Anong meroon sa cellphone ko?
Mabilis kong kinuha ang phone ko mula sa aking bag at nakita ko ang dalawang message. Una ay
galing kay Harrison. Nangunot ang noo ko habang binabasa ng tahimik ang message.

From: Harrison
'After our game, pumunta ka sa plaza. '

Nagkibit balikat na lamang ako at tinignan ang sunod na message. Galing ito kay Zach. Buti
naman at may balak pa talaga siyang itext ako.

From: Zach
'I have to tell you something.. '

Dumako ang mata ko kay Harrison. Hindi ko na siya naabutang nakatingin sa akin dahil saktong
sila na ang sunod. Halos sobrang lapit na ng kasampi nila para silang dalawa naman ang
lumangoy. Napahigpit ang hawak ko sa phone ko nang mapatigil ang lahat. It was unexpected.
Nakita ko na lang ang mukha ni Zach na binabalot ng sakit. He was shouting wildly in pain while
he was holding his legs. Anong nangyayare?
Nakatulala lamang ako doon habang pinapanood ang nangyayari. Maraming lumapit sa pwesto ni
Zach. Gusto ko ring lumapit pero may nakaharang na bakal para hindi makalapit ang mga
audience sa mismong pool. Nakagat ko ang aking labi. Nangangati na akong takbuhin nang
pwesto ni Zach. Alam kong hindi maganda ang nangyayari ngayon at gusto kong malaman.
"Anong nangyayari? "
"Hindi ko din alam pero parang masakit ang paa ni Zach. "
"Baka na-sprain. "

"Fern.. " Kinulbit ako ni Carla kaya napalingon ako sa kanya. May tinuro siya sa likod ko. Noong
una ay hindi maintindihan ang sinasabi niya pero nang sabihin niyang lumingon ako ay agad kong
sinunod ang sinabi niya. Nagulat ako nang makita ko si Harrison na nasa likod ko. Wala na siya sa
mismong pool. Napalingon ako ulit sa pwesto ni Zach, nakahiga na siya sa isang emergency bed
na buhat buhat ng dalawang tao. Sinundan ko ito ng tingin hanggang sa ipasok na siya sa loob ng
ambulance. Napahakbang ako dahil gusto kong sumama, gusto kong samahan si Zach.

"A-anong ginagawa mo dito? " Tanong ko kay Harrison. Tinalon niya ang ang bakal na
humaharang sa pagitan namin upang makalapit sa akin.
"May sasabihin ako sa'yo. "
"Pwede bang mamaya na lang- "
"And this can't wait.. " Nahigit ko ang hininga ko. Anong ibig niyang sabihin?
20. Reason..

"Everyone has experienced a cramp. " Mahinahong sabi sa akin ni Harrison. Ang tinutukoy niya
ay iyong nangyare kay Zach kanina. Marahan akong tumango. Saglit niyang sinimsim ang kape'ng
inorder niya. "Hindi mo ba gagalawin ang pagkaing inorder ko para sayo?
Napatingin ako sa pagkaing inorder niya para sa akin. "Mamaya na lang ako kakain. " Tipid akong
ngumiti.
Tumango lamang siya.
"Bakit mo ako gustong makausap? " Nakagat ko ang aking labi. "At ang sabi mo pa ay sasabihin
mo sa akin ang lahat. Anong ibig mong sabihin dun, Harrison? "
Saglit siyang napaisip. Ako naman ay prenteng naghintay sa isasagot niya dahil gusto ko rin
namang malaman ang sasabihin niya kahit na ang isip ko ay lumulutang papunta kay Zach. Isang
oras na halos ang nakakalipas pero wala pa rin akong kaalam-alam kung anong kalagayan na
niya.
Kahit pa sabihin sa akin ni Harrison na pinulikat lamang siya ay hindi pa rin mawawala sa akin ang
pag-aalala. I just can't help it.
"Kung magagalit ka pagkatapos nito ay okay lang sa akin. I just did my part. You're not just a toy,
Fern that's why Im doing this for you. " Huminga siya ng malalim. "Tungkol ito kay Zach at sa
relasyon niyo. " matiim niyang akong tinitigan. "Diba gusto mong malaman ang nalalaman ko? "
"Tungkol kay Zach? "
Tumango siya.
I stared at him for awhile. "A-anong tungkol kay Zach?
Alam kong kahibangan ito. I should talk to Zach before I do this. Pero nandito na ito, eh. Kung
ayaw niyang magkwento tungkol sa nangyari sa kanya habang nasa malayo, Harrison was here to
tell it to me.
He took a beep breath before looking away. Gusto ko sanang hulihin ang mata niya habang
naguusap kami pero pilit niya akong iniiwasan.
"Parehas kami ng school ni Zach. Same building and we were both in the same class at that time.
" he stopped for awhile. "Kahit kailan hindi kami naging magkaibigan. Nagkasama na kami sa
ibang sports pero palagi na lang kaming pinaglalaban. Kaya naisipan kong magquit sa lahat ng
sports na andun siya. Para na rin malayo sa gulo dahil alam ko namang parehas naming ayaw sa
isa't isa. " Umiling iling siya habang naglalaro ang isang ngiti. "Magkalaban ang business namin,
and maybe it's our fate to become rival in everything. "
"Or maybe not. Siguro naman ay hindi talaga kayo magkalaban sa lahat, sinasabi mo lang 'yan
dahil 'yon ang tingin niyo sa isa't isa. "
"I don't know, Fern. " Pinaikot ikot niya sa kanyang daliri ang susi ng kotse niya. "Kahit saan ko
tignan ay ganoon ang tingin ko sa boyfriend mo. Lagi pa kaming naga-guidance dahil sa pag-
aaway namin. Muntik pa kaming ipatalsik pero dahil malakas ang kapit ng parehas naming
pamilya hindi kami naalis. "
Napatango ako. "Ang pera nga naman. "
Napangiti siya sa sinabi ko pero agad ding nabura. "Si Zach.. He had an accident, Fern. "
Namilog ang mata ko. "What? " halos wala nang lumabas na boses sa aking bibig. I was caught
off guard. Hindi ko alam ang dapat kong maging reaction. Sobrang nakakabigla lang kasi.
Paanong hindi ko ito alam? Natutop ko ang aking bibig at malayang bumilis ang tibok ng puso ko
without any warning. Anong ibig niyang sabihin?
"Fern, ayokong sabihin sayo ito. " umiling iling siya. "But I really don't have a choice. "
"Ituloy mo, Harrison. " I pleaded.
He stared at me. "Fern, naaksidente si Zach. Nahulog siya habang nakasakay sa isang kabayo sa
mismong farm nila. " Hindi ako nagsalita. My hands were freezing. "It was an accident. Hanggang
doon lamang ang alam ko. And that was the reason why he can't swim right now. Yung paa niya
ang nagkadamage. "

"W-wala akong alam. " Nanikip ang dibdib ko. Magtatanong pa sana ako nang may maalala ako
na sinabi niya sa akin noon. "M-may sinabi ka sa akin noon. Na isa ako sa mga biktima ni Zach.
What do you mean? "

"He dated someone. "

I felt my stomach turn from anxiousness and I bit my bottom lip in frustration before I could stop
myself from crying. I already felt my tears over mine. My heart beating hard in my chest as the
anticipation got to me. Sobrang linaw, Fern. Narinig mo naman siguro ng maayos di'ba?

It really hurts when it comes to him. Bakit ganito? Kahit sabihin pa ng buong mundo na wala
akong ganito, ganyan at hindi ako maganda wala akong pakialam. Pero ang isampal niya sa
mukha ko? I never knew love like this could ever exist. Sa dinami-dami ng tao bakit si Zach pa?

After that I decided to go home. Gusto ni Harrison na ihatid ako pero hindi ako pumayag. Alam
kong nag-aalala siya sa akin pero sa ngayon ayoko ng awa. Gusto ko ng lakas para harapin si
Zach. Alam kong nasa apartment na siya ngayon dahil nagtext siya sa akin.

I felt like crying. Nanghihina ang tuhod ko nang makarating ako sa apartment. I saw him leaning
against the door. Nakayuko siya habang ang dalawang kamay ay nakatago sa kanyang bulsa. He
was humming something. Napatigil ako sa paglalakd at saglit siyang tinitigan.

Sa tingin ko dapat na akong masanay. Dapat alam ko na ganito ang laging reaksyon ng traydor
kong puso. Magbestfriend siguro sila ng kupido. Nakakaya pa rin niya akong pakiligin at patalunin
sa kilig ang dibdib ko sa ganitong sitwasyon.

"Saan ka galing? " Tanong niya sa akin nang makalapit ako sa kanya. Humakbang pa siya
papalapit sa akin para alisin ang ilang agwat na iniwanan ko para hindi ko gaanong maramdaman
ang presensya niya dahil ayoko na talagang makita siya ngayon. Napansin ko na hindi pa maayos
ang paglalakad niya. Mas ginagamit niya ang kaliwang paa niya dahil siguro sa nangyari.

"Kanina ka pa? " hindi ko pinansin ang tanong niya.

"Hindi naman. " Tinitigan niya ako ng mabuti na parang may hinahanap sa akin. "Bakit ngayon ka
lang? "

"Kasama ko si Harrison. " I sad truthfully. Totoo naman diba? Bakit ko pa itatago? Besides, wala
kaming ginawang masama. Tinitigan niya ako ng masama.

"Masaya ka ba? " sarkastiko niyang sabi. "Im in that freaking hospital while you are hanging out
with that scum. " Umismid siya. "Sana sinabi mo para hindi na ako nag-abalang pumunta dito. "

Nagkibit balikat ako. "Okay. "

I saw him clenching his jaw, watched emotions flash across his face. “Why didn't you text me? "

"Sayang sa load.. " Gusto ko siyang saktan at gusto kong maramdaman niya ang nararamdaman
ko ngayon. I want this to be fair enough. Parehas ang sakit na mararamdaman namin. Oo, ganoon
ang gusto kong mangyari.

He looked at me like I had two heads. "Anong sabi mo? " he gritted through his teeth.

"Bakit pa kita itetext? Bakit pa kita tatawagan Zach? I should fucking snob you. I should fcking
hate you for being an asshole all this time. " Mahinahon na sabi ko sa kanya. Spilling everything I
knew.

"Anong bang pinagsasabi mo, Fern? " nagdilim ang mukha niya. Pain registered in his face. This
is what I want, right? But why do I feel awful for hurting him?
I swallowed hard, sniffing back my tears. "Bakit ba ang galing mong magpanggap? Why Zach?
Why do you keep on hurting me? " I felt light headed and like I was going to pass out. My body
switches in pain.

I saw him clenching his jaw again as he made a fist and slammed the wall beside my head making
me close my eyes. Ngayon alam kong nasaktan ko rin siya. Alam kong hindi tama ang saktan din
siya pero ayoko. I want him to feel what Im feeling right now. Para akong pinapatay.

"Ano bang pinagsasabi mo? Hindi na kita maintindihan. " He whispered. Rinig ko ang sakit sa
boses niya. This time I couldn't hold my tears anymore. I let it go and I realized that it was more
better to cry than to stop myself from crying. "I won't hurt you. I just can't.. "

"Then, Why did you cheat on me? "

I can tell that he was shocked. Tama nga si Harrison. Ang tanga tanga ko naman para hindi
malaman 'yon. Naawa ako sa sarili ko. I was waiting for this guy for 2 years while he was enjoying
himself there. I just don't deserve this. I really don't.

"Fern.. "

"Ano, Zach? Kasi pagod na akong makinig sa mga sasabihin mo. " lumayo ako mula sa kanya
pero hinawakan niya ang braso ko at kita ko sa mukha niya ang sakit at lungkot. "Siguro tama
ngang wag muna tayong mag-usap. I need space. We need some space, Zach dahil kung hindi
baka mawala na lang lahat. "

Namula ang mukha niya at namilog ang kanyang mga mata. Nakita ko ang takot sa kanyang mata
at may malakas na impact iyon sa akin.

Pinahidan ko ang luha ko at humakbang na para umalis sa harap niya. Isang bagay lang ang nasa
isip ko ng mga oras na 'yon. Ang harapin ulit siya at yakapin pero pigil na pigil ko ang sarili ko na
gawin 'yon dahil alam kong magiging unfair ako sa sarili ko.

"Fern.. " Habol sa akin ni Zach pero hindi ako tumigil sa paglalakad. Mabuti na lamang ay
mabagal siyang maglakad dahil sa paa niya. Pumikit ako ng mariin. He was still in pain. Ano ba
itong ginagawa ko?

But I can't stop because right now, Im so scared. I don't know if I can bear it anymore. I just don't
know what to do.
21. I won't..

Namumugto ang parehas kong mata kinaumagahan. It was wednesday at ngayon kami
magpeperform. Bakit naman sumakto ka pa? Bakit hindi na lang bukas? Masyado ba akong
naging makasalanan nitong mga nakaraang araw?
Kasalukuyang naglalakad ako papasok sa school. I closed my eyes and gave out a huge sigh.
Fern, pwede ka pang tumalikod at umalis. Bulong ko ngunit naputol ang aking pagmumuni nang
may malapad na palad ang humawak sa aking braso.
It was Zach. Napatingin ako sa likod niya at umawang ang aking labi nang makita na basta na
lamang niya pinarada sa daan ang kanyang kotse. I looked at him again and glared.
"Hindi mo ba alam na makakasagabal sa mga estudyanteng may kotse din ang kotse mong
inihara sa daan? " Tumaas ang aking kilay ngunit hindi siya natinag.
"Kausapin mo naman ako, Fern "
"Nag-uusap na tayo. " Sarkastikong sabi ko. Gusto ko nang makalayo sa kanya.
Naghuhumerantado ang puso ko. Lahat na ata ng katawan ko nangangati na. I just need to get
the hell out of here.
"Hindi dito. Let's talk in private places. " Pagod na sabi niya.
Umiling ako sa kanya. "Mag-isa ka, Zach. " Inalis ko ang kamay niya na nakahawak sa braso ko at
naglakad palayo mula sa kanya. Nakahinga ako ng maluwag nang hindi niya ako sundan. That
was really close.
Dumiretso ako sa music room. Naabutan ko si Hazel na may malawak na ngiti sa labi. Napatingin
ako sa paligid. Nakatingin sila sa akin habang nakangiti. Anong meron sa ngiti nila? Kinikilabutan
tuloy ako.
"Anong meron? " tanong ko.
Tinapik ni Hazel ang isang upuan at agad naman akong umupo doon. Binigyan niya ako ng isang
baso na may laman na coke. Tinaas niya ang kanyang kamay sa ere sabay sabing..
"Binigyan tayo ng isang malaking offer. "
"Nino? " Ako lang ang nagtangkang magtanong dahil mukhang alam na din nila.
"Nung company na sinasabi ko sa inyo? They are going to watch our performance at may
malaking possibility na makuha tayo. Ano? Good news diba? " lahat sila ay nagsitanguhan habang
ako ay napangiti na lamang.
How am I supposed to smile? Umagang umaga si Zach ang bumungad sa akin. I went outside.
Balak ko sanang magCR pero nanlaki ang mata ko nang makita ko siya sa may pintuan.
Seriously?!
"Zach naman! " naiinis na sabi ko sa kanya.
"I just want to say... "
"Ano? I said, I need space! "
He looked at me. May lungkot sa mata niya. Suddenly, I felt guily and weak. Humupa ang galit sa
dibdib ko at gusto ko itong iwaksi at mag-sorry sa sinabi ko. Napabuntong hininga ako. Hindi, hindi
dapat ako maguilty. Pinagkrus ko ang kamay ko sa aking dibdib.
"Ano bang gusto mo?"
Kinuha niya ang kamay. Nagulat ako sa ginawa niya. May nilagay siya sa loob ng palad ko. "Good
luck mamaya. That's all. " he said without looking at me. Tinalikuran niya ako habang naiwan
akong nakatingin sa likod niya. I wanted to cry. Parang may humaplos sa dibdib ko. He waited for
me just to say that?
Ayaw ko siyang pigilan papalayo pero naging traydor ang mga paa ko. I run into him and grabbed
his arm. I sighed and gulped nervously.
"Iyon lang ba ang gusto mong sabihin? " I asked him. "M-may idadagdag ka pa ba? "
This time tumingin na siya sa akin. Nagliwanag ang mata niya at hinarap ako. He stared at my
eyes and I felt shy. Para naman akong timang. We both know na nakita na ako ni Zach na walang
saplot pero kinikilig pa rin ako at nahihiya sa tuwing titigan niya ako ng malalim sa mata.

"Bakit namumugto ang mata mo? Did you sleep? "

I bit my lower lip and shook my head.

"Why? "

"It's none of your business. " Now I regret what I've just done. Sana hinayaan ko na lang siyang
maglakad papalayo sa akin. "You should go. "

"Im scared, Fern. " He said out of the blue. Nangunot ang noo ko habang nakatingin sa kanya na
may pagtataka.
"Ba-bakit ka natatakot? May nangyari ba? "

"It scared the hell out of me that you might fall out of love. "

Natutop ko ang aking bibig. My lips parted away and my heart starts beating hard. Sino naman
ang nagbigay sa kanyang ng ganoong ideya? I rolled my eyes. Hindi ba niya naisip na hindi ko
gagawin ang ginawa niya sa akin? I won't cheat. Hindi katulad niya.

"Im not breaking up with you, Zach. " may gumuhit na ngiti sa labi niya. "Cool off lang. " nawala
ang ngiti niya. He groaned and looked at me with disbelief.

"You know it's fucking childish.. " ginulo niya ang sariling buhok na sa tingin ko ay kadalasan
niyang ginagawa sa tuwing frustrated siya o naiinis. "Cool-off is showing doubt. and it takes a lot
of fucking work to recover from that so not a lot of people are able to make it. "

"Bakit ba pinangungunahan mo lahat? " naiinis na tanong ko sa kanya.

"Because I don't fucking want to let you go. "

"Minumura mo ba ako? " tumaas ang kilay ko.

"Of course not. I just dont know how to express mine. " he run his finger through his messy hair.
God, how can he be so gorgeous and at the same time adorable? Napatingin ako sa paligid.
Marami na ring estudyante ang nakatingin sa amin.

Hindi naman kasi confession niya ang iniintay ko. Yung effort niya na kuhanin ako. Yung effort
niya na maexplain sa akin lahat lahat. Pero hindi niya magawa. Sana pagkatapos nito ay masabi
niya sa akin lahat kasi willing ako maghintay. Im hoping..

"Okay. Aalis na ako. " I jerked away and turned my back on him. Humakbang ako ng isa
hanggang sa hindi ko na nabilang. Patakbo akong pumasok sa music room at napatigil ang lahat
nang pumasok ako. Bakit nga ba ako tumatakbo?

"Fern.. "

I heard Nikki's voice. Nakita ko siyang nakatayo sa harap ko habang may hawak hawak siyang
pompoms sa magkabila niyang kamay. Kulay gold iyon. Akmang lalapit ako sa kanya nang
matandaan ko na may hawak hawak nga pala ako sa palad ko. Yung binigay sa akin ni Zach.
Mabilis ko itong tinago sa bulsa ko kahit hindi ko pa nakikita. Mamaya ko na lang siguro titignan.

Lumapit ako kay Nikki at sinulyapan ang hawak niya. "Para saan ang pompoms? "
"Ichecheer kita mamaya. " She giggled. "Im sure mananalo kayo. "

"Lika' nga dito. " hinila ko siya papalapit sa akin at yinakap. I need this. I miss my bestfriend.
Parang sobrang tagal na rin noong huli ko siyang nakita. Sobrang busy niya kasi sa Theater na
iyon.

"Bukas na gaganapin yung show nyo di'ba? " naupo kami sa isang couch. Nilalaro niya ang aking
buhok na parang bata.

"Oo. Sobrang excited na nga ako, e. And speaking of that.. " may kinuha siya mula sa kanyang
maliit na bag. "Pumunta talaga ako dito para ibigay ito sa iyo. " She handed me a ticket.

"Pero diba.. "

"Ayokong gumastos ka. " She pinched my cheeks. "VIP seat yan. Gusto ko talaga andoon ka.
Wag kang mawawala ha? "

Tumango lamang ako dahil wala rin naman mangyayari kung makikipagtalo ako sa kanya. Marami
siyang kinuwento sa akin. Tungkol sa practice nila na sobrang naiinis daw siya doon sa leading
lady. Lagi daw pinaulit ulit iyong kissing scene. Oo. Nabigla nga rin ako nang sinabi niya sa akin
iyon. Pero sinabi naman niyang last scene daw iyon kung saan magsasara ang kurtina.

"So how's you relationship with Zach? "

I stiffened. Tumikhim ako bago muling nagsalin ng coke sa aking baso.

"Nikki, wala ka na bang pupuntahan na iba? " pagiwas ko sa tanong niya.

"Ah Oo nga pala. Kailangan ko kasing bumili ng shoes na gagamitin ko bukas. " Nakahinga ako ng
malalim. "I need to go. " hinalikan niya ako sa pisngi bago niya tuluyang lisanin ang music room.
Sakto namang pumasok si Hazel.

"May problema tayo!! "

Napatigil kaming lahat. Sino ba namang hindi? Bigla bigla na lamang siyang sisigaw. I watched
Hazel walked back and forth until she stopped infront of me. Tumingin ako sa kanya ng may
pagtataka. Bakit sa akin siya nakatingin?

"Ilang minuto na lamang bago mag-start? " tanong niya kay Raven.
"We still have 50 minutes. "

"Damn. " she cursed. "Fern, You can sing? "

"A-ano.. "

"YOU CAN SING?! " Namilog ang mata ko. Napaurong pa nga ako sa lakas ng boses niya. "You
can sing right? Don't lie! "

"Oo pero hindi ako kasing galing ni ano. " kinalikot ko ang aking kuko. "But I guess I can? "

"Then you'll do it. Ipasok siya sa dressing room. "

Kinakabahan ako habang nasa dressing room pa lamang kami. Nararamdaman ko na ang
tension. Natatae ako, naiihi, kinakabag ang aking tiyan, gusto kong sumuka at itong tuhod ko
nanlalambot! My hands were also freezing. Nasaan ba naman kasi si Cassy?! Siya daw kasi ang
dapat kakanta dito pero bigla na lamang daw nagLBM. I hate you LBM. Magsama kayo ni Zach!

"Relax, Fern. You are so pale! " inabot niya sa akin ang isang tubig na hindi malamig. Baka daw
kasi masira iyong boses ko. "Huminga ka nga ng malalim. Baka himatayin ka niyan, eh! "

"Okay lang ako. " napahawak ako sa aking dibdib. I need someone. I need Zach? Oh god. No no.
Stop this Fern. Magfocus ka.

"You're going to sing and at the same time you'll be playing piano? Sigurado ka ba? Pwede
naman tayong kumuha ng.. "

"Hindi. Im going to play it. "

Tumango lamang siya sa akin bilang sagot at agad na nagpaalam upang ayusin yung ibang
kabanda ko. I wish this is just a nightmare.

"Knock knock? " Napatingin ako sa pintuan at dumungaw ang isang lalaki na hindi ko kilala.
Pumasok siya at nabigla ako nang iabot niya sa akin ang isang bulaklak. Valentines ba? Bakit
sobrang bilis naman ata?

"Teka. Saan galing ito? "

"Sa lalaking pakakasalan mo. " simpleng sabi niya.

"Ha? Naka-drugs ka ba kuya? " Nawala bigla ang kaba ko. Sisinghalan ko pa sana siya nang
pumasok naman ang isang lalaki na may dala dalang chocolate. Ferrero rocher na heart shape.
Nanlaki ang mga mata ko. "Ba-bakit niyo ako binibigyan nito? "

Inabot ko iyong tsokolate. Napatingin ako sa likod ko

And to my surprise my kumulbit sa likod. My eyes widen when I saw him.

"Zach? " I murmured.

"I wish I could take away all your doubts and fear, Fern " I blushed. Alam kong konti na lamang ay
malapit nang bumigay ang puso ko. Malapit na itong lumambot muli para sa kanya. Nasilaw ako
sa flash ng camera. Lahat ng tao na nasa loob ng music room nakangiti. I felt special at this
moment. Gusto kong yakapin si Zach. "I love you, Fern. I do. " Hinahagod ng mga mata niya ang
kabuuan ko. "Am I forgiven? "

Napatingin ako sa kanya . Marahan akong umiling. Nawala ang ngiti sa labi niya. I need more
Zach. Try harder. Hindi mo basta basta makukuha akong muli. Ang tiwala ko sayo. It takes more
time to earn my trust. At sa tingin ko mahihirapan siya.

"Sumusuko ka na ba? "

"NO!! I wont give up. " Mabilis na sagot niya. Lihim akong napangiti.

"You sure? " tumaas ang kilay ko at sinubukan kong tarayan ang aking boses. "Kanina kasi
mukhang susuko ka na. "

"Damn it. Why would I fucking give up on you?! " Iritang sabi niya at agad na nilisan ang kwarto.
Alam kong ayaw niyang natatapakan ang ego niya. He hates rejection. Zach hates getting
rejected.

"Tapos na po ang show. Maaari na po kayong umexit. " pagtataboy ni Hazel sa mga taong halos
pasukin na ang dressing room dahil sa nangyari. She sat beside me. "Are you okay? " she asked
me. Siguro napansin niya ang pamumutla ng labi ko kanina. Natatawang ngumiti ako sa kanya at
nag-thumbs up. Sinulyapan ko ang chocolates at bulaklak na binigay ni Zach sa akin. Thank you,
Zach. You just take away my fear. And I know someday, I can get rid of this pain.

"It's our turn.. " I stood up. I swallowed hard and walked in. Here it is..
22. Akin..

Mas naunang tumapak sa stage ang mga kabandmates ko. Inaayos nila ang mga instrumento na
aming gagamitin. Hindi ko na halos maramdaman ang kaluluwa ko. Sa tingin ko ay humiwalay na
ito mula sa aking katawan dahil sa kabang aking nararamdaman nang umapak na ako sa stage.

Who wouldn't be nervous? Buong student ng Hellingstar ang manonood. Sigurado akong may
naglalakihang panauhin ang nanonood ngayon sa pinakaunahan. May ilan pang outsiders ang
maaaring nanonood. Pero kahit ganoon, nabawasan ang kaba ko sa ginawa ni Zach kanina.

Nang tinawag na ang aming grupo ay mas lalong lumakas ang tibok ng puso ko. I took a deep
breath before going on. Nasilaw ako sa liwanag na tumatama sa aking mukha. Humigpit ang
hawak ko mikropono at saglit na tumingin sa buong paligid, Nilibot ko ang aking paningin
hanggang sa tumama iyon sa isang lalaki na nakaupo sa harapan

Pinag-ekis niya ang kanyang mga bisig sa dibdib at malalim akong tinitigan mula ulo hanggang
paa. Nanlalamig ako dahil sa tingin niyang iyon. Yung tipong para niya akong hinuhubadan.

Nagsimulang tumugtog ang isang instrumento, hudyat na simula na ng peformance namin.

Tinapat ko ang mikropono mula sa aking bibig at nagsimulang kumanta.

I bust the windows out your car

And no, it didn't mend my broken heart

I'll probably always have these ugly scars

But right now I don't care about that part

I bust the windows out your car

After I saw you looking right at her

I didn't wanna, but I took my turn

I'm glad I did it, 'cause you had to learn

I looked at him, Nakatingin lamang ang kanyang mata sa akin. I felt numb inside. Naalala ko ang
mga katagang sinabi sa akin ni Harrison. Wala akong magawa nang makaramdam ulit ako ng
galit. Hindi ko mapigilan kahit alam kong nag-eeffort siya. Broken heart can't be healed easily. It
takes some time at naniniwala ako doon.

I must admit it helped a little bit

To think of how you felt when you saw it

I didn't know that I had that much strength

But I'm glad you see what happens when

You see you can't just play with people's feelings

Tell them you love them and don't mean it

You'll probably say that it was juvenile

But I think that I deserve to smile

Nanlabo ang paningin ko at alam kong napansin niya iyon. Nakita ko ang pagtayo niya pero
pinigilan siya noong babaeng katabi niya. Who is she? Ngunit hindi ito ang tamang oras para
pansinin ko iyon.

I bust the windows out your car

Hey, you should be lucky that that's all I did

After five whole years of this bullsh**

Gave you all of me, and you played with it

After that I wiped my tears away. Siguro'y nadala lamang ako sa kanta. Gusto kong matawa sa
nangyayari sa akin. Maybe I should stop thinking about his past.

Malakas na palakpak ang binigay ng mga tao sa amin. Napatingin ako sa pwesto niya ngunit wala
na siya doon. Hindi niya man' lang nagawang tapusin ang performance na ito.

"Ang galing mo, " nakangiting bulong sa akin ni Raven, kabanda ko.

Magpapasalamat pa sana ako sa kanya nang may biglang humigit sa aking braso. Nahigit ko ang
aking hininga hanggang sa madala ako ng lalaking ito sa isang madilim na lugar ng school,
Naamoy ko ang pamilyar niyang pabango. Ang pamilyar niyang likod.

Sinara niya ang pintuan at napansin ko na nasa janitor room kami. The same place kung saan
hinila niya ako noong bagong dating niya pa lamang. Itinulak niya ang aking likod mula sa pader at
parang kay bilis ng pangyayari. Nakita ko na lang ang sarili kong nakapako sa pader.

Ang dalawa kong kamay ay hawak hawak niya habang sobrang lapit ng kanyang mukha. Bumilis
ang aking paghinga nang halikan niya ang aking leeg.

"I can't fucking take this anymore. " aniya na may halong pagtitiis sa kanyang boses. No.
Napansin ko din ang lungkot dito.

"Why Zach? Paano mo nagawa ito sa akin? " I asked him desperately. Hinuli ko ang kanyang mga
mata at muling siyang tinanong. "Bakit hindi mo maipaliwanag sa akin? "

Umiling siya at kinabigla ko nang makita ang pamumula ng kanyang mata.

"Ayaw kitang saktan kaya tinago ko sayo. "

"Nasaktan mo pa rin ako, Hindi mo ba nakikita? " naiiritang wika ko sa kanya. Umurong bigla ang
aking luha nang marinig ang kanyang sinabi.

"I know. " mahina at garalgal niyang sabi. Pigil na pigil ang iyak niya. Gusto ko siyang lapitan at
yakapin. "Pero ayaw kitang mawala sa akin..." tuluyan ng nabasag ang boses niya.

"Kung ipapaliwanag mo sa akin ay iintindihin ko naman, eh. Pero bakit kailangan mo pang ilihim
sa akin? " sinuntok ko ang kanyang dibdib. Galit na galit ako sa kanya na halos gusto ko siyang
saktan. "Sinungaling ka. Niloko mo ako, Zach. Mas gugustuhin mo pa bang paikutin mo ako sa
mga kasinungalingan mo? " may halong pait na tanong ko sa kanya.
"I cheated. But Im missing you so damn much that's why I did that. Alam kong sobrang panget
pakinggan ng dahilan ko pero gusto kong marinig mo ang katotohanan dahil ikaw na mismo ang
nagsabing maging honest ako sa'yo, Fern. "

Hindi makapaniwalang tinitigan ko siya. "Pero bakit ako, Zach? Namiss din naman kita, ah.
Walang araw na hindi kita inisip pero hindi ko nagawang humanap ng iba, katulad ng ginawa mo. "

"Im sorry. " Hinuli niya ang kamay ko. "Im really sorry. "

"Ang unfair unfair mo.. " magsasalita pa sana ako when he leaned in immediately, claiming my
mouth, his tongue urgent and demanding. Mapusok ang bawat halik na inihahatid niya sa akin,
Sinubukan kong umiwas ngunit pilit niyang hinuhuli ang aking labi hanggang sa kagatin niya ang
sensitibong parte nito. Bumukas ang aking labi at kinuha niya ang pagkakataong iyon.

"Mababaliw na ako kung pipigilan ko pa ito. " he said before letting me go. Nanghina ang tuhod ko
ngunit mabilis niyang hinigit ang aking baywang. Tiningala ko ang gwapo niyang mukha and I saw
determination in his eyes.

"Liligawan kita at sisimulan ko iyon bukas na bukas din. "

23. He's Mad..

"You'll drive. Sa bahay mo tayo. " wika ko habang naglalakad kami papunta sa parking lot kung
saan nakapark ang kotse niya. Nakita ko ang pagtataka sa mata niya. Naiinis na binalingan ko
siya at tumigil sa paglalakad. "Gusto ko sa bahay mo. " naiinip na sabi ko sa kanya. Hinablot ko sa
kanya ang susi at agad na binuksan ang kotse. "Ayaw mo ba? Okay, wag ka ng manligaw. "

"Hindi. Akala ko kasi.. " kinamot niya ang kanyang batok at agad ding umikot. "What are we going
to do there? " tanong niya nang makapasok sa loob ng kotse. Napansin ko ang pagkailang niya.
Lihim akong napangiti sa ikinikilos niya. Siguro ay nagtataka siya dahil unang beses ko ito na
yayain siya sa bahay niya.

"Ano bang gusto mo? " Tanong ko sa kanyang habang binubuksan ang aircon ng kotse niya.
Mainit kasi sa loob ng kotse niya dahil sa singaw ng init na nanggagaling sa labas. Nagtatakang
nilingon ko siya nang hindi siya sumagot. Nilingon ko siya at nakita ko siyang nakatulala. "Zach?
Hoy! "

"Jesus. " he murmured. Napahawak siya sa kanyang dibdib na parang may sakit siya sa puso.

"Tinanong kita. Ano bang gusto mong gawin? "

"I..I.. I don't know. " bulong niya.

"Bakit namumula? " Puna ko.

"Im not. " He denied. Ini-start niya ang kotse at nagsimula nang magdrive papalabas ng school.
Marami pa ring tao sa ground at ayokong makipagsiksikan sa ganitong sitwasyon. Maganda rin
pala ang ideyang sumama ako sa kanya.

"Ano bang iniisip mo? " tanong ko sa kanya.

"Just don't mind me. " Nakangiting sagot niya. "Gusto mo bang mag-take out tayo ng pizza? "

"Sige! Dalawang box ha! " Ngumisi ako.

"Ang takaw mo talaga. "

"Ganoon?! Basted ka! "

Namilog ang mata ko nang bigla niyang itinigil ang kotse. Good thing Im wearing my seatbelt dahil
kung hindi baka tumalsik na ako. Naiiritang pinaghahampas ko ang braso niya. He almost killed
me. Paano na lang kung hindi ko suot ang seatbelt na ito? Edi baka na-misplace na ang ilong ko
at ang iba pang parte ng mukha ko.

"Im going to kill you, Evangelista! " Naghuhumerentado ang puso ko nang isigaw ko iyon. Seryoso
ang mukha niya habang pinagmamasdan lamang ako. Ugh. Sobrang kalma niya samantalang ako
hindi pa rin nakakaget-over sa nangyari.

"Hindi pa ako nagsisimulang manligaw, basted na agad? " seryosong tanong niya sa akin. "Are
you kidding me? "

"Im not kidding! " Pinaypayan ko ang sarili ko. "You almost killed me. " Bulong ko.

"Pero ginulat mo ako! "

"Ewan ko sayo! Ibili mo na nga lang ako ng pizza. " pinag-ekis ko ang aking braso sa aking dibdib.
He groaned before driving again. Tumigil kami sa pizza hut. He went outside pero bago iyon ay
sinabihan niya akong wag bababa sa kotse. I just rolled my eyes.

Nang makalabas siya ay nilibot ko ang aking mata sa kabuuan ng kanyang kotse. Gustong gusto
ko talaga ang amoy ng kanyang sasakyan. At dahil bored ako, naisipan kong kalkalin ang mga
gamit niya. Im not really used to check his things out pero mukha namang wala lamang sa kanya
iyon.

Binuksan ko iyong maliit na drawer at namilog ang mata ko sa nakita. Ginagamit niya ang bagay
na ito? Bago ko pa masabi kung ano ang nasa loob nun ay agad ko na iyong sinara at
binalewala.

This time, nadako ang mata ko sa mga cellphone niya. Tatlo kasi ang phone na nakalagay dito.
Puro mamahalin. Rich kid talaga. Samantalang ako swertihan na lang kung makakaisa ako ng
cellphone na meroon siya. Kinuha ko iyong pang-una. I blushed nang makita ang mukha ko.
Wallpaper niya ako?

Wala namang password kaya dumiretso ako sa mga photo. Tanging mukha ko lamang ang laman.
Yung iba stolen. Gusto ko tuloy siyang sabunutan dahil sa kilig.

I was about to check his inbox nang tumunog ang pangatlo niyang phone. Binitawan ko ang
hawak kong phone at agad kinuha ang pangatlo.

I opened it. Simpleng puti ang wallpaper nito. Namilog ang mata ko nang makitang may password
ito. Gusto ko sanang hulahn ito ngunit nakita ko ang papalapit na si Zach. Binalik ko ito at binigyan
muna ng huling sulyap. Anong meron sa phone na iyon?

"Here's your pizza, madam. "

"Ang laki naman niyan! " puna ko nang ilabas niya mula sa kanyang likod ang isang large box na
pizza. Anong tingin niya sa akin? Baboy na patay gutom? Muli kong sinulyapan ang mukha niya at
nakita ko ang inis sa kanyang mukha. "What? "

"That cashier girl was annoying. She kept on asking some question about me. It's annoying and
frankly kind of creepy. "

"She was trying to flirt with you. " I said truthfully. Hindi na ito bago sa aking pandinig.

Tumaas ang kilay niya. "Im not stupid. I know. She even lick her lips which I really find slutty. "
aniya bago i-start ang kotse.

"It doesn't make sense, Zach. " I rolled my eyes. "Hindi na ito bago sa aking pandinig. "

"But I was just wondering.. " saglit niya akong sinulyapan. "I want you to flirt with me. You're the
girl I want to see drooling over me. "

"Shut up. " I shut him up.

"Fern.. " tawag niya sa akin. Umirap lamang ako sa kanya. Weird. Nagva-vibrate ang puso ko sa
kilig sa sinabi niya kanina. Talaga bang pursigido siyang ibalik ang tiwala ko sa kanya? "Umiyak
ka ba kanina habang kumakanta? " Napatigil ako sa pag-iisip nang tanungin niya ako. I looked at
him and he did the same. Ngayon, kita ang pag-aalala sa mukha niya. "Ako ba ang ...dahilan? "

"Why do you even care? " pagtataray ko sa kanya. Ayokong sagutin ang tanong niya.

He looked at me in astonishment. "I do care about you. "

"Really? Paano kung sabihin ko sayong ikaw ang dahilan? What are you going to do? Tatawanan
mo ako? Matutuwa kasi Im still into you? Tatalon sa bangin sa tuwa? " nayayamot na tanong ko
sa kanya. Puno ng sarkastiko ang boses ko.

Tingil niya ang kotse. I looked outside. Nasa tapat na kami ng bahay niya. Muli ko siyang tinignan.
Napakaseryoso ng mata niya. Naging yelo ang kanyang itim na mata na parang may nagawa
akong kasalanan.

"Ganun ba talaga ang tingin mo sa akin ha? Ganyan ba kababa ang tingin mo sa akin? "
pabagsak niyang binitiwan ang isang teddy bear mula sa kanyang tabi. He looked really mad and
pissed off. Umawang ang labi ko. He bought me a cute little teddy bear from pizza hut? "Don't you
even trust me? "
24. Believing..

"Ganun ba talaga ang tingin mo sa akin ha? Ganyan ba kababa ang tingin mo sa akin ha? "
pabagsak niyang binitiwan ang isang teddy bear mula sa kanyang tabi. He looked really mad and
pissed off. Umawang ang labi ko. He bought me a cute little teddy bear from pizza hut? "Don't you
even trust me? "
Nakasunod lamang ang mata ko sa kanya nang mauna siyang bumaba mula sa kotse.
Nakaawang ang aking labi habang inaabot ang maliit na teddy bear mula sa kanyang inupuan.
Naguilty ako nang muling maalala ang kanyang mukha. Ano ba na namang nagawa ko? Nag-
sorry na siya, Fern. Bakit ba binabalik mo na naman? Nage-effort na nga yung tao di'ba?
"Zach! " I run after him and grabbed his hand. "Zach. Wait. "
"What? " gamit ang malamig niyang boses ay hinarap niya ako.
"I trust you. I did. " huminga ako ng malalim. "Pero aaminin ko, lumalayo ang tiwala ko sayo dahil
sa mga bagay na hindi mo maipaliwanag sa akin. "
Nakita ko ang pagkabigla sa mata niya. Bumuntong hininga siya. Saglit siyang nag-isip. Nakatitig
lamang ako sa kanya habang pinaglalaruan ng daliri ko ang ilong ng teddy bear na binigay niya sa
akin. Nabigla ako when he cupped my cheeks and looked at me intently. "Do you want me to tell
everything? " Tumango ako bilang sagot. "I'll tell you everything but can you promise me one
thing? "
"Promise you what? "
"Promise me that you won't run away from me. " Nakagat ko ang aking labi. "Ginagawa ko ito para
kahit papaano hindi tuluyang mawala ang tiwala mo sa akin dahil this relationship won't work if you
can't trust me. "
"You know, I can't " mahinang bulong ko sa kanya. Rumehistro ang takot sa kanyang mata. I was
breathing heavily when he let go of my face. "Pero makikinig ako. Hindi ko kasi kayang
maipangako ang gusto mo, Zach. Pero susubukan ko. "
He nodded. Kinuha niya ang kamay ko at hinila ako papasok ng bahay niya. "Let's go inside. "
"Makikinig ako. " determinado kong sabi sa kanya nang makarating kami sa sala. Hindi siya
nagsalita. May kinuha siya sa ref sa kusina. Pagbalik niya ay may dala na siyang tray na may
lamang dalawang baso. Binigay niya sa akin ang iced tea at sa kanya naman ay wine. Napansin
ko lang na paborito niya ang wine na 'yon na ininom namin last time.
We need this. Hindi naman pwedeng lagi na lang ganito kami. He'll feed me with his freaking lies?
Ayoko. I don't want to hear any comforting words from him dahil alam kong puno ito ng
kasinungalingan.
Tatanggapin ko naman lahat kahit masakit. And one thing is for sure, he needs to tell me. He
needs to because if not, I think we have to consider letting go of each other.
Naupo kami parehas sa couch. Magkatapat kami. Tumikhim siya habang nakayuko ang ulo niya.
Nakatitig ang mga mata niya sa wine na hawak hawak niya. Hindi ko naman pwedeng pilitin siya
na tignan niya ako dahil alam kong mahirap 'yon sa kanya. "I cheated on you, Fern. "
"B-bakit? " I started to feel the tension between us.
"Because Im getting tired of you and I missed you so much that it was really hard to handle. "
Umawang ang labi ko. Ang sakit marinig sa kanyang mga bagay na ito. Parang tinataga ang
dibdib ko. Hindi ako makapaniwala. Hindi ako makapaniwala na magagawa niya sa akin ito.
Parang sirang plaka na paulit ulit ang sinabi niya sa aking isip.
Tinitigan ko siya. "Because I thought Im falling out of love, Fern. Because I thought everything was
starting to...disappear. " Tumango ako. I was really trying to understand everything but it was so
hard. "Tumira ako ng ilang taon sa ibang bansa, Fern. Im not even fond of long distance
relationships. Hindi ko matandaan na ginusto kong magkaroon ng ganoong relasyon. "

"I hate you. Sana sinabi mo na ayaw mo na pala. Na ayaw mo ng ganitong relasyon. " mapait na
wika ko sa kanya.

"Hate me, Fern. Alam kong yan ang mangyayari. You'll hate me. " Aniya. "Pero may parte sa
katawan ko na ayaw mawala ka. Before I left, I was so fucking in love with you na kahit kailan ay
hindi ko pa naramdaman. "

"Alam mo naman pala, eh! Bakit mo pa ginawa? Bakit mo pa ako niloko? Sobrang selfish mo,
Zach. "

Natahimik siya pero pagkaraan ng ilang segundo ay nagpatuloy ulit siya. "Fern, Im sorry.
Maraming gumulo sa utak ko noong mga panahon na iyon. Hindi ko alam kung.. kung dapat na ba
kitang iwasan pagbalik ko o hindi. But see? Im here. "
"Ano bang gumulo sa utak mo? "

Nakita ko ang awa sa mata niya. Is that for me? "Fern.. "

"Tell me. Come on, Zach. " Pagpupumilit ko sa kanya.

"Madami. " nag-iwas siya ng tingin. Ngayon mas lumala ang kuryosidad kong malaman ang lahat.

"Marami akong oras para makinig. "

Naginit ang mata ko nang bigyan niya ako ng isang kahina-hinalang reaksyon. Mas masakit pala.
Masokista na talaga ako para gustohing marinig ang katotohanan. Gusto kong magpahinga at
ipikit ang mata ko pero paano ko gagawin iyon kung hindi ako makatulog sa tuwing naiisip ko ang
mga bagay na ito?

"Nagkatotoo ang kinatatakot ko, Fern. I Fall out of love. " Napahagulhol ako sa iyak nang sabihin
niya sa akin ito. Hindi ako makahinga dahil sa mga hikbing aking pinapakawalan. "I fell in love with
her. "

"S-sino? Sino siya? " sinubukan niya akong hawakan pero pilit kong nilalayo ang sarili ko sa
kanya.

"Fern, mahal kita. " namula ang mata niya at kusang lumipad ang kamay ko sa aking bibig upang
pigilan ang hikbing kanina ko pang pinipigilan. "Please. I can't stand this anymore. Don't cry. Just
don't.. "

"I deserve more better than you. " mapait kong sabi sa kanya. Nakita ko ang sakit sa mata niya
nang sinabi ko ang mga katagang iyon. "I don't deserve someone like you. Ang mga taong katulad
ni Harrison ang kayang magbigay sa akin ng kasiyahan. He won't cheat on me. He won't let me
cry. Unlike you.. " Naguguilty ako dahil dinamay ko dito si Harrison pero hindi ko na talaga alam
ang sasabihin ko.

Gusto kong magulat nang makita ang luha sa kanyang pisngi. Pero hindi na dapat akong magulat.
I should become happy because he was crying. Dapat lang siyang umiyak dahil ilang libong luha
na ang nasayang ko para sa kanya.

"Fern, not him. " nagmamakaawa ang boses niya. "Mas mabuting saktan mo na lang ako basta
wag mong gawin ito. "

"Sino siya? " muling tanong ko sa kanya. Ayoko nang pahabain ang usapan namin. Gusto ko na
lamang marinig ang totoo then I'll leave. Magpapakalayo ako sa kanya. Oras lamang ang
kailangan ko para mawala na lahat.
"She was my instrustor in my cooking class. " pumikit siya at marahang pinadaan ang kanyang
palad sa aking braso.

Namutawi ang isang mapait na ngiti sa aking labi. Siya pala ang nagturo sa kanyang magluto.
Siguro enjoy na enjoy siya sa tuwing cooking class niya. Siguro ang sweet nila habang nagluluto.
Siguro they were looking at each other and then a sweet smile will form in his lips. The way he
look at me, ganun din ba siya dito?

"Don't touch me, Evangelista. "

"I can't help it. She looks so much like you. "

"What? " I asked him with astonishment and disbelief. "Tangina naman Zach. Nagkagusto ka sa
kanya dahil magkamukha kami?! Ang tanga tanga mo! Grabe ka! " Sinampal sampal ko siya ng
paulit ulit. "Dahil sa ginawa mo ay mas lalo ko lang napapatunayan na hindi kita kailangan sa
buhay ko.. " Nanghihinang sabi ko.

"What di-did you say? "

"N ayoko nang maniwala sayo. Na hindi kita kailangan sa buhay ko. " muling sambit ko sa kanya.
"Di'ba sabi mo magkatulad kaming dalawa? Then get lost, Evangelista. Marry her. Be happy with
your freaking teacher! Someday, I'll be happy without you. Makakalimutan kita at itong sakit na
binigay mo sa akin."

"Fern.. "

"Makinig ka sa akin, Zach. " marahas kong pinunasan ang aking luha. "Oras na lumabas ako sa
bahay mo, hinding hindi na kita kilala. "

I looked into his eyes and I saw the pain. He looked at me and blinked his eyes. I thought I saw
him stiffen for a moment, as though in sudden pain. "Then don't go. " he murmured

"After all the pain you made me go threw. How?"

"You are going to k-kill me. " umalpas ang ilang luha sa kanyang mukha. He looked tired and
exhausted. "Hindi pa ako nagmahal ng ganito. Sayo lamang. "

I closed my eyes. I grabbed my bag and started walking towards the door. I heard his footsteps.
Hinablot niya ang aking braso at sa isang iglap he was kissing me and pinning me against the
wall. Naging marahas ang bawat halik niya. He's not the same anymore. He's not my Zach.

"Zach.. " pilit akong umiiwas sa bawat halik niya ngunit hinablot niya ang aking baba at agad na
inangkin ang aking labi. I felt him bit my lip and I moaned. He took that chance to kiss me hard.

I moaned for the nth time, when he run his fingers through my messy hair. He kissed my jaw and
nibble my ear and gave me the inexpressible feeling that I could never forget. He pressed his big,
warm hands onto my hips.

"Mmmh! " he pushed me onto the couch. Pinikit ko ang aking mata. Hindi ito tama. I need to get
out of here.

Tumayo ako mula sa pagkakahiga ngunit mabilis niyang nahablot ang aking damit. Nanginginig
ang buo kong sistema. Dumako ang aking mata sa kanya at para siyang nalalasing. Parang oras
na pinigilan ko siya he'll kill me right here at this moment.

"You'll be happy with Harrison? " may sakit sa kanyang tinig ng banggitin niya iyon. "Sa tingin mo
ba hahayaan kong mangyari ang bagay na iyon, Fern? I can't lose you. Im not going to lose you
again even if I regret this. "

"You're crazy! " pilit ko siyang tinulak mula sa akin ngunit muling dumampi ang malambot niyang
labi sa akin. He was harsh and I suddenly felt tired.

"And you're the reason why.. " mahinang bulong niya mula sa aking leeg. He held my legs and
wrapped it around his waist. He pinned me again and started kissing my breast. Im naked in front
of him.

Mortification, I felt something. Something that I might regret after this. I know I loved what he was
doing. And if I stop him I might beg for him to continue. The way he makes me feel like this. He
can really make me cum in 5 seconds. Lust. That's what Im feeling right now. I want more. More
than what he was doing to me.

"Zach, Zach! " I felt him inserted his forefinger inside mine. I felt real pain. Napangiwi ako at
marahas na hinablot ang buhok niya. "It hurts.. "

"Damn it! " he cursed while looking at me. He kissed me.

"Go on.. " I whispered. Napaiwas ako ng tingin nang bigyan niya ako ng nagtatanong na tingin.

Alam kong mali ito. Pero hindi ko na alam kung anong sunod na mangyayari. Makakausap ko pa
kaya siya? Makakaya ko pa ba siyang harapin? I love him so much. I really do. Ang tanga ko rin
ano? This is the only thing left to me but still, Im giving it away.
"No. I was just going to stop you from leaving me. Hindi dapat ito nangyayari. "

"Then do me. " pakiusap ko sa kanya. "Maybe, this is our last.. "

Namutawi ang sakit sa mata niya. He clenched his jaw nang marinig ang sinabi ko. Who knows?
Maybe this is out last. "No. Hindi ito ang huli.. " marahas niyang hinubad ang kanyang pantalon at
hinagis sa kung saan. I closed my eyes when he removed his shirt. I love everything about him.

"I love you. " he whispered against my neck.

Napaluha ako when he inserted himself into my wetness. I felt pain, nothing but pain. Gusto ko
siyang kalmutin when he started moving between my legs. So this is how it feels? I know this is
not right but the feeling, the pleasure he was giving me, I couldn't help but enjoy it. Napangiti ako
ng mapait. He was my first in..everything.

Hinalikan niya ako na parang wala ng bukas. Lahat ng parte ng katawan ko may marka niya. May
marka ng isang Evangelista. Paano ko ito buburahin at aalisin sa akin bukas at sa susunod na
araw? Paano ko siya haharapin ulit kapag nagtagpo ang landas namin?

"Harrison won't touch this. " anas niya malapit sa aking labi. "This is mine. You gave me this, I
owned you. "

Mas lalo akong napaiyak. Paulit ulit niya itong binubulong sa akin hanggang sa marating namin
dalawa ang kasukdulan. I was breathing heavily when he fell beside me.

Pinulupot niya ang kanyang mga braso sa aking baywang. And for the last time, he kissed me and
whispered to me how much he loves me. I don't believe him anymore. I just can't.
25. Over..

I woke up this morning. The sun was shining and everything was just normal except my heart.
Im tired. Im hurt. Im trap from this person beside me. His hand all over my body. Mahigpit ang
yakap niya sa akin. Tinignan ko muli ang aking katawan mula sa ilalim ng kumot na ito.

Sure, Im naked. I closed my eyes and clenched my jaw. Paano ako makakalis sa lugar na ito?
Iyan ang unang katanungan na pumasok sa aking utak. I need to get the hell out of here. I don't
belong here. I want to escape. Gustong gusto ko.

Napatingin ako sa table na nasa tabi ko. I saw my phone and reached for it. No. Don't cry, Fern.
Wake up. You need to fix yourself and leave everything behind. I don't want to believe him
anymore. Kung kami talagang dalawa then let it be. Pero hindi ko gustong makasama siya sa
ganitong sitwasyon.

I dialed Nikki's number pero hindi niya ito sinagot. I need someone to fetch me here. Nikki's still
asleep. Harrison..

Oh god. Harrison!

Matapos ang ilang ring halos mapatalon ako nang sagutin niya ito.

"Thank you. Thank you. " paulit ulit na sambit ko sa kanya. Narinig ko ang impit niyang ungol dahil
siguro nagising siya ng maaga dahil sa akin. 5 AM pa lamang at naiintindihan ko sya. But Im
helpless.

"What is it, Fern? " he sounded worried.

"I..Uhmm. Well. " I gulped because I lost my words! Nahihiya kasi ako kay Harrison dahil sa
pagtawag ko. "Can you pick me up? " I looked at Zach who was sleeping soundly beside me.

"What? Where are you? "

"Alam mo ba ang bahay ni Zach? "

"You're with him?! "

"God. Please.. " nahihirapang bulong ko. "Mamaya ako magpapaliwanag. "

"Fuck. What the hell are you doing, Fern? " nakikita kong sinasabunatan niya ang kanyang sariling
buhok. Umalpas ang ilang luha sa aking mata. "I'll be there. Just don't fucking cry, okay? "

"O-okay. " nawala siya sa kabilang linya habang ako ay naiwang nakatitig sa kisame. Now what
should I do next? Gusto ko siyang yakapin muna pero baka magising ko lamang siya. Gusto ko
siyang halikan ng paulit ulit. Gusto kong ibulong sa kanyang mga tenga kung gaano ko siya
kamahal. This is not normal anymore. Napakaunhealthy ng relationship namin na kahit sarili ko
natitiis ko.

I love him that much but how far? Gaano kalayo pa ang kailangan kong takbuhin para lumaban
para sa amin? Maraming tao ang hindi sumasang-ayon. Marami silang hindi boto para sa akin
pero nagbingibingihan ako dahil nagbabakasali akong kaya naman namin itong lampasan.

Alam ni Zach na nagiisa na ako sa buhay. Nagtatrabaho ako para sa sarili ko. Suma-side line ako
sa mga trabahong panglalaki paminsan pero tinigil ko iyon dahil sa kanya. At ngayong mawawala
na siya sa akin, saan ako pupulutin? Saan ako pupunta kung sakali?

"Mahal pa rin kita kahit sinaktan mo ako. " hinaplos ko ang kanyang mukha. Zach.. Did I do
something? Am I still the one you love the most? Ako pa rin ba? Zach, what can I do to bring you
back to me? What to do? "Mahal na mahal kita kahit nakakapagod na. Kahit alam kong sobrang
mahirap na para sa atin. "

I covered my mouth to stop myself from sobbing. I don't want him to see me like this. I dont want
him to feel guilty because Im hurting myself. Tama na.

Napatigil ako nang marinig ang isang tunog ng sasakyan mula sa labas ng bahay. Im already
wearing my clothes. Masakit pa rin ang bandang gitna ng aking katawan. He's really...huge. I
blushed. Stop this, Fern.

Tumayo ako mula sa pagkakahiga. I wore my sneakers and grabbed my purse. I was already
standing in front of his door when I heard his voice. I shut my eyes and once again, I felt scared. I
wanted to run but before I could, he was already standing behind me. He was breathing heavily.
Balisa ang mata niya. Palipat lipat ang kanyang mata sa akin at sa pinto.

"Where are you going? "

"Im leaving, Zach " Mahigpit na hinawakan ko ang strap ng aking bag. Kabang kaba ako ng mga
oras na iyon. Ni' hindi ako makatingin sa kanya. "

His lips parted away. "You are already leaving? " Patay malisyang tanong niya.

"Don't be so stupid, Zach. Aalis na ako. At ito na ang huli. " bubuksan ko na sana ang pinto nang
pigilan niya ako. Sinubukan kong maging cold sa kanya. I wanted to pero hindi ko kinaya. Zach,
dont make me cry. Please dont make this hard for me.

"You're leaving me? " garalgal ang boses niya nang tanungin niya ito sa akin.

"Bitiwan mo nga ako, Zach! "

Nakita ko ang sakit sa mata niya. He shook his head. I almost cried when I saw tears already
streaming down his cheeks.

"But I thought.. " he gulped. "I thought you're not going to leave me? Y-yung nangyari sa atin,
akala ko ba-- "

Hinarap ko siya gamit ang lakas ng loob na natitira pa sa akin. I know Harrison is already here.
Ayokong akyatin pa niya ako dito at makita kami sa ganitong sitwasyon.

"Nagawa ko 'yon dahil alam kong last na ito. Im breaking up with you, Zach. "

Parang napako siya sa kanyang kinatatayaun. Naiiyak ako. Nasasaktan ako sa nangyayari. I dont
have a choice. Kailangan namin ito. Kailangan kong mapag-isip. I need a break.

Nakatulala lamang siya sa akin habang ako ay napalunok nang maramdaman ang pagluwag ng
kanyang kamay sa aking braso.

"Zach, hindi ko na kaya. Hindi ko na kayang ipagpatuloy pa ang relasyon natin. " nag-iwas ako ng
tingin. Nakatingin lamang siya sa akin na parang hindi siya makapaniwala na sinasabi ko ito sa
kanya ngayon. Who wouldn't? We just had this intimate moment kagabi lamang pero ngayon
sinasabi ko ito sa kanya. "Nakakapagod ka kasing mahalin.. "
"No..No. "

"I deserve more than this, Zach. I deserve someone better than you. "

"Fern.. " he cried. Parang konti na lamang luluhod na siya at sasabog sa harap ko. "How could
you hurt me like this? " bulong niya na may halong pait.

"Hindi ko alam. " mas lalo kong iniwas ang aking mata. "Siguro dahil nilunod natin ang ating sarili
sa pagmamahal na walang kwenta. Kailangan mo lang ako Zach dahil sa pagbabago mo.
Kailangan lamang kita dahil sa...sa pera mo. "

Ngayon mas dumoble ang sakit sa mukha niya. Puro kasinungalingan ang sinabi ko. Hindi ko siya
gusto dahil sa pera, minahal ko siya dahil sa kung ano si Zach. Pinukulan niya ako ng matatalim
na titig na halos pumunit sa kaluluwa ko. Napapikit ako nang itaas niya ang kamay niyang
nakayukom. Hinintay ko ang pagdapo nito sa aking mukha ngunit narinig ko ang malakas niyang
pagsigaw. Isang malakas na sigaw ang pinakawalan niya na yumanig sa buong sistema ko.

Im sorry. Im sorry. Paulit ulit ko itong sinasabi sa utak ko. Bakit ba lagi na lang akong nag-
sosorry? He was the one who cheated. Pero bakit ang hirap pa ding tanggapin na naggwa niya ito
sa akin? He told me right? He fell out of love.

"Fern.. "

Napapikit ako nang marinig ang hirap na boses niya. "What now? " humigpit ang hawak ko sa
aking purse.

"Mahal kita.. "

Namilog ang aking mata nang marinig ang sinabi niya. I looked at him and he was crying. Patuloy
lamang ang pag-agos ng luha sa kanyang mga mata. Napaawang ang aking labi nang magtaas
baba ang kanyang balikat.

"Hindi ako naniniwalang minahal mo ako dahil sa pera. Nagsisinungaling ka. "

Umiling ako sa kanya at muli siyang hinarap.

"Ilang beses ko ba dapat ulitin sayo? Ang tanga mo para maniwala. See? I even gave up
everything to you to be fair. Isipin mo na lang na bayad na ako sa lahat ng bagay na ginawa mo
para sa akin. Labis pa nga, eh"
"Tumigil ka na. " banta niya sa akin. "Stop this! We made love. I don't give a shit kung kabayaran
lamang iyon. Kaya kong tanggapin. You can use me, Fern. Basta wag-- "

"Zach, Im not going to see you anymore. " he looked at me with disbelief. Sobrang pula ng buong
mukha niya, kahit ang dalawa niyang mata namumula. "Dahil sinisigurado ko sa'yong huli na
talaga ito. "

Binuksan ko ang pintuan ng kwarto niya at patakbong lumabas ng bahay. I saw Harrison. Nahigit
ko ang aking hininga nang biglang may humigit sa akin pabalilk. It was Zach. Sobrang pula ng
mata niya at pagod na pagod niya akong tinignan.

"We're not breaking up. " tumingin siya sa aking likod kung saan naroroon si Harrison. "You're not
going to him. "

"Excuse me? " nahihirapan na ang utak ko na i-absorb ang lahat ng nangyayari. "Tapos na tayo
kaya wala kang karapatan na sabihin ito sa akin! "

"Hindi ako sumang-ayon, Fern! Putangina, hinding hindi ako makakapayag. Im your fucking first! "
singhal niya sa akin.

"I don't care anymore, Zach!" Naiiyak na sigaw ko sa kanya. This time nakawala ako sa
pagkakahawak niya. Maybe he hates me right now. Siguro gusto na niya akong patayin dahil sa
mga sinasabi ko. Tumakbo ako papalapit kay Harrison at yinakap siya. I need this.

" Anong nangyayari? Bakit ka umiiyak? " narinig kong bulong sa akin ni Harrison.

"Let's go. " tinignan niya lng ako. "Harrison, Tara na! " mas lumakas ang pag-iyak ko nang
makitang lumalakad si Zach papalapit sa pwesto namin. Para siyang lasing at nakatingin lamang
sa akin. He was crying. He was really crying.

"Okay okay. " dali dali kaming pumasok sa loob ng kotse, leaving Zach. Leaving everything.
Running away from the reality that the person outside this car is the one I love the most.

"Fern.. " napapikit ako ng katukin niya ang bintana sa aking tabi. "Fern, let me explain. I cheated
on you but I came back to make everything right. I don't want..want to lose you. "

"Do you wanna go now? "

Napatingin ako kay Harrison. Nag-aalala ang boses niya siguro dahil hindi niya inakala na
ganitong senaryo ang aabutan niya. Somehow, I felt sorry for him. I sighed before nodding.
"Fern, I won't be happy. I know I'd only hurt you. I know I always make you cry. If you're going to
talk to me, I promise you. " mas lumakas ang pagkatok niya sa salamin ng kotse. Im not going out
and it's final.

Harrison started the engine. Mas lalong lumakas ang pagkatok ni Zach. He was already punching
the window. I looked at him and to my surprise, I saw blood on his fist. Magulo ang buhok niya.
Mapula ang kanyang mga mata at namumutla na ang kanyang mga labi.

"Get the hell out of there and talk to me! Face me, don't fucking run away! " Nagwawala na siya.
Napahagulhol ako dahil sa nakikita ko.

"Let's go. " mahinang wika ko kay Harrison. And he did.

I saw him looking at the car. I shut my eyes and tried to absorb everything. He fell out of love, We
broke up. He cheated on me, Im hurt. I shouldn't have crying, atleast not in front of him and
Harrison but Im weak. My tears was too excited to get the hell out of my eyes.

We have gone on 45 minutes drive and I just cried the whole way non-stop. I think Im just going to
pay Harrison for the gas. Tumigil lamang ako sa pag-iyak when we stopped in front of my
apartment.

"He told you? " He asked me, breaking the silence.

I nodded and smiled fakely.

"Are you mad at me? "

Umiling ako. "Bakit naman ako magagalit sa iyo? "

"Dahil ako nagsimula ng lahat. "

"Nagsimula ng lahat? Siya ang nagsimula ng lahat, Harrison. Kung hindi niya nagawa ito sa akin,
maybe we should be together right now. " I wiped away my tears and stared at my nails. "I dont
know If I could still face him after everything happened. Sinabi niya sa akin na nagmahal siya ng
iba. At alam mo ba kung anong mas masakit? He fell for that teacher. He fell out of love, Harrison.
Ang sakit. "

"Noong sinasabi niya sa akin iyon, I felt like dying, I felt that everything wasn't normal anymore.
Ang labo labo ng lahat. Ang gulo. He came back for me? Or he just came back to destroy me? "
"Harrison, mahal na mahal ko si Zach. We've been together for so long. He knows everything
about me. Siya lang ang naging takbuhan ko buong buhay ko. Harrison, mahal ko siya. Ayoko na.
Ayoko na. "

He pulled me in for a hug. I leaned on his shoulder and cried like there's no tomorrow. I clutched
his clothes when I felt the unfamiliar pain inside my chest. I grimaced in pain.

"Sleep. " he whispered. "Everything will be okay. "

I really wish everything goes well because today, it's over.

26. Tiger or Lion..

"Hindi ka iiyak, Fern. "

Marahan kong tinapik ang aking pisngi at muling nilagyan ng concealer ang aking eye bags. Ilang
beses ko na ba itong sinabi sa aking sarili? Limang beses? Hindi sa tingin ko ay.pang-sampu na
ata ito.

I've been crying for 3 hours. Pagkatapos nang confession ko kay Harrison ay tinulungan niya
akong makapasok dito sa apartment. Hinang hina ang buong katawan ko. Siguro dahil hindi pa rin
ako nakakain.

I checked my phone and there's nothing new. 105 messages from him and 55 missed calls. He
keeps on nagging me and it's giving me a hard time. I think I should change my number as soon
as possible.

"You ready? " Harrison asked while sitting at the edge of my bed. He was looking at me.
Yeah, he's been sitting there for an hour and 15 minutes. I looked away when he stared at my face
down to my legs. I felt awkward and embarrassed. Im wearing a black fitted shirt and High-waisted
short, circling my tiny waist and splitting to cover the upper part of my legs

"You sure he's not there? " tanong ko sa kanya upang masira ang tahimik naming aura.

"Not so sure. There's a big possibility, Fern. " He grabbed my purse. Naglakad siya patungo sa
pintuan. "Hindi imposibleng wala siya doon. Zach, won't give up that easily. I'll wait in the car. " he
then closed the door, leaving me hopeless.

What to do? Kapag hinarap ko siya baka magkasakitan na lamang kami. Ayaw ko na. I dont know
if I still had that much strength to face him. Should I look at him? Give him a bitter smile? No. I
think I deserve to smile, not a bitter one, a smile that will make him shiver to death.

Hinding hindi ko makakalimutan. He played with my feelings. I know, nasaktan ko na siya pero
hindi pa iyon sapat para maalis sa akin ang ginawa niya. I dont deserve this. Stupid ugly scars, he
needs to learn. He just can't play with my feelings. How dare he!

"Tapos mo na ba siyang patayin sa isip mo? " Bungad sa akin ni Harrison pagkapasok ko sa kotse
niya. Nilingon ko ang natatawang mukha niya. I glared at him pero hindi siya natinag.

"Just drive, Harrison. "

"Opps. Did I ruin the moment? "

Hinampas ko ang braso niya at binigyan siya ng matalim na tingin.

"Kapag hindi ka tumigil, bababa ako sa kotseng ito at--- "

"Okay! I'll drive. " he started the engine and looked at me. "Happy? "

I rolled my eyes. Tumingin na lamang ako sa labas ng bintana at pinakawalan ang isang
mahabang buntong hininga. Stay out of trouble, Fern. Maraming mata sa loob ng Hellingstar.
Nasa puder ka ng mga Evangelista. Everybody is on his side. Me? I dont have one. Ni hindi ko
nga alam kung saan si Harrison. Siguro naaawa lamang siya sa akin. Even, Nikki.

Speaking of Nikki, She called me. Ngayon na gaganapin ang stage play nila at pinaalala niya sa
akin na pumunta daw ako dahil makalilimutin daw ako paminsan. Im not! Mahirap lang talaga para
sa akin na alalahanin ang ilang mga bagay.

"Manonood ka ba mamaya? " iniliko niya ang manibela pakaliwa.

"I dont have a choice. Nikki bought me a ticket. "

"Do you want me to come with you? "

Napatingin ako sa kanya. I frowned. "I'd rather go with myself. "

"That's so rude. You're hurting my innocent feelings. " he joked.

Tumaas ang kilay ko. Nilingon niya ako na may naglalarong nakakalokong ngiti sa kanyang labi.

"Are you trying to flirt with me, Ignacio? " I don't know kung resulta ba ito ng pananakit sa akin ni
Zach. Nagiging stressful ako at maiiyamutin. Naiirita ako. Is this some kind of joke? Kasi hindi
nakakatuwa.

"Obvious ba? " he teased.

"Kapag hindi ka talaga tumigil lalabas ako sa kotse mo pero bago iyon bibigyan muna kita ng
limang batok sa ulo mo para magising ka. "

"Brutal. " he mumbled. I just rolled my eyes and looked outside his car.

Pinagbuksan kami nung sa tingin ko ay bagong guard ng Hellingstar. Kahit kailan talaga parang
palasyo ang school na ito. Gate pa lang, gawa na sa makikintab na bakal. Mataas ito na kahit sino
ay mahihirapan talagang akyatin ang nasabing gate.
"Harrison. " I called him out. Sinulyapan niya ako. "Can you atleast stay beside me? "

Seryoso niya akong tinignan. Magkadikit ang kanyang manipis na labi habang diretso ang
kanyang mga mata na nakatitig sa akin.

"Why are asking me to do that, Fern? " ayoko talaga kapag seryoso ang kaanyuan ni Harrison.
Para siyang si Zach but Zach is more cooler than him.

"Because there's a lion outside your car. " nakita kong tumingin siya sa labas. Ewan ko ba kung
bakit, pero ramdam ko na agad ang aura ni Zach. Pagkapark pa lamang ng kotse ni Harrison ay
alam kong lalabas na siya mula sa pintuang iyon.

He shrugged. "Im a tiger, then. "

"Hindi. Hindi na nakakatuwa ang ginagawa niya. " Sabi ko habang nakatingin kay Zach na nasa
labas. Nagngingitngit ako sa galit. Tinignan ko si Harrison na nasa tabi ko naman. "At hindi kana
rin nakakatuwa. Anong tiger! " Pero mukhang seryoso siya sa kanyang sinabi. He was really
beside me.

"Kanino ka ba, Fern? Tiger o lion? " Parang baliw na ngumisi siya. Hindi ko alam pero I found
myself enjoying this.

Walang atubiling inalis ko ang aking seatbelt at muli siyang hinarap. Kung magiging ganito si Zach
ay wala na akong magagawa kundi ang harapin siya. Ilang beses akong kumuha ng hangin bago
itaas ang lock ng pinto ng kotse niya.

"Tiger, Harrison. Tiger. "

27. Play..

"Tiger, Harrison. Tiger. "

Kumindat siya sa akin at mas lalong lumawak ang ngisi niya.
Lumabas siya ng kotse at umikot upang pagbuksan ako ng pinto. I saw Zach stiffened for a
moment. Nagpalipat lipat ang kanyang tingin sa akin at kay Harrison. He seemed really shocked
to see us together. I bit my lower lip when I felt Harrison's palm on my waist.
"Harrison, wala ito sa plano natin. " Bulong ko sa kanya.
"Edi isama na natin tutal mukhang effective naman.." napapikit ako nang ilapit niya ang kanyang
mukha sa akin. "Look at him. "
I opened my eyes and saw Zach's eyes were burning. He started walking toward us as my heart
began to beat fast. Parang saglit na tumigil ng paligid ko. Nanumbalik sa aking isip ang umiiyak na
mukha ni Zach, begging for me, shouting and telling me how sorry he is, how much he loves me.
"Anong ibig sabihin n-nito? " saglit niya akong tinignan. Ngunit mas bumaling ang kanyang mata
sa kamay ni Harrison sa aking baywang. I swallowed hard and looked away.
"Ano ba sa tingin mo? Sinundo ko siya sa kanyang apartment at sabay kaming pumasok. " sagot
ni Harrison.
"Im not talking to you! " Zach roared. Tumingin muli siya sa akin. This time, I met his eyes. We
have the same tiredness in our eyes. That moment, I realized that Zach is already everything to
me. What I mean is, he's the one I only have. Na dumating sa punto na tinanong ko ang sarili ko, I
don't even know who's going to hold me tight, like what he did to me.
Napatingin ako sa kamay niyang nakabalot sa puting tela. Iyon yung kamay na dumugo kanina
dahil sa paghampas niya sa bintana ng kotse ni Harrison. Baliw ka talaga, Zach! Bakit hindi mo
man' lang naisip na mas matibay sa'yo yung salamin?!
"Can you please just listen to me? " Sabi niya sa akin.
"Stop this, Zach. " mariin na pigil ko sa kanya. He clenched his jaw.
"Fern, All I asked was that you listen, not talk or do - just hear me. "
Nagsukatan kami ng tingin. Sa huli ay nag-iwas din ako ng tingin nang mapansin na wala namang
magandang kalalabasan kung magtitigan lamang kami.
"Seriously? Am I going to witness this dramatic conversation? " Harrison smirked. Siniko ko siya at
sinamaan siya ng tingin.
"Then leave. " Sarkastikong sabi ni Zach kay Harrison. Napabuntong hininga na lamang ako nang
magpalitan sila ng masasamang tingin. I grabbed Harrison's arm at hinila siya papalayo doon.
"Behave, okay? " bulong ko sa kanya na sinuklian lamang niya ng pag-irap. "Gusto kong nasa tabi
kita dahil alam kong ikaw lamang ang kakampi ko. " halos pumiyok ako habang sinasabi ko iyon
sa kanya.
"Kakampi? What do you mean? " nagugulumihanan niyang tanong sa akin.
"Look, everyone is on his side. Kahit i-survey mo pa ang buong school sigurado akong lahat kampi
sa kanya. Im scared. Hindi mo ako masisisi kung ganito ako mag-react sa mga nangyayari sa
amin. " marahan akong umiling sa kanya. "But I'll understand kung hindi mo naman talaga ako
gustong- "
"Ikaw ang makinig sa akin, Fern. Naririnig mo ba ang sinasabi mo? "
Nalilitong tumingin ako sa kanya. Sinasabi ba niyang wala siya sa aking tabi? Dahil kung oo,
tuluyang maglalaho ang pag-asa sa aking dibdib. Harrison. Si Harrison na lamang ang alam kong
matatakbuhan ko. Ang sama ko diba? Mukha siyang rebound, panakip butas, ginagamit ko para
matakpan ang iniwang puwang ni Zach sa dibdib ko.
"Fern, lalaki ako. " tumingin siya sa aking mga mata. "Hindi ko kinakampihan si Zach pero hindi
mo ba naisip na sobra ang nagiging conclusion mo? I think he wont use the whole school to hurt
you. Just think about it, Fern. It might help you to ease the pain. "
"How did you know? "

"Tigers instinct, baby. " he winked at me.

Napangiwi ako. Minsan, nagiging makabuluhan ang mga sinasabi niya pero agad din itong
bumabaliktad dahil sa kalandian niya. Paano niya kaya ito naggagawa? Ang magbago ng mood
ng ganoong kabilis? Wag niyang sabihing isa rin ito sa mga tigers behavior kung hindi
mababatukan ko talaga siya.

"What should I do then? " nilingon ko si Zach na kasalukuyang nagiintay sa aming dalawa. He was
staring at the ground. "Should I listen to him? "

"Just listen, it wont hurt. Maybe yes.. " hinaplos niya ang aking pisngi. "Pero kailangan mong tiisin
ito. You're just not listening, understand that he doesn't want to hurt you. "

"What the hell, Harrison?! " sigaw ko sa kanya. "He d-doesn't want to hurt me? Nababaliw ka na
ba? "

He grinned. "Why are you blushing, Fern? I was just kidding. " He then laughed at me.

"Im starting to hate you. " I pouted. He put his index finger on my lips and smiled.

Kinuha niya ang kamay ko at marahan itong pinisil. Napangiwi ako muli nang tignan niya ako ng
seryoso. Seriously? Meron ba siyang sakit sa utak o whatsoever na sakit? He's creeping me out!

"Napansin ko lang, Fern. if man truly is interested, he will take so much time to catch up with you. "

Mas lalo akong nalito sa sinabi niya. I thought he's my tiger? Akala ko ba haharapin namin ang
lion sa harap namin?

"Im still your tiger. " He whispered. "Pero masisisi mo ba ako nang makita ko sa mata ng gagong
iyon ang pagsisisi? He's too desperate to take you again, Fern. I may be an asshole but still
handsome. "

Napatanga ako nang marinig ang sinabi niya. Gusto ko na sana siyang palakpakan kaso nawala
ang paghanga ko nang marinig ang last line niya. Boastful! Boastful Harrison! Hinampas ko siya
sa braso na ikinatawa lamang niya.

Tinulak niya ako papalapit kay Zach dahilan para mapatingin sa akin ang nakayuko na mukha ni
Zach. Heto na naman ang puso kong naghuhumerantado. Brace yourself, Fern. Ihanda mo ang
iyong sarili.
"Ahh. Uhmm. " natutop ko ang aking bibig nang titigan niya ako. "H-Hi? " gusto kong hampasin
ang sarili kong ulo. Act normal, Fern. Parang jelly ace ang tuhod ko dahil sa kabang namumutawi
sa aking sistema.

"Are you really gonna act like this? "

"You can't blame me. " I sighed. "We just broke up yesterday and it's kinda akward. " Sarkastikong
sabi ko sa kanya.

"Hindi ako pumayag, Fern. " singhal niya sa akin.

Tumaas ang kilay ko. "Hindi mo naman kailangang pumayag, We broke up. 'Yon lang. "

"Ano ba ang pwesto ko sa relasyong ito? Im your freaking boyfriend for heaven's sake! "

"EX, please. " I emphasized the word EX but he just stared at me blankly. How dare he!

"No way. " he whispered. Nanlaki ang mata ko nang tumalikod siya mula sa akin. Ang kapal
naman talaga ng mukha niya para talikuran ako! "Kung inaakala mo ay magiging ganoon na lang
kadali, then you're wrong, Fern. I lost you once, Im not going to lose you again.

Umawang ang labi ko nang iwanan niya ako sa ganoong sitwasyon. Siya ba talaga si Zach? Si
Zach na ayaw na nahihirapan? Si Zach na ayaw matatapakan ang ego niya? Muling kong tinignan
ang likod niya na naglakad palayo sa akin. He turned left at bigla na lamang siyang naglaho sa
aking paningin. I sighed.

"Ice cream? "

Napatingin ako kay Harrison na nakangiti sa akin ngayon. Nilalahad niya sa akin ang isang Ice
cream. Hindi ko na napansin ang pag-alis niya sa aking tabi. I wonder how can he do this to me?
Nababaling lamang sa kanya lahat ng atensyon ko.

"Salamat.. " kinuha ko mula sa kanyang kamay ang ice cream at nagsimula na kaming maglakad
papunta sa coffee shop namin.

"Fern! " napatigil kami sa paglalakad nang bigla akong tinawag ni Cyrus. Galit ang kanyang mga
mata. Napatingin ako kay Harrison. He stood beside me at awtomatikong napatigil si Cyrus sa
paglalakad. At lumiwanag pa ang kanyang mga mata nang makita si Harrison.
"Bakit, Cyrus? "

"I..I.. Bakit late ka?! " mariin niyang bulong sa akin. Nanlilisik ang mata niya pero kung titignan
akala mo napakaamong pusa.

"May nag-- "

"Im with her. " napatanga ako nang biglang sumabat si Harrison. Marahan ko siyang siniko pero
hindi siya natinag. "Masama ang pakiramdam niya kaya kailangan nasa tabi niya ako palagi. Ako
muna ang papalit sa pwesto niya, just let her rest. "

Napalunok si Cyrus at kulang na lamang ay maglaway na siya sa harap namin. Ang gwapo kasi ni
Harrison sino bang hindi magkakainteres sa lalaking ito?

"Really? " tanong ni Cyrus at kinagat pa nito ang pang-ibabang labi!

Tumango lamang si Harrison at agad na kinuha ang kamay ko papasok sa shop. Tumingin ako sa
kanya at nakitang seryoso talaga siya sa gagawing ito. Napangiti ako kahit papaano.

"Are you sure? Kaya ko naman.. "

"Wala akong gagawin maghapon, Fern. Tutal sabay din naman tayong manonood mamaya ng
play kaya mas mabuting dito muna ako. "

"Harrison, alam mong hindi mo kailangan gawin ito. Hindi naman ako mamamatay eh. Atsaka
hindi mo ba napapansin? " tumingin ako sa paligid. Lahat sila nakatingin sa aming lahat.

"Anong hindi napapansin? "

Tinitigan ko ang kanya mata. Hindi ba niya talaga napapansin na halos pagbulungan na kami ng
mga tao? Na mukhang pinaglalaruan ko ang dalawang lalaki sa Hellingstar at mas malala pa ay
dalawang naglalakihang lalaki na may malaking ambag sa paaralang ito. Pero bakit ko ba iisipin
ang sasabihin nila? Alam ko naman sa sarili kong hindi 'yon totoo.

Ngumiti na lamang ako sa kanya at umiling "Wala. " anas ko bago siya talikuran. Akmang isusuot
ko na ang apron nang agawin niya ito sa akin.

"I want you to rest.. " mariin niyang sabi sa akin. "Gusto mo pa bang buhatin kita papaupo sa
upuang iyon? "

Napaatras ako nang isang hakbang nang sabihin niya ito sa akin. Sa huli ay nakita ko na lang ang
sarili kong nakaupo sa isang table habang pinapanood siyang kumuha ng order ng ilang tao.
Malaki din pala ang naitutulong niya dahil mas lalong dumadami ang customer namin.

Naeengayo ang mga tao lalo na't isang Harrison ang magsisilbi sa kanya. I pouted. Bakit kahit
saang anggulo ay cute at gwapo pa rin siya?

"One cappucino, please. " malambing na sabi nung babae na kasalukuyan ngayong kinukuhanan
ni Harrison ng order.

Napatingin ako kay Harrison. Mukhang wala lamang ito sa kanya. Mukha pa ngang wala siyang
narinig na lambing sa tinig ng babae.

"Coming.. " aniya bago lisanin ang table ng babae. Nakita ko ang paghabol ng tingin ng babae kay
Harrison. A smile formed on my lips.

"Manhid.. " I murmured. Nagitla na lamang ako nang makita siya sa harapan ko. Nilapag niya ang
isang baso ng ice tea. Napakunot ang noo. Wala naman sa menu namin ang ice tea ah?

"You look thirsty.. " aniya. Yumukod siya sa lamesa at mabilis niyang inilapit ang kanyang mukha
sa akin. Napatingin ako sa paligid. They were looking at us. I gulped before meeting his irresistible
eyes.

"Harrison.. " I placed my hand at his chest. "Nakatingin sila oh. "

"I don't care. " kinuha niya ang pisngi ko at laking gulat ko ng pisilin niya ito. "Hindi ako manhid. "
namilog ang mata ko sa sinabi niya. He heard me? He did?

"I..I.. Just. " I bit my lower lip. Napangiwi ako nang mas pisilin niya ang aking pisngi.

"Are you seducing me? "

"ANO?! " naitulak ko siya bigla at nagtagumpay ako na lumayo mula sa kanya. "A-anong
pinagsasabi mo diyan?! Hindi ah! "

Pinagpagan niya ang suot na damit at ngumiti lamang sa akin. Halos tumalon ang puso ko
papalabas nang masilayan ang ngiti niya.

"Nevermind.. " tumingin siya sa kanyang relo. "We need to go. Nagpaalam na rin ako kay Cyrus. I
think he's going to close the shop. "

"That's good. " nag-iwas ako ng tingin nang titigan niya ako. Kinuha ko ang aking bag at agad na
naglakad papalabas ng store. Narinig ko ang tunog ng sapatos niya mula sa aking likod. I gave
out a huge sighed.
Nakarating kami sa theatre centre ng school. Nasilaw ako sa sinag ng ilaw nang makapasok kami
sa loob. Binigay lamang namin iyong ticket sa counter. Akala ko simpleng ticket lamang ang binili
ni Harrison pero VIP rin pala.

Sabay naming tinahak ang daan patungo sa unahan. Maraming tao ang nasa loob. Halos lahat
gustong mapanood ang play. Naupo kami sa left side sa unahan. Harrison sat beside me. He took
off his coat and gave it to me. Napatingin ako sa kanya habang nilalagay niya ang kanyang coat
sa aking balikat.

"It's cold. " mahina niyang bulong sa akin.

"Pero okay lang naman ako.. "

Umiling siya sa akin at muling bumaling sa unahan.

Wala na akong nagawa. Tumahimik na lamang ako at kinalikot na lamang ang aking kuko. Ilang
beses nang sinabi sa speaker na 5 minutes na lamang at magrelax muna daw pero pakiramdam
ko isang oras na ang nakakalipas.

I looked around and I saw hundreds of students. May ilang may dalang foods at drinks. Ang iba
halos mga couple na.

"Bibili lamang ako ng pagkain. Anong gusto mo? " napatingin ako kay Harrison. He wasn't looking
at me. Nakatingin pa rin siya sa unahan.

"Ikaw ang bahala. Katulad na rin ng bibilhin mo kung maaari. "

"Okay. " nakatingin lamang ako sa kanya hanggang sa makalabas siya sa centre. Ano bang
ginawa ko? May nasabi ba akong masama? Napailing na lamang ako at muling binaling ang aking
isip sa kasalukuyan nang bigla may umupo sa aking tabi.

Nilingon ko ang taong tumabi sa akin at halos lumawa na ang lens ng mata ko mula sa
suspensory ligament nang makita ko ang taong nakaupo sa tabi ko.

"Zach?!
28. Favor..

"Zach?! "

"Finally found you.. " anas niya at komportable siyang naupo sa aking tabi. He even closed his
eyes at mas ikinabigla ko nang hawakan niya ang kamay ko na kasalukuyang nakapatong sa
upuan.

"Let go.. " mariin na bulong ko sa kanya. "We are just going to make a commotion here, Zach. So
let go of my hand before I could rip your head off and shit down your neck.. "

Ngunit hindi siya natinag, Sa halip ay mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakahawak sa aking
kamay. I wanted to cry. Nanghihina ako sa tuwing hinahawakan niya ako. Why, Zach? What am I
really to him?

"Zach, Please.. " I snapped at him. "If you're going to act like this, like nothing just happened, then
stop. "

"Paano ko yun gagawin Fern kung palagi na lang kitang nakikita?" malungkot na tanong niya sa
akin. Minulat niya ang kanyang mata at saglit ako nanigas sa aking kinatatayuan. I gasped and
winced in pain when I suddenly met his eyes. No, this is not Zach. He looked really horrible. I did
notice this lately at the parking lot but now, it's far worse.

Did I do this to him? No. He did. He chose this.

"How am I going to stop? Paano ako titigil kung alam kong kasama mo siya? Sinabi mo sa akin
Fern na mas magiging masaya ka sa kanya. Bakit hindi sa akin? I can also make you happy. I
can. "

"What do you want?" I growled angrily. Piniglan ko ang aking sarili na yakapin siya at tumakbo
papalayo dito kasama siya. Sa tingin ko hindi ko kayang malunok ang sarili kong laway kapag
ginawa ko ito. Parang niloko ko na rin ang sarili kong sistema.

"Give me a chance. " I looked at him with disbelief. "I can prove it. Kukuhanin kita. Just try me,
Fern. "

"Sa tingin mo ganoon na lamang iyon kadali? "

"I know.. " napayuko siya. Siguro dahil alam naman niya na hindi madaling tanggapin ang ginawa
niya. Dapat lamang niyang maramdaman ito. "But I want to be with you again. "

"Jusko Zach! Saan ka ba pinaglihi ng nanay mo?! " mabuti na lamang at walang nakakapansin sa
amin dito. "Saan ka nagmana ng katigasan ng ulo mo? "

Napayuko siyang muli. Im started to feel guilty. God. Bakit ganito? Sobrang sama ko na ba para
pahirapan siya ng ganito? Na kahit pagluhod at pag-iyak niya ako pa rin ang dahilan? Hindi ko
naman kailanman' ginustong makita siyang ganito. Akala ba nila masarap sa pakiramdam na
makitang umiiyak ang lalaking mahal mo sa iyong harap? I think it's the worst feeling in world.

"Zach, get up. " ngunit umiling lamang siya. "He's going to be here any minute now. "

This time, nagtaas siya ng ulo at tumingin sa akin. May galit na sa kanyang mata. And his eyes
were bloodshot. It's empty. Wala akong makapa na emosyon. He looks like dead. He was pale at
the same time. His natural pinkish lips have become too white.

"Wag mo akong tignan ng ganyan. " nag-iwas ako ng tingin ngunit bigla niyang kinulong ang aking
mukha sa kanyang maiinit na palad. I gasped for air. He shut his eyes and I saw him gulped.

"Fern, you never listen to me. Wala na ba talaga akong kwenta para sa'yo? Hindi mo na ba talaga
ako kailangan? " bulong niya sa gitna ng kanyang pag-iyak. He never cried like this before. He
never cried over a girl. "Sagutin mo naman ako dahil hindi ko na ito kaya. My life is already
wrecked how much more it can be? "

Hindi ako nagsalita. Pinatong niya ang kanyang noo sa aking noo at nagsimulang tumama ang
kanyang mainit na hininga sa aking pisngi. Ano nga ba , Fern? He's still the one I want to be with.
Pero iba na kasi ngayon.

Mabilis ko siyang itinulak papalayo sa akin. Napasandal ako sa mismong sandalan ng aking
upuan. He was still beside me ngunit hindi niya na ako muling hinawakan o kinausap.

"Prove it, Zach. " bulong ko sa kanya.

Saglit akong pumikit. At nang minulat ko ang aking mata nasa tabi ko na si Harrison. Palipat-lipat
ang tingin niya sa akin at kay Zach. Di nagtagal ay napailing na lamang ito at agad na binigay sa
akin ang pop corn at softdrinks niyang dala.

"What is he doing here? "

Napakislot ako nang maramdaman ang hininga ni Harrison malapit sa aking tenga. Nagtama ang
paningin namin at alam kong konting galaw ko na lamang ay lalapat na ang mga labi namin.
Napalunok ako at marahang lumayo sa kanya.
"I don't know... "

Tinitigan niya ang parehas kong mata bago idako sa kinauupuan ni Zach. I saw him clenched his
jaw and glared at Zach. I put my hand into his chest and breath heavily.

"No. Not here. Im fine. We're fine, Harrison. " pakiusap ko sa kanya.

"Im not yet doing anything, Fern. Why so nervous? " huminga siya na malalim bago muling
umayos ng upo at tumingin sa unahan. Nakita ko ang pagngiti niya. Hindi ngiting 'masaya' kundi
ngiting 'nakakaloko'

"Hindi naman ako kinakabahan ah. "

He just shrugged. Nagbukas ang kurtina hudyat na magsisimula na ang play. Dumilim ang paligid
at umilaw ang isang spot light na tumatama sa stage. Why do I feel so nervous around him? At
ngayong lalong madilim ang paligid ay mas lalo akong nakaramdam ng kaba. I know he's not
going to do anything but still, my heart keeps pounding really hard.

Unang lumabas ang pinakabida ng play. Ang title ng play ay Love and Hate. Nakita ko pa ang
pagngiwi ng dalawang lalaking katabi ko dahil sa title. I found it cute and catchy. Nagfocus na
lamang ako sa play.

Maganda naman ng kinalabasan. Ayaw nung babaeng bida dun sa lalaki dahil masyado itong
matapobre at arrogante. Samantalang, iyong lalaki hindi niya alam kung papaano kukuhanin ang
loob ng dalaga. Gusto niya iyong babae ngunit masyadong masama ang naging image ng lalaki
sa bidang babae. Pero nagpatuloy ang lalaki sa pagsuyo dito.

Naiinis ako dun sa bidang babae dahil nagpatuloy siya sa paglayo sa lalaki kahit may
nararamdaman naman talaga siya para dito. Bakit hindi na lamang siya umamin? Nakakainis.

Kinuha ko iyong tubig sa aking tabi para sana uminom nang iabot ito sa akin ni Zach. Napatingin
ako sa kanya at parang napaso ang aking mga mata at agad din akong nag-iwas. Ang bilis ng
tibok ng puso ko.

"Tigilan mo na ako, Javier! We can't..We can't be together. "

"Bakit? Paano? "

Naagaw muli nito ang aking pansin. Mabilis kong finocus ang aking isip sa play at nagtagumpay
naman ako.

"Because Im sick.. "

Rumehistro sa mukha ng bidang lalaki ang pagtataka. "What? Bakit hindi mo sinabi? Im taking you
home. "

"No! Im sick, Javier. Im sick. " lumuluhang sigaw ng bidang babae. "At pwede akong mamatay. "

Narinig ko ang singhapan sa buong paligid. Ewan ko ba, pero naiiyak ako. Why are girls so
emotional? Suminga ako sa panyong hawak ko.

"Are you crying? " Narinig kong bulong sa akin ni Harrison. Pinalo ko lamang siya sa kanyang
braso at muling pinanood ang play. "Im so tired of drama. " sarkastikong sabi nito at muling
umayos ng upo.

"A-are you crying?! " naagaw muli ng aking pansin ang balisang mukha ni Zach. Ngayon lang ba
niya ako nakitang umiiyak? Duh. Ilang beses na ba akong umiyak dahil sa kanya and now he was
hypervelenting in front of me.

"Your voice, Please. " Inirapan ko siya.

"Do you want me to stop the show? Fuck, you're crying, Fern. "

I gave him a look 'Are.You.Out.Of.Your.Mind' "Hindi nakakatuwa, Zach. " umirap ulit ako sa kanya
at muling bumaling sa unahan.

Ngayon mas lumayo ang babae sa lalaki. Sobrang emotional ng pangyayari. Ayoko talaga ng
ganito pero sobra akong nahook sa kwentong ito.

Sa part na napapagod na iyong lalaki ay lumabas na si Nikki. Sobrang bitchy ng scene niya. Halos
gusto ko nang ibato iyong hawak kong bote kay Nikki pero dahil alam kong play lamang ito ay
nagpigil ako. Haha. No, I wasn't joking. Binubuklat ng storyang ito ang galit ko para kay Zach.

"I saw him, Javier! She's leaving you! " napangiwi ako sa mala-bitchy na boses ni Nikki. Infairness,
gusto ko siyang sabunutan.

"She won't. She won't. " Javier cried.

Damn. Ang galing ng lalaking ito. Gwapo pa. Ang rinig ko ay napakasuplado nito sa school pero
isa daw ito sa pinakamagling na actor sa theatre club. Iyong bidang bababe transfer lamang pero
makikita ang galing nito sa pag-akto. Kwento lang ito sa akin ni Nikki.
"Wake up, Javier! If you wont... " hindi na natapos ni Nikki ang sasabihin nito nang lumabas mula
sa pintuan ang bidang babae. She was pale and fragile. She walked towards him and hugged him
tight.

"Javier, I can't take this anymore. I hate needles. Ayoko na sa hospital. "

"I thought.. you're leaving? " tumingin ang bidang lalaki kay Nikki. Nikki walked out, hopeless.
Gusto ko siyang yakapin dahil sa maganda niyang performance.

"Yes.. but I can't. Gusto nila akong ipagamot at mananatili ako ng ilang taon sa ibang bansa. I
want you to come with me. I want to be selfish.. until my last breathe. "

"You want me to..to come with you? Why? "

Fuck. Just kiss!

"Because I love you. "

"Damn. Are they going to kiss? " narinig kong bulong ni Harrison. Napangiti ako nang unti-unting
naglapit ang mukha ng dalawang bida until their lips met and the curtain finally fell.

I looked at Harrison who was covering his eyes. I stared at him as if he was crazy but then I
realized what he was doing, I laughed. Napakainosente naman niya para sa isang halik!

"Harrison, seriously? " natatawang wika ko sa kanya.

"I hate that part! " he said then, "Though I love it when Im the one who's kissing. "

"Kadiri ka! "

Napatingin ako sa pwesto ni Zach. He's not there. He just left? Nagusumot ang mukha ko at
parang biglang umikot ang aking tiyan. Calm down, Fern. Ito naman ang gusto mo diba? You want
him to leave you alone, right?

Pero bakit sobra akong nadisappoint nang makitang wala siya sa kanyang pwesto?

"Fern! " masaya akong niyakap ni Nikki na kasalukuyang nakasuot nang isang magandang dress
na umabot hanggang sa kanyang tuhod. Ang ganda niya talaga lalo na't nilapatan ng make-up
ang kanyang mala-anghel na mukha. Kinulot pa ang kanyang buhok na lalong nagpaganda dito.

"Ang galing mo. Sobra! Tapos yung role mo kuhang kuha mo. Hindi ka ba nahirapan? "
"Medyo. " tumawa ito. "Pero sobra kong mamimiss ang practice namin. Last ko na ito diba? "

Marahan akong tumango at hinaplos ang kanyang balikat. "It's okay. May mas magandang
mangyayari siguro kapag nakaalis na tayo dito sa Hellingstar. So wala ka bang nagustuhan sa
kanila- "

Tinakpan nito ang aking bibig at nakita ko ang pamumula ng mukha ni Nikki.

"Shhh. " mas lalong namula ang kanyang pisngi. "He's coming here. "

Napatingin ako sa aking likod at nakita ko iyong lalaking bida. Matangkad ito, maputi at singkit ang
parehong mata. Nangunguna ang napakagandang hugis ng panga nito. Ang labi nito ay
nakakainggit. Pero mapapansin ang pagiging masungit at pagiging tahimik nito. Ang lamig ng
dating.

"G-gavin! " tawag ni Nikki sa lalaki. Lumingin ito sa amin ngunit saglit lamang. Parang kinilala
lamang nito kami ngunit hindi ngumiti.

"Ang sungit naman. " bulong ko kay Nikki na ngayon ay nakatulala kay Gavin.

"Sana ngitian niya ako, kahit minsan lamang. " she murmured. "My baby rarely smiles. "

"Baby? "

"Tawag ko sa kanya. " nakangiting nilingon niya ako. "He's so cute and damn hot, right Fern? "

Napangiwi ako at marahan na lamang tumango. Talaga namang may taglay itong kagwapuhan
pero napakasungit at wala sa aking isip na bigyang pansin ang ganoong lalaki.

Ikinawit ni Nikki ang kanyang braso sa akin at sabay naming tinahak ang exit ng centre.
Napatingin ako sa paligid. Harrison was not there. Nakaalis na ito siguro. Nagkibit-balikat na
lamang ako at nagpatianod kay Nikki.

"Ang tagal na rin nating hindi nagkasama. Kamusta ang trabaho mo? "

Dinala kami ng parehas naming paa papunta sa ice cream parlor kung saan lagi naming
pinupuntahan ni Harrison. Paminsan naman dito ko gustong tumambay.

"Hindi na ako nagtatrabaho, Nikki. "

"What?! " napaawang ang kanyang labi. "I..I thought you're still working. Bakit hindi mo sinabi?
Nagresign ka ba dahil kay Zach? "
"No. No. Hindi dahil kay Zach. Wala akong pormal na pagreresign. And we broke up. "

Ngayon mas lumawak ang pagkakaawang ng kanyang labi. "Fern.. "

"Im fine. Nagdesisyon na ako, Nikki. Walang mangyayari kung ipagpapatuloy pa namin ito. "
kumuha ako ng isang kutsara ng ice cream at agad itong sinabo bago magpatuloy. "Siguro ay mas
maganda na ito para sa aming dalawa.. "

"But I know how much you love him. "

Ngumiti lamang ako sa kanya at pinagpatuloy na lamang ang pagkain ng Ice cream ko. Ano
namang sasabihin ko sa kanya? Na niloko ako ni Zach? Na nagkagusto siya sa teacher niya sa
cooking class?

"Bakit hindi mo tanggapin ang alok sayo ni Daddy? "

Napatigil ako sa pagkain at tumingin sa kanya na parang nababaliw na siya.

"Para bantayan ka? Nikki, alam ko kung gaano mo kagusto ang magkaroon ng freedom at- "

"But you need to earn some money. At tutal naman hindi mo ako isusumbong kay Daddy kung
sakali diba? We're friends, right? "

"Alam ko pero.. "

"I'll tell dad. "

Nagtama ang paningin naming dalawa. Ngumiti lamang ako ng tipid sa kanya at hindi na muling
nagpatalo. So I'll work for Nikki. Tutal kailangan ko rin naman talaga ng sariling pera para sa mga
gastusin ko sa apartment .

Sa tingin ko kailangan ko ng masanay na walang Zach sa paligid. I need to remove everything

about Zach. Sa tingin ko rin kailangan kong sanayin ang sarili ko na maging independent sa lahat,
now that we're done.

Nakita kong kinuha ni Nikki ang kanyang phone at alam kong tatawagan niya ang kanyang Daddy.
Pinagmasdan ko lamang si Nikki hanggang sa magsalita siya.

"Dad, tinatanggap na ni Fern ang favor na hinihingi mo. " ngumiti sa akin si Nikki. "Yes. She's
going to start tomorrow. "
29. Name..

"Are you willing to do this? My daughter, she's a brat. " napangiwi si Tito Seth sa kanyang sinabi
tungkol sa kanyang anak.
"I know tito. " natatawang nilingon ko si Nikki na ngayon ay nakasimangot ang mukha. "Pero alam
ko pong kakayanin ko ang pagiging brat ni Nikki. "
"So I think its final.. " He smiled thinly as he handed me a white letter-sized envelope. "It's your
first payment, Fern. I know you need it. "
"Pero Tito Seth.. "
"Tanggapin mo sana iyan, Fern. " ngumiti siya sa akin at kinuha ang kanyang coat mula sa swivel
chair nito. "I'll be going. Be a good girl, Nikki. Remember what - "
"I love you, Daddy. " hindi na pinatapos ni Nikki si Tito Seth na magsalita. "You should go. Baka
malate ka! "
Parehas na lamang kaming napatawa ni Tito. Sinarado niya ang pinto bago lisanin ang silid na ito.
Nagkatinginan kami ni Nikki at hindi nagtagal ay sabay kaming natawa.
"Nakita mo ba iyong mukha ni Daddy? "
"Mukha naman siyang masaya dahil may magbabantay na sa kanyang bunsong anak. " I teased.
"No, Hindi iyon! " ngumuso si Nikki at ikinatawa ko ito. "Matalino si Daddy at alam kong alam
niyang nasa side kita kaya kung sakaling may gawin akong- "
"I'll tell him immediately. "
"Fern! "
I laughed at her. She frowned at agad akong hinila papalabas sa silid na iyon. Dumaan pa kami sa
malaking picture frame ng pamilya niya. Napatigil ako kaya natigilan rin siya sa paghila sa akin.
"Kailan uuwi si Dominic? " tanong ko sa kanya.
Si Dominic ang kambal ni Nikki. Yes, Fraternal twin. Hindi sila magkamukha at magkaiba sila ng
mga hilig. Sobrang iba. Simula noong bata pa kami ni Nikki dinala na si Dominic sa ibang bansa
dahil kinuha ito ng lola nila.
"I don't know. Hindi namin napapagusapan iyon. " ngumiti lamang siya sa akin ng tipid. "Though I
really miss my twin. "
I just tapped her on the shoulder and said.. "Dominic, he feels the same way."
"No. I dont think so. I heard Mom and Dad talking last month and I heard that dominic is already
hating us. He's different from what my parents are telling me. "
Nabigla ako sa sinabi niya. Hindi ako makapaniwala. Sobrang close nilang dalawa noong bata pa
sila. Hindi ko akalain na magiiba ang pakikitungo ni Dominic sa kanyang kambal.
"Aubrey.. " bigkas ni Nikki sa pangalan ng kanyang nakakatandang kapatid. Si Ate Aubrey. "She'll
be back. That's what I heard last night. "
"Talaga? "
"Yes, nagtataka nga sina Mommy at Daddy kung bakit masyado daw si Ate Aubrey
nagmamadaling umuwi. "
"Hindi ka ba masaya? " puna ko sa kanya. Ngumiti lamang siya sa akin at agad ding nag-iwas ng
tingin.
"Oo naman pero kasi.. Uh. Gusto mong kumain? "
"Alam mong hindi ako tumatanggi sa pagkain. " mabilis na sagot ko sa kanya. Parehas kaming
napangiti at sabay sabing.. "Pizza? "
Dahil parehas kaming adik sa pizza, umorder kami at nagpadeliver. Mahilig si Nikki sa movies lalo
na sa romance at comedy. Minsan nga napapasobra na ang pagiging adik niya sa mga romance
movies dahil pati ata love life niya dito binabase. Gusto niya halos mga perpektong lalaki na wala
ata sa mundong ito.
"How about A werewolf Boy ng korean? "
Napangiwi ako. "Horror ba yan? "
"You know I hate horror movies since birth. " isinalang niya ang nasabing CD at ngumiti sa akin.
"Naiyak ako dito. Hindi ko lang alam sa'yo. Weird ka eh. "

"Ang sama mo! " hinagis ko sa kanya ang isang unan pero sumala ito. "Manood na tayo dahil
naglalaway na ako sa amoy ng pizza'ng ito! " aya ko sa kanya.

Umiiling na tumabi siya sa aking tabi at agad niyang pinundot ang play button. At first, sobrang
nakuha ng movie'ng ito ang atensyon ko. Ang cute nung bidang lalaki. Sabi sa akin ni Nikki
ultimate crush daw niya iyong bidang lalake sa korea.

Talagang inalagaan nung babae iyong lalaki. She cut his hair and she even taught this werewolf
boy how to deal with his food temptation. Hanggang sa mapalapit na sila sa isa't isa. Halos hindi
ko manguya ang aking pizza nang magtransform na siya into a werewolf. Napahiyaw pa si Nikki
with matching suntok sa ere.

"Damn. " Nikki mumured.

Nasa parteng nakakaiyak na kami. Geez. Pilit niyang ipinagtatabuyan iyong werewolf dahil
mapapahamak lamang ito kapag sumama siya dito. I think Korean movies have the saddest and
heart warming endings I have ever seen. And this is probably the worse movie I have seen. By
worse I mean saddest but I love it.

I tried to hold my tears when the werewolf boy said 'Kajima', it means 'dont go'. Geez. He tried to
speak eventhough he cant! Just for that girl. She's very lucky.

Iniwan nung babae iyong werewolf. Namuti na ang buhok nung babae at napakapagasawa na
siya sa ibang lugar. But him? He waited... and he waited for more than 40 years..

"Ang sakit sa puso! " wika ni Nikki nang matapos ang movie. Nakatingin lamang ako sa kanya at
ngumiti ng mapait. "Are you okay? "

"Im okay. " tumayo ako mula sa pagkakaupo at agad na dumiretso sa kusina para kumuha ng
tubig.

Nagsasalin ako ng tubig mula sa baso nang tumunog ang phone ko. Kinuha ko ito mula sa aking
bulsa at namilog ang mata ko nang makita ang pangalan ni Zach dito. What does he want from
me? After the play yesterday, hindi ko na muli siyang nakita.
I still have my doubts. Sasagutin ko ba o hindi? Paano kung importante ito? I shook my head.
Knowing Zach, he must be playing with me. I rejected it at agad na ininom ang isang basong
tubig.

Babalik na sana ako sa sala nang tumunog muli ang phone ko. Marahan kong tinampal ang aking
pisngi bago kuhanin ang aking phone. He's not going to stop.

"What do you want from me, Evangelista? " bungad ko sa kanya. I sighed when I heard him said..

"Are you free this saturday? "

Nangunot ang noo ko. "Iyan lang ba ang sasabihin mo sa akin? "

"Saturday, 5 pm. Susunduin kita sa apartment mo. "

Pabagsak kong pinatay ang aking phone. Mabilis kong inalis ang battery nito at agad itong nilayo
mula sa akin. Ang bilis ng tibok ng aking puso. Muli akong uminom ng tubig at nakadalawa akong
salin. I don't know why. Kung bakit ganito na lamang ka-abnormal ang puso ko.

"Fern? " anas ni Nikki mula sa sulok ng kusina. Tumingin ako sa kanya at namilog ang kanyang
mata nang maguna-unahan ang pagtulo ng aking luha.

Hindi na ako nagtaka nang mabilis niya akong niyakap. I cried on her shoulder while looking at my
phone. That stupid Zach Evangelista. He's making it more complicated.

"A-anong ginawa niya? May sinabi ba siya sayo? "

I sobbed and sobbed. "Wala pa siyang sinasabi na kahit anong makakasakit sa akin pero piling ko
ang sakit sakit na. Why am I so weak? Anong gagawin ko? " marahas kong pinahidan ang aking
luha. I gulped when she stared at my eyes with pity.

"Maybe this is stupid, Fern. Pero bakit hindi mo subukang makinig? "

"Hindi madaling gawin. Nasaktan ako. Sinaktan niya ako kaya gusto kong maramdaman niya rin
ang sakit na nararamdaman ko. He should suffer more than this. "

"You want revenge? That's it? " hindi makapaniwalang anas ni NIkki sa akin. Hinawakan niya ang
magkabila kong balikat at marahan itong yinugyog. "Paano kung mag-give up siya sayo?! Edi mas
lalong masakit?! "
Natigilan ako sa tanong niya. Ano nga bang mararamdaman ko? Anong gagawin ko? Iniisip ko pa
lang ang sakit na sa dibdib ko. What if he just give up on me?

"Isipin mong mabuti, Fern. Hindi si Zach ang lalaking kayang maghabol ng ilang taon, buwan,
araw. He's Zach. What if bitawan ka na lang niya bigla? "

"E-edi bitawan niya. " nag-iwas ako ng tingin. "Ano naman sa akin? Kawalan ko ba iyon? "

Napailing na lamang si Nikki sa aking sagot. Binitawan niya ang aking balikat at naglakad palayo
sa akin pero nilingon niya muli ako.

"Give him a chance. " aniya bago lisanin ang lugar na ito.

Nanatili akong tulala. Ilang minuto ang nakalipas bago ko napagdesisyonan na makinig kay Zach.
I know this is stupid pero hindi ko na kayang patakbuhin ang aking pride. Sabihin na nating
sinaktan niya ako pero mas lalo lamang ako masasaktan kung hindi ko siya papakinggan.

Muli kong binuhay ang aking phone at tinype ang isang mensahe para kay Zach.

'I'll wait for you. '

--

"You're late.. " nakasimangot na tumingin ako kay Zach.

Nagtaas siya ng ulo dahil nakayuko siya mula sa akin. Nagtama ang paningin niya. Ilang araw ba
siyang hindi natulog? Ang itim na ng ilalim ng kanyang mata. Mukhang ilang araw na rin siyang
hindi nagsha-shave. Still he looks so gorgeous.

"Sorry. Nakatulog kasi ako e. " paos ang kanyang tinig.

Naramdaman ko ang pagtalon ng aking puso nang marinig ang kanyang sinabi. Hindi ko ba alam
kung bakit ako umaaktong ganito. Dapat sinisigawan ko siya ngayon pero sa halip ay nakatingin
ako sa kanya na parang normal lamang.

"Sa tingin ko hindi ito ang tamang oras para makinig ako sayo Zach. You have to go home and
take a rest. You look really exhausted. "
Napangiwi siya sa aking sinabi. "No. We will talk now. "

"Are you sure? "

Now, that was really weird. Why am I so worried about his condition? Ugh. He's Zach, probably.
Pero bakit kahit gusto kong magalit sa kanya hindi ko na magawa? Maybe because Im tired.
Pagod na ako sa pakikipagtalo sa kanya.

He nodded and gave me a small smile. I opened the door widely. I told him to come in but he just
stood there staring at me.

"Fern, alam kong ayaw mo na papasukin ako sa apartment mo. Kaya ko namang magintay dito. "

"Ang arte mo. " umirap ako sa kanya. "Pinapapasok na nga kita ayaw mo pa? Then wait- "

"Im going in. " mabilis siyang nakapasok sa aking apartment. Napangiti ako nang marinig ang
malalim niyang pagbuntong hininga.

"Anong gusto mong inumin? " Tanong ko sa kanya ngunit nakatitig lamang siya sa akin. Naiilang
ako sa binibigay niyang tingin sa akin kaya tumalikod ako sa kanya at akmang maglalakad
papalayo nang hawakan niya ang wrist ko. I caught my breath.

"Just stay here. " pakiusap niya. "Ayoko ng tubig o kahit ano pang maiinom. Dito ka lang. "

Binitawan ko ang isang malalim na buntong hininga bago siya harapin. I saw him staring at me
and his eyes were full of emotions. What to do?

"Saan ba tayo pupunta mamaya? " naupo ako sa tapat ng upuan na kinauupuan niya. Kinagat ko
ang aking dila para iwasan ang masasakit na salita na maaaring lumabas mula sa aking bibig. I'll
feel guilty after this.

"Gusto kitang ipakilala sa pamilya ko. " Natigilan ako sa sinabi niya. "I'll prove to you, Fern.
Papatunayan kong ako lang. Hindi si Harrison at mas lalong hindi ibang lalaki. Ako lang. "

"Pero.. " hindi niya ako pinatapos magsalita.

"Hayaan mo ako. Whether you like it or not.. " He gulped. "I need you to come with me.
Papatunayan ko. "

"Zach, hindi ibig sabihin napakilala mo na ako sa pamilya mo, napatunayan mo na lahat. Ayokong
magsinungaling sa mga magulang mo. Anong sasabihin mo? Na isang couple tayo? And we're
doing good? All this time, alam mong hindi tama ito. Bagalan mo, Zach. I know we can make it if
we take it slow. " nag-iwas siya ng tingin. "So what's your plan? "

"I already told them. What should I do? I-cancel? No. They are expecting for you. "

Napaawang ang labi ko at napasandal sa mismong sandalan ng aking kinauupuan. I looked at the
ceiling. Ano pa nga bang magagawa ko?

Pumasok na ako mula sa kwarto at nagbihis. Im done with my hair. Naglagay lamang ako ng
konting powder at lip balm. Isang dress na umabot lamang sa aking tuhod ang aking suot. Kulay
gold ito at napapalibutan ng kumukinang na sequence. Unang beses ko pa lamang ito na
gagamitin.

Ayoko ko sanang gamitin ito dahil bigay pa ito sa akin ni Zach.

Lumabas ako mula sa kwarto at naabutan ko si Zach na palakad-lakad sa sala. Pabalik-balik

lamang siya na parang may malalim na iniisip. Natigalan lamang siya nang tumikhim ako. Dumako
ang mata niya sa akin.

"Let's go. "

Ewan ko kung bakit nakaramdam ako ng inis. Bakit hindi niya napansin itong damit?! O ang itsura
ko? Aish. Oo na. Nagpaganda talaga ako sa kanya at syempre sa magulang niya. Ano na lamang
ang sasabihin ng pamilya Evangelista kapag nakita akong nakasuot ng maong at shirt?

Ni-lock ko ang pintuan at sinuguradong walang naka-on na appliances. Sumunod ako kay Zach na
ngayon ay nakatayo sa isang hindi pamilyar na kotse. Nangunot ang noo ko nang buksan niya
ang pintuan nito.

"Bagong saskayan mo? " hindi makapaniwalang tinignan ko ang kotse sa aking harap. "Ilang
kotse ba ang meron sa inyo? "

"Dad's collection. " simpleng sagot niya. Ngumiti siya sa akin ng pilit. Mukhang may malalim
siyang iniisip. Hindi naman siya ganito kabalisa kanina. "Get in. "

Pinagbuksan niya ako ng pinto kaya agad akong pumasok sa mabango niyang kotse. Umikot siya
at sumakay din agad. Buong byahe kaming tahimik. Walang nagtangkang umimik. Ako? Tumingin
lamang ako sa bintana.

"Are you nervous? " nabasag ang nakakarinding katahimikan sa aming paligid nang tanungin niya
ako.
"Who would't be? Biglaan ito. "

Nabigla ako nang itigil niya ang kotse sa tapat ng Ice cream parlor na lagi naming binibilhan ng Ice
cream. Napatingin ako sa kanya. He just gave me a small smile bago lumabas ng kotse.

Pagbalik niya ay may dala na siyang Ice cream sa cone. Napaawang aking labi nang iaabot niya
ito sa akin.

"Wait.. " I heard him sighed before closing his eyes. Nagtatakang tumingin ako sa kanya. "Sana
pagkinain niya ito hindi na siya kabahan. I dont want her to feel nervous beside me.. " bulong niya
sa tapat ng Ice cream. "Please remind her that I love her. No matter what happens..I love her. "

I bit my lower lips. I swallowed hard to stop my tears from falling. Hindi ako pwedeng maiyak sa
harap niya.

"Zach.. "

"Here. Eat this. " inabot niya sa akin ang ice cream. For a split second I stared at him. Kinuha ko
ang Ice cream kahit nanginginig ang kamay ko kaya't nabigla na lamang ako nang pagsaklupin
niya ang kanyang dalawang palad sa palibot ng aking kamay.

"If you really love me.. " mahinang bulong ko kahit gustong gusto ko nang bawiin ang aking sinabi
pero kailangan ko itong tapusin. "Stay with me. Hold my hand. "

Marahan siyang tumango bago ilapit ang mukha mula sa akin. Akala ko hahalikan niya ako pero
tumalon ang aking dibdib nang yakapin niya ako ng mahigpit.

"After this, I'll tell you everything. Kung gusto mo akong iwanan pagkatapos nito, hahayaan na
kita. Just don't forget my name. Kalimutan mo ng lahat wag lang ang pangalan ko. "
30. Moonlight..

Nakarating kami sa bahay, pero mukha itong mansyon at isang castle ng mga Evangelista.
Halatang napakahigpit ng seguridad dito. Ang gate ay yari sa nagtataasang bakal. May dalawang
guard na nakabantay dito. Pinagbuksan kami nito ng gate at walang atubiling pinark ni Zach ang
kanyang kotse.
Ngunit mas lalo akong namangha nang makita ang garden sa loob nito. Parang nakarating ako sa
garden ng mga diwata. It was magical. Iyong fountain sa pinakagitna ay napakaganda. Ang
bermuda grass na bumabalot sa lupa nito ay parang kay sarap apakan.
"You like it? " ani ni Zach mula sa aking likod.
"An ganda dito. " bulong ko. Naramdaman ko ang kakaibang presensya niya mula sa aking likod.
"Kapag nagpakasal tayo, gusto kong ikaw ang magdedesign ng garden natin. " tumigil ang
pagtibok ng aking puso. Pinikit ko saglit ang aking mata. "But I think it's too impossible to happen.
"
Nahigit ko ang aking hininga. Gusto kong tumiklop nang marinig ang panghihinayang sa boses
niya. It can be, Zach. I'll be listening to you now. Alam kong masakit pa rin ang ginawa niya sa
akin pero nagising ako. What if he give up on me? Mas hindi ko kaya itong lunukin. I'd rather die.
"You're here. " narinig ko ang isang matinis na tinig mula sa aking likod.
Nilingon namin itong parehas at bumungad sa aking paningin ang isang babaeng nakasuot ng
isang simpleng white dress. Nangunot ang noo ko.
"Mom.. " mahinang sambit ni Zach. Mas lalong nangunot ang noo ko. Malayong malayo ang
mukha nito sa mga news paper. Kung maganda ito sa mga newspaper at TV ay mas maganda ito
sa personal. Simple ngunit nangingibabaw ang mala-anghel na itsura nito.
"Mabuti naman at nakarating ka. Niluto ko ang mga putaheng gusto mo. " wika nito sa isang
masayang tinig. Dumako ang tingin niya sa akin. "She's your girlfriend? "
Kinakabahang tumingin ako kay Zach. Nilingon niya din ako at ngumiti.
"No. " mabilis niyang sagot. Feeling ko tindyakan ako ng isang kabayo sa aking dibdib. No? God.
Gusto kong i-massacre ang mukha niya ngayon.
"Oh. " ngumiti siya sa akin. Ang ganda talaga ng mommy ni Zach lalo na't lumilitaw ang maputi
niyang ngipin. "Im Savanna. Zach's mother. You are? "
"F-fern po. " nilahad ko ang aking kamay na masaya niyang tinanggap.
"I like you. " she giggled. "Ang ganda mo naman. " kinuha niya ang kamay ko at iginaya papasok
sa bahay.
Nilingon ko si Zach na nakangiting nakatingin sa aming dalawa. Kitang kita ko ang pagkinang ng
kanyang mata. Masaya ba siya? I hope so. I'll be doing everything to make him happy. Hindi ko
nga lang alam kung bakit sinabing hindi kaming dalawa. Right. You just broke up with him, Fern
right? Ugh.
"Matagal mo na bang kakilala si Zach? Hindi pa kasi siya nagpapakilala sa amin ng mga kaibigan
niya. "
Hindi na ako nabigla sa narinig ko. "Opo. Medyo matagal ko na siyang kilala. "
"Really? Gusto mo ba ang anak ko? "
"Mom! Stop! " sigaw ni Zach mula sa sala. Lumapit siya sa amin at marahan niya akong nilagay sa
kanyang likod at hinarap ang Mommy niya. "Stop asking her about me. Hindi ko nagugustuhan
ang pagusapan ako. Lalo na't nandito ako. "
"Okay. " nakakalokong ngiti ang binitawan ng kanyang Mommy.
Ramdam ko ang hiya ni Zach lalo na't hindi siya makatingin sa akin nung mga oras na iyon.
Bumukas ang pinto at bumungad naman sa aking mata ang isang kilalang business man. I know
him. Sino ba'ng hindi? Kilalang kilala ito.
"Paul! " nagmamadaling tumakbo si Tita Savanna papalapit sa gwapong nilalang at mabilis na
yumakap sa leeg nito. Akala ko magki-kiss sila pero hinalikan lamang ng lalaki si Tita Savanna sa
noo. Nakaramdam ako ng hili sa nakita ko. Mukhang mga dalaga at binata lamang ang magulang
ni Zach.

"I missed you. Ang pasalubong ko? " tinig bata na wika ni Tita Savanna.

Natawa ang Daddy ni Zach. "Hindi mo na kailangan ng ibang pasalubong. You only need me "

Namula ang dalawang pisngi ni Tita Savanna. They look so perfect and.. adorable. Nakakahili
iyong pinapakita nilang saya sa kanilang mata.

"Dad.. " anas ni Zach na kasalukuyang nasa likod ko na pala. "May bisita ako. Go to your room. "
he groaned and snaked his arm around my waist. Awtomatikong nanlaki ang mata ko nang
marahan niya itong pisilin.

Napaawang ang labi ni Tita Savanna habang ang Daddy ni Zach ay nakatingin lamang sa aming
dalawa. Walang ekspresyon ang kanyang mukha. Nakatingin lamang siya sa amin na parang may
malaki kaming kasalanan. Meron ba? Meron nga..Siguro?

Isang mahabang katahimikan ang nanaig sa aming lahat. I gulped and gulped. God. Maganda ba
itong ideya? Ang lundag ng puso ko halos umabot hanggang langit. Tama nga ba ito?

"Why didn't he tell me he has a girlfriend? " bulong ng Daddy ni Zach sa taynga ng asawa. Unti
unting nabuo ang isang ngiti sa labi nito. "Im Paul. Daddy ni Zach. Nasurprise lang ako kaya hindi
ako nakaimik agad. " inakbayan nito ang asawa na kasalukuyang natatawa sa itsura naming
dalawa.

"Dad, she's not my girlfriend. "

Nawala ang ngiti sa labi nito. "What do you mean, son? "

"I'm sill trying to get her back. I dont want to rush things. " napangiwi ako sa sinabi niya. "We've
been dating before but.. Ugh. Why am I even explaining this to you? "
Tito Paul shrugged. "It's your personal decision. " sabi nito gamit ang seryosong boses.

Pagkatapos ay nagtungo na kami sa kusina para kumain. Ang sarap ng mga pagkain. Si Tita
Savanna talagang nilalabas niya lahat ng pagkain sa kanilang ref. Mahilig pala talaga siyang
magluto. She even baked me some cookies!

"Oh. Kain lang kayo ng kain ha? " umupo ito sa tabi ng asawa. "Paul, I'll tell you something later. "
masayang wika niya.

Tahimik lamang kumakain si Zach sa aking tabi. Muli ko siyang sinulyapan at nakita kong
nakafocus lamang ang kanyang mata sa pagkain. Hinawakan ko ang kamay niyang nasa kanyang
hita.

"Okay ka lang ba? " bulong ko sa kanya.

He smiled at me. "Who wouldn't be? You're here with me, with my family. "

Ngumiti ako sa kanya at mas lalo pang hinigpitan ang pagkakahawak sa kanyang kamay. "May
sasabihin din ako sayo. "

"Now? "

"Later. "

After eating, Tita Savanna told us to wait at the sala. May sasabihin daw siya sa amin na
mahalaga. Naupo ako sa tabi ni Zach habang si Tito Paul ay nasa tapat namin. May binabasa ito
sa kanyang phone.

"Honey. " wika ni Tita Savanna nang makabalik siya sa sala. "I have to tell you something really
important. "

"Honey, kinakabahan ako sa tono ng boses mo. Are you leaving? " nag-aalalang tanong ni Tito
Paul. They are so sweet!

"No..No. " She shook her head. "I-Im pregnant. Four weeks. "

Natahimik kaming lahat. I know, sino bang hindi mabibigla sa sinabi ni Tita Savanna. I can see in
her eyes how happy she is. Naluluhang nilabas niya ang isang PT. She held her tummy and
smiled at us.
"Zach... " tumingin siya kay Zach na ngayon ay nakatunganga lang din.

"Honey. " anas ni Tito Paul at agad na niyakap ang asawa. Im so happy for them. Tita Savanna
cried for the whole time.

Nilingon ko si Zach na ngayon ay hindi maipaliwanag ang mukha. Tumingin siya sa akin.

"You can hug me. " sabi ko sa kanya.

Tumitig muna siya sa akin bago ako higitin papunta sa kanyang mga braso. Sinandal ko ang aking
mukha sa kanyang dibdib. Hinaplos niya ang aking ulo at narinig ko ang pintig ng kanyang puso.

"God. Magkakapatid na ako, Fern. Did you hear that? " anas niya malapit sa aking taynga.
Tumango ako at napangiti ako sa nakikita kong masayang Zach.

Nagpaalam na kami kina Tita at Tito. Masaya naming tinungo ang kanyang kotse. Hawak
niya ang aking kamay na parang dati lamang. Para akong nasa ulap. Ang saya sa pakiramdam na
hawak ni Zach ang aking kamay.

"May sasabihin ka sa akin? " tanong niya bago i-start ang engine ng kotse. Lumabas kami sa
mansyon ng Evangelista.

"Later. " natatawang sabi ko sa kanya. "Dalhin mo ako sa isang lugar na gusto mo. Sasabihin ko
sayo. "

"But it's getting late. "

"Ano naman? Just go. "

He sighed at mabilis na pinaandar ang kotse. Nakarating kami sa tapat ng isang tagong lugar.
Maaaring gubat na ito dahil may mga puno din sa paligid. Wala ring halos bahay na makikita.
Lumabas ako mula sa kotse at sumandal sa unahan ng kanyang kotse.

Habang siya ay dumiretso sa likod ng kotse at kinuha ang isang blanket. He then walked towards
me and sat beside me. Binalot niya sa aking katawan ang isang mainit na blanket. Nagtama ang
paningin namin nang lingunin ko siya.
"I should bought some coffee. " aniya.

"Im fine. " suminghot ako at pinagsaklop ang aking palad. "Come here. "

Lumapit siya sa akin. Ipinatong ko ang kalahating parte ng blanket sa kanyang balikat. Mukhang
nabigla siya sa ginawa ko.

"Hindi magandang ako lamang ang may blanket. Baka magkasakit ka. " sabi ko sa kanya
pagkatapos ayusin ang blanket sa kanyang balikat.

Narinig ko ang pagtawa niya. Ang gwapo talaga ng tawa niya. Mas lalong nabanat ang manipis
niyang labi. Idagdag pa ang pamumula nito dahil sa lamig na bumabalot sa aming dalawa.

"Zach? " tawag ko sa kanya. Tumingin ako sa buwan na ngayon ay maliwanag. "Minahal mo ba
talaga ako? Did you really love me? "

Ramdam ko ang titig niya sa akin na halos tumagos sa aking buto. "Hindi mo alam kung gaano
katagal kong hinintay na itanong mo iyan sa akin. " mabilis niyang sagot sa ilalim ng kanyang
mahinang tinig. "Mamahalin kita habambuhay. I will never stop loving you, choosing you and
holding on to you because if I did it only means Im done with my purpose in this world. You're my
only purpose why Im living, Fern. "

Nag-init ang paligid ng aking mata. I've been waiting for that too. God. I can die now.

"Wala na akong pakialam kung totoo nga na niloko mo ako. Wala na rin akong pakialam kung
nawala ang pagmamahal mo sa akin noong nasa ibang bansa ka. Magpapakatanga ako para
sayo. Hindi ko na kaya, Zach. Ngayon sambutin mo naman ako.

"Just don't leave me, Okay? Tama na ang ilang linggo o araw na pagkakahiwalay natin. Hindi
madaling bitawan lahat. Sinubukan ko pero kasi, parang pinapatay lang ako sa sakit. I'd rather be
with you than letting you go. Ayokong magsisisi na hindi kita pinaglaban. "

Halos hindi ako makahinga pagkatapos kong sabihin iyon lahat sa kanya. Oo. Gusto kong
magkaayos kaming dalawa. Napagtanto ko na, bakit hindi ko siya bigyan ng second chance?
Tutal naman lahat ng tao dapat bigyan ng pagkakataon na patunayan ang kanilang sarili at gusto
kong patunayan ni Zach kung gaano niya ako kamahal.

"Don't cry.. " anas niya at marahang pinahidan ang luhang namumuo sa aking mata. "Dont cry,
Fern. " garalgal na sabi niya at mabilis akong niyakap.

"Ako lang diba? Ako lang? "

Binaon niya ang kanyang mukha sa aking leeg. "Ikaw lang. "

Lumayo ako sa kanya at tumingin sa malalalim niyang mata. "I've been dreaming for you to kiss
me under the moonlight. "

He grinned. He brushes a strand of my hair behind my ear, leaning in to press his lips to my
forehead. I shut my eyes and feel his soft lips brushed against my temple.

"Hindi sa noo ko. " I pouted.

"Just wait. " he whispered gamit ang kanyang nakakakit na boses. "I want us to cherish this
moment. I've been waiting for that, too. "

I giggled and waited for his lips. Hinalikan niya ang noo ko, pababa sa aking mata then sa aking
ilong. Dumaan pa ito sa aking magkabilang pisngi hanggang sa bumaba ang kanyang labi. Akala
ko hahalikan na niya ako sa labi nang halikan niya ang leeg ko.

I moaned when I suddenly felt him biting my neck and it felt really good, and then he started
realizing that it turned me on easily so he aggressively kissed and bite my neck

"Z-zach. " napakapit ako sa kanyang damit. Narinig ko ang impit niyang pagtawa.

Sasawayin ko sana siya nang ikulong niya ang aking mukha sa kanyang mainit na palad. He
stared at me and then he said..

"I love you. Nothing and nobody, not even time, will change that. "

Habang buhay ko itong tatandaan. I wont forget how Zach kissed me under the moonlight.
31. Beast..

After what happened between me and Zach, I decided to call Harrison to meet me in Starbucks.
Pakiramdam ko kasi sasabog na ako sa saya kapag hindi ko ito nailabas at dahil malapit sa akin si
Harrison, I think he needs to know.

"Caramel Frappuccino. " I ordered at akmang ibibigay ko na ang bayad nang pigilan niya ako.

"Make it two. " singit naman ni Harrison. "Maiinsulto ako kapag ikaw ang nagbayad, so let me. "
ngumiti lamang siya sa akin at kinuha na ang inorder namin.

Naupo kaming dalawa sa table sa labas. Mas maganda kasi ang ambience doon tutal mahangin.
Tahimik akong uminom habang hawak hawak niya ang kanyang phone at parang may kinakalikot
doon.

"Why did you call me? " aniya habang itinatago ang kanyang phone matapos gamitin ito.

Napaayos ako ng upo at ngumiti sa kanya. "Diba lahat naman ng tao kailangan nating pagbigyan
ng pangalawang pagkakataon? "

He just shrugged. "Para sa akin depende. " napawi ang ngiti ko. "Depende kasi kung talaga
masakit ang ginawa niya sa akin at hindi ko matanggap, iiwas na lang ako. Time heals all wounds.
Sometimes, you don't have to give another chance. Just let everything go and move on. Kung
nadala ka na talaga, eh. "

Napalunok ako sa sinabi niya. Did I get it wrong? Hindi dahil pinagsisisihan kong binigyan ko ng
pagkakataon si Zach pero bakit hindi ko naisip ang oras? Bakit hindi ko naisip na kaya namin itong
ayusin sa pamamagitan ng mabagal na paraan?

"Bakit mo naitanong? Bumalik ka na ba sa kanya? Pinatawad mo na siya? " tanong niya sa akin.
Napatingin ako sa inumin niyang hindi man lang niya ginalaw. I dont know why am I being like
this. Ano Fern?! Bakit parang umuurong ang dila mo?

"O-Oo. " anas ko at sinalubong ang kanyang mata.

"Kung iyan ang gusto mo wala akong magagawa. Still you can lean on me. " He held my hand and
smiled at me.

Hindi ko alam kung bakit parang nakuryente ako sa sinabi niya at sa kamay niya. Why is he acting
like this? Teka nga Fern. Why is your heart acting like this?!

"H-harrison. " hinila ko ang aking kamay mula sa kanya at huminga ng malalim. Nakalimutan ko
na atang huminga. Nakalimutan ko nga ba talaga? O makapigil hininga talaga ang mga matang
nakatitig sa akin? Harrison's eyes were so deep.

Napatalon ako sa gulat nang tumunog ang phone ko. It was Zach. Saglit kong sinulyapan si
Harrison na nakatingin lamang sa akin. Parang bigla akong nagalinlangan na sagutin ito dahil sa
kakaibang titig niya.

"Do you want me to answer it? " aniya.

"Hindi! Wag na. Ako na. " mabilis kong sagot sa kanya at sinagot ang tawag ni Zach.

"Z-zach? " mas lalong lumalim ang titig sa akin ni Harrison. Mabuti na lamang at nakaupo ako
dahil nanghihina ang tuhod ko sa ginagawa niya.

"Where are you? "

"Ako? S-sa starbucks? "

"Bakit mukhang hindi ka pa sigurado? " Narinig ko ang ilang ingay sa kabilang linya. "Susunduin
kita. "

"Ha?! Bakit? "

"Why are you shouting, Fern? May problema ba? "

"W-wala naman. " huminga ako ng malalim at nagiwas ng tingin kay Harrison. I heard him giggle a
little. "Sige. Hihintayin kita dito. "

He ended the call. Inayos ko ang aking gamit ng hindi nagtatama ang paningin naming dalawa ni
Harrison. Narinig ko ang pagtikhim niya habang tumatayo kasabay ko.

"Susunduin ako ni Zach. Mauuna ka na ba? " pinilit kong hindi tumingin sa kanya. Nagkalkal ako
sa bag ko kahit wala naman akong kinukuha dito para lamang makagawa ng excuse.

"Sasamahan na kitang hintayin ang boyfriend mo. " hindi ako bingi para hindi marinig ang mariin
niyang magkakasabi sa parteng 'Boyfriend' .

Nabigla ako nang hawakan niya ang baba ko at itaas ito dahilan para magtama ang paningin
namin.
"Bakit mo pilit iniiwasan ang mga mata ko, Fern? " anas niya malapit sa aking mukha. I shut my
eyes.

"Dahil naweweirdohan na ako sayo, Harrison. Bakit ka tumitingin sa akin ng ganyan? Iyan! " turo
ko sa malalim niyang mga mata. Natawa siya nang ngumuso ako. Ginulo niya ang buhok ko at
marahang binitiwan ang aking baba.

"Iyan lang ba ang dahilan? "

"Lang?! "

"Oo. " lumabas ang mapuputi niyang ngipin ng tumawa siya sa akin. "Pag nanyan ka kasi,
bumabagal ang ikot ng mundo ko. Hindi kita dapat ginugusto pero natutukso ako. " wika niya
gamit ang nakatawa niyang mata.

"A-ano? "

"Narinig mo naman ako di'ba? " huminga siya ng malalim bago ako tumalikod sa akin. "Nandito na
ang sundo mo. Bye, Fern. "

Nanatili akong nakatunganga habang naririnig ko ang yabag ng sapatos ni Zach mula sa aking
likod. Pumunta siya sa aking harapan at nilingon ang katawan ni Harrison na naglalakad palayo.

"You're with him? " tumingin lamang ako sa kanya at marahang tumango. Nakita ko ang pagpipigil
sa mata niya na tanungin ako. "Okay.. " he sighed before holding my hand.

Iginaya niya ako papunta sa kanyang kotse at agad akong pinagbuksan ng pinto. Nang
makasakay siya ay agad niya itong pinaandar papunta sa kanyang bahay. Pinapanood ko lamang
sa labas ng bintana ang mga sasakyan. Sinasaulo ang mga plaka ng ibang sasakyan kahit
nakakalimutan ko rin ang mga ito.

Bakit sinabi sa akin ni Harrison ang mga ganoong bagay? Anong gusto niyang iparating?

"Fern? "

Sumulyap ako sa kanya at tipid na ngumiti. "Sorry.. May iniisip lamang ako. " natutop ko ang aking
bibig. Nabigla ko nang hampasin niya ang manibela na parang may nagawa itong kasalanan sa
kanya.

"Wag mong sabihing si Harrison ang iniisip mo?! Kanina pa akong nagtitimpi na tanungin ka kung
bakit kasama mo ang lalaking iyon. Bakit mo ba siya kasama ha? " biglaang sigaw niya sa akin.
Sinamaan ko siya ng tingin. "Eh! Wag mong sabihin na nagseselos ka na naman? "

Tinigil niya ang sasakyan sa tabing kalsada at hinarap ako. "Oo na!" napaurong ako nang nilapit
niya bigla ang kanyang mukha sa akin. "Nagseselos ako, and I can't do anything about it. Kaya
kung ako sayo ay titigilan ko na ang pag-iisip tungkol sa lalaking 'yon! "

Namilog ang mata ko nang sumigaw siya. Hinampas ko ang braso niya at agad na tinuktukan ang
kanyang noo. "Wag kang sumigaw! Rinig ko naman ah! "

He smirked. "Mas mabuti na ang mas malinaw. " he tapped my head. "I love you. I love you so so
so much, Fern! " nabigla ako nang yinakap niya ako ng mahigpit. I just giggled at sinuklian ang
kanyang yakap.

"Bakit parang ang saya saya mo? " tanong ko sa kanya sa gitna ng aming mahigpit na yakapan.

Ngayon tumahimik siya at binaon niya ang kanyang mukha sa aking leeg. Mas lalong humigpit
ang kanyang yakap sa akin.

"Basta. I'll show something. " bulong niya bago ako bitawan at muling magdrive.

Tumigil kami sa tapat ng bahay niya. Madilim at wala ni isang ilaw na nakabuhay. Tumingin ako
kay Zach na malawak ang ngiti sa mukha. Napangiti na rin ako dahil alam kong masaya ang
boyfriend ko. Parang hinaplos ang aking puso nang maisip ko ang salitang 'Boyfriend'. He's mine.
Akin. Kung baga sa lata ng sardinas, sikip na kaming dalawa at wala ng pwedeng sumingit pa.

"Anong meron? " tanong ko sa kanya nang hilahin niya ako papalabas ng kotse. Madilim ang
buong paligid kaya hindi ko makita ang dinadaanan naming dalawa. Mahigpit lamang ang
pagkakahawak niya sa aking kamay kaya hindi ako nadadapa o natatapilok.

"Sshh. " natahimik ako nang tumigil kami sa isang madilim na lugar. Tumingin ako sa paligid
ngunit wala akong maanig na kahit anong ilaw.

Magtatanong pa sana ako nang yakapin niya ako bigla mula sa aking likod. Hindi ko maipaliwanag
ang nararamdaman ko. Safe because his arms were wrapped around my waist. His head was
leaning on my shoulder and Im really liking him being like this.

"Gusto kong ipakita ito sa'yo noon nang sabihin mo sa akin na patunayan ko. Gustong gusto ko na
ang tanging paraan na lamang ay hilahin ka pero hindi ko gustong pilitin ka. " mas lalong humigpit
ang pagkakabalot ng kanyang kamay sa aking baywang. Bumigat ang aking mata hudyat na may
luhang nagbabantang tumulo.

"Natatakot ako na sumuko dahil alam kong hindi ko kayang makita ka na may kasamang iba. " He
inhaled. "Alam kong hindi bagay sa akin ang magbitaw ng mga salitang magpapakilig sayo. Pero
gusto kong subukan nang makita man' lang kita kinikilig dahil sa akin. "

I shivered. Kung alam mo lang Zach kung gaano ako kinikilig sa tuwing may sasabihin ka sa akin.
Sa tuwing niyayakap mo ako.

"Sana magustuhan mo. " he whispered. Pinitik niya ang kanyang kamay sa ere at agad na umilaw
ang iba't ibang neon lights. It was really beautiful. Puno nang roses sa sahig samantalang ang
dingding ay puno ng litrato naming dalawa.

"Where did you got those pictures? " naiiyak na hinaplos ko ang iba't ibang mukha ko na nakakapit
sa wall. Mas marami ang stolen shots. Pinakawalan niya ako mula sa kanyang yakap at naglakad
ako papunta sa ibang parte pa ng wall kung saan nandodoon ang mga pictures naming dalawa.

"Nagsimula akong kumuha ng litrato mo nang makipaghiwalay sa akin. Kahit hindi ako makalapit
sa iyo, pakiramdam ko nasa tabi lang kita. Im watching you everyday, Fern. "

"Ang creepy ha.. " Umiiyak na tumingin ako sa kanya. "Zach. Sino ka ba ha? Hindi ikaw ang Zach
na nakilala ko! Wala iyong sweet bones sa katawan! That stupid monster! " Para akong baliw na
sumisigaw habang umiiyak at tumatawa.

He chuckled. Nakatingin lamang siya sa akin at kita ko ang pamumula ng kanyang pisngi. I just
instantly bursted into tears when I saw him smiled at me. Now I know that God had sent him for
me. He ended up sending me a wonderful man.

"Nagustuhan mo ba? "

"Of course! " muli kong tinignan ang iba't ibang litrato sa wall. "Bakit kakaunti lamang ang pictures
nating dalawa? " I pouted.

"Alam mo kung gaano ko kaayaw ang makuhanan ng litrato. Ang tatlong litrato na iyan ay ang
tanda ng pagpilit mo sa akin. You even threatened me. "

"Because you are such a beast! " nangunot ang noo niya.

"Anong sabi mo? "

"Beast.. " I giggled. Lumapit siya sa akin at hinuli ang aking mga braso. Nabigla ko nang tapikin
niya ang likod ng tuhod ko dahilan para mapaupo ako sa carpeted na sahig. He chuckled when he
saw my face. "What- "

Tinulak niya ang balikat ko at bumagsak ako sa sahig. Mabilis siyang nakapatong sa akin. He
grinned and stared at me. Hinawi niya ang buhok ko at agad na hinalikan ang tungki ng aking
ilong. Mabilis ang tibok ng aking puso nang bumaba ang tingin niya sa aking labi.

"Gusto mo bang makita kung gaano ako ka-beast? " he said and I blushed. " Just watch I'm going
to make you my wife after showing you the real beast. " I giggled a little. He smiled at me and
claimed my lips. Im excited.
32. Dasal..

"Zach, malalate na tayo sa misa. " bulong ko sa kanya habang nakasandal ang aking pisngi sa
hubad niyang dibdib. Naramdaman ko ang vibration nito nang bitawan niya ang isang mahabang
tawa. " May nakakatawa ba sa sinabi ko? " I pouted and gently slapped his bare chest.
"Nothing. Wala naman. Bakit masama bang tumawa? " tumaas ang kilay niya. I tapped his chest
and I blushed when he teased me. Gusto ko lang daw mahawakan ang dibdib niya. Okay siya na
nga!
"Malalate na nga tayo! "
"Then why don't you get your ass off? " he snapped at me. He smirked when he saw how my eyes
lingered in his chest. Bakit ba kasi nakaexpose ang dibdib niya sa mata ko? "Honey, you just told
me that we're getting late. Bakit hindi ka pumasok ng banyo at maligo? " He teased me again.
Hinampas ko ang noo niya dahilan para mapapikit siya. I smiled seductively. Nakatitig lamang siya
sa mga mata ko habang iniintay ang sunod kong gagawin.
"Where's my beast? " I asked like a kid. He giggled as I pouted my lips. "I thought you'll make me
your wife? Where's the proposal? "
He giggled again and pushed me. Ngayon nasa itaas ko na siya. We were both panting. Tumitig
ako sa katawan ni Zach and I swear to whatever I could swear to, he has the perfect muscular
body. Sanay na ako sa mga katawan ng mga lalaki pero malakas talaga ang tama ko kay Zach.
He can make me blush in a snap.
"Im your beast. Only me. Ako lang. "anas niya bago hulihin ang aking labi. Kinulong niya sa
kanyang palad ang aking mukha upang hindi ako makaiwas. I placed my hand on his chest and I
can literally feel his heartbeats. I clutched a handful of bedsheet when he entered his tounge and
played with mine.
"Okay! " pigil ko sa kanya. "Maliligo na ako at ikaw rin! "
"Sabay tayo? " ngumisi siya sa akin. "I love seeing you naked. "
"Maligo ka sa baba. " umirap ako sa kanya. I heard him groaned. Inabot niya sa akin ang isang
towel. He kissed me again before going out. Napailing na lamang ako.
After that, we drove for 25 minutes from his house to the nearest church. Nakahinga ako ng
maluwag nang maabutan pa namin ito. We walked together. He was holding my hand as we
walked inside.
"Ganito pala ang pakiramdam? " His eyes were focus at the paintings and then he stared at the
center.
"Pakiramdam? Nang alin? " nalilitong tanong ko sa kanya nang marinig ko ang sinabi niya. What
does he mean about that?
"Naglalakad papasok sa simbahan kasama ka. " nilingon niya ako at ngumiti. "It made me feel
something that I have never felt before. Isn't it weird? Pero gusto ko ikaw lang ang kasama kong
pumasok at maglakad sa simbahan. "
"Nababaliw ka na. " ngumiti ako sa kanya at marahang pinisil ang kanyang kamay. He giggled and
kissed my temple. Napapikit ako at muling binaling ang aking tingin sa harapan.
"Lord, nababaliw na ako. Nababaliw na ako para sa babaeng ito. Is this even normal? " Narinig
kong sabi niya sa gitna nang aming katahimikan. Napangiti ako at muling pumikit.
"Do you even know how much I hated the feeling of being hurt? Pero para sa kanya titiisin ko. Si
Fern kasi ito e. Ang babaeng nagturo sa akin ng totoong nararamdaman ko. Why should I let her
go? Ayoko. Please let us be together, forever. "
I suddenly felt like crying. You stupid Zachary. You're making me cry in front of this people. Why
so stupid? You dont know how much I really wanted to hug and kiss you now!
"I know I don't deserve her. Marami akong tinago sa kanya pero pinagbigyan niya ako. Do I really
deserve this girl beside me? Should I keep her with me? " His face was serious and just like the
way he let go of those words, I can feel his sincerity. I looked at him habang umaalpas ang ilang
luha mula sa aking mata. "I love her so much. "
"Zach naman. " pinahidan ko ang aking luha. "Nasa simbahan tayo. Gusto mo bang umiyak ako
dito? "
He opened his eyes. "Iyakin ka. " he teased. He wrapped his arms around me. "Wala ka bang
sasabihin sa kanya? "
"Marami. " tumingin siya sa akin. "Gusto ko siyang tanungin ng maraming katanungan "
"Ask him. "
"He'll not answer me. " ngumiti ako ng mapait. "Im really desperate to hear his answers. "
"He will. Have faith, my Fern. " Zach said before letting me go. Nagpaalam siya sa akin na may
bibilhin lang daw siya at pumayag naman ako.
I looked at him. Pinikit ko ang aking mga mata at huminga ng malalim. Should I really ask him? I
suddenly felt sorry for doubting him. I gulped and asked for forgiveness.
"Lord, should I fight for him? Even if it kills me, even if it breaks my heart, even if it hurts me? "

Zach's POV

I told her Im going to buy something outside. I lied. Pero ang totoo ay wala akong bibilhin. Namasa
ang mata ko na kahit kailan ay hindi ko kailanman inakala na mangyayari sa akin. Umiyak ako ng
ilang beses para sa kanya. I begged for her.
Binago ako ng isang salita lamang. Ang tinatawag niyang 'Pagmamahal'. Hindi ito kailanman
gumuhit sa aking utak. Ang umibig sa isang babae. Wala akong balak pero naging mahirap sa
akin na pigilan ang sarili ko.
Lalaki rin ako. I still have a heart. Who knows? Hindi lamang ako ang nagkakaganito.
As I expected, my phone rang. Alam kong tatawag siya sa akin pero hindi ko inakala na mas
mapapabilis ito. Natatakot ako. Natatakot ako sa maaaring mangyari. Fck. It sounds so gay!
"Aubrey? " nanghihinang bigkas ko sa pangalan niya.
"Nakuha ko na ang oras ng byahe ko, Zach. " napapikit ako nang kumirot ang aking ulo.
"Susunduin mo ba ako? "
"Hindi ka ba susunduin nina Tita? "
"Busy sila e. Mas gusto ko pa rin na ikaw ang sumundo sa akin. Please? Namimiss na kita. "
malambing na wika niya mula sa kabilang linya. I wasn't able to move.
"Okay. I should go now. " pinatay ko na ang kabilang linya at bumili ng dalawang bote ng tubig.
I went back to our place where I left Fern. I saw her there. Mapayapa ang mukha niya at
maaliwalas. Naglakad ako patungo sa pwesto niya at mas lalo akong napangiti nang ipikit niya
ang kanyang mga mata. And I heard her saying..

"Lord, should I fight for him? Even if it kills me, even if it breaks my heart, even if it hurts me? " my
lips parted away after hearing what she just said to him. Am I being so rude to her? Nasasaktan ko
na ba siya ng sobra?

Alam kong ako ang tinutukoy niya doon. Im sorry, Fern. Im sorry.
I saw how she opened her eyes as her tears escaped and started running. Hindi ako makakibo. Ito
ba ang mga tanong niya sa kanya?
33. Yes..

Fern's POV

"Saan mo gustong kumain? " Tanong sa akin ni Zach habang hawak hawak niya ang isa kong
kamay.

Saglit akong nag-isip pero wala akong maisip na pwedeng kainan namin. Nilingon ko ulit siya.
"Saan mo ba gusto? Okay lang sa akin kahit saan. "

Sinulyapan niya ako habang nagdadrive. Ngumiti siya sa akin at marahang pinisil ang aking
kamay na nakapatong sa aking binti. Napangiti na rin ako at muling binaling ang aking paningin sa
labas ng bintana.

"Dito na lang tayo.. " aniya at tinigil ang sasakyan sa tapat ng isang maliit na restaurant.

Tumango lang ako sa kanya at tinitigan siyang bumaba. Umikot siya at pinagbuksan ako ng pinto.

"Why are you being like this? " I asked him.

"Like what? Wala naman akong ginagawa ah. "

"May ginawa kang masama no?! " I glared at him. Nakita kong napaurong siya sa sinabi ko. Hindi
ko napigilang hindi matawa. "Nabigla ba kita? Hahaha. Nakakatawa kasi ang itsura mo, Zach! "

"Tss. " inirapan niya ako at tinalikuran.

"Hoy! " sinundan ko siya sa paglalakad at kinawit ang aking kamay sa kanyang braso. Nakita ko
ang pagngiti niya sa akin. I leaned on his arm as he kissed the top of my head. "Wag mo nga
akong iwanan. "

He did not respond. Ngumiti lang siya sa akin at nagpatuloy kami sa pagpasok sa restau.
Winelcome kami ng isang sweet na ambience. Para kasing pang-date ang lugar na ito kaya sweet
and full of red things ang loob.

Umorder kami ng pang-dinner na foods. Ayoko sanang kumain dahil medyo busog pa ako pero
pinilit niya ako na kumain at umorder ng rice.

"I told you, busog pa ako! "

"No. Kakain ka sa ayaw at sa gusto mo. Wag ka ngang matigas ang ulo. "

"Ikaw ang matigas ang ulo. " duro ko sa kanya. Napangiwi ako nang titigan niya ako ng masama.
"Kasing tigas ng.. "

"Ng ano? Ng aki- "

"Nooo! Ng bato syempre, you pervert! "

He smirked and leaned on his chair. Pinagcross niya sa kanyang dibdib ang kanyang mga braso
at tinitigan ako. Napaurong ang dila ko at medyo nahiya sa titig niya.

"Ba-bakit mo ako tinitignan ng ganyan? "

Hindi siya sumagot. He just kept on staring at me. Pakiramdam ko sasabog ako sa pula sa titig
niya. Ang mata niyang nanunuri ay nakakailang titigan. I can't even look and shout at him like what
I usually do.

"Zach, stop staring will you? " humigpit ang hawak ko sa tinidor. "Kapag hindi ka tumigil babatuhin
kita ng- "

"Are you going to miss me? Mamimiss mo ba ako kapag umalis ako ulit sa tabi mo? " He suddenly
asked that really made me shiver. I looked at him with disbelief. Seryoso siya! Seryoso ba talaga
siya? But I can see it through his eyes.

Nabitawan ko ang tinidor kong hawak at napalunok.

"W-what are you talking about? " pilit akong tumawa.

"Or what if I leave you now? Here. "

I tried to calm my nerves and smiled at him but I just looked so pathetic every time I pushed my
lips upward. I looked at the table as I felt the sudden pain in my chest.

"Ano ka ba! Bakit mo natanong? Syempre iiyak ako! " para akong tanga na kinakausap ang
lamesa. Hindi ko siya matignan. Bakit ba kasi niya ito natanong? "Susundan kita kung sakaling
iwan mo ako dito. A-at kung aalis ka ulit sa tabi ko... " I gulped. "Isama mo na lang ako ha?
Sasama naman ako eh. " I smiled fakely as I continued to eat my food.

"Why, Fern? Why did you give me this chance? " Natigilan ulit ako sa sinabi niya. Ano ba naman
itong pinagsasabi niya? May gusto ba siyang sabihin sa akin? Then why can't he just tell me
straightly? Nakakainis na.

Binitiwan ko ang kutsara at tinidor na hawak ko at pinunasan ng tissue ang side ng labi ko. "Kasi
naisip kong ayaw kong mag-give up ka na lang sa akin. Baka mamaya paggising ko makatanggap
ako ng text na galing sayo. "

"Text? "

Tumango ako. "At sabihin mo sa akin doon na sumusuko ka na. " I smiled painfully. "That's my
only hope to be with you. "

Natahimik siya pagkatapos nun. I felt my eyes watered. Tumayo ako mula sa pagkakaupo at
sinabi sa kanyang magbabanyo lang ako. Wala siyang sinabi kaya tumayo na ako at pumunta sa
CR.

I went inside a cubicle and locked it. I leaned on the wall and clutched my chest. Oh God.. You're
hurting again because of that guy! I just love him that even though it hurts a lot, I can still endure it.

Zach's POV

"Magbabanyo lang ako.. "

I just stared at her as she walked away from me. Tama pa ba ito? Tangina naman oh. She was
crying in front of me. You're a jerk, Zach. Where's your fucking balls?!

"Sir, ito na po yung inorder niyo. " sabi nung lalake na tinanguhan ko lang. Nilapag nila ang mga
pagkaing inorder namin ni Fern.

Tumingin ako sa orasan ko. She's not yet coming back. Is she okay? Bumuntong hininga ako at
mabilis na kinapa ang isa ko pang phone sa aking bulsa. Tatlo ang phone ko. Hindi ko intensyon
na gumamit ng tatlong phone. Mga regalo lang ito sa akin ni Mom dahil madalas nasisira ko ang
screen ng cellphone ko.

Iyong una kong phone ay ang ginagamit ko para kay Fern. Yes just for her. Then the other one is
for my parents and others. At itong pangatlo ay para sa kanya.

May isang text galing kay Aubrey. She's really going. And it's tomorrow. Bakit kailangan pa niyang
pumunta dito? Hindi ba niya ako kayang hintayin sa lugar na iyon?

I replied.

'Aubrey, We have to talk. '

I sighed. After hearing her answers, nawala ang takot ko. I should fight for her. Marami na kaming
napagdaanan. Ngayon pa ba ako susuko? What if Harrison catch her? That's a double kill for me.
If I let her go and then she will be with him. And I..I can't earn her anymore because she won't let
me. This was my last chance and I can't waste it.

"Sorry kung natagalan ako. Let's eat. "

Umupo lang siya dun pero hindi man lang tumingin sa akin. Ang hindi niya pagtingin sa akin ay
nakakapagpakirot ng dibdib ko. She's the ony one who can do that to me. How could she? How
could she do this?

This one was really freaking me out. Halos hindi ako makakain. Why does it fucking hurt?! Ano pa
kaya kung umalis ako sa tabi niya?!

"Fern.. " I held her hand to stop her from eating. Nakapagdesisyon na ako. Ayoko ng patagalin pa.
What if she just walk out of my life? Fuck. Conclusions again, Zach.

"B-bakit? " Bakit para siyang kinakabahan?

"Do you..Do you want to marry me? "

Bigla siyang namutla at halos tumalon ang puso ko nang makitang wala ata siyang balak na
magsalta o sumagot. I run my hand through my messy hair. Masyado ko ba siyang nabigla?

"Fern, pakasalan mo ako. I want my first baby inside your stomach. Ikaw lang. Ayoko sa kahit na
kanino. Kung gusto mo sabihin ko na agad kina Mommy! " Shit. Bakit ganon ang mga napili kong
salita? I wanted to punch my face. Ugh.

"Z-zach. A-anong p-pinagsasabi m-m-mo?! "

"Just say yes! " tumingin ako sa paligid. May ilang nakatingin sa amin pero mukhang hindi naman
nila rinig ang pinaguusapan namin. I looked back at her and squeezed her hand. "Please? "

"Zach, hindi mo alam ang sinasabi mo. Matatali tayo sa isa't isa. " sinubukan niyang kuhanin ang
kamay niya. "At hindi pa tayo handa. "

I watched her eyes grew big as I glared at her.

"Im fucking ready. All I need is you! "

"Bakit mo ba ako binibigla?! Kanina lang tinatanong mo ako tungkol sa pagalis mo sa tabi ko?
Hindi mo ba alam na naiiyak na ako sa itsura mong seryoso?! You stupid asshole! "

Napabitaw ako sa kamay niya at napangiwi nang sipain niya ang binti ko sa ilalim ng mesa.

"Fuck! " hinawakan ko ang binting sinipa niya. "Just marry me, Fern. You just dont get it.. " I
whispered in pain.

Nangunot ang noo niya "May gusto ka bang sabihin sa akin kung bakit mo ako niyayaya sa isang
kasal? We're not yet ready, Zach. Nasa step pa lang tayo kung saan nageget-over pa lang tayo sa
ginawa mo sa akin. Hindi biro ang kasal, Zach. For petes sake, baka may tinatago ka pa nga sa
akin ngayon! "

I was left hanging when she told me those things. Saktong sakto sa akin. It really hit me!

"Drive me home.. " she stood up. Sinundan ko siya ng tingin. No! Where's the answer?

"But Fern.. "

"Uuwi ako magisa! Bahala ka diyan! "

34. She's here..

Zach's POV

"Zach, you don't have to do this. "

I clenched my jaw. Sinulyapan ko muli ang aking orasan. 20 minutes na lamang at mararating na
namin ang mismong airport. Aubrey's there. Fern was not here beside me because I did not tell
her about this. Gusto ko na sana kahapon nung inaya ko siya pero hindi ako makapagsalita.

"Nandito na tayo Nikki. There's no turning back. " sabi kay Nikki na ngayon ay nasa front seat
katabi ko.

She sighed and looked at the window. Hindi kami magkakilala nitong si Nikki. I don't even know
her. Ang alam ko lang ay kaibigan niya ang girlfriend ko. At nalaman ko lamang na kapatid siya ni
Aubrey nang magkita kami sa swimming area ng school.

Hindi ko alam na makikita kami ni Fern at talagang nag-isip siya ng masama sa pagkikita namin
ng kaibigan niya. She texted me! Nikki asked for me. Gusto daw niya ako makausap. And since Im
bored at that time, I went to her.

Flashback
"Nandito na ako. " I looked around hanggang sa lumabas ang isang babae na maliit na may kulay
itim na buhok na medyo kulot. Medyo may kahabaan ito. Hindi siya pamilyar sa akin. Siguro dahil
hindi naman ako mahilig makisalamuha sa ibang tao.

"Akala ko hindi ka dadating. " Tumingin ako sa balikat ko at parang may nakikita akong anino. I
just shrugged. Muli kong binalingan itong babae.

"Just tell me what you want, Nikki. " Yeah. I know her name. Just her name, okay? She told me
kaya alam ko.

"I want to tell you something.... "

"About what? " tinatamad na sumandal ako sa pader. Damn. Gusto kong matulog. Ang hina kasi
ng boses niya. Parang lullaby! What's with this girl?

"About my sister! " ngayon halos manlaki ang mata ko sa biglaan niyang pagsigaw. I groaned and
listened to her. So she's aubrey's sister? "At tungkol sayo at sa bestfriend ko. Ano ba talagang
gusto mo Zach? You've been hurting Fern and my sister. Dalawang mahalaga sa akin. Hindi sila
laruan. "

"Pwede ka namang pumili diba? Choose Fern! Masasaktan siya sa ginagawa mo. Bumalik ka lang
ba talaga dahil gusto mong manloko? Then fuck you, Zach! " she raised her middle finger.

Napaismid ako at agad na tumingin sa kanya.

"You don't have any idea. " I told her. "Hindi mo alam ang dahilan kung bakit ko ito ginagawa. So
shut the fuck up. "

Lumapit siya sa akin at bigla akong sinampal. Hindi na ako nabigla. I deserved that slap. Hindi ko
lang alam kung dapat siya ba talaga ang sumampal sa akin.

"Ba-bakit ka pa bumalik ha? Akala ko magiging ayos na lahat kapag bumalik ka sa kaibigan ko
pero hindi pala. Kinamumuhian kita. " nanggigigil na sabi niya sa akin.

"Kamuhian mo na ako. " napangiwi ako nang maramdaman ang hapdi sa aking pisngi. "Pero hindi
mo ba alam na dahil sa kapatid mo kaya ko ito ginagawa? Sabagay hindi mo alam. Wala kang
isang ideya kung bakit. "

End
Pagkatapos ng paguusap naming iyon hindi na nasundan. Hindi ko maatim na kausapin ang
babaeng ito na kaibigan ni Fern. Tama na ang ilang kasalanan ko sa kanya. I've been lying to her,
Alam ko naman iyon pero wala akong magawa. Tss. Ang gago mo talaga, Zach. Sobrang gago
mo.

"Dito na lang tayo. " wika ni Nikki at agad na lumabas ng kotse.

Sumunod naman ako at muling sinulyapan ang phone ko para kay Fern. I texted her.

'Nasa apartment ka ba? '

Nakarating kami sa waiting area. Naupo kami doon at tahimik na humalukipkip. Mukhang busy si
Nikki sa kakatext sa Ate niya dahil kanina pang nakakunot ang noo nito.
*Toot*
Message from: Fern
'Oo bakit? '

Napangiti ako at agad na sinandal ang aking likod mula sa upuan. Nireplyan ko siya kaagad.
'Manliligaw sana ako. '

Napahawak ako sa aking dibdib. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Gumuhit ang isang ngiti sa aking
labi nang mapagtanto kung ano ito. Kinikilig ba ako? Shit. Bakit parang sasabog ako sa pwesto
ko? Hindi ko mapigilan ang aking pagtawa.
"Para kang baliw. " saway sa akin ni Nikki habang sinusulyapan ako. "Andiyan na siya oh. "
Napamura ako at agad na tumingin sa tinuro niyang direksyon.
I saw her smiling at me. Papalapit ang kanyang katawan sa amin at hindi ko maitatanggi ang
kabang namumuo sa aking dibdib. Nananaas din ang aking mga balahibo dahil sa ngiting
binibigay sa akin ni Aubrey.
"Is that really Ate Aubrey? " Hindi makapaniwalang tanong ni Nikki sa aking tabi. I gulped.
"I-is she pregnant? Her belly got big. " She then glared at me.

Fern's POV

'Manliligaw sana ako. '

Nanigas ako sa kinatatayuan ko at agad na dumapo ang aking kamay sa aking dibdib, tapat ng
aking puso. It was beating heavily. Butterflies in my stomach. Barely breathing. Those feelings I
always feel every time he's telling me sweet things.
Nanginginig ang aking kamay habang pinipindot ang keyboard ng aking phone.
'Manliligaw ka? May kasalanan ka pa sa akin! Muntik na akong atakihin sa puso ng yayain mo
akong magpakasal. Binibiro mo lang naman ako dun pero pakiramdam ko ang sama sama mo. '

Pagkasend ko nang mahabang kong message ay agad kong hinalikan ang aking unan. Mariin
kong itinaklob ito sa aking mukha at doon nilabas ang aking tili na pinipigilan.
Tumayo ako mula sa pagkakahiga at agad na pumasok sa banyo. Naligo ako, naghilamos at
halos maubos ko na ang toothpaste ko sa sobrang excited na makita siya. Alam ko naman na loko
loko paminsan si Zach pero ang gawing biro ang kasal? Sasapakin ko talaga siya. Hindi naman
kasi nakakatawa iyong ginawa niya kahapon.
Nagbihis ako ng simpleng T-shirt at panjama ulit. Wala naman akong balak na lumabas. Wala
akong klase ngayon kaya bukas na lang siguro ako papasok.
Binuksan ko muli ang aking phone at nadismaya ako nang makitang walang text galing sa kanya.
Hindi ba siya pupunta dito?
'Pupunta ka ba dito? Miss na kita kaya wag kang masyadong magpamiss! '

Iyan na ang huling text ko sa kanya. Nakatulog na ako hanggang sa paggising ko kinabukasan ay
wala akong natanggap na mensahe galing sa kanya. Syempre nakaramdam ako ng
pagkadismaya. Bakit hindi siya nagrereply sa akin? May ginawa ba akong masama? Galit pa ba
siya sa akin dahil hindi ako pumayag na magpakasal sa kanya? Mamamatay na ako sa
pagtatanong sa sarili ko.
So I texted him again.
'Papasok ka ba? '

Kinuha ko ang aking bag at agad na lumabas ng bahay. Nangangati ang aking kamay nang muli
kong tinignan ang aking phone.
Halos lumuwa ang mata ko nang makitang may text siya sa akin. I checked it. Tss. Nakakatampo
talaga si Zach paminsan. Ang moody pa. Katulad kahapon. Halos umiyak na ako maghapon sa
banyo dahil sa sinabi niya. Why is he acting like that?
'Hindi '
"Ha? Bakit?! " parang baliw na nagpapadyak ako sa daan. Nakakainis! Gusto ko pa namang
makita siya. Nagreply ako.
'Bakit? May sakit ka ba? Gusto mo puntahan kita sa bahay mo? '
Mabilis na nagreply siya sa akin. Pero mas maganda sana hindi na lang siya nagreply. Nawalan
tuloy ako ng gana. Bakit ang cold niya sa akin?
'Wag na. Can handle this. '
35. Papanagutan..

'Wag na. Can handle this. '

Tulala akong naglakad papunta sa school. Wala na ako pakialam kung mapudpod ang sapatos ko
dahil halos kaladkarin ko na ito sa paglalakad. Hindi nagpafunction ang utak ko. All I can think
about was him. Siya lang ang bumabalot sa aking utak.

I sighed. "Is he okay? " tanong ko sa aking sarili. Paano kung malala ang sakit niya? Paano kung
malaglag siya sa hagdanan ng bahay niya at mawalan ng malay?! Sinong magbubuhat sa kanya
papunta sa hospital?! Impossibleng kaya niya ang kanyang sarili!

Napatigil ako sa paglalakad nang may naisip akong ideya. "Should I go? Puntahan ko kaya siya? "
napasabunot ako sa aking sarili. Hindi, he can handle nga daw di'ba, Fern?!

*Beep beep*

Napatalon ako sa gulat nang may bumusina sa aking likod. Nilingon ko ito at bumungad sa akin
ang mukha ni Tito Seth. Sinulyapan ko ang babaeng nasa tabi niya.

"Nikki? " lumapit pa ako para makita siya ng ayos. Bakit siya nakasalamin?

"Ihahatid ko na kayo. " nakangiting wika sa akin ni Tito Seth. Napatingin ako sa kanya at wala sa
sariling napatango sa sinabi niya.

"So gusto mo rin magtrabaho sa bahay? " tanong sa akin ni Tito nang makaupo ako sa likuran.
Tumango ako sa kanya at ngumiti.

"Opo, tito. Mukhang wala naman akong masyadong babantayan kay Nikki e. " natatawang
nilingon niya ako.

"Ganun ba? Mabait ba itong si Nikki? Hindi ko iyon alam ah. " tumawa ito ngunit agad ding nawala
ang ngiti sa labi nito nang muling I-focus ang tingin sa daan. "Sana hindi niya gayanin ang
kanyang kapatid. "

"Dad! "
Nangunot ang aking noo. "Si Ate aubrey po? Umuwi na po siya? "

"Yes. Gusto mo bang pumunta... "

"Daddy. We're getting late. " putol ni Nikki sa kanyang Daddy. Tinignan ko siya at ngumiti lamang
siya sa akin. "Sorry about that, Fern. Ang kulit kasi ni Dad, e. "

"Okay lang. "

Nakarating kami sa school at agad kaming bumaba sa kotse ni Tito Seth. Nagpasalamat ako kay
Tito. Hinila ako ni Nikki papaalis doon. Naweweirduhan nga ako sa kanya kung bakit ganito ang
kilos niya. Parang may humahabol sa kanya.

Tumigil kami sa locker room. Binitawan niya ako at agad akong hinarap.

"F-fern.. " gusto ko sanang silipin ang mata niya pero natatakluban ito ng salamin. "Im sorry.
Patawarin mo ako. "

"Ha? Patawarin saan? " nalilitong tanong ko. "May sore eyes ka ba? Bakit ka nakasalamin? "

"Im sorry kung nagsinungaling ako sayo. " garalgal na sabi niya. Hinigit niya ako at biglang
yinakap. Umiiyak ba siya? "Si Ate A-aubrey. Bumalik na siya. "

"Talaga? " natutuwang tanong ko sa kanya. Ang bilis naman! Ang rinig ko kasi maganda na ang
trabaho ni Ate Aubrey sa ibang bansa. Ayaw niya kasing kuhanin ang business ng daddy nila kaya
pumunta ito sa ibang bansa. "Eh bakit hindi ka masaya? May pasalamin salamin ka pang
nalalaman ha! " marahan kong tinampal ang kanyang braso.

"Fern.. Puntahan mo si Zach. "

Nagusumot ang mukha ko. "Ayaw niya. Mukhang galit siya sa akin. "

"H-ha? Bakit naman? "

"Nikki, niyaya niya kasi akong magpakasal. Please, sana hindi mo itong ipagsabi. Mukha kasi
siyang nagloloko lang e. " Mukhang pati siya ay nabigla. "Pero wag kang mag-alala, sinipa ko siya
sa paa kasi muntik na akong atakihin sa puso! Alam mo ba iyong pakiramdam na halos himatayin
ka? Ganoon nga! "

"He asked y-you to marry him? "

Tumango ako sa kanya. Nagtatakang tinignan ko siya nang humakbang siya papalayo sa akin.

"Hoy. Saan ka pupunta? "

"Fern, kailangan ko lang umalis. "

"Ha? Pero- "

Bago pa ako makapagsalita ay nakaalis na siya sa pwesto niya. Tinignan ko lamang ang likod
niya na tumatakbo papalayo sa akin. Anong meron sa mga tao ngayon? Bakit parang umiiwas sila
sa akin?

Nang vacant ko na ay dumiretso ako sa isang bench at doon naupo. Kinuha ko ang aking
earphone at agad na binasa ang isang librong hiniram ko sa library kanina. Nakinig lamang ako sa
music nang may kumalabit sa aking likod.

"Harrison? " umisod ako ng konti para bigyan siya ng espasyo. Umupo siya sa aking tabi. Inalis ko
ang earphone sa aking tenga at agad na hinarap ang Harrison na seryosong nakatingin sa akin.
Bakit ganyan siya makatingin sa akin?

"Don't talk. " nabigla ako nang hawakan niya ang braso ko. Tinignan ko ang kamay niyang
nakakapit sa aking braso.

"May problema ba, Harrison? " gamit ang isang kamay ko ay hinawakan ko ang kanyang leeg.
"Ang init mo! May sakit ka ah! " Akmang tatayo ako nang hilahin niya ako pabalik.

"I said don't talk. "

Hinampas ko ang braso niya. "Nababaliw kana ba?! Ang init mo tapos may pa'don't talk don't talk'
ka diyang nalalaman. Halika na dadalhin kita sa clinic. "

"Im fine, Fern. " Aniya. "Just don't talk. "

Nanatili kaming sa ganoong pwesto. Nakatingin lamang ako sa mata niya at ililipat ko lamang ang
aking paningin sa kanyang noo kapag may isang butil ng pawis na tumutulo dito. He's sick. Really
sick. Why are you doing this to yourself, Harrison?

"Halika na. Please.. " I begged. "Saan ba ang bahay mo? Kailangan mong magpahinga. "
"Why are you so worried about me, Fern? Gusto mo na ba ako? May gusto ka ba sa akin? "

Natigilan ako sa sinabi niya. "Ha-harrison.. "

Hinawakan niya ang dalawa kong balikat at inalog ito ng marahan. "Ano bang nagustuhan mo sa
Zach na 'yon? Bakit hindi mo ako piliin ha? Ginagago ka lang niya, Fern! "

Nabigla ako sa sinabi niya kaya agad akong pumiglas mula sa pagkakahawak niya. Mabilis na
dumapo ang kamay ko sa pisngi niya. Awtomatikong bumaling ang kanyang mukha sa kabilang
direksyon. I gasped. Tinakpan ko ang aking bibig sa pagkabigla. Did I just slap him?

Nagpapanic na inabot ko ang pisngi niya pero tinapik niya ang kamay ko. Nakagat ko ang aking
labi. "I-Im sorry. Sorry talalaga. Nabigla kasi ako. Na- "

"Tss. I expect this. " muli niya akong tiningnan. Nagaapoy ang mata niya. "Come with me. " hinila
niya ang kamay ko at agad na kinaladkad papunta sa parking lot. May dalawang klase pa ako
pero mukhang wala talaga siyang balak na bitawan ang braso ko.

"Akala mo ba papatawarin ko na lang bigla ang pagsampal mo sa akin? " wika niya habang
nakatalikod sa akin. "May sakit ako pero sinampal mo ako? You are so rude, Fern. "

"Pero kasi.. " natutop ko ang aking bibig. "Ikaw kasi, e. Sinabihan mo si Zach ng gago. Gago
naman talaga iyon pero..pero.. Uhh. "

"Why are you always protecting him? "

"Because I have to. " paliwanag ko sa kanya. "Kung magkakaroon ka ng sariling mong girlfriend
ganoon din naman ang gagawin mo diba?"

Natigilan siya sa paglalakad. I also stopped and looked at his back. Narinig ko ang peke niyang
pagtawa mula sa kanyang likod. Nangunot ang aking noo. Parang hindi niya nagustuhan ang
sinabi ko o imahinasyon ko lamang iyon?

"Look, Fern ." This time hinarap na niya ako. "Ang babaeng gusto ko, may gustong iba. See?
There's someone who's already willing to protect her. "
Nabigla ako sa sinabi niya. Mukhang hindi niya gusto itong buklatin pero dahil sa akin nabuksan
niya ang ideyang ito. Nag-iwas ako ng tingin nang lumalim ang pagtitig niya sa akin na parang
tumatagos na sa aking balat. I cleared my throat and started walking again.
"Fern! " hinawakan niya ang braso ko at pinigilan sa paglalakad.
Nagsimulang dumagundung ang pintig ng puso ko. Ano ba itong nararamdaman ko? Like he was
pertaining to me when he said that to me? The way he looks with me..
"Ba-bakit? "
"Uhh. Dito ang daan papunta sa sasakyan ko. "
I looked away shyly. Bakit ka ba kinakabahan, Fern?! Urgh! Nanghihinang binitawan ko ang isang
mahabang buntong hininga. Napangiwi ako at nahihiyang naglakad patungo sa kanyang kotse.

Ano bang iniexpect niyo na bahay ni Harrison? Mala-masyon? Malaking garden?

Madaming kotse na nakapark? Maraming isda? May fountain? Parang palasyo?
"Bahay mo to'? "
"Binigay sa akin ni Lola ang bahay na to. " hinila niya ang braso ko papasok sa isang bahay na
gawa sa kahoy. Oo. Hindi mo aakalain na ito ang bahay ni Harrison. Mukha kasi siyang maarte
eh. Walang halong biro yan.
"Weh? Talaga? " kinatok ko pa ang pader nito para masiguradong matibay nga ito. Ngunit matibay
nga ito at hindi lamang ordinaryong kahoy. Mukhang gawa ito sa magandang kahoy. Maganda rin
ang pagkakagawa ng mga ukit ukit sa kahoy na pader.
"Mukhang ba akong nagbibiro? "
"Nagtanong lang naman. Wag kang magagalit! "
Ngumiti siya sa akin ng pilit. "Sumunod ka na lang kung gusto mo. Im not really feeling well. "
"Si-sige! " tinanaw ko ang likod niyang naglalakad palayo. Napabuntong hininga ako ng mawala
siya sa paningin ko. "Saan ba ang kusina? "
Syempre as a nurse, kinuha ko ang kompletong gagamitin ko para sa sakit ni Harrison. Kumuha
ako ng isang white towel at maligamgam na tubig. Kumuha din ako ng gamot at isang basong
tubig.
Nagluto din ako ng chicken soup. Sana magustuhan niya dahil talagang pinaulit ulit ko itong
tinikman dahil sobra akong nacoconscious kung anong kakalabasan nito.
After that, I went to his room, mabuti't hindi ako nalito sa mga pinto. Kumatok ako pero hindi siya
sumagot. Wala sa sariling pinihit ko ang door knob ng pinto niya at binuksan ito.
"Harrison? " tawag ko sa kanya at bumungad sa akin ang nakahigang Harrison na nakabalot sa
isang pulang comforter. Maputla ang kanyang labi at wala sa normal na kulay ang kanyang
mukha. Kinapa ko ang kanyang leeg at noo. Ang taas ng lagnat niya!
Agad kong binabad sa maligamgam na tubig ang white towel at nilagay sa kanyang noo. Tinaas
ko ang kanyang kumot mula sa leeg niya para mainitan pa lalo ang kanyang katawan. Naupo ako
sa upuang nasa tabi ng kama. I stared at his face and then suddenly I felt guilty for slapping him. It
was not my intention! I was just shocked. But still he said something to Zach that will really offend
him.
Naisip ko si Zach. Should I call him? Where's that guy? Im already missing him. I sighed. I slipped
out my phone from my pocket and tried to dial his number. But he was not answering my calls or
even my texts. How am I supposed to calm if he's going to ignore me? I miss him so much.
"A-are you done sighing? " Harrison's voice interupted me.
Tumikhim ako at agad na tinago ang cellphone ko sa aking bulsa. "Maayos na ba ang
pakiramdam mo? May niluto akong chicken soup. " nilapit ko sa kanya ang isang bowl ng niluto
kong soup. Tinitigan niya lamang iyon. "Hey. Tikman mo naman. " I pouted.
"Bakit ka bumubuntong hininga kanina? May malalim ka bang iniisip? Sinong iniisip mo? "
"Ha? " hindi ko halos masagot lahat ng tanong na binabato niya sa akin. Sa halip ay umiling na
lamang ako at muling inalok sa kanya ang soup na hindi man' lang niya kibuin.
He looked at me for awhile before returning his gaze to the bowl. Tinikman niya muna ito habang
ako ay nakatitig at nagiintay sa magiging reaksyon niya. Wala naman siyang sinabi na kahit ano.
He just ate in silence.
"Kiss ko wala? " Nagpunas siya ng bibig at tumingin sa akin. "Mas tatalab iyon. "
"Anong pi-pinagsasabi mo?! Nababaliw ka na ba? "
"May sakit lang ako, Fern. " Seryosong sabi niya. Nakakatakot naman siyang maging seryoso
kung ganun! "Kailan pa naging baliw ang isang may sakit? "
"E bakit ba kasi nanghihingi ka ng kiss? "
"Gusto ko lang. " muli siyang humiga ngunit agad ding umupo at mabilis na naglapat ang aming
mga noo. Napaurong ako pero agad niyang kinabig ang aking ulo upang hindi kami magkalayo.
"A-anong ginagawa mo? " namutla ako.
"Salamat. " anas niya malapit sa aking pisngi.
Dumampi ang kanyang labi sa tungki ng aking ilong at agad akong binitawan. Nakahinga ako ng
malalim pero hindi pa pala iyon natatapos sa isang halik.
Hinawakan niya ang parehas kong braso at agad na hinila papalapit sa kanya. I wasn't expecting
this. Naglapat ang labi namin ni Harrison. Sobrang bilis ng pangyayari. Hawak hawak niya ang
dalawang braso ko habang nakayuko ako sa kanya as our lips met. This is so wrong. Mali ito.
Bakit niya ito ginawa? Alam niya diba?!
Mabilis ko siyang tinulak.
"Harrison?! " Kinakabahan na sigaw ko sa kanya. Nakagat ko ang aking labi.
"I don't know how much I can do this, Fern. But I badly need to touch you. " He said.
"Papanagutan ko ang nangyari.. "
36. Empty..

"Ba-ba-bakit mo ako hinalikan? " garalgal na anas ko sa kanya matapos lumubog sa aking isipan
ang kanyang ginawa. "Hindi...Hindi mo sinasadya, di'ba? "

Ngunit hindi man lang nagbago ang diretsong pagkakabagsak ng kanyang mukha. Halos madurog
ako sa mga titig niya. Bakit niya ako hinalikan gayong alam niyang may boyfriend ako? Nangunot
ang noo ko at nakalimutan ko na atang huminga dahil sa lakas ng tibok ng aking puso.
Naghuhumerantado ito sa ginawa niya.

"Hindi kita hahalikan kung walang dahilan. " Mahinahong paliwanag niya. "I just can't help myself
from touching those lips. "

Napailing ako. Pilit kong iwinawaksi sa isip ko ang huli niyang sinabi. "Dahilan? " halos pabulong
na tanong ko sa kanya. "Anong dahilan, Harrison? "

Natahimik siya. Kinagat ko ang aking pangibabang labi at agad na napailing. This is just a joke,
Fern. Nothing serious. Paano na lamang kung malaman ito ni Zach? Gulo ito..

Parang baliw na sinabunutan ko ang aking sariling buhok. Why am I even making conclusions
again?

Nagtitigan lamang kaming dalawa hanggang sa hindi ko na kinaya ang mga tingin niya.
Natutop ko na lang ang aking bibig at agad na nilikom ang pinagkainan niya. Akmang hahawakan
ko ang aking labi nang kuhanin niya ang kamay ko. Nagitla ako sa ginawa niya. Dinuro niya ang
aking labi na ipinagtataka ko. He sighed and murmured..

"About the kiss.. " saglit siyang huminto. "I..I can't help it. Your lips are so inviting. " he said before
letting my hand go. I heard him sighed as he went closer to me. "Natatakot ka na ba sa akin? "

I shook my head without any hesitation. "You just said it was only a kiss. " I lied. Dahil kahit sino
namang babae bibigyan iyon ng meaning. Hindi ko na alam. I don't know anymore.

"Well.. " he bit his lower lip that made him instantly hotter. Anong hotter ang pinagsasabi mo,
Fern? Nababaliw kana rin ba? O baka naman nahawaan kana ng sakit ni Harrison? "That's good
to hear. Wag kang magalala, I'll be a man, Fern. I will take- "

"Tungkol sa sinabi mo kanina, hindi mo naman kailangan panagutan ito. Hindi naman ako
nabuntis eh. " pilit akong natawa kahit naasiwa ako sa salitang aking ginamit. "Makakalimutan ko
din ito. Ikaw din. "

Binigyan niya ako ng makahulugang tingin pero hindi ko iyon pinansin. Tumayo ako mula sa
pagkakaupo at agad na kinuha ang aking gamit.

"Uuwi ka na ba? Ihahatid na kita. "

"May iniwan akong gamot. Inumin mo mamaya. " hinarap ko siya bago ko hawakan ang seradura
ng pintuan. "Wag mo na akong ihatid. Kaya ko naman ang sarili ko e. " isang pekeng ngiti ang
aking binigay sa kanya bago tuluyang lisanin ang kanyang kwarto.

Sinandal ko ang aking likod sa pinto. Naghuhumerentado ang aking puso dahil sa nangyari.
Anong pa bang ginagawa ko dito? I have to leave this place as soon as possible. Hindi na tama
ang tibok ng aking puso. Hindi ako makahinga ng sobra sobra.

Tinahak ko ang daan papalabas ng bahay ni Harrison. Ni hindi ko nga alam kung paano ko pa
narating ang pinakalabasan nito.

4 pm na at malapit ng lumubog ang araw. Napagisipan kong maglakadlakad dahil masasayang

lang ang pera ko kung magsasakay pa ako hanggang sakayan.

Habang naglalakad ako nadaanan ko ang isang basketball court, kung saan may mga taong
naglalaro doon. Kakaunti lamang ang taong nanonood dahil mukhang training lang iyon.

Alam niyo ba kung sino ang naglalaro doon? Mga kaibigan ni Zach. He was there too. Nakaupo
siya habang nanood ng matiimtim sa mga kaibigan niya. Mas lalo pa akong lumapit hanggang sa
masigurado kong siya nga. Nang masigurado kong si Zach nga ito, ay nabuhayan ako bigla.
Pakiramdam ko ay ilang taon kaming hindi nagkita. Sobrang OA ko na siguro pero ganoon ata
talaga kalakas ang epekto niya sa akin.

Naglakad ako papalapit sa kanya at tinawag ang pangalan niya pero mukhang hindi niya ako
naririnig. Mas lalo ko pang nilakihan ang aking hakbang hanggang sa makarating ako sa likuran
niya. Alam kong nakuha ko ang pansin ng mga kaibigan niya. They stopped from playing.
Nakatitig lamang sila sa aming dalawa.

"Zach! " tawag ko mula sa kanyang likod nang hindi man lang niya ako lingunin. Napansin ko ang
paninigas ng kanyang balikat. "Hoy! Bakit hindi ka man lang tumatawag? Akala ko may sakit ka
but why are you here, you asshole?! Are you playing with me? Tss. "

"Pare, maiwan muna namin kayo. " sabi nung chinitong lalaki at agad ding umalis kasama ang
ibang mga lalaki.

Nagtaka ako nang wala man lang siyang reaksiyon. Ipouted. Why is he like this? Ni hindi man lang
niya ako lingunin mula sa kanyang likod. Mahirap bang lumingon? Galit pa rin ba siya sa akin dahil
hindi ako pumayag magpakasal sa kanya?

"Hoy.. " kinulbit ko ang likod niya. "Are you still mad at me? "

"No.. " ang sagot niya bago maglakad papalayo sa akin.

Pakiramdam ko may nagawa akong kasalanan. Pakiramdam ko lumalayo na siya sa akin.

Pakiramdam ko wala na akong halaga para sa kanya kasi ang cold niya na. Pakiramdam ko lang
ba ito o katotohanan na?

Sumunod ako sa kanya at agad na niyakap ang kanyang likod. Sobrang namiss ko talaga ang
katawan niya. Dati kapag ginagawa ko ito sa kanya haharap siya sa akin at yayakapin ako ng
sobrang higpit. I was expecting for that too. Pero isang mahigpit na pagkakahawak sa aking
kamay ang aking nakuha bago niya tagtagin ang mga ito sa kanyang katawan.

"Umuwi ka na. Gumagabi na oh. " galit na sambit niya sa akin. "I can't give you a ride. Just go
home. "

"Okay lang.. " ngumiti ako sa kanya. "Bakit hindi ka pumasok kanina? "

Tumingin lamang siya sa akin. Alam kong bumaba ang tingin niya sa labi ko pero agad ding nag-
iwas. I grinned. Gusto ko pa sana siyang yakapin pero mukhang bad mood ang isang to. I just
shrugged. Siguro bukas babalik na siya sa isang sweet at possessive na Zach. I don't want this
side of him. It's kinda creepy

"Tinatamad ako. " aniya bago ako talikuran. "Ikaw saan ka galing? "

Ayoko sanang sabihin sa kanya na galing ako kay Harrison pero ayokong patayin ako ng
kasinungalingan. Ayokong magsinungaling sa kanya.

"Harrison's sick. "

Natigilan siya sa pagliligpit ng kanyang gamit. Akala ko sisigawan niya ako pero nagpatuloy rin
siya agad sa pagaayos ng gamit niya.

"Galing ako sa bahay niya. "

"And? "

"He..he.. " I stopped for a moment. "He's okay now. " there's no way Im going to tell him that we
kissed!

He shrugged. Hinarap niya ako pero lampasan ang tingin niya sa aking mukha. He was looking
behind me. Nilingon ko ang tinitignan niya at bumungad sa akin ang nakatayong si Nikki sa aking
likuran. Kapansin-pansin ang pagtigil niya nang makita ako.

"Fern? " bigkas niya sa pangalan ko at agad ding tumingin kay Zach. Parang may pinaguusapan
sila gamit ang kanilang mata. Hindi ako makarelate. Bakit nandito si Nikki? May boyfriend ba siya
sa kaibigan ni Zach? Bakit hindi ko alam? Naku! Patay sa akin ang babaeng ito! Aasarin ko siya!

"Aalis na rin siya. " wika ni Zach. "Mauna ka na sa kotse. "

Akala ko ako ang sinabihan niya pero nabigla ako nang maglakad si Nikki patungo sa kotse ni
Zach. May nakalimutan ba siya dito? Parang tinaga ang dbidib ko nang tuluyang pumasok si Nikki
sa sasakyan ni Zach. So hindi talaga ako..

"Umalis ka na, Fern. It's getting late. "

Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. "Can't you give me a ride? Tutal sabi mo maggagabi na. "
Sobrang kapal na ng mukha ko. Naiiyak na ako sa ginagawa niya. Ano bang nangyayari sa
kanya? Una ay nagsinungaling siya sa akin na hindi siya makakapasok dahil may sakit siya pero
wala naman pala. Pangalawa ay nagiging cold siya sa akin. Pangatlo para akong hangin sa harap
niya, dededmahin at dadaan-daanan lamang. He even forgot to ask me kung ihahatid ba niya ako
sa bahay katulad ng ginagawa niya. At pang-apat, bakit si Nikki ang sinabihan niyang sumakay sa
kotse? Am I missing something? Nakakainis na ang ginagawa niya sa akin.

Huminga siya ng malalim. Para napilitan pa sa akin. Hindi ko na kinaya. Naglakad ako patungo sa
kotse niya at akmang bubuksan ko ang pinto ng front seat nang makita ko siya. Laking dismaya ko
nang makita ko si Nikki. Nikki, why? Magkausap lang tayo diba kanina? But now you're sittng
beside my boyfriend. Did I do something wrong?

Labag man sa kalooban ko, umupo ako sa backseat. It was like a nightmare. A very painful
nightmare that really made my heart shattered into pieces. Ano bang nangyayari sa'yo Zach? Why
are suddenly doing this?
37. Flirt..

"May kailangan ba tayong pag-usapan? "

Tumingin ako kay Zach na ngayon ay kinakausap si Nikki. Napayuko ako nang sulyapan niya ako
mula sa salamin. Nakagat ko ang aking labi. Pakiramdam ko kinukuryente ang buo kong katawan.
Namamanhid na rin ang kamay ko.

Naradamanan kong nilingon ako ni Nikki kaya't nagtaas ako ng tingin para salubungin ang
kanyang mata. Mukhang may gusto siyang sabihin sa akin pero dahil nasa tabi siya ni Zach ay
hindi niya ito masabi. I sighed.

"Zach, Ihatid muna natin si Fern. " she said. "Fern, Im really sorry for ruining your moment. " aniya
sa pamamagitan ng guilty niyang mata. I just nodded.

"It's nothing. " halos hindi ko malunok ang sarili kong laway dahil sa sinabi ko. I really hate this.
Hate this feeling. Hate Zach. Yes, I must hate him.

Hindi na ako ulit umimik matapos noon. Sila lang dalawa ang naguusap tungkol sa kung anong
bagay. Paminsan pa nga medyo humihina iyong boses nila na parang ayaw nilang iparinig sa
akin. Alam niyo ba iyong feeling na naa-out of place ka? 'Yong feeling na hinahayaan ng boyfriend
mo na ma-out of place ka habang kausap niya ang bestfriend mo?

Sana nga kainin na ako nitong upuan na ito para malayo na ako sa kanila. Parang may sarili
silang mundo. Earth calling to Zach! Girlfriend here!

Nayayamot na kinuyom ko ang aking kamao. I don't care kung makita niya ito. Oo nagseselos
ako. Why are they doing this? Kung nagiging cold na talaga siya sa akin, then why dont he tell it to
my face? Kailangan pa ba talaga niyang ipamukha sa akin na wala lang? Na mas gusto pa niyang
kausapin ang kaibigan ko. Ang sama sama niya.

"Dito na lang ako. " I know I sounded so rude para makisingit sa paguusap nila. Hindi pa kasi ako
nakakarating sa mismong apartment ko. Napagdesisyonan ko kasing magstay muna dito sa ice
cream parlor na lagi kong pinupuntahan.

"What? " galit na tanong sa akin ni Zach. "Uuwi kana. Hindi na ito uwi ng isang matinong babae,
Fern. "

"Just stop the car, Zach. " nagsukatan kami ng tingin pero pinaharurot niya ang kotse at mabilis na
sinulyapan ako. I glared at him. Wala na rin akong pakialam kung makita ni Nikki ang pagaaway
namin.
"What heck, Zach? I'm going to jump out of this damn car kapag hindi mo 'to tinigil! "

"Do it. "

"What? " sigaw ko nang hamunin niya ako. Hindi nagbago ang galit na mata niya. Tinaasan niya
ako ng kilay when my lips parted away. A lump formed in my throat. Hindi ako makapaniwala na
naririnig ko iyon sa kanya. Hindi ko na nga kaya iyong malalamig niyang trato sa akin tapos ay
maririnig ko pa iyon galing sa kanya?

"Who the hell are you? Hindi na kita kilala. " naiiyak na sambit ko sa kanya.

Nakita kong nagbago ang ekspresyon ng mukha niya. Bumagal ang takbo ng kotse. I saw Nikki
gasped when she saw my tears. I started crying. I felt so helpless. Bakit niya ito ginagawa sa
akin?

"Bakit mo ito ginagawa sa akin, Zach? Why are you so cold? Ano na naman bang nagawa ko ha?
"

".."

"Ni hindi mo ako mareplyan! Bakit hindi mo na lang sabihin sa akin na ayaw mo na? Bakit hindi
mo pa sabihin?! Ano bang nangyayari sa'yo, Zach? "

He still remained silent. Nakita kong humigpit ang pagkakahawak niya sa manibela.

"Please. Itigil mo ang sasakyan, Zach. " pakiusap ko sa kanya.

"You're going home. "

Kinagat ko ang aking labing nanginginig. "Kapag hindi mo tinigil ang kotseng ito.. " I swallowed
hard, not even sure about what I'm going to say but I don't think I still can endure this anymore.
"Maghiwalay na lang tayo. " alam kong parehas silang nabigla sa sinabi ko. Hindi ko na kasi alam.
I don't know anymore. Kinakain na ako ng galit sa ginagawa niya.

"Is that what you want? " hindi ko ine-expect na itatanong niya ito sa akin kaya natutop ko ang
aking labi at natahimik. "You want me to let you go? "

"Zach, mukhang nabigla lang si Fern. " dumapo ang mata ko kay Nikki na mukhang naaawa na sa
akin. I dont need her pity. "Teka. Magusap muna kayo. Ibaba mo muna ako dito. "
"Hindi, Nikki. " pigil niya kay Nikki. Nanakit ang dibdib ko nang hawakan niya ang braso nito at
mas talagang pinigilan niya si Nikki. "Masyadong matigas na ang ulo ng kaibigan mo. She needs
to learn. "

"Parehas kayong dapat matuto. Come on, Zach. Stop the car. "

Walang nagawa si Zach nang iutos ito ni Nikki. He then stopped the car and said his goodbye to
her. Mabilis niyang pinaandar ang kotse ng hindi man' lang ako sinusulyapan. Namutla ako nang
bigla siyang magover take sa isang malaking truck.

Naiiyak na hinawakan ko ang laylayan ng aking damit. Halos masira ang damit ko nang biglang
niyang i-park ang kanyang kotse sa tapat ng kanyang bahay. Nabangga pa niya yung mailbox. I
gasped for air nang marahas niyang hinila ang braso ko papalabas ng kotse. Napatili ako sa takot
nang kabigin niya ang braso ko para tumigil ako sa pagiyak.

"Nasasaktan na ako, Zach. " anas ko nang iakyat niya ako sa hagdanan. Pero hindi man' lang niya
ako pinansin. Sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa akin. Kulang na lang ay maputol ang mga
ugat sa parteng 'yon. "I hate you.. "

He smirked. "You won't hate me after this, Fern. " kinalabutan ako sa sinabi niya. Parang may
pumasok na ideya agad sa utak ko.

"A-anong gagawin mo sa akin? "

"Something you'll never forget. "

Namilog ang mata ko at nagsimulang tumulo ang luha ko. "A-anong ibig mong sabihin? '

"We did this before. Don't act as if you are innocent.. "

"Z-zach ano bang pinagsasabi mo! " Oo, nasasaktan ako sa mga sinasabi niya sa akin pero may
mas sasakit pa ba sa turing niya sa akin? Sa paraan pa lamang ng pagsasalita niya para na
akong tinotorture at paulit ulit na sinasaksak. "Ito pa ba ang makukuha ko matapos ibigay sayo
ang pangalawang pagkakataon? Zach. What did I do? Ano bang nagawa ko-- "

"Putangina naman, Fern! " binitawan niya ang braso ko at mabilis na hinawakan ang dalawang
pisngi ko gamit ang isang kamay niya. Ang sakit ng pagkakapisil niya sa bandang bibig ko. Halos
dumugo ito. He was so harsh. "Hindi mo ba nakikita?! Oo na! Hindi ko deserve ang putanginang
second chance na iyan pero alam mo ba kung gaano ko pinaghirapan na makuha iyon?! Ako na
ang gago pagdating sayo! Pero Fern, pagod na pagod na ako! " Napatitig ako sa mukha niya na
sobrang pula. "Fern, maghiwalay na tayo. "
Nagulat ako sa sinabi niya na halos hindi na ako makaimik sa kinatatayuan ko. Sobrong sakit.
Ganito pala talaga kasakit kapag nanggagaling mismo sa kanya. Kanina ako ang nagbitiw ng
linyang iyon pero alam ko sa sarili ko na hindi ko talaga kaya. Hindi talaga.

Ganito rin siguro ang nararamdaman niya noong iniwan ko siya dati. Gumaganti ba siya dahil
doon? "Gu-gumaganti k-kaba? " Hinawakan ko ang braso niya. "Wag naman ganito Zach.. Wag
ganito. " Napahagulhol ako sa sobrang sakit ng dibdib ko.

"Hindi ko na kaya. Hindi ko na kayang makita kang ganyan. " tinalikuran niya ako at nagsimulang
umalog ang kanyang balikat. "Parang awa mo na. Maghiwalay na tayo. "

Umiling ako at humabol muli sa kanya. "Ipaintindi mo sakin. " matigas na wika ko sa kanya.
"Iintindihin ko kahit sobrang gulo na. Maiintindihan ko kung bakit ganito ka, kung bakit ganito na
lang matapos ng lahat. Zach, kakaayos lang natin. Wag mo namang gawin sa akin ito. "

"TANGINA FERN! " sinuntok niya ang pader dahilan para bumagsak ang ilang picture frame na
nakasabit sa pader. Kasama doon ang picture naming dalawa. Iyon ang ilang litrato na binigay
niya sa akin nung gabing iyon.

Sa sobrang sakit ng dibdib ko , iyong pakiramdam na sasabog na ako, ay nahigit ko ang aking
hininga at mabilis na napaurong dahil sa ginawa niya.

"Pinapakawalan na kita dahil kailangan kong gawin 'to. "

"Ka-kailangan? Hindi. Ayoko, Zach. " Nababaliw na ako. Mababaliw na ako. "Nagbibiro lang
naman ako kanina. Hindi naman talaga ako makikipaghiwa- "

"Ano ba, Fern?! Hindi mo ba naiintindihan? Bakit ba ang kulit kulit mo ha?! "

Napayuko ako. Ang kulit ko? Anong hindi ko maintindihan? Napahagulhol ako dahil sa iba't ibang
emosyong bumabalot sa akin. Ano bang kasalanan ko sa mundo? Bakit parati na lang ganito?

"Ang hirap lang kasing tanggapin. " Hinawakan ko ang dibdib ko. "Pumusta kasi ulit ako.
Pinagkatiwalaan ulit kita. Hinayaan mo ulit akong mahalin kita. Unti unti na akong nakakarecover.
Pinaasa mo ako. Umasa ako na hindi mo na ako sasaktan at iiwan. Pero hindi ako makapaniwala
na sinasabi mo ito sa akin ngayon. Sobrang..bilis. At sobrang masakit. "

Hindi siya nagsalita. "Zach ang sama sama mo. Ang sakit sakit mong magsalita. Ano bang tingin
mo sa akin? " Marahan kong pinahidan ang luha kong patuloy sa pagtulo. "Ang tanga tanga ko
para magtiwala ulit sa'yo. Ang tanga tanga ko talaga. "

"Fern.. "

"Kung gaganituhin mo lang ulit ako sana sinabi mo. Kasi mas masakit 'to kesa sa ginawa mo
noon. "

Hinawakan niya ang dalawang balikat ko at iniharap sa kanya. Nanghihina na ako. Wala na akong
pakialam kung anong gusto niyang gawin sa akin. Tinitigan niya ng mabuti ang mga mata ko bago
siya magsalita..

"Im going to be a father soon, Fern. Ngayong sinabi ko na sa'yo, layuan mo na ako. "

Natigilan ako sa sinabi niya pero di kalaunan ay tumawa ako na parang nababaliw. "I-I dont
believe you. " I shook my head.

"Aalis ako. Ako ang lalayo sa'yo Fern. Hinding hindi na kita guguluhin. " saglit siyang tumigil nang
marinig ang hagulhol ko. "Tutal naman, tutal naman andiyan si Harrison. Maiintindihan kita kung
sasama ka na sa kanya. "

"Si-sino siya? Sino iyong babae? "

"Fern, tama na pwede? Ayaw ko ng masaktan ka. "

"Nasasaktan na ako oh. " ngumiti ako ng mapait. "Bakit hindi mo pa sagadin, Zach? "

"Fern.. "

"Si Nikki ba? " Pinalangin ko na sana hindi dahil guguho na talaga ang mundo ko.

"Hindi. " Naaawang tumingin siya sa akin. "Si Aubrey. Natatandaan mo pa ba iyong sinabi ko sa'yo
na nahulog ako sa isang mentor ko? She's Aubrey, Nikki's sister. "

Hindi makapaniwalang tinitigan ko siya. He got her pregnant? At mas malala ay si Ate Aubrey ang
pinaguusapan namin. This time, I slapped him hard. Iyong tipong bawing bawi sa pagkakamanhid
ng buong katawan ko. Si Ate Aubrey? Ang kapatid ni Nikki? Paano niya ito nagawa sa akin? Bakit
hindi niya ito sinabi sa akin?

"You did it with her? " mas lalo ko pang nilaliman ang mga tanong ko sa kanya. Oo, masokista ako
e. Manhid na ako, ano pa ba? Magtatanga-tangahan pa ba ako sa harap niya? Ako nga si Fern na
mahirap di'ba? Hindi bagay sa isang prinsipeng gaya niya. We're not the same samantalang si Ate
Nikki parehas na parehas sila. Ang saya 'no?

"Fern.. " itinaas niya ang baba ko pero muli ko siyang sinampal.

"Sa kabila naman para pantay. Ang sakit ba? Tama lang 'yan sa'yo. Gago ka. Pakshet ka. "

Hinawakan niya lang ang parte ng pisngi na sinampal ko. I thought he was already done pero
hindi pala. Narinig ko ang tahimik na paghikbi niya.

"Wag mo akong iyakan, Zach. " mabilis kong inayos ang aking damit. Brace yourself, Fern. Hate
Zach. Hate Zach. Hate Zach! Yes, hate him as mush as you can. Isuka mo ang mga sinabi niya
sayo na nagpahulog sa iyo noon.

"Mabuti pa ngang maghiwalay na tayo. " Nilunok ko ang sarili kong laway at taas noong dinuro
ang dibdib niya. "Wala kang kwentang lalaki. "

Naglakad ako palayo sa kanya pero bago pa ako makalabas ay nagbukas na ang pinto ng
kanyang bahay. I saw Ate-- Aubrey. Medyo may kalakihan na ang kanyang tiyan. Hindi ako
makapaniwala. Akala ko talaga hindi kami hahantong sa ganito. Expect the unexpected nga
naman. Ayoko na talaga. Ayoko na.

"Bakit basta na lang nakapark ang kotse- " She stopped when she saw me. "Fern? "

Ngumiti ako ng peke sa kanya. Alam kong nakataas ngayon ang kilay ko. This is not me. Galit na
galit ako. At wala naman sigurong masama kung iparamdam ko sa kanya kung gaano kasakit ang
ginawa nila sa akin. Hindi naman talaga ako naghahangad ng kahit na ano pero anong magagawa
ko? Kapag nasaktan ka, gagawa at gagawa ka ng paraan para ipamukha sa mga taong nanakit
sa'yo kung anong binitiwan at tinarantado nila.

"Hello Ate Aubrey. " sinubukan kong maging pormal sa kanya. "Kelan ka manganganak? "

Nakita kong natigilan siya sa sinabi ko. "Sa-sa.. "

"Pumasok ka muna sa kwarto. " narinig kong sabi ni Zach mula sa aking likod. Sinulyapan ko siya
at sinamaan ng tingin. Hindi niya ako pinansin dahil nakatingin lang siya kay Ate Aubrey. "Go. "

"O-okay. " muli niya akong tinignan bago umalis. Mapait akong ngumiti dahil naiimagine ko na ang
gagawin nila mamaya. Siguro magpapakarami sila. Nakakadiri silang dalawa. Nakakadiri sila. Ni'
hindi ko maatim na titigin si Zach ngayon.

Naglakad siya papunta sa harap ko nang makapasok si Aubrey sa kwarto niya. He looked at me.
Parang sinasabi pa nga ang mata niya na umalis na ako, eh.
"Hindi kita maiihatid. "

"You don't have to. " may pandidiring wika ko sa kanya. "Magsasayang ka lang ng gas. Bakit hindi
mo na lang pagtuunan ng pansin si Aubrey? Tutal naman mukhang mas bagay talaga kayo. "

"Tumigil kana."

"Alam mo Zach. Ngayon ko lang naintindihan.. " inayos ko ang long-sleeved niya na suot at
mapait na ngumiti. I traced his jaw and I saw him clenching his jaw while trying to escape away
from my eyes. " Na walang matibay na relasyon sa isang may malanding determinasyon."
38. Run..

Pagkarating ko sa bahay ay binuksan ko agad lahat ng ilaw. Sinalampak ko ang aking sarilii sa
upuan at isinandal ang aking likod sa sandalan ng upuan. Ramdam ko ang pagod sa buong
katawan ko at ang pagkagutom.

Saglit kong inisip lahat ng nangyari. Lahat ng iyon ay kakalimutan ko. Kakalimutan ko kung anong
meron kami ni Zach. Kung anong nakaraan namin. Mga pangako niya sa akin. Lahat lahat. Wala
na akong aalalahanin pa sa mapait na nakaraan na iniwan niya sa akin. Ni' wala na akong
matandaan na masasayang pangyayari kasama siya because he kept on hurting me and it wasn't
healthy anymore.

Kinapa ko ang aking bulsa para sana tignan ang cellphone ko nang may makapa ako sa loob ng
kaliwang bulsa ko. Kinuha ko ang nasa loob nito at laking gulat ko nang makita ang iyong bagay
na binigay sa akin ni Zach nang pumunta siya sa music room para sabihin ako ng goodluck sa
contest. Nakalimutan ko na ang tungkol sa bagay na ito..

Isa iyong keychain na may nakasabit na piano. Tinaas ko ito at tinitigan ng mabuti. May maliit na
nakaukit sa ilalim ng piano.

'Z F'

Naginit ang magkabilang sulok ng mata ko. I hugged the keychain that he gave me as I cried.
Bakit ganito na lang kasakit? Zach mahal na mahal kita. Can't you see that? How can you be so
cruel?

Kinabukasan nagising ako sa couch. Doon na ako nakatulog kagabi dahil na rin sa pagod ko.
Agad akong naligo dahil nagtext sa akin si Harrison na susunduin daw niya ako apartment. Iyan
ang unang bumungad sa akin ngayong araw.

Tinago ko yung keychain na binigay sa akin ni Zach sa drawer ko. Kahit naman siguro wala na
kami, pwede ko pa naman sigurong itago iyon di'ba?

"Nabasa mo ba iyong text ko? " tanong ni Harrison sa akin nang makarating siya sa apartment ko.
Prente siyang nakaupo sa couch habang pinapanood ako.

Tumango ako. "Bakit mo ako gustong sunduin? " kinuha ko na iyong bag ko at nilagay doon ang
papel na ipapasa ko.

"There's a voice telling me to fetch you. " tumingin ako sa kanya saglit. Binasa ko ang kanyang
mata at mukha namang nagsasabi siya ng totoo. Baka kasi sinabi lang ni Zach o kung sino man'
dahil naaawa sa akin. Pero bakit nga ba gagawin 'yon ni Zach. Siguradong wala na siyang
pakialam sa akin..

"May nangyari ba sa'yo? " Nanigas ang balikat ko nang tanungin niya ako. Hindi ko alam kung
dapat ko bang sabihin sa kanya o hindi. "Tungkol ba ito dun sa ginawa ko- "

"Wag muna ngayon, Harrison. " Hindi, hindi ito tungkol sa nangyari sa ating dalawa, Harrison..

Nagkibit balikat lang siya at agad na kinuha ang bag ko. Naitigilan ako at tinignan lang siyang
maglakad habang bitbit niya ito. How I wish it was him. Nanikip ang dibdib ko at alam kong konti
na lang maluluha na ako.

Nanginginig na kinagat ko ang aking labi, trying to control myself from not crying.

Harrison stopped from walking and glanced at me. Kinulbit niya ako. "Are you okay? Do you want
something? "

"Pwede bang mag-ice cream tayo? "

Natawa siya kahit wala namang nakakatawa sa sinabi ko. "Iyon lang ba ang dahilan kung bakit
nagi-space out ka? Sige. Libre ko. "

Ngumiti lang ako ng pilit sa kanya at sumunod papunta sa kanyang kotse.

Wala namang nangyari habang nasa byahe kami. Nakarating kami agad sa Ice cream parlor.
Inalalayan niya ako makapasok dito na parang isa akong lumpo. Hindi ko na lang siya pinigilan sa
gusto niyang gawin. Bahala na lang siya kung gusto pa niya akong buhatin.

"Cheese flavor for you and rocky road for me. " parang batang saad niya habang nilalapag ang
inorder niyang ice cream.

"Maupo ka nga. " saway ko sa kanyang nang titigan lang niya ako.

"Ang ganda mo kasi kahit malaki ang eye bags mo. " naupo naman siya agad pero nagpatuloy
siya sa pambobola sa akin. "Pero alam mo ba, sabi nila nakakapanget daw ang eye bags? "

"Edi parang sinabi mo na rin na panget ako. Hayaan mo, tanggap ko naman. "

"Hindi. Nagtataka nga ako kung bakit ang ganda mo pa rin. " tinusok niya ang tagiliran ko. "Smile
naman diyan. "
Inirapan ko siya. Ewan ko. Kahit gusto kong tumawa para sa kanya, hindi ko talaga magawa.
Alam kong ginagawa niya ito at nage-effort pero sa panahon ngayon, ang pagngiti ay wala sa
listahan ko ngayong araw na ito. Hindi ko alam kung sa susunod na araw ay kakayanin ko pa.

I heard him sighed. Gusto ko tuloy magsorry dahil nasasali siya sa pagiging ganito ko.

"Siya ba? " may nginuso siya mula labas ng salamin. "Fern, if you're going to cry then just don't
look at them. "

Pero dahil matigas ang ulo ko, nagtaas ako ng tingin at agad na tumama ang mata ko kay Zach.
He was also looking at me.

You don't know how much I wanted to raise my middle finger at him pero dahil magmumukha
naman akong bitter sa nangyari, hindi ko na ginawa. Nagiwas na lang ako ng tingin at muling
nakinig sa sinasabi ni Harrison.

"You broke up with him, right? "

Inalis ko ang kumawalang buhok sa aking tenga at muling sinipit doon. "He did. "

Tumango tango siya. "Gusto mo ba talaga ito? "

"He broke up with me because he didn't seem to care at all. Pumayag ako dahil nakakapagod din.
" nagkibit balikat na lang ako. "Mas mabuti na ang ganito. "

"Mabuti ba talaga, Fern? You see, hindi ko talaga siya gusto para sa'yo dahil alam ko kung anong
ginawa niya noon pero ayoko lang na makita kang ganito. Kasi maski ako, hindi ko rin inakala na
talagang si Aubrey.. "

"Kilala mo siya? "

"I do. " tumigil siya saglit. "Lagi ko silang nakikita pero hindi ko akalain na ganito pala. " Natigilan
ako. Huminga siya ng malalim. "Alam ko talaga na uuwi siya nitong mga araw. "

"What? " mahinang tanong ko sa kanya. "At hindi mo sinabi sa akin? "

"Hindi ko alam na dahil pala kay Zach kung bakit siya umuwi. Ni' hindi ko alam na totoong may
relasyon pala sila. " nginuso niya muli sina Zach at Aubrey na naglalakad papasok sa Ice cream
parlor, kung saan kasalukuyan kaming kumakain. "At mas lalong hindi ko alam na buntis siya.
Isang beses ko lang siya naging mentor, Fern. I don't give a shit about that girl. "

Napalunok ako sa sinabi niya. "Ito ba ang dahilan kung bakit ka ganoon na lang umakto kahapon?
"

"No. May sakit talaga ako nun. Bakit naman ako maaapektuhan sa kanilang dalawa? And Im not
even a good actor. " Paliwanag niya sa akin. "Nagusap kami ni Nikki at may nabanggit lang siya
sa akin kaya nainis ako at hinanap ka agad. "

"Anong nabanggit niya? "

"Na ilayo kita kay Zach dahil masasaktan ka lang. " alam kong galit na galit siya nang banggitin
niya ito. "Alam mo ba kung gaano ako nagpigil nun? Gustong gusto kong patayin ang gagong
Zach na iyan. "

Nakagat ko ang aking pang-ibabang labi. I clutched my shirt and looked away. Sariwa pa din ang
sakit na dulot niya sa akin. Sobra na talaga ito. Sobra na talaga siya.

Kahit si Nikki nacontrol niya. Ang dami na talagang nagagawa ng pera ano? Kahit utak at isip ng
tao nabibili. Gusto ko tuloy sakalin si Zach dahil sa ginawa niya.

"Saglit lang. " tumayo ako mula sa pagkakaupo at agad na naglakad patungo sa direksyon nina
Zach.

Nagsasalita si Aubrey habang si Zach naman ay nakatulala. Sobrang saya ko nang makita ang
pagod at walang tulog na mukha niya. Teka, kulang pa ata iyan sa kanya. Kulang pa ang pasakit
na ganyan. Kung maaari ay gusto ko pa siyang lumusot sa butas ng karayom.

"Hi Ate Aubrey! " masayang bati ko sa kanya kaya natigilan siya sa pagsasalita. "Gusto ko sanang
kamustahin ka. Kamusta na? "

"Ha? " nakaawang ang labi niya habang nakatingin sa akin. "Sige. Have a s-seat. " alam kong
tumingin siya kay Zach habang umuupo ako.

Saan ako umupo?

Syempre sa tabi ni Zach. Napangisi ako. Gusto niya ng ganito diba? Gusto kong makipaglaro sa
kanya. You don't know how much I wanted to do this. Ang inisin siya. Galitin. At makita ang balisa
niyang mukha, katulad ngayon.

"Narinig kong bumalik ka na. Namiss talaga kita, Ate Aubrey. "

"Ako nga din e. " muli niyang sinulyapan si Zach na ngayon ay umiiwas ng tingin. "Ikaw?
Kamusta? "

Marahan kong pinagapang ang aking kamay sa binti ni Zach. Naramdaman ko ang pagpiglas ng
kanyang hita sa aking ginawa. Mas lalong lumawak ang aking ngiti.

"Okay lang. Parehas na kaming ga-graduate ni Nikki " I smirked when she flinched as I stared at
her tummy. "Look at you, napakasuccessful mo na Ate Aubrey. Siguradong proud sa'yo sina tito. "
piniga ko ang hita ni Zach at narinig ko ang pagbuga niya ng hangin.

"Really? Thank you, Fern. " nag-iwas siya ng tingin. "Mukhang galit nga sa akin sina Dad eh. "

"Ha? Bakit naman magagalit si Tito Seth?"

Nasisiyahan ang kalooban ko dahil wala siyang kaalam-alam na may ginagawa ako sa lalaking
katabi ko. Kahit nandididri na ako sa ginagawa ko ay natutuwa pa rin ako sa nagiging reaksyon ni
Zach.

Pinadaan ko ang aking mga palad sa kanyang gitna. Narinig ko ang mahina niyang pagungol kaya
agad ko pang diniin ang aking palad sa kanya.

"I got pregnant, Fern. " malungkot na sabi niya. "Hindi ko naman ito pinagsisisihan pero alam kong
nadisappoint ko si Dad. Ganito lang talaga siguro kapag nagmamahal ka. Kahit sarili mo hindi mo
na mapigilan. " ngumiti siya sa akin.

I was taken aback from what she just said. Kahit ang paghaplos ko sa hita ni Zach ay tinigilan ko.
Parang may tumamang bato sa aking ulo na nagpagising sa akin sa katotohanan.

What she just said really hit me. Nagflashback sa akin lahat ng mga nangyari sa akin habang
maraming nagjajudge sa akin. Pero kahit ganoon ay hindi ko pa rin mapigilan ang sarili ko na hindi
mahalin si Zach kahit sorang hirap at sakit na.

Bakit ko ba ito ginagawa? Para maghiganti sa ginawa niya? Bakit hindi ko man' lang naisip sina
Ate Aubrey at ang anak nilang dalawa? Ito ba talaga ang gusto kong mangyari?

Mahigpit na hinawakan ni Zach ang aking kamay. Napansin ko rin ang panginginig ng kamay niya
dahil sa takot o ewan ko kung para saan. Mabilis kong binawi ang aking kamay dahil sa
namumuong pandidiri sa aking kalooban.

"E-excuse me. " iyan lang ang nasabi ko at agad na naglakad palayo sa pwesto nila.

Harrison's POV
Alam kong malimit akong nakikigulo sa storya ng buhay nina Fern at Zach. But let me clear this,
Hindi ko talaga gusto si Fern. Noong una syempre, pero habang tumatagal at nagkakasama kami,
mas lalong lumalalim ang turing ko sa kanya. There was something in her na hindi ko
maintindihan. Nagustuhan ko kasi ang side niyang iyon. She was something that you just can't
easily release from your arms when you finally met her. At ganoon din siguro ang naramdaman ng
gagong Zach 'yon.

Simula pa lang, malimit na kaming magkalaban sa mga hilig naming dalawa. Pero syempre alam
ko namang mas gwapo ako kay Zach. Kung hindi niyo alam, mas gwapo talaga ako. Tss. Kahit sa
pamilya namin, magkalaban din sa business. Pero sa babae ay hindi pa kami nagkaganito.
Ngayon lang. Hindi ko nga rin alam kung anong meron ba dito kay Fern. Simpleng tao lang naman
siya at mas marami pang mas maganda sa kanya pero para akong nalulunod sa dagat.

"Let's go. " hinila ko ang kamay ni Fern. Ang lambot ng kamay ng babaeng 'to. Hindi ko talaga
maintindihan kung bakit ang bilis ng lalaking yun na bitiwan ang katulad ni Fern.

"Where are we going? " nagtatakang tanong niya sa akin. Napangiti ako at marahang ginulo ang
buhok niya. She pouted.

"You said may kailangan kang ipasa? "

Napakamot siya sa kanyang ulo. "Nakalimutan ko na. " Napangiti ako. Kinuha niya ang kanyang
bag at binuklat ito. May kinuha siyang isang papel.

"Ano 'yan? "

"Essay. I need to pass this to Mr. Griego. " balisa na sabi niya sa akin. "Bilisan natin. " ngayon siya
nang humihila sa akin.

She's so fragile. Alam kong mahina lang din siya katulad ng ibang babae, but it was pretty too
obvious that she was trying to be strong. Because of him, she let herself to suffer from misery.
Gusto ko tuloy siyang sambutin mula sa kinahulugan niya.

Hinintay ko si Fern sa labas ng faculty room habang pinapasa niya iyong essay. Tumingin ako sa
paligid at bumungad sa akin ang mukha ni Nikki. Kilala ko siya. Kaibigan siya ni Fern at ilang
beses na rin kaming nagkausap tungkol kay Fern at Zach.

Alam kong hindi niya gustong magsinungaling kay Fern. Katulad ngayon, she was literally begging
for me to help her.
"Don't worry, I'll talk to her. "

"Sabihin mo sa kanya na kahit anong mangyari, nandito lang ako. Maghihintay ako na patawarin
niya. " hinawakan niya ang kamay ko. Geez. Kasama ba talaga ang paghawak ng kamay?
"Harrison, tulungan mo naman ako. "

Sandali akong napatitig sa mata niya. She's pretty. Mukhang korean. Ang cute. Gusto ko tuloy
pisilin ang pisngi niya. Tangna.What's wrong with me?

"Oo nga. " mabilis kong kinuha ang kamay ko mula sa kanya. "Give me your number. "

"Bakit mo kukuhanin ang number ko? "

Napabuntong hininga ako. Bakit ba ang dami dami niyang tanong? "Wag kang maarte. Hindi kita
type bilang textmate. "

"Anong sabi mo?! " bigla bigla na lang siyang nagtransform into a monster. Namumula ang pisngi
niya at medyo nanlilisik ang kanyang cute na mata.

"Basta ibigay mo na lang! Tatawagan kita kapag okay na sa kanya. "

"T-talaga? "

"Ayaw mo? Bahala ka. " akmang tatalikod na ako nang hawakan niya ulit ang braso ko. Ano bang
meron sa paghawak niya sa balat ko? Parang nakukuryente ako. Si volta ba siya? Tangina,
nakakabakla na ito ah!

"Sige na! Oo na. " kinuha niya ang phone ko at agad na tinype ang number niya. Napatitig ako sa
kanyang mukha. Maliit lang ang kanyang mukha, matangos at maliit na ilong, cute na mata at
medyo mahabang pilik-mata. Bakit ba ang hilig kong idescribe ang mukha ng babaeng 'to? Ano
bang nangyayari sa akin?

Napatitig ako sa noo niyang nakakunot. Gamit ang hintuturo ko, pinalansya ko ang kanyang
nakakunot na noo. Napansin kong natigilan siya sa ginawa ko. Kahit ako. May sarili atang isip ang
kamay ko noong mga oras na 'yon. Bakit ba kasi nakakunot ang noo niya?

"Gusot kasi ang noo mo. " Sabi ko na lang sa kanya.

"Ha? " mukhang hindi niya naintindihan ang sinabi ko. Tumikhim ako.

"I mean, panget kasi sa babae ang nakakunot ang noo. " ngumiti ako ng malawak. "Iyan, ganito
dapat! " tinuro ko ang labi ko na nakangiti.
Napangiwi siya at napaismid. "Ang weird mo, alam mo ba iyon? " nabigla ako nang ihagis niya sa
dibdib ko ang phone ko.

"Hoy! Muntik ng malaglag ang phone ko! "

"Just call me kung okay lang ba siya o hindi. " sabi niya bago ako talikuran.

Umawang ang labi ko sa ginawa niya. Sayang. Cute pa naman siya pero maldita. Tsk. Tignan
lang natin sa susunod kung tatarayan pa niya ako.

"Hoy, bakit tulala ka? "

Napatingin ako kay Fern na ngayon ay malawak ang ngiti sa labi. Nagtaasan tuloy ang balahibo
ko. Wala lang. Nakakapanibago kasi. I mean, look at her. Malaki ang eye bags at bagsak na
bagsak ang mukha niya.

"May maganda bang nangyari sa loob? Bakit ang lawak ng ngiti mo? "

Nahihiyang nagiwas siya ng tingin. "Okay na kasi ang requirements ko. "

"Really? " hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.

"Bakit? Iyong sa'yo hindi pa? "

"Hindi pa. " proud na sabi ko. "Im still working on it. " kumindat ako sa kanya at nabigla ako nang
hampasin niya ang braso ko habang tumatawa. Napangiti ako. I thought Im not going to see those
smile again.
39. Letter..

"Everyone got 100 percent sa projects. At dahil dun, wala na kayong finals. " Napuno ng sigawan
ang buong classroom dahil sa ini-announce ni Sir. Sino bang hindi magiging masaya sa balitang
'yon? Minsan lang mawalan kami ng finals sa bawat semester.

Dumako ang mata ko sa bandang gitna ng katapat kong linya kung saan nakaupo si Zach.
Nakabaon ang kanyang ulo sa kanyang braso. Sigurado akong natutulog siya. Tumagal pa ang
pagtitig ko sa kanya hanggang sa bigla siyang nagtaas ng tingin at tumingin sa pwesto ko.

Agad akong nag-iwas ng tingin. Pero alam kong huli na ang pag-iwas ko. Nakita na niya akong
nakatingin sa kanya. Nakagat ko ang dulo ng aking ballpen. Bakit ba ako kinakabahan? Ano
naman kung tignan ko siya?

Pagkatapos ng subject na iyon ay agad kong nilikom ang mga gamit ko. Nakisabay ako sa mga
kaklase kong naglalabasan mula sa classroom. Dumiretso ako sa locker ko at nilagay ang ilang
notes ko at books na hindi ko gagamitin. Kinuha ko naman ang mga books ko sa susunod na
subject.

Dumaan ako sa canteen para bumili ng tubig at pagkatapos ay pumunta na ako sa next class ko.
Papasok pa lamang ako nang matigilan ako sa may pintuan. Sa dulo ng room, malapit sa bintana,
ay nakaupo siya doon habang may kausap sa cellphone.

Lumundag ang puso ko nang tumingin siya sa kinatatayuan ko. He just stared at me and after five
seconds, he looked away and talked to that someone who he was talking to. Napabuntong hininga
ako at naglakad papunta sa desk ko. Bakit ba lagi kana lang sumusulpot sa mga mata ko, Zach?

"I still have class. "

Narinig kong sabi niya doon sa kausap niya sa cellphone. Kinuha ko mula sa bag ko ang notebook
ko at nagsimulang magbasa para makapagreview na rin ako tungkol sa huling lesson namin.

"Don't worry, uuwi ako ng maaga. "

Nang wala talagang pumasok sa isip ko, nagsulat na lang ako sa last page ng kung ano ano. Ano
bang nangyayari sa akin? Kaya ako hindi nakakapag-aral dahil sa pakikinig ko sa sinasabi niya.

"Wag kang matigas ang ulo. Inumin mo ang gamot na binigay ko sa'yo kanina. Even if you don't
like to drink it, you still have to, Aubrey. "

Natigilan ako sa pagsusulat nang marinig ang pangalan na sinabi niya. Ano pa nga bang ine-
expect ko? Of course, he was talking to her.
Sa mga oras na 'yon ay gusto kong lumabas ng room dahil parang sinasadya na kami lamang
dalawa ang tao sa loob ng room. Ayokong marinig ang pinaguusapan nila..

Palihim na sinulyapan ko siya at napansin ko ang mga mata niyang nakatingin sa akin.
Napaawang ang labi ko. Why is he staring at me?

Gusto ko pa sanang maging sigurado kung sa akin ba siya nakatingin nang biglang magpasukan
ang mga kaklase namin. Sumunod naman ang instructor namin. Napailing na lamang ako at pilit
na binura sa isip ko ang nakita. Siguro ay nagiimagine lamang ako na nakatingin siya sa akin.

After ng last subject ko ay dumiretso na ako sa parking lot kung saan nagiintay sa
akin si Harrison. Katulad ng ginagawa niya ay kinukuha niya ang bag ko at ilalagay niya sa loob
ng kotse. Pinagbubukas pa niya ako ng pinto bago siya pumasok sa loob na hindi ko na
tinututulan.

"Masama ba ang pakiramdam mo? Mukha kang nilalagnat, eh. " Hinipo niya ang aking noo nang
makapasok din siya sa loob ng kotse.

Umiling ako. "Gusto ko na lang makauwi at matulog. "

"Sigurado ka? " Hininaan niya aircon bago ikabit ang seatbelt niya. "Fern, may kailangan akong
sabihin sa'yo." sabi niya. I thought he was going to drive already but it turns out he still needs to
tell me something.

"Pwede bang bukas na lang? "

"Walang tayong pasok bukas. May nangyari ata sa isang building kaya ipapaayos. They decided
to cancel classes until tomorrow. "

Hindi ako nakaimik sa sinabi niya. Naalala kong mas nauna nga pala akong lumabas sa prof
namin kaya hindi ko narinig ang anouncement. Hindi rin naman ako napadaan sa bulletin board
kung saan nakalagay ang mga today's news.

"Ganun ba? " napanguso ako. "Ano bang sasabihin mo? "

Binuksan niya ang yung drawer ng kotse niya. Ewan ko kung anong tawag doon. Nilabas niya
mula doon ang dalawang silver na envelope. Nangunot ang noo ko. Anong meroon sa bagay na
'yon?
"Someone sent me this. Kuhanin mo yung isa. "

Inilahad niya sa akin ang envelope. Tinitigan ko ito. Bakit parang bigla akong kinabahan at natakot
na kuhanin ito? Nanginginig ang aking kamay nang tanggapin ko ito.

"I think it's for the both of us.. " Dagdag pa ni Harrison.

Nagtaas ako ng tingin para salubingin ang mga mata niya. "Nabasa mo na ba? "

"Hindi pa.. " he said calmly.

Binuksan ko iyong envelope at nilabas ang isang kulay puting papel. I read it only with my eyes.
Ayokong basahin ito ng malakas sa harap ni Harrison dahil baka kung ano ito.

'Introducing the future

Mr. & Mrs. Evangelista.

Please join us for an

Engagement party honoring

Zachary &Aubrey'
40. Possible..

"Hindi ako pupunta.. "

He eyed me for a moment bago kuhanin sa akin ang envelope. Umayos ako ng upo at natulala.
Engagement party? Sumikdo ang aking dibdib. Bakit kailangan pa nila akong padalhan ng
invitation? Para ba mas lalo lang nila akong saktan?

"Mas mabuti pang hindi ako pumunta. " I took a couple of deep breaths. "Atsaka, para saan pa?
Para lokohin ko ang sarili ko na wala na talaga akong nararamdaman para sa kanya? "

Harrison tapped my shoulder and didn't say a single word.

Ngumiti lamang ako sa kanya. He started driving while I stayed staring in space for an hour. I was
dumbfounded until we reached my place. I said my goodbye to him before unlocking my seatbelt. I
was about to close his door when he called my name.

"Call me, call me if you ever change your mind. "

Tumango na lang ako sa kanya at agad na sinara ang pintuan ng kanyang kotse. Nakatayo
lamang ako doon hanggang sa paandarin niya ito papalayo. I was standing there for nothing. Wala
naman ako hinihintay pero may nagsasabi sa akin na doon muna ako.

I placed my hand right in front of my chest and feel my heart beats. My heart wasn't beating weird,
like what it used to be. I smiled. When will I move on already? Kailangan ba umabot pa ito ng ilang
taon?

Naupo ako sa isang bato sa aking harap. Hinahangin ang aking buhok dahilan para dumampi ang
malamig na simoy ng hangin sa aking leeg. I shivered. Napangiti ako ng mapait nang muling
maalala ang invitation letter.

He won. Im already dying. I love him so much that I could not even afford to see him marrying
someone else. Masakit talaga ang katotohanan, sabi nga. Kahit anong tanggi mo, hindi mo pa rin
talaga mapigilan ang tadhana.

"It is over. "

I touched my wet cheeks and felt something on my waist. Startled, I looked at this arm on my
waist. Ayoko sanang mag-assume na sa kanya itong kamay but when I felt the familiar warmth,
the same temperature, I just saw light in my eyes. I felt love.

"It's not yet over, Fern. "

Zach's POV

"It's not yet over, Fern. "

Mas lalo kong hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya mula sa likod niya. Ang tagal ko nang
ginustong yakapin siya ulit pero hindi man' lang ako pinagbigyan ng pagkakataon. It feels like hell.
Hindi ko inakala na makikita ko siyang ganito.

"Zach? A-anong ginagawa mo dito? " She tried to push me away but I just couldn't take my arms
away from her. I missed her so much. I missed her so damn much. Parang sasabog ako kung
papakawalan ko pa siya ngayon.

It's not really true that I get what I want in instant. Kahit pa sabihin nilang mayaman ang pamilya
namin. How can you be sure? I can't even have her for lifetime. I can't even hold her arms forever.
It's really hard for me to make her mine everyday like what I've been wishing for. I just wanted to
die in this misery. Now, tell me, did I get what I truly want?

"Please, wag mo akong itaboy. " Pakiusap ko sa kanya. "Konting oras lang ang hinihingi ko. "

"A-anong bang pinagsasabi mo? Nababaliw kana ba? " Pilit niya pa ring inaalis ang kamay ko.
"Kapag hindi ka tumigil, ta-tatawag na talaga ako ng pulis! "

Hindi ako tinamaan ng takot. Mas takot akong pakawalan siya ngayon. Kasi baka bukas hindi ko
na ito magawa. Our engagement party is already set.

They've been threatening me to marry their daughter kahit alam ko sa sarili kong hindi ako.
Sigurado ako na hindi ako. Im so fcking sure about that because I used protection when Im having
sex. Sa isang tao lamang ako hindi gumamit.

"Hindi mo magagawa sa akin 'yon, Fern. " umiling iling ako sa leeg niya. I inhaled her sweet scent
but she squirmed, trying to get away from me. Namasa ang mga mata ko. She doesn't want me
anymore.

"Let me go. "

"I love you. " I whispered. "Mahal na mahal pa rin kita kahit gusto kitang kalimutan. Mahal na
mahal pa rin kita kahit gusto na kitang balewalain. "

Nanigas siya. Alam kong naguguluhan na rin siya pero hindi ko kayang sayangin ang oras na ito
para masabi ko sa kanya ang nararamdaman ko. Mababaliw na ako kung hindi ko pa ito gagawin.

Noong sinundo namin si Aubrey nabigla ako nang makita siya. Hindi lamang si Nikki ang nabigla.
Hindi ko ito ene-expect. Im really willing to start a new life with Fern. Make her happy and marry
her as soon as we finish college.

She told me everything about her pregnancy. Na ako ang ama ng batang dinadala niya.
Sinubukan ko namang isipin ng mabuti kung paano nangyari, samantalang we just did it once and
Im using protection. Pero kahit anong paliwanag ko hindi nila ako pinapakinggan. I was
threatened. Hindi ko na alam ang nangyayari. Gusto kong sigawan si Dad nang kuhanin niya sa
akin lahat. I was grounded. I tried to tell them but they just ignore me and fixed our marriage.

Minsan nagaway pa kami ni Dad at sinugod si Mom sa ospital dahil sa pagpigil sa amin.
Kinabahan ako. Mom's pregnant at dahil sa akin ay muntik na siyang makunan. Galit na galit sa
akin si Dad. He almost killed me.

Naisip ko na lang iyong batang dinadala ni Aubrey. Eventhough, alam ko na hindi ko ito anak,
hindi ko kayang isipin na lang ang aking sarili. Buong araw akong nagiisip na kahit ang pagkain ay
nakalimutan ko na.

Natatandaan ko pa ang sinabi sa akin ni Dad.

'Sinaktan ko na rin ang mommy mo noon. Sana naman magisip ka. Wag mo akong gayanin. Fix
yourself, Zach! '

Para akong pinapatay nang maisip ko si Fern. Nakikita ko pa siyang kasama si Harrison. At sa
tuwing nakikita ko siyang ginagawa ang mga dapat ko sanang gawin para sa kanya ay para akong
sinasaksak ng paulit-ulit. Tangina. Gusto kong patayin si Harrison pero dahil sinaktan ko siya wala
akong karapatan.

"Anong ibig mong sabihin? " she asked me. "Bakit mo sinasabi sa akin 'to? " Hindi ako sumagot.
"Kanina nabasa ko ang inivitation letter tungkol sa engagement party mo. Just go home and, and
do what is right. "

"Im doing it right now, Fern. This is the right thing. "

I was taken a back when she slapped me and pushed me away. Napaupo ako sa lupa at agad na
napayuko. She was breathing heavily as she stood right in front of me.
"Ngayon sinasabi mo ito sa akin? "

Napayuko ako muli sa sinabi niya. I guess I really deserve this treatment from her.

"Tigilan mo na ako dahil kung hindi tatawag ako ng pulis. " banta niya sa akin habang patuloy sa
pagiyak. "Wake up, Zach! Magpapakasal ka na! Magkakanak ka na kay Aubrey tapos ngayon
nandito ka sa harap ko at sinasabi ang mga ganoong bagay? Tanga ka ba?! "

Nagpatuloy siya. "Why don't you hang yourself on a tree?! Go! " naiiyak na sambit niya sa akin.

Naninikip ang aking dibdib nang tumayo ako mula sa pagkakaupo at hinarap siya.

"Are we over? " garalgal na tanong ko sa kanya. Napailing ako. "Just let me do this. Hayaan mo
lang akong mangarap na tayo pa. Kahit ako lang. K-kung gusto mo makipagdate ka na sa iba pero
hayaan mo akong bisitahin ka. "

Yumuko ako at kinuha ang isang singsing mula sa aking bulsa.

"I bought this for you. Alam mo ba kung gaano ko kagustong magpakasal sa'yo? " hinayaan kong
magmukha na akong tanga sa harap niya. Pinangarap ko na maibigay sa kanya ang singsing na
ito. Sa tuwing tinititigan ko siya sa malayo at nagpapanggap na masaya ako na wala siya, hindi ko
mapigilan na hindi masaktan dahil sa nangyayari ngayon. "Im not crying just because to please
you, pero dahil nasasaktan rin ako. "

"I know I've already reached my limit. " Nanginginig na ngumiti ako sa kanya. "But can you
honestly tell me, how much you love me? " ngumiti ako ng pilit sa kanya para sabihin niya sa akin
kung minahal niya ba ako o hindi.

Alam kong nagaalinlangan pa siyang sabihin pero sa huli ay lumapit siya sa akin. Akala ko ay
sasampalin niya ako muli nang itaas niya ang kanyang kamay, pero dumampi ang palad niya sa
pisngi ko at hinaplos ito.

"Mahal kita, Zach. " She started crying right in front of me. "Mahal na mahal and I couldn't wait to
say yes when you kneel down and ask me to marry you. I'll tell you honestly that I want to carry
our child. Prepare your breakfast every morning and, and bake you some cookies. But it's too
impossible right now, Zach. "

Hinawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa pisngi ko at dinala ito sa labi ko. Hinalikan ko ito.
Listening to her might take away the pain and tiredness in my chest.

"Make love to you. " She chuckled with pain in her voice. "And learn something new with you. "
God. This is why I love her.

"I'll watch you while you are brushing your teeth. I'll be the one to wipe those little bubbles in your
face. Gusto ko ako rin ang maghahanda ng mga susuotin mo. " She smiled like she was imagining
things. Pinunasan niya ang kanyang pisngi at inalis ang kamay niyang humahaplos sa pisngi ko.
She gently shook her head. "Im sorry. I can't do this anymore. "

Tinignan ko ang mukha niyang namumula. Ngumiti ako sa kanya ng mapait at agad na tumango.

"How can you be so addicting as hell. " I murmured. "I understand now why you're pushing me
away. At malinaw na sa akin lahat. "

"Malinaw? " kunot noong tanong niya.

"Im willing to do everything just to get you back. " I clenched my jaw. "I need to do everything just
to make it possible. "
41. Don't go..

Ang totoo hindi ko inakala na maririnig ko iyon kay Zach. Inaakala ko na hindi na niya ako muling
guguluhin dahil alam niyang imposibleng mangyari na ang mga bagay na gusto ko. Napakalayo
na kahit anong gawin ko ay...wala na.

"Gagawin ko ang lahat. " awtomatikong nanikip ang aking dibdib. Bakit ganito? Ni hindi ko
maibuka ang aking bibig? "Wala akong pakialam kung anong sabihin ng iba. I did fucking learn
from what happened to us. Trust me. "

Muli niyang tinago ang singsing sa kanyang bulsa. "Hayaan mo. Hindi kita pipilitin na suotin ang
singsing na ito. " huminga siya ng malalim at tinitigan ang aking parehas na mata. "I'll get going
now. "

Ang pagtalikod niya sa akin ay ang dahilan kung bakit tuluyang naglaho ang galit ko mula sa
kanya. Hindi ko ito maipaliwanag. Nasasaktan pa rin ako sa tuwing nakikita ko ang lungkot sa
kanyang mga mata. Oo na. Mahal ko pa rin talaga siya pero mali ito. Hindi maaari.

Nang tuluyan na siyang lamunin ng dilim ay agad na rin akong pumasok sa bahay. Binitawan ko
ang isang mabigat na buntong hininga. Pinakiramdaman ko ang tibok ng aking puso.

"You..jerk. " Tuluyang nanikip at nanuyo ang aking lalamunan nang ipikit ko ang aking mata.
"Stupid jerk. "

Zach's POV

"She's not just a joke. Totoo ang lahat ng ito. " muli kong nilagok ang isang baso ng alak bago
muling harapin ang mga kaibigan ko. Lahat sila nakatingin sa akin. Nakakagago pero gustong
gusto ko na talagang magwala sa harap nila. "Wala akong magawa kahit isa man' lang. Hindi ko
siya kayang..kayang protektahan. "

"Pare tama na yan. " pigil sa akin ni Damian.

"You should go home, Dude. "

Pero hindi ko sila pinansin. "Hindi. Ayokong umuwi sa bahay na iyon. They'll force me to do
something. Something I never want to do. "
Naalala ko si Fern. All I want is her. Wala akong ginusto kundi siya. I just want to be with her right
now. Nagsisisi ako. Gusto kong puntahan siya ngayon at humingi ng tawad. Gusto kong
magmakaawa sa kanya, na kung maaari ay hayaan niya ako sa kanyang tabi.

Ako na yata ang pinakagagong lalaki sa mundong ito. Duwag, tanga, bulag, manhid. Maraming
nagsabi sa akin na napakaselfish ko. Na sarili ko lamang ang iniisip ko. Hindi ko iniisip ang
nararamdaman ng ibang tao. Even my dad, he told me those things. Hindi ko iyon makakalimutan.

Pero bakit? Kahit kailan ba pinakinggan nila ako? I just want to be happy. Bakit ba hindi nila iyon
maintindihan?! Nabubulag sila sa kasinungalingan. I was supposed to be with her. Dapat ako ang
nasa tabi niya, hindi si Harrison.

"Damian, ikaw ang maghatid kay Evangelista. " utos ni Giro kay Damian na ngayon ay umiiling na
lang sa tabi.

"Hoy, Evangelista! " tapik ni Damian sa aking balikat. "Wake up. Ayaw mo naman siguro itong
makarating sa tatay mo di'ba? "

Napaismid ako. "You better tell him, I don't give a shit. " muli kong sinubsob ang aking mukha sa
lamesa.

"Then should I call your soon to be wife? "

Awtomatikong bumukas ang aking mata at agad na napatingin kay Damian. He was smirking.
Alam kong pinipigilan niyang tumawa dahil sa masamang tingin ko sa kanya.

"Damn you! " sigaw ko sa kanya bago ako tumayo sa pagkakaupo. I stopped them nang
hahawakan nila ako. "Im not yet drunk. " sabi ko sa kanila bago lisanin ang bar na iyon.

Pinaharurot ko ang aking kotse hanggang sa marating ang aking bahay.

Katulad ng inaasan ko, bukas ang lahat ng ilaw. Mula sa pintuan ng bahay ko ay nakatayo siya
doon. Nakasuot siya ng isang kulay pulang dress, sando ito kaya halos magyelo na siya sa lamig.
Paminsan hindi ko talaga maintindihan ang babaeng ito. Hindi ko na talaga alam ang gagawin sa
kanya.

"Where the hell did you go?! I've been waiting for you! " She shouted at the top of her lungs.
Umalingawngaw ito sa buong garahe na mas lalong nagpataas ng dugo ko sa galit.

Darn it! Ganito na lang ba lagi ang bubungad sa akin? Inaraw-araw na ata naming dalawa ang
pag-aaway for petes sake!
Umiiling na nilampasan ako siya at agad na binuksan ang pinto. Pero hinawakan niya ang braso
ko at pilit na hinarap sa kanya.

"Don't you dare turn your back on me! "

"Just shut up! " pakiramdam ko tuluyan na akong sumabog. Pagod ako. Sobrang nakakapagod na
parang sobrang haba na ng araw na ito. "Shut up or else... "

"Or else what? " she started scrying. "Or else you're going to leave me hanging?! O baka naman
babalik ka sa kanya? " She snarled.

"Una pa lang, I belong to her. I don't belong to you, Aubrey. " nawala ang kulay sa kanyang
mukha. "I belong entirely to her. Sa kanya lang. Hindi sa'yo o kahit kanino pa. "

Tinakpan niya ang kanyang tenga at agad na tumalikod mula sa akin. Marami siyang binubulong
sa hangin na hindi ko maintindihan. Sometimes, I just want to ask myself why the hell did I like this
girl? Maybe I was too blind back then to like her. Im sick of being with her.

I took a deep breath bago tumalikod at dumiretso sa kusina. Kinuha ko ang isang baso at nilagyan
ito ng tubig. Agad ko itong nilagok ng diretso kahit dumadaloy na ang malamig na tubig sa aking
leeg papunta sa aking dibdib.

"Bakit siya? "

Nilapag ko ang baso at huminga ng malalim. Hindi naman ako bingi para hindi marinig ang pait sa
boses niya nang itanong niya ito sa akin. Bakit nga ba siya? Bakit si Fern pa?

"Kailangan ba talaga ng dahilan para gustuhin ko siya? " saglit akong tumigil at bumuga ng
hangin. I never thought this would be hard to explain it to her.

"Lahat may dahilan, Zach. " She said sarcastically .

I sighed defeatedly. "Binago niya ako. Tinanggap niya ako. " I just kept my lips pressed tight
together and my hands balled into fists.

"Everyone can accept you, Zach! Seriously? Ano bang nangyayari sa'yo? You weren't like this to
me before! " She cried and I swallowed hard. "At hindi ka niya binago! Tignan mo nga ang sarili
mo. Nababaliw ka na sa isang babae at siya ang may kagagawan nito, for heavens sake! "

"Hell, yes! " I snorted. "Kaya akong tanggapin ng lahat dahil sa pera pero hindi niya ako tinanggap
dahil dun! You wouldn't fucking understand because you're desperate right now. "
Hinarap ko siya gamit ang aking galit na mata. Napaurong siya sa takot, takot na baka saktan ko
siya. Bakit ba hindi nila maintindihan? Bakit ba sila kampi sa babaeng ito gayong nagsasabi
naman ako ng totoo?

Saglit kaming nagtitigang dalawa hanggang sa nag-iwas siya ng tingin at tuluyang bumagsak ang
kanyang luha. Suddenly, I felt guilty. Dapat hindi ko sinabi sa kanya ang mga ganoong bagay.
Masama ito sa kanyang kalagayan.

Nakatingin lamang ako sa kanya noong mga oras na iyon. Umiiyak siya sa aking harap habang
ako ay walang magawa kundi ang titigan ang pagdaloy ng kanyang luha. Should I hug her? Bawiin
ang lahat ng sinabi ko?

No. Dapat niyang malaman ang katotohanan na si Fern ang gusto ko.

"Stop crying. " pakiusap ko sa kanya. "This is not good for the baby. "

Pero walang nangyari. Nakatungo lamang siya at umiiyak sa harap ko. Napabuntong hininga ako.

"Stop. " unti unti akong humakbang papalapit sa kanya at agad siyang kinulong sa aking mga
bisig. "Im sorry. "

Yinakap niya ako ng sobrang higpit. She sobbed until she stopped from crying. Sobrang higpit ng
yakap niya na parang wala ng bukas para sa aming dalawa. Wala akong naramdaman na kahit
ano.

"Don't go.. "

Natigilan ako sa sinabi ni Aubrey. Muli siyang humagulhol sa aking dibdib. She clutched my shirt
and cried for the nth time. Tinaas ko ang aking kamay at marahang hinimas ang kanyang buhok.
Sinubukan kong iparamdam sa kanya na mahalaga rin siya sa akin sa pamamagitan nito. But it
seems like she misinterpret everything.

"I'll stay for now. " I gulped. "Pero kailangan kong bumalik sa kanya. "
42. I love you..

Fern's POV

Another typical monday morning na kakailanganin kong gumising at iwanan ang kama ko kahit
antok na antok pa ako. Iyong pakiramdam na ayaw mo ng bumangon at mahiga na lang? Pero
dahil may pasok ako, tumayo pa rin ako at nagbihis hanggang sa dumating na si Harrison.
Yesterday, I did not expect Zach to come over. Ayokong umasa na gagawin niya nga ang lahat
para sa aming dalawa. I'm honestly a bit tired of taking risks. Bakit pa? Para masaktan?
Dalawang beses na itong naulit at kung uulitin ko pa ito ay nakakatakot na.

"Hey. "

Nilingon ko si Harrison na nakasandal sa pintuan habang nakatingin sa akin.

"Hey. " I waved back before grabbing my bag. "Nice shoes. " puna ko sa kanyang sapatos na
mukhang bago. He smiled back and winked. Napailing na lang ako sa ginawa niya. Ang aga aga
pero ang landi landi na niya agad.

Lumakad siya papalapit sa akin at agad na kinuha ang bag ko. Akmang pipigilan ko pa siya nang
kuhanin niya ang wrist ko. Taken one second before I even realized I was staring at his back, my
lips parted.

Nang makarating sa kanyang kotse, pinagbuksan niya ako ng pinto at agad naman akong
pumasok.

When Harrison got into the car, I thought he was going to start the engine but he just sat there, his
hands were on his lap. Pasimpleng sinulyapan niya ako. Tumawa ako ng peke. Alam kong alam
niyang may gusto akong sabihin sa kanya.

"Are you okay? "

I never wanted to cry at this point. Ilang beses na ba akong umiyak? Why can't I just be strong?
Am I that weak? I just really wanted to prove to everyone I deserve not to cry. That I really don't
deserve this. But I think I'll get going crazy every time I force myself not to burst into tears.

I shook my head. Harrison sighed as what I expected. He suddenly put his hand on the top of my
hand and squeezed it, trying to comfort me.

"Did he do something? I mean, did he hurt you again? "

"Harrison.. " I almost begged for him to stop asking me about him or anything that has any
connection about us.

"Makikinig ako. It might ease..You know..The pain. " There was a note of desperation in his voice.
He really wanted to know but it was really hard to speak.

"Harrison, we talked. " I swallowed hard, feeling doubtful if I should still continue. "He told me it
wasn't over. I..I wanted to believe him but I think it's really over. He's going to marry that girl yet he
was telling me those things. " He was really a good listener because he just kept on saying 'Go
on'. He never interrupt me. And it was really a good thing.

Smiling fakely, I clenched my fist. "And he even told me, he'll do everything. Crazy, right? " My
voice took on a note of sarcasm.

Nakikita ko sa gilid ng mata ko kung paano magdilim ang kanyang mata. Siguro hindi rin niya
nagustuhan ang narinig.

After what he just done? Leaving, being cold, and coming back...but marrying someone else. And
worst of all, he's going to be a father.

"I feel so insecure. " I bursted out. "Kahit kailan hindi ko ito naramdaman. Parang gusto kong
agawin siya pero hindi naman pwede eh! There's a child for heaven's sake! And I don't want to
ruin this child's life. " Naluluhang tinignan ko ang mata ni Harrison.

"Help me.. I just want to end this. " I begged. I took his hand and cried for the nth time. "This is so
wrong. I might ruin that child's life. " I looked up, seeing those dark eyes of him, I remembered
him.
No! He's not him! Hindi siya si Zach! He can't be him. But I can't help it. Literal na nakikita ko sa
mata ni Harrison ang mata niya. Gustong gusto kong batukan ang sarili ko nang mapagtanto ko
ang aking ginagawa. This was not fair.

I almost choked when Harrison's nose brushed mine. I can smell his perfume, and he smells so
good na mas gugustuhin ko pang kumapit sa kanya. My hand was still holding his large and warm
hand.

Naramdaman kong piniga niya ang kamay ko. My eyes grew wide when he suddenly locked our
fingers. Dumapo ang mata ko sa kamay naming dalawa na magkasaklop. Naging mabibigat ang
aking hininga.

"Harri.. "

Before I could react, his lips met mine. He tilted his head and started moving his lips with rythm. I
was stunned but I just found my arms encircling his neck and pulling his nape towards me. He
entered his tongue and french kissing me. His kisses almost took my breath away.

Harrison's palm went to my back, caressing it. I gasped for air when he bit my lower lip and licked
it, teasingly.

Bumaba ang halik niya, mula sa aking labi ay dumapo naman ito sa aking leeg. I moaned and
moaned while he was still busy with my back.

I shut my eyes and then I saw my memories with him. Nagsimulang lumipad ang paru-paro sa
aking tiyan. Unti-unting dumarami ang imahe niya sa aking utak. I shook my head.

Zach..
"Harrison.. " I put my hand onto his chest and pushed him away but he didn't stop. He continued to
kissed every part of my neck.

"No, Harrison. We..We're friends, right? "

Tumigil siya sa paghalik sa aking leeg pero nanatili nakasubsob ang kanyang mukha sa leeg ko. I
run my hand through his hair until I just found myself hugging him.

"Im sorry. " I whispered. "Harrison, I don't deserve you. "

It seems like everything was so wrong. Me kissing Harrison while Im thinking about him. Zach with
Aubrey but telling me those crazy things. Harrison's a good guy. He's like a brother to me or more
than that. He's my best buddy and you can really lean on his shoulder. At hindi ko na siguro alam
kung anong gagawin ko kung hindi ko siya nakilala.

"Hindi ko dapat ginawa 'yon. Hindi dapat kita hinayaang gawin 'yon. " Nanginginig ang tinig ko
nang sabihin ko ito sa kanya.

Lumayo siya mula sa akin at hinawakan ang magkabilang pisngi ko.

"I know you are not going to believe me. " Using his thumb, he caressed my cheeks. "I..I always
want to protect you. " I was taken aback but still I remained silent. "I don't want to see you crying. I
don't want you to be hurt. And Fern, I just don't want you to love someone like him. "

"Harrison. "

"Isa ka sa mga magandang bagay na nangyari at dumating sa buhay ko. Wala naman akong
pakialam kung isa kang malaking pabigat but as long as you are here, Im happy with it. " He took
a couple of breath before encircling his arms around my waist. We looked like a real couple. A real
one.

"Fern, I kissed you because I want you to know..Im going to protect you from now on. "

It was like a nightmare. I wasn't able to sleep. Kakauwi ko lang galing school at hinatid ako ni
Harrison. Hindi kami halos nagusap habang nasa byahe at nakakapanibago. Harrison used to be
nosy sometimes and It was really new to me.

Tumayo ako mula sa pagkakaupo at tinapon ang lalagyan ng cup noodles na kinain ko. Buong
maghapon akong hindi kumain at ito lamang ang tanging laman ng aking tiyan.

Muli akong naupo sa sopa at binalik ang aking atensyon sa TV. Inabot ko ang remote at akmang
ililipat ko ang channel nang may narinig akong katok galing sa pintuan.

Malakas ang katok na nalilikha ng kung sino mang tao ang kumakatok sa pintuan. My heart began
to race. Standing up, I took a deep breath before unlocking my door. I twisted the door knob and
opened it but no one was there.

Kumunot ang aking noo dahil sa pagtataka. Siguro mga kapitbahay na bata lamang iyon na
walang magawa sa buhay.

I was about to close the door when I heard someone calling my name. Brains are deceiving. If I
convince myself something is real, then it can appear very real. It was Zach's voice and It can't
be...

I cursed under my breath after seeing this guy, unconciously sitting in front of my door. He was
currently leaning his back against the wall while his hands were placed at his lap.

My hands came up to my mouth when I saw his body lying on the floor. I swallowed hard as I
stared at his arms. There are some bruises and blood. Nagsimulang tumulo ang luha ko nang
makita ang buong katawan niya.

"I..I thought you're not going to come out.. " He winced in pain.

Literal na nahati ang puso ko sa gitna. Ano bang pinaggagagawa niya sa buhay niya? Gusto na
ba niyang mamatay?

"Anong nangyari sa'yo? "

"Don't mind this. " He pointed out those scars and bruises all over his body.

"Ano? " Nakagat ko ang aking labi dahil tuluyan nang nanuyo ang aking lalamunan. "I can't do
that.. Tatawag ako ng doctor- "

"Fern. " Hinawakan niya ang braso ko.

"Zach naman. Hindi ka pwedeng- "

"Hear me out, Fern. "

Hindi makapaniwalang tinitigan ko siya. Nababaliw na ba siya? Paano kung maubusan siya ng
dugo? Paano kung hindi na pala maganda ang kalagayan niya? Baka pagsisihan ko kung hindi
agad ako tumawag ng doctor. Zach, bakit ba palagi mo na lang akong pinapahirapan?
"I fight for you. "

The look in his eyes as he gazed at me has never left me. I swore I could hear my heartbeat in my
ears. Everything around us faded.

My eyes started to water when he suddenly whispered right through my ears the words I wanted. I
need, indeed. I need so much to hear from him. I was longing for those three words. I've been
longing for him, specifically.

"I love you. " He cried. "Kahit ilang beses mo akong saktan mahal pa rin kita. " He burst into tears
as he cupped my face and stared at me. "Pinaglaban kita. Pwede bang lumaban ka din para sa
akin? "
43. Fight for me?

Nanatiling tahimik ako pagkatapos marinig ang sinabi niya. Ano bang dapat kong sabihin?
Anong dapat kong gawin? Dapat ko ba siyang yakapin? Hindi ko rin alam eh. Maski sarili ko hindi
alam ang gagawin.

Pero masaya dapat ako di'ba?

"Huli na ba ako? " He said, breaking the silence. "I see. " He swallowed hard. "Do you really love
him? "

Muling nagflashback sa utak ko ang nangyari kanina sa amin ni Harrison. The kiss, his presence,
his touch, and everything he did. The way he makes me feel special. Sapat na naman iyon di'ba
para magustuhan ko siya? He was there sa tuwing kailangan ko ng masasandalan.

Samantalang wala siya. Nasaan ka ba nun Zach? Wala ka naman di'ba? Ni hindi kita nakitang
lumapit sa akin sa tuwing hinahanap kita. Kasama mo si Aubrey at higit sa lahat pinagtabuyan mo
ako at sinaktan. That was enough.

"Does it matter? Wala na namang magbabago Zach, eh. Magpapakasal kana sa kanya. "

Namutla ang kanyang mukha at hindi siya makapaniwala sa narinig niya mula sa akin. He
clenched his jaw at unti unting nabalot ng galit ang kanyang mukha. From being soft, halos hindi
ko na siya makilala sa galit na bumabalot sa kanya.

"Ang sakit mong magsalita. " Puno ng pait ang boses niya. "Wala sana ako dito kung wala akong
pakialam sa'yo, Fern. Wala sana ako dito sa harap mo kung hindi kita ipinaglaban. Nagkamali ba
akong ipaglaban ka sa pamilya ko? "

Madilim ang mukhang tumayo siya mula sa pagkakaupo.

"Hindi ko pinagsisihan ang ginawa ko, Fern. Ni wala nga akong pakialam kung ipagtabuyan ako ni
Dad pero ang sabihin mo sa akin ang mga bagay na iyon? Mas doble ang sakit sa mga sugat na
nakuha ko. "

And the tears come streaming down his face. Nahigit ko ang aking hininga nang magsimula na
siya maglakad palayo sa akin. Nanikip ang dibdib ko nang makitang halos nanghihina ang tuhod
niya.

Ayoko siyang habulin. Ayoko siyang tawagin ulit pero ipinaglaban niya ako, eh. Sa mga sinabi
niya, naniwala agad ako kasi nararamdaman kong nagsasabi siya ng totoo. Nararamdaman kong
mahal pa rin niya ako. Nararamdaman ko na ipinaglaban niya ako dahil may halaga pa rin ako sa
kanya.

At noong nakita ko siyang tumalikod sa akin ay pakiramdam ko ay huli na talaga ito. Na pagod na
kami parehas kaya hindi na ulit siya babalik sa akin para sabihin ang mga bagay na ito. At
ayokong mangyari 'yon kahit galit na galit ako sa kanya.

Grabe, mahal na mahal ko talaga siya. Wala iyong duda.

Tinakbo ko ang distansya na pumapagitan sa aming dalawa. At nang makalapit ako sa kanya ay
mabilis kong hinawakan ang kamay niya.
Laking pasalamat ko nang tumigil siya ngunit hindi niya ako nilingon. Nakita kong nanginginig ang
nakayukom niyang kamao.

"P-pwede ko bang marinig kung anong nangyari? " This time, nilingon niya ako. His eyes were red
and completely wet. My heart sank as I stared at him, hopeless. "Gustong gusto kong marinig
lahat. "

"Para saan pa? Para hindi ka maniwala? "

Umiling ako. "Dahil gusto kong malinawan, Zach."

Saglit niya akong tinitigan. Then he nodded. Alam kong nasasaktan pa rin siya sa sinabi ko at sa
tingin ko ay isang bagay lamang ang pwede kong gawin sa mga oras na ito..

"Do you have any place to go? " I bit down on my bottom lip hard, trying not to let myself cry.

He shook his head.

"Gu-gusto mo bang dito ka muna? " Tumango siya bilang sagot. Tinitigan ko ang buong katawan
niya na puno ng sugat. "Pumasok ka sa loob at gagamutin kita. " Iniwan ko siya doon na nakatayo
at pumasok sa loob ng apartment.

Kinuha ko sa drawer ang first aid kit ko. Pagkalabas ko ng kwarto ay nakita ko na siyang nakaupo
sa sala.

Naupo ako sa tabi niya at pinatong sa hita ko ang first aid kit na dala ko. His eyes were still closed
and at that moment I saw some cuts on his eyes.
"Ano bang nangyari sa'yo? " tanong ko sa kanya na may halong pag-aalala. "Bakit may mga sugat
ka? "

"I told you, I fight for you. " saad niya habang nakapikit ang kanyang parehas na mata. Hindi ako
nakaimik. "Let's face it, a huge fight with my father only ends one way, me running away from our
house. " He explained.

"What did you tell him? " Kinakabahan na tanong ko.

He took a couple of breaths. "Mamaya na tayo mag-usap. Sasabihin ko sa'yo lahat. "

Why can't we just talk right now? Pinapatay na ako ng kuryosidad kung anong sinabi niya sa papa
niya. I don't get it. Ikakasal na siya at magkakaanak pero bumabalik pa rin siya sa akin. Isn't he
happy with her? Hindi ba siya masaya na magkakaanak na siya sa isang babaeng katulad ni
Aubrey? I don't get you, Zach. Really.

Ginamot ko ang ilang sugat sa katawan niya hanggang sa matapos ko ito. Dumapo ang mata ko
sa medyo sira at punit niyang damit. Tumayo ako mula sa pagkakaupo at dumiretso sa kwarto ko.
Sa tingin ko meron siyang ilang damit sa drawer.

Nakahinga ako ng malalim nang makakita ako ng isang T-shirt na malinis.

Tumabi ako ulit sa kanya at hindi na ako nagtaka nang makitang tulog na siya. Tinitigan ko ang
mukha niyang tahimik na natutulog. Mababakas ang pagod sa kanyang mukha. Medyo malaki na
rin ang eyebags niya. Sa tingin ko, hindi na rin siya gaanong nakakapagshave.

Bumilis ang tibok ng puso ko nang kumunot ang noo niya habang nakapikit pa rin ang kanyang
mga mata.
"I’m sorry." He mumbled, still sleeping,.

Nag-iwas ako ng tingin bago ilagay sa tabi niya ang malinis na T-shirt. Hindi ko gusto ang ideyang
gisingin siya kaya kumuha ako ng kumot at unan mula sa kwarto ko at agad na inayos ang
kanyang higa.

Kinumutan ko siya bago ko pinadapo ang aking palad sa kanyang buhok. Pinaikot-ikot ko sa aking
daliri ang buhok niya hanggang sa makita ko na lang ang sarili kong nakangiti.

Pinatay ko ang ilaw at agad na dumiretso sa kwarto ko. Pabagsak na humiga ako sa kama
hanggang sa makaramdam ako ng pagod.

Kalagitnaan iyon ng gabi nang maramdaman kong saglit na gumalaw ang kama. Bumilis ang tibok
ng puso ko nang makita si Zach na nakahiga sa aking tabi kaya't mabilis kong pinikit ang aking
mga mata. Dumapo ang kanyang kamay sa aking mukha at marahang pinadaosdos ang kanyang
daliri sa aking pisngi.

Naghintay ako ng ilang segundo dahil baka magsalita siya pero nanatili siyang tahimik. Gusto
kong imulat ang mga mata ko at tignan ang ekpresyon ng kanyang mukha. Pero may boses na
nagsasabi sa aking wag akong mumulat.

"I haven’t even had the thought of other girls." He said, his voice trembling.

I could feel that hole in my chest, getting deeper and deeper as I thought about Zach. Is he crying?
I wanted to stop him from talking because I already felt my cheeks were burning and my eyes
were starting to become hot. If he didn't stop, I might burst into tears.

"I can’t go in public because everything reminds me of you.. I just can’t "

Zach's POV

I sat at the small space beside her, her face was still adorable as ever. I leaned my back against
the wall. I can't sleep. I was tired. Not just physically, but mentally too. I laid there and thought
about everything.

Ilang beses akong nasuntok ni Dad. I can't blame him. Nadala ako ng galit. Hindi ko na kinaya at
sumabog na ako ng tuluyan. Pinahiya ko ang sarili kong pamilya sa harap ng pamilya ni Aubrey.
Galit na galit si Dad na halos ipatapon na niya ako papaalis ng bahay.

Hindi ko halos matanggap na mas pinapaniwalaan nila ang babeng iyon. Alam kong nasa side ko
si Mom pero hindi ko siya hinahayaan na makisali dahil alam kong masama sa kalagayan niya.
Mas hindi ko matatanggap kapag sinugod ulit si Mom sa ospital ng dahil sa akin.

I’m still in love with her.. I wonder if she’s still in love with me. She could get any boy she wants, at
iyon ang ikinatatakot ko. Siguro ay hindi niya lang nakikita 'to dahil masyado siyang naging
okyupado sa mga bagay na hindi naman dapat niyang bigyan ng pansin. She's beautiful. She can
make Harrison fall for her, like what she did to me. I just want it to be me.
I felt hot liquid streamed down to my cheek as I stroked her hair. Mom told me that everything
would be okay. That I was okay. The truth was though, I wasn’t okay. I never would be okay.

"Do you still believe me? " I wonder if she still do. Because it's killing me. "Believe me because I
did not touch her. Believe me because it's not my child. Believe me I lied because I don't want you
to be hurt. " I sniffle.

"I just want to you to believe me because I fight for you, I let my dad punched me twice, I just don't
care if I get hurt, as long as you won't. "

"Please.. " I squeezed her hand. "I need you to believe me. " I told her but I know she can't hear
everything I said. "Alam kong niloko kita. Alam kong naging mabait ka pero naging gago ako. Alam
ko naman na ako ang may kasalanan. You can blame me. I understand if you hate me, I’d hate
me too. "

I swallowed hard. "Pero maniwala ka sa akin, hindi ko ginawa ang mga bagay na iyon. I don't
deserve this. Wala silang karapatang ibigay sa akin ang responsibilidad na iyon. Maniwala ka
naman sa akin oh. Paniwalaan mo ako dahil mababaliw na ako kapag hindi. "

Mariin kong pinikit ang aking mga mata. "I just wanted to be with you. Pero hindi nila maintindihan.
"

"Bakit hindi mo sinabi sa akin? "

Natigilan ako nang marinig ang boses niya. She heard me? She's not sleeping?
"Bakit naglihim ka sa akin? " garalgal ang boses siya dahilan para mapamulat ako. Nag-aalalang
tinitigan ko ang puno ng sakit niyang mata. I suddenly felt guilty. "Why did you hide it from me!
Why the fuck didn't you tell me?! " She punched my chest not only twice. I can't count it anymore.
Hindi ko na alam ang gagawin ko ngayong harapan siyang umiiyak sa harap ko.

"Do you know how much I wanted to..to hurt you right now? " She shouted angrily. "If I could only
throw you to that freaking window, If I could only kick you in your ass, If I could only wring your
neck.. " She looked at me, breathing heavily. "But I just can't..I just can't hurt you no matter what I
do. " She cried.

I pulled her and wrapped my arms around her waist tightly. This girl, I love her so much...

Fern's POV

I was leaning on his chest while he was combing my hair gently. I can feel his warm and soothing
aura that made me feel so comfortable. I've been longing for his touch. I guess, this what Im
looking for. His touch. This kind of soothing hug.

"Bakit ba kailangan mong magsinungaling lagi? " mahinahon na tanong ko sa kanya, I guess, wala
namang mangyayari kung magsisigawan kaming dalawa.

"I don't know. "

"How come you don't know? "

Mas humigpit ang pagkakapulupot ng kanyang braso sa aking bewang dahilan para tuluyang
mapasiksik ako sa katawan niya. Huminga siya ng malalim bago muling magsalita..
"Because I thought it would be better to keep it and just let you go. " aniya na may halong pagsisisi
sa kanyang boses. "But that's what I only thought. "

"Totoo ba talagang hindi mo anak ang... "

"No. " he gritted through his teeth. "Don't you belive me? "

Naguguluhang tiningala ko siya. "Bakit sinabi niyang ikaw ang tatay ng anak niya? "

"I don't know. " umiiling na sabi niya. "Hindi ko rin alam kung sino ba talaga ang tatay ng anak
niya. Pero sigurado ako na hindi ako. " He mumbled. "I tried to look for this guy pero lagi niya ako
binabalaan na ipapalaglag niya ang bata. That's why, Nikki begged for me to stay for awhile. "

Nikki..

The last time we talked...I can't remember it anymore.

Harrison once told me about her. She wanted me to forgive her kahit na alam kong wala siyang
ginawalang kasalanan. I think I should really talk to her. I miss my best friend after all.

"And you did? "

He nodded. "Kapag bata na ang usapan, nanlalambot ang tuhod ko Fern. "

"You don't have to explain. I know. It wasn't your fault. " I looked at him. "But I have to tell you
something. "

"About w- "
Napatingin kami parehas sa phone ko na nagri-ring. Wala atubiling kinuha ko ito mula sa drawer
at agad na bumungad sa akin ang pangalan ni Nikki.

"Si Nikki.. "

Nag-aalalang tumingin siya sa akin. "Shit. I left my phone. Sagutin mo. "

Tumango ako at agad na sinagot ang tawag.

"Hello? "

"F-fern? Nandiyan ba si Zach? " Her voice was broken.

Sinulyapan ko si Zach na halatang nabobothered na rin sa nangyayari.

"O-oo. " pumikit ako saglit. "Bakit? May nangyari ba? "

"Fern, we found Ate Aubrey lying on the floor, unconciously. " bakas ang kaba sa kanyang boses.
"Hindi ko na alam ang gagawin ko. Hinahanap niya si Zach. Im sorry pero ikaw lang ang alam
kong pupuntahan niya. Can I talk to him? " nagmamakaawang tanong niya sa akin.

Nanlaki ang mata ko at napaawang ang aking labi. Kinakabahan na napayuko ako habang inaabot
kay Zach ang phone.
"Fern.. "

"Kuhanin mo. " I gritted through my teeth. "They need you there. "

"But I need you. "

I almost choked. Nagsimulang uminit ang tagiliran ng aking mata. Gusto ko siyang murahin dahil
naiiyak na naman ako dahil sa katigasan ng ulo niya.

Naiiling na kinuha niya ang phone at agad na tinapat sa kanyang tenga. Narinig ko pa ang
pagkabigla sa kanyang mga boses at kaba. Alam kong hindi dapat ako masaktan dahil alam ko na
ang katotohanan pero bakit ang sakit?

Sure, I dont want him to go pero paano naman si Aubrey at iyong baby?

"Fern.. " inabot niya sa akin ang phone at mabilis ko itong kinuha without even meeting his eyes.
Narinig kong bumuntong hininga siya sa ginawa ko. "Ayokong umalis dahil baka hindi na ulit kita
makita. "

Nag-iwas ako ng tingin.

"Fern.. Look at me please. " He begged. "Don't make me go. "

"Babalik ka naman di'ba? " sabi ko sa kanya. "It's your choice, Zach. Kung sasabihin mo ang totoo
sa kanila siguradong papakawalan ka nila. "

"Gusto mo bang sumama? " He asked.

Tumingin ako sa kanya. Binasa ko ang bawat galaw ng kanyang mata at alam kong sincere siya
sa kanyang sinabi.

"Sa tingin ko, ako naman ang kailangang ipaglaban ka. " huminga ako ng malalim. "Kakalbuhin ko
talaga ang Aubrey na iyon kapag nagsinungaling pa siya. " Kinuha ko ang aking bag at tuluyang
hinila papalabas si Zach papalabas ng apartment.

I don't care if she's dying right now. She thought that putting him in hot water would be a good idea
to have him. Hindi ko na talaga alam ang magagawa ko sa oras na hindi niya sabihin ang totoo.
44. This time..

"Zach, Hijo! " Napatingin ako sa babaeng lumapit kay Zach. Si Tita Ailee, ang mommy nina Nikki
at Ate Aubrey. Kakauwi lang nito galing california dahil doctor ito doon. Bakas ang pagod at takot
sa mukha ni Tita Ailee. She used to be cheerful but right now, she was totally different.

"Nasaan po siya, Tita? Okay lang po ba yung bata? "

"They're fine, Hijo. Mabuti na lang ay dumating ka. Si Aubrey, kanina pa siyang nagwawala sa
loob. She wants to see you. "

"Don't worry, tita. I'll talk to her. " Sinulyapan ako ni Zach. "And she's coming with me. "

Napatingin sa akin si Tita Ailee. "Fern.. "

Nakita ko ang pagkagulat sa mata ni Tita Ailee nang makita ako. Who wouldn't be? Im the reason
why her daughter is suffering but I still have the guts to come here and face her.

Napabuntong hininga ako. "Tita Ailee, okay lang kung- "

Tinaas ni Tita ang kamay niya para patigilin ako. "No, it's fine. Just don't hurt my daughter. "
Ngumuti siya sa akin ng matipid. "Nikki told me everything. Im not going to say anything, I just
want this to end. " Tumingin siya kay Zach. "Zach after this, can you just please stay away from
my daughter? "

Napatingin ako kay Zach. Nakita kong nagulat siya sa sinabi ni Tita Ailee. Kahit ako ay nagulat.

"I will, Tita. " Ani Zach bago ako hilahin papasok sa kwarto ni Aubrey.

Sinalubong kaming dalawa ng kakaibang aura sa paligid. It seems like the room was empty and
cold. Naririnig ko ang ilang hikbi ng isang babae. Nagtaasan ang balahibo ko nang dumako ang
tingin ko kay Aubrey na kasalukuyang nakahiga sa hospital bed. Nakasuot sya ng isang kulay
puting dress.

"Aubrey. " bigkas ni Zach sa pangalan nito. Mabilis na lumingon siya sa amin.

"Z-zach? " Bumangon siya mula sa pagkakahiga at lumapit kay Zach. She cupped his cheeks and
stared at him like this was the first time she saw him. Her hair was a mess. Maski ang buong
mukha niya ay parang hindi ko na makilala. Where is the elegant sophisticated woman?

Dumako naman ang mata ko sa tiyan niya na medyo nahahalata na. I wonder where's the real
father? Hindi niya ba alam ang tungkol sa baby nila? Or she really planned not to tell that guy and
ruined our relationship?

"What did you do to yourself? Nababaliw kana ba? Paano kung may mangyari sa'yo at sa bata na
masama? "

Parang baliw na nangingiting umiling si Ate Aubrey. "Im glad you came. Hindi kana aalis ulit di'ba?
Hindi mo na ako iiwan di'ba? "

Napapikit ako ng mariin. Konti na lang masasampal ko na siya..

"Aubrey naman. Bakit ba ang tigas ng ulo mo? Don't be too selfish! Isipin mo din naman ang
kalagayan ng magiging baby mo. Bakit ba lagi mo na lang iniisip ang sarili mo? Nasaan na ang
Aubrey na nakilala ko noon? " Narinig kong sabi ni Zach. "Come on, wake up, Aubrey. "

"I..I.. " Napatingin ako sa gulat na mukha ni Aubrey. "W-what are you saying? Im still the same,
Zach. " A tear escaped her eye. "I just can't accept na hindi mo na talaga ako mahal. Na kahit
anong gawin ko hindi mo na ako makita. Palagi na lang si Fern. Palagi ko na lang siyang naririnig
sa'yo maski sa pagtulog mo. Nagseselos ako. Tao rin naman ako Zach, eh. Kaya you can't blame
me when I say I'll be crazy if you suddenly walk out of my life. Bakit ba hindi mo 'yon
maintindihan? "

Kinuyom ko ang aking mga kamay. Alam kong nangako ako kay Tita Ailee na hindi ko sasaktan si
Ate Aubrey pero sa tingin ko kung hindi ako magiging matapang sa harap niya ay baka hindi siya
agad magising sa katotohanan. Hindi ko na kakayanin na makinig na lamang sa kanilang dalawa.
This is my chance to fight for him. Wala na akong pakialam kung may masaktan ako dahil mas
masakit ang dinanas ko. Wala na rin akong pakialam kung magiging selfish ako dahil mas selfish
anfg babaeng kaharap ko.

"Ikaw Ate Aubrey? Bakit hindi mo maintindihan na ayaw niya nga sa'yo? Na kahit anong gawin
mo, ako pa rin? Pwede ba Ate Aubrey. Masyado ng malayo ang nararating ng mga
kasinungalingan mo. Bakit si Zach pa? Marami pa namang lalaki diyan na pwede mong idamay
pero bakit siya pa? "

Tumingin silang dalawa sa akin. Gulat ang mga mata ni Ate Aubrey nang makita ako.

"A-anong pinagsasabi mo diyan na kasinungalingan? " Aniya. "And what is she doing her, Zach? "

Napaismid ako. "Bakit hindi mo tanungin sa sarili mo tutal ikaw lang din naman ang makakasagot
niyan. "

"W-what? " Tumingin siya kay Zach. "Why did you bring her with you?! Do you want to see me and
your child dying because of her?! "

Napatitig ako kay Zach. Sinusubukan kong kumalma habang iniintay ang susunod niyang
sasabihin.

"Itigil na natin itong kalokohan na ito, Aubrey. Ilang buwan mo pa ba balak akong lokohin? Balak
mo pa bang patagalin ito ng ilang taon hanggang sa magsawa kana? Hindi mo man lang ba naisip
na marami ka ng nasasaktan dahil sa ginagawa mo? "

"Z-zach ano bang pinag- "

"Masaya ka ba na pati ang mga taong nag-aalala sa'yo ay niloloko mo? You really think you can
fool me? "

"Hindi kita niloloko! Ano bang pinagsasabi sa'yo ng babaeng ito?! " Akmang lalapitan niya ako
nang humara sa daan niya si Zach. Nakahinga ako ng malalim dahil kung hindi niya ginawa 'yon
ay baka masaktan ko si Ate Aubrey dahil sa patong patong na galit sa dibdib ko. "Bitiwan mo nga
ako, Zach! Ano ba?! "

"Oras na saktan mo si Fern ay baka pagsisihan mo habang buhay. " Ramdam ko ang galit sa tinig
ni Zach kaya agad kong hinawakan ang braso niya. "Huwag mo siyang hahawakan, Aubrey dahil
baka hindi ako makapagpi- "

"Tama na, Zach. "

Tears stung at her eyes as she turned her eyes at me. Hindi ako nagiwas ng tingin sa halip ay
kinalaban ko ang kanyang mapanuring titig. Alam ko sa oras na hindi ko pinatigil si Zach ay
magiging delikado ang lagay ng bata. Kung walang pakialam si Aubrey tungkol sa baby niya,
pwes ako meroon. Ayokong mawalan ng buhay ang batang walang kaalam-alam dahil sa
nangyayari. Mas mahirap at masakit 'yon kung sakali.

Mahal nga niya talaga si Zach at hindi ko siya masisisi kung gawin niya ang bagay na ito pero
bakit sa ganito pang paraan? Bakit kailangan pa niyang mandamay ng ibang tao? At bakit hindi na
lang siya maging masaya na magkakaroon siya ng panibagong mamahalin at magmamahal sa
kanya? She's going to have her baby soon. Sana naman ay masabi na niya ang totoo. Kung
nasaan ang totoong tatay ng magiging anak niya dahil mahirap sa isang bata na lumaking hindi
kilala ang totoong tatay nila. Bakit hindi man' lang niya 'yon maisip?

"Gusto niyo ba talagang malaman? " Parehas kaming natigilan ni Zach sa narinig namin. "Sige!
Tutal naman gusto niyo talagang malaman, sasabihin ko. " Malungkot ang tinig ng boses nito nang
ilagay niya sa ibabaw ng tiyan ang kanyang palad. Naramdaman ko ang sakit at lungkot sa
sistema ko nang makita ko ang mata niya.

"We're not doing this to save our relationship again, Aubrey. Maybe yes pero mas malaki pa rin
ang maaayos sa'yo kung sasabihin mo ang totoo. " Ani Zach. "Makikinig kami. Please, 'yong totoo
ang gusto kong marinig. " Tumango siya at nakahinga ako ng maluwag.

"I was raped, Zach. "

Sa mga oras na 'yon ay alam kong nagsasabi siya ng totoo pero ang hindi ko maintindihan kung
bakit..kung bakit ramdam na ramdam ko ang hirap sa boses niya. I was stunned for a split second
bago ako nakarecover sa sinabi niya. She was raped? Hindi ako makapaniwala na naririnig ko ito
sa kanya ngayon. Paanong nangyari ito sa kanya?

"I was raped and I can't do anything but hide it. I can't tell it to anyone because Im afraid. Takot na
takot ako dahil baka makarating kina Dad at ma-disappoint ko sila. Natatakot kasi ako na baka
mawalan ako ng career sa ibang bansa kaya pinalabas kong si Zach ang nakabuntis sa akin. "

"'Yong lalaki, hindi ko na siya maalala. That night I was really drunk. Nagising na lang ako na
walang maalala. Kahit yung mukha niya. Pinagtanong ko na din pero wala silang nakita. Sobra
akong natakot dahil ayokong mag-isa habang lumalaki ang tiyan ko. "

"You should've told me, Aubrey! " dumagundong ang boses ni Zach sa buong silid. Nagiwan iyon
ng malakas na impact sa aming dalawang babae. "Sasabihin ko ito kina Tita. Huwag mong iisipin
na itatago ko ito matapos kong malaman! But why didn't you tell me? Kung alam ko lang edi sana..
"

"Im sorry. "

Pero meron pa akong gustong malaman.

"Anong gagawin mo? "

She looked at me. "Don't worry, Im going to tell everyone." Tipid siyang ngumiti. "Im sorry. " Nakita
kong nanginig ang kanyang labi. "I love Zach. " tumingin siya kay Zach. "I wouldn't be like this
kung hindi talaga kita mahal. " Nagpakawala siya ng isang pagak na tawa bago ikinurap-kurap ang
sariling mga mata upang pigilan ang tangkang pagbagsak ng kanyang luha. "Pero kung ayaw mo
talaga sa akin ay papakawalan na kita. Pagod na ako. At sa tingin ko tama ka, magkaka-baby na
nga ako and I need to grow up. "

Pagkatapos noon ay nakita ko na lang ang sarili kong naglalakad papalabas ng hospital kasama si
Zach. He was holding my hand. Hindi sobrang higpit, pero iyong tipong secure na secure ako?
Napangiti ako. Isinandal ko ang aking ulo sa kanyang braso. This time, I can't lose him.
45. Hormones..

Aubrey's POV

I thought everything will be okay.

Akala ko kapag bumalik ako sa pilipinas magiging masaya ako. I left my country, even my family
and my responsibilities for so many years. Akala ko talaga magiging okay na ang lahat kapag
bumalik ako pero hindi. It turns out na magugulo ang lahat.

I want him back. God knows how much I love this guy. Natatandaan ko pa noong una ko siyang
nakita. He barely talks. Wala siyang ganoong kaibigan o sinasamahan. Ang alam ko pa nga noon
isa siyang loner at may malaking problema sa mundo.

Alam kong malayo ang agwat ng edad namin. Pero hindi ko mapigilan ang sarili ko. I was trapped.
Nahulog ako sa kanya ng hindi ko na namamalayan.

And I was so stupid. Stupid for not even asking him if he has a girlfriend.

Akala ko ako na. Ako lang. Gusto ko siyang tanungin pero hindi ko kayang malaman ang totoo.

Hanggang sa hindi ko na kinaya.

Nasa condo niya ako noon nang ipahiram niya sa akin ang laptop niya. Hindi ko naman
sinasadyang magcheck ng kanyang email pero dala ng kuryosidad ay napakialaman ko ito.
Doon ko na kita ang mensahe ng isang babae. Kilala ko siya. Ang kababata ng kapatid ko. Wala
akong makapang galit para kay Fern. Mas nagalit ako para sa aking sarili. Ang tanga ko.

"I was raped. " sagot ko kahit alam ko na konti na lang manghihina na ako ng tuluyan.

Nanginginig ako noon sa takot at halos mawala na ang katinuan ko nang mangyari ang
ikinatatakot ko. Paulit-ulit na bumabalik sa aking utak kung paano iyon nangyari. Kung paano ako
napunta sa isang kama na hindi ko kilala.

Ang sakit. Hindi ko alam kung kanino ako lalapit noong mga oras na iyon. Oo, halos mabaliw ako
noon pero natakot ako sa pwedeng mangyari.

Sinubukan kong hanapin si Zach. Gustong gusto kong makausap siya at magmakaawa. Gusto
kong yakapin siya at umiyak sa dibdib niya. Kailangan ko siya.

Hanggang sa nagdesisyon ako na umuwi ng pilipinas. I called him. Pero hindi ko sinabi sa kanya
ang kondisyon ko. Wala akong pinagsabihan.

"You're pregnant? Pero si-sino? " iyan agad ang unang tanong niya sa akin. Napayuko at
nakaramdam ng hiya. Pero para sa batang ito gagawin ko ang lahat. Ayokong mabuhay siya sa
kahihiyan.

"Sa'yo, Zach. Ikaw. " Pinigilan ko ang sarili ko na bawiin ito. Nasasaktan ako. Naguguilty ako sa
ginagawa ko sa kanya.
Nagbago ang ekspresyon ng mukha niya. Mula sa pagtataka ay napaltan ito ng galit.
Nasabunutan niya ang sariling buhok habang naglalakad ng pabalik-balik.

"I-imposible naman ata ang sinasabi mo, Aubrey! " sambit niya sa nakatatakot na tono.

Umiling lamang ako sa kanya at mas lalo pang pinaniwala siya na sa kanya ang batang dinadala
ko.

Hindi siya sumagot. Alam kong hindi siya naniniwala sa akin. Meron na ba? Binalikan ba niya ulit
si Fern? Nasasaktan ako sa tuwing pumapasok ito sa utak ko. Gusto ko ako pa rin. I came back
for him!

"It's your child. " sinubukan kong kuhanin ang kamay niya pero lumayo siya sa akin at dinuro ako.

"Don't come near me! " sigaw niya sa akin. "It's not my child. Alam ko. Wag kang magsin- "

"Im not for heavens sake, Zach! " naiiyak na sabi ko sa kanyang habang humahakbang ako
patalikod.

Alam kong naawa sa akin si Zach noong mga oras na iyon. He has suffered a lot. Nakita ko kung
paano ipaglaban ni Zach si Fern sa mga magulang niya at mas lalo lamang tumitindi ang galit ko
para sa kanilang dalawa.

Galit na galit sa kanya si Tito Paul dahil tinatakasan niya ang responsibilidad niya. Ilang araw
siyang nakakulong sa kwarto niya. Hindi siya kumain ng ilang araw sa kwartong iyon. He was
exhausted. Halos hindi ko na siya makilala.

Until he went to my house and literally begged. He knelt down and almost kissed the floor. He was
crying like hell. Pain written all over his face.
"Aubrey, Ayoko na. Kapag pinagpatuloy ko pa 'to, mawawala na siya sa akin. " He begged.
"Hayaan mo na lang akong bumalik sa kanya dahil nahihirapan na ako. "

I was just looking at him habang umaalog ang balikat niya sa pag-iyak. I was stunned. He was
crying. Hindi pa siya kailanman umiyak ng ganito sa harap ko. Hindi ko pa siya nakikitang umiyak
ng dahil sa akin. Ang sakit. It was one of the worst feelings I've ever had

Ganoon ba talaga niya kamahal si Fern?

"Aubrey, pakinggan mo naman ako oh. Ano bang gusto mong gawin ko? Gus- "

*Slap*

Hindi ko na napigilan ang sarili kong hindi siya sampalin. Pinapamukha niya sa akin kung gaano
niya kamahal ang babaeng iyon. Ang sakit sakit na halos gusto ko na siyang suntukin.

"Im s-sorry. " tinakpan ko ng palad ang aking bibig nang magsimula akong lumuha. Bumaling ang
mukha niya sa kabilang side at halos masaktan na rin ako nang makita ang mapulang mark ng
kamay ko sa pisngi niya.

"Sorry..Im sorry, Zach.. Im sorry. " paulit ulit kong sabi pero tinabig niya ang kamay ko at tumingin
sa akin. Wala akong mabakas na kahit anong emosyon.

"How can you be so cruel?" sabi niya habang namumula ang kanyang mga mata. Galit na
tumingin siya sa akin.
Hindi ko mapigilan na hindi masaktan sa tuwing maaalala ko ang nangyari noon sa aming dalawa.
I brought him too much pain. I took him to a different world that he barely knows. I took him away
from the girl he wanted to be with.

And now I have to fix this. I have to fight for my baby. Kailangan kong gumawa ng tama para sa
baby ko. Para maayos na ang lahat.

Zach's POV

"Im sorry. " I whispered in her ear as I encircled my arms around her waist.

Nakahiga kami sa kama niya habang iniintay na sumikat ang araw. She was resting her face on
my chest while Im leaning my back against the headbord of her bed. My finger was playing with
her dark hair, trying to curl it.

Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko, masaya dahil kahit nasaktan ko siya tinanggap pa
rin niya ako. Alam ko naman na walang kapatawaran ang ginawa ko pero pinatawad niya ako.
Nalulungkot dahil alam kong hindi ko pa rin maiaalis sa memorya niya ang nangyari.

"Im okay. " mas lalo niyang inilapit ang kanyang katawan sa akin. Naramdaman ko ang pahaplos
niya sa aking dibdib dahilan para mapangiti ako. She's really adorable.

"Fern.. " Tawag ko sa kanya.

"Mmm? "
"Why did you forgive me? "
"Hindi ako perpektong tao, Zach. Nakagawa din ako ng kasalanan. Oo, nasaktan mo ako pero
nagawa mo lang naman iyon dahil sa mga taong nakapaligid sa'yo, sa ating dalawa. I don't doubt
you right now. I just want to be with you. It doesn't matter anymore. "
I pulled her body and hugged her tight. She buried her face on my chest as I kissed her temple.
This is the lesson I learned. Won't let her go, love her more than everything, and trust her. Never
leave her and keep her safe. Make her feel she's special and tell her everyday how much I love
her.

"Fern. " I called her again. Tumingin siya sa akin at inintay ang sasabihin ko.

Inalis ko ang ilang buhok na tumataklob sa mukha niya at..

*Tsup*

"I love you. "

*Tsup*

"Im so lucky.."

*Tsup*

"To have you. "

*Tsup*

"I hate to see you with another guy. I hate it. It's driving me crazy. " She cupped my face. Namula
ang pisngi niya at mata.

Ang ganda pa rin niya kahit namumula ang mukha niya. She's so beautiful kahit nagsisimula na
siyang lumuha. Naramdaman kong tumitibok ang puso ko ng sobrang bilis dahil sa umiiyak siya. I
hate to see her like this.

Hinawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa pisngi ko. Tinitigan ko siyang mabuti hanggang
sa hindi ko na napigilan. I kissed her like there's no tomorrow. She opened her mouth as I started
playing with her tongue.

My hands traveled all over her body. Damn. She's still the same. The same heat I needed.

"Zach.. " She moaned and it turns me on.

My hormones were going crazy when she sat on my lap and started to dance. I groaned in
pleasure. My Fern was getting wild. My fern was so damn hot. She's mine.

I was losing my senses when she ripped my clothes off. My lips parted away nang sunggaban at
halikan niya ako sa leeg.

"Oh baby. " I run my hand through her messy soft hair. She moaned when I bit her neck and
sucked it. She smells so good and it really turns me on. Damn I need her. I want her now.

My raging hormones were dying to have her. There's a voice telling me to own her but I can't. We
have to stop. I don't want to take her right now. Not now.

"Fern.. " I tried to stop herl but I think she was enjoying this. I smiled and brushed away those
strands of hair from her face.
"Fern! " I groaned when she kissed me again. "F-fern, oh god baby. You need to stop kissing me. "
I grabbed her shoulder and squeezed it.

"Hi-hindi mo b-ba nagustuhan? " She asked shyly.

Ginulo ko ang buhok niya at pinakawalan ang isang impit na tawa. "No! I mean, Of course not.
Nagustuhan ko pero hindi naman natin kailangan magmadali."

"Ha? Pinatawad na kita, Zach. Miss na miss na kita.. " She was about to hug me when I slapped
her forehead lightly. She pouted. "Don't you miss me? Pinatawad na kita di'ba? Why wait? "

"You know how much I miss you. " I gulped. "If I could only take you right now and make you
scream my name, I will. I'll surely will, Fern. "

She blushed.I grinned and hugged her again. Sinuklian niya ang yakap ko na mas lalong
nakapagpalawak ng aking ngiti.
"Zach.. "
"Mmm? " Hinaplos ko ang buhok niya. Ang bango talaga ng amoy ng balat niya. Nakakagigil pa.
"Wag mo na akong iiwanan ha? " She sighed. "I don't know. Natatakot lang ako. Just promise me
okay? "
I gave her a reassuring smile before I leaned over and kissed her. She grabbed my nape and
kissed me deeply. Damn, kung hindi ko pa siya hahawakan sa balikat para ilayo sa akin, baka
may nangyari na sa aming dalawa.

"But can you also promise me one thing? " ngumiti ako sa kanya.
Tumango siya bilang sagot at napangiti ako ulit. Ilang beses na ba niya ako napangiti?
"Marry me. " anas ko. "Be my wife.. "
46. Las Vegas..

Harrison's POV

"Kapag sumabog 'yang computer ko patay ka sa akin! " Sigaw ko kay Nikki na kinakalikot ang
system unit ng computer ko. Luma na naman 'yon pero syempre sobrang iningatan ko 'yon kahit
hindi ko na ginagamit.

"Alam mo ang arte arte mong lalaki ka! " Nanlaki ang mata ko nang batuhin niya ako ng folder.

"H-hoy! Ikaw na nga 'tong pinapagamit ng gamit ko tapos may gana ka pang mambato?! Wala
kang utang na loob! "

"Tanga ka ba? We're at the same group kaya dapat lang na pahiramin mo ako ng bulok mong
system unit para matapos na 'tong bwisit na thesis na'tin. "

Umismid na lang ako. Nagpaalam na lang ako kay Tabatsing na lalabas muna ako para gumawa
ng pagkain namin. Tabatsing ang tawag ko sa kanya kasi ang takaw takaw niya sa tuwing
magkasama kami. Nagsisisi na ako na sinabihan ko siya ng cute noong una ko siyang nakita.
Napakamaldita niya at brutal pa. Tss. Kung hindi lang talaga siya babae at cute baka na ano ko na
siya. Basta na ano!

"Hoy Matsing, sagutan mo nga 'to. Di ko maintindihan. " Bungad niya sa akin pagkapasok ko ng
kwarto sabay kuha ng dala kong tray. Nilapag niya yung tray sa kama at dumapa siya doon sabay
kuha at kain ng cookies na pina-bake ko kay Manang.

"Tabatsing ka talaga. " Naiiling na kinuha ko 'yong folder kung saan nakalagay ang mga
sasagutan ko. May mga sagot na naman niya yung iba kaya di na ako nahirapan.

Pagkatapos kong sagutan lahat ay pinanood ko na lang siyang kumain.

Napangiti ako nang abutan niya ako ng isang cookies. Umanganga ako, iniintay na isubo niya sa
akin ito.

"A-anong ginagawa mo? " Nagtatakang tanong niya.

"Subuan mo ako. "

"Tss. Matsing! " Aniya sabay subo sa akin. Napangiti ako. Pakipot talaga 'tong si Tabatsing.

"Natext mo na ba si Fern? " Tanong ko sa kanya.

Tumango lamang siya dahil busy siya sa pagkain.

"Isasama ba daw niya 'yong panget at mayabang niyang boyfriend? "

Sinamaan niya ako ng tingin. "Asus! If I know, nagseselos ka lang! Atsaka fiance dahil engage na
sila, no! "
Umirap lang ako. Oo na, fiance na nga. Tss. Akala naman ng Zach na 'yon. Ilang buwan na rin
ang nakakalipas simula nang magkaayos silang dalawa. Nagkaayos sina Nikki at Fern at
syempre, sinusubukan din nilang pag-ayusin kami ng Zach na 'yon. Mga babae talaga. Alam
namang imposible, pinipilit pa rin.

"Anong oras ba sila darating? Ang tagal nila. " Tumabi ako kay Tabatsing at tinignan ang
ginagawa niya. "Anong ginagawa mo? "

"Tinitignan ko kung online sa skype si Ate Aubrey. Kasama niya daw kasi si Dominic. "

Bumalik na si Aubrey sa ibang bansa at narinig ko lang kay Tabatsing na eight months na daw
ang tiyan nito. Si Dominic naman, yong kakambal niya, ay sinasamahan si Aubrey dahil maselan
daw ang pagbubuntis nito. Okay na sa pamilya nila ang nangyari kay Aubrey at sa pamilya ni
Zach. They didn't even bother to look for the real father of Aubrey's child dahil kung totoong gusto
nitong akuin ang responsibilidad niya bilang tatay ay magpapakita ito.

Magsasalita pa sana ako nang bumukas ang pinto ng kwarto at niluwa nito si Fern na nakangiti at
sumunod naman 'yong lamang lupa na laging nakasimangot. Napasimangot na rin tuloy ako nang
makita ang pagmumukha niya.

Nagyakapan sina Tabatsing at Fern na parang ilang taong hindi nagkita. Napailing na lang ako at
kumain ng cookies na hindi naubos ni Nikki.

"Mabuti na lang dumating na kayo. Ang panget panget kasi ng kasama ko. " Narinig kong sabi ni
Nikki. Hindi ko na lang pinansin dahil sanay na naman ako sa kanya.

"Panget talaga. " Pero nagpanting ang tenga ko nang magsalita 'yong lamang lupa na si Zach.

"Anong sabi mo?! "

"Ha? Ang sabi ko? " Ngumisi siya. "Ang panget mo daw. "

"Aba't- "

"Hep hep hep! " Pumagitna sa amin si Fern. "Zach naman! Para ka namang bata, eh! "

"Bakit mo pinatatanggol 'yan? May gusto ka ba sa kanya? "

Lahat kami ay napasimangot sa sinabi niya at sabay sabay din kaming napabuntong hininga. Si
Fern lang ang nagtangkang magsalita para kausapin ang may sapak niyang boyfriend.
"Halika nga dito! " At nagsimula na silang maglampungan sa sulok ng kwarto ko. Mamaya
magpapa-spray ako ng baygon dito sa kwarto ko kay manang.

"I wonder kung kailan ako magkakaboyfriend. " Natigilan ako sa sinabi ni Tabatsing habang
nakatingin siya kina Fern. Napangisi ako.

"Hindi kana magkakaboyfriend dahil malulugi sa'yo 'yon. Ang lakas mo kaya- Aray! " Napahawak
ako sa braso ko na hinampas niya.

We both glared at each other.

"Kung hindi ka dumidikit sa akin sa school at sa kung saan, edi sana may boyfriend na ako! "

"Hoy! Ikaw nga 'tong dikit ng dikit sa akin! Type mo ako no? Ayieee. Aminin mo na kasi! "

"Che! Ewan ko sa'yong, Matsing ka! "

"Tabatsing ka naman! "

Fern's POV

"Ang cute nilang dalawa, no? " Tanong ko kay Zach habang tinititigan ang nag-aaway na sina
Nikki at Harrison. Hindi ko mapigilan na hindi mapangiti sa tuwing nag-aaway sila. Para silang
bata pero mapagkakamalan talaga silang magboyfriend at girlfriend.

"Si Nikki cute pero 'yong isa, no comment. "

Napahagikhik ako sa sinabi niya. Marahan kong tinampal ang brasop niya. "Patay ka kay
Harrison! " Natatawang sabi ko sa kanya.

Ngumiti siya at niyakap ako sa bewang. Sinandal ko ang aking ulo sa kanyang dibdib. "Ikaw ang
patay sa akin mamaya. " Bulong niya.

Tinitigan ko siya ng nakangiti, kinikilig ako, eh. "Pa-kiss nga ako. "

Lumapit ang mukha niya sa akin hanggang sa dumampi ang labi niya sa labi ko.
"Hoy! SPG! " Sigaw ni Harrison. Binatukan siya ni Nikki. "Nakakatatlo ka ng Tabatsing ka ha! " At
nagsimula na silang maghabulan sa kwarto. Natatawa na lang ako habang pinapanood sila.

"Fern.. "

Napatingin ako kay Zach na nakatitig ngayon sa akin. Tumigil ako sa pagtawa at binaling ang
buong atensyon ko sa kanya.

"Bakit? " I smiled.

"After ng graduation natin, saan mo gustong pumunta? "

Napaisip ako sa tanong niya. Oo nga no. Malapit na kaming gumaraduate. Ang bilis ng panahon
parang kanina lang ang daming problema pero ngayon ang saya saya ko. Pero saan nga ba
magandang pumunta? Gusto ko 'yong tipong hindi ko makakalimutan. Gusto ko memorable dahil
kung sakali ay unang beses kong makakapagtravel kasama siya.

"Umm. " Napangiti ako nang may maalala ako. "Wala akong maisip, eh. Saan mo ba gustong
pumunta? "

"Las Vegas. "

Nanlaki ang mata ko. "Waaah! Zach gusto kong pumunta doon! Maraming ilaw tapos 'yong mga
buildings! Atsaka gusto ko kung maghohotel tayo, dapat kita yung buong view para makita ang
mga ilaw. " Zach pinched my nose. I pouted when he laughed at me. "Bakit ka tumatawa? "

"Sa bahay maraming ilaw. "

Hinampas ko siya. "Seryoso ako, ano ka ba! "

"Alam ko. " Mas humigpit ang yakap niya. "Let's go there. "

Kuminang ang mata ko. "Talaga? "

Tumango siya. "Gagawa tayo doon ng baby tapos papangalanan natin ng 'Vegas'. "

Parehas kaming natawa sa sinabi niya. Vegas? Not really bad for our first baby..
47. Wallet..

"Hello, Tita Savanna? Opo, nandito na po kami. Sige po sasabihin ko kay Zach. I love you too,
Tita. " Pagkababa ko ng phone ay napatingin ako sa katabi ko ngayon. Napanguso ako nang
mapansin na mahimbing na natutulog si Zach sa tabi ko.
Halos ilang oras rin kasi ang tinagal ng byahe namin mula sa manila hanggang dito sa Las Vegas.
Mukhang tinamaan pa ng Jet lag itong si Zach kaya hindi kami makakapag-ikot sa buong lugar
agad. Napabuntong hininga ako. Tawagan ko kaya si Nikki? Tsk. Mukhang busy na naman 'yon
kay Harrison. Kahit hindi pa sila mag-girlfriend at boyfriend, alam kong may something na sila
kahit hindi nila sabihin. Patay talaga sa akin ang dalawang 'yon kapag hindi nila sinabi sa akin!
"Zach? " Pinindot ko yung pisngi niya. Sinusubukan ko na gisingin siya para kumain kami dahil
nagugutom na talaga ako.
"Umm? "
"Gutom na ako. "
Inabot niya sa akin ang wallet niya. "Kumain kana. Im going to sleep. " Sabi niya at muling
natulog.
Padabog na kinuha ko yung wallet niya at lumabas sa kwarto namin. Tss. Bahala siya sa buhay
niya! Hahanap ako ng ibang date!
Dumiretso ako sa isang restaurant na nasa baba din ng hotel at kumain. Iba pa rin talaga ang
pagkaing pinoy, ano? Nakakapanibago ang mga panlasa ng pagkain dito. Pagkatapos kong
kumain ay dumiretso ako sa parang timezone sa baba din ng hotel. Ewan ko kung anong tawag
dito pero maraming couple ang nandodoon at naglalaro sa bawat station.
Napanguso ako at akmang aalis na sana para bumalik sa hotel room namin nang may humarang
sa daan ko. Akala ko kung sinong foreigner na. Pero nabigla ako nang makita ko si Dominic na
kakambal ni Nikki. Isang beses ko pa lamang siyang nakikilala. One week lang kasi ang tinagal
niya sa pilipinas tapos ay umalis na din siya pabalik sa california kasama si Ate Aubrey
pagkatapos ng nangyari.
"Dominic? " Hindi makapaniwalang sambit ko sa pangalan niya. Hindi siya ngumiti, pero hindi rin
naman siya nagsungit sa akin. Ganoon na ata talaga ang ekspresyon ng mukha niya. Infairness,
bagay sa kanya yung kanta ni Lady gaga na 'Poker face'.
"Why are you here? " Tanong niya sa akin habang nakatitig sa mga mata ko.
"Bakasyon lang. Ikaw? "
"Sinusundan ka. " Nagulat ako sa sinabi niya. "Kidding. " Pero seryoso pa rin ang mukha niya.
Saan ba ito nagmana? Mukhang hindi naman kay Nikki o kay Ate Aubrey. Sadya ba talaga siyang
seryoso sa lahat ng bagay? Kahit sa pagjojoke?
Napangiwi na lamang ako. "Ah. Saan ka pupunta? "
"Nakita kita kanina kaya sinundan kita. " Napansin ko ang pagsasalita niya na hindi pa siya
ganoon kadiretso magsalita ng tagalog.
Tumango na lamang ako. "Maglalakad lakad ako. Gusto mong sumama? "
He shrugged. "I'll follow you. "
Wala na akong nagawa kaya nauna akong maglakad kahit hindi ko alam kung saan ako pupunta.
First time ko dito kaya bahala na kung saan man' ako mapadpad. Si Zach kasi! Nakakainis talaga
siya! Hindi ba niya alam kung gaano ako ka-excited na makarating dito tapos pagdating namin ay
tutulugan niya lang ako? Grabe talaga. Hindi man' lang niya na-appreciate ang effort ko sa damit
ko at ayos ko ngayon. Nagpaganda pa naman din ako at tinulungan pa ako ni Tita Savanna na
mag-ayos ng buhok.
"You're thinking too much. " Napatingin ako kay Dominic na katabi ko ngayon. Hindi ko na
napansin na nasa tabi ko na pala siya, kanina kasi ay nasa likod ko pa siya, eh.
"Ako? Hindi ah! Iniisip ko lang kung magkano yung nagastos ko kanina. " I lied.
"Really? Siguro nasa 500 'yon.. "

"Fa-five hundred?! "

Tumango siya.

Nakagat ko ang aking labi. "Five hundred na agad 'yon? Ang mahal naman ata. " Bulong ko.

"Inorder mo yung pinaka-special nila kaya wag ka ng magtaka na mahal 'yon. Atsaka nabusog ka
naman, di'ba? "

Napatango ako sa sinabi niya. Sabagay, nabusog naman ako, eh.

"Alam ba ni Nikki na nandito ka? "

"Hindi. She doesn't need to know. "

Hinampas ko siya sa braso dahil sa sinabi niya pero di kalaunan ay napasinghap ako nang
mapagtanto ang ginawa ko. Hinimas ko ang braso niya at nag-sorry sa ginawa ko. Nasanay kasi
ako kay Zach na ganoon.. Nakakahiya!

"It's okay. It's been a long time simula nang hampasin ako ng babae. " Natatawang sabi niya.

"Eh? "

Nabigla ako nang hawakan niya wrist ko.

"Alam mo nagugustuhan ko ang mga baabeng katulad mo.. "

"H-ha?! " Anong pinagsasabi ni Dominic? SInapian ba siya bigla ng engkanto? Engkanto sa Las
vegas?

"May alam akong magandang place dito. Do you want to come with me? " Tanong niya sa akin.
Sasagot pa lamang ako nang hilahin na niya ako.
 Napalunok ako nang makarating kami sa pinakataas ng-- Ano bang tawag dito? Sa tingin ko
ay isa itong building na hindi na gaanong nagagamit. Pero paano niya ito nalaman? Nilingon ko si
Dominic na nasa tabi ko. Nanlaki ang mata ko sa mangha nang makita ang isang maliit na
telescope sa harap niya. Yumuko siya at may tinignan doon. Agad akong lumapit sa kanya..

"How did you know this place? " Tanong ko.

"Alam ko lang. "

"Mukha kasing alam na alam mo na ang lugar na 'to. Kumpara sa akin na walang kaalam-alam. "
Napangiti ako. "Ang ganda dito, grabe! Parang kanina lang nandoon tayo, ah! Tapos ngayon
nandito na tayo sa taas. " Tinuro ko yung pinuntahan namin kanina na kitang kita ko mula sa
kinatatayuan ko.

'Yong mga tao parang mga langgam sa mata ko. Nakakatuwa!

"Come here. " Hinila niya ako at tinapat niya ako sa harap ng telescope. Tinulak niya ang balikat
ko para mapayuko ako. "Itapat mo yung mata mo sa butas. " Sinunod ko ang sinabi niya. "Can
you see it? "

"Ha? Anong nakita- Te-teka?! Ano ba itong pinapakita mo sa akin?! Scandal ba 'to?! " Sigaw ko sa
kanya nang makita ang isang bintana kung saan kitang kita ko ang isang babae at lalaki na may
ginagawa. Syempre dahil nakatelescope ako ay nakikita ko ito na parang live na live. Tumayo ako
mula sa pagkakayuko at hahampasin ko na sana siya ulit nang makita ko siyang tumatawa.

"You're so funny! "

Napatanga ako. Napatunayan ko lang na hindi siya si Poker face. He also laugh and smile. Ano ka
ba, Fern? Syempre tao 'yan eh. Malamang tatawa at ngingiti din 'yan.

Namula ang pisngi ko nang mapagtanto ang nangyari kanina. "Anong nakakatuwa doon? Muntik
na akong mahulog sa kaba nang ipakita mo 'yon sa akin! "

Tumigil siya sa pagtawa. "You know what? Kung ipagpapatuloy mo 'yang kilos na 'yan,
magkakagusto ako sa'yo. " Seryosong sabi niya. Napatitig ako sa mukha niya. Why is he suddenly
saying things like this? Ang awkward tuloy. "You are so innocent. At gusto ko ang mga inosenteng
katulad mo. My sister is really telling the truth. "

"S-Si Nikki? A-anong sinasabi niya? "

"That you- "

Natigilan siya nang mag-ring ang cellphone ko. Dali dali ko itong kinuha mula sa purse ko. It was
Zach. Lumayo ako mula kay Dominic at sinagot ang tawag ni Zach.

"Nasaan ka? Bakit wala ka pa dito? " Sunod sunod na tanong niya.

Umirap ako kahit hindi niya naman ako nakikita. "Wala kana doon. Diyan kana sa kama mo! "
Akmang papatayin ko na ang tawag niya nang magsalita ulit siya.

"Im starting to worry about you. Umuwi kana. Atsaka bakit nararamdaman kong may kasama kang
iba? "

Nagtaasan ang balahibo ko. Sinulyapan ko si Dominic na busy na ulit sa telescope. Tumikhim ako.

"Bakit naman ako magkakaroom ng kasama? Wala naman akong kilala dito, Zach kaya wag kang
OA. " Nakagat ko ang aking labi. "Im hanging up. Babalik din ako kaagad. "

"I'll wait. Bilisan mo dahil nararamdaman ko talaga na may kasa- "

"Wala nga! " Tss. Ang kulit talaga. Tinago ko na ulit yung cellphone ko sa aking purse at muling
hinarap si Dominic. Humarap siya sa akin pero hindi nagsalita. "Uhh. I have to go. Mauuna na ako
sa'yo. " Hindi ulit siya nagsalita. "Thanks sa pagdala sa akin dito. I won't forget this place. "
Ngumiti ako sa kanya at nang sa tingin ko ay wala talaga siyang balak na magsalita ay tumalikod
na ako at umalis.

Pagdating ko sa harap ng hotel room namin ay nasa labas na si Zach, naghihintay sa akin at
talagang feel na feel niya 'yong boxer niya habang nakatayo doon. Masama ang pagkakatitig niya
sa akin. Pagkalapit ko pa lamang sa kanya ay tinitigan na niya ang buong katawan ko na parang
may nawawala sa akin.

"What? " Naiinis na tanong ko sa kanya.

"May kasama ka bang iba kanina- "

"Wala nga! Wala Zach, Okay? "

"Tss. Defensive. " Nilahad niya yung kamay niya. "Wallet? "

Inirapan ko lang siya. Kinapa ko yung loob ng purse ko para kuhanin yung wallet niya nang
mapansin na wala sa loob nito yung wallet ni Zach. Nagtatakang sinilip ko yung purse ko at nang
mapagtanto ko na wala talaga ito sa loob ay naluluhang tumingin ako kay Zach na nagtataka.
"Zach.. " Naiiyak na bumagsak ang balikat ko. "Wala yung wallet mo sa bag ko.. "

"Ano?! "
48. Star..

"Where did you go? "

"Naglalakad lakad lang naman ako tapos.. "

"Tapos ano?! "

"Don't shout please! " Yumuko ako at pinigilan ang sarili ko na maluha dahil sa nangyayari.
"Kumain ako sa isang restaurant sa baba tapos ay nagpunta ako sa timezone. " Pagpapatuloy ko.

Narinig ko siyang umungol dahil sa pagkalito. Tumingala ako at nakita ko siyang hinihimas ang
kanyang noo. I pouted. How could I be so careless? Bakit hindi ko namalayan na wala na pala sa
akin ang wallet? Dapat ay masaya kami at naggagala sa buong lugar pero heto't may problema ng
dahil sa akin.

Sinundan ko ng tingin si Zach habang sinusuot niya iyong pants niya at T-shirt. Kumunot ang noo
ko. Where is he going? Iiwanan niya ako dito? Nilapitan ko siya at hinawakan sa braso. Tumigil
siya sa pagsuklay ng kanyang buhok gamit ang kanyang mga daliri. I was about to speak when he
looked away and reached for his car key.

Sumikip ng tuluyan ang dibdib ko when I realized na galit na galit siya sa akin.

"Don't go anywhere. Hahanapin ko 'yong wallet. "

Tumango lang ako habang dumodoble ang guilt at sakit sa dibdib ko sa ipinakita niyang reaksyon.
Sino nga ba namang hindi magagalit? Tumabi ako mula sa dadaanan niya at akmang tatalikuran
siya nang hilahin niya ang braso ko at halikan ako sa pisngi. Nagulat ako sa ginawa niya but Zach
didn't even say anything. Hinaplos lamang niya ang pisngi ko.

"Siguro ay nasigawan kita pero hindi ako galit, Fern. Babalik agad ako basta wag kang lalabas dito
sa room natin. " Nakagat ko ang aking pang-ibabang labi. "May kasama ka ba kanina? "

"Meron. " Pag-amin ko. And fortunately, wala naman akong nakitang galit sa mga mata niya.

"Who? "

"Si Dominic. Iyong kapatid ni Nikki. "

"I see. " Tumango tango siya. "Saan kayo huling pumunta? "

"I don't know the place. Pero sa isang roof top 'yon na mukhang luma na tapos ay may telescope
sa taas. "

Tumango muli siya. "I'll be back. " Aniya at muli akong hinalikan sa noo bago niya nilisan ang
kwarto namin. Napabuntong hininga ako.

Naupo ako sa couch at saglit na inisip kung saan ko nga ba naiwan 'yong wallet. Pero wala talaga
akong matandaan. Hindi ko naman alam kung saan ko hahanapin si Dominic. Ilang beses na ata
akong bumuntong hininga dahil sa kaulagaan ko.

Nagluto na lamang ako ng dinner. Mamaya na lang ako kakain kapag nakabalik na siya dahil
gusto ko siyang pagsilbihan. Nagshower ako at pinili ko iyong maayos kong damit.

Pero maglilimang oras na ay wala pa rin si Zach. Nag-aalala na ako at naguguilty dahil sa
nangyari.

Dumungaw ako sa bintana ng hotel namin. Tanaw na tanaw ko ang kumikinang na mga ilaw mula
sa iba't ibang buildings. Halos palubog na ang araw kaya nagsisi-bukas na ang mga ilaw. I can't
help but admire the whole place.

"Nasaan na kaya si Zach? " Bulong ko habang tinatanaw ang mga buildings na parang makikita
ko siya doon. "Nandoon kaya siya? " Tinitigan ko iyong isang building at inimagine ko na nandoon
si Zach at papauwi na.

Gusto kong batukan ang sarili ko. Hindi ko kasi mapigilan na hindi sisihin ang sarili ko dahil sa
pagkawala ng wallet. Edi sana kasi nagdidinner kami, at masaya. I sighed. Bakit kailangan pa
naman kasi itong mangyari?

Nang medyo magna-nine na ay humiga na ako sa kama. Sobrang bigat na ng loob ko at siguro sa
sobrang pagod ay nakatulog na ako..

Kalagitnaan ng gabi ay nagising ako dahil sa isang mabigat na bagay na nakapatong sa noo ko.
Nagmulat ako ng mata at nakita ko si Zach na hinihimas ang noo habang nakatitig sa akin. Agad
akong napabangon mula sa pagkakahiga.

"Sorry kung nagising kita. " Nakangiting wika niya. Nginuso niya iyong lamesa at nakita kong ubos
na ang mga pagkain na nakahanda doon. "Since you cooked it for me. Inubos ko lahat. " Aniya.
Naluluhang ngumiti ako sa kanya. "Do you still want to sleep? "

Umiling ako. "I just want to hug you. "

"Hug lang? " Iimik pa sana ako nang hilahin niya ako at yakapin. Hinaplos niya ang likod ko. "Don't
cry. " Inayos niya ang medyo magulo kong buhok at tinitigan ako ng mabuti. "I found it. " Anas
niya.

"Hindi ko mapigilan, eh. Kasalanan ko kung bakit kailangan mo pang mapagod. Kung hindi ko lang
sana 'yan nawala edi sana nagamit natin ang oras na 'yon para sa ating dalawa. "

He chuckled. "Pwede naman tayong magpaextend pa, eh. "

Umiling ako. "Hindi pwede. " Kumalas ako mula sa pagkakayakap at hinarap siya. "Napagod ka
ba? "

Tumango siya at hinimas ang kanyang batok. "Sa tingin ko kailangan ko ng massage galing sa
girlfriend ko. "

"Talaga? "

"Pero bago 'yon, may kailangan muna tayong puntahan.. " Tumayo siya mula sa pagkakaupo at
humarap sa akin. Nabigla ako nang buhatin niya ako na parang bagong kasal. "Would you like to
have dinner with me? " Tanong niya sa akin habang titig na titig siya sa mga mata ko.

Paminsan hindi ko maintindihan kung bakit ganoon na lamang ang pakiramdam ko kapag malapit
siya. Iyong tipong wala na akong pakealam sa ibang tao. Iyong kung may masaktan man' ay hindi
ko na papansinin. At alam kong dahil iyon sa pagmamahal na meron ako para sa kanya. Ni' hindi
ko na nga halos makita ang sarili ko sa kamay ng ibang lalaki.

At aaminin ko na hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na meroon akong

minamahal na taong katulad niya..

Lumabas kami mula sa kwarto namin at sumakay sa elevator. Mabuti na lamang ay walang
nakasakay sa elevator kundi kami lang dalawa kaya hindi ako nakaramdam ng hiya sa
pagkakabuhat niya sa akin. Sa halip ay mas lalo ko pang ipinulupot ang mga braso ko sa leeg
niya. Isinandal ko ang ulo ko sa dibdib niya at pinakinggan ang tibok ng kanyang puso.

Bumukas ang elevator at bumungad sa akin ang roof top. But it wasn't just a simple roof top na
katulad ng pinuntahan namin ni Dominic..

"This is the reason kung bakit nalate ako sa paguwi. Actually mabilis kong nahanap ang wallet sa
restaurant na kinainan mo at pagkatapos ay sinettle ko na ito. " Ibinababa niya ako sa sahig. "Im
sorry kung nag-alala ka sa akin. But I want to surprise you, Fern. "

"W-why are you saying sorry? " Paos na tanong ko sa kanya. "This is so beautiful. "
Lumapit ako sa isang tela na nakalatag sa sahig at pinapalibutan ng rosas. Sa paligid ay may
nakapalibot ding candles na nakakorteng puso. May basket sa gitna ng tela na naglalaman ng
pagkain pero ang pinaka nakaagaw ng pansin ko ay ang kumikinang na bituin na nakadikit sa
pader. Sa tingin ko ay gawa iyon sa diamonds at maliliit na ilaw.

Naluluhang hinaplos ko ito. Hindi ko mapigilan na hindi maging emosyonal. Why is he being like
this? He always makes me happy. Pinunasan ko ang luha ko at hinarap si Zach na nakatingin
lamang sa akin.

"Zach, sobrang ganda. " Nilibot ko ang mga mata ko sa buong lugar. "Sobrang ganda talaga. Mas
maganda pa ito sa mga ilaw na nakikita ko mula sa buong lugar. "

Ngumiti siya at kinuha ang kamay ko. "Dapat may table talaga pero iyong lalaki kanina ay naiwan
kaya ayan. " Nginuso niya iyong while na tela na nakalatag sa sahig. Pinaglaruan niya ang daliri
ko. "Next time, I'll make it perfect. "

"It's perfect. "

Tumawa siya at hinila ako papunta sa white na tela. Naupo kami doon. Magkaharap kami. Mula sa
basket ay kinuha niya ang tatlong red roses at iniabot sa akin. I kissed him and he just laughed
naughtily. Nilabas niya rin mula doon ang ilang pagkain at doon ko naramdaman ang gutom dahil
na rin siguro hindi pa ako nakakapagdinner.

Pagkatapos naming kumain ay hinila niya ang katawan ko papunta sa kanya at yinakap ako mula
sa aking likod. Ipinulupot niya ang kanyang braso sa aking bewang habang nakatitig kami sa
bituin na ginawa niya. Napakaganda talaga noon.

"Zach, bakit may star? "

"I don't know. I was thinking about you nang maisip ko 'yan. Bakit ayaw mo ba? "

"Nagbibiro ka ba? Sobrang ganda kaya. Diamonds ba 'yon? " Tinuro ko iyong mga kumikinang na
parang diamonds talaga.

"That's a secret. " He grinned.

Nilingon ko siya at nginusuan. "Unfair! "

Tumawa lamang siya. Mas lalong humigpit ang pagkakayap niya sa akin. Sobrang mahal ko
talaga si Zach. Kahit walang mga ganito ay alam ko sa sarili kong mahal ko pa rin siya. Siguro ay
bonus na lang lahat ng ito.
"Ang haba na ng buhok mo, Fern. " Bulong niya mula sa batok ko. "Lalo tuloy akong nasasabik to
see you naked habang nakalugay ang buhok mo. "

At alam kong hindi natatapos ang gabing iyon dito..

49. Tease...

Zach's POV

That night, I made sure that Im going to make love with her. I made sure that she won't forget
everything. And I pretty made sure that soon, she'll get pregnant. Smirking, I watched her dance
while cooking our breakfast, wearing only my T-shirt. I stared at her in amazement.

"You surely know how to turn me on, Fern. " I teased.

She just laughed whole heartedly while cracking the last egg. Humigop ako sa kape-ng tinimpla
niya sa akin at nagkibit balikat. "Bahala ka. Im telling you. " I fixed my eyes on her nipples that
were showing.

"You think so? "

Tumango ako. "You always do. One touch.. " Nginuso ko iyong pagitan ng pants ko. "He's hard
already. Ganoon kalakas ang epekto mo sa akin at sa kanya. "

Nangingiting napailing na lamang siya. "Okay! Kainan na! "

Nilapag niya sa harap ko dalawang sunny side up egg, bacon and cheese chicken na recipe daw
niya. I quickly grabbed my knife and fork and tasted it. Alam kong naghihintay siya sa reaksyon ko
pero nagpatuloy lamang ako sa pagkain without even telling her how delicious it was.

"So, masarap ba? "

Hindi ako nagsalita. I stopped eating and wiped the side of my lips. Itinuon ko sa lamesa ang aking
siko at humarap sa kanya. I saw her pouting her lips.

Walang alinlangan na hinalikan ko siya. Damn. Mas masarap talaga 'to sa egg at bacon na 'yon. I
gently bit her lower lips and when Im done, lumayo ako sa kanya at nagpatuloy ulit sa pagkain.

What am I trying to do?

Teasing her. I grinned secretly.

"Can you please at least tell me? " I heard her said.

"What should I tell you? "

"Kung masarap ba 'yong luto ko o may kailangan pa ba akong i-improve? "

"There's nothing. "

"So, masarap nga? " Mababakas ang sigla sa tinig niya.

Pinipigilan ko ang aking ngiti nang lingonin ko siya. She was so cute with her messy hair, rosy
cheeks and pink-ish pale lips that was already forming a sweet smile. Tuluyan na akong nanghina
at napangiti.

"I still prefer your lips. "

Nakita kong mas lalong lumawak ang ngiti niya, still craving for my words. Pinisil ko ang ilong niya
at nag-isip pa ng pwede kong sabihin sa kanya.

"I want to suck that lips of yours and make you feel how I want you, craving for you. "

"More.. " She huskily said.

"Come here.. " Tinapik ko ang aking hita at doon ko siya pinaupo. I held her hand and kissed her
knuckles.
"Ano pa? " Nangingiting sabi niya.

Smirking, I let my palm touched her stomach and explore every inch of it. She gasped.

"You want my liver? " She asked, her eyes growing wider and wider. "Oh, my heavens. "

I laughed. "What would I do with your liver? " Pinitik ko ang noo niya. "You're imagining too much.
" Natatawang dagdag ko pa.

"Hinawakan mo ang tiyan ko at ang akala ko ay 'yon ang ibig mong sabihin. " She explained.

"I see. " Tumango na lamang ako.

"So, what? " She bit her lower lip.

Tinitigan ko siya ng mabuti. "What? "

"Why did you touch my.. stomach? "

I grinned. I stood up and same with her. I let go of her hand and fixed my shirt that she was
wearing. Fern was just watching. And when Im done, I reached for her hand again and encircled it
around my neck. I gently snaked my arms around her small waist and started swaying.

"What are we doing? " Nakangiting tanong pa rin niya sa akin.

"Im dancing with you. "

"There's..there's no music, Zach. "

"My love for you is singing inside me, sweety. "

Hinampas niya ako sa balikat at tumawa. "Para kang baliw. Ang baduy mo. " Umiiling iling na sabi
niya.

I pressed my hands onto her waist and turned her around. I positioned myself behind her and
placed my palms on her waist, guiding her. I heard her chuckled as I kissed her neck. Itinagilid
niya ang kanyang leeg at marahang hinaplos ang aking pisngi.

"What is it, Zach? " Nanghihinang anas niya sa pagitan ng pagal niyang paghinga.

"I was just wondering for how long I am going to have you, as mine. "
"You can have me as long as you want to keep me. As long as we want, Zach. " She said,
caressing my cheek. Mariin ko muling hinalikan ang kanyang batok.

"Everything has an end, Fern. " I replied. This time I was hugging her. "And I don't want us to end.
"

I was expecting her to become more serious than I was when I heard her laugh.

"Kapag namatay lang tayo, Zach then everything will end but we have our life time together
somewhere and I don't know that place yet but I know there's this place that everybody keeps on
talking about. "

"Then let's not die. "

She bursted out laughing. I noticed that she kept on laughing at me. I playfully bit her neck.

"Pero Zach hindi natin matatakasan 'yon. "

"I know. "

"Pero bakit mo ba nasabi 'yon? " Humarap siya sa akin. She narrowed her eyes at me
suspiciously. "Nakikipagbreak ka ba sa akin? "

"What? No! Of course not! " I almost facepalm after hearing what she said. " I told you, I don't want
us to end. "

"Eh ano nga kasi?! "

"Eh kasi nga, may mga taong- "

"Make it short, Zachary! " She screamed angrily, her face really red, her nostrils flared, she looked
like my Dad.

I sighed. How am I going to say this? "I want your belly to get big, big and more big to stop those
boys hovering over you. "

"Zachary.. " She whispered.

"If I tell you Im perfect, I'd be lying. " I cupped her soft and rosy cheeks. "Im not and Im afraid that
you'll get tired with my flaws and leave me and then you'll go to Harrison while Im still thirsty for
your love, Fern. " She shook her head but I didn't let her speak. Not a word. "Never leave me,
Fern. Don't leave me. " She kept shooking her head. I kissed her forehead. "Oh, god. This is why I
want you pregnant, Sweety. " I finally said to her.
50. Ending..

Zach's POV

"Cancel all my meetings. Don't call me if it's about my work. " After calling my secretary, I decided
to take Fern somewhere since one year has already passed since our Las Vegas trip. And I want
to bring her to the place where she'd never been before. I want her first time to be with me.
I groaned as I suspiciously stared at the thing that Im holding. If Im not mistaken, this is a freaking
pregnancy test. And inside the small screen, there was a red two lines. Of course, I could search it
but still, I want to hear it from her own lips. 'Cause God knows how desperate I am, how desperate
to become a father.
I'll be lying if I will say that I'm not expecting because my flesh was already eager to know if she
really is. Clenching my fist, I remember those days when she looks so tired, vomiting and she
barely eats.
Mabilis kong tinago ang PT nang lumabas siya sa banyo. Tinitigan ko siya ng mabuti. She was
wiping the side of her lips and her eyes were telling how tired she was. She throws up again?
"You okay? " Hindi ko na napigilan na hindi itanong sa kanya.
"Im fine. " Naupo siya sa dulo ng kama habang hinihilot ang kanyang noo pababa sa leeg. "Im just
not feeling well, Zach. Im sorry. "
"Dadalhin na kita sa ospital. " I gritted through my teeth.
"No. I just really have to rest. " I narrowed my eyes on her. "Where are we going? "
Hindi makapaniwala na tinitigan ko siya. Why can't she just tell me? Is she trying to kill me? God!
Gustong gusto ko ng malaman dahil sa hindi ko maipaliwanag na pakiramdam.
"Somewhere. " Mariin na sagot ko bago ako lumabas ng kwarto. I was trying to calm my nerves.
Baka masigawan ko siya at alam kong hindi tama 'yon lalo na't wala akong ideya kung anong
kalagayan niya.
Nauna akong nakarating sa kotse, sumunod siya pagkatapos ng ilang minuto. She looked so
damn pale. Nag-aalala na ako dahil baka kung anong mangyare sa kanya.
Pinaandar ko ang kotse papunta sa MCdonalds. Nag-take out lang ako ng bigbreakfast na with
muffin at rice, 2 pc hotcakes na may large fries dahil hindi pa kami nag-uumagahan. Pinanood ko
siyang kumain habang nagdadrive at doon ko lamang napansin na parang nababawasan siya ng
timbang pero malakas siyang kumain ngayon. Lalo na iyong.. Large fries. Siya na ata ang
nakaubos non.
"Do you still want more? "
Parang nag-aalinlangan pa siyang sumagot pero sa huli ay mabagal siyang tumango.
I just nodded still watching with the way she moves. I don't know. Alam kong tama ang hinala ko
pero gusto ko pa ring maging sigurado. Fern can't fool me. Kung inaakala niyang hindi ko
malalaman ay malalaman ko pa rin 'yon. Ano bang rason niya para hindi sabihin sa akin? Is she
afraid that Im going to run away from my responsibilities? Hell, no!
Nag-stop over ulit ako sa MCdonalds. Bumili na ako ng tatlong large fries and I saw how her eyes
twinkled. Mas lalong lumalim ang pagkakatitig ko sa kanya. Damn this. Im going to fucking ask.
Fuck my hesitation. It's about my first child for heavens sake!
"You're starting to love eating fries. " Sinadya kong diinan ang bawat salita na binitiwan ko.
"Nag-crave ako dito kanina lang. " Patay malisyang sagot niya which made me more angry.
"Really? You're not like this. " Saglit kong kinabig ang manibela.
Marahan siyang tumawa. "Like what, Zach? Im always craving for foods. "
I laughed sarcastically. "Naka-tatlong fries kana, Fern. Don't you think it's quite suspicious? "
Sinulyapan ko siya.
"Suspicious? " Nangunot ang noo niya.

"Are you pregnant? " Diretsong tanong ko sa kanya. I saw her eyes grew wide. "Ilang beses kang
sumuka, palagi kang maputla, tinatamad at kahit sa umaga ay tamad kang bumangon. Tell me,
Fern. Magkakanak na ba tayo? "

She swallowed hard. "Zach.. I.. Im.. " Nahihirapan na sabi niya. Tinigil ko sa side walk ang kotse.
Inalis ko ang aking seatbelt at hinarap siya.

"Don't be afraid. " I encouraged her.

Nakita kong lumungkot ang mga mata niya. Yumuko siya dahilan para tumaklob sa mukha niya
ang kanyang buhok. Kinuha ko mula sa kanyang kamay ang hawak niyang large fries at
isinantabi. I brushed her hair away and held her chin.

Nanikip ang dibdib ko nang makita ko ang mga luha niya na dumadaloy mula sa kanyang pisngi.
Mabilis ko itong pinunasan gamit ang aking hinlalaki. Why is she crying?

"Noong dumating tayo sa pilipinas galing sa las vegas, ilang buwan ang nakalipas ay sinubukan
kong pumunta sa ospital dahil tuwing umaga ay nahihilo ako at nasusuka. Sobrang saya ko noon,
Zach dahil parehas naman talaga natin gustong magka-baby pero nadismaya ako nang malaman
kong hindi pala ako buntis. Na-stress lang pala ako. "

"Why didn't you tell me? "

"Kung ako nga ay nalungkot at nadismaya dahil doon, paano ka pa kaya? I don't want to see you
depressed because of that, that's why I didn't say a word. "

"Pero dapat ay sasabihin mo sa akin, Fern. " Hinawakan ko ng mahigpit ang kanyang kamay at
mariin na hinalikan ang taas nito. "Ito ba ang dahilan kung bakit ayaw mong pumunta sa ospital? "

Tumango siya.

"What if you're pregnant? "

"Bumili ako ng PT.. "

Naalala ko bigla iyong PT na nakita ko sa banyo noong isang araw. I acted like I don't have it.

"And what about that? "

Kinagat niya ang kanyang labi. "Positive. "

Parang may fireworks na sumabog sa dibdib ko. Damn, I don't care if it is freaking corny or what.
Magkakaanak na ako. We'll be a family. Iyon lamang ang nasa isip ko. Sobrang bilis ng tibok ng
puso ko. Magsasalita na sana ako nang may idagdag siya.

"Pero kasi Zach, paminsan ay hindi pa rin sigurado. May mga sitwasyon kasi na ganoon. I don't
want to expect anymore, Zach. Sobrang masakit pala. "

"But you're throwing up! You're already showing the morning sickness, fuck it, Fern! You're fucking
pregnant! " Masayang sigaw ko habang nagsususuntok sa ere.

"Zach.. " She cried. "Oh how I wish na buntis nga ako. " She bursted into tears. I quickly hugged
her. Hinaplos ko ang likod niya habang hinahalikan ang likod ng kanyang tenga. "You don't know
how much I want to give you a child, Zach dahil mahal na mahal kita. "

I tried to comfort her. Napapikit ako. Naluluha ang mga mata ko dahil sa nalaman ko at dahil sa
nararamdaman ni Fern. She got really disappointed. At ako naman ay walang kaalam-alam.

"Dadalhin kita mamaya sa ospital, Fern. Malalaman natin kung buntis ka nga o hindi. If you're not,
then we'll make love everyday. At kung meroon nga ay gagawa pa tayo ng mas marami. " I
smirked and Im glad she smiled. "At kung kailangan kong ubusin ang sperm cell ko sa katawan ay
gagawin ko. "

Pagkatapos noon ay dinala ko na siya sa lugar na gusto kong puntahan. Lugar kung saan
wala pa akong dindala na kahit sino. I parked my car and glanced at her.

Nagtataka ang mga mata niya na parang hindi siya makapaniwala na dadalhin ko siya sa lugar na
ito. Maybe yes, Im heartless. A jerk or whatever names you want to call me, but Im still capable of
doing something different, something that will surely change me.

"Zach joke time ba 'to? "

Ngumiti lang ako at inalis ang seatbelt niya. Bumaba ako mula sa kotse at umikot para pagbuksan
siya ng pinto. I offered her my hands which she gladly took. Napangiti ako lalo nang makita ang
kinang sa mga mata niya.

"Zachary, hindi ko alam na pumupunta ka sa lugar na 'to." She said. "I..Im impressed. "

I smirked. "Isa ako sa mga nagdodonate dito, Fern. Maybe I hate kids but my mother taught me
how to give. At ito ang naging resulta. " I explained to her while we stared at the 'Bahay ampunan'
that I've been donating for almost two years.

Mula sa kahoy na pintuan ay naglabasan ang mahigit sampung bata. Napatawa ako nang marinig
ko na naman ang tawag nila sa akin.

"Si Poging superman!!! "

Napailing na lamang ako habang pinapanood silang tumakbo papalapit sa akin. I looked at Fern
who was staring at me like Im some kind of a ghost. Pero saglit lang 'yon. She walked towards me
and hugged me.

"Lalo lang akong na-iinlove sa'yo. " Narinig kong sabi niya na ikinatawa ko. "Paminsan ay naiisip
kong tama si Harrison na isa kang lamang lupa na sumibol mula sa lupa tapos ay naging sobrang
maswerte but right now, I doubt it. You're an angel to this kids, Zach. And what more kapag
nagkaanak na tayo. I don't even regret choosing you, loving you and giving you a chance. "

Lumayo siya mula sa akin at sinakop ng maliit niyang palad ang mukha ko. I grinned at her.

"Napaka-swerte mo sa akin, no? " I teased. She crinkled her nose. "Just say yes! " I tickled her.

"Oo na, Evangelista! " She laughed. Nakita kong sinulyapan niya iyong mga bata na nanood
lamang sa amin kasama sina Mother. "Hindi na ako magtataka kung bakit superman ang tawag
nila sa'yo. Pero bakit may kasama pang pogi? That's not even valid. " This time she was the one
who was grinning.

"Why don't you just accept it? Mamamana ng anak natin ang kagwapuhan ko at ito rin ang dahilan
kung bakit baliw na baliw ka sa akin. "

Hinampas niya ang balikat ko. "Bakit ba ang yabang yabang mo? " Natatawang tanong niya.

"Tanong mo kay Daddy, Fern. He'll surely answer you. " I smirked. Hinarap ko naman iyong mga
bata. "Oh ready na kayong lumipad kasama si Poging superman?! "

"Lilipad na kami! " Sagot nila.

"Poging superman, sino siya? Siya ba si Magandang superwoman mo? "

Muli kong nilingon si Fern na nakatitig lamang sa mga bata. Kinuha ko ang kamay niya at hinila
siya.

"Oo, siya si magandang superwoman at nakikita niyo ba 'to? " Tinuro ko ang tiyan ni Fern. I
secretly smiled knowing that inside that skin, there's a child. "Sa loob nito ay meron ding
superbaby. "