ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Μάθημα: Το επάγγελμα του εκπαιδευτικού στον 21ο αιώνα: Θεωρία και

έρευνα
Καθηγητής: Κ. Καρράς

Προπτυχιακή φοιτήτρια: Καλογεράκη Χριστίνα

ΘΕΜΑ: Παρουσίαση της ταινίας «Οι τρείς ηλίθιοι»

1
 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Παρουσίαση ταινίας………………………………………….σελ. 3

Παρουσίαση πρωταγωνιστών……………………………σελ. 4

Βασικά νοήματα – προβληματισμοί…………………..σελ. 6

2
 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΑΙΝΙΑΣ

 Bollywood

 Δραματική με κωμικά στοιχεία

 Εξήρθε το 2009 στο κοινό

 Γλώσσα: ινδικά και αγγλικά

 Διάρκεια: 2 ώρες και 57 λεπτά

 Έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές και έχει συγκεντρώσει

αξιολόγηση 8.4/10 στην ιστοσελίδα IMDb

 Έχει αποσπάσει συνολικά 52 βραβεία και κατέχει

πολλές υποψηφιότητες για διάφορα άλλα ανά τον
κόσμο

 Ξεκινάει και τελειώνει στο παρόν των

πρωταγωνιστών όμως το κύριο μέρος
διαδραματίζεται στο παρελθόν τους

3
 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

Οι βασικοί πρωταγωνιστές της ταινίας είναι τρείς φοιτητές του ICE

(Imperial College of Engineering), ο Rancho, o Farhan και ο Raju. Η
πλοκή της ταινίας βασίζεται, σε μεγάλο βαθμό, στην αναζήτηση του
Rancho από τους δύο άλλους φίλους του καθώς μετά τις σπουδές του
εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Βέβαια άλλος ένας πρωταγωνιστής της
ταινίας είναι και ο διευθυντής του ICE, ο Virus, καθώς εξ αιτίας του
εκρηκτικού του χαρακτήρα και του τρόπου σκέψης του,
διαδραματίζονται σκηνές με μεγάλο εκπαιδευτικό και κοινωνικό
ενδιαφέρον.

RANCHO

Αποτελεί τον βασικό πρωταγωνιστή της ταινίας. Γιος κηπουρού που

έλαβε τη θέση του πλούσιου αφεντικού του ώστε να πάρει το πτυχίο
του μηχανικού και να του το παραδώσει. Ο ίδιος θα κρατούσε τη γνώση
και τις δεξιότητες που αποκόμισε στην ακαδημαϊκή του ζωή και το
κυριότερο ήταν ότι του αρκούσε.
Προσπαθεί με τον δικό του μοναδικό τρόπο να αλλάξει τόσο το
εκπαιδευτικό σύστημα, όσο και τη νοοτροπία των φοιτητών σε θέματα
όπως τη γνώση που λαμβάνουν, την πρόοδό τους και τον κύριο στόχο
τους μετά τη φοίτηση που είναι η καριέρα στις ΗΠΑ.
Τελικά γίνεται καταξιωμένος επιστήμονας επαληθεύοντας την
πεποίθηση του ότι αν είναι κάποιος καλός σε αυτό που κάνει τότε η
επιτυχία θα «τον βρει». Επίσης, αναλαμβάνει και ρόλο δασκάλου σε
ένα απομακρυσμένο χωριό της Ινδίας.

4
FARHAN

Είναι φοιτητής του ICE, όχι όμως από επιλογή του αλλά από τις πιέσεις
του πατέρα του να γίνει μηχανικός. Κατάγεται από μια οικογένεια
μεσαίας τάξης που ζει μια αξιοπρεπή ζωή με κάποιες δυσκολίες. Όνειρό
του είναι να γίνει φωτογράφος της άγριας ζωής και με τη βοήθεια του
Rancho, καταφέρνει να το ανακοινώσει στον πατέρα του και να το
κυνηγήσει.

RAJU

Είναι φοιτητής του ICE και το πάθος του είναι η μηχανική. Κατάγεται
από μια πολύ φτωχή οικογένεια η οποία έχει εναποθέσει της ελπίδες
μιας ευκολότερης ζωής στον ίδιο. Θα τον χαρακτήριζε κανείς
θρησκόληπτο, δειλό και πολύ αγχώδη.

VIRUS

Είναι διευθυντής του ICE. Η εκκεντρικότητα και η αυστηρότητα του

είναι χαρακτηριστική και δεν δέχεται να μην είναι ο καλύτερος.
Διάφορες πτυχές του χαρακτήρα και του τρόπου σκέψης του, όσον
αφορά την παιδεία και την εκπαίδευση, προκαλούν από τη μια τον
Rancho και από την άλλη τον θεατή για προβληματισμό και ανησυχία.

5
 ΝΟΗΜΑΤΑ - ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

Κατά τη διάρκεια της ταινίας στηλιτεύονται διάφοροι προβληματικοί

θεσμοί και λανθασμένοι τρόποι σκέψης που αφορούν την εκπαίδευση
και κυρίως την αντίληψη των ανθρώπων γύρω από αυτήν.
Από το 11ο κιόλας λεπτό της ταινίας θίγεται, με χιουμοριστικό τρόπο,
το πρώτο πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζεται από πολλούς νέους ανά
τον κόσμο. Η επιλογή του επαγγέλματος είναι απόφαση των γονέων η
οποία λαμβάνεται χωρίς τη συγκατάθεση του παιδιού και αφορά είτε
«βαρύγδουπα» επαγγέλματα όπως ιατρός, δικηγόρος κτλ. είτε
επαγγέλματα που σχετίζονται με την οικογενειακή επιχείρηση που
προαλείφεται να επέλθει μελλοντικά στα χέρια του νέου. Συγκεκριμένα,
στην ταινία αναφέρεται ότι οι άντρες προορίζονται για μηχανικοί ενώ οι
γυναίκες για ιατροί.
Το καλωσόρισμα του διευθυντή Virus κρύβει πολλά ενδιαφέροντα
μηνύματα. Αρχικά, ο ίδιος δίνει έμφαση στον ανταγωνισμό και
αποκαλεί «τελειωμένους» όσους δεν κατάφεραν να γίνουν δεκτοί στο
ICE. Για παράδειγμα, έχει ένα στυλό μεγάλης σημασίας για εκείνον αλλά
και για την ίδια τη μηχανική καθώς μπορεί να γράψει κανείς ακόμα και
στο διάστημα με αυτό, και υπόσχεται να το δώσει στον εκπληκτικότερο
φοιτητή του, εκείνον δηλαδή που θα τον εντυπωσιάσει. Χρησιμοποιεί,
ουσιαστικά ως κίνητρο το στυλό, ώστε οι φοιτητές του να γίνουν πιο
ανταγωνιστικοί και αποτελεσματικοί. Τη στιγμή που ο διευθυντής
τελειώνει τη πρόταση του, ο Rancho τον ρωτάει γιατί οι αστροναύτες
δεν χρησιμοποιούν μολύβι αν τα στυλό δε λειτουργούν στο διάστημα. Η
ερώτηση αυτή προμηνύει τη διαμάχη που θα ξεσπάσει μεταξύ τους και
κρύβει τη διάθεση για εναντίωση στο σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα και
στην αυθεντία.
Συνεχίζοντας στη ροή της ταινίας, σε μια σκηνή μέσα στην αίθουσα
διδασκαλίας, ρωτάει ένας καθηγητής τους φοιτητές του τι είναι μια
μηχανή. Δίνει το λόγο στον Rancho ο οποίος απαντάει ορθά, λιτά και
παραστατικότατα την ερώτηση. Ωστόσο, όπως φαίνεται η απάντησή
6
του δεν επαρκεί καθώς δεν είναι ο ακριβής ορισμός. Ο καθηγητής
προτιμά δηλαδή έναν μη κατανοητό ορισμό τον οποίο θα πρέπει να
θυμούνται οι φοιτητές απέξω μη χρησιμοποιώντας καθόλου τη δική
τους κρίση και σκέψη. Συμπερασματικά, η παπαγαλία και η αποστήθιση
είναι βασικές και «έξυπνες» μέθοδοι μάθησης για το ινδικό
εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο όπως φαίνεται έχει πολλά κοινά με το
ελληνικό.
Οι αυτοκτονίες νεαρών φοιτητών, όχι μόνο στην Ινδία αλλά και σε
πολλές άλλες χώρες όπως οι ΗΠΑ, έχουν πολλαπλασιαστεί. Κάποιοι
φοιτητές δεν αντέχουν την τεράστια ψυχική πίεση του φόρτου
εργασίας, των προθεσμιών και των εξετάσεων και αυτοκτονούν. Για να
μη φτάσουν σε αυτό το σημείο, ορισμένοι είτε τα παρατούν, είτε
αντιγράφουν. Το πανεπιστήμιο, άραγε, νοιάζεται περισσότερο για τις
εξετάσεις και τις εργασίες ή για τους ίδιους τους φοιτητές; Όπως
φαίνεται, ανέκαθεν, ο εξετασιοκεντρικός χαρακτήρας σε όλες τις
βαθμίδες εκπαίδευσης είναι πιο απαραίτητος από τον
ανθρωποκεντρικό. Εν έτει 2018 είναι ντροπιαστικό το παραπάνω
συμπέρασμα να χαρακτηρίζει την εκπαίδευση παγκοσμίως ενώ
ταυτόχρονα τα ίδια τα στελέχη της οργανωμένης παιδείας να
παραδέχονται ότι είναι ο πλέον λανθασμένος τρόπος μάθησης.
Σε κάποιο λεπτό της ταινίας λέει ο Rancho στον Virus: «εδώ δεν
συζητάμε νέες ιδέες ή εφευρέσεις αλλά για βαθμούς, δουλειές και
καριέρα στις ΗΠΑ. Διδάσκεται πως θα έχεις καλές επιδόσεις και όχι πως
θα γίνεις μηχανικός». Αυτή η πρόταση έγινε άξια αναφοράς διότι είναι
εύστοχη και θυμίζει σε μεγάλο βαθμό το ελληνικό εκπαιδευτικό
σύστημα. Έτσι, επισημαίνεται με έναν θαυμάσιο τρόπο η ανεπάρκεια
της γνώσης της διδακτικής από τους καθηγητές, που ταλαιπωρεί τόσο
τους μαθητές. Λόγου χάρη στην Ελλάδα, οι καθηγητές της
δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν λαμβάνουν τη στοιχειώδη διδακτική
κατάρτιση ώστε να είναι ικανοί να διδάξουν.
Στην ετήσια φωτογραφία, οι φοιτητές του ICE κάθονται σύμφωνα με
τους βαθμούς τους, στην άκρη δηλαδή οι «κακοί» και μπροστά οι
«καλοί». Ο Rancho το θεωρεί αυτό στερεοτυπικό και εκτός αυτού το
γεγονός ότι δημοσιοποιούνται οι επιδόσεις τους τον προβληματίζει
καθώς οι καθηγητές επικεντρώνονται σε αυτό και όχι στο πως θα
βοηθήσουν τους φοιτητές με τις κακές επιδόσεις να ανέβουν. Οι

7
βαθμοί, είναι γνωστό ότι στιγματίζουν τους μαθητές, τους
κατηγοριοποιούν και καθορίζουν την επαγγελματική τους πορεία.
Μια τελευταία σκηνή η οποία αξίζει να αναφερθεί είναι όταν ο Raju
τελικά προσλαμβάνεται από μια μεγάλη εταιρία, παρά τη γνώμη των
καθηγητών του ότι θα αποτύχει οικτρά στην καριέρα του. Οι
εκπαιδευτικοί, συχνά, δεν είναι ρεαλιστές και γνώστες των αναγκών της
αγοράς εργασίας διότι δεν ενημερώνονται για τις αλλαγές του χώρου
και αφού θεωρούνται αυθεντίες, εφησυχάζονται στην γνώση που ήδη
έχουν χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να την εξελίξουν. Δίνοντας
λανθασμένες εντυπώσεις στους νέους για τις ικανότητες που έχουν και
για την μελλοντική τους πορεία αναρωτιέται κανείς τελικά για το αν οι
εκπαιδευτικοί αποζητούν πειθήνια όντα ή άτομα με γνώση και
αυτοπεποίθηση.
Κλείνοντας την εργασία θα ήθελα να προσθέσω ότι οι ανερχόμενοι
εκπαιδευτικοί θα ήταν καλό να αποφεύγουν όλα τα παραπάνω
πρότυπα διδασκάλων και διδασκαλίας καθώς εξαιτίας αυτών η παιδεία
στις περισσότερες χώρες όπως και στην Ελλάδα ταλανίζεται και
αμφισβητείται τόσο έντονα στις μέρες μας. Τα κακώς κείμενα της
παιδείας του παρελθόντος δεν θα πρέπει να επαναλαμβάνονται από
κάθε γενεά αλλά να παραμένουν στο παρελθόν και μόνον εκεί. Είναι
χρέος του εκπαιδευτικού να διδάξει γνώσεις αλλά να μην ολοκληρώνει
εκεί το πρόγραμμα διδασκαλίας του. Είναι επίσης σημαντικό να
μεταλαμπαδεύει στα παιδιά δεξιότητες και στάσεις ζωής ώστε να είναι
γαλουχημένα να αναλάβουν το ρόλο του πολίτη ορθά.