ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ – ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

ΤΟΜΕΑΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Διερεύνηση απόδοσης με κριτήρια βιωσιμότητας της ενίσχυσης

υφιστάμενων κτιρίων οπλισμένου σκυροδέματος με την εισαγωγή
συστημάτων χαλύβδινων και σύμμικτων στοιχείων.

Κουκούλη Ναταλία
Μαλιώκας Αρσένιος

Ο επιβλέπων: Επιτροπή παραλαβής:

Νικολαΐδης Θεμιστοκλής, ΕΔΙΠ ΑΠΘ Νικολαΐδης Θεμιστοκλής, ΕΔΙΠ ΑΠΘ

Κολτσάκης Ευθύμιος, Αναπληρωτής Καθηγητής
Ευθυμίου Ευάγγελος, Επίκουρος Καθηγητής

Θεσσαλονίκη, 2019
 ARISTOTLE UNIVERSITY OF THESSALONIKI
FACULTY OF ENGINEERING – SCHOOL OF CIVIL ENGINEERING
DIVISION OF STRUCTURAL ENGINEERING
LABORATORY OF METAL STRUCTURES

DIPLOMA THESIS

Restoration of existing RC buildings using steel and composite steel-

concrete elements to enhance structural and sustainability design.

Koukouli Natalia
Maliokas Arsenios

Thessaloniki, 2019
 Πρόλογος

Η παρούσα διπλωματική εργασία με τίτλο «Διερεύνηση απόδοσης με κριτήρια βιωσιμότητας

της ενίσχυσης υφιστάμενων κτιρίων οπλισμένου σκυροδέματος με την εισαγωγή
συστημάτων χαλύβδινων και σύμμικτων στοιχείων» εκπονήθηκε στο πλαίσιο των
προπτυχιακών σπουδών στο Εργαστήριο Μεταλλικών Κατασκευών του τμήματος Πολιτικών
Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κατά το ακαδημαϊκό έτος 2018-
2019.

Η επισκευή και η ενίσχυση των κτιρίων αναμένεται να παρουσιάσει έντονο ενδιαφέρον στο
προσεχές μέλλον καθώς η ηλικία των κτιρίων στα αστικά κέντρα προσεγγίζει τον χρονικό
ορίζοντα σχεδιασμού τους. Παράλληλα, μεγάλο μέρος των κατασκευών κατασκευάστηκαν με
παλαιότερους ή και χωρίς αντισεισμικούς κανονισμούς. Οι κατασκευές αυτές καλούνται να
ενισχυθούν στο πλαίσιο προστασίας των ανθρώπινων ζωών και του κοινωνικού συνόλου.

Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η ανάδειξη της συμβολής της χρήσης χαλύβδινων και
σύμμικτων στοιχείων για την ενίσχυση κτιρίων οπλισμένου σκυροδέματος και η σύγκριση με
κριτήρια βιωσιμότητας σε σχέση είτε με τη διατήρηση της υπάρχουσας κατασκευής είτε την
αντικατάστασή της με ένα νέο σύμμικτο κτίριο.

Το κτίριο που μελετάται αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα κατασκευής οπλισμένου

σκυροδέματος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Σημαντικό στοιχείο της μελέτης απετέλεσε η
παραχώρηση των σχεδίων του κτιρίου σε ηλεκτρονική μορφή από τον επιβλέποντα κ.
Νικολαΐδη Θεμιστοκλή.

Η προσομοίωση και η ανάλυση του υπάρχοντος κτιρίου και των επεμβάσεων ενίσχυσης
πραγματοποιήθηκαν με τη χρήση του λογισμικού Scia Engineer.

Τέλος, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον επιβλέποντα κ. Νικολαΐδη Θεμιστοκλή για

την άριστη συνεργασία και καθοδήγησή του καθόλη τη διάρκεια εκπόνησης της εργασίας.

Κουκούλη Ναταλία
Μαλιώκας Αρσένιος
Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2019

3
 Περιεχόμενα
Πρόλογος ............................................................................................................................. 3

Περίληψη ............................................................................................................................. 6

Abstract ............................................................................................................................... 7

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 – Επεμβάσεις σε κτίρια ................................................................................ 8

1.1 Εισαγωγή ....................................................................................................................................... 8

1.2 Βιωσιμότητα ................................................................................................................................ 10
1.3 Ενίσχυση κατακόρυφων στοιχείων ............................................................................................. 15
1.3.1 Μέθοδος μανδυών οπλισμένου σκυροδέματος.................................................................. 15
1.3.2 FRPs ...................................................................................................................................... 17
1.3.3 Τεχνική του μεταλλικού κλωβού.......................................................................................... 19
1.4 Ενίσχυση οριζόντιων στοιχείων .................................................................................................. 21
1.4.1 Καμπτική ενίσχυση με πρόσθετες δόσεις σκυροδέματος ................................................... 21
1.4.2 Ενίσχυση με μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος .............................................................. 23
1.4.3 Διατμητική ενίσχυση δοκών με εξωτερικά στοιχεία ........................................................... 24
1.5 Ενίσχυση κόμβων ........................................................................................................................ 26
1.5.1 Γενικά ................................................................................................................................... 26
1.5.2 Ενίσχυση με επικολλητά φύλλα ........................................................................................... 28
1.6 Ενίσχυση κατασκευής στο σύνολο της ....................................................................................... 30
1.7 Μέθοδος Π.ΑΡ.Σ.ΑΝ.Τ. ................................................................................................................ 42
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 – Υφιστάμενο κτίριο ....................................................................................45

2.1 Στοιχεία για το κτίριο .................................................................................................................. 45

2.2 Δράσεις επί της κατασκευής ....................................................................................................... 54
2.3 Οριακές καταστάσεις .................................................................................................................. 61
2.4 Επιτελεστικότητα ........................................................................................................................ 65
2.5 Ανάλυση του κτιρίου ................................................................................................................... 69
2.6 Αποτελέσματα υφιστάμενου κτιρίου για το σεισμικό συνδυασμό ............................................ 92
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 – Ενίσχυση με συνδέσμους δυσκαμψίας τύπου Λ ....................................99

3.1 Περιγραφή μεθόδου ................................................................................................................... 99

3.2 Εισαγωγή στο πρόγραμμα ανάλυσης ......................................................................................... 99
3.3 Αποτελέσματα ενισχυμένου κτιρίου για το σεισμικό συνδυασμό ........................................... 104
3.4 Έλεγχος σύμμικτων υποστυλωμάτων ....................................................................................... 110
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 - Ενίσχυση με δικέλυφα σύμμικτα τοιχία ................................................123

4
 4.1 Περιγραφή μεθόδου ................................................................................................................. 123
4.2 Εισαγωγή στο πρόγραμμα ανάλυσης ....................................................................................... 124
4.3 Αποτελέσματα ενίσχυσης με δικέλυφα σύμμικτα τοιχία για τον σεισμκό συνδυασμό........... 131
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 - Σύγκριση αποτελεσμάτων ......................................................................137

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 - Έλεγχος Βιωσιμότητας ...........................................................................141

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 - Συμπεράσματα ........................................................................................144

Βιβλιογραφία ....................................................................................................................146

Ιστιογραφία .......................................................................................................................147

5
 Περίληψη

Σκοπός της εργασίας είναι να διερευνηθεί η προσθήκη χαλύβδινων και σύμμικτων

συστημάτων ως μέσο ενίσχυσης υφιστάμενων κτιρίων από οπλισμένο σκυρόδεμα. Η
διερεύνηση αυτή δεν περιορίζεται στο πεδίο της φέρουσας ικανότητας αλλά επεκτείνεται
εξετάζοντας με κριτήρια βιωσιμότητας την διατήρηση, ενίσχυση ή αντικατάτασταση του
κτιρίου.

Η συντριπτική πλειονότητα των κτιρίων του κέντρου της Θεσσαλονίκης κατασκευάστηκε τις
προηγούμενες δεκαετίες από οπλισμένο σκυρόδεμα. Ορισμένα από αυτά ακολουθούν ένα
ανεπαρκές κανονιστικό πλαίσιο ενώ άλλα παλαιότερα δεν υπακούν σε κανέναν αντισεισμικό
κανονισμό. Το συγκεκριμένο κτίριο που εξετάζεται κατασκευάστηκε το 1966 στη τοποθεσία
Λαδάδικα Θεσσαλονίκης. Ως εκ τούτου, αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα των κτιρίων στη
Θεσσαλονίκη. Οι λύσεις που προτείνονται μπορούν να βρουν εφαρμογή σε πολλά από αυτά
καθώς παρουσιάζουν παρόμοια προβλήματα.

Αρχικά εξετάζεται η συμπεριφορά του κτιρίου στην επιβολή σεισμικού φορτίου όπως ορίζεται
από τον Ευρωκώδικα 8 για νέες κατασκευές. Έπειτα εφαρμόζονται δύο μέθοδοι ενίσχυσης.
Η πρώτη και πιο ήπια επέμβαση αφορά ενίσχυση με τη χρήση χαλύβδινων στοιχείων και
συνδέσμων δυσκαμψίας τύπου Λ. Η δεύτερη επέμβαση περιλαμβάνει την τοποθέτηση
δικέλυφων σύμμικτων τοιχίων που αντικαθιστούν την υπάρχουσα περιμετρική μπατική
τοιχοποιία.

Έπειτα ακολουθεί μια διερεύνηση απόδοσης με κριτήρια βιωσιμότητας μεταξύ τριών

υποθέσεων, της διατήρησης του υπάρχοντος κτιρίου, της ενίσχυσής του ή της
αντικατάστασής του με νέο σύμμικτο. Στην περίπτωση της διατήρησης του κτιρίου
εφαρμόζονται οι απαραίτητες τοπικές επισκευές λόγω φθοράς, όπως αποκαταστάσεις
σαθρών επιχρισμάτων, βάψιμο. Για την περίπτωση της ενίσχυσης επιλέγεται η επέμβαση με
τη χρήση δικέλυφων σύμμικτων τοιχίων καθώς αυτή δίνει καλύτερα αποτελέσματα με όρους
εντατικών μεγεθών. Η τρίτη περίπτωση αφορά την κατασκευή ενός νέου σύμμικτου κτιρίου
στην ίδια θέση με το υπάρχον ίσου εμβαδού. Οι βασικές κατηγορίες οι οποίες αξιολογούνται
στο πεδίο της βιωσιμότητας είναι το περιβάλλον, η κοινωνία και η αντοχή-οικονομία. Καθεμία
από αυτές έχει επιμέρους δείκτες οι οποίοι βαθμολογούνται. Ο συνδυασμός των δεικτών
οδηγεί σε ένα συνολικό αποτέλεσμα για την βιωσιμότητα της κάθε λύσης. Συνεπώς, η εν
λόγω μεθοδολογία αξιολογεί την βιωσιμότητα πιθανών επεμβάσεων σε παλαιά κτίρια
οπλισμένου σκυροδέματος.

Λέξεις κλειδιά: σεισμική ενίσχυση κτιρίων, σύμμικτο τοιχίο, βιωσιμότητα υφιστάμενων κτιρίων

6
 Abstract

In the present diploma thesis, the intervention in existing multi-story concrete buildings is
investigated using structural steel and composite steel-concrete systems. This investigation
concerns not only the estimation of the structural performance of each system, but also
evaluates the sustainability of three options; the reuse of the existing building with
elementary restoration, its enhancement or its replacement.

The vast majority of buildings in the center of Thessaloniki was constructed by reinforced
concrete during the previous decades. Some of them are based on previous insufficient
seismic codes, while even older buildings were built with no regulation. The contemplated
building located in the center of the city of Thessaloniki was built in 1966. Therefore, it is
considered to be a representative sample of the stock of older buildings in the center of
Thessaloniki and the proposed solutions could be applied to many of them.

Initially, the seismic response of the building is evaluated under seismic load as it is defined
by Eurocode 8. Afterwards, two different steel structural systems are analyzed for the
enhancement of the building. The first structural system includes the installation of inverted V
steel bracing system on discrete bays of the RC frames of the building. The second one
includes strengthening by using prefabricated composite of steel and concrete wall module
which replaces the existing brick walls.

Subsequently, the sustainability among three case studies options is evaluated; the
maintenance of the existing building, its enhancement or its replacement by a new composite
one. The first option is about the reuse of the existing building with only elementary
restoration works. For the case of enhancement, the innovative prefabricated double-shell
composite wall of steel and concrete module is proposed here for its structural performance.
The third case study is about a new composite steel-concrete building of the same volume
that could be constructed at the same location. Sustainability indicators for buildings are
grouped under three generally accepted key themes; environmental protection, society,
resistance – economy. Each indicator is graded and their combination leads to a total score
of sustainability for each case study. Therefore, the above described methodology evaluates
the sustainability among alternative interventions for old existing reinforced concrete
buildings.

Key words: seismic strengthening of structures, steel-concrete composite wall,

sustainability of existing buildings

7
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 – Επεμβάσεις σε κτίρια

1.1 Εισαγωγή

Η επισκευή και η ενίσχυση υφιστάμενων κτιρίων αποτελούν αντικείμενο της επιστήμης του
πολιτικού μηχανικού. Παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς πρόκειται για ένα σχετικά
νέο τομέα της επιστήμης και τεχνολογίας. Αποτελεί ένα αναπτυσσόμενο κλάδο της μηχανικής
για τον οποίο αναπτύσσεται έντονη ερευνητική δραστηριότητα.

Το πρώτο επταώροφο κτίριο στην Ελλάδα οικοδομήθηκε το 1917 και αποτέλεσε ένα από τα
πρώτα κτίρια στη χώρα όπου χρησιμοποιήθηκε το οπλισμένο σκυρόδεμα. Έντονη
οικοδομική δραστηριότητα αναπτύχθηκε κατά τη δεκαετία 1950-1960 κι έπειτα, με σχετικά
χαμηλές προδιαγραφές. Οι κατασκευές υλοποιούνταν με χρονικό ορίζοντα ζωής τα 50 έτη. Η
παλαιότητα των κτιρίων αρχίζει να γίνεται αντιληπτή και αναμένεται να αναδειχθεί σε
πρόβλημα.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, στην Ελλάδα καταγράφονται 6.0371.901 κανονικές
κατοικίες. Το 22,6% αυτών, που αποτελεί και το μεγαλύτερο ποσοστό, κατασκευάστηκαν την
περίοδο 1971 – 1980. Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι κατασκευές τότε σχεδιάζονταν για διάρκεια
ζωής 50 έτη, αναμένεται ότι οι επισκευές θα αποτελέσουν σημαντικό παράγοντα στο
προσεχές μέλλον. Πέραν της επισκευής, η ενίσχυση είναι απαραίτητη σε περιπτώσεις
αλλαγής χρήσης, νομιμοποιήσεων ή ώστε να συμφωνεί η κατασκευή με τους σύγχρονους,
πιο απαιτητικούς κανονισμούς.

Εικόνα 1.1 Απογραφή κατοικιών στην Ελλάδα 2011

8
Σε διεθνές επίπεδο εκτιμάται ότι τα κτίρια κατασκευής πριν τη δεκαετία του ’80 είναι
πολλαπλάσια των νεότερων, κυρίως στις αστικές περιοχές. Πρόκειται όμως για ευάλωτες σε
σεισμό κατασκευές καθώς οι τότε κανονισμοί είχαν χαμηλότερες απαιτήσεις απ’ ότι οι
σύγχρονοι, όπως φαίνεται από τις επιπτώσεις ισχυρών σχετικά πρόσφατων σεισμών, όπως
της Τουρκίας και της Ταϊβάν το 1999. Αναδεικνύεται επομένως το πρόβλημα της ενίσχυσης
υφιστάμενων κατασκευών καθώς και οι κοινωνικοί, οικονομικοί και περιβαλλοντικοί
παράγοντες που το συνθέτουν.

Οι συμβατικές μέθοδοι ενίσχυσης συχνά απαιτούν υψηλό κόστος, παρατεταμένο χρόνο

εργασιών και πιθανή εκκένωση του κτιρίου από τους χρήστες τους, με συνέπεια την
αποθάρρυνση των ιδιοκτητών από την απόφαση ενίσχυσης. Συνεπώς οι έρευνες στρέφονται
σε καινοτόμες μεθόδους μείωσης του κόστους, του χρόνου και των ανεπιθύμητων
επιπτώσεων στους ενοίκους.

Σημειώνεται ακόμη η σημασία μιας ολοκληρωμένης μελέτης που συμπεριλαμβάνει τις

επιπτώσεις στους χρήστες του κτιρίου αλλά και του γενικότερου κοινωνικού συνόλου, όπως
και στο περιβάλλον. Κριτήριο για την τελική απόφαση συνήθως αποτελεί το οικονομικό
κόστος συναρτήσει της παράτασης ζωής του τεχνικού έργου.

9
1.2 Βιωσιμότητα

Ο όρος «βιωσιμότητα» χρησιμοποιείται εναλλακτικά των όρων «βιώσιμη ανάπτυξη»,

«αειφορία», «αειφόρος ανάπτυξη» και ορίζεται ως ‘‘η ανάπτυξη που ικανοποιεί τις ανάγκες
του παρόντος χωρίς να διακυβεύει την ικανότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν
τις δικές τους ανάγκες’’. (Παγκόσμια επιτροπή για το περιβάλλον και την ανάπτυξη –
Επιτροπή Brundtland, 1987).

Εικόνα 1.2 Αρχές βιωσιμότητας

Η ανάπτυξη με όρους βιωσιμότητας αποτελεί στόχο τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε

ευρωπαϊκό επίπεδο. Στοχεύει σε μια ευημερούσα και δικαιότερη κοινωνία σε ένα
καθαρότερο, ασφαλέστερο και υγιέστερο περιβάλλον για τον άνθρωπο και τις μελλοντικές
γενεές. Πρακτικά αυτό απαιτεί οικονομική και κοινωνική πρόοδο με σεβασμό στο περιβάλλον
και την κοινωνία.

Η αξιολόγηση προτάσεων με όρους βιωσιμότητας αποτελεί σύνθετη και πολυεπίπεδη

διαδικασία. Έχουν αναπτυχθεί πολλά μοντέλα που επιχειρούν να προσεγγίσουν τη

βιωσιμότητα. Κάποια χρησιμοποιούν ποσοτικούς δείκτες ενώ άλλα διενεργούν μια πιο
ποιοτική προσέγγιση. Τα ποσοτικά μοντέλα υστερούν στον τομέα της περιβαλλοντικής
προστασίας ενώ τα ποιοτικά δυσκολεύουν τους μηχανικούς που συνηθίζουν να
χρησιμοποιούν νούμερα για την παραμετροποίηση οποιουδήποτε προβλήματος. Οι δύο πιο
διαδεδομένες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση της βιωσιμότητας είναι η

10
B.R.E.E.A.M. (Building Research Establishment Environmental Assessment Method) και η
L.E.E.D. (Leadership in Energy and Environmental Design).

Η B.R.E.E.A.M. αποτελεί την πλέον διαδεδομένη μέθοδο περιβαλλοντικής πιστοποίησης

κτιρίων .Το κτίριο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων είναι το πρώτο κτίριο που
πιστοποιήθηκε με τη μέθοδο B.R.E.E.A.M.. Βασικό πλεονέκτημα της μεθόδου B.R.E.E.A.M
αποτελεί το γεγονός ότι αναγνωρίζει τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας και προσαρμόζει τα
κριτήρια αξιολόγησης ανάλογα. Η εν λόγω μεθοδολογία εξετάζει τόσο ποιοτικά όσο και
ποσοτικά κριτήρια. Για κάθε κριτήριο υπάρχει προκαθορισμένος βαθμός βαρύτητας. Αν και
είναι ανάγκη να πληρούνται κάποια βασικά κριτήρια, γενικά το B.R.E.E.A.M αποτελεί μια
ευέλικτη μεθοδολογία αξιολόγησης. Για την τελική βαθμολόγηση παρέχεται το ανάλογο
πιστοποιητικό.

Η μέθοδος L.E.E.D. (Leadership in Energy and Environmental Design) δημιουργήθηκε

από την U.S.G.B.C. (United States Green Building Council). Αποτελεί κύριο μέσο
βαθμονόμησης της επίδοσης των δημοσίων κτιρίων των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Σαν μεθοδολογία είναι παρεμφερής με την B.R.E.E.A.M. διατηρώντας ωστόσο πάγια τα
κριτήρια του σε όλες τις χώρες.

Οι αρχές του βιώσιμου σχεδιασμού στις οικοδομικές κατασκευές κατατάσσονται σε τρεις

γενικά αποδεκτές κατηγορίες:

• Περιβάλλον
• Κοινωνία
• Αντοχή – οικονομία

Η κάθε κατηγορία εμπεριέχει επιμέρους δείκτες, η εξέταση των οποίων οδηγεί στη μελέτη
βιωσιμότητας.

Περιβάλλον

Αναφορικά με την προστασία του περιβάλλοντος, ο δείκτης της κλιματικής αλλαγής

αντιστοιχεί στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Για να εκτιμηθεί επαρκώς αυτός ο δείκτης
πρέπει να γίνει κατά τον δυνατό αντιστοιχία σε εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα της
παραγωγής και μεταφοράς των χρησιμοποιούμενων υλικών για κατασκευή ή συντήρηση από
το σημείο κατασκευής στο σημείο του έργου, της χρήσης, εγκατάστασης και μεταφοράς του
απαιτούμενου εξοπλισμού εργασιών καθώς και της μεταφοράς των αποβλήτων
κατεδαφίσεων και εργασιών. Τα τεχνικά έργα υποδομών απαιτούν σημαντικές ποσότητες
πόρων για την κατασκευή, χρήση και συντήρησή τους. Για παράδειγμα, για την παραγωγή
ενός τόνου δομικού χάλυβα εκτιμάται ότι παράγονται 1.8 τόνοι διοξειδίου του άνθρακα.

11
Γίνεται αντιληπτό ότι ο παγκόσμιος στόχος προστασίας του περιβάλλοντος απαιτεί να
ελαχιστοποιηθεί η καταναλισκόμενη ενέργεια της παραγωγής, μεταφοράς, κατασκευής,
χρήσης, συντήρησης και κατεδάφισης δομικών στοιχείων.

Ακόμη ένας δείκτης που αφορά το περιβάλλον και την προστασία του, είναι τα δομικά
απόβλητα. Προέρχονται από εκσκαφές, κατασκευές, κατεδαφίσεις και αποτελούνται από
σκυρόδεμα, τούβλο, αλουμίνιο, σίδηρο, μονωτικά υλικά, πλακίδια, κόλλες, χρώματα,
άσφαλτο, καλώδια κά. Πρόκειται για μεγάλες ποσότητες και όγκους που προκαλούν
περιβαλλοντική ρύπανση και υποβάθμιση, οπτική και αισθητική όχληση. Ως μέτρο
αντιμετώπισης κρίνεται επιτακτική η αύξηση του ποσοστού ανακύκλωσης και επανάχρησης
των υλικών αυτών ώστε να μειωθεί ο όγκος που καταλήγει σε χώρους απόρριψης.
Επισημαίνεται ότι ο χάλυβας πλεονεκτεί έναντι του σκυροδέματος σε αυτό το χαρακτηριστικό
καθώς πρόκειται για 100% ανακυκλώσιμο υλικό.

Κοινωνία

Στο πλαίσιο της κοινωνίας εμπεριέχονται οι δείκτες της πολιτιστικής κληρονομιάς, της
αισθητικής καθώς και παράγοντες όχλησης όπως η σκόνη, ο θόρυβος, οι δονήσεις. Οι
επιδράσεις στην κοινωνία υφίστανται όχι μόνο κατά την κατασκευή αλλά και κατά το σύνολο
της διάρκειας ζωής του τεχνικού έργου. Ο δείκτης της αισθητικής είναι ποιοτικός παράγοντας
για την κοινωνία και αφορά την κατασκευή ως μονάδα αλλά και στον περιβάλλοντα χώρο,
την λειτουργικότητα, την αρχιτεκτονική και τις όποιες ιδιαιτερότητες παρουσιάζει η κάθε
περίπτωση. Σημαντικός κοινωνικός παράγοντας που πρέπει να εξετάζεται, ιδιαίτερα εντός
αστικού ιστού, είναι η όχληση των γειτόνων, η οποία αντιπροσωπεύεται από τους δείκτες της
σκόνης, του θορύβου και των δονήσεων. Στους κοινωνικούς δείκτες μπορούν να
συμπεριληφθούν η αποθήκευση των χρησιμοποιούμενων υλικών, η διαχείριση των
απορριμμάτων και η προκαλούμενη όχληση αυτών. Η επίδραση των κοινωνικών
παραγόντων επηρεάζεται από την έκταση του έργου, μπορούν όμως να λαμβάνονται μέτρα
μείωσης της επίδρασής τους.

Αντοχή-οικονομία

Ιδιαίτερη σημασία παρουσιάζουν οι δείκτες που σχετίζονται με την αντοχή και την οικονομία.
Σε πολλές περιπτώσεις σε σεισμογενείς περιοχές όπως η Ελλάδα, οι υφιστάμενες
κατασκευές έχουν σχεδιαστεί για χαμηλότερα σεισμικά φορτία από ότι προβλέπουν οι
σύγχρονοι κανονισμοί είτε λόγω αύξησης των απαιτήσεων των κανονισμών, είτε λόγω μη
εγκεκριμένων στατικών υπολογισμών είτε λόγω αυθαιρεσιών. Για αυτές τις κατασκευές
συνίσταται να γίνεται σεισμικός ενανυπολογισμός για αύξηση της στατικής αντοχής σύμφωνα
με τα κριτήρια επιτελεστικότητας για τους συμβατικούς χρόνους επαναφοράς του σεισμού .

12
Σε κάθε περίπτωση, το κόστος συχνά αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα για την λήψη
αποφάσεων στα έργα. Περιλαμβάνει το κόστος των υλικών, της μεταφοράς τους και της
εργασίας. Σε έργα τεχνικής υποδομής συμπεριλαμβανομένων των πολυώροφων κτιρίων,
χρειάζεται συστηματική συντήρηση για την αντιμετώπιση προβλημάτων φθοράς λόγω
χρόνου και αντιμετώπισης ενδεχόμενης διάβρωσης. Επομένως η εκτίμηση του
εναπομένοντος χρόνου ζωής της κατασκευής είναι κρίσιμη στην απόφαση μεταξύ
αποκατάστασης ή κατεδάφισης έτσι ώστε να προσδιοριστεί το κόστος κατά τη διάρκεια ζωής
του έργου. Κλείνοντας, ο δείκτης του κόστους αξιολογείται από μια σειρά ερωτήσεων
αναφορικά με τις πιθανές επιπτώσεις του εξεταζόμενου έργου στην τοπική οικονομία, τις
επιχειρήσεις και την κοινωνία.

Εικόνα 1.3 Δείκτες βιωσιμότητας

Συνδυασμός των δεικτών

Η μέθοδος που παρουσιάζεται αφορά τη σύγκριση εναλλακτικών προτάσεων. Καθώς ο κάθε

δείκτης αφορά ποσότητες με διαφορετικές μονάδες μέτρησης, εφαρμόζεται στην παρούσα
εργασία η σχετική και όχι η απόλυτη μέτρηση της επίδοσης σύμφωνα με τα κριτήρια της
βιωσιμότητας. Υπολογίζεται για κάθε δείκτη το ποσοστό επίδοσης της κάθε εναλλακτικής
αφαιρώντας από τη μονάδα τη συμμετοχή της εξεταζόμενης πρότασης ως προς το άθροισμα

13
των προτάσεων. Για παράδειγμα, όσον αφορά τον δείκτη εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα
για τρεις υποθετικές εναλλακτικές λύσεις, η επίδοσης της καθεμίας υπολογίζεται ως εξής:

Λύση 1 – 15000 τόνοι CO2

Λύση 2 – 16700 τόνοι CO2
Λύση 3 – 23000 τόνοι CO2

Τότε, η επίδοση της πρώτης λύσης προκύπτει

15000
(1 − ) × 100 = 72,58%
15000 + 16700 + 23000

Αντίστοιχα, για τη δεύτερη λύση η επίδοση προκύπτει 69,47% ενώ για την τρίτη 59,95%.

Με παρόμοιο τρόπο εξετάζονται δείκτες των οποίων η αύξηση τους βελτιώνει την επίδοση
της βιωσιμότητας της εκάστοτε λύσης. Όμως, στην περίπτωση αυτή, το ποσοστό επίδοσης
της κάθε εναλλακτικής υπολογίζεται ως η τιμή του δείκτη εκάστοτε λύσης προς το σύνολο
των τιμών του συγκεκριμένου δείκτη όλων των λύσεων. Για να γίνει πιο κατανοητό
παρατίθεται ένα παράδειγμα με τον υπολογιζόμενο χρόνο ζωής τριών λύσεων.

Λύση 1 - τριάντα (30) χρόνια ζωής

Λύση 2 - σαράντα(40) χρόνια ζωής
Λύση 3 - τριάντα(30) χρόνια ζωής

Συνεπώς, η λύση που παράγει τις χαμηλότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα λαμβάνει
την υψηλότερη τιμή στην επίδοση και το αντίστροφο.

Σε αυτή την περίπτωση η επίδοση της πρώτης λύσης προκύπτει ως εξής:

30
( ) × 100 = 30%
30 + 40 + 30

Αντίστοιχα, προκύπτει για την δεύτερη λύση 40%.

Οι αδιάστατες τιμές που προκύπτουν πολλαπλασιάζονται με τους αντίστοιχους συντελεστές

βαρύτητας που εξαρτώνται από τον αριθμό των κατηγοριών και των επιμέρους δεικτών.
Αρχικά, για ισοβαρή συνυπολογισμό των δεικτών, για μια μελέτη που κατατάσσει τους
δείκτες σε τρεις κατηγορίες, περιβάλλον, κοινωνία, αντοχή – οικονομία, σε κάθε κατηγορία
αντιστοιχεί συντελεστής 1/3=0,333. Στους επιμέρους δείκτες αντιστοιχεί ο συντελεστής της
κατηγορίας διά τον αριθμό των δεικτών που εμπεριέχονται σε αυτήν. Δηλαδή, στην
περίπτωση που η κατηγορία περιβάλλον περιλαμβάνει τρεις δείκτες, στον καθένα από
αυτούς αντιστοιχεί συντελεστής 0,333/3=0,111. Αντίστοιχα, μπορεί να γίνει ανισοβαρής
κατανομή των συντελεστών βαρύτητας για να δοθεί έμφαση σε κάποια κατηγορία έναντι των
υπολοίπων, με το άθροισμα όμως των συντελεστών να παραμένει 1.

14
1.3 Ενίσχυση κατακόρυφων στοιχείων

1.3.1 Μέθοδος μανδυών οπλισμένου σκυροδέματος

Η πλέον διαδεδομένη μέθοδος ενίσχυσης και αποκατάστασης που εφαρμόζεται μέχρι και
σήμερα στον ελλαδικό χώρο είναι η τοποθέτηση περιμετρικών μανδυών από έγχυτο ή
εκτοξευόμενο σκυρόδεμα στα υποστυλώματα αλλά και στους κόμβους δοκών
υποστυλωμάτων .Η διαδικασία κατασκευή μανδυών περιλαμβάνει μια σειρά βημάτων που
οδηγεί στην αύξηση της διατομής του υποστυλώματος με παράλληλη αύξηση της αντοχής
της δυσκαμψίας και της πλαστιμότητας του.

Εικόνα 1.4 Οπλισμός μανδύα πριν την σκυροδέτηση και τοποθετούμενα ικριώματα

Διαδικασία κατασκευής μανδύα

• Γίνονται υποστυλώσεις στις πλάκες και τις δοκούς που συντρέχουν στο υποστύλωμα
που πρόκειται να ενισχυθεί.
• Γίνεται απομάκρυνση του σαθρού σκυροδέματος και αποκαθίστανται
προϋπάρχουσες βλάβες του υποστυλώματος.
• Αποκαλύπτονται οι οπλισμοί που πρόκειται να συγκολληθούν με τους νέους
οπλισμούς.
• Δημιουργούνται και προετοιμάζονται κατάλληλα οπές για τις θέσεις αγκύρωσης των
νέων ράβδων και των βλήτρων .
• Απομακρύνεται η επιφανειακή εξωτερική στρώση τσιμεντοπολτού με υδροαμμοβολή
ή με άλλον εξοπλισμό προκειμένου να εκτραχυνθεί η επιφάνεια του σκυροδέματος
έως και 6 χιλιοστά.

15
• Καθαρίζεται η επιφάνεια με χρήση πεπιεσμένου αέρα.
• Αγκυρώνονται με χημική πάκτωση ή κόλλα οι διαμήκεις ράβδοι και τα βλήτρα.
• Συγκολλούνται οι παλαιοί με τους νέους οπλισμούς.
• Τοποθετούνται οι νέοι συνδετήρες που απαιτούνται.
• Καθαρίζεται η επιφάνεια με χρήση πεπιεσμένου αέρα και νερού.
• Η επιφάνεια του παλιού σκυροδέματος διαβρέχεται τουλάχιστον έξι ώρες πριν την
σκυροδέτηση. Εφόσον υπάρχει ξυλότυπος πρέπει και αυτός να διαβρέχεται καθώς
και τα αδρανή σε κάθε περίπτωση.
• Σκυροδετείται ο μανδύας και συντηρείται σύμφωνα με τις διατάξεις Κανονισμού
Τεχνολογίας Σκυροδέματος.

Είδη μανδυών με κριτήριο το χρησιμοποιούμενο είδος σκυροδέματος

1. Μανδύες από έγχυτο σκυρόδεμα. Χρησιμοποιούνται για πάχος έως οκτώ

εκατοστά και η κατασκευή τους απαιτεί την χρήση ξυλοτύπου.
2. Μανδύες από εκτοξευόμενο σκυρόδεμα. Χρησιμοποιούνται για πάχος έως και
δέκα εκατοστά. Η συστολή ξήρανσης είναι μεγαλύτερη και για αυτό πρέπει να
δίνεται μεγάλη σημασία στη συντήρηση. Η εφαρμογή του χρειάζεται ειδικό
εξοπλισμένο και εξειδικευμένο προσωπικό.
3. Μανδύες από σκυροτσιμεντόπηγμα. Σκυροδετούνται εύκολα ακόμα και με πυκνό
οπλισμό. Τοποθετούνται τα αδρανή σε καλούπια και πληρώνονται τα κενά με
πεπιεσμένο υγρό τσιμέντο. Η εφαρμογή στη πράξη είναι σπάνια λόγω έλλειψης
εμπειρίας.
4. Μανδύες από ειδικά σκυροδέματα ή κονιάματα. Χρησιμοποιούνται όταν υπάρχει
απαίτηση για πολύ μικρό πάχος μανδύα. Το κόστος του είναι ιδιαίτερα αυξημένο
και για αυτό τον λόγο η χρήση τους σπανίζει.

Εικόνα 1.5 Δημιουργία μανδύα με χρήση εκτοξευόμενου σκυροδέματος

16
Πλεονεκτήματα

1. Αυξάνεται αντοχή δυσκαμψία πλαστιμότητα του στοιχείου.

2. Ευκολία εφαρμογής λόγω της εμπειρίας τεχνιτών δεδομένων παρόμοιων
επεμβάσεων.
3. Άριστη απόκριση σε σεισμό και ιδιαίτερα μεγάλη ικανότητα απορρόφησης ενέργειας.
4. Αυξάνεται ο βαθμός πυροπροστασίας.

Μειονεκτήματα

1. Για την υποστύλωση χρειάζονται ικριώματα και αναστολή λειτουργίας του χώρου.
2. Δεν είναι καθόλου ήπια επέμβαση αλλάζει η αισθητική του χώρου και χάνονται ωφέλιμα
τετραγωνικά.
3. Αδυναμία εφαρμογής της μεθόδου σε περιπτώσεις που οι συνθήκες δεν επιτρέπουν την
αύξηση των διαστάσεων των υπό ενίσχυση στοιχείων, όπως αρχιτεκτονικοί περιορισμοί,
περιορισμοί ιδιοκτησίας.
4. Οι διαφοροποιήσεις των διαστάσεων αλλάζουν την δυναμική απόκριση του κτιρίου.
Αλλαγές χωρίς την ανάλογη μέριμνα είναι πιθανόν να αυξήσουν υπέρμετρα τη σχετική
ένταση και να οδηγήσουν σε αστοχία.

1.3.2 FRPs

Τα τελευταία χρόνια έχει εισέλθει μία νέα τεχνική στο πεδίο των ενισχύσεων των
κατασκευών, αυτή της επικόλλησης λωρίδων από ινοπλισμένα σύνθετα υλικά στα στοιχεία
οπλισμένου σκυροδέματος. Η σύνθεση αυτών των υλικών περιέχει ίνες άνθρακα γυαλιού ή
αραμίδιου. Χαρακτηρίζονται από τεράστια εφελκυστική αντοχή, πολλαπλάσια του χάλυβα.

Διαδικασία τοποθέτησης FRPs

• Απομάκρυνση επιφανειακού σκυροδέματος μέχρι να φανερωθούν τα αδρανή με

αμμοβολή ή με χρήση πεπιεσμένου νερού.
• Λείανση των γωνιών του υποστυλώματος ώστε να μην φθαρούν οι ίνες των σύνθετων
υλικών.
• Καθαρισμός της επιφάνειας και διαβροχή με πεπιεσμένο νερό.
• Στέγνωμα ώστε η απομένουσα υγρασία να είναι <4%.
• Επάλειψη με κατάλληλο συγκολλητικό υλικό, όπως εποξειδικός στόκος.
• Έλεγχος επιπεδότητας επιφάνειας.
• Τοποθέτηση εποξειδικής ρητίνης πάχους 1-2 mm.

17
 • Είκοσι λεπτά μετά και αφού έχουν καθαριστεί με ασετόν, επικολλούμε τις λωρίδες
FRP γύρω από τα υποστυλώματα.
• Μετά από 0,5-1 ώρα αφαιρείται το προστατευτικό και τοποθετείται δεύτερο στρώμα
εποξειδικής ρητίνης.
• Η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται για όσα στρώματα φύλλων απαιτούνται.

Πλεονεκτήματα

1. Μεγάλη εφελκυστική αντοχή, έως 3000ΜPa.

2. Σύντομη ανάπτυξη των πλήρων αντοχών.
3. Δεν φορτίζεται η κατασκευή με επιπλέον βάρη.
4. Το μικρό πάχος μανδύα δεν αλλάζει την αρχιτεκτονική του κτιρίου.
5. Μετατρέπουν την πιθανή αστοχία από ψαθυρή σε πλάστιμη.
6. Αύξηση καμπτικής και διατμητικής αντοχής στύλου καθώς και συνεισφορά σε
περίσφιξη.
7. Ευκολία τοποθέτησης χωρίς την ανάγκη τοποθέτησης ικριωμάτων .

Μειονεκτήματα

1. Έχουν ιδιαίτερα υψηλό κόστος.

2. Η συμπεριφορά τους είναι ουσιαστικά γραμμικά ελαστική μέχρι την θραύση.
3. Πρόκειται για νέο υλικό και η εφαρμογή του απαιτεί εξειδικευμένο προσωπικό.
4. Τα σύνθετα υλικά αναλαμβάνουν φορτία μόνο προς τη διεύθυνση των ινών τους.
5. Όταν εκτίθενται σε δυσμενείς περιβαλλοντικές συνθήκες, όπως υγρασία, χημικά,
αυξομειώσεις θερμοκρασίας ή υπεριώδη ακτινοβολία, ελλοχεύει ο κίνδυνος
εξασθένισης της συνάφειας τους με το σκυρόδεμα.

Εικόνα 1.6 Τοποθέτηση FRP σε στύλο

18
1.3.3 Τεχνική του μεταλλικού κλωβού

Αποτελεί από τις πλέον διαδεδομένες μεθόδους όταν πρόκειται για περίσφιξη. Το συγκριτικό
της πλεονέκτημα έναντι άλλων μεθόδων είναι ότι δίνεται η δυνατότητα για μεταφορά
τμήματος του κατακόρυφου φορτίου του στύλου. Σε συνδυασμό με την ταχύτητα που μπορεί
να εφαρμοστεί η επέμβαση αυτή η μέθοδος καθίσταται εξαιρετική για προσωρινές λύσεις σε
κατασκευές που επέστησαν βλάβες και αδυνατούν να φέρουν τα κατακόρυφα φορτία τους.
Εξαιρετικά είναι και τα αποτελέσματα που δίνει η μέθοδος του μεταλλικού κλωβού όταν
καλείται να αποκαταστήσει τοπικά μια βλάβη.

Διαδικασία τοποθέτησης μεταλλικού κλωβού

• Εφαρμόζονται τέσσερα γωνιακά ελάσματα στις γωνίες του υποστυλώματος και

οριζόντια μεταλλικά ελάσματα ¨κολλάρα¨ συγκολλούνται πάνω τους. Πριν γίνει η
συγκόλληση γίνεται σύσφιξη των γωνιακών ελασμάτων και προθέρμανση του
οριζόντιου οπλισμού ώστε με την απόψυξη να συσταλεί και να επέλθει περίσφιξη.
• Τα κενά μεταξύ κλωβού και σκυροδέματος πληρώνονται με μη συρρικνωμένο
σκυρόδεμα. Η τελική επιφάνεια δεν είναι ανάγκη να δημιουργηθεί με χρήση
εκτοξευόμενου σκυροδέματος αλλά γίνεται να διαμορφωθεί με ισχυρή τσιμεντοκονία
οπλισμένη με ένα ελαφρύ πλέγμα.

Εικόνα 1.7 Ενίσχυση στύλου με τη μέθοδο του μεταλλικού κλωβού

19
Περιορισμοί εφαρμογής της μεθόδου

• Τα γωνιακά πρέπει να έχουν ελάχιστη διατομή 50*50*5 mm.

• Η διατομή του οριζοντίου οπλισμού πρέπει να είναι τουλάχιστον 25*4mm όταν
χρησιμοποιούνται ελάσματα ή Ø10 στην περίπτωση διαμήκων ράβδων.
• Οι αποστάσεις οριζοντίοου οπλισμού μικρότερες του μισού της μικρότερης διάστασης
του στοιχείου. Συνήθως επιλέγεται μια απόσταση περί τα 100mm.
• Όταν ο μεταλλικός κλωβός ενισχύει τοπικά μόνο μια διατομή καλείται να εκτείνεται σε
μήκος τουλάχιστον μιάμιση φορά τη μέση διατομή.
• Ειδική μέριμνα για πυροπροστασία.

20
1.4 Ενίσχυση οριζόντιων στοιχείων

Οι τρόποι που ενισχύονται ή επισκευάζονται τα οριζόντια στοιχεία είναι παρόμοιος με αυτόν

των κατακόρυφων.

1.4.1 Καμπτική ενίσχυση με πρόσθετες δόσεις σκυροδέματος

Η συγκεκριμένη τεχνική εφαρμόζεται στο εφελκυόμενο πέλμα ενώ μερικές φορές το πεδίο
εφαρμογής της επεκτείνεται και στο θλιβόμενο πέλμα. Για την ενίσχυση στο εφελκυόμενο
πέλμα χρησιμοποιούνται νέοι οπλισμοί οι οποίοι επικαλύπτονται με έγχυτο ή εκτοξευόμενο
σκυρόδεμα με πάχος 50-100mm. Όταν ενισχύεται το θλιβόμενο πέλμα, η ενίσχυση μπορεί να
γίνει και χωρίς την χρήση νέων οπλισμών αλλά μόνο με την χρήση εκτοξευόμενου ή έγχυτου
σκυροδέματος.

Για την καλή συνεργασία παλαιάς και νέας στρώσης είναι αναγκαία η χρήση διατμητικών
συνδέσμων. Οι διατμητικοί αυτοί σύνδεσμοι τις περισσότερες φορές είναι χαλύβδινα βλήτρα
με ένα ή δύο σκέλη. Άλλες φορές γίνονται ηλεκτροσυγκολλήσεις παλιών και νέων ράβδων με
την χρήση παρεμβλημάτων. Συνήθως αποφεύγεται η λύση της ηλεκτροσυγκολλήσεως λόγω
της αρνητικής επιρροής της στις ιδιότητες του χάλυβα.

Εικόνα 1.8 Εφαρμογή ενίσχυσης του κάτω πέλματος με τη χρήση παρεμβλημάτων

21
Καμπτική ενίσχυση με επικολλητά φύλλα από χάλυβα ή ινοπλισμένα πολυμερή

Η ενίσχυση με επικολλητά φύλλα είναι μια μέθοδος η οποίοι επιφέρει αύξηση της καμπτικής
αντοχής των στοιχείων στα οποία εφαρμόζεται. Επιπλέον επιτυγχάνεται μείωση των
καμπτικών παραμορφώσεων και των αναμενόμενων ρωγμών.

Στην εφαρμογή της μεθόδου αυτής, η αγκύρωση των άκρων των φύλλων απαιτεί προσοχή.
Η πρόωρη αστοχία των άκρων σε απόσχιση στη γειτονική προς το έλασμα περιοχή
σκυροδέματος αποτελεί μείζον πρόβλημα. Στην περίπτωση χρήση φύλλων χάλυβα
αυξάνεται και ο κίνδυνος διάβρωσης των φύλλων.

Εικόνα 1.9 Αστοχία φύλλου σε ακραία περιοχή δοκού

Εικόνα 1.10 Καμπτική ενίσχυση δοκού

22
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να γίνεται έλεγχος του απαιτούμενου μήκους αγκύρωσης για την
καμπτική ενίσχυση καθώς και των διατμητικών τάσεων της περιοχής ώστε να μην ξεπερνούν
το επιτρεπόμενο όριο. Λόγω της συνύπαρξης καμπτικών και διατμητικών τάσεων προτείνεται
να ελέγχεται και η αλληλεπίδραση τους.

Όταν τα φύλλα που χρησιμοποιούνται είναι από ινοπλισμένα πολυμερή, η συμπεριφορά του
ενισχυμένου δομικού στοιχείου διαφοροποιείται καθώς τα νέα στοιχεία που λειτουργούν σαν
οπλισμός έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον προϋπάρχοντα οπλισμό.

Σημείο ιδιαίτερης προσοχής αποτελεί η συμβολή της ενίσχυσης με επικολλητά φύλλα στην
πλαστιμότητα του στοιχείου. Έχει παρατηρηθεί πειραματικά πως η πλαστιμότητα των νέων
στοιχείων με όρους καμπυλοτήτων και ενέργειας είναι σε πολλές περιπτώσεις μικρότερη των
αρχικών στοιχείων. Συνεπώς, όταν πρόκειται για ενίσχυση έναντι σεισμικών δράσεων,
πρέπει πάντα να ελέγχεται πως η πλαστιμότητα του ενισχυμένου μέλους βρίσκεται εντός των
αποδεκτών ορίων σχεδιασμού.

1.4.2 Ενίσχυση με μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος

Η πλέον συνήθης πρακτική που βοηθά στην βελτίωση τόσο της καμπτικής όσο και
διατμητικής συμπεριφοράς είναι η ενίσχυση με μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος. Η
τεχνική βρίσκει εφαρμογή όταν απαιτείται και αύξηση της διατμητικής αντοχής παράλληλα με
την καμπτική αντοχή του σκυροδέματος. Όταν υπάρχει ανάγκη μόνο για καμπτική ενίσχυση
προτιμάται η καμπτική ενίσχυση με πρόσθετες στρώσεις σκυροδέματος. Ο κλειστός μανδύας
παρότι είναι αποτελεσματικός παρουσιάζει κατασκευαστικές δυσκολίες λόγω της ύπαρξης
των πλακών. Αυτός είναι ο λόγος που πολλές φορές προτιμάται η λιγότερο αποτελεσματική
λύση του ανοιχτού μανδύα. Για τη δημιουργία τέτοιων μανδυών συνηθίζεται η χρήση
εκτοξευόμενου σκυροδέματος. Πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στην αγκύρωση των
συνδετήρων.

Εικόνα 1.11 Μανδύας κλειστού τύπου

23
 Εικόνα 1.12 (α) κατά μήκος τομή του μανδύα (β) εγκάρσια τομή (γ) στήριξη οπλισμού μοντάζ (δ) στήριξη
απόληξης άκρων συνδετήρα

1.4.3 Διατμητική ενίσχυση δοκών με εξωτερικά στοιχεία

Συχνά χρησιμοποιούνται εξωτερικές διατάξεις για την αύξηση της διατμητικής αντοχής
στοιχείων οπλισμένου σκυροδέματος. Η διατμητική ενίσχυση μπορεί να επιτευχθεί είτε με
μεταλλικά στοιχεία που περισφίγγουν εξωτερικά τη δοκό είτε με επικολλητά φύλλα.

Εικόνα 1.13 Διατμητική ενίσχυση με εξωτερικά μεταλλικά στοιχεία

24
Η χρήση επικολλητών φύλλων από ινοπλισμένα πολυμερή βρίσκει σταδιακά ευρεία
εφαρμογή. Είτε επικολλούνται φύλλα στις δύο απέναντι πλευρές είτε δημιουργείται ανοιχτός
μανδύας.

Εικόνα 1.14 Διατμητική ενίσχυση με ινοπλισμένα πολυμερή

Για να χρησιμοποιηθεί η εν λόγω μέθοδο είναι απαραίτητο πριν γίνει η ενίσχυση το στοιχείο
να μπορεί να φέρει τον συνδυασμό των οιονεί-μόνιμων φορτίων (G+Ψ2Q). Η διαδικασία που
ακολουθείται για την διαστασιολόγηση σε διάτμηση είναι η ίδια που ακολουθείται και στις
δοκούς που έχουν μόνο συμβατικό οπλισμό. Υπολογίζεται ως εξής:

VRd3 = VCD+VWD+VFD

Για τον υπολογισμό του όρου VFD, όταν τα χρησιμοποιούμενα φύλλα είναι από ινοπλισμένα
πολυμερή, χρησιμοποιείται η ίδια μεθοδολογία που χρησιμοποιείται και για το VWD.. Όμως,
σε αυτή την περίπτωση, η τάση διαρροής του χάλυβα αντικαθίσταται από την ενεργή τάση
που αντιστοιχεί στη μέγιστη παραμόρφωση των φύλλων όταν αυτά αποκολλώνται από το
σκυρόδεμα και είναι δραματικά μικρότερη της τάσης θραύσης του σύνθετου υλικού γιατί
πάντα η αποκόλληση των φύλλων προηγείται.

25
1.5 Ενίσχυση κόμβων

1.5.1 Γενικά

Οι τρόποι ενίσχυσης των κόμβων είναι παρόμοιοι με τους τρόπους ενίσχυσης των
υπολοίπων δομικών στοιχείων. Οι τρεις βασικές τεχνικές ενίσχυσης κόμβων είναι οι
παρακάτω:

• Ενίσχυση κόμβων με μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος

• Ενίσχυση με χιαστί κολλάρα
• Χρήση επικολλητών φύλλων χάλυβα ή ινοπλισμένων πολυμερών

Ενίσχυση κόμβων με μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος

Η πλέον συνηθισμένη πρακτική που ωστόσο είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική. Η ενίσχυση

περιλαμβάνει μανδύα είτε μόνο στον κόμβο είτε ως συνέχεια του μανδύα του
υποστυλώματος.

Εικόνα 1.15 Ενίσχυση κόμβου με μανδύα οπλισμένου σκυροδέματος

26
Η μορφή του μανδύα στην παραπάνω εικόνα είναι αρκετά συνηθισμένη με τον μανδύα να
εκτείνεται όχι μόνο στον κόμβο αλλά και στα συντρέχοντα σε αυτόν δοκάρια και
υποστυλώματα. Ωστόσο, όταν η ενίσχυση διέπεται από το πνεύμα του ικανοτικού
σχεδιασμού τότε ο μανδύας ενδέχεται να μην επεκταθεί στην δοκό ή να επεκταθεί μόνο σε
μικρό μέρος της. Με αυτόν τον τρόπο αλλάζει ο μηχανισμός αστοχίας και μετατίθεται η όποια
πιθανή βλάβη στις δοκούς.

Ενίσχυση με χιαστί κολλάρα

Κατά την εφαρμογή της μεθόδου αυτής, τοποθετούνται χιαστί κολλάρα και εντείνονται με
μηχανικό τρόπο προσφέροντας περίσφιξη. Επίσης, στις παρειές των υποστυλωμάτων
τοποθετούνται δύο οριζόντια κολλάρα τα οποία συγκολλούνται πάνω στα χιαστί κάνοντας
πιο σταθερό το σύστημα. Πολλές φορές η τεχνική των μεταλλικών χιαστί κολλάρων
συνδυάζεται με την τεχνική των μανδύων. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχει παρατηρηθεί ότι οι
κόμβοι παρουσιάζουν εξαιρετική συμπεριφορά.

Η τεχνική των χιαστί κολλάρων βρίσκει πολλά προβλήματα εφαρμογής όταν στον προς
ενίσχυση κόμβο συντρέχουν τέσσερις δοκοί. Τότε η διέλευση των κολλάρων απαιτεί τη
διάτρηση των εγκαρσίων δοκών και τη μετατροπή των κολλάρων σε κυκλικές ράβδους.
Γενικά αποφεύγεται η χρήση της εν λόγω μεθόδου σε τέτοιες περιπτώσεις.

Εικόνα 1.16 Ενίσχυση με χιαστί κολλάρα και λεπτομέρεια συγκόλλησης

27
Στην περίπτωση ενίσχυσης εξωτερικών κόμβων επεκτείνεται η δοκός ενώ στην περίπτωση
ανώτατου ορόφου επεκτείνεται τόσο η δοκός όσο και το υποστύλωμα. Τα άκρα των
διαμηκών οπλισμών της δοκού ή και του στύλου αποκαλύπτονται και ηλεκτροσυγκολλούνται
με τους νέους οπλισμούς οι οποίοι εκτείνονται σε μήκος τουλάχιστον 200mm από τις
εξωτερικές παρειές του κόμβου. Στη συνέχεια τοποθετούνται πυκνοί συνδετήρες της τάξεως
Ø8/50 B500C.

Εικόνα 1.17 Ενίσχυση κόμβου (α) με υποστύλωμα στον ανώτερο όροφο (β) χωρίς υποστύλωμα στον ανώτερο
όροφο

1.5.2 Ενίσχυση με επικολλητά φύλλα

Η τεχνική της χρήσης επικολλητών φύλλων από χάλυβα ή ινοπλισμένα πολυμερή μπορεί να
συμβάλλει ουσιαστικά στην ενίσχυση του κόμβου. Τα φύλλα πρέπει να προεκτείνονται και
στις συντρέχουσες δοκούς αλλά και στα συντρέχοντα υποστυλώματα. Η συνεργασία των
φύλλων με τον υπάρχοντα φορέα δεν επιτυγχάνεται μόνο με κόλλες αλλά χρησιμοποιούνται
και βίδες και ντίζες για την σύσφιξη των ελασμάτων όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα.

28
 Εικόνα 1.18 Ενίσχυση κόμβου με επικολλητά φύλλα

Παρότι η ενίσχυση των κόμβων με επικολλητά φύλλα έχει δώσει ενθαρρυντικά αποτελέσματα
πειραματικά και έχει το πλεονέκτημα της εύκολης εφαρμογής, σε πολλές περιπτώσεις η
εφαρμογή τους αντιμετωπίζει ορισμένα προβλήματα. Συγκεκριμένα, η παρουσία πλακών και
εγκάρσιων δοκών καθώς και η έλλειψη απτών αποτελεσμάτων από εφαρμογές στη πράξη
δημιουργεί κάποιους ενδοιασμούς για την εφαρμογή της μεθόδου.

29
1.6 Ενίσχυση κατασκευής στο σύνολο της

Στο παρακάτω διάγραμμα παρουσιάζονται ποιοτικά οι τρεις βασικές στρατηγικές που

ακολουθούνται στο πλαίσιο της αντισεισμικής ενίσχυσης. Η καμπύλη υπερβολικής μορφής
(s) αναπαριστά την απαιτούμενη σεισμική ικανότητα της κατασκευής. Η περιοχή πάνω από
την καμπύλη είναι η περιοχή του ασφαλούς σχεδιασμού ενώ η περιοχή κάτω από την
καμπύλη δηλώνει ότι ο σχεδιασμός είναι ανασφαλής.

Εικόνα 1.19 Στρατηγικές ενίσχυσης

• Η καμπύλη a δηλώνει την συμπεριφορά της κατασκευής πριν γίνει καμία επέμβαση.
• Η καμπύλη b αναπαριστά τον τρόπο που συμπεριφέρεται το κτίριο αφότου έχει
ενισχυθεί και επιτευχθεί αύξηση της πλευρικής αντίστασης και της δυσκαμψίας του
φορέα.
• Η καμπύλη c αναπαριστά την συμπεριφορά του φορέα όταν η ενίσχυση αυξάνει κατά
κύριο λόγο την πλαστιμότητα.
• Η καμπύλη d αναπαριστά τη συμπεριφορά του φορέα όταν η ενίσχυση συμβάλλει
σημαντικά τόσο στην αντίσταση και την δυσκαμψία αλλά και στην πλαστιμότητα της
κατασκευής.
• Η καμπύλη s’ δηλώνει την απαιτούμενη σεισμική ικανότητα της κατασκευής μετά την
ενίσχυση όταν επιτυγχάνεται μείωση της εισαγόμενης σεισμικής έντασης του φορέα.

30
Η εύρεση της κατάλληλης λύσης είναι μια πολυεπίπεδη διαδικασία στη διάρκεια της οποίας
πρέπει να ληφθούν υπόψη οι εκάστοτε απαιτήσεις αλλά και οι περιορισμοί που θέτει τόσο η
ίδια η κατασκευή όσο και το ευρύτερο περιβάλλον στο οποίο εντάσσεται. Oι τοπικές
συνθήκες του έργου, οι διάφοροι νομικοί και πολεοδομικοί περιορισμοί πρέπει να
αξιολογούνται για την διαμόρφωση των διαφόρων εναλλακτικών σεναρίων ενίσχυσης. Το
κόστος, η χρονική διάρκεια της επέμβασης, ο προσδόκιμος χρόνος ζωής και η ενόχληση των
ενοίκων είναι επίσης παράγοντες που επηρεάζουν την λήψη της τελικής απόφασης.

Οι επεμβάσεις στα κτίρια από οπλισμένο σκυρόδεμα μπορούν να ταξινομηθούν σε έξι

κατηγορίες:

1. Κατασκευή τοιχωμάτων εντός των υφιστάμενων πλαισίων του κτιρίου.

2. Κατασκευή δικτυωτών συστημάτων εντός των υπαρχόντων πλαισίων.
3. Κατασκευή πλευρικών τοιχωμάτων και σύνδεση τους με την προϋπάρχουσα
κατασκευή.
4. Κατασκευή μανδυών σε κατακόρυφα στοιχεία.
5. Δημιουργία νέων κατακόρυφων στοιχείων.
6. Ενσωμάτωση συστημάτων απόσβεσης ενέργειας στην κατασκευή.
7. Συνδυασμός δύο ή περισσότερων από τις βασικές κατηγορίες επεμβάσεων.

Όλες οι παραπάνω επεμβάσεις, κάποιες περισσότερο και κάποιες λιγότερο, αλλάζουν το

αρχικό στατικό σύστημα. Για αυτόν το λόγο απαιτείται νέος υπολογισμός της κατασκευής
που ενδέχεται να οδηγήσει σε εκτεταμένες επεμβάσεις σε ορισμένες περιοχές της
κατασκευής, όπως στη θεμελίωση.

• Αν ο κύριος στόχος της ενίσχυσης είναι η αύξηση της αντοχής η κατασκευή

τοιχωμάτων είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος επέμβασης. Αποτελεσματική είναι
επίσης είναι η προσθήκη δικτυωτών συστημάτων και η προσθήκη νέων
κατακόρυφων στοιχείων.
• Σε περίπτωση που η κύρια επιδίωξη είναι η αύξηση της πλαστιμότητας η κατασκευή
μανδυών σε επιλεγμένα στοιχεία είναι η πλέον αποδοτική λύση. Ακολουθεί η μέθοδος
προσθήκης τοιχωμάτων σε συνέχεια υποστυλωμάτων.
• Όταν η ενίσχυση σκοπεύει στη παράλληλη αύξηση αντοχής και πλαστιμότητας τότε
μπορεί να χρησιμοποιηθεί οποιαδήποτε μέθοδος ανάλογα με τον απαιτούμενο βαθμό
της αύξησης. Πιθανός είναι ακόμα ο συνδυασμός κάποιων μεθόδων για να επιτευχθεί
η βέλτιστη τεχνικοοικονομική λύση.

31
Παρακάτω παρατίθεται η περιγραφή των τριών πρώτων μεθόδων καθώς και η επισήμανση
των σημείων που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής σε καθεμία. Η μέθοδος των μανδυών
αναπτύσσεται στο κεφάλαιο όπου γίνεται αναφορά ειδικά στην ενίσχυση των κατακόρυφων
στοιχείων. Οι επιλογές (5) και (6) αλλάζουν άρδην το στατικό σύστημα, δε βρίσκουν συχνή
εφαρμογή και για αυτό δεν αναπτύσσονται περαιτέρω.

Κατασκευή τοιχωμάτων εντός των πλαισίων

Η προσθήκη τοιχωμάτων εντός των πλαισίων ενδείκνυται σε περιπτώσεις όπου το κύριο

ζητούμενο είναι η αύξηση της αντοχής. Συχνά επίσης εφαρμόζεται για να διορθωθούν
σφάλματα στον αρχικό σχεδιασμό που σχετίζονται με τη διαμόρφωση του στατικού
συστήματος και πιθανή ασύμμετρη κατανομή της δυσκαμψίας. Η θέση και το πλήθος των
τοιχωμάτων αποτελεί ένα κρίσιμο σημείο στην εφαρμογή της συγκεκριμένης μεθόδου.
Συνιστάται να αποφεύγεται απότομη μεταβολή της δυσκαμψίας του φορέα και γενικά να
συμμορφώνεται στις διατάξεις του αντισεισμικού κανονισμού.

Οι συνηθέστερες μέθοδοι προσθήκης τοιχωμάτων είναι :

• Τοιχώματα από σκυρόδεμα κατασκευασμένα στο έργο
• Προκατασκευασμένα τοιχώματα (panels)
• Τοιχώματα από οπτόπλινθους ή τσιμεντόλιθους

Εικόνα 1.20 Ενίσχυση με τοιχώματα εντός πλαισίου

32
1. Τοιχώματα από σκυρόδεμα κατασκευασμένα στο έργο

Τα τοιχώματα που κατασκευάζονται στο έργο μπορεί να είναι από έγχυτο ή εκτοξευόμενο
σκυρόδεμα. Όταν είναι αναγκαία πιο πλάστιμη συμπεριφορά, τα τοιχία συνδέονται μόνο με
τις δοκούς ενώ στα πλαϊνά μεταξύ τοιχωμάτων και στύλων αφήνεται ένα μικρό κενό. Σε όλες
τις περιπτώσεις, η θεμελίωση των τοιχωμάτων συνδέεται με τη θεμελίωση της κατασκευής.
Γενικά, όταν τα υποστυλώματα συνδέονται με τα τοιχώματα, γίνονται ουσιαστικά τα άκρα
ενός νέου τοιχώματος. Συνακόλουθο αυτού είναι να αυξηθεί η ένταση των εν λόγω στύλων
και για αυτό συχνά ενισχύονται εκ νέου με μανδύα.

Κρίσιμο σημείο εφαρμογής της μεθόδου είναι η διαδικασία εξασφάλισης μεταφοράς

οριζόντιων δράσεων στα τοιχώματα. Απαιτείται οι συντρέχουσες στο τοίχωμα δοκοί να έχουν
επαρκή διαμήκη οπλισμό προκειμένου να μεταφέρονται οι οριζόντιες δράσεις. Ειδάλλως
λαμβάνονται μέτρα. Συγκεκριμένα, νέες διαμήκεις ράβδοι αγκυρώνονται στο τοίχωμα στις
στάθμες των ορόφων. Εν συνεχεία, συγκολλούνται οι ράβδοι σε μεταλλικές πλάκες που
έχουν αγκυρωθεί πάνω στις δοκούς. Στο τέλος οι οπλισμοί καλύπτονται από εκτοξευόμενο
σκυρόδεμα αφού πρώτα έχει γίνει η κατάλληλη προεργασία.

Υπάρχουν δύο ακόμα σημεία που χρήζουν προσοχής και όταν δεν υπάρχει η ανάλογη
μέριμνα δημιουργούνται προβλήματα. Η συστολή ξήρανσης του νέου σκυροδέματος
αποτελεί το πρώτο πρόβλημα. Εκδηλώνεται με ρηγμάτωση στην διεπιφάνεια στο τμήμα του
τοιχώματος που εφάπτεται στη κάτω παρειά της δοκού. Η χρήση ειδικού σκυροδέματος με
κατάλληλα πρόσμικτα είναι μια λύση. Εναλλακτικά, η σκυροδέτηση γίνεται σε δύο φάσεις.
Αρχικά σκυροδετείται το τοιχίο έως και 20 εκατοστά από την κάτω παρειά της δοκού και εν
συνεχεία συμπληρώνεται το υπόλοιπο με εποξειδικό ή πολυεστερικό κονίαμα. Το δεύτερο
πρόβλημα συναντάται μόνο στην περίπτωση του έγχυτου σκυροδέματος και έγκειται στη
δυσκολία σκυροδέτησης του επάνω τμήματος. Για αυτό τον λόγο η χρήση του εκτοξευόμενου
σκυροδέματος προτείνεται ως λύση.

2. Προκατασκευασμένα τοιχώματα οπλισμένου σκυροδέματος (panels)

Η συγκεκριμένη λύση έχει κατασκευαστικά πλεονεκτήματα και είναι οικονομικότερη από τα

τοιχώματα έγχυτου ή εκτοξευόμενου σκυροδέματος. Ωστόσο, η συνεισφορά τους στη
συνολική δυσκαμψία και αντοχή δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη. Η σύνδεση με το περιβάλλον
πλαίσιο γίνεται με ειδικές τεχνικές αγκύρωσης ενώ σε περιπτώσεις που επιδιώκεται ιδιαίτερα
υψηλή πλαστιμότητα συνδέονται μόνο με τις δοκούς χωρίς να υπάρχει επαφή με τα
υποστυλώματα.

33
3. Τοιχώματα από οπλισμένη ή άοπλη τοιχοποιία

Πρόκειται για μια πρακτική και οικονομική τεχνική που συμβάλλει σε μεγαλύτερη
κατανάλωση σεισμικής ενέργειας. Περιλαμβάνει την τοποθέτηση οπλισμένης ή άοπλης
τοιχοποιίας από συμπαγή τούβλα ή τσιμεντόλιθους. Στην περίπτωση οπλισμένης
τοιχοποιίας, οι οπλισμοί αγκυρώνονται με ειδικές κόλλες αγκύρωσης ή με ειδικά αγκύρια και
ηλεκτροσυγκόλληση. Το σημαντικότερο μειονέκτημα της μεθόδου αποτελούν οι αβεβαιότητες
των στοιχειών τοιχοπλήρωσης καθώς και τα χαρακτηριστικά σύνδεσης τοιχοπλήρωσης-
πλαισίου. Η εφαρμογή τους γίνεται με εμπειρικό τρόπο. Αξιοσημείωτο είναι και το μεγάλο
ειδικό τους βάρος που σε περιπτώσεις όμως μαλακών ορόφων δεν αποτελεί πρόβλημα.

Κατασκευή πλευρικών τοιχωμάτων σε συνέχεια υποστυλωμάτων

Η προσθήκη τοιχωμάτων οπλισμένου σκυροδέματος σε συνέχεια και σύνδεση με τα

υπάρχοντα υποστυλώματα αυξάνει σημαντικά την πλαστιμότητα. Παράλληλα επιτυγχάνεται
μέτρια αύξηση της αντοχής καθώς και της δυσκαμψίας. Η προσθήκη γίνεται στη διεύθυνση
στην οποία επιθυμούμε να αυξήσουμε την αντίσταση της κατασκευής. Σε περίπτωση που το
προς ενίσχυση υποστύλωμα είναι γωνιακό συνηθίζεται να ενισχύεται και στις δύο
διευθύνσεις. Τα τοιχία συνήθως κατασκευάζονται από έγχυτο σκυρόδεμα. Συνήθως
προηγείται αποφόρτιση και υποστύλωση των πλακών και των δοκών ώστε μετά την
επέμβαση τα νέα τοιχία να παραλάβουν κατακόρυφα φορτία. Λόγω της ευκολίας εφαρμογής
η συγκεκριμένη μέθοδος τυγχάνει ευρείας εφαρμογής.

Κρίσιμα σημεία εφαρμογής

• Ο τρόπος σύνδεσης των παλιών με τα νέα στοιχεία. Γίνεται εκτράχυνση της

επιφάνειας των παλαιών στοιχείων και χρήση διατμητικών συνδέσμων.
• Η περιοχή όπου συνδέονται τα νέα στοιχεία με γειτονικές δοκούς. Οι νέες παρειές
των στηρίξεων έχουν ένταση πολλαπλάσια από την αρχική τους και για αυτό
απαιτείται εξασφάλιση επαρκής αντοχής και πλαστιμότητας.

34
 Εικόνα 1.21 Προσθήκη τοιχωμάτων σε συνέχεια υποστυλωμάτων

Προσθήκη δικτυωτών συστημάτων

Η προσθήκη δικτυωτών συστημάτων χρησιμοποιείται για τη αύξηση της αντοχής της

δυσκαμψίας άλλα και της πλαστιμότητας των κατασκευών. Τα συστήματα αυτά είναι
μεταλλικά με δυνατότητα μετελαστικής παραμόρφωσης. Η δυνατότητα μετελαστικής
παραμόρφωσης αυξάνει δραστικά τη δυνατότητα απορρόφησης ενέργειας. Με τα
συγκεκριμένα συστήματα επιτυγχάνεται μείωση των πλευρικών μετακινήσεων και των
απαιτήσεων σε πλαστιμότητα. Τα μεταλλικά αυτά στοιχεία αναλαμβάνουν το μεγαλύτερο
μέρος των σεισμικών δυνάμεων αποτρέπουν τον σχηματισμό μαλακού ορόφου και κάνουν
πιο δύστρεπτο το σύστημα.

Τα δικτυωτά συστήματα μπορούν να κατηγοριοποιηθούν στις εξής κατηγορίες:

1. Εξωτερικά
2. Εσωτερικά

1. Εξωτερικά δικτυωτά συστήματα

Οι μεταλλικοί σύνδεσμοι τοποθετούνται εξωτερικά του πλαισίου οπλισμένου σκυροδέματος.

Το σημαντικότερο πλεονέκτημα με τα εξωτερικά συστήματα είναι ότι δεν επηρεάζεται σχεδόν
καθόλου η χρήση του κτιρίου από την διαδικασία εφαρμογής της ενίσχυσης. Η σύνδεση

35
πλαισίου με τα μεταλλικά στοιχεία πραγματώνεται στην περιοχή των κόμβων τις
περισσότερες φορές.

Εικόνα 1.22 Σύνδεση απευθείας στον φέροντα οργανισμό

Επειδή η ένταση μεταφέρεται από το πλαίσιο οπλισμένου σκυροδέματος στην μεταλλική

ενίσχυση με εκκεντρότητα είναι αυξημένος ο κίνδυνος λυγισμού. Για τον συγκεκριμένο λόγο
συχνά μειώνεται η διατομή κοντά στο σημείο της σύνδεσης ώστε να προηγηθεί η διαρροή
του συνδέσμου που είναι ένα επιθυμητός τρόπος αστοχίας.

2. Εσωτερικά δικτυωτά συστήματα

Τα εσωτερικά χωρίζονται σε:

• 2.α Άμεσης σύνδεσης με το οπλισμένο σκυρόδεμα ((α1)κεντρικά (α2) έκκεντρα).

• 2.β Έμμεσης σύνδεσης με το οπλισμένο σκυρόδεμα ((β1)κεντρικά (β2) έκκεντρα).

Στα εσωτερικά συστήματα τα μεταλλικά στοιχεία τοποθετούνται εσωτερικά του πλαισίου από
σκυρόδεμα και για αυτόν τον λόγο οι δράσεις μεταφέρονται χωρίς εκκεντρότητα.

Άμεσοι εσωτερικοί σύνδεσμοι δυσκαμψίας.

Οι σύνδεσμοι συνδέονται άμεσα με το πλαίσιο οπλισμένου σκυροδέματος με τη χρήση

ελασμάτων τα οποία τοποθετούνται στις γωνίες του πλαισίου. Αυτά τα ελάσματα οδηγούν
στη δημιουργία μιας υπεραντοχής επειδή μειώνουν το ενεργό μήκος των δοκών και των
υποστυλωμάτων του πλαισίου και έτσι αυξάνεται η δυσκαμψία του πλαισίου.

36
 Εικόνα 1.23 Μορφές σύνδεσης συνδέσμων δυσκαμψίας με πλαίσιο Ο/Σ

Οι πρώτες δύο μορφές σύνδεσης εφαρμόζονται όταν χύνεται νέο σκυρόδεμα ενώ οι εικόνες 3
και 4 αναφέρονται σε αγκύρωση γωνιακών ελασμάτων σε υπάρχον σκυρόδεμα.

Κεντρικοί σύνδεσμοι δυσκαμψίας

Είναι οι σύνδεσμοι δυσκαμψίας που χρησιμοποιούνται πιο συχνά από όλους. Η μεταφορά
των δράσεων στους συνδέσμους γίνεται με τη μορφή αξονικών δυνάμεων.

Εικόνα 1.24 Τυπικές μορφές κεντρικών συνδέσμων δυσκαμψίας

Κάποιες από τις μορφές αυτών των συνδέσμων παρουσιάζουν προβλήματα τοπικού
λυγισμού και καθίσταται δύσκολη η απορρόφηση μεγάλης ποσότητας ενέργειας. Κατά την
θλίψη παρουσιάζεται πλευρική παραμόρφωση και δημιουργείται άρθρωση στο μέσο του
θλιβόμενου μέλους.

37
 Εικόνα 1.25 Βρόχος υστέρησης συνδέσμου σε ανακυκλιζόμενη φόρτιση

Οι σύνδεσμοι Λ έχουν συνεισφορά και στην ανάληψη κατακόρυφων φορτιών. Ωστόσο, κατά
την ανάλυση μια κατασκευής αγνοούμε αυτήν την συνεισφορά. Οι σύνδεσμοι Κ χρήζουν
ιδιαίτερης προσοχής καθώς είναι πιθανόν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα διότι
συνδέονται στο μέσο του στύλου. Ως αποτέλεσμα, αυξάνεται η τέμνουσα του στύλου και
δημιουργούνται κοντά υποστυλώματα που χαρακτηρίζονται από ψαθυρή συμπεριφορά.

Έκκεντρα δικτυωτά συστήματα

Πρόκειται για εσωτερικούς συνδέσμους άμεσα συνδεδεμένους με το πλαίσιο οπλισμένου

σκυροδέματος. Παρακάτω παρατίθενται κάποιες χαρακτηριστικές μορφές έκκεντρων
συνδέσμων δυσκαμψίας.

Εικόνα 1.26 Χαρακτηριστικές μορφές έκκεντρων συνδέσμων

38
Συγκεκριμένα στους συνδέσμους Υ οι δράσεις μεταφέρονται μέσω καμπτικών και
διατμητικών δυνάμεων. Η σωστή σχεδίαση αυτών των συνδέσμων βασίζεται στη διαρροή
του συνδετήριου συνδέσμου μεταξύ δοκού οπλισμένου σκυροδέματος και των συνδέσμων
δυσκαμψίας. Αυτός ο σύνδεσμος που επιθυμούμε να διαρρεύσει βρίσκεται στο μέσο της
δοκού. Επιθυμούμε την διαρροή αυτού του συνδέσμου ώστε οι διαγώνιοι σύνδεσμοι
δυσκαμψίας να μείνουν στην ελαστική περιοχή. Έτσι, αποφεύγεται κάποια αστοχία που θα
οφειλόταν σε πλευρικό λυγισμό η οποία θα ήταν ψαθυρή και επιτυγχάνεται πλάστιμη
συμπεριφορά με μεγάλη απορρόφηση ενέργειας.

Έμμεσα δικτυωτά συστήματα

Tα συστήματα αυτά είναι προκατασκευασμένα μεταλλικά πλαίσια αποτελούμενα από

κεντρικούς ή έκκεντρους συνδέσμους οι οποίοι συνδέονται με το πλαίσιο του οπλισμένου
σκυροδέματος. Τοποθετούνται βλήτρα τόσο στο πλαίσιο οπλισμένου σκυροδέματος όσο και
στο μεταλλικό πλαίσιο. Έπειτα, τοποθετείται το μεταλλικό πλαίσιο εντός του πλαισίου
οπλισμένου σκυροδέματος και πληρώνονται τα κενά με σκυρόδεμα.

Εικόνα 1.27 Πλαίσιο Ο/Σ αριστερά και μεταλλικό πλαίσιο δεξιά

Τέτοιου είδους συστήματα έχουν τρεις πιθανούς τρόπους αστοχίας. Ο πρώτος τρόπος είναι
είτε σε εφελκυσμό είτε σε θλίψη. Από την στιγμή που υπάρχουν ισχυρές συνδέσεις μπορεί να
μεταφερθεί μεγάλη διατμητική δύναμη η οποία οδηγεί σε διατμητική αστοχία του στύλου.

Εικόνα 1.28 Πρώτη μορφή αστοχίας

39
Η δεύτερη μορφή αστοχίας οφείλεται σε αστοχία των διατμητικών ήλων ή στη σύνθλιψη
άντυγας του σκυροδέματος. Τα παραπάνω οδηγούν και σε διατμητική αστοχία τους στύλους.

Εικόνα 1.29 Δεύτερη μορφή αστοχίας

Ο τρίτος τρόπος αστοχίας οφείλεται σε μεγάλη παραμόρφωση του μεταλλικού πλαισίου που
οδηγεί σε μεγάλη παραμόρφωση του υφιστάμενου πλαισίου οπλισμένου σκυροδέματος.

Εικόνα 1.30 Τρίτη μορφή αστοχίας

Πλεονεκτήματα ενίσχυσης με δικτυωτά συστήματα

• Είναι ελαφριά ενίσχυση, προστίθεται μικρό κατακόρυφο φορτίο.

• Μικρή πιθανότητα ατελειών καθότι προέρχονται από ελεγχόμενο σύστημα
παραγωγής.
• Βελτίωση σεισμικής απόκρισης μέσω μεγαλύτερης απορρόφησης ενέργειας.
• Διατήρηση των ανοιγμάτων και κατά συνέπεια του φυσικού φωτισμού.
• Ο χάλυβας είναι 100% ανακυκλώσιμος.
• Εύκολη επισκευή ή αντικατάσταση μέλους που αστοχεί.

Μειονεκτήματα ενίσχυσης με δικτυωτά συστήματα

• Ανεπάρκεια κόμβων πλαισίου οπλισμένου σκυροδέματος. Οι σύνδεσμοι μπορούν να

φέρουν μεγάλα σεισμικά φορτία αλλά οι κόμβοι πολλές φορές δεν μπορούν να
ανταποκριθούν στην ένταση. Θα πρέπει να εφαρμόζονται ενίσχυση στους αδύναμους
κόμβους, όπως επέμβαση με χιαστί κολάρα.
• Ανεπάρκεια της θεμελίωσης. Οι δράσεις που μεταφέρονται στο έδαφος αυξάνουν και
πρέπει να ελέγχεται η θεμελίωση στα νέα φορτία. Πιθανό να χρειάζεται αύξηση των

40
 θεμελίων ή γενική κοιτόστρωση. Είναι επίσης ανάγκη να διασφαλίζεται η επάρκεια
του εδάφους και εάν χρειάζεται να ενισχυθεί με έμπηξη πασσάλων.

Είναι σημαντικό να δίδεται προσοχή τόσο στον αριθμό των συνδέσμων που τοποθετούνται
στο κτίριο καθώς και στη διάταξη τους. Είναι απαραίτητη η ύπαρξη συνδέσμων και στις δύο
διευθύνσεις του κτιρίου ώστε να κατανέμεται ομοιόμορφα η δυσκαμψία στην κατασκευή αλλά
και να αποφεύγονται στρεπτικά φαινόμενα. Επιθυμητή είναι και η καθ’ ύψος ομοιόμορφη
κατανομή της δυσκαμψίας που απαιτεί τη συνέχιση των συνδέσμων σε όλους τους ορόφους.

41
1.7 Μέθοδος Π.ΑΡ.Σ.ΑΝ.Τ.

Πρόκειται για μη καταστροφική μέθοδο που εφαρμόζεται εξωτερικά για την αντισεισμική
ενίσχυση υφιστάμενων κτιρίων οπλισμένου σκυροδέματος.

Η μέθοδος βρίσκει εφαρμογή τόσο σε κτίρια που έχουν υποστεί βλάβες από σεισμό αλλά και
σε κτίρια που δεν έχουν υποστεί βλάβη. Ταυτόχρονα, αποτελεί κατάλληλη ενίσχυση σε
περιπτώσεις καθ’ ύψος προσθηκών ορόφων, στις οποίες ο έλεγχος του υπάρχοντος
φέροντος οργανισμού εμφανίζει ανεπάρκεια.

Εύκαμπτα κτίρια με ικανά διαφράγματα αποτελούν το ιδανικό πεδίο εφαρμογής της μεθόδου.
Τέτοια είναι κτίρια οπλισμένου σκυροδέματος με υποστυλώματα, με ή χωρίς μικρού μεγέθους
τοιχώματα. Κτίρια από φέρουσες τοιχοποιία με ξύλινα πατώματα δεν ενδείκνυνται για την
εφαρμογή της μεθόδου.

Αξίζει να σημειωθεί πως η μέθοδος έχει λάβει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και έχει παρουσιαστεί
στο «5ο Πανελλήνιο Συνέδριο Μεταλλικών Κατασκευών» τον Σεπτέμβριο του 2005 στη
Ξάνθη και στο «14ο Διεθνές Συνέδριο Σεισμικής Μηχανικής» στο Πεκίνο-Κίνα τον Οκτώβριο
του 2008.

Η εν λόγω μέθοδος έχει ήδη εφαρμοστεί σε κτίρια ιδιαίτερης σπουδαιότητας. Συγκεκριμένα,

έχει χρησιμοποιηθεί στο Νομαρχιακό Γενικό Νοσοκομείο, στη Νομική Σχολή Αθηνών, στο
νέο κατάστημα Hondos Center στην οδό Ιπποκράτους 5 στην Αθήνα.

Σύντομη παρουσίαση της μεθόδου:

• Προβλέπεται η τοποθέτηση εξωτερικών πλαισίων περιμετρικά τουλάχιστον στις τρεις

πλευρές του κτιρίου. Οι δοκοί των τοιχωμάτων συμπίπτουν με τις υπάρχουσες
δοκούς. Συνδέονται με μεταλλικούς συνδέσμους από ντίζες που διαπερνούν και τις
δύο δοκούς.
• Τα τοιχώματα αποτελούνται από δύο υποστυλώματα και διαγώνια χιαστί μέλη μεταξύ
αυτών, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ευρωκώδικα 3. Το πλάτος των τοιχωμάτων
είναι περί των 25 εκατοστών συμπεριλαμβανομένης και της επένδυσής τους.
• Δυσκολίες εμφανίζονται σε περιπτώσεις που κάποια πλευρά βρίσκεται επί της
ρυμοτομικής γραμμής. Όταν οι υπόλοιπες τρεις πλευρές είναι διαθέσιμες, δεν
επιλέγεται η πλευρά του κτιρίου επί της ρυμοτομικής γραμμής.
• Σε κτίρια με εξώστες προτείνεται η διάνοιξη μικρών οπών για την διέλευση των
μεταλλικών υποστυλωμάτων. Όταν οι πλάκες των εξωστών είναι ικανού πάχους
εξετάζεται η τοποθέτηση των μεταλλικών ντιζών διαμπερώς σε αυτές, και όχι στις
δοκούς.

42
 • Στις συνήθεις κατασκευές η θεμελίωση γίνεται με τη δημιουργία νέων πέδιλων που
επικαλύπτουν δύο γειτονικά υπάρχοντα πέδιλα και συνδέονται με αυτά μέσω
βλήτρων. Σε σημαντικότερα έργα όπου επιθυμείται και ο περιορισμός της όχλησης,
χρησιμοποιούνται μικροπασσάλοι με πλάκα κεφαλόδεσμου στο πάνω μέρος, ώστε να
αποφεύγονται οι εκσκαφές και η πάκτωση των πλαισίων να είναι πλήρης. Σε
περίπτωση ύπαρξης υπογείων, οι μικροπάσσαλοι εκτείνονται τουλάχιστον μέχρι την
υπάρχουσα στάθμη θεμελίωσης.

Εικόνα 1.31 Λεπτομέρεια σύνδεσης υπάρχοντος κτιρίου με πρόσθετο αντισεισμικό στοιχείο

Από την παραπάνω εικόνα καθίσταται σαφές ότι οι υπάρχουσες δοκοί ενισχύονται στις
θέσεις αυτές με επικολλητές λάμες προκειμένου να παραλάβουν τις αυξημένες δυνάμεις
σύνθλιψης άντυγας, σε συνδυασμό με την γενικότερη ενίσχυσή τους λόγω της παρουσίας
αυξημένων σεισμικών δυνάμεων. Επιπρόσθετα, τοποθετούνται ντίζες όσο το δυνατόν πιο
κοντά στις πλάκες ώστε να είναι δυνατή η παραλαβή των σεισμικών δυνάμεων απ’ ευθείας
από το διάφραγμα του κάθε ορόφου. Αυτός ο τρόπος σύνδεσης, μέσω κατακόρυφων
επιμήκων οπών διέλευσης των ντιζών, αφήνει ελεύθερη την κατακόρυφη σχετική μετακίνηση
υπαρχόντων και προσθέτων στοιχείων. Εξασφαλίζεται ότι δεν υπάρχει καμία επίδραση ή
εξαναγκασμός στον υπάρχοντα φέροντα οργανισμό που θα προκαλούσε αλλαγή της
ελαστικής γραμμής και θα οδηγούσε στην εισαγωγή πρόσθετων εντατικών μεγεθών. Για τον
λόγο αυτό, η συγκεκριμένη σύνδεση θεωρείται «αρθρωτή». Τέλος οι κοίλες μεταλλικές
διατομές των προσθέτων στοιχείων δοκών και υποστυλωμάτων πληρώνονται με
γαρμπιλόδεμα και αποτελούν σύμμικτες διατομές.

43
Οι σύμμικτοι φορείς που δημιουργούνται με την εφαρμογή της μεθόδου σε συνδυασμό με τις
συνθήκες πλήρους πάκτωσης που εξασφαλίζουν οι μικροπασσάλοι οδηγούν σε άριστη
σεισμική απόκριση του ενισχυμένου κτιρίου. Τα πρόσθετα φέροντα στοιχεία αναλαμβάνουν
σε μεγάλο βαθμό τα σεισμικά φορτία ενώ ο ρόλος των προϋπαρχόντων στοιχείων
περιορίζεται στα στατικά φορτία. Αν, ωστόσο, προκύψει ανάγκη πρόσθετης ενίσχυσης,
αντιμετωπίζεται με ήπιες μεθόδους όπως ανθρακονήματα ή επικολλητές λάμες.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η τοποθέτηση αποσβεστήρων στις διαγώνιες ράβδους των

πρόσθετων τοιχωμάτων. Η τοποθέτηση αποσβεστήρων συμβάλλει στην απορρόφηση
περισσότερης σεισμικής ενέργειας αλλά και εν γένει στη δυναμική συμπεριφορά του
κτίσματος.

Εικόνα 1.32 Κτίριο (α) πριν την ενίσχυση (β) μετά την ενίσχυση (γ) μετά από επένδυση

44
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 – Υφιστάμενο κτίριο

2.1 Στοιχεία για το κτίριο

Το κτίριο το οποίο μελετάται κατασκευάστηκε νόμιμα με βάση την υπ’αριθμ.729/66

οικοδομική άδεια της Πολεοδομίας Θεσσαλονίκης. Βρίσκεται στην περιοχή ‘Λαδάδικα’, στην
συμβολή των οδών Πίνδου και Ορυβήλου. Κατασκευάστηκε το 1966 και πρόκειται για μία
πολυώροφη οικοδομή με δομικό σκελετό από οπλισμένο σκυρόδεμα (Ο/Σ), η οποία
αποτελείται από υπόγειο, ισόγειο τμήμα το οποίο φέρει πατάρι, πέντε ορόφους και δύο
εσοχές, ενώ στο δώμα διαμορφώνεται και η απόληξη του κλιμακοστασίου.

Εικόνα 2.1 Πλαϊνή άποψη του κτιρίου

45
Παρακάτω παρατίθενται συνοπτικά οι κατόψεις οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν για την
προσομοίωση του κτιρίου στο πρόγραμμα Scia Engineer.

Εικόνα 2.2 Κάτοψη θεμελίωσης -2,1m

Εικόνα 2.3 Κάτοψη δαπέδου υπογείου 0,0m

46
 Εικόνα 2.4 Κάτοψη 3,3m (πατάρι)

Εικόνα 2.5 Κάτοψη οροφής ισογείου 5,5m

47
Εικόνα 2.6 Κάτοψη τυπικού ορόφου 8,5 m

Εικόνα 2.7 Κάτοψη τυπικού ορόφου 11,5 m

48
Εικόνα 2.8 Κάτοψη τυπικού ορόφου 14,5 m

Εικόνα 2.9 Κάτοψη τυπικού ορόφου 17,5 m

49
Εικόνα 2.10 Κάτοψη τυπικού ορόφου 20,5m

Εικόνα 2.11 Κάτοψη πρώτης εσοχής 23,5m

50
 Εικόνα 2.12 Κάτοψη δεύτερης εσοχής 26,5m

Εικόνα 2.13 Κάτοψη απόληξης κλιμακοστασίου 29,5m

51
Όπως φαίνεται στα σχέδια, οι διατομές των υποστυλωμάτων μειώνονται καθ’ ύψος του
κτιρίου. Οι οπλισμοί κάμψης διαφέρουν από όροφο σε όροφο ενώ οι συνδετήρες που
χρησιμοποιούνται είναι Ø6/25.

Οι δοκοί που εμφανίζονται στη μελέτη έχουν πάχος 0.20m για τα περιμετρικά και 0.13m για
τα περισσότερα εσωτερικά ενώ η κρέμαση τους διαφέρει ανάλογα με τη θέση. Οι οπλισμοί
κάμψης διαφέρουν από θέση σε θέση ενώ οι συνδετήρες που χρησιμοποιούνται είναι Ø6/25.

Οι πλάκες των ορόφων έχουν πάχος δέκα εκατοστά εκτός από τις πλάκες δαπέδου των
εσοχών Α και Β που είναι δώδεκα εκατοστά και την οροφή της απόληξης κλιμακοστασίου
που έχει πάχος δεκαπέντε εκατοστά. Οι τοποθετούμενοι οπλισμοί είναι Ø8/200 κατά τις δύο
διευθύνσεις στην άνω και κάτω παρειά.

Για τους διαμήκεις οπλισμούς στύλων και δοκών βρέθηκαν στοιχεία για ορισμένες διατομές
ενώ για τις υπόλοιπες έγιναν κάποιες παραδοχές ώστε ο οπλισμός των στοιχείων για τα
οποία δεν υπάρχουν στοιχεία να είναι παρόμοιος με των στοιχείων για τα οποία υπάρχουν
πληροφορίες.

Συνολικός
Υποστυλώματα οπλισμός Συνδετήρες

35/35 8Φ18 Φ6/25

40/40 8Φ18 Φ6/25

30/40 8Φ18 Φ6/25

30/30 8Φ18 Φ6/25

35/70 8Φ18 Φ6/25

30/60 8Φ18 Φ6/25

30/70 8Φ18 Φ6/25

30/65 8Φ18 Φ6/25

40/30 8Φ18 Φ6/25

60/30 8Φ18 Φ6/25

30/25 8Φ18 Φ6/25

25/30 8Φ18 Φ6/25

52
20/20 4Φ18+4Φ16 Φ6/25

25/35 8Φ18 Φ6/25

35/25 8Φ18 Φ6/25

30/45 8Φ18 Φ6/25

30/50 8Φ18 Φ6/25

25/40 8Φ18 Φ6/25

40/25 8Φ18 Φ6/25

25/25 8Φ18 Φ6/25

20/25 8Φ18 Φ6/25

25/20 8Φ18 Φ6/25

Δοκοί Κάτω Πάνω Συνδετήρες

20/40 2Φ12+2Φ14 2Φ12+2Φ14 Φ6/25

20/50 7Φ18 7Φ18 Φ6/25

20/60 7Φ18 7Φ18 Φ6/25

20/70 7Φ18 7Φ18 Φ6/25

13/30 2Φ12+2Φ14 2Φ12+2Φ14 Φ6/25

13/40 2Φ12+2Φ14 2Φ12+2Φ14 Φ6/25

13/50 4Φ14 4Φ14 Φ6/25

13/60 4Φ14 4Φ14 Φ6/25

13/70 4Φ14 4Φ14 Φ6/25

53
2.2 Δράσεις επί της κατασκευής

Μόνιμες δράσεις

Στις μόνιμες δράσεις συμπεριλαμβάνονται φορτία κατακόρυφα που δρουν καθ’ όλη τη
διάρκεια ζωής της κατασκευής. Τέτοια φορτία είναι τα ίδια βάρη από τα φέροντα στοιχεία,
τους τοίχους πλήρωσης και τις επικαλύψεις. Γενικά οι μόνιμες δράσεις που θεωρείται ότι
δρουν επί της κατασκευής είναι οι εξής τρεις.

1. Επιφανειακό φορτίο 1,5 kN/m2.

2. Φορτία μπατικής τοιχοποιίας στις εξωτερικές τοιχοποιίες 3,6 kN/m2.
3. Φορτία δρομικής τοιχοποιίας στις εσωτερικές τοιχοποιίες 5,46 kN/m2.

Συγκεκριμένα :

• Σε όλες τις πλάκες θεωρείται επιφανειακό φορτίο 1,5 kN/m2

• Μπατικές τοιχοποιίες:
o ύψους 3,0-0,4=2,6m: 2,6*3,6 =9,36 kN/m
o ύψους 3,3-0,4=2,9m: 2,9*3,6=10,44 kN/m
o ύψους 2,2 -0,4=1,8m: 1,8*3,6=6,48 kN/m
• Δρομικές τοιχοποιίες:
o ύψους 3-0,4=2,6m 2,6*2,1=5,46 kN/m
o ύψους 3,3-0,4=2,9m 2,9*2,1=6,09 kN/m
o ύψους 2,2 -0,4=1,8m 1,8*2,1=3,78 kN/m

Για τις εσωτερικές τοιχοποιίες θεωρήθηκε ότι οι δοκοί έχουν ύψος 0,40 m παρότι ορισμένες
έχουν παραπάνω γιατί μια τέτοια παραδοχή είναι στη μεριά της ασφάλειας.

Μεταβλητές δράσεις - ωφέλιμα φορτία

Ως ωφέλιμα φορτία λογίζονται φορτία κατακόρυφα τα οποία προέρχονται από τη χρήση του
κτιρίου και τις δραστηριότητες τις οποίες συντελούνται εντός αυτού. Τέτοια φορτία είναι η
παρουσία ανθρώπων, επίπλων, οχημάτων. Καθότι η φύση των φορτίων είναι μεταβλητή
καθίσταται δύσκολος ο ακριβής προσδιορισμός της τιμής ή της θέσης τους. Για αυτό
προσδιορίζονται στατιστικά και οι τιμές δίδονται από τους κανονισμούς. Παρακάτω γίνεται
ένας διαχωρισμός των κτιρίων ανάλογα με την χρήση τους.

54
 Εικόνα 2.14 Κατηγορίες χρήσης κτιρίων

Εικόνα 2.15 Τιμές επιβαλλόμενων δράσεων για κάθε κατηγορία επιφάνεια χρήσης

Στην παρούσα διπλωματική εργασία θεωρήθηκε ωφέλιμο φορτίο ίσο με 3,5 kN/m2 σε όλες τις
επιφάνειες.

Τυχηματικές δράσεις

Οι δράσεις οι οποίες εμφανίζονται σπάνια αλλά μπορούν να δημιουργήσουν σημαντικές

κρίσιμες καταστάσεις ονομάζονται τυχηματικές. Οι εκρήξεις, οι κρούσεις, ο σεισμός
εντάσσονται στην κατηγορία των τυχηματικών δράσεων. Οι τυχηματικές δράσεις δεν

55
λαμβάνονται πάντα υπόψη παρά μόνο όταν υπάρχει πιθανότητα να εκδηλωθούν. Καθότι η
Ελλάδα είναι μια χώρα με ιδιαίτερη σεισμογενή δραστηριότητα, οι κατασκευές ελέγχονται
έναντι των σεισμικών δράσεων.

Σεισμικές δράσεις

Η εκδήλωση ενός σεισμού συνοδεύεται με εμφάνιση αδρανειακών δυνάμεων επί της

κατασκευής οι οποίες κατά κύριο λόγω είναι οριζόντιες. Οι σεισμικές δράσεις δεν
συνδυάζονται με άλλες τυχηματικές δράσεις. Η ένταση αυτών των δυνάμεων καθορίζεται
από την παράμετρο ag. Σύμφωνα με τον Ευρωκώδικα 8, οι εθνικές περιοχές διαιρούνται σε
σεισμικές ζώνες ανάλογα με την σεισμική επικινδυνότητα η οποία και εκφράζεται μέσω του
συντελεστή ag. Η παράμετρος αυτή αναφέρεται σε έδαφος κατηγορίας Α και σε σεισμό με
περίοδο επαναφοράς ΤBncrB=475 έτη.

Συντελεστής σεισμικής επιτάχυνσης

Η Ελλάδα χωρίζεται σε τρεις σεισμικές ζώνες οι οποίες απεικονίζονται στον ακόλουθο χάρτη.
Οι τιμές της παραμέτρου ag που αντιστοιχούν στην καθεμία είναι 0,16 (Z1), 0,24 (Z2), 0,36
(Z3).

Εικόνα 2.16 Χάρτης σεισμικής επικινδυνότητας

56
 Ζώνη ag

1 0,16

2 0,24

3 0,36

Εικόνα 2.17 Συντελεστές ag σύμφωνα με τη ζώνη σεισμικής επικινδυνότητας

Το κτίριο της διπλωματικής βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη που αντιστοιχεί στην πρώτη ζώνη
σεισμικής επικινδυνότητας. Επομένως έχει συντελεστή ag = 0,16g.

• Σπουδαιότητα κτιρίου

Εικόνα 2.18 Κατηγορίες σπουδαιότητας κτιρίου κατά Ευρωκώδικα 8

Το υπό μελέτη κτίριο ανήκει στην δεύτερη κατηγορία και έχει συντελεστή σπουδαιότητας
γ=1,0.

Κατηγορία εδάφους

Σύμφωνα με τον EC8(§3.1.2), υπάρχουν πέντε τυποποιημένες κατηγορίες εδάφους (A, B, C,

D, E) και δύο ειδικές κατηγορίες εδάφους (S1, S2) με τις οποίες λαμβάνεται υπόψη στις
σεισμικές δράσεις η επιρροή των τοπικών εδαφικών συνθηκών. Στο παρακάτω σχήμα
φαίνονται τα ελαστικά φάσματα απόκρισης τύπου 1 σε οριζόντια διέγερση όπως ορίζονται
από τον EC8 για τις 5 κατηγορίες εδάφους που υπάρχουν (Α-Βράχος, Β-πολύ πυκνή άμμος
αμμοχάλικο C-πυκνή άμμος αμμοχάλικο D-χαλαρό έως μέτριο συνεκτικό έδαφος ή μαλακό
έως σταθερό συνεκτικό έδαφος Ε-εδαφικά προφίλ με επιφανειακή στρώση προσχώσεων
πάχους 5-20 m).

57
 Εικόνα 2.19 Ελαστικό φάσμα απόκρισης τύπου 1 κατά EC8 για απόσβεση 5%

Το κτίριο που μελετάται στη διπλωματική εδράζεται σε έδαφος κατηγορίας D.

Φάσμα απόκρισης

Στο φάσμα απόκρισης απεικονίζεται η μέγιστη τιμή ενός μεγέθους (επιτάχυνση ταχύτητα,
μετατόπιση) ενός μονοβάθμιου ταλαντωτή συναρτήσει της ιδιοπεριόδου για δεδομένη
σεισμική διέγερση κατηγορία εδάφους και ποσοστού απόσβεσης. Με αυτόν τον τρόπο η
σεισμική διέγερση της επιφάνειας του εδάφους προσομοιώνεται με το ελαστικό φάσμα
σχεδιασμού που καλύπτει τις μορφές των φασμάτων πιθανών σεισμών. Για την παρούσα
διπλωματική χρησιμοποιούνται τα φάσματα τύπου 1 επειδή αυτά εφαρμόζονται σε περιοχές
σεισμογενείς που υπόκεινται σε σεισμούς μεγέθους Μ>5,5.

Εικόνα 2.20 Τιμές παραμέτρων ελαστικού φάσματος Type 1 κατά EC8

58
 Εικόνα 2.21 Φάσμα σχεδιασμού σύμφωνα με τα όρια των ιδιοπεριόδων

• Sd(T) είναι το φάσμα σχεδιασμού

• T η ιδιοπερίοδος ταλάντωσης ενός γραμμικού μονοβάθμιου συστήματος
• ag η σεισμική επιτάχυνση σχεδιασμού του εδάφους σε εδάφη τύπου Α (ag=γI∙agR)
• γI είναι ο συντελεστής σπουδαιότητας του κτιρίου
• TB το κάτω όριο της περιόδου του σταθερού κλάδου του φάσματος επιταχύνσεων
• TC το άνω όριο της περιόδου του σταθερού κλάδου του φάσματος επιταχύνσεων
• TD η τιμή που ορίζει την αρχή της περιοχής σταθερής φασματικής μετακίνησης
• S ο συντελεστής εδάφους
• η ο διορθωτικός συντελεστής απόσβεσης με τιμή αναφοράς η=1 για ποσοστό
ιξώδους απόσβεσης 5%

Συντελεστής απόσβεσης (η)

Ο διορθωτικός συντελεστής απόσβεσης, η, εκφράζει την επιρροή της ιξώδους απόσβεσης

στην ελαστική περιοχή της συμπεριφοράς, όταν το ποσοστό της κρίσιμης απόσβεσης ξ είναι
διάφορο του 5%.Η αύξηση της απόσβεσης στην ανελαστική περιοχή της συμπεριφοράς
(υστερητική απόσβεση) συμπεριλαμβάνεται στην τιμή του συντελεστή συμπεριφοράς q. Ο
διορθωτικός συντελεστής απόσβεσης λαμβάνει τιμή αναφοράς η=1 για ποσοστό ιξώδους

59
απόσβεσης της κατασκευής ίσο με ξ=5%. Η τιμή του διορθωτικού συντελεστή απόσβεσης η
μπορεί να προσδιοριστεί από την παρακάτω σχέση:

η=√10/(5 + 𝜉)

όπου ξ είναι το ποσοστό ιξώδους απόσβεσης της κατασκευής, εκφρασμένο ως ποσοστό επί
τοις εκατό. Αν σε ιδιαίτερες περιπτώσεις, πρέπει ένα διαφορετικό από 5% ποσοστό ιξώδους
απόσβεσης να χρησιμοποιηθεί, τότε η τιμή αυτή πρέπει να υπολογιστεί. Στο πλαίσιο της
παρούσας εργασίας λαμβάνεται ποσοστό απόσβεσης 5% και κατά συνέπεια η=1.

Συντελεστής συμπεριφοράς q

Ο συντελεστής συμπεριφοράς q εκφράζει την δυνατότητα ενός δομικού συστήματος να

αποσβαίνει τμήμα της εκλυόμενης ενέργειας μέσω μίας πλάστιμης συμπεριφοράς των μελών
του χωρίς να υπάρχει μεγάλη μείωση στην αντοχή σε καθολικό επίπεδο. Έτσι λαμβάνοντας
υπόψη την μετελαστική συμπεριφορά του δομικού συστήματος επιτυγχάνεται μείωση των
σεισμικών επιταχύνσεων της κατασκευής που θα αναπτυσσόταν σε ένα απείρως ελαστικό
σύστημα. Δηλαδή ο συντελεστής συμπεριφοράς q εκφράζει τον λόγο των δυνάμεων που θα
αναπτυσσόταν σε μια κατασκευή με πλήρως ελαστική απόκριση και με ιξώδη απόσβεση 5%
προς τις σεισμικές δυνάμεις σχεδιασμού. Η τιμή του συντελεστή συμπεριφοράς q, με την
οποία διαιρείται το ελαστικό φάσμα που χρησιμοποιείται στην γραμμική ανάλυση, εξαρτάται
από:

• την κατηγορία πλαστιμότητας που επιλέγεται για το σχεδιασμό

• τον τύπο του κατασκευαστικού συστήματος παραλαβής των σεισμικών φορτίων
• την κανονικότητα της κατασκευής

Για το κτίσμα της παρούσας διπλωματικής μετά από κατάλληλη ανάλυση του επιβλέποντος
καθηγητού λαμβάνεται q=1,5.

60
2.3 Οριακές καταστάσεις

Οριακές καταστάσεις ονομάζονται οι καταστάσεις κατά τις οποίες ολόκληρος ο φορέας ή ένα
τμήμα αυτού δεν ικανοποιεί τα κριτήρια για τα οποία και σχεδιάστηκε.

• Οι οριακές καταστάσεις αστοχίας (ΟΚΑ) σχετίζονται με την κατάρρευση ή άλλες

μορφές αστοχίας του φέροντα οργανισμού(Ultimate Limit States (ULS) πλαστικές
αντοχές, απώλεια ευστάθειας, θραύση, κόπωση).
• Οι οριακές καταστάσεις λειτουργικότητας αντιστοιχούν σε συνθήκες πέρα από τις
οποίες δεν πληρούνται οι προδιαγεγραμμένες απαιτήσεις λειτουργικότητας
Serviceability State Limits (SLS) – μετατοπίσεις, ταλαντώσεις, ρηγματώσεις).

Συνδυασμοί δράσεων

Ανάλογα το είδος τη μορφή και τη θέση της κατασκευής προσδιορίζονται οι χαρακτηριστικές

τιμές των δράσεων που ενεργούν σε αυτή. Οι δράσεις αυτές πολλαπλασιάζονται με τους
κατάλληλους συντελεστές γ και ψ για κάθε μια από τις δύο οριακές καταστάσεις και
εφαρμόζονται στον φορέα. Οι δράσεις που υπεισέρχονται στους συνδυασμούς εκδηλώνονται
ταυτόχρονα. Η πιθανότητα να συμπέσουν οι μεταβλητές δράσεις είναι μικρή. Για αυτό και
εισάγονται οι συντελεστές συνδυασμού ψ που εκφράζουν το ποσοστό της χαρακτηριστικής
τιμής της δράσης που έχει μεγάλη πιθανότητα χρονικής ταύτισης με τις άλλες δράσεις.

Εικόνα 2.22 Τιμές των συντελεστών ψ

61
Εικόνα 2.23 Επιμέρους συντελεστές γf για την χρήση στον έλεγχο των οριακών καταστάσεων σε χρόνιες και
παροδικές καταστάσεις σχεδιασμού.

62
Οριακή κατάσταση αστοχίας

Οι τιμές σχεδιασμού των δράσεων πρέπει να καθορίζονται συνδυάζοντας τις τιμές δράσεων
που συμβαίνουν ταυτόχρονα. Οι συνδυασμοί για έλεγχο οριακής κατάστασης αστοχίας
(ΟΚΑ) είναι οι παρακάτω:

Εικόνα 2.24 Βασικοί συνδυασμοί δράσεων για ΟΚΑ

Οριακή κατάσταση λειτουργικότητας

Κατά τον έλεγχο σε οριακές καταστάσεις λειτουργικότητας: πρέπει να ισχύει η κάτωθι

ανίσωση : Εd ≤ Cd όπου:

Εd : οριακή τιμή του συναφούς κριτηρίου λειτουργικότητας

Cd : τιμή του σχεδιασμού των αποτελεσμάτων των δράσεων που προσδιορίζεται από τους
συνδυασμούς λειτουργικότητας .Οι συνδυασμοί για έλεγχο οριακής κατάστασης
λειτουργικότητας (ΟΚΛ) είναι οι παρακάτω:

63
Εικόνα 2.25 Βασικοί συνδυασμοί δράσεων για ΟΚΑ

64
2.4 Επιτελεστικότητα

Κατά τη διάρκεια ισχυρών σεισμών το κτίριο οδηγείται σε μετελαστικές παραμορφώσεις. Για

αυτό, είναι ανάγκη να διασφαλιστεί πως οι μεγάλες παραμορφώσεις δεν μειώνουν δραστικά
τη δυνατότητα του κτιρίου να απορροφά την σεισμική ενέργεια και ότι η ακεραιότητα του
κτιρίου δε τίθεται σε κίνδυνο. Λόγω των διαφορετικών κοινωνικό – οικονομικών συνθηκών
που επικρατούν είναι αδύνατο να υπάρξει μία συγκεκριμένη πρότυπη συμπεριφορά για όλες
τις κατασκευές. Για αυτό οι κανονισμοί εισάγουν τρεις βασικές στάθμες επιτελεστικότητας με
ανεκτή πιθανότητα υπέρβασης κατά την τεχνική διάρκεια ζωής του κτιρίου. Ως στάθμη
επιτελεστικότητας ορίζεται μία επιθυμητή συμπεριφορά που μπορεί να θεωρηθεί
ικανοποιητική για δεδομένο κτίριο και εδαφική κίνηση. Η συμπεριφορά περιγράφει
ενδεχόμενες βλάβες του κτιρίου, πιθανή διακινδύνευση ανθρωπίνων ζωών και τη
λειτουργικότητα μετά το σεισμό. Οι τρόποι πιθανής δυναμικής απόκρισης είναι τρείς τόσο
στον Ευρωκώδικα 8 όσο και στον ΚΑΝ.ΕΠΕ.. Υπάρχουν επιμέρους διαφορές αλλά
ακολουθούν την ίδια φιλοσοφία. Οι στάθμες επιτελεστικότητας είναι οι παρακάτω :

• Περιορισμένες βλάβες (Α)

Ο φέρων οργανισμός του κτιρίου δεν έχει υποστεί παρά ελαφριές βλάβες. Τα δομικά στοιχεία
δεν έχουν διαρρεύσει και διατηρούν την αντοχή και την δυσκαμψία τους. Οι μόνιμες
μετακινήσεις του κτιρίου είναι αμελητέες.

• Σημαντικές βλάβες (Β)

Ο φέρων οργανισμός του κτιρίου έχει υποστεί σημαντικές και εκτεταμένες βλάβες. Ωστόσο οι
βλάβες αυτές είναι επισκευάσιμες και τα δομικά στοιχεία έχουν αρκετή αντοχή και δυσκαμψία
ώστε να παραλάβουν τα κατακόρυφα φορτία και να αντέξουν μετασεισμούς μέτριας έντασης.
Οι μόνιμες σχετικές μετακινήσεις είναι μεσαίου μεγέθους

• Οιονεί κατάρρευση (Γ)

Στη στάθμη αυτή προκαλούνται πολύ σοβαρές και συχνά μη επισκευάσιμες βλάβες στον
φέροντα οργανισμό της κατασκευής. Ο φέρων οργανισμός μπορεί να φέρει τα κατακόρυφα
φορτία τουλάχιστον για ένα διάστημα μετά τον σεισμό. Οι μόνιμες
σχετικές μετακινήσεις ορόφων είναι μεγάλες.

65
 Πιθανότητα υπέρβασης της σεισμικής δράσης σε 50 Στάθμη επιτελεστικότητας
χρόνια Α Β Γ
10% (μέση περίοδος επαναφοράς 475 έτη) Α1 Β1 Γ1
50% (μέση περίοδος επαναφοράς 72 έτη) Α2 Β2 Γ2

Στόχοι επιτελεστικότητας κατά τον ΚΑΝ.ΕΠΕ

𝒅𝒕
Περίοδος επανάληψη σεισμού : TW =− 𝒍𝒏(𝟏−𝒑) όπου dt = 50 χρόνια και p η πιθανότητα

υπέρβασης.
1
Πιθανότητα υπέρβασης σεισμού σχεδιασμού σε dt χρόνια p% = [1-(1- 𝑇𝑤)dt ]* 100

Η πιθανότητα υπέρβασης 50% σε πενήντα χρόνια αντιστοιχεί σε μέση περίοδο επαναφοράς

εβδομήντα χρόνια ενώ η πιθανότητα υπέρβασης 10% σε πενήντα χρόνια αντιστοιχεί σε
περίοδο επαναφοράς 475 χρόνια.

Πιθανότητα υπέρβασης της σεισμικής δράσης σε 50 Στάθμη επιτελεστικότητας

χρόνια Α Β Γ
20 %(μέση περίοδος επαναφοράς 225 έτη) Α1 Β1 Γ1
10% (μέση περίοδος επαναφοράς 475 έτη) Α2 Β2 Γ2
2% (μέση περίοδος επαναφοράς 2475 έτη) Α3 Β3 Γ3

Στόχοι επιτελεστικότητας κατά τον Ευρωκώδικα

Οι στάθμες επιτελεστικότητας γίνονται πιο κατανοητές όταν συσχετιστούν με την καμπύλη
ικανότητας της κατασκευής. Για την δημιουργία της καμπύλης ικανότητας μιας κατασκευής,
αυξάνεται σταδιακά η τέμνουσα βάσης και υπολογίζεται η μετακίνηση της κορυφής του
κτιρίου λαμβάνοντας υπόψη την διαρροή των στοιχείων και την μείωση της δυσκαμψίας.

Εικόνα 2.27 Στάθμες επιτελεστικότητας επί της καμπύλης ικανότητας της κατασκευής

66
Οι στόχοι απτοτίμησης ή ανασχεδιασμού αποτελούν συνδυασμό μιας στάθμης
επιτελεστικότητας και μιας σεισμιής δράσης με δεδομένη την ανεκτή πιθανότητα υπέρβασης
κατά την τεχνική διάρκεια ζωής του κτιρίου. Στον ΚΑΝ.ΕΠΕ. προβλέπονται στόχοι
επανελέγχου μόνο για τα φέροντα στοιχεία. Αντίθετα, δεν προβέπονται στόχοι για τον μη
φέροντα οργανισμό. Σε περίπτωση 2 στόχων επανελέγχου τα δυνατά ζεύγη είναι Β1 και Α2
ή Γ1 και Β2. Λαμβάνοντας υπόψη ότι κάθε παραπάνω στάθμη επιτελεστικότητας
υπερκάλυπτει τις κατώτερές τις προκύπτει ο παρκάτω πίνακας που συσχετίζει τους στόχους
αποτίμησης ή ανασχεδιασμού με τη σπουδαίοτητα του κτίσματος.

Εικόνα 2.28 Συσχετισμός σπουδαιότητας κτιρίου με στάθμη επιτελεστικότητας για ανασχεδιασμό/αποτίμηση

Το κτίριο της παρούσας διπλωματικής είναι σπουδαιότητας 2.

Για τα περισσότερα νέα κτίρια ο ΕΑΚ2000 απαιτεί στάθμη επιτελεστικότητας Β1

Προτείνεται επίσης στον ΚΑΝ.ΕΠΕ η αναγωγή της τέμνουσας βάσης ανάλογα με την στάθμη
επιτελεστικότητας. Ως τιμή αναφοράς λαμβάνεται η τιμή που αντιστοιχεί σε στάθμη
επιτελεστικότητας (Β) και πιθανότητα υπέρβασης 10% σε πενήντα χρόνια.

Εικόνα 2.29 Αναγωγή τέμνουσας βάσης ανάλογα τη στάθμη επιτελεστικότητας

Σημειώνεται ότι στις αναλύσεις που γίνονται στη διπλωματική για την ενίσχυση του
υπάρχοντος κτιρίου χρησιμοποιείται q=1,5 που είχε προκύψει μετά από ανελαστική ανάλυση
του επιβλέποντος καθηγητή. Ωστόσο, το q των λύσεων που προτείνονται για ενίσχυση είναι

67
σαφώς μεγαλύτερο. Δηλαδή το ελαστικό φάσμα διαιρείται δια μεγαλύτερου αριθμού. Η
παραδοχή αυτή είναι στη μεριά της ασφάλειας και στην πραγματικότητα ελέγχει τα
ενισχυμένα κτίρια για υψηλότερες στάθμες επιτελεστικότητας.

68
2.5 Ανάλυση του κτιρίου

Πρόγραμμα ανάλυσης

Η ανάλυση, στατική και δυναμική, του κτιρίου καθώς και οι έλεγχοι επάρκειας των στοιχείων
και πραγματοποιήθηκε με την χρήση του προγράμματος Scia Engineer. Το Scia Engineer
είναι ένα προϊόν της βελγικής εταιρίας Scia Nemetschek, η οποία για περισσότερα από 40
χρόνια παρέχει στους πελάτες της υψηλής ποιότητας λογισμικά για την στατική/δυναμική
ανάλυση και διαστασιολόγηση κτιρίων και κάθε είδους δομημάτων.

Το Scia Engineer συγκαταλέγεται ανάμεσα στα κορυφαία στατικά προγράμματα

παγκοσμίως. και θεωρείται ένα πρόγραμμα τελευταίας γενιάς, απόλυτα προσαρμοσμένο στις
σύγχρονες ανάγκες που απαιτούν ταχύτητα, φιλικότητα και προσαρμοστικότητα. Με τη
χρήση του Scia Engineer καθίσταται εφικτή η ανάλυση κατασκευών από χάλυβα , οπλισμένο
σκυρόδεμα, προεντεταμένο σκυρόδεμα, ξύλο, αλουμίνιο και άλλων υλικών. Η δυνατότητα
χρήσης πληθώρας υλικών σε συνδυασμό με τους ενσωματωμένους ελέγχους των
κανονισμών δίνουν στον χρήστη απεριόριστες δυνατότητες εφαρμογών αλλά και το
πλεονέκτημα της χρήσης μια για όλα εφαρμογής.

Το Scia Engineer διαθέτει κορυφαία δυνατότητα solver πεπερασμένων στοιχείων που

υποστηρίζει τεχνολογία 64 bit. Περιλαμβάνει μία μεγάλη γκάμα υπολογισμών όπως
γραμμικές, μη-γραμμικές, δυναμικές, σεισμικές, κ.α. Αναλυτικά, μερικές από αυτές:

• Γραμμική ανάλυση (1ου βαθμού)

• Μη-γραμμική ανάλυση (2ου βαθμού) με αρχική παραμόρφωση της κατασκευής
• Δοκοί με χαρακτηριστικά μόνο θλίψης, μόνο εφελκυσμού, περιορισμένης θλίψης,
περιορισμένου εφελκυσμού
• Ανάλυση καλωδίων
• Δυναμική ανάλυση
• Σεισμικά φορτία με απόκρισή της κατασκευής σε αυτά βάσει σεισμογραφημάτων
• Κινητά φορτία (οχήματα, κτλ)
• Ανάλυση ευστάθειας
• Μη-γραμμικά ελατήρια
• Προένταση
• Διαφορετικές φάσεις της κατασκευής (construction stages)
• Διαδοχική ανάλυση (sequential analysis)
• Στρεπτοκαμπτικό λυγισμό 2ης τάξης
• Αλληλεπίδραση εδάφους-κατασκευή

69
Πέρα από τις προχωρημένες δυνατότητες ανάλυσης και διαστασιολόγησης, προσφέρει
ενσωματωμένα εργαλεία μοντελοποίησης και συνεργασίας με άλλα στατικά ή αρχιτεκτονικά
προγράμματα. Το γραφικό περιβάλλον του Scia Engineer είναι εξελιγμένο και
προσαρμοσμένο ώστε να ανταποκρίνεται εύκολα ο χρήστης. Διαθέτει το πρόγραμμα
λειτουργίες που συχνά συναντώνται και σε αρχιτεκτονικά προγράμματα. Η μοντελοποίηση
γίνεται σε 3D περιβάλλον με δομικά στοιχεία όπως στύλοι δοκοί και πλάκες. Δίδεται επίσης η
δυνατότητα να σχεδιαστούν με ευκολία μέλη που είναι μη ευθύγραμμα αλλά καμπύλα. Είναι
εφικτή επίσης η τοποθέτηση από τον χρήστη ενός μέλους θέτοντας ο ίδιος ο χρήστης τον
άξονα αναφοράς του στοιχείου. Στα παραπάνω προστίθεται η δυνατότητα ύπαρξης δομικών
μελών με μεταβλητό πάχος. Προηγμένα εργαλεία τροποποίησης της γεωμετρίας όπως οι
εντολές Extend/Trim και μεγάλη ποικιλία έλξης (Snap) επιτρέπουν την εύκολη διαμόρφωση
της γεωμετρίας του φορέα. Η εισαγωγή των φορτίων γίνεται άμεσα πάνω στον φορέα και
μπορούν να επεξεργαστούν εύκολα ανά πάσα στιγμή. Τα φορτία ανάλογα αν είναι σημειακά
επιφανειακά λη γραμμικά είναι δυνατόν να έχουν το κατάλληλο χρώμα και έτσι γίνεται ακόμα
πιο εύκολη η διαχείριση τους.

Ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα του προγράμματος είναι τα εργαλεία σχεδίασης που
διαθέτει, που επιτρέπουν στον χρήστη να δημιουργήσει με μεγάλη ευκολία τομές, όψεις και
3D σχέδια του φορέα, είτε με αυτοματοποιημένο τρόπο, είτε χειροκίνητα. Στο πεδίο δε των
μεταλλικών κατασκευών το πρόγραμμα παράγει αυτόματα εκτός από τα σχέδια του φορέα,
και αυτά των συνδέσεων, δημιουργώντας μεμονωμένα σχέδια για κάθε κομμάτι τους
(ενίσχυση, μετωπική πλάκα, κτλ.), προσφέροντας έτσι μία ολοκληρωμένη λύση.

Μεγάλες είναι οι διευκολύνσεις που παρέχει το πρόγραμμα και στον τομέα των
αποτελεσμάτων. Εξάγονται αποτελέσματα με ένα κουμπί με αναλυτικά ποσοστά εξάντλησης
για κάθε έλεγχο. Είναι εφικτή επίσης η εξαγωγή αναλυτικού τεύχους υπολογισμού με
ολόκληρη την πορεία των υπολογισμό βοηθώντας έτσι τον χρήστη να κατανοήσει τον τρόπο
λειτουργίας του προγράμματος. Το τεύχος είναι δυνατόν να εξάγεται τόσο στα αγγλικά όσο
και στα ελληνικά αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα υποστηρίζει το λογισμικό. Επίσης,
αφού έχει ολοκληρωθεί η παραγωγή του τεύχους, συμβαίνει πολύ συχνά να απαιτούνται
αλλαγές στο στατικό μοντέλο, οι οποίες με την σειρά τους απαιτούν αλλαγές και στο τεύχος.
Η ενημέρωση του τεύχους είναι πολύ εύκολη και καθόλου επίπονη διαδικασία.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον κλάδο των μεταλλικών κατασκευών. Το Scia Engineer
θεωρείται σήμερα ως το κορυφαίο πρόγραμμα ανάλυσης και διαστασιολόγησης στην
ευρωπαϊκή αγορά με χιλιάδες χρήστες στις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρίες της
Ευρώπης. Συγκεκριμένα το Scia Engineer είναι το πρώτο πρόγραμμα που αξιολογήθηκε και
πιστοποιήθηκε από το CTICM(Centre Technique Industriel De La Construction Metallique).

70
Ελαστική ανάλυση

Τον προσδιορισμό των δράσεων έπεται ο έλεγχος έναντι όλων των πιθανών συνδυασμών.
Απώτερος σκοπός του ελέγχου αυτού είναι να διαπιστωθεί πως για κάθε μέλος και σε κάθε
διατομή του φέροντος οργανισμού για κάθε συνδυασμό τα εντατικά και παραμορφωσιακά
μεγέθη ικανοποιούν την ανίσωση Ed≤Rd, όπου Ed η τιμή του εντατικού μεγέθους και Rd η
αντίστοιχη τιμή της αντοχής αυτής. Διαμορφώνεται κατάλληλα το προσομοίωμα του φορέα
ώστε να προσδιορισθούν οι πλέον δυσμενείς τιμές για τα μεγέθη.

Για τον υπολογισμό των εντατικών και παραμορφωσιακών μεγεθών δύναται να

χρησιμοποιηθεί είτε πλαστική είτε ελαστική ανάλυση. Το πλεονέκτημα της ελαστικής
ανάλυσης είναι ότι χρησιμοποιείται σε όλες τις περιπτώσεις. Για να χρησιμοποιηθεί η
πλαστική ανάλυση πρέπει τόσο οι διατομές των μελών όσο και ο χρησιμοποιούμενος
χάλυβας να πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Επιπροσθέτως, ανάλογα με το αν η επίδραση των παραμορφώσεων στον φορέα μπορεί να

αγνοηθεί ή όχι, τα εντατικά μεγέθη μπορεί να προκύψουν με διαφορετικές προσεγγίσεις.
Όταν οι υπολογισμοί ακολουθούν την θεωρία της πρώτης τάξεως τότε γίνονται σύμφωνα με
την αρχική γεωμετρία του απαραμόρφωτου φορέα. Το μέγεθος των παραμορφώσεων του
φορέα θεωρείται τόσο μικρό που πρακτικά δεν επηρεάζει την εντατική κατάσταση του φορέα.
Κατά τη εφαρμογή της θεωρίας της δευτέρας τάξεως λαμβάνονται υπόψη οι παραμορφώσεις
του φορέα. Δηλαδή οι συνθήκες ισορροπίας καταστρώνονται σύμφωνα με την
παραμορφωμένη γεωμετρία του φορτισμένου φορέα. Μπορεί η θεωρία της πρώτης τάξης να
χρησιμοποιηθεί όταν ο φορέας είναι αρκετά δύσκαμπτος ώστε να θεωρείται πρακτικά
αμετάθετος ή όταν οι σχέσεις λαμβάνουν ήδη υπόψη τα φαινόμενα της δευτέρας τάξεως. Η
θεωρία της δευτέρας τάξεως μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλες τις περιπτώσεις χωρίς
περιορισμό.

Στις περιπτώσεις που χρησιμοποιείται η θεωρία της πρώτης τάξεως τότε η συμπεριφορά της
κατασκευής που αποτελείται από ελαστικό υλικό θεωρείται γραμμική. Με άλλα λόγια, οι
μετακινήσεις μεταβάλλονται γραμμικά με τα επιβαλλόμενα φορτία. Αυτό σημαίνει πως κάθε
αύξηση της μετακίνησης είναι ανάλογη με την ένταση που το προκάλεσε. Κάτω από αυτές τις
συνθήκες είναι εφικτή η πρόσθεση με την αρχή της επαλληλίας για τις τάσεις τις
παραμορφώσεις και τα εντατικά μεγέθη.

Στην παρούσα διπλωματική οι υπολογισμοί έγιναν χρησιμοποιώντας την θεωρία της πρώτης
τάξεως. Τυχούσες γεωμετρικές και δομικές ατέλειες δεν ελήφθησαν υπόψη στις αναλύσεις
του κτίσματος.

71
Προσομοίωση της γεωμετρίας της κατασκευής

Αρχικά επιλέγονται τα υλικά τα οποία χρησιμοποιούνται στο προσομοίωμα. Συγκεκριμένα

επιλέγεται σκυρόδεμα C12/15 και S220 . Επειδή στη βιβλιοθήκη του προγράμματος δεν
υπάρχει η επιλογή του χάλυβα S220 προσομοιώνεται δημιουργώντας ένα νέο υλικό με τις
ανάλογες ιδιότητες. Επίσης επιλέγονται και οι κανονισμοί σύμφωνα με τους οποίους γίνονται
οι έλεγχοι.

Εικόνα 2.30 Πορεία για την επιλογή των υλικών

Εικόνα 2.31 Πορεία για την επιλογή των υλικών(2)

72
Εν συνεχεία, σημειώνονται από τις κατόψεις όλες οι διατομές οι οποίες είναι απαραίτητες να
περαστούν για την σωστή προσομοίωση του κτιρίου. Ενδεικτικά παρατίθεται πως εισάγεται
στο πρόγραμμα μια διατομή.

Εικόνα 2.32 Πορεία για την δημιουργία μίας διατομής στην αντίστοιχη βιβλιοθήκη

Τα υποστυλώματα καθ’ ύψος του κτιρίου αλλάζουνε διατομή. Για αυτόν τον λόγο εισάγονται
όλες οι κατόψεις στο Autocad, η μία πάνω στην άλλη, ώστε να γίνεται εύκολα αντιληπτό ποια
παρειά είναι η κατάλληλη ώστε να γίνει άξονας αναφοράς καθ’ ύψος του στύλου. Έπειτα,
εισάγονται οι στύλοι με κατάλληλη γεωμετρία στις κατάλληλες συντεταγμένες.

Εικόνα 2.33 Πορεία για την εισαγωγή ενός στύλου

73
 Εικόνα 2.34 Πορεία για την εισαγωγή ενός στύλου(2)

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται τόσο στην επιλογή Member system – line at, όσο και
στην επιλογή Insertion point διότι ανάλογα με την επιλογή που γίνεται περνιούνται και οι
αντίστοιχες συντεταγμένες.

Μετά την σωστή τοποθέτηση των στύλων είναι εύκολη η σωστή τοποθέτηση των δοκών.
Υπάρχουν 2 επιλογές, η επιλογή beam και η επιλογή member. Σε περιπτώσεις, όπως της
παρούσας διπλωματικής, όπου το άνοιγμα των στύλων δεν είναι σταθερό προτιμάται η
επιλογή member.

Εικόνα 2.35 Πορεία για την εισαγωγή μιας δοκού(1)

74
 Εικόνα 2.36 Πορεία για την εισαγωγή μιας δοκού(2)

Έχοντας σχεδιάσει τους στύλους του ορόφου είναι πιο εύκολο να περαστούν οι δοκοί
χειροκίνητα με snap στους στύλους, παρά με τη χρήση συντεταγμένων. Στις περιπτώσεις
όπου υπάρχει δοκός επί δοκού προτιμάται η δοκός να περαστεί με την εντολή beam όπου
έχει προκαθορισμένο μήκος παρά με την εντολή member.

Έπεται η τοποθέτηση πλάκας επί των 1D member.

Εικόνα 2.37 Πορεία για την εισαγωγή μιας πλάκας(1)

75
 Εικόνα 2.38 Πορεία για την εισαγωγή μιας πλάκας(2)

Μετά τα βήματα που φαίνονται στις εικόνες, εισάγονται όλα τα χαρακτηριστικά σημεία της
πλάκας. Πρέπει να δίνεται προσοχή σε περιπτώσεις όπως η πλαγιαστή όψη του κτιρίου της
παρούσας διπλωματικής ώστε να περνά η πλάκα από όλα τα σημεία. Για αυτό και πρέπει
κατά την τοποθέτηση της στο πρόγραμμα να περνιέται πάνω σε όλα τα στοιχεία τα οποία
συνδέονται με αυτήν ώστε να μην παραληφθεί κανένα.

Η εισαγωγή των τοιχίων γίνεται και αυτή από το μενού Structure> 2D Members> Wall.

Εικόνα 2.39 Πορεία για την εισαγωγή τοιχίου

Όπως και στα 1D στοιχεία έτσι και στα τοιχία πρέπει να δίνεται προσοχή στα χαρακτηριστικά
εισαγωγής.

76
Χρησιμοποιείται επίσης η δυνατότητα διάνοιξης οπής στη πλάκα στο τμήμα του
κλιμακοστασίου και του ανελκυστήρα. Η εισαγωγή των οπών γίνεται και αυτή από το μενού
Structure> 2D Members> 2D member components> Opening. Επιλέγεται το επιφανειακό
στοιχείο και έπειτα σχηματίζεται το ζητούμενο άνοιγμα.

Στη στάθμη -2,1m τοποθετούνται οι στηρίξεις των στοιχείων, σημειακές και γραμμικές. Η
τοποθέτηση των στηρίξεων γίνεται και αυτή από το menu “structure”.

Εικόνα 2.40 Εισαγωγή στηρίξεων

Η εντολή support> in node χρησιμοποιείται για σημειακές στηρίξεις στους στύλους ενώ η
εντολή support> line on 2 member edge χρησιμοποιείται για γραμμικές στηρίξεις στις παρειές
των τοιχίων.

Τοποθέτηση οπλισμού σε στοιχεία 1D

Αρχικά δημιουργούνται οι απαραίτητες διατομές στην ανάλογη βιβλιοθήκη για τους

οπλισμούς ακολουθώντας τη διαδρομή Libraries> Concrete, Reinforcement> Stirrups για να

77
δημιουργηθεί ο συνδετήρας που θα χρησιμοποιηθεί. Παρομοίως για τον διαμήκη οπλισμό
ακολουθείται η διαδρομή Libraries> Concrete,Reinforcement> Longitudinal reinforcement.

Εικόνα 2.41 Πορεία για την δημιουργία βιβλιοθήκης οπλισμών (1)

Έπειτα δημιουργούνται οι διατομές που πρέπει να έχουν οι οπλισμοί χρησιμοποιώντας τις

κατάλληλες εντολές όπως φαίνεται στην εικόνα.

Εικόνα 2.42 Πορεία για την δημιουργία βιβλιοθήκης οπλισμών (2)

78
Για την τοποθέτηση του οπλισμού σε ένα στοιχείο ακολουθείται η εξής πορεία Concrete>
Reinforcement input + edit > 1D members> New reinforcement και επιλέγεται το στοιχείο. Για
να αντιγραφεί ο οπλισμός ενός στοιχείου και σε άλλα στοιχεία ακολουθείται η εξής
διαδικασία:

• Επιλέγεται ένα στοιχείο

• Δεξί κλικ
• Copy add Data (όνομα οπλισμού)
• Escape
• Επιλογή των μελών όπου είναι επιθυμητό να επικολληθούν

Τοποθέτηση οπλισμού σε στοιχεία 2D

Για να τοποθετηθεί οπλισμός στα 2D στοιχεία ακολουθείται η εξής διαδρομή:Concrete>

Reinforcement input + edit > Reinforcement 2D. Στο παράθυρο που ανοίγεται επιλέγεται ο
τύπος του οπλισμού, ο αριθμός των διευθύνσεων που θα τοποθετηθεί οπλισμός, η ποιότητα
του οπλισμού, η απόσταση μεταξύ των οπλισμών, η επικάλυψη καθώς και η παρειά του
επιφανειακού στοιχείου που θα τοποθετηθεί ο οπλισμός.

Εικόνα 2.43 Πορεία τοποθέτησης οπλισμού σε επιφανειακά στοιχεία

79
Εικόνα 2.44 Τελική μορφή του κτιρίου

80
Φορτία βαρύτητας

Τα φορτία χωρίζονται σε σημειακά, κατανεμημένα και επιφανειακά. Για τις ανάγκες της
διπλωματικής επιβάλλονται επιφανειακά, μόνιμα και τυχηματικά, στις πλάκες των ορόφων
και γραμμικά για να προσομοιωθούν οι τοιχοποιίες. Εκτενής αναφορά στα φορτία γίνεται
στην ενότητα που αναφέρεται στις δράσεις. Παρακάτω παρατίθεται η πορεία που
ακολουθείται στο πρόγραμμα για να επιβληθούν τα απαραίτητα φορτία.

Πρώτα δημιουργούνται τα ανάλογα Load Groups G, Q. Το G τίθεται κατηγορία permanent

ενώ το Q κατηγορία Variable. Έπειτα δημιουργούνται όλα τα Load Cases που εντάσσονται
στα παραπάνω Load Groups. Για της ανάγκες αυτής της διπλωματικής δημιουργείται ένα
Load Case για τα το Load Group G και ένα Load Case για το Load Group Q. Επίσης το
προϋπάρχον Load Case του ιδίου βάρους εντάσσεται στο Load Group G ως μόνιμο φορτίο.

Η εισαγωγή των επιφανειακών φορτιών γίνεται από το μενού Load> Surface load> on 2D
member και επιλέγεται η τιμή του φορτίου.

Εικόνα 2.45 Εισαγωγή επιφανειακού φορτίου

Η εισαγωγή των γραμμικών φορτιών στις δοκούς γίνεται από το μενού Load> Line force> on
beam και επιλέγεται η τιμή, η μορφή καθώς και η θέση του φορτίου στο 1D στοιχείο.

81
 Εικόνα 2.46 Εισαγωγή γραμμικού φορτίου στις δοκούς

Η εισαγωγή των γραμμικών φορτιών στις ακμές τοιχωμάτων γίνεται από το μενού Load>
Line force> on 2D member edge και επιλέγεται η τιμή, η μορφή καθώς και η θέση του
φορτίου στο 2D στοιχείο.

Εικόνα 2.47 Εισαγωγή γραμμικού φορτίου σε τοίχωμα

Η παραπάνω εντολή χρησιμοποιήθηκε στα περιμετρικά τοιχώματα του υπογείου που από
πάνω τους είχαν τοιχοποιίες.

82
Δυναμική ανάλυση

Ο Ευρωκώδικας 8 προτείνει δύο μεθόδους ανάλυσης για τον προσδιορισμό της σεισμικής
απόκρισης ανάλογα με τη μορφή του κτιρίου:

1) Ισοδύναμη στατική για τα κτίρια τα οποία πληρούν τα κριτήρια κανονικότητας σε

κάτοψη και όψη και οι θεμελιώδεις ιδιοπερίοδοι να είναι μικρότερες από 4Tc και 2s .
2) Ιδιομορφική ανάλυση φάσματος απόκρισης, που η εφαρμογή της στερείται
περιορισμών.

Κριτήρια κανονικότητας σε κάτοψη

• Να είναι κατά προσέγγιση συμμετρικό ως προς δύο άξονες στην κατανομή της μάζας
και της δυσκαμψίας.
• Η διαμόρφωση της κάτοψης να είναι συμπαγής, δηλαδή, κάθε πλάκα ορόφου να
οριοθετείται από κυρτή πολυγωνική γραμμή. Σε περίπτωση που υπάρχουν
ανωμαλίες στην περίμετρο για να ικανοποιείται η κανονικότητα σε κάτοψη θα πρέπει
οι ανωμαλίες αυτές να μην έχουν επιπτώσεις στην δυσκαμψία της πλάκας στο
επίπεδό της και σε κάθε ανωμαλία η περιοχή μεταξύ του περιγράμματος της πλάκας
και της κυρτής πολυγωνικής γραμμής που περιβάλλει την πλάκα να μην υπερβαίνει
το 5% της επιφάνειας του ορόφου.
• Η δυσκαμψία της πλάκας σε κάθε όροφο να είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από την
οριζόντια δυσκαμψία των κατακόρυφων φερόντων στοιχείων, ώστε η όποια
παραμόρφωση της πλάκας να μην επηρεάζει την κατανομή των δυνάμεων μεταξύ
των κατακόρυφων φερόντων στοιχείων. Κατόψεις με μορφή L, Π, H, I, και Χ πρέπει
να εξετάζονται προσεκτικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις συχνά δεν ικανοποιείται το
κριτήριο κανονικότητας σε κάτοψη.
• Ο λόγος λ=Lmax/Lmin (λυγηρότητα) να μην ξεπερνά το 4 όπου Lmax, Lmin είναι η
μεγαλύτερη και η μικρότερη διάσταση του κτιρίου σε κάτοψη, μετρούμενη σε
ορθογώνιες διευθύνσεις.
• Το σύστημα που να μην είναι στρεπτικά ευαίσθητο σε κανένα επίπεδο σε καμία
διεύθυνση. Πρέπει να ισχύει η κάτωθι σχέση: ex≤0,30 rx και rx ≥ls . Αντίστοιχες σχέσεις
πρέπει να ισχύουν και κατά τον άξονα ψ.

Κριτήρια κανονικότητας σε όψη

• Όλα τα στοιχεία που αναλαμβάνουν οριζόντιες δυνάμεις, όπως πυρήνες, φέροντα

τοιχώματα ή πλαίσια, να είναι συνεχή χωρίς διακοπή από τα θεμέλια έως την άνω

83
 επιφάνεια του κτιρίου, ή, εάν υπάρχουν ζώνες εσοχών με διαφορετικά ύψη, έως την
άνω επιφάνεια της σχετικής ζώνης του κτιρίου.
• Τόσο η πλευρική δυσκαμψία όσο και η μάζα των ορόφων να διατηρείται σταθερή ή να
μειώνεται σταδιακά, χωρίς σημαντικές διαφοροποιήσεις, από την βάση προς την
κορυφή του κτιρίου.
• Στα πλαισιακά συστήματα ο λόγος της πραγματικής αντοχής προς την απαιτούμενη
αντοχή να μην διαφέρει αισθητά μεταξύ διαδοχικών ορόφων.
• Στην περίπτωση των εσοχών πρέπει να ισχύουν οι παρακάτω συνθήκες :
✓ Σε περίπτωση που υπάρχουν βαθμιδωτές εσοχές που διατηρούν την
αξονική συμμετρία του φορέα τότε η εσοχή σε οποιονδήποτε όροφο
δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το 20% της προηγούμενης διάστασης σε
κάτοψη στην διεύθυνση της εσοχής.
✓ Σε περίπτωση μεμονωμένης εσοχής με ύψος μικρότερο του 15% του
συνολικού ύψους του κτιρίου, τότε η εσοχή δεν πρέπει να υπερβαίνει
το 50% της προηγούμενης διάστασης σε κάτοψη.
✓ Στην περίπτωση όπου απαντώνται μη συμμετρικές εσοχές τότε το
άθροισμα των εσοχών όλων των ορόφων σε κάθε όψη πρέπει να είναι
μέχρι το 30% της αντίστοιχης διάστασης στο ισόγειο και κάθε
επιμέρους εσοχή θα πρέπει να είναι μέχρι το 10% της αντίστοιχης
διάστασης του προηγούμενου ορόφου.

Εικόνα 2.48 Σχηματική απεικόνιση επιτρεπόμενων εσοχών

84
Το κτίριο της παρούσας διπλωματικής λόγω της ιδιαίτερης μορφολογίας αναλύεται με την
χρήση της δυναμικής φασματικής ανάλυσης που εφαρμόζεται άνευ περιορισμών σε όλα τα
κτίρια.

Για τις ανάγκες υλοποίησης αυτής της μεθόδου πρέπει να ακολουθούνται τα συγκεκριμένα
στάδια.

• Αρχικά υπολογίζονται οι ιδιομορφές φ και οι ιδιοπερίοδοι του συστήματος.

• Έπεται ο υπολογισμός της γενικευμένης μάζας, του συντελεστή συμμετοχής και της
δρώσας μάζας κάθε ιδιομορφής. Σύμφωνα με τον Ευρωκώδικα 8, το άθροισμα των
δρωσών μαζών, για τις ιδιομορφές που λαμβάνονται υπόψη, πρέπει να είναι
τουλάχιστον το 90% της συνολικής μάζας, ενώ λαμβάνονται υπόψη όλες οι
ιδιομορφές με δρώσα ιδιομορφική μάζα μεγαλύτερη του 5% της συνολικής μάζας.
• Έπειτα υπολογίζονται οι μέγιστες αποκρίσεις γα όλες τις συνιστώσες της σεισμικής
διέγερσης.
• Πραγματοποιείται επαλληλία των ιδιομορφικών αποκρίσεων με κατάλληλη μορφή
επαλληλίας
• Επαλληλίζονται οι φορτίσεις ως χωρικός συνδυασμός ΑEd=±Ex±0.3Ey και
ΑEd=±Ey±0.3Ex.

Πορεία δυναμικής ανάλυσης στο πρόγραμμα

Προκειμένου να γίνει δυναμική ανάλυση πρώτα ενεργοποιούνται τα κατάλληλα

Functionalities από το menu project data.

Εικόνα 2.49 Ενεργοποίηση functionality dynamics

85
Το προσομοίωμα που χρησιμοποιείται είναι το ίδιο με τη στατική ανάλυση. Επειδή όμως οι
πλάκες δεν περάστηκαν σαν ξεχωριστά διαφράγματα με τρεις βαθμούς ελευθερίας αλλά είναι
διακριτοποιημένες με πεπερασμένα στοιχεία με τρεις βαθμούς ελευθερίας σε κάθε κόμβο θα
χρησιμοποιηθούν πολλές ιδιομορφές ώστε να ενεργοποιηθεί πάνω από το 90% της δρώσας
ιδιομορφικής μάζας σε κάθε διεύθυνση.

Έπειτα ορίζονται τα mass groups από το menu dynamics.

Εικόνα 2.50 Δημιουργία mass groups

Το ίδιο βάρος, self-weight, προϋπάρχει. Για αυτό ορίζονται μόνο τα G, Q.

Ακολουθεί ο ορισμός των mass combinations πάλι από το menu dynamics.

Εικόνα 2.51 Δημιουργία mass combinations

86
Έπειτα είναι έτοιμη να τρέξει η ιδιομορφική ανάλυση. Για την ιδομορφική ανάλυση
χρησιμοποιείται η μέθοδος IRS του Scia Engineer. Η IRS είναι μια ιδιαίτερη εξελιγμένη
μέθοδος που βοηθά στη δραστική μείωση των βαθμών ελευθερίας του ταλαντούμενου
συστήματος και τη συμπύκνωση των απαιτούμενων μητρώων μάζας και δυσκαμψίας. Αυτή η
μέθοδος έχει αποδειχθεί ότι δίνει εξαιρετικά αποτελέσματα στην δυναμική ανάλυση, ενώ
ταυτόχρονα ο χρόνος υπολογισμού μειώνεται δραματικά.

Από το μενού calculation> solver set up> advanced solver settings επιλέγεται η χρήση της
μεθόδου IRS και ο αριθμός των απαιτούμενων ιδιόμορφων. Μετά από δοκιμές παρατηρείται
ότι με την χρήση 35 ιδιομορφών επιτυγχάνεται συμμετοχή της μάζας πάνω από 90%.

Εικόνα 2.52 Ρυθμίσεις solver

Μετά τον υπολογισμό της ιδιομορφικής ανάλυσης εξάγονται τα αποτελέσματα. Από τo μενού
results> calculation protocol> Eigen frequency εξάγονται τα αποτελέσματα. Στον παρακάτω
πίνακα φαίνονται οι πρώτες ιδιοσυχνότητες καθώς και τα ποσοστά συμμετοχής της μάζας σε
κάθε μία από αυτές.

87
 Εικόνα 2.53 Αποτελέσματα ιδιομορφικής ανάλυσης

Από τα ποσοστά συμμετοχής των μαζών γίνεται αντιληπτό πως οι θεμελιώδεις ιδιομορφές
δεν έχουν αμιγώς μεταφορικό χαρακτήρα αλλά ταυτόχρονα μεταφορικό και στρεπτικό
χαρακτήρα.

Εικόνα 2.54 Μετακινήσεις της πλάκας στη στάθμη 20,5m - 1η ιδιομορφή

88
 Εικόνα 2.55 Μετακινήσεις της πλάκας στη στάθμη 20,5m - 2η ιδιομορφή

Της εύρεσης των ιδιομορφών ακολουθεί η δημιουργία φάσματος καθώς και η δημιουργία
φορτιστικών καταστάσεων Εχ και ΕY.

Τα σεισμικά φάσματα εισάγονται από το μενού Libraries. Συγκεκριμένα, ακολουθείται η

διαδρομή Libraries> Loads> Seismic spectrum. Εισάγονται δύο φάσματα. Το πρώτο με
q=1,5 για τα εντατικά μεγέθη και το δεύτερο με q=1 για τις παραμορφώσεις.

Εικόνα 2.56 Εισαγωγή φάσματος στο πρόγραμμα

89
Δημιουργείται ένα load group με τα εξής χαρακτηριστικά: type - variable και specification –
Seismicity.

Εικόνα 2.57 Δημιουργία σεισμικού load case

Eν συνεχεία, δημιουργούνται τα δύο seismic loads EX, Ey τα οποία και ανήκουν στο Seismic
load case.

Εικόνα 2.58 Δημιουργία σεισμικού Load Case ΕΧ

90
Τυχηματικές στρεπτικές επιδράσεις

Προκειμένου να ληφθούν υπόψη αβεβαιότητες που αφορούν τη θέση των μαζών αλλά και τη
χωρική μεταβολή της σεισμικής κίνησης, το κέντρο μάζας που υπολογίζεται σε κάθε όροφο,
θεωρείται μετατοπισμένο από την ονοματική του θέση σε κάθε διεύθυνση κατά την ακόλουθη
τυχηματική εκκεντρότητα:

eai=±0.05Li

Όπου eai είναι η τυχηματική εκκεντρότητα του κέντρου μάζας ορόφου i από την ονομαστική
θέση του, εφαρμοζόμενη στην ίδια διεύθυνση σε όλους τους ορόφους και Li είναι η διάσταση
του ορόφου, κάθετη προς την διεύθυνση της σεισμικής δράσης.

Πανομοιότυπη διαδικασία ακολουθείται και για την δημιουργία του Load Case EY με μόνη
διαφορά πως στην περίπτωση του Load Case EY το φάσμα εισάγεται στην διεύθυνση Y.

Ακολουθεί η δημιουργία του κατάλληλου Combination. Η διαδικασία αυτή μπορεί να γίνει

αυτόματα , ωστόσο εδώ αναλύονται τα βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν.

Εισάγονται όλα τα απαραίτητα Load Cases και επιλέγεται Type EN–Seismic και
δημιουργούνται όλοι οι συνδυασμοί όπως στον κανονισμό.

Εικόνα 2.59 Εισαγωγή σεισμικού συνδυασμού

91
2.6 Αποτελέσματα υφιστάμενου κτιρίου για το σεισμικό συνδυασμό

Η μέγιστη ροπή που εμφανίζεται στους στύλους C1-C6 είναι 216 kNm.

Εικόνα 2.60 Ροπές στο στους στύλους στο κάτω πλαίσιο για τον σεισμικό συνδυασμό

92
Η μέγιστη ροπή που εμφανίζεται στους στύλους C6-C10 είναι 136 kNm.

Εικόνα 2.61 Ροπές στο στους στύλους στο δεξιό πλαίσιο για τον σεισμικό συνδυασμό

93
Η μέγιστη ροπή που εμφανίζεται στους στύλους C10-14 είναι 90 kNm.

Εικόνα 2.62 Ροπές στο στους στύλους στο πάνω πλαίσιο για τον σεισμικό συνδυασμό

94
Η μέγιστη ροπή που εμφανίζεται στους στύλους C14-C1 είναι 172 kNm.

Εικόνα 2.63 Ροπές στο στους στύλους στο αριστερό πλαίσιο για τον σεισμικό συνδυασμό

95
Εικόνα 2.64 Θέση και τιμή της μέγιστης ροπής Μz

Εικόνα 2.65 Θέση και τιμή της μέγιστης ροπής Μy

96
 Εικόνα 2.66 Ποσοστά εξάντλησης υποστυλωμάτων ισογείου

Εικόνα 2.67 Μετακινήσεις του κτιρίου για τον σεισμικό συνδυασμό

97
Το κτίριο ελέγχεται για τα φορτία που ορίζει το σύγχρονο κανονιστικό πλαίσιο και όχι για αυτά
που κατασκευάστηκε. Παρουσιάζονται τα αποτελέσματα για το ισόγειο, όπου παρατηρούνται
οι μέγιστες τιμές. Η μέγιστη ροπή που αναπτύσσεται είναι 525,21 kNm. Τα ποσοστά
εξάντλησης όλων των στύλων του ισογείου ξεπερνούν την μονάδα. Τα αποτελέσματα αυτά
είναι τα αναμενόμενα για ένα κτίριο κατασκευής του 1966 όπου το ποσοστό χάλυβα ήταν
μικρότερο και το σκυρόδεμα κατώτερης ποιότητας. Η μέγιστη μετατόπιση που εμφανίζεται
είναι 221mm. Συνεπώς, επιλέγεται το κτίριο να ενισχυθεί.

98
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 – Ενίσχυση με συνδέσμους δυσκαμψίας τύπου Λ

3.1 Περιγραφή μεθόδου

Η πρώτη περίπτωση ενίσχυσης που εξετάζεται περιλαμβάνει την τοποθέτηση συστήματος

χαλύβδινων συνδέσμων δυσκαμψίας τύπου Λ. Έχοντας ήδη αποτιμήσει την συμπεριφορά
του κτιρίου ως προς τις μετακινήσεις και τα εντατικά μεγέθη κατά το σεισμό, επιλέγεται η
τοποθέτηση συνδέσμων Λ ώστε αυτά να μειωθούν σε αποδεκτά επίπεδα. Τα συστήματα
αυτά εφαρμόζονται σε ορισμένα ανοίγματα των πλαισίων χωρίς να καταλύεται η συνέχεια
των υφιστάμενων στοιχείων του φέροντος οργανισμού. Τοπoθετούνται επίσης επιπλέον
υποστυλώματα διατομής HEA σε όλους τους ορόφους στα σημεία όπου υπάρχουν φυτευτά
υποστυλώματα. Σημειώνεται ότι στις ενισχύσεις πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα για την
περιοχή του κόμβου και τοπική ενίσχυση όπου αυτή απαιτείται, λεπτομέρεια η οποία δεν
αναλύεται στην παρούσα εργασία.

Συγκεκριμένα, σε ορισμένα πλαίσια τοποθετούνται σύνδεσμοι Λ διατομής SHS οι όποιοι

συνδέονται με τις διατομές UNP που τοποθετούνται στις αντίστοιχες παρειές των
υποστυλωμάτων. Οι τοποθετούμενοι σύνδεσμοι δυσκαμψίας αναλαμβάνουν μέρος της
σεισμικής τέμνουσας, αυξάνουν τη δυσκαμψία του κτιρίου και μειώνουν τις μετακινήσεις
βελτιώνοντας έτσι την συνολική απόκριση του κτιρίου έναντι σεισμού. Στους στύλους όπου
δεν τοποθετείται το σύστημα αυτό συνεχίζουν να έχουν ποσοστά εξάντλησης μεγαλύτερα της
μονάδας, τοποθετούνται και πάλι διατομές UNP μετατρέποντάς τους σε σύμμικτους και
αυξάνοντας με αυτόν τον τρόπο την αντοχή τους. Ο χάλυβας που χρησιμοποιείται είναι S355
και οι διατομές UNP 200 και SHS 130/130/5.

3.2 Εισαγωγή στο πρόγραμμα ανάλυσης

Εικόνα 3.1 Λεπτομέρεια του συστήματος ενίσχυσης σε ένα φάτνωμα

99
 Εικόνα 3.2 Κτίριο με ενίσχυση συνδέσμων δυσκαμψίας Λ

Τοποθετούνται σύνδεσμοι δυσκαμψίας σε φατνώματα και στις δύο διευθύνσεις του κτιρίου
και όσο το δυνατόν συμμετρικά ώστε να μη παρουσιάζεται ασυμμετρία ως προς τη
δυσκαμψία. Επίσης οι σύνδεσμοι τοποθετούνται καθ’ ύψος όλου του κτιρίου ώστε να
διατηρείται μία κανονικότητα στη δυσκαμψία και ως προς την όψη. Τα φατνώματα όπου
εισάγονται οι σύνδεσμοι φαίνονται στις παρακάτω κατόψεις.

100
Εικόνα 3.3 Κάτοψη τυπικού ορόφου

Εικόνα 3.4 Κάτοψη πρώτης εσοχής

101
 Εικόνα 3.5 Κάτοψη δεύτερης εσοχής

Σύνδεσμοι Λ διατομής SHS

Για τις διατομές SHS προεπιλέγεται εμπειρικά μία διατομή 100/100/5 και έπειτα
χρησιμοποιείται η εντολή Autodesign θέτοντας κριτήριο το ποσοστό εξάντλησης να είναι
μικρότερο της μονάδας, η οποία και οδηγεί στην επιλογή της διατομής 130/130/5 .

Εικόνα 3.6 Μέγιστο ποσοστό εξάντλησης SHS για τον σεισμικό συνδυασμό

102
Το μέγιστο ποσοστό εξάντλησης είναι 0,99 και εμφανίζεται σε ένα φάτνωμα στο ισόγειο όπου
τα εντατικά μεγέθη είναι μεγαλύτερα. Όλοι οι υπόλοιποι στύλοι έχουν μικρότερο ποσοστό
εξάντλησης και κρίνεται ότι δεν χρειάζεται να επιλεγεί μεγαλύτερη διατομή για λόγους
ομοιομορφίας των χρησιμοποιούμενων διατομών. Σημειώνεται ακόμη ότι οι υπολογισμοί
γίνονται για q=1,5 όπως του υπάρχοντος κτιρίου, χαμηλότερου του αναμενόμενου για το
ενισχυμένο.

Υποστυλώματα διατομής UNP

Για τις διατομές UNP δεν εφαρμόζεται η εντολή autodesign αλλά ελέγχονται μαζί με τα
υποστυλώματα οπλισμένου σκυροδέματος σαν σύμμικτα αφού πρώτα δημιουργούνται τα
αντίστοιχα διαγράμματα μονοαξονικής κάμψης για κάθε σύμμικτη διατομή. Οι αναλυτικοί
υπολογισμοί παρουσιάζονται στις επόμενες σελίδες.

103
3.3 Αποτελέσματα ενισχυμένου κτιρίου για το σεισμικό συνδυασμό

Η μέγιστη ροπή που εμφανίζεται στους στύλους C1-C6 είναι 137 kNm.

Εικόνα 3.7 Ροπές των στύλων στο κάτω πλαίσιο για τον σεισμικό συνδυασμό

104
Η μέγιστη ροπή που εμφανίζεται στους στύλους C6-C10 είναι 89 kNm .

Εικόνα 3.8 Ροπές των στύλων στο δεξιό πλαίσιο για τον σεισμικό συνδυασμό

105
Η μέγιστη ροπή που εμφανίζεται στους στύλους C10 – C14 είναι 52 kNm.

Εικόνα 3.9 Ροπές των στύλων στο πάνω πλαίσιο για τον σεισμικό συνδυασμό

106
Η μέγιστη ροπή που εμφανίζεται στους στύλους C14 – C1 είναι 94 kNm

Εικόνα 3.10 Ροπές των στύλων στο αριστερό πλαίσιο για τον σεισμικό συνδυασμό

107
Παρακάτω ελέγχονται οι ροπές στους στύλους όπου εμφανίστηκαν οι μέγιστες τιμές στο
υπάρχον κτίριο.

Εικόνα 3.11 Τιμή της ροπής στον στύλο που είχε το μέγιστο Μz στο υπάρχον

Εικόνα 3.12 Τιμή της ροπής στον στύλο που είχε το μέγιστο Μy στο υπάρχον

108
Εικόνα 3.13 Μετακινήσεις του κτιρίου για τον σεισμικό συνδυασμό

109
3.4 Έλεγχος σύμμικτων υποστυλωμάτων

Για τις ανάγκες της διπλωματικής ελέγχονται τα υποστυλώματα του ισογείου όπου τα
εντατικά μεγέθη λαμβάνουν τις μέγιστες τιμές τους. Πρώτα κατασκευάζονται τα διαγράμματα
αλληλεπίδρασης (Μ-Ν) των στύλων για μονοαξονική κάμψη τόσο κατά τον ισχυρό όσο και
κατά τον ασθενή άξονα. Έπειτα, ελέγχονται οι στύλοι τοποθετώντας τα εντατικά μεγέθη στα
ανάλογα διαγράμματα. Παρακάτω παρατίθενται συνοπτικά οι υπολογισμοί για μία
συγκεκριμένη διατομή.

ΔΙΑΤΟΜΗ 35*35

As=20,35cm2 (8Ø18)

Σκυρόδεμα ποιότητας C12/15

Διατομές UNP 200 ποιότητας 355 MPa

Ac’=35*35-As-1204,65 cm2

fck
Npl,Rd = 2AUNP200*fy + 0,85*Ac* 𝛾𝑐
+ As*fsd = (2*32,2 *35,5) +(0,85*1204,65

*1,2/1,5)+(20,35*22/1,15) =3494,66 kN

fck fys
NpcRd = 0,85 Ac’ * 𝛾𝑐
- As* 𝛾𝑠
= [(0,85 *1204 *(1,2/1,5))-(20,3 *22/1,15)] =430,37 kN

1
2
NrcRd = 215kN

Για τις τιμές Μmax και Mplrd για την συγκεκριμένη διατομή η διαδικασία γίνεται μια φορά καθώς
η διατομή έχει συμμετρία τέτοια που δίνει ίδιες τιμές και στις 2 διευθύνσεις.

Wplzs = 2*2*π*(35/2-2,5)*(1,82 /4) =152 cm3

Wplc = 35*32,52 /4=9242 cm3

Wunp = W ply + W plz =228+51,8=279,8 cm3 *

*Υπάρχουν 2 UNP με διαφορετικό προσανατολισμό

110
ΜmaxRd =[(279,8*35,50)+(9242*0,85*1,2/1,5)+(152*22*1,15)]*10-2=190 kNm

Υπολογισμός θέσης ουδέτερου άξονα

NpcRd−As∗(2fsd−0,85fcd)
zo =2𝑏𝑐∗0,85𝑓𝑐𝑑+2𝑡𝑤∗(2𝑓𝑦𝑑−0,85𝑓𝑐𝑑)

zo=(430-20,35*(2*22-0,85*0,8))*103)/((2*35*0,85*8)*104+(2*0,85*(2*22/1,15-0,85*0,8)*104 )
=0,017m=1,7cm

tw∗(2zo)2
Wpl,an= 4
=2,4565cm3

bc∗(2zo)2 35∗(3,4)2
Wplcn = 4
- W pl,an = 4
-2,4565 =98,69 cm3

MnRd = W pl,an* fyd +(1/2)* W plcn*fcd =1,266 kNm

MplRd= ΜmaxRd - MnRd=190-1.266 =188,7kNm

Οι τιμές για την κατασκευή του διαγράμματος αλληλεπίδρασης κατά τον ισχυρό άξονα
φαίνεται στον παρακάτω πίνακα

Ισχυρός άξονας
Σημείο N(KN) M(kNm)
A 3494,7 0
B 430 188,7
C 215 190
D 0 188,7

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ (ισχυρός άξονας)

4000
3500 0, 3494,66
3000
2500
N(kN) 2000
1500
1000
500 188,7, 430
190, 215
0 188,7, 0
0 50 M(kNm) 100 150 200

111
Οι τιμές για την κατασκευή του διαγράμματος αλληλεπίδρασης κατά τον ασθενή άξονα
φαίνεται στον παρακάτω πίνακα.

Ασθενής άξονας
Σημείο N(KN) M(kNm)
A 3494,7 0
B 430 188,7
C 215 190
D 0 188,7

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ (ασθενής άξονας)

4000

3500 0, 3494,66

3000

2500

N(kN) 2000

1500

1000
188,7, 430
500
190, 215
0 188,7, 0
0 50 100 150 200

M(kNm)

112
 Εικόνα 3.14 Αρίθμηση σύμμικτων στύλων

• Έλεγχος στύλων 35/35 (C1,C6,C10,C14)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ (ισχυρός άξονας)

4000

3500 0, 3494,66

3000

2500

2000
N(kN)
C10
1500 C14
C1
1000
C6

500 188,7, 430

190, 215
0 188,7, 0
0 20 40 60 80 100 120 140 160 180 200
M(kNm)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ (ισχυρός άξονας) για στύλους 35/35

113
 Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ (ασθενής άξονας)
4000

3500 0, 3494,66

3000

2500

2000
N(kN)
C10
1500 C14
C1
1000
C6
500 188,7, 430
190, 215
0 188,7, 0
0 20 40 60 80 100 120 140 160 180 200
M(kNm)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ (ασθενής άξονας) για στύλους 35/35

• Έλεγχος στύλων 30/40 (C2,C3.C4,C5,C9)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ(ισχυρός άξονας)

4000

3500 0, 3477

3000

2500

N(kN) 2000
C4
1500
C2
C5
1000
C3
C9
500
204, 412
205,1, 206
0 204, 0
0 50 100 150 200 250
M(kNm)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ισχυρός άξονας) για στύλους 30/40

114
 Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ(ασθενής άξονας)
4000

3500 0, 3477

3000
N(kN)
2500

2000
C4
1500
C2
1000 C5
C3
500 C9 173,7, 412
174,9, 206
0 173,7, 0
0 50 100 150 200
M(kNm)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ασθενής άξονας) για στύλους 30/40

• Έλεγχος στύλων 20/20 (C11,C12,C13)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ(ισχυρός άξονας)

3500

3000
0, 2894

2500

2000
N(kN)
1500

1000

500
C11 C13
0 C12 124,34, 0
0 20 40 60 80 100 120 140
M(kNm)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ισχυρός άξονας) για στύλους 20/20

115
 Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ(ασθενής άξονας)
3500

3000
0, 2894

2500

2000
N(kN)
1500

1000

500
C11
C13
0 C12 124,34, 0
0 20 40 60 80 100 120 140
M(kNm)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ασθενής άξονας) για στύλους 20-20

• Έλεγχος στύλων 25/30 (C15)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ(ισχυρός άξονας)

5000

4500
0, 4314
4000

3500

3000

2500
N(kN)
2000

1500

1000

500 C15 242,7, 107

243,12, 53,5
0 242,7, 0
0 50 100 150 200 250 300
M(kNm)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ισχυρός άξονας) για στύλους 25/30

116
 Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ(ασθενής άξονας)
5000
4500
0, 4314
4000
3500
3000
N(kN) 2500
2000
1500
1000
500 C15 162,6, 107
163, 53,5
0 162,6, 0
0 50 M(kNm) 100 150 200

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ασθενής άξονας) για στύλους 25/30

• Έλεγχος στύλων 35/70 (C15)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ(ισχυρός άξονας)

5000

4500
0, 4326
4000

3500

3000

N(kN) 2500

2000

1500
402,05, 1262
1000 C16

500 433,7, 631

0 402,05, 0
0 100 200 M(kNm) 300 400 500

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ισχυρός άξονας) για στύλους 35/70

117
 Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ(ασθενής άξονας)
5000
4500
0, 4326
4000
3500
3000
N(kN) 2500
2000
1500
231,9, 1262
1000 C16

500 254, 631

0 231,9, 0
0 50 100 150 200 250 300
M(kNm)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ασθενής άξονας) για στύλους 35/70

• Έλεγχος στύλων 30/60 (C17,C20,C21)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ (ισχυρός άξονας)

4500

4000
0, 3884
3500

3000

2500
N(kN)
2000

1500
C20
1000 C21
C17 315,9, 820
500 327,2, 410
0 315,9, 0
0 50 100 150 200 250 300 350
M(kNm)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ισχυρός άξονας) για στύλους 30/60

118
 Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ (ασθενής άξονας)
4500

4000
0, 3884
3500

3000

2500
N(kN)
2000

1500
C20
1000 C21
186,9, 820
C17
500 200,7, 410
0 186,9, 0
0 50 100 150 200 250
M(kNm)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ασθενής άξονας) για στύλους 30/60

• Έλεγχος στύλων 30/65 (C19)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ (ισχυρός άξονας)

4500

4000 0, 3987

3500

3000

2500
N(kN)
2000

1500
C19
1000 340,95, 922
500 356,67, 461

0 340,95, 0
0 50 100 150 200 250 300 350 400

M(kNm)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ισχυρός άξονας) για στύλους 30/65

119
 Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ (ασθενής άξονας)
4500

4000 0, 3987

3500

3000

2500
N(kN)
2000

1500
C19
1000 196,7, 922

500 207,168, 461

0 196,7, 0
0 50 100 M(kNm) 150 200 250

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ασθενής άξονας) για στύλους 30/65

• Έλεγχος στύλων 30/70 (C18)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ (ισχυρός άξονας)

4500

4000 0, 4085

3500

3000

2500
N(kN)
2000
C18
1500

1000 374,5, 1024

500 395, 512

0 374,5, 0
0 50 100 150 200 250 300 350 400 450
M(kNm)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ισχυρός άξονας) για στύλους 30/70

120
 Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ(ασθενής άξονας)
4500

4000 0, 4089

3500

3000

2500
N(kN)
2000

1500 C18

1000 201, 1024

500 214, 512

0 201, 0
0 50 100 150 200 250
M(kNm)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ασθενής άξονας) για στύλους 30/70

• Έλεγχος στύλων 30/30 (C7,C8,C22)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ(ισχυρός άξονας)

3500
0, 3277
3000

2500

2000
N(kN)
1500

1000
C8,
C22
500 C7
166, 209
166, 104,5
0 166, 0
0 20 40 60 80 100 120 140 160 180
M(kNm)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ισχυρός άξονας) για στύλους 30/30

121
 Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν-Μ(ασθενήςάξονας)
3500
0, 3277
3000

2500

2000
N(kN)
1500

1000
C8
C22
500 C7
166, 209
166, 104,5
0 166, 0
0 20 40 60 80 100 120 140 160 180
M(kNm)

Διάγραμμα αλληλεπίδρασης Ν- Μ (ασθενής άξονας) για στύλους 30/30

Παρατηρείται ότι τα εντατικά μεγέθη όλων των στύλων που ελέγχονται κινούνται μέσα στα
επιτρεπτά όρια.

Η παραπάνω ενίσχυση με τους συνδέσμους δυσκαμψίας Λ βελτιώνει αισθητά τη

συμπεριφορά του κτιρίου κατά το σεισμό. Οι τοποθετούμενοι σύνδεσμοι αυξάνουν την
δυσκαμψία και παραλαμβάνουν ποσοστό των οριζόντιων φορτίων που προκύπτουν κατά τη
σεισμική διέγερση ανακουφίζοντας το φορέα οπλισμένου σκυροδέματος. Η μέγιστη
μετακίνηση μειώνεται σε 121mm και η μέγιστη ροπή που καταγράφεται σε 309,8 kNm.
Παράλληλα, η τοποθέτηση UNP στα υποστυλώματα τα μετατρέπει σε σύμμικτα και αυξάνει
την ικανότητα παραλαβής φορτίων.

122
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 - Ενίσχυση με δικέλυφα σύμμικτα τοιχία

4.1 Περιγραφή μεθόδου

Η συγκεκριμένη πρόταση ενίσχυσης αποτελεί μία καινοτόμα πρόταση η οποία σήμερα είναι
αντικείμενο εκτεταμένης επιστημονικής έρευνας. Το εν λόγω σύστημα αποτελείται από δύο
προκατασκευασμένα λεπτά τοιχία οπλισμένου σκυροδέματος, ανάμεσα στα οποία
τοποθετούνται μεταλλικά στοιχεία SHS των οποίων ο αριθμός και η γεωμετρία καθορίζεται
από τα στατικές ανάγκες αλλά και την αρχιτεκτονική του κτιρίου. Το κενό που δημιουργείται
ανάμεσα στα στοιχεία του σκυροδέματος και τα μεταλλικά πληρώνεται με μονωτικό υλικό
όπως πετροβάμβακας.

Εικόνα 4.1 Δικέλυφα τοιχία Ο/Σ με εγκιβωτισμένα μεταλλικά στοιχεία

Η αντικατάσταση της τοιχοποιίας που συνήθως χρησιμοποιείται για την πλήρωση των
ανοιγμάτων με τα συγκεκριμένα δικέλυφα συστήματα σύμμικτων τοιχίων βελτιώνει την
στατική και δυναμική απόκριση του κτιρίου. Συγκεκριμένα, οι τοιχοποιίες, που συνήθως
χρησιμοποιούνται, κατασκευάζονται από οπτόπλινθους με αποτέλεσμα να μην έχουν κανένα
φέροντα ρόλο αλλά να εισάγουν επιπρόσθετα φορτία. Εν αντιθέσει, η τοποθέτηση του
συστήματος των δικέλυφων τοιχίων αυξάνει άρδην την δυσκαμψία του συστήματος
βελτιώνοντας τη συμπεριφορά του κτιρίου έναντι σεισμού. Επιπλέον, τα μεταλλικά στοιχεία
που είναι εγκιβωτισμένα ανάμεσα στα τοιχία προστατεύονται έναντι λυγισμού.

Εκτός από την αύξηση της δυσκαμψίας, το συγκεκριμένο σύστημα τοιχίων είναι ιδιαίτερα
αποτελεσματικό και έναντι πυρκαγιάς καθότι τα μεταλλικά στοιχεία είναι εγκιβωτισμένα εντός
του σκυροδέματος. Γενικά, οι αυξημένες τιμές της θερμοκρασίας που προκαλούνται σε

123
περιπτώσεις πυρκαγιάς μεταβάλλουν την αντοχή των μεταλλικών στοιχείων. Η ελαστική
μέχρι πρότινος απόκριση διαφοροποιείται και μεταβάλλεται αποκτώντας ανελαστικό
χαρακτήρα. Σύμφωνα με τους Ευρωκώδικες 3 και 4, η συμπεριφορά του μεταλλικού
στοιχείου σε λυγισμό επηρεάζεται από την αύξηση της θερμοκρασίας. Αριθμητικά αυτό
εκφράζεται με ένα μειωτικό συντελεστή που συσχετίζει το κρίσιμο φορτίο με την ομοιόμορφη
αύξηση της θερμοκρασίας.

Οι διαφορετικές θερμικές κλίσεις εντός της διατομής λόγω των διαφορετικών ιδιοτήτων της
κάθε στρώσης καθιστά δύσκολη τη διαδικασία εύρεσης της ακριβής συμπεριφοράς της
διατομής σε λυγισμό και δε θα αναλυθεί περαιτέρω στην παρούσα διπλωματική.

4.2 Εισαγωγή στο πρόγραμμα ανάλυσης

Στη συγκεκριμένη πρόταση ενίσχυσης οι περιμετρικές τοιχοποιίες αντικαθίστανται από

δικέλυφα συστήματα τα σύμμικτα τοιχίων. Για τις τοιχοποιίες που υπάρχουν στο
προσομοίωμα του υπάρχοντος δεν έχει συνυπολογιστεί η στατική τους συνεισφορά αλλά
έχουν περαστεί στο πρόγραμμα ως επιπρόσθετα φορτία στις αντίστοιχες δοκούς. Για αυτόν
τον λόγο, το πρώτο βήμα για την αντικατάσταση των τοιχοποιιών με τα δικέλυφα σύμμικτα
τοιχία αποτελεί η διαγραφή των φορτίων αυτών από τις περιμετρικές δοκούς.

Χρησιμοποιούνται συνολικά δύο μορφές των σύμμικτων τοιχίων. Η πρώτη μορφή

περιλαμβάνει δύο τοιχία οπλισμένου σκυροδέματος πέντε εκατοστών και ποιότητας C25/30
ανάμεσα στα οποία τοποθετείται σύνδεσμος Λ διατομής SHS 50/50/5 και ποιότητας S355.
Τα παραπάνω στοιχεία εισάγονται με κοινό άξονα αναφοράς ώστε να διευκολυνθεί η
σύνδεση τους στο κτίριο, το καθένα από αυτά με την ανάλογη εκκεντρότητα ώστε να
διαμορφωθεί η κατάλληλη γεωμετρία. Για την σύνδεση των τοιχίων με τις δοκούς
χρησιμοποιούνται σε διακριτά σημεία σύνδεσμοι rigid arms οι οποίοι απαγορεύουν τις
διαφορετικές κινήσεις μεταξύ των συνδεόμενων μελών. Προκειμένου να προσομοιωθεί η
σύνδεση ως συνεχής οι σύνδεσμοι τοποθετήθηκαν πολύ πυκνά. Για τη σύνδεση των στύλων
με το σύστημα των σύμμικτων δικέλυφων τοιχίων αρχικά τοποθετούνται διατομές UNP200
στις παρειές των περιμετρικών πλαισίων όπου και εισάγονται τα σύμμικτα τοιχία. Εν
συνεχεία, τοποθετούνται ελάσματα από χάλυβα διαστάσεων 150mm*8mm και ποιότητας
S355 στις κατακόρυφες παρειές των σύμμικτων δικέλυφων τοιχίων. Τέλος συνδέονται τα
ελάσματα με τους στύλους.

124
 Εικόνα 4.2 Λεπτομέρεια δικέλυφου σύμμικτου τοιχίου χωρίς άνοιγμα

Η δεύτερη μορφή περιλαμβάνει δύο τοιχία οπλισμένου σκυροδέματος πέντε εκατοστών και
ποιότητας C25/30 στα οποία εκτείνεται άνοιγμα διαστάσεων 1,20m*1,20m που
προσομοιώνει ένα παράθυρο ιδίου μεγέθους. Στο διάκενο των 5cm δεν υπάρχει σύνδεσμος
Λ αλλά οριζόντιες και κατακόρυφες SHS 50/50/10 στις τέσσερις παρειές του παραθύρου και
σε όλο το μήκος του πάνελ όπως φαίνεται στο παρακάτω σχήμα.

125
 Εικόνα 4.3 Λεπτομέρεια δικέλυφου σύμμικτου τοιχίου με άνοιγμα

Στις δύο όψεις που είναι σε επαφή με γειτονικά κτίρια χρησιμοποιείται η πρώτη μορφή
τοιχίων χωρίς άνοιγμα. Στις δύο κύριες όψεις προτιμάται η μορφή των τοιχίων με το άνοιγμα
σε όλα τα φατνώματα πλην δύο εξαιρέσεων. Οι όψεις των περιμετρικών πλαισίων
παρουσιάζεται στις επόμενες εικόνες.

126
Εικόνα 4.4 Πλαίσιο κάτω όψης

127
Εικόνα 4.5 Πλαίσιο δεξιάς όψης

128
Εικόνα 4.6 Πλαίσιο πάνω όψης

129
Εικόνα 4.7 Πλαίσιο αριστερής όψης

130
4.3 Αποτελέσματα ενίσχυσης με δικέλυφα σύμμικτα τοιχία για τον σεισμικό
συνδυασμό

Η μέγιστη ροπή που εμφανίζεται στους στύλους του πλαισίου είναι 39 kNm

Εικόνα 4.8 Ροπές στύλων στο κάτω πλαίσιο για τον σεισμικό συνδυασμό

131
Η μέγιστη ροπή που εμφανίζεται στους στύλους C6- C10 είναι 62 kNm .

Εικόνα 4.9 Ροπές στύλων στο δεξιό πλαίσιο για τον σεισμικό συνδυασμό

132
Η μέγιστη ροπή που εμφανίζεται στους στύλους C10-C14 είναι 39 kNm

Εικόνα 4.10 Ροπές στύλων στο πάνω πλαίσιο για τον σεισμικό συνδυασμό

133
Η μέγιστη ροπή που εμφανίζεται στους στύλους C14 – C1 του πλαισίου είναι 160 kNm

Εικόνα 4.11 Ροπές στύλων στο αριστερό πλαίσιο για τον σεισμικό συνδυασμό

134
Εικόνα 4.12 Τιμή της ροπής στον στύλο που είχε το μέγιστο Μz στο υπάρχον

Εικόνα 4.13 Τιμή της ροπής στον στύλο που είχε το μέγιστο Μy στο υπάρχον

135
 Εικόνα 4.14 Μετακινήσεις του κτιρίου για τον σεισμικό συνδυασμό

Η ενίσχυση με τη χρήση δικέλυφων σύμμικτων τοιχίων αποδεικνύεται ιδιαίτερα

αποτελεσματική. Η δυσκαμψία του κτιρίου αυξάνεται έντονα ελαχιστοποιώντας τις
μετατοπίσεις και τα εντατικά μεγέθη του φορέα. Το συγκεκριμένο σύστημα ενίσχυσης
παραλαμβάνει σημαντικό μέρος της σεισμικής τέμνουσας καθώς επίσης στηρίζει πλευρικά
τους στύλους και τις δοκούς. Η μέγιστη κατά τον σεισμό μετακίνηση μειώνεται σε 41,8mm
και η μέγιστη ροπή που παρουσιάζεται σε 142,79 kNm. Σημείο που εφιστά προσοχή στο
σύστημα των δικέλυφων σύμμικτων τοιχίων είναι η σύνδεση με τον υπάρχοντα φορέα λόγω
ενδεχόμενων τοπικών προβλημάτων. Η εύρεση της βέλτιστης συνδεσμολογίας συνιστάται να
μελετηθεί περαιτέρω.

136
 0
20
40
60
80
100
120
140
0
50
100
150
200
250
Υπάρχον Υπάρχον

C1
Ενίσχυση 1

C6
Ενίσχυση 1
Ενίσχυση 2
Ενίσχυση 2
Υπάρχον
Υπάρχον

C2
Ενίσχυση 1

Ενίσχυση 2

C7
Ενίσχυση 1

Υπάρχον
Ενίσχυση 2

C3
Ενίσχυση 1
Υπάρχον
Ενίσχυση 2

C8
Ενίσχυση 1

137
Υπάρχον

C4
Ενίσχυση 2 Ενίσχυση 1

Ενίσχυση 2
Υπάρχον
Σύγκριση ροπών στο κάτω πλαίσιο Υπάρχον

C9
Ενίσχυση 1

Σύγκριση ροπών στο δεξιό πλαίσιο

C5

Ενίσχυση 1
Ενίσχυση 2
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 - Σύγκριση αποτελεσμάτων

Ενίσχυση 2

Υπάρχον Υπάρχον
C6

Ενίσχυση 1
Μέγιστη ροπή εντός του επίπεδου του πλαισίου(kNm)

Ενίσχυση 1

C10
Ενίσχυση 2 Μέγιστη ροπή εντός του επίπεδου του πλαισίου(kNm) Ενίσχυση 2
 Μέγιστη ροπή εντός του επίπεδου του πλαισίου(kNm)
100
90
80
70
60
50
40
30
20
10
0
Υπάρχον

Υπάρχον

Υπάρχον

Υπάρχον

Υπάρχον
Ενισχυση 2
Ενισχυση 1

Ενισχυση 1

Ενισχυση 2

Ενισχυση 1

Ενισχυση 2

Ενισχυση 1

Ενισχυση 2

Ενισχυση 1

Ενισχυση 2
C10 C11 C12 C13 C14

Σύγκριση ροπών στο πάνω πλαίσιο

Μέγιστη ροπή εντός του επίπεδου του πλαισίου(kNm)

200
180
160
140
120
100
80
60
40
20
0
Υπάρχον

Υπάρχον

Υπάρχον

Υπάρχον

Υπάρχον
Ενίσχυση 1

Ενίσχυση 2

Ενίσχυση 1

Ενίσχυση 2

Ενίσχυση 1

Ενίσχυση 2

Ενίσχυση 1

Ενίσχυση 2

Ενίσχυση 1

Ενίσχυση 2

C14 C15 C16 C17 C1

Σύγκριση ροπών στο αριστερό πλαίσιο

Στο παρακάτω διάγραμμα φαίνεται η σύγκριση των υποστυλωμάτων που εμφανίζουν την
μέγιστη ροπή στο υπάρχον κτίριο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το 2ο διάγραμμα που
αναφέρεται σε εσωτερικό στύλο και όχι σε στύλο που βρίσκεται σε περιμετρικό πλαίσιο.

138
 max My (kNm)
250

200

150 Υπάρχον
Ενίσχυση 1
100
Ενίσχυση 2

50

0
Υπάρχον Ενίσχυση 1 Ενίσχυση 2

Μέγιστη ροπή Μy στο υπάρχον και οι τιμές στους αντίστοιχους στύλους στις περιπτώσεις
ενίσχυσης

max Mz (kNm)
600

500

400
Υπάρχον
300
Ενίσχυση 1
200 Ενίσχυση 2

100

0
Υπάρχον Ενίσχυση 1 Ενίσχυση 2

Μέγιστη ροπή Μz στο υπάρχον και οι τιμές στους αντίστοιχους στύλους στις περιπτώσεις
ενίσχυσης.

139
 Μέγιστη μετακίνηση(cm)

25,0

20,0

15,0

10,0

5,0

0,0
Υπάρχον Ενίσχυση 1 Ενίσχυση 2

Σύγκριση μέγιστης μετακίνησης του κτιρίου

Από τα διαγράμματα διαφαίνεται ότι και οι δύο ενισχύσεις είναι αποτελεσματικές. Όμως, η
μείωση που επιφέρει η προσθήκη των δικέλυφων σύμμικτων τοιχίων τόσο στα εντασιακά
μεγέθη όσο και στις μετακινήσεις είναι αισθητά μεγαλύτερη. Σε περίπτωση απόφασης
ενίσχυσης του κτιρίου, η επιλογή μεταξύ των δύο περιπτώσεων εξαρτάται από επιπλέον
παράγοντες, όπως το στοχευόμενο επίπεδο επιτελεστικότητας, το κόστος, η τεχνογνωσία.

Στο πλαίσιο της παρούσας εργασίας επιλέγεται η δεύτερη ενίσχυση καθώς αυτή δίνει τα
βέλτιστα αποτελέσματα ως προς τα εντατικά μεγέθη. Στο επόμενο κεφάλαιο η ενίσχυση αυτή
συγκρίνεται με όρους βιωσιμότητας με το σενάριο διατήρησης του υπάρχοντος κτιρίου ή
αντικατάστασή του.

140
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 - Έλεγχος Βιωσιμότητας

Για το οκταώροφο κτίριο οπλισμένου σκυροδέματος διερευνάται με κριτήρια βιωσιμότητας η

επιλογή ή μη της επέμβασης ενίσχυσης ή της αντικατάστασης με νέο σύμμικτο κτίριο.
Εξετάζεται η επίδοσης της κάθε επιλογής στο περιβάλλον, την κοινωνία, και την αντοχή-
οικονομία. Οι δείκτες που χρησιμοποιούνται για το περιβάλλον είναι η κλιματική αλλαγή, οι
ενεργειακοί πόροι και τα απόβλητα, για την κοινωνία η σκόνη, ο θόρυβος και οι δονήσεις και
για την αντοχή-οικονομία το επίπεδο επιτελεστικότητας, το κατασκευαστικό κόστος και ο
χρόνος ζωής.

Πιο συγκεκριμένα, εφαρμόζεται μια συγκριτική σχετική αξιολόγηση μεταξύ τριών

εναλλακτικών προτάσεων.

Περίπτωση α. Διατήρηση υπάρχοντος κτιρίου με στοιχειώδη συντήρηση

Στην περίπτωση αυτή εξετάζεται η διατήρηση του κτιρίου με τοπικές επεμβάσεις συντήρησης
και αποκατάστασης φθορών. Περιλαμβάνει εργασίες συστηματικής συντήρησης όπως
καθαίρεση και αποκατάσταση σαθρών επιχρισμάτων, βαφή, στοιχειώδη αποκατάσταση
διατομών. Λαμβάνεται υπόψη η αυξημένη κατανάλωση ενέργειας που απαιτούν τα παλαιά
κτίρια κατά τη λειτουργία τους.

Περίπτωση β.2. Ενίσχυση υπάρχοντος κτιρίου

Στην περίπτωση αυτή αξιολογείται η ενίσχυση του υπάρχοντος κτιρίου με τη χρήση

σύμμικτων δικέλυφων τοιχίων. Επιλέγεται να συγκριθεί αυτή η μέθοδος ενίσχυσης ως
βέλτιστη από άποψη μείωσης εντατικών μεγεθών του φέροντος οργανισμού. Η επέμβαση
που εφαρμόζεται παρατείνει την διάρκεια ζωής της κατασκευής και προσφέρει υψηλότερη
αίσθηση ασφάλειας στους χρήστες αλλά και κατ’ επέκταση στο κοινωνικό σύνολο.

Περίπτωση γ. Ανακατασκευή

Στην περίπτωση αυτή περιλαμβάνεται η υπόθεση αντικατάστασης του υπάρχοντος κτιρίου με

νέο σύμμικτο ίδιου όγκου. Πρόκειται για λύση με αυξημένο κόστος και απόβλητα, προσφέρει
όμως τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής του έργου. Για να είναι πιο εύκολη η σύγκριση θεωρείται
ότι το νέο κτίριο θα διατηρεί το ίδιο εμβαδό με το υπάρχον και δεν λαμβάνονται υπόψη οι
σύγχρονοι κανόνες δόμησης της περιοχής.

Οι τρεις προτάσεις στο πεδίο της βιωσιμότητας εξετάζονται στο πλαίσιο του περιβάλλοντος,
της κοινωνίας και της αντοχής-οικονομίας. Στο περιβάλλον περιλαμβάνονται οι δείκτες της
κλιματικής αλλαγής, των ενεργειακών πόρων και των αποβλήτων. Καθώς η κάθε πρόταση
αναφέρεται σε διαφορετική διάρκεια ζωής της κατασκευής, γίνεται αναγωγή ανά έτος. Στην
κοινωνία χρησιμοποιούνται οι δείκτες του θορύβου, της σκόνης, των δονήσεων ενώ στην

141
αντοχή-οικονομία περιλαμβάνεται το επίπεδο επιτελεστικότητας, το κατασκευαστικό κόστος
και ο χρόνος ζωής.

Γενικώς, για την συνολική εκτίμηση της απόδοσης στη βιωσιμότητα, η τελική τιμή προκύπτει
από το συνδυασμό ποσοτικών δεικτών με τους αντίστοιχους συντελεστές, όπως
περιγράφεται στην παράγραφο 1.2. Στην παρούσα εργασία αυτή η μεθοδολογία παρουσιάζει
δυσκολίες καθώς περιλαμβάνει δείκτες με διαφορετικές μονάδες μέτρησης. Επομένως
επιλέγεται να γίνει συγκριτική εκτίμηση των δεικτών βασιζόμενη στην εμπειρία και λογική του
μηχανικού. Ακόμη, καθώς η κάθε πρόταση αναφέρεται σε διαφορετικό χρόνο ζωής της
υποψήφιας λύσης, γίνεται αναγωγή των εκτιμώμενων τιμών ανά έτος.

Τονίζεται ότι στην ανάλυση αυτή δεν έχουν συμπεριληφθεί δείκτες με καθαρά ποιοτική
σημασία, όπως η αισθητική, η πολιτιστική κληρονομιά, η εργασία και οι επιχειρήσεις λόγω
έλλειψης στοιχείων και δυσκολίας στην αποτίμησή τους.

1. Ισοβαρείς συντελεστές

Στον παρακάτω πίνακα παρουσιάζεται η ανάλυση μεταξύ των εναλλακτικών προτάσεων για
ισοδύναμους συντελεστές βαρύτητας.

Περίπτωση α Περίπτωση β.2 Περίπτωση γ

Διατήρηση υπάρχοντος κτιρίου
Στοιχειώδης συντήρηση
ΔΕΙΚΤΕΣ
Αστάθμι Συντ/της Σταθμισμ
Ποσότητα
τη τιμή βαρύτητας ένη τιμή
Ενίσχυση υπάρχοντος κτιρίου
Ενίσχυση με δικέλυφα σύμμικτα τοιχία
Αστάθμι Συντ/της Σταθμισμ
Ποσότητα Ποσότητα
τη τιμή βαρύτητας ένη τιμή
Ανακατασκευή
Κατασκευή νέου σύμμικτου κτιρίου
Αστάθμι Συντ/της Σταθμισμ
τη τιμή βαρύτητας ένη τιμή

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Κλιματική Αλλαγή (kg CO2/y) 46,00 0,111 5,11 (kg CO2/y) 30,00 0,111 3,33 (kg CO2/y) 24,00 0,111 2,66
Ενεργειακοί Πόροι (kWh/y) 30,00 0,111 3,33 (kWh/y) 35,00 0,111 3,89 (kWh/y) 35,00 0,111 3,89
Απόβλητα (kg /y) 46,00 0,111 5,11 (kg /y) 32,50 0,111 3,61 (kg /y) 21,50 0,111 2,39
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Σκόνη (kg) 10,00 0,111 1,11 (kg) 60,00 0,111 6,66 (kg) 30,00 0,111 3,33
Θόρυβος (DB) 10,00 0,111 1,11 (DB) 55,00 0,111 6,11 (DB) 40,00 0,111 4,44
Δονήσεις (Hz 5,00 0,111 0,56 (Hz 55,00 0,111 6,11 (Hz 40,00 0,111 4,44
ΑΝΤΟΧΗ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Επίπεδο επιτελεστικότητας C2 5,00 0,111 0,56 B1/A2 50,00 0,111 5,55 B1/A2 50,00 0,111 5,55
Κατασκευαστικό κόστος (€) 46,00 0,111 5,11 (€) 32,50 0,111 3,61 (€) 21,50 0,111 2,39
Χρόνος ζωής years 14,50 0,111 1,61 years 33,50 0,111 3,72 years 52,00 0,111 5,77
ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΤΙΜΗ 23,59 42,57 34,85

Παρατηρείται ότι η λύση με υψηλότερη απόδοση στη βιωσιμότητα είναι η ενίσχυση του
υπάρχοντος κτιρίου, ακολουθεί η ανακατασκευή του κτιρίου και τελευταία κατατάσσεται η
διατήρησή του ως έχει.

2. Ανισοβαρείς συντελεστές

Στον παρακάτω πίνακα παρουσιάζεται η ανάλυση μεταξύ των εναλλακτικών προτάσεων για
άνισους συντελεστές βαρύτητας. Ο παράγοντας αντοχή-οικονομία κρίνεται υψηλότερης
βαρύτητας σε αυτή την ανάλυση και αντιστοιχίζεται σ’ αυτόν διπλάσιος συντελεστής απότι

142
στο περιβάλλον και την κοινωνία. Η υπόθεση αυτή οφείλεται στην σημασία που δίνεται στην
ασφάλεια αλλά και στο συνολικό κόστος του έργου. Ακόμη, η δεύτερη ανάλυση ισχυροποιεί
τις εκτιμήσεις της ακολουθούμενης μεθόδου καθώς η βαρύτητα κάθε παράγοντα στις
περισσότερες περιπτώσεις διαφέρει.

Περίπτωση α Περίπτωση β.2 Περίπτωση γ

Διατήρηση υπάρχοντος κτιρίου Ενίσχυση υπάρχοντος κτιρίου Ανακατασκευή
ΔΕΙΚΤΕΣ Στοιχειώδης συντήρηση Ενίσχυση με δικέλυφα σύμμικτα τοιχία Κατασκευή νέου σύμμικτου κτιρίου
Αστάθμιτ Συντ/της Σταθμισμ Αστάθμιτ Συντ/της Σταθμισμ Αστάθμιτ Συντ/της Σταθμισμέ
Ποσότητα Ποσότητα Ποσότητα
η τιμή βαρύτητας ένη τιμή η τιμή βαρύτητας ένη τιμή η τιμή βαρύτητας νη τιμή
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Κλιματική Αλλαγή (kg CO2/y) 46,00 0,075 3,45 (kg CO2/y) 30,00 0,075 2,25 (kg CO2/y) 24,00 0,075 1,80
Ενεργειακοί Πόροι (kWh/y) 30,00 0,075 2,25 (kWh/y) 35,00 0,075 2,63 (kWh/y) 35,00 0,075 2,63
Απόβλητα (kg /y) 46,00 0,075 3,45 (kg /y) 32,50 0,075 2,44 (kg /y) 21,50 0,075 1,61
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Σκόνη (kg) 10,00 0,075 0,75 (kg) 60,00 0,075 4,50 (kg) 30,00 0,075 2,25
Θόρυβος (DB) 10,00 0,075 0,75 (DB) 55,00 0,075 4,13 (DB) 40,00 0,075 3,00
Δονήσεις (Hz) 5,00 0,075 0,38 (Hz) 55,00 0,075 4,13 (Hz) 40,00 0,075 3,00
ΑΝΤΟΧΗ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Επίπεδο επιτελεστικότητας C2 5,00 0,222 1,11 B1/A2 50,00 0,222 11,10 B1/A2 50,00 0,222 11,10
Κατασκευαστικό κόστος (€) 46,00 0,222 10,21 (€) 32,50 0,222 7,22 (€) 21,50 0,222 4,77
Χρόνος ζωής years 14,50 0,222 3,22 years 33,50 0,222 7,44 years 52,00 0,222 11,54
ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΤΙΜΗ 25,57 45,81 41,70

Παρατηρείται ότι και στην ανισοβαρή ανάλυση η πρόταση της ενίσχυσης του υφιστάμενου
κτιρίου πετυχαίνει υψηλότερη βαθμολόγηση από τις δύο συγκρινόμενες λύσεις. Εδώ, όμως,
η διαφορά με την ανακατασκευή ενός νέου σύμμικτου κτιρίου είναι μικρότερη κυρίως λόγω
του προσδόκιμου χρόνου ζωής του καινούριου κτιρίου.

Τιμή Βιωσιμότητας
50
45
40
35
30
25
20
15
10
5
0

Case a Case b.2 Case c

143
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 - Συμπεράσματα

Τα κτίρια που κατασκευάστηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες αδυνατούν να παραλάβουν με

ασφάλεια τα φορτία που ορίζει ο σημερινός αντισεισμικός κανονισμός. Αυτό σημαίνει ότι ένας
ισχυρός σεισμός στη Θεσσαλονίκη θα προξενούσε σημαντικές βλάβες σε πολλά κτίρια με
ορατό ακόμα και το ενδεχόμενο της απώλειας ανθρωπίνων ζωών.

Οι επεμβάσεις που προτείνονται στη παρούσα διπλωματική εργασία, τόσο αυτή με τους
χαλύβδινους συνδέσμους δυσκαμψίας όσο και αυτή με τα σύμμικτα δικέλυφα τοιχία
καταφέρνουν να μειώσουν δραστικά τις μετακινήσεις και τα εντατικά μεγέθη και να πετύχουν
υψηλά επίπεδα επιτελεστικότητας.

Η χρήση δομικών συστημάτων χάλυβα και δικέλυφων σύμμικτων τοιχίων αποτελεί

αποτελεσματική επιλογή για την ενίσχυση και αντισεισμική προστασία των κατασκευών.
Επιφέρει χαμηλά πρόσθετα φορτία στην κατασκευή, ικανοποιητική αρχιτεκτονική ευελιξία και
ταχύτητα εφαρμογής.

Στην περίπτωση των δικέλυφων σύμμικτων τοιχίων πρέπει να δίδεται η δέουσα προσοχή
στους διαφορετικούς τρόπους σύνδεσης που είναι δυνατό να πραγματοποιηθούν. Ο τρόπος
σύνδεσης επηρεάζει στον τρόπο που αλληλεπιδρά κάθε φορά η ενίσχυση με τον σκελετό του
υπάρχοντος κτιρίου και το προφίλ των τάσεων που αναπτύσσονται. Προτείνεται περαιτέρω
έρευνα για τη βέλτιστη σύνδεση και συμπεριφορά του τοιχίου για την αποτελεσματική
εφαρμογή του.

Τα εξεταζόμενα στη διπλωματική συστήματα ενίσχυσης διαφοροποιούνται από τα συμβατικά

συστήματα ενίσχυσης σε πολλά επίπεδα. Τόσο οι συμβατικές μέθοδοι ενίσχυσης όπως οι
μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος όσο και οι προτεινόμενες στη παρούσα διπλωματική,
μπορούν να πετύχουν το επιθυμητό επίπεδο φέρουσας ικανότητας και πλαστιμότητας. Οι
προτεινόμενες όμως μέθοδοι αφενός αφήνουν ένα μικρότερο περιβαλλοντικό στίγμα και
αφετέρου δίνουν ευελιξία στον μηχανικό να πετύχει πιο σύνθετες λύσεις όσο αφορά την
αρχιτεκτονική του κτίσματος. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με το μειωμένο κόστος που
μπορεί να επιφέρει μια τυποποίηση τέτοιου είδους λύσεων κάνεις τις προτεινόμενες λύσεις
ιδιαίτερα ανταγωνιστικές.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα αποτελέσματα που εξάγονται από τη συγκριτική

μελέτη βιωσιμότητας. Τόσο στην ισοβαρή όσο και στην ανισοβαρή ανάλυση προκύπτει πως
η λύση της ενίσχυσης είναι αυτή που ανταποκρίνεται καλύτερα στο πεδίο της βιωσιμότητας.
Τονίζεται ότι ο χάλυβας αποτελεί 100% ανακυκλώσιμο υλικό.

144
Συμπεραίνεται ότι οι επεμβάσεις με τη χρήση χαλύβδινων ή σύμμικτων στοιχείων σε παλαιά
κτίρια οπλισμένου σκυροδέματος είναι ανάγκη να εξεταστούν ενδελεχώς και να εισαχθούν
στην αγορά ως μία αξιόπιστη και πολλά υποσχόμενη εναλλακτική για την ενίσχυση των
υφιστάμενων κτιρίων.

Συνοψίζοντας, η ενίσχυση υφιστάμενων κτιρίων που είναι επιρρεπή σε σεισμό, προσφέρει

αίσθημα ασφάλειας στους χρήστες και στο κοινωνικό σύνολο, συμβάλλει στην προστασία
του περιβάλλοντος μακροπρόθεσμα ενώ προσφέρει θέσεις εργασίας. Περαιτέρω μελέτη και
τυποποίηση των κριτηρίων της βιωσιμότητας θα συμβάλλει στην ευρύτερη εφαρμογή των
ενισχύσεων.

145
 Βιβλιογραφία

1. Βάγιας Κ. Ιωάννης (2010), ΣΥΜΜΙΚΤΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ από χάλυβα και οπλισμένο

σκυρόδεμα (3η έκδοση)
2. ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ 2000
3. ΕΠΙΤΡΟΠΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ (2016) Αποτίμηση και ενίσχυση πολυώροφου κτιρίου
από οπλισμένο σκυρόδεμα σύμφωνα με τον ΚΑΝ.ΕΠΕ και τον Ευρωκώδικα 8
4. ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ ΘΑΛΕΙΑ (2014) ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΘ’ ΥΨΟΣ ΕΠΕΚΤΑΣΗ
ΝΕΟΚΛΑΣΣΙΚΟΥ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ ΣΤΗ ΒΕΡΟΙΑ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΧΑΛΥΒΔΙΝΩΝ
ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
5. Καϊρης Στέφανος - Χατζηβασιλειαδης Αναστάσιος (2008), Ενίσχυση υποστυλωμάτων με
μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος
6. Καραγιάννης Χρήστος Γ. (2016) ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ ΑΠΟ
ΩΠΛΙΣΜΕΝΟ ΣΚΥΡΟΔΕΜΑ ΕΝΑΝΤΙ ΣΕΙΣΜΟΥ
7. ΜΑΡΝΕΡΗΣ Γ. (2008), Μη ¨καταστροφική ¨ εξωτερικά εφαρμοζόμενη μέθοδος
αντισεισμικής ενίσχυσης κτιρίων
8. ΜΠΑΝΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Χ.Κ (2016), Κατασκευές από χάλυβα Αρχές σχεδιασμού στο
πλαίσιο του Ευρωκώδικα 3
9. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ Θ. , ΜΠΑΝΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Χ.Κ.( 2012), Κατασκευές από χάλυβα,
Παραδείγματα σχεδιασμού στο πλαίσιο του Ευρωκώδικα 3,Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη
10. ΝΤΙΝΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ(2016) Ανάλυση και αποτίμηση αποκατάστασης μιας υφιστάμενης
χαλύβδινης σιδηροδρομικής γέφυρας με κριτήρια βιώσιμου σχεδιασμού
11. Παναγόπουλος Γ., Επισκευές - ενισχύσεις δομικών στοιχείων
12. Παππά Ελένη -Ποταμού Λυδία, Ενίσχυση υποστυλωμάτων με μανδύες από Ο.Σ. και
FRP. Σύγκριση μεθόδων και εύρεση της πιο συμφέρουσας λύσης
13. ΣΑΜΑΡΑ ΑΡΙΑΔΝΗ (2018), ΑΝΑΛΥΣΗ ΒΕΛΤΙΣΤΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΣΥΜΜΙΚΤΟΥ
ΒΙΟΚΛΙΜΑΤΙΚΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΡΧΙΤΟΚΤΕΝΙΚΑ
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
14. Στυλιανίδης Κ. (2013) Βασικές αρχές του ΚΑΝΕΠΕ – Στάθμες επιτελέστικότητας
15. Τσάμπρας Γεώργιος, Ενίσχυση υφιστάμενων κατασκευών από οπλισμένο σκυρόδεμα με
μεταλλικούς συνδέσμους δυσκαμψίας
16. ΤΣΩΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Εκτίμησης της αποδοτικότητας της ενίσχυσης
δομικών στοιχείων από Ο/Σ με σύνθετα υλικά (FRPs)
17. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ
ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ Ο.Α.Σ.Π. (2001), ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ
ΠΡΟΣΕΙΣΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΣΕΙΣΜΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΕ ΚΤΙΡΙΑ
18. Ευρωκώδικας 0, Βάσεις του σχεδιασμού των κατασκευών

146
19. Ευρωκώδικας 1, Δράσεις επί των κατασκευών
20. Ευρωκώδικας 2, Σχεδιασμός κατασκευών από οπλισμένο σκυρόδεμα
21. Ευρωκώδικας 3, Σχεδιασμός κατασκευών από χάλυβα
22. Ευρωκώδικας 4, Σχεδιασμός σύμμικτων κατασκευών από χάλυβα και σκυρόδεμα
23. Ευρωκώδικας 8, Αντισεισμικός σχεδιασμός κατασκευών
24. ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ (ΚΑΝ.ΕΠΕ)
25. Moe Cheung ,Simon Foo, Seismic Retrofit of Existing Buildings : Innovative Alternatives
26. Themistoklis N. Nikolaidis , Thomas G.Vitalis, Charalampos C.Mpaniotopoulos,(2019)
ANALYSIS OF THERMAL AND BUCKLING BEHAVIOUR OF DOUBLE- SHELL
COMPOSITE WALL EXPOSED TO FIRE

Ιστιογραφία

1. http://www.epidomos.gr/gunite.php?id=47
2. http://www.episkeves2.civil.upatras.gr/?page_id=979
3. https://www.klk.gr/site/erga/episkeves/diatiriteo-athina/
4. https://csengineermag.com/article/keys-to-success-structural-repair-and-strengthening-
techniques-for-concrete-facilities/
5. https://scielo.conicyt.cl/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0718-
50732014000200001&lng=en&nrm=iso&tlng=en
6. https://eur-lex.europa.eu/legal-
content/EL/TXT/HTML/?uri=CELEX:52001DC0264&from=ES
7. http://ecomargarita.blogspot.com/2009/06/breeam-leed.html
8. https://scia.net.gr/
9. http://okeanis.lib2.uniwa.gr/xmlui/bitstream/handle/123456789/4639/ptixiaki-
voultsiou.pdf?sequence=10&isAllowed=y
10. http://www.episkevesold.civil.upatras.gr/English/notes/7.pdf

147