Bell Laboratories Building 

Το 463 West Street είναι ένα συγκρότημα 13 κτιρίων που βρίσκεται στο
μπλοκ μεταξύ West Street, Washington Street, Bank Street και Bethune Street
στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Ήταν αρχικά η έδρα των Bell Telephone
Laboratories μεταξύ 1898 και 1966. Για ένα καιρό, ήταν το μεγαλύτερο κέντρο
βιομηχανικών ερευνών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Καταχωρήθηκε στο Εθνικό
Μητρώο Ιστορικών Χώρων και χαρακτηρίστηκε περαιτέρω ως Εθνικό Ιστορικό
Έμβλημα, ως Bell Telephone Laboratories.

Πολλές πρόωρες τεχνολογικές εφευρέσεις αναπτύχθηκαν εδώ, όπως οι

αυτόματες τηλεφωνικές πινακίδες και οι διακόπτες σταυροειδών γραμμών, οι
πρώτες πειραματικές ταινίες που μίλησαν (1923), η ασπρόμαυρη και
έγχρωμη τηλεόραση, τα τηλεφωνήματα βίντεο, το ραντάρ, ο σωλήνας κενού,
ο ιατρικός εξοπλισμός, η ανάπτυξη του φωνογράφου και τις πρώτες
εμπορικές εκπομπές, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης εκπομπής ενός
παιχνιδιού μπέιζμπολ.

Η περιοχή ήταν επίσης το σπίτι για μέρος του έργου του Μανχάταν κατά τη
διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.

Μετά από δύο χρόνια ανακαίνισης από τον Richard Meier, το κτήριο
ανοίχθηκε ξανά το 1970 ως Κοινότητα καλλιτεχνών Westbeth για καλλιτέχνες
με χαμηλό έως μεσαίο εισόδημα. Εκτός από την προσιτή στέγαση
καλλιτεχνών, το συγκρότημα περιλαμβάνει ένα θέατρο, μια γκαλερί τέχνης
και μια συναγωγή.

Το 1975 ανακηρύχθηκε Εθνικό Ιστορικό Ορόσημο. Το συγκρότημα

καταγράφηκε για δεύτερη φορά στο Εθνικό Μητρώο το 2009, λόγω του
υψηλού προφίλ και επιτυχημένου παραδείγματος της προσαρμοστικής
επαναχρησιμοποίησης του ακινήτου.