BIDUEIRO:

Árbore de até 20 m, monoica e caducifolia.

Tronco curto. Cortiza branca ou cincenta, lisa, con capas papiráceas que
se desprenden transversalmente. A cortiza co tempo se escurece e greta.
Copa irregularmente redondeada.
Follas de 4-6 cm, romboidais ou ovadas, dentadas de forma irregular.
Flores masculinas reunidas en amentos de 3-6 cm, pardo amarelados,
cilíndricos e colgantes. Flores femininas en amentos globosos e
colgantes, verdosos, de 1,5-3,5 cm. Florece en abril e maio.
Froito en aquenio (noz) con dúas ás laterais membranosas. Madura de
xullo a setembro.
Planta pirófita e resistente ao frío.
Especie adaptable a diversos ambientes. Desenvólvese con facilidade en
condicións difíciles.
A madeira é moi flexible, pero pouco duradeira, utilizándose en
contrachapados. A súa brea, obtida carbonizando a cortiza, emprégase
como impermeabilizante. A feluxe utilízase para tinta de imprenta e nos
tóners; as súas follas son diuréticas.
Atópase por case toda Europa, no norte da Península Ibérica e nos
sistemas Ibérico e Central.