Bateritë nikel-kadmium (Ni-Cd) përdoren ende gjerësisht në ekonominë kombëtare për

momentin. Nga dizajni i tyre i përkasin grupit të baterive alkaline. Këto bateri
janë të kërkuara, pavarësisht se prodhimi dhe përdorimi i tyre është i kufizuar
për arsye mjedisore (kadmiumi është një substancë helmuese). Por është e
pamundur t'i braktisësh plotësisht ato, pasi këto bateri të rikarikueshme
përdoren në pajisje ku bateritë e tjera nuk mund të funksionojnë.

Bateria e parë nikel-kadmium u krijua nga Waldmar Jungner në 1899. Por në atë kohë, prodhimi
i këtyre baterive alkaline ishte dukshëm më i shtrenjtë se llojet e tjera të baterive. Kështu që kjo
shpikje u harrua për një kohë. Në vitin 1932, u zhvillua një metodë për depozitimin e një
materiali aktiv në një elektrodë poroze nikeli. Kjo e afroi lëshimin e baterive industriale Ni-Cd.

Në vitin 1947 u kryen një sërë punimesh, gjatë të cilave gazrat e lëshuar gjatë mbushjes u
rikombinuan pa hequr. Si rezultat, lindën bateri të mbyllura Ni-Cd, të cilat përdoren edhe sot. 

Aplikimet e baterive nikel-kadmium (Ni-Cd).

Bateritë nikel-kadmium me dimensione të vogla përdoren në pajisjet teknike që kërkojnë rrymë
të lartë për funksionimin e tyre. Në këto kushte, bateritë Ni-Cd ofrojnë fuqi të qëndrueshme dhe
nuk mbinxehen, ndryshe nga llojet e tjera të baterive të rikarikueshme. Bateritë nikel-kadmium
përdoren gjerësisht në trolejbusë, tramvaje, si bateri tërheqëse në makinat elektrike.

Bateritë Ni-Cd mund të ruhen për një kohë të gjatë, janë të lehta për
t'u mirëmbajtur, janë të pandjeshme ndaj temperaturave të ulëta, kanë
rezistencë të ulët të brendshme dhe peshë specifike të ulët. E gjithë
kjo deri tani tejkalon pikën negative që lidhet me praninë e
kadmiumit helmues në to. Bateritë nikel-kadmium mbizotërojnë
ende në aviacion, pajisjet ushtarake dhe pajisjet e komunikimit radio
celular.