Professional Documents
Culture Documents
Narrator: Sa isang napakaperpektong gabi kung saan may isang malaking buwan na nakaagaw sa
atinsyun ng mga tao, kasabay noon ay isinilang ang isang bata. Ang lahat ay nabigla dahil sa
kanyang kaibahan, siya ay mayroong malaking ulo na malimit makita sa kanilang bayan. At ang
batang ito ay pinangalanang Jose Protacio Rizal Mercado y Alonzo Realenda o Pepe.
(sa bahay ng mga Mercado)
Celedonia: Teodora, kayanin mo, malapit ng lumabas ang bata.
Teodora: ahhhhhhh,, hindi ko kakayanin
Celedonia: Eri lang Teodora, malapit ng lumabas ang bata.
Francisco: Teodora, kaya mo yan, ako'y naririto lamang sa tabi mo, mahal ko, kayanin mo..
Teodora: ahhhhhhhhhhhhhhhhh (lumabas na ang bata)
Celedonia: Teodora, lalaki ang iyong anak.
Teodora: (maluha-luha)
Francisco: ito na ang anak natin mahal ko, (nakangiti)
Narrator: Naging mahirap ang kapanganakan ni Teodora kay Pepe dahil na rin sa laki ng ulo ng
bata, at muntik na ito ang naging dahilan ng kanyang pagkamatay.
Narrator: Noong ika-22 ng Hunyo 1861 ay bininyagan ang batang si Pepe. Si Padre Rufino
Collantes angnagbinyag sa kanya. Makalipas ang tatlong taon, si Pepe ay tatlong taong gulang
na. Siya ay tinuruan ni Doña Teodora na bumasa ng alpabetong tagalong espanyol at ingles,
Natutu din siyang magdasal ng kanyang sariling dasal
Teodora: Sige anak, basahin mo ang alpabetong tagalong
Pepe: a, ba, ka, da, e, ga, ha, I, la, ma, na, pa, ra, sa, ta, o, wa, ya.
Teodora: Magaling aking anak, ikaw ay matalino, walang duda. Kaya’t tayo na ay matulog.
Pepe: Opo Ina.
Narrator: Pumasok si Pepe sa kanyang silid at naghanda na para matulog.
Pepe: Sa ngalan ng Ama, ng Anak, ng Espiritu Santo, Amen. Ama, salamat pos a biyayang
ibinigay ninyo sa amin. Salamat sin pos a magandang kalusugan n gaming pamilya, sana po
ipagpatuloy pa ninyo ang pagbibigay sa amin ng gracia. Amen. (humiga na si Pepe at natulog)
Narrator: Kinabukasan, matapos ang kanilang hapunan, minabuti ni Doña Teodora na basuhan si
Pep eng isang aklat na kanya ng kinaugalian. Amigo de los Ninyos ang pamagat ng kwento.
Teodora: Ang mga bata ay naghahabulan at nadapa……. (napatingin si Dona kay Pepe) Pepe,
ikaw ba ay nakikinig?
Pepe: (walang kaimik-imik)
Teodora: (tagclose ang book) Anak, alam mo ba ang pabulang tungkol sa gamo-gamo?
Pepe: Hindi po ina.
Teodora: Kung gayon ay iku-kwento ko sa iyo, mahal kung anak.
Narrator: Ipinaliwanag ni Doña Teodora kay Pepe na namatay ang batang gamo gamo dahil na
rin sa ito’y lumapit sa apoy. Na sinabihan ito ng inang gamo gamo na huwag lumapit sa lampara,
kasi masusunog ang kanyang pakpak. Dahil na rin sa katigasan ng ulo ng batang gamo-gamo,
unti-unting nasunos ang pakpk nito at namatay.
Pepe: Gayon po ba ina?
Francisco: Mahal ko, mga anak, ala sais na. Tayo nay mag rosary. (Nagtipon-tipon ang mag-
anak sa sala at nagrosaryo)
Teodora: Sa ngalan ng Ama, ng Anak ng Espirito Santo, Amen, (SOUNDS)
Narrator: Makalipas ang maraming buwan, sa taon ding iyon, binigyan si Pepe ng pribadong
tagapagturo ng kanyang inang si Dofia Teodora. Si Maestro Celestino, para sa kanyang pagbasa,
pagsulat relihiyon at sa asignaturang matimatica. Sumunod si Maestro Lucas Padua para sa sa
pagtuturo sa mga “basics” ng lengwaheng latin at Spanish. At pang huli si Maestro Leon Monroy
na nag turo patungkol sa pagpapahalaga ng sining
Maestro Celestino: Mahusay, marunong kanang bumasa at magsulat. Higit pa riyan ang
pagiging listo mo sa matematica at relihiyon. Sa tingin ko, wala na akong maidaragdag sa iyong
kaalaman, Maesto
Monroy: Mahilig ka ngang tunay sa sining, ang pag liskultur, pag pipinta at higit sa lahat sa pag
susulat lalo na ng mga tula Pepe: Maraming salamat po mga maestro. Ngunit ako po ay
nababahala sa aking kaalaman patungkol sa lengwaheng spanyol at latin, hindi ko pa po sila
masyadong kabisado
Maestro Padua: Mag-alala ka ay wag mong gawing pagkat sa edad mong ito ay ang panahon
kung saan ka mamumukadkad at matututo ng marami.
Pepe: Salamat po ulit maestro padua
Narrator: Sa mga araw na lumipas, napagdisisyonan na ni Francesco na kailangan na ni Pepeng
pumunta paaralan, ngayong namatay na si Maestro Monroy. Kaya noong Hunyo, 1869, linga ng
hapon ay pinapunta na si Pepe sa Biñan na inalalayan ni Paciano. Sa isang
Francisco: Kailangan na ng anak nating pumasok sa paaralan, Teodora, hindi pwedeng dito
nalang siya sa ating bahay palagi
Teodora: Pero alam mo namang masakitin ang anak natin mahal? Francesco: Hayaan mo’t
masasanay yan at lalakas din Teodora: (nalungkot si teodora)
Paciano: Pinapatawag daw po ninyo ako ama?
Francisco: Oo Paciano, ihatid mo ang kapatid mong si Pepe sa Biñan, doon na siya mamamalagi
muna dahil doon na siya mag aaral.