Sa Kabataan ni Rizal.

Scene1
Narrator: noong gabi ng hunyo 19, 1861 ipinanaganak ang isang batang lalaki na
nagngangalang jose protacio rizal Mercado y. Alonso realonda.
Kumadrona (hazel) : teodora, kayanin mo malapit nang lumabas ang bata.
Teodora (franchette) ; ahhh, hindi ko kakayanin .
Kumadrona (hazel) : iri mo lang teodora malapit nang lumabas ang bata.
Francisco (antazo) : teodora kaya mo yan , akoy naririto lamang sa tabi mo, mahalko
kayanin mo.
Teodora: ahhhhhhhhh. ( LUMABAS NA ANG BATA)
Kumadrona: teodora isang batang lalaki ang iyong anak.
Francisco: ito na ang anak natin mahalko. ( nakangiti)
Scene2
Narrator: makalipas ang 3 taon , si pepe at tatlong taong gulang na. si dona teodora
ang kanyang nagging unang guro .siya ay tinuruan ng kanyang ina na bumasa ng
alpabetong tagalong, espanyol at ingles. Natuto rin siyang magdasal ng sarili niyang
dasal.
Narrator : kinabukasan, matapos ang kanilang hapunan, minabuti ni Dona Teodora na
basahan si pepeng isang aklat na kanyang kinaugalian.
Dona Teodora : Anak alam mo ba ang tungkol sa pabulang gamu gamo ?
Pepe: hindi po ina !
Teodora: kung gayon ay ikukuwento ko sa iyo, mahal kong anak.
Narrator : Ipinaliwanag ni Dona teodora kay pepe na namatay ang batang gamu gamo
dahil na rin sa itoy lumapit sa apoy. Na sina bihan ito ng inang gamo gamo na huwag
lumapit sa lampara, kasi masusunog ang kanyang pakpak dahil na rin sa katigasan ng
ulo ng batang gamo-gamo, unting nasunos ang pakpak nito at namatay.
Pepe : Ganyon po ba ina ?
Teodora : Oo Pepe, kaya huwag mong gagayahin ang batang gamo-gamo

Pepe; Pero ina , ako po ay bata at matapang, bakit kop o pipigilan ang aking sarili sa
pag-abot sa aking gusto ? Gaya ng gamo-gamo, naakit siya sa apoy kaya siaya ay
namatay. Kaya kung gusto ko pong makahanap ng mga sagot sa aking katanungan,
kailangan ko pong mamatay gaya ng gamo-gamo.
Narrator: Ang pangangatwiran na iyon ni Pepe ay kanyang naging inspirason hanggang
sa siya ay lumaki. Sa kabaila ng pagiging matanungin ni Pepe, may takot pa rin siya sa
Poong Maykapal.
Francisco : Mahal kong mga anak, ala-sais na. Tayo nang magdasal. (nagtipon tipon
ang mga maganak sa sala at nagrosaryo.
Teodora : Sa ngalan ng Ama, Anak, ng Espiritu Santo. Amen.

Narrator: noong siya ay apat na taong gulang ay namatay ang kanyang pinakamalapit
na kapatid na si concepcion sa edad na tatlong gulang, kinwesyon niya ang panginoon
kung bakit kapatid pa niya ang namatay.
Pepe: (jammer) : bakit? Bakit ? bakit siya pa?( umiiyak)
Francisco: anak tanggapin na natin ang pangyayari . wala na tayong magagawa.
( malungkot na sinasabi sa kanyang anak)
Teodora: tahan na aking anak ( niyakap ang kanyang anak)
Narrator: ang pangyayaring ito ay nag iwan ng malaking pighati sa murang isipan at
damdamin ni pepe.
-

Makalipas ang maraming buwan sa taon ding iyon, binigyan si pepe ng

pribadong tagapagturo ng kanyang inang si dona teodora.si maestro celestino ,
para sa kanyang pagbasa pagsulat, relihiyon at sa asignaturang matimatka.
Sumunod si maestro lucas padua.para sa pagtuturo ng mmga basics ng
lenggwaheng latin at Spanish. At panghuli si maestro leon monroy, na nagturo sa
pagpapahalaga ng sining

Maestro celestino: Mahusay, marunong kanang bumasa at magsulat. Higit pa riyan ang
pagiging listo mo sa matematika at relihiyon. Saq tingin ko, wala na akong maidaragdag
sa iyong kaalaman.
Maesteo Monroy: Mahilig ka ngang tunay sa sining, ang pag iiskultur, pagpipinta at higit
sa lahat sa pagsusulat lalo ng mga tula.

Pepe : Marami pong salamat po mga maestro. Ngunit ako po ay nababahala sa aking
kaalaman patungkol sa lengwaheng espanyol at latin, hindi ko pa po sila masyadong
kabisado.
Maestro Padua: Mag-alala ka ay wag mong gawing, pagkat sa edad mong ito ay ang
panahong kung saan ka mamummukadkad at matuto ng marami.
Pepe : Salamat po ulit maestro padua.
Narrator : Sa mga araw na lumipas, napagdiisyunan na ni Franncisco na kailangan na
ni Pepeng pumunta sa isang paaralan, ngayong namatay na si Maestro Monroy. Kaya
noong Hunyo, 1869, lingggo ng hapon ay pinapunta na si Pepe sa Binan na inalalayan
ni Paciano.
Francisco: Kailangan na nhg anak nating pumasok sa paaralan, Teodora, hindi
pwedeng ditto nalang siya sa ating bahay palagi.
Teodora: Pero alam mo naming masakitin ang anak natin mahal ?
Francisco : Hayaan mot masasanay yan at lalakas din.
Teodora : ( nalungkot si teodora )
Paciano : Pinapatawag daw po ninyo ako ama ?
Teodora : ( nalungkot si teodora )
Paciano : Pinapatawagan daw po ninyo ako sa ama ?
Francisco : Oo Paciano , ihatid mo ang kapatid mong si Pepe sa B inan, Doon na siya
mamamalig muna dahil doon na siya magaaral ?
Paciano: Sige po ama.
Narrator : Kinalaunan ay naglakbay na sina Paciano at Pepe patungung BiNAN,
Laguna. At matapos ang ilang oras paglalakbay ay dumating na sila.
UNANG ARAW NI PEPE SA BINAN
Narrator : Si Pepe ay pumasok ay na pumasokn sa paaralan na pinamumunuan ni
Maestro Justiniano Aquino Cruz at agarang nagsimula ang kanilang klase
Justiniano : Ikaw Jose marunong ka bang magsalita ng Espanyol ?
Pepe : Kunti lang po.
Justiniano : e, salita ng latin ?

Klase : HAHAHAHAHAH ( Nagtawanan ang Kanyang mga kaklase )

Justiniano : Ikaw, Jose maliit ka ngang bata, maliit pa yang mga alam mo. Tunto !
Pepe: ( napadungo siya )
Narrator : Sa Binan naranasan sa kanilang bahay, at ito ang kanyang pinakaayaw sa
lahat. Ang tinatawag na corporal punishment o ang pamamalo sa mga estudyanteng
may kasalanan o may ginawang hindi tama.
Pedro : Hoy, Jose, ai hindi pala, hoy chungo ! CHUNGO (4x)
Pepe : Chungo ? Ako, Chungo? Ikaw Bangus. Bangus (2x)
Pedro: Bahala kung bangus, kaysa sa iyo chungo, maitim, kunti ang alam at pandak!
Klase : HAHAHAHAHAHAH! Chungo!
Pepe: Anno gusto mong away ? ( Punch )
(WAAAAAAAAAAAAAAAAARRRRRRRRRRRRRRRRR Nagaway si Pepe at Pedro)
Justiniano: Ano to? Anong nangyari dito ?
Pedro: Si Pepe po ang pasimuno nito ama.
Justianiano: Jose, hali ka rito.
( PALO )
Narrator: Ang pinakaayaw ni Pepe sa lahat, na halos araw-araw na nangyari sa kanya.
Narrator: Dinagdagan pa ni Pedro, ang kanyang pinkamortal na kaaway noon, na anak
ni maestro Justiniano. Bagamat mapait ang kanyang mga karanasan ditto, may nagawa
parin siyang magagandang bagay gaya ng pagsulat ng kanyang pinakaunang tula na
pinamagatang Sa aking mga kabata na naglalayong maagkaroon ng sariling identity
ang mga Pilipino at kalahati, siya ay nagingibababaw sa lahat ng mga kabataan na taga
binan sa pang-akademiko. Na daig niya ang lahat, sa espanyol, latin, at sa iba pa
nilang mga asignatura.
Justiniano: Ang pinakamagaling na studyante sa taong ito ay si pepe, sa pagpapakita
ng kanyang listo sa akademiko.
Pepe: Salamat po maestro.
Saturnina: Mahal kong kapatid, may nais akong ibigay sa iyo. Ngunit tumungo muna
tayo sa bahay at doon ko ito ibibigay.

Pepe: Opo mana neneng, subalit bago tayo tumungo sa bahay, patnugutan niyo po
akong tumungo muna sa simbahan para makapagdasal.
Narrator: Araw-araw itong ginagawa ni Pepe, mula sa kanilang bahay, patungo sa
kanilang eskwelahan, at pakikinig ng misa sa alas kwatro at uuwi sa bahay ng alas
dyes.
Saturnina: Pepe, dumating na ang sulat na nagsasaad na maari ka nang pumunta sa
Calamba.
Pepe: ( masaya ) Talaga mana neneng, akoy lubos na nagpapasalamat at nagagalak
Narrator: Dec. 17 1870, araw ng kanyang pagalis patungong calamaba, kumuha siya ng
isang bato sa ilog at itinabi ito.
Pepe: Ito ang aking salimsim ditto, mangnagako akong hinding hindi na ako babalik sa
lugar na ito.
Narrator: Inalalayan siya ni Arturo camps, kaibigan ni Don. Francisco, sa kaniyang
pagpunta sa Calamba.
( Scene : Jose Rizal and Segunda Katigbak )
Narrator : Noong siya ay tumuntong ng 17 taon gulang, una niyang naransan ang una
niyang romansa ( pag-ibig )
----Narrator : May dumating na mga guardia civil sa bahay nila pepe at hinuli ang kanyang
ina na si Dona Teodora.
Pepe (jammer) : Kuya bakit hinuhuli ang ating nanang ?
Paciano ( brujan) : Dahil pinagbintangan itong nilason ang kanyang hipag, ngunit wala
iitong katotohanan, gusto lamang niyang tumulong ngunit siya pa ang lumabas na
masama.
( ust monologue)
Bago pumunta ng Europe.
Paciano : Ito ang ating lihim na kasunduan, pupunta ka sa europa para mag-aral doon
ng medsina, at upang gawin ang nararapat sa ating mga kababayan.
Pepe: pero kuya naman !

Paciano: Maiiwan ako dito upang alagaan si tatang at pamahalaan an gating mga
lupain, hindi muna ako mag-aasawa.
Pepe : kuya bakit hindi ikaw ang pumunta roon ? bakit ako pa ang papuppuntahin
ninyo.
Paciano : Dahil ikaw ang higit na makikinabang sa europa, doon ay matututo ka,
Malaya mong maipamumuka ang baho ng pamahalaan ng mga kastila dito.
-

Doon ay maram ring ibang Pilipino.

Pepe : pero kuya hindi pa ako handa !

Paciano : Pepe hindi lamang ako ang nagpasya nito, pinag usapan na naming ito ng
ilang kasamahan. Padadalhan ka naming ng panggastos mo roon.
Pepe: pero kuya sina nanang hindi papayag sa desisyon mo.
Paciano: hindi naman natin sasabihin sa kanila. Malalaman lang nila pag nasa europa
kana.
Pepe: Pero paano si Leonor?
Paciano : Huwag mo munang unahin ang iyong nararamdaman.
Narrator: Paalis na nga si pepe patuungong espanya .

In UST
Narrator: Nawalan ng malay si pepe dahil sa pakikipag away niya sa kanyang mga
kamag-aaral. Dinala siya sa bahay ni Don Antonio at doon ginamot ang mga sugat sa
kanyang muka.
Tiyo Antonio : Leonor anak, ikaw na muna ang bahala sa pinsan mo ha. Akoy aalis
muna.
Leonor : Opo itay !
( Papalapit si Leonor kay pepe) Kamusta kana ?
Pepe: Heto habang lumalapit ka ay bumubuti ang aking pakiramdam. Lumapit kapa.
(nakalapit na si Leonor) ilang lingo pa lang ang nakakaraan pero pakiramdam koy
parang taon na ang lumipas.

L.R: ilang lingo pa lamang ang nakakaraay nagkaroon kana ng bulaklak na dila. Baka
kung sinu sinong babae ang pinaparinggan mo ng matatamis na salita habang wala
ako.
Pepe: ikaw lamang wala ng iba ! Baka ikaw naman ang maraming nakikilala !
L.R: Para nga akong preso sa dormitoryo , sinu naman ang makikilala ko doon.( sabay
kurot sa pisngi )
Pepe: Pinsan ! Pahalik nga ! Sige na.
L.R : Baka makita tayo ng tatay !
Pepe : isa lang naman! Anu naman ang makikita nila ? Magpinsan na nagmamahalan ?
( sabay hawak sa kamay) wala naming masama roon. Sige ka pag hindi mo ako
pinahalik, baka tuluyan na akong hindi gumaling.
L.R : HMMM. May naisipan ka bang bagong tula ?
Pepe: May ilan !
L.R : Tulaan mo naman ako oh.
Narrator: at tinulaan nga ni jose si Leonor Rivera.