Osip Mandelstam

Misschien is dit de kern van je geweten

 
en komt hier alle waanzin vandaan:
 
de knoop van het leven waarin we gekend zijn
 
en ontbonden zijn voor het bestaan.
 
 
 
De kathedralen van kosmische kristallen
 
worden aldus door de spin van het licht
 
integer tot ribben gesponnen en dan weer
 
tot één enkele bundel verdicht.
 
 
 
Dankbare bundels in zuivere lijnen,
 
gericht door een rustige straal,
 
zullen eens weer bij elkander komen
 
als gasten, blootshoofds, voor een maal,
 
 
 
hier, hier op aarde en niet in de hemel,
 
als in een woning met muziek gevuld.
 
Maar maak ze niet bang, sla geen wonden.
 
Als ons de tijd maar wordt gegund...
 
 
 
Wat ik hier zeg - vergeving ervoor...
 
Fluister het heel zachtjes in mijn oor...
 
 
 
15 maart 1937
 
 
Vertaling: Peter Zeeman (met dank aan Kees Verheul)