Professional Documents
Culture Documents
Tema 4
Tema 4
VINCENZO CARDARELLI
Giorni in piena
Gabbiani Gavines
Non so dove i gabbiani abbiano il nido, No sé on tenen el niu les gavines,
ove trovino pace. on troben pau.
Io son come loro, Jo sóc com elles,
in perpetuo volo. en perpetu vol.
La vita la sfioro La vida la fregue
com'essi l'acqua ad acciuffare il cibo. com elles l’aigua per agafar el menjar.
E come forse anch'essi amo la quiete, I com, potser també, elles ame la quietud,
la gran quiete marina, la gran quietud marina,
ma il mio destino è vivere però el meu destí és viure
balenando in burrasca. llampeguejant en la borrasca.
Poesia
Passato Passat
I ricordi queste ombre troppo lunghe del Els records, aquestes ombres massa
nostro breve corpo. llargues del nostre breu cos.
Questo strascico di morte che noi Aquest arrossegament de mort que
lasciamo vivendo. nosaltres que deixem vivint.
I lugubri e durevoli ricordi. Els lúgubres i duradors records.
Eccoli già apparire: melanconici e muti. Ací estan: malenconiosos i muts.
Fantasmi agitati da un vento funebre. Fantasmes agitats d’un vent fúnebre.
E tu non sei più che un ricordo. I tu no eres més que un record.
Sei trapassata nella mia memoria. Has traspassat a la meua memòria.
Ora si posso dire che m’appartieni. Ara puc dir que em pertanys.
E qualche cosa fra di noi è accaduto I qualsevolcosa entre nosaltres ha caducat
irrevocabilmente. irrevocablement.
Tutto finì così rapido! Tot acabà així de ràpid!
Precipitoso e lieve il tempo ci raggiunse. Precipitós i lleu el temps ens atrapà.
Di fuggevoli istanti ordì una storia ben D’instants fugaços ordí una història ben
chiusa e triste. tancada i trista.
Dovevamo saperlo che l’amore brucia la Hem de saber que l’amor crema la vida i
vita e fa volare il tempo. fa volar el temps.
UMBERTO SABA
Il Canzoniere (1945-1961)
Trieste Trieste
Ho attraversato tutta la città. He travessat tota la ciutat.
Poi ho salita un'erta, Després he pujat una costera,
popolosa in principio, in là deserta, populosa en principi, deserta a la fi,
chiusa da un muricciolo: envoltada per un mur:
un cantuccio in cui solo en un racó en el qual sol
siedo; e mi pare che dove esso termina sec; i em pareix que on això acaba
termini la città. acaba la ciutat.
Trieste ha una scontrosa Trieste té una sorruda
grazia. Se piace, gràcia. Si agrada,
è cohme un ragazzaccio aspro e vorace, és com un xicot aspre i voraç,
con gli occhi azzurri e mani troppo grandi amb els ulls blaus i les mans massa grans
per regalare un fiore; per regalar una flor;
come un amore com un amor
con gelosia. amb gelosia.
Da quest'erta ogni chiesa, ogni sua via Des d’aquesta costera tota església, tot
scopro, se mena all'ingombrata spiaggia, carrer seu
o alla collina cui, sulla sassosa descobresc, si condueix a l’obstaculitzada
cima, una casa, l'ultima, s'aggrappa. platja,
Intorno o al turó què, sobre la pedregosa
circola ad ogni cosa cima, una casa, l’última, s’aferra.
un'aria strana, un'aria tormentosa, Al voltant
l'aria natia. circula tot
una aire estrany, un aire turmentós,
l’aire natiu.
La mia città che in ogni parte è viva, La meua ciutat que en totes les parts està
ha il cantuccio a me fatto, alla mia vita viva,
pensosa e schiva. m’ha fet el racó, a la meua vida
pensativa i esquiva.