क ` तव,

ध ।
। [डन्द्रजानशान्तम्‌ + कामगम्‌ + टन्नातेयनरन्म्‌ + षटाक्र्म- `

त >} #॥
दीपिका + मिदनागाजुनकक्षपुटम्‌ । ] `
[त

(>, *-+----- ~< = =>

निः ~ पष्डितकै चपान्‌ वि, ०), "1 धधारि-

। श्रोमल्जीवानन्दबियासागरमट् ाचारय्यात्मजाभ्यां
पर्डित-ओो्राश्बोध-विद्याभरषण-पण्डित-खरोनिन्यगोध-
विद्यारब्नाभ्यां प्रतिमंम्करतः प्रकाशितश्च ।

दन्यमंस्कर्गम्‌।

> कन्निकातासं्यनगर्थ्याम्‌

११

१ # ५५
प 2 ाचम्पत्ययन्तर
५ 922 भ सुद्ितः॥
ङ १९१५

८ -. र न्न ---- - - =-= # ---- =

सवं स्वत्वं मंदःचनम। मर्यं {चसा सु?

इन्द्रजालदिव्यासंग्रहः।
तव
[ इन्द्रजानशास्त्रम्‌ + कामरतरम्‌ + दत्तात्ेयतन्वम्‌ + पर्‌ कर्म
दोपिका + सिहनागाजुनकक्तपुटम्‌ । ]
[~ -
ॐ ८. १;
पण्डितकु लपति वि, ए, उप।पिधारि-

शओरोमज्जोवानन्दविदयासागरभटाचा्यात्मजाभ्यां
पर्डित-खो्रणवोध-विदयाभूषण-पर्डित-खोनित्यवोध-

विद्यारत्नाभ्यां प्रतिसंस््तः प्रकाशित ।

ढतौयसंखरशम्‌।

कलिकातामहानगर्थ्याम्‌

वाचस्पत्ययन्ते

मुद्विवः।

द्‌ १८१५।

९)
( , ५ 27975

~~~

पर्छ त-यो्राशुबोध-विद्धाभूषण

तथा
पर्डित-खोनित्यवोध-विद्यारत् ।
र२न०, र मानाथ मजुमदार द्रोर्‌, ह्यारिसन

प्रकाश्क---

प्रा्िस्थान-- । 3
रोड-पोष्ट ्रफिस । कलिकाता ।
प्रिण्टर--वि, वि, मुखर्जी ।

२ न°, रमानाथ मजुमदार द्रोर्‌, कलिकाता ।

{ऽवस्थानम्‌ ग
कत्वं, तहद्रमनं, तस्मानमुक्तिञ्च

जौ वत्वप्राप्ुपरपायः
श्रय वश्याधिकारः ; तव-
हतः प्रदर्शनौ करणम्‌

तवशौकग्यां, तद्गदाञच ...

¶ लिङ्लेपाधिकारः, तङह्गेदाख्च

५०

पृष्टाङ् ाः।

४ «४ छ ७ «छ ५ = ~ ~ ^

क % @ % # @ #@ ॐ ॐ

इन्द्रजालविदयासंग्रह निघण्टुः ।

विषयाः ।
अभ्रिप्रदशनम्‌
क्विमदुग्धम्‌
राचरसक्तै तैणम्‌
मृतादिद्शनम्‌
क्लौवौकरणम्‌ ^
दूरौकरणम्‌
अथ कालनियमः
अथ पचादिनिखंयः
अथ व्रौकरयम्‌
अथाकर्षणम्‌
अय नथः
सौभाग्यम्‌
अय ईश्ररादिक्रोषशमनम्‌
गजनिवारणम्‌
व्याघ्रनिवारम्‌

- अथ स्तम्भनम्‌, तव--
सवयोगसिद्धिः
मेघस्तम्भनम्‌
नौकास्तम्भनन्‌
निद्रास्तम्भनम्‌
आस्तम्तम्भनम्‌
गोमदिव्यादिस्तम्भनम्‌
अुदिस्तम्भनम्‌
चौरगतिस्तम्भनम्‌
गभस्तम्भनम्‌

1)

एठादङ् ाः।
१०

१०

१०

१०

१०

१०

१०

११
११।१२
१२

१२

१२

१२

१३

१३

१४
१४
१४
१४
१४
१४
१५
१५
१५

विषयाः 1
शुक्रसतम्भनम्‌
अथय मोहनम्‌ त
दंहरञ्ञनम्‌

मुखरज्नम्‌ ध
के शक्ताणीकरणम्‌ स
कै शणशुक्तोकरणम्‌ प
वाजौकरणम्‌ ४५
जन्मवस्याचिकित्मा त
काकवबस्याचिकित्सा

सतवत्साचिकित्सा

` गर्भसरावचिकित्सा वः
शष्कगभविकित्ा
मुखप्रसवयीगः

सनवडनं स्तनोल्यापनच्च ...

यीनिसंस्कारः ग
लोमशातनम्‌ 3
मूतस्तस्भनम्‌

पुरोषस्तम्भनम्‌ =

कामरलस्य ।

वश्यादिकम्धणाम्‌ ऋतुनिण॑यः
तिथिनिखंयः

माहन्द्रादिनियमः
अङ्कलिनिणंयः
मूलिकाग्रहृणविषिः "त
ओषधविधिः, तदग्रहणादिकख
नतिः र -@
खननम्‌ ..- क

एषाङ् ाः।
१५
१४५
१६
१६
१६
१६

१६
१७
(वि
१७

१७
१८।१९
२०

२०

र
रश
५:
रश

र्र्‌
र्र्‌
ररे
स्र
श्रे
रे
र
२

विषया; 1

अथ वशौकरणम्‌, तत्र-
सर्वजनवभीकरणम्‌ ५
राजवशौकरणम्‌
स्तौ वभौकरणम्‌
पतिवशौकरणम्‌
अधाकरषणम्‌ न
अथ लयः .. ° क
सौभाग्करणम्‌ ध
इश्वरादौनां क्रोधोपशमनम्‌ ...
अदातुः दादशक्तिकरणम्‌ ....

गजनिवारणम्‌ ष
व्याघ्रनिवारणम्‌

चरथ स्तम्मनम्‌, तव--

श्वृणां मुखलम्भनम्‌ ह
नौ कास्तम्भनम्‌ क
निद्रास्त्भनम्‌ न
शस्त्रलम्भनम्‌ व
अग्िस्लम्भनम्‌ =
गोमद्दिष्यादिसलन्भनम्‌ +
मनुष्यसलम्भनम्‌ न
सरव शत॒-बुदि्तम्भनम्‌ र
चौराणां गतिम्तम्भनम्‌
गर्भस्तम्मनम्‌
श॒क्रस्तम्भनम्‌ श
अथ सर्वलनमोहनम्‌ ॥
राजकु लमीदनम्‌
ईश्वरकु लमीनम्‌
दुखजनमी्नम्‌ ध
शतुमोनम्‌ क.

एष्टाङ

२५

स्नागकयोगः

च्यतिनाशकग्रोगः प

५००

ल रञ्ननम्‌ ( तडेदाश्च )
पिडकानाशकयोगः ...
स्य नौलचनाशकयोगः ..
सय क्तषयौकरणम्‌ ह

स्य युकादि-निवारणम्‌ ...

प्ष्टाङ् ाः।

४
11
[11
४
४१
४५
४१
४१५
४१
४५
४६
४६
४६
४9
।.43
४८्य४<
{1 >
५१
र्‌
५२
४२
५२
५४
५५
५५
५६

# १

> 1

विषयाः । प्राड्ः।
ग्टहकोट् ारकनिवारणम्‌ ५७
न्टपुष्यायाः पुष्पकरणम्‌ ५७
गभपातनम्‌ ५७
अआमगर्मपातनम्‌ त भर८
अतिरजोनिवारणशम्‌ ५८-- ५९
व्याया गभषारणम्‌ ५९
अथ जमपेवम्थाचिकिन्या €०- ६२
काकगस्थालचयं तचिकित्मा च ६र
खृतत्सालच्तगं तदिकिसा च ६२
दरुममूल्टतम्‌ ६४
गर्भरत्ता ९५६९ `
सामान्धौषधम्‌ ६€
शष्कग्भवचिकित्सा €७
सूतिकानिरोघे मुखप्रसवयोगः € ६८
बालानां भूतग्रहादिनिवारणम्‌ &८--७०
बलिविधिः ... ७०

सद्यीजातस्य अह्ितुख्डिकानिवारणम्‌ ७०
स््रौणां पुष्परचा = ७०
दुभगाकरणम्‌ ०४ 4 ७१
कलहकरणम्‌ ७१
रक्ताविधिः ... ७१--७३
निद्रानुकरणम्‌ ७३
निद्राभञ्चनम्‌ ह ७४
बन्धनमोचनम्‌ न ७४
निगडादिभञ्जनम्‌ न ७४
ग्क्त श(मूषिक-मश्कादि)निवारणम्‌ ७५
चेवस्य शस्यानासुपद्र वनाशनं

जम्बकादौनां तुर्डबन्धनख ७६
परच्यादिभयनिवारणम्‌ ... ७७

विषयाः ।

शस्यत्रडिः
मोमहिष्यादेदैग्धवद्नम्‌
उच्चाटनविधिः- तन्मन्वादिकच
चरथ विहेषणम्‌
व्याधिकरणम्‌ =
शचुभामणम्‌ ६.
उन्प्रत्तौकरणम्‌ 5

अध मारणम्‌ ५

अश्वमारणम्‌ न
शस्यनाशनम्‌

रजकस्य वस्तनाशनम्‌

घीवरस्य सव्यना शनम्‌

कु म्भकारस्य भार्डनाशनम्‌ ...
तेलिकस्य तेलनाशनम्‌
गोपानां दुग्धनाशनम्‌ कः
शकनाशनम्‌ म
वारजीविनः परणंनाश्नम्‌ .--
तन्तुवा्स्य सूवनाशनम्‌
ौण्डिकग्य मदिरानाशनम्‌ .--
क्बकारसख लौहनाशनम्‌ ...

अध नानाकौतुकम्‌, तव--

तैलकरणम्‌ ...

तत॒क्तणात्‌ सफलहत्तकरणम्‌
सदयः पुष्यकरणम्‌

सथ्ववौजानां सदीऽङु रजननम्‌

च्चकारूडकरणम्‌ क
प्रादुकाकरणम्‌ -
जसे मञ्जननिवारणम्‌

जले वर्तिज्वालनम्‌
।

श्रटश्यता सञ्जननम्‌ व
दश्सुण्डकरणम्‌ न
पञमुखौभवनम्‌ १
मटरौभवनम्‌ क
माज्जारौभवनम्‌ +

स्तौक्पधारणम्‌ ह

( # 4
, प्र नानारूपधारगविर्धिः र
८३।८४ | अरध्रिवत्‌ निजमूरतिंप्रदशचनम्‌
च्छ | मध्याङ्गं तारकाटर्नम्‌ ...
८५ | शतयोजनपच्धन्तदशनम्‌ ..“
८५ | अधोवायुनिःसारणम्‌ ज
८५ | अध काम्यसिद्धिः ६,
स्€ वाक्यसिद्धिः ... 2 ५: ९८
८९ | गुन गुप्प्रवेश -चौरदेवदानवप्रका शनम्‌ ९१
८९ | धनुविदया ... ५ ९
ट्‌ घनघान्याच्यकरणम्‌ > (-*
८९ | गुतिघरकवित्वादिकरणे पथ्या्टतम्‌ <
८७ | ब्रा्नीघ्रतम्‌ ... ४ र
८७ | किच्नरौ करणम्‌ + र
८७ | चक्ष्य, चन्द्रौदया वटौ च ... ९४।९
कं स्य बाधिव्य-क्रमि-नाशनम्‌ ९
८७ | करणं पालौवद्धनम्‌ १, <
= | दन्तदृदौकरणम्‌ स €
स्ट | अरव्याहारकरणम्‌ = ९
स्ट | अनाहारकरणम्‌ ॐ ¶
स्ट | पादुकासाधनम्‌ = १.
रए | अनाहषिकरणम्‌ ध .
स्ट | निधिद्भकाञ्चनम्‌ “+ +» --१
८८ | अदश्यौकरणम्‌ .. १०३९-१

[ + 1

प्रष्ठाङ्गः । | विषयाः । पृष्ठाङाः।

घञ्चौवनौ ५ १०६ | शस््रसम्मनम्‌ ४५ १३९
मानि क; १०७ | शस्लेपः ... 9 १३७
वरषचिकित्मा 0 १०८ | सेनानौसतम्भनम्‌ ध १३७
विषलचणम्‌ ... १०९--१११ | सेनापलायनम्‌ १. ५.
रप विषौषधम्‌ ... १११-११७ | गीमद्ष्यादिस्तम्ननम्‌ ... १३८
्कविषनिवारशम्‌ 21 मलङ्कङ्कु भनन्‌ > १२९
[धिकविषनिवारणम्‌ ध ११८ | मघस्त्भनम्‌ ~ १३९
रविषनिवारणम्‌ ... ११९ | निद्रालम्भनम्‌ + १३९
्भेकादिविषनिवारणम्‌ ... ११९ | नौकारम्ननम्‌ -“ १३९
एह गोधाविषनिवारणम्‌ ... ११९ । जलस्तम्भनम्‌ कः १३९
पाप्रादिविषनिवारख्म्‌ ... ११९ | गर्भस्तम्भनम्‌ क १३९
†टविषनिवारणम्‌ 4 १२० | विदेषशम्‌ ... भ १४०
व॑जन्तुविषनिवारणम्‌ ... १२० | उच्चाटनम्‌ ... क. १४१
उप्रविषनिवारणम्‌ , १२० | सर्व॑जनवशौकरणम्‌ ... १४२।१४३
#चिमविषनिवारणम्‌ ॐ १२१ | स्त्रौवशौकरणम्‌ ... १२४४१४५
थोगजविषनिवारणम्‌ १२२ | पुरुषवभशौकरम्‌ ५ १४९६
्नातकविषनिवारणम्‌ ..- १२२ | रालवशीकरणम्‌ = १४६
तणौीसाघनम्‌ .. १२२८ | आकर्षणम्‌ 4: १४७
सगोघनन्‌ नः १२८ | त्वरितवग्यादिसिडयोगः ... १४८--१५०
घमारणम्‌ १ १२९ इन्द्रजाल कौतुकम्‌, तव-- }
लश त १३० | मन्वः ८ 4 -‡ १५१

धक शरङ्धिः ... - १२०।१३१ | रच्तामन्तः ... हैः १५१

ह दषिवन्नम्‌ ६. १५९१
दत्तातेयतन्तस्य । स्पदशनम्‌ ... = १५१
घाधारणोपरेथः 9 १३२ | हिकदर्शनम्‌ ४. १५१
१३३।१३४ | नकु लद्भनम्‌ 9 १५९

अग्रिस्तम्भनम्‌ „ह १३५ | सर्पदर्शनमेदः ह: १५२

भरासनसम्भनम्‌ १३ १२४ | सरटदशंनम्‌ के १५२
दस्तम्भनम्‌ . , = १३९६ । तिमिरं दशनम्‌ 4 १५२

विषयाः ।
मौननौवनम्‌
माव्जौरौ करणम्‌
मातङ्गौ करणम्‌
विलौहम्‌ ...
ुरगौकरणम्‌
इषभौ करणम्‌
सगौ करणम्‌
सिंहौकरणम्‌
कु क्‌ रौकरणम्‌
.मयूरौकरणम्‌
ग्रहणदणशनम्‌
अश्यौ करणम्‌
पद्मोत्पादनम्‌
भसोत्पाटनम्‌
खर्डदभंनयोगः
अदृश्यौकरणम्‌
प्रतापवरखनम्‌
मदेश्वरोकरम्‌
बरह्मदरथनयोगः
पच्चदशनयोगः
पिशाचौ करणम्‌
प्रमत्तौकरणम्‌
सव्धदर्शनम्‌ ...
हृषि बन्धयोगः
सद्योमारणन्‌
सर्वनर्तनयोगः
नटनत्तनम्‌ ...
मूव्रस्तम्भनम्‌ `
अभिप्रदर्भनम

षृष्ठाङ् ाः ।
१५२
१४२
१५२
१४५२
१५२
५२
° १४५३९
१४५३
१५३
१४५३
१४५३
१४५३
१५३
१५३
१५४
१५४
१५४
१४५४
१५४
१५४
१५४
१५५
१५५
१५५
१५५
१५५
१५५
१५५

० |]

विषयाः ।
तारकादर्थनम्‌
अच्रटृष्टिरोधः
अश्वमारणम्‌
रनतौकरणम्‌
अआआकाशगमनम्‌
दुग्धौकरणम्‌
गुडोकरखम्‌
रात्तसौकरणम्‌
खेचरदर्थनम्‌
शस्तोत्तेजनम्‌
मूतरदौपनम्‌ ...
वशौकरणम्‌
वुग्ममुद्राच्रीगः
वस्तुवर्धेनम्‌
कलहनाशनम्‌
कलदकछद्योगः
क्लौवौकरणम्‌
प्रमदाकर्षणम्‌
पुंश्ठवङ्नथीगः
शस्यारिकौलनम्‌
विन्नविनाशनम्‌

यक् िणौमन्वसाधनम्‌

अथ रसाग्रनम्‌
ततः परौचा
रौप्यकरणम्‌
सुवरकरणम्‌
सल्युकालज्ञानम्‌
अनाहारः ...

१५५ अ्रत्यन्ताद्धारः

= १४९ १६३

१६२
१६३
१६३
१६४
१६४।१६५
१६६
१६९

लिङ्गवद्धं नादियीगः, तव--

लोपमलिङ्गकरखम्‌ ...

पृछाडाः।

१६७
१९८

= १६९।१७०

१७१
१७१
१७२
१७३
१७४
१७१५
१७५
१७५
१७५
१७५.
१७६
१७६
१७६
१७७
१७७
१७७
१७
१७९

१८०
१८०

१८०

६० ]

विषग्राः । ८छाडगः |
षट्‌कद्मखां देवता १.३
षट्‌कन््णां दिर्‌नियमः ५८
षट्‌कश्यणाम्‌ ऋतुकालादिनि्यः १८१
षट्‌कन््रशां तिधिवारनियमः १५
तेषां नचवनियमः क १८२
कालविशषश्च श्८्र्‌
तषी लैद्यनियमः स १८
भृतोर्दयव्यवम्था - १८३
दिङ्नियमः क (4
वणभदः ... १८३
उत्ितसृुप्तोपविष्टादय्ः ... १८
मन्वाधिष्टाठटेवता १८८४
मन्वाखां व्णादिसंज्ञा, तद्प्रशागविधिय १८४
काय्यविगषे योजनपलह्लवादिनिख्यः १८५
सम्पुटविषधिः... १८६
स्वोपुंनपुसकमन्दनियमः १८६
मन्वधम्प्रौः ... य १८७
सुप्ादिविवेकः १८७
आसनानि ... १८७
विकटकु क्क.टासनलचखम्‌ .. १८७
षर्ुद्राः व श्च
देवताध्यानविधिः श्ण
अदय रचाथम्‌ , शच
कु् डम्‌ ( इहोमविधिः) १८९
ययोत्तरं प्रवागीत्करषः १९०
कु म्भस्थापनम्‌ १८०
मालानिणंयः १८२
जपाङ्लिनिवमः क श्टर्‌
जपदि ङ्नियमः १९३

विषयाः 1
जपलच्त णम्‌ ००४
कु र्डदि ड नियमः ज
शान््यादौ द्रव्यनियमः =

वङ्गिलच्णं तज्जिङ्णालचयञ्च...

अग्रिनामानि ॐ
होमव्यवस्ा ध
खुकसुवनियमः ~~
्ोममुद्राः त
श्रथ शान्तिकर्म की.
्रच्युतादौ पूनादि त
इरिध्यानम्‌ ॐ
अर्य आधर्वणोक्तज्वरशान्तिः
तन्तोत्तज्वरशान्तिः ग
वुम्बुरुमेरवमन्वः श
अध सज्ञौवनौविद्या व
सत्ति काशिवलिङ्गप्ूनाविधिः
तव लिङ्प्रमाणम्‌ क
शिवपरजाविधानम्‌ ..-
लिङ्गसुद्राः ३
सुखवादयफलम्‌

लिङ्गस्तवः डज
शेववर्जनीवानि भ
श्रिवनिर्माल्यभोजनम्‌

इारौतीकल्तनच्वदोषाज्‌ज्वरश्ान्तिः

इहा रौतोक्तज्वरडरणवलिमन्वः
पु तकविसखजनम्‌

गगोंतरज्वरदरणवलिः ध

{ ॥०

पृष्टाः । |

१९३
१९२
१९३
१९५
१९६
¢ ~५९
१९७
१८९७
१०
\९--)
१९९
२०१
२०२
२०२
२०३
२०३
२०४
२०५
२०६
२०६
२०७
२०८
२०९
२०९
२१२
२१३
२१४

वाराहौ मावातन्वोक्त चर्डौपाटफलम्‌ २१५

दाङिणात्यमतन चण्डोपाटक्रमः

२१७

विषयाः । पृष्टाङ्गः।
चग्डौध्यानम्‌ २१८
चण्डोपाटक्रमः भ २१९
वप्रम्बकविधानम्‌ च. २१९
वम्बकप्रयोगः ५, २१९
खतमञ्ञौवनौ त २२्‌
गुक्रोपासित खतसन्नौवनौविया २२३
सत्यञ्चयप्रयोगः “ ... २२३
शलरोगप्रतौकारः 4 २२४
गभजननोपायः 8. २२५
निगडभञ्चनम्‌ ध २२५
अथ वरिकरण्म्‌ म २२५

शोर्षादिरोगनाशाधम्‌ भायवेशमन्ताः २२६

रध वशौकरणम्‌ ~ २२० २९९

श्रध स्तम्भनम्‌ ... २३२- २३८
वगलाप्र्ोगः ... २३८- २४१

प्रकागान्तरेण स्तनम्‌ --- २४१ रण्ट

शर्य जाकषंणम्‌ ... २४९।२४०

अध विदेषगाम्‌ === ११-
रथ उच्चाटनम्‌ ... २५२ २५४
अरय मारणम्‌ ... २४५-- र्थे

सिडनागाजुनकन्तपटम्‌।
तन्ताणां नामानि न २९५
साध्यप्र्रीगाः १ २६५
कू चक्रन्‌ ४ २६६
जपमालामेदाः ४ रत
जपसमयनियमः भ २६९
लपामनस्यानानि क २९९

{ ॥“° ]

पृठाङ्गाः। | विषयाः । एटाङ्मः।

क २७० | श्रय पादाञ्जनम्‌ 43 ३६१

र: २७१ | भय लपाञ्चनम्‌ थ ३९१

२७२ । भथ मावाञ्जनम्‌ ~ ३६२

श २७४ | यचिणौ साघनव्यदम्था ... ३९६३

व र ¦ भन्नातनिधानम्य यदम्‌ ... ३६५४३८७

- र२८३ अथ अटग्यकरणम्‌ --= इ३९८--३७४
( रेष्र | पादुकाग्ाचनम ६. -354~--ग७्दः
= २८४ | गृटिकामाधनम्‌ = ३७८
म २९० | खतसनज्ञोवर्न;विद्ा ञः २७९। ३८०
व २९३ | कालवच्रनम्‌ = दष्ट
८. २९६ । सन्युलतच्यज्ञानम्‌ ... ३८२--३८्
5 २८ | अथय कौतक कलापाः न ३८४
9 ३०४ | भौमवह्ोजनम ४ रे
0 ३०७ । चत्पिपामानिगोधादि ... २८५।३८्द्‌
3 ३१३२ | जगड्शौकरगाम्‌ ध. ३८७
छ ३१४ | पतिवश्ौकरखम्‌ ४ ३८७
५ ३१६ प्रमूतिक्तद्वरौगः तः + २८७
~ २२१ | जवकरणम्‌ 9 क
ह ३२४ | चौरव्राघाभ्मनम्‌ 4 ३८७
२ ३२६ | परमैन्यटर्पनाशः ३८७
..~ ३२९--३३१ | दौरमेन्यपन्नायनम - ३८

ध ३३२ | जने स्थले गस्नम्‌ । ३८७

55 ३२३ | शवजयकग्याम ध ~
व ३३४ | ाघ्रादिवाधाना्रनम्‌ ... (=
--- ३२३५३३८ | भरतिमोष्टक्रदच्चनम्‌ १६ „=<
--- ३३ 3 ८-७ | वष्टाद्िकररम्‌ न: +~
... ३४८--द५५ । ज्वरभ्तादिशमनम्‌ 2; ३८२
शक २५६ | चदुिवविषनाशनम्‌ ... इर
क, ३६० | पुठसञ्जननन्‌ 2 ३८९

विषयाः ।
उच्चाटनम्‌
विवादजयः
निषिदशनम्‌
विषादिनाशनम्‌
पञ्रादिवश्ौकरणम्‌
पलितत्वनाशनयीगः

[ ॥४०

प्रष्ठाङ्नः।
३८९
३८९
~
३८९
रत्<
२८९

विषयाः ।
वौ्यघारणम्‌
शतयोननगामित्वम्‌
पुरुषस्यापि नारौलम्‌
यच्ञापस्मारनाशनयीगः
अदश्यता
खेचरत्वसिद्धिः

इन्द्रजारबिवासम्रहः |

इन्द्रजालम्‌ ।

( सिडखण्डम्‌ । )

अथातः मंप्रवच्चामि.चेन्द्रजालमतुत्तमम्‌
व्याधिदारिद्रयहरणं जरा्त्युविनाशनम्‌ ॥ १॥
इन्द्रस्य यो न जानाति जालेशं रुद्रभाषितम्‌ ।
निग्रहानुग्रहे तस्य का शक्तिः परमेश्वरि ! ॥ २॥
न तेषां जायतं सिदिर्गोति तेत्र ग्णेऽपि वा।
इन्द्रजालं न जानाति से क्रुः किं करिष्यति १॥ २॥
न जोवति वरारोहे ! संसारे दुःखसागरे ।
इन्द्रजालं न जानाति कु तः सौख्यं भवेत्‌ ततः ॥ ४ ॥
कौतूहलं कु तस्तेषां कु तः कामा वरानने ! 1
संसारसागरे घोरे कामलुब्धाञ्च मानवाः।
र्द्रकमं न हि तेषां कु तः सौख्यं विधोयते ९ ॥ ५ ॥
यथा नटोनदाः स्वे सागरे समुपागताः ।
तथा सर्वाणि शास्त्राणि इन्द्रजालस्थितानि च ॥ ६ ॥
तप्तानाञ्च यया भानुः शोतलानां यथा शशौ ।
गम्भोराणां यथा सिब्धुर्जालेन्द्रच्च तथा प्रिये ! ॥ ७॥
तथा किं बहुनोक्ते न वणनन पुनः पुनः १ ।
जालेन्द्रस्य समं शास्त्रं न भूतं न भविष्यति ॥ ८॥
्रधातः संप्रवच्यामि ओषधोनां विधिं वरे !।
येन विज्ञानमात्रेण सवंसिदिभविष्यति ॥ < ॥

२ इन्द्रजालविद्यासं ग्रः ।

महाकालस्य वोजानि प्रस्मेकं समाहरेत्‌ ।

धातरोरसेन देवेशि ! सप्त वारान्‌ विभावयेत्‌ ॥
गुटिका कर्तव्या, तां गुटिकां सुखे निक् िप्य पारावतो
भवति ॥ १०॥
अधातः संप्रवच्यामि खणु तलं मम वल्लभे ! ।
छागस्य शोषं संग्टह्य कछष्णख्त्तिकां पूरयित्वा पुनः
धृस्तुरवोजानि वापयेत्‌, त्माले तानि पुष्पितानि भवन्ति, तदा
यस्यीपरि निक्तिपेत्‌ स छागो भवति ॥ ११॥
मयुरशेषेमादाय कष्णचतुदंश्यां सृत्तिकां पूरयेत्‌, शण-
वोजानि वापयेत्‌, यदा फलितानि पुष्पितानि भवन्ति, तदा
शणवोजानि ग्रोवायां बन्धयेत्‌ । मयुरो भवति ॥ १२॥
क्ष्ण चतुदंश्यां मयुरशोषेमादाय कष्णखत्तिकायां पूरयेत्‌,
कार्पासवोजानि वापयेत्‌ ; यदा फलितानि पुष्पितानि भवन्ति,
तदा पुष्पफले संग्णद्य समस्तं पेषयित्वा अङ्गः विलिप्य पानोय-
मध्ये प्रविश्य तथा जले तिष्ठति यथा स्थले ॥ १२ ॥
कष्णकाकशोषमादाय काकमाचोवोजानि वापयेत्‌, यदा
फलितानि पुष्पितानि भवन्ति, तदा तत्‌ फलं संग्टद्य मुखे प्रचतिप्य-
काको भवति, काक इव गच्छति मह्याम्‌ उदो मोच्तः ॥ १४ ॥
पारावतशोषंमादाय कष्णत्तिकां पूरयित्वा तिलवोजानि
वापयेत्‌, च्ौरोटके न सिञ्चनोयं, यदा पुष्पितानि भवन्ति, तदा
मुखे संस्थाप्य ्रन्तहिंतो भवति ॥ १५॥
तेषां फलानां चूणं कत्वा तेन चुन यं स्युशति, स किङ्करो
भवति, सर्वं ददाति ॥ १६॥
तानि तिलानि संग्द्य नेताच्ननन सह पिष्टा कपिला-
दुग्धेन गुटिकां कारयेत्‌। सप्तराच्रं पाचयेत्‌, तां गुटिकां
सुखे निकष्य अन्तर्हितो भवति, देवैरपि न दृश्यते मनुष्याणां

इन्द्रजालम्‌ । य

का कथा। उद्गौर्णन पुरुषो भवति। जोवेदषशतं स्तिय

सव जना वश्या भवन्ति ॥ १७ ॥
ग्टध्रशिरः समादाय कष्ण चतुदंभ्यां कष्ण खृत्तिकायां नि्ि-
चेत्‌, लशनवोजानि वापयेत्‌ ; यदा फलं पुष्यं भवति, तदा
पुष्यानक्ततरे पुष्यं ग्टहोत्वा अरश्ञननेन सह कपिलाष्टतेन कञ्जलं
पातयेत्‌, चक्षुरञ्जनोयं, तावत्‌ योजनशतं पश्यति मेदिनी, दिवा
नक्तत्रा्यपि पश्यति । लाभस्तस्य- यत्‌ किञ्चित्‌ कर्तुमिच्छति
तत्‌ करोति न संशयः ॥ १८॥
अन्ये च सर्वे जोवाः एवम्‌ उष्रगदंभमदहिष्यादि-लघदद-
ज्जोवाः। यत्‌ यत्‌ वोजं यस्य शिरसि वापयेत्‌ ; यदा पुष्पितं
फलितं भवति, तदा यस्य वोजानि मुखे निक्तिप्यन्ते स जोवो
भवति नात्र सन्देहः ॥ १८ ॥
सर्वेषां साधारणमन्ः।
रंङौंजंडंरेलंलंश्ंभो खाहा। एकादशात्तरो
मनुरस्य, पुरश्चरणं लत्तजपः। दशांशहोमः तेन, तर्पणं
माजंनं ब्राह्मणभोजनादिकं कारयित्वा सिदिभवति ॥ २० ॥
अथ वश्याधिकारः ।
मातुलुङ्गस्य मूलन्तु धुस्त॒रवोजके न च ।
पलाण्डु पुष्यमादाय सूच्छचृणंन्तु कारयत्‌ ॥
योऽस्य गन्धं समाघ्राति स च स्रेडेन पश्यति ।
दुन्दुभिं पटडांैव शङ्कैव तु लेपयेत्‌ ॥
एष भ्रूतोपदष्टानां कु मारोणां ग्टदेषु च ।
भूपतेः सेव्यमानानां तथापत्पापजोविनाम्‌ ।
न चाग्निदं्यते वेश्म यत्रैष सोऽगदो भवेत्‌ ॥ २१ ॥
अव मन्वः।-श्रों रक्तचामुण्डे श्रमुकं मे वशमानय डींद़ीं
ह फट्‌ । अयुतं जपव्यम्‌ ॥ २२॥

ष इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

चं नमोऽस्तु ्रादित्याय किलि किलि चिलि चिलि धमं

लिहि यत्तिणि मोदते हि शाकिनि अनिदुद्रु शूलपाणि

स्वाहा । वर्णाः ४० । शिलाक्नतिक मन्न नमो गुहावासिन्य
गहपति गुहिले मनोजवो ओरं ए श्रं विच्चे नमः। शिलायाः
क्तिः करनिखिता खदिरानलसन्तप्तलिङ्गा यतो नवयोषितो
ऽपि आकषणम्‌ । वणाः २६ । ओं नमः कपालस्द्राय सवनलोक-
वशङराय अनाधायाप्रतिहतवबलवोयपराक्रमप्रभवाय हा हा
ॐ ह पच पच मार्य मारय कपट कपट काट सपं कमेकरि
अमुक म वशमानय सवाहा ! भरयुतजपादशौकरोति ॥ २३ ॥
अन्यप्कारः। पारावतस्य दयं चच्तुजिंद्वा च शोणितम्‌ ।

अच्छनं राोचनायुक्तं वनितावशक्तत्परम्‌ ॥

तच मन्हः।- ओं नय नय महारिणि नमो देव्यै खाहा।

एकविंशतिवारान्‌ परिजप्य सिदिरभवति ॥ २४ ॥

अन्यप्रकारः। कपालं मानुषं गह्य कनकस्य फलानि च।

कपुर मधुसंयुक्तं निष्टष्य तिलके न च ॥

नारो वा पुरूषोऽनेन वश्यो भवति नित्यशः ।

एष कापालिको योगो वशिष्ठस्य शुभो मतः ॥ २५॥

पुरुषवगशौकरणम्‌ ।

कपुरं वालुकं लक्ता रजसा सप्तभावितम्‌ !

रतिकाले भगं लिप्य पतिर्दासो भविष्यति ॥ २६॥

अन्प्रकारः! नरजिह्वां समुडत्य सुच्मचुण॑न्तु कारयेत्‌ ।
जलेन च सुशोतेन दापयेत तदिचक्तणः ॥

पाने फले च पुष्पे च भच्ये भोज्ये च दापयेत्‌ ।

प्रजापतिकु लोद्ता यदि साक्तादरुन्धतो ।

साऽभिषकरं प्रिवं याति नान्यं पुरुषमिच्छति ॥ २७ ॥ `

इन्द्रजालम्‌ । ५

अन्प्रकारः । कनकच्चाप्यपामार्ग सुरसा मौरसषपाः ।

तिलतैलेन पिष्टाऽपि योनिल्ेपः प्रशस्यते ॥
अव मनः ।-ओओं नमः शय्यायै दरि विदरि यामिनि भ्रसुकं
मे वशमानय खादहा ॥ २८॥
न्य्रकारः। इरितालं श्मशाने क्ष्णचतुदंश्यां तिघरा कु ठ
विमि ्राह्यम्‌, अवश्यं वशो भवेत्‌ स नरः ॥ २८ ॥
अन्रकारः। ऋतुनवलोचनतालाललाटाद्छिबाण साधितं तेलम्‌ ।
सकलमनुजन्द्रललनावशङ्रं भैकरालये पुष्ये ॥
नरतैलं प्रेताम्बरवत्तिकं कत्वा रातौ प्रज्वाल्याकं ठक्तस्कन्धे
कञ्जलं कत्वा चन्तुषो अभ्यन्नयेत्‌ ; यं पश्यति स वश्यो
भवति ॥ २० ॥
भन्प्रकारः । कणदन्तमलं लाला स्देद्ाक्ति मलव्रयम्‌ ।
नासिकोड्वरक्तच्च चृणंमेतदलायुतम्‌ ॥
एतत्‌ स्वै समुदत्य गुटिकां कारयेद्बुधः ।
पानभोजनके देया वशोकरणसुत्तमम्‌ ३१॥
अन्यप्रकारः । काकजिद्वा वचा कु ष्ठम्‌्रात्मनो रुधिरं स्वियाः ।
तद्वाविताञ्च मन्निष्ठा तगरं गौरसर्षपाः ॥
शिवनि्माल्यसंयुक्तं समभागानि कारयेत्‌ ।
भोज्ये पानेऽथवा देयाः स्वोणान्तु वशकारकाः ॥
नित्यं पुरुषमिच्छन्तो खतमप्यनुगच्छति ॥ ३२ ॥
अन्यप्रकारः। कष्णसपमप्यङ्कलप्रमाणं शिरग्डिच्वास्यास्यं
मर्षपादिभिः पूरयित्वा छायाशुष्कं शोषयेत्‌ । परतः सषपान्‌
ग्रादयित्वा तानि यस्त दौयन्ते स वश्यो भवति ॥ २२ ॥
अन्यप्कारः। पूगो फलं निगिलित्वा अपानमा्गे निर्मलं गह्य
धस्त॒ररसान्तरितं कत्वा सप दिनानि पूजयेत्‌ । पुनः कु ङम-
चन्दनैरधिभाव्य यस्मै दौयते स वश्यो भवति ॥ ३२४ ॥

& इन्द्रजालविदयासंग्रहः।

अन्यपरकारः । टद्‌ रयुग्मं खद्धात्वा तदूमेन हि दादयेत्‌ ।

त्स्म-समहपानेन वश्यक्लत्‌ परमो मतः ॥ २५॥

अन्यप्रकारः । अ्जगन्धस्य पत्राणि वचाकु ष्टन भावयेत्‌ ।

श्मशा नभस्म संयुतं चुं चेचिषु दुलभम्‌ ।

अनेनैव तु चूर्णेन जोटयेत्‌ तिश्च पादपम्‌ ॥

पुष्ितं फलितं दृष्टा चुण हच्तादिलग्नयेत्‌ ।

तत्‌त्तणात्‌ फलते हत्तो नरनारोषु,का कथा ॥ २६ ॥

भन्प्रकारः। जिह्वामूले सेप्रातरं सेन्धके नापि मिखितम्‌ ।
ददाति यस्य पानेषु सोऽपि वश्यो भवेत्‌ क्षणात्‌ ॥२५॥
अन्प्रकारः। गोपित्तं सैन्धवच्चेव हहतोफललमेव च ।

लेपमेतत्‌ प्रयोक्तव्यं नरनारोवशङ्करम्‌ ॥ ३८ ॥

अन्य्रकारः। बलामूलं चुणंयित्वा रक्तरेतःसमन्वितम्‌ । ¦

दद्यात्‌ पानेन प्रमदां सिप्रमेव वशं नयेत्‌ ॥

पुत्रादिञ्च धनं त्यक्ता दासवत्‌ वर्तते सदा ।

यत्र वा नोयते तत्र पश्चात्‌ भ्रमति विह्नना ॥ ३९ ॥

अन्यप्रकारः। वल्लौ कग्धत्तिकया प्रतिक्ततिं क्त्वा क्तौरेण

सराप्याऽऽज्येन विभाज्य लस्य लव णाइतिमेकविंशतिवारं जुहुयात्‌,

त्रिरात्रेण वश्यो भवति, सप्तरात्रेणाधवा। देवोच्च गान्धारीं
यक्षिणीं शक्रस्यापि पल्लीं वशमानयति ॥ ४० ॥

अन्यप्रकारः । उद्रातुः पत्तिणो मलमात्मनो रुधिरान्वितम्‌ ।

स्तरोपुंसयोः प्रदातव्यं वशौोकरणसुत्तमम्‌ ॥
अव मन्र:ः।-तिशूलिने विनेवराय हिलि हिलि खाहा।
वर्ण; १४ । सपज्तन सिद्धिः ॥ ४१ ॥
अन्यप्रकारः। छष्णपत्तचतुदंभ्यां खतभस्म तु ग्राहयेत्‌ ।
स्तोणाञ्च मूं दातव्यं विद्यया परिजक्तवा ॥

इन्द्रजालम्‌ । + #9

द्यते मुद्धतं नारौ पच्यते शुष्यतेऽपि च ।

श्रङ्गानि चेव भज्यन्ते यदि तं न समाविरेत्‌ ॥
अव मवः।--्रों नमश्चामुण्डे श्मशानवासिनि सखादा।
वर्णः १४ । सप्तरातैख प्रेरकः ॥ ४२ ॥
न्प्रकारः । श्वे ताकं ' रोच नायुक्तम्‌्रतममू त्रेण पेषयेत्‌ ।
लनलाटे तिलकं कत्वा चलोग्ं त्ोभयेत्‌ क्षणात्‌ ।
दृटिमावेण तेनैव सर्वो भकं ति किङ्करः ॥ ४२ ॥
भनयप्रकारः । श्वेता चन्दनेनैव रमयेत्‌ संह लेपयेत्‌ ।
दौयतं कस्यचिद्ापि पश्चाहासो भविष्यति ॥ ४४॥

श्रथ पतिवशोकरणम्‌ ।

मधुकं सह तेलेन सापेण तु पेषयेत्‌ ।

तेनेव पाणिमभ्यज्य भर्ता सा सहिता स्वपेत्‌ ।

संहत्ते मेथुनोभावे पतिर्दासो भविष्यति ॥ ४५ ॥

अन्धच्च)

मनःशिला कु हूमसषपाञ्च तथाच कु ष्टं सदटेवदार्‌ ।

रक्तञ्च रक्तं पलितेन सादं प्रपैषयेत्‌ सूच्तरं महान्तम्‌ ॥४६॥
प्रस्रातपूवाभिसुखोऽपि भूत्वा संस्मृत्य लच्छोञ्चरुके ण पूज्य ।
ततः प्रङु व्यात्‌ तिलकं ललाटे वामा इस्ता्चतुरङ्कलोभिः॥
पंदृ्टमात्रेण भवेत्‌ सकान्तादासातिदासश्च किमत चिच्म्‌॥४७॥
अध लिङ्लेपाधिकारः ।

बहतो फलमूलानि पिष्यलौ मरिचानि च ।

तया रोचनया सा लिङ्गलेपोत्तमो मतः ॥ ४८ ॥

निःगेषस्तो जगत्कषं नाना स्तोददयाङ्कशम्‌ ।
मोहनं शस्तमेतदि मदनस्य स्तं वुः ५ ४९ ॥

क. इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।
अन्यच । कु ष्ठञ्च धातकोपुष्यं मरिचानि वचा तथा ।
अनेन लिङ्मालिप्य क्रतस््रां श्यामां वशं नयेत्‌ ॥
तासां चित्तहरोऽप्येषा खतमप्यतुगच्छति ।
विवशा भक्तिभावेन पात्‌ सवं प्रयच्छति ॥ ५० ॥
अन्यच्च, पञ्चरक्तानि संग्टद्य शभानि च यथेच्छया ।
सर्वाणि समभागानि प्रियङ्गञ्चापि तत्समम्‌ ।
नागरं दश्भागीन लेपः कान्तावशङ्र म्‌,॥ ५१ ॥
अन्यश्च । टेवदारुवचाकु र्टं चतुथं विश्वमेषजम्‌ ।
अन्त्रवोजर युक्तं गोरो ्यामावशङ्करम्‌ ॥ ५२ ॥
अन्प्रकारः । हरिद्रा हहतो मूलं भद्रमुस्तं तथीत्पलम्‌ ।
क्ष्णं विडङ्ग वैरञ्च समभागानि कारयेत्‌ ।
लिङ्गलेपोत्तमो येष रक्तवल्लोवशङ्करः ॥ ५२ ॥
भन्यप्रकारः। दरिद्रा पिप्यलोमूलं पद्मं मधुकमेव च ।
एतानि समभागानि नवनोतेन पेषयेत्‌ ।
लिङ्गलेपोत्तमो देष गोरोप्रोताय शाङ्करः ॥
कोशिकशोणितलेपात्‌ सेचनादा पुष्टं भवेलिङ्गम्‌ ।
तदशं तेजस्तम्भमयःकौलकसटशं भवेच ॥ ५४ ॥
वौवयलन्भनम्‌ । कौशिकं रुधिरं ग्टह्य गोमूत्रेण च पेषयेत्‌ ।
वौयं' हि स्तम्भयेत्रित्यं प्रहरादं' न संशयः ॥ ५५ ॥
सर्वसाधारणमनः।-ओ्रं ए ङ्गी कीं खीं फट खाद । श्रनेन मन्वेण।
स्वयोगानभिमन्ता सदिः ॥५३॥ |
इति ग्रौखिडखणर्ड तन्रसार इन््रजालतन्तम्‌ 1
ईश्रर उवाच । इन्द्रजालं विना रक्तां न करोतोति निशितम्‌ ।
र्नामन्वं महामन्तं सर्वसिदिप्रदायकम्‌ ॥
अव मन्व: ओं नमो नारायणाय विश्वम्भराय इन्द्रजालकौतु-
कानि दशय दय सिं कु रु कु रु खादा। अटोषरतजतेन सिद्धिः ।

इन्द्रजालम्‌ । ९
श्रथ रत्तामन्वः ।
नमः पर ब्रह्मपरमात्मने मम शरोरे पाहि पाहि कु रु कु र्‌ ॥
प्रसादनम्‌ । उन्तुकस्य कपालेन छतेनाहतकलञ्जलम्‌ ।

तेन नैव्ाच्ननं कत्वा रात्रौ पठति पुस्तकम्‌ ॥ ९ ॥

बलवईनम्‌। अ्रङ्नोलवोजनिक्तिपे गुरुवार मुखे गजं ।
मन्तेण सिद्धयेत्रित्यं यावदोजफनं ह वै ॥
विलौहैष्टितं लत्वा एकवोजं मुखे स्थितम्‌ ।
मत्तमातङ्गवो खस्तु वायुतुल्यपराक्रमः॥ +
दश डेम दिषट. ताम्रं षोडशं रुप्यभागकम्‌ ।
एवं संख्या व्रिलोो च ज्ञातव्या सर्वकर्मणि ॥ २॥
बचकरणम्‌। यानि कानि च वोजानि जङ्गमं स्यलमेव च ।
अङ्नोलवोजनिक्तिसे सुखे भूमितले भ्रुवम्‌ ॥
तदोजं सुखमध्यस्ं व्रिलोद्धैवितं कु रु ।
तद्रूपो हि भवैन्म््यो नान्यथा शङ्गरोदितम्‌ ॥ २ ॥
फलनम्‌। यानि कानि च वोजानि अर्ोनलतैलमेलनात्‌ ।
सफलो जायते ठत्तः सिद्ियोगसुदाद्ृतम्‌ ॥ ४ ॥
नौवनदानम्‌ । शवमुखे जिन्दुमावं तत्ते निक् िपेद्‌ यदि ।
एकयामं भके ज्नोवो नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ॥ ५॥
्तापवर्नम्‌ । शिग्रुवोजस्थितं तेलं पारावतपुरोषकम्‌ ।

वराहस्य वसायुक्तं ग्यहोत्वा च समं समम्‌ ॥

गदंभस्य वसायुक्तं हरितालं मनःशिला ।

एभिस्तु तिलकं छत्वा यथा लङ्गेण्वरो कृ पः ॥ ६ ॥

न्रादनम्‌ । उन्तुविषठां होत्वा तु एरण्डतेलपेषणणात्‌ ।

यस्याङ्गं नित्तिपैदिन्दुं स ्तिप्ो जायते ध्रुवम्‌ ॥ ७ ॥

रुयो मारणम्‌ । सपंटन्तं ग्टहोत्वा तु क्ष्णत्रशिककण्टकम्‌ 1
ककलारक्तसंयक्तं सच्मचुणन्तु कारयेत्‌ । .

१० इन्द्रजालषिदासंग्रहः ।

~~~ --~------------~- ~ -~--~-~

~~~

यस्याङ्गं निक् िपेचुणं सव्यो याति यमालयम्‌ ॥ ८ ॥

भम्निप्रद्भनम्‌ । सिन्दूरं गन्धकं तालं समं पिष्टा मनःशिलाम्‌ ।
तल्लिघ्तवस्वं शिरसि अग्निवहृश्यते रुवम्‌ ॥ € ॥
लविमुग्धम्‌ । अरवंन्तौं वटच्तौरं चोरं डम्बरसम्भवम्‌ ।
ग्टहोत्वा पात्रके लि जलपूर्णं करोति च ।
दुग्धं सच््रायते तत्र महाकौतुककौतुकम्‌ ॥ १० ॥
राचसकरणम्‌ । शरङोलतैललिपाङ्गो दश्यते राक्तस।क्रतिः।
* पलायन्ते नराः सवं पश्एपक्तिगजा दयाः ॥ ११ ॥
भूतादिदरशनम्‌ । श्रहनोलस्य तु तैलेन दपं प्रज्वालयेव्ररः ।
रातौ पश्यति श्रूतानि खेचराणि महोतले ॥ १२॥
क् ौवौकरणम्‌ । बुधे वा शनिवारे वा क्रकलां परिग्टह्य च ।
शतुमू्रयते यत्र ककलां तत्र निक्पेत्‌ ॥
नपुंसकं भवेत्‌ सत्यं नान्यथा शङ्गरोदितम्‌ ।
निखनेदुमिमध्येषु उद्ृते च पुनः सुखो ॥ १२ ॥
दूरौकरणम्‌। गन्धकं हरिताल्च गोमूूत्ञ्च विषं तथा ।
सूच्मचुणंमयं कत्वा कि् धिद्किं विनिक्धिपेत्‌ ।
विन्राः सवे पलायन्ते यथा युद्धेषु कातराः ॥ १४ ॥
इति दत्ताचेयतन्तरे इं्ररदत्ता्ेयमवारे इन्द्रजालकौतुकदंनं नाम एकादशः पटलः ।
अध्य कालः।
वश्याकषंणका्ग्रणि वसन्ते योजयेत्‌ प्रिये ! ।
ग्रोषमे विदेषणं कु र्य्यात्‌ प्रापि स्तम्भनं तथा ॥
शिशिरे मारणच्चैव शान्तिकं शरदि स्मृतम्‌ ।
मन्ते पौणंमास्याञ्च ऋतुकर्मविश्णारटः ॥ १॥
वमन्तयैव पूर्वाह्न रोपो मध्याह् उच्यते ।
वषो ज्ञेया परान तु प्रदोषे शिशिरः स्मृतः ।
श्रदैराच्रे च हेमन्तः शरदं तत्परं स्मृतम्‌ ॥ २॥

षृन्द्रजालम्‌ । ११
~~ ~~ ----- ~ - ~~ ~-------------------~------- ---------~-------------~-
----------~

अथ पच्तादिनिकयः।
क्ष्णपक्ते मारणादि शक्तपक्ते च वैनम्‌ ।

हादश्यां मारणं क्य एकादश्यां तथेव च ॥

तोयां नवमोच्चैव वश्याकषंञ्च कारयेत्‌ ।
स्तम्भनञ्च चतुदं्यां चतु्यां प्रतिपद्यपि ॥
दितोयां षष्टठोमष्टम्यां कारयेत्‌ शान्तिकर च ॥ ३ ॥
अश्विनोखगमूलाख पुष्या पुनवंसुस्तथा ।
वश्याकषंद्चं कत्तव्यं कारयेश्च सदए बुधः ॥
ज्येष्ठा च उत्तराषाढा अ्रनुराधा च रोहिण । *
कारयेन्मारणं शान्तिं स्तम्भनं विजयं तथा ।
विधिमन््र समायुक्तमोषधं सफलं भवेत्‌ ॥ ४ ॥
अथ वश्रौकरणम्‌ ।
सिन्दूरमाक्निककपोतमलानि पिष्टा
लिद्भः विलिप्य रमते तरुणीं नवोढ़ाम्‌।
शान्तिं न याति पुरूषो मनसाऽपि नूनं
दासोभवेदिति मनोहरदिव्यमूत्तिः ॥ ५॥
पुष्ये शुद्रजटाम्रूलं सुखस्थं कारयेदधः ।
ताम्बृलादौ प्रदातव्यं वश्या भवति नि्ितम्‌ ।
तैव पाटलो मूलं ताम्बुलेन तु वश्यक्त्‌ ॥ ६ ॥
नागपुष्यं प्रियङ्क्च तगरं पद्मके शरम्‌ ।
जटामांसौ समं नौत्वा चुणयेत्‌ मन्तवित्तमः।
स्वाङ्ग धूपयते तन भजतं कामवत्‌ स्रिय: ॥
शरं मूलो मूलो महासूुलो सवं सं्लोभय भयेभ्य उपद्रवेभ्यः
श्लाडा । ध्पमन्वः ॥ ७ ॥
पानौयस्यान्नलोन्‌ सप्त दत्वा विद्यामिमां जपेत्‌ ।
सालङ्गारां नवां कन्ां लभते मासमावतः ॥

१२ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।
अत मन्ः।- ओं विश्वावसुर्नामगन्धवंः कन्यानामधिपतिः।
सुरूपां सालङ्गारां देहि मे नमस्तस्मै विश्वावसवे खाह्ा ।
कन्ाग्हे शालकाष्ठं हिपेदकादशाङ्कलम्‌ ।
ऋश्ते च पूवंफनगुख्यां यस्तां कन्यां प्रयच्छति ॥ ८ ॥
अथसर्वजनवशौकरणम्‌।
शिला च रोचनामरूलं वारिणा तिलके क्षते ।
दृष्टिमात्रे वशं ति नारो वा पुरुषोऽपि वा ॥
स्वरणन वेष्टनं कत्वा तेनै व तिलके क्त ।
सम्भाषणेन सवेषां तैलोक्यं वशमानयेत्‌ ॥ € ॥
च्नोंङ्की क्लीं ए चतौ भोगप्रदा भैरवो मातङ्गो तैलोक्यं
वशमानय खाहा। ओरौषधोपरि सहसखरजपं क्यात्‌ ; पुनः

सप्तवारजपेन तिलकं कारयेत्‌, शचरुसमोऽपि वश्यो भवति ।

इति कालनाधविरचित इन्द्रजाले प्रधमोऽध्यायः।

अथाकर्षगाम्‌ ।

चरं कीं चासुणडे ज्वल ज्दल प्रज्वल प्रज्वल स्वाहा ।

अनेन मन्त्रेण स्ियं दृष्टा जपं कु र्य्यात्‌, तत॒क्षणात्‌ एृष्ठतः

समागच्छति । पूर्वमेवायुतजपरेन सिदिः ॥ १० ॥
अस्नेषायां समादाय अल्लुनस्य च व्रक्षकम्‌ ।

अजामूत्रेण सम्पिष्य स्तरोणां शिरसि दापयेत्‌ ।

पुरुषस्य पशुनां वा क् िपेदाकषंणं भवेत्‌ ॥ ११॥

श्रध जयः

गोजिद्धा शिखिसरूलं वा सुखे शिरसि संस्थिता ।

कु रते सर्ववादेषु जयं पुष्ये ससुतं ॥ १२ ॥

मागंशाषपौ्णमास्यां शिखिम्बरलं ससुदरेत्‌ ।

ब्राह्ौ शिरसि वा धायं विवादे विजयो भवेत्‌ ॥ १३॥

इन्द्रजालम्‌ । १३

गिरिकर्णी शमीं गुच्ां 5 तवणां समादरत्‌ ।

चन्दनेनान्वितद्चैव तिलके न जयो नरः ॥ १४॥
कनकाकं वटा वद्किविंदुमः पञ्चमस्तथा ।
तिलकं कु रुते यस्तु पश्येत्‌ तं पञ्चधा रिपुः ॥ १५॥
आद्रायां वटवन्दाकं ग्टहोत्वा धारयेत्‌ करे ।
संग्रामे जयमाप्रोति जयां स्मृत्वा जयो भवेत्‌ ॥
मन्रः।-श्रँ नमो महावलपराक्रम-समस्तविद्याविशारद
कस्य भुजबलं बन्धय बन्धय, दृष्टं स्तश्रय स्तम्भय, अङ्गानि
नय धुनय, पातय पातय मदोतले डं ॥ १६ ॥
ौभाग्वम्‌। पुच्योदुतं सिताकस्य सूनं वामेतर भुजे ।
बहधा सौभाग्यमाप्रोति दुभेगापि न संशयः ॥ १७ ॥
रत्तं चिताकं म्ूलन्तु सोमग्रस्ते समुदुतम्‌ ।
च्तौदरः पिष्टा वटीं कु र्यात्‌ तिलकं शभमङ्ना ॥ १८ ॥
भय ंश्ररादिक्राधशमनम्‌ ।
ओं शान्ते प्रशान्ते सर्वक्रोधोपश्मनि सखाहा। अनेन
गा विःसप्तधा जपेन मुखं माजंयेत्‌ । ततः क्रोधोपशमनं
॥ १८ ॥
निवारकम्‌ । श्वेतापराजिता मूलं इस्तस्थं वारयेदजम्‌ ।
मूलं विशल्या वक्तस्ं गजवन्धकरं भवेत्‌ ॥ २० ॥
प्रनिवारयम्‌ । मु खस्यं दहतो मूनं हस्तस्थं व्याप्रभोतिजित्‌ ॥
कींद्धींड् ींींशओ्रोओो खाहा। इव्य्टाचरमन्वेच लोष्ट पटित्वा
पेत्‌ ; तदा मुखं न चालयति गन्तुमश्कयः।
मूलं छष्णचतुदंग्यां ग्राहयेल्लाङ्गलोभवम्‌ ।
हस्तस्थं व्याघ्रभो तादिभयद्ृत्‌ परिकोर्तितम्‌ ॥ २१९॥
भ्‌

ति इन्द्रजालतन्े ठतौय उपदेशः ।

छर्‌

१४ इन्द्रजालविद्यासं यहः ।

अथ स्तम्भनम्‌ ।
श्वे तगुच्ोयितं मूलं सुखस्थं दृष्टतुण्डजित्‌।
श्रोँद्ींरत्त र्त चामुण्डे तुरु तुरु ्रमुकं मे वशमानय
वशमानय खाहा भ्रयं चासुर्डामन्तः।
सर्वयीगसिद्िः। युष्याकं मघुवन्दाकं ग्टहोत्वा प्रक्तिपेद्बुधः।
सभामध्ये च सर्वेषां सुखस्तम्भः प्रजायते ॥ १॥
मेघसम्भनम्‌ । इष्ट कदर्यसम्पुटमध्ये मेघसंख्यत चतुरस्रं विलिख्य
उद्याने स्थापयेत्‌, तदा मेघान्‌ स्तस्भयति। मनः।-्रोँ मेघान्‌
स्तम्भय स्तम्भय खाहा ॥२॥
नौकासन्भनम्‌ । भरण्यां रोरकाषठस्य कोलं पञ्चाङ्कलं चपत्‌ ।
नौकामध्ये तदा नौका-स्तम्मनं जायते भ्रुवम्‌ ॥ २ ॥
निद्रासम्नम्‌ । ्मरलं ठदहत्या मधुकं पिष्टा नस्यं समाचरेत्‌ ।
निद्रास्तम्भनमेतदि म्बलदेवेन भाषितम्‌ ॥ ४ ॥
शसरलम्भनम्‌ । कपिल्यस्य च वन्दाकं करत्तिकायां समाहरेत्‌ ।
वक्तसंस्यन्तु टेवस्य शस्स्तम्भनकं परम्‌ ॥ ५॥
करे सुद्भनासूुल-बन्धनात्‌ स्तम्नं तथा ॥
भच मनः, ओं श्रो कु म्भकणं महाराक्तस निकषागभेसम्भूत
परसेन्यस्तम्भन महाभय रणर्द्र॒ आज्ञापय सखाहा । अरोजञर
सहसखजपात्‌ सिद्धिः ॥ £ ॥
ग्टहोत्वा शभनक्तत्रे ्रपामागंस्य स्ुलकम्‌ ।
लेपमाचे शरौराणणं सवेशस्रनिवारणम्‌ ॥ ७ ॥
पुष्याके श्वेतगुच््ाया ब्वुलमुदुत्य घारयेत्‌ ।
हस्ते काण्डभयं नास्ति संग्रामे च कदाचन ॥ ८ ॥
अथय गोमद्िष्यादिसतम्भनम्‌ ।
उद्टस्यास्यि चतुदिक्त्‌ निखनेडु तले भ्रुवम्‌ । |
गां मेषीं महिषीं वाज्ञीं स्तम्भयेत्‌ करिणोमपि ॥ < ॥

इन्द्रजालम्‌ । १५
इडिलम्मनम्‌ । ङ्गराजमपामाग' सिद्धाय सददेविकाम्‌ ।
श्रोलं वचाञ्च ताक ध्रुवमेतान्‌ समाहरेत्‌ ५
लौदपात्रे विनित्तिप्य दिदिनान्ते समुदरेत्‌ ।
तिलकः सर्वभूतानां वुद्िस्तम्भनक्तत्‌ परम्‌ ॥
श्रं नमो भगवते विश्वामित्राय नमः, स्वमुखोभ्यां विश्ा-
मित्र भ्रागच्छ श्रागच्छ स्वाहा । उक्रयोगन्यायं मनः ॥ १० ॥
श्रय चौरगतिस्तश्भनम।
अव मनः।- रं व्रह्मविशिनि शिषे रक्त रक्त सवाहा । अनेन
मन्तेण सप पाशान्‌ ग्टहोत्वा त्रोणि कल्यां बद्वा भ्रपरान्‌
मुष्टिभ्यां धारयेत्‌ ॥ ११॥
अध गभंस्तम्मनम्‌।
ग्राश्यं लष्ण चतुदश्यां धुस्तरस्य तु मूलकम्‌ ।
कय्यां बद्धा रमेत्‌ कान्तां न गभं' धारयेत्‌ कचित्‌ ॥
सुक्ञेन लभते गभे पुरा नागाज्जुनोदितम्‌
तग्मृलचु्णः योनिख्धं न गभं सम्भवेत्‌ कचित्‌ ॥ १२॥
सिदाधेमूलं शिरसि बड़ा कान्तां रमेत्‌ तु याम्‌ ।
न ग्भ धारयेत्‌ सा स्तौ मुक्ते न लभते पुनः ॥ १३ ॥
अथ शक्रस्तश्चनन्‌ ।
नोलोमरूलं श्मशानस्थं कय्यां बड़ा तु वोय्टक्‌ ॥
रक्तापामागम्ूलन्तु सोमवारे निमन्तयेत्‌।
भोम प्रातः समुत्य कल्यां वङ् ा तु वोयष्टक्‌ ॥ १४ ॥
अथय मोहनम्‌ ।
ड् ोवचानलदसजंरमं समानं
क्त्वा तुटिं मलयजच्च षड़कमिखम्‌ ।
यो धुपयेव्रिजग्छहं वसनं शरोरं
तस्यापि दास इव मोहसुपेति लोकः ५ १५४

१६ इन्द्रजालविद्यासंग्रदः ।

अङ्गराजः के शराजो लज्जा च सहटेविका ।

एभिस्तु तिलकं क्त्वा ते लोक्यं मोयेब्ररः ॥
श््रों्ंच्रांड्‌दईंडउःऊ ऋ ऋ फट्‌ ।*
अनेनैव तु मन्तरेण क्त्वा ताम्बृलभावनम्‌ ।
साध्यस्य सुखनिततिप्त मोहमायाति तत्क्षणात्‌ ॥ |
ओँ भीं चीं भो मोद्य” इमं मन्तं वारत्रयं जपेत्‌ । मोह-
माप्रोति मानवः ॥ १६॥
दहः जनम्‌ । का दम्बपतचं लोप्रञ्च अञ्छनस्य च पुष्यकम्‌ ।
पिष्टा गातोदर्तनाच्च कायदुर्गन्धनाशनम्‌ ॥ १७ ॥
एनाशटौपतकचन्दनानि तोयाऽभया शिग्रघनामयानि ।
ससौरभोऽयं सुरराजयोग्यः ख्यातः सुगन्धो नरमोहयोग्यः ॥१८॥
अध मुखरञ्जनम्‌।
रसालजम्बफलगभसारः सकरकं टो माक्तिकसंयुतश्च ।
खतो मुखान्ते पुरुषस्य रात्रौ करोति पुंसां मुखवासमिष्टम्‌ ॥
चुणे मुराके एर कु ष्टकानां प्रातटिनान्ते परिलेद़ या स्त्रो ।
अप्यदेमासेन सुखस्य वासः कपुरतुल्यो भवति प्रकाशः ॥ १८ ॥
अथ के शक्त्णौकरणम्‌ ।
नोह किट जवापुष्पं पिष्टा धातोफलं समम्‌ ।
तिदिनं लेपयेत्‌ शोषे विमां के शरच्छनम्‌ ॥ २० ॥
रध के शगु्छौकरयम्‌ ।
अजाक्तोरेण सप्ताहमन्वहं भावयेत्‌ तिलान्‌ ।
तत्तेललिघ्ाः के शाः स्युः शुक्ताखच ना संशयः ॥ २१॥
अथ वाजौकरणम्‌ । |
अश्विन्यां वटवन्दाकं चौरैः पिष्टा महावलः ।
पुष्योडतं पिवैन्मुलं श्वेताकं स्य प्रयब्रतः ।
सपरातरन्तु गोक्तोरैवृोऽपि तरुणायते ॥ २२ ॥

उ ठ्य्य्च्य्य्य्च्य्य्च्व्य

इन्द्रजालम्‌ । १७

चच वववव्वव्य्य्य्य्य्च्य्यव्य्व्यच्य्य्य्य्व्य्य्व्य्य्यप्व्वस्व्च्वच्यय्स्व्य्य्

चूण विटार्य्याः स्वरसेन तस्या विभावितं भास्कररश्मिजाले ।

मध्वाज्यसंमिधितमेव लोटृ हश सियो गच्छति निविशङ्कः॥२२॥
अथ जन्प्रबस्याचिकित्सा।
समूलपतरां सर्पाचीं रविवारे समुदरेत्‌ ।
एकवगागवां चोरैः कन्याहस्तेन पेषयेत्‌ ॥
ऋतुकाले पिवैदन््या पलादं तदिने दिने ।
च्ोरशाल्यन्मुद्रञ्च लघुाहारं प्रदापयेत्‌ ।
एवं सप्तदिनं कु र्य्यात्‌ वन्या भव॑ति ग्मिणो ॥ १॥
उदेगं भयशोकञ्च दिवानिद्रा विवजंयेत्‌ ।
न कर्मं कारयेत्‌ किच्चिदजंयेत्‌ सावगादनम्‌ ।
पतिसङ्गः चरेत्‌ सा च नात्र काय्य विचारणा ॥ २॥
कष्णाऽपराजिताम्रूलं छागो त्तरेण सं पिवेत्‌ ।
ऋतुकाले समायाते भुक्ता गभधरा भतेत्‌ ॥ २ ॥
गोक्ञुरस्य तु वौजन्तु पिबेचिगुर्डिकारतैः ।
विरावं सप्तरावरं वा वन्ध्या भवति गर्मिंणो ॥ ४ ॥
अध काकवन्धाचिकित्सा।
अरश्वगन्धोयम्बुलन्तु ग्राहयेत्‌ पुष्यभास्करे ।
पेषयेन्मदिषो चतारः पलादं भक्तयेत्‌ सदा ।
सप्ताहाज्ञभते गम काकवन्ध्या चिरायुषम्‌ ॥
अथय सृतव्ाचिकित्सा ।
प्राद्ुखो छत्तिका-ऋक्ते वन्या कर्काटकीं रेत्‌ ।
तत्कन्दं पेषयेत्‌ तोयैः कषमा सदा पिबेत्‌ ॥ १॥
या वोजपूरदुममूलमेकं कतोरेण पक्त प्रपिवेद्‌ विमिखम्‌।
ऋतो निजं या तु पतिं प्रयाति दो्घायुषं सा तनयं प्रसूते ॥२॥
+ मच्िष्टा मधुकं कु ष्ठं विफला शकरा वला ।
मेदा पयस्या काकोलो मूलञ्चेवाश्वगन्धजम्‌ ॥

८ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

अजमोदा हरिद्र दं हिङ्गः कटुकरोहिणो ।

उत्पलं कु मुदं द्रात्ता काकोल्यौ चन्दनहयम्‌ ॥
एतेषां काषिकर्भागे घृतप्रस्थं विपाचयेत्‌ ।
शतावरोरमं चौरं छतस्येदं चतुर्गुणम्‌ ॥
संपिवेत्रियतं नारौ नित्यं सोषु च शस्यते ।
पुचचान्‌ जनयते नारो मेधाव्यान्‌ प्रियदशेनान्‌ ॥
या चैवाख्िरग्भौ स्यात्‌ या नारौ जनमेन्मृतम्‌ ।
अल्पायुषञ्च जनयेत्‌ या च कन्याः प्रसूयते ॥
योनिदोषे रजोदोषे गमंखाे च शस्यते ।
प्रजावर्दनमायुयं सर्वग्रहनिवारणम्‌ ॥
नाम्ना फलत द्येतदायुष्यं परिकीर्तितम्‌ ।
नक्तञ्च लक्तणामूलं वदन्त्यत्र चिकित्सकाः ॥
जो वदत्ा-शक्तवर्णणष्टतमत्र तु दोयते ।
अरण्यगोमयेनात् वद्कर्ज्वाला प्रदोयते ॥

अत्र पयस्या--रौरयुक्तं भूमिकु भार्डम्‌, उत्पलं--नोलम्‌ ।

अय गर्भसावचिकित्सा।

प्रभे मासि । गोत्तौरेः पेषयेत्‌ तुल्यं पद्मके शरचन्दनम्‌ ।

पतने तत्‌ पिवेन्नारो महाग्मः स्थिरो भवेत्‌ ॥
अथवा मधुकं दारु शरहकत्तस्य वोजकम्‌ ।
संपिष्य च्तौरकाकोलीं पिवेत्‌ चौरे गोभवेः ॥ १ ॥
स्थे * नौोलोत्पलं खणालच्च यष्टिः कवटङ्किका ।
गोक्तौरेश्च दितलोये च पिवेत्‌ शाम्यति के दना ॥ २॥
श्ये „ गओोखर्डं तगरं कु ष्टं खणालं पद्मके शरम्‌ ।
पिबेत्‌ शौतोदकः पिष्टा ठतोये वैदनावतो ॥
्रथवा त्तौरकाकोलो बलाऽनन्तापयः पिवेत्‌ ॥ २ ॥

इन्द्रजालम्‌ । १९
भ्ये मासि। शोतोत्यनं सृणानलानि गोक्लोरककशेरुकम्‌ ।
तुयमासे गवां क्तोरं पिवेत्‌ सा वैदनापरा ॥
भ्रथवा मधुकं राखरां श्यामां ब्राह्मणयष्टिकाम्‌ ।
अनन्तां पेषयित्वा तु गवां चोरैः समं पिवेत्‌ ॥ ४॥
ने = पुननेवा च काकोलो तगरं नौनलमुत्पलम्‌ ।
गोत्तौरं पञ्चमे मासि गर्भक्ते शदरं भवेत्‌ ॥
अथव हडतीयुग्मं यज्ञाङ्गं कर फलं त्वचः ।
गोष्ठतं क् ोरसंयुक्तं पिवेत्‌ पिष्टा च पञ्चमे ॥ ५॥

€हे “ सिता काशाऽऽखुमञ्ना च शोततोयेन पेषयेत्‌ ।

षष्टे मासि गवां चषौरैः पिबेत्‌ क्रोशं निवत्तयेत्‌ ॥
अधवा गोत्तुरं शिग्रु मधुकं एृग्रिप्णिंकाम्‌ ।
बलायुक्तं पिवेत्‌ पिष्टा गोदुग्धं षष्ठमासके ॥ ६ ॥
ऽमे “ काठकं पौष्करं म्ल गङ्गां नोलसुत्पलम्‌ ।
पिष्टा च सप्तमे मासि त्तरे: पोत्वा प्रशाम्यति ॥
अथवा मकरद्रात्तां खृङ् ाटञ्च सके शरम्‌ ।
खणालं शक रायुक्तं चौरे: पेयन्तु सप्तमे ॥ ७ ॥
न्मे » यष्टो पद्माक्ताकं सुस्तं के शरं गजपिष्यलो ।
नोलोत्पलं गवां ्लोरेः पिबेदष्टममासके ॥
अथवा विल्वस्ूलच्च कपिल्यं वहतो शमो ।
इक्तु पाटलयोमृलं एभिः चोरं प्रसाधयेत्‌ ।
तत्पिवेदष्टमे मासि गर्म शाम्यति वेदना ॥ ८ ॥
श्म » विशालावोज-कक् ोलं मघुना सदह लेपयेत्‌ ।
वेदना नवभे मासि शन्तिमाप्रोति नान्यथा ॥
अथवा मधुकं ष्यामा द्यनन्ता त्तोरकाकलौ ।
एभिः सिद्धं पिवेत्‌ क्षौरं नवमे वेदनावतो 1 < ॥

२० इन्द्रजालविद्यासंग्रदः।

१०मे » शकरा गोस्तनो द्राक्ता सन्तदरं नोलमुत्यलम्‌ ।

पाययेदशमे मासि गवां चोरैः प्रशान्तये ॥
अधवा शद्धसंसिद्धं गो्तोरं दशमे पिषेत्‌ ।
श्रधवा मधुकं दारु शदक्तोरेण संपिवेत्‌ ॥ १० ॥
्तोद्रं ठषं चन्दनसिन्धुजातं महेन्द्रराजं पयसा सुपिष्टम्‌ ।
गभं च्षरन्तं प्रतिहन्ति शोध्रं योगो विभुच्न्‌ किल म्लदे वैः॥११
शष्कगर्भचिकित्सा । गोक्तोरं शर्वारायुक्त गर्भशष्कप्रशान्तये ।
पिवेदा मधुकं चुणं गाश्भारोफलचुणंकम्‌।
समांशं गव्यदुग्धेन गर्भिंणो रोगशन्तये ॥
अथ सुखप्रसवयोगः।
शवेतं पुननेवामूलं चुणं योनौ प्रवेशयेत्‌ ।
प्रसूते ततृक्षणान्नारो गभे सति प्रपोडिते ॥ १॥
वासकस्व तु मूलन्तु चोत्तरस्थं समुदरेत्‌ ।
कय्यां बहरा सप्त: सुखं नारो प्रसूयते ॥ २ ॥
सदहटेव्याश्च मूलं वा करिस्थं प्रसवे सुखम्‌ ॥ २ ॥
अपामार्गस्य मूलन्तु ग्रादयेचतुरङ्कलम्‌ ।
दारि प्रवेशयेद्‌ योनौ तत्क्षणात्‌ सा प्रयते ॥ ४ ॥
अय सनवडनं सनोल्यापनच्च ।
तलं वचादाड़मिकल्कसिद्धं सिद्ा्ेजं लेपनतो नितान्तम्‌ ।
नारौकु चौ चारुतरौ सुपोनौ कु र्य्यादसौ योगवरः प्रदिष्टः ॥ ९ ॥
खोपणिंकाया रसकल्कसिदं तिलोद्धवं तेलवरं प्रदिष्टम्‌ ।
तूलेन वक्तोजयुगे प्रदेयं प्रयाति हिं पतितोऽपि ना््याः ॥ २॥
प्रथमकु सुमकाले नस्ययोगेन पोतं
सनियमममरास्यं तर्डुलाम्भो युवत्या ।
कु चयुगलसुपौनं कापि नो याति पातं
कथित इति पुरैवं चक्रदत्तेन योगः ॥ २ ॥

इन्द्रजालम्‌ । २९१

श्रथ यीनिमस्कारः 1
प्र्तालयेनिम्बकषायनोरेः खिन्राज्यक्तष्णागुरुगुग्गुलूनाम्‌ ।
धपेन योनिं निशि धूपयित्वा नारौ प्रमोदं विदधातु भर्तुः ॥

अथ लोमशातनम्‌।
पलाशभस्मान्विततालचुैं रम्भाम्बुमियेः परिलिप्य भूयः ।
कन्दपंगेहे खगनोचनानां रोमाणि रोदन्ति कदापि मैव ॥

9 अथ मूवन्त्ननम्‌ |
अय सूव्रप्रणाशाधं' वच्यामि योगग॑मुत्तमम्‌ ।
अश्वगन्धां समानोय अरस्वमन्तेण मन्तयेत्‌ ।
तोलकं सपिषो देयं मिखयित्वा पिवेत्‌ सुधीः ।
लिङ्गमूले कामवोजं जघ्चा च स्तम्भयेदिया ।
दाचिंशत्‌ तोलकं दुग्ध मरिचं तोलकदयम्‌ ।
संमिख प्रपचेद्‌ यन्नाद्‌ यावत्‌ शुष्कं समानयेत्‌ ।
ततो वै वाग्भवं जघ्ा भक्तयेत्‌ साधकोत्तमः।
अनेनैव विधानेन सूतरनाशोऽभिजायते ॥ ७ ॥
पुरौषस्तम्भनम्‌ 1
परोषनाशनार्घाय विडङ्ग तोलकदयम्‌ ।
पिष्पलोतोलकं गद्य एरटोच्च तोलकत्रयम्‌ ॥
तेजपवस्य क् ोरेणए मिखयित्वा जपेन्मनुम्‌ ।
शतमष्टोत्तरं जघ्वा मिश्रयेददयलतः ॥
मन्तं तस्य प्रवच्छामि खणुष्वानन्दभैरव ।
ओओमाया वाग्भवन्चेव शक्तिवोजव्रयं तथा ॥
शिववायुजलं एृथ्वो वङ्किजाया ततः परम्‌ ।
मन्त्रयित्वा पिबेद्‌ द्रव्यं पुरोषं नाशयेद्‌ ध्रुवम्‌ ॥
इति शिवीक्तनिन्द्रनालम्‌ ।

कामरतम्‌ ।

यस्येश्वरस्य विमलं चरणारविन्दम्‌

संसेव्यतं विवुधसिदहमधुत्रतेन ।

निर्माण्णातकगुणाष्टकवर्गपूणंम्‌

तं शङ्करं सकनदुःखडरं नमामि ॥ १॥

कामतन्मिदं चित्रं नाम सुख्रावितं मया ।
वश्यादि-यच्तिणोमन्तसाधनान्तं समुद्ुतम्‌ ॥
शान्तिवश्यस्तम्भनानि देषणोच्वाटनं तथा ।
मारणान्तानि शंसन्ति षट कर्माणि मनोषिणः ॥१॥

भथ वश्यादिकमीणां ऋतुनिखंयः।

वश्याऽऽकषेणकम्प्रणि वसन्ते साधयेत्‌ प्रिये ! ।

ग्रो विदेषणं कु र्यात्‌ प्राहषि स्त्भनं तथा ॥ २ ॥
शिशिरे मारणद्चैव शान्तिकं शरदि स्मृतम्‌ ।
हेमन्ते पौष्टिकं कु र्य्यात्‌ चतुःकमविशारदः ॥ २ ॥
वसन्तसैव पूर्वाह् ग्रोष्रो मध्या उच्यते ।
वर्षा ज्याऽपराह् तु प्रदोष शिशिरः स्मृतः ॥ ४॥
श्रदैरात्रौ शरत्काल ऊषा हेमन्त उच्यते ।
तवः कथिता दयेत सवे येन क्रमेण तु ॥ ५॥
तदिदहोना न सिध्यन्ति प्रयन्नेनापि कु व॑तः।

अनन्यकरणात्‌ ते हि भुवं सिध्यन्ति नान्यथा ॥ ६ ॥

भ्य तिधिनिखंयः।

वशोकरणकर्म्णि सप्तम्यां साधयेद्यधः ।

ढतोयायां चयोदश्यां तथाऽऽकषणकाम्प वै ॥ ७ ॥
उच्चाटनं दितीयायां षष्ठयाञ्चैव प्रकारयेत्‌ ।
स्तम्भनच्च चतुदंग्यां चतुष्या प्रतिपद्यपि ॥ ८ ॥

कामरवरम्‌ । रश
मोडनन्तु नवम्याञ्च तथाऽ्टम्यां प्रयोजयेत्‌ ।

हादश्यां मारणं शस्तमेकादश्यां तथेव च ॥ < ॥

पञ्चम्यां पौणंमास्याञ्च योजयेच्चछान्तिकादि कम्‌ ।
सवेविद्याप्रसिद्यर्थं तिथयः कथिताः क्रमात्‌ ॥ १० ॥

अथ माडन्द्रादिनिकं यः ।
स्तम्भनं मोहनच्चेव वशौकरणसुत्तमम्‌ ।
मादन्द्रे वारुणे चैव कत्तव्यमि सिदिदम्‌ ॥ ११॥
विद्ेषोच्चाटनं वद्कि-वायुयोगन कारयेत्‌ ।
ज्येष्ठा चेवोत्तराषाढ़ा श्रनुराधा च रोडिणो ।
माहेन्द्रमण्डलस्था च प्रोक्तकर््प्रसिदिदाः ॥ १२॥
स्यादुत्तरपदा म्बूला-क्टक्ते शतभिषा तथा ।
पूवेभाद्रपदाऽश्चेषा ज्ञेया वारुणमध्यगाः ।
पूर्वाषाढा ततः कम्म सिदिदा श्यना स्मृताः ॥ १२॥
सवातो हस्ता खगशिरा आद्रा चोत्तरफल्युनो ।
पुषा पुनवंसु्वद्कि-मण्डलस्था प्रकोत्तिताः ॥ १४ ॥
अश्विनो भरणो चित्रा धनिष्ठा खवणा मघा ।
विशाखा कत्तिका पूव-फलानो रेवतो तथा ।
वायुमण्डलमध्यस्था तत्तत्क्प्रसिहिदाः ॥ १५॥

अथादनगय, ।

शान्तिकं पौष्टिके चेव श्राभिचारिककर््मणि।

तजंन्यादिसमारूटुं कु र्य्याद्‌ यत्नात्‌ क्रमं सुधोः।
तव्राङ्षठसमारूढः सवकर्मशुमे रतः ॥ १६ ॥

अथ मूलिकाग्रहणविधिः।
विधिमन्समायुक्तमौषधं सफलं भवेत्‌ ।
विधिमन्विदोनन्तु काष्ठवद्‌ भेषजं भवेत्‌ ॥ १७ ॥

२४ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः । ।

न्क -~~~~-----~~~-------~---~ ~~~ ~-~---~

एकान्ते तु शुभारण्ये तिष्ठत्येव यदौषधम्‌ ।

काथसिदिरभवेत्‌ तेन वौययमस्ति च तत्र वे ॥ १८ ॥
वल्प्नोककू परण्यातरुतलदेवायतनश्मशनेषु ।
जाता विधिना विहिताप्यौषधयः सिदिदा न स्थुः ॥१<॥
जलजोणमग्निकवलित-
मकानलक्तमिभच्य भूतलशरोरम्‌ ।
न्युनं तथाऽधिकतस्ा द्रव्यमद्रव्यं जगुभिषजः ॥ २०॥
` भूतादियुक्तमभ्यदय गिरौशं प्रातरुयितेः।
खाद रुपासितैर्वापि संग्राद्यं सवमौषधम्‌ ॥ २१९ ॥
इत्येवं सर्वस्ूलानां विधिमन्तश्च कष्यते ।
श्रादौ गत्वा ठन्तमूलं ततो वै अभिमन्त्रयेत्‌ ॥ २२ ॥
“श्रं वेतालाश्च पिशाचाश्च राचसाश्च सरोखपाः ।
अपस्न्तु तं सवं हन्तादस्माच्छिवाज्ञया” ॥ २३ ॥
ततो नतिः। ओं नमस्तेऽखृलसम्भृते बलवोय्धविव्िनि ।
बलमायुञच मे देहि पापान्मे वाहि दूरतः ॥ २४ ॥
वतः खननम्‌ । येन त्वां खनते ब्रह्मा येन त्वां खनते गु; ।
येन इन्द्रोऽथ वरुणो येन त्वासुपचक्रमे ।
तनां खनयष्यामि मन्तपूतेन पाणिना ॥
माते पातं मा निपाति मा तं तजोऽन्यधा भवेत्‌ ।
अतैव तिष्ठ कल्याणि ! मम कायकरौ भव ॥
शरं ङ्गी चौं फट. खाहा। ननन मूलिकां छेदयेत्‌ ॥ २५॥
इत्येवं सर्वविद्यानां सिये ऋतुनिणंयः।
कथिता यल्नेन स्रूलिकाग्रहणादिकः॥ २६॥

दृति मूलिकाग्रटणविषिः।

कामरत्रम्‌ । २५

अथ वशीकरणम्‌ ।
ततर सरजनवशौकरखम्‌ ।

वर्णानामुत्तमं वणं मटान्तस्थं तथैव च ।

श्रोंकारशििरसा चापि भ्ोंकारशिरसं तथा ॥
श्रधोभागे च रेफञ्च टत्वा मन्तं समुदरेत्‌ ।
निरारमिषाब्रभीक्ता च जप्तव्यो मन्व एव च ॥
शशरो स्रो डो" अनेन मन्तेण--
असाध्यमपि राजानं पुत्रमिवाच बान्धवान्‌ ।
ये ये गोवे समुत्पन्नाः पश्वो ये च सवतः ।
ते स्वे वशतां यान्ति सहस्रादस्य जापनात्‌ ॥
सयृष्टा द्रा च येऽसाध्या षहोत्वा नाम तस्य वै ॥
इत्यादिकञ्च सर्वञ्च मन्तं भक्तया गुरोस्तदा ।
सिध्यन्ति सवंकार्य्याणि चान्यथाऽसिदिभाग्‌ भवेत्‌ ॥ १॥
“श्रं नमः कटविकटघोररूपिणि सखाहा । अनेन मन्त्रेण

सप्ताभिमन्त्रितं भक्तपिण्डं यस्य नास्ना सपाहं खाद्यते, स भरुव-

मेव वश्यो भवति । “ओँ वश्यमुखि राजमुखि खाहा? । अनेन
मन्तरेण सप्तधा मुखप्र्ालनात्‌ सवे वश्या भवन्ति। “ओं
राजमुखि वश्यमुखि खाहा”। वामहस्ते तैलं संस्थाप्य अ्रना-
मिकया विधामन्ता पुनमलमन्तरं विधा पठित्वा प्रातःकाले
शय्यायां स्थित्वा मुखके णादो विलेपयेत्‌। तदा सवं जना
व्या भवन्ति ; व्याघ्रोऽपि न खादति। श्रं चामुर्डे जय जय
म्थम्भय्र स्तम्भय मोहय मोहय सवसच्ात्रमः खाहा”। अनेन
पुष्पम्‌ श्रभिमन्ता यस्ते दौयते स वश्यो भवति ॥ २॥

एकचित्तसखितो मन्तो मन्तं जघ्ाऽयुतदयम्‌ ।

ततः ्षोभयते लोकान्‌ दशेनादेव साधकः ॥ ३ ॥
=

२६ इन्द्रजालविदयासंग्रहः ।
रद्राक्चवरटमूलच जलेन सह घषेयेत्‌ ।
विभ्रूत्या संयुतं मन्ततिलकं लोकवश्यक्तत्‌ ॥ ४ ॥
पुष्ये पुननेवाम्रूलं करे सप्ताभिमन्वितम्‌ ।
वद्धा सर्वत्र पूज्यः स्यान्मन्वम्रैव कथ्यते ॥

“एं वतु ओं क्षोभय क्षोभय भगवति तवं खा । इमं मनं

परवोक्तमयुतदयजपे सिद्धिः ॥ ५ ॥

अपामार्गस्य मूलन्तु पेषयेत्‌ रोचनेन तु ।

ललाटे तिलकं कत्वा वशीकु र्य्योञ्जगच्चयम्‌”॥

“कं नमः कोदशर्डशरविजालिनि मालिनि सवेलोकवशङ्करि

सवाहा” । इमं मन्तम्‌ उक्तयोगः स्यादरोत्तरसहसजपे सिङ्धिः ॥ & ॥

कष्णपत्ते चतुरश्यामष्टम्यां वा उपोषितः ।

बलिं दत्वा समुदुत्य सहदेवीं सुचृणंयेत्‌ ॥

ताम्बुलेन तु तच्चुणें दन्तं वश्यकरं धवम्‌ ।

साने लेपे च तच्चुणं योज्यं वश्यकरं भवेत्‌ ॥

रोचना-सहदेवोभ्यां तिलकं लोकवश्यक्लत्‌ ॥
सुखे चिघ्वा च ताम्बलं कख्ां बहा च कामयेत्‌ ।
या नारो सा भवेत्‌ तस्या मन्तयोगेण कथ्यते ॥

“रों नमो भगवति मातङ्गे्वरि सर्वसुखरच्जनि सर्वेषां महा-

माये मातङ्गे कु मारिके लहलह जिदं सवलोकवशङ्करि स्वाहा” ।
सहसरं जघ्रा उक्तयोगानां सिडिः ॥ ७ ॥

श्वेतापराजितामूूलं चन्द्रग्रस्ते ससुदुतम्‌ ।

अच्खिताक्लो नरस्तेन वशोकु र््याञ्जगच्यम्‌ ॥
तन्मुलं रोचनायुक्ता तिलके न जगदशम्‌ ।
तन्मृलेन प्रदातव्यं ताम्बुलं विश्ववश्यक्तत्‌ ॥
शिलापिष्टञ्च तन्मुलं वारिणा तिलके छते ।
सम्भाषणेन सवेषां वशोकरणमुत्तमम्‌ ॥

कामरननम्‌ । २७
स्र्णन वेष्टितं क्त्वा तेनैव तिलके छते ।
टृ ष्टिमाते वशं याति नारो वा पुरुषोऽपि वा ॥ .
ग्राह्यं शक्रचतुरदश्यां ्ेतगुच््ा-सुमूनकम्‌ ।
ताम्बुलेन प्रदातव्यं स्वलोकवशङ्र म्‌ ॥
“श्रं वक्रकिरणे शिषे रक्त भये मयाष्यामृतं कु रु कु र्‌
सखाद्ा” । उुयोगानां सहसजपे सिद्धिः #॥ ८ ॥
¡ हृत्पाद च्तर्नासानां मनं पूगे प्रदापयेत्‌ ।
तत्‌ पूगं खाद्यते येन यावञ्जोवं वशो भवेत्‌ ॥
अनेन मन्वितं कत्वा दच्ेन्दोवर मूलकम्‌ ।
रोचनाभिस्ताम््रपाव्रे खषा नेवरदयाञ्ञनात्‌।
प्रियो भवति स्वेषां दृ्टिमावान्रसंशयः ॥
तन्मृलं मधुसंमिखं ललाटे तिन्तके छतं ।
ताम्बूले वा प्रदातव्यं वशौकरणमुत्तमम्‌ ॥
¦ तन्मलं रञ्जनाख्यच्च पिष्टा म्पूलं प्रयोजयेत्‌ ।
ताम्बलेन तु तदुक्त ध्रुवञ्च वशमानयेत्‌ ॥
“पिङ्गलायै नमः” । अनेन मन्ेाभिमन्ता उक्तयोगान्‌ साधयेत्‌ ॥ € ॥
रक्तग्भरुपरभयं नेवं कष्णपेचकयोरथ ।
¦ निष्काश्य मधुना लिघा वत्तिकञ्जलपातनम्‌ ।
तेन नेताच््नं कत्वा तैलोक्यं वशमानयेत्‌ ॥
देवदानवसिद्धयर्थं गुटिकां कारयेद्‌ बुधः ।
सुखे निक्तिप्य स्वेषां प्रियो भवति नान्यथा ॥
भङ्कम्बरलं मुखे किघ्रा सवत्र पूजितो भवेत्‌ ॥
रोदिख्यां वटवन्दाकं संग्द्य घारयेत्‌ करे ।
वश्यं करोति सकनं विश्वामिचेण भाषितम्‌ ॥ १० ॥
कु ङ्कमं गरं कु ष्ठं हरितालं समं समम्‌ ।
श्रनामिकाया रक्तन तिलकं सववश्यललत्‌ ॥ ११ ॥

रट

इन्द्रजालविद्यासं ग्रः ।

विष्णुक्रान्ता शएभा शङ्खो सुटणर्डो स्ूलरोचनाम्‌।

पिष्टा तु वटिकां क्त्वा तिलकं वश्यक्तत्‌ परम्‌ ॥ १२ ॥
पुष्योदतं श्ेतभानु-सूलमाजासखमूत्केः ।
वटिकां कारयेत्‌ प्राज्नस्तिलके न जगदशम्‌ ॥ १३ ॥
श्रजारक्तन तन्मन पुष्यायां पेषयेद्‌ वधः ।
कञ्जनं पातयित्वा लु चन्ञुषो रच्नयेन्नरः।
चलोक्यं वशतां याति दृष्टमावरं न संशयः ॥ १४ ॥
मूलन्तु खवणा-कछतते पिर्डोतगरसम्भवम्‌ ।
संग्टह्म धारयेदश्यं कु रुतं सकलं जगत्‌ ॥ १५॥
लष्णापराजितासूलं ष्येणोदृतय चुणयेत्‌ ।
गोमूत्रेण समानलोद्य कजञ्जलं कारय द्‌ बुधः ।
परुवमेतेनाच्जनेन वशोकररय्याज्जगचचयम्‌ ॥ १६ ॥
पुत्रजो वकवोजच्च तिलकं राचनायुतम्‌ ।
प्रियो भवति सवेषां नरः कत्वा ललाटके ॥ १७ ॥
भवे तापराजितामूलं तथा शखेतजयाश्वयोः ।
नासाग्रे तिलकवां कत्वा वभो कु र्ययाज्नगच्चयम्‌ ॥ १८ ॥
मच्िष्ठाकु ष्टकीः कत्वा ललाटफलके क्षतो ।
लोकालोकं वशयति क्षणमात्रेण साधकः ॥ १९ ॥
नोरं तञ्च मधुकञ्च कताच्लिश्च #
व्यं ममं निजगशरोरमलेन मिखम्‌।
्लेपभक्षणएविधौ तिलके क्ते वा
योगात्त॒ सवभुवनानि वशोकरोति ॥ २० ॥
मूलं जटोतगरमेषविषाणिकानाम्‌
पञ्चाङ्गजं निजशरोरमलं तथेव ।

॥ 8

* क्रताञ्चलिःः-लज्ञावतौलता 1

कामर्रम्‌ । २८
एकोक्षतानि मधुना दिवसे कु जस्य
कु र्वन्ति वक्रतिलके न वशं जगन्ति ॥ २१॥
शङ्स्य पत्तयुगलं शकमां सुक्तम्‌
पिंष्यादधाख्रममलं च मलं खदम्‌ ।
एतानि लेपविधिनाप्यथ भक्तणाद्‌ वा
कु वन्ति वश्यमखिलं जगदप्यकस्मात्‌ ॥ २२ ॥
तालौशकङु ष्टतगरेः परिलिप्य,वत्तिं
सिदार्थतैलसदहितां दृटृ पद्टवस्त्ाम्‌ ।
पुंसः कपालफलके विनिपातितच्च
तेनाच्ञनेन वशतां किल याति लोकः ॥ २२॥
गोरोचनं पद्मपतं प्रियङ्कं रक्तचन्दनम्‌ ।
एकोल्षत्याऽच्ञयेन्नेवं यं पश्यति वशो भवेत्‌ ॥ २४ ॥
अथ राजवशौकरणम्‌ ।
कु डमं चन्दनञ्धैव रोचनं शशिमिथितम्‌।
गवां च्षोरेण तिलकं राजवश्यकरं परम्‌ ॥ १ ॥
“श्रो कीं सः अमुकं मे वशमानय साहा” । पूर्वमेव ससं जघा
सतोऽनेन मन्तेख सप्ताभिमन्वितं तिलकं कार्यम्‌ ॥ १ ॥
चम्पकस्य तु ठन्दाकं करे बहा प्रयन्नतः।
सम्पूज्य भरणो-ऋक् े पुव्यायां वा विधानतः।
राजानं ततृक्णादेव मनुष्यो वश्यतां नयेत्‌ ॥ २ ॥
अथ स्तौवशौकरम्‌ ।
पुष्ये पुष्यन्तु संग्टह्य भरण्यां फलकं तथा ।
शखाञ्चेव विशाखायां हस्ते पतरं तयैव च ॥
मूले सूलं समुदत्य कणोन्मत्तस्य तत्‌क्रमात्‌ ।
पिद्धा कपृरसंयुक्ं कमं रोचनं समम्‌ ।
तिलकात्‌ स्तरो वशं याति यदि साक्तादरुन्धतो ॥ १॥

३० इन्द्रजालविदासं यदः ।

काकजङ् वचा कु ष्ठं शक्रशाणितिमिखितम्‌ ।

तदस्ते भाजने नार्य्या भ्मशाने रुद्यते सदा ॥
“चरां नमो भगवते र्द्राय त्रो चामुण्डे अमुकीं मे वशमानय
स्वादा” । उक्तथोौगानामयमेव मन्तः ॥ २॥
प्रातमुखन्तु प्रक्ञाल्य सस्तवाराभिमन्तितम्‌ । `
यस्य नाम्रा पिबेत्‌ तोयं सा स्तौ वश्या भवेद्‌ प्रुवम्‌ ॥
न्नं नमः चिप्रकर्मरि असुकीं मे वशमानय साहा” ॥२॥
क्ष्णापराजितामूलं ताम्बुलेन समायुतम्‌ ।
अवश्यायै स्तरिय दद्याद्‌ वश्या भवति नान्यथा ॥
“रं दं स्वाहा” । भनेनाभिमन्व दयात्‌ ॥ & ॥
साध्यसाधकनाग्रा तु करत्वा ससाभिमन्ितम्‌ ।

: दौयते कु सुमं यस्ये सा वश्या भवति ध्रुवम्‌ ॥

सुसाधितो ह्ययं मन्तः अवश्यं फलदायकः ।
तस्मादेतत्‌ प्रयल्नेन साघयेन्मन्तसुत्तमम्‌ ॥

भ्रव मन्तः ।--“श्रों ङ्गं स्वाहा” ॥ ५॥

विशखायान्तु वन्दाकं मङ्गल्यस्य समाहरेत्‌ ।
हस्ते ब्धा तु कु रुतं वशतां वरयोषिताम्‌ ॥
“श्रं पातं वच्राय सराहा । अनेनाभिमन्ता बक्नौयात्‌ ॥ & ॥

कष्णोत्पलच्च शिखिनश्च सुपत्तयुग्मम्‌

मूलं तथा भगवतः शितकाकजङ्का ।
यस्याः शिरोगतमिदं विहितं विचृणम्‌
दासोभवेज्‌ भाटिति सा तरुणो सुरूपा ॥ ७ ॥
सव्येन पाणिकमलेन रतावसान
यो रेतसं निजभवञ्च विलासिकायाः।
वामं विलिम्यति पदं सहसैव यस्याः `
तस्येव सा भवति नात्र विकल्यभावः ॥ ८ ॥ ,

कामरलम्‌। ` ३९

सिन्धूयमाक्तिककपोतमनानि पिष्टा
लिङ्ग विलिप्य तरुणीं रमते नवोढ् ाम्‌ ।
साऽन्यं न याति पुरुषं मनसाऽपि नृनम्‌
दासोभवैदिति मनोदरदिव्यमुत्तिः ॥ < ॥
गोरोचनाशिशिरदोधितिशग्धुवोजैः
काश्मोरचन्दनयुतेः कनकद्रवेख ।
पिष्टा ्वजोपरि रमलत्यबलां नोटाम्‌
तस्याः स एव हदये सुकु टल्मेति ॥ १०॥
पुष्ये रुद्रजटाम्रूलं मुखस्थं कारयेद्‌ वुधः ।
सताम्बुलं प्रदातव्यं वश्या भवति निश्चितम्‌ ॥ ११॥
तधैव पाटलं मूलं ताम्बलेन तु वश्यन्नत्‌ ॥
विपव्रभण्टिकाम्ूलं पिष्टा गाचे तु संक्तिपेत्‌ ।
यस्याः सा वश्मायाति बिन्दुमात्रेण तत्क्षणात्‌ ॥ १२ ॥
सखकोयं काममादाय कामदेवं स्मरेत्‌ पुनः!
तरुण्या हृदये दत्तं ततृच्तणात्‌ स्तौ वशोभवेत्‌ ॥
भच मनः ,-“एे पँ स्तं क्रीं कामपिशाचिनि अ्रमुकीं कामेन
ग्राहय, कामेन कामरूपेण नसैविंदारय विदारय दारय दारय,
सहन बन्धय बन्धय ओं फर.” ॥ १३ ॥
प्रकारान्तरम्‌ । नागपुष्पं प्रियङ्चच तगरं पद्मके शरम्‌ ।
जटामां सीं समं कत्वा चृणयेत्‌ मन्ववित्‌ ततः 1
साङ्ग धृपयते तेन भजन्ते कामवत्‌ स्यः ॥
“ओं मूलो सूनो महामूनो सवं सं ्तोभय एभ्य उपद्रवेभ्यः
स्वाहा” । इति धूपमन्ः ॥ १ ॥
पानोयस्याच्ञलोन्‌ सप्त दच्च विद्यामिमां जपेत्‌ ।
सालङ्गारां नरः कन्यां लभते नात्र संशयः ॥
२ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।
भव मन्न “श्चं विश्वावसुर्नाम गन्धवेः कन्यानामधिपतिः,
सुरूपां सालङ्गरां टेहि मे, नमस्तस्मै विश्वावसवे खाहा” ॥२॥
कन्याग्टहे णशालकाष्ठं सिपेटेकाद शाद्कलम्‌ ।
ऋते च पूवंफालयन्धां तस्मे कन्धां प्रयच्छति ॥
गोरोचनाकु ङ् ूमाभ्यां भूर्ज यस्याः नामाऽभिलिख्य छतमधुः
मध्ये स्थापयेत्‌ सा वश्या भवति ॥ ७ ॥

° अथ पतिवशौकरणम्‌।

ख््रोटस्य मांसानि मधुना सह पेषयेत्‌ ।

श्रनेन योनिलेपेन पतिदासो भवद्‌ भ्रुवम्‌ ॥ १ ॥
पञ्चाङ्गदाडिमं पिष्टा खेतसर्षपसंयुतम्‌ ।
योनिलेपि पतिं दासं करोत्यपि च दुभेगा ॥
कपुर देवदारुञ्च सन्तौ पूर्ववत्‌ फलम्‌ ॥
“श्रं काममालिनि पतिं मे वशमानय ठठ” । चक्तयोगानां
सप्ताभिमन्वितेन सिद्धिः ॥ २॥

गोरोचनामद्छपित्तं पिष्टाऽपि तिलके क्ते ।

वामहस्तकनिष्टायां पतिर्दासो भवत्यलम्‌ ॥ ३ ॥
सखशोणितं रोचनया तिलकं पतिवश्यल्लत्‌ ॥
चित्रकस्य तु पुष्पाणि मधुयुक्तानि कारयेत्‌ ।
अत्रे पाने प्रदातव्यं पतिवश्यकरं भवेत्‌ ॥ ४ ॥
सजंपतच्च मधुना योनिके पे पतिवशः ॥
जलौकसां मुखे देयं शम्ब शङ्धादिचुणंकम्‌ ।
तचुन्तु समाद्य ताम्बृलेन समायुतम्‌ ।
दातव्यं खामिने भोक्त वश्यो भवति नाऽन्यथा ॥ ५॥

गोरोचनानलदकु ङमभावितायाः .

तस्या; सदैव कु रुते तिलकं वशित्वम्‌ ।

कामरलम्‌ । ३२

वात्स्यायनेन वड्धा प्रमदाजनानां

सौभाग्यक्त्यतमये प्रकटोक्ततौऽसौ ॥ ६ ॥
सम्भोगशेषसमये निजकाममेट्‌म्‌

या कामिनो स्फृ शति वामपदाम्बुजेन ।

तस्याः पतिः सपदि विन्दति दासभावं
गोणौसुतेन कथितः किल योगृराजः ॥ ७ ॥

बति श्रौनागभट्रविरचिते कामरव्े वश्ौकरशं न्प्रम प्रथमीपदरेशः।

©
अथ आकषंणम्‌ ।

चतुर्थवणमाक्तष्य दितोयवग संस्थितम्‌ ।

क्त्वा चिविधद्ाहान्तं तदन्ते हदितौयकम्‌ ॥
अंकारं शिरमं क्षत्वा प्रत्यत्तरप्रजापनम्‌ ।
सहस्रादस्य जापेन फनं भवति शाष्वतम्‌ ॥
मनः -“भांभांभांदांहां हां हं रहं")
मानुषासुरदेवाश्च सयक्तारगराक्तसाः।
स्थावरा जङ्गमाश्चैव आक्षटास्ते वराङ्गने ! ॥ १ ॥
हन्ते रेफं समादाय यकारन्तु विशेषतः ।
अर्षरं वितयं तच्च ददिधा क्रत्वा प्रजापयेत्‌ ॥
भ्यं क्रत्वा खहस्तेन क्त्वा मन्वविभावनम्‌ ।
दोयते यस्य भ्यं तत्‌ स्वेषां प्राणिनां शमे ! ।
ते सवं यत्र नोयन्ते तत्र गच्छत ततृक्तणात्‌ ॥
मन्व: “हरय हरय” ।
छौ कारेण मन्वयेत्‌ पाशं ड कारेणाङःशं तथा ।
विफलं वामगं पाशं दक्षिणे ज्वलि ताङ् ्शम्‌ ।
सन्ध्यायां खकरे मन्तो ततो मन्तमिमं जपेत्‌ ॥
श्रं ङ्क र्त त्त चामुण्डं तुरु तुरु अ्रमुकोमाकषंय

“ _ ४ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

अकषय धीं । अस्य मन्वस्य पूवमेवायुतनपे सिद्धिः । श्रं चामुण्डे 1

ज्वल प्रज्वल प्रज्वल स्वौद्ा । अनेन मन्वेश स्तयं इष्य पं कारये
तत्‌चणात्‌ पठतः समागच्छति । पूर्वमेवायुतजपे सिदिः।
अश्चेषायां समाहृत्य अर्जुनस्य तु ब्रप्रकम्‌ ।
अजामूत्रेण संपेष्य स्तोणां शिरसि दापयेत्‌ ।
पुरुषस्य पशूनां वा क्तिपेदाकषेणं भवेत्‌ ॥ ३ ॥
साध्यानामपदस्थान्तान्मृत्तिकामादरेत्‌ ततः।
कछ्षकनलासस्य रक्तन प्रतिमां कारयेद्‌ बुधः ॥
साध्यानामाक्षरं तस्यास्तद्लर्विलिखेडधवि ।
म्ूतस्थाने च निखनेत्‌ सदा तत्रेव मूत्रयेत्‌ ।
श्राकषयेत्तु तां नारीं शतयोजनसंख्िताम्‌ ॥ ४ ॥
सूर्यावत्तस्य मूलन्तु पञ्चम्यां ग्रादवेद्‌ बुधः!
ताम्बुलेन समं दद्यात्‌ सखयमायाति भक्षणात्‌ ॥ ५॥
रतिकमकरी ग्राही भ्रमरौ यन्नतो बुधैः
भिन्नौ क्त्वा दहेत्‌ तौ तु चिव्रकाटैस्तयोः पुनः ॥
वस्तेण बन्धयेदस्म एथकत्यदलोदयम्‌ ।
तयोरेकामजागृग टट बद्वा परोक्तयेत्‌ ॥
यां यां याति च सा मेषो पुथक्‌ तु रत्तयेद्‌ बुधः।
तत्‌ भस्म शिरसि न्यस्तं ्णाटाकर्षयेत्‌ स्तियम्‌ ।
अपरं रत्येस्ते नो चेत्रायाति कामिनो ॥
“रों क्ष्णवर्णाय स्वाहा” । इमं मन्तं पूर्वमेवायुतं जः
उक्तयोगेनाभिमन्वा सिद्धिः ॥ £ ॥
इति ग्ौनागभट्रविरचिते कामरवे भाकर्षणं नाम दितौयोपदेशः ।
अध जवः
हकारं स्वरसंयुक्लं उकारेण सुपूजितम्‌ ।
ओंकारेण च सम्पुज्य अन्ते फट्‌ च नियोजयेत्‌ ॥

ची मरलन्‌ ।

~~~ ~~~ ^ ~~ ~~~ ~

“श्रो फट.”।
जेयाग्रे शतजापेन जितो भवति नान्यथा ।
जेयनाम छदि न्धस्य चन्ुषा तत्रिमोल्य च ।
स्पष्टा च मन्रजापेन तत्क्षणाल्ितवानसो ॥ १ ॥
गोजिद्वा गिखिमूूलो वा मुखे शिरसि संस्थिता ।
कु रूते सववादेषु जयं पुष्ये समुदता ॥ २ ॥
मागंशोषस्य पूर्णायां शिखिमूलं समुहरेत्‌ ।
बाहौ शिरसि वा धायः विवादे विजयौ भवेत्‌ ॥ ३ ॥
गिरिकर्णी ` शमीं गुच््नां श्वेतवर्णा समाहरेत्‌ ।
चन्दननान्वितं सर्व तिलके न जयो नरः ॥ ४ ॥
कनकाकवटौ वङ्किविदरूमः पञ्चमस्तथा ।
तिलकं क्रियते येन पश्येत्‌ तं पञ्चधा रिपुः ॥ ५॥
लष्णसपकपाले तु वसारत्तिकयान्विते ।
सितगु््ां वपेत्‌ तत्र तस्या म्ूलं समाहरेत्‌ ॥
कत्वा च तिलकं धोरः यं पण्येत्‌ सम्भृतं रिपुम्‌ ।
श्वगरेभच्यमाणच्च पतितच्च ततो भुवि ॥ ६ ॥
ओषधिः सिंहिका नाम तथा सृष्टा महारसैः।
सिंहो कपदिं काम्ये चतेप्या तन्मुलसंयुता ॥
पिधाय वदनं तस्याः सिक्थके न समन्विता ।
तस्यां वक्तस्ितायान्तु सिंहवत्‌ ज्ञायते नरः ॥
रणे राजकु ले द्युते विवादे चाऽपराजितः।
मदो्मत्तो गजस्तस्य दशंनन पराद्मखः ॥ ७ ॥
व्याघ्नौरसेन संखृष्टः पारदो म्ूलमंयुतः ।
पूववत्‌ साधर्य दयाघ्रीं फलद्चेव तथाविधम्‌ ॥ ८ ॥
करे सुद शनामूलं बद्धा राजकु ले जयौ ।
जयाम्बूलं राजकु ले मुखस्थञ्च जयप्रदम्‌ ॥ 2 ॥

३६ इन्द्रजालविव्यासंग्रः । ॥
श्ाद्रीयां वटवन्दाकं हस्ते बह्धाऽपराजितः।
तदचते चूतवन्दाकं ग्टहौत्वा धारयेत्‌ करे ।
संग्रामे जयमाप्नोति जयां स्मृत्वा जयो तथा ॥ १० ॥
के काया नयनं वामं गुडलोहन वेष्टयेत्‌।
प्रतिक्तिप्य सुखे धोरः स्वं वादे जयो भवेत्‌ ५.११॥
छ्त्तिका च विशाखा च भीमवारेण संयुता ।
तदिने घटितं वस्वं संग्रामे जवदायकम्‌ ॥ १२५
श्रपामार्गरसेनेव यानि, शस्वाणि लिप्यते ।
जयन्ति तानि संग्रामे, मूलमन्त्राभिमन्वितात्‌ ।
तचर्णोदत्तनाखन्दः णचुन्‌ मोहयते वह्ृन्‌ ॥ १२ ॥
अस्य मन्वः।--^श्चों नमो महाबलपराक्रम शस्वविव्याविशार
अमुकस्य भुजवलं बन्धय बन्धय, दृष्टं स्तम्भय स्तय, अङ्गा
धुनय धनय, पातय प्रातय महोतले डं” ।

थ्य सौभाग्यकरणम्‌ ।
पु्योृतं सिताकं स्य मूलं वामेतरे भुजे ।
बहुः सौभाग्यमाप्रोति स्रामिनो दुभेगाऽपि सा ॥ १॥
रक्षचित्रकम्रूलच्च सोमयरस्ते ससुदतम्‌ ।
चोटः पिष्टा वटि कु र्य्यात्‌ तिलक्रं शएभमङ्गना ॥ २ ॥
गोरोचनाकु द्माभ्यां यस्य नाम संलिख्य मधुमध्ये स्थां
येत्‌, सद्यः सौभाग्य भवति । गोरोचनया भूर्जे यस्य नार्मा
लिख्य मधुमध्ये स्थापयेत्‌, सोभाग्य भवति । कु डमगोरं
चनाऽनक्तके न यस्य नाम संलिख्य मधुमध्ये खापयेत्‌, सौभाग
भवति ॥ २ ॥
अध इश्वरादौनां क्रोधीप्मनम्‌ ।
कण्टफन तालप्रे नामाभिलिख्य कदम ख्यापयेत्‌
कु पितः प्रसन्नो भवति। गोरोचनया भूजं यस्य ना
कामगब्रम्‌। ३७

र्त न= ~~~

समालिख्य पयोमध्ये स्थापयेत्‌, कु पितः प्रमन्ना भवति । “ओं

शान्ते प्रान्ते सवक्रु होपशमनि खाद” । अनेन मन्तेण चिःसप-
वारजपतेन मुखं माजंयेत्‌। ततः क्रोधोपशमनं भवति ।
प्रसादपरो भवति ॥ १॥
५. अथ अदातुदाठशक्तिकरकम्‌ ।

गोरोचनया सखानामिकारक्रन भूजं यस्य नाम संलिख्य

मघुमध्ये स्थापयेत्‌ स श्रदाता टाना भवति ।

अध गजनिवारख्म्‌ ।*

विल्बपतरस्य चरन्तु कु ङु ङु र्यया च तत्‌ ममम्‌ ।

तल्लिपताङ्ग नरं दृष्टा दूरे गच्छति कु च्ञरः ॥

मलं मर्क टवल्या्च बाहौ बदच्च मूदेनि।

द्‌ष्टदन्तिदरं दूरं चित्रं मंयति जायत ॥

श्वेतापराजिता मूलं हस्तस्थं वारयेद्‌ गजम्‌ ।

मूलं विशूल्या वक्कास्थं गजवश्यकरं भवेत्‌ ॥

अथ व्यात्रनिवारष्ठम्‌ ।
मुखस्थं छतो म्रलं इस्तस्थं व्याघ्रभोतिद्भत्‌ ।
^क्रींडींओं ङो ड़ी"। इति प्चाक्तरमन्तेण लोर पटित्वा

| तदा सुखं न चालयति गन्तुमशक्ः ।

सूलं छष्णचतुदंश्यां ग्राहयेत्‌ लाङ्गनलोभवम्‌ ।

स्तस्य व्याघ्रमिंहादि भयद्त्‌ परिकौत्तितम्‌ ॥

इति श्रौनागभटू विरचिते कामरत्न विजयादिन्याघ्ननिवारक्ं नाम ठतौयोपर्दशः।

अध स्तम्भनम्‌ ।
तव श्वुखां सुग्ठस्तम्धनम्‌ ।
मेघनादस्य मूनन्तु मुखस्थं तारवेष्टितम्‌ ।
परवादो भवेन्मृकोऽयवा याति दिगन्तरम्‌ ॥
श्वलगुच्धोययतं सूनं मुखस्धं प्ररतुण्डजित्‌ ॥
द्‌ ४

+ इन्द्रजालविदामं ग्रहः ।
अव मनः ।- “श्रं ङ्गी रक्त चासुर तुरु तुरु असुकं मे वश
मानय खाहा” । अयं चासुण्डामन्तः, अनन उक्तयोगसिहिः ॥१॥
पुष्याके मधुवन्दाकं ग्होत्वा प्रक्तिपेद्‌ बुधः ।
सभामध्ये च सर्वेषां मुखस्तम्भः प्रजायते ॥ २ ॥
श्र्कपत्े हरितालरसेन यस्य नामाभिलिख्य उ्यानमध्येः
ईशानकोणे स्थापयेत्‌ तस्य मुखस्तम्भनं भवति । शिलापटले
हरिद्रया यस्य नामाभिलिख्य श्रधोमुखोक्षत्य स्थापयेत्‌, तस्यैव
शत्रोः सुखं स्तम्भयति । स्मिन्‌ कस्मिं्ित्‌ तिथौ लिखित्वा यस्व
नाम स्थापयेत्‌, तस्य सुखबन्धनं करोति । “श्रसुकस्य सुखं स्तम्भय
स्तम्भय स्वाहा” इति विकोणमध्ये हरिद्रया यस्य नामाभिलिख्य
दुमविवरे स्थापयेत्‌, तेन शवरुमुखं स्तम्भयति ॥ २ ॥
नौकालमनम्‌ । भरण्यां चलोरिकाष्टस्य कोलं पञ्चालं क् िपेत्‌ ।
नोकामध्ये तदा नौका-स्तम्भनं जायते ध्रुवम्‌ ॥
निद्रालम्मनम्‌ । सूलं ठडत्या मधुकं पिद्धा नस्यं समाहरेत्‌ ।
निद्रास्तम्भनमे तदि म्ुलटवेन भाषितम्‌ ॥
शखलस्ननम्‌ । श्र्कशो च जटा पाठा विष्णुक्रान्ता च पाटलो ।
शेतापराजिता पु्का देवो च काकजङ्क्का ॥
प॒ष्यक्तं ण समुदुत्य वक्त शिरसि संस्थितम्‌ ।
एकौ कं वारयत्येव शस्रसं हरणं णाम्‌ ॥
बह व्याघ्रभूपाल-भयं शतभयं जयेत्‌ ॥ १९ ॥
जातो मूलं मुखे चिप शस्त्र स्तम्भनसुत्तमम्‌ ।
पुङ् ायाः पाटलाया वा मुखस्थं काण्ड शस्त ॥ २॥
कपिव्यस्य च वन्दाकं कत्तिकायां समाहरेत्‌ ।
वक्तसंस्थन्तु देवस्य शस्वस्तम्भकरं परम्‌ ॥ २ ॥
करे सुदभनाम्बूनं वड् ास्रस्तम्भनं भवेत्‌ ॥
कं तको मस्तकं नेते तालमूलं सुखे खितम्‌ ।

कामरतम्‌ । ३९
खजृरं चरणे हस्ते खद्गम्तम्भः प्रजायते ॥
एतानि तोरि ब्बूलानि चुणितानि तेः पिवेत्‌ ।
त्रां रात्रौ ततः सर्वर्यावज्नोवं न वध्यते ॥ ४॥
सर्वेषासुक्तयोगानां कु् रकणंः प्रसोदति ।
आयान्तं सेन्यकं शस््रसमूहं म निवारयेत्‌ ॥ ५॥
अन मनवः ।- ^ श्रहो कु म्भकणं महाराक्तस निकषागम-
सम्भूत परसेन्यस्तम्भन भगवन्‌ सुद्र ,प्ाज्नापयति स्वा” । सव
योगाखामष्टोत्तरमहसजपेन सिदधिः। ४
वक्रो चक्रो तथा वचो विशूलो मुषलो तथा ॥ ६ ॥
देहस्था समरे पुंमः मर्वायुधनिवारिणो ॥
ग्टदहोत्वा एभनक्ततरे ्रपामागस्य मूलकम्‌ ।
लेपमातरे शरोराणां स्वेशस्तनिवारणम्‌ ॥ ७॥
खञ्जो सुखमध्यस्था कटिबदा च के तक ।
भुजदर्डस्यि तश्चाकं ; सवेशस्त्रनिवारणः ॥ ट ॥
पुष्यक्तं श्वेतगुज्ञाया सूलमु्त्य धारयेत्‌ ।
हस्ते काण्डं भयं नास्ति सङ्गामे च कदाचन ॥ < ॥
विलोदवे्ितं क्त्वा रमं व्ाभ्चसंयुतम्‌ ।
वक्कस्थञ्च करस्थञ्च सर्वायुधनिवारणम्‌ ॥ १० ॥
ब्रह्मदण्डो च कमारो एेश्वरो वैष्णवो तथा ।
वाराद्ो वैष्णवो ‰ चेन्द्रो महालच्छ स्तथैव च ॥
एताञ्चौषधयो दिव्यास्तयैता मातरः स्मृताः ।
स्मृताञ्चैव करे बडाः सवशस्वनिवारिकाः ॥ ११॥
प्िलम्भनम्‌ । जघ्ा जटीं नरो देवीं तारं महिषमदिंनोम्‌ ।
खदिराङ्गरमध्ये तु प्रविष्टोऽसौ न दद्यते॥ १९॥

अव वेष्छवौ नारसिदौ।

४० इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।
अ मनः“ मत्तकटोट छयघने सेकटौय मूलोयसौ ।
आलिप्याग्नाय मुदौयते शनकवोज्ने मन्दो ङ़् ीं फट्‌ । ओं ङीं
मदिषवाहिनो स्तम्भय मोद्य भेदय अग्निं स्तम्भय ठट” ।
एतन्मन्तदयस्य पूवमेवायतजपेन सिद्धिः ॥ २ ॥

कु मारोरसकं पिष्टा लिप्दस्तो नरो भवेत्‌ ।

दोपताङ्गारेस्तघलौडर्मन्तयुक्गीनं द्यते ॥
करे सुदशनामसूलं बहवाग्निस्तम्भनं भवेत्‌ ॥ ३ ॥

गोमदहिष्यादिस्तम्भनम्‌।
उद्टस्यास्ि चतुरि निखनद्‌ भूतले ध्रुवम्‌ ।
गोमेषमदिषोवाजोः स्तम्भयेत्‌ करिणोमपि ॥

अथ मनुष्यसतम्मनम्‌ ।
गोरोचनाऽलक्षककु ङ्मेन भ्रूं संलिख्य जले धारयेत्‌,
यस्य नाम तस्य स्तम्भनं भवति ।

सन्मयशरावे संलिख्य अमशानभस्मनापूथ शरावसम्पुटे

कत्वा शमशाने निखनत्‌, सद्यः स्तम्भनं भवति । गोरोचना-
कु ङ्धमाभ्यां यस्य नाम संलिख्य रक्तसूत्रेण संवेश्य धारयेत्‌ ।
ते सरवे दुष्टाः स्तम्भोभूता भवन्ति निधितम्‌ ।

अथ सर्वेषां शवृणां बुदधिलम्मनम्‌ ।

भङ्गराजोऽप्यपामागंः सिद्वाथं सहदेविका ।
तुल्यं तुल्यं वचा खेता द्रव्यमेषां समाहरेत्‌ ॥
लोहपात्रे विनि्तिप्य दिदिनान्ते समुडरेत्‌ ।
तिलकः सवभूतानां बुदिस्तम्भकरं भेत्‌ ॥

अव मनः ।-“ञ्चों नमो भगवतें विश्वामित्राय नमः सर्वसुखोभ्यां

विश्वामित्राय विश्वामित्र आ्राज्ञापयति। शक्त्या ्रागच्छागच्छ
सादा” । उक्तयोगस्यायं मन्तः । अनेन मन्तेए नदीं प्रविष्टः
कताज्नलिस्तपयेत्‌ । शवां बुदिस्तम्भो भवति ।

कामरत्रम्‌ । ४९१

अथ चौराखां गतिस्तम्भनम्‌ ।

“श्रो ब्रह्मवेशिनि शिवे रक्त रत्त ठट” । अनेन मन्वेण सप्त-

शान्‌ ग्टहोत्वा तोरि कव्या बद्धा अपरान्‌ मुष्टिभ्यां धारयेत्‌ ।
राणां गतिस्तम्भो भवति ।

अथ गभस्तम्भनम्‌ ।

ग्राह्यं छष्णचतुदश्यां घुस्तुरस्य तु ब्रभ्नकम्‌ ।

कव्यां बहा, रमेत्‌ कान्तां न गभ॑ धारयेत्‌ कचित्‌ ॥

सुक्ञेन लभते गभं पुरा नागार्जुनोदितम्‌ ।

तन्मृलचुणे' योनिख्थं न गर्भ सम्भवेत्‌ कचित्‌ ॥

सिद्दाथग्बूलं शिरसि वद्धा कान्तं रमेत्तु या !

न गभे धारयेत्‌ सा स्तौ त्यक्ता च लभते पुनः ॥
मार्जारस्य मलं ग्टहोत्वा अ्रनाभमिकाया रक्ते न भूर्जे लिखित्वा

मौ निखातयेत्‌ । गर्भ स्तम्भयति ।

अथ शुक्रस्त्नम्‌।

इन्द्रवारुणिकःमूूलं पुष्ये नग्नः ससुदरेत्‌ ।

कटुत्रयगेवां क्लोरेः संपिष्य गोलकक्ततम्‌ ॥

छायाशुष्कं स्थितच्चास्ये वोस्तम्भकरं परम्‌ ॥ ९॥

नोलो मूलं श्मशानसख्यं कव्यां बदा तु वोयष्टक्‌ ।

छष्णोन्मत्तवचाम्बरूलं मधुपिष्टं प्रलेपयेत्‌ ।

शत्यं रमते कान्तां सखभावात्‌ दिगुणं नरः ॥ २ ॥

ङ्गोविषं पारदच्च प्रत्येकन्तु दिगु्कम्‌ ।

वराटन्तु चिपेदिन्दुः सिरः स्यान्मस्तके छते ॥ २ ॥

रक्तापामागम्ूलन्तु सोमवारे निमन्येत्‌ ।

भौमे प्रातः समुद्य कव्यां बहना तु वोयष्टक्‌ ॥ ४ ॥

पुननंवाचुणविलेपनं वा जाति वौं न कदाचिदेव ।

क णधुत्त महाकालं एनिवारं निमन्तयेत्‌ ॥

र्‌

इन्द्रजालविद्यासं ग्रः ।

रविवारे समादाय श्रदत्तारमणोल्लतैः।

सतरगुणतयेबंदं करे वामे प्रयब्नतः ॥
उपवेष्यासने खर्डत्रये कामत्रयं ततः।
बिन्दुखिरत्वम प्रोति मुक्ते तरति तत्‌क्षणात्‌ ॥ ५ ॥
इति कामरते सम्भनं नाम चतुर्थोपदेशः ।
अथ सर्वजनमोनम्‌ ।
कन्यावरे सुरतिसङ्गमने नराणा- ¦
मालोकने नरपतेः क्रयविक्रयादौ ।
प्रज्नाविधौ सकलकमणि कौतुके वा
धुपैमेदैः सुददयैविनियोजनोयः ॥
ङ्गीवचानलदसजंरसं समानं
कत्वा त्रुटि मनलयजच्च षड़कमिखम्‌ ।
या धुपयेब्रिजग्टहं वसनं शरोरं
तस्यास्तु दास इव मोदसुपैति लोकः ॥ १॥
शद्ग राजः के श्रराजो लज्जा च सदटेविका ।
एभिस्तु तिलकं कत्वा तैलोक्यं मोहयेत्ररः ॥ २ ॥
विदलं कु सुमं यस्य स धुस्तुरः कछ ताच्नलिः।
भङ्ग राजः साज्येन तिलकं मोदये्नगत्‌ ॥ ३ ॥
तालकं कु लटोच्चैव भङ्गपत्तसमं समम्‌ ।
कष्णोन्मत्तस्य कु सुमं वटिकां कारयेद्‌ बुधः ॥ ४ ॥
तेनैव तिलकं कत्वा तैलोक्यं मोदयेन्नरः ।
अग्रे सप्तस्वरा ग्राद्या अन्ते ङकारसंयुताः ॥

चओंकारशिरसं कत्वा कं अन्ते फट. च विन्यसेत्‌ ।

मनः) शश्रोंश्रं्ंद्ंदैडउंऊं ज्छ न्ग फट।

अनेनैव तु मन्तेण क्त्वा ताम्बृन्भावनम्‌ ।

साध्यस्य मुखनित्तिपते मोहमायाति तत्‌ त्षणात्‌ ॥

कामरन्नम्‌। ४
श्च्रंभीं न्तं भों मोहय मोहय” इति वारतयं जपनात्‌
मोमाप्रोति मानवः। गोरोचनया श्रनामिकारक्ञेन यस्य
नामाभिलिख्य छतमध्ये स्थापयेत्‌ तं मोदयति ॥ ५॥

अथ रालकु लमोहनम्‌ ।
नोलोत्पलं गुगगुलुञ्च कछष्णागुरसमं समम्‌ ।
धूपयित्वा निजं दें रान्न: कु लविमोहनम्‌ ॥
= अथ दषरङु लमोइनम्‌ ।
शुभामूलं तथा वोजं रक्तचन्दनसम्भवम्‌ ।
चटोवोजं समं पिष्टा वचामूल प्रयोजयेत्‌ ।
भोक्तं देयं स्वहस्तेन मोहमाप्रोति चेश्वरः ॥
अथ दुटजनमीहनन्‌ ।
यस्य नाम रक्तदरव्येण भूजं संलिख्य मघुमध्ये स्थापयेत्‌ । स
दुष्टोऽपि मोहमाप्नोति ।
गोरोचनया भूर्जे यस्य॒ नामाभिलिख्य पुष्यादिषड्ङः
सम्पुज्य मधमध्ये स्थापयेत्‌ तमतिदुष्टमपि मोहयति ।
स्ेनोहनम्‌ । दुिक्योद्धवचृणंन धूपो मोहयते टृणाम्‌ ॥ १ ॥
गरलं धृत्तपञ्चा्ग मिपोशोणितं कणा ।
शिनायां कु रते मोहं धुपो गुग्गुलुसंयुतः ॥ २ ॥
इलिसो विषधुस्तुरं शिखिविष्ठाभिरन्वितम्‌ ।
समं भागं तधा धृपः योषित्येव विनिश्चितः ॥ २ ॥
्न्दरोसप्तमुण्डं ठथिकस्य तु कण्टकम्‌ ।
हरितालसमं धूपो मोहयेत्‌ सकलान्‌ नरान्‌ ॥ ४ ॥

अथ शतुमोहनम्‌।

अविः पौतर्िखा चैव श्वेता च गिरिकणिंका ।

गोरोचनसमायोगे तिलकं शलुमोहनम्‌ ॥ ५॥

४४ इन्द्रजालविव्यासंग्रहः ।
तलालकोन््त्तवोजानि पाने शत्रोश्च दापयेत्‌ ।
तत्‌क्षणन्मोहमाप्रोति चोन्मत्तो जायते नरः ।
समाकिकं ; सिताम्भोजे: सुस्थः पानाद्‌ भवेच्ररः ॥ ६ ॥

विदषणम्‌। कपिरोम-दिद्कु दार्वी-खरचर्माणि चुरणयेत्‌ ।

तच्वुणं मन्तसच््प्ं नामकमंविदभिंतम्‌ ॥

विसदहसरं पुनस्तेन ल्िग्धयोरन्तरात्मनोः ।
धुपेरतोवविद्िष्टौ स्निग्धावपि भविष्यतः ॥
तालपत्रे लिखेन्मन्त्रं नामकर्मविदर्भितम्‌।
कतप्राणप्रतिष्ठान्तं प्रजप्तं विसहसखकम्‌ ॥
विषालिप्ं हिधा कत्वा निखनेत्‌ सिन्धुतोरयोः ।
स्िग्धयोराश विदेषः स्यादुमेशानयोरपि ॥

अथ रञ्जनम्‌ ।
तव रहर ञ्जनम्‌ ।

श्रत्राङ्गरागः पुरुषेण कार्यः स्ियाऽपि सम्भोगसुखाय गाते ।

तस्मादहं गन्धविधानमादौ विलासिनः सवेसुरौरयामि ॥ १॥ `
हरोतकौोलोभ्रमरिष्टपचं सप्तच्छद दाड़मिवल्कल्च ।
एषोऽङ्नायाः कथितः कवीन्द्रः शरोर दौगंग्ध्यहरः प्रलेपः ॥ २ ॥
हरीतक चन्दनसुस्तनागे रुशोरलोध्रामयरातितुल्वैः ।
स्तोपुंसयोघंमंजगातगन्धं विनाश्यत्याशु विलेपनेन ॥ ३ ॥
हरोतकौ खोफलमुस्तचिच्चा-फलतिकं पूतिकरच्ञवोजम्‌ ।
कन्तादिदौर्गन्यमपि प्रभूतं विनाश्यत्याशु निदाघकाले ॥ ४ ॥

कदम्बपतं लोभ्रञ्च अर्जुनस्य तु पुष्यकम्‌ ।

पिष्टा गातोदत्तनच्च दुगन्धचयनाशनम्‌ ॥ ५॥

सचन्दनोशोरकवालपवैः कोलाख्यमज्नाऽगुरुनागयपुष्यैः ।
पिष्टा शरोरं प्रमदा हठेन चिरप्रभरूतं विनिहन्ति गन्धम्‌ ॥ £ ॥

कामरब्रम्‌ 1 ४१

=-=

दाडिमत्वञ्चधुलोध्रपदचैः पिष्टः ममानैः पिचुमटपवैः।

लिष्य गातं तरुणौ निदाघे दुग्ध घर्माम्बुचयं निहन्ति ॥७॥

कै शरोशोरशिरोषलोधरशुर्णोकतेरङ्गविलेपनेन

षम नराणां न कदापि टेडे घर्मखतिः स्यादिति भोजराजः॥८॥

तिलमषेपरजनोदयदूर्वागोरोचनाकु षटसदहितेः ।
श्रजम्ुचतक्रपिषटेरुदत्तिताङ्गमतुपमं स्यात्‌ ॥ < ॥

रोतकौतोयदतुल्यक्नारघंनेतरस्यापि चनुधंभागः।

ददैभागः कथितो नखस्य तेषाञ्च गन्धो सदनप्रकाशः ॥ १०॥

लाशटोपत्रकचन्दनानि तोयात्तथा शिगरुघनामयानि ।

सौरमाऽयं सुरराजयोग्यः ख्यातः मगन्धो नरमोहयोगः ॥११॥

अथ मुखरच्चनम्‌ ।

ालजम्बृफलगभंमारः सककटो माक्तिकसंयुतञच ।

धतो मुखान्ते पुरुषस्य रातो करोति पुंसां मुखवासमिष्टम्‌॥१॥

इत्वगनानखजातिशिद्धैः स्वर्णान्वितेः ञुद्रवटो विधेया ।

म्बुलगभा दिवसे च रात्रो करोति पुंसां मुखवासमिष्टम्‌ ॥२॥

श मुराके शरकु ष्टकानां प्रातदिंनान्ते परिलेटि या स्त ।

्यचैमामेन मुखस्य वामः कपृरतुल्यो भवति प्रकाशः ॥ २॥

क्ञ णचुणं' मधुना तेन पिकाक्ववीजान्वितमत्ति नित्यम्‌ ।

सेकमात्रे ण मुखं तदयं गन्धायते के लकगन्धतुल्यम्‌ ॥ ४ ॥

रा मसूरं घनमार के ण मुडु मइस्तेन विलिप्य वक्तम्‌ ।

यन्ति गन्धाः पिडकाः प्ररूढा मासाइमात्रेण विलासिनौनाम्‌॥५

कण्टकः शाल््मलिपादपस्य चौरेण पिष्टाऽशए दिनं प्रलिप्य ।

प्ररो हाः पिडकास्त्यहेण प्रयान्ति नाशं पुरुषस्य तन्वयाः॥६॥

च वचाशेलजनोप्रतुन्यं पिष्टा लिपेत्‌> तेन मुखं नितान्तम्‌ ।

वोद्वा या वनिताजनानां नश्यन्ति नूनं पिडकाः क्रमेण ॥७॥

* लिपेत्‌ इत्याषें पदम्‌ ।

४६ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

सिद्धाथवोजं दितयं तिलच्च क्षौरेण पिष्टा परिलिप्य वक्घुम्‌ ।

सपताहमातेणए मखस्य नोलीं निहन्ति छष्णामिति रन्तिदेवः ॥'

मरिचं रोचनायुक्तं सम्पिष्य मुखमालिपेत्‌ ।

तरुष्याः पिडकाः सर्वा नश्यन्ति मुखसम्भवाः ॥ < ॥

मातुलुङ्गजटासपिः शिला गोशक्षतो रसः ।

सुखकान्तिकरो लेपः पिड़कातिलकालजित्‌ ॥ १० ॥

मनःशिला तथाः लोध्रः हिनिशा सर्षपाः समाः।

वारिपिष्टो हितो लेपो वदने श्यामिकां इरेत्‌ ॥ ११॥

अध के शस्य क्रगीकरणम्‌ ।

सखम्गन्धधुपाम्बरभूषणादयं न शोभते शक्तशिरोरहाणणम्‌ ।

यस्मादतो मूचंजरागमेवां कु र्य्यात्‌ यथे वाच्ननभ्रूषणानाम्‌ ॥ १

अङ् ोलकोयितं तैलं कान्तपाषाणचुणंकम्‌ ।

फलन्तु खोफलं ष्णां चुणेधित्वा प्रयत्नतः ॥

धान्यराशौ विनिक्तिप्य मासां शिरसि स्थितम्‌ ।

नस्यं दिनत्रयं तेन के शरच््ननकं भवेत्‌ ॥

वर्षां तिष्ठते छष्णं भ्रमराञ्ननसत्रिभम्‌ ॥ २ ॥

तिफला लौडचुणेच्च इत्तुशङ्गरमस्तथा ।

क्ष्ण मृत्तिकया सां भाण्ड मासं निरोधयेत्‌ ।

तज्ञेपाद्रज्ञयेत्‌ के शान्‌ चतुर्मासं स्थिरं भवेत्‌ ॥ २ ॥

नौहकिटं जवापुष्यं पिष्टा धात्रोफलं समम्‌ ।

विदिनं लेपयेत्‌ शोषे चिमासं के शरच््ननम्‌ ॥ 8 ॥

अथ के शर युकादिनिवारशम्‌।

विडङ्गगन्भोपलकल्कयोगात्‌ गोमूतसिदं कटुतेलमेतत्‌।

श्रभ्यङ्गयोगेन शिरोरूद्धाणां यू कादिलिख्यप्रचयं निहन्ति ॥ १

गोमू तु बलामूल-लेपो युकादिवारणः ॥

पारदं वषयेन्ञेष्य कष्ण घुस्तुरजं द्रवः ।

कामरत्रम्‌ । ४७

तेनेव मिधितेनाधथ खण्डवस्तं प्रलेपयेत्‌ ॥

तदस्त्रं वेषटयेन्मोलौ धाय्ये यामवयं तथा ।

युका: पतन्ति निःशेषं मस्तकाब्राव्र संनयः ॥

विस्वम्ूलं सगोमूत्रं लेपाद्‌ युकादिनाशनम्‌ ॥ २ ॥

अद्य के शस्य इन्दरलुप्तादिनिवारखम्‌ ।

चछ् ाफलैः को द्रयुते विलिप्य शिरःप्रदेशे मकलेन्द्रलुपे ।

नेन योगेन सदैव के शा रोहन्ति कष्णाः- कु टिलाऽतिरम्याः॥१४
7ातङ्गदन्तस्य मसीँ विधाय सोतोच््नं तृस्यतया सुपिष्टम्‌ ।
पेदनेनेवमिहन्द्रलुपतं कं शः प्रोहन्त्यपि इस्तमध्ये ॥ २ ॥
कु ङु मं मरिचेः साड पिष्टा तैलेन लेपयेत्‌ ।
इन्द्रलुपरं निन्त्याशु विम्बोपुष्यरसे द्रवैः ॥ २ ॥
सुदग्धहस्तिदन्तन्तु छागो दुग्धं रसाच्ञननम्‌ ।
पिष्टा लेपात्‌ प्रजायन्ते के शाः करतलेष्वपि ॥ ४ ५
जातोपुष्यदनलं मूलं छष्णगो मूत्रपेषितम्‌ ।
लेपोऽयं सप्तरात्रेण दृट्‌ कं शकरं परम्‌ ॥ ५॥
शङ्गारं विफलां चङ्ग नोलोत्पयलमयो रजः ।
श्चएचुणं' समं कत्वा पचेत्‌ तेन चतुदंले ॥
तज्ञेपेन दृटा: के शाः कु टिलाः सरला अ्रपि।
कोटभक्तितके शन्तु स्थानं खर्णेन घर्षयेत्‌।
यावत्‌ सुतप्ततां याति ततो लेपमिदं कु रु ॥ ६ ॥
भल्लातकं लष्णतिनं कण्टकारोफलं समम्‌ ।
पिष्टं तख्डलतोयेन लेपोऽयं तं विनाशयेत्‌ ।
जवापुष्येश्च तं हन्यात्‌ कष्णगोमूत्लेपनात्‌ ॥ ७ ॥
तिलस्य सूनं हि सगव्य्तोरं
सशावरं गव्यशछतंन लिप्‌ ।
+~ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

पयस्यया व्व्य्यस्य्स्य्स्य्ठ्स्स्य्स्य्यच््य्स्ज्य्ज्य्य्य्य्य्य्य्च्य

सप्ाहमात्रेण शिरःप्रलेपात्‌
भवन्ति दोर्घाः प्रचुराश्च के शाः ॥ ८ ॥
शाइन्ता-तालमूलच्च म्बन प्रद्मससुद्धवम्‌ ।
्रमदुग्धेन संपिष्टा लेपयेत्‌ सुर्डितं शिरः ॥
तिदिनं भक्षयेत्‌ तच्च के शवदनमुत्तमम्‌ ॥ € ॥
अध कं शस्य शुक्गीकरणम्‌ ।
अजाक्तोरेण सप्ताहं भावयेदभयाफलम्‌ ।

, तैलेन सह तजचर्ण-लेपात्‌ शक्गा भवन्ति हि ॥ १॥

वच्चोक्तोरेण सप्ताहं तच्छेषं भावयेत्‌ तिलान्‌ ।
तत्तैललिघ्राः के शाश्च शुक्ताः स्युनात्र संशयः ॥ २ ॥
रोगामलकचुणन्तु वज्ोक्तोरेण सप्तधा ।
भावयेत्‌ तस्य लेपेन शक्ततां यान्ति सूदैजाः ॥ ३॥

अथ वाजौकरणम्‌ ।

बलेन नारौ परितोषमेति न होनवोयस्य कदापि सौख्यम्‌ ।

अलो बलाय रतिलम्पटस्य वाजविधानं प्रथमं विदध्य ॥ १॥

अरश्िन्धां वटवन्दाकं क्तोरेः पिष्टा महावन्तः ।

पु्योदतं पिवच्मल श्वेताकं स्य प्रयत्नतः ॥

सप्तररावन्तु गोक्लोरेठदोऽपि तरुणायते ॥ २ ॥

पूवभाद्रपदा-कक्ते विम्बोमूलं पिवेद्‌ बुधः ॥ २ ॥

चुण' विदार्या स्वरसेन तस्या विभावितं भास्कररश्िजालेः ।
मध्वाज्यसंमिखितमेव लोढा दश स्ियो गच्छति निविंशङ्कः ॥४॥
भूयो विभाव्यामलकस्य चृणं रसेन तस्येव सिताज्यमिखरम्‌ ।
सन्तौद्रमालेद् निशसुखे यो ननं स हदस्तङगणत्वमेति ॥ ५॥
कषप्रमागं मधुकस्य चुणं चौद्राज्यसंमिखितमेव लोढा ।
त्तौरान्नपानं रमते तु तावद्‌ यावत्रराणमुद्रस्थमेतत्‌ ॥ ६ ॥

कामरन्नम्‌ । ४९

सितपिकतरूवोजं तख्डनाः षष्टिकानाम्‌ ।

सघुतमधुसमेतं प्रत्यहं योऽवलेट् ॥

जठरकु दरमध्ये याति पाकं न यावत्‌ ।

रमयति क्रशदे होऽप्यङ्गनानां सम्पू हम्‌ ॥ ७ ॥

हद शाल्प्रलिमुलस्य रसं शकं रया पिवेत्‌ ।

एतम्रयोगात्‌ सप्राहाञ्जायते रेतसोऽम्बुधिः ४ ८ ॥

लघुशाल्प्लिमूलेन तालमूलं सुचूणिताम्‌ ।

सपिषा पयसा पोत्वा रतौ चटकवद्भवेत्‌ ॥ < ॥

विदारोफलकन्टन्तु घृतेन पयसा नरः ।

उडु म्बरसमं खाद्‌ हद्वोऽपि तरुणायते ॥ १० ॥

पिष्यलौ लव णोपेतौ वस्ताण्डौ चौरसपिंषा ।

साधितो भक्षयेद्‌ यस्तु स गच्छेत्‌ प्रमदाशतम्‌ ॥ ११ ॥

वस्ताम्बुसिद्धान्‌ पयसि भावितानसक्रत्‌ तिलान्‌ ।

यः खादेत्‌ स नरो गच्छत्‌ स्त्रोणां शतमपूववत्‌ ॥ १२॥

खौमन्प्रदनमोदकः।

वैलोक्यविजयापतरं सवौोजं टतभ्जिंतम्‌ ।

विकटुतचिफलाङष्ठं अङ्गः सेन्धवधान्यकम्‌ ॥ १२ ॥

शटोतालो पत्रञ्च कट्फलं नागके शरम्‌ ।

श्रजमोदटां यमानोञ्च यष्टौमधुकमेव च ॥ १४ ॥

मेथीं जोगकपतच्च ष्होत्वा समभागतः।

यावन्त्येतानि चुर्णनि तावदेव तटौषधम्‌ ॥ १५॥

ममे शिलातले पिष्टा चुयेदति चिकणम्‌ ।

तावदेव सिता देया यावदायाति बन्धनम्‌ ॥ १६ ॥

एतेन मधुना मिश्रं मोदकं परिकल्पयेत्‌ * ॥ १७ ॥

* घृतभज्जिततिलचुखं मोदकोपरि विन्यसेत्‌।

अल्-५।

५० इन्द्रजालविद्या संग्रहः ।

विसुगन्धिसमायुक्तं कपुरेणाधिवासितम्‌।

स्थापयेद्‌ घृतभार्डे तु ओरोमन्मदनमोदकम्‌ ॥ १८ ॥

भक्तयेत्‌ प्रातसर्व्याय वातञ्चेमामयापडम्‌ ।

प्रहदमग्निं कु रुते मन्दमग्निच्च दोपयेत्‌ ॥ १९८ ॥

कशानामतिरूक्षाणां स्रेहनं खोल्यकारणम्‌ ।

कामन्नं सवशूलघ्नं आमवातनिवारणम्‌ ॥ २० ॥

सर्वरोगहरं येतत्‌ संग्रहग्रहणीडरम्‌ । '

एतस्य सतताभ्यासात्‌ हद्धोऽपि तरुणायते ॥ २१॥

ब्रह्मणः खमुखात्‌ श्युत्वा वासुदेवे जगत्पतौ ।

एतत्‌ कामस्य ठदयर्थः नारदेन प्रकाशितम्‌ ।

येन लक्त धुवं स्त्रोणां रेमे स यदुनन्दनः ॥ २२॥

श्रध गाटौकरणम्‌।

प्रौदाङ्गनाया नवस्तिकायाः क्षयं वराङ्गं न सुखाय नृणाम्‌ ।

तस्म्ानत्ररेभषजतो विधेया गादोक्रिया मन्मधमन्दिरस्य ॥ २२॥
निशादयं पङ्जके शरञ्च निष्पिष्य देवद्रुमतुल्यभागम्‌ ।
अनेन लिप्तं मदनातपनरं प्रयाति सङ् ोचमलं युवत्याः ॥ २४ ॥
सधातकोपुष्यफलव्रिकोण-जम्बृत्वचा साररसं घुततेन ।
लिघ्ठा वराङ्गः मधुके न तुल्यं ह्ाऽपि कन्येव भवेत्पुरन्धौ ॥ २५॥
पिकाक्तवौजेन मनोजगीडहं विलिप्य योषा नियम्चरन्तो ।
हठेन गाद लभते तदङ्ग कष्टो नरेरेष दठेन योगः ॥ २६ ॥
दाडिम्बपतञ्च हरोतकोञ्च प्रर्ताल्य पिष्टाऽथ तथा विलिस्पेत्‌ ।
वस्तेण नोरं परितोल्य सम्यक्‌ तदा नवं स्यात्‌ मद नातपतम्‌॥२७
ख णानलपड पयसा सुपिष्टरा दृटा समङ्गा गुटिका विधया ।
यस्या वराङ्गं निदिता च्णेन कन्येव सद्यः सखूणालयोगः ॥२८॥

मदनकघनसारैः चोद्रतुल्यं वराङ्गम्‌

शिथिलमपि च यस्याः पूरितं भूय एव ।

कामरत्रम्‌ । ५९१
भवति कठिनमुच्चैः ककशं कामिनोनाम्‌
इति निगदति योगं रन्तिदेवो नरेन्द्रः ॥ २८ ॥
श्रण्वगन्पैलिंपिल्लङ्ग गाटौकर मुत्तमम्‌ ॥ २० ॥
अथ स्तौद्रावणम्‌ ।
यदयप्यष्टगुणाधिको निगदितः कामोऽङ्गनानां सदा
नो याति द्रवतां तथापि करिति स्तौ योज्जिता सङ्गमे ।
तस्म्ादेषजसम्प्रयेगविधिना संक्ते पतो!द्रावणम्‌
किञचित्पल्लवयामि नोविजण्ेशं प्रद्रावणं कामिनोः॥२१॥
सिन्दु रचिञ्चाफलमाक्तिकाणि तुल्यानि यस्या मदनातपते ।
प्रलिप्य तस्यास्तु सहप्रमङ्गात्‌ प्रागेव वय्यं युतिमातनोति ॥२२॥
सव्योषजक्तोदरसमन्वितन्तु लिप यदि स्यात्‌ स्मरगेयन्ते !
भवेत्‌ सा डेव नारो दृष्टः मदाऽयं किल योगराज: ॥२२॥
सुपकचिञ्चाफलघोषम्रुलो गुडं तधा माक् िकतुल्यभागम्‌ ।
अमोभिरानिष्य पुनः सलिङ्ग वोजं करोत्या श नितम्बिनोनाम्‌ ॥२४॥
सटङनक्तोद्रमहे शवोजे कपुर तुल्ये रुपलिप्य लिङ्गम्‌ ।
शतं नरो याति विलासिनोनां रेतः प्रपातं कु रुतं दठेन ॥ २५॥
गोष्ठवात्ताक्यपामाग-रसेन लिङ्गलेपनात्‌।
तत्‌क्षणात्‌ द्रवते नारो पद्मपत्रे यथा पयः ॥ २६ ॥
पिप्पलो चन्दनञ्चैव दहतो पक्लिन्तिड़ौ ।
एतेलिङ्गप्रलेपेन द्रषेत्रारो न संशयः ॥ ३७ ॥
जलेन लाङ्गलो सरलं पिष्टा हस्तं प्रलेपयेत्‌ ।
हस्तेन स्त्ोकरे स्णृष्टे द्रवत्यग्नौ घृतं यथा ॥ २८ ॥
सर्वेषां द्रवयोगानां मन्तराजः शिवोदितः।
अष्टोत्तरशतं जघ्ा तत्र योगस्य सिये ॥
अव मनः -“श्रोँ नमो भगवते रुद्राय उड्डामरेष्वराय द्रावय
द्रावय स्तोणां मदं द्रावय द्रावय खादा”॥ २९ ॥
५२ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

अथ लिङ्गस्थुलौ करणं दद़ौकरणच्च ।

मकु ष्टमातङ्गबलायुतानां वचाऽश्वगन्धागजपिष्यनोनाम्‌ ।
तुरङ्गशत्रोनवनोतयोगात्‌ लेपेन लिङ्ग मुषनत्वेति ॥ १ ॥
लेपं दिने दिने ह्येवं सुधोः कु र्य्यात्‌ प्रयतः ।
तदा लेपे छते लिङ्ग स्थुलो भवति निचितम्‌ ॥ २ ॥
मलोप्रकाशोशतुरङ्गगन्धा-मातङ्गगन्धापरिपारितेन ।
तैलेन हदि खलु याति लिङ्गं वराङ्गनालोकमनोडरच्च ॥ ३ ॥
टङ़् नच् महारा जम्बुशूकरतेलकम्‌ ।
मधुना सह लेपेन लिङ्ग स्णन््मषलोपमम्‌ ॥ 8 ॥
महिषोनवनोतच्च सुषनोचृणंमिचितम्‌ ।
धान्यराशिख्ितं भाण्डं सप्ताहाच्च समुडरेत्‌ ॥ ५ ॥
तेन प्रलेपयेलिङ्ग यामेकाइडते घ्रुवम्‌।
सुषलो सतिला भच्या लि ङ्गहदिकरो मता ॥ ६ ॥
मांसत्रपात्तफलं कु ष्टं अश्वगन्धा शतावरो ।
तेलपक्रप्रलेपेन लिङ्गस्थोल्यकरं भ्रुवम्‌ ॥ ७ ॥
रोहितस्य तु मद्छस्य पित्तान्धुलाङ्णैः सह ।
अनेन वद्येलिङ्ग वदते सुषलोपमम्‌ ॥ ८ ॥
कछ णाऽपराजिताम्बरलं पुष्ये खदिरकौलकंः।
कछ णसूतेः कटि बद्धा ऊइलिद्गं करोति सः ॥ ९ ॥
देवदालीरसं धातौ च्तौरपानात्‌ स्थिरो भवेत्‌ ॥ १० ॥
इत्येवं सर्वयोगानां मन्वराजः शिवोदितः।
श्रनेन मन्तितं कत्वा मासेकं लेपयेत्‌ ततः ॥
अव मन्व: ।--“श्रोँ नमो भगवते उडडामरेश्वराय सव सव प्रसव
प्रमव कु र्‌ कु र्‌ स्वहा” । टटौकरणच्च विनाऽपि मन्तेण कायम्‌ ॥ ११ ॥
अथ स्तनवङनं स्तनोत्यानच्च ।
मातङ्गक णामय-वाजिगन्धा वचायुताः पय्थुषिताम्बुमियाः ।

कामरब्म्‌ । ५३
हयारिपन्नोनवनोतयोगाः कु वन्ति पोनं कु चकु म्भयुग्मम्‌ ॥१॥
तैलं वचादाड़मिकस्छसिदं सिहार्थजं लेपनतो नितान्तम्‌ ।
नारोकु चो चारुतरो च पोनो कु र्यादसौ योगवरः प्रदिष्टः ॥२॥
खोपणिंकाया रसकल्कसिचं तिलोड्वं तेलवरं प्रदिष्टम्‌ ।
तूलेन वक्लोजयुगे प्रदेयं प्रयाति हद्धि पतितोऽपि नाव्याः ॥ २॥
प्रथमकु स्ुमकाले नस्ययोगेन पोतम्‌
सनियमरमथवा स्यात्‌ तश्षु्ञाम्भो * युवत्या ।
कु चयुगलसुपोनं कापि नो यर्तत पातम्‌
कथित इति पुरेकः चक्रदत्तेन योगः ॥ ४ ॥
श्र्डोच॒णं दशपलं तोयैशवतुगुरेः पचेत्‌ ।
अचं शेषं हरेत्‌ काथं कराया तिलतेलकम्‌ ॥ ५॥ र
` तैलशेषं पचेत्‌ तेन नस्यं पानञ्च कारयेत्‌ ।
पतितं यौवनं स््ोणां मासादुत्तिष्ठते खयम्‌ ॥ ६ ॥
अथ श्यामादितेलम्‌ ।
श्यामा निशा बला लाजा लवणं काथयेत्‌ समम्‌ ।
तोये चतुगुखे पाच्यं पादशेषं समाहरेत्‌ ॥
तिलतेलं काथपादं तेलाईै' माहिषं टतम्‌ ।
खेहशेषं पचेत्तैलं नस्येन मासमातरकः।
बालास्त्रोठनारो णां यौवनं कु रूते द्रृतम्‌ ॥ ७ ॥
इतेलं शकु लस्य तैलं तथाऽऽमविल्वस्य रसं गहोत्वा ।
रयेदूहगरस्तके न तदा स्तनो स्यात्‌ पतितो न चैव ॥ ८ ॥
अय योनिसंस्कारः।
लयेत्निम्बकषायनोरः शिलाज्यलष्णागुरुगुगगुलूनाम्‌ ।
।न योनिं निशि धुपधित्वा नारोप्रमोदं विदधाति भनतुः ॥१॥

* शालितसड्लोदक कषमावं बामदक् िणनासा पुटाभ्यां पेयम्‌ ।

धष इन्द्रजालविदयासं ग्रहः ।

प्रल्लाल्य निम्बस्य जलेन भरूयस्तस्यव कल्के न विलेपयेच् ।

त्यजेद्‌ युवत्याश्चिरकालभूतं गन्धं वराङ्गस्य न संशयोऽत्र ॥ २ ॥

अथ लोमपातनम्‌। -

पलाशभस्मान्विततालचुरशँः रश्भाम्बुमिचेः परिलिप्य भूयः ।

कन्दपेगेहे खगनलोचनानां रोमाणि रोदन्ति कदापि नैव ॥ १॥

एकः प्रदेयो हरितालभागः पञ्च प्रदेया जलजस्य भागाः ।

ब्रह्मतरोभस्मर स एव पञ्च णोक्ताञ्च भागाः कदनलोजलाद्रौः ॥

समेत्य सप्ताहकभावितानां क्त्वा स्मरागारविलेपनञ् ।

रोमाणि सर्वाणि विलासिनोनां पुननं रोहन्ति कदाचिदेव ॥२॥

रम्भाजलेः सप्तदिनं विभाव्य भस्मानि कम्बोमंखणानि पञ्चात्‌ ।

. तालेन युक्तानि विलेनानि लोमानि निमृलयितुं माणि ॥२॥

तालकं शङ्चृणञ्च मल्जिष्टाभस् किं शकम्‌ ।

समभागं प्रलेपेन रोमखर्डनसुत्तमम्‌ ॥ ४ ॥

तालकं शड्चुणन्तु पिष्टा च क्षारतोयकः ।

तेन लिप्ताः कचा घम शिते गच्छन्ति तत॒क्तणात्‌ ॥ ५॥

पूगदक्तस्य पत्रोल्यद्रवेः पिष्ाऽथ गन्धकम्‌ ।

तेन लिघ्वा स्थिते घमं रोमखण्डनसुत्तमम्‌ ॥ & ॥

नराणां खण्डके शानां दुच्छन्दर्य्याञ्च तेलतः।

न निर्यान्ति पुननेपात्‌ विसप्ताहे छते सति ॥ ७ ॥

कु सुग्भतेलतो लिघ्ठा सप्तवारं तथा पुनः ।

सद्योजातस्य महिषो वत्सस्य मलम हरेत्‌ ॥

तलिप्तान्‌ वैषटयेद्रात्रौ कै णान्‌ वा लान्‌ व्युपद्रवः।

प्रातस्तप्तोद कैः काल्य पतन्यामूलमुखिताः ॥ ८ ॥

पिपौलिकानां क्षणानां स्थलानां भरग्टहं हरेत्‌ ।

छवा शुष्कञ्च नच्युण सपादं लेपयेत्‌ सदा ॥

लेपात्‌ पतन्ति रामाणि पकपच्रमिव द्रूमात्‌ ॥९॥

कामरत्रम्‌ । ५५

शङ तानं यवं गुच््ां काञ्जिक: पेषयेत्‌ सदा ।

लेपात्‌ पतन्ति लोमानि पक्रपत्रमिव द्रुमात्‌ ॥

लेपनात्‌ दन्ति के शांख्च कटुतेलै्मनःगिला ॥ १० ॥

अथ षण्डौकरलं तत्‌शाम्यञ्च ।

नरो सूत्रयते यत कछष्णन्तु तवर हिकम्‌ ।

निखन्याञ्जायते षण्ड उदृते च पुनः सुखो ॥ १ ॥

अजामूत्रेण सम्भाव्य निशि षङ्जिन्दुचुणितम्‌ ।

खाद्य पानं प्रयोगेण षरण्डत्वमाग्रुथाब्ररः ॥ २ ॥

तिनगोच्चुरयोश्ुणं च्ागदुग्धेन भावितम्‌ ।

शोतनं मधुना युक्तं पिबेत्‌ षर्डत्व शान्तये ॥ २ ॥

् नवनोतेन भक्तितम्‌ ।

यावज्जीवं न मन्देदहः षर्डत्वं परा्रुयात्ररः ।

धस्तुरपुष्यभच्येण पुनः सम्पद्यते सुखम्‌ ॥ ४ ॥

गोविषाणं पतितं विघुष्य लिम्पेद्रतौ तस्य मनोभवास्वम्‌ ।
कान्तकं तत्कु रुतेऽन्यपल्नगां नोत्तिष्ठतें तामपहाय तस्याम्‌ ॥५॥
तं चापरगोविषाणं ष्टा पुनस्तेन विलिप्य लिङ्गम्‌ ।
त भूयः प्रक्ततं तदङ्ग दृष्टो नरेरेष सदा प्रयोगः ॥ ६ ॥
नशा विचुणे घनमारयुक्तं समोकतं बस्तपयोवियुक्तम्‌ ।
निपोतं कु रूते निकामं नरस्य षर्डत्वमिति प्रसिदम्‌ ॥७॥
तलस्य दण्डाविटपस्य चुण' प्रसाधितं बस्तपयोऽदैमाषम्‌ ।
शएकं रयान्वितच् पोत्वा हरेत्‌ षण्डकतामवापताम्‌ ॥ ट ॥

रथ दु्टस्व्रौलतलिद्गपातोत्यानम्‌।
भ्रूमिचम्यकमूनलच्च-मगुवाकं +ममं तथा ।
तद्धक्त णाइवेत्‌ सद्यो लिङ्गाल्ानं न संशयः ॥ १९॥
रक्तशालालिमूलन्तु शिवं दुगों विनायकम्‌ ।
सम्यूज्य विविधेद्रव्येनिमन्म निशि संयतः ॥
५६ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।
प्रातस्त्चं हरेत्‌ सम्यक्‌ शष्वं दुर्या चूर्णकम्‌ ।
तेन पेषितं क्त्वा सैन्धवेन सदा शविः ॥
प्रातभुक्ञा च किञ्चित्तु भोक्तव्यं प्रहरावधि ।
पतितस्य भवेलिङ्कस्योल्ानं नात्र संशयः ॥
रयोमयं भवेलिङ्ग को द्रवान्रं विवजंयेत्‌ ॥ २॥

अध भगवन्धनं तस्य मोचन ।

ूर्वोलयं लाङ्गलोभ्रूलं वामपादस्य पांशकम्‌ ।

एकत्र कारयेदोमान्‌ दादयेत्‌ णक्तिसम्पुटे ॥

लेपनाद्गवन्धः स्यात्‌ तक्रः प्र्ताल्य सुच्यते ॥ १ ॥

अमशानचेलमादाय वामपादस्य पां शकम्‌ ।

साध्याया बन्धयेत्‌ तेन पोटलो भगवन्धनो ॥ २॥

मन्वसु “श्रं अमुकोभगं बन्धयामि विस्परुरय विर

रन्धुशोणितं मया छतं भगवन्धनं नास्ते लोकचिकित्कः।

यदि वा यान्ति मन्तरेण ये चान्ये भगमरंकाः।

सवं वै विमुखा यान्ति वज्य॑ते कासुक॑ स्तदा ।

श्रं चिरि विटि खचिरि खचिटि ठः ठः” । प्रथीगदयस्यायं मन्व: ॥२॥
एलाफलं वासरगोपचृणं गुं क्षिपेद्‌ योषिदुपस्धमारगे ।
लस्थैव लिङ्गस्य वरः प्रवेशः स्यात्‌ तत्र नान्यस्य कदाचिदेव ॥ ४॥
गव्येन दघ्ना मथितं विधाय प्रक्तालयेत्‌ तेन तदङ्गसुच्चैः ।
भवेदराङ्ग प्रकतं युवत्या इत्याह कत्ता हइरमेखलायाः ॥ ५ ॥

वचैलाचन्दनक्तौरेः प्रक्षाल्य मदंयेद्गम्‌ ।

यन्तमन्वादितन्चे यद्‌ यक्किञ्धिच्छतुणा कतम्‌ ।

तत्‌ तस्यैव भवेन्नित्यं सिधिमन्तः स उच्यते ॥ £ ॥

सप्ाभिमन्वितं तोयं शं पूतं पिवेत्त॒ यः ।

तस्य शतक्त तो दोषः शव वेश्मनि यास्यति ॥ ७ ॥

कामरलनम्‌ । १७

्राका शदे पतितं रडौत्वा यषिन्रखं दन्तमल सुपिष्ट ।

लघ ध्वजं तेन रमेत्‌ ततो यां तस्या विनाशः पुरुषान्तरेण ॥८॥
नर्वान्तसोदस्य जलेन भूयः प्र्तालनं कामग्टहम्य कु र्य्यात्‌ ।
पुनः ममासादयति प्रकटं नारौ तदद्गः खलु पूवंरूपम्‌ ॥ < ॥
मर्महया मथितेन नारो प्र्तालयेत्‌ सप्त दिनानि तेन ।
नार्य्यास्तद ङ्गं पुनर्व भूयात्‌ पूर्वाऽनुरूपं न दि संशयोऽब ५ १०॥
„+ अथ ग्टहकीष्टारकं निवा्शम्‌ 1
वधू टुण्टौयस्ून्तु तस्या हस्तेन बन्धनात्‌ ।
ग्टहकोद्ारकं न स्याद्‌ यावदस्ते तु बन्धनम्‌ ॥ १॥
अथ नटपुष्यायाः पुष्पकरखम्‌ ।

ज्योतिष्मती कोमलपत्रमग्नौ ष्टं जवायाः कु सुमञ्च पिष्टम्‌ ।

खहाम्बनां पौतमिदं युवत्याः करोति पुष्यं स्मरमन्दिरस्य ॥ १ ॥
दर्वादलं तख्ुलतुल्यभागं निष्पिष्य पिष्टं परिपाचितञ्च ।
तडइच्यित्वा वनिता प्रनष्टं पुष्यं लभेत स्वबनलानुरूपम्‌ ॥ २ ॥

लाङ्गलोसूलचुकं वाऽपामागस्यापि मूलकम्‌ ।

इन्द्रवारुणिकामूनं योनिस्थं पुष्पशोधनम्‌ ॥ ३ ॥

पारावतपुरोषच्च मधुना संपिवेत्‌ ततः ।

रजखनला भवेन्रारो मूलदेवेन भाषितम्‌ ॥ ४॥

तिलमूनलकषायन्तु ब्रद्मदर्डोय सूलकम्‌ ।

यष्टितिकटुकोग्मिखं काथयुक्तञ्च पाययेत्‌ ।

पुष्यरोधरै रक्तगुल्े स्ोणां सव्यः प्रशस्यते ॥ ५ ॥

क्राथं गुडतुपरषणजं तिलभागो कतं पिवेत्‌ ।

काथं रक्रभवै गुले नष्टपुष्ये च योजयेत्‌ ॥ £ ॥

अथ ग्भपातनम्‌ ।
क्रते जारे च्िपेद्‌ योनौ तिलतैलच्च सेन्धवम्‌ ।
द्रवते ततृक्षणादेव शुष्कपुष्यं खवत्यपि ॥ १ ॥

भट इन्द्रजालविव्यासंग्रडः ।

अथ भामगभपातनम्‌ ।

काण्डमेर ण्डपत्रस्य योनावष्टाङ्लं क्तिपेत्‌ ।

चतुर्मासभवो गभ॑स्ततक्षणात्‌ खवते खलु ॥ १॥

देवदालोयमरलन्तु कार्षिकं तोयपेषितम्‌ ।

पिबेद्‌ गभवतो नारो गर्म खवति ततृक्तणात्‌ ॥ २ ॥

नि्गुर्डो द्रव संमियं चित्रमूलं मधुञ्चतम्‌ ।

कं भुक्ता पतत्याशु गर्भोरण्डाकु लोड्वः ॥ ३ ॥

अष भ्रतिरजी निवारणम्‌ ।

धातो पथ्याञ्च रसाच्ननञ्च कत्वा विचुणै सजलं निपौतम्‌ ।

श्रत्य न्तरक्लोयितसुग्रवेगं निवारयेत्‌ सेतुरिवाम्बुपूरम्‌ ॥ १॥
शेलुलचामिथिततण्डलेन विधाय पिष्टं विनियोजनोयम्‌ ।
कन्दपंगहे खगलोचनाया रक्तं निहन्त्याशु हठेन योगः ॥ २ ॥

ग्बूलन्तु शरपुङ् ायाः पेषयेत्‌ तशण्डलोद केः ।

पाययेत्‌ कर्षमात्रं तदतिरकतप्रणान्तयें ॥ २ ॥

अरपामागंस्य मूलन्तु दृदृपूगेन भक्तयेत्‌ ।

रक्तख्रावं निन्द्या सुखोभवति सुन्दरो ॥ ४ ॥

कु शस्य म्पूलं कदलोफलं वा वलाशिफा वा वदरो फलं वा ।
गुड्चिका तश्डु लवारिपोता स्ौणामनेकं रुधिरं जयेच्च ॥ ५ ॥

करण्टकस्य मूनानि मधुकं शखेतचन्दनम्‌ ।

पिष्टा वे सममाव्न्तु पाययेत्‌ तश्डलाम्बुना ।

सक्तत्‌ पौत्वा माषयृषं प्रदरात्‌ परिसुखतं * ॥ € ॥

चन्दनं 4 च्ोरसंयुक्तं स्तं पाययेडषक्‌ ।

शक रामघुसंयुक्तरमरक्‌खववि नाशनम्‌ ॥ ७ ॥

दार्वो रसाच्नहषाब्दकिरातविल्व-
भल्लातकरथ क्रतो मधुना कषायः।

* घुतश्छ्टमाषयुषेण पथ्वम्‌ । † भ्रव चन्दनं रक्तम्‌ ।

कामरल्नम्‌ 1 ५९

ययव प््वस्य्य्यव्==----------------~-----~-----~~~-------~-~

पौतो जयत्यतिबलं प्रदरं सशूलम्‌

पोतं सितारुणविलोहितनोलक्तष्णम्‌ ॥ ८ ॥
अशोकस्य त्वचा सिद्धं कों रक्तं पिबेत्‌ ॥ < ॥
पेटारिकायाः पव्रच्च माषचूर्णन संयुतम्‌ ।
रम्भादलैवेष्टयित्वा दादयेच्च प्रयब्नतः ।
तस्य भक्तणमातेण अरतिरक्रनिवारणम्‌ ॥ १० ॥
तन्मृलं तण््ुलैः पिष्टा पिष्टक भंजयेद्‌ बुधः ।
तस्य भक्तणएमातरेण रक्तं विप्रकतं हरत्‌ ॥ ११॥
तस्य वल्कलचुंन्तु भ््रष्टतण्डु लचुणं कम्‌ ।
भक्तणादेव द्रत स्तोणां शमयति ध्रुवम्‌ ॥ १२॥
शतावर्य्यास्तु मूलस्य समाहृत्य निजद्रवम्‌ ।
चत्वारिं शत्पलान्येव वस्त्रपूतं समाहरेत्‌ ॥
द्रवतुल्यं गवां चोरं चोरस्य दिगुणं छतम्‌ ।
धातक चौरकाकोलो जोवन्तो शेलोमल्जिका ॥
मुद्रपर्णी माषपर्णो महामेदा शतावर ।
राक्ता परुषको यष्ट जोरकं प्रतिकाषिंकम्‌ ॥
पलाद' मधुक पुष्पं सवमेकत्र पाचयेत्‌ ।
छतशेषं ससुत्ताय शोतोभरूते च निक्तिपेत्‌ ॥
त्तौद्रं पलाष्टकं नेयं शर्टोचुणं पलाष्टकम्‌ ।
शतावरातं ह्ये तत्सिता दशपलान्वितम्‌ ॥
लेद्यं कषं भमेटाश्ए दुःसाध्यमतिरक्तजम्‌ ।
कमलां वातरोगांख्च अश्मरोौच्च शिरोग्रहम्‌ ॥ १२॥

खय बस्थाया गर्भ॑धारखम्‌ ।

जन्मवनश्ध्या काकवन्ध्या खतवत्सा कचित्‌ स्यः ।

तासां पुत्रोदयाथंच्च शग्धुना सूचितं पुरा ॥ १॥

६० इन्द्रजालविद्यासं्रः ।

भक काकककका न~~ ^~ ~~ ~~~ ~~~ -- ---~------~- ~ ----

रादौ जन््षस्याचिकिक् ा।
सम्ूलपतरां सर्पा्तीं रविवारे ससुरेत्‌ ।
एकवर्णागवो क्तोरेः कन्याहस्तेन पेषयेत्‌ ॥
्तुकाले पिवेदन्ध्या पलां तदिन दिने।
्तोरशाल्यनत्रसुद्ञ्च लघुाहारं प्रदापयेत्‌ ॥
एवं सप्तदिनं क्त्वा बन्ध्या भवति पुचिणो ।
उदेगं भयशोकञ्च व्यायामच्च विवजंयेत्‌ ॥
श्ननङ्गः भयशोकञ्च दिवानिद्रा विवर्जयेत्‌ ।
न कम कारयेत्‌ किच्चिदजयेच्छौ तमातपम्‌ ॥
न तया परमां सेवां कारयेत्‌ पूववत्‌ क्रियाम्‌ ।
पतिसङ्गाद्रभ लाभो नात्र कार्य्या विचारणा ॥ २॥
एकमेव तु रुद्राक्तं सर्पाच्तौ-कषंमातकम्‌ ।
पूवेवच्च गवां चोरे ऋतुकाले प्रदापयेत्‌ ।
महागणेश मन्वेण रत्तं तस्याञ्च कारयेत्‌ ५
मन्त्ु-“्रों ददन्महागणपते रक्तास्‌ तं मल्सुतं देह” ॥२॥
पत्रभेकं पलाशस्य ग्भिंणौ पयसाऽन्वितम्‌ ।
पोला तु लभते पुतं रूपवन्तं न संशयः ॥ ४ ॥
पथ्यमुक्तं यथा पूवं तदत्‌ सप्तदिनावधि ।
देवदालोयमूलन्तु ग्राहयेत्‌ पुष्यभास्करे ॥
निष्कत्रयं पिबेत्‌ चोरैः पूववत्‌ क्रमयोगतः ।
बन्याऽपि लभते पुच्च दयं पथ्यं यथा पुरा ॥ ५॥
शोततोयेन सम्पिष्टं शर पुङ् ोयस्पूलकम्‌ ।
कर्षं पौत्वा लभेद्रभै पूर्ववत्‌ क्रमयोगतः ॥ ६ ॥
सुस्ताप्रियङ्कसोवोरं लात्तात्तौद्रं समं पिवेत्‌ ।
कष तण्डु लतोयेन बन्ध्या भवति पुत्रिणो ॥
पथ्यमुक्तं यथापूर्व तदत्‌ सप्तदिनं पिबेत्‌ ॥७॥

कामरल्नम्‌ । ६१

समूलां सदेवोच्च संग्राह्यं पुष्यभास्करे ।

छाया शष्कञ्च तत्‌ चर्ण एकवगंगवां पयः ॥

पूर्ववत्‌ पिवते नारौ बन्ध्या भवति पुचिणो ॥ ८ ॥
रलं शिफां वा किल लक्षणाया ऋतौ निपोय विदिनं पयोभिः।
शोरानुचयां नियमेन भुङ्को पुचं प्रसूते वनिता न चित्रम्‌॥ < ॥
पिष्यलोके शरङ्गवेरं ुद्रोषणं गव्यष्टतेन पोतम्‌ ।
न्ध्यापि पुवं लभते हठेन योगोत्तमोऽयं सुनिभिः प्रदिष्टः ५९०॥
]रङ्कगन्धाघुतवारिसिद्वं साज्यं पयः खानदिने च पोतवा ।
प्नोति गभ विषयं चरन्तौ वन्ध्याऽपि पुचं पुरुषप्रसङ्गात्‌*॥११॥
्थाकं योगोदुतलच्षणाया सूलं तथा वच्तरोञ्च पिद्धा ।
््येकवर्णापयसा निपोतं स्वियः स्मृतं पुचचकरं मुनोनदरः ॥१२॥
व्थोदतं लाक्तणमेव चुं पुंमा निपिष्टं सघुतं निपोय।
रोदनं प्राश्य पतिप्रसङ्गात्‌ गमं विदध्यात्‌ तरुणो न चित्रम्‌॥१२॥

कष्णाऽपराजितामूलं बस्तक्तोरेण संपिवेत्‌।

ऋतुखाता तरिधा या तु बन्ध्या गभेधरा भवेत्‌ ॥ १४॥

नागके शरकं चुणं नुतनं गव्यदुग्धतः।

पिबेत्‌ सप्तदिनं दुग्ध ्तेर्भोजनमाचरेत्‌ ॥

तदतौ लभते गभं सा नारो पतिसङ्गतः ॥ १५॥

घुच्चजोवस्य पत्रैकं पिवेत्‌ क्षौरैः कतौ तु या।

पतिमङ् ा च सा नारो सत्यं पुच्वतो भवेत्‌ ॥

तस्य म्रूलं चैकवर्णच्तौरेः पोत्वा च पुचिणो ॥ १६॥

काकोल्यौ लक्तषणामूलं तथा षष्टिकतण्डु लम्‌ ।

नार्य कवर्णापयसरा पौत्वा गरमवतो ऋतौ ॥ १७॥

भ्रखिन्धां बोधिह्वचस्य वन्दाकं ग्राहयेद्‌ बुधः ।

गो्तौरेः पानमातेण बल्या पुच्चवतो भवेत्‌ ॥ १८ #

> घतस्तु शयनसमये पेयम्‌ ।

मः

६२ इन्द्रजालविदयासंग्रहः ।

~~~ ---~----------------------- ~~~ ~ ~~~

तिलरसकरुडवेकं गोकरोषाग्नियोगात्‌
तरुणहषभ मू चं प्रस्थयुक्तं विपक्म्‌ ।
ऋतुषु दिवसमध्ये सप्तवारेश्च पोतम्‌
जनयति सुतमेतत्रि्ितं पुष्पितेव ॥ १९ ॥
कदम्बं शतञ्च हतो सूरूलमेव च ।
एतानि समभागानि अजाच्ोरेण पेषयेत्‌ ॥
विरावं पञ्चरात्रं ठा पिवेदेलन्महोषधम्‌ ।
अस्मित्निपोयमाभे तु गर्भो भवति निश्चितम्‌ ॥ २० ॥
गोक्तरस्य तु वोजन्तु पिबेतरिगुर्डिकारसैः ।
विरावं सप्तरात्रं वा वन्ध्या भवति पुचिणौ ॥ २१॥
कर्काटवौजचुणंन्तु एकवर्णागवां पयः ।
ऋतौ निपोयमाने तु बन्ध्या भवति पुच्चिणो ॥२२॥
भगाख्ये चेव नक्षत्रे वटहन्तस्य स्ुलकम्‌ ।
हस्ते वड़ा लमेत्‌ पुच् सुन्दरं कु लवचंनम्‌ ॥ २३ ॥
अश्वल्यस्य तु वन्दाकं पूर्व्यः सुनिमन्वितम्‌ ।
ऋतुसराने तु पोतं स्यादपि वन्ध्या लभेत्‌ सुतम्‌ ॥ २४ ॥
एकवर्णासवत्साया गोः क्तोरेण सुपेषितम्‌ ।
भावितं वटवन्दाकं पोतं बन्ध्या सुतं लभेत्‌ ॥ २५॥
अथ काकबन्धालचतणम्‌ ।
पूरव पुत्त॒वतो भूत्वा पञ्चात्नो सूयते यदि ।
काकवन्या च सा ज्ञया चिकिससास्याश्च कथ्यते॥ १॥
लिका, विष्णुक्रान्तं समुलान्तु पिष्टा दुगेस्तु मादिषैः ।
मदहिषौनवनोतन ऋतुकाले च भक्तयेत्‌ ॥
एवं सप्तदिनं कु र्यात्‌ पथ्य सुक्त च्च पूववत्‌ ।
गभ' सा लभते नारो काकबन्ध्या सुशोभनम्‌ ॥ २ ॥
अश्वगन्धोय मूलन्तु ग्राहयेत्‌ पुष्यभास्करे ।

कामरनम्‌। ६३
योजयेन्मदहिषोक्तोरेः पला भक्तयेत्‌ सदा ।
मप्ताहाल्लभते गभ काकञन्ध्या न संशयः ॥ ३ ॥

अथ सखतवन्मालचखम्‌ 1
गर्मसच््रातमात्रेण पक्तान्मामाच्च वत्सरात्‌ ।
ज्ियते हितिवर्षादा यस्याः सा खृतवत्सिका ॥
तवर प्रयोगः कन्तव्यो यथा शङ्र भाषितम्‌ ॥ १॥

िकिका । मार्गशेे तया ज्येषे पर्णयं लिप मन्दिरे ।

नूतनं कलसं परणं गन्धतोयेन कारयेत्‌ ॥
शाखाफलसमायुक्तं नवरन्नसमन्वितम्‌ ।
सुवणंसूत्रिकायुक्तं षट्‌कोणमण्डले स्थितम्‌ ॥
तन्मध्ये पूजयेहेवोमेकान्तीं मनसा स्थितः 1
गन्धपुष्याऽ तीप धून वेवयमंयुतैः ॥
अर्ये द्क्तिभाषेन मत्मां सैः समद्यकः।
ब्राह्मो माहेश्वरो चैव कौमारो वैष्णवो तया ॥
वाराहो च तथाचैन्द्रौ षटपत्रेषु च मातरः।
पूजयेन्मन्ववोजेन शकारेण विधिगुतैः ॥
दधिभकै श्च पिण्डानि सप्त संख्यानि कारयेत्‌ ।
षट्संख्या: षटसु पत्रेषु माभ्यः कल्पयेत्‌ एधक्‌ ॥
विल्वाभं सप्तमं पिण्डं शचिस्थाने वहिः क् िपेत्‌ 1
तेकते ग्हमागच्छेचक्राङ्गः यावदाचरेत्‌ ॥
कन्यकां योगिनीं बालां भोजयेत्‌ सकु टुम्बकौः ।
दक्षिणां दापयेत्‌ तासां टेवताग्रेण चान्यथा ॥
विसज्यं टेवताच्चाध नव्यां तत्‌फनमोदकम्‌ ।
सकु लं वोक्येचोमान्‌ शमेन शएभमादिशेत्‌ ॥
विपरोते पुनः काय्ये योगान्तर सुमिहिदम्‌ ।
प्रतिवषेमिदं कायं दौर्घजोविसुतं लभेत्‌ ॥

६४ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।
भरं ङी फं एकान्तोटेवताये नमः” । अनेन मन्वे पजा जपः
कायः ॥ २॥
प्राञ्ुखो कत्तिका-कश्चे बन्ध्याकर्कोटकीं हरेत्‌ ।
तत्कन्दं पेषयेत्‌ तोयैः कषंमातं सदा पिवेत्‌ ॥
ऋतुकाले तु सप्ताहं दोघजोविसुतं लभेत्‌ ॥ ३ ॥
या वोजपूरद्रूममरलमेकं चोरेण सिं इविषा विमिशम्‌।
ऋतौ निपोय सखपतिं प्रयाति दोर्घायुषं सा तनयं प्रसूते ॥ ४ ॥
दुममुलघुतम्‌
मच्जिष्टा मधुकं द्रात्ता विफला शर्क रा बला ।
भेदा पयस्या * काकोल स्ूलञ्चैवाश्वगन्धजम्‌ ॥
श्रजमोदा दरिद्रे डे हिङ्कनो कटुरोहिणो ।
उत्पलं † कु मुदं कु ष्ठं काकोल्यौ चन्दनदयम्‌ ॥
एतेषां कार्षिकं ्भागे घुंतप्रस्धं विपाचयेत्‌ ।
शतावरौरसं तोर ्तादेयं चतुगुणम्‌ ॥
सर्पिरेतच्ररः पौत्वा नित्यं स्वषु हषायते ।
पुच्चान्‌ जनयते नारौ मेधाब्ान्‌ प्रियदशंनान्‌ ॥
याचेवाखिरगर्भा स्याद्‌ या नारो जनयेन्मृतम्‌ ।
अ्रल्पायुषं वा जनयेत्‌ या च कन्यां प्रसूयते ॥
योनिदोषे रजोदीषे गर्मखावे च शस्यते ।
प्रजावद्नमायुष्यं सवंग्रहनिवारणम्‌ ॥
नास््रा दुमघुतं द्येतदखिभ्यां परिको्तितम्‌ ।
तदयुक्तं लक्षणाम्बूलं क् िपन््यत्र चिकित्सकाः ॥
जोवदत्तैकवर्णाया घृतमत्र तु दौयते ।
श्रारण्यगोमयेनैव वङ्किञ्चाला प्रदोयते ॥ ४ ॥

* पयस्या-सौरयुक्रभूमिकु ष्माख्डः ।
+ उत्पलं नलमिति ।

कामरन्नम्‌ । ६५

अथ गभरदा।
अ्रकस्मात्‌ प्रथमे मासि गभं भवति वेदना ।
गोचरः पाययेत्‌ तुल्यं पद्मके शरचन्दनम्‌ ॥
पलमात्रं पिेब्रारो तडं गभे: सिरो भवेत्‌ ॥ १॥
अथवा मधुकं दारु शरदक्तस्य वोजकम्‌ ।
संपिष्य ्ोरकाकोलं पिवेत्‌ क् ौरेस्तु गोभवेः ॥ २॥
स्ये माखि। नोलोत्यलं खणालच्च यटि! ककं टग्किका ।
गोक्तोरेस्तु दितीये च पत्वा शाम्यति वेदना ॥ २॥
श्रष्वत्थवल्कलच्चाय तिलं क्ष्णं शतावरो ।
मन्जिष्ठासदहितं पिष्टा पिवेत्‌ क्षोरेषतुगरोः ॥ ४ ॥
श्ये मासि। ओोखर्डच्च वचा कु ष्ठं ख णालं पद्मके शरम्‌ ।
पिवत्‌ शोतोदकं पिष्टं तीये वेदनावतो ॥
श्रवा क् ोरकाकोलीं बलां पिष्टा पयः पिवेत्‌ ॥ ५॥
भं मासि। नोलोत्यलं खणालानि गोक्तरञ्च कशेरुकम्‌ ।
तुमासे गवां चोरैः पिबेत्‌ सा वेदनापरा ॥ ६ ॥
अधवा मधुकं रासां श्यामां ब्राह्मणयष्टि काम्‌ ।
श्रनन्तां पषयित्वा च गव्यन्तोरेण सम्पिवेत्‌ ॥ ७ ॥
५मे मासि। पुननंवाच्च काकोलं तगरं नोलमुत्यलम्‌ ।
गोक्तोरं पञ्चमे मासि गर्भक्ते णदरं भवेत्‌ ॥ ८ ॥
भ्रधवा ठहतोयुगमं यज्ञाङ्ग कटुकं त्वचम्‌ ।
गोघुतं चोरसंयुक्तं पिवेत्‌ पिष्टा च पञ्चमे ॥ < ॥
€ मासि । सिता कपिल्यमज्ना च शोततोयेन पेषयेत्‌ ।
षष्टे मासि गवां क्तोरैः पिबेत्‌ के शनिहत्तये ॥ १० ॥
अधवा गोक्त्रं शिं मधुकं एृश्रिपणिकाम्‌ ।
बलायुक्तां पिवेत्‌ पिष्टा गोदुग्पैः ष्ठमासके ॥ ११॥

६& इन्द्रजालवि यासं ग्रहः ।

म मास्। कशेरु पौष्करं मूलं खङ्गाटं नौलमसुत्यलम्‌।

पिष्टा च सप्तमे मासि कोरः पौत्वा प्रशाम्यति ॥१२॥
अथवा मधुकं द्रात्तां य॒द्गाटञ्च कशेरुकम्‌ ।
खणालं शका रायुक्तं तोर पेयन्तु सप्तमे ॥ १३ ॥
प्न मासि। यष्टी पद्माख्यकं सुस्तां कशेरु गजपिष्यलोम्‌ ।
नोलोत्पलं गवां चोरैः पिवबेदष्टममासके ॥ १४ ॥
अधवा विल्वसूलच्च कपिल्यं हहतो फलम्‌ ।
द्तपटोलयोमृलमेभिः चौरं प्रसाधयेत्‌ ।
तत्क्लोरमग्भसा पोत्वा गभं शाम्यति वेदना ॥ १५॥
<न मासि । विशालावोज-ककरोलं मधुना सह लेदयेत्‌।
वेदना नवमे मासि शान्तिमाप्नोति नान्यथा ॥ १६ ॥
अथवा सधुकं श्यामा त्वनन्ता च्ौरकाकोलौ ।
एभिः सिद्धं पिबेत्‌ चौरं नवमे वेदनावतो ॥ १७ ॥
१० मासि । शकरा गोस्तनोक्तायेः सन्तौद्रं नोलमुत्पलम्‌ ।
पाययेदशमे मासि गवां चोरैः प्रशान्तये ॥ १८ ॥
अथवा शरो संसिद्धं गा्तौरं दशमे पिवेत्‌ ।
श्रथवा मधुकं दारु शदन्तौरेण सम्पिवेत्‌ ॥ १८ ॥
सामान्यौषधम्‌ ।
धान्याच्ननं सावरयश्टिकाख्यं तहं निपोतं प्रमदा डेन ।
सप्ताहमात्रं विनियोज्य नारो स्तभ्नाति गभं चलितं न चितम्‌ ॥१॥
त्तोद्रं हषं चन्दनसिन्धुजातं महन्द्रमाज्यं पयसा सुपिष्टम्‌ ।
गभं क्षरन्तं प्रतिहन्ति शौघ्रं योगोऽयसुक्तः किल म्पूलद वैः ॥२॥
कु लानहस्तोद्धवकटं मस्य बस्तो पयःच्तोद्रयुतस्य मातरम्‌ 1
गभव्युतिं शूलमयीं निवा करोति गभं प्रकतं दटेन ॥ २ ॥
कथेरख्ङ्गाटकजोरकाणि पयोघनैर ण्डशतावरोभिः ।
सिं पयः शकरया विभिखं संस्ापयेत्रभंसुटौत्य शूलम्‌ ॥ ४ ॥

कामरव्रम्‌ । ६७

कन्दं कौमुदटकस्य माक् िकयुतं क्तोराज्ययुक्तं पिबेत्‌

सप्ताहं सितया सुपक्रमबला शोतोक्ततं वायुना ।

गर्भखावमरेषकं सपवनं शोषं विदोषं वमिम्‌

शूलं सवविधं निहन्ति नियमादेवच्च तत्तत्‌ स्मृतम्‌ ॥ ५॥

ोवेराऽतिविषासुस्तर्मोचशक्रौः खतं यवम्‌ ।
दव्याद्र्भखवे चैव प्रदरे कु तिसंरुजे ॥ ६ ॥

कु वलयकन्दं सतिलं पोत्वा चोरेण मधुयुतं वनिता ।

मुक्तिं गुरूतरदोषैश्चलितं गभे दधत्या ॥ ७ ॥
पद्मोत्पलस्य स्बरूलानि मधुशकं रया तिलाः ।
्रमाणेषु गर्मेषु गमस्थापनमुत्तमम्‌ ॥ ८ ॥

च गे रचे । गोक्तोरं शकरायुक्तं शुष्क गभ प्रशान्तये ।

पिबेहा मधुकं चुं गाम्भारोफलचुणकम्‌।
समांशं गव्यदुग्धेन गर्मिणो ततुप्रशन्तये ॥ १॥

अथ सूतिकानिरोधे सुखप्रसवमाडइ ।
शवेतं पुननेवामूलचु्णं योनौ प्रवेशयेत्‌ ।
णात्‌ प्रसूयतं नारो गर्मणातिप्रपोडिते ॥ १॥
उत्तराभिमुखं ग्राह्यं खतगुज्ञोयमूलकम्‌ ।
कव्यां बद्धा विसुक्तच्च गमम पुत्रन्तु ततक्तणात्‌ ॥ २ ॥
वासकस्य तु सरूलन्तु चोत्तरस्थं समुद्ररेत्‌ ।
कव्यां बहा सप्तसरूतरः सुखं नारो प्रसूयते ॥ २ ॥
उत्तरे च समालंद्य श्वेतगुच्ाफलोयकम्‌ ।
सुखप्रसवमाप्रोति ततृत्तणात्रात् संशयः ॥ ४ ॥
योनिं वा लेपयेत्‌ तेन सा सुखेन प्रसूयत ।
सदटेव्याश्च मूलन्तु करिख्ं प्रसवेत्‌ सुखम्‌ ॥ ५ ॥
अपामागंस्य मूलन्तु ग्राहयेचतुरङ्गलम्‌ ।
नासो प्रवेशयेद्‌ योनौ ततृक्तपात्‌ सा प्रसूयते ॥ ६ ॥

६८ इन्द्रजालविद्यासं गरदः ।

क ककककककककककककनकनकनकनकामककाककाककाकतककाकयाकाकनकनका ~~~ ~~~

तोधेन लाङ्गलोमूलं पिष्टा योनौ प्रवेशयेत्‌ ।

नाभिच्च लेपयेत्‌ तेन त्षणात्‌ सा सूयते सुखम्‌ ॥ ७ ॥

गु््ञाफला कं पुष्पञ्च तोयपूगं तथाऽच्ैकम्‌ ।

पिवेद्या तोयपिष्टञ्च सा सुखेन प्रसूयते ॥ ८ ॥

गुच्ातरोमृलयुगं विधानादुत्याच्य पुष्ये च रवौ निबदम्‌ ।
कटोतले मूईैनि नोलसूतेः गोधर प्रसूतिं कु रुतेऽङ्गनायाः ॥९॥
आगारधुमं श्टहवारिणा वा पोत्वाऽबला शोघ्रतरं प्रसूते ।
अलम्बुषामूलमथो निबड़ं योगदयं भूपतिरित्यवादोत्‌ ॥ १० ॥
समातुलुङ्गः मधुकस्य चुं मध्वाज्यमिखरं प्रमदा निपोय । #
व्यथाविहोनं प्रसवं हठेन प्राप्रोति नैवा विकल्पबुद्धिः ॥ ११॥

दशमूलौ खतं तोयं छतसेन्धवसंयुतम्‌ ।

शूलातुरा पिबेदाश् सुखं नारो प्रसूयते ॥ १२॥

“श्रो मन्मथ मन्मथ वाहिनि लम्बोदरं मुञ्च मुच्च स्वाहा” ।

अनेन मन्तेण जलं सुतपरं पातुं प्रदेयं एचिना नरेण ।
तोयाभिपानात्‌ खलु गर्भवत्या प्रसूयते शोघ्रतरं सुखेन ॥ १२ ॥

चरं कारञ्च हकार ञ्च आकारेण सुपूजितम्‌ ।

श्रकारं शिरसं कत्वा अन्ते नमस्िमूत्तये ॥

“श्रां हां नमस्िमूत्तये"

अनेनैव तु मन्त्रेण जघव्यं सूतिकाग्दे ।

सुखप्रसवमाप्रोति सा पुचच लभते धुवम्‌ ॥ १४ ॥

रथ बालानां प्रसूतानां भूतग्रद्ादिनिवारणम्‌ ।

विल्बम्पूलं देवदारु गोगशरङ्गच्च प्रियज्लूकः ।

मार्जारस्य मलं कु ष्टं वंशत्वग्गजमूतरकः ॥

पिष्टा धुपो निहन्त्याशु ग्रहभ्रूतज्चरादिकान्‌ ।

शाकिनोराक्तसाः प्रेताः पिशाचाः ब्रह्मराचसाः ।

*# अव मातुलुङ्ग मूलं योज्यं, न तु फलम्‌ । पेयं क्राधयैदा ।

कामरतरम्‌ । ६९
रेकादिको हयाहिकञ्च ज्वरो नश्यति तत्त्तणात्‌ ॥
“नँ द्रावितं तापे ठं ठः साहा” । अनेन धूपं दद्यात्‌ ॥ ९॥
श्रोवासं सैन्धवं कु ष्टं वचा तैलं घुतं वसा ।
धुपो बालब्यदे देयो ग्रहराक्तसशान्तये ॥ २ ॥
शिरोषनिम्बयोः पतरं गोगृङ्गस्य त्वचा वचा ।
वंशत्वक. शिखिपुच्छच्च कङ्ना च समं घृतम्‌ ।
धृपो बालग्रहान्‌ हन्ति एतन्द्न्तेण मन्वितः ॥

“श्रो दलं सुञ्च सुच उडडामरेश्वर आज्ञापयति स्वाहा”

धृपवया्ा्ष मनवः ॥ रे ॥

पुननेवानिम्बपव्रसर्षपघुते विरचितो धुपः।

गभिण्या वालानां सततं रक्ताकरः कथितः ॥ ४ ॥

दाडिमस्य च वन्दाकं ज्येष्ठा-कत्ते समुदरेत्‌ ।
दारबन्धे च बालानां सवंग्रहनिवारणम्‌ ॥ ५ ॥
पुष्या खेतगुच्ञाया मून्तमुदत्य धारयेत्‌ ।
बालानां कण्ठदेशे तु डाकिनोभयनाशनम्‌ ॥ & ॥
श्वेतापराजितापच्रं जयाप्रं हयोः रसम्‌ ।
नस्यं कु र्य्यात्‌ पलायन्ते डाकिनोदानवादयः ॥ ७ ॥
संपेत्वक्‌ शिंशपाहक्च-पल्ञवं रजनो वचा ।
रसोनदिङ्कगोरोमगङ्गौ मरिचमाक्तिकः ।
धुपः सवंज्वरप्रोऽयं कु माराणां ज्वरापदः ॥ ८ ॥
रसोनहिङ्गोरोमशरङ्गोमरिचमाक्तिकंः।
कु च्छन्दरोमलं मांसं हरिद्रा विल्वपत्रकम्‌ ॥
इन्द्रः िरोषपत्च्च धूपेन तद्रयोजितम्‌।
निहन्ति रोदनं रात्रौ वालस्याश न संशयः ॥ ९ ॥
मल्छ राजस्य पित्तेन मरिचं भावयेद्‌ बुधः।
रविवारे रौद्रशुष्कमच््रनात्‌ सवभूतद्त्‌ ॥ १० ॥
७० इन्द्रजालविद्यासंग्ररः ।

नरसिंहस्य वोजन्तु सकछदु्चरितं हरेत्‌ ।

डाकिनोप्रेतभूतानि तमः सूर्योदये यथा ॥

अव मन्वः।- “ओं नमो नरसिंहाय हिरण्यकशिपुवत्तःस्थल-

विदारणाय चिसुवनव्यापकाय भूतप्रेतपिशाचडाकिनोकु नोन्भृल-
नाय स्तम्भोद्वाय ममस्तदोषान्‌ हर इर विसर विसर पच पच
हन इन कम्यय कम्यय मथ मथङ् ींङ् ीं्णींफट फट्‌ ठः ठः
ण्यति रुद्र आज्ञापयति" खा” । इति नरिहमन्रः। “ओं ओं
्ींङीं ङः डः पर्‌ सबाद्वा | श्रनेन सर्षपमभिमन्ितं क्तत्वा रोगिथं
प्रहारयेत्‌ तदा स्वे ग्रहाः पलायन्ते ॥ ११ ॥
अथे बलिसच्ते ।

बालग्रहाभिभरूतानां बलिं यत्नेन कल्पयेत्‌ ।

श्षचिः पक्ता तु सप्ताहं मत्छमांमसुराफलम्‌ ॥ `

पुष्यधुपात्ततं गन्धं दोपच्च दक्तिणादिकम्‌ ।

चतुष्यये च्तिपेद्रात्रौ शते नुतनखपरे ।

शनौ वा कु जवारे वा बालदटोषोपशान्तये ।

“ओं सर्वभूतेभ्यो बलिं ग्णह्न ग्टह्न स्ता” । इति बलिदानमन्वः ॥१॥

अथय सद्यीजातबानकस्याहितुण्डिकानि वारणम्‌ ।

उड्म्बरभवं मूलं शिशुकय्याञ्च धारयेत्‌ ।

हदत्कु ष्माण्डचुगं वा तेनाहितुर्डिकां जयेत्‌ ॥ १ ॥

श्वेताकं मूनं संग्ह्य ग्टहस्तम्पे च बन्धयेत्‌ ।

पुष्या वा रवौ वारे तेमाहितुर्डि कां जयेत्‌ ॥ २ ॥

चन्दर ग्रस्ते शिखो लं विधिवदन्धयेद्‌ बुधः ।

बष्ा बालस्य जघने बालाऽदहितुख्डिकां जयेत्‌ ॥ ३ ॥

अथ स्तौणां पुष्परचा ।

पलाशराजादनयोः फलानि पुष्याणखथो शल्प्रलिपादपस्य ।

श्राज्येन मासादईदिनं पिवन्ति स्यात्पुष्यरक्तादु तमङ्गनानाम्‌ ॥१॥

कामरत्रम्‌ । ७१

~----=~--- (~~~ व्व्व्व्य-्-््

तुषाम्बुना पावकहक्तम्ूलं निक्राध्य पोत्वा नियमं चरन्तो ।

ऋतोश्च काले विदिनं पिबन्तो रत्ताभवेदोषविनाशमेति ॥२॥
फलं कदम्बस्य च माक्तिकाणि तुषाम्बुना तु विदिनं पिबन्तो ।
च्रानावसाने नियमेन गभं बन्ध्या त्ववश्यं लभते च्ठेन ॥ ३ ॥
बहायणं वा शुभमत्ति नित्यं पलप्रमाणं वनिता$दमासम्‌ ।
जोवन्तिकं नि्ितमेव नश्येत्‌ बन्ध्यात्वसुक्तं कविपुङ्वेन ॥ ४ ॥
कषयं रात्तसवोज्ञचुणं सप्ाहसमाचं सितश्रालिधान्यम्‌ ।

कतौ निपौतं सृगशावकाच्या रक्लायमेत॑न्रियतं प्रदिष्टम्‌ ॥ ५॥

भय दुर्भगाकरकम्‌ ।
ज्येष्ठानक्षत्रे निम्बवन्दाकं यस्या अङ्ग दोयते सा दुर्भगा
भवति ॥ १॥
अथ कलडइकरखम्‌।
विशाखायां निम्बहन्तस्योत्तरम्बूलं विवस्वो विसुखोभूयोत्‌-
पाट सुखेन यस्य चाले प्रकिपेत्‌ तस्य प्रत्यहं कलो भवति ।
रोके तु तन्मृले भद्रं भवति ॥ १॥
तन्र्तत्रे शाखोटवदरोवोजदयमेकोकत्य यस्य ग्टे
स्थापयेत्‌ तस्य नित्यं कलहो भवति ॥ २॥
शखोटस्रुनपत्रच्च एकोक्लत्य यस्य गदे स्थापयेत्‌ तेन
क्रलदहो जायते नात्र संशयः ॥ २ ॥
ब्रह्मदण्डीं समूनाञ्च काकमाचोसमन्विताम्‌ ।
जातौपुष्यरसेः पिष्टा सप्तराचं पुनः पुनः ॥
एष धूपः प्रदातव्यः शत्रुगा तस्य मध्यतः।
यथागोचं समाघ्राति पितापुवेः समं कलिः ॥ ४ ॥
अथ सर्वानि्टनिवारखाये रचाविषिः।
कादिदिरव सानच्च अक्तरं स्वरभूषितम्‌ ।
ई कारेणाऽपि संयोज्य अ्रधोरेफत्रयान्वितम्‌ ॥

७२ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

श्रोंकारशिरसं क्त्वा जप्तव्यं सिहिभिच्छता ।

“शरो छ्रीं क्रीं खीं" । के चित्तु “ओं क्रौं खीं चीं" ॥
खसंयमनमन्वोऽयं शतादईैजापमात्तः ।
श्रशेषारिष्टनाशः स्यादित्याह पुरसदनः॥ १॥
कपरं चपरञ्चेव ठपरं तपरन्तथा ।
पपरं वणेमाक्षष्य ईकारेण सुपूजितम्‌ ॥
अधोरेफसमायुक्तं शोङ् ारशिरसं तथा ।,
शश्रोंङींखींद्रंदींथींफौौ की” ।
अद्या तु महामन्तं ये जपन्ति सदा इदि ।
सर्वधा तस्य पुंसः स्यात्‌ सर्वारिष्टविनाशनम्‌ ॥
हस्तेन रक्तपुष्पेण ग्रथितां मालिकां एभाम्‌ ।
श्रभिमन्तय शतेनापि दवयादेव्ये सदाऽनघे ! ॥
यावच्नोवं सुखं तस्य सवन्नाभो दिने दिने ।
न ग्टद्ेऽनिष्टपातः स्याल्लिखित्वा स्थापने गदे ॥ २ ॥
श्रत्तराणामन्त्यवरुं लिखित्वा पञ्चधाऽनचे ! ।
शरधोरेफसमायुक्तमोङ् ारशिरसं तथा ॥
ईकारेण च सम्पूज्य श्रन्ते फड्न्षरान्वितम्‌ ।
“्रोंचींचींचतौंक्तीं चती फट”।
मन््ोऽयं ममरूपस्च ध्यानं जापं तथैव च ।
सदा स्यात्‌ तद्नृहे चेमं सहसराैस्य जापनात्‌ ॥
चैलोक्ये तत्सम्नो नास्ति नित्यं फलमवाप्रुयात्‌ ।
नित्य सम्पद्यते वासः प्रया पुतेण बान्धवैः ॥
ज्ञातिभिः सल्नने्चापि शतुभिश्च विवर्जितः ।
अरन्यजन्मसुखो प्राणो णु देवि ! महाफलः ॥ ४ ॥
अन्तदयं समाग्द्य अधोरेफसमायुतम्‌ ।
श्नोकारेण युतं क्रत्वा ्रओद्धारशिरसं तथा ॥

कामरन्नम्‌ । ७३

; रं चौं ४,॥

अनेनैव तु मन्तेश ये जपन्ति महाजनाः।

ते सवं शान्तिमायान्ति सततं तस्य जापतः ॥ ५॥

श्वेताकम्बरलं पुष्याकं ' ममुहत्य विधारयेत्‌ ।

बाडइभ्यां धारणात्‌ तस्य त्वनिष्टानि विशेषतः ॥

तदशनन नश्यन्ति डाकिनो प्रतदानवाः ।

तदुपेन पलायन्ते प्रेताद्या दूरत धुवम्‌ ॥ & ॥

पूवभाद्रपदं रक्त वन्दाकन्तु शिेषजम्‌ ।

संग्टह्य शिरमि किप अभयं भवति प्रवम्‌ ॥ ७ ॥

विशुक्रान्ताभवं मूलं हस्तस्यं चारभ।तिहत्‌ ।

नरसिहस्य मन्ते; तु सक्लदु्चरितं हरेत्‌ ।

डाकिनोग्रहभ्रतानि तमः सूर्ग्यादये यथा ॥

भूतप्रेतपिशाचादिभये स्मृत्वाऽभयो नरः।

मैरवाञ्च महापूर्वो भवेदेव न संशयः ॥

चक्राखि लख्यान॥ ८ ॥

अथ निद्रालुकरणम्‌ ।
निगडं चौरिकाटाञ्च पठेहारत्रयं यदि ।
मव प्रहरिका यान्ति निद्राया वशमेव च॥ ९॥
गुवाकं खादित्वा तस्यावशिष्टं विवरं कत्वा संप्रोतयेत्‌, तव

स्रावयेत्‌ । तस्य वाटिकायां य आयाति तस्याऽनेन निद्रा

वति ॥ २॥

नोलोत्यलं ममरिचं नागके शरम्ुलकम्‌ ।

चछष्येत्‌ तटच्जयेचन्ननिद्रामाप्रोत्यसंश्यः ॥ २ ॥

काकजङ्गा जटा निद्रां जनयेत्‌ शिरसि सखिता।

सूनं वा काकमाच्ाश्र कछष्णायास्तद्गुणं स्म्मतम्‌ ॥ ४॥

> नरसिंडमन्वः पुरा कथितः।

~,

७४ इन्द्रजालविव्यासंग्रहः ।
सुनिषसखकशाखाञ्च शय्यास्थानं खनदथ ।
करच्नमरूलं शिरसि बन्धनात्‌ कु रुतं तथा ॥ ५॥
अध निद्राभञ्जनम्‌ |
कनकधुस्तुरमूलं खताभ्वं के तकौपुष्यरजः। एतानि पिदा
कपटवेशेन खादयेत्‌, तेन निद्राभच्ञनं भवति ॥ १॥
श्रय बन्धनमो चनम्‌ ।
मा्गशोषंस्य पूर्णां शखिमबूलं समुत्‌ ।
बन्धनान्बु चतं तेन शिखाबद्धो न संशयः ॥
मन्तु “च्रं नमः कमलपिङ्ले र्द्रहृदयाङ्ख बेताल
अरस्थिधारिणि तिष्ठ तिष्ठ सर सर सर्वान्‌ माहय मोहय भगवति
, शिखाजे तिमिरे महामाये खाह्ा” । अष्टोत्तरशतं जघ्षा शिखाय
पर्वोक्तमौषधं बन्धयेत्‌, तेन सिडः।
लक्तं वणं ककारञ्च लिखेहन्धनमोचनम्‌ । यन्वाणि रख्यानि ॥ १ ।
अरघ निगड़ादिभन्ननन्‌।
हस्ताकं सिन्धुवारस्य म्बूलं चोत्तरगं हरेत्‌ ।
स्परशनं बन्धविच्छेदं कु रुते शोघ्रमारुतः ॥ १॥
मांसीं रक्तोत्पलं तुल्यं कछकलासञ्च भोजयेत्‌ ।
तन्मनैगुटिकास्पर्णणत्‌ तदा बन्धं भिनच्यलम्‌ ॥ २ ॥
सुपक्रामि्िकां कष्ण-वजीं ग्राह्यान्तु योगिभिः ।
स॒च्मचुर्णन्तु तत्‌ कत्वा लोहकिडमधापि वा ॥
सतरः रज्नु दृटोक्लत्य तिलतेलेन लेपितम्‌ ।
तच्चुणलोटिकां कत्वा महाल हं भिनच्यपि ॥ २ ॥
अत्र मन्वः।--श्रों नमो भगवत रुद्राय उड्डामरे्वराय बड
रूपाय नानारूपधराय हस इस दत्य त्य तुद तुद नाना
कौतुकन्द्रजालदभशकाय ठः ठः खाहा” । अनेन सर्वयीगानभिमनत
खिद्धिः॥ 8॥

कामरलम्‌। ७५

अरतास्ति मन्तान्तरमेकं तत्रेव । - “श्रो ्रगिनिमुखो पिशाचौ

मुक हन हन पच पच शोघ्रं मे वशमानय स्वाहा” । उक्तमनेण
सदिः ॥ ५॥

^्टंहंआओंश्रायञ्रायचिंचिरि चिरि हालां वज्र नन्दिका

7 लिका । भरनेन मन्वेण श्रेतसर्षपं शरेत्रोड्पृष्यवयं विः परित्वा प्रथमदारि

नच्चिपेत्‌, तेन सर्वाणि दाराणि भञ्जन्ति ॥ ६ ॥

॥ ॥

#
अथ ग्टहक्तं शनि वारणम्‌ ।

लक्रपिष्टेन तालेन लेपयेत्‌ पुचिकाक्लतिम्‌।

तामाघ्राय ग्टहाद्‌ यान्ति म्तिका नात्र संशयः ॥ १॥
श्वेताकं दुग्धकु ल्पराषं तिलचुणंसमन्वितम्‌ ।
अर्क पतरेषु विन्यस्तं मूषिकान्तकरं ग्टहे ॥ २॥
तानक चछगविरम्‌ चं पलाण्डुं सह पेषयेत्‌ ।
आनलेप्य सूषिकां तेन जोवितञ्च विसजयेत्‌ ।
तंद्रा च ग्द त्यक्ता पलायन्ते हि मुषिकाः॥ २॥
मार्जारस्य मलं तानं पिष्टा मूषिकमान्िपेत्‌ ।
तमाघ्राय ग्ट त्यक्ता सदो निर्यान्ति मूषिकाः ॥ 8 ॥
गन्धकं हरितानच्च ब्राह्मीं तिकट कं समम्‌ ।
छागलो सूत्रतः पिष्टा लिप्तं सुषन्तु पूववत्‌ ॥ ५॥
मघायां ब्रक्नकं चेतरे स्थापयेन्मघुकोद्धवम्‌ ।
मकिका मूषिकाणाच्च जायते त्‌र्डवन्धनम्‌ ॥ & ॥
मश्काकषको दोपः सावरो गुडतेलजः।
अत मनवः “पूर्वं ब्रह्मणे बन्ध, पञ्चिमे विष्णवे बन्ध, उत्तरे
य वन्ध, दक् िणे यमाय बन्ध, पाताले वासुकये बन्ध, फणा-
हत्य बवन्ध, हु” 1 अङ्गष्टाभ्यां नमः। करसम्पुटं लत्वा तालवयं दयात्‌ ।

सश्कनिवारणं भवति ॥ ७ ॥

७& इन्दरजालविद्यासंग्रहः |

रोहिषटणपुष्यन्तु व्तिमध्ये निषेशयेत्‌ ।

तदोपदशनादेव क् िप्रं नश्यन्ति मत्कु णाः ॥ ८ ॥

ममनोयस्य हक्तस्य पज्ञवाग्रेण वर्तिकाम्‌ ।

कत्वा टोपं प्रकु र्वीत छारकोटो विनश्यति ॥ € ॥

शअरकतूलामयीं वत्तिं भावयेत्‌ तारके न च।

टोपं तत्कर तैलेन्‌, नि.शेषा यान्ति मत्क णाः ॥ १० ॥

अजनस्य फलं णुष्पं लाक्ता खरोवामगुग्गलुम्‌ ।

वे तापराजितास्रनं भल्लातकविड्ङ्गकम्‌ ॥

धूपं सजंरमोपेतं प्रदेयं ग्टहमध्वतः ।

सर्पा मलत्कु गणा सूषा गन्धाद्‌ यान्ति दिशो दश॥ ११।

गुडखौ वामभल्लात-विङ्ङ्गविफलायुलम्‌ 1

लात्तारसोऽरकपुष्यच्च धृपो ह्चिकमप॑ृत्‌ ॥ १२॥

सुस्तसिदा्थभल्लात-कपिकच्छ फलं गुडम्‌ ।

चण भानुफलोपेतं दहेत्‌ सजंरसैः समम्‌ ॥

मत्क्णा मशकाः सर्पा सूषिका विषकीटकाः । |

पलायन्ते ग्ट त्यक्ता यथा युद्धेऽति कातराः ॥ १२॥

मजरसकल्कमेदोऽजुनमूलमरुवकके तकनखीविः ।
एतेधेपो रचितः कौटभुजगमशकमत्तिकादिहरः ॥ १४॥

राजहत्तफलं वदं खटुायां मत्क णापडहम्‌ ।

लाक्तासजंरसोशौर-सषपाः पत्रकं पुरम्‌ ॥

भल्लातकविडङ्गानि रेणुकं पुष्करं तथा ।

जम्बुनलो मशकं दन्ति धुपाहा ग्टद्मध्यतः ॥ १५ ॥

अथ रेचस्य शम्यानासुपट्रवनाशनं जम्बृका दौनां तुग्डबन्धनच्च ।

बालुकाश्ेतसिडार्थान्‌ प्रक्षिपेत्‌ नरेत्रमध्यतः ।

शन्भाः सपेकौटाश्च वराह खगस्रुषिकाः ।
मशकास्तत्र नो यान्ति मन्विद्याप्रसादतः॥

कामरलतरम्‌ । ७७

मन्दसु श्रं नमः सुरेभ्यो बलजः जपरि परि परि मिलि

सखयाहा । “ओँ सुरेभ्यो नमः” । इति नमखछत्य इमां विदां प्रवोजदेत्‌ ।
“विद्यां प्रयोजयामोति विद्या मे सिद्धयते खाद्ा” । अखिल.
नम्बुकानां खगाणां अलभानाम्‌ अन्येषां प्रारिनां तुर्डबन्धनं करोति ॥ १॥
मूूषजम्बृककोटानां कु रते मुखबन्धनम्‌ ।
विद्यामङ् ूशएनाथस्य मन्व वा भैरवस्य च ॥
मनस्‌ ।--र्ओ नमो नगरनाधाय इर हर शिलि शिलि
सर्वेषां प्राणिनां तुण्डबन्धनं कु रु 'कु रु हं फट. स्वाद्ा" ।
बालुकादिभिः सड श्रेतसषंपान्‌ सप्तवारमभिमन््रा चेवमध्ये चिपेत्‌, सर्वोपद्रवनाभौ
भवति ॥ २॥
विद्यामङ् ुशनाथस्य मन्तं वा मैरवस्य च । *
सूूषजम्बृककोटानां कु रुते तुण्डवन्धनम्‌ ॥ ३ ॥
अध प्यादिभवयनिवारश्यम्‌ ।
देवदालोयसिद्या्ंगुटिकां कारयेद्‌ बुधः ।
चेतमध्ये तु नि्चिप्य सवपचतिभयं हरेत्‌ ॥ १॥
अथय शस्यहद्धिः ।
पर्वाघाट़ाख्य ऋन्ते च वन्दां विभौोतसम्भवाम्‌ ।
शस्यमध्ये क्रपेत्तेन शस्यहद्िम॑वेद्‌ भ्रुवम्‌ ॥ १॥
अथ गोमदिष्याददुग्धवडनम्‌ ।
“श्चं इङ्गारिणो प्रसव श्रं शोतलम्‌” । भनेन टणादिकमभिमन््ा

भोक्त दद्यात्‌ तदा बहदुग्धं भवति ॥

अथ उच्चाटनम्‌ ।

मङ्गलवारे रातौ श्मशानाङ़गरं कछष्णवस्वेण क्त्वा रक्ता

सत्रेण संवेष्य यस्य गहे परिचिपेत्‌ सप्ताहाभ्यन्तरे तस्य
उच्ाटनं भवति॥ १॥

ष्ट इन्दरजालविद्यासंग्रः 1
पच्चाङ्गलं चित्रकस्य कौलं ग्राह्यं युनवंसौ ।
सप्ताभिमन्वितं गेहं खन दुच्ाटनं भेत्‌ ॥
मनस्‌ - “ओरं लोाहितसमुखे सखवाह्ा । भस अटोत्तरखदसजपेन
परश्ररणम्‌ ॥ २ ॥ ।
ख्यातमौडु म्बरं कनं मन्चितं चतुरङ्गुलम्‌ ।
तं यस्य निखन हहं तस्य चोच्ाटनं भवेत्‌ ॥
मन्त्‌ “ओं शिनि शिनि खाहा”॥ २॥ .
भरण्यामद्कु लैकन्तु उलकस्यास्िकोलकम्‌ ।
सप्ताभिमन्तितं यस्य निखन्योचाटनं भवेत्‌ ॥
मन्व ।- “श्रं दह दह इल हल सखाहा”॥ ४ ॥
काकोनलकस्य पक्तांस्तु इत्वा द्यष्टाधिकां शतम्‌ ।
यन्नाम्ना मन्तयोगीन समस्तोचाटनं भवेत्‌ ॥
मन्रस्‌ ।- “च्रं नमो भगवतं रुद्राय हुं दं्राकरालाय अमुकं
सपुत्रवान्धवैः सह हन हन दह दह पच पच शोघ्रं उच्चाटय
उचाटय द्ध फट. खाहा ठः ठः ॥ ५॥
लेपयेत्‌ काकपित्तेन कौलमङ्गलसम्द्रितम्‌ ।
निखनद्‌ यस्य भवन तस्य चोच्ाटनं भवेत्‌ ॥
मनस्‌ ।--“ओआं कं दरख्डिन्‌ दर्डिन्‌ महादर्डिन्‌ नमोऽन्तु
ते ठः ठः ॥ ६ ॥
नरास्िकौोलकं दारे निखन्याचतुरङ्गलम्‌ ।
अरिदारे मन्तयुक्तं सद्यरुचाटनं भवेत्‌ ॥
मन्व “च्रं नमो भगवतं रुद्राय अमुकं ग्टह्न गह पच
पच त्रासय त्रासय तोय्य ताय्य नाश्य नाश्य पश्पति-
राज्नञापयति ट: ठट:* ॥ ७ ॥
खतस्य पुरुषस्याथ निर्माल्यं चेलमेव च ।
प्रतालये समाग्टह्य वस्य गहं निधापयेत्‌ ।

कामरल्नम्‌ । ७€

अष्टम्याञ्च चतुदश्यां तयैवोच्वाटनं भवेत्‌ ॥

उद्तन शान्तिः ॥ र ॥

्वेतलाङ्लिकामूनं स्थापवेद्‌ यस्य वेश्मनि ।

निखन्य तु भवेत्‌ तस्य सद्य उच्चाटनं प्रवम्‌ ॥ € ॥
सिद्धाथं शिवनिर्माल्यं यद्रेह निखनेट्‌ बुधः ।
उच्चाटनं भवेत्‌ तस्य उदते तु पुनः सुखो ॥
यन्वाख्व विलंद्यानि ॥ १० ॥ 3

अथय उचचाटनप्रकारान्तरमाद।
उच्ाटनविधिं वच्छे यथोक्तं खओोमतोत्तरे ।
निम्बपतरे लिखेन्राम महिषाश्वपुरोषकैः।
काकपक्तविलेखन्धा लेखनोयमनन्तरम्‌ ॥
मन्रसु “श्रं काकतुख्डि धवलासुखि देवि असुकमुच्वारय
सुकमुचायय इ फट्‌ खाहा? ।
एतन्मन्त्रं महादेवि ! लिखित्वा पूववस्तुभिः ।
निम्बहन्तस्थितं सव काकालयं हरेदथ ॥
श्मशानवद्िमानोय धुस्तुरकाष्ठदौ पितम्‌ ।
वह्किं लत्वा महातेलेरथवा कटुवस्तुभिः ॥
ूर्वोक्तमनुना तवर होमयेद्‌ विधिपूर्वकम्‌ ।
पञ्चोपचारयोगेन सम्युज्य घवलासुखोम्‌ ॥
तस्माद्धस्म प्रक् िपेच शतोश्च मन्दिरोपरि ।
उच्चाटनं भवेत्‌ तस्य सपुत्रपशुवान्धरवैः ॥
धुस््रवणां महादेवीं तिनेत्रां शशिशेखराम्‌ ।
जटाजुटमसमायुक्तां व्याघ्रचर्मपरिच्छदाम्‌ ॥
कशाङ्गोमस्िमानाच्च कन्तुंकाञ्च तयास्बुजम्‌ ।
कोटराच्तीं भोमदंद्ं पातालसटृ शोदरोम्‌ ॥

इति ध्याला पूजयेत्‌ ।

इन्द्रजालविद्यासं गरदः ।

एष योगविधिः ख्यातो वौरतन्त्े महेश्वरि ! ॥

अध विदेषणम्‌ ।

एक्स्ते काकपक्तमुनुकस्य तथाऽपरे ।

मन्यित्वा मेलयित्वा क्ष्ण सूत्रेण बन्धयेत्‌ ॥
अञ्जलि सजनञ्ैव तपयेदस्तपक्तकौः ।

एवं सप्तदिनं कु द ्टोत्तरशतं जपेत्‌ ।

विदेषो जायत. तत्र महाकौतुकमद्धतम्‌ ॥ ९ ॥
मार्जार सूषिकाविष्ठा साध्यपुत्तलिका कता ।
नोलवस्त्ेण संवेश्य मन्तयित्वा शतेन च ॥
विद्देषो जायते तत्र भ्रातरौ तातपुत्रकौ ।

मनस्‌ ।--भश्रं नमो महामैरवाय श्मशानवासिन्यै अमुक

सुकयोविंहेषं कु रू कु रु क्र फट्‌” ॥ २॥

एकदस्ते काकपक्तमुनुकस्य तथाऽपरे ।

दर्भेण धारयेद्‌ यात्‌ तरिसपाहं जलाच््नलिम्‌ ॥

रक्ताश्वमारपुष्पैकमन्तयुक्तं जला््नलिम्‌ ।

नित्यं नित्यं प्रदातव्यमष्टोत्तरसदखकम्‌ ।

परस्परं भवेदेषः सिडियोग उदाहृतः ॥

अव मन्व: !- शन्नो नम: कटौटनो प्रमोटनोको गौरो मीर

अमुकस्य अमुके न सडह काकोलुकादिवत्‌ कु र कु रु स्वाहा”

यन्ाणि अव लेख्यानि ॥ २ ॥

अरय व्याघौकरणम्‌ ।

“श्रं अमुकं हन हन सादा” । अनेन मन्त्रेण करुते लाः

त्रिकटुं जयात्‌ तदा शतुवधिरो भवति ॥ १॥

भल्लातकरसे गुं कु र्य्यादतिसुचुर्णिताम्‌ ।

च्िपेदातरे भवेत्‌ कु ष्टं सिताक्तोरेः पुनः सुखो ॥ २॥

कामरलतरम्‌ । ८१

वानरोफनन्ोमानि विषं भल्ञातचित्रकम्‌ ।

गुच्रायुतं ्िपदराचरे स्याल्ता वेदनान्विता ॥ २ ॥
उशोरचन्दनञ्चेव प्रियङ्करक्चन्दनम्‌ ।
तगं पेषयेत्‌ तोयेलंपाल्लृतादिनाशनम्‌ ॥ ४ ॥
क्रोडोपयस्तेललेपात्‌ पानादे श्ेतकु ष्ठत्‌ ।
ताम्बले इन्द्रग।पञ्च द ्वाऽऽस्ये खतकु ष्टद्त्‌ ॥ ५॥
नात्वा तेन यथापूव भच्या वा सोमराजिका ॥
मन्दन्त '-- “च्रं नमो भगवतं रुद्राय उड्डामरेण्ठराय अमुक
रोगेण ग्णन्न गहन पच पच ताडय ताडय क्ते दय क्रे दय हं फट.
स्वाहा ठः ठ: । उक्तयोगानामयं मनः ॥ & ॥
क् िपेसुगशिरा-ऋन्ते चिच्चाकाष्टस्य कोलकम्‌ ।
पञ्चाङ्गलं रिपो हं वद्किमान्दं प्रजायते ॥ ॐ ॥
सासुद्रनलवणं वहिः के वलं वा समुद्रजम्‌ ।
बन्धक्या उदरन्यस्तं सवमन्तःपुटे पचेत्‌ ॥ ८ ॥
करवोराद्रंका्ठेन तमादाय सुचृणंयेत्‌ ।
खाद्य पानेऽपयेद्‌ यस्य तस्य चक्षुः प्रणश्यति ॥ < ॥
उन्तृकमस्तक ग्राह्यं लवणेन प्रपूरयेत्‌ ।
मत्पाव्रस्थन्तु सप्ताहं अ्रक्तकाष्ठन चालयेत्‌ ।
दृष्टिं स्तम्भयितुं लस्य मरोचात्तफलं वचा ॥ १० ॥
मनस्‌ “श्रं चामुण्डं हन इन दह दह पच पच
अमुकं ग्ह् ब्रह्न स्वाहा” ।
अनेन निम्बपत्रं कटुतेलेन साध्यस्य नाम गहोत्वा जु
यात्‌, म चाश कु ज्वरण गद्यते ।
अनन लवणाडइतिमष्टसहस्रं ज्‌ इयात्‌, स शूलेन कु ज्वरेण
ग्टह्यते ॥ ११॥

ट्र इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

तेनैव बेत्रपत्रमष्टसदखं जुदयात्‌, स चाशु कु ञ्चरेण

गद्यते ॥ १२॥

रक्तपुष्पं चिव्रकरसेन यस्य॒ नामाभिलिख्य भूं श्रक-

लतिकायां स्थापयेत्‌ स दादच्चरेण गद्यते ।

व्याधौकरणयन्ताखव लेच््यानि ॥ १२ ॥
अथ शट्भामणम्‌ ।

्श्वलयकोलमखिन्यां यस्य गे दशाङ्गलम्‌ ।

स्थापयेदोघयात्रा स्यात्‌ तस्यापि न हि संशयः ॥ १॥

गानस्यास्थिकौलच्च स्थाप्यं स्याचचतुरङ्गलम्‌ ।

रिपोरगेडे चन्द्र ऋक्ते टौ्यात्रा च तस्य वै ॥ २॥

अथ उन्प्रत्तौकरणम्‌ ।

तालकं धुत्तवोजच्च घनचुणेन्तु भक्षणे ।

दत्ते मत्तो भवेच्छवः सिताक्तौरैः पुनः सुखो ॥ १॥

तालकं लश्षनं स्पधि सिप तस्य पिशाचक्त्‌ ।

सुरामांसोसिताक्तोरं भक्तणात्‌ स्यात्‌ सुखावहम्‌ ॥ २॥

मध्वाज्याभ्यां खणमाच्तीं लिघ्ठा तन्रोतकञ्जलम्‌ ।

दत्तं यस्याच्ननं नेत्रे उन्प्रत्तो वे प्रजायते ॥ २॥

मोतं सैन्धवं तुल्यं वराहस्य च पित्तकम्‌ ।

ञ्रजात्तौरेण तद्योज्यं पानेनीन्मल्यनाशनम्‌ ॥ ४ ॥

मयुरपारावतङु कु टानां ग्रा पुरोषं कनकच्च तालम्‌ ।
तन्म दत्तं कु रुते पिशाचं निवत्तते सुर्डितमस्तके न ॥ ५ ॥

गुडं करज्नवोजच्च घनचुणं समं समम्‌ ।

फनस्यान्ते प्रदातव्यसुन्मत्तो भकत्तणाद्वेत्‌ ॥

शर्काराशतपुष्पाभ्यां क्तौरपाने सुखावहम्‌ ॥ & ॥

यन्वाग्यव । मन्तु -- “श्रं उन्म्रत्तकारिणि ठः ठः । उक्त

यीगानामयं मन्ः।

कामरत्नम्‌ । डे

अध मारणम्‌ ।
नरास्यिकौलकं पुष्ये गद्वोयाच्चतुरङ्गलम्‌ ।
निखनेत्तु ग्हं यावत्‌ तावत्‌ तस्य कु लक्षयः ॥
“ञ्चं फट्‌ सवाहा” । सहसनपात्‌ सिहिः॥ १॥
श्रोंडंडांडिडींडुंडंडंडंडांडोंडंडः अमुकं ग्ट
बहन हं हं ठ: ठः” । भगेन नरास्थिकौलकं सहसाभिमन्तितं चितामध्ये
निखनेन्‌, स ज्वरय नश्यति ॥ २॥ ~
अनन मन्तेण मनुष्यास्िकौलकं * सहस्राभिमन्वितं यस्य
गहे निखनेद्‌ यस्य नास्ना श्मशाने वा निखनत्‌, तस्य नाशः
स्यात्‌ ॥ २॥
श्च्रोणंणांणिंणींणणं णेंशेंणोंणौँणं णठः ठः” ।
अनेन नराख्िषड्डूलक।लकरं दडलासितितं यस्य नाच्रा गहे श्मशाने वा निनेत्‌,
तस्थ सव॑ना भवति ॥ ४ ॥ ४
अ्रश्वास्िकोलमख्िन्यां निखनचतुरङ्गलम्‌ ।
शतुरीहे निहन्या कु टुम्बं वेरिणां कु लम्‌ ॥
मन्म 1“ दं फट. स्वाहा” । अनेन सपाभिमन्वितं गतुगहं
निखनेत्‌, भ्राश वैरिणां कु टु् वकु लं चयं याति ॥ ५ ॥
“श्रं सुरेश्वराय खाहा'। अनेन मन्वेण--
सर्पाखच्यङ्गलमावन्तु चान्नेषायां रिपोगृदह ।
निखनत्‌ सप्तधा जपं मारयेद्रिपुसन्ततिम्‌ ॥ ६ ॥
निम्बषड्न्दुको ग्राह्या विषं त्ग्बानरौफलात्‌ ।
एतच्ुणं प्रदातव्यं शचुशय्यासनादिषु ।
जग्यन्त स्फाटकास्तात्रा दशाहाकरणं भवेत्‌ ॥ ७ ॥
्राद्रायां निम्बवन्दाकं शत्रोः श्यनमन्दिर ।
निखनत्‌ म्रियते शचरुदुत च पुन: सुखो ॥ ८ ॥
तथा शिरौषवन्दाकं पूरवोक्तिनोडना हरेत्‌ ।

ट्श इन्द्रजालविद्यासं ग्रः ।

शतो गेहं स्थापयित्वा रिपोरनाशो भविष्यति ॥ < ॥

ल्रष्णषण्डस्य रक्ते न गङ्गा ख्त्िकया सद ।
तिलकं भालदेशे च क्रत्वा सम्भावयेत्त॒ यम्‌ ।

विद्धः स्यात्‌ तत्क्षणादेव प्रोञ्छकितं च शभं भवेत्‌ ॥ १० ॥

लष्णच्छागाश्वपादस्य खुरस्थं रोमकं हरेत्‌ ।

कष्णकु क्ट-काकस्य ग्राह्यं पक्तचतुष्टयम्‌ ॥
सवं दगध्वा तु भार्डान्तस्तद्स्म जनलसंयुतम्‌ ।
ललाटे तिलकं हत्वा वामदस्तकनिष्ठया ।

स्व शिरो नम्यते यस्य तस्य वेधोऽस्मि निितः ॥ ११॥

वामदन्तं कु लोरस्य अधोभागस्य चाहरेत्‌ ।

शराग्रे फलकं कु र्य्यादनुश्च चितिजन्धरनैः ॥

गवां शिरां गुणं करत्वा शतं कु र्याच खन्मयम्‌ ।

तदञ्जातेन वाणेन स्यूतं तत्‌त्षणाद्रिपुः ॥ १२॥
ऊणनाभिश्च षड्बिन्दुः समांस: छष्णहशचिकः ।
यस्याङ्गे तत्‌ चिपेचचुणं सप्ताद्वात्‌ स्फोटनं भवेत्‌ ।
मयुरपुच्छनोलालं पिष्टा लेपः सुखावहः ॥ १३ ॥
रिपुविष्ठां हशचिकञ्च खनित्वा तु विनित्तिपेत्‌ ।
आच्छाद्यावरणेनाथ तत्पृष्टे खत्तिकां च्पेत्‌ ।
म्वियते मनलरोधेन उदुतेन पुनःसुखो ॥ १४ ॥

“च्रं ङ्कीं त्तः अमुकं त्तं” । अनेन मन्तेण राजिकालवरीन शिव

निमल्घानि कटुतेलन सहसदोमात्‌ शचोबधः ॥ १५ ॥

श्रय अरख्रमारणम्‌
कष्णजोरकचणन अ्जरिताश्लो न पश्यति ।
तक्रण ्ालयेच्न्ञुः सुस्थो भवति घोटकः ॥ १॥
प्रा कु च्छु न्द रौचृणं दत्ते पतति घोटकः ।
सुस्श्चन्दनपानन नासायान्तु न संशयः ॥ २॥

कामरलरम्‌ । ८५
श्रश्वासिकोलमण्विन्यां कु र्य्यात्‌ सपताङ्कःलं पुनः ।
निखनेदश्वश्णलायां मारयल्येव घोटकान्‌ ॥

“श्रं पच पच खाहा” । उक्तयोगेष्वयं मचः ॥ ३ ॥

भरण्यासुक्रमन्तेण चितिकाष्ठस्य कोलकम्‌ ।
अष्टा्गलन्तु निखनेट श्वशाला विनश्यति ॥

मन्रल ।-“ओओं नमो भगवते रुद्राय श्रो श्रवान्‌ खाहा” |

। अथ गस्यनाश्नम्‌ । =>
पुनवंसौ चिताकाष्टकोलकं त्ङ्कलं क् िपेत्‌ ।
शताभिमन्वितं क्षेत्रे शस्यं तत्र विनश्यति ॥

“ओं लोहितसमुखि साहा” । इति मन्व: ॥ १ ॥

आद्रायां निक् िपेत्‌ कोलं भललृकस्यास्िसम्भवम्‌ ।
कतेत्रमध्ये तथा शोः सवं शस्यं विनश्यति ॥ २॥
विशाखायां कालकाष्ठ-कोलमषटाङ्लं रिपेत्‌ ।

कदटलोवाटिकामध्ये नाशयेत्‌ कदलोफलम्‌ ॥ २ ॥

| अध रजक वस्तनाशनम्‌ |

ग्राहयेत्‌ पूर्वफल्गुन्यां जातो काष्ठस्य कोलकम्‌ ।

अष्टागःलप्रमाणन्तु निखन्याद्राजके गहे ।

शताभिमन्वितं तेन तस्य वस्वाणि नाशयेत्‌ ॥

“श्रं कु म्भं स्वाहा” । भरनेन मन्तेण साधयेदिति ॥

अथ धौवरस्य मव्यना शनम्‌ ।

५ ५ ५५ ५
संग्राह्यं पूव फलान्यां वदरोकाष्टकोलकम्‌ ।
अष्टाङ्गलञ्च निखनेत्राशयेत्‌ धैवरे ग्रे ॥
“श्रां जले खाहा”। “ओं मत्स्ये सखाहा। इति
ग्रस तुल्यं फलम्‌ ॥ १ ॥
सप्ताङ्लं मघा-ऋक्ते भाल्लातं काष्टकोलकम्‌ ।
ग्टहोत्वा दासगेहे तु देयं मब्छो विनश्यति ॥ २॥
ङ्‌

८्& इन्द्रजालविदयासं ग्रहः ।

-------- ~~~ ^-^

क्त्तिकायामकं काष्ठ-कोलकच्चा्कु लं क् िपेत्‌ ।

शत्रोर्वापि तडागादौ मत्छस्तत्र विनश्यति ॥ २ ॥
अथ कु म्भकारस्य भार्डनाशनम्‌ ।
दस्तायां चरङ्गलं कोलं करवोरस्य काष्ठम्‌ ।
निखनेत्‌ कु श्भकारस्य शालायां भार्डनाशक्त्‌ ।
पञ्चाङ्गुलं निम्बकोलं तटत्ते पूव॑वत्‌फलम्‌ ॥ १ ॥
गोज्ञुरं मेषगरङ्च्च वोजं वा कोकिला्तजम्‌ ।
शूकरस्य मलं वापि मूलं वा खेतगुच्छजम्‌ ।
पाकस्थाने तु भाण्डानां क्तिप्तं स्फोटयते भ्रुवम्‌ ॥ २॥
तालं करच््नवोजच्च टङ्नेन समन्वितम्‌ ।
क्त्वा भार्डाः स्फु रन्त्येव उक्तानां मन्त उच्यते ॥
अव मन्व: - “श्रं दमन्य दमन्य खादहा” ॥ २॥
अथ तेलिकस्य तैलनाशनम्‌ 1
मधुकाष्टकोलकन्तु चित्रायां चतुरङ्लम्‌ । `
निखनेत्‌ तेलशालायां तैल तत्र विनश्यति ॥

“श्रौं दह टद सखाहा” । भनेन मन्ते सडखजपः ॥ ९ ॥

भल्ञातकाष्टं चित्रायां निखनेत्‌ तेलिके ग्टद्े ।
अष्टाङ्लं तदा तत्र ग्राहको न हि गच्छति ॥ २ ॥

अथय गीपानां दु ग्धनाशनम्‌ ।

निक् िपेदनुराधायां जम्बकाष्ठस्य कोलकम्‌ ।
अष्टाङ्लं गोपगद्धे गोदुग्धं च प्रणश्यति ॥
अथ शाकनाशनम्‌ । ।
गन्धकं चूर्णितं तत्र निक्तिपे्नलमिखितम्‌ ।
नश्यन्ति सर्वश्णकानि ओषान्यल्पबलानि च ॥
अध वारजोविनः पणनाशनम्‌ ।

नवाङ्लं पूगकाष्ठकोलकं निकतिपेद्‌ ग्टहे ।

कामरत्म्‌ । च्ञ
ताम्बलिकस्य चेतरे वा ऋक्ते -शतभिषाष्ये ।
तदा तस्य च ताम्बृलं नाशयत्याशु निचितम्‌ ॥
श्रथ तन्तुवायसख सूदठनाशनम्‌ ।

अरखिन्यां जाम्बरं = काष्ठं तन्तुवायग्टहे क् िपेत्‌ ।

दादशाङ्कलमानन्तु तन्तु तत्र छिनत्यलम्‌ ॥ ९५
अथय शौर्डिकस्य मदिरानाशनम्‌ ।
घोडशाङ्लकं कोलं कत्तिकायां सिताकं जम्‌ ।
शौर्डिकस्य गे कतिप्तं मदिरां नाशयत्यलम्‌ ॥
अथ कमंकारस्य लौडनाशनम्‌ ।
रोदिश्यां वदरोकाष्टकोलमेकादशाङ्गलम्‌ ।
कर्मकारग्टहे तिप्त लौहं तपतं भवेत्र हि ॥
अथ नानाकौतुकम्‌ ।

शिखिनस्तु शिखाचुणं भोजयेदिनमप्तकम्‌ ।

तदिष्ठालिप्तदस्तस्य द्रव्यं शक्रोत्यनेकताम्‌ ॥ १॥
सप्ताहं तिलतैलेन भावयेदातपे चिरम्‌ ।
अङ्गोलवोजचुर्णन्तु योज्यं पेष्यं पुनः पुनः ॥
तकल ग्राहयेद्‌ यत्नात्‌ तैलकारस्य यन्तः ।
अथवा कांस्यपात्रे हे तेन कल्के न लेपयेत्‌ ॥
उव्याप्य स्थापयेद्‌ घर्म सग्युखन्तु परस्परम्‌ ।
तयोरधः कांस्यपात्रे पतितं तेलमाहरेत्‌ ॥
इदभेवाङ्गलोतेलं सर्वयोगेषु योजयेत्‌ ।
इदमङ्गलोतेलन्तु मण्डितं ततृक्तणादिशेत्‌ ।
सफलो जायते हक्तस्तत्‌क्तणाब्रात्र संशयः ॥ २ ॥
पद्चिनोवोजचुणन्तु भाव्यमङ्कलोतैलतः ।

# जाम्बरं-जाम्बौर स्थाने छन्दोऽनुरोधात्‌ पठितम्‌ ।

‰ ___ गा 4
इन्द्रजालविदयासंग्रहः । |

न्यस्तं जले महाश्रयं तत्क्षणात्‌ युष्यसम्भवः ॥ २ ॥

यानि कानि च वौजानि जलजस्थलजानि च ।
अङ्कलोतेललिप्तानि तानि तान्युद्धवानि च ॥ ४ ॥
यत्किञ्चित्‌ कार्डस्लोलं पत्रपुष्यफलादि कम्‌ ।
अङ्गलो तेललिपघन्तु तुल्यरूपं भवेत्‌ ध्रुवम्‌ ॥ ५॥
ग्ना फलाम्बपिष्टञ्च लेपयेत्‌ पादु काद्यम्‌ ।

विना क्के शं नरो गच्छत्‌ क्रोशमेकं न संशयः ॥ £ ॥

लघु दारुमयं पौटं गुज्नापिष्टेन लेपयेत्‌ ।
शष्कमन्तजंलैः साई उपविष्टं न मञ्जति ॥ ७ ॥
गुज्ावोजं त्वचोन्मुक्गं चुणं भाव्यं करमूत्रकः ।
सप्तवारं ततः काष्ठं लिप्तमङ्कलसम्भवम्‌ ॥
तेलमादाय तल्लिप्तं पूववत्पादुकागतिः ॥ ८ ॥

वत्तिः सजंरसैः पूर्णा तेललिप्ता जले सिता ।

ज्वालित दौपवर््िस्तु ज्चलल्येव न संशयः ॥ < ॥
कटुतुम्बुगलयतेलेन पारावतचटोद्वम्‌ ।

मलञ्च शिखिमूलञ्च पेषितं गदटंभाखिजम्‌ ॥

ललाटे तिलकं कत्वा तेनाद्य: पुनः पुनः ।
दणाऽऽस्यो जायते तेन यथा लङ्के् वरो कृ पः ॥ १० ॥
शिगरुवोजोयितं तेलं पारावतपुरोषकम्‌ ।

वराहस्य वसायुक्तं शिखिमूलं समं समम्‌ ॥

ललाटे तिलकं तेन यः करोति स वै जनैः।

दश्यते पञ्चवक्तोऽसौ यथा साक्तान्मेश्वरः ॥ ११ ॥

रात्रौ कछष्णचतुश्यां मयुरास्ये विनिक्तिपेत्‌ ।
भार्गविोजं खदं छष्णां छष्णमभ्रूमौ निवापयेत्‌ ॥
तज्नातभार्ं' संब्टह्य तया कु र्य्यात्तु रल्जुकम्‌ ।
तद्रज्नुबदः पुरुषो मयुरो दश्वतं जनेः ॥ १२ ॥

कामरतम्‌। €

~~~ ~ ~] ~~~ ~
(व व्ववव्यव्च्य्य---------------------------------------------~~--~-

तद्योगे कष्णमार्जारवक्तो चैरण्डवोजकम्‌ ।

तव्नातेरण्डवोजानामेकं वक्तण धारयेत्‌ ।

तं प्रपश्यन्ति माजार मनुष्या नात्र संशयः ॥ १३ ॥

शगालमश्वान्‌ मेषां ख यदिन वापयेत्‌ एधक्‌ ।
मयुरास्ये तदा भार्गीं जाता सिदिख तादृशो ॥ १४॥
रक्तगुच्ाफलं वाप्यं स्वोकपाले च सेचयेत्‌

जातं फलं च्तिपेदक्तो स्तोरूपो दृश्यते पुमान्‌ ॥ १५॥

नरादिसवेजन्तुनां ग्रां सद्योशतं शिरः ।

तच्च क्ष्णचतुदंश्यां सर्ववीजान्वितं वपेत्‌ ॥

भगोधुस्तुरवोजानि गुलं निम्बफलेयुतम्‌।

निखनेत्‌ कछष्णभूम्यान्तु बलिपूजासमन्वितम्‌ ॥

सेचयेत्‌ फलपयन्तं यावदोजानि चाहरेत्‌ ।

तत्तदोजे कते वक्तो तत्तद्रूपं भवेत्‌ ध्रुवम्‌ ॥

इत्येवं कौतुकं लोके नानारूपस्य दशनम्‌ ।

सुक्षवोजो भवेत्‌ सुस्थो नात्र कार्य्या विचारणा ॥ १६ ॥

हरितालं शिलाचुणे अङू लो तेलभावितम्‌ ।
तल्िप्तवक्तशिरसं स्थितं पश्यति वद्किवत्‌ ॥
तथेवाङ् ोलतेलेन स्फु रत्येव न संशयः ॥ १७ ॥

सिन्दूरं गन्धकं तालं समं पिष्टा मनःशिलाम्‌ ।

तल्लिप्तवस््रष्टक्‌ चासौ रातौ संदृश्यतेऽग्निवत्‌ ॥
दूरेऽपि खितलोकं श्च रात्रौ तु कौतुकं महत्‌ ॥ १८ ॥
खद्योतभूलताचुणे ललाटे तिलके क्ते ।

रातौ संदृश्यते ज्योतिस्तस्मिन्‌ स्थाने तु कौतुकम्‌ ॥१८॥

सुनिपुष्यरसैः पुष्येध्टा सखलोतोऽच्ञननं ततः ।
श्र्ितात्तो नरः पश्येन्मध्याद्क तारका मयम्‌ ॥ २०॥
वाप्यं वार्ताकु बोजच्च कपाले खदा सद ।

० इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

तज्जातवोजं मूलं वा सुखे प्रकतिप्य मानवः ।

शतयोजनपय्यन्तं पश्येत्‌ सवं यथाऽन्तिकम्‌ ॥ २९ ॥

वारिमल्तिकया सा तज्जलं यस्य भक्ते ।

दोयते निःसरेत्‌ तस्य छ्यधोवायुस्तु कौतुकम्‌ ॥

मन्मत ।-“च्रं नमो भगवते र्द्राय उड्डामरेश्वराय ।

वज्रूपाय हस हस द्त्य बत्य तुद तुद नानाकौतुके न्द्रजाल-

द्शकाय ठः ठः खाहा । अनेन सर्वयीगानभिमन्त सिङ्धः। अोत्तर-

्तजपेन पुरश्चरणम्‌ ॥ २२॥

अध काम्यसिदहिः।

पुष्याकें तु समार्य मूलं वेताकं सम्भवम्‌ ।

अरङ्ग छटप्रमितां तस्य प्रतिमान्तु प्रपूजयेत्‌ ॥

गणनाथसवरूपान्तु भक्तया रक्ताशवमारजैः।

कु सुमैश्चापि गन्धायैहविष्याशौ जितेन्द्रियः ॥

पूजयेदाममन्तेश्च तदोजानि नमोऽन्तकेः ।

यान्‌ यान्‌ प्रार्थयते कामान्‌ मासैके न तु तान्‌ लभेत्‌ ॥

प्रत्येकं काम्यसियथ मासमेकं प्रपूजयेत्‌ ॥

गरश्वीजमार '-“पञ्चान्तकं ओं अन्तरोक्ञाय खाद" ।

अनेन पूजयेन्‌। पञ्चान्तकं शरिधरं वोजं गणपतेविंदुः। “श्रं

द्रो पू्वदयां यों ङं फट्‌ खाद्धा” । अनेन मन्तेण रक्ताश्चमारपुष्याणि
छतच्चौद्रयुतानि जुहवात्‌ । वाञ्छित ददाति श्चं दीं यीं मानसे सिदि-
करिङ्कीं नमः” । अनेन सनेण रक्तकु सुममेकं जघ्चा नित्यं चिपेद्‌। एवं
लकं जपेत्‌ । तती भगवतौ वरदा अ्टगुणानामेकगुणं ददाति ।

अथ वाक्यसिडधिः।

कत्तिकायां सुहोहत्त-वन्दाञ्च धारयेत्‌ करे ।

वाक्यसिदिभेवेत्‌ तस्य महाञ्चयमिदं स्मृतम्‌ ॥ १॥

कामरन्रम्‌। १
अनेन ग्राहयेत्‌ स्वातो-नक्तत्े वदरोभवम्‌ ।
वन्दाकं तत्करे धृत्वा यदस्तु प्रयते जनैः ॥
तत्‌च्षणात्‌ प्राप्यते सर्व मन््म्रैव कथ्यते ।
“श्रं अन्तरोक्लाय स्वाहा” । अनेन ग्ाध्येत्‌ ॥ २ ॥
अथ गृप्तधन-गुपप्रवेश-चौर-देवदानवादिप्रकाशनम्‌ ।
वन्दां शखोटदठक्तस्थां गोक्तरं लक्तणापदम्‌ ।
अजाक्तोरेण पिष्टा च ललाटे तिलके कते ॥
प्रकाशं जायते सवं तच्छृ णुष्व समासतः ।
धनानि यत्र वा सन्ति ये वा चौरादिकास्तथा ॥
गुप्तवेशा महात्ानो गन्धर्वा यक्तिणोश्वराः ।
जन्तुर्घातुश्च ठक्ताया मन्यलोके स्थिता ध्रुवम्‌ ॥ १ ॥
अश्चेषायां शनेवारे सायं टाडिम्बवोजकम्‌ ।
रसं संग्टहय तुवरी छष्णाष्टम्याच्च भूमिजे ॥
पद्ममूलं मङ्गलेऽहन्यच््नं कारयेत्‌ सुधोः।
प्रकाशं पूर्ववत्‌ सर्वै जायते नात्र संशयः ॥
दति गुधनादिप्रकाशनम्‌ ॥ २ ॥
अथ धनुर्विद्या ।
इन्द्रेण या विद्या पूवंमजुनं प्रति कथिता सा सप्तविंशत्य-
तरा । “कालायुतल रक्ताधरे ओंकारश्तगुण आधारे एकादश
तस्स” । इन्द्र आज्ञा । एतन््न्ेण शरं त्वा आकण पूरिते
नुषि शरं मेलयेत्‌ । सहस्रधा भवति । कलौ दश्धा ॥ १॥
महादेवेन इन्द्रं प्रति या विद्या कथिता सा सप्तटशाक्तरा ।
चान्दधरगुण रेख काण्ड ब्रह्मज्ञान ओं ओरं ओं । एतन्मन्वं
टित्वा पञ्चधा शरं तदाच्चिपेत्‌ पूरववद्धवति ।
सर्पात्‌ कवलितं भेकम्माव्रं समुद्धरेत्‌ ।
हित्वा सपेस्य सुरडच्च आतपे शोषयेत्‌ एथक्‌ ॥

९र इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।
पिष्टा एथग्बटौ कार्य्या लच्यवाणप्रदा स्मृता ।
लच्ये च भेकतिलकं शराग्रे सरप॑सुण्डजम्‌ ॥
दक्चा तिलकमाकणंगुणं धनुषि वेधयेत्‌ ।
लच्यस्य तिलकं बाणो विध्यत्येव न संशयः ॥
अथय धनघान्धाच्यकरशम्‌।
ऋत्ते च पूवंफलान्धां दाडिमोठच्तसम्भवा ।
हक्तादनौ धने देया श्क्यं भवति ध्रुवम्‌ ॥ १॥
वन्दाकन्तु मघां-कऋक्ते बडवारकठत्तजम्‌ ।
धान्यागारे प्रदातव्यमक्षयं भवति ध्रुवम्‌ ॥ २॥
शेफालिकाया वन्दाकं हस्तायाच्च समुद्धरेत्‌ ।
धान्यमध्ये तु संस्थाप्यं तद्ान्यमच्यं भवेत्‌ ॥ २ ॥
भरण्यां कु शवन्दाकं ग्टहोत्वा स्थापयेद्‌ बुधः ।
सम्पृणंधनधान्यान्तःस्थः करोत्यक्चयं भ्रुवम्‌ ॥ ४ ॥
उडु म्बरस्य वन्दाकं रोहिण्यां ग्राहयेद्‌ बुधः ।
स्थापयेत्‌ सञ्चितार्थान्तः सदा भवति चाक्तयम्‌ ।
मन्तेण मन्वितं कत्वा मन्तमतेव कथ्यते ॥
“श्रं नमो घनदाय खाहा”॥ ५॥
अथ श्रुतिधर-कवित्वादिकरणम्‌ ।
पथ्याष्टतम्‌ ।
पथ्या वचा कणा शर्ट सैन्धवं मरिचं वचा ।
शिग्र प्रतिपलं चुं हाविंशतिपलं छतम्‌ ॥
छताचतुर्गुणं चोरं द्वा सर्वं विपाचयेत्‌ ।
छतशेषं पिबेन्नित्यं वाञ्चेधास्मृतिवुदिदम्‌ ॥ १ ॥
ब्राद्नौष्ठतम्‌ ।
वचा ब्रा्मीफलं कु ष्ठं सेन्धवं तिलपुष्पिकाम्‌ ।
चु शयित्वा द्रवर्भावयं ब्राह्मो मण्डु कसम्भवेः ॥

कामरन्नम्‌ । <३

दिनमेकं ततः पाच्यं घृतं कल्काच्चतुगुणम्‌ ।

छताचतुर्गुणं देयं क्तोरं ब्राह्मौरमाच्चितम्‌ ।
छतशेषं समुत्ताय्य लिहदा बुदिदायकम्‌ ॥ १॥

इ हरिद्रे वचा कु ष्ठं पिप्पलो विश्वभेषजम्‌ ।

अरजाजो अजमोदा च यष्टौमधुकसैन्धवम्‌ ॥
एतानि समभागानि र्च्मचर्णानि कारयेत्‌ ।
तच्चुणं सपिषा ल्यं काषिकं वाक्यग्दिक्त्‌।
भक्तयेन्मासमेकन्तु हदहस्यतिसमोः भवेत्‌ ॥ २ ॥
ब्राह्मो-मुण्डो-वचा-शण्डो-पिष्यनो-समचुणं कम्‌ ।
मधुना भक्तयेत्‌ कर्षं न्टवाक्‌ शुद्धवाग्‌भवेत्‌ ॥ ३ ॥
वचाऽखखि करवी गुन्द्रा सुषनलो मधुकं वला ।
श्रपामार्गस्य पञ्चाङ्कं ौद्रेणए पूववत्‌ फलम्‌ ॥ ४ ॥
श्रपामा्गः वचा शुर्ठो विड्ङ्गः शङपुष्पिका ।
शतावरो गुड्चो च समं चुर्या हरोतको ॥

छतेन भक्षयेत्‌ सवं नित्यं ग्रन्यसहख्टक्‌ ॥ ५ ॥

अश्वगन्धा चाजमोदा पाठा कु ष्ठं कटुत्रयम्‌ ।
शतपुष्यो विश्ववोजं सैन्धवञ्च समं समम्‌ ॥

एतद वचा चुणं मेलितं मधुसपिषा ।

भक्तयेत्‌ कषमाव्रन्तु जोरण॑न्ते च्ोरभोजनम्‌ ।

सहखग्रन्यधारो स्याट्‌ ब्रह्मचारो कविभंबेत्‌ ॥ ६ ॥
लिदेज्नोतिष्रतोतैल' बलया वचया सह ।
स्तोकं स्तोकं क्रमेगैव यावत्रिष्कचतुष्टयम्‌ ।
निर्वाते मधुरासो स्याट्‌ ब्रह्मचारो कवि्वेत्‌ ॥ ७ ॥
सूखयस्य ग्रहणे वेन्दोः समन्ामाहरेदचाम्‌ ।
चुणितां सघुतां भुक्ता सप्ताहं वाकपति्भषेत्‌ ॥
इत्येवमादियोगानां मन्राजो शिवोदिता ।

९४ इन्द्रजालविद्या संग्रहः ।
1 व
जघ्चा मन्वेण सिदिः स्यात्‌ पश्चात्‌ तेरेव भक्तयेत्‌ ॥
= जोष
मन्सु “श्रो छं हयशोषंवागोश्वराय नमः” । सहलजपः ॥८॥
धात्रोफलरमेरभाव्यं वचाचुर्णं दिनावधि ।
घुतेन लेयेत्निष्कं वाक्‌ शदिस्मृतिबुदिक्तत्‌ ॥ < ॥
श पिव तौर ¢ (र
वचाचुण पिवेत्‌ कोरः पुनमंन्तेण मन्तयेत्‌ ।
भोज्यक्तोरान्र शाल्यन्नं सप्ताहाद्‌ वाक्पतिर्भवेत्‌ ।
सप्तमे अष्टमे चैव साक्तात्‌ श्ुतिधरो भवेत्‌ ॥ १०॥
वचाचुणं पिवेत्‌ क् ोरेधृतैः ची दरे्च यत्‌ पुनः।
सपा इक्रमयोगन लेद्यं स्यात्‌ पूर्ववत्‌ फलम्‌ ॥ ११ ॥
पुष्याकं योग संगम खेताकं स्य तु मूलकम्‌ ।
छायाशष्कन्तु तच्ुणं मन्तेरीवाभिमन्वितम्‌ ॥
कर्षमदईपलं वापि प्रातरुल्याय यः पिबेत्‌ ।
तक्रे ण सर्पिषा वापि जौर्णन्ते चौरभोजनम्‌ ।
एवं सपताहमाचेण कविर्भवति बालकः ॥
“श्रो महेश्वराय नमः” । अनेनाभिमन्वा पिवेत्‌ ॥ १२ ॥

रध कित्नरौकरणम्‌।
विभौतकं कणा शण्टो सैन्धवं त्वक्‌ समं समम्‌ ।
गोमूत्रेण पिवेत्‌ कर्षं किन्नरैः स गोयते ॥ १ ॥
जातोपवरं कणा लाजा मातुलुङ्गदलं मधु ।
पलं लेद्यं भवेन्रादः किन्नराधिक एव च ॥ २॥
देवदारु कणा व्योषं शताद्वा पत्रकं निशा ।
वचासैन्धव-शिगरूख-मूूलं पेष्यं समं समम्‌ ॥
कर्घेकं मधुसर्पिभ्यां मासं लिद्यात्‌ सदा तु यः।
कर्ठशदिर्भवेत्‌ तेन किन्नरैः सह गोयते ॥ २ ॥
शणठो च शकं रा चैव क् ौद्रेणए सद संयुता ।
कोकिलस्वर एव स्याद्‌ गुटिका भुक्तिमात्रतः ॥ ४ ॥

कामरत्रम्‌ । ६५

~~~] == बब
~-----~----~--~-~------------------------- ------------------------

आदरंकं रङ्गकोरण्ट वला ब्राह्मो वचा तथा ।

एतच्चृणं समांशेन पलैकं वारिणा पिवेत्‌ ॥
माघमासे चतुर्दश्यां कष्णपक्ते दिसस्कम्‌ ।
गन्धवसद्शं गानं कोकिलानां ठरो यथा ॥ ५ ॥
निर्गुर्डोमूलचुणंन्तु तिल्लेन लिद्यते ।
कणशुदिर्भवेत्‌ तस्य किन्नरः सह गोते ॥ ६ ॥
अथ चद्ृष्यम्‌ 1
वर्षाकाले काकमाचौ समन्ता तैलपाचिता ।
खादेत्‌ समासतथ्तुगृ प्रटृ् टिभेवेत्‌ समम्‌ ॥ १ ॥
श्वेतं पुननेवाम्ूलं तष्टं सदाच्रयेत्‌ ।
जलखावं निदन्त्याण् तन्मुलच्च निशायुतम्‌ ।
श्रच्ने नेत्ररोगाणि न भवन्ति कदाचन ॥ २॥
दिनिशा सैन्धवं तुषं वोजं कार्जकं समम्‌ ।
ङ् ोद्रवरयुतं वापि तिभिरं पटलं हरेत्‌ ॥ ३ ॥
शम्बृकं वा वराटं वा दग्धं शुष्क विचुणिंतम्‌।
श्रच्ननान्रवनोतेन दन्ति पुष्यं चिरन्तनम्‌ ॥ ४ ॥
श्रजामूत्रेण भूधावोम्ूलं पिष्टा च वर्तिका ।
नवनोतसमायुक्ता दन्ति पुष्पं चिरन्तनम्‌ ॥ ५॥
श्रद्नानब्राश्येत्‌ पुष्पं च्ौद्रैवां सखणमाक्तिकम्‌ ।
मरोचमदंनात्‌ रक्त * वत्ती रात्रयन्धतां जयेत्‌ ॥ € ॥
जयन्तो वाऽभया वाध ष्टा स्तन्दैनिशान्धद्ृत्‌।
शोणितं चमेकोपच्च मां सचि नाशयेत्‌ ॥ ७ ॥
अजस्य छष्णमांसान्तः पिष्यलीं मरिचं सिपेत्‌ ।
भावयित्वा छते पक्ता घटिकान्ते समुङरेत्‌ ।
मध्वाज्यस्तन्यसं पिष्टं राव्रयन्धहरमञ्नम्‌ ॥ ८ ॥

® अव रो रि्यनेन खौयरङ्गेरित्यधः ।

६ इन्द्रजालविद्य संग्रहः ।

------------~

अजापित्तगतं व्योषं धूमस्थभ्ने विशोषयेत्‌ 1

चिरविल्वरसेधुष्टं रातरमन्धहरम्क्ञनम्‌ ॥
तेन पुष्पं मधुनाऽखुपातं तैलेन कण्डं तिमिरं जलेन ।
रात्रयन्धकं काञ्चिकया निहन्ति पुननेवा* नेतनवङ्करी स्यात्‌॥९॥
चन्दोदया वटौ । हरोतकौ वचा कु ष्ठ पिष्यलो मरिचानि च ,
विभोतकस्य मज्जा च शङ्नाभिर्मनःशिला ॥
सवमेतत्‌ समं क्त्वा छागो च्तौरेण पेषयेत्‌ ।
नाशयेत्‌ तिमिरं कण्डु पटलान्य्वंदानि च ॥
शरधिकानि च मांसानि येन रात्रौ न पश्यति ।
श्रपि दिवाषिंकं पुष्यं मासेनैके न नाशयेत्‌ ॥
वर्तिश्वन्द्रोदया नाम करणं दृषिप्रसादनो ।
च्ायाशष्का वटो कार्य्या नाम चन्द्रोदय वरी ॥१०॥
यस्तैफलं चुणंमपथ्यवजीं सायं समग्राति हविर्मघुभ्याम्‌ ।
स मुच्यते नेवगतेविकारभृल्येयेथा चौणधनो मनुष्यः ॥ ११॥
अथ कणस्य वाधिव्य-क्तमिमाश्रनम्‌ ।
श्खिरिक्तारयुतेन जलक्लतकल्के न साधितं तिलजम्‌ ।
अपहरति कणेनादं वाधिथच्चापि पूरणतः ॥ १॥
दशसमूलकषायेण तेलप्रस्थं विपाचयेत्‌ ।
एतत्‌ कल्कं प्रदायैव बाधिर्ये परमौषधम्‌ ॥ २ ॥
नोलोव्रभ्ररसे तेलं सिं काञ्िकसंयुतम्‌ ।
कदुष्णपूरणात्‌ कणं निःशेषक्तमिनाशनम्‌ ॥ २ ॥
दन्तेन च्वेयेन्मूलं नन््ावत्तपलाशयोः ।
तच्रालोपूरिते कशे धरुवं गोमाक्निकां जयेत्‌ ॥ ४ ॥
ताम्बूलभक्तणं कत्वा तत्र सन्दापयेद्‌ बुधः ।
तत्र खितास्तु कमयो नाशमायान्ति निश्चितम्‌ ।

# श्रव खेतपुननवा ग्राह्या ।

कामरन्रम्‌ । <
मुषलो वागुजोचुणं खादेदाधियशान्तये ॥ ५ ॥
मनःशिन्नाऽपामार्गोऽय मूलं चृणं मधुश्चुतम्‌ ।
भक्तयेत्‌ कषमातन्तु वधिरत्वप्रणान्तये ॥ & ॥
लश्नामनलकं तानं पिष्टा तैले चतुर्गुणे ।
तैलाचतुर्गुं चौरं पाच्यं तैलावशेषितम्‌ ॥
तत्‌ तैलं नि्तिपेत्‌ कणं बाधियच्च विनाशयेत्‌ ॥ ७ ॥
, भथ कर्यपालोव्नम्‌ ।
सिद्ाथं ठहतोच्चैव छ्यपामागं समं खमम्‌।
छागोक्तोरैः प्रलेपोऽयं कणंपालीं विवदैयेत्‌ ॥ १ ॥
मूषनलोकन्दचुणेन्तु महिपोनवनोततः ।
लोडयेत्‌ च्िग्धभाण्डे तु धान्यराशौ निवेशयेत्‌ ॥
मप्ताहादुयितं लेष्यं कणंपानलो विवदते ॥ २ ॥
गु्ामूलं छतं चण महिषो क्तीरसंयुतम्‌।
खतं दधि ततः क्या त्रवनोतं तदुद्भवम्‌ ॥
कणयो्लंपनं नित्यं वर्ते नात्र संशयः ॥ २ ॥
श्रश्वगन्धा वचा कु ष्ठं गजपिप्यलिका समम्‌ ।
मदहिषौनवनोतेन लेपात्‌ कर्णो विवर्तं ॥ ४ ॥
वराोलेन तैलेन लेपात्‌ कणे विवईयेत्‌।
चमंचटकरक्ते न लेपात्‌ कणं विवरदयेत्‌ ॥ ५॥
अथ दन्तट्टौकरखम्‌ ।
यमचिञ्चा जया पुङ्खा मूलं वा दयमारजम्‌ ।
चलदन्ता दृटा यान्ति प्रत्येकं दन्तघावनात्‌ ॥ १ ॥
तास््रपाते क्षरं पाच्यमभयाचुणंकं मधु ।
पिष्टा च गुटिका कार्य्या टन्तेधा्या छमिं हरेत्‌ ॥ २॥
टन्तर्धाय्यं खु हो मूलं कमिनाशं करोत्यलम्‌ ।
कासौसं छतसंपक्तं धाय्ये दन्तेर्व्यथापहम्‌ ॥ ३ ॥
इ--€

इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

~~~~~-~--~~~~~~^~~~
विशालायाः फलं चृणं तप्तलौदोपरि छिपेत्‌।

तद्ुमस्एष्टदन्तानां कोटपातो भवत्यलम्‌ ॥ ४ ॥

जातोकोलकपतरं वा चरवंयेत्‌ प्रातरुलितः ।

सिराः स्युश्चलिता दन्तास्तत्काैटेन्तधावनात्‌ ॥

गुच््ा मूलञ्च कर्णाभ्यां वदं टन्तकछमिप्रणत्‌ ॥ ५॥

विसतं रौप्यमेकञ् जम्बीररसमदिंतम्‌ ।

जम्बोरफलमध्यस्थं वस्ते बद्धा त्रयं पचेत्‌ ॥

चतोरमध्ये समुदुत्य गुटिकां तां ततः पुनः ।

भावितं भानुदुग्धेन तालकं सूच्मपेषितम्‌ ॥

तन्मध्ये गुटिकां लिघ्ठा वस्ते बद्धा दिनत्रयम्‌ ।

मधुभार्डगतात्‌ पश्चादुडत्य चास्यधारितम्‌ ॥

घषणाचलितान्‌ दन्तान्‌ सप्ताहात्‌ कु रुते दृढान्‌ ॥ & ॥

लालकं भानुदुग्षेन दिनमेकं विमदंयेत्‌ ।

तद्ग रसदहेमोल्यां पिख्डिकां तारसंयुताम्‌ ॥

जम्बोर फलमध्यस्थं दालायन्ते त्रपरहं पचेत्‌ ।

तेलच्तौद्रयुते भार्डे समुद्त्य विधारयेत्‌ ।

दन्तरोगान्‌ हरेत्सर्वान्‌ घर्षणाचलिता दाः ॥ ७ ॥

चलदन्तस्थिर करं काय्य वकु लचवंणम्‌ ।

वकु लस्य च वौजन्तु पिष्टा कोष्णेन वारिणा ॥

सुखे च धारयेद्ौमान्‌ दन्तदा्व्ध॑करं परम्‌ ॥ ८ ॥

वकु लस्य त्वचः क्राधसुष्णं वक्लोण धारयेत्‌ । |

दृढाः स्युश्चलिता दन्ता समाहान्नात्र संशयः ॥ € ॥ ।

अथ अत्याह्ारकरणम्‌ ।

व्रघ्रके नापि हन्त्य पोटं छत्वाऽऽसने स्थितः ।

योऽसौ भुङक्ते घुतेः सादं भोजनं भोमसेनवत्‌ ॥ १॥

सन्ध्यायां क्नकक्तस्य कत्तव्यमभिमन्तम्‌ ।

कामरलम्‌ । ९
प्रातः पुष्पाणि संग्टह्य मालां शिरमि धारयेत्‌ ॥
कौपोनं संपरित्यज्य भुडनक्तऽमौ भोमसेनवत्‌ ॥ २॥
उट्भ्वान्तपत्रमादाय कपिलाश्वानदन्तकम्‌।
कय्यामेव खयं बडा भोजने वकवद्धवेत्‌ ॥ ३ ॥
ग्टहोत्वा मन्वितान्‌ मन्ौ विभोतवरपल्लवान्‌ ।
आक्रम्य दक् िणां जङ् ां विंशत्याहारभुग्‌ भवेत्‌ ॥

मन्त - “चनो ,नमः सर्वभूताधिपतये ग्रस ग्रस शोषय

षय भेरवीच्चान्नापयति खाहा”। उक्तयोगानामयं मचः ॥ ४ ॥
अधरं क्रकलासस्य शिखास्थाने विबन्धयेत्‌ ।
वायुपुत्र इवाश्चयमसौ भुङ्क्तं न संशयः ॥
“रों नाभिवेगेन उवभो खादा” । अनेनेति ॥ ५ ॥
अथ भनाहारकर्णम्‌।
अन्तराणि छकलासस्य मज्जां कारच्ञवोजिकाम्‌ ।
पिष्टा तद्भलिकां कत्वा विलोहेन तु वेष्टिताम्‌ ॥
तां वक्त धारयेद्‌ योऽसौ ज्ञुत्पिपासा न बाधते ।
“ओंशां चां शरोरमश्तमाकषय स्वाहा” ॥ १॥
पद्मवौजं महाशालोन्‌ छागोदुग्धेन पाचयेत्‌ ।
साज्यं तत्पायमं भुक्ता दाटशणदं ्षुधापहम्‌ ॥ २॥
उङ्म्बरस्य जम्बोरशालिशिम्बोशिरोषजम्‌।
वोजं संचुणयमारम्य भुक्ता पत्तं क्षधापहम्‌ ॥ ३॥
श्रौडु म्बरफलं पकमिदङ्दोतैलभावितम्‌ ।
भुक्ता मासात्‌ क्षुधां हन्ति पिपासाञ्च न संशयः ॥ ४ ॥
अ्रपामा्गस्य वोजानि दुग्धाज्याभ्यां प्रपाचयेत्‌ ।
पायमं छागलोक्तोरेभुका मासात्‌्षधापहम्‌ ॥
“श्रं नमो भगवते रुद्राय अरख्ृताकमध्ये संस्थिताय मम
रोरे श्रतं कु रु कु रु सः स्वाहा” । उक्तयोगानामवं मनः ॥ ५ ॥

१०० इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

अद्य पादुकासाघनम्‌।
श्रश्वनालेक्कटो तेलैः पेषयेत्‌ श्वेतसषंपान्‌।
तलिप्षदस्तपादस्तु योजनानां शतं व्रजेत्‌ ॥ १ ॥
अङ् ोलतैलसंपिष्टां खेतसषेपलेपिताम्‌।
पादुकासुषश्चर्मोलयां समार्य शतं व्रजेत्‌ ॥ २ ॥
अङ्गालस्य तु मूलन्तु तिलतैलेन पाचयेत्‌ ।
पादं संजानुपययन्तं लिष्ठा दूराध्वगो भवेत्‌ ॥
“श्रं नमश्वर्डिकाये गगनं गगनं चालय वशय हिलि हि
वैगवाहिनि दीं सराहा” । उक्तयीगदयस्यायं मन्तः ॥ ३ ॥
गैरिकं सिन्धुजच्चेव हयमारो च मालतो ।
समं रुद्रजटा चैव विदार्या सह पेषयेत्‌ ॥
तिप्तपादः सहसा सहस्रयोजनं व्रजेत्‌ ।
वलोपलितनिमुक्तो यावदाभूतसंश्नवम्‌ ॥
अच मनः।-- श्रं नमो भगवते रुद्राय नमो इरितगदाधरा
त्रासय त्रासय क्षोभय क्षोभय चरणे खाहा” ॥ ४ ॥
कोकजिहां ब्रह्मचारो गुडलो हेन वैषटयेत्‌ ।
गच्छति मुखे प्रक्तिप्य यीजनं शतमेव च ॥
आगच्छति तदा तूणं स नरो नात संशयः ॥ ५॥
अथय अनाठरटिहरणम्‌ ।
षं मों ह शमं मन्वं जलं प्रविश्य यदि जपति तदा श्रना
इरति। ध 1
कामरव्रे दादशीपदेशः
अथ निधिदर्शकमञ्जनम्‌ ।
अर््ननानान्तु सर्वषां मन्वं साध्यमघोरकम्‌ ।
विना घोरेण विद्याख्च नाशयन्ति पटे पदे ॥ १॥
यत्ताणां सूततिमा्ित्य जपैदष्टसहस्रकम्‌ ।

कामरलरम्‌ । १०१
ततः सवेविधानानि सुसाध्यानि च आदरेत्‌ ॥
ओं बहुरूपं विश्वरूपं विद्याधर-मरशदरम्‌ ।
जपाम्यदं महादेवं सर्वसिद्िप्रदायकम्‌ ॥
अव्र मन्तः।- “श्चं नमो स्द्राय रुद्ररूपाय नमो बडइरूपाय
नमो विश्वरूपाय नमो विश्वात्मने नमस्तत्पुरुषयक्तषाय नमो
यक्तरूपाय नम एकस्मे नम एकाय नम एक रौरवाय नम
एकयक्षाय नम, एके च्तणाय नमो यज्ञाय नमो वरदाय नमः
तुद तुद खाद्ा” । सोपवासो जितेन्द्रियो धिद्िभ॑वति ॥ २ ॥
इञ्नलानां पत्रकस्य ग्राह्यो यन्नेन पावकः 1
टौक्तितस्य गहे ओष्ठं चितायान्तु विशेषतः ॥
रजकस्य ग्टहाद्वापि तस्करस्य ग्टहाच यः ॥ ॥
“ओं ज्वलितविद्युते खाहा” भअग्रियहणमनः। “श्रं नमो
भगवते वासुटेवाय बवन्ध ओओोपतये खादहा”। अनेन वर्तिमभि-
मन्रयेत्‌ । “श्रं नमो भगवते सिदिसाधकाय ज्वल छ्वल पत
पत पातय पातय बन्ध बन्ध संहर संहर दर्णय दर्शय निधिं
मम” । अनेन दीपं ज्वालयेत्‌। श्रं ठे मन्सिदेभ्यो नमो
विश्वेभ्यः खाद्ा?” । भनेन कञ्नलं ग्राह्यम्‌! “च्रं कालि कालि
महाकालि रत्तेदमस्ननं नमो विश्वेभ्यः स्वाहा” । अनेन मन्वे
यत्किखिदञ्नद्रन्मभिमन्वयेत्‌ । “श्रं सर्वं सवसहिते सर्वौषधि-
प्रयाहिते विरतं नमो नमः सखाहा” । अनेन मन्वेणाज्जयेत्‌। न
गां मूलिकां मन्वयेत्‌ । आदौ हेमशलाकया नेवमञ्चयित्वा ततस्तव शलाकया
अञ्ञनद्रव्यमञ्जयेत्‌ ॥ २ ॥
अच््रयिताऽच््नं पञ्चात्‌ सप्तधारस्य पत्रकम्‌ ।
बन्धयेत्‌ प्रतिनेवन्तु अच्छिद्रं तद धोमुखम्‌ ॥
तस्योपरि सितं वस्त्रं पट्रजं वाऽथ बन्धयेत्‌ ।
नाच्रयादधिकडोनाङ्गं दं च्चा गिनिदग्धकम्‌ ॥

१०२ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

मम्पुणाङ्ग श्चि स्रात्वा दिदिनं नक्तभोजनम्‌ ।

त्तौ रशाल्यत्रभोक्षव्ये दिदिनान्ते ततोऽचयेत्‌ ।

अर्जितस्य शिखाबन्धः कर्तव्यो मन्त्र उच्यते ॥

अचर मन्तः 1--“च्रों नमो भगवतं रुद्राय ओं नन्र नत्र मद्त्रन

विद्धत्र वित्र मिरहत्र मिरत्र हर इर रक्त रक्त पूजित यत्त-

कु मारि सुलोचनं खाहा” ।

यच्ताणां सूत्तिमाित्य उदयास्तं मनुं जपेत्‌ ।

पूवमेव समाख्यातं शिखावन्धं शिवोदितम्‌ ॥

श्रयं सवेजनेन ज्ञातव्यः ॥ ४ ॥

शरत्काले तु संग्राह्या भूलता रक्तवणका।

सिन्टू रपूरितां कत्वा रवितूलेन लेपयेत्‌ ॥

अरतिकछष्णतिलात्‌ तेलं ग्राहवेदाहयेत्‌ सुधोः।

तैलवर्तौँ प्रयोगेण कञ्जलद्चोत्तरायणम्‌ ॥

ग्राहयित्वा$च््नं चन्तुनिधिं पश्यति साधकः ।

प्रमाण विजानाति ग्टह्वाति च यथेष्टकम्‌ ॥ ५॥

अलिक्तष्णस्य काकस्य जिद्वामांसं समाहरेत्‌ ।

वेष्टय द्रवितूलेन वर्तिं तै लेन कारयेत्‌ ॥

अजाषछ्तन दापन्तु प्रज्वाल्यादाय कज्जलम्‌ ।

अरख्िताक्तो नरस्तेन निधिं पश्यति पूववत्‌ ॥ ६ ॥

सप्तधा पद्यसूत्राणि भावयेदिज्तजे रसैः ।

उदत्य ज्वालयेदोपं शरङ्नलोतेलसंयुलम्‌ ॥

ग्राह्यं पुष्यतरयोदणश्यां कज्जलं निधिदंकम्‌ ।

सर्वा्रनमिदं सिद्धं शम्भुना परि कौ्तितम्‌ ॥ ७ ॥

दौपकञ्जलयोः पारं कत्तव्यं नरसुणडजम्‌ ।

स्वेषां कञ्जलानान्तु सत्वं स्याच्छिवभाषितम्‌ ॥ ८ ॥

रतेन लकलासस्य भावयित्वा मनःशिलाम्‌ ।

कामरलम्‌ । १०२

तेनेवाच्ितनेतस्तु निधिं पश्यति भूगतम्‌ ॥ 2 ॥

ग्टहोत्वा चानुराधायां वन्दां शाखोरद्त्तजाम्‌ ।

गोरोचनां समं पिष्टा त्वच्जनं निधिदशकम्‌ ॥ १० ॥

एतत्‌ सर्वा्ञनं ख्यातं प्रसिद्धं शिवभाषितम्‌ ।

अगस्त्यक्तजां कु र्य्यात्‌ पादुकां निधिदशिकाम्‌ ॥

पादु काऽच््ननयोगेन सिडियोगा भवन्ति वै ॥ ११॥

मन्ड ।--“श्रं नमो भगवतें रुद्राय नम उड्डामरेश्वराय

शिलि शिलि धूमले नागवेतालिनि स्वाहा” । अनेन पादुकामभि-

मन्तरयेत्‌ ।

तुलमो मूनलिकां पुष्ये शनिवारे समुहरेत्‌ ।

निष्पिष्य काञ्जिके नाय मधुना पुनर ञ्ञयेत्‌ ॥

पाटजातकु मारो वा कन्यका वापि दश्यते ।

तदानीं नात्र सन्देहः पाताललम्बिका अ्रपि॥

“श्रो नमो भगवते रुद्राय कलञ्जललेपाच्ननं दशय दशय

खयाहा ठः ठः” । अनेन मन्ेण कञ्वलमभिमन्वयेत्‌ ॥ १२ ॥

खन्यमाने च सर्पाश्च निःसरन्ति पटे पटे ।

श्रोषधेन विना तेभ्यो भयं स्यान्मन्तिणामपि ॥

तस्मादौषधयोगेन पादसेपेन तान्‌ जयेत्‌ ॥ १३ ॥

बौषधन्त अकस्य करवोरस्य उत्पलस्य च मरूलिकाम्‌ ।

पिष्टा पादप्रलेपाच्च दूरे गच्छन्ति पन्नगाः ॥ १४ ॥

अथ अदटग्यौकरणम्‌ 1

चतुलंक्तमितं मन्तं श्मशाने प्रजपेच्छ् ुचिः।

लग्नछत्तिस्ततस्तुष्टा पदं यच्छति यक् िणौ ॥

तनाह्वतो नरोऽदृश्यो विचरेत्‌ एथिवोतक्ते ।

निधिं पश्यति ग्टह्वाति न विन्नः परिभूयते ॥

त्वत ।- “रों कीं ङं स्प रमशानवारिनो खाहा"॥ १॥

१०४ इन्द्रजालविद्यासंयहः ।

निशचरं निशि ध्यात्वा जप्तव्यं वामपाणिना ।

अटृ श्यकारि णीं विद्यां लक्जाप्ये प्रयच्छति ॥

मन्वन्त॒ ।--“च्रों नमो निशाचर महामहेश्वर मम पयथरतः

स्वलोकलो चनानि बन्धय बन्धय देव्याज्ञापयति खाहा” ॥२॥

रातौ कष्णचतुरश्यां ्मणशानान्तःशिवालये ।

बलिनान्योपहारेण कु् यीदचंनसुत्तमम्‌ ॥
ततो दौपाङ्गलोतेनेवंत्तिः स्यादकं तन्तुभिः ।
प्रज्वाल्य कपाले तु तत्पाते ्टतकञ्जलम्‌ ॥
अच्तरयेन्ने युगलं देवैरपि न दृश्यते ॥ २ ॥
अकशाल्प्लिकार्पासपटपदानतन्तुभिः।
पञ्चभिव्तिकाभिश्च टकपालेषु पञ्चसु ॥
नरतैलेन दोपाः स्युः कञ्जलं कपालतः ।
ग्राहयेत्‌ पञ्चभियंतरात्‌ पूववच्च शिवालये ॥
पञ्चस्थानोयजातन्तु एको कु र्य्यात्‌ ततः पुनः ।
मन्वयित्वाऽच््ये नने देवैरपि न दृश्यते ॥ ४ ॥

मन्रसु शं फट्‌ खाहा"।

कालि कालि महाकालि मांसशोणितभोजिनि ! ।

रक्तकष्णसुखे देवि ! मा मे पश्यतु मानुषः ॥ ४ ॥

“ओं ह' फट्‌ स्वाद्ा” रएतन्मन्वायुतजपात्‌ सिद्धो भवति । उक्ताः स

अदटश्यीकरणप्रयोगाः। अनेन मन्तरणाष्टीत्तरश्ताभिमन्विताः शङ्लौतेलप्रयीगाः
सिडा भवन्ति ॥ ५॥

अङ्गलोतैलसंसिक्ता जटा सप्तच्छदोडवा ॥

तिलोदवेशिता सातु वरिका कायते शभा ॥
अटश्यकारिणो सा तु सुखस्था नात्र संशयः ॥ & ॥
तत्त ले सषपा; शखेतास्तिलोहेन च वेष्टिता ।
अदृश्यकारिणौ साक्तात्‌ गुटिका सुखमध्यगा ॥ ७ ॥
कामरतरम्‌ । १०५
कछष्णकाकस्य रुधिरं पित्तं गोमायुसम्भवम्‌ ।
काकारिनखचच्खापि समभागं विचुणयेत्‌ ॥
ऋत्ते पुनवेमौ वतिं कत्वा नेत्रे च रञ््रयेत्‌ ।
अटश्यो भवति क् िप्ं सवकायप्रसाधकः ॥ ८ ॥
क्ष्ण कु क्‌ र पुच्छा ग्रं निर्माल्यं खृतकस्य च ।
काकनेत्रच्च मरिचं पिष्टा कायच्च स्ूतरकीः॥
कन्ायग्प्रमाणेन वटीं कत्वा तु शोषयेत्‌ ।
तेनैवाज्जितमातरेण अ्रहृश्यो भवति ध्रुवम्‌ ॥ € ४
नक्तमालस्य तेलेन तत्र खेताकं सूत्रजाम्‌ ।
वत्ति प्रज्वाल्य वस्य दले संग्ट्य कञ्जनलम्‌ ॥
तेनाच्ननन मनुजस्त्वदृश्यो भवति भ्रुवम्‌ ॥ १० ॥ *
सुक्णञ्चैव मार्जारं मारयित्वा चतुष्पये ।
प्रोक्षणं कारयित्वा तु दिनानां पञ्चविंशतिम्‌ ॥
तं संग्टद्य प्रयन्नेन क्षालयेच्छोतवारिणि ।
खोतोभेदि यदख्ि स्यात्‌ तदुग्राद्यं यत्रतोऽभयम्‌ ॥
पूजयित्वा महाकालं गोरोचनसमन्वितम्‌ ।
नकु लस्य तु पित्तेन भावयित्वा प्रपेषयेत्‌ ॥
तदक्तितिलकादेव नरोऽदश्यो भवेद्‌ ध्रवम्‌ ॥ ११ ॥
द्मांसच्च शिवामांसं यत्रतो ग्रादयेद्‌ बुधः ।
रजस्वलायाः प्रथमरुधिरेण वटीं कु रु ॥
वरिलोहवेटिता सा तु मुखस्थाऽटृश्यकारिणो ॥ १२ ॥
क्ष्ण माजार मुण्ड तु कष्ण ग्रां प्रवापयेत्‌ ।
अृश्यकारकं साक्तात्‌ तत्‌फलं मस्तके छतम्‌ ॥ १२ ॥
कोकाया नयनं वामं विलोहेन प्रवेष्टयेत्‌ ।
सा वटो मुखमध्यस्था अश्यं कु रुते धुवम्‌ ॥ १४ ॥
दिवाभोतस्य नयनं विलोहेन प्रवेष्टितम्‌ ।

१०६

इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।
मुखस्थ' कु रुतेऽटश्यं यथेच्छं विचरेन्महोम्‌ ॥ १५॥
ऋत्ते चैवानुराधायां वन्दां राक्तमकच्तजाम्‌ ।
सुखे प्रल्तिष्य च नरो द्यदृश्यः स्याद संशयः ॥ १६ ॥
शाखोटकस्य वन्दाकं नक्षत्रे सृगशौ्षैके ।
ग्टहोत्वा पानमात्रेण अ्रहृश्यो जायते नरः ॥ १७॥
भरण्यान्तु समाग्द्य वन्दां कार्पाीससम्भवाम्‌ ।
हस्ते बद्धा द्यदश्यः स्यात्‌ स्वात्यां वा निम्तहत्तजाम्‌ ॥१८॥
पिवैदृत्तरषाठायाम्‌ अशोकद्ठत्तसम्भवाम्‌ ।
वन्दां तदा यश्य: स्यादखिन्यां विल्वघ्ठत्तजाम्‌ ॥
वन्दाकं वा करे तवा ह्यटश्यो जायते नरः ॥ १९ ॥

अथ खतसज्ञौवनौ ।

खतसच्ञोवनीं विव्यां प्रवच्यामि समासतः।

लिङ्गमङ्गोलहत्ताधः स्थापयित्वा प्रपूजयेत्‌ ॥
नवं घटञ्च तत्रैव पूजयेलिङ्गमत्निधौ ।
वन्तं लिङ्गः घटञ्चेव सूत्रे रीके न वेष्टयेत्‌ ॥
चतुर्भिः साधकं र्नित्यं प्रणिपत्य क्रमेण तु ।
णवं हित्रौणि यः कु र्ययादघोरेण समर्चयेत्‌ ॥
पुष्पादिफनलपाकान्तं साधनं कारयेद्‌ वृधः ।
फलानि पक् ान्यादाय पूर्वोक्त पूरयेद्‌ घटम्‌ ॥
तद्घटं पूजयेन्नित्यं गन्धपुष्याऽक्ततादिभिः।
श्रो्टवज्यं ततः कु र्य्यादाजिनां घ्षयेन्मखम्‌ ॥
तन्मुखे घरंहणं हन्तं किञ्चित्‌ किञ्चित्‌ प्रलेपयेत्‌ ।
विस्तो शंमुखभागान्तः कु म्भकारकरोदताम्‌ ॥
खत्तिकां लेपयेत्‌ तत्र तानि वोजानि रोपयेत्‌ ।
कु ण्डन्याकारयोगेन यत्नादृदमुखैनेरेः ॥
शुष्वां तत्‌ तास्रपाब्रोद्धँ भाण्डे देयमधोसुखम्‌ 1

कामरत्म्‌ । १०७
श्रातपे धारयेत्‌ तैलं ग्रायेत्तञ्च रक्षयेत्‌ ॥
मासादैञचैव तत्तेलं मासां तिलतेलकम्‌ ।
नस्यं देयं खृतस्यैतत्‌ समाकृ ष्य हि तेन तु ॥
तत्‌ ज्ञत्वा जोव्यते सत्यं गतेनापि यमालयम्‌ 1
रोगापखत्युसर्पादिख्तो जोवति हि खयम्‌ ॥ १॥
पुशक्रं पारदं तुल्यं तिलतेलेन मदयेद्‌ । ,
नस्यं देयं. खतस्वैव कालदष्टस्य वा क्षणात्‌ ॥
जोव ्रायाति नो चित्रं महादेवेन भाषितम्‌ ॥ २॥
पुष्यभास्करयोगे तु गुड़ चौ मूलमाहरेत्‌ ।
कषेमुणजलैः पौतो खृतमृत्युरो भवेत्‌ ॥
“ओं अघोरेभ्योऽथ घोरेभ्यो घोरमघोरतरेभ्यः सवतः सव- -
स्वेभ्यो नमस्ते रद्ररूपेभ्यः” । उक्तयोगानामयं सनः ॥ ३ ॥

अध विषनामानि।

शम्भनोक्तं समासेन विषं स्थावरजङ्गमम्‌ ।

योगच्च छत्रिमञ्चैव हि कादेस्तु सम्भवम्‌ ॥
क्रमाल्नत्तणमेतेषां मन्तयुक्तं वदाम्यहम्‌ ।
नाम वच्छे विधानञ्च शम्भुना कौत्तितं पुरा ॥
बहवो वत्सनाभश्च मुस्तकं पुष्करं विषम्‌ ।
्ररं शठं कमेटञ्च हरिद्रा कालकू टजम्‌ ॥
इन्द्रवजञ्चैव वोरं हरितं गालवं विषम्‌ ।
ङ्ग कक्तरखङ्गो च मेषयङ्गो हलाहलम्‌ ॥
शाकू टं वङ्गो च अच्ननं पुण्डरोककम्‌ ।
सङ् ोचं मधुपाकच्च मसरं रोदिणं तथा ॥
पञ्चविंशतिभिर्भेदे विज्ञयं स्थावरं विषम्‌ ।
एतन्मध्ये छ्यतिक्रु रं सङ् ोचं कालकू टकम्‌ ॥

१०८

इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

(स्स्व व्व स्स्व्व्स्स्स्स्य्च्य्य्वय्यव्य्स्व्

विषचिकित्ा।

शृङ्गो सुस्तं वत्सनाभं पञ्चमन्तु विषाविषम्‌ ॥ १॥

एषां टेप्रविष्टानां खरु लक्ष णसुच्यते ।
वान्तिमंच्च्छऽतिसारञ्च भ्वान्तिं शूलञ्च कम्पनम्‌ ।
कासश्वासौ तोत्रदाहं लक्तयेदंशने खयम्‌ ॥ २ ॥
पुचजोवफलात्‌ मन्नां शोततोयेन पैषयेत्‌ ।
भोजने चाच्ने पाने लेपैः सर्वविषापहाम्‌ ॥
स्थावरं जङ्गमं क्रु रं कचचिमं योगजं तथा ।
निष्कमाचं न सन्देहः कालदष्टो हि जोवति ॥ ३ ॥
शादलं टङ्कणं तुत्थं कट्‌ फलं रजनो वचा ।
नरम्ूतेण संपिष्य एकं कन्तु विषं इरेत्‌ ॥ ४ ॥
समूलपतरां सर्पा चीं तधैव देवदालिकाम्‌ ।
गिरिक्यश्च वा सूलं नरस्ुत्ेण पूर्ववत्‌ ॥ ५॥
विकटं देवदानलोद्च नस्ये सर्वविषापहम्‌ ।

टङ्कणं टेवदटालोश्च जनलपाने विषापद्ाम्‌ ॥ ६ ॥

ब्रह्मदण्डोयमस्लच्च मधुना सद भक्तये त्‌ ।
श्वेताङ्गोलस्य सूले च मुखस्थे तिलके ऽथवा ॥
सुखस्यैरण्ड मूलं वा छाया शुष्कं विषापहम्‌ ॥ ७ ॥
नोलसर्पस्य पुच्छन्तु छाकलासस्य पुच्छकम्‌ ।
तास्बेण वेष्टितं क्ता सुद्धिकां ताञ्च धारयेत्‌ ।
तया स्युष्टजलं पोतं स्थावरं जङ्गमं रेत्‌ ॥ ८ ॥
भूनागसत्चसच््नातां सुद्विकां घारयेत्‌ करे ।

न तस्याक्रमते सत्यं विषं स्यावरजङ्गमम्‌ ॥

ततुम्पष्टोदकपानेन विषं सर्वँ विनश्यति ॥ € ॥
शिरौषन्रक्षकं ग्राह्यं रेवत्यां चन्दनान्वितम्‌ ।
तद्‌्टष्टं मर्टिंतं गाते तस्याङ्गं विषनाशनम्‌ ॥ १० ॥
वराहगोधानकु ल-शशकु क् ुटपित्तकम्‌ ।

कामरलरम्‌ । १०९

चाने सवंविषं हन्ति खतोऽप्यु्तिष्ठते चणात्‌ ।

नास्ना चाङ्तयोगोऽयं सयं रुद्रेण भाषितः ॥ ११॥

पणवं पटदश्चेव छयननेव प्रलेपयेत्‌ ।

सतोऽपि विषयोगेन शरुत्वा वाद्यं प्रवुध्यते ॥ १२॥

श्वेतापराजितामूलं पौत्वा दुग्धेन मानवः ।

स्थावर ञ्च विषं हन्ति उदरस्थं न संश्यः ॥

ससिन्धुकाच्जिकं पोता स्थावराद्यविषं रेत्‌ ॥ १२ ॥

मन्तम्‌ ।- “श्रं नमो भगवते उच्डामरेष्वराय कु चिता-

छृ तम चितजटाय ठः ठः सखादहा” । अनेन सर्वौषधमभिमनयेत्‌ ॥ १४ ॥

©
अध सपविषलक्षणम्‌ ।

जातीनां नामरूपायाः जङ्कमानामिहोदिताः।

ब्राह्मणाः खेतवर्णास्तु त्तिया रक्तव्णकाः ॥

वैश्यास्तु पोतव्णः स्युः छष्णवर्णास्तु शूद्रकाः ।

अनन्तः कु लिकश्चैव वासुकिः शङ्पालकः ॥

तच्कञ्च महापद्मः कर्कोटः पद्म एव च ।

कु लनागा्टकं द्येत्‌ तेषां चिड्कं शिवोदितम्‌ ॥ १ ॥

श्वेतपद्ममनन्तस्य मूह्ध णृष्ठे च दश्यत ।

शङ शेषस्य शिरसि वासुकेः पृष्ठ उत्पलम्‌ ॥

विनवाङ्भस्तु कदाटस्तक्तकः शशकाड्धितः ।

ज्वलचिशूनचन्द्रां शङ्पानस्य सूडनि ॥

राजवत्तु समोविन्दुर्महापद्मस्य ष्तः ।

पद्मष्ठे च दृश्यन्ते सुरक्ताः परञ्च बिन्दवः ॥

एवं यो वेत्ति जात्यादोन्‌ नाम चिङ्कं शिवोदितम्‌ ।

तस्य मन्दौषधान्येव सिध्यन्ते नान्यथा पुनः ॥

द--१०

११०

इन्द्रजालविद्यासंग्रडः ।

दूरतस्तस्य सर्पाद्याः पतन्ति गुरुड यथा ।

कालाख्या नाम तिङ्क शिवेनोक्तं यथा पुरा॥२॥
क्यो दशविधो दंशो भुजङ्गानां भिषम्बरैः ।
भोतोन्मत्तः क्षधात्तश्च आक्रान्तो विषदरपिंतः ॥
श्राहारेच्छः सरोषञ्च खस्थानपरिरत्तणे ।

नवमो वैरिसन्धानो दशमः कालसंज्नकः ॥ २ ॥

उद्याने जोणंकू पे च वटशङ्गाटचत्वरे ।

शष्कहत्ते शमशाने च श्र्तश्चप्रातशिगरुके ॥

देवतायतनागारे तथा च शाकलठक्तके ।

: एषु स्थानेषु ये दष्टास्ते न जोवन्ति मानवाः ॥ ४ ॥

भ्वुमध्ये चाधरे सरद जह्घं नते भ्वुवोस्तथा ।

ग्रोवाचिवुककर्टेषु करमध्ये च तालुके ॥

स्तनयोः स्कन्धयोः कु च्तौ लिङ्कहषणएनाभिषु ।

म्म॑सन्धिषु सवेत स्पदष्टो न जोवति ॥ ५॥

रवौ भौमे शनेर्वारं स्पदष्टो न जोवति ।

अष्टम पञ्चमो पूर्णा अमावस्या चतुदंशो ॥

श्रणुभास्तिथयः प्रोक्ताः सपेदष्टविनाशरिकाः ॥ £ ॥
क्रत्तिका खवणा म्ला विशाखा भरणो तथा ।
पूर्वास्विखस्तथा चिव्राऽश्चेषा दष्टो न जोवति ॥ ७ ॥
मध्या सन््ययोधैव ह्यडेराते निशात्यये ।
कालबेला-वारवेला-सपंदष्टो न जोवति ॥ ८॥
सपस्य तालुकामध्ये दन्तो योऽङशसनत्रिभः।
विमुञ्चति विषं घोरं तेनायं कालसंज्ञकः ॥ < ॥
चक्राक्ततिश्च वा दंशः पक्रजम्बुफलाक्लतिः ।
सुनौः श्वेतगक्तो वा वरिदशोऽपि न जोवति ॥ १० ॥
सवेग्म तरं पुरोषं वा च्छलं छदिंदाक्षत्‌ ।

कामरतरम्‌ । ११९१

सानुनासिकवाक्यञ्च सन्धिभेदमथापि वा॥

ताम्राभं नेत्रयुगलं श्रथवा काकनोलकम्‌ ।
वियोगो देवदष्टाख्यस्तं विद्यात्‌ कालपाश्वंगम्‌ ॥ १९ ॥
सेचनादुदके नाथ ओोतलेन मुदर्मृहः !
रोमाञ्चो न भवेद्‌ यस्य तं विद्यात्‌ कालभक्तितम्‌ ॥१२॥
कै दना दंशसूलो वा नष्टदंशोऽवा भवेत्‌ ।
ततृक्षणान्‌ तोव्रदादश्च सोऽपि कालेन भक्तितः ॥ १२ ॥
सोमं सवं तथा दौप्तं न पश्यति च तारकाम्‌ ।
दर्पणे सलिले वाऽय ते तेलेऽथवा सुखम्‌ ।
न पण्येदोच्यमाणोऽपि कालदष्टो न संशयः ॥ १४ ॥
ज्ञात्वा कालमकालच्च पश्चाद्‌ मेषजमाचरेत्‌ ।
सर्पंटंशे विषं नश्येत्‌ कालदष्टो न जोवति ॥
लस्य तत्रापि कत्तेव्या चिकित्सा जोवनावधि ।
रसदिव्यौषधोनाच्च प्रभावात्‌ कालजिड्वेत्‌ ॥ १५॥
अथ सप॑विषौषधम्‌ ।
सूतकं गन्धकं तुल्यं टङ्कणं रजनोसमम्‌ ।
देवदान्या द्रवैर्मष्यं दिनं निष्कन्तु भक्तयेत्‌ ॥ १॥
कानलजैलाशनिर्नाम रसः सपंविषापदः।
नरसूचं पिवेचानु कालदष्टोऽपि जोवति ॥ २॥
श्वेतापराजितास्रूलं टेवदानोयम्बुलकम्‌ ।
वारिणा पेषितं नस्यं कालदष्टोऽपि जोवति ॥ ३॥
दधिमधुनवनोतं पिष्यलो शरङ्गवेरम्‌
मरिचमपि च कु ष्टं चाष्टमं सैन्धवञ्च ।
यदि दश्ति सरोषस्तक्षको वासुकिर्वा
यमसदटनगतः स्यादानयेत्‌.ततृक्षणेन ॥ ४ ॥
कटुको सुषलो मूलं पौत्वा तोवैविषापदम्‌ ।

११२

इन्द्रजालविदासं ग्रहः ।

हश्चिकावोरणामूनं लेपात्‌ सर्पैविषापदम्‌ ‰ ॥ ५॥

वारिणा टङ्कणं पौतमथवाऽकस्य मूलकम्‌ ।

सेन्धवं वा नरमूत्रेण प्रत्येकं विषनाशनम्‌ ॥ ६ ॥
इन्द्रवारुगिकाम्पूलं शक्ता वाऽय पुननैवा
बन्ध्याकर्कोटकोम्नं मुषलो शिखिमूलिका † ॥
तर्डुलोद कानेन प्रत्येकं विषनाशनम्‌ ॥ ७ ॥
ङ्राजस्य मूलन्तु चिशूल्यानन्तमूलकम्‌ ।
तोयैवा तण्डलोमूलं प्रत्येकं विषजिद्धवेत्‌ ॥ ८ ॥
सोमराजोवोजचुणं सक्द्गोमू भावितम्‌ ।
चराचरविषघ्रन्तं खतसद्ोवनं पिवेत्‌ ॥ € ॥
कटुतुम्ब्हववं सूनं स॒च्मं गोम्ूतरपेषितम्‌ ।
छायाशष्कां वटीं सूतः पाणिलिपो विषापहः ॥ १० ॥
गोमूत्रैनरमूतरवा पुराणेन तेन वा ।

† इरिद्रापानमारेण विषं हन्ति चराचरम्‌ ॥

दशवर्षात्‌ परं सर्पिः पुराणमिति कष्यते ॥ ११॥

यदि सर्पविषारत्तानां सरवेस्थानगतं विषम्‌ ।

गोक्तौरेः रजनीं काष्य पिवेत्‌ सवंविषापद्ाम्‌ ॥ १२ ॥

गोच्तोरेः रजनो कु ष्ठं क्वाथ्यमानं विषापहम्‌ ।
हरिद्राकु ष्टठमध्वाज्यं भुक्तं सवेविषापहम्‌ ॥ १२ ॥
मूलन्तु ेतगुच््ञाया वक्तस्थं विषनाशनम्‌ ।

पुष्यो तं तस्य मूलं नस्येन विषनाशनम्‌ ॥ १४ ॥

पाठाद्रषेण तन्भ्लं पाने स्यात्‌ कालकरूटजित्‌ ।
अकांसूलेन संजप्य दंशं विषदहरं महत्‌ ॥

ॐ िका--विदकु टौ इति । वौरणामूल-- वैखा इति च भाषा ।

† सुषली--तालमूलौ इति । श्ख्िमूलिका--अपमागैः इति च अथः ।

कामरन्रम्‌ । ११३

------------------------------------------- =

रक्तचिचेन्द्रगोपाभ्यां तथा विषविनाशनम्‌ ॥ १५॥

सपं इरितवणेच्च पुच्छाग्रे पाटयेच्छिरः ।

शक्तं कणं एयक्‌ कायं नस्यं सवंविषापडम्‌ ॥

शक्तं शकतो दक्तिणाङ्क कष्णं कष्णे च वामके ।
सूतसच्ौवनं येतत्‌ कालदष्टोऽपि जोवति ॥ १६ ॥
तिक्ता कोषातकोकाथं मध्वाज्यसंयुतं पिवेत्‌ ।
ततृत्तणादइमयेद्‌ यस्तु विषयोगादिमुचखतं ॥ १७ ॥
काटुकौ ज॑म्बुमूनं वा तक्रा्त्रेवां पिषैव्ललैः ।
ततृक्तणादमयेच्छो घ्रं विषयो गादिमुच्यते ॥ १८ ॥
राजठत्तत्वचं ग्राह्यं एक्तं क्ष्णं एक. एथक. ।
शक्तपक्ते तु शएक्तान्तां चतुरविंशतिभिः सद ॥
मरिचः पाननिष्ठस्य कष्णे छष्णत्वचं तथा ।

पोत्वा तैनिविषो दष्टः कथितं हरमेखले ॥ १९ ॥

कु ङ्मालक्तकं लोध्रं शिला चैवाथ रोचना ।
गुटिका लेपनाइन्ति विषं स्थावरजङ्गमम्‌ ॥ २० ॥
हे हरिद्रे शिला ताल' कु् कःमं मुस्तकं जनैः ।
गुटिका लेपमात्रेण विषं हन्ति महाऽद्ुतम्‌ ॥ २१ ॥
पूतोकरन्नवोजस्य मज्जानं कारवेललजम्‌ ।
पिष्टा पिवेत्‌ ससर्पिष्कं विषं दन्ति न संशयः ॥ २२ ॥
पिष्यलों मरिचं कु ष्ठं ग्टहधुमं मनःशिलाम्‌ ।
तालकं सषपान्‌ खेतान्‌ गवां पित्तेन लोडयेत्‌ ॥ #
गुटिकाऽन्ञननस्येन पानाभ्यज्ञनलेपनात्‌ ।
तच्छके णापि दष्टस्य निविंषोकु रुते णात्‌ ॥२२ ॥
प्या क्षौद्रञ्च मरोचं पच † हिद शिला वचा ।

| ~ = 1 ------- -- ~

* “गवां सौरंश लोडयेत्‌” इति पाठान्तरम्‌ ।

† पतरं पलमिति वा पाल्यम्‌ ।

११४ इन्द्रजालविद्यासंग्रडः ।

जलेन गुटिकानस्ये कालदष्टोऽपि जोवति ॥ २४॥

अश्वगन्धा मेघनादो गोमू तं महिषाक्तकम्‌ ।

ग्टदहधूमेन वा लेपः शिरःकण्डविषं हरेत्‌ ॥ २५॥

पञ्चाङ्गमण्वगन्धायाग्छागो मू तेण पेषयेत्‌ ।

लेपे पाने न सन्देहो नानाविषविनाशनम्‌ ॥ २६ ॥

शिला हिद्भः वचा व्योषमभयात्वक्‌ च पत्रकम्‌ । #

नस्ये वासुकिदष्टञ्च निविषं शोतवारिणा ॥ २७ ॥

पुत्तजोवफलान्मज्जां गवां चोरेण पेषयेत्‌ ।

लेपनाच्ञननस्येन कालदष्टोऽपि जोवति ॥ २८ ॥

छष्णघुस्तुरमूलस्य चं ग्रां पलोन्धितम्‌ ।

करच्नतेलकर्षेण वटीं कत्वा तु धारयेत्‌ ॥

जम्बोरस्य रसेः पौत्वा रौद्रौविषनिवारणम्‌ ॥ २९ ॥

लज्नालुम्रलं नोल्या वा म्ले सच्छेन वारिणा ।

पोत्वा रोद्रोविषं हन्ति लेपाद्‌ गुञ्ाबलोद्धवम्‌ ॥ ३२० ॥

ग्टहधुमं हरिद्रे दे समूलं तण्डु लोयकम्‌ ।

अपि वाङु किना दष्टः पिवेदधिष्टतान्वितम्‌ ॥ २३१॥

तश्डु नोयकमूलन्तु पोतं तण्डलवारिणा ।

तनत्के णापि दष्टञ्च निविषं कु रूते भ्रुवम्‌ ॥ २२ ॥

कौलिक्यमूलनस्येन कालदष्टोऽपि जौवति ।

अच मनः - “च्रं आदित्यचन्तुषा दृष्टः दृष्टं इर विषं

स्वाहा? ॥ २२॥

वि शुक्रान्तोद्धवं सूनं तेन त्वग्गतं विषम्‌ ।

पयसा रक्तगं हन्ति मांसगं कु् टचुणतः ॥

अरस्िगं रजनोयुक्तं मेदोगं काकलोयुतम्‌ ।

मञ्जागं पिष्यलोयुक्तं चण्डालोकन्दसंयुतम्‌ ॥

% व्याषं--विकटुकमिव्य्धः।

कामरल्नम्‌ ; १११

शुक्रगं दन्ति लोहित्यं तस्मादेयाऽपराजिता ।

इति भावो भवेद्‌ यस्य आत्मरूपमिदं जगत्‌ ॥

तत्‌सर्वविंषकोटावैभच्यमाणो न बाध्यते ॥ ३४ ॥

सद्यः सर्पेण दष्टस्य वामनासिकया एतः ।

लेपः कणंमलेनापि कमूतैः सेचनञ्च वा ॥

स्तम्भतं गरलस्तेन नोडं धावति धातुषु ॥ ३५॥

वराहकणिका मूलं हस्ते बद्धं विषापहम्‌ ॥ २६ ॥

शिरोषयपुष्यस्वरसे सपादं मरिचं सितम्‌ ।

भावितं सपंदष्टानां पानेऽप्यभ्यच््रने हितम्‌ ॥ ३२७ ॥

खच्छन्दमैरवो विद्या कथ्यते विषनाशने ।

अव मनः !-“श्नों नमो भगवति खच्छन्दभेरवि महामैरवि ,

करालकू टविषं स्फोटय स्फोटय विस्फारय विस्फारय खादय खादय

्रवतारय अवतारय नास्ति विष इहलाहलविष संयोगविष
यावर विष अत्युग्रविष जङ्गमविष कालचञ्चुया” । परा इटमनः +
“तड़दर्घायण इथय इथय” “ओं कालाय मदाकालाय कालम
ध ! अखतगभटेवि रों ओं फट. फट. स्वाहा” अनेन मनवेण भाड-
॥ जलं वाचधेच निर्विषः स्यात्‌ । श्यं खच्छन्दमेरवौविदया। “श्रौं क्र क्र

खः इहं स: । अनेनाभिमन्वितपानौयपानेनापि मार्जनेन वा निर्विषः

॥ २८ ॥
देवदारु चित्रकञ्च करवौराकलाङ्गलौ ।
मूलानि वारिणा पिष्टा कालद्ट हरं पिवेत्‌ ॥ ३< ॥
मन्तीषधप्रयोगेण यदि दष्टो न जोवति।
डेदयेत्‌ तोच्णशस्त्रेण दं शस्थान भिषम्बरः ॥
स्थावरन्तु विषं दद्यादष्टो दष्टेन हन्यते ॥ ४० ॥
यस्तु संरोषितः सर्पो धूमं वक्तादिसुञ्चति ।
तुण्डा ग्रं पेषितं यस्य बहशस्तेन दं शिताः ॥

११६ इन्द्रजाल विद्यासं ग्रहः ।

= -

अशक्यमगदैरन्यैरविंषैरीव चिकित्सयेत्‌ ॥ ४१ ॥
त्तोरन्तौद्र्तेयुं दिगुच्जं पाययेदिषम्‌ ।
विषेण लेपयेदंशं कालदष्टोऽपि जवति ॥ ४२ ॥
खतसच््ोवनं ख्यातं निर्गुण्डो तगरं विषम्‌ ।
पिण्डोतगरम्ूलच्च पुष्ये णोत्पाख योजयेत्‌ ॥
दंशे देयं खतस्यापि दष्टो जोवति तत्‌कणात्‌ ॥ ४२ ॥
दंशे सतोऽपि दष्टः कः पुरुषो नाशमेति इति चित्रम्‌ ? ।
सर्पदष्टो यदा वोरस्तं सर्पा दं शते स्यम्‌ ।
मुक्तोऽसौ स्वियते सर्पः खयं निविंषतां व्रजेत्‌ ॥ ४४ ॥
यदा तदा फलं दन्तैः सर्पभाषैन भक्तयेत्‌।
दन्तै भक्तयेदकु मिं दर्डवत्‌ पतितो नरः ॥
सर्पभावैः न सन्देहो तस्य नो संक्रमेदिषम्‌ ।
अरत्यन्तविषरोगार्तान्‌ जलमध्ये विनिक् िपेत्‌ ॥ ४५ ॥
मूलं तण्डु लवारिणा पिवति यः प्रत्यङ्किरासम्भवम्‌ ।
निष्पिष्टं एचिभद्रयोगदिवसे तस्याऽहिभोतिः कु तः ॥
दर्पादेव फणौ यदा दशति तं मोहान्वितो मानवम्‌ ।
स्थाने तत्र स एव याति नियतं चक्रौ यमस्याचिरात्‌ ॥ ४६ ॥
आषःट्शुक्तपच्चभ्यां कव्यं शेरोषमूलकम्‌ ।
तण्डलोदकपानेन सपेदंणो न जायते ॥
भ्रमादा दं शते सपस्तदा सर्पो विनश्यति ॥ ४७॥
पुष्ये श्वेताक मूलन्तु ्वेतवर्षाभूमलकम्‌ ।
संग्द्य पेयं तदृते स्नात्वा तण्डु लवारिणा ॥
सर्पभोतिविनाशां प्रतिसंवत्सरं नरः ॥ ४८ ॥
मसूरं निम्बपत्राभ्यां खादेन्मेषगते रवौ ।
अब्दमेकं न भोति स्यादिषाक्तात्रात्र संशयः ॥
यहा--मसूरं निम्बपव्राभ्यां योऽत्ति मेषगते रवौ ।

कामरलम्‌ । ११७

अतिरोषान्वितस्तस्य तक्षकः किं करिष्यति १॥ ४९ ॥

ककनलासस्य दन्तांस्तु सितसूतेण वेष्टयेत्‌ ।

बाद्ौ बड़ा विषं हन्ति विषं भुक्ता न बाध्यते ॥

स्पश्चिकम्ूषाणां मुखम्तम्भः प्रजायते ।

भव मन्तः “श्रं शवरि कौत्तय कौत्तय संजाव संजाव

तादा । सहसजपात्‌ सिधि: । भनेन मन्वेण सूरं हस्ते बन्धयेत्‌ ॥ ५० ॥

पातालगारुडौ स्यूलं लम्बमानं ग्ट स्थितम्‌ ।

दृष्टा गच्छन्ति ते दूरं मपाद्या विषकौटकाः॥

अव मः।- “नमो श्वः सपकु लाय खादहा। अ्रशेषकु लस्प-

कु लाय स्वाहा” । भनेन समाभिमन्वितां खत्तिकां गटहमध्ये चिपेत्‌, सर्पाः
पलायन्ते ॥ ५१॥
अथ वश्चिकविषनिवारणम्‌ |

शिरोषवोजं गोमेदं दाड़्मिस्य च मूलकम्‌ ।

अक्तोरयुतं हन्ति धूपो हश्चिकजं विषम्‌ ॥ १॥

मयुरपारावतकु क् ु टानां ग्राह्यं पुरोषं सह भानुमूलैः ।
भूपो निहन्त्याशु विषं समस्तं चतुविंधं ठशचिकसर्पजातम्‌ ॥ २ ॥

रजनोचुणधुपिन विषं हश्चिकजं हरेत्‌ ।

वस्तेणाच्छाद्य गात्राणि धूपधूमच्च पाययेत्‌ ॥

दं श्च धुपयेच्छोप्रं सर्वधृपेष्वयं विधिः ॥ २ ॥

तोयेवा नागरं नस्यं पिवैदा सैन्धवं तम्‌ ।

श्रकं धुस्तुरमूलं वा जलपाने विषापहम्‌ ॥ ४ ॥

पुचजोव फलान्मज्नां पलाशोल्यां करञ्जाम्‌ ।

मज्नां तोयैः प्रलेपोऽयं न्ति ह्चिकजं विषम्‌ ॥ ५ ॥

ड्ग वा जनललेपेन हञ्चिकोत्यं विषं हरेत्‌ ॥ & ॥

सिक्घयकं सप्तधा भाव्यं खरुद्यक पयसाऽऽतपे ।

तत्तघरं व्किना स्युष्टं दंशस्थाने विषं हरेत्‌ ॥ ७ ॥

११८ इन्द्रजालविद्यासं यहः ।

(न्न्य यच्चा वा धूपितेन वा ।

वोजपूरकमूलस्य लेपादापि इहरोतको ॥
लेपोजातोगुडाभ्यां वा इहरिद्रालेपनेन वा ।
हश्िकस्य विषं हन्ति प्रत्येके न न संशयः ॥ ८ ॥
मातुलुङ्गस्य म्मूलन्तु रविवारे समुदरेत्‌ ।
उत्तराभिसुखेनेव क्रं मन्तोच्चारणात्‌ स्पृशेत्‌ ।
वामाङ्गं दस्िणे दष्टे वामदष्टे च दक्तिणे ।
मार्जनेन विषं हन्यात्‌ सदंशं दृष्टप्रत्ययम्‌ ॥
सपधा माजजनेनैव विषं हश्चिकजं हरेत्‌ ॥ ९ ॥
कार्पासम्ूलं चवित्वा विषजित्‌ कणंफत्कतेः ॥ १० ॥
ग्राह्यं हंसपदोमूनं प्रातरादित्यवासरे ।
मुखस्थं फत्कु तं कणं विषं हश्चिकजं रेत्‌ ॥ ११ ॥

अव मनः, “ओं त्ष; फट्‌ खाहा” । चनेनापोमाजंय्निविषौ भवति ॥

“श्शांसो मांखो मारीं खोंहीं । भनेन गरुडमन्तेण ठिकदष्टं करवौर-
काष्टनापो माजंयेन्निर्विषो भवति ॥ १२॥

वकु लत्वचवोजं वा निष्योद्य टं शनस्थले ।

प्रलेपाद्‌ हश्चिकविषहर णच्चाभिमन्वितात्‌ ॥

न्भंभाहुयं क्रं वंवं लंक्तं ण्रेओंशरौ हं ह।

दति मन्वेणाभिमन्त प्रलेपयेत्‌ ॥ १२ ॥

षां हीं मंचं ओं” इति मन्ेण भोलहन्तमभिमन्त्रा तेन मानाद्‌

हश्चिकविषनाशौ भवति ।
श्िषेन भाषितो योगो नावरहेलनमरहंति ॥ ९४ ॥

अथ मूषिकविषद्रणम्‌ ।

शिला तालककु ष्ठञ्च भाव्यं निर्गुर्डिकाद्रवैः ।

पानं मूषिकदष्टानां दत्तं तोत्रविषं हरेत्‌ ॥ १॥
ग्टहगोधां समादाय पिष्टा तण्डु लवारिणा ।

कामरन्नम्‌ । ११८

लेपादाखुविषं दन्ति पिवेद्ा कोरपाचिताम्‌ ॥ २ ॥

सषंपं कु ङ्मं तक्रं समभागं तं पिबेत्‌ ।
विषं मूषिकदष्टानां शममाप्रोति तत्‌क्तणणत्‌ ॥ २ ॥
चिञ्चाफलसमायुक्ं ग्टधुमं पलादंकम्‌ ।
पुराणाज्येन सप्ताहं लिहत्याखुविषं हरेत्‌ ॥ ४ ॥
अथ कु द रविषनिवारणम्‌ ।
गुड़ं तेलाकं दुग्धञ्च लेपाच्छानविषं हरेत्‌ ॥ १॥
पिष्टाऽपामा्ंमूलच्च कर्धेकां मधुना लिरहेत्‌।
शुना दषटविषं हन्ति लेपात्‌ कु क्घृटविष्ठया ॥ २ ॥
उन्मत्तश्वानदष्टानां कु मारोदल सैन्धवम्‌ ।
सुखोष्णं बन्धयेत्‌ पिष्टं विदिनान्ते सुखावहम्‌ ॥ ३ ५
अध मव्य कादिविषडरखम्‌ ।
शिरोषफलमूनलच्च सुक्त्तौरेण सुपेषितम्‌ ।
कु ष्ठाऽङ्गोटजटामिखं पिवेद्धेक विषापहम्‌ ॥ १ ॥
वुप्रषणं मेघनादा च मेकमत्छविषापदा ॥ २ ॥
शङ्गिमव्छ्यविषं खेदात्‌ किञ्चिद्‌ एतसमन्वितात्‌ ॥ २ ॥
अथ ग्टहगोधाविषनिवारणम्‌ ।
ग्टहगोधाविषं दन्ति काश्मरोफलनस्यतः ॥ १ ॥
अथ व्यात्रादिविषनिवारणम्‌।
हकव्याप्रशगानाख-भललुकदिपवाजिनाम्‌ ।
विषं ्वापददं शे दहेल्ो शलाकया ॥ १९ ॥
लेपात्‌ सवविषं हन्ति मूलं ैतपुननवम्‌ ।
किमत्र बहुनोक्ते न तत्‌क्षणाहिषनाशनम्‌ ॥ २ ॥
चिङ्गटस्याऽदनेनाघ व्याघ्रव्यालविषं हरेत्‌ ॥ २ ॥
धस्तुरपत्रतोयेन चुणं विकटुसग्भवम्‌ ।
उदरस्थं विषं हन्ति व्याघ्रव्यालसमुङ्धवम्‌ ॥ ४ ॥

इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।
करच्तेललेपेन ज्वालां व्याघ्रनखोड्वाम्‌ ॥ ५ ॥
गोजिद्वामूलिकां पिष्टा जलेन मधुना सह ।
लेपोऽपि सर्वजन्तूनां नखतुरडविषं हरेत्‌ ॥ ६ ॥
तथा निम्बत्वचद्चेव शमोहक्त्वचं तथा ।
उष्णोदके न लेपः स्यात्रखदन्तविषापडः ।
तथा दारुहरिद्राया लेपो दन्तविषापदः ॥ ७ ॥
श्रध कौटविषनिवारणम्‌ । „+
्राशोणतण्डलोमूलं तुलसोमूलिकाऽपि वा ।
तण्ड लोदकपानेन कौटकोल्यं विषं हरेत्‌ ॥ १ ॥
लाङ्गल्या कटुतुम्बया वा टेवदारूनिशोरपि ।
मून्तं वोजं काञ्जिके न लेपः कोटविषापदः ॥ २ ॥
तिलच्च सपं कु ष्ठं वोजं कारच््वां स्मृतम्‌ ।
उदर्तनात्‌ प्रलेपादा सवेकौटविषावजित्‌ ॥ ३ ॥
करच््रवोजसिद्ारथं-तिलेलपो विषापहः ।
एरण्डतेललेपो वा सर्वकौटविषापहः ॥ ४ ॥
निशा दारुनिशा चैव मच्जिष्ठा नागके शरम्‌ ।
एषां लेपो निहन्या विषं लूतादिसम्भवम्‌ ॥ ५॥
अथय सर्वजन्तुविषनिवारणम्‌ ।
पुच्चजौ वफलान््ज्जां शोततोयेन पेषिताम्‌ ।
लेपनाच्नननस्वस्तु पानादा निष्कमाव्रतः॥
व्याप्रसूषिकगोनाग-ति कादि विषं हरेत्‌ ।
दुःसद्ं यददिषं चाश विष्फोटञ्च विनाशयेत्‌ ॥ १॥
वन्ध्याकर्कोटकोकन्दं जलेः पिष्टा प्रलेपयेत्‌ ।
सपमूषिकमा्जार-हश्चिकरादि विषापहम्‌ ॥ २ ॥
श्रथ उपविषनिवारणम्‌ ।
खु हार्कान्मत्तकशचैव करवोरश्च लाङ्गलो ।

कामरन्नम्‌ ।

वज्रो जैपालकः क्रशणा कु ष्टं भल्ला तयैव च ॥

महाकालश्च इत्याद्याः स्मृतास्तृपविषापहाः ॥ १ ॥
ससिन्धुं काञ्जिकं पोत्वा समस्तोपविषं डरेत्‌ ।
सारभेयविषं दन्ति एतेनापि इरोतको ॥
निम्बपत्रं ता दन्ति छतेन मधुना ततः ॥ २॥
अथ क्तविमविषनिवारणम्‌ ।

अननेकविषजोवानां चुणंद्चोपविघैयुतम्‌ ।
मिथितं नखके शादोर्लपयेचुणं सञ्चयम्‌ ॥ १ ॥
कविमञ् विष ख्यातं पक्तान्मासाडि वाध्यते ।
्रालस्यं कु रुतं जाद्यं कासं श्वासं बलक्षयम्‌ ॥
रक्तखावं ज्वरं शोथं पौोडां चन्ुषि लक्तयेत्‌ ॥ २॥
सृतं सूतं खतं खण शदलोहं समाक्षिकम्‌ ।
त्रयाणां गन्धकं तुल्यं मद्यं कल्काद्रवेदिनम्‌ ॥
तच्छु ष्कं ससिताक्तौद्रैमासमेकं लिहेत्‌ सदा ॥ ३ ॥
वह्किम्लयुतं चोरं मनुष्यगरनाशनम्‌ ॥ ४ ॥
पुच्चजौवफलान्मज्जां निष्कमातरं गवां पयः ।
पौला चोग्रं गरं हन्यादिषं कत्रिमयोगजम्‌ ॥ ५ ॥
शटोपुष्कर मूलञ्च पाच्यं शौतलवारिणा ।
तत्‌ पिवेत्‌ शोतलं पाने गरटढष्णाञ्वरापद्म्‌ ॥
त्तौरसुद्गयुतं पथ्यं शाल्यन्नं परमं हितम्‌ ॥ ६ ॥
गटहधूमं जलेः पिष्टा तर्डलोमूलतुल्यकम्‌ ।
तस्माचचतुगुणं चाज्यं घृतात्‌ चोरं चतुर्गुणम्‌ ॥
घृतशेषं एचेत्‌ सवं पिवेत्‌ सर्वगरापदम्‌ ॥ ७ ॥
ममूनपवरां सर्पाक्तों जलेन कथितां पित्‌ ।
नरमूतरेश्च वा पिष्टं पिबेत्‌ सर्वगरापहम्‌ ॥ ८ ॥
एलातालौशपवाणि वुयषणं जोरकं समम्‌ ।

क~ ९

१२९

इन्द्रजालविद्यासंयदः ।

चृ्णद्वा च सिता योज्या भुक्तवा गरहरं भवेत्‌ ॥ € ॥

पयसा रजनोकु ष्टं मध्वाज्यग्टहधुमकम्‌ ।
तण्डु लो स्ूलसंयुक्तं कषे गरहरं पिवेत्‌ ॥ १० ॥
श्रथ योगजविषनिवारणम्‌ ।
तेलकपूरजम्बोर-संयोगाद्‌ योगजं विषम्‌ ।
समांशेन तु मध्वाज्यमेवं संयोगजं विषम्‌ ॥ १॥
नारिके लाम्बुकपुरं संयोगाद्‌ योगजं विषम्‌ ॥ २॥
मरिचं तुम्बिकास्ुलं योगजं विषमेव च ।
पुच्चजोवफलेनैव रजनोमारनाल वौ: ॥
देवदानो द्मूरतरवा सर्पाक्तौ चेन्द्रवारुणौ ।
गिरिकर्णीयम्ूरूलं वा प्रत्येकं विषजिड्धवेत्‌ ॥ ३ ॥
मध्वाज्यं काकमाच्यास्तु द्रवैः पिष्टा विषं इरेत्‌ ।
गिरिकर्णीनागपुष्यो-सुर्डोपानाददिषापडहा ॥ ४ ॥
अथ भल्लातकविषनिवारणम्‌ ।
भललाततेलसम्पर्कात्‌ स्फोटः संजायते णाम्‌ ।
नवनौतं तिलं पिष्टा तज्ञेपेन तु तं जयेत्‌ ॥
विम्बोपत्रप्रलेपादा तं जयेत्‌ तत्पदेन वा ॥ १॥
भल्लातकस्य मलञ्च खत्तिकाभिः प्रलेपयेत्‌ ।
तत्सच््नातविकाराणि नाशयत्येव निशितम्‌ ॥ २॥

अथ यत्तिणौसाधनम्‌ ।
सर्वासां यक् िणोनान्तु ध्यानं कु य्योत्‌ समाहितः ।
भगिनौमाटपुच्चस्वो-रूपतुल्यं ययेष्सितम्‌ ॥
भोज्यं निरामिषं चात्रं वज्यं ताम्बृलभक्तणम्‌ ॥ १॥
उपविश्याजिनादौ च प्रातः स्राला न का स्पुशेत्‌ *।

नकं स्प्रेत्‌-न कमपि खृशदचधेः।

कामरलरम्‌ । १२३

नित्य्लत्यच्च कत्वा तु स्थाने निज नके जपेत्‌ ॥

यावत्‌ प्रत्यक्षतां यान्ति यक्सिण्यो वाञ्छितप्रदा: ॥ २ ॥
जपेलक्तदयं मन्तं श्मशाने निर्भयो मुनिः ।
दशांशं गुग्गुनतुं साज्यं इत्वा तुष्यति विभ्वमा ॥
अव मन्व: --“शओ्ओं दों विभ्वमरूपे ! विभ्वमं कु रु कु रु एष्य

भगवति ! सखादहा” ॥ १॥

शङ्लिप्रपटे देवीं गौरवणों ्टतोत्यलाम्‌ ।

सर्वालङ्गारिणीं दिव्यां समालिख्यार्चयेत्ततः ॥
जातोपुष्यैः सोपचार: सहस्रैकं ततो जपेत्‌ ।
विसन्यं सप्तरावरन्तु तलो रात्रिषु निजंपेत्‌ ॥
श्रदैरात्रं गते देवो समागत्य प्रयच्छति ।
पञ्चविंशति दोनारान्‌ प्रत्यहं तोषिता सतो ॥

रच मनः।- “श्रं कं रतिप्रिये खादा”॥ २॥

एकलिङ्ग महादेवं विसन्ध्यं पूजयेत्‌ सदा ।
धूपं द्वा जपेन्मन्वं विसन्ध्य त्रिसहसखकम्‌ ॥
मासमेकं ततो याति यक्षिणो सुरसुन्टरो ।
दच्ाष् प्रणमेन्मन्तो ब्रुते सा “त्वं किमिच्छसि ९” ॥
देवि ! दारिद्रयदग्धोऽस्मि तन्मे नाशय शडरि ! ।
ततो ददाति सा तुष्टा वित्तायुश्चिरजोवितम्‌ ॥

अच मवः।-“श्रों कीं आगच्छ सुरसुन्दरि ! खाहा”॥ २॥

कु डू मेन समालिख्य भूजंपवरे सुलक्षणाम्‌ ।
प्रतिपत्तः समारभ्च पूजां कत्वा जपेत्ततः ॥
विसन्ध्यं विहरन्तु मासान्ते पूजयेत्रिशि ।
संजपेदबरावन्तु समागत्य प्रयच्छति ।
दोनाराणां सदवां प्रत्यहं परितोषिता ॥

अच मन्दः ।- “श्रो ङ़ं अनुरागिणि ! मैथुनप्रिये ! स्वाहा०॥४॥

१२४ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

ध्यात्वा जपेत्‌ ततो रात्रौ सागरस्य तटे चिः ।

ल्षजप्ये कते सिदहिः टत्ते सागत्य वेष्टकः ।
रल्नं वरं तथा भोज्यं सौम्यो मन्तौ सुखो भवेत्‌ ॥
अत मन्व: ।-“चं भगवन्‌ ! समुद्र! देहि रलानि जनवासो ङ्गं
नमोऽस्तु ते खादहा” ॥ ५॥
तिप तु वटस्छाने रातौ मन्तो जपेच्छविः ।
लक्तत्रयं ततः सिद्वा देवो च वटयक्षिरणे ॥
वस्ालङ् ारकं दिव्यं रसं सर्वंरसायनम्‌ ।
दिव्याञ्ननच्च सा तुष्टा साधकाय प्रयच्छति ॥
अव मन्तः ।--^“ओं कीं वटवासिनि ! यक्षकु लप्रखते !
` किणि ! णदयेहि खाद” ॥ £ ॥
वर्त्तं समारुह्य लक्तमेकं जपेन्मनुम्‌ ।
ततः सप्ताभिमन्तेण काञ्जिक चालयन्सुखम्‌ ॥
मासत्रयं जपेद्रातौ वरं यच्छति यक् िणो ।
रसं रसायनं दिव्यं ज्ुद्रक्मं ह्यनेकधा ।
सिदानि सवकार्ययाणि नान्यथा शङ्करोऽत्रवोत्‌ ॥
अव मनः “च्रं नमशन्द्राद्यावा कणंकारण खाहा” । “जरो
नमो भगवते रुद्राय चण्डवेगिने सखाहा” 1 मन्बदथस्यैक एव,
सिदिद्धेतुः ॥ ७ ॥
चिच्चा्नक्षतले लच्तं मन्तमावत्तयेच्चचिः ।
शत पुष्पोद्धवैः पुष्यैः स्टतेर्होममाचरेत्‌ ॥
ततः सिडा भवेहेवो विशाला कामगामिनेो ।
टदाति मन्विणे तुष्टा रमं दिग्यं रसायनम्‌ ॥
अच मनवः --^्रों [1 विशाले | क्रीं कीं त्रीं लीं क्रीं ।
स्वाहा” ॥ ८॥ |
नराखिनिमिता माला गले पाणौ च कर्णयोः ।

कामरलम्‌ । १२५
धारयेज्नपमालाच्च ताटशोच्च गमशानतः ॥
लक्षमेकं जपेन्न्ं साधको निभयः शुचिः।
ततो महाभया यत्तौ दद्यादेनं रसायनम्‌ ॥
तस्य भक्तणमावरेण सर्वेरब्रानि चालयेत्‌ ।
बलोपलितनिमुक्लिरजोवो भवेन्नरः ॥

अव मन्ः।-“ओँ क्रीं महाभये ! गीं खादहा”॥ < ॥

शक्तपच्चे जपेत्तावद्‌ यावहृश्येत चन्द्रमाः ।
प्रतिपत्पूवंपुर्णान्तं नवलकत्तमिदं जपेत्‌ ।
अरष्टलं चन्दरिकादत्तं पोत्वा जोवोऽमरो भवेत्‌ ॥
अवर मनः“ द्रीं चन्द्रिक ! हंसः क्रीं कीं स्वाहा” ॥१०॥
जप्यं मासत्रयं रक् -कम्बला सा प्रसोदति । ।
सृतकोलयापने कु र्य्यात्‌ प्रतिमां चालयेत्तथा ॥
भव मनवः “ओं छं रक्त कम्बले ! महादेवि ! खतकमुल्यापय
प्रति माच्चालय पवतान्‌ कम्पय नोलय विलसत्‌ हं इं” ॥११॥
अ्र्टोत्तरशतं जघ्ा यत्किञ्चित्‌ ख्वादुभोजनम्‌ ।
तदलिर्दोयते तस्यै वटाधो मासमेकतः ॥
ततो देवौ समागत्य हस्ताद्‌ ग्टह्वाति भोजनम्‌ ।
तवैव सा वरं दत्ते नित्यं साच्रिध्यकारकम्‌ ॥
अतोतानागतं कम सुस्थासुख्थं व्रवोति सा ।
प्रतिमाः पवतान्‌ सर्वान्‌ चानलयत्येव ततृच्तणात्‌ ॥
भव मन्व: -“च्रंकारमुखे ! विद्युज्जिह्वं ! ओं हं चेटकं ! जय
जय खाहा” ॥ १२॥
पूवनेवायुतं जघा कष्णकन्याभिमन्विताम्‌ ।
हस्तपादप्रलेपेन सुपे वक्ति एभाशमम्‌ ॥
अभव मनः।-“श्रों क्रीं सनामशक्तिभगवति ! कणंपिशचिनि !
चरण्डरोपिणि ! वद वद खादा” ॥ १३॥

१२६ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

<~ (~~~ ~~~ ~ ~~~ 2

लिम्येन््ञोमेभूमिं कु शं स्तत्र समास्तरेत्‌ ।

पद्चोपचारनैवैद दे वदेवीं प्रपूजयेत्‌ ॥
्रक्तस्तरं करे एत्वा पूर्वमेवायुतं जयेत्‌ ।
अरचैराते गते देवो सुपे वक्ति एभाश्भम्‌ ॥ ।
अव मनः -शच्रों त्रीं आगच्छागच्छ चासुर्डे! ओीं
स्वाहा? ॥ १४ ॥
रोचनैः कु ङ्मैः चौरैः पद्मकाषटदलं लिखेत्‌ ।
नौलवशं भूर्जपत्रे मायावोजं दले दले ॥
लिखित्वा धारयेन्मूधिं इमं मन्तं ततो जपेत्‌ ।
पूवमेव तु सपाहं कु र्यादेवं प्रयतः ।
अतोतानागतं सव खप्रे वदति देवता ॥
अव मन्वः। -“न्रौं क्रं चिद्धि पिशचिनि ! खाहा" ॥ १५॥
अलानुसरूलिकां पुष्ये तथा सर्पाक्तिमूलिकाम्‌ ।
ग्टद्याभिमन्तितां यन्नाद्रकसूत्रेण वेष्टयेत्‌ । |
सन्नि वह्वातु तां सुतै वदल्येव शएभाश्भम्‌ ॥
अञ मनः ।-“च्ओं नमो भगवते कणपिशाचाय खाहा” ॥१६॥
लक्तमेकं जपेन्मन्तं वरह त्ततले शुचिः ।
बन्धूककङु सुमेः पश्चान्मध्वन्नं चोरमिचितम्‌ ॥ |
दन्ते धुपे दशांशेन जयात्‌ पणंयान्वितम्‌ ।
लतः सिडा भवैहेवो विचित्रा वाज्कितप्रदा ॥
अव मनः “च्रं विचि! विचितरूपे ! सिडिं कु रु कु रु
स्वाहा” ॥ १९७ ॥
प्रविश्य नगरस्यान्तं लकत्संख्यं जपेच्छु चिः ।
पद्मपवैः कलो होमो छतोपेतैदेश्गं णतः ॥
प्रवच्छत्यज्ञनं हंसो येन पश्यति भूनिधिम्‌।
सुखेन तद्ध ग्ह्वाति न विघ्रः परिभूयते ॥

कामरलरम्‌ । १२७

"न~~

~~~~~~~~~~~~-~^~ ~ ==

अच मनः - “ओँ दसि हंसि जने डं क्तं खाहा” ॥ १८ ॥

लच्संख्यं जपेन्मन्त्रं राजदारे शएचिः स्थिरः ।
सत्नौरैः मालती पुष्पैः कतद्ोमैः सहस्रकेः ॥
मदना यक्तिणो सिं गुटिकां सम्प्रयच्छति ।
लया सुखस्थयाऽदृश्यश्चिरस्थायो भवेन्नरः ॥
अव मनः-ओँ ए मदने मदनविड़ग्बिनि ! अनङ्गसङ्ग सन्टहि
टेडहि क्रीं क्रीं सराहा” ॥ १९ ॥
लक्तसंख्यं जपेन्मन्त्रं पलाशतरुजेन्धनैः ।
मधुनाऽऽन्यैः कतो होमः कालकर्णी प्रसोदति ।
सततं तां स्मरेन्मन्दो विविपैबयकारिणोम्‌ ॥
अव मन्तः! --“श्रं कीं ज्ञं कालकणिके ! ठः ठ: खाहा”॥२०॥ `
सखग्टे संस्थितो रङ्गः करवोरप्रसूनकैः ।
लक्तमावत्तयेन्मन्तं हामं कु र्व्यादशांशतः ॥
होमे करते भवेत्‌ सिदिलच्छोनान्नो च यक् िणो ।
रसं रसायनं दिव्यं विशालच्च प्रयच्छति ॥
अव मन्रः-“ओ्ओं ए लच्छीं खीं कमलधारिणीं कलहंसः
स्वाह” ॥ २९ ॥
रक्तमाल्याम्बरो मन्तं चतुदंश्यां दिने जपेत्‌ ।
ततः सिद्धा भवेदेव शोभना भोगदायिनो ॥
अव मन्ः।-श्रं अ्रशोकपन्लवाकारकरतले ! शोभने ! मीं त्तः
सवाहा?” ॥ २२॥
पुखयाऽशोकतलं गत्वा चन्दनन सुमण्डलम्‌ 1
छत्वा देवीं समभ्यच्यं धूपं दत्वा सहखकम्‌ ॥
मन्मावर्तयेन्मासं नक्तभोजौ वनङ्गतः ।
रात्रौ पूजां ततः क्रत्वा जपेन्मन्तौ निशादके ॥
नटो देवो समागत्य निधानं रसमच्नम्‌ ।

१२८ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।
ददाति मन्विणे मन्तं दिव्ययोगञ्च निशितम्‌ ॥
अव मन्ः--श्रों क्लीं क्रीं नटि! महानटि! रूपवति!
स्वाहा” ॥ २२॥
स्रक्‌ सुगन्धि ग्टदस्थाने चन्दनेन तु मण्डलम्‌ ।
क्त्वा हस्तप्रमाणेन पूजयेत्‌ ततर पद्मिनोम्‌ ॥
धूपं सगुग्गलं दत्वा जपेन्मन्त सहस्रकम्‌ ।
मासमेकं ततः पुजा क्त्वा रात्रौ पुनजपेत्‌ ॥
अर्ैरात्रे गते देवो समागत्य प्रयच्छति ।
निधानं दिव्ययोगच्च तस्मान्मन्तो सुखो भवेत्‌ ॥
अव मन्तः 1-- “श्रं क्रीं पद्िनि खाहा” ॥

अथ रसशोधनमारणच्च ।

श्रथ वौयस्तम्भनवाजोकरणादिषु प्रोक्तरसयोगादिसिद्ये

र सादिशोधनमारण्च्च । तत्रादौ रसशोधनम्‌ ।--
पलादूहं न कत्तव्यं रससंस्कारसुत्तमम्‌ ।
अघोरेरीव मन्तेण रससंस्कागपूजनम्‌ ॥
अव मन्तः - “च्रं अघोरेभ्योऽथ घोरेभ्यो घोराघोरतरेभ्यख ।
सवतः सवेसवेभ्यो नमस्ते शद्ररूपिभ्यः नमः । इति भघौरमन्वः।
कु मार्य्या च निशाचरैः दिनं सतं विमर्दयेत्‌ ।
पातयेत्‌ पातनायन्त्रे सम्यक्‌ शद्धो भवेद्रसः ॥
` अथवा हिद्गःलात्‌ सूतं ग्राहयेत्‌ तत्रिगद्यते ।
पारिभद्ररमैः पेष्यं हिङ्कलं याममातरकम्‌ ॥
जम्बोराणां द्रवर्वाध पाच्यं पातनयन्वकं ।
त्सृतं योजयेद्‌ योगे सप्तकञ्चकवजिंलम्‌ ॥
रसस्य दशमां शन्तु गन्धं दत्त्वा विमदंयेत्‌ ।
जम्बोरस्य द्रवैर्यामं पाचं पातनयन्तके ॥

कामरलम्‌ । १२८

पुनमद्यं पुनः पाल्यं सप्तवारं विशुडये ।

इत्येवं शुदिराख्याता ययेेकप्रकारिका ॥

श्रथ रसमारणम्‌ ।
युक्तं सर्वस्य सूतस्य तप्तखल्ले विमदंनम्‌ 1
अ्रजाशक्लत्तुषाग्निन्तु भूगत्तं त्रितयं क्पित्‌ ॥
-तस्योपरि स्थितं खल्लं तप्खल्लमिदं भवेत्‌
खल्लं लोहमयं शस्तं पाषाणोल्मथापि वा ॥
अजौ चाप्यवोजच्च यत्‌सूतं घातयेत्ररः ।
ब्रह्महा स दुराचारो मन्द्रो महेश्वरि ! ॥
रामट पञ्चलवणं तथा क्षारचतुष्टयम्‌ ।
त्रिकटुं ङ्वेरच्च मातुलुङ्गरसाश्चतम्‌ ॥
पिण्डमध्ये रसं दत्वा खेदयेत्‌ सप्तवासरम्‌ ।
मारणालेपमद्ाण्ड ग्रामार्थं जायते ध्रुवम्‌ ॥
एतदेव रसं यत्नान्नम्बरनोरसंयुतम्‌ ।
दिनैकं धारयेद्घमे खत्पातरे वा खतो भवेत्‌ ॥
तदा ग्रासः प्रदातव्यः खणंशदिः शनैः शनैः ।
चतुटंशदिनान्यन्तः क्रमाञ्जोणस्य चालयेत्‌ ॥
सूतं सरणं व्योमशङ्क-तुल्यं रम्भाद्रवेटिनम्‌।
मदंयेदौजसंयुक्तं चार्वाचारणयन्दकं ॥
सव॑ कं मलिकाद्रावैदिंननेकन्तु मदंयेत्‌ ।
गमयन्वगतं पाच्यं मन्येत पूर्ववद्रसम्‌ ॥
ब्रह्मदण्डो मेघनादा चित्रकः कटतुम्बिका ।
वच्रवज्ञो बला कन्या व्रिकटक सुहौ पयः ॥
कन्दो रम्भा च निर्गण्डो लज्जा जातौ जयन्तिका ।
विष्णुक्रान्ता हस्तिशुण्ड ददुघ्नो शङ्करा पटुः ॥
गुड्चो लाङ्गलो नोरकणकालोमदोरगाः 1

१२० इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

काकमाचौ च दन्तौ च सर्पा्तो चाईचन्द्रिका ॥

एता समस्ता व्यस्ता वा टेया हयष्टादशधिकाः 1

उक्रसान प्रयोक्कव्या रसराजस्य सिये ॥

वालुकायन्तः।

दिद्लग्डिः मेषौ क्तोरा्लवन्ताणां दरद घर्मभावितम्‌ ।

सप्तवारं प्रयन्नन शडिमायाति निञ्ितम्‌ ॥
गन्धकगद्धिः । भरुकपत्तसमच्चछायो नवनोतसमप्रभः।

मरणः कठिनः ज्िग्धः खेष्ठो गन्धः स उच्यते ॥

साज्यभाण्ड पयः किश्वा सुखं वस्तेण वेष्टयेत्‌ ।
तत्पूवं चितं गन्धं शराकै ण बोधयेत्‌ पुनः ॥
भाण्डं निक्तिप्य भूम्यन्ते रुद्धा देयं पुटं लघु ।
तत्क्तोरेण दुतं गन्धं शं योगेषु योजयेत्‌ ॥
गन्धं छते विपक्तव्यं यावत्तेलनिभं भवेत्‌ ।
वस्ते णान्तरितं क्रत्वा चालयेत्‌ विंशदन्तरम्‌ ॥
पुनरविशति संग्राह्यं एदटदाद श क्रमात्‌ ।
अष्टमां चतुथे वाप्यडञ्चैव समां शकम्‌ ॥
प्रतिग्रासे तप्षखलले दिनमस्नेन मदंयेत्‌ ।
विना यन्ते क् िपेत्‌ तच्च जम्बोररससंयुतम्‌ ॥
तदुयन्तं धारयेद्में दिनं स्याञ्जारितो रसः ।
तं पटुत्तारगोमूचं खुकन्तोरास्तेः प्रलेपिते ॥
टृ ट्वस्ते वहिर्बह्वा खदटे स्वेदयेद्‌ बुधः ।
काच्िके च्षारसंयुक्ते यन्ते पाच्यं ्यहनिंशम्‌ ॥
तदुचुत्य रसं टेयं खक्ते संमदंयेत्‌ चणम्‌ ।
संमद्यं पूववत्‌ पेष्यं यन्ते लिघ्तपुटे पुनः ॥
क्रमे पाके न दिवसे विभिर्रासः प्रजोयति।
जोवितं न यतः तस्मादौजं द्वा विमदंयेत्‌ ॥

कामरल्नम्‌ । १३१

प्रतिग्रासं तप्तखज्ञे यथाशक्त्या च जारयेत्‌ ।

तं जोणं मारयेत्‌ सूतं मारणं कथ्यते द्रवैः ॥
अङ्गोलस्य शिफाच्चाद्भिः पिष्टा खल्ले विमदंयेत्‌।
खतं गन्धकसंयुक्तं दिनान्ते तदिशोधयेत्‌ ॥
पुरयेद्धुधरे यन्त्रं दिनान्ते तन्मृतं भवेत्‌ ।
क्ष्णधुस्तरतेलेन सूतं मद्यं दियामकम्‌ ॥
दिनेकं .तत्पचेद्‌ यन्ते कटुपाके न संशयः ।
रसं गन्धं समं मद्यं दिनं निगुर्डिकाद्रवैः ॥
व्म्ूषान्वितं ष्मातं भस्म सूतं भवेन््मलम्‌ ।
सूतम्रणोां रसं गुच्ां मधुलाक्ताञ्च टङ्कणम्‌ ॥
मदयेद्‌ भङ्गजद्रावेदिनैकं यापयेत्‌ पुनः ।
माते भस्मत्वमायाति शएदस्फरिक सत्रिभः ॥
दिपनतं खूतराजस्य पलैकं गन्धकस्य च ।
कन्धानोरेण संमदं दिनमेकं निरुत्तरम्‌ ॥
बडा तद्भुधरे यन्ते दिनेकं मारयेत्‌ पुटात्‌ ।
इत्येवं जारिते सूते मारणं परिकोत्तितम्‌ ॥
अ्रथवा मासयोग्यन्तु दन्यागन्धान्वितं रसम्‌ ।
सूलञ्च घनसच्चच्च मटंयेत्‌ कङ्कलो द्रवैः ॥
दिनैकं गोलकञ्चेव शोषयेदातपे खरे ।
गभेयन्गतं पाच्यं तिदिनन्तु महाग्निना ॥
करोषाग्नौ दिवारातौ पचित्वा भस्मतां नयेत्‌ ॥

समाम्‌ ।

द॒त्तावेयतन्वम्‌ ।

खौदत्तातेय उवाच ।
कलासशिखरासोनं देवदेवं मद्श्वरम्‌ ।
दत्तातेयश्च पप्रच्छ शङ्करं लोकशङ्करम्‌ ॥ १॥
कताज्नलिपुटो भूत्वा समूचे भक्तवत्सलम्‌ ।
भक्तानाञ्च हितार्थाय कालमन्तर प्रकथ्वताम्‌ ॥ २॥
कलौ सिदिर्महाकाल ! मन्वतन्विधायिका ।
कथयस्व महादेव ! देवदेवं महेश्वरम्‌ ॥ २ ॥
सन्ति नानाविधा लोके यन्तमन्ताभिचारिकाः।
आगमोक्ताः पुराणोक्ता वेदोक्ता डामरे तथा ॥ ४॥
उड्डोशे मेरुतन्ते च कालचण्डेश्वरे तथा ।
राधातन्ते च देवेश ! तारातन्चेऽख्तश्वरे ॥ ५॥
तत्सव कौलकां क्त्वा कलौ वोय्धविवजिंतम्‌ ।
ब्राह्मणाः कामवश्गास्तेषां कारणएसिडये ॥ & ॥
कोलकञ्च विनामन्तं कासिद्िप्रद नृणाम्‌ ।
कथयस्व महाटेव ! क्षपां कु र मम प्रभो ! ॥ ७ ॥
यदखरर उवाच । णु सिद्धिं महायोगिन्‌ ! सवयीगविशारद ! ।
मन्तविद्यां महागुक्ठां देवानामपि दुलभाम्‌ ॥ ८॥
तवाग्रे कथितो द्यष मन्तविद्ाशिरामणिः।
गुह्याद्‌ गद्य महागुद्य गुद्धयं गद्यं पुनः पुनः ॥९॥
गुरुभक्ताय दातव्यं नाभक्ताय कदाचन ।
शिवभक्त कमनसि टदृचित्तसमन्विते ॥ १० ॥
अथातः संप्रवच्छामि खण स्रेयस्तथाऽऽत्मनः ।
कलौ सिद्धं महामन्त्रं विना कालेन कथ्यत ॥ ११।

दत्तातरेयतन्चम्‌ । १३२
न तिथिनं च नक्तं नियमो नास्ति वासरः।

न पूजा न जपो होमो न च कालादिनिणयः ॥ १२ ॥

के वलं मन्वतन्तेण ओषधो सिदिरूपिणो ।

यस्य साघधनमात्रेण च्षणं सिदिश्च जायते ॥ १३॥

मारणं मोहनं स्तम्भं विदेषोच्ाटनं वशो ।

आरक्षणम्‌ इन्द्रजालं यक्तिणो च रसायनम्‌ ॥ १४ ॥

कालज्ञानम्‌ अनाहारं तयैव निशिदशेनम्‌ ।
बस्यापुत्रवतोयोगं खता च छतजौवितम्‌ ॥ १५॥
वाजोकरणविव्या च भूतग्रहनिवारणम्‌ ।
सिंहव्याघ्रभयं सपद्वशिकानां तवैव च ॥ १६ ॥
विषादिनाशनञ्चैव नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ।

गोप्यं गोप्यं महागोप्यं गोप्यं गोप्यः पुनः पुनः ॥ १७॥

सर्वोपरिमन्वः।-“शच्रों परं ब्रह्म परमात्मने श्रं नमः उत्यत्ति-

स्थितिप्रलयकराय ब्रह्महरिहराय विगुणात्मने सवंकौतुकानि

दृशय दत्तात्रेय ! नमः तन्त्राणि सिहिं कु रु कु रु खाहा।

बटोत्तरश्तजपेन सिद्धिः ॥ १८ ॥

इति दत्तावेयतन्त्े दश्ररदत्तावेयसवाद प्रथमः पटलः ।

अथ मोहनम्‌ ।

वर उवाच । तुलसोवोजचुान्तु सददेवोरसेन च ।

तिलकच्च रवो वारे मोहनं सर्वतो जगत्‌ ॥ १ ॥

हरितानम्‌ अश्वगन्धा पेषयेत्‌ कदन्ोरसे ।

गारोचनाममायुक्तं तिलकं लोकमोदहनम्‌ ॥ २ ॥

ङ्गे चन्दन संयुक्तः वचाकु ष्ठसमन्वितः।

धृपो ग्राद्यस्तथा वस्ते सुखे चैव पिरेषतः।

राजप्रजापक्धिपश्रु-दभशनान्मोदकारकः ॥ २ ॥
इ १२

१२३४ इन्द्रजालविव्यासंग्रहः ।
सिन्दुरं कु ङू मञ्चैव गोरोचनसमन्वितम्‌ ।
धातोरससमायुक्तं तिलकं लोकमोदहनम्‌ ॥ ४ ॥
मनःशिलाञ्च कपूर पेषयेत्‌ कदलोरसे ।
अनेनैव तु तन्तेण तिलकं लोकमोहनम्‌ ॥ ५ ॥
श्वेताकसूलं सिन्दुरं पेषयेत्‌ कदलोरसे ।
अनेनैव तु तन्तेण तिलकं लोकमोहनम्‌ ॥ £ ॥
भङ्गराजो ्यपामागेः लज्नालू सदेदिका ।
एभिस्तु तिलकं छत्वा तैलोक्यं मोहय न्नरः ॥ ७ ॥
वे तगुच््ारसं पेषं ब्रह्मदन्त्याश्च स्रूलकम्‌ ।
लेपमात्रे शरीराणां मोहनं सवंतो जगत्‌ ॥ ८ ॥
श्वेताकं मूलमादाय ग्वेतचन्दनसंयुतम्‌ ।
अनेन तिलकं क्त्वा तैलोक्यं मोदयेन्नरः ॥ ९ ॥
विल्वपवं गहोत्वा तु छायाशुष्कन्तु कारयेत्‌ ।
कपिलापयसाक्तन वटि कछला तु गोलकम्‌ ॥
एभिस्तु तिलकं क्रत्वा मोदनं सर्वतो जगत्‌ ॥ १० ॥
विजयापत्रमादाय श्वेतस्षपसंयुतम्‌ ।
अनेन्‌ लेपनादेव मोदयेत्‌ सवंतो जगत्‌ ॥ ११॥
ग्टहोत्वा तुलसोपतरं छायाशष्कन्तु कारयेत्‌ ।
अश्वगन्धासमायुक्तं विजयावोजसंयुतम्‌ ॥ १२ ॥
कपिलादुग्धसादंन वटो रत्तिप्रमाणतः ।
भक्तिता प्रातर्ल्याय मोदयेत्‌ सवतो जगत्‌ ॥ १२ ॥
पच्चाङ्गदटाडिमं पिष्टा खेतगुच्ञासमन्वितम्‌ ।
एभिस्तु तिलकं कत्वा मोहयेत्‌ सवतो जगत्‌ ॥ १४ ॥
कटुतुम्बोवौजतेल-व्तिज्वालासु कल्नलम्‌ ।
ग्टहोत्वा चाच्येन्रेतं मोहनं भवति धुवम्‌ ॥ १५॥

इति रौदत्तातेयतन्ते मोहनं नाम दितोवः पटलः।

दत्ता्रेयतन्वम्‌ । १२५

अथ अग्िस्तम्भनम्‌ ।

। उवाच । श्रधातः सम्प्रवच्यामि अ्ग्निस्तम्भनमुत्तमम्‌ ।

यसै कस्म न दातव्यं नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ॥ १॥

वसां षोत्वा माण्डु की कौमारोरसपेषिताम्‌ ।
लेपमात्रे शरोराणाम्‌ अग्निस्तम्भः प्रजायते ॥ २॥
श्रकदुग्धं समादाय कु मारोवारि पेषयेत्‌ ।
लेपमातरे शरोराणाम्‌ अग्निस्तम्भः प्रजायते ॥ २ ॥
कदलोरममादाय कु मारोरसपेषितम्‌ । "
लेपमातरे शरोराणाम्‌ अग्निस्तम्भः प्रजायते ॥ ४ ॥
मण्ड्कस्य वसा ग्राह्या कपुरेतैव संयुता ।
लेपमाते शरोराणाम्‌ अ्रग्निस्तम्भः प्रजायते ॥ ५ ॥
कु मरोकन्दमादाय कदनोकन्द संयुतम्‌ ।

लेपमाते शरौराणाम्‌ श्रग्निस्तम्भः प्रजायते ॥ & ॥

पिष्पलोमरिचं शरटीं चवयित्वा पुनः पुनः ।
दौप्ताङ्गारे नेरेभकः न वक्तं दह्यते कचित्‌ ॥ ७ ॥
राज्यं शकरथा पोत्वा चर्वयित्वा च नागरम्‌ ।
तप्तलोे मुखे चिप्ते वक्तं न द्यते कचित्‌ ॥ ८॥

अथ भन: 1--“ओं नमो अगनिरूपाय मम शरोरे स्तम्भनं कु र्‌

कु रु खाहा” । अ्ोत्तरशतजपेन सिडिः।

श्रथ श्रासनस्त्भनम्‌।
चर्मकारस्य कु ण्डानां मनं ग्राद्यं तथा रजः 1
चटकोरूधिर यक्तं यस्याग्रे तद्‌ विनिक्तिपेत्‌ ॥ १॥
लस्य स्थाने भवेत्‌ स्तम्भः सिददियोग उदाद्रतः।
यस्मै कस्मै न दातव्यं नान्यथा शङ्गरोदितम्‌ ॥ २ ॥
शेतगुच्ाफलं चरिपरं छकपाले तु खत्तिकाम्‌ ।

बलिं द्वा तु दुग्धस्य तस्य छच्तो भवेद्‌ यदा ॥ ३ ॥

१२६ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

तस्य शखा लता ग्राह्या यस्याग्रे तां विनिक्तिपेत्‌ ।

तस्य खाने भवेत्‌ स्तग्ः सिहियोग उदातः ॥ ४ ॥
अथ मनः ,--“ओं नमो दिगम्बराय असमुकासनस्तम्भनं

कु र्‌ कु र्‌ स्वाहा” । भअीत्तरश्तजपेन सिद्धिः ॥

अथ वुद्धिस्तम्भनम्‌ ।

ऊनविष्ठां * गहोत्वा तु छायाशुष्कान्तु कारयेत्‌ ।

ताम्बुले यस्य दातव्यं बुदिस्तश्चनसुत्तमम्‌ ॥ १ ॥

भङ्गराजर ैरभाव्यं सिद्धायै शेतनामकम्‌।

एभिस्तु तिलकं द्वा वुदिस्तम्भनमसुत्तमम्‌ ॥ २ ॥

सहदेवोमपामागं लोदपात्रे च पैषयत्‌ ।

तिलकं सर्वभूतानां बुदिस्तम्भकरं भवेत्‌ ॥ २ ॥

मन्ः।--“श्रं नमो भगवते शतां वुदिं स्तम्भय स्तम्भय

स्रा” ॥
अध शस्त्रस्तम्भनम्‌ ।

पुष्याकं ण समुदुत्य विण्णुक्रान्ताखम्रूलकम्‌ ।

वक्त शिरसि धार्येत शस्तं संहरते कृ णाम्‌ ॥ ९॥
वराहव्याप्रभूपाल-चौ रशत भये जयम्‌ ।
जातोमू लं मरूखे चिरं शस्तरस्तम्भनसुत्तमम्‌ ॥ २ ॥
करे सुदर्भनास्ुलं बहा स्तम्नशस्वकम्‌ ।
के तकी मस्तके चैव तालमूलं मुखे सितम्‌ ॥
खरो चरणे हस्ते खङ्गस्तम्भः प्रजायते ।

एतानि तोरि स्पूलानि चु्खन च तेः पिवेत्‌ ॥

अद्ोरात्ं ततः शस्वै्यावल्नोवं न बाध्यते ।
आयान्तं ओवशस्वञ्च सम्भखे सन्निवारयेत्‌ ॥ ३ ॥
ग्टद्ोतवा पुष्यनक्तरे अपामाग॑स्य मूलकम्‌ ।
लेपमावे शरौराणां सवंशस्वनिवारणम्‌ ॥ ४ ॥

® ऊलृकविष्टामिल्यत्र ऊलूविष्ठामिति निद शः ।

दत्ताव्ेयतन्वम्‌ । १२७
खजृरो सुखमध्यस्था कटौबहा च के तक ।
भुजदण्डस्थिते चाकं सवेशस्रनिवारणाः ॥ ५ ॥
पुष्याके खेतगुच््राया म्बूलमुदुत्य धारयेत्‌ ।
हस्ते चास्वभयं नास्ति संग्रामेषु कदाचन ॥ & ॥
ग्टहोत्वा रविवारे तु विल्वपव्रच्च कोमलम्‌ ।
पिष्टा विससमं सव्यः शस्त्रस्तम्भनलेपनात्‌ ॥ ७ ॥
थ मवः।--^“ओं अहो कु म्भकं महाराच्तस निकषागभ-
मभूत परसैन्यस्तम्मन महाभगवन्‌ ! रुद्रोपजयति खहा” ।
टोत्तरशतजपेन सिडिः ॥ ८ ॥
बलपः।--विष्णुक्रान्तोयवोजानि मन्तभावेण ग्राहयेत्‌ ।
तत्तेलं ग्राहयेत्‌ पात्रे विषञ्चैव समन्वितम्‌ ॥

+ भनज्ञाततैलसंयुक्तम्‌ अ्रहिफनञ्च संयुतम्‌ ।

परमूतञ्च संयुक्त धुस्तुरवोजचुगंकम्‌ ॥
तालञ्चेव रसं युक्तं गन्धकञ्च मनःशिला ।
गन्धकञ्चैव संयुक्तं वटिका क्रियते नरैः ॥
पञ्चटङ्प्रमाणानि शस्रलेपन्तु कारयेत्‌ ।
रणे दारुणशस्त्रोघं खण्डं खण्डं प्रजायते ॥
शस्वं ष्टा पलायन्ते यथा युद्धेषु कातराः ।
हधा भवति शस्वञ्च न भयं विद्यते क्रचित्‌ ॥ १॥

अथ मन्तः।-- श्रं नमो विकरालरूपाय महाबलाय परा-

पाय अ्रसुकस्य भुजवलं बन्धय बन्धय दृष्टं सम्य स्तम्भय
तय पातय महोरी दं । अोत्तरशतजपेन सिद्धिः ॥ २ ॥

अथय सेनानिसलम्भनम्‌।

मन्वाभावेण द्वयात्‌ खेतगुच्ञाविधानकम्‌ ।

निखनेचच मशाने वै पाषाणं तत्र दापयेत्‌ ॥

इन्द्रजालविद्यासं ग्रः ।

च्र्टौ च योगिनो पूज्या रौद्रौ माद्श्वरो तथा ।

वाराहो नारसिंहो च वेष्णवो च कु मारिका ॥

नलच््ो ्त्राद्मौ च संपूज्या गरेशो वटुकस्तघा ।
त्तेतपालः सदा पूज्यः सेनास्तम्भो भविष्यति ॥
पृथक्‌ पथक्‌ बनं दत्वा दशानामविभागतः ।
मांसं मद्यं तथा पुष्यं धूपं दोपावलि क्रियाम्‌ ॥
यस्मे कस्मै न दातव्यं नान्यथा शङ्गरोदितम्‌ ॥
मनः।- “श्रं नमः कालराति व्रिशूलधारिणि ! मम शत्र

सैन्यस्तम्भनं कु रु कु रु स्वाहा” । अ्टोत्तरशतजपेन सिद्धिः ॥ २ ॥

मन्ः।- श्रीं नमो भयङ्कराय खद्धारिणे मम शलुसे

अथ सेनापलायनम्‌ ।

भौमवारे ग्टहोत्वा तु काकोलृकौ तु पक्तिणौ ।

भूजंपते लिखेन्मन्तं तस्य नाम समन्वितम्‌ ॥
गोरोचनेः गले बहा काकोलुकस्य पक्तिणः ॥
सेनानौ सम्पखं गच्छेत्‌ नान्यथा शङ्करोदितम्‌ ॥
शब्दमात्रे सैन्यमध्ये प्रलायन्तेऽतिनिशितम्‌ ।
राजाप्रजागजावयाश्च नान्यधा शङ्गरोदितम्‌ ॥ ९॥

पलायिनं कु र्‌ कु र्‌ खाहा” । अ्टोत्तरशतजपेन सिद्धिः ॥ २ ॥

श्मशानभस्मनाऽऽलिप्य खत्तिकापाव्रमध्यतः ।
रिपुनामसमायुक्तं नोलसूतरेण बन्धयेत्‌ ।
गत्तकु ण्डे विनिक्तिघ्तो पाषाणोपरि दौयते ।
स्तम्भनं कु रुतं सैन्यं सिदियोग उदाहृतः ॥ २ ॥

रथ गौमद्िष्यादिसम्भनम्‌ ।

उष्रस्याख्ि चतुरदिंक्त निखनेद्‌ भूतले ध्रुवम्‌ ।

गामदहिष्यादिकस्तम्भः सिदियोग उदाहृतः ॥ १॥

दत्तातरेयतन्तम्‌ । १३८
उड्लोमं ग्टहोत्वा तु पशुपरि विनिक्तिपेत्‌।
पशूनां भवति स्तम्भः सिदियोग उदातः ॥ २॥
मनुष्यलम्भनम्‌ ।- त्वा रजस्बलावस्वं गोरोचनसमन्वितम्‌ ।
यस्य नाम त्तिपेत्‌ कु म्भे सव्यः स्तम्भनकारकः ॥२॥
मेघल्त्ननम्‌ ।-- इष्टकादयमादाय शमशानाङ् ारसंपुटे ।
स्थापयेद्‌ वनमध्ये च मेघस्तम्भनकारकम्‌ ॥४॥
निद्रालम्ननम्‌ ।-- मूलं हत्याः मधुकं पिष्टा नस्यं समाचरेत्‌ ।
निद्रास्तम्नमेतदि म्ूलदेवेन भाषितम्‌ ॥५॥
नौ कालग्नम्‌ ।- तर ण्यां च्षोरकाष्टस्य कोलं पञ्चाङ्कलं क्तिपेत्‌ ।
नौकास्तम्भनमेतदि सरूलटेवेन भाषितम्‌ ॥६॥
लललमभनम्‌ ।-- पद्मकं नाम यदव्य सूच्छचुणन्तु कारयत्‌ ।
वापौकू पतडागादौ निक्तिपेत्‌ स्तम्भते जलम्‌ ॥
मन्व: “श्रं नमो भगवतं रुद्राय जलं स्तस्मय स्तम्भय
टः ठः ठः” । अोत्तरश्तजपेन सिद्धिः ॥७॥
गभं सलश्ननम्‌ ।-- एर णडवोजं ऋत्वन्ते भुक्तं स्तन्धनगर्भकम्‌ ।
कटिवदं हममूलं गभस्तन्भनकं परम्‌ ॥ ८ ॥
सिदवाथमूलं शिरसि बद्धा कान्तं रभेत्त॒ या ।
न गभं धारयेत्‌ सा स्वो मुक्तन लभते पुनः ॥<॥
धुस्त्रम्बूलचृणन्तु योनिखं स्तम्भनम्प्रतम्‌ ।
तर्डनलोम्नुललोयेन देयं तण्डु लवारिणा ॥ १० ॥
धूपितो योनिरग्धु षु निम्बकाष्ठेन युक्तितः ।
ऋत्वन्ते टौयते तव्र गभदःखविवजिंता ॥
अव मनत ।-“श्नं गभं स्तम्भय स्तम्भय खाहा” ॥ ;. अटोत्तरशतजयेन
सिद्धिः ॥ ११॥

इति ग्ौदरत्तावेवतन्वे इश्ररदन्तातेवसं वाटं सलम्भनं नाम चतुथं; पटल; ।

१४० इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

अथ विदेषणम्‌ ।

ईशर उवाच ।--विदेषो नरनारोणां विदेषो राजमन्तिणएः !

महाकौतुकविदेषं खण सिचि प्रयन्नतः ॥ १ ॥
एकहस्ते काकपक्तम्‌ उलुपक्तं करेऽपरे ।
मन्तयित्वा मिलत्यग्रं लष्णसरूत्रेण बन्धयेत्‌ ॥
अ्नलिञ्च जले चेव तर्पयेत्‌ इस्तपक्षकौः ।
एवं सप्तदिनं कु र्याद ्टोत्तरशतं जपेत्‌ ॥
ग्टहोत्वा गजके शच्च गदोत्वा सिंहके शकम्‌ ।
ग्टहोत्वा खत्तिकापादं पुत्तलिं निखनेद्धवि ॥
अगिनिस्तस्योपरि खाप्यो मालतोकु सुमाइतिः।
विदेषं कु रुते तस्य नान्यथा शङ्करोदितम्‌॥२॥
मा्ज्जारविष्ठामादाय विष्ठामादाय मौषिकौम्‌ । ।
पादानां खृत्तिकायुक्तां पुत्तलिं क्रियते ततः ॥
नोलवस्तेण संवेथ्य मन्यित्वा शतेन च ।
विदेषं ततक्षणाच्ेव भ्नातरौ तातपुच्चकौ ॥ २ ॥
ग्टहीत्वा सपेदन्तच्च ग्टोत्वा बभ्नुरोमकम्‌ ।
चिताभस्मसमायुक्तां गुटिकां कारयेन्नरः ॥
उद्याने निखनेङु मौ मन्तयित्वा सनामकम्‌ । +
विदेष ततृक्ञणाच्चैव नान्यथा शङ्करोदितम्‌ ॥ ४ ॥ ।
सभायां धुपयन्‌ वभ्वु रोमकाहेयकञ्चुकंः ।
विदेषं जायते सत्यं नान्यथा शङ्करोदितम्‌ ॥ ५॥
ग्टहौत्वा श्वानरोमाणि मार्जारस्य तथा नखम्‌ ।
सभायां दौयते धुपो विदेषं जायते तदा ॥ £ ॥
ग्टदोत्वा शिखिविष्टाञ् सपंदन्तच्च पेषयेत्‌ ।
ललाटे तिलकं क्ता विदेषो जायते क्षणात्‌ ॥७॥

दत्तावेयतन्वम्‌ । १४१

ग्टद्ोत्वा गजदन्तञ्च ग्टदोत्वा सिंहदन्तकम्‌ ।

पेषयेत्‌ नवनोतेन तिलकं देषकारकम्‌ ॥ ८ ॥
अण्वके शं ग्टहौत्वा तु माहिषं कशसुत्तमम्‌।
सभायां दोयतं धूपं विदेषो जायते भ्रुवम्‌ ॥ < ॥
सल्लक कण्टकं त्वा निखनेद्‌ दारतो भुवि ।
कलद्टो जायते नित्यं विषं जायते तदा ॥ १० ॥
यस्य, यस्य भवे्ैरं जोवाजोवो भवेत्‌ तदा ।
तत्पदोमृत्तिकायुक्तं शतुपांणसमन्ितम्‌ ॥
पुत्तलो क्रियते सम्यक्‌ श्मशाने निखनेहुवि ।
विदेषो जायते सत्यं सिदियोग उदाहृतः ॥ ११ ॥
। मनवः “ओरं नमो नारायणाय अ्रसुकं अमुके न सद

देषं कु रु कु रु स्वाहा” । शअष्टा्तर श्तजपेन सिदिः ॥ १२ ॥

इति ग्रौदत्तावेथतन्वे इश्ररदत्तावेयसं वादे विषौ नाम्‌ पञ्चमः पटलः ।

अथ उच्चाटनम्‌ ।

धर उवाच । यैन इतं ग्टदं कन्धा धनं पुचः कलत कम्‌ ।

उच्चाटनवधं कु र्य्याद्‌ दुष्टदर्डो विधोयते ॥ १॥
ब्रह्मदण्डो चिताभस्म शिवलिङ्ग प्रलेपयेत्‌ ।
सिद्ायेच्चेव संयुक्तं शनिवारे चिपेद्‌ ग्टहे ॥
उचाटनं भवेत्‌ तस्य जायत मरणान्तिकम्‌ ।
विना मन्तरेण सिदिश्च सिदियोग उटाद्ृतः॥ २॥
सिद्वा शिवनिर्माल्यं यदुग्हे निखनन्नरः।
उच्चाटनं भवेत्तस्य उदुते च पुनः सुखो ॥ २॥
काकपच्चे रवौ वारे यद्ग्टहे निखनेत्ररः।
उच्चाटनं भवेत्तस्य नान्यधा शङ्रोदितम्‌ ॥ ४॥

१४२ इन्द्रजालविद्या संग्रहः ।

उलुविषठां ग्टहौत्वा तु सिदा्ैसहसंयुतम्‌ ।

यस्याद्गे निःकिपेचुणं लस्य उच्चाटनं परम्‌ ॥ ५ ॥
उलृपक् े कु जे वारे यद्ग्टहे निखनेन्नरः ।
उच्चाटनं भवेत्तस्य विना मन्तेण सिद्धयति ॥ ६ ॥
ग्टहोत्वोडु म्बरं कोलं मन्तरेण चतुर ङ्लम्‌ ।
तं यस्य निखमेन्गहे तदाऽस्योच्चाटनं भवेत्‌ ॥ ७ ॥
काकोलुकस्य पचचन्तु इत्वा चाष्टाधिकं शतम्‌ ।
यन्नान्ना मन्तयोगीन्‌ तदाऽस्योचचाटनं भवेत्‌ ॥ ८ ॥
ग्टहोत्वा नरकड्गलं निखनेञ्चतुरङ्कलम्‌ ।
मन्तयुक्त ग्टहदारे सव्य उच्चाटनं भवेत्‌ ॥ < ॥
मन्तः “ञ्चं नमो भगवते र्द्राय दंष्करालाय अमुकं
सपुत्तवान्धवैः सह न हन दह दह पच पच शोघ्रम्‌ उच्चाटय
उच्चाटय हं फट्‌ खाह्ा ठ; ठः” । भ्टोत्तरश्तलपेन सिति: ॥ १० ॥

दति ग्रौदत्तावेयतन्चे दश्ररदत्तावेयसंवादरे उच्चाटनं नाम षषः पटलः।

स्वेजनवभीकरण
अथ म्‌।

ईधर उवाच ।-ब्रह्मदण्डोवचाकु् ठ-चुरगस्ताम्बृलदापनात्‌ ।

रवौ वारे क्ते योगः सर्वलोकवशङ्करः ॥ १ ॥
ग्टदोत्वा वटम्रुलच्च जलेन सह घषयेत्‌।
विभूत्या संयुतो भाले तिलको लोकवश्यक्षत्‌ ॥२।
युष्ये पुननेवाम्ूलं करे सप्राभिमन्वितम्‌।
वद्धा सर्वत्र पूजा; सर्वलोकवशङ्करः ॥ २ ॥
अपामार्गस्य सूनलन्तु कपिलापयसाऽन्वितम्‌ ।
ललाटे तिलकां क्त्वा वशोकु रय्याज्जगचयम्‌ ॥ ४ ॥

दत्तावेयतन्तम्‌ । १४३

ग्टहौत्वा सददेवोच् छायाशष्काश्च कारयेत्‌ ।

ताम्बृते दत्तचुणंन्तु सवेलोकवशङ्र म्‌ ॥ ५ ॥
रोचनासददेवोभ्यां तिलको लोकवश्यक्तत्‌ ।
गहोत्वौडम्बरं मलं ललाटे तिलकं क्तम्‌ ॥
प्रियो भवति स्वेषां ृष्टमाचो न संशयः ।
ताम्बुलेन प्रदातव्यं सवंलोकवशङ्करम्‌ ॥ ६ ॥
देवदानो भच सिद गुटिकां कारयेद्‌ बुधः
सुखे निक्षिप्य सर्वेषां स्वलीकवशङ्र म्‌ ॥ ७ ॥
कु ङ्कमं तगरं कु ष्ठं हरितालं मनःशिलाम्‌ ।
श्रनामिकाया रत्नेन तिलको सव वश्यक्तत्‌ ॥ ८ ५
गोरोचनां पद्मपत्रं प्रियद्भं रक्तचन्दनम्‌ ।
एकोकत्याच्ञयेतरेत्े सर्वं लोकव शङ्करम्‌ ॥ < ॥
ग्टोत्वा श्वेतगुच््ान्तु छायाशएष्कान्तु कारयेत्‌ ।
कपिलापयसाक्ते न तिलको लोकवश्यक्षत्‌ ॥ १० ॥
श्वेतटूवों गहीत्वा तु कपिलादुग्धपेषात्‌
लेपमातरे शरौोराणां सर्वलोकवशङ्करम्‌ ॥ ११॥
श्वेतमवी ग्टडोत्वा तु छायागशुष्कन्तु कारयेत्‌ ।
कपिलापयसाक्ते न तिलको स्ववश्यक्षत्‌ ॥ १२॥
विल्वपत्राणि संग्टद्य मातुलुङ्गः तथैव च ।
अजादुग्धेन संपेष्य तिलको लोकवश्यक्त्‌ ॥ १२ ॥
कु मारोकन्दमादाय विजयावोजसंयुतम्‌ ।
तिलकं क्रियते भाले सवलोकव शङ्करम्‌ ॥ १४ ॥
हरितालमश्वगन्धां सिन्दूरं कटलोरसम्‌ ।
तिलकं क्रियते भाले सवलोकव शरम्‌ ॥ १५॥
अपामागंस्य वोजानि छागो दुग्धेन पेषयेत्‌ ।
लेपमाचे शरौराणां सर्वलोकवशङ्करम्‌ ॥ १६ ॥

१४४ इन्द्रजालविदयासं ग्रहः ।

हरितालं तुलसिकां कपिलादुग्धपेषिताम्‌ ।

अनेन तिलकं भाले सर्वलोकवशङ्गरम्‌ ॥ १७ ॥
धातोफलरते भाव्या अश्वगन्धा मनःशिला ।
अनेन तिलकं भाले सवंलोकवशङ्करम्‌ ॥ १८ ॥ |
मनः ।- “ओओ नमः सर्वलोकवशङ्कराय कु रु कु रु स्वाहा”
श्र्टात्तरश्तनपेन सिडधिः । |
।

द्रति ख्रीदत्ताेयतन्वे इश्ररदृत्ावेयसं वार बश्यकरं नार्‌ सप्तमः पटलः ।

अघ स्तीवभौकरणम्‌ । |

दर उवाच ।--रविवारे ग्टहोत्वा तु छष्णघुस्तुरपुष्यकम्‌्‌ ।

शाखालतां ग्टहोत्वा तु पतरं सरलं तधैव च ॥
पिधा कपुरसंयुज्ं कु द्धमं रोचनं समम्‌ ।
तिलके स्वौ वशौभूता यदि साक्तादरुन्धतो ॥ १॥
काकजङ्घा वचा कु ष्ठं शक्रशोणितमिखितम्‌ ।
दत्वा तु भोजने बाला श्मशाने क्रन्दते सदा ॥२
चिताभस्म वचा कु ष्ठं कु ङ्कमं रोचनं समम्‌ ।
चुं स्तोशिरसि किघा वशोकरणमुत्तमम्‌ ॥ २ ॥
जिह्यामलं दन्तमलं नासाकणंमलं तथा ।
ताम्बुलेन प्रदातव्यं वशोकरणमदुतम्‌ ॥ 8 ॥
भौमवारे लवङ्गञ्च स्तिया: शिरसि निक्तिपेत्‌ ।
बुधवारे समुदुत्य खाने पाने वशोभवेत्‌ ॥ ५ ॥
करपाटनखानाञ्च तद्धम्प क्रियते नरैः ।
साने पाने प्रदातव्यं वशोकरणमद्धतम्‌ ॥ £ ॥
शनिवारे ग्टहोत्वा तु वनितापादपांश्टकम्‌ ।
वामे पुत्तलिकां क्त्वा तत्कं शसंयुतां कताम्‌ ॥

दत्तात्रेयतन्तम्‌ । १४५
नोलवस्त्ेण संवेथ्य स्ववोर्ययेण च संयुतम्‌ ।
सिन्दूरलेपितां कत्वा निखनद्वारवामके ॥
उल्लद्खय वशमायाति प्रारौरपि धनेरपि ।
यस्त कस्मै न दातव्यं देवानामपि दुलेभम्‌ ॥ ७ ॥
ब्रह्मदण्डो चिताभस्म यस्याङ्गे निक्तिपेब्ररः।
वशोभवति सा नारो नान्यथा शङकरोदितम्‌ ॥ ८ ॥
पूगोफलं ष्टद्ोत्वा तु चन्द्रवारयुते खगे ।
खर्डवां वोथसं युक्तं ताम्बृनलं वश्यकारकम्‌ ॥ < ॥
ताम्बृलर समध्यं च पिद्धा तालं मनःशिलाम्‌ ।
भौमे तु तिलकं कत्वा वशोक्लच्चैव योषिताम्‌ ॥ १० ॥
सिन्दूरं कदलोकन्दं पेषयेद्‌ गुरुवासरे ।
श्रनेन तिलकं कत्वा सद्यो नारो वशोभवेत्‌ ॥ ११॥
गोदन्तं नरटन्तञ्च पिष्टा तैलेन पेषयेत्‌ ।
एभिस्तु तिलकं क्त्वा कान्तावश्यकरं परम्‌ ॥ १२ ॥
-मनलं ग्टहोत्वा तु खाने पाने प्रदापयेत्‌ ।
वशोभवति सा नारो विना मन्ेण सिध्यति ॥१३॥
सखरमूत्रसंयुतं कु ष्टं त्तं पंन वश्यक्लत्‌ ।
मलं जंद्वं जातोफलं ताम्बूले वश्यकारकम्‌ ॥
ग्टहोत्वोलुकमां सन्तु खाने पाने प्रदापयेत्‌ ।
सिदियोगमिदं सत्यं विना मन्तेण सिध्यति ॥ १४ ॥
यवचुे हरिद्रा च गोरं छटतसर्षपाः ।
ताम्बृलरससंयुक्तमनेन मदंयेत्‌ सुधोः ॥
मुखं भवति पद्माभं पादौ पद्मदलीपमी ।
प्रियो भवति सर्वेषां स्वोषु राजकु लेषु च ॥ १५॥
गोरोचनं पद्मपत्रं पेषयेत्‌ तिलकं लतम्‌ ।
शनिवारे कते योगे वशोभवति कामिनो ॥ १६॥

इर

१४६ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।
ग्टोत्वा मालतो पुष्यं पट्सूतरेण व्तिका ।
. गुवारे कपाले एरण्डतेलकञ्जलम्‌ ॥
कज्जलेनाच््नयेन्नेवं दृष्टा नारो वशोभवेत्‌ ।
विना मन्वेण सिदिः स्यान्नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ॥
मन्वः।- “च्रं नमः कामाख्या-देवि ! अमुकं मे वशं कुं
कु रु साहा” । भ्र्टोत्तरशतजपेन सिडधः # १७ ॥

इति ग्रौदत्तावेयतन्ते ईश्ररदत्तावेयसंवादै स्तौ वशौकरणं नाम अमः पटलः ।

अथ पुरुषवशौ करणम्‌ ।
द्र उवाच ।-गोरोचनं पद्मपतं कदलोरससंयुलम्‌ ।
एभिस्तु तिलकं क्रत्वा पतिवश्यकरं परम्‌ ॥ १ ॥ .
पच्चाङ्ग दाडिमं पिष्टा खेतसर्षपसंयुतम्‌ ।
--ललेपे पतिं दासं करोत्यपि च दुभगा ॥ २॥
मालत पुष्यसं युक्तं कटुतैलं सुपाचितम्‌ । ।
एतलिप्त- नारो रतौ मोदयते पतिम्‌ ॥ २ ॥
भौमे पूगोफलं भुजं प्रातगृधात्‌ समाहरेत्‌ ।
अखण्डं जलनिर्धौतं ताम्बृले पतिवश्यक्तत्‌ ॥ ४
जिद्वामलं सलवणं खाने पाने प्रदापयेत्‌ ।
पतिवश्यकरं सत्यं टासदासस्तु जायते ॥
मन्व: “ओं नमो महापकिणि पतिं मे वश्यं कु र्‌
स्वाहा” । अरीत्तरशतजपेन सिद्धिः ॥ ५॥
दति शीदत्तावेयतन्वे इश्वरदत्तावेयसेवाद पुरुषवशौकरणं नाम नवमः प्रटलः। |

अध राजवश्ौकरणम्‌ ।
इधर उवाच ।--कु मं चन्दनञ्चैव कपुर तुलसौदलम्‌ ।
गवां तोरण तिलकं राजवश्यकरं परम्‌ ॥ १॥

दत्तावेयतन्वम्‌ । १६४७

करे सुदशनास्रूलं बद्धा राजप्रियो भवेत्‌ ।

हरितालमश्वगन्धा कपुरच्च मनःशिला 1
श्रजा्तोरेण तिलकं राजवश्यकरं परम्‌ ॥ २ ॥
त्वा सुदशनाम्बूले युष्यानक्तत्रवासरे ।
कपर तुनसोपत्रं पेषयेल्लिप्रवस्तके ॥
विष्णुक्रान्तानि वोजानि तैलं प्रज्वाल्य दौपके ।
कचञ्जलं पातयेद्रात्ो एचिपूवः समाहितः ॥
कञ्जलेना्नयेत्रेत्ं राजवश्यकरं परम्‌ ।
चक्रवर्ती भवेदग्यशान्यलोकं षु का कथा ॥२॥
अपामागस्य वोजानि गोत्व पुष्यभास्करे ।
खानं पान प्रदातव्यं राजवश्यकरं परम्‌ ॥

मनः --“श्रं नमो भास्कराय त्रिलोकात्मने अरसुकमरौपतिं

वक्रौ कु रु कु रु सखादहा”। अरटोत्तरश्तजपेन सिद्धिः ॥४॥

इति ग्रौदत्तावेयतन्तर ईश्वरदत्तावेयसेवारे राजवशौकरणं नाम नवमः पटलः ।
अथ आकर्षणम्‌ ।

धर उवाच -अ्ाकषणविधिं वच्छे खणु सिद्िं प्रयतः ।

राजा प्रजा च स्वेषां सत्यमाकषणं भवेत्‌ ॥ १ ॥
कष्णधुस्तुरपताणां रसं रोचनसंयुतम्‌ ।
भूजं पत्रे लिखेन्मन्म्‌ अ्रश्वमारकलेखनेः ॥
यस्य नाम लिखेन्मध्ये खदिराद्गारतापनात्‌ ।
शतयोजनमायाति नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ॥ २ ॥
श्रनामिकाया रक्ते न लिखेन्मन्तच्च भूजंके ।
यस्य मध्ये लिखेन्नाम मघुमध्ये च निक्तिपेत्‌ ॥
तदा चाकषंणं याति सिदियोग उदाहृतः ।
यच्यै कसे न दातव्यं देवानामपि दुलंभम्‌ ॥ ३ ॥

१४८ इन्द्रजालविद्यासंग्र दः ।

न ~ ~~ ~~~ ~~~ ~~ -- ~ - - <. -प्य्प्यय

नरकपाले लिखेग्मन्वं गोरोचनरसेन च ।

तापयेत्‌ खदिराङ् ारः तिसन्ध्यन्तु प्रयन्नतः ॥
उवशो चापि खायाति नान्यथा शङ्करोदितम्‌ ।
यस्मै कस्मे न दातव्यं देवानामपि दुलभम्‌ ॥
मन्ः।-भननों नमो आदिपुरुषाय श्रसुकम्‌ श्राकर्षणं कु
कु रु खादहा”। भ्र्टीत्तरशतजपेन सिद्धिः ॥ ४॥
इति ग्रौदत्तातेयतन््रे इश्नरदत्तावेयसं वादे ्राकषणं नाम दशमः पटलः ।

अध त्रितवश्यादिसिदियोगः।

वश्याकषंणविदेष-स्तम्भनो चचाटनादिकम्‌ ।

कर्माणि कु र्ययादिष्टानि मन्त्रेणानेन मन्तवित्‌ ॥१॥

आलिख्य मन्तेण विदर्भितं तत्‌ साध्या्वयं तालवरस्य पते ।
प्राणान्‌ प्रतिष्ठाप्य शतं यथाऽष्टौ जघ्षा तच्चेत्‌ शरणं प्रयाति ॥३
पर्णन्य्टौ वे साहसं जघ्रा दत्तं भुक्तये यस्याः ।
वश्या नित्यं प्रतयुेशादास्यत्यर्थान्‌ प्रा्ध्वान्‌ भोगान्‌ ॥२॥
मन्तं जघा पञ्चककमलं य: कनकाद्वयपञ्च कयुकतम्‌ । |
लेद्यभोज्यविधिषु प्रतियोज्यं सास्य याति वशमामरणान्तम्‌ ॥ ५
मूलं मूलकश्दभागसदहितं चिव्राद्वयस्य त्वचम्‌
पुष्यं वौजस्वीधदहस्तिकु सुमं खर्णणसिकान्तजलम्‌ ।
पत राहिणमङ्पञ्चकमलं तद्ाण्डयुक्तं मिथो
दन्तं वा पुरुषस्य तद्ुतमिद वश्याङ्गनामन्येः ॥५॥

अष्टोत्तरशतं जघ्ा इयमारप्रसूनकम्‌ # ।

सप्तरातौ क् िपेद्‌ यस्या मून सास्य वशोभवेत्‌ ॥६॥

भूं साध्यविदर्भितं मनुमिमं संलिख्य कौलालखत्‌-
स्राकाकल्पिलपुत्तलो ददि क्षतं प्राणान्‌ प्रतिष्ठाप्य च ।

# इयमारः- श्ेतकरवौरम्‌।

दन्तात्रेयतन्वम्‌ । १४९

~~~

जघ्ा सप्तदिनं विसन्यमथ तामालोदय भार्डोरमेः *

लिम्पेदश्यमवश्यमेव भविता चान्येषु जब्मस्पि ॥ ७॥
अष्टोत्तरशतं जधा समूल काण्डां कताच्नलिं † शिरसा ।
धारयति सवलोकप्रियी भवेत्रियतमेव मन्तिवरः ॥८॥ `
तच्छतमखवनज्ञो लच््ो पुष्पाणि धारथेदेवम्‌ ।
समुद्राभद्रकविष्णुप्रियाञ्च सुषलीं समन्त्रजापैन ॥९॥
सयष्टिमुुकां टूवां सहाञ्चैव यथा ताम्‌ ।
शिरसा सा तथधेवैकं स्वगं कल्याणदायकम्‌ ॥१०॥
दशरविवसुरुद्रराममनुवासवाक्तिविश्वटेवभागी ।
अञ्ञव्यादि-क्रमशः संयोज्या दशकमखिलवश्यकरम्‌ ॥११॥
प्रत्येकं शतमष्टौ जघ्रा संयोज्य च दशकमपिष्टा ।
गुटिकौक्तत्य सदखराष्टं जघ्ा गुटिकया रचिता ॥
तिलकक्रिया सुरनागोनरलोकरञ््नादि कम्‌ ॥१२॥
कपिलाष्टतदौपितया तत्तदुगंविग्मया वर्या ।
सन्य आमशरावे प्रयतात्मतया सुकञ्नलं पात्यम्‌ ॥
कल्जलमुदुतमिव तत्‌ कपुरयुतं सहसखपरिजसम्‌ ।
दिनमनुदिननयनयुतं कु् यादखिलन्ोककस्य वश्यकरम्‌ ॥१३॥
श्रासानं कु क्कटः ध्यात्वा सखकोयगणशक्तया ।
साध्यां श्ङ्गलया कण्डे बद्धा कषमनुव्रजेत्‌ ॥१४॥
सहखमदरात्रे तु रावि्यमतन्द्रितः 1
तुरोयङ् ुक्टस्यान्ते साध्यनाम सखकमं च ।
जपेत्‌ संयोज्य वश्यादि-कारययषु सकलेष्वपि ॥१५॥
यामारभ्य जपेदेनं पेषितं सा मदालसा ।
बिश्वत्रदाद्रवसना मदनाकु लचेतना ॥

» भाख्डो- भार्गो)
‡ कतान्नलि-लञ्वावतौम्‌।

१५० इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

उत्‌फल्लगुद्यजघना शिथिलां शुकभूषणा । ।
चलत्पादपरिन्यासा स्फु रद्रोमाञ्चक्युका ॥ ।
कामानलोष्णनिष्वासा शोभिताधरपल्लवा । ।
* वकीण के शपाशासौ वेपिता घरितेक्तणा । ।
रचिताक्नलिरायाति खयमस्यालयं निशि ॥१६॥
साध्याख्यानविदभितं मनुमिमं ताम्बूलपतरोदरे ।
लेखन्या प्रतिलिख्य कर्मसहितं प्राणान्‌ प्रतिष्टाप्य च ।
जघ्राऽटौ शतमरकं दुग्धजनिते दोपे विराान्तरे
गुं दोपश्खाग्निना खयममु वश्योवशो चाखयेत्‌॥१७॥
भूजं मन््ममं विलिख्य सकलं साध्याह्वया संपुटम्‌
प्राप्तप्राणमथाष्टकोत्तरशतं जप्तं तिरातरं पुनः ।
त्ोद्रसतर्टतेष्विटं परधगपि प्रक्तिप्य मन्वं जपन्‌
आकरषेत्यचिरादभोषटवनितां नागादिलाकादपि ॥१८॥
आआलिख्यैव शरावके मनुमिमं तन्रामकर्मान्वितम्‌
रात्रौ रोचनया प्रसोतपवनं जघ्चा च साष्ट एतम्‌ ।
तस्या नाभिसुखाद्गजन्मभवनं सन्तापयन्‌ खादिरे
व्क चेत्तमनङ्गवेगविवशा योषा समायाति च ॥१९॥
नाभिमात्रजज्े खित्वा साध्यनाम विदर्भिंतम्‌ ।
जपेत्‌ सहखं तिदिनमिष्टामाकर्षयेद्‌ ध्रुवम्‌ ।
उलुककाकयोः पक्तौ ष्टहौत्वा मन्वित्तमः ॥२०॥
मन्ेणालिख्य वे शरावे निशायाञ्च साध्याकरसम्पुटितम्‌ ।
मन्तं स्थापितपवनं सहखजस्ं चतुष्पथे निखनत्‌ ।
स्तम्भनमेतदवणश्यं भविता जगतां नात्र सन्द हः ॥२१॥
मन्तं स्थापितपवनं निजक्षतप्राणप्रतिष्ठकं क्त्वा ।
प्रतिक्षलिमथवा ध्यायन्‌ श्मश्णानाद्गारे खतकवसनजातम्‌ ।
सम्यगधिष्ठितपवनां इत्रतनास्नोञ्च रमन्वललाटाम्‌॥२२॥

दत्तात्रेयतन्वम्‌ 1 १५१

मनाधिषठितपवनां सहस्रजपां प्रतिष्ठितप्राणाम्‌ ।

नं प्रतितोच्णतरं स्तम्पमनमतितोच्णाम्बुनिचिप्ाम्‌ ॥२२॥

खितमन्तचितामयकोलकं सदहितकमंसनाम समारुतम्‌ ।
तजपं विसहस्रकसंख्यया पथि खनेटध याननिवार णम्‌ ॥२४॥
हितनिम्बतरौ रिपुनामयुक्‌ मनुमिमं निशया कतनामकम्‌ ।

वसहस्रजपादिषु साधितं पथि खनेत्‌ खकमेन्यनिरोधनम्‌ ॥२५

इति चौदत्तुबेयतन्े इखरदन्तातेयसंवाद दशमपटलान्तगेत-
त्वरितवश्यादिसिड्योगः।

अथ इन्द्रजालकौतुकम्‌ ।
र उवाच ।--इन्द्रजालं विना रक्तां न करोतोति निश्चितम्‌!
रत्तामन््ो महामन्वः सवंसिदिप्रदायकः ॥
मन्व: ।- “ज्रं नमो नारायणाय विश्वम्भराय इन्द्रजाल-
दशय दशय सिद्धिं कु रु कु रु स्वादा”। अोत्तरशतजपेन
ङधिः।
अय रक्तामनः ।- श्रं परं ब्रह्म परमात्मने मम शरोरे
पाहि कु र्‌ कु रु” । भ्टोत्तरशतजपेन सिद्धिः ॥ १ ॥
नम्‌ ।-- बाला तालकपच्ाङ्ग वेष्टितं कनकं न तु ।
दृष्टिमाचे दृष्टिवन्धं नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ॥ २ ॥
दशनम्‌ ।-- ` भौमवारे सपमुखे चत्वा कार्पासवोजकम्‌ ।
वोजादुद्ुतकापासं वत्तिररण्डतलके ।
तदत्ति ज्वालयेद्रातलौ सपवत्‌ पश्यति क्षुवम्‌ ॥३॥
कदश्नम्‌ ।- तर्क स्य सुख वोजं क् िपेत्‌ कापाससम्भवम्‌ ।
तइति ज्वालयेद्रातौ हिकं पश्यति भ्रुवम्‌ ।
वरि शोनं प्रकर्तव्यं महाकीतुककौतुकम्‌ ॥ ४ ॥
खदशनम्‌ । कार्पासस्य च वोजानि नकु लस्य मुखे चिपेत्‌ ।
।

१५२ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

रवौ वारे क्रते योगे नान्यथा शङ्करोदितम्‌ ।
तदत्ति ज्वालयत्‌ सन्ध्यां नङ्कलं पश्यति भुवम्‌ ॥५
सर्पदभनमदः।--एरण्डतेलजं टोपं शमोपुष्पाहिकञ्चुकम्‌ । |
मण्डु कवसया दोपे सवें पश्यति सर्पवत्‌ ॥ ६ ॥ `
सरटद्भनम्‌ -- हृदयं ककलासस्य ग्राहये दिधिपूरवं कम्‌ ।
तमेव तालपचण वैषश्टितं मुखदश्यज्लत्‌ । (
यस्मै कस्ते न दातव्यं देवानामपि दुलभम्‌ ॥ ७॥
तिमिर दर्भनम्‌।--उलुकस्य कपालेन छतेनाहतकञ्जलम्‌ ।
तेन नेवाच्ननं क्त्वा रातौ पठति पुस्तकम्‌ ॥८॥
मीनजौवनम्‌ ,- भल्लात लेन मव्छन्तु लेपयेत्‌ सवंगात्रकम्‌ ।
निक्लिपरे जलमध्ये तु ततृक्तणान्मोनजोवितम्‌ ॥ <
माजारौकरणम्‌ ।-- चन्द्र वारे च निच्तिपे मुखे मार्जारके घवम्‌।
जायते वोज एरण्डं सुखे त्वा विडालकम्‌ ॥१
मातङ्गीकरणम्‌ ।--अ्रहनेलवोजे निक्तिते गुरुवारे दिपानने ।
मन्तेण सिञ्चयेन्नित्यं यावदोजे फलं भवेत्‌ ॥
विल हवेष्टितं क्त्वा एकवोजं सुखे खितम्‌ ।
मत्तमातङ्गवोवस्तु वायुतुल्यपराक्रमः ॥
विलौहम्‌ 1-- दश हेम हिषट्‌ तासं षोडशं रौप्यभागकम्‌ ।
एवं संख्या विलीदस्य ज्ञातव्या सर्वकमंणि ॥११
तरगौकरण्म्‌ ।--हयानने तु तद्धोजं रविवारे विनिचिपेत्‌ ।
जायन्ते सुफला हक्तास्तद्दोजं ग्राहयत्‌ पुनः ॥
विलौहरवे्टितं क्त्वा सुखमध्ये च धारितम्‌ । ।
महाबलो महातेजो जायते च तुरङ्गमः ॥ १२॥
हषभौकरणम्‌ 1 -छषानने तु तद्दोजं निक्तिपेहुवि निखितम्‌ ।
तहौोजं मुखमध्यस्थं तिलौहवं्टितं कु र्‌ ।
मदहावलो महातेजा जायते हषभश्च सः ॥ १२ ॥ `

दत्तातेयतन्म्‌। १५

खगौकरणम्‌ ।-- सगानने तु तददोजं निक्किपेद्‌ भूतले प्रवम्‌ ।

विलौहवेटितं वोजं खगराजसमो भवेत्‌ ॥ १४ ॥
लिंहौकरणम्‌ ,--तदौजं सिं वक्तं च नित्तिपेच महोतले ।
विलोहवेष्टितं वोजं मुखमध्ये च धारितम्‌ ।
महाबलो महातेजा जायते सिंदरूपष्टक्‌ ॥१५॥
कक्‌ रौकरम्‌ !- शुनो व्ल तु तदोजं निक्तिपेद्‌ भूतले घ्ुवम्‌ ।
विलो वेटितं कत्वा मुखे चिघ्रा च कु कु रः ॥१६॥
मूरौकरणम्‌ मयुर सुखमध्यस्थं तद्ोजन्तु विनिकतिपेत्‌।
विलौहवे्टितं कत्वा मयुरो दृश्यते जनेः ॥ १७॥
यानि कानि च जोवानि जलस्थलभवानि च ।
अरह्ञोलवोजे नित्तिपे मुखे भूमितले ्रुवम्‌ ॥
तदजं सुखमध्यस्थं विलौहेवं्ितं कु रु ।
तत्तद्रूपो भवेन्मर्चयो नान्यथा शङ्गरोदितम्‌ ॥१८॥
हणद्नम्‌ ।-- कछकलासस्य रन्न दपंणाद्स्य लेपनात्‌ ।
धारयेच्च गिरेम ग्रहणं दश्यते जनैः ॥ १८॥
बष्यौकरणम्‌ --खच्रोटं सजावन्तु ग्टदोत्वा फाल्गुने क् िपेत्‌।
पचर रत्तयेत्‌ तावद्‌ यावद्वाद्रपदं लमेत्‌ ॥
श्रृश्यं जायते सत्यं देवैरपि न दृश्यते ।
करेण च शिखा ग्राह्या विलौदैवे्टितां कु र ॥
गुटिका सुखमध्यस्था श्रदश्यो जायते प्रवम्‌ 1
यस्मे कस्मे न दातव्यं देवैरपि न दश्यत ॥ २०॥
श्रह्ोलस्य तु वोजानि तत्तेलं ग्राहयेत्‌ पुनः।
धूपं दच्च तु तत्तैलं सवसिदप्रदायकम्‌ ॥ २१॥
म्नोत्पादनम्‌ -पद्मवोजं च्िपे तैले निक्तिपेचच तडागके ।
तत्‌क्षणाज्जायते चयां ततत्तणात्‌ क्मणोद्धवः ॥२२॥
ासोत्यादनम्‌ । -तत्तेलमास्नवोजन्तु निक्तिपेडिन्दुमावतः ।

१५४ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

जायते सफलो दत्तो नान्यथा शङ्गरोदितम्‌ ॥२२॥

यानि कानि च वोजानि अङ्गोलतेललेपनात्‌ ।
सफलो जायते हत्त: सिददियोग उदाहृतः ॥ २४ ॥
शवमुखे बिन्दुमात तर्तैल निक्तिपेद्‌ यदि ।
एकया स भवेज्जोवो नान्यथा शङ्करोदितम्‌ ॥२५॥
खष्डदर्भनवोगः 1 वर्षा काले मयुरन्तु कोटके नैव भोजयेत्‌ ।
तदिष्टागोमयं युक्तं सृत्तिकासंयुतं ' ततः ॥
लेपयेदेव सर्वाङ्ग खण्डः खण्ड; प्रजायते ।
लोके भवति चाश्चयं महाकौलुकक तुकम्‌॥२६॥
चटश्यौकरणम्‌ ।- मयुरन्तु शिलां तालं भोजयेदिनसघकम्‌ । ।
तदिष्ठां लेपयेदस्ते अर्यो भवति भ्रुवम्‌ ॥ २७ ॥
प्तापवईनम्‌ । - शिग्रवोजोयितं तैलं पारावतपुरोषकम्‌ ।
वराहस्य वसायुकरं ग्टहोत्वा च समं समम्‌ ॥
गदभस्य वसायुक्तं हरितालं मनःशिला ।
एभिस्तु तिलका क्त्वा यथा लङ्केश्वर चपः ॥२८॥
मर्शवरौकरणम्‌।-विल्वपतर' गटोत्वा तु कष्णसपेवसा समम्‌ ।
हषके शं ग्टहोत्वा तु गन्धकञ्च मनःशिलाम्‌ ॥
एभिस्तु तिलका क्षत्वा यथा साक्तात्‌ सदाशिवः ।
यस्मै कस्म न दातव्यं गोपितं न प्रकाशयेत्‌ ॥२८॥
ब्रह्दभनयोगः 1 ब्रह्मतक्तस्य पुष्यन्तु खतं ग्रां प्रयन्नतः ।
पेषयेन्नरवनोतेन अश्वगन्धा मनःशिला; ।
एभिस्तु तिलकं क्त्वा यथा सात्तात्‌ पितामहः॥३०॥
पच्दरथनयोगः ।-पयसख्िन्धाः खतं वालं तद्धदे निखनेन्नरः ।
हरिद्राग्रय्ि संयुक्तम्‌्रजादुग्धेन सिच्चयेत्‌ ॥
यावत्‌ फनति तदढन्तस्तां हरिद्रां समाहरेत्‌ ।
भ्वेतदूवौबलाऽरे् हरिद्रां तां प्रेषयेत्‌ ।

दत्तात्रेयतन्म्‌ । १५१५

न न --------~--~-~-~---व्वव्व्व्व्य्य्य्य्य्स्य्य्य्य
तल्लिप्देदपुरुषः पञ्चधा दृश्यते नरः ॥ २१ ॥
पिशचौकरणम्‌ ।--यस्य नामान्वितं मन्व छकपाले लिखेत्‌ सति ! ।

भौमे चितायां निक्तिपे पिशाचो जायते नरः ॥३२॥

मन्तीकरणम्‌ ।--उलुविषठां ग्टहोत्वा त्वेरण्डतेलेन पेषयेत्‌ ।

यस्याङ्गं निक्षिपे हिन्दु छिप्तो हि जायते भ्रुवम्‌ ॥२२॥

व्यदर्शनम्‌।-- मातुलङ्गस्य वोजन तेनं ग्रां प्रयतः ।

लेपयेत्‌ लास््रपात्रेण मध्याद्ं च विलोकयेत्‌ ॥

रथेन सहिताकारं भास्करं पश्यति भ्रुवम्‌ ।

विना मन्वेण सिद्दिः स्यात्‌ सिदियोग उदाहृतः ॥२४

शिवयोगः।--वराहक्रान्तिका मूलं सिद्वा खरेहलेपितम्‌ ।

सुखे प्रक् िप्य लोकानां दृष्टिवन्धं करोत्यलम्‌ ॥२५॥

शयी मारणम्‌ ।-सपदन्तं ग्टहोत्वा तु छष्णठथिककण्टकम्‌ ।

क्कनासरक्तयुक्तं सूच्छचुणन्तु कारयेत्‌ ॥

यस्याङ्के नि्तिपेचुण सद्यो याति यमालयम्‌ ।

विना मन्त्रेण सिदिः स्यात्‌ सिदहियोग उदाद्रतः॥३६

वनरतनयोगः --पल्िपुच्छं ग्टहोत्वा तु वत्तिम्‌ ऋतुमतोवसा ।

ज्वालिता च रवो वारे यैदषटं ठृ त्यकारकम्‌ ॥२७॥

नटनर्तनम्‌ ।-- कृ् मंभुक्तं हरि तालं सप्ताहं भोजयेद्‌ ध्रुवम्‌ ।

तद्िष्टा करलेपेन नटा त्यन्ति कौतुकम्‌ ॥२८॥

मूवकत्भनम्‌ ।-- भौमवारे ग्टहोत्वा तु खत्तिकां रिपुमूत्रतः।

ककलासमुखे तिष्ठा कशर्टकहच्तचन्धनम्‌ ॥

मूत्बन्धो भवेत्‌ तस्य उड्ते च पुनः सुखो ।

विना मन्ेण सिद्धिः स्यात्‌ सिहियोग उदाद्तः॥३<

भग्रिदगनम्‌ ।-- सिन्दूरं गन्धकं तालं संपिष्टा च मनःशिलाम्‌ ।

तलिप्तवस्तं शिरमि अ्रग्निख् दश्यते ध्रुवम्‌ ॥ ४० ॥

तारकादगेनम्‌ ।- कोद्रवढणमादाय कार्पासं धवलं तथा ।

१५६ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः।

-----------------------------~

~--~- कर

वर्तिं कत्वा ज्वालयेत्‌ तु कञ्नलं पातयेत्निशि ॥

कञ्जलेनाच्येन्नषे दृश्यते चैव तारकाः ।

गोमू तेरेव प्र्ताल्य न पश्यत्येव तारकाः ॥ ४१ ॥
चग्िरोधः - क्ष्णजोरकचुरोन अ्रज्जितोऽष्वो न पश्यति ।

तक्रे ण क्षालयेचन्ुः सुस्थो भवति घोटकः ॥४२॥

अ्रमारणम्‌ ।-- श्रष्वास्िकोलमणिन्यां कु र्यात्‌ सप्ताहूलं ततः।

निखनेदश्वशालायां मारयल्येव घोटकान्‌ ॥४२॥

रजतीकरणम्‌ ।--ग्णदोत्वा खत्तिकां गन्धं कदलोरसंमयुतम्‌ ।

तास््रपातरे प्रलिपेन जायते रौप्यभाजनम्‌ ॥४४॥

आकाशगमनम्‌ ।- क्र कलासाण्डमादाय छिद्रेण पारदं क् िपेत्‌ ।

सम्पुखे भास्करं छत्वा आकाशं गच्छति धुवम्‌ ॥४५॥

दुग्धौकरणम्‌ !--अ्र्क त्तरं वरटक्तोरं कौरमौडम्बरं तथा ।

गडोत्वा पात्रकं लिषं जलपूं करोति च ।

दुग्ध सच्नायते तत्र महाकौतुककौतुकम्‌ ॥४६॥

गृडोकरणम्‌ ।-- पतं ग्दोत्वा गुच्नायाः प्रथमं भक्येन्नरः ।

पश्चाच्च मृत्तिकां भुङक्ते कष्णारातौ तु कौतुकम्‌।

सत्तिका गुडवत्‌ भाति महाकौतुककौतुकम्‌ ॥४

राचसौकरम्‌ । --अ्डोलतेललिपाङ्गो दृश्यते राक्तसाक्ततिः ।

पलायन्ते नराः से पशपक्तिष्गादयः ॥ ४८ ॥

खे चरदर्शनम्‌ ।--अड्गोलस्य तु तैलेन दोपं प्रज्वालयेन्ररः ।

रात्रौ पश्यति भूतानि खेचराणि महीतले ॥४९॥ ।

शस्तत्तेजनम्‌ ।-श्ङ्नोलतेललिप्तानि शस्त्राणि यानि कानि च । | |

दृटा वै सूच्छितो भूत्वा पतव्येवं महोतले ॥

रणे दारुण्शस्तोघं दृद्ैव च पलायते ।

नरादि-सवजोवानां नान्यथा शङ्करोदितम्‌ ॥५०॥

मूवदौपनम्‌ ।-- त्रिदिनं भोजनं कछषत्वा तिलं सघपसंयुतम्‌ ।

दत्तातेयतन्वम्‌ । १५७

तन्मृत्रे ज्वालिते दोपे महाकौतुककौतुकम्‌ ॥ ५१॥

वभौकरणम्‌ । -छकपाले रवौ वार तण्डलैः पायसं क्तम्‌ ।
छायाशुष्कन्तु तच्ुणं कत्वा खाने प्रदौयते ॥
यावज्नोवं वशं याति नारो वा पुरुषोऽपि वा।
श्रदासो दास्यतां याति प्रागैरपि धनैरपि ॥५२॥
इम्ममुद्रायोगः 1-मण्डकदितयं ग्राह्यम्‌ एका ना्थऽपरो नरः ।
ठहयोसुखमध्ये च सुरां स्वणंच्च दोयते ॥
शमशाने गत्तमध्ये च निखनेद्‌ भूतले ध्रुवम्‌ ।
युम्मसंज्ञा चितावासे चितापुरुषदक्षिणे ॥
एकाद शदिनं यावत्‌ गन्धकं धुपयेत्‌ ततः ।
तदिने च ख्डोतवा तु सुद्धिकां ग्राह्य यन्तः ॥
युग्मसंज्ञां सुद्रिकाञ्च व्रिलौहैर्वश्टितां क्रियात्‌ ।
दक् िणे वाइम्रूले च कण्ठस्थाने विशेषतः ॥
धारये इमां सत्यं सिहियोग उदाहृतः ।
युग्मसंज्ञा मुद्रिका च संसारे दोयते तथा ॥
व्यापकं तस्य क्त्वा तु यथेच्छं सुखम प्रुयात्‌।
्णमातरे रस्तमध्ये आगच्छति न संशयः ॥
यावज्जोवच्ररः सत्यं तावत्‌ कौत्‌ककीतुकम्‌ ।
युग्मसं ज्ञा इयं सत्यं सिदियोग उदाहृतः ॥ ५२ ॥
बमतुवईनम्‌ ।-- रविवारे ग्टहोल्वा तु मार्जारोनालमादरात्‌।
यस्य वस्तुनि नि्तिपरं तदस्तु वडयेत्‌ धुवम्‌ ॥५४॥
कलदनाशनम्‌ । --नानिकां तक्रसंपिष्टखत्ति कायुक्तपुत्तलोम्‌ ।
निखनद्‌ ग्टहमध्ये च कलहं नाशयेदियम्‌॥५५॥
कलचटयोगः । --शज्ञक) कण्टकां ग्राह्यं नव वा पञ्चभिः सह ।
सोहे निखनदारे कलहो भवति भ्रुवम्‌ ॥५६॥
कौवो करणम्‌ ।-- तुधवारे शनेर्वारे ग्टहोयात्‌ सरटं बुधः ।
जक.

१५८ इन्द्रजालविद्यासंग्रदः ।

~ -----~----------------~~- ~~~

शतुमूत्रयते यच धोरस्तं तत्र निच्धिपेत्‌ ॥

निखनेद्ुमिमध्ये च उद्धृते च पुनः सुखो ।
नपुंसकं भवेत्‌ सत्यं नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ॥५७॥
ममदाकर्षणम्‌ ! -चाटकं सैथुनं पश्येद्‌ यावद्‌ वारं करोति च ।
तावद्‌ ग्रस्िश्च सूत्रेण टौयते कौतुकं महत्‌ ॥
क्कलासस्य रक्तन लेपितं सूतरग्रन्यिकम्‌ ।
श्रागच्छति मदारूपाऽबला खच्छग्दचारिणो ॥

सूवलिता मध्यग्रन्यिशचेत्‌ योषिदौय्ये खवत्यलम्‌ ।

विना मन्तेण सिः स्यात्‌ सिहियोग उदाहतः॥५८॥

प्वबहंनधोगः । - ग्छदौत्वा विजयावोजं यलात्‌ तेलानि ग्राहयेत्‌ ।

तत्तैलमहिफे नच्च विषं जातोफलं तथा ॥
धुस्तुरवोजचुणन्तु गृहोत्वा तु समं समम्‌ ।
नवनोतेन तेजेन पेषयेत्‌ स्व॑मौषधम्‌ ॥
अष्टयामे छते तन्ते महाकौतुककौतुकम्‌ ।
तत्तेलं बिन्दुमातरेण लिङ्गलेपेन कारयेत्‌ ॥
भोगेषिणः न ठप्यन्ति जायते मुषलोपमम्‌ ।
दृष्टं दोघं भवेत्सव्यः सिियोग उदाहृतः ॥५९॥

शयारिकौलनम्‌ ¦ --रविवारे गुदोला तु सत्तिकाभार्डसम्ुखम्‌ ।

तस्य मध्ये सितं क्त्वा अरकं कोलं नवाङ्गुलम्‌ ॥
सुण्वेतदूवेया युक्तम्‌ अश्वगन्धां मनःशिलाम्‌ ।
ताम्बुलसंयुतं क्त्वा तुनलसोपत्रकः सह ॥
अ्रपामा्गंपत्रयुक्तं धातोपत्रं तथेव च ।
वटपत्रं तयोर्मध्ये तं मिष्टान्नदुग्धकम्‌ ॥
मुखे वस्वेण संवेथ्य निखनेत्‌ शस्यमध्यके ।
तस्योपरि भूजंपत्रे सदा पञ्चदशीं लिखेत्‌ ॥
शलभा खगपा मूषा गाला: कोटकं तथा।

दत्तातैयतन्वम्‌ । १५९
पश्पक्तिनराञ्चौराः जायन्ते कोलितास्तदा ॥

वसुन्धरा शस्यपूर्णा न विन्नं परिभूयते ।

यस्मै कस्मै न दातव्यं नान्यथा शङ् ूरोदितम्‌ ॥६०॥

विघ्नविनाशनम्‌ ।-गन्धकं हरितानच् गोमूतञ्च विषं तथा ।

सच्मचुणंमयं क्त्वा वहिःकिञचिदिनिक्तिपेत्‌ ॥

विन्नाः सवं पलायन्ते यशा युद्धेषु कातराः ।

विना मन्वेण मिदिः स्यात्‌ सिदियोग उदाहृतः ।

इन्द्रजालं महाविद्यां विद्यानां सवमुत्तमम्‌ ॥६१॥

द्रति श्रौदत्तावेथतन्वे ईश्ररदत्तावेयसंवादे इन्द्रजालकौतुकदर्शनं नाम

एकादशः पटलः ।

अथ यक्तिणोमन्तसाधनम्‌ ।
ईर उवाच गु सिदहिं महायोगिन्‌ यत्तिणोमन्वसाधने ।
यस्य साधनमाचेण नृणां सर्वे मनोरथाः ॥
अश्वल्यतरन्नमारह्य जपेदेकाग्रमानमः ।
धनदात्रो यक्तिणो च धनं प्राप्रोति मानवः ॥
अव मन्वः।-“ओ्रँ णे क्लीं खीं धनं कु रु कु रु खाहा। अयुतजपेन
सिङधिः॥ १॥
चुत्नत्तममारूढो जपेटेकाग्रमानमः ।
श्रपुच्ो लभते पुतच्चं नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ॥
अर मन्ः। “ओं छां करीं छं पुतं कु रु कु र्‌ स्वा हा"।*भयुतं जपेन्‌ ॥२॥
वटक्तच्तममारूढो जपेटेकाग्रमानमः ।
महानच्मोर्यसतिणौ च स्थिरा लच्छौञ प्राप्यते ॥
‰## “ओं ङं क्तं मद्ालच्छैग नमः । अयुतं जपेत्‌ ॥ २॥
अकं मूलममारूट़ो जपेदेकाग्रमानसः।
यक्किणो च जया नाम सव कार्ये जयङ्करौ ॥

१६० इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

अच मन्वः।- “ओं जयं कु र्‌ कु रु साहा” । अधुतं जपेत्‌ ॥ 8 ॥

धातोमरूलममारूढो जपेटेकाग्रमानसः ।
अश्एभत्तययसिखयो अश्भक्यकारिकाः ॥
अच मन्ः-श्च्रांरएे क्तं नमः । अयुतं लपेत्‌ ॥ ५॥
तुलमोमूनमारूढटो जपेदेकाग्रमानसः।
अकस्माद्राज्यमाप्रोति नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ॥
भत मन्तः । “श्रं क्तं क्लीं नमः” । अयुतं जपेत्‌ ॥ & ॥
अङ् ोलवकच्तमारूढ़ो जपेटेकाग्रमानसः ।
राजाधिराजो भवति नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ॥
अव मनः ।-- “ओं हौं नमः” । अयुतं जपेत्‌ ॥ ७॥
कु शस्बुनसमारूट़ो जपेटेकाग्रमानसः ।
सवकार्य्याणि सिध्यन्ति नान्यथा शङ्रोदि तम्‌ ॥
अव मन्वः।-- “श्रं वाङ्मयाय नमः” । भयुतं जपेत्‌ ॥ ८ ॥
अरपामागसमारूढ़ो जपेद कर्रमानसः ।
वाचां सिदिभवेत्‌ सत्यं नान्यथा शङ्गरोदितम्‌ ॥
श्च मन्ः।- “ओं ङ्गं भारत्ये ई नमः” । अयुतं नपेत्‌ ॥ € ॥
उड्म्बरसमारुूढो जपेदेकाग्रमानसः।
भवेत्‌ पुस्तकमंसिद्धिः स्वविद्याश्चतुदेश ॥
अवमन्ः।-श्न्रीं ङी ओोसारदाये नमः । श्रयुतं
नपेत्‌ ॥ १०॥
निर्गुण्ड सूलमारूढ़ो जपेदेकाग्रमानसः।
विद्याप्रासिभवेननित्यं नान्यथा शङ् ूरोदितम्‌ ॥
श्रन मनः - “श्रो सरस्वत्यै नमः” । अयुतं जपेत्‌ ॥ ११॥
शवे तगुच्ासमारूढ़ो जपेदेकाग्रमानसः।
मन्तोषा नाम यकसिण्यो ददते वाज्छितं फलम्‌ ॥
अव मन्तः - “च्रं जगन््रातरे नमः । अयुतं जपेत्‌ ॥ १२ ॥

दत्ताेयतन्चम्‌ 1 १६१

एकलिङ्ग महादेवं चिकानं पूजयेत्‌ सदा ।

धुपं दत्वा जपेन्मन्तं संयतस्वि सहस्रकम्‌ ॥
मासमेकं ततो याति यक्तिणो सुरसुन्दरो ।
“देवि ! दारिद्रयदग्धोऽस्मि तस्य नाशकरो भव” ॥
दच्छाऽध्यं प्रणमेन्मन्तौ वदेत्‌ मा “त्वं किमिच्छछमि९।
लतो ददाति सा तुष्टा वित्तायुशिरजोवितम्‌ ॥
अच मनः ।-“ओ्ओं ङ़ं ्रागच्छ श्रागच्छ सुरसुन्दरि ! स्वाहा ।
अयुतं जपेत्‌ ॥ १३ |]
कु ड् ूमेन समालिख्य भूजं पतर सुलक्षणे ।
प्रतिपत्तः समारभ्य पूजां कला जपेत्ततः ॥
विखन्ध्यं विसदखन्तु मासान्ते पूजयेत्रिशि ।
संजपेददैराते तु समागत्य प्रयच्छति ॥
दोनाराणां सदखन्तु प्रत्यहं परितोषिता ।
यसै कस्ते न दातव्यं नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ॥
चब मन्वः।-श्ं अनुरागिणि मेधुनप्रियै ! स्वाहा” । अयुतं
लपेत्‌ ॥ १४॥
शक्तपत्ते जपेत्‌ तावद्‌ यावत्‌ पश्येत्‌ च्षपाकरम्‌ ।
प्रतिपत्‌ पूवैमारभ्य एकलक्षमि दं जपेत्‌ ॥
अरत यक् िणो नाम श्रखतं दौयते तया ।
यस्मे कस्म न दातव्यं पौत्वा तदमरो भवेत्‌ ॥
अव मन्व: ।-“ओंक्तीं चन्द्रिके ! दसः श्रां क्रीं खाहा"।
अयुतं जपेत्‌ ॥ १५॥
पू्वमेवायुतं जघ्ठा कष्णकन्या$भिमन्णम्‌ ।
हस्तपादप्रलेयेन खप्रं वक्ति शुभाष्भम्‌ ॥
वेलोक्ये याभो वात्ता तादो कथयेत्‌ फलम्‌ ।
कणंपिश्ाचिनो नाम नान्यया शङ्रोदितम्‌ ॥

१६२ इन्द्रजाल वदास ग्रः ।

अव मनचः।-श्च्रों दीं चर्डवेगिनि वरदे! खादहा”।

अयुतं जपत्‌ ॥ १६ ॥
अलके सूलिकापुष्ये तथा सर्पाक्तिम्रूलिकाम्‌ ।
ग्राद्याभिमन्तितां यच्च रक्तसूत्ेण वेष्टयेत्‌ ॥
मूध बद्धा कता सुः वक्लव्यच्च शभाशभम्‌ ।
चैलोक्ये यादृशो वार्ता तादृशीं कथयेदलम्‌ ॥
अव मन्ः। शद नमो भगवते रुद्राय कणपिशाचाय ,
स्वाहा” । अयुतं जपेत्‌ ॥ १७ ॥ पै
प्रविश्य नगरस्यान्तं लक्षसंख्यं जपेन्मनुम्‌ ।
पद्मपतैषृतोपेतेः क्षत्वा होमं दशांशतः ॥
प्रयच्छत्यच्ननं हसो येन पश्यति भूनिधिम्‌ ।
सुखं तमतुग्णह्वाति न विघ्ने: परिभूयते ॥
अव मनः --^श्रों हंसि इहं वाने ! क्रौं क्लीं स्वाहा” । अयुतं जपेत्‌ ॥१८॥
दति दत्तातैयतन्त्े दंश्ररदत्तातयसंवादं यचिणोसाघनं नाम दादशः पटलः ॥

अथ रसायनम्‌ ।
ईश्रर उवाच ।-गोमूत्र हरितलालच्च गन्धकच्च मनःशिलाम्‌ ।
समं समं ग्टहौत्वा तु यावत्‌ एष्यति रेषणात्‌ ॥
एकाद शदिनं यावत्‌ यन्नेन र्तयेत्‌ शएचिः ।
मन्तेण धृपटोपादिनैवेददुग्धमिखितैः ॥
मनु ।- “ओं नमो हरिहराय रसायनं सिं कु रु कु र्‌
स्वाहा” । अयुतज्पेन सिद्धिः ॥ १॥
तदटीं गोलकं क्त्वा वस्तेण वेष्टयेत्‌ पुनः ।
सखत्तिकां लेपयेत्‌ तञ्च छायाशष्कन्तु कारयेत्‌ ॥
गन्तं कु ण्ड विनिद्धिप्ते पलाशकाष्ठवङ्किना ।
ज्वालवेदष्टयामन्तु नान्यथा शङ्गरोदि तम्‌ ॥

दत्तात्रेयतन्वम्‌ । १६२

तद्धस्म जायते मिदं विदि सिहिममाकु लम्‌

ताम्रपात्रे अग्निमध्ये जिन्दुमातरं नियच्छति ॥
तत्क्षणाज्जायते सगं नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ।
दातव्य गुरुभक्ताय न दद्याद्‌ दुष्टमानसे ॥
सिपोठे भङेत्‌ सिदिर्गायतोलक्तजापनैः।
यस्मे कस्मै न दातव्यं दातव्यं शिवभक्तके ॥
अग्निसुखदिजातोनां पाचकानां विशेषतः ।
गोप्यं गोप्यं महागोप्यं देवानामपि दुलभम्‌ ॥
रसप्रतिक्रियां क्रत्वा गोप्य नेव प्रकाशयेत्‌ ।
वनितापुव्रमित्रादिगोप्य सिद्िप्रदायकम्‌ ॥
आनोय बहयन्नेन मम्बलं तोलकदयम्‌ ।
वसुरादयं शिविच्चाद्यं मायाविन्दुसमन्वितम्‌ ॥
बोजवत्रयञ्चाष्ट शतं प्रजपेत्‌ सम्बनोपरि ।
अशेतितोलकं मानं छष्णघेनुसमुद्धवम्‌ ॥
दृग्धमानोय यत्नेन चा्टोत्तरशलतं जपेत्‌ ।
वस्तयुक्ते न सूत्रेण दुग्धमध्ये विनिक्षिपेत्‌ ॥
उत्तापं ्वालयेदोमान्‌ मन्दमन्दन वद्किना ।
रिपुवेदादपयन्तम्ईशषं भवेद्‌ यदि ।
तदवोत्तोल्य तद्रव्यं दग्धं तोये विनिक्तिपेत्‌ ॥ २ ॥
ततः परौच्ा कर्तव्या ।
निधूमं पावके द्रव्यं दद्रा उल्याप्य यत्रतः ।
तत्रेव प्रजपेन्मन्त्रं सर्वमङ्गलमातमकम्‌ ॥
मान तोलनं तास््रं वह्निमध्ये विनिक्षिपेत्‌ ।
यथा वद्धिस्तथा तासं दृष्टा उल्याप्य यन्नः ॥
गुज्ञाप्रमाणं तद्रव्यं मत्यं सत्यं हि शङ्रि ! ।
रौप्यं भवति तद्रव्यं नान्यथा शङ्करोदितम्‌ ॥ ३ ॥

१६४ इन्द्रजालविद्यासं यहः 1

त - ~~~ ~~ ~~ - ~ ख

न्यमतेन ।- क्ष्णसर्पभेकं ग्टहोत्वा तस्य मुखे शिववो

पूरयित्वा सर्पस्य सुख' गुदञ्च वहा नृतनसन्मयस्थानो मध
संस्थाप्य स्थालोसुखं खदादिना संलिप्य निजंनस्थाने 9
पुनः प्रातर्यावत्‌ वद्किना ज्वालं दद्यात्‌। ततः शभक्लं
स्थालोमुखमुदुत्य सपभस्म विहाय शिववीय्य |
ततस्तोलकमितं तासं गालयित्वा तस्मिन्‌ गलिततास्त्े रक्ति
मात्रं तत्‌ शिववोयं दयात्‌, तेन ततृच्तणादेव तत्‌ तारं सुव
भूतं जायत इति। आदौ शिवाचंनं क्त्वा पश्चात्‌ प्रयोग
प्रकत्तव्यः ॥ ४ ॥
इति दत्तावेयतन््े दृश्ररदत्तावेयस्ंवादे रसायनं नाम ब्रयोदशः पटलः ।

अध खल्युकालन्नञानम्‌ ।
णु सिदिं महायोगिन्‌ दत्तात्रेय ! महामुने ! ।
मनुष्याणां हिताथाय खल्यज्ञानच्च कष्यते ॥ १॥
दातव्यं गुरुभक्ताय न दव्यादुष्टमानसे ।
यस्मै कस्मै न दातव्यं नान्यथा शङ्करोदितम्‌ ॥ २ ॥
न दृष्टा नासिका येन नेचभ्वमरदृ्टिकः ।
षरमासाभ्यन्तरे सल्युयंदि पाति पितामहः ॥ २ ॥
` न दृष्टाऽरुन्धतो येन सपर्षोणाञ्च मध्यतः ।
षरमसाभ्यन्तरे खल्युयेदि रक्तति ईश्वरः ॥ ४ ॥
स्रानस्य समये चेव सवयु्नानं निरो क्ते ।
हदि शुष्कं भवेद्‌ यस्य षर्मासस्तस्य जवनम्‌ ॥ ५॥
बुदिक्ञानं क्रियाहोनं विपरोतन्तु जायते ।
दिमासेन भवेन्मुतयुः सत्यमेव न संशयः ॥ ६ ॥
गतिचालनपादानां खण्डितं खण्डितं पदम्‌ ।
मासेन खल्युमाप्रोति अथवा पच्शेषतः ॥ ७ ॥

टत्तात्रेयतन्वम्‌ । शभ

टलदादशचक्रस्थं खत्युकालच् वोक्तितम्‌।

चैत्ादिमासमंख्यानि लिख्यन्ते दनदादशे ॥ ८ ॥
मेषादिराश्यः स्थाप्याः सूर््यादिलिख्यतं ग्रहः ।
जन्मत जन्मराशि वोक्तते खत्युकालके ॥ € ॥
शनिभौमके तु गाह्‌ राशिविदे तु कषटभाक्‌ ।
ऋक्विदे राशिविदे कानखल्युने संग्यः ॥ १० ॥
सययवेधे मनस्तापं बुधे सौख्यं प्रवत्तते
तौयेयाता हि जोदे च चन्द्रे स्तोसुखमम्यदः ॥ ११९॥
शगुवेधे राज्यलाभं मासे मासे विचारयेत्‌ ।
वषं हादशमामानि खत्युकाले वदन्ति च ॥ १२॥
श्रहोरात्रं यदेकत्र वहते पात्रमध्यतः।
तदा तस्य भवैदायुः सम्युणवत्सरत्रयम्‌ ॥ १२ ॥
्रहोरात्रहयं पण्येत्‌ पिङ्गलायां सदागतिम्‌ ।
तस्य वषयं प्रोक्तं जोवितं तच्चबेदिभिः ॥ १४ ॥
चिगात्रं वहते यस्य वायुरेकपुरे स्थितः ।
संवत्सरं तदा आयुः प्रवदन्ति सुनोऽ्वराः ॥ १५॥
रात्रौ चन्द्रं दिवा सूयं माममेकं निरन्तरम्‌ ।
पथ्ये्तयुनरस्यास्य षरमा माभ्यन्तरे भ्रुवम्‌ ॥ १६ ॥
शशाः वारयेद्रात्री दिवा यञ्च दिवाकरम्‌ ।
इत्यभ्यासरतो नित्यं स योगो नात्र संशयः ॥

अव मनः ।-“श्रं नमः कालरूपाय कालज्ञानं कु रु कु र्‌

93

हा । अयुतजपात्‌ सिदधिः॥ १७॥

इति दत्तावेयतन्वे इश्ररदत्तावेयसवादे खल्यकालज्नानं नाम

चतुर्दशः पटलः।

१६६ इन्द्रजानविद्यासं ग्रहः ।

अनाहारः}

ईशर उवाच ! -अन्वाणि क्रकलासस्य मज्जां कारच्नवोजिकाम्‌

पिष्टि तु वटिकां क्त्वा तरिलोहेन तु वेष्टयेत्‌ ॥
तां वक्तं धारयेद्‌ यस्तु क्षत्पिपासा न वाधते ।
यस्मै कस्मै न दातव्य नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ॥ १॥
पद्मवोजं महेशानि ! छागो दुग्धेन पेषयेत्‌ ।
साज्यं तत्‌ पायसं क्रत्वा भोक्तव्यं शाद शं दिनम्‌॥र२
अपामागंस्य वोजानि अजादुग्धेन पाचयेत्‌ ।
पायसं वटिका क्षारैभुक्ता मासं ्ञधापहा ॥ ३॥
काकिलातच्तस्य वोजच्च विजयावोजसंयुतम्‌ ।
तुलसोवोज संयुक्तं ताम्बृलम्पूलसंयुतम्‌ ॥
छागो दुग्धे न संपिष्य वटिका क्रियते नरैः ।
भक्तयेत्‌ प्रातरुलयाय ्ुत्िपासा न वाधते ॥ ४॥
पद्मवोजमपामागं तुल सोवोजसंयुतम्‌ ।
धाचोवोजसमायुक्तं वटिका क्रियते नरैः ॥
तस्य भक्तणमात्रेण तस्योपरि गवां पयः ।
्ुत्पिपासादहरं नित्यं नान्यधा शङ्रोदितम्‌ ॥ ५॥
्रोषधिः कु ण्डलो नाम दि इस्तोऽस्याश्च कार्डकाः
एरण्डसटटशं पत्रं पुष्यच्चापि सुलक्तणम्‌ ॥
तस्या; कन्दं समादाय ताम्बुलरङ्गमात्रतः।
भक्तणं प्रातरुल्थाय न्ुत्पिपासाहरं परम्‌ ॥

मनस ।- “ञं नमः सिदिरूपाय मम शरोरे असतं

कु र्‌ सखाद्ा । भटोत्तरशतजपेन सिद्धिः ॥ & ॥
इति दत्तातेयतन्ते ईश्चरदत्तावेधसंवादे अनाहारः नाम पञ्चदशः पटलः।

दत्ताचेयतन्तम्‌ । १६७

सय््य्व्य्स््व््य्स््प्य्य्स्स्य्य्व्य्य्स्स्य्य्यनवस्व्स्यस्स्स्य्स्स्य्स्स्स्य्य्-------------~

अध अल्यन्ताहारः ।

धातकौनामहन्तस्य पतं सिलोपलै्युलम्‌ ।

पलं भुङक्ते तैः सां भोजने भोमसेनवत्‌ ॥ १॥

सन्ध्यायां पुष्पद्त्तस्य कत्तव्यमभिमन्व णम्‌ ।

प्रातः पुष्पाणि संग्ण्य माला शिरसि धायते ॥

कौपोनं संपरित्यज्य भोजने भोममेनवत्‌ ।

यस्मे कस्मै न दातव्यं सिदियोग उदाहृतः ॥ २॥

उद्वानुपत्रमादाय कपिलाश्वानदन्तकम्‌ ।

क्याभमेव दयं बड़ा भोजने भोमसेनवत्‌ ॥ ३ ॥

ग्टहोत्वा मन्तितं. मन्तो विभोततरुपल्ञवम्‌ ।

धारयेदक्तिणे हस्तं विषमाहारभुग्‌ भवेत्‌ ॥ ४ ॥

अधरं छकलासस्य शिखास्थाने च बन्धयेत्‌ ।

वायुपुत्र दवाश्च््यं स भुङक्ते वरपवतम्‌ ॥

मन्व!“ नमः मवभूताधिपतये गरसय ग्रसय शोषय

घय ्षोभव क्षोभय भैरवो आज्ञापयति खवाहा” । अगुतजपेन

इः ॥ ५॥

इति दत्तातेयतन्वे ईश्वरदत्तातेवसवादं अन्यन्ताहारः नाम षोडशः पटलः ॥

अय निधिग्रहणम्‌ ।

र उवाच-शिरोषट रपच्चाङ्ग कटुतेलेन पाचितम्‌ ।

विषञ्चैव समायुक्तं घुस्तुरवोजसंयुतम्‌ ॥
पञ्चाङ्ग करवोरच्च खेतगुजास्मा न्वतम्‌ ।
उद्विष्टा समायुक्तं गन्धकञ्च मनःश्निा ॥
धुपं टचा जपेन्न्चं निधिस्थान विश्नेषतः।
पलायन्ते निधिं त्यक्ता यथा युडषु कातराः ॥

६८ इन्द्रजालविद्यासंयदः ।
रात्तसाः भूतवेतालाः टेवदानवपन्नगाः ।
सुखेन ग्णह्वाति निधिं न विन्नः परिभूयते ॥
मन्वम्तु । “श्चं नमो विच्नविनाशाय निधिय्यदहशणं कु र्‌
सवाहा । भयुतजपेन सिद्धिः ॥ १॥
दति दत्ताेयतन्ते इशरदत्तावेयसंवादे निधिय्रहटणं नाम सप्तदशः पटलः ।

अथय बग्ध्यागभधारणम्‌ ।

ईश्रर उवाच ।-जन््रवन्धया काकबन्या खृतवत्सा कचित्‌ स्ियः

तासां पुत्रहितार्थाय शम्भना सूचितं पुरा ॥१॥
प्रतरमेकं पलाशस्य गर्भिंणो-पयसाऽन्वितम्‌ ।
ऋत्वन्ते तच्च पौतवा हि बन्ध्या भवति पुचिणौ
एवं सप्तदिनं कु र्य्यात्‌ शोकोदेगविवजितम्‌ ।
पतिसङ्ग गता सा च नात्र कार्यी विचारणा ।
त्तोरशाल्यत्रमुद्रञ्च लघु हारं प्रदापयेत्‌ ॥२॥
एकमेव तु रुद्रात्तं सर्पाक्तोकं मात्रकम्‌ ।
एकवगंगवां चोरम्‌ ऋतुकाले प्रदापयेत्‌ ॥
एवं सप्तदिनं कु र्य्याद्‌ बन्ध्या भवति पुचिणौ ।
यसी कस्मै न दातव्यं नान्यधा शङ्गरोदितम्‌ ॥
देवदानौयम्ूलानि ्रायेत्‌ पुष्यभास्करे ।
ऋत्वन्ते तानि पीतानि एकवणंगवां पयः ॥
एवं सप्तदिनं कु् ्याद्‌ बन्ध्या पुच्तवती भवत्‌ ।
उदेगभयश्ोकञ्च दिवा राविच्च वजंयेत्‌ ॥ ४ ॥
शोततोयेन संपिष्य शर पुङ्ञोयम्बूलकम्‌ ।
कष पौत्वा लमेद्‌ गभे सा नारो पतिसङ्गम ॥५
समूलौ सहदेवी च ग्राह्या पुष्याकवासरे ।
काया एष्कन्तु तचणम्‌ एकवशेगवां पयः ॥

दत्तातेयतन्वम्‌ । १६९.

पूववत्‌ पोयते नार्या बन्ध्या भवति पुचिणौ ।

यस्मै कम्ब न दातव्यं सिहियोग उदाहृतः ॥ ६ ॥
नागके शर चुणन्तु नृतनं गव्यदुग्धकम्‌ ।

पिवेत्‌ सप्तदिनं दृग्ध' छतेर्भोजनमाचरेत्‌ ॥ ,

ऋत्वन्ते लभते गभ सा नारौ पतिसङ्गतः।
सिदियोगमिदं चुणं नान्यथा शङ्गरोदितम्‌ ॥ ७ ॥
पुत्तजोवकपतरैकं पिवत्‌्तौरे ऋतौ च या ।
पतिसङ्गकता नारौ मत्यं पुत्रवतो भवेत्‌ ॥८॥
कटम्बपत्रं खेतायाः ठदत्या सरूनमेव च ।

एतानि समभागानि अजाक्तोरेण पेषयेत्‌ ॥

त्रिरात्रं पञ्चरात्रं वा पिवैदेतन्महोषधम्‌ ।

सत्यं पुत्तवतो वन्ध्या नान्यया शङ्गरोदितम्‌ ॥९॥

वौजं गोक्षुरकस्यैव पिवैत्रिगर्डिकारसैः ।
तरिराचं पञ्चराचं वा बन्ध्या भवति पुचिणौो ॥१०॥
कर्क टवोजचणन्तु एकवर्णगवां पयः ।

तेन पोयमाने तु बन्ध्या भवति पुचिणी ॥

मनन ।- “श्रं नमः सिद्िरूपाय भ्रमुकीं पुच्चवतीं कु रु कु र्‌

वादा” । अष्ोत्तरशतजपेन सिङडिः॥ ११॥
दति गौ दत्तावेयतन्ते इश्वरदत्तावेयसंवाद बस्यागर्भघारणं नाम अर्टादशः पटल. ।

, अथ खतवल्मासुतजौवित्वम्‌ ।
गभसच््ञातमाचेण पत्ते मासे च वत्सरे ।
पुच्चो स्वियित वर्षादौ यस्याः मा खतवत्सिका ॥ १॥
ग्टहोत्वा शभनक्तते तपामागस्य सूलकम्‌ ।
ग्टद्धोतवा लच्णामुनम्‌ एकवणगवां पयः ॥
पोत्वा सा लभते गर्भं दौ्धजौवी सुतो भतेत्‌!
यस्मे कस्मै न दातव्यं नान्यथा शङ्खरोदितम्‌ ॥२॥

र-६५

१७० इन्द्रजालविद्यासंयहः ।

बन्या कर्कोटिकाकन्दं पोतं मोचारसेन च ।

(3 $ ९ [~
ऋतुकाले तु सप्ताहं दोघजोवो सुतो भवेत्‌ ॥

प्रकत्तव्यो
अरत योगः प्रकत्तव्यो यथाशङ्र भाषितम्‌ ॥ २॥
मागशोर्षेऽथवा ज्ये पूर्णणयां लेपिते गहे ।
नृतनं कलसंपूणं गन्धतोयेन कारयेत्‌ ॥
# ~^
शाखाफलसमायुक्तं नवरत्रसमन्ितम्‌ ।
सुव शंमुद्धिकायुक्तं षट्‌ कोणमण्डले स्थितम्‌ ॥
तन्मध्ये पूजयेहेवोभेकान्तोनामविखुताम्‌ ।
ॐ ८ > >^ „ ॐ
गन्धपुष्याक्ततेधूपेदीपिने वेयसंयुतेः ।
श्रचंयेद्‌ भक्तिभावेन मत्छमां सैः समद्यकौः ॥
वाराहो च तथा चेन्द्रो ब्राह्मो माहेश्वरो तथा ।
कौमारो वैष्णवो देवो षरसु पतेषु मातरः ॥ .
पूजयेन्मन्तवोजेन दधिपिर्डानि कारयेत्‌ ।
सप्तसंख्याप्रमाणानि षट्संख्या षट्सु पततः ॥
सप्तमन्तु एधक्‌ क्त्वा ुतिस्थाने विशेषतः ।
त्ुक्ते ग्टहमागच्छेत्‌ कन्यका वटवः स्ियः ॥
भोजयेदत्तिणां दच्च प्रमाणं कारयेत्‌ ततः ।
विज्य देवतां तस्यां नव्यां तत्कलसोदकम्‌ ॥
खकु लं वोक्लयेत्‌ धोमान्‌ शमेन शएभमादिञेत्‌ ।
विपरौते पुनः कायं योगान्तरसुसिदिदम्‌ ॥
प्रतिवष॑मिदं कु र्य्यादयर्घंजोविसुतं लेत्‌ ।
सिदियोगमिदं ख्यातं नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ॥
मन्‌ “श्रं परमं ब्रह्मपरमात्न असुकौगभं |
सुतं कु र्‌ कु रु साहा” । श्र्टोत्तरश्तजपेन सिडिः ॥ 8 ॥ |

दति गरौदत्तावेयतन्् ईश्वरदत्तावेयसं वादं खतवत्सासुतजौ वित्वं नाम ऊनविभः पटलः।

दत्ताचेयतन्चम्‌ । १७१

अथ काकवश्व्या प्रयोगः ।

पूवं पुचवतो या सा क्चि्टस्या भवेद्‌ यदि ।

काकबन्ध्या तु मा ज्ञेया चिकित्सा तत कथ्यते ॥१॥
विष्णुक्रान्ता समूरूलान्तु पिष्टा मादिषदुग्धकं ।
मददिषोनवनोतेन ऋतुकाले तु भक्तयेत्‌ ॥
एवं सप्तदिनं कु र्य्यात्‌ पण्यमुक्ताञ्च पूववत्‌ ।
गम सा लभते नारौ काकवन्ध्या सुशोभनम्‌ ॥२॥
मूलन्तु इयगन्धायाः ग्राहयेत्‌ पुष्यभास्करे ।
पेषयेन्माहिषच्तौरेः पलां भक्तयेत्‌ सदा ॥
सप्ताहाललभते गम काकबन्ध्या चिरायुषम्‌ ।
यस्मै कस्मै न दातव्यं नान्यधा शङ्करोदितम्‌ ॥
मन्त्‌ ।--“श्रों नमः शक्तिरूपाय अ्रस्याः ग्टहे पुरं कु रु कु र्‌
वाहा” । श्ीत्तरशतजपेन सिद्धिः ॥ २ ॥
द्रति यौदत्तावेयतन्ने दंश्वरदत्तावेयसंवारे काकबभ्यापुचकरखं
नाम विंशः पटलः।

अथ विवाद्विजयम्‌ ।

कर उवाच ।-मागशोपं च पूर्णायां शिखिमूलन्तु बन्धयेत्‌ ।

बाहो शिरसि वा धाय्यं विवादे विजयौ भवेत्‌ ॥१॥
क्ष्णसपकपाले तु शव ख त्तिकयान्वितं ।
शवे तगुच््ां क्तिपेत्‌ तत्र तस्या मूलं समाहरेत्‌ ॥
लनाटे तिलकं कु र्य्यात्‌ पश्येत्तं पञ्चधा रिपुः ।
स्वगंर्भच्यमाणस्तु पतितञ्च ततो भुवि ॥२॥
करे सुदशनामूलं बद्धा राजङ् ुले जयो ॥२॥

१७२ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

जयाम्ूलं राजकु ले सुखसंस्थं जयप्रदम्‌ ॥ ४ ॥
लिप्यन्ते यानि शस््ारि द्यपामागरसेन वे ।
जायन्ते तानि संग्रामे रक्तसाराणि नि्ितम्‌ ॥ ५॥
ग्टहोत्वा पुष्यनत्ततरे श्वेतगुञ्ोधस्ूलकम्‌ ।
धारयेदृक् िणे हस्ते टुतं काय्यं जयो भवेत्‌ ॥ ६ ॥
धुस्तुरं करवोरच्च ह्यपामागस्य स्ूलकम्‌ ।
हरितालसमायुत्तं तिलकं दिने क्षतम्‌ ॥ ७ ॥
अजात्त)रेण संपिष्य रणे राजकु ले जयो ।
विवादे दूतका्ये च नान्यथा शङ्करोदितम्‌ ॥
मन्तस्‌ ।- “श्रं नमो विश्वरूपाय अमुकस्य अमुके न विज
कु रु कु रु खाद” । अष्टत्तरतजपेरं व सिद्धिः ॥ ८ ॥

इति ग्रीदत्तावेयतन्ते ईश्रदत्तावेयसंवादे चिवादविजयं नाम एकविंशः पटल; ।

अथ वाजोकरणम्‌ ।
दूश्र उवाच ।--

बलेन नारौ परितोषमेति न होनवौयस्य कटापि सौख्यम्‌ ।

अतो बलां रतिलम्पटस्य वाजोविधानं प्रथमं विधत्ते ॥१॥

वल्कलं चूतहत्तस्य सत्पात्रे सुष्टु निदिपेत्‌ ।
तस्योपरि जलं क् िप्रं तत्र वस्वच् दापयेत्‌ ॥
प्रातः दुग्धेन सारद तत्‌ यः पिवैन्मकरध्वजम्‌ ।
धातु्ठ्विकरं लके बलपुष्टिकरं तथा ॥ २॥
कु मारोकन्दमादाय गवां रोरेण यः पिवेत्‌ ।
बनलपुष्टिकरं धातुर्जायते मकरध्वजः ॥ ३ ॥
ग्टहोत्वा तु रवौ वारे भण्डकां शएचिपूवंकम्‌ ।
छायाश्ष्कस्तु तच्ुशम्‌ अश्वगन्धासमन्वितम्‌ ॥

दत्तातयतन्वम्‌ । १७

मुषलीं गोत्तरञ्चेव विजयावोजसंयुतम्‌ ।

एकवणंगवां चौरः पिवेत्‌ टङ्मात्रतः ॥
बलपुष्टिकरं देस्तम्भनं धातुददिदम्‌ ।
सिदियोगमिदं तन्तं कामदेवो भवे्ररः ॥ ४ ॥
अश्वत्यफलं सं ग्राद्यं छायाशुष्कन्तु कारयेत्‌ ।
पिबन्‌ दुग्धेन सां वै जायते मकरध्वजः ॥ ५॥
ग्टहोत्वा भनक्त ब्रह्मदण्डयमूलकम्‌ ।
साच माहिषदुग्धेन य: पिबेगन्मकरध्वजः ॥ ६ ॥
ग्होत्वा चास तामूलं रविवारेऽभिमन्तितम्‌ ।
छायाशष्कन्तु तच्चुं शकं राभक्तणादलो ॥
महासौख्यकरं पुंसां तस्योपरि गवां पयः ।
यस्म कस्म न दातव्यं नारौ भवति किङ्करो ॥

मनर्‌ “श्रं नमः अ्रमुकस्य बलपराक्रमं कु रु कु रु स्वाद” ।

ब्ट)त्तरशतजपात्‌ सिद्धिः ॥ ७ ॥
इति ग्रौदत्तावेयतन्वे इश्ररदत्तातेयसंवादे वाजोकरणं नाम हाविशः पटलः ।

अथ स्तीद्रावणम्‌ ।

शिलाकाश्मोरतगरं कु सुम्भ्तौ दर लेपनात्‌ ।

द्रावणं कु रुते स्त्रोणां विना मन्तेण सिध्यति ॥ १॥

हहतोफलम्बूलानि पिप्पलो मरिचानि च ।

रोचना मधुना साई लिङ्गलेपाट्‌ द्रवः स्रियाः ॥ २ ॥

्तौद्रगन्धकसलेपेन शिलायुक्ते न तत्‌ फलम्‌ ।

यस्ते कस्मै न दातव्यं नान्यथा शङ्गरोदितम्‌ ॥ २ ॥

शशिटङ्कणपिप्यल्यः शूरणं मटनं फलम्‌ ।

एतेन लिङ्गलेपेन शोघ्र द्रवति कामिनो ॥ ४ ॥

१७४ इन्द्रजालावदयासग्रहः ।

मातुलुङ्गरसेन स्तौगान्तु द्रवकारकम्‌ ।

सिडियोगमिदं ख्यातं सुलभं मानुषेमुने ! ॥ ५॥

इति श्रौदत्तातेयतन्त्े दश्ररदत्तावेयसंवादे स्वौद्रावखं नान वयीविंशः प्रटलः }

अथ वीर्ग्यस्तम्भनम्‌ ।

कपृरं टङ्कणं युक्तं तुल्यं सान रसं मधु ।

लिम्येलिङ्गः मदंयित्वा स्थित्वा यामं तथैष च ॥

ततः प्रक्तालयेलिङ्ग रमेद्रामां यथोचितम्‌ ।

वोस्तम्भकरं पुंसां सम्यङ नागाजुनोदितम्‌ ॥ १॥

ककलासस्य पुच्छाग्रं सूषिकाप्रियतन्तुभिः ।

धायं कनिष्ठिकां वेख्य नरो वीयं न मुञ्चति ॥ २॥

मधुना पद्मवोजानि पिष्टा नाभिं प्रलेपयेत्‌ ।

यावत्ति्ठत्यसो लेपस्तावदोर््यं न सुञ्चति ॥ ३ ॥

चटिकातन्तुमुद्गह्य नवनोतन वेष्टयेत्‌ ।

तेन लेपयते पादौ शक्रस्तम्भः प्रजायते ॥

यावन्न स्पृशते भूमिं तावद्य न मुञ्चति ।

यस््रै कस्मै न दातव्यं नारौगर्वंहरं परम्‌ ॥ ४ ॥

शशिसूतकटड्ःणमागधकं छलशूर णन्तो दरक शङ्कयुतम्‌ ।
मुनिपत्ररसे यदि लिङ्गमयं वनितामद गवद्रं कथितम्‌ ॥५॥

स्थलं मोनं समादाय सम्यक्‌ स्र्णन वेष्टयेत्‌ ।

लिङ्ग चोद्रिते किञ्िदग्र वोययं न सुञ्चति॥ ६ ॥

शूकरस्य तु दंष्राग्रं द्तिणच्च समाहरेत्‌ ।

कटिदेशे च वध्रोयात्‌ शक्रास्तम्भः प्रजायते ॥ ७ ॥

कट्फलं शख्ठिकाक्राधं विनामस्रूलेन भक्ति ।

वोय्य द्रावयते पुंसां सिदियोग उदाहृतः ॥ ८ ॥

ठत्तातेयतन्वम्‌ । १७५
शूरणं तुलसोवोजं ताम्बुलेः सह भक्षयेत्‌ ।
न सुख्चति नरो वोय्यं नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ॥ < ॥
डण्डु भो नाम यः सपः कष्णव् तमाहरत्‌ ।
तस्यास्थि धारयेत्‌ कय्यां नरो वौय्यं न मुञ्चति ॥ १०॥
गक्ञापामागेमूलन्तु सोमवारे$भिमन्ितम्‌ ।
भौमे प्रातः समुदत्य कव्यं बह्वा तु वोयष्टक्‌ ॥ ११॥

इति ओ्रौदत्तावेयतनवे दश्ररद्तातेयसवाद वौवयस्तम्भनं नान चतुविंश: पटलः।

अथ लिङ्वडनादियोगः ।

वराहवसया लिङ्गं मधुना सह लेपयेत्‌ ।

स्थलं टुः दोघंलिङ्गं जायते सुषलोपमम्‌ ॥ १ ॥

मबरईनम्‌। - निशासङ्गन्तु चुणंञ् भावितं नागवारिणा ।

खानं पान प्रयुक्ते न षण्डत्वं * जायते कृ णाम्‌ ॥२॥

त्वविनाशनम्‌ । -तिनगोन्भुरयोञुणं छागो दुग्धेन पाचितम्‌ ।

शोतनं मधुना युक्तं षर्डत्वनाशनं भुवम्‌ ॥२॥

मनीमोहनम्‌ । -आराद्रकं गन्धकञ्चैव राजदठक्लञ्च टङ्णम्‌ ।

संपेष्य सममात्राणि निक् िपेत्रिरुपद्रबे ।

स्थापयेदस्तिणे हस्ते शोघ्ं द्रावयति स्ियः ॥४॥

मधुमेन्धवसंयुक्गं पारावतमलान्वितम्‌ ।
एतज्जिपे द्रवेव्रारो दासोवत्‌ कु रुते रतिम्‌ ।

सिदियोगमिदं ख्यातं नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ॥५॥

नसङचनम्‌ ` प्रत्तालनं भगी नित्यं क्षत्वाऽऽमनलककल्क कतः ।

हद्धाऽपि कामिनो कामं बालावत्‌ कु रुते रतिम्‌ ॥६

* षर्डत्वम्‌-उद्विक्तवौय्यहषत्वं, न तु क्तौवत्वमिति दिक्‌

१७६ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

लोमशातनम्‌ ।- लिम्येद्‌ योनावारकं तु छागोदुग्धे न पैषितम्‌ ।

लोमशान्तमिदं ज्ञेयम्‌ उष्णतोयेन क्षालयेत्‌ ॥७॥
लनोलानन्‌ ' - पद्मवोजच्च सितया भक्तयेत्‌ पद्मवारिणा ।
हठात्‌ स्वियः स्तनदन्दं मासेन कु रुते ृट्म्‌ ॥ ८
सुर्डोचुणंकषायेण युक्तं तैलेन पाचितम्‌।
पतितं योवनं तस्माद्‌ टृ लेपात्‌ स्तनदयम्‌ ॥ <
इति ग्ौदत्तावेयतन्ते दश्ररदत्तावेयसंवादे लिङ्गवद्वनस्तनोल्थानादि-
नाम पञ्चविंशः पटलः । ५

अथ के शरञ्जनम्‌ ।

काकोलोपतम्बलं सहचर सहितं के तकोनाञ्च कन्दम्‌ ।

कायाशष्कञ्च शङ्गः विफलर सयुतं ते लमध्ये निधाय ॥
तत्‌ क्लिप लौहपात्रे च्ितितलनिहिते मासम्नकञ्च यावत्‌ ।
के शाः काशप्रकाश्णा अलिकु लसदशा यान्ति वै पक्तमातात्‌॥१।
विष्णुक्रान्तानि पुष्पाणि तलरण्डे च पाचयेत्‌ ।
के शान्‌ लेपयते तेषां छष्णवणंञ्च जायते ॥ २ ॥
विफला लौहचुणेन्तु वारिणा पेषयेत्‌ समम्‌ ।
इयं तुल्येन तेलेन पाचयेग्मुदुवद्धिना ॥
तैलतुल्ैभृङ्गरसैर्यावत्‌ तेल्च पाचयेत्‌ ।
स्िग्धभार्डगतं भूमो खितं मासात्‌ ससुङरत्‌ ॥
सप्ताहं लेपयेत्‌ पेष्य कटनलोरससंयुतम्‌ ।
रुद्रजटायुतख्चापि विफलेन समन्वितम्‌ ॥
सप्राहसेपः क्तव्यः कं शः स्यभ्चमरोपमाः ।
यावच्नोवं न सन्देहो नान्यथा शङ्रोदितम्‌ ॥ ३ ॥
इति ग्रौदत्तावेयतन्वे दश्वरदत्तातेवमवादं के शरञ्जनं नाम षड्विंशः पटलः ।
दत्तातेयतन्वम्‌ । १७७

अध के शपातनम्‌

¶ ।

ग शातकौवोजसमुहवेन तैलेन कशा न पुनर्भवन्ति ॥ १॥

त्रयाख्यपालाशविड्ङ्गवद्िशतावरोगोक्तरकाऽखलतच्च ।

दोप्रयुक्तं मधुशकराभ्यां निशि प्रलेद्धन तेन मिखम्‌ ॥

दश्च कु ष्टजोणखच वनलदोनोऽपराक्रमः।

भक्षयेत्‌ प्रातरव्याय तरुणो जायते नरः ॥ २ ॥

इति ग्रौदत्ताचेयतन्वे ईशवरदत्तावेयस वादं के शपातनं नाम सप्तविंशः पटलः ।

अथ भूतग्रहनिवारणम ।

शिरोषपत्रपुष्पच्च रवौ वारे समुदरेत्‌।

उलृविष्ठां खहौत्वा तु उद्ररोमन्तु संयुतम्‌ ॥

शनो विष्ठासमायुक्तं माजीरस्यैव संयुतम्‌ ।

गोमयञ्चैव संयुक्तं गन्धकं संयुतं ततः ॥

श्वेतगुच्छासमायुक्तं करतलेन पाचयेत्‌ ।

धुपं द्वा जपेन्मन्तं भूतवाधा विनश्यति ॥

राक्तमा भूतवेताला देवमानवखेचराः ।

डाकिनौ प्रेतनो चैव धृपं दृष्टा पलायते ॥

मन्व ।- “ओओ नमः शमशानवासिन भ्रूतादिपलायनं कु र्‌

र्‌ खादा” । श्र्टोत्तरणतजपान्‌ सिडिः॥ १ ॥

ति ओौदत्तावेयतन््रं इश्वरदत्तावेधसंवादै भरतग्रहनिवारणं नाम अष्टाविंशः पटलः ।

अथ ग्रहदोषपीड़ानिवार्णम्‌ ।
तरर उवाच -अरकस्ूलच्च धुस्त॒रं अपामागस्य सूलकम्‌ ।
वटदू्विकयोम्‌नं ्राश्वतयं मूलमेव च ॥
शमोपतमास््रपतरं पत्रमौडु म्बरं तथा ।
पाव्रख््रयमध्यस्धं दुग्ध एतसमन्वितम्‌ ॥

१७८ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

तण्डु लं चणकं मुद्गं गोधुमं तिलसंयुतम्‌ ।

गोमूत्रं सपाः शेता: कु शाश्न्दनसंयुताः ॥

मधु मंसिखयेत्‌ तत्र सन्याकाले शनौ दिने ।

अश्वत्यस्पूले खननं ग्रहोपद्रवनाशनम्‌ ॥

महादारिद्रयहरणं महापातकनाशनम्‌ ।

चिरं जोवति लोके च ग्रहपौड़ा न बाधयेत्‌ ॥

मन्रम्‌ “श्रं नमो भास्कराय अ्रसुकस्य सवंग्रहाणां पौड़

नाशनं कु र्‌ कु र्‌ साहा” । भषटोत्तरश्तजपेन सिद्धः ॥ १॥

|
।

इति शरौदत्तावेयतन्े रईश्वरदत्तातेयसंवारं ग्रदोषपौडानिवारणं नाम

एकोनविंशः पटलः।

अथ सिंहव्याघ्रसर्पटश्चिकादिभयनाशनम्‌ ।

दश्रर उवाच - सिंहं दषा नमस्कारं मन्तं ज्याप्य पुनः पुनः ।

सवं सिंहाः पलायन्ते नान्यथा शङ्रोदि तम्‌ ॥१॥

मन्व । “श्रं नमः अग्निरूपाय दों नमः” ।
पुष्यके च ग्टहोत्वा तु खेताक॑ स्य तु मूलकम्‌।
धारयेदस्िणे दृस्ते सिंहवाधाभयं न हि ॥२॥
अथ सपनिवारणम्‌ ।
श्रास्तोकं मुनिराजच्च नमस्छत्य पुनः पुनः ।
खप्रे सपभयं नास्ति नान्यथा शङ्करोदितम्‌ ॥ २॥
ग्टदोत्वा पुष्यनक्षत्रे श्रखृतामूलकं रेत्‌ ।
तन्मानां धारयेत्‌ कण्ठे सर्पवाधाभयं न हि ॥४॥
अथ व्याघ्रभयनिवार णम्‌ ।

ग्टदोत्वा एभनक्तते घुस्तर मूलकं तथा । |

धारयेदकिणे बाड व्याघ्रवाघधाभयं न हि ॥५॥
षटकमदौपिका । १७८
अरय ्चिकभयनिवारखम्‌ }
ग्टदोत्वा शुभनच्त्रे ्यपामागस्य मूलकम्‌ ।
धारयेदस्तिणे कणं ठिकाना भयं न डि ॥६॥
अथय अग्िभयनिवारखम्‌।
उत्तरस्मिंश्च दिग्भागे मारोचो नाम गाक्तसः।
तस्य स्ूतरपुरोषाभ्यां इतोऽग्निः स्तम्भितो भवेत्‌ ॥
इति मन्वेख सभाञ्रलिसलिलं भप्िमध्ये निदिपेत्‌। अभ्रिः शाम्यति ॥9॥
ग्टहोत्वा रविवारे तु हयमारकमूलकम्‌ ।
धारयेदक् िणे हस्ते अग्निवाधाभयं न हि ॥८॥
इति श्रौदत्तावेयतन््े दख्ररदत्तावेयसंवादे मिं इव्याप्रसर्पटिकाग्रिभयनाशनं
नाम विंशः पटलः

षट्‌कार्मदौपिका ।

क्त्या देवीं नमस्छत्य तथा व्रिपुरसुन्दरोम्‌ ।

भदरकालोच् देषेशीं तथा षर्‌कमदवताम्‌ ॥
ोक्लष्णविद्यावागोश-भट्राचार्ययेण धौमता ।
क्रियते विदुषां प्रोत्य क्त्या पज्ञवदौ पिका ॥१॥
क्रोधाज््वलन्तीं चलनं वमन्तोम्‌
खषटिं टडन्तीं दितिजं ग्रसन्तोम्‌ ।
भौमं नदन्तीं प्रणमामि छत्यां
रोरूयमाणां ज्ञधयोग्रकालोम्‌ ॥ २ ॥
उन्मत्तमैरवोतन्ात्‌ फे त्कारोडामरात्तथा ।
तथा च मालिनोतन्च्ात्तथा कानलोत्तरादपि ॥
सिहयोगौश्वरोतन्त्रात्‌ योगिनौजालसंवरात्‌ ।
सवतन्वात्‌ समाक्तष्य षट्‌कम विधिरुच्यते ॥

१८० इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

पुस्तके लिखिता विद्या येन सुन्दरि ! जप्यते ।

सिदिनं जायते देवि ! कल्पकोटिशतेरपि ॥
गुरु गि नाऽपि शस्वेऽस्मिब्राधिकारः कथञ्चन ।
अधाभिधास्ये शस्तेऽस्मिन्‌ सम्यक्‌ षट्‌कमेलक्षणम्‌ ।
सवंतन्तानुसारेण प्रयोगफनलसिदिम्‌ ॥ ३ ॥
अध = सार्वकालिकलत्वम्‌ ।
षट्‌कमंणां सावंकालिकत्वमाह यथा स्मृतिः ।
नैमित्तिकानि काम्यानि निपतन्ति यधा तथा ॥
तथाह मनुः ।-- स्ववीर्य द्राजवी्ययाच स्ववोय्यं बलवत्तरम्‌ ।
तस्मात्‌ सखेनैव व्येण निगह्लोयादरोन्‌ दिजः ॥
अथ षट्‌ कमणि ।
शान्तिवश्यस्तम्भनानि विडेषोचाटने तथा ।
मारणान्तानि शंसन्ति षट कर्माणि मनोषिणः॥
अथ षट कमणां लचणम्‌ ।
रोगक्लत्याग्रह्वादोनां निरासः शन्तिरोरिता ।
वश्यं जननां सर्वषां विधेयत्वसुदौरितम्‌ ॥ ७ ॥
प्रहत्तिरोधः सर्वषां स्तम्भनं समुदाहृतम्‌ ।
सिग्धानां # देषजननं मिथो विदेषसं मतम्‌ ॥८
उच्चाटनं खदेशादेभ्वेशनं परिकलितम्‌ ।
प्राणिनां प्राणहरणं मारणं समुदाहृतम्‌ ॥
सखदेवतादिक् ालाटोन्‌ ज्ञात्वा कर्माणि साधत्‌
अरथषट कर्मणां टेवताः।
रतिर्वाणो रमा ज्येष्टा दुर्गा कालो ¶ यथा
षट्‌कमेदवताः प्रोक्ताः कर्मादौ ताः प्रपूनयेत्‌॥१

% स्िग्धानां -परस्परमिवभावापन्रानाम्‌ ।

‡ कालौति- भद्रकालौ।

षट क्म॑दौपिका । १८१

अथ षट कर्मणां दिङ्नियमः।
ईशचन्दरेनद्रनि क्ट तिवायुग्नोनां दिशो मताः ।
क्रमेण कमेषटके षु प्रशस्ताः ककु भ; स्मृताः ॥११॥
अथ षट कमणां खतुकालादिनिखंयः ¦
सर्य्योदयात्‌ समारभ्य घटिका * दशकं क्रमात्‌ ।
ऋतवः स्युवंसन्ताव्या ब्रहोरातरे दिने दिने ॥
वसन्तग्रोवर्षाश्च शरदेमन्तगैशरिराः ॥ १२ ॥

प्रकारान्तरम्‌ ।

वसन्तशचैव पूर्वा ग्रो षो मध्याङ्क उच्यते ।

वषा ज्ञेया पराह्ने तु प्रदोषे शिशिरः स्मृतः ॥

अद्ैरात्रौ शरत्काल ऊषा हेमन्त उच्यते ।

अन्धे च ऋतवः सवे सायाद्वादौ प्रकोत्तिताः ॥ १२॥

हेमन्तः शान्तिके प्रोक्तो वसन्तो वश्यकमणि ।
शिशिरः स्तम्ने जनयो ग्रोपमे विदेष ईरितः ॥
प्राहडु च्चाटने ज्ञेया शरन््ारणकर्मणि ॥ १४ ॥

अथ षट्‌क्मंखां तिथिवारनियममाह ।
प्रथोक्न्प्रानि विधिना स च सम्प्रोच्यतेऽघुना ।
दितौया च ढतीया च पञ्चमो सप्तमो तथा ॥
बुधेज्यकाव्यसोमाश्च शान्तिकर्मणि कौत्तिताः ॥ १५॥
गुरुचन्द्रयुता षष्ठो चतुधीं च त्रयोदशो ।

नवमो पौष्टिके शस्ता चाष्टमो दशमो तथा ॥

पुष्टिधंनजनादौनां वर्धनं परिकोत्तितम्‌ ॥ १६ ॥
दशम्येकादशो चेव भानुश्क्रदिने तथा।

आकषंणे त्वमावास्या नवमो प्रतिपत्तथा ॥१७॥

# घटिका--अव दर्रू पा।

इ १६

६“

इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

षष्टो चतुद शो तददष्टमौ मन्दवारकाः ॥

उच्चाटने तिथिः शस्ता प्रदोषेषु विशेषतः ॥ १८॥
चतुदश्यष्टमो क्ष्णा अमावास्या तथेव च ।
मन्दाराकं डिनोपेता शस्ता मारणकमंणि ॥ १९ ॥
बुधचन्द्रदिनोपेता पञ्चमो दशमो तथा ।
पौणमासौ च विज्ञेया तिधिःस्तम्भनकर्मणि ॥ २० ॥
शभग्रहोदये कु र्य्याद्‌ शएभान्यशभकोदये ।
रोद्रक्माणि रिक्ताकं खत्युयोगे च मारणम्‌ ॥ २१॥
अथ षट्‌ कर्मणां नक्तवनियममाड ।
स्तम्भनं मोहनच्ैव वशोकरणमुत्तमम्‌ ।
माहन्द्रे वारुणे चैव कर्तव्यमिह सिदिदम्‌ ॥ २२॥
ज्येष्ठा चेवोत्तराषाटठा चानुराधा च रोहिणो ।
माहेन्द्रमण्डनं द्येत्‌ सवंकमंप्रसििदम्‌ ॥ २२ ॥
स्यादुत्तरभाद्रपदा सूना शतभिषा तथा ।
पूवभाद्रपदाऽ्चेषा ज्ञेया वारुणमध्यगाः ॥
पूर्वाषाढा तु तत्कममिदिद! शब्धुना स्मृता ॥ २४ ॥
विदेषोच्ाटनं वद्किवायुयोगे च कारयेत्‌ ।
सवातो इस्ता मृगशिरा चित्रा चोत्तरफल्ुनो ॥
पुष्या पुनवेसुवङ्किमण्डलस्थाः प्रकोत्तिताः ॥ २५॥
अश्विनौ भरणो चादर घनिष्ठा वणा मघा।
विशाखा कत्तिका पूवंफल्वुनो रेवतो तथा ॥
वायुमण्डलमध्यस्थास्तत्तत्कम॑प्रसिडिदाः ॥ २६ ॥
कालविञषश्च।
वश्यं पूरवेऽह्कि मध्याङ्कं विदेषोच्चाटनं तथा ।
शान्तिपुषटो दिनस्यान्ते सन्ध्याकाले च मारणम्‌ ॥२७॥

~ ~
पौणंमासो मन्दभानुयुक्ला विदेषकर्मणि।

षट.कर्मदोपिका । १८३

श्रथ वर्‌क्थां सलग्रनिय्रममाह ।

कु र्य्या स्तम्भनं कम यन्ते ठ् िकोदये !
इेषोचाटादिकं कम कु लोरे वा तृलोदये ॥
मेषकन्याधनुर्मीने वश्यशान्तिकपौष्टिकम्‌ ।
मारणोचाटने चासौ रिपुभेदविनिग्रहे ॥ २८॥
अय भृतोदथे षट. कमं नियमी यथा ।

जनं शान्तिविधौ शस्तं वश्ये वद्धिरुदौरितः।

स्तश््रने एथिवो शस्ता विदेषे व्योम कौत्तितम्‌ ॥

उच्वाटने स्मृतो वायुभृम्यग्नो मारणे मतौ ।

तत्तइलोदये मम्यक्‌ तत्तन्मण्डलसंयुतम्‌ ।

तत्तत्‌ कमं विधातव्यं मन्तिणा नि्ितात्मना ॥ २८ ॥

परचक्रभयादटौ वा तौव्ररूपे महाभये ।

न कालनियमो गम्यः प्रयोगाणां कदाचन ॥२०॥

अथ्षट्‌ कर्मंदिङ्निवमम्त्‌ तन्वान्तरे ।

इन्द्रे स्तम्भनमुच्चाटमग्नो सर्वाभिचारकम्‌ ।

याम्ये रक्तसि विदहेषः शन्ति्वारुगवायवे ॥

कु नोत्सादं मरुद्धाग यक्ते कलदविग्रहौ ।

कु र्वीत नोदितं कमं यचान्यद्‌ ब्रह्मणः पदे * ॥२९॥

सथ षट्‌ कर्मणां वरमेटमाह ।

वश्ये चाक्षणे त्षोभे रक्तव णं विचिन्तयेत्‌ ।

निर्विघोकरणे शान्तो पुष्टौ चाप्यायने सितम्‌ ॥

पोतं स्तम्भनकार्यषु धुस््रमुच्वाटने स्मृतम्‌ ।

उन्प्राटे शक्रगोपाभं ^ कष्णवरन्तु मारणे ॥ ३२ ॥

ज्रह्मणः पदै-एेशान्यामिन्यधेः ।
+ अक्रगोपः+--रक्तवणं कीटविशेषः|

इन्द्रजालविद्यासंग्रदः ।
अथ उल्ितसुप्तोपविष्टादयः।
उलि तं मारणे ध्यायेत्‌ सुपमुचाटने प्रभुम्‌ ।
उपविष्टं सुरेशानि ! सर्वत्रैवं विचिन्तयेत्‌ ॥२२॥
आसोनं ्वंतरूपन्तु साच्िके समुदाहृतम्‌ ।
पोतवणं राजसे तु रक्तं श्यामसुदाद्ृतम्‌ ॥
यानमागखितं तूणं छशणं तामस उच्यते ॥३२४॥
साच्िकं मोत्तकामानां राजसं राज्यर्ष्च्छताम्‌ ।
तामसं शतुनाशा्यं सर्वव्याधिनिवारणम्‌ ॥
सर्वोपद्रवशान्त्यर्थं तामसन्तु विचिन्तयेत्‌ ॥२५॥
अथ मन्दस्याधिष्टाठदवतामाडइ।

रुद्रारताच्यगन्धवय्तरत्तोऽहिकिब्रराः ।
पिणाचभूतदैव्येन्द्रसिद्धाः किं पुरुषासुराः ॥
सवंषामपि मन्ताणाम्‌ एते पञ्चदश स्मृताः ।
के चिदष्टादशप्राइः समाग्राणां नृणां मताः ॥ ३६ ॥
अध मन्त्राणां वणसं व्याभेदे संज्ञा, कायथविशषेषु च तेषां प्रथोगञ्र ।
ररः शनिः पञ्चवर्गः षड्भिस्तु खहलः ।
क्रकचः सप्तभिः शूलश्चाष्टाभिनंवभिः पविः ॥
शक्तिश्च दशभिचैकादश्भिः परशुः स्मृतः ।

चक्रं दादशभिर्वर्शंः कु लिशः स्याच्चयोदशेः ॥

चतुरदभैस्तु नाराचो भुषुर्डो पकच्तवणिंका * ।

पद्मं षोडशभिवरैर्मन्तच्ेदे तु कर्तरो ॥

मेदे तु कथिता ख्चो भन्ञने मुद्गरः स्मृतः।

मुषलं च्ोभणे बन्धे खङ्लः कक चञ्ङिदि ॥

चाने शलं पविं स्तम्भे शक्तिं बन्धे च कमणि ।

विदं षे परणशुञ्चक्रं सव कर्म॑सु योजयेत्‌ ॥

्ै

प्वरिका-पचटशवर्णान्मिका |

षट क्मदोपिका । १८५
उत्सादे * कु लिशः शस्तो नाराचः सेन्यभेदने ।
भुषुर्डो मारणे पद्मं शान्तिुच्चादि कर्मणि ॥
चक्रन्तु र्वं कर्मं सव॑व्रैवं प्रयोजयेत्‌ ।
क्चिदेवं दर्शिंतन्तु वामाचारविरोधनम्‌ ॥
सहख्रा्तरमन्वादेः प्रयोगो विधिद शनात्‌ ॥३७॥

रथ कार्यविशेषे योजननपलह्लवादिनिर्थयः ।

पञ्चाशदगणरूपात्मा माढठका परमेश्वरो ।

ततोत्यत्रा मदाक्लत्या तेलोक्यभयदायिनो ।

यथा कामो जपः कार्य्यो मन्तणामपि मे ण ॥२८॥

मन्त्रादौ योजनं नानः पल्लवः परिकौत्तितः।
मारणे विश्वसंहारे ग्रहश्रूतनि वारणो ॥

उच्चाटने च विदेषे पल्लवः परिकीत्तितः ।

मन्वान्ते नामसंस्थानं योग इत्यभिधोयते ॥
शान्तिके पौष्टिके वश्ये प्राय्ित्तविशेधने ।
मोहने दोपने योगान्‌ प्रयुज्ञन्ति मनोषिणः ॥
स्तम्भनोचाटनोच्छेटविदेषिषु स चोच्यते ॥ २८ ॥
नागर आदयन्तमध्येषु मन्तः स्याद्रोध उच्यते † ।
मन्ताभिसुख्यकरणे सर्वव्याधिनिवारणे ॥

ज्वर ग्रहविषाद्यार्ति-शान्तिके षु स चोच्यते ।

सम्प्रोहने स एवाध मन्ताणामत्तराणि च ॥ ४० ॥
एककान्तरितं यत्तु ग्रयनं परिकीर्तितम्‌ ।
तच्छान्तिके विधातव्यं नामाद्यन्ते यथा मनुः ॥

+ उत्सादरे-उच्राटे।
नात्र भादौ-- अनुलोमेन, अन्ते विलीमक्रमेव इति भावः।

१८६ इन्द्रजालविदया संग्रहः ।

स्तम्भ खत्यु ये इच्छेदर्तादिषु च सम्पुटम्‌ ॥ ४१॥

पुनः सम्पुट्माह नभट्र्टतम्‌ ।
मन्तमादो वदेत्सवं साध्यसंज्ञामनन्तरम्‌ ।

~ विपरोतं पुनश्चान्ते सम्युट' ततुब्मृतं बुधैः ॥

इति वचनानुसारात्‌ साध्यनामादटौ अनुलोमेन तत्पश्चा
विलोमेन मन्वा त्राणि लिखितव्यानि इत्यधेः ॥ ४२ ॥
मन्ता णंन्दभेकं कं साध्यनामाक्तरं क्रमात्‌ ।

कथ्यते सविदभस्तु वश्याकर्षणपौरटिके ॥ ४३ ॥

अथ कमंविशेष हं फट. वषडादौनि ।

बन्धनोच्वाटने दषे सङ्गं हं पदं जपेत्‌।

फट.कारं छेदने दं फट. रिष्टिग्रहनिवारणे ॥

पुष्टौ चाप्यायने वौषट. बोधने मलिनो क्तौ ।

अग्निकार्ये जपेत्‌ खाहां नमः सवत्र चार्चने ॥ ४४ ॥ `

शान्तिपुटिवशदेषाक्तच्चुच्चाटनमारणे ।

स्वाहा सधा वषट्‌ हं च वौषट्‌ फट्‌ योजयेत्‌ क्रमात्‌ ।

वश्याकषंणसन्तापज्वरे खाहां प्रकोत्तयेत्‌ ।

क्रोधोपशमने शान्तौ प्रोतौ योज्यं नमो बुः ॥

वोषट्‌ सम््रोहनोदोप-पुष्टि खल्यु्ञयेषु च ।

दकारं प्रोतिनाशे च छेदने मारणे तथा ॥

उच्वाटने च विद्ेषे वौषट. चान्धोक्लतौ वषट ।

मन्चोदोपनकार्ययेषु लाभालाभे वषट. स्मृतम्‌ ॥४५॥

अथ स्वौयुनपुसकमन्तनियममाद ।

स्तोपंनपंसकत्वेन विधा स्युमन्वजातयः ।

स्तौमन्चा वह्किजायान्ता नमोऽन्ताश्च नपुंसकाः ॥

दं फट. पुमांस इत्युक्ता वश्यशान्त्यभिचारके ।

ुद्रक्रियाद्युपध्वंसे स्तियोऽन्यत्र नपुंसकाः ॥ ४६ ॥

षट्‌क्मदटोपिका। १८७

अथ भाग्रेयसौम्यन्यादिमन्वधमः।
तारान्त्याम्निविषप्रायो मन्चर ्राग्नेय उच्यते ।
सौम्याश्च मनवः प्रोक्ता भूयिष्ठन्दखताक्तराः ॥
आआग्नेयमन्तराः सौम्याः स्युः प्रायशोऽन्ते नमोऽन्विताः ।
मन्तः शान्तोऽपि रौद्रतं हुं फट. पल्लवितो यदि ॥*४७॥

अध मन्वायां सुप्तप्रञडकालाः।
सुप्तः प्रवुध्यमानोऽपि मन्तः सिदिं न गच्छति ।
स्वापकालो वामवदो जागरो दक् िणावहः ॥
खापकाले तु मन्वस्य जपो न च फलप्रदः ।
आग्नेयाः सम्प्रबुध्यन्ते प्राणे चरति टक् िणे ॥
वामे चरति सौम्या प्रवा मन्विणां मदा ।
नाडोदयगते प्राणे सवं बोधं प्रयान्ति च।
प्रयच्छन्ति फलं सवं प्रवुदा मन्विणां सदा ॥ ४८ ॥
अथ भासनानि।

अएसनानि प्रवच्यामि कर्मणां विहितान्यपि ।

पद्मासनं पौष्टिके तु शान्तिके खस्तिकासनम्‌ ॥
आक्तषटे पौरटिके तददिदेषे कु क्कु टासनम्‌ ।
अदखस्तिकसुचचाटे अरैस्थापनपाण्णिंकम्‌ ॥
मारणे स्तम्भने तददिकटं परिको्तितम्‌
वश्ये भद्रासनं तेषां कथ्यते चाध भावना ॥ ४< ॥
भध विकटकु क,टासनयोलंचचं वथा ।
जानुजङ्गान्तरालेषु भुजयुगरमं प्रवे शयेत्‌ ।
विकटासनमेतत्‌ स्यादुपविश्योत्कटा सने ॥
क्रत्वोत्कटासनञ्चैव समपाददयं ततः ।
वश्ये मेषासनं प्रोक्तम्‌ आरकलटर्व्याघ्रचमंरि ॥
उष्रासनं तथोच्ाटे विदे तुरगासनम्‌ ।

श्ट इन्द्रजालविद्यासंग्रडः ।
मारणे माहिषं चम मोक्ते हस्यजिनं भवेत्‌ ।
अथवा कम्बलं रक्तं सवंकम॑सु कारयेत्‌ ॥ ५० ॥
अथ षरुद्राः।
षरम्‌द्राः क्रमशो ज्ञेयाः पद्मपाश्गदादहयाः ।
सुषलाशनिखङ्गाख्याः शान्तिकादिषु कमसु ॥ ५१ ॥
अथ देवध्यानमाह ।

शन्तिपौशटिकवग्येषु सौन्दरय्यातिशयान्विताः।
सर्वाभरणसन्दोपाः प्राप्तकालमनोरथाः ।

ध्यातव्या देवता; सम्यक्‌ सुप्रसन्राननाम्बुजाः ॥

आकषणेऽपि तदच्च वड् ैरिव मल्छकान्‌ ।
साध्यमाकर्षणे द षे भव्छंमानं जनैरिव ।

वध्यमानो जनैदंण्डैर्दारितस्तस्करो यथा ॥

उलुको वा यथा रिष्टमन्तव्योच्ाटने रिपुः ।

यत्किञ्चित्‌ शवमारुह्य सन्द्टोष्ठपुटः क्रघा ।

कमं दुर््यात्‌ ततो मन्तो यधा क्रु रेषु कम॑सु ॥ ५२ ॥

इति ग्रौक्तष्यानन्दविद्यावागीशभद् चाययक्गतायां षट कर्मदौपिकायां

सामान्यधरमः प्रथमौ शः ।

अथ रक्तारथम्‌ ।

ग्रामे च निजने देशे विदध्यादभिचारकम्‌ ।

यत्राभिचारहोमन्तु कु र्याच्च भुवि साधकः ॥
तव्राभितो भटैः रक्तां कारयेदात्ससिदये ।

न चेचान्यः कितिपतिश्वारेज्रीत्वा निहन्त्यसुम्‌ ॥ १ ॥ *

* अनित, चतुर्दि्च ; भटैः, -योड्भिः निकटे रचितव्यः। चारै.,-दरतेः ।

षट्‌कमंदोपिका। १८८
अथ कु ण्डम्‌ ।
विद्ेषै चाभिचारे च तिकोणं कु र्डमिष्यते ।
दिमेखनं कोणमुखं * हस्तमाव्रन्तु स्वतः ॥
उच्चाटनन्तु नें त्यां शुक्तस्य कारयेत्‌ ।
उत्साटनन्तु वायव्यां देवानामपि कारयेत्‌ ॥
शवृणां तापने शस्तं योन्याख्यमग्निकोणगम्‌ ।
अरईचन्दरन्तु याम्यायां † शचुणां मारणे स्थितम्‌ ॥
विकोणं नैकं ते कु ण्डं रिपूणां व्याधिवदईनम्‌ ।
दादहायाग्नौ च विदं षै कु ण्डं पूरेन्दु सत्रिभम्‌।
चतुरखच्च कर्तव्यं द षादौ तु विचक्षणैः ॥
कु ण्डं सुलक्षणं छत्वा तच कर्माणि साधयेत्‌ ।
चतुरस्रे भपेदश्यमाकषः स्यात्‌ विकोणके ॥
करषंणस्तम्भने देवि ! विदे ष्च विकोणके ।
अधैवोच्चाटनं प्रोक्तं षट्कोणे मारणं स्मृतम्‌ ॥
उदोच्यां ¢ पौष्टिके कु ण्डं वारुण्यां शान्तिकादिषु ।
उच्ाटे चानिले कु ण्डं याम्ये च मारणं भवेत्‌ ॥
मानहोनादिकं § दोषं नास्ति कु ण्डऽभिचारके ।
शमषु स्यविंवाहान्ताः क्रियास्ताः क्रु रकमंणि ।
मारणान्ताः समुद्दिष्टा वद्करागमवेदिभिः ॥ २॥
ततो राज्ञातिविहांसमधर्वश्ुतिपारगम्‌ ।
बडभिद्रंविरोवंस्वैर्नानारवररविभूषगैः।
पूजयित्वा ततः पश्चाद्‌ विधिना ठणयादिजम्‌ ॥

* कौरमुखं- नेक'न्यादि ।

† याम्यायां मरूडपस्य इति शेषः ।

‡ उदौच्यां मरूडपस्य गामस्य वा इति शेषः ।

§ मानं- हस्तादिमानम्‌।

१९ ० इन्द्र जालविद्यासं ग्रहः ।

हलोऽप्युत्ाहसंयुक्तः सवरक्तापरायणः।

यन्नतो मारणं कम कु र्य्याद्राज्ञो हितेच्छया ॥

वित्तशाल्यं परित्यज्य सवंकर्माणि कारयेत्‌ ।
वित्तशाव्य निदन्त्याश पुत्रमायुर्यशोधनम्‌ ।
देशरक्तणएधर्मण न खयं पापभाग्‌ भवेत्‌ ॥
तेजोनाशो भवेदादौ बलनाशस्ततो भेत्‌ ।
सपन्नस्य ततो नाश्स्तिखश्वाहत्तयस्ततः ।
चिरादत्तौ फलालामे तिराहत्तं पुनश्चरेत्‌ ॥ २ ॥

अथ ययीत्तरं प्रयोगोत्कर्षः ।

वश्यात्‌ स्तश्नमुत्वुष्टं स्तम्भनाग्ोहनं महत्‌ ।

मोहनाद्ेषणं खष्ठं ह षादु चाटनं वरम्‌ ॥

उच्चाटनादपि महन्मारणं सर्वतोमहत्‌ ।

मारणादधिकं कम न भूतं न भविष्यति ॥

ततैव दक्षिणे चित्तं करत्वा भ्ारणमारमेत्‌ ।

शान्तिपुष्टो दिनस्यान्ते सन्ध्याकाले तु मारणम्‌ ॥ ४ ॥ |

अय कु म्भश्थापनम्‌।
आद्निरसे। शान्तिके सख्णकु म्भञ्च नवरतैविभूषितम्‌ । |
तदभावे रौप्यकु ग्भं तास्त वापि सुलक्षणम्‌ ॥ |
अभिचारे लोहकु म्भं स्थापयेत्‌ सुसमाहितः।
उत्सादे काचकु म्भच्च मोहन रेत्यकु म्ध कम्‌ ॥
उच्ाटने च खत्कु ग्भं कालमण्डलसंस्थितम्‌ ।
सवं कमंणि वा कु र्य्यात्‌ कु म्भ तास््रमयं तथा ॥ ५॥
तत्तत्कु म्भञ्च संस्थाप्य रुद्रं देवोच्च पूजयेत्‌ ।
उपचारक्रमेगैव देवं ध्यायेद्‌ यथाविधि ॥
शूलहस्तं महारौद्रं सववैरिनिखदनम्‌ ।

` षट्कमंदोपिका । १८१

द - ~ -----------------------~--~--~----~-------- ~~------~

पूणं चन्द्रसमाभासं रुद्रं षभवादनम्‌ ।

अरथवान्यप्रकारेण ध्यानं कु र्यात्‌ समाहितः ॥ ६ ॥
काश्मोरस्फटिकप्रभं विनयनं पञ्चाननं शूलिनम्‌
खटद्ासिवरप्रसादडमरु चक्राल्ञवोजाभयम्‌ ।`
बिभ्वाणं दशदटोभिरक्जटिनलं वौरासन संस्थितम्‌
गोरो खरो सहितं सदैवमखिलं ध्यायेच्छ् िवं चर्मिंणम्‌ ॥ ७ ॥
रुद्रमन्वेण कु र्याच्च उपचारान्‌ एथग्विधान्‌ ।
भद्रकालोञ्च सम्पुज्य नेवेदयश्च एथग्विधैः ।
पट्रवस्वैरलङ्गारेव लिदानेः पृथग्विधः ॥
यत्र न स्यादुपायोऽन्यः शत्रोभयनिहत्तये ।
तदाऽनन्धगतित्वन मारणादोनि कारयेत्‌ ॥ ट ॥
दोपादग्निं समानोय धुपादा चान्त्यजादपि ।
विडं षणाभिचारे च क्रव्यादंशं न मन्त्यजत्‌॥
अत्र चैव विधायागिनं परिस्ताय्य शरेस्तुरोः ।
विभो तक्रपरिष्या च कल्पयेद्‌ यस्य मारणम्‌ ॥
जुहयान्निम्बतेलाक्तैः काकोल कयपक्तकेः ।
टारयेनं शोषयैनं मारयेत्यभिधाय च ।
अष्टोत्तर शतेनैव मनसा जुहयाटचा ॥
होमान्ते विधिवत्‌ क्षत्यामाराध्यागनेञ्च सन्निधौ ।
योमेच कण्टक दूराद्‌ दूरं वा चान्तिकं ऽपि च॥
पिब द्यमणक्‌ तस्येव्युक्ता साधु निवेदयेत्‌ ।
संरच्याम्नि विधानेन नवरात्रं समापयत्‌ ॥
खतस्तिष्ठति ज्ञात्वैवं तावदस्य रिपोमृतिः ।
वसनं लोहितं प्रोक्तम्‌ उ्णौशं लोहितं स्पृतम्‌ ।
सङ्ल्पा जपदहामादौ तदावरणमारमेत्‌ ॥ € ॥
हरं - खापकाले तु मन्तस्य जपो न च फलप्रदः ।

१८२

~~~ ~~-~-~~~-~~-~~-------~--~-~--~~--

इन्द्रजालविद्यासंग्रहः 1
खापकालो वामवदहो जागरो दक्तिणावदः ।
शान्तिकर्मणि भिखं वा जपेन्मन्तं प्रसिद्धये ॥ १० ॥

श्रथ मालानिणंयः ।

प्रवालवच्वमणिभिर्वश्यपौरिकयोजंपेत्‌ ।
मत्तेभदन्तमणिभि्जपेदाक्टिक्मणि ॥
साध्यके शस्‌त्रयुक्गस्तुरङ्टशनोडवैः ।

अ्रक्षमानां परिष्कु त्य विदेषोच्चाटने जपेत्‌ ॥

सतस्य युदशून्यस्य दशनैगदंभस्य च ।

क्षत्वाक्तमालां जप्तव्यं शतुमारणमिच्छता ॥ ~
क्रियते शङ्मणिभिर्धमकामार्थसिडये ।

पद्मा्तैः प्रजपेन्मन्तं सर्वकामा्थसिदये ॥

रुद्राक्षमालया जप्तो मन्त; सर्वफलप्रद: ।
स्फाटिक मौक्तिक वापि रौद्रा्तौ वा प्रनालजा ॥
मारस्रताप्ये शस्ता पुच्चजो वैस्तथाप्ये ।
पद्मसूत्रक्रता रज्जुः शस्ता शान्तिकपौश्टिके ॥
आक्तष्यचारयीर्वाजिपुच्छवालसमुद्धवा ।
नरस्रायुविशेषेस्तु मारणे रज्न॒रुत्तमा ॥
अन्यासाच्चात्तमालानां रल्नुः कार्पासिक मता ।
सपविंएतिसंख्याकेः क्ता सुततिं प्रयच्छति ॥
च्रत्तेस्तु पञ्चदशभिरभिचारफलप्रदा ।

अत्तमाना विनिर्दिष्टा तन्तादौ तच्छदशिभिः।

अष्टोत्तरशतेनैव सवकर्मसु पूजिता ॥ १९॥

श्रथ जपाङ्लिनियमः।

शान्त्यादिस्तम्भवश्येषु घदाग्रेण च चालयेत्‌ ।

अङ् ्टानामिकाभ्यान्तु जपेदाकषेणे मनुम्‌ ॥

-----------------------य्म

करका क रा कः चक ककण

षटकमंदोपिका । १९२

अङ्ग तजंनोभ्यान्तु विदेषोचाटयोजंपत्‌ ।

कनिष्ठाङ्कष्टयोगेन मारणे जप ईरितः ॥ १२॥
अध जपदिङ्नियमः।
जपेत्‌ पूवमुखं वश्य दक्तिणञ्चाभिचारके ।
पञ्चमं धनटं विद्यादुत्तरं शान्तिकं भवेत्‌ ।
आयुष्यरक्तां शान्तिञ् पुष्टं वापि करिष्यति ॥ १३॥
अथ जपलचखं वाचिकादिमन्वाञ्च।
शयतेऽन्यैः स तु वाचिकः स्यादुपां्मंन्ञो निजदेहवेद्यः ।
ष्कम्यदन्तीछमधाक्तरा णां. यचिन्तनं स्यादिह मानमाख्यः ॥
| किल वाचिकः स्यादुपांश्सुक्तोऽप्यथ शान्तिपुष्टौ ।
षु जापः किल मानसाख्यः संज्ञा तिधा पापनुदं तथाक्ता॥१४॥
श्रथ कु र्डदिङनियमः।
शान्तिके पौष्टिके चैव होमः स्याद्‌ योग्य साधनैः ।
कायं प्राग्‌वदनेनाथ सौम्येन वटनन वा ॥
आक्रष्टो वायुङकण्डे च कौवेरोदिद्युखेन तु !
नैक तोदिस्चखस्तस्मिन्‌ कु ण्डे विदेषणे इनेत्‌ * ॥
आग्नेथोदिञ् खस्त्वेतत्‌ कु र्डे मारुतके ऽपि वा ।
उञ्चाटने इनेन्मन्तो मारणे वाम्यदिञ्चखः॥
जुहयाद्‌ वाम्यकु ख्ड तु मन्तो तत्साधनेस्ततः।
वज्नलाच्छितदुरडे 4" वा ग्रहभूतनिवारणे ॥
वायव्यदिञ्जुखो वश्ये कु ण्डं योन्या जलो इनेत्‌ ।
व्नलःञ्कितङ् ुख्डं वा स्तश्च प्राग्बदनो इनेत्‌ ॥ १५॥
अथ शान््यादौ द्रज्यनिवमः ।

द्रव्याखद प्रवच्यानि तत्तकर्मानुसारतः।

जुहव्रादियव इनेदिन्यागमप्रयोगः।
वज्रलाच्छितकु ष्ड शति उजं हौरकं षट॒कोशं, तथा च षट्‌ कौणकु र्डं ।

क---9

१९४

इन्द्रजालविदयासं ग्रः ।

शान्तिके तु पयःसर्पिस्तिलक्लोरदुमेण वा ॥
अखताख्या लता चैव पायसं तत्र कौत्तितम्‌ ।
पौष्टिके तु प्रवच्यामि होमद्रव्याणखतः परम्‌ ॥
विल्वपर्ैश्च आज्चैः स्याञ्जातोपुष्वैस्तयेव च ।
कन्यार्थी जुडयाल्लाजैः योकामः कमलंस्तथा ॥
दश्ना च धियमाप्रोति चाररत्रं छतश्रुतेः ।
सदौ जुडयान्मन्तो महादारिद्रयश्णन्तये ॥
लक्षो माल्लमेच्चछान्तिं छतविल्वतिलैर्भिधिम्‌ ।
आकर्षणे च हवनं प्रियङ्गविलूबकं फलम्‌ ॥
जातोपलाशकु सुमैः सैन्धवैशचैवमेव च ।
राजिकालवरौर्वापि वश्यं वा पौष्टिकोदितैः॥
वश्यार्थी जातिकु सुमेराक्रषटौ करवोरजैः ।
कार्पासनिम्बैस्तक्राक्तौः साध्यके शैरथापि वा ॥
उच्चाटने काकपक्ते रथवा मोहने पुनः।
उन्मत्तवीजजं डयादिषरक्ते न * मारणम्‌ ॥
अजापयस्तथा सपिः कार्पासाखि दृणामपि ।
तन्मां स्चापि साध्यस्य नखलामगलेरपि ॥ %
एकोकछत्य इनेन्मन्तो शचुमारणकाङ्कया ।
जुह्यात्‌ सार्ष॑ैस्तेलेरथवा शलुमारणे ॥
रोहौवोजस्तिलोपेतै रत्यादे जुहयाद्‌ यवैः ।
तुषकग्टकसंयुकतीवीजिः कार्पासिकरपि ॥
सषेवैलंवणोपेतेह नेत्‌ सर्वाभिचारके !
विषरक्ते नेति-- विषं रक्तमिधितं कत्वा होमयेत्‌ ।

† कार्पासाथि इति-कार्पांसवौजम्‌। बृणामपोति-नराखि ।

मिति-नरमांसम्‌ ।

षट॒कर्मदोपिका । १८१
काकोलकच्छटेः क्रः कारस्करविभोतकंः ॥ #
मरोचैः सषपैः सिकधेरकं च्लोरः कटुतयेः ।
कटुतैलैः सो रतोरेः कु व्यान्मारणकमणि ॥ ५
आयुष्कामो ततिनैदर्वाभिरास््रपणंकंः ।
प्रयोक्त रास््रपरशशच ज्वरं सद्यो विनाशयेत्‌ ॥
गुड चो त्युजयने तथा शान्तौ गजाश्वयोः।
गौरस्तु सधेवैर्हत्वा सदयो रोगं हरेहवाम्‌ ॥
बष्टिकामो वैतसौभिः समिद्धः पत्रकै स्तथा ।
इत्वा पुष्टिमवाप्रोति पुव्रजोवैस्तु पुत्रकम्‌ ॥
छतगुग्गुलुद्ोमेन वाक्‌पतित्वं प्रजायते ।
जातोविदुममन्ञोभिः नागपुत्रागसम्भवैः ॥
पुष्पैः सरस्वतोसिदिस्तथा सर्वार्थसाधनम्‌ ।
पयसा लवगीर्वापि ुनेहष्टिनिवारणे ॥ १६ ॥

रथ वङ्गजिंद्वाः। यथा शारदात्राम्‌ ।--

पद्मरागा सुवर्णाख्या तोया भद्रलोहिता ।
लोदहितानन्तरं श्वेता धृमिनो च करालिका ॥
राजस्यो रसना वङ्केरविंहिताः काम्यकर्मसु ।
विश्वमूत्तिस्फलिङ्गिन्यौ धुस्बरवर्णा मनोजवा ॥
लोहिताख्या करालाख्या कालो तामस्य ईरिताः।
एताः सप्र नियुज्यन्ते क्ररकर्मसु मन्तिभिः ॥
सखसखनामसमाभाः स्युजिंह्वाः कनकरेतसः ।
हिरण्या गगना रक्ता कछष्णाऽन्या सुप्रभा मता।
बडरूपाऽतिरक्ता च साच्िक्यो यागकर्मसु ॥ १७ ॥

(, काकोलुकच्छदैः,--काकपेचकपचैः । कारस्कर इति-कु चिला इति

तः।
† कटुवयेरिति-मरौचपिष्यलौगष्छौभिः। कटुतेलैरिति-साष॑पते लैः ।

१९६ इन्द्रजालविदासंग्रडः ।

अन्यतापि वज्जिंहा यथया--

मच्यस्या रुद्रभाग दुतकनकनिभा कर्षणादौ हिरण्या
वेदूर्या पूवभागी प्रभवति गगना स्तम्भनादौ रसज्ञा ।
रक्ता बालाकांवरणं हूतवदहविदिशि देषणादौ प्रशस्ता
ष्णा नोलाम्बुजाभा दिशि दनुजपतेमीरणे सुप्रशस्ता ॥ #
वारुण्यां सुप्रभा सा प्रतिदिशि रसना शान्तिके शोणवर्णण
ङमाभा चातिरक्ता पवनदिशि गतोचाटने सम्यशस्ता ।
मध्ये कु र्डस्य रान्तः प्रभवति बहुरूपा यथार्थाभिधाना
प्रोक्ता जिह्वा विभित्राः शिवनिगमपरेः तान्विकः काश्चसिदधैप ॥१८
अथ अ्रग्ररनामानि यथा--
पू्णीडइत्यां डो नाम शान्तिके वरदस्तथा ।

पौष्टिके बलद्ैव क्रोधोऽग्निश्चाभिचारके ॥ .

वणश्यार्थे कामदो नाम वरदाने च चडकः ।

वद्किर्नाम लक्षहोमे कोटिद्टोमे इताशनः ॥ १८ ॥

अय इोमव्यवस्था 1

द्रव्यासक्तौ छतं होमे त्वशक्तौ सवतो जपेत्‌ ।

म्रलमन्तादशंशा स्यादङ्गाटोनां जपक्रिया ॥

अशक्तावुक्रहोमस्य जपस्तु दिगुणो मतः ।

येषां जपे च होमे च संख्या नोक्ता मनोषिभिः ॥

तेषामष्टमहसखराणि संख्योक्ता जपहोमयोः ।

स्वाहान्तेनैव मन्तेण कु र्याद्धोमं बलिं तथा ॥

नमोऽन्तेन नमस्कारम्चनञ्च समाचरेत्‌ ।

मन्वान्ते नाम संयोज्य तपंयामोति तर्पणम्‌ ।

मंख्यानुक्तौ जपे होमे चाष्टोत्तरसहखकम्‌ ॥ २०॥ `

2 ~

‰ स्यम्या रसज्ञा च-जिहा। स्द्रभागै-इंशानकोखे। इतवद्विदिशिः

अ्रिकोखे।

षट. कर्मदोपिका । १९७

अथ सुकसुबनियमः।
षटुविंशदङ्कला सुक्‌ स्याचतुर्विंणाङ्भुलः सुवः ।
मुखं कण्ठं तथा वेदीं सप्त चैकाष्टभिः क्रमात्‌ ॥
आयामानाहतो * दण्डो विंशतिश्च षड्ङ्गलः।
वेदरामाङ्गलैः कु ण्डो गर्ता हि चतुरङ्गुलः ॥
खातं वेदाङ्कलैवृत्तमङ्कलतितयं खनेत्‌ ।
मेखला दगङ्भला तदत्‌ शोभाशेषं 4 विचिन्तयेत्‌ ॥
वेदोचयशेन विस्तारं कु र्य्यात्‌ कु ण्डमुखाग्रयोः ।
कनिष्ठाग्रमितं रन्धु सुचो छटतविनिगंमे ॥
काण्णिंकद्ङ्ललं खातं पङ्क खगपदाक्लतिः । थैः
दाविंशत्यङ्कलो दण्ड श्रानादख कछताङ्गलः ॥
दश्डम्बूलाग्रयोगंण्डो सुवे कङ्णएवहवेत्‌ ।
सुवणरूप्यताम्बररवा सुक सुवौ दारुजावपि ॥
आयसोयौ खुक्सुवौ वा कारस्करमयावपि ।
नागन्द्रलतयोविंद्यात्‌ ज्ञद्रकमंणि संखितौ ॥
चन्दनं खदिराखयय-ञ्क्षचुतविकड्ताः।
चम्पाऽऽमलकसारञ्च पलाशाघेति दारवः ॥ २१॥
अरय दहौममुद्राः।
न देवाः प्रतिग्णह्नन्ति सुद्राडोनां यथाइतिम्‌ ।
सुद्रयैवेति होतव्यं सुद्राहोनं न भुज्यते ॥
सुद्राहोनच्च यो मोदाच्ोममिच्छति मन्दधोः।
यजमानं स चात्मानं पातयेत्‌ तेन निश्चितम्‌ ॥

ॐ श्रायामानादत इति--टैष्यै विस्तार च्च ।

‡ शोभागेषमिति-मेखलावह्िभौगसय शोभासंज्ञा ।
‡ “ कारिकद्याङू लं दण्डोनादतसलस्य तेऽङू लः” इति बा पाठः।

१९ ८ इन्द्रजाल विद्यासं ग्रः ।

तिरो सुद्राः स्मता होमे खगो हंसो च शूकरो ।

शूकरो करसङ् ोचो हसौ सुकतकनिष्ठिका ॥

खगो कनिष्ठा तज॑न्योर्होमसुद्राचयोरिता ।

आभिचारिककार्ययेषु शूकरो परिकोर्तिता ॥

नमः खाहा वषट. वौषट. हं फडन्ताञ्च जातयः ।

शान्तौ वश्ये तथा स्तश्मे विदेषोच्चाटमारणे ॥ २२ ॥

इति गरक्रशानन्दविद्यावागौशभद्राचायक्ततायां षट.क्मदुौपिकायां

कु र्डादिनियमी दितौयोष्देशः ।

अथ शान्तिकरं ।

कषय ऊचुः ।-नामत्रयस्य माहात्मप खोतुकामा वयं प्रभो ! ।

भगवन्‌ ! खोतुमिच्छामि वक्तु मस्यशेषतः ॥ १ ॥
रहमीषाच ।-अ्रतिगुह्यतरं मन्तं वष॑कोरिशतेरपि ।
न शक्यं विस्तरं वकत संक्ते पाच्छणत दिजाः ! ॥ २॥
अथ अच्युतादौ पूजादिः।
अच्युतानन्तगोविन्देशतुष्यन्तेस्विभिः पदैः ।
नमोऽन्तेजंपकाले तु मूलमन् इतोरितः ॥
अथवाऽपि समस्तैस्त्‌ चतुच्यन्तैकमन्वता ।
तटटभिः शौनको ज्ञेयः प्रथक्‌ पत्ते पराशरः ॥
व्यासश्च नारदश्चैव विरार्क न्द उदौरितः।
परं ब्रह्म तथा प्रोक्तं हरिर्वा देवतेत्यपि ॥
जपकाले तु पूजायां नमःशब्दं प्रयोजयेत्‌ ।
तपे तर्पयामौति दितोयान्तं प्रयोजयेत्‌ ॥
खाहान्तं होमकाले तु चतुष्यन्तं तु योजयेत्‌ ।
षडङ्गमन्वैरतेस्तु हृदयादिक्रमेण तु ॥

षट्‌क्मदौपिका । १८९

नेव्ान्ताः सखयमेवैते प्रयोज्या मन्तवित्तमैः।

विदिता ऋषिं छन्दो टेवताङ्गान्यपि दिजः ॥

के वलं स्वयमेवेतज्जप्ारं रक्तति भ्रुवम्‌ ।

साङ्गच्च योजयेत्रित्यं सप्त सप्त च सप्त च॥

सप्तवारं क्षते जापे न सिध्यति यटा पुनः।

सप्तवारं सप्तवारं तदा कु र्य्यात्‌ प्रयोगकम्‌ ॥ २ ॥

„+ अध इरिष्यानम्‌ ।

अथ ध्यानं प्रवच्यामि सवपापप्रणाशनम्‌ ।

“शङ चक्रधरं देवं चतुर्वाहं किरोटिनम्‌ ॥

सर्वायुधैरुपेतच्च गरुडोपरि संस्थितम्‌ ।

शनकादिसुनौनद्स्तु सवदेवैरुपासितम्‌ #

खोभूमिसहितं देवसुदयादित्यसव्रिभम्‌ ।

प्रातर्द्यत्सहखां शु मर्डलोपरिमंखितम्‌ ५

सवन्ोकस्य रक्ता्थमनन्तं नित्यमेव च ।

अभयं वरद चेव प्रयच्छन्तं सुदान्वितम्‌” ॥

एवं ध्यात्वा हरिं नित्यं परं ब्रह्मस्वरूपिणम्‌ ।

प्रातमध्यन्दिने चैव सायाद्कं च विशेषतः ॥

अचंयेदेवदेवेशं छतपुष्यजलादिभिः।

हविषाग्नौ जलेः पुष्पैमनखा दये हरिम्‌ ॥

अचयन्तं च यो नित्यं जपेन रविमण्डले ।

किञ्चिदयानाचनं छत्वा जपेत्नित्यमतन्द्ितः ॥

अश्विश्चात्मनौ वापि मनसा पापमाचरेत्‌ ।

शुचिरेव जपेन्नित्यं नामतयजपादिजाः ! ॥

विनियोगान्‌ प्रवच्यामि यथावदिजसत्तमाः ! ।

नास्मात्‌ परतरा रक्ता रोगार््तानां विधोयते ॥

अष्टोत्तरसहस्रं वा शतं वा जपसंख्यया ।

र्‌ ००

| इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

प--््~-~-~----~-----~-~---------------~----------~-~-----~ ~

रविवारे तथाऽष्टम्यां रोगार्तान्‌ मरू माजंयेत्‌ ॥

नित्यमेव पिवेत्‌ तोयमष्टाविंश्तिसंख्यया ।

इनेद्‌ टतैस्तिलेदूर्वा-गुड़ चोभिः एथक्‌ एथक. ॥

लक्तश्चैव जपेन्मन्तं महारोगप्रणान्तये ।
योक्ता्वल्यम्ूले वा रोगिणं संस्पृशन्‌ जपेत्‌ ॥
स्न्‌ जघ्ठा निरोक्ते त चादित्यं मनसा स्मरन्‌ ।
एवं कृ तवतः पुंसो रोगशान्तिभंविष्यति ॥

कन्धां वा लाजहोमेन स्तियं वा विल्बपतरकः ।

प॒त्चा्थीं तोन चारोग्यञ्च तिलेधतेः ॥

गड चौ्ठतदूर्वाभिस्तिलेविल्वैः कु शैः शरैः ।

यथाकामो तु जुडयात्‌ तत्तत्कामस्य सिये ॥
ग्रहापस्मारकु ष्राणडाः पिशाचाः प्रेतसंखिताः ।
लक्ते इते च टूर्वाभिस्तेषां शान्तिभविष्यति ॥
रविवारे जले स्थित्वा नाभिमात्रे जपेन्नरः ।
च्र्टोत्तरसहखन्तु ज्वर शान्तिभविष्यति ॥
समृष्टाऽ्व्यं जपेदषं रविमण्डलमध्यगम्‌ ।

ध्यायन्‌ कछष्णं लमेत्‌ काममनुरूपं कु टुम्बिनाम्‌ ॥

अच्युतानन्तगोविन्दनामोचारणभोषिताः।
नश्यन्ति सकला रोगाः सत्यं सत्यं वदाम्यहम्‌ ॥
सत्यं सत्यं पुनः सत्यसुत्क्तिप्य भुजमुच्यते ।

वेद शास्ात्‌ परं नान्यत्‌ न टेव: के शवात्‌ परः ॥

ज्वर ग्रहादि ग्रस्तस्तु स्पृष्टा लक्तं जपेज्जले ।
असाध्योऽपि भवेत्‌ सुस्थो भस्मना ताडयेद्‌ बुधः ॥
मूर्धि चैव ललाटे च न्यसेन्मन्तत्रयं हृदि ।
आरोग्यं सर्वजन्तूनां यथेच्छं गच्छति स्यम्‌ ॥
मोक्तकामो जपेन्मन्वमष्टोत्तरसहसकम्‌ ।

षट्‌कमदौपिका । २०९१

यावज्जोवं करे तस्य स्थिता मुक्तिनं संशयः ॥

ब्राह्मणाः क्षतिया वैश्याः शूद्राञ्च विविधास्तथा ।

सर्वे भवन्ति वें मुक्ता नामव्रयजपाद्‌ दिजाः ! ॥

दूर्वाभवाश्च समिधो गोदुग्धेन समन्विताः ।

होतव्याः शान्तिके देवि ! शन्तिर्येन भवेत्‌ स्पुटम्‌ ॥ ४ ॥

इति सनत्कु मारसंदितायां शन्तिकल्पौ नाम कन्यवरयं सम्प्म्‌ ।

अथ आयर्वगोक्तज्वरशान्तिः ।

अरस्य मन्तस्य अगस्त्य ऋषिरनुष्टु प्‌ छन्दः कालिका देवता

चरस्य सद्यः शान्ते विनियोगः 1--
“ओं कु वेरन्ते सुखं रौद्रं नन्दिमानन्दिमावदन्‌ ।

ज्वरं खल्युभयं घोरं ज्वरं नाशयते प्रुवम्‌ ॥ १ ॥ *

सहस्रमयुतं वापि जपेत्‌ शन्तिभषेद्‌ ध्रवम्‌ ।
आस््रपतरस्य होमेन ल्वरशान्तिभवनरुणाम्‌ ॥ २ ॥
प्रणवं पूवमुच्चाय्थ शान्ते युग्मं तथैव च ।
सर्वारिष्टनाशिनो तु तदन्ते वद्किवज्लभा ॥

“ओं शान्ते शान्ते सर्वारिष्टनाशिनि ! खाहा”॥ २ ॥

एकनलक्तजपेनापि सव शान्तिभवेद्‌ धवम्‌ ॥ 8 ॥

अरवुतजपेन सिद्धिः। श्रस्य मन््रस्यायुतजपेन सिं अ प्रयोगः कायः

समाहितमना भूत्वा मनसा चाधचिन्तनात्‌ ।

विज्ञेया मानसो भक्तिः शान्तिकर्मणि योजयेत्‌ ॥ ५ ॥

* के चित्तु ।--“ओं कु वैरन्त॒ मुखं रावं नन्दिकानन्दमावदन्‌ ।

ज्वरं खल्युभवं घीरं ज्वरं नाशयते ज्वरम्‌ ॥” इति पठन्ति ।

२०२ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

~~~ ~~~ ज्य जप्य

अध तन्वीक्तन्वरशान्तिः।

कथयाम्यथ लोकानां हिताय सवशान्तिकम्‌ ।

विधानं यत्समाद्ृ्टं तन्दराजे मयोत्तरे ॥

शडस्फरिकसङ्ग शं देवदेवं विलोचनम्‌ ।

चन्द्रमण्डलमध्यस्थं चन्द्रचुडं जटाधरम्‌ ॥

चतुर्भुजं हषारूटुः मैरवं तुम्बुरु * विभुम्‌ ।

शूनलमालाधरं दत्ते वामे पुस्तं सुधाघटम्‌ ॥

सर्वावयवसंयुक्तं सर्वाभरणभूषितम्‌ ।

सितवस््रपरोधानं नागहारविराजितम्‌ ।

मानसे भावधेदेवं सर्वशान्तिकरं शिवम्‌ ॥ £ ॥

अघ तुस्छु रुभरवमन्त; ॥

श्रस्य मन्तं प्रवच्छामि देवानामपि दुलभम्‌ । ¦

येन विज्ञानमात्रेण जायन्ते सर्वसिद्धयः ॥

्रादौ तारं समुदुत्य ततः तुम्ब रुभेरव-

पदं दत्वा शिवं वोजम्‌ अमुकस्य पदं वदेत्‌ ॥

सवंशान्तिपदं द्वा पदं देयं कु रुदयम्‌ ।

ईशानं वह्किमारूढं दितोयस्वरभूषितम्‌ ॥

नादबिन्दुसमायुक्तं व्किमायामनन्तरम्‌ ।

अनेन वलिमाददादन्रादिकसमन्वितम्‌ ॥

भव मन्रः “ओं तुम्बुरुभैरव ! हं ्रमुकस्य स्वशान्तिं 1

कु र्‌ द्वारं ङ्गं ” ॥ ७॥

पूजयेत्‌ शेतदूर्वाभिर्नानापुष्यैविंशेषतः ।

धृपदौपादिसंयुक्तैः ससरं प्रजपेन्मनुम्‌ ॥ |

यस्य नाच््रा भवेत्‌ तस्य सर्वशान्तिरनुत्तमा ।

साध्यमोलो सुधाधारं तस्य सूचि प्रवर्षिंणम्‌ ॥

* तुम्बुरु --तुम्ुरसन्नकम्‌ ।

घषट्‌कमद (पका । २०२

अहर्निशं स्मरेदेवं शान्तिपुषटिकरं शिवम्‌ ।
होमं वा कारयेदेभिद्‌रवापुष्यात्ततादिभिः ॥
तिलजोरसमायुकन द्रव्ये ख तसंयुतैः।
विकोणके ततः कु ण्डे व्क प्रज्वाल्य होमयेत्‌ ।
दशाङ्गकस्य होमे ततः शान्तिभवेदिति ॥ ८ ॥
अथ सञ्जौवनौ विद्या ।
अथवापि महादेव्याः सख्ोवन्याः क्रमादिह ।
जपेन कारयेच्छान्ति सर्वोपद्रवनाशिनोम्‌ ॥
“ञ्चं नमो भगवति खतसच्नोवनि ! अमुकस्य शान्तिं कु रु
कु रु स्वाहा” ॥ < ॥
अनेन मनुना मन्तो भावयित्वा सचेतसा ।
गोन्तोरशशिमिखाभामर्डन्ुक्ततशेखराम्‌ ॥
विसुखों षड्भुजां तपरं छत्यन्तीं यमण््ठगाम्‌ ।
जटाज॒टसमायुक्तां रक्तवस्तपरिच्छटाम्‌ ॥
खड्गं तरिशूलं कर्तंञ्च दक्षिणे दिशि वामके ।
खेटकं डमरु चक्रं धारयन्तीं शवासनाम्‌ ॥
प्रत्यालोढृ पदाग्ोजां सुणडमालावलम्बिनोम्‌ ।
काञ्चौमच्नोरहारायैभृषगैः परिभूषिताम्‌ ।
अस्याश्च ध्यानमात्रेण तन्नास्ति यत्र साधयेत्‌ ॥ १० ॥
अथ खत्तिकाशिवलिङ्पूजाविधिः 1

खत्तिकया श्विलिङ्गपजा कालोत्तरे नारदवाक्यम्‌ ।-

असारे खलु संसारे सारमेतचतुष्टयम्‌ ।

काश्यां वासः सतां सङ्गो गङ्गाः शम्भुसेवनम्‌ ॥ ११॥

स्कन्दपुराणे ।-
अग्निहोत्रं तिवेदाश्च यज्ञाश्च बदुटक्तिणाः ।

शिवलिङ्गाचनस्यैते कोच्छंशेनापि नो समाः ॥

छित्वा भिचा च भूतानि इत्वा सवंमिदं जगत्‌ ।

२०४

इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

ककककककककककककक कक क क

यजेदेवं विरूपाक्तं न स पापेन लिप्यते ॥

अनेकजन्मसाह्ं श्वाम्यमाणस्तु योनिषु ।
कः समाप्नोति वै मुक्तिं लिङ्गाचनखते नरः ॥
प्रातरूलयाय यो लिङ्गं भक्तया सम्पूजयेत्‌ सक्तत्‌ ।
कपिलाऽसंख्यदानस्य यत्फलं तद वाप्रुयात्‌ ॥
मध्यं दिनकरे प्राप्रे यो लिङ्ग परिपूजयेत्‌ ।
सम्पृणों एथिवीं दक्वा यत्‌फलं तदवा्रयात्‌ ॥
वारुणौमा्िते सूर्य्यं शिवं सम्यक्‌ सम्य॑येत्‌ ।
गवां शतसहस्रस्य दत्तस्य फलमाप्रयात्‌ ॥ १२॥
आकाशं लिङ्गमित्याहुः धथिवो तस्य पौठिका ।
प्रलये सर्वदेवानां लयनालिङ्गसुच्यते ॥ १३ ॥
अथ लिङ्प्रमाणम्‌ ; यथा शिवतन्ते ।--
सखत्तिकातोलकं ग्राह्यमथवा तोलकदयम्‌ ।
विसूतरस्य प्रमाणेन गटनं कारयेद्‌ बुधः ।
स्वाङ्टपर्वमानन्तु कत्वा लिङ्ग प्रपूजयेत्‌ ॥
सृदादिलिङ्गगठने प्रमाणं परिकौत्तितम्‌ ।
फलं सुक्तिमवाप्रोति चान्यथा चेत्‌ तथाऽन्यथा ॥ १४ ॥
तथा अन्यप्रमाणं कालीत्तरं।-
लिङ्ग वेद्यां तथा पोटे सूतत्रयनिपातनात्‌ ।
ममानञ्चेदिजानौयाचिसूत्ो कर णन्तिदम्‌।
मारकतस्फाटिकादि पञ्चसूतोप्रमाणकम्‌ ॥ १५॥
तथा अन्यप्रमाणं लिङ्गपुराणे ।--
शिवलिद्धस्य यन््ानं तन्मानं दत्तसव्ययोः।
योन्यग्रमपि यन्मानं तदघोऽपि तथा भवेत्‌ ॥ १६ ॥
तथा प्रमाणमन्यत्‌ तन्वान्तरे 1--
लिङ्गस्य यादटृ ण्िस्तारः परिणादोऽपि तादृशः ।

षट॒कर्मदौपिका । २०५

लिङ्स्य दिगुणा बैट योनिस्यादटदसग्द्रिता ॥

सवेतोऽङ्कष्टतो स्वं न कदाचिदपि कचित्‌।
रन्रादिषु च निर्माणे मानमिच्छावशशाद्वेत्‌ ॥ १७ ॥
प्रमाखान्तरं शरिवधमें ।--
बरह्मा पूजयते नित्यं शुभं लिङ्गं शिलामयम्‌ ।
तस्य सम्पूजनात्तेन प्राप ब्रह्मत्सुत्तमम्‌ ॥
इन्द्रनोलमयं लिङ्क विष्णुरचंयतं सदा ।
विष्णुं प्रा्वांस्तेन सोऽभूद्‌ भूतैकश्णसनः ॥
स्फाटिकं निमेलं लिङ्क वरुणोऽच॑यते सदा ।
तेन तदरुणत्वं हि प्राप्मूूजं बलान्वितम्‌ ॥ १८ ॥
तथाह लिदङ्पुराखे ।--
मणिसुक्ताप्रबालैश्च रतरैरप्यर्चनं मतम्‌ ।
न टह्वामि विना देवि ! विल्वपर्रैवेरानने ! ॥ १९ ॥
भपि च मन्तन््प्रकाे।-
लिङ्गदयं तथा नाच्यं गणेशदयमेव च ।
शक्तिदयं तथा खूदयमेकतर नाचयेत्‌ ॥
हे चक्रे दारकायास्तु शालग्रामश्िलाइयम्‌ ।
एतेषामचनान्रित्यसुदेगं प्राप्रुयाद्‌ टो ॥ २० ॥
अथ शिवपूजाविधानम्‌।
खदाहरणसंघटर-प्रतिष्ठाद्वानमेव च ।
स्नपनं पूजनञ्चैव विसजंनमिति क्रमात्‌ ॥
हरो मदश्वरशचैव शूलपाणिः पिनाकष्टक्‌ ।
शिवः पशुपतिश्चैव महादेव इतिक्रमात्‌ ॥ २१ ॥
तथा अग्रिपुराखे ।--
विना भस्मविपुण्टुं ए विना ङु द्रात्तमालया ।
विना मालुरपत्रेण शिवपूजा हथा भवेत्‌ ।
इ--श८

२०६ इन्द्रजालविदयासं ग्रहः ।

पूजि तोऽपि महारुद्रो न स्यात्तस्य फलप्रदः ॥ २२ ॥

तधा च शेवागमे 1--

ऊङपुण्डु ' विपु्डु वा कत्वा सन्ध्यां समाचरेत्‌ ।

शिवपूजाविधौ मन्तो चिपुण्डमपि * धारयेत्‌ ॥

अग्निहोतरभवं भस्म ैवमन्भवन्तु वा ।

शूद्रस्तु तेन मन्तेण भस्मान्यपि च धारयेत्‌ ॥

न प्राचोमग्रतः शनमोर्नोदोचीं शक्तिसंयुताम्‌ ।

न प्रतोचीं यतः पश्चादतो दन्तं समाखयेत्‌ ॥

सर्वो भवश्च रुद्रश्च तथवो ग्रः स्मृतः पुनः ।

भोमः पशुपतिश्चैव यजमानस्तयेव च ॥

दईशानसूय्ध इति च महादेवस्तु सोमकः ।

मूत्तयोऽष्टौ शिवस्येताः शिवसत्रिधिकारिकाः ॥ २३२ ॥

लैङ्गे !- म्प त्तयोऽष्टौ शिवस्य ताः पूवादिक्रमयोगतः ।

अआगनेय्यन्ताः प्रपूज्याञ्च वेद्यां लिङ्ग शिवं यजेत्‌ ॥ २४ ॥

अय लिङ्मुद्रा वधा।--

दक्ताङुः्टं समुद्गम्य वामाङ् ्न वेष्टयेत्‌ ।

अघ्रःलोभिनिपोद्यैव शिवस्याग्रे प्रचालयेत्‌ ।

लिङ्गमुद्रेयमाख्याता शिवसात्रिध्यकारिणौ ॥ २५॥

अथ मुखवाद्यफलमाद ।

भ्रमिदानेन यत्‌ पुण्यं कन्यादानेन यत्‌ फलम्‌ ।

मुखवाद्येन तत्‌ पुखमुभयं लभते नरः ॥

लदेव पुरं गोतस्य कृ त्यस्य च विशेषतः ॥ २६।

तत्रैव । महसखमचयेलिङ्ग निरयं स न पश्यति ।

शिवदेहमवाप्रोति भुक्ता भोगाननुत्तमान्‌ ॥
लत्तं सम्पूजयेद्‌ यस्तु शिवत्वं लभत ध्रुवम्‌ ।

# अव श्रपि एकाधकः।

षट्‌कमदोपिका । २०७
आयुरारोग्यमम्पत्तियुक्तान्‌ पुचानवाप्र यात्‌ ॥
अयन्नेन लभेत्‌ पुच्चान्‌ सर्वात्कु ष्टगुणान्ितान्‌ ।
ॐ ठ ॥ ७ विंश
नलक्ते द शभिरिनद्रतवं ब्रह्मत्वं विंशतिः * स्मृतम्‌ ।
रुद्रत्वन्तु चतुभिस्तु कोवा च शिवतां व्रजेत्‌ ॥ २७ ॥
श्रथ लिङ्गश्तवः भविष्यपुराणे ।-

सवज्नानप्रविज्ञानप्रदायैकमहात्मन ।

नमस्ते सवटेवेश ! सर्वभूतहिते रत ! ॥

अनन्तभोगसम्पत्र ! अनन्तामनसंखित ! ।
अनन्तकन्तिसम्भोग ! परमेश ! नमोऽस्तु तं ॥
अनन्तकान्तिसम्पन्र ! अनन्तासनसंस्थित ¶† ! ।
परापरपरातौत ! उत्पत्तिस्ितिकारक ! ॥
सर्वाधंसाधनोपाय ! विश्वेश्वर ! नमोऽस्तु ते ।
सर्वाधनिमलामोग ! सवव्याधिविनाशएन ! ॥
योगियोगिमहायोगि-योगोश्वर ! नमोऽस्तु ते ।
क्त्वा लिङ्गप्रतिष्टाञ्च ध्यात्वा टवं सदाशिवम्‌ ॥
पूजयित्वा विधानेन स्तवमेतदुटोरयेत्‌ ।
लिङ्गस्तवं महापुण्यं य: खृणोति सदा नरः ॥
नोत्पद्यते च संसारे स्थानं प्राप्रोति शाश्वतम्‌ ।
पापकञ्जुकनिर्मक्तः प्राप्रोति परमं पदम्‌ ॥ २८ ॥

इति भविष्यपुराखे लिङ्गम्नवः समाप्तः ।

# विंशतिरित्यव विंशत्या इति बोद्धव्यम्‌ ।

† अनन्तासनसस्थित ! इन्यस्य दिवारमुच्ारखमव भुजङ्गेशसनासुख्यासनाय-
पय्यवखायकमिति न दोषावह्म्‌ ।

२०८ इन्द्रजालविद्या संग्रहः ।

~~~ ~ ~~ ~~~ ~~ ~~~

अथ शैववर्जनीयानि ।
यथा शिवधर्मोत्तिरे ।
हिंसां परकलतरञ्च निष्टु रामढ्र तां गिरम्‌ ।
स्तेयं के शवनिन्दाञ्च शिवभक्तो विवजंयेत्‌ ॥ १॥
अध शिवलिङ्गपूनाप्रयीगः।
शचौ देशे समुपविश्य दभपाणिराचान्तः कामनाभेदेन
सङ्कल्पं क्रत्वा परूजामारमेत्‌। “श्रो इराय नमः” इति ख्टा-
हरणम्‌ । “श्रं महेश्लराय नमः” इति सङ्खहटनम्‌। “श्रो शूल-
पाणे ! इह सुप्रतिष्ठितो भव" इति प्राणप्रतिष्ठा । ततो ध्यायेत्‌ ।
ध्यायेन्नित्यं महेशं रजतगिरिनिभं चारुचन्द्रावतंसम्‌
रन्नाकल्पोज््वलाङ्ग परश्खगव राभोतिदस्तं प्रसन्नम्‌ ।
पद्मालोनं समन्तात्‌ स्तुतममर गरैर्व्याघ्रक्त्तिं वसानम्‌
विश्वा दयं विश्ववोजं निखिलभयहरं पच्च वक्त तिनेत्रम्‌ ॥ २ ॥
श्रं पिनाकश्टक्‌ ! इहागच्छ इहागच्छ इद तिष्ठ॒ इ तिष्ठ
इत्याद्यावाहनं क्षता । ओं पशपतये नमः, इति स्रापनम्‌। ओं
नमः शिवाय इति पाद्यादिभिः पूजयेत्‌। ततो वामावत्तेन
पिण्डिकायां प्राच्यादयागेय्यन्तं “ओं स्वाय क्तितिमूर्तये नमः।
ओं भवाय जलमूर्तये नमः। भो रुद्राय भ्रग्निमूत्तये नमः।
ओं उग्राय वायुमूर्तये नमः। श्रो भोमाय श्राकाशमूत्तये नमः।
भ्रा पशुपतये यजमानमूर्तये नमः। श्रं महादेवाय सोममूत्तये
नमः। ओं ईशानाय सबमूर्तये नमः । इति गन्धपुष्वैः
सम्पूजयेत्‌ । “ओं महादेव ! क्षमख" इति विसजंयेत्‌ ।
तधाइ लंक ।--
एकोक्षत्य च लिङ्गानि दशपच्चशतानि वा ।
प्रत्येकमथवा देवि ! विल्वपतरः प्रपूजयेत्‌ ॥

क ण काकचकपय
षर्‌कमंदोपिका। २०९

एकं पाशपतं लिङ्गः सच्छिलादि विनिर्मितम्‌ ।

शालग्रामशिलामेकां ग्टहस्यञ्चेव पूजयेत्‌ ॥ ३ ॥

अथ शिवनिर्माल्यभाजनम्‌ । यथा श्विरहस्ये--

यथा यथा च स्वादूनि शभानि सुरभोणि च ।

निवेद्य पिष्टपानादि तत्‌फलानि तथा तथा ।

भक्तया निवेद्य भुच्ञानः फलमच्यमाप्र.यात्‌ ॥ ४ ॥

अथ इहारौतोक्तनक्चटोषाज्‌ञ्चर्शान्तिर्लिख्यते ।

नक्ततरस्तु ज्वरोऽसाध्यः साध्योऽपि स चिकित्सितः ।

रिष्टिरहारोतनि्दिं्टा सा चात्र लिख्यते मया ॥

जन््ाधाने च निधने प्रत्यरौ च विपद्रते ।

यदि व्याधिः ससुत्पन्रः क्तीशाय मरणाय वा ॥

ज्योतिखक्रं धनिष्टादिनक्तत्ाणां विचेष्टितम्‌ ।

दशरात्रं धनिष्ठासु ज्वरो भवति देहिनाम्‌ ॥

षडातं वा दशां वा भवेत्‌ शतभिषाज्वरः ।

तथा भाद्रपदाखेतत्‌ पूर्वासु मरणं ध्रुवम्‌ ॥

उत्तरासु भवेन्मोच्तो दिवसेऽचंचतुदंशे ।

षड़ातरं पञ्चरात्रं वा रेवत्या वत्तते ज्वरः ॥

अ्रखिन्यामपि पड़ावरात्‌ सुखं सम्पद्यते भ्रुवम्‌ ।

भरण्याञ्च यमस्तिष्ठेत्‌ मरणं पञ्चमेऽहनि ॥

कत्तिकायां ग्टोतस्य सप्तरात्रं भवेज्ज्वरः ।

न सुद्‌ यदि सप्ताहादेकविंशतिमे सुखम्‌ ॥

रोदिणयामष्टराचेण सुखमेकाद्गेन वा ।

सूगशोषे ज्व रोऽप्येतच्रवरात्रमथापि वा ॥

आददरायासुपरषटस्य पञ्चाहानमृत्युमादिरेत्‌ ।

ऊडं यद्यपि वत्तत विपत्तान्मुत्युमादिशेत्‌ ॥

पुनवसूपर्टेन ज्वरेण परिपीडितम्‌ ।

२१०

इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

त्रयोदशहतो सुञ्चेत्‌ स्तवि शेऽथवाऽ हनि ॥

पुष्ये विरात ज्वरितं सप्ताहात्रातिवत्तते ।

अश्चेषायां भवेन्मलयुदीघेकालक्रमादपि ॥
मघायां हाद शाहेन खल्युभवति देहिनाम्‌ ।
ऊं ततो मघायान्तु पुनरेव सुखो नरः ॥
पूर्वासु चोपद्ष्टस्य फल्गुनोषु भवेद्‌ * यमः ।
उत्तरासु तधाष्टाहं नवरात्रमधापि वा ॥,
एकविंश्तिरातादा ज्वर शान्तिं सद्धच्छति ।
हस्तेषु सपमे मोक्त्चित्ायामष्टमेऽद्कि च ॥
ऊद वियुज्यमानोऽसौ सुञ्चेचित्रागमे पुनः ।
स्वातोयोगे दशदहेन मुञ्चेत्‌ पत्ततरयेण वा ॥
विशाखासु भवेन्मल्युरेक विं शएतिमेऽदनि ।
ज्वरस्तु दिवसानष्टावनुराधासु वर्तते ॥

अरत ऊद न मुक्तस्य नापि तस्य चिकित्सितम्‌ ।

ज्येष्ठायां पञ्चमे ख्युर्ड वा दादे सुखम्‌ ॥
मूले समुपर्ष्टस्य द शरातं भवेच्ज्वरः ।

अत ऊं न सुक्तस्य नापि तस्य चिकित्सितम्‌ ॥

आषाढृायान्तु पूर्वायां नवरात्रात्‌ प्रमुच्यते ।
अरत ऊड् न सूक्तस्य नापि तस्य चिकित्सितम्‌ ॥
उत्तरासु आाषाढ् ासु मासमेकं हि क् िष्यते ।
अष्टौवानव मासान्‌ वा ततोऽस्य सुखमादिओेत्‌ ॥
अवे त्वष्टराव्रं वा क्तश्यते ज्वरपोडितः।
एतद्‌ भगवता प्रोक्तं नक्षत्राणां विचेष्टितम्‌ ।

य एनं वेत्ति तत्वेन स राजार्हो भिषग्बरः ॥ १ ॥

# भवेद्‌ इत्यनेन प्रभवेदिति बोधः ।

थः ठो
षटकमंदोपिका। २१९१

अध हारौतोक्तज्वरशान्तिविधानम्‌।
` हारौते ज्वरशान््य्थं विधानं लिख्यतेऽघुना
अग्निभद्धति” वद्कपात्त टधि वे जुहयादसो ॥
“हिरण्यगर्भः” रोदिण्यां सवंवोजमयं हविः ।
सपिमांसं खगे “सोमं राजानम्‌” इति होमयेत्‌ ॥
अथ सर्वसिदधिः।

“चों इमा रुदराय तवसे कपर्दिने चयद्षोराय प्रभरामहे

तोः । यथा शमसदट्‌ दिपदे चतुष्यदे विश्वं पुष्टं ग्रामे अस्मि-
नातुरम्‌” । (° य° ऋक्‌ १६।४८) इति ्ाद्रीसु मधु जुड-
त्‌। “ओं महोमूषु मातरम्‌” इति पुनकं मो तण्डु लान्‌ ।
वसु ।-“ओं महोमूषु मातरं सुत्रतानाख्तस्य पन्रौमवसे वेम।
विच्तत्ाम जन्तो मुरूचीं सुशर्माणमदितिं सुप्रणोतिम्‌”
शु° य° ऋक्‌ २१।५ )। “श्र हस्ते अरति यदर्यो अर्द्‌
मदि भाति क्रतुमज्जनषु । यदादयच्छवस ऋतप्रजात तद-
सु द्रविणं घेहि चिव्रम्‌। उपयामग्टदहोतोऽसि हदस्यतये
1। एष ते योनिवृहस्पतये त्वा” ( शु° य° ऋक्‌ २६।३ )।
ति पुष्ये छतपायसम्‌ ।

“श्रं नमोऽस्तु सपेभ्यो ये के च एथिवोमनु। ये अन्तरोक्ते ये

वि तेभ्यः सपंभ्यो नमः” (शु° य० ऋक्‌ १२।६) इति अ्चेषासु
वौषधिम्‌ । “ओं इदं पिढभ्यः” इति मघासु शालितण्डु लान्‌ ।

“ओं इद्‌ पिढठभ्यो नमोऽसत्रद्य ये पूर्वासो य उपरास ईयुः ।

ये पाधिवे रजस्या निषत्ता ये वा नूनं सुहजनासु विन्ञु"
(शु०य° ऋक्‌ १८।६८ )
“ओं प्रातजिं तम्‌” इति पूवफल्वुनोषु कदं इनेत्‌ ।

श्रं प्रातर्जितं भगमुग्रं इवेम वयं पुचमदिते ्यो

धर्ता । श्राप्रिदयं मन्यमानस्तुरचिद्राजा विद्यं भगं भकी-

२१२ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः । ।

त्याह ( शु° य° ऋक्‌ २४।२५ ) । रों पुरो यमस्य

इति “तत्सवितुवरेण्यम्‌” (शु° य° ऋक्‌ ३।३५--२२।९ )
च छतादतिम्‌ उत्तरफल्गुनोषु जुहयात्‌। तत्सवितुरिति
दधि। भओं द्यावा एूथिवौ वरूणस्य धमंणा विष्कभोते अ
भूरिरेतसा” इति चित्रासु मधुपायसम्‌ ।

“ओरं वायुरग्रेगा यज्नप्रोः साकं गन््नसा यज्ञम्‌ ।

नियुद्भिः शिवाभिः” (शु०्य० ऋक्‌ २७।३९१ ) इति खा
छताक्तान्‌ तिलान्‌ ।

“श्रं इन्द्राग्नो आगतं सुतं गोभिनभो वरेण्यम्‌ । |

पातं धिधेषिता उपयामण्डहोतोऽसोन्द्राग्निभ्यां ला। एष
योनिरिन्द्राग्निभ्यां त्वा” (शु° य° ऋक्‌ ७।३९) इति विशा
नवौदनम्‌ । “श्रो महिभूपाम्‌" इति अनुराधासु लसुनम्‌। “
फलानाम्ने" इति ज्येष्ठे कलायम्‌ ।

“रों अयं ते योनिं त्यो यतो जातो श्ररोचथाः।

जानन्नग्न ्रारोद्ाथा नो वधंयारयिम्‌” ( शए° य° ऋक्‌ २।१
--१२।५२ ) इति मूलेषु सूलकम्‌ ।

“ओं इदमापः प्रवहतावव्यञ्च मल यत्‌ । तच्चाभिदुद्रो

चरतं यच्च शेपे अभोरुणम्‌। आपो मा तस्मादेनसः पवमान
मुञ्चतु” ( शए० य° ऋक्‌ ६।१७ ) । इति पूर्वाषाढासु ४
“रों विश्वेभ्यो मारुत” इति उत्तरासु रजतम्‌; तदभावे कु
पुष्पम्‌। “ओं इदं विष्णुर्विचक्रमे वेधा निदधे पदम्‌ । सम्बूटमर
पांसुरे खादहा” (शु य० ऋक्‌ ५।१५) इति श्रवणे सर्वं रक्तम्‌

“श्रां वायुरग्निर्वसुःखवाः अन्ततानदयसुत्तमम्‌। रयिन

सनो बोधिसुधौ हवं सुरस्यानो अरत्तायतमस्मरात्‌” इति धनिष्ठा
वटशङ्गम्‌ । (

“शां त्वा यामि ब्रह्मणा वन्दमानस्तदाशास्ते यजमानं

षट्‌कर्मटोपिका । २१३
:। अ्रहेडमानो वरुणे बोध्यस शंस मा न श्रायुः प्रमोषोः”
° ऋटक्‌ १८।४८--२१।२) इति शतभिषायां जलयपुष्याणि।
श्रां उत्तराहिव्रक्षः” इति पूर्वभाद्रपदे शास्योदनम्‌ ।
र अहिरिव भोगः पर्येति बाहं ज्याया हेतिं परिबाध
। स्तन्नो विश्वा वयुनानि विद्दान्‌ पुमान्‌ पुमांसं परि-
वे्वतः” ( शु° य° ऋक्‌ २८।५१ ) इति उत्तरभाद्रपदे
दनम्‌। 3
ग शस्तो तार इह छासि" इति रेवत्यां फलान्यत्ततानि।
भा पिबतमश्विनोभा नः शमं यच्छतम्‌ । श्रविद्धि-
तिभिः” (शु° य° ऋक्‌ २४।२८) इति श्रश्िन्धां चौर
मत्‌ । श्रो मासं यमः” इति भरण्यां तण्डु लान्‌ लुह-
। इति सवैसिदिः ॥ १ ॥
अथ इारौतोक्ञ्वरष्रणवलिमन्ः ।
हि क्तींटःठःभोभोजुर! शृणु णु हन इन गजं
१ इयाहिकं तयाहिकं चातुरादिकं साप्राष्िकं
1 श्रादैमासिकं वार्षिकं ईैवाषिकं मौहत्तिकं नैमेषिकं
भट भट हं फट्‌ भ्रमुकस्य ज्वरं हन हन भुख्च सुष्ठ
च्छ गच्छ स्वाहा” ॥
ज्वरामयग्टहोतस्य सुष्टिभिनंवभिः क्तः।
तग्डलैर्वणेभेदेन कु र्य्यात्‌ पुत्तलकं शुभम्‌ ॥
तं हरिद्रावलिपराङ्ग चतुःपोतध्वजान्वितम्‌ ।
| सः पुटकाभिञखचतखभिः ॥
मण्डितं गन्धपुष्यादयैरवताय विसर्जयेत्‌ ।
एतदिनवयं कु र्यात्‌ जुररोगोपशान्तये ॥ २ ॥
अध पुत्तलकविखर्जनम्‌।

अरदयेत्यादि श्रमुकगोत्रस्य ्रसुकस्य उत्पब्रज्वरच्तयाय

२१४ इन्द्रजालविद्यासंग्रः ।
तत्रत्तत्ाय एष रचितयुत्तलकवलिनेमः” इत्युतमृज्य
यित्वा उत्तरस्यां दिशि पुत्तलकविसर्जनं कत्तव्यम्‌ ॥ ३ ॥
अतर पुत्तलकं गर्गोक्ततुलखयमिति। एतत्कु त्वा ्राचम
नत्तत्राय दद्यात्‌ । जुरष्ृदयं माजंयिष्यामि । “भो
णु खणु हन इन गज गजं एकाहिकं इयाहिकं
चातुराहिकं साप्ताहिकं मासिकं ्रादईैमासिकं वार्षिका इ
मौडर्तिकं नैमेषिकं अ्रट रट भट भट हं फट. वज्रपाणौ
ओं शिरो मुच्च कण्ठं मुञ्च बाहुं सुच उदरं मुञ्च
ऊरु मुच्च भूम्यां गच्छ णु खृणु असुकस्य जुरं हन
फट्‌” । एतदलक्तरसेन पत्रिकायां लिखित्वा अ्न्त्यजाय
दानपूवैकं शिरसि बन्धनोयम्‌ ॥ ४ ॥
अथ गरगोक्तज्वरहरणवलिर्यया ।--
अखिन्धां दशरात्रेण जुरितः कल्यतां व्रजेत्‌ ।
तदाख्िन्ये दमं दद्यात्‌ पल्युर्जोवनहे तवे ॥
तत्र हस्तप्रस्ं ग्टहोततण्डु लक्ततपिष्टकरचितं तुरगं
पाते चतुभिः पुरुषैगृहोतं प्रत्येकं कपदंकं कक्रौ ते गन्ध!
दोपेवष्टवत्वा पताकाभिरलङ्खत्य वाम्तुप्रदेओ
हरणवनलिं दद्यात्‌ । एवं सकलनत्षत्े। एतेन सुखो
मानवः ॥ ५॥
अथ गर्गोक्तज्वररण्वलिमन््ः।
^ओंँड्धींक्लींटःटःभोभो जर! खणु खणु नड
गजं एकाहिकं दाहकं त्रयाहिकं चातुधिकं सा
मासिकं आ्मासिकं वािकं हैवार्भिकं मौहर्तिकं नै
अट अट भट भट अमुकस्य जुरं हर हर हन हन
भूम्यां गच्छ गच्छ सादा” ।
गगंप्रोक्तो मन्त एषः सव॑ज्वरहरः स्मृतः ॥ ६ ॥

षट्क्मदोपिका । २१५

अथ ज्वरष्टरणबलिमन्वम्त॒ प्रकारान्तरेख ।
रों नमश्चण्डवच्वपाण्ये महासुषेणाधिपतये ओं ज्वर !
णु छदं छदं शिरो मुञ्च मुञ्च दरदयं मुच्च मुच्च उदरं मुच्च
रि मुञ्च मुच्च ऊरु मुच्च मुच्च हस्तो मुञ्च मुञ्च गात्राणि
च ्रोंदहंद्ंदंफट. श्रमुकस्य सव्वरं नाश्य खाहा?” ।
मारोकल्पितसुत्रेण संवेश्च पतिकां लेखयित्वा ज्वरिणः
बन्धयेत्‌ ॥ ॐ ॥
अथ वाराष्टौमायातन्वयोश्रस्डौपाटफलम्‌ ।

बाच । चर्डोपाठफलं देवि ! खणुष्व गदतो मम ।

एकाहवच्यादिपाटानां यथावत्‌ कथयामि ते ॥

हल्या पूवं सम्पृज्य न्यस्याङ्गं च मनं सकत्‌।

पाठादलिप्रदानादि सिदहिमाप्रोति मानवः ॥
उपसर्गोपशान्त्यथं चिराहत्तं पठेन्नरः ।

ग्रहोपशान्तौ कत्तव्य पच्चाहत्तं वरानने ! ॥

महाभये समुत्पत्रे सपताहत्तसुदौरयेत्‌ ।

नवाहवत्ताद्‌ भवेच्छान्तिर्वाजपेयफलं लभेत्‌ ॥

राजवश्याय भूतै च रुद्राहत्तसुटोरितम्‌ ।

अकाठत्तेः काम्यसिदिर्वैरिहानिश्च जायते ॥

मन्वाहत्तादिपूवेस्य तथा स्तीवश्यतां नयेत्‌ ।

मोख्यं पञ्चदशाठत्ताच्छियमाप्रोति मानवः ॥

कलाहत्तात्‌ पुच्पोच्चधनधान्धागमं विदुः ।
राज्ञां भोतिविमोक्ताय वैरस्योचाटनाय च ॥
कु र्य्यात्‌ मप्षदशाठत्तं तथाऽष्टादशकं प्रिय ! ।
महात्रगविमोक्ताय विंशादत्तं पठेन्नरः ॥
पञ्चविंशावत्तनात्तु भवेदन्धविमोक्तणम्‌ ।
सङ्टे समनुप्राप्ते दुिकिल्छामये तथा ॥

२१६ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

जातिष्वंसे कु लोच्छटे = अआआगते।

वैरिद्वौ व्याधौ पुरनाओे प्रजातये ॥

तथैव विविधोत्ाते महोत्यातोपपातके ।

कु र्य्याद्‌ यत्राच्छताघत्तं ततः सम्पद्यते शुभम्‌ ॥
नश्यन्ति विपदस्तस्य अन्ते याति परां गतिम्‌ ।
शयो बिः शतात्ताद्राज्यहदिस्तथाऽपरे ॥
मनसा चिन्तितं देवि ! सिध्येदष्टोत्तराच्छतात्‌।
शताश्वमेधयन्नञानां फलमाप्नोति सुव्रते ! ॥
सदखावत्तनाज्नच्छोराठणोति खयं स्थिरा ।
भुक्ता मनोरघं कामान्‌ नरो मोत्तमवाप्रयात्‌ ॥
यथाश्वमेधः क्रतुराड़. देवानाञ्च यथा हरिः ।
स्तवानामपि सवेषां तथा सप्तशतो स्तवः ॥
अधवा वदुनोक्ते न किमेतेन वरानने ! ।

वण्डयाः शताहत्तिपाठात्‌ सवाः सिध्यन्ति सिखयः

संस्छत्य भूमिं संस्थाप्य कलसं तोर्धवारिणा ।
पूरयित्वा खणेकु ग्भ' क्तिपेदष्ट दस्तथा ॥
धमेकामः ्िपेद्‌ भस्म धनकामस्तु मौक्तिकम्‌ ।
सीकामः खोफलं न्यस्य कामात्मा रोचनं न्यसेत्‌
मोक्तकामो न्यसेदच्वं जयकामोऽपराजिताम्‌ ।
उच्चाटनार्थं व्याघ्रोच्च व्याधे शिखिमूलकम्‌ * ॥
मारणाय मरोचञ्च कितवं † मोहनाय च।
अ्आकार्पणा्े पावन्तीं प्रक् िपेत्‌ कलसोदरे ॥

* शिखिमृलकम्‌--अपामागैम्‌ ।
† कितवं--धुस्तूरम्‌ ।
{ पावन्तौ-पिडलौ इति भाषा।

षट्‌कमदौपिका। २१७
जपेन्मन्वं महेशानि ! खृणुष्व गदतो मम ।
क्तिप्तञ्च कलसे हस्तं तमादाय जपेन्मनुम्‌ ॥
नकु लोशंस्तघा वामक णमेन्दुशेखरम्‌ ।
दिर्वामभवं सशुचा मायावोजं ततो वदेत्‌ ॥
चामुण्डाये पदं पश्चादिढान्तो मनुरौरितः।
जपित्वा दशलक्तन्तु ख्नायात्तेनैव वारिणा ॥
नेत्‌ सपिः प्रलिप्तां्च तिलधान्यालतर्डलान्‌ ।
धमाथकामसंसिद्धा मोत्ताय पायसं हुनेत्‌ ॥
मारणे मोहने चेव तथोचाटनकमंसु ।
इनेन्मांसं तिमध्वक्तं मोहने मधुपायसम्‌ ॥
स्तम्भन मातुलफलं वश्ये तु खेतसषयैः ।
घर्माथंकाममोक्तार्थीं पूर्वाशाभिसुखं इनेत्‌ ॥
एवं शताठरत्तफलं मयोक्तं ते विधानतः ।
श्राधारे स्थापयित्वा च पुस्तकं वाचयेत्‌ स्फरटम्‌ ॥
हस्तसंस्थापनादेव हरत्यईफलं यतः ।
यावन्न पख्यतेऽध्यायः तावन्न विरमेत्‌ पठन्‌ ।
अनुक्रमं पठेद्‌ दवि ! शिरःकम्पादि कं त्यजेत्‌ ॥
प्रमादलोऽध्यायमष्ये विरमेत्त॒ यदि प्रिये!। .
पुनरध्यायमाहच्य पठेत्‌ सवस्तवे विधिः ॥
नातःपरतरं स्तोत्रं किञ्चिदस्ति वरानने ! ।
भुक्तिसुक्तिप्रदं पुरं पावनानाञ्च पावनम्‌ ॥ ८ ॥

अथं दाकिणाव्यसम्प्रदायमते चरोपादठक्रमः ॥

वेदादिवाग्भवद्ेव मायाकामस्तयैव च।
ष्व शिवं वामनतरं नाद विन्दुविभूषितम्‌ ॥
मायाकामो नमः पञ्चान्मृलमन्व इति स्मृतः ।
लत्तं जपेन्ृलमन्तं सवकामाय सिये ॥
इ-- १६

२१८ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

एतन्मन्त्रं रादौ लक्तं जघ्चा चर्डोपाटः कायः ।

नबोंरेङींकलींद्ली ङी लीं नमः खृष्टिखितिसंहार
मेदा भवन्ति । खच्किमस्‌ । “सावर्णिः सूधतनयः” इत्यादि । `
“सू््याच्जन्म समासाद्य सावर्णिभविता मनुः” |
इत्यन्तं शन्तिकमणि ज्ञेयम्‌ । ख्ितिक्रमसु ।-- ।
ऋषिरुवाच ।- पुरा शख्मनिशम्भाभ्यामसुराभ्यां शचोपतैः
इत्यादि शक्रादिस्तवसमापिपयन्तं स्ितिकमंणि ज्ञेय
संहारम्‌) -एवं देव्या वरं लब्धा सुरथः चियषभः । |
सूर्य्यान्न् समासाद्य साविं्भविता मनुः ॥
दति श्लोकः संहारक्रमेण “सावर्णिः सूयतनयः” इत्यन
पटनीय;। एवं संद्ारक्रमः स्तोवित्तपुच्चक् ेचापहार कर्मं?
बोध्यम्‌ ॥ < ॥

तया च वाराद्टौतन्वे ।-

पुरा शम्भनि एग्धाभ्यामारम्य प्रजपेत्‌ सुधोः ॥

आदाच्छक्रादि पयन्तं स्थितिक्रम उदाह्ृतः।
शेषमारभ्य श्राद्यन्तं संहारोऽयं क्रमो भवेत्‌ ॥

खिति पाठः सवंकामे सुक्तिकामे च संहतिः ।

स्तोकामे पुच्तकामे च रूष्टिक्रम उदाहृतः ॥
शतमादौ शतच्चान्ते जपेन्मन्तं नवाक्तरम्‌ ।
चर्डोसप्तशतौमध्ये सम्पुटोऽयमुदाहतः।

सकामे सम्पुटो जाप्यो निष्कामे सम्पुटं विना ॥ १० ॥

[ ॥
श्रादिमारभ्य प्रजपेत्‌ रुक्म इहोच्यते । ।
।

श्रय ष्यानम्‌)

या चण्डो मधुकं टभप्रदलनो या माहिषोन्मृलिनो

या धुस्नेक्तणचण्डमुर्डमथनो या रक्घवोजाशिनो ।

षटकमंदोपिका । २१८

शक्तिः शग्भनिशु्भदेत्यदमनो या सिदहिलच्छोः परा

सा ठेवो नवकोरिमूर्तिसदहिता माम्पातु विश्वेश्वरो ॥ ११॥
अथ चर्डोपाठक्रमः।

“अस्य यो सप्तशतोमहास्तोतस्य मेधातिथिक्षिगयच्तानुष्टब्‌-

हतोपङक्तिविष्टु नगत्यग्डन्दांसि महाकालो महालच्छो महा-
रसतो देवता; स्तवकं ए डं लीं वोजानि चौ शक्तिः ्रमुक-
7#मना सिद्धये विनियोगः” । इत्यादिक्रमेण पठटनोयम्‌ ॥ १२ ॥

॥ अय वाम्बकविधानम्‌।
अथात्र त्ाम्बकं मन्तमभिधास्याम्युष्टु भा ।
यं भजन्तं नरं कालः खयं वोक्तितुमत्तमः ॥
वशिष्टोऽस्य ऋषिः प्रोक्तञ्छन्दोऽनुष्टवुटाह्तम्‌ ।
देवतास्य समुदिष्टा त्रयम्बकः पार्वतोपतिः ॥
विभक्तर्मन्वर्शै; स्यात्‌ षड्ङ्गानां प्रकल्पनः ।
+इदटयं विभिराख्यातं चतुर्भिः शिर ईरितम्‌ ॥
शिखिष्टाभिः समुद्दिष्टा नवभिः कवचं मतम्‌ ।
पञ्चभिनवमाख्यातमस्तं त्िभिरुदाद्ृतम्‌ ॥
पू्वेपिमयाग्यन्दुवक्लोषु तदनन्तरम्‌ ।
उरो गलास्येषु पुननाभिद्रत्ुष्ठकु क्तिषु ॥
लिङ्गपायुरमूलान्तर्जानुयुगमं ततः परम्‌ ।
तहत्तयुग्मस्तनयोः पाश्बयोः पादयोः पुनः ॥
पाण्योर्नासिकयोः शो मन्तवर्णान्‌ न्यसेत्‌ क्रमात्‌ ।
पदान्येकादश न्धसेत्‌ शिरो भ्चुयुगलाक्ठिषु ॥
वक्ते गण्डयुगे भूयो हदये जठरे पुनः ।
गुद्योरुजानुपारेषु न्धासमेवं समाचरेत्‌ ॥ १३ ॥
अथ वाम्बकप्रयोगः।
शने्चरदिने अ्न्यदिने वा अ्रश्वत्यढक्तं सद्धा जपेत्‌ ।

२२० इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

तथाच-शनेश्चरदिनेऽवलय मूलं सणृष्टा तु संजपेत्‌ ।

माक्तन्मल्योरविंमुच्येल काश्चान्याः क्द्धिकाः क्रियाः ॥

तत्रादौ खस्तिवाचनपूर्वकं सङ्कल्पं कु र्य्यात्‌ । वथा अदय
त्यादि अव्राश्वत्यमुतले अ्रमुकगोचस्य यौञ्रमुकटेवशमणो भरि

्युत्यत्रोगप्रएमनपूर्वकदोघजोवित्वकामोऽम्‌ !

“ज्रं त्रयम्बकं यजामहे सुगन्धिं पुष्टिवद्नम्‌ ।

उरवारुकमिव बन्धनान्मत्योमुक्तोयमासतात्‌” ॥
(° य° ऋक्‌ २।६० ).
इति मन्स्य इयत्संख्यकजपं करिष्ये । इति सङ्कल््राश्वत्य-
मूले ्रासने शिवलिङ्ग यधाविधि खापयित्वा भ्रूतशडरादिकं
क्त्वा अष्यपात्रं संस्थाप्य कछताच्लिन्यसेत्‌ । “^व्रपम्ब कमन्तसय
वरिष्ठ कषिरनुष्ट पछ्छन्दश््यम्बको देवता असुकस्योत्पन्ररोगप्रशः
मने विनियोगः। शिरसि वशिष्ठ ऋषये नमः। मुखे अनुष्टु प्‌
छन्दसे नमः। हदि व्यम्बकाय देवतायै नमः”। अथ कराङ्न्पसौ ।
^ त्रयम्बकं अङ्कद्टाभ्यां नमः। यजामहे तजनोभ्यां स्वाहा । सु
यु्टिवद्ैनं मध्यमाभ्यां वषर्‌ । उर्वारुकमिव बन्धनात्‌ अनामिं
काभ्यां हं । स्त्योमुक्तौय कनिष्ठाभ्यां वौषट्‌। माख्तात्‌ करतल
पृष्ठाभ्यां फर्‌ । एवं इदयादिषु । यम्बकं हृदयाय नमः । यजां
महे शिरसे खाहा । सुगन्धिं पुष्टिवर्धनं शिखायै वषट्‌ । उर्वारु
कमिव बन्धनात्‌ कवचाय इं । सव्योमुक्तौय नैवतयाय वौषट्‌
माख्तात्‌ अस्राय फट.” । फडव्यडतालत्रयं दत्वा छोटि

मंगने। हं ऊद्वंमुखे। सु नाभौ। गं हदि। सिं ््टे।

पुं कु त्तो । टि लिङ्के। वं वायौ । चं दक्तोरुमूले । नं वामोरू
मूले। उ दच्ोरुप्रान्ते। वीं वामोरुप्रान्ते। रु जकजानुनि |

षट्‌कमेटोपिका । २२१
कं वामजानुनि 1 मिं दच्गुल्‌फ । वं वामगुलफे । बं दक्तस्तन ।
ग्धं वामस्तने। नां दक्तिण्पा्वं । ख वामपाश्वं। त्यों दत्त
पादे। मु वामपादे। ची दक्षहस्ते! यं वामहस्ते। मां
दक्तिणनासायाम्‌ । ख वामनासायाम्‌। तां शोषं । ताम्बक
शिरसि । यजामहे भ्वुयुगले । सुगन्धिं ्र्ियुगले । पुष्टिं वक्ते ।
वैनं गण्डयुगले । उवारुक दये । मिव जठरे । बन्धनात्‌
गु्ये । खत्यो उरुदये । मुच्तोय जानुदये । माखतात्‌ पादयोः” ।
इति विन्यस्य ध्यायेत्‌ ॥

स्ताभ्यां कलसदयाखतरसेराभ्रावयन्तं शिरो

दाभ्यां तौ दधतं खगाक्तवलये दाभ्यां वहन्तं परम्‌ ।
अरङ्गन्यस्तकरदयाखतघटं कं लासकान्तं शिवं
सखच्छाम्भोजगतं नवेन्दुमुकु टं देवं विनं भजे ॥
एवं ध्यात्वा शिवलिङ्ग संस्थाप्यावाद्य षोड़शोपचारेराराध्य
अङ्गानि पूजयेत्‌ ।-“र अकं ूत्तये नमः ; एवं इन्दुसूत्तये ;
वसुधामूर्तये ; तोयसूर्तये ; वद्किमत्तये ; वायुमूर्तये ;
आकाशम्त्तये ; यजमानमूर््तये । एवं रमाये राकाये प्रभायै
ज्योतस््राये पूर्णणये उमाये पूषायै खधायै विश्वायै विद्याये
सितायै अहायै सारायै सन्ध्यायै शिवाये निशायै आर्य्यायै
प्रज्ञायै मेधायै कान्त्यै काल्यै त्यै मत्ये उमायै पावन्ये पद्मायै
शान्तायै मेधाय जयायै अमलायै” सवत्र प्रणवादिनमोऽन्तेन
पूजयेत्‌ ।
एवं--“ओं इन्द्राय वरहस्ताय नमः। ओं श्रग्नये शक्ति-
हस्ताय नमः । ओरं यमाय दण्डहस्ताय नमः। ओं निक -
तये खड्हस्ताय नमः! ओं वरूणाय पाशहस्ताय नमः। नं
वायवे ध्वजदस्ताय नमः। ओरं सोमाय गदाहस्ताय नमः।
श्रौ ईशानाय शूलहस्ताय नमः । (ऊड) ओं ब्रह्मणे पद्मदस्ताय

२२२ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः । |
नमः । (अधः) चों अनन्ताय चक्रहस्ताय नमः” । एवं पूजयित्वा
समापयेत्‌ ॥

एवं छते प्रयोगार्हो जायतेऽसौ महामनुः ।

तत; स्तुत्वा वामहस्तेन ्रश्वलयम्तूलं संस्श्य “त्रं तत्पुरुषाय

विद्महे महादेवाय धोमदहि तन्नो रुद्रः प्रचोदयात्‌” इति

गायन्तौ यथाशक्ति जघ्रा ऋष्यादिकां स्मृत्वा यथाऽभिलषितं स्रूल-
मन्तं सहसरं अयुतं लच्तं वा जपेत्‌, ततीऽष्येजलेन “रों गुह्याति"
इत्यादिना जपं समर््व स्तुत्वा प्रणमेत्‌ । ततो विज्य दक्षिणां
द्वा शान्त्याशीर्वादञ्च कत्वा ब्राह्मणान्‌ भोजयेत्‌ ।
तथाच-शनेशरदिनेऽ्वल्यमूलं संस्पृश्य संजपेत्‌ ।

साक्तान्मुल्यो्विसुच्येत किं पुनसूपशख्ल्युतः ? ॥

स्नात्वा सख प्रजपेदादिव्याभिमुखो मनुम्‌ ।

आधिव्याधिविनिमुक्तो दौधमायुरवाभ्रयात्‌ ॥

प्रत्यहं जुहयान्मन्तौ दूवंया अयुतावधि 1

अआमयात्रिखिलान्‌ जित्वा दोघध॑मायुरवा् यात्‌ ॥

वरदत्तस्य समिधो जुडयादयुतावधि ।

धनधान्यसखदः स्यादचिरेरेव साधकः ॥ १४ ॥

अथ खतसञ्जौवनौ।

आदौ प्रासादवोजं तदनुखतिहरं तारकं व्याहृतोश्च

प्रोचाय त्रयम्बकं यो जपति च सततं सम्पटं चानुलोमम्‌ ।
सिध्येयुः तस्य सम्यक्‌ खहृदयनिहिताः कामनाः शदसच्वाः ।
दें सन्त्यज्यसिद्ः हरिरसहितं स्थाणनोकं प्रयाति ॥
मन्रलु-नहों ओं जं सः श्रो भूभुवः खः त्रयम्बकं यजामहे । ।
सुगन्धिं पुष्टिवईनम्‌। उर्वारुकमिव बन्धनान्मत्ोर्मुक्तोयमा-
मृतात्‌ डं भं जं सः” ।
् । २२३

-वेदादिभूरादिपदवयच्च मध्ये जपेन्ृल्युहरं तियम्बम्‌ * ।

जपेत्‌ फलार्थो विधिवन्रजप्य प्रासादसत्युच्रयसम्पुटेन ॥

मनसु-“ओं भूर्भुवः खः श्रो जं सः त्यम्बकमित्यादि डं ओं
> ॥ १५॥
अथ शक्रोपासितखूतसज्ञौवनौ विद्या ।
गायतो प्रथमं पादं वराम्बकपादेकम्‌ । गायतो दितोयपादं
कदितोयं पादृम्‌ । गायतो ठतोयपादं त्राम्बकशेषपादम्‌ ।
नरो यथा-“श्रों तत्सवितुर्वरेख्यं त्रयम्बकं यजामहे भर्गो देवस्य
सुगन्धिं पुष्टिवद्ैनं धियो यो नः प्रचोदयात्‌ उर्वारुक-
बन्धनान्मत्योमु्तौयमासतात्‌” ॥ १६ ॥

अध अन्यप्रकाररूतसन्ञौवनौविदया ।
“रोज सः मां जोवय पालय ।
तथाच कल्पसूत्रे प्रणवका्टमं सदनत्तश्ुतिविन्द्भ्गु षोडश-
दाज्जौवय पालयेति दशार्ण ख्त्योरपि खल्युरेषा विद्या।
ध्यानम्‌--
स्वच्छं खच्छारविन्दस्थितमुभयकरे संस्ितो पूणकु न्भौ
दाभ्यामेणाक्षमाले निजकरकमले हौ घटौ नित्यपू्णौँ ।
दाभ्यं तौ च खवन्तौ शिरसि शशिकला चासतेः श्चावयन्तम्‌
दें देवो दधानो विदिश्तु विशदां कल्पकालं थियं नः”
एवं ध्यात्वा कल्यितमूर्तावावाद्य “रों त्म्बकाय महा-
नमः” । इत्यनेनीपचारेः पजयेत्‌ ॥ १७ ॥
अथ सव्य॒ञ्जयप्रयोगः 1--

तत्र प्रथमं सखस्तिवाचनपूवकं सङ्ल्पं कु र्य्यात्‌ । यथा--

अमुकगोत्रस्य ओोश्रसुकदेवशमंणो जोववच्छरोरा-
# वियम्बर्मित्यत्र व्रम्बकम्‌ द्रति बोद्धव्यम्‌ ।

२२४ इन्द्रजालविव्यासंग्रहः ।

विरोधेन भरिति उत्यत्ररोगोपशमनकामनया त्रयच्तरस

च््रयमन्वलत्ततयजपमहं करिष्यामि” । ततो भ्रूतापसारः
सनादिशोधनं भूतशद्िप्राणयामं क्त्वा छष्यादिन्यासं कु या
“शिरसि कदहोलक्छषये नमः। मुखे गायत्तोच्छन्दसे नम
हदि खल्यु्नयाय टेवताये नमः” । तवः कराङ़न्यासौ । “सां अ
छाभ्यां नमः” इत्यादि । एवं “सां दयाय नमः” इत्या?
तती ध्यानम्‌ ।--

“चन्द्राकीम्निविलोचनं स्मितमुखं पद्मदयान्तःस्ितम्‌

मुद्रापाशखगात्तसूविलसत्पाणिं हिमांश्प्रभम्‌ ।
कोटोरेन्दुगलत्‌सुधा्चततनु हारादिभरषोज््वलम्‌
कान्त्या विश्वविमोहनं पशुपतिं खत्यु्ञयं भावये" ॥

एवं ध्यात्वा खशिरसि पुष्यं द्वा मानसपूजां कत्वा वि

घाष्यं स्थापनं ओैवोक्तपोटपूजान्तं विधाय पुनर््यात्वा आवा

यथाशक्तयुपचारैः सम्पूज्य ्रावरण्देवताः पूजयेत्‌ । “सां हृदय
नमः” इत्यादि षडङ्गं सम्पूज्य इन्दरादोन्‌ वजादींश्च पूजये
ततो जपेत्‌ । मन्लु “ओं जं सः” । श्रस्य पुरश्चरणं लत्तजयः
ततस्तदशां शक्रमेण होमादिकं कु यात्‌ । होमदरवयन्ु--
“गुणलक्तं जपेन्मन्तं तदशांशं विशालधोः ।
जुडयाटखताखण्डेः » शददुग्धाज्यमिखितेः” ॥ १८
श्रय श्लरोगप्रतिकारः।--“श्रोमद्येत्यादि अमुकगोत्रस्य खोभ्रमुः
देवशर्म॑णः शूल्तरोगप्रतिकारकामनथा शरं मैीदुष्टम' इत्या
“पिनाकं जिश्दागदहि” इत्यन्तं मन्तं “सहस्रम्‌ अ्रयुतं लक्तं `
जपमदं करिष्यामि” इति सङ्कल्पा शिवलिङ्ग तपम्बकविधारं
सम्प॒ज्य इमं मन्तं जयेत्‌ ।-“ओं मौदुष्टम शिवतम शिवो :

* श्ररृता--गुड्चौति यख प्रसिद्धिः।

। २२५

ना भव । परमे त्त श्रायुधं निधाय क्तत्तिं वसान आचर

पिनाकं बिभ्चदागदहि” (शः य° टक्‌ १६।५९१)। इति जधा
चिणां कु र्यात्‌ ॥ १८ ॥

अध गर्भनननोपायः। “श्रं मुक्ताः पाशा विपाशा मुक्ताः

व्येण रश्मयः। मुक्तः सवंभयान्भ रद्येहि मारोच मारोच
दा" । अनेन मन्ेंण जलमष्टवारमभिमन्वा गभि
देयम्‌ । तदा सुखप्रसवो भवति । मन्ान्तरम्‌।-शश्रों मन्ध
मन्मथ वाहि वादि लम्बोदर सुच्च सुञ्च खाहा”। णवं जपनात्‌
सुखप्रसवो भवति ॥ २०॥
अथ निगडभन्ननम्‌ । “ओं नमः सु ते नि तें तिग्मतेजोऽयस्मयं
विचुता बन्धमेतम्‌ । यमेन त्वं यम्या संविदानोत्तमे नाके अ्रधि-
रोदयेनम्‌” ( शु° य° ऋक्‌ १२।६३ ) 1 श्रस्य निगडभव्नन-
| प्रापतिक्ं पिनि तिदवता त्रि्टपद्न्दो बन्धनादि-
व्यसनपरिद्ारां विनियोगः । निगड़बन्धनोपरद्धो व्यसन-
प्रतितो वा अ्रयुलजपेन व्यसनान्मुच्यते, निगडादिस्बलनच्च
भवति । |
“श्रो उच्छु ष्मा ्ओषधोनां गावो गोष्ठादिवेरते ।
धनं सनिष्यन्तो नामात्ानं तव पूरुष"(शु °य ° ऋक्‌ १२।८२) ।
बन्धनस्थो जपेदयुतं तदा सुक्तो भवति ॥ २१॥

अथान्धप्रकारनिगड्भञ्ननम्‌। “श्रो अ्रद्येत्यादि असुकमोत्रस्य भटिति

` निगडभच्ञनकामनया “जं दीं निगडभच्जनि महामाये ! ई
एतन्मन्तमद्यारभ्य निशायाम्ोत्तरसहसरजपमदं करिष्यामि?
इति सङ्कल्य परत्यं निशायां एतन्मन्ं जपेत्ततो निगड़भच्नं
भवति ॥ २२॥

श्रथ ठिकरणम्‌ ।

ओं युष्करावत्तकं मेषैः श्चावयन्तं वसुन्धराम्‌ ।

२२६ इन्द्रजालविदयासंग्रहः ।
विदयुद्रजिंतसब्रहतोयात्ानं नमाम्यहम्‌ ॥
यस्य कं शेषु जोमरूतो नयः सर्वाङ्गसन्धिषु ।
कु त्तौ समुद्राञ्चत्वारस्तस्मै तोयात्मने नमः ॥
इति ध्यात्वा ्रावाद्य वरुणसुपचारैः पूजयित्वा स्परलमन्तं
जपेत्‌। प्रजापतिं षिस्िष्टप्‌छृ न्दो वर्णो देवता रएतद्राज्य
मभिव्याप्य सुठच्चथं जपे विनियोगः। मन्र्‌-वं गुरमुखाजज्ञयः।
नाभिमावजले स्थिता जपेन्मन्त्रं प्रसन्रधोः ।
जपेत्‌ वसुसहसरच्च त्रिदिनं व्याप्य यन्तः ॥
भवा- षट्सहस्रं जपेन्मन्त्रं तदा हष्टिभेवेद्‌ ध्रुवम्‌ ॥ २३ ॥
अर्य शीषादिरोगनिवारणम्‌ । तव आधर्वणोक्तमन्वाः ।--
शोर्षामयं शोषेशत्तिं कणंशूलं ठतोयकम्‌ ।
सर्वशीर्षाणयन्तरे तं वहिनिर्मन्वयामहे ॥ १९ ॥
कु र्पपण्यन्ते कड्शेभ्यः शक्तिवश्यं विलोहितम्‌ ।
स्वभोर्षाणयन्तरे तं वहि्निमन्वयामहे ॥ २॥
यातं प्रमदबन्धच्च क्षणोति पुरुषश्च यः।
स्वभीर्षाणयन्तरे तं वहिनि्मन्तरयामहे ॥ २ ॥
यस्य होतः प्रवते यच्छा नासात श्रास्यतः।
सवभीर्षाण्यन्तरे तं वहिनिर्मन्वयामहे ॥ ४ ॥
शोषरोगमङ्गरोगं विश्वाज्ञानं विसर्प॑कम्‌।
स्वशीर्षाण्यन्तरे तं वहिनिमन्तयामदे ॥ ५॥
यस्य भोमप्रतोकाशं तदपयन्ति पूरुषाः ।
तलं भौोतकवातच्च वहिनिर्मन्वयामदहे ॥ & ॥
जातके ऽनुपसर्गोभितेऽतरेति गवोनिके ।
बेलासमन्तरङ्गभ्यो वहनि मन्यामहे ॥ ७ ॥
यदि कामातुरः कामं हृदयाधंतयोपरि ।
दो वलासमद्गभ्यो वहिनिमेन्तयामडे ॥ ८ ॥
षर्क मंदोपिका । २२७

| व्व

व~ ~~~

आसो बलासो भवतु सूत्रे भवतु चामयम्‌ 1

यच्मादौनां हि स्वेषां सन्तु च निशे विषम्‌ ॥ < ॥
इत्याधर्वणोक्तसर्वरोगप्रतीकारः ।
इति शरौक्र्विद्यावागौ शभट्राचायङ्कतायां षट्‌कग्दौपिकायां
नानाप्रकारशान्तिनियमठतौयोदेशः ।

, अथ वशौकरणम्‌ ।

अ्रध वच्यामि मन्वाभ्यां वशौकरणमुत्तमम्‌ ।

येन विज्ञानमात्रेण वशोकु बथान्नरं स्तियम्‌ ॥
कछताच््रलिः शिखिशिखा विभोता गिरिकर्णिका ।
चाण्डालोसहिताः पिष्टा पटं स्षोरपरिश्चता ॥
तेन संलिप्य पङ्केन पश्वस््स्य वर्तिकाम्‌ ।
कारयित्वान्सूत्रेण पूणंगभां सुरक्षिताम्‌ ॥
एकवर्णागवोदुग्धक्लताज्दोपपूरितम्‌ ।

कञ्जलं ऋजुके काय्यं कज्जलं नरसङ्ले ॥

सम्प्‌ज्य भैरवं देवं चतुद॑श्यां निशागमे ।

कञ्जलं पातितं ग्राह्यं तेन वश्यं जगद्भवेत्‌ ॥

नरच्च वनिताञ्चैव यमिच्छति नरोत्तमम्‌ ।
अरतःपरतरं वश्यं न भूतं न भविष्यति ॥

भाषितं मैरषे तन्ते गोपनोयं प्रयत्नतः ।

क्ररे च चुम्बके * दुष्टे निन्दके चपलेष्वपि ।

अस्य वश्यप्रभावं दि वणितुं न च शक्यते ॥
देवदेवेन देवेभ्यो वशोकरणसुत्तमम्‌ ।

एतद्‌ योगप्रभावेण ब्रह्मादया सुनयः सुराः ॥ १॥

* चुम्बके इति पदेन तन््रचुभ्बिनि इटकासुके इति वा निष्कर्षाध; 1

रेरेट इन्द्रजालविदयासं ग्रहः ।

अन्धां वच्छे महाविद्यां मोहिनीं वश्यकारिणोम्‌।
यस्याः प्रभावमातेण वशोषुयान्जनं नरः ॥

तारं प्रथमसुदुल् मायावोजमनन्तरम्‌ ।

मोहिनोपदमादाय शेषे पावकवल्लभाम्‌ ॥

ज्ञात्वा मन्तमिमं मन्तो मन्तं पठति सिदिदम्‌।

अनेन मन्वराजेन संस्पृश्य जापितं यदा ॥

दोयते च जलं पुष्यं दुकू लसुत्तमं फलम्‌ ।

अष्टोत्तरशतं जघ्रा पाणौ येषां प्रदौयते ।

ते सवं वशमायान्ति नाच काया विचारणा ॥ २॥

तारं चिरिइयं * पञ्चाचार्डालों तदनन्तरम्‌ ।
महापदाभ्यां तां ब्रूयादसुकं मे ततःप्ररम्‌ ॥
वशमानय ठदन्दं चिटिमन्व उदाहृतः ।
सप्तभिटिंवसेभृपान्‌ वशयेदिधिनाऽसुना ॥

विलिख्य तालपत्रे तं साध्यनामविगर्भिंतम्‌ ।

निक् िप्य त्तोरसंमिखे जले तत्‌ क्राययेत्रिशि ।
वश्यो भवति साध्यस्तु नात्र कार्य्या विचारणा ॥ ३ ॥
तालपते लिखित्वेनं भद्रकालौग्टहे खनेत्‌ ।
वश्याय सवंजन्तुनां प्रयोगोऽयसुदाहतः ॥ ४ ॥
मुधिभाले कामकलां जपतो बिन्दुधारणात्‌ ।
योनिसुद्राप्रथोगेण करोति वशगं जगत्‌ ॥ ५॥
रेफ् ृङ् ारयोर्मध्ये सवनलोकं ततःपरम्‌ ।

वशमानय ठइन्दं जपन्‌ सम्पृज्य साधकः ॥ & ॥

राजसुखि पदाद्राजाभिमुखि वश्यपूविकं ^ !

* “श्रो विटि बिटि चाण्डालौ मद्वाचार्डालौो अमुकं मे बशमानय ठः

म्वा” इति मन्वः।
† वश्यपूर्विके इति स्थाने मन्रयीलनायां वश्यसुखि ! इति पठनौयम्‌ ।

षट॒कर्मदौपिका । २२८

ततञ्च भुवनेशनो-खोकामान्‌ टेवि देवि ! च ।

तदन्ते च महादेवि ! पदं पदमतः परम्‌ ॥
देवाधिदेवि ! सर्वस्य > मुखं वश्यं कु र दिटः ।
प्रणवादिरयं मन्तः खोवश्यसम्पदावद्दः ॥

“श्रं राजमुखि राजाभिसुखि वश्यमुखि ! शीं जीं क्लं देवि

देवि महादेवि देवाधिदेवि ! सर्वजनस्य सुखं वश्यं कु र्‌ ठ: ठः
स्वाहा” । ,

मायादृदोरथान्ते च ब्रह्म ओराजिते ततः ।

परोक्षा राजाच्धितेऽर्णन्‌ वे जये च विजये तधा ।
मोरि गान्धारि विभुवनवशङरि वै ततः ॥

तलः परं प्रयोक्तव्यं सर्वलोकवशङ्करि ! ।

ततः प्रयोजयेत्सवस्तो पुरुषवशङ्रि ! ॥

वोप्छया योजनोयानि सुदुर्घोरादराणि वै ।

मायादिटान्तकः प्रोक्त एकषच्च णको मनुः ॥

मन्तो यया- “छँ नमो ब्रह्म ओ्रोराजिते राजपूजिते जये

विजये गौरि गान्धारि वरिभुवनवशङ्करि सवलोकव शङ्करि सवस्ती-
पुरुषवशङरि ! सुटुर्घोर सुदुर्घोर डं खाहा टः ठः” । युतं प्रजपेत्‌।

जुडयादुष्टतसंष़क्तीः पायसभागैदंशणां शवौ विहितैः ।

आराधयेत्तदङैः दिशोऽधिपैर्माढभिञ्च निशितिमनाः।

तिलतर्डलकं र्लोमैः खादुयुतेः सत्‌ फलैश्च मधुरतरैः ॥
श्राज्यैरसणकु वलयैः तिदिनं इवनं वशङ्करी विद्याम्‌ ।
निलयं खूख्धगतां तां देवीं प्रतिपद्य तन्मुखो जपति ॥
अष्टोत्तरशतसंख्यां सर्वमकस्मादशोकरोत्यचिरात्‌ ।
वर्णादर्वाञ्न्तो यथानिगदितं प्रयोजयेत विधिम्‌ ॥

साध्याद् कमयुक्तं प्रजपेदा मन्तकं सुहवनविधौ ।

* सर्वस्य दति स्थाने मन्योजना्यां सर्वजनस्य इति पठनौयम्‌ ।

इ--२०

२३० इन्द्रजालविद्यासंग्रडः ।

वाज्छितसिदहिविधाता गिरिवरकन्ये ! तदा मन्तः ॥

ऋषिरसत्यस्या योनिः प्राहर्क न्दोऽस्ति देवता गौरो ।
स चतुदंशभिः दशभिः अष्टाभिः सादरं ततोऽष्टाभिः ॥
दश्भिचैकादशभिः क्रमशः संयोजितैः सुमन्तिवरैः ।

मन्वात्तरंथ एचिभिः सुषडङ्गविधिः ससुच्यते क्रमशः ॥

ध्यानम्‌!
अमलशश्रिविराजन्मौलिरावदहपाशा- ,
इःएरुचरकराला बन्धुजोवारुखाङ्को ।
अमरनिकरवन्दा त्ोक्तणा शोणवर्णा-
$ककु सुमयुता स्यात्‌ सम्पदे पार्वतो वः ॥ ७ ॥
मद मद पदमादौ मादयेति दिवारम्‌
तदनु च पठनोयं क् ींपदं तत्र पञ्चात्‌ ।
वश्य पदयुता स्यात्‌ नामरूपादिसंन्ना
भवति मदनमन्तः खाया संयुतोऽयम्‌ ॥
कनकरचितमूर्तिः कु ण्डलाक्तष्टचापो
युवतिहृदयमध्ये निश्चलारोपिताक्तः ।
इति मनसि मनोजं चिन्तयन्‌ यो जपस्थो
वशयति स समस्तं भ्रूतलं मन्त सिद्धः ॥
शतशतपरिजापात्‌ स्यादयं सिडिदाता
दशश्तकु सुर्मानां लोहितानाञ्च दानात्‌ ।
इह तु सकलकाय्यें वामहस्तेन कु र्य्यात्‌
उपदिशति समस्तं ज्योतिरोशः समन्तात्‌ ॥
अव मनः-^मद्‌ मद मादय मादय जीं वशय अरसुकं खाहा” ॥८॥
तधा नन्चः।
चामुण्डे प्रथमं जयेति कथितं सम्बोधने मोहय
ज्ञातव्यं वशमानयेत्यपि पदं साध्यं इितोयान्वितम्‌ ।

षट्‌कर्मदोपिका । २३९

खाहान्तं प्रणवादिरेष कथितेस्तत्चै्महामोदनः

सन््रन्तः कविराजसेवितपदो नास्मादितोयोत्तरः ॥

ध्यानम्‌ ।

टषट्राकोटिविशङ्टा सुवदना सान्द्रान्धकारे सिता

खटाङ्गसिनिगूटृ दकिणएकरा वामेन पाशं शिरः।

श्यामा पिङ्गलमूदैजा भयकरो शादलचर्माहता

चामुण्डा शव वाहिनो जपविधौ घेया सदा साधकैः ॥

ध्यात्वा तां सुक्त के शीं हरिहरविधिभिः खर्चितां विश्ववन्याम्‌

पश्चादस्या विभूतौरतुलितविभवाः चिन्तयन्मन्वसुख्यम्‌ ।

लक्तं जघा दशांशं शक तरुकु सुमैवद्किमध्ये च होमः

साध्वेवं परूजिताम्बा स्ववहितविधिना सवसिदिं ददाति ॥

अव मन्र:ः। “श्रं चासुणडे जय चासुर मोहय वशमानय

अमुकं सखाहा” ॥ < ॥

नञ्च नमः कामाय सवंजनप्रियाय सवजनसम्मोहनाय

ज्वल ज्वल प्रज्वालय प्रज्वालय सर्वजनस्य हदयं मम वशं कु रु
कु रु खादहा”।

एतन्मन्वजपाटेव वशो भवति मानवः ॥ १० ॥

“च्रं नमो भगवति सूचिचाण्डालिनि ! नमः खाहा।

एतन्मन्तेण मधृच्छि् टस्य पुत्तलिकां कताच्नलिं कतयुम्मपादाम्‌
अङ्प्रत्यङ्गसदितां क्त्वा तत्र॒ साध्यस्य प्राणप्रतिष्टां क्त्वा
एतन्म्नन्तं जपन्‌ अङ्गगरेषु पुत्तलिका प्रतापयेत्‌ । ततः साध्यो
वश्यो भवति ॥ ११॥

इति गरौक्खानन्दविद्यावागौशभट्राचाययकतायां षट्‌कमंदौपिकायां

शान्तिकल्पे वश्यक्मं चतुर्योदिशः ।

२३२२ इन्द्रजालविदयासं ग्रहः ।

अथ स्तम्भनम्‌ ।

यीदेवयवाच । प्रभो ! त्वं भैरवयेष्ठः सरवमन्त्ा्थंजोवकः ।

नानारदस्यसारच्च त्वहृते न शृणोम्यहम्‌ ॥

दिव्यतन्तं मदातन्तं पूर्वपश्चिमसंज्ञकम्‌।
दकिणोत्तरम्ूईञ्च उपाया; कथिताः प्रभो ! ॥
वश्याकर्षणदिव्यच्च मारणोचाटनादिकम्‌ ।
विदेषं मोहनं चान्यं विविधं कामनादिकम्‌ 9
विस्तारं कथितं पूवे ज्ञातव्यं सवंसंज्ञया ।
इदानीं स्तम्भनं देव ! कथयख प्रसादतः ।
कथयस्र सुरखेष्ठ ! यद्यहं तव वल्लभा ॥ १॥

ओमेरव उवाच साधु साधु त्वया प्रान्ने ! स्वमन्चार्थसाधिके ! ।

न कस्यचिन्मया ख्यातं णु सुन्दरि ! यल्लतः ॥
गुह्याद्‌ गुह्यतरं देवि ! खेातते प्रकटोक्लतम्‌ ।
अथातः सम्प्वच्यामि णु चैकाग्रमानसा ।
विद्या या परमा गुप्ता महास्तम्भनरूपिणो ॥ २ ॥
ओडर पूवंमुचाथ स्िरमायामथोच्चरेत्‌।
सम्बोधनपदं चोक्ता ततः योवगलासुखि ! ॥
तदग्रे सर्ैदुष्टानां ततो वाचं मुखं पटम्‌ ।
स्तम्भयेति पदं पश्चात्‌ कोलयेति पददयम्‌ ॥
बुधिं विनाश्य पश्चात्‌ स्थिरमायां पुनलिंखेत्‌ ।
लिखे पुनरोङ् ारं खाहेति पदसुत्तमम्‌ ॥
षट्‌विशदच्षरा विद्या देवानामपि दुलंभा ।
वङ्किहोनेन्द्रुद्धाया स्थिरमाया प्रकोत्तिता ॥
गजस्य च रधानाच् दिजानां शोप्रचैतसाम्‌ ।
स्तम्मिताञ्च मदावाचां बदस्यतिमुखोद्रताम्‌ ॥

षट्कमटोपिका । २३३

-- --------------------------------------~~--- ~
~~~ ~~~

महापवतहक्ताणां सरितां सागरस्य च ।

स्तम्भयेत्तानि दिव्यानि मानुषेषु च का कथा १९॥
तैलोक्यमोदिनो विद्या तस्याञ्च वगलासुखौो।
णु टेवि ! प्रवच्यामि विविधं कामनागलम्‌ ।
न्यासं ध्यानं जपं होमं मन्वमेव एथक्‌ पथक्‌ ॥ २ ॥
अङ्गन्यासं प्रवच्यामि कराङ्विषिपूवंकम्‌ ।
श्रं सिरमायाच्च हृदये सूतिं ओरोवगलासुखि ॥
शिखायां सर्वदुष्टानां वाचं मुखच्च स्तम्भय ।
कवचे कौलयद्न्दं नेते बुदहिं विनाशय ॥
द्धी ओं खाहा तथा चास्ते षडङ्गविधिरोरितः।
युग्मकालेषु सपत्तुदशारींशच मनुडधवैः ॥
करशाखासु तलयोः क राङ्गन्या समाचरेत्‌ ।
नारायण ऋषिमभ्नि विष्टु एछन्दस्तु तन्मखे ॥
ओवगलासुखीं देवीं हदये विन्यसेत्ततः ।
क्तं वोजं गुद्यदेशे तु स्वाहा शक्तिञ्च पादयोः 4
दृष्टां विनियोगस्तु ऋष्यादिन्यास एव च ।
मूभ्निं भाले दशोः श्ुत्योर्गरख्डयोन सयोः पुनः ॥
ओष्ठयोर्मुखगर्डे च दक्षिणांशे च कृ पे ।
तथैव मणिबन्धे च तथा चाङ्कलिमूलके ॥
गलम्तूले स्तने दच्ते स्तने वामे तथा दि ।
` नाभो कव्यां गुद्यदेशे वामांशे कू रे तथा ॥
मणिवबन्धेऽङ्लो मूले विन्यसेत्तु समाहितः ।
दच्नोरुम्ले जानौ च गुल्फे चाङ्लिम्बलके ॥
सरलमन्चाक्तरेविंदान्‌ विन्यसेत्‌ क्रमयोगतः।
एवं न्यासविधिं करत्वा ततो ध्यानं खृणु प्रिये ! ॥ ४॥
यानम्‌ । गन्भोराच्च मदोत्तां खर्णकान्तिसमप्रभाम्‌।

२२४

इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

------------~-~------~-~-~~-~~- ~~~

चतुर्भुजां तिनयनां कमनलासनसंखिताम्‌ ॥

सुद्र दक्तिणे पाशं वामे जिद्वाञ्च वकम्‌ ।

पौताम्बरधरां देवीं दृदृपोनपयोधराम्‌ ॥

हेमकु र्डलभूषाञ् पोतचन्द्रा्ैशेखराम्‌ ।

पोतभरूषणभूषाञ्च खणंसिंहासने सिताम्‌ ॥

एवं ध्याता तु देवेशीं शवुस्तश्मनकारिणोम्‌ ।

महाविद्यां महामायां साधकस्य फलप्रटाम्‌ ।

यस्याः स्मरणमातरेणए तैलोक्यं स्तम्भयेत्‌ ऋणात्‌ ॥५॥

साधनं सम्प्रवच्यामि साधकानां हिताय वे ।

सवं पोतोपचारेण पौताम्बरधरो नरः ॥

जपमालाच्च देवेशि ! दरिद्राग्रन्िसम्भवाम्‌ ।

पोतासनसमारूढृः पोतध्यानपरायणः ॥

पौतपुष्याच्चनं नित्यमयुतं जपमा चरेत्‌ ।

दशैश्च छतो होमः पौतद्रव्येः सुशोभनैः ॥

संज्नामुच्चारयेत्साध्यं स्तम्भनच्च महाऽहुतम्‌ ।

णु प्राज्ञे ! महागुह्यं प्रकटोक्तसाधनम्‌ ।

एकान्ते निजने स्थाने एची देशे रहे पुरे ॥ ६ ॥

अरय कर्मविशेषे कु ण्डलच्षणम्‌ ।

कु ण्डं सुलक्षणं कत्वा मेखलातरयशोभितम्‌ ।

योनिष्ठत्तं त्रिमात्रः स्यात्‌ ततर होमन्तु साधयेत्‌ ॥

श्राकणे त्रिकोणं स्यात्‌ वश्ये तु चतुरखकम्‌ ।

तथेवोच्चाटने प्रोक्तं षट.कोणं मारणे स्मृतम्‌ ॥ ७ ॥

अध आसनभेदाः।

वश्ये मेषासनं प्रोत्तं कषे व्याघ्रचमणि ।

शान्तो सृगासनं प्रोक्तं गोचमं स्तग्भने स्मृतम्‌ ॥

उषट्टासनं तथोचाटे विदेष तुरगासनम्‌ ।

षटकमदौपिका । २२५

कनकन्कनन्कन्कन्कन्कन्कन्कन्ककन्कन्कनकन्कन्कन्कन्कन्कन्यन्ककककककक

मारणे महिषोचमं मोच्तञ्चैव गजाजिने ।

नानाविधानि ते देवि ! क्रमाद्रव्यं समाचरेत्‌ ॥ ८ ॥

अथ कर्मविशेषे यज्ञौयसामयौ ।

मधुलाजतिलाज्येन वश्यलाभानि साधयेत्‌ ।

आकर्षणे तथा लोध्रं सतिलं मधुरान्वितम्‌ ॥

निम्बपतञ्च तेलाक्तं विदेषणएकरं परम्‌ ।

हरितालं दरिद्राञ्च लवणेन च संयुताम्‌ ॥

स्तम्भयेचचैव देवेशि ! प्रन्नाञ्चैव गतिं मतिम्‌ ।

वाजिनाथस्य सारेण रुधिरेणेव होमयेत्‌ ॥

मारणे तु रिपोर्देवि ! श्मशानाग्नौ हनेत्रिगि ।

ज्तद्राणां काकपक्ताणां ग्टहधूमेन संयुताम्‌ ॥

नलाजां चिमधुसंगुक्तां सवेरोगप्रणान्तये ॥ € ॥

लक्तमेकं जपेन्मन्त ब्रह्मचारौ दट्व्रतः।

पवलाग्रे महारण्ये सिदिशेवालये ग्टहे ॥

सङ्गमे च मदाना: साधकः साधयेत्‌ स्यम्‌ ॥ १० ॥

शवेव्रह्मतरोमृले पादु काञ्चैव रचयत्‌ ।

अलक्तके न रागेण रच्ननिता नवसुद्रया ॥

षट चिंशदक्षरा विद्या लक्नेके न च मन्तिता ।

श्रतयोजनमावन्तु मन्चिन्तितिमागता ॥ १९॥

रसं मनःशिलां तैलं माक् िके ण समन्वितम्‌ ।

इति मन्तं लक्तमेकं साङ्गं लेपनं छतम्‌ ॥

अटृ श्यकारकवां देवि ! लोके च महदद्भुतम्‌ ॥ १२ ॥

एकवणगवाञ्चैव धारोष्णं सौरमाहरेत्‌ ।

शक रामधुसंयुक्तां वरिशतेमन्वितं प्रिये ! ।

पोत्वा च हरते शोघ्रं विषं स्थावरजङ्गमम्‌ ॥ १३ ॥

दारिद्रयमोचनं देवि ! लक्मेकं जपेन्नरः ।

२३२६ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः।

---सय प्च्व्व्य्व्य्य्व्यच्य्य्य्स्य्स्य्य्य्च्स्स्य्च्य्स्य्य्य्य्च्य्य्यस्स्य्व्य्यव्य्स्स्य््य्चव्य्य्य्य्य्य्यययव्य्व्व्व्य्च््य्य

दशांशेन क्षतो होमो द्रव्येरभिधृतश्चतेः ॥

लच्छोयुक्तो भवेहेवि ! दारिद्रय नाशयेद्‌ धुवम्‌ ॥ १४ ॥
श्रय अन्यप्रकारस्तम्भनम्‌ ।
अथान्यं सम्प्रवच्यामि कामना मन्तिकोपरि ।
पत्रे वाप्यथ पाषाणे संज्नानाम तु कारयेत्‌ ॥
आद्यन्ते खिरमायाच्च हरिद्रातालकलिखेत्‌ ।
गरभस्तन्करीं देवीं चमत्कारकरीं पराम्‌ ॥
भूजंपत्रे समालिख्य तालोन्मत्तरसैनिंशि
षट कोणमध्यमालिख्य विद्यां बलयतो लिखेत्‌ ॥
मध्ये संज्नाञ्च देवेशि ! पोतसूत्रेण वटयेत्‌ ।
चक्रं भ्वाम्यत्कु लालस्य विपरोतच्च खत्तिकाम्‌ ॥
तन्मध्ये विलिखेदोजं त्रिवलोकारतः प्रिये ! ।
षष्ठयन्तं साध्यनामाणें सुखं स्तम्भय चोच्यते ॥
वाद्ये बेष्य मदावोज' चतुःसाध्याख्यमालिखेत्‌ ।
साध्यनामाक्तरं देवि ! अभिमन्ता च विद्यया ॥
षष्ठान्तं चोचरेत्‌ साध्यं ससम्बोधनदैवतम्‌ ।
मा सुरेति पदं पश्चात्‌ वदटेदाम््रड़तान्तरम्‌ ॥
पौतोपचारेः सम्पूज्य सुखस्तम्भनमोरितम्‌ ॥ ९ ॥
एतन्मन्त्रं वरारोह ! श्मशानाद्गगरके लिखेत्‌ ।
भेकस्य वदने चिश्चा पोतस्तरेण वेष्टयेत्‌ ॥
भूमिष्ठं मण्डलं कत्वा पोतपुष्पैः समर्चयेत्‌ ।
उच्चारयेत्‌ सवमन्वपद सुच्वायथ चालय ॥
वामपादेन सम्पुणों कु लालस्य च सत्तिकाम्‌।
पूरकस्य प्रयोगेण प्रयोगं प्रतिपद्यते ॥ २ ॥
अन्योऽन्यं लिखितत्वेन कतोनब्रदं समन्ततः ।
वामदच्िणसम्बन्धात्‌ हौ हौ पादौ प्रकल्पयेत्‌ ॥

षट्कमंदौपिका । २३२७

नाम साध्यस्य च शतं गतिच्च स्तम्भयेति च ।

पूववत्‌ पदमालिख्य पाषाणस्य च पटक ॥
पूववत्‌ सम्पुसोकत्य पौ तसत्रेण वेष्टयेत्‌ ।
शय्यां पातालसंस्थाञ्च खनत्‌ खातं प्रयतः ॥
वामहस्ते न्यसेत्‌ खातं पोतपुष्येण पूजयेत्‌ ।
महदाखरय्यजनकं गतिस्तम्भनमुत्तमम्‌ ॥ २ ॥
श्मशानेऽथः परिग्राद्यं समशानाद्गारमाहरेत्‌ ।
मायावोज' विधा लिख्य साध्यसंन्नाच्च मध्यतः ॥
पपिमध्ये च ललना सा च तिवलयात्मिका ।
वामहस्ते खनेत्‌ खातं खपंरच्च अधोमुखम्‌ ।
पूरयेदामपादेन पुरुषः सः तथोपरि ।

स्तम्भनञ्चेव देवेशि ! रिपूणां मुखबन्धनम्‌ ॥ ४ ॥

तलाडङ्पव्रमादाय लिखेत्‌ साध्यं खनामतः ।
भादयन्ते विलिखेद्ोजं तिविधोच्चारकं लिखेत्‌ ॥
वामहस्ते पुटङ्कत्वा करपोड्तिकण्टकान्‌ ।
सप्तसंख्यकण्टकानि भित्वा चैकं पुटोकतम्‌ ॥
एथग्विधं ससुचायथ नाम साध्यञ्च साधकः।
भार्डमध्ये चिपेत्तञ्च सोवोरेण च पूजयेत्‌ ॥
गतिमल्योः स्तम्भकरं प्रयोगं प्रत्ययावम्‌ ।
दिव्यस्तश्चकरो देवो नानागुणसुटौरितम्‌ ॥
त्वमरोत्या कथयिष्यामि णु तत्‌ प्रियमुत्तमम्‌ ।
यत्र स्थाने भवेदिव्यं टेवालयग्टद्टोऽपि वा ।
तवस्थां विलिखेदिद्यां साधकात्‌ साध्यनामतः ॥ ५॥
अटरूषस्य पत्रेण परिमा तथोपरि 1

स्तम्भयेत्‌ सप्तदिव्यानि क्रत्वा टोषति श्ये ॥

उत्तरावारुणोम्ूलं सप्त विद्याऽभिमन्वितम्‌।

र्रेट

इन्द्रजालविदासं ग्रहः ।

महाक्षत्यादिदोषस्य क्तदिव्यो विश्डये ॥

अ्रथवा दौपमागे च रातौ क्रत्वा तु मण्डलम्‌ ।
भूजंपते समालिख्य पूर्वोक्तदरव्यमेव च ॥

दौपं प्रज्वालयेद्‌ यलात्‌ कपिलाज्येन पूरितम्‌ ।

तावदौपो दहन्‌ दोषं सख्यं दग्ध्वा प्रशाम्यति ॥
समयाय साधकाय पुत्रिकां कु शिकां घटम्‌ ।
कन्धाभिर्योगिनौनान्तु यथाशक्ति द त्प॑येत्‌ ॥
एवन्तु कथितं भद्रे ! कामनाप्रत्ययावद्म्‌ ।
दयन्तु परमा विद्या किमन्यत्‌ परि्च्छसि ९ ॥

देव्युवाच । साधनं कथितं देव ! महाश्चयप्रदायकम्‌ ।

मैरव उवाच।

अधुना योतुमिच्चछामि अर्चना विधिपूर्विकाम्‌ ॥

पूजनं णु देवेशि ! साधके सिदिदटायकम्‌ ।
निल्ये नैमित्तिके काम्ये तिविधं पूजनं स्मृतम्‌ ५
भूप्रदेशे मनोरम्ये पुष्यामोदप्रपूरिते ।
गोमयेनाथ संलिप्य पुष्यप्रकरशोभितम्‌ ॥
कामापेत्तावधियंत्र ्रासनच्च समाचरेत्‌ ।
सौवर्णं राजतं नाम्रं वैत्तलं भूजं पत्रकम्‌ ॥
कपरागुरुकस्तुरो यो ख ण्डङु ङ्मेन च ।
लिखेत्तत प्रयन्नेन लेखन्या हैमया ततः ॥

मध्ये योनिं समालिख्य तदाद्चे तु षड्खकम्‌ ।

तदाद्य षोडशदलं चतुद रोपशोभितम्‌ ॥
पूर्वहारे गणश्च दक्षिणे वटुकं यजेत्‌ ।

पश्चिमे योगिनो पज्या ्षेतरपालं तथोत्तरे ॥

ईशानादिषु सोमान्ते रुद्रपोटं प्रपूजयेत्‌ ।
वगला पूवप च स्तभ्िन्धाद्यास्ततःपरम्‌ ॥
स्तम्भिनो मोहनो वश्या अवनौ कालिका तथा ।

षट्कमेदोपिका । २२८
अधरा कम्पिता धौरा कम्यना कायदशिनो ॥
भ्रासिका मन्दगमना भोगिनो चेव भोगिका।
भोगाः षोड़श्पत्रेषु गन्धपुष्पाक्ततेर्यजेत्‌ ॥ `
षोडशस्वरसंयुक्ताः सम्प्रदाय कु लागमे ।
लिखेन्म्येषु पोठेषु कल्पयेत्‌ क् ेतपद्मकम्‌ ॥
ब्ाद्म्ाद्या्चैव पूर्वादौ मैरवा्टकसंयुताः।
स्थिरमायादिकाः सर्वाः परिपूज्याः कु लोडवे ॥
श्रादिक्नान्ताः षडसरेषु सप्तधातुषु माढकाः।
योनिमध्ये मूलविद्यां विभिरच्लिभि्य जत्‌ ॥
प॒ष्यधुपादिनेवेैगन्ताम्बलदोपकः ।
नोराज्य विधिना पश्चात्‌ जपसंख्यां निवेदयेत्‌ ॥
पवित्रारोपणं देवि ! वदनेषु यथाविधि ।
बलित्रयं ततो द्यात्‌ पूजनादि महोत्सवः ॥
एवन्तु कथितं भद्रे ! गुरोरान्नाञच्च पालयेत्‌ ।
संसिदिर्लौकिको तस्य यथा निगमसारतः।
अपरा चैव शाक्ते यो सा चाभयप्रदा भवेत्‌ ॥
श्रय स्वतिः।-अ्रस्य ओरोवगलासुखौस्तोत्मन्तस्य नारटकषिः
वगलासुखो टेवता मम स्रिहितानां दुष्टानां विरोधिनां
ज्लखपदजिद्वावर्णनां स्तन्भनार्धे विनियोगः ।
मध्ये सुधाच्िमणिमर्डपरत्रवेदौ-
सिंहासनोपरिगतां परिपोतवर्णम्‌ ।
पौताम्बराभरणमाल्यविभूषिताङ्गोम्‌
देवीं स्मरामि ्टतसुद्रवैरिजिद्धाम्‌ ॥
जिद्ाग्रमादाय करेण देवीं वामेन शतृन्‌ परिपौडयन्तीम्‌ ।
गदाऽभिघातेन च दक्तिणेन पोताम्बराव्यां दिभुजां नमामि ॥
विशूलधारिणौमम्बां सवंसौभाग्यदायिनोम्‌ ।

२४० इन्द्रजालविद्यासंग्रडः ।
सर्वाभरणबेशाब्धां देवीं ध्यात्वा प्रपूजयेत्‌ ॥
चलत्कनककु ण्डलोल्लसितचारूगर्डख्यलाम्‌
लसत्कनकचम्पकययुतिमदिन्दुविम्बाननाम्‌ ।
गदाह तविपक्तकां कलितलोलजिद्धाञ्चलाम्‌
स्मरामि वगलामुखीं विसुखवाद्ुखस्तभ्भिनोम्‌ ॥
योयुषोदधिचारुमध्यविलसद्र न्नोञ््वले मण्डपे
तस्षिंहासनमौलिपातितरिपुप्रेतासनाध्यासिनोम्‌ ।
स्वर्णाभां करपोडितारिरसनां श्चाम्यद्रदाविभ्मा-
मिलं पश्यति यान्ति तस्य विलयं सद्योऽथ सर्वापदः ॥
देवि ! त्वर णाम्बुजे.वितनुते यः पौतयपुष्याच्नलिम्‌
सुद्रां वामकरे विधाय च पुनमंन्तौ मनोज्ञात्तरम्‌ ।
पोटध्यानपरोऽपि कु म्भकवशादौजं स्मरेत्‌ पार्थिवम्‌
तस्यामित्रसुखस्य वाचि हदये स्तम्भो भवेत्तत॒च्तणात्‌ ॥
मन्वस्तावटलं विपक्षटलने स्तोत्रं पवित्रञ्च ते
यन्तं वादिनियन्तणं त्रिजगतां जैत्रं न चितं भेत्‌ ।
मातः ! ओोवगलेति नाम ललितं यस्यास्ति जन्तोर्मुखे
तच्रामग्रहणेषु संसदि मुखस्तम्भो भवेहादिनाम्‌ ॥
वादो मरुकति रङ्ति च्ितिपतिरवैश्वानरः शोतति
क्रोधौ शम्यति दुर्जनः सुजनति च्तिप्रानुगः ख्ति ।
गर्वो खवंति सवेविच्च जडति त्वन्मन्विणा यन्तितः
ओनिल्ये ! बगलामुखि ! प्रतिदिनं कल्याणि ! तुभ्यं नमः
दुष्टस्तम्भनमुग्रविन्नशमनं दारिद्रयविद्रावणं
भूभत्‌स्तन्भनकारणं खगदशां चेतःसमाकषेणम्‌ ।
सोभाग्ेैकनिके तनं मम दृशोः कारुखपू्णीख्तम्‌

#* कु वचिद्धायति इति पाठी दश्यते ।

षट्‌कम॑टौपिका। २४९१

शत्रोर्मारणमाविरस्तु पुरतो मातसत्वदोयं वपुः ॥

मातभच्नय मे विपत्तवदनं जिद्धाञ्लां कोलय
ब्राह्मीं मुद्रय नाशयाशु पिषणासुग्रां गतिं स्तम्भय ।
शवरंश्णय देवि ! तोच्छगदया गौराङ्गि ! पोताम्बरे !
विन्नौघं वगले ! हर प्रतिदिनं कारुख्यपूरं षणे ! ॥
मातर्मरवि ! भद्रकालि ! विजये ! वाराहि ! विश्वाखये !
ओनित्ये ! समये ! महेशि ! वगले ! कामेशि! रामे ! रमे !।
मातङ्गि! तिपुरे ! परात्परतरे ! स््गापवग प्रदे !
दासोऽहं शरणागतं करुणया विश्वेश्वरि ! ताहि माम्‌ ॥
संरम्भं चोरसङ्खं प्रहरणसमये बन्धने वारिमध्ये
वङ्को वादे विवादे प्रकु पितन्पतौ दिव्यकाले निशायाम्‌ ।
वश्ये वा स्तम्भन वा रिपुवधसमये निजने वा बने वा
गच्छस्ति्ठस्विकालं यदि पठति शिवं प्राप्रुयादाश घोरः ॥
नित्यं स्तोत्रमिदं पविच्रमिदह यो देव्याः पठल्यादरात्‌
शता मन्वमिमं तथैव समरे बाडौ करे वा गले ।
राजानो हरयो मदान्धकरिणः सपा खगीन्द्रादिका
एते यान्ति विमोहिता रिपुगणा लच्छोः स्थिरा सिदयः ॥
विद्या लच्छीः सवसौभाग्यभाजः
पुचाः सम्पद्राज्यमिषटटायेसिदिः।
मानं स्वौणां सवंसौभाग्यभोगम्‌
प्रां तत्त्रुतले ततृच्तणेन ॥
यत्‌ क्रतं जपसन्धानं चिन्तितं परमेश्वरि ! ।
रिपूणां स्तन्मनाथं हि तद्गद्ाण नमोऽस्तु ते ॥
ब्रह्माम्बमिति विख्यातं त्रिषु लोकषु विश्युतम्‌ ।
गुरुभक्ताय दातव्यं न देयं वस्य कस्यचित्‌ ॥
पोताभ्वगां दिदस्ताञ्च तिनेचरां गातकोञ्वलाम्‌ ।
२१

२४२ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

य्य यत व्स्व्य्स्व्य्स्स्य्यस्स्स्य्च्यस्स्य्व्स्च्््यः

शिनासुद्ररदस्ताञ्च स्मरेत्‌ तां वगलामुखोम्‌ ॥

सिद्धिं साध्येऽवगन्तु गुरुवरवचनेष्वाहविश्वासभाजाम्‌
सखान्तः पद्मासनस्थां वररुचिवगलां ध्यायतां तारताराम्‌ ¦
गायतरोपूतवाचां इरिहरमनने तत्पराणां नराणाम्‌
प्रातमध्याङ्काले स्तवपटनमिदं कासिदिप्रदं स्यात्‌ ॥ १।

इति षट्‌कमंदौपिकायां शान्तिकल्पे लम्भनकर्मणि पञ्चमो ।

अथवान्यप्रकारेणःस्त्भनं कारयेत्‌ सुधोः।

सवंविनघ्नप्रशमनं सर्वशान्तिकरं परम्‌ ॥

„ देवगन्धर्व्वयक्ताणां पिशाचानां तथैव च ।

भूतानाञ्च तथा नृणां खगाणां पत्चिणां तथा ॥
चित्तप्रमोदहनकरं जोवाकषंणकारकम्‌ ।
स्व्वषां स्तम्भनकरं ठष्टिमारुलयो स्तथा ॥
सेनायाः स्तम्भनञ्चैव व्यवहा रगरैस्तथा ।
अग्निस्तम्भं जलस्तम्भ विविधायुधकस्य च ॥
वाकू स्तन्भं सव्वेविद्यानामहितानाच्च सर्व्वशः ।
गवामप्याखुसर्पीणां गतिस्तस्भनमेव च ॥
रिपूणां क्रोधसंस्तम्भं रलिशक्रमनन्तरम्‌ ।
युवतोनां मनःस्तम्भं युनाञ्च हदयं तथा ॥
स्तम्भनं राजकोपस्य अमात्यस्य विशेषतः ।
अन्याषां जोवजातोनां चिप्रं स्तम्भनकारकम्‌ ॥
रिपूणां देषकरणं विच्रिष्टं ्िष्टयोभवेत्‌।
उच्चाटकरणं तेषामुन्मादकरणं तथा ॥
मर्व्वभूतवशौकारं सव्वभूलमनो दरम्‌ ।
आयुष्करं धनकरं ओोमौभाग्यकरं परम्‌ ॥

षट्‌कर्मदोपिका । २४३
तत्तत्कर्माक्तमन्ताणां भेदांश्च विविघांस्तथा ।
प्रयोगारणि च सर्व्वाणि खण संक्ते पतो सुन ! ॥ १॥

मन्दारं प्रवच्यामि शृणुष्वावहितो मुने ! ।

वेदादि प्रथमं प्रोक्तं इङ्रं तदनन्तरम्‌ ॥
कामान्तं बिन्दुसंयुक्तं तोयं वोजसुच्चरेत्‌।
पुनश्च वोजं भूवोजं दिसपख्रभूषितम्‌ ॥
एवं वोजं समुदुत्य तदन्ते मुनिसत्तम ! ।
हरिद्रागणशब्दान्ते पतये च पदं स्मृतम्‌ ॥
वरशब्दयुगं पश्वाहकारेण समन्वितम्‌ ।
सव्वशब्टं जनपटं हृदयं स्त्भयदयम्‌ ॥
स्वाहान्तं मन्तमेवं स्याहाविंशद णेसंयुतम्‌ ।
स्तम्भयदयकस्थाने आ्ाकषंयपद दयम्‌ ॥ * इत्यादि ।
मन्तो यथा-“श्ँ हं गं गलं हरिद्रागणपतये वरवरद सर्व्वजन-
दयं स्तम्भय स्तम्भय सवाहा” ॥ २॥
मदनोऽस्य ऋषिः प्रोक्तम्कछन्टोऽनुष्ट ब्‌ निगद्यते ।
देवो हरिद्रागणपः सव्वंलोकविमोहनः ॥
वोजेन दोधंयुक्ते न जातियुक्ते न बुद्धिमान्‌ ।
षड्ङ्माचरेडक्तया सव्वैकामार्थसिडये ॥ २ ॥ †
ध्यानमस्य प्रवच्यामि सव्वं सिदिप्रदायकम्‌ ।
रलमण्डलमध्यस्थं रत्सिंहासनोपरि ॥

# भाकषरो कारये “स्तम्भय स्तम्भय” इत्यादिवत्‌ ““बाकर्षय आकषंय = इति,

उञ्चाटने च ^उच्ाटय उच्चाटय” इति श्राटत्या पठनौयमिति बोध्यम्‌ ।

† कराङ्न्यासो यथा,-- गां अरङ्नाभ्यां नमः, गौँ तजनौभ्यां स्वाहा, ग्‌ मध्य
भाभ्यां वषट, गे अनामिकाभ्यां ह, गे कनिषठाभ्यां वौषट, गः करतलृषठाभ्यां फट. ।
एवं, गां हृदया नमः, गौँ शिरसे खाहा, गूं खाये वषट, गे कवचाय हु, गे,
नेववथाय वौषट, ग: अस्राय फट्‌ ।

२४४ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

पोतवणौशकालेपमान्याभर णभास्वरम्‌ ।
वौरं वा विदितं देवं गजवक्तं विलोचनम्‌ ॥
पाशङ्शक्रोधसुद्रां पर शञ्चाभयं वरम्‌ ।
दधानं देवदेवेशं ष्यायेहेवमनन्यधोः ॥
चतुष्यां शक्तपक्ते तु कन्यका पेषयेत्रिशाम्‌ ।
तामालिप्य खयं खात्वा निजदेहं प्रसन्रधौः ॥
भक्तया गुरून्‌ प्रणम्याथ पूजयित्वा यथा बलम्‌ ।
वस्तहेमाङ्रोयाभूषणाद् विशेषतः ॥
तब्मरस्ादादधोयोत हरि द्रानुष्टभं मनुम्‌ ।
रूपेण प्ूजयेदहेवं गन्धपुष्याक्ततादिभिः ॥
अष्टाभिकसदखन्तु जघ्ा तस्य दशांशतः ।
हनेहड्ष्टताभ्यक्ते रपूपैख्च समाहितः ॥
तन्मानं तपयेद्वक्या सदाऽऽकषेति कन्यकाम्‌ ।
ततः काम्यानि कर्माणि कु र्याद कमसिद्धये ॥ ४ ॥
अथ चक्रं प्रवच्यामि गणेशस्य महात्मनः ।
स्तम्भनाकषं श्चैव वश्यं विदेषणं तथा ॥
उच्चाटनं मारणच्च यन्तः षड्‌विध उच्यते ।
इङ् ारं विनिखेत्‌ पव्बै गं गणेशं दि स्थितम्‌ ॥
तदहिः प्रणवं लिख्य * तन्मध्ये नाम कमं च ।
तददिश्वन्द्रभूहत्तं तस्मादष्टदलं लिखेत्‌ ॥
चतुटंलेषु हङ्गरं भूवीजस्योदरे लिखेत्‌ ।
चतुष्कोणदलेष्वन्तं चतुवोजमालिखेत्‌ ॥
भूपूरस्याटकोणेषु भरवोजान्तस्थ इं लिखेत्‌ ।
कोणाग्रादग्रपयन्तं गजमस्तकमालिखेत्‌ ॥

# श्रव लिखित्वा इति स्थाने लिख्येत्याषे पदं जेयम्‌ ।

षट्कमेदोपिका । २४१५

~~~ ~~~] बब] बब]

दन्तकाषटकमध्येषु गणान्तं वोजमालिखेत्‌ ।

विलिख्य भरुपुरस्यागरे वर्णन्तं चोच्चरेत्‌ क्रमात्‌ ॥
भ्रुपुरेण च संवेश्य तस्य कोण चतुष्टये ।

भरूवोजे विलिखेदेतत्‌ स्तब्भयान्तसुदादृतम्‌ ॥

शुक्रसौम्यदिने सोमवारे वाऽन्यतमेऽपि च।
रारो विविक्तदेशे तु गोमयेनोपलिप्य च ॥
देवमारोण्येत्‌ तत्र दृश्टं स्थाप्य यत्नतः ।

यथा बलं तथा लब्धो हरिद्रां क्षालयेत्‌ ततः ॥

निसत्वग्‌ दृशदि नित्तिप्य पेषयित्वाऽघ कन्यका ।
स्वरूपस्य चतुर्भागमष्टविन्नरसमन्वितम्‌ ॥

खदा पिष्टाऽथ संयोज्य पञ्चविंशतिवारकम्‌ ।

मनुना शोधयेत्‌ तान्तु सूच्मवस्ते विलेखयेत्‌ ॥
स्तम्भयन्तं विलिख्याऽय कु र्यात्‌ प्राणनिवेशनम्‌ ।
हारिद्रेण गणेशानं सर्व्वावयवसंयुतम्‌ ॥

क्त्वा कु त्तौ निवेश्याथ यन्तं सन्धाय यल्नतः ।

पुनः प्राणान्‌ प्रतिष्ठाप्य गन्धपुष्पोपदारकेः ॥
यश्च भक्ता गणेशानं शरोरान्तः प्रणिक्तिपेत्‌ ।
जपेदषटसदखन्तु हेमपुष्पैः समच्चयेत्‌ ॥
सिडा्थंञ्च निवेवयाऽथ वलिं तत्रैव निक् िपेत्‌।
सुशलितण्डनलप्रस्थं तदच सुद्तिन्दुकम्‌ ॥
चतुःपलं गुड्ञ्चैव तन्मानं नारिके लकम्‌ ।
मुष्टिमात्रं मरोचं स्यात्‌ तदं सैन्धवं रजः ॥
तस्यां जोरकं टब्यात्‌ गुडस्याईं छतं विदुः ।
गोक्तोरेणाटृ के नैव खतं मन्दाग्निना यतः ॥
सिद्ोदनमिति ज्ञेयं विन्रेशस्य प्रियावदम्‌ ।
एतेन हविषा पूपमोदकादोर्विंशेषतः ॥

२४६

इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

~~~ ~~~ ~< ----~ "उठ <-=----=-<-~-~- ~~~ -=---- ~~ ~~~

चन्दनाऽगुरुकपूरताग्वूलेः कशरादिभिः।

प्रोणयित्वा गणेशानं बलिं दत्वा समाहितः ॥

शरावेण पिधायात्र स्तोः स्तुत्वा गणेश्वरम्‌ । |

एवमेव दिनैकं वा हिवारं वा विवारकम्‌ ॥

पञ्चाहं वाऽथ सप्ताहं पूजयेदिघ्ननायकम्‌ ।

स्तम्भयेत्‌ सकनान्‌ लोकान्‌ ना कार्या विचारणा ॥\५॥
अथवा खापयेद्रात्नौ रणभूमौ गणेश्वरम्‌ ।

सेनास्तभनमायाति चतुरङ्ग बनान्विता ॥

नगरे नगरान्तःस्थान्‌ राद्रं राद्रान्तरस्थितान्‌।

चतुष्यथे ग्राम्यजनान्‌ सभामध्येऽथ वादिनः ॥

वन्ताग्रे हृष्टि संस्तम्भ जलमध्ये जलस्य च ।

सोमायाच्च महारात्रे मागें चौरं ग्टडे तथा ॥

गजाश्वयोश्च शालायां वल््रोके पन्नगादिकान्‌ ।

वने सिंहवरादाणां क्रोधे च जलमध्यगे ॥

आयुधानां शलमध्ये व्यवहारे तथेव च ।

अग्नो तु सव्वविद्यानां मोतानाञ्च तथा स्मृतम्‌ ॥

खटायां शवरुसंस्तम्भं भच्यमोज्येषु योषिताम्‌ ।

स्थानेष्वेतेषु संस्थाप्य वलिं दद्यात्‌ समाहितः ॥

स्तम्भयेदचिरादेव त्रैलोक्यं सचराचरम्‌ ।

अ्रमोघमेतत्‌ कर्म स्यात्‌ रहस्यं न प्रकाशयेत्‌ ॥ & ॥

अरथाकषणमन्ताख्यं प्रवच्यामि समाहितः ।

यन्ते हरिद्रा संस्कारं कु र्य्यात्‌ पूर्व्वोक्तावत्मना ॥

पूव्वव् समालिख्य मायावोजं गणेश्वरम्‌ ।

मध्ये वद्िःस्थितान्‌ सर्व्वान्‌ मायावोजेन वेष्टयेत्‌ ॥

भूपूरदयकोणेषु चतुष्व॑वं महात्मना ।

वाणवोजं न्यसेन्मूपनं हां डं कीं वु ` सरत्तमः ॥

षट. कर्मदोपिका । २४७

दइतराष्टसु कोणेषु आं क्रं वणदयं लिखेत्‌ ।

मस्तके षु प्रतिदिनं वकारच्च ठकारकम्‌ ॥
विलिखदिन्दुनादान्तं मन्तो संयतमानसः ।
भूकोणाग्रेष्वष्टशूलं इड रान्तस्थमालिखेत्‌ ॥
मर्डलदितयेनैव वारुणेन पुटोक्ततम्‌ ।
मायावोजं लिखेत्‌ तत्र को णेष्वपि चतुष्वेपि ॥

` पिष्टसारे.लिखेन्मन्तौ यन्तं पूर््वोक्तवत्मेना 1

प्राणसंस्थापनं कत्वा मध्ये विन्नेशमचयेत्‌ ॥

हारिद्रेण गणेशानं कत्वा तत्‌ कु त्तिमध्यगम्‌ ।
यन्तं विधाय संस्थाप्य पुनः प्राणान्‌ प्रतिष्ठयेत्‌ # ॥
विन्रेश्यन्तसुदाद्य सुकौलालिकया खदा ।
शरावदितयं कत्वा तयो रन्यतरे शभे ॥

निधाय विन्नकर्तारं रक्तपुष्पैः समचयेत्‌ ।

सिद्ौदनादयैः पूर्व्ोक्तप्रकारेण च पूजयेत्‌ ॥

मन्ते सव्वजनस्थाने साध्यनाम प्रयोजयेत्‌ ।

संस्तम्भयदयस्थाने आकषयपददयम्‌ ॥
योजयित्वाऽ्टसाहस्रं जपेदे साध्यदिद्ुखः।

वलिं दद्यादहणेशस्य गन्धपुष्पात्ततादिभिः ॥

इतरेण शरावे छादयेत्‌ तदनन्तरम्‌ ।

एकत्ििपञ्चसमाहपयन्तं पूजयेदिमुम्‌ ॥

शओोघ्रं साध्यः समायाति नात्र कार्य्या विचारणा ।

युरुषोऽप्यथवा नारौ वैश्या वाप्सरसां गणः ॥
अचिरेण समायाति हारिद्रस्य प्रसादतः।

राजा वा राजनारो वा राजपुत्तो$घवा मुने ! ॥ ७ ॥

तालपते विलिख्येनं यन्मा करं णाद्वयम्‌ ।

* प्राणप्रतिष्टां कु र्यात्‌ इव्यथः ।

इन्द्रजालविदयासं ग्रहः ।

गुड़नेव यथा पुवं प्राणान्‌ संस्थाप्य यत्तः ॥

अचयित्वा त्वजाक्तोरे निक्तिप्य साध्यदिद्ुखः।
क् ाथयेन्मन्रजाप्येन नारौ पुणयाङ्गना तथा ।
अर्चिता वशमायाति विवश मदनातुरा ॥ ८ ॥
तप्ताङ्गारे खतं हव्यं लवणं हिङ्कसंयुतम्‌ ।
सरूपेण च संयुक्तं मधूच्छिष्टेन मेलयेत्‌ ॥
साध्यप्रतिक्नतिं क्त्वा तस्य प्राणान्‌ प्रतिष्ठयेत्‌ ।
श्वेताकं प तयुग्मेन पुटोकषत्य तनुं शभम्‌ ॥
जपेदोपशिखाये च तथा चाष्टसहखकम्‌ ।
ओोघ्रमायाति युवतौ मटनाकु लचेतना ॥ € ॥
श्वेताकं दुग्धं ताम्बृले लिम्पेत्‌ पिष्टा च सेपान्‌।
ततुक्तौरेण च संयुक्तं तेलयन्तं समालिखेत्‌ ॥ .
प्राणएसंस्थापनं क्रत्वा मधुनाऽभ्यज्य संयुतम्‌ ।
छत्वैव तम्रदोपस्य मूले संस्थाप्य वुदिमान्‌ ।
दोपाय चापयेत्‌ शोघ्रं समायान्ति बधूजनाः ॥ १० ॥
ताम्बूलं मधुनाऽभ्यज्य मध्ये यन्तं प्रविन्यसेत्‌ ।
जघा तु भक्तयेत्‌ साध्यं शोघ्रमायाति सा चतम्‌॥११॥
गन्धपुष्ये$थवा भौमे भच्ये यन्तं प्रविन्यसेत्‌ ।
प्राणसं स्थापनं क्षल्वा सा तदायाति तत्‌त्तणात्‌ ॥ १२॥
अथवा त्पंयेदिद्यां नद्यां वा सिन्धुसङ्गमे ।
अगम्य च जलस्याऽभिमुखेनाटसस्रकम्‌ ॥
आकषेयेत्र सन्देहो योजनानां शतोपरि ।
किमत्र बहुनोक्ते न ध्यात्वा देवं मनुं जपेत्‌ ॥
सर्वे सत्वाः समायान्ति स्रूच्छिता विहगोरगाः ॥ १२ ॥

इति ग्रौक्लशशविद्यावागौशभट्रा चव्धक्लताथां षट्‌कन्मदौपिकायां

शन्तिकल्ये सलम्भनकमं यि षष्ठोदेशः ।

षट्‌कर्मदौपिका।

अथ आकर्षणम्‌ ।

आकषेणविधानानि कथयामि समासतः ।

यददृष्टं तपुर तन्ते यद्दृष्टं भूतडामर ॥ १॥
ओोवोजं मान्मरधं वोजं लज्नावोजं समुद्रेत्‌।
प्रथमे प्रणवं दत्वा तिपुरेति पदं ततः ॥
असुकौति.पटं दत्वा आकर्षय दिधा पदम्‌ ।
स्वाहान्तं मन्तसुडत्य जपेदशएसहखकम्‌ ॥ २ ॥
षट्‌कोणचक्रमालिख्य रक्तचन्दनकु डमेः ।
षडङ्ग कारयेन्मन्तो लज्नावोजसमन्वितेः ॥
षड़दोघेस्वरमंयुकग नादबिन्दु विभूषितैः ।
रकतपुष्याक्ततेधृपनेवेदैः परिपूज्य ताम्‌ ॥
भावयन्‌ चेतमा देवीं विनेतरां चन्द्रशखदराम्‌ ।
बालाककिरणप्रख्यां सिन्दूरारुणविग्रहाम्‌ ॥
पद्मञ्च दक्षिणे पाणौ जपमालाञ्च वामके ।
मन्तस्यास्य प्रसादेन रश्चामपि तथो्वंशोम्‌ ।
आकर्षयेत्र मन्दः किं पुनर्मानुषोमिह ॥ ३ ॥
भूजेपत्रे समालिख्य कु ह्कमालक्ञवारिणा ।
कु ड्मागुरुकस्तुरोरो चनामिलितच्च यत्‌ ॥
अनामारक्तमिथेण कमलाच्ोमनं लिखेत्‌ ।
“ओं कीं कमलाक्ति असुकौमाकषेय चों फट्‌” ।
इमं मन्वं जपेदादौ सहसरेकं ततः पुनः ॥
भूजंपतरं ममादाय गुलिकां कारयेत्ततः।
तेनेव साध्यपाटोलय-खत्तिकापङ्गवेष्टिताम्‌ ॥
शोषितां तेजसा भानोर्व्टयेत्‌ कटुके : पुनः।
प्रतिमां स््ोनिभां छत्वा चिपेत्तस्यास्तथोदरे ॥

२५० इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

~~~ ~~ ~~~~~~^~--~~----~-------~--~---~------------------------------~---

गुलिकां पातयेत्‌ पाच प्रतिमां साध्यरूपिणोम्‌ ।

तादृशभिसुखो भूत्वा निजने निशि साधकः ॥
ततस्तद्रतचित्तश्च तावद्भूपं जपेन्मनुम्‌ ।
यावदायाति सन्चस्ता मटनालसविग्रद्ा ॥ ४ ॥
अथाऽन्धं कथयाम्यच ब्रपाकर्षंणदेतवे ।
देवस्यापि नरस्यापि मोहिनोमन्वजापतः ॥ ५॥
अथ मन्तं महेशानि ! तारमादौ ततस््पाम्‌ ।
पञ्चशायकवौजच्च द्वा तु भुवनश्वरोम्‌ ॥
मोहिनोति च नामान्ते फट्‌कारं पुनरालिखेत्‌ ।
स्वाहान्तं मन्वसुडु त्य मध्यवोजेन कारयेत्‌ ॥
षडङ्ग दोघयुक्ते न चक्रोऽ्टदलके यजेत्‌ ।
प्रथमं साध्यनामानि लेख्यानि च कजोदरे ॥
मादिषाशखेन रक्ते न पूव्वमन्तेण संयुतम्‌ ।
मोहिनीं पद्मकिन्ञल्वे जुम्भिशं स्तन्थिनों तथा ॥
वशङ्करों कु लेशोच्च ततो वे विश्डवासिनोम्‌ ।
आकर्षिणीं ततः क्लित्रामर्चयेदष्टपत्रके ॥
गन्धपुष्यादिधूपरायेभक्तियुक्तन चेतसा ।
लच्तजापेन स्वेषां शोघ्रमाकं णं भवेत्‌ ॥ & ॥
“द्धी कालिकायै विद्महे आकषिणये धौमहि तन्नः कालिक
प्रचोदयात्‌ । ओं आकर्षिणि व्रकपालधारिणि हुं फट. स्वाह
अमुकौमाकषेय” ॥

प्रणवं पूर्वसुदत्य उग्रसेनि ततः परम्‌ ।

नितम्बिनि बह्िजाया विद्या परमदुल्लेमा ॥ ७ ॥

सिन्दूरपुत्तलीं कत्वा तस्या नाम हृदि विलिख्य पणमूल्येन

ताम्बुलं समानोय शरावदये नैवेद्यं दत्वा अष्टोत्तरशतं कष्ण

षट्कमंदोपिका । २५९१
नस्या सरलं मन्तं पटित्वा पुत्तल्या दि नामस्थाने ताडिते
ति सा समायाति॥र८॥

अय विदेषखम्‌ ।

अर विदेषणं वच्छे मिथो विद्ेषणं रिपोः ।

करणोयं महेशानि ! यदुक्तं मालिनोमते ।
अन्योऽन्ययुद्वसंरम्भ रोषितो समरेषु तौ ५ १॥
तदौयनखरोड्डोनधूलिमादाय साधकः ।
धूलिना तेनै विदेषस्ताडनादभिजायते ॥ २ ॥
परस्परं रिपोर्वेरं मित्रेण सह निचितम्‌ ।
मद्दिषाश्वपुरोषाभ्यां गोमूत्रेण समालिखेत्‌ ॥ २ ॥
ययोनौम तयोः शो घ्रं विदेषञ्च परस्परम्‌ ।
रक्तन मादहिषाश्ेन श्मशानवस्तरके लिग्तेत्‌ ॥ ४ ॥
यस्य नाम भवेत्तस्य काकपक्ते ण लेखितम्‌ ।
वेषटयेहिजचार्डालके भौरेक तरैस्ततः ।
गत्तं आमशरावस्यं पिटकाननमध्यतः ॥ ५ ॥
षट कोणचक्रमध्ये तु रिपोर्नामसमन्वितम्‌ ।
मन्तराजं प्रवच्छामि महाभेरवसंज्ञकम्‌ ॥
“श्चं नमो महामेरवाय र्द्ररूपाय श्मशानवासिने ्रमुका-

कयोविहेषं कु र कु रु सुरु सरु हं फट. फट. ।

एतन्मन्त्रं लिेत्तत्र विदेषो जायते भ्रुवम्‌ ॥ & ॥
अन्धयोगमहं वच्छे दुलंभं वसुधातले ।
येन जातेन शचरुणां विदेषं करते रुवम्‌ ॥ ७ ॥

“श्रंनमो भगवति श्मणानकालिके असुका विदेषय विद्ेषय

न हन पच पच मय मथ दं फट्‌ खाद? ।
अमुना मन्राजेन होमयेत्‌ प्रयतः सुधोः।
वह्िकु र्डं निम्बपतेः कटुतेलान्वितेस्तथा ॥

२५२ . इन्द्रजालविद्या संग्रहः ।

प्रज्वाल्य खादिरेवद्कि श्शानो्यं ततः युनः।
दशसाहस्रसंयुक्तं यवाक्षततिलान्वितम्‌ ॥
भावयेत्‌ कालिकां देवोमिन्द्रनोलसमप्रभाम्‌ ।
महोज्ज्वन्तां व्योमनोलां सुरासुरविमर्दिनोम्‌ ॥
विलोचनां महारावां स्व्वाभर णभूषिताम्‌ ।
कपालकत्तृकाहस्तां चन्द्रसूर््योपरि स्थिताम्‌ ॥
शवजालगताच्चैव प्रेत्रववेष्टिताम्‌ ।
वसन्तीं पिढकान्तारे सव्वैसिदिप्रटायिकाम्‌ ॥
लौदुवेण संयुक्त पूर्वोक्तं द्रव्यसञ्चयम्‌ ।
होमयेदिविषैः पुष्पै लिच्छागोपद्ारकैः ॥
पूजयित्वा मदेश्नीं भक्तियुक्ते न चेतसा ।
तद्भस्म च समादाय धारथेदतियलतः ॥
भस्मना तेन यं इन्यादि घो जायते रणाम्‌ # ।
वद्धिः शोतलतां याति पतेद्मौ यदा रविः ॥
यदि शष्यति पाथोधिश्न्द्रमाः यदि वे पतेत्‌।
तदा मिष्या भवेदेष योगराजः सुदुर्लभः ॥
महायोगोऽयसुदिष्टः श्यना तिपुरामते ।
गोपितच्यं प्रयन्नेन यदोच्छेचिरजोवितम्‌ ॥ ८ ॥
श्मशानसम्भवं वस््रमानोय लेखयेदथ ।
तालके न शिलायोगादिषाभ्यासुक्रमोदटश्म्‌ ॥
षट्कोणं चक्रराजच्च शवृणां नामटङ्धितम्‌ ।
पूव्वद्रव्येण विदं षं कारयेदथ साधकः ॥

श्च्रों डं विहेषिणि अरमुकामुकयोः परस्मरं विद्धं वु

कु र्‌ सखाहा”॥९॥

ॐ श्रच्मिन्‌ तवेति रेषोऽन्वये यीननौयः।

षट्‌कर्मदोपिका । २५२

चक्रवाद््य लिखेदेनं मन्तं पूर््वोक्तवस्तुभिः ।

परस्परं भवेदेषः कथितः कु लिकामते ॥

पूर्व्वं षर्धुटिके युग्मं ततो मकं टिके युगम्‌ ।

पञ्चात्तु विलिखेदोरे विदेषोदेगकारिणि ॥

अध घोराघोरयोः स्यादसुकासुकयोस्ततः ।
विद्ेषय युगं इं फट्‌ विद्या घुघुटिके रिता ॥ १० ॥

--~-------------~

इति षट्‌कु मंदौपिकायां शान्तिकल्पे विदेषः समोदं श्‌: ।

अथ उच्चाटनम्‌ ।

उच्चाटनविधिं वच्छे यथोक्तं योमतोत्तरे ।

निम्बपतरे लिखेन्नाम महिषाण्वपुरोषवौः ।
काकपक्तस्य लेखन्या लेखनोयमनन्तरम्‌ ॥
“श्चं नमः काकतुख्डि धवलसुखि देवि ! श्रसुकमुचाय्य
चारय दुं फट्‌” ॥ १॥
एतन्मन्त्रं महादेवि ! लिखित्वा पूव्ववस्तुभिः।
निम्बहठन्तखितं सव्वं इनेत्‌ काकानलयं सुधौः ॥
श्मशानवङ्किमानोय धुस्तुरकाष्ठदोपितम्‌ ।
। डोमं कत्वा महातेलेरथवा कटुवस्तुभिः ॥
ू्व्वोक्तमनुना तस्य पतरं राजोकटु् चुतम्‌ ।
सम्यूज्य धवलमुखीं पञ्चोपचार पूजया ॥
तद्गस्म प्र्िपेच्छतोमन्दिरोपरि मन्तवित्‌।
ध्यानयुक्ते न चित्तेन शवृच्चाटकरं भवेत्‌ ॥
धृस््रवणां महादेवीं विनेवां शशिेखराम्‌ ।
जटाजुटसमायुक्तां व्याघ्नचमंपरिच्छटदाम्‌ ॥
कशाङ्गोमख्िमालाच्च कत्तुकाञ्च तथाऽम्बुजम्‌।
इर

` थ्यः मोमदंषट्रं पातालसदृशोदरोम्‌ ॥

एवंविधाच्च तां ध्याला कु ग्यदुचचाटनं रिपोः ।
एवं योगविधिः ख्यातो वीरतन्त्र महेश्वरि ! 1
सङ्गोप्योऽयं प्रयन्नेन न प्रकाश्यः कदाचन ॥ २५
प्रणवं पुरवसुाय्थ नमो भगवते पदम्‌!
सराय दौधकवचं तथा दंष्राकरालाय ॥
अरसुकञ्च ततः प्रो सपुच्वान्धवैः सद ।
हनयुग्मं ददयुग्मं पचयुग्सं समुचरत्‌ ॥
शघ्रसुच्ायय इन्द इं फट. सख्वाहाञ्च ठचयम्‌ ॥
ततो वै पञ्चवर्गाणां पञ्चमं बिन्दुसंयुतम्‌ ।
वौजपञ्चकमेतदि ज्ञातव्यं तन्तकोविदेः ॥

“खां नमो भगवते रुद्राय हुं दंाकरालाय अमुकं सपु

वान्धवः सदह उन इन दड दह पच पच शीप्रसुच्चाटय उच्चाः
दं फट. खाहाङ्ं जं णंनंमं”॥३॥
उदान््ा्तण्डकोरिप्रतिमतनरुचिं सोमसव्याग्निनेतम्‌
विद्यज्चालाकलापोज्चलविपुलजटाजुटबचेन्दखग्डम्‌ |
चण्टारङ्घामयेष्टान्यपि च निजसुजैविभ्तं भोषणाङ्गम्‌
ओमत्कालाग्निरुदरं प्रणतभयहरं सादृहासं भजामि ॥

एवं ध्याला प्राणप्रतिष्ठा कु च्यौत्‌ । नआंन्कीं क्रीं कालाग्निर,

प्राणा इद्र प्राणाः” इत्यादि ॥ ४ ॥

अमशानभस् चादाय तेनेवोच्चाटनं मतम्‌ ।

काकोलृकस्य प्तासतु इने ट्टो त्तरं एतम्‌ ।
यन्नाम्ना मन्योरीन तस्य चोच्वाटनं भवेत्‌ ॥ ५ ॥

दति शरौक्लष्णानन्दविव्यावागौशभद्राचायक्रतायां षट्‌कमंदौपिकायां

ान्तिकल्पे उ्चाटनविषिर्टमोदं शः ।

[गी

षट्‌कमंदोपिका । २५५

अथ मारणम्‌ ।

वराजे। अभिचारस्य विषयानाकणंय वदामि ते।

सक्र करूरवगंस्थे चन्द्रे बलिनि शोधने ॥
विष्टियोगे च कत्तव्योऽभिचारोऽप्यरिनेधने ॥ १ ॥
पापिष्ठान्रास्तिकां चैव देवन्राह्यणनिन्दकान्‌ ।
अन्नांश्च घरतकान्‌ सर्वान्‌ क् ोणकर्मसु संस्थितान्‌ ४
त्तेचठत्तिधनस्तोणामादरत्तारं कु लान्तकम्‌ ।
निन्दकं समयानाञ्च पिशुनं राजघातकम्‌ ॥
विषाग्निक्रु रशस्तरादो रसकं प्राणिनां सुदा ।
योजयेन्मारणे कमण्येताव्र पातको भवेत्‌ ॥ २॥
दशाखितिड संवोच्य कु र््यान््रारणमात्मवान्‌।
अनवेच्य कतं क्म त्मानं हन्ति ततृक्तणात्‌ ॥ ३ ॥
ब्राह्मणं धार्मिकं भूपं वनितानैष्टिकं नरम्‌ ।
वदान्यं सदयं नित्यमभिचारे न योजयेत्‌ ।
योजयेद्‌ यदि वैरेण प्रत्यासत्य निहन्ति तम्‌ ॥ ४ ॥
इदानीं स्थुलदोमन्तु कथवाम्यरिमदं नन्‌ ।
तत्तत्कर्मोदिते कु ण्ड कु र्य्याच्मसुटोरितम्‌ ।
विधानं देषनिधनरोगोचाटनविग्रे ॥ ५॥
आयुर्दायं रिपोर्रात्वा लम्नोक्लत्ताणि वोच्य च ।
तदातमकग्रहाणाच्च संस्थितिञ्चाष्टव्गकम्‌ ॥
वयाणामानुकू ल्येन कु् यात्तदाऽभि चारकम्‌ ।
अन्यथा क्ररकमाणि कु र्वाणं नाशयन्ति हि ।
तान्येव कर्माणि ततस्तत्र च प्रातिकू ल्यताम्‌ ॥ & ॥
कु र्यात्‌ तद्ेवताभक्तिमास्तिक्यं वचनाद्‌ गुरोः ।
तत्या वर्तिमन्वनज्नो नालोच्य रिपुनिग्रहम्‌।

२५६

इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

विदध्यादन्यथा शक्तया न फलं चात्मनाशनम्‌ ॥ ७ ॥

रिपोरष्टमलग्ने च क्ररे तष्टमराशिग ।
स्थाने कु र्य्यादनिष्टानि तदिनाशाय साधनम्‌ ॥ ८ ॥
प्रायां मेषहषौ वद्को मिथुनं दक्तिणे तथा ।
कु लोरसिंहमिथुनं निकर त्यां कन्यका स्थिता ॥
तुलाकोटौ पश्चिमतो धनुर्वायौ तु संस्थितः।
नक्रकु ग्धावुत्तरतो मोनो यशे च संस्यितः ॥

एवं राशिक्रमं ज्ञात्वा कु र्य्यात्‌ कर्म विशेषतः

काले तु पञ्च पञ्च स्युधटिका क्रमयोगतः ॥ ९ ॥
चे तादिके षु मासेषु दादशेष्वपि भास्करः ।
मेषादिराशिं यो याति तथाऽन्ग्रहमण्डलैः ।
अशभात्कद्ोमन्तु कु र््याच्चप्रसे समोरिते ॥ १०॥

लन्वान्तर। विदधेषणाभिचारे च वरिकोणं कु ण्डमिष्यते ।

दिमेखले को णमुख' हस्तमावरन्तु सर्वतः ।

मानहोनादिकं दोषं नास्ति कु ण्डेऽभिचारके ॥ ११॥
दक्तिणास्येऽभिचारन्तु गदं वङ्किमुखो दिषाम्‌ ।

उच्चाटनं वायुसुखो विदेषो राच्तसो मुखः ।

विदध्यात्‌ पश्चिमायान्तु क्रु राख्यन्यानि छत्‌खरशः ॥ १२

सखदेशे ग्रामगद्ादौ तानि कर्माणि तदिशि।
विदध्यादपि विध्युक्तमन्यथानथेमावडेत्‌ ॥ १३ ॥
कु र्डादिकरणाशक्तौ स्थर्डिले होममाचरेत्‌ ।

गोमये; परिख्टे च सुषमे भ्रूतले समे ॥

। बालुकाहस्तविस्तारे चतुरङ्लमुच्छिते ।

मध्ये विदध्यादोमन्तु प्रोक्तमेवमरेषतः ॥ १४ ५

व्याघातयोगे ₹र्षाख्ये विषयोगे च ख्ल्युजे ।
नाशयोगे टरौनजे च त्यौ क्रक चयोगके ।

षट्कर्मदोपिका । २५७

चण्डोशचण्डायुधके महाकाले च कालके ॥ १५॥

हक्तमूले करटकाख्ये स्थुले पञ्चके पुनः।
कु र्यात्‌ प्रयोगं प्रत्य्थिभङ्गाय निधनाय च ।
निग्रहाय निरोच्येनं कु र्यात्‌ सिहिमवाभ्रयात्‌ ॥ १६ ॥
वश्याकषंणविदेषस्त्मोचाटनमारणे ।

विदध्यात्‌ पुत्तलीं सम्यक्‌ चतखः प्रोक्तयोगतः ॥

पिष्टेन सिकूे न तथा चक्रिहस्तखदापि च ।
साध्यनक्तत्रर्क्ते णाप्युक्लनक्तवरसंयुतः ॥

रसने पादयोः खाने कु र्डमध्ये च साधकः ।

पिष्टसुत्तरतः कत्वा स्थापयेत्‌ सिक्‌धमन्तरे ।

एवं साधारणं छत्वा कु र्य्यात्‌ कमं समोरितम्‌ ॥

सर्पशोर्षश्चचा होमं कु र्य्यादश्भकर्मणि ।
वैरिनाम््रा श्रुचा क्त्वा चरु तज्जहयात्तदा ।
व्रिकोणकु ण्डे यमदिद्युखो इत्वादईैरात्रके ॥ १७ ॥
अम शाने निजंने देशे विदध्यादभिचारकम्‌ ।
यचाभिचारिदहोमन्तु करोति भुवि साधकः ॥
तव्राभितो पो रक्तां कारये दात्ससिदये ।

न चेदरातिन्रपति्वारेज्गाला निडन्तयसुम्‌ ॥ १८ ॥
खराद्रतुन कु र्वीत न कु र्वीत खमण्डले ।

यदि कु र्य्यात्‌ प्रमादेन मान्विकोऽज्ञानमोहितः।

तद्राज्यं पोडयन्त्येव शनकै ररिखत्यकाः ॥ १९ ॥
अत्तदुमसमिन्धेऽग्नौ तत्‌फलैञ्च करच्रवौः ।
ईैमोदलरसाक्त्च होमाच्छवुन्‌ विनाशयेत्‌ ॥ २० ॥
नक्तमालसमिन्धेऽग्नौ तत्समिद्धिश्च तत्‌फलेः ।
वितस्तिमावरस्तला्ौहवनादं रिणो खतिः॥ २१॥
अरस्करसमिनेऽग्नौ तद्दोजेस्तद्‌ट तुतः ।

रेभ्रट इन्द्रजालविद्यासं ग्रः ।

होमादरातेस्तोत्रेण छ्वरे स्यानमुतिर्ुवम्‌ ॥ २२ ॥

सौवोराक्तस्तु कार्पासवोजैहोमात्तु मण्डलात्‌ ।
श्ररातोनामयान्योऽन्यं कलदहान्निधनं भवेत्‌ ॥ २३ ॥
सषपाज्यक्चतैः शण्ठोमागधोमरि चैर्हतात्‌।
वैरिक्कषरत्ताम्नौ मण्डनलात्तु खतिच्चरात्‌ ॥ २४ ॥
अथ लवणमन्तस्य विधानमभिधौयते।
ऋगाद्या कथिता पूर्वै लवणाग्प्सि पूर्व््िका ॥
लवणादिर्दितोयान्या दहाद्या परिकौत्तिता ।
संदग्धाया चतुर्थीं स्यात्‌ याते पूर्व्वा तु पञ्चमो ॥
लवणमन्तः ऋग्बेद-सिदसमभिधोयते ।
लवणास्सि तौच्णोऽसि उग्रोऽसि हृदयं तव ॥
षृथ्वौ लवणमाताऽस्ति तथैव वरुणः पिता ।
तत्पचति पाचयति तच्च * इन्दति भिन्दति ॥
लवणे दह्यमाने तु कु तो निद्रा कु तो रतिः।
श्रसुकस्य ददाङ्गानि दह मांसं दह त्वचम्‌ ॥
टह त्वगखिलोमानि अरख्िभ्यो मज्जिकां दह ।
वसतिर्योजनशते 4 नदोनाच्च शतान्तरे ॥
नगरे सौद्धप्राकारे छष्णसर्पीकतिर्गले ।
सन्दग्धानय से शोघरं लवणस्य च तेजसा ॥
तत्रैव च समायाति तदि धुः छिन्दति भिन्दति ।
या ते राविम॑दारातिः साते रातिर्महानिशा ॥
या रातिः शल्यविदस्य शूलाग्रारोपितस्य च ।

# अत लवणम्‌ इति स्थाने छन्दीऽनुरोधात्‌ तत्ददयं प्रपठितम्‌ ।

† अर वसतिर्योँजनशतेत्यव प्रयोगे प्रथसतः “यदि” यौजनौयम्‌ ।
‡ अवापि तत्पदेन लवणं बोध्यम्‌।
षट्‌कमंदौपिका । २५८

श्रह्गिरामुनिराख्यातन्कन्दोऽनुष्टु बुदादतम्‌ ॥
श्रगनोराविः पुनदूर्गा भद्रकालो च देवता ।
चिटिमन्ताक्तरैः कु र्य्यात्‌ षडङ्गानि समाहितः ॥
पञ्चभिह्दयं प्रोक्तं विभिवैः शिरः स्मृतम्‌ ।
पञ्चवर्णः शिखा प्रोक्ता कवचं करणाच्तरेः ॥
पञ्चभिर्नवसुदिष्टं युगलेनास्रमोरि तम्‌ ।
तारं चिटिदइयं पश्चाच्चाण्डालि तदनन्तरम्‌ ॥
महापदाख्यां तां त्रूयादसुकं मे ततः परम्‌ ।
वशमानय ठदन्दं चिटिमन् उदातः ।
चतुविंशत्यत्तरात्मा सव्वकामफलप्रदः ॥
अव मन्रः।-श्रोंचिटि चिरि दयाय नमः। चाण्डालि शिरसे
साहा । महाचाण्डालि शिखायै वषट्‌। अमुकं मे कवचाय
हं । वशमानय नेततयाय वोषयट्‌। खाद भ्रस्त्राय फट्‌” ।
इति षडङ्गं विन्यस्य ध्यायेत्‌ ।
नवकरङ्मनिभमगिनं र्चिराकल्पशतमाखये तरत्तम्‌ ।
सुव शक्तौ वरमभयं दोिंदंधतं खितच्च रक्ते ऽने ॥
कालाम्बुवाहद्युतिमिन्दुवक्तां तालावलोशोभिपयोधराव्याम्‌ ।
कपालपाशाङशनागहस्तां नोलाम्बराव्यां युवतीं नमामि ॥
कालाम्बुटाभामरिशङशूलखद्गाव्य हस्तां वरुणेन्दुचूडाम्‌ ।
भोमां विनेवां जितश्तुवगों दुगं स्मरेहुगंतिभङ्गदक्ताम्‌ ॥
टडं कपालं डमरु तिशूलं संविश्चतो चन्द्रकलाऽवतंसा ।
पिङ्गोद्धके शौ शितभोमदंष्रा भूयादिभूत्मै मम भद्रकालो ॥
ऋक्‌ पञ्चकं यजेत्‌ सम्यग्युतं स्ात्तदशांशतः।
हविषा छतसिक्तन जुदयादर्चितेऽनले ॥
एवं छते पुर श्र्याप्रयोगे कु शलो भवेत्‌ ।
अग्निः यामवतो ध्येया वश्याकषणकम्परणोः ॥

२६०

--------~

इन्द्रजालविव्यासंग्रदः ।

स्मरेद्‌ दुगां भद्रकालीं मन्तो मारणकर्मणि

जानुप्रमाणे सलिले स्थित्वा निशि जपेन्मनुम्‌ ।

अ्रनेन्‌ वाच्छितः साध्यः किङ्रो जायते ्षणात्‌ ॥ २५॥

नाभिमात्रोदके स्थित्वा जपेन्मन्तमिमं सुधोः।
अष्टोत्तरसदखं यस्तस्य साध्यो वशो भवेत्‌ ॥ २६ ॥
ऋ क्पञ्चकं जपेन्बन्तो कण्ठमात्राग्भसि खितः ।
सप्तभि्दिंवसैभूपान्‌ वशयेदिधिनाऽमुना ,॥ २७ ॥
विलिख्य तालपत्रे तं साध्यनान्ना विदर्भितम्‌
निक्षिप्य चोरसंमिखे जले तत्‌ क्राधयेत्रिशि ।

वश्यो भवति साध्योऽसौ नात्र काया विचारणा ॥ २८॥

तालपत्रे लिखित्वेनं भद्रकालोग्टदे खनेत्‌ ।

वश्याय सर्वजन्तूनां प्रयोगोऽयसुदादृतः ॥ २९ ॥

ताख्रपाते समालिख्य मन्तं साध्यविदभिंतम्‌ ।

तापयेत्‌ खादिरे वद्धो मासादश्यो भवेन्नरः ॥ २० ॥

चिकोणं कु ण्डमासाव्य सम्यक्‌ शास््रोक्तलक्तणम्‌ ।
तस्मिन्‌ होम प्रकु र्वीत संस्छते इव्यवाहने ।

प्र्ताल्य गव्यदुग्धेन संशोध्य लवणं सुधोः।

सुचुणितं प्रजडयात्‌ सप्ताहादशयेव्जनान्‌ ॥ ३१ ॥

दधिमध्वाज्यसंसिक्गीः सैन्धवैजडयात्तधा ।
वश्येदखिलान्‌ देवान्‌ चिरात्‌ किमुत पार्थिवान्‌१।॥३२॥
विशङ्कं लवणप्रस्थं विभक्तं पञ्चधा एथक्‌ ।

एकं कयथा प्रजुहयात्‌ पञ्चपञ्चाहमादरात्‌ ।

यस्य नाम सख वश्यः स्यादनेन विधिना चिरात्‌ ॥ २३ ॥

शुद्धं लवणमादाय जुहयान्मधुरान्वितम्‌ 1
ऊनपच्चाशदादत्या वशं नयति वाच्ितम्‌ ॥ २४ ॥

म धुरत्रयसंयुक्लीलैवणत्रयसं युतैः ।

षट्कर्मदौपिका । २६१

जुहयादश्येव्ारीं नरान्ररपतोनपि ।

मन्तं क्ष्णढतौोयादि प्रजपेद्‌ यावदषटमौम्‌ ॥ २५ ॥

पुत्तलः पच्चकू रवीत साद्गोपाद्गगः समाः शुभाः ।
एका साध्यदरभेण स्यादन्या पिष्टमयो तथा ।
चक्रिहस्तखदान्या स्यादन्या सिक्धमयो स्मृता ।
लवण्प्रोक्तमम्भृतं चृणितं परिभोधितम्‌।

कु डवं प्रोन्तयेत्‌ चोरदध्याज्यमपुभिः सह ॥

गुडाज्यमघुभिः सम्यक्‌ मिखितेनाऽमुना ततः।
कु र्वीत पुत्तलीं सौम्यां सर्वावयवशोभिताम्‌ ॥
प्राणमन्वकछलतं यन्तमासां हदि विनिक् िपेत्‌।
अस्यां प्राणान्‌ प्रतिष्ठाप्य पृजयेत्‌ कु सुमादिभिः ॥
पश्चात्‌ कष्णाष्टमोराचौ याममाे गते सति ।
विधाय माटठकान्यासं मन्न्यासमनन्तरम्‌ ॥
चिटिमन्बसमुद्ूतान्‌ चतुवि शतिसंख्यकान्‌ ।
ताराद्यान्‌ विन्यक् ेदरणणन्‌ स्थानेष्वेषु समाहितः ॥
सुभि भाले दृणोः अुत्योर्नासायां चिवुके तथा ।
कण्ठहत्‌स्तनयुग्मेषु कु च्तो नाभो कटिदये ॥
मेद्रे पायौ प्रविन्यस्य शिष्यं वणंचतुष्टयम्‌ ।
ऊर्दये जानुयुगे जङ् ायुग्मे पददये ॥

एवं विन्यस्तसर्वाङ्गो रक्तमान्यानुलेपनम्‌ ।

रक्तवस्तधरः शः पुत्तलीं दारुणा कताम्‌ ॥
अधोमुखीं खनेत्‌ कु ण्डे पिष्टजामासनादधः।
खन्मयीं प्रतिमां पाददेशे न्यस्येत्‌ तथाऽऽत्मनः ।
मधूच्छष्टमयां व्योन्नि कु ण्डस्योदं प्रलम्बयेत्‌ ॥
लवणेन क्रतां पश्चात्‌ प्रतिमां संस्पृशन्‌ जपेत्‌ ।
ऋक्‌पञ्चकं यथा न्यायम्‌ श्र्टोत्तरससकम्‌ ॥
२६२ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

संहत्य चिटिमन्वार्णन्‌ पुनस्तस्यास्तनो न्यसेत्‌ ।

अङ्ष्टसन्िप्रपदजङ्घाजानुरुपायुषु ।
लिङ्गदेशे पुननाभो जठर हृदयाम्बुजे ॥
स्तनदये कन्धरायां चिवुके वदने पुनः।
घ्राणयोः कणंयोरच्णोलैलाटे सनि क्रमात्‌ ॥
अग्निमादाय सन्दोप्यं साध्यलक्प्रदारुभिः।
अरसित्रभ्यच्यं सव्यीक्तदेवतां रुप्यपात्रके ॥
कु शेदजातीपुष्मैश्च दच्ा्यं प्रणमेत्‌ सुधोः।
मन्वैरेतेः प्रयोगादावन्ते संयतमानसः ॥

शं त्वयनेनःप्यसिलैघ्रे ! निशायां इव्यवादन ! ।

इहदिषा मन्जप्तेन ठप्तो भव तया सदह ॥

ओ जातवेदो मद्ादेव तप्तजाम्बुनदप्रभ ! ।

सखः.रापते विष्वभच्य लवणं दह शतुहन्‌ ! ॥

श्रौ सर्ववेष्डरौशे ! सर्व्वाणि ! गरस्तं मुक्त त्वया जगत्‌ ।

महादेदि ! नमस्तुभ्यं वरदे ! कामदा भव ॥

श्रं तसोमयि बदादटवि ! महादेवस्य सुव्रते ! ।

क्रियया पुरषं इत्या वशमानय सुव्रतं ! ॥

शं दुगे ! दु्गादिरदितै ! दुग॑सम्बोधनाङु ले ! ।

शहन्वक्रधरे टेवि ! दुष्टणतुभयङ्करि ! ॥
नमस्ते दह एवं म वशमानय चण्डिके ! ।
शाकम्भरि ! मद्ादेवि ! शरणं मे भवानघे ! ॥

श्रं भदरकालौ भवाभोष्टभद्रसिदप्रदायिनो ।

सपनरान्‌ मे हन हन दद + शोषय तापय ॥

शरो शूलासिशक्तिवज्रादयैरु्कु ल्योत्कु त्य मारय ।

# “द्‌” इत्यव नपग्रयोग “दह दइ” एवं पठनौयम्‌ ।

षट कमटोपिका । २६

महादेवि ! महाकालि ! रक्तास्मानक्ततात्मिके ! ॥

साध्यं मंस्कत्य निभिं पुत्तलीं सघ्तधातुतः ।

लवणं चुणयित्वा तु मधुगव्यसमन्वितम्‌ ॥

समां पुत्तलिकां क्रत्वा प्राणमन्ेण मन्विताम्‌ ।

अष्टाविंश्तिक्षत्तन्तु अष्टोत्तर ण्तन्तु वा ॥

वद्दोजसमायुक्त वायुवोजसमन्वितम्‌ ।
दये स्थापयित्वा तु साध्य प्राणं विसजंयेत्‌ ।

ऋ कपद्धकं समुच्चाय्य जुडयादेधितेऽनले ॥

ऋक्पञ्चको बधा ।-लवणमन्तस्य वरुणऋषिरनुष्टु पछन्दो महा-

राविभद्रकालो देवता ज्ञं वोजं छं शक्तिः लं कोलकं श्रो दां

ङं ओरंक्लीं आं क्रों सव्वसिदये विनियोगः ।

लवणाम्भसि तोच्छोऽसि उग्रोऽसि दयं तव ।

षृथ्वौ लव णमाताऽस्ति तथैव वरुणः पिता ॥

तत्पचति पाचयति तच्च छिन्दति भिन्दति * ।

लवणे यमाने तु कु तो निद्रा कु तो रतिः ॥

अमुकस्य ट दहा्गानि दद मांसं टह त्वचम्‌ ।

दद त्वगख्धिरोमाणि अख्िभ्यो मज्निकां दड ॥

वसतिर्योजनशते नटोनाञ्च शतान्तरे ।

नगरे लदप्राकारे क्ष्णसर्पाकत ति्गंले ॥

सन्दग्ध्वानय मे शोघ्रं लवणस्य च तेजसा ।

या ते राविमहाराविः सा ते रातिर्महानिशा ५

या रातिः शल्यविडस्य शूला ग्रारोपितस्य च ।

प्रथमे दकिणः पादस्तत्करस्तदनन्तरम्‌ ॥

शिरस्ततोयमाख्यातं वामहस्तमतःपरम्‌ ।

% अव्रापि कथितीभयतत्यदस्थाने लवयं पठनौयं, प्रयोगसमये इति सङ्तपः ।

२६४ प्लवन ॐ ।

=-= ~ ~~~ ~~~ -~-----॥

मध्याटृ हं पञ्चमं स्यादधोऽशः षष्ठ ईरितः ॥

सप्तमो वामपादः स्यादयं भागक्रमः स्मृतः।
सप्तसप्तविभागी वा प्रोक्तष्वेषु यथाविधि ॥
इत्वैवमचंयितवैनं प्रणमेदण्डवत्‌ ततः ।
यजमानो धनैर्धान्यैः प्रणमेद्‌ गुरुमात्मनः ॥
प्रदद्यादस्तिणां तस्मै सहसरं शतमेव वा ।

गवां सुवणंनिष्काणां भूमिं वा शस्यशालिनोम्‌ ।

सर्वशान्तिमवाप्रोति सर्वरक्ताक्ततं भवेत्‌ ॥

दति शखीक्तषणविद्यावागौशमभट्राचार्यविरवितायां षटकर्मटौपिकायां

नवमी शः समाप्तः ।

सिदनागाजुनकन्चपुटम्‌ ।

यः शान्तः परमालथः परशिवः कङ् ालकानान्तको

ध्यानातोत श्रनादिनित्यनिचथः सङ्कल्पसङ् ो चकः ।
अआरभासान्तरभासकः समरसः सर्वात्मना बोधकः
सोऽयं शमं टदातु नित्यजगतां विद्यादिसिद्धाष्टकम्‌ ॥
या नित्या कु लके लिशोभितवयपुर्वोधोदिता जुम्ते
पूर्णभाखतकु ण्डला परपरा मन्ाल्सिका सिदिदा ।
मालापुस्तकधारिणीं वरिनयनां कु न्दे न्दुवर्णोच्ज्वलाम्‌
नित्यानम्दकु लप्रकाश्जननीं वागृदेवतामाखये ॥
येषां वक्ताच्छरतं किचिन्मणिमन्तोषधादिकम्‌ ।
तत्कर्मणि रतान्‌ पूं प्रणमामि महातनः॥

सिनागार्जनकक्तपुटम्‌ । २६५

~-------~-------~ ~~~ ~~~

संसारे वहुविस्तोरे विद्यासिदिरनेकधा।

प्रोक्तवाञ्छङ्‌रः पूवं यदि पृच्छति पावंतो *॥
अन्ैरदवगकैः सिदव्मुनिदेशिकिमाधकंः ।
यद्‌ यदुक्ञं हि शास्तेषु तत्सवंमवनलोकिलम्‌ ॥
शाम्भवे यामले शस्ते मोले कौलेय डामरे ।
सखवच्छन्दे काकले शोचे राजतन्ते सृतश्वरे ॥
उड्डोगरे वातुले तन्ते उच्छिष्टे सिदिशावरे ।
किङ्धिणो मेरुतन्तरे च कालचण्डश्वरे मते ॥
शाकिनो-डाकिनोतन्ते रोद्ेऽनुग्रदनिग्रहे ।
कौतुके शाल्यतन्ते च क्रियाकानलगुणोत्तरे ॥

` हरमेखनलके ग्रन्ये इन्द्रजाले रसाणवे ।

आथर्वणे महावेद चार्वाके गारुडेऽपि च ॥

इत्येवमागमोक्तच्च वक्तादक्तण यच्छतम्‌ ।
एतत्‌ सवे समुदुत्य दप्नो्टतमिवादरात्‌ ॥
साधकानां हितार्थाय मन्खण्डमिहोच्ते ।

गपरयोगाः। वश्यमाकषेणं स्तम्भ मोहमुाटमारणम्‌ ॥

विदेषव्याधिकरणं पशशस्या्धनाशनम्‌ ।
कौतुकञ्चन्द्रजालच्च यक्तिणोमन्तसाधनम्‌ ॥
चेटकच्चाच्नं दिव्यमटश्यं पादुकागतिम्‌ ।
गुटिका खेचरत्वच्च खतस्नोवनादिकम्‌ ॥
तथा कच्पुटोसिदाः साङ्गोपाद्गमनेकधा ।
सुसाध्टं प्रत्ययोपेतं साधकानां हितं प्रियम्‌ ॥
तत्तन्मन्तमुखं ज्ञात्वा कत्तव्या सिदहिमिच्छता ।
मन्वसाघनकं पूवे सिद्धे साधकोत्तमैः ॥

ॐ अत यद्वि इव यन्‌, एवं एच्छति इत्यव श्रएृच्छ दिव्यन्वयै बोध्यम्‌ ।

द ररे

२६६

~=

इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

विना मन्विधानेन स सिद्धिं लब्धवान्‌ भवेत्‌ ।

अथ कृ ग्धचक्रम्‌ ।
अथ मन्ता शकं वच्य मेरुतन्ते शिवोदिते ॥
मन्वसाधकयोवर्णन्‌ स्वरांश्च क्रमतः एथक्‌ ।
विधाय सिदसःध्यादै्णयेन्मन्तवित्तमः ॥
अरनुख्ारं विसर्गच्च जिद्धामूलोयसंज्ञकम्‌ ।
सहितोच्चारणात्‌ प्रां के वलात्तरसंयुतम्‌ ॥
अपश्चंशात्तरं त्यक्ता साधकञ्चात शोधयेत्‌ ।
व्यच्खनैर्व्यच्ञनं शोध्यं स्वरैर्नाम खरस्तथा ॥
्रद्यमाद्येन संशोध्यं हितोधेन दितोयकम्‌ ।
श्रनेनैव प्रकारेण शेषा शोध्या यथाक्रमम्‌ ॥
श्रादयं यदक्षरं नाजा गोपनेन तदादितः।
एवं मन्वात्तरं स्थानं मात्राङ्गायामयं क्रमः ॥
चतुष्कञ्च चतुष्कञ्च परित्यज्यं पुनः पुनः ।
सिदचसाध्यसुसिडारिसंज्नयेव यथाक्रमम्‌ ॥
एवं क्रमेण सर्वेषां मन्ताणां गणने कते ।
कियत्‌ सिचं कियत्‌ साध्यमित्याद्यपि विचिन्तयेत्‌ ॥ `
यन्तरमन्त्े भवेदेतत्‌ सिद्गयादोनां चतुष्टयम्‌ ।
स मन्तसिड इत्युक्तः साध्यो वे सिदिवजिंतः ॥
रिपुवजज' मन्तयन्तं सा सुसिदिरिोच्ते ।
सुसिदिमविदहोनच्च यन्तं यच्छलुभूषितम्‌ ॥
अ्ादिसिदान्तसिद्योऽयं मध्यसिोऽथवा भवेत्‌ ।
सुसिडः स तु विन्नेयः साधकानां फलप्रदः ॥
श्रादावन्ते सुसिद्ोऽयं वैलोक्यमपि दास्यति ।
आदावन्ते च साध्यो यः सोऽतिकालेन सिध्यति ॥
श्रादावन्ते च यः शतुः साधकं मारयत्यलम्‌ ।

सिदनागाजुनकक्तपुटम्‌ । २६७

सिद्धः सिध्यति कालेन साध्योऽध जपदहोमतः ॥

सुसिदः स्मरणादेवि ! रिपुमाधकमारकः।
एवं मन्ताशकं ज्ञात्वा सुसि सिमेव च ॥
साध्यञ्चापि कचिद्‌ ग्राह्यं सिडाथं मन्तसुत्तमम्‌ ।
शास्त्ादा गुरुवक्तादा ग्राहयेत्‌ साधयेत्‌ पुनः ॥
पुरे वा पत्तने ग्रामे कटके सिन्धुसङ्गमे ।
वने चोपवने तो्धे महापोठे च सागरे ॥
पवते सिदहक्ते च मूले ठक्ते श्मशानके ।
गुद्ामाटग्टडे पु्यक्ते तरे वाऽथ महानद ॥
सिदमन्त्े शिवस्थाने ग्रहे वाऽथ यथोदिते ।
दोपस्थानं सुनि्ित्य कू मंचक्रं सुसिडिदम्‌ ॥
अपवगे' लिखेदौमान्‌ मध्यतो यावदुत्तरम्‌ ।
तमौोशानपदे क्ते वेदटास्ते नेवरको्टके ।
दास्ये भुजकु च्यद्धिःपुष्यवगेक्रमात्‌ खिताः ।
यदादि दौपमंन्नानि तेषु च्ेवाधिपालकः ॥
अमृतं हषभद्येव शूलराजञ्च वासुकिम्‌ ।
अमरं अजर ञ्चैव पृज्यं शक्तियुतं तथा ॥
यद्‌ यद्‌ योनिमहाशङ्गो ज्ञेयस्तत्राननुक्रमात्‌ ।
मध्यात्‌ पूर्वादितः पूज्या मन्तमत्रैव कथ्यते ॥
“चो अ्रसुकत्चेतपाल अ्रखतदेवोपुत्च ्रवतार ! सुवज्चिं निपितं
गह भ्ंखरतललखखलल च्े्पाल ! सर्वविघ्नान्‌ इन
खन सखाहा” । भनेन मन्ते सर्वद्ेवपाला अरुतादयः पून्याः ।
यत्र यतर भवैदगे क्ते त्ाणामायमक्तरम्‌ ।
तन्मखं शेषवगेषु करकु च्यङ्किकल्यना ॥
सुखस्थः होभयेन्मन्तो करस्थः स्वल्पमोगभाक्‌ ।
कु क्षिस्थितो युदासोनः पादस्थो दुःखमाघ्रुयात्‌ ॥

२६८ इन्द्रजालविव्यासं ग्रहः ।

पुच्छस्ितो वधं बन्धं तत्तदाप्रोति निशितम्‌ ।

दौपस्थानमतः तेवं ज्ञात्वा मन्तं एचिजपेत्‌ ॥
त्ते्साघनमन्वाणामेकभेवायमत्तरम्‌ ।
यदि स्यात्‌ तद्‌ धरुवं मन्तं त्तिप्रमेव सुसिष्यति ॥
जपमाला मेदाः।
जपमानलादिसिडान्ता मन्ताणां साधनोच्यते ।
अष्टोत्तर शतञ्चैव चतुःपञ्चाश्देवताः ॥
सप्तविंशम णिर्वाऽथ कर्तव्या जपमालिका ।
उत्तमा मध्यमा होना विधा प्रोक्ता क्रमेण तु ॥
ब्रह्म ग्रन्यान्विता प्रोक्ता मेरुतन्ते शिवोदिता ।
मन्तप्रत्यक्तता सिक्त शान्तिके वाऽथ पौष्टिके ॥
स्फाटिको मौक्तिको वाऽपि प्रोतव्या सितसूत्रकीः।
सवकामप्रसिद्र्थ जपेदूद्राक्तमालया ॥
धर्माधंकाममोक्र्थी जपेत्‌ पद्ाक्मालया ।
सारस्वते प्रवालोला वश्ये सैव प्रकौत्तिता ॥
पद्मरागमयो वाऽपि समस्ते पुच्चजोविका ।
वेगादुचारयेच्छतृन्‌ महादेवेन भाषितम्‌ ॥
गदेभस्य ह्यधोटन्तेर्मणिं छत्वा च बालकैः ।
जपमाला प्रकत्तव्या शवृणां मारकमणि ॥
नाम्ना पुल्यस्य सत्रेण प्रोतव्या कायसिदिदा।
प्रेतदन्तैरथोह्ुता कत्तव्या जपमालिका ॥
साध्यदेहनसैः के शैः ग्रथिता देषकर्मणि ।
मणिभिः शङ्सम्भूतेरक्मालाथसाधने।
निधानयक् िणौसिद्धैय प्रोतव्या सितसूत्केः ॥
` नपप्रकाराः। अ्रङष्ठाऽनामिकाभ्यान्तु जपेदुत्तमकमणि ।
अह्ग-छमध्यमाभ्यान्तु जपेदाक् ृष्टकमंणि ॥
सिदनागाज्‌नकक्तपुटम्‌ । रट

~~~ ~~~ ~~~ ~ ~ ह

तजेन्यङ्गषटयोगन विदेषोच्चाटने जपः ।

कनिष्ठाङ्गटकाभ्यान्तु जपे ्ारणकर्मणि ॥

जपसमयनियमः।
उदयाद्‌ यामपयन्तं हेमन्ते पौष्टिके जपेत्‌ ।
यामहयं पूवरातरे शिशिरे मारणं जपेत्‌।
वसन्ते प्रहरादूडं यामदयमिते जपेत्‌ ॥
कायमाकर्षणं तत्र मन्ैरिषटस्य वस्तुनः ।
ग्रो ठलौयके यामेऽभिहितो देषकमंणि ॥
ततोऽस्तमयपयन्तसुचाटे तोयदागमे ।
अदैरात्रे निशान्ते च जपेच्छरदि शान्तिके ।

बमतम्‌। यस्मिन्‌ कस्मिदतौ काय्यं मन्ताणां साधनं शभम्‌ ।

पूर्वाह्न वश्यपुष्टारथं' मध्याङ्क परोतिनाशनम्‌ ॥

उच्वाटमपराहे तु सन्ध्यायां मारणं तथा ।
सोमदेवगुरूपेता पौष्टिके ऽभिहिता वुधैः ॥
अष्टमो नवमो चैव दशम्येकादभौ तथा ।
शुक्रभानुसुलोपेता प्रशस्ताऽऽक्र्टक्मणि ॥
श्रष्टमौ पौणंमासो च प्रतिपत्रवमौो तथा ।
शक्रभानुसुतीपेता प्रशस्ता देषकर्मणि ॥
ततञ्चतुदेशौ कग्णा शनिवारे तथाऽ टमो ।
उच्वाटनेऽतिशस्तेयं जपे शङ्र भाषिता ॥
अमावास्या्टमो कछष्णा तादशो च चतुदंो ।
भानुना त॑त्‌सुतोपेता भूसुतेनाय संयुता ॥
मारयेदद्धुतं होमाद्रक्तितं शम्भुनाऽपि वा ।
एवं सिध्यन्ति कर्माणि तिधिवारानुसारतः ॥
जपासनस्थानानि।

यथोक्तासनमारूट़ो जपं मन्ते समाचरेत्‌ ।

२७० इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।
कु शाजिनाम्बरे रक्ते चतुर ङ्गनलमद्ंतः ॥
चतुरस दिदस्तञ्च सुट सदुनिरमितम्‌ ।
तत्रोपरि नियुच्नोत योगमन्तस्य सिये ॥
वदन्नश्नन्‌ स्वपन्‌ वाऽन्यमाखरयन्‌ किमपि स्मरन्‌ ।
चत्त ड्जम्भरणहिक्तादिविकलोक्ततमानसः ॥
मन्वसिदिं न चाप्रोति यस्माद्‌ य्नपरो भवेत्‌ ।
व्याघ्रचर्मासनं वश्ये मोक्ते च धनसाधने ॥
आकषट यदु यदिष्टं स्याहारणं शान्तिपौष्टिके ।
उच्चाटे माहिषं चम मारणे नरके श्जम्‌ ॥
शान्तिके खस्तिके प्रोक्तं पीके पद्मजासनम्‌ ।
आक्ष्टौ पाण्णिकं ज्ञेयं विदेषे कु क्कु टासनम्‌ ॥
अचैस्रस्तिकमुच्वाटे अर्दोल्ानन्तु मारणे ।
महाकाल्याञ्च दुर्गया वश्ये उक्तं शिवालये ॥
आक्तष्टौ नियमो नास्ति विदेषस्य भमशानके ।
उच्ाटनं कु सल्सिते च शून्ये देवालयोपरि ॥
भ्मशाने कालिका प्रेतमारुह्य मन्वित्‌ ।
दक्तिणाभिमुखो भूत्वा दन्तैः सम्पद्य चाधरम्‌ ।
रिपु स्मृता जयं कु वन्‌ सप्तरात्रेण मारयेत्‌ ॥

वासनास्ानध्यानादयः।

वासनाऽत्र यथा प्रोक्ता कर्मषट्‌कानुरूपिणो ।

शान्तिके सौम्यरूपा सा पौष्टिके वश्यकर्मणि ।
काकोलुकादिभिः शतं भच्यमाणं सत स्मरेत्‌ ॥
इत्येवं वासना काया स्थानध्यानमथीच्यते ।
चतुष्यत्राम्बुजे गुद्धे कु र्य्या मृजे मनः स्थिरम्‌ ॥
रससिदिं तथा वश्यमाक्लष्टं कालवञ्चनम्‌ ।
जपनादिषभूतादि-कार्य्यारम्भ गमागमो ॥

सिद्नागाजुनकल्लपुटम्‌ । २७१
सारस्वतं स्तम्भन वामवाहेन साधयेत्‌ ।
छत्पद्मकणिकां ध्यायन्‌ स्थिरचित्तन योजयेत्‌ ॥
लभते पौशटिकीं सिदहिं णवृच्चाटनमारणे ।
विषै रविवाहेण वरनारोविमोदनम्‌ ॥
शान्तिकं पौष्टिकं वश्यं साधयेच्छङ्रोदितम्‌ ।
भुवो मध्ये दिपते च दच्तवाहेण साधयेत्‌ ॥
चुद्रविद्या महाविद्या मोत्तकोतूदलानि च ।
यस्य मन्तस्य यद्धयानं ध्यायेत्‌ स्ानगतं वुधः ॥
अथवा सर्वमन्त्राणां ध्यानं सिदिकरं खण ।
कत्तं बिन्दुगतं ध्यात्वा प्राणशक्तिससुय्ितम्‌ ॥
शदस्फटिकसङहगशं शान्तिके पौष्टिके शमे ।
सारस्वते रसे मोत्ते खेचरत्वे रसातले ॥
सा रक्ता सववश्येषु स्तम्भने मोहनेऽपि च ।
श्राकषं ब्रह्मवाद कौतुके सिदिदायिनो ॥
पोता तूच्चाटने देष छ्णा मारणकमंणि ।
एवं ध्यात्वा जपं कु र्य्यान्ानसोपां एवाचिकम्‌ ॥

जपद्ोमादिमेदाः।
शान्तिके पौष्टिके मोक्ते मानसं जपमाचरेत्‌।
वश्याक्लष्टावपां शु स्यादाचिकं क्द्रकमंणि ॥
शनेः शनैः सुविस्प्टं न द्रुतं न विलम्बितम्‌ ।
जपं सप्रणवं कु र्य्यात्‌ सव कर्माथं सिडये ॥
जपप्रारन्भकाले तु मन्त्ायाध्यं' प्रदापयेत्‌ ।
नातिरिक्षचच न्युनञ्च जपं कु य्योत्‌ सुनिश्चितम्‌ ।
जक्षस्य च दशांशेन होमं कु र्य्यादिने दिने ।
अथवा लत्तपय्येन्तं होमः कार्ययो विपञिता ॥
गव्यच्तोराज्यमधुभिवेश्यपौटिककर्मणि ।

२७२ इन्द्रजालविदयासग्रहः ।

स =---~----------------------~-------------------~--------~---~-~----~- ~---- ~

त्रिकोणे छत्तक् ुण्डे वा वायव्याभिमुखो इनेत्‌ ॥

लवङ्गं खोफालं जातो प्रियदः किं शकं तथा ।
पञ्चद्रव्यैरमितं होमं कु र्य्यादाक्लष्टकर्मणि ॥
लवङ्गैके न वा कु य्थात्‌ तथा तिय्येगुदञ्च खः ।
कार्य्या समस्ततन्वोक्ता तथा वाराटवोजकम्‌ ॥
विदेषे जुडयान्मन्तो राक्तसौदिकक्तताननः।
शओीडु म्बरवटाश्व्य्चच्वोजेधुतक्चतेः ॥
उच्ाटने मत्छङु ण्डे जुहयात्‌ पावकानन ।
अ्रजासपिंश्च तत्‌क्तौरं वीजं कार्पाससम्भवम्‌ ॥
दग्धाखिनरमांसच्च साध्यरोमनखास्तथा ।
अष्टोत्तरमहसखञ्च वच्कु ण्डेऽनलो यते ।
दक्तिणास्यस्तु पञ्चत्वे जुहयान्मारयेद्विपून्‌ ॥
अधवा यत्र यद्‌ द्रव्यं प्रोक्तं मन्वस्य सिये ।
तथा होमः प्रकर्तव्यः शस्टृ्टेन कर्मणा ॥
पूजयिलाऽथ इत्वाऽथ जघ्ठा ध्यात्वा$थ देवताम्‌ ।
खदु सोष्णं सुपकञ्च भुच्नोत लघुभोजनम्‌ ॥
यदा तदा परित्यज्य दुष्टानां कु त्सितोदनम्‌ ।
शस्तमनत्रन्तु भुच्नोयाज्ितात्मा सिद्धिभाग्‌ भवेत्‌ ॥
अन्यथा भोजने दोषः सिडिदहानिश्च जायते ।
ति स्वे शिवेनोक्तं मन्ताणां साधनं शभम्‌ ॥
अनुषितो यथा न्यायं यदि मन्तो न सिध्यति ।
पुनस्तावदनुष्टेयं ततः सिद्धो भवत्यलम्‌ ॥
युनस्वनुषितो मन््ो यदि सिद्धो न जायते ।
उपायास्वर कत्तव्याः सप्त शङ्र भाषिताः ॥
शवीक्तौपायान्तराणि ।
द्रावणं बोधनं वश्यं पौडनं शोषपोषणम्‌ ।

सिदनागाजजुनकक्षपुटम्‌ । २७३
टदहनान्तं क्रमं कु र्वंत्रतः सिदहो भवेद भ्रुवम्‌ ॥
द्रावणं वारुणे वोज ग्रथनं क्रमपोषतः।
तन्मात्रा्न्तमालिख्य शिलाकपुरकु ङमैः ॥
उशौररोचनाभ्याञ्च मन्तं संग्रथितं लिखेत्‌ ।
्तौराज्यतोयमधुभिर्मध्ये तं लिखितं चिपेत्‌ ॥
परूजनाञ्जपनादोमाद्रोचितः सिदिदो भ्रुवम्‌ ।
द्रावितोऽपि न मिदशेद्‌ बोधनात्तन्तु कारयेत्‌ ॥
सारस्वतेन वोजेन सम्पुटोक्षत्य सच्ञपेत्‌।
एवं बुद्धो भवेत्‌ सिद्धो नो चेत्तरहिं वशोकु र ॥
रक्तचन्दनं कु ष्ठं हरिद्रां मदनं शिलाम्‌ ।
एतैस्तु मन्वमालिख्य भूजंपते सुशोभने ! ॥
धायं करठे भवेत्‌ सिदिरवंश्यमेतत्‌ प्रको्तिलम्‌ ।
वशोक्ततो न सिदशचेत्‌ पौड़नं तस्य कारयेत्‌ ॥
अधरोत्तरयोगेन यदा तु परिजप्यते ॥
ध्यायो तदैव तं तददधरोत्तररूपिणो ॥
विद्यामादित्यसुग्धे तु लिखित्वा कस्य वाऽङ् िःणा ॥
तथा भ्रूतेन मन्तेण होमः कार्य्यो दिने दिन ।
पोडिते लज्नयाविष्टः सिद्धः स्यादाथ पोषयेत्‌ ॥
नित्यायास्वेपुरं वोजमाद्यन्ते तस्य योजयेत्‌ ।
गोक्तोरमधुना लिख्य * विद्यां पाणौ विधारयेत्‌ ॥
पोषितोऽती भवेत्‌ सिद्धो नो चेत्‌ कायस्य शोषणा ।
दाभ्यां दाभ्याच्च वोजाभ्यां मन्तः कु र््यादिदर्मणम्‌ ॥
एषा विद्या गले धार्य्या लिखित्वा वटभस्मना ।
शोषितोऽपि न सिदश्ेदृहनोयोऽग्निवोजतः ॥

* भत्र लिखित्वा स्थाने लिखेत्याषँ पदं बोध्यम्‌ ।

२७ 9 ४

इति ग्रौसिङ्नागा्जुनविरचिते कच्चपुटे मन््रसाधनं नाम प्रथमः पटलः ।

इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।
श्राग्नेयेन च वोजेन मन्वस्यैवौ कमक्षरम्‌ ।
श्राव्यन्तमध ऊडन्तु योजयेदाहकर्मणि ॥
ब्रह्महच्तस्य तैलेन मन्वमालिख्य धारयेत्‌ ।
कण्ठदेशे ततो मन्तसिदिः स्याच्छङरोदितम्‌ ।
इत्येवं स्वेमन््राणामुपायः शग्भुनोदितः ॥

सर्ववभौ करणम्‌ ।
एकचित्तस्थितो मन्तो मन्चं जघ्राऽयुतदयम्‌ ।
ततः चोभयत लोकान्‌ दर्शनादेव साधकः ॥ १॥
विदारौवटम्बुलन्तु जलेन सह घषयेत्‌ ।
विभूत्या संयुतं मन््ो तिलकं लोकवश्यक्तत्‌ ॥ २ ॥
पुष्ये पुननेवामूलं रुद्रदन्तौयसूलिका ।
यववोजं तथा बड़ा करे सपाभिमन्वितम्‌ ।
पूज्यो भवति सर्वेत मन्तमतरैव कथ्यते ॥

“ओरं रे पुरं क्षोभय भगवति ! गम्भोरय न्‌ खाद” ।

जघ्ा सिदिमवाप्रोतोमग्मन्तमयुतदयम्‌ ॥ २ ॥
उद्भान्तपतरं मच्खिष्ठां ककु भं तगरं समम्‌ ।

खाने पाने तथा स्पे दत्ते वश्यं भवत्यलम्‌ ॥ ४ ॥

सिंहो म्रूलं हरेत्‌ पुष्ये कल्यां वड़ा जगप्पियः ।
निगि क्ष्णचतुद॑श्यां महानोलीं खशानतः।
उदुत्य नरतेलेन अच्नने लोकवश्यक्तत्‌ ॥ ५॥
तन्भूलं सस्य शुक्रे ण ्रच््नने लोकवश्यक्तत्‌ 1
तन्मूलं बन्धयेदस्ते सवेनोकप्रियो भवेत्‌ ॥ ६ ॥
चन्दरपुष्ये समुदुत्य ब्रह्मदण्डोयम्रूलकम्‌ ।

भोजयेत्‌ सर्वसच्चानां वशोकरणमद्धुतम्‌ ॥ ७ ॥

सिदनागाजुनकक्तपुटम्‌ । २७५
` उनलृकष्ृदयं तुल्यं कु मारोरोचनं सुधोः ।
अञ्जनं लोचने वश्यमानयेद्ुवनत्रयम्‌ ।
रों नमो महायक् िणि अमुकं मे वशमानय साहा ।*
मन्तस्य पूवं छययुतं सुबोधः
जघैव शान्तासनशुद्चित्तः।
उद्भान्तपतरादि सुयोगसङ्कान्‌
शताभिमन्तरात्सफलान्‌ करोति ॥ ८ ॥
सवेषामेव मन्ताणां मन्तध्यानं एथक्‌ पथक्‌ ।
उक्तस्थाने यथासं ख्यमनुक्त त्वयुतं जपेत्‌ ॥ < ॥
खगशोषे तु संग्राह्यं सुरक्तकरवोरकम्‌ ।
नवाङ्कलं कौलकन्तु सप्तवाराभिमन्वितम्‌ 1
यस्य नान्ना खनेडमो स वश्या भवति प्रवम्‌ ।
“श्रं ए खादहा” प्रथममयुतजपः ॥ १० ॥
अपामागस्य कोलन्तु सरूलमुत्ाय्थ तगङ्गलम्‌ 1
सप्ताभिमन्वितं यस्मिन्‌ ग्टहे चिपते वशो भवेत्‌ ॥

“श्रं मदटनकामदेवाय फट्‌ खादा ।“

शतमष्टोत्तरं जघा पूर्वमेवाभवन्ररः।

सिद्धो भवति तत्सत्यं तिलकं कु रुते वशम्‌ ॥ ११ ॥

स्वयम्भू ङ खुमं वस्ते गणहोत्वा चिपथे दहेत्‌ ।
शनिभोामस्य वारं वा तद्धस्म तिलकं क्षतम्‌ ।

वशं नयति राजानमन्यन्ोके षु का कथा ॥

“श्रां नमो भेरवोतरं ्राज्ञाकाले कमलमुखे राजमोहन

प्रजावशौकरणे स्तोपुरुषरच्ननि लोकवभ्यमोहनि ! मे सोऽहं
त्रं गुरुप्रसादेन” ॥ १२॥

रात्रौ क णचतुरद॑श्यां लाङ्गलो सरूलमुचचरेत्‌ ।

ग्वेतच्छगलिकागसं शय्यायां नरतेलकम्‌ ।

२७६ इन्द्रजालविदयासंग्रहः ।

्तोद्रतालकसंयुक्तं तिलकं स्ववश्यक्षत्‌ ॥ १३ ॥

श्रजमोदस्य मूलेन तुरगोगर्भशग्यया ।

हरितालच्च सम्पिष्य गुटिका सुखमध्यगा ।

यद्‌ यस्माद्‌ याचते वस्तु तत्तदेव ददात्यसौ ॥

श्रं श्रस्म कर्णेशखवरि दुबेले आदके शिकजटाकलापे । टक्कर

फे त्कारिणि ! खाहा” ॥ १४ ॥

वटपत्रं वर्हिंशिखातुल्यं स्याज्ञोकवश्यक्तत्‌ ॥ *

विष्णुक्रान्ता शङ्राजं रोचनं सदेविकाम्‌।

वेलापराजितामूलं कन्याहस्ते प्रलेपयेत्‌ ।

वारिणा तिलकं कु र्य्यात्‌ सर्वलोकवशङ्करम्‌ ॥ १५ ॥

रक्ञा्वमारपुष्पञ्च कु षटञ्च श्वेतसषेपम्‌

श्ेताकं मूलं तगरं खेतगु्ञाञ्च वारुणोम्‌ ॥

पुष्ययुक्ताऽसिताष्टम्यां चतुदेश्यां तथाविधम्‌ ।

पेषयेत्‌ कन्यकाहस्ते † तिलकं सर्ववश्यक्लत्‌ ॥ १६ ॥

श्रपामागेस्य मूलन्तु पेषयेद्रोचनेन तु ।

ललाटे तिलकं कत्वा वशौकु र्य्याज्जगच्तयम्‌ ॥

“रों नमो वरजालिनौ सव॑लोकवशङ्करौ खाहा”। श्यं

मन्त उक्तयोगानाम्‌ । श्र्टीत्तरसहस्रनपात्‌ सिद्धिः ॥ १७ ॥

उलृकचक्षुरादाय गोरोचनसमन्वितम्‌ ।

वारिणा सड दातव्यं पानादश्यकरं परम्‌ ॥ १८ ॥

उलूकस्य लु कर्णौ हौ चटकस्य विलोचनम्‌ ।

तचुर तिलके पाने भक्तणे गन्धपुष्ययोः।

चिपेद्वा मस्तके यस्य स वश्यो जायतेऽचिरात्‌ ॥ १९ ॥

# श्च अन्वये तिलकमिति योननौयम्‌ ।

† कन्धकादततं इन्यव कन्यकाहस्तेनेति पदम्‌ अन्वये यौज्यम्‌ ।

सिडनागारजनकक्तपुटम्‌ । २७७

मांसं ग्राह्ममुलुकस्य कु ङ्मागुरुचन्दनम्‌ ।

गोरोचनसमं पिष्टं भक्ते पाने जगहशम्‌ ।
स्रियो वा पुरुषो वाऽपि सदस्रजपनाडषैत्‌ ॥
“्रोँङ्कींङ् ींडः द्मः इः फट्‌ नमः” ॥ २०॥
क्तोपवामो ग्णद्वोयात्‌ समूलाच्ेन्द्रवारुणोम्‌ ।
उत्तराभिमुखेनेव कु ध्येत्‌ तदुदूखले ॥
तत्क ल्करिकटु लल्यमजा मूत्रेण पेषयेत्‌ ।
छायाशएष्कां वटीँ कु र्य्यात्‌ सा वटो रक्तचन्दनम्‌ ।
छष्टाऽथ खाङ्गलीं लि्चा तया स्पृष्टे जगद्शम्‌ ॥ २१॥
सा वटो देवदारुञ्च तुल्यञ्च सितचन्दनम्‌ ।
जले ष्टा विलेपाय दन्तं यस्य भवेदशः ॥ २२ ॥
मा वटो रोचनं तुल्यं छत्वा तोयेन पेषयेत्‌ ।
अनेन तिलकं कत्वा सर्वत्र विजयो भत्‌ ॥
मन्नन्त॒ “ओरं नमः शचो इन्द्राणो सववशङ्रौ सर्वाश्र-
साधिनो स्वाहा” । भन्य ससे जपते पूर्वयोगसि्ठिः ॥ २३ ॥
कष्णपत्तचतुदंष्यामष्टम्यां वा उपोषितः ।
वनिं दत्वा ममुदुत्य महदेवीं सुचुणयेत्‌।
तास्बुलेन तु तज्चुणं योज्यं वश्यकरं परम्‌ ॥ २४ ॥
रोचना सदेवोभ्यां तिलको वश्यकार कः ।-
मनःशिला च तन्मुलमच्जयेत्‌ सवेवश्य जत्‌ ॥ २५॥
ताग्बुलान्तञ्च सप्ताह सहदेवीं प्रयोजयत्‌ ।
राजा वशमवाप्रोति सवंलोके षु का कथा ॥ २६ ॥
शिरसा धारयेत्त् चुगां सवच वश्यजत्‌ ।
मुखे चि्ठाऽय तन्बलं कच्ां बडा च कामयत्‌ ।
या नारो सा भवेदश्या मन्तयोगेन नान्यथा ॥
म्बम्‌ ।-“ओं नमो भगवति मातङ्गेखवरि सर्थमुखरञ्जनि
द्--२४

।
२७ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।
।
----

रय्यच्य्व्व्व्य्य्स्च्यय्य्वयव्यस्स्व्स्य्च््य्य्य्य्य्य्य्य्च्य्य्य्य्य्य्य्य्य्य्य्य्य्य्य्य्य्य्य्य्य

सवेषां महामाये मातङ्किकु मारिके ! लेपे लघु लघु वशं इर

|
।
।

कु र्‌ स्वाहा” । सडखनपरे उक्तयोगानां सिद्धिः ॥ २७ ॥

सुनिर्वातचिताऽङ्गारं खगालरुधिरैः सह ।
यस्यैव शिरसि किं स वश्यो भवति प्रवम्‌ ॥ २८ ॥
शिखिपित्तच्च गोरम्भा मोदिनो रोचनो शिखा ।
पेषयेत्‌ कन्यकाहस्तैः स्पशं पाने जगदशम्‌ ॥ २८ ॥
श्वेतापराजितामूलं चन्द्रग्रहण उद्ुतम्‌ ।
अन्जितात्तो नरस्तेन वरिलोकोनलोकवश्यक्लत्‌ ॥ २० ॥
मेघनादस्य म्ुलन्तु वक्तस्थं वश्यकारकम्‌ ।
परवादो भवैन्मृकौऽथवा याति दिगन्तरम्‌ ॥ ३१॥
ग्राह्यं कष्ण चतुदश्यां श्वेतगुच्ोयमूलकम्‌ ।
ताम्बूलेन प्रदातव्यं सवेलोकवशङ्करम्‌ ॥ २२॥
शिलारोचनतन्ृलं वारिणा तिलके क्ते ।
सम्भाषणेन सर्वेषां वशोकरणमुत्तमम्‌ ॥ ३२ ॥
स्वणवेटिततन्मृलं समुद्रं कारयेदुधः।
तदाक्यादशमायाति प्रारोरपि धनैरपि ॥ २४ ॥
चवेयित्वा तु तन््ूलं तेनैव तिलकं कतम्‌ ।
दृष्टमाते वशं याति नारौ वा पुरुषोऽपि वा ॥
मन्वमत्‌ । - “ओं वच्रकिरणे शिवे रक्त रत्त भगवति ममादि
असतं कु रु कु र्‌ स्वाहा” । उक्तयोगानां सष्टसजये सिडिः ॥ ३५ ॥
क्तोपवासो मन्वो तु पुष्ये छष्णाष्टमोयुते ।
पुष्यधूपवलिं द्वा छतेनैव तु दौपयेत्‌।
दत्वा मन्तं जपेत्तत्र अष्टाधिकसहस्रकम्‌ ॥
अव मनः ।--“चओओ खेतवणं सितपवंतवासिनि अप्रतिहत
मम काय्य कु रु कु रु टः ठः खाहा”।
श्वेतगुच्ञाफनं ग्राह्यं तत्‌ स्थानात्‌ खत्तिकायुतम्‌ ।

सिडनागाजंनकक्षपुटम्‌। २७९
तेन लेपयेत्‌ स्वं नवपाते तु शोभने ॥
चिश्चा छणचत्‌दंश्यामष्टम्यां भुवि विच्तिपेत्‌।
समन्तेणोद के नैव सि्चत्रित्यं फलावधि ॥
अव मनवः “शँ शखेतव्णे सितवासिनि शखेतपर्वतनिवासिनि
सर्व॑कार्य्यागि कु स कु रु श्प्रतिहिते नमो नमः खादहा” ।
इति सेचनमन्रः
नः पुष्ये विभृत्वा सोपवासो जितेन्द्रियः ।
धुपदोपोपदारायैनन्यासं कत्वा समुदरेत्‌ ॥
मनर्‌ ।- श्रं वेते हृदयाय नमः। श्रं पद्ममुखे शिरसे खादा।
ञं नमः सवंज्ञानमये शिखायै वषट्‌ । ओं नमः सर्वशक्तिमत्यै
कवचाय हं । ओं नमः नेत्रत्रयाय वौषट्‌ । ओं परमन्वमेदने
श्रस्ताय फट्‌। सर्वाण्यङ्गानि नमोऽन्तादौनि। इति न्यासं
क्त्वा ततो मरूलमन्ेणोत्पाययेत्‌। “श्रं नमो भगवति ङं
श्वेतवासे नमो नमः खाहा” ।
श्रस्य च मूलमन्त्रस्य पूर्वमेवायुतं जपेत्‌ ।
दशांशं हवनं कु र्य्यात्‌ तिलदूर्वाष्टतञ्चतम्‌ ॥
एवं क्त्वा समुदुत्य गु््ाम्बलं सुसिहिदम्‌ ।
तन्मूलं चन्दनं श्वेतं लेपः स्यादश्यकारकः।
तन््लं मधुना युक्त लेपः सवत्र वश्यक्तत्‌ ॥ ३६ ॥
मनःशिलाच्च तन्मुलं वारिणा खेतचन्दनम्‌ ।
ष्टा तत्तिलकं कु र्य्यात्‌ सर्वलोक वशङ्करम्‌ ॥ २७ ॥
तन्मूलं सर्षपं श्वेतं प्रियङ्कच्च समं समम्‌।
चुणितं मस्तके यस्य क्तिपेत्‌ तदश्यक्लदधवेत्‌ ॥
मनस्‌ । “श्चं नमः श्वेतगाते सर्वनलोकवगशङ्रि दुष्टान्‌ वशं कु रु
करु मे वशमानय स्वाहा” । उक्तयीगानाम्टोत्तरश्तजपे सिद्धिः ॥ ३८ ॥
वासामूलं प्रियङ्कञ्च कृ ष्ले नागके शरम्‌ ।

२८० इन्द्रजालविदयासं ग्रहः ।

प्वेतसपंपसंयुक्तो धूपः सर्ववशङ्करः ॥

“ओं कामिनि माघवि नमः” । अनेन धूपमभिमन्येत्‌। अथा-

नेन मन्तेण शतमभिमन्तितं पुष्पं यस्य दौयते, यस्य च नात्रा
नित्यं सप्तग्राखमत्रं मुज्यते, सप्तदिनेन स वश्यो भवति।
मन्व ।-- “श्रं कटंकटे घोररूपिणि ! ठः ठ: । अस्य मन्वस्य
उक्तसिदश ॐ पूर्व्वमन्तवत्‌ ॥ २९ ॥

“श्रं घण्टाकर्णय नमः” । अरस्य पूर्व्वमेवायुतं जघ्रा ततो-

ऽनन मन्चेण पाषाणं सप्राभिमन्वितं क्त्वा पत्तने वा ग्रामे
च्िपेत्‌, वा तेन पाषाणेन हत्तं ताडयेत्‌ । ग्राममध्ये श्रप्राधितं
सुखभोगं प्राप्रोति ॥ ४०॥

कन्दवाधो जपेल्नत्तदयं मन्तस्य साधकः ।

छताकतगुग्गुलेहमिटवी सोभाग्वदायिनो

तैलोक्यं वशमायाति स्एृ्टमाचे न संशयः ॥

“लों जनके खाहा” ॥ ४१॥

यक्तमन्तेण संताद्यः सपधा स्ौरभूरहः ।

तत्काष्ठद्चैव संग्राह्यमेकविशतिमन्चितम्‌ ।

धारयेदच्तिणे कशं अन्रमप्राथितं लभेत्‌ ॥

“ओं महावक्तसेनाऽधिपतये मारिभद्राय अप्राधिंतमनरं टेहि

मे देहि खादहा” ॥ ४२॥

श्रष्वत्यठक्तमारुूदृः पूर्व्वमेवायुतं जपेत्‌ ।

करवोरकपुष्पञ्च सप्तमन्ताभिमन्तितम्‌ ।
तत्पष्यं टौयतें यस्य स वश्वस्तत्‌ चणाड्वेत्‌ ॥
ओं नमो भगवते रुद्राय सिदरूपिणे शिखिवन्ध स्वेषां
शिवमस्तु शिवमस्तु हन इन र्त रक्त सवभूतेभ्यञ्च नमः” ॥४३॥ |

# उक्तसिद्धशचेत्यतः परं रन्वये प्रयोगः यीज्यः।

सिदनागा्जुनकक्तपुटम्‌ । २८२१
वासो पिधाय कोसुम्प्रं रातौ मन्तायुतं जपेत्‌।
नरनारोनरेन्द्राणां सततं च्षोभकारकः ॥
“ञ्चं नमो भ्रूतनाधाय यं भूपालं वशं कु र्‌ कु रु भुवनक्तोभक
स्वलोकान्‌ च्ोभय क्षोभय स्प दीं दीं त्‌ खाहा” ॥ ४४ ॥
रातो दशसदखाणि जप्तव्यं पद्मके शरैः ।
सितामधुपयो मिः छतहोमो दशांशतः ।
रच्नकशचे्टते लोकान्‌ दशनात्‌ ठषिकारकः ॥
“श्रं ए अुकं रस््नय ङ्गी सखादा” ॥ ४५॥
भुक्तोच्छष्टो जपेन्मन्तौ पूव्वमेवायुतं ततः ।
एकान्ते स्मरणान्मन्तौ ततैवायाति भोजनम्‌ ॥

“ओं उच्छिष्टचाण्डालि वाग्वादिनि राजमोडनि प्रजामीहनि

स्तो मोहनि रान्‌ आन्‌ वे वे वायु वायु उच्छ्ष्टिचाण्डालि सत्य-
वादिनि कौ शक्ति फु र” ॥ ४६ ॥

मन्वलक्तमिटं जघछा भूतनाथः प्रसाध्यते ।

खं भूपातालभूतानि वशानि कु रुते स्मरन्‌ ॥
“श्रं नमो भूतनाथाय समस्तभुवनभूतानि साधय इं ॥ ४७॥

इति श्रौसिद्नागार्जुनविरचिते कच्तपुटे सन्यवशौकरणं

नाम हितीयः पटलः।

अध राजवग्रयमाह ।

कु ङमं चन्दनञ्चैव रोचनं शएशिमिखितम्‌ ।

गवां चोरेण तिलकं राजवश्यकरं परम्‌ ॥
“ओं लीं सः अमुकं मे वशं कु र कु रु खाहा"”॥ पूर्वमेव
सहसरं जघ्ा ततोऽनेन मन्त्रेण सप्ताभिमन्वितपूव्वं तिलकं
कु र्व्यात्‌ ॥ १॥

२८२ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः 1

न ।

चक्रमदंस्य म्बूलन्तु इस्तक्तं हि समुद्धरेत्‌ ।

राजदारे भवेत्‌ पूज्यो हस्ते वद्धा च वादजित्‌ ॥

“श्रो सुद्शनाय दं फट्‌ स्वाहा” पूल्वमेव रुहसनपे सिः ॥२॥

पू्व॑मेवायुतं क्वा चरडमन्तस्य सिदये ।
तनो द्यौषधयोगाय कु रु सपताभिमन्तितम्‌ ।
सिध्यन्ति सर्वकर्माणि पूर्वमेव प्रभावतः ॥

“श्रंङ्कीं रक्तचामुर्डे कु रु कु रु अमुकं मे वशमानय सखाहा^।

अयं चरूडमन्वः सव्यसिद्धो भवति ॥ २ ॥ |

मच्जिष्ठा कु ह्मद्धेव अजमोदा कु मारिका । |

चितिभस्म ख्रक्रञ्च मारयेत्‌ स्वोयरेतसा ॥ ।
पुष्ये च वटिकां क्रत्वा भक्ते पाने च दापयेत्‌ । |
स्यृष्टे वा राजवभ्यं स्याचर्डमन्तप्रभावतः ॥ ४ ॥ |
श्वेतापराजितामूलं चन्द्रग्रहण उदुतम्‌ ।
प्रभूणां भोजन टेयं चर्डमन्वादशङ्र म्‌ ॥ ५ ॥
उत्तरायां समादाय प्रातरश्वलत्रक्नकम्‌ । ।
करे बं तु सर्व्वत्र राज दारे जयावहम्‌ ॥ ६ ॥
धात्रोत्रघ्नं भरणयान्तु विशाखामास्नव्रश्षकम्‌ ।
पूर्वफल्गुनो न्तत ग्राह्यं दाडिम्बन्रप्नकम्‌ ।
करे वद्धा भवेदश्यो यदि राजा पुरन्दरः # ॥ ७ ॥
अस्चेषायां ग्टहोत्वा तु नागके शरत्रप्नकम्‌ ।
करे वद्वा भवेदग्यो यो राजा एूथिवोपतिः ॥ ८॥
निष्टष्याङ् ोलतेलेन रक्तमण्डलमू लकम्‌ ।
सप्ताभिमन्ितं क्त्वा तिलकं राजवश्यज्लत्‌ ।

छक्षयीगानां चरूडमन्वेण सिद्धिः ॥ € ॥

= ईइतोऽग्रतश्चासिंञ्च प्रयोगदये “करे ह्वा इति पदात्परं वत्तमानस्येतिपदर

श्रन्वयै योजनौयम्‌।

सिदनागाजुनकक्पुटम्‌। र८्डे

उ--------~-----~------~------~--

होमयेत्‌ कटुतेलेन रक्चन्दनराजिकाम्‌ ।

सदखाइतिमात्रेण राजानं वशमानयेत्‌ ॥ १० ॥
सषेपं छागरक्ते न इत्वा रातौ स्के ग्रे ।
सङ्खया च पूव्ववदश्यो राजा भवति नान्यधा ॥ १९१ ॥
मधुना तस्य पुष्यन्तु रातौ इत्वा च पूत्ववत्‌।
चक्रवर्ती भवैेदश्यश्चण्डमन्त्प्रभावतः ॥ १२॥
अध परवादिजयः।
गोजिद्वा शिखिम्ूलं वा मुखे शिरसि संखितम्‌।
कु रुते सव्वैवादेषु जयं पुष्ये समुदुताम्‌ ॥ १ ॥
मार्गशेोषं तु पूर्णयां िखिम्ूलं ससुदरेत्‌ ।
बाहौ शिरसि वा धाय विवादे विजयो भवेत्‌।
बन्धनान्मुखते तस्मिन्‌ शिखावद्धे न संशयः ॥ २ ॥
मेघनादस्य मूलन्तु वक्तस्थं तारषैष्टितम्‌ ।
` परवादो भवेन्मृकोऽथवा याति दिगन्तरम्‌ ॥ ३ ॥
निशि क्ष्णचतुदंश्यां महानोलीं श्मणानतः।
आदाय बन्धयेदस्ते विवादे विजयो भवेत्‌ ।
श्वेतगुच््नान्वितं मूलं मुखस्थं दुष्टतुर्डजित्‌ ।
खक्तयो गानां चरडमन्तेण सिद्धिः ॥ 8 ॥
चिसन्धयं त्रिदिनं न्यस्तं यस्य मूभिं करसख्ितम्‌ ।
भस्मचेटकनामाख्यं स जयं लभते नरः|
“श्रीं नमो भस्मि जय धूलि धुसरि अर रणि जय वाग््यं
यन्तु खाहा”॥५॥
रय दुर्दमनप्रयोगः 1
शएक्तपक्तयुते पुष्ये गुच्ञा मूलं ससुद्दरेत्‌ ।
बद्ं शिरसि शय्यायां चौरवाधाडरं परम्‌ ॥ १॥
धावन्तु ब्रघ्नक ग्राद्यमश्चेषायां प्रयत्नतः ।

२८४ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।
स्ते वदं भयं दन्ति चोरव्याघ्रादिराजकम्‌ ॥ २ ॥
आर्द्रयामाहृतं वंशब्रध्नकं कणंधारितम्‌ ।
विजयं प्रापयेद्‌ युधे शलरुमध्ये न संशयः ॥ ३ ॥
अद्धोलतेलसम्धिन्रं कु रय्ादाम््रातचुणंकम्‌ ।
अनेन स्ृष्टमाचेण महाहस्तो वशो भवेत्‌ ॥ ४ ॥
गटहोतवा इस्तनच्ते चुणयेततु छु न्दरोम्‌ ।
तज्ञेपेन गजा यान्ति दूरतो नतसम्युखाः ॥ ५ ॥
विल्वपुष्पस्य चुणेन्तु ुदन्दरय्याश्च तत्समम्‌ ।
तल्लिङ्गं नरं दृष्टा दूरे गच्छन्ति कु च्ञराः ॥ & ॥
मलं मकटवल्याञ्च वाहो वडञ्च सूदैनि ।
दुष्टदन्तिभयं न स्याद्‌ युद्वादिभयनाशनम्‌ ॥ ७ ॥
्बेतापराजिताम्बरूलं इस्तस्थं वारयेद्‌ गजान्‌ ।

श्वेतं हदति म्रुल्च हस्तस्थं व्याघ्रभोतिनुत्‌ ॥ ८ ॥

इति श्रौसिद्धनागारजुनविरचिते कक्तपुटे राजवशौकरणादि

ठतौयः पटलः।

अथ स्तीवग्यमाह ।
पारावतस्य हचन्तुः खरक्तं रोचनं तथा ।
जिद्वामलसमायुक्तमच्नने स्तो वशोभवेत्‌ ॥ १॥
रोचनं चितिभस्मापि नरतैलं खशक्रकम्‌ ।
पिष्टे पिष्टा प्रदातव्यं सव्यो वश्याः परस्ियः ॥ २ ॥
चितिभस्म वसा कु ष्ठं तगरं कु ङ्कमं समम्‌ ।
चं स्तोशिरसि चिघ्ठा पुरुषस्य तु पादयोः ।
सखटासदासतां याति यावज्नोवं न संशयः ॥ २॥
उन्मत्तं मातुलुङ्च्च स्वरक्तं मलपञ्चकम्‌ ।
चेरिका हृदयन्चैव भके पाने सियो वशः ॥ ४ ॥

सिदनागार्जनकक्तपुटम्‌ । २८५

विंशत्‌ च एकवोजानि षोडशेन्द्रयवास्तथा ।

गोदन्तं नरदन्तच्च पिष्टा तलेन लेपयेत्‌ ।

ललाटे तिलकं कत्वा वशोकू र्ययात्‌ तिनोत्तमाम्‌ ॥ ५ ॥

टङ्कणं मधुय्टो च रोचनं चितिभस्म च ।
काकजिह्वासमं सौद्रं तिलके स्त्रो वशोभवेत्‌ ॥ ६ ॥
पुष्ये पुष्पञ्च संग्राह्यं भरणयान्तु फलं तथा ।

शाखाचैव विशाखायां ₹स्ते पतं तथैव च ॥

म्बूले म्बूलं ससुुत्य क्ष्णोन्मत्तस्य च क्रमात्‌ ।

पिष्टा कपुरसंयुक्तं कु द्ुमं रोचनं समम्‌ ।

तिलके स्तौ वशं याति यदि साक्तादरुन्धतो ॥ ७ ॥

काकजङ् ां वचां कु ष्टं विल्बपतरच्च कडू मम्‌ ।
सखरक्तसंयुतं भाले तिलकं दारवणश्यक्लत्‌ ॥ ८ ॥
काकजङ्कां वचां कष्टं शक्रशोणितसंयुतम्‌ ।

श्मशाने रोदिति सद्‌! वाला दत्तोक्तभोजना ॥ < ॥

कलविङश्िरस्तुल्यं खेताकस्य च मूलकम्‌ ।

मच्जिष्ठा खदिरं पानं दत्ते कान्तां वशं नयेत्‌ ॥ १०॥

सपंत्वग्बोजपूरच्च तेलमेरण्डजं समम्‌ ।

योषितां मोहकदपो रतिकाले प्रयोजयेत्‌ ॥ ११ ॥

अश्ठिन्यां ग्राहयेदोमान्‌ पलाशस्य च ब्रन्नकम्‌ ।

करे बद्धा भजेद्‌ यान्तु नायिका वशगा भवेत्‌ ॥ १२॥

श्राडम्बरस्य त्रघ्न्तु खगशौघं समाहरेत्‌ ।

हस्ते बड़ा स्परशेत्‌ कन्यां सा वश्या मवति क्षणात्‌ ॥ १३२॥

शिरोषस्य धनिष्ठायां ब्रघ्नमादाय बन्धयेत्‌ ।

करे वा धातकोव्रघ्नं खातौ रामां वशं नयेत्‌ ॥ १४ ॥

अखिन्यां ग्राहयेद्धोमान्‌ पलाशस्य च त्रभ्रकम्‌ ।

करे बद्धा स्फशेद्‌ यान्तु नायिका सा वशा भवेत्‌ ॥ १५॥

ह £ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः

रेवत्यां वटश्ुङ्गच्च हस्ते वद्धा वशं नयेत्‌ ।

सूले वा बदरोव्रप्रं मोजने स्तो वशा भवेत्‌ ॥ १६॥
स्वश तारपुष्यम्रूलं टा स्यष्ठ * स्ियो वशाः ।
एतान्‌ सर्व्वप्रयोगांश्च चर्डमन्तेण योजयेत्‌ ।
शतमष्टोत्तरं जघ्चा ततः सिद्लो भवत्यलम्‌ ॥ १७॥
मागंभोषे तु पूर्णायां शिखिम्बूलं समुद्धरेत्‌ ।
मन्तरेण † दापयेत्‌ स््ोणां खाद्येष्वासां वशङ्करम्‌ ॥ ९८॥
भ्वेतगुच््ाभवं मन्ते म्ल पच्चमलान्वितम्‌ ।
भच्ये पाने च दातव्यं वश्ये वामावशङ्करम्‌ ॥ १९ ॥
प्रातः खदन्तं प्रक्षाल्य सप्तवाराभिमन्वितम्‌ । |
यस्य नाम्ना पिवेत्तोयं सा वामा वशगा भवेत्‌ 1
“ओरं नमः चिप्र कामिनीं अमुकीं मे वशमानय इं फः
खाहा” ॥२०॥ |
अन्योऽन्यं मेलयेलिङ्गं या नारौ वोक्तते चिरम्‌ । ।
हकारान्तं जपेत्तावत्‌ सा नारो वशगा भवेत्‌ ॥ ।
नागपुष्यं प्रियङ्गुञ्च तगरं पद्मके शरम्‌ ।
वचां मांसीं समानोय चृशयेन्मन्तवित्तमः।
स्वाङ्गन्तु धुप्रयेत्तेन भजन्ते कामवत्‌ स्ियः।
“ओं मूलि मूलि महामूलि ! रक्त रत्त सर्वासां चेचेभ्य
परेभ्यः खादहा” ॥ २१॥
जिद्वामनलं दन्तमलं नासाकणंमलं तथा ।
सुरापाने प्रदातव्यं वशोकरणमडु तम्‌ ।
“च्रं नमः सवाये नमः सवान्ये च अमुकं मे वशमानः
स्वाहा” ॥ २२॥
# अवान्वययोननायां पृषे प्रदातव्यम्‌ एवं बोध्यम्‌ ।
† मन्वेण चण्डमन्तेष ।

सिदनागजं नकत्तपुटम्‌ । २८७

वाव्यालकस्य मन्वेण पुष्पं सप्ताभिमन्तितम्‌ ।

फलं वा टोयतेऽवश्यं सम्यग्बश्यकरं परम्‌ ॥

“श्रं नमो वाचाट एथ पथ हटि द्रावहि खाहा” ॥ २२॥

अपामागेस्य मध्ये तु चतुरङ्गलकौलकम्‌ ।
सप्ताभिमन्तितं ग्राह्य स्तिपेदश्याग्टहं वशा ।

“ञं द्राविणो खाहा” “ओं हमिले स्वाहा” ॥ २४ ॥

उलुकनेतमां स्च चन्दनञ्चैव रोचनम्‌ ।
कु ङ्मं मल्छतेलच्च देहाभ्यङ्गाइशाः स्तियः ॥

“ओडीश घं फट्‌ नमः ॥ २५॥

विधिना ककलासस्य पादं संग्द्य दक् िणम्‌ ।
संवेश्य रतिकाले तु सुखस्थे नायिका वशाः ॥
तस्यैव वामनतेण मघुतेलेन चाच्ञयेत्‌ ।
यां पश्यति नरो मत्ता वामा सा ततक्षणादशा ॥

“श्रं आनन्द ब्रह्मा खहा" ओंङ् ींक्तींश्चां कालि

पालि ! खयाहा” ॥ २६ ॥
तस्येव दच्तनत्रञ्च सौवोरं मधुना सह ।
अन्ज्ितात्तस्य सा वश्या या स्तौ रूपातिगरविंता ॥

“श्रो पूजिताय खाडहा” ॥ २७ ॥

विसश््यन्तु जपेन्मन्त्रं मन्थस्य शतं शतम्‌ ।
सन््न्तात्‌ कामिनो मासान्प्रोदयत्येव दर्शनात्‌ ॥

“श्चं नमः कामदेवाय सह कल सदश सहयम सदहालिभे

ङ्के धुनन जनं मम दशेनम्‌ उत्कण्ठितं कु रु कु रु दक्षदण्डधर
सुमं बाणेन हन हन खाद? ॥ २८॥

कामाक्रान्तेन चित्तेन नास्ना मन्तं जपेत्रिशि ।

अवश्यं कु रुते वश्यं प्रसत्रो विश्वचेटकः ॥
“श्नं सहवज्लौ वज्ञ करवल्लीं कामपिशाच असुकीं कामं

ङ ट्ट

इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

~~~ <^. ककाकककककरक करक

ग्राहय खप्रन मम रूपेण नसैर्विदारय द्रावय खेदेन ब
खो फट्‌ ॥ २९ ॥

चरण्डमन्तेण होमानि वश्याय कारयेत्‌ सुधोः ।

पूर्वमेवायुते जपे सिदिः स्यादश्यकारकः ॥ २० ॥
लवणं तिलसंयुक्तां चौरमध्वाज्यसंयुतम्‌ ।
सपताहाटरूपहोनोऽपि वशेकु व्यात्िलोत्तमाम्‌ ॥ २१ ॥
राजिका लवणं चोरमध्वाज्येमिंचितं इतम्‌ ।
सप्ताहेन वशं याति या रामा रूपगर्विता ॥ २२॥
अष्टोत्तरशतं काष्टमैर ण्डं चतुरङ्नलम्‌ ।

लवणं कटृ तेलञ्च तिभिरेकत् होमयेत्‌ ।

च्र्टोत्तरशतं ज हन्‌ यत्रान्ना सा वशा भवेत्‌ ॥ २२ ॥
महानिम्बस्य पुष्पाणि तेन सह होमयेत्‌ ।
सप्तराचे वशं याति यदि रामा मनोरमा ॥

मन्वलु ।-“चओरओं ज्गौ रक्तचामुण्डे तुरु तुरु असमुकीं मे

मानय खाहा” ॥ २४ ॥

गोसुरडतितये चुल्लीं छत्वा पशचातरुसुखडके ।

पाते णलोन्तु लज्ञाजांञुणये ्तददिगतान्‌ ॥

पात्रखन्तु धक्‌ चूं मूं किरि वश्णः स्ियः।

अन्तगतेन चर्गेन किप वश्यं निवर्तते । |
सिदियोगो छयसंख्यातो विना मन्त्रेण सिदहिदः ॥ ३५॥
गदंभस्य शिरो मज्जां पूरये न्नरपारके ।

भद्ध राजरमैर्भाव्या वर्तिः कापाससम्भवा ॥

सप्तवारन्तु सा शुष्का मज्जा पाते प्रदौयते ।

कञ्जनलं नरपाचरे तु शनिवारे ससुद्रेत्‌।

तेनाच्नयेदशी कु र्यात्‌ कामिनोन्तु विलोकनात्‌ ॥ २६ ॥

शिला तालं खवोयच्च अङ्नोलतेलमिथिलम्‌ ।

सिडनागाजुनकत्तपुटम्‌ । २८९

गजगण्डमटोन्मियं तिलकं स्लोवशङ्र म्‌ ॥ २७ ॥

मनःशिला प्रियङ्गश्च नागके शररोचनम्‌ ।
अच्ितात्तो नरो रामां वशोकू र्व्यान्मनोरमाम्‌ ॥ २८ ॥
प्रियङ्गश्च वचा पतं रोचनाऽच्ननचन्दनम्‌ ।
्रञ्जितात्तो नरो रामां दृष्टा मोदयति भ्रुवम्‌ ॥ २< ॥
सोमराजो रवेमृनं स्पूं वा चक्रमदं जम्‌!

करिस्थं नरननार्ययो वा परस्यरवशङ्र म्‌ ॥ ४० ॥

छष्णाषटम्यां चतुदश्यां पोतघुस्तृर मूलकम्‌ ।

डेमतारं पुरं कठं देवदारु समं समम्‌।

चुणं स्तौणां शिरःचिपतं पुंसो वाऽथ वशङ्गरम्‌ ॥ ४१॥

जलेन सह ष्टा तु सोधामलकमच्नयेत्‌ ।
तिलके वा छते वश्यं कु र्य्यात्‌ स्त्रोमण्डनलं णात्‌ ॥४२॥
इन्द्रवारुणिकामूनं पुष्ये नग्नः समु्रेत्‌ ।
कटुत्रवैगेवां चोरैः पिष्टा तदटकोक्ततम्‌

चन्दनेन समायुक्तं तिन्कं स्त्रो व शङ्र म्‌ ॥ ४२ ॥

ववर त्रपां स्वात्यां वदर्गयार्वनुराधया ५ ।

त्रभरं वा धारयेदस्ते पृथक्‌ स्तौ वश्यकारकौ ॥ ४४ ॥

ऊद्धपुष्पो ्रधःपुष्पौ लज्जालुगिरि कं क ।

सपाहं भावयेच्छु क्र पञ्चाङ्गमलसंयुतं ।

खाने पाने प्रदातव्यं नारोवश्यकरं परम्‌ ॥ ४५॥

श्ुक्तपत्तयुते पुष्ये संग्राह्यं रतिसद्गमे ।
योनिखसुभयोवोय्यं यत्रतो वामपाणिना ।

तेन ख्ृष्टाः स्रियो वश्या वामपाणितले किल ।

कष्णपक्तयुते पुष्ये पूववत्‌ स्तौवशा भवेत्‌ ॥ ४६ ॥

ॐ श्रव क्रमभङ्गन्वाषेः कन्दोनुरोधात्‌, अन्वये तु अनुराधायां जेयम्‌ ।

इ २५

२९० इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

वचा शेतार्क लाङ्गल्यो लञ्नाली विषमसुटिका ।

तुल्यं तुल्यं प्रचु्याधथ सृच्छं स्वानपयःसखुतम्‌ ॥
धुस्तुरफलमध्यस्थमेको कत्य प्रयोजयेत्‌ ।
कामवाणमिदं ख्यातं भोजने स्वोवशङ्करम्‌ ॥
उक्तानां स्वेयोगाणां चर्डमन्तेण मन्णम्‌ ।
सिध्यन्ति नात्र सन्दे: पूवभेवायुते किन ॥ ४७ ॥
पानोयस्याच्लोन्‌ सप्त दत्वा विद्यामिमां जपेत्‌ ।
सानलङ् ारां नरः कन्यां लभते मासमाचतः।

मन्दु “रं विश्वावसुर्नाम गन्धर्वः कन्यकानामधिप

^~ ^ ~~~ ~~~ -~--- ~ ~ ~4

सुरूपां सालङ्गारां देहि मे नमस्तस्मै विश्वावसवे खाद” ॥४ |

सुषेणं लाङ्गलो कन्दं मधुपिष्टं विलेपयेत्‌ ।

नाभौ योनौ च कन्याया वाला भवति कामिनो ॥

नरो द्राविकासय खाहा”॥ ४९ ॥

अथ द्रावणम्‌ ।

अकं मूलं सकपृरं हरिद्रा कनकं मधु ।

मेषौपित्तेन लेपोऽयं लिङ्क स्वोद्रावकारकः ॥ १ ॥

कपरोन्मत्तमूलं वाऽलक्घकं छकपानलकं ।

घृष्ट समधुलेपोऽयं लिङ्ग स्वोद्रावकारकः ॥ २ ॥

शैवालपुष्यं कथुरं सुर्छिपुष्यञ्च पषितम्‌ ।

लिङ्कलेपे वशं यान्ति द्रवन्ति रतिसङ्गमे ॥ ३ ॥

कपिलिङ्गः समानोय कषुरं कनकं मधु ।

ग्टप्रविष्ठा नरस्याख्ि ष्टा लिङ्गः प्रलेपयेत्‌ ।

एष हालाहनी योगो द्रावको वश्यक्तत्‌ स्वयः ॥ ४ ॥

शैवालं मालतोपुष्पं मुण्डोपुष्यं समं मधु ।

लिङ्गलेपात्‌ सियो वश्या द्रावणं भवति ध्रुवम्‌ ॥ ५॥

रङ्कणं मधु कषुरं पारदं मदंयेत्‌ समम्‌ ।

|
|
|
।
।

सिद्नागाजुनकत्तपुटम्‌ । २९१

तेन लेपः परं लिङ्क वश्यक्रदरयोषिताम्‌ ॥ ६ ॥

बहतो फलमूलानि पिष्पलोमरिचानि च ।
मधुरोचनया सादं लिङ्गलेपोऽतिवश्यक्तत्‌ ॥ ७ ॥
नराजोलृकग्टघ्राणां सममस्थोनि पेषयेत्‌ ।
स्वशक्रण महालेपो लिङ्ग स्तोद्रावकारकः ॥ ८ ॥
श्वेताकं चन्दनालेपो लिङ्ग स्यात्‌ पूववत्‌ फलम्‌ ।
विष्ठालेपश्च गुल्यश्च लिङ्क स्तोद्रावकारकः ॥ € ॥
्तोद्रगन्धकलेपेन शिनलायुक्तन तत्‌फनलम्‌ ।
शशिटड-णपिप्यल्यः सरणं मदनं फलम्‌ ।
मातुलुङ्गफलेः पिष्टं लिङ्कलेपे स्तियो वशाः ॥ १० ॥
मन्लोकाद्रवकपूरमधुलेपे च यत्‌ फलम्‌ ।
पक्कविल्वफलेद्रावैरदैसूतञ्च टङ्कणम्‌ ।
रक्तकङ्प्रसखनच्च लिङ्लेपेन वश्यक्तत्‌ ॥ ११॥
जातोकु सुमपव्राणि मच्िष्टा खेतसर्षपाः ।
श्रालेपो ष्वजदर्ड तु रातौ स््रोद्राववश्यक्तत्‌ ॥ १२ ॥
शिलाकाशौशतारेश कु ङ्मन्ौद्रलेपनात्‌।
सौभाग्यगविंता वामा सङ्गे भवति किङ्रौ ॥ १२॥
कपुरं टङ्णं सूतं पिप्य्युन्मत्तवोजक ।
मल्लोकाञ्चनपत्राणां रसं रौद्र च पूरयेत्‌ ॥
लिङ्गलेपे छते वामा रात्रौ भवति किङ्करो ।
पञ्चगन्धं चतुःखूतं नवटङ्णमानयेत्‌ ॥
ममत ।-्रोंकं दंनलंन्ने छं रसाधिका खवतु अ्रसुकीं
तिकाले देवदृष्णोँ स्वाहा” ॥ १४ ॥
सूतटङ्णकपुरकनकं मूलितरकम्‌ ।
तन निङ्गलेपोऽयं कामिनौ दपंनाश्नः ॥ १५॥
उपाय पशोः रक्तं गद्धोयाटन्तरोक्षतः।

२८९२ इन्द्रजालविदयासं ग्रहः ।

तच्छष्कं चणितं स्थाप्यं पुष्ये रक्ताखमारजे ॥

तत्पष्यं धारयेदस्ते तजंन्यङ्ग्टयोगतः 1
आव्यं खमुखं स्तोणां दृष्टमात्रे द्रवन्ति ताः ॥ |
कष्ण गदंभलिङ्गस्य शलाकां मध्यतः चिपेत्‌ । |
तामानोय विश्रोष्या$थ तां हि मध्यत उद्चरेत्‌ ॥
तच्छिद्रे निक्धिपेत्‌ सूलं कषंमावन्तु रचयेत्‌ । |
वहिर्विचितरये्ेपे्नाक्तादिं गुणकादिभिः ॥ |
ऊ ग्रं धारयेदस्ते कामिनोनाञ्च सन्निधौ ।
कतं त्वधोमुखे तस्मिन्‌ दृष्टमाते द्रवन्ति ताः ॥ १६॥
जम्बोरम्ननमध्ये तु सूतं ह्िककण्टकम्‌ ।
सिघ्ठा रुद्धा स्तियै दद्याद्‌ प्राणमातर द्रवत्यलम्‌ ॥ १७
आहारे वामजङ् ा च रिद्िभस्य तु पक् िणः।
तन्मध्ये नि्तिपेह्ुजेपवं लुङ्धारलेखितम्‌ ।
र क्राश्वमारपुष्ये वा सुखं तस्य निरोधयेत्‌ ।
कर्णोपरि स्थितं तच्च दृष्टा स्त्रो द्रवति धुवम्‌ ॥ १८ ॥
जलेन लाङ्गलोकन्दं छटा इस्तं प्रलेपयेत्‌ ।
स्ते स्वियः कर्पट द्रवत्यग्नौ तं यथा ॥ १८ ॥
सवेषां द्रावयोगाणां मन्तराजं शिवोदितम्‌ ।
अष्टोत्तरशतं जघ्रा तत्तद्‌ योगस्य सिये ॥

भरं नमो भगवते उड्डामरे्राय द्रावय द्रावः

स्तौणां मदं पातय पातय खाडा”॥२०॥

इति ओौसिद्धनागारजुनविरचिते कचपुटे स्वौवश्यादि द्रावणं नाम

चतुधः पटलः ।

सिनागार्जनकच्तपुटम्‌ । २८३
अथ परतिवश्चम्‌ ।
मानलतीपुष्यसंयुकतं कटुतैलं सुपाचितम्‌।
एतललिप्तभगा नारो रतौ मोदयते पतिम्‌ ॥ १॥
खच््नरोटस्य मांसञ्च मधुना सह पेषयेत्‌ ।
श्रनंन योनिलेपेन पतिर्दासो भवत्यलम्‌ ॥
कपर देवडारुच्च सकद पूवंवत्‌ फलम्‌ ॥ २ ॥
सैन्धवेन तिलान्‌ भाव्य सप्तवारं पुनः पुनः ।
तदृष्टा लेषयेद्‌ योनिं पतिर्दासो रतौ भवेत्‌ ॥ २॥
सौवचलं वचा सिन्धु मोनपित्तं वसा घृतम्‌ ।
सौवोरञ्च समं पिष्टा योनिलेपि पतिवंशः ॥ ४ ॥
पञ्चाङ्गः दाडिमं पिष्टा श्वेतसषंपसंयुतम्‌।
योनिलेपे पतिं दासं करोत्यपि च दुभगा ॥
मन््सु “श्चं काममालिनि ठः ठः» ।
सप्ताभिमन्तिते सिदिः प्रोक्तयोगेषु सम््ता ॥ ५॥
रोचनं मव्छपित्तञ्च पिष्टा तु तिलके कते ।
वामद्रस्तकनिष्ठायां * पतिर्दासो भवत्यलम्‌ ॥ ६ ॥
स्वयोनाहतुकाले तु रोचनं निक्तिपेत्‌ पुनः ।
सपुष्पं भावयेत्‌ तेन तिलकं पतिवश्यक्त्‌ ॥ ७ ॥
स्त्र बोजचुणन्तु सप्ताहं भावयेन्मलैः ।
सर्वहारोह्वैस्तेन खाने पाने पतिवशः ॥ ८ ॥
पुच्चजोवश्च रक्ता च मोदहिनो गिरिकणिका ।
श्वेतापराजिताम्बूलं समाशं चु णंमध्यतः।
दौयते पश्चिमे रात्रौ सताम्ब लेऽतिवश्यक्लत्‌ ॥ € ॥
सुश्वेतं कण्टकार्य्याश्च सूलञ्च गिरिकणिका ।

* कनिषायानिव्याषें पदम्‌ ; अवानयाधैबोधे कनिष्टयेति पठनौयम्‌।

२८४ इन्द्रजालावद्यासयहः ।

ताम्बुलेन प्रदातव्यं दासवत्‌ कु रुते पतिम्‌ ॥ १०॥

सम्नूलचु णीं भूधातीं वस्ते बद्धा निवेशयेत्‌ ।

नवनोते विनि्तिपतं तच्चुणं पाचयेद्‌ ते ।

तदृतं भोजने देयं पतिदासो भवत्यलम्‌ ॥ ११ ॥

पबिन्दं ग्राह्य * कापा साद्रतावन्ते खयोनिगम्‌ ।

सजोवमणर्डकसुखे कार्पासं तं विनिक्तिपेत्‌ ॥

कन्ावत्तितद्घूत्ेणए पपादान्तं शिरो मिलेत्‌ । ।

खट्ग वेष्टयेत्‌ सत्रे चतुष्पादं ततः पुनः । ।

तेन सूत्रेण मण्डु क बदाऽऽस्यं इख्डिकान्तरे ॥

रुड् ा तत्रिखनेद्ुमो पतिवश्यो भवत्यलम्‌ ।

अन्यत्र षर्डो मदनो भवत्यत्र तया सह ॥ १२॥

यतर सूत्रयते भत्ता तत्र खदामपाणिना ।

यलाद्‌ ग्राह्या समन्ेण प्रजपन्‌ पञ्चभिनंखैः ॥ १३ ॥

खदं कु लालचक्रस्थां विपरोतगतां इरेत्‌ ।

उभाभ्यां हषभं कत्वा नासां सूत्रेण प्रोतयेत्‌ ॥ |

दारदेशे स्थितं तन्तुं यावद्भत्ता तु लङ्खयेत्‌ । |

तथा तु निखनेच्चैव पतिर्वश्यो भवत्यलम्‌ ।

त्रहे कामदेवोऽसौ छयन्यवर षर्डतां व्रजेत्‌ ॥

मन्बम्त॒ ।--“रो हों नाथं तुच्छं मन्तयतो डो पञ्चनखे उच

पनो डं सामोहि नौलद्रति सौं सां योगिनो कामि

यासौ बन्धौ सुखेन सां जवेन जाखय सं रां सास्था
अनेन मूचस्थानखचतिका ग्राह्या । इति सिद्ियोगः ॥ १४ ॥

कार्पीसधूनकस्यैव यन्वतः शेषमाहरेत्‌ ।

तं कार्पासं खपुंशक्रं भावयेत्तञ्च शक्र कम्‌ ॥

# ्राद्यव्याषंम्पदम्‌, रन्वये गद्रौला इति प्रठनौवम्‌ ।

सिडनागार्जनकन्तपुटम्‌ ! २९५

विवस्राकन्यकादस्तैविंपरोतेन कत्तयेत्‌ । *
धनुदंभ॑मयं कु र्य्यात्‌ सूश्च विगुरीर्गुणम्‌ ॥
पल्य्‌ः पुंस्त्वं भवेत्तावद्‌ यावदारोपितं धनुः ।
श्रवतो गुणे षण्डो जायते च वशो भवेत्‌ ॥ १५॥
देवदारु समं कु ष्ठं पाययेदश्येत्‌ पतिम्‌ ।

“श्चं नमो भगवते उष्णेणाय ओरं दिग्बन्धाय सवा” ।

अनेन मन्तेण साभिमन्वितं कला सिदिः॥ १६॥

पतिश्रक्रञ्च कपुरं वटपत्ररसं तथा ।

रोचन पिवैद्‌ या स्वो पतिमिच्छति तत्क्षणात्‌ ॥१७॥
सनालानि तु पद्यानि चोरेणाज्येन पेषयेत्‌ ।
गुटिकां छायया शएष्कां नाभो योनौ प्रलेपयेत्‌ ।
दश्वारप्रसूतायाः कन्यावज्नायते भगम्‌ ॥ १८ ॥
वेतसो स्रूलमादाय सप्त वा खदिरं समम्‌ ।
पेषयेच्छोततोयेन पोतं सङ्गो चयेद्वगम्‌ ॥ १९ ॥
कोकिलाक्तस्य वोजानि अजाचतोरच्च लाङ्गलौ ।
क्राधयेल्ञेपयेत्तेन योनिं प्र्तालयेत्‌ पुनः ॥ २० ॥
जले कार्पासम्बलच्च ष्टा खदग्निना पचेत्‌ ।
अनेन तालन कु् यादिस्तोखं को चयेद्धगम्‌ † ।
द्वानामपि नारोणां योनिसङ् ोचनं भवेत्‌ ॥ २९ ॥

इति ग्रौसिद्नागाजुनविरचिते कचपुटे पतिवश्यं नाम

पञ्चमः पटलः1

% श्रव इसतेः पदं, इस्ताभ्यामित्यस्य वाचकम्‌ ।

† कोचयेदिति सङ्गोचयेत्‌ स्थाने न्दोऽनुरोधात्‌ पठितम्‌ ।
२९ £ इन्द्रजालविद्यासंग्रदः ।

किन न्व

अथ अआकर्षगाम्‌ ।

च्रोङ्गारे मन्तयेत्‌ पाशं क्रोडारे चाङ्शं तथा ।

विगुणं वामगं पाशं टच्तिणे ल्वलिताङ्क एम्‌ ।

सन्ध्यायेत्‌ खकर मन्तो ततो मन्मिमं जपेत्‌ ।

नडं दीं रक्तचामुण्डे! तुरु तुरु असुकोम्‌ आकर्षय

धीं सखाहा। भस्य मन्वस्य पूर्वमेवायुतजये सिडिः ॥ श ॥

अथवा निजमन्वन्तु गुरुवक्तात्‌ समागतम्‌ ।

पूरवभेवायुतं जधा तेनैवाकषणं भवेत्‌ ॥

ध्यात्वा साध्यञ्च मलिनमात्मानं देवतानिभम्‌ ।

ध्यायेत्‌ साध्यगले पाशं शिरोज्वलितमङ शम्‌ ॥

चिसन्ध्यन्तु जपादेव दिनानामेकविंश्तिम्‌।

ध्याने मन्ते तथा यन्ते वैलोक्याकषेणं भवेत्‌ ॥ २ ॥

रक्तवस्ते लिखेद्‌ यन्चं लात्तया रक्तचन्दन: ।

पूज्यं तदि तरोमूंले निखनेडरणोतले ॥

विसपताहं सदा सिच्चेत्‌ प्रातस्तत्तण्डु लोद कैः ।

दूरादाकषयेन्रारीं यदि सा निगड़ान्विता ॥ ३ ॥

ूर्वोकीरौषघैयन्तरं रज्ञ वस्ते लिखेत्‌ सदा ।

वेष्टयेद्रक्तस्त्रेण जपेदपायेच पूर्ववत्‌ ।

तद्यन्त्रं पूजयेन्मन्तो निगले खान्तरे ततः।

बहमाकषयेद्यन्तु निगडः प्रतिपोडितम्‌ ॥ ४ ॥

पूवोक्तै रौषधैर्यन्तं पूजयित्वा तथा चिपेत्‌ ।

नागवल्लौदले यन्नाज्जपेदपायेच पूर्ववत्‌ ।

विसपताहे दिने प्रापे सम्यगाकषंण भवेत्‌ ॥ ५॥

पूवोक् िरोषधेयन्तरं पूजयेन्मन्तसंयुतम्‌ ।

वेष्टयेत्‌ पद्मसूतैश्च निचिपेत्‌ कलसान्तरे ॥

सिदनागाजुनकक्तपुटम्‌ । २९७

ततैव पूजयेन्नित्यं मासादाकषगणं भवेत्‌ ।

पूवेवदयानमन्ेण शम्भृदेवेन भाषितम्‌ ॥ € ॥
अद्चेषायां ममादाय अजनस्याय व्रघ्रकम्‌ ।
अजामूत्रेण मम्पेष्य स्त्रोणां शिरसि नित्तिपेत्‌।
पुरुषस्य पशूनाञ्च क्तिपेदाकषेंणं भवेत्‌ ॥ ७ ॥
जलौकां नोलसर्पञ्च शोषयित्वा हरेत्‌ चितौ ।
जम्बौरकाष्ेस्तचुणं धूपादाक्षणं भवेत्‌ ॥८॥
साध्याया वामपादस्थां खृत्तिकामाहरत्‌ कलितो ।
कछकनासस्य रक्ते न प्रतिमां कारयेत्‌ सुधोः ॥
साध्या नामाक्षरं तस्यास्तद्र्ञैविलिखेडदि !
मू त्रस्थाने च निखनेत्‌ सदा तवैव स्ुत्रयेत्‌ ॥
आकर्षयेत्तु तां नारीं शएतयोजनसंखिताम्‌ ।
चत॒नंक्तमिते जपे घुं घुन्तो नाम चेटकः ।
यत पुष्यफलादोनां करोत्याकषंणं ध्रुवम्‌ ॥
मनु ।-“श्नों घुं घुन्ता ्राकष्टिकत्ता खृष्टिपुरो अमुकं वरो
कीं ङी" ॥९॥
रतिकामौ रतौ ग्राहौ भ्रमरौ यत्तो वुपेः।
भिन्नौ कत्वा दहेत्तो तु चितिकाष्स्तयोः पुनः ॥
वस्तेणए वैष्टयेद्धस्म पथक्‌ तत्पोटलोदयम्‌ ।
तयोरेकमजाखङ्ग दृट्‌ बद्धा परिक् िपेत्‌ ॥
अपरं रक्तयेदस्ते यदि नायाति कामिनी ।
यदाऽऽयाति तु सा मेषो तत्‌ थग्‌ बन्धयेद्‌ बुधः ।
तद्गस्म शिरसि न्यस्तं क्षणादाकषेयेत्‌ स्वियम्‌ ॥
“श्रं छष्णवर्ताय साहा” । इमं मन्ं पूव्वमेवावुतं ज्वा उक्तयोगे-
नाभिमन्तणेन सिदड्धिः॥ १० ॥

“रं दीं विलि विलि छिन्धि छिन्धि इन हन पच पच

२९८ त ।

शोषय शोषय सव्वेविद्याऽधिपतये नम अनेन मन्वे

सहोकोलकमषटोत्तरश्ताभिमन्चितं कत्वा तथा प्रतिरोपयेत्‌
यन्नाख्ना तमाकषेयति ॥ ११॥
“श्रं्रंच्यंचादुं चादु फट्‌ ।*
नलच्तमेकं जपेदस्य पूर्वमेव समाहितः।
दूरादाकषयेत्रारीं ततत्यां च्षोभयत्यपि ॥ १२ ॥
श्रं अलख्त्य जय मे मे।* अनेन मन्तेण कु म्भकारमत्ति

कया प्रतिमां छलवा मनुव्ाखिकीलेनाटोत्तरसहखाभिमन्वितेन

स्वहस्तेन निखनेत्‌, सा रुधिरं सखवति। अथ प्रतिमाक्तिं
विकटुके नालिप्य मधूच्छिष्टेन वेष्टयेत्‌ । अस्या अङ्ग र
$ऽविध्यललाटे तस्याः नामाक्षरम्‌ अनामिकाया रुधिरेण
लिखेत्‌ ; प्रतिक्लतिं खदिराङ्गारे स्थापयेत्‌ । ततः पल्वे मनं
जपेत्‌ यावत्तस्यास्िके लगति तावदाकर्षणं भवति ॥ १३॥

इति ग्रीसिद्धनागाजुंनविरचिते कच्चपुटे भाकर्षयं

मामन षष्ठः पटलः ।

अथ स्तम्भनम्‌ ।

गमनोल्यानवाग्बाणखङ्भादि शस्तरके षु च ।

शत्र सैन्याशनोनाच्च स्तम्भनं शम्पुनोदितम्‌ ॥ १॥

रजन्या हरितालैर्वा भूञ्नंपते समालिखेत्‌ ।
यन्तं हरि तस्ूव्रेण वेष्टयित्वा ततः पुनः ।
शिलायां बन्धयेत्तञ्च गतिस्तन्भकरं भवेत्‌ ॥ २॥
चर्मकारस्य कु ण्डाञ्च रजकस्य तथेव च ।
कु ण्डान्मलं समुडु त्य चार्डालोकऋतुवाससा ॥

# अवासनिरार्षः।

#
सिदनागाजंनकच्पुटम्‌ । २९९

बन्धयेत्‌ पोटलीं प्रान्नो यस्याग्रे तां विनिकिपेत्‌।

तस्योत्याने भवेत्‌ स्तम्भः सिदयोग उदादतः ॥ २ ॥
उष्रस्यास्थि चतुरदिंच् निखनेद्ुलले भ्रुवम्‌ ।
गोमेषमदिषो वाजोन्‌ स्तम्भयेत्‌ करिणोऽपि च ॥ ४॥
सितगुज्ञाफलं व्याप्यं कृ पाच पोलमद्युतम्‌ ।
निशि कछषणचतुदंश्यां विदिनं तत्र जागरेत्‌ ॥
नित्यं मिच्चेज्नलेनेव मन्त पूजाच्च कारयेत्‌ ।
तस्याः शाखा लता ग्राह्या शुभक्त च सुमन्तिता ॥
चिपेद्‌ यस्यासने तन्तु स्तम्भयत्येव सा ध्रुवम्‌ ।
“ओरं गुरुभ्यो नमः। चों वजचरूपाय नमः। ओं व्किरणे
श्वि ! र्त रक्त भवेद्‌ गाधि अखतं कु र्‌ कु र्‌ स्वाद” । भयं
गुञचामनवः ॥ ५ ॥

इरिद्राकारितं पद्मं तालपत्रे सुपूजितम्‌ ।

चत्वरे माध्यमन्ताङं सुखस्तम्भकरं रिपोः !

“श्रो सहच खद शयि असुकस्य मुखं स्म्य सवाहा” ॥ ६ पै

अकारः पन्रगाकारः साध्यकणं विचिन्तितः ।

करोति वचनस्तम्भं चिरं देवगुरोरपि।

“श्रं मूकस्तु सुकर्णाय स्वाहा” ॥ 9 ॥

शतजपेन कोलेन खादिरेणास्य बन्धनम्‌ ।
जायते वैरिणां स्तम्भो दुरगभ्रे कोलितं ध्रुवम्‌ ॥

“शरांस इति मूत्तिरुद्राय स्वाद” ॥ ८ ॥

कु ङ्मोलिखितं पद्मं भूजं नामाङ्कितं रिपोः ।
वेष्टितं नोलखत्रेण मम्यक्‌ स्तम्भ करं भवेत्‌ ॥

“ओं सह धनेशणाय खा ॥ < ॥

लिखित्वा प्रेतवक्त च साध्यनामपुटोक्तम्‌ ।
वेष्टितं नोलतरेण शमशाने प्रोधितं भवेत्‌ ॥

= ०० इन्द्रजालविद्यासं यदः

“ओं सदश्नेताय अमुकस्य वाक्‌ स्तम्भय स्तम्भय सखाहा” ॥१०॥

यस्याभिधानसुच्वाय सप्ताहं जपते रिपोः।
मनो वाचो गतिस्तम्भं चेटकः कु रुत भ्रुवम्‌ ॥

“ओं नमी इण्डने अमुकस्य मुखं गतिं स्तम्भय ज्वाला गई

भागिनि सुत्काधिक बन्ध बन्ध स्तम्भय कु र्‌ च ममेषितानि ठ
ठः इ फट्‌ स्वाहा” ॥ ११॥

हरिद्रया लिखेद्‌ यन्तं भूजेपते समाहितः ।

वेष्टयेत्‌ पोतसूतश्च पोतयुष्पैश्च पूजयेत्‌ ।

स्थापयेत्‌ शिलयो ध्ये वाकस्तम्भं जायते ध्रुवम्‌ ॥ १२॥ `

भङ्गराजोऽप्यपामार्मः सिदाथेः सहटेविका ।

तुल्यं तुल्यं वचा खलता द्रवमेषां समाहरेत्‌ ॥

लौहपात्रे विनिक् िप्य दिदिनान्ते समुदरेत्‌ ।

तिलके सवेशवुणां बुदिस्तम्भकरं भवेत्‌ ॥ १२ ॥

न्नर नमो भगवते विश्वामित्राय नमः सर्वमुखिभ्यां

विश्वामित्राय विश्वामितोद्ापयति शक्तया आगच्छतु”
अनेन मन्तरेण नदीं प्रविश्य अर्टोत्तरशताम्बुभिस्तपंयेत्‌ शचुणां
मुखस्तम्भो भवति ॥ १४ ॥

“रों नमो ब्रद्मवेसरि रक्त र्त ठः ठः । अनेन मन्तेण ।

सप्तपाषाणान्‌ गहोत्वा त्रन्‌ कच्ां बद्धा अपरे सुटिकाभ्यां
धारणौयाः चौराणां गतिस्तम्भो भवति ॥ १५॥

अङ्कु लो लच््णा पसो सर्पात्तो शिखिरूलिका ।

विष्णुक्रान्ता जटा नोना पाठा खेतापराजिता ॥
पाटनौ सहदेवो च मूलञ्च सददेविका ।
पुष्याकं तु समुहुत्य मुखे शिरसि संख्िता ॥
एककं वारयत्येव शस्वसन्धारणं णाम्‌ ।

व्क खुव्याघ्रभरूपालचौरश चुभयवं त्यजत्‌ ॥ १६ ॥

सिचनागाजनकन्वपुटम्‌ । २०१

श्वेतगुञ्ञोयमूलन्तु नक्ततरोत्तरभाद्रके !
उत्तराभिसुखं ग्राद्यं बाणस्तम्भकरं सुखे ॥ १७ ॥
मूलं शएक्तत्रयोदश्यां ग्राह्यं शिखरि कन्ययोः ।
बलामूलं तथा ग्राह्यं पिष्टा तद्रोलकोलछ्लतम्‌ ।
धाय्यं मुभ्भिं करे वाहौ सर्व॑शतुनिवारणम्‌ ॥ १८ ॥
गोजिद्धा च टो द्रात्ता वचा खेतापराजिता ।
विष्णुक्रान्ता इस्तिकर्णी सुशखेता कण्टकारिका ॥
मूलान्यादाय पुष्याकं रग्भासूतेण वेष्टयेत्‌ ।
सखहस्ते कङ्णं धाय्ये शचुस्तन्भकरं ररे ॥ १८ ॥
पाठा स्द्रजटा वाऽथ खेता च शरपुङ् ्किा ।
श्वेतगुच्ोयकं म्पूलं पुव्याकं तु समुदतम्‌ 1
प्रत्येकं मुखमध्यस्थं रणेषु स्तम्भक्रद्रिपोः ॥ २० ॥
गाभ्भरारो चैव कु म्भो च युष्याकं च समुहरेत्‌।
मूलं तर्डुनलतोयेन पिष्टा पौत्वा दिनत्रयम्‌ ।
प्रत्येकं वारयत्येव शस्रसङ्ख नरो दणाम्‌ ॥ २१॥
के तको मस्तके नेते तालम्ूलो मुखे खिता। `
खजुर चरणे त्से खद्गस्तन्भः प्रजायते ॥
एतानि तरणि मूलानि वचुर्णीकषत्य छतः पिबेत्‌ ।
अ्टोरात्रो ततः शस्तैर्यावर््जीवं न बाध्यते ॥ २२ ॥
शिरोषमूलं पुष्याकं ग्राहयेत्‌ पेषयेज्नलैः ।
अर्द्रे कते पश्चात्तज्जलं चादैवां पिदेत्‌।
यावद्दिनानि तत्‌ पोतं तावत्‌ शस्तेन वाध्यते ।
तन्मे तु गले वड़े खद्खेम॑षो न छव्यते ॥ २२ ॥
पच्छो मूलन्तु पुष्यक्त वराटस्योदरे क्तिपेत्‌ ।
तं वराटं समानोय फलमध्ये विनिक्धिपेत्‌।
तत्‌ फलं मुखमध्यस्यं शस्तस्तम्भकररं परम्‌ ॥ २४ ॥
इ--२६

२०२ इन्द्रजालविद्यासं ग्रः ।

~~ भक करक ककर यन्कन्कन्कककन्कन्ककनकन्ककनकन्कनकनकन्कनकनन

ग्रस्ते रवौ समुद्ुत्य शरपुह्ं समन्वकम्‌ ।

वक्त यौ धारयन्मोनो शचुखद्गेनं वाध्यते ॥ २५ ॥

सम्ूलपव्रशणखान्तु विण्णुक्रान्तां विचुयेत्‌ ।
तैलपक्तं * ततः क्त्वा तेनैवाङ्गानि मदंयेत्‌ ।
खङ्गादिसवंशस्ताणां भवेद्‌ युद्धे निवारणम्‌ ॥

“ओं नुर्‌ रुर चेतालि ! खा” ॥ २६॥

क्षकलासस्य वामाङ्गं हरितालेन वेष्टयेत्‌ |
ताम्बर: पुनर्वेथ्य सुखस्थं सवशतुजित्‌ ॥
“श्रं चामुर्डे भयचारिणि ! खाहा” ॥ २७॥
वच्रहेमाभ्रकं ताप्यं कान्तं सतं समं समम्‌ ।
सदयो जम्बोरजैद्रावे दिनं खल्ले ततः पुनः ॥
ब्रह्महकत्तस्य वीजानि कार्पासाख्योनि राजिकाम्‌ ।
बन्ध्या च जनयित्रौ च पिष्टा तन््ध्यगं क्रियात्‌ ॥
पूर्व यन्मदितं गोलं लघु सप्तपुटैः पचेत्‌ ।
ततो गजपुटं दद्यान्मुखं रुधा धमेद्‌ घटात्‌ ॥
तद्गोलं धारयेदक्त शस्त्रस्तम्भकरो भवेत्‌ ।
हन्ति रोगं जरा्ल्यु गुटिका सुरसुन्दरि ! ॥
सर्वषासुक्तयोगानां कु म्भकणं स्मरेद्‌ यदि ।
आयान्तं सम्मुखं शतुसमूहं सत्निवारयेत्‌ ॥

“ओं अहो कु म्भकण महारात्तस के शोग्मसम्भूत परसेन्य-

भ्न ! महारुद्रो भगवान्‌ रुद्र॒ आज्ञा अगिन स्तम्भय ठ: ठः” ।
एवं मन्वदयं पूवमेवायुतजपते सिद्धिः ॥ २८ ॥

अथ मन्तं महेशस्य अपि चेवं हनुमतः ।

नारायणस्य सूर्यस्य जपेदा ब्रह्मणोऽपि च ॥
अयुतं पूर्वेवैतत्‌ ततोऽङ्गारेने द्यते ॥ २९८ ॥

# तैलपक्र' पदात्परं तच्णंमध्या य्यम्‌ ।

सिदनागार्जनकक्पुटम्‌ । २०३

कु मारीं शरणं पिष्टा लिप्रदहस्तो नरो भवेत्‌ ।

दौषाङ्गारेस्तप्तनोहैरमन्तयुक्रो न द्यते ॥ ३० ॥
पाठामूलं तैः पिष्टं लौहपि ण्डं सुधारितम्‌ ।
लिप्तरस्ता न ददन्ते मन्तराजप्रभावतः॥ ३१॥
उन्ृकमेषमण्डु कवसामादाय लेपयेत्‌ ।
अनया लिप्तगात्रस्तु नागनिना दह्यते नरः ॥
मन्वत ।--“श्रों नमो भगवति चन्द्रकान्ते शमे व्याप्रचमम-
निवासिनि चलमाणि ! खादहा” । उक्रयोगदयेऽसौ मन्दः ॥ 2 २ ॥
मर्डकवसया पिष्टा निम्बहक्तत्वचं ततः ।
लिप्तगात्नो नरो वद्किं स्तम्भयत्येव च ध्रुवम्‌ ॥ २२ ॥
स्वोपुष्पं खरसूत्रच्च पचेहकवसायुतम्‌ ।
तेनैव निपदस्तस्तु तप्ततैैनं दद्यते ॥ २४ ॥
विद्युदतस्य काष्ठस्य कोलेन विदगस्य वा ।
विड़ालस्यास्थिगो वद्किनं दहेदतिकौतुकम्‌ ॥ २५॥
कु मारोतैनलिपस्तु हस्तो लैन द्यते ।
जलौका पाटलोम्बरूलं ओैवालकु सुमं शभम्‌ ।
मर्डुकवसया पिष्टं लिप्तगात्ो न द्यते ॥
मन्वसु “ओओ अग्निबलन्तौो मैधरो मलोयै हनुमैषे्वन
रथमिजो गोरौ मरेश्वर साधु” । उक्तयोगानामयं मन्व: ॥ ३६ ॥
मण्ड कपित्तमादाय मेषस्य वसया सह ।
सजलोकाप्रलेपेन वङ्किस्तम्भनसुत्तमम्‌ ॥
मन्वस्‌ “श्र नमो भगवति चन्द्रकान्ते गतव्याघ्रचम्परपरि-
णव सने चमालय स्वाहा ॥ २७ ॥
उद्भ्वान्तपतनिर्म्राल्यमैरण्डपारिमद्रकम्‌ ।
मण्डू कवसया सादं पिष्टा खदग्निना पचेत्‌ ।
तेन पादविलेपेन भ्चमेदङ्गारपव्वेते ॥ ३८ ॥

३०४ इन्द्रजालविदयासं ग्रहः ।

वकककककनकककककककक कक कककक क कक कककककक कनक ककव

यवकाण्डं समा्त्य मण्डू कवसया सह ।

गुटिकां कारयेत्‌ च्रे तया वङ्कौ ततो भ्चमेत्‌ ॥
मन्तसु ।--“श्रं नमो भगवते चन्द्ररूपाय विकलां त्विहन्ति
तत्‌ क्रमस्तम्भत्वनचन्द्ररूपेण अग्निपुच्चवरं कड ठः ठः” ।
उक्ते यीगतवयाणामयं मन्तः ॥ ३८ ॥
वामपादं वामहस्तं छकलासस्य पूर्व्ववत्‌ ।
संग्राह्य सिक्थकं वेध्च वङ्किस्तम्भो सुखे स्थिते ॥
तस्यैव वामदहस्तच्च पारदेन विमदंयेत्‌ । *
वेष्टयेन्नागपचेण वङ्किस्तम्भो मुखे स्थिते ॥
“ओं अखताय इईडपिङ्गले ! खाद ॥ कृ कलासस्य यीगानामयं
मन्वः॥ ४० ॥
अङ्गराट्‌ कदलोकन्टं मण्ड्‌ कवसया पचेत्‌ ।
खदग्निना ततो लेपात्‌ पादयोवङ्किसच्चरः ॥ ४१ ॥
श्वे तगुच्नारसेनेव सर्ववाद्ं लेपमा चरेत्‌ ।
अ्गारराशिमध्ये तु श्वाम्यमाणौ न दद्यते ॥
“श्रं व्किरणे अतं कु रु कु रु सवाहा” ॥ उक्तयोगानामवं
मनः ॥ ४२ ॥
सप्तधा हिमवन्मन्ं जपित्वा येन ताडितः ।
वह्निः शाम्यति रौद्रोऽपि दद्यमाने हे सति ॥
“श्रं हिमालयोत्तरे भाग मारिचो नाम रात्तसः।
तस्य स्ू्रपुरोषाभ्यां इतां स्तम्भयाम्यदहं खाहा” ॥४३॥
गोवालं जलशूकञ्च मण्डू कवसया चिभिः।
लिसे वस्त छते वङ्किनं द हेदस्वमद्धतम्‌ ॥ ४४ ॥
रसमेरण्डपच॑स्य शिरोषपतरकस्य च ।
तुल्यं तुल्यं पचेच्छोषै नरतैलेन कम्बलम्‌ ।
लिक्षा प्रज्वलितं धाय्यं शिरःस्थोऽग्निन द्यते ॥ ४५॥

सिनागार्जुनकच्तपुटम्‌। ३०१५.

तिलतैलाक्त्त्रेण विलम्बा कांस्यभाजनम्‌ ।

अधः प्रज्वालयेदद्किं सक्तोरं पायसं पचेत्‌ ।
न सूतं द्यते चिरं पायसं कामलापहम्‌ ॥ ४६ ॥
भूजपत्रपुटे तेलं कदलोपव्रकं = तथा ।
चिघ्रा वाद्य लिपेत्तैलं छिन्रभाण्डं सुखे पुनः ॥
संस्थाप्य लेपयेत्‌ सादं गोमयेन तु तत्‌ पुनः।
खितं चुल्लाामधो वद्धिं प्रज्वाल्य वटकं पचेत्‌ ।
लौडपातर इवाश््य्यं पुटं तत्र न दह्यते ॥ ४७ ॥
वार्ताकं काञ्जिकलिंं वेध्य तेलाक्तन्तुभिः।
तत्‌ पुनः पचते वदो न सूत्रं दद्यतेऽद्ुतम्‌ ॥ ४८ ॥
सप्तधा भावयेत्‌ स्त्रं कन्यकासम्भवेदर वैः ।
योगप कतं तेन क् िप्तं वद्धौ न द्यते ॥ ४८ ॥
सूत्रं वराहपयसा लिप्तं कु र्यात्‌ ततः पुनः।
यन्नोपवोतकं तत्तु कतिप्तं वह्नौ न द्यते ॥ ५० ॥
दग्ध्वाऽऽदौ तुलसोकाष्ठं शाल्मलं वाऽथ सेचयेत्‌ ।
खर मूतरस्तदङ्गारैज्वालचुल्लां निवेशयेत्‌ ।
काषटभारश्तेनापि अन्तःपाको न जायते ॥ ५१॥
मूलन्तु खेतगुच्नोल्ं वङ्कौ मन्युतं क्तिे त्‌ ।
तस्योपरि खितं चानब्रं मासेनापि न पच्यते ॥ ५२॥
पिष्यलो मारिचं चुं चवयित्वा ततः पुनः ।
दोषाङ्गगरे नरेभुले न वन्तं दह्यते कचित्‌ ।

“श्रं नमो महामाये वदिं रत्त स्वाहा । शयं मनर उक्तयोगानां

योज्यः ॥ ५३ ॥
अथ जलस्लम्भनम्‌ ।

पद्मकं नाम यद्व्यं सूच्छचु॑न्तु कारयेत्‌ ।

* अव्‌ परदके त्यव्र प्रवपुटकै शेषसन्वययोननावाम्बौध्यम्‌ ।

२०६ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

वापोकू पतड़ागेषु निच्िपेद्‌ वध्यते जलम्‌ ॥

“श्रं नमो भगवतें जलं स्तम्भय वः प” । चयं मन्बः सर्वनले

सिः ॥ १॥

अगस्य पुष्यनि््यासं महिषोपयसा पिवेत्‌ ।

खादेत्तत्रवनोतञ्च जलाग्नौ नावसोदति ॥

मन्ररु । “श्रं नमो भगवते र्द्राय बलस्य विद्रव कलद्प्रिये

कलडंसष्वनि द्यति साहा” ॥ २॥ ।

तिलौदवेितं इस्तं ककलासस्य दक् िणएम्‌।

समन्तं धारयेदत्वो खेच्छया सञ्चरेज्जनले ॥

समुद्रेऽपि न सन्देहो नरस्तोयेनं बाध्यते ।

“श्रो अ्रन्रये उदस्ाद्ा*॥ २॥

मूलं पुष्ये त गुच्नायाः कु सुम्भर सपेषितम्‌ ।
तेनेव रच्रयेदस्तं तदस्स्वाङ्गवे्टितम्‌ ॥
गम्भोरजलमध्ये तु यावदिच्छति तिष्ठति ।
जलस्तम्भरमिदं ख्यातं गुज्नामन्तेण सिध्यति ॥ ४ ॥
अनावुफलच णन्तु पकं स ान्तजं फलम्‌ ।
पिष्टा तेनाजिनं लिघ्चा नरो यद्ुलमातरकम्‌ ॥
तच्छु ष्कं निक्तिपेत्तोये तडागे वा नदे इदे ।
तस्योपरि सितो योऽसौ कटाचिन्र निमज्जति ॥ ५॥
चेष्रान्तालावुपिष्टेन कर्तव्यं पादुकादयम्‌ ।
गोधाचभ्रमयं बड़ं क्षत्वारूट्‌ञ्चरेव्जले ॥ ६ ॥
शे्ान्तफलचुणंन्तु वापोकू पतङ़ागके ।
क् िपेद्रात्रौ भवेद्‌ बन्धो मुक्ते लवणं क्तिपेत्‌ ॥ ७ ॥
शेषमान्तफलचृणंन्तु लेष्यं शष्कन्तु सकटे ।
घनमङ्नमातं स्याच्छोषयेत्‌ पूरयेन्जलैः ।
चणा भिद्यते कु शो जलं वदन्तु तिष्ठति ॥
मन्तु “श्चं नमो भगवतं रुद्राय जलं स्तम्भय स्तम्भय
वः षः वः ढः; ठः ठः” । पूर्वोक्तयोगानामयं मन्व: ॥ ८ ॥
मकरस्य गालस्य नकु लस्य वसायुतम्‌ ।
जलसपंशिरोपेतमे णतं लेन पाचयेत्‌ ।
तेन नासाकणंलेपं क्त्वा संस्तम्भयेज्जलम्‌ ॥
“श्रं नमो भगवते सद्राय व्याघ्रचर्ममपरिधानाय जनं स्तम्भय
भय टः; ठः ॥€॥
चतुदिनं नक्तभोजो लिद्गपूजाक्ते जपेत्‌ ।
अयुतेके न जपेन सिदिभाग्भवति ध्रुवम्‌ ॥ १० ॥
इति ग्रौसिद्धनागाजँ नविरचिते कचचपुटे मतिस्तम्भनं
नाम सप्तमः पटलः ।

अथ सैन्यस्तम्भनम्‌ ।

लक्तमेकं जपेन्मन्ती पलाशतरजेस्तथा ।

मध्वाज्यसंयुतैर्होमात्‌ कालकर्णी प्रसोदति ॥
सैन्यख्गादिधाराम्बुगतिस्तम्भकरो भवेत्‌ ।
सततं स्मरणन्मन्तो विविधाश्चयकारकः ॥
“रं ष्णां कालकणिंके ठः ठ: ॥ १॥
गजेन्द्रदन्तमध्यस्थं परसेन्धं विचिन्तयेत्‌ ।
तत्क्षणाद्वङ्गमायाति स्तभितं वावति्ठति ॥
“श्रो स्तं दिरण्डाय स्वाहा” ॥ २॥
रक्तधुस्तुर मूलं वा पूर्ववञ्जायते फलम्‌ ।
गुच््नाम्लं समानोय मकं टों ग्टहगोधिकाम्‌ ॥
दुच्छन्दरोसमायुक्तं पिष्टा शस्त्राणि लेपयेत्‌ ।

व ण्ट इन्द्रजालविद्यासंग्रदः ।
तत्‌फले छिव्यमानेऽपि स्यते च न संशयः ॥ *
श्रां नमो भगवतं उडडामरेश्वराय दह दह पच

घातय घातय हिलि हिलि खाहा” । शखदूषवये अयं मन्त: ॥

षड्बिन्दुमेक् िका नोला चूर्णं खज रम्ूलकम्‌ ।

लेपयेत्‌ सवंशस्ताणि तद्वातं क्रिमिरुडवेत्‌ ।

निर्घात्यते क्षमेर्कोपात्‌ विष्णुना यदि रक्तितम्‌॥ ४॥

जलाकामकतिकानोलाषड्निन्दूनां प्रलेपनात्‌।

तच्छस्वरिवयमानेन स्यते ह्यमरोऽपि सः॥

“चं नमा भगवते उडडामरेखराय दह दह भित्र

र॒र गर्ल गह खादा ठ; ठः” । उक्तयीगदये अयं मनवः ॥ ५ ॥

हालाहलं वत्सनामं तिका ग्टहगोधिका ।

कु च्छन्दरौ कष्णसपः ग्टहगोधाशिरांसि च ॥

षड्बिन्दु करवोरोल्यं मदनस्य फलं तथा ।

एतानि सवचूर्णानि उद्रो चोरेण पेषयेत्‌ ।

एष शस्तरप्रलेपस्तु राजशएचुविना शक्तत्‌ ॥ £ ॥

कष्णसर्पशिरास्यष्टौ तत्तुल्यं चित्रमूलकम्‌ ।

हालाइलच्च तत्तुल्यं हरितालं चतुःपलम्‌ ॥

तिपलं पद्यकाष्टञ्च पलाशफलषोडशः %° ।

लाङ्गलो करवोरञ्च नागके शरकं तथा ॥

प्रत्येकं लिपलं चूर्णं गदंभोवसया सड ।

एकौलत्य पेषयेच सर्वशस्तेषु लेपयेत्‌ ॥

परसेन्धारि वर्गेषु सृष्टे स्यान्मरणं भुवम्‌ ॥

# तत्फले इत्य रक्तधुसतूरफले, एवं मियते इत्यव शवुसेनापदं संयोज्य

बोध्यः ।
† पलाशफलषोडशः अव्र घोडश् पल इत्यन्वये योजना ।

सिदनागाजुनकच्तपुटम्‌ । ३०९

वापोकरूपतडागानां जलमेतेन दूषयेत्‌ ।

पिबन्ति तज्जनं ये तु ते स्वियन्ते शिवोदितम्‌ ॥
“श्चं नमो भगवतं उडडामरेष्वराय दह दह पच पच
र मारय ठः ठ: खादहा” ॥ ७ ॥
ककलासस्य रक्ते न मांसेन वसयाऽथवा ।
लेपयेत्‌ सवशस्त्राणि लेपनान्मारयेद्धिपुम्‌ ॥
“शं नमो भगवृते रुद्राय घातय घातय ठः ढः ॥ ८ ॥
पूजा पूवमघोरस्य पञ्चलक्षमिदं जपेत्‌
ब्रह्मचारो जितक्रोधः पश्ुसम्बन्धवजिंतः ।
कु लाचाररतो वोरः सदाचारः सुटोक् ितः ॥
दिनान्ते नक्तभुक्‌ शद्धो भूमिशय्यो जितन्द्रियः।
अच्ञलोन्‌ तप॑येत्‌ सप जपेदुदरात्तमालया ॥
पञ्चलक्ते कते जापे होमं कु र्य्यादशां एतः ।
शिवशक्तिसमुद्धते षट्कोणे मेखलाऽन्विते ॥
हस्तमाव्रप्रमाणेन खनयेत्‌ कु ण्डमुत्तमम्‌ ।
महास्यमदिकणेच्च चन्द्रसूर्य्याग्निलो चनम्‌ ॥
सदंद्र तं महाजिद्वमू इव्त विचिन्तयेत्‌ ।
्ताक्तं हविरादाय खगसुख्याद्यसुद्रया ॥
मेरवास्ये महारौद्रे जुहयान्मन्तसिद्ये ।
एवं सन्तोष्य देवेशं मन्तैवाच कव्यते ॥
“ओं अघोरे एष श्रघोरे द्री घोर घोर योश्च सूर्यं तु सर्व
फे रुद्ररूपे स्बो नमस्ते” ।
एषा विद्या अघोराख्या सर्वशास्तेषु गोपिता ।
प्रस्फु रा पञ्चिमान््राये पञ्चप्रणएवसंयुता ॥
प्रसफ्रा शम्भुदेवेन मेरुतन्ते प्रकाशिता ।
पूजनाज्जपनाद्वोमात्‌ सवंसिदिमवाप्रुयात्‌ ॥

२१० इन्द्रजालविदयासंग्रहः ।
यथा सम्प्राप्यते वोरस्तयेदटानीं निगद्यते
विलेप्य सषंपान्बन्तो ब्रह्मपुष्याणि होमयेत्‌ ॥ € ॥
श्र्टोत्तरसदहखन्तु संख्या सव्वत्र सिदिदा । |
ब्राह्मो सन्तोषमायाति ब्रह्मास्त्रं सा प्रयच्छति ॥
कल्पान्ते क्रु द्कालाग्निसट्टशं कु ख्डमध्यतः ।
उत्तिष्ठत्यस्वमल्युग्र देवासुरभयङ्करम्‌ ।
ग्टहोत्वा पाणिनास्वच्च सर्ववेश्वयधमवाघ्र.यात्‌ ॥ |
“ओं अघोररूपे व्रा! अवतर अवतर ब्रह्मास्तं दे
देहि खाहा” ॥ १० ॥ |
मेषरक्ते न संलिप्तलाङ्गलोपुष्यद्ोमतः। ।
अष्टोत्तरसहस्रेण मादेगो मन्वदा भषेत्‌ ॥
कालानलसमप्रख्य' दुर्जयं निजरेरपि । .
तदादाय करे मन्तो स्मदयेदिदिषां खियम्‌ ॥
“श्रां अघोररूपे योमादेगश्वरि ! अ्रवतर अवतर °
टेहि मे देहि सखा” ॥ ११॥
मददिषोल्येन रक्तन संयुक्तकु ङ्कमाइतिम्‌ ।
अष्टोत्तरसहखन्तु कौमारो शक्तिटा भवेत्‌ ॥
तया करस्थया मन्तो साधधेदवनोतलम्‌ ।
सर्व्वराजकमाक्रम्य मदन्द्र इव राजते ॥
“श्रं अघोररूपे ओकौमारि ! शक्तिं शस्तं देहि मे
खारा? ॥ १२॥
उनलुकशोणिताभ्यक्त-विभौतपत्रहोमतः।
श्र्टोत्तरसदखन्तु हत्वा * तुष्यति वैष्णवो ॥
चन्दरहासञ्च सा दन्ते करस्थशक्रवत्तिंजित्‌।

# इत्वा इत्यव इत्वा वत्तं मानस्येत्यध्याहारोऽन्वये बीध्यः ।

सिदनागार्जुनककत्तपुम्‌ । ३११
अ्रवत्यसौ मद्ावोरो राजते वर्णो यथा ॥
श्रं ओवेष्णवि ्रवतर श्रवतर खड्गं देहि मे देहि
1; ॥ १२॥

मोनसरेहसमायुक्त-वरुणेन्धनदहोमतः।

अष्टोत्तर सदसेण वरुणास्वं लभेन्नरः ॥

मन्तिपाणिगितं दृष्टा तदसं वसुधातलम्‌ ।

ञ्ञावयन्ति जल्लोघेन मेघा ददु रगजिताः ॥

श्चं अघोररूपे ओो वाराहि ! अवतर श्रवतर वर्णास्तं देहि
हि स्वाहा” ॥ १४॥

वच्रपल्लवदुग्धाभ्यां होमादेव प्रसोदति ।

अष्टोत्तरसहस्रेण कु ण्डमध्ये द ताशनम्‌ ॥

ग्टोत्वा पाणिना मन्तौ मारयेदष्टभूमुजः ।

तदोयं राज्यमासाद्य कु र्य्यादर्मममनेकधा ॥

श्रं घोररूपे खोदन्द्राणि ! अवतर अवतर वजं टेहि मे
सखाहा” ॥ १५॥

अष्टोत्तरसहसखरन्तु साज्यखो फलदहोमतः ।

विशूलं कु र्डमध्योव्यं महालच्छ् ोः प्रयच्छति ।

दुजयो देवदैत्यानां कँ लासमनुगच्छति ॥

“ञ्चं घोररूपे योमदहालच्छि ! अवतर अवतर शूलं टेदि
हि खारा” ॥ १६॥

अरश्वरक्ते न सलिसतदेवदाव्विन्धने इते ।

चतुदंशसदहसाणि विपरोतप्रयोगतः ॥

देदि मे रथ उच्चाय मन्ान्ते साघकोत्तमः।

लभते नन्दिगोपाख्यं रथं ब्राह्मो प्रसादतः ॥

श्वेताश्वकिङ्किणोजालमणर्डितं श्वेतकं तनम्‌ ।

तमारुद्य महावोरो विचरेहुवनतये ॥

२१२ इन्द्रजालविदयासंग्रः ।

----~-~-------------------~-----~-~-~-~---~-~-~ ~~ ~~ ८ <

मनस ।-“स्वाहाहो देहि मे देहि अवतर च्रवतर

ब्राह्मो पररघोर ्राद हि मे रथं पूजां वच्छे अघोरस्य अ
सिदिदायिनोम्‌” ॥ १७ ॥
शध शुभे रटे कु र्याद्रत्तापूवं शिवोदितम्‌ ।
अश्व्यं खदिरोयच्च देवदारु विभोतजम्‌ ॥
श्रोडु म्बरोत्यं चिद्चोल्यं वटोल्यं हच्सम्भवम्‌ ।
कोलकं पूरवंमारभ्य रुदरान्तं निखनेत्‌ क्रमात्‌ ॥
सुकोलकात्‌ हस्तमातरात्‌ ब्राह्म धनुषमन्तितात्‌ ।
कत्वेवं भस्मना स्नात्वा रक्तक्तष्णाम्बरः शुचिः ॥
के शजं वाऽथ दर्भोव्यं धाय्य यज्ञोपवोतकम्‌ ।
पञ्चसुद्राधरो भूत्वा खगचर्मकतासनः ॥
करणि प्रकु र्वन्ति पञ्चभिः प्रणवः क्रमात्‌ ।
इहच्छिरस्तालुकावक्तनेैकै कं कशो गतः।
पञ्चभिः प्रणवे धास््ं खस्वनामान्वितं न्यसेत्‌ ॥
“च्रं ङ़ं खीं प्रि एे पञ्च प्रणवाः” ॥
५ क
रोचना मधुकपृरं कु ष्कु मं गलतत न ।
एतेमर्डलमालिख्य चतुरखं समं एभम्‌ ॥
तन््ध्येऽटटलं पद्मं मव्यपातञ्च कारयेत्‌ ।
सशक्तिपरमेशानं यत्ते तत्कु म उच्यते ॥
बद यया-“ूवस्यां “द्रीं अघोरे ए त्राहि ! अवतर अठ
नमः” । अ्राग्नेय्यां “ओं अघोरे ङ्कीं कामेश्वरि ! अवतर अठ
नमः” । दक्तिणे “ओं घोर घोर कौमारि ! अवतर अवे
नमः” । नैकऋरत्यां ^गं यीं वैष्णवि ! अवतर अवतर नम
यञ्चिमस्यां “सवंत: श्वेतवाराहि ! अवतर अवतर नमः वाः
“मवं कं द्रं इन्द्रासि ! श्रवतर अ्रवतर नमः । उत्तरस्यां ^
रूपे चासुर्ड ! अवतर अ्रवतर नमः” । ईशाने “तौ नं

सि्नागाजुनकत्तपुटम्‌ । २१२
पलद्ि ! अवतर श्ववतर नमः*। मध्ये मूलविद्यया देवं
येत्‌ । “ओं ओँ कठादिगुरुभ्यो नमः” ॥ १८ ॥

भय चेवपालपूजा। “नतां सतीं क्त्‌ त्तौ चेतरपालाय नमः। बलिं

इ खाद"
अङ्क्टौ गर्मकौ लत्वा कमले कर्णिकाविव ।
अहूःस्यष्टाकं पवाष्टौ पद्ममुद्रा त्वियं भवेत्‌ ॥
सुष्टिदयकनिष्ठाभ्यां विदाथ खकणोदयम्‌
करालोयं भवेनमुद्रा लोलजिद्वाप्रचालनान्‌ ॥
कनिष्ठाऽन्योऽन्यमाक्रम्य सङ्च्याङ्लकं हयम्‌ ।
मध्यमाभ्यां समाक्रम्य तज्जन्यम्रौ एतो स्मती ॥
नोत्वा परान ेऽनामे * ृष्टलोले विचिन्तयेत्‌ ।
सवाहा हं पां छते: कायचालनाद्ेरवो मता ॥
मुखस्य विक्लताकारकरणादिक्ततानना ।
सुद्रा भवति सामथ्वंदायिका शङ्करोदिता ।
एषा पूजा समाख्याता क्तव्या मन्सिदधये ॥ १८ ॥
रविवारे ताया गोः कौलानस्िसमुद्धवान्‌ ।
चतुदि च्ञ चतुःकौलान्‌ गोला चिद्कयेत्‌ खयम्‌ ॥
रच्तयत्तान्‌ प्रयलेन र्द्रमन्वेणए मन्तितान्‌ ।
चतुणा दापयंदस्ते ते धावन्ति सुवेगतः ॥
पूव्वदिक्‌ पूव्वकं कोलं दक्तिणे दक् िणं तथा ।
पश्चिमे पश्चिमं कोलम्‌ उत्तरे उत्तरं नयेत्‌ ॥
अश्वारूढृ स्तु वा गच्छेत्‌ पद्भयां वातसुवेगतः ।
अशनिः शलभा मेघा यान्ति वर्षोपलः च्यम्‌ ॥
यावह्च्छन्ति ते दूरं तावद्ाधा न विद्यते ।
गत्यन्ते संखितस्तत्र याममावं जपेन्मनुम्‌ ॥
% पराङ्मुखे इन्यख नौचैरित्यधः ।
दू--२७
= १४ इन्द्रजालविदयासं यहः ।

कौलकात्रिखनेत्तवर प्रत्यागच्छेत्‌ सुमन्तितान्‌ ।

कौलकान प्रातरादाय रकच्तयेत्‌ स्वग्टहे सदा ॥

विद्यत्पातो न तत्रास्ति ग्रामेवा नगरेऽपि वा।

एवं यदा यदा बाधा तदा कायं पुनश्च तः ॥

न्नं नमो भगवते उड्डामरेष्वराय सब्वेदुटमघाश्न

सचय स्य नाश्य नाशय खाहा ठ: ठः” ॥ २० ॥
चन्द्रसूर्य्योपरागे तु वामलुरसमुद्धवाम्‌ ।
तरणे # ग्राहयेच्छद्लो रक्तासूत्रेण वेष्टितम्‌ ॥
खद्धमुष्टौ तु संस्थाप्य पुनस्तं वन्धयेषद्म्‌ ।
वौ रासिस्प्भमातेण तिधाऽस्वं खर्डितं भवेत्‌ % ॥ २
दूति श्रौसिद्नागाजुनविरचिते कत्चपुटे सेन्धसतम्भनं नाम

अटमः पटलः ।

अथ मोहनम्‌ ।
महिष्याः छष्णसर्पस्य रक्त चृ्न्तु ‡ भावयेत्‌ ।
कष्णघुस्त्रपच्चाङ्गः तदुपो मोहकरम्‌ ॥ १ ॥
गुडं करच्ञवोजञ्च घुणचुखन सयुतम्‌ ।
समं पानेऽथवा धपे मोहं प्रकु रुते छणाम्‌ ॥ २ ॥
स्तिनोमदहिषोखच्च ब्राह्यं हुरमलं मुदा ।
मयरस्य § फलैः साद धूमो छयत्यन्तमाहक् ृत्‌ ।
हिकोडहवचृंन धूपो मोह करो ष्णम्‌ ॥ २ ॥
गरलं धृत्तपञ्चा्ग मदिषोशोरितं कणा ।

+ अत एतकु माय्ये तरणौपदप्रयागीऽवगन्तच्यः ।

+ श्रत विपचस्येति शेषः वोजनौयः अन्वयबोधे ।

{ श्रव चुंपदेन परायीगिकसामन्नस्यन घच्‌ बौध्यम्‌ ।

§ रच मयुरश्देना पामा ग्राद्यः ।

सिदनागार्जनकन्पुरम्‌ । २१५
निशायां कु रूते मोदं धूपो गुग्गुलुसंयुतः ॥ ४ ॥
कु क्‌ टाणडकपानलानि फलिनो तालकं वचा ।
कनकाग्नियुतो धपः ख्स्थस्यावेशकारकः ॥ ५ ॥
टणान्तरजनीकाया विष्ठा वाऽजगरोड्धवा ।
लचुगेधेपिता रात्रौ मुह्यन्ति प्राशिनो भ्रुवम्‌ ॥ ६ ॥
हनिनोविषधुस्तुरशिखिविष्ठाभिरन्वितः ।
समभागस्तथा धृपो मोहयत्येव निचितम्‌ ॥ ऽ ॥
विशालाऽग्निशिनलाचुणं लाङ्लो शिखरो जटा ।
महििषात्नच्च तुल्यं स्याच्पो मोदयते नरम्‌ ॥ ८ ॥
तानलकोन्मत्तवोजानां पानं मोहयते नरम्‌ ।
समं क्षोरसिताऽङ्गोलपानात्‌ खस्थः भवेत्ररः ॥ < ॥
कु च्छन्दरो सपेमुर्डं ठिकस्य तु कण्टकम्‌ ।
हरितालं समं धूपो मोदावेशकरो णाम्‌ ॥ १० ॥
घुणचुणं विषं विम्बं मोहिनो अङ्कलिः * कणा ।
विशाला खण वोजानि सर्षपा मादनं फलम्‌ ॥
रक्ता्वमारचृणंन्तु सममागन्तु भावयेत्‌ ।
आदित्यफलतृनलच्च तन्तुवत्तिं विधाय च ॥
कु सुम्भ तन्तुभिगाटृं मायावोजेन वैटितम्‌ ।
सप्तधा कनकद्रावेभावयेच्छोषयेत्‌ पुनः ॥
डर्डभो जलसर्पौ वा वसां तस्य समाहरेत्‌ ।
वसालि पां पूव्ववत्तिं प्रज्वाल्य धारयेद्‌ ग्रे ।
ये पश्यन्ति गे वाद्ये सुद्यन्ति न पतन्ति च ॥ ११॥
मदनोडम्बरिज्चा प्रियद्ग क्षामलोफलम्‌ ।
बदरो च फलान्येषां प्रतिसप्त समाहरेत्‌ ॥

% अङ् ुलिरञ तिपुरमञ्िकाबोधिका ।

३१९६ इन्द्रजालविव्यासं ग्रहः । |

पुष्याकं नरम्ूत्ेण कु मायथल्यरसेन च ।

सम्पेष्य गुटिका कार्य्या तिलको मोदकारकः ॥

“ग्रो जं जभ्भायै नमः। चतं स्तम्भायैः नमः। ओं ४ |

नमः। चंदं शोषाय नमः। ओं महामैरवाय न
श्रं ओोभेरवानन्द आज्ञापय ओोवोरभद्र} आज्ञापय
एवं सम्भादिमनैर्मोहनप्रयोगा अररोतच्तरश्तमभिमन्व प्रयोज्याः ॥ १२ ॥

प्रत्यानयनकं वच्छे येन मोदो विनश्यति ।

शतपुष्पं तं क्षौरं खेताकं च्च पिवेत्‌ सुधोः ।

गोसपिःसुरधूपिन मोदात्‌ सुखो भविष्यति ॥ १२ ॥

अथ उच्चाटनम्‌।

धातः सम्प्रवच्यामि शत्रुणां दुष्टचेतसाम्‌ ।

उच्ाटघातविस्फोट-व्याध्युन्मादादि कारणम्‌ ॥

पशशस्यार्थनाशच्च प्रवच्यामि समासतः ।

वेदश्ास्लागमायेषु त्रद्मविष्णुमदेष्वरेः ॥

कथितं सर्वदा सवंदुटदख्डो विधोयते ॥ १॥

येना्ृतं ग्ट चेतं कलचं धनधान्यकम्‌ ।

मानं वा खण्डितं येन तस्य दण्डो विधौयते ॥ २

उडडोशं यो न जानाति सन्तुष्टः किं करिष्यति !

तस्मात्‌ सर्वप्रयब्ेन दुटदश्डो विधोयते ।

हतो यो नाऽतिकोपेन सोऽतिशेके न सिष्यति॥ २५

पञ्चाङ्गलं चित्रकस्य सूलं ग्राद्यं पुनवेसौ ।

सप्ताभिमन्वितं गहे निखन्योच्ाटनं भवेत्‌ ॥

“ओं लोहितमुखि ! खहा? ॥ ४ ॥

स्वात्यामोडु म्बरं त्रभ्न॑ मन्तितं चतुरङ्कलम्‌ ।

लं यस्य निखनेद्‌ गेहे तस्थैवोच्चाटनं भवेत्‌ ॥

“श्रं गिलि खादहा” ॥ ५१

सिडनागार्जुनकच्पुम्‌ । २१७

भरणस्यामङ्गलोमावसुल्‌कास्थि च कालकम्‌ ।
सप्ताभिमन्तितं गेहं निखन्योच्ाटनं भवेत्‌ ॥

“श्रं दह दह दल दल खाहा” ॥ ६ ॥

काकोलुकस्य पत्तन्तु इत्वा यष्टाधिकं शतम्‌ ।

यन्नाम्ना मन्तयोगेन तस्य चोचाटनं भवेत्‌ ॥

“श्रं नमो भगवते र्द्राय दंट्राकरालाय असुक सपुच्पश्-

बान्धवैः सद हन हन दह दह पच पच शोघ्रसुच्चाटय हं फट्‌
सवाहा ट: ठः” ॥ ७ ॥

पारावतवसा ग्राह्या यस्य नात्रा तु तां त्तिपेत्‌ ।

गट तूचाटयेच््ोघ्नं कोपान्न्वं समुच्चरेत्‌ ॥ ८ ॥
नराख्िकोलकं धरः निखन्याचतुरङ्कलम्‌ ।
मन्तयुक्तमरिदारे सत्यसुच्ाटनं भवेत्‌ ॥

“श्रं नमो भगवते रुद्राय श्रमुकं गहन ग्टह्न पच पच त्रासय

त्रासय तोटय चोटय नाशय नाशय पशपतिरान्ञापयति ठ: टः
उक्तथोगदहये भयं मन्व: ॥ € ॥

मध्याहके लुठते भूमौ गदंभो यत्र धुलिकाम्‌।

उदद्ुख उदोच्यान्तु ण्ह्लोयादामपाणिना ।
यद्ग्टदे चिष्यते धुलिस्तस्यैवोच्चाटनं भवेत्‌ ॥ १० ॥
काकस्य मस्तकं ग्राद्य' तिलतेलेन पाचयेत्‌ ।
तत्तेलाभ्यङ्गमात्रेण शत्रोरुचाटनं भवेत्‌ ॥

“श्रो नमो भगवते रद्राय उ्वालाग्निसंख्याटंद्राद्रावणाय

सखाद्ा” । उक्तयोगदये अयं मन्व: ॥ ११ ॥

श्रश्वत्यकोलमण्िन्यां निखनत्‌ सप्तमन्वितम्‌ ।

यस्य गदे भवेत्‌ सत्यं * शोघ्रसुचाटकारकम्‌ ॥
# अत्र तयेति शेषः योजनौयः।

३१८ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः । ।
श्रो खं गुः खः खाखाविनो खाहा” ॥ १२॥
कत्तिकायां सजंकोलं निखनेत्‌ सप्तमन्तितम्‌ ।
यस्य गहे च तं शवं शोघ्रमुचाययेद्‌ ग्टहात्‌ ॥
श्रं नमो भगवति दुत दुत खाहा" ॥ १३॥
निम्बकोलकमाद्रीयां निखनेत्‌ सप्तमन्तितम्‌ ।
यस्य गहे च तं शतुं शोघ्रसुच्चारयेद्‌ ग्टहात्‌ ॥
“श्रं नमो भगवति कामरूपिणि खाद” ॥ १४ ॥
शिवालयाद्खौमवारे ्रादाय चतुरिष्टकाः।
प्रत्येकं प्रतिकोणे तु निखनेच्छचुमन्दिरे ।
निखनेत्‌ तहृहदारि अधःपुष्पं सचन्दनम्‌ ॥
सप्तरात्रे न सन्देहो महदुच्चाटनं भवेत्‌ ।
“श्रं नमो भगवते उड्डामरेश्वराय वायुरूपाय चुनु चुनु ठः
टः” ॥ १५॥
गुच््ा मूलं ग्टहदारे निखन्यो चाटनं भवेत्‌ ।
अधवा मूलनक्तते न्यस्तं खदिरब्रघ्नकम्‌ ॥ १६ ॥
धातोफलस्य चुणन्तु अरह्ञोलतेलभावितम्‌ ।
उच्चाटितो भवेन्यधिं च्ानाद्तोचोरतः सुखो ॥ १७ ॥
ब्रह्मद ण्ट चिताभस्म विड़ालस्यास्ि वाऽऽहरेत्‌ ।
समं शूकरमांसच्च कच्छपस्य शिरस्तथा ॥
द्रकपाले विनित्तिप्य निखनेच्छलुमन्दिरे ।
सकु टुम्ब समूलच्च सत्यमुचाययेत्‌ रणात्‌ ॥ १८ ॥
नरवाराहमांसच्च ग्श्नस्याखि विषं समम्‌ ।
गोपादं महिषोपादं निखनच्छल्रुमन्दिरे ।
उल्‌कपक्षाणययवा मदु चाटनं भवेत्‌ ॥ १९ ॥
ब्रह्मदश्डी चिताभस्म चित्रकं रुधिरं विषम्‌ ।
शूकरस्य तु रोमाणि वोजतिक्तं सनिम्बकम्‌ ।

सिनागार्जनकक्तपुटम्‌ । २१८

सपाहं श्तना्रा तु इत्वा चोच्चाटनं भवेत्‌ ॥

“श्रं नमो भगवते उड्डामरे्वराय उच्छछादय उच्छादय

यय उच्चाटय इन इन ठः ठः। गुश्चादौनासुक्तानामयं
॥ २०॥

क्ष्णपक्ते शनो भोमे भरण्यारद्रीऽय कत्तिका ।

चितिकाष्ठाग्रमादाय कोलकं चतुरङ्गलम्‌ ॥
वेष्टयेच्छवके भैस्तु आग्नेय्यां दिगि मन्यत्‌ ।
अष्टोत्तरशतं जघ्ठा सूर्य्य दृद्राऽतिकोपतः 1

तं यस्य निखनेहारे शोघ्रसुचाटनं भवेत्‌ ॥

कीं यम॒ यम उल्लुककराले विद्युच्जिद्वे ! अ्रमुक-

यड फट्‌” ॥२१॥

ागरक्तं विषं राजो चिताऽङ् ारेः सडैकतः।

नामग्रस्तं लिखेन्मन्वं काकपक्ते ऽतिरोषतः।

श्मशाने निखनेत्तञ्च दशदादेव साधयेत्‌ ॥

“ओं दरीं देदरां दद्ां तद्रां उच्चाय्य द्रां ठः” “ओरँङ्कींरेद्रां द्रां
द्रां अमुकं उच्चाटय द्रां ठः” ॥ २२॥

उद्रारूढृ रिपुं ध्यात्वा इन्यादर्डन मन्वितः।

दक्तिणादिक्‌ चिसपताहं टेशदुचाटयेद्धिपुम्‌ ॥

“ओं कौ यम यम उल्ुककराले विद्युज्जिह्वं ! अरसुकमुचार्य
१ ॥ २२ ॥

काकपक्तं रवौ ग्राद्य वेष्टयेदहिकञ्च कैः ।

कु सुम्भसलेस्तदाद्चे बेषितव्यं ततः पुनः ॥

निस्बपत्रे रिपोर्नाम लिखित्वा वैष्टयेचचच तम्‌ ।

तददहिश्ितिभस्मेन खतवस्तेण वेष्टयेत्‌ ।

तं यस्य निखनेहारे तस्यैवोचचाटनं भवेत्‌ ॥ २४ ॥

अघःपुष्योसुरामां सो-चितिभस्मसमन्वितम्‌ ।

२२० इन्द्रजालविव्यासंग्रहः
कू मसुण्डच्च पतस्थं निखनेच्छतुके श्मनि ।
उच्चाटितो भवेच्छत्रुः सप्तरावरान्न संशयः ॥

“श्रं नमो भगवते उड्डामरेश्वराय उच्छादय उच्छ

विदेषय विददंषय इन इन ठः ठः” । उक्तयोगदये भयं मन्व: ॥ २
रवो ग्टध्रालयो ग्राह्यः पुनः काकालयो रवौ ।
चितिकाष्ठं रवौ पश्चात्‌ सषेपन्तु रवौ देत्‌ ॥

ग्रामाददिश्च तद्धस्म खापयेत्निच्िपैद्विपोः।

मूचैन्यच्चाटितो गच्छद्ोमयस्लानतः सुखो ॥ २६॥
छकलासं निहन्धादौ स्नापयेत्‌ पूजयेत्‌ पुनः ।
श्वेतवस्तेण संवेध्य किचित्‌ कु र्याच रोदनम्‌ ॥
ततः काकालयोः ग्राह्यः चाण्डालानां ग्टहान्तिके ।
श्मशानवद्धिना चेव दहनोयौ चतुष्यये ॥
उच्चाटनं भवेत्‌ तस्य स्तयुत्तपशवान्धवैः ।
तद्गस्म वस्तसम्बड़ं च्िपेद्‌ यस्य गहोपरि ॥ २७ ॥
निम्बात्‌ काकालयं दग्ध्वा ब्रह्मदण्डोच्च भस्म तत्‌ ।
म्तेच्छ चाण्डालविप्राणां तयाणां चितिभस्म च ॥
भूमधुच्छिष्टसंयुक्तां गुटिकां कारयेद्‌ दृट्‌ । ।
शतोः शिरसि नद्याञ्च चिपेदुचारयेद्विपुम्‌ ॥ ।
“रों नमो भगवते उड्डामरेश्वराय दंद्राकरालाय |
रूपाय असुकं सपुत्तपशवान्धवं इन हन दह दह मथ
शो प्रसुच्चाटय हं फट्‌ ठ; ठः” । उक्रयोगचयाणामयं मन्तः ॥ २८
चतुर्दिंद्युत्तिका ग्राह्या ग्रामस्य नगरस्य वा ।
षभस्य मलैः साड पञ्चपुत्तलिकाः क्रमात्‌ ॥
ताः रामस्य चतुर्टि्तु एकं कं निखनेत्‌ पुनः ।
पञ्चमीं ग्राममध्ये तु कु ण्डे वा निखनेद्ुवि ॥
इनेदष्टसदखन्तु तत्रैव कनकानले ।
सिनागाजनकच्तपुटम्‌ । २२१

ह == ज्वर:

तदस्ममुष्टिमादाय तस्मिन्‌ ग्रामे विनिक्तिपेत्‌ ।

सप्ताभिमन्वितं क्षत्वा ग्रामस्योचारटनं ५वेत्‌ ॥
“श्रो नमो भगवते महाकालाय दह दह भञ्जय भञ्जय
मोहय मोहय स्मर निग्रह ठः ठः दं फट्‌” ॥ २८ ॥
ब्रह्मदर्डीं चिताभस्म शिवलिङ्गघु लेपयेत्‌ ।
ग्टभ्रासि च मनुव्याखि कै शेश्ण्डालविप्रयोः ।
सूत्रेण च दिशो वद्धा टेशस्योचाटनं भवेत्‌ ॥
ओं नमः कालरात्रि शूलदस्तं महिषवाहिनि र्द्रकालक्तत-
शेखरे आगच्छ अगच्छ भगवति ! अतुल्ये मवकर्माणि
मे वशं कु रु कु रु महेश्वर श्रान्नापयति ओं खीं यीं
खाहा?॥ २०॥
इति श्ौसिद्वनागार्जुनविरचिते कचपुटे मोडनोच्चाटनं नाम
नवमः; पटलः।

अथ मारणम्‌ ।

नरास्थिकोलं पुष्ये तु ग्टद्वोयाचतुरङ्कलम्‌ ।

निखनेत्तं ग्ड यस्य भवेत्‌ तस्य कु लक्षयः ॥
शओंवुवुंभूम्‌वुंफट्‌ स्वाहा” ॥ १॥
अण्वास्थिकोलमण्िन्धां निखनचतुरङ्कलम्‌ ।
शत्रो हे निहन्त्याशु कु टुम्बं वैरिणां कु लम्‌ ॥
श्रं सुर सुरे खाहा”॥२॥
सर्पारव्यङ्लमाचन्तु हयश्ेषायां रिपो गृहे ।
निखनेत्‌ सप्तधा जपं मारयेद्िपुसन्ततिम्‌ ॥
“श्रं जयविजयति खाहा” ॥ २॥
भूते काकालयो ग्राद्यः देयश्चाम्नो सचेतसा ।

३२२ इन्द्रजालविद्या संग्रहः ।

अङ्कल्येकं न तद्धस्म शतुम्ूडैनि निक् िपेत्‌ ।

स्यते ना सन्देहो ग्टहे चिप कु ल्यः ॥

“श्रौं नमो भगवतं रुद्राय मारय मारय नमः सखाहा” ॥४॥

षड बिन्दुषठधिकौ ग्राह्यौ विषं तदानरोफलम्‌ ।

` एतचरुणं प्रदातव्यं एतुशय्या$ऽसनादिषु ।

जायते स्फोटक तत्रा दशाहा्नारणं रुवम्‌ ॥ ५॥
मातुलुङ्गस्य वोजानि कटं षड्‌ बिन्दु संज्ञकम्‌ ।

कपिकच्छु करोमाणि दिद्ग वैभोतकं फलम्‌ ।

एतानि समचुर्णानि तथा मर्डलकारिका ।
पूव्वेवत्‌ प्रक् िपेत्‌ शतोर्मारणं भवति प्रवम्‌ ॥ £ ॥
तिन पलं सकु सुटैः समाशं रक्तचन्दनम्‌ ।
कु ष्टकु क्‌ ट पित्तञ्च लेपनेन सुखावहम्‌ ॥ ७ ॥
सख णंके शञ्च सङ्गाद्य' तदास्य शतरुजं मलम्‌ ।
चिघ्वा तद्रक्नसूत्रेण वेष्टयित्वा ततः पुनः ॥
भल्लातकफलैः सादं रुडा तन्मारयेद्विपुम्‌ ।
प्रत्तालयेच्छनेरद्धस्तज्जोवात्‌ तस्य जोवनम्‌ ॥ ८ ॥
स्रानभूमूतभूखत्तां सपेवक्त विनिचिपेत्‌ ।
वेष्टयेत्‌ क्ष्णसूतरेण मागमध्ये अधोमुखम्‌ ।
निखनेग्बरियते शतुस्तस्योत्पाटे सुखं भवेत्‌ ॥ < ॥
गदंभस्यासि चादाय कछष्णाऽजगरकं शिरः ।
निखनेदु यस्व तद्वारे मारणोचाटनं भवेत्‌ ॥

“श्रं नमो भगवतें उड्डामरेखराय अमुकं मारय मारय" ।

उक्तयोगानामयं मन्ः॥ १९० ॥

ग्राह्या क्णचतुदभ्यां शाखा भूततसोः खिता ।

खतकस्य हदिस्यैश्च भूतकाष्टेच तां दडेत्‌।
तदङ्गारेलिखेन्मन्तं तदा शतुमूतो भवेत्‌ ॥

~= ॥ ९२

^“श्रों नमो भगवतं उड्डामरेश्वराय अमुकं हर हर र्त रत्त

नरूपेण सखाहा? ॥ १९॥

वामदन्तं कु नोरस्य अधोभागस्य माहरेत्‌ ।

शराग्रे तत्‌फनं कु र्य्याद्‌ धनुश्च विजितेन्द्रियः ॥

गवां शिरागुणं कत्वा शवं कु या खन््मयम्‌ ।

तं हन्यात्‌ तन बाणेन स्ियते ततत्तणाद्विपुः ॥

“ओओ नमो भगवते रुद्राय यमरूपिणे कानतं संशयावत्त
संहारे शत्रुम्‌ अमुकं हन हन धुन घुन पाचय घातय इं फट
ठः ठः ठ: ॥ १२॥
गोधालाद्भलमूलञ्च ककलासशिरस्तथा ।
इन्द्रगोपं वंशशिखा अस्थि मूतं गजस्य च ॥
हालाहलं कृ सरे समभागं सुपेषितम्‌ ।
तेन स्पशंनमाचेण स्फोट म्तरियते रिपुः ॥ १२ ॥
ऊणनाभञ्च शड्बिन्दुं समां छष्णह्िकम्‌ ।
यस्याङ्ग निक्धिपेच्णं सप्ताहात्‌ स्फोटकं मोतिः।
मयुरपिच्छनोलाजं पिष्टा लेपो सुखावहः ॥ १४ ॥
रिपुविष्ठां हश्चिकञ्च खनित्वा भुवि निक्तिपत्‌।
आच्छा दाच्छादनेनाथ तत्पृष्टे खत्तिकां क् िपेत्‌ ।
स्वियते मलरोधेन उदरेत्‌ स सुखो भवेत्‌ ॥ १५॥
यो खतो भरणौ भौमे तद्धम्मादाय रक्तयेत्‌।
रिपुविष्टासमायुक्तं शरावसम्युटोदरे ॥
खतके शेस्तदा वेच्य शून्धाऽऽगारषु लम्बयेत्‌ ।
यावच्छु ष्यति तदिष्टा तावच्छवुमतो भवेत्‌ ॥ १६॥
सुर्डमादाय गो्चैव तदक्तं सषपान्‌ चिपेत्‌ ।
खदालिप् पचेदग्नौ ग्टहोत्वा सषपांस्ततः।
यस्याङ्के प्रचिपेत्‌ तस्मात्‌ स्फोटकं म्बियते रिपुः ॥
३२४ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

~~

ननो नमो भगवते उड्डामरेश्राय श्रसुकं कालरूपेण

ठः ठ; ठः । उक्तयोगानामयं मन्तः ॥ १७ ॥

श्वे तापराजितामूलं कष्टं लव णएकां विषम्‌ ।

शशवाराहमायृ रगोधानां पित्तकं तथा ॥
महानिम्बस्य पत्राणि समं सप्तदिनं इनेत्‌। ॥
मारयेदहुतं शत्रं यदि साक्तान्महासुरम्‌ ॥ ।
“श्चं नमो भगवते उड्डामरे्ठराय मम शकर टह ग्टह
खाहा” ॥ १८॥

स्थानश्वष्टस्य लिङ्गस्य मूरति पतं समालिखेत्‌ ।

सपुष्पं चछागरक्तन चित्यङ्गारविषेण च ॥

लिखित्वा रोषचित्तेन तच्छेषं लेखयेत्‌ करौ ।

अष्वचर्म्रासने खित्वा ततो मन्वमिमं जपेत्‌ ॥

“श्नं नमो भगवते रक्लवणं चतुर्भुजे ऊद्खके शे विकतानने

कालरातिमानुषाणां वसारुधिरभोजने भ्रसुकस्य प्राप्तकालस्य
म्युप्रदे हं फट्‌ हन दन दह दह मांसं रुधिरं पिब पिव
पच पच इं फट्‌” ।

अमुं मन्तं जपेद्रातौ रोषचित्तो रिपुं स्मरेत्‌ ।

अद्रातौ तु दस्ताभ्यां माजेयेलिङ्गमस्तके ॥
भ्व्टे पत्रे मस्तकस्थे तत्‌च्णान्धरियते रिपुः ।
दृष्टः प्रत्यय एवायं सिदयोग उदाहृतः ॥ १९ ॥
रक्ताभ्वमारजं बाणं शनोऽस्थिनिभ्धितं धनुः ।
खलतकै जगुणं कु र्यादुत्तरादक्षिणामुखः ॥
वकारसटशान्‌ कु र्य्यात्‌ सिन्दूरः सप्तमर्डलान्‌ ।
कु क रं शलुनास्ना तु सप्तमे मण्डले ख्खिते ॥
प्रत्येकमण्डले पूज्यं धनुरवाणञ्च मन्त्रतः ।

सिदनागाजनकक्तपुटम्‌ । ३२५

क्रमात्‌ षण्मण्डले प्राप्ते ततो हन्याच्च कु क् ुटम्‌ ।

मन्त्रेण म्वियते सोऽपि दूरस्थोऽपि रिपुः क्षणात्‌ ॥ २०॥
इति ौसिद्धनागाजं नविरचिते कचपुटे मारणं
नान दश्मः पटल. ॥

अथ विद्ेषणम्‌ ।
काकोलृकस्य पक् ांस्तु ययोर्नाम्ना तु होमयेत्‌ ।
उभयोनेश्यति प्रोतिः कु रुपाण्डवयोरिव ॥ १ ॥
काकोलुकखरा्वानां चतुणों ग्रायेच्छिरः।
निखनेद्‌ दारदेशे तु तदहे कलः सदा ॥ २ ॥
ब्रह्मदण्डयास्तु स्ूलानि काकमस्तकमेव च ।
जातौपुष्यरसेभाव्यं सप्तरात्रं ततः पुनः।
विद्देषकारको धूपः शिखिपिच्चछाहि कञ्चुकः ॥ २॥
सूषमार्जाररोमाणि विप्रस्य पणस्य च ।
एष विदेषको धूपः पत्योः पित्रोः सुतस्य च ॥ ४ ॥
उलृकजिह्वामादाय विदारोरसभाविताम्‌ ।
सोदराणामयं धुपो भवेदिददेषकारकः ॥ ५॥
अधःपुष्पी सोमवारे सूत्रेणावेच्च मन्तयेत्‌ ।
भौमवारे समुदुत्य पाटयेत्‌ तां दिधा समम्‌ ।
यस्य नाम्ना च्िपेन्रद्ां सा स्रो सत्यं पतिं त्यजेत्‌ ॥ ६ ॥
काकोलूकस्य पत्तास्तु मार्जारस्य नखानि च ।
पादपांश तयोराद्यं कटुलेलेन होमयेत्‌ ।
एकविंशदिने तेषां विद्षो जायते ध्रुवम्‌ ॥ ७ ॥
आद्रीयां विप्रमार्जार-मरूषककच्पणस्य च ।
के शरोमाणि संग्द्य सम्यक्‌ चुणं प्रकल्पयेत्‌ ।
द्--र८

२२६

इन्द्रजालविदयासंग्रहः 1

तकलिप्तदणं दृष्टा विदिषन्ति परस्परम्‌ ॥ ८ ॥

मदिषौच्छागयोर्मेदो्टतदो पस्य कञ्जलैः ।
अच््ितात्तो नरः पश्येदिदिषन्ति परस्परम्‌ * ॥ € ॥
त्रद्महक्तस्य शुष्कस्य काष्टमेकं समादरेत्‌ ।

तत्‌ छन्यात्‌ क्रकचेनेव तच्ुणँ चान्तरोक्ततः ।

ग्टहोत्वा तदयो्मध्ये निक्तिपेद्‌ देषक्त्‌ ततः ॥ १०॥
चिल्लमाजारवाराहरोमाणि सूषकस्य च ।

अनेन धूपमातेण विदिषन्ति परस्परम्‌ ॥

“श्रं नमो महाकपालिनि ! दश्िकोदरे दर्डपाशधरे

अमुकस्यामुके न सह विदेषं कु रु कु र्‌ खाहा” ॥ ११॥

धुस्तरकर सेलिश्चा चिव्यङ्गारं ततो लिखेत्‌ ।

नाममन्तयुतौ यन्तौ स्थापयेत्‌ तौ एथक्‌ एथक्‌ ॥
नद्यामुभयतोर स्ये निखनेहच्तस्ूलके ।

यन्नाश्ना लिखिती यन्तौ तयोरेष प्रजायते ॥

चतुरस्रे दयोः कु र्डे नाम वै मन््रग्भिंतम्‌ ।

साधको मन्तसिद्दात्मा लिखन्‌ सिदिमवाभ्रुयात्‌ ॥ १२ ।

एकरस्ते काकपत्तसुलुकस्यापरं करे ।
दभवत्‌ धारयेद्‌ यन्नात्‌ त्रिसप्ताहं जलाच््रलिम्‌ ॥
नित्यं नदयां प्रदातव्यमष्टोत्तरसहस्रकम्‌ ।

परस्परं भवेद्‌ देषः सिडयोग उदाद्ृतः ॥

शशरो आमोदकि प्रमोदकि गौरिमे गोरि! ्रमुकर श्र

के न सह काकोलुकादिवत्‌ कु रु कु रु स्मौ स्थौ खाहा” ॥१२

अथ व्याधिजनननम्‌।

विल्वह चोद्भवः काष्ठैः करण्डं कारयेद्‌ बुधः ।

# नरः इत्यखयाये यान्‌ यान्‌, एवं पश्येद्‌ पदात्‌ परं ते ते शेषां शतेन यीननये

सिदनागार्जुनकक्पुटम्‌ । ३२७

पिचुमर्टोडिवैः काटे: पिधानं-कारयेद्‌ ततः ॥

तत्र मध्ये चविपनमृ्तिमुत्तानां जोवितान्विताम्‌ * ।
वत्तिमुच्छिष्टसिक्तां वा शतो स्तस्योदरे क् िपेत्‌ ॥
कौलयेत्‌ कण्टके नेव निखनेत्‌ मम्पुटे किपेत्‌ ।
व्याधिस्तस्य भवेच्छत्रोः नस्तत्‌ क् ालनात्‌ सुखो ॥ १ ॥
भन्ञातकरमो गुच्ञा ऊणनाभः सुचर्णितम्‌ ।
क् ििपद्रातीः भवेत्‌ कु ष्टं सिता्तोरं पित्‌ सुखो ॥ २॥
वानरौफलरोमाणि विषभ्नातचित्रकम्‌।
गु््ञायुतं चेद्रात्रौ स्याज्लुता बेदनान्विता ॥
ऊशौगं चन्दनञ्चैव प्रियङ्कः रक्तचन्दनम्‌ ।
तगरं पेषयेत्‌ तोयैलाज्ञुलां विनाशयेत्‌ ॥ २ ॥
करष्णसपंशिरो ग्राह्यं तदक्तं सषपान्‌ क् िपेत्‌ ।
कष्णभल्ञा ततेलाभ्यां क्ष्ण सूत्रेण वेष्टयेत्‌ ॥
वल्क खत्तिकालिपं श्मशाने तु विपाचयेत्‌ ।
सुपक्तमषपाः ग्राह्याः वानरोरोमसंयुतः ॥
आरद्नौअवसन्तेषु गाते वा मूक्जिं निक्तिपैत्‌।
प्रतेपाञ्जायते लुता शत्रुणां वेदनान्विता ॥
प्रियङ्कशकं राकु ष्ट-र क्तपङ्ज के शरैः ।
गिरिकर्णी निशा निम्बसत्वजाक्तोरेए लेपयेत्‌ ।
सप्ता हाल्नायते खस्थः क्षपा चेद्र्तयेद्विपुम्‌ ॥

नमो भगवतं उड्डामरे्वराय भूवाहने उनग्नने

% | उक्तथोगानामयं मनः ॥ & ॥
बडरूपधरो यस्तु सचुख्यं छकलामकम्‌ ।
रक्रमषपस्ुन्ञ्च निष्कं भोजने "+ क् िपेत्‌ ।

ॐ न्नौवितान्वितामिन्यनेन प्राखप्रति्टवा छतोज्नौवनसंस्काराम्‌।

भोजने इन्यव्र साध्यस्येति सब्बन्धयो ज नयाऽन्वयी ज्ञेयः 1

२२८ इन्द्रजालविदयासंग्रदः ।

~~~ = कक कक कक ककककक कक ककाकाकककाककाककाककाकाककाकाक कक कक काक ककाकककक कक्कर

गलत्कु् टो भवेच्छवुः स्वस्थो वा जायते कचित्‌ ॥ ५॥

क्षकलासं ग्रामचिल्लीं शाकं रक्तञ्च सार्षपम्‌ ।
पिष्टा तद्भत्तणादेव हपङ्गस्फोटकरं रिपोः ॥ ६ ॥ ।
वे तापराजिता गुज्ञा सुश्वेता च जयन्तिका ।
पिष्टा तद्धणादेव समन्तेण निवर्तते ।
बालकं चन्दने दे = लेपोऽप्यत्र सुखावहः ॥

“श्रं नमो भगवते उल्डामरेश्वराय कम्पने धूनने

मुच्च दुर्गो सः” ॥ ७ ॥

ककलासोद्ववं दमं रिपुम्ूतरे ण पूरयेत्‌ ।

सुखं बद्ाऽश्ववालेन खनेदुमावधोमुखम्‌ ।
मूत्ररोधी भवेत्‌ तच्चोचुत्य च्षालनतः सुखम्‌ ॥ ८ ॥
उलुकमस्तकां ग्राह्यं लवणेन प्रपूरयेत्‌ ।
सपाहं तास््रपाव्रखमकत्तकाटन चाच्ञयेत्‌ ॥
दृष्टिस्तम्भकरं तत्‌ स्यान्मरिचाक्फलं तथा ॥ € ॥
चलं त्नुराधायामङ्गलो सूलमारेत्‌ \
चच्तुरोगकरं गेहे निखनेद रिणां धुवम्‌ ॥

“ओँ अन्धे रहः अन्धे रहः खाहा” ॥ १० ॥

धुस्तुरकाष्टेदग्ध्वादौ भ्वमरं मधुपूरितम्‌ ।
जलकु म्भे चिपेत्‌ तन्तु तत्पानादधिरो रिपुः । ।
जातोपुष्यरसं पौल्वा खस्थौ भवति ततच्तणात्‌ ॥ ११,
सो चोरं यवक्षारं खनं पादपां शकम्‌ ।
सममेतव्रलेपेन शतुः खचरो भवत्यलम्‌ ॥

“श्रं नमो भगवते उच्डामरेश्वराय रुदरशेखराय खड्‌

सड्गोचने ठः ठः ॥ १२॥
तर्डलो पिष्यलों शि ग्रुमारणालेन पेषयेत्‌ ।
लेपे पाने खान्ञानाशः शचुणां नात सं श्यः ॥ १२ ॥

सिनागाजुनकन्षपुटम्‌ 1 २२८
- क्ष्ण सस्य रक्ते न नोलमच्तौ कपोतवि्‌ ।
विष्ठां * विलेपयेद्‌ यस्य खच््ो भवति ततृक्तणात्‌ ।
तिलतैलैव लायुग्मं पिष्टा लिश्चा सुखो भवेत्‌ ॥ १४ ॥
सषपञ्च शिलां तान्तं रौद्रते सेन पाचयेत्‌ ।
श्रभ्यङ्गे पादसङ्गोचं सखस्थस्तं लाक्तरच्् नात्‌ ॥
“श्रं नमो भगवते रुद्रशेखराय उड्डामरे्वराय चनल-
मालिने खादा”॥ १५ ॥
रक्ते न छकनलासस्य सपंस्य हरितस्य वा ।
रच्जिते लङ्कितं सूते योषिद्रक्तं सरवत्यलम्‌ ।
उन्लङ्कने पुनः खस्था जायन्ते वरयोषितः ॥ १६ ॥
स्तोमूतभूमौ सारदरायां निखनत्‌ छष्णदश्चिकम्‌ ।
वराङ्ग जायते दुःखमुदते तु पुनः सुखम्‌ ॥ १७ ॥
जम्बोरत्रघ्नं हस्तक्तं दत्ते स्तो दु्मगा भवेत्‌ ।
“श्रं नमो भगवतं उल्डामरेश्वराय अमुकं ग्य ग्द
ठः ठः । उक्तयोगानामयं मन्रः ॥ १८ ॥
भङ्गो सूनं समुदत्य छष्णाष्टम्याच्च च्‌ येत्‌ ।
भक्ते पाने चिपेन्मृधिं ज्वरातोसारकद्वेत्‌ ।
वाजिकर्णीय मूलेन स्वाखध्यसुत्पव्यते पुनः ॥ १९ ॥
सुणडमांसमुल्‌कस्य समञ्च खरकाकयोः ।
संग्टह्य दासमुचखाय सोपवासो जपेदसुम्‌ ॥
ज्वरेण दह्यते शतरहोराचे कते जपे ।
शएचिमूत्वा समाविष्टः सम््रखः खानमाचरेत्‌ ।
आतुरस्य सखयञ्चैव देवाग्रे जायते सुखो ॥ २० ॥
कलुनलौवदने † चिरं ताम्बुनं वेरिणां मुखात्‌ ।

% अरव विष्ठाम्‌ इति शवोर्वि्ां य्रौतुमद्ां समन्ववबोषे समिच्छामः।

† कनलुलौ वदनपरेन तान्िकपारिभाषिकं निरौवनपातं बोध्यम्‌ ।

२३० इन्द्रजालविदयासंग्रहः ।

दन्तकाष्ठं च वा तेषां गोनासवदने च्िपेत्‌। ˆ

श्रास्यरोधो भवेत्‌ तस्य दुष्टानां दर्ड ईदृशः ॥ २१॥
क ्णसपमुखे न्यस्तां शएलुणां सूत्रसत्तिकाम्‌ ।

वेष्टयेत्‌ छष्णसत्रेण सूत्ररोगेण वाध्यते ॥ २२ ॥

श्वेतस्य करवोरस्य सूलं पुष्यञ्च चुखंयेत्‌ ।

विल्वमजञ्ना तु तद्भच्ये दन्तं स्याच्छरिंक्रद्विपोः ॥ २३ ॥

भावयेत्‌ पूगखण्डानि वच्योक्तोरेण सप्तधा ५

ताम्बूले तस्य तहतं तस्यो शवे तकु ष्ठकत्‌ ॥ २४ ॥

ताम्बु से इन्द्रगोपञ्च दच्ास्य ्ेतकु् ट्त्‌ ।

प्रत्यायनं यथापूर्वं भच्या वा सोमराजिका ॥

“श्रं नमो भगवते सद्राय उड्डामरेष्वराय असुकरं रोगेण

ग्टह्न रहन पच पच ताडय क्ते दय इं फट्‌ ठः ठः” । चक्यीगानामयं
मन्त. ॥ २५ ॥

्रजा-गो.-ष्टतधूपेन सुखं सञ्ज्ञायते ध्रुवम्‌ ।

धस्तु रवोजेन्द्रयवं पारावतमलं समम्‌ ।
ग्रहावेशकरो धूपो वामानां नात्र संशयः ॥

“श्रं ग्य ग्टद्भ सभग ठः ठः” । उक्तयोगानामयं सन्ः ॥ २६ ॥

लिखेत्रामाङ्कितं मन्तं शमशानोदुतभस्मना ।

हस्तत त्वङ्गलं कोलं करवौरककाष्ठजम्‌ ॥

निखनेत्‌ कु म्भकारस्य शालायां भाख्डनाशक्ञत्‌ ।

गात्तुरं गद्गवेरञ्च वोजं वा कोकिलार्तजम्‌ ॥ २७ ॥

शूकरस्य मलं वाऽथ सूलं वा ेतगुच्नकम्‌।

पाकस्थाने तु भाण्डानां रिष्ठा स्कोटयते ध्रुवम्‌ ॥ २८ ॥ '

ल नाकरच्वोलं वा टङ्कणेन सदेव तु ।

कत्वा भाण्डं स्पटल्येव उक्तानां मन्त्र उच्यते ॥

“इं मदन मदन खाद्य” ॥ २< ॥

-----~~~-~-~~-~-~-~~---ब{ब{~ब{]{ब]{]{ ब~ ~_~_~___-_~-~~--~-~-~-~-~--~--_

मधुककाष्टकोलन्तु चित्रायां चतुरङ्गुलम्‌ ।

निखनत्‌ तैलश्ालायां तैलं तवर विनश्यति ॥ ३० ॥
कोकिलात्तस्य वोजानि तेलयन्त्रस्य मध्यतः ।
निक्छिपेत्‌ तेलभाण्डे वा न तैलं निःसरेत्‌ ततः ४
“शं दह दह खादहा”।॥२१॥
रजकस्थानङ्गाद्या व्ाकारान्तु कारयेत्‌ ।
पण्यागारेऽश्रवा चेते चिषे तव विनश्यति ॥
“दों नमा भगवतं विणे पातय वच्वं मुरपतिरान्नापयति
फर्‌ सादा” ॥ २२॥
यतेन्द्रचाप उत्तिष्ठेत्‌ तत्र वल्मोकमत्तिकाम्‌ ।
आदाय कारयेदं षट्कोणं टटमद्ुतम्‌ ॥
च्ेतमध्ये क्तिपल्येव शस्यनाशो भवेद्‌ रुवम्‌ ।
सुराभार्डे विनिचेपात्‌ तद्धाण्डञ्च विनश्यति ॥
“श्रांनमो भगवते वज्किरणे वच्वं पातय पातय णएद्चेहि
वन्‌ ! सुरपतिरान्नापयति खादहा” ॥ ३२ ॥
गन्धकं चुणितं के प्यं जलकु ल्यान्तु तेन वै ।
नाशयेत्‌ सर्व्वशाकानि सेकादुपवनानि च ॥ ३४ ॥
वालुकां श्वेतसिद्ार्थान्‌ प्रचिपेत्‌ के त्रमध्यतः।
शलभाः सरसाः कोटा वराहा खगमूषिकाः।
शशका तत्र नायान्ति मन्वविद्याप्रभावतः ॥
“श्रं नमः सुरेहो वलजः परि परि शिलि सखाहा*।
सुरासुरान्‌ नमस्कृ त्य इमां विद्यां प्रयोजयेत्‌ ।
एषा प्रयागमाव्रेख विद्या मे सिध्यत शिवा ॥ २५ ॥
“जम्बकानां सरूषिकाणं खृगाणां वकानां गशकानामन्येवां
शिनां दुष्टानां बन्धं करोति ।
“श्मद्रपारो छत्रस्य तेन पापेन लिप्यते ।

२२२ इन्द्रजालविदासंग्रहः ।

यदि मन्तो न व्यतिक्रमेति खाहा”। रएतन्मन्वदः

वालुकाभिः सह श्वेतसर्षपान्‌ सप्तवारमभिमन्त्य ॥
निचतिपेत्‌, सर्व्वापद्रवा नश्यन्ति ॥ ३६ ॥

म्रूषजम्बुककोटानां कु रुते तुखडवन्धनम्‌ ।

विद्यामङ्गदटनाथस्य मन्तं वा मैरवस्य च ५ ॥
“श्रं नमो जगत्राधाय हर हर शिलि सर्व्वेषां तं ं
तुण्ड बन्धनं कु र कु रु मूकमूषककोटपतङ्गादिप्राणिनां
बन्धनं कु रुकु रु हं फट्‌ स्वाहा” । अनेन मन्तरेण यवं
वाराभिमन्वितं वाटिकामध्ये निच्तिपेत्‌, पुष्यं फलं
निस्पद्रवं भवति ॥ २७ ॥

अथ षर्डौकरणम्‌ ।

नरो म्ूतयते यत्र छष्णद्व्चिककर्टकम्‌ । ,

निखनेन्नायते षण्ड उद्धते च पुनः सुखो ॥ १॥ `

अजामूत्रेण सश्भाव्या निशा षड्विन्दुच्‌ णंकम्‌ ।

पानाशनप्रयोगेण षण्डत्वं जायते णाम्‌ ॥ २॥

तिलगोक्तु रयोश्ुणं छागोदुग्धेन पाचितम्‌ ।

शोलितं मधुना युक्तं पिवेत्‌ षर्डतश्एान्तये ॥ ३ ॥

जलौकादग्धचृणन्तु नवनोतेन भक्तितम्‌।

यावच्जोवं न सन्देहो यूनां षण्डत्वकारकम्‌ ।

धुस्त्‌ र पुष्यभच्ये ण पुनः सम्पद्यते सुखम्‌ ॥ ४ ॥

अ्रमायान्तु रवौ ग्राद्यं करच्नस्य तु मूलकम्‌ । |

सग डं भक्तणात्‌ सद्यः षण्डत्वं जायते कणम्‌ ॥ ५ ॥ ,

हषोहषाणां सङ् ाद्यमन्तरोचैख गोमयम्‌ । |

माध्यस्य प्रतिमा तेन क्रत्वार्डे तस्य षर्डयेत्‌ ।

4 2 |
* श्रङ्दनाथस्य विद्याम्‌ श्रवा भरवस्य मन््रच्च भरतः परमेव कथयामि न
योजना ।

सिदनागार्जुनकत्तपुटम्‌ । ३३२

ततृत्तणाञ्जायते षण्डो मन्तेणानेन मन्वितः ॥

“ओओ नमो भगवते उड्डामरेष्वराय कामप्रचर्डाय इन इन
वैनतेय मुखेन खण्डय स्वख्डय सखाहा” । भयं मलः सरव
षस्टौकरखे प्रयोज्यः ॥ & ॥
नक्षते छ्यनुराधायां लाङ्गलोमरूलमुडरेत्‌ ।
निशामूतस्ले पुंसो निखनेत्‌ षर्डतां व्रजेत्‌ ।
समुदुत्य पुनः स्वाख्यं पूवंमन्वेण योजयेत्‌ ॥ ७ ॥
अथ भगबन्धनम्‌।
सखदाररक्षणार्थाय विश्वामित्रप्रकाशितम्‌ ।

द यथा- पूर्वोक्तं लाङ्गलो मूलं वामपादस्य पां शुकम्‌ ॥

शुक्तिसम्यटकं हाभ्यां लेपे गवन्धनम्‌ ।
नारौणां युवतोनां स्यात्‌ तक्रौः काल्यं विमुक्तये ॥ ९ ॥
श्मशानभस्म चादाय वामपादस्य पाकम्‌ ।
सन्ध्यायां बन्धयेत्‌ तेन पोटलो भगवन्धनो ॥
सशोरितं स्फ्रद्रन्धं बध्नामि ह्यमुकौभगम्‌ ।
मत्कु त्या मगवन्धायाः नास्ति तस्याः चिकित्सितम्‌ ॥
पतिर्वा तस्य भ्वाता वा ये चान्ये भगमदंकाः।
सर्वे चैतदिधा यान्ति वज्यंते कामुरकस्तथा ॥

“श्रं चिरि चिटि खचिरि खचिटि ठः ठ । उक्योगद्ये

यमेव मन्वः ॥ २॥
तच्चैलं चन्दनं नोरः त्षाल्यमर्थो भवेद्गः।
यन्ते मन्वादितन्ेण * स मिद मन्त उच्यते ॥
सप्ताभिमन्वितं तोयं शुदं प्रातः पिवेच्रः ।
तस्य शचुक्लतो दोषः शत्रोरव भविष्यति ॥ ३॥

# मन्वादितन्वेखेति पदात्परं युक्रिविद्यन इति शेषां गं संयोज्यान्वयः कायः ।

3 २३४

इन्दरजालविद्यासं ग्रहः ।

~+ ~^ ^" ~~~ ~~~

अथ ग्टहक्तं शनिवारणम्‌ ।

तक्रपिष्टेन तालेन चिपेत्‌ पुत्तलिका कताम्‌ ।

तामाघ्राय ग्रहाद्‌ यान्ति म्तिका नात्र संशयः ॥ १९ ॥
गड़ाकं दुग्धगुच्धोव्धं तिलच्‌ णंसमन्वितम्‌ !

श्रवा पत्रेषु विन्यस्तं मूषिकं संहरेत्‌ ग्छदे ॥ २ ॥

घस्तुरवोजच्‌ णञ्च विषच्च पेषितं तिलम्‌ ।

तैरेव विषपाषाणं मौनतेलेन पेषितम्‌ ॥,

वटिकां स्थापयेद्‌ गेहे जलं रात्रौ निरुन्धयेत्‌ ।

भक्षणात्‌ पञ्चतां यान्ति टष्णात्तां मूषिका भुवम्‌ ॥३॥
तालकं च्ागविरमूतं सपलाण्ड सुपेषितम्‌ ।

श्रालिप्य मूषिकं तेन सजोवन्तु विसजंयेत्‌ ॥

तद्‌ दृष्टैव ग्यहं त्यक्ता पलायन्ते हि मूषिकाः ॥ 8 ॥

मार्जारस्य मलं तालं पिष्टाऽऽनिम्पेचच सूषिकम्‌ ।
तमाघ्राय ग्य त्यक्ता सदो निर्यान्ति मूषिकाः ॥ ५॥
गन्धकं हरितालच्च ब्राह्मो तिकटुक समम्‌ ।
रवी मूते तत्‌ पिष्टा लिप्ते मूष तु पूववत्‌ ॥ ६ ॥
मघायां ब्रघ्नकं चेत्र खापयेन्मघुकोड्धवम्‌ ।

पक्तिणणां म्ूषिकाणञ्च जायतं तुख्डबन्धनम्‌ ॥ ७ ॥

सरूषिकाकषेकां यावत्‌ साम्बरो गुडतेलतः।
कु लोरवसया चू गे छतं तस्येव कपटे ।

दोपो मल्कु णसद्घातं रात्रो वा कषेयेद्‌ भ्रुवम्‌ ॥ ८ ॥

कव्यां कु म्भोजटां बद्धा शयनाद्‌ यान्ति मत्कु णः ।
रोहिषटणपुष्याणि वद्किमध्ये निवेशयेत्‌ ।
तदौपदशनादेव चविप्रं नश्यन्ति मत्कु णाः ॥ 2 ॥
अकतूलमयीँ वत्ति भावयेद्‌ यावके न च ।

दोषतां तां कटुतैलेन निःशेषा यान्ति मल्कु णाः ॥ १० ॥

सिदनागार्जनकक्तपुटम्‌ । २२५

श्रव्जुनस्य फलं पुष्यं लाक्ता योवासगुग्गुलुः ।

शेतापराजितामू नलं भल्लातक विकङ्ते ॥
धूपः सजंरसापेतः प्रदेयो ग्टहमध्यतः ।
सर्पाश्च मत्कणा सूषा गन्धाद्‌ यान्ति दिशो दश॥ ११॥
गुडगोवासभल्लात-विइङ्गव्रिफलायुतम्‌ ।
लाक्ञारसोऽकं पव्रच्च धूपे मशकमल्कु णान्‌ 1

नाशयेत्रात्र सन्देहः स्॑मूषकहिकान्‌ ॥ १२ ॥

सुस्तसिद्ाधभल्लात-कपिकच्छफलं गुडम्‌ ।

चृणं मातुफलोपेतं दहेत्‌ सजंरसान्वितम्‌ ॥

मत्कु णा मशकाः सर्पा मूषका विषकौरकाः।

पलायन्ते गदं त्यक्ता यथा युद्धेषु कातराः ।
राजघछठत्षफनलं बं खटुायां मल्कु णापदम्‌ ॥ १३ ॥

लाक्ता सजरसोशोर-सषपाः पत्रकं पुरम्‌ ।

भज्ञातकिड्ङ्गानि रेणकं पुष्करं तथा ॥

अजनस्य तु पुष्याणि समचुर््णनि लेपयेत्‌ ।

सपंकोटकनल्‌ तानि पलायन्ते न संशयः !

दर्ुरान्‌ मकां हन्ति धूपा च्टडवारणात्‌ ॥ १४ ॥

इति ग्रौसिङडनागारजुनविरचिते कचपुटे

एकादशः पटल;।

अथ कौतुकम्‌ ।
नासारन्धुदयं लिद्वा गो्टतन ततो सुखे ।
चिपेदिम्बोफलं यस्य कु योगैः स न वाध्यते ॥ १॥
तगराज्जितनतो वा तगरेणाऽ् धूपितः ।
पूव्वं रक्षाविधिं छत्वा पश्चात्‌ कोतुकमावद्ेत्‌ ।

डे ई ह इन्द्रजालविद्यासंग्रदः ।

विना रक्षाविधानेन यः करोति स सौदति ॥ २॥

श्मशानतरुमूलेन कोटोत्पाताङ्कलोयकम्‌ ।
खतनिर्माल्यसंयुक्तां रकसत्रेण वेष्टयेत्‌ ।
तेन निःओेषलो कस्य जायते दृष्टिवन्धनम्‌ ॥ ३ ॥
घ्ुणएतालकपच्चाङ्गः कनके न युताऽथवा ।
मुद्रिका सवंलोकस्य पाणिस्या टष्टिवन्धक्षत्‌ ।
सपादे धारयेदेनां पश्चात्‌ सिध्यति कौतुकम्‌ ॥ ४ ॥
भोमपुष्ये तु सङ्गद्य क्षकलासं मनोहरम्‌ ।
स्थापयेत्रवभाण्डे तु रकतुष्पैश्च पूजयेत्‌ ॥
धूपदोपाक्ततैगन्ैनवेदयं मन्रसंयुतम्‌ * ।
वामहस्तकनिष्ठायाः खस्य रक्ते न सेचयेत्‌ ।
सप्ताहं पूजयेदेवं शस्तः स्यात्‌ सर्वकमीसु ॥

“ओं अ्रहोलायओं रः ओं कीं ङौ ङं खाहा”।

मन्तेणानेन पूजायां शतमष्टोत्तरं जपेत्‌ ।
शद्धाता साधकस्तेन सवंसिडि करं भवेत्‌ ॥ ५॥
छायाशुष्कं तं तच्च सज्यं लेपयेत्‌ किम्‌ ।
सवस्वमपि तं लोका नग्नमालोकयन्ति हि ॥ ६ ॥
तच्रु्णं तालपतन्तु लेपितं स्प॑सम्भवम्‌ ।
नागवज्ञोदलं लिपरं भूमौ चिप्र समुत्पतेत्‌ ॥ ७ ॥
तच्च.णं कौमुदं कन्दं नागवज्ञोदलान्वितम्‌ ।
लिम्पेद्वाणर्डं पेषयित्वा तद्धार्डं न विशे्नलम्‌ ॥ ८ ॥
मयुरन्तु शिला तालं भोजयिताऽहसक्तकम्‌ ।
तदिष्टालिप्तदस्तच्चाटश्यं शक्रोऽपि नेक्तते ॥ € ॥
स्तां तिलतैलेन भावयेदातपे खरे ।

* अव धूपदौपाचतेः गनैः स नैवेद्यम्‌ इत्यन्वयाथैः।

सिद्नागाज॑नकक्तपुटम्‌ । २२७

----___~_~_~_________-_______~_~_-_--~-~~~ब~बब्‌बब------]{बबब

अङ्गोलवोजचुणन्तु शोष्यं पष पुनः पुनः ॥

तत्‌ तैलं ग्राहयेचैव तैलकारस्य यन्वतः ।

अधवा काश्यपा ते हि तेन कल्के न लेपयेत्‌ ॥

उल्धाप् स्थापयेद्‌ घमं सम्परखन्तु परस्परम्‌ ।

तयोरधः कांश्यपात्रे पतितं तैलमादरेत्‌ 1

इदमेवाङ्कल)तेलं * सठ्योगषु योजयेत्‌ ॥ १० ॥

लिप्तमाङ्ञोलतेलेन सुर्डितं तत्‌क्षणाच्छिरः ।

पूववत्‌ पूते केः सदय एव न संशयः ॥ ११॥

तत्‌ तैललिप्तमास््रार्डं शाषितं निखनेत्‌ णात्‌ ।

सफलो जायते हत्तस्तत्‌्तणात्रात्र संशयः ॥ १२॥

पद्विनोवोजचुणेन्तु भाव्यमङ्ञालतेलतः ।

न्यस्तं जले महाञ्चय्यं तत्‌क्षणात्‌ कमनोद्धवः ॥ १२ ॥

वोजं नोलोत्यलोडु तं सिक्तमङ्गोलतेलतः।

न्यस्तं जले महाश्चग्धं तत्‌चणात्‌ पुष्पसम्भवः ॥ १४॥

यानि कानि च वोजानि जलजस्थलजानि च ।

अङ्नोतैललित्तानि चणात्तान्युद्धवन्ति वे ॥ १५॥

यत्कि्ि हातुमरुलस्य पतपुष्यफलादिकम्‌ । ।

अःलोतेललिप्ं तदनुरूपं भविष्यति ॥ १६ ॥

छताचमङ् ्‌लोतेलं तुक्‌ पतं शिशिरं जन्तम्‌ ।

तालकं ,सपेनिर्मोकं शिखिपित्तेन संयुतम्‌ ॥

रवौ कन्यकया पिष्टं छायाशष्कं वटो कता ।

तया कु मुदनालस्य स्पर््णात्‌ सर्पाकतिर्भवेत्‌ ॥ १७ ॥

वरिकास्पशंमातेण खत्तिका लोह वदबेत्‌ ।

तास््रभार्डानि सर्वाणि तया लित्तानि हेमधत्‌।

# अङ्चर्तेलस्येव ताच्विकाणाम्‌ अङ्कलौतेनाडु लोतेरैति संज्नाहयम्‌ ।

- रद

3 देष इन्द्रजालविद्यासंग्रहः 1

ररर -उयतत=== =-= --==~- स च व्स्= चसच च्च स्स्च्ययस्य्य्य्च्च्च््य्य््च्व्च्व्चज्य्य्य्य्य्य

दृश्यन्ते तप्ततोयेन क् ालितानि सुधाभ्चवत्‌ ॥ १८ ॥

द्यन्ते रक्तगुच्ञा ञ्च श्वेतास्तज्ञेपतो ध्रुवम्‌ ।

श्रत्तपत्रं तया स्पृष्ट दश्यते कां श्यभाजनम्‌ ॥

सुहोपते तया लिपे शुष्कवदश्यते जलम्‌ ।

तया लिप नरके तु दृश्यते छित्रशोषेवत्‌ ॥ १८ ॥

रवौन्दु ग्रहणं भाति तया लिकरे तु दपर ।
अङ्गलो च तया लिप्ता दिधा संदृश्यते भुवम्‌ ॥ २०॥
भार्डपाकस्थलाद्धस्म कु म्भकार स्थलादरेत्‌ ।

सादं गुटिकया भस मुष्टिबन्धं भुवि चिपेत्‌।

समुद्रो दृश्यते लोकः सत्यं चित्रं शिवोदितम्‌ ॥ २९॥

इति श्रौसिद्वनागाजुनविरचिते कचयपुटे कौतुकं नाम हादशः पटलः ।

इन्द्रजालविदयासाधनम्‌ ।
आञच्यगुटिका।

सुक्त्तोरं कानकं वोजं चणं रलनं भवेत्‌ ततः।

वस्वेणए वैष्टिताघारा च्ुरस्येव तु रंहसा ।
छिनत्ति के शसङ्गातं सवस्ता चातिकौतुकम्‌ ॥ १॥
गुच्राफलैः एक्तपिष्टेलंपयेत्‌ काष्टपादुकाम्‌ ।
विमा बन्धं मरो गच्छत्‌ क्रोमेकं न संशयः ॥ २ ॥
लघुदारुमयं पीठं गुच्नाप्ििन लेपयेत्‌। `
शष्के चास्पिन्नसे किप हयपविष्टो न मज्जति ॥३॥
गुच््ावोजं त्वचोन्दरक् च्‌ णं भाव्यं दसूत्रके ।
सप्तवारं ततः काश्ये लिप्तम इोलवदहवेत्‌ ।
तैलमादाय तल्लित्ते % पूर्ववत्‌ पादुकागतिः ॥ ४ ॥

# पादुकाफलके तहे खुतौत्यन्वयः । ' ‡;4 र

सिदनागाजुनकक्तपुटम्‌ । २३२९८

~~~ ू_~____-----------~~~_~ ~ग

एरण्डस्य च वोजानि निम्बतेनं तधैव च ।

वत्ति सजंरसोपेतां तललिप्तां जले किपेत्‌ ।
ल्वनिता दोपवत्‌ तिष्ठेद्‌ यावदत्तिन संशयः ॥ ५॥
शनलातालकसिन्दूर-राचनाञ्जनहिङ्‌नलम्‌ ।
कू मभुक्तमिदटं पथात्‌ तदि्ां लेपयेत्‌ करे ।
नटा बृत्यात्रिवत्तन्ते दशंनान्ु्टिबन्धनात्‌ ॥ ६ ॥
तच्च कृ र्मन्तु सप्ताहात्‌ तालकं भोजयेत्‌ शुभम्‌ ।
तन्मनैर्लेपयेत्‌ पणिं सु्िवन्धं प्रदशयेत्‌ ।
निवत्तन्ते नटाः सवे सभ्याः पश्यन्ति कौतुकम्‌ ॥ ७ ॥
उनूकस्य कपालेन एतेनाद्ृतकञ्जलम्‌ ।
तेन नेतेऽच्जिते चित्रं रातो पठति पुस्तकम्‌ ॥ ८॥
उलुक् ृदयं पित्तं काकपित्तञ्च शोणितम्‌ ।
एतदच्यञ्खिते रातौ विचरेदिवसे यथा ॥ < ॥
रजनोचिरजोवानां विषरक्ताक्तिचणंकम्‌ । #
अच्जिता्तो नरस्तेन छष्णरात्रौ तु पश्यति ॥ १० ॥
शिखिपारावतभवा खन्नरोटपुरोषज्ञा ।
गुरिकास्माव्रेण तालयन्वं भिनच्यलैम्‌ ॥ ११॥
भल कव्याघ्रमद्िषचासग्टभ्रविलोचनैः।
खोतोऽच्जनेनाच्जितुच्छो दिवावत्‌ निशि पश्यति ।
श्रीं नप्नो भगवते रुद्राय ज्योतिषाय श्वाय पतये
दातव्यस्य तं वोजं मे देहि खाहा
अनन सिदमन्तेण हि सर्वाण्यच्ञनानि च ।
- शवायै दाप्येदयुक्तः सवंसिदिः करस्थिता ॥ १२॥
पाठाम्बूलं गले बडा चौ रभार्डस्यतदिधिः।

% श्व चिरजौवविषशब्दौ लकलासवसाबोधकौ यथाक्रमम्‌ ।

न्क छ

ह ।

-~-~--~~--~-~-~~~~-~~~--~- ~~~ ~~~ ~~~ ~ ~ ~

जायते ततक्षणादटेव सत्यमेतन्न संशयः ॥

गन्धकौरेव धूपेन पुष्पाणामन्यवणता ॥ १२ ॥

छं श्वानं खतं रचेद्‌ यावत्‌ क्रिमिकु लाकु नलम्‌ ।

श्वेतस्यो पोषितस्येव कु कु टस्य तु तान्‌ क्रिमोन्‌ ॥
यघेष्टं भक्षणे दद्यादिष्ठां तस्य समाहरेत्‌ ।

तदन्नं क्रिमिवनज्ञोकं रभच्यमाणं विलोक्यते ।

पलायन्ते च तं दृष्टा मूच्छंन्ति च पतन्ति च ॥१४॥
कटुतुम्बु्र्तेक्ते न पारावतभवं मलम्‌ ।

सरलञ्च पैषितं तेन गदंभस्यास्ि चैव दि ॥

ललाटे तिलकं तेन करत्वाऽसौ दश्यते जनेः ।

दशास्यो नात्र सन्देहो यथा लङ्गश्वरो पः ॥ १५ ॥
शिग्रवोजोयितं तलं पारावतपुरोषकम्‌।

वराहस्य वसायुक्तं शखिम्बूलं समं समम्‌ ।

ललाटे तिलकं तेन यः करोति स वै जनः।

पञ्चास्यो दृश्यते लोवीर्यया साक्षात्‌ सदाशिवः ॥ १६ ५
सद्योहतस्य बोरस्य ग्राह्यं चौरस्य वा शिरः। `
तदक्तं क्णधुस्तु रवोजं वाप्यं ससत्तिकम्‌ ॥

रातौ कष्णचतुदंश्यामाषाट सैरवं यजेत्‌ ।

नानाविधोपहारेण पुष्यधृपाऽ्रतादिभिः॥

शिरः खनेत्‌ छष्णभूमौ भुक्गोख्छिष्टेन सेचरेत्‌ ।

दोपं रातौ सदा दयात्‌ सत्रवर्चयाज्यसंयुतम्‌ ॥
सपफलन्तु भवद्‌ यावत्तावद्रत्तेच पूजयेत्‌ ।
ग्राह्यं छष्णचतुद॑श्यां बलिं द्या कु क्कु रम्‌ ॥
पञ्चाङ्ग पेषयेत्‌ तस्य वटिकां कारयेृट् ाम्‌ ।

ललाटे तिलकं कु र्य्यात्‌ स नरो दृश्यते जनेः ।

ताद्ृणस्तु सखाखूपो नैवात्र संशयः ॥ १७ ४ -

सिडनागाजनकक्चपुटम्‌ ॥ २४१

नन न~~ -~--~-------~

प्च

रातौ कष्णचतुदश्यां मय रास्ये विनिच्तिपेत्‌ ।

भेङ्गोवोजं खदं छष्णां कष्णभूमौ निधापयेत्‌ ॥
तज्नातशङ्गो संग्राद्या द्यच्येत्‌ रक्तपुष्यवौः ।
तल्युष्पकणः पुरुषो मयूरो दश्यते जनेः ॥ १८ ॥
तद्योगे क् ्णमार्जारमुखे चैरण्ड वोजकम्‌ ।
तज्नातेरण्डवोौजानामेकं वक्ते निधापयेत्‌ ।

तं प्रपश्यन्ति मार्जारं मनुष्या नात्र संशयः ॥ १९ ॥

गालश्वानमेषाजवदने वापयेत्‌ पृथक्‌ ।
मयुरास्ये यधा भङ्गो जाता सिदिश्च तादृशो ॥ २० ॥
ता या खपचो नारो तस्या योनौ तु खादिरम्‌ ।
कोलकं नििपेत्‌ पश्चादग्धुा भस्म ससुद्रेत्‌।
तेनेव तिलकं कत्वा खपचो रूपष्टम्‌भवैत्‌ ॥ २१॥
रक्तगुज्ञाफलं वाऽथ कपाले च सेचयेत्‌ ।

जातं फलं चतिपेदक्तो स्वोरूपो टश्यते नरः ॥ २२॥

विषं गुच्ोखितं तेलं सपेपित्तञ्च पेषयेत्‌ ।
सकु ष्ठं तिलकं यस्य तं पश्यन्ति मयूरवत्‌ ॥ २२ ॥
विषगुच्ञोव्यतेलेन पाणिलेपेन कु ञ्रः।

भल्लुकः पादलेपेन जिद्वालपेन चन्द्रमाः ।

गणेशः कु चिलेपेन योश्च सर्वाङ्गलेपतः ॥ २४ ॥

रात्राव्ोलतैलेन {लिघाङ्गो र्यते नरैः ।
दौर्घदंद्ो्रोमा च रूपं रौद्रं वन्नरः ॥ २५ ॥
नवभार्ड विनिकिप्य छितरनासान्तु मूषिकाम्‌ ।
सनासं कछकलासच्च परयग्‌भा ण्डं विनिक्तिपेत्‌ ।
उपवामव्रये जाते तयोदंद्यात्तु भोजनम्‌ ।

मनलं तयोः ए्रघक्‌ ग्राह्यं तेन नासां प्रलेपयेत्‌ ।

्त्रनासः प्रदृश्येत चोरलेपान्निवत्तते ॥ २६॥

९
२४२

च. ।
इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः । |

मन्वम्त्‌ 1 - “श्रं अरः ओं रः” 1

~~~ काक ~

अश्वस्य तु खतं वालं खदोत्वा तस्य चोदरे ,

हरिद्रां खर्डशः क्त्वा क्तिपेद्‌ यावत्‌ प्रपूर्यते ॥
तं रात्रौ निखनेहुमौ मन्तेणानेन पूजयेत्‌ ।
तत्पच्चाङ्गं ससुदुत्य रजनीं शो पेष्य * च ॥

अनेन मन्वराजेन सिडात्मा संयतेन्द्रियः ।

स वालकादियोगान्तं कम कु र्य्यात्‌ ५
श्वेतदूर्वाऽऽरनालेश्च हरिद्रां तां प्रलेपयेत्‌ ।
तलिप्देहः पुरुषः पञ्चधा दृश्यते नरैः ॥ २७ ॥

तां निशां सपं शेतं पिष्टा चाङ्ञोलतैलतः ।

तलिप्ताङ्गं नरं दृष्टा चितं पश्यन्ति सप्तधा ।

गोमूतेण पुनः च्लानादेक एव प्रदृश्यते ॥ २८ ॥

अलक्तं तां निशं पिष्टा देहसख्धं प्रलेपयेत्‌ ।

भित्रं संदृश्यते सोऽपि पूर्वस्लानाच्चिवत्तते ॥ २९ ॥

हरि द्राऽङनोलतेलाभ्यां लिघराङ्गो दृश्यते नरः ।
रात्तसोऽपि महारौद्रो द्यस्य खानाच्रिवर्तते ॥ २० ॥
नरादिसर्वभोवानां ग्राह्य सब्योहतं शिरः ।

यत्र क णचतर्द्यां शएणवोजान्वितं वपेत्‌ ॥

भङ्गीधुस्त्रवातारिगुच्नानां चेकमंयुतम्‌ ।

निखनेत्‌ कष्णभूम्यन्तवंलिपूजासमन्वितम्‌ ॥
सेचयेत्‌ फलपय्येन्तं ततः वोजानि चाहरेत्‌
तत्तददौजे गते वक्त तत्तद्रूपो भवत्यलम्‌ ॥

इत्येवं कौतुकं लोके नानारूपस्य दशनम्‌ ।

मुक्ते वोजे भवेत्‌ खस्थो नात्र काव्या विचारणा ॥२९॥

* ओष्य पेष्येवि इममाषे पदं ओषित्वा पिष्ट खाने बोध्यम्‌ ।

५१

सिहनागार्जुनकत्तपुटम्‌ । २४३
कछकलासस्य रक्ते न द्य दैलिप्षन्तु दपणम्‌ ।
संस्थापयेद्भिरेमृधि ग्रहणं दृश्यते नरः ॥ ३२ ॥
भौमवारे खतायास्तु तचिताङ्गारमाडरेत्‌
सुष्िदयन तद्ङा निमज्य जलमध्यतः ॥
ऊं टक्षिणवादुः स्यात्‌ यथा तोयैनं सिच्यते ।
तच्छु ष्कं चापरं सिक्तं एयग्रर्तेत्‌ समग्रतः ॥
शष्काङ्गारक्लता रेखा च्तौरभार्डस्य पूवत: ।
चितं एष्यति यत्‌ चिप्रमाद्रङ्गारेण तत्‌ पुनः ।
श्रग्रतो रेखया पूणं भवत्येवातिकौतुकम्‌ ॥ २३ ॥
चौरस्य नासिकाटन्तचूे' पाणौ प्रलेपयेत्‌ ।
हस्तस्पर्ात्‌ स्फ्रल्येव नारिके लो हि नि्ितम्‌ ॥३४॥
भलुकाखिभवेस्तेलेः सर्वान्‌ सन्धोन्‌ प्रलेपयेत्‌|
सङ् ातं नारिके लस्य धारयेत्‌ यस्तु कौतुक ॥
स्फु रन्ति पौडनादेव नारिके ला: सकौतुकम्‌ ।
तेनैवाङ्खोलतेलेन स्फ्‌टन्तयेव न संय: ॥ २५॥

. क्णमर्पो रव ग्राह्यस्तदक्त कष्ण खत्तिकाम्‌ ।

चिघ्ा$थ वापयेत्‌ तव छष्णधुस्तुरवोजकम्‌ ॥
तथा मव्छसुखे ख तद्ोजच्च प्रवापयेत्‌ ।
थक्‌ पधक चिपेद्मो तयोः शखां समाहरेत्‌ ॥
मपश्ाखा मव्यशाखास्पर्णात्‌ सर्पा भवेद्‌ भ्रुवम्‌ ।
मव्छशाखा सपं शखास्पश न्त्या भवन्ति हि ॥ २६५
ष्ठा तचुणकं कतरे धौतवस्त्रं विलोलयेत्‌ ।
प्रातः प्रयत्नतो नित्यं दिनानामेकविंशतिम्‌ ४
नतस्तदस्तखण्डन्तु जलैः सिक्ता निपोड्येत्‌ +
खत्तिकायां ततो धान्यं वापयेत्तत्‌ प्ररोडति ॥
तदस््ाच्चछादितं शोघ्नं सर्वधान्यं सकौतुकम्‌ ।

>

~~~~~~~~^~~~~-~~~~~^~ ~~~~~~~~~~~~~~~--~~~~-~-~~~- ~~~ ~~~

निक्तिपेत्‌ सवधान्यानि साद्रगदभचमणि ॥

सिञ्चेत्‌ कु क् ुटरक्ते न चिसप्ताहन्तु नित्यशः
जाताङ्कराणि संरक्ते त्रिवाग्यं जायते णात्‌ ।
तदान्यं फनलपय्यन्तं लोके भवति कौतुकम्‌ ॥ ३७ ॥
खद्यश्वल्यवटानाच् त्तोरमौडम्बरं तथा ।
काकोड्म्बरिकाक्तोरं लोदच्‌ णंच गन्धकम्‌ ॥
इष्टिका वै सजरसं तिलते लञ्च सिक्थकम्‌ ।
क्रमोत्तरं तच्च मदं कु र्यात्तेन कु ठार कम्‌ ॥
त्तरिकीन्दु फलं कु न्तं वजरं नाराचमेव च ।
कु टारेणास्य ठन्तादि स्फोयेच्छेदयेदपि ॥
भेदयेत्‌ कु न्तखङ्गाभ्यां यत्किञ्चित्‌ खेटकादिकम्‌ # ।
भिव्यते नात्र सन्देहः सिक्थकाग्रेण कौतुकम्‌ ॥ ३८
हरितालं शिलाचु णंमद्ूुलोतेलभावितम्‌ ।
तल्लिप्तवस्तं शिरसि सितं पश्यति वद्किवत्‌ ॥ २८ ॥
सिन्दूरं गन्धकं तालं समं पिष्टा मनःशिलाम्‌ ।
तल्लिषवस्तच्छन्नाङ्गो रातौ संहश्यतेऽग्निवत्‌ ५४० ॥
खदयोलभनताचर्शे; + ललाटे तिलके कते ।
रा चो संदृश्यते ज्योतिस्तस्मिन्‌ स्थाने तु कौतुकम्‌ ॥४
च षणं चवंयेदादौ तत्कल्के नर मूत्रकम्‌ ।

एकौ कत्य विलिम्पेच्च धः वत्ति ततेव धारयेत्‌ ।

ज्वलन्तौ न ददत्येव के शमाचरं न संश्रयः ॥ ४२ ॥
वदने क्ष्णसर्पस्य यववोजानि वापयेत्‌ ।

फलिते तानि वौजानि समादाय सुर्चयेत्‌ ॥

#
†
\

खेटकशब्दः फलकवाचकः “टाल” इति प्रसिद्धः|

मूलतया किञ्चलकः ग्राह्यः। र
अत विलिम्पेच इति पदात्परं शोषं इति शेषः।

५५५
सिदनागाजनकन्तपुटम्‌ । २४१

क् िपेत्‌ मपंकरण्डे तु तदैव नास्त्यसौ फणौ ।

सुके ऽसौ दश्यते सपे इति चितं महाऽदतम्‌ ॥
पाषाणभेदमूले तु चविते सति भक्षयेत्‌ ।
पाषाणवदराण्डाभांञश्चणकांातिकौतुकम्‌ ॥ ४२ ॥
मुण्डोरोफलण्टे तु छिद्रं त्वा तु पारदम्‌ ।
निक्तिपेत्‌ तिलमाव्रन्तु वच्य तं बन्धयेत्‌ ततः।
ज्वलन्तीं निक्धिपेत्‌ तेन रु्धयात्तु चित्रसुत्पतेत्‌ ॥ ४४ ॥
अस्पृष्टपुरुषायास्तु नार्य्याः प्रथमजं रजः ।
वस्ते ण ग्राहयित्वा तु ततो गच्छत्रदौतटम्‌ ॥
मव्छग्रासो यदा पक्तौ मत्छमाटातुमुद्यतः।
लम्यक्तिणं ममल्छन्तु टहोत्वा च गंयेत्‌ एयक्‌ ॥
तच्चुणं करमंस्फ्टं जले ्तिप्रं समन्ततः ।

मल्छो दृष्टा समायाति करमध्ये तु कौतुकम्‌ ॥ ४५॥

ऋतौ स्वोयोनिमध्यस्थं सौवोरं दिनसप्तकम्‌ ।

तं इत्वा पावके चित्रमाद्रमेव प्रदश्यतं ॥ ४६ ॥

मातलङ्गस्य वोजानि पुष्ये सौवोरमच्नम्‌ ।
एको कत्येव जुदयादातोकाष्टान्वितेऽने ।

संदृश्यते र्द्रगणो लम्बमाने सितं पुरे ॥ ४७॥

सुनिपुष्परसेः पुष्ये षा स्नोतोच्रनं ततः।
श्रज्जिताप्तो नरः पश्येन्मध्याद्क तारकागणम्‌ ॥ ४८ ॥
मातुनुङ्गस्य वोजोल्यं तलं तास्प्रस्य भाजने ।
स्थापयेदातपे पश्येन्मध्याङ्क मरथं रविम्‌ ॥ ४९ ॥
विल्वपव्ररसेः मिडं गृ्छामूनं जनान्तिकि। `
अद्धितारो नरः पश्येत्‌ पिशाचानतिकौतुकम्‌ ॥ ५०॥
अ्रद्गरं शिखिपित्तेन पिष्टा चाग्रदले भवेत्‌ ।
` पावकं तश्छु खे त्वा वद्के ज्वाला सुदश्यते ॥ ५९ ॥

४६

इन्द्रजालविद्यासंग्रहः।

धस्त रतेल संयुक्ता विषचुर्खेन लोडिता ।

वत्तिः सा ज्वालिता लोकैः पुष्यवहृश्यते ध्रुवम्‌ ॥ ५२ ।

विहक्गपुच्छे तु यदा निबधुाति हि व्तिकाम्‌। ।
उल्कामिव प्रपश्यन्ति सश्चरन्तों नभःस्थले ॥ ४२ ॥
भल्लातकोहइवं तैलं रुतमत्छेषु लेपयेत्‌ ।

ते जोवन्ति जले क् िप्ताः सद्यः सदयोहता इव ॥ ५४ ॥

मण्ड्‌ कव सया दौपमरश्वे ज्वालयेतरिशि ।

चतुटिंत्तु च तन्मध्ये सागरो दृश्यते जनै; ॥ ५५ ॥

[र € (8

भे तजर मूलन्तु भूलता खेतमभ्चकम्‌ ।

पेषयेच्छिखिपित्तेन सुथ्या बद्धा तु तत्रिशि ।
गटहोपरि विनिचिपरे दृश्यते ज्वलदग्निवत्‌ ॥ ५६ ॥
धातिकावोजपिष्टेन लिप्तं कत्वा प्रयल्नतः ।
वहुकानप्रदोपस्तु दोपो ज्वलति कौतुकम्‌ ॥ ५७ ॥
श्मशानाटग्निमादाय चतुरङ्गारसग्ितम्‌ ।
गोनसावसया लिम्पेत्‌ चतखः शर्क राः ततः ॥
ागोदुगष विनिक्तिप्य काष्ठमध्ये विनिक्तिपेत्‌ ।
आदित्यरश्मिसम्प कञ््वलत्येव न संशयः 1

तत्काष्ठं कोतुकं लोके जायते शिवभाषितम्‌ ॥ ५८ ॥

उन्मत्तस्य तु काष्टानि कोदूवस्य ठणानि च । `
सन्दह्य बन्धयेदस्ते दों प्रज्वाल्य कज्जलम्‌ ।

अ्रच्नयेत्‌ तेन नेवञ्च दिवा पश्यति तारकान्‌ ॥ ५६ ॥

रक् ार्ज नस्य म्पूलेन तिलके जलघ्षिते।

क्रते त्वयुतदस्तोऽसौ दश्यते रात्तमाक्लतिः ॥ & ° ॥

क्कानलासस्य संग्टह्य पुच्छं टक्तिणपाश्व॑तः ।

चिनलोहवेषटितं वक्तं छतं चानन्तरूपश्टक्‌ ।

“च्रं सङ् ोचाय खाद 1” अनेन मन्तेण अटोत्तरखहस्रजपे सिद्धिः ॥

सिहनागाजनकक्तपुटम्‌ । २४७

== - ज्य =-= -------------~--~-------- ~~ -- - +

सिन्दूरवणभूनागवर्तिदोपस्य तेजसा * ।

यदस्तु दृष्यते तच तत्तच्च खणंवद्ववेत्‌ ॥ ६२ ॥

कार्पासवौजं सपस्य वक्त किरा खनेद्‌ भुवि ।
तज्जातवत्तिंकादौपः सपेतेलेन दौपितः।

ग्टहे पश्यन्ति यद्वातो तत्तत्‌ सर्पोपमं भवेत्‌ ॥ ६३ ॥

एरण्डतेलजं दपं शमोपुष्पाहिकञ्चकम्‌ ।
कार्पासजा भवेहत्तिश्चिवं पश्यति पूववत्‌ ॥ ६४ ॥
श्वेताकसम्भवां वत्ति सपतेन्युतां निशि ।

प्रज्वाल्य सपंवत्‌ सवं ग्ट पश्यति पूववत्‌ ॥ ६१५ ॥

हस्तक्त सिन्धुवारस्य मूलमादाय यन्रतः।

स्पशने बन्धुविच्ेटं कु रुतं शोघ्रमद्तम्‌ ॥ ६६ ॥

मांसं रक्तोत्पलं तुल्यं ककलासस्य योजयेत्‌ ।
तन्मलेगुटिकास्पर्णत्‌ तालयन्तं भिनच्यलम्‌ ॥ ६७ ॥
तन्मांसं शोणितं ग्राह्य तन्मन्त्ेणभिमन्वितम्‌ ।
भ्रूदारवटपुष्यैश्च वेष्टयित्वा स्थितं करे ।

सणरष्टमातरे मडाऽऽचय्वं तालयन्वं भिनत्यलम्‌ ॥ ६८ ॥

तम्मंसं वटपव्रेण वंष्टितं दस्तमध्वगम्‌ ।

+ ब्रह्माण्डेऽपि खितः पत्नौ दृष्यते पतितो धुवम्‌ ॥ ६< ॥

तम्मांसं राजहत्तस्य पृष्यञ्च इस्दमध्यगम्‌ 1
हक्तारुट्रञ्चाश्वगतं चितं पश्यति मानवः ॥ ७० ॥
शिरोषपुष्येस्तन्मांसं वेष्टितं दस्तधारितम्‌ ।
सणृ्टमाव्रेण नारोखां रणं यात्यतिकौत्‌कम्‌ ॥ ७१९ ॥
कच्छपस्य शिरो ग्राह्य लज्जालुरिन्द्रमोपिका ।
काकजङ्काभवं वाजं तथा शतपटोक्लमिः। -
# अत्‌ तेच; पर्न कज्जलं, तन कज्जलान्चितचनुषा इन्यन्वयाधेनोधः)

ड सह सह सस त्य नानाकौतुकै न्द्रजालदभं

ह फट्‌ ठः ठः खाहा” ।

इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।
पञ्चाभिवटिका कार्य्याऽनाभिकामध्यगा शुभा । `
तदृशंनात्‌ स्तनं याति सखृष्टे वाऽथ महाऽङ्लस्‌ ॥ ७२
कनिष्ठानामिकामध्ये दर्श्णदायाति तत्‌ पुनः ।
तया गुटिकया लेपालिङ्गसङ् ोचनं भवेत्‌ ॥
निसिंङ्गो दृश्य ते म्यः च्षालितेन पुनर्भवेत्‌ ।
माठवाहस्तनं याति मुक्तिः खाख्य प्रजायत ॥ ७२ ॥
ककलासभवं चुं कू् माहितैल पाचितम्‌ ।
तलिप्रस्तन उद्रच्छेत्‌ तत्‌त्षणादारयोषितः ॥ ७४ ॥
अङ् ोलोल्येन तैलेन लिपदस्तेन मदंयेत्‌ ।
निर्गुण्डोवीजकं भूमौ क्षिपं भवतति हश्चिकम्‌ ॥
इत्येवं संयोगानां मन्तराजं शिवोदितम्‌ ।
पूर्वमेवायुलं जघ्वा ततः सिध्यति कौतुकम्‌ ॥
“च्रं नमो भगवते रुट्राय उड्डामरेश्वराय

अनेन गिरिशोक्तन सन्म्न्तेणाभिमन्तणात्‌ ।

जितेरन्दरिधः सदाचारः योगो सिदिं लभेदुधुवम्‌ ॥ ७५
इति ग्रौसिद्धनागाजंनविरचिते कच्तपुट इन्द्रनालविद्याखाधनं
नाम बयोदशः पृटलः।

अथ यच्चिगौसाधनम्‌ ।
सर्वासां यक्तिणौनान्तु ध्यानं कु र्य्यात्‌ सनादहितः।
भगिनोमाटपुत्रोस््रौरूपतुल्या यथेष्ठिता ॥
लक्षमेकं जपेन्मन्त्रं वटहत्ततने एचिः।
बन्पुकङसुमेः पञ्चान््ध्वाज्यच्तोरमिधितैः ॥
<^

सिद्नागाजुनकक्षपुटम्‌ 1 ३४९

दशाऽ शं योनिकु ण्ड तु इत्वा % देवो प्रसोदति ।

विचित्रां साधकस्येव प्रयच्छति समोहितान्‌ ।
“श्रं विचित्रे! चिव्ररूपेण सिडिं कु रु कु र्‌ स्याह” ॥ १॥
त्रिपथखी जपेन्मन्ं लच्मेकं द शा$शतः ।
ताक्तगुगगुलैदह मे विचित्रा सिदिदा भवेत्‌ ॥
^ ङी महानन्दे भोषणे कीं हं खदा” ॥ २॥
गत्वा यक्तग्यद्ं मन्तो नग्नो भूत्वा जपेन्मनुम्‌ ।
दिनैकविंशतिं कु र्यात्‌ पूजां क्त्वा ततो निशि ॥
आ्आवत्तयेत्ततो मन्तमेकचित्तेन साधकः ।
निशाडं वाञ्छितं द्रव्यं देव्यागम्य प्रयच्छति ॥
“च्रं ङ्णीं नखके शो कनकवति ! खाहा”॥ २॥
लक्तत्रयं जपेन्मन्त्रं द णाईशं गुग्गुलुं इनेत्‌ ।
लात्ता चोत्पलके वाऽथ ध्यात्वा सर्वाङ्गलोचनाम्‌ ।
पटे पटे वा संलेख्या होमान्ते चिन्तितप्रदा ॥
“द्यो कु वलये दिलिहिलितु तु तु सिदिसिदेश्वरि,! डं
7 दा”॥ ४॥ ४
जपेलक्तदयं मन्तो श्मशाने निभयो मनुम्‌ ।
दशां ज्‌इयात्‌ साज्यं इत्वा † तुष्यति विभ्रमा ।
पञ्चाश्न्नातुषाणाञ्च द्रत्त सा भोजनं सदा ॥
शं डी विश्रमरूपे विश्वमे कु र्‌ कु रु र्यहि भगवति !
बाहा” ॥ ५॥
शाकयुूवपयःशक्तभक्तः खेतोणकासने ।
देवतां पूजयेन्नित्यं जपेललक्तं त्रयाद शम्‌ ॥
पायसं होमयेत्‌ पश्चात्‌ सहस के ण सिध्यति ।

त्वा इति पदेन इत्वा वर्तमानस्येति अन्वयां यौजना।

† अवापि पूव्ववदन््रययीजना।
इ २०

इ ५० इन्दरजालविद्यासंग्रहः ।

निलयं लोकस्दसख्रस्य भोजनं सा प्रयच्छति ।

लक्तायुर्दिंव्यवर्षाणि दत्ते सा शङ्रोदिता ॥
“श्रां कीं जलपाणो पिज्वल पिज्वल हं ल्‌ खाहा” ॥६॥
लक्तसुत्पलश्णकोल्यं इत्वा मन्तमिमं जपेत्‌ ।
लचेकाटशमावच्यं हत्वा मध्ये शशिग्रहे ॥
अथवा मालतोपुष्ेहत्वा भालुसहसखकम्‌ ।
भानुमुक्तो * भवेद्‌ यावत्‌ पूर्णन्तो सिध्यति रुवम्‌ ।
सहखन्तु जपाव्यन्ते सहस्राणान्तु भोजनम्‌ ॥
“श्चं भूतं सुलाचने ! लु” ॥ ७ ॥
शङ्न्तिते पटे देवीं गौरवणां एटतोत्पलाम्‌ ।
सर्वालङ् ारिणीं दिव्यां समालिख्याचयेत्‌ पुनः ॥
जातीपुष्पैः सोपचारेः सहस्रैकं ततो जपेत्‌ । ..
विसब्धयं सप्तराव्रन्त॒ ततो रात्रौ एचिजंपेत्‌ ॥
अरद्ैरातरे गते देवो समागत्य वरप्रदा ।
पञ्चविंशलिदोनारान्‌ प्रत्यहं सा प्रयच्छति ॥
“चों ङी रतिप्रिये ! खाहा? ।
दिनैकविंशतिं यावदुदयास्तमयं जपेत्‌ ।
निव्यं सायं खमाहारपिर्डं हर्म्यापरि च्िपेत्‌ ॥
चिसपताहेतुसा तुष्टा शय्यां गत्वा पिशाचिका ।
पञ्चविंशतिदोनारान्‌ ददाति प्रतिवासरम्‌ ।
कणं कथयति सिप्र यद्‌ यत्‌ एच्छत्यसौ क्रमात्‌ ॥
“श्रं कों च; चः कम्बलके ग्रहन पिण्डं पिशाचिके ! स्वाहा”॥
ग्ट वाऽरण्य एकान्ते लक्तमेकं जपेन्मनुम्‌
पुष्पधूपादिभिः पूजां निय कु र्य्यात्‌ प्रयतः ॥
#* शच भानुशन्दः खर्भालवाचकः, अन्यत्‌ स्पष्टम्‌ ।

सिनागाजनकक्षपुटम्‌ । २५१

पञ्चाखनैदंशाऽओन इते देवो प्रमोदति ।

दौनाराणां महसैकं प्रत्यहं तोषिता सतौ ॥#
“श्रं गुलु गुलु चन्द्राखूतमयि अव जातिलं इलु इलु
चन्द्रगिरे ! स्वाहा” ॥ १०॥
एकलिङ्ग 4 महादेवं वरिमच्ध्यं पूजयेत्‌ सदा ।
धूपं दत्वा जपेभ्मन्तो ब्रूयात्‌ सा ^त्वं किमिच्छसि १” ॥
“देवि ! दारिद्रयदग्धोऽस्मि तन्मे नाशकरो भव ।
ततो ददाति सा तुष्टा वित्तायु्िरजोवितम्‌ ॥
“श्रं कीं आगच्छ सुरसुन्दरि ! स्वाहा” ॥ ११॥
कु ङ्मेन समालिख्य भूजंपते सुलक्तणाम्‌ ।
प्रतिपत्तिथिमारभ्य पूजां क्रत्वा जपेत्ततः ॥
विसन््यं विमखन्तु मासान्ते पृजयेत्निशि ।
संजपव्रडरात्रे तु ममागत्य प्रयच्छति ।
दौनाराणां सहसकं प्रत्यहं परितोषिता ॥
“ओं ङं अ्रनुरागिणि मेथुनप्रिये ! खाहा” ॥ १२॥
नदोतोरे शभे देशे चन्दनेन सुमण्डलम्‌ ।
विधाय पूजयेेवों ततो मन्ायुतं जपेत्‌ ॥
विमां जपेदेवं पसत्रा वितरेत्‌ % तदा ।
दोनाराणां सहसैव; व्ययं कु् यीदिने दिने ।
विना -ययेन सा क्रु दा न ददाति कदाचन ॥
“रों कीं सर्वकामदे मनोहरे ! स्वाहा” ॥ १३॥
मन्ायुतं जपेन्मन्तौ प्रातः सूर्य्याटये सति ।
माममेकं जपेदेवं पूजां कु र्य्यादिने दिने ॥

» भव ददाति साधकाय इति शेषः।

+ एकलिङ्ग इति मन्दिरम्य विशेषणं, तेनेकलिङ्मन्दिर इत्यधेः ।
‡ भर रटैवौ वरं वितरेत्‌ एवं सन्दभधैः। ` ५.

२५२ इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

शङ्कसंलिसपटे तु शुश््पुष्पैः सपायतरैः । |

दशऽशं होमयेत्‌ साज्येरिन्धनैः करवोरजैः ।
ददाति शङ्किनो तुष्टा नित्यं रूप्यकपञ्चकम्‌ ॥ |
“ओं जीं श्चारिणि शङ् ाभरणे! हां ङ्गीलींरे
खादा?॥ १४॥
सहस्राष्टमिमं मन्तं जपेत्‌ सप्तदिनावधि ।
प्रत्यहं मणिभद्राख्यं प्रयच्छत्येकरूप्यकम्‌ ॥
मनन्त ।--“्रं नमो मखिभद्राय नमः पूर्णाय नमो
यक्तसेनाऽधिपतये मोट मोट धारय खाहा” ॥ १५ ॥
चतुलंत्तमिमं मन्तं जपे्यागा प्रसोदति ।
ददाति चिन्तितानर्थास्तस्य भोगाय मन्विणः ॥
“रों ग्रहोत्यानि ! मम त्यागाधं देहि मे वित्तं वोरसेवि
साहा” ॥ १६ ॥
रातो रातो जपेन्मन्त्रं सागरस्य तटे शुचिः ।
लच्तजापे छते सिचो दत्ते सागरचेटकः ।
रत्नत्रयं तदाच्ुल्यं तेन मन्तौ सुखौ भवेत्‌ ॥
“श्रं नमो भगवन्‌ रद्र टेहि रन्नानि जलराशे ! नमोऽस्तु
सखाहा” ॥ १७ ॥ ॥
एकान्ते च शुचो देशे तिसन्धयं तिसदसरकम्‌ ।
मासमेकं जपेन्मन्तो ततः पूजां समारभेत्‌ ॥
प॒ष्यधूपादिनेवेदयः प्रदोपेधुतपूरितैः ।
रात्रावभ्यचयेत्‌ सम्यक्‌ सुस्थिरः सुमनाः सुधौः ॥
अईैराव्रे गते टेव समागत्य प्रयच्छति ।
रसं रसायनं दिव्यं वस्रालङ् ारभूषणम्‌ ॥
“च्रं कीं ्रागच्छ सखामोश्वरि ! सादा” ॥ १८ ॥
विपथस्यो वटाधटधो रातौ मन्तं जपेत्‌ सदा । .

` सिदनागार्जनकच्तपुटम्‌ । २५२

लक्षत्रयं ततः सिद्धा स्यादेवौ वरयक्तिणणो ॥

वस्त्रालङ्करणं दिव्यं सिद्धं रसरसायनम्‌ ।
दिव्याच्ननञ्च सा तुष्टा साधकाय प्रयच्छति ॥

श्रं दीं ओं वटवासिनि यक्तकु लप्रसूते वटयक्तिणि !

येहि खाहा” ॥ १९ ॥
वर्तं समास्य लकच्मेकं जपेन्मनुम्‌ ।
ततः सप्ताभिमन्ेण काञ्जिकं चालयेन्मुखम्‌ ॥
यामयं जपे द्रौ वरं यच्छति यक्तिणो ।
रसं रसायनं दिव्यं चुद्रकर्माण्यनेकधा ।
सिद्धानि सर्व॑कायाणि नान्यथा शङ्गरोदितम्‌ ॥

“ञो दीं नमशवन्द्रद्रवै कर्णीकर्णकारणे ! खाहा”। “श्रां

भगवते रुद्राय चन्द्रयोगिनि ! खाहा | मन्दवम्धका

:॥ २० ॥
चिञ्चाहक्ततले मन्तं लक्तमावत्तयेच्छु चिः ।
विशनला वितरेत्‌ तुष्टा रसं दिव्यं रसायनम्‌ ॥

“श्रोँङ् ीं विशाले! द्रांदू क्लीं एदयोहि खहा” ॥ २१॥

नराखिनिमितां मालां गले पाणौ च करणयोः ।
धारयेज्नपमालाच्च तादशौन्तु मशानतः ॥
ल्तमेकं जपेन्मन्वं साधयेत्रिभयः सुधौः।
ततो महामया सिद्धा ददात्येव रसायनम्‌ ॥
तेन भक्तिमात्रेण पवेतानपि चालयेत्‌ ।
बनलोपलितनिमुक्तधिरजोवो भवेन्नरः ॥

“श्रो द्वी महाभये ! ह फर्‌ स्वाहा” ॥ २२॥

शक्तपन्ते जपेत्तावद्‌ यावत्‌ दृश्येत चन्द्रिका ।
दत्ते पोत्वा यदटमरोऽखतं तच्च भवेन्नरः ॥

“श्रो इं चन्द्रिक ! हंसः खाहा” ॥ २२ ॥

२५४ इन्द्रजालविदयासं ग्रहः ।

----~ ~^ ~~~ ^^ ~ ~+ + ~~ ~~~ ~ ~~~ ~~~ ^^ ~ ~

शक्र चापोदये लक्तं निर्मुण्डीतलमध्यगः ।

जपेन्बन्तं ततस्तुष्टा देवो पातालसिदिदा ॥
^ कीं रेन्द्रि माहन्द्रि! कु लु कु लु चुलु चुलु हं
सखाद्ा” ॥ २४ ॥
इदि ध्यात्वा जपेद्रातौ हं सवदधं सचेतसम्‌ ।
योगं ददाति सा तुष्टा जरारल्युविनाशनम्‌ ॥

“श्रं इंसः सव्वेलोचनानि बन्धय बन्धय देवौ आज्ञापय

खाहा” ॥ २५ ॥ |
स्मौयस्ून्ं करं वामं दत्वा लत्तं जपेन्मनुम्‌ ।
वाक्‌सिदिं मन्विणो लिङ्ग चेटकस्तु प्रयच्छति ॥

“ओं नमो लिङ्गोद्वव रुद्र ! देहि मे वाचं सिष्ठिं |

पव्वं तगतै द्रां द्रं द्द् द्रौ दरः" ॥ २६॥

जपेन्मासत्रयं रक्त-कम्बले ! सुप्रसोदति ।

खतकालयापनं कु र्य्यात्‌ प्रतिमाचालनं तथा ॥

“ज्रं रक्तकम्बले ¦ महादेवि ! दूतमसुकासुकं उद्या

उल्यापय प्रतिमां चालय चालय प्बैतं कम्पय कम्पय लं
चिल चिलि दुं ह” ॥ २७ ॥

अष्टोत्तरशतं जघ्चा यत्किञ्चित्‌ खात्मभोजनम्‌ ।

ततोऽनुवासरं दत्ते नित्यं सान्निष्यकारकम्‌ ॥
अतोतानागतं कमं खास्थ्याखाख्थ्यं त्रवोति सा ।
प्रतिमापर्वतान्‌ सर्वान्‌ चालयत्येव तत्‌च्णात्‌ ॥

“श्रं करङ्गमुखे विद्युज्जिह्वं! ओं इ चटके ! जः

स्वाहा” ॥ २८ ॥ |

पूवभेवायुतं जघ्ा कत्वा होमं दशा शतः।

घुताक्ञे रजनोङ्ष्ट पूर्णन्ते च पुनजंपेत्‌ ॥
लिम्पन्‌ गात्रं चन्दनेन रात्रो मन्तं समुच्चरत्‌ ।

` सिदनागाजुनकच्तपुम्‌ ।
यावन्निद्रावशं याति खप्रे वदति सा तदा
वाञ्छितं यच्छु भं किञ्चित्‌ स्यात्‌ सिद्ं वा न मिध्यति ॥
“श्रो दरों सः नमः श्मशानवासिनि चण्डके गिनि ! ख्ाहा” ।
मन्वडये एकमेव साधनम्‌ ॥ २८ ॥
करञ्ञहच्तमारुद्य जपेदशसदसरकम्‌ । .
तत्पञ्चाङ्गन कल्के न श्रापादं संविलेपयेत्‌ ।
जपान्ते पूववत्‌ खप्रं कथयेत्‌ सा शभाशभम्‌ ॥

“श्रं नमो ङ्द्राय ओं नमो भगवते शमशानवासियोगिन

सखाह्ा” । “श्रं नमशन्द्रखाविणि कर्णकणंकारिणि ! स्वाद" ।
उभयोः पुञवत्‌ सिडधः ॥ २० ॥ ।

पू्व॑मेवायुतं जघ्षा कु ष्ठकल्काभिमन्वितम्‌ ।

सप्तवारप्रलेपेन खप्रे वक्ति शभाश्भम्‌ ।
तैलोक्ये यादृशो वार्ता तादृशीं कथयत्यलम्‌ ॥

“श्रं ङी आगच्छ चामुण्डे ! सखा हा” ॥ २१ ॥

रोचनाङु ङ्कम कोरः पद्ममष्टदलं लिखेत्‌ ।

नौरसे सृ पते तु मायावोजं दले दले ।
लिखित्वा धारयेन्मन चेमं मन्तं ततो जपेत्‌ ।
पूवमेव तु सप्ताहं एवं कु र्यात्‌ प्रयतः ।
अतोतानागतं सवं स्वप्र वदति देवता ॥
“श्रो द्धी चिनि पिशाचिनि स्वाहा” ॥ ३२ ॥
अन्ताबुम्ूलिका पुष्ये तथा सर्पाक् िमूलिका ।
संग्राह्या मन्तिता यल्लाद्रक सत्रेण वेष्टयेत्‌ ।
मन्तरेण सकं बद्धा तु वदल्येव शभाश्भम्‌ ॥
“च्रं नसो भगवतं रुद्राय करणंपिशाचिनि ! खादा” ॥२३॥

इति ग्रौसिद्धनागाजुनविरचिते कचपुटे यक् िशौसाधन्‌ं नाम

चतुद शः पटलः।

२५६ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

अथ अञ्चनम्‌ ।

अस्ननानान्तु सर्वषां मन्तं साध्यमघोरकम्‌ ।

विनाऽघोरेण विघ्नानि नाशयन्ति पटे पदे ॥
दक्तिणामूत्तिमासादयय जपेदष्टसहसखरकम्‌।
ततः सव विधानानि सुखसाध्यानि कारयेत्‌ ॥ |
श्रं विदयाधरं विरूपात्तं बहुरूप महेश्वरम्‌ । |
जपाम्यहं महादेवं सवसिद्िप्रदायकम्‌ ॥ |

“रद्राय, नमो बहुरूपाय नाशय विच्छरूपाय नमो विश्वाह

मिश्रूपाय नमस्तत्पुरुषाय नमो य्तिरूपाय नमः एकयक्ता
नमः: एकरोमाय नमः एकमण्ये नमो वरदाय नम सत्य त्ता
नमो रुद्राय खाहा”॥

जितेन्द्रियः सोपवासः महेश्वरमजं विभुम्‌ । |

, अर्चन्‌ सिदमिमं मन्व जपेत्‌ सिदिमवाप्रुयात्‌॥१॥

कञ्जलानां निपाताय ग्राद्यो यन्नेन पावकः।

दौक् ितस्य ग्हात्‌ खेष्टो यतोनाच्च विशेषतः ।

रजकस्य ग्टहाद्वापि तत्कस्य ग्टहाच्च वा ॥

“ओं ज्चलितब्युतिदेहाय स्वाहा” । भयमभ्रियङ्यमनः। “श्रो

नमो भगवते वासुटेवाय खौपर्वते कु लपते वसुवते खाहा।
अनेन मनवेणाग्रं रचयेत्‌, “श्रो वत्ति बन्ध दिशं बन्ध पातालं वनख
मण्डनं बन्ध बन्ध खाद । अनेन वर्तिमभिमन्बयेत्‌। श्रो नमं
भगवते सिदिसावराय ज्वल ज्वल पत पत पातय पातय व॑
बन्ध संहन संहन दशय दशय निधिं नमः” भनेर दीपं परज्वालयेत्‌।
“तरो दं सवसिडिभ्यो नमः । विच्छ सखवाद्ा” । अनेन कज्जलं गरादयम्‌।
“श्रं कालि कालि ! रक्त रक्त मदच्छनं नमो विच्छ खाहा”।

अनेन यत्किचिदञनद्रव्यमभिमन्तयेत्‌ ॥ २॥

-सिहनागाजुनकक्तपुटम्‌ । २५७
हेग्नः शलाकया चाटौ चन्तुषोरच्ननं स्मृतम्‌ ।
तया शलाकया पश्चादच्नद्रव्यमच्नयेत्‌ ॥
अ्रच्नयित्वाऽच्ननं पश्चात्‌ सप्त वाऽश्वल्यपत्रकम्‌ ।
बन्धयेत्‌ प्रतिनेवन्तु यच्छिद्रं तदधोमुखम्‌ ॥
तस्योपरि सितं वसं पटरजं वाऽथ बन्धयेत्‌ ।
नाज्ञयादधिकहोनाङ्ग चादृ वाऽग्निदग्धकम्‌ ॥
सम्पु णङ्ग शचिस्रातं दिदिनं नक्तभोजिनम्‌ ।
त्तोरशाल्यत्रभोक्तारं दिदिनान्ते ततो जपेत्‌ ।
अच्जितस्य शिखाबन्धं कर्तव्यं मन्त उच्यते ॥
“श्रं नमो भगवते सद्राय रों माहे इलु इलु विडलु विल
दा यत्त यत्त पूजिते यत्तकु मायः सुलोचने ! खाद” ॥ ३ ॥
दक्तिणामूत्तिमा्ित्य * छ्युदयास्तमयं जपेत्‌ ।
पूवमेव समाख्याता शिखाबन्धे शिवोदिता ।
अयं सर्वाच्ञनानां वै विधिज्ञयः शुभावहः ॥ ४ ॥
रोचनं कु ङ्कमं शङ बालपुष्पो तु चन्दनम्‌ ।
राजावत्तं 4 कु मारोच्च सौवीराच्ननपारदम्‌ ॥
कञ्जलं काञ्चनो ्ैव सितपद्मस्य के शरम्‌ ।
यावकं सष्टतं करं समभागं सुपेषयेत्‌ ॥
अमशानचेलमादाय पूवेपिष्टेन लेपयेत्‌ ।
तदत्ति घुतसंयुक्तां प्रज्वाल्य कल्नलं हरेत्‌ ।
सर्वाच्नमिदं ख्यातं पातालनिषिदनम्‌ ॥ ५॥
शरल्काले तु संग्राद्या भूलता रक्तवणका ।
सिन्दूरपूरितां क्त्वा रवितूलेन वेष्टयेत्‌ ॥
# अव दचिणामूत्तिंपदरेन दविणकालिका वीडव्या ।
† भ्रव राजावर्तपदेन उपरब्रविद्चषार्धबोषः।

३४५८ इन्द्रजालविद्यासं ररः ।

अतिक्ष्णतिनात्तेनं ग्राहये द्रयेत्‌ सुधोः।

तैलवच्यी; प्रयोगेण कज्जलं चोत्तरायणे ।
ग्राहयित्वाऽच्नयेचचुनिधिं पश्यति पुवंवत्‌ ॥ ६ ॥
पद्मसूत्राणि भावयेदित्तजै रसैः ।
मर्वाञ््ननमिदं दिव्यं शम्भदेवेन भाषितम्‌ ॥
दोपकनञ्जनलयोः पातं कर्तव्यं नरसुर्डकम्‌ ।

सर्वेषां कञ्जनलानान्तु शस्तं स्याच्छ् िवभःषितम्‌ ॥७॥

सोलोऽच्जनसुनु कस्य ग्राहयेदाशए पित्तकम्‌ ।

शमे भार्डं विनित्तिप्य यावत्सप्तदिनावधि ।

अनेनाज्ितनेतरसतु निर्विघ्नं वक्ते निधिम्‌ ॥ ८ ॥
अतिक्तणस्य काकस्य जिद्वाहृन्मां समाहरेत्‌ ।
वेष्टयेद्रवितरूलेन वत्ति तेनैव कारयेत्‌ ।

श्रजाघुतेन दोपन्तु प्रज्वाल्यादाय कञ्जलम्‌ ।

अच्रिताक्छो नरस्तेन निधिं पश्यति पूर्ववत्‌ ॥ < ॥
सखोतोऽच््नमुल्‌ कापत-जिद्वारक्तान्वितं च्तिपेत्‌ * ।
सप्ताहान्ते ससुदत्य ्रच्ननाटो चते निधिम्‌ ॥९०॥
श्रञ्चेषायान्तु छष्णाहेरतिधूमेन कञ्चकम्‌ ।

दग्ध्वा खोतोऽच्जनोन्मिखमच्रयेत्रिधिदशकम्‌ ॥११॥

नकु लस्य च भेकस्य लोचनानि समाहरेत्‌ ।
सखोतोऽचज्नसमायुक्तं मेषतेलेन पेषयेत्‌ ।
अज्जिताच्तो नरस्तेन निधिं पश्यति पृवेवत्‌ ॥१२॥
उन कचक्तु रादाय कु ङ्कमं रोचनं शौ ।

समांसं मघुना पिष्टं ख्यातं सर्वाञ्जनं परम्‌ ॥१२॥

पारदं मधु कपूरं मधुकस्य च मूलिकाम्‌ ।

% चविपेदिन्यनेन भार्ड निचतिप्य भूगत्तं निधापयेत्‌ इति तात्पव्थसरशिः ।

सिहनागाजुनकक्तपुटम्‌। २५८

समं पिष्टा पिवेत्‌ सदं दिव्यं सवाच्ननं परम्‌ ॥१४॥

पुष्याकं खेतगुच्ञाया विधिना मरूलमादरेत्‌। `
उलुकाचेण मधुना सर्वाच्ननमिदं परम्‌ ॥ १५॥
खातोऽच्ञनं सख्योतं सूरूलकाण्डं विनिक् िपेत्‌ ।
सप्ताहान्ते समुडु त्य पातालमधुनाऽच्रयेत्‌ ।

दिवा नक्ततवित्तानि करस्थानि विपश्यति ॥१ ६॥

हरितालं वचां लोधं रेणुकां चाच्ननं तथा ।
छष्णपक्ते चतुश्यां च र्गीकत्य विनित्तिपेत्‌ ॥
सम्पुटे ताम््रजै तच्च अघोरेणाभिमन्तयेत्‌ ।
अच्जिताक्ता निधिं पश्येन्नरो नानाविषं भुवि ॥ १७ ॥
रक्तागसत्यस्य तैलेन भूधाचौम्बलपेषितम्‌ ।

कपृरेण युतं चाज्यं सिदध सर्वाच्ञनं परम्‌ ॥ ९८ ॥

कु ङ्मं श्वेतगुञ्ा च काञ्चनस्येव पल्लवम्‌ ।
सुश्वेतञ्च जवापुष्यं सूर््यावत्तंसमं मधु ।
सर्वाञ्ञनमिदं ख्यातं पातालनिधिद शनम्‌ ॥ १८ ॥
रक्ते न क्कलासस्य भावयित्वा मनःख्लिम्‌ ।
तेनेवाच्जितनतस्तु निधिं पश्यति भूमिगम्‌ ॥ २० ॥
पारदं काकमा्युल्यं फलं कपर कं मधु ।
सूय्यावत्तसमायुक्तं सिं सवाच्ञनं परम्‌ ॥ २१॥
जया मासो हंसपदो कपुरच्च मनःशिला ।

सतं दारुनिशा चैव समभागानि पेषयेत्‌ ।

दिव्याच्ननमिदटं ख्यातं सवभ्रूतव शङ्र म्‌ ॥ २२ ॥
स्योहतमनुष्यस्य पित्तमादाय पएृजयेत्‌ ।
रोचनयेव शशिना धूमपाकन शोषयत्‌ ।
अष्टाहान्ते जलेधुष्टमच््ननं निधिदशंनम्‌ ॥ २३ ॥
उल्‌ कचन्तुषो रक्ते भावयेत्‌ पटृखूत्रकम्‌ ।

२६० इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

तद्याङ्गोलतेलेन प्रदोपोदुतकल्नलम्‌ ।

सर्वाच्ननमिदं साज्यं पातालनिधिदर्भनम्‌ ॥ २४ ॥ `

व तगु्ञारसे त्रं दिनमेकन्तु भावयेत्‌ ।

ततो वाराहजं चुं सूत्रमध्ये निवेशयेत्‌ ॥

दोपमङ्गोलतैलेन तदच्युडु तकल्जलम्‌ ।

सिदं सर्वाच््ननं लोके खनं निधिदशेकम्‌ ॥ २५ ॥

कष्णाजपित्तच्च मयुरपित्तमशेकमूलं स्ितसुत्तरस्याम्‌
शशाङगो रोचनमाक्तिकञ्च सर्वाच्ञनं नाम शिवोपदिष्टमं
सर्वाच्जनानि ख्यातानि प्रसिद्धानि शिवोक्तितः ॥ २६ ॥
अरगस्त्यठच्चजां कु र्य्यात्‌ पादु काऽच्ननदर्भिकाम्‌ ।
पादुकाऽच्ञनयोगेन सि्दयोगा भवन्ति वैं ॥
श्रं नमो भगवते रुद्राय उडडामरेश्वराय |

धमननालि वैतालि ! खाहा" ।

अनन मन्तराजेन पादु कामभिमन्तयेत्‌ ॥ २७ ॥
अथय कु माराज्ञनम्‌ ।
पुष्यनक्ततयोगन पिण्डोतगरमरूलिकाम्‌ ।
षड्ङ्गलमितां कु र्य्याच्छलाकां रक्षयेत्‌ ततः ॥
स्नापयेच्च शिलापृष्ठे कु मारं वा कु मारिकाम्‌ ।
तच्छिला सख्रानतोयेन रोचनं देमगेरिकम्‌ ॥
निष्ट्टमन््ये ब्त मन्सुक्तच्च पुवंवत्‌ ।
शलाकया रत्तितया तयैवाञ्रयात्रिधिं लभेत्‌ ॥ १॥
तिलपस्णुहधवं सूलं इस्ताकं विधिनोडतम्‌ ।
पाताले * मधुना युक्तं जलं तदज्ञयेत्‌ ।
निधिं पश्यत्यसौ सत्यमर्थिन सत्रिधौ सति ॥ २॥

+ व्र पाताल इति श्ाने पातालघन्वे पटम्‌ अन्वये शब्द्वोघाबधा

सिद्नामाजुनकत्तपुटम्‌ । २६१

पुष्याके ऽगस्त्य त्तस्य स्ूनसुइत्य वारिणा ।

पाताले मधुना पिष्टं संयुतं निधिदशकम्‌ #॥ २ ॥

पिश्डौ तगरजं सूनसुटौचोगतमुदरेत्‌ ।

चन्द्रसूर्य्योपरागे तु पातालमधुसंयुतम्‌ ।

पेषयेचा ्ञयेत्रे तरे सम्यक्‌ पश्यति भूनिधिम्‌ ॥ ४॥

अथ पादान्ननम्‌।

तुलसोमूलिकां पुष्ये शनिवारे ससुदरेत्‌ ।

निष्यिष्य काच्िके नाथ मधुना युतमच््रयेत्‌ ॥

पादजाते कु मारं वा कन्यकां वा ततो निधिः।

दश्यते नात्र सन्देहः पातालान्तगंतस्तथा ॥ १॥

पाश्चात्यं पिष्यलोमूलं पुष्याकं विधिनोडतम्‌ ।

पातालमघुना युक्तं पादजाताच्जनं भवेत्‌ ॥ २॥

तिलपर्छहवं सूलं कष्ण पचे रवेर्दिने ।

चतुरश्यां समादाय जलेन सह घषंयेत्‌।

पातालमधुना युक्तं पादजाताञ्जनं भवेत्‌ ॥ २॥

मधुपुष्यं वचा क्षौद्रं रक्तागसत्यश्च चन्दनम्‌ ।

गुद्खा च तिलपर्णो च पादजातान्ञनं भवेत्‌ ॥ ४॥

सु्वेतकरवोरस्य पुग्याकं मूनलमुदरेत्‌। `

पातालमधुना युक्ता पादजाताच््नं भवेत्‌ ॥ ५॥

अथ लेपाञ्जनम्‌ ।

गोत्तोरेण त सम्पिष्य तिलकोद्रवराजिकाः।

कणावोजच्च सम्पिष्य निशयाञ्च निधिखलम्‌ ।

श्वष्टो लेपो भवेद्‌ यवर प्रातस्तत्र निधिं दिरेत्‌ ॥ १॥

अज नस्य कदम्बस्य वकस्य खदिरस्थ च ।

व दरूरान्वधित्वमिति पाताले पिष्टं मघना मवुतमेवमन्यवीनना कन्तव्या ।

२१

२६२ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

~~~ ~< ~~~ ~~~ --~~~--~---~ -----------------

ब्रह्मवत्तस्य पत्राणि काकोल्या चैव पेषयेत्‌ ॥

निशायां लेपयेदुमौ कल्कं मन्तरेण मन्तयेत्‌।
प्रात्पो न यत्रास्ति तत्रैव निधिमादिशेत्‌ ॥ २
उमादिमासंयुक्तं किरातं तत्र पूजयेत्‌ ।
त्र होमः प्रकत्तव्यो निशायां छतगुगगृलेः ।
प्रभाते तदिवर्णच्च निधिस्तत्र सुनिचितम्‌ ॥
“ननं नमो भगवते रुद्राय कल्कलेपाच्नं दर्थय
ठः ठः खाडहा? |
कल्कलेपाञ्जनच्चेदमनेनैवाभिमन्येत्‌ ॥ २ ॥
॥ श्रथ मावाञ्जनम्‌ ।
प्रवेशे नगरस्यान्तलक्तमेकं जपे्मनुम्‌ ।
पठन्‌ सतैघुतोपेतेः कते होमे दश्णाऽशतः।
प्रयच्छत्यच्नं हंसो येन पश्यति भूनिधिम्‌ ॥
“त्रो नमो हंसि दंसजाते ! ज्ञं स्वाहा” ॥ १॥
मधुकस्य तले मन्तं चतुदं शदिनं जपेत्‌।
नक्तभोजो चतुर्यामं तुष्टा यच्छति मेखला ।
अच््नं विघ्ननिमक्तं तेन पश्यति भूनिधिम्‌ ॥
“र नमो मटनमेखले ! ठः टः जीं खादहा” ॥ २॥
एकलिद्गः समभ्यच्यं षड्ङ्गनाभिभावितः।
परव्वसन्यां समारभ्य कष्णपक्तादितो जपेत्‌ ॥
सहस्रा्टमिदं नित्यं मासान्ते पूजयेत्‌ पुनः ।
मद्रा # देवतां लिङ्गे रात्रौ मन्तं पुनज॑पेत्‌ ॥
अैराते गते देवो दत्ते दिव्याच्नं शभम्‌ ।
वस्त्रालङ्र णं दिव्यं षर्मासाच्ैव सिदिदा ॥

# मट्रक्ताम्‌ इन्यनेन साधकः खानुकू लां तां चिन्तयेदिति मावार्धः।

`= । ३६३

“ओं चका चकं शाल््रलस्मणरखे ! स्वाद । इति मनः ।

य । इति षडङ्गानि॥ २॥
अरा समुलखाय सदसक जपेन्मनुम्‌ । .
मासमेकं ततो देवो निधिं दशयति ध्रुवम्‌ ॥
“ओरं ज्गीं प्रमोदाये स्वाहा” ॥ ४॥
दिनत्रयं निराहारः सति सोमग्रहे जपेत्‌ ।
यावन्बुक्तिस्ततो देवो यच्छत्यज्ञनसुत्तमम्‌ ॥ .
“शं द्धी यकि भोमिनि रतिप्रिये ! खाहा॥५॥ -
एकलिङ्गग्ट स्थाने चन्दनेन सुमण्डलम्‌ ।
क्त्वा इस्तप्रमाणेन पूजयेदव्र पञ्मिनोम्‌ ॥
धूपं सगुग्गुलुं कत्वा जपेन्मन्तं सहस्रकम्‌ ।
मासमेकं ततः पूजां क्त्वा रात्रौ पुनर्जपेत्‌ ।
अचैरातरे गते टेवो दन्ते दिव्याच्ननं शुभम्‌ ॥
“श्रो ङं पद्मिनि ! सखाडहा”॥ ६॥
वरद्ठच्ततले कु रव्याचन्दनेन सुमण्डलम्‌ ।
यक्षरं * पृजयेत्‌ तत्र नेवेदयुपदशयेत्‌ ॥
शमां सास्ैः पशान्मन्तमावत्तयेत्‌ सुधोः।
दिने दिने सदसक यावन्मासं प्रपूजयेत्‌ ।
ततो देवो समागत्य दत्ते दिव्याच्जनं परम्‌ ॥
“ञ्चं छं ्रागच्छछ कनकावति ! खाहा” ॥ ७ ॥
खगालस्या्तिकरंन हयच््रयेन्लो चनदयम्‌ ।
श्रूतं पश्यत्यसौ तस्मात्‌ सम्प्राप्नोति महानिधिम्‌ ॥ ८ ॥

# श्रव्र छन्दोऽनुरोधात्‌ कनकावतौम्‌ इति स्थाने यच्वियौमिति पाटः ज्ञेयः ।

३६४ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

देवदालोरसेधक्तरच्ञयित्वापि तत्‌फलम्‌ ।
“ओं गणपतये नमः। ओं चासुर्डाय नमः। ओं
दर्भय दशय खादहा”॥ € ॥
उक्तयोगदयस्यास्य मन्तः स्यादयमेव हि ।
इति ग्रौखिद्वनागाजुनविरचिते कचपुटे स्वाज्ञनादिनिधिदरशनं
॥ नाम पञ्चदशः पटलः।

अथ अन्नातनिधानस्य ग्रहगम्‌ ।

ब्रह्मचारिसदसरेए शिला सरूलश्तेन च ।

रद्राणाञ्च सहस्रेण शिखखाबन्धो विधौयते ॥
“श्रं रत्त रक्त विच खाहा”॥ १॥

कु र्या तसव्वसदह्ायानां शिखाबन्धमनेन वै ।

शावरं धारयेदरूं मन्तो सर्वा्थ॑मिदये ॥

गुणिनो या खता नारो तत्‌करेजैरुपवोतकम्‌ 1

कत्वा तु घारयेत्तस्या भस्मना धूनयेत्तनुम्‌ ॥

नरसुरडधरो नग्नः शिखिपिच्छः सुभूषितैः।

इत्येवं रूपश्टग्बोरः पूजां कु् यात्रिधिस्थले ॥

चतुरखं चतुरं लन्मध्येऽटदलाम्बुजम्‌ ।

कत्वे तन्मण्डलं मन्तो कु ङ्मागुरुचन्दनम्‌ ।

तन्मध्ये स्थापयेत्‌ कु म्भं जलपूणं शिवान्वितम्‌ ॥

“श्रां सोमाय विशखाधिपतये आगच्छ, आगच्छ बलिं ग्ट

नमो विश्वे सवाहा” । अनेनारटदनलकमनं ब्राहयायशकं पूजयेत्‌ ।

नमो ब्राह्या आगच्छ आगच्छ वनिं ग्टहाण । एवं सवम
तच्रामवुतैन मन्तेण पृजां कु य्यात्‌ । “ओं शक्राय आगच्छ आगच्छ 8
गृद्ाण | णवं रुवं हारपालाः पूज्याः।

सिद्नागाजंनकक्तपुटम्‌ । ३६५
नन्दिनिच्च धियं पूवदारदेशे प्रपूजयेत्‌ ।
कोत्तिद्धैव महाकालं टक्तिणे पिमे पुनः ॥
सगणेशं कु मारञ्च भङ्भिदशख्डिनसुत्तरे ।
इत्येवं पूजनं क्रत्वा खल्पाहारः प्रलिम्पयेत्‌ ।
बलिं प्रद्ेन्मन्तो सद्ायांश्चाभिषेचयेत्‌ ॥
“ञ्चं बलि सुबलि ठप्यन्तु सिदिमारिश्न्तु जं नमो विश्वे
| | इति बलिमन्वः।
मण्डलं दशयेन्मन्तो सहायाय समचितम्‌।
शिवङु म्भाम्भसा सर्वान्मन्तेणेवाभिषेचयेत्‌ ॥
शश्र नमो भगवते आभटे पिङ्गलोदराय पापं नाश्य
नाशय दुराचारं हन हन अभिषिक्तानां रक्त रक्त अभिषेकं
पटम्‌ उपधारय उपधारय कु रु कु रु समरभोषणे नमो विच्चे
वोषट्‌” । इति अभिषेकमन्द; ॥ २ ॥
निधेः खननकाले तु जपंस्तिटेदघोरकम्‌ ।
ध्यायेच्च शाटरं रूपं सर्वभूतभयापदहम्‌ ॥
मयु रपकच्संयुतां गुञ््ाजालेन भूषितम्‌ ।
दन्तुरोग्रमतिश्यामं रक्तोत्पलनिभेक्तणम्‌ ।
किरातमौश्वरं ध्यात्वा सवंभूतफलप्रदम्‌ ।
शशरोंद्धांङ्ं द्धं अघोर तर तर प्रस्फ्र प्रस्फु र प्रकट प्रकट
धनेशाय कड कड सम सम जात जात टद दह पातय पातय
चं नौ ङौ डं अघोराय फट्‌” ।
इमञ्चाघोरमन्चं हि पूर्वमेदायुतं जपेत्‌ ।
श्रौषधोशेन होमस्तु तेः सिद्धो भवेदिति ॥
खन्यमाने निधौ सर्पा निःसरन्ति भयानकाः ।
श्रीषधेन विना तेभ्यो भयं स्यान्मन्विणमपि ।
तस्माटौषधयोगेन पादलेपेन तान्‌ जयेत्‌ ॥ ३॥

३६६ इन्द्रजानलविद्ासं ग्रहः ।

अर्क स्य करवोरस्य पनसस्य च मूलिकाम्‌ ।

पिष्टा पादप्रलेात्तु दूरे गच्छन्ति पन्नगाः ॥ ४
मल्लिका गिरिकर्णी च श्वेताकः कण्टकारिका ।
वचा च मरूलिका्ैषां पिष्टा पादं प्रलेपयेत्‌ ॥
सपा यक्तगण्णः करुरा ये चान्ये विघ्नकारिणः।
पलायन्ते निधिं त्यक्ता यथा युद्धेषु कातराः ॥ ५॥
वद्धिः कोषातकी वज श्वेताः गिरिकर्णिका ।
वचा पाठा च निगुर्डो कटुतुम्बपा्च * मूलकम्‌ ॥
निम्बके शरवोजानि गोमूतैः पेषयेत्‌ शनैः ।
अनेन पादलेपेन विन्ना यान्ति दिशे दश ॥
एतन्राराचयोगेन याति पातालकं , धनम्‌ ।
गह्णाति नात्र सन्देहः स्यसुक्तं कपदिंना॥ £ ॥
कार्ड धस्तु र-वौजानि पनसस्य च ।
तानदाड़मिसूनानि गोमूतैः पेषयेत्‌ समम्‌ ॥
अनेन पादसपेन सर्पा यत्ताः पिशचिकाः।
पलायन्ते न मन्दो निधोन्‌ संग्राहयेत्‌ ध्रुवम्‌ ॥ ७॥
समन्वकोलकौदृष्टं निधिंदैतेश्च कोनलयेत्‌ ।
पलाशश्चत्तलोधोलय-कटम्बनिम्बजैः सुधोः।
शस्युडु म्बर काष्वल्य-कलकः पञ्चसंयुतेः ॥

“च्रं पुनन्तु मां टेवगण्णः पुनन्तु गणकाधिपाः 1

पुनन्तु विश्वे देवाश्च जातवेदाः पुनौहि माम्‌” ॥

दति कौलकमन्तः । “ञं सर्वभ्ूताधिपतये नसः” । मनेम मधमांसा

मृतबलिं दयात्‌ श्रँद्कों फट्‌? । अनेन मन्तेण निधिग्धाने पुष्यं दद्यात्‌

>= ति ह
अवत श्रन्ते षष्ठौ विभक्तिग्रोगौ वक्ते इति पूरवोक्नौषधघादौ तवेवान्वयः ; तैः
बज्प्रादौनां मूलकानि कटुतु्बाय् मूलकम्‌ इति शदधायवोधः।
ड सिदनागाजुनकक्तपुटम्‌ । २६७

चं नमो मगवते के तुमालिने गरुडे ्यमे शं ङी कपालिनि

1 रय ग्टहाण निधिं खाहा? अनेन कं तुमालिनिमन्तेण निधिमु्-
॥ ८ ॥

चत्वारो निधयस्तत शम्भुदेवेन कौ्तिताः ।

कच्तो मकरः शङ्‌: पद्म इत्यभिधानतं; ॥

कक्तपो मकरथेती स्थिरचित्तो खभावत; ।

सखसाध्यौ यथा पूर्वं विधानेन समाहरेत्‌ ॥

शब्देन तु मनुव्याणां शङ्पञ्नौ रसातलम्‌ ।

गच्छन्तो न त्‌ दृश्येते तत्र मन्तदयं स्मरेत ।

वच्च वेष्णवच्चेव ततः सियो भवेद्‌ ध्रवम्‌ ॥

अरा नमा भगवतं रूद्राय निधिमुत्तिष्ठ माचलं सखा”
नमा भगवतं वासुदवाय धर धर बन्ध ओौपर्वतकु लपवते
सुनिधिं साधयेत्‌” ॥
खत्का्ठलाहमार्डषु स्थितं द्रव्यन्तु सृत्तिकाम्‌ ।
वालं वा समा्थित्य तिष्ठेत्‌ तच्च विभोधयेत ॥
बालुकलेवणं पिष्टा तस्मिन्‌ द्रव्ये विनिक् िपेत ।
यावल्लव णस तुल्यं पाचयेन्मट्वद्धिना ॥
खणच्च सवरलानि निमलानि भवन्ति वै ।
अजुनस्य विभोतस्य चित्रकस्य च पल्ञवान ॥
पिष्टातु लवणं तुल्यमारनालेन लोडयेत्‌ ।
तच्लिपषद्रविणं द्यग्नौ चार्पयेच्मलशान्तये ॥ १०॥

इति ग्रौसिद्वनागाजनविरिते क्पे निधिवभौकररां

नाम षोडशः पटलः।

२६८ इन्द्रजालविदयासं ग्रः ।

~~~ ~~ ~< <~ ~~

-~--==----~--~ ~~ ~ क
अथ अटश्यकर गाम्‌ । |

लक्षमेकं जपेन्मन्तं राजदारे एचिः सितः ।

क्तोरेण मालतो पुष्यते सिध्यति यक्तिणो ।
ददाति गुटिकां सातु मुखस्थाऽदृश्यकारिणो ॥
“रे मदनं मदनविडम्बने ! आत्मसङ्क देहि मे देहि
खहा ॥ १॥
चतुलंत्तं जपेन्मन्त्रं श्मशाने नियतः शचि ।
नग्नोत्रतं ततस्तुष्टा पटं यच्छति यक्तिणो ॥
` तेनादठतो नरोऽदश्यो विचरेदसुधातत्े ।
निधिं पश्यति गह्वाति न विच्नैः परिभूयते ॥
“ओं ङ़ीं श्मशानवासिनो सखाहा”॥ २॥
निशायाञ्च निधिं ध्यात्वा जपन्‌ वामेन पाणिना ।
अदग्यकारिीं विद्यां लक्चजापे = प्रयच्छति ॥
“ग्रो नमो विश्वाचर महेश्वर ! मम पर्यटतः” ॥ ३ ॥
अतिवल्युपहारेण कार्य्यादटचंनसुत्तमम्‌ ।
ततो दोपाङ्कलीतेनैर्वत्तिः स्यादक॑ तन्तुजैः ॥
प्रज्वाल्य. कपाले तु तत्पाते छष्टकज्जलम्‌ ।
अच््येत्रेरयुगलं देवैरपि न दूखते ॥ ४ ॥
शर्वाश्ाल्मलिकार्पास-पटसूव्रालतन्तुभिः ) .
पञ्चभिव॑त्तिकाभिञ्च छकपालेषु पञ्चसु ॥
नर तैलेन दौपेषु कज्जलं नोरजैटंनैः
ग्राहयेत्‌ पञ्चभिर्य॑ननात्‌ पूववच्च शिवालये ॥
पञ्चस्थानेषु युच्ञोत एकोङु र्य्याच तत्पुनः ।
मन्वयित्वाऽच््येन्नेचे देवेरपि न दृश्यते ॥

# तखा श्रदृश्चकारिण्या एव लचसख्यनप साघनयेव्यधः।

सिदनागाजुनकक्तपुटम्‌ । २६९

“ओंङ्धींफट कालि कालि मांसशोणितभोजने रक्तकछलष्ण-

मुशे देवि! मामे पश्यति मनुष्येति दं फट्‌ स्वाहा” । भ्यं मनः
श्रवुतजप्तः सिखी भवति।
अदृष्यकारिणो योगाः मन्तयाश्चाष्टोत्तरं शतम्‌ 1
अननेव प्रयोगेण ततः सिद्धाः भवन्ति हि ॥ ५॥
अरहो लतेनसंसिक्ता वचा सप्तदिनावधि ।
विनौहवेष्टितां घातु-गुटिकां कारयेच्छभाम्‌ ।
अटश्यकारिणो ख्याता सुखस्था नात्र संशयः ॥ ६ ॥
तक्तै ले * सषंपं शेतं विन्तोहेन च वेष्टयेत्‌!
गुटिका मुखमध्यस्था ख्याताऽदृश्यत्व कारिणौ ॥ ७ ॥
काकोलुकस्य पत्चा्च आत्के शास्तथैव च । -
५५ ५ ५ त ४ [न
्रन्तधेमगतं दग्ध सूच्छचुणन्तु कारयेत्‌ ॥
अङ् ोलतेलगुरिकां कत्वा शिरसि धारयेत्‌ ।
अदृश्यो जायते निप्र देवैरपि न दृश्यते ॥ ८ ॥
तालकं क्ष्णमदहिषो-्तौरमङ्गोलतैलकम्‌ 1
तन्निघराङ्ञो नरोऽदृश्यो जायते शङ्रोदितम्‌ ॥ < ॥
श्रङ्नेलतेलसंमिक्तं मनं पारावतोड्धवम्‌ ।
ललाटे तिलकं तेन कछत्वाऽदृश्यो भवेत्ररः ॥
“ओं कक्तवो लालाम्बूलं इनं सौरे जाने हङ् ीं दीं सिचव
स्वाहा? 1 उक्रयोगानामयमेव मनः ॥ ९० ॥
सेतापराजितःमनं ग्रां चन्द्रग्रहे सति ।
बालान्नौद्रेण संयुक्तां गुटिकां मक्षि कारयेत्‌ ।
वक्तं चस्ते च मा ग्राह्या देवैरपि न दृश्यते ॥ ११॥
पुतच्चजोवोधिितं तेनं वत्ति कत्वाऽजतन्तुजाम्‌ ।
गो रोचनामधुभ्याच्च वौगमुण्ड प्रलेपयेत्‌ ॥

* भ्र तत्तले इति भद्गोलतेले सम्यक्‌ रचयित्वा इन्यथवोधः ।

9०

इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

दपं प्रज्वाल्य चैकस्मित्रपरे ग्राह्य * कञ्जनलम्‌ ।

तदन्ञनाज्जितो मर्यो विश्वेनापि न दृश्यते ॥ १२ ॥
जरायु खेतमाजार्य्याः छष्णाया वाऽथ चृणेयेत्‌ 1 |
चिली हवेष्टितं कु र्य्यान्मृखस्थादण्यकारिणो 4 ॥ १२॥ `
भोजयेत्‌ क्ष्णकाकन्तु महिषोनवनोतकम्‌ ।
तदिष्ठा रवितूलेन कपालेषु पवेवत्‌ ।

शम गाने कज्जलं ग्राह्यं तदत्‌ फलमनुत्तमम्‌ ॥ १ | ॥

पारावतस्य कु रिख्थो पत्तः सोतोऽन्ननं हितम्‌ ।
कछष्णमार्जारर क्ते न सिक्तमच्रपादटश्यक्लत्‌ ॥ १५॥
कछष्णमाजाीररक्ते न भावितः रक्ततन्तुभिः।
वर्तिस्तत्कपिलाज्येन छकपाले च पर्ववत्‌।
ग्राहयेत्‌ कज्जलं दिव्यमदृश्यकर णोदितम्‌ ॥ १६ ॥
दारदो देवदारुश्च चितामांसं नरस्य च ।
स्रोतोऽच्ननयुतं कु र्य्या दज्ञनेऽदश्यकारकम्‌ ॥ १७ ॥
उलूकस्य गालस्य शूकरस्याक्तिनासिकाम्‌।
नोनाच्ननयुतां पिष्टा रुद्धा खावपुटे टरेत्‌।
तेनाज्जितो नरोऽदृश्यो जायते ना संशयः ॥ १८ ॥
खरोट सजोवन्तु गदोत्वा फान्गुने क् िपेत्‌ ।
पच्रे रक्षयेत्‌ तावद्‌ यावद्भाद्रपदं लभेत्‌ ।

तदा स पञ्ञरेऽदृश्यो जायते नात्र संशयः ॥ १९ ॥

खन््नरोटशिखा ग्राह्या इस्तस्थाऽदृश्यकारिणो ।
विलौदवेष्टितां रकषेदारयेन्मृधिं सवेदा ॥ २० ॥
दश हेम दिषर्‌ ताम्बं रोप्यं षोडशभागिकम्‌ ।
एषा संख्या तरिलौहस्य ज्ञातव्या सर्वकमंणि ।
# श्रव ग्राद्येयार्ष॑म्पदं, गहौत्वास्थाने बोध्यम्‌ । ।

† एषा गुटिका इति शेषः ।

सिदनागाज्‌नकक्षपुटम्‌ । २७१

क्रमेण वेष्टयेद्‌ यन्नाद्‌ गुटिकानामयं विधिः ॥

भ्यं नमो भगवते उड्डामरेश्वराय, नमो रुद्राय विलि
विनि व्याघ्रचमपरिधान कमल कतुल चण्ड प्रचण्ड ! किलि
| किलि खादा” । उक्तयोगानामय मनः ॥ २१॥
अजमोदस्य मूलन्तु तुरगोगभंशय्यया ।
सह तालकसम्पिष्टं तिलके ऽटृ श्यकार कम्‌ ॥ २२५
रात्रौ छष्णचतुदंश्यां लाङ्गलौ सूल मुडरेत्‌ ।
श्वेतच्चागलिकागभं-शय्यया नरतेलकम्‌ ।
एको कत्याज्येब्रेते द्यदृश्यः खेचरो भवेत्‌ ॥

“ओं अः सखे अः सकणं अरिदुबल श्र्दाकणदाटा कराले

टक् ारावे फिक् ारिणि हं ह चण्डाल्िनि ! सादा” । उक्थीगडये
श्रयर्मव मन्तः] २२॥ +

श्रमावस्याऽथवा पूर्ण पञ्चमो वा तयोदश ।

श्ठतपुष्यैगन्धधूषेवलिटो पोपहार कः ।
रात्रौ * पूज्या ततो ग्राह्या टेवदानो समन्विता ॥

“च्रं अखतगणपरिषेश्टितें रद्रगणाय रों नमः खादा” ।

भयं मन्रः। “ओओ नमो भगवतें रुद्राय फट्‌” अनेन याच्या 4" ।
तद्रदैः पारदं मद्यं दिनमेकं ततोऽच््रयेत्‌ ।
अभ्य जायते सत्यं खयं प्रोक्तं कपदिंना ॥ २४ ॥
तद्रसं देवदान्युलखं के लकोस्तन्यसंयुतम्‌ धः ।
अ्रञ््रयेत्रेवयुगलम्‌ अन्तद्धानकरं परम्‌ ॥ २५ ॥
रात्रौ छष्णचत्दश्यां चतुभिः सह साधकः ।
एकान्ते च श्मशाने वा खङ्दस्तैमं हान; ॥

% श्रव रःवौ इन्यनेन पर्वोक्तामावस्यादितिधथिष्वन्दयः ज्ञेयः ।

† श्रव ग्राह्या इति पदात्परं दंवदानौमूलाऽ शनेति शषः समाकलनौयः।
‡{ अव स्तन्धभ्ब्ट्‌ः पुष्यरसवाचकः।

इन्द्रजालविद्यासं ग्रहः ।

-न् छष्णमार्जारं गन्धपुष्याक्ततादिभिः 1

अजं क्ष्णं बलिं दद्यात्‌ तस्य मेदः समाहरेत्‌ ॥
उपोषिताय तस्मे हि मेदो देयन्तु भक्तणे ।
टप्यन्तं तं तु मार्जारं ग्रहोत्वा पश्चिमे पटे ॥
चालनादामयेद्धाण्डे * जलपूरे समचिंते ।
दान्तं पाचयेदग्नौ टौपं तेनैव दापयेत्‌ ॥
वर्तिञ्च शुभ्रतन्तूलां ज्वालयेनरुकपालके ।
तत्माते कज्जलं ग्राह्यं रातौ देवीं प्रपूजयेत्‌ ॥
परस्पराश्चिष्टकराश्त्वारः खड्गपाणयः ।
दौपमाहन्य रेयु; पञ्चमस्तु जपेत्‌ सदा ॥

` महाकालोयमन्तेण पूर्वयोग उदाहृतः ।

तव्रत्यं कञ्जलं यत्नात्‌ पञ्चभि ग्राहयेत्‌ समम्‌ ।

अहश्यकारकं राज्य-प्रदटो योग उदाहृतः ॥ २६ ॥
शनकस्यातिक्लष्णस्य गले सूत्रं विवन्धयेत्‌ ।

“चं नमः अकान्ति छकटयतु कु टकटिभमेन ।

॥,

च्रनेन मन्राजेन क्ष्णश्वानस्य टाक्तिणएम्‌ ।

अघोदंद्रामूलमांसं ग्राद्यं पञ्चोपचार कं ॥

प्रूजयित्वा विशुद्धात्मा तं सयज्ञं समाहरेत्‌ ।

तिलौदवैष्टितं क्त्वा वक्तस्थोऽटश्यकारकः ॥ २७ ॥
मयुरवानराखौनि पाचयेन्माहिषैधूतैः ।

पिष्टा तद्येन यद्यो जायते नरः ॥ २८ ॥

उपवासत्रयं लत्वा ततः पुष्ये निवापयेत्‌ ।

दकापाले यवान्‌ करष्णान्‌ छष्णखत्पुरिते निशि ॥

निशायां सेचयेतरित्यं सुपक्रमादरेत्निगि ।

तैर्वीरजिस्तु कता माला शिरःस्थादृश्यकारिणौ ॥ २९ ॥

अव चालना[दन्यनेन पारभासणादिन्धाऽवस्थः।
- सिडनागाज॒नकत्तपुटम्‌ । २७२

शरेण निहते म्यं टग्धे तन्नौ माहरेत्‌ ।

नोलोल्‌कस्य काकस्य ग्राहो एतस्य * लोचने ।
तज्ञोहेनाज्ञयेचत्तुरदश्यो भवति ध्रवम्‌ ॥ ३२० ॥
भजेदतुमतीं कन्यां म सान सेयुनेन तु 1
तच्छक्णोगितं ग्राह्यं शिलाऽऽरकविमिखितम्‌ ।
लन्ताटे तिलकं तेन क्षत्वाऽदृश्यो भवेत्रः ॥ २१॥
मम्प्रापे त्वष्टमे मासे यदि गभ॑ पतेत्‌ स्ियः।
तस्य नेत्रे च कर्णो च जिद्वाृन्प्ांसनासिकाम्‌ ॥
गुदमेद्रसुपादाय मन्ध्यायां तत्‌ प्रपेषयेत्‌ ।
स्गयचन्द्र ग्रहे चैवं गुटिकामभिमन्तयेत्‌ ॥
मृडाकालोयमन्तेण याव सोत्तो भवेद्‌ ग्रहः ।
गुटिकां धार्येडस्ते ्यदश्यो जायते नरः ॥ २२ ॥
नकपालते तु या लग्ना मोस कोद्वख्त्तिका †‰ ।
दाण्डालोस्तन्यसंमिश्रा ₹स्तस्थाऽदृश्यकारिणी ॥ ३३ ॥
वापयेत्तलमोवोजं कर्कारस्य मस्तके ।

रातौ क्रष्णचतुटेश्यां जलेन परिषेचयेत्‌ ॥

तुलमोकाष्ठष्ष्टे वा दृश्यते सा न के नचित्‌ ।
तदर्थं वापिता वाद्ये तुलमो जायते सदा ॥

लदा काक्वा ग्राह्या विं ट्वा तु कु टम्‌ ।

सुपक्ं सक्षधान्यञ्च वटपवरे बलिं च्िपेत्‌।

समूनां तुलमीमच्जयादद्भ्यो ः जायते नरः ॥ २४ ॥

कणाषाठ् चतुटग्
़ यां कष्णधुस्त्‌रवौजकम्‌ ।
वापयेत्ररमुख्डे तु नामारन्धुं समांसके ॥

ॐ अचरैनव्ये नेन अञ्चनव्या्य इन्यथवोधोऽवगन्तव्यः।

^ † श्रव सौमजोडइउखत्तिकया कशणग््तिका ग्राह्या ।
‡ श्रच तुनस्ौरन्ञा!दिनेन तत्तुलमौक्रताञ्ननेन चक्तपौ अञ्चयेदिन्यधः।

इ्---2>

३२७४ इन्द्रजालविदयासं ग्रहः ।

[निक्ककाकककककककाककककककककाकककाकककाकककक ककय ककि क कक्कर ककन

निखनेत्‌ छष्णश्रूम्यन्तः सोच्छिष्टैः सेचयेत्‌ सदा ।

संक्रान्तिदशपूर्णासु टापं दद्याद्‌ एतेन च ॥

रक्तसूतोद्धवा वत्िर्यावत्तस्य फलोदयः ।

कष्णाष्टम्यां फलं ग्राह्यं बलिं दद्यात्तु कु क् ुटम्‌ ।

तदजैगुटिका कार्या मुखस्थाऽदृश्यकारिणो ॥ २५॥

कष्णखत्पूरितं कतेते वाप्या गुच््ा दमुख्डके ।

रातौ कष्णचतुदंश्यामतिबल्युपहारकंः ॥ = ‹

नित्यं कु र््यादलि पूजां जलैः सिच्धेत्‌ सदा निशि ।

यावत्‌ फलति सा गुच्ञा ततः कछष्णमजं बलिम्‌ प

क्त्वा योगोश्वरां चैव भोजयेदलिपूर्व कम्‌ ।

तस्य चाष्टोत्तरशतं ग्राह्यं गु्ञाफलं क्रमात्‌ ॥

सूच्या च प्रोतयेत्‌ सूतैः सा मालाऽदृश्यकारिणो 1

धारयन्मुधिं कणं वा, स ठक्तो न हि दृश्यते ॥ २६ ॥

सुकष्णमहिषोत्तोरैः पाचयेत्‌. छ्णंजोरकम्‌

तद्च्षणदद्श्यः स्याद्‌ यावद्‌ जोणं न संशयः ॥ २७ ॥

हृदयं ककलासस्य ग्रा दये दिधिपूर्वकम्‌।

गोरोचनासमं पिद्रा तालपचेण वेष्टयेत्‌ । ।

समंवागुरिकासातु मुखस्थाऽदृश्यकारिणो ॥
“श्रं इडापिङ्लाय खादहा” ॥ २८ ॥

कर॒तम्बो देवदानो पटीलो चेन्द्रवारुणो ।

तिक्ताकोषातकौ तास।' शुष्कवोजानि चृणयेत्‌ ॥

अपामार्गकाकतुर्डयो; कषायेण विलोड्येत्‌। `

आलिप्य कांस्यपाव्न्तु धारयेदालपे खरे ॥

तं तपरं सखच्छवस्वेण पाड़येत्‌ तेलमाहरेत्‌ ।

तैन तैलेन सं्टष्टं देवदारु च चन्दनम्‌ ।

तेन वै तिलकं कु र्य्याज्नलारटेऽदश्चकारकम्‌ ॥ २९ ॥

सिदनागाजनकक्तषपुरम्‌ । ३२७५

अपामागंकषायेण पूवेतेनं समाहरेत्‌ ।

विषमुच्यल्यवौजानां चूणमाम््रातचु णंकम्‌ ॥
दशांशं चित्रकं स्न पिंष्याज्लाङ्गलिवारिभिः।
एवं विधात्‌ क्रियायोगात्‌ पूवतेलं समाहरेत्‌ ॥
विषमुच्छु लखवोजानि मवयोगेषु योजयेत्‌ ।
श्ह्नोनतेलनिर्दग्ध रजनोकु ङमं निशि ॥
रोचनासदटेव्योश्च समभागानि पेषयेत्‌ ।
विषमुध्यल्यतेलेन तिलकोऽदृश्यकारकः ॥ ४० ॥
कार्पासवोजच्‌र्णानि दिनमेकं विभावयन्‌ ।
समूनोत्तरवारुख्याः कषायेण प्रयन्नतः ।

पूवेवट्‌ ग्राहयेसैलं सव॑योगेषु योजयेत्‌ ॥

आस्त्रातवोजच्‌र्णानि दशाऽशं चित्रमूलकम्‌ ।
नारिके नाम्बना पिष्टा वत्ति करत्वा प्रयत्नतः ।
छ्वलितां धारये इस्ते मोऽप्यदृश्यो भवेत्ररः ॥ ४९ ॥
पुचजीवोल्यवोजानां तेलमास््रातवद्धवेत्‌ ।
दृश्यन्ते चाच्िलाः सवं गोसूत्रैः ्षालनात्‌ पुनः ॥ ४२॥

इति ग्रौसिद्वनागाज्नुनविरचिते कचपुटे अटश्यकरशं

नाम सप्तदशः पटलः

अध पाद्‌ कासाघनम्‌ ।

चाङ् ोलतै (> पेषयेत ० ४य्‌

अथ चाड् ोलतलेन खेतमषेपान्‌ ।
तचिप्रहस्तपादस्तु योजनानां शतं व्रजेत्‌ ॥ १॥
=>, ~ = ५५ नेपि
अहोलतेनसम्पिष्ट-खेतसषपलेपिताम्‌ ।
पाद्‌ कामुद्रचर्मादां समारुह्य शतं * व्रजेत्‌ ॥ २ ॥

अव शत्ित्यनेन शतयोजनं ज्ञेयम्‌ ।

२७६ इन्द्रजालनविद्यामं ग्रः ।

काकजङ् ा सिता ग्राह्या खघ्रस्य च वसा तथा ।

अश्वगन्धाममायुक्तासुष्रो चोरेण पेषयेत्‌ ।
अनेन लिप्रपादस्तु योजनानां शतं ब्रजेत्‌ ॥
शच्रोंनमो भगवतं रद्राय भूतवेतालत्रासनाय शह्न्च
गदाधराय हन दन महतं चन्द्रयुताय इं फट्‌ खाहा” ।
अनेन साधकः पाद लेपनव्रयपूवंकम्‌ ।
धोरोऽभिमन्तयेन्मन्तं ततः सिद्धिः सुनि्चिता ॥ ३॥
श्वानमाजार नकु ल-पित्तं राद्यं समं समम्‌ ।
योजनानां शतं गत्वा काकमांसं रसाच्ननम्‌ ।
पिष्टा पादप्रलेपेन पुनेरावत्तते त्षणात्‌ ॥
“श्रं नमो भगवते रुद्राय मांसे संमले काले गलेखो
प्रवर सर सर सखाहा”॥४॥ ।
इन्द्रगोपञ्च सिन्दूरं हरिचन्दनवेतसम्‌ ।
अजामांसं तथा रास्रामवोक्तोरेण भावयेत्‌ ॥
पिष्टा पादप्रलेपेन स गच्छद्‌ .योजनायुतम्‌ ।
सुभगः स तु नारौणां ब्रह्मतुल्यो भवेन्नरः ॥

“श्रं नमो भगवते रुद्राय, नमो ब्रह्मे, नमः सूर्य्याय, नः

खन्द्राय, नमो शङ्चक्रगदाधराय हिलि हिलि खाहा”॥ ५।
सुरभो > काञ्चनोम्रलमजमारो च चन्द्रकम्‌ ।

दारदं पारदञ्चैव उद्टोक्तोरेण पेषयेत्‌ ॥

अनेन पादलेपेन नानारूपधरो भवेत्‌ ।

योजनानां सहस्रैकं गत्वा प्रतिनिवर्तते ।

कामयेत्‌ स्वोसदखाणि रुद्रतुल्यो भवेन्नरः । |

“च्रं नमो भगवतं रुद्राय, नमो दरख्डिकपालाय मिं

# अपर सुरभोपदरेन नवमञ्धिकापुष्याणि य्ाद्यानि।

कटं कटस्य यानप्रियाय बह ओोशूलिने भगवतं तिनेत्ाय चल

ध ४५६
सिहनागाजनकन्पुटम्‌ । ३७७
2 4

हन स्वाहा?” ॥ & ॥

सारिकाया वसाने्रमन्ताणि रुधिरं तथा ।

काकपित्तं तथा नतं हरिचन्दनवेतसम्‌ ॥
शनोमज्जां वसां तुल्यमुष्रोत्तोरेण भावयेत्‌ ।
पादलेपः प्रकत्तेव्यो नमस्छत्य शिवं ततः ॥
योजनं लक्तमेकन्तु निमिषाडन गच्छति ।
गननाशेषचारो च क्रौडत्येव यधा शिवः ॥
स्तौकोरिशलमंङ् ातं कामयेत्रिमिषान्तरे 1
ब्रह्मतुन्यो भवेत्‌ सोऽपि लोयत परमे शिषे ॥

“श्रो नमश्नन्द्रम चन्द्रशेखर, नमो भगवतं तिष्ठ. नमो भग-

त, नमः शिखरे, नमः शूलिने, नमः पादप्रचारिगो वेगिने, इं

ट स्वाहा” ॥ ७ ॥
प्रतोचोदिम्गतं मूलं देवदान्याः समाहरेत्‌ ।

तत्‌ पिष्टा$ङ्गोलतेलेन पाद लेपाच्छतं व्रजेत्‌ ॥ ८ ॥

काकतुर्डयाश्च मूलानि तिलतेलेन पाचयेत्‌ ।
पाटान्तजानुपय्यन्तं लिघ्वा दूराध्वगो भवेत्‌ ॥

६, =+ ङ् ीं = ४
ओं कौं नमश्चख्डिकायं गगनं गमय गमय चालय चालय

गवाहिनि ! डं खादहा । उक्तथोगदयस्यायं मन्व: ॥ < ॥

काकस्य हृटयं नेतरं जिह्वाञ्चैव मनःशिलाम्‌ ।

गैरिकञ्चैव सिन्टू रमजमारो च मालतो ॥
ममां रुद्रजटाञ्चेव विदार्या सह पेषयेत्‌ ।
तल्लिप्तपादः सहमा सहस्रयोजनं व्रजेत्‌ ।
बनलापलितनिरमुक्तो यावदाभूतसंश्चवम्‌ ॥

“श्रं नमो भगवतं र्द्राय हरिलगदाधराय वासय वासय

लय चालय सादा? ॥ १०॥

2 ७८ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः।
€

क कक ककककककककष "^~" ~~~ ~~~

निगुर्डोमूलमादाय मलं पारावतोद्धवम्‌ ।

पलाश्वोजसंयुक्तं रक्तपाटाफलानि च ॥
इ दयच्च उन्ूकम्य पेषयेच्छौतवारिणा ।
अनेन पादलेपेन योजनानां शतं ब्रजेत्‌ ॥ ११ ॥
उलूकस्य तु पादानि दग्धानि चूर्णितानि च।
च्रङ्नलतैलपिष्टानि प्रादलेपेन योजयेत्‌ ।
योजनानां शतं गत्वा पुनरागच्छति भ्रुवम्‌ ॥
श्रोंङींङींडंघरं हइ फट नमः?। ।
सिद्विप्रटो भवेन्मन्तः प्रोक्रयोगहये ह्ययम्‌ ॥ १२
विधिना क्रकलासस्य पुच्छमादाय दक्षिणम्‌ ।
विलौ दवेष्टितं वक्ते घा््य॑मिच्छागतिर्भवेत्‌ ॥
“चं सद्धोचाय सवाहा ॥ १२॥
अथ गुटिकासाघनम्‌।

साधकिद्धालयं गत्वा नित्यं तस्त निवेदयेत्‌ देव

बुयातिभक्तया भक्तगाथं किञ्चित्‌ किञ्चिदाममांसं निच्तिपे
यावत्‌ प्रसूता भवति ततः पारदं रमं साद्ैनिष्कचरयं क
ित्रालिकादये निच्िपेत्‌ । तस्याध ऊङ्खच्छद्रं सिक्थके न
चिद्वालय गत्वा अण्ड यस्योपरि नालिकादयं निधाय नं
श्रलाकया नालिकामध्यमागण तदर्डं लघुहस्तेन वेध
शलाकासुरेत्‌। तैनैव मार्गेण श्रण्डमध्ये यथाऽसौ
तथायनं कु र्य्यात्‌ । ततग्छिद्रं चिद्धविष्ठया लिम्पेत्‌
दुक्ताधो नित्यमतिवल्युपहारंण पूजां कु र्य्यात्‌ । यावत्‌
मेवाणडानि स्फोट्यन्ति तावच्रित्यसुपरि गत्वा वोत्त
सफ़टिते सति गुटिकाहयं ग्राह्यम्‌ । ततो हक्तादुत्तोय यो
ममुष्यस्तस्मै एका देया । अपरां खयं मुख धारयेत्‌ ।
योजनद्ाद शं गत्वा पुनरेव निवर्तते । ]

` सिडनागाजुनकक्तपुटम्‌ । ३७९.

इति ष्डवोगः। “ओं रों दं फट. चिद्धचक्रे श्वरि परात्‌

परेष्वरि ! पादुकासाधनं देहि मे देहि सखाद्वा” | भरनेन मनतेख
पंपृजाच कु र्य्यात्‌ ॥ १४॥
लक्षत्रयं जपेन्मन्त्ौ ध्यात्वा तां रक्तवणिंकाम्‌।
कदस्बवनमध्ये तु मदवघुणितनलोदनाम्‌ ॥
कु ण्डलेमणिभिदिव्येवंस्वालङ्गारभूषिताम्‌ ।
साखतं कलसं वामे दक्ठिणे मण्िारकम्‌ ॥
दधतीं चिन्तयेदोषठां रक्तपद्मोपरि खिताम्‌ ।
प्रहसन्तीं चित्रलेखा प्रसन्नां नवयौवनम्‌ ॥
ईदृशं पूजयत्रिव्यं जपान्ते होमयेत्‌ ततः ।
शकं रा छागमांसन्तु गोक्तोरं टतसंयुतम्‌ ॥
दशाऽशन ततस्तुष्टा खेचरत्वं प्रयच्छति ।
विमानं खेचरत्वञ्च ददात्य्तभोजनम्‌ ॥
आ्युलंक्तायुतञ्चेव हारके युरमण्डलम्‌ ।
नानालोकगतय्रेव यस्मान्मन्तौ सुखं भवेत्‌ ॥
“रां ङं चिवलेखे ! आगच्छ ्रागच्छ तुतु ततु ङं
लाहा” ॥ १५॥

इति श्रौसिद्धनागाजुंनविरचिते कचपुटे पादुकासाधनं

नाम अष्टादशः पटलः)

अथ सखतसञ्जीवनोविदया ।

खतसन्नोवनीं विद्यां प्रवच्यामि समासतः ।

लिङ्गमङ्गोलहक्ताधः स्थापयित्वा प्रपूजयेत्‌ ॥
नवं घटश्च तत्रैव पूजयेलिङ्गसननिधौ ।

२८०

1,

इन्द्रजाल विद्यास ग्रहः ।

हे
न = ५.५ नन - + च

हत्तं लिङ्ग घटद्चैव सत्रेरोके न वेष्टयेत्‌ ॥

चतुभिंः साधकैः साङ्ं प्रतियामं क्रमेण तु ।

एवं दिवानिशं कु रय्याटघोरेण समच्चनम्‌ ॥

पुष्पादि फलपाकान्तं साधनं कारयेत्‌ सुधौः।

फलानि पक् ान्यादायपूर्वाक्तंःपूरयेद्‌ ` घटम्‌ ॥
तद्घटं पृजयेोमानर््यपुष्पाक्ततादिभिः।
तुषवर्जनि वै क्रत्वा वोजानि वापयेन्सुखे ॥
तच्छु खे रङ्गणं चुखं किञ्चित्‌ किञ्चित्‌ प्रपूजयेत्‌ ।
विस्तणेमुखभार्डान्तः कु म्भकारगणोकु ताम्‌ ॥
खत्तिकां लिम्पयंस्तत्र तानि वोजानि लेपयेत्‌ ।
कु ण्डल्याकारयोगेन यतादृह्॑मुखानि च ॥
तच्छष्व तास््रपात्रोदयं भाण्डं दद्यादधोमुखम्‌ ।
आतपे धारयेत्तेलं ग्राहयेत्तञ्च रक्षयेत्‌ ॥
माषारचचचैव तत्तेलं माषा तिलतेलकम्‌ ।

तस्य देयं खतस्यैतत्‌ सम्यक्‌ तस्याऽसितेन * तु ॥

तत्‌क्णाञ्जोवयेत्‌ सत्यं गतं वाऽपि यमालयम्‌ ।
रोगादिसर्पादिषताः पुनर्जीवन्ति निश्चयम्‌ ॥ १॥
पुशक्रं पारदं तुल्यं तन तैलेन मदंयेत्‌ ।

गात्रे देयं तस्यैव कालदष्टस्य वा क्षणात्‌ ।

जोव आयाति नो चित्रं महादेवेन भाषितम्‌ ॥ २॥
पुष्यभास्करयोगेन गुड़ चो मूलमाहरेत्‌ ।
कर्षमुष्णोदकः पौतमपखल्युद्रं परम्‌ ॥

“श्चं अघोरेभ्योऽथ घोरेभ्यो रुद्ररूपेभ्यः” ।

उक्तयोगद्यस्यार्यरयग्प्रन्ः प्रकोत्तिंतः ॥ ३ ॥

# भसितेन-निचिप्रेन, रवितेन इति यावत्‌ ।

©
सिनागाजुनकक्षपुटम्‌ । २८१

अध्य कालवच्नम्‌।
[ ॐ > £ ~ + >
रोचनेः कु ङ्कमेर्लात्तानामिकारक्तमं युतः ।
दाटशारं लिखेत्‌ पद्मं तदहितैव तत्‌ समम्‌ ॥
षोडशारं तता वाच्ये मूलं वोजं ततो लिखेत्‌ ।
प्रथमस्य दले वं मासांञैव वहिदंले ॥
+ ज
घोडशाराकणिकायां साध्यनाम दिनानि च)
पूजयेचक्रवत्मन्तु सयनरं तत्रिरो येत्‌ ॥
८ 4 ५ त दिनि ~ 2)
यदले वात्तरं लुप्तं तदिने स्तरियते प्रवम्‌ ।
वषंमासदिनस्यैतत्‌ तस्य नान्न: परस्य वा ॥
यदा वर्णं न लुपं स्यात्‌ तदा सृत्यनं विद्यते ।
वर्षदादशपयन्तं कानं ज्ञेयं शिवोदितम्‌ ॥

“ओ्ओ धत्त कालपुरुषोत्तम सङ्का विश्वम त्तं कालक्तयं अन्त-

लं प्रदर्शय प्रधानकालं दशय सखाहा”। श्रमं मन्तं नित्य-

५ | ञ्चोपचारे ५४ ~ =

ष्टो ्तरसदसरं जप्तव्यं पञ्चोपचार: सप्दिनपय्येन्तमनेनेव प्रपू-

येत्‌ । प्रत्ययो भवति ॥ १॥

५५

€ [५ 1 1 ४
मागशोषं तु छ्णायां पञ्चम्यां नोरजं शभम्‌ ।
भूज्न॑ पतं समानोय लात्ताकु ङ्मरोचनाः ॥
स्ख कौयाऽनामिकारक्ते लिंखेदिव्यां शिवोदिताम्‌।

~ 1 दियां ४ ~उ

क्रमपूजां विधायादौ पञ्च समचयेत्‌ ॥

शरावपुटमध्यस्थां जातो पुष्यः सुवताम्‌ ।
शभपोटे विष्ठत्वाऽध तां विद्यां पूजयेत्रिशि ॥
प्रातः कत्वाऽचनं भूयः ध्यात्वा पृज्या कु मारिका ।
साधकस्त्वेकचित्तेन पश्चादियं विलोकयेत्‌ ॥
व णाधिकरे भवेद्राज्यं मात्राधिक्ये च सम्पदः ।
समत्वे सुखमारोग्यं हानिबिन्दुविनलोपनात्‌ ।

1 भवेद्व्याधिर्मरणं बिन्दु नाशने ॥

क च

५.

इन्द्रजालविदयासंग्रहः।

~~~-~-~-~------------~-----------~-~------------~----~----~---~-~----- ~~
्ओंङ् ींङ्धींन्तं महापतये रक्त रत्त खता खतोडवे! न्तं

ङ् ीं विच्चे खाहा”॥२॥

खन्युलचणक्ञानम्‌ ।

उत्तराभिसुखस्थो यो यदि गच्छति दकतिणाम्‌ ।

दिङ्लट्‌ः स तदा ज्ञयः सप्तमासान्र जौवति *॥ ३॥
शुद्धनिमनलमादिव्यविवरं यदि पश्यति ।

तदषान्ते त्यं याति नान्यथा भरवोदितम्‌ ॥ ४॥

सितं क्रणं हरिद्राभं समूलं भानुमर्डलम्‌ ।

यः पश्यति सदाऽसौ वे वर्षादूहं न जवति ॥ ५॥

रविविम्बे जले दृष्टे सम्पू न सृति; कचित्‌ ।
खण्डं दिन्लु क्रमान्मतय॒स्तथेकदिविमासतः।
मध्यच्छिद्रे दशाहेन तज्जले धूमसङ्ले ॥ ६ ॥
अरुन्धतीं धरुवं सोमं छायायां वा महापथम्‌ ।

यो न पश्यति निस्तेजो वर्षान्ते स्वियते ध्रुवम्‌ ॥ ७ ॥

सच्छद्रो दृश्यते चन्दरस्तददहा दपेगे रविः ।

दश्यते निस्पृहो वाऽपि येनाऽसौ स्वियतेऽब्टतः ॥ ८ ॥

सूर्ये वहति सम्प यस्य सोमो न दश्यते ।

वर्षान्ते जायते खल्युः कालज्ञानं शिवोदितम्‌ ॥ < ॥

यस्य वा स्रानमाचेण हदयं यदि शुष्यति ।
पश्येदुमञ्च सवत्र सप्तमा सान्तजोवनम्‌ ॥ १० ॥
्रग्रतः पृष्ठतो वाऽपि यस्य स्यात्‌ खर्डितं पदम्‌ ।
कर्दमे पांशुपु्े वा सप्तमासान्तजोवनम्‌ † ॥ ११ ॥
कष्णरक्रानि वस्त्राणि रक्तमाल्यानुलेपनम्‌ ।

# सप्नमासात्‌ परं न जौवतौ्यथः।

† चो कदयेऽव तस्येति शेषः योजनौयः।

मिहनागाजुनकत्तपुटम्‌ । २८२

खग्रे यो लभतऽकम्मात्‌ षरमासान्ते न जोवति ॥ १२॥

भक्तिः शौलं स्मृतिसत्यागो वुदश्चच्चलता तथा ।
यस्यैतानि निवत्तन्ते षरमासान्तं न जोवति ॥ १३ ॥
रा्तमेभूतवेतानैः श्वानशूकरग दंभः ।
गभरः काकं रुलुकं य महिपेवा क्रमेलकः ।

खप्र वेशितमात्मानं पश्यदब्दात्र जोवति ॥ १४ ॥

आसोरस्कां = यदा पश्येदात्मच्छायामघापि वा।
सुक्लष्णास्तारकाः पश्येत्‌ षग्मासात्ते न जोवति ॥ १५॥
निशि चापं दिवः चोल्काममेषे राठिदशंनम्‌ ।

यः पश्येन्मियते सोऽपि षर्मासाच्छङ्करोदितम्‌ ॥ १६ ॥

स्वप देहं खक स्थलं तेलाक्तं वाऽथ पश्यति ।

भातः क्रहोऽयवा निल्यं मासाद न जोवति ॥ १७ ॥

शह्ावत्ते ्वुवोमध्ये गुलूफयोम मसन्धिषु ।

स्यन्दनं यस्य नैवास्ति मासादृ्ं न जोवति ॥ १८॥

चन्षौ रवतो नित्यं न शृणोत्यपि नि्ितम्‌।
दौपगन्धं न जानाति पक्तादूह्ं न जवति ॥ १९ ॥
श्ओष्ठयोधृसरत्वचच शष्कं वा तालुदेणकम्‌ ।

म्कन्धा भग्नत्मायान्तो षरमासान्ते न जवति ॥ २०॥

भुच्ननो यस्य वा निव्यं युका वा मक्तिकादवः।

त्यजन्ते वाऽय वैरस्यं षर्मासान्त न जोवलति ॥ २१॥

कानक्ञानसिदं ज्ञात्वा तस्व कु र्वोत बन्धनम्‌ ।
मन्ताभ्यामं रःमारभ्य मन्ते तन्ते शिवोदितम्‌ ॥
ववःस्ेकादश ब्रह्मशरोर व्याप्य तिष्ठति ।

विष्ुद्र रर ेऽपि एवमावत्तयेत्‌ क्रमात्‌ ॥

* च्ावद्श्ने उग्.पयेन्तामेव तां पश्चेत्‌ न सशिरि्कामिव्यधः ।

४५.

२८४ इन्द्रजालविद्यासंग्रहः ।

ब्रह्मकाले नाभिपद्मे विष्णुकाले ।

कण्ठाले श्द्रकाले तु ध्यात्वा कालस्य वञ्चनम्‌ ॥

कालसङ्गष णीं विदां ज्योतोरूपां जपेत्ततः ।

कालो विमुखतां याति लक्तजापे क्रते सति ॥

न्चरोंक्तोंप्रं चतौ दीं टां क्रौं सन्मोहिनिचर्डे ! कालसङ्क
नमः । एवं नपेत्‌।

पश्चिमान्नायसक्तस्य प्रोत्तं कालस्य वञ्चनम्‌ ।

नाभितो ब्रह्मरधान्तां सर्पाभां ज्योतिरूपिणोम्‌ ।

प्रोल्नसन्तीं जपेत्रित्यं मायां कालस्य वञ्चनम्‌ ॥

न्क” इति माया।

स्वकोयं ग्रसते योऽसौ चित्तं कालकु लाकु लम्‌ ॥

ग्रासान्ते न स्मरेत्‌ किञ्चित्‌ कालस्तस्य करोति किम्‌॥

इति ग्रौसिडनागाजं नविरचितेि कच्चपुटे कालवचनं नाम

ऊनविंशतितमः पटलः ।

अथ कौतुककलापाः ।

आत्यादारमनादारं प्रवदामि समासतः ।

योऽत्ति निःशेषलोकस्य जायते कौतुकं महत्‌ ॥ १ ॥

व्रध्रकनात्तहक्तस्य पोडं छत्वाऽऽसने सितः ।

योऽसौ भुङ्क्त तः सां भोजनं भोमसेनवत्‌ ॥ २॥

सन्ध्यायामक्तहद्स्य कत्तव्यमभिमन्वणम्‌ ।

प्रातः पुष्याणि संग्यह्य मालां शिरसि धारयेत्‌ ॥

न्न्रो नम; सर्व्वाधिपतय ग्रम ग्रस शोषय मैगवो आ,

पयति स्वाद्ाः' । उकीयामानामयं मनः ॥ रे ॥ |

. सिडनागाजुनकक्तपुटम्‌। २८५

= त ~ --~~~-~~-~-- ~ = ~~~ ~~~ ~~~

अधरं छकनलामस्य शिखाम्थान निबन्धयेत्‌ ।

वायुपुच्च इवाश्चथं स तु भुङ्केऽब्रपवंतम्‌ ॥

“श्नं नाडौवेगेन उवशौ खादहा” ॥ ४ ॥

अण्डानि ककलासस्य मज्जां कारञ्जवोजजाम्‌ ।
पिष्टा तु गुटिकां क्रत्वा विनौहेन तु वेष्टयेत्‌ !
तदक्त धारयेद्‌ योऽसौ त्‌ पिपासा न वाधते *॥

“्रो' वासं शरीरम्‌ अ्रखतमाकषय गडा" ¦ ५ ॥

पद्मवोजमदहाशलोन्‌ छागो दुग्धे पाचयेत्‌ 1
साज्यं तत्पायसं भुक्तं दादशा हं स्ुधापदहम्‌ ॥ & ॥
उड्म्बरफलं पकमडू लोतेलपाचितम्‌ ।
भुक्ता मासं ञुधां दन्ति पिपामां नात्र संशयः ॥ ७ ॥
उडु म्बर शालिवीजं श रौषवोजसंयुतम्‌ ।
पक्तं भुक्ता समाऽगशेन साज्यं मासं ज्ुधापहम्‌ ॥ ८ ॥
चक्रमदस्य मूलन्तु दूर्वाङ्र कगेरुकम्‌ ।
नौ लोत्पलोल्यसूलानि चौरेणापि च कोद्रवैः।
पचेत्‌ तत्‌ पयसा साज्यं भुक्ता मासं ज्ुधापदहम्‌ ॥ < ॥
अपामागंस्य वोलानि सष्टतानि प्रपाचयेत्‌।
पायसं चाविकैः चोरे ङ्क मामं क् ुधापडम्‌ ॥ १० ॥
दुग्धसिदं फलं धात्या दिनेकं पेषयेत्‌ ततः ।
सिताज्यसदहितं पाच्यं मोदकं भच्तयेत्‌ ततः ।
दशगालं घां न्ति पिपासां नात्र संशयः ॥ ११॥
उड्ग्वरशसवोजं वौजपूरगिरोषजेः ।
चू णवयित्वः ४ >भ करं मामा तत्‌ क्षुधापद्टम्‌ ॥

‰* अव तमिति शषोऽवगन्तव्यः, तथाच तं चृत्‌ न नाधते पिपासाऽपि न

चाधते इच्य्‌ः।

५.५ इ--३२

२८६ ॐ ३ ।

~----~ ~~~ ~~ ~ --------~^~ ~~~ ~-----~- ~~

च्रं नमो भगवते रुद्राय अखताणवमध्यमंखिताय म

प्रारोरे अमतं कु रु कु र सह साहा” । उक्रयोगानामयं मन्तः ॥१२्‌

भागाः षोडश चाज्यस्य सटेव्यास्वयस्तथा ।

व्योदशशिलाभागाः पुच्चजोवो दिभागिका ॥

हस्तापेटारिका सप्घ-भागा गौराश्चतुदं श ।

एकादश तु टन्तयास्तु बन्याकर्कोटिका$्टकाः ॥

दशमागा र्द्रजटा विष्णुक्रान्ता तदर्दिका ।

श्वेताकं स्य चतुभःगाः लज्जा च नवभागिका ॥

षड्भागा लक्षणा ज्ञेया दिषट्‌का मेषख्द्धिका ।

चार्डालोभाग एकः स्यात्‌ विभागा चेन्द्रवारुणो ॥ `

एतत्‌ षोडशकं योगं सवंसिहिकरं छृ णाम्‌ ।

प्रतियोगं चतुष्कोष्ं चतुस्विंशत्तु भागिका; ॥

ग्राडयेदुक्कयोगेन यया यत्र तथोचिताः।

एतेषां परिभाषा तु ज्रसिदेतोनिंगद्यते ॥

भूजंपत्रे पटे वाऽथ चतुरस्रं समालिखेत्‌ ।

रोचनाङु ह्धमाभ्यान्तु कु र्व्यात्‌ षोडशकोष्ठकम्‌ ॥

दां रीं ह हः चतुरदिं्न एकं कं वोजमालिखेत्‌।

मात्रा्टकं लिखेदिक्तु मम रत्तु संयुग ॥

मन्ेण दं फडन्तेन सवाद्येन तु ततुक्रमात्‌ ।

रदा पाशाङ् ्णाभ्यान्तु रखाग्रे वज्मालि देत्‌ ॥

सोडश्ामान्तु कोष्ठानां मध्ये त्वेक कमौषधम्‌।

स्यापयेत्‌ परजयेदोसांखरडमन्तेण भक्तितः ॥

रेणन्यादिक्छमेकै व ज्र्डलाकारती भत्‌ । `

स्थापनं पूजनञ्चैव मंकासार्थसि :ये ॥

“रों द्धी रत्नचामुर्डे! तुर तुरु सवेसिदिं कु रु कु र्‌

भवान्धं नम + ¢

^ /

सिडनागाजनकन्तपुरम्‌ । ३८७

पूवभेवायुतं जघ्ा सवसिदिकरो भवेत्‌ ।

कनलागुणस्मरेहाभ्यामङ्गलेपे जगद शम्‌ ॥
तैलेन वापि चान्येन कञ्जलो राजपूविका ।
तिथोन्दुख्गथरतुभिरङ्लेपे जगद शम्‌ ॥
षोड़शणाद्यास्तु धूपेन नवदिवत्तनेन च ।
चतुरा चाच्ञन योज्यं पश्चाच्च ख्रानकमणि ॥
यक्तं कनादिरन्धुन्तमेतत्‌ सर्वव शङ्करम्‌ ।
खाने वाणादिपक्तान्तं सवलोकवशङ्करम्‌ ॥
स्वरेनवजलायो गात्तिलकं सववश्यक्लत्‌ +.
मन्वकं स्यरपन्तैः सा योनिलेपे पतिवशः ॥
दिग्‌बाणतिधिवेदंश्च गुटिका च वशर ।
धारयेन्मस्तकं भाले भोजनं वाऽघ पाचयेत्‌ ॥
गुणदिग्बसुकामैः स्याट्ङ्लेपो भयङ्रः ।
वसुपन्नस्परे रुटरन्यस्तं योनौ प्रसूतिकत्‌ ॥
दिगष्टसप्तनवभिः पाणौ लेपे कते सति ।
योदा विजयमाप्नोति यथा दुर्योधने भ्रुवम्‌ ॥
मनुख्मरविभिवंदेः कत्वा तु गुटिकां करे ।
बाहो शिरसि कणं च छत्रा चौः न बाध्यते ॥
स्मरसूर््यन्दुवसुभि गुणं छत्वा जल क् िपेत्‌।
तत्‌ पौत्वा परसेन्यन्तु दयंहौनं प्रजायते ॥
सरन्‌ षट्‌ कनायुक्तं जले न्यस्तच्च पूववत्‌ ।
तिलक वाइसेन धारये्ाध सूईनि ॥
वोरसनाः पलायन्त नात्र काय्यं खचारणा ।
कलाद्रहयुःवा वैः पिष्टा पादं धररययेत्‌ ॥
यथद्टं जलमध्ये तु गच्छतो वा दयप खले ।
चन्द्रःदसपभवने पादलेपाच् पूवः त्‌ ॥

च =
च

२८

इन्द्रजालविदयः संग्रहः ।

न= ज ~ ------------------ ~ ----यय्यये

वेददिद्धनिकाैश्च नाक्रामेत्‌ वक्तगैविंषम्‌ ।

स्मराकस्य गुरौ तिलकं शचुचिह्ववेत्‌ ॥
वाणत्तुभिश्च रुद्राकंः तिलकं चाङ्गलेपनम्‌ ।
सत्वा सर्पैगजेः क्रू रिव्याघ्रदं नं वाध्यते ॥
सप्तषड़ नवकर््तौ तु पुष्याकं स्रूलसंयुतः।

दत्तं धूपं नरस्तोणां सवेलोकवशङ्करम्‌ ॥

युगेन्दुमुनितिष्यङ्कैः पेषयित्वा रबैदिंने ।
युष्थाकें लेपयेर््‌ साङ्गं सर्वत्र विजयौ भवेत्‌ ॥
स्पशमाते न सन्देहः शतुवादे जयङ्करः ।
नगदिम्मिगुलैः षड्भिः युक्तं पञ्चमलैः स ॥
दश्डशधृपलेपोऽयं घनधान्यकरो ग्ट ।
कलारुद्ेन्दुकटतुभिलंपनादारणादपि ॥

गुद्धे वारणविख्यातं तधा लोकव शङ्करम्‌ ।

कलाषड़ नवसृदरनदु गव्याज्येमाहिषेचुतेः ॥
भूता कञ्जलं क्त्वा द्यज्ननं चातिमोहलत्‌ ।
दटिस्तम्भ्च कु र्ते नराणां नात संशयः ॥
नामेन्दुदिनदिङ्नागगुर्‌पुष्ये दिने क्तम्‌ ।
तैलेनागुरुधूपेन सवेवश्यकरं परम्‌ ॥
स्मराकं दिगुगैयुक्तं योगादौ योग उत्तमः ।
क्षत्वा तत्तिलकं भाले सर्ववश्यकर परम्‌ ॥'
तिलकं नात्र सन्दे हो नानावादे जयो भवेत्‌ ।
दिगबाणतियिवैदैश्च पूणिमायां गुरोर्दिने ॥
सरले पञ्चयुतं क् िष्चा वापोकू पतङ़ागके 1 ॥
पिवन्ति तज्जलं ये तु ते च वश्या भवन्ति १ ॥
नवषडभिः पिवैद्‌ ये दशंसोमदिने कतै ।

= ॐ [रे इ ` अ ~ ५
देयं पञ्च मनलचेतं भोजन सवंवश्यक्तत्‌ ॥ . ,

<

सिडनागाजुनकक्षपुटम्‌ ।

दिनेन्दुख्थक्तु भिगुरपुष्ये तु मेलितम्‌

२८८

हस्ताकं वाऽथ पूर्णायां धूपो वश्यकरो कृ णाम्‌ ॥

कलासप्षदिनवकं धुस्तुररसपेषितेः ।

सदे हलेपनं कु र्य्यात्‌ रतो रामा वश्षा भवेत्‌ ॥

पञ्चगव्येन सह तैर्मनुसप्तयुगेगहः ।

कु मुदैः कमलेधूपो ज्वरभूतविषापदः ॥

मनुरुद्रयुगे्बारोरभानुपतरद्रवसुते; ।

विषं चतुविधं हन्ति तस्य पानप्रधुषतः ५ |

कर्णाञ्चत्वारकाञ्चैव एकवणणागवां पयः ।

पिष्टा पिबतो "क धक्‌ पुचच प्रसूयते ॥

१ सुतम्‌ ।
मूरभोचाटक्तदौरितम्‌॥
रुद्रा्टस्मरपचैस्तु शिवामध्वा्संयुतैः ।
श्रालिप्ाङ्गो विवादे तु जयमाप्रोति नान्यथा ॥
तिथिपक्तयुतैः कामैदिंनैटिंनचतुष्टयम्‌ ।
नरतेलेन तद्तिरिंवा पश्यति भूनिधिम्‌ ॥
नवषड़ नागरदरेच मुर्डितो निधिमग्रतः ।
शिलागुणस्सरैधन्यां हरिद्रा्टतपानतः ॥

विषं नानाविधं न्ति कालदष्टीऽपि जोवति ।

दिक्कलागुणवाणैश् चण भच्छे प्रदापयेत्‌ ॥
सर्वेषां पशुजोवानां नानावश्यकरं परम्‌ ।
कलाकामगुणेददाभ्यां छत्वा रक्तां विधारयेत्‌ ॥
सुते बन्धनाच्चछौष छतदोषः क्षयं लभेत्‌ ।
कलागुणयुगे ररः शतधा चाज्यपोडितैः ॥
कषेमात्रं सदा खाने दद्यान्न पलितं व्रजेत्‌ ।
वचकायो मवेदर्षाल्नोवेद्रह्मदिनतयम्‌ ॥

३९ ° इन्द्रजालविदयासं ग्रहः ।

~~~ -- ~~~ ~~ ~ ~-----~-~-----~

कलाषर्मुनिवाय्यालेः चाङ्कलौतेलके न च ।
स्तो लिघा भजेल्च्मीं पादयोर्वीजधारणम्‌ ॥
| शतयोजनगामो च भवत्येव न संशयः।
। रुद्रेन्दुमलुनागाञ्च नवनोतयुतैन च ॥
रविपतेणए लेपेन नैत्रयोरच्ञनेन च ।
पुरुषो जायते रामा यथा रम्भा गुणान्विता ॥
च. | कलारुदरुवदेधपोय मधुमिितः।

4 स त
इति ग्रीसिद्नागाज नविरचिते कचषुटे सवसंद्यासाधनं
नाम विशः पटलः ।

समाप्तोऽयं ग्रन्थः ।

सिडनागाजुनकक्षपुटम्‌ ।

२८९

~ तु मेलितम्‌ ।

। इस्तां वाऽय पूर्णायां धूपो वश्यकरो णाम्‌ ॥

कलास्षदिनवकधुस्तुररसपेषितैः ।
स्वदे हलेपनं कु र्य्यात्‌ रतौ रामा वशा भवेत्‌ ॥
पञ्चगव्येन सह तमनु सपयुग ग्रह; ।
कु मुदैः कमलेधपो ज्वरभूतविषापह;* "ˆ~ ~
मनुुद्रयु पतद्रवसतुतं 0:
रिषं चतुविधं हन्ति तस्य पानव्रधृपतः
कर्णाश्चत्वारका्चैव एकवर्णागवां पयः । `
प्रष्टा पिहतो वन्ध्या सम्यक्‌ पुतच्त प्रसूयते ॥
वसुुदरस्मरैदभ्यां पूवंवज्ञभते सुतम्‌ ।
दिगुणेश स्मरशर मूर्भोचाटक्लटोरितम्‌ ॥
रुद्राटस्मरपकतैस्तु शिवामध्वाज्य संयुतः ।
आ्रलिप्ताङ्गो विवादे तु जयमाप्राति नान्यथा ॥
तियिपक्तयुतैः कामैरिनैदिनचतुष्टयम्‌ ।

› नरतेलेन तदत्तिदिंवा पश्यति भूनिधिम्‌ ॥

नवषड़ नागरे सुर्डितो निधिमग्रतः ।
शिलागुणस्मरेधन्धां हरिद्रा्टतपानतः ॥
विषं नानाविधं दन्ति कालदष्टीऽपि जोवति ।
दिकलागुण्वाण खच चूणं भच्ये प्रदापयेत्‌ ॥
सर्वेषां पश्जोवानां नानावश्यकरं परम्‌ ।
कलाकामगुर भ्यां छत्वा रक्तां विधारयेत्‌ ॥
सुच्यते बन्धनाच्छोष छतदोषः वं लमेत्‌।

- कलागुणयुगे ररः शतधा चाज्यपोडितैः ॥

कषंमातं सदा खाने दव्यात्र पलितं व्रजेत्‌ ।
वच्रकायो मवेदर्षाज्जोवद्रह्मदिन त्रयम्‌ ॥

२८०

इन्द्रजालविदासं यदः । ।

वक कककककक कक कक ककाकककककककककनककककन्यन्यन्कण्कनकन्कनकन्कन्कन्कन्डन्डनकनककततः `क

कलाषरमुनिवाय्यालेः चाङ्लोतैल के न च ।
हस्तो लिघ्रा भजेलच्छीं पादयोर्वीजघधारणम्‌ ॥
शतयोजनगामो च भवत्येव न संशयः।
रुदरेन्दुमनुनागाञ्च नवनोतयुतेन च ॥
॥ र नेतयोरच्जनेन च ।
पे दुःदरगर रामा यथा रम्भा गुणान्विता ॥
+ ९ 3.. क्न ५ क |
1 +पोऽयं मघुमिखितः।
अपसम यच््ाणच्च महोत्कटम्‌ ॥
गुणः कामे; सुरैर्रैरङ्लो तेलपेषितेः ।
लोडेन वे्टितैर्वक्तो धारितं पुष्यभास्करे ॥

ग = ५ => [>
श्रटश्यो जायते सत्यं टेवेरपि न दृश्यते ।
दिग्वेदमुनिकामैश्च हयङलोतैलपेषितेः ॥
पुव्यभास्करयोगण तिलो हेन च वेष्टयेत्‌ ।
मूधिंसखयैः खेचरत्वं स्यात्‌ योजनानां शतावधि ४
इति गरौ सिडनागा्ज नविरचिते कच्पुटे सर्व॑संख्यासाघनं

नाम विंशः पटलः ।

1

समाप्तोऽयं ग्रः ।