ME ULTIMO PENSAMIENTO: DIAS FINALES STORY BOARD

SCENE 1

Rizal is writing something at the table, he is so focused that he ignores the shouts of the Spanish guards outside his cell. He
continues on writing as sweat trickles down his forehead. The guard leaves Rizal. He quickly folds the paper up and hides it in a
small lamp.

SCENE 2

Teodora Alonzo, Lucia, Josefa, Trinidad, Maria and Narcisa were all about to board a carriage, as they just came from visiting
Rizal, before they could leave, a guard ran up to them delivering a small oil lamp. The Rizal ladies take the lamp and brings it
home, but not before Trinidad tells them that Pepe told her that there was something in the lamp.

SCENE 3

Flashback to Rizal in a meeting with other influential Filipino People as they discuss the establishment of a nonviolent reform
society called the La Liga Filipina. Andres meets Rizal and asks why he returned even though he would’ve been better off outside
the country. Time pass and Rizal makes his way home.

SCENE 4

Rizal wakes up to the sound of yelling as he is arrested and sent to be exiled to Dapitan.

SCENE 5

It has been 4 years since he was exiled. Rizal has fully assimilated himself into Dapitan. Rizal teaching kids as he talks about it
being his last day before he is sent back to Manila.

SCENE 6

Katipunan fighting Spaniards with Andres Leading them

SCENE 7

Rizal is arrested for sedition as the government believes he has ties with the KKK, and he placed in a cell. The very same cell in
Scene 1

SCENE 8

Back to the present, Rizal is being escorted to his execution, as his family reads the poem, they read it side by side with one family
member reading one stanza and Rizal the next alternating until the poem ends.

SCENE 9

The play ends with Rizal alone reciting the final line of mi ultimo pensamiento.
 SCENE 1 SCRIPT

*Rizal writing intensely*

Guard 1: Rizal.

Guard 1: Rizal!

*Jose continues writing*

Guard 1: RIZAL!

*Jose still writing*

*Guard annoyed leaves*

*Jose finishes writing*

Jose: Sa wakas, ang huli kong akda

*Jose folds it up as he places it in a small oil lamp*

Jose: Gamit ito, ay tiyak matatapos na ang lahat.

SCENE 2 SCRIPT

Teodora Alonzo and her Daughters about to enter carriage.

Teodora: Kawawang Pepe…

Josefa: Wala tayong magagawa kundi patibayin ang ating puso sa hindi maiiwasan

Trinidad: Alam ko! Ngunit..

*Before they can get in a guard comes running*

Guard: Tigil!

Guard: Ito ay handog ko sa inyo.

*They stop as the guard hands them a small oil lamp*

The ladies stare at the lamp before proceeding into the carriage

Narcisa: Ano ba ang lamparang ito?

Maria: Oo nga

Trinidad stares at the oil lamp intently.

Teodora: Trinidad? Ikaw ba ay may sinat?

Trinidad: H-Hindi, Ito kasi ang..

Teodora: What?

Trinidad: Mayroong sinabi si Pepe sa akin kanina. Tungkol sa isang lamparang may laman na sulat.

Teodora: Sa loob ng lampara?!

Maria: Baka nga’t ito na iyon!

 SCENE 3 SCRIPT

*Tumayo si Rizal mula sa kanyang upuan*

Rizal: Mga natatanging kung kapatid, nais kung inyong batidin ang dahilan

Nang pagpupulong na ito.

La Liga Member 1: Oo nga, tiyak na ito’y importante at naisipan mo kaming ipulong

La liga Member 2: Tama ka diyan kapatid.

Rizal: Aba ay oo nga, ang pagpupulong ng mga indibidwal ngayon ay ang makakapaghatid sa ating bansa patungo sa
mas maunlad na estado.

*Nagulat ang mga miyembro ng La liga*

La liga member 3: At paano mo naman ito gagawin ginoong Rizal? Alam kong ikaw ay siyang matalinong ginoo ngunit, ito
ay isang pangarap lamang.

Rizal: Tanging libre ang mangarap kapatid, at sa panahon nating ito, walang sinoman ang hindi inaasam ang Kalayaan.

La liga member 3: Ikaw ay may punto, ngunit hind inga ba mas mainam kung tayo ay simpleng mamuhay nang marangya
kaysa sa isawsaw ang ating mga paa sa maduming batis ng himagsikan?

La liga member 2: Tama ka!

La liga member 1: Ito ay isang duwag na ideya, ngunit may punto siya.

Rizal: May punto ka kapatid, hindi natin kailangan makisali sa gulo. Ngunit kung ganyan ka mag-isip ay walang kang
pinagkaiba sa isang bato.

La liga member 3: Bato?

Rizal: Isang batong walang mararating, isang batong walang mithiin sa buhay. Mayroon lang akong tanong sa iyo ginoo.

La liga member 3: At ano naman iyon?

Rizal: Kung wala kang kinatatayuan ay para saan ka mahuhulog?

*Natapos ang pagpupulong*

*Tumungo si Andres kay Rizal*

Andres: Ginoong Rizal, isang karangalan, na makilala kayo. Pagkatapos kung Mabasa ang Noli me Tangere at El
Filibusterismo, ay ginising nito ang aking puso.

Rizal: Aba’t Salamat ginoo.

Andres: Ngunit may katanungan lang ako.

Rizal: At ano naman iyon?

Andres: Bakit ninyo napilian na umuwi sa Pilipinas? Tiyak na mas magiging ligtas at marangya ang inyong buhay kung
kayoy nanatili sa Europa.

Rizal: Mayroon kang punto kapatid, ngunit aanhin ko ang salapi at karangyaan kung ang sarili kong pamilya at bayan ay
tinutuligsa ng mga mananakop.

Andres: Isang mainam na sagot. Salamat sa inyong oras ginoo.

Rizal: Bago ka aalis, ay pwede ko bang malaman ang iyong pangalan kapatid?

Andres: Ah! Andres, Andres Bonifacio.

*Nakipagkamay si Andres at Rizal*

SCENE 4

*Natutulog si Rizal*

GUARD 1: Rizal!

GUARD 2: Rizal! Lumabas ka!

*Nagising si Rizal*

Rizal: A-ano ba ang nangyayari?

 *Tinungo ni Rizal ang pintuan at binuksan*

GUARD 1: Jose Protacio Rizal Mercado y Alonzo Realonda, kailangan mong sumama sa amin ngayundin!

GUARD 2: Ikaw ay hinahatulan ng Pagpaplanong maghimagsik at mag alsa!

Rizal: T-Teka lang!

GUARD 1: Ikaw ay handang ipatapon sa Dapitan kung saan ka mananatili!

GUARD 2: Pagnilayan mo ang iyong mga kasalanan emperyo ng espanya, indyo.

*Dinala si Rizal ng mga Guardia Sibil*

SCENE 5

*Tinuturuan ni Rizal ang mga bata sa Dapitan*

Rizal: A!

MGA BATA: A!

Rizal: BA!

MGA BATA: BA!

RIZAL: KA!

MGA BATA: KA!

RIZAL: DA!

MGA BATA: DA!

Nagpatuloy ito hanggang sa nagsiuwian ang mga bata.

*Isang bata ang tumungo kay Rizal*

Bata: Totoo nga po ba na aalis na kayo bukas?
Rizal: Isang mapait na oo lang ang aking maisasagot diyan iho. Apat na taon na akong naninirahan rito. Kung saan
natutuko akong mahalin at mas linangin pa ang ating bayan. At ang mga batang gaya mo.

Bata: Gaya ko?

Rizal: Oo, ang mga bata ay ang pag-asa ng bayan, sila ang magdadala sa ating nayon patungo sa mas mataas na estado.
At ang iniibig kong sabihin ay kayo.

Nais ko na ang lahat ng mga bata ay may hilig sa pag-aaral at may tinatanging pagka malikhain gaya mo.

Iyon lang ang aking natatanging hiling para sa ating kinabukasan.