ลำนำบุปผาพิษ ตอนที่ 403 - 426

บทที่ 403 ทักษะของข้ายอดเยียมมาก...
่ 2
่ นเช่นนี ้ นับว่าข ้าเป็ นผูม้ พ

“เมือเป็ ่ วยชีวต
ี ระคุณทีช่ ิ แม่นางไว ้
สุภาษิตกล่าวไว ้ว่า แม้นพระคุณเพียงนาหนึ ้ ่ งหยดขอแทนทดด ้วย
ตานาล ้ ้นเหลือ แม่นางจะตอบแทนอย่างไรเล่า?”คุณชายน้อยผูน้ ้ัน
จ ้องเธอด ้วยสายตาแวววาว
ิ่ ่ งเงียบ ถึงแม้บญ
กู ้ซีจวนิ ุ คุณของคนผูน้ ี มิ ้ ใช่การช่วยเหลือด ้วยใจ
การุณย ์ และบุญคุณทีเขาช่ ่ วยชีวต ่ งเอิญ แต่เธอก็
ิ ไว ้ก็เป็ นเรืองบั
ติดหนี น ้ าใจเขาแล
้ ้วจริงๆ...
“วันหน้าข ้าจะช่วยเหลือท่านหนึ่ งครง้ั เป็ นการตอบแทนบุญคุณนี ”้

ิ่ ้คามั่น
กู ้ซีจวให
้ั คุณชายน้อยเอ่ยปาก
“สิบครง!”
หา?
ิ่ เข ้าใจ
กู ้ซีจวไม่
“ข ้าบอกไปแล ้ว นาหนึ ้ ่ งหยดแทนทดด ้วยตานาล ้ ้นเหลือ ข ้าช่วย
เจ ้าหนึ่ งครง้ั เจ ้าก็ควรจะช่วยเหลือข ้าสิบครงถึ
้ั งจะเป็ นการตอบแทน
่ ้
บุญคุณอย่างแท ้จริง ใช่แล ้ว เจ ้ายังเหยียบเต่าของข ้าด ้วย เรืองนี
เจ ้าก็ควรชดใช ้เช่นกัน” คุณชายน้อยผูน้ ้ันคิดบัญชีกบั เธอ
ิ่ ยทวนอีกครง้ั “เต่าของท่าน?” หมายความว่าอย่างไร?

กู ้ซีจวเอ่
่ ข้ ้ากาลังตกเต่าทองอยูท
“เมือกี ี่ ่ เพิงจะดึ
่ นี ่ งให ้มันเผยกระดองสีทอง
ได ้นิ ดหน่ อย ก็ถก
ู เท ้าเจ ้าเหยียบจมลงนาไปแล ้ ้ว แถมยังเหยียบจน
สายเบ็ดข ้าขาดด ้วย”คุณชายน้อยผู ้นั้นยืนคั ่ นเบ็ดคันหนึ่ งให ้เธอดู
กู ้ซีจวจิ่ าได ้คลับคล ้ายคลับคลาว่าเมือครู

่ เ่ ท ้าเกือบจะเหยียบลงไป
ในนา้ ในช่วงคับขันคล ้ายจะเหยียบโดนอะไรบางอย่างถึงร ักษาเท ้า
้ เ่ อาไว ้ได ้
ทังคู
่ เหยี
เธอคิดมาตลอดว่าสิงที ่ ยบโดนคือขอนไม้ทอ
่ นหนึ่ ง ทีแท
่ ้เป็ น
่
เต่าทองทีเขาตกขึ ้
นมาเองหรื อ?
้ างควบคุมสายตาไว ้ไม่ได ้ มิใช่วา่ นาในแม่

เธอมองลงไปในนาอย่ ้ นา้
้
เสมือนนากรดเข ้มข ้นหรอกหรือ? แล ้วเต่ามีชวี ต
ิ อยูไ่ ด ้อย่างไร?
้
นาในแม่ ้ นสีครามเข ้มเช่นกัน คลืนน
นาเป็ ่ าเชี
้ ยวกราก
่ เธอจึงมอง
ความผิดปกติไม่คอ
่ ยออก
่ ร่ มิ ฝั่งขึนมาก
เธอหยิบก ้อนกรวดทีอยู ้ ้อนหนึ่ งแล ้วโยนลงไป
้
‘จ๋อม!’ ก ้อนกรวดเด ้งไปตามผิวนาแล ้วจมลง
้
แม่นาสายนี ้ นแม่นาธรรมดารึ
เป็ ้ ? มิเช่นนั้นเหตุใดก ้อนกรวดถึงไม่
ละลายหายไป?
“ก ้อนกรวดพวกนี มิ ้ ใช่ก ้อนกรวดทัวไป

่ เป็ นของขึนชื้ ออย่
่ างหนึ่ ง
่ ่ และมีเพียงมันทีไม่
ของทีนี ่ ละลายหายไปในแม่นาแห่ ้ งนี ้ หากมิใช่
เพราะก ้อนกรวดเหล่านี ก่ ้ อตัวเป็ นเขือนอยู
่ ่ รงนั้น เจ ้าคิดว่าแม่นา้
ต
จะยังนองอยูท ี่ ่ หรือ? คงไหลบ่าไปนานแล ้ว!”
่ นี
้ ่ เอง!
เป็ นเช่นนี นี
้
“แม่นาแห่ ้
งนี สามารถละลายสิ ่
งใดได ิ่
้บ ้าง?” กู ้ซีจวถาม เธอรู ้สึกว่า
้ อนจะรู ้จักทีนี
คุณชายน้อยผู ้นี เหมื ่ ่ เป็ นอย่างดี
่ ่ และเต่าทองทีอยู
“นอกจากก ้อนกรวดของทีนี ่ ใ่ นนาแล
้ ่ นล
้ว สิงอื ่ ้วน
ละลายได ้หมด” คุณชายน้อยเก็บกวาดอุปกรณ์ตกปลาทีอยู ่ ข ่ ้าง
กาย
ข ้างกายของเขานอกจากคันเบ็ดคันนั้นแล ้ว ยังมีถงั รูปทรงพิลกึ ใบ

หนึ่ งอยูด
่ ้วย ในถังเหมือนจะมีบางอย่าง ส่งเสียงดังขลุกขลัก
่ วแล ้ว?” กู ้ซีจวเดิ

“ท่านตกเต่าทองได ้กีตั ิ่ นเข ้ามาหา อยากเห็น
่
เต่าทองทีเขาตกได ้ว่าหน้าตาเป็ นอย่างไร
้ เหลืองๆ เขียวๆ แล ้ว ก็ไม่มอ

แต่ภายในถังนอกจากนาสี ่ ก
ี ย่างอืนอี
่ วหรือ? เจ ้านึ กว่าเป็ นการตกปลาแบบทัวไปงั

“กีตั ่ ้ ? เต่าทองตก
นสิ
่ ด ข ้านั่งแกร่วอยูท
ได ้ยากเย็นเป็ นทีสุ ี่ ่ สองวันแล ้ว ไม่งา่ ยเลยกว่าจะ
่ นี
มีสกั ตัวมากินเบ็ด...” คุณชายน้อยผู ้นั้นส่ายหน้าพลางถอนหายใจ
นั่นปะไร เป็ นความผิดของเธอจริงๆ

ิ่
กู ้ซีจวมองคั ้ าใจให
นเบ็ดของเขา ตัดสินใจใช ้หนี น ้ ้ “ข ้าช่วยท่านตก
่
ดีหรือไม่? ทักษะการตกปลาของข ้ายอดเยียมมากเชี ยว”
“เจ ้าน่ ะหรือ?” คุณชายน้อยหันมามองเธอแวบหนึ่ ง แล ้วส่ายหน้า

้
“ไม่ต ้องหรอก ในแม่นาสายนี ้ ตวั ทองอยูแ่ ค่สห
มี ี่ ้าตัวเท่านั้น และ
เต่าทองเหล่านี สื ้ อใจกั
่ นได ้ ถ ้ามีตวั หนึ่ งเกือบถูกตกได ้แล ้ว ตัวอืนก็่
จะไม่ตด ิ เบ็ดอีก วันหน้าข ้าคงต ้องคิดหาวิธอี น” ื่
้
นึ กไม่ถงึ ว่าเต่าทองในแม่นาแห่ ้ ยวฉลาดปานนี !้
งนี จะเฉลี
ิ่
กู ้ซีจวลอบถามหยกนภา ่
‘เสียวชาง ่ ่ มีลก
เต่าทองของทีนี ั ษณะ
พิเศษอะไร?’
้ าวมิ
หยกนภาดูเหมือนจะหดหูเ่ ล็กน้อย ‘เจ ้าน้อย คุณชายท่านนี กล่
่ ่ ท่านอย่าได ้หวังเลย พวกมันใช่เต่าทีไหนกั
ผิด เต่าทองของทีนี ่ น
เป็ นพญาเต่าหัวแหลมไปแล ้วช ัดๆ!’
-----------------------------------------------------------
--------------------------
่ 3
‘แต่ละตัวล ้วนเป็ นเต่าเจ ้าเล่ห ์ ไม่ตกหลุมพรางง่ายๆ หรอก แถมมี

้ งกรเจียวมาเป็ นเหยือล่
เพียงต ้องใช ้เนื อมั ่ อเท่านั้น ท่านหย่อนเนื อ้
มังกรลงไปชินหนึ้ ่ งก็ยงั ไม่แน่ วา่ จะตกได ้สักตัว’
้ ยว?!
ตกยากถึงเพียงนี เชี
นี่ ใช่เต่าทองทีไหนกั
่ น เป็ นเต่าเพชรชัดๆ!
ิ่
กู ้ซีจวสอบถามคุ ณชายน้อยผู ้นั้น “เอ่อ พีชายท่
่ านนี ้ ท่านยังมีเนื อ้
มังกรเจียวอยูห
่ รือไม่? ข ้าอยากลองดู”
่ เป็
“ไม่มแี ล ้ว เมือกี ้ นเนื อชิ
้ นสุ้ ดท ้าย” คุณชายน้อยส่ายหน้า มอง
นางแวบหนึ่ งด ้วยท่าทียมมิ ิ ้ คล ้ายยิม้ “เจ ้าเรียกข ้าว่าอะไรนะ?
่
พีชาย? ข ้าคิดว่าเจ ้าน่ าจะถามชือข ่ ้าสักหน่ อยนะ”
ิ่
“เอาสิ คุณชายมีนามว่าอย่างไร?” กู ้ซีจวคล ้อยตาม
“ซือเฉิ น”
“ตกลง คุณชายซือ...”
“คุณชายตาย[1]? เจ ้าแช่งข ้าหรือ?” ซือเฉิ นไม่สบอารมณ์
้
เวรกรรม แซ่นีของเขาออกเสี
ยงไม่งา่ ยเลย
้ ้าเรียกท่านว่าคุณชายเฉิ นได ้ไหม?”

“งันข
“ข ้ามิได ้แซ่เฉิ น” ซือเฉิ นยังคงไม่สบอารมณ์อยู่
ิ่
กู ้ซีจวปวดประสาทนั ้ ้ได ้แล ้วกระมัง?
ก “คุณชายซือเฉิ น” เช่นนี ใช
“เจ ้ายังไม่บอกนามของเจ ้าแก่ข ้าเลย” ซือเฉิ นทักท ้วงเธอ
้ ้ซีจวไม่
ยามนี กู ิ่ จาเป็ นต ้องปกปิ ดฐานะแล ้ว “กู ้ซีจว”
ิ่
่ ยนหรือ? ไม่คอ
“คุณหนู หกของจวนกู ้เซียเที ่ าลือ
่ ยเหมือนกับทีเล่
้ หวั จรดเท ้า
กันเลย” ซือเฉิ นพิจารณาเธอตังแต่
ิ่
กู ้ซีจวแย ้มยิม้ ไม่พูดอะไร ปล่อยให ้เขาพิจารณาไป
“คุณชายซือเฉิ นอยูท ี่ ่ มาสองวันแล ้วหรือ?” กู ้ซีจวถาม

่ นี ิ่
“อืม มีปัญหาอะไร?”
“ไม่มป ิ่ ่ งลงบนหินกรวดก ้อนหนึ่ ง ทุบขาทีปวด

ี ัญหาอะไร” กู ้ซีจวนั ่
ชา
่ ้นอยูท
เธอวิงเต ้ั นค่อนคืน เหนื่ อยล ้าเกินจะทานทนมานานแล ้ว ถึง
่ งวั
้
แม่นาสายนี ้ นตราย แต่บนฝั่งก็คอ
จะอั ่ นข ้างปลอดภัย
้
เธอกับคุณชายซือเฉิ นผูน้ ี สนทนากั นอยูต ้
่ รงนี สามนาที เต็มแล ้ว ยัง
่ ่ จะเป็ นเขตปลอดภัย เธอ
ไม่เห็นสัตว ์ร ้ายตัวไหนโผล่มา ดูเหมือนทีนี
สามารถหยุดพักได ้
จวบจนยามนี ้ กู ้ซีจวถึ
ิ่ งมีแก่ใจพิจารณาสภาพแวดล ้อมรอบข ้าง
่ ่ ประหลาดเล็กน้อย ริมฝั่งเหนื อใต ้ล ้วนเป็ น
สภาพแวดล ้อมของทีนี
หาดหินกรวดทอดยาวเกือบร ้อยเมตร
แต่ต ้นไม้ของริมฝั่งเหนื อใต ้กลับแตกต่างกัน
ต ้นไม้ของฝั่งทิศเหนื อเป็ นสีคราม ส่วนต ้นไม้ระยะร ้อยเมตรของฝั่ง

้ นเข ้มปกติ
ทิศใต ้เป็ นสีครามปนเขียว ดูใกล ้เคียงกับสีนาเงิ
่
หรือว่าเธอหนี ออกจากยอดเขาทีสามมาได ่ ้นไม้
้แล ้ว? จะว่าไปทีต
่ ่ มีสส
ของทีนี ี น ่
ั แปลกตา จะเกียวข ้
้องกับนาในแม่ ้ อเปล่านะ?
นาหรื
้
แม่นาสลายกระดู ่ โหดเหี
ก เป็ นชือที ่ ้
ยมนั ก!
ิ่
ถึงกู ้ซีจวจะท ่
าการบ ้านมาบ ้างแล ้ว แต่ขา่ วคราวเกียวกั บป่ าทมิฬ
้
ทังหมดเธอล ้วนทราบมาจากหรงเจียหลัว และหรงเจียหลัวเคยไปถึง
เพียงยอดเขาทีสาม ่ ้
เพียงแต่เธอไม่เคยได ้ยินเขาเอ่ยถึงแม่นาสลาย
้
กระดูกแห่งนี มาก่ อนเลย...
้
“คุณชายซือเฉิ น แม่นาสลายกระดู ้ แม่นาที
กแห่งนี ใช่ ้ กั่ นพรมแดน
้
่
ระหว่างยอดเขาทีสองกั ่
บยอดเขาทีสามหรื ิ่
อไม่?” กู ้ซีจวมอง
คุณชายซือเฉิ นอย่างเปี่ ยมด ้วยความหวัง
้ กั
“แม่นาที ่ นพรมแดนระหว่
้ ่
างยอดเขาทีสองกั ่
บยอดเขาทีสาม?”
คุณชายซือเฉิ นเลิกคิว้
“ใช่แล ้ว ท่านดูส ิ ต ้นไม้ของสองฝากฝั่งสีสน

ั แตกต่างกัน รู ้สึกได ้
่ ่ น่ าจะเป็ นเขตพรมแดน”
เลยว่าทีนี
คุณชายซือเฉิ นมองเธออยูค ่ นึ่ ง กล่าวอย่างอ ้อยอิง่ “เจ ้าอยากฟัง

่ รูห
ความจริงหรือ?”
ิ่ รู ้สึกไม่ดข
จูๆ่ ในใจของกู ้ซีจวก็ ึ้
ี นมา “ความจริงอันใด?”
คุณชายซือเฉิ นมองดูเธอ ดวงตาฉายแววเวทนา ถอนหายใจเอ่ยว่า

้ ้าพูดออกมาข ้าเกรงว่าเจ ้าจะร ้องไห ้...”
“ความจริงนี ถ
ิ่ ดหงิดแล ้ว “ข ้าไม่ร ้องไห ้หรอกน่ า! ลูกผูชายอกสามศอก

กู ้ซีจวหงุ ้
พูดจาตรงไปตรงมาหน่ อย! ทีแท ่ ้แล ้วเป็ นความจริงอันใด?”
คุณชายซือเฉิ นถอนหายใจอีกครง้ั “ทีนี
่ ่ คือ...”
เขาพูดยังไม่จบ จูๆ่ ก็มเี สียงหวีดร ้องสองเสียงเสียงแว่วมาจากใน

หุบเขาฝั่งตรงข ้าม อากาศรอบข ้างลดลงทันที กลินอายช ่ ่ ั ้ายที่
วร
คุนเคยแพร่
้ กระจายเข ้ามาอย่างมืดฟ้ ามัวดิน
ิ่
กู ้ซีจวผลุ ้
งกายขึนมาทั
นที!
-----------------------------------------------------------
--------------------------
[1] คาว่าตายในภาษาจีนอ่านว่า สือ่ ซึงออกเสี

่ ยงคล ้ายกับคาว่า
่
ซือ ในชือของซือเฉิ น
่ 4
้
ตะขาบพิฆาตหกตา! นึ กไม่ถงึ ว่าเจ ้าสองตัวนี จะตามมาอี
ก!
่ ด เพียงชวพริ
เวลาเหมือนจะช ้าแต่กลับรวดเร็วกว่าทีคิ ่ ั บตา ตะขาบ
พิฆาตหกตาสองตัวนั้นก็ปรากฏตัวขึนที้ ริ่ มฝั่งตรงข ้าม
่ ดมนอนธการ ดวงตาหกคูด
ในป่ าทีมื ่ จุ ดวงโคมในดงไพร จ ้องมอง
่
มาทีพวกกู ิ่ งสองคน!
้ซีจวทั ้
่ างค่อยๆ ลุกช ันขึน...

แผ่นเกล็ดทัวร่ ้
นี่ คือท่าทีเตรี
่ ยมจะจูโ่ จม!
ิ่
กู ้ซีจวถอยหลั ้
งทันที มองแม่นาสายนั ้นแล ้วมองตะขาบพิฆาตทัง้
้
สองตัว แม่นาสายนี ้ ้างสามสิบจัง้ เจ ้าสองตัวนี น่้ าจะข ้ามมาไม่ได ้
กว
กระมัง?
่
ความคิดเธอเพิงจะแล่ นมาถึงตรงนี ้ ตะขาบพิฆาตสองตัวนั้นก็กรีด
้ กครง้ั ฟาดปลายหางลงบนพืนในทั
ร ้องขึนมาอี ้ ้
นใด ดีดกายขึนมา
่
กลางอากาศ ดังสายรุ ่
้งงามพร่างพราวสองเส ้นทีพาดผ่ านเหนื อ
แม่นา้ มุ่งมายังฝั่งนี !้
น่ าตายนัก!
ขณะทีกู ่ ้ซีจวก
ิ่ าลังจะเคลือนไหว
่ ่ ใ่ กล ้ๆ ก็
จูๆ่ คุณชายซือเฉิ นทีอยู
พุ่งเข ้ามากอดแขนเธอไว ้ “ไปเร็ว!”
ิ่ ถู
กู ้ซีจวที ่ กเขากอดตัวแข็งทือทั
่ นที ยามนี ย่้ อมไม่ใส่ใจสิงเหล่
่ านี ้
่ ้าสัตว ์ประหลาดสองตัวนั้นยังข ้ามมาไม่ถงึ
แล ้ว เธออาศัยช่วงทีเจ
รีบพาคุณชายซือเฉิ นเคลือนย ่ ้ายไปยังส่วนลึกของป่ าทึบทันที
แทบจะในเวลาเดียวกัน ตะขาบพิฆาตสองตัวนั้นก็รว่ งลงบนจุดทีกู

่ ้ซี
่
จิวเคยยื ่
นอยูเ่ มือครู ่
พวกมันโจมตีถก ู ความว่างเปล่า ย่อมไม่พอใจอย่างยิง่ เหลือบมอง

กันแวบหนึ่ ง หนึ่ งตัวในนั้นเชิดหัวกูร่ ้องเสียงยาว เสียงนั้นทังเล็้ กทัง้
แหลม สะท ้อนอยูใ่ นป่ าทึบ ผ่านไปครูห ่ นึ่ งก็มเี สียงคารามสารพัด
แว่วมาจากส่วนลึกของป่ าทึบ ราวกับสัตว ์ร ้ายภายในป่ าชีแนะตอบ ้
ตอบโต ้อะไรกันอยู่
หลังจากส่งเสียงกรีดร ้องครานี ้ ตะขาบพิฆาตทังสองตั
้ วพลันยืดกาย
ขึน้ ไล่ตามเข ้าไปในส่วนลึกของป่ าทึบ
....
ิ่ เคยนึ กมาก่อนเลยว่าตะขาบพิฆาตสองตัวนั้นจะยึดติดกับ
เธอเธอถึงเพียงนี ้ มุมานะไล่ลา่ ไม่ยอมปล่อย
่
ไม่วา่ เธอจะเคลือนย ่ ผ่านไปไม่เท่าใดเจ ้าสองตัว
้ายไปยังสถานทีใด
้ จะไล่ตามมาทัน! สลัดทิงยากยิ
นี ก็ ้ ่ าแผ่นยาหนังสุนัขเสียอีก ทา
งกว่
ให ้เธอไม่มแี ม้แต่เวลาจะหยุดเท ้าพักหายใจ
่ ท
สิงที ่ าให ้เธอปวดหัวยิงกว่่ าเดิมคือ คุณชายซือเฉิ นทีดู
่ สภ
ุ าพสัตย ์
่ น้ ้ันก็ตด
ซือผู ิ แน่ นอยูข
่ ้างกายเธอ กอดแขนเธอไว ้ไม่ปล่อย เธอทา
่
ได ้เพียงใช ้วิชาเคลือนย ้ น[1]ใบใหญ่ไปด ้วย
้ายโดยลากขวดนามั
เสมอ...
่
“เสียวซีจวิ่ หนี อยูเ่ ช่นนี ไม่
้ ได ้การแน่ ตะขาบพิฆาตเหล่านี ถึ
้ กทนยิง่
นัก ถ ้าพวกมันหมายตาเหยือแล ่ ้วหากไม่ตายจะไม่เลิกรา นอกจาก
้
เจ ้าจะสังหารพวกมันซะ!” คุณชายซือเฉิ นเจือยแจ ้วอยูข
่ ้างกายกู ้ซี
จิว่
ขณะทีกู่ ้ซีจวใช
ิ่ ่
้วิชาเคลือนย ้ายจะไม่สามารถพูดจาได ้ ดังนั้นเธอจึง
อาศัยจังหวะทีเพิ่ งเคลื
่ ่
อนย ้ายเสร็จ ตอบเขาอย่างหอบๆ “พูดเหมือน
้ มจี ด
ง่าย! บนร่างเจ ้าสองนี ไม่ ่ อพิษล ้วนไม่
ุ อ่อนเลย จะกระบีหรื
สามารถทาอันตรายได ้...”
ถ ้าสามารถฆ่าพวกมันได ้เธอคงลงมือไปนานแล ้ว ยังต ้องให ้เขา

บอกอีกหรือ?
เนื่ องจากกระเตงคนใช่วช ่
ิ าเคลือนย ้ายติดๆ กันหลายครง้ั กู ้ซีจวจึ
ิ่ ง
เหนื่ อยล ้าจนหน้าซีดแล ้ว
้ งไม่ใช่สงเลวร
ทว่านี ยั ิ่ ่ ด สิงที
้ายทีสุ ่ เลวร
่ ้ายกว่านั้นคือ ดูเหมือนเธอ
่
จะไปแหย่ร ังสัตว ์ร ้ายเข ้าให ้แล ้ว ระหว่างทีเธอเคลื ่
อนย ้ายไม่วา่ จะไป
โผล่ทใดลี่ ้วนต ้องปะทะกับสัตว ์ร ้ายหลายชนิ ดอย่างหลบเลียงไม่ ่ ได ้
จากนั้นสัตว ์ร ้ายเหล่านั้นก็จะไล่ตามมาด ้วย...
่
จากจานวนการใช ้วิชาเคลือนย ่ ตามมาไม่
้ายของเธอ สัตว ์ร ้ายทีไล่
้ อยๆ
ยอมปล่อยมากขึนเรื ่
่
เธอเคลือนย ้ายไปด ้านหน้าดุจสายลม โดยมีเสือสิงห ์กระทิงแรดไล่
่ ้ยินอกสันขวั
ตามหลังมา ทุกตัวร ้องคารามไม่หยุด ทาให ้คนทีได ่ ญ
ผวา
พฤกษารอบข ้างส่งเสียงสวบสาบ ให ้ความรู ้สึกเหมือนกระต่ายขาว

่ งเอิญหลงเข ้าไปในสวนไดโนเสาร ์ และถูกไดโนเสาร ์ดุ
ตัวน้อยทีบั
ร ้ายสารพัดชนิ ดไล่ลา่ ประหนึ่ งย่างก ้าวอยูบ
่ นคมมีดตลอดเวลา น่ า
่
สะพรึงอย่างยิง!
ิ่
กู ้ซีจวขยั บแขนนิ ดๆ แขนข ้างนั้นถูกซือเฉิ นกอดไว ้ตลอด ทังปวด
้
้
ทังชา ดุจถ่วงของหนักพันจิน[2]ไว ้
-----------------------------------------------------------
--------------------------
บทที่ 406 ลากขวดน้ ามันใบใหญ่ 1
่ งแขนตัวเองกลับมา “นี่ คุณชายซือเฉิ น วรยุทธ ์

เธออดไม่ได ้ทีจะดึ
ของท่านน่ าจะไม่เลวนักกระมัง อย่าดึงข ้าไว ้...”
่ ้าทิงหรื
“เจ ้าคิดจะเขียข ้ อ?” ซือเฉิ นเบิกตากว ้างทันที “ข ้าคือผูมี้
พระคุณทีช่ ่ วยชีวต
ิ เจ ้าไว ้นะ เจ ้าจะปล่อยให ้ตายโดยไม่ชว่ ยเหลือ
ไม่ได ้!”
ิ่ ย “...ท่านล ้อเล่นอะไรอยู?่ ท่านมาตกเต่าทองทีแม่

กู ้ซีจวเอ่ ่ นาสลาย
้
กระดูกเพียงลาพังได ้ วรยุทธ ์ต ้องสูงส่งมากเป็ นแน่ ท่านหนี รอดได ้
ด ้วยตัวเอง”
่
การทีเธอต ่
้องใช ้วิชาเคลือนย ้ายโดยลากคนผูห้ นึ่ งไปด ้วยมิใช่เรือง
่
้ อนขวดนามั
ง่ายเลยจริงๆ คนผูน้ ี เสมื ้ นใบใหญ่ ถ่วงให ้เธอเดินทาง
ช ้าลง
่ ส
สิงที ่ าคัญไปกว่านั้นคือคนผูน้ ี น่้ าจะไม่ธรรมดา ไม่ทราบว่ามี
จุดประสงค ์ใดถึงมาตามติดอยูข ่ ้างกายเธอ
่ อน กู ้ซีจวจะพยายามค
หากเป็ นเมือก่ ิ่ ่
้นหาจุดประสงค ์และทีมาของ
้
เขาให ้ช ัดเจน แต่ตอนนี เธอไม่ มเี วลาขนาดนั้น!
“ปกติแล ้วไม่มส
ี ต ่ นาสลายกระดู
ั ว ์ร ้ายย่างกรายไปทีแม่ ้ ก เป็ น
่ ปลอดภั
สถานทีที ่ ่ ดในป่ าทมิฬ ข ้าขีสั
ยทีสุ ่ ตว ์พาหนะร่อนลงทีริ่ มฝั่ง
โดยตรง เตรียมการไว ้ว่าตกเต่าทองได ้แล ้วค่อยขีสั ่ ตว ์พาหนะบิน
่
กลับไป คิดเสียทีไหนว่ าจะได ้มาพบเจ ้า? แถมเจ ้ายังลากตะขาบ
พิฆาตมาด ้วยอีก...” ซือเฉิ นอุทธรณ์
ิ่
กู ้ซีจวตะลึ ้
ง เป็ นเช่นนี หรอกหรื
อ?
ี่
“แล ้วยังมีทปลอดภั ิ่ มแี ก่ใจจะต่อปากต่อคา
ยอีกหรือไม่?” กู ้ซีจวไม่
่ าคัญทีสุ
กับเขาแล ้ว เอ่ยถามเรืองส ่ ดก่อน
“มีเพียงริมฝั่งแม่นาสลายกระดู
้ กเท่านั้น เพียงแต่ยามนี ก็ ้ คงไม่
ปลอดภัยแล ้ว สัตว ์ร ้ายอืนๆ่ หวันเกรงแม่
่ ้
นาสายนั ้น ทว่าตะขาบ
พิฆาตกลับไม่กลัว ต่อให ้เจ ้าย ้อนกลับไปทีนั ่ ่ น พวกมันก็ไล่ตามไป
ี เจ ้าอย่าได ้หวังว่าตะขาบพิฆาตสองตัวนั้นจะเลิกไล่
เป็ นแน่ ! ยังมีอก
ล่าสังหารเจ ้าเพราะมองเห็นเหยืออื ่ นๆ
่ ถ ้าไม่ได ้งาบเจ ้าเข ้าปากไป
ก่อน พวกมันจะไม่สงั หารสัตว ์อืน...” ่ คุณชายซือเฉิ นผูน้ ี รู้ ้มาก
เหลือเกิน อธิบายให ้เธอฟังอย่างคล่องปาก
ิ่
กู ้ซีจวกลั
ดกลุ ้มจนหัวโตแล ้ว เธอกวาดตามองรอบข ้างอย่างรวดเร็ว
่ั
มีเสียงสัตว ์ร ้ายคารามแว่วมาจากทุกทิศ ต ้นไม้สนไหวอย่
างรุนแรง
่
พวกมันใกล ้เข ้ามาเรือยๆ แล ้ว
ประหลาดนัก! เธอใช ้วิชาเคลือนย ่ ้ายในพริบตา มิได ้ใช ้วิชาตัวเบา

่
เลย ว่ากันตามเหตุผลแล ้วไม่น่าจะหลงเหลือกลินอายไว ้ตามทาง
้
แล ้วสัตว ์ร ้ายเหล่านี อาศั ่
ยสิงใดตามหา?
“สัตว ์ร ้ายของสถานทีแห่ ่ งนี มี

้ มค ี ณ
ุ สมบัตท ี่
ิ โดดเด่ นยิงนั่ กอย่างหนึ่ ง
นั่นก็คอื จมูกทียอดเยี
่ ่
ยมยิ ่ าสุนัขล่าสัตว ์ สามารถร ับรู ้กลินอาย
งกว่ ่
้ ้ เจ ้าเคลือนย
ในร ัศมีห ้าลีได ่ ้ายไม่เกินกว่าห ้าลีทุ้ กครง้ั พวกมันย่อม
สามารถดมกลินได ่ ้...” ซือเฉิ นไขข ้อข ้องใจให ้เธอ
่ ้ก็เป็ นเช่นนี !้
ทีแท
เช่นนั้นครงหน้
้ั าเธอเคลือนย
่ ้ายให ้ไกลกว่าห ้าลีก็้ ใช ้ได ้แล ้ว!
่ นว่าสัตว ์ร ้ายเหล่านั้นจะโผล่ออกมาจากทุกทิศแล ้ว กู ้ซีจวจึ
เมือเห็ ิ่ ง
่
เตรียมจะเคลือนย ้ายอีกครง้ั ทว่าถูกซือเฉิ นรงไว
้ั ้ “ไม่จาเป็ นต ้อง
่
เคลือนย ้ายแล ้ว พวกมันล ้อมเราไว ้หมดแล ้ว!”
ิ่ ่ งอึง้
กู ้ซีจวนิ
....
ิ่ บซือเฉิ นยืนอยูด
กู ้ซีจวกั ่ ้วยกันบนต ้นไม้ใหญ่ ในร ัศมีเจ็ดแปดจัง้
รอบต ้นไม้มส ี ต ่
ั ว ์ร ้ายโผล่ออกมาเรือยๆ
่ ่ ก็รป
สัตว ์ร ้ายของทีนี ู ร่างหน้าตาพิลก ่ ้ซี
ึ กึกกือเช่นกัน มีมากมายทีกู
่
จิวระบุ ื่ ได ้ แต่ดจู ากรูปลักษณ์และกลินอายของแต่
ชอไม่ ่ ละตัวแล ้ว
่ ร ้ายยิง่
ล ้วนเป็ นสัตว ์ทีดุ
พวกมันปิ ดล ้อมอยูไ่ ม่ห่างจากต ้นไม้ แต่ก็ไม่เข ้ามาใกล ้
่ั
ต ้นไม้ทวสารทิ
ศโยกไหว ทอดยาวออกไปไกลลิบๆ เห็นได ้ช ัดเจน
ว่าในส่วนลึกของป่ าทึบยังมีสต ี่ งไม่ปรากฏตัว
ั ว ์ร ้ายส่วนใหญ่ทยั
ออกมา
พวกมันล ้อมพวกเธอไว ้แล ้วจริงๆ!
ิ่ มกระบีวิ่ เศษในมือแน่ น แผ่นหลังเหยียดตรง เธอรู ้ว่ายากจะ

กู ้ซีจวกุ
่
หลีกเลียงสงครามอั นเลวร ้ายได ้แล ้ว...
“พวกมันรออะไรอยู?่ ”
้ “ตะขาบพิฆาตหกเนตร
“รอหัวหน้าของพวกมัน” ซือเฉิ นตอบสันๆ
ก็คอื หัวหน้าของพวกมัน!”
ิ่ ดลมหายใจเข ้านิ ดๆ “ผูท้ เจ

กู ้ซีจวสู ี่ ้าสองตัวนั้นตามหาคือข ้า รอ
ยามทีข ่ ้าสู ้กับเจ ้าสองตัวนั้นอย่างสุดชีวติ ท่านจงฉวยโอกาสหนี ไป
ซะ!”
ซือเฉิ นพลันยืดอก กอดแขนเธอแน่ นกว่าเดิม “ในเมือเจ ่ ้ากับข ้า

เป็ นสหายร่วมทางกันแล ้ว ย่อมมีสข ุ ร่วมเสพมีทก
ุ ข ์ร่วมต ้าน! ข ้าจะ
้ ้าไว ้เพียงลาพังเด็ดขาด! รอดก็รอดด ้วยกัน ตาย
ไม่หนี ไปโดยทิงเจ
ก็ตายด ้วยกัน!”
ิ่ ดไม่ออก...
กู ้ซีจวพู
-----------------------------------------------------------
--------------------------
้ น หมายถึง ตัวภาระ
[1] ลากขวดนามั
้
[2] จิน เป็ นหน่ วยนาหนั กของจีน 1 จิน = 500 กร ัม
ิ่
กู ้ซีจวมองเขาอยู
ห ่
่ ลายวินาที “เมืออยู ใ่ ต ้กรงเล็บของตะขาบพิฆาต
่
ท่านสามารถต ้านร ับไว ้ได ้กีกระบวนท่
า?”
ซือเฉิ นหน้าแดงเล็กน้อย “ประมาณสองกระบวนท่า มากกว่านั้นก็

ต ้านไว ้ไม่ไหวแล ้ว”
ิ่
มุมปากกู ้ซีจวกระตุ กแวบหนึ่ ง “ข ้าคิดว่าท่านหนี ไปซะยังจะดีกว่า!”
เขาอยูไ่ ปก็เป็ นได ้เพียงตัวภาระเท่านั้น...
“ข ้าจะมิเป็ นคนไร ้คุณธรรมเช่นนั้นเด็ดขาด!” ซือเฉิ นเชิดหน้า
ิ่ ดความรู ้สึกชววู
กู ้ซีจวเกิ ่ ั บอยากเตะเขาให ้กระเด็นขึนมา!
้
่ งแล ้วเธอก็ไม่มอ
เธอกามือแน่ นไม่พูดไม่จา อันทีจริ ี ะไรจะพูดแล ้ว
้ ธรรมดา แต่พอตกอยูใ่ นสถานการณ์

เธอมักจะรู ้สึกว่าซือเฉิ นผูน้ ี ไม่
เช่นนี ้ เธอก็ไม่มก
ี ะจิตกะใจจะมาเปิ ดโปงการเสแสร ้งของเขา
้
ทหารมาใช ้ขุนพลต ้าน นามาใช ้
้ดินกันแล ้วกัน!
เกิดเสียงดัง ‘ฟิ ้ว! ฟิ ้ว!’ ขึน้ ตะขาบพิฆาตสองตัวนั้นปรากฏตัวขึน้

่ ตผี โผล่มาโดยไม่รู ้ตัว หนึ่ งหน้าหนึ่ งหลัง ปิ ดกันทางถอยของ
ดังภู ้
ิ่ งสองคน
พวกกู ้ซีจวทั ้
้ กยัวจนโมโหแล
เห็นได ้ช ัดว่าเจ ้าสองตัวนี ถู ่ ้ว ดวงตาสามคูท ี่ เดิม
่ แต่
้
เป็ นสีอาพันกลายเป็ นสีแดงเพลิง กลอกกลิงไปมาประหนึ ่ งมีโคมไฟ
ดวงน้อยหกดวงอยูบ ่ นศีรษะของแต่ละตัว
้ บจ ้องคนทังสอง
‘โคมไฟดวงน้อย’สิบสองดวงนี จั ้ อุณหภูมริ อบๆ
ลดลงอย่างรวดเร็ว ใบไม้บนต ้นไม้ใหญ่ดงต่ ั ้องสายลมฤดูใบไม้ผลิ
่
พัดกวาด เหียวเฉาโรยราทั นที ใบไม้แห ้งปลิวว่อนเต็มฟ้ า
่ ก!
บรรยากาศข่มขวัญผู ้คนยิงนั
่ จวิ่ เจ ้ามีโอกาสชนะกีส่่ วน?” ร่างกายซือเฉิ นแทบจะแนบ

“เสียวซี
บนร่างกู ้ซีจวิ่ สองแขนโอบเอวเธอไว ้
“ถ ้าท่านยังโอบข ้าไว ้เหมือนฝาแฝดทีร่่ างกายติดกันเช่นนี ้ ข ้าก็ไม่
ิ่
มีโอกาสเลยสักส่วน!” กู ้ซีจวตอบด ่
้วยสีหน้าแข็งทือปานไม้
ซือเฉิ นมองเธอ ”เจ ้าซ ัดข ้าออกไปได ้”
ิ่
กู ้ซีจวพลั
นตวัดข ้อมือ คิดจะซ ัดออกไปทันที ทว่าถูกเขายึดข ้อมือ
ไว ้ สองตาเขาทอแสงแวววาว “ถ ้าซ ัดข ้าออกไปจริง เจ ้าจะติดหนี ้
บุญคุณทีข ่ ้าช่วยชีวต ้ั
ิ ร ้อยครง!”
ิ่ ดโปนขึนมาทั
เส ้นเลือดบนหน้าผากกู ้ซีจวปู ้ ่ นเท่าตัว
นที เพิมเป็
เชียวหรือ!
่
“เสียวซีจวิ่ ถ ้าติดค ้างข ้ามากมากถึงเพียงนั้นจริงๆ เจ ้าขายทุกสิงก็
่
ยังไม่เพียงพอจะชดใช ้แก่ข ้าเลย”ลมหายใจอุน ่ ร ้อนในปากของซือ
เฉิ นแทบจะเป่ าเข ้าไปในหูกู ้ซีจวิ่
ิ่
กู ้ซีจวถอนหายใจ ้
ข่มกลันอารมณ์ ่ ั บทีอยากซ
ชววู ่ ัดเขาให ้กระเด็น
ไว ้ “ท่านเคยได ้ยินประโยคทีว่่ า...”
“อะไร?”
“ท่านปล่อยข ้าก่อน แล ้วข ้าจะบอกท่าน”
ซือเฉิ นว่านอนสอนง่าย ยอมปล่อยเธอจริงๆ แต่รา่ งกายยังคงแนบ

ชิดเธอเหมือนเก่า “เจ ้าว่ามาสิ”
“เห็บกัดมากเข ้าก็จะไม่คน ้
ั ติดหนี มากเข ้าก็จะไม่กลัดกลุ ้ม ในเมือ่
้ั
ติดค ้างท่านมากมายหลายครงจนชดใช ้ไม่หมดเช่นนี ้ ดังนั้นข ้าจะ
่
ไม่ชดใช ้เสียเลย!” เมือกล่าวประโยคสุดท ้ายออกไป เธอก็รบี
่
เคลือนย ้ายในพริบตาออกไปหนึ่ งจังทั ้ นที ในทีสุ่ ดก็สลัดขวดนามั ้ น
ใบใหญ่ (ตัวภาระ) ทิงส้ าเร็จแล ้ว...
่
แน่ นอนว่า การเคลือนไหวนี ้
ของเธอ เป็ นการเรียกเจ ้าตะขาบ
พิฆาตให ้เข ้ามาจูโ่ จมทันที ตะขาบพิฆาตตัวหนึ่ งวกกายมา ปิ ดกัน ้
ิ่ ้ หลังจากกรีดร ้องเสียงแหลม ธารนาตกพิ
ทางไปของกู ้ซีจวไว ้ ษสี
เขียวๆ เหลืองๆ สายหนึ่ งก็พุ่งออกมา...
ิ่ ้าต่อสู ้กับตะขาบพิฆาต
กู ้ซีจวเข
ถึงอย่างไรเธอก็เคยประมือกับตะขาบพิฆาตมาแล ้วหนหนึ่ ง จึง
่ อสู ้กันอีกหน
ทราบกระบวนท่าและท่าไม้ตายส่วนใหญ่ของมัน เมือต่
ก็ไม่ถงึ กับร ้อนรนมือไม้สบ
ั สนวุน
่ วายแล ้ว
้ ่งเป้ ามาทีเธอจริ
เจ ้าตะขาบพิฆาตสองตัวนี พุ ่ งๆ ตัวหนึ่ งรบรากับกู ้ซีจ ิ่
วอย่างดุเดือด อีกตัวก็ชมอยูด ่ ้านข ้างอย่างพร ้อมเข ้าตะครุบ ไม่
่ งคงยืนอยูบ
เหลือบแลซือเฉิ นทียั ่ นต ้นไม้ ไม่ไปโจมตีเลย...
่ อสู ้กับสัตว ์ร ้ายประเภทนี กู

เมือต่ ้ ้ซีจวจะวอกแวกไม่
ิ่ ได ้แม้แต่นอ้ ย
่ เหมือนมาเพือเอาใจช่
สัตว ์ร ้ายตัวอืนๆ ่ วยหัวหน้าของพวกมัน มุง
้ ไ่ กลๆ
จนเป็ นวงใหญ่แล ้วชมความครึกครืนอยู
ิ่ องไวปานสายฟ้ า เดียวมาเดี
กู ้ซีจวว่ ๋ ๋
ยวไป ่ ่งออกไปเหมือน
กระบีพุ
ดาวตก ตระการตาอย่างยิง่
สัตว ์ร ้ายเหล่านี ล้ ้วนมีสติปัญญาบ ้างแล ้ว จึงมีความอยากรู ้อยาก

่ ก สัตว ์ร ้ายทีเดิ
เห็นยิงนั ่ มทีแอบซุม
่ อยูไ่ กลเกินไปจนมองเห็นไม่ช ัด
ก็ขม่ ความปรารถนาในใจไว ้ไม่อยู่ เขยิบเข ้ามาอย่างควบคุมตัวเอง
่
ไม่ได ้ และใกล ้เข ้ามาเรือยๆ...
ิ่ คอ
กู ้ซีจวก็ ่ ยๆ ถอยหลังไปในทิศทางเดียวกัน
แน่ นอนว่าการล่าถอยของเธอแนบเนี ยนยิงนั ่ ก ด ้วยสติปัญญาของ

้ มท
สัตว ์เหล่านี ไม่ ้ั อรู
ี างมองออก บางครงเมื ่ ้สึกว่าตนเข ้าใกล ้สนาม
รบเกินไป พวกมันก็จะเขยิบไปด ้านหลังเล็กน้อย...
-----------------------------------------------------------
--------------------------
่ ไ่ กลออกไปค่อยๆ เบียดขึนมาด
สัตว ์ร ้ายทีอยู ้ ่ ่
้านหน้า สัตว ์ร ้ายทีอยู
้ มารวมตัวด ้วยกัน แต่ละ
ใกล ้ๆ หดถอย ในไม่ช ้า สัตว ์ร ้ายเหล่านี ก็
หัวเบียดเสียด ล ้วนยืดคออ ้าปากกว ้างชมดูอย่างอย่างคึกคัก
การต่อสู ้ของกู ้ซีจวมีิ่ ลล ่ ก ครานี เห็

ี ายิงนั ้ นได ้ช ัดว่าเธอดูเหมือนจะ
มิใช่คต ู่ อ่ สูของตะขาบพิ
้ ฆาต ปัดซ ้ายป่ ายขวาอย่างจนมุม มีหลาย
ครงที ้ั เกื
่ อบจะถูกธารนาตกพิ ้ ่
ษพ่นใส่ ทว่าหลบเลียงไปได ้อย่าง
หวุดหวิดทุกครง้ั เธอดูจะล ้มลงไปกองกับพืนได ้ ่ ทาให ้คน
้ทุกเมือ
รู ้สึกลุนแทนนาง
้
่
ตะขาบพิฆาตอีกตัวทีตอนแรกยั งจ ้องเธออย่างพร ้อมจะเข ้าตะครุบ
่ คอยระวังไม่ให ้เธอหนี และคอยระวังไม่ให ้สังหารตน
ทุกเมือ
ภายหลังพอเห็นว่าเธอสินเรี ้ ยวแรงลงเรื
่ ่
อยๆ มิใช่คต
ู่ อ
่ สู ้ของคูต
่ น
้ั งวอกแวก ศีรษะใหญ่โตหันซ ้ายหันขวามอง
แล ้วก็วางใจ บางครงจึ
่
ความเคลือนไหวในบริ เวณอืน่ ถึงขันอ
้ ้าปากหาวด ้วยซา้
้
ตอนนี แหละ!
่ ้ซีจวต
กระบีกู ิ่ ้านธารพิษของตะขาบพิฆาตให ้ล่าถอยไป ก็จรดนิ ว้
่
เตรียมใช ้วิชาเคลือนย ้าย
่ “ช่วยด ้วย!”
จูๆ่ ก็ได ้ยินเสียงซือเฉิ นร ้องดังลัน
เสียงร ้องนั้นสะเทือนหูจนน่ าตะลึง อากาศรอบตัวสันสะเทื

่ อน
่ ้ซีจวสั
นึ กแล ้วเชียว เป็ นอย่างทีกู ิ่ งหรณ์ใจไว ้ ปลายนิ วพลั
้ ่
นสันไหว
กระบีล่ าค่
้ าในมือพุ่งออกไปทันที!
่ คาดไว
เป็ นดังที ่ ิ่
้ กู ้ซีจวใจหายวู ้
บทันที ปลายนิ วพลั ่
นสันสะท ้าน
กระบีล่ าค่
้ าในมือจึงพุ่งออกไปทันที!
ประจวบกับตะขาบพิฆาตตัวนั้นอ ้าปากขึนมาพอดี
้ ่ าค่
กระบีล ้ าที่
่ มนั้นจึงพุ่งทะลวงเข ้าไปในปากกว ้างของ
ห่อหุ ้มด ้วยปราณกระบีเล่
มัน...
ตะขาบพิฆาตกรีดร ้องโหยหวน ร่างกายมหึมาดีดทะยานอยูก ่ ลาง

อากาศแล ้วร่วงลงบนพืน้ กระแทกจนฝุ่ นฟุ้ งตลบ ร่างกายทีเกลื
่ อก
้ บ
กลิงอยู ้ ักกระตุกสองสามที แล ้วแน่ นิ่งไป
่ นพืนช
ิ่
กู ้ซีจวตะลึ
งงัน
ฝูงสัตว ์ร ้ายก็ตะลึงเช่นกัน
้
หากหยกนภามีดวงตามันคงจะขยีตาไปแล ้ว!
ตะขาบพิฆาตตัวนี ถู ้ กสังหารตายเช่นนี รึ้ ?! เป็ นไปได ้ยังไง! ร่างกาย

มันไม่มจี ด
ุ อ่อนช ัดๆ!
ขนาดคนทีมี ่ พลังวิญญาณขันหกก็
้ โดนมันเขมือบมาแล ้ว แล ้วจะ
มาตายด ้วยนามื้ อของสาวน้อยคนหนึ่ งทีมี ่ พลังวิญญาณเพียงขันสี
้ ่
ได ้อย่างไร? นี่ มันเกิดปาฏิหาริย ์อะไรขึน?
้
ิ ่ มน
กู ้ซีจวก็ ่
ึ งงไปแล ้ว เธอก็นึกไม่ถงึ เช่นกันว่ากระบีของตนจะทรง
อานุ ภาพปานนี ้
่
เมือมองจากอานุ ่ ้ว คาดว่าน่ าจะแทงถูกส่วน
ภาพของกระบีแล
่
กระดูกอ่อนตรงซีโครงของมั
นเข ้า แต่ในตอนแรกเธอก็เคยโจมตี
เข ้าไปในปากมันเช่นกัน แข็งปานหล่อด ้วยเหล็ก แทงไม่เข ้าเลย
้
แต่หนนี กระบี
ล ่ าค่
้ ากลับพุ่งออกประหนึ่ งเฉื อนก ้อนเต ้าหู ้...
แน่ นอนว่าเธอเหม่อไปเพียงครูเ่ ดียว ก็รบี เงยหน้ามองซือเฉิ นทันที

้
อยากดูวา่ เจ ้าคนผูน้ ี แหกปากร ้
้องขึนมาในยามหน้ ่
าสิวหน้
าขวาน
ทาซากอะไร
่
เมือได ้เห็น เส ้นเลือดบนหน้าผากของเธอก็ปด ้
ู โปนขึนมาทั
นที!
่ นหินเขียวขนาดใหญ่ก ้อนหนึ่ ง มีซากงู ลวดลายฉู ด

ซือเฉิ นยืนอยูบ
ฉายนอนเหยียดยาวอยูใ่ ต ้ก ้อนหินนั้น...
่ กว่าเมือครู
เห็นได ้ช ัดเจนยิงนั ่ ้
ง่ ู ตวั นี คงลอบจู
โ่ จมเขา หลังจากเขา
ตะโกนด ้วยความตกใจก็สงั หารงู ตวั นั้นจนตาย...
่
หากว่าเมือครู ก ิ่
่ ู ้ซีจวใช ่
้วิชาเคลือนย ่
้ายพริบตาสาเร็จและเคลือน
ออกไปไกลแปดลี ้ ก็จะหลบหนี ออกจากวงล ้อมของสัตว ์ร ้ายเหล่า
ได ้อย่างสมบูรณ์ ทว่ายามนี ล้ ้มเหลวแล ้ว!
่
เมือตะขาบพิฆาตตัวหนึ่ งถูกเธอแทงตายโดยบังเอิญ อีกตัวทีเหลื
่ อ
่ นึ่ ง จากนั้นก็คุ ้มคลังอย่
จึงตกตะลึงไปครูห ่ างสมบูรณ์!
ิ่ นที
มันกรีดร ้องโหยหวน โถมเข ้าใส่กู ้ซีจวทั
่ คล ้ายว่าจะได ้ร ับคาสังบางอย่
สัตว ์ร ้ายตัวอืนก็ ่ าง รีบกระจายตัว
่
ออกไปทัวสารทิ ศ ต่างเข ้าประจาตาแหน่ งของตน โอบล ้อมกู ้ซีจวไว ิ่ ้
อีกครง้ั ต่อให ้เธออยากเคลือนย่ ่
้ายก็เคลือนย ้ายออกไปไม่ได ้แล ้ว!
้ งแม้กู ้ซีจวจะเหน็
ยามนี ถึ ิ่ ดเหนื่ อยจนสายตัวแทบขาด แต่ก็ทาได ้
เพียงเลือกจะต่อสูอย่ ้ างสุดชีวต ้ั
ิ อีกครง...
่
ฉากรบทีสะท ้ กครา
้านฟ้ าสะเทือนดินเกิดขึนอี
่
เมือครู ย่ ามตะขาบพิฆาตตัวนั้นต่อสู ้กับกู ้ซีจวิ่ ในใจยังพะว ้าพะวง
อยูบ ่ ้าง ด ้วยไม่อยากให ้เธอโดนพิษจนละลายหายไป แต่อยาก
สังหารอีกฝ่ ายให ้ตายแล ้วเขมือบซะ
้
ทว่ายามนี ตะขาบพิ ฆาตกลับคิดแต่จะล ้างแค ้นเท่านั้น ท่าไม้ตาย
ต่างๆ โผล่ออกมาอย่างต่อเนื่ อง ทังพ่
้ นธารพิษ พ่นไอพิษ ฟาดหาง
ตวัดด ้วยกรงเล็บ และแว ้งกัด...
่
ร่างกายมันใหญ่โตมโหฬาร เคลือนไหวรวดเร็ ่
วดังสายลมกรรโชก
่
โจมตีอย่างเฉี ยบพลัน มันบ ้าคลังจนเกิ ่
ดภาพติดตามไปทัวสนาม
ิ่ เหมือนเรือลาน้อยท่ามกลางพายุโหมกระหน่ า
รบ ส่วนกู ้ซีจวก็
พร ้อมจะพลิกคว่าได ้ทุกเมือ่ ดูน่าหวาดเสียวยิงนั
่ ก...
ซือเฉิ นยืนกอดอกมองนางต่อสูเอาชี
้ วต
ิ รอดอยูด
่ ้านขา้ ง ดูเหมือน
่ ใ่ นแขนเสือกลั
จะไม่อนาทรร ้อนใจ ทว่ามือทีอยู ้ บจรดนิ วร่้ ายวิชา...
เรือนกายเขาสูงโปร่งดังต ่ ้นอวี ้ ดูเป็ นบัณฑิตอ่อนแอผูห้ นึ่ ง สัตว ์ร ้าย

่ งดูเหล่านั้นคงคิดว่าสามารถร ังแกเขาได ้ หลายตัวขยับเท ้าอย่าง
ทีมุ
ไร ้สุ ้มเสียง คิดจะรุมขยา ลากเขาไปกินให ้อิมหน ่ าสาราญก่อน...
่ บ บัณฑิตอ่อนแอผู ้นั้นก็คล ้ายจะ

คิดไม่ถงึ ว่าพวกมันเพิงจะขยั
้
เหลือบมองพวกมันอย่างมิได ้ตังใจแวบหนึ ่ง
สายตานี คมกริ ้ บหนาวเหน็ บดุจเหมันต ์ ทาให ้หัวใจของสัตว ์ร ้าย

้ นสะท
เหล่านี สั่ ้
้านขึนโดยพลั ่ างแทบจะ
น เส ้นขนและแผ่นเกล็ดทัวร่
้
ลุกช ันขึนมา!
นั่นคือสัมผัสซึงหกซึ
่ ่
งจะเกิ ้ อพบกั
ดขึนเมื ่ ี่ งแกร่ง!
บศัตรูทแข็
สัตว ์ร ้ายเหล่านั้นหางตกแล ้วรีบถอยหลังไปหลายก ้าว แต่รู ้สึกไม่

ปลอดภัย จึงถอยไปหลายก ้าวอีก สุดท ้ายก็หน ั หลังเผ่นแน่ บไป
ทันที!
แน่ นอนว่าเหตุการณ์เหล่านี เกิ ้ ดขึนอย่

้ างเงียบเชียบ กู ้ซีจวที ิ่ อยู
่ ใ่ น
การต่อสูจึ้ งไม่ร ับรู ้ ตะขาบพิฆาตตัวนั้นก็ไม่ร ับรู ้เช่นกัน...
่ งกู ้ซีจวเหนื
อันทีจริ ิ่ ่ อยจะตายแล ้ว!
การต่อสู ้อย่างต่อเนื่ องเช่นนี บั

้ นทอนก
่ ่ ก ปวดหลัง
าลังของเธอยิงนั
่
เมือยเอวขาจะเป็ นตะคริวแล ้วจริงๆ แขนชาจนแทบไม่เหมือนแขน
ของตนแล ้ว
แม้อยูใ่ นศึกทีต่ ้องสู ้สุดชีวต ่

ิ เธอก็ยงั ใส่ใจความเคลือนไหวของซื
อเฉิ นอยูบ่ ้าง ถึงมองไม่ออกว่าวรยุทธ ์ของคนผูน้ ี สู ้ งต่าเพียงใด แต่ก็
หาจุดปลอดภัยได ้ยอดเยียมนั ่ ่
ก จุดทีเขายื นไม่ได ้ร ับผลกระทบจาก
การต่อสู ้ของหนึ่ งคนหนึ่ งสัตว ์ และทาให ้สัตว ์ร ้ายตัวอืนๆ
่ ละล ้าละลัง
สังหารเขาไม่ได ้
สัตว ์ร ้ายเหล่านั้นฉลาดมาก ทุกตัวชมอยูห

่ า่ งๆ และไม่มท
ี ท
ี า่ ว่าจะ
เข ้ามาผสมโรงด ้วย
่
หากเธอใช ้วิชาเคลือนย ้ายจากไปตอนนี ้ คุณชายซือเฉิ นผูน้ ี ก็
้
่ ปสรรคกีดขวาง...
น่ าจะไร ้ซึงอุ
่
เธอเพิงจะเกิ ดความคิดนี ขึ้ น้ จูๆ่ ซือเฉิ นทียื
่ นชมอยูบ
่ นก ้อนหินใหญ่
ก็ร ้องอย่างตกใจ แล ้วร่วงลงมาจากก ้อนหิน
ิ่
กู ้ซีจววอกแวกเล็ กน้อย หวิดจะถูกตะขาบพิฆาตตัวนั้นฟาดหางใส่!
เธอจึงไม่กล ้าวอกแวกอีก ทว่าในใจกลับร ้อนรนนัก
่
ความคิดว่าจะใช ้วิชาเคลือนย ่ งเกิ
้ายจากไปทีเพิ ่ ดขึนมลายหาย
้
ทันที
้ ่ งอย่างทุลก
หางตาเห็นแวบๆ ว่าซือเฉิ นลุกขึนนั ั ทุเล แต่ใบหน้าหล่อ
เหลากลับปรากฏสีฟ้าจางๆ เห็นได ้ช ัดว่าถูกพิษเข ้าแล ้ว...
ย่อมมีสต ่ ดจะฉกฉวยผลประโยชน์จากเหตุนี ้ มีพยัคฆ ์ร ้าย

ั ว ์ร ้ายทีคิ
ขนสีเหลืองอมเขียวสองตัวกระโจนเข ้าใส่เขา...
“ช่วยด ้วย! ช่วยด ้วย!” ซือเฉิ นตะโกนเสียงดัง โยกซ ้ายย ้ายขวา

หลบหลีกการโจมตีของพยัคฆ ์ทังสองตั้ ้ั กรงเล็
ว มีหลายครงที ่ บของ
พยัคฆ ์ร ้ายเกือบตะปบถูกศีรษะเขา ดูคบ ่
ั ขันอันตรายเป็ นอย่างยิง...
ิ่
กู ้ซีจวเองก็ ู ตะขาบพิฆาตตัวนั้นต ้อนจนเข ้าตาจน หันไปช่วยเขา
ถก
่ั
ไม่ได ้ชวขณะ
่
เมือตกอยูใ่ นสภาวะคับขัน ผู ้คนมักจะถูกบีบให ้แสดงศักยภาพ
สูงสุดออกมา
โดยเฉพาะกู ้ซีจวทีิ่ ตกอยู

่ ใ่ นการต่อสู ้เช่นนี ้ เมือการต่
่ ้
อสู ้บีบคันให ้
เข ้าสูจ
่ ดุ วิกฤต จึงทาให ้พลังวิญญาณในร่างเธอตืนตั ่ วอย่างเต็มที่
ระดับความเร็วในการไหลเวียนมากเป็ นพิเศษ ครนกู ้ั ้ซีจวใช
ิ่ ้พลัง
วิญญาณเหล่านั้นกระบวนท่าสังหารก็ปราดเปรียวขึนเรื ้ อยๆ ่ ทรง
พลังขึนทุ้ กที
่ นว่าซือเฉิ นตกอยูใ่ นอันตราย ใจของกู ้ซีจวพลั
ยิงเห็ ิ่ นร ้อนรน รู ้สึก
เพียงว่าลมปราณในร่างทีคล ่ ้ายถูกอะไรปิ ดกันอยู
้ ึ้
่ จูๆ่ ก็ปะทุขนมา
ในชีพจร!
รู ้สึกเหมือนเส ้นทางบางอย่างเปิ ดออก ร่างเธอเปล่งแสงสีชมพูจางๆ

่
ทักษะการต่อสู ้เลือนระดั ้ พลังวิญญาณในร่างบรรลุถงึ ขันห
บขึน! ้ ้า
แล ้ว!
เส ้นประสาททีอ่ ่ อนล ้าจนแทบจะเหน็ บชาเมือครู

่ ้
เ่ ฉี ยบคมขึนมาทันที
มือไม้ทอ่ ี่ อนล ้าจนแทบยกไม่ขนก็
ึ ้ คล่องแคล่วกระฉับกระเฉงขึนมา
้
้ั
อีกครง...
่
ยามทีกระบี ่ าค่
ล ้ าในมือเธอฟันลงไปบนร่างของตะขาบพิฆาตตัวนั้น
อีกครงก็้ั ทาให ้เกิดบาดแผลเลือดทะลักได ้แล ้ว แม้จะไม่ถงึ ขันเอา
้
ชีวต
ิ มันได ้ แต่ก็ทาให ้มันบาดเจ็บปางตาย!
่ ้วยความเจ็บปวด!
ตะขาบพิฆาตร ้องโหยหวน มันคลุ ้มคลังด
บทที่ 410 ร่วมเป็ นร่วมตาย
่ อนข ้างคล ้ายกับบอสในเกมทีบ

ตะขาบพิฆาตคลุ ้มคลังค่ ่ ้าคลังเมื
่ อ ่
ถูกโจมตีนจนเลือดแทบหมดหลอด ฝี มือของมันเหนื อกว่าก่อน
้ นสองเท่า! มันโจมตีกู ้ซีจวอย่
หน้านี เป็ ิ่ างบ ้าคลัง่ ก่อให ้เกิดสายลม
กรรโชกพัดพาต ้นไม้ใหญ่รอบข ้างให ้ล ้มระเนระนาด พัดโหมทัว่
สนามรบเหมือนพายุระดับสิบสอง ทุกอย่างทีเข ่ ้าใกล ้ล ้วนถูกพายุ
ซ ัดออกไปโดยไม่มข ี ้อยกเว ้น!
คุณชายซือเฉิ นผูน้ ้ันอาศัยท่าเท ้าอันคล่องแคล่วเผ่นโผนโจน

่
ทะยานอยูร่ อบๆ สนามรบ ไม่ทราบว่าด ้วยเหตุใด พยัคฆ ์ร ้ายทีไล่
กัดเขาไม่ยอมปล่อยเหล่านั้นถึงถูกหลอกล่อให ้เข ้าไปในสนามรบ
ถูกพายุพด ่
ั กระเด็น ซ ัดจนเกิดเสียงดัง ‘พลัก’...
่
วิกฤตด ้านคุณชายซือเฉิ นจึงคลีคลายลงช ่ั
วคราว แต่สห ี น้าเขา
้
กลับเขียวคลาประหนึ ่ งภูตผี นั่งหอบหายใจอยูต่ รงนั้น เห็นได ้ช ัดว่า
พิษออกฤทธิแล์ ้ว หากถอนพิษไม่ทน ั กาลเกรงว่าคงถึงแก่ชวี ติ แน่ !
ิ่ มปากแน่ นพลางต่อกรกับตะขาบพิฆาต เธอดูเหมือนถูก

กู ้ซีจวเม้
ตะขาบไล่ต ้อนให ้ถอยหลัง ทว่าความจริงเป็ นการล่อให ้อีกฝ่ าย
เปิ ดเผยจุดอ่อน...
้ กกู ้ซีจวแทงโดนต
ตะขาบพิฆาตตัวก่อนหน้านี ถู ิ่ าแหน่ งใดสักแห่งใน
้ พไป กล่าวอีกอย่างคือจุดอ่อนของเจ ้า
ปากเข ้าโดยบังเอิญจนสินชี
่ อยู
สิงนี ้ ใ่ นปาก
ดังนั้นตังแต่
้ เริมสู
่ ้กับเจ ้าตัวนี ้ ปราณกระบีของกระบี
่ ล ่ าค่
้ าในมือกู ้ซี
่ โจมตีปากมันโดยตลอด
จิวก็
่ ก็
เจ ้าสิงนี ้ ฉลาดเช่นกัน ไม่ยอมอ ้าปากง่ายๆ บางครงต่้ั อให ้ถูก
ปราณกระบีของกู ่ ิ่ นปากก็จะมีเลือดซึมเล็กน้อยเท่านั้น ฟัน
้ซีจวฟั
ไม่โดนจุดอ่อน...
้
ก่อนหน้านี ยามที ่ ้ซีจวยั
กู ิ่ งไม่เลือนระดั
่ ่ าค่
บ ถึงกระบีล ้ าฟันโดนปาก
มันก็ไม่เหลือร่องรอยใดไว ้ ตะขาบพิฆาตจึงไม่ใส่ใจนัก แต่หลังจาก
ิ่
กู ้ซีจวบรรลุ อก ้
ี ขันแล ้ว ทุกคมกระบีล ่ ้วนเรียกเลือดมันได ้...
่ วโมง
หลังจากผ่านไปครึงช ่ั ปากของตะขาบพิฆาตก็ถก ิ่
ู กู ้ซีจวฟาด
่ ้มบาน...
ฟันจนดูเหมือนดอกเบญจมาศโลหิตทีแย
้ บปวดอย่างแสนสาหัส ในทีสุ
สัตว ์ร ้ายตัวนี เจ็ ่ ดก็เริมอ
่ ้าปากกรีดร ้อง
ิ่
กู ้ซีจวสบโอกาสจึ ่
งเสือกกระบีแทงเข ้าทีจุ่ ดเชือมต่
่ อระหว่างเพดาน
และโพรงจมูก
้ คอื จุดอ่อนของมัน ร่างกายมันสันสะท

ตรงนี ก็ ่ ่ ดก็ล ้มลงไป
้าน ในทีสุ
้
บนพืนแน่ นิ่งไม่ไหวติง
หากกล่าวว่าการสังหารตะขาบพิฆาตตัวก่อนอาศัยโชคช่วยเป็ น
ส่วนใหญ่ เช่นนั้นการสังหารตะขาบพิฆาตตัวทีสองก็
่ นับเป็ นการ
่ ้จริงของกู ้ซีจวล
อาศัยฝี มือทีแท ิ่ ้วนๆ!
หยกนภาทีไม่ ่ กล ้าส่งเสียงมาโดยตลอดด ้วยเกรงว่าจะรบกวนสมาธิ

เจ ้านาย ในทีสุ่ ดก็ร ้องออกมาอย่างยินดี ‘เท่มาก! เจ ้านาย ท่าน
องอาจเหลือเกิน! สังหารตะขาบพิฆาตสองผัวเมียได ้! ได ้ยินมาว่าปี
นั้นยามทีเจ
่ ้าสานักหยินหยางมีพลังวิญญาณขันเจ็ ้ ดได ้พบกับพวก
มันโดยบังเอิญ เกือบโดนพวกมันสังหารแล ้ว โชคทีทู ่ ตสวรรค ์ฝ่ าย
ซ ้ายช่วยไว ้ มิเช่นนั้นคงไม่มส
ี านักหยินหยางในปัจจุบน ้
ั นี หรอก!’
่ จวิ่ เจ ้าร ้ายกาจมาก! สามารถสังหารพวกมันได ้ แก่นพลัง

“เสียวซี
ของพวกมันยอดเยียมนั ่ ก เป็ นตัวยาหายาก” เสียงคุณชายซือเฉิ น
แว่วมา
ิ่ นไปทันที จ ้องมองคุณชายซือเฉิ น
กู ้ซีจวหั
่
บางทีเขาอาจจะมีสว่ นเกียวข ่
้องกับฉากสังหารเมือครู
ด ่ ้วย ร ังสี
สังหารแผ่พ่งุ ออกมาจากนัยน์ตาเธอ!
้
“เจ ้าโหดเหียมมาก!” คุณชายซือเฉิ นคล ้ายตกใจจนสะดุงโหยง
้
้ ยงดังตึง
หลังจากวิจารณ์แล ้วก็ล ้มลงพืนเสี
....
่ วหน้าถูกสังหาร สัตว ์ร ้ายทีเหลื

เมือหั ่ อย่อมหวาดกลัว ต่างหนี เตลิด
ไป
่ งนี จึ
ทีแห่ ้ งปลอดภัยชวคราว
่ั ิ่
กู ้ซีจวเหนื ่ อยล ้าจนอยากเอนกาย
้
พักผ่อนบนพืนใจจะขาด แต่ทาไม่ได ้ เนื่ องจากคุณชายซือเฉิ นยัง
สลบอยูต ่ รงนั้น
่
เคราะห ์ดีวา่ พิษทีเขาโดนถึ งจะดูเหมือนร ้ายแรง ทว่าร ักษาได ้ไม่
ิ่ ักษาให ้หายขาดได ้ บีบโลหิตพิษออก
ยาก และเป็ นพิษงู กู ้ซีจวร
จากบาดแผลบนขาเขา แล ้วทายาร ักษาพิษงู โดยเฉพาะลงไป สี
้
เขียวคลาบนใบหน้
าของเขาก็คอ
่ ยๆ จางหาย ในทีสุ่ ดคนก็ฟื้น
้
ขึนมา
่
จุดทีเขาถู ่
กกัดคือหัวเข่า ยามทีเขาฟื ้นขึนมากู
้ ิ่ งจะทายาให
้ซีจวเพิ ่ ้
เสร็จ ยังไม่ได ้ดึงขากางเกงลงมา
บทที่ 411 ร่วมเป็ นร่วมตาย 2
้
คุณชายซือเฉิ นลืมตาขึนมาคล ้ายสะดุ ้งตกใจ หดขากลับไปนิ ดๆ
“เจ ้า...ทาอะไร?”
ิ่ งจับน่ องเขาไว ้ ไม่เงยหน้าขึน้ “อย่าขยับ! ทายาให ้ท่านไง

กู ้ซีจวยั
๋
เดียวก็ ดข ึ้
ี นแล ้ว”
ิ่ ้มหน้าอยู่ เขาจ ้องเรือนผมดาขลับเนี ยนนุ่ มของนาง

ขณะกู ้ซีจวก
ดวงตาฉายแววซับซ ้อนรางๆ
นางน่ าจะจาเขาไม่ได ้ สาหร ับนางแล ้วเขาคงเป็ นเพียงคนแปลก

่
หน้าทีเคยพบกั ่
นแค่หนสองหน แต่เมือครู น ้
่ ี ยามที ่
เขากอดแขนนาง
ไว ้ นางก็ดเู หมือนไม่ได ้คิดจะขัดขืนจริงๆ จังๆ ยามนี ถึ ้ งขันเลิ
้ กขา
กางเกงเขาขึนข ้ ้างหนึ่ งเพือทายาให
่ ้ ไม่รู ้สึกถึงความไม่เต็มใจเลย
สักนิ ด...
ในใจของนางไม่มค ่
ี วามคิดเกียวกั
บชายหญิงเลยหรือ?
หากเป็ นบุรษ ่ วพันนางเพียงนี ้ นางก็จะไม่ระมัดระวังเช่นนี ้
ุ อืนมาพั
หรือ?
่ าวออกมากลับแผ่วเบาและ
แววตาเขาเฉี ยบคม ทว่าวาจาทีกล่
เหมือนจะตะกุกตะกักเล็กน้อย “พวกเรา...ชายหญิงมิควรใกล ้ชิด
กัน”
ิ่ ดการบาดแผลให ้เขาด ้วยความว่องไว แล ้วดึงขากางเกงเขา

กู ้ซีจวจั
ลง ตอบอย่างไม่อน ิ ังขังขอบว่า “สถานการณ์ฉุกละหุก ข ้าไม่ถอื สา
หรอก แล ้วท่านจะถือสาทาไม?”
่ ยงของเด็กสาวสาคัญเป็ นทีสุ
“ได ้อย่างไรกัน ชือเสี ่ ด ข ้ารู ้สึกว่าข ้า
่
ต ้องร ับผิดชอบเจ ้า” ซือเฉิ นกล่าวอย่างเด็ดเดียวผ่ าเผย
ิ่
มุมปากกู ้ซีจวกระตุ กนิ ดๆ “ไม่ต ้อง! ถ ้าดูบาดแผลให ้บุรษ
ุ สักคนแลว้
คนผู ้นั้นต ้องร ับผิดชอบ เช่นนั้นข ้าคงออกเรือนไปแปดร ้อยหน
แล ้ว!”
ซือเฉิ นนิ่ งไปครูห

่ นึ่ ง “เจ ้าเห็นขาบุรษมามากน้อยเพียงใดแล ้ว?”
“นับไม่ถ ้วน ไม่เคยนับด ้วย ต่อให ้ไม่ถงึ ร ้อยก็น่าจะมีสก
ั แปดสิบ”
้ ยงกู ้ซีจวไม่
นาเสี ิ่ อนาทรร ้อนใจเช่นเคย
ซือเฉิ นเงียบงัน
ิ่ ดตัวตรง เพ่งพิศดวงหน้าเขาสักครู ่ “พิษสลายไปเกือบ

กู ้ซีจวยื
หมดแล ้ว แต่ยงั มีพษ ิ ตกค ้างอยูใ่ นร่างกายนิ ดหน่ อย ดังนั้นสีหน้าจึง
ยังไม่กลับเป็ นปกติอย่างสมบูรณ์ รออีกครึงช ่ วยามเมื
่ั ่
อยาออกฤทธิ ์
ก็จะไม่เป็ นไรแล ้ว”
ซือเฉิ นเงียบงัน สายตาเขาจับจ ้องเธอ “เจ ้าไม่ถอื สาจริงหรือ?”
ิ่ กคิว้ ตบไหล่เขาเบาๆ “ไม่มอ

กู ้ซีจวเลิ ี ะไรต ้องถือสา วางใจเถอะ ข ้า
ุ ดังนั้นไม่จาเป็ นต ้องกังวลว่าข ้าจะให ้เจ ้า
ไม่นับว่าเจ ้าเป็ นบุรษ
ร ับผิดชอบ”
่ ้ซีจวล
จูๆ่ ซือเฉิ นก็กระตุกมือเธอกะทันหัน เมือกู ิ่ ้มใส่อ ้อมแขน เขา
ก็โน้มศีรษะลงไปจะจูบเธอ...
ริมฝี ปากเขายังไม่ทน ั ได ้สัมผัสริมฝี ปากเธอ ต ้นคอก็พลันเย็นวาบ
มีดเล่มหนึ่ งจ่ออยูต
่ รงนั้น นาเสี
้ ยงกู ้ซีจวเยี
ิ่ ยบเย็นยิงกว่
่ าใบมีด “ถ ้า
้ น
ขยับเยือนวุ ่ วายอีกครง้ั ถึงข ้าจะรู ้จักเจ ้า แต่มด
ี ของข ้าไม่รู ้จัก!”
คมมีดแนบชิดผิวหนังเขาเบาๆ เขาจึงเอนไปด ้านหน้าเล็กน้อย ด ้วย

เกรงว่าจะถูกปาดคอ
่ ้นางยังมีขด
ทีแท ่
ี จากัดอยู่ มิได ้ยินยอมให ้ผู ้อืนเอาเปรี
ยบ
้ ว “นี่ คือท่าทีทเจ
ดวงตาซือเฉิ นเหมือนฉายแววยิมหั ี่ ้าปฏิบต
ั ต
ิ อ
่ ผู ้มี
่ วยชีวต
พระคุณทีช่ ิ ไว ้หรือ?”
“บุญคุณทีท่่ านช่วยชีวต ิ ข ้ากาลังใช ้คืน ข ้าสามารถชดใช ้ให ้ท่าน

่ วต
ได ้แม้กระทังชี ิ นี ้ แต่ไม่ได ้เหมารวมว่าข ้าจะยอมให ้ท่านเอา
เปรียบ ถ ้ามือไม้ท่านอยูไ่ ม่สข ุ อีก ข ้าก็ไม่กล ้าร ับประกันว่าจะทาอัน
ิ่
ใดต่อท่าน!” กู ้ซีจวกล่ าวอย่างจริงจัง
แววตาซือเฉิ นวูบไหวเล็กน้อย นิ่ งไปครูห

่ นึ่ งก็คลียิ
่ ม้ ปล่อยตัวเธอ
ก่อน แล ้วถอยหลังไป “ขออภัยด ้วย ล่วงเกินแล ้ว” เขากลับไปเป็ น
ุ าพอีกครง้ั
คุณชายผูส้ ภ
้
เด็กสาวผูน้ ี กระท ่
าการใดล ้วนไม่อ ้อมค ้อม ซือตรงเปิ ดเผย ดูเหมือน
เขาจะชอบนางยิงกว่ ่ าเดิมแล ้ว...
ิ่
กู ้ซีจวมองเขาแวบหนึ ่ ง คนผูน้ ี หยั
้ งเชิ
่ งเธอหรือ?
เธอไม่พูดอะไรอีก หันไปจัดการกับตะขาบพิฆาตสองตัวนั้น
เดิมทีแก่นพลังของตะขาบชนิ ดนี ก็ ้ เป็ นตัวยาทีล

่ าค่
้ าอย่างยิงอยู
่ แ่ ล ้ว
โดยเฉพาะตะขาบยักษ ์ทีฝึ่ กบาเพ็ญมานานกว่าห ้าร ้อยปี อย่างเจ ้า
สองตัวนี ้ แก่นพลังของมันจึงยิงเป็
่ นสิงพบเจอได
่ ้แต่มอ
ิ าจร ้องขอมา
ิ่ ้สึกว่าครงนี
กู ้ซีจวรู ้ั ตนได
้ ้กาไรแล ้ว
-----------------------------------------------------------
--------------------------
่ มาถึ
อันตรายเป็ นสิงที ่ ้ นาที
งในเสียววิ
่ ญญาณเตือน!
ไม่มแี ม้กระทังสั
ยามนั้นกู ้ซีจวเพิ
ิ่ งจะควั
่ กแก่นพลังของตะขาบพิฆาตสองตัวนั้น
ออกมา และบังเอิญทาแก่นพลังลูกหนึ่ งหล่นลงบนพืน้ ด ้านในแก่น
พลังนั้นคือเพลิงห ้าธาตุ เมือหล่
่ ้ พลันเปล่งแสงวาบ เกิด
นลงพืนก็
เสียงระเบิดดังสนั่นหวันไหว!
่
ิ่
ทาให ้กู ้ซีจวตกใจอย่ ่
างยิง!
่ นขึนมา
ไม่รอให ้เธอทันเก็บแก่นพลังทีหล่ ้ จูๆ่ ผืนดินใต ้ฝ่ าเท ้าก็
ิ่
แตกแยกทันใด ฝ่ าเท ้ากู ้ซีจวพลั นว่างเปล่า ตัวร่วงลงไปทันที!
เธอย่อมตกตะลึงอยูแ่ ล ้ว ถึงแม้จะตระหนกแต่ก็ไม่ลนลาน ซ ัดฝ่ ามือ

้
ทังสองข ้างออกไปอย่างต่อเนื่ อง ขอเพียงซ ัดถูกโพรงทีผนั
่ งก็จะ
ชะลอแนวโน้มการร่วงหล่นได ้ จากนั้นพอร่างกายมันคงค่
่ อยเหิน
้
ทะยานขึนไป
แต่หลังจากซ ัดฝ่ ามือออกไปหัวใจเธอพลันสินหวั้ ง เธอซ ัดฝ่ ามือ
ออกไปทุกทิศทางอย่างต่อเนื่ อง ทว่าไม่พบโพรงบนผนังเลย พลัง
ฝ่ ามือเหล่านั้นราวกับซ ัดเข ้าไปในความว่างเปล่า พลังไม่สมั ผัส
่
โดนสิงใดเลย...
้
เป็ นแบบนี ไปได ้อย่างไร?!
่
โพรงทีแยกออกกะทั ้
นหันนี ใหญ่ แค่ไหนกันแน่ ?
เธอคิดยังไม่ทน
ั จบ เหนื อศีรษะก็มเี สียงตะโกนแว่วมา “ข ้ามาช่วย
เจ ้าแล ้ว!”
้
เสียงลมเสียดสีดงั ขึนเหนื ่
อศีรษะ ราวกับมีคนดิงลงมา!
เห็นได ้ช ัดว่าความเร็วของคนผูน้ ้ันรวดเร็วกว่าเธอ ตามมาทันในชว่ ั

่ ้ซีจวที
พริบตา เมือกู ิ่ วุ่ น
่ วายอยูเ่ หลียวศีรษะไปมอง คนผู ้นั้นก็รว่ ง
ผ่านข ้างตัวเธอไปแล ้ว
้ ยบแหลมนัก กอดเอวเธอไว ้ในขณะทีร่่ วงหล่น...

คนผู ้นี เฉี
้
ทังสองคนร่ ิ่ ทน
วงลงไปเหมือนฝาแฝดตัวติดกัน กู ้ซีจวไม่ ั ได ้สลัด
้
เขาออก ร่างก็รว่ งลงมาถึงพืนแล ้ว...
้
เกิดเสียงดัง ‘ตุบ’ ทังสองคนหมุ ้
นกลิงไปบนพื น้ ครานี ซื้ อเฉิ นได ้
้ั ้ว ถูกกู ้ซีจวทั
กลายเป็ นเบาะมนุ ษย ์อีกครงแล ิ่ บไว ้ใต ้ร่างจนร ้องขึน้
จมูก...
เขากอดเธอไว ้แน่ น เป็ นกันชนทีแข็ ่ งแกร่งยิง่ ดังนั้นกู ้ซีจวจึ

ิ่ งไม่ได ้
ร ับบาดเจ็บ ปลอดภัยไม่บบ ้
ุ สลาย เพียงแต่ยามนี ทรงอกเธออยู ่
ในช่วงเจริญวัย ฉับไวต่อสัมผัสอย่างยิง่ เมือทรวงอกกระแทกกั
่ บแผ่
นอกเขา ทันใดนั้นความเจ็บปวดประหลาดทีไม่ ่ พูดไม่ออกบอกไม่
ถูกก็พลันแล่นวาบขึนมา ้ ทาให ้เธอสูดลมหายใจเข ้า เดิมทีหลังจาก
ร่วงลงมาก็คด ้
ิ จะใช ้สองมือยันพืนแล ้วลุกขึน้ ผลคือแขนอ่อนแรง
จึงล ้มคว่าบนตัวเขาอีกครง...้ั
ิ่ ยงั มองไม่เห็น
ก ้นหลุมมืดมิดนัก มืดสนิ ท! ด ้วยสายตาระดับกู ้ซีจวก็
่
สิงใด...
่
เธอมองไม่เห็นแม้กระทังใบหน้ ่ ใ่ กล ้แค่คบ
าซือเฉิ นทีอยู ื ...
่ อนข ้างหนักหน่ วงของเขา
ร ับรู ้ได ้เพียงลมหายใจทีค่
คงมิใช่วา่ เขาหล่นกระแทกจนได ้ร ับบาดเจ็บกระมัง?
ิ่
กู ้ซีจวควานหาข ้อมือเขาตามสัญชาตญาณ นึ กไม่ถงึ ว่าจะควานไม่
พบมือ แต่กลับเฉี ยดโดนริมฝี ปากเขา...
เธอตัวแข็งทือ่ เสียงซือเฉิ นดังแผ่วๆ มาจากใต ้ร่าง “เจ ้าคิดจะ...อิง

แอบแนบชิดข ้าอีกนานไหม?”
้ ยงดึงดูดดุจเครืองเคลื
นาเสี ่ ้ ากระทบกัน แฝงเสน่ ห ์ยัวเย
อบลาค่ ่ ้าไว ้
รางๆ
้ นที พวงแก ้มแดงเรือท่

เธอดีดตัวขึนทั ่ ามกลางความมืดมิด ทว่า
้ ยงกลับเรียบเฉยยิง่ “พูดจามีเรียวแรงเช่
นาเสี ่ นนี ้ น่ าจะไม่บาดเจ็บ
อะไร ท่านกระโดดลงมาทาไม?”
่
เธอจาได ้ช ัดเจนว่าจุดทีเขายื ่ นดินแยก หาก
นห่างไกลจากจุดทีแผ่
่ อมง่ายดายนัก
เขาคิดจะหลบเลียงย่
่ นสหายร่วมทางกัน ย่อมต ้องมีสข
“ในเมือเป็ ุ ร่วมเสพ มีทก
ุ ข ์ร่วม
ต ้าน ข ้าเป็ นบุรษ ่
ุ มีหน้าทีปกป้ องสตรี เจ ้าตกลงมาข ้าย่อมต ้องโดด
ลงตามอยูแ่ ล ้ว”
่ ดเขาก็ลก
ซือเฉิ นกล่าวอย่างองอาจผ่าเผย ขณะทีพู ้ ่ งแล ้ว
ุ ขึนมานั
่
เช่นกัน ทว่าเหมือนจะกระแทกโดนจุดทีบาดเจ็ บจึงร ้องออกมาเบาๆ
ิ่ ดไม่ออก
่
เธออดไม่ได ้ทีจะระอาแล ้วระอาอีก รู ้สึกเหมือนบัณฑิตพบทหาร ถึง
้
มีหลักการก็ยากจะเอือนเอ่ ย
้ อนข ้างคราครึ
เพียงแต่ ถึงแม้คนผู ้นี จะค่ ่ ่ ความ
แต่ก็เป็ นคนทีมี
ร ับผิดชอบผูห้ นึ่ ง ทาให ้เธอใจไม่แข็งพอจะเตะเขาออกไป
่
ทว่าเธอรู ้สึกอยูเ่ สมอว่าเขาค่อนข ้างลึกลับ ยามทีเขาติดตามอยู่
ข ้างกายเธอดูประหนึ่ งพยัคฆ ์ร ้ายทีปลอมตั
่ วเป็ นลูกแมว...
้
ทาให ้เส ้นประสาทเธอตึงเครียดขึนมาอย่
างน่ าประหลาด
่ ่ คือทีไหน?”
เธอมองไปรอบๆ “ทีนี ่
ซือเฉิ นถอนหายใจ “องค ์ร ัชทายาทหรงเจียหลัวไม่ได ้บอกเจ ้าหรือ

ว่าไม่ควรก่อให ้เกิดแสงเจิดจ ้าหรือเสียงกัมปนาท?”
ิ่ ่ งไปครูห
กู ้ซีจวนิ ่ นึ่ ง เธอสับสนจริงๆ “ถ ้าทาแล ้วจะเป็ นอย่างไร?”
“ก็ไม่เป็ นยังไง หลัการเช่นเดียวกับการส่งเสียงดังในหุบเขาหิมะ

แล ้วทาให ้หิมะถล่ม การส่งเสียงกัมปนาทในป่ าทมิฬก็จะทาให ้
แผ่นดินถล่ม หล่นลงไปในรอยแยก!”
ิ่
ง หรงเจียหลัวไม่เคยบอกเรืองนี่ กั้ บเธอจริงๆ เพียงแต่ด ้วย
่ กั
นิ สยั ขององค ์ร ัชทายาทหรงเจียหลัวเขาไม่น่าจะปิ ดบังเรืองนี ้ บเธอ
่ าเขาก็ไม่รู ้เช่นกัน
มีความเป็ นไปได ้อย่างยิงว่
้
จูๆ่ เหมือนเธอจะนึ กอะไรขึนมาได ่ บ!
้ หัวใจดิงวู
ก่อนจะเข ้าสูป ๋ งหลัวต ้องการมอบยันต ์อัสนี หลายแผ่น

่ ่ าทมิฬอวินชิ
ให ้เธอ ทว่าถูกตีฝู้ อข
ี วางไว ้ทันที
ตอนนั้นเธอคิดว่าตีฝู้ อจี งใจกลันแกล่ ้
้งเธอ ยามนี พอนึ กดูแล ้วโชคดี
่ ฝู้ อช
ทีตี ี ว่ ยขัดขวางให ้เธอ มิเช่นนั้นเธอคงใช ้ยันต ์อัสนี ทาให ้สัตว ์
ร ้ายทีหลั่ งไหลมาไม่
่ ขาดสายตกใจล่าถอยไปนานแล ้ว!
๋ งหลัวเพือเธอ?
ดูเหมือนเขาจะขัดขวางอวินชิ ่
่ ้แล ้วอวินชิ
ทีแท ๋ งหลัวผู ้นั้นรู ้หรือไม่วา่ ป่ าทมิฬมีกฎเกณฑ ์เช่นนี ?้
ุ ธิรึ์ ? หรือว่าประสงค ์ดีแต่

นางส่งยันต ์อัสนี ให ้เธอด ้วยเจตนาไม่บริสท
กลับกลายเป็ นร ้าย?
ิ่
กู ้ซีจวขมวดคิ ้ ดๆ พลางครุน
วนิ ่ คิด
“นี่ เสียวซี
่ จวิ่ ยามนี มิ
้ ใช่เวลามาใจลอยกระมัง? เจ ้าควรจะสารวจ
เส ้นทางแล ้วรีบหาทางออกก่อน” ซือเฉิ นนั่งอยูต
่ รงนั้นพลางเอ่ย
ิ่
กู ้ซีจวตอบเขาไปโดยไม่ ทนั คิด “มิใช่ทา่ นกล่าวท่านเป็ นบุรษ ่
ุ ทีมี
ความผิดชอบหรอกหรือ? เรืองการส่ ้ นหน้าที่
ารวจเส ้นทางเช่นนี เป็
่ รษ
ทีบุ ุ ควรกระทามิใช่หรือไร?”
ซือเฉิ นถอนหายใจ “ตกลง เสียวซี่ จวิ่ นับว่าเจ ้ามีเหตุผล!” เขา
พยายามจะลุกขึน้ แต่จๆู่ ก็ซวนเซ ร่างกายค่อยๆ ทรุดลง กู ้ซีจวิ่
คอยระวังอยูน ่ อไปช่วยพยุงเขา “เป็ นอะไรไป?”
่ านแล ้ว จึงยืนมื
่ ดก็ตรวจสอบชีพจรของเขาไปด ้วยเงียบๆ และรู ้สึก

ในระหว่างทีพู
้
ละอายใจขึนมาโดยพลั น ดูเหมือนเธอจะทับเขาจนบาดเจ็บจริงๆ
แถมยังบาดเจ็บหนักด ้วย!
“แน่ นหน้าอก ปากคอหวานคาวอยูบ ้ ยงซือเฉิ นอู ้อี ้ แต่

่ ้าง...” นาเสี
ยังแสร ้งทาเป็ นแข็งแรง “แต่ไม่เป็ นไรหรอก เดียวข๋ ้าก็ดข ึ้
ี น”
เรือนกายสูงโปร่งของเขาพาดอยูบ ่ ่ ง เมือเที
่ นร่างเธอครึงหนึ ่ ยบกับ
ิ่ อนข ้างจะตัวเล็กกะทัดร ัด
เขาแล ้วกู ้ซีจวค่
้
ร่างกายของทังสองแนบชิ ่
ดกัน ต่างฝ่ ายต่างได ้กลินกายของกั
นและ
กัน
ิ่
กู ้ซีจวประคองเขาไปพั กบนหินเขียวก ้อนหนึ่ งทีนู่ นขึนมา
้ “เอาละ
ท่านค่อยๆ นะ” จากนั้นยืนยาลู
่ กกลอนเม็ดหนึ่ งให ้ “กินสิงนี
่ แล
้ ้ว
ท่านจะฟื ้นตัวเร็วขึน้ รอท่านค่อยยังชวแล
่ ั ้วพวกเราค่อยไป”
ซือเฉิ นนิ่ งงัน
้
เขาถอนหายใจ “สาวน้อย เจ ้าช่างไร ้นาใจจริ
งๆ! ข ้านึ กว่าเจ ้าจะ
พยุงข ้าไปเสียอีก”
“สาวน้อยสาวใหญ่อน ั ใดกัน ท่านก็โตกว่าข ้าแค่ไม่เท่าไหร่เอง!”

่ ดกู ้ซีจวก็
ในทีสุ ิ่ เอ่ยปากแย ้งเขา
้ แล ้วน่ าจะประมาณสิบเจ็ดสิบแปด ใบหน้าหล่อเหลายัง

ซือเฉิ นผูน้ ี ดู
แฝงเค ้าเยาว ์วัย ตัวเขาเองก็ยงั เป็ นเด็กคนหนึ่ ง กลับมาเรียกเธอว่า
สาวน้อยอย่างเต็มปากเต็มคา!
“เช่นนั้นเจ ้าอยากให ้ข ้าเรียกเจ ้าว่าอะไร?”
่
“เรียกชือแซ่
ข ้าตรงๆ ก็พอ”
่
“ไม่เอา! เรียกเจ ้าด ้วยชือแซ่
หา่ งเหินกันเกินไป”
“เช่นนั้นเรียกข ้าว่าซีจวดี
ิ่ ไหม?” เธอยอมถอยให ้ก ้าวหนึ่ ง
่ เรียกเจ ้าเช่นนี ้ ข ้าไม่อยาก

ทว่าซือเฉิ นกลับส่ายหน้า “คนอืนก็
่
เหมือนคนอืน!”
้ งจู ้จีจุ้ กจิกได ้ขนาดนี ?้

เหตุใดเจ ้าคนนี ถึ
ิ่ ยบงันไร ้วาจา ไม่อยากถกเถียงกับเขาไปมากกว่านี ้

กู ้ซีจวเงี
“เช่นนั้นก็แล ้วแต่ทา่ นจะเรียกเถอะ”
่
“เสียวซี ิ่
จว?”
ิ่ นสะท
กู ้ซีจวสั่ ้าน
่ วจิ
๋ ว”
“เสียวจิ ่
ิ่ วสันอี
กู ้ซีจวตั ่ กครง!
้ั ในทีสุ
่ ดก็กล่าวอย่างเหลืออด “ข ้าเคยมีชอเล่
ื่ น
้ ้”
ว่าอาเซิง ท่านเรียกข ้าเช่นนี ได
่ อเติมด ้วยตัวเอง
“อาเซิง...เซิงเซิง หนู นอ้ ยเซิง...” ซือเฉิ นเริมต่
ิ่ ดความคิดชววู
กู ้ซีจวเกิ ่ ั บว่าอยากจะเตะเขาสักครง!
้ั
่ ้า ถ ้าต่อเสริมเติมแต่งตามใจ
“เรียกข ้าว่าอาเซิง หรือไม่ก็เรียกชือข
ิ่ มขูเ่ ขาอย่างดุดน
ชอบอีก ข ้าจะเตะท่านให ้กระเด็น!” กู ้ซีจวข่ ั
-----------------------------------------------------------
--------------------------
บทที่ 414 เจ้าคงไม่ทงข้
ิ ้ าใช่ไหม 1
“ก็ได ้ เช่นนั้นก็อาเซิง”
่ อข ้างหนึ่ งมาหาเธอ “พยุงข ้าแล ้วไปสารวจเส ้นทางด ้วยกัน

เขายืนมื
ดีไหม?”
ิ่ ้อนด ้วยถ ้อยคาทีเขาเคยเอ่

กู ้ซีจวย ่ ย “ชายหญิงมิควรใกล ้ชิด”
เขาเป็ นกังวล “หากข ้าไม่ดข ึ้

ี นภายในระยะเวลาสั
นๆ้ จะทา
อย่างไร?”
ิ่
“ก็แค่ช ้าไปอีกหน่ อย” กู ้ซีจวตอบโดยไม่ หยุดคิด
ดังนั้นซือเฉิ นจึงไม่เอ่ยอันใดอีก
่
ช่วงทีสนทนากั ิ่ บคลาสารวจโดยรอบแล ้ว หัวใจพลันดิงวู
นกู ้ซีจวลู ่ บ
่
รอบข ้างไร ้ซึงขอบเขต นอกจากแผ่นดินทีมี่ อยูจ
่ ริงใต ้ฝ่ าเท ้า รอบ
ข ้างล ้วนว่างเปล่า ไม่มส ิ่ ดขวางทีคล
ี งกี ่ ้ายว่าจะเป็ นผนังเลย...
่
เธอกับเขาเปรียบเสมือนมดน้อยสองตัวทีหลงเข ้ามาในคฤหาสน์ที่
ใหญ่โตมโหฬารหลังหนึ่ ง สัมผัสชายขอบไม่ได ้เลย
เธอเงยหน้ามองด ้านบน ก็มด ่

ื สนิ ทไม่เห็นสิงใดเหมื
อนกัน
่
เธอคานวณระดับความลึกทีตกลงมาอยู
ใ่ นใจเงียบๆ ผ่านไปสักครูก
่ ็
พลันทอดถอนใจ เธอกับเขาหล่นลงมาถึงร ้อยเมตร!
้
ไม่สามารถปี นขึนไปได ่
้ มีแต่ต ้องลองใช ้วิชาเคลือนย ้ายในพริบตา
ดู
่ อข ้างหนึ่ งดึงมุมชุดเธอ
ซือเฉิ นคล ้ายจะจับความคิดเธอได ้ จึงยืนมื
ิ ้ ้าใช่ไหม?”
ไว ้ “เจ ้าคงไม่ทงข
ิ่ ายหน้า “ไม่หรอก ข ้าจะลองใช ้วิชาเคลือนย

กู ้ซีจวส่ ่ ้
้ายขึนไปคน
เดียวก่อน หากว่าสาเร็จ ข ้าจะกลับมาร ับท่าน”
้
“ไม่เอา!” ซือเฉิ นยึดชายเสือคลุ ้
มเธอไว ้ไม่ปล่อย “หากเจ ้าขึนไป
แล ้วหาทางกลับมาไม่ได ้จะทายังไง?”
่
“วางใจเถอะ ข ้าคานวณระยะทางได ้แม่นยามาก ไม่เกินครึงนาที
่ ้ากลับมาอีกครงก็
เมือข ้ั จะร่อนลงมาตรงนี ้ ข ้างกายท่าน”
ซือเฉิ นยังคงไม่วางใจ “เช่นนั้นเจ ้าก็พาข ้าไปพร ้อมกันเลยสิ” เขา

เอ่ยพลางทาท่าจะลุกขึน้
ิ่ นมื
กู ้ซีจวยื ่ อไปกดไหล่เขาไว ้ “ไม่ได ้ ตอนนี เลื
้ อดลมท่านพลุง่
พล่านอย่างหนัก ไม่ควรขยับเขยือน ้ เป็ นเด็กดีน่ ังสมาธิสก ่ ว่ ั
ั ครึงช
ยามเถิด”
“หากมีสต ้ นี
ั ว ์ร ้ายปรากฏตัวขึนที ่ ่ จะทาอย่างไร? ข ้ารู ้สึกว่าถ ้าเจ ้าอยู่
ข ้างกายข ้าจะวางใจกว่า”
ซือเฉิ นคล ้ายเด็กน้อยจอมเกาะแกะ คิดสารพัดวิธไี ม่ยอมให ้กู ้ซีจวิ่

ไป
ิ่ อนใจนิ ดๆ “ท่านกาลังกลัวหรือ?”
กู ้ซีจวอ่
้ ส
ซือเฉิ นชะงักค ้าง แล ้วพยักหน้า ดวงตาทังคู
่ อ
่ งประกายแวววาว
้ ้าไว ้
ท่ามกลางความมืด “ใช่แล ้ว ข ้ากลัว กลัวว่าเจ ้าจะทอดทิงข
้
เช่นนี ...”
่
งอแง พูดจาราวกับเด็กน้อยทีหลงทางก็ มป
ิ าน
ิ่ งฉิ
กู ้ซีจวทั ้ วทังขั
้ น หัวใจพลันอ่อนยวบอย่างหนักไปในเวลา
เดียวกัน อดจะลูบมือเขาเบาๆ ไม่ได ้ “วางใจเถอะ ข ้าไม่เคยทอดทิง้
สหายร่วมทางคนใด”
เธอไม่พูดจาไร ้สาระกับเขาอีก ร่างกายเปล่งแสงวาบ หายไปจาก

่
จุดเดิม เคลือนย ้ายในพริบตาไปแล ้ว
สาวน้อยผูน้ ี !้
แววตาซือเฉิ นไหววูบ ค่อยๆ ลุกขึนยื้ น เอามือไพล่หลัง ท่วงท่าสง่า

งาม ผ่านไปครูห่ นึ่ งก็ยกมือขึนลู
้ บบริเวณไหล่ทถู
ี่ กกู ้ซีจวสั
ิ่ มผัสเมือ
่
ครู.่ ..
้
เด็กสาวผูน้ ี ชอบไม้
ออ่ นไม่ชอบไม้แข็งจริงๆ ด ้วย นางชอบแบบนี ้
หรอกรึ?
อืม้ มีด ้านทีนางชอบก็

่ ดแี ล ้ว!
เขายืนอยูค ่ นึ่ งก็น่ ังลงไปใหม่ นั่งขัดสมาธิเข ้าฌานอยูต

่ รูห ่ รงนั้น
้
ครานี เขาลงทุ
นนัก ผนึ กพลังวิญญาณส่วนใหญ่ของตนไว ้ พลัง
วิญญาณในกายสามารถใช ้ได ้ไม่ถงึ หนึ่ งในสิบของยามปกติ พลัง
้ ตา่ งกับกู ้ซีจวเท่
วิญญาณในยามนี ไม่ ิ่ าไหร่
้
การสกัดกันพลั ้ ยงจริ
งวิญญาณเช่นนี เสี ่ ้
งๆ เขาไม่ได ้ลิมรสการเสี ่
ยง
้
อันตรายแบบนี มานานแล ้ว ทุกข ์นิ ดลาบากหน่ อย เพียงแต่พอมี
้ ข
สาวน้อยผูน้ ี อยู ้ ดยาว
่ ้างกาย เขาพลันรู ้สึกว่าต่อให ้วันคืนเช่นนี ยื
ไปอีกหน่ อยก็ไม่เป็ นไร
เขานั่งอยูค ่ นึ่ ง จูๆ่ ก็ลก

่ รูห ้
ุ ขึนมา สาวน้อยผูน้ ้ันจากไปนาน
พอสมควรแล ้ว เหตุใดยังไม่กลับมาอีก?
รออยูส
่ ก ิ่
ั พัก ก็ยงั ไม่เห็นกู ้ซีจวกลั
บมา ใจเขาหายวาบ!
สาวน้อยผูน้ ้ันดูเหมือนเฉยชา ทว่ามีความซือสั ่ ตย ์จริงใจ เมือนาง

่
้
นับว่าเป็ นสหายร่วมทางด ้วยแล ้ว นางย่อมไม่ทอดทิงไปง่ ายๆ
้
ตอนนี นางยั งไม่กลับมาเกรงว่าจะอุบต ้ ยแล ้ว!
ั เิ หตุอะไรขึนเสี
้ พ
่ ลันหรี่
เขาเงยหน้ามองรอบๆ จูๆ่ ก็สมั ผัสบางอย่างได ้ นัยน์ตาทังคู
ลง!
้
ปลายนิ วจรดฝ่ ามือ จากนั้นสักครูก
่ ็ดด
ี ออกไป ประกายแสงพร่าง
พราวสายหนึ่ งแผ่พุ่งออกมาจากปลายนิ ว้ พุ่งตรงไปยังจุดทีอยู
่ ห
่ า่ ง
ออกไป...
่ มทีมด
จุดห่างไกลทีเดิ ้ ออยู
ื มัวไปหมด ยามนี เมื ่ ภ
่ ายใต ้แสงสว่างของ
่
สาแสงหลากสีกลับดูราวกับมีระลอกคลืนใสกระจ่ ่
างกระเพือมไหว
อยู่
่ เล็กน้อย นี่ มัน...

ซือเฉิ นหน้าเปลียนสี
หอยกาบคันฉ่ องมายา!
ในมหาสมุทรลึกมีหอยกาบชนิ ดหนึ่ ง ภายในฝาหอยมีมุกมายาอยู่

ฝาหอยทีอ่ ้าพะงาบๆ เมือถู
่ กแสงส่องก็สร ้างภาพมายาทีวิ่ จต
ิ ร
้
งดงามขึนมา...
แต่ในหุบเขาลึกก็มห ้ นกัน มันไม่มม
ี อยหาบชนิ ดนี เช่ ่
ี ุกมายาทีงาม
่
พร่างพราว แต่เมือฝาหอยเปิ ดออกจะมีหมอกทมิฬแผ่ออกมา หาก
คนล่วงเข ้าไปจะตกอยูใ่ นภาพมายา เพียงแต่มใิ ช่ภาพมายาที่
่ ้จริง เมือคนตกอยู
งดงาม แต่เปรียบเสมือนฝันร ้ายทีแท ่ ใ่ นภาพ
มายาจะมัวเมาแล ้วตกเป็ นอาหารของหอยกาบนี ... ้
....
ิ่ ้มเหลวอย่างรวดเร็ว
การดีดลูกคิดรางแก ้วของกู ้ซีจวล
่
เธอเคลือนย ้
้ายขึนไปถึ งหนึ่ งร ้อยยีสิ
่ บเมตร เมือปรากฏตั
่ ้ ก
วขึนอี
้ั
ครงรอบข ้างก็ยงั คงมืดมิดเหมือนเก่า แถมใต ้ฝ่ าเท ้าของเธอก็วา่ ง
เปล่า จึงร่วงหล่นลงไปอีกครง! ้ั
้ั เธอเตรี
ครงนี ้ ่
ยมใจไว ้แล ้ว รีบใช ้วิชาเคลือนย ่ ้านล่างทันที...
้ายไปทีด
เธอคานวณได ้อย่างแม่นยา ถ ้ากล่าวกันตามเหตุผลแล ้ว เมือเธอ ่

่
เคลือนย ้ายกลับมาอีกครง้ั ก็น่าจะร่วงลงไปทีจุ่ ดเดิมถึงจะถูก
แต่คด ้
ิ ไม่ถงึ ว่าหลังจากร่อนลงพืนเธอกลั ่ อนหน้านี ้
บหาซือเฉิ นทีก่
นั่งสมาธิอยูต ้ เจอแล ้ว!
่ รงนี ไม่
เธอใจหายวาบ วนเวียนค ้นหาในบริเวณรอบๆ ก็หาไม่พบแม้แต่

้
เสียวชายเสื ้
อคลุมเขา
ประหลาดนัก เธอไปกลับหนนี ไม่ ้ ถงึ ครึงนาที

่ ด ้วยซา้ แล ้วเขา
้ ้อย่างไร?!
หายไปอย่างไร ้ร่องรอยเช่นนี ได
่ งนี คาบไปเสี
หรือจะถูกสัตว ์ร ้ายในสถานทีแห่ ้ ยแล ้ว?!
เธอตะโกนเรียกอยูห ้ ่
่ ลายหนก็ไม่มเี สียงตอบร ับเลย ภายในพืนที
้ ตวั เธอผูเ้ ดียวเท่านั้น...
กว ้างใหญ่นีมี
รอบข ้างเงียบงันจนเธอได ้ยินเสียงลมหายใจของตน
เป็ นความเงียบทีอ่ ้างว ้างวังเวงโดยแท ้ ราวกับเธออยูเ่ พียงลาพังใน

จักรวาลอันกว ้างใหญ่...
่ งนี มื
สถานทีแห่ ้ ดมิดเหลือเกิน เมือครู
่ ก ิ่ ดกลักไฟขึนก็
่ ู ้ซีจวจุ ้ มองเห็น
่ านั้น
รอบข ้างได ้เพียงในร ัศมีครึงเมตรเท่
้ ดใจจุดไม่ลงด ้วยเกรง
เธอพกกลักไฟติดตัวมาไม่มาก ก่อนหน้านี ตั
้
ว่าจะเป็ นการสินเปลื ้ ้ซีจวไม่
องโดยเปล่าประโยชน์ ทว่ายามนี กู ิ่
สนใจแล ้ว
้
เธอชูกลักไฟขึนแล ้ววนค ้นหาในบริเวณรอบๆ อย่างรวดเร็ว แต่ก็ยงั
ไม่พบร่องรอยของซือเฉิ นอยูด
่ ี
แน่ นอน ไม่พบเห็นด ้วยว่ารอบข ้างมีผนังเขาหรือไม่
นี่ มันสถานทีบ
่ ้าบออันใดกัน?!
ิ่ อนข ้างกระวนกระวาย เริมเอ่

ในใจกู ้ซีจวค่ ่ ยถามหยกนภา
่ ้นคล ้ายว่าจะหลับใหลอยู่ ไม่ตอบโต ้เธอเลยสักนิ ด

เจ ้าสิงนั
เจ ้าบัดซบนี่ ดันมาขัดข ้องในช่วงหน้าสิวหน้

่ าขวานเสียได ้!
้ กไฟมอดลงแล ้ว รอบด ้านกลับมามืดมิดอีกครง้ั
ยามนี กลั
ทันใดนั้นเธอเหมือนจะสัมผัสถึงอะไรบางอย่างได ้ ฝี เท ้าหยุดชะงัก
้
ใจเต ้นแรงขึนมา
่ สิงที
ด ้านหลังเธอมีบางสิง! ่ ดุ่ ร ้ายอย่างยิง!
่
่ ด
“โฮก!” สัตว ์ร ้ายทีอยู
่ ้านหลังคาราม!
ิ่
ร่างกายกู ้ซีจวหมุ ้
นคว ้าง พุ่งไปด ้านหน้าสามจัง!
มีเสียงดัง ‘ปัง!’ แว่วมาจากด ้านหลัง เสียงราวกับบานประตูสองบาน

งับเข ้าหากันกะทันหัน!
ิ่ ทน
กู ้ซีจวไม่ ั หันกลับก็ปลิวไปด ้านหน้าอีกหลายจัง้ ถึงได ้หันหลัง
กลับมา ยังไม่ได ้มองให ้ช ัดว่าฝ่ ายตรงข ้ามเป็ นตัวอะไร ก็เห็นเงาร่าง
ใหญ่โตดุจเรือนเล็กๆ หลังหนึ่ งพุ่งเข ้ามาหาเธอ...
ิ่ ้องออกศึกอย่างเร่งด่วน
กู ้ซีจวต
่ ้นตัวใหญ่ การเคลือนไหวไม่
เจ ้าสิงนั ่ ่
นับว่าว่องไว ปราณกระบีของกู ้
ิ่ งฟันถูกหลายมันหลายที เกิดเสียงดังแก๊งๆ ดุจเคาะระฆัง...
ซีจวจึ
นี่ มันตัวอะไรกันแน่ ?!
เนื่ องจากแสงริบหรีเกิ ่ นไป กู ้ซีจวต่

ิ่ อกรกับมันอยูช ่ั
่ วระยะหนึ ่ งถ ้วย
้ั
ชาเต็มๆ ก็ยงั ไม่เห็นรูปลักษณ์ทงหมดของมั ้
น เธอถึงขันมองไม่ เห็น
่ ้เจ ้าสิงนี
ว่าทีแท ่ มี้ ดวงตาหรือไม่...
สู ้กันไปอีกสักพัก ในทีสุ ิ่ เดาออกแล ้วว่าเจ ้าสิงนี
่ คื้ อตัวอะไร
...มันเป็ นหอยกาบยักษ ์ตัวหนึ่ ง!
-----------------------------------------------------------
--------------------------
ิ่
กู ้ซีจวเคยเห็ ่ ว
นหอยกาบมาไม่นอ้ ย ทว่าไม่เคยเห็นหอยกาบทีตั
ใหญ่ขนาดมาก่อน!
้
ฝาหอยทังสองเสมื อนประตูเหล็กขนาดใหญ่สองบานทีมี ่ ขอบแหลม
คม ยามทีงั่ บเข ้าหากันสามารถหนี บทุกสิงให
่ ้ขาดได ้!
กระบีล ่ าค่
้ าในมือกู ้ซีจวคื
ิ่ อสิงที
่ องค
่ ์ร ัชทายาทหรงเจียหลัวมอบให ้
เธอ เป็ นศาตราวุธศักดิสิ์ ทธิที์ มี่ ชอเสี
ื่ ยง เคยประหัตประหารคนและ
สัตว ์มาแล ้ว ฟาดฟันเกราะทีแข็ ่ งแกร่งปานไหนก็ไม่เคยมีรอยบิน ่
้
นึ กไม่ถงึ เลยว่าครานี พอเธอแทงกระบี ่ ้าไปในร่องฝาหอยทีเปิ
เข ่ ดอ ้า
ของมันโดยบังเอิญ เจ ้าสิงนี ่ พลั
้ นงับลงมา กลับบดขยีจนแหลกเป็ ้ น
้ เหมือนเต ้าหู ้ทีโดนทั
ชินๆ ่ บไม่มผ ี ด ิ ...
ี่ ้ซีจวช
เคราะห ์ดีทกู ิ่ ักมือออกอย่างว่องไว ไม่เช่นนั้นแม้แต่มอ
ื เธอก็
คงถูกงับขาดไปด ้วย!
ิ่
กู ้ซีจวพกอาวุ ่ าค่
ธติดตัวไม่นอ้ ย หลังจากกระบีล ้ าถูกทาลาย เธอก็
รีบหยิบดาบใหญ่สน ั ทองเล่มหนึ่ งออกมาจากถุงเก็บของ...
่ เคลื
ความจริงแล ้วเจ ้าสิงนี ้ อนไม่่ ิ่
เร็วนัก หากกู ้ซีจวใช ้วิชา
่
เคลือนย ้ายก็จะหลีกหนี ไปได ้อย่างรวดเร็วยิง่ แต่ตอนนี ดู ้ เหมือนเธอ
้
กาลังโกรธเกรียวอยู ่ หน้า!
่ จึงสู ้กับเจ ้าหอยยักษ ์ซึงๆ
้ อบเข ้าไปแล ้ว!

บางทีซอื เฉิ นอาจจะโดนเจ ้าหอยยักษ ์ตัวนี เขมื
ดังนั้นไม่วา่ จะเป็ นตายร ้ายดีอย่างไร เธอจะต ้องหาวิธสี งั หารเจ ้าหอย

้ ้ได ้ แล ้วค่อยงัดฝาหอยมันออก ดูวา่ คนอยูข
ยักษ ์ตัวนี ให ่ ้างใน
หรือไม่
้ อเฉิ น!
ไม่วา่ จะเป็ นอย่างไร เธอก็จะไม่ทอดทิงซื
หอยยักษ ์ตัวนี ฝึ้ กฝนวิชาธาตุนา้ วิชาธาราเยือกแข็งเอย วิชาธารา

่
เดือดเอย ล ้วนเชียวชาญเป็ นอย่างยิง่ หากมิใช่วา่ กู ้ซีจวมี
ิ่ วช
ิ า
่
เคลือนย ้ายในพริบตาหลบหลีกได ้ว่องไว เกรงว่าคงถูกมันแช่แข็ง
จนกลายเป็ นก ้อนนาแข็ ้ งหรือไม่ก็ถกู ลวกจนผิวหนังลอกไปแล ้ว
้ ห
่ นึ่ งชวยามเต็
สู ้รบเช่นนี อยู ่ั ิ่ เหน็
มๆ มิใช่แค่กู ้ซีจวที ่ ดเหนื่ อย เจ ้า
หอยยักษ ์ตัวนั้นก็เหน็ ดเหนื่ อยไม่นอ้ ยเช่นกัน!
่
ความเร็วในการงับฝาหอยเชืองช ้าลงมาก
ในทีสุ ิ ่ จบ
ั ทางการต่อสู ้กับมันได ้นิ ดๆ แล ้ว ศาสตราวุธใน
้
มือโจมตีฝาหอยทังสองอย่ างต่อเนื่ อง...
ไม่รู ้ว่าคมดาบสุดท ้ายฟันถูกตรงจุดสาคัญอันใด เจ ้าหอยตัวนั้นจึง

เปิ ดฝาออกกะทันหัน ขณะทีกู ่ ้ซีจวคิ
ิ่ ดฉวยโอกาสฟันเนื อนุ
้ ่ มนิ่ มที่
อยูใ่ นฝาของมัน นึ กไม่ถงึ ว่าด ้านในฝาหอยกลับพ่นหมอกสีดา
ิ่
ออกมา กู ้ซีจวหลบไม่ ั จึงถูกควันสีดานั้นปกคลุม...
ทน
้
เบืองหน้ ิ่ ดมิดทันที เธอเกรงว่าหมอกสีดานี จะมี
ากู ้ซีจวมื ้ พษ ิ จึงรีบ
้
กลันหายใจ ขณะเดียวกันก็กระโจนถอยหลังไปหลายจัง้ ยามทีเธอ ่
พอจะมองเห็นสภาพแวดล ้อมรอบข ้างบ ้าง ก็พบว่าเจ ้าหอยยักษ ์ตัว
นั้นหายไปแล ้ว ฟ้ าดินรอบข ้างทีเดิ
่ มทีมด
ื มัวค่อยๆ มีแสงสว่างเลือน
รางบางส่วนลอดเข ้ามา
เธอพบว่าตัวเองยืนอยูบ ู ร่างคล ้ายดอกเห็ดอันหนึ่ งที่

่ นแท่นมีรป
พร ้อมจะพลิกคว่าได ้ตลอดเวลา เมฆหมอกลอยวนอยูร่ อบด ้าน จุด
่ ห
ทีอยู ้ แท่นทรงดอกเห็ดอันอืนๆ
่ า่ งออกไปสิบกว่าจังมี ่ อยู่ แท่น
เหล่านั้นกระจายอยูร่ อบตัวเธอดุจธารดาราบนท ้องนภา
ในช่วงว่างระหว่างแท่นมีหมอกสีเทาวนเวียนอยู่ มีเสียงคารามแผ่วๆ
ของสัตว ์ร ้ายแว่วมาจากในหมอก
ถึงแม้เสียงคารามนั้นจะแผ่วเบาทว่าน่ าสะพรึงยิงนั
่ ก ประหนึ่ งสัตว ์
้
ร ้ายขนาดมหึมาขบเขียวเคี ้
ยวฟั นอยูใ่ นความมืด...
่ ่ คือสถานทีใดกั
ทีนี ่ น?
่ ลก
ตกอยูใ่ นสถานทีพิ ึ เช่นนี ้ ความจริงแล ้วกู ้ซีจวกลั
ิ่ วมาก แต่เธอ
กลับไม่มเี วลามาหวาดกลัว เธอทราบว่าในสถานทีเช่ ่ นนี ไม่
้ มใี คร
มาช่วยตัวเองได ้ ถึงเธอจะกลัวก็ทาได ้เพียงพึงพาตั ่ วเอง
เธอพิจารณาสภาพแวดล ้อมรอบข ้างเล็กน้อยแล ้วเริมค ่ ้นหาทีอยู

่ ่
่
ของเจ ้าหอยยักษ ์ เธอยังจาได ้ว่าต ้องผ่ากระเพาะเจ ้าหอยยักษ ์เพือ
หาคนด ้วย...
เธอกุมดาบในมือแน่ นเตรียมจะเคลือนย ่ ่ ก็พลันมี

้ายไปยังแท่นอืนๆ
้
เสียงลมดังขึนเหนื อศีรษะ คนผูห้ นึ่ งร่อนลงมาจากฟ้ า หยุดอยูเ่ บือง
้
หน้ากู ้ซีจวิ่ “ซีจว!”
ิ่
ิ่ ้าวถอยหลัง ตัวแข็งทือในฉั
กู ้ซีจวก ่ บพลัน!
คนผู ้นั้นสวมชุดสีขาวดุจหิมะ รูปลักษณ์หล่อเหลาคมคาย ยามมอง

เธอดวงตาคูน ่ ้ันสงบอ่อนโยน เป็ นหลงซือเย่!
่ อมาหาเธอ “ซีจวิ่ ข ้ามาช่วยเจ ้าแล ้ว! สถานทีนี

เขายืนมื ่ ไม่
้ ควรรง้ั
อยูน
่ าน ไปกับข ้าเถอะ!”
ิ ้ าใช่ไหม? 4
ิ่ ้องมองมือเขา ท่าทีของเขาคล ้ายคลึงกับหลงซีในยุค

กู ้ซีจวจ
ปัจจุบน ่
ั กระทังฉากปรากฏตั วก็มจี ด ่ ้ายกันมาก ในยุคปัจจุบน
ุ ทีคล ั
่
ยามทีเธอตกอยู ใ่ นอันตรายหลายครง้ั เขาจะเสมือนเจ ้าชายทีร่่ อน
ลงมาจากฟ้ า มาปกป้ องอยูข ่ ้างกายเธอ...
ยามนั้นเขายืนมื
่ อให ้เธอ และเธอก็วางมือลงกลางฝ่ ามือเขาอย่างไม่
ลังเลเลยสักนิ ด เคียงบ่าเคียงไหล่เขาฝ่ าออกไปด ้วยกัน...
้
ยามนี เขายื ่ อให ้เธออีกครง้ั เธอใจเต ้นแวบหนึ่ ง ไม่ได ้ส่งมือให ้
นมื
เขาเหมือนในอดีต แต่กลับถอยหลังไปอีกครง้ั
“หลงซือเย่ ท่านมาได ้อย่างไร?”
“ซีจวิ่ สถานทีแห่
่ งนี ไม่
้ ใช่ทส
ี่ าหร ับพูดคุย ไปกับข ้าก่อน!” หลงซือ
เย่ก ้าวเข ้ามาอีก
ิ่
ท่าทางเขาเป็ นปกติ ทว่ากู ้ซีจวกลั
บรู ้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถก
ู ต ้อง
่ ่ คือทีไหนกั
“ทีนี ่ นแน่ ?”
่ ่ ยังคงเป็ นป่ าทมิฬเหมือนเดิม เจ ้าหล่นลงมาในโพรงด ้านล่าง
“ทีนี
่ ่ มีสต
ทีนี ้
ั ว ์ร ้ายไม่นอ้ ย พวกเราขึนไปข ้างบนกันเถอะ”
้ ยง “ซีจวิ่ ข ้าจะพาเจ ้าขึนไป!”

หลงซือเย่เข ้าใกล ้เธอโดยไร ้สุมเสี ้
ในชาติกอ ่ กู
่ นสิงที ่ ้ซีจวไม่
ิ ่ มที างปฏิเสธเด็ดขาดก็คอื หลงซี เขาพูด
อะไรเธอล ้วนทาตามแทบทุกอย่าง ราวกับการเชือฟั ่ งเขากลายเป็ น
่ งรากลึ
ความเคยชินทีหยั ่ กไปแล ้ว
มือของเขายังดูอบอุน
่ เช่นเดียวกับในอดีต ทาให ้เธออดไม่ได ้
อยากจะไว ้ใจ...
่
แววตาเขาอ่อนโยน ขณะทีปลายนิ ้ าลังจะสัมผัสมือเธอ จูๆ่ กู ้ซี
วก
่ เงือดาบขึ
จิวก็ ้ น!้
จากนั้นฟันลงไปบนมือเขา!
หลงซือเย่ถอยหลังทันที คมดาบเฉี ยดผ่านมือเขาไป!

ิ่ เขาร ้องเรียก มองเธออย่างไม่อยากจะเชือ่ “เจ ้าเป็ นอะไร
“ซีจว!”
ไป?”
สายตาเฉี ยบคมดุจใบมีดเพ่งมองเขา “เจ ้าไม่ใช่หลงซือเย่!”
หืม?
หลงซือเย่ขมวดคิว้ “ซีจวิ่ เจ ้าเพียนไปแล

้ ้วหรือ? ถ ้าข ้าไม่ใช่เขา
แล ้วจะเป็ นใคร?”
ิ่ มปากแน่ น “ข ้าไม่รู ้ว่าเจ ้าเป็ นสิงช

กู ้ซีจวเม้ ่ วร
่ ั ้ายอันใด แต่เจ ้าไม่ใช่
เขา!”
้
หลงซือเย่ผงะ แล ้วยิมออกมา ้ ยงอ่อนโยน “ซีจวิ่ ข ้าว่าเจ ้า
เอ่ยนาเสี
้
ตกใจจนเพียนไปแล ้ ้นเป็ นพันลีมาที
้ว ข ้าดันด ้ นี ่ ่ เพือช่
่ วยเจ ้า แต่เจ ้า
กลับฟันข ้า...”
่ ้าเชือใจที
เขาสาวเท ้าเข ้ามา “ข ้าไม่ใช่คนทีเจ ่ สุ่ ดแล ้วเหรอ? ทาไม
จูๆ่ ถึงระแวง?”
ิ่ อปลายดาบไปทางเขาพลางเอ่ยอย่างเยียบเย็น “เจ ้าก็ยงั
กู ้ซีจวจ่
แสดงได ้เหมือนดีนี่!”
่ ณเลย แล ้วทาไมคุณยังต ้องมาช่วยเธออีกคะ?”

“ซือเย่ เธอไม่เชือคุ
มีเสียงผูห้ ญิงดังขึน้ หญิงสาวคนหนึ่ งปรากฏตัวขึนข
้ ้างกายหลงซือ
เย่
ิ่
นัยน์ตากู ้ซีจวหดลงเล็ กน้อย รูปโฉมของหญิงสาวคนนั้นเหมือน
เธอในชาติกอ ่ นทุกกระเบียดนิ ว้ รูปร่างระหงทรงเสน่ ห ์ กิรยิ าท่าทาง
แฝงความเย่อหยิงสู ่ งส่งจนน่ าโมโห
เย่หงเฟิ ง!
หล่อนคือเย่หงเฟิ ง!
ิ่
กู ้ซีจวเคยพบหน้ ้ั ยว และครงนั
าเย่หงเฟิ งเพียงครงเดี ้ั ้นก็ทาให ้เธอ
่ ก!
จดจาฝังใจยิงนั
ตอนนั้นหลงซีหลอกให ้เธอดืมชาที่ ่
วางยาสลบถ ้วยนั้น ยามทียาใน
่
่
ตัวเธอเพิงออกฤทธิ ์ เย่หงเฟิ งก็ออกมาจากห ้องนอน ยามเย่หงเฟิ ง
ปรากฏตัวตอนนั้นก็มท ี า่ ทางเช่นนี ้
่ าทางทีพอปรากฏตั
กระทังท่ ่ วแล ้วจะกอดแขนหลงซีไว ้ก็ไม่
่
เปลียนไปเลย แสดงความเป็ นเจ ้าของเต็มที่ มองกู ้ซีจวเหมื
ิ่ อนมอง
้
สินค ้าชินหนึ ่ ง...
ิ่ มปากแน่ น นิ วมื
กู ้ซีจวเม้ ้ อกุมด ้ามดาบไว ้
ดูเหมือนร่างโฉมงามในโลงนาแข็ ้ งของหลงซือเย่จะเตรียมไว ้ให ้เย่

้
หงเฟิ งจริงๆ ยามนี ในที ่ ดเขาก็คน
สุ ื ชีพให ้เย่หงเฟิ งได ้แล ้ว คงไม่ต ้อง
ใช ้หญ ้าวิเศษต ้นนั้นแล ้วกระมัง? เช่นนั้นเขายังมาหาเธอกู ้ซีจวอี ิ่ ก
ทาไม?
ิ่ ้ หญิงสาวคนนั้นจึงยิมน้
ราวกับรู ้ถึงความสงสัยในใจกู ้ซีจวได ้ อยๆ
“กู ้ซีจวิ่ เธอคงแปลกใจเรืองพี
่ ่
หลงซี ้ นพีซื
มากสินะ ไม่ส ิ ตอนนี เป็ ่ อ
เย่แล ้ว เธอแปลกใจมากใช่ไหมว่าทาไมเขาถึงมาช่วยเธอ”
ิ่ ตอบอะไร
หญิงสาวผูน้ ้ันเอียงศีรษะซบร่างหลงซือเย่ แย ้มยิมทรงเสน่
้ ห ์เหมือน
ชาติกอ
่ น
-----------------------------------------------------------
--------------------------
บทที่ 418 จิตมาร 1
หญิงสาวผูน้ ้ันเอียงศีรษะซบร่างหลงซือเย่ แย ้มยิมทรงเสน่

้ ห ์เหมือน
ชาติกอ ่ น “เป็ นเพราะซือเย่รู ้สึกว่าไม่เป็ นธรรมกับฉัน บนโลกนี มี ้
แค่ฉันเย่หงเฟิ งคนเดียวทีมี่ หน้าตาแบบนี ้ แต่ตอนนี ดั ้ นมีเธอเพิม ่
้
ขึนมาอี กคน เขาเลยมาฆ่าเธอให ้ฉัน พูดตามจริงฉันเห็นเธอแล ้ว
ไม่สบอารมณ์มาก ร่างโคลนนิ่ งอย่างเธอไม่สมควรมีชวี ต ิ อยูบ ่ น
้
โลกนี !”
ิ่
กู ้ซีจวมองไปทางหลงซื ่ า้
อเย่ สีหน้าหลงซือเย่คลุมเครือ ทว่ากระบีล
ค่าเล่มหนึ่ งค่อยๆ ปรากฏขึนมาในมื
้ อ “ซีจวิ่ ขอโทษด ้วย!”
่ จแพรขาว ฟันเฉี ยงเข ้ามาหาเธอ!

แสงกระบีดุ
ิ่
กู ้ซีจวบรรยายไม่ ได ้จริงๆ ว่าในใจรู ้สึกเช่นใด
เธอเหนื่ อยแล ้ว เธอเหนื่ อยจริงๆ! เหนื่ อยจนอยากฟุบลงบนพืนเพื

้ อ ่
้ งมีเรืองราวเลวร
พักผ่อน ทังยั ่ ่
้ายมากมายทีประเดประดั งเข ้ามาหา
ก่อกวนเธอ!
เธอไม่พูดเหลวไหลให ้มากความ เดิมทีเธอกับหลงซือเย่ก็ไม่มอ
ี ะไร
ให ้พูดดีกน
ั อยูแ่ ล ้ว จึงโจมตีเขาทันที!
้ กครง...
ฉากการประลองอันดุเดือดเกิดขึนอี ้ั
วรยุทธ ์ในอดีตของเธอส่วนใหญ่ล ้วนเป็ นเขาสอนให ้ หากเป็ น

่ อนเธอคงมิใช่คต
เมือก่ ู่ อ
่ สู ้ของเขา
้ ทธ ์ของเธอมาจากตาราประหลาดทีพบในถ
แต่ในชาตินีวรยุ ่ ้
าบนหุ บ
เขาเล่มนั้น ซึงน่
่ าจะเป็ นสิงที
่ เทพศั
่ กดิสิ์ ทธิมอบให
์ ่ อสู ้กับ
้เธอ เมือต่
หลงซือเย่อก ่ั
ี ครา เธอจึงสามารถประมือกับเขาได ้ชวคราว
เย่หงเฟิ งกอดอกชมอยูต ่ รงนั้น สักครูห

่ นึ่ งเธอก็เอ่ยขึน้ “ซือเย่ เห็น
กันอยูช ่ ัดๆ ว่าพลังวิญญาณคุณเหนื อกว่าเธอมาก น่ าจะโค่นเธอ
ได ้เร็วมากนะ ตอนนี คุ ้ ณสู ้กับเธอแบบนี ยั
้ งอาลัยอาวรณ์อยูห ่ รือ
ไง?”
้
พอเย่หงเฟิ งตวาดประโยคนี ออกมา ความเร็วในการเคลือนไหว่
ของหลงซือเย่พลันเพิมขึ่ นทั
้ นที! พลังวิญญาณพลุง่ พล่านอยูร่ อบ
กายดุจมีรป ิ่ างบ ้าคลัง!
ู ร่างจับต ้องได ้ กดทับร่างกู ้ซีจวอย่ ่
ิ่
ถึงแม้กู ้ซีจวจะเคยสร ้ นอ้ ย แต่
้างตานานอ่อนชนะแข็งไว ้ในโลกนี ไม่
่ งวิญญาณของอีกฝ่ ายต่างกันเกินไป จะถูกบดขยีทั
ยามทีพลั ้ นที
พลังวิญญาณของหลงซือเย่บรรลุขนแปดแล ้ั ้ว พอเขาเอาจริง
้
ขึนมา พลังวิญญาณทีแข็ ่ งแกร่งก็จะสะกดข่มให ้คนโงหัวไม่ขนึ้
ิ่ พลั
อย่าว่าแต่กู ้ซีจวที ่ งวิญญาณเพิงเข
่ ้าสูข ้ั ้าเลย ต่อให ้เป็ นอวิ๋
่ นห
่ งวิญญาณบรรลุขนหกตอนกลางเมื
นชิงหลัวทีพลั ้ั ่
อเผชิ ญกับเขา
เขาก็สามารถใช ้แรงกดดันทาให ้นางคุกเข่าลงไปได ้ทันที โดยไม่
ต ้องลงมือเลยด ้วยซา้
ิ่ อมสัมผัสถึงแรงกดดันอันแข็งแกร่งจากร่างอีกฝ่ ายได ้ หัว

กู ้ซีจวย่
ใจเต ้นกระหน่ าอย่างควบคุมไม่ได ้ ราวกับไม่ใช่หวั ใจของตน โลหิต
เดือดพล่านประหนึ่ งจะมอดไหม้!
แต่รา่ งกายเธอเหยียดตรงดุจกระบี่ ไม่มท

ี ท
ี า่ ว่าจะเกรงกลัวเขาเลย
้ งเคลือนไหวปราดเปรี
ทังยั ่ ยวอย่างยิง่ ทาให ้แววตาหลงซือเย่ทอยู ี่ ่
้ กยิงกว่
ตรงกันข ้ามลาลึ ่ าเดิม
“ซีจวิ่ นิ สยั เจ ้าแข็งกร ้าวไปหน่ อยนะ หากเจ ้ายอมร ับความตาย
อย่างว่าง่าย เห็นแก่สายสัมพันธ ์แต่หนหลัง ข ้าจะเหลือศพเจ ้าไว ้ใน
สภาพสมบูรณ์”
ิ่ นบุลคลหนึ่ งทีสุ
เดิมทีแล ้วกู ้ซีจวเป็ ่ ขม ่ ก ทว่ายามนี ้
ุ เยือกเย็นยิงนั
กลับโกรธเกรียวจนถึ้ ้ ้ไม่อยู่ มือเธอสันระริ
งขีดสุด ข่มกลันไว ่ ก ใจ
ลอยไปวูบหนึ่ ง ดาบในมือถูกกระแทกลอยขึนไปในอากาศ! ้
“ซีจวิ่ จาไว ้ ไปปรโลกแล ้วอย่ากลับชาติมาเกิดอีก จงวิญญาณดับ

สลายไปเสีย” ประกายกระบีหลงซื่ ่ั
อเย่ดงอสรพิ ่ าคอกู ้ซี
ษ ฟันเข ้าทีล
่ นใด!
จิวทั
้ ลาลับไปจาก
ขอเพียงฟันโดน ศีรษะและลาตัวเธอก็จะขาดสะบัน
โลกนี ้
ิ่ ดจะหลบ แต่ก็หลบไม่พน้ แล ้ว ความเศร ้าหมองเพลันเอ่อล ้น

กู ้ซีจวคิ
้
ขึนมาในใจ ่ ้แล ้วชีวต
ทีแท ้
ิ ทังสองชาติ
ของตนล ้วนอยู่ในกามือเขา...
ทันใดนั้นไม่รู ้ว่ามีเสียงขลุย ่ ยงขลุย

่ ล่องลอยมาจากหนใด เมือเสี ่ ดัง
ขึน้ หลงซือเย่ตวั แข็งทือทั
่ นที วรยุทธ ์พลันหยุดชะงัก กู ้ซีจวจึ
ิ่ งฉวย
โอกาสหลบให ้พ้น ร่างไถลออกไปหลายจัง้
่
หัวใจเธอเต ้นโครมคราม และไม่รู ้ว่าเป็ นเพราะตกตะลึงทีรอดพ้น
ความตายมาได ้หรือเป็ นเพราะอย่างอืน ่ สายตาจึงจับจ ้องไปตาม
่ ยงขลุย
ทิศทางทีเสี ่ แว่วมา เห็นคนผู ้หนึ่ งพลิวลอยมาหา
้
อาภรณ์ม่วงโบกสะบัด เกศาดาปลิวสยายดุจคลืน ่ นัยน์เนตรใส

่
กระจ่างดังวารี ริมฝี ปากชุม ่ ฉ่ าราวดอกอิงหลังฝนพรา บุคลิกงาม
สง่าเฉื่ อยชา ตีฝู้ อม
ี าถึงแล ้ว
พอมาถึงเขาก็กน ิ่
ั กู ้ซีจวไปไว ้ งไม่ลม
้ด ้านหลังทันที ซายั ื เอ่ยสาทับ
ประโยคหนึ่ ง “เด็กน้อย เจ ้าเหนื่ อยแล ้ว ให ้ข ้าจัดการเถอะ!”
ิ่
หัวใจกู ้ซีจวพลั นอุน ่
่ วาบ เมือมองเห็ ี่
นเงาร่างสูงใหญ่ทขวางกั ้
นอยู่
้
เบืองหน้ ้
า ก็รู ้สึกวางใจขึนมาทั นที
เธอรู ้ว่าวรยุทธ ์ของตีฝู้ อน

ี ่ าจะเหนื อกว่าหลงซือเย่มาก มีเขาอยูเ่ ธอ
ก็ปลอดภัยแล ้ว
่ งร่
ทัวทั ้ างเธอตึงไปหมด ต่อให ้เหนื่ อยล ้าอีกก็ไม่หย่อนคลายสักนิ ด
แต่หลังจากได ้พบคนผูน้ ี ้ เธอพลันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ
้ งได ้รู ้สึกว่าแขนขาอ่อนล ้าจนแทบจะเป็ นตะคริวแล ้ว...
คราวนี ถึ
ตีฝู้ อเี อาใจใส่ยงนั

ิ่ ก โบกแขนเสือไปเบื
้ ้
องหลัง เบาะกลมอันหนึ่ งโผล่
ออกมาจากความว่างเปล่า “เหนื่ อยแล ้วก็พก ั เถอะ เด็กสาวไม่
จาเป็ นต ้องฝื นเข ้มแข็งถึงเพียงนั้น”
ิ่ งอบอุ
หัวใจกู ้ซีจวทั ้ น ้ น เธอนั่งลงบนเบาะโดยไม่พูดอะไรสักคา
่ ทังฉุ
และมองตีฝู้ อป ี ระจันหน้ากับหลงซือเย่
ก่อนจะลงมือตีฝู้ อยี งั กล่าววาจาอยูห
่ ลายประโยค “หลงซือเย่ เจ ้าจะ
สังหารนางเอง หรือให ้ข ้าช่วยจัดการ”
่ วของเขาชี
ทิศทางทีนิ ้ ้ อทิศทางทีเย่
ไปคื ่ หงเฟิ งอยู่
ิ่ ยบงัน
กู ้ซีจวเงี
ใจเธอเต ้นวูบหนึ่ ง หัวใจทีอุ่ น ้

่ วาบขึนมาเมื ่
อครู ้ นราดรด
ร่ าวถูกนาเย็
่ ้ตีฝู้ อก
ทีแท ้
ี ล่าวเช่นนี เพราะหึ งหวงสินะ?
หลงซือเย่ยอ ่ มไม่ยอมให ้ตีฝู้ อส ่

ี งั หารคนร ักทีเขาเพิ ่ นชีพให ้ง่ายๆ
งคื
้
แน่ จึงปกป้ องเย่หงเฟิ งไว ้ด ้านหลัง คนทังสองเจ ้าพูดมาข ้าตอบไป
กันอยูห่ ลายประโยค สุดท ้ายเอ่ยเอือนวจี ้ มสิ ู ้ลงมือ
ิ่
กู ้ซีจวมองสองคนนั ้นสู ้กันอย่างสะท ้านสะเทือน ขณะทีเงยหน้
่ ามอง
อย่างจดจ่อ เย่หงเฟิ งก็เข ้ามาใกล ้ด ้านหลังเธออย่างไร ้สุมเสี
้ ยง
กระบีล ่ าค่
้ าโผล่ขนมาในมื
ึ้ อ จ ้วงแทงมาทางกู ้ซีจวิ่
ิ่
กู ้ซีจวคล ่
้ายจะมองจนเพลิน จึงไม่ได ้สนใจความเคลือนไหว
ด ้านหลัง
่ นว่ากระบีเล่
เมือเห็ ่ มนั้นกาลังจะแทงเข ้าด ้านหลังหัวใจเธอแล ้ว เธอ
กลับลงมือโดยไม่หน ั ไป มือข ้างหนึ่ งกุมกระบีของเย่
่ ่
หงเฟิ งทีแทงเข ้า
มา ยึดเอาไว ้ จัดการกระเล่มนั้นได ้อย่างไม่คณามือ
ิ่
กู ้ซีจวสะบั ่
ดมือ เมือยกมื ้ กม
อขึนก็ ่ ้ แล ้วแทงไปยัง
ุ ด ้ามกระบีไว
ด ้านหลัง...
่
กระบวนการเคลือนไหวของเธอลื ่
นไหลดุ ่
จคลืนวารี ั ดัง่
รุนแรงดุดน
่
ลมพัดโหม ไร ้ซึงความปรานี
ี่ บตีฝู้ ออี ยูพ

“หงเฟิ ง ” กลางเวหา หลงซือเย่ทประดาบกั ่ ุ่งเข ้ามาหากู ้
ิ่
ซีจวโดยไม่ สนใจความเป็ นความตาย
คนยังมาไม่ถงึ ทว่าฝ่ ามือกลับมาถึงก่อน
ิ่ งฝ่ ามือประหนึ่ งพายุของเขาซ ัดจนกระเด็นออกไป...

กู ้ซีจวโดนพลั
้ ยงดังตึง เจ็บปวดจนตาลายเห็นดาวลอยวน มอง

เธอหล่นลงพืนเสี
่ั
ไม่เห็นอะไรไปชวขณะ ้ ไม่ได ้ยินอะไรเลย
ในหูมเี สียงดังวิงๆ
ผ่านไปครูห ่ นึ่ ง ดาวทีลอยวนก็
่ สลายไป ทว่าพวกหลงซือเย่ทงสอง้ั
คนกลับหายไปแล ้ว เห็นเพียงมือข ้างหนึ่ งทีอยู
่ เ่ บืองหน้
้ า เธอไล่
้
สายตามองขึนไปตามแขนเสื ้ ม่วง คือใบหน้ายิมแย
อสี ้ ้มของตีฝู้ อผ
ี ู้
งดงามไร ้ใดเทียม เขามองเธอพลางกล่าวด ้วยเสียงอ่อนโยน “มา
้
ข ้าจะพยุงเจ ้าลุกขึน”
ฝ่ ามือทีอยู ้ าขาวกระจ่างดังหยก่ แตกต่างจากมือของหลง
ี่ ยวยาวเห็นข ้อนิ วช
ซือเย่ทเรี ้ ัดเจนดุจลาไผ่ มือของเขาใสกระจ่างดัง่
แกะสลักจากหยกมันแพะชนเลิ ้ั ศ มือได ้รูปงดงาม ทาให ้คนอยาก
สัมผัสยิงนั่ ก แถมมือคูน ้ งสามารถก่อกวนฟ้ าดินได ้ และย่อมทาให ้
่ ี ยั
คนมองเห็นมันเป็ นทีพึ ่ งซึ
่ งแข็่ งแกร่งทีสุ
่ ดได ้ด ้วย
ในทีสุ ิ่ วางมือน้อยๆ ของตนลงในมือเขา “แล ้วสองคนนั้น
...”
่ นคาสุดท ้ายออกมา ข ้อมือก็พลัน

ยังไม่ได ้กล่าวคาว่า ‘ล่ะ’ ทีเป็
เจ็บปวด มือของตีฝู้ อปี ระหนึ่ งคีมเหล็กก็มป
ิ าน แทบจะบดขยี ้
กระดูกเธอ
ิ่
สีหน้ากู ้ซีจวแปรเปลี ่
ยนไปอย่ ้
างใหญ่หลวง รีบดินรนทว่ ้ หลุด
าดินไม่
่ เขาบี
ราวกับสิงที ่ บมิใช่เพียงข ้อมือเธอเท่านั้นแต่ยงั รวมไปถึง
วิญญาณเธอด ้วย...
ตีฝู้ อม ่
ี องเธอทีพยายามดิ ้
นรนอย่ ่
างหนัก มุมปากค่อยๆ คลีออกเป็ น
รอยยิม้ รอยยิมนั
้ ้นเปี่ ยมไปด ้วยความชวร
่ ั ้ายสยดสยอง ชวนให ้คน
รู ้สึกหนาวยะเยือก
ี ้ อ ี ” ในทีสุ
“เจ ้าไม่ใช่ตฝู ่ ดดูเหมือนกู ้ซีจวจะเข
ิ่ ้าใจแล ้ว แม้ตีฝู้ อจี ะชว่ ั
ร ้ายยิง่ แต่เขาไม่เคยยิมแบบที
้ ท่ าให ้คนรู ้สึกร ังเกียจเยียงนี
่ มาก่
้ อน
้
รอยยิมของ ‘ตีฝู้ อ’ี กว ้างขึนเรื
้ อยๆ่ ่ ้คนทีจิ
“ทีแท ่ ตใต ้สานึ กเจ ้าไว ้ใจ
่ ดก็คอื ตีฝู้ อน
ทีสุ ี ี่ เอง”
-----------------------------------------------------------
--------------------------
ิ่ ้นถี่ ยังไม่ทน
หัวใจกู ้ซีจวเต ั ได ้เอ่ยอันใด รูปโฉมของตีฝู้ อท ี่ เ่ บือง
ี อยู ้
่
หน้าก็แปรเปลียนไป ้ ชมพูก ้อนหนึ่ ง รูปร่าง
กลายเป็ นก ้อนเนื อสี
ึ ยิง่ ค่อนข ้างคล ้ายกับ...คล ้ายกับเนื อหอยที
พิลก ้ ่ ้เปลือก
ไร
่ ก
มีเท ้าคล ้ายใบขวาน มีรยางค ์หนวด และสิงที ่ าลังร ัดพันมือกู ้ซีจวิ่
ไว ้ก็คอื เท ้าของมัน
สัมผัสนิ่ มลืนท
่ าให ้คนขนลุกช ัน
ิ่ ้าไปหาปากใหญ่
รยางค ์ของมันมีแรงดูดมหาศาล ฉุ ดดึงกู ้ซีจวเข
่ อยๆ เปิ ดอ ้าออก
ยักษ ์ทีค่
้
“อย่าดินรนให ่ อให ้ข ้า นั่น
้เปล่าเปล่าประโยชน์เลย เจ ้าเป็ นฝ่ ายยืนมื
หมายความว่าเจ ้ามอบวิญญาณให ้ข ้าแล ้ว เจ ้าดินไม่ ้ หลุดหรอก
้
เป็ นอาหารให ้ข ้าแต่โดยดีซะเถอะ ” เสียงเนื อหอยก ้อนนั้นเป็ นชาย
ก็ไม่ใช่หญิงก็ไม่เชิง คล ้ายจะอ่อนเยาว ์แต่ก็คล ้ายจะสูงวัย ทาให ้คน
่ ้ยินเสียงนี หนาวยะเยื
ทีได ้ ่
อกไปทัวสรรพางค ์
ิ่
กู ้ซีจวใช ่
้สารพัดวิธเี พือให ้หลุดพ้น ทว่าราวกับข ้อมือหลอมรวมเป็ น
้ ยวกับเท ้าของมันแล ้ว จึงชักกลับมาไม่ได ้
เนื อเดี
หนาซาหั้ วพลันรู ้สึกปวดแปลบขึนมา

้ ่ ดพราย
ปวดจนหยาดเหงือผุ
่ นว่าปากยักษ ์สีแดงฉานนั้นใกล ้เข ้ามาเรือยๆ
เต็มใบหน้า เมือเห็ ่ เธอ
้ อขวาทีถู
จึงตัดสินใจใช ้มือซ ้ายสะบันมื ่ กกุมไว ้
เธอจะไม่ยอมเป็ นอาหารให ้เจ ้าหอยอัปลักษณ์ตวั นี ้ ต่อให ้ต ้องแขน

ด ้วนก็ตาม
้ งยุทธ ์ของเธอลึกลา้ การสะบันครานี

ยามนี พลั ้ ้ ด ้อยไปกว่ามีดที่
ไม่
คมกริบเลย ขอเพียงฟันโดน ข ้อมือขวาก็จะขาดสะบัน ้ เธอจะ
สามารถหลบหนี ไปได ้...
‘ฟิ ้ว’ สายลมเฉี ยบคมสายหนึ่ งไม่รู ้ว่าพุ่งมาจากทีใด

่ ชีพจรมือซ ้าย
ิ่
ของกู ้ซีจวพลั ่
นปวดร ้าว พลังวิญญาณทีรวบรวมมาอย่ าง
่ั
ยากลาบากรวไหลออกไปทั นที
่ นเช่นนี ้ ถึงแม้มอ
เมือเป็ ้
ื ซ ้ายของเธอจะยังคงสะบันลงไปที
มื่ อขวา
แต่ก็เป็ นเหมือนการฟาดสันมือเท่านั้น นอกจากเจ็บปวดนิ ดหน่ อย
แล ้วก็ไม่กอ
่ ให ้เกิดความเสียหายร ้ายแรงอันใด...
หลังจากนั้น เจ ้าเนื อหอยก
้ ้อนนั้นก็เสมือนถูกไฟลวก ตัวสันระริ
่ ก
ิ่
แล ้วปล่อยมือกู ้ซีจวให ่ ด กู ้ซีจวสบโอกาสทะยาน
้เป็ นอิสระในทีสุ ิ่
กายถอยไปด ้านหลังทันที ในทีสุ ่ ดก็รอดพ้นจากเงือมมื้ อเจ ้าเนื อ้
ก ้อนนั้น และร่อนลงบนจุดปลอดภัยแห่งหนึ่ ง...
่
เมือเงยหน้ ้ กครง้ั ก็เห็นเจ ้าเนื อหอยแปลงกายเป็
าขึนมาอี ้ นตีฝู้ ออี ก
ี
้
แล ้ว อาภรณ์ปลิวพลิวทะยานเข ่
้ามา “เสียวซีจวิ่ เจ ้าไม่เป็ นไรใช่
ไหม?”
ิ่
กู ้ซีจวโกรธเกรี ้ งนั
ยวยิ ่ ก เจ ้าสิงนี
่ คิ้ ดว่าเธอติดกับครงแรก
้ั แล ้วจะยัง
มีครงที้ั สองอี
่ กหรือ?
เธอมองเขาด ้วยสีหน้าไร ้อารมณ์ รอจนเขาเข ้ามาใกล ้ เธอก็ฟันเข ้า

ใส่ “ตีฝู้ อ ี เจ ้าไปตายซะ ”
้ งแฝงเสียงสนั่นไว ้ ฟันลงไปบน
เธอลงมืออย่างเดือดดาล ดาบนี จึ
ร่างตีฝู้ อ.ี ..
้
เกิดเสียงดังเปรียง
ิ่ ้สึกว่าทิวทัศน์เบืองหน้
กู ้ซีจวรู ้ ่ มะใน
าหลอมละลายอย่างรวดเร็วดังหิ
ฤดูใบไม้ผลิ...
่ นึ่ งเธอก็พบว่าตนยังคงอยูใ่ นหลุมแห่งนั้น ไม่มแี ท่นทรง

ผ่านไปครูห
เห็ดและหมอกทมิฬอะไรทังสิ ้ น้ เสมือนทุกสิงที
่ เกิ
่ ดขึนเมื
้ อครู
่ เ่ ป็ นแค่
ภาพลวงตา
เป็ นภาพลวงตาแน่ ๆ เธอถูกภาพลวงล่อลวงเข ้าให ้ เกือบจะเอา

ชีวต ้ ้ว
ิ ไปทิงแล
้
เธอทังโกรธทั ้ อง เมือนึ
งเคื ่ กถึงซือเฉิ นทีหายตั
่ วไปอย่างไร ้ร่องรอย
้ งกว่
เธอก็โกรธเกรียวยิ ่ าเดิม ดวงตาฉายแววสังหารดุดน ั
เธอกวาดสายตามองรอบๆ ในทีสุ ่ ดก็พบเจ ้าหอยยักษ ์ทีบาดเจ็

่ บ
สาหัสตัวนั้นอยูใ่ นซอกมุมหนึ่ ง...
ร่างกายมันหดเล็กลงไปหลายเท่า ดูแล ้วมีความยาวประมาณสาม

ฉื่ อ นอนสันเทิ
่ มอยู้ ่ รงนั้น
ต
่ นกู ้ซีจวก
เมือเห็ ิ่ ้าวเข ้ามา มันพลันตกใจจนขวัญกระเจิง พยายาม
ซุกตัวเข ้าไปข ้างในอย่างสุดชีวต
ิ
ิ่ หรือจะปล่อยมันไป ใช ้วิชาเคลือนย
แต่กู ้ซีจวมี ่ ้ายไปหาทันที แล ้ว
เหยียบมันด ้วยเท ้าข ้างหนึ่ ง ใช ้ปลายดาบงัดฝามันขึน้ “ไอ ้ตัวบัดซบ
คายเพือนข ่ ้าออกมา ”
หากไม่ผด ่
ิ ไปจากทีคาดไว ้ ซือเฉิ นคงถูกมันเขมือบไปแล ้ว
่ ใ่ ต ้เท ้าเธอพยายามดินรนสุ
เจ ้าหอยทีอยู ้ ิ แต่ไม่วา่ จะดิน้
ดชีวต
ิ ้ หลุด มันจึงร ้อนใจ แปลงร่างทังที
อย่างไรก็ดนไม่ ้ อยู
่ ่ใต ้ฝ่ าเท ้ากู ้ซีจวิ่
...
ิ่
เพียงกู ้ซีจวกะพริ
บตา หอยยักษ ์ใต ้ฝ่ าเท ้าก็หายไป กลายเป็ นหลง
ี่
ซือเย่ทนอนแผ่ อยูใ่ ต ้เท ้าเธอแทน...
่
มือเธอสันเทา ้ ลงในชวขณะนั
ฟันดาบนี ไม่ ่ั ้น
“ซีจวิ่ เจ ้าตัดใจจากข ้าไม่ลงหรอก มาเถอะ ยกเท ้าออกไป...” หลง

ซือเย่มองเธอด ้วยแววตาร ักใคร่สเิ น่ หา
ิ่ พูดไม่จา ไม่เพียงแต่ไม่ยกเท ้าขึนเท่

กู ้ซีจวไม่ ้ านั้น ยังแทงดาบลงไป
อย่างแรงด ้วย
เสียงปังดังขึน้ หลงซือเย่หายไป หนนี กลายเป็

้ นตีฝู้ อใี นสภาพ
ล่อนจ ้อนแทน
เขานอนเปลือยอยูใ่ ต ้เท ้าเธอ นัยน์ตาฉ่ าวาวจ ้องมองมา “เด็กน้อย

เจ ้าทาอะไรอยู?่ ”
เกิดเสียงดังตูมในสมองกู ้ซีจวิ่ เป็ นร่างเปลือยของตีฝู้ อยี งั ไม่เท่าไหร่

ปัญหาร ้ายแรงคือเท ้าของเธอเหยียบอยูบ ่ นส่วนสงวนของเขาพอดี
...
ิ่ งสัมผัสได ้ว่าสิงที
แถมเขายังขยับขยุกขยิก กู ้ซีจวจึ ่ อยู
่ ใ่ ต ้เท ้า
กาลังขยายตัวอย่างรวดเร็ว...
ิ่ งช ักเท ้าออก
ผลกระทบจากการมองเห็นใหญ่หลวงเกินไป กู ้ซีจวจึ
ประหนึ่ งโดนไฟลวก
ตีฝู้ อส ้ วออกมาจากใต ้เท ้าเธอ แล ้วลุกขึนมายื

ี บโอกาสจึงกลิงตั ้ นอยู่
้
เบืองหน้ า
เขายังคงเปลือยอยู่ สัดส่วนร่างกายเรียกได ้ว่าสมบูรณ์แบบ เสมือน

รูปปั้นอย่างไรอย่างนั้น เพิมสั
่ กส่วนก็อ ้วนไป ลดสักส่วนก็ผอมไป
เขาล่อนจ ้อนเหมือนเดิม ผมดกดาแผ่สยาย เรือนผมสีดาปกปิ ดจุด
่
อ่อนไหวในร่างเขาไว ้อย่างหมินเหม่ ...
เสน่ ห ์ของบุรษ
ุ เพศ
ิ่
เขาสาวเท ้าเข ้าใกล ้เธอ กู ้ซีจวถดเท ้าถอยหลังหลายก ้าว ทราบดีวา่
อีกฝ่ ายไม่ใช่ ควรจะลงดาบซะ แต่ประสิทธิภาพจากการมองเห็น
แข็งแกร่งเกินไป ดาบของเธอจึงแทงไม่ออก
้ นคืนเข ้าหอของพวกเราดีหรือไม่?” ดวงตาตีฝู้
“เด็กน้อย ให ้คืนนี เป็
อีใสกระจ่าง มองเธอด ้วยท่าทียมคล ิ้ ิ ้ พร ้อมยืนมื
้ายมิยม ่ อมาหาเธอ
“มาเถิด ให ้ข ้าได ้เชยชมเจ ้า”
ิ่ ่ งงัน
กู ้ซีจวนิ
แม่งเอ๊ย สามมุมมองพังทลายหมดแล ้ว
เธอทราบว่าเวลาตีฝู้ อก
ี ระทาการถึงแม้จะคาดเดายากและมีขด ี
ความอดทนไม่มาก แต่เรืองไร่ ้
้ยางอายเช่นยามนี เขาไม่ มท
ี าง
กระทาเด็ดขาด
ดังนั้นเจ ้าสิงที
่ อยู
้ าก็ยงั เป็ นตัวปลอม
ทีน่่ าร ังเกียจยิงกว่
่ านั้นคือ เธอไม่เคยเห็นร่างเปล่าเปลือยของตีฝู้ อ ี
เลย สิงที ่ เจ
่ ้าตัวเบืองหน้
้ ้
านี แสดงออกมาย่ ่ ได ้
อมเป็ นของปลอมทีไม่
มาตรฐาน
ของเจ ้าตัวยังไม่เคยได ้เห็น พอมาเห็นของปลอมไร ้คุณภาพ

่ าของปลอมให ้เป็ นของแท ้สินะ?!
เสียก่อน จึงง่ายมากทีจะท
ิ่
กู ้ซีจวพลันบันดาลโทสะ แสงดาบดุจผืนแพร ฟันใส่รา่ งตีฝู้ อท ี่ ่
ี อยู
้
เบืองหน้ ุ แปดชว่ ั
าทันที “สารเลว ข ้าจะตอนเจ ้า จะตุ๋นบรรพบุรษ
โคตรของเจ ้าซะ ”
แน่ นอนว่าตีฝู้ อท ี่ อยเปล่าย่อมหายไป สิงที

ี เปลื ่ ตั
่ งตระหง่
้ ้
านอยูเ่ บือง
หน้ากู ้ซีจวิ่ พยายามโยกซ ้ายย ้ายขวาทว่าหลบเลียงคมดาบไม่
่ พ ้น
เหมือนเดิมก็คอื เจ ้าหอยยักษ ์ตัวนั้น...
่
หอยยักษ ์บาดเจ็บสาหัส ไอวิญญาณทีคอยปกป้ องร่างลดลงไปมาก
้ ้ซีจวลงมื
อีกทังกู ิ่ ้ การฟันครงนี
อด ้วยความโกรธเกรียว ้ั แทบจะฟั
้ น
่ งแกร่งดังร่
ฝาทีแข็ ่ างทองไม่บบุ สลายของมันขาด
บนฝาหอยมีรอยดาบอยูท ่ ั กมุม ละม้ายคล ้ายดอกเบญจมาศที่

่ วทุ
แย ้มบานดอกหนึ่ ง...
ในทีสุ่ ดเจ ้าหอยยักษ ์ก็ยอมจานน “เดียวๆ

๋ เจ ้าหยุดมือเถอะ ข ้าช่วย
่
ให ้เจ ้าสมปรารถนาได ้ ต ้องการสิงใดก็ ่ ้นให ้เจ ้า...”
จะมอบสิงนั
้ ดว่ามันเป็ นตะเกียงวิเศษหรือไร ถึงอยากได ้สิงใดก็
เจ ้าตัวนี คิ ่ จะ
มอบสิงนั่ ้นให ้
้ ้น ต ้องการเชือดเจ ้าแล ้วเอาไปตุ๋นซะ ” กู ้ซี

“ข ้าไม่ต ้องการอะไรทังนั
่
จิวตอบอย่ ้
างโหดเหียม
มันทาให ้เธอแสลงตา น่ าขยะแขยงเหลือเกิน
่
ขณะทีเธอก าลังฟันอยู่ จูๆ่ ก็มเี สียงคนถอนหายใจเบาๆ มาจาก
ด ้านหลัง “ทาลายข ้าวของตามอาเภอใจ หอยกาบพันปี เจ ้าก็ยงั คิด
จะตุ๋นมันอีก ”
ิ่ นขวับหันที มองเห็นซือเฉิ นในอาภรณ์เขียวพลิวกายมา

กู ้ซีจวหั ้
ยืนอยูไ่ ม่ไกลทางด ้านหลังเธอ
นี่ เป็ นความจริงรึ? หรือว่าเป็ นภาพลวงตาอีกแล ้ว?
ิ่ บมองเจ ้าหอยยักษ ์ทีถู

กู ้ซีจวรี ่ กฟันจนกลิงหลุ
้ นๆ อยูบ ้
่ นพืนเหมื
อน
ลูกข่างอีกครง้ั ตกตะลึงนิ ดๆ...
หอยยักษ ์ตัวนั้นกลิงไปหาซื
้ ่ ท
่ างนั้นทันที
อเฉิ นทีอยู
ิ่ องแสงแวบหนึ่ ง หนทางเบืองหน้
ดาบของกู ้ซีจวส่ ้ าเจ ้าหอยยักษ ์มี
กาแพงใสๆ ปรากฏขึนมา ้ ้
กันขวางมั นไว ้ตรงกาแพง ร่างกายถูก
กาแพงนั้นดูดขึนมา
้ ห่อหุ ้มไว ้ประหนึ่ งเข ้าไปอยูใ่ นพายุหมุน หมุน
้ อยูใ่ นกาแพงนั้นไม่หยุดดุจกังหันลม...
ติวๆ
-----------------------------------------------------------
--------------------------
บทที่ 422 สยบ 1
“ซีจวิ่ นี่ คือวิชากาแพงวายุหรือ? ไม่เลวเลย ” ซือเฉิ นเอ่ยชมพลาง

เดินเข ้ามา
่ นเขาเดินมาเข ้ามาใกล ้ๆ กู ้ซีจวพลั

เมือเห็ ิ่ นยกมือขึน้ ปลายดาบจ่อ
ไปทางเขา “เจ ้าเป็ นคนเป็ นผีหรือว่าเป็ นเงามายา? เจ ้าตายไปแล ้ว
ไม่ใช่หรือ? ถ ้าเข ้ามาอีกก ้าวข ้าจะเชือดเจ ้าแน่ ”
่
ซือเฉิ นไร ้ซึงวาจาจะเอ่
ย
เขาเดินเข ้าหาคมดาบนาง ปัดใบดาบนางออก แล ้วคว ้าข ้อมือนาง

มาสัมผัสใบหน้าตน “เอ ้า สัมผัสดูซะ คนตายอุน ้ อไม่?”
่ เช่นนี หรื
....
่ วยาม
ผ่านไปครึงช ่ั ่ ดกู ้ซีจวก็
ในทีสุ ิ่ รู ้ต ้นสายปลายเหตุของเรืองราว
่
้
ทังหมดอย่ างกระจ่าง
่ ้เจ ้าหอยตัวนี ก็
ทีแท ้ คอื หอยกาบทีบ ่ าเพ็ญอยูใ่ นหุบเขามาหลายพัน
่ งนี ก็
ปี สถานทีแห่ ้ คอื ร ังทีอยู
่ ล
่ ก
ึ ลงไปใต ้ดินของเจ ้าหอยกาบ
่ เจ
สิงที ่ ้าหอยกาบเชียวชาญที
่ ่ ดก็คอื การสร ้างภาพลวงตา ทาให ้
สุ
่
คนทีตกลงมาที ่ ่ เข ้าสูภ
นี ่ าพลวงตาทันที
่
ยามทีพวกกู ิ่
้ซีจวหล่ นลงมาก็เข ้าสูภ ่ ้าหอย
่ าพลวงตาด่านแรกทีเจ
้
กาบสร ้างขึนแล ้ว เพียงแต่ภาพลวงตานี ท้ าอันตรายคนไม่ได ้ อย่าง
มากสุดก็ทาให ้หลงทางเท่านั้น
่ ้ซีจวใช
เมือกู ิ่ ่
้วิชาเคลือนย ้ั งได ้หลงเข ้าไปในภาพลวงตา
้ายอีกครงถึ
อย่างแท ้จริง ภาพลวงตานั้นร ้ายแรงถึงชีวต ิ หากแก ้ไม่ตก เธอจะ
ถูกขังไปตลอดกาล ถูกเจ ้าหอยกาบเขมือบร่าง แม้แต่วญ ิ ญาณก็
หนี ออกมาไม่ได ้
้
เจ ้าหอยกาบร ับรู ้ความรู ้สึกนึ กคิดทังหมดของผู ี่ กขังได ้ สามารถ
ท้ ถู
ตรวจจับผูค้ นบางส่วนทีอยู่ ใ่ นส่วนลึกของจิตใจผูท้ ถู ี่ กขัง แล ้วมันก็
จะสร ้างภาพหลอนเป็ นคนผู ้นั้นไปปรากฏตัวในภาพลวงตาแล ้ว
ล่อลวง...
่ ท้ ถู
เมือผู ี่ กขังเชือใจมั
่ ่ อให ้มันด ้วยความเต็มใจ ก็เหมือนเป็ น
น ยืนมื
การทาพันธสัญญารูปแบบหนึ่ ง จะถูกมันจับกิน และกลายเป็ น
อาหารอันโอชะของมัน
เนื่ องจากซือเฉิ นอยูใ่ นภาพลวงตาด่านแรก กู ้ซีจวอยู ิ่ ใ่ นด่านทีสอง

่
ดังนั้นถึงเธอจะรู ้สึกช ัดเจนว่าอยูท ี่ ม แต่ไม่วา่ อย่างไรก็จะหาซือ
่ เดิ
เฉิ นไม่พบ...
่ านี ย่้ อมมิใช่ซอื เฉิ นอธิบายแก่กู ้ซีจวิ่ แต่เป็ นกู ้ซีจวสอบถาม

เรืองเหล่ ิ่
จากหอยยักษ ์ตัวนั้นโดยตรง
่ กษ ์ตัวนั้นไม่คด
เริมแรกหอยยั ้ งแข็งข ้ออยูห
ิ จะพูด ถึงขันยั ่ ลายส่วน
ิ่
ท่าทางยอมหักไม่ยอมงอ แต่กู ้ซีจวใช ้วิธบ
ี บ ้
ี คันทรมานจิ ่
ตใจเพือให ้
สารภาพแบบยุคปัจจุบน ั ...
ด ้วยเหตุนี ้ เจ ้าหอยยักษ ์ตัวนั้นจึงยอมสารภาพจนหมดเปลือก พูด

ทุกอย่างทีรู่ ้โดยไม่หมกเม็ด
่ ้ซีจวได
เมือกู ิ่ ้ร ับข่าวสารทีตนต
่ ้องการแล ้ว ก็มองหอยตัวนั้นอีกครง้ั
บางทีอาจเป็ นเพราะสัมผัสถึงร ังสีสงั หารในดวงตากู ้ซีจวได ิ่ ้ หอย
ยักษ ์ตัวนั้นจึงตัวสันเทา
่ “นี่ เมือกี
่ เจ้ ้าบอกว่าขอเพียงข ้าพูดออกมา
ก็จะไว ้ชีวติ ข ้า เจ ้าจะกลับคาพูดไม่ได ้นะ”
ิ่
กู ้ซีจวปรายตามองมั ่ ข้ ้าแค่บอกว่าขอเพียงเจ ้าบอกทุก
น “เมือกี
่
อย่างจะพิจารณาเรืองไว ้ชีวต
ิ ตอนนี ข ้ ้าพิจารณาดูแล ้ว เจ ้าก่อ
กรรมมหันต ์...”
้
“เจ ้านาย ” จูๆ่ เจ ้าหอยยักษ ์ก็ตะโกนขึนมา “ถ ้าเจ ้าปล่อยข ้า ข ้าจะ
ยอมร ับเจ ้าเป็ นเจ ้านาย ”
ิ่
กู ้ซีจวตะลึ ้ ญญาเป็ นเลิศเหลือเกิน
งงัน เจ ้าหอยยักษ ์ตัวนี ปั
เพียงแต่สต ่ อ้ นสยบได
ั ว ์วิญญาณทีผู ื่ ่
้ล ้วนเป็ นสัตว ์วิญญาณทีโดด
เด่นมีเอกลักษณ์ อย่างเช่นอาชาเวหา สิงโตเวหา...
่
แม้กระทังองค ์ชายหรงเหยียนก็เคยสยบเสือดาวตัวหนึ่ งมาเป็ นสัตว ์
พาหนะได ้
กว่าเธอจะสยบสัตว ์วิญญาณสักตัวได ้ไม่ง่ายเลย ไฉนถึงได ้เป็ น
หอยตัวหนึ่ งเล่า?
ิ่
กู ้ซีจวมองฝาหอยสี ่
เหลืองอ่อนของมันทีวนซ ่
้อนเป็ นวงกันดังวงปี
ขมับเต ้นตุบๆ เล็กน้อย
่ นหอยทากหรือเปล่า?
หากเธอให ้มันเป็ นสัตว ์พาหนะ มันจะวิงทั
่ าคัญยิงกว่
ทีส ่ านั้นคือ ต่อไปเธอต ้องนั่งตรงไหนบนตัวมัน? คงมิใช่
ต ้องนั่งบนฝามันกระมัง?
“ข ้าไม่ใช่สต
ั ว ์พาหนะ ” เจ ้าหอยยักษ ์รีบออกตัว “ข ้าเป็ นวิชาห ้วง
ฝันวายชนม ์ สามารถช่วยเจ ้าสังหารศัตรูได ้ ขอเพียงพวกเขาเข ้า
ใกล ้ข ้าในระยะหนึ่ งลี ้ ข ้าก็สามารถข ้าพวกเขาได ้โดยไร ้ร่องรอย”
้ งหารผูเ้ ป็ นนาย ก็คงประสบ

“ข ้าว่าถ ้าเจ ้าต ้องการใช ้วิชานี สั
ความสาเร็จอย่าง่ายดายสินะ” กู ้ซีจวยิ ิ่ มมิ
้ เชิงยิม้ ปลายดาบชีไปที
้ ่
มัน
“ไม่มที างเด็ดขาด! ในเมือข ่ ้าคารวะเจ ้าเป็ นนายแล ้ว ย่อม

จงร ักภักดีตอ ่ อ
่ เจ ้า” เจ ้าหอยยักษ ์ให ้คาสัตย ์น่ าเชือถื
ิ่ หลงกลง่ายๆ “อาศัยเพียงวาจาไร ้สิงอ

แต่เห็นได ้ช ัดว่ากู ้ซีจวมิ ่ ้างอิง”
ปลายดาบเธอกรีดลงไปบนฝาหอยเบาๆ “เจ ้าปลินปล ้ ้อนเช่นนี ้ ข ้า

ไม่ไว ้ใจ ข ้าคิดว่าเอาเจ ้าไปตุ๋นเสียยังจะคุมค่
้ ากว่า”
“ข ้าจะทาพันธะโลหิตกับเจ ้า!” เจ ้าหอยตัวนั้นร ้อนรนแล ้ว กล่าวไม้

ตายออกมาด ้วยความอับจนหนทาง
ิ่
กู ้ซีจวทราบเรื ่ นธะโลหิต สัตว ์วิญญาณจะนาโลหิตจากหัวใจ
องพั
มาสร ้างเป็ นพันธสัญญายอมร ับมนุ ษย ์เป็ นเจ ้านาย ผูกชีวต
ิ ของตน
ไว ้กับเจ ้านาย
เจ ้านายมอดสัตว ์วิญญาณม้วย เจ ้านายบาดเจ็บสัตว ์วิญญาณก็

บาดเจ็บด ้วย แต่หากสัตว ์วิญญาณได ้ร ับบาดเจ็บตายตก เจ ้านายก็
แค่ร ับรู ้ได ้เท่านั้น...
้ ยต
พันธะโลหิตนี ไม่ ุ ธิ รรมต่อสัตว ์วิญญาณอย่างยิง่ เป็ นความอัปยศ
อดสูของเผ่าพันธุ ์! ดังนั้นถ ้าสัตว ์วิญญาณไม่เข ้าตาจนจะไม่ทา
พันธะสัญญานี กั้ บมนุ ษย ์...
แน่ นอน สัตว ์วิญญาณส่วนใหญ่ล ้วนอายุขยั ยืนยาว มีชวี ต ิ อยู่

หลายพันปี แต่ชวี ติ มนุ ษย ์ปุถช ้ ร ้อยปี ก็อยูไ่ ม่ถงึ
ุ นกลับแสนสัน
้
ในกรณี เช่นนี หากพั
นธะโลหิตยังคงอยู่ สาหร ับสัตว ์วิญญาณแล ้ว
นับว่าเลวร ้ายนัก
้ งมีกฎทีค่
ด ้วยเหตุนีจึ ่ อนข ้างมีมนุ ษยธรรมว่า หากเจ ้าของสัตว ์
วิญญาณตาย ขอเพียงในขณะทีก ่ าลังจะตายเจ ้านายยอมยกเลิก
พันธะสัญญากับสัตว ์วิญญาณ พันธะโลหิตก็จะถูกยกเลิก สัตว ์
วิญญาณจะมีอส ิ ระอีกครง้ั
่
เงือนไขคื ้
อเจ ้านายต ้องชราจนสินอายุ ขยั มิใช่การตายโดย
อุบต ั เิ หตุหรือฆาตรกรรม ดังนั้นเหล่าสัตว ์วิญญาณทีท ่ าพันธะ
่
โลหิตกับเจ ้านายจึงปกป้ องผู ้เป็ นนายดุจแม่ไก่ปกป้ องไข่ เมือ
เจ ้านายเผชิญอันตรายพวกมันจะทุม ่ เทสุดชีวต ่
ิ เพือปกป้ องกันและ
กัน...
้ เป็ นเพราะถูกบีบคันจนร
เจ ้าหอยยักษ ์ตัวนี ก็ ้ ้อนแล ้วจริงๆ ถึงได ้
้
กล่าวเช่นนี ออกมา มันรู ้สึกว่าภาพลักษณ์สต ่ อหยิง่
ั ว ์วิญญาณทีเย่
สูงส่งของมันพังทลายตกต่าหมดแล ้ว!
สาวน้อยทีอยู ้ ้ ้าเท่านั้น
ามีพลังวิญญาณเพียงขันห
่ าเปลือกไข่เสียอีก มันนาชีวต
เปราะบางยิงกว่ ิ ตนไปผูกไว ้กับนางก็
เหมือนเหยียบย่างอยูร่ มิ ผาร่ายราบนปลายดาบ อันตรายอย่างยิง่
้
มันยังนึ กว่าพอกล่าวเช่นนี ออกไปแล ิ่
้วกู ้ซีจวจะรี
บร ้อนตอบร ับทันที
คิดไม่ถงึ ว่าสาวน้อยกลับใคร่ครวญอยูพ ่ ก ั ใหญ่ “สัตว ์วิญญาณตัว
แรกทีข่ ้าสยบได ้คือหอย? หากจูงออกไปจะมิกลายเป็ นทีน่่ าขบขัน
ื่
ของผูอ้ นหรื อ?”
เจ ้าหอยยักษ ์แทบกระอักเลือด!
่ ด
ซือเฉิ นทีอยู ่ ้านนั้นจึงเอ่ยโน้มน้าว “อาเซิง เจ ้าหอยยักษ ์ตัวนี ก็
้ ไม่
เลวนะ เจ ้าร ับไว ้ก็มแี ต่ได ้ไม่มเี สีย”
ิ่ างกายมโหฬารของหอยยักษ ์ตัวนั้นด ้วยสีหน้ายุง่ เหยิง
กู ้ซีจวมองร่
“มันตัวใหญ่ขนาดนี ้ ตามอยูเ่ บืองหลั
้ งคงไม่สะดวก”
่ งสัตว ์ทว่าเธอจูงหอย...
ภายภาคหน้าเดินไปตามท ้องถนน ผู ้อืนจู
เจ ้าหอยยักษ ์นึ กไม่ถงึ ว่าจะถูกคนร ังเกียจถึงเพียงนี ้ โทสะพวยพุ่ง

สามพันจัง้ มันไม่พูดไม่จา จูๆ่ รอบกายก็สาดแสงวาบ กู ้ซีจวตา ิ่
่ ต
พร่า เจ ้าหอยยักษ ์ทีอยู ่ รงนั้นมาตลอดหายไปแล ้ว กลายเป็ นบุรษ ุ
ล่าสันผู ้หนึ่ งแทน
่
ร่างกายกายาด ้วยมัดกล ้าม ยืนผึงผายห ่ รงนั้น แผ่กลิน
้าวหาญอยูต ่
อายชายชาตรีออกมา ทีส ่ าคัญยิงกว่
่ านั้นคือเขาเปลือยเปล่า! บน
กายไม่มอ
ี าภรณ์เลยสักชิน!้
ิ่ กตากว ้างด ้วยความประหลาดใจ เพียงแต่เธอยังไม่หน

กู ้ซีจวเบิ ั ได ้
้ั
มองรูปลักษณ์ทงหมดของบุ ุ ผู ้นั้นให ้ช ัด จูๆ่ นัยน์ตาก็พร่าเลือน
รษ
แถบแพรอ่อนนุ่ มเส ้นหนึ่ งบดบังดวงตาเธอไว ้ จากนั้นก็ได ้ยินเสียง
หอยยักษ ์ตัวนั้นกรีดร ้องอย่างเจ็บปวด ประหนึ่ งแมวถูกเหยียบหาง...
่ ้ซีจวแกะแถบแพรที
เมือกู ิ่ ่
บดบั ุ กายาผูน้ ้ันก็
งนัยน์ตาออก บุรษ
หายไปแล ้ว...
หอยยักษ ์ตัวนั้นคืนสูร่ า่ งเดิมแล ้ว ฝาหอยสันสะท
่ ้านสุดกาลังอยูต
่ รง
นั้น “เจ ้าๆ เจ ้า...”
“ข ้าทาไม?” ซือเฉิ นก ้มมองมัน “อุจาดนัก! มองไม่ออกเลยว่าหอย

้
เช่นเจ ้าจะเกกมะเหรกเพียงนี !”
่ นิลเล่มหนึ่ งไว ้ ปลายกระบีไถลไปบนฝาหอยเบาๆ

เขากุมกระบีสี ่
่ มนั้นของเขาเห็นได ้ช ัดว่าเป็ นศาตราวุธวิเศษอันใดสักอย่าง

กระบีเล่
เขาออกแรงกรีดเบาๆ ก็กรีดให ้เกิดร่องลึกได ้...
-----------------------------------------------------------
--------------------------
เห็นได ้ช ัดเจนว่าหอยตัวนั้นไม่เข ้าใจคาพูดเหล่านี ้ แต่มน

ั ก็ไม่กล ้ายุ
แหย่ซอื เฉิ นอีก ความผยองลดลงไปมาก “นั่นคือรูปลักษณ์ที่
่
แท ้จริงของข ้าเมือแปลงกาย...”
ี่ ้จริงของเจ ้ามิใช่เช่นนี ”้ ซือเฉิ นขัดคอ วางมือลงบน

“รูปลักษณ์ทแท
ฝามัน “มาเถอะ ให ้เจ ้านายของเจ ้าได ้เห็นรูปลักษณ์ยามเป็ นมนุ ษย ์
ของเจ ้า”
ด ้วยเหตุนี ้ เด็กน้อยคนหนึ่ งจึงปรากฏตัวขึนตรงจุ

้ ดเดิม
๊
สวมเอียมสี ฟ้า ดวงตากลมโต ริมฝี ปากน้อยๆ ฉ่ าวาว เป็ นสีชมพู
อวบอิม ่ เครืองหน้
่ าเด็กน้อยงดงาม ผิวขาวเนี ยนนุ่ ม สีหน้าเขาคับ
แค ้น “เจ ้า...เจ ้าปล่อยข ้านะ...”
้ ยงนั้นอ่อนละมุนราวกับจะคันน
นาเสี ้ าออกมาได
้ ้
ิ่
งงัน
เด็กน้อยคนนี น่้ าร ักน่ าช ังเหลือเกิน! อยากบีบเสียจริง!
ิ่ งยืนมื
ใจคิดมิสู ้ลงมือทา กู ้ซีจวจึ ่ อไปบีบแก ้มเขาทีหนึ่ ง
สัมผัสนั้นอ่อนนุ่ มเหมือนเต ้าหู ้ไม่มผ

ี ด
ิ !
้ ้ซีจวจึ
ด ้วยเหตุนีกู ิ่ งคิดจะบีบเป็ นครงที
้ั สอง
่
เพียงแต่ครงที ้ั สองนี
่ ้
ปลายนิ ้
วของเธอยั
งไม่ทน ั แตะร่างของเด็กน้อย
ผูน้ ้ัน เด็กน้อยก็หายไปอีกแล ้ว หอยยักษ ์ตัวหนึ่ งปรากฏตัวขึน...
้
ิ่ ้สึกเสียดาย “นี่ อย่าแปลงร่างเป็ นหอยเลย ใช ้ร่างมนุ ษย ์ของ

กู ้ซีจวรู
เจ ้าติดตามข ้าเถอะ ร่างมนุ ษย ์ของเจ ้าน่ ามองนัก...”
หอยยักษ ์ตัวนั้นอ ้าฝาพะงาบๆ เหมือนจะอยากพูดอะไร ทว่าซือเฉิ น

ยกเท ้าเหยียบมันไว ้ แล ้วอธิบายแก่กู ้ซีจวิ่ “ตอนนี พลั
้ งยุทธ ์ของมัน
้ น คงร่างมนุ ษย ์ไว ้ไม่ได ้ ยังต ้องใช ้ร่างเดิมติดตามข ้างกาย
ตืนเขิ
เจ ้า”
ิ่ ้สึกเหมือนมีบางอย่างไม่ถก
กู ้ซีจวรู ู ต ้อง เธอมองเจ ้าหอยสีเหลืองอม
ส ้มตัวนั้น รู ้สึกปวดศีรษะ “แต่รป ้
ู ร่างเช่นนี ของมั
น...”
่ ซื
เดิมทีเจ ้าหอยยักษ ์ไม่พอใจอย่างยิงที ่ อเฉิ นลอบลงมือเปลียนมั ่ น
ให ้อยูใ่ นรูปลักษณ์เด็กน้อย แถมยังไม่ทน ้ วก็ถก
ั ได ้ตังตั ิ่ บ
ู กู ้ซีจวลู
คลาแล ้ว
่
เมือครูพ่ อรู ้สึกว่าความสาราญเช่นนี ไม่ ้ เลวเลย ก็พลันถูกซือเฉิ น
บังคับให ้กลับสูร่ า่ งเดิมอีกครง้ั ยามนี จึ
้ งถูกกู ้ซีจวร
ิ่ ังเกียจอีกแล ้ว!
นี่ ทาให ้มันฉุ นเฉี ยวยิงกว่

่ าเดิม อ ้าฝาตะโกน “ข ้าคือหอยกาบทีหล่
่ อ
เหลาองอาจทีสุ ่ ดเชียวนะ!”
ในปี นั้นมันเป็ นตัวทีโดดเด่

่ ่ ดในบรรดาเผ่าพันธุ ์เดียวกัน!
นทีสุ
งดงามทีสุ่ ดในร ังหอยกาบแห่งนั้น!
มันตะโกนวาจาอันห ้าวหาญยังไม่จบ ปลายเท ้าซือเฉิ นก็สะกิดฝา

หอยมันนิ ดๆ “เอาละ แปลงร่างให ้มีขนาดเท่าก ้อนกรวด”
“ข ้าทาได ้เพียงแปลงให ้ใหญ่ขนหรืึ ้ อแปลงเป็ นมนุ ษย ์เท่านั้น แปลง
ให ้เล็กลงไม่ได ้...” เจ ้าหอยยักษ ์ไม่ยน
ิ ยอม
้ ดๆ รอยยิมงดงามดุ
ซือเฉิ นยิมนิ ้ จวาดแต ้ม ทว่าวาจาทีกล่ ่ าวออกมา
้ ง “เช่นนั้นข ้าจะเฉื อนเจ ้าให ้มีขนาดเท่าก ้อน
กลับแตกต่างกันสินเชิ
กรวดเอง”
หลังจากความผยองของเจ ้าหอยกาบถูกซือเฉิ นยับยังอย่ ้ างป่ าเถือน ่

ถึงสองครง้ั ในทีสุ
่ ดมันก็แปลงร่างให ้มีขนาดเท่าหินกรวดก ้อนเล็กๆ
ิ่
อย่างไม่ใคร่เต็มใจ แล ้วทาพันธะโลหิตกับกู ้ซีจวโดยมี
ซอื เฉิ นเป็ น
สักขีพยาน...
ิ่ าพันธะโลหิตกันแล ้ว ภาพลวงตาที่
หลังจากเจ ้าหอยกาบกับกู ้ซีจวท
้ อมมลายหายไป ภายหน้าภาพลวงตาใดๆ ทีมั
มันสร ้างขึนย่ ่ นสร ้าง
้
ขึนจะไม่ ทาให ้เจ ้านายตนสับสนอีก
ิ่
กู ้ซีจวมองไปรอบๆ พบว่าทีแท่ ้แล ้วตนหล่นลงมาในโพรงทีเหมื
่ อน
หลุมดาแห่งหนึ่ ง เธอไม่ได ้รีบร ้อนออกไป กลับเอ่ยถามเจ ้าหอย
่ พลังวิญญาณ
“เจ ้าสามารถแปลงร่างได ้น่ าจะเป็ นสัตว ์วิญญาณทีมี
้ ดขึนไปได
ขันเจ็ ้ ้กระมัง? เช่นนั้นมิใช่ควรอยูบ
่ นยอดเขาทีห่ ้าหรอก
่
หรือ? วิงมาที ่
ยอดเขาที ่
สามทาไมกัน? หรือชอบร ังแกผูอ่้ อนแอเป็ น
พิเศษ?”
่ ่ ก็คอื ยอดเขาทีห
เจ ้าหอยยักษ ์อ ้าฝาตอบ “ทีนี ่ ้า ใครบอกว่าท่านว่า
่ ่ คือยอดเขาทีสาม?
ทีนี ่ ่
หอยวิญญาณผูส้ งู ส่งเช่นข ้าจะวิงไปคลุ กคลี
กับเจ ้าไก่ออ ่
่ นยอดเขาทีสามพวกนั ้นทาไม?”
ิ่ งงั
กู ้ซีจวอึ ้ นไปแล ้ว
่
เธอน่ าจะถึงยอดเขาทีสองแล ้วมิใช่หรือ?
่ งยิ
เหตุใดถึงยิงวิ ่ งลึ
่ กเข ้าไปเรือยๆ
่ กันเล่า?
่ ง่ “จุดทีข
เธอหันไปมองซือเฉิ น ซือเฉิ นก็ชา่ งเข ้าอกเข ้าใจผู ้อืนยิ ่ ้า
่
พบกับเจ ้าคือพรมแดนระหว่างยอดเขาทีสามและยอดเขาที ่ ”่
สี
่ ดทาง! วิงผิ
วิงผิ ่ ดทางแล ้ว!
ความจริงแล ้วตีฝู้ อใี ห ้นกตัวนั้นแก่เธอเพือหลอกลวงกั

่ นสินะ?!
ความจริงแล ้วตีฝู้ อใี ห ้นกตัวนั้นแก่เธอเพือหลอกลวงเธอสิ

่ นะ?!
ิ่ าหมัด
“น่ าช ังนัก! เขาหลอกข ้าจริงๆ ด ้วย!” กู ้ซีจวก
“ผูใ้ ดหลอกเจ ้า?” ซือเฉิ นเลิกคิว้
่ งนี ้ กู ้ซีจวจึ
ด ้วยอยูใ่ นสถานทีแห่ ิ่ งกล่าวอย่างไม่เกรงใจ “ทูตสวรรค ์
ฝ่ ายซ ้ายบัดซบผูน้ ้ัน!”
่ นึ่ ง “ทูตสวรรค ์ฝ่ ายซ ้าย...หลอกลวงเจ ้าอย่างไร?”

เขามองเธอครูห
ิ่
กู ้ซีจวหยิ ้
บนกชีทางตัวนั้นออกมา ชีตามั
้ นแล ้วถามซือเฉิ น “นี่ คือ
นกชีทางใช่้ ่
ไหม? ทิศทางทีตามันมองน่ าจะเป็ นทิศใต ้กระมัง?”
่ นึ่ ง “ทาไมเจ ้าถึงคิดว่าทิศทีตามั
ซือเฉิ นเงียบไปครูห ่ นมองคือทิศ
ใต ้?”
ิ่ มปากนก
กู ้ซีจวจิ ้ นกตัวนั้นพลันเอือนเอ่
้ ยวจีน้ันออกมา “วิหคเพลิง
แผดเผาตนเพือพ้่ นทุกข ์ คือดินแดนทีหหั
่ ยข ้าใฝ่ หา”
่ งไฟกระมัง? ใจมันถวิลหาแดน
“วิหคเพลิงแผดเผาตนน่ าจะสือถึ
ื่ งทิศใต ้หรอกหรือ? ตามมันย่อมไปทิศใต ้แน่ นอน”
แห่งไฟ มิใช่สอถึ
ซือเฉิ นยกมือนวดคลึงหว่างคิว้ “บูรพาก่อเกิดอูถ

่ ง่ [1] วิหคไฟเกาะ
่ นิพพาน กลอนบทนี เคยได
กิงไม้ ้ ้ยินหรือไม่?”
้ ้วยหรือ?
มีกลอนเช่นนี ด
ิ่ ายหัว ทว่าคล ้ายจะเข ้าใจบ ้างแล ้ว “กล่าวเช่นนี ้ แปลว่า

กู ้ซีจวส่
ทิศทางทีมั ่ นมองสือถึ
่ งทิศตะวันออกหรือ?”
“มิผด
ิ !”
ิ่ ่ งกองกับพืน้ ซือเฉิ นจึงนั่งลงเป็ นเพือนนาง

กู ้ซีจวลงไปนั ่
เพียงแต่เขาร ักสะอาดมาก ฝุ่ นธุลบ ้ กลมจากแขนเสือเขาพั
ี นพืนถู ้ ด
กระจายไปหมด
ิ่
กู ้ซีจวเหม่ อลอยไปพักใหญ่ ซือเฉิ นรู ้ว่าเธอได ้ร ับความสะเทือนใจ
อย่างใหญ่หลวง ดังนั้นจึงไม่รบกวนเธอ
่
‘เสียวชาง เจ ้าตัวทุเรศ เจ ้ารู ้อยูแ่ ล ้วใช่ไหม? ถึงไม่เตือนข ้า!’ กู ้ซีจวิ่
โทษหยกนภา
่ ้ร ับความไม่เป็ นธรรมเอ่ย “เจ ้านาย ข ้าก็ไม่เคยได ้ยิน

หยกนภาทีได
กลอนนั้นมาก่อนนะ”
่
‘จะเป็ นไปได ้อย่างไร? มิใช่วา่ เจ ้ารู ้ทุกสิงหรอกหรื
อ?’
่
‘ข ้า...ข ้าไม่สนใจเรืองกาพย ่
์กลอน’ มันสนใจตัวละครและเรืองราว
ต่างๆ ในโลกนี ้ ส่วนสิงของประเภทกาพย
่ ์กลอนบทกวีอะไรพวกนั้น
ไม่มค ่
ี วามสนใจเลยสักนิ ด ย่อมจดจาสิงเหล่ านั้นไม่ได ้
่ ้เจ ้าก็ไร ้อารยะ’ กู ้ซีจวดู

‘ทีแท ิ่ หมินมั
่ น
หยกนภากล่าวอย่างทะนงตัว “กาพย ์กลอนกวีมป ี ระโยชน์ตรงไหน?
พวกนักกวีเหล่านั้นเพียงแต่สารอกนาย่ ้ อยอวดอ ้างว่ามีอารยะ
เท่านั้น ทีแท
่ ้ก็สร ้างภาพกันหมด...”
ิ่
กู ้ซีจวใคร่ครวญอย่างลึกซึง้ ‘ทูตสวรรค ์ฝ่ ายซ ้ายสร ้างภาพเกินไป
จริงๆ แค่นกตัวหนึ่ งก็ทาให ้วุน
่ วายถึงเพียงนี ้ เพียงสลักคาว่านกชี ้
บูรพาไว ้บนร่างมันก็จบไปแล ้วมิใช่หรือ? จะให ้มันท่องบทกวีไป
ทาไม ซายั ้ งเป็ นกลอนทีพิ
่ ลก ้ ก!’
ึ ถึงเพียงนี อี
หยกนภามีศต ั รูคแู่ ค ้นคนเดียวกับเธอ ‘มิผด

ิ พิลก ่ ก กลอน
ึ ยิงนั
้
วรรคนี เกรงว่าคงมีเพียงพวกคงแก่เรียนถึงจะกระจ่าง’
ขณะทีกู ่ ้ซีจวก
ิ่ าลังใช ้กระแสจิตสือสารกั
่ บหยกนถาอยู่ ซือเฉิ นทีนั ่ ่ง
อยูข ่ ้างๆ พลันเอ่ยเนิ บๆ “กลอนบทนี ท่ ้ านเทพศักดิสิ์ ทธิเป็ ์ น
ผูป้ ระพันธ ์ ผูค้ นในทวีปซิงเยวียที ่ พอรู
่ ้ ้น
้หนังสือล ้วนรู ้จักกันทังนั
่
เสียวซี ิ่ ้าไม่รู ้จักจริงๆ หรือ?”
จวเจ
ซือเฉิ นส่ายหน้าพลางทอดถอนใจ “การไร ้การศึกษาช่างน่ ากลัว
่ ก นึ กไม่ถงึ ว่าแม้แต่บทกลอนง่ายๆ ก็
จริงๆ! เจ ้าดูเฉลียวฉลาดยิงนั
ไม่รู ้จัก”
ิ่ ว้ “ข ้าไม่ชอบท่องภาษิตเยียงผู
กู ้ซีจวขมวดคิ ่ อ้ น!”
ื่
นี่ คงไม่ใช่ยค ่
ุ พิเศษอันใดแล ้ว ผูค้ นล ้วนท่องจาภาษิตคราครึ
เหล่านั้น...
เนื่ องผิดทางอย่างร ้ายแรง หลังจากกู ้ซีจวเซื

ิ่ องซึ
่ มอยูพ ั หนึ่ งใน
่ ก
่ ดก็เรียกสติกลับมาได ้แล ้ว
ทีสุ
้ านไปสองวันสองคืนแล ้ว เธอวิงจากยอดเขาที
ยามนี ผ่ ่ ่
สามมาถึง
ยอดเขาทีห ่ ้า เช่นนั้นถ ้าเธอเดินทางจากยอดเขาทีห ่ ้ากลับไปสูย
่ อด
่
ทีสามก็ น่าจะใช ้เวลาไม่ตา่ งกันนัก อย่างมากก็แค่สองวันเท่านั้น
่
จากยอดเขาทีสามจนกระทั ่
งออกจากป่ าใช ้เวลาอย่างมากสามวัน
เธอยังมีเวลาพอ น่ าจะออกจากป่ าบัดซบผืนนี ได ้ ้ภายในแปดวัน
เธอหยิบผลไม้สองลูกออกมาจากถุงเก็บของ โยนให ้ซือเฉิ นลูก

หนึ่ ง
่ ดกินผลไม้ทอยู
ส่วนตนเริมกั ี่ ใ่ นมือ เธอต ้องฟื ้นฟูกาลังสักหน่ อย
แล ้วค่อยวางแผนต่อ
-----------------------------------------------------------
--------------------------
บทที่ 426 สาวน้อยผู น ้ ธรรมดาเลย 1
้ ี ไม่
เธอหยิบเจ ้าหอยตัวนั้นขึนมา้ ่ ้าสามารถ

เอ่ยถามมันว่า “ในเมือเจ
ขุดโพรงได ้ขนาดนี ้ มีวธิ ท
ี ะลุดน ่ ่ งโดยตรงเลย
ิ ไปโผล่ยอดเขาทีหนึ
ไหม?”
เจ ้าหอยไม่ได ้ตอบเธอ แต่พยายามอ ้าฝาออกกว ้าง จากนั้นเด็ก

้ งคนหนึ่ งก็โผล่ออกมา สายตาเด็กน้อยจับจ ้อง
น้อยขนาดเท่านิ วโป้
ิ่
ผลไม้ในมือกู ้ซีจวพลางน ้
าลายไหลย ้อย “ผลสัตยาวายุ! ข ้าจะกิน
ผลสัตยาวายุ!”
ิ่
กู ้ซีจวใจเต ้นแวบหนึ่ ง มองผลไม้สค
ี รามรสชาติออ
่ นจางในมือ
่
เธอเคยได ้ยินเรืองผลสั ตยาวายุมาแล ้ว เป็ นผลไม้ประหลาดชนิ ด
หนึ่ งซึงหายากยิ
่ ่ ก แม้รสชาติจะไม่ได ้เรือง
งนั ่ แต่หนึ่ งลูกจะเท่ากับ
ฝึ กฝนพลังวิญญาณธาตุลมหนึ่ งปี เป็ นสมบัตล ้ าทีผู
ิ าค่ ่ ้ฝึ กฝนพลัง
วิญญาณธาตุลมใฝ่ ฝันหา
ี่ ใ่ นมือตนก็คอื สิงนั
นึ กไม่ถงึ ว่าผลไม้ทอยู ่ ้น
่ ฝู้ อยี ด
ดูเหมือนผลไม้ทีตี ่
ั ใส่ถงุ เก็บของเธอล ้วนไม่ใช่ของดาษดืน...
เด็กน้อยในฝาหอยคนนั้นยังคงนาลายไหลอยู
้ ิ่
่ กู ้ซีจวกล่
าววาจาตน
้ กรอบ พลางโยนผลไม้ในมือเล่น “หากเจ ้าทาได ้ผลไม้นีจะเป็
ซาอี ้ น
ของเจ ้า”
เด็กน้อยหน้านิ่ วคิวขมวด
้ ่ ดให ้คาตอบ “ถ ้าท่านให ้ข ้ากิน
ในทีสุ
ผลไม้ ข ้าจะลองดู”
ิ่ ไม่ตระหนี่ ถีเหนี
กู ้ซีจวก็ ่ ยว โยนผลไม้ลูกนั้นให ้มันจริงๆ เด็กน้อย
คนนั้นนอนฟุบอยูบ ู นั้นจนหมดจดดุจวาฬ
่ นผลไม้ สูบกินผลไม้ลก
สูบนา้ แม้แต่แกนผลไม้ก็ไม่เหลือ
จากนั้นมันก็กลับสูร่ า่ งเดิมอันใหญ่โต แล ้วเปิ ดฝาออก “พวกท่าน

เข ้ามาสิ ข ้าจะลองพาพวกท่านออกไป”
ิ่ บซือเฉิ นจึงกระโดดเข ้าไป แล ้วเจ ้าหอยยักษ ์ก็ปิดฝาลง

กู ้ซีจวกั
เจ ้าหอยยักษ ์มีขนาดเท่าเรือนเล็กๆ หลังหนึ่ ง แต่พอปิ ดฝาแล ้วพืนที

้ ่
ด ้านในก็สามารถรองร ับได ้เพียงสองคนเท่านั้น กู ้ซีจวกั
ิ่ บซือเฉิ นที่
อยูด ่ ้านในแนบชิดจนแทบจะนั่งเกยกันอยูแ่ ล ้ว ต่อให ้เป็ นเช่นนี ้ เท ้า
ิ่ เกือบจะเหยียบถูกเด็กน้อยในฝาหอยเข ้า เด็กน้อยเอ่ยอย่าง
กู ้ซีจวก็
ร ้อนใจ “พวกท่านเขยิบเข ้าใกล ้อีกนิ ดสิ เขยิบอีกนิ ด เบียดเกินไป
ข ้าร่ายวิชาไม่ได ้”
ิ่
ซือเฉิ นจึงดึงกู ้ซีจวมาโอบไว ้
้ในอ ้อมแขนเสีย ร่างกายคนทังสอง
แนบชิดจนแทบจะเนื อเดี ้ ยวกัน “เช่นนี เป็
้ นอย่างไร?”
ึ อัดยิง่ ดวงหน้าเล็กๆ แดงเห่อ “หากเขยิบ

“ก็พอได ้” เด็กน้อยดูอด
ได ้อีกนิ ดก็ด”ี
ิ่ ้วาจา เขยิบอีกนิ ดเธอก็คงรวมร่างกับซือเฉิ นแล ้ว!

กู ้ซีจวไร
่ ดเด็กน้อยก็เริมท
ในทีสุ ่ ามุทราเรียกใช ้พลัง ภายในฝาหอย
่
สันสะเทื อน เสมือนเกิดแผ่นดินไหวระดับแปด กู ้ซีจวถู ิ่ กเขย่าจน
เวียนหัวลายตา ซือเฉิ นวางคางไว ้บนไหล่กู ้ซีจวิ่ “เวียนหัว
เหลือเกิน!”
่ วยาม
ผ่านไปราวครึงช ่ั ่
ไม่งา่ ยเลยกว่าการสันสะเทื
อนจะหยุดลง
เด็กน้อยพักหายใจสองสามเฮือก ฝาหอยแง ้มนิ ดๆ ราวกับสารวจ
สภาพแวดล ้อมรอบๆ
้ งยอดเขาทีเท่
“เป็ นอย่างไรบ ้าง? ตอนนี ถึ ่ าใดแล ้ว?” กู ้ซีจวสอบถาม
ิ่
เด็กน้อยหอยหายใจอีกหลายเฮือก มือน้อยๆ เปลียนเป็ ่ นรยางค ์

่
หนวดแล ้วยืนออกไปนอกเปลื อกหอย สักครูก ่ ็หดกลับมา ตอบย่าง
่
ตืนเต ิ่ ก “พวกเราเคลือนมาได
้นยินดียงนั ่ ่ แล
้ครึงลี ้ ้ว! ขอข ้าพักครู ่
หนึ่ ง แล ้วจะขยันขันแข็ง...”
่ พึ
เธอรู ้แล ้วว่าเจ ้าสิงนี ้ งพาไม่
่ ได ้!
่ วยามขยั
ครึงช ่ั ่ ้ แถมยังเหนื่ อยจนหมดสภาพเช่นนี อี
บได ้ครึงลี ้ ก
่
หากพึงพามั นออกจากป่ าทมิฬ ไม่ต ้องรอจนถึงปี วอกเดือนม้าเลย
รึ?!
เธอเคาะเปลือกหอย เอ่ยอย่างเด็ดขาด “ข ้าจะออกไปเดินทางด ้วย

ตัวเอง!”
่ ด
ซือเฉิ นทีอยู ่ งนี ก็
่ ้านหลังเธอส่ายหน้านิ ดๆ เดิมทีสถานทีแห่ ้ ไม่
่
สามารถใช ้เล่ห ์กลเพือผลประโยชน์ ่
ได ้ แม้กระทังเขาก็ ชว่ ยเหลือ
นางอย่างโจ่งแจ ้งไม่ได ้ สาวน้อยหมายมั่นให ้เจ ้าหอยพาออกไปใน
่ั
ชวลมหายใจเดี ยว ย่อมต ้องพบอุปสรรคอยูแ่ ล ้ว...
้
ทังสองคนออกมาจากเปลื ิ่
อกหอย กู ้ซีจวมองไปรอบๆ ่ ดก็รู ้ว่า
ในทีสุ
่
ทาไมเจ ้าหอยถึงเคลือนย ่
้ายได ้เชืองช ้าถึงเพียงนี ้
เห็นกันอยูช ่ ดเส ้นทางใต ้ดินขึนมา!

่ ัดๆ ว่ามันเพิงเปิ ้
้ ที
พืนที ่ มั
่ นเดินทางผ่านประหนึ่ งเปิ ดเส ้นทางรถไฟใต ้ดิน...
-----------------------------------------------------------
--------------------------
่ ง่ เป็ นหนึ่ งในต ้นไม้ทสู

[1] อูถ ี่ งส่งของจีน ตานานกล่าวกันว่าพญา
หงส ์จะหยุดพักบนต ้นอูถ ่ ง่ เท่านั้น ไม่แยแสต ้นไม้อืน
่

ลำนำบุปผาพิษ ตอนที่ 403 - 426

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

ลำนำบุปผาพิษ ตอนที่ 403 - 426

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

บทที่ 403 ทักษะของข้ายอดเยียมมาก...

่ นเช่นนี ้ นับว่าข ้าเป็ นผูม้ พ

“วันหน้าข ้าจะช่วยเหลือท่านหนึ่ งครง้ั เป็ นการตอบแทนบุญคุณนี ”้

ิ่ ยทวนอีกครง้ั “เต่าของท่าน?” หมายความว่าอย่างไร?

กู ้ซีจวจิ่ าได ้คลับคล ้ายคลับคลาว่าเมือครู

้ างควบคุมสายตาไว ้ไม่ได ้ มิใช่วา่ นาในแม่

“ก ้อนกรวดพวกนี มิ ้ ใช่ก ้อนกรวดทัวไป

ข ้างกายของเขานอกจากคันเบ็ดคันนั้นแล ้ว ยังมีถงั รูปทรงพิลกึ ใบ

่ วแล ้ว?” กู ้ซีจวเดิ

้ เหลืองๆ เขียวๆ แล ้ว ก็ไม่มอ

่ วหรือ? เจ ้านึ กว่าเป็ นการตกปลาแบบทัวไปงั

นั่นปะไร เป็ นความผิดของเธอจริงๆ

“เจ ้าน่ ะหรือ?” คุณชายน้อยหันมามองเธอแวบหนึ่ ง แล ้วส่ายหน้า

‘แต่ละตัวล ้วนเป็ นเต่าเจ ้าเล่ห ์ ไม่ตกหลุมพรางง่ายๆ หรอก แถมมี

“คุณชายตาย[1]? เจ ้าแช่งข ้าหรือ?” ซือเฉิ นไม่สบอารมณ์

้ ้าเรียกท่านว่าคุณชายเฉิ นได ้ไหม?”

“ข ้ามิได ้แซ่เฉิ น” ซือเฉิ นยังคงไม่สบอารมณ์อยู่

“เจ ้ายังไม่บอกนามของเจ ้าแก่ข ้าเลย” ซือเฉิ นทักท ้วงเธอ

“คุณชายซือเฉิ นอยูท ี่ ่ มาสองวันแล ้วหรือ?” กู ้ซีจวถาม

“ไม่มป ิ่ ่ งลงบนหินกรวดก ้อนหนึ่ ง ทุบขาทีปวด

แต่ต ้นไม้ของริมฝั่งเหนื อใต ้กลับแตกต่างกัน

ต ้นไม้ของฝั่งทิศเหนื อเป็ นสีคราม ส่วนต ้นไม้ระยะร ้อยเมตรของฝั่ง

“ใช่แล ้ว ท่านดูส ิ ต ้นไม้ของสองฝากฝั่งสีสน

คุณชายซือเฉิ นมองเธออยูค ่ นึ่ ง กล่าวอย่างอ ้อยอิง่ “เจ ้าอยากฟัง

คุณชายซือเฉิ นมองดูเธอ ดวงตาฉายแววเวทนา ถอนหายใจเอ่ยว่า

ิ่ ดหงิดแล ้ว “ข ้าไม่ร ้องไห ้หรอกน่ า! ลูกผูชายอกสามศอก

เขาพูดยังไม่จบ จูๆ่ ก็มเี สียงหวีดร ้องสองเสียงเสียงแว่วมาจากใน

[1] คาว่าตายในภาษาจีนอ่านว่า สือ่ ซึงออกเสี

่ างค่อยๆ ลุกช ันขึน...

แทบจะในเวลาเดียวกัน ตะขาบพิฆาตสองตัวนั้นก็รว่ งลงบนจุดทีกู

พวกมันโจมตีถก ู ความว่างเปล่า ย่อมไม่พอใจอย่างยิง่ เหลือบมอง

ถ ้าสามารถฆ่าพวกมันได ้เธอคงลงมือไปนานแล ้ว ยังต ้องให ้เขา

พฤกษารอบข ้างส่งเสียงสวบสาบ ให ้ความรู ้สึกเหมือนกระต่ายขาว

่ งแขนตัวเองกลับมา “นี่ คุณชายซือเฉิ น วรยุทธ ์

ิ่ ย “...ท่านล ้อเล่นอะไรอยู?่ ท่านมาตกเต่าทองทีแม่

ประหลาดนัก! เธอใช ้วิชาเคลือนย ่ ้ายในพริบตา มิได ้ใช ้วิชาตัวเบา

“สัตว ์ร ้ายของสถานทีแห่ ่ งนี มี

พวกมันปิ ดล ้อมอยูไ่ ม่ห่างจากต ้นไม้ แต่ก็ไม่เข ้ามาใกล ้

ิ่ มกระบีวิ่ เศษในมือแน่ น แผ่นหลังเหยียดตรง เธอรู ้ว่ายากจะ

ิ่ ดลมหายใจเข ้านิ ดๆ “ผูท้ เจ

ซือเฉิ นพลันยืดอก กอดแขนเธอแน่ นกว่าเดิม “ในเมือเจ ่ ้ากับข ้า

ซือเฉิ นหน้าแดงเล็กน้อย “ประมาณสองกระบวนท่า มากกว่านั้นก็

“ข ้าจะมิเป็ นคนไร ้คุณธรรมเช่นนั้นเด็ดขาด!” ซือเฉิ นเชิดหน้า

้ ธรรมดา แต่พอตกอยูใ่ นสถานการณ์

เกิดเสียงดัง ‘ฟิ ้ว! ฟิ ้ว!’ ขึน้ ตะขาบพิฆาตสองตัวนั้นปรากฏตัวขึน้

่ จวิ่ เจ ้ามีโอกาสชนะกีส่่ วน?” ร่างกายซือเฉิ นแทบจะแนบ

ซือเฉิ นมองเธอ ”เจ ้าซ ัดข ้าออกไปได ้”

ซือเฉิ นว่านอนสอนง่าย ยอมปล่อยเธอจริงๆ แต่รา่ งกายยังคงแนบ

่ อสู ้กับสัตว ์ร ้ายประเภทนี กู

สัตว ์ร ้ายเหล่านี ล้ ้วนมีสติปัญญาบ ้างแล ้ว จึงมีความอยากรู ้อยาก

แน่ นอนว่าการล่าถอยของเธอแนบเนี ยนยิงนั ่ ก ด ้วยสติปัญญาของ

การต่อสู ้ของกู ้ซีจวมีิ่ ลล ่ ก ครานี เห็

เสียงร ้องนั้นสะเทือนหูจนน่ าตะลึง อากาศรอบตัวสันสะเทื

ตะขาบพิฆาตกรีดร ้องโหยหวน ร่างกายมหึมาดีดทะยานอยูก ่ ลาง

ตะขาบพิฆาตตัวนี ถู ้ กสังหารตายเช่นนี รึ้ ?! เป็ นไปได ้ยังไง! ร่างกาย

แน่ นอนว่าเธอเหม่อไปเพียงครูเ่ ดียว ก็รบี เงยหน้ามองซือเฉิ นทันที

่ นหินเขียวขนาดใหญ่ก ้อนหนึ่ ง มีซากงู ลวดลายฉู ด

เรือนกายเขาสูงโปร่งดังต ่ ้นอวี ้ ดูเป็ นบัณฑิตอ่อนแอผูห้ นึ่ ง สัตว ์ร ้าย

่ บ บัณฑิตอ่อนแอผู ้นั้นก็คล ้ายจะ

สายตานี คมกริ ้ บหนาวเหน็ บดุจเหมันต ์ ทาให ้หัวใจของสัตว ์ร ้าย

สัตว ์ร ้ายเหล่านั้นหางตกแล ้วรีบถอยหลังไปหลายก ้าว แต่รู ้สึกไม่

แน่ นอนว่าเหตุการณ์เหล่านี เกิ ้ ดขึนอย่

การต่อสู ้อย่างต่อเนื่ องเช่นนี บั

แม้อยูใ่ นศึกทีต่ ้องสู ้สุดชีวต ่