Pagsasadula – CE_2F
[Noli Me Tangere]
[PROLOGUE]
SCENE 1: [Maria Clara’s entrance
sa pagtitipon)
Maria Clara: (Walks slowly but
beautifully)
Ibarra: (Eyes widened, filled
with love) Uste es de hecho, my
love at first sight!
SCENE 2: [INDIOS] [Guardia Sibil
arresting the Indios and hurting
them physically]
Guardia Sibil: Mga salot sa
lipunan!
SCENE 3: [PADRE SALVI PHYSICALLY
ABUSES CRISPIN AND BASILIO]
Crispin: Aray ko po! (CRYING)
Basilo: Maawa po kayo sa amin
kura! (CRYING)
Mga Tauhan:
• Maria Clara – Alexa Ross
Violon
• Crisostomo Ibarra – Ayman
Mangangarig
• Padre Salvi - Dave Nahum
• Padre Damaso - Omar Sarip
• Sisa - Glydel Ganzon
• Doña Consolacion - Christine
Joy Manticahon
• Guardia Sibil – Abdillah
Guru, Christian Kerr
Vasquez, Alvin James
Espiritu, Abdul Barat
• Don Rafael - Jerome Tuble
SCENE 4: [BASILIO RUNNING INTO THE
FOREST, AND AFTER THAT, A GUNSHOT
SOUND EFFECT]
Sisa: Crispin! Basilio! Mga anak
ko! (CRYING)
Sisa: (Under the tree, there’s a
sack, and picks it up)
Sisa: (Shouting and Crying then
laughing)
SCENE 5
IBARRA: Ka akibat ng pangarap ay
ang paghihinagpis. Liwanag at
Kadiliman, Sa Kadiliman ay
paniguradong may nagdadalamhati,
nagmamaka-awa, at mga taong hindi
na nakapaghihintay ng pagbabago.
Kaya, sa aking mga kalaban. Noli
Me Tangere
• Kapitan Tiago - Glerence Lao
• Pilosopo Tasyo – Vinces Oyan
• Basilio - AlCasidar
• Crispin – John Stephen
Ampasin
• Alperes – Al-Rajie H.Haron
• Tiya Isabel – Michaela Rimpo
• Elias - Ray Angelo Vasquez
• Mga Kaibigan ni Maria Clara
- Sittie Johanisah Cadar,
Omilkhair Mamarinta, Trisia
Amatong
• Narrator – Rhaiza Mae Yaba
Tiya Isabel: Balita ko nakarating na si Crisostomo Ibarra galing Europa.
Too kaya iyong guni-guni ng mga bruha?
Maria: Si Crisostomo? [KINUHA ANG LITRATO NI CRISOSTOMO AT HINAWAKAN ITO
NG MAIGI] Maaring dumating na nga, Tiya.
Tiya Isabel: Hayy! Hala sige!
Maria: Yan ang tanging hiling ko sa Dios, Tiya.
Narrator: Sa kalye Analogue ng Binundok, Sa Isang malaking bahay,
Nakatira si Kapitan Tiago na kilala din bilang Don Santiago de Los Santos
dahil sa tanging kayamanan at kabaitan nito. Isang Gabi sa kanyang
tahanan…
Ibarra: [Parang may hinahanap] [Nilapitan si Kapitan Tiago] Si Maria po?
Maari ko bang kamustahin ang iyong anak?
Kapitan Tiago: [Laughing] Sinasabi ko na nga ba’t itatanong mo rin ang
aking dalaga. Pagkatapos ng pitong taon ay tila muli katong nagkita.
Ibarra: Hindi nga po ako nakapaghihintay.
Maria: Crisostomo?
Ibarra: Maria? (Smiling)
Doña Consolacion at Alperes: Buena’s Noches!
MGA KAIBIGAN NI MARIA CLARA: Buena’s Noches, Señora Consolacion!
PADRE DAMASO: [Entrance]
MGA KAIBIGAN NI MARIA CLARA: [HINALIKAN ANG KAMAY NI PADRE DAMASO]
Padre Damaso: Pagpalain pa sana kayo ng Dios.
NARRATOR: Habang, ang lahat ay abala sa pakikipagkwentohan. Bigla silang
napatahimik nang may ginoong ipinakilala si Kapitan Tiago.
KAPITAN TIAGO: Mga Ginoo, Ikinalugod Kong ipakikilala ang anak ng aking
nasirang kaibigang si Don Rafael. Siya si Juan Crisostomo Ibarra, na
galing sa Europa.
IBARRA: Ikanalulugod ko po kayong makikilala, mga Señor, Señora, Binibini
at Ginoo.
Tiago: Mabuting kaibigan ko si Don Rafael dahil noong nagkasakit ang
aking asawa, tinulongan niya ako.
[FLASH BACK]
Tiago: Saklolo! Saklolo!
Tasyo: [Sa kalye nakatanaw sa Bahay nila Tiago] Run upstairs Saklolo!
Don Rafael: Ipasok niyo siya sa kalesa ko at ihahatid ko siya sa bahay
tambalan.
Tiago: Maraming Salamat, kaibigan!
Don Rafael: Walang anuman! Ganito din kasi nangyari sa asawa ko noong
isinilang niya ang aking anak na si Ibarra. Muntikan na nga Iyon mawalay
sa amin kaya laking pasalamat ko at binuhay siya ng Diyos.
Tiago: Maraming Salamat! Ikinalulugod Kong makilala ka.
Don Rafael: Hanggang sa muling pagkikita. Bueno! [FLASHBACK STOPS] At
doon nagsimula ang aming estorya.
NARRATOR: Habang nagkasiyahan ang lahat, pumunta sina Maria at Ibarra
sa asotea ng kanilang tahanan.
Maria: Naalala mo pa ba ako?
Ibarra: Paano kita malilimot? Kahit hindi kita kasama, Ang iyong wangis
ay palagi ko pa ring nakikita sa mga ulap ng bansang aking narrating.
Baka ako pa, sinta. Ang nalimotan mo na.
Maria: Napakabulero mo talaga! (LAUGHING)
NARRATION: Nang dumating ang araw ng mga patay, napagpasyahan ni Ibarra
na dalawin ang puntod ng kanyang ama na si Don Rafael at doon niya
nalaman na wala na pala ang kanyang ama sa libingan nito dahil sa utos
ng kura. At sinugod ni Ibarra ang kura ng San Diego na si Padre Salvi.
Ibarra: (Hinila at Sinakal si Padre Salvi) Nasaan ang bangkay ng aking
Ama?
Padre Salvi: Wala akong alam! Dino ka ba?
[SUMUGOD SI MARIA AT TIYA NG MALAMAN ANG BALITA NA NAKIPAGTALO SI IBARRA
SA PRAYLE]
Tiya: Pagpasinsyahan mo si Ibarra kura. Siya’y sadyang galit lamang sa
mga pangyayari. Paumanhin po!
Padre Salvi: Hindi ko siya masisisi. Pero, doon niya ipagbuntong ang
kanyang galit kay Padre Damaso. Hindi sa akin! Eh, Sino ba itong Ginoong
ito?
Tiya: Siya si Crisostomo Ibarra.
Padre Salvi: Anak ng isang mangmang na Indio?
Maria Clara: Tama na ho, Kura!
Padre Salvi: At bakit ipinagtatanggol mo ang Ginoong ito, Maria?
Tiya: Si Crisostomo at si Maria ay magkasintahan. At nakatakda na po
silang ikasal.
Narration: Lumipas ang ilang araw pagkatapos ng pangyayari sa San Diego,
ay tila nakapagkalma na ang Ginoo sa kanyang pagdadalamgati sa kanyang
ama.
[Gumala si Maria at Ibarra sa bayan]
Ibarra: Ibang-iba ka na talaga Maria. Hindi ka na parang bata na gaya
ng dati.
Maria: (Smiling)
(PAGKAUWI NILA SA BAHAY NI MARIA)
Kapitan Tiago: Oh, andito na Pala kayo, Pasok na.
Ibarra: Hihilingin ko po sana ang kamay ng inyong anak at mangangakong
aalagan siya, mamahaling, papahalagahan higit sa makakaya ko.
Kapitan Tiago: Ikinagagalak kong papakasalan mo ang aking anak. Ano pa
ba ang hinihintay natin? (laughing)
Narration: Isang araw, naglakbay sina Maria at Ibarra sa Bayan ng San
Diego upang magkasiya.
Maria Clara’s Friends: Kaila ba itatakda ang kasal ninyo ni Maria?
Ibarra: Malapit na. [Holding Maria’s hand and looking at her vigorously
while smiling]
[Ipakita ang letter, while ga cry si maria clara upon reading the letter
from her mother]
Narration: Ilang araw na nang nagkulong si Maria sa kanyang silid dahil
sa kanyang nalaman tungkol sa kanyang pagkakakilanlan. Kaya napagsayahan
ni Ibarra na bisitahin ito.
Ibarra: [Harana]
Tasyo: Kay sarap naman bumalik sa nakaraan. Hayst kung buhay pa sana ang
aking sinisinta tila ganito din kami. Benos Noches, mga Ginoo!
Ibarra: Buenos Noches po! Sa tamang panahon po, magkikita at magkikita
pa din kayo nga Asawa niyo.
Tasyo: Talaga lang! (Laughing) Bueno! Mauna na ako at baka ma abotan pa
Ako ng mga Guardia Sibil.
Tiya: Eha, halika dito! Dali!
Maria: (Smiling) Maari na katong umakyat
Ibarra: Nais ko lamang kamustahin ang iyong lagay lalo na’t ang aking
kapantay sa buhay.
Maria: Mabuti naman ang aking pakiramdam. Salamat.
Ibarra: Ano ba ang nangyari sa’iyo, mahal ko?
Maria: Napagtanto ko na hindi ako karapat-dapat para sa’iyo.
Ibarra: Bakit naman?
Maria: Bunga ako ng kasalanan, Crisostomo. (CRYING) Si Padre Damaso ang
tunay kong Ama.
Ibarra: Wala akong pake kung sino ka, at kung saan ka galing. Ang
importante ay mahal kita higit pa sa buhay ko. Tandaan mo iyang, mahal
ko.
Narration: Isang araw, nagkaroon ng selebrasyon sa tabi ng lawa ang mga
kababaihan at kalalakihan kasama sina Ibarra at Maria.
Tasyo: [ibong nagsiliparan] Tila may mangayayaring di ka aya-aya sa
bayang ito at ito na ang simula sa lahat ng sakit at dalamhati sa bawat
tauhan sa kwentong ito.
[Women eyeing on Ibarra]
Maria: [Maria looking at the women]
Ibarra: Ikaw ang nagmamay-ari ng aking puso’t isipan. Ang tanging babaeng
pinakamamahal ko at pakakasalan. Entiendos, mi amor?
Maria: [Smiles]
Elias: May buwaya sa ilog! Buwaya! [Jumps in to kill the buwaya]
Tauhan: Saklolo!
Ibarra: [Looks so worried and jumps in]
Maria: Crisostomo!
Narration: Namalayan ng lahat na hindi pa nakabalik si Ibarra at
napagtantong ito’y tuluyang nalunid.
Elias: (Saved Ibarra and brought him to the side of lawa) Tabi!
Maria: Mahal ko! (Crying while holding Ibarra’s hand)
Tiya: [Hugs Maria]
Elias: [ CPR Ibarra] Ginoo? Ginoo?
Ibarra: [Slowly opens his eyes]
Maria: [Hugs him tightly crying] Salamat at bumalik ka sa akin mahal ko.
Hindi ko kayang wala ka, alam mo yun! Huwag mo naman sana akong takotin
ng ganun-ganun. (crying)
Ibarra: Hindi na mauulit mahal ko Paumanhin. (hugs her)
Narration: Dahil sa panghahadlang ni Padre Damaso sa buhay ni Maria
Clara, pinatawan niya si Crisostomo bilang Ex-communicado upang hindi
ito tuluyang maikasal.
Tiyago: Anak, sa ngayon na ex-communicado ang iyong kasintahan,
ipinagbabawal ko muna ang inyong pagkikita. Naiintindihan mo?
Maria: Hindi naman too iyon, Papa! Akala ko ba kilalang kilala mo si
Ibarra? Mukhang nagkakamali kami.
[Walks out]
Tiyago: Maria!
Narration: Dahil ipinagbabawal ni Kapitan Tiago na makipagkita siya ni
Ibarra, napagdesisyonan ni Maria na magbalot kayo upang makita ang
kanyang nobyo ng pasekreto.
Ibarra: Maria?
Maria: Katawa-tawa nga ba ang aking wangis? [Laughing]
Ibarra: [Smiling] Yung totoo? Oo mahal. Kapag Ikaw ay asawa ko na hindi
mo na kailangang gawin ito. Malaya tayong magsama.
Maria: [Smiles]
Ibarra: Ako bilang Asawa mo ang magdedesisyon para sa iyo. At ang aking
pasta ang sundin ang lahat ng Nais mo. Kasama mo ako’t magtuturo at
mangarap.
Maria: [Hugs Ibarra]
NEXT DAY
Narration: Sa isang pagtitipon sa naganap sa pamamahay nina Kapitan
Tiago, dumalo si Crisostomo Ibarra.
Padre Salvi: Buenos Noches! Andito pala ang isang Ex-Communicado sa
pamamahay ninyo Don Tiago.
Tiago: [Problematic]
Padre Damaso: Kagaya ka din pala sa iyong Ama. Mangmang!
Ibarra: [Got mad] [ Grabs the knife and point it to Padre Damaso] Huwag
mong sirain ang pangalan ng aking Ama!
Maria: [ Stops Ibarra] Isipin mo ang kinabukasan natin [Crying] at ang
pangarap ng pamilya natin.
Narration: Isang araw, napagbintangan ang dalawang sakristan na sina
Crispin at Basilyo na nagnakaw
Padre Salvi: Mga magnanakaw! Buwiset!
Crispin: Aray ko po!
Basilio: Maawa po kayo sa amin. Hindi po kami magnanakaw!
Narration: Tumakas sina Crispin at Basilyo sa kombyento ngunit, sa
kasamaang palad napatay ng kura si Crispin at itinapon ang bangkay nito
sa lawa.
Sisa: Crispin! Basilyo! Mga anak ko! [Crying]
Tauhan 1: Baliw ba ata ito!
Sisa: Mga anak ko, asan kayo?
Tauhan 2: May bangkay
Sisa: [Runs] Crispin! Anak ko! [Shouting]
Narration: Sa Isang pagpupulong, nanindigan si Ibarra para sa Isang
pagbabago kahit kalabanin pa niya ang mga kura.
Ibarra: Hustisya ang kailangang ng bayang ito laban sa inyo!
Padre Damaso: Kalapastangan! Hulihin siya!
Maria Clara: Dinggin niyo kami!
All: Dinggin niyo kami!
[Dinakip ng Guardia Sibil si Ibarra]
Maria: Crisostomo?
Narration: Pumunta si Maria sa bilanggoan ilang araw pagkatapos ng
pangyayari sa pagpupulong.
Maria: Mahal ko!
Ibarra: [Cries] Hindi ko na matutupad ang pangarap natin. Iwan mo nalang
ako.
Maria: Iyon ang kamatayan ng aking puso, Crisostomo. Ikaw ang pag-ibig
ko, at ang buhay ko.
Narration: Kinaumagahan ay nabalitaaan ni Maria na Tumakas si Ibarra sa
kulongan, nabaril ng mga Guardia Sibil at napatay.
Maria: Crisostomo! (crying in vain)
Narrator: Nalalapit na ang kasal nila ibarra at maria nang biglang
sinumpong ng sakit si maria, nang araw na iyon ay nanduon ang asawa ni
Doña victorina na si Doktor tiburcio na siyang nagbigay ng gamot upang
galingin ang sakit na nararamdaman nito. Pumunta naman si Padre salvi
kay maria clara upang makapahingi ito ng tawad sa kanya at sa diyos na
inakalang confession at dasal ang makakapagpagaling sa sakit ng isang
tao. Sa confesion na iyon ay may nasabi si Padre salvi kay Maria Clara
na makakapagpaalekto sa isipan at istorya ni Maria Clara.

Padre Salvi: "kung sasabihin ko sayo na may hawak akong liham ng iyong
ina para kay padre damaso na magdadala ng isang kahihiyan, para sa iyong
ninong at para sa iyong ama." Maria: "Paano ang kahihiyan padre?"
(Confused na mukha ang ipinakita*)

Padre Salvi: kahihiyan na magdudulot ng isang malaking iskandalo para

sa iyong pamilya, pamilyang pinagkaingat-ingatan ng iyong ama-amahan.

Maria: Ama-amahan?
Padre Salvi: Oo maria. Pagkat ang nilalaman ng liham na ito (sabay kuha
sa liham na galing sa mesa)ay hindi si Kapitan tiyago ang tunay mong
ama, ang iyong tunay na ama ay walang iba kundi ang iyong pinakamamahal
na ninong --- na si padre damaso.

Maria: Inang mahabagin, inyong kabanalan (sabay panguros ni maria) hindi

po dapat kayo gumagawa ng kasinungalingan laban sa aking ninong na isa
ring banal na sugo ng Diyos. Impossible! Ang iyong bintang ay kahindik-
hindik.

Padre Salvi: Ngunit ang liham na ito ay magpapatunay na hindi ako

gumagawa ng istorya maria. (Sabay open sa liham upang ipabasa kay maria)

Maria: At para mabasa ko yan ang kapalit ay ang mga liham ni Crisostomo.
Para saan ang lahat ng ito, Padre? ---- para mapigilan ang aming
pagiisangdib-dib? O para makahanap ng ebedensiya laban kay Crisostomo?
ng sa gayon ay palabasin sa arsobispo na tunay siyang masamang tao, na
hindi siya naniniwala sa diyos at mga prayle? At isa siyang erehe?

Padre Salvi: Maria Clara, hindi (natigil siya dahil sa sambat ni maria
clara)
Maria: yun ba ang iyong hangarin padre? Para makuha niyo ang mga liham
ni Crisostomo? Upang ediin ang aking nobyo?

Narrator: Ayaw mang maniwala ni maria ngunit idiniin parin ni padre salvi
ang gusto niyang iparating kay maria, tinakot na mawawasak ang reputasyon
ng kanyang ama at buong pamilya at binalaan ito na may hangganan ang
kanyang pasensya dahil 'di tinanggap ang liham na gusto niyang ipabasa
kay maria. Dahil sa pagbabantang iyon ay naguguluhan at napaisip si Maria
na mayhalong pangamba. Nang araw ding iyon ay bumisita si padre damaso
kaya hinarap niya ito at kinumprunta na siya nga ba ang tunay na Ama?
Ngunit lahat ng iyon ay totoo at humagolgol sa pag-iyak na siyang
dinamdam ni Maria clara ang mga rebelasyong kanyang nalaman sa tunay
niyang pagkatao
[EPILOGUE]
Narrator: Simula nang pumasok si Maria Clara sa kumbento, nagpakalayo-
layo na rin si Padre Damaso. Ngunit kinabukasan ay natagpuang patay na
si Padre Damaso.
Scene 1: [Sa loob ng monasteryo dinala ni Padre Salvi si Maria Clara]
Padre Salvi: (Hinawakan ang right hand ni maria) Pagkatapos ng lahat..ng
sakripisyong ginawa ko…. (may pagnanasang boses) Pagkatapos ng ginawa
ko…(agad itong niyakap si maria clara, na may pagnanasa at itunulak sa
higaan)
Scene 2: [Ginahasa si maria clara sa loob ng monasteryo]
Maria Clara: Huwag mo akong hawakan!! Bitawan mo akOoooo!!
(nagpupumiglas) Sinabing nang huwag mo akong hawakan!! (sumigaw at
umiiyak) PADREEEEE!!!!!
Scene 3: [Lumaban si Maria Clara then tinutukan ng basag na bote si padre
salvi]
Padre Salvi: Aray!!
Maria Clara: Hawakan mo ko ulit at papatayin kitang demonyo ka! Layuan
moko demonyo!! (galit-na-galit na pagkakasabi)
Padre Salvi: Patawad….patawad. Nais lamang kitang mahalikan, mahal ko
(nagmamaka-awang pagkakasabi) Pakiusap. (pasulong ito palapit kay maria
clara)
Maria Clara: Pagmamahal??.... Anong alam mo sa pagmamahal!
Padre Salvi: Mariaa. (nagmamakaawa)
Maria Clara: (itinutok ang basag na bote kay padre salvi) Hindi tayo
karapat-dapat sa pag-ibig! (galit na pagkakasabi) [then gi tutok sa iyng
self, padre salvi nataranta]
Padre Salvi: Huwag!!
[Change angle]
Maria Clara: Kaya’t papatayin ko na lang ang sarili ko. Nang matapos na
ang kahayupang ito!
Padre salvi: Huwag… Pakiusap (lumuhod sa harapan ni maria clara) wag
mong gagawin yan. Wag!! Paki-usap
Maria Clara: (tinutok ang basag na bottle sa kanyang leeg) Nang matapos
na tong sumpa sakin!!! (umiiyak)
Padre Salvi: Hindi na mauulit tong pangyari Maria, Pakiusap. Nadala lang
ako ng aking nararamdaman. Maria wag mong sasaktan ang sarili mo.
(pagmamaka-awa na pagkakasabi) Hin---hindi ko kakayanin….pakiusap Maria,
pakiusap…..
Scene 3: [Hinawakan si Maria Clara sa binti while humahagolgol sa pag-
iyak si Maria then tumatakbo palabas si Maria para mo escape ki padre
salvi while umiiyak]
Scene 4: [Sa loob ng monasteryo humahagolgol ng iyak si Maria Clara]
Maria Clara: MaMA!!!!! Ano ito at ako’y isinilang na may kakambal na
sumpa! (Thunder effect). Ipinakiki-usap ko sayo na ako’y iyong kunin at
dalhin na sa iyong pinaroroonan. (raising both of her hands) Upang di
na ako maaring masaktan pa! O aking Ina….. (sobbing) sunduin mo na ang
iyong anak. Kasama ang mga santo at mga anghel…… (continues crying)
Lubusan nang walang saysay ang aking buhay! (shouting) echo effect
Scene 5: [Entablado na may malaking Krus at imahe ng Birhen sa isang
kumbento. Naglalakad papuntang dulo ng monasteryo. Then flash dayun ang
monasteryo na location like naa jud sya sa tuktok]
Narrator: Ang kwento ni Maria Clara ay isang trahedya. Ngunit sa kabila
ng kaniyang paghihirap, ay naaalala pa rin niya ang mga hindi
malilimutang sandali ng kanyang minamahal noong sila ay magkasama.
[At this point, FLASHBACK SA ILNG HAPPY MOMENTS NG PAG-IIBIGAN NI
MARIA CLARA AT IBARRA.]
WAKAS