Miłość to towarzyszka życia człowieka.

Jest ona z nami od chwili kiedy przychodzimy na ten

świat. Jest natchnieniem i muzą wielu pisarzy. Jednym z takich przykładów może być uczucie
jakim darzą się bohaterowie książki Henryka Sienkiewicza pod tytułem „Quo Vadis”, a
mianowicie Ligia i Winicjusz. Wydaje mi się, iż ich uczucie jest czymś niedoścignionym,
czymś do czego każdy z nas z pewnością dąży i sam chciałby doświadczyć takiej miłości.

W swojej pracy przedstawię argumenty świadczące o tym fakcie. Marek Winicjusz zanim
poznał Ligię, nie potrafił obdarzyć uczuciem żadnej kobiety. Był człowiekiem próżnym i
obojętnym na wiele spraw, ale jego życie zmieniło się w chwili, kiedy zauważył Ligię. Nie
potrafił pogodzić się z faktem, że ta piękna kobieta nie będzie należała do niego. Uczucie,
które łączyło Ligię i Winicjusza było bardzo silne. Bohaterka bardzo wpłynęła na życie
Winicjusza. Dzięki niej bohater ten przeszedł przemianę wewnętrzną. Ligia była bardzo
mocno wierzącą chrześcijanką i nie wahała się ponieść za wiarę największej ofiary. Ligia
sprawiła, że Winicjusz stał się wyznawcą wiary chrześcijańskiej. Uważam, że wiara
pozwoliła połączyć się tym bohaterom i dzięki temu ich miłość stała się niedoścignionym
wzorem dla wielu. Miłość Ligii i Winicjusza dojrzewała powoli i każdym dniem stawała się
coraz mocniejsza. Winicjusz stał się wierny, oddany swojej ukochanej. Uważam, że ich
miłość jest wzorem, ponieważ ich uczucie przetrwało wszystkie trudności, które przyniósł im
los. Nic nie było w stanie ich rozdzielić.

Kolejnym przykładem wielkiej miłości są bohaterowie "Zemsty" Aleksandra Fredry. Książka

opowiada o uczuciu dwojga ludzi, którzy należą do dwóch zwaśnionych rodów. Dzięki
miłości potrafią przezwyciężyć niesprzyjające okoliczności i osiągnąć wspólne szczęście.

Wacław jest synem Rejenta, jako posłuszny syn nie chce się sprzeciwiać woli ojca,
który przeznaczył mu za żonę Podstolinę, ale nie zamierza rezygnować z miłości do Klary.
Potajemnie spotyka się z ukochaną i knuje misterny plan, który pozwoli im się pobrać. Klara
również jest osobą odpowiedzialną. Jej opiekunem jest Cześnik, śmiertelny wróg Rejenta,
który za żadne skarby nie zamierza oddać synowscy Wacławowi.

Podstawą zaciętego sporu między Cześnikiem i Rejentem był zamek, w którym obaj
mieszkali. Żaden z nich nie myślał o szczęściu młodych, liczyło się tylko ich własne dobro
- posag i zemsta na przeciwniku. Wacław nie mogąc już znieść potajemnych spotkań niemal
zmusił Papkina, by ten wziął go na zakładnika do zamku Cześnika, dzięki temu był bliżej
ukochanej i mógł się z nią widywać znacznie częściej. Cześnik początkowo był przeciwny
takim posunięciom, wcale nie chciał Wacława w swoim domu, nawet w charakterze jeńca.
Ale w końcu dał się wciągnąć w podstęp i przekonany, że Rejent zamierza ożenić Wacława
z Podstoliną, "zmusił" Wacława do ślubu z Klarą.

Miłosna historia Wacława i Klary kończy się szczęśliwie. Fredro chciał ukazać
pozytywne oblicze miłości. Nie uległ romantycznym tendencjom opiewania miłosnych
cierpień. Stworzył historie ciepłą i radosną, tryskającą humorem i szczęśliwie się kończącą.
Reasumując, uważam, iż miłość w przedstawionych przeze mnie lekturach jest
niedoścignionym ideałem. Rzadko zdarzają się ludzie, którzy w imię uczucia są w stanie
poświęcić własne życie czy ideały jakie im przyświecają. Myślę, iż bohaterowie powieści
pokazali nam , że jest możliwa miłość, która przezwycięży wszelkie przeciwności losu,
kłótnie i prześladowania.