In de diepten van de nacht, een ziel ontwaakt,

Anne, een heks, haar ware kracht raakt,

Eens Anneke genoemd, ongezien, ongehoord,
Verborgen in schaduw, haar stem verstoord.

Een klein meisje, door het leven gepijnigd,

Getekend door verraad, haar hart beschuldigd,
Maar door de beproevingen, groot is zij geworden,
Sterker dan ooit tevoren, onverschrokken, volkomen.

Ooit verraden door mensen vertrouwd,

Maar opgestaan, haar eigen pad aanschouwd,
Met vastberadenheid en innerlijke kracht,
Heeft ze zichzelf verheven, de duisternis veracht.

Een licht in de duisternis, een nieuwe start,

Anne, de heks, met een moedig hart,
Voor haarzelf en haar kinderen, een nieuw begin,
Een toekomst vol magie, zonder angst of zondezin.

Laat de hymne weerklinken, voor Anne zo puur,

Een symbool van doorzettingsvermogen, zo vol avontuur,
Ze heeft haar ware kracht ontdekt, bevrijd van ketens en pijn ,
Een heks vol potentieel, in haar magische domein.

Anne, de heks, met elke stap die ze zet,

Verlicht ze de wereld, met haar eigen gebed,
Haar verleden voorbij als als een feniks herboren
Een symbool van hoop, in de ochtendgloren.

Dus laten we zingen, met lof en dat Anne wordt geëerd,

de heks, die haar lot heeft getrotseert,
Moge ze stralen als een ster, helder en vrij,
Een inspiratie voor allen, voor zowel jou als mij.