λαλεῖν καὶ κρίνειν· ἀλλ' ὁ πέμψας με
40 νῦν δὲ ζητεῖτέ με
ἀληθής ἐστι, κἀγὼ ἃ ἤκουσα παρ'
αὐτοῦ, ταῦτα λέγω εἰς τὸν κόσμον. 27
οὐκ ἔγνωσαν ὅτι τὸν πατέρα αὐτοῖς
ἔλεγεν. 28 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς·
Ὅταν ὑψώσητε τὸν υἱὸν τοῦ
ἀνθρώπου, τότε γνώσεσθε ὅτι ἐγώ
εἰμι, καὶ ἀπ' ἐμαυτοῦ ποιῶ οὐδέν,
ἀλλὰ καθὼς ἐδίδαξέ με ὁ πατὴρ μου,
ταῦτα λαλῶ. 29 καὶ ὁ πέμψας με μετ'
ἐμοῦ ἐστιν· οὐκ ἀφῆκέ με μόνον ὁ
πατὴρ, ὅτι ἐγὼ τὰ ἀρεστὰ αὐτῷ ποιῶ
πάντοτε. 30 Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος
πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν.
Τῼ ΣΑΒΒΑΤῼ ΤΗΣ Δ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην
η΄ 31 - 42
Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τοὺς
πεπιστευκότας αὐτῷ Ἰουδαίους· Ἐὰν
ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ,
ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε, 32 καὶ
γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια
ἐλευθερώσει ὑμᾶς. 33 ἀπεκρίθησαν
αὐτῷ· Σπέρμα Ἀβραάμ ἐσμεν καὶ
οὐδενὶ δεδουλεύκαμεν πώποτε· πῶς
σὺ λέγεις ὅτι ἐλεύθεροι γενήσεσθε; 34
ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἀμὴν ἀμὴν
λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν
ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας. 35
ὁ δὲ δοῦλος οὐ μένει ἐν τῇ οἰκίᾳ εἰς τὸν
αἰῶνα· ὁ υἱὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα. 36
ἐὰν οὖν ὁ υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ
ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε. 37 οἶδα ὅτι
σπέρμα Ἀβραάμ ἐστε· ἀλλὰ ζητεῖτέ με
ἀποκτεῖναι, ὅτι ὁ λόγος ὁ ἐμὸς οὐ
χωρεῖ ἐν ὑμῖν. 38 ἐγὼ ὃ ἑώρακα παρὰ
τῷ πατρὶ μου λαλῶ· καὶ ὑμεῖς οὖν ὃ
ἑωράκατε παρὰ τῷ πατρὶ ὑμῶν
ποιεῖτε. 39 Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον
αὐτῷ· Ὁ πατὴρ ἡμῶν Ἀβραάμ ἐστι.
λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Εἰ τέκνα τοῦ
Ἀβραάμ ἦτε, τὰ ἔργα τοῦ Ἀβραὰμ
ἐποιεῖτε.
ἀποκτεῖναι, ἄνθρωπον ὃς τὴν
ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα, ἣν ἤκουσα
παρὰ τοῦ Θεοῦ· τοῦτο Ἀβραὰμ οὐκ
ἐποίησεν. 41 ὑμεῖς ποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ
πατρὸς ὑμῶν. εἶπον οὖν αὐτῷ· Ἡμεῖς
ἐκ πορνείας οὐ γεγεννήμεθα· ἕνα
πατέρα ἔχομεν, τὸν Θεόν. 42 εἶπεν οὖν
αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Εἰ ὁ Θεὸς πατὴρ ὑμῶν
ἦν, ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ, ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ
Θεοῦ ἐξῆλθον καὶ ἥκω.
ΚΥΡΙΑΚῌ Ε΄ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
Εἰς τὸν Ὄρθρον Ζ΄ Ἑωθινὸν Εὐαγγἐλιον
ΕΩΘΙΝΟΝ Ζ΄
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην
κ΄ 1 - 10
Τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων Μαρία ἡ
Μαγδαληνὴ ἔρχεται πρωῒ σκοτίας ἔτι
οὔσης εἰς τὸ μνημεῖον͵ καὶ βλέπει τὸν
λίθον ἠρμένον ἐκ τοῦ μνημείου.
Τρέχει οὖν καὶ ἔρχεται πρὸς Σίμωνα
Πέτρον καὶ πρὸς τὸν ἄλλον μαθητὴν
ὃν ἐφίλει ὁ Ἰησοῦς͵ καὶ λέγει αὐτοῖς͵
῏Ηραν τὸν Κύριον ἐκ τοῦ μνημείου͵ καὶ
οὐκ οἴδαμεν ποῦ ἔθηκαν αὐτόν.
Ἐξῆλθεν οὖν ὁ Πέτρος καὶ ὁ ἄλλος
μαθητής͵ καὶ ἤρχοντο εἰς τὸ μνημεῖον.
Ἔτρεχον δὲ οἱ δύο ὁμοῦ· καὶ ὁ ἄλλος
μαθητὴς προέδραμεν τάχιον τοῦ
Πέτρου καὶ ἦλθεν πρῶτος εἰς τὸ
μνημεῖον͵καὶ παρακύψας βλέπει
κείμενα τὰ ὀθόνια͵ οὐ μέντοι
εἰσῆλθεν. Ἔρχεται οὖν καὶ Σίμων
Πέτρος ἀκολουθῶν αὐτῷ͵ καὶ
εἰσῆλθεν εἰς τὸ μνημεῖον· καὶ θεωρεῖ
τὰ ὀθόνια κείμενα͵καὶ τὸ σουδάριον͵ ὃ
ἦν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ͵ οὐ μετὰ
τῶν ὀθονίων κείμενον ἀλλὰ χωρὶς
ἐντετυλιγμένον εἰς ἕνα τόπον. Τότε
οὖν εἰσῆλθεν καὶ ὁ ἄλλος μαθητὴς ὁ
ἐλθὼν πρῶτος εἰς τὸ μνημεῖον͵ καὶ
εἶδεν καὶ ἐπίστευσεν·οὐδέπω γὰρ
ᾔδεισαν τὴν γραφὴν ὅτι δεῖ αὐτὸν ἐκ
17